z 648 stránek
Titul
I
II
Přehled obsahu
III
IV
V
VI
Předmluva
VII
VIII
IX
X
XI
XII
XIII
XIV
Edice
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
Rejstřík památnějších písemností
582
583
584
Rejstřík jmen osobních a místních
585
586
587
588
589
590
591
592
593
594
595
596
597
598
599
600
601
602
603
604
605
606
607
608
609
610
611
612
613
614
615
616
617
618
619
620
621
622
623
624
625
Rejstřík věcí a slov vzácnějších
626
627
628
629
630
631
632
633
Opravy
634
- s. 446: ...poněvadž nepo- kazují ani dání ani zapsání žádného, zdá se Janovi Kábovi, že jemu zbytečně a bez po- třeby statek jeho hyndrují,...
- s. 446: ...kteříž při témž kšaftu Václava manžela jejího byli, pokázala, že Jan Kába, otec manžela jejího, při témž zřízení syna svého jsa a...
- s. 446: ...neučinil. Protož ve jméno boží vy- povídáme a nalézáme, že Janovi Kábovi mimo tyż kšaft a řízení manžela svého táž Níta s...
Název:
Archiv český, čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Díl XXVI
Autor:
Kalousek, Josef
Rok vydání:
1909
Místo vydání:
Praha
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
648
Počet stran předmluvy plus obsahu:
14+634
Obsah:
- I: Titul
- III: Přehled obsahu
- VII: Předmluva
- 1: Edice
- 582: Rejstřík památnějších písemností
- 585: Rejstřík jmen osobních a místních
- 626: Rejstřík věcí a slov vzácnějších
- 634: Opravy
upravit
Strana I
ARCHIV ČESKÝ ČILI STARÉ PÍSEMNÉ PAMÁTKY ČESKÉ I MORAVSKÉ, SEBRANÉ Z ARCHIVŮ DOMÁCÍCH I CIZÍCH. NÁKLADEM DOMESTIKÁLNÍHO FONDU KRÁLOVSTVÍ CESKÉHO VYDÁVÁ KOMISE K TOMU ZŘÍZENÁ PŘI KRÁLOVSKÉ ČESKÉ SPOLEČNOSTI NÁUK. REDAKTOR: JOSEF KALOUSEK. DIL XXVI. Zprávy o statcích a přech venkovských z archivu města Prahy, A—K. Vydal Josef Teige. V PRAZE 1909. Knihtiskárna: Dr. Ed. Grégr a syn. — V komisi knihkupectví: Bursík & Kohout.
ARCHIV ČESKÝ ČILI STARÉ PÍSEMNÉ PAMÁTKY ČESKÉ I MORAVSKÉ, SEBRANÉ Z ARCHIVŮ DOMÁCÍCH I CIZÍCH. NÁKLADEM DOMESTIKÁLNÍHO FONDU KRÁLOVSTVÍ CESKÉHO VYDÁVÁ KOMISE K TOMU ZŘÍZENÁ PŘI KRÁLOVSKÉ ČESKÉ SPOLEČNOSTI NÁUK. REDAKTOR: JOSEF KALOUSEK. DIL XXVI. Zprávy o statcích a přech venkovských z archivu města Prahy, A—K. Vydal Josef Teige. V PRAZE 1909. Knihtiskárna: Dr. Ed. Grégr a syn. — V komisi knihkupectví: Bursík & Kohout.
Strana II
Strana III
PŘEHLED OBSAHU všech dosavad vyšlých 26 dílův I.-XXIV. a XXVI.-XXVII. Archivu Českého, sestavený v pořádku programu tištěného v díle I. str. 3 a opakovaného v díle VI. str. 3, též v díle VII. str. IV. Dily I. až VI. Archivu Českého vyšly veskrze prací samotného Františka Palackého v 1. 1840—1872. Počínaje dílem VII. od roku 1887 Archiv Český vychází redakcí Josefa Kalouska, ale v práci při něm účastní se vydavatelé mnozí. Jejich jména jsou v tomto přehledu uvedena při každém čísle neb sbírce pramenů. A. Psaní poselací všelikého druhu: dil A. I. Palacký: Psaní česká císaře Sigmunda z let 1414—1437 . . . . . . . . . . . . A. II. Psaní pana Viléma z Pernšteina od roku 1520 Dopisy Zvíkovské z let 1458—1477 . . . A. III. . . . . . . A. IV. Dopisy bavorské z let 1440—1512 . . . . . . . . . Dopisy Táborské 1441—1447 . . . . . . . . . . . . . . A. V. A. VI. Králové Jiří a Matyáš v Moravě roku 1470 . . . . . . . . Dopisy pana Alše Holického ze Šternberka 1436—1451 . . . A. VII. A. VIII. Psaní pana Viléma z Pernšteina 1520—1521 . . . . . Dopisy Kašpara Šlika z Holíče 1445—1448 . . . . . . . . A. IХa. Dopisy Prokopa z Rabšteina 1444—1448 . А. IXb. Psaní o záští mezi Jindřichem z Dubé a Petrem Malovcem 1413 A. X. Dopisy pana Oldřicha z Rosenberka 1420—1453 . . . . . . A. XI. A. XII. Psaní rozličných osob 1396—1440 . . . . . . . . . . . . A. XIII. Dopisy rodu Švamberského 1400—1479 . . . . . . . . . . A. XIV. Dopisy rodu Hradeckého 1441—1451 . . . . . . . . . . A. XV. Pře Racka Kocovského s Budějovskými 1472—1484 . . . . A. XVI. Příklady listův holdovních z XV. století . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Dopisy Domažlické 1450—1509. A. XVII. A. XVIII. Dopisy pánův z Kolovrat 1446—1450 . . . . . . . . . Dopisy a zápisy pánů z Lobkovic 1433—1458 . . . . . . . A. XIX. Dopisy pana Jiřího z Poděbrad 1445—1457 . . . . . . . . A. XX. Psaní Jiřího krále Českého 1458—1471 . . . . . . . . . A. XXI. A. XXII. Psaní rozličných osob 1471—1475 . . . . . . . . . A. XXIII. Psaní krále Matyáše Korvína do Čech 1469—1487 . . . . . A. XXIV. Psaní krále Vladislava 1471—1483 . . . . . . . . . . . Psaní Hilaria Litoměřického z roku 1467 . . . . . . . . . A. XXV. Psaní rozličných osob 1471—1489 A. XXVI. . . . . . . . . . . A. XXVII. Dvorský: Dopisy p. Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1520 . . . . . . . . 1520—1526 1526, 3. bř. až 11. září . . . . 1526—1528 1530—1532 . . . . A. A. A. A. strana 5—51 69—137 227—244 320—338 358—389 485—492 3—46 II. 136—174 II. II. 407 —426 II. 427—443 II. 518—531 3—64 III. III. 285—306 III. 368—394 IV. 3—33 64—98 IV. 165—172 IV. 230—235 IV. IV. 386—397 IV. 398—412 V. 267—271b V. 272b—310 V. 311—361 45—77 VI. VI. 78—107 VI. 108—126 VI. 127—216 1— 200 VII. VIII. 161—320 1—120 IX. 121—240 X. 1—120 XI. I. I. I. I. I.
PŘEHLED OBSAHU všech dosavad vyšlých 26 dílův I.-XXIV. a XXVI.-XXVII. Archivu Českého, sestavený v pořádku programu tištěného v díle I. str. 3 a opakovaného v díle VI. str. 3, též v díle VII. str. IV. Dily I. až VI. Archivu Českého vyšly veskrze prací samotného Františka Palackého v 1. 1840—1872. Počínaje dílem VII. od roku 1887 Archiv Český vychází redakcí Josefa Kalouska, ale v práci při něm účastní se vydavatelé mnozí. Jejich jména jsou v tomto přehledu uvedena při každém čísle neb sbírce pramenů. A. Psaní poselací všelikého druhu: dil A. I. Palacký: Psaní česká císaře Sigmunda z let 1414—1437 . . . . . . . . . . . . A. II. Psaní pana Viléma z Pernšteina od roku 1520 Dopisy Zvíkovské z let 1458—1477 . . . A. III. . . . . . . A. IV. Dopisy bavorské z let 1440—1512 . . . . . . . . . Dopisy Táborské 1441—1447 . . . . . . . . . . . . . . A. V. A. VI. Králové Jiří a Matyáš v Moravě roku 1470 . . . . . . . . Dopisy pana Alše Holického ze Šternberka 1436—1451 . . . A. VII. A. VIII. Psaní pana Viléma z Pernšteina 1520—1521 . . . . . Dopisy Kašpara Šlika z Holíče 1445—1448 . . . . . . . . A. IХa. Dopisy Prokopa z Rabšteina 1444—1448 . А. IXb. Psaní o záští mezi Jindřichem z Dubé a Petrem Malovcem 1413 A. X. Dopisy pana Oldřicha z Rosenberka 1420—1453 . . . . . . A. XI. A. XII. Psaní rozličných osob 1396—1440 . . . . . . . . . . . . A. XIII. Dopisy rodu Švamberského 1400—1479 . . . . . . . . . . A. XIV. Dopisy rodu Hradeckého 1441—1451 . . . . . . . . . . A. XV. Pře Racka Kocovského s Budějovskými 1472—1484 . . . . A. XVI. Příklady listův holdovních z XV. století . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Dopisy Domažlické 1450—1509. A. XVII. A. XVIII. Dopisy pánův z Kolovrat 1446—1450 . . . . . . . . . Dopisy a zápisy pánů z Lobkovic 1433—1458 . . . . . . . A. XIX. Dopisy pana Jiřího z Poděbrad 1445—1457 . . . . . . . . A. XX. Psaní Jiřího krále Českého 1458—1471 . . . . . . . . . A. XXI. A. XXII. Psaní rozličných osob 1471—1475 . . . . . . . . . A. XXIII. Psaní krále Matyáše Korvína do Čech 1469—1487 . . . . . A. XXIV. Psaní krále Vladislava 1471—1483 . . . . . . . . . . . Psaní Hilaria Litoměřického z roku 1467 . . . . . . . . . A. XXV. Psaní rozličných osob 1471—1489 A. XXVI. . . . . . . . . . . A. XXVII. Dvorský: Dopisy p. Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1520 . . . . . . . . 1520—1526 1526, 3. bř. až 11. září . . . . 1526—1528 1530—1532 . . . . A. A. A. A. strana 5—51 69—137 227—244 320—338 358—389 485—492 3—46 II. 136—174 II. II. 407 —426 II. 427—443 II. 518—531 3—64 III. III. 285—306 III. 368—394 IV. 3—33 64—98 IV. 165—172 IV. 230—235 IV. IV. 386—397 IV. 398—412 V. 267—271b V. 272b—310 V. 311—361 45—77 VI. VI. 78—107 VI. 108—126 VI. 127—216 1— 200 VII. VIII. 161—320 1—120 IX. 121—240 X. 1—120 XI. I. I. I. I. I.
Strana IV
IV Přehled obsahu dílův I.—XXIV. a XXVI.—XXVII. Archivu Českého. díl strana 112—173 . . XII. A. XXVII. Dvorský: Dopisy p. Zdeňka Lva z Rožmitála 1532—1535 173—189 dodatky 1491—1520 XII. A. VII. 201—400 A. XXVIII. Rezek: Dopisy rodu Hradeckého a Rosenberského 1450 -1470 1—160 VIII. 1470—1475 A. 1475—1478 IX. 121—240 A. 1478—1506 1—120 X. A. 1507—1519 XI. 121—240 A. . 1519—1526 1—111 XII. A. A. XXVIII. Mareš, Rezek, Kalousek: Dodatek k dopisům 1— 323 rodu Rosenberského . . . . . XIV. . . 1411—1526 . 401—426 VII. A. XXIXa. Köpl: Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526 XI. 241—281 A. XXIXb. Sedláček: Listy Perchty Lichtenšteinské z Rosenberka 1440—1475 A. XXIXc. Dvorský: Dopisy farářů Šimona Haberského a Jana Německo- Brodského o víře 1528 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XIV. 324—367 1—170 XV. A. XXX. Rezek, Mareš, Kalousek: Dopisy rodu Švamberského 1449—1526 . 1—72 XVI. . . A. XXXI Dvorský: Dopisy pana Viléma z Pernšteina 1480—1520 . . . 541—547 Dodavek k dopisům Viléma z Pernšteina 1496—1511 . . XVII. A. XXXI. 401—560 Listy do Kouřimě zaslané 1422—1513 . . . . . . . . XVIII. A. XXXIb. Schulz: 1—185 XXI. Listy do Kouřimě zaslané 1513—1525 . . . . . . . . A. XXXIb. 1—276 Dopisy pánův Jana a Vojtěcha z Pernšteina 1509—1548 XX. A. XXXII. Dvorský: Dodavky k dopisům Jana a Vojtěcha z Pernšteina „ A. XXXIIb. 1514—1548 . . . . . . . . . . . . . . . . . . XX. 526— 535 XXI. 186—274 A. XXXIIc. Schulz: Listy do Budějovic zaslané 1405—1526 . . . . . . . . . . . . . XXVII. 1—562 A. XXXIII. Dvorský: Dopisy Karla z Žerotína 1591—1610 A. XXXIV. Gross, Antl: Druhý dodavek k dopisům rodu Rosenberského 1409—1528 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XXI. 275—484 B. Zápisy zemské, obecní a sněmovní, též listiny královské a úřední. 52—68 B. I. Palacký: Král Václav a jednota panská 1394—1401 . . . . . I. Zápisy Pražské obecní 1406 —1429 . . . I. 189—226 . . . B. II. Sněmovní věci české 1440—1446 . . . . . . . . . . . I. 245—296 B. III. B. IV. II. 209—313 Sněmovní věci české 1446—1452 . . . . . . . . . . . . III. 181—270 Akta veřejná i sněmovní v Čechách i v Moravě 1414—1428 . B. V. III. 395—464 . Akta veřejná i sněmovní v království Českém 1432—1439 B. VI. 99—164 Akta mezi králem Jiřím a jednotou panskou 1463—1468 . . B. VII. IV. . 341—385 IV. . . . . Zápisy Pražské obecní 1401—1430 . B. VIII. . . . Akta veřejná a sněmovní v království Českém 1453—1490 413—525 IV. B. IX. . В. X. Akta veřejná i sněmovní v království Českém 1466—1500 . . 362—517 V. Akta veřejná i sněmovní v Čechách 1500—1508 217—394 . . . . . VI. B. XI. 241—352 X. B. XII. Kameníček: Jednání sněmovní a veřejná v markr. Moravském 1412—1514 B. XII. 282—405 XI. 1515—1527 B. XIII. Rezek: Dopisy nejv. hejtmanů království Českého 1529—1531 . . . 190—410 XII. 437—492 XIV. B. XIV. Tomek: Artikule cechů Pražských 1425—1493 . . . . . . . . . . B. XV. Teige: Registra krále Vladislava 1498—1502 . . . . . . . . . XVIII. 1— 289 B. XVI. Dvorský: Tři vášnivé projevy z války 1467, 1468 a 1469 . . . . XX. 541—563 C. Listiny soukromé. C. I. Palacký: Zápisy rodu Šternberského 1386—1432 . . . . . . . Zápisy knížat Minsterberských v Olešnici 1454—1488 . . . . C. II. Zápisy ve věcech selských 1389—1499 . . . . . . . . . . . C. III. „ I. 138—158 I. 297—319 I. 339—357
IV Přehled obsahu dílův I.—XXIV. a XXVI.—XXVII. Archivu Českého. díl strana 112—173 . . XII. A. XXVII. Dvorský: Dopisy p. Zdeňka Lva z Rožmitála 1532—1535 173—189 dodatky 1491—1520 XII. A. VII. 201—400 A. XXVIII. Rezek: Dopisy rodu Hradeckého a Rosenberského 1450 -1470 1—160 VIII. 1470—1475 A. 1475—1478 IX. 121—240 A. 1478—1506 1—120 X. A. 1507—1519 XI. 121—240 A. . 1519—1526 1—111 XII. A. A. XXVIII. Mareš, Rezek, Kalousek: Dodatek k dopisům 1— 323 rodu Rosenberského . . . . . XIV. . . 1411—1526 . 401—426 VII. A. XXIXa. Köpl: Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526 XI. 241—281 A. XXIXb. Sedláček: Listy Perchty Lichtenšteinské z Rosenberka 1440—1475 A. XXIXc. Dvorský: Dopisy farářů Šimona Haberského a Jana Německo- Brodského o víře 1528 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XIV. 324—367 1—170 XV. A. XXX. Rezek, Mareš, Kalousek: Dopisy rodu Švamberského 1449—1526 . 1—72 XVI. . . A. XXXI Dvorský: Dopisy pana Viléma z Pernšteina 1480—1520 . . . 541—547 Dodavek k dopisům Viléma z Pernšteina 1496—1511 . . XVII. A. XXXI. 401—560 Listy do Kouřimě zaslané 1422—1513 . . . . . . . . XVIII. A. XXXIb. Schulz: 1—185 XXI. Listy do Kouřimě zaslané 1513—1525 . . . . . . . . A. XXXIb. 1—276 Dopisy pánův Jana a Vojtěcha z Pernšteina 1509—1548 XX. A. XXXII. Dvorský: Dodavky k dopisům Jana a Vojtěcha z Pernšteina „ A. XXXIIb. 1514—1548 . . . . . . . . . . . . . . . . . . XX. 526— 535 XXI. 186—274 A. XXXIIc. Schulz: Listy do Budějovic zaslané 1405—1526 . . . . . . . . . . . . . XXVII. 1—562 A. XXXIII. Dvorský: Dopisy Karla z Žerotína 1591—1610 A. XXXIV. Gross, Antl: Druhý dodavek k dopisům rodu Rosenberského 1409—1528 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XXI. 275—484 B. Zápisy zemské, obecní a sněmovní, též listiny královské a úřední. 52—68 B. I. Palacký: Král Václav a jednota panská 1394—1401 . . . . . I. Zápisy Pražské obecní 1406 —1429 . . . I. 189—226 . . . B. II. Sněmovní věci české 1440—1446 . . . . . . . . . . . I. 245—296 B. III. B. IV. II. 209—313 Sněmovní věci české 1446—1452 . . . . . . . . . . . . III. 181—270 Akta veřejná i sněmovní v Čechách i v Moravě 1414—1428 . B. V. III. 395—464 . Akta veřejná i sněmovní v království Českém 1432—1439 B. VI. 99—164 Akta mezi králem Jiřím a jednotou panskou 1463—1468 . . B. VII. IV. . 341—385 IV. . . . . Zápisy Pražské obecní 1401—1430 . B. VIII. . . . Akta veřejná a sněmovní v království Českém 1453—1490 413—525 IV. B. IX. . В. X. Akta veřejná i sněmovní v království Českém 1466—1500 . . 362—517 V. Akta veřejná i sněmovní v Čechách 1500—1508 217—394 . . . . . VI. B. XI. 241—352 X. B. XII. Kameníček: Jednání sněmovní a veřejná v markr. Moravském 1412—1514 B. XII. 282—405 XI. 1515—1527 B. XIII. Rezek: Dopisy nejv. hejtmanů království Českého 1529—1531 . . . 190—410 XII. 437—492 XIV. B. XIV. Tomek: Artikule cechů Pražských 1425—1493 . . . . . . . . . . B. XV. Teige: Registra krále Vladislava 1498—1502 . . . . . . . . . XVIII. 1— 289 B. XVI. Dvorský: Tři vášnivé projevy z války 1467, 1468 a 1469 . . . . XX. 541—563 C. Listiny soukromé. C. I. Palacký: Zápisy rodu Šternberského 1386—1432 . . . . . . . Zápisy knížat Minsterberských v Olešnici 1454—1488 . . . . C. II. Zápisy ve věcech selských 1389—1499 . . . . . . . . . . . C. III. „ I. 138—158 I. 297—319 I. 339—357
Strana V
— = cCooonocnoocoooonooonoconcoonooocoocc SEE SISSI OL Přehled obsahu dílův I—XXIV. a XXVI.— XXVII. Archivu Českého. . IV. Palacký: Výpisy z desk dvorských 1384—1456 V. n Výpisy z desk zemských 1391—1456 . VI. , Zápisy (Jindřicho)-Hradecké 1384— 1404 VII. n Zápisy Kozelské v Slezsku 1480 — 1571 VIII. , Zápisy rozličných osoh 1398—1428 . . . IX. n Zápisy kláštera Chotěšovského 1272—1597 X. » Zápisy panství Pardubského 1357—1536 XI. n Zápisy Domažlické 1404 — 1526 . . . XII. n Zápisy města Horaždějovic 1417—1503 . XIII. —, Zápisy české v Uhřích 1445—1490 . XIV. , Výpisy z desk zemských 1471—1500 . . XV. Zápisy všeliké o věcech soukromých 1404—1439 . XVI. Čelakovský : Registra hrabat Kladskych 1472—1491 . . XVI. Dodatky z register Kladskÿch 1493—1497 . XVII. Tischer: Listiny Jindřichohradecké 1388—1484 . XVII. » n n 1482—1508 . XVII. » » » 1509—1529. . . . XVII. dodatky 1407—1506 XVIII. Brandl: Listiny kláštera Žďárského 1409—1529. . . . XIX. Kalousek: Listiny klášterů Sedleckého a Skalického 1357—1541 . XX. Emler: Listiny archivu nékdy Oleánického 1348—1414 . . .. XX. » » 1415—1525 e XXI. Kalousek: Listiny Zvíkovské a Orlieké 1357—1549 . . . . . XXII. Dvorský: Listiny pana Viléma z Pernšteina 1304— 1501 XXII. » n n » » 1501—1521 XXIL | ; dodavek 1472—1518 . XXIII. Antl: Listiny "kláštera Starocelského 1272—1545 XXIV. Kollmann: Listiny Brozanské 1482—1515 . XXV. Dvorský: Listiny pánův Jana a Vojtěcha z Pern&teina. 1491—1548 . XXVb. » Dodavky k listinám Jana a Vojtécha z Pern&teina 1511—1546 XXVI. Gross: Mikuláse Slepicky z Nažic závěť a její vykonání 1512. D. Výpisy právní a dějinné. . I. Palacký: Seznání svědkův (z desk dvorských) 1453— 1456 . IL » Nálezy soudu dvorského 1454—-1465 . IH. n Kniha starého pána z Rosenberka . IV. » Řád práva zemského, latině a éesky . . . . V. n Výpisky právní a soudní z desk zemských 1287— -1437 . VI. ^ Pana Ondřeje z Dubé Výklad na právo zemské . VIL , Majestas Carolina, latině a Cesky . . . .VIIL , Výpisky právní a soudní z desk zemských 1321—1466 . IX » Nalezy soudu komorního (vybrané) 1471—1479 . . . . X. n Výpisky právní a soudní z desk zemských 1389—1456 . XL. , Zřízení zemské krále Vladislava 1500, česky a latinč . .. XII. Kalousek: Denník českého poselstva ku króli Francouzskómu 1464 . . XIII. Celakovskj: Registra soudu komorního, nálezy 1472—1482 . XIII. n 5 „ » „ 1482—1487. XIII. » » » » » 1487—1491. XIII. n n ^ n „ 1491—1500. . XVI. . XVII. . XVII. . XVIII. . XVIII. XX. XX. XXI . XXVII. „Mikuláše Petrlíka ze Stradova nadání, závét oc 1508—1525 XXI. . XXVIII, Rybničná registra panství Krumlovského 1450—1524 XXI. V strana 390—427 47—75 314— 329 393—406 271—284 34—63 173—229 236 —245 246— 262 329—310 518—577 451—494 365—395 361—369 241—360 358—440 406—496 497—505 310—454 380—436 493 -- 560 171—285 286—343 73—560 1—283 548—563 290—308 309—521 211—525 536—540 485 — 504 505 — 526 521—546 159—188 428 —446 447— 484 76 —135 330—392 481—517 65—180 307—367 263— 328 526—560 5—266 421—445 446—568 396—480 455—560 441—560
— = cCooonocnoocoooonooonoconcoonooocoocc SEE SISSI OL Přehled obsahu dílův I—XXIV. a XXVI.— XXVII. Archivu Českého. . IV. Palacký: Výpisy z desk dvorských 1384—1456 V. n Výpisy z desk zemských 1391—1456 . VI. , Zápisy (Jindřicho)-Hradecké 1384— 1404 VII. n Zápisy Kozelské v Slezsku 1480 — 1571 VIII. , Zápisy rozličných osoh 1398—1428 . . . IX. n Zápisy kláštera Chotěšovského 1272—1597 X. » Zápisy panství Pardubského 1357—1536 XI. n Zápisy Domažlické 1404 — 1526 . . . XII. n Zápisy města Horaždějovic 1417—1503 . XIII. —, Zápisy české v Uhřích 1445—1490 . XIV. , Výpisy z desk zemských 1471—1500 . . XV. Zápisy všeliké o věcech soukromých 1404—1439 . XVI. Čelakovský : Registra hrabat Kladskych 1472—1491 . . XVI. Dodatky z register Kladskÿch 1493—1497 . XVII. Tischer: Listiny Jindřichohradecké 1388—1484 . XVII. » n n 1482—1508 . XVII. » » » 1509—1529. . . . XVII. dodatky 1407—1506 XVIII. Brandl: Listiny kláštera Žďárského 1409—1529. . . . XIX. Kalousek: Listiny klášterů Sedleckého a Skalického 1357—1541 . XX. Emler: Listiny archivu nékdy Oleánického 1348—1414 . . .. XX. » » 1415—1525 e XXI. Kalousek: Listiny Zvíkovské a Orlieké 1357—1549 . . . . . XXII. Dvorský: Listiny pana Viléma z Pernšteina 1304— 1501 XXII. » n n » » 1501—1521 XXIL | ; dodavek 1472—1518 . XXIII. Antl: Listiny "kláštera Starocelského 1272—1545 XXIV. Kollmann: Listiny Brozanské 1482—1515 . XXV. Dvorský: Listiny pánův Jana a Vojtěcha z Pern&teina. 1491—1548 . XXVb. » Dodavky k listinám Jana a Vojtécha z Pern&teina 1511—1546 XXVI. Gross: Mikuláse Slepicky z Nažic závěť a její vykonání 1512. D. Výpisy právní a dějinné. . I. Palacký: Seznání svědkův (z desk dvorských) 1453— 1456 . IL » Nálezy soudu dvorského 1454—-1465 . IH. n Kniha starého pána z Rosenberka . IV. » Řád práva zemského, latině a éesky . . . . V. n Výpisky právní a soudní z desk zemských 1287— -1437 . VI. ^ Pana Ondřeje z Dubé Výklad na právo zemské . VIL , Majestas Carolina, latině a Cesky . . . .VIIL , Výpisky právní a soudní z desk zemských 1321—1466 . IX » Nalezy soudu komorního (vybrané) 1471—1479 . . . . X. n Výpisky právní a soudní z desk zemských 1389—1456 . XL. , Zřízení zemské krále Vladislava 1500, česky a latinč . .. XII. Kalousek: Denník českého poselstva ku króli Francouzskómu 1464 . . XIII. Celakovskj: Registra soudu komorního, nálezy 1472—1482 . XIII. n 5 „ » „ 1482—1487. XIII. » » » » » 1487—1491. XIII. n n ^ n „ 1491—1500. . XVI. . XVII. . XVII. . XVIII. . XVIII. XX. XX. XXI . XXVII. „Mikuláše Petrlíka ze Stradova nadání, závét oc 1508—1525 XXI. . XXVIII, Rybničná registra panství Krumlovského 1450—1524 XXI. V strana 390—427 47—75 314— 329 393—406 271—284 34—63 173—229 236 —245 246— 262 329—310 518—577 451—494 365—395 361—369 241—360 358—440 406—496 497—505 310—454 380—436 493 -- 560 171—285 286—343 73—560 1—283 548—563 290—308 309—521 211—525 536—540 485 — 504 505 — 526 521—546 159—188 428 —446 447— 484 76 —135 330—392 481—517 65—180 307—367 263— 328 526—560 5—266 421—445 446—568 396—480 455—560 441—560
Strana VI
VI Přehled obsahu dílův I.—XXIV. a XXVI.—XXVII. Archivu Českého. strana díl D. XIII. Čelakovský: Registra soudu komorního, nál. 1500, 16. list. — 1501, 15. list. XI. 506—560 D. XIII. „ 1501, 15. list —1503, 4. kv. XII. 463 -560 úvod vydavatelův . . . . . XIII. III.—XXIV. D. XIII. XIII. 1—215 nálezy 1503—1509 . . . . D. XIII. svědomí 1510,22. ún.—20. dub. XIII. 216—278 D. XIII. nálezy 1510, 10.—20. dubna . XIII. D. XIII. 279—324 325—374 D. XIII. svědomí 1510, 1. kv.— 16 list. XIII. 375—405 D. XIII. nálezy 1510, 12.—16. listop. XIII. svědomí 1511, 2 led.—20. list. XIII. 406—545 D. XIII. nálezy k sv. Martinu 1511 . XIX. D. XIII. 1—53 D. XIII. 53—72 dodatky k nálezům 1502—1508 XIX. 73—231 D. XIII. svědomí 1512—1513 . . . . XIX. svědomí (k soudu dv.) 1488-1494 XIX. 232—269 D. XIII. 270—301 nálezy soudu komorního 1515 XIX. D. XIII. D. XIII. XIX. nálezy 1518 . . 301—360 . . . . . staná práva 1518 . . . . 360—372 XIX. D. XIII. půhony nevyřízené 1513—1518 D. XIII. 372 — 436 XIX. 437—475 D. XIII. půhony 1519 . . . . . . . XIX. 321—364 VIII. D. XIV. Patera: Poselství krále Jiřího do Říma k papeži 1462 . . . . . . . 411—462 D. XIVb. Braniš: Registra ortelů horního soudu v Hoře Kutné 1511—1514. XII. D. XV. Nováček: Trutnovské desky manské 1455—1575 . . . . . . . . . XV. 344—508 509—560 XV. Výpisy z knih vinničných 1358—1461 . . . . . . . . . D. XVI. D. XVI. . . 1461—1583 . . . . . XVIII 322—400 284—374 D. XVII. Dvorský: Urbář panství Hlubockého 1490 (s listinami 1360—1506) XVII. Pardubského a Kunětickohorského 1494 . . XVII. D. XVIII. 375—458 „ 459—527 Registra rybničná na panství Pardubském 1494—1520 . . XVII. D. XIX. D. XIX. 527—532 „ Náhrady za pozemky zatopené na panství Bydžovském 1516—1518 XVII. D. XIX. 533—534 XVII. O cídění struh 1516—1520 . . . . . . . . . . . . D. XIX. 535—538 Smlouvy o vedení vody 1517—1519 . . . . XVII. . . . 539—540 D. XX. Z register zápisů selských na Pardubsku 1508 . . XVII Knížky nálezů soudu zemského a komorního . . 476—651 D. XXI. XIX Čelakovský: D. XXII. Kalousek: Řády selské a instrukce hospodářské 1350—1626 . . XXII. 1—565 D. XXII. . . . XXIII. 1627—1698 1—564 . . . . 1698—1780 1— 564 D. XXII. XXIV. E. Výtahy a přehledy z listin čerpané. I. 493—546 . . . . E. I. Palacký: Registra zápisů královských i obecných 1453—1451 E. II. II. 175—208 (pokračování) 1454 . . . . . . (konec) 1454 . . . E. III. II. 444—481 . . . . . . 465— 579 III E. IV. Výtahy z listin rozličných 1371—1471 . . . . . . . VI. 5—44 E. VI. Paběrky z písemností rozličných 1401—1420 . . . . . . . . všelikých 1421—1438 . . . . . . . VI. 395—450 E. VII. E. VIII. Diplomatář Viléma z Pernšteina 1304—1519 . . . . . . . . 495—547 VI. 548—565 VI. Zápisy o věcech Šlikovských 1480—1497 . . . . . . . E. IX. . Výpisy z register královských 1498—1502 566—591 VI. E. X. . . 569—604 E. XI. Emler: Zlomek register zápisů markrabství Moravského 1459 VII. . . E. XII. 605—679 VII. Výpisy z českých listin c. k. knihovny Pražské 1391—1477 „ 1477—1526 VIII. 481—566 E. XII. . „ E. XIII. Tomek: Popis odcizených statků duchovenstva, postoupených komoře XIV. 368—379 královské 1454 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . E. XXIV. Teige: Zprávy o statcích a přech venkovských z archivu města Prahy A-K XXVI. 1—581
VI Přehled obsahu dílův I.—XXIV. a XXVI.—XXVII. Archivu Českého. strana díl D. XIII. Čelakovský: Registra soudu komorního, nál. 1500, 16. list. — 1501, 15. list. XI. 506—560 D. XIII. „ 1501, 15. list —1503, 4. kv. XII. 463 -560 úvod vydavatelův . . . . . XIII. III.—XXIV. D. XIII. XIII. 1—215 nálezy 1503—1509 . . . . D. XIII. svědomí 1510,22. ún.—20. dub. XIII. 216—278 D. XIII. nálezy 1510, 10.—20. dubna . XIII. D. XIII. 279—324 325—374 D. XIII. svědomí 1510, 1. kv.— 16 list. XIII. 375—405 D. XIII. nálezy 1510, 12.—16. listop. XIII. svědomí 1511, 2 led.—20. list. XIII. 406—545 D. XIII. nálezy k sv. Martinu 1511 . XIX. D. XIII. 1—53 D. XIII. 53—72 dodatky k nálezům 1502—1508 XIX. 73—231 D. XIII. svědomí 1512—1513 . . . . XIX. svědomí (k soudu dv.) 1488-1494 XIX. 232—269 D. XIII. 270—301 nálezy soudu komorního 1515 XIX. D. XIII. D. XIII. XIX. nálezy 1518 . . 301—360 . . . . . staná práva 1518 . . . . 360—372 XIX. D. XIII. půhony nevyřízené 1513—1518 D. XIII. 372 — 436 XIX. 437—475 D. XIII. půhony 1519 . . . . . . . XIX. 321—364 VIII. D. XIV. Patera: Poselství krále Jiřího do Říma k papeži 1462 . . . . . . . 411—462 D. XIVb. Braniš: Registra ortelů horního soudu v Hoře Kutné 1511—1514. XII. D. XV. Nováček: Trutnovské desky manské 1455—1575 . . . . . . . . . XV. 344—508 509—560 XV. Výpisy z knih vinničných 1358—1461 . . . . . . . . . D. XVI. D. XVI. . . 1461—1583 . . . . . XVIII 322—400 284—374 D. XVII. Dvorský: Urbář panství Hlubockého 1490 (s listinami 1360—1506) XVII. Pardubského a Kunětickohorského 1494 . . XVII. D. XVIII. 375—458 „ 459—527 Registra rybničná na panství Pardubském 1494—1520 . . XVII. D. XIX. D. XIX. 527—532 „ Náhrady za pozemky zatopené na panství Bydžovském 1516—1518 XVII. D. XIX. 533—534 XVII. O cídění struh 1516—1520 . . . . . . . . . . . . D. XIX. 535—538 Smlouvy o vedení vody 1517—1519 . . . . XVII. . . . 539—540 D. XX. Z register zápisů selských na Pardubsku 1508 . . XVII Knížky nálezů soudu zemského a komorního . . 476—651 D. XXI. XIX Čelakovský: D. XXII. Kalousek: Řády selské a instrukce hospodářské 1350—1626 . . XXII. 1—565 D. XXII. . . . XXIII. 1627—1698 1—564 . . . . 1698—1780 1— 564 D. XXII. XXIV. E. Výtahy a přehledy z listin čerpané. I. 493—546 . . . . E. I. Palacký: Registra zápisů královských i obecných 1453—1451 E. II. II. 175—208 (pokračování) 1454 . . . . . . (konec) 1454 . . . E. III. II. 444—481 . . . . . . 465— 579 III E. IV. Výtahy z listin rozličných 1371—1471 . . . . . . . VI. 5—44 E. VI. Paběrky z písemností rozličných 1401—1420 . . . . . . . . všelikých 1421—1438 . . . . . . . VI. 395—450 E. VII. E. VIII. Diplomatář Viléma z Pernšteina 1304—1519 . . . . . . . . 495—547 VI. 548—565 VI. Zápisy o věcech Šlikovských 1480—1497 . . . . . . . E. IX. . Výpisy z register královských 1498—1502 566—591 VI. E. X. . . 569—604 E. XI. Emler: Zlomek register zápisů markrabství Moravského 1459 VII. . . E. XII. 605—679 VII. Výpisy z českých listin c. k. knihovny Pražské 1391—1477 „ 1477—1526 VIII. 481—566 E. XII. . „ E. XIII. Tomek: Popis odcizených statků duchovenstva, postoupených komoře XIV. 368—379 královské 1454 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . E. XXIV. Teige: Zprávy o statcích a přech venkovských z archivu města Prahy A-K XXVI. 1—581
Strana VII
PŘEDMLUVA. Jmenován byv r. 1896 úředníkem archivu obce Pražské, podjal jsem se úlohy, uveřejniti vybrané části z bohatého jeho obsahu. Hlavní práce ovšem byla vykonána Čelakovského Privilegiemi měst Pražských, prvním to dílem sbírky pramenů k ději- nám práva městského v Čechách, kde i statuty Pražské a řády cechovní časem svým bohdá vyjdou. Poněvadž pak památky veřejnoprávní uveřejněny jsou neb mají býti způsobem vyznačeným, odhodlal jsem se k vydání látky soukromoprávní. Při tom nebylo možno pro přílišný rozsah látky pomýšleti na jedinou veli- kou publikaci v pořádku chronologickém, nýbrž bylo nutno látku rozděliti i rozdílně upraviti. Listiny a zápisy z doby nejstarší vydány jsou již v Emlerových Regestech a poněkud i v Pozůstatcích desk zemských, pozdější až do r. 1436 zcela stručně v Tomkových Základech starého místopisu Pražského, alespoň pokud se týče území obcí Pražských. I tu pak zbývá vydati zprávy o nejbližším okolí města a též o vzdá- lenějších místech, pokud byly v držení měšťanů Pražských. Tuto látku a ostatní všecku novější přehledně a úsporně vydati jest možno též jen rozděleně. Pozoruje velikou ekonomii místa a tím i přehlednost při jmenovaných Tom- kových Základech, předevzal jsem si říditi se tímto vzorem v edici, která by obsa- hovala veškerý soukromoprávní materiál archivu městského v příčině nemovitostí a osob Pražských od r. 1437 do 1620. Náklad značný vzala na sebe velkodušně obec Pražská. Zbývající pak látka, týkající se právních zájmů měšťanů Pražských na venkově, mimo zdi města Prahy, vydává se pak zde, v Archivu Českém, ve sbírce, která vyplní díl XXVI. a XXVIII. A tak zbývá ještě pomýšleti na účelné vydání zpráv o vinicích v okolí Prahy, které chtěl již Tomek vydati týmž způsobem, jak jsou vydány Základy místopisu, a pak mínil pokračovati v tom všem dále do naší doby. Dle vyloženého mého úmyslu sluší považovati obě publikace, pokračování v Základech místopisu i tyto Zprávy, za souvislé, k sobě patřící; majíť obě spo-
PŘEDMLUVA. Jmenován byv r. 1896 úředníkem archivu obce Pražské, podjal jsem se úlohy, uveřejniti vybrané části z bohatého jeho obsahu. Hlavní práce ovšem byla vykonána Čelakovského Privilegiemi měst Pražských, prvním to dílem sbírky pramenů k ději- nám práva městského v Čechách, kde i statuty Pražské a řády cechovní časem svým bohdá vyjdou. Poněvadž pak památky veřejnoprávní uveřejněny jsou neb mají býti způsobem vyznačeným, odhodlal jsem se k vydání látky soukromoprávní. Při tom nebylo možno pro přílišný rozsah látky pomýšleti na jedinou veli- kou publikaci v pořádku chronologickém, nýbrž bylo nutno látku rozděliti i rozdílně upraviti. Listiny a zápisy z doby nejstarší vydány jsou již v Emlerových Regestech a poněkud i v Pozůstatcích desk zemských, pozdější až do r. 1436 zcela stručně v Tomkových Základech starého místopisu Pražského, alespoň pokud se týče území obcí Pražských. I tu pak zbývá vydati zprávy o nejbližším okolí města a též o vzdá- lenějších místech, pokud byly v držení měšťanů Pražských. Tuto látku a ostatní všecku novější přehledně a úsporně vydati jest možno též jen rozděleně. Pozoruje velikou ekonomii místa a tím i přehlednost při jmenovaných Tom- kových Základech, předevzal jsem si říditi se tímto vzorem v edici, která by obsa- hovala veškerý soukromoprávní materiál archivu městského v příčině nemovitostí a osob Pražských od r. 1437 do 1620. Náklad značný vzala na sebe velkodušně obec Pražská. Zbývající pak látka, týkající se právních zájmů měšťanů Pražských na venkově, mimo zdi města Prahy, vydává se pak zde, v Archivu Českém, ve sbírce, která vyplní díl XXVI. a XXVIII. A tak zbývá ještě pomýšleti na účelné vydání zpráv o vinicích v okolí Prahy, které chtěl již Tomek vydati týmž způsobem, jak jsou vydány Základy místopisu, a pak mínil pokračovati v tom všem dále do naší doby. Dle vyloženého mého úmyslu sluší považovati obě publikace, pokračování v Základech místopisu i tyto Zprávy, za souvislé, k sobě patřící; majíť obě spo-
Strana VIII
VIII lečný cíl, uveřejnění památek soukromoprávních, důležitých pro dějiny města Prahy. „Zprávy“ uveřejňují se zde v Archivu Českém též proto, že jsou zároveň významny pro ostatní kraj Český. Při tom ovšem jest patrné, že nebylo možno rozdělení látky v obou publikacích vždy provésti zcela přesně, a bude třeba stále přihlížeti k oběma. Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. Zde tedy uveřejňují se zprávy, čerpané z archivu obce Pražské, o místech ležících mimo obvod měst Pražských. Pravidelně jmenovány jsou v nich i obce nebo osoby Pražské. Obce Pražské, jako i jiné, neměly před r. 1420 nemovitostí mimo svůj obvod, a nesměly jich ani míti. Právo k takovému držení měli jen jednotliví měšťané dle několika výsad královských. Teprve od roku 1420 záborem a výbojem založen byl majetek obecní na nemovitostech mimo obvod městský, čili jak se říkalo „na zemi, pozemský“. A konfiskace — pokud se Prahy týče — roku 1547 zase jej skoro — zmařila. Jednání právní v příčině statků a míst obecních mimopražských zapisovány byly, pokud jevily se velmi důležitými, do knih památných (libri rerum memorabi- lium), a to na Starém Městě (pokud jsou zachovány) v rukopisech č. 993 (Čela- kovského*) č. 25 na str. 42), 992 (č. 27 str. 44), 2099 (č. 28 str. 46) a 323 (č. 30 str. 51); na Novém Městě v rukopise č. 331 (č. 74 str. 75). Z Menšího Města Praž. a z Hradčan ani z Vyšehradu nejsou takové knihy úřední zachovány. Právní jednání menšího významu zapisovány pak byly mezi ostatními zápisy městskými. Správu statků obecních vedli na Starém M. úředníci,**) zvaní nejdříve un- geltní, Týnští, pak šestipanští, a úředníci mostní neb mostu Pražského, kteří měli jistou jurisdikcí, a to v prvé neb druhé instanci; od nich po případě šlo odvolání k radě městské. Na Novém M. Pr. vyvinul se úřad šestipanský z úřadu sklepového, a neměl původně vztahy k majetku obecnímu mimo obvod. Stalo se tak až v XVI. stol., snad následkem dočasného spojení se Starým Městem r. 1518. Na Menším Městě v malém rozsahu správu a jurisdikci měla rada městská. Hradčany a Vyšehrad ne- měly asi vůbec takových nemovitostí mimoměstských. Knihy úřadu šestipanského zachovány jsou teprve od r. 1518 a jsou to pokud se týče doby do této publikace pojaté — rukopisy č. 2152—55 pro Staré M., a č. 2133 (zde něco zpráv i z doby před r. 1518). Knihy mostního úřadu jsou za- chovány jen z dob mladších. Zboží pozemská náležející záduším neb ústavům dobročinným, jako špitálům, *) Míní se tu Čelakovského Soupis rukopisů chovaných v archivu král. hlav. města Prahy část I. (V Praze 1907.) **) Přehledné pojednání o obecním zřízení měst Pražských a jednotlivých úřadů napsáno jest Čela- kovským při článku Praha v Ottově Slov. Naučném.
VIII lečný cíl, uveřejnění památek soukromoprávních, důležitých pro dějiny města Prahy. „Zprávy“ uveřejňují se zde v Archivu Českém též proto, že jsou zároveň významny pro ostatní kraj Český. Při tom ovšem jest patrné, že nebylo možno rozdělení látky v obou publikacích vždy provésti zcela přesně, a bude třeba stále přihlížeti k oběma. Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. Zde tedy uveřejňují se zprávy, čerpané z archivu obce Pražské, o místech ležících mimo obvod měst Pražských. Pravidelně jmenovány jsou v nich i obce nebo osoby Pražské. Obce Pražské, jako i jiné, neměly před r. 1420 nemovitostí mimo svůj obvod, a nesměly jich ani míti. Právo k takovému držení měli jen jednotliví měšťané dle několika výsad královských. Teprve od roku 1420 záborem a výbojem založen byl majetek obecní na nemovitostech mimo obvod městský, čili jak se říkalo „na zemi, pozemský“. A konfiskace — pokud se Prahy týče — roku 1547 zase jej skoro — zmařila. Jednání právní v příčině statků a míst obecních mimopražských zapisovány byly, pokud jevily se velmi důležitými, do knih památných (libri rerum memorabi- lium), a to na Starém Městě (pokud jsou zachovány) v rukopisech č. 993 (Čela- kovského*) č. 25 na str. 42), 992 (č. 27 str. 44), 2099 (č. 28 str. 46) a 323 (č. 30 str. 51); na Novém Městě v rukopise č. 331 (č. 74 str. 75). Z Menšího Města Praž. a z Hradčan ani z Vyšehradu nejsou takové knihy úřední zachovány. Právní jednání menšího významu zapisovány pak byly mezi ostatními zápisy městskými. Správu statků obecních vedli na Starém M. úředníci,**) zvaní nejdříve un- geltní, Týnští, pak šestipanští, a úředníci mostní neb mostu Pražského, kteří měli jistou jurisdikcí, a to v prvé neb druhé instanci; od nich po případě šlo odvolání k radě městské. Na Novém M. Pr. vyvinul se úřad šestipanský z úřadu sklepového, a neměl původně vztahy k majetku obecnímu mimo obvod. Stalo se tak až v XVI. stol., snad následkem dočasného spojení se Starým Městem r. 1518. Na Menším Městě v malém rozsahu správu a jurisdikci měla rada městská. Hradčany a Vyšehrad ne- měly asi vůbec takových nemovitostí mimoměstských. Knihy úřadu šestipanského zachovány jsou teprve od r. 1518 a jsou to pokud se týče doby do této publikace pojaté — rukopisy č. 2152—55 pro Staré M., a č. 2133 (zde něco zpráv i z doby před r. 1518). Knihy mostního úřadu jsou za- chovány jen z dob mladších. Zboží pozemská náležející záduším neb ústavům dobročinným, jako špitálům, *) Míní se tu Čelakovského Soupis rukopisů chovaných v archivu král. hlav. města Prahy část I. (V Praze 1907.) **) Přehledné pojednání o obecním zřízení měst Pražských a jednotlivých úřadů napsáno jest Čela- kovským při článku Praha v Ottově Slov. Naučném.
Strana IX
Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. IX spravovaly si tyto korporace jako jednotlivci samosprávně s obvyklou jurisdikcí pa- trimoniální. Že by se tu dělo někdy odvolání k radě městské, není dokladu. Máme však zachovány jen v knihách Týnských, Mikulášských (na Star. M.) a P. Marie na louži zápisy takové, a ty zde se nevydávají, ježto jen z velmi malé části jsou starší než rok 1550, jenž zde jako hranice časová jest položen; bude lépe, uveřej- niti jejich obsah později pohromadě a samostatně. Většina zde otištěných dokumentů jest sepsána o právních jednáních v příčině nemovitostí, které byly ve vlastnictví jednotlivých měšťanů Pražských a které proto zde v Praze na radnicích musely býti zapsány. Na jich základě hlavně sepsal Tomek své přehledy o zboží měšťanů Pražských v II. a VIII. svazku svých Dějin města Prahy. Ježto pak tam pro obmezenost místa nemohl uváděti dokladů, doplňuje tato publi- kace po této stránce dílo Tomkovo. Mezi zápisy zde otištěnými najdou se i kusy, které jen náhodou neb příle- žitostně dostaly se do knih Pražských. Jest to především značný počet listin z doby husitské, kdy nebyl v činnosti úřad desk zemských, a šlechta zapisovala statky své, aby alespoň nějakým způsobem byly protokolovány, do knih Staroměstských, jak to vyjadřuje pěkně listina z r. 1427 uveřejněná v Archivě Českém sv. XXVIII. str. 38 slovy: „Pohřiechu, když ižádné moci nad sebú nemámy, ježto by nás zemským řádem bránila, já sem se utekl na svědomie k pánóm města Starého Pražského, jakžto v těchto časiech nebezpečných páni, rytieři, panoše i zemané v svých zápi- siech a v jiných potřebách k svědomí téhož města nadepsaného obecně se utiekají.“*) Zápisy tyto quasi-deskové zapsány jsou ve výborně zachovalém kodexu velkého folia č. 992, který zde z největší své části je otištěn. Malý počet zápisů povstaly z nahodilých okolností, jako jsou plné moci, kšafty osob zde zemřelých při dočasném jich pobytu atd. Tím však nejsou vytčeny všechny druhy zápisů o věcech mimopražských v archivu města Prahy. Docházelyť sem z mnohých míst odvolání, o nichž rady měst Pražských činily pak nálezy konečné. Ve zvláštních dvou rukopisech zapsány jsou nálezy vrchního práva Pražského vydané do Brodu Českého, Hradce Králové, do Jaroměře, do Kouřimě (č. 92) a do Žatce (č. 93). Mnoho jich tedy jest ztraceno, a ze zacho- vaného nic nejde do 15. věku. Že mnoho zhynulo, vidno z toho, že dle rozhodnutí krále Václava IV. z r. 1387**) bylo Staré M. instancí pro místa česká řídící se právem Norimberským. Která to byla, není bezpečně zjištěno. Obyčejně***) jmenují se Horažďovice, Chrudim, Nasavrky, Nymburk, Písek, Prachatice a Rokycany. Více *) Z této příčiny a z užívání výrazu „Veliké Město Pražské“ datuji vznik právního rukopisu č. 1864 (právo zemské) do prvních let po r. 1420. **) Palacký, Formelbücher II. str. 126. ***) Haněl, O vlivu práva něm. v Právníku 1874 str. 45.
Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. IX spravovaly si tyto korporace jako jednotlivci samosprávně s obvyklou jurisdikcí pa- trimoniální. Že by se tu dělo někdy odvolání k radě městské, není dokladu. Máme však zachovány jen v knihách Týnských, Mikulášských (na Star. M.) a P. Marie na louži zápisy takové, a ty zde se nevydávají, ježto jen z velmi malé části jsou starší než rok 1550, jenž zde jako hranice časová jest položen; bude lépe, uveřej- niti jejich obsah později pohromadě a samostatně. Většina zde otištěných dokumentů jest sepsána o právních jednáních v příčině nemovitostí, které byly ve vlastnictví jednotlivých měšťanů Pražských a které proto zde v Praze na radnicích musely býti zapsány. Na jich základě hlavně sepsal Tomek své přehledy o zboží měšťanů Pražských v II. a VIII. svazku svých Dějin města Prahy. Ježto pak tam pro obmezenost místa nemohl uváděti dokladů, doplňuje tato publi- kace po této stránce dílo Tomkovo. Mezi zápisy zde otištěnými najdou se i kusy, které jen náhodou neb příle- žitostně dostaly se do knih Pražských. Jest to především značný počet listin z doby husitské, kdy nebyl v činnosti úřad desk zemských, a šlechta zapisovala statky své, aby alespoň nějakým způsobem byly protokolovány, do knih Staroměstských, jak to vyjadřuje pěkně listina z r. 1427 uveřejněná v Archivě Českém sv. XXVIII. str. 38 slovy: „Pohřiechu, když ižádné moci nad sebú nemámy, ježto by nás zemským řádem bránila, já sem se utekl na svědomie k pánóm města Starého Pražského, jakžto v těchto časiech nebezpečných páni, rytieři, panoše i zemané v svých zápi- siech a v jiných potřebách k svědomí téhož města nadepsaného obecně se utiekají.“*) Zápisy tyto quasi-deskové zapsány jsou ve výborně zachovalém kodexu velkého folia č. 992, který zde z největší své části je otištěn. Malý počet zápisů povstaly z nahodilých okolností, jako jsou plné moci, kšafty osob zde zemřelých při dočasném jich pobytu atd. Tím však nejsou vytčeny všechny druhy zápisů o věcech mimopražských v archivu města Prahy. Docházelyť sem z mnohých míst odvolání, o nichž rady měst Pražských činily pak nálezy konečné. Ve zvláštních dvou rukopisech zapsány jsou nálezy vrchního práva Pražského vydané do Brodu Českého, Hradce Králové, do Jaroměře, do Kouřimě (č. 92) a do Žatce (č. 93). Mnoho jich tedy jest ztraceno, a ze zacho- vaného nic nejde do 15. věku. Že mnoho zhynulo, vidno z toho, že dle rozhodnutí krále Václava IV. z r. 1387**) bylo Staré M. instancí pro místa česká řídící se právem Norimberským. Která to byla, není bezpečně zjištěno. Obyčejně***) jmenují se Horažďovice, Chrudim, Nasavrky, Nymburk, Písek, Prachatice a Rokycany. Více *) Z této příčiny a z užívání výrazu „Veliké Město Pražské“ datuji vznik právního rukopisu č. 1864 (právo zemské) do prvních let po r. 1420. **) Palacký, Formelbücher II. str. 126. ***) Haněl, O vlivu práva něm. v Právníku 1874 str. 45.
Strana X
X Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. méně bezpečně nutno sem počítati také: Běchovice,*) Beroun (srov. Pelzel, Karl IV. Urkundb. č. 130, a zde str. 17 č. 4.), Brod Český, Bydžov (? srov. zde str. 128 č. 6.), Drahelčice (zde str. 161 č. 3.), Hradec Králové, Jaroměř, Kouřim, Modřany (? viz AČ. svaz. XXVIII. str. 64, č. 6) a Žatec. Na Starém Městě, jako nejpřednějším městě království, sídlil i úřad, který s obcí touto byl sice organicky spojen, leč působnost jeho vztahovala se na celé království. Byl to úřad starších přísežných mlynářů Pražských, kteří měli techni- ckou i jurisdikční správu nad všemi mlýny a vodami v oboru zájmů mlynářských. Zprávy o komisích a nálezech starších mlynářů dala si obec Staroměstská zapsati v rukop. č. 2141 a 2134, obec Novoměstská v rukop. č. 2133, a to nejen o mlý- nech Pražských, ale také o venkovských. Leč nemůžeme ani souditi o úplnosti jich; jednak opisy ty jsou chybně opsány**) a konečně pocházejí nejstarší jen z XVI. stol. Originální úřední knihy tohoto úřadu ze starší doby zachovány nejsou; teprve po- zději cech a s ním spojený úřad pořídil si archiv a velikou řadu knih pamětních, které obsahují důležitý materiál pro dějiny práva vodního i techniky staveb vodních. Původně sídlil na radnici Staroměstské též i úřad perkmistrský hor vinič- ných. V bohaté řadě zachovaných úředních rukopisů jsou přečetné zprávy velmi podrobné o okolí Pražském v obvodu viničného úřadu. Ty zde též pojaty nejsou, neboť jich edice musí býti daleko stručnější, než jest tato, a proto dle jiného způsobu. Poněvadž jest důležité často pro porozumění děje, aby čtenář věděl, z jaké knihy zpráva čerpána jest, uvádím zde ony rukopisy, které poskytly material k této publikaci. Každý rukopis jest v tomto seznamu označen svým číslem, jež má v ar- chivě Pražském, též starým svým názvem a lety, z nichž jeho obsah pochází. Kde rukopis jest důležitější, odkazuji na Čelakovského tištěný Soupis. *) Jediný doklad mi známý o tom (z 19. května 1405) z ní: Magister civium, consules et scabini Maioris Civitatis Pragensis circumspectis iudici et iuratis in Byechowicz, amicis nostris. Hotovenstvie naše napřed, súsedé milí. Jakož ste nám psali, že sě stal ve čtvrtek súd u sv. Kateřiny kázáním purkrabie hrad- ského od sv. Václava, tu Jan z Nového Města žaloval na Vaníka z Běchovic; řekl jest, že jest tu spravedlivě seděl, že zaplatil penězi svému náměstku. A na to mám konšely i všicku obec, že mi spraveno, jakož to zbožie za právo má, neb mi je správcí postavil tak řečeného Čapka do dne a do roku, a toho je všie obci svědomo. Tu sú jemu stáli ta všěcka obec i konšelé. Nad to vám odpoviedáme: Poněvadž ten Jan sé zapsal, a toho jest list s dobrým svědomím s těmi smlúvci té při o to dědictvie, jenž jest to smluveno před dvanácte neb tři- nádcte lety, jakož ten list, jenž probošt a konvent kláštera sv. Kateřiny mají, úplně svědčí a ukazuje; tak i s vámi za právo nalezujem, že Vaník tu při obdržal proti Janovi, a má pokojíka požíti, jakož to rok a den vydržal. A s tiem váš dobře nalezený orteil potvrzujem tiemto listem. Datum v Praze a. d. MCCCC quinto fer. tercia post. dom. Cantate [19. května]. — K tomu poznamenáno: Predicta littera appellacionis cum sen- tencia inclusa registrata est de mandato dominorum Henrico de Egra magistro civium existente, ad peticionem d. Petri de Alba, tunc prepositi monasterii monialium s. Katherine, a. d. MCCCC quinto, sabbato ante d. Exaudi (30. května). (Rukop. č. 986 f. 135). **) Kus zde na str. 399 otištěný z rukop. č. 3010 nahradím v dodatcích při závěrku svazku XXVIII. textem původním, který se mi dostal laskavostí p. prof. dr. Jindřicha Vančury.
X Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. méně bezpečně nutno sem počítati také: Běchovice,*) Beroun (srov. Pelzel, Karl IV. Urkundb. č. 130, a zde str. 17 č. 4.), Brod Český, Bydžov (? srov. zde str. 128 č. 6.), Drahelčice (zde str. 161 č. 3.), Hradec Králové, Jaroměř, Kouřim, Modřany (? viz AČ. svaz. XXVIII. str. 64, č. 6) a Žatec. Na Starém Městě, jako nejpřednějším městě království, sídlil i úřad, který s obcí touto byl sice organicky spojen, leč působnost jeho vztahovala se na celé království. Byl to úřad starších přísežných mlynářů Pražských, kteří měli techni- ckou i jurisdikční správu nad všemi mlýny a vodami v oboru zájmů mlynářských. Zprávy o komisích a nálezech starších mlynářů dala si obec Staroměstská zapsati v rukop. č. 2141 a 2134, obec Novoměstská v rukop. č. 2133, a to nejen o mlý- nech Pražských, ale také o venkovských. Leč nemůžeme ani souditi o úplnosti jich; jednak opisy ty jsou chybně opsány**) a konečně pocházejí nejstarší jen z XVI. stol. Originální úřední knihy tohoto úřadu ze starší doby zachovány nejsou; teprve po- zději cech a s ním spojený úřad pořídil si archiv a velikou řadu knih pamětních, které obsahují důležitý materiál pro dějiny práva vodního i techniky staveb vodních. Původně sídlil na radnici Staroměstské též i úřad perkmistrský hor vinič- ných. V bohaté řadě zachovaných úředních rukopisů jsou přečetné zprávy velmi podrobné o okolí Pražském v obvodu viničného úřadu. Ty zde též pojaty nejsou, neboť jich edice musí býti daleko stručnější, než jest tato, a proto dle jiného způsobu. Poněvadž jest důležité často pro porozumění děje, aby čtenář věděl, z jaké knihy zpráva čerpána jest, uvádím zde ony rukopisy, které poskytly material k této publikaci. Každý rukopis jest v tomto seznamu označen svým číslem, jež má v ar- chivě Pražském, též starým svým názvem a lety, z nichž jeho obsah pochází. Kde rukopis jest důležitější, odkazuji na Čelakovského tištěný Soupis. *) Jediný doklad mi známý o tom (z 19. května 1405) z ní: Magister civium, consules et scabini Maioris Civitatis Pragensis circumspectis iudici et iuratis in Byechowicz, amicis nostris. Hotovenstvie naše napřed, súsedé milí. Jakož ste nám psali, že sě stal ve čtvrtek súd u sv. Kateřiny kázáním purkrabie hrad- ského od sv. Václava, tu Jan z Nového Města žaloval na Vaníka z Běchovic; řekl jest, že jest tu spravedlivě seděl, že zaplatil penězi svému náměstku. A na to mám konšely i všicku obec, že mi spraveno, jakož to zbožie za právo má, neb mi je správcí postavil tak řečeného Čapka do dne a do roku, a toho je všie obci svědomo. Tu sú jemu stáli ta všěcka obec i konšelé. Nad to vám odpoviedáme: Poněvadž ten Jan sé zapsal, a toho jest list s dobrým svědomím s těmi smlúvci té při o to dědictvie, jenž jest to smluveno před dvanácte neb tři- nádcte lety, jakož ten list, jenž probošt a konvent kláštera sv. Kateřiny mají, úplně svědčí a ukazuje; tak i s vámi za právo nalezujem, že Vaník tu při obdržal proti Janovi, a má pokojíka požíti, jakož to rok a den vydržal. A s tiem váš dobře nalezený orteil potvrzujem tiemto listem. Datum v Praze a. d. MCCCC quinto fer. tercia post. dom. Cantate [19. května]. — K tomu poznamenáno: Predicta littera appellacionis cum sen- tencia inclusa registrata est de mandato dominorum Henrico de Egra magistro civium existente, ad peticionem d. Petri de Alba, tunc prepositi monasterii monialium s. Katherine, a. d. MCCCC quinto, sabbato ante d. Exaudi (30. května). (Rukop. č. 986 f. 135). **) Kus zde na str. 399 otištěný z rukop. č. 3010 nahradím v dodatcích při závěrku svazku XXVIII. textem původním, který se mi dostal laskavostí p. prof. dr. Jindřicha Vančury.
Strana XI
Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. XI 10 Manual radní Nového M. z let 1463—1469 (u Čelakovského str. 104 č. 100). 11 Totéž z let 1483 až 1488 (Č. č. 101.) 87 Manual radní Staroměstský z let 1434—1436, z kterého velmi mnoho přepsáno do 2099. (Č. str. 61 č. 40.) 90 Manual radní Starom. z let 1437—56 (Č. tamtéž č. 41.) 92 Kniha nálezů vrchní stolice Staroměstské do Žatce daných z let 1510—44 (Č. str. 65 č. 53.), a 93 Kniha nálezů téže stolice do měst Českého Brodu, Kouřima, Hradce Králové a Jaro- měře z let 1510—46 (Č. tamže č. 54), jsou zde úplně otištěny. 94 Liber obligationum, quietanciarum, Staroměstská 1475—1518 (Č. str. 63 č. 49). 99 Kniha zápisů dlužních a smluv Starom. 1518—1538 (Č. tamtéž č. 50). 317 Registra soudu zahájeného Menš. M. Pr. 1403—1506 (Č. str. 115 č. 114). 323—325 Chaos rerum memorabilium (Č. str. 51 č. 30). 331 a 332 Knihy pamětní Novom. z let 1448—1597 a 1528—1646 (Č. str. 75 č. 74). 534 Kniha měšťanů Starom., smluv svatebních a kvitancí kšaftovních. Tyto poslední, něco zde bylo použito, jsou z let 1518—37. (Č. str. 67 č. 60.) 986 Liber vetustissimus statutorum, Starom. z let 1310—1419 (Č. str. 36 č. 24.) 987 Kniha soudů zahájených Starom. z let 1351—1367 (Č. str. 53 č. 32) a 988 Kniha soudní menší Starom. z let 1370—1391 (Č. str. 59 č. 38). Poněvadž zde i v jiných knihách soudů zahájených různé akty právní prohlašovány byly až i čtyřikráte po celý rok, neudával jsem při výpisích žádného označení dne, než jen pouze rok. 992 Kniha pamětní z let 1417—1480 Starom. (Č. str. 44 č. 27), v níž nacházejí se zá- pisy vlastně pro desky zemské určené z doby husitské, jak o tom výš mluveno. 993 Liber privilegiorum vetustissimus, Starom. z let 1366—1540 (Č. str. 40 č. 25). 997 a 998 Libri obligationum, od r. 1400 Starom. (Č. str. 59 č. 37, str. 60 č. 39.) 1046 Liber testimoniorum Novae Urbis 1490—1518 (Č. str. 106 č. 102). 1047 Liber testimoniorum Antiquae Urbis 1523—1527 (Č. str. 65 č. 55). 1128, 1129, 1130 Libri sententiarum Antiquae Urbis 1479—1518, 1519—1526, 1533 až (Č. str. 64 č. 51 a 52). 2069 Liber iudiciorum bannitorum Novae Urbis 1377—1388 (Č. str. 81 č. 78). 2070 Kniha dlužních zápisův 1377—1389 Novom. (Č. str. 108 č. 108.) 2072 Manual radní Novom. z let 1387—1399 (Č. str. 85 č. 83.) 2073 Rychtářská kniha zápisů dlužních Novom. z let 1388—1399 (Č. str. 109 č. 109.) 2074 Kniha soudní Novom. zápisů trhových z let 1410-1419 (Č. str. 83 č. 81.) 2075 Liber sentenciarum aureus 1389—1418 a 1489—1518 (Naučení stolice Staroměstské do Nového M) (Č. str. 80. č. 77.) 2076 Kniha soudní Novom. z let 1390—1408 (Č. str. 82 č. 80.) 2077 a 2078 Rychtářská kniha obligační Novom. 1399—1408 (Č. str. 109 č. 110), a 1410 až 1417 (Č. str. 109 č. 111.) 2079 Liber contractuum, obligat., sententiarum 1411—1422. — Liber memorialis 1490—1516 (Č. str. 87 č. 85.) 2080 Manual radní Menš. M. Pr. 1419—1481 (Č. str. 118 č. 115.) 2081 Soudní kniha zápisů trhových Novom. 1419-1467 (Č. str. 84 č. 82.) 2082 Větší manual radní Novom. 1432—1440. (Č. str. 88 č. 86.) 1446 (Č. str. 89 č. 87) 2083 Větší manual radní Novom. 1440— 1455 (Č. str. 91 č. 2084 Větší manual radní Novom. 1446- 88.) Manual radní Novom 1455-1463 (Č. str. 92 č. 89.) 2085 1462—1471 (Č. str. 93 č. 90.) 2086 2087 1471—1478 (Č. str. 94 č 91.) 1478—1484 (Č. str. 95 č. 92.) 2088 2089 1484—1496 (Č. str. 95 č. 93) 1496 —1504 (Č. str. 96 č 94.) 2090 2091 1504—1513 (Č. str. 97 č. 95.) z nichž 1544. rukop. č.
Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. XI 10 Manual radní Nového M. z let 1463—1469 (u Čelakovského str. 104 č. 100). 11 Totéž z let 1483 až 1488 (Č. č. 101.) 87 Manual radní Staroměstský z let 1434—1436, z kterého velmi mnoho přepsáno do 2099. (Č. str. 61 č. 40.) 90 Manual radní Starom. z let 1437—56 (Č. tamtéž č. 41.) 92 Kniha nálezů vrchní stolice Staroměstské do Žatce daných z let 1510—44 (Č. str. 65 č. 53.), a 93 Kniha nálezů téže stolice do měst Českého Brodu, Kouřima, Hradce Králové a Jaro- měře z let 1510—46 (Č. tamže č. 54), jsou zde úplně otištěny. 94 Liber obligationum, quietanciarum, Staroměstská 1475—1518 (Č. str. 63 č. 49). 99 Kniha zápisů dlužních a smluv Starom. 1518—1538 (Č. tamtéž č. 50). 317 Registra soudu zahájeného Menš. M. Pr. 1403—1506 (Č. str. 115 č. 114). 323—325 Chaos rerum memorabilium (Č. str. 51 č. 30). 331 a 332 Knihy pamětní Novom. z let 1448—1597 a 1528—1646 (Č. str. 75 č. 74). 534 Kniha měšťanů Starom., smluv svatebních a kvitancí kšaftovních. Tyto poslední, něco zde bylo použito, jsou z let 1518—37. (Č. str. 67 č. 60.) 986 Liber vetustissimus statutorum, Starom. z let 1310—1419 (Č. str. 36 č. 24.) 987 Kniha soudů zahájených Starom. z let 1351—1367 (Č. str. 53 č. 32) a 988 Kniha soudní menší Starom. z let 1370—1391 (Č. str. 59 č. 38). Poněvadž zde i v jiných knihách soudů zahájených různé akty právní prohlašovány byly až i čtyřikráte po celý rok, neudával jsem při výpisích žádného označení dne, než jen pouze rok. 992 Kniha pamětní z let 1417—1480 Starom. (Č. str. 44 č. 27), v níž nacházejí se zá- pisy vlastně pro desky zemské určené z doby husitské, jak o tom výš mluveno. 993 Liber privilegiorum vetustissimus, Starom. z let 1366—1540 (Č. str. 40 č. 25). 997 a 998 Libri obligationum, od r. 1400 Starom. (Č. str. 59 č. 37, str. 60 č. 39.) 1046 Liber testimoniorum Novae Urbis 1490—1518 (Č. str. 106 č. 102). 1047 Liber testimoniorum Antiquae Urbis 1523—1527 (Č. str. 65 č. 55). 1128, 1129, 1130 Libri sententiarum Antiquae Urbis 1479—1518, 1519—1526, 1533 až (Č. str. 64 č. 51 a 52). 2069 Liber iudiciorum bannitorum Novae Urbis 1377—1388 (Č. str. 81 č. 78). 2070 Kniha dlužních zápisův 1377—1389 Novom. (Č. str. 108 č. 108.) 2072 Manual radní Novom. z let 1387—1399 (Č. str. 85 č. 83.) 2073 Rychtářská kniha zápisů dlužních Novom. z let 1388—1399 (Č. str. 109 č. 109.) 2074 Kniha soudní Novom. zápisů trhových z let 1410-1419 (Č. str. 83 č. 81.) 2075 Liber sentenciarum aureus 1389—1418 a 1489—1518 (Naučení stolice Staroměstské do Nového M) (Č. str. 80. č. 77.) 2076 Kniha soudní Novom. z let 1390—1408 (Č. str. 82 č. 80.) 2077 a 2078 Rychtářská kniha obligační Novom. 1399—1408 (Č. str. 109 č. 110), a 1410 až 1417 (Č. str. 109 č. 111.) 2079 Liber contractuum, obligat., sententiarum 1411—1422. — Liber memorialis 1490—1516 (Č. str. 87 č. 85.) 2080 Manual radní Menš. M. Pr. 1419—1481 (Č. str. 118 č. 115.) 2081 Soudní kniha zápisů trhových Novom. 1419-1467 (Č. str. 84 č. 82.) 2082 Větší manual radní Novom. 1432—1440. (Č. str. 88 č. 86.) 1446 (Č. str. 89 č. 87) 2083 Větší manual radní Novom. 1440— 1455 (Č. str. 91 č. 2084 Větší manual radní Novom. 1446- 88.) Manual radní Novom 1455-1463 (Č. str. 92 č. 89.) 2085 1462—1471 (Č. str. 93 č. 90.) 2086 2087 1471—1478 (Č. str. 94 č 91.) 1478—1484 (Č. str. 95 č. 92.) 2088 2089 1484—1496 (Č. str. 95 č. 93) 1496 —1504 (Č. str. 96 č 94.) 2090 2091 1504—1513 (Č. str. 97 č. 95.) z nichž 1544. rukop. č.
Strana XII
XII Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. 2092 Manual radní Novom. 1513—1518 (Č str. 98 č. 96.) 2093 1518—1528 (Č. str. 101 č. 97.) 2094 Kniha kšaftů Novom. 1455—1494 (Č. str. 107 č. 106.) 2095 1495—1533 (Č. str. 107 č. 106 a) „ „ 2096 1421, 1434—1455 (Č. str. 107 č. 105.) Kniha pamětní a zápisní Starom. 1400—1454 (Č. str. 46 č. 28.) 2099 2100 Manual radní Novom. 1399—1412 (Č. str. 86 č. 84.) 2101 Kniha soudní zápisů trhových Starom. 1404—1413 (Č. str. 56 č. 34.) 2102 1413—1445 (Č. str. 57 č. 35.) „ „ (Č. str. 58 č. 36.) 1445—1532 2103 (Č. str. 61 č. 42.) Radní kniha trhových zápisů Starom. 1453—1477 2105 1477—1492 2106 (Č. str. 61 č. 43. 1492—1507 (Č. str. 61 č. 44.) 2107 1507—1518 (Č. str. 61 č. 45.) 2108 2109 1518—1523 (Č. str. 62 č. 46.) 2119 Kniha kšaftů Starom. 1448—1484 (Č. str. 66 č. 56.) 2129 Kniha nálezů Starom. 1544—1556. 2133 Kniha úřadu šestipanského Novom. 1484—1761 (Č. str. 111 č. 113.). Zde jsou i re- lace starších přísežných mlynářů. 2134 Liber obligationum aureus Starom. 1528—1542. Zde jsou i relace starších pří- sežných mlynářů. 2141 Kniha obligační, nálezů, smluv svatebních a kvitancí Starom. z 1452—1518 (Č. str. 67 č. 59 a) 2142 Kniha kšaftů Starom. 1518—1564 (Č. str. 67 č. 59.) 2152 Registra zápisův a práva vzdání Pražská a Starom. úřadu šestipanského 1518—1556 (Č. str. 68 č. 62) 2153 Registra vejpovědí úřadu šestipanského Pražského a Starom. 1518—1531 (Č. str. 68 č. 61.) 2155 Kniha smluv, přípovědí a zvodů úřadu šestipan. Praž. a Starom. 1518—1558 (Č. str. 69 č. 63.) 2211 Manual radní Menš. M. Pr. 1481—1519. (Č. str. 119 č. 116.) 2212 „ 1519—1541 (Č. str. 120 č. 117.) 2901 Liber memorabilium xenodochii s. Pauli ab a. 1546. Litovati sluší, že archiv obce Pražské má poměrně velmi málo zachovaných listin, a zvláště vzhledem značnému počtu knih úředních. Proto i zde našlo místo své jen několik málo kusů. Poněvadž při této publikaci byl předce jen hlavní můj cíl podati příspěvky k dějinám Prahy, pojal jsem, pokud jsem našel texty ty bez zvláštních cest a mimo- řádných prostředků, do přítomné sbírky i několik zápisů z archivu sv. Vítské kapitoly, z desk zemských a z archivu Českého místodržitelství, ovšem pokud v nich jedná se též zároveň alespoň o některého měšťana Pražského. Kusy zde otištěné pravidlem nejsou mladší než z r. 1550. Tato hranice vzata jest místo r. 1547, kdy statky pozemské obcí Pražských a jich obyvatelů byly skoro vesměs skonfiskovány ku komoře královské. Vydání stalo se způsobem v Archivu Českém obvyklým, kde možno zkráceně, vždy však s použitím slov pů- vodních. Ke konci svazku XXVIII. míním dáti případné dodatky a opravy, a jako
XII Předmluva k dílu XXVI. Archivu Českého. 2092 Manual radní Novom. 1513—1518 (Č str. 98 č. 96.) 2093 1518—1528 (Č. str. 101 č. 97.) 2094 Kniha kšaftů Novom. 1455—1494 (Č. str. 107 č. 106.) 2095 1495—1533 (Č. str. 107 č. 106 a) „ „ 2096 1421, 1434—1455 (Č. str. 107 č. 105.) Kniha pamětní a zápisní Starom. 1400—1454 (Č. str. 46 č. 28.) 2099 2100 Manual radní Novom. 1399—1412 (Č. str. 86 č. 84.) 2101 Kniha soudní zápisů trhových Starom. 1404—1413 (Č. str. 56 č. 34.) 2102 1413—1445 (Č. str. 57 č. 35.) „ „ (Č. str. 58 č. 36.) 1445—1532 2103 (Č. str. 61 č. 42.) Radní kniha trhových zápisů Starom. 1453—1477 2105 1477—1492 2106 (Č. str. 61 č. 43. 1492—1507 (Č. str. 61 č. 44.) 2107 1507—1518 (Č. str. 61 č. 45.) 2108 2109 1518—1523 (Č. str. 62 č. 46.) 2119 Kniha kšaftů Starom. 1448—1484 (Č. str. 66 č. 56.) 2129 Kniha nálezů Starom. 1544—1556. 2133 Kniha úřadu šestipanského Novom. 1484—1761 (Č. str. 111 č. 113.). Zde jsou i re- lace starších přísežných mlynářů. 2134 Liber obligationum aureus Starom. 1528—1542. Zde jsou i relace starších pří- sežných mlynářů. 2141 Kniha obligační, nálezů, smluv svatebních a kvitancí Starom. z 1452—1518 (Č. str. 67 č. 59 a) 2142 Kniha kšaftů Starom. 1518—1564 (Č. str. 67 č. 59.) 2152 Registra zápisův a práva vzdání Pražská a Starom. úřadu šestipanského 1518—1556 (Č. str. 68 č. 62) 2153 Registra vejpovědí úřadu šestipanského Pražského a Starom. 1518—1531 (Č. str. 68 č. 61.) 2155 Kniha smluv, přípovědí a zvodů úřadu šestipan. Praž. a Starom. 1518—1558 (Č. str. 69 č. 63.) 2211 Manual radní Menš. M. Pr. 1481—1519. (Č. str. 119 č. 116.) 2212 „ 1519—1541 (Č. str. 120 č. 117.) 2901 Liber memorabilium xenodochii s. Pauli ab a. 1546. Litovati sluší, že archiv obce Pražské má poměrně velmi málo zachovaných listin, a zvláště vzhledem značnému počtu knih úředních. Proto i zde našlo místo své jen několik málo kusů. Poněvadž při této publikaci byl předce jen hlavní můj cíl podati příspěvky k dějinám Prahy, pojal jsem, pokud jsem našel texty ty bez zvláštních cest a mimo- řádných prostředků, do přítomné sbírky i několik zápisů z archivu sv. Vítské kapitoly, z desk zemských a z archivu Českého místodržitelství, ovšem pokud v nich jedná se též zároveň alespoň o některého měšťana Pražského. Kusy zde otištěné pravidlem nejsou mladší než z r. 1550. Tato hranice vzata jest místo r. 1547, kdy statky pozemské obcí Pražských a jich obyvatelů byly skoro vesměs skonfiskovány ku komoře královské. Vydání stalo se způsobem v Archivu Českém obvyklým, kde možno zkráceně, vždy však s použitím slov pů- vodních. Ke konci svazku XXVIII. míním dáti případné dodatky a opravy, a jako
Strana XIII
Předmluva k dílu XXVI. Archivu Ceského. XIII samostatný oddíl přehled o statcích obcí Pražských do r. 1547, kde otištěny budou všechny doklady a zejména seznam zboží r. 1420 obcí Pražskou odpůrcům učení Husova zabraného, dosud jen velmi chybně Höflerem vydaný. Při závěrku tohoto úvodu vyslovuji uctivý dík p. dvornímu radovi Jos. Ka- louskovi za mnohou pomoc při obtížích místopisných i jiných, i za jeho přízeň, kterou měl k této sbírce mé od doby jejího vzniku. V Praze, dne 28. července 1909. Josef Teige.
Předmluva k dílu XXVI. Archivu Ceského. XIII samostatný oddíl přehled o statcích obcí Pražských do r. 1547, kde otištěny budou všechny doklady a zejména seznam zboží r. 1420 obcí Pražskou odpůrcům učení Husova zabraného, dosud jen velmi chybně Höflerem vydaný. Při závěrku tohoto úvodu vyslovuji uctivý dík p. dvornímu radovi Jos. Ka- louskovi za mnohou pomoc při obtížích místopisných i jiných, i za jeho přízeň, kterou měl k této sbírce mé od doby jejího vzniku. V Praze, dne 28. července 1909. Josef Teige.
Strana XIV
Strana 1
E. XIV. ZPRÁVY O STATCÍCH VENKOVSKYCH Z ARCHIVU MÉSTA PRAHY. Od r. 1338—1550. Podává Josef Teige. Albeřice, 9 km v. od Bochova, 4 km sv. od Vahanče. 1508, 11. května. — Urozený vladyka Burjan z Vahanče na miestě uroz. panie Anny z Albeřic před námi [radou v Menš. M. Pr.] —- osobně stoje osobně napřed pokázal mocný list pod pečetí též panie Anny, jímžto dává jemu plnú moc podlé prodaje jejieho domu k vzdání kupujície, jímžto táž paní Anna prodala jest duom svój uroz. paní Dorotě z Waltieřova, vdově po nebožtíkovi panu Václavovi Leteckém, ležící v Oboře mezi domy uroz. vladyky p. Jindřicha Dobrského z Tmáně z jedné a Pro- kopa Kozdrasa z strany druhé. Act. fer. V post Stanislai a. ete. VIII. (Rukop. č. 2211 fol. J. 13.) Babice, Babičky, tvrz a dvúr u Chval (dle udání str. 4 č. 10). 1. 1356. — Frana Johannis exhibuit he- reditatem suam in Dobescowic et in duabus Babic. Si aliquis habet contradicere, vult res- pondere secundum ius civitatis. De predictis hereditatibus debet censuare domino Johelino carnifici IIIL. s. gr. et sorori sue Anne mo- niali VI s. — Post obitum ipsorum pertinet ad predictum Franam et heredes suos. (Rukop. €. 981 fol. 182.) Archiv Český XXVI. 2. 1426, 12. června. (Václav Pecman z Babic zajišťuje Dorotě Markové věno.) Václav řečený Pecman-z Babic a Mikuláš řečený Štuks z Strašnic stojiece osobně v plné radě Veli- kého Města Pražského bez přinucenie, ale dobrovolně slíbili jsú a mají paní Dorotě ně- kdy Markové a Lukášovi, synu Markovu, ru- kojmie na listu postavené, kteříž sú na věno učinili nadepsané paní Duoře v radě téhož města, postaviti k přiznání pečetěm svým, kteréž jsú u toho listu přivěšeny. A to mají a slíbili jsú od dnešnieho dne v měsieci uči- niti. Pakli by těch rukojmí, jakož napřed psáno stojí, v tom času nepostavili, tehda svrchu- psaným paní Dorotč a Lukášovi dávají plnú moc i plné právo, aby svrchupsaného Václava a Mikuláše mohli jímati, jim bráti, jich lidi stavovati neboli kterakkolivěk těch peněz věn- ných dobývati tak dlúho, dokudž by svého úplně a docela nepostihli i se všemi náklady. A my proti takovému jímání nás, nám branie, nebo našich lidí stavovánie nemáme nic řéci, ani které pomoci proti nim od nižádného, buď to tajné nebo zjevné, hledati. Actum in pleno consilio fer. IIIIL. ante Viti anno etc. XXVI. tempore regiminis Jankonis ab argentea stella. [Rukop. é. 2099 fol. 197.) 1
E. XIV. ZPRÁVY O STATCÍCH VENKOVSKYCH Z ARCHIVU MÉSTA PRAHY. Od r. 1338—1550. Podává Josef Teige. Albeřice, 9 km v. od Bochova, 4 km sv. od Vahanče. 1508, 11. května. — Urozený vladyka Burjan z Vahanče na miestě uroz. panie Anny z Albeřic před námi [radou v Menš. M. Pr.] —- osobně stoje osobně napřed pokázal mocný list pod pečetí též panie Anny, jímžto dává jemu plnú moc podlé prodaje jejieho domu k vzdání kupujície, jímžto táž paní Anna prodala jest duom svój uroz. paní Dorotě z Waltieřova, vdově po nebožtíkovi panu Václavovi Leteckém, ležící v Oboře mezi domy uroz. vladyky p. Jindřicha Dobrského z Tmáně z jedné a Pro- kopa Kozdrasa z strany druhé. Act. fer. V post Stanislai a. ete. VIII. (Rukop. č. 2211 fol. J. 13.) Babice, Babičky, tvrz a dvúr u Chval (dle udání str. 4 č. 10). 1. 1356. — Frana Johannis exhibuit he- reditatem suam in Dobescowic et in duabus Babic. Si aliquis habet contradicere, vult res- pondere secundum ius civitatis. De predictis hereditatibus debet censuare domino Johelino carnifici IIIL. s. gr. et sorori sue Anne mo- niali VI s. — Post obitum ipsorum pertinet ad predictum Franam et heredes suos. (Rukop. €. 981 fol. 182.) Archiv Český XXVI. 2. 1426, 12. června. (Václav Pecman z Babic zajišťuje Dorotě Markové věno.) Václav řečený Pecman-z Babic a Mikuláš řečený Štuks z Strašnic stojiece osobně v plné radě Veli- kého Města Pražského bez přinucenie, ale dobrovolně slíbili jsú a mají paní Dorotě ně- kdy Markové a Lukášovi, synu Markovu, ru- kojmie na listu postavené, kteříž sú na věno učinili nadepsané paní Duoře v radě téhož města, postaviti k přiznání pečetěm svým, kteréž jsú u toho listu přivěšeny. A to mají a slíbili jsú od dnešnieho dne v měsieci uči- niti. Pakli by těch rukojmí, jakož napřed psáno stojí, v tom času nepostavili, tehda svrchu- psaným paní Dorotč a Lukášovi dávají plnú moc i plné právo, aby svrchupsaného Václava a Mikuláše mohli jímati, jim bráti, jich lidi stavovati neboli kterakkolivěk těch peněz věn- ných dobývati tak dlúho, dokudž by svého úplně a docela nepostihli i se všemi náklady. A my proti takovému jímání nás, nám branie, nebo našich lidí stavovánie nemáme nic řéci, ani které pomoci proti nim od nižádného, buď to tajné nebo zjevné, hledati. Actum in pleno consilio fer. IIIIL. ante Viti anno etc. XXVI. tempore regiminis Jankonis ab argentea stella. [Rukop. é. 2099 fol. 197.) 1
Strana 2
2 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 3. 1428, 11. prosince. (Nález konšelů Sta- roměstských v příčině platu věčného.) Nos ma- gister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. huius proscripcionis serie notum facimus universis, guod in causa vertente inter famo- sum Sigismundum de Zap ex una et Doro- theam, relictam Peczmanni, residentem in Babic, parte vertente ex altera pretextu octo s. census annui et perpetui, guas idem Sigismundus post Margaretam, natam ipsius Dorothee, racione dotis habere dinoscitur ibidem in Babic, et IIII s. gr. pro termino s. Galli nunc preterito retenta- rum, nos domini predicti auditis proposicionibus et obieccionibus, similiter replicacionibus et re- sponsionibus hincinde productis et allegatis eisdemgue bene et mature discussis et rumi- natis coram predictis ambabus partibus nostro pleno in consilio personaliter assistentibus, via diffinitive sentencie taliter | pronuncciavimus mandantes, guatenus predicta Dorothea iam nominato Sigismundo infra hine et duas ebdo- madas se immediate seguentes aut finaliter in tribus diebus post daret et expleret predictas IMII s. gr. pro termino s. Galli retentas omni absgue procrastinacione et contradiccione, et ammodo continue ut daret et persolveret pre- fatas octo s. gr. censuales in terminis Georgii et Galli festis, guemadmodum sibi prius sol- vebat et censuabat, gualibet opugnancia et reni- tencia ulteriori postergata. Actum pleno in consilio anno ete. XXVIII sabbato post Con- cepcionem b. M. V. tempore regiminis Johannis Rathaisky. (Rukop. č. 2099 fol. 275.) 4. 1430, 2. září. (Zikmund z Zap prodává plat věčný Dorotě Pecmanové z Babic.) Já Sigmund z Zap vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie nebo čtúce uslyšie, tak jakož mám ve dckách zemských osm kop gr. dobrých střiebrných rázu Pražského platu ročnieho dědičného jménem věnné zástavy na tom na všem zboží v Babicích od nebožce Pec- mana z Babic vloženo a zapsáno podle řádu a obyčeje zemského, že těch osm kop gr. platu v Babicích se vším svým právem, nic nepo- ostavuje, prodal sem pravým trhem a mocí tohoto listu prodávám poctivé paní Dorotě Pec- manové odtudž z Babic a synóm jejím, zejména Vaňkovi, Petříkovi, Prokopovi a Mikulášovi, i jich dědicóm a budúcím za jistů sumu peněz mně od nich úplně a docela penězi hotovými splněných a zaplacených, kterýchžto osmi kop gr. platu svrchupsaných já Sigmund napřed- psaný jménem svým i svých dědicóv a bu- dúcích sstúpil sem již mocně se vším svým právem svrchupsané paní Dorotě a synóm jejím napřed jmenovaným i jich dědicóm a budúcím k jmění, k držení, k vládení a k dědičnému požívání. I také když budú chtieti, tehdy budú moci těch osm kop platu v Babicích prodati, zastaviti, směni[ti] nebo s ním učiniti jakožto s svým vlastním a dědičným zbožím, což by sě jim líbilo, beze všie mé i mých dědicóv a budúcích překážky. A jestli že bych komu- kolivěk za času svého drženie ten plat aneboli diel jeho kterakkolivěk zavadil a jim bylo naň saženo, tehdy já mám i slibuji to za- stati i s svými dědici a jim těch osm kop platu spravovati až do desk zemských podle řádu a obyčeje zemského před věny, před si- rotky, před zápisy křesťanskými i židovskými i před každým člověkem, kdož by jim na ten plat kterým právem sáhl a to právo řádně okázal. A těch osm kop platu mám jim spra- vovati vším svým zbožím, kteréž nynie mám anebo potom mieti budu kdekolivěk beze všeho zmatku. A když deky zemské budú otevřieny a úředníky obyčejnými osazeny, tehdy mám i slibuji i s svými dědici svrchupsaným bratřím a matce jich i dědicóm jich a budúcím svrchu- psaných osm kop platu se vším svým právem z desk zemských propustiti a vypsati a jim zasě vložiti podle řádu a obyčeje země této, a to na prvé, na druhé anebo konečně na tře- tie Suché dni, když by dsky zemské byly ote- vřeny. Pakli by dsky zemské nebyly podle svého řádu otevřieny a který jiný řád byl a obyčej miesto desk zemských uložen a usta- noven, ježtoby toho řádu páni, rytieři, zemané
2 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 3. 1428, 11. prosince. (Nález konšelů Sta- roměstských v příčině platu věčného.) Nos ma- gister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. huius proscripcionis serie notum facimus universis, guod in causa vertente inter famo- sum Sigismundum de Zap ex una et Doro- theam, relictam Peczmanni, residentem in Babic, parte vertente ex altera pretextu octo s. census annui et perpetui, guas idem Sigismundus post Margaretam, natam ipsius Dorothee, racione dotis habere dinoscitur ibidem in Babic, et IIII s. gr. pro termino s. Galli nunc preterito retenta- rum, nos domini predicti auditis proposicionibus et obieccionibus, similiter replicacionibus et re- sponsionibus hincinde productis et allegatis eisdemgue bene et mature discussis et rumi- natis coram predictis ambabus partibus nostro pleno in consilio personaliter assistentibus, via diffinitive sentencie taliter | pronuncciavimus mandantes, guatenus predicta Dorothea iam nominato Sigismundo infra hine et duas ebdo- madas se immediate seguentes aut finaliter in tribus diebus post daret et expleret predictas IMII s. gr. pro termino s. Galli retentas omni absgue procrastinacione et contradiccione, et ammodo continue ut daret et persolveret pre- fatas octo s. gr. censuales in terminis Georgii et Galli festis, guemadmodum sibi prius sol- vebat et censuabat, gualibet opugnancia et reni- tencia ulteriori postergata. Actum pleno in consilio anno ete. XXVIII sabbato post Con- cepcionem b. M. V. tempore regiminis Johannis Rathaisky. (Rukop. č. 2099 fol. 275.) 4. 1430, 2. září. (Zikmund z Zap prodává plat věčný Dorotě Pecmanové z Babic.) Já Sigmund z Zap vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie nebo čtúce uslyšie, tak jakož mám ve dckách zemských osm kop gr. dobrých střiebrných rázu Pražského platu ročnieho dědičného jménem věnné zástavy na tom na všem zboží v Babicích od nebožce Pec- mana z Babic vloženo a zapsáno podle řádu a obyčeje zemského, že těch osm kop gr. platu v Babicích se vším svým právem, nic nepo- ostavuje, prodal sem pravým trhem a mocí tohoto listu prodávám poctivé paní Dorotě Pec- manové odtudž z Babic a synóm jejím, zejména Vaňkovi, Petříkovi, Prokopovi a Mikulášovi, i jich dědicóm a budúcím za jistů sumu peněz mně od nich úplně a docela penězi hotovými splněných a zaplacených, kterýchžto osmi kop gr. platu svrchupsaných já Sigmund napřed- psaný jménem svým i svých dědicóv a bu- dúcích sstúpil sem již mocně se vším svým právem svrchupsané paní Dorotě a synóm jejím napřed jmenovaným i jich dědicóm a budúcím k jmění, k držení, k vládení a k dědičnému požívání. I také když budú chtieti, tehdy budú moci těch osm kop platu v Babicích prodati, zastaviti, směni[ti] nebo s ním učiniti jakožto s svým vlastním a dědičným zbožím, což by sě jim líbilo, beze všie mé i mých dědicóv a budúcích překážky. A jestli že bych komu- kolivěk za času svého drženie ten plat aneboli diel jeho kterakkolivěk zavadil a jim bylo naň saženo, tehdy já mám i slibuji to za- stati i s svými dědici a jim těch osm kop platu spravovati až do desk zemských podle řádu a obyčeje zemského před věny, před si- rotky, před zápisy křesťanskými i židovskými i před každým člověkem, kdož by jim na ten plat kterým právem sáhl a to právo řádně okázal. A těch osm kop platu mám jim spra- vovati vším svým zbožím, kteréž nynie mám anebo potom mieti budu kdekolivěk beze všeho zmatku. A když deky zemské budú otevřieny a úředníky obyčejnými osazeny, tehdy mám i slibuji i s svými dědici svrchupsaným bratřím a matce jich i dědicóm jich a budúcím svrchu- psaných osm kop platu se vším svým právem z desk zemských propustiti a vypsati a jim zasě vložiti podle řádu a obyčeje země této, a to na prvé, na druhé anebo konečně na tře- tie Suché dni, když by dsky zemské byly ote- vřeny. Pakli by dsky zemské nebyly podle svého řádu otevřieny a který jiný řád byl a obyčej miesto desk zemských uložen a usta- noven, ježtoby toho řádu páni, rytieři, zemané
Strana 3
Babice, Babičky. 3 a panošě země této obecně za právo požívali a zbožie jím sobě neboli platy zapisovali, tehdy takovým řádem mám i slibuji jim těch osm kop platu očistiti a osvoboditi. Pakli by toho obého nebylo za mého zdravého života, točiž ani desk zemských, ani kterého jiného řádu miesto desk, tehdy aby tento list a zápis v časiech budúcích takovúto moc a pevnost svrchupsaným bratřím i mateři jich i dědicóm a budúcím jich obdržel a zachoval, jakož bych jim svrchupsaných osm kop platu v Babicích před úředníky desk zemských se vší opatrností i ohradú, kteráž má při tom z obyčeje i z prá- va starodávnieho zachována býti, z desk zem- ských propustil a osvobodil a jim zasě vložil. Dále toto jest vymieněno : Jestliže bych svr- chupsaným bratřím a mateři jich i dědicóm jich a budúcím napředpsaných osm kop platu nespravil, tak jakož svrchu psáno stojí, anebo z desk zemských nevyložil a nepropustil anebo tiem řádem neočistil a neosvobodil, kterýžby byl miesto desk zemských uložen, tehdy dávám jim tiemto listem plnú moc i plné právo, aby na všecko zbožie mé nebožto na mých dědicóv, kteréž nynie máme nebo mieti budem v časiech budúcích, sáhli bez ohlášenie všech práv, v to sě uvázali a toho požívali tak dlúho, dokudž bychom jim toho všieho, což svrchu psáno stojí, nesplnili a nedokonali i s náklady, kteréž by proto vzeli, ježtoby je dobrým svědomím poká- zati mohli. Tomu všiemu na potvrzenie a na zdrženie, což v tomto listu napřed psáno stojí, já Sigmund svrchupsaný pečeť sem svú vlastní s dobrým vědomím přivěsil k tomuto listu. A pro lepšie svědectvie pečeti urozených pánóv Alšie Škopka z Dubé, Zdeňka Medka z Wal- deka seděním v Týnci, múdrých a opatrných pánóv purgmistra a konšielóv Starého M. Pr., a slovutných panoší Chvala z Chotče purkrabie na Kostelci, Vaňka z Vrábie, Janka z Dubečka a Hanka z Slivna k mé snažné prosbě přivě- šeny jsú k témuž listu, jenž dán v sobotu po sv. Jiljí léta od narozenie syna božieho tisícého čtyrstého třidcátého. (Rukop. č. 992 fol. 122.) 5. 1435, 12. října. (Nález v příčině ji- ného platu věčného.) Jakož jest pře a ruoznice byla mezi Petrem synem Pešíkovým z Babic, měštěnínem Nového M. Pr., z jedné a Ia- zarem synem Kantorové z strany druhé o tři- nádct kop gr., jakož jest za sebû svrchupsanÿ Lazar zadržal za dvuor, kterýž jest u svrchu- psaného Petra tudiež v Babicích kúpil, pro tu kopu platu, kterúž jest syn Pecmanóv na- řekl pravě, že by na tom dvoru měl, i páni purgmistr a konšelé Velikého M. Pr. — vyřkli jsú přikazujíce, aby svrchupsanÿ Lazar těch XIII kop za sebú zadržaných nadepsanému Petrovi dal a zaplatil a on Petr aby jemu v správě té kopy platu narčenie stál, dokavadž řádem a právem nebude dokázána Pecmanovi. Dále praviece, poněvadž jest to děleno úřed- níky v Týně a zápis na to učiněn, že v této mieře při tom zápisu je zóstavují. Actum pleno in consilio fer. IIII. ante Galli Jaxone carnifice pro tune magistro civium existente. — Lazarus, natus relicte Cantoris, reposuit et per- solvit XIII s. gr. finales, guas pro se loco unius s. gr. census per Peczmannum de Babic impe- titam reservaverat, Petro filio Pessiconis de Babic, dimittendo prefatum Petrum de dictis pecuniis sic persolutis quittum. Actum fer. V. dominice Invocavit (2. března) a. XXXVI. (Rukop. č. 2099 fol. 411 a rkp. é. 87 f. 61.) 6. 1436, 28. února. (Nález konšelů Staro- městských v příčině platu věčného.) Jakož jest byla pře mezi Lazarem, synem Kantorové, z jedné a Petrem, synem Pešíkovým z Sen- ného trhu, z druhé strany o pátú kopu platu, kterúž jest nařekl syn Pecmanóv z Babic pravě, že by na tom dvoře měl, kterýž jest svrchu- psaný Lazar u téhož Petra v Babicích kúpil, i páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského slyševše obě straně svrchupsané, žaloby i odpory jich, i nalezli sú ortelem při- kazujíc, aby svrchupsaný Petr statkem svým movitým i nemovitým, kterýž nynie má neb potom mieti bude, tu kopu pátů platu Pec- manem narčenú spravoval. A neuchoval-li by 1*
Babice, Babičky. 3 a panošě země této obecně za právo požívali a zbožie jím sobě neboli platy zapisovali, tehdy takovým řádem mám i slibuji jim těch osm kop platu očistiti a osvoboditi. Pakli by toho obého nebylo za mého zdravého života, točiž ani desk zemských, ani kterého jiného řádu miesto desk, tehdy aby tento list a zápis v časiech budúcích takovúto moc a pevnost svrchupsaným bratřím i mateři jich i dědicóm a budúcím jich obdržel a zachoval, jakož bych jim svrchupsaných osm kop platu v Babicích před úředníky desk zemských se vší opatrností i ohradú, kteráž má při tom z obyčeje i z prá- va starodávnieho zachována býti, z desk zem- ských propustil a osvobodil a jim zasě vložil. Dále toto jest vymieněno : Jestliže bych svr- chupsaným bratřím a mateři jich i dědicóm jich a budúcím napředpsaných osm kop platu nespravil, tak jakož svrchu psáno stojí, anebo z desk zemských nevyložil a nepropustil anebo tiem řádem neočistil a neosvobodil, kterýžby byl miesto desk zemských uložen, tehdy dávám jim tiemto listem plnú moc i plné právo, aby na všecko zbožie mé nebožto na mých dědicóv, kteréž nynie máme nebo mieti budem v časiech budúcích, sáhli bez ohlášenie všech práv, v to sě uvázali a toho požívali tak dlúho, dokudž bychom jim toho všieho, což svrchu psáno stojí, nesplnili a nedokonali i s náklady, kteréž by proto vzeli, ježtoby je dobrým svědomím poká- zati mohli. Tomu všiemu na potvrzenie a na zdrženie, což v tomto listu napřed psáno stojí, já Sigmund svrchupsaný pečeť sem svú vlastní s dobrým vědomím přivěsil k tomuto listu. A pro lepšie svědectvie pečeti urozených pánóv Alšie Škopka z Dubé, Zdeňka Medka z Wal- deka seděním v Týnci, múdrých a opatrných pánóv purgmistra a konšielóv Starého M. Pr., a slovutných panoší Chvala z Chotče purkrabie na Kostelci, Vaňka z Vrábie, Janka z Dubečka a Hanka z Slivna k mé snažné prosbě přivě- šeny jsú k témuž listu, jenž dán v sobotu po sv. Jiljí léta od narozenie syna božieho tisícého čtyrstého třidcátého. (Rukop. č. 992 fol. 122.) 5. 1435, 12. října. (Nález v příčině ji- ného platu věčného.) Jakož jest pře a ruoznice byla mezi Petrem synem Pešíkovým z Babic, měštěnínem Nového M. Pr., z jedné a Ia- zarem synem Kantorové z strany druhé o tři- nádct kop gr., jakož jest za sebû svrchupsanÿ Lazar zadržal za dvuor, kterýž jest u svrchu- psaného Petra tudiež v Babicích kúpil, pro tu kopu platu, kterúž jest syn Pecmanóv na- řekl pravě, že by na tom dvoru měl, i páni purgmistr a konšelé Velikého M. Pr. — vyřkli jsú přikazujíce, aby svrchupsanÿ Lazar těch XIII kop za sebú zadržaných nadepsanému Petrovi dal a zaplatil a on Petr aby jemu v správě té kopy platu narčenie stál, dokavadž řádem a právem nebude dokázána Pecmanovi. Dále praviece, poněvadž jest to děleno úřed- níky v Týně a zápis na to učiněn, že v této mieře při tom zápisu je zóstavují. Actum pleno in consilio fer. IIII. ante Galli Jaxone carnifice pro tune magistro civium existente. — Lazarus, natus relicte Cantoris, reposuit et per- solvit XIII s. gr. finales, guas pro se loco unius s. gr. census per Peczmannum de Babic impe- titam reservaverat, Petro filio Pessiconis de Babic, dimittendo prefatum Petrum de dictis pecuniis sic persolutis quittum. Actum fer. V. dominice Invocavit (2. března) a. XXXVI. (Rukop. č. 2099 fol. 411 a rkp. é. 87 f. 61.) 6. 1436, 28. února. (Nález konšelů Staro- městských v příčině platu věčného.) Jakož jest byla pře mezi Lazarem, synem Kantorové, z jedné a Petrem, synem Pešíkovým z Sen- ného trhu, z druhé strany o pátú kopu platu, kterúž jest nařekl syn Pecmanóv z Babic pravě, že by na tom dvoře měl, kterýž jest svrchu- psaný Lazar u téhož Petra v Babicích kúpil, i páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského slyševše obě straně svrchupsané, žaloby i odpory jich, i nalezli sú ortelem při- kazujíc, aby svrchupsaný Petr statkem svým movitým i nemovitým, kterýž nynie má neb potom mieti bude, tu kopu pátů platu Pec- manem narčenú spravoval. A neuchoval-li by 1*
Strana 4
4 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jeho P. B. dřieve nežli by jemu tu kopu spravil, ale statek jeho, kterýž by po něm zuostal, což by sě té kopy dotýkalo a což by za tu kopu stálo, má spravovati. Actum pleno in consilio fer. III. dominice Invocavit anno etc. XXXVI. Jacobo smigmatore pro tunc magistro civium existente. (Rukop. č. 2099 fol. 418 a č. 87 fol. 79.) 7. 1464, 24. března. Kostelnici a osadni kostela sv. Jindřicha [na Nov. M. P.] — vy- znali sú se, že sú přijali od p. Beneše Cuk- manského osmdesáte kop gr. pr. k témuž kostelu — z poručenstvie nebožce Pecmana z Babic vedle rozkázánie královy milosti a podle ortele a potvrzenie réenie panského, jenž se stal ve čtvrtek po Všech svatých 1. b. tisícieho čtyřstého šestdesátého druhého. —- Act. sabbato ante dominicam Palmarum anno d. M. CCCCLXIIII*. (Rukop. &. 2086 f. C. 22.) 8. 1472, 5b. června. (Kateřina Bořková odkazuje zde 100 kop zapsaných Samuelovi z Hrádku a Valečova.) Ve jméno božie amen. Já Katheřina Bořková, měštka Star. M. Pr., vyznávám — že všecken svrchek muoj domo- vitý — panu podkomořiemu *) s Janem z Že- hrovic, bratrem mým, na rovný diel odkazuji po mé smrti. — Item jakož mám list na Ma- thěje Pecmana z Babic na sto kop gr. a také to právo své, kteréž na Václavovi Košatském dskami zemskými mám zapsáno, — odkazuji panu podkomoriemu nadepsanému —. Item panu Jakubovi od „černého jelena“ a jeho dětem XX fl. ung. a k tomu také téch XIIII k. gr., kteréž mi jest Thomášek sedlák z Loch- kova dlužen za lúku, a má na každý masopust po dvú kopü gr. — dáti —. Actum fer. VI. in die Bonifacii. (2119 f. Q. 3.) *) Samueli z Hrádku a Valečova. 9. 1510, 20. prosince. (Vladislav II. uznává, že kostel P. Marie na louži v Praze má plat v Babicích. Vladislav, z božie mi- losti Uherskf a Cesky král a markrabie Mo- ravský etc. Poctiví věrní naši milí. Jakož nám píšete přimlúvajíce se vo vosadní Matky božie na lúži a prosíce, abychme nějaký plat, kdež jest zapsán k tomu zádušie na Babicích a na Babičkách, zase navrátiti rozkázati ráčili; i ví- me, že vás tajno nenie, že ten plat, o kterémž zmínku činíte, ne teprv, ale dávno vobrácen jest k hradu Pražskému, jakož pak ne jedné ten plat, ale mnoho jiných vsí zádušních drží najvyššie purkrabie Pražský k témuž hradu. Pak ačbychme my rádi, aby takové všecky vsi zápisné k těm kostelóm, kamž spravedlivě slušejí,; zase navráceny byly, ale to nenie možné, poněvaž jest to tak za předkuov na- šich zavazené, leč bychme tomu ouřadu místo těch zádušních jiné vsi dáti a obrátiti ráčili. Ježto tomu v této míře dosti učiniti nemuo- žem, a protož nechť nadepsaní osadní v tom strpení mají, a když k tomu přijde, že jiné vsi zádušní vracovány budú od toho ouřadu, také oni nebudú zapomenutí podle jiných. Dán v Prešpurce v pátek u vigiljí sv. Tomáše ap. b. let královstvie našich Uherského desátého a Českého dvadcátého devátého. Ad mandatum domini regis. [V zadu:] Poctivým purgmistru a konšelóm Starého M. Pr., věrným našim milým. (Sbírka listin I—127.) 10. 1512, 19. srpna. (Jiří Rambouzek za- pisuje zde dluh Václavovi: Mydlářovi.) Jiřík Rambouzek, měštěnín Star. M. Pr., přiznal se, že jest dlužen šest set kop gr. pětmecitma kop gr. vše pražských českých Václavovi My- dlářovi, měštěnínu Star. M. Pr., a j. d., v kte- rémžto dluhu ihned postúpil jemu dědictví svého pod Chvalami v Babicích tvrze, dvou dvoruov poplužních s poplužími, v Svépravicích dvuor kmecí s platem, coZ tu má, — toho všeho, což jest tu nékdy Václav Rambüzek, otec jeho Jifíkuov, a on Jiřík po něm měl a držel — jakož dsky nadepsanému někdy Vá- clavovi Rambouzkovi a jemu Jiříkovi po něm od Prokopa Tomka z Čejkóv a z Sušice a od Petra z Říčan a od Jíry, měštěnína Nového M. Pr., od černé ruože plněji svědčí. Stalo se ve čtvrtek po Na nebe vzetí M. B. l. 1512. (Desky zem. větší č. 84 fol. A. 6.)
4 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jeho P. B. dřieve nežli by jemu tu kopu spravil, ale statek jeho, kterýž by po něm zuostal, což by sě té kopy dotýkalo a což by za tu kopu stálo, má spravovati. Actum pleno in consilio fer. III. dominice Invocavit anno etc. XXXVI. Jacobo smigmatore pro tunc magistro civium existente. (Rukop. č. 2099 fol. 418 a č. 87 fol. 79.) 7. 1464, 24. března. Kostelnici a osadni kostela sv. Jindřicha [na Nov. M. P.] — vy- znali sú se, že sú přijali od p. Beneše Cuk- manského osmdesáte kop gr. pr. k témuž kostelu — z poručenstvie nebožce Pecmana z Babic vedle rozkázánie královy milosti a podle ortele a potvrzenie réenie panského, jenž se stal ve čtvrtek po Všech svatých 1. b. tisícieho čtyřstého šestdesátého druhého. —- Act. sabbato ante dominicam Palmarum anno d. M. CCCCLXIIII*. (Rukop. &. 2086 f. C. 22.) 8. 1472, 5b. června. (Kateřina Bořková odkazuje zde 100 kop zapsaných Samuelovi z Hrádku a Valečova.) Ve jméno božie amen. Já Katheřina Bořková, měštka Star. M. Pr., vyznávám — že všecken svrchek muoj domo- vitý — panu podkomořiemu *) s Janem z Že- hrovic, bratrem mým, na rovný diel odkazuji po mé smrti. — Item jakož mám list na Ma- thěje Pecmana z Babic na sto kop gr. a také to právo své, kteréž na Václavovi Košatském dskami zemskými mám zapsáno, — odkazuji panu podkomoriemu nadepsanému —. Item panu Jakubovi od „černého jelena“ a jeho dětem XX fl. ung. a k tomu také téch XIIII k. gr., kteréž mi jest Thomášek sedlák z Loch- kova dlužen za lúku, a má na každý masopust po dvú kopü gr. — dáti —. Actum fer. VI. in die Bonifacii. (2119 f. Q. 3.) *) Samueli z Hrádku a Valečova. 9. 1510, 20. prosince. (Vladislav II. uznává, že kostel P. Marie na louži v Praze má plat v Babicích. Vladislav, z božie mi- losti Uherskf a Cesky král a markrabie Mo- ravský etc. Poctiví věrní naši milí. Jakož nám píšete přimlúvajíce se vo vosadní Matky božie na lúži a prosíce, abychme nějaký plat, kdež jest zapsán k tomu zádušie na Babicích a na Babičkách, zase navrátiti rozkázati ráčili; i ví- me, že vás tajno nenie, že ten plat, o kterémž zmínku činíte, ne teprv, ale dávno vobrácen jest k hradu Pražskému, jakož pak ne jedné ten plat, ale mnoho jiných vsí zádušních drží najvyššie purkrabie Pražský k témuž hradu. Pak ačbychme my rádi, aby takové všecky vsi zápisné k těm kostelóm, kamž spravedlivě slušejí,; zase navráceny byly, ale to nenie možné, poněvaž jest to tak za předkuov na- šich zavazené, leč bychme tomu ouřadu místo těch zádušních jiné vsi dáti a obrátiti ráčili. Ježto tomu v této míře dosti učiniti nemuo- žem, a protož nechť nadepsaní osadní v tom strpení mají, a když k tomu přijde, že jiné vsi zádušní vracovány budú od toho ouřadu, také oni nebudú zapomenutí podle jiných. Dán v Prešpurce v pátek u vigiljí sv. Tomáše ap. b. let královstvie našich Uherského desátého a Českého dvadcátého devátého. Ad mandatum domini regis. [V zadu:] Poctivým purgmistru a konšelóm Starého M. Pr., věrným našim milým. (Sbírka listin I—127.) 10. 1512, 19. srpna. (Jiří Rambouzek za- pisuje zde dluh Václavovi: Mydlářovi.) Jiřík Rambouzek, měštěnín Star. M. Pr., přiznal se, že jest dlužen šest set kop gr. pětmecitma kop gr. vše pražských českých Václavovi My- dlářovi, měštěnínu Star. M. Pr., a j. d., v kte- rémžto dluhu ihned postúpil jemu dědictví svého pod Chvalami v Babicích tvrze, dvou dvoruov poplužních s poplužími, v Svépravicích dvuor kmecí s platem, coZ tu má, — toho všeho, což jest tu nékdy Václav Rambüzek, otec jeho Jifíkuov, a on Jiřík po něm měl a držel — jakož dsky nadepsanému někdy Vá- clavovi Rambouzkovi a jemu Jiříkovi po něm od Prokopa Tomka z Čejkóv a z Sušice a od Petra z Říčan a od Jíry, měštěnína Nového M. Pr., od černé ruože plněji svědčí. Stalo se ve čtvrtek po Na nebe vzetí M. B. l. 1512. (Desky zem. větší č. 84 fol. A. 6.)
Strana 5
Barice, Bast Velký. 5 Bařice, neznámé polohy. 1430, 10 srpna. Ego Petrzico de Barzic protestor benivole coram Mathia Smolarz, ma- gistro civium [Prag.], et Hedvika sartore con- sule, guod idem aurum ego personaliter recepi tamguam dei inimico et meo, et de illo Jira dictus Brzeniek nichil scivit, guod propter hoc fui arrestatus in Grecz Regine. De quo con- stat bene Cristanno de Litomierzic, quod idem aurum dedi in Grecz Regine in domo Albrech- tonis Ziezkoni et Hwiezdoni alias Bzdinka. Et hoc volo eidem confiteri ubicunque seu coram quocunque placuerit sibi. Act. fer. V. ante Tiburcii a. XXX. (Rukop. čís. 2099 f. 313) Bast Velky. 1. 1359. —- Vrowinus aurifaber emit he- reditatem Basczt erga Nicolaum, filium Johlini de Eylaw. (Rukop. &. 987 fol. 192.) 2. 1416, 19. tervna. Dorotea, relicta olim Alssonis de Brabie, nunc domini Alberti dicti Beskowecz conthoralis legittima, resignavit Wenceslao de Bascz et Aniczeze, conthorali sue, que existit soror dicte Dorothee, omnem porcionem debitorum suorum, que ipsam con- cernunt in omnibus debitis, in quibus homines patri dicte Dorothee manserunt obligati. — Insuper eciam ipsa Dorothea resignavit dicto Wenceslao — de parte sua, que ipsam eciam concernit in certis foveis existentibus in Mon- tibus Cutnis. — Actum fer. VI. ante Joh. B. (Rukop. č. 2099 fol. 104.) 3. 1449. — Wenceslaus, iudex de Magno Basst, emit domum [in Nova Civ. Prag.]. (Rkp. č. 2084 fol. C. 24.) 4. 1523, 19. října. (Kšaft Tomáše z Pro- stibore.) My purgmistr a rada města Prahy známo činíme naším tiemto listem vuobec přede všemi, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že jest před námi položen kšaft urozeného vla- dyky někdy Tomáše z Prostiboře, spoluměště- nína našeho, po jeho smrti zavřený a jeho vlastní vukú napsaný a pečetí jeho zapečetěný, celý, nehýbaný ani kterak porušený, kterýžto když po jeho smrti byl podle práva města Pražského otevřen a čten, toto jest v sobě držel a zavieral, drží a zavierá : Ve jméno svaté a nerozdílné Trojice, to jest jednoho Boha živého amen. Já Tomáš z Prostiboře vyznávám tiemto listem a kšaftem můú vlastní rukúů psaným, kterémuž viece vě- řeno býti má, nežli pečeti mé, a to všem kdežkoli čten nebo čtúce slyšán bude, že moje ještě rozum a pamět a nerad tomu chtčěje, aby po mé smrti o statku mém jaci soudové a nesnáze byli, ale musíť šťastný človčk býti v těchto časiech, aby o statku jeho toho po jeho smrti nebylo. I jakž pak koli je milému Pánu se dóvěře, že toho po smrti mé ne- bude, ale jeho milost svatá napřed ráčí po- mocnik po mé smrti Reginé, manželce mé milé, a dietkém mým a jejím, kteréž nám spolu jeho milost svatá dáti ráčil, býti, o kte- rémžto statku svém vScm movitém i nemo- vitém i jakýmžkoli a kteréhož mi P. B. vše- mohúcí jeho milost svatá puojčiti a popřieti ráčil, toto mé prvnie a poslednie pořiezeni > a vuoli mú konečnů oznamuji a činím, a to podle práva, svobod, privilegií i zvláštních vejsad a obd rovánie města slavného Pražského jakožto súsed a obyvatel téhož města Prahy, jsa na ten čas od pánuo Nového města Praž- ského za souseda přijat a to se najde v knie- hách města Prahy libro contractuum penultimo littera F. 8.) kdy jsem domek s zahrádkú u Slupi od nebožtíka Viktorina Cukrmana kúpil a kterýž do dnes držím. Ale najprve dětí svých obojieho pohlavie, kteréž s již do- téenû Reginû, manzelkü svi mild, mám, i také všeho statku mého, jakéhož koli a jakým by jménem mohl jmenován býti i na čemž by koli byl, buď na zemi neb na platiech neb na ho- tových peněziech, a naprosto nic nevymieňuje, činím a ustanovuji mocné a pravé i otcovské poručníky a napřed a najvyšší Reginu, man- želku mú milú, a první poručnici činím, potom pana Václava a mistra, kterýž pojal za man-
Barice, Bast Velký. 5 Bařice, neznámé polohy. 1430, 10 srpna. Ego Petrzico de Barzic protestor benivole coram Mathia Smolarz, ma- gistro civium [Prag.], et Hedvika sartore con- sule, guod idem aurum ego personaliter recepi tamguam dei inimico et meo, et de illo Jira dictus Brzeniek nichil scivit, guod propter hoc fui arrestatus in Grecz Regine. De quo con- stat bene Cristanno de Litomierzic, quod idem aurum dedi in Grecz Regine in domo Albrech- tonis Ziezkoni et Hwiezdoni alias Bzdinka. Et hoc volo eidem confiteri ubicunque seu coram quocunque placuerit sibi. Act. fer. V. ante Tiburcii a. XXX. (Rukop. čís. 2099 f. 313) Bast Velky. 1. 1359. —- Vrowinus aurifaber emit he- reditatem Basczt erga Nicolaum, filium Johlini de Eylaw. (Rukop. &. 987 fol. 192.) 2. 1416, 19. tervna. Dorotea, relicta olim Alssonis de Brabie, nunc domini Alberti dicti Beskowecz conthoralis legittima, resignavit Wenceslao de Bascz et Aniczeze, conthorali sue, que existit soror dicte Dorothee, omnem porcionem debitorum suorum, que ipsam con- cernunt in omnibus debitis, in quibus homines patri dicte Dorothee manserunt obligati. — Insuper eciam ipsa Dorothea resignavit dicto Wenceslao — de parte sua, que ipsam eciam concernit in certis foveis existentibus in Mon- tibus Cutnis. — Actum fer. VI. ante Joh. B. (Rukop. č. 2099 fol. 104.) 3. 1449. — Wenceslaus, iudex de Magno Basst, emit domum [in Nova Civ. Prag.]. (Rkp. č. 2084 fol. C. 24.) 4. 1523, 19. října. (Kšaft Tomáše z Pro- stibore.) My purgmistr a rada města Prahy známo činíme naším tiemto listem vuobec přede všemi, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že jest před námi položen kšaft urozeného vla- dyky někdy Tomáše z Prostiboře, spoluměště- nína našeho, po jeho smrti zavřený a jeho vlastní vukú napsaný a pečetí jeho zapečetěný, celý, nehýbaný ani kterak porušený, kterýžto když po jeho smrti byl podle práva města Pražského otevřen a čten, toto jest v sobě držel a zavieral, drží a zavierá : Ve jméno svaté a nerozdílné Trojice, to jest jednoho Boha živého amen. Já Tomáš z Prostiboře vyznávám tiemto listem a kšaftem můú vlastní rukúů psaným, kterémuž viece vě- řeno býti má, nežli pečeti mé, a to všem kdežkoli čten nebo čtúce slyšán bude, že moje ještě rozum a pamět a nerad tomu chtčěje, aby po mé smrti o statku mém jaci soudové a nesnáze byli, ale musíť šťastný človčk býti v těchto časiech, aby o statku jeho toho po jeho smrti nebylo. I jakž pak koli je milému Pánu se dóvěře, že toho po smrti mé ne- bude, ale jeho milost svatá napřed ráčí po- mocnik po mé smrti Reginé, manželce mé milé, a dietkém mým a jejím, kteréž nám spolu jeho milost svatá dáti ráčil, býti, o kte- rémžto statku svém vScm movitém i nemo- vitém i jakýmžkoli a kteréhož mi P. B. vše- mohúcí jeho milost svatá puojčiti a popřieti ráčil, toto mé prvnie a poslednie pořiezeni > a vuoli mú konečnů oznamuji a činím, a to podle práva, svobod, privilegií i zvláštních vejsad a obd rovánie města slavného Pražského jakožto súsed a obyvatel téhož města Prahy, jsa na ten čas od pánuo Nového města Praž- ského za souseda přijat a to se najde v knie- hách města Prahy libro contractuum penultimo littera F. 8.) kdy jsem domek s zahrádkú u Slupi od nebožtíka Viktorina Cukrmana kúpil a kterýž do dnes držím. Ale najprve dětí svých obojieho pohlavie, kteréž s již do- téenû Reginû, manzelkü svi mild, mám, i také všeho statku mého, jakéhož koli a jakým by jménem mohl jmenován býti i na čemž by koli byl, buď na zemi neb na platiech neb na ho- tových peněziech, a naprosto nic nevymieňuje, činím a ustanovuji mocné a pravé i otcovské poručníky a napřed a najvyšší Reginu, man- želku mú milú, a první poručnici činím, potom pana Václava a mistra, kterýž pojal za man-
Strana 6
6 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Zelku paní Reginu Lazarovü, sestru manželky mé milé, $vagra svého milého, a pana Modesta z Pokšteina, též švagra svého milého, a oba měšťany Pražské, věře jim, že se podle tohoto mého kšaftu ke všem, což komu porúčiem a odkazuji, spravedlivě zachovají. Item najprv porúčiem ves Veliký Baší s dvory kmecími s platem a zvláště kdyby ta ves vyplacena byla summou čtrnádcti sty kopami gr. míš., neb na mě pan Radslav Šebieřovský výplatu má, tak jakž toho dsky i jiného i dobrá vuole ukazují, na kterúžto ves dávno Regina, manželka má milá, dobrü vuoli i s dětmi má; a lidé z též vsi jie jsú člověčenstvie slíbili brzy po dobré vuoli, a z toho po dnes propuštěni nejsú ani býti mají do let dětí našich spolu majících. Item XXXI kopu gr. vše česk. platu ročnieho na dědictví v Chvojenci; pakliby ten plat splacen byl, tehdy tisíc kop gr. míš., neb ta summa zaň dána, tak jakž dsky ukazují a toho všeho vajpisy z desk doma mám. Item duom svuoj svobodný v Juristách, v kterémž bydlím, se vším příslušenstvím, tak jakž mi dsky ukazují; it. jakož mám zapsaných čtyři sta kop grošuo IIU'/; groše českých dskami zemskými od pana Alše Berky z Dubé; it. domek s zabrádkü u Slupi, kterýž knihami městskými zapsaný mám, it. druhý domek nad ním též s zahrádků, kterýž knihami Vyšehradskými zapsaný mám. It. co mi dlužní za mlýn pod Vyšehradem a za vinici za Slupf, to manZelka má vybierajíci má doplatiti [z toho] domek Janovi, synu mému již otdělenému, a což viec těch peněz za ty grunty zbude, to jemu Janovi také vydávati má, leč by mu co na to puojčeno bylo, to se jemu na těch peněziech gruntovních vyraziti má. Item dluhu mám X kop gr. česk. u ne- božtíka pana Václava Roztockého, a ten za- platiti má, kdo jeho statku v držení jest, a z toho dluhu má se dáti sirotkuom nebožtíka Jiříka Alba, který u desk byl, a Jiříkovi pí- saři z kanceláři Pražské, společně VI kop gr. XV gr. čes., neb ten dluh od úřadu desk jest. Item pan Vilém Švihovský dlužen mi XIX kop gr. čes. a zastavil mi v tom koflík veliký. Item pan Zigmund Smiřický zuostal mi '/,V kopy grošuo VII gr. čes. od úřadu desk od vajpisuo a zapisovánie svědkuov, a z toho se má dáti čtvrtý diel panu Janovi z Lungvic, úředníku u desk, a panu Janovi, starostovi komorníkuo též u desk. Item knieže JMt kněz Karel dlužen mi XXXV kop grošuo čes. bez VII grošuo čes., JMt vie, co jsem JMti na pana Charváta založil. Item nebožka paní Anna Franková dlužna mi zuostala šest set kop grošuo míš., jakož toho cedule řezané mezi námi jsú i pečetěné. A o jiných dluziech v paměti nemám, než manželka má lép pomní. Item všecka práva svá, kterážkoli a kdežkoli i k čemužkoli mám buď dskami, listy, maje- státy, zápisy jakýmikoli a na čem by koli mohly shledány býti, buď na jakémkoli statku neb svrchciech, klenotiech, hotových penězích neb jakžkoli jináč, nic nevymieňuje krom věcí dolepsaných, a tak naprosto všecko, což se svrchu vypisuje, to poroučím a dávám často dotčené Regině, manželce mé milé, a dětem svým a jejím, kteréž spolu máme, na rovný diel všem, tak aby vždy diel mrtvého před léty rozumnými na živé zuostalé spadl; a jestliže by pak Regina, manželka má milá, všecky děti své a mé již dotčené přetrvala a též děti před léty spravedlivými a rozumnými a též Katheřina, dcera má milá, před vdaním že by umřela a zemřeli, že ten všecken svrchu dotčený statek na Reginu, manželku můú milü, připadnúti má, však jestliže by na vdovské stolici seděla, jakož o ní jináč nevěřím; a pakliby úmysl k vdaní ještě měla a se vdala, tehdy nápadu s dětí ani poručenstvie mieti nemá, než na svém dielu má dosti mieti, a svrchupsaní poručníci sami dětí častopsaných a statku mého býti mají. A také tomu chci, aby poručníci moji žádnému synu mému s túž Reginú, manželkúů mú milú, majíciemu dielu žádného z statku svrchupsaného, dokudž by dvamezdcietma let neměl, nevydávali, kromě Kateřiny, dcery mé milé a poslušné, když by
6 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Zelku paní Reginu Lazarovü, sestru manželky mé milé, $vagra svého milého, a pana Modesta z Pokšteina, též švagra svého milého, a oba měšťany Pražské, věře jim, že se podle tohoto mého kšaftu ke všem, což komu porúčiem a odkazuji, spravedlivě zachovají. Item najprv porúčiem ves Veliký Baší s dvory kmecími s platem a zvláště kdyby ta ves vyplacena byla summou čtrnádcti sty kopami gr. míš., neb na mě pan Radslav Šebieřovský výplatu má, tak jakž toho dsky i jiného i dobrá vuole ukazují, na kterúžto ves dávno Regina, manželka má milá, dobrü vuoli i s dětmi má; a lidé z též vsi jie jsú člověčenstvie slíbili brzy po dobré vuoli, a z toho po dnes propuštěni nejsú ani býti mají do let dětí našich spolu majících. Item XXXI kopu gr. vše česk. platu ročnieho na dědictví v Chvojenci; pakliby ten plat splacen byl, tehdy tisíc kop gr. míš., neb ta summa zaň dána, tak jakž dsky ukazují a toho všeho vajpisy z desk doma mám. Item duom svuoj svobodný v Juristách, v kterémž bydlím, se vším příslušenstvím, tak jakž mi dsky ukazují; it. jakož mám zapsaných čtyři sta kop grošuo IIU'/; groše českých dskami zemskými od pana Alše Berky z Dubé; it. domek s zabrádkü u Slupi, kterýž knihami městskými zapsaný mám, it. druhý domek nad ním též s zahrádků, kterýž knihami Vyšehradskými zapsaný mám. It. co mi dlužní za mlýn pod Vyšehradem a za vinici za Slupf, to manZelka má vybierajíci má doplatiti [z toho] domek Janovi, synu mému již otdělenému, a což viec těch peněz za ty grunty zbude, to jemu Janovi také vydávati má, leč by mu co na to puojčeno bylo, to se jemu na těch peněziech gruntovních vyraziti má. Item dluhu mám X kop gr. česk. u ne- božtíka pana Václava Roztockého, a ten za- platiti má, kdo jeho statku v držení jest, a z toho dluhu má se dáti sirotkuom nebožtíka Jiříka Alba, který u desk byl, a Jiříkovi pí- saři z kanceláři Pražské, společně VI kop gr. XV gr. čes., neb ten dluh od úřadu desk jest. Item pan Vilém Švihovský dlužen mi XIX kop gr. čes. a zastavil mi v tom koflík veliký. Item pan Zigmund Smiřický zuostal mi '/,V kopy grošuo VII gr. čes. od úřadu desk od vajpisuo a zapisovánie svědkuov, a z toho se má dáti čtvrtý diel panu Janovi z Lungvic, úředníku u desk, a panu Janovi, starostovi komorníkuo též u desk. Item knieže JMt kněz Karel dlužen mi XXXV kop grošuo čes. bez VII grošuo čes., JMt vie, co jsem JMti na pana Charváta založil. Item nebožka paní Anna Franková dlužna mi zuostala šest set kop grošuo míš., jakož toho cedule řezané mezi námi jsú i pečetěné. A o jiných dluziech v paměti nemám, než manželka má lép pomní. Item všecka práva svá, kterážkoli a kdežkoli i k čemužkoli mám buď dskami, listy, maje- státy, zápisy jakýmikoli a na čem by koli mohly shledány býti, buď na jakémkoli statku neb svrchciech, klenotiech, hotových penězích neb jakžkoli jináč, nic nevymieňuje krom věcí dolepsaných, a tak naprosto všecko, což se svrchu vypisuje, to poroučím a dávám často dotčené Regině, manželce mé milé, a dětem svým a jejím, kteréž spolu máme, na rovný diel všem, tak aby vždy diel mrtvého před léty rozumnými na živé zuostalé spadl; a jestliže by pak Regina, manželka má milá, všecky děti své a mé již dotčené přetrvala a též děti před léty spravedlivými a rozumnými a též Katheřina, dcera má milá, před vdaním že by umřela a zemřeli, že ten všecken svrchu dotčený statek na Reginu, manželku můú milü, připadnúti má, však jestliže by na vdovské stolici seděla, jakož o ní jináč nevěřím; a pakliby úmysl k vdaní ještě měla a se vdala, tehdy nápadu s dětí ani poručenstvie mieti nemá, než na svém dielu má dosti mieti, a svrchupsaní poručníci sami dětí častopsaných a statku mého býti mají. A také tomu chci, aby poručníci moji žádnému synu mému s túž Reginú, manželkúů mú milú, majíciemu dielu žádného z statku svrchupsaného, dokudž by dvamezdcietma let neměl, nevydávali, kromě Kateřiny, dcery mé milé a poslušné, když by
Strana 7
Bast P. B. váemohücí jie k miestu a k vdaní po- moci ráčil, té aby dielem jejím již dotčeným nemeškali. Item dále pak odkazuji Janovi, synu mému s první manželkú mú splozenému, sto kop míš., ač jest ode mne otdčlen a týž rozdiel dostatečně listem stvrzen, a kožich kuní pošitý suknem barvy hřebíčkové všední a sukni hřebíčkovů; a Václavovi, též synu mému s první manzelkü mü zplozenému & vždycky téměř mne neposlušnému, odkazuji LX neb L kop míš., v tom ať vuole jest po- ručníkuo mých, a to oběma v jednom roce po smrti mé a prve nic aby vydáno bylo. Jestliže by pak tíž synové moji Jan a Václav, kteréž jsem s první manzelkü svá Katefinü z Svétic měl, chtěli se ještě mimo své otdiely, kteréž jsú ode mne listy přijali a vzali, a mimo to, což jsem jim tiemto kšaftem odkázal, dále na statek muoj jakýmkoli zpuosobem navracovati a táhnúti a Regině, manželce mé milé, s diet- kami jejími zmatek a nesnáz činiti chtěli, tehdy aby jim nic, což jim tiemto kšaftem odkazuji, dáváno nebylo, za to prosím. Item Jiříkovi, bratru mému též od sebe otdělenému, odkazuji LXXX kop míš, tomu aby každý rok vydávali po X kopách gr. česk. až do vypl- nénie těch LXXX kop míš. Item o dluzích svých, abych komu co dlužen byl, vědomosti jistě žádné nemám, krom panu Vilémovi Pod- moklskému z Prostiboře, strýci svému, okolo XXV, kopy gr. česk. jsem dlužen a toho zápis v mých registrách, jestli pak komu který groš sem dlužen, toho lepší vědomost man- želka má milá má. Item toto ještě dostavuji: jestliže by často psané Regině, manželce mé milé, kteráž s dětmi svými a mými, kteréž jsem s ní měl, v statku ve všem mocně seděti & jím vládnüti, berúc sobě ku pomoci pány poručníky nadepsané, má, kdokoli při tom držení jejím téhož statku, zvlášť který na zemi mám, překážku činiti chtěl, aby se mohla a moc měla s jedním komorníkem Pražským uvázati sobě i dětem svým často psaným s plným panstvím a toho již tak, jakož se svrchu píše, Velký. 1 do těch časuo požívala s dětmi často jmeno- vanými. Item což jsem komu viece mimo tento kšaft svuoj odkázal, to jsem sepsal na listu, jej zapečetiv, a Regině, manželce své milé, po- ručil i svěřil, že tak učiní, pokudž na témž listu napsáno má. Item než jsem tento kšaft zapečetil, už pan Aleš Berka z Dubé sumu mi čtyři sta kop gr. III'/, kopy gr. čes. po- ložil a já jemu zápis z desk propustil, a tak tu již manželka má milá s dietkami často psanými dskami na témž panu Alšovi nic ne- má, než sumu tu, kterúž již týž pan Aleš položil, tu mieti má s dietkami častopsanými, jakož svrchu dotčeno. Dokonán léta oc XXIII? v pondělí po sv. Lukáši ev., ale začat v středu před sv. Havlem téhož léta. Kterýžto kšaft my nadepsaní purgmistr a rada vážíce a uváživše, že jest tiem řádem, jakž práva naše a města Pražského ukazují, učiněný a přišlý, jej jsme podle výsad a svobod našich z plnosti práva našeho stvrdili a mocí listu tohoto stvrzujem i moc plnú jemu ve všech artykulech v něm položených a dosta- tečnost dáváme. Toho na jistotu a stvrzenie pečet menší města našeho svrchujmenovaného dali jsme a rozkázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán léta b. etc. XXIIII? ve čtvrtek u vigiljí sv. Jana křt. (23. června). (Rukop. č. 2142 fol. G. 4.) b. 1525, 21. března. Václav z Prostiboře, syn nebožtíka Tomáše odtudž, — seznal se, že jest přijal XXX kop gr. č. týmž — otcem svým kšaftem odkázaných od paní Reginy z Popovic, macechy své. — Act. fer. III. post Gedrudis a. ete. XXV. (Rukop. č. 534 III. fol. 76.) 6. 1544, 18. února. (Ferdinand I. povoľuje Ladislavovi Popelovi z Lobkovic, aby směnil Velký Bast.) Najvyššímu kancléři král. Če- ského. Ferdinand etc. Vysoce urozený věrný náš milý! Vědětiť dáváme, že sme uroz. La- dislavovi Popelovi z Lobkovic na Chlumci, maršálku dvoru našeho v království Českém, a velebným našim kapitole hradu Pražského,
Bast P. B. váemohücí jie k miestu a k vdaní po- moci ráčil, té aby dielem jejím již dotčeným nemeškali. Item dále pak odkazuji Janovi, synu mému s první manželkú mú splozenému, sto kop míš., ač jest ode mne otdčlen a týž rozdiel dostatečně listem stvrzen, a kožich kuní pošitý suknem barvy hřebíčkové všední a sukni hřebíčkovů; a Václavovi, též synu mému s první manzelkü mü zplozenému & vždycky téměř mne neposlušnému, odkazuji LX neb L kop míš., v tom ať vuole jest po- ručníkuo mých, a to oběma v jednom roce po smrti mé a prve nic aby vydáno bylo. Jestliže by pak tíž synové moji Jan a Václav, kteréž jsem s první manzelkü svá Katefinü z Svétic měl, chtěli se ještě mimo své otdiely, kteréž jsú ode mne listy přijali a vzali, a mimo to, což jsem jim tiemto kšaftem odkázal, dále na statek muoj jakýmkoli zpuosobem navracovati a táhnúti a Regině, manželce mé milé, s diet- kami jejími zmatek a nesnáz činiti chtěli, tehdy aby jim nic, což jim tiemto kšaftem odkazuji, dáváno nebylo, za to prosím. Item Jiříkovi, bratru mému též od sebe otdělenému, odkazuji LXXX kop míš, tomu aby každý rok vydávali po X kopách gr. česk. až do vypl- nénie těch LXXX kop míš. Item o dluzích svých, abych komu co dlužen byl, vědomosti jistě žádné nemám, krom panu Vilémovi Pod- moklskému z Prostiboře, strýci svému, okolo XXV, kopy gr. česk. jsem dlužen a toho zápis v mých registrách, jestli pak komu který groš sem dlužen, toho lepší vědomost man- želka má milá má. Item toto ještě dostavuji: jestliže by často psané Regině, manželce mé milé, kteráž s dětmi svými a mými, kteréž jsem s ní měl, v statku ve všem mocně seděti & jím vládnüti, berúc sobě ku pomoci pány poručníky nadepsané, má, kdokoli při tom držení jejím téhož statku, zvlášť který na zemi mám, překážku činiti chtěl, aby se mohla a moc měla s jedním komorníkem Pražským uvázati sobě i dětem svým často psaným s plným panstvím a toho již tak, jakož se svrchu píše, Velký. 1 do těch časuo požívala s dětmi často jmeno- vanými. Item což jsem komu viece mimo tento kšaft svuoj odkázal, to jsem sepsal na listu, jej zapečetiv, a Regině, manželce své milé, po- ručil i svěřil, že tak učiní, pokudž na témž listu napsáno má. Item než jsem tento kšaft zapečetil, už pan Aleš Berka z Dubé sumu mi čtyři sta kop gr. III'/, kopy gr. čes. po- ložil a já jemu zápis z desk propustil, a tak tu již manželka má milá s dietkami často psanými dskami na témž panu Alšovi nic ne- má, než sumu tu, kterúž již týž pan Aleš položil, tu mieti má s dietkami častopsanými, jakož svrchu dotčeno. Dokonán léta oc XXIII? v pondělí po sv. Lukáši ev., ale začat v středu před sv. Havlem téhož léta. Kterýžto kšaft my nadepsaní purgmistr a rada vážíce a uváživše, že jest tiem řádem, jakž práva naše a města Pražského ukazují, učiněný a přišlý, jej jsme podle výsad a svobod našich z plnosti práva našeho stvrdili a mocí listu tohoto stvrzujem i moc plnú jemu ve všech artykulech v něm položených a dosta- tečnost dáváme. Toho na jistotu a stvrzenie pečet menší města našeho svrchujmenovaného dali jsme a rozkázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán léta b. etc. XXIIII? ve čtvrtek u vigiljí sv. Jana křt. (23. června). (Rukop. č. 2142 fol. G. 4.) b. 1525, 21. března. Václav z Prostiboře, syn nebožtíka Tomáše odtudž, — seznal se, že jest přijal XXX kop gr. č. týmž — otcem svým kšaftem odkázaných od paní Reginy z Popovic, macechy své. — Act. fer. III. post Gedrudis a. ete. XXV. (Rukop. č. 534 III. fol. 76.) 6. 1544, 18. února. (Ferdinand I. povoľuje Ladislavovi Popelovi z Lobkovic, aby směnil Velký Bast.) Najvyššímu kancléři král. Če- ského. Ferdinand etc. Vysoce urozený věrný náš milý! Vědětiť dáváme, že sme uroz. La- dislavovi Popelovi z Lobkovic na Chlumci, maršálku dvoru našeho v království Českém, a velebným našim kapitole hradu Pražského,
Strana 8
8 E. X1V. Zprávy o statcích venkovských & archivu města Prahy: věrným našim milým, milostivě povolení naše dáti a toho dopustiti ráčili (jakž dotčený La- dislav Popel ves jménem Veliký Bašt jmá, v kteréž jest platu stálého ročního, jakž jsme zpraveni, sedmdesáte půlčtvrty kopy šestnácte gr. míš., a oni kapitola bradu Pražského ves řečenúů Příčovy Luhy drží, v níž jest platu peněžitého třidceti pět kop XVI gr. míš.), aby on Ladislav na tu ves Veliký Bašt s ka- pitolů směnu na ves Příčové Luhy udělati mohl na ten způsob, aby Veliký Bašt od Ladislava Popela kapitule a zase od kapituly ves Příčové Luhy Ladislavovi Popelovi do desk zemských dědičně vloženy byly, tak aby on Ladislav Popel místo těch třiceti pět kop XVI gr. míš. platu peněžitého jí kapitule ve vsi Velikém Baštu na směnu vsi Příčovy Luhy kúpil, a oni kapitula aby ostatek toho platu ve vsi Velikém Baštu dokúpiti a tolikéž platu, totiž XXXVIII kop míš., na jiných dalších vesnicích od Prahy odprodati mohli tak, jakž tomu šířeji z přiležícího spisu vyrozumíš. Pro- tožť poroučíme, aby relatorem ke dskám zem- ským byl a dotčenů směnu do desk podle pořádku vložiti dal, jináče nečiníce. — A když tak strany tu směnu mezi sebú vykonají, tehdy to moc míti má. Dán na hradě Pražském, v pondělí po sv. Julianě 1. ete. XLIIII. (Ko- piář listů královských z r. 1544 fol. 75. v ar- chivu místodržitelském v Praze.) Baštěk (Malý). 1. 1428, 6. prosince. (Kšaft Anny, man- želky Prokopa z Olšan.) Ve jméno božie amen. Já Anička, někdy Vackova z Chval a již slo- vutného Prokopa z Olšan manželka, oznamuji tiemto listem vsém vuobec i každému zvláště, že, ačkolivěk jsúci zdráva na těle, však proto obávajíci sé v těchto časiech válečných a ne- bezpečných puotek a příhod rozličných, po- ňavadž v nich nenie sebú člověk jist ijedné hodiny, a také nechtieci statku svého, kteréhož mi jest pán Buoh všemohúcí z své štědrosti pój- čiti ráčil, přátelóm svým a příbuzným na zmatciech zuostaviti; poňavadž dcky zemské v své moci nejsú ani který řád jest miesto desk zemských ustanoven, i zjednávám a zpuo- sobuji toto své poručenstvie obyčejem tiemto : Najprve odkazuji a mocně vzdávám na- předpsanému Prokopovi z Volšan, muži svému, všecko zbožie své movité i nemovité, kdežby to kolivěk bylo, buďto na dědinách, na pla- tiech, na dluziech, na zápisech nebo na jiných kterýchkolivěk věcech, a zvláště ten diel a své všecko právo, kteréž mi jest nebožcem Vackem z Chval v mém dluze a za mój dluh odkázáno a zapsáno, jakožto na Chvaléch, na Kbele, na Kostomlatech, na Počernicích, na Suchdole blíž Prahy, na Baštku, na Dobrém Poli, na Rychmberce někdy páně Flaškově, na Dobré, ježto Drch drží, tak aby toho všeho zbožie se vším mým právem i panstvím týž Prokop z Olšan, muž mój, s těmi dětmi, kteréž se mnůú má nebo mieti bude, mohl požívati ja- kožto svého vlastnieho a dědičného; pakliby jemu toho potřebie bylo, po mé smrti aby jé mohl prodati, zastaviti, smëniti anebo s nim učiniti jakožto s svým vlastním, což by sě jemu líbilo, a natom aby jemu od mých přátel ne- bylo překáženo obyčejem ižádným ; než toto chci a vymieňuji, aby týž Prokop, muž mój, z toho ze všeho zbože, kteréž sem jemu vzdala a odkázala, vydal a skutečně splnil Aničce, dceři mé, když by k létóm svým rozumným přišla, šedesát kop gr. dobrých střiebrných rázu pražského hotových peněz anebo jí šest kop gr. platu ročnieho a věčného na čistých a svobodných dědinách ukázal a podle řádu zemského dobře objistil. Déle odkazuji pani Elsce Langaëtové, sestře své, a dětem jejím z téhož statku dvadceti kop gr., a ty aby jim vydal také svrchupsaný muž mój, anebo aby jim dvě kopě gr. platu ročnieho věčného a jistého ukázal; a dokudž by táž Anička k le- tóm svým rozumným nepřišla, dotud aby týž Prokop jí mocně vládl a ji u sebe na ztravě choval a plnú jí potřebu dal, a na těch šede- sáti kopách aby jí Prokop nic nesrážel ; a jestli-
8 E. X1V. Zprávy o statcích venkovských & archivu města Prahy: věrným našim milým, milostivě povolení naše dáti a toho dopustiti ráčili (jakž dotčený La- dislav Popel ves jménem Veliký Bašt jmá, v kteréž jest platu stálého ročního, jakž jsme zpraveni, sedmdesáte půlčtvrty kopy šestnácte gr. míš., a oni kapitola bradu Pražského ves řečenúů Příčovy Luhy drží, v níž jest platu peněžitého třidceti pět kop XVI gr. míš.), aby on Ladislav na tu ves Veliký Bašt s ka- pitolů směnu na ves Příčové Luhy udělati mohl na ten způsob, aby Veliký Bašt od Ladislava Popela kapitule a zase od kapituly ves Příčové Luhy Ladislavovi Popelovi do desk zemských dědičně vloženy byly, tak aby on Ladislav Popel místo těch třiceti pět kop XVI gr. míš. platu peněžitého jí kapitule ve vsi Velikém Baštu na směnu vsi Příčovy Luhy kúpil, a oni kapitula aby ostatek toho platu ve vsi Velikém Baštu dokúpiti a tolikéž platu, totiž XXXVIII kop míš., na jiných dalších vesnicích od Prahy odprodati mohli tak, jakž tomu šířeji z přiležícího spisu vyrozumíš. Pro- tožť poroučíme, aby relatorem ke dskám zem- ským byl a dotčenů směnu do desk podle pořádku vložiti dal, jináče nečiníce. — A když tak strany tu směnu mezi sebú vykonají, tehdy to moc míti má. Dán na hradě Pražském, v pondělí po sv. Julianě 1. ete. XLIIII. (Ko- piář listů královských z r. 1544 fol. 75. v ar- chivu místodržitelském v Praze.) Baštěk (Malý). 1. 1428, 6. prosince. (Kšaft Anny, man- želky Prokopa z Olšan.) Ve jméno božie amen. Já Anička, někdy Vackova z Chval a již slo- vutného Prokopa z Olšan manželka, oznamuji tiemto listem vsém vuobec i každému zvláště, že, ačkolivěk jsúci zdráva na těle, však proto obávajíci sé v těchto časiech válečných a ne- bezpečných puotek a příhod rozličných, po- ňavadž v nich nenie sebú člověk jist ijedné hodiny, a také nechtieci statku svého, kteréhož mi jest pán Buoh všemohúcí z své štědrosti pój- čiti ráčil, přátelóm svým a příbuzným na zmatciech zuostaviti; poňavadž dcky zemské v své moci nejsú ani který řád jest miesto desk zemských ustanoven, i zjednávám a zpuo- sobuji toto své poručenstvie obyčejem tiemto : Najprve odkazuji a mocně vzdávám na- předpsanému Prokopovi z Volšan, muži svému, všecko zbožie své movité i nemovité, kdežby to kolivěk bylo, buďto na dědinách, na pla- tiech, na dluziech, na zápisech nebo na jiných kterýchkolivěk věcech, a zvláště ten diel a své všecko právo, kteréž mi jest nebožcem Vackem z Chval v mém dluze a za mój dluh odkázáno a zapsáno, jakožto na Chvaléch, na Kbele, na Kostomlatech, na Počernicích, na Suchdole blíž Prahy, na Baštku, na Dobrém Poli, na Rychmberce někdy páně Flaškově, na Dobré, ježto Drch drží, tak aby toho všeho zbožie se vším mým právem i panstvím týž Prokop z Olšan, muž mój, s těmi dětmi, kteréž se mnůú má nebo mieti bude, mohl požívati ja- kožto svého vlastnieho a dědičného; pakliby jemu toho potřebie bylo, po mé smrti aby jé mohl prodati, zastaviti, smëniti anebo s nim učiniti jakožto s svým vlastním, což by sě jemu líbilo, a natom aby jemu od mých přátel ne- bylo překáženo obyčejem ižádným ; než toto chci a vymieňuji, aby týž Prokop, muž mój, z toho ze všeho zbože, kteréž sem jemu vzdala a odkázala, vydal a skutečně splnil Aničce, dceři mé, když by k létóm svým rozumným přišla, šedesát kop gr. dobrých střiebrných rázu pražského hotových peněz anebo jí šest kop gr. platu ročnieho a věčného na čistých a svobodných dědinách ukázal a podle řádu zemského dobře objistil. Déle odkazuji pani Elsce Langaëtové, sestře své, a dětem jejím z téhož statku dvadceti kop gr., a ty aby jim vydal také svrchupsaný muž mój, anebo aby jim dvě kopě gr. platu ročnieho věčného a jistého ukázal; a dokudž by táž Anička k le- tóm svým rozumným nepřišla, dotud aby týž Prokop jí mocně vládl a ji u sebe na ztravě choval a plnú jí potřebu dal, a na těch šede- sáti kopách aby jí Prokop nic nesrážel ; a jestli-
Strana 9
Baštěk (Malý), Bedřichov. 9 żeby Aničky, dcery mé, pán Buoh neuchoval prve, nežli by let rozumných došla, a Prokop muż mój po ni živ zuostal, tehdy aby šedesát kop gr., kterých sem jí odkázala, spadlo naň i na jeho děti plným právem a ku pravému dědictví, a k tomu také aby naň spadlo a na jeho děti jejieho všeho puol dielu, kterýž jest jí nebožtík Vacek z Chval zapsal a odkázal, a druhá polovice na paní Elšku Langaštovu a na jejie děti; pakliby muž mój svrchupsaný prve umřel, nežli napředpsaná Anička, dcera má, nemající let rozumných, tehdy po jeho smrti aby ji vzala k sobě na práci paní Elška, sestra má, i s těmi šedesáti kopami, jakož napředpsáno stojí, a chovala ji u sebe do jejích let rozumných; a neuchoval-li by pán Buoh u nie té Aničky, dcery mé, dřéve let rozum- ných, tehdy veškeren její diel po nebožci Va- ckovi i také těch šedesát kop gr. aby spadlo na túž sestru mú a na jejie děti plným právem na rovný diel, kromě Elšky, dcery jejie, kteráž jest již oddělena. Než toto sobě ku pomoci vymieňuji a pozóstavuji, abych toto pornčenstvie změniti mohla, když bych chtěla kolivěk, a také umřel li by svrchupsaný Prokop, muž mój, prve nežli já, tehdy hned potom tento list a zápis žádné viece moci neměl. A jestliže budú dcky zemské otevřeny a úředníky obyčejnými osa- zeny za mého zdravie, tehdy chci svrchu- psanému muži svému to a jeho dětem všecko zbožie, kteréž sem jemu vzdala, ve dcky zem- ské vedle řádu a obyčeje zemského vložiti a zapsati, a to na prvnie, na druhé anebo ko- nečně na třetie Suché dni, když by dcky zemské byly otevřeny; pakliby který jiný řád byl miesto desk zemských v této zemi České uložen, ježto by jeho páni, rytieři, zemané země této za právo obecně požívali, tehdy chci jemu tiem řádem to zbožie zapsati a ob- jistiti, a to také na prvnie, na druhé anebo konečně na třetie Suché dni, když by takový řád byl ustanoven; pakliby nebyly ani dcky zemské otevřeny za mého zdravého života ani který řád byl miesto desk zemských uložen, Archiv Český XXVI. tehdy aby tento list a zapis plnń moc i plné právo měl, obdržal i zachoval napředpsanému muži mému i jeho dětem k napředpsanému zboží tak plně a právě, jakož bych je jemu i jeho dětem ve deky zemské před úředníky desk zemských se vší opatrností i ohradů, kteráž má při tom z vobyčeje i z práva za- chována býti, vložila a zapsala. Toho na svédectvie prosila sem müdrych & opatrnjch pánuov purgmistra a kon&elóv Starého města Pražského, urozeného pana Ja- roše z Chlumu a slovutného panoši Jiříka z Rüdné, v ty časie purkrabie hradu Praž- ského, Ctibora z Luštěnic a Ctibora z Zhu- dovic, že jsú své pečeti vlastnie privésili k tomu listu, jenž dán léta od narozenie pána našeho Ježíše Krysta tisícého čtyrstého a osm- mezcietmého v pondělí den sv. Mikuláše. — (Rukop. č. 992 fol. 95.) Bedřichov. 1528, 5. listopadu. (Voršila, vdova po Jiříkovi Vlkovi, prodala Bedřichov Václavovi Robmhapovi z Suché.) Uršila pozuostalá vdova po někdy Jiříkovi Vlkovi, měštěnínu města Pra- hy, jménem svým, Brož Zelenohorský a Jiřík bakalář, měšťané Nov. M. Pr., poručníci mocni otcovští dětí a statku nadepsaného někdy Jiříka Vlka, přiznali se, že dědictví své a týchž si- rotkuov v Bedřichově tvrz pustú, dvuor popluż- ní pustý s poplužím, ves celú tudíž a dvory kmecí osedlé i pusté — tak jakož jí Voršile a týmž sirotkuom kšaft nadepsaného někdy Jiříka Vlka l. 1525 ve čtvrtek po sv. Bonifacii ve dsky zemské vložený, a jemu Jiříkovi od někdy Doroty z Bedřichova zápis dskami men- šími zápisnými a po témž zápisu uvázání s ko- morníkem Pražským, a též Dorotě od někdy Mikuláše z Bedřichova, bratra jejího, dsky Zelené menší zápisné P. 14, a po témž zápisu uvázání s komorníkem — i také jakož výpověď u úřadu purkrabství Pražského mezi nadepsa- ným Brožem a Jiříkem a Janem, člověkem Zikmunda z Lestkova, a druhým člověkem Petra 2
Baštěk (Malý), Bedřichov. 9 żeby Aničky, dcery mé, pán Buoh neuchoval prve, nežli by let rozumných došla, a Prokop muż mój po ni živ zuostal, tehdy aby šedesát kop gr., kterých sem jí odkázala, spadlo naň i na jeho děti plným právem a ku pravému dědictví, a k tomu také aby naň spadlo a na jeho děti jejieho všeho puol dielu, kterýž jest jí nebožtík Vacek z Chval zapsal a odkázal, a druhá polovice na paní Elšku Langaštovu a na jejie děti; pakliby muž mój svrchupsaný prve umřel, nežli napředpsaná Anička, dcera má, nemající let rozumných, tehdy po jeho smrti aby ji vzala k sobě na práci paní Elška, sestra má, i s těmi šedesáti kopami, jakož napředpsáno stojí, a chovala ji u sebe do jejích let rozumných; a neuchoval-li by pán Buoh u nie té Aničky, dcery mé, dřéve let rozum- ných, tehdy veškeren její diel po nebožci Va- ckovi i také těch šedesát kop gr. aby spadlo na túž sestru mú a na jejie děti plným právem na rovný diel, kromě Elšky, dcery jejie, kteráž jest již oddělena. Než toto sobě ku pomoci vymieňuji a pozóstavuji, abych toto pornčenstvie změniti mohla, když bych chtěla kolivěk, a také umřel li by svrchupsaný Prokop, muž mój, prve nežli já, tehdy hned potom tento list a zápis žádné viece moci neměl. A jestliže budú dcky zemské otevřeny a úředníky obyčejnými osa- zeny za mého zdravie, tehdy chci svrchu- psanému muži svému to a jeho dětem všecko zbožie, kteréž sem jemu vzdala, ve dcky zem- ské vedle řádu a obyčeje zemského vložiti a zapsati, a to na prvnie, na druhé anebo ko- nečně na třetie Suché dni, když by dcky zemské byly otevřeny; pakliby který jiný řád byl miesto desk zemských v této zemi České uložen, ježto by jeho páni, rytieři, zemané země této za právo obecně požívali, tehdy chci jemu tiem řádem to zbožie zapsati a ob- jistiti, a to také na prvnie, na druhé anebo konečně na třetie Suché dni, když by takový řád byl ustanoven; pakliby nebyly ani dcky zemské otevřeny za mého zdravého života ani který řád byl miesto desk zemských uložen, Archiv Český XXVI. tehdy aby tento list a zapis plnń moc i plné právo měl, obdržal i zachoval napředpsanému muži mému i jeho dětem k napředpsanému zboží tak plně a právě, jakož bych je jemu i jeho dětem ve deky zemské před úředníky desk zemských se vší opatrností i ohradů, kteráž má při tom z vobyčeje i z práva za- chována býti, vložila a zapsala. Toho na svédectvie prosila sem müdrych & opatrnjch pánuov purgmistra a kon&elóv Starého města Pražského, urozeného pana Ja- roše z Chlumu a slovutného panoši Jiříka z Rüdné, v ty časie purkrabie hradu Praž- ského, Ctibora z Luštěnic a Ctibora z Zhu- dovic, že jsú své pečeti vlastnie privésili k tomu listu, jenž dán léta od narozenie pána našeho Ježíše Krysta tisícého čtyrstého a osm- mezcietmého v pondělí den sv. Mikuláše. — (Rukop. č. 992 fol. 95.) Bedřichov. 1528, 5. listopadu. (Voršila, vdova po Jiříkovi Vlkovi, prodala Bedřichov Václavovi Robmhapovi z Suché.) Uršila pozuostalá vdova po někdy Jiříkovi Vlkovi, měštěnínu města Pra- hy, jménem svým, Brož Zelenohorský a Jiřík bakalář, měšťané Nov. M. Pr., poručníci mocni otcovští dětí a statku nadepsaného někdy Jiříka Vlka, přiznali se, že dědictví své a týchž si- rotkuov v Bedřichově tvrz pustú, dvuor popluż- ní pustý s poplužím, ves celú tudíž a dvory kmecí osedlé i pusté — tak jakož jí Voršile a týmž sirotkuom kšaft nadepsaného někdy Jiříka Vlka l. 1525 ve čtvrtek po sv. Bonifacii ve dsky zemské vložený, a jemu Jiříkovi od někdy Doroty z Bedřichova zápis dskami men- šími zápisnými a po témž zápisu uvázání s ko- morníkem Pražským, a též Dorotě od někdy Mikuláše z Bedřichova, bratra jejího, dsky Zelené menší zápisné P. 14, a po témž zápisu uvázání s komorníkem — i také jakož výpověď u úřadu purkrabství Pražského mezi nadepsa- ným Brožem a Jiříkem a Janem, člověkem Zikmunda z Lestkova, a druhým člověkem Petra 2
Strana 10
10 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: z Malovic plněji svědčí, prodali Václavovi Robmn hapovi z Suché — za 80 k. gr. č. Stalo se l. 1528 ve čtvrtek po hodu Všech svatých. (Desky zem. větší č. 3. fol. L. 17.). Bedřichovice. 1497. — Johannes Zachař z Vostrova a v Bedřichovicích emit domum [in Nova Civ. Prag.] pro se, Zofka coniuge —. (Rukop. 6. 2090 f. 148.) 1499. — Bartholomeus z Bedfichovic, so- rorinus [Georgii] Zelenohorského. (Tamtéz f. 255.) Béchary. 1416. — Andreas de Biechar dictus Ra- sus. (Rukop. 6. 2079 f. 127.) Bechlin. 1. 1423, 15. biezna. Wenceslaus Straboch, Ottiko pannicida, Stephanus Kmossek et Petrus Lud arbitri — inter Sigismundum de Bechlin ex una et Annam, sororein ipsius uterinam, pre- textu bonorum ipsorum hereditariorum, que ipsi simul in tabulis regni Boemie dinoscuntur ha- | bere, mutuo dissenciencium,*) talem inter ipsas | partes fecerunt pronuncciacionem, ita videlicet, quod prefatus Sigismundus ipsi Anne, sorori sue, de bonis pretactis debet dare et assignare duas s. gr. [census annui] tamdiu, donec ipsi Sorori satis non fecerit pro sua porcione ipsam concernente. Actum feria secunda post domi- nicam Letare anno d. etc. vicesimo tercio. (Rukop. č. 992, 52.) *) T. j. dissentientes. 2. 1424, 15. listopadu. — Dorothea, re- licta Mathie de Owenecz, quondam vicepur- gravii castri Pragensis, suo et Wenceslai, filii dicti Mathie bone memorie, nomine constituta personaliter in pleno consilio Maioris Civ. Prag. — recognovit, litteram sonantem super viginti s. gr. prag. pro dictis Dorothea et Wenceslao veri et iusti debiti per Sigismun- dum de Bechlina, debitorem principalem, et Baworinum iuniorem de Czietow, Alssonem de Czietow et Mrzakonem de Wrazkow, fide iussores dictis Dorothee et Wenceslao obli- gatorum, sigillis eorundem munitam et robo- ratam fore per dictos Sigismundum et eius- dem fideiussores tamquam litteram renovato- riam in et super littera sonante super quadra- ginta s. gr. ac. cum eadem per dictos credi- torem (!) et fideiussores a dictis creditoribus in toto et totaliter ac integraliter demtis V S. gr. exsolutas. Quas quidem quinque s. gr. Petro Calvo aurifabro habente primam litteram in vadio dictarum V s. a dictis Mathia de Owe- necz bone memorie et Dorothea relicta dicti Mathie, sonantem super XX s. gr., dictus Sigis- mundus, debitor principalis, super huiusmodi littere exsolucione in pleno consilio reposuit pecunia in parata. Cui dicta littera cum per- foracione restituta est. Pro littera vero so- nante super XL s. gr., quam dicunt fore per- ditam et exbrigatam, et anulacione eiusdem et mortifieacione, si et in quantum unquam in lucem devenerit per quemquam, promisit dieta Dorothea suo et filii sui nomine dictum Sigismundum et fideiussores eiusdem reddere à quolibet impetente pretextu huiusmodi littere et detabulis terre dimittere liberos, quittos ct solutos. — Act. fer. IIII. post Briccii a. XXIILI. (Rukop. é. 2099 f. 150.) 3. 1459. — Famosus Petrus de Deechlin. (Rukop. 6. 2085 f. G. 28.) Běchovice (Walhendorf.) 1. 1353. — nydyn publicavit, guod emit curiam in Walhendorf sitam erga Hiltmarum de...*) (Rukop. č. 987 fol. 12.) — Item Jo- hannes Lutmariczer et Smylo Fridigeri publi- caverunt, guod fecerunt permutacionem cum hereditatibus suis, videlicet quod Johannes predictus resignavit curiam suam Cirkowicz —, item Smylo resignavit villam Walhendorf — Johanni predicto. (Tamtéz fol. 13.) — Johan- nes Leutmariczer emit erga Brzibkonem pan- nicidam curiam cum agris in Walendorf. (Tam- též fol. 15.) *) Místa ... označená ohořela r. 1399.
10 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: z Malovic plněji svědčí, prodali Václavovi Robmn hapovi z Suché — za 80 k. gr. č. Stalo se l. 1528 ve čtvrtek po hodu Všech svatých. (Desky zem. větší č. 3. fol. L. 17.). Bedřichovice. 1497. — Johannes Zachař z Vostrova a v Bedřichovicích emit domum [in Nova Civ. Prag.] pro se, Zofka coniuge —. (Rukop. 6. 2090 f. 148.) 1499. — Bartholomeus z Bedfichovic, so- rorinus [Georgii] Zelenohorského. (Tamtéz f. 255.) Béchary. 1416. — Andreas de Biechar dictus Ra- sus. (Rukop. 6. 2079 f. 127.) Bechlin. 1. 1423, 15. biezna. Wenceslaus Straboch, Ottiko pannicida, Stephanus Kmossek et Petrus Lud arbitri — inter Sigismundum de Bechlin ex una et Annam, sororein ipsius uterinam, pre- textu bonorum ipsorum hereditariorum, que ipsi simul in tabulis regni Boemie dinoscuntur ha- | bere, mutuo dissenciencium,*) talem inter ipsas | partes fecerunt pronuncciacionem, ita videlicet, quod prefatus Sigismundus ipsi Anne, sorori sue, de bonis pretactis debet dare et assignare duas s. gr. [census annui] tamdiu, donec ipsi Sorori satis non fecerit pro sua porcione ipsam concernente. Actum feria secunda post domi- nicam Letare anno d. etc. vicesimo tercio. (Rukop. č. 992, 52.) *) T. j. dissentientes. 2. 1424, 15. listopadu. — Dorothea, re- licta Mathie de Owenecz, quondam vicepur- gravii castri Pragensis, suo et Wenceslai, filii dicti Mathie bone memorie, nomine constituta personaliter in pleno consilio Maioris Civ. Prag. — recognovit, litteram sonantem super viginti s. gr. prag. pro dictis Dorothea et Wenceslao veri et iusti debiti per Sigismun- dum de Bechlina, debitorem principalem, et Baworinum iuniorem de Czietow, Alssonem de Czietow et Mrzakonem de Wrazkow, fide iussores dictis Dorothee et Wenceslao obli- gatorum, sigillis eorundem munitam et robo- ratam fore per dictos Sigismundum et eius- dem fideiussores tamquam litteram renovato- riam in et super littera sonante super quadra- ginta s. gr. ac. cum eadem per dictos credi- torem (!) et fideiussores a dictis creditoribus in toto et totaliter ac integraliter demtis V S. gr. exsolutas. Quas quidem quinque s. gr. Petro Calvo aurifabro habente primam litteram in vadio dictarum V s. a dictis Mathia de Owe- necz bone memorie et Dorothea relicta dicti Mathie, sonantem super XX s. gr., dictus Sigis- mundus, debitor principalis, super huiusmodi littere exsolucione in pleno consilio reposuit pecunia in parata. Cui dicta littera cum per- foracione restituta est. Pro littera vero so- nante super XL s. gr., quam dicunt fore per- ditam et exbrigatam, et anulacione eiusdem et mortifieacione, si et in quantum unquam in lucem devenerit per quemquam, promisit dieta Dorothea suo et filii sui nomine dictum Sigismundum et fideiussores eiusdem reddere à quolibet impetente pretextu huiusmodi littere et detabulis terre dimittere liberos, quittos ct solutos. — Act. fer. IIII. post Briccii a. XXIILI. (Rukop. é. 2099 f. 150.) 3. 1459. — Famosus Petrus de Deechlin. (Rukop. 6. 2085 f. G. 28.) Běchovice (Walhendorf.) 1. 1353. — nydyn publicavit, guod emit curiam in Walhendorf sitam erga Hiltmarum de...*) (Rukop. č. 987 fol. 12.) — Item Jo- hannes Lutmariczer et Smylo Fridigeri publi- caverunt, guod fecerunt permutacionem cum hereditatibus suis, videlicet quod Johannes predictus resignavit curiam suam Cirkowicz —, item Smylo resignavit villam Walhendorf — Johanni predicto. (Tamtéz fol. 13.) — Johan- nes Leutmariczer emit erga Brzibkonem pan- nicidam curiam cum agris in Walendorf. (Tam- též fol. 15.) *) Místa ... označená ohořela r. 1399.
Strana 11
Bed? ichovice-— Béchovice. 2. 1356. — Johannes Lewtmeritzer pu- blicavit, quod redemit XXXVIII s. redditus, quas habet super villa Walhendorf, erga Merch- linum Stach. (Tamtéž fol. 178 a 178.) — Ula Silberczeiger emit mediam curiam in Wal- hendorf cum hereditate, guod ad hoc pertinet, erga Frenczlinum filium Smidlini, tali iure sicut ipse habuit. (Tamtéz fol. 182.) 3. 1361. — Pescho de Broda emit cu. riam in Walhendorf aput Ulam Sylberzeyger. (Tamtéž fol. 198.) 4. 1362. — Salmanner Galm publicavit super hereditatem in Walhendorf, videlicct Pes: conis dicti de Broda, quod habet XIII s. annui census e£ XX gr, XXV pullos, VI sexag. ovorum. (Tamtéz fol. 206.) 5. 1365. — Leo sartor emit hereditatem in Walendorf, que quondam fuit Smylonis Cze- dron, ereà Johlinum Rotleb et suos heredes cum omnibus pertinenciis suis, videlicet pratis, pascuis, cum duabus araturis. — (Tamtéz fol. 223.) 6. 1386, 29. prosince. Marsso braseator obligavit se et suos futuros domino Chwaloni Wyssegradensi et domino Wenceslao militi de Konarzowicz, nec non preposito s. Katherine, statuere se in villa Biechowicz ad ius post unam septimanam a die monicionis, responsurus sub ius ville prenotate. Quod si non fecerit, tunc tenetur reponere XIIIIor s. gr. pr. post unum mensem in monasterio s. Katherine. — Et presens obligacio debet durare ad annos orphaniles Katherine filie Zelinconis. — Ac- tum sabatho ante Circumceisionem domini a. d. MCCCLXXXVI. (Rukop. &. 2072, fol. 230.) 7. 1417, 11. kvëtna. — Nos magister ci- vium, consules et scabini Mai. Civ. Prag. re- cognoscimus, quod — testamentarii domine Margarete, relicte Johanconis Ortlini, pro et racione omnium bonorum per dictum Johanconem et conthoralem suam relictorum inter domi- num Wenceslaum et Johannem fratrem suum, filios antedicti Johanconis — talem inter ipsos fecerunt divisionem, sic videlicet, quod — Johannes — habere debet pro porcione sua domum dictam ad albam campanam et ad hoc habere debet curiam seu hereditatem in By- chowicz. — Insuper eciam iura, que ipsos competunt in Broda Bohemicali, de eisdem in simul uti debent. — Act. fer. III. post s. Stanislai. (Rukop. 6. 2099, f. 108.) 8. 1418, 19. prosince. Jan Silny panni- rasor fassus est,se percepisse a domino Wen- ceslao Ortlini, custode eeclesie Wissegradensis, et a Jancone fratre suo, filiis olim Johanconis Ortlini, huiusmodi quinque s. gr.,, quas Mar- garetha, mater ipsorum, Rynssoni, procuratori suo in Biechoviez in suo ultimo legavit testa- mento. — Actum a. d. oc XVIII feria secunda proxima ante festum s. Thome ap. (992, f. 33) 9. 1434, 2. záií. Facta est amicabilis — concordia — occasione curie in Biechowicz olim Johannis ab alba campana, super qua euria — Michael aurifaber [de Antiqua Civ.] habuit proscriptas quinquaginta s. gr. in libro Maioris Civ. Pr. veri et iusti debiti, in hunc modum, quia — Offka [relieta olim Johannis Holy Militis Pusskarzikonis] tenetur solvere antedicto Michaeli — quinquaginta s. gr. — Actum in consilio [Nov. Civ. Pr.] feria quinta in crastino s. Egidii anno oc XXXIIII. (2082, f. G 21) 10. 1434, 28. listopadu Amicabilis atque finalis coneordia facta est — occasione domus et aree ipsius site ex opposito orti Judeorum —, curie in Biechowiez, vinee dicte Kapitol- nie — et aliorum omnium bonorum -— post mortem Mikssonis Hrdinka carnificis relictorum, in hunc modum taliter, quod — cessit — Jankoni [carnifici, filio — quondam Mikssonis Hrdinka] prenominata domus — atque — unum maccelum integrum — et medium mac- celli — atque vinea suprascripta — et me- dietas omnium aliorum bonorum seu proven- tuum —. Item domine Anne —, noverce Jan konis antedicti, cessit curia in Biechowicz cum prato quondam Kloczkonis, quod dictus Hr-
Bed? ichovice-— Béchovice. 2. 1356. — Johannes Lewtmeritzer pu- blicavit, quod redemit XXXVIII s. redditus, quas habet super villa Walhendorf, erga Merch- linum Stach. (Tamtéž fol. 178 a 178.) — Ula Silberczeiger emit mediam curiam in Wal- hendorf cum hereditate, guod ad hoc pertinet, erga Frenczlinum filium Smidlini, tali iure sicut ipse habuit. (Tamtéz fol. 182.) 3. 1361. — Pescho de Broda emit cu. riam in Walhendorf aput Ulam Sylberzeyger. (Tamtéž fol. 198.) 4. 1362. — Salmanner Galm publicavit super hereditatem in Walhendorf, videlicct Pes: conis dicti de Broda, quod habet XIII s. annui census e£ XX gr, XXV pullos, VI sexag. ovorum. (Tamtéz fol. 206.) 5. 1365. — Leo sartor emit hereditatem in Walendorf, que quondam fuit Smylonis Cze- dron, ereà Johlinum Rotleb et suos heredes cum omnibus pertinenciis suis, videlicet pratis, pascuis, cum duabus araturis. — (Tamtéz fol. 223.) 6. 1386, 29. prosince. Marsso braseator obligavit se et suos futuros domino Chwaloni Wyssegradensi et domino Wenceslao militi de Konarzowicz, nec non preposito s. Katherine, statuere se in villa Biechowicz ad ius post unam septimanam a die monicionis, responsurus sub ius ville prenotate. Quod si non fecerit, tunc tenetur reponere XIIIIor s. gr. pr. post unum mensem in monasterio s. Katherine. — Et presens obligacio debet durare ad annos orphaniles Katherine filie Zelinconis. — Ac- tum sabatho ante Circumceisionem domini a. d. MCCCLXXXVI. (Rukop. &. 2072, fol. 230.) 7. 1417, 11. kvëtna. — Nos magister ci- vium, consules et scabini Mai. Civ. Prag. re- cognoscimus, quod — testamentarii domine Margarete, relicte Johanconis Ortlini, pro et racione omnium bonorum per dictum Johanconem et conthoralem suam relictorum inter domi- num Wenceslaum et Johannem fratrem suum, filios antedicti Johanconis — talem inter ipsos fecerunt divisionem, sic videlicet, quod — Johannes — habere debet pro porcione sua domum dictam ad albam campanam et ad hoc habere debet curiam seu hereditatem in By- chowicz. — Insuper eciam iura, que ipsos competunt in Broda Bohemicali, de eisdem in simul uti debent. — Act. fer. III. post s. Stanislai. (Rukop. 6. 2099, f. 108.) 8. 1418, 19. prosince. Jan Silny panni- rasor fassus est,se percepisse a domino Wen- ceslao Ortlini, custode eeclesie Wissegradensis, et a Jancone fratre suo, filiis olim Johanconis Ortlini, huiusmodi quinque s. gr.,, quas Mar- garetha, mater ipsorum, Rynssoni, procuratori suo in Biechoviez in suo ultimo legavit testa- mento. — Actum a. d. oc XVIII feria secunda proxima ante festum s. Thome ap. (992, f. 33) 9. 1434, 2. záií. Facta est amicabilis — concordia — occasione curie in Biechowicz olim Johannis ab alba campana, super qua euria — Michael aurifaber [de Antiqua Civ.] habuit proscriptas quinquaginta s. gr. in libro Maioris Civ. Pr. veri et iusti debiti, in hunc modum, quia — Offka [relieta olim Johannis Holy Militis Pusskarzikonis] tenetur solvere antedicto Michaeli — quinquaginta s. gr. — Actum in consilio [Nov. Civ. Pr.] feria quinta in crastino s. Egidii anno oc XXXIIII. (2082, f. G 21) 10. 1434, 28. listopadu Amicabilis atque finalis coneordia facta est — occasione domus et aree ipsius site ex opposito orti Judeorum —, curie in Biechowiez, vinee dicte Kapitol- nie — et aliorum omnium bonorum -— post mortem Mikssonis Hrdinka carnificis relictorum, in hunc modum taliter, quod — cessit — Jankoni [carnifici, filio — quondam Mikssonis Hrdinka] prenominata domus — atque — unum maccelum integrum — et medium mac- celli — atque vinea suprascripta — et me- dietas omnium aliorum bonorum seu proven- tuum —. Item domine Anne —, noverce Jan konis antedicti, cessit curia in Biechowicz cum prato quondam Kloczkonis, quod dictus Hr-
Strana 12
12 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dinka emit ad curiam, — nec non — unum integrum maccellum — et medium maccellum — medietasque omnium aliorum bonorum. — Item prenotatus Janko tenetur addere pre- tacte domine Anne — quindecim s. gr. —. Actum in consil.o [Nov. Civ. Pr.] feria secunda ante diem s. Andree ap. —- anno — XXXIIII', (2082, f. H. 8.) 11. 1435, 29. prosince. Paní Ofka, někdy manželka Jana Holého Rytieře z Přiekopa a nynie žena Vaňkova Lykova, s timż Vańkem mužem svým, i také paní Katuše, sestra vlastnie též panie Ofky, vyznaly jsü sě, že jsú dlużny dvadceti k. gr. — peněz pójčených slovut- nému panoši Janovi řečenému Rychlík z Či- haně seděním v Kralovicích a Havlovi [prázdné misto] tudież z Kralovic, rukojmiem svým — bez pohoršenie zápisuov, kteréž má prve Mi- chal zlatník ze Star. M. Pr. na dvoře v Dé- chovicích. — Z kterychzto dvadceti kop gr. — paní Ofka s Vaňkem, mužem svým, mají platiti tři kopy jemu slovutnému Matějovi z Velikého Dubče rozdielně — aż do dvi letů. Kterýchžto dvadceti k. gr. paní Ofka s Vaňkem — na domu, kterýž leží na Přie- kopě mezi domy Janovým chmeléřovým a ně- kdy mistrovým Albikovým, i také na dvoru v Běchovicích — a dále také vedle panie Ofky a Vaňka — paní Katheřina již jmeno- vaná zapisuje — právo své, kteréž má na svém člověku v Kralovicích. — Actum in con- silio [Nov. Civ. Pr.] feria quinta in crastino s. Innocentum anno oc XXXV*. (2082, f. K 26.)*) *) Srov. téz: Michael aurifaber — resignat — omne ius suum — super curia in Biechowicz — Ni- colao dicto Piessek, amico suo (1430). 2082 f. K. 97. 12. 1437, 18. éervna. Johannes dictus Surowy de Kralowic emit pro se, Marza con- thorali sua, — curiam monialium monasterii s. Katherine cum duabus araturis, agris — sitam in villa Biechowie penes curiam olim Domssikonis dictam, in qua nunc residet Offka, olim Johannis Pusskarzik conthoralis, erga Sy- monem de Knin residentem v krámiech pro triginta una sexg. — minus fertone — salvo tamen censu quatuor sexag. gr., quem censum prefatus Johannes de eadem curia solvere de- bet. — Actum feria quinta ante diem s. Viti. (Rukop. é. 90, fol. 4.) 13. 1439, 10. prosince. Když byla pře a nesnáze mezi Thuomůú Peniezkem z jedné a Blažkem z Lithomyšle z strany druhé o dvuor v Běchovicích, kteréhožto dvoru již psaný Thuoma byl v držení, sstúpil jest pannám sv. Katheřiny, i o některaký svrchek v tom dvoru, takže ty strany samy o tu při nikoli se smlu- viti nemohli. I prosili sú pánuov purgmistra a konšeluov, aby tu při k miestu spravedli- vému přivedli. K jichžto prosbě a žádosti páni purgmistr a konšelé majíce litost nad nimi jakožto nad svými súsedy, chtiece, aby ná- kladuov umen$ili z obü stranü, kázali jim o to pfátely vydati a na né zaruciti. A kdyZ sá pfátely vydali, z své moci ubrmana nejvyššího Duchka z Sotalic, svého spoluměštěnína, a když opět ten nadubrman mezi nimi té pře neskonal a strany oto pány starali i napomínali prosiece, aby ta pře k miestu byla přivedena, v tom pani Duchka již psaného do rady povolavše tázali jeho, proč by té pře tak dlúho nesko- nal. A Duchek stoje v plné radě před stra- nami -- vyznal jest takto pravě: Páni milí! jót bych s boží pomocí tu při hotov byl ko- nati a k miestu vésti, ale že častokrát Peniezek prosil mne řka: Prosímť, aby mi za toho purg- mistra nevyriekal. A též Blažek mne prosil ika: Nekonaj nynie, azé jinj purgmistr bude. A též jich úbrmané řekli mi: Nekonajte, však sme my na t6 o to nepřišli. A k tomu ti ubr- mané sami se sjednati v své řeči jednostajně nikoli nemohli. Ty všecky věci páni purgmistr a konšelé s pravým rozumem váživše i řekli sú stranám svrchupsaným: Znamenajte, žeť sme se chtěli k vašie prosbě přičiniti k spravedlivému, bez vašich dalších škod a nákladuov, majíce nad vámi litost jakožto nad svými súsedy, ačkoli-
12 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dinka emit ad curiam, — nec non — unum integrum maccellum — et medium maccellum — medietasque omnium aliorum bonorum. — Item prenotatus Janko tenetur addere pre- tacte domine Anne — quindecim s. gr. —. Actum in consil.o [Nov. Civ. Pr.] feria secunda ante diem s. Andree ap. —- anno — XXXIIII', (2082, f. H. 8.) 11. 1435, 29. prosince. Paní Ofka, někdy manželka Jana Holého Rytieře z Přiekopa a nynie žena Vaňkova Lykova, s timż Vańkem mužem svým, i také paní Katuše, sestra vlastnie též panie Ofky, vyznaly jsü sě, že jsú dlużny dvadceti k. gr. — peněz pójčených slovut- nému panoši Janovi řečenému Rychlík z Či- haně seděním v Kralovicích a Havlovi [prázdné misto] tudież z Kralovic, rukojmiem svým — bez pohoršenie zápisuov, kteréž má prve Mi- chal zlatník ze Star. M. Pr. na dvoře v Dé- chovicích. — Z kterychzto dvadceti kop gr. — paní Ofka s Vaňkem, mužem svým, mají platiti tři kopy jemu slovutnému Matějovi z Velikého Dubče rozdielně — aż do dvi letů. Kterýchžto dvadceti k. gr. paní Ofka s Vaňkem — na domu, kterýž leží na Přie- kopě mezi domy Janovým chmeléřovým a ně- kdy mistrovým Albikovým, i také na dvoru v Běchovicích — a dále také vedle panie Ofky a Vaňka — paní Katheřina již jmeno- vaná zapisuje — právo své, kteréž má na svém člověku v Kralovicích. — Actum in con- silio [Nov. Civ. Pr.] feria quinta in crastino s. Innocentum anno oc XXXV*. (2082, f. K 26.)*) *) Srov. téz: Michael aurifaber — resignat — omne ius suum — super curia in Biechowicz — Ni- colao dicto Piessek, amico suo (1430). 2082 f. K. 97. 12. 1437, 18. éervna. Johannes dictus Surowy de Kralowic emit pro se, Marza con- thorali sua, — curiam monialium monasterii s. Katherine cum duabus araturis, agris — sitam in villa Biechowie penes curiam olim Domssikonis dictam, in qua nunc residet Offka, olim Johannis Pusskarzik conthoralis, erga Sy- monem de Knin residentem v krámiech pro triginta una sexg. — minus fertone — salvo tamen censu quatuor sexag. gr., quem censum prefatus Johannes de eadem curia solvere de- bet. — Actum feria quinta ante diem s. Viti. (Rukop. é. 90, fol. 4.) 13. 1439, 10. prosince. Když byla pře a nesnáze mezi Thuomůú Peniezkem z jedné a Blažkem z Lithomyšle z strany druhé o dvuor v Běchovicích, kteréhožto dvoru již psaný Thuoma byl v držení, sstúpil jest pannám sv. Katheřiny, i o některaký svrchek v tom dvoru, takže ty strany samy o tu při nikoli se smlu- viti nemohli. I prosili sú pánuov purgmistra a konšeluov, aby tu při k miestu spravedli- vému přivedli. K jichžto prosbě a žádosti páni purgmistr a konšelé majíce litost nad nimi jakožto nad svými súsedy, chtiece, aby ná- kladuov umen$ili z obü stranü, kázali jim o to pfátely vydati a na né zaruciti. A kdyZ sá pfátely vydali, z své moci ubrmana nejvyššího Duchka z Sotalic, svého spoluměštěnína, a když opět ten nadubrman mezi nimi té pře neskonal a strany oto pány starali i napomínali prosiece, aby ta pře k miestu byla přivedena, v tom pani Duchka již psaného do rady povolavše tázali jeho, proč by té pře tak dlúho nesko- nal. A Duchek stoje v plné radě před stra- nami -- vyznal jest takto pravě: Páni milí! jót bych s boží pomocí tu při hotov byl ko- nati a k miestu vésti, ale že častokrát Peniezek prosil mne řka: Prosímť, aby mi za toho purg- mistra nevyriekal. A též Blažek mne prosil ika: Nekonaj nynie, azé jinj purgmistr bude. A též jich úbrmané řekli mi: Nekonajte, však sme my na t6 o to nepřišli. A k tomu ti ubr- mané sami se sjednati v své řeči jednostajně nikoli nemohli. Ty všecky věci páni purgmistr a konšelé s pravým rozumem váživše i řekli sú stranám svrchupsaným: Znamenajte, žeť sme se chtěli k vašie prosbě přičiniti k spravedlivému, bez vašich dalších škod a nákladuov, majíce nad vámi litost jakožto nad svými súsedy, ačkoli-
Strana 13
Běchovice. věk ta pře k našemu súdu nezáleží. Ale po nčvadž rozumieme, že vám to vdččnč nenie, tuť vinu sobč zachováváme a rukojmie vaše propúštieme. Hleďtež sebe právem, k kterémuž ten dvuor příslušie. Actum feria V. ante Lucie | anno 9c XXXIX*. (2082, f. T 18.) 14. 1448, 6. srpna. Ofka, někdy nebozce Jana Rytiefova a nynie Vaükova manzelka z Běchovic, stojieci osobně v radě vyznala se dobrovolné i s týmž Vaňkem, mužem svým, že sú dlužni opatrnému muži Janovi Ptáčkovi a Matějovi Husařovi, měšťanóm Nov. M. Pr., pět k. gr., a v těch penězích postúpila a za- stavila jiu lúku menší tudiež v Běchovicích, aby té lúky požívali tak dlúho, dokudžby jim téch penéz nezaplatila. A zvláště když bude chtieti tu láku vyplatiti, má to utiniti po seti ode Všech svatých až do Vánoc v tom času. Pakli by toho neučinila, tehdy svrchupsaní věřitelé seč obojí, točižto seno i otavu, před výplatú mají pobrati toho leta. Act. die s. Sixti pape. (Rukop. č. 88 fol. 231.) 15. 1448, 13. srpna. Sigismundus de We- secz emit tabernam cum hereditate seu agris in Biechowicz pro se, Wanka coniuge, here- dibus et successoribus suis erga Jiram Ka- derzawek, civem Antique Civ. Prag, — pro triginta s. gr. — Actum (in consilio Nov. Civ. Pr.) feria IlIa post Tiburcii anno oc. XLVIII. (Rukop. 88 f. 253.) 16. 1449, 6. srpna. Paní Ofka z Bě- chovic stojieci osobně před pány v radě (Nov. M. Pr.) vyznala, že jest prodala lúku na se- kánie Simonovi, zeti Václavovu Radochovu rychtárovu, a Vaükovi Lichvicovi pole. — Actum feria IIIa die s. Sixti anno oc XLIX*. (Rukop. é. 88 f. 393.) 17. 1452, 5. záii. Anua, vdova po neboZci | Blażkovi z Litomyšle, vyznala, že Mikeš někdy | Hrdinka, muž její první, kúpil byl chmelnici a chalupu podsedčí u Kločka v Běchovicích za X k. gr. zaplacených, dědičně a k věčnosti pod týž úrok a plat jeptiškám Svatokateřin- ským platiti povinný, jakož sám Kloček platil 13 jest, totiž pod XL gr. bez dvi, a że na to jest i čber pit mezi súsedy Běchovskými podle práv a obyčeje té vsi. Dále vyznala jest, že Mikeš svrchupsaný z té chmelnice lúku jest udělal, a z té plat svrchupsany też jako z chmelnice platil jest pannám kláštera prvepraveného, držal to i s ní pokojně a bez překážky až do smrti jeho. Po jeho pak smrti nadepsaná to Anna držala, až i pojala Blažka z Lito- inyšle, druhého manžela svého. A po některých letech ona i s týmž Blažkem prodali sú tu lúku za deset kop gr. a pod týž plat Vaňkovi Holcovi, nebožci synu téhož Blažka, i čber nato také pit tudiež v Běchovicích podle práva jich. Actum pleno in consilio fer. III post Egidii CCCCLII. (Rukop. č. 2141 fol. 420.) 18. 1453, 25. března. Procopius de Trnowa — resignavit Katherine, filie sue, curiam in Biechowicz — tamdiu, guousgue dictus Pro- copius aut pueri ipsius predicte Katherine sexaginta s. gr. non darent, — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) sabbato ante dominicam Palmarum anno oc LIII. (Rukop. é. 89 f. 132 .) 19. 1454, 13. listopadu. Slovutny Zigmund z Vesce kúpil dvuor poplužní — sobě, panie Vańce manželce své, dědicuom a budûcim svým u slovutného Prokopa z Trnové au Ka- tefiny, dcery jeho, kterýž leží v Běchovicích — za čtyřidceti k. gr. a za dvé k. gr. — Actum (in consilio Nov. Civ. Pr) feria IIlIa die s. Briccii — LIIII*. (Rukop. 2084 €. f. H 25.) 20. 1412, 13. ledna. Sigismundus z Wesce — fassus est, quod Andream Biechowsky in illa convencione curie sue in Biechowiez ma- nere permittit ad quattuor annos. — Actum (in consilio Nov. Civ. Pr.) feria III in octava Epiphanie. (Rukop. à. 2087 f. A 20°.) 21. 1495, 2. listopadu. Katherina, filia olim udicis in Biechowiez, publicavit coram dominis in consilio: Si istis temporibus peri- culosis eam de hac vita decedere contigerit, quod omnem substantiam suam, quam habet in villa Biechowicz et circa Johannem canta- ristam — resignavit — Wenceslao braseatori
Běchovice. věk ta pře k našemu súdu nezáleží. Ale po nčvadž rozumieme, že vám to vdččnč nenie, tuť vinu sobč zachováváme a rukojmie vaše propúštieme. Hleďtež sebe právem, k kterémuž ten dvuor příslušie. Actum feria V. ante Lucie | anno 9c XXXIX*. (2082, f. T 18.) 14. 1448, 6. srpna. Ofka, někdy nebozce Jana Rytiefova a nynie Vaükova manzelka z Běchovic, stojieci osobně v radě vyznala se dobrovolné i s týmž Vaňkem, mužem svým, že sú dlužni opatrnému muži Janovi Ptáčkovi a Matějovi Husařovi, měšťanóm Nov. M. Pr., pět k. gr., a v těch penězích postúpila a za- stavila jiu lúku menší tudiež v Běchovicích, aby té lúky požívali tak dlúho, dokudžby jim téch penéz nezaplatila. A zvláště když bude chtieti tu láku vyplatiti, má to utiniti po seti ode Všech svatých až do Vánoc v tom času. Pakli by toho neučinila, tehdy svrchupsaní věřitelé seč obojí, točižto seno i otavu, před výplatú mají pobrati toho leta. Act. die s. Sixti pape. (Rukop. č. 88 fol. 231.) 15. 1448, 13. srpna. Sigismundus de We- secz emit tabernam cum hereditate seu agris in Biechowicz pro se, Wanka coniuge, here- dibus et successoribus suis erga Jiram Ka- derzawek, civem Antique Civ. Prag, — pro triginta s. gr. — Actum (in consilio Nov. Civ. Pr.) feria IlIa post Tiburcii anno oc. XLVIII. (Rukop. 88 f. 253.) 16. 1449, 6. srpna. Paní Ofka z Bě- chovic stojieci osobně před pány v radě (Nov. M. Pr.) vyznala, že jest prodala lúku na se- kánie Simonovi, zeti Václavovu Radochovu rychtárovu, a Vaükovi Lichvicovi pole. — Actum feria IIIa die s. Sixti anno oc XLIX*. (Rukop. é. 88 f. 393.) 17. 1452, 5. záii. Anua, vdova po neboZci | Blażkovi z Litomyšle, vyznala, že Mikeš někdy | Hrdinka, muž její první, kúpil byl chmelnici a chalupu podsedčí u Kločka v Běchovicích za X k. gr. zaplacených, dědičně a k věčnosti pod týž úrok a plat jeptiškám Svatokateřin- ským platiti povinný, jakož sám Kloček platil 13 jest, totiž pod XL gr. bez dvi, a że na to jest i čber pit mezi súsedy Běchovskými podle práv a obyčeje té vsi. Dále vyznala jest, že Mikeš svrchupsaný z té chmelnice lúku jest udělal, a z té plat svrchupsany też jako z chmelnice platil jest pannám kláštera prvepraveného, držal to i s ní pokojně a bez překážky až do smrti jeho. Po jeho pak smrti nadepsaná to Anna držala, až i pojala Blažka z Lito- inyšle, druhého manžela svého. A po některých letech ona i s týmž Blažkem prodali sú tu lúku za deset kop gr. a pod týž plat Vaňkovi Holcovi, nebožci synu téhož Blažka, i čber nato také pit tudiež v Běchovicích podle práva jich. Actum pleno in consilio fer. III post Egidii CCCCLII. (Rukop. č. 2141 fol. 420.) 18. 1453, 25. března. Procopius de Trnowa — resignavit Katherine, filie sue, curiam in Biechowicz — tamdiu, guousgue dictus Pro- copius aut pueri ipsius predicte Katherine sexaginta s. gr. non darent, — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) sabbato ante dominicam Palmarum anno oc LIII. (Rukop. é. 89 f. 132 .) 19. 1454, 13. listopadu. Slovutny Zigmund z Vesce kúpil dvuor poplužní — sobě, panie Vańce manželce své, dědicuom a budûcim svým u slovutného Prokopa z Trnové au Ka- tefiny, dcery jeho, kterýž leží v Běchovicích — za čtyřidceti k. gr. a za dvé k. gr. — Actum (in consilio Nov. Civ. Pr) feria IIlIa die s. Briccii — LIIII*. (Rukop. 2084 €. f. H 25.) 20. 1412, 13. ledna. Sigismundus z Wesce — fassus est, quod Andream Biechowsky in illa convencione curie sue in Biechowiez ma- nere permittit ad quattuor annos. — Actum (in consilio Nov. Civ. Pr.) feria III in octava Epiphanie. (Rukop. à. 2087 f. A 20°.) 21. 1495, 2. listopadu. Katherina, filia olim udicis in Biechowiez, publicavit coram dominis in consilio: Si istis temporibus peri- culosis eam de hac vita decedere contigerit, quod omnem substantiam suam, quam habet in villa Biechowicz et circa Johannem canta- ristam — resignavit — Wenceslao braseatori
Strana 14
14 Beraunsky dicto, avunculo suo. — Actum in officio sex dominorum feria II. post Omnium sanctorum. (Rukop. č. 2107 fol. 94.) Bělá. 1417, 11. května. David dictus Rosenfelth, Michael Banck et Henricus dictus Schorgast, cives in Vratislavia, constituti coram dominis in consilio (Mai. Civ. Prag.] promiserunt bona ipsorum fide ad persolvendum centum s. gr. et XXXVI gr. Antonio de Munheim et Clare conthorali Paskonis, civis in Biele, et here- dibus ipsius Clare. — Act. fer. II. post s. Sta- nislai a. XVII. (Rukop. &. 2099 f. 107.) Bělčice. Asi z r. 1422. Napřed psaná paní Anna má věno na těchto vesniciech a na tomto na všiem vezpod jmenovaném : Hrádek na Sázavě, přijmie Veselý, s poplužím, s mlýny, s lesy, s řeků, Chotérady ves, Vraž ves, v Dolince ves, a toto jsem vsécko zavadila panu Vilémovi Kostkovi a v ničemž viec. Ale toto jest svobodné a ne- zavázané, kteréž týž Vilém mocí drží: Najprv Bělčice ves. Na tomto mělo by býti XXX k. gr. platu; a v Čakově, Bučníku ves (na tomto mělo by býti XXX k. gr. platu.) A potom v Jezdonicích mlýn a několiko člověkóv plat- nych, rybáfé, a k tomu jednu vesku, ježto sem ji sama küpila v svém vdovství. (Rukop. č. 992 f. 68.) — Fragment zápisu. Běleč (u Křivoklátu). 1. 1460, 30. března. Ve jméno božie amen. Já Boreš barviet, měštěnín Starého Města Pražského — rozkazuji také též man- Zelee mé i porûtiem, aby na kos‘el v Béléi čtyři kopy gr. po mé smrti vydala. — Ozna- muji —, že dolepsané osoby v těchto dluziech zuostávají mi povinny: Kozel z Chvinavy *) VIII k. gr., Beneš z Bělče III k., Valtie# odtudz VIII k. gr. a Rod takéž z Bělče II k. gr. — Datum dominico ante festum Ambrosii. (Rukop. €. 2119 f, K 9.) ») Chyñava 7 km jv. od Bélée E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 2. 1464, 12. listopadu. Ve jméno božie amen. Já Kašpar, syn nebožce Janka konváře, měštěnína St. M. Pr., vyznávám —, že duom muoj „u tváři“, kterýžto mně na rozdielu s matkû mû a s bratfimi dostal sé jest, dal sem — panie Dorothé matce mé — a Stépâ- novi bratru mému na rovný diel. — Silvestrovi bratru těch X k. gr., kteréž na Albrechtovi z Hořešovic dskami mám zapsány. Než právo to mé všecko, kteréž mi kolivěk v Bělči pří- slušie, to Štěpánovi s týmž Silvestrem odka- zuji mocně. — Actum feria II post Martini. (Rukop. č. 2119 f. N 12.) 3. 1475, 22. března. Ve jméno božie amen. Já Klára, vdova po nebožci Boršovi barvieři, měštka Star. M. Pr., poručníkóm po- rúčiem, aby dvuor — v Béléi prodadüce vydali z toho na opravu kostela sv. Martina, fafe mé, X k. gr., na monstranci tudiez IIII k. gr. a na kostel v Bělči VI k. gr. Což pak koli peněz z toho dvoru — zuostane, to Matějovi Teříškovi a Matějovi Němcovic z Bělče vy- dajte rovnym dielem. — — Actum feria IIIIa post Gedrudis (Rukop. à. 2119 f. S 8.) 4. 1475, 15. prosince. Štěpán konvář, mésténin Star. M. Pr, — dvuor — v Bélëi — dal káaftem — paní Dorotě, manželce své. — Act. fer. VI. post Lucie. (Rukop. č. 2119 f. S. 8.) 5. 1527, 1. září. Blažek krejčí z Bělče a Havel Čáslavský někdy z Krče — oznámili jsou úmluvou mezi sebou učiněnou, že on Blažek maje dvuor poplužní — tu v Bělči, vzdal jest — jeho — Havlovi Čáslavskému v — CLX k. m. A též sumu peněz svrchu- jmenovanü on Havel také zase témuž Blaž- kovi k vyzdvihování ukazuje na dvoru svém, kterýž v Kréi prodav, nezaplaceny má. — Actum in die Egidii. (Rukop. &. 2133-III f. 49°.) Béloky. 1366. — Procopius, filius Seydlini de Pye- ska, emit hereditatem seu villam in Bylok erga Stephanum Budconem (Rukop. č. 987 f. 227.)
14 Beraunsky dicto, avunculo suo. — Actum in officio sex dominorum feria II. post Omnium sanctorum. (Rukop. č. 2107 fol. 94.) Bělá. 1417, 11. května. David dictus Rosenfelth, Michael Banck et Henricus dictus Schorgast, cives in Vratislavia, constituti coram dominis in consilio (Mai. Civ. Prag.] promiserunt bona ipsorum fide ad persolvendum centum s. gr. et XXXVI gr. Antonio de Munheim et Clare conthorali Paskonis, civis in Biele, et here- dibus ipsius Clare. — Act. fer. II. post s. Sta- nislai a. XVII. (Rukop. &. 2099 f. 107.) Bělčice. Asi z r. 1422. Napřed psaná paní Anna má věno na těchto vesniciech a na tomto na všiem vezpod jmenovaném : Hrádek na Sázavě, přijmie Veselý, s poplužím, s mlýny, s lesy, s řeků, Chotérady ves, Vraž ves, v Dolince ves, a toto jsem vsécko zavadila panu Vilémovi Kostkovi a v ničemž viec. Ale toto jest svobodné a ne- zavázané, kteréž týž Vilém mocí drží: Najprv Bělčice ves. Na tomto mělo by býti XXX k. gr. platu; a v Čakově, Bučníku ves (na tomto mělo by býti XXX k. gr. platu.) A potom v Jezdonicích mlýn a několiko člověkóv plat- nych, rybáfé, a k tomu jednu vesku, ježto sem ji sama küpila v svém vdovství. (Rukop. č. 992 f. 68.) — Fragment zápisu. Běleč (u Křivoklátu). 1. 1460, 30. března. Ve jméno božie amen. Já Boreš barviet, měštěnín Starého Města Pražského — rozkazuji také též man- Zelee mé i porûtiem, aby na kos‘el v Béléi čtyři kopy gr. po mé smrti vydala. — Ozna- muji —, že dolepsané osoby v těchto dluziech zuostávají mi povinny: Kozel z Chvinavy *) VIII k. gr., Beneš z Bělče III k., Valtie# odtudz VIII k. gr. a Rod takéž z Bělče II k. gr. — Datum dominico ante festum Ambrosii. (Rukop. €. 2119 f, K 9.) ») Chyñava 7 km jv. od Bélée E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 2. 1464, 12. listopadu. Ve jméno božie amen. Já Kašpar, syn nebožce Janka konváře, měštěnína St. M. Pr., vyznávám —, že duom muoj „u tváři“, kterýžto mně na rozdielu s matkû mû a s bratfimi dostal sé jest, dal sem — panie Dorothé matce mé — a Stépâ- novi bratru mému na rovný diel. — Silvestrovi bratru těch X k. gr., kteréž na Albrechtovi z Hořešovic dskami mám zapsány. Než právo to mé všecko, kteréž mi kolivěk v Bělči pří- slušie, to Štěpánovi s týmž Silvestrem odka- zuji mocně. — Actum feria II post Martini. (Rukop. č. 2119 f. N 12.) 3. 1475, 22. března. Ve jméno božie amen. Já Klára, vdova po nebožci Boršovi barvieři, měštka Star. M. Pr., poručníkóm po- rúčiem, aby dvuor — v Béléi prodadüce vydali z toho na opravu kostela sv. Martina, fafe mé, X k. gr., na monstranci tudiez IIII k. gr. a na kostel v Bělči VI k. gr. Což pak koli peněz z toho dvoru — zuostane, to Matějovi Teříškovi a Matějovi Němcovic z Bělče vy- dajte rovnym dielem. — — Actum feria IIIIa post Gedrudis (Rukop. à. 2119 f. S 8.) 4. 1475, 15. prosince. Štěpán konvář, mésténin Star. M. Pr, — dvuor — v Bélëi — dal káaftem — paní Dorotě, manželce své. — Act. fer. VI. post Lucie. (Rukop. č. 2119 f. S. 8.) 5. 1527, 1. září. Blažek krejčí z Bělče a Havel Čáslavský někdy z Krče — oznámili jsou úmluvou mezi sebou učiněnou, že on Blažek maje dvuor poplužní — tu v Bělči, vzdal jest — jeho — Havlovi Čáslavskému v — CLX k. m. A též sumu peněz svrchu- jmenovanü on Havel také zase témuž Blaž- kovi k vyzdvihování ukazuje na dvoru svém, kterýž v Kréi prodav, nezaplaceny má. — Actum in die Egidii. (Rukop. &. 2133-III f. 49°.) Béloky. 1366. — Procopius, filius Seydlini de Pye- ska, emit hereditatem seu villam in Bylok erga Stephanum Budconem (Rukop. č. 987 f. 227.)
Strana 15
Bělá— Benešov. 15 Bělovice. 1497, 9. listopadu. Václav z Bělovic kúpil duom proti klášteru sv. Klimenta [na Star. M. P]. Act. fer. V. ante Martini. (Rukop. €. 2107 fol. 134.) Benátky nad Jizerou. 1485, 13. května. (Kaplan Matěj vymahá v Praze dluh.) Modlitbu svú vzkazuji nábožnú všechném vuobec i každému zvlášté, a zname- menitě slovutné opatrnosti pánuom purgmistru a radě města Nového Pražského, pánuom mně přieznivým. Já kněz Matěj z Poděbrad, kaplan od sv. Mářie Majdaleny v Benátkách nad Ji- zerü, na vědomie dávám vyznávaje, že jsem poručil i své právo mocně dal, kteréž mám na Václavovi pernikářovi, spolusúsedu vašem, za dědictvie, jakož mám za to, že vaše milosti tajno nenie. Za kteréžto dědictvie týž Václav pernikář XVI k. míš. povinovat jest mně dáti a zaplatiti. Vašie milosti pokorně prosím, že ráčíte rozkázati témuž Václavovi, aby ty pe- nieze dal Jiříkovi a Michalovi, ukazateluom tohoto listu. A cožkolivék já ještě měl bych učiniti témuž Václavovi pernikářovi, to jsem poručil týmž ukazateluom vedlé naučenie a rozkázánie vašie milosti učiniti. A va&ie mi- losti prosím, že mi neráčíte za zlé mieti, že sám při tom býti nemohu, neb P. Buoh vie nedostatek inuoj, žeť sem neduživ na nohy a na život. I znajíce obtieženie v neduživosti mé, vždyť prosím a včiím, že neráčiíte dopú- štéti odkládánie dalších pro mú potřebú. Datum fer. VI. post Ascens. d. a. etc. LXXXV. (Rukop, č. 2089 f. B 11.) Benecice. 1425, 13. ledna. Wenceslaus de Cosmicz fassus est: quia altercaciones multe et iudicia fuerant circa tabulas terre protunc talibus pre- sidente*) per viduam Przibam, genitricem An- geli de Chrudim, occasione bonorum in Hosto- lolicz **) et Beneczicz, ad que bona ius dotalicii habere dinoScitur, adtamen quod super bonis Hostololicz est inducta iure predictorum, sed super bonis Benecziez tempore intermedio non est deducta paupertate gravata nimia pro so- lario officialibus tabularum in tribuendo, et predictus Angelus ius dicit sibi legittime per- tinere. Actum in pleno consilio sabbato ante Fabiani. — (Rukop. & 2099 f. 170.) +) Jméno zde vynecháno. — **) Hostovlice? Benešov. 1459, 10. dubna. (Farář Ondřej postupuje dům v Praze kozisnikovi Tdvrovi) Opatrnym pánuom purgmistru a radě Nového M. Pr., pánóm nám přieznivým, list buď dán. Rychtář a konšelé z Benešova službu svú vzkazujem vašie milosti, opatrní páni nám přiezniví. Po- ctivý mistr Ondřej, farář náš, předstúpil před nás i vyznal jest před námi, že jakož má zá- pisy v vašich městských knihách na duom, kterýž přisedí k faře sv. Michala v Opatovi- cích, na kterémž byl jest Janek kožišník ře- čený Holý, ty zápisy mocně z kněh propúštie opatrnému Václavovi kožišníku, súsedu na- šemu, práva žádného nemieně mieti ani k tomu viece hleděti, by které zmatky od něho na ten duom měly býti. A to jest tak před námi vy- znal, a též bychme i my chtěli znáti, ač: by toho bylo potřebie. Datum Benessow fer. II. ante Valeriani anno ete. LIX° (Rukop. č. 2085 f. G 23.) 2. 1462, 19. března. Ve jméno božie amen. Já Ofka z Rican — oznamuji — dlužen mi také Bartoš kožišník z Benešova za duom, kterýž jest u mne kúpil tu v Benešově, šest k. gr. — těch — odkazuji panie Martě, man- želce Prokopa apatekáře, sestřenici. — Jenz jest psán v pátek před sv. Benediktem anno — sexagesimo secundo. (Rukop. č. 2094 f. D 1.) 3. 1416. — Valentinus iudex de Be- nessow, nomine Elisabeth conthoralis sue, et sororine Dorothee dicte Skaliczka. (Rukop. č. 2087 f. L 4) 4. 1488, 4. září. (Postřihač Ambrož pro- dává krám postřihačský v Praze.) Slovutné
Bělá— Benešov. 15 Bělovice. 1497, 9. listopadu. Václav z Bělovic kúpil duom proti klášteru sv. Klimenta [na Star. M. P]. Act. fer. V. ante Martini. (Rukop. €. 2107 fol. 134.) Benátky nad Jizerou. 1485, 13. května. (Kaplan Matěj vymahá v Praze dluh.) Modlitbu svú vzkazuji nábožnú všechném vuobec i každému zvlášté, a zname- menitě slovutné opatrnosti pánuom purgmistru a radě města Nového Pražského, pánuom mně přieznivým. Já kněz Matěj z Poděbrad, kaplan od sv. Mářie Majdaleny v Benátkách nad Ji- zerü, na vědomie dávám vyznávaje, že jsem poručil i své právo mocně dal, kteréž mám na Václavovi pernikářovi, spolusúsedu vašem, za dědictvie, jakož mám za to, že vaše milosti tajno nenie. Za kteréžto dědictvie týž Václav pernikář XVI k. míš. povinovat jest mně dáti a zaplatiti. Vašie milosti pokorně prosím, že ráčíte rozkázati témuž Václavovi, aby ty pe- nieze dal Jiříkovi a Michalovi, ukazateluom tohoto listu. A cožkolivék já ještě měl bych učiniti témuž Václavovi pernikářovi, to jsem poručil týmž ukazateluom vedlé naučenie a rozkázánie vašie milosti učiniti. A va&ie mi- losti prosím, že mi neráčíte za zlé mieti, že sám při tom býti nemohu, neb P. Buoh vie nedostatek inuoj, žeť sem neduživ na nohy a na život. I znajíce obtieženie v neduživosti mé, vždyť prosím a včiím, že neráčiíte dopú- štéti odkládánie dalších pro mú potřebú. Datum fer. VI. post Ascens. d. a. etc. LXXXV. (Rukop, č. 2089 f. B 11.) Benecice. 1425, 13. ledna. Wenceslaus de Cosmicz fassus est: quia altercaciones multe et iudicia fuerant circa tabulas terre protunc talibus pre- sidente*) per viduam Przibam, genitricem An- geli de Chrudim, occasione bonorum in Hosto- lolicz **) et Beneczicz, ad que bona ius dotalicii habere dinoScitur, adtamen quod super bonis Hostololicz est inducta iure predictorum, sed super bonis Benecziez tempore intermedio non est deducta paupertate gravata nimia pro so- lario officialibus tabularum in tribuendo, et predictus Angelus ius dicit sibi legittime per- tinere. Actum in pleno consilio sabbato ante Fabiani. — (Rukop. & 2099 f. 170.) +) Jméno zde vynecháno. — **) Hostovlice? Benešov. 1459, 10. dubna. (Farář Ondřej postupuje dům v Praze kozisnikovi Tdvrovi) Opatrnym pánuom purgmistru a radě Nového M. Pr., pánóm nám přieznivým, list buď dán. Rychtář a konšelé z Benešova službu svú vzkazujem vašie milosti, opatrní páni nám přiezniví. Po- ctivý mistr Ondřej, farář náš, předstúpil před nás i vyznal jest před námi, že jakož má zá- pisy v vašich městských knihách na duom, kterýž přisedí k faře sv. Michala v Opatovi- cích, na kterémž byl jest Janek kožišník ře- čený Holý, ty zápisy mocně z kněh propúštie opatrnému Václavovi kožišníku, súsedu na- šemu, práva žádného nemieně mieti ani k tomu viece hleděti, by které zmatky od něho na ten duom měly býti. A to jest tak před námi vy- znal, a též bychme i my chtěli znáti, ač: by toho bylo potřebie. Datum Benessow fer. II. ante Valeriani anno ete. LIX° (Rukop. č. 2085 f. G 23.) 2. 1462, 19. března. Ve jméno božie amen. Já Ofka z Rican — oznamuji — dlužen mi také Bartoš kožišník z Benešova za duom, kterýž jest u mne kúpil tu v Benešově, šest k. gr. — těch — odkazuji panie Martě, man- želce Prokopa apatekáře, sestřenici. — Jenz jest psán v pátek před sv. Benediktem anno — sexagesimo secundo. (Rukop. č. 2094 f. D 1.) 3. 1416. — Valentinus iudex de Be- nessow, nomine Elisabeth conthoralis sue, et sororine Dorothee dicte Skaliczka. (Rukop. č. 2087 f. L 4) 4. 1488, 4. září. (Postřihač Ambrož pro- dává krám postřihačský v Praze.) Slovutné
Strana 16
16 opatrnosti pánóm purgmistru a radě Starého Města Pražského, pánóm a přátelóm nám přie znivým, rychtář a konšelé v Benešově blíž Konopiště službu naši s žádostí dobrého vzka- zujem vašie milosti, páni nám přiezniví milí. Tajno vaší milosti nebuď, že Ambrož postřihač někdy súsed vaší milosti a nynie náš spolu- súsed, se paní Johankú, manželkú svú, pred nás jsú předstúpili oznamujíce, Ze sü s svü | dobrü vuolí prodali krám postiihaésky, z strany | jedné ležící vedle krámu Albrechta postrihate a z strany druhé Vlčka postřihače v městě vašem, opatrnému muži panu Janovi Pytlíkovi, súsedu vašiemu, za čtyřidceti kop a za osm kop gr. m. se vším tiem právem, jakoż si jej sami držali, sobě tu nic nepozuostavujíce, tak že jsú od něho ty všecky penieze zúplna za to pfijali a zdvihli, z zaplacenie tiemto listem jeho kvitujíce před námi i mocna činiec, jako by před přítomností vaší milosti sami osobně stáli. A to oznámivše, že též odevzdánie při penězích přijímánie od svrchupsaného pana Jana před některými pány a spoluthovařiši vašimi od Ambrože na Malé Straně stalo se jest. Ex Benessow feria V. ante festum Nati- vitatis b. Marie virg. a. LXXXVIII. (Rukop. | č. 2100 fol. 243.) Beroun. 1. 1408, 6. dubna. (Srovnání mezi obcí Berounskou a Bořivojem z Lochovic.) Nos Mathias Rudniczer, pro tunc magister civium, Johanco Ortlini, Czenko pannicida, Sigismun- dus Rokczaner, Marscho Schram, Fridliuus Kussenpfennig, Henricus de Ach, Wenceslaus Chanye, Petrus Habardi, Mathias de Jempnicz, Burkardus de Aldemburg, Duchko rymer, Franciscus de Quell, Jacobus Martak, Jesco Dupoweez, Sigismundus Beranko, Andreas Kreyssa et Petrus braseator, consules et iurati Maioris Civ. Prag. tenore presencium reco- gnosceimus universis, quod constituti coram nobis in pleno consilio discreti viri consules et iurati cum plena potestate tocius comiu- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: nitatis civitatis Veronensis parte ex una, et Borzywoyus de Lochowicz, Dorothea contho- ralis sua legittima, cum filiis ipsorum Borzi- kone, Petro de Lochowycz parte ex altera, sponte et libere, non coacte ambe partes sub- miserunt se dictamini, arbitrio, pronuncciacioni, diffinicioni ac declaracioni nostre in causa, que vertebatur inter utrasque partes predictas ra- cione iudicii et iuribus (sic) civitatis Vero- nensis pretacte. Visis itaque privilegiis et mu- nimentis ambarum parcium, consensu pariter ct assensu ipsarum parcium unamini, sponte et libere, ut prefertur, inter eas declarandi, diffiniendi et discernendi ip nos adhibito et concesso, inter partes prenominatas utrasque tulimus sentenciam diffinitivam in hune mo: dum: Quod ipse Borzywoyus de Lochowiez, conthoralis eius legittima, heredes et succes- Sores ipsorum ex nunc inantea consules, iu- ratos nec non totam communitatem civitatis Veronensis racione impeticionis, iudicii et iu- ribus (sic) ibidem dimittant perpetue liberos, quietos et solutos, adiudicantes et assignantes ipsi[s] civibus Veronensibus pacificam posses- sionem iudicii et iurium predictorum iuxta munimenta quarumdam litterarum, quas à serenissimis principibus super iudicio et iuribus prenominatis ipsi cives Veronenses pretacti dinoscuntur rite et racionabiliter se habere. Actum a. d. MCCCCVIIL in die s. Sixti. (Rukop. é. 981 fol. 50.) 9. 1417, 12. éervna. Pertlinus institor de Praga resignavit omne ius et porcionem suam, que ipsum concernit in fonte dicto alum, qui situs est prope Veronam, iuxta te- norem littere testamentalis olim Cunadi de Colonia, Agnezcze conthorali Berkowczonis, hospite pretorii Nove Civ. Pr — Actum — sabbato ante festum s. Viti a XVII. (Rukop. č. 2099 f. 100'.) 3. 1438, 10. fijna. Nicolaus dictus Polu- boch principalis, Martinus dictus Riba et Wen- ceslaus dictus Jileze, cives Veronenses, publi- caverunt XV!/, s. gr. debiti ipsis per Marti-
16 opatrnosti pánóm purgmistru a radě Starého Města Pražského, pánóm a přátelóm nám přie znivým, rychtář a konšelé v Benešově blíž Konopiště službu naši s žádostí dobrého vzka- zujem vašie milosti, páni nám přiezniví milí. Tajno vaší milosti nebuď, že Ambrož postřihač někdy súsed vaší milosti a nynie náš spolu- súsed, se paní Johankú, manželkú svú, pred nás jsú předstúpili oznamujíce, Ze sü s svü | dobrü vuolí prodali krám postiihaésky, z strany | jedné ležící vedle krámu Albrechta postrihate a z strany druhé Vlčka postřihače v městě vašem, opatrnému muži panu Janovi Pytlíkovi, súsedu vašiemu, za čtyřidceti kop a za osm kop gr. m. se vším tiem právem, jakoż si jej sami držali, sobě tu nic nepozuostavujíce, tak že jsú od něho ty všecky penieze zúplna za to pfijali a zdvihli, z zaplacenie tiemto listem jeho kvitujíce před námi i mocna činiec, jako by před přítomností vaší milosti sami osobně stáli. A to oznámivše, že též odevzdánie při penězích přijímánie od svrchupsaného pana Jana před některými pány a spoluthovařiši vašimi od Ambrože na Malé Straně stalo se jest. Ex Benessow feria V. ante festum Nati- vitatis b. Marie virg. a. LXXXVIII. (Rukop. | č. 2100 fol. 243.) Beroun. 1. 1408, 6. dubna. (Srovnání mezi obcí Berounskou a Bořivojem z Lochovic.) Nos Mathias Rudniczer, pro tunc magister civium, Johanco Ortlini, Czenko pannicida, Sigismun- dus Rokczaner, Marscho Schram, Fridliuus Kussenpfennig, Henricus de Ach, Wenceslaus Chanye, Petrus Habardi, Mathias de Jempnicz, Burkardus de Aldemburg, Duchko rymer, Franciscus de Quell, Jacobus Martak, Jesco Dupoweez, Sigismundus Beranko, Andreas Kreyssa et Petrus braseator, consules et iurati Maioris Civ. Prag. tenore presencium reco- gnosceimus universis, quod constituti coram nobis in pleno consilio discreti viri consules et iurati cum plena potestate tocius comiu- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: nitatis civitatis Veronensis parte ex una, et Borzywoyus de Lochowicz, Dorothea contho- ralis sua legittima, cum filiis ipsorum Borzi- kone, Petro de Lochowycz parte ex altera, sponte et libere, non coacte ambe partes sub- miserunt se dictamini, arbitrio, pronuncciacioni, diffinicioni ac declaracioni nostre in causa, que vertebatur inter utrasque partes predictas ra- cione iudicii et iuribus (sic) civitatis Vero- nensis pretacte. Visis itaque privilegiis et mu- nimentis ambarum parcium, consensu pariter ct assensu ipsarum parcium unamini, sponte et libere, ut prefertur, inter eas declarandi, diffiniendi et discernendi ip nos adhibito et concesso, inter partes prenominatas utrasque tulimus sentenciam diffinitivam in hune mo: dum: Quod ipse Borzywoyus de Lochowiez, conthoralis eius legittima, heredes et succes- Sores ipsorum ex nunc inantea consules, iu- ratos nec non totam communitatem civitatis Veronensis racione impeticionis, iudicii et iu- ribus (sic) ibidem dimittant perpetue liberos, quietos et solutos, adiudicantes et assignantes ipsi[s] civibus Veronensibus pacificam posses- sionem iudicii et iurium predictorum iuxta munimenta quarumdam litterarum, quas à serenissimis principibus super iudicio et iuribus prenominatis ipsi cives Veronenses pretacti dinoscuntur rite et racionabiliter se habere. Actum a. d. MCCCCVIIL in die s. Sixti. (Rukop. é. 981 fol. 50.) 9. 1417, 12. éervna. Pertlinus institor de Praga resignavit omne ius et porcionem suam, que ipsum concernit in fonte dicto alum, qui situs est prope Veronam, iuxta te- norem littere testamentalis olim Cunadi de Colonia, Agnezcze conthorali Berkowczonis, hospite pretorii Nove Civ. Pr — Actum — sabbato ante festum s. Viti a XVII. (Rukop. č. 2099 f. 100'.) 3. 1438, 10. fijna. Nicolaus dictus Polu- boch principalis, Martinus dictus Riba et Wen- ceslaus dictus Jileze, cives Veronenses, publi- caverunt XV!/, s. gr. debiti ipsis per Marti-
Strana 17
Beroun (1408— 1446). 17 num Wlassimsky obligati. — Act. fer. VI. ante Calixti a. XXXVIII. (Tamtéž f. 505.) 4. 1439, 27. ledoa. (Pražané potvrzují nález Berounských.) My purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. oznamujem tiemto zápi- sem všém lidem, že vstúpivše před nás do plné rady našie opatrní mužie Kliment a Vá- clav Piedik, přísežní konšelé města Berún- ského, i položili jsú před námi jeden list starý pod jich velikü pečetí přivěšenů, kterýžto svědčí na spolek máteři Jankově Mikovic a témuž Jankovi a jeho dědicóm, druhý list ortele námi v té při, kteráž jesti byla mezi stranami, potvrzeného. I kázali sme ty zápisy čísti. Kteréžto zápisy slyševše i prosili jsü nás svrchupsaný Kliment a Václav konšelé od svých pánuov purgmistra, konšelóv i všie obcé mésta Berünského, aby jé zuostavili pri jich právích a svobodách a zvláště při těch svrchupsaných zápisech. Tehda ihned na tom miestě Mikuláš Bušek a Jan, Oldřichóv syn, vlastní strýci Bětky, si- rotka svrchupsaného Janka Mikovic, žalovali sú na Margretu z Bezdědic, sestru vlastní Janka Mikovic teprv jmenovaného, praviece, že ona vzala jest deset listuov toho sirotka, kteřížto svědčie na platy, prosiece nás dle práva a spravedlivosti, aby ta Margretha byla držána k navrácení těch listuov sirotku, neb k nim žádného práva nemá. Tehda ona z potazu přátelského odpově- děla jest řkúci, že k statku všemu toho si- rotka i k těm listuom i k tomu sirotku má právo najlepšie pro příbuzenství. I otázána jest, má-li které zápisy na to; řekla, že nemá. Tu my purgmistr a konšelé svrchupsa- ného města Pražského slyševše žádost a prosbu konšelóv i všie obce města Berúnského, pře- slyševše zápis také starý na spolek a ortel jich námi potvrzený, i potvrdili sme jich práv a svobod i toho listu hlavnieho na spolek i ortele svého a mocí tohoto zápisu potvrzujem ve všech kusích, rozdielech a artykulech, aby byly zachovány, tak jakož svrchupsáno stojí. Archiv Český XXVI. Pririekajfce ortelem naším plným Mikulášovi a Janovi, strÿcôm sirotka svrchupsaného, aby oni toho sirotka i se vším jeho statkem v svú moc vzéli, veň sé uvázali, jej drželi a spra- vovali až do let rozomu došlých toho sirotka, jej ztřavú a oděvem poctivě opatrujíce bez překážky každého člověka ; a což by bylo ná- bytkóv a svrchních věcí, kteřížby na groš mohly počtěny býti, aby ty purgmistr, kon- šelé a obecní s přátely toho sirotka opatřili a summovali. A to strýci k sobě v svú moc při- jmüce, tomu sirotku zaruéili aZ do jeho let rozomu došlých, kromě dna, že toho nemají zaručiti. Též také z té moci našie přikazujem svrchupsané Margrethě, aby těch deset listuov ve dvů neděli, od této našie výpovědi počíta- jíce, položila v moc Mikulášovi a Janovi, strýcóm svrchupsaným, beze všie odpornosti a dalšieho prodlévánie. A to sě jest stalo v plné radě naší ten úterý po obrácení na vieru sv. Pavla leta božieho tisícieho čtyřstého třid- cátého devátého za purgmistrovstvie pana Pe- šíka od střiebrné hvězdy; a při tom jsú také seděli a byli urozený pan Hanuš z Kolovrat a panz Kunvaldu, podkomořie v ty časy krá- lovstvie českého. (Rukop. č. 992 f. 191.) 5. 1446, 29. ledna. Stala se jesti úmluva směnná mezi Martinem Vlašimským z jedné a Martú, dcerúů Mikulášovů Pušpankovů z Be- rüna, nynie manZelká Jankovü, syna Řehořkova noZiefe, z strany druhé o duom téhož Martina Vlašimského někdy Názovský řečený a o dě- dicstvie též Marty, kteréž v Berúně má, tak že svrchupsaný Martin Vlašimský postúpil jest — nadepsaného domu svého s pivovárem i se vším toho domu příslušenstvím již jmenované Martě v 60 k. gr. — a ona Martha prvepra- vená postúpila jest — témuž Martinovi — všeho dědicstvie svého v Berúně jmeného, ja- kožto domu, vinice, dědin, dvoru, krom toho, čehož v držení nenie, ve 120 kopách gr. — Actum pleno in consilio sabbato ante Purifi- cacionem. (Rukp. 90 fol. & 128 a č. 2103 fol. 8.) 9
Beroun (1408— 1446). 17 num Wlassimsky obligati. — Act. fer. VI. ante Calixti a. XXXVIII. (Tamtéž f. 505.) 4. 1439, 27. ledoa. (Pražané potvrzují nález Berounských.) My purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. oznamujem tiemto zápi- sem všém lidem, že vstúpivše před nás do plné rady našie opatrní mužie Kliment a Vá- clav Piedik, přísežní konšelé města Berún- ského, i položili jsú před námi jeden list starý pod jich velikü pečetí přivěšenů, kterýžto svědčí na spolek máteři Jankově Mikovic a témuž Jankovi a jeho dědicóm, druhý list ortele námi v té při, kteráž jesti byla mezi stranami, potvrzeného. I kázali sme ty zápisy čísti. Kteréžto zápisy slyševše i prosili jsü nás svrchupsaný Kliment a Václav konšelé od svých pánuov purgmistra, konšelóv i všie obcé mésta Berünského, aby jé zuostavili pri jich právích a svobodách a zvláště při těch svrchupsaných zápisech. Tehda ihned na tom miestě Mikuláš Bušek a Jan, Oldřichóv syn, vlastní strýci Bětky, si- rotka svrchupsaného Janka Mikovic, žalovali sú na Margretu z Bezdědic, sestru vlastní Janka Mikovic teprv jmenovaného, praviece, že ona vzala jest deset listuov toho sirotka, kteřížto svědčie na platy, prosiece nás dle práva a spravedlivosti, aby ta Margretha byla držána k navrácení těch listuov sirotku, neb k nim žádného práva nemá. Tehda ona z potazu přátelského odpově- děla jest řkúci, že k statku všemu toho si- rotka i k těm listuom i k tomu sirotku má právo najlepšie pro příbuzenství. I otázána jest, má-li které zápisy na to; řekla, že nemá. Tu my purgmistr a konšelé svrchupsa- ného města Pražského slyševše žádost a prosbu konšelóv i všie obce města Berúnského, pře- slyševše zápis také starý na spolek a ortel jich námi potvrzený, i potvrdili sme jich práv a svobod i toho listu hlavnieho na spolek i ortele svého a mocí tohoto zápisu potvrzujem ve všech kusích, rozdielech a artykulech, aby byly zachovány, tak jakož svrchupsáno stojí. Archiv Český XXVI. Pririekajfce ortelem naším plným Mikulášovi a Janovi, strÿcôm sirotka svrchupsaného, aby oni toho sirotka i se vším jeho statkem v svú moc vzéli, veň sé uvázali, jej drželi a spra- vovali až do let rozomu došlých toho sirotka, jej ztřavú a oděvem poctivě opatrujíce bez překážky každého člověka ; a což by bylo ná- bytkóv a svrchních věcí, kteřížby na groš mohly počtěny býti, aby ty purgmistr, kon- šelé a obecní s přátely toho sirotka opatřili a summovali. A to strýci k sobě v svú moc při- jmüce, tomu sirotku zaruéili aZ do jeho let rozomu došlých, kromě dna, že toho nemají zaručiti. Též také z té moci našie přikazujem svrchupsané Margrethě, aby těch deset listuov ve dvů neděli, od této našie výpovědi počíta- jíce, položila v moc Mikulášovi a Janovi, strýcóm svrchupsaným, beze všie odpornosti a dalšieho prodlévánie. A to sě jest stalo v plné radě naší ten úterý po obrácení na vieru sv. Pavla leta božieho tisícieho čtyřstého třid- cátého devátého za purgmistrovstvie pana Pe- šíka od střiebrné hvězdy; a při tom jsú také seděli a byli urozený pan Hanuš z Kolovrat a panz Kunvaldu, podkomořie v ty časy krá- lovstvie českého. (Rukop. č. 992 f. 191.) 5. 1446, 29. ledna. Stala se jesti úmluva směnná mezi Martinem Vlašimským z jedné a Martú, dcerúů Mikulášovů Pušpankovů z Be- rüna, nynie manZelká Jankovü, syna Řehořkova noZiefe, z strany druhé o duom téhož Martina Vlašimského někdy Názovský řečený a o dě- dicstvie též Marty, kteréž v Berúně má, tak že svrchupsaný Martin Vlašimský postúpil jest — nadepsaného domu svého s pivovárem i se vším toho domu příslušenstvím již jmenované Martě v 60 k. gr. — a ona Martha prvepra- vená postúpila jest — témuž Martinovi — všeho dědicstvie svého v Berúně jmeného, ja- kožto domu, vinice, dědin, dvoru, krom toho, čehož v držení nenie, ve 120 kopách gr. — Actum pleno in consilio sabbato ante Purifi- cacionem. (Rukp. 90 fol. & 128 a č. 2103 fol. 8.) 9
Strana 18
18 E. X1V. Zprávy o statcich venkovských s archivu města Prahy: 6. 1475, 23. února. Když po orteli purg- mistra a konšeluov města Berúna, kterýž jsú řekli mezi Annú z Mostu a Magdalenú z Loun sestrami z jedné a Janem Vlašimským, téhož města Berúna měštěnínem, z strany druhé o duom tudiež v Berúně, kterýž již dotčený Jan Vlašimský drží, na nějž se onie táhle pří- buzenstvím někdy Ondřeje Mníška, strýce svého, praviece, že by týž Ondřej Mníšek toho domu někdy v držení byl; kteréžto sestry ortele napřed dotčeného neoblíbivše, ku právu vyššímu podle zachovánie práva složiti jsú nechtéle, odvolavse se pred najjasnéjsie knieZe a pána pána Vladislava, krále Českého, pána nás všech milostivého. Při kterémžto v té při obú stran před JKMtí stánie JMt nechtě práv městských lehčiti ani proti takovým co činiti, vyptav se, že by od pánuov pana purgmistra rady Většieho M. Ir. naučenie a vyššie právo konšelé Berúnští brali, tudiež před pana purg- mistra a téhož města Pražského radu stran již pra- venych podati jest ráčil. Kteřížto snažnůú pil- ností podle všie té pře potřebnosti na příbu- zenstvie výšpsaného Ondráčka k Anně a Mag- daleně sestrám, a o drženie téhož domu, jestliže by kdy v letech od dávna minulých Ondráček duom prve jmenovaný držal, listy i svědky, lidi starobylé před sebú, jakžto by pře z počátku požalována a vedena byla, ma- jíce vyptali jsú se a shledali Ondráčka Mníška býti strýce Anny a Magdaleny, ale že podle práva toho jsú provésti nemohli, by týž On- dráček toho domu kdy v držení byl, — ortel pánuov Berúnských jsú tvrdili; přikázavše Anně a Magdaleně — aby domu tetéž pra- veného nařékati přestaly. Act. in vig. Mathei ev. a. MCCCCLXXV. (Rukop. č. 2141 f. 174.) 7. 1479, 3. května. Ve jméno božie amen. Já Janek, Marvašuov syn z Berúna, vyznávám tiemto listem etc., že ačkoli z dopuštěnie bo- žieho nemocen jsem na těle etc., takže z těch XXXIII, kopy gr. mých, kteréž Řehoř Sko- pecký, měštěnín v Berúně, u sebe má, otka- zuji a chci, aby vydáno bylo Bětce sestře mé v Podskalí IIII kopy gr., kteréž jie dlužen zuo- stávám, a k tomu přidávám jie X kop gr. Dále z též sumy odkazuji na kostel v Berúně IIII gr., panu Hanušovi konváři, měštěnínu Star. M. Pr., jemuž dlužen zuostávám I kopu XX gr., a Mikulášovi, tovaryši řemesla konvářského u téhož pana Hanuše, 1 kopu gr. Což pak koli po naplnění tohoto mého rozkázánie již vy- psaného z sumy svrchupsané viece zuostane, to vše Lidmile, sestře mé v Berúně obýva- jície, otkazuji a k tomu rúcho mé postelnie, kteréž tudiež v Berúně jest, i také ty dluhy, kteréž mi dlužni zuostávají, jmenovitě Šindelář z Hostomic II!II'/, kopy gr., kterýchž mu nebožtík otec muoj pójéil, a Václav šenkéř v Skřipli 1 kopu gr., též Lidmile sestře mé otkazuji. — Act. in die Invenc. s. Crucis a. MCCCCLXXIX. (Rukop. é. 2119 f. T. 5) 8. 1483, 2. května. Jakož Mikuláš Replík před časem prodal jest huť svú blízko od Be- rúna pod Eskovem Janovi Rampáčovi a Va- lentínovi bratřím, synóm svým, za čtrnácte set kop gr. m., i dali sú jemu již na to CCXX kop, a potom na každý sv. Jiří od zápisu tohoto počítajíc až do pěti let mají jemu platiti a dávati po CXX k., po pěti pak letech na každý opět sv. Jiří mají dávati po C kop gr. až do vyplněnie té všie summy; a jakož sú jemu ty penieze měli dávati a platiti na právě Be- rúnském, i napředpsaní Jan Rampáč a Valentín bratřie stojiece v plné radě Star. M. Pr. před pány slíbili sú, že ty všecky penieze mají té- muž Mikulášovi Replíkovi, otci svému, klásti na právě Star. M. Pr. A za to postavili ru- kojmie dva konšely z Berúna, Martina Ma- ňasa a Matěje zámečníka, kteří to slíbili jsú za to. Actum in consiliv feria VIa in die Zi- gismundi anno oc LXXXIII*. (Rukop. č. 94 I fol. 47a.) 9. 1489. — Sacerdos Duchko, plebanus Veronensis. (Rukop. é. 2089 f. M 17.) 10. 1514, 21. ledna. Jiřík od věže a Vác- Jav Pich nožieř, kostelníci kostela Matky božie na lúži, na miestě všie osady jmenované kou-
18 E. X1V. Zprávy o statcich venkovských s archivu města Prahy: 6. 1475, 23. února. Když po orteli purg- mistra a konšeluov města Berúna, kterýž jsú řekli mezi Annú z Mostu a Magdalenú z Loun sestrami z jedné a Janem Vlašimským, téhož města Berúna měštěnínem, z strany druhé o duom tudiež v Berúně, kterýž již dotčený Jan Vlašimský drží, na nějž se onie táhle pří- buzenstvím někdy Ondřeje Mníška, strýce svého, praviece, že by týž Ondřej Mníšek toho domu někdy v držení byl; kteréžto sestry ortele napřed dotčeného neoblíbivše, ku právu vyššímu podle zachovánie práva složiti jsú nechtéle, odvolavse se pred najjasnéjsie knieZe a pána pána Vladislava, krále Českého, pána nás všech milostivého. Při kterémžto v té při obú stran před JKMtí stánie JMt nechtě práv městských lehčiti ani proti takovým co činiti, vyptav se, že by od pánuov pana purgmistra rady Většieho M. Ir. naučenie a vyššie právo konšelé Berúnští brali, tudiež před pana purg- mistra a téhož města Pražského radu stran již pra- venych podati jest ráčil. Kteřížto snažnůú pil- ností podle všie té pře potřebnosti na příbu- zenstvie výšpsaného Ondráčka k Anně a Mag- daleně sestrám, a o drženie téhož domu, jestliže by kdy v letech od dávna minulých Ondráček duom prve jmenovaný držal, listy i svědky, lidi starobylé před sebú, jakžto by pře z počátku požalována a vedena byla, ma- jíce vyptali jsú se a shledali Ondráčka Mníška býti strýce Anny a Magdaleny, ale že podle práva toho jsú provésti nemohli, by týž On- dráček toho domu kdy v držení byl, — ortel pánuov Berúnských jsú tvrdili; přikázavše Anně a Magdaleně — aby domu tetéž pra- veného nařékati přestaly. Act. in vig. Mathei ev. a. MCCCCLXXV. (Rukop. č. 2141 f. 174.) 7. 1479, 3. května. Ve jméno božie amen. Já Janek, Marvašuov syn z Berúna, vyznávám tiemto listem etc., že ačkoli z dopuštěnie bo- žieho nemocen jsem na těle etc., takže z těch XXXIII, kopy gr. mých, kteréž Řehoř Sko- pecký, měštěnín v Berúně, u sebe má, otka- zuji a chci, aby vydáno bylo Bětce sestře mé v Podskalí IIII kopy gr., kteréž jie dlužen zuo- stávám, a k tomu přidávám jie X kop gr. Dále z též sumy odkazuji na kostel v Berúně IIII gr., panu Hanušovi konváři, měštěnínu Star. M. Pr., jemuž dlužen zuostávám I kopu XX gr., a Mikulášovi, tovaryši řemesla konvářského u téhož pana Hanuše, 1 kopu gr. Což pak koli po naplnění tohoto mého rozkázánie již vy- psaného z sumy svrchupsané viece zuostane, to vše Lidmile, sestře mé v Berúně obýva- jície, otkazuji a k tomu rúcho mé postelnie, kteréž tudiež v Berúně jest, i také ty dluhy, kteréž mi dlužni zuostávají, jmenovitě Šindelář z Hostomic II!II'/, kopy gr., kterýchž mu nebožtík otec muoj pójéil, a Václav šenkéř v Skřipli 1 kopu gr., též Lidmile sestře mé otkazuji. — Act. in die Invenc. s. Crucis a. MCCCCLXXIX. (Rukop. é. 2119 f. T. 5) 8. 1483, 2. května. Jakož Mikuláš Replík před časem prodal jest huť svú blízko od Be- rúna pod Eskovem Janovi Rampáčovi a Va- lentínovi bratřím, synóm svým, za čtrnácte set kop gr. m., i dali sú jemu již na to CCXX kop, a potom na každý sv. Jiří od zápisu tohoto počítajíc až do pěti let mají jemu platiti a dávati po CXX k., po pěti pak letech na každý opět sv. Jiří mají dávati po C kop gr. až do vyplněnie té všie summy; a jakož sú jemu ty penieze měli dávati a platiti na právě Be- rúnském, i napředpsaní Jan Rampáč a Valentín bratřie stojiece v plné radě Star. M. Pr. před pány slíbili sú, že ty všecky penieze mají té- muž Mikulášovi Replíkovi, otci svému, klásti na právě Star. M. Pr. A za to postavili ru- kojmie dva konšely z Berúna, Martina Ma- ňasa a Matěje zámečníka, kteří to slíbili jsú za to. Actum in consiliv feria VIa in die Zi- gismundi anno oc LXXXIII*. (Rukop. č. 94 I fol. 47a.) 9. 1489. — Sacerdos Duchko, plebanus Veronensis. (Rukop. é. 2089 f. M 17.) 10. 1514, 21. ledna. Jiřík od věže a Vác- Jav Pich nožieř, kostelníci kostela Matky božie na lúži, na miestě všie osady jmenované kou-
Strana 19
Beroun (1475— 15383). 19 pili jsú k též osadě X LIII kopy gr. m. od Jana Hlaváče šlajféře, kterúžto summu on Jan Hla- váč má na domu Václava nožieře v Berúně, takovýmto obyčejem, aby on Jan vybieral ty penieze od téhož Václava nožieře na ty roky, jakž knihy a zápis toho svědčí — a každé penieze přijma k sobě, hned je dal kostelní- kóm nadepsaným aneb kteříž potom budú. — Dálo se v radě v středu po sv. Anthoni 1. etc. XIII. (Rukop. & 2108 fol. 133.) 11. 1527, 3. října. Jakub Bakalář, někdy měštěnín Berounský, stoje osobně v radě vzdal jest — všecko — právo své, kteréž jemu náleží ku penězóm domovým, kterýžto duom prodal jest Mikulášovi Vrtákovi v městě Berouně, že též pe- nize pozuostalé na tom domé slovutnÿm pénuom Řehořovi ze Všehrd a Jiříkovi Vlkovi mocně jest zápisem tímto dal; i k tomu dává jim také tu spravedlnost ku penězuom, kteréž peníze jemu Jakubovi Jan, Kolduov syn, za dvuor a dědiny platí a dáti má, jakož toho všeho města Berúna knihy a zápis šíř a plněji uka- zuje. — Actum in consilio sabbato post Wen- ceslai MVCXVII®, (Rukop. & 2108 fol. 210.) 12. 1530, 15. září. (List mlynářuov z Be- rúna.) Službu svú vzkazujem, slovutní a vzáctní v opatrnostech páni nám přízniví! Jakož sme na VMt vznášeli oznamujíce, že Jíra Beba mlynář, který jest na Litavce při městě Be- rúně, žádal, aby jemu práh při témž mlýně jeho podle měr uvážen byl a položen. I ráčili ste to k nám připustiti a rozkázati, abychme takovú věc, povolajíce pana purgmistra a pá- nuov svých, opatřili bez ujmy spravedlnosti jednoho každého, a na čem by to postaveno bylo, VMtem psaním svým abychom oznámili. Protož VMtem oznamujem, jakž ste rozkázati râtili, Ze sme se tak zachovali, požádavše pana purgmistra a pánuov svých, aby přítomni byli. Ten préh Jirovi Bebovi sme vyměřili a po- lozili tak, pokudZ mfry kdzaly; a on Jíra i jiní tu přísedící, komuž náleží, to jsú přijali a oblíbili, že se jest jim od nás tomu dosti stalo a spravedlivě vyměříno. Na svědomí a pro lepší jistotu toho dožádali sme se pana purgmistra a pánuov svých, že sú list tento náš pečetí svú zapečetiti rozkázali. Dán v Be- rúně fer. V. post Exaltacionem Crucis a. MVCXXX. Martin Hylant, Jiřík Kuřátko, mly- náři přísežní v městě Berúně. (Rukop. č. 2141 fol. 58.) 13. 1533, 23. června. (Svatební úmluvy Jana pernikáře.) My purgmistr a rada města Berúna známo činíme tímto listem vuobec přede všemi, jimž čten nebo čtúci slyšán bude, že Jan pernikář, soused náš, obeslav před nás spolusou- sedy naše nížepsané žádal, aby ku potřebě jeho vyznání učinili smluv svatebních, kteréž se staly mezi Matúšem pernikářem z jedné a Annou, dcerou jeho Jana pernikáře z Berúna, z strany druhé. I oznámili sú po Matúšově straně Jan Střelec, Pavel soukeník, Lukeš Karcín, a z strany Anny Jan Krček, Vávra mydlář, Jan Kohout, Václav Chlubna, Jakub Kantor pamět svou takovou: Že Matouš per- nikář, St. M. Pr. měštěnín, přijal jest Annu jmenovanú za manželku a za mocnú hospodyni na statek, kterýž svuoj svobodný má, jako duom Zajistovský, a na druhém domě, který prodal, že má bráti 1'/,C k. míš., a vinici na Bílé Hoře. A jestliže by ho P. B. neuchoval do dne a do roka, tehdy aby Anně z jeho statku vydáno bylo XV k. gr. č.; a po dni a po roce, dal-li by jim P. B. dítky a on Matúš bez kšeftu umřel, tehdy aby byla rovná společnice s dítkami i také s tím prvnějším, kteréž má s první manželkou, v tom ve všem statku jeho. A pakliby kšaft udělal, tehdy že jí má opatřiti jako věrný manžel podle města práva. Jan pak pernikář jmenoval po dceři své výpravu slušnú a V k. gr. č. A Matúš pernikář přiřekl ty smlivy ddti v knihy méstcké zapsati v šesti nedělích pořad sběhlých. A my pro lepší ji- stotu toho na vyznání jich pečeť města našeho napřed jmenovaného dali a rozkázali sme k to- muto listu přitisknouti. Dán v Berúně v pondělí u vigiljí sv. Jana Kř. 1. P. MVOXXXIII. (Rukop. č. 534. II. f. 51.) 8*
Beroun (1475— 15383). 19 pili jsú k též osadě X LIII kopy gr. m. od Jana Hlaváče šlajféře, kterúžto summu on Jan Hla- váč má na domu Václava nožieře v Berúně, takovýmto obyčejem, aby on Jan vybieral ty penieze od téhož Václava nožieře na ty roky, jakž knihy a zápis toho svědčí — a každé penieze přijma k sobě, hned je dal kostelní- kóm nadepsaným aneb kteříž potom budú. — Dálo se v radě v středu po sv. Anthoni 1. etc. XIII. (Rukop. & 2108 fol. 133.) 11. 1527, 3. října. Jakub Bakalář, někdy měštěnín Berounský, stoje osobně v radě vzdal jest — všecko — právo své, kteréž jemu náleží ku penězóm domovým, kterýžto duom prodal jest Mikulášovi Vrtákovi v městě Berouně, že též pe- nize pozuostalé na tom domé slovutnÿm pénuom Řehořovi ze Všehrd a Jiříkovi Vlkovi mocně jest zápisem tímto dal; i k tomu dává jim také tu spravedlnost ku penězuom, kteréž peníze jemu Jakubovi Jan, Kolduov syn, za dvuor a dědiny platí a dáti má, jakož toho všeho města Berúna knihy a zápis šíř a plněji uka- zuje. — Actum in consilio sabbato post Wen- ceslai MVCXVII®, (Rukop. & 2108 fol. 210.) 12. 1530, 15. září. (List mlynářuov z Be- rúna.) Službu svú vzkazujem, slovutní a vzáctní v opatrnostech páni nám přízniví! Jakož sme na VMt vznášeli oznamujíce, že Jíra Beba mlynář, který jest na Litavce při městě Be- rúně, žádal, aby jemu práh při témž mlýně jeho podle měr uvážen byl a položen. I ráčili ste to k nám připustiti a rozkázati, abychme takovú věc, povolajíce pana purgmistra a pá- nuov svých, opatřili bez ujmy spravedlnosti jednoho každého, a na čem by to postaveno bylo, VMtem psaním svým abychom oznámili. Protož VMtem oznamujem, jakž ste rozkázati râtili, Ze sme se tak zachovali, požádavše pana purgmistra a pánuov svých, aby přítomni byli. Ten préh Jirovi Bebovi sme vyměřili a po- lozili tak, pokudZ mfry kdzaly; a on Jíra i jiní tu přísedící, komuž náleží, to jsú přijali a oblíbili, že se jest jim od nás tomu dosti stalo a spravedlivě vyměříno. Na svědomí a pro lepší jistotu toho dožádali sme se pana purgmistra a pánuov svých, že sú list tento náš pečetí svú zapečetiti rozkázali. Dán v Be- rúně fer. V. post Exaltacionem Crucis a. MVCXXX. Martin Hylant, Jiřík Kuřátko, mly- náři přísežní v městě Berúně. (Rukop. č. 2141 fol. 58.) 13. 1533, 23. června. (Svatební úmluvy Jana pernikáře.) My purgmistr a rada města Berúna známo činíme tímto listem vuobec přede všemi, jimž čten nebo čtúci slyšán bude, že Jan pernikář, soused náš, obeslav před nás spolusou- sedy naše nížepsané žádal, aby ku potřebě jeho vyznání učinili smluv svatebních, kteréž se staly mezi Matúšem pernikářem z jedné a Annou, dcerou jeho Jana pernikáře z Berúna, z strany druhé. I oznámili sú po Matúšově straně Jan Střelec, Pavel soukeník, Lukeš Karcín, a z strany Anny Jan Krček, Vávra mydlář, Jan Kohout, Václav Chlubna, Jakub Kantor pamět svou takovou: Že Matouš per- nikář, St. M. Pr. měštěnín, přijal jest Annu jmenovanú za manželku a za mocnú hospodyni na statek, kterýž svuoj svobodný má, jako duom Zajistovský, a na druhém domě, který prodal, že má bráti 1'/,C k. míš., a vinici na Bílé Hoře. A jestliže by ho P. B. neuchoval do dne a do roka, tehdy aby Anně z jeho statku vydáno bylo XV k. gr. č.; a po dni a po roce, dal-li by jim P. B. dítky a on Matúš bez kšeftu umřel, tehdy aby byla rovná společnice s dítkami i také s tím prvnějším, kteréž má s první manželkou, v tom ve všem statku jeho. A pakliby kšaft udělal, tehdy že jí má opatřiti jako věrný manžel podle města práva. Jan pak pernikář jmenoval po dceři své výpravu slušnú a V k. gr. č. A Matúš pernikář přiřekl ty smlivy ddti v knihy méstcké zapsati v šesti nedělích pořad sběhlých. A my pro lepší ji- stotu toho na vyznání jich pečeť města našeho napřed jmenovaného dali a rozkázali sme k to- muto listu přitisknouti. Dán v Berúně v pondělí u vigiljí sv. Jana Kř. 1. P. MVOXXXIII. (Rukop. č. 534. II. f. 51.) 8*
Strana 20
20 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 14. 1533, 10. července. (Zpráva o mlýně Jana Střelce.) My purgmistr a rada města Berúna známo činíme tímto iistem přede všemi vuobec, jimž čísti jej nebo čtúci slyšeti bude náležité, jmenovitě pak a ob[z]vláště slovutné a vzáctné opatrnosti pánuom purgmistru a radě Star. M. Pr., pánuom přáteluom našim milým a nám příznivým, službu svú vzkazujíce ozramujem: Jakož sou na žádost Jana Střelce, spolumě- štěnína našeho, k nám od VMti vysláni opa- trní Jan Vrbský a Pavel, mlynáři přísežní, k vysazení a k vyměření prahu při mlýně nyní jmenovaného Jana Střelce na vodě ře- čené Litavka vystaveném, nad mostkem při bráně předměstí města našeho, že sou dotčení mlynáři přísežní v přítomnosti naší ten práh spravedlivým uvážením vyměřili a uložili bez překážky a škody všelijaké hořejšího mlynáře na též vodě. Kdež i na to kůl vbivše, cejch sou vysadili; pokud voda držána býti má. A on Jan Střelec stavidla dělati a míti má tři čtvrti lokte míry pražský a vajše nic, tak aby míra ta s cejchem na to vysazenym srovnati a potkati se mohla. Což se pak dotýče prahu nyní položeného, jestliže by kdy sešel a jiný kladen býti měl, tehdy vajše proti vodě kladen býti nemá, než na témž místě, jakž nynější leží, a to podle mir a cejchu vysazeného, leč by se s hořejším mlynářem vo to snesli. A v tom on Jan Střelec chovati se má, dědicové jeho neb potomní držitelé téhož mlýna, podle těch měr pod pokutami starobylými podle práva na to usazenými. Pro lepší jistotu a na svědomí toho pečeť města našeho napřed jmenovaného dali a rozkázali sme k tomuto listu přitisknúti. Dán v Berúně ve čtvrtek po sv. Kilianu 1. P. MV9XXXIII. (Rukop. č. 2141 fol. 61.) 15. 1534, 13. kvótna. (Relaci [o] mlejny a jezy města Berúna). My purkmistr a rada města Berúna známo činíme tímto listem všem vuobec, jimž čísti nebo jej slyšeti náleží, jme- novitć a ob[z]vlaśt6 slovutné a vzácné opa- trnosti pánuom purkmistru a radě Star, M. Pr., pánuom přáteluom našim milým a nám příznivým, službu svú vzkazujíce oznamujem: Jakož jsú k nám byli vysláni opatrní Pavel, Jan Vrbský, Jiřík Prášek a Mikuláš Kalousek, mlynáři pří- sežní, k vohledání jezuov na řece při městě našem, jenž Mže slove, a k vyslyšení pře, kteráž byla mezi námi a Petrem mlynářem, sousedem naším, i k urovnání jiných odporuov, kteříž byly mezi mlynáři a některými sousedy našimi, že sou to spravedlivě vyměřili a uvážili. Naj- prvé jak a pokud by ti jezové děláni býti měli, vrazivše dva koly, jeden u dolejšího a druhý u hořejšího konce, na nich cejchy vysadili, aby všickni mlynáři užívajíce toho jezu podle těch měr se chovali a vajše nad míry těch cejchuov vody nedržali a jezuov nepovyśorali. Neb vsickni jezovć ti zaroveń byti maji. Neż cejch hořejší vo čtyři prsty vajše nežli cejch nižší vysazen jest tak, jakž vobyčej a za právo jest. Při tom kdež jest byl Petr. mlynář jezu svého povýšil, to dílo jemu páni mlynáři pří- sežní nadepsaní vohledavše a spravedlivě roz- váživše, vypověd sou z úřadu svého učinili, že jest Petr toho díla bez povolení našeho dělati neměl a že jest to dílo vajše nad míru jiných jezuov udělal; a protož jemu sou rozkázali, aby ve čtyřech nedělích pořád sběhlých to zase zkazil a jej s jinými jezy zároveň měl podle míry napřed dotčené. Co se pak dotýče mlýnuov na též řece vystavených, kdež sú bývaly mezi mlynáři různice pro nerovnost držení vody, a to přicházelo z té příčiny, že cejchové staří po- kaženi byli: protož napřed jmenovaní páni mly- náři přísežní, aby potomně takovým nevolem konec mohl býti, takto sou to opatřili a, jak by se každý mlynář chovati měl, rozkazem svým vypověděli: Najprve u každého mlýna ze všech čtyř mlýnuov cejch na kole k tomu připraveném a vbitém sou vysadili; a všickní mlynáři že stavidla jednostajná podle měr k těm cejchóm míti a tak vodu drżeti maji. Na stavidlech nastavku aby nemival, leć by toho potřeba ká- zala. Pakliby nastavky mól, ty nemají býti při-
20 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 14. 1533, 10. července. (Zpráva o mlýně Jana Střelce.) My purgmistr a rada města Berúna známo činíme tímto iistem přede všemi vuobec, jimž čísti jej nebo čtúci slyšeti bude náležité, jmenovitě pak a ob[z]vláště slovutné a vzáctné opatrnosti pánuom purgmistru a radě Star. M. Pr., pánuom přáteluom našim milým a nám příznivým, službu svú vzkazujíce ozramujem: Jakož sou na žádost Jana Střelce, spolumě- štěnína našeho, k nám od VMti vysláni opa- trní Jan Vrbský a Pavel, mlynáři přísežní, k vysazení a k vyměření prahu při mlýně nyní jmenovaného Jana Střelce na vodě ře- čené Litavka vystaveném, nad mostkem při bráně předměstí města našeho, že sou dotčení mlynáři přísežní v přítomnosti naší ten práh spravedlivým uvážením vyměřili a uložili bez překážky a škody všelijaké hořejšího mlynáře na též vodě. Kdež i na to kůl vbivše, cejch sou vysadili; pokud voda držána býti má. A on Jan Střelec stavidla dělati a míti má tři čtvrti lokte míry pražský a vajše nic, tak aby míra ta s cejchem na to vysazenym srovnati a potkati se mohla. Což se pak dotýče prahu nyní položeného, jestliže by kdy sešel a jiný kladen býti měl, tehdy vajše proti vodě kladen býti nemá, než na témž místě, jakž nynější leží, a to podle mir a cejchu vysazeného, leč by se s hořejším mlynářem vo to snesli. A v tom on Jan Střelec chovati se má, dědicové jeho neb potomní držitelé téhož mlýna, podle těch měr pod pokutami starobylými podle práva na to usazenými. Pro lepší jistotu a na svědomí toho pečeť města našeho napřed jmenovaného dali a rozkázali sme k tomuto listu přitisknúti. Dán v Berúně ve čtvrtek po sv. Kilianu 1. P. MV9XXXIII. (Rukop. č. 2141 fol. 61.) 15. 1534, 13. kvótna. (Relaci [o] mlejny a jezy města Berúna). My purkmistr a rada města Berúna známo činíme tímto listem všem vuobec, jimž čísti nebo jej slyšeti náleží, jme- novitć a ob[z]vlaśt6 slovutné a vzácné opa- trnosti pánuom purkmistru a radě Star, M. Pr., pánuom přáteluom našim milým a nám příznivým, službu svú vzkazujíce oznamujem: Jakož jsú k nám byli vysláni opatrní Pavel, Jan Vrbský, Jiřík Prášek a Mikuláš Kalousek, mlynáři pří- sežní, k vohledání jezuov na řece při městě našem, jenž Mže slove, a k vyslyšení pře, kteráž byla mezi námi a Petrem mlynářem, sousedem naším, i k urovnání jiných odporuov, kteříž byly mezi mlynáři a některými sousedy našimi, že sou to spravedlivě vyměřili a uvážili. Naj- prvé jak a pokud by ti jezové děláni býti měli, vrazivše dva koly, jeden u dolejšího a druhý u hořejšího konce, na nich cejchy vysadili, aby všickni mlynáři užívajíce toho jezu podle těch měr se chovali a vajše nad míry těch cejchuov vody nedržali a jezuov nepovyśorali. Neb vsickni jezovć ti zaroveń byti maji. Neż cejch hořejší vo čtyři prsty vajše nežli cejch nižší vysazen jest tak, jakž vobyčej a za právo jest. Při tom kdež jest byl Petr. mlynář jezu svého povýšil, to dílo jemu páni mlynáři pří- sežní nadepsaní vohledavše a spravedlivě roz- váživše, vypověd sou z úřadu svého učinili, že jest Petr toho díla bez povolení našeho dělati neměl a že jest to dílo vajše nad míru jiných jezuov udělal; a protož jemu sou rozkázali, aby ve čtyřech nedělích pořád sběhlých to zase zkazil a jej s jinými jezy zároveň měl podle míry napřed dotčené. Co se pak dotýče mlýnuov na též řece vystavených, kdež sú bývaly mezi mlynáři různice pro nerovnost držení vody, a to přicházelo z té příčiny, že cejchové staří po- kaženi byli: protož napřed jmenovaní páni mly- náři přísežní, aby potomně takovým nevolem konec mohl býti, takto sou to opatřili a, jak by se každý mlynář chovati měl, rozkazem svým vypověděli: Najprve u každého mlýna ze všech čtyř mlýnuov cejch na kole k tomu připraveném a vbitém sou vysadili; a všickní mlynáři že stavidla jednostajná podle měr k těm cejchóm míti a tak vodu drżeti maji. Na stavidlech nastavku aby nemival, leć by toho potřeba ká- zala. Pakliby nastavky mól, ty nemají býti při-
Strana 21
Bezděkov. 21 bijeny, neż s rukovótmi, kdyż mlajn skieże a spraví, aby hned nástavku dobyl. Item ve sváteční dni, kdyžby mlýnové stáli, každý mlynář dvěma žlaby na prázdno vodu táhnůúti má proto, aby se strúhy čistily a nezanášely. A toho býti nemá, aby jeden více a druhý méně táhl, než všickni jednostajně, Item jestližeby mlynáři dolejší neměli co mlíti a hořejší měli, tehdy vody držeti nemají, aby na překážku hořejším zpátkem netopila, než mají předce na prázdno táhnúti, aby bez překážky jich hořejší mlíti mohli. Pakli by také hořejší mlynáři stáli se mlýny a neměli co mlíti, tehdy vody dolejším držeti nemají, než předce na prázdno pustiti, aby dolejší mlíti mohli. A v těch ve všech artikulech chovati se mají pod pokutami od starodávna ustanovenými. Item páni mlynáři přísežní napřed jmeno- vaní při témž času k nám do Beruna jsúce vysláni, kdež jest byl nějaký rozdil mezi Jiříkem Bebou, mlynářem na druhé vodě při městě našem, řečené Litavka, vo jez, kterýž k svému mlýnu má na též vodě, a mezi sousedy našimi, kteří z druhé strany grunty mají, vo břehy: to sou taky vyměřili a uvážili takto, že sou cejch vysadili při jezu dotčeném, takže konec jezu, který jest k lukám bližší, má s cejchem na to vysazeným zaroveň býti, ale druhý konec jezu při sadu Jiříka Beby ten pod cejeh vy- sazený dvou prstuov nižší býti má proto, aby voda ke mlýnu náležitější byla a břehóm sou- sedským na druhé straně méně škodila. A to se dálo v přítomnosti naší a s povolením naším. Kdež i toho jest Jiříkovi Bebovi dopuštěno, při konci jezu blíž k břehóm svým žlab udělati, a bude-li chtíti na témž žlabu slup míti; a kraj žlabu k sadu jeho má býti vo dva prsty nižší, a stavidlo s prahem jezovým má býti zaroveň a vyšší nemá býti. Než měl-li by dělati, mly- nářuov domácích má k tomu povolati, aby oni bez přísežných mlynářuov práh ten v jezu spravedlivě vložili a zatočili k starému štoku, aby jiným souseduom bez škody a překážky bylo a štok starý tudy aby se čistil. Na svědomí a pro lepší jistotu toho pečeť města našeho napředjmenovaného dali a rozkázali sme k tomuto listu přitisknúti. Dán v středu před Vstou- pením P. na neb. I. XVCXXXIIII. (Rukop. č. 2141 f. 63.) 16. 1541, 23. července. Jana Křížová z Berúna stojéci osobně v radě [Nov. M. Pr.], vzdala jest duom svój v Berúně ležící mezi rybáři a k tomu jiný vešken statek svój — Lidmile, dceři své. — Act. sabbato post Magda- lene anno ete. XLI. (Rukop. č. 2192 f. 144.) Bezděkov u Žatce. 1543, 16. června. (Mezi Markétou Čer- venkovou z jedné a Zuzanou Fiolovou z strany druhé o kšaft Jiříka Fioly.) Markéta Červen- ková učinila jest odpor kšaftu Jiříka Fioly, otce svého, v jistých artykulích, pokudž ten odpor při kšaftu zapsaný to v sobě zavírá, kterejž spolu s kšaftem VMtem vypsaný po- sílíme, pravíce, že otec její o těch statcích těmi artykuly oznámených kšaftovati jest ne- mohl ani toho od ní odcizovati, naříkaje kšaft jakožto nepořádný, žádající, aby pruochodu neměl, že ona ten odpor svuoj pravý učiniti chce. Kdež pak Jan Červenka na místě jejím jakožto manžel a mocný poručník podle toho mluvil, že ten kšaft ve všech jeho artykulích ku právu klade, zejména pak že o těchto třech kusích kšaftovati uemohl: o zahradě se dvorem ve Mlynářích, item o vinici s presem za Stankovici u rybníka a o vinici na Bezdě- kově se vším (říslušenstvím. Neb ty dva stat- kové napřed oznámení jsou v kniehách měst- ských předkem Jiříkovi Fiolovi, potom dědi- cuom jeho zapsáni. A co se pak vinice dotýče s jejím příslušenstvím u Bezděkova, toho jest smlouva trhová spečetěná mezi jím Jiříkem Fioli a panem Jaroslavem Sekerkou, kteráž v sobě to zavírá, že on Jiřík tu vinici se vším příslušenstvím koupil sobě a dědicuom i bu- dúcím svým. Té se dokládaje a tu ku právu klada. Item dokládaje se zápisuov v knihách městských o vinici za Stankovici a o dvoru
Bezděkov. 21 bijeny, neż s rukovótmi, kdyż mlajn skieże a spraví, aby hned nástavku dobyl. Item ve sváteční dni, kdyžby mlýnové stáli, každý mlynář dvěma žlaby na prázdno vodu táhnůúti má proto, aby se strúhy čistily a nezanášely. A toho býti nemá, aby jeden více a druhý méně táhl, než všickni jednostajně, Item jestližeby mlynáři dolejší neměli co mlíti a hořejší měli, tehdy vody držeti nemají, aby na překážku hořejším zpátkem netopila, než mají předce na prázdno táhnúti, aby bez překážky jich hořejší mlíti mohli. Pakli by také hořejší mlynáři stáli se mlýny a neměli co mlíti, tehdy vody dolejším držeti nemají, než předce na prázdno pustiti, aby dolejší mlíti mohli. A v těch ve všech artikulech chovati se mají pod pokutami od starodávna ustanovenými. Item páni mlynáři přísežní napřed jmeno- vaní při témž času k nám do Beruna jsúce vysláni, kdež jest byl nějaký rozdil mezi Jiříkem Bebou, mlynářem na druhé vodě při městě našem, řečené Litavka, vo jez, kterýž k svému mlýnu má na též vodě, a mezi sousedy našimi, kteří z druhé strany grunty mají, vo břehy: to sou taky vyměřili a uvážili takto, že sou cejch vysadili při jezu dotčeném, takže konec jezu, který jest k lukám bližší, má s cejchem na to vysazeným zaroveň býti, ale druhý konec jezu při sadu Jiříka Beby ten pod cejeh vy- sazený dvou prstuov nižší býti má proto, aby voda ke mlýnu náležitější byla a břehóm sou- sedským na druhé straně méně škodila. A to se dálo v přítomnosti naší a s povolením naším. Kdež i toho jest Jiříkovi Bebovi dopuštěno, při konci jezu blíž k břehóm svým žlab udělati, a bude-li chtíti na témž žlabu slup míti; a kraj žlabu k sadu jeho má býti vo dva prsty nižší, a stavidlo s prahem jezovým má býti zaroveň a vyšší nemá býti. Než měl-li by dělati, mly- nářuov domácích má k tomu povolati, aby oni bez přísežných mlynářuov práh ten v jezu spravedlivě vložili a zatočili k starému štoku, aby jiným souseduom bez škody a překážky bylo a štok starý tudy aby se čistil. Na svědomí a pro lepší jistotu toho pečeť města našeho napředjmenovaného dali a rozkázali sme k tomuto listu přitisknúti. Dán v středu před Vstou- pením P. na neb. I. XVCXXXIIII. (Rukop. č. 2141 f. 63.) 16. 1541, 23. července. Jana Křížová z Berúna stojéci osobně v radě [Nov. M. Pr.], vzdala jest duom svój v Berúně ležící mezi rybáři a k tomu jiný vešken statek svój — Lidmile, dceři své. — Act. sabbato post Magda- lene anno ete. XLI. (Rukop. č. 2192 f. 144.) Bezděkov u Žatce. 1543, 16. června. (Mezi Markétou Čer- venkovou z jedné a Zuzanou Fiolovou z strany druhé o kšaft Jiříka Fioly.) Markéta Červen- ková učinila jest odpor kšaftu Jiříka Fioly, otce svého, v jistých artykulích, pokudž ten odpor při kšaftu zapsaný to v sobě zavírá, kterejž spolu s kšaftem VMtem vypsaný po- sílíme, pravíce, že otec její o těch statcích těmi artykuly oznámených kšaftovati jest ne- mohl ani toho od ní odcizovati, naříkaje kšaft jakožto nepořádný, žádající, aby pruochodu neměl, že ona ten odpor svuoj pravý učiniti chce. Kdež pak Jan Červenka na místě jejím jakožto manžel a mocný poručník podle toho mluvil, že ten kšaft ve všech jeho artykulích ku právu klade, zejména pak že o těchto třech kusích kšaftovati uemohl: o zahradě se dvorem ve Mlynářích, item o vinici s presem za Stankovici u rybníka a o vinici na Bezdě- kově se vším (říslušenstvím. Neb ty dva stat- kové napřed oznámení jsou v kniehách měst- ských předkem Jiříkovi Fiolovi, potom dědi- cuom jeho zapsáni. A co se pak vinice dotýče s jejím příslušenstvím u Bezděkova, toho jest smlouva trhová spečetěná mezi jím Jiříkem Fioli a panem Jaroslavem Sekerkou, kteráž v sobě to zavírá, že on Jiřík tu vinici se vším příslušenstvím koupil sobě a dědicuom i bu- dúcím svým. Té se dokládaje a tu ku právu klada. Item dokládaje se zápisuov v knihách městských o vinici za Stankovici a o dvoru
Strana 22
22 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: s zahradou pod městem ve Mlynářích, kterak ty statky sobě psal a svým budúcím. Ty dal čísti, mluvě, poněvadž oba ty zápisy nezrušeny jsou, než v své celosti nezkancellovány stojí, že jest mimo ty jiných zápisuov a nadto kšaftu činiti nemohl. Neb ti zápisové předešlí svědčí dědicuom, jakožto manželce, jeho nejstarší dě- dičce, a sú všichni ti zápisové starší nežli se tito mladí dědicové zrodili; a tak jest bez vuole její Markytině toho měniti nemohl. Dokládaje se v tom ortele mezi Janem Handlem a Pavlem Šedivým sladovníkem. Též i on Fiola těch statkuov, kterých jest po dědu a bábě její nabyl, bez vuole její nemohl jest jinam odka- zovati. Dále co jse dotýče vinice za Stanko- vici, že jest ta z statku po první jeho manželce Dorotě, dceři páně Šimonově, neb jest u něho nabyl statku a ty grunty sobě kupoval, tak jakž mu nemálo kšaftem odkázal. Kterejžto pan Šimon byl jest vlastní děd této Markéty, manželky Červenkovy, dokládaje se v tom kšaftu téhož pana Šimona, kdež odkázal pět set kop hotových sirotkuom někdy Jiříka Ur- bana a též této Markytě, dceři Jiříka Fioly, vnúčatóm svým. A když by k letuom přišli, ty jest panu Jiříkovi Hoštálkovi a Jiříkovi Fiolovi poručil, když by k letuom přišli, aby je mezi ně rozdělili. A tu se každému dostalo vzíti devadesáte pět kop. Ty peníze že jest Jiřík Fiola na místě Markéty, dcery své, k sobě přijal a za sebou jich zanechal. Item tejž pan Šimon opět jest odk“zal týmž kšaftem druhých pět set kop dluhu na panu Hokovským, a ty že jest Jiříkovi Hoštálkovi a Jiříkovi Fiolovi k vyupomínání poručil, a když vyupomínají, aby se o ně s sirotky rozdělili. A tu se jest každému dostalo po vosmdesáti třech kopách ; a ty jest také Jiřík Fiola na místě Markéty, manželky jeho, k sobě přijal, dav na to na všecko čísti kšaft Šimona Smolíkovic. A kterak podle toho Jiřík Viola, což jest těm dětem náleželo, k sobě přijímal a tobo vydati nechtěl, než obmejšlel, aby to při něm zůstalo. Doklá- daje se v tom ortele, kterýmž to na něm ob- držela, že jim dáti musil. Ale manželce jeho nic jest spravedlivosti její nevydal, aniž ho chtěla z toho napomínati. A též dokládaje se kvitancí, kdež ho toliko děti paní Hoštálkové kvitují z toho, což jest na ně přišlo. Ale co jest na díl Markytin přišlo, že to jest při něm posavad zůstalo, aniž jest ho kdy z toho kvi- tovala. Jakož pak netoliko toho za ním ne- chala, ale k vuoli jemu jako poslušná otci svému na nějaké přiříkání spolu i s ním s man- želem svým z domu vlastního jest vysedla a mnohá leta v draho jej s těžkostí chovala. Pak nechav toho Jiřík Fiola za sebou, což jí spravedlivě náleželo vedle odkázání děda je- jího, teď jí v tom ani neopatřil kšaftem svým, | kudy by zase k svému přijíti mohla, aniž tím kšaftem jí co statku svého otkázal, než na nějaký posměch kázal jí dáti XXX kop, a ty ještě aby na roky vydávány byly, aniž ji ja- kým dílem statku jako poslušné dcery neodbyl, mež její vlastní za sebou zadržel. A tak kdyby ona tomu nic neříkala a tomuto kšaftu prů- chod dala, tak jakž jí jako dědičce nic neod- kázal, ale ještě by její spravedlivost od děda jejího odkázanů tudy a tím kšaftem jí odjal. Jakož pak v tomto kšaftu to se nalezá, že jest těmto dětem s Zuzanrou, manželkou svou, splozeným, pokudž tam stojí, tři kusy statku odkázal obzvláštně s takovými divnými, ne- podobnými a neobyčejnými výminkami a ná- pady. A tak jest o tom mnoho kšaftoval a na- řídil, potom jim to zase vzal, a tak jim nic neodkázal dědičně, aby mohli svým vlásti a kšaftovati, než aby mohli toho užívati toliko a žádnému odkázati nemohli ani prodati. A tak jest ten kšaft nepořádný z příčin oznámených a tvrzen býti nemá. Jakož pak jest o tom právo v Ca. 66. Art. 2. roz. 9.; ten dal čísti a ku právu položil. I žádal za opatření. Co se pak jiných statkuov městských i pozemských do- týče, poněvadž jest je kniehami městskými i deskami zemskými podle sebe dědicuom a budúcím svým zapsati dal, že jest mimo ty zápisy neporušený a nevykancelovaný i mimo
22 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: s zahradou pod městem ve Mlynářích, kterak ty statky sobě psal a svým budúcím. Ty dal čísti, mluvě, poněvadž oba ty zápisy nezrušeny jsou, než v své celosti nezkancellovány stojí, že jest mimo ty jiných zápisuov a nadto kšaftu činiti nemohl. Neb ti zápisové předešlí svědčí dědicuom, jakožto manželce, jeho nejstarší dě- dičce, a sú všichni ti zápisové starší nežli se tito mladí dědicové zrodili; a tak jest bez vuole její Markytině toho měniti nemohl. Dokládaje se v tom ortele mezi Janem Handlem a Pavlem Šedivým sladovníkem. Též i on Fiola těch statkuov, kterých jest po dědu a bábě její nabyl, bez vuole její nemohl jest jinam odka- zovati. Dále co jse dotýče vinice za Stanko- vici, že jest ta z statku po první jeho manželce Dorotě, dceři páně Šimonově, neb jest u něho nabyl statku a ty grunty sobě kupoval, tak jakž mu nemálo kšaftem odkázal. Kterejžto pan Šimon byl jest vlastní děd této Markéty, manželky Červenkovy, dokládaje se v tom kšaftu téhož pana Šimona, kdež odkázal pět set kop hotových sirotkuom někdy Jiříka Ur- bana a též této Markytě, dceři Jiříka Fioly, vnúčatóm svým. A když by k letuom přišli, ty jest panu Jiříkovi Hoštálkovi a Jiříkovi Fiolovi poručil, když by k letuom přišli, aby je mezi ně rozdělili. A tu se každému dostalo vzíti devadesáte pět kop. Ty peníze že jest Jiřík Fiola na místě Markéty, dcery své, k sobě přijal a za sebou jich zanechal. Item tejž pan Šimon opět jest odk“zal týmž kšaftem druhých pět set kop dluhu na panu Hokovským, a ty že jest Jiříkovi Hoštálkovi a Jiříkovi Fiolovi k vyupomínání poručil, a když vyupomínají, aby se o ně s sirotky rozdělili. A tu se jest každému dostalo po vosmdesáti třech kopách ; a ty jest také Jiřík Fiola na místě Markéty, manželky jeho, k sobě přijal, dav na to na všecko čísti kšaft Šimona Smolíkovic. A kterak podle toho Jiřík Viola, což jest těm dětem náleželo, k sobě přijímal a tobo vydati nechtěl, než obmejšlel, aby to při něm zůstalo. Doklá- daje se v tom ortele, kterýmž to na něm ob- držela, že jim dáti musil. Ale manželce jeho nic jest spravedlivosti její nevydal, aniž ho chtěla z toho napomínati. A též dokládaje se kvitancí, kdež ho toliko děti paní Hoštálkové kvitují z toho, což jest na ně přišlo. Ale co jest na díl Markytin přišlo, že to jest při něm posavad zůstalo, aniž jest ho kdy z toho kvi- tovala. Jakož pak netoliko toho za ním ne- chala, ale k vuoli jemu jako poslušná otci svému na nějaké přiříkání spolu i s ním s man- želem svým z domu vlastního jest vysedla a mnohá leta v draho jej s těžkostí chovala. Pak nechav toho Jiřík Fiola za sebou, což jí spravedlivě náleželo vedle odkázání děda je- jího, teď jí v tom ani neopatřil kšaftem svým, | kudy by zase k svému přijíti mohla, aniž tím kšaftem jí co statku svého otkázal, než na nějaký posměch kázal jí dáti XXX kop, a ty ještě aby na roky vydávány byly, aniž ji ja- kým dílem statku jako poslušné dcery neodbyl, mež její vlastní za sebou zadržel. A tak kdyby ona tomu nic neříkala a tomuto kšaftu prů- chod dala, tak jakž jí jako dědičce nic neod- kázal, ale ještě by její spravedlivost od děda jejího odkázanů tudy a tím kšaftem jí odjal. Jakož pak v tomto kšaftu to se nalezá, že jest těmto dětem s Zuzanrou, manželkou svou, splozeným, pokudž tam stojí, tři kusy statku odkázal obzvláštně s takovými divnými, ne- podobnými a neobyčejnými výminkami a ná- pady. A tak jest o tom mnoho kšaftoval a na- řídil, potom jim to zase vzal, a tak jim nic neodkázal dědičně, aby mohli svým vlásti a kšaftovati, než aby mohli toho užívati toliko a žádnému odkázati nemohli ani prodati. A tak jest ten kšaft nepořádný z příčin oznámených a tvrzen býti nemá. Jakož pak jest o tom právo v Ca. 66. Art. 2. roz. 9.; ten dal čísti a ku právu položil. I žádal za opatření. Co se pak jiných statkuov městských i pozemských do- týče, poněvadž jest je kniehami městskými i deskami zemskými podle sebe dědicuom a budúcím svým zapsati dal, že jest mimo ty zápisy neporušený a nevykancelovaný i mimo
Strana 23
Bezděkov. 23 desky toho učiniti nemohl, aby měl přes ta- kové zápisy i proti deskám komu jinému mimo dědice své odkazovati. Dokládaje se v tom těch zápisuov tak učiněných, kteréž vypsané VMtem posíláme, věře bohu a právu, že Mar- kéta, manželka jeho, pravá dědička těch grun- tuov užíti má. A co se dvoru v Radičovsi dotýče, že ten také zapsal sobě a dědicuom svým, jakožto Markétě, dceři své, po jejímžto dědu a bíbě statku nabyl, ježto před těmi zápisy tito dědicové nyní splození s Zuzannou na světě nebyli. Na to dal čísti výpis z desk zemských oc, ten ku právu klada proto, aby ukázal, že manželka jeho toho, což tu otci jejímu a jí podle něho zapsáno jest, užíti jmá. Ukázav dále nález krále JMti o podobnú věc učiněný mezi VMtí a Jiříkem Pikhartem, žá- daje téhož užíti, jakožto pravá nejstarší dědička otce svého, kteráž ho vždycky poslušna byla. Dále mluvě, kterak on Jiřík Fiola jeho Jana Červenku z domu vlastního k sobě vymluvil i manželku jeho. Na to dal čísti smlouvu mezi týmž Jiříkem Fiolou a Barborou, manželkou jeho, z jedné a sebou z strany druhé; podle toho dal čísti registřík, co sobě před Jiříkem Fiolou po smlouvě při přítomnosti některých lidí obtěžoval, a pravě, že Jiřík Fiola tomu místo dal. Na to na všecko ukázal svědomí pana Jaroslava Sekerky pod pečetí jeho, podle toho dokládaje se paměti Petra z Stranec, jednoho z rady naší, kterej přítomen tomu všemu byl, žádaje, aby o tom také vyznal. Proti tomu Zuzanna Fiolová od sebe i na místě dítek svých po Jiříkovi Fiolovi pozůstalých dala mluviti; kterak Jan Červenka, jsúc puovodem, tak mnoho sobě na škodu jejich, dav zapečetiti statek jich, odtahuov v té při bral, až potom sročen byl pod ztracením té pře ke dni jisté- mu. Avšak ani k tomu roku nestál, ježto podle toho sročení, kterému jest místo dal a sám sobě ten den tak zavitej jmenoval, spravedlivě tu při jest ztratil. Však poněvadž jest mu dopuštěno ku právu mluviti, ona také spra- vedlnost svú a svých sirotkuov oznámí, ač- kolivěk toho jest prve vždycky žádostiva byla, aby jí statek odpečetín byl a ona aby k spra- kterýchž by k této při znamenitě potřebovala a ještě potřebuje. Tu předkem dala čísti kšaft nebožtíka Jiříka Fioly a což v sobě statkuo odkázaných obsahuje. Na to na všecko dala čísti zápisy z kněh soudu zahájeného našeho [Ža- teckého]. Též dokládajíce se smlouvy zapeče- těné o statky na Bezděkově koupené a za- placené, a pravě, že jsú ti statkové jeho byli, z kterýchž mu žádný nikda nenaříkal ani těch zápisuov. A tak že jest mohl dobře kšaftovati o svém podle práva milostného a obdarování císaře Karla a krále Václava i konfirmací na to potomních králuov Českých, až nynějšího pána našeho nejmilostivějšího JMKské. Nebo to kvitancí ukazuje, že jest Markétu manželku věnem, které iu po ní dáti měl, odbyl, a nad to vejše že mu 1", © kop půjčil, kteréž sú také za ním zůstaly; a více smlouvů obzvláštní, kterouž by to pokázala, kdyby k ní mohla, dosti jest jim statku svého dal. Pak vědouce o zápisích, zvláště kterými díl statku svého z své dobré vuole jinam obrátil, tomu sú nic neříkali a jeho, dokud živ byl, nevinili. I jižť teprva po smrti svobodné vuoli jeho překážky činiti nemají. Protož ona od sebe a dítek svých žádá, aby ten kšaft pruochod měl a k tvrzení svému přišel jako pořádný. Mezi tím úředníci městští naši na místě obce též se ohlásili mluvíce, poněvadž by ten kšaft také nemálo v sobě obci pro chudé ná- ležitého obsahoval, že oni žádají na místě obce, aby ten kšaft tvrzen byl a průchod svuoj měl; neb Jan Červenka aneb manželka jeho žádného otporu jemu sú podle práva časně nevložili, ani nyní toho nepořadu, jak sú jej nařkli, ničím nepokázali. Davše na to čísti právo o kšaftích naučením VMtí ukázané, kdy se odpor vložiti má kšaftu a co dále podle toho činiti, čehož sú oni pominuli. Dále kterak se kšaftové od kšaftujících říditi mají. Na to dali čísti artikul v témž naučení a pravíce, že ten
Bezděkov. 23 desky toho učiniti nemohl, aby měl přes ta- kové zápisy i proti deskám komu jinému mimo dědice své odkazovati. Dokládaje se v tom těch zápisuov tak učiněných, kteréž vypsané VMtem posíláme, věře bohu a právu, že Mar- kéta, manželka jeho, pravá dědička těch grun- tuov užíti má. A co se dvoru v Radičovsi dotýče, že ten také zapsal sobě a dědicuom svým, jakožto Markétě, dceři své, po jejímžto dědu a bíbě statku nabyl, ježto před těmi zápisy tito dědicové nyní splození s Zuzannou na světě nebyli. Na to dal čísti výpis z desk zemských oc, ten ku právu klada proto, aby ukázal, že manželka jeho toho, což tu otci jejímu a jí podle něho zapsáno jest, užíti jmá. Ukázav dále nález krále JMti o podobnú věc učiněný mezi VMtí a Jiříkem Pikhartem, žá- daje téhož užíti, jakožto pravá nejstarší dědička otce svého, kteráž ho vždycky poslušna byla. Dále mluvě, kterak on Jiřík Fiola jeho Jana Červenku z domu vlastního k sobě vymluvil i manželku jeho. Na to dal čísti smlouvu mezi týmž Jiříkem Fiolou a Barborou, manželkou jeho, z jedné a sebou z strany druhé; podle toho dal čísti registřík, co sobě před Jiříkem Fiolou po smlouvě při přítomnosti některých lidí obtěžoval, a pravě, že Jiřík Fiola tomu místo dal. Na to na všecko ukázal svědomí pana Jaroslava Sekerky pod pečetí jeho, podle toho dokládaje se paměti Petra z Stranec, jednoho z rady naší, kterej přítomen tomu všemu byl, žádaje, aby o tom také vyznal. Proti tomu Zuzanna Fiolová od sebe i na místě dítek svých po Jiříkovi Fiolovi pozůstalých dala mluviti; kterak Jan Červenka, jsúc puovodem, tak mnoho sobě na škodu jejich, dav zapečetiti statek jich, odtahuov v té při bral, až potom sročen byl pod ztracením té pře ke dni jisté- mu. Avšak ani k tomu roku nestál, ježto podle toho sročení, kterému jest místo dal a sám sobě ten den tak zavitej jmenoval, spravedlivě tu při jest ztratil. Však poněvadž jest mu dopuštěno ku právu mluviti, ona také spra- vedlnost svú a svých sirotkuov oznámí, ač- kolivěk toho jest prve vždycky žádostiva byla, aby jí statek odpečetín byl a ona aby k spra- kterýchž by k této při znamenitě potřebovala a ještě potřebuje. Tu předkem dala čísti kšaft nebožtíka Jiříka Fioly a což v sobě statkuo odkázaných obsahuje. Na to na všecko dala čísti zápisy z kněh soudu zahájeného našeho [Ža- teckého]. Též dokládajíce se smlouvy zapeče- těné o statky na Bezděkově koupené a za- placené, a pravě, že jsú ti statkové jeho byli, z kterýchž mu žádný nikda nenaříkal ani těch zápisuov. A tak že jest mohl dobře kšaftovati o svém podle práva milostného a obdarování císaře Karla a krále Václava i konfirmací na to potomních králuov Českých, až nynějšího pána našeho nejmilostivějšího JMKské. Nebo to kvitancí ukazuje, že jest Markétu manželku věnem, které iu po ní dáti měl, odbyl, a nad to vejše že mu 1", © kop půjčil, kteréž sú také za ním zůstaly; a více smlouvů obzvláštní, kterouž by to pokázala, kdyby k ní mohla, dosti jest jim statku svého dal. Pak vědouce o zápisích, zvláště kterými díl statku svého z své dobré vuole jinam obrátil, tomu sú nic neříkali a jeho, dokud živ byl, nevinili. I jižť teprva po smrti svobodné vuoli jeho překážky činiti nemají. Protož ona od sebe a dítek svých žádá, aby ten kšaft pruochod měl a k tvrzení svému přišel jako pořádný. Mezi tím úředníci městští naši na místě obce též se ohlásili mluvíce, poněvadž by ten kšaft také nemálo v sobě obci pro chudé ná- ležitého obsahoval, že oni žádají na místě obce, aby ten kšaft tvrzen byl a průchod svuoj měl; neb Jan Červenka aneb manželka jeho žádného otporu jemu sú podle práva časně nevložili, ani nyní toho nepořadu, jak sú jej nařkli, ničím nepokázali. Davše na to čísti právo o kšaftích naučením VMtí ukázané, kdy se odpor vložiti má kšaftu a co dále podle toho činiti, čehož sú oni pominuli. Dále kterak se kšaftové od kšaftujících říditi mají. Na to dali čísti artikul v témž naučení a pravíce, že ten
Strana 24
24 E. XIV. Zprávy o statcích venkovskych z archivu města Prahy. kšaft pořádně do rady se dostal skrze osoby přísežné. Z těch všech příčin oni žádají, aby před se ktvrzení přišel, a Jan Červenka nebo manželka jeho aby mu již déle překážky ne- činili proti právu, čehož i Zuzanna Fiolová na místě svém a dítek svých podle té řeči a pruo- voduov žádá. Proti tomu Jan Červenka praví aby manželka jeho o tom věděla, že by otec její statek jí náleZitej jinam od ní odcizovati jměl, tomu ona odpírá a praví, že jest o tom nic nevěděla. Protož vždy žádá vedle pruovoduov svých výš oznámených za spravedlivé opatření, poněvadž strana toho ničím neukazuje, aby čím manželka jeho od otce svého jako poslušná dcera a pravá nejstarší dědička jeho vybyta býti měla. Co se pak ozvání a promluvení pánuov úředníkuo dotýče, praví, že on ani manželka jeho s nimi v té při nic nemá činiti a že jest to jejich domlúvání zbytečný. Protož k tomu nic jiného neříká, než to, že jest tomu kšaftu časně odpor vložil, actum zapsání jeho ukazuje, toho se dokládaje žádá, aby ten kšaft moci a pruochodu svého mimo zápisy již ukázané neměl. Tu sme my nalezli a ortelem svým vypo- věděli: Poněvadž jest Markyta Červenková žád- ného nepořadu vedle odporu toho kšaftu Jiříka Fioly, otce svého, podle práva nepokázala, z té příčiny, jakž jest od relátoruov přísež- ných pořádně na právo před úřad podán a vy- svědčen, tak také podle vuole svobodné kšaftu - jícího tvrzen býti a průchod svuoj míti má. Než chtějí-li strana k straně o jaké dluhy nebo smlouvy hleděti a z toho se viniti, v tom se jim právo nezavírá. Pak Jan Červenka — odvolal se. — Dán v Žatči ve čtvrtek nazejtří sv. Marka ev. sc XLIII. — Tu my — ortele to- hoto — potvrzujem. Actum in consilio senatus [Maioris Civ. Prag.] sabbato post s. Vitum 1543. (Rukopis č. 92 f. 264.) Bezuo. 1. 1435, 30. kvétna. Facta est amicabilis compositio per Johannem Beranek et Wence- slaum Donat pro parte Susanne virginis de Chlum ex una, Martinum de Lichuezewes et Andream pro parte Ctiborii de Dezna, successoris Bohun- conis de Bezna, patrui ipsius, ex altera, arbitri — Occasione quatuor s. gr. census hereditarii et perpetui, quem dicta Susanna in hominibus censualibus et specialiter in agris Wanecz- konis quondam dictis, ibidem in Bezno situatis, habuit, et racione censuum retentorum huiusmodi pronuncciacionem fecerunt: Quod pretactus census — debet existere et eundem censum prefatus Ctiborius iam dicte Susanne debet solvere et censuare — et super illo tenetur eidem litteram renovatoriam — conficere — Post mortem vero ciusdem Susanne ad pretactum Ctiborium, heredes et succesores eius eviterne pertinebit —. Actum feria II. ante Penthecosten anno oc. XXXV*. (Rukop. 6. 87 f. 45 a 6. 2099 f. 401.) 2. 1487. — Johannes dictus Bezno Horzin de Dezno (rukop. é 2089 f. G. 12.) Bílina. 1. 1436. 10. prosince. (Jakoubek z Vřesovic postupuje Bílinu Albrechtovi, Hanušovi a Tí- movi z Koldic.)) My Jakúbek a Jan z Vřčsovic seděním na Žluticiech vyznáváme tiemto listem: piéde vSémi obecné, ktoz jej uztie anebo čtúce uslyší, že máme smlüávu s urozenymi pány, se pánem Albrechtem, se pánem Hanušem a se pánem Tiemú z Koldic a z Bieliny ta- kovúto: Že hradu Bieliny i města i se vším panstvím — svrchupsaným pánóm jmáme sstúpiti na den sv. Jiří najprv přiešticho po tohoto listu dání. Pakli by sě nám ještě prve zdálo, přěd sv. Jiřiem, tehdy jim máme čtyři neděle napréd dáti věděti. A to sstúpenie k jich ruce máme učiniti urozeným pánóm panu Zbyň- kovi z Hazemburka a Janovi ze Smiřic nebo jednomu z nich dvůú zvláště. A když stúpíme a mocna jé anebo jednoho učiníme z nich bez zmatku zámku i zbožie, tehdy mají nám tento list zasě navrátiti;, a viec jím moci nemieti budá upomínati.
24 E. XIV. Zprávy o statcích venkovskych z archivu města Prahy. kšaft pořádně do rady se dostal skrze osoby přísežné. Z těch všech příčin oni žádají, aby před se ktvrzení přišel, a Jan Červenka nebo manželka jeho aby mu již déle překážky ne- činili proti právu, čehož i Zuzanna Fiolová na místě svém a dítek svých podle té řeči a pruo- voduov žádá. Proti tomu Jan Červenka praví aby manželka jeho o tom věděla, že by otec její statek jí náleZitej jinam od ní odcizovati jměl, tomu ona odpírá a praví, že jest o tom nic nevěděla. Protož vždy žádá vedle pruovoduov svých výš oznámených za spravedlivé opatření, poněvadž strana toho ničím neukazuje, aby čím manželka jeho od otce svého jako poslušná dcera a pravá nejstarší dědička jeho vybyta býti měla. Co se pak ozvání a promluvení pánuov úředníkuo dotýče, praví, že on ani manželka jeho s nimi v té při nic nemá činiti a že jest to jejich domlúvání zbytečný. Protož k tomu nic jiného neříká, než to, že jest tomu kšaftu časně odpor vložil, actum zapsání jeho ukazuje, toho se dokládaje žádá, aby ten kšaft moci a pruochodu svého mimo zápisy již ukázané neměl. Tu sme my nalezli a ortelem svým vypo- věděli: Poněvadž jest Markyta Červenková žád- ného nepořadu vedle odporu toho kšaftu Jiříka Fioly, otce svého, podle práva nepokázala, z té příčiny, jakž jest od relátoruov přísež- ných pořádně na právo před úřad podán a vy- svědčen, tak také podle vuole svobodné kšaftu - jícího tvrzen býti a průchod svuoj míti má. Než chtějí-li strana k straně o jaké dluhy nebo smlouvy hleděti a z toho se viniti, v tom se jim právo nezavírá. Pak Jan Červenka — odvolal se. — Dán v Žatči ve čtvrtek nazejtří sv. Marka ev. sc XLIII. — Tu my — ortele to- hoto — potvrzujem. Actum in consilio senatus [Maioris Civ. Prag.] sabbato post s. Vitum 1543. (Rukopis č. 92 f. 264.) Bezuo. 1. 1435, 30. kvétna. Facta est amicabilis compositio per Johannem Beranek et Wence- slaum Donat pro parte Susanne virginis de Chlum ex una, Martinum de Lichuezewes et Andream pro parte Ctiborii de Dezna, successoris Bohun- conis de Bezna, patrui ipsius, ex altera, arbitri — Occasione quatuor s. gr. census hereditarii et perpetui, quem dicta Susanna in hominibus censualibus et specialiter in agris Wanecz- konis quondam dictis, ibidem in Bezno situatis, habuit, et racione censuum retentorum huiusmodi pronuncciacionem fecerunt: Quod pretactus census — debet existere et eundem censum prefatus Ctiborius iam dicte Susanne debet solvere et censuare — et super illo tenetur eidem litteram renovatoriam — conficere — Post mortem vero ciusdem Susanne ad pretactum Ctiborium, heredes et succesores eius eviterne pertinebit —. Actum feria II. ante Penthecosten anno oc. XXXV*. (Rukop. 6. 87 f. 45 a 6. 2099 f. 401.) 2. 1487. — Johannes dictus Bezno Horzin de Dezno (rukop. é 2089 f. G. 12.) Bílina. 1. 1436. 10. prosince. (Jakoubek z Vřesovic postupuje Bílinu Albrechtovi, Hanušovi a Tí- movi z Koldic.)) My Jakúbek a Jan z Vřčsovic seděním na Žluticiech vyznáváme tiemto listem: piéde vSémi obecné, ktoz jej uztie anebo čtúce uslyší, že máme smlüávu s urozenymi pány, se pánem Albrechtem, se pánem Hanušem a se pánem Tiemú z Koldic a z Bieliny ta- kovúto: Že hradu Bieliny i města i se vším panstvím — svrchupsaným pánóm jmáme sstúpiti na den sv. Jiří najprv přiešticho po tohoto listu dání. Pakli by sě nám ještě prve zdálo, přěd sv. Jiřiem, tehdy jim máme čtyři neděle napréd dáti věděti. A to sstúpenie k jich ruce máme učiniti urozeným pánóm panu Zbyň- kovi z Hazemburka a Janovi ze Smiřic nebo jednomu z nich dvůú zvláště. A když stúpíme a mocna jé anebo jednoho učiníme z nich bez zmatku zámku i zbožie, tehdy mají nám tento list zasě navrátiti;, a viec jím moci nemieti budá upomínati.
Strana 25
Bezno, Bílina. 25 Také v tomto našem drženie nemáme své- volně škody žádné na tom zámku i na tom pan- stvie učiniti přěd stupováním ani při stupování. A tyto všecky věci svrchupsané slibujem svú dobrú čistú kfesťanskú vierú a pod šesti tisíci k. gr. zdržčti a vskutku naplniti beze v&éch omluv a odpor všelikakých, aniž moci budem sobě ku pomoci kterých odpor neb výmluvy bráti, které bychom sobě vymysliti mohli, ježto by nám ku pomoci byly a svrchupsaným pánóm ke škodě, než tak v celosti sstüpiti, jakoZ svrchu psáno stojí. A pro lepší jistotu a pevnost za zdrZenie svrchupsaných věcí zastavili jsme rukojmie teď dolepsané. A my Albrecht z Běškovic, Václav Carda z Petrovic, Jan z Egerberka se- děním na Pětipsiech, Smil ze Vchynic seděním na Oparně, Vilém z Konic seděním na Kamýku, Gerungk z Sulevic seděním na Milešově, Vaněk z Sulevic seděním na Ostrém, Petr Vrš z Sá- dlna seděním na Maštově, Vaněk z Sulevic seděním v Měroniciech, Fremut z Krásného Dvoru, Chotek z Vojnína, Smil z Kostelce, rukojmie za napiéd psané Jakubka a Jana z Viésovic, s nimi a za né slibujem svü dobrú, čistú a kresťanskú vierú, rukú společnú a ne- rozdielnú a pod šesti tisíci kopami gr., že to všecko, což svrchu psáno stojí, má zdrženo a učiněno býti beze všéch zmatkuov. Pakli by toho všého neb kterého kusu z těch vécí svrchupsanych Jakübek a Jan svrchu jmenovaní nezdržěčli aneb činili na časy svrchupsané, tehdy vyznávámy tiemto listem sami na sě, že jsme urozeným pánóm panu Albrechtovi, panu Hanušovi a panu Tiemovi svrchupsaným z Koldic propadli základu šest tisíc k. gr. dobrých střiebrných rázu pražského, kterýžto základ již menovaný jmáme a slibujem tiemto listem beze všéch omluv a odpor vše- likakych rukü spolní a nerozdielnü dáti a za- platiti penézi hotovymi svrchupsauym pánóm, a to po upomenutí ve étyféch nedélech bez daléieho prodlévánie a. odkládánie. A jestli pak že bychom toho vščho ne- Archiv Český XXVI. učinili, jehož Bože ostřěz, tehdy inhed potom nazajtřie my všickní rukojmie, kteříž napomenutí budem od našich věřitelóv častopsaných listem, poslem nebo ústně, jeden druhého nečekaje ani sé druh druhým vymlúvaje, máme a sli- bujem vlehnúti a vjieti každý z nás s jedním pacholkem a se dvěma koňoma, nebo miesto sebe poslati panoši řádu rytieřského též s jed- ním pacholkem a se dvěma koňoma do města do Prahy anebo do Rüdnice anebo do Mladého Boleslavé, z téch do jednoho, do domu hospo- dafé ctného, tu kdež nám bude od našich vě- fitelóv nadepsaných ukázáno, a tu pravé a oby- čejné leženie držčti a plniti máme, jakož obyčej a právo v České zemi jest, a odtud slibujem a nemáme na nižádného právo nevy- jieždčti ani vycho[dijti ani kterým kusem toho prázdni býti, dokudž bychme svrchupsaných peněz hlavniech a jistinných, totiž šesti tisícóv k. gr. propadených, penězi hotovými úplně a docela nesplnili a nezaplatili i se všémi škodami, kteréž by naši věřitelé svrchupsaní pro našě nesplněnie vzieli kterak kolivěk, ježto by je svědomím dobrým bez věrovánie a přiesah pokázati mohli. A po čtrnácti dnech, buď ležíno nebo neleženo, dávíme našim vě- fitelóm svrehupsanfm plnú moc i plné právo tiemto listem ty všechny svrchupsané peniezč hlavnie, totiž šest tisíc k. gr. i se všemi ško- dami vzieti a dobyti v krestanech nebo v Zi- dech na naši všéch společnú škodu. Také naši věřitelé nadepsaní jestliže by sě nás rukojmí k ležení doupomínati nemohli, tehdy jim dáváme tiemto listem plnü moc, aby oni sami vlehli a nás k ležení a ku plnění napomínali. A což by kolivěk proleželi, to má býti našě škoda a ne našich véfitelóv. Také věřitelé naši inají plnú moc nás upomínati a na nás svého všelikakým obyčejem, jakž by uměli, dobývati. A my slibujem a nemáme proti tomu býti ani sě toho proti nim zbraňovati žádným obyčejem. A umřčl-li by v tom času který z nás, buďto jistec nebo rukojmie, tehdy my živí a zuostalí slibujem jiného.tak jistého mo- 4
Bezno, Bílina. 25 Také v tomto našem drženie nemáme své- volně škody žádné na tom zámku i na tom pan- stvie učiniti přěd stupováním ani při stupování. A tyto všecky věci svrchupsané slibujem svú dobrú čistú kfesťanskú vierú a pod šesti tisíci k. gr. zdržčti a vskutku naplniti beze v&éch omluv a odpor všelikakých, aniž moci budem sobě ku pomoci kterých odpor neb výmluvy bráti, které bychom sobě vymysliti mohli, ježto by nám ku pomoci byly a svrchupsaným pánóm ke škodě, než tak v celosti sstüpiti, jakoZ svrchu psáno stojí. A pro lepší jistotu a pevnost za zdrZenie svrchupsaných věcí zastavili jsme rukojmie teď dolepsané. A my Albrecht z Běškovic, Václav Carda z Petrovic, Jan z Egerberka se- děním na Pětipsiech, Smil ze Vchynic seděním na Oparně, Vilém z Konic seděním na Kamýku, Gerungk z Sulevic seděním na Milešově, Vaněk z Sulevic seděním na Ostrém, Petr Vrš z Sá- dlna seděním na Maštově, Vaněk z Sulevic seděním v Měroniciech, Fremut z Krásného Dvoru, Chotek z Vojnína, Smil z Kostelce, rukojmie za napiéd psané Jakubka a Jana z Viésovic, s nimi a za né slibujem svü dobrú, čistú a kresťanskú vierú, rukú společnú a ne- rozdielnú a pod šesti tisíci kopami gr., že to všecko, což svrchu psáno stojí, má zdrženo a učiněno býti beze všéch zmatkuov. Pakli by toho všého neb kterého kusu z těch vécí svrchupsanych Jakübek a Jan svrchu jmenovaní nezdržěčli aneb činili na časy svrchupsané, tehdy vyznávámy tiemto listem sami na sě, že jsme urozeným pánóm panu Albrechtovi, panu Hanušovi a panu Tiemovi svrchupsaným z Koldic propadli základu šest tisíc k. gr. dobrých střiebrných rázu pražského, kterýžto základ již menovaný jmáme a slibujem tiemto listem beze všéch omluv a odpor vše- likakych rukü spolní a nerozdielnü dáti a za- platiti penézi hotovymi svrchupsauym pánóm, a to po upomenutí ve étyféch nedélech bez daléieho prodlévánie a. odkládánie. A jestli pak že bychom toho vščho ne- Archiv Český XXVI. učinili, jehož Bože ostřěz, tehdy inhed potom nazajtřie my všickní rukojmie, kteříž napomenutí budem od našich věřitelóv častopsaných listem, poslem nebo ústně, jeden druhého nečekaje ani sé druh druhým vymlúvaje, máme a sli- bujem vlehnúti a vjieti každý z nás s jedním pacholkem a se dvěma koňoma, nebo miesto sebe poslati panoši řádu rytieřského též s jed- ním pacholkem a se dvěma koňoma do města do Prahy anebo do Rüdnice anebo do Mladého Boleslavé, z téch do jednoho, do domu hospo- dafé ctného, tu kdež nám bude od našich vě- fitelóv nadepsaných ukázáno, a tu pravé a oby- čejné leženie držčti a plniti máme, jakož obyčej a právo v České zemi jest, a odtud slibujem a nemáme na nižádného právo nevy- jieždčti ani vycho[dijti ani kterým kusem toho prázdni býti, dokudž bychme svrchupsaných peněz hlavniech a jistinných, totiž šesti tisícóv k. gr. propadených, penězi hotovými úplně a docela nesplnili a nezaplatili i se všémi škodami, kteréž by naši věřitelé svrchupsaní pro našě nesplněnie vzieli kterak kolivěk, ježto by je svědomím dobrým bez věrovánie a přiesah pokázati mohli. A po čtrnácti dnech, buď ležíno nebo neleženo, dávíme našim vě- fitelóm svrehupsanfm plnú moc i plné právo tiemto listem ty všechny svrchupsané peniezč hlavnie, totiž šest tisíc k. gr. i se všemi ško- dami vzieti a dobyti v krestanech nebo v Zi- dech na naši všéch společnú škodu. Také naši věřitelé nadepsaní jestliže by sě nás rukojmí k ležení doupomínati nemohli, tehdy jim dáváme tiemto listem plnü moc, aby oni sami vlehli a nás k ležení a ku plnění napomínali. A což by kolivěk proleželi, to má býti našě škoda a ne našich véfitelóv. Také věřitelé naši inají plnú moc nás upomínati a na nás svého všelikakým obyčejem, jakž by uměli, dobývati. A my slibujem a nemáme proti tomu býti ani sě toho proti nim zbraňovati žádným obyčejem. A umřčl-li by v tom času který z nás, buďto jistec nebo rukojmie, tehdy my živí a zuostalí slibujem jiného.tak jistého mo- 4
Strana 26
26 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: vitého a dostalého miesto toho umrlého k nám přistaviti v jednom měsieci ode dne toho po- čítajíc umrlého a list tento v táž slova obnoviti, kolikrát koli toho potřebie bude, pod ležením svrchupsaným. A ktoż by koli tento list mél s dobrü vuoli vefitelóv nasich nadepsanych, ten má a mieti bude plni moc i plné právo ke všém vécem svrchupsanym, což tento list svědčí, jako oni sami věřitelé naši. Tomu všemu na potvrzenie a jistotu lepší my jistci i rukojmie svrchupsaní své sme pečeti vlastní s naším plným vědomím i přiznáním přivěsili k tomuto listu. Jenž dán anno domini millesimo qua- dringentesimo tricesimo sexto, feria secunda post festum s. Nicolai coufessoris et episcopi. (Rukop. à. 992 f. 171 a 6. 2082 fol. N. 20) 2. 1467, 11. ûnora. Johannes dictus Jicha de Lichuezowes nomine Anne, uxoris sue, et Mathias, filius eorum — resignaverunt — ius eorum, quod habent — ad quevis bona in civitate Bilina vel iuxta situata per legacionem Katherine, uxoris olim Duchconis dicti Muz et memorate Anne matertere, iuxta tenorem quendam libri civitatis Dilina desuper confectum, Mathie dicto Zaworka, Maioris Civitatis Pra- gensis civi. -— Actum in pleno consilio feria II. in capite ieiunii. (Rukopis 6. 2105 f. 253.) Blahotice. 1. 1359, 29. ledna. (Hejla, vdova po kra- máři Václavovi z Benešova, přikazuje plat z Blahotic ke kostelu sv. Mikuldse na Star. M. Pr.) Nos Nicolaus Reymbote iudex, Seydel institor, Bohuslaus de Leta curia, Johannes Rost, Witko de Monte, Henricus de Freyberg et Ula Silberezeiger, consules iurati, Maioris Civ. Prag. cives, notum facimus tenore pre- Sencium universis, quod quia periti experiencia cum aliis nobis coniuratis in pleno consilio iudagantes et mera veritatis certitudine resci- entes, quod ultimun testamentum olim domine Heyle, quondam Wanconis institoris de De- neschaw, nostri concivis, relicte, quod ipsa ob eius et predecessorum ipsius salubre reme- dium animarum de viginti duarum sexag. gr. den. prag. annuo censu, quarum duas s. gr. cum dimidia s. gr. super domo olim Johannis, generi Benedicti, in platea s. Stephani, quatuor s. gr. cum dimidia s. gr. et duobus leporibus, aut octo gr. pro ipsis leporibus, super domibus Laurencii dicti Strasser et Margarethe, relicte quondam Seidlini Strasser, in platea calcarificum, quatuor s. gr. super domo Longi Frenczlini in platea calcariarum, I s. gr. super curia in Blahotic versus Slanam Seybote de Beneschaw et decem s. gr. super bonis omnibus Jordani Rechezer habuit, condiderat. Itaque de eisdem XXII S. gr. census octo s. gr. uni, septem s. gr. secundo et septem s. gr. tercio sacerdotibus idoneis dari et conferri pure propter deum debeant, ut eorum quilibet per se et quandoque par alium in ecclesia s Nicolai quondam in foro pullorum in Praga unam missam tenere et celebrare debeat eo modo, sicut de iure debet, effectui debito mancipetur. Ideoque precavere volentes, ne eiusdem domine Heyle testamentum predictum depereat aut in ni- chilum redigatur, eiusdem testamenti tutoriam et provisionem ac direccionem discretis viris Leoni sartori, nobis coniurato, Wenceslao Zeybote dicto de Beneschaw ac Nicolao Mey- nussii, nostris concivibus, commisimus ac presen- tibus committimus pleno iure, ut ipsi in solidum id testamentum sic exequi et prosequi ac com- plere, nec non quando et quociens opus fuerit uni, duobus aut tribus sacerdotibus de ipso censu divisim, ut predicitur, providere debeant taliter, sicut in die novissimo summo creatori de hoc voluerint respondere. Taliter eciam, ut quemcunque ex dictis quatuor viris contingat unum ab hac luce migrari, quod alii tres super- viventes habeant, possint et debeant statim alium virum ydoneum loco defuncti, si consul fuerit, tunc unum ex tunc constitutis consulibus, si vero ex communibus fuerit, tunc unum de communitate ad se eligere debent, qui testamenti predicti tutoriam et provisionem
26 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: vitého a dostalého miesto toho umrlého k nám přistaviti v jednom měsieci ode dne toho po- čítajíc umrlého a list tento v táž slova obnoviti, kolikrát koli toho potřebie bude, pod ležením svrchupsaným. A ktoż by koli tento list mél s dobrü vuoli vefitelóv nasich nadepsanych, ten má a mieti bude plni moc i plné právo ke všém vécem svrchupsanym, což tento list svědčí, jako oni sami věřitelé naši. Tomu všemu na potvrzenie a jistotu lepší my jistci i rukojmie svrchupsaní své sme pečeti vlastní s naším plným vědomím i přiznáním přivěsili k tomuto listu. Jenž dán anno domini millesimo qua- dringentesimo tricesimo sexto, feria secunda post festum s. Nicolai coufessoris et episcopi. (Rukop. à. 992 f. 171 a 6. 2082 fol. N. 20) 2. 1467, 11. ûnora. Johannes dictus Jicha de Lichuezowes nomine Anne, uxoris sue, et Mathias, filius eorum — resignaverunt — ius eorum, quod habent — ad quevis bona in civitate Bilina vel iuxta situata per legacionem Katherine, uxoris olim Duchconis dicti Muz et memorate Anne matertere, iuxta tenorem quendam libri civitatis Dilina desuper confectum, Mathie dicto Zaworka, Maioris Civitatis Pra- gensis civi. -— Actum in pleno consilio feria II. in capite ieiunii. (Rukopis 6. 2105 f. 253.) Blahotice. 1. 1359, 29. ledna. (Hejla, vdova po kra- máři Václavovi z Benešova, přikazuje plat z Blahotic ke kostelu sv. Mikuldse na Star. M. Pr.) Nos Nicolaus Reymbote iudex, Seydel institor, Bohuslaus de Leta curia, Johannes Rost, Witko de Monte, Henricus de Freyberg et Ula Silberezeiger, consules iurati, Maioris Civ. Prag. cives, notum facimus tenore pre- Sencium universis, quod quia periti experiencia cum aliis nobis coniuratis in pleno consilio iudagantes et mera veritatis certitudine resci- entes, quod ultimun testamentum olim domine Heyle, quondam Wanconis institoris de De- neschaw, nostri concivis, relicte, quod ipsa ob eius et predecessorum ipsius salubre reme- dium animarum de viginti duarum sexag. gr. den. prag. annuo censu, quarum duas s. gr. cum dimidia s. gr. super domo olim Johannis, generi Benedicti, in platea s. Stephani, quatuor s. gr. cum dimidia s. gr. et duobus leporibus, aut octo gr. pro ipsis leporibus, super domibus Laurencii dicti Strasser et Margarethe, relicte quondam Seidlini Strasser, in platea calcarificum, quatuor s. gr. super domo Longi Frenczlini in platea calcariarum, I s. gr. super curia in Blahotic versus Slanam Seybote de Beneschaw et decem s. gr. super bonis omnibus Jordani Rechezer habuit, condiderat. Itaque de eisdem XXII S. gr. census octo s. gr. uni, septem s. gr. secundo et septem s. gr. tercio sacerdotibus idoneis dari et conferri pure propter deum debeant, ut eorum quilibet per se et quandoque par alium in ecclesia s Nicolai quondam in foro pullorum in Praga unam missam tenere et celebrare debeat eo modo, sicut de iure debet, effectui debito mancipetur. Ideoque precavere volentes, ne eiusdem domine Heyle testamentum predictum depereat aut in ni- chilum redigatur, eiusdem testamenti tutoriam et provisionem ac direccionem discretis viris Leoni sartori, nobis coniurato, Wenceslao Zeybote dicto de Beneschaw ac Nicolao Mey- nussii, nostris concivibus, commisimus ac presen- tibus committimus pleno iure, ut ipsi in solidum id testamentum sic exequi et prosequi ac com- plere, nec non quando et quociens opus fuerit uni, duobus aut tribus sacerdotibus de ipso censu divisim, ut predicitur, providere debeant taliter, sicut in die novissimo summo creatori de hoc voluerint respondere. Taliter eciam, ut quemcunque ex dictis quatuor viris contingat unum ab hac luce migrari, quod alii tres super- viventes habeant, possint et debeant statim alium virum ydoneum loco defuncti, si consul fuerit, tunc unum ex tunc constitutis consulibus, si vero ex communibus fuerit, tunc unum de communitate ad se eligere debent, qui testamenti predicti tutoriam et provisionem
Strana 27
Blaholice— Bohmice. 27 una cum ipsis prompte et fideliter prosequa- tur. Quia eciam pretactus decem s. gr. census, qui super prefati Jordani Rechezer bonis habetur, potest per ipsum Jordanum, heredes et successores suos reemi iterato, idcirco si et quando reemptus fuerit, sique pro ipsis pecuniis, pro quibus idem census fuerit reemptus, alius census statim et quamdiu comparari et emi non posset, eciam si quidquam in dietis viginti duabus s. gr. census per quemcunque modum deperierit, tamdiu cuilibet predictorum trium sacerdotum in suo censu iuxta ratam cuiuslibet sexagene census debet deperire. Eo evidenter expresso, quod hec littera et omnes alie littere ad dictum testa- mentum pertinentes non iu alterius, quam in consulis, qui ex dictis quatuor tutoribus est vel fuerit, debet esse potestate, et quod alii tres, qui sunt vel qui ex communibus fuerint, Circa premissa sine consensu et voluntate con- sulis, qui est vel qui fuerit, nullam debent habere faciendi facultatem. Iu quorum testi- monium et robur perpetuo valiturum sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum feria tercia ante festum Purificacionis s. Marie pro- xima, anno filii eiusdem M? trecentisimo quin- quagesimo nono. (Rukop. é. 997 f 28.) 2. 1442, 4. ûnora. Pána Boha v&emohü- cieho pomoci v této mé pilné potřebě přede vším žádaje já Aleš z Kladna, měštěnín Nov. M. Pr. — duom muoj na rynku na rohu proti kaple Těla božieho —, chmelnici v Svlačcích — druhü na Smiechové —, pét k. bez dvanádeti. gr. úroka a platu ročného a věčného na dvoře i na dědinách v Blahoticích u Slaného na Ur- banovi i na jeho budûcich — odkazuji — Anně, manželce mé milé, panně Kačce a Marthě vdané, dcerám iným — na rovný rozdiel —. Jenž psán a dán v neděli po Hromuicích leta — XLII. (Rukop. č. 2096 F. I. 8.) 3. 1532, 12. května. Petr Doupovec z Dou- pova přiznal se — že dědictvie své v Blahoti- cích, tvrz, dvuor popl. s poplužím a dvory kmecí — prodal Janovi Lunikovskému z Vra- ního — za 950 k. gr. č. — Stalo se l. 1532 v úterý po sv. Urbanu. (Desky zemské větší č. 2, fol. B. 16.) 4. 1533, 17. prosince. Kateřina z Kozojed, manželka někdy Smila Ražického ze Vchynic, polovici vinice nad Blahoticemi blíž k Slanému ležící s puol lisem — prodala Janovi Kotláři, měštěnínu Nov. M. Pr., za sto a čtyry k. gr. pr. (Desky zemské větší č. 4 fol. C. 13.) Blatná. 1423, 7. července. Dominus Purkardus de Janovic fer, IIII. post festum s. Procopii reposuit coram dominis in consilio [Maioris Civ. Prag.] X. sexag. gr. census annui de bonis hospitalis in Blatna. (Rukop. č. 2099 f. 111.) Bohmice. 1. 1432, 1. února. Iuxta amicabilem com- posicionem et pronuncciacionem — Stephanus de alia parte resignat — sex s. gr. census annui et perpetui, quem habere dinoscitur in et super curia antiqui Bohmiczonis in villa Bohmiez, Alssoni privigno suo, Johanni et Ste- phano filiis suis, sie videlicet, ut ipsi simultanee dictum censum exigant et repetant —. Datum feria VI. ante Purificacionem a. etc. XXXII. (Rukop. é. 2099 f. 324.) 2. 1437, 4. listopadu. Narovnání v rozepři mezi bratřími Bohmickými z Bohmic.) Když jest pře a nesnáz byla mezi Mikulášem, Pe- tříkem a jinými jich bratřími řečenými Boh- mičky z jedné, Maršem a Michaelem, bratrem jeho z Bohmic, z strany druhé o některaké dědiny a ploty, i také o svády mezi nimi mimo smlúvu přátelskú vzniklú, tehda Kříž platnéř a Matěj Drdák, ubrmané a přátelští smlúvce mocní od stran svrchupsaných s povolením panským mocně vydaní a vyvolení, mezi týmaž stranoma vyřkli jsú a vypověděli a tiemto zápisem vy- řiekají a vypoviedají osobně v plné radě Sta- rého města Pražského stojícíma: aby obě straně svrchupsané se všemi svými přátely a pomoc- níky i se všemi s těmi, ktoby pro ně chtěli 4*
Blaholice— Bohmice. 27 una cum ipsis prompte et fideliter prosequa- tur. Quia eciam pretactus decem s. gr. census, qui super prefati Jordani Rechezer bonis habetur, potest per ipsum Jordanum, heredes et successores suos reemi iterato, idcirco si et quando reemptus fuerit, sique pro ipsis pecuniis, pro quibus idem census fuerit reemptus, alius census statim et quamdiu comparari et emi non posset, eciam si quidquam in dietis viginti duabus s. gr. census per quemcunque modum deperierit, tamdiu cuilibet predictorum trium sacerdotum in suo censu iuxta ratam cuiuslibet sexagene census debet deperire. Eo evidenter expresso, quod hec littera et omnes alie littere ad dictum testa- mentum pertinentes non iu alterius, quam in consulis, qui ex dictis quatuor tutoribus est vel fuerit, debet esse potestate, et quod alii tres, qui sunt vel qui ex communibus fuerint, Circa premissa sine consensu et voluntate con- sulis, qui est vel qui fuerit, nullam debent habere faciendi facultatem. Iu quorum testi- monium et robur perpetuo valiturum sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum feria tercia ante festum Purificacionis s. Marie pro- xima, anno filii eiusdem M? trecentisimo quin- quagesimo nono. (Rukop. é. 997 f 28.) 2. 1442, 4. ûnora. Pána Boha v&emohü- cieho pomoci v této mé pilné potřebě přede vším žádaje já Aleš z Kladna, měštěnín Nov. M. Pr. — duom muoj na rynku na rohu proti kaple Těla božieho —, chmelnici v Svlačcích — druhü na Smiechové —, pét k. bez dvanádeti. gr. úroka a platu ročného a věčného na dvoře i na dědinách v Blahoticích u Slaného na Ur- banovi i na jeho budûcich — odkazuji — Anně, manželce mé milé, panně Kačce a Marthě vdané, dcerám iným — na rovný rozdiel —. Jenž psán a dán v neděli po Hromuicích leta — XLII. (Rukop. č. 2096 F. I. 8.) 3. 1532, 12. května. Petr Doupovec z Dou- pova přiznal se — že dědictvie své v Blahoti- cích, tvrz, dvuor popl. s poplužím a dvory kmecí — prodal Janovi Lunikovskému z Vra- ního — za 950 k. gr. č. — Stalo se l. 1532 v úterý po sv. Urbanu. (Desky zemské větší č. 2, fol. B. 16.) 4. 1533, 17. prosince. Kateřina z Kozojed, manželka někdy Smila Ražického ze Vchynic, polovici vinice nad Blahoticemi blíž k Slanému ležící s puol lisem — prodala Janovi Kotláři, měštěnínu Nov. M. Pr., za sto a čtyry k. gr. pr. (Desky zemské větší č. 4 fol. C. 13.) Blatná. 1423, 7. července. Dominus Purkardus de Janovic fer, IIII. post festum s. Procopii reposuit coram dominis in consilio [Maioris Civ. Prag.] X. sexag. gr. census annui de bonis hospitalis in Blatna. (Rukop. č. 2099 f. 111.) Bohmice. 1. 1432, 1. února. Iuxta amicabilem com- posicionem et pronuncciacionem — Stephanus de alia parte resignat — sex s. gr. census annui et perpetui, quem habere dinoscitur in et super curia antiqui Bohmiczonis in villa Bohmiez, Alssoni privigno suo, Johanni et Ste- phano filiis suis, sie videlicet, ut ipsi simultanee dictum censum exigant et repetant —. Datum feria VI. ante Purificacionem a. etc. XXXII. (Rukop. é. 2099 f. 324.) 2. 1437, 4. listopadu. Narovnání v rozepři mezi bratřími Bohmickými z Bohmic.) Když jest pře a nesnáz byla mezi Mikulášem, Pe- tříkem a jinými jich bratřími řečenými Boh- mičky z jedné, Maršem a Michaelem, bratrem jeho z Bohmic, z strany druhé o některaké dědiny a ploty, i také o svády mezi nimi mimo smlúvu přátelskú vzniklú, tehda Kříž platnéř a Matěj Drdák, ubrmané a přátelští smlúvce mocní od stran svrchupsaných s povolením panským mocně vydaní a vyvolení, mezi týmaž stranoma vyřkli jsú a vypověděli a tiemto zápisem vy- řiekají a vypoviedají osobně v plné radě Sta- rého města Pražského stojícíma: aby obě straně svrchupsané se všemi svými přátely a pomoc- níky i se všemi s těmi, ktoby pro ně chtěli 4*
Strana 28
28 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: učiniti nebo nechati, byli svoji dobří přietelé, ničím zlým sobě těch nechutí nezpomínajíce, než aby k sobě přiezeň a lásku súsedskúů všudy okazovali. Pakli by která strana svrchu- psaná buďto sama skrze sě anebo skrze své pomocníky druhé straně které nechuti pro pří- činu svrchupsanú ukazovala a jie sobě zpo- mínali, a to dobrým svědomím bylo dokázáno, tehda ta strana nedržecí aby propadla padesáte kop gr., pánóm purgmistru a konšelóm svrchu- psaného města Pražského polovici, a strana držící druhů polovici. Pak o ty dědiny a o plot svrchupsaní ubrmané to sobě pozuostavují, že to mají mezi nimi ohledati časem a miestem, a jakož oni ohledajíce jim přikáží a rozkáží, na tom aby přestali pod základem svrchupsa- ným. Actum feria II. post diem Simonis et Iude apostolorum Wenceslao Dursmid protunc magistro civium existente anno oc ut supra [1437.] (Rukop. č. 2099 fol. 433.) 3. 1484, 21. února. (Jan z Plané odkazuje platy z Bohmic bratru svému Bartošovi z Ta- chova.) My starší obecní Starého M. Pr. vy- znáváme 9c: kterak slovutní Jan Zajieček a Jan z Radiče, spolustarší naši, vyznali sú a vysvěd- čili před námi oba jednostajně: Jakož ku prosbě a žádosti slovutného Jana z Plané, spolumě- štěnína našeho „od bielého měsiece“, vysláni byli sú ot nás k němu na kšaft, že týž Jan z Plané, ačkoli nemocen jsa aneduživ na těle, však proto rozumu zdravého i paměti dobré požívaje, zřiedil jest a zpósobil před nimi poru- čenstvie o statku svém řádně obyčejem tako- výmto: Takže duom svuoj „u bielého měsiece“ výš- dotčeného, v němž bydlí, a podle toho i s tiem také všeckeren jiný statek svuoj — dal jest dobrovolně a tiemto kšaftem svým — otdává opatrnému Bartošovi z Tachova, bratru svému, a Kryštoforovi synu jeho, i jiným dědicóm jich, — jmenovitě pak duom nadepsaný „u bielého měsiece“, dvě vinici a zahradu s jich domy, item v Stativnici VW'/, k. .gr. úroka ročnieho s dvory kmecími, it. v Trnové II k. gr. úroka roč., it. v Šalomúnově Lhotě dvuor kmecí, v kterémž sedí Jakub Leptěj a platí 1 k. gr. platu roč., it. v Prosinicích dvuor kmecí, v němžto sedí Brancuov syn a platí CIIII gr. platu roč., it. VII k. gr. úroka roč. v Bohmi- cích na dědictví Mikulášově tudiež v Bohmicích, it. na dědictví v Letkách úroka roč. a věč- ného IIII k. gr., it. IIY k. gr. dluhu —, kterýž má na dědictví Mikuláše Chocholky z Pusté Dobré a z Krče a z nich platí X k. gr. úroka a platu roč., it. na dědictví v Podmoklech C k. gr. dluhu spravedlivého, z nichžto úroka roó- nieho X k. gr. it., na Janovi Gerunkovi, sedí v Lázsku, sto k. gr., s nichž platí X k. gr. úroka roč., it. na Václavovi koláři, súsedu našem, V k. gr. platu roč., a v Skuřiech tři člo- věky s platem —, jak to všecko deskami zem- skými i dvorskými má zapsáno —. A poněvadž dsky nyní otevřieny nejsú a on jich dojíti nemuož, aby nadepsanému Bartošovi, bratru svému, i jeho dědicóm to vložil v též dsky, ale tiemto kšaftem svým jim to zavazuje a za- pisuje až do dojitie desk —. Item oznámil jest také, že Mařík z Li- polaj dlužen jest jemu XX k. gr., z nichžto platí I?/, k. gr. úroka roč., za něhožto rukojmie jsú odtudž Václav řečený Dubský, rychtář, Řehák, Vávra a Václav z Stativnice, Matěj řečený Rataj, a Janek bratr Matějuov, chtě tomu také při tom týž Jan a nadepsanému bratru svému i dědicuom jeho porúčeje a roz- kazuje, aby po smrti jeho, bude-li řád, těch IIC k. gr., kteréž nahoře dotčený Mikuláš Cho- cholka dlužen jest, — do kostela na hrad k sv. Václavu obrátil k kaplanství věčnému; pakli by řád nebyl, ale jinam aby to obráceno bylo k věčnému kaplanství —. It. také z téhož statku svého otkazuje — panně Margarethě, Johannesové dceři z Tachova, 4 k. gr. míš. a Katheřině, Hrubcově dceři z Plané, XXV k. gr. m. —. Jenž jest dán sabbato ante ca- thedram s. Petri. (Rukop. č. 2119 f. X 8.) 4. 1514, 5. čce. Antonius z Bohmic fecit testamentum fer, IIII. ante Johannem Hus. —
28 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: učiniti nebo nechati, byli svoji dobří přietelé, ničím zlým sobě těch nechutí nezpomínajíce, než aby k sobě přiezeň a lásku súsedskúů všudy okazovali. Pakli by která strana svrchu- psaná buďto sama skrze sě anebo skrze své pomocníky druhé straně které nechuti pro pří- činu svrchupsanú ukazovala a jie sobě zpo- mínali, a to dobrým svědomím bylo dokázáno, tehda ta strana nedržecí aby propadla padesáte kop gr., pánóm purgmistru a konšelóm svrchu- psaného města Pražského polovici, a strana držící druhů polovici. Pak o ty dědiny a o plot svrchupsaní ubrmané to sobě pozuostavují, že to mají mezi nimi ohledati časem a miestem, a jakož oni ohledajíce jim přikáží a rozkáží, na tom aby přestali pod základem svrchupsa- ným. Actum feria II. post diem Simonis et Iude apostolorum Wenceslao Dursmid protunc magistro civium existente anno oc ut supra [1437.] (Rukop. č. 2099 fol. 433.) 3. 1484, 21. února. (Jan z Plané odkazuje platy z Bohmic bratru svému Bartošovi z Ta- chova.) My starší obecní Starého M. Pr. vy- znáváme 9c: kterak slovutní Jan Zajieček a Jan z Radiče, spolustarší naši, vyznali sú a vysvěd- čili před námi oba jednostajně: Jakož ku prosbě a žádosti slovutného Jana z Plané, spolumě- štěnína našeho „od bielého měsiece“, vysláni byli sú ot nás k němu na kšaft, že týž Jan z Plané, ačkoli nemocen jsa aneduživ na těle, však proto rozumu zdravého i paměti dobré požívaje, zřiedil jest a zpósobil před nimi poru- čenstvie o statku svém řádně obyčejem tako- výmto: Takže duom svuoj „u bielého měsiece“ výš- dotčeného, v němž bydlí, a podle toho i s tiem také všeckeren jiný statek svuoj — dal jest dobrovolně a tiemto kšaftem svým — otdává opatrnému Bartošovi z Tachova, bratru svému, a Kryštoforovi synu jeho, i jiným dědicóm jich, — jmenovitě pak duom nadepsaný „u bielého měsiece“, dvě vinici a zahradu s jich domy, item v Stativnici VW'/, k. .gr. úroka ročnieho s dvory kmecími, it. v Trnové II k. gr. úroka roč., it. v Šalomúnově Lhotě dvuor kmecí, v kterémž sedí Jakub Leptěj a platí 1 k. gr. platu roč., it. v Prosinicích dvuor kmecí, v němžto sedí Brancuov syn a platí CIIII gr. platu roč., it. VII k. gr. úroka roč. v Bohmi- cích na dědictví Mikulášově tudiež v Bohmicích, it. na dědictví v Letkách úroka roč. a věč- ného IIII k. gr., it. IIY k. gr. dluhu —, kterýž má na dědictví Mikuláše Chocholky z Pusté Dobré a z Krče a z nich platí X k. gr. úroka a platu roč., it. na dědictví v Podmoklech C k. gr. dluhu spravedlivého, z nichžto úroka roó- nieho X k. gr. it., na Janovi Gerunkovi, sedí v Lázsku, sto k. gr., s nichž platí X k. gr. úroka roč., it. na Václavovi koláři, súsedu našem, V k. gr. platu roč., a v Skuřiech tři člo- věky s platem —, jak to všecko deskami zem- skými i dvorskými má zapsáno —. A poněvadž dsky nyní otevřieny nejsú a on jich dojíti nemuož, aby nadepsanému Bartošovi, bratru svému, i jeho dědicóm to vložil v též dsky, ale tiemto kšaftem svým jim to zavazuje a za- pisuje až do dojitie desk —. Item oznámil jest také, že Mařík z Li- polaj dlužen jest jemu XX k. gr., z nichžto platí I?/, k. gr. úroka roč., za něhožto rukojmie jsú odtudž Václav řečený Dubský, rychtář, Řehák, Vávra a Václav z Stativnice, Matěj řečený Rataj, a Janek bratr Matějuov, chtě tomu také při tom týž Jan a nadepsanému bratru svému i dědicuom jeho porúčeje a roz- kazuje, aby po smrti jeho, bude-li řád, těch IIC k. gr., kteréž nahoře dotčený Mikuláš Cho- cholka dlužen jest, — do kostela na hrad k sv. Václavu obrátil k kaplanství věčnému; pakli by řád nebyl, ale jinam aby to obráceno bylo k věčnému kaplanství —. It. také z téhož statku svého otkazuje — panně Margarethě, Johannesové dceři z Tachova, 4 k. gr. míš. a Katheřině, Hrubcově dceři z Plané, XXV k. gr. m. —. Jenž jest dán sabbato ante ca- thedram s. Petri. (Rukop. č. 2119 f. X 8.) 4. 1514, 5. čce. Antonius z Bohmic fecit testamentum fer, IIII. ante Johannem Hus. —
Strana 29
Bohuliby— Co se pak dvoru mého dotýče, který sem pro- dal v Bohmicích, na němž ještě mám sto kop m. bez pěti —, z těch peněz — aby sobě vzali k záduší sv. Petra do Bobmic XX kop m. (Rukop. č. 8 f. 7.) 5. 1517, 14. ledna. Petr Huša z Čimic, Janák z Bohmic, Jan z Ovence a Král Jíra z Bohmic — seznali se, že súce kostelníci na místě všie osady kostela v Bohmicích k sobě sú přijali X k. gr. pr. od Kateřiny Klíčové; kterýchžto X kop byl jest odkázal nebožtík Tošek, strýc její, k nadepsanému záduší. —- Act. anno MDXVII fer. IIII. ante Agnetis. (Rukop. é. 94. II. fol. 213) Bohuliby. 1419, 26. tnora. (Kldster Ostrovsky smé- ňuje Bohuliby a jiné zboží s bratřími z Kor- kyně.) My kněz Franěk, z božie milosti opat kláštera sv. Jana Ostrovského, s plnü volí i s povolením všieho konventu téhož kláštera Ostrovského vyznáváme tiemto listem obecně každému, ktož by jej četl anebo čtúce slyšal, že sme s dobrým rozmyslem i také s přá- telski věrnúů radů učinili takovúto směnu s slovutnými panošemi, s Janem řečeným Kor- kyní i s jeho bratří o ten dvór o Hořijany i s rybníkem, s lukami, s lesy i s dědinami ornými i neornými i S plným panstvím, nic tu sobě neostavujíce, o to o jich dédictvie a o ten dvór, o oboru a k tomu o Kamenná Vrata se třmi veskami, ježto slovů Bohuliby, Lúky a Podlúčie, a to s rybníky, s lukami, s lesy, s potoky i s dédinami ornymi i neor- nými, k jich plnému panství, nic tu sobě ne- ostavujice, a na tom jim nemáme přčkážeti ani naši budúcí. A k tomu sme od nich přijeli na to zbožie osmdesáte k. gr. peněz čistých, střiebrných rázu pražského, peněz hotových. A na potvrzenie toho vSého já knéz Franěk, opat svrchupsany, pecet svü a pe- Cet konventskü klástera svrchupsaného s mi i s jich všéch dobrü volí k tomuto listu jsem přivěsiti kázal. Jenž jest psán a dán v Ostrově Boješice. 29 v klástefé leta od narozenie boZieho M*'CCCC? bez jednoho dvadcátého v tu neděli před masopustem. (Rukop. &. 992 f. 68.) Bohuslav u Žlutic. 1474, 28. března. (Martin Vlášek odka- zuje právo své v Bohuslavi manželce své) Ve jméno božie amen. Já Martin řečený Vlášek, někdy ze Žlutic a již v Star. M. Pražském u Václava, zetě mého, proti dvoru královskému bydlející, vyznávám — že statek muoj vše- ckeren — a jmenovitě také právo své všecko, kteréž mi koli dskami zemskými v Bohuslavie blíž Žlutic — příleží a příslušie, — odkazuji — Katheřině, manželce mé milé —. Než po po smrti jejie — poróliem, aby to všecko na Dorothu a Katheřinu dcery mé připadlo --. Oznamuji také při tom, že osoby dolepsané v Žluticích i odtudž blíž jsú mi v dluziech těchto povinni —: Jan, Machkuov syn, za duom V k. gr., Hanín IIII k. gr, Macek V k. gr., Rychta z Radětína I k. gr., pastorek Šimon- kuov z Vladořic III fi. ung., Jakub z Močidlic XL gr. a Jakub z Vladoře LXXX gr. — Act. fer. II. ante Ambrosii. (Rukop. č. 2119 f. S. 2.) Bohušice u Benešova. 1446, 1. října. My purgmistr a konšelé Nov. M. Pr. vyznáváme — že — poctivá paní Bonuse Aldíková z Poménie, nase spoluoby- vajicie, — vzdala jest mocně Václavovi synu Jenkovu z Benešova, zeti svému, a panie Jitce, dceři své, téhož Václava manželce, Aničce a Duoře, dcerám jich, — dvé kopé a dvadceti gr. úroka ročnieho a věčného na Markové v Bohušicích. — Jenž psán a dán v sobotu nazajtřie po sv. Jeronymovi leta — čtyřid- cátého šestého. (Rukop. č. 2096 f. L. 3.) Boješice. 1426, 22. dubna. Henzlinus carnifex, su- premus superarbiter — inter Dorotheam, nover- cam Luce Marci, relictam vero Janconis nati Peczman, pretextu dotalicii parte ex una et
Bohuliby— Co se pak dvoru mého dotýče, který sem pro- dal v Bohmicích, na němž ještě mám sto kop m. bez pěti —, z těch peněz — aby sobě vzali k záduší sv. Petra do Bobmic XX kop m. (Rukop. č. 8 f. 7.) 5. 1517, 14. ledna. Petr Huša z Čimic, Janák z Bohmic, Jan z Ovence a Král Jíra z Bohmic — seznali se, že súce kostelníci na místě všie osady kostela v Bohmicích k sobě sú přijali X k. gr. pr. od Kateřiny Klíčové; kterýchžto X kop byl jest odkázal nebožtík Tošek, strýc její, k nadepsanému záduší. —- Act. anno MDXVII fer. IIII. ante Agnetis. (Rukop. é. 94. II. fol. 213) Bohuliby. 1419, 26. tnora. (Kldster Ostrovsky smé- ňuje Bohuliby a jiné zboží s bratřími z Kor- kyně.) My kněz Franěk, z božie milosti opat kláštera sv. Jana Ostrovského, s plnü volí i s povolením všieho konventu téhož kláštera Ostrovského vyznáváme tiemto listem obecně každému, ktož by jej četl anebo čtúce slyšal, že sme s dobrým rozmyslem i také s přá- telski věrnúů radů učinili takovúto směnu s slovutnými panošemi, s Janem řečeným Kor- kyní i s jeho bratří o ten dvór o Hořijany i s rybníkem, s lukami, s lesy i s dědinami ornými i neornými i S plným panstvím, nic tu sobě neostavujíce, o to o jich dédictvie a o ten dvór, o oboru a k tomu o Kamenná Vrata se třmi veskami, ježto slovů Bohuliby, Lúky a Podlúčie, a to s rybníky, s lukami, s lesy, s potoky i s dédinami ornymi i neor- nými, k jich plnému panství, nic tu sobě ne- ostavujice, a na tom jim nemáme přčkážeti ani naši budúcí. A k tomu sme od nich přijeli na to zbožie osmdesáte k. gr. peněz čistých, střiebrných rázu pražského, peněz hotových. A na potvrzenie toho vSého já knéz Franěk, opat svrchupsany, pecet svü a pe- Cet konventskü klástera svrchupsaného s mi i s jich všéch dobrü volí k tomuto listu jsem přivěsiti kázal. Jenž jest psán a dán v Ostrově Boješice. 29 v klástefé leta od narozenie boZieho M*'CCCC? bez jednoho dvadcátého v tu neděli před masopustem. (Rukop. &. 992 f. 68.) Bohuslav u Žlutic. 1474, 28. března. (Martin Vlášek odka- zuje právo své v Bohuslavi manželce své) Ve jméno božie amen. Já Martin řečený Vlášek, někdy ze Žlutic a již v Star. M. Pražském u Václava, zetě mého, proti dvoru královskému bydlející, vyznávám — že statek muoj vše- ckeren — a jmenovitě také právo své všecko, kteréž mi koli dskami zemskými v Bohuslavie blíž Žlutic — příleží a příslušie, — odkazuji — Katheřině, manželce mé milé —. Než po po smrti jejie — poróliem, aby to všecko na Dorothu a Katheřinu dcery mé připadlo --. Oznamuji také při tom, že osoby dolepsané v Žluticích i odtudž blíž jsú mi v dluziech těchto povinni —: Jan, Machkuov syn, za duom V k. gr., Hanín IIII k. gr, Macek V k. gr., Rychta z Radětína I k. gr., pastorek Šimon- kuov z Vladořic III fi. ung., Jakub z Močidlic XL gr. a Jakub z Vladoře LXXX gr. — Act. fer. II. ante Ambrosii. (Rukop. č. 2119 f. S. 2.) Bohušice u Benešova. 1446, 1. října. My purgmistr a konšelé Nov. M. Pr. vyznáváme — že — poctivá paní Bonuse Aldíková z Poménie, nase spoluoby- vajicie, — vzdala jest mocně Václavovi synu Jenkovu z Benešova, zeti svému, a panie Jitce, dceři své, téhož Václava manželce, Aničce a Duoře, dcerám jich, — dvé kopé a dvadceti gr. úroka ročnieho a věčného na Markové v Bohušicích. — Jenž psán a dán v sobotu nazajtřie po sv. Jeronymovi leta — čtyřid- cátého šestého. (Rukop. č. 2096 f. L. 3.) Boješice. 1426, 22. dubna. Henzlinus carnifex, su- premus superarbiter — inter Dorotheam, nover- cam Luce Marci, relictam vero Janconis nati Peczman, pretextu dotalicii parte ex una et
Strana 30
30 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. Wenceslaum, fratrem dicti Janconis, parte ver- tente ex altera in pleno consilio Maior. Civ. Pr. fecit finalem — pronuncciacionem, man- dans — dicte Dorothee, ut de municione et curia — in villa Bogessicz, dum et quando de eisdem condescendere debuerit, non plus secum tollat et aufferat, preterquam leetisternia et id, quid secum ibidem attulit. Dicto vero Wenceslao mandavit, ut dicte Dorothee, si et in quantum eadem bona in Bogessicz habere voluerit, dat et assignet guadraginta s. gr. — et alias XL s. gr. eidem Dorothee in festo Nativitatis Christi proxime venturo —. Et cum hoc fecerit, ex tunc dicta Dorothea tene- bitur et debebit dicto Wenceslao de dictis bonis — condescendere —. Actum in pleno consilio feria II. ante Georgii (Rukop. č. 2099 f. 186.) Boleslav Mladý. 1486, 20. února. (Boleslavští píší radě Staroměstské v Praze v příčině odkazu Jana syna Valentova ) Velikomocné opatrnosti pá- nuom purgmistru a radě Starého M. Pr., pá- nuom a súseduom v Pánu Jezu Kristu nám milým, my purgmistr a konšelé města Bole- slavě Mladého službu naši s žádostí všeho dobrého napřed předcházejíc a na vědomie i ku paměti vašie milosti přivodíme: A jsúce zpraveni, že opatrný muž pan Jan, syn Va- lentuov a vnuk Karlíkuov, již dobré paměti obyvateluov města našeho a svých předkuov, jsa hnut láskú a pamětí na své předky a jich dobroděnie jemu z mladých let učiněné, i jsa v službě vašie milosti a mezi vámi obývav, a jsa navštieven od Pána Boha nemocí a ještě jsa zdravého rozomu, že by zpuosob a kšaft řádný vedle své vuole zpuosobil a zřiedil, a dobrovolně otkázal vašie milosti, pane purg- mistře, a panu Jírovi od jednorožce, aby k zá- duší kostela našeho vašie milosti některé věci poručeny byly k vydání, o nichžto snad vašie milosti i jiných některých pánuov tajno nenie. I prosímy my vašie milosti jakožto pánuov přátel a soused našich milých, že ráčíte ty věci otkázané vydati panu Zachařovi, hajtmanu pána našeho milostivého a našemu, anebo knězi Václavovi, faráři našemu. A když sě to tak stane a ty věci že budú vydány, vašie milost ani poručníci již psaného Jana časy věčnými a budúcími tiemto listem jste guittováni a mocně propuštěni. A to pod pečetí našeho města přitištění na svědomie, jenž jest dán a psán leta božieho tisícieho čtyřstého osmde- satého šestého, ten pondělí před sv. Petrem na stolici povýšení. (Rukop. č. 94 II. f. 36.) Bor u Horažďovic. 1527, 4. května. Jan syn Tuomuov z Do- brotic, na místě Markety, mateře své, i také na miestě vší obce a zádušie kostela v Boru, seznal se jest, že jest prijal VILY, k. gr. č. k ruce Markety, mateře své, a také k ruce té vší osady a záduší v Boru na tu sumu, kdež jest nebožtík Mikuláš sladovník, synu Mar- kety předepsané z Dobrotic, jí mateři své od- kázal XII k. gr. č. a do Boru III k. gr. pr. k tomu záduší, od Jana Kapra sladovníka. Act. sabbato post Invenc. s. Crucis a. MDXXVII. (Rukop. č. 534. [II. fol. 99.) Boreč u Lovosic. 1418, 13. ledna. (Martinovi z Úštavy zapsán plat v Borči a Újezdě.) Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recognosci- mus —, guod sicut strenuus vir dominus Marti- nus de Ussthavy miles, coram nobis — racione debiti, in quo sibi Johannes de Nichil post mortem suam remansit debitorie obligatus, Katherinam, dicti Johannis relictam, nec non orphanos ipsius Johannis ac Bietkam, olim Casparis Schotter relictam, pluries impetivit, sic quod per nostram diffinitivam sentenciam dictis par- tibus per nos edictum extitit, guod prefate Katherina et Bietka ac orphani dicti Johannis prefato domino Martino militi pro suo debito debeant satisfacere. Tandem dictus dominus Martinus una cum dictis Katherina et Bietka ad nostram pervenerunt presenciam, ibique
30 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. Wenceslaum, fratrem dicti Janconis, parte ver- tente ex altera in pleno consilio Maior. Civ. Pr. fecit finalem — pronuncciacionem, man- dans — dicte Dorothee, ut de municione et curia — in villa Bogessicz, dum et quando de eisdem condescendere debuerit, non plus secum tollat et aufferat, preterquam leetisternia et id, quid secum ibidem attulit. Dicto vero Wenceslao mandavit, ut dicte Dorothee, si et in quantum eadem bona in Bogessicz habere voluerit, dat et assignet guadraginta s. gr. — et alias XL s. gr. eidem Dorothee in festo Nativitatis Christi proxime venturo —. Et cum hoc fecerit, ex tunc dicta Dorothea tene- bitur et debebit dicto Wenceslao de dictis bonis — condescendere —. Actum in pleno consilio feria II. ante Georgii (Rukop. č. 2099 f. 186.) Boleslav Mladý. 1486, 20. února. (Boleslavští píší radě Staroměstské v Praze v příčině odkazu Jana syna Valentova ) Velikomocné opatrnosti pá- nuom purgmistru a radě Starého M. Pr., pá- nuom a súseduom v Pánu Jezu Kristu nám milým, my purgmistr a konšelé města Bole- slavě Mladého službu naši s žádostí všeho dobrého napřed předcházejíc a na vědomie i ku paměti vašie milosti přivodíme: A jsúce zpraveni, že opatrný muž pan Jan, syn Va- lentuov a vnuk Karlíkuov, již dobré paměti obyvateluov města našeho a svých předkuov, jsa hnut láskú a pamětí na své předky a jich dobroděnie jemu z mladých let učiněné, i jsa v službě vašie milosti a mezi vámi obývav, a jsa navštieven od Pána Boha nemocí a ještě jsa zdravého rozomu, že by zpuosob a kšaft řádný vedle své vuole zpuosobil a zřiedil, a dobrovolně otkázal vašie milosti, pane purg- mistře, a panu Jírovi od jednorožce, aby k zá- duší kostela našeho vašie milosti některé věci poručeny byly k vydání, o nichžto snad vašie milosti i jiných některých pánuov tajno nenie. I prosímy my vašie milosti jakožto pánuov přátel a soused našich milých, že ráčíte ty věci otkázané vydati panu Zachařovi, hajtmanu pána našeho milostivého a našemu, anebo knězi Václavovi, faráři našemu. A když sě to tak stane a ty věci že budú vydány, vašie milost ani poručníci již psaného Jana časy věčnými a budúcími tiemto listem jste guittováni a mocně propuštěni. A to pod pečetí našeho města přitištění na svědomie, jenž jest dán a psán leta božieho tisícieho čtyřstého osmde- satého šestého, ten pondělí před sv. Petrem na stolici povýšení. (Rukop. č. 94 II. f. 36.) Bor u Horažďovic. 1527, 4. května. Jan syn Tuomuov z Do- brotic, na místě Markety, mateře své, i také na miestě vší obce a zádušie kostela v Boru, seznal se jest, že jest prijal VILY, k. gr. č. k ruce Markety, mateře své, a také k ruce té vší osady a záduší v Boru na tu sumu, kdež jest nebožtík Mikuláš sladovník, synu Mar- kety předepsané z Dobrotic, jí mateři své od- kázal XII k. gr. č. a do Boru III k. gr. pr. k tomu záduší, od Jana Kapra sladovníka. Act. sabbato post Invenc. s. Crucis a. MDXXVII. (Rukop. č. 534. [II. fol. 99.) Boreč u Lovosic. 1418, 13. ledna. (Martinovi z Úštavy zapsán plat v Borči a Újezdě.) Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recognosci- mus —, guod sicut strenuus vir dominus Marti- nus de Ussthavy miles, coram nobis — racione debiti, in quo sibi Johannes de Nichil post mortem suam remansit debitorie obligatus, Katherinam, dicti Johannis relictam, nec non orphanos ipsius Johannis ac Bietkam, olim Casparis Schotter relictam, pluries impetivit, sic quod per nostram diffinitivam sentenciam dictis par- tibus per nos edictum extitit, guod prefate Katherina et Bietka ac orphani dicti Johannis prefato domino Martino militi pro suo debito debeant satisfacere. Tandem dictus dominus Martinus una cum dictis Katherina et Bietka ad nostram pervenerunt presenciam, ibique
Strana 31
Boleslav Mladý — Božejovice. 31 publice fassus est, guod sibi de omnibus debitis — satisfactum est — quia sibi decem s. gr. prag. census perpetui in bonis in Ujiezd et in Borezi in tabulis terre regni Boemie pre- scripserunt, —. Actum a. d. oc XVIII? in octava Epiphanie domini. (Rukop. 6. 992. f. 9.) Borotín. 1488, 5. srpna. V té pri mezi Jarošem huntéřem z Nov. M. Pr. z strany jedné a Ka- teřinú, někdy Jakuba Šalomúna a nyní Václava, JMti kr. trubače manželkú, z strany druhé, jakož týž huntéř vinil jest túž Kateřinu ze XXII kop gr. m. Proti tomu Kateřina odepřela pravieci, že Jarošovi nic dlužna nenie, než že muž její, nebožtík Jakub, dal jest témuž Jaro- šovi siedlo v Borotíné v tom dluhu, a potom od toho času že by nebožtíka Jakuba ani mne nikdy z toho dluhu neupomínal. Tu pan purg- mistr se pány — shledali sú, kterak by Jakub Salomün v Borotíné od Střiežova syna grunt jemu v svém dluhu pfijal a potom toho jistého gruntu Jarosovi v XVIIIti kopách postüpil, a tyZ Jaro$ Ze by se v týž grunt uvázal a panu Janovi Malovcovi i &lovétenstvie slíbil; páni JaroSovi rozkazuji, aby coż se XVIII kop dotýče, Kateřiny s pokojem nechal, než co se čtyř kop dotýče, chce-li ji Jaroš viniti, Ze se jemu cesta nezavírá. Act. fer. III. ante Sixti anno etc. LXXXVIII. (Rukop. č. 1128. III. 9.) Bošice. 1352. — Nicolaus Rokezaner publicavit, quod emit villam Possicz — ut Heylinus Konlini hucusque tenuit. (Rukop. 6. 987. f. 7.) Bošín. 1452, 27. března. Ve jmeno božie amen Já Jan Klika, měštěnín Starého Města Praž- ského, vyznávám se — najprvé — ustanovuji slovutného pana Jana z Koldína, měštěnína prvepsaneho mósta Pražského — poručníka Katheřiny a Něthy, dcer mých — a — statku mého tak — aby týž pan Jan ihned po mé smrti děti mé — v statek muoj — mocně uvázal. — Nebť jie samé [Nété] duom muoj v osadě sv. Mikulášské ležící, sto kop gr. věna, kteréž po nebožce Ance sestře mé vlastnie v Bošíně dskami zapsaný mám, a podle toho i všeckeren jiný statek — odkazuji. — Datum feria II. post Annuncciacionem Marie anno oc LI. (Rukopis č. 2119 fol. E. 9.) Božejovice u Jistebnice. 1434, 30. fijna. Aniczka, nata Olframi de Nova Civitate, et Castulus, maritus ipsius, fassi sunt — se percipisse sexaginta s. gr. a Wen- ceslao de Miletin pro dimidia octava s. gr. census annui in bonis Bozejowicz Marquardo de Wojslawicz et Nicolao de Plasna per eundem Wenceslaum venditis —. Actum pleno in con- silio sabbato ante Omnium Sanctorum anno 9c XXXIIII. (Rukop. č. 87. f. 23. a rukop. 6. 2099 f. 385.) Božkov, ves u Plzně. 1445, 8. července. Jakož jest pře a nesnáz byla mezi Ješatúů, poručníkem Kateřiny Rez- kové z jedné, a Janem náměstkem Petrovym Rezkovým, někdy manželem Margarety, dcery svrchupsané Rezkové, z strany druhé o diel dědičný Jaroška, syna svrchupsaného Petra, kterýžto Jarošek leta svá rozomná maje, nade- psané Kateřině, babce své, jest odkázal, a dále nadepsaná Kateřina svým kšaftem také dále Ješatovi jest odkázala, o něž jest mezi stra- nami nesnáz byla — ubrmané — takovéto jsú vypověděnie učinili; aby svrchupsaný Jan již jmenovanému Ješatovi za ten všecken diel Jaroškóv — vydal deset k gr. —. Také Je- šata častopsaný všechno právo to, kteréž by mohl k dvoru pustému, ježto v Plzenště v Boz- kově mají, nebo k jinému zboží vedle týchž kšaftuov kterakkolivěk mieti, vzdal jest nade- psanému Janovi —. Actum pleno in consilio feria V. post Procopii anno oc XLV. (Rukop. č. 2099 f. 809.)
Boleslav Mladý — Božejovice. 31 publice fassus est, guod sibi de omnibus debitis — satisfactum est — quia sibi decem s. gr. prag. census perpetui in bonis in Ujiezd et in Borezi in tabulis terre regni Boemie pre- scripserunt, —. Actum a. d. oc XVIII? in octava Epiphanie domini. (Rukop. 6. 992. f. 9.) Borotín. 1488, 5. srpna. V té pri mezi Jarošem huntéřem z Nov. M. Pr. z strany jedné a Ka- teřinú, někdy Jakuba Šalomúna a nyní Václava, JMti kr. trubače manželkú, z strany druhé, jakož týž huntéř vinil jest túž Kateřinu ze XXII kop gr. m. Proti tomu Kateřina odepřela pravieci, že Jarošovi nic dlužna nenie, než že muž její, nebožtík Jakub, dal jest témuž Jaro- šovi siedlo v Borotíné v tom dluhu, a potom od toho času že by nebožtíka Jakuba ani mne nikdy z toho dluhu neupomínal. Tu pan purg- mistr se pány — shledali sú, kterak by Jakub Salomün v Borotíné od Střiežova syna grunt jemu v svém dluhu pfijal a potom toho jistého gruntu Jarosovi v XVIIIti kopách postüpil, a tyZ Jaro$ Ze by se v týž grunt uvázal a panu Janovi Malovcovi i &lovétenstvie slíbil; páni JaroSovi rozkazuji, aby coż se XVIII kop dotýče, Kateřiny s pokojem nechal, než co se čtyř kop dotýče, chce-li ji Jaroš viniti, Ze se jemu cesta nezavírá. Act. fer. III. ante Sixti anno etc. LXXXVIII. (Rukop. č. 1128. III. 9.) Bošice. 1352. — Nicolaus Rokezaner publicavit, quod emit villam Possicz — ut Heylinus Konlini hucusque tenuit. (Rukop. 6. 987. f. 7.) Bošín. 1452, 27. března. Ve jmeno božie amen Já Jan Klika, měštěnín Starého Města Praž- ského, vyznávám se — najprvé — ustanovuji slovutného pana Jana z Koldína, měštěnína prvepsaneho mósta Pražského — poručníka Katheřiny a Něthy, dcer mých — a — statku mého tak — aby týž pan Jan ihned po mé smrti děti mé — v statek muoj — mocně uvázal. — Nebť jie samé [Nété] duom muoj v osadě sv. Mikulášské ležící, sto kop gr. věna, kteréž po nebožce Ance sestře mé vlastnie v Bošíně dskami zapsaný mám, a podle toho i všeckeren jiný statek — odkazuji. — Datum feria II. post Annuncciacionem Marie anno oc LI. (Rukopis č. 2119 fol. E. 9.) Božejovice u Jistebnice. 1434, 30. fijna. Aniczka, nata Olframi de Nova Civitate, et Castulus, maritus ipsius, fassi sunt — se percipisse sexaginta s. gr. a Wen- ceslao de Miletin pro dimidia octava s. gr. census annui in bonis Bozejowicz Marquardo de Wojslawicz et Nicolao de Plasna per eundem Wenceslaum venditis —. Actum pleno in con- silio sabbato ante Omnium Sanctorum anno 9c XXXIIII. (Rukop. č. 87. f. 23. a rukop. 6. 2099 f. 385.) Božkov, ves u Plzně. 1445, 8. července. Jakož jest pře a nesnáz byla mezi Ješatúů, poručníkem Kateřiny Rez- kové z jedné, a Janem náměstkem Petrovym Rezkovým, někdy manželem Margarety, dcery svrchupsané Rezkové, z strany druhé o diel dědičný Jaroška, syna svrchupsaného Petra, kterýžto Jarošek leta svá rozomná maje, nade- psané Kateřině, babce své, jest odkázal, a dále nadepsaná Kateřina svým kšaftem také dále Ješatovi jest odkázala, o něž jest mezi stra- nami nesnáz byla — ubrmané — takovéto jsú vypověděnie učinili; aby svrchupsaný Jan již jmenovanému Ješatovi za ten všecken diel Jaroškóv — vydal deset k gr. —. Také Je- šata častopsaný všechno právo to, kteréž by mohl k dvoru pustému, ježto v Plzenště v Boz- kově mají, nebo k jinému zboží vedle týchž kšaftuov kterakkolivěk mieti, vzdal jest nade- psanému Janovi —. Actum pleno in consilio feria V. post Procopii anno oc XLV. (Rukop. č. 2099 f. 809.)
Strana 32
32 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Božkov, ves u Mnichovic. 1483, 10. května. Ve jméno božie amen. Já Anežka z Kafunka, vdova po urozeném někdy panu Zdeňkovi Kostkovi z Postupic paměti dobré zuostalá, vyznávám oc. Najprvé a přede všemi vécmi najjasnéjsiemu — králi a pánu panu Vladislavovi králi českému oc mě- stečko mé Mnichovice a ves Božkov se vším panstvím — dala sem dobrovolně a toho kšaftu mého mocí po smrti mé otkazuji a otdávám. Potom pak i duom muoj, v němž bydlím „u haduov“ v Star. M. Pr. urozenémn pánu panu Ondřejovi z Kafunka plným právem vzdávám a porúčiem; panu Janovi, synu jeho, C k. gr. míš. —. Actum sabbato post Stanislai. (Rukop. 6. 2119. f. V 9) Brandýs n. L. 1423, 3. září. ( Výpověď o mlýn.) Leta od narozenie syna bozieho M^CCCCXXV stal sé jest rozdiel ten pondélí pred Matky Bozie narozením a výpověd mocná o diel v dole psanymi ubrmany s povolením a volí stran dolepsanych : Liderem z Radkovic, Puotú řečeným Vrš z Modfejovic, Sazemń z Hore&ovic, Vaviiucem řečeným Baruch z Lipna, ubrmany poctivé ženy panie Margrethy, vdovy nékdy Jakúbka měště- nína města Malé Strany Pražské, a dětmi je- jimi, jmćnem Mat8jem, pannń Duorń, Ambro- żem a Václavem z jedné, a Václavem z Bítova, Fránü ze Zdieře a Mikulášem, ubrmany z Jankovy a Jakubkovy, bratří a syny ne- božce Jakúbka již jmenovaného a pastorky nahořepsané panie Margrethy, z strany druhé a to takováto: Najprvé z moci jich ubrmanské vyřkli sú a vypověděli, že svrchupsaní Janek a Jakub mají micti za svój diel dědičný vinici —, měs- tiště domové v již jmenovaném městě Malé Strany Pr., kteréžto leží mezi domy Jankovým řečeným Sysel z jedné a Vaňkovým řečeným Kašek, bečvářem, strany druhé —. A z toho dielu — mají platiti dluh XL k. gr. dlužníkóm, to jest XXXti kop gr. Sigmundori ujci jich, a deset k. gr. k obci nebo k kostelu svrchu- psaného města Malé Strany Pražské. Druhé z moci též ubrmanské vyřekli a vy- pověděli, že svrchupsaní — děti — panie Mar- grethy za svój diel dědičný mají mieti ve vsi jménem v Jenči tvrz, dvuor i s dědinami —, městiště domové v městě Malé Strany Pr., kteréžto jesti na rohu podle městiště Muchní- kova, a dvě městiště masných krámóv a plat na rathúze téhož města —. Také mají mieti třetinu inlýna v Brandýse n. L. —. Na kte- rémžto zboží již jmenovaném svrchupsaná paní Margretha má věna pět a sedmdesát k. gr. Z kterýchžto dieluov svých — paní Margretha — děti její mají společně platiti dluh XXXti k. gr. Také z též moci ubrmanské vypověděli jsú, aby diel statku a práva jednoho umrlého a let nedošlého z svrchupsaných panie Mar- grety déti na zuostalé plnym právem připadlo. Item svrchupsaná pani Margreta — vSecko své právo věnné, kteréž na svrchupsaném zboží má, dětem svým — po své smrti vzdala —. (Rukop. č. 2099 f. 162.) Branik.*) 1. 1404, 8 listopadu. Dominus Mathias de Suticz, minister ecclesie- Wissegradensis, emit pro se et pro Margaretha, matre sua, et pro domino Dasstyno, ministro eiusdem ecclesie Wissegradensis, unam s. gr. prag. census annui et perpetui erga Mauricium de Podol pro decem s. gr. super vinea ipsius Mauricii sita supra villam Branik in bonis Cruciferorum s. Bene- dicti inter vineas Margarethe dicte Malka, re- licte olim Simonis vinitoris, ex una et Wen- ceslaum Sachonis parte ex altera. Sub ea con- dicione notanter expressa, quod post mortem dicti domini Mathie et Margarethe, matris sue, ac domini Basstyni idem census ad vicarios |) Pro přílišný rozsah upuštěno bylo od úmyslu, vřaditi sem i četné zápisy obsažené v knihách úřadu viničného, které bohdá budou vydány na jiném místě.
32 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Božkov, ves u Mnichovic. 1483, 10. května. Ve jméno božie amen. Já Anežka z Kafunka, vdova po urozeném někdy panu Zdeňkovi Kostkovi z Postupic paměti dobré zuostalá, vyznávám oc. Najprvé a přede všemi vécmi najjasnéjsiemu — králi a pánu panu Vladislavovi králi českému oc mě- stečko mé Mnichovice a ves Božkov se vším panstvím — dala sem dobrovolně a toho kšaftu mého mocí po smrti mé otkazuji a otdávám. Potom pak i duom muoj, v němž bydlím „u haduov“ v Star. M. Pr. urozenémn pánu panu Ondřejovi z Kafunka plným právem vzdávám a porúčiem; panu Janovi, synu jeho, C k. gr. míš. —. Actum sabbato post Stanislai. (Rukop. 6. 2119. f. V 9) Brandýs n. L. 1423, 3. září. ( Výpověď o mlýn.) Leta od narozenie syna bozieho M^CCCCXXV stal sé jest rozdiel ten pondélí pred Matky Bozie narozením a výpověd mocná o diel v dole psanymi ubrmany s povolením a volí stran dolepsanych : Liderem z Radkovic, Puotú řečeným Vrš z Modfejovic, Sazemń z Hore&ovic, Vaviiucem řečeným Baruch z Lipna, ubrmany poctivé ženy panie Margrethy, vdovy nékdy Jakúbka měště- nína města Malé Strany Pražské, a dětmi je- jimi, jmćnem Mat8jem, pannń Duorń, Ambro- żem a Václavem z jedné, a Václavem z Bítova, Fránü ze Zdieře a Mikulášem, ubrmany z Jankovy a Jakubkovy, bratří a syny ne- božce Jakúbka již jmenovaného a pastorky nahořepsané panie Margrethy, z strany druhé a to takováto: Najprvé z moci jich ubrmanské vyřkli sú a vypověděli, že svrchupsaní Janek a Jakub mají micti za svój diel dědičný vinici —, měs- tiště domové v již jmenovaném městě Malé Strany Pr., kteréžto leží mezi domy Jankovým řečeným Sysel z jedné a Vaňkovým řečeným Kašek, bečvářem, strany druhé —. A z toho dielu — mají platiti dluh XL k. gr. dlužníkóm, to jest XXXti kop gr. Sigmundori ujci jich, a deset k. gr. k obci nebo k kostelu svrchu- psaného města Malé Strany Pražské. Druhé z moci též ubrmanské vyřekli a vy- pověděli, že svrchupsaní — děti — panie Mar- grethy za svój diel dědičný mají mieti ve vsi jménem v Jenči tvrz, dvuor i s dědinami —, městiště domové v městě Malé Strany Pr., kteréžto jesti na rohu podle městiště Muchní- kova, a dvě městiště masných krámóv a plat na rathúze téhož města —. Také mají mieti třetinu inlýna v Brandýse n. L. —. Na kte- rémžto zboží již jmenovaném svrchupsaná paní Margretha má věna pět a sedmdesát k. gr. Z kterýchžto dieluov svých — paní Margretha — děti její mají společně platiti dluh XXXti k. gr. Také z též moci ubrmanské vypověděli jsú, aby diel statku a práva jednoho umrlého a let nedošlého z svrchupsaných panie Mar- grety déti na zuostalé plnym právem připadlo. Item svrchupsaná pani Margreta — vSecko své právo věnné, kteréž na svrchupsaném zboží má, dětem svým — po své smrti vzdala —. (Rukop. č. 2099 f. 162.) Branik.*) 1. 1404, 8 listopadu. Dominus Mathias de Suticz, minister ecclesie- Wissegradensis, emit pro se et pro Margaretha, matre sua, et pro domino Dasstyno, ministro eiusdem ecclesie Wissegradensis, unam s. gr. prag. census annui et perpetui erga Mauricium de Podol pro decem s. gr. super vinea ipsius Mauricii sita supra villam Branik in bonis Cruciferorum s. Bene- dicti inter vineas Margarethe dicte Malka, re- licte olim Simonis vinitoris, ex una et Wen- ceslaum Sachonis parte ex altera. Sub ea con- dicione notanter expressa, quod post mortem dicti domini Mathie et Margarethe, matris sue, ac domini Basstyni idem census ad vicarios |) Pro přílišný rozsah upuštěno bylo od úmyslu, vřaditi sem i četné zápisy obsažené v knihách úřadu viničného, které bohdá budou vydány na jiném místě.
Strana 33
Božkov— Bránik. 33 ecclesie Wissegradensis predicte devolvi debet. — Act. sabbato ante s. Martini anno etc. qua- dringentesimo quarto. (Rukop. é. 2101 f. 27.) 2. 1405, 26. kvétna. Nicolaus Leonis emit — vineam cum humuletariis, uno prato, agris — erga Ludmillam, relictam olim Ni- colai cyrologi, pro XIIII s. gr., que sita est supra villam Branieze retro Wissegradum pe- nes vineam Zach villani —. Et tenetur censuare unam s. gr. prag. census ad s. Benedictum, domino Mathie in Bethleem quinque s. gr. et domino Johanni duas s. — Act. feria tercia post Urbani a. etc. quadringentesimo quinto. (Rukop. é. 2102 f. 48.) 3. 1405, 17. listopadu. Dominus Mathias de Sutiez, minister ecclesie Wyssegradensis, emit pro se et pro Margaretha, matre sua, vi- neam erga Johannem dictum Malka pro vi- ginti una s. gr. prag. sitam supra villam Bra- nyk inter vineas quondam Wenceslai Pupik ex una et Mauricii de Podol parte ex altera. — Super qua vinea idem dominus Mathias prius unam sexagenam gr.et quatuor grossos census habere dinoscitur. Et tenetur de eadem vinea unam s. gr. census domino Johanni, plebano ecclesie in Podol, annis singulis — censuare. Ista condicione notanter expressa, quod post mortem prefati Mathie et Margarethe, matris sue, dicta vinea ad dominum Mathiam dictum Basstyn, ministrum prefate ecclesie Wissegra- densis, et ad Mathiam Benede, cognatum dicti domini Mathie ementis, devolvi debet. Post mortem vero predictorum Mathie Basstyn et Mathie Benede prefata vinea ad ministros dicte ecclesie Wissegradensis, videlicet sacri- stanum, cantorem et vicarios deinde devolvi debet pleno iure iuxta indultum et consensum domini nostri regis, cuius litteras maiestatis habere dinoscuntur. Nisi vineam ipsam con- tingat vendi et predictis ministris in alium usum converti, hoc faciendi prefatus dominus Mathias emens reservavit sibi potestatem. — Act. fer. tercia ante s. Elisabeth a. etc. qua- dringentesimo quinto. (Tamtéz f. 63.) Archiv Český XXVI. 4. 1408, 4. února. Johannes vinitor dictus Malczin, civis Nove Civ. Prag., — emit unam Ss. gr. prag. census annui et perpetui erga Marziconem de Podol pro decem s. gr. super vinea ipsius Marziconis, et sita est supra vil- lam Branyk inter vineas domini Mathie de Sutiez — et Wenceslai Sachonis. — Act. sab- bato post Purif. b. M. V. a. etc. quadringen- tesimo octavo. (Tamtéz f. 141.) 5. 1414, 7. prosince. Domini consules (Maioris Civ. Pr.) edixerunt inter Matiam, vil- lanum residentem in Branicze sub domino de- cano ecclesie s. Egidii ex una, nec non Ja- cobum de Podezkalo parte ex altera, pro et racione hereditatis olim Krzizconis, villani ibidem in Branieze, ad quam hereditatem ipse Jacobus ius se pretendebat habere racione de- volucionis, sic videlicet, prout idem Krzizko hereditatem suam in presencia ipsius domini decani — resignavit eidem Matie — ita ipse Matias et heredes sui de cetero et inantea perpetuo temporibus ab impeticione dicti Ja- cobi et heredum suorum — debent esse liberi et soluti. Actum feria VI. post Nicolai anno etc. XIII. (Rukop. č. 2099 fol. 42.) 6. 1416, 23. března. Dominus Mathias de Suticz, minister ecclesie Wyssegradensis, con- stitutus coram magistro moncium vinearum consensum suum àd hoc dedit, quod dominus Ulricus de Czrneziez et Mathias Benede, co- gnatus suus, vineam suam sitam im Branick in- simul laborare debent ipsorum propriis impensis usque ad vite tempora dicti domini Mathie et fructus medio tempore de eadem vinea perci- pere — et quitquid ultra expensas residuum fuerit, hoc ipsum cum eodem domino Mathia dividere debent, prout de hoc insimul con- cordaverunt. Act. fer. IL. post. s. Benedicti а. etc. XVI. (Rukop. 6. 2099 fol. 91.) 7. 1416, 6. května. Marzico de Podol de- putat et proscribit Ancze, conthorali sue, filie Marci vinitoris, XV s. gr. dotis — in vinea sua, gue sita est in monte Branik sub silva dominorum Cruciferorum a s. Benedicto et 5
Božkov— Bránik. 33 ecclesie Wissegradensis predicte devolvi debet. — Act. sabbato ante s. Martini anno etc. qua- dringentesimo quarto. (Rukop. é. 2101 f. 27.) 2. 1405, 26. kvétna. Nicolaus Leonis emit — vineam cum humuletariis, uno prato, agris — erga Ludmillam, relictam olim Ni- colai cyrologi, pro XIIII s. gr., que sita est supra villam Branieze retro Wissegradum pe- nes vineam Zach villani —. Et tenetur censuare unam s. gr. prag. census ad s. Benedictum, domino Mathie in Bethleem quinque s. gr. et domino Johanni duas s. — Act. feria tercia post Urbani a. etc. quadringentesimo quinto. (Rukop. é. 2102 f. 48.) 3. 1405, 17. listopadu. Dominus Mathias de Sutiez, minister ecclesie Wyssegradensis, emit pro se et pro Margaretha, matre sua, vi- neam erga Johannem dictum Malka pro vi- ginti una s. gr. prag. sitam supra villam Bra- nyk inter vineas quondam Wenceslai Pupik ex una et Mauricii de Podol parte ex altera. — Super qua vinea idem dominus Mathias prius unam sexagenam gr.et quatuor grossos census habere dinoscitur. Et tenetur de eadem vinea unam s. gr. census domino Johanni, plebano ecclesie in Podol, annis singulis — censuare. Ista condicione notanter expressa, quod post mortem prefati Mathie et Margarethe, matris sue, dicta vinea ad dominum Mathiam dictum Basstyn, ministrum prefate ecclesie Wissegra- densis, et ad Mathiam Benede, cognatum dicti domini Mathie ementis, devolvi debet. Post mortem vero predictorum Mathie Basstyn et Mathie Benede prefata vinea ad ministros dicte ecclesie Wissegradensis, videlicet sacri- stanum, cantorem et vicarios deinde devolvi debet pleno iure iuxta indultum et consensum domini nostri regis, cuius litteras maiestatis habere dinoscuntur. Nisi vineam ipsam con- tingat vendi et predictis ministris in alium usum converti, hoc faciendi prefatus dominus Mathias emens reservavit sibi potestatem. — Act. fer. tercia ante s. Elisabeth a. etc. qua- dringentesimo quinto. (Tamtéz f. 63.) Archiv Český XXVI. 4. 1408, 4. února. Johannes vinitor dictus Malczin, civis Nove Civ. Prag., — emit unam Ss. gr. prag. census annui et perpetui erga Marziconem de Podol pro decem s. gr. super vinea ipsius Marziconis, et sita est supra vil- lam Branyk inter vineas domini Mathie de Sutiez — et Wenceslai Sachonis. — Act. sab- bato post Purif. b. M. V. a. etc. quadringen- tesimo octavo. (Tamtéz f. 141.) 5. 1414, 7. prosince. Domini consules (Maioris Civ. Pr.) edixerunt inter Matiam, vil- lanum residentem in Branicze sub domino de- cano ecclesie s. Egidii ex una, nec non Ja- cobum de Podezkalo parte ex altera, pro et racione hereditatis olim Krzizconis, villani ibidem in Branieze, ad quam hereditatem ipse Jacobus ius se pretendebat habere racione de- volucionis, sic videlicet, prout idem Krzizko hereditatem suam in presencia ipsius domini decani — resignavit eidem Matie — ita ipse Matias et heredes sui de cetero et inantea perpetuo temporibus ab impeticione dicti Ja- cobi et heredum suorum — debent esse liberi et soluti. Actum feria VI. post Nicolai anno etc. XIII. (Rukop. č. 2099 fol. 42.) 6. 1416, 23. března. Dominus Mathias de Suticz, minister ecclesie Wyssegradensis, con- stitutus coram magistro moncium vinearum consensum suum àd hoc dedit, quod dominus Ulricus de Czrneziez et Mathias Benede, co- gnatus suus, vineam suam sitam im Branick in- simul laborare debent ipsorum propriis impensis usque ad vite tempora dicti domini Mathie et fructus medio tempore de eadem vinea perci- pere — et quitquid ultra expensas residuum fuerit, hoc ipsum cum eodem domino Mathia dividere debent, prout de hoc insimul con- cordaverunt. Act. fer. IL. post. s. Benedicti а. etc. XVI. (Rukop. 6. 2099 fol. 91.) 7. 1416, 6. května. Marzico de Podol de- putat et proscribit Ancze, conthorali sue, filie Marci vinitoris, XV s. gr. dotis — in vinea sua, gue sita est in monte Branik sub silva dominorum Cruciferorum a s. Benedicto et 5
Strana 34
34 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: inter vineas d. Mathie de Wissegrado ex una et Marziconis de Branik parte ex altera —. Act. fer. IIII. dominice Misericordias domini a. etc. XVI. (Rukop. é. 2099 f. 59.) 8. 1416, 27. tervna. Ludmilla, relicta olim Nicolai cyrologi prope s. Egidium, resignavit — duas s. gr. pr. census annui — quas habuit super curia et duabus vineis —, que curia fuit olim Nicolai, sita in villa Branyk, magistro Martino de Praga. — Act. sabbato ante s. Petri et Pauli a. etc. decimo sexto. (Rukop. č. 2102 fol. 113.) 9. 1418, 1. srpna. Johannes Rosemberg, altarista altaris ss. Mathei et Mathie app. in capella Betleem, de mandato dominorum con- sulum ductus est per Sigismundum Berankonem, pro tunc magistrum moncium vinearum, ad duas vineas Ludmille, «lim Nicolai medici re- licte, que sita est supra villani Branik — ra- cione V. s. gr. census. — Act. die s. Petri ad vincula a. etc. XVIII. (Rukop. cé. 2099 f. 83.) 10. 1418, 15. fijna. Johannes Rozemberg, baccalarius in artibus, resignavit — domino Jacobo, altariste altaris s. Margarethe in ca- pella Bethleem, omne ius suum, quod sibi competit induccione, qua ductus est ad vineas duas Ludmille, olim Nicolai medici relicte, que site sunt super villam Branyk et quarum una novem strichones, altera vero tres strichones in mensura habere dinoscuntur, et ad curiam eiusdem Ludmille in dicta villa situatam — racione quinque s. gr. census, qui ad altare S. Margarethe predictum — pertinere dinos- cuntur —. Act. sabbato ante s. Galli a. etc. decimo octavo. (Rukop. 6. 2109 f. 193.) 11. 1419, 23. ûnora. Petrus Tursmid in pleno consilio submisit se, quod de curia sua — in Branyk retro Wyssegradum —, quam à domino Jacobo, capellano altaris s. Marga- rethe in Bethleem sub censu annuo, videlicet quinque s. gr., emit, ipse et heredes sui ac dicte curie sue possessores domino Nicolao, plebano ecclesie s. Benedicti et suis succes- Soribus, plebanis ibidem, preter vineas, quas idem Petrus ibidem habere dinoscitur, unam s. gr. census perpetui — debet — censuare racione fundi —. Actum anno d. oc. XIX? in vigilia s. Mathie ap. (992 f. 39.) 12. 1432, 5. prosince. (Pokora.) Stala sé přátelská a konečná úmluva skrze lidi Thomu tkadlce ze Psie ulice a Havlíka z Svinské ulice z strany Šimonovy z Braníka a Maříkovy Korbovy tudiež z Braníka i také Jírovy a Kří- žovy, syny jich, a skrze Hanuše Kulhánka z Koňského trhu a Šteflíka konieře z strany Vaňkovy z Křečovic u Sedlčan, bratra vlast- nieho dobré paměti Duchkova Kunyova, mě- štěnína Nov. M. Pr., i také Vaňkovy Rado- chovy řezníkovy, Kačky ženy téhož Duchka, i s témi v&emi, kterychz sé z obû stranû ta pfe dotjée, o hlavu Duchkovu Kunyovu svrchu- psaného. Kterízto ubrmané nejprvé s panskym povolením smířili jsú slavně a křesťansky, tak aby sobě toho z obû stranû nitfmZ zlÿm ne- zpominali, ani zevně ani tajně, než vším do- brÿm na véky is svymi budücími. Dále vyrkli jsü, aby Simon s Maríkem Korbü predepsaní s syny svými v osmi osobách učinili pokoru Vaňkovi, bratru Duchkovu Kunyovu předřeče- nému, Kačce ženě téhož Duchka, dětem jeho a Vaňkovi Radochovi řezníku, jeho poručníku. Takže Jíra syn Jfruov má jíti bos, s nahym mečem sám osm, jakož předepsáno jest, se třmi sviecemi, s kazdá v libru, na kyrchov sv. Štěpána v nedéli nynie najprv pfístí. Item pfedepsaní ubrmané vyikli jsi, aby Simon a Mařík již jmenovaní plnili za tu jistń hlavu sirotkôm Duchkovÿm Kunyovÿm osm kop gr. — A jiné všecky věci, jakožto nechuti, svá- rové, nesnáze, kyselosti, což sě kolivěk té pře dotýče, aby na věky mezi těmi stranami po- minuly. To sé stalo v radě [Nov. M. Pr.] ten pátek před sv. Mikulášem léta božieho M°CCCC°XXXII. (Rukop. ć. 2082 f. B. 2.) 13. 1432, 10. ledna. (O plat ke kapli Betlemské.) Quemadmodum enim causa dissen- sionis oriebatur inter honorabilem dominum Jacobum, altaristam altaris sancte Margarethe
34 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: inter vineas d. Mathie de Wissegrado ex una et Marziconis de Branik parte ex altera —. Act. fer. IIII. dominice Misericordias domini a. etc. XVI. (Rukop. é. 2099 f. 59.) 8. 1416, 27. tervna. Ludmilla, relicta olim Nicolai cyrologi prope s. Egidium, resignavit — duas s. gr. pr. census annui — quas habuit super curia et duabus vineis —, que curia fuit olim Nicolai, sita in villa Branyk, magistro Martino de Praga. — Act. sabbato ante s. Petri et Pauli a. etc. decimo sexto. (Rukop. č. 2102 fol. 113.) 9. 1418, 1. srpna. Johannes Rosemberg, altarista altaris ss. Mathei et Mathie app. in capella Betleem, de mandato dominorum con- sulum ductus est per Sigismundum Berankonem, pro tunc magistrum moncium vinearum, ad duas vineas Ludmille, «lim Nicolai medici re- licte, que sita est supra villani Branik — ra- cione V. s. gr. census. — Act. die s. Petri ad vincula a. etc. XVIII. (Rukop. cé. 2099 f. 83.) 10. 1418, 15. fijna. Johannes Rozemberg, baccalarius in artibus, resignavit — domino Jacobo, altariste altaris s. Margarethe in ca- pella Bethleem, omne ius suum, quod sibi competit induccione, qua ductus est ad vineas duas Ludmille, olim Nicolai medici relicte, que site sunt super villam Branyk et quarum una novem strichones, altera vero tres strichones in mensura habere dinoscuntur, et ad curiam eiusdem Ludmille in dicta villa situatam — racione quinque s. gr. census, qui ad altare S. Margarethe predictum — pertinere dinos- cuntur —. Act. sabbato ante s. Galli a. etc. decimo octavo. (Rukop. 6. 2109 f. 193.) 11. 1419, 23. ûnora. Petrus Tursmid in pleno consilio submisit se, quod de curia sua — in Branyk retro Wyssegradum —, quam à domino Jacobo, capellano altaris s. Marga- rethe in Bethleem sub censu annuo, videlicet quinque s. gr., emit, ipse et heredes sui ac dicte curie sue possessores domino Nicolao, plebano ecclesie s. Benedicti et suis succes- Soribus, plebanis ibidem, preter vineas, quas idem Petrus ibidem habere dinoscitur, unam s. gr. census perpetui — debet — censuare racione fundi —. Actum anno d. oc. XIX? in vigilia s. Mathie ap. (992 f. 39.) 12. 1432, 5. prosince. (Pokora.) Stala sé přátelská a konečná úmluva skrze lidi Thomu tkadlce ze Psie ulice a Havlíka z Svinské ulice z strany Šimonovy z Braníka a Maříkovy Korbovy tudiež z Braníka i také Jírovy a Kří- žovy, syny jich, a skrze Hanuše Kulhánka z Koňského trhu a Šteflíka konieře z strany Vaňkovy z Křečovic u Sedlčan, bratra vlast- nieho dobré paměti Duchkova Kunyova, mě- štěnína Nov. M. Pr., i také Vaňkovy Rado- chovy řezníkovy, Kačky ženy téhož Duchka, i s témi v&emi, kterychz sé z obû stranû ta pfe dotjée, o hlavu Duchkovu Kunyovu svrchu- psaného. Kterízto ubrmané nejprvé s panskym povolením smířili jsú slavně a křesťansky, tak aby sobě toho z obû stranû nitfmZ zlÿm ne- zpominali, ani zevně ani tajně, než vším do- brÿm na véky is svymi budücími. Dále vyrkli jsü, aby Simon s Maríkem Korbü predepsaní s syny svými v osmi osobách učinili pokoru Vaňkovi, bratru Duchkovu Kunyovu předřeče- nému, Kačce ženě téhož Duchka, dětem jeho a Vaňkovi Radochovi řezníku, jeho poručníku. Takže Jíra syn Jfruov má jíti bos, s nahym mečem sám osm, jakož předepsáno jest, se třmi sviecemi, s kazdá v libru, na kyrchov sv. Štěpána v nedéli nynie najprv pfístí. Item pfedepsaní ubrmané vyikli jsi, aby Simon a Mařík již jmenovaní plnili za tu jistń hlavu sirotkôm Duchkovÿm Kunyovÿm osm kop gr. — A jiné všecky věci, jakožto nechuti, svá- rové, nesnáze, kyselosti, což sě kolivěk té pře dotýče, aby na věky mezi těmi stranami po- minuly. To sé stalo v radě [Nov. M. Pr.] ten pátek před sv. Mikulášem léta božieho M°CCCC°XXXII. (Rukop. ć. 2082 f. B. 2.) 13. 1432, 10. ledna. (O plat ke kapli Betlemské.) Quemadmodum enim causa dissen- sionis oriebatur inter honorabilem dominum Jacobum, altaristam altaris sancte Margarethe
Strana 35
Bráník (1416—1518). 35 in capella Bethleem, ex una et Wenceslaum, natum Petri Durssmid, parte ex altera pre- textu guingue sexagenarum gr. census annui et perpetui, guem dicto domino Jacobo et suc- cessoribus ipsius de duabus vineis, curia, agris, pratis, humuletis simul in villa Branik post Wyssegrad situatis et singulis earum per- tinenciis, quas sub dicto onere census pater ipsius Wenceslai susceperat, solvere et censu- are debuerat, prout contractus huiusmodi empcionis in libro civili proscriptus testatur. Exinde prefatus Wenceslaus iam nominatum censum iuxta proscripcionem solvere et censuare non valens, iam nominato domino Jacobo et successoribus ipsius prefetas vineas, curiam, agros, prata, humuleta cum singulis pertinen ciis ipsarum presentibus resignat ac condes- cendit resignando ad habendum, tenendum, commutandum, alienandum, vendendum et cum dictis vineis, curia, agris, pratis, humuletis ac ipsarum universis pertinenciis agendum et dis- ponendum tamquam cum bonis propriis et he- reditariis, quiequid congruencius visum fuerit ipsius racioni, nichil iuris ibidem pro se, he- redibus et Buccessoribus suis reservando; hoc adiecto, quod sepedictus Wenceslaus iuxta man- datum dominorum consulum pro tempore exi- stencium debet dare prefato domiuo Jacobo dimidiam terciam sexagenarum gr. in duabus ebdomadis a data presencium computando omni sine recusacione, causam ampliorem, si quam contra et adversus prefatum Wenceslaum debet, proponere, non abicientes. Actum pleno in con- silio anno domini MCCCCXXXII? feria quinta post Epifaniam domini. (Rukop. 6.992 f. 136.) 14. 1432, 23. zárií. Prout enim lis et controversia vertebatur inter dominum Jacobum, olim altaristam altaris s. Margarete in capella Bethleem, ex una et Wenceslaum, natum Petri Durssmid, parte ex altera occasione quinque s. census annui et perpetui, quem prefatus do- minus Jacobus habere dinoscitur in et super bonis ipsius Wenceslai, videlicet vineis, curia, pratis, agris, humuletis in villa Branik situatis nec non super domo ad nigram aquilam dicta circa s. Gallum situata, domini vero magister civium et consules Maioris Civ. Pr. — pro- nuneciaverunt mandantes, ut sepedictus Wen- ceslaus iam nominatum censum antedicto do- mino Jacobo — daret et censuando persolve- ret —. Actum pleno in consilio feria III. ante Wenceslai anno etc. XXXII. (2099 f. 319.) 15. 1440, 23. července. Úmluva přátelská a poctivá stala se jest k sv. manželství —, takže paní Bonuše vdova, tetka panny Kathe- řiny [dcery někdy Jindřichovy Sobolovy z Tru- bic] má vydati též panně Katheřině — On- dřejovi [Obudlému, konšelu Nov. M. Pr.] man- želu jejiemu čtyřidceti k. gr., a ty penieze za- pisuje jemu na svém dvoře v Braníce —, tak že Ondřej má se paní Bonuší na ten dvuor nakládati napóli a napóli jeho požívati, dokudž se naň kupec nenahodí. A když ten dvuor prodán bude, tehda Ondřej má těch čtyřidceti k. gr. najprv sobé vzieti. — Tato úmluva ohlašena jest v plné radě (N. M. Pr.) v so- botu u vigilii sv. Jakuba větš. leta etc. čty- řidcátého. (2083 f. A 10^ 16. 1442, 21. brezna. Georgius Albus de Popowiez emit curiam in Brannik — pro se, Ursula coniuge, heredibus et successoribus suis erga. dominum Obudly, civem Nove Civ. Prag, — pro LX s. minus tribus s. — Item dictus Georgius debet censuare ad Letam cu- riam ad ungeltum de — agro viginti quatuor gr. annuatim — et de prato et octo stricho- nibus plebano in Podol 4 gr. cum agno pascali et unà s. ovorum cum ciphis seu picariis an- nuatim, prout ius fuit ab antiquo. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria IIII. post domi- nicam Judica anno etc. XLII. (2083 f. E. 12".) 17. 1518, 6. prosince. (Vltava Bránická.) Mikuláš Bochník s Lidmilú, manželku svú, ze vsi Bráníka za Vyšehradem zastavili jsú a mocí zápisu tohoto zastavují pánuom úřední- kuom do úřadu šestipánuov města Prahy — obci k ruce řeku přiležící k témuž dvoru od starodávna, ležící od Hodkovských luhů v těch b5*
Bráník (1416—1518). 35 in capella Bethleem, ex una et Wenceslaum, natum Petri Durssmid, parte ex altera pre- textu guingue sexagenarum gr. census annui et perpetui, guem dicto domino Jacobo et suc- cessoribus ipsius de duabus vineis, curia, agris, pratis, humuletis simul in villa Branik post Wyssegrad situatis et singulis earum per- tinenciis, quas sub dicto onere census pater ipsius Wenceslai susceperat, solvere et censu- are debuerat, prout contractus huiusmodi empcionis in libro civili proscriptus testatur. Exinde prefatus Wenceslaus iam nominatum censum iuxta proscripcionem solvere et censuare non valens, iam nominato domino Jacobo et successoribus ipsius prefetas vineas, curiam, agros, prata, humuleta cum singulis pertinen ciis ipsarum presentibus resignat ac condes- cendit resignando ad habendum, tenendum, commutandum, alienandum, vendendum et cum dictis vineis, curia, agris, pratis, humuletis ac ipsarum universis pertinenciis agendum et dis- ponendum tamquam cum bonis propriis et he- reditariis, quiequid congruencius visum fuerit ipsius racioni, nichil iuris ibidem pro se, he- redibus et Buccessoribus suis reservando; hoc adiecto, quod sepedictus Wenceslaus iuxta man- datum dominorum consulum pro tempore exi- stencium debet dare prefato domiuo Jacobo dimidiam terciam sexagenarum gr. in duabus ebdomadis a data presencium computando omni sine recusacione, causam ampliorem, si quam contra et adversus prefatum Wenceslaum debet, proponere, non abicientes. Actum pleno in con- silio anno domini MCCCCXXXII? feria quinta post Epifaniam domini. (Rukop. 6.992 f. 136.) 14. 1432, 23. zárií. Prout enim lis et controversia vertebatur inter dominum Jacobum, olim altaristam altaris s. Margarete in capella Bethleem, ex una et Wenceslaum, natum Petri Durssmid, parte ex altera occasione quinque s. census annui et perpetui, quem prefatus do- minus Jacobus habere dinoscitur in et super bonis ipsius Wenceslai, videlicet vineis, curia, pratis, agris, humuletis in villa Branik situatis nec non super domo ad nigram aquilam dicta circa s. Gallum situata, domini vero magister civium et consules Maioris Civ. Pr. — pro- nuneciaverunt mandantes, ut sepedictus Wen- ceslaus iam nominatum censum antedicto do- mino Jacobo — daret et censuando persolve- ret —. Actum pleno in consilio feria III. ante Wenceslai anno etc. XXXII. (2099 f. 319.) 15. 1440, 23. července. Úmluva přátelská a poctivá stala se jest k sv. manželství —, takže paní Bonuše vdova, tetka panny Kathe- řiny [dcery někdy Jindřichovy Sobolovy z Tru- bic] má vydati též panně Katheřině — On- dřejovi [Obudlému, konšelu Nov. M. Pr.] man- želu jejiemu čtyřidceti k. gr., a ty penieze za- pisuje jemu na svém dvoře v Braníce —, tak že Ondřej má se paní Bonuší na ten dvuor nakládati napóli a napóli jeho požívati, dokudž se naň kupec nenahodí. A když ten dvuor prodán bude, tehda Ondřej má těch čtyřidceti k. gr. najprv sobé vzieti. — Tato úmluva ohlašena jest v plné radě (N. M. Pr.) v so- botu u vigilii sv. Jakuba větš. leta etc. čty- řidcátého. (2083 f. A 10^ 16. 1442, 21. brezna. Georgius Albus de Popowiez emit curiam in Brannik — pro se, Ursula coniuge, heredibus et successoribus suis erga. dominum Obudly, civem Nove Civ. Prag, — pro LX s. minus tribus s. — Item dictus Georgius debet censuare ad Letam cu- riam ad ungeltum de — agro viginti quatuor gr. annuatim — et de prato et octo stricho- nibus plebano in Podol 4 gr. cum agno pascali et unà s. ovorum cum ciphis seu picariis an- nuatim, prout ius fuit ab antiquo. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria IIII. post domi- nicam Judica anno etc. XLII. (2083 f. E. 12".) 17. 1518, 6. prosince. (Vltava Bránická.) Mikuláš Bochník s Lidmilú, manželku svú, ze vsi Bráníka za Vyšehradem zastavili jsú a mocí zápisu tohoto zastavují pánuom úřední- kuom do úřadu šestipánuov města Prahy — obci k ruce řeku přiležící k témuž dvoru od starodávna, ležící od Hodkovských luhů v těch b5*
Strana 36
36 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ve všech gruntích a mezech vysazených až k chmelnici někdy k Prasatově jmenující — ve XXX k. m. Však na takový zpuosob, aby té řeky s platem k vuobci svobodně užívati mohli páni úředníci do ńradu żestipśnuov — dotud, dokudžby zase půjčené sumy neopla- tili. — S4hl-[I]i by pak kdo v tom držení pan- ském na tu řeku buď mocí aneb právem a jí soudem obdržal, tehda páni úředníci — v tom nic hynúti nemají, ale svého dluhu k vobci těch XXX k. m. postihati mají na všem statku téhož Mikuláše Bochníka a Lidmily, manželky jeho, přede všemi jinými dlužníky. — Měl-li by on Mikuláš s Lidmilú, manželkú svú, ten dvuor prodati, tehdy toho učiniti nemají, leč vznesú na pány úředníky — chtějíce toho radčie příti k vobci než komu jinému. — Actum — fer. II. ante Concept. b M. V. a. etc. XVIII. (Rukop. č. 2152 f. A 8.) 18. 1520, 18. června. (Pawel Samuel z Hrádku prodal dvůr v Brámníku Martinovi Diwišovskému.) Já Pavel Samuel z Hrádku vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdež čtěn nebo čtúce slyšán bude, že jsem prodal dědictví své v Bráníku dvuor kmecí, na kterémž sedí Martin Kotan, kterýž platí jednu kopu dva gr. č. platu ročního, s dědi- nami, lukami, s luhy, s řekúů — opatrnému Martinovi kupci Divišovskému, měštěnínu Praž- skému, a jeho dědicuom za dvaceti kop gr. č. — Tomu na jistotu a svědomí Pavel já svrchu- psaný pečet svú vlastní přirozenúů dal jsem přivěsiti k tomuto listu dobrovolně, a pro větčí jistotu a pro svědomí širšie připrosil sem uroz. pánuov, pana Beneše z Wartmberka, pana Jindřicha z Kolovrat a z Kornhauzu a pana Pavla Skalského z Jenštejna, že jsú také pe- četi své podle mne dali přivěsiti podle mé na svědomí, jim i dědicuom jich sobě bez škody. Jenž jest dán léta od narození syna Božího tisícieho pětistého dvacátého v pondělí po sv. Vítu. (Desky zem. větší č. 2 fol. A. 10.) 19. 1522, 26. května. Mikuláš Bochník z Bráníku s Lidmilou manželkou svou, stojíce osobně před pány úředníky v úřadě šestipá- nuov žádali sú, aby jim ku potřebě jejich XV k. m. puojčiti ráčili, a že v té sumě člo- věka svého poplatnýho tu v Braníce, Lukše jménem, zastavují, aby on, jakož úročí jemu Mikulášovi Bochníkovi LXX gr. m. platu roč- ního — tiem úrokem byl povinen platiti pá- nuom úředníkuom —. A páni úředníci — to jsú učinili. — Act. fer. III. ante Stanislai anno etc. XXI. Eodem anno Johannis Hus Bochnikovi ke žni připuojčeno V k. m. Léta etc. XXII. puojčeno opět ke żni VIII k. m. fer. VI. Procopii. — Mikulášovi Bochníkovi puojčili páni úředníci VI k. m. fer. II. post Urbani 1522. (Rukop. č. 2152 fol. B. 1.) 20. 1524, 24. února. Mikuláš Bochník z Bráníka s Lidmilou, manželkú svú, zastavili jsú kus lúky od dvoru svého, kteráž leží podle louky Mikuláše Karasa, v VID, k. m. jemu Mikulášovi Karasovi —. Stalo se v středu u vigilii sv. Matěje 1524. (Zaplaceno po ku- sech r. 1527 a 1554.) (Rukop. č. 2152 f. C 7.) 21. 1525, 6. února. (Smlúvy svatebnie mezi Tomášem, zetěm Bochnikovjm, a jim Bochníkem v Bráníce) L. P. tisícého pěti- stého pětmecitmého v pondělí den sv. Doroty staly se smlúvy svatebnie mezi stranami To- mášem, synem Jana [z] Stříbrného domu, z jedné a Johannou, dcerou Mikuláše Boch- nika a Lidmily manželky jeho, z strany druhé, a to takové: Že on Mikuláš a Lidmila, manželka jeho, zdali jsi svrchupsanému To- mášovi ten statek, kterýž mají v Bráníce za pány Pražany JMtmi, mocně a dědičně k bu- dúcímu vládnutie, aby on Tomáš byl mocným hospodářem v tom statku a na čem by ten koli náležel, a vládl jako svým vlastniem. A což v nějaké truhle mají, z toho hospodář- stvie má on Mikuláš a Lidmila, manželka jeho, Tomášovi, což by slušného bylo, vydati, a on Tomáš má do toho statku přiložiti L k. m. — a tyto dluhy nížepsané má on Tomáš spla- titi: Item panu Vśclavovi Poduskovi XXI'/,
36 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ve všech gruntích a mezech vysazených až k chmelnici někdy k Prasatově jmenující — ve XXX k. m. Však na takový zpuosob, aby té řeky s platem k vuobci svobodně užívati mohli páni úředníci do ńradu żestipśnuov — dotud, dokudžby zase půjčené sumy neopla- tili. — S4hl-[I]i by pak kdo v tom držení pan- ském na tu řeku buď mocí aneb právem a jí soudem obdržal, tehda páni úředníci — v tom nic hynúti nemají, ale svého dluhu k vobci těch XXX k. m. postihati mají na všem statku téhož Mikuláše Bochníka a Lidmily, manželky jeho, přede všemi jinými dlužníky. — Měl-li by on Mikuláš s Lidmilú, manželkú svú, ten dvuor prodati, tehdy toho učiniti nemají, leč vznesú na pány úředníky — chtějíce toho radčie příti k vobci než komu jinému. — Actum — fer. II. ante Concept. b M. V. a. etc. XVIII. (Rukop. č. 2152 f. A 8.) 18. 1520, 18. června. (Pawel Samuel z Hrádku prodal dvůr v Brámníku Martinovi Diwišovskému.) Já Pavel Samuel z Hrádku vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdež čtěn nebo čtúce slyšán bude, že jsem prodal dědictví své v Bráníku dvuor kmecí, na kterémž sedí Martin Kotan, kterýž platí jednu kopu dva gr. č. platu ročního, s dědi- nami, lukami, s luhy, s řekúů — opatrnému Martinovi kupci Divišovskému, měštěnínu Praž- skému, a jeho dědicuom za dvaceti kop gr. č. — Tomu na jistotu a svědomí Pavel já svrchu- psaný pečet svú vlastní přirozenúů dal jsem přivěsiti k tomuto listu dobrovolně, a pro větčí jistotu a pro svědomí širšie připrosil sem uroz. pánuov, pana Beneše z Wartmberka, pana Jindřicha z Kolovrat a z Kornhauzu a pana Pavla Skalského z Jenštejna, že jsú také pe- četi své podle mne dali přivěsiti podle mé na svědomí, jim i dědicuom jich sobě bez škody. Jenž jest dán léta od narození syna Božího tisícieho pětistého dvacátého v pondělí po sv. Vítu. (Desky zem. větší č. 2 fol. A. 10.) 19. 1522, 26. května. Mikuláš Bochník z Bráníku s Lidmilou manželkou svou, stojíce osobně před pány úředníky v úřadě šestipá- nuov žádali sú, aby jim ku potřebě jejich XV k. m. puojčiti ráčili, a že v té sumě člo- věka svého poplatnýho tu v Braníce, Lukše jménem, zastavují, aby on, jakož úročí jemu Mikulášovi Bochníkovi LXX gr. m. platu roč- ního — tiem úrokem byl povinen platiti pá- nuom úředníkuom —. A páni úředníci — to jsú učinili. — Act. fer. III. ante Stanislai anno etc. XXI. Eodem anno Johannis Hus Bochnikovi ke žni připuojčeno V k. m. Léta etc. XXII. puojčeno opět ke żni VIII k. m. fer. VI. Procopii. — Mikulášovi Bochníkovi puojčili páni úředníci VI k. m. fer. II. post Urbani 1522. (Rukop. č. 2152 fol. B. 1.) 20. 1524, 24. února. Mikuláš Bochník z Bráníka s Lidmilou, manželkú svú, zastavili jsú kus lúky od dvoru svého, kteráž leží podle louky Mikuláše Karasa, v VID, k. m. jemu Mikulášovi Karasovi —. Stalo se v středu u vigilii sv. Matěje 1524. (Zaplaceno po ku- sech r. 1527 a 1554.) (Rukop. č. 2152 f. C 7.) 21. 1525, 6. února. (Smlúvy svatebnie mezi Tomášem, zetěm Bochnikovjm, a jim Bochníkem v Bráníce) L. P. tisícého pěti- stého pětmecitmého v pondělí den sv. Doroty staly se smlúvy svatebnie mezi stranami To- mášem, synem Jana [z] Stříbrného domu, z jedné a Johannou, dcerou Mikuláše Boch- nika a Lidmily manželky jeho, z strany druhé, a to takové: Že on Mikuláš a Lidmila, manželka jeho, zdali jsi svrchupsanému To- mášovi ten statek, kterýž mají v Bráníce za pány Pražany JMtmi, mocně a dědičně k bu- dúcímu vládnutie, aby on Tomáš byl mocným hospodářem v tom statku a na čem by ten koli náležel, a vládl jako svým vlastniem. A což v nějaké truhle mají, z toho hospodář- stvie má on Mikuláš a Lidmila, manželka jeho, Tomášovi, což by slušného bylo, vydati, a on Tomáš má do toho statku přiložiti L k. m. — a tyto dluhy nížepsané má on Tomáš spla- titi: Item panu Vśclavovi Poduskovi XXI'/,
Strana 37
Bráník (1520— 1525). 37 k., it. Hladihlávkovi XVIII k., it. panu Václavovi Vokřínovi II, k., it. k kostelu do Podola VIII k., it. pacholku Biskupovi XVI _k., it. Roudnickemu '/, k. it. Śte- fanovi jako umřel II k., it. Janovi Chřenovi I k. XX gr., it. panu Havlovi za II sudy piva I k. XII gr., it. Řehořovi Skřemencovi za I sud piva XXXVI gr., it. Matójovi III'/, k., it. Mandalenó pekafce V k., it. Káči děvce II k.; it. Václavovi do Šimonovic domu L gr.; it. panu Rousovi XX k. m. — A jestli že by se více dluhuo našlo, než tito svrchupsanie, tehdy on Mikuláš a Lidmila mají sami je platiti. A což by koli od toho statku bylo rozzastaveno, aby on Tomáš mohl to splatiti a kromě něho žádný jiný bez jeho vuole. A jestližeby on Tomáš s Mikulášem Bochníkem a Lidmilou — v tom statku spolu se snésti nemohli, tehdy on Tomáš má jim z toho ze všeho statku vy- dati XXX k. m. — A jestli že by P. B. To- máše do dne do roka od smrti neuchoval bez dědice, tehdy on Tomáš aby nebyl povinen tu do toho statku přiložiti než těch XV k. m., kteréž se při smlúvě položiti mají. A jestli že by on Tomáš bez kšaftu umřel, tehdy ona Johanka má býti v tom statku rovná společ- nice s těmi dětmi, kteréž by jim P. B. ráčil dáti. Pakli by kšaft dělal, aby on ji Johannu a dítky své opatřil, jako svú věrnú manželků. A jestli že by též P. B. Johanny dcerky Mi- kuláše Bochníka a Lidmily — do dne a do roka od smrti neuchoval, tehdy on Tomáš má vydati Mikulášovi XX k. m. více nad těch tridceti. Act. die et anno, ut supra. (Rukop. č. 2155 f. 44.) 22. 1525. — (Spor o statek Bochnikovsky.) V té při mezi Tomášem, zetěm Mikuláše Boch- níka z Bráníka, z jedné a týmž Bochníkem a Lidmilú, manželků jeho, z strany druhé, kdež předstúpiv on Tomáš oznámil před pány úřed- níky, kterak by Mikuláš Bochník s Lidmilou, manželkou svou, dopřávše a davše dceru jich jemu za manželku, jej do statku svého přijali, tak aby on v témž statku jsa hospodářem spravoval a opatroval, podle toho, jakž jest mezi jimi namluveno a smlúvami svatebními stvrzeno. Při kterýchžto smlúvách z obú stran osoby, kteréž jsú byly, a na čem jest zavříno, že to sepsané mají i vysvěčiti chtějí. Toho žá- daje, aby podle týchž smluv jsa zachován, páni úředníci jemu příti ráčili a jej přijali, že on té vuole jest, to všecko činiti a podstúpiti tou poviností, kterouž on Mikuláš Bochník s Lidmilou, manželkou svou, činili a podstúpili. Proti tomu Mikuláš Bochník s Lidmilou ženou svou praví, že smlouvy, kteréž se staly — podle týchž smluv, že se jim dosti neděje, neb on Tomáš — přejav na se a zastúpiv všecky dluhy jejich, ty jest vypraviti měl — ale že dlužníci k nim hledíce je napomínají, a když by plátce býti chtěli, nemajíce odjinud než z statku toho, že jim v tom překážky Tomáš činí a toho hájí. Nad to že i truhla, v kteréž jsú oni své věci zamčené měli, skrze sestru Tomášovu a dceru jejich jim jest vy- lámána a skrze vzatek škoda učiněna. Pro ta- kovou věc i jiné nátisky, kteréž se jim v jich statku dějí, a kterak před ním zamykajíce, v svém vlastním svobody nemají, takových příkor snésti nemohouce, za spravedlivé opa- tření žádají. Zase Tomáš skrze přítele svého k tomu praví: Tak jakž smluveno a kteří dluhové jsú oznámeni i zapsáni, že on všemu tomu dosti by činiti chtěl a učiní, když, čehož žádá, v ho- spodářství vstoupě jeho zmocněn bude a páni úředníci jemu toho příti ráčí a překážek v tom mieti nebude. Ale že on Bochník s man- želkou svou toho statku usrhujíce,“) jakž jsú jej prve v dluhy zavedli i nynie dobytek z dvoru honíce prodávati chtějí. Ježto na takový zpuo- sob kdyby v tom pruochod měli, musil by ten statek dokonce zhynúti, a on netoliko těch dluhuov ukázaných splatiti by nemohl, ale ani hospodářství a gruntu toho bez nábytku a svrchkuov, když by se roztrhly, dobře zpra- viti. Též o truhle, že by jim vylámána býti měla anebo pobráno že by bylo, že jest jemu
Bráník (1520— 1525). 37 k., it. Hladihlávkovi XVIII k., it. panu Václavovi Vokřínovi II, k., it. k kostelu do Podola VIII k., it. pacholku Biskupovi XVI _k., it. Roudnickemu '/, k. it. Śte- fanovi jako umřel II k., it. Janovi Chřenovi I k. XX gr., it. panu Havlovi za II sudy piva I k. XII gr., it. Řehořovi Skřemencovi za I sud piva XXXVI gr., it. Matójovi III'/, k., it. Mandalenó pekafce V k., it. Káči děvce II k.; it. Václavovi do Šimonovic domu L gr.; it. panu Rousovi XX k. m. — A jestli že by se více dluhuo našlo, než tito svrchupsanie, tehdy on Mikuláš a Lidmila mají sami je platiti. A což by koli od toho statku bylo rozzastaveno, aby on Tomáš mohl to splatiti a kromě něho žádný jiný bez jeho vuole. A jestližeby on Tomáš s Mikulášem Bochníkem a Lidmilou — v tom statku spolu se snésti nemohli, tehdy on Tomáš má jim z toho ze všeho statku vy- dati XXX k. m. — A jestli že by P. B. To- máše do dne do roka od smrti neuchoval bez dědice, tehdy on Tomáš aby nebyl povinen tu do toho statku přiložiti než těch XV k. m., kteréž se při smlúvě položiti mají. A jestli že by on Tomáš bez kšaftu umřel, tehdy ona Johanka má býti v tom statku rovná společ- nice s těmi dětmi, kteréž by jim P. B. ráčil dáti. Pakli by kšaft dělal, aby on ji Johannu a dítky své opatřil, jako svú věrnú manželků. A jestli že by též P. B. Johanny dcerky Mi- kuláše Bochníka a Lidmily — do dne a do roka od smrti neuchoval, tehdy on Tomáš má vydati Mikulášovi XX k. m. více nad těch tridceti. Act. die et anno, ut supra. (Rukop. č. 2155 f. 44.) 22. 1525. — (Spor o statek Bochnikovsky.) V té při mezi Tomášem, zetěm Mikuláše Boch- níka z Bráníka, z jedné a týmž Bochníkem a Lidmilú, manželků jeho, z strany druhé, kdež předstúpiv on Tomáš oznámil před pány úřed- níky, kterak by Mikuláš Bochník s Lidmilou, manželkou svou, dopřávše a davše dceru jich jemu za manželku, jej do statku svého přijali, tak aby on v témž statku jsa hospodářem spravoval a opatroval, podle toho, jakž jest mezi jimi namluveno a smlúvami svatebními stvrzeno. Při kterýchžto smlúvách z obú stran osoby, kteréž jsú byly, a na čem jest zavříno, že to sepsané mají i vysvěčiti chtějí. Toho žá- daje, aby podle týchž smluv jsa zachován, páni úředníci jemu příti ráčili a jej přijali, že on té vuole jest, to všecko činiti a podstúpiti tou poviností, kterouž on Mikuláš Bochník s Lidmilou, manželkou svou, činili a podstúpili. Proti tomu Mikuláš Bochník s Lidmilou ženou svou praví, že smlouvy, kteréž se staly — podle týchž smluv, že se jim dosti neděje, neb on Tomáš — přejav na se a zastúpiv všecky dluhy jejich, ty jest vypraviti měl — ale že dlužníci k nim hledíce je napomínají, a když by plátce býti chtěli, nemajíce odjinud než z statku toho, že jim v tom překážky Tomáš činí a toho hájí. Nad to že i truhla, v kteréž jsú oni své věci zamčené měli, skrze sestru Tomášovu a dceru jejich jim jest vy- lámána a skrze vzatek škoda učiněna. Pro ta- kovou věc i jiné nátisky, kteréž se jim v jich statku dějí, a kterak před ním zamykajíce, v svém vlastním svobody nemají, takových příkor snésti nemohouce, za spravedlivé opa- tření žádají. Zase Tomáš skrze přítele svého k tomu praví: Tak jakž smluveno a kteří dluhové jsú oznámeni i zapsáni, že on všemu tomu dosti by činiti chtěl a učiní, když, čehož žádá, v ho- spodářství vstoupě jeho zmocněn bude a páni úředníci jemu toho příti ráčí a překážek v tom mieti nebude. Ale že on Bochník s man- želkou svou toho statku usrhujíce,“) jakž jsú jej prve v dluhy zavedli i nynie dobytek z dvoru honíce prodávati chtějí. Ježto na takový zpuo- sob kdyby v tom pruochod měli, musil by ten statek dokonce zhynúti, a on netoliko těch dluhuov ukázaných splatiti by nemohl, ale ani hospodářství a gruntu toho bez nábytku a svrchkuov, když by se roztrhly, dobře zpra- viti. Též o truhle, že by jim vylámána býti měla anebo pobráno že by bylo, že jest jemu
Strana 38
38 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ta věc nevědoma. Učinila-li jest co dcera jich bez přítomnosti jeho, poněvadž tehdáž ani doma nebyl, že toho nevie — také aby jaké nátisky jim měly činěny býti aneb s nimi ne- nakládati, že to v sobě pravé není, než pone- vadZ jsüce v odporu a jest i rozkázáno z obü stran, dokadž by místa o to nebylo, ničímž z toho statka nehejbati, jakž prvé povědíno, že pro takovou příčinu jim se toho hájí, ano i podle smluv, kdyby se jim co příkrého dálo a snésti se nemohli, jest namluvenie, co jim z toho statku učiněno býti má a dáno, aby sami věc opatřiti mohli. *) Tak zřetelně jest psáno, srov. slovo srha. K té řeči Mikuláš Bochník skrze přítele svého mluví, že v těch smlúvách svatebních a netoliko o těch dluzích zapsaných, ale i o ji- ných mělo býti dostaveno, ač by se jim ještě dluhové vyhledali a ku paměti přišli, aby je též Tomáš podstoupil, a pro takovü véc, poné- vadž až do večera smlúvy trvajíce nebyly zamčíny, ale do jitra odloženy, že on Mikuláš s ženou svou k Hnátové pekařce dlužni jsúce, o tom dluhu oznámili. I ona Hnátová se ohla- šuje, aby ten i jiný v tu smlúvu byly doloženy, že on Tomáš vyplniti a zaplatiti je má. Neb Mikulás Bochník s Lidmilou, ženou svou, z toho statku týmiž smlúvami tak malým dí- lem jsúce odděleni, když by jich diel suma dluhuov přesahovala, čím jiným, leč vlasy by platili, a k jich starosti zavěsíce k hrdlu mošny, na kamének |následující slovo je na kraji vytrzeno] sednouti musili a žebrotou obchoditi. Přítel ze strany Tomášovy k tomu praví: Smlúvy, kteréž se staly, že jest při nich dosti dlúhý čas odpoledne aZ k veéeru pracováno, pfi nichzto Mikuláš Bochník s ženou svou osobně jsúce vuoli svú dali, a podle toho, jakž jsú ve- psány, tak se ti, kdož sú smlúvce byli, pama- tují, a i ona Hnátová též při tom byla a její dluh ve spisu smluvním mezi jinými dluhy jest položen. Z strany své Hnátová k tomu praví, Ze ona 20 k. gr. puojtila na néjakü lou&ku, kterüz on Bochník k tomu dvoru při- kúpil, a tu jako v základu majíci, že ji drží. A kterakžkoli o to místo on Tomáš s Bochní- kem vezmou, toho žádá, aby jí dluh její byl na té loučce ujistěn. K čemu, že to tak jest, Bochník s ženou svou se přiznává, k tomu skrze přítele svého mluvě, že podle těch smluv on by dostačiti nemohl na splacení dluhuov mimo smlúvy vyhledaných. A že ani ty smlúvy státi sú se neměly bez povolenie pánuov úředníkuov, ani ti, kdož jsú je vysvědčili; jsúce po té straně za přátely, aby proti tomu se posta- vili a při vedli. Tu páni úředníci — takto — ortelem svým vypovídají Poněvadž počátkem jich pře to se nalezá, že Mikuláš Bochník s manželkou jeho Johannu, dceru svú, Tomášovi za manželku davše, toho jsú pořádku nepominuli a lidí z obú stran k smlúvám svatebním potřebujíce požívali a smlúvy zavřeli, i popis, kterak jest smluveno, ti smlúvce položili a, že jest tak, jednostajně o tom vysvědčili. Podle kteréhož popisu, což- koli zavírá, on Tomáš k sobě přijav, že tomu všemu dosti učiniti chce, toho žádá, aby ho- spodářstvie zmocněn byl a v ten statek dosedl na tu povinost, s jiež Mikuláš Bochník s man- želkou svou tu sedíce městu a obci této byli povinni. Protož z té příčiny on Tomáš najprv na takovú povinost, jakž předek jeho, do toho gruntu za hospodáře se přijímá. A Mikuláš Bochník, poněvadž s dobrým rozmyslem smlú- vám svatebním přítomni jsúce i přátely při sobě majíce, Johanně dceři své, i Tomášovi zeti svému, téhož hospodárstvie postüpili: již jim v tom překážky činiti nemají, než on To- máš dluhy v tom hospodáfstvie zašlé očistiti a vypraviti má i to vše učiniti; což v sobě smlúvy zavírají. Což se pak Majdaleny Hná- tové dotýče, poněvadž jest osobně smlúvám svatebním přítomna byla a podle jiných dlu- huov také i svuoj, jakožto V k. m., v popis položiti dala a tu na ten čas o žádném jiném dluhu neoznámila, a on Tomáš jej k sobě na splacení přijal, protož i tomu též dostí učiniti
38 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ta věc nevědoma. Učinila-li jest co dcera jich bez přítomnosti jeho, poněvadž tehdáž ani doma nebyl, že toho nevie — také aby jaké nátisky jim měly činěny býti aneb s nimi ne- nakládati, že to v sobě pravé není, než pone- vadZ jsüce v odporu a jest i rozkázáno z obü stran, dokadž by místa o to nebylo, ničímž z toho statka nehejbati, jakž prvé povědíno, že pro takovou příčinu jim se toho hájí, ano i podle smluv, kdyby se jim co příkrého dálo a snésti se nemohli, jest namluvenie, co jim z toho statku učiněno býti má a dáno, aby sami věc opatřiti mohli. *) Tak zřetelně jest psáno, srov. slovo srha. K té řeči Mikuláš Bochník skrze přítele svého mluví, že v těch smlúvách svatebních a netoliko o těch dluzích zapsaných, ale i o ji- ných mělo býti dostaveno, ač by se jim ještě dluhové vyhledali a ku paměti přišli, aby je též Tomáš podstoupil, a pro takovü véc, poné- vadž až do večera smlúvy trvajíce nebyly zamčíny, ale do jitra odloženy, že on Mikuláš s ženou svou k Hnátové pekařce dlužni jsúce, o tom dluhu oznámili. I ona Hnátová se ohla- šuje, aby ten i jiný v tu smlúvu byly doloženy, že on Tomáš vyplniti a zaplatiti je má. Neb Mikulás Bochník s Lidmilou, ženou svou, z toho statku týmiž smlúvami tak malým dí- lem jsúce odděleni, když by jich diel suma dluhuov přesahovala, čím jiným, leč vlasy by platili, a k jich starosti zavěsíce k hrdlu mošny, na kamének |následující slovo je na kraji vytrzeno] sednouti musili a žebrotou obchoditi. Přítel ze strany Tomášovy k tomu praví: Smlúvy, kteréž se staly, že jest při nich dosti dlúhý čas odpoledne aZ k veéeru pracováno, pfi nichzto Mikuláš Bochník s ženou svou osobně jsúce vuoli svú dali, a podle toho, jakž jsú ve- psány, tak se ti, kdož sú smlúvce byli, pama- tují, a i ona Hnátová též při tom byla a její dluh ve spisu smluvním mezi jinými dluhy jest položen. Z strany své Hnátová k tomu praví, Ze ona 20 k. gr. puojtila na néjakü lou&ku, kterüz on Bochník k tomu dvoru při- kúpil, a tu jako v základu majíci, že ji drží. A kterakžkoli o to místo on Tomáš s Bochní- kem vezmou, toho žádá, aby jí dluh její byl na té loučce ujistěn. K čemu, že to tak jest, Bochník s ženou svou se přiznává, k tomu skrze přítele svého mluvě, že podle těch smluv on by dostačiti nemohl na splacení dluhuov mimo smlúvy vyhledaných. A že ani ty smlúvy státi sú se neměly bez povolenie pánuov úředníkuov, ani ti, kdož jsú je vysvědčili; jsúce po té straně za přátely, aby proti tomu se posta- vili a při vedli. Tu páni úředníci — takto — ortelem svým vypovídají Poněvadž počátkem jich pře to se nalezá, že Mikuláš Bochník s manželkou jeho Johannu, dceru svú, Tomášovi za manželku davše, toho jsú pořádku nepominuli a lidí z obú stran k smlúvám svatebním potřebujíce požívali a smlúvy zavřeli, i popis, kterak jest smluveno, ti smlúvce položili a, že jest tak, jednostajně o tom vysvědčili. Podle kteréhož popisu, což- koli zavírá, on Tomáš k sobě přijav, že tomu všemu dosti učiniti chce, toho žádá, aby ho- spodářstvie zmocněn byl a v ten statek dosedl na tu povinost, s jiež Mikuláš Bochník s man- želkou svou tu sedíce městu a obci této byli povinni. Protož z té příčiny on Tomáš najprv na takovú povinost, jakž předek jeho, do toho gruntu za hospodáře se přijímá. A Mikuláš Bochník, poněvadž s dobrým rozmyslem smlú- vám svatebním přítomni jsúce i přátely při sobě majíce, Johanně dceři své, i Tomášovi zeti svému, téhož hospodárstvie postüpili: již jim v tom překážky činiti nemají, než on To- máš dluhy v tom hospodáfstvie zašlé očistiti a vypraviti má i to vše učiniti; což v sobě smlúvy zavírají. Což se pak Majdaleny Hná- tové dotýče, poněvadž jest osobně smlúvám svatebním přítomna byla a podle jiných dlu- huov také i svuoj, jakožto V k. m., v popis položiti dala a tu na ten čas o žádném jiném dluhu neoznámila, a on Tomáš jej k sobě na splacení přijal, protož i tomu též dostí učiniti
Strana 39
Brdnik (1525—1527). 39 má. A což vajše táž Majdalena po týchž smlú- vách dluhu svého pokládá, jakož XX k. m. na nějaků loučku puojčených, a toho žádné ji- stoty neukazuje, nébrž o menším při smlúvách oznámivše, tohoto většího zamlčela: protož ukáže-li podle práva, že by ten dluh na tom statku měla, tehdy on Tomáš — vypraviti má. [Bez datum.] (Rukop. à. 2153 f. 179.) 23. 1525, 8. května. Pavel Kolář od sv. Martina a Mates starý uzdař předstúpivše před pány úředníky do úřadu [šestipanského] s Danielem, sirotkem někdy panským z Brá- níka, žádali jsú, poněvadž týž sirotek jsa dán k řemeslu a již k letuom přichází, ač by jemu P. B. dal k místu přijíti a miněl zachování své neb rodičuov svých ukázati, kteříž již z světa tohoto — jsú odešli, aby ti lidé, kteříž ještě živi jsou a známost o jeho rodičích mají a je v paměti držie, což by o nich vysvědčili, ta- kové jich vysvědčenie k budúcí paměti bylo znamenáno. Jichžto žádosti páni úředníci po- volivše a Mikuláše Bochníka z Bráníku a Pavla z Odolenie Vody, lidi obecnie, před sebú majíce, toto jsú od nich vysvědčení slyšeli: že svrchupsaný Daniel, sirotek panský, s Ma- toušem, bratrem svým, pošli jsú od rodičuov Staňka otce a Markléty, matky jich, v stav manželský řádně spojených. Kterážto Markléta byvše sestřenice nebožtíka Tobolky z přízně jeho měla jest s manželem svým byt v lisu jeho pod vinicí tu v Bráníce. — Act. die Sta- nislai a. 1525. (Rukop. č. 2152 f. C. 20.) 24. 1526, 21. března Prokop měšečník koupil sobě, Anně manželce své — pole le- žící pod vinicí někdy nebožtíka Kobolyského u vsi Bráníka od Matěje pivovárského za 1 k. gr. m. — Z kteréhožto pole týž Prokop po- vinen bude platiti VII gr. m. Václavovi, kterýž na gruntu Kobolyském sedí. Act. die Bene- dicti a. 1526. (Rukop. č. 2152 f. C. 25.) 25. 1526, 4. května. Mikuláš Bochník s Lidmilou manželkou svou — oznámili, že chalup podsedčí, kteráž náležela někdy k dvoru jeho většímu, prodali jsú paní Majdaléně Hná- tové pekařce, měštce Pražské, k tomu dva strychy vinice, za XXXI k. gr. m. Na ten zpuosob, aby ona to držela a opravovala, měla a vládla dotud, dokudžby k své sumě, a ktož by to držeti chtěl aneb kúpiti, zase ne- přišla aneb aby jí byla vyplněna. Act. fer. VI. post Invenc. crucis 1526. (Rukop. č. 2155 f. 58.) 26. 1526, 25. května. — Ubrmané od stran volení z moci té učinili sú smlúvu mezi Ro- manem a pacholky jeho z jedné a Vaňkem tu z Bráníka z strany druhé o nesnáz, kteráž byla mezi jimi, takovú: Ze tu všecku ruoznici a nesnáz vyzdvihli jsú a v nic obrátili, aby strana k straně pokoj zachovala, čest, kázeň řečí i skutkem, doma i v poli. Pakli by kdy kterú stranou sešlo a tuto smlúvu že by zru- šila, tehdy pokuty pánuom úředníkuom kopu gr. č. aby propadla a k tomu dvě neděli v vazbě aby seděla. Act. die Urbani 1526. (Rukop. č. 2155 f. 59.) 27. 1527. — Kdež Pavel Vrna obsílaje paní Reginu Lopatskú táhne se na louku někdy zastavenú Jiříkovi od tří korun, chtě k ní míti právo na vajplatu podle zněnie listu toho, jejž jest pan Pavel z Hrádku, pan jeho děd, jim povoliv té zástavě, jemu učinil a pečetí svou i jiných dobrých lidí stvrdil, aby ten list ona paní Regina položila, že on louku vypla- titi míní. Paní Regina skrze přítele svého tomu se brání, že jest ta louka od téhož Ji- říka od tří korun trhem koupena a též i list na ten trh stvrzen jest. A poněvadž se gruntu zemského dotýče i listuvv, že taková věc má tu souzena býti, kdež příleží. Jakož pak i Pavel Vrna o to ku právu zemskému se utekl i obeslání proto učinil, a při tom právě že rozeznáno býti má. Páni úředníci slyšíce je, patříce také i k těm listóm v svých knihách zapsaným — a vidouce, poněvadž se gruntu zemského do- týče, pro nějž již v té při i obeslání skrze Pavla Vrnu na Jiříka Lopatského [se] stalo, tu věc s sebe skládají a tu, kdež příleží a již se začalo, jich podávají. (Rukop. č. 2153 f. 279.)
Brdnik (1525—1527). 39 má. A což vajše táž Majdalena po týchž smlú- vách dluhu svého pokládá, jakož XX k. m. na nějaků loučku puojčených, a toho žádné ji- stoty neukazuje, nébrž o menším při smlúvách oznámivše, tohoto většího zamlčela: protož ukáže-li podle práva, že by ten dluh na tom statku měla, tehdy on Tomáš — vypraviti má. [Bez datum.] (Rukop. à. 2153 f. 179.) 23. 1525, 8. května. Pavel Kolář od sv. Martina a Mates starý uzdař předstúpivše před pány úředníky do úřadu [šestipanského] s Danielem, sirotkem někdy panským z Brá- níka, žádali jsú, poněvadž týž sirotek jsa dán k řemeslu a již k letuom přichází, ač by jemu P. B. dal k místu přijíti a miněl zachování své neb rodičuov svých ukázati, kteříž již z světa tohoto — jsú odešli, aby ti lidé, kteříž ještě živi jsou a známost o jeho rodičích mají a je v paměti držie, což by o nich vysvědčili, ta- kové jich vysvědčenie k budúcí paměti bylo znamenáno. Jichžto žádosti páni úředníci po- volivše a Mikuláše Bochníka z Bráníku a Pavla z Odolenie Vody, lidi obecnie, před sebú majíce, toto jsú od nich vysvědčení slyšeli: že svrchupsaný Daniel, sirotek panský, s Ma- toušem, bratrem svým, pošli jsú od rodičuov Staňka otce a Markléty, matky jich, v stav manželský řádně spojených. Kterážto Markléta byvše sestřenice nebožtíka Tobolky z přízně jeho měla jest s manželem svým byt v lisu jeho pod vinicí tu v Bráníce. — Act. die Sta- nislai a. 1525. (Rukop. č. 2152 f. C. 20.) 24. 1526, 21. března Prokop měšečník koupil sobě, Anně manželce své — pole le- žící pod vinicí někdy nebožtíka Kobolyského u vsi Bráníka od Matěje pivovárského za 1 k. gr. m. — Z kteréhožto pole týž Prokop po- vinen bude platiti VII gr. m. Václavovi, kterýž na gruntu Kobolyském sedí. Act. die Bene- dicti a. 1526. (Rukop. č. 2152 f. C. 25.) 25. 1526, 4. května. Mikuláš Bochník s Lidmilou manželkou svou — oznámili, že chalup podsedčí, kteráž náležela někdy k dvoru jeho většímu, prodali jsú paní Majdaléně Hná- tové pekařce, měštce Pražské, k tomu dva strychy vinice, za XXXI k. gr. m. Na ten zpuosob, aby ona to držela a opravovala, měla a vládla dotud, dokudžby k své sumě, a ktož by to držeti chtěl aneb kúpiti, zase ne- přišla aneb aby jí byla vyplněna. Act. fer. VI. post Invenc. crucis 1526. (Rukop. č. 2155 f. 58.) 26. 1526, 25. května. — Ubrmané od stran volení z moci té učinili sú smlúvu mezi Ro- manem a pacholky jeho z jedné a Vaňkem tu z Bráníka z strany druhé o nesnáz, kteráž byla mezi jimi, takovú: Ze tu všecku ruoznici a nesnáz vyzdvihli jsú a v nic obrátili, aby strana k straně pokoj zachovala, čest, kázeň řečí i skutkem, doma i v poli. Pakli by kdy kterú stranou sešlo a tuto smlúvu že by zru- šila, tehdy pokuty pánuom úředníkuom kopu gr. č. aby propadla a k tomu dvě neděli v vazbě aby seděla. Act. die Urbani 1526. (Rukop. č. 2155 f. 59.) 27. 1527. — Kdež Pavel Vrna obsílaje paní Reginu Lopatskú táhne se na louku někdy zastavenú Jiříkovi od tří korun, chtě k ní míti právo na vajplatu podle zněnie listu toho, jejž jest pan Pavel z Hrádku, pan jeho děd, jim povoliv té zástavě, jemu učinil a pečetí svou i jiných dobrých lidí stvrdil, aby ten list ona paní Regina položila, že on louku vypla- titi míní. Paní Regina skrze přítele svého tomu se brání, že jest ta louka od téhož Ji- říka od tří korun trhem koupena a též i list na ten trh stvrzen jest. A poněvadž se gruntu zemského dotýče i listuvv, že taková věc má tu souzena býti, kdež příleží. Jakož pak i Pavel Vrna o to ku právu zemskému se utekl i obeslání proto učinil, a při tom právě že rozeznáno býti má. Páni úředníci slyšíce je, patříce také i k těm listóm v svých knihách zapsaným — a vidouce, poněvadž se gruntu zemského do- týče, pro nějž již v té při i obeslání skrze Pavla Vrnu na Jiříka Lopatského [se] stalo, tu věc s sebe skládají a tu, kdež příleží a již se začalo, jich podávají. (Rukop. č. 2153 f. 279.)
Strana 40
40 E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 28. 1527, 11. července. Mikuláš Bochník s Lidmilou, manželkou svou, — kdež jest jim puojčeno peněz obecních — aby to všecko — v jednu sumu složeno bylo, počtěno jest všech peněz puojčených CLXX k. m. — a ten dluh na dvoru svém v Bráníce a na řece — uji- stili. Act. fer. 5. ante Margarete. (Rukop. č. 2152 f. D. 3.) 29. 1527, 12. října. Vaněk z Bráníku, staré rychtářky syn, učinil frajmark s Pro- kopem Klokočkou měšečníkem a Annou man- želkou jeho, kdež on Prokop měl pole v puol druhého strychu ležící pod vinicí hajného, směnil jest tím polem na jeho louku ležící mezi lukami Karasa Mikuláše a Martina Divi- šovského. Na ten zpuosob, že on Prokop s Annú napřed položili jsú jemu Vaňkovi XXV k. m., a pole postoupivše louku ujali, tak aby jí užívali, dokudž by se jim vidělo. Však potom kdyby od ní pustiti chtěli; tehdy aby to Vaňkovi oznámili, a on Vaněk o tom věda, aby Prokopovi peníze zpuosobil a XXVI k. m. vyplnil. Kterúž sumu on Prokop přijma, po- vinen bude té louky jemu Vaňkovi zase po- stúpiti a toho pole jemu k držení při něm zanechati. Pakli by peněz po oznámení nezpuo- sobil, tehdy aby pánuom úředníkóm o tom oznámil, a páni úředníci mají jej k tomu při- držeti, aby louka od toho gruntu nebyla jinam odcizena. Act. sabbato ante Galli 1527. (Rukop. č. 2155 f. 76.) 830. 1527, 12. prosince. (Trh statku Bochní- kovského.) Duchek, příjmím pekař z Kuřího, koupil dvuor v Bráníce někdy Bochníkovský s dědinami — lukami, s luhy, s potokem, s lesem a s těmi příslušnostmi, kteréž zejména dole podpisují se, tak aby nápotom mimo to, což se jmenuje při témž dvoru [a] prodává, na žádnú jinú příslušnost někdy dvoru nále- žející, jakožto na řeku s platem jejím, na vi- nici a plat její, na podsedčí a plat z toho, od téhož Duchka nebo jeho budůúcích nebylo sa- háno. Protož to, což se prodává, pořádně se jmenuje : Item dvuor pfedkem s témito svrchky : koné étyri, vozy dva, pluh jeden, brány jedny krav dojných pět, svině čtyři. Jtem vobilé v sto- dole jedna strana až do vrchu plná ječmene; item z druhé strany žita puol perny nákladem, item před stodolou stoh vovsa, item puol stohu pšenice; item k témuž dvoru chmelnice ve dva strychy ležící podle chmelnice Romanovy, it. při té chmelnici pole ve čtyry strychy a za tím pastviště, jenž leží k řece a slove krč- miště sšíří až do topolí; it. loučka mezi chmelnicemi Romanovou a Bránického; it. louka podle potoku za lúkou Hnátčinou; it. od topolí blíže krčmiště leží pole v jedny hony; it. dvoje hony k silnici mezi Bráni- ckého z obú stran, it. pole s luhy u božích muk i s topolmi až do pole Brožčiného, it. pole v jedny hony pod X str. docházejíc ke konci pole Brožčiného mezi cestami z druhé strany božích muk, it. pole proti Romanovému jedny honce, při tom i luh i s topolím, jakož pole sšíří až k řece. Při tom tak louček malý ob[z]vlástné a pole k tomu; it. jedny hony dlúhé i s luhem velikým až do řeky v těch mezech, jakž pole leží. It. louka u potoka podle silnice i s vazovím, k tomu zvor všecken mezi silnicí a stezkou pod XX str. až do Brá- nického pole. A mezi tím jsou dvoje honce Bránického a jedny Romanovy. Item pole v jedny hony od příkopa až do vazoví, k tomu potok, a to leží podle staré rychtářský, Martina a Bránického polí. It. loučka zastavená Karasovi leží proti ka- majku, it. nad tou loučkou přes pole Bráni- ckého nad mezí leží dvě pole a v prostředku palouček. It. podle pruohonu k lesu leží zvor v deset strychuov nad lúkou Lopatského. It. jedny honce nad lúkou Bránického mezi Ro- manem a Martinem Divišovským, a ten zvor až do lesu Bochníkovského. It. k tomu dvoru les položený od pruohonu až do meze lesu Krčského. It. nad tím lesem leží zvor i s ou- lehlemi okolo padesát strychuo proti Lhotce, sšíří až do úlehle Tavákovy z Modřan podle silnice zdélí až do dědin Kréskych. Tu
40 E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 28. 1527, 11. července. Mikuláš Bochník s Lidmilou, manželkou svou, — kdež jest jim puojčeno peněz obecních — aby to všecko — v jednu sumu složeno bylo, počtěno jest všech peněz puojčených CLXX k. m. — a ten dluh na dvoru svém v Bráníce a na řece — uji- stili. Act. fer. 5. ante Margarete. (Rukop. č. 2152 f. D. 3.) 29. 1527, 12. října. Vaněk z Bráníku, staré rychtářky syn, učinil frajmark s Pro- kopem Klokočkou měšečníkem a Annou man- želkou jeho, kdež on Prokop měl pole v puol druhého strychu ležící pod vinicí hajného, směnil jest tím polem na jeho louku ležící mezi lukami Karasa Mikuláše a Martina Divi- šovského. Na ten zpuosob, že on Prokop s Annú napřed položili jsú jemu Vaňkovi XXV k. m., a pole postoupivše louku ujali, tak aby jí užívali, dokudž by se jim vidělo. Však potom kdyby od ní pustiti chtěli; tehdy aby to Vaňkovi oznámili, a on Vaněk o tom věda, aby Prokopovi peníze zpuosobil a XXVI k. m. vyplnil. Kterúž sumu on Prokop přijma, po- vinen bude té louky jemu Vaňkovi zase po- stúpiti a toho pole jemu k držení při něm zanechati. Pakli by peněz po oznámení nezpuo- sobil, tehdy aby pánuom úředníkóm o tom oznámil, a páni úředníci mají jej k tomu při- držeti, aby louka od toho gruntu nebyla jinam odcizena. Act. sabbato ante Galli 1527. (Rukop. č. 2155 f. 76.) 830. 1527, 12. prosince. (Trh statku Bochní- kovského.) Duchek, příjmím pekař z Kuřího, koupil dvuor v Bráníce někdy Bochníkovský s dědinami — lukami, s luhy, s potokem, s lesem a s těmi příslušnostmi, kteréž zejména dole podpisují se, tak aby nápotom mimo to, což se jmenuje při témž dvoru [a] prodává, na žádnú jinú příslušnost někdy dvoru nále- žející, jakožto na řeku s platem jejím, na vi- nici a plat její, na podsedčí a plat z toho, od téhož Duchka nebo jeho budůúcích nebylo sa- háno. Protož to, což se prodává, pořádně se jmenuje : Item dvuor pfedkem s témito svrchky : koné étyri, vozy dva, pluh jeden, brány jedny krav dojných pět, svině čtyři. Jtem vobilé v sto- dole jedna strana až do vrchu plná ječmene; item z druhé strany žita puol perny nákladem, item před stodolou stoh vovsa, item puol stohu pšenice; item k témuž dvoru chmelnice ve dva strychy ležící podle chmelnice Romanovy, it. při té chmelnici pole ve čtyry strychy a za tím pastviště, jenž leží k řece a slove krč- miště sšíří až do topolí; it. loučka mezi chmelnicemi Romanovou a Bránického; it. louka podle potoku za lúkou Hnátčinou; it. od topolí blíže krčmiště leží pole v jedny hony; it. dvoje hony k silnici mezi Bráni- ckého z obú stran, it. pole s luhy u božích muk i s topolmi až do pole Brožčiného, it. pole v jedny hony pod X str. docházejíc ke konci pole Brožčiného mezi cestami z druhé strany božích muk, it. pole proti Romanovému jedny honce, při tom i luh i s topolím, jakož pole sšíří až k řece. Při tom tak louček malý ob[z]vlástné a pole k tomu; it. jedny hony dlúhé i s luhem velikým až do řeky v těch mezech, jakž pole leží. It. louka u potoka podle silnice i s vazovím, k tomu zvor všecken mezi silnicí a stezkou pod XX str. až do Brá- nického pole. A mezi tím jsou dvoje honce Bránického a jedny Romanovy. Item pole v jedny hony od příkopa až do vazoví, k tomu potok, a to leží podle staré rychtářský, Martina a Bránického polí. It. loučka zastavená Karasovi leží proti ka- majku, it. nad tou loučkou přes pole Bráni- ckého nad mezí leží dvě pole a v prostředku palouček. It. podle pruohonu k lesu leží zvor v deset strychuov nad lúkou Lopatského. It. jedny honce nad lúkou Bránického mezi Ro- manem a Martinem Divišovským, a ten zvor až do lesu Bochníkovského. It. k tomu dvoru les položený od pruohonu až do meze lesu Krčského. It. nad tím lesem leží zvor i s ou- lehlemi okolo padesát strychuo proti Lhotce, sšíří až do úlehle Tavákovy z Modřan podle silnice zdélí až do dědin Kréskych. Tu
Strana 41
Bráník (1527—1584). 41 všecku již tak jmenovanů a k témuž dvoru vykázanú příslušnost svrchupsaný Duchek kou- pil jest od pánuov úředníkuov z úřadu šesti- panského — za LXXV k. č. — zavázav sám sebe i dědice a budúcí své v povinnost pra- vého člověčenství — všie obci města Prahy. Z kteréhožto dvoru — platu ročního dlužní budou dávati III k. č. Act. fer. 5. ante Lucie 1527. (Rukop. č. 2153 f. 590.) 31. 1528, 25. května. (O zaplavování polí Bránických rybníkem Hodkovským.) Kdež sobě stěžují sousedé z Bráníku, kterak by se jim škoda dála na lukách a dědinách jejich skrz vodu, kteráž se vypouštie z rybníku Hodkov- ského, viníce z toho pana Václava Levu, ja- kožto držitele rybníku, že on na tajž rybník přejav vodu z toku starého i vede ji struhou k tomu udělanou a vymetanou, takže ustavně tekúci rybník přeplňuje, a někdy i přívalové touž strouhou přicházejíce na rybník, voda zbytečná ven vypadajíc i zatopuje jim dědiny a louky jejich —. Pan Václav Leva k žalobě odpovídaje praví, že ta voda, kteráž na rybník jde, nedotýče se gruntuov jejich, ale jde a vede se po gruntu jeho jim beze škody. Než poněvadž nad dědinami Hodkovskými a též i nad Bránickými jsú stráně a vrchové, a když P. B. deště a přívaly dopustiti ráčí, proti moci jeho svaté není možné se zpěčiti a těm vo- dám brániti, aby nepřicházely tokem svým doluov z přirození svého a někdy i na škodu lidskú. | Tolikéž za vyjití žádaje, když se na to pohledí a bude ukázáno, že se tak nalé- znúti má. Bráničtí k tomu praví, což se vody pří- padné, deště nebo přívaluov dotýče, že oni proti tomu nemluví, než toliko o té vodě, kterúž Václav k rybníku struhou vede, pře- hradiv ji od struhy a toku starého, takže ry- bník jsa plný, což mimo potřebu ven vody se vypouští, skrze tu jim škoda se děje; toho žádajíce, aby pan Václav nebo tu vodu zby- tečnú po svých gruntích odvedl, nebo starým tokem jí téci nebránil. Archiv Český XXVI. Tu páni úředníci slyšíce obě strany, k žá- dosti jich na to vyšli a pohleděli, a což bylo od stran ukazováno, pilně uvážili — toto za prostředek vajpovědí svú nalezají: Poněvadž podle ukázání očitě se spatřilo, že voda, kteráž tou struhou k rybníku teče, ne z jiné potřeby, než toliko z té od starého toku jest svedena, aby rybník, kdyžby spuštěn aneb sloven byl, tou struhou k tomu udělanou zase vodou aby byl napuštěn, a jsa napuštěný v své plnosti aby stál, protož podle zpuosobu takového jemu panu Václavovi toho se nehájí ku potřebě rybníka tou struhou vodu vésti. Však kdyžby rybník naplnil, pokudž by potřeba kázala, vždycky jest povinen vodu zase do starého toku obrátiti, a nad potřebu ke škodě grun- tuom lidským nemá více vody držeti ani vy- pouštěti pod uvarováním pokuty té, kterúž zřízení zemské ukazuje. Při tom také, i když by čas toho kázal a rybník spouštěl, to též tak má opatřiti, aby vodu po gruntích svých veda cizím gruntuom na škodu neubližoval ani zatopoval proti právu a zřízení zemskému. Act. die Urbani 1528. (Rukop. č. 2153 f. 334.) 32. 1528, 18. listopadu. Kdež Šimon Ro- man a Václav, sousedé v Bráníku, nevoli a ne- snáz měli, takže on Václav na téhož Šimona nočně stál a i puotku na něho učinil a z toho před pány úředníky jej vinil, páni úředníci vyslyševše je a pováživše — pokoj jim při- kázali. — Actum fer. 4. post Martini 1528. (Rukop. č. 2155 f. 92.) 33. 1530, 8. března. Bartoň Kolář, člověk obecní, koupil sobě, Anně manželce své, — v Bráníce chalup podsedčí podle Jana Brá- nického přes cestu ležící s zahradú, kteráž jest při témž podsedčím, od Jana Hnáta pe- kaře a Majdaleny manželky jeho, za LVI k. m. — Platu z toho obci k ruce do úřadu šestipanského každého polouletí po XVI gr. č. Actum fer. 3. ante Gregorii 1530. (Rukop. č. 2152 f. D. 23.) 34. 1534, 29. prosince. Anna, manželka někdy Prokopa Klokočky měšečníka — při- 6
Bráník (1527—1584). 41 všecku již tak jmenovanů a k témuž dvoru vykázanú příslušnost svrchupsaný Duchek kou- pil jest od pánuov úředníkuov z úřadu šesti- panského — za LXXV k. č. — zavázav sám sebe i dědice a budúcí své v povinnost pra- vého člověčenství — všie obci města Prahy. Z kteréhožto dvoru — platu ročního dlužní budou dávati III k. č. Act. fer. 5. ante Lucie 1527. (Rukop. č. 2153 f. 590.) 31. 1528, 25. května. (O zaplavování polí Bránických rybníkem Hodkovským.) Kdež sobě stěžují sousedé z Bráníku, kterak by se jim škoda dála na lukách a dědinách jejich skrz vodu, kteráž se vypouštie z rybníku Hodkov- ského, viníce z toho pana Václava Levu, ja- kožto držitele rybníku, že on na tajž rybník přejav vodu z toku starého i vede ji struhou k tomu udělanou a vymetanou, takže ustavně tekúci rybník přeplňuje, a někdy i přívalové touž strouhou přicházejíce na rybník, voda zbytečná ven vypadajíc i zatopuje jim dědiny a louky jejich —. Pan Václav Leva k žalobě odpovídaje praví, že ta voda, kteráž na rybník jde, nedotýče se gruntuov jejich, ale jde a vede se po gruntu jeho jim beze škody. Než poněvadž nad dědinami Hodkovskými a též i nad Bránickými jsú stráně a vrchové, a když P. B. deště a přívaly dopustiti ráčí, proti moci jeho svaté není možné se zpěčiti a těm vo- dám brániti, aby nepřicházely tokem svým doluov z přirození svého a někdy i na škodu lidskú. | Tolikéž za vyjití žádaje, když se na to pohledí a bude ukázáno, že se tak nalé- znúti má. Bráničtí k tomu praví, což se vody pří- padné, deště nebo přívaluov dotýče, že oni proti tomu nemluví, než toliko o té vodě, kterúž Václav k rybníku struhou vede, pře- hradiv ji od struhy a toku starého, takže ry- bník jsa plný, což mimo potřebu ven vody se vypouští, skrze tu jim škoda se děje; toho žádajíce, aby pan Václav nebo tu vodu zby- tečnú po svých gruntích odvedl, nebo starým tokem jí téci nebránil. Archiv Český XXVI. Tu páni úředníci slyšíce obě strany, k žá- dosti jich na to vyšli a pohleděli, a což bylo od stran ukazováno, pilně uvážili — toto za prostředek vajpovědí svú nalezají: Poněvadž podle ukázání očitě se spatřilo, že voda, kteráž tou struhou k rybníku teče, ne z jiné potřeby, než toliko z té od starého toku jest svedena, aby rybník, kdyžby spuštěn aneb sloven byl, tou struhou k tomu udělanou zase vodou aby byl napuštěn, a jsa napuštěný v své plnosti aby stál, protož podle zpuosobu takového jemu panu Václavovi toho se nehájí ku potřebě rybníka tou struhou vodu vésti. Však kdyžby rybník naplnil, pokudž by potřeba kázala, vždycky jest povinen vodu zase do starého toku obrátiti, a nad potřebu ke škodě grun- tuom lidským nemá více vody držeti ani vy- pouštěti pod uvarováním pokuty té, kterúž zřízení zemské ukazuje. Při tom také, i když by čas toho kázal a rybník spouštěl, to též tak má opatřiti, aby vodu po gruntích svých veda cizím gruntuom na škodu neubližoval ani zatopoval proti právu a zřízení zemskému. Act. die Urbani 1528. (Rukop. č. 2153 f. 334.) 32. 1528, 18. listopadu. Kdež Šimon Ro- man a Václav, sousedé v Bráníku, nevoli a ne- snáz měli, takže on Václav na téhož Šimona nočně stál a i puotku na něho učinil a z toho před pány úředníky jej vinil, páni úředníci vyslyševše je a pováživše — pokoj jim při- kázali. — Actum fer. 4. post Martini 1528. (Rukop. č. 2155 f. 92.) 33. 1530, 8. března. Bartoň Kolář, člověk obecní, koupil sobě, Anně manželce své, — v Bráníce chalup podsedčí podle Jana Brá- nického přes cestu ležící s zahradú, kteráž jest při témž podsedčím, od Jana Hnáta pe- kaře a Majdaleny manželky jeho, za LVI k. m. — Platu z toho obci k ruce do úřadu šestipanského každého polouletí po XVI gr. č. Actum fer. 3. ante Gregorii 1530. (Rukop. č. 2152 f. D. 23.) 34. 1534, 29. prosince. Anna, manželka někdy Prokopa Klokočky měšečníka — při- 6
Strana 42
42 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: znala se dobrovolně, že svú spravedlnost, kterú má zapsanü frajmarkem na louce Vaňka z Brá- níka, starého rychtáře syna, ležící vedle louky Mikuláše Karasa z jedné a Martina Divišov- ského z strany druhé, v XXVI k. m. Miku- lásovi Karasovi mocně propouští a dává. — Stalo se v outerý před Třmi králi leta Páně MDXXXV. (Rukop. ć. 2155 f. 202.) 35. 1535, 3. července. Havel z domu Ža- teckého, měštěnín Nov. M. Pr., koupil sobě, Martě manželce své — louku od dvora někdy Bochníkovské ležící za vsi Bráníkem nad prů- honem pod vrchem, jenž slove Valeva, vedle louky někdy Pavla Vrny z jedné a vedle louky někdy Bochníkovy z strany druhé, a druhú louku od gruntu někdy Vrnova, na kterouž list s pečetmi visutými udělán jest, jakož pak toho listu přípis v knihy úřadu šestipanského Starého M. Pr. vložen jest etc. A táž louka též leží vedle louky svrchu jmenované někdy Bochníkovské z jedné a Martina Divišovského z strany druhé. Ty jsú obě dvě louky juž v jednu spojeny a prodány Havlovi vejše jme- novanému od paní Reginy Lopacké za CC k. m. — Stal se zápis v ouřadě šestipanském v sobotu po Navštívení P. M. I. MDXXXV. (Rukop. č. 2152 f. F. 7.) 36. 1542, 2. června. Kateřina Lítálková koupila — vinici dva strychy míry držící, le- žící nad Bráníkem podle vinice Uhlíkové, od Šimona Macka za XXX k. — Stalo se v pátek před sv. Trojicí 1542. (Rukop. č. 2152 f. F. 31.) 37. 1543, 7. listopadu. Jan Chomutovský koupil sobě, Regině manželce své, vinici dva strychy — nad Bráníkem podle vinice Uhlí- kovské od Kateriny Lítálkovy za XXXV k. — Stalo se v stfedu po sv. Linhartu 1543. (Ruk. 6. 2152 fol. F. 37.) 38. 1546, 26. února. Martin z domu Vi- límkova, měštěnín Star. M. Pr., koupil sobě, Kateřině manželce své, — dvuor ve vsi Brá- niku — s lukami, s luhy, s potokem, s lesem — jakž jest měl, držal někdy Duchek pekař — od Bartoné Kalvasa za CCLXX k. m. — Üroku do úřadu šestipanského povinen jest dávati každého puol leta — III k. m. Však poněvadž on Martin koupil dvuor obci Star. M. Pr. náležitý, a jiní předešlí držitelé téhož gruntu pravé člověčenství a poddanost panu purgmistru [a] pánuom na místě obce slibo- vali, ale on sa měštěnínem, toho jest neučinil, však na místě toho jest připověděl, že chce všecko poslušenství a poddanost držeti, zacho- vati. A kdyZ by duom svuoj prodal aneb ji- nému odevzdal, že chce i élovééenství slíbiti, i také plat a cožkoli jiného povinného z toho dvoru platiti a činiti bez všelijakého odporu a zadržování, ani gruntu a při něm stavení neopouštěti. A jestliže by grunt opouštěl aneb platu nevyplüoval aneb jiné protimyslnosti Gnil, a z takovych prítin Ze by mu rozkázáno bylo, aby grunt prodal, že beze všeho odporu chce a má to učiniti i jeho dědicové. Však tomu, kohož by p. úředníci -- přijíti za člo- věka a takovému příti chtěli. Stalo se — 1. 1546 v pátek po sv. Matěji. (Rukop. č. 2152 fol. F. 46.) 39. 1548, 22. října. Ferdinand z boží milosti arcikníže Rakouské atd. Urození a slo- vutní věrní naši milí! Vězte, že sme na místě JKMti, pána a otce našeho najmilejšího, sta- tečnému Floryanovi Gryspekovi z Gryspachu na Kacerové, vérnému našemu milému, ves celou Holubice s kostelním podacím, v Stře- kově*) dva člověky s pustou vískú, Malej Lo- beček a ves Bráník s dvory kmecími — za sumu tisíc LXVIII k. XLVIII'/, gr. 6. prodati rozkázati rátili. — Actum v pondélí po XIM pannách. (Desky zem. větší č. 42 f. L. 16.) *) Střechov, nyní dvůr Strachov či Strahov na- proti Nelahozevsi. 40. 1548, 17. listopadu. Nejjasnější kníže a pán pán Ferdinand — Český král — ráčil se přiznati před úředníky Pražskými, že dě- dictví své — dskami zemskými od purgkmistra a rady — i vší obce Starého M. Pr. zapsané i jinak postůpené — totižto v Holubicích, v Střechově a v Bráníku vesnice celé a dvory
42 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: znala se dobrovolně, že svú spravedlnost, kterú má zapsanü frajmarkem na louce Vaňka z Brá- níka, starého rychtáře syna, ležící vedle louky Mikuláše Karasa z jedné a Martina Divišov- ského z strany druhé, v XXVI k. m. Miku- lásovi Karasovi mocně propouští a dává. — Stalo se v outerý před Třmi králi leta Páně MDXXXV. (Rukop. ć. 2155 f. 202.) 35. 1535, 3. července. Havel z domu Ža- teckého, měštěnín Nov. M. Pr., koupil sobě, Martě manželce své — louku od dvora někdy Bochníkovské ležící za vsi Bráníkem nad prů- honem pod vrchem, jenž slove Valeva, vedle louky někdy Pavla Vrny z jedné a vedle louky někdy Bochníkovy z strany druhé, a druhú louku od gruntu někdy Vrnova, na kterouž list s pečetmi visutými udělán jest, jakož pak toho listu přípis v knihy úřadu šestipanského Starého M. Pr. vložen jest etc. A táž louka též leží vedle louky svrchu jmenované někdy Bochníkovské z jedné a Martina Divišovského z strany druhé. Ty jsú obě dvě louky juž v jednu spojeny a prodány Havlovi vejše jme- novanému od paní Reginy Lopacké za CC k. m. — Stal se zápis v ouřadě šestipanském v sobotu po Navštívení P. M. I. MDXXXV. (Rukop. č. 2152 f. F. 7.) 36. 1542, 2. června. Kateřina Lítálková koupila — vinici dva strychy míry držící, le- žící nad Bráníkem podle vinice Uhlíkové, od Šimona Macka za XXX k. — Stalo se v pátek před sv. Trojicí 1542. (Rukop. č. 2152 f. F. 31.) 37. 1543, 7. listopadu. Jan Chomutovský koupil sobě, Regině manželce své, vinici dva strychy — nad Bráníkem podle vinice Uhlí- kovské od Kateriny Lítálkovy za XXXV k. — Stalo se v stfedu po sv. Linhartu 1543. (Ruk. 6. 2152 fol. F. 37.) 38. 1546, 26. února. Martin z domu Vi- límkova, měštěnín Star. M. Pr., koupil sobě, Kateřině manželce své, — dvuor ve vsi Brá- niku — s lukami, s luhy, s potokem, s lesem — jakž jest měl, držal někdy Duchek pekař — od Bartoné Kalvasa za CCLXX k. m. — Üroku do úřadu šestipanského povinen jest dávati každého puol leta — III k. m. Však poněvadž on Martin koupil dvuor obci Star. M. Pr. náležitý, a jiní předešlí držitelé téhož gruntu pravé člověčenství a poddanost panu purgmistru [a] pánuom na místě obce slibo- vali, ale on sa měštěnínem, toho jest neučinil, však na místě toho jest připověděl, že chce všecko poslušenství a poddanost držeti, zacho- vati. A kdyZ by duom svuoj prodal aneb ji- nému odevzdal, že chce i élovééenství slíbiti, i také plat a cožkoli jiného povinného z toho dvoru platiti a činiti bez všelijakého odporu a zadržování, ani gruntu a při něm stavení neopouštěti. A jestliže by grunt opouštěl aneb platu nevyplüoval aneb jiné protimyslnosti Gnil, a z takovych prítin Ze by mu rozkázáno bylo, aby grunt prodal, že beze všeho odporu chce a má to učiniti i jeho dědicové. Však tomu, kohož by p. úředníci -- přijíti za člo- věka a takovému příti chtěli. Stalo se — 1. 1546 v pátek po sv. Matěji. (Rukop. č. 2152 fol. F. 46.) 39. 1548, 22. října. Ferdinand z boží milosti arcikníže Rakouské atd. Urození a slo- vutní věrní naši milí! Vězte, že sme na místě JKMti, pána a otce našeho najmilejšího, sta- tečnému Floryanovi Gryspekovi z Gryspachu na Kacerové, vérnému našemu milému, ves celou Holubice s kostelním podacím, v Stře- kově*) dva člověky s pustou vískú, Malej Lo- beček a ves Bráník s dvory kmecími — za sumu tisíc LXVIII k. XLVIII'/, gr. 6. prodati rozkázati rátili. — Actum v pondélí po XIM pannách. (Desky zem. větší č. 42 f. L. 16.) *) Střechov, nyní dvůr Strachov či Strahov na- proti Nelahozevsi. 40. 1548, 17. listopadu. Nejjasnější kníže a pán pán Ferdinand — Český král — ráčil se přiznati před úředníky Pražskými, že dě- dictví své — dskami zemskými od purgkmistra a rady — i vší obce Starého M. Pr. zapsané i jinak postůpené — totižto v Holubicích, v Střechově a v Bráníku vesnice celé a dvory
Strana 43
Braškov, Bratrkovice. 43 kmecí — také tak, jakž registra na to od JMKské Floryanovi Gryspekovi z Griespachu — co z čeho platu buď stálého neb běžného jest, vydaná a ve dsky zemské památné — vložená plněji svědčí — jmenovanému Flory- anovi Gryspekovi — za tisíc kop gr. šedlosáte osm kop gr. čtyřidceti puoldeváta gr. č. — prodal jest — takže ty a takové dědiny výš jmenované více zápisné a duchovní býti ne- mají, ale dědičné a zpupné —. Act. v sobotu po sv. Brykcí. (Desky zem. větší č. 8 f. P. 8.) 41. 15418. [Floryan Gryspek z Grispachu klade sobě registra platův stálých a běžných z vesnic Holubice a Střechova, po nichžto na- chází se také vepsaná ves] Bráník: Ourok sv. Havelský: Martin III k., Bartoň 1'/, k., Vaněk XXII gr., Píša XII gr. Ourok sv. Jiřský (všichni tři totéž). Suma ouroku ročně VIIII k. VIII gr. IIII d. (Desky zem. větší č. 47 f. H. 18.) 42. 1549, 28. března. Floryan Gryspek z Gryspachu a na Kaceřově — přiznal se — že dědictví své v Bráníku dvory kmecí — prodal Janovi Domažlickému z Rysengrundu — za sto čtrnácte kop gr. č. Act. ve čtvrtek po Zvěstování P. M. (Desky zem. větší č. 8 fol. R. 5.) 43. 1549, 26. června. Jan Domažlický z Rysengrundu, KMti sekretář při appelacích, přiznal se před úředníky Pražskými menšími desk zemských: Jakož jsou se za něho Jana Domažlického Jeronym Hrobčický 7 Hrobčice a Kašpar Urticellus z Kopřivé Hory rukojmie postavili v listu hlavním na pargameně za sumu CCXXV kop gr. é. — k Jiříkovi Šlej- nicovi ze Slejnic a na Tollen&tejné a na Slu- knově, i slíbil jest týž Jan Domažlický — že jmenované Jeronyma Hrobčického a Kašpara z Kopřivé Hory, rukojmie své, z téhož ruko- jemství vyvaditi a vypraviti chce. Pakli by nevyvadil, — tehdy budou se — moci uvázati — v dědiny jeho Jana Domažlického v Bráník v dvůr poplužní — v ves tudíž a v dvory kmecí —. Actum v středu po sv. Janu Křt. (Desky zem. větší č. 48 fol. A. 8.) Braškov u Únhoště. 1438, 24. dubna. My purgmistr a konšelé Většieho Města Pr. vyznáváme tiemto zápisem obecně přede všemi, že vstúpivši před nás do plné rady naší Barbora, dcera Buštěveské, s Pavlem mužem svým, i vyznala jest svo- bodně a dobrovolně beze všeho přinucenie, kterak od slovutného Pešíka od střiebrné hvězdy, spolupřísežného měštěnína našeho, při- jala jest dvuor menší v Braškově, ježto byl někdy Drslavóv, syna Zdislavova z Malovar, za veškeren svuoj diel dědičný, kterýž sě jie měl vedle zápisu desk zemských a knéh na- šich městských dostati, a mocí tohoto zápisu přijímá. Tak že jmenovaná Barbora s manželem svým přijevše dyuor svrchupsaný od již jme- novaného Pešíka, řekli jsú, že sě jim od něho dosti stalo, děkujíce jemu z dosti učiněnie, a že na tom úplně a konečně přestávají —. A to sě jest stalo ten čtvrtek po sv. Jiřie anno domini millesimo quadringentesimo tricesimo octavo. (Rukop. 6. 992 f. 169.) Bratrkovice u Velvar. 1. 1424, 5. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris et Nove Civitatum Pragensium tenore presencium recognoscimus universis, quod audita dissensionis materia inter famosos Divissium de Krzeczow ex una et Zeifridum (de Chrzicz, Martinum Prtak et Kotassonem ceterosque creditores, quibus no- bilis domina Elisabeth de Klinsstein, relicta domini Henrici de Duba alias de Usst, obliga- batur, pretextu bonorum Bratrkowicz per mor- tem eiusdem domine Elisabeth, que in obli- gacione IIII^ s. gr. possidebat, derelictorum parte vertente ex altera, eandem sentencia- liter complanavimus, eidem Divissio iuxta gra- cjosam donacionem illustris principis et do- mini, domini Sigismundi ducis Litwanie, regni Boemie et marchionatus Moravie gubernatoris, per eundem allegatam, ac intuitu damnorum per eundem Divissium propter legis divine tuicionem ac nostri adherenciam in devasta- 6*
Braškov, Bratrkovice. 43 kmecí — také tak, jakž registra na to od JMKské Floryanovi Gryspekovi z Griespachu — co z čeho platu buď stálého neb běžného jest, vydaná a ve dsky zemské památné — vložená plněji svědčí — jmenovanému Flory- anovi Gryspekovi — za tisíc kop gr. šedlosáte osm kop gr. čtyřidceti puoldeváta gr. č. — prodal jest — takže ty a takové dědiny výš jmenované více zápisné a duchovní býti ne- mají, ale dědičné a zpupné —. Act. v sobotu po sv. Brykcí. (Desky zem. větší č. 8 f. P. 8.) 41. 15418. [Floryan Gryspek z Grispachu klade sobě registra platův stálých a běžných z vesnic Holubice a Střechova, po nichžto na- chází se také vepsaná ves] Bráník: Ourok sv. Havelský: Martin III k., Bartoň 1'/, k., Vaněk XXII gr., Píša XII gr. Ourok sv. Jiřský (všichni tři totéž). Suma ouroku ročně VIIII k. VIII gr. IIII d. (Desky zem. větší č. 47 f. H. 18.) 42. 1549, 28. března. Floryan Gryspek z Gryspachu a na Kaceřově — přiznal se — že dědictví své v Bráníku dvory kmecí — prodal Janovi Domažlickému z Rysengrundu — za sto čtrnácte kop gr. č. Act. ve čtvrtek po Zvěstování P. M. (Desky zem. větší č. 8 fol. R. 5.) 43. 1549, 26. června. Jan Domažlický z Rysengrundu, KMti sekretář při appelacích, přiznal se před úředníky Pražskými menšími desk zemských: Jakož jsou se za něho Jana Domažlického Jeronym Hrobčický 7 Hrobčice a Kašpar Urticellus z Kopřivé Hory rukojmie postavili v listu hlavním na pargameně za sumu CCXXV kop gr. é. — k Jiříkovi Šlej- nicovi ze Slejnic a na Tollen&tejné a na Slu- knově, i slíbil jest týž Jan Domažlický — že jmenované Jeronyma Hrobčického a Kašpara z Kopřivé Hory, rukojmie své, z téhož ruko- jemství vyvaditi a vypraviti chce. Pakli by nevyvadil, — tehdy budou se — moci uvázati — v dědiny jeho Jana Domažlického v Bráník v dvůr poplužní — v ves tudíž a v dvory kmecí —. Actum v středu po sv. Janu Křt. (Desky zem. větší č. 48 fol. A. 8.) Braškov u Únhoště. 1438, 24. dubna. My purgmistr a konšelé Většieho Města Pr. vyznáváme tiemto zápisem obecně přede všemi, že vstúpivši před nás do plné rady naší Barbora, dcera Buštěveské, s Pavlem mužem svým, i vyznala jest svo- bodně a dobrovolně beze všeho přinucenie, kterak od slovutného Pešíka od střiebrné hvězdy, spolupřísežného měštěnína našeho, při- jala jest dvuor menší v Braškově, ježto byl někdy Drslavóv, syna Zdislavova z Malovar, za veškeren svuoj diel dědičný, kterýž sě jie měl vedle zápisu desk zemských a knéh na- šich městských dostati, a mocí tohoto zápisu přijímá. Tak že jmenovaná Barbora s manželem svým přijevše dyuor svrchupsaný od již jme- novaného Pešíka, řekli jsú, že sě jim od něho dosti stalo, děkujíce jemu z dosti učiněnie, a že na tom úplně a konečně přestávají —. A to sě jest stalo ten čtvrtek po sv. Jiřie anno domini millesimo quadringentesimo tricesimo octavo. (Rukop. 6. 992 f. 169.) Bratrkovice u Velvar. 1. 1424, 5. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris et Nove Civitatum Pragensium tenore presencium recognoscimus universis, quod audita dissensionis materia inter famosos Divissium de Krzeczow ex una et Zeifridum (de Chrzicz, Martinum Prtak et Kotassonem ceterosque creditores, quibus no- bilis domina Elisabeth de Klinsstein, relicta domini Henrici de Duba alias de Usst, obliga- batur, pretextu bonorum Bratrkowicz per mor- tem eiusdem domine Elisabeth, que in obli- gacione IIII^ s. gr. possidebat, derelictorum parte vertente ex altera, eandem sentencia- liter complanavimus, eidem Divissio iuxta gra- cjosam donacionem illustris principis et do- mini, domini Sigismundi ducis Litwanie, regni Boemie et marchionatus Moravie gubernatoris, per eundem allegatam, ac intuitu damnorum per eundem Divissium propter legis divine tuicionem ac nostri adherenciam in devasta- 6*
Strana 44
44 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: cionem omnium bonorum suorum heredita- riorum nec non captivacionem eiusdem Bawa- riam (!) contractorum, et signanter ex germanitate domine Ánne, conthoralis dicti Divissii, sororis domine Elisabeth memorate, per ipsam do- minam Elisabet in humanis agentem super suis expensis ad se recepte et in eisdem bonis ea mortua relicte, municionem cum agriculturis ceterisque utilitatibus — in Bratrkowicz per ipsum tenendam, possidendam et utifruendam tamdiu, donec ex canonica eleccione electus in regem Boemie huiusmodi regni gubernacula fuerit assecutus adiudicantes. Ita quod idem Di- vissius XVI s. gr. pr. per Zeifridum supra- dictum allegatas et probatas eidem Zeifrido in festo s. Georgii proxime venturo assignet indilate. Census vero huiusmodi bonorum Mar- tino Prtak et Kotasoni ceterisque creditoribus domine Elisabeth supradicte per eosdem ab hominibus censualibus huiusmodi bonorum in terminis asvetis tollendos pariter et levandos usque ad eorundem debitorum per eandem dominam Elisabeth contractorum plenariam ex- tenuacionem commisimus, dominium et obedien- ciam nec non reverenciam debitas ipsi Divissio per huiusmodi censitas exibendas reservantes, solummodo cum nudo censu ad dominos, quos ipsi creditores duxerint eligendos, dicti censite respectum habentes de eodem censu respon- deant effective modo supradicto. Actum sab- bato ipso die b. Agate virg. gloriose sigil- lorum nostrarum civitatum predictarum sub ap- pensione in testimonium premissorum. (Rukop. č. 2099 f. 140.) 9. 1425, 21. bfezna. Martinus de Hra- disstie constitutus personaliter in consilio pa- ricioni seu termino peremtorio statuto per magistrum civium et dominos consules Ma- ioris Civ. Prag. ad ostendendum iura sua in et super bonis Bratrkowicz in causa adversus Divissium nonparicionem eius protestando — se ipsum statuit iuxta decretum —. Act. fer. III. post dominicam Oculi anno M^CCCC?XXV?, (Rukop. č. 2099 f. 157.) Brázdim a Brázdimec. 1. 1362. — Matheus dictus Turnowsky emit hereditatem in Parvo Brazdim erga Ni- colaum, filium Nicolai Beneschawer. (Rukop. &. 987 f. 209.) 2. 1412, b. kvótna. Johanco Kbelsky pu- blicavit pro Sigismundo et Nicolao, filiis Si- gismundi Kbelsky, quindecim sexag. gr. pr. census annui et perpetui super domibus — et super bonis et hereditate in Brazdim Minori. — Qui quidem census post mortem Francisci de Kbell avi ipsorum, racione devolucionis ad ipsos sunt devolute et per dominos con- sules — pro parte ipsorum racione divisionis inter ipsos et Sigismundum, patrem ipsorum, facte dinoscuntur pertinere, sunt appropriati. Act. fer. V. post Invenc.s. Crucis a. m. qua- dringentesimo duodecimo. [Juxta:] Dominus Jo- hannes Weilburg, decretorum doctor, inter- dixit ex eo, quod sibi bona in Lobecz non sunt disbrigata et notanter limites aque Mul- tavie. Act. a. CCCC? XIII? sabbato ante Va- lentini. (Rukop. ć. 2101 f. 316.) 3. 1434, 22. května. (Nájem dvora.) Slo- vutný Zachař z Krp, seděním v Veleni, najal tvrz v Brázdimi Větčiem s dvorem, se dvěma pluhoma role, s rybníky, s lukami, s lesy, kterýchžto lesuov požívati má, což by mu po- třebie bylo k tomu dvoru, kromě prodávánie, s lukami, kteréž jsú u lesuov, s platy — u pá- nuov a obce Nového M. Pr. od sv. Jiřie nynie nejprve přištieho za šest let plných. Takže Zachař má platiti — każdy rok — sedmnadcet [17] k. — A nemá ničímž jiným — zavázán býti, k nižádným výjezdám na pole ani k kterým poplatkóm anebo kterýmkolivěk jiným pracem, než toliko dada — úroka každé léto, má všeho jiného prázden býti. A jestli že by sě v těch šesti letech nájemných stala která škoda na té tvrzi, na dvoře, na dědinách anebo na vše- likterakém jiném zboží k té tvrzi příslušejícím od které kolivěk moci, čehož P. Bože ostřez, že Zachař nemá v tom hynúti, ani také páni
44 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: cionem omnium bonorum suorum heredita- riorum nec non captivacionem eiusdem Bawa- riam (!) contractorum, et signanter ex germanitate domine Ánne, conthoralis dicti Divissii, sororis domine Elisabeth memorate, per ipsam do- minam Elisabet in humanis agentem super suis expensis ad se recepte et in eisdem bonis ea mortua relicte, municionem cum agriculturis ceterisque utilitatibus — in Bratrkowicz per ipsum tenendam, possidendam et utifruendam tamdiu, donec ex canonica eleccione electus in regem Boemie huiusmodi regni gubernacula fuerit assecutus adiudicantes. Ita quod idem Di- vissius XVI s. gr. pr. per Zeifridum supra- dictum allegatas et probatas eidem Zeifrido in festo s. Georgii proxime venturo assignet indilate. Census vero huiusmodi bonorum Mar- tino Prtak et Kotasoni ceterisque creditoribus domine Elisabeth supradicte per eosdem ab hominibus censualibus huiusmodi bonorum in terminis asvetis tollendos pariter et levandos usque ad eorundem debitorum per eandem dominam Elisabeth contractorum plenariam ex- tenuacionem commisimus, dominium et obedien- ciam nec non reverenciam debitas ipsi Divissio per huiusmodi censitas exibendas reservantes, solummodo cum nudo censu ad dominos, quos ipsi creditores duxerint eligendos, dicti censite respectum habentes de eodem censu respon- deant effective modo supradicto. Actum sab- bato ipso die b. Agate virg. gloriose sigil- lorum nostrarum civitatum predictarum sub ap- pensione in testimonium premissorum. (Rukop. č. 2099 f. 140.) 9. 1425, 21. bfezna. Martinus de Hra- disstie constitutus personaliter in consilio pa- ricioni seu termino peremtorio statuto per magistrum civium et dominos consules Ma- ioris Civ. Prag. ad ostendendum iura sua in et super bonis Bratrkowicz in causa adversus Divissium nonparicionem eius protestando — se ipsum statuit iuxta decretum —. Act. fer. III. post dominicam Oculi anno M^CCCC?XXV?, (Rukop. č. 2099 f. 157.) Brázdim a Brázdimec. 1. 1362. — Matheus dictus Turnowsky emit hereditatem in Parvo Brazdim erga Ni- colaum, filium Nicolai Beneschawer. (Rukop. &. 987 f. 209.) 2. 1412, b. kvótna. Johanco Kbelsky pu- blicavit pro Sigismundo et Nicolao, filiis Si- gismundi Kbelsky, quindecim sexag. gr. pr. census annui et perpetui super domibus — et super bonis et hereditate in Brazdim Minori. — Qui quidem census post mortem Francisci de Kbell avi ipsorum, racione devolucionis ad ipsos sunt devolute et per dominos con- sules — pro parte ipsorum racione divisionis inter ipsos et Sigismundum, patrem ipsorum, facte dinoscuntur pertinere, sunt appropriati. Act. fer. V. post Invenc.s. Crucis a. m. qua- dringentesimo duodecimo. [Juxta:] Dominus Jo- hannes Weilburg, decretorum doctor, inter- dixit ex eo, quod sibi bona in Lobecz non sunt disbrigata et notanter limites aque Mul- tavie. Act. a. CCCC? XIII? sabbato ante Va- lentini. (Rukop. ć. 2101 f. 316.) 3. 1434, 22. května. (Nájem dvora.) Slo- vutný Zachař z Krp, seděním v Veleni, najal tvrz v Brázdimi Větčiem s dvorem, se dvěma pluhoma role, s rybníky, s lukami, s lesy, kterýchžto lesuov požívati má, což by mu po- třebie bylo k tomu dvoru, kromě prodávánie, s lukami, kteréž jsú u lesuov, s platy — u pá- nuov a obce Nového M. Pr. od sv. Jiřie nynie nejprve přištieho za šest let plných. Takže Zachař má platiti — każdy rok — sedmnadcet [17] k. — A nemá ničímž jiným — zavázán býti, k nižádným výjezdám na pole ani k kterým poplatkóm anebo kterýmkolivěk jiným pracem, než toliko dada — úroka každé léto, má všeho jiného prázden býti. A jestli že by sě v těch šesti letech nájemných stala která škoda na té tvrzi, na dvoře, na dědinách anebo na vše- likterakém jiném zboží k té tvrzi příslušejícím od které kolivěk moci, čehož P. Bože ostřez, že Zachař nemá v tom hynúti, ani také páni
Strana 45
Brázdim a a obec Nového M. Pr. mají k němu o to zřieti, by on které úplatky o to činil anebo kterú nelibost proto od nich jměl. Toto také zname- nitě vymieněno jest: Jestliže by Zachař sám toho nájmu do těch šesti let držeti nemohl, že bude moci tu jistú tvrz Brázdim — do té chvíle a do toho času najieti jinému dobrému člověku k zákonu božiemu příchylnému pod těmi všemi výmienkami v tomto zápisu polo- ženými, jakož by mohl najlépe, tak aby pánóm a obci — na tom úroce — na ničemž neschá- zelo —. Také jest vymieněno, jestižeby kdo sáhl Zachařovi řádně právem na ten jistý ná- jem, že páni a obec slibují jemu to zpraviti do šesti let svrchupsaných. Dále tíž páni a obec slibují Zachařovi do těch šesti let tiem nájmem nehýbati ani trhem ani skrze nájem, ale jej do toho éasu zachovati v tom nájmu bez pohnutie —. Toto konečně také jest vy- mieněno, když mine šest let — že Zachař má té tvrze — obci — postúpiti, oseje týmž obi- lím v týchž mezech, jakož sě jest uvázal. To sé stalo v radě v sobotu před Pruovodem ]1. XXXIIII. (Rukop. č. 2082 p. F. 12.) 4. 1453, 6. března. Stalo sě jest svolenie dobrovolné a plný rozdiel před slovutným Heř- manem Sirotkem ze Zhorce mezi poctivü paní Marthú od „osluov“ s plným povolením Sig- munda muže jejieho z jedné, a panem Václa- vem synem jejím z strany druhé, o ta všecka zbožie movitá i nemovitá, kteráž by to k ním spravedlivě slušela aneb slušejí a jichžto kte- rakým koli právem neb obyčejem v držení sú, takovýto: Najprvé panie Marthě z toho roz- dielu dostal sě jest dvuor Hovorčovice s jeho se všemi příslušnostmi, duom v Praze „u osluov“, duom pustý za sv. Ondřejem a vinice dolejšie s lisem a všecky věci domovité. A panu Vá- clavovi, synu jejiemu, tvrz Brázdiin se vsí Brázdimem i s malým Brázdimem s lesy, s ryb- níky i se vším, což by k tomu příslušalo, ktomu duom „u pěti korun“ a duom u fortny, jdúce z nového Uhelného trhu na levé ruce podle domu „od klíčuov“ z zadu z jedné a zdi Brázdimec. 45 méscskü podle té fortny z strany druhé, a vi- nice hořejšie. Potom o dluh zádušní nebožtí- kem Anthonišem na smrtedlné posteli rozká- zaný, zejména LVII k. gr. ještě zuostalých, takové mezi týmaž stranoma bylo a jest svo- lenie, aby paní Martha polovici té summy, točiž XXVIII'/, k. gr. podle žádosti a rozkázá- nie již řečeného pana Anthoniše, manžela je- jieho, z statku jie z rozdielu dostalého vydá- vala a na chudé obrátila až do vyplněnie té summy. Též pan Václav druhů polovici, točiž XXVIII!/, k. gr. ze statku jemu z téhož roz- dielu dostalého jmá a povinen bude vydávati a na chudé obracovati až do vyplněnie těch peněz. — Item o lesy takto sú sě svolili, aby pan Václav z svých lesuov paní Marthě do dvora Hovorčovic na každý rok XV vozuov lesu ku palivu dal, a ona aby svými koňmi sobě přivezla. Toto také naposledy znamenitě jest ohlášeno i svoleno, jestliže v časiech bu- dúcích ten dvuor Hovorčovice právem, súdem nebo kterýmkoli obyčejem paní Marthě odjat byl, v tom paní Martha sama hynúti má a bude bez škody páně Václavovy, syna jejieho. Též zase, jestli že by tvrz Brázdim nebo kte- réžkoli k němu panu Václavovi bylo odjato, buďto mocí i súdem neb kterakýmkoli obyče- jem, týž pan Václav jmá či jmieti bude sám hynúti bez škody panie Marthy, mateře jeho, všelikaké. Kteréžto svolenie a rozdiel obě straně svrchupsané v skutku sobě zdržeti a zachovati slíbili bez porušenie nynie i v ča- siech věčných. A pro lepší pevnost i pamět k snažné prosbě častopsané panie Marthy a pana Václava, syna jejieho, obú společně, ká- záním panským v kniehy městské jest vlo- ženo a vepsáno. Actum feria III. post Trans- lacionem s. Wenceslai a. d. etc. LIII?, (Rukop. 6. 992 fol. 235.) D. 1540, 26. února. Johanka z Přítočna, manželka někdy Jana Širokého z Mirovic, Po- černice tvrz, dvůr a ves, Brázdim ves, jakž jest to jí spolu s někdy Janem z Mirovic, synem jejím, podle smlouvy s týmž někdy
Brázdim a a obec Nového M. Pr. mají k němu o to zřieti, by on které úplatky o to činil anebo kterú nelibost proto od nich jměl. Toto také zname- nitě vymieněno jest: Jestliže by Zachař sám toho nájmu do těch šesti let držeti nemohl, že bude moci tu jistú tvrz Brázdim — do té chvíle a do toho času najieti jinému dobrému člověku k zákonu božiemu příchylnému pod těmi všemi výmienkami v tomto zápisu polo- ženými, jakož by mohl najlépe, tak aby pánóm a obci — na tom úroce — na ničemž neschá- zelo —. Také jest vymieněno, jestižeby kdo sáhl Zachařovi řádně právem na ten jistý ná- jem, že páni a obec slibují jemu to zpraviti do šesti let svrchupsaných. Dále tíž páni a obec slibují Zachařovi do těch šesti let tiem nájmem nehýbati ani trhem ani skrze nájem, ale jej do toho éasu zachovati v tom nájmu bez pohnutie —. Toto konečně také jest vy- mieněno, když mine šest let — že Zachař má té tvrze — obci — postúpiti, oseje týmž obi- lím v týchž mezech, jakož sě jest uvázal. To sé stalo v radě v sobotu před Pruovodem ]1. XXXIIII. (Rukop. č. 2082 p. F. 12.) 4. 1453, 6. března. Stalo sě jest svolenie dobrovolné a plný rozdiel před slovutným Heř- manem Sirotkem ze Zhorce mezi poctivü paní Marthú od „osluov“ s plným povolením Sig- munda muže jejieho z jedné, a panem Václa- vem synem jejím z strany druhé, o ta všecka zbožie movitá i nemovitá, kteráž by to k ním spravedlivě slušela aneb slušejí a jichžto kte- rakým koli právem neb obyčejem v držení sú, takovýto: Najprvé panie Marthě z toho roz- dielu dostal sě jest dvuor Hovorčovice s jeho se všemi příslušnostmi, duom v Praze „u osluov“, duom pustý za sv. Ondřejem a vinice dolejšie s lisem a všecky věci domovité. A panu Vá- clavovi, synu jejiemu, tvrz Brázdiin se vsí Brázdimem i s malým Brázdimem s lesy, s ryb- níky i se vším, což by k tomu příslušalo, ktomu duom „u pěti korun“ a duom u fortny, jdúce z nového Uhelného trhu na levé ruce podle domu „od klíčuov“ z zadu z jedné a zdi Brázdimec. 45 méscskü podle té fortny z strany druhé, a vi- nice hořejšie. Potom o dluh zádušní nebožtí- kem Anthonišem na smrtedlné posteli rozká- zaný, zejména LVII k. gr. ještě zuostalých, takové mezi týmaž stranoma bylo a jest svo- lenie, aby paní Martha polovici té summy, točiž XXVIII'/, k. gr. podle žádosti a rozkázá- nie již řečeného pana Anthoniše, manžela je- jieho, z statku jie z rozdielu dostalého vydá- vala a na chudé obrátila až do vyplněnie té summy. Též pan Václav druhů polovici, točiž XXVIII!/, k. gr. ze statku jemu z téhož roz- dielu dostalého jmá a povinen bude vydávati a na chudé obracovati až do vyplněnie těch peněz. — Item o lesy takto sú sě svolili, aby pan Václav z svých lesuov paní Marthě do dvora Hovorčovic na každý rok XV vozuov lesu ku palivu dal, a ona aby svými koňmi sobě přivezla. Toto také naposledy znamenitě jest ohlášeno i svoleno, jestliže v časiech bu- dúcích ten dvuor Hovorčovice právem, súdem nebo kterýmkoli obyčejem paní Marthě odjat byl, v tom paní Martha sama hynúti má a bude bez škody páně Václavovy, syna jejieho. Též zase, jestli že by tvrz Brázdim nebo kte- réžkoli k němu panu Václavovi bylo odjato, buďto mocí i súdem neb kterakýmkoli obyče- jem, týž pan Václav jmá či jmieti bude sám hynúti bez škody panie Marthy, mateře jeho, všelikaké. Kteréžto svolenie a rozdiel obě straně svrchupsané v skutku sobě zdržeti a zachovati slíbili bez porušenie nynie i v ča- siech věčných. A pro lepší pevnost i pamět k snažné prosbě častopsané panie Marthy a pana Václava, syna jejieho, obú společně, ká- záním panským v kniehy městské jest vlo- ženo a vepsáno. Actum feria III. post Trans- lacionem s. Wenceslai a. d. etc. LIII?, (Rukop. 6. 992 fol. 235.) D. 1540, 26. února. Johanka z Přítočna, manželka někdy Jana Širokého z Mirovic, Po- černice tvrz, dvůr a ves, Brázdim ves, jakž jest to jí spolu s někdy Janem z Mirovic, synem jejím, podle smlouvy s týmž někdy
Strana 46
46 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: manželem jejím učiněné — na plném soudu zemském přisouzeno a zdvižením pořízení a kšaftu někdy Jana, manžela jejího, stvrzeno, tak jakž táž vajpověd — před shořením desk l. 1540 v pátek po sv. Matěji učiněná to vše v sobě plnějí svědčila, že toho všeho si opět ve dsky klade (1543). (Desky zem. větší č. 250. f. D. 29.) Branná (Brenná) u Vrchlabí. 1455, 14. července. Vaněk někdy rychtář z Hořenních Brenních od Hostinné, spoluoby- vatel náš, — vzdal jest — rychtu s domem, s dědinami -- s jedni kopi gr. platu k té rychtě od staradávna příslušející — Václavovi, sestřenci svému z Hrabáčova —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] feria II. ante Divisio- nem ss. apostolorum anno — LV*, (Rukop. č. 2084 f. J. g.) Brníky u Kostelce n. Č. I. 1. 1437, 13. prosince. Prout causa tracta- batur inter Wanussam, relictam Wenceslai vil- lani de Brnik, ex una et Clementem brasea- torem, commissarium et tutorem prefati Wen- ceslai et Gire fratris ipsius, parte ab altera occasione bonorum per mortem predictorum fratrum quomodolibet relictorum et orphani eiusdem Wenceslai, pro quibus quidem bonis — Clementem impetivit, asserendo se ad me- dietatem bonorum post mortem mariti sui pre- fati et ad orphanum melius ius — habere —, domini vero — Maior. Civ. Pr. — visis_-- litteris testamentalibus predictorum fratrum, in quibus continetur, quod tantum IIII s. gr. nomine dotalicii predicte Wanussi sunt donate — litteras testamentales confirmarerunt — et prefatum orphanum, natum sepedicti Wenceslai, cum bonis et facultate eius prenominato Cle- menti — adiudicantes — mandantes deni- que —, ut IIII s. gr. dotalicii et tres s. gr. de gracia ei — det et persolvat —. Actum ipso die s. Lucie a. ete. XXXVIL (Rukop. 6. 2099 f, 454.) 2. 1532, 4. července — Vávra z Brnik, člověk obecní, kdež jest byl koupil před lety s Vitem Hatapatou dvuor v Brnících, v kte- rémž i nyní sedí, od Václava, někdy syna Ma- tójova, za CC'/, kop m. — dvuor svuoj již zúplna zaplativ, svobodný má. Actum fer. V. post Petri et Pauli a. 1532.. (Rukop. č. 2152 f. E. 16.) 3. 1538, 7. ledna. Léta oc XXXVIII" v pondělí po Třech králích oznámen jest trh, kterýž se jest stal dokonalý o statek a grunt tu v Brníkách mezi Vavrú, člověkem pánuov Pražan, z jedné a Martinem z Nové Vsi z Mo- ravy strany druhé to, a takový, že jest on Martin koupil sobě, Zuzaně manželce své — ten statek a grunt již jmenovaný od Vávry za pět set kop gr. m. — A při tom trhu jsú žberné pili sousedé tito: Jan rychtář, Havel krčmář a Petr z Hořejších Chaber, Jan Van- teberský, sousedé z Čimic, Jakub Huša, Petr Tomek z Přemyšlení. — (Rukop. č. 2154 f. 7.) Brod Český. 1. 1416, 19. května. Dominus Petrus presbyter de Broda Boemicali fassus est, se percepisse II. s. gr. census annui et perpetui a Swachone, cive similiter de Broda pre- scripta. — Act. fer. III. post Sophie anno — quadringentesimo sedecimo. (Rukop. č. 2079 f. 124.) 2. 1419, 22. nora. Franiek de Boemicali Broda fassus est, se percepisse litteram sonan- tem super tres s. gr. census annui et perpetui super domo olim rectoris scole ibidem in Broda a domina Dorothea, relicta Halacz. Act. die s. Petri in cathedra a. — quadringentesimo decimo nono. (Rukop. č. 2079 f. 215.) 3. 1424, 9. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris et Nove Civ. Prag. tenore presencium recognoscimus universis, quod orta inter providos magistrum civium, consules iuratos et communitatem civitatis Brodensis Boemicalis ex una, et Marzikonem pannificem dicte nostre Nove Civ. Prag., pre-
46 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: manželem jejím učiněné — na plném soudu zemském přisouzeno a zdvižením pořízení a kšaftu někdy Jana, manžela jejího, stvrzeno, tak jakž táž vajpověd — před shořením desk l. 1540 v pátek po sv. Matěji učiněná to vše v sobě plnějí svědčila, že toho všeho si opět ve dsky klade (1543). (Desky zem. větší č. 250. f. D. 29.) Branná (Brenná) u Vrchlabí. 1455, 14. července. Vaněk někdy rychtář z Hořenních Brenních od Hostinné, spoluoby- vatel náš, — vzdal jest — rychtu s domem, s dědinami -- s jedni kopi gr. platu k té rychtě od staradávna příslušející — Václavovi, sestřenci svému z Hrabáčova —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] feria II. ante Divisio- nem ss. apostolorum anno — LV*, (Rukop. č. 2084 f. J. g.) Brníky u Kostelce n. Č. I. 1. 1437, 13. prosince. Prout causa tracta- batur inter Wanussam, relictam Wenceslai vil- lani de Brnik, ex una et Clementem brasea- torem, commissarium et tutorem prefati Wen- ceslai et Gire fratris ipsius, parte ab altera occasione bonorum per mortem predictorum fratrum quomodolibet relictorum et orphani eiusdem Wenceslai, pro quibus quidem bonis — Clementem impetivit, asserendo se ad me- dietatem bonorum post mortem mariti sui pre- fati et ad orphanum melius ius — habere —, domini vero — Maior. Civ. Pr. — visis_-- litteris testamentalibus predictorum fratrum, in quibus continetur, quod tantum IIII s. gr. nomine dotalicii predicte Wanussi sunt donate — litteras testamentales confirmarerunt — et prefatum orphanum, natum sepedicti Wenceslai, cum bonis et facultate eius prenominato Cle- menti — adiudicantes — mandantes deni- que —, ut IIII s. gr. dotalicii et tres s. gr. de gracia ei — det et persolvat —. Actum ipso die s. Lucie a. ete. XXXVIL (Rukop. 6. 2099 f, 454.) 2. 1532, 4. července — Vávra z Brnik, člověk obecní, kdež jest byl koupil před lety s Vitem Hatapatou dvuor v Brnících, v kte- rémž i nyní sedí, od Václava, někdy syna Ma- tójova, za CC'/, kop m. — dvuor svuoj již zúplna zaplativ, svobodný má. Actum fer. V. post Petri et Pauli a. 1532.. (Rukop. č. 2152 f. E. 16.) 3. 1538, 7. ledna. Léta oc XXXVIII" v pondělí po Třech králích oznámen jest trh, kterýž se jest stal dokonalý o statek a grunt tu v Brníkách mezi Vavrú, člověkem pánuov Pražan, z jedné a Martinem z Nové Vsi z Mo- ravy strany druhé to, a takový, že jest on Martin koupil sobě, Zuzaně manželce své — ten statek a grunt již jmenovaný od Vávry za pět set kop gr. m. — A při tom trhu jsú žberné pili sousedé tito: Jan rychtář, Havel krčmář a Petr z Hořejších Chaber, Jan Van- teberský, sousedé z Čimic, Jakub Huša, Petr Tomek z Přemyšlení. — (Rukop. č. 2154 f. 7.) Brod Český. 1. 1416, 19. května. Dominus Petrus presbyter de Broda Boemicali fassus est, se percepisse II. s. gr. census annui et perpetui a Swachone, cive similiter de Broda pre- scripta. — Act. fer. III. post Sophie anno — quadringentesimo sedecimo. (Rukop. č. 2079 f. 124.) 2. 1419, 22. nora. Franiek de Boemicali Broda fassus est, se percepisse litteram sonan- tem super tres s. gr. census annui et perpetui super domo olim rectoris scole ibidem in Broda a domina Dorothea, relicta Halacz. Act. die s. Petri in cathedra a. — quadringentesimo decimo nono. (Rukop. č. 2079 f. 215.) 3. 1424, 9. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris et Nove Civ. Prag. tenore presencium recognoscimus universis, quod orta inter providos magistrum civium, consules iuratos et communitatem civitatis Brodensis Boemicalis ex una, et Marzikonem pannificem dicte nostre Nove Civ. Prag., pre-
Strana 47
Branná—Brod Český. 47 textu redemcionis census annui et perpetui ipsi Marzikoni in eadem civitate Brodensi litteratorie proscripti parte vertente ex altera dissensionis materia, quibus partibus auditis ex recognicione consilii tempore nostre insti- tucionis destituti comperimus, ipsum Marzico- nem se ad recipiendum loco solucionis huius- modi censuum pecuniam capitalem et ad re- stituendum litteram originalem super huius- modi censum confectam submisisse et volun- tarie consensisse super censibus retentis pro- borum hominum in arbitrio contentari, nona- ginta minus I s. gr. super sorte pecunie ca- pitalis per eundem Marzikonem ab eisdem Brodensibus iuxta huiusmodi submissionem sub- latis. Taliterque ex probacionibus consilii pre- dicti informati, eandem dissensionis materiam sentencialiter et diffinitive in presencia Jan- conis Zluticky, Nicolai Zeley et Jankonis Mnisskonis, concivium dicte civitatis Brodensis, coram nobis nomine — civitatis Brodensis cum eodem Marzicone constitutorum decidentes, mandavimus ipsi Marzikoni, ut infra quatuor Septimanas a data presencium — litteram origi- nalem super dicto censu coram nobis reponat, residuum precii — in eodem termino recepturus ab eisdem. Act. fer. IIII. post Dorothee a. XXIIII. (Rukop. 8. 2099 f. 140.) 4. 1432, 28. července. Jacobus Ladewsky, magister civium — ceterique consules Nove Civ. Prag. susceperunt a discretis viris ma- gistro civium, consulibus et communitate civi- tatis Brode Boemicalis viginti sex s. gr. — in summa quadraginta s. gr., que summa concer- nebat olim Hanussium Bruxer pannificem — Nove Civ. Prag. profugum — veritatibus di- vinis, pro quibus se communitas civitatis eius- dem ac fere totum regnum Boemie rebus atque corporibus exposuit, nolentem adherere. — Act. fer. II. post s. Jacobi a. XXXII% (Rukop. 6. 2082 f. A. 5.) 5. 1433, 22. srpna. Causa, que vertebatur inter Duchconem clericum civem de Broda Bohemicali ex una, et Margaretam, relictam Galli dicti Werdek, parte ab altera occasione vinee per dictos Duchkonem et Gallum mutuo empte — consules Maioris Civ. Pr. — pro- nuncciaverunt predicto Duchkoni medietatem vinee — et ipsi Margarete alteram medietatem adiudicantes. — Act. sabbato ante Bartholom. a. XXXIII. (Rukop. č. 2099 f. 360.) 6. 1434, 9. srpna. Janek z Brodu Českého vyznal jest svobodně svým i Lidmily manželky své jménem, že poctivá paní Eliška Ettlová, mé&tka Star. M. Pr., splnila jest — za ten dluh veškeren, jímžto jest dobré paměti Jan z Dubče, bratr její, svrchupsané Lidmile byl dlužen —. Act. fer. II. in vig. s. Laurencii a. etc. XXXIIII. (Rukop. č. 2099 f. 282.) 7. 1435. — Petrus de Rakow, concivis de Broda Bohemicali. (Tamtéž f. 361.) — Mathias pannitonsor, civis de Br. B. (Tamtéž f. 367.) 8. 1443, 17. června. Discreti viri Johan- nes antiguus notarius, Petrus Ssalomunczin et Waczko, consules iurati, cives Brode Bohemi- calis, constituti in consilio [Nove Civ. Prag.] — recognoverunt, guia Johannes Kulhanek exsolvit ab eisdem dimidiam alteram s. gr. cen- sus de sua domo sita in foro equorum, que olim fuit Ade Sswab, quam quidem dimidiam alteram s. census relicta Hawlonis Halacz pro hospitali predicte civitatis Brodensis legavit. — Act. fer. II. post Trinitatis a. etc. XLIII. (Rukop. 6. 2083 f. H. 5. a 11.) 9. 1464, 17. srpna. Mnohé vzácnosti pá- nóm purgmistru a konšeluom Nov. M. Pr., přátelóm milým, purgmistr a konšelé města Brodu Českého. Službu naši vzácní páni přietelé milí vzkazujíc, dáváme věděti, že Jan mistr a Jan Hult, spolupřísežní naši, poručníci ne- božtíka Víta spolusouseda našeho, před námi v radě seznali sú, že plnú vuoli k tomu dali sú — kterakkolivěk vaše milost o zápis, který mají Tomášek a Elška, děti Vítovy, na domu nebożce Penieżkovu |v Nov. M. Pr.], učiní, rozhodne nebo dokoná, jest jich plná dobrá vuole. — Datum fer. VI. post Assumpc. M. | V. (Rukop. é. 2086 D. 15.)
Branná—Brod Český. 47 textu redemcionis census annui et perpetui ipsi Marzikoni in eadem civitate Brodensi litteratorie proscripti parte vertente ex altera dissensionis materia, quibus partibus auditis ex recognicione consilii tempore nostre insti- tucionis destituti comperimus, ipsum Marzico- nem se ad recipiendum loco solucionis huius- modi censuum pecuniam capitalem et ad re- stituendum litteram originalem super huius- modi censum confectam submisisse et volun- tarie consensisse super censibus retentis pro- borum hominum in arbitrio contentari, nona- ginta minus I s. gr. super sorte pecunie ca- pitalis per eundem Marzikonem ab eisdem Brodensibus iuxta huiusmodi submissionem sub- latis. Taliterque ex probacionibus consilii pre- dicti informati, eandem dissensionis materiam sentencialiter et diffinitive in presencia Jan- conis Zluticky, Nicolai Zeley et Jankonis Mnisskonis, concivium dicte civitatis Brodensis, coram nobis nomine — civitatis Brodensis cum eodem Marzicone constitutorum decidentes, mandavimus ipsi Marzikoni, ut infra quatuor Septimanas a data presencium — litteram origi- nalem super dicto censu coram nobis reponat, residuum precii — in eodem termino recepturus ab eisdem. Act. fer. IIII. post Dorothee a. XXIIII. (Rukop. 8. 2099 f. 140.) 4. 1432, 28. července. Jacobus Ladewsky, magister civium — ceterique consules Nove Civ. Prag. susceperunt a discretis viris ma- gistro civium, consulibus et communitate civi- tatis Brode Boemicalis viginti sex s. gr. — in summa quadraginta s. gr., que summa concer- nebat olim Hanussium Bruxer pannificem — Nove Civ. Prag. profugum — veritatibus di- vinis, pro quibus se communitas civitatis eius- dem ac fere totum regnum Boemie rebus atque corporibus exposuit, nolentem adherere. — Act. fer. II. post s. Jacobi a. XXXII% (Rukop. 6. 2082 f. A. 5.) 5. 1433, 22. srpna. Causa, que vertebatur inter Duchconem clericum civem de Broda Bohemicali ex una, et Margaretam, relictam Galli dicti Werdek, parte ab altera occasione vinee per dictos Duchkonem et Gallum mutuo empte — consules Maioris Civ. Pr. — pro- nuncciaverunt predicto Duchkoni medietatem vinee — et ipsi Margarete alteram medietatem adiudicantes. — Act. sabbato ante Bartholom. a. XXXIII. (Rukop. č. 2099 f. 360.) 6. 1434, 9. srpna. Janek z Brodu Českého vyznal jest svobodně svým i Lidmily manželky své jménem, že poctivá paní Eliška Ettlová, mé&tka Star. M. Pr., splnila jest — za ten dluh veškeren, jímžto jest dobré paměti Jan z Dubče, bratr její, svrchupsané Lidmile byl dlužen —. Act. fer. II. in vig. s. Laurencii a. etc. XXXIIII. (Rukop. č. 2099 f. 282.) 7. 1435. — Petrus de Rakow, concivis de Broda Bohemicali. (Tamtéž f. 361.) — Mathias pannitonsor, civis de Br. B. (Tamtéž f. 367.) 8. 1443, 17. června. Discreti viri Johan- nes antiguus notarius, Petrus Ssalomunczin et Waczko, consules iurati, cives Brode Bohemi- calis, constituti in consilio [Nove Civ. Prag.] — recognoverunt, guia Johannes Kulhanek exsolvit ab eisdem dimidiam alteram s. gr. cen- sus de sua domo sita in foro equorum, que olim fuit Ade Sswab, quam quidem dimidiam alteram s. census relicta Hawlonis Halacz pro hospitali predicte civitatis Brodensis legavit. — Act. fer. II. post Trinitatis a. etc. XLIII. (Rukop. 6. 2083 f. H. 5. a 11.) 9. 1464, 17. srpna. Mnohé vzácnosti pá- nóm purgmistru a konšeluom Nov. M. Pr., přátelóm milým, purgmistr a konšelé města Brodu Českého. Službu naši vzácní páni přietelé milí vzkazujíc, dáváme věděti, že Jan mistr a Jan Hult, spolupřísežní naši, poručníci ne- božtíka Víta spolusouseda našeho, před námi v radě seznali sú, že plnú vuoli k tomu dali sú — kterakkolivěk vaše milost o zápis, který mají Tomášek a Elška, děti Vítovy, na domu nebożce Penieżkovu |v Nov. M. Pr.], učiní, rozhodne nebo dokoná, jest jich plná dobrá vuole. — Datum fer. VI. post Assumpc. M. | V. (Rukop. é. 2086 D. 15.)
Strana 48
48 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 10. 1480, 22. listopadu. Když sú se dály pře a nesnáze mezi Margaretú Šimkovsků a mezi Annú Ratajskú z Brodu o nějaké narče- nie dobře neslušné, což se dotýče trávenie, že by táž Šimková otrávila několiko lidí na svadbě v Brodě Českém, jakož pak list pod pečetí týchž pánuov Brodských — jest v plné radě [Nov. M. Pr.] okázán, dále také o nějaké dvě kopě, kteréžto v Litožnicích za krávu sta- veny jsú od též Šimkovské, my purgmisir a rada slyšiece Beneše Drastníka, v tu chvíli rychtáře města našeho, s Vavřincem písařem jeho, kteřížto tu věc před pěti lety sú slyšeli a ji vážili — a odeřkli sú súdem svým nahoře jmenovanú Šimkovsků od těch dvú kop — a to proto, poněvadž jest trávena od nie Anna Ratajská, aby se na ty dvě kopě hojíla, my súdu jejich potvrdili sme a též Šimkovské od města kázali sme. Act. die s. Cecilie a etc. LXXX% (Rukop. č. 2088 f. D. 18.). 11. 1495, 8. května. [Johannes Trčka a falcastris.] Ve jméno božie amen. Já Jan ře- čený Trčka od kos z přiekopa, měštěnín Nov. M. Pr., vyznávám —- že — duom svuoj na přiekopě u kos a podle domu někdy Říiehy Mazanečníka — porúčiem Dorotě — své man- želce —. Z kterého statku — povinna bude zaplatiti dluhy — jakožto Aničce, bratraně mé v Brodu Českém, šatuov ložních s poctivú po- stel, když by k letóm dospělým přišla. — Item Jakubovi Neveselovi, bratru mému z Brodu Českého, XX k. m. Item při tom oznamuji, že mám dluh na Horčicovi v Brodě Českém sto kop a devět k. m. Item v Běchoviciech vedle rychtářovy krčmy dlužen mi V k. gr. m. Item rychtář Šturm v Křimíně XV k. — Item ozna- muji, že jsem dlužen —- Benešovi do Letňan XIII k., it. Aničce, bratraně z Brodu, XII k. Item panie Bohuslavce do mlýna VI k., it. panie Rousce v Brodě III k. — Jenž učiněn fer. VI. die s. Stanislai, ale tvrzen fer. III. in commemoracione s. Pauli ap. [30. června,| anno etc. XOV. (Rukop. č. 2095 f. A. 4.) 12. 1511, 7. února. (Mezi Annou man- želkou Řehoře řezníka z jedné, a Václavem Kantorem z strany druhé o nápad.) Anna vi- nila Václava Kantora ze všeho statku mohvi- tého i nemohvitého nebožky Doroty, matky její, v kterémžto on Václav sedí, užíval a užívá nemaje k němu žádného práva, pravieci Anna lepší právo se jmíti k tomu statku ke všemu a spravedlnost, nežli on Václav Kantor, a to tudy, že jest ona pravá dědička, jsúci dcera někdy Vavřince otce a Doroty, z nich řádně pošlá; kterýžto statek, v němž Kantor Václav sedí, užíval a užívá, byl jest jich, jakž pak táž žaloba to v sobě šíře zavírá; praviec také, že ona k tomu ke všemu statku lepší právo má, nežli on příbuzenstvím a obdaro- váním císaře Zikmunda. A na to rozkázala čísti majestát. Kdež ten majestát zjevně to v sobě zavírá, že kohož by koli z obyvatelův města neb předměstí Brodu Českého Bůh smrti neuchoval bez zřízení řádného podlé práva, tehdy ten statek pozůstalý — má při- padnúti na nejbližšího přítele mužského neb ženského pohlaví. Také toho žádajíc, aby pan purkmistr a páni ji zachovali podlé vyrčení jako ortele svého. Potom jest stranám oznámen den jistý, aby se všemi potřebami ničímž se nevymlúvaje stáli. Dále mluveno, paní Anna že jest stála, ale Václav Kantor nestál se všemi potřebami, tudy že jest při svú ztratil, a podle toho žádajíc za spravedlivé opatření. Kdežto Václav Kantor i s přáteli svými slyše žalobu pravil, že má lepší právo k tomu statku, nežli Anna a to tudy pravě, že jest jeho v držení a také že jest ten statek nebožka Dorota, manželka jeho a matka Annina, jemu vzdala řádně podle práva města zápisem; a k tomu že i svědomí má na to, že jest jemu jej vzdala, kteréž jest potom čteno. Proti tomu paní.Anna mluviti dala, že k svědomí podle práva přijati býti nemohou, a to z té příčiny, poněvadž jsú sami byli soudce té pře a slyševše žalobu, odpor i pře líčení, majíce již jako mezi námi ortel řéci i teprv se v svědomí dávají, také že žádný konšel nemá žádné paměti nésti,
48 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 10. 1480, 22. listopadu. Když sú se dály pře a nesnáze mezi Margaretú Šimkovsků a mezi Annú Ratajskú z Brodu o nějaké narče- nie dobře neslušné, což se dotýče trávenie, že by táž Šimková otrávila několiko lidí na svadbě v Brodě Českém, jakož pak list pod pečetí týchž pánuov Brodských — jest v plné radě [Nov. M. Pr.] okázán, dále také o nějaké dvě kopě, kteréžto v Litožnicích za krávu sta- veny jsú od též Šimkovské, my purgmisir a rada slyšiece Beneše Drastníka, v tu chvíli rychtáře města našeho, s Vavřincem písařem jeho, kteřížto tu věc před pěti lety sú slyšeli a ji vážili — a odeřkli sú súdem svým nahoře jmenovanú Šimkovsků od těch dvú kop — a to proto, poněvadž jest trávena od nie Anna Ratajská, aby se na ty dvě kopě hojíla, my súdu jejich potvrdili sme a též Šimkovské od města kázali sme. Act. die s. Cecilie a etc. LXXX% (Rukop. č. 2088 f. D. 18.). 11. 1495, 8. května. [Johannes Trčka a falcastris.] Ve jméno božie amen. Já Jan ře- čený Trčka od kos z přiekopa, měštěnín Nov. M. Pr., vyznávám —- že — duom svuoj na přiekopě u kos a podle domu někdy Říiehy Mazanečníka — porúčiem Dorotě — své man- želce —. Z kterého statku — povinna bude zaplatiti dluhy — jakožto Aničce, bratraně mé v Brodu Českém, šatuov ložních s poctivú po- stel, když by k letóm dospělým přišla. — Item Jakubovi Neveselovi, bratru mému z Brodu Českého, XX k. m. Item při tom oznamuji, že mám dluh na Horčicovi v Brodě Českém sto kop a devět k. m. Item v Běchoviciech vedle rychtářovy krčmy dlužen mi V k. gr. m. Item rychtář Šturm v Křimíně XV k. — Item ozna- muji, že jsem dlužen —- Benešovi do Letňan XIII k., it. Aničce, bratraně z Brodu, XII k. Item panie Bohuslavce do mlýna VI k., it. panie Rousce v Brodě III k. — Jenž učiněn fer. VI. die s. Stanislai, ale tvrzen fer. III. in commemoracione s. Pauli ap. [30. června,| anno etc. XOV. (Rukop. č. 2095 f. A. 4.) 12. 1511, 7. února. (Mezi Annou man- želkou Řehoře řezníka z jedné, a Václavem Kantorem z strany druhé o nápad.) Anna vi- nila Václava Kantora ze všeho statku mohvi- tého i nemohvitého nebožky Doroty, matky její, v kterémžto on Václav sedí, užíval a užívá nemaje k němu žádného práva, pravieci Anna lepší právo se jmíti k tomu statku ke všemu a spravedlnost, nežli on Václav Kantor, a to tudy, že jest ona pravá dědička, jsúci dcera někdy Vavřince otce a Doroty, z nich řádně pošlá; kterýžto statek, v němž Kantor Václav sedí, užíval a užívá, byl jest jich, jakž pak táž žaloba to v sobě šíře zavírá; praviec také, že ona k tomu ke všemu statku lepší právo má, nežli on příbuzenstvím a obdaro- váním císaře Zikmunda. A na to rozkázala čísti majestát. Kdež ten majestát zjevně to v sobě zavírá, že kohož by koli z obyvatelův města neb předměstí Brodu Českého Bůh smrti neuchoval bez zřízení řádného podlé práva, tehdy ten statek pozůstalý — má při- padnúti na nejbližšího přítele mužského neb ženského pohlaví. Také toho žádajíc, aby pan purkmistr a páni ji zachovali podlé vyrčení jako ortele svého. Potom jest stranám oznámen den jistý, aby se všemi potřebami ničímž se nevymlúvaje stáli. Dále mluveno, paní Anna že jest stála, ale Václav Kantor nestál se všemi potřebami, tudy že jest při svú ztratil, a podle toho žádajíc za spravedlivé opatření. Kdežto Václav Kantor i s přáteli svými slyše žalobu pravil, že má lepší právo k tomu statku, nežli Anna a to tudy pravě, že jest jeho v držení a také že jest ten statek nebožka Dorota, manželka jeho a matka Annina, jemu vzdala řádně podle práva města zápisem; a k tomu že i svědomí má na to, že jest jemu jej vzdala, kteréž jest potom čteno. Proti tomu paní.Anna mluviti dala, že k svědomí podle práva přijati býti nemohou, a to z té příčiny, poněvadž jsú sami byli soudce té pře a slyševše žalobu, odpor i pře líčení, majíce již jako mezi námi ortel řéci i teprv se v svědomí dávají, také že žádný konšel nemá žádné paměti nésti,
Strana 49
Brod Český (1480 —1515). 49 kteráž zápisu potřebuje, nežli do čtyř neděl, a po právě ustaném nemají svědkové přijati býti, a tak že svědkové nejsou podle práva; dále také pravíc, že ta smlúva ke škodě jí nic není a nemá býti, a to tudy, že jest ona nikdy o ten statek se nesmlouvala, než toliko o podíl, a to za živnosti matky své, a oč se jest ona smlúvala, že z toho Václava Kantora nenapomíná. Tu my purkmistr a konšelé města Brodu Českého — o tom takto vypovídáme: Poněvadž on Kantor Václav toho jest nepo- kázal ničímž, zápisem žádným, kteréhož jsme pilně hledali, by ten statek jemu kde zapsán byl, ani také to pokázal, by jemu nebožka manželka jeho, matka paní Annina, to na smr- tedlné posteli kšaftem odkázala řádně, ak to- mu také že ta smlúva nepokazuje, by se paní Anna o ten statek, z kterého viní Kantora, smlúvala, než toliko o podíl svůj a to za živ- nosti mateře své, v kterúžto smlúvu pilně jsme nahlédli; a to svědomí, které jest postavil Kantor, že není vedlé práva, a také že jest se týž Václav Kantor nezachoval tak podle ortele a rozkázání pana purkmistra a pánuov a nestál na ten čas položený se všemi potřebami, kdež mu to bylo rozkázáno pod té pře ztracením, a ona Anna že se zachovala a podlé rozkázání panského že jest stála — a k tomu že jest pravá dědička statku toho a majestát okázala císaře Zikmunda, i z té příčiny dává se jí paní Anně za právo, že ten statek všecken — přisu- zujem jí — a toho Václav Kantor aby jí po- stoupil od dneśniho dne ve dvi nedólich —. Této pak naší vejpovědi — Václav Kantor při- jíti nechtěje k VMtem se odvolává, protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Českém v pátek po sv. Dorotě [7. února] etc. jedenástého. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujem, co se statku nemovitého pozůstalého po nebožce Dorotě Kan- torové dotýče, že ten všecken přísluší podle práva a připadl jest podle svobod vašich svrchu dotčených na paní Annu, dceru její a man- želku Říhovu, a to z té příčiny, poněvadž Archiv Český XXVI. Václav Kantor kniehami vašimi jeho odevzda- ného a zapsaného od ní nemá ani lidmi smluv- ními smlúvy jest provedl podle práva, než jinej statek nemovitej, kterýž on Václav Kantor koupil jest a má jej kniehami vašimi zapsaný, ten jí Anně nepříleží a k tomu práva nemá, jestliže Dorotě, mateři její nebožce, podle něho kniehy nic nesvědčí. A což se pak také svrchkuov jakýchkoli dotýče, že k těm ona Anna také práva nemá, než on Václav Kantor, poněvadž jest s ženou on je hromáždil, o ně pečoval a na ně náklady činil, a také že muž po ženě právo má k vejpravě a k šatství i k tomu ke všemu jinému, což se kniehami městskými nezapisuje. Actum in consilio iuris die Martis post s. Scholasticam [11. února] a. d. 1511. (Rukop. ć. 93 fol. 11.) 13. 1515, 3. února. (Mezi Jiříkem Křeč- kem z jedné a Janem Černým ge strany druhé o nářek). Jiřík Křeček vinil Jana Černého, že jest ho na jeho dobré pověsti vysoce dotekl a zhaněl, právo všecko opovrhl a pověděl, že sem lotr, padúch, lhář a falešník, v tom žá- daje podle práva za spravedlivé opatření. Kdež také Jan Černý s přátely svými stoje a slyše žalobu pověděl, že se k tomu ke všemu znám, že jsem to mluvil, ale byl sem se opil, a pak bych se neopil, smím každému pravdu pověděti a mám svědky jisté doma v komoře, dva sudy pivná, které mám od něho a těmi naň pokázati mohu, též vtom spravedlivě opatřen býti žádá. K tomu Jiřík pověděl: „Když mi z toho práv budeš, čímž's mne na- řekl, a potom budeš mě chtiti z čeho viniti, chciť práv býti. Tu my slyšíce žalobu a odpor i pře líčení a Jan že se k tomu znal, a toho všeho bedlivě pováživše, a že sudové za svědky přijati v této při býti nemohou, a také při tom že obadva jsú sousedé naši s městem trpící, takto mezi nimi nalézáme a ortelem tímto naším vyříkáme: Poněvadž Jan Černý Jiříka Křečka na jeho dobré pověsti čtyřmi kusy nařekl a svědomím žádným naň toho nepokázal, tehdy Jan Černý aby Jiříka Křečka 1
Brod Český (1480 —1515). 49 kteráž zápisu potřebuje, nežli do čtyř neděl, a po právě ustaném nemají svědkové přijati býti, a tak že svědkové nejsou podle práva; dále také pravíc, že ta smlúva ke škodě jí nic není a nemá býti, a to tudy, že jest ona nikdy o ten statek se nesmlouvala, než toliko o podíl, a to za živnosti matky své, a oč se jest ona smlúvala, že z toho Václava Kantora nenapomíná. Tu my purkmistr a konšelé města Brodu Českého — o tom takto vypovídáme: Poněvadž on Kantor Václav toho jest nepo- kázal ničímž, zápisem žádným, kteréhož jsme pilně hledali, by ten statek jemu kde zapsán byl, ani také to pokázal, by jemu nebožka manželka jeho, matka paní Annina, to na smr- tedlné posteli kšaftem odkázala řádně, ak to- mu také že ta smlúva nepokazuje, by se paní Anna o ten statek, z kterého viní Kantora, smlúvala, než toliko o podíl svůj a to za živ- nosti mateře své, v kterúžto smlúvu pilně jsme nahlédli; a to svědomí, které jest postavil Kantor, že není vedlé práva, a také že jest se týž Václav Kantor nezachoval tak podle ortele a rozkázání pana purkmistra a pánuov a nestál na ten čas položený se všemi potřebami, kdež mu to bylo rozkázáno pod té pře ztracením, a ona Anna že se zachovala a podlé rozkázání panského že jest stála — a k tomu že jest pravá dědička statku toho a majestát okázala císaře Zikmunda, i z té příčiny dává se jí paní Anně za právo, že ten statek všecken — přisu- zujem jí — a toho Václav Kantor aby jí po- stoupil od dneśniho dne ve dvi nedólich —. Této pak naší vejpovědi — Václav Kantor při- jíti nechtěje k VMtem se odvolává, protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Českém v pátek po sv. Dorotě [7. února] etc. jedenástého. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujem, co se statku nemovitého pozůstalého po nebožce Dorotě Kan- torové dotýče, že ten všecken přísluší podle práva a připadl jest podle svobod vašich svrchu dotčených na paní Annu, dceru její a man- želku Říhovu, a to z té příčiny, poněvadž Archiv Český XXVI. Václav Kantor kniehami vašimi jeho odevzda- ného a zapsaného od ní nemá ani lidmi smluv- ními smlúvy jest provedl podle práva, než jinej statek nemovitej, kterýž on Václav Kantor koupil jest a má jej kniehami vašimi zapsaný, ten jí Anně nepříleží a k tomu práva nemá, jestliže Dorotě, mateři její nebožce, podle něho kniehy nic nesvědčí. A což se pak také svrchkuov jakýchkoli dotýče, že k těm ona Anna také práva nemá, než on Václav Kantor, poněvadž jest s ženou on je hromáždil, o ně pečoval a na ně náklady činil, a také že muž po ženě právo má k vejpravě a k šatství i k tomu ke všemu jinému, což se kniehami městskými nezapisuje. Actum in consilio iuris die Martis post s. Scholasticam [11. února] a. d. 1511. (Rukop. ć. 93 fol. 11.) 13. 1515, 3. února. (Mezi Jiříkem Křeč- kem z jedné a Janem Černým ge strany druhé o nářek). Jiřík Křeček vinil Jana Černého, že jest ho na jeho dobré pověsti vysoce dotekl a zhaněl, právo všecko opovrhl a pověděl, že sem lotr, padúch, lhář a falešník, v tom žá- daje podle práva za spravedlivé opatření. Kdež také Jan Černý s přátely svými stoje a slyše žalobu pověděl, že se k tomu ke všemu znám, že jsem to mluvil, ale byl sem se opil, a pak bych se neopil, smím každému pravdu pověděti a mám svědky jisté doma v komoře, dva sudy pivná, které mám od něho a těmi naň pokázati mohu, též vtom spravedlivě opatřen býti žádá. K tomu Jiřík pověděl: „Když mi z toho práv budeš, čímž's mne na- řekl, a potom budeš mě chtiti z čeho viniti, chciť práv býti. Tu my slyšíce žalobu a odpor i pře líčení a Jan že se k tomu znal, a toho všeho bedlivě pováživše, a že sudové za svědky přijati v této při býti nemohou, a také při tom že obadva jsú sousedé naši s městem trpící, takto mezi nimi nalézáme a ortelem tímto naším vyříkáme: Poněvadž Jan Černý Jiříka Křečka na jeho dobré pověsti čtyřmi kusy nařekl a svědomím žádným naň toho nepokázal, tehdy Jan Černý aby Jiříka Křečka 1
Strana 50
50 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: těmito slovy odprosil: Jiříku Křečku, což sem kolivěk na tě pravil, že jsem neprávě pravil, že jsem na tě toho uvésti nemohl, prosím tebe pro Bůh, pro Matku Boží, pro všecky svaté, aby mi to odpustil, A Jiřík, když to Jan jemu učiní, má mu odpustiti. A my purkmistr a konšelé města Brodu Českého máme Jana vazbou trestati tak, pokudž za právo jest. Této pak naší vejpovědi Jan Černý přijíti ne- chtěje k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žá- dáme. Dán v Brodu Č. v pátek před sv. Ja- nem Krys. [27. ledna] léta ete. XV% Tu my z plnosti práva ortele vašeho jakožto podle práva řádně přišlého potvrzujeme. Actum in pleno consilio anno Domini 1515. sabbato post Johannis Chr. [3. ünora]. (Ruk. €. 93. fol. 1.) 14. 1518. 16. února. (Mezi Janem Mir- kem a Šimonem Kuolí, poručníky někdy Martina kožišníka, z jedné a Dorotú, manželkou jeho, a sirotky jejími z strany druhé o poručenství.) Dorota, manželka někdy Martina kožišníka, vztahovala se na mocné poručenství nechtíc žádnému počtu činiti. Vedle téhož poručenství praví se býti nejvyšší poručnicí. I my zna- menajíce to, že v tom jejím spravování není řádu, ale že veliká outrata se položila od též Doroty na sirotky, vzali jsme to před se, aby- chom to opatřili; aby raději sirotkuom pře- bejvalo, nežli ubejvalo. Kdež toho Dorota žá- dala, aby od pánův poručníkuov peníze položeny byly, to jest podle kšaftu poručených třidceti zlatých uherských a dvadceti kop míšenských, a za deset sladuov, kteréž prodali, sedmdesáte kop míšenských, kdež se jest jim z práva na- lezlo, aby tuto summu položili ve dvú nedělí. I tomu sú dosti učinili a položili vedle roz- kázání našeho etc. Tu my v tom je slyšíc, žaloby i odpory z obů stran a v kšaft na- hlédše a jeho pováživše, o tom takto nalézáme : Poněvadž on nebožtík sobě je zvolil a na nich se toho dožádal, že my jim toho z moci ne- béřeme, než vedle kšaftu zřízení to jim právem tvrdime a zase právem jim ty peníze v moc dáváme, aby oni žádosti jeho dosti činili a toho s sebe neskládali, a ty peníze aby se na plat daly s volí naší, aby jim neubývalo, ale raději přibývalo, a Dorota aby jim počet uči- nila, co jest k sobě přijala, podlé práva ve dvú nedělích od nálezu tohoto. A co se dlu- huov dotýče, aby společně upomínali, a na to aby sirotci chováni byli a živnost vedli, vy- upomínajíce aby Dorota živnost jmíti mohla s těmi sirotky z těch peněz na úrok, které dadí, aby to bylo na domu placení, a paní Dorota ku poručníkóm aby se utíkala a s nimi se radila a vůli jich činila. Této pak naší vejpovédi Dorota pfijiti nechtějíc k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodu Č. v středu den sv. Školastiky [10. února] 1. XVIII? Tu my z plnosti práva našeho vrch- ního ortele vašeho potvrzujem. Actum die Martis in die s. Juliane virg. [16. února] a. d. 1518. (Ruk. č. 93. f. 9.) 15. 1520. 28. listopadu. (Mezi Janem Ha- lamá a Jiríkem Škvoreckým o dluh za ryby.) Jan Halama Jiříka Škvoreckého viní pravě, že by za čtyry žbery ryb dlužen byl; Jíra Škvoreckého tomu odpor učinil pravě, že sem od něho ty i jiné ryby bral, ale že sem mu je zaplatil. Tu my purgmistr a konšelé města Br. Č. — nalezáme: Poněvadž Jan Halama řádným dostatečným svědomím — pokázati nemohl, že Jiřík Škvoreckého tím dluhem po- vinovat není; toho pak našeho ortele Jan Ha- lama přijíti nechtěje — se odvolává —. Dán v pondělí po Všech svatých [5. listop.] I. etc. XX. Tu my z plnosti práva vrchního ortel váš takto napravujeme: Poněvadž Jiřík Šky. tomu neodpírá, aby od něho Jana H. těch i jiných ryb nebral, než toliko že jest jemu zaplatil, a toho žádným svědomím proti svědkóm Jana Halamy jest neodvedl, i z té příčiny on Jiřík Skv. jest povinen provésti, Ze ten dluh za- platil. — Act. die Mercurii ante s. Andream [28. listopadu] 1520. (Tamtéž f. 23.)
50 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: těmito slovy odprosil: Jiříku Křečku, což sem kolivěk na tě pravil, že jsem neprávě pravil, že jsem na tě toho uvésti nemohl, prosím tebe pro Bůh, pro Matku Boží, pro všecky svaté, aby mi to odpustil, A Jiřík, když to Jan jemu učiní, má mu odpustiti. A my purkmistr a konšelé města Brodu Českého máme Jana vazbou trestati tak, pokudž za právo jest. Této pak naší vejpovědi Jan Černý přijíti ne- chtěje k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žá- dáme. Dán v Brodu Č. v pátek před sv. Ja- nem Krys. [27. ledna] léta ete. XV% Tu my z plnosti práva ortele vašeho jakožto podle práva řádně přišlého potvrzujeme. Actum in pleno consilio anno Domini 1515. sabbato post Johannis Chr. [3. ünora]. (Ruk. €. 93. fol. 1.) 14. 1518. 16. února. (Mezi Janem Mir- kem a Šimonem Kuolí, poručníky někdy Martina kožišníka, z jedné a Dorotú, manželkou jeho, a sirotky jejími z strany druhé o poručenství.) Dorota, manželka někdy Martina kožišníka, vztahovala se na mocné poručenství nechtíc žádnému počtu činiti. Vedle téhož poručenství praví se býti nejvyšší poručnicí. I my zna- menajíce to, že v tom jejím spravování není řádu, ale že veliká outrata se položila od též Doroty na sirotky, vzali jsme to před se, aby- chom to opatřili; aby raději sirotkuom pře- bejvalo, nežli ubejvalo. Kdež toho Dorota žá- dala, aby od pánův poručníkuov peníze položeny byly, to jest podle kšaftu poručených třidceti zlatých uherských a dvadceti kop míšenských, a za deset sladuov, kteréž prodali, sedmdesáte kop míšenských, kdež se jest jim z práva na- lezlo, aby tuto summu položili ve dvú nedělí. I tomu sú dosti učinili a položili vedle roz- kázání našeho etc. Tu my v tom je slyšíc, žaloby i odpory z obů stran a v kšaft na- hlédše a jeho pováživše, o tom takto nalézáme : Poněvadž on nebožtík sobě je zvolil a na nich se toho dožádal, že my jim toho z moci ne- béřeme, než vedle kšaftu zřízení to jim právem tvrdime a zase právem jim ty peníze v moc dáváme, aby oni žádosti jeho dosti činili a toho s sebe neskládali, a ty peníze aby se na plat daly s volí naší, aby jim neubývalo, ale raději přibývalo, a Dorota aby jim počet uči- nila, co jest k sobě přijala, podlé práva ve dvú nedělích od nálezu tohoto. A co se dlu- huov dotýče, aby společně upomínali, a na to aby sirotci chováni byli a živnost vedli, vy- upomínajíce aby Dorota živnost jmíti mohla s těmi sirotky z těch peněz na úrok, které dadí, aby to bylo na domu placení, a paní Dorota ku poručníkóm aby se utíkala a s nimi se radila a vůli jich činila. Této pak naší vejpovédi Dorota pfijiti nechtějíc k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodu Č. v středu den sv. Školastiky [10. února] 1. XVIII? Tu my z plnosti práva našeho vrch- ního ortele vašeho potvrzujem. Actum die Martis in die s. Juliane virg. [16. února] a. d. 1518. (Ruk. č. 93. f. 9.) 15. 1520. 28. listopadu. (Mezi Janem Ha- lamá a Jiríkem Škvoreckým o dluh za ryby.) Jan Halama Jiříka Škvoreckého viní pravě, že by za čtyry žbery ryb dlužen byl; Jíra Škvoreckého tomu odpor učinil pravě, že sem od něho ty i jiné ryby bral, ale že sem mu je zaplatil. Tu my purgmistr a konšelé města Br. Č. — nalezáme: Poněvadž Jan Halama řádným dostatečným svědomím — pokázati nemohl, že Jiřík Škvoreckého tím dluhem po- vinovat není; toho pak našeho ortele Jan Ha- lama přijíti nechtěje — se odvolává —. Dán v pondělí po Všech svatých [5. listop.] I. etc. XX. Tu my z plnosti práva vrchního ortel váš takto napravujeme: Poněvadž Jiřík Šky. tomu neodpírá, aby od něho Jana H. těch i jiných ryb nebral, než toliko že jest jemu zaplatil, a toho žádným svědomím proti svědkóm Jana Halamy jest neodvedl, i z té příčiny on Jiřík Skv. jest povinen provésti, Ze ten dluh za- platil. — Act. die Mercurii ante s. Andream [28. listopadu] 1520. (Tamtéž f. 23.)
Strana 51
Brod Český (1518—1524). 51 16. 1521, 31. července. (Mezi Kašparem Kubú a Uršilou, manželkou jeho, z jedné a Al- žbětou Bílkovou z strany druhé o půjčku.) Kuba Kašpar s Uršilů, manželků svú, Alžbětu Bílkovúů viní pravíce, když se syn její ženil, páteře ko- kazovali. Proti tomu Alžběta odpor učinila pra- víc, že by jim tím povinna nebyla, a na to též svědky vedla. Tu my purkmistr a konšelé Města Brodu Českého — nalézáme: Poněvadž Alžběta Bílková toho, aby Kašparce ten páteř zase dán a navrácen byl, nepokazuje, a Uršila Kašparka svědomím — toho, že jest páteře puojčila a jí že jest zase dán a navrácen není, pokazuje, aby Alžběta Bílková o to se s Ur- šilou Kašparkou smluvila a jí z něho práva byla. Této pak naší vejpovědi Alžběta přijíti nechtěje k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Českém v pondělí po sv. Jakubu ap. [29. července] léta etc. XXI. Tu my z plnosti práva vrchního ortele tohoto vašeho na tento způsob potvrzujeme: Poněvadž se to z obojí strany svědkuov nalézá, že na žádost Alžběty Bílkové, když se syn její ženil, puojčen jest páteř korálový od Uršily Kašparové, a ten aby jí od Alžběty byl zase navrácen, to se neshledává — i z těch příčin ona Alžběta Bílková povinna jest Uršile Kašparové ten páteř. korálový zase navrátiti do dvú nedělí pořád zběhlých — aneb tu summu peněz, zač by ona Uršila Kašparová, že ten páteř ko- rálový stál, provedla, dáti, a to ode dne pruo- vodu ve dvú nedělí —. Actum in pleno con- silii iudicio a. d. 1521 die Mercurii ante Evinculationem Petri ap. [31. července]. (Ruk. č. 93. fol. 2.) 17. 1524, 24. května. (Mezi Janem Kmen- tovým z Bukovna z jedné a Dorotou Vilémovou z strany druhé o hanlivá slova.) Jan Kmen- tový z Bukovna vznesl jest na nás, že by o něm Dorota, manželka Viléma souseda na- šeho, slova hanlivá mluvila, ato ta, kteráž na cedulce sepsaná před nás předložil, žádaje v tom spravedlivě opatřen býti. A ona skrze manžela svého otázku učinila na již psaného pana Jana Kmentového, aby jí oznámil, sám-li jest to od ní slyšel či sou mu to jiní pravili. A on dlúho se tomu bránil, žádaje vždy při tom vedle sně- movního zuostání o tom zachován býti pravě, že mu potřebí toho oznamovati není, než aby ona odpovídala, zná-li se k tomu, že mluvila to, čili nezná. Až i námi jemu oznámeno, že to jemu ke škodě nic není. I pověděl — že jest sám toho neslyšel, než že to pokázati chce. A ona dále skrze manžela svého mlu- vila, až to ti pravé učiní, kdož sú to slyšeti se od ní pravili, i chtí, aby jmenováni byli zejména. A pan Jan tomu odpíral, že by to vedle práva nebylo, aby mu je on jmenovati jměl, než když prvé ona odpovídati bude, zná-li se k tomu, či nezná. Kdež skrze nás právem o to poděleni sú: Poněvadž pan Jan toho žádá na ní, aby odpovídala, zná-li se k tomu, čili nezná, že ona to učiniti má těch zálamkuov nechaje a pověděti: mluvila sem neb nemlu- vila. A bude-li potomně k těm lidem, když vedeni budú k svědomí, co mluviti chtíti, že právo před sebú bude jmíti. Kdež jí nevidělo se to za právo býti. Protož VMtí za dokona lejší v tom naučení žádáme. Datum s. Johannis ante portam Latinam [6. května] a. 1524. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme tak, že ona Dorota — povinna jest podlé práva na- šeho i také svolení sněmovního to pověděti, což jí Vámi a právem vaším nalezeno jest. Actum die Martis post Trinitatis [24. května] a. 1524. (Ruk. č. 93. fol. 10.) 18. 1524, 24. června. (Mezi Kateřinou mlynářkou z jedné, a Vítou též mlynářkou, mateří její, z strany druhé o odpovídání). Ka- teřina na Vítu, matku svú, žalobu učinila, že jest jí mnohá léta trpěla znajíc, že statek znamenitý matka její za sebú má, však proto jí jest příkoří v tom žádného činiti ne- chtěla, důvěrnost a víru celů maje, že jakž jest nebožtík otec její a manžel její jí matce svěřil jeho, v tom spravedlivě jí učiní; pak 7*
Brod Český (1518—1524). 51 16. 1521, 31. července. (Mezi Kašparem Kubú a Uršilou, manželkou jeho, z jedné a Al- žbětou Bílkovou z strany druhé o půjčku.) Kuba Kašpar s Uršilů, manželků svú, Alžbětu Bílkovúů viní pravíce, když se syn její ženil, páteře ko- kazovali. Proti tomu Alžběta odpor učinila pra- víc, že by jim tím povinna nebyla, a na to též svědky vedla. Tu my purkmistr a konšelé Města Brodu Českého — nalézáme: Poněvadž Alžběta Bílková toho, aby Kašparce ten páteř zase dán a navrácen byl, nepokazuje, a Uršila Kašparka svědomím — toho, že jest páteře puojčila a jí že jest zase dán a navrácen není, pokazuje, aby Alžběta Bílková o to se s Ur- šilou Kašparkou smluvila a jí z něho práva byla. Této pak naší vejpovědi Alžběta přijíti nechtěje k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Českém v pondělí po sv. Jakubu ap. [29. července] léta etc. XXI. Tu my z plnosti práva vrchního ortele tohoto vašeho na tento způsob potvrzujeme: Poněvadž se to z obojí strany svědkuov nalézá, že na žádost Alžběty Bílkové, když se syn její ženil, puojčen jest páteř korálový od Uršily Kašparové, a ten aby jí od Alžběty byl zase navrácen, to se neshledává — i z těch příčin ona Alžběta Bílková povinna jest Uršile Kašparové ten páteř. korálový zase navrátiti do dvú nedělí pořád zběhlých — aneb tu summu peněz, zač by ona Uršila Kašparová, že ten páteř ko- rálový stál, provedla, dáti, a to ode dne pruo- vodu ve dvú nedělí —. Actum in pleno con- silii iudicio a. d. 1521 die Mercurii ante Evinculationem Petri ap. [31. července]. (Ruk. č. 93. fol. 2.) 17. 1524, 24. května. (Mezi Janem Kmen- tovým z Bukovna z jedné a Dorotou Vilémovou z strany druhé o hanlivá slova.) Jan Kmen- tový z Bukovna vznesl jest na nás, že by o něm Dorota, manželka Viléma souseda na- šeho, slova hanlivá mluvila, ato ta, kteráž na cedulce sepsaná před nás předložil, žádaje v tom spravedlivě opatřen býti. A ona skrze manžela svého otázku učinila na již psaného pana Jana Kmentového, aby jí oznámil, sám-li jest to od ní slyšel či sou mu to jiní pravili. A on dlúho se tomu bránil, žádaje vždy při tom vedle sně- movního zuostání o tom zachován býti pravě, že mu potřebí toho oznamovati není, než aby ona odpovídala, zná-li se k tomu, že mluvila to, čili nezná. Až i námi jemu oznámeno, že to jemu ke škodě nic není. I pověděl — že jest sám toho neslyšel, než že to pokázati chce. A ona dále skrze manžela svého mlu- vila, až to ti pravé učiní, kdož sú to slyšeti se od ní pravili, i chtí, aby jmenováni byli zejména. A pan Jan tomu odpíral, že by to vedle práva nebylo, aby mu je on jmenovati jměl, než když prvé ona odpovídati bude, zná-li se k tomu, či nezná. Kdež skrze nás právem o to poděleni sú: Poněvadž pan Jan toho žádá na ní, aby odpovídala, zná-li se k tomu, čili nezná, že ona to učiniti má těch zálamkuov nechaje a pověděti: mluvila sem neb nemlu- vila. A bude-li potomně k těm lidem, když vedeni budú k svědomí, co mluviti chtíti, že právo před sebú bude jmíti. Kdež jí nevidělo se to za právo býti. Protož VMtí za dokona lejší v tom naučení žádáme. Datum s. Johannis ante portam Latinam [6. května] a. 1524. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme tak, že ona Dorota — povinna jest podlé práva na- šeho i také svolení sněmovního to pověděti, což jí Vámi a právem vaším nalezeno jest. Actum die Martis post Trinitatis [24. května] a. 1524. (Ruk. č. 93. fol. 10.) 18. 1524, 24. června. (Mezi Kateřinou mlynářkou z jedné, a Vítou též mlynářkou, mateří její, z strany druhé o odpovídání). Ka- teřina na Vítu, matku svú, žalobu učinila, že jest jí mnohá léta trpěla znajíc, že statek znamenitý matka její za sebú má, však proto jí jest příkoří v tom žádného činiti ne- chtěla, důvěrnost a víru celů maje, že jakž jest nebožtík otec její a manžel její jí matce svěřil jeho, v tom spravedlivě jí učiní; pak 7*
Strana 52
52 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: slyše, že by matka její ten statek zadala ji- nému a zapsala, i žádaje jakožto dcerka ne- odbytá a neoderčená téhož statku, že se jí podle téhož svěření otce jejího spravedlivě stane, a témuž zapsání a zadání pruochodu žádného abyšte nedávali, ale v tom spravedlivě podle práva ji opatřili; neb ona, což mateři její jest náležitého, toho jí nezbraňuje, by ona nedala svého komu chce. Víta mlynářka k tomu mluvila, že té žalobě místa nedává a k ní po- vinna že odpovídati není, a že, pokudž jest se zachovávala, neučinila proti právu a matce, jměla jest jí za dcerku, ale poněvadž jest právo potratila a nezachovávala se jest, jakž nám o tom vědomo jest, proto té žalobě místa ne- dává a jí povinna že odpovídati není. Kate- řina, dcerka její, žádala jest toho, aby ona k ža- lobě té odpovídala, že jest jí z toho žádný nikdy nevinil, muž její, přátelé její ani sou- sedé, jakž práva káží, a žádným právem svého práva odsouzena není. Tu my purkmistr a rada města Br. Č. — na to jsme jim právo toto řkli: Poněvadž my o tom nevíme, by Ka- teřina mlynářka kudy své právo potratila, neb před právem naším žádný jí z ničehéhož ne- vinil, aniž o tom víme, by kterým jiným prá- vem oderčena byla, a oni toho že neukazují, a poněvadž se Kateřina k žalobě prvé utekla, Víta mlynářka, mátě její, povinna jest jí k ža- lobě odpovídati vedle práva, a bude-li potomně chtíti z čeho viniti, právo před sebú jmíti bude. Této pak naší vejpovědi Víta mlynářka místa dáti nechtějíc k VMtem se odvolává, pro- tož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v pátek před sv. Vítem [10. června] l. ete. XXIII. Tu my — ortele va- šeho — potvrzujeme a jej jakožto spravedlivý schvalujeme. Actum die Veneris post s. Viti [24. června] a. 1524% (Ruk. č. 93. fol. 5.) 19. 1525, 18. ledna. (Mezi Duchkem Horčicí z jedné a Martinem z Sadské z strany druhé o dluh o stavunk.) Duchek Horčice, sou- sed náš, obstavil jest při právě našem Mar- tina z Sadské jakožto jistce a dlužníka svého pro půl patnástý kopy deset grošuov míš., a týž Martin zastavil jest rukojmie z téhož panství, jakož sám za sebe na postavení do dne urči- tého, i v den určitý ani jistec ani rukojmě jsú se nestavěli, i potom panu hejtmanovi Podě- hbradskému psaní jest činěno, aby je k tomu přidržel, též rukojmie aby slibu svému dosti činili, i toho že se jest nestalo, obstavil jest Duchek Horčice, soused náš, pro též rukojmie rychtáře z Štomíře z panství téhož jakož sú oni. A když již právo všecko na něm do šesti neděl vydržel, pan hejtman od téhož rychtáře žalobu vede, z toho stavunku jej chtěje viniti a pravě, že by jej rychtář náš dopustil proti právu, a to z příčiny, že strana stavující ne- uručila jest, právě-li stavuje. Rychtář náš ža- lobě té odpor jest vložil, že týž stavunk jest řádný i podle práva. A poněvadž strana ne- žádala za urukování druha, že jest jí nebyl k tomu povinen napomínati ani k tomu druhé strany potahovati, aby uručila. Tu my purk- mistr a rada města B. Č. té pře pilně pová- živše i v práva nahlédše svá a že to zřetedlně ukazují — že bdícím a ne spícím pomáhají, i poněvadž rychtář Štomířský na tom se jest obmeškal a zaručení od druhé strany nežádal ani rychtáře našeho, aby ji k tomu držel, sám jest tu sobě na svém právu uškodil, a toho on stavunku prázden býti nemuož, a rychtář náš v tom jest neublížil, poněvadž jeho za to ne- žádal vedle práva města našeho; této pak naší vejpovědi rychtář z Štomíře přijíti nechtěje k VMtem se odvolává, protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Českém [den ?] po sv. Třech králích léta ete. XXV% Tu my — ortele vašeho — Potvrzujeme tak však, chce-li pan hejtman poděbradský neb rukojmie, kteří jsú za Martina z Sadské neb jeho samého jakožto jistce a obstaveného, podle toho stavunku postaviti roz- kázati ve dvú nedělí — že to dobře učiniti muože ; pakli by oni rukojmie neb týž Martin Sa[d]ský v těch dvú nedělí postaveni nebyli neb nebyl, tehdy on rychtář z Štomíře obstavený
52 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: slyše, že by matka její ten statek zadala ji- nému a zapsala, i žádaje jakožto dcerka ne- odbytá a neoderčená téhož statku, že se jí podle téhož svěření otce jejího spravedlivě stane, a témuž zapsání a zadání pruochodu žádného abyšte nedávali, ale v tom spravedlivě podle práva ji opatřili; neb ona, což mateři její jest náležitého, toho jí nezbraňuje, by ona nedala svého komu chce. Víta mlynářka k tomu mluvila, že té žalobě místa nedává a k ní po- vinna že odpovídati není, a že, pokudž jest se zachovávala, neučinila proti právu a matce, jměla jest jí za dcerku, ale poněvadž jest právo potratila a nezachovávala se jest, jakž nám o tom vědomo jest, proto té žalobě místa ne- dává a jí povinna že odpovídati není. Kate- řina, dcerka její, žádala jest toho, aby ona k ža- lobě té odpovídala, že jest jí z toho žádný nikdy nevinil, muž její, přátelé její ani sou- sedé, jakž práva káží, a žádným právem svého práva odsouzena není. Tu my purkmistr a rada města Br. Č. — na to jsme jim právo toto řkli: Poněvadž my o tom nevíme, by Ka- teřina mlynářka kudy své právo potratila, neb před právem naším žádný jí z ničehéhož ne- vinil, aniž o tom víme, by kterým jiným prá- vem oderčena byla, a oni toho že neukazují, a poněvadž se Kateřina k žalobě prvé utekla, Víta mlynářka, mátě její, povinna jest jí k ža- lobě odpovídati vedle práva, a bude-li potomně chtíti z čeho viniti, právo před sebú jmíti bude. Této pak naší vejpovědi Víta mlynářka místa dáti nechtějíc k VMtem se odvolává, pro- tož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v pátek před sv. Vítem [10. června] l. ete. XXIII. Tu my — ortele va- šeho — potvrzujeme a jej jakožto spravedlivý schvalujeme. Actum die Veneris post s. Viti [24. června] a. 1524% (Ruk. č. 93. fol. 5.) 19. 1525, 18. ledna. (Mezi Duchkem Horčicí z jedné a Martinem z Sadské z strany druhé o dluh o stavunk.) Duchek Horčice, sou- sed náš, obstavil jest při právě našem Mar- tina z Sadské jakožto jistce a dlužníka svého pro půl patnástý kopy deset grošuov míš., a týž Martin zastavil jest rukojmie z téhož panství, jakož sám za sebe na postavení do dne urči- tého, i v den určitý ani jistec ani rukojmě jsú se nestavěli, i potom panu hejtmanovi Podě- hbradskému psaní jest činěno, aby je k tomu přidržel, též rukojmie aby slibu svému dosti činili, i toho že se jest nestalo, obstavil jest Duchek Horčice, soused náš, pro též rukojmie rychtáře z Štomíře z panství téhož jakož sú oni. A když již právo všecko na něm do šesti neděl vydržel, pan hejtman od téhož rychtáře žalobu vede, z toho stavunku jej chtěje viniti a pravě, že by jej rychtář náš dopustil proti právu, a to z příčiny, že strana stavující ne- uručila jest, právě-li stavuje. Rychtář náš ža- lobě té odpor jest vložil, že týž stavunk jest řádný i podle práva. A poněvadž strana ne- žádala za urukování druha, že jest jí nebyl k tomu povinen napomínati ani k tomu druhé strany potahovati, aby uručila. Tu my purk- mistr a rada města B. Č. té pře pilně pová- živše i v práva nahlédše svá a že to zřetedlně ukazují — že bdícím a ne spícím pomáhají, i poněvadž rychtář Štomířský na tom se jest obmeškal a zaručení od druhé strany nežádal ani rychtáře našeho, aby ji k tomu držel, sám jest tu sobě na svém právu uškodil, a toho on stavunku prázden býti nemuož, a rychtář náš v tom jest neublížil, poněvadž jeho za to ne- žádal vedle práva města našeho; této pak naší vejpovědi rychtář z Štomíře přijíti nechtěje k VMtem se odvolává, protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Českém [den ?] po sv. Třech králích léta ete. XXV% Tu my — ortele vašeho — Potvrzujeme tak však, chce-li pan hejtman poděbradský neb rukojmie, kteří jsú za Martina z Sadské neb jeho samého jakožto jistce a obstaveného, podle toho stavunku postaviti roz- kázati ve dvú nedělí — že to dobře učiniti muože ; pakli by oni rukojmie neb týž Martin Sa[d]ský v těch dvú nedělí postaveni nebyli neb nebyl, tehdy on rychtář z Štomíře obstavený
Strana 53
Brod Český (1525). 53 vedle stavunku toho ku prävu vašemu posta- viti se bude povinen. A kdež jest toho byla obrana, že Duchek Horčice, súsed váš, ku právu také jest neuručil, při tom tak pravíme, že jest toho nebyla žádná potřeba, poněvadž při právě vašem on Duchek usedlý jest, než kdyby oba hostinští byli, tehdy oba také uručiti byli by povinni. Actum die Mercurii post s. Antoninum [18. ledna] 1525. (Ruk. č. 93. fol. 6.) *) po straně: domácí usedlý může neurukovati. 20. 1525, 10. srpna. (Mezi Markétou Šol: díkou a Blažkem, synem jejím, z jedné a Ja- nem, též synem jejím, a Zuzannů, dcerú její, z strany druhé o kšaft.) Margareta a Blažek žádali sú, aby jim vajpis kšaftu stvrzeného nebožtíka Augustina, manžela jejího a otce jeho, podle řádu a práva města tohoto pod městskú pečetí vydán byl. Jan Cihelný tomu na odpor žádaje, aby toho nebylo, mluvil, že bez přítomnosti jeho týž kšaft byl jest otvírán a přátel jiných, když ho doma nebylo, a že když o tom zvěděl, žádal, aby týž kšaft tvrzen nebyl pro příčiny: jeJno že z nepaměti činí a proti řádu a právu, z nepaměti že ho nedo- tekl v kšaftu ani ho čím odbyl, druhé že bratr starší dědicem jse dělá tím kšaftem a poručníkem, ježto to proti právu, a že jsem bližší k tomu dědictví jako bratr mladší, item že jest ustál právo, když žádal, aby tvrzen nebyl, a že i to zapsáno býti má, že jest i pí- saři právo dal. Též také Zuzanna mydlářka mluvila, že také spravedlnost má jakožto dcera, že nikda odbyta není, žádaje, aby ten kšaft tvrzen nebyl, že jest nepořádný, poněvadž jí zejména nedotekl ani ji čím oddělil. Item po- druhé stání táž strana žádali, aby čten byl kšaft z kněh tu, kdež se zapisují jiní kšaftové, ač jest-li v kniehách. Tu oznámeno jest, že ho v knihách městských památných není, než v ma- nuale, atu svědčí, že i stvrzen jest a za kte- rého úřadu. Tu mluveno: Poněvadž v knihách městských ho není, tehdy tvrzen není vedle řádu města tohoto, a poněvadž tvrzen tak knie- hami městskými ani městskúů pečetí není, že mu místa dávati neráčíte. Item při kšaftu ne- pořad jest i nespravedlnost, že z těch příčin kšaft se činí, aby mezi dětmi pokoj byl, ale on jej z té příčiny udělal, aby mezi nimi věčná nemilost zuostala; item že sú se nadáli, že jich podělí jakožto otec děti, toho neučinil; item lepší k tomu spravedlnost jse jmíti praví Jan Cihelný jakožto pravý dědic a Zuzanna jakožto dědička, že mu moci neráčíte dávati ; item právo ukazuje, že žádný mimo děti své statku jinému dávati nemá, item jednomu mimo druhé více dávati nemá, leč příčinu ukáže, pak oni že se toho nebojí. Item Zuzanna praví, že když jest nebožtík otec její za Beneše mydláře ji vdával, přiříkal před dobrými lidmi, že tím, což jest po ní dal, ji neodděluje a milosti otcovské od ní neodjímá, a to ukázati že chce svědky. Tu my purkmistr a rada mě- sta Br. Č. — v majestát císaře Zikmunda JMti slavné paměti a obdarování na kšaft nahlédše, jímž JMti velebnost milost tu zvláštní nám všem obyvatelóm i bydlitelém v městě, za mě- stem obojího pohlaví činiti ráčí, aby jeden každý svá držení, vladařství, dědictví, zvlášt- nosti, forberky, pole nebo dědiny, poplatky, domy a statky neb zboží svá movitá i nemo- vitá, na čemž by koli záležela, vnitř i zevnitř města anebo předměstí etc. anebo jinde, kdež by koli ty věci položeny uznaly by se aneb kterýmižkoli jmény mohly by jmenovány býti, mohl všelikénmu člověku světskému neb oso- bám světským prodati, odkázati, dáti, kšafto- vati v životě neb na smrti a podle vší své dobré vuole i rozmyslu zpuosobiti dědickým prá- vem a k vladařství dědičnému ; pak poněvadž týž kšaft nebožtíka Augustina Šoldíka ve čty- řech nedělích po smrti jeho, aby tvrzen byl, žádáno jest, a nic, což za řád a právo, obmeš- káno není, ale že druhá strana vždy žádala, aby tvrzen nebyl, příčiny tomu chtěje dávati i posavad hodných příčin, pro kteréž by týž kšaft tvrzen neměl býti, neukazuje ; protož po- dle obdarování téhož císaře Zikmunda JMti, a poněvadž řádně a podle práva týž kšaft jest
Brod Český (1525). 53 vedle stavunku toho ku prävu vašemu posta- viti se bude povinen. A kdež jest toho byla obrana, že Duchek Horčice, súsed váš, ku právu také jest neuručil, při tom tak pravíme, že jest toho nebyla žádná potřeba, poněvadž při právě vašem on Duchek usedlý jest, než kdyby oba hostinští byli, tehdy oba také uručiti byli by povinni. Actum die Mercurii post s. Antoninum [18. ledna] 1525. (Ruk. č. 93. fol. 6.) *) po straně: domácí usedlý může neurukovati. 20. 1525, 10. srpna. (Mezi Markétou Šol: díkou a Blažkem, synem jejím, z jedné a Ja- nem, též synem jejím, a Zuzannů, dcerú její, z strany druhé o kšaft.) Margareta a Blažek žádali sú, aby jim vajpis kšaftu stvrzeného nebožtíka Augustina, manžela jejího a otce jeho, podle řádu a práva města tohoto pod městskú pečetí vydán byl. Jan Cihelný tomu na odpor žádaje, aby toho nebylo, mluvil, že bez přítomnosti jeho týž kšaft byl jest otvírán a přátel jiných, když ho doma nebylo, a že když o tom zvěděl, žádal, aby týž kšaft tvrzen nebyl pro příčiny: jeJno že z nepaměti činí a proti řádu a právu, z nepaměti že ho nedo- tekl v kšaftu ani ho čím odbyl, druhé že bratr starší dědicem jse dělá tím kšaftem a poručníkem, ježto to proti právu, a že jsem bližší k tomu dědictví jako bratr mladší, item že jest ustál právo, když žádal, aby tvrzen nebyl, a že i to zapsáno býti má, že jest i pí- saři právo dal. Též také Zuzanna mydlářka mluvila, že také spravedlnost má jakožto dcera, že nikda odbyta není, žádaje, aby ten kšaft tvrzen nebyl, že jest nepořádný, poněvadž jí zejména nedotekl ani ji čím oddělil. Item po- druhé stání táž strana žádali, aby čten byl kšaft z kněh tu, kdež se zapisují jiní kšaftové, ač jest-li v kniehách. Tu oznámeno jest, že ho v knihách městských památných není, než v ma- nuale, atu svědčí, že i stvrzen jest a za kte- rého úřadu. Tu mluveno: Poněvadž v knihách městských ho není, tehdy tvrzen není vedle řádu města tohoto, a poněvadž tvrzen tak knie- hami městskými ani městskúů pečetí není, že mu místa dávati neráčíte. Item při kšaftu ne- pořad jest i nespravedlnost, že z těch příčin kšaft se činí, aby mezi dětmi pokoj byl, ale on jej z té příčiny udělal, aby mezi nimi věčná nemilost zuostala; item že sú se nadáli, že jich podělí jakožto otec děti, toho neučinil; item lepší k tomu spravedlnost jse jmíti praví Jan Cihelný jakožto pravý dědic a Zuzanna jakožto dědička, že mu moci neráčíte dávati ; item právo ukazuje, že žádný mimo děti své statku jinému dávati nemá, item jednomu mimo druhé více dávati nemá, leč příčinu ukáže, pak oni že se toho nebojí. Item Zuzanna praví, že když jest nebožtík otec její za Beneše mydláře ji vdával, přiříkal před dobrými lidmi, že tím, což jest po ní dal, ji neodděluje a milosti otcovské od ní neodjímá, a to ukázati že chce svědky. Tu my purkmistr a rada mě- sta Br. Č. — v majestát císaře Zikmunda JMti slavné paměti a obdarování na kšaft nahlédše, jímž JMti velebnost milost tu zvláštní nám všem obyvatelóm i bydlitelém v městě, za mě- stem obojího pohlaví činiti ráčí, aby jeden každý svá držení, vladařství, dědictví, zvlášt- nosti, forberky, pole nebo dědiny, poplatky, domy a statky neb zboží svá movitá i nemo- vitá, na čemž by koli záležela, vnitř i zevnitř města anebo předměstí etc. anebo jinde, kdež by koli ty věci položeny uznaly by se aneb kterýmižkoli jmény mohly by jmenovány býti, mohl všelikénmu člověku světskému neb oso- bám světským prodati, odkázati, dáti, kšafto- vati v životě neb na smrti a podle vší své dobré vuole i rozmyslu zpuosobiti dědickým prá- vem a k vladařství dědičnému ; pak poněvadž týž kšaft nebožtíka Augustina Šoldíka ve čty- řech nedělích po smrti jeho, aby tvrzen byl, žádáno jest, a nic, což za řád a právo, obmeš- káno není, ale že druhá strana vždy žádala, aby tvrzen nebyl, příčiny tomu chtěje dávati i posavad hodných příčin, pro kteréž by týž kšaft tvrzen neměl býti, neukazuje ; protož po- dle obdarování téhož císaře Zikmunda JMti, a poněvadž řádně a podle práva týž kšaft jest
Strana 54
54 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zřízen a zpuosoben při přítomnosti tří konšeluov a písaře městského a s pamětí dobrú jeho nebožtíka Augustina, téhož my kšaftu, poně- vadž manual svědčí, že jest stvrzen za předkuov našich za úřadu purkmistrského Šimona Kuole, při té mocnosti zanecháváme a povolujeme, v městské knihy vložen aby byl i pod městskú pečetí vypsán tak, jakž řád při tomto městě při kšaftuov tvrzení se zachovává. A kdež Zu- zanna to dokládá, že jest jí otec nebožtík tím neoddělil, což po ní dal, a lásky své od ní neodjal, pravíme, že jest on tudy svobodě své, kterúž jměl při kšaftování a i jeden každý obyvatel i bydlitel náš z obdarování JMti slavné paměti císaře Zikmunda má, neuškodil a nepohoršil, neb se nezavázal, by toho mě- niti nemohl, a také též smlúvy svatební, jakž řád města tohoto jest, kniehami anebo registry městskými zapsány nejsú, a tak ani též ke škodě kšaftu téhož vepsán v knihy městské by býti neměl, by byly, neuznáváme, a zvláště že jest prve také v své řeči mluvila, že od- byta není, a tuto jinak svědky dovozuje. Této pak naší vejpovědi strana odporná přijíti ne- chtějíce k VMtem se odvolává, protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v středu po sv. Petru v vokovách [2. srpna] l ete. XXV% Tu my z plnosti práva ortele vašeho — potvrzujeme. Actum Jovis ante Sixtum [10. srpna] anno 1525. (Rukop. č. 93. fol. 8.) 21. 1526, 21. března. V té při mezi purg- mistrem a konšely i vší obcí města Brodu Českého z jedné a Jiříkem Chovranovským z strany druhé, kdež na místě puovoduov mocní poručníci — Václav spoluradní jich, Jiřík Domažlický a Jiřík, písař jich, vinili sú jeho Jiříka z toho, že on podle vejsady té, kteráž jest na mlýn Chovranský a v kterýmž otec jeho seděl, jim platu a úroku neplatí ani podlé zápisu a mlýnu vejsadu šosuov a po- řádkuov nečiní, a jmenovitě od let mnohých úrokuov zadržal, vosmdesáte kop méně dvú grošuo každého roku, a jsa z toho napomínán, tomu dosti nechce učiniti, podávajíc té věci k rozeznání právu Pražskému. Proti tomu od Jiříka jest mluveno, kdež jeho páni Brodští viní a praví, že drží mlýn — po otci svém a že by platuov neplatil — že tomu odpírá, že, což jest povinen byl, tomu dosti činil a platil každého roku podle toho vyměření a ukázání a tak platí až posavad, a že nikda naň jiná věc potahována není a nebyl nikdy z víc na- pomínán, a že jich žádal, aby jemu to svědomí dali, co jest platil, a mimo to že víc povinen není; než v tom sú se jemu zhájili a takového svědomí jemu nedali. Proti tomu jmenovaní poručníci: že jest žádal svědomí posměšného, že my ho neviníme, co jest platil, než co jest neplatil, tomu dosti aby učinil, jakž vejsada a zápisy ukazují, jak jest ten mlejn koupen i kterak jsú jiní držitelé i otec jeho se zacho- vávali. Na to pokázali ceduli, co žádá na nich, i také registra a v nich zápisy, jak ten Cho- vranský mlejn se zapisuje, s jakými platy a s šosem podle soused a měšťan Brodských, že má též jse naň ukládati, prosíc v tom za spra- vedlivé opatření. Zase proti tomu strana mluvila: Kdež pokládají, že jest směšnú žádost na ně vložil, u něho to není, aby směšná žádost byla pro to svědomí, nebo toho potřebuje, aby pověděli, co jest platil a že jest nic nezadržal. A tomu sú leta mnohá a ty takové jsú leta prošla, aby toho jaká jistota byla, netoliko v jich re- gistřích, ale v královských i v císařských. Prose v tom za opatření. Nebo byli-li jsú jací takoví platové, že jsú ti sňati byli, jako i s ně- kterých domuov. Pak aby měl čím povinen býti, nejsa v těch letech z ničehéhož upomínán, že jim povinen mimo ten plat, kterýž platí, víc není. Proti tomu na místě pánuo Brod- ských jest mluveno: že jest prve povědíno, že z té kopy grošuov, kterúž platí, jeho neviní, než z úrokuov zadržalých, kterých neplatí od mnoha let, a naten úrok že jsú vejsady a že jest otec jeho to platil —. Tu pan purgmistr a rada [St. M. Pr.| vypovídají: Poněvadž Jiřík
54 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zřízen a zpuosoben při přítomnosti tří konšeluov a písaře městského a s pamětí dobrú jeho nebožtíka Augustina, téhož my kšaftu, poně- vadž manual svědčí, že jest stvrzen za předkuov našich za úřadu purkmistrského Šimona Kuole, při té mocnosti zanecháváme a povolujeme, v městské knihy vložen aby byl i pod městskú pečetí vypsán tak, jakž řád při tomto městě při kšaftuov tvrzení se zachovává. A kdež Zu- zanna to dokládá, že jest jí otec nebožtík tím neoddělil, což po ní dal, a lásky své od ní neodjal, pravíme, že jest on tudy svobodě své, kterúž jměl při kšaftování a i jeden každý obyvatel i bydlitel náš z obdarování JMti slavné paměti císaře Zikmunda má, neuškodil a nepohoršil, neb se nezavázal, by toho mě- niti nemohl, a také též smlúvy svatební, jakž řád města tohoto jest, kniehami anebo registry městskými zapsány nejsú, a tak ani též ke škodě kšaftu téhož vepsán v knihy městské by býti neměl, by byly, neuznáváme, a zvláště že jest prve také v své řeči mluvila, že od- byta není, a tuto jinak svědky dovozuje. Této pak naší vejpovědi strana odporná přijíti ne- chtějíce k VMtem se odvolává, protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v středu po sv. Petru v vokovách [2. srpna] l ete. XXV% Tu my z plnosti práva ortele vašeho — potvrzujeme. Actum Jovis ante Sixtum [10. srpna] anno 1525. (Rukop. č. 93. fol. 8.) 21. 1526, 21. března. V té při mezi purg- mistrem a konšely i vší obcí města Brodu Českého z jedné a Jiříkem Chovranovským z strany druhé, kdež na místě puovoduov mocní poručníci — Václav spoluradní jich, Jiřík Domažlický a Jiřík, písař jich, vinili sú jeho Jiříka z toho, že on podle vejsady té, kteráž jest na mlýn Chovranský a v kterýmž otec jeho seděl, jim platu a úroku neplatí ani podlé zápisu a mlýnu vejsadu šosuov a po- řádkuov nečiní, a jmenovitě od let mnohých úrokuov zadržal, vosmdesáte kop méně dvú grošuo každého roku, a jsa z toho napomínán, tomu dosti nechce učiniti, podávajíc té věci k rozeznání právu Pražskému. Proti tomu od Jiříka jest mluveno, kdež jeho páni Brodští viní a praví, že drží mlýn — po otci svém a že by platuov neplatil — že tomu odpírá, že, což jest povinen byl, tomu dosti činil a platil každého roku podle toho vyměření a ukázání a tak platí až posavad, a že nikda naň jiná věc potahována není a nebyl nikdy z víc na- pomínán, a že jich žádal, aby jemu to svědomí dali, co jest platil, a mimo to že víc povinen není; než v tom sú se jemu zhájili a takového svědomí jemu nedali. Proti tomu jmenovaní poručníci: že jest žádal svědomí posměšného, že my ho neviníme, co jest platil, než co jest neplatil, tomu dosti aby učinil, jakž vejsada a zápisy ukazují, jak jest ten mlejn koupen i kterak jsú jiní držitelé i otec jeho se zacho- vávali. Na to pokázali ceduli, co žádá na nich, i také registra a v nich zápisy, jak ten Cho- vranský mlejn se zapisuje, s jakými platy a s šosem podle soused a měšťan Brodských, že má též jse naň ukládati, prosíc v tom za spra- vedlivé opatření. Zase proti tomu strana mluvila: Kdež pokládají, že jest směšnú žádost na ně vložil, u něho to není, aby směšná žádost byla pro to svědomí, nebo toho potřebuje, aby pověděli, co jest platil a že jest nic nezadržal. A tomu sú leta mnohá a ty takové jsú leta prošla, aby toho jaká jistota byla, netoliko v jich re- gistřích, ale v královských i v císařských. Prose v tom za opatření. Nebo byli-li jsú jací takoví platové, že jsú ti sňati byli, jako i s ně- kterých domuov. Pak aby měl čím povinen býti, nejsa v těch letech z ničehéhož upomínán, že jim povinen mimo ten plat, kterýž platí, víc není. Proti tomu na místě pánuo Brod- ských jest mluveno: že jest prve povědíno, že z té kopy grošuov, kterúž platí, jeho neviní, než z úrokuov zadržalých, kterých neplatí od mnoha let, a naten úrok že jsú vejsady a že jest otec jeho to platil —. Tu pan purgmistr a rada [St. M. Pr.| vypovídají: Poněvadž Jiřík
Strana 55
Brod Český (1526). 55 Chovranský byl a jest jich sousedem Brodských, jestliže co zadržal, že sú oni měli a mohli jeho napomínati z toho a k dosti učinění, ne- chtěl-li by po dobré vuoli, ale i právem mohli ho k tomu připraviti. Ale poněvadž jsou toho neučinili a ta věc samejmi jimi sešla, — že on těmi věcmi zadržalými povinen není. Než poněvadž oni purgmistr a konšelé i všecka obec Brodská — jsú ukázali, co placeno anebo šosováno má býti i úrokuo dáváno, buď k špi- tálu aneb k obci — z toho mlýnu, poněvadž takové věci jsou obecné a zádušní, ty se pro- mlčeti nemohou; a protož podle těch zápisuov on Jiřík z toho mlejnu jim jest povinen těmi platy a šosy, a páni Brodští z toho jej napo- mínati v časích budúcích — budú moci spra- vedlivě.. Než což se jest při tom obmeškalo těmi, ktož sú takové úroky vybírali, chtí-li k těm o to Brodští hleděti, kdo sú to obme- škali;, právo se jim nezavírá. Actum die Be- nedicti [21. března] 1526. (Ruk. č. 1128 f,. 56.) 22. 1526, 3. srpna. (Mezi Martou Be- čkovú z jedné a Annou Kotaskou z strany druhé o statek nepořízený.) Marta Bečková skrze přítele svého oznámila, že jest vědomo, kterak nebožtík Matěj Kotas maje statek z světa toho sšel bez pořízení kšaftovního, a že podle řádu a práva města tohoto ani zápisem žád- ným nezřídil, a že práva císařská a královská ukazují, že takový statek má připadnúti na najbližšího přítele, kterýž s městem trpí, buď mužského neb ženského pohlaví, a že Marta Bečková jest od jednoho bratra a nebožtík Matěj Kotas od druhého; pak podle práv a obdarování těch žádá Marta Bečková jakožto trpící s městem, že ji ráčíte zachovati. K to- mu Anna Kotaska mluvila, že statek její jest a jí náleží, a že tomu nevěří, by k tomu lepší kdo spravedlnost nežli ona míti mohl, a že to ukázati mají, jak jest trpící s městem a jak nejbližší přítel. Marta Bečková zase k tomu, že by jim nejprve pokazovati náleželo, poně- vadž praví, že jest statek její. Anna Kotaska, že puovod nejprve má úmyslu svého dovésti, a nato žádajíc práva rčení, ut supra. Tu pak potom stojíce obě straně před námi při pří- tomnosti pana hofrichtéře Marta Bečková žá- dala, aby jí svědkové ku potřebě její někteří byli vyslyšáni, poněvadž ta věc ještě na místě není. Anna Kotaska tomu odpor kladla, že ta věc býti nemá, že jest byl prve pře této odklad položen pod pře ztracením, a kdež se tak rok pokládá, odklad žádný činěn býti ne- má, leč pro příčinu, že soudce nemohli by konce učiniti Ale všeliká pře položena pod pře ztracením má na ten čas svuoj konec vzíti. A také že tehdáž na žádné svědky se nevzta- hovala než toliko na nález nějaký, a mají-li jej, aby ukázali, proti ní není, chce jej slyšeti, i bude-li potřebí k tomu také mluviti. Marta Bečková, že jsú ještě ku právu nesstúpili, že ještě mohla by svědky vésti. A ortele co se dotýče, že páni Pražané na tento tak krátký čas sú ho nemohli nadjíti, a na to rčení práva žádajíc, i též psaní pánuov Pražan před námi jest položila. Tu my purgmistr a rada pra- víme, poněvadž při onom času Marta Be- čková žadných svědkuov se nedokládala, na tento čas jich také podle práva již vésti ne- muože, a ortele toho což se dotýče, tím my nic vinní nejsme, poněvadž maje čas více nežk dvú nedělí k tomu sobě jest ho nezpuosobila, protož s tím-li ku právu přistúpiti chcete, abyšte nám obě straně oznámily, a my také na to pomyslíce i všech řečí vašich povážíce, chcem vám vejpověď a ortel na to hned řéci. Marta Bečková se odvolává. Dán v Brodě Č. v středu den sv. Prokopa [4. července] léta Páně sc XXVI. Tu my ortele — potvrzujeme. Actum in consilio die Veneris ante Trans- figurationem [3. srpna] 1526. (Rukop. č. 93 fol. 19.) 23. 1526, 21. září. (Mezi Martou Bečkovou a Annou Kotaskou o statek nepořízený.) Marta Beč- ková skrze poručníka svého žádala mluviec, kterak nebožtík Matěj Kotas maje statek z světa sšel bez pořízení kšaftovního, a že podle řádu a práva města tohoto ani zápisem žádným ne-
Brod Český (1526). 55 Chovranský byl a jest jich sousedem Brodských, jestliže co zadržal, že sú oni měli a mohli jeho napomínati z toho a k dosti učinění, ne- chtěl-li by po dobré vuoli, ale i právem mohli ho k tomu připraviti. Ale poněvadž jsou toho neučinili a ta věc samejmi jimi sešla, — že on těmi věcmi zadržalými povinen není. Než poněvadž oni purgmistr a konšelé i všecka obec Brodská — jsú ukázali, co placeno anebo šosováno má býti i úrokuo dáváno, buď k špi- tálu aneb k obci — z toho mlýnu, poněvadž takové věci jsou obecné a zádušní, ty se pro- mlčeti nemohou; a protož podle těch zápisuov on Jiřík z toho mlejnu jim jest povinen těmi platy a šosy, a páni Brodští z toho jej napo- mínati v časích budúcích — budú moci spra- vedlivě.. Než což se jest při tom obmeškalo těmi, ktož sú takové úroky vybírali, chtí-li k těm o to Brodští hleděti, kdo sú to obme- škali;, právo se jim nezavírá. Actum die Be- nedicti [21. března] 1526. (Ruk. č. 1128 f,. 56.) 22. 1526, 3. srpna. (Mezi Martou Be- čkovú z jedné a Annou Kotaskou z strany druhé o statek nepořízený.) Marta Bečková skrze přítele svého oznámila, že jest vědomo, kterak nebožtík Matěj Kotas maje statek z světa toho sšel bez pořízení kšaftovního, a že podle řádu a práva města tohoto ani zápisem žád- ným nezřídil, a že práva císařská a královská ukazují, že takový statek má připadnúti na najbližšího přítele, kterýž s městem trpí, buď mužského neb ženského pohlaví, a že Marta Bečková jest od jednoho bratra a nebožtík Matěj Kotas od druhého; pak podle práv a obdarování těch žádá Marta Bečková jakožto trpící s městem, že ji ráčíte zachovati. K to- mu Anna Kotaska mluvila, že statek její jest a jí náleží, a že tomu nevěří, by k tomu lepší kdo spravedlnost nežli ona míti mohl, a že to ukázati mají, jak jest trpící s městem a jak nejbližší přítel. Marta Bečková zase k tomu, že by jim nejprve pokazovati náleželo, poně- vadž praví, že jest statek její. Anna Kotaska, že puovod nejprve má úmyslu svého dovésti, a nato žádajíc práva rčení, ut supra. Tu pak potom stojíce obě straně před námi při pří- tomnosti pana hofrichtéře Marta Bečková žá- dala, aby jí svědkové ku potřebě její někteří byli vyslyšáni, poněvadž ta věc ještě na místě není. Anna Kotaska tomu odpor kladla, že ta věc býti nemá, že jest byl prve pře této odklad položen pod pře ztracením, a kdež se tak rok pokládá, odklad žádný činěn býti ne- má, leč pro příčinu, že soudce nemohli by konce učiniti Ale všeliká pře položena pod pře ztracením má na ten čas svuoj konec vzíti. A také že tehdáž na žádné svědky se nevzta- hovala než toliko na nález nějaký, a mají-li jej, aby ukázali, proti ní není, chce jej slyšeti, i bude-li potřebí k tomu také mluviti. Marta Bečková, že jsú ještě ku právu nesstúpili, že ještě mohla by svědky vésti. A ortele co se dotýče, že páni Pražané na tento tak krátký čas sú ho nemohli nadjíti, a na to rčení práva žádajíc, i též psaní pánuov Pražan před námi jest položila. Tu my purgmistr a rada pra- víme, poněvadž při onom času Marta Be- čková žadných svědkuov se nedokládala, na tento čas jich také podle práva již vésti ne- muože, a ortele toho což se dotýče, tím my nic vinní nejsme, poněvadž maje čas více nežk dvú nedělí k tomu sobě jest ho nezpuosobila, protož s tím-li ku právu přistúpiti chcete, abyšte nám obě straně oznámily, a my také na to pomyslíce i všech řečí vašich povážíce, chcem vám vejpověď a ortel na to hned řéci. Marta Bečková se odvolává. Dán v Brodě Č. v středu den sv. Prokopa [4. července] léta Páně sc XXVI. Tu my ortele — potvrzujeme. Actum in consilio die Veneris ante Trans- figurationem [3. srpna] 1526. (Rukop. č. 93 fol. 19.) 23. 1526, 21. září. (Mezi Martou Bečkovou a Annou Kotaskou o statek nepořízený.) Marta Beč- ková skrze poručníka svého žádala mluviec, kterak nebožtík Matěj Kotas maje statek z světa sšel bez pořízení kšaftovního, a že podle řádu a práva města tohoto ani zápisem žádným ne-
Strana 56
56 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zřídil, a že práva císařská a královská uka- zují, že takový statek má připadnúti na nej- bližšího přítele, kterýž s městem trpí, buď mužského neb ženského pohlaví, a že Marta Bečková jest od jednoho bratra a nebožtík Matěj Kotas od druhého, pak podle práv a obdarování žádá Marta Bečková jakožto trpící s městem, že ji ráčíte zachovati. K tomu Anna Kotaska mluvila, že statek její jest a jí náleží, a že tomu nevěří, by k tomu lepší kdo spra- vedlnost nežli ona jmíti mohl, a že to ukázati mají, jak jest trpící s městem a jak nejbližší přítel. Marta Bečková zase k tomu, že by jim nejprvé pokazovati náleželo, poněvadž praví, že jest statek její, Anna Kotaska že puovod nejprvé má úmyslu svého dovésti; a na to žá- dajíc práva rčení. I k tomu my pravíme, po- něvadž tomu odpírá Anna Kotaska a věřiti nechce, by trpící Marta Bečková s městem byla, a najbližší přítel, podlé práva povinna jest to ukázati. S městem trpící že by Marta Bečková byla, duovod toho tento činila, že s manželem svým při tomto městě zlé i dobré trpí a povinnosti na ně přišlé zastávají, živ- nost svú zde vedou, a že manžel její přijat jest do města, list zachovávací ukazuje, kterýž prve vyjednal, když jměl přijat býti, jejž. jsme viděli i slyšeli; a že podlé městských register jse najde, že dostává podle města, teď i na šibenici nejposléze dva groše česká dal, a dědinu měl již v začetí pře této a z té šoso- val, a každá manželka muož svého muže užíti. K tomu Anna Kotaska mluvila: o dobrotu žádnú a zachování zmínka že není, a že v listu stojí, že obydlé míní jmíti, a ne, aby jměl, a by přijat byl, ráda by to slyšela; a že ten toliko trpící s městem jest, kdož koupí statek podšosovní a slíbí JK Mti věrnost a podanost, a na to dává právo příjemné, a šos že slove plat z gruntu do komory JKMti; a tyto věci, že dva groše na šibenici dal, jsú to věci případní; a že toliko jsú trpící, kteříž zákupy mají a s městem sou v štěstí i v neštěstí, ale po- druzi nic, že on dnes jest zde a zítra nebýti muože, a na dědinu zápisu jest neměl; a při tom také že Marta Bečková pána za poruč- níka sobě vzala a jinam mimo právo toto se utekla; a tak, poněvadž neukazují toho, by trpící s městem tímto byla, žádá, aby při tom statečku zachována byla. A má-li čím přátelství pokazovati, aby pokazovala proti ní, to nic není, než strany té, by trpící s městem byla, neprovedla jest. Svědky k dokázání přátelství Marta Bečková ukázala jest, a při tom také položila vejpis některých práv na cedulkách. K těm svědkuom Anna Kotaska mluvila, že jí ke škodě nejsou z příčiny té, že podlé práva nejsou přijati a přísahy neučinili; a škarty těch práv, poněvadž nejsou zapečetěné, ani také víme, kde jsú psané, nejsú příjemné. Tu také Marta B. žádala majestát cís. Zigmunda, aby jí přečten byl. Potom mluveno, že ne sa- mým měšťanóm týž majestát svědčí, ale dokládá měšťanóm, obyvatelóm i přebyvatelóm města i předměstí. K kterémuž Anna K. také mluvila: ta vejsada, kdež tu stojí, kdyby se komu při- hodilo bez kšaftu, dání, zřízení, zpuosobení sjíti, že statek jeho na nejbližšího přítele má spad- núti ete. ke škodě jí není, že pojímaje jí nebožtík manžel její, přijal ji za mocnü do statku bez výminky, a jsa napomínán k činění kšaftu, pověděl, že ho potřebí není, že jest již všecko manželce své dal, a na to svědky ukázala. K těm svědkóm Marta B. mluvila : smlouvy svadební když se dějí, bývají přátelé z obojí strany pozváni, než tuto shledávali je po ulicech. Item že kšaftové řízeni býti nemají před kněžími, mnichy, jeptiškami, item statkové se dávati nemají nežli při právě. Item vede na umrlého svědky, že jimi k své věci nic nedovozuje, a na mrtvého že svědkové nepadají. Item pan Jiřík Křeček byl při žalobě dvakráte, nemá již svědčiti. Proti tomu Anna K.: co se smluv sva- debních dotýče, poněvadž sám jako vrchní smlouvce přijal ji za mocnůú hospodyni, vy- svědčování o tom jiných jest jí prospěšné. A poněvadž sám vyznal o tom, že takové vy-
56 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zřídil, a že práva císařská a královská uka- zují, že takový statek má připadnúti na nej- bližšího přítele, kterýž s městem trpí, buď mužského neb ženského pohlaví, a že Marta Bečková jest od jednoho bratra a nebožtík Matěj Kotas od druhého, pak podle práv a obdarování žádá Marta Bečková jakožto trpící s městem, že ji ráčíte zachovati. K tomu Anna Kotaska mluvila, že statek její jest a jí náleží, a že tomu nevěří, by k tomu lepší kdo spra- vedlnost nežli ona jmíti mohl, a že to ukázati mají, jak jest trpící s městem a jak nejbližší přítel. Marta Bečková zase k tomu, že by jim nejprvé pokazovati náleželo, poněvadž praví, že jest statek její, Anna Kotaska že puovod nejprvé má úmyslu svého dovésti; a na to žá- dajíc práva rčení. I k tomu my pravíme, po- něvadž tomu odpírá Anna Kotaska a věřiti nechce, by trpící Marta Bečková s městem byla, a najbližší přítel, podlé práva povinna jest to ukázati. S městem trpící že by Marta Bečková byla, duovod toho tento činila, že s manželem svým při tomto městě zlé i dobré trpí a povinnosti na ně přišlé zastávají, živ- nost svú zde vedou, a že manžel její přijat jest do města, list zachovávací ukazuje, kterýž prve vyjednal, když jměl přijat býti, jejž. jsme viděli i slyšeli; a že podlé městských register jse najde, že dostává podle města, teď i na šibenici nejposléze dva groše česká dal, a dědinu měl již v začetí pře této a z té šoso- val, a každá manželka muož svého muže užíti. K tomu Anna Kotaska mluvila: o dobrotu žádnú a zachování zmínka že není, a že v listu stojí, že obydlé míní jmíti, a ne, aby jměl, a by přijat byl, ráda by to slyšela; a že ten toliko trpící s městem jest, kdož koupí statek podšosovní a slíbí JK Mti věrnost a podanost, a na to dává právo příjemné, a šos že slove plat z gruntu do komory JKMti; a tyto věci, že dva groše na šibenici dal, jsú to věci případní; a že toliko jsú trpící, kteříž zákupy mají a s městem sou v štěstí i v neštěstí, ale po- druzi nic, že on dnes jest zde a zítra nebýti muože, a na dědinu zápisu jest neměl; a při tom také že Marta Bečková pána za poruč- níka sobě vzala a jinam mimo právo toto se utekla; a tak, poněvadž neukazují toho, by trpící s městem tímto byla, žádá, aby při tom statečku zachována byla. A má-li čím přátelství pokazovati, aby pokazovala proti ní, to nic není, než strany té, by trpící s městem byla, neprovedla jest. Svědky k dokázání přátelství Marta Bečková ukázala jest, a při tom také položila vejpis některých práv na cedulkách. K těm svědkuom Anna Kotaska mluvila, že jí ke škodě nejsou z příčiny té, že podlé práva nejsou přijati a přísahy neučinili; a škarty těch práv, poněvadž nejsou zapečetěné, ani také víme, kde jsú psané, nejsú příjemné. Tu také Marta B. žádala majestát cís. Zigmunda, aby jí přečten byl. Potom mluveno, že ne sa- mým měšťanóm týž majestát svědčí, ale dokládá měšťanóm, obyvatelóm i přebyvatelóm města i předměstí. K kterémuž Anna K. také mluvila: ta vejsada, kdež tu stojí, kdyby se komu při- hodilo bez kšaftu, dání, zřízení, zpuosobení sjíti, že statek jeho na nejbližšího přítele má spad- núti ete. ke škodě jí není, že pojímaje jí nebožtík manžel její, přijal ji za mocnü do statku bez výminky, a jsa napomínán k činění kšaftu, pověděl, že ho potřebí není, že jest již všecko manželce své dal, a na to svědky ukázala. K těm svědkóm Marta B. mluvila : smlouvy svadební když se dějí, bývají přátelé z obojí strany pozváni, než tuto shledávali je po ulicech. Item že kšaftové řízeni býti nemají před kněžími, mnichy, jeptiškami, item statkové se dávati nemají nežli při právě. Item vede na umrlého svědky, že jimi k své věci nic nedovozuje, a na mrtvého že svědkové nepadají. Item pan Jiřík Křeček byl při žalobě dvakráte, nemá již svědčiti. Proti tomu Anna K.: co se smluv sva- debních dotýče, poněvadž sám jako vrchní smlouvce přijal ji za mocnůú hospodyni, vy- svědčování o tom jiných jest jí prospěšné. A poněvadž sám vyznal o tom, že takové vy-
Strana 57
Brod Český (1527). 51 znání dobrovolné za věc nepřemoženů jest. Item dání některé bývá dáním slibu, dáním dobrovolným. Aby pak tomu, kdo daruje, chtěl odporovati a to se ukázalo, má to dání předse jíti. Item kněží aby kšaftuov vysvědčovati ne- mohli, toho neukáže právem žádným, poněvadž každý dobrý člověk, buď osedlý nebo neosedlý, muož vysvědčovati. A tak podle dání toho a Ze jest ji za mocnü hospodyni přijal, poněvadž Marta Bečková, by s městem trpící byla, neukazuje toho. Tu my purgmistr a rada — ortel tento vypovídáme: Že ačkoli Marta Bečková přátel- ství a příbuzenství pokázala a i zjevné jest, však podle téhož obdarování cís. Zigmunda, poněvadž s námi — nesedí a — netrpí, statek ten pozuostalý po nebožtíkovi Matějovi Ko- tasovi přišel a připadl jest všicek — lepším právem na Annu Kotasku, manželku jeho Matěje, jakožto trpící s městem. A protož jí v tom za právo dáváme. — Této pak naší se odvolává — Dán v Brodě Č. po Nanebe- vzetí P. M. [po 15. srpnu] Il. XXVI. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel tento váš takto napravujeme : Poněvadž po Matějovi Kotasovi pořízení pořádné a kšaft se nenachází ani smlouvy svadební, a ti svěd- kové, kteréž Anna vede, k té při její zadosti ku právu nejsou, poněvadž tím pořadem, jakž právo ukazuje, od Matěje požádáni nebyli, aby před nimi kšaft činil: i ona toho statku, tak jakž jest jí připovědín, užíti nemuož. Než podle práva a jakž majestát váš ukazuje, jí vdovu takto máte opatřiti: Jestli že jest ne- božtík Matěj Kotas zápisy při gruntích činil sobě a jí Anně zejména, v těch zápisích po- lovice jí náleží a v jejího muže polovici třetí díl. Pakli jí v zápisích zejména nic nestojí, proto všech gruntuov má jí třetina postoupena býti. A cožkoli jiného statku — z toho všeho třetí díl má jí vydán býti; ostatek pak toho statku pozuostalého, poněvadž Marta Bečková s městem trpící není, ten statek dále máte vy Archiv Český XXVI. opatfiti a tu jej obrátiti; kdež právo města vašeho ukazuje. Actum die Veneris ante Egi- dium [31. září] a. 1526 (Rukop. č. 93. f. 17.) 24. 1527, 30. ledna. (Mezi Janem Šediv- kem 2 Prahy a Janem Kulovÿm o dluh.) Jan Šedivek poněvadž jeho Jan Kuoli jakožto jistce dlužníka svého přistihl při tomto právě, k němu podle práva zachováte se, že k němu hledí a jeho se drží jakožto jistce. Jan Kuole odpor tomu vložil, že jest přípověd učinil na spra- vedlnost jeho, a té mu on nezdvihá a jí mu přeje, a mimo tu by k němu hleděti mohl, nevidí se mu za právo to býti. Tu my purgmistr a rada města Brodu Č. — za právo pravíme Kdož přípověd na čí statek neb spravedlnost učiní, tu již víc k osobě dlužné o dluh hleděti svuoj nemuůože, než ktémuž statku anebo spravedlnosti, zvláště kdyby tu své najíti mohl, jakož se tuto to nalézá. A protož, by Janovi Šedivkovi Jan Kuole tu co povinnovat byl mimo přípověd, nenalézáme vedle práva města našeho. Tohoto pak nálezu našeho Jan Šedivek přijíti nechtěje — se odvolává. — Dán v středu před sv. Lucii [12. prosince| l. etc. XXVI. Tu my z plnosti práva k orteli vašemu takto pravíme, že jest spravedlivý, ale však s touto výminkou: chtěl-li by puovod od pří- povědi pustiti, i tento i jiný potom že muože podle práva učiniti, a bude-li mu se zdáti po propuštění přípovědi k osobě právem hleděti, že to také bude moci učiniti, zvláště kdyžby na statku svého dluhu postihnúti nemohl. Ale tuto tento puovod dluhu svého na statku toho obstaveného poněvadž dosáhnúti muože, tak jakž vy v orteli svém jste položili, že my toho při tom necháváme. Act. die Mercurii ante Purif. M. V. [30. ledna] a. 1527. (Rukop. č. 93. f. 23.) 25. 1527, 30. ledna. (Mezi panem Vilémem a Janem Třebickým.) Vilém obvinil jest Jana a Annu, manželku jeho, že sú mu sumy ne- dodali, a kterých peněz co mu dali, to ukázati že chce, a že se jest omyl stal na groších a 8
Brod Český (1527). 51 znání dobrovolné za věc nepřemoženů jest. Item dání některé bývá dáním slibu, dáním dobrovolným. Aby pak tomu, kdo daruje, chtěl odporovati a to se ukázalo, má to dání předse jíti. Item kněží aby kšaftuov vysvědčovati ne- mohli, toho neukáže právem žádným, poněvadž každý dobrý člověk, buď osedlý nebo neosedlý, muož vysvědčovati. A tak podle dání toho a Ze jest ji za mocnü hospodyni přijal, poněvadž Marta Bečková, by s městem trpící byla, neukazuje toho. Tu my purgmistr a rada — ortel tento vypovídáme: Že ačkoli Marta Bečková přátel- ství a příbuzenství pokázala a i zjevné jest, však podle téhož obdarování cís. Zigmunda, poněvadž s námi — nesedí a — netrpí, statek ten pozuostalý po nebožtíkovi Matějovi Ko- tasovi přišel a připadl jest všicek — lepším právem na Annu Kotasku, manželku jeho Matěje, jakožto trpící s městem. A protož jí v tom za právo dáváme. — Této pak naší se odvolává — Dán v Brodě Č. po Nanebe- vzetí P. M. [po 15. srpnu] Il. XXVI. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel tento váš takto napravujeme : Poněvadž po Matějovi Kotasovi pořízení pořádné a kšaft se nenachází ani smlouvy svadební, a ti svěd- kové, kteréž Anna vede, k té při její zadosti ku právu nejsou, poněvadž tím pořadem, jakž právo ukazuje, od Matěje požádáni nebyli, aby před nimi kšaft činil: i ona toho statku, tak jakž jest jí připovědín, užíti nemuož. Než podle práva a jakž majestát váš ukazuje, jí vdovu takto máte opatřiti: Jestli že jest ne- božtík Matěj Kotas zápisy při gruntích činil sobě a jí Anně zejména, v těch zápisích po- lovice jí náleží a v jejího muže polovici třetí díl. Pakli jí v zápisích zejména nic nestojí, proto všech gruntuov má jí třetina postoupena býti. A cožkoli jiného statku — z toho všeho třetí díl má jí vydán býti; ostatek pak toho statku pozuostalého, poněvadž Marta Bečková s městem trpící není, ten statek dále máte vy Archiv Český XXVI. opatfiti a tu jej obrátiti; kdež právo města vašeho ukazuje. Actum die Veneris ante Egi- dium [31. září] a. 1526 (Rukop. č. 93. f. 17.) 24. 1527, 30. ledna. (Mezi Janem Šediv- kem 2 Prahy a Janem Kulovÿm o dluh.) Jan Šedivek poněvadž jeho Jan Kuoli jakožto jistce dlužníka svého přistihl při tomto právě, k němu podle práva zachováte se, že k němu hledí a jeho se drží jakožto jistce. Jan Kuole odpor tomu vložil, že jest přípověd učinil na spra- vedlnost jeho, a té mu on nezdvihá a jí mu přeje, a mimo tu by k němu hleděti mohl, nevidí se mu za právo to býti. Tu my purgmistr a rada města Brodu Č. — za právo pravíme Kdož přípověd na čí statek neb spravedlnost učiní, tu již víc k osobě dlužné o dluh hleděti svuoj nemuůože, než ktémuž statku anebo spravedlnosti, zvláště kdyby tu své najíti mohl, jakož se tuto to nalézá. A protož, by Janovi Šedivkovi Jan Kuole tu co povinnovat byl mimo přípověd, nenalézáme vedle práva města našeho. Tohoto pak nálezu našeho Jan Šedivek přijíti nechtěje — se odvolává. — Dán v středu před sv. Lucii [12. prosince| l. etc. XXVI. Tu my z plnosti práva k orteli vašemu takto pravíme, že jest spravedlivý, ale však s touto výminkou: chtěl-li by puovod od pří- povědi pustiti, i tento i jiný potom že muože podle práva učiniti, a bude-li mu se zdáti po propuštění přípovědi k osobě právem hleděti, že to také bude moci učiniti, zvláště kdyžby na statku svého dluhu postihnúti nemohl. Ale tuto tento puovod dluhu svého na statku toho obstaveného poněvadž dosáhnúti muože, tak jakž vy v orteli svém jste položili, že my toho při tom necháváme. Act. die Mercurii ante Purif. M. V. [30. ledna] a. 1527. (Rukop. č. 93. f. 23.) 25. 1527, 30. ledna. (Mezi panem Vilémem a Janem Třebickým.) Vilém obvinil jest Jana a Annu, manželku jeho, že sú mu sumy ne- dodali, a kterých peněz co mu dali, to ukázati že chce, a že se jest omyl stal na groších a 8
Strana 58
58 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bílých penězích, a to jmenovitě čtyři kopy gr. č. v groších. A kdež opět vyrazil sobě jednu kopu gr. a v penězích bílých puol druhé kopy -grošuov se nedostalo. Proti tomu Jan Třebický s Annou — mluvili; by mu groše anebo bílé peníze počítati jměli, povinni nejsú, že jest on své sobě táhl a každou kopu počítal, a ztahše své pověděl před dobrými lidmi, že za své má. A tak přátelsky jse rozešli, a v bílý se to den dálo, a že jest ještě sobě též peníze i přebíral a pravě, že by všecku sumu dali, poněvadž sobě vyráželi než v pěti kopách gr., kteréž na víru dali. Nedostává-li se co, že chtí rádi dáti. I k tomu se znajíce, že sobě jednu kopu grošuov porazili. K čemuž pan Vilém, aby to pokázali, že všicku sumu dali, poněvadž sobě vyráželi. Proti tomu oni: Z tvé řeči to mluvíme, jaks před dobrými lidmi se znal. I tu otázku pan Vilém na Janovi Třebickém samém činie, zná-li se k tomu, když s ním o tu sumu mluvil, že se jí nedostává, že po- věděl, že mi škody nepřeje. Tu Jan Třebický k tomu že ještě praví, že mu té škody ne- přeje; také věří, že mu příti nebude. A na to vedeno jest svědomí od obojí strany. Potom od Jana Třebického mluveno: Jan šenkýř vypovědín pro faleš z Prahy, nepřijímá ho, a jiní mu ke škodě nejsou. Pan Vilém: aby to ukázali, že není hoden svědčiti Jan šenkéř, poněvadž ho do domu přijali a statku svého minu svěřili a peníze četl. Mohlé jest faleš na nich také učiniti. I svědomí ukázali pod pečetí pana rychtáře dolejšího města Pražského etc. I k tomu mluvil pan Vilém: Poněvadž faleš naň ukázali a proti zřízení zemskému takového u sebe přechovávali, a na mne ho chovali a snad i na jiné dobré lidi, žádám v tom za opatření. K tomu Jan: že jest tehdáž na ten čas do něho toho nevěděl, než teď teprv toho se uptali, a že ho nechovali, než že se toliko přihodil k tomu. A že panu Vilémovi, když ho za svědomí žádal, pravil, že se k svědomí nehodí, že jest v knihách černých zapsán; a pan Vilém přes to k svědomí jej předce vedl. Tu my purgmistr a rada — vypovídáme: Poněvadž Jan Třebický v to podrobil se, že mu škody té nepřeje, a pan Vilém na tých penězích škodu jest prokázal tři k. m., kteréž jest hned bez meškání od něho je přijav doma zase vyčítal s sousedy hodnověrnými, protož Jan Třebický podle té své řeči, že mu škody ne- přeje, povinen jest mu škodu ty tři k. m. do- dati a zaplatiti, a to ve dvú nedělí od datum ortele tohoto zde na právě. A dále pak po- něvadž pan Vilém, více škodu jakú by vzal na těch penězích, toho ničímž neukazuje, Jan Třebický s Annú jemu povinní ničímž | dále nejsú. Toho pak našeho nálezu strana jedna přijíti nechtěje — se odvolává. Dán v Brodě Č. v pátek den sv. Pavla na víru obrácení [25. ledna] l. ete. XXVII. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujem : Poněvadž z svědkuov — to se nachází, že pan Vilém přijal peníze, mluvil a seznal se, nežli jest s těmi penězi odešel, že své úplně a vcele má, že jest potom navrátiv jse proti té dřevní řeči nemohl o škodě mlu- viti. A zmejlil-Ji jest se sám, že samého ta škoda má býti a ne jiného. A protož z těch příčin jemu Janovi dává se za právo, tak co jsou mu dlužní byli, že jsou jemu zaplatili, a on z více že jich upomínati nemá. Act. die Mercurii ante Purif. M. V. [30. ledna] a. 1527. (Tamtéz f. 23.) 26 1521, po 10. kvétnu. (Mezi p. Michalem Slavatú z jedné a Vaňkem a Adamem z Nym- burka z strany druhé.) Přemysl na místě JMti páně žalobu učinil jest tuto na Adama a Vaňka, že sú zamordovali pánu člověka pod řádem a právem, že žádá, jakožto k mor- déřuom že se zachováte. Tomu Vaněk a Adam odpor učinili tento, že jest na ně sáhl a po- čátek učinil, a že sú se jakožto násilníku brá- niti museli. A na ten čas že sú práva dojíti nemohli, a by sobě k .. .y nechoval, že od té rány byl by neumřel. A na to sú svědky vedli. Při této pak při nežli k orteli přišla — tu se sběhlo, když se tak protahovalo, že sú oni
58 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bílých penězích, a to jmenovitě čtyři kopy gr. č. v groších. A kdež opět vyrazil sobě jednu kopu gr. a v penězích bílých puol druhé kopy -grošuov se nedostalo. Proti tomu Jan Třebický s Annou — mluvili; by mu groše anebo bílé peníze počítati jměli, povinni nejsú, že jest on své sobě táhl a každou kopu počítal, a ztahše své pověděl před dobrými lidmi, že za své má. A tak přátelsky jse rozešli, a v bílý se to den dálo, a že jest ještě sobě též peníze i přebíral a pravě, že by všecku sumu dali, poněvadž sobě vyráželi než v pěti kopách gr., kteréž na víru dali. Nedostává-li se co, že chtí rádi dáti. I k tomu se znajíce, že sobě jednu kopu grošuov porazili. K čemuž pan Vilém, aby to pokázali, že všicku sumu dali, poněvadž sobě vyráželi. Proti tomu oni: Z tvé řeči to mluvíme, jaks před dobrými lidmi se znal. I tu otázku pan Vilém na Janovi Třebickém samém činie, zná-li se k tomu, když s ním o tu sumu mluvil, že se jí nedostává, že po- věděl, že mi škody nepřeje. Tu Jan Třebický k tomu že ještě praví, že mu té škody ne- přeje; také věří, že mu příti nebude. A na to vedeno jest svědomí od obojí strany. Potom od Jana Třebického mluveno: Jan šenkýř vypovědín pro faleš z Prahy, nepřijímá ho, a jiní mu ke škodě nejsou. Pan Vilém: aby to ukázali, že není hoden svědčiti Jan šenkéř, poněvadž ho do domu přijali a statku svého minu svěřili a peníze četl. Mohlé jest faleš na nich také učiniti. I svědomí ukázali pod pečetí pana rychtáře dolejšího města Pražského etc. I k tomu mluvil pan Vilém: Poněvadž faleš naň ukázali a proti zřízení zemskému takového u sebe přechovávali, a na mne ho chovali a snad i na jiné dobré lidi, žádám v tom za opatření. K tomu Jan: že jest tehdáž na ten čas do něho toho nevěděl, než teď teprv toho se uptali, a že ho nechovali, než že se toliko přihodil k tomu. A že panu Vilémovi, když ho za svědomí žádal, pravil, že se k svědomí nehodí, že jest v knihách černých zapsán; a pan Vilém přes to k svědomí jej předce vedl. Tu my purgmistr a rada — vypovídáme: Poněvadž Jan Třebický v to podrobil se, že mu škody té nepřeje, a pan Vilém na tých penězích škodu jest prokázal tři k. m., kteréž jest hned bez meškání od něho je přijav doma zase vyčítal s sousedy hodnověrnými, protož Jan Třebický podle té své řeči, že mu škody ne- přeje, povinen jest mu škodu ty tři k. m. do- dati a zaplatiti, a to ve dvú nedělí od datum ortele tohoto zde na právě. A dále pak po- něvadž pan Vilém, více škodu jakú by vzal na těch penězích, toho ničímž neukazuje, Jan Třebický s Annú jemu povinní ničímž | dále nejsú. Toho pak našeho nálezu strana jedna přijíti nechtěje — se odvolává. Dán v Brodě Č. v pátek den sv. Pavla na víru obrácení [25. ledna] l. ete. XXVII. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujem : Poněvadž z svědkuov — to se nachází, že pan Vilém přijal peníze, mluvil a seznal se, nežli jest s těmi penězi odešel, že své úplně a vcele má, že jest potom navrátiv jse proti té dřevní řeči nemohl o škodě mlu- viti. A zmejlil-Ji jest se sám, že samého ta škoda má býti a ne jiného. A protož z těch příčin jemu Janovi dává se za právo, tak co jsou mu dlužní byli, že jsou jemu zaplatili, a on z více že jich upomínati nemá. Act. die Mercurii ante Purif. M. V. [30. ledna] a. 1527. (Tamtéz f. 23.) 26 1521, po 10. kvétnu. (Mezi p. Michalem Slavatú z jedné a Vaňkem a Adamem z Nym- burka z strany druhé.) Přemysl na místě JMti páně žalobu učinil jest tuto na Adama a Vaňka, že sú zamordovali pánu člověka pod řádem a právem, že žádá, jakožto k mor- déřuom že se zachováte. Tomu Vaněk a Adam odpor učinili tento, že jest na ně sáhl a po- čátek učinil, a že sú se jakožto násilníku brá- niti museli. A na ten čas že sú práva dojíti nemohli, a by sobě k .. .y nechoval, že od té rány byl by neumřel. A na to sú svědky vedli. Při této pak při nežli k orteli přišla — tu se sběhlo, když se tak protahovalo, že sú oni
Strana 59
Brod Český (1527— 1528). 59 Adam a Vaněk, že by konec svůj u Plzně vzali, od rukojmí bratří svých Petra a Jana postaveni býti nemohli, jakož pak i svědomí listovní od rychtáře Plzeňského na to ukázali. I panu Slavatovi JMti se tu vidí, že by, po- něvadž jich nestavčjí, základ, pod kterýž sú je vyručili, propadli, žádaje, aby k tomu při- držáni byli, aby základ položili. Jim pak Petrovi a Janovi se nevidí, aby z příčiny položené již jměli tím základem povinni býti. Na místě páně mluveno k tomu, svědomí rychtáře Plzeň- ského že dostatečné není a že mohlo tak brzo v Nymburce jako v Plzni psáno býti. K tomu Petr a Jan: jestliže je naříkají, že oni to po- kázati chtí, že jest to svědomí pravé a v Plzni psané. Tu my purgmiste — Brodu C. — po- važujíce, poněvadž to vědomé i nám skrze některé pány Plzeňské, že ti jistí Adam a Va- něk konec svůj u nich a u města jich vzali, a že Petr a Jan jich postaviti nemohou, za právo pravíme, tím základem žádnému povinni ne- jsou. A zvláště poněvadž se ukazuje, že ten jistý Marek, člověk páně Slavatuov, všetečně na ně Adama a Vaňka půtku učinil, a oni sú se svému násilí brániti museli. A také i to na žádost jich před přísežnými některými našimi seznáno od lékařky, že sám svévolně o hrdlo se připravil a živ býti mohl, by byl sobě k... vy nechoval a prázden jí byl. Strana původní — se odvolává. Dán v Brodě Č. v pátek po sv. Stanislavu [10. května] I. ete. XXVII. Tu my — ortele tohoto jakožto sprave- dlivého — potvrzujeme. Actum (sine die] a. 1527. (Rukop. č. 93. fol. 25.) 27. 1527, 9. srpna. (Mezi Václavem Hle- díkem a Martinem Polévkou, rychtářem Bře- žanským.) Václav Hledík obvinil Martina Po- lévku, že kdež jest obstavil pastušinu z Břežan při právě tomto pro puol devátý míš., i týž Martin vyručiv jí pod túž sumu a ten základ i nepostavil jí, a já již dlúhý čas čekám, k svému přijíti nemohu. Žádám v tom za opa- tření. Martin k tomu mluvil: když přišel a stavěl se a ji jmíti nemohl, že jest ušla ozna- muje, že nemá co postaviti, i z rozkázání ry- chtáře šel k sousedu a ptal se ho, co jest toho dluhu, chtěje jse s ním o to smluviti. A on pověděl, že jest dluhu 3 k. méně 3 gr. bílých, a to ukázati že chce. A věřitel že má uka- zovati, co dluhu jest, kdy a kde co bráno. A to také že mluvil, že o ní ví, ale co mi do ní, nechť jí sobě hledí. A tak by snad tomu byl rád, aby oni dále byli, a on sobě dluhu, co by chtěl, aby přičísti mohl. A na to potom čteno jest svědomí. Tu my purgmistr — pravíme takto: Po- něvadž Martin Polévka v času slušném a pro- stranném, kterýž se mu na psaní jeho pána propuojčoval, nemálo za čtvrt léta, té jisté pastušiny nepostavil, a ona k témuž dluhu, jakž obviněna před právem jest, neodepřela a k němu se znala, a Martin Polévka též to slyše od ní pod tú sumú z práva ji vyručil, z té příčiny Václavovi Hledíkovi dává se za právo, a Martin do dvú nedělí aby tomu dosti učinil a zaplatil. — Martin Polévka —- se od- volává —. Dán v Brodě Č. v středu před sv. Sixtem [31. éervence] l. etc. 1527. Tu my z plnosti práva vrchního ortele tohoto —- potvrzvjeme. Act. in vig. s. Laurentii [9. srpna] a. 1527. (Tamtéž f. 25.) 28. 1528, 17. července. (Mezi Janem Třebi- ckým a Matoušem šenkéřem o některých klenotuov ztracení.) Anna a Jan Třebický, manžel její, obvinili jsou Matouše, kterak při vdávání dcerky své pro poctivost hostí vypůjčili sú stříbr ně- kterých a týchž stříbr jemu Matoušovi svěřili sú, jakožto lžic a koflíkuov, a on na žádost jich to k sobě přijal jest, a tak ubezpečivše se naň, jemu jsú to v moc dali. I není jim zase od něho jeden koflík navrácen podle svě- ření, žádajíce v tom za opatření. Matúš šenkéř k tomu mluvil, že svévolně a všetečně v to nevšel, než z dožádání ženicha a jejich také, a kdož z dožádání co přijme k sobě a příhoda se stane, jak ta věc vážena má býti, že ráčíte 8*
Brod Český (1527— 1528). 59 Adam a Vaněk, že by konec svůj u Plzně vzali, od rukojmí bratří svých Petra a Jana postaveni býti nemohli, jakož pak i svědomí listovní od rychtáře Plzeňského na to ukázali. I panu Slavatovi JMti se tu vidí, že by, po- něvadž jich nestavčjí, základ, pod kterýž sú je vyručili, propadli, žádaje, aby k tomu při- držáni byli, aby základ položili. Jim pak Petrovi a Janovi se nevidí, aby z příčiny položené již jměli tím základem povinni býti. Na místě páně mluveno k tomu, svědomí rychtáře Plzeň- ského že dostatečné není a že mohlo tak brzo v Nymburce jako v Plzni psáno býti. K tomu Petr a Jan: jestliže je naříkají, že oni to po- kázati chtí, že jest to svědomí pravé a v Plzni psané. Tu my purgmiste — Brodu C. — po- važujíce, poněvadž to vědomé i nám skrze některé pány Plzeňské, že ti jistí Adam a Va- něk konec svůj u nich a u města jich vzali, a že Petr a Jan jich postaviti nemohou, za právo pravíme, tím základem žádnému povinni ne- jsou. A zvláště poněvadž se ukazuje, že ten jistý Marek, člověk páně Slavatuov, všetečně na ně Adama a Vaňka půtku učinil, a oni sú se svému násilí brániti museli. A také i to na žádost jich před přísežnými některými našimi seznáno od lékařky, že sám svévolně o hrdlo se připravil a živ býti mohl, by byl sobě k... vy nechoval a prázden jí byl. Strana původní — se odvolává. Dán v Brodě Č. v pátek po sv. Stanislavu [10. května] I. ete. XXVII. Tu my — ortele tohoto jakožto sprave- dlivého — potvrzujeme. Actum (sine die] a. 1527. (Rukop. č. 93. fol. 25.) 27. 1527, 9. srpna. (Mezi Václavem Hle- díkem a Martinem Polévkou, rychtářem Bře- žanským.) Václav Hledík obvinil Martina Po- lévku, že kdež jest obstavil pastušinu z Břežan při právě tomto pro puol devátý míš., i týž Martin vyručiv jí pod túž sumu a ten základ i nepostavil jí, a já již dlúhý čas čekám, k svému přijíti nemohu. Žádám v tom za opa- tření. Martin k tomu mluvil: když přišel a stavěl se a ji jmíti nemohl, že jest ušla ozna- muje, že nemá co postaviti, i z rozkázání ry- chtáře šel k sousedu a ptal se ho, co jest toho dluhu, chtěje jse s ním o to smluviti. A on pověděl, že jest dluhu 3 k. méně 3 gr. bílých, a to ukázati že chce. A věřitel že má uka- zovati, co dluhu jest, kdy a kde co bráno. A to také že mluvil, že o ní ví, ale co mi do ní, nechť jí sobě hledí. A tak by snad tomu byl rád, aby oni dále byli, a on sobě dluhu, co by chtěl, aby přičísti mohl. A na to potom čteno jest svědomí. Tu my purgmistr — pravíme takto: Po- něvadž Martin Polévka v času slušném a pro- stranném, kterýž se mu na psaní jeho pána propuojčoval, nemálo za čtvrt léta, té jisté pastušiny nepostavil, a ona k témuž dluhu, jakž obviněna před právem jest, neodepřela a k němu se znala, a Martin Polévka též to slyše od ní pod tú sumú z práva ji vyručil, z té příčiny Václavovi Hledíkovi dává se za právo, a Martin do dvú nedělí aby tomu dosti učinil a zaplatil. — Martin Polévka —- se od- volává —. Dán v Brodě Č. v středu před sv. Sixtem [31. éervence] l. etc. 1527. Tu my z plnosti práva vrchního ortele tohoto —- potvrzvjeme. Act. in vig. s. Laurentii [9. srpna] a. 1527. (Tamtéž f. 25.) 28. 1528, 17. července. (Mezi Janem Třebi- ckým a Matoušem šenkéřem o některých klenotuov ztracení.) Anna a Jan Třebický, manžel její, obvinili jsou Matouše, kterak při vdávání dcerky své pro poctivost hostí vypůjčili sú stříbr ně- kterých a týchž stříbr jemu Matoušovi svěřili sú, jakožto lžic a koflíkuov, a on na žádost jich to k sobě přijal jest, a tak ubezpečivše se naň, jemu jsú to v moc dali. I není jim zase od něho jeden koflík navrácen podle svě- ření, žádajíce v tom za opatření. Matúš šenkéř k tomu mluvil, že svévolně a všetečně v to nevšel, než z dožádání ženicha a jejich také, a kdož z dožádání co přijme k sobě a příhoda se stane, jak ta věc vážena má býti, že ráčíte 8*
Strana 60
60 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: rozvażiti. A nad to vejš že sú mu ukázali místo, kde by ta stříbra jměl chovati; nadál se býti bezpečné i schoval jest je tu. A když schoval, pověděl samé, aby šla, chtě jí to oká- zati; ona tím protáhla jíti, nechtěla přijíti toho od něho. A on jest to tu schoval, kdež mu bylo ukázáno. A loupeno také není, než toliko klíč někdo druhý jměl, a tak že ne jeho nedbanlivostí se týž koflík ztratil, a že na něho nikdy takového nic shledáno není. Též za opa- tření žádaje. Jan Tfebický s Annú, manželkú svú, k tomu mluvili, že místo dosti bezpečné bylo jest, ježto lidé tudy sem i tam vždy chodili a, by se mu zdálo nebezpečné, mohl oznámiti a k sobč toho nepřijímati. Ale přijal jest a tudy by se jměl vymluviti; že by nechtěla přijíti. Zná dobře, při tom času jaké zaneprázdnění bylo, a tak že holé sú to vejmluvy. A že hned psané na to právo jest, že komuž se co schovati dá a pravil by, že by mu to vzato bylo krádežem nebo jinak, a nedovede, by mu jeho co při tom vzato bylo, že to platiti má. A při hausknechtu též, kdyby mu co k schování dáno bylo a to zmrhal, že platiti musí. Matúš šenkéř: že se k tomu to netrefi, že hausknecht jest na pe- nězích a nájemník, ale já z dožádání, a také že ne skrze nedbanlivost mi se ztratilo, ale příhodou. Jan Třebický: Kdež mluvil, že by někdo drubý klíček míti měl, aby světle ozná- mil, k komu to mluvil, k samého-li osobě, či samé. Matouš šenkéř: poněvadž ta almara není vyloupaná ani jaké znamení loupání, že jest to ten musil vziti, kdo jest druhý klíč jm6l. Jan Trebicky s Anni, manżelki svi: że jest to tu vložil a schoval, holými slovy to mluví, ale ničímž neukazuje, a poněvadž praví, že není vyloupáno a že klíčem muselo odem- číno býti a sám klíč jměl jest. Matúš šenkéř : aby světle oznámili, na mejli praví. K tomu Jan Třebický s manželkú svú: že není potřebí, než že sú mu svěřili, a podle svěření, jakž mu svěřeno, koflíci čtyři a lžíc šestmezdcítma, ne- ukázal než tři koflíky, podle toho za opatření žádajíce. Matúš šenkéř: poněvadž neviní ho z jiného než z svěření, a on jest to tu po- ložil, kdež mu ukázali, a by pak i na ulici to položil a oni mu kázali a to vzato bylo, co by on tím vinen byl, a že sem jim to chtěl vrátiti a oni toho přijíti nechtěli. Jan Třebický s Annú, manželkú svú: aby to Matúš ukázal, že jest to schoval tu, kdež sú mu ukázali. Matúš šenkéř: že jest to schoval tu, kdež sú mu ukázali, a by mu právem to nalezeno bylo, i ukázati by to chtěl. A na to potom vedl jest svědka jednoho. K tomu Jan Třebický, že ten svědek nic ku překážce není a nic nevysvěd- čuje, a by i to tak bylo, let nemá, a svědek jeden — žádný svědek. K tomu Matúš šenkéř, že kohož jest jměl při sobě, tím jest ukázal, by se v tom jinak spravil a svědky opatřil, táhna se na předešlé některé nálezy, a že by mohl své poctivosti i statku obhájiti tak, jakž jiným z práva nalezeno bývalo. Obojí v tom za opatření žádajíce. Jan Třebický s Annú, manželkú svú, zač by týž koflík jměl státi, svě- domí ukázal v listu od pánuov Pražan postavené, podávaje téhož Jan Třebický s Annú, manželků svú, k povážení. Matúš šenkéř, že v orteli doloženo, zač by spravedlivě stálo, pak ona praví, jednak že nejméň stál a potom dobře stál, že v svědomí měte řeči, a že její byl týž koflíček, mohla sobě své šacovati, co se jí zdálo, jest-li ku právu dostatečné, povážiti že ráčíte. A že jeden svědek žádný svědek, a prve že vedl svědka jednoho, není přijat, a že sama sobě svědčí, právo tomu se protiví, a žádný svědek bez přísahy že přijat býti nemá. Jan Třebický s Annú manželkú svú: kdež dotýká, svědka jednoho že vedl, netrefí se ten k tomuto, že byl nepořádný a proti právu že let neměl, a také ona sama sobě nesvědčí, ale nám, a že jeden svědek jest, ničímž proti němu nedo- ličují, než toliko holými slovy mluví, jměli-li by ho tudy odehnati. Matúš šenkéř, že potřebí není a v orteli jest, svědomím aby ukázal, a ne svědkem. Tu my purkmistr a rada k tomu
60 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: rozvażiti. A nad to vejš že sú mu ukázali místo, kde by ta stříbra jměl chovati; nadál se býti bezpečné i schoval jest je tu. A když schoval, pověděl samé, aby šla, chtě jí to oká- zati; ona tím protáhla jíti, nechtěla přijíti toho od něho. A on jest to tu schoval, kdež mu bylo ukázáno. A loupeno také není, než toliko klíč někdo druhý jměl, a tak že ne jeho nedbanlivostí se týž koflík ztratil, a že na něho nikdy takového nic shledáno není. Též za opa- tření žádaje. Jan Tfebický s Annú, manželkú svú, k tomu mluvili, že místo dosti bezpečné bylo jest, ježto lidé tudy sem i tam vždy chodili a, by se mu zdálo nebezpečné, mohl oznámiti a k sobč toho nepřijímati. Ale přijal jest a tudy by se jměl vymluviti; že by nechtěla přijíti. Zná dobře, při tom času jaké zaneprázdnění bylo, a tak že holé sú to vejmluvy. A že hned psané na to právo jest, že komuž se co schovati dá a pravil by, že by mu to vzato bylo krádežem nebo jinak, a nedovede, by mu jeho co při tom vzato bylo, že to platiti má. A při hausknechtu též, kdyby mu co k schování dáno bylo a to zmrhal, že platiti musí. Matúš šenkéř: že se k tomu to netrefi, že hausknecht jest na pe- nězích a nájemník, ale já z dožádání, a také že ne skrze nedbanlivost mi se ztratilo, ale příhodou. Jan Třebický: Kdež mluvil, že by někdo drubý klíček míti měl, aby světle ozná- mil, k komu to mluvil, k samého-li osobě, či samé. Matouš šenkéř: poněvadž ta almara není vyloupaná ani jaké znamení loupání, že jest to ten musil vziti, kdo jest druhý klíč jm6l. Jan Trebicky s Anni, manżelki svi: że jest to tu vložil a schoval, holými slovy to mluví, ale ničímž neukazuje, a poněvadž praví, že není vyloupáno a že klíčem muselo odem- číno býti a sám klíč jměl jest. Matúš šenkéř : aby světle oznámili, na mejli praví. K tomu Jan Třebický s manželkú svú: že není potřebí, než že sú mu svěřili, a podle svěření, jakž mu svěřeno, koflíci čtyři a lžíc šestmezdcítma, ne- ukázal než tři koflíky, podle toho za opatření žádajíce. Matúš šenkéř: poněvadž neviní ho z jiného než z svěření, a on jest to tu po- ložil, kdež mu ukázali, a by pak i na ulici to položil a oni mu kázali a to vzato bylo, co by on tím vinen byl, a že sem jim to chtěl vrátiti a oni toho přijíti nechtěli. Jan Třebický s Annú, manželkú svú: aby to Matúš ukázal, že jest to schoval tu, kdež sú mu ukázali. Matúš šenkéř: že jest to schoval tu, kdež sú mu ukázali, a by mu právem to nalezeno bylo, i ukázati by to chtěl. A na to potom vedl jest svědka jednoho. K tomu Jan Třebický, že ten svědek nic ku překážce není a nic nevysvěd- čuje, a by i to tak bylo, let nemá, a svědek jeden — žádný svědek. K tomu Matúš šenkéř, že kohož jest jměl při sobě, tím jest ukázal, by se v tom jinak spravil a svědky opatřil, táhna se na předešlé některé nálezy, a že by mohl své poctivosti i statku obhájiti tak, jakž jiným z práva nalezeno bývalo. Obojí v tom za opatření žádajíce. Jan Třebický s Annú, manželkú svú, zač by týž koflík jměl státi, svě- domí ukázal v listu od pánuov Pražan postavené, podávaje téhož Jan Třebický s Annú, manželků svú, k povážení. Matúš šenkéř, že v orteli doloženo, zač by spravedlivě stálo, pak ona praví, jednak že nejméň stál a potom dobře stál, že v svědomí měte řeči, a že její byl týž koflíček, mohla sobě své šacovati, co se jí zdálo, jest-li ku právu dostatečné, povážiti že ráčíte. A že jeden svědek žádný svědek, a prve že vedl svědka jednoho, není přijat, a že sama sobě svědčí, právo tomu se protiví, a žádný svědek bez přísahy že přijat býti nemá. Jan Třebický s Annú manželkú svú: kdež dotýká, svědka jednoho že vedl, netrefí se ten k tomuto, že byl nepořádný a proti právu že let neměl, a také ona sama sobě nesvědčí, ale nám, a že jeden svědek jest, ničímž proti němu nedo- ličují, než toliko holými slovy mluví, jměli-li by ho tudy odehnati. Matúš šenkéř, že potřebí není a v orteli jest, svědomím aby ukázal, a ne svědkem. Tu my purkmistr a rada k tomu
Strana 61
Brod Český (1529). 61 toto pravíme: Smí-li toho tu paní Markéta Charouzka, což svědčí, přísahú na kříži po- tvrditi, poněvadž její jest byl ten koflík, ona nejlépe ví, zač stál; to svědomí její muož za dostatečné býti, neb poněvadž vědomé jest, že za něco vždy jest stál, nebylo by spra- vedlivé, aby tudy Janovi Třebickému a Anně, manželce jeho, proti prvním nálezóm našim na tom mělo co sjíti. Této pak naší vejpovědi jedna strana pfijíti nechtéjíce k VMtem se odvolává. Proto my v tom od VMtí doko- nalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Čes- kém v pátek po sv. Vítě [19. června] léta etc. XXVIII. Tu my z plnosti práva vrchního k orteli tomuto vašemu pravíme: Kdyby ona Markéta Charouzka měla činiti o ten koflíček s Matoušem šenkéřem, tím by byla povinna, buď přísahou neb svědky aby to prokazovala proti němu, zač jest stál, ale poněvadž ztéhož koflíčku upomíná Jana Třebického a Annu manželku jeho, a jej v šesti kopiích groších českých sobě položila a šacovala, a oni Jan Třebický a Anna manželka jeho to ujali: tím, což ste vynašli, ona Markéta Charouzka po- vinna není, než což oni Jan a Anna dali sú nebo dáti mají jí Markétě Charouzce, on Matouš tím jest jim zase povinen, poněvadž ten koflíček jim jest zmrhán a zmařen, a také maje to odvésti toho ničímž nedovedl, by za menší summu stál, nežli jest od ní od Markéty Charúzky šacován. Actum — die Veneris post Divisionem apostolorum [7. července] a. 1528. — (Ruk. é. 93. fol. 26.) 29. 1529, 9. června. (Mezi Janem Ku- bíkem zjedné a Janem synem a Markétou man- želkou Šimka formana, a2 strany druhé.) Jan Kubík obstaviv vuoz a koně nebožtíka Šimka formana od Hory Kutny vinil Jana syna a Markétu, manželku téhož Šimka, z desíti kop grošův a ze dvanácti grošův vše českých i s stavným právem, kteréž on jemu dlužen zuostal, díl u něho se vdlužil a díl jemu od po- ručníkuov na něm ukázaný a od něho přiznalý, žádaje podlé práva v tom za opatření, poně- vadž čas stavuňku právem vyměřenej přešel jest, jakožto čtyři neděle, a oni v tom času že sú nic neodvedli ani toho nepokázali, by ten stavuňk, jakž sú jej naříkali; nepořádný byl. Proti tomu Jan a Markéta mluviti dali, že ten stavuňk naříkají a jemu místa nedávají jakožto nepořádnému z příčiny, že nebožtík Šimek jsa sousedem u Hory, však od Jana Kubíka z toho dluhu nikdá viněn není ani teď po smrti jeho otom dluhu na právo jest nic nevznášel, i také že z více dluhu, než se najde, obstavil jest, žádajíce, aby ten stavuňk jakožto nepořádný zdvižen byl z příčin oznámených, toho po- dávajíce, chtějí-li je z čeho na jich právě viniti, že jim právi býti chtějí. Proti tomu od Jana Kubíka, že stavuňk tento jest pořádný a vedle práva učiněný, neb za živnosti ne- božtíka Šimka nejedno psaní se jest stalo od práva oteu dluh, a to že se i najde, i zde že jest ústně upomínán a v tom že nic obmeškáno není, a po jeho smrti že jest jemu potřebí jich viniti nebylo, poněvadž k statku jistcovu se utekl a jej obstavil, také že velikost dluhu, kteréž odpírají, pokáže se; žádaje, aby k tomu přidržáni byli, aby oznámili, k čemu se při- znávají a čemu odpírají, aby tomu vyrozuměti mohli. Proti tomu od Jana a Markéty, že velikosti dluhu odpírají a toliko ke třem kopám a pětimezdcítma grošuom českým se při- znávají, a více dluhu že jemu nikdá více po- vinovat nebyl, táhnúce se na kšaft nebožtíka Šimka, kteréhož pod pečetí pánův šefmistruov podali, aby čten byl, v němžto tento artikul znamenitě postaven jest: item Janovi Kubí- kovi do Českého Brodu dlužen jsem za šede- sát suduov piva po patnácti groších českých, dal jsem nato deset kop grošuo českých etc., a o víc dluzích mých manželka má dobře ví, ty aby ssynem mým zaplatila společně, a též, což sou mi kdo dlužni, vyupomínala ete. Potom od Jana a Markéty mluveno, že což jest v kšaftu postavil a spravedlivě zuostávají, chtí dáti; neb na ten dluh po těch desíti kopách gro&ích ne- božtík dal jemu Kubíkovi jednu kopu grošuo
Brod Český (1529). 61 toto pravíme: Smí-li toho tu paní Markéta Charouzka, což svědčí, přísahú na kříži po- tvrditi, poněvadž její jest byl ten koflík, ona nejlépe ví, zač stál; to svědomí její muož za dostatečné býti, neb poněvadž vědomé jest, že za něco vždy jest stál, nebylo by spra- vedlivé, aby tudy Janovi Třebickému a Anně, manželce jeho, proti prvním nálezóm našim na tom mělo co sjíti. Této pak naší vejpovědi jedna strana pfijíti nechtéjíce k VMtem se odvolává. Proto my v tom od VMtí doko- nalejšího naučení žádáme. Dán v Brodě Čes- kém v pátek po sv. Vítě [19. června] léta etc. XXVIII. Tu my z plnosti práva vrchního k orteli tomuto vašemu pravíme: Kdyby ona Markéta Charouzka měla činiti o ten koflíček s Matoušem šenkéřem, tím by byla povinna, buď přísahou neb svědky aby to prokazovala proti němu, zač jest stál, ale poněvadž ztéhož koflíčku upomíná Jana Třebického a Annu manželku jeho, a jej v šesti kopiích groších českých sobě položila a šacovala, a oni Jan Třebický a Anna manželka jeho to ujali: tím, což ste vynašli, ona Markéta Charouzka po- vinna není, než což oni Jan a Anna dali sú nebo dáti mají jí Markétě Charouzce, on Matouš tím jest jim zase povinen, poněvadž ten koflíček jim jest zmrhán a zmařen, a také maje to odvésti toho ničímž nedovedl, by za menší summu stál, nežli jest od ní od Markéty Charúzky šacován. Actum — die Veneris post Divisionem apostolorum [7. července] a. 1528. — (Ruk. é. 93. fol. 26.) 29. 1529, 9. června. (Mezi Janem Ku- bíkem zjedné a Janem synem a Markétou man- želkou Šimka formana, a2 strany druhé.) Jan Kubík obstaviv vuoz a koně nebožtíka Šimka formana od Hory Kutny vinil Jana syna a Markétu, manželku téhož Šimka, z desíti kop grošův a ze dvanácti grošův vše českých i s stavným právem, kteréž on jemu dlužen zuostal, díl u něho se vdlužil a díl jemu od po- ručníkuov na něm ukázaný a od něho přiznalý, žádaje podlé práva v tom za opatření, poně- vadž čas stavuňku právem vyměřenej přešel jest, jakožto čtyři neděle, a oni v tom času že sú nic neodvedli ani toho nepokázali, by ten stavuňk, jakž sú jej naříkali; nepořádný byl. Proti tomu Jan a Markéta mluviti dali, že ten stavuňk naříkají a jemu místa nedávají jakožto nepořádnému z příčiny, že nebožtík Šimek jsa sousedem u Hory, však od Jana Kubíka z toho dluhu nikdá viněn není ani teď po smrti jeho otom dluhu na právo jest nic nevznášel, i také že z více dluhu, než se najde, obstavil jest, žádajíce, aby ten stavuňk jakožto nepořádný zdvižen byl z příčin oznámených, toho po- dávajíce, chtějí-li je z čeho na jich právě viniti, že jim právi býti chtějí. Proti tomu od Jana Kubíka, že stavuňk tento jest pořádný a vedle práva učiněný, neb za živnosti ne- božtíka Šimka nejedno psaní se jest stalo od práva oteu dluh, a to že se i najde, i zde že jest ústně upomínán a v tom že nic obmeškáno není, a po jeho smrti že jest jemu potřebí jich viniti nebylo, poněvadž k statku jistcovu se utekl a jej obstavil, také že velikost dluhu, kteréž odpírají, pokáže se; žádaje, aby k tomu přidržáni byli, aby oznámili, k čemu se při- znávají a čemu odpírají, aby tomu vyrozuměti mohli. Proti tomu od Jana a Markéty, že velikosti dluhu odpírají a toliko ke třem kopám a pětimezdcítma grošuom českým se při- znávají, a více dluhu že jemu nikdá více po- vinovat nebyl, táhnúce se na kšaft nebožtíka Šimka, kteréhož pod pečetí pánův šefmistruov podali, aby čten byl, v němžto tento artikul znamenitě postaven jest: item Janovi Kubí- kovi do Českého Brodu dlužen jsem za šede- sát suduov piva po patnácti groších českých, dal jsem nato deset kop grošuo českých etc., a o víc dluzích mých manželka má dobře ví, ty aby ssynem mým zaplatila společně, a též, což sou mi kdo dlužni, vyupomínala ete. Potom od Jana a Markéty mluveno, že což jest v kšaftu postavil a spravedlivě zuostávají, chtí dáti; neb na ten dluh po těch desíti kopách gro&ích ne- božtík dal jemu Kubíkovi jednu kopu grošuo
Strana 62
62 E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: českých a železo pod pánev za třidceti pět grošuov českých, a tak že nezuostává než tři kopy pětmezdcítma grošuov českých; a o více dluhu že sou nikdá nevěděli ani o tom ne- slýchali, aby mimo tento dluh kšaftem ozná- mený co jemu dlužen byl, a přes to, jestliže to ukáže dostatečně, že se chtějí smluviti. Proti tomu od Jana Kubíka, že tento kšaft jemu ke škodě není a býti nemuože, poněvadž právo psané jest, že žádný sám sobě svědčiti nemuože, i protož v tom kšaftu nemohl jest sobě k zlepšení nic ani jinému k zhoršení kšaftovati; a což se dluhu velikosti dotýče, tu že pokazovati chtějí a ta že se ukáže, neb po té vší záplatě vzal jest ještě od něho jeden sud piva po šestnácti groších českých. A vtom čteno jest svědomí. K těm svědkuom od Jana Kubíka, že to, což jest mluvil, to že pokazuje jako předkem Dobeš, že jest se toho na něm s pláčem dožádal, aby mu sčekal, k dluhu se prňíznal a smlúvu učinil. Též tito dobří lidé vysvčdčují, že jsou Kubíkovi ukázali na Šim- kovi šest kop grošuov českých, a ktém že se jest přiznal a sčekání dožádal, pak že jest jich v kšaftu nepoložil, mohl jest z bolesti jich pominouti; žádaje při tom za opatření. Proti tomu od Jana a Markéty, že tito svědkové se nesrovnávají, neb Dobeš svědčí, že jest jemu Šimek dlužen deset kop grošuov a k těm že se přiznal, a tito dobří lidé toliko o šesti kopách groších českých, a tak že podlé práva nejsou dostateční k duovodu; žádajíce při tom za spra- vedlivé opatření podlé práva. Tu my purgmistr a rada města Brodu Českého váživše žalobu, odpor i jich z obú stran pře líčení, svědomí, kšaft a právo takto o tom vypovídáme. Před- kem což se stavuňku dotýče, ten že jest vedle práva učiniti mohl, neb právo psané jest, že jistec muož jakž dlužníka v každém právě, v němž by jej osobně zastihl, pro dluh ob- staviti, též také i statek jeho muož obstaviti. Co se pak svědomí dotýče, poněvadž Jan Kubík vedle práva s tím dostatkem, jakž ku právu náleží, neukázal, aby tolik dluhu bylo, jakž prožaloval, neb ač Jiřík Křeček a Václav Kantor vysvědčují dluh, však poněvadž se jich v tom jakožto poručníkuov dotýče a oni jsou jej jemu Janovi Kubíkovi na Šimkovi ukazovali, těm že se místo nedává podle práva psaného; neb právo dí, že ubrmanství neb poručenství má pod dobrým svědomím přijímáno býti v vy- sokých a těžkých přech, neb žádný nemuože sám sobě hodným svědkem býti, a zvláště pak poněvadž nejednú jsúce dotazováni, mají-li co mluviti, aby mluvili, že sou mluviti zanedbali, a též právo psané jest, že bdícím a nespícím práva zpomáhají a mlčelivost škodí; i z těch příčin dává se jim Janovi a Markétě za právo proti Janovi Kubíkovi, tak že mu tím mimo to, k čemuž se přiznali a v kšaftu nebožtíka Šimka uedoplaceného zuostává, to jemu do dvú neděl zpravíc konečně, více jemu povinní ne- jsou, aby jich s pokojem nechal. A chce-li on Jan Kubík buď poručníky neb koho jiného vi niti, právo se jemu nezavírá. Tohoto pak na- šeho ortele Jan Kubík přijíti nechtěje, k va- šim milostem se odvolává. — Dán v pátek po sv. Marcellu [22. ledna] léta XXVIIII?. Tu my z plnosti práva vrchního k orteli tomuto vašemu takto pravíme: Ačkoli po opovědi naň na nebožtíka Šimka formana k Horníkuom od vás učiněné stavuňk se jest na statek téhož Šimka u vás od něho Jana Kubíka stal, ale poněvadž teprva po smrti jeho ten stavuňk jest učiněn a ne za živnosti jeho, a k držitelóm statku o nic hledíno prve není, ani se jaká opověd k stavuňku stala, i z té příčiny se ten stavuňk mezi stranami zdvihá. Než k čemuž se již strany, on Jan a Markéta, před právem priznali, tím již jemu Janovi Kubíkovi sou povinni, a ten dluh se jemu na nich pripovídá. A chce-li on Jan oč o více k nim potom hleděti, právo se jemu nezavírá. Act. die Mercurii post Bonif. [9. června] 1529. (Rukop. č. 93. f. 28.) 30. 1530, 15. února. (Mezi Dorotou pekařkú a Mandalenou nevčsťú její.) Dorota pekařka žádala jest, aby v statek nebožtíka Václava, manžela svého, uvedena byla z príčiny, po-
62 E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: českých a železo pod pánev za třidceti pět grošuov českých, a tak že nezuostává než tři kopy pětmezdcítma grošuov českých; a o více dluhu že sou nikdá nevěděli ani o tom ne- slýchali, aby mimo tento dluh kšaftem ozná- mený co jemu dlužen byl, a přes to, jestliže to ukáže dostatečně, že se chtějí smluviti. Proti tomu od Jana Kubíka, že tento kšaft jemu ke škodě není a býti nemuože, poněvadž právo psané jest, že žádný sám sobě svědčiti nemuože, i protož v tom kšaftu nemohl jest sobě k zlepšení nic ani jinému k zhoršení kšaftovati; a což se dluhu velikosti dotýče, tu že pokazovati chtějí a ta že se ukáže, neb po té vší záplatě vzal jest ještě od něho jeden sud piva po šestnácti groších českých. A vtom čteno jest svědomí. K těm svědkuom od Jana Kubíka, že to, což jest mluvil, to že pokazuje jako předkem Dobeš, že jest se toho na něm s pláčem dožádal, aby mu sčekal, k dluhu se prňíznal a smlúvu učinil. Též tito dobří lidé vysvčdčují, že jsou Kubíkovi ukázali na Šim- kovi šest kop grošuov českých, a ktém že se jest přiznal a sčekání dožádal, pak že jest jich v kšaftu nepoložil, mohl jest z bolesti jich pominouti; žádaje při tom za opatření. Proti tomu od Jana a Markéty, že tito svědkové se nesrovnávají, neb Dobeš svědčí, že jest jemu Šimek dlužen deset kop grošuov a k těm že se přiznal, a tito dobří lidé toliko o šesti kopách groších českých, a tak že podlé práva nejsou dostateční k duovodu; žádajíce při tom za spra- vedlivé opatření podlé práva. Tu my purgmistr a rada města Brodu Českého váživše žalobu, odpor i jich z obú stran pře líčení, svědomí, kšaft a právo takto o tom vypovídáme. Před- kem což se stavuňku dotýče, ten že jest vedle práva učiniti mohl, neb právo psané jest, že jistec muož jakž dlužníka v každém právě, v němž by jej osobně zastihl, pro dluh ob- staviti, též také i statek jeho muož obstaviti. Co se pak svědomí dotýče, poněvadž Jan Kubík vedle práva s tím dostatkem, jakž ku právu náleží, neukázal, aby tolik dluhu bylo, jakž prožaloval, neb ač Jiřík Křeček a Václav Kantor vysvědčují dluh, však poněvadž se jich v tom jakožto poručníkuov dotýče a oni jsou jej jemu Janovi Kubíkovi na Šimkovi ukazovali, těm že se místo nedává podle práva psaného; neb právo dí, že ubrmanství neb poručenství má pod dobrým svědomím přijímáno býti v vy- sokých a těžkých přech, neb žádný nemuože sám sobě hodným svědkem býti, a zvláště pak poněvadž nejednú jsúce dotazováni, mají-li co mluviti, aby mluvili, že sou mluviti zanedbali, a též právo psané jest, že bdícím a nespícím práva zpomáhají a mlčelivost škodí; i z těch příčin dává se jim Janovi a Markétě za právo proti Janovi Kubíkovi, tak že mu tím mimo to, k čemuž se přiznali a v kšaftu nebožtíka Šimka uedoplaceného zuostává, to jemu do dvú neděl zpravíc konečně, více jemu povinní ne- jsou, aby jich s pokojem nechal. A chce-li on Jan Kubík buď poručníky neb koho jiného vi niti, právo se jemu nezavírá. Tohoto pak na- šeho ortele Jan Kubík přijíti nechtěje, k va- šim milostem se odvolává. — Dán v pátek po sv. Marcellu [22. ledna] léta XXVIIII?. Tu my z plnosti práva vrchního k orteli tomuto vašemu takto pravíme: Ačkoli po opovědi naň na nebožtíka Šimka formana k Horníkuom od vás učiněné stavuňk se jest na statek téhož Šimka u vás od něho Jana Kubíka stal, ale poněvadž teprva po smrti jeho ten stavuňk jest učiněn a ne za živnosti jeho, a k držitelóm statku o nic hledíno prve není, ani se jaká opověd k stavuňku stala, i z té příčiny se ten stavuňk mezi stranami zdvihá. Než k čemuž se již strany, on Jan a Markéta, před právem priznali, tím již jemu Janovi Kubíkovi sou povinni, a ten dluh se jemu na nich pripovídá. A chce-li on Jan oč o více k nim potom hleděti, právo se jemu nezavírá. Act. die Mercurii post Bonif. [9. června] 1529. (Rukop. č. 93. f. 28.) 30. 1530, 15. února. (Mezi Dorotou pekařkú a Mandalenou nevčsťú její.) Dorota pekařka žádala jest, aby v statek nebožtíka Václava, manžela svého, uvedena byla z príčiny, po-
Strana 63
Brod Český (1580). 63 něvadž Tomáše, syna svého, živností svou přetrvala jest. A ač on Tomáš kšaft učinil, však tomu že jest nikda místa nedávala a ještě ne- dává, protože jest nepořádný. Ale poněvadž nebožtík Václav pekař manžel její, otec Tomašů, kšaft jest učinil řádný a vuoli svú konečnú oznámil, kterýžto právem města toho stvrzen jest i upečetín, žádala jest vedle toho kšaftu zachována býti. Proti tomu Majdalena dala mluviti, Ze žádá, aby kšaft neb. Tomáše, manžela jejího, tvrzen byl, ponévadz podle práva a řádu města stal sč jest. A když se to předkem vykoná, bude-li potom chtíti paní Dorota Maj- dalenu z čeho viniti, že jí práva býti chce. Proti tomu Dorota: že tomu kšaftu Tomášovu jsou nikdy nedali místa a nedávají ještě, a to protože jest nepořádný. V tom že jest nebožtík to kšaftoval, což jest jeho nebylo. — Proti tomu Majdalena — žádala, aby smlúva, kteráž se stala mezi Doroti pekaiki a Tomášem, synem jejím, byla přečtena, že tou smlouvou Dorota dala jest — dil statku toho jim spo- lečně odkázaného s dětmi, a ten dil Ze jest neb. Tomáš několik let držel, jeho užíval a o tom dílu — že jest kšaft učinil, jej manželce své této s poslednějšími dětmi od- kázal. I poněvadž každá smlúva dobrovolná stálá a pevná bývá, nébrž i právo ruší, a Dorota že jest jemu dobrovolně statek dala, že podle téhož dání žádá zachována býti. Proti tomu Dorota mluvila: že ač jest dala, že jest dávala, čehož dáti nemohla a což jest jejího nebylo. Neb ani jí Dorotě, ani jemu nebožtíkovi ten statek nesvědčí, než jest svěřený jim byl oběma k spravování, uží- vání a dochování sirotkuom, synuom a dcerám jeho s prvnější manželkou. A tak jest tu jejího nic nebylo. — Proti tomu Majdalena: Poněvadž jest dání jemu učinila smlouvou, podle toho žádají zachováni býti. Neb Dorota dávala-li jest, co ještě jejího nebylo a dáti neměla, Majdalené do toho nic není. Však bude-li kdo Dorotu chtieti z toho dání viniti, pod právem jest, práva byti musí. — Tu my purgmistr — Brodu Č. — vy- povídáme: Poněvadž Dorota pekařka a Tomáš, syn její, byli sú mocní a otcovští poručníci i správce toho statku a potom smlúvu sú mezi sebú přátelsků a dobrovolnů o ten statek všicek učinili, a týž Tomáš po té smlouvě že jest mnoho let toho statku jemu oddaného od Doroty v držení byl bez naříkání též Doroty, i zté příčiny toho při té smlúvě zanecháváme. Co se pak kšaftu neb. Tomáše dotýče, poněvadž týž Tomáš těch všech dětí jest vlastní otec byl a pravý nápadník i dědic po otci svém toho všeho statku, též tomu jeho pořízení kšaftovnímu místo se dává —. Dorota pekařka — se odvolává. — Dán v středu den sv. Appolony [9. ünora] l. etc. 30. Tu my — ortel tento váš takto napra- vujeme : Poněvadž neb. Václav pekař kšaft jest udělal a to jest k moci podle práva přišlo, a tím pořízením spolčil jest Dorotu, manželku svú, s Tomášem, synem svým a jejím, a po- lovici statku všeho mu odkázal, a nápad téhož statku na manželku první jeho Tomášovu Annu a děti jich položil a učinil, a týmž kšaftem jemu Tomáši té moci jest nepozuostavil, aby někomu mohl nápad a spravedlnost dětí svých odkázati, —že jest také takového kšaftu na tu smlúvu, kterouž jest s mateří svú učinil, délati nemohl. A druhé: Poněvadž maje jiný svůj vlastní statek, ten jest jedněm dětem posled- nějším s jich mateří, druhú ženú svú, odkázal, a prvním dětem z toho nic neporučil, ježto každý otec má vždy díl statku svého všem dětem svým prve neodbytým, jakž chce, jedněm méně druhým více, dáti a odkázati podle práva. I z těch příčin ten jeho kšaft Tomášuov k stvrzení přijíti a moc se jemu dáti od práva nemuože. A poněvadž jeho vlastní statek zuostal jest po něm již nepořízený, nemá-li žena s ním žádných zápisuov na grunty, ten se na tré déliti má. Všem dětem prvním i posledním dva díly, a mateři třetí podle práva
Brod Český (1580). 63 něvadž Tomáše, syna svého, živností svou přetrvala jest. A ač on Tomáš kšaft učinil, však tomu že jest nikda místa nedávala a ještě ne- dává, protože jest nepořádný. Ale poněvadž nebožtík Václav pekař manžel její, otec Tomašů, kšaft jest učinil řádný a vuoli svú konečnú oznámil, kterýžto právem města toho stvrzen jest i upečetín, žádala jest vedle toho kšaftu zachována býti. Proti tomu Majdalena dala mluviti, Ze žádá, aby kšaft neb. Tomáše, manžela jejího, tvrzen byl, ponévadz podle práva a řádu města stal sč jest. A když se to předkem vykoná, bude-li potom chtíti paní Dorota Maj- dalenu z čeho viniti, že jí práva býti chce. Proti tomu Dorota: že tomu kšaftu Tomášovu jsou nikdy nedali místa a nedávají ještě, a to protože jest nepořádný. V tom že jest nebožtík to kšaftoval, což jest jeho nebylo. — Proti tomu Majdalena — žádala, aby smlúva, kteráž se stala mezi Doroti pekaiki a Tomášem, synem jejím, byla přečtena, že tou smlouvou Dorota dala jest — dil statku toho jim spo- lečně odkázaného s dětmi, a ten dil Ze jest neb. Tomáš několik let držel, jeho užíval a o tom dílu — že jest kšaft učinil, jej manželce své této s poslednějšími dětmi od- kázal. I poněvadž každá smlúva dobrovolná stálá a pevná bývá, nébrž i právo ruší, a Dorota že jest jemu dobrovolně statek dala, že podle téhož dání žádá zachována býti. Proti tomu Dorota mluvila: že ač jest dala, že jest dávala, čehož dáti nemohla a což jest jejího nebylo. Neb ani jí Dorotě, ani jemu nebožtíkovi ten statek nesvědčí, než jest svěřený jim byl oběma k spravování, uží- vání a dochování sirotkuom, synuom a dcerám jeho s prvnější manželkou. A tak jest tu jejího nic nebylo. — Proti tomu Majdalena: Poněvadž jest dání jemu učinila smlouvou, podle toho žádají zachováni býti. Neb Dorota dávala-li jest, co ještě jejího nebylo a dáti neměla, Majdalené do toho nic není. Však bude-li kdo Dorotu chtieti z toho dání viniti, pod právem jest, práva byti musí. — Tu my purgmistr — Brodu Č. — vy- povídáme: Poněvadž Dorota pekařka a Tomáš, syn její, byli sú mocní a otcovští poručníci i správce toho statku a potom smlúvu sú mezi sebú přátelsků a dobrovolnů o ten statek všicek učinili, a týž Tomáš po té smlouvě že jest mnoho let toho statku jemu oddaného od Doroty v držení byl bez naříkání též Doroty, i zté příčiny toho při té smlúvě zanecháváme. Co se pak kšaftu neb. Tomáše dotýče, poněvadž týž Tomáš těch všech dětí jest vlastní otec byl a pravý nápadník i dědic po otci svém toho všeho statku, též tomu jeho pořízení kšaftovnímu místo se dává —. Dorota pekařka — se odvolává. — Dán v středu den sv. Appolony [9. ünora] l. etc. 30. Tu my — ortel tento váš takto napra- vujeme : Poněvadž neb. Václav pekař kšaft jest udělal a to jest k moci podle práva přišlo, a tím pořízením spolčil jest Dorotu, manželku svú, s Tomášem, synem svým a jejím, a po- lovici statku všeho mu odkázal, a nápad téhož statku na manželku první jeho Tomášovu Annu a děti jich položil a učinil, a týmž kšaftem jemu Tomáši té moci jest nepozuostavil, aby někomu mohl nápad a spravedlnost dětí svých odkázati, —že jest také takového kšaftu na tu smlúvu, kterouž jest s mateří svú učinil, délati nemohl. A druhé: Poněvadž maje jiný svůj vlastní statek, ten jest jedněm dětem posled- nějším s jich mateří, druhú ženú svú, odkázal, a prvním dětem z toho nic neporučil, ježto každý otec má vždy díl statku svého všem dětem svým prve neodbytým, jakž chce, jedněm méně druhým více, dáti a odkázati podle práva. I z těch příčin ten jeho kšaft Tomášuov k stvrzení přijíti a moc se jemu dáti od práva nemuože. A poněvadž jeho vlastní statek zuostal jest po něm již nepořízený, nemá-li žena s ním žádných zápisuov na grunty, ten se na tré déliti má. Všem dětem prvním i posledním dva díly, a mateři třetí podle práva
Strana 64
64 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: má vydán býti. Pakli také měla jest žena Tomášova podle něho jaké zápisy, podle týchž zápisuov má býti zuostavena. Než děti jeho s první ženou jeho s Annou splozené, ti při svém nápadu a pořízení [po] Václavovi, dědu svém, jse zuostavují. Act. die Veneris post Julianam virg. a. [18. února] 1530. (Rukop. č. 93. f. 31.) 31. 1530, 30. dubna. (Mezi Jiříkem z Mo- chova a Šimonem Novákem o obstavení peněz.) Jiřík a jiní rukojmové spolu jeho vinili Šimona z toho, kterak by on těmto lidem nějaký pe- níze obstaviti jměl zde na tomto právě, toho že jest učiniti neměl z příčiny, byli-li by oni jemu v jaké povinnosti, o čemž on neví až posavad, jměl to na pana úředníka vznésti, že by on chtěl od nich napraviti, než mimo to, že jest peníze jim náležité obstavil, dotazuje se na Šimonovi, aby oznámil, proč jest to učinil. Proti tomu Šimon Novák dal mluviti, že jest divná věc této dotázky, zdali pan hejt- man od těchto lidí zpraven o tom není, neb proto jest to učinil, že Burjan, řezník z Přerova, jest jemu dlužen, a po častém napomínání že jest k svému přijíti nemohl až posavad. I když zvěděl, že sou voly zdejší řezníci od Burjana koupili, i zachovavše pořad práva, právem je obstavil i týchž řezníkuov, jakožto jistcový jistec. A poněvadž právo psané jest, že jakž jistec jistce, tak i jisteuov statek obstaviti muože, a on že jest po právě šel a ty peníze jistcovy jistec obstavil, neb Burjan sám jest ty voly prodával. I zdá se jemu, že jest to dobře učiniti mohl, neb jest nic mimo pořad práva tu neučinil. Neb ač před panem rychtářem sou pravili, že by rukojmové byli za ty voly, do toho jemu nic není. Neb každý, kdož zač sli- buje, má se v tom opatřiti, aby věděl, nač slibuje, aby škody nenesl. I také po tom pro daji že sou těch peněz právem nikdy u kup cuov neobstavovali a tak se obmeškali. Ježto právo psané jest, kdož jest prvnější časem, mocnější i lepší jest právem. V tom žádal jest za opatření. Proti tomu purkrabě: že oni sou slíbili za ty voly a na ty voly slíbili; aby se tu hojili, a jich sou a jim svěření. A oni z nich právi býti musí a mají. A když jest je prodával Kubíčkovi, oznámil jest jemu, že ty peníze jeho nejsou, než rukojmí že jim je dáti má. A pro- dával sjich vólí a z jejich rozkázaní, neb jeho jest nic nebylo. A to že pokázati muože. A tak ty peníze obstavené nenáležejí Burjanovi, než jim jako rukojmím, a to že jest vyznal sám Burjan, že jeho nejsou. A to též pokázati že muože. I z těch příčin toho stavuňku učiniti jest nemohl, poněvadž jeho jest nic nebylo, než jejich. Zádajíce též při tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Šimon: že toho nikoli pravého neučiní tito lidé, což dali mluviti, neb on sám jest prodával a za své prodával, a oni že sú se podle práva nezachovali a ku právu se ne- utekli. A teď se již na to táhnou, ježto ještě za něj nic nedali. Neb ani čas ještě nepřišel, do kteréhož sou za něj slíbili a mají dáti. A také že jest jejich nic neobstavil, než Bur- janovo. I jestli jest jim Burjan povinovat, však vědí, kde jest. Nechť ho sobě hledí. Též žádaje za opatření. A nato potom čtěno jest svědomí. Tu my purgmistr a rada města Brodu Č. — o tom vypovídáme: Poněvadž se to zřetedlně nalezá, že Burjan z Přerova ty voly sám osobně bez přítomnosti rukojmí prodával i do- dával i placení rok jmenoval, ani toho ne- oznámil jim, kdož kupovali, by to volové jeho nebyli, a ač pověděl, že chce přijíti s rukojměmi a ukázati jim, i že jest to obmeškal a toho ne- učinil, až Šimon pořadem práva nemoha k svému přijíti od Burjana, ty peníze jest obstavil jakož- to jistcuov statek. I poněvadž právo psané jest, že bdícím a nespícím práva spomáhají, i z té příčiny dává se místo tomu stavuňku. Než chtějí-li rukojmové z čeho Burjana viniti, právo před sebú mají — Strana puovodní — se od- volává. — Dán v pátek po sv. Gedrutě [18. března] I. P. etc. XXX.
64 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: má vydán býti. Pakli také měla jest žena Tomášova podle něho jaké zápisy, podle týchž zápisuov má býti zuostavena. Než děti jeho s první ženou jeho s Annou splozené, ti při svém nápadu a pořízení [po] Václavovi, dědu svém, jse zuostavují. Act. die Veneris post Julianam virg. a. [18. února] 1530. (Rukop. č. 93. f. 31.) 31. 1530, 30. dubna. (Mezi Jiříkem z Mo- chova a Šimonem Novákem o obstavení peněz.) Jiřík a jiní rukojmové spolu jeho vinili Šimona z toho, kterak by on těmto lidem nějaký pe- níze obstaviti jměl zde na tomto právě, toho že jest učiniti neměl z příčiny, byli-li by oni jemu v jaké povinnosti, o čemž on neví až posavad, jměl to na pana úředníka vznésti, že by on chtěl od nich napraviti, než mimo to, že jest peníze jim náležité obstavil, dotazuje se na Šimonovi, aby oznámil, proč jest to učinil. Proti tomu Šimon Novák dal mluviti, že jest divná věc této dotázky, zdali pan hejt- man od těchto lidí zpraven o tom není, neb proto jest to učinil, že Burjan, řezník z Přerova, jest jemu dlužen, a po častém napomínání že jest k svému přijíti nemohl až posavad. I když zvěděl, že sou voly zdejší řezníci od Burjana koupili, i zachovavše pořad práva, právem je obstavil i týchž řezníkuov, jakožto jistcový jistec. A poněvadž právo psané jest, že jakž jistec jistce, tak i jisteuov statek obstaviti muože, a on že jest po právě šel a ty peníze jistcovy jistec obstavil, neb Burjan sám jest ty voly prodával. I zdá se jemu, že jest to dobře učiniti mohl, neb jest nic mimo pořad práva tu neučinil. Neb ač před panem rychtářem sou pravili, že by rukojmové byli za ty voly, do toho jemu nic není. Neb každý, kdož zač sli- buje, má se v tom opatřiti, aby věděl, nač slibuje, aby škody nenesl. I také po tom pro daji že sou těch peněz právem nikdy u kup cuov neobstavovali a tak se obmeškali. Ježto právo psané jest, kdož jest prvnější časem, mocnější i lepší jest právem. V tom žádal jest za opatření. Proti tomu purkrabě: že oni sou slíbili za ty voly a na ty voly slíbili; aby se tu hojili, a jich sou a jim svěření. A oni z nich právi býti musí a mají. A když jest je prodával Kubíčkovi, oznámil jest jemu, že ty peníze jeho nejsou, než rukojmí že jim je dáti má. A pro- dával sjich vólí a z jejich rozkázaní, neb jeho jest nic nebylo. A to že pokázati muože. A tak ty peníze obstavené nenáležejí Burjanovi, než jim jako rukojmím, a to že jest vyznal sám Burjan, že jeho nejsou. A to též pokázati že muože. I z těch příčin toho stavuňku učiniti jest nemohl, poněvadž jeho jest nic nebylo, než jejich. Zádajíce též při tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Šimon: že toho nikoli pravého neučiní tito lidé, což dali mluviti, neb on sám jest prodával a za své prodával, a oni že sú se podle práva nezachovali a ku právu se ne- utekli. A teď se již na to táhnou, ježto ještě za něj nic nedali. Neb ani čas ještě nepřišel, do kteréhož sou za něj slíbili a mají dáti. A také že jest jejich nic neobstavil, než Bur- janovo. I jestli jest jim Burjan povinovat, však vědí, kde jest. Nechť ho sobě hledí. Též žádaje za opatření. A nato potom čtěno jest svědomí. Tu my purgmistr a rada města Brodu Č. — o tom vypovídáme: Poněvadž se to zřetedlně nalezá, že Burjan z Přerova ty voly sám osobně bez přítomnosti rukojmí prodával i do- dával i placení rok jmenoval, ani toho ne- oznámil jim, kdož kupovali, by to volové jeho nebyli, a ač pověděl, že chce přijíti s rukojměmi a ukázati jim, i že jest to obmeškal a toho ne- učinil, až Šimon pořadem práva nemoha k svému přijíti od Burjana, ty peníze jest obstavil jakož- to jistcuov statek. I poněvadž právo psané jest, že bdícím a nespícím práva spomáhají, i z té příčiny dává se místo tomu stavuňku. Než chtějí-li rukojmové z čeho Burjana viniti, právo před sebú mají — Strana puovodní — se od- volává. — Dán v pátek po sv. Gedrutě [18. března] I. P. etc. XXX.
Strana 65
Brod Český (1530). 65 Tu my z plnosti práva ortele tohoto vašeho — potvrzujeme. Act. die Saturni ante Philippi et Jacobi [30. dubna] a. 1530. (Rukop. č. 93 f. 29.) 32. 1530, 14. listopadu. (Mezi Václavem Zajistou z Brandýsa a Jiříkem jináče Jirkou, o pšenici.) Václav Zajista obvinil Jirku z toho, že jest koupil od něho I kopu korcuov pše- nice po XIII'/, gr. č. a jemu ji zúplna zaplatil, kdež žena jeho Jirkova jemu jí vydala XX korcuov s fůrú, a on Jirka potom též po for- manu poslal XX korcuo. A ostatek té pšenice že jemu pychem drží. Žádal jest za opatření vedle práva. Proti tomu Jirka mluvil, že jest nic od něho nekúpil, ani nic nedotržil, žádaje, což mluví, ať pokazuje. Proti tomu Zajista, že jest mezi nimi dokonalý trh [se] stal, a on což jest od něho koupil, to jest jemu zúplna zaplatil, a na to jemu vydal čtyřidcíti korcuov, a dvadceti pychem a mocí jemu drží. A kdež mu vzkázal po formanu, že XV gr. alb. v těch penězích se nedostává, ty jest jemu dodal. I poněvadž zaplatil, žádaje, aby mu tomu dosti učinil. Proti tomu Jirka, že ač jest mezi nimi námluva byla o trh, však nedokonal se trh, a tu druhú fůru že jest na něm forman vymluvil, žádaje, aby ho prázdného nepouštěl, a on li- tuje jeho, aby prázdný nejel, i naložil jemu. A tu hned při tom že jest vzkázal jemu, aby více neposílal, že mu jí nedá, neb jest jí ne- dotržil, leč mu ji tak zaplatí, jakž nyní na trhu platí. Neb i to, což jest manželka jeho jemu vydala bez jeho přítomnosti, jest vydala jemu jako dobrému člověku věříc. I peníze od něho přijala bez jeho přítomnosti. A k tomu že se zná, že jest zlatý, kterémuž nerozuměl, jemu navrátil, a on za něj že jest jemu peníze bezděčně dával, a když jich vzíti nechtěl, své- volně od nich ucházel. Ale vždy praví, že jest u něho nic nedotvžil. Neb tovaryš jeho Žáček s ním se jest v jiný trh dal a dva slady od něho koupil, nevykonavše tohoto trhu o pše nici. A když se Žáčka optal, dotrží-li Zajista Archiv Český XXVI. tu pšenici, pověděl Žáček, že dotrží. A více potom že jest k němu nepřišel a tu jí ne- dotržil. Proti tomu Zajista, že jest od něho koupil a což koupil, zouplna zaplatil. Na to jemu čtyřidceti korcuov vydal, peníze, které mu se nelíbily, vymítal, za ně jiné přijímal. Proti tomu Jirka, že žádných peněz jemu jest ne- vymítal, než toliko nějaký zlatý s korunú, kterémuž nerozuměl. Tu potom Zajista podal svědomí listovního pod pečetí pánuov Bran- dýských, a potom mluveno, že tento svědek žaloby potvrzuje, že jest [se] trh ten mezi nimi dokonal. I žádal podle toho za opatření. Proti tomu Jirka, že tento svědek jemu nic ke škodě není a to proto, že jest jeho tovaryš. A to- varyš tovaryši svědčiti nemuože. Druhé, že jest toliko jeden, a právo psané, že jeden svědek žádný svědek, nechť jest jakého koli řádu. Třetí, že Jiřík jest úředník krále JMti, přísahu maje, ježto podle práva jeden svědek jemu nic uškoditi nemuože. Proti tomu od Zajisty, že toho dokud živ nedokáže, aby tento svědek jeho tovaryš byl, než súsed. I žádali v tom ve všem za opatření. Potom Jirka vedl svědomí. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nale- záme: Poněvadž to z odporu Jirkova ústnieho světle se nalezá, že ač peníze od Zajisty man- želka Jiříkova bez jeho přítomnosti jest při- jala a XX korcuov pšenice jemu vydala, však on Jiřík přijev domů, toho jejího účinku jest potvrdil, poslav druhů fuoru, ježto, nebyl-li jest trh dokonalý, neměl jest více posélati. Nébrž což jest přebylo peněz přes těch dva- dceti koreuo od ženy jeho vydaných, měl jest Zajistovi navrátiti. I poněvadž se s tím chybil Jirka, z té příčiny dává se jemu Zajistovi za právo, takže jest jemu povinen Jirka dodati těch dvadceti korcuo. — Jiřík — se odvolává. — Dán v pátek po slavnosti památky Všech svatých [4. listopadu] I. XXX. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho — potvrzujeme. Actum 9
Brod Český (1530). 65 Tu my z plnosti práva ortele tohoto vašeho — potvrzujeme. Act. die Saturni ante Philippi et Jacobi [30. dubna] a. 1530. (Rukop. č. 93 f. 29.) 32. 1530, 14. listopadu. (Mezi Václavem Zajistou z Brandýsa a Jiříkem jináče Jirkou, o pšenici.) Václav Zajista obvinil Jirku z toho, že jest koupil od něho I kopu korcuov pše- nice po XIII'/, gr. č. a jemu ji zúplna zaplatil, kdež žena jeho Jirkova jemu jí vydala XX korcuov s fůrú, a on Jirka potom též po for- manu poslal XX korcuo. A ostatek té pšenice že jemu pychem drží. Žádal jest za opatření vedle práva. Proti tomu Jirka mluvil, že jest nic od něho nekúpil, ani nic nedotržil, žádaje, což mluví, ať pokazuje. Proti tomu Zajista, že jest mezi nimi dokonalý trh [se] stal, a on což jest od něho koupil, to jest jemu zúplna zaplatil, a na to jemu vydal čtyřidcíti korcuov, a dvadceti pychem a mocí jemu drží. A kdež mu vzkázal po formanu, že XV gr. alb. v těch penězích se nedostává, ty jest jemu dodal. I poněvadž zaplatil, žádaje, aby mu tomu dosti učinil. Proti tomu Jirka, že ač jest mezi nimi námluva byla o trh, však nedokonal se trh, a tu druhú fůru že jest na něm forman vymluvil, žádaje, aby ho prázdného nepouštěl, a on li- tuje jeho, aby prázdný nejel, i naložil jemu. A tu hned při tom že jest vzkázal jemu, aby více neposílal, že mu jí nedá, neb jest jí ne- dotržil, leč mu ji tak zaplatí, jakž nyní na trhu platí. Neb i to, což jest manželka jeho jemu vydala bez jeho přítomnosti, jest vydala jemu jako dobrému člověku věříc. I peníze od něho přijala bez jeho přítomnosti. A k tomu že se zná, že jest zlatý, kterémuž nerozuměl, jemu navrátil, a on za něj že jest jemu peníze bezděčně dával, a když jich vzíti nechtěl, své- volně od nich ucházel. Ale vždy praví, že jest u něho nic nedotvžil. Neb tovaryš jeho Žáček s ním se jest v jiný trh dal a dva slady od něho koupil, nevykonavše tohoto trhu o pše nici. A když se Žáčka optal, dotrží-li Zajista Archiv Český XXVI. tu pšenici, pověděl Žáček, že dotrží. A více potom že jest k němu nepřišel a tu jí ne- dotržil. Proti tomu Zajista, že jest od něho koupil a což koupil, zouplna zaplatil. Na to jemu čtyřidceti korcuov vydal, peníze, které mu se nelíbily, vymítal, za ně jiné přijímal. Proti tomu Jirka, že žádných peněz jemu jest ne- vymítal, než toliko nějaký zlatý s korunú, kterémuž nerozuměl. Tu potom Zajista podal svědomí listovního pod pečetí pánuov Bran- dýských, a potom mluveno, že tento svědek žaloby potvrzuje, že jest [se] trh ten mezi nimi dokonal. I žádal podle toho za opatření. Proti tomu Jirka, že tento svědek jemu nic ke škodě není a to proto, že jest jeho tovaryš. A to- varyš tovaryši svědčiti nemuože. Druhé, že jest toliko jeden, a právo psané, že jeden svědek žádný svědek, nechť jest jakého koli řádu. Třetí, že Jiřík jest úředník krále JMti, přísahu maje, ježto podle práva jeden svědek jemu nic uškoditi nemuože. Proti tomu od Zajisty, že toho dokud živ nedokáže, aby tento svědek jeho tovaryš byl, než súsed. I žádali v tom ve všem za opatření. Potom Jirka vedl svědomí. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nale- záme: Poněvadž to z odporu Jirkova ústnieho světle se nalezá, že ač peníze od Zajisty man- želka Jiříkova bez jeho přítomnosti jest při- jala a XX korcuov pšenice jemu vydala, však on Jiřík přijev domů, toho jejího účinku jest potvrdil, poslav druhů fuoru, ježto, nebyl-li jest trh dokonalý, neměl jest více posélati. Nébrž což jest přebylo peněz přes těch dva- dceti koreuo od ženy jeho vydaných, měl jest Zajistovi navrátiti. I poněvadž se s tím chybil Jirka, z té příčiny dává se jemu Zajistovi za právo, takže jest jemu povinen Jirka dodati těch dvadceti korcuo. — Jiřík — se odvolává. — Dán v pátek po slavnosti památky Všech svatých [4. listopadu] I. XXX. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho — potvrzujeme. Actum 9
Strana 66
66 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: feria II. post s. Martinum [14. listopadu] a. 1530. (Rukop. č. 93 f. 80.) 33. 1531, 11. září. (Mezi Jiříkem Ant- klopéřem od Hory a Janem Třebickým o ruko- jemstvi.) Jití Antklopét od Hory vinil Jana Tfebického z toho, Ze jest postavil rukojmí za Pinkasa k neboztíkovi Jindrichovi Bohuitov- skému za grund v Bohurovicích a za peníze, kteréž se kladü za ten grunt, kteréž se vždycky kladly à vycházely, aZ ted nyní hyndrují. Pak pan Jan jsa od něho napomínán, odpor tomu učinil jest, příčiny klada dvě. Jednu, že sou tomu leta prošla mnohá, a druhé že nikdy od žádného napomínán není. Tudy z toho rnkojemství se vytahuje. I z těchto příčin není upomínán, že jsou jiní rukojmové živi byli, kteréž podle pana Jana slíbili, a ti, dokud sou živi byli, to jsou vypravovali. Až teď všichni zemřeli, toliko pan Jan živ zuostal. I poněvadž jest se rukojmí postavil rukú společní a nerozdílnú, žádal, aby tomu rukojemství dosti činil. Proti tomu Jan Tfebickf dal mluviti, že k tomu člověku jak živ jest za nic nesliboval, ani jakým rukojmí k němu ani k manželce jeho nestavěl, a toho se nepokáže. A praví, že jemu ničímž povinovat není, aby ho spokojem nechal. Proti tomu Jiřík: Ač jest jemu nic nesliboval, ale nebožtíkovi Jindřichovi, náměstku jeho, a on manželku jeho pojal, kterážto všecku svü spravedlnost jemu vzdala a zapsala. I tudy jemu tím povinovat jest; a to, což mluví, že pokázati chce. I podali cedule fezané jedné a svédomí od pánuov Horníkuov a vejpisu z knéh Hor- ských. Žádali, aby jim čteny byly. Proti tomu od pana Jana, že jest to za řád a právo, kdež se cedule řezané dělají, že oboje se klásti mají, aby se strefily. Ale tuto toliko se jedna klade. I žádal v tom za opa- tření. Dále mluvil, že jemu tím povinen není, aby u něho pacholkem byl, nebten grunt při- padl jest na pana Haška jakožto pána těch gruntuov, a pán ty peníze ksvé ruce přijímá. Neb nebožtík Jindřich nebyl jest vyhoštěný z toho gruntu. A to že pokázati chce. A což se zdání od manželky jemu dotýče, že jest to všecko nepořádné. Neb nebožtík Jindřich jsa člověk nevyhoštěný z toho gruntu, dal ženě ten statek a žena Jiříkovi. I dávali, ježto jich nebylo. I podal listu od pana Haška Zvířetic- kého a žádal podle něho zachován býti. Proti tomu Jiřík táhl se na svědomí pá- nuov Horníkuov, na kšaft nebožtíka Jindřicha Bohuňovského, na smlúvy svatební, na vejpověd jiným rukojmím u Hory učiněnú; a podle toho žádal, aby Jan Třebický k dosti činění přidržán byl. A tomu že odpírá, aby manželka jeho byla kmetična páně Haškova. A přes to, zdá-li se pánu, že by mu čím povinovat byl, že jest pod právem, ať jej viní. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vy- povídáme: Poněvadž to jse z cedule řezané i takéž svědomí pánuov Horníkuov zřetelně shledává, že Jan Třebický postavil se rukojmí rukü spoleéní a nerozdílnü vedle jinjch ru- kojmí v tých cedulech oznámených k neboz- tíkovi Jindřichovi Bohuňovskému za grunt v Bohuňovicích za Jiříka Pinkasa, a jiní ru- kojmové za týž grunt podle Jana postavení že to rukojemství sou vyvazovali, pokudž jsou živi byli, až i zemřeli, tak toliko že on živý zuostal; i poněvadž jest tomu Jan Třebický neodpíral, aby za ten grunt k Jindřichovi Bo- huňovskému za Jiříka Pinkasa vedle jiných neslfbil, protož z těch příčin nalezá se jemu Janovi Třebickému, že to rukojemství jest po- vinen vyvazovati. — Jan Třebický — se od- volává. — Dán v pátek u vigilji sv. Jana Kř. [23. éervna] 1. etc. XXXI. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. fer. I[. ante Exalt. s. Crucis [11. září) a. 1531. (Rukop. č. 93. fol. 81.) 34. 1532, 19. ledna. (Mezi Prokopem Pod- vinským a Janem Pincernou o ryby.) Prokop Podvinský z Lerojid, súsed náš, obvinil jest Jana Pincernu obyvajícího v městě našem, z vosmi déberuov ryb, každý dčber po LIII gr. &, v kterfchz se nepamatuje on Jan Pin- cerna. I poněvadž se v registfích nalezají
66 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: feria II. post s. Martinum [14. listopadu] a. 1530. (Rukop. č. 93 f. 80.) 33. 1531, 11. září. (Mezi Jiříkem Ant- klopéřem od Hory a Janem Třebickým o ruko- jemstvi.) Jití Antklopét od Hory vinil Jana Tfebického z toho, Ze jest postavil rukojmí za Pinkasa k neboztíkovi Jindrichovi Bohuitov- skému za grund v Bohurovicích a za peníze, kteréž se kladü za ten grunt, kteréž se vždycky kladly à vycházely, aZ ted nyní hyndrují. Pak pan Jan jsa od něho napomínán, odpor tomu učinil jest, příčiny klada dvě. Jednu, že sou tomu leta prošla mnohá, a druhé že nikdy od žádného napomínán není. Tudy z toho rnkojemství se vytahuje. I z těchto příčin není upomínán, že jsou jiní rukojmové živi byli, kteréž podle pana Jana slíbili, a ti, dokud sou živi byli, to jsou vypravovali. Až teď všichni zemřeli, toliko pan Jan živ zuostal. I poněvadž jest se rukojmí postavil rukú společní a nerozdílnú, žádal, aby tomu rukojemství dosti činil. Proti tomu Jan Tfebickf dal mluviti, že k tomu člověku jak živ jest za nic nesliboval, ani jakým rukojmí k němu ani k manželce jeho nestavěl, a toho se nepokáže. A praví, že jemu ničímž povinovat není, aby ho spokojem nechal. Proti tomu Jiřík: Ač jest jemu nic nesliboval, ale nebožtíkovi Jindřichovi, náměstku jeho, a on manželku jeho pojal, kterážto všecku svü spravedlnost jemu vzdala a zapsala. I tudy jemu tím povinovat jest; a to, což mluví, že pokázati chce. I podali cedule fezané jedné a svédomí od pánuov Horníkuov a vejpisu z knéh Hor- ských. Žádali, aby jim čteny byly. Proti tomu od pana Jana, že jest to za řád a právo, kdež se cedule řezané dělají, že oboje se klásti mají, aby se strefily. Ale tuto toliko se jedna klade. I žádal v tom za opa- tření. Dále mluvil, že jemu tím povinen není, aby u něho pacholkem byl, nebten grunt při- padl jest na pana Haška jakožto pána těch gruntuov, a pán ty peníze ksvé ruce přijímá. Neb nebožtík Jindřich nebyl jest vyhoštěný z toho gruntu. A to že pokázati chce. A což se zdání od manželky jemu dotýče, že jest to všecko nepořádné. Neb nebožtík Jindřich jsa člověk nevyhoštěný z toho gruntu, dal ženě ten statek a žena Jiříkovi. I dávali, ježto jich nebylo. I podal listu od pana Haška Zvířetic- kého a žádal podle něho zachován býti. Proti tomu Jiřík táhl se na svědomí pá- nuov Horníkuov, na kšaft nebožtíka Jindřicha Bohuňovského, na smlúvy svatební, na vejpověd jiným rukojmím u Hory učiněnú; a podle toho žádal, aby Jan Třebický k dosti činění přidržán byl. A tomu že odpírá, aby manželka jeho byla kmetična páně Haškova. A přes to, zdá-li se pánu, že by mu čím povinovat byl, že jest pod právem, ať jej viní. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vy- povídáme: Poněvadž to jse z cedule řezané i takéž svědomí pánuov Horníkuov zřetelně shledává, že Jan Třebický postavil se rukojmí rukü spoleéní a nerozdílnü vedle jinjch ru- kojmí v tých cedulech oznámených k neboz- tíkovi Jindřichovi Bohuňovskému za grunt v Bohuňovicích za Jiříka Pinkasa, a jiní ru- kojmové za týž grunt podle Jana postavení že to rukojemství sou vyvazovali, pokudž jsou živi byli, až i zemřeli, tak toliko že on živý zuostal; i poněvadž jest tomu Jan Třebický neodpíral, aby za ten grunt k Jindřichovi Bo- huňovskému za Jiříka Pinkasa vedle jiných neslfbil, protož z těch příčin nalezá se jemu Janovi Třebickému, že to rukojemství jest po- vinen vyvazovati. — Jan Třebický — se od- volává. — Dán v pátek u vigilji sv. Jana Kř. [23. éervna] 1. etc. XXXI. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. fer. I[. ante Exalt. s. Crucis [11. září) a. 1531. (Rukop. č. 93. fol. 81.) 34. 1532, 19. ledna. (Mezi Prokopem Pod- vinským a Janem Pincernou o ryby.) Prokop Podvinský z Lerojid, súsed náš, obvinil jest Jana Pincernu obyvajícího v městě našem, z vosmi déberuov ryb, každý dčber po LIII gr. &, v kterfchz se nepamatuje on Jan Pin- cerna. I poněvadž se v registfích nalezají
Strana 67
Brod Cesky (1531—1532). 67 i svědky že to ukázati chci, že jest nejprve VII déberuo vzal, potom XIIII dčěberuov, potom VIII děberuov a potom vop&t VIII dcbe- ruov. A tak učiní XXXVII dčěberuo, a on se nezná než k XXVIIII děberóm. Žádaje v tom za opatření. Proti tomu Jan Pincerna: že tomu odpírá, a že jest nejprve vzal VII džb., potom XIIII a potom VIII, a víc že jest nebral, toho dokládaje, že to ukázati chce, že jest nevzal než čtyry fuory. Proti tomu Prokop mluvil, že jest prve odpiral, Ze jest nevzal nikdy pojednů XIIII dčberuov a teď se zná, a též že jest prve pravil, že jest nevzal než tři fuory, a teď se již zná ku čtyrem. I tomu se dobře rozumí že, poněvadž jest Svatoš umřel, kterýž mu jich také jednu fuoru přivezl, i teď tomu od- pírá. Ale poněvadž sem svědky vedl a ještě jich více vésti chci, abych naň to dovedl, kolikrát jest je bral. Proti tomu Jan Pincerna: když to ukáže pan Prokop, že jest mi jest Svatoš přivezl, chci tomu místo dáti. A vždy ještě tak pravím, že sem jich nevzal než XXXIIII děberuov, a cožkoli ještě na ně pozuostávám, že učině s ním počet, dodati chci. A na to jest vedl týž p. Prokop svědky. Proti tém svědkóm Jan Pin- cerna dal jest mluviti: Co se Šimka písaře dotýče, že ten jemu ke škodě žádné není, neb ten na větší počet svědomí nedává, než k čemuž se Jan Pincerna zná. A což se Kuby z Peček dotýče, že jest byl náchlebník jeho, a že to právo ukazuje, kdož u koho na jeho chlebě jest, že mu svědomí pořádně dáti nemuože. A Martin Dajčman též že jest náchlebník jeho byl, a k tomu že jest hluchej a podezřelej a poněkud i němý, a ten že podle práva za svědka přijat býti nemá. Což se pak manželky jeho dotýče, že jest oud jeho a podle práva že žena muži svému svědčiti nemuože. A tak ta svědomí jeho že mu ke škodě nejsou žádné. K tomu týž pan Prokop položil jest registra dvoje, v kterýchž týž dluh jest za- psán, a že se oboje srovnávají. Pravě, podle práva že registra za jednoho člověka při právě býti mají. Proti tomu Jan Pincerna dal jest mluviti, Ze pan Prokop ta registra dal jest doma spisovati po paměti, a že jemu ke škodě žádné nejsou. A na to jest vedl svědky. Proti tomu p. Prokop mluvil: Kdež toho dokládá Pincerna, že by Kuba a Dajčman byli náchlebníci moji: že jsú byli při tom a že sú těch ryb všech on Kuba a Dajčman mu po- máhali měřiti; a kdež praví, že jest Dajčman němej, že toho není a týž mluví, jako jiný člověk, a že jest mu rozuměti. A což se ženy mé dotýče, tak pravím, že jest to v pravdě tak, že jest ke mně přišel a tak mluvil, jakž jest svědomí vydala. A to, což pravíš, že bych registra měl doma spisovati po rozumu, že toho nikoli pravého neučiníš. Tu my purgmistr — Brodu Českého — nalezáme: Poněvadž právo psané ukazuje, že obžalovaný víry hodný a jména dobrého raději má dopuštěn býti k obránění své cti, těla i zboží, nežli by měl přemožen býti od žalobce svého, poněvadž on p. Prokop svědomí tak dostatečně jest toho neukázal, pokudž by ku právu náleželo, ani on Jan Pincerna také jest toho dostatečně neodvedl, by tím dluhem po- vinen nebyl: i protož on Jan Pincerna chce-li prázden býti, z čehož jest obviněn, že má podle práva svrchupsaného to přísahou zpra- viti —. Pan Prokop se odvolává. Dán v středu den sv. Mikuláše [6. prosince] 1. etc. 31. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel váš takto napravujeme: Poněvadž on Prokop z Leroid pokázal jest registra pořádná, a těch obviněný nenaříkal, a k tomu svědky dva vystavil, kteříž se v tom srovnávají, že jest Pincerna vzal napřed VII děberuov, potom XIII a dvakrdte vosm, a svědkové dva se v tom tvrdí, že jest naposledy dvakráte vzato VIII děberuov, a tak se jich XVI nalezá. A což těma dvěmi svědky jest pokázáno a re- gistry, to jest Pincerna povinen zaplatiti. Pakli jest co nedodal, má dodati od otevření ortele tohoto ve dvú nedělích. Act. fer. VI. post s. 9g*
Brod Cesky (1531—1532). 67 i svědky že to ukázati chci, že jest nejprve VII déberuo vzal, potom XIIII dčěberuov, potom VIII děberuov a potom vop&t VIII dcbe- ruov. A tak učiní XXXVII dčěberuo, a on se nezná než k XXVIIII děberóm. Žádaje v tom za opatření. Proti tomu Jan Pincerna: že tomu odpírá, a že jest nejprve vzal VII džb., potom XIIII a potom VIII, a víc že jest nebral, toho dokládaje, že to ukázati chce, že jest nevzal než čtyry fuory. Proti tomu Prokop mluvil, že jest prve odpiral, Ze jest nevzal nikdy pojednů XIIII dčberuov a teď se zná, a též že jest prve pravil, že jest nevzal než tři fuory, a teď se již zná ku čtyrem. I tomu se dobře rozumí že, poněvadž jest Svatoš umřel, kterýž mu jich také jednu fuoru přivezl, i teď tomu od- pírá. Ale poněvadž sem svědky vedl a ještě jich více vésti chci, abych naň to dovedl, kolikrát jest je bral. Proti tomu Jan Pincerna: když to ukáže pan Prokop, že jest mi jest Svatoš přivezl, chci tomu místo dáti. A vždy ještě tak pravím, že sem jich nevzal než XXXIIII děberuov, a cožkoli ještě na ně pozuostávám, že učině s ním počet, dodati chci. A na to jest vedl týž p. Prokop svědky. Proti tém svědkóm Jan Pin- cerna dal jest mluviti: Co se Šimka písaře dotýče, že ten jemu ke škodě žádné není, neb ten na větší počet svědomí nedává, než k čemuž se Jan Pincerna zná. A což se Kuby z Peček dotýče, že jest byl náchlebník jeho, a že to právo ukazuje, kdož u koho na jeho chlebě jest, že mu svědomí pořádně dáti nemuože. A Martin Dajčman též že jest náchlebník jeho byl, a k tomu že jest hluchej a podezřelej a poněkud i němý, a ten že podle práva za svědka přijat býti nemá. Což se pak manželky jeho dotýče, že jest oud jeho a podle práva že žena muži svému svědčiti nemuože. A tak ta svědomí jeho že mu ke škodě nejsou žádné. K tomu týž pan Prokop položil jest registra dvoje, v kterýchž týž dluh jest za- psán, a že se oboje srovnávají. Pravě, podle práva že registra za jednoho člověka při právě býti mají. Proti tomu Jan Pincerna dal jest mluviti, Ze pan Prokop ta registra dal jest doma spisovati po paměti, a že jemu ke škodě žádné nejsou. A na to jest vedl svědky. Proti tomu p. Prokop mluvil: Kdež toho dokládá Pincerna, že by Kuba a Dajčman byli náchlebníci moji: že jsú byli při tom a že sú těch ryb všech on Kuba a Dajčman mu po- máhali měřiti; a kdež praví, že jest Dajčman němej, že toho není a týž mluví, jako jiný člověk, a že jest mu rozuměti. A což se ženy mé dotýče, tak pravím, že jest to v pravdě tak, že jest ke mně přišel a tak mluvil, jakž jest svědomí vydala. A to, což pravíš, že bych registra měl doma spisovati po rozumu, že toho nikoli pravého neučiníš. Tu my purgmistr — Brodu Českého — nalezáme: Poněvadž právo psané ukazuje, že obžalovaný víry hodný a jména dobrého raději má dopuštěn býti k obránění své cti, těla i zboží, nežli by měl přemožen býti od žalobce svého, poněvadž on p. Prokop svědomí tak dostatečně jest toho neukázal, pokudž by ku právu náleželo, ani on Jan Pincerna také jest toho dostatečně neodvedl, by tím dluhem po- vinen nebyl: i protož on Jan Pincerna chce-li prázden býti, z čehož jest obviněn, že má podle práva svrchupsaného to přísahou zpra- viti —. Pan Prokop se odvolává. Dán v středu den sv. Mikuláše [6. prosince] 1. etc. 31. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel váš takto napravujeme: Poněvadž on Prokop z Leroid pokázal jest registra pořádná, a těch obviněný nenaříkal, a k tomu svědky dva vystavil, kteříž se v tom srovnávají, že jest Pincerna vzal napřed VII děberuov, potom XIII a dvakrdte vosm, a svědkové dva se v tom tvrdí, že jest naposledy dvakráte vzato VIII děberuov, a tak se jich XVI nalezá. A což těma dvěmi svědky jest pokázáno a re- gistry, to jest Pincerna povinen zaplatiti. Pakli jest co nedodal, má dodati od otevření ortele tohoto ve dvú nedělích. Act. fer. VI. post s. 9g*
Strana 68
68 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwu města Prahy: Antonium [19. ledna] a. 1532. (Rukop. č. 93. f. 47.) 35. 1532, 28. června. (Mezi punem Mi- chalem Slavatou z Košumberka a Adamem rychtářem o L kop.) Úředlník na místě p. Mi- chala Slavaty obvinil jest Adama z L kop a z XXVII gr. č. a I d. pravě, že jest jich Jiříkovi Domažlickému puojčil; k tomu ze XIIII k. VII gr. č. pravě, že jest jemu Jiřík Domažlický po počtu zuostal; a ze II k. a XIII gr. č. za Jana Třebického, žádaje podle přípovědi, kterúž jest učinil na statek po- zuostalý po již psaném Jiříkovi Domažlickém od téhož Adama, jakožto od otcovského po- ručníka, nadepsanému pánu všecka aby dána byla. Proti tomu Adam mluvil jest, že on nebožtík Jiřík Domažlický zřízení o statku svém jest činil v nemoci leže a dluhy jest oznámil, kterýmiž lidem jest povinen, a také jest o panu Slavatovi oznámil tu i prvé, že jest jemu zuostal XIIII kop gr. č. Aby mu více dlužen byl, toho jest neoznamoval. I bych já jměl co více panu Slavatovi platiti mimo jeho takové zřízení, že tím povinen nejsem, a že by i ten sirotek potom, k letóm přijda, mne by z toho viniti mohl. Proti tomu tejž pán dal jest mluviti, že se to pokáže jeho vlastní rukou v registra zapsanů i také svědomím lidí dobrých, že jest je pánu spravedlivě dlužen. A na to jest tejž pán dal položiti registra i svědomí některá. Proti tomu Adam mluvil jest: Což se register dotýče, kteráž sú položena, i těch svědkuov, že mně ani sirotku k nižádné škodě nejsou. Neb ta registra nevím, jak aneb kdy psána jsou; nebo v těch registřích jest jiných mnoho dluhuov popsáno, ježto někteří dávno mohou býti zaplaceny a nejsou vymazány, též i tento. Jestliže jest dluh byl, jakž praví, on nebožtík mohl jest jej vyplniti, neb jest to věc vědomá, že on Jiřík Domažlický více nežli devět let a až prostě do smrti své pánu tomu jest slou- žil, nébrž když jest týž ležel na smrtelné posteli, poslal pán k němu list po ouředníkovi Měkejšovi, aby za pánem jel na Chlum, a tak skrze službu páně živnost svú sobě jest mrhal, jeda někdy i dnem i nocí. I toho žádám na místě toho sirotka, aby to pán ukázal, co jest jemu za ta všecka leta za službu dal; a také za jeho živnosti z toho dluhu jeho jest nikdy nenapomínal. Co se pak svědkuov dotýče, k těm pravím, že sou služebníci páně, slúžíce pánu z daruov a z peněz jeho. A o tom obecní zřízení ukazuje, že nižádný služebník, kterémuž pán rozkazuje, za svědka před ni- žádným soudem přijat býti nemuože. A ktomu poněvadž jest úředník páně věděl, že jest ne- mocen, mohl jest pánu oznámiti ojeho nemoci a tak z dluhu toho napomenúti jeho. A tak by uslyšel, co by k tomu dluhu řekl, poněvadž, komuž jest co povinen byl, oznámil jest. Tak mám za to, že jest i o tom mohl pověděti, neb jest věděl dobře, že jemu jich tam potřebí nebude a také že jich tam s sebú nevezme. Ale poněvadž toho se jest nestalo, a já o tom dluhu vědomosti nemám, nejsem pánu tím po- vinen. Proti tomu pán dal jest mluviti: Což se register dotýče, ač. Adam jim místa nedává, ale to znáti ráčíte, že netoliko v takové věcí, ale i při kupeckých věcech takoví dluhové, i mnohem větší, do registr se zapisují. A při každém právě, když se registra pořádná ukáží, že se jim místo dává. A tato se pořádná uka- zují a na to vejše i rukou vlastní sepsána. A k tomu se tvrdí svědky ku právu podanými. Ač praví Adam, že sou služebníci páně, však někteří nejsou, ale že jsou lidé dobří, svobodní, řádu rytířského, ježto těm pán rozkázati ne- smí ani jich k tomu nutiti, aby to svědčili, což by psaného nebylo. A poněvadž se to nalezá i při právě vrchním, že lidé řádu sedlského pánuoin svým, za kteréž oni peníze dávají a je kupují, svědomí vydávají, a bývá jich svě- domí místo dáváno, i proč by také těmto dobrým lidem při právě tomto jich svědomí místo dáno nebylo? Proti tomu Adam mluvil, že on Jiřík před
68 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwu města Prahy: Antonium [19. ledna] a. 1532. (Rukop. č. 93. f. 47.) 35. 1532, 28. června. (Mezi punem Mi- chalem Slavatou z Košumberka a Adamem rychtářem o L kop.) Úředlník na místě p. Mi- chala Slavaty obvinil jest Adama z L kop a z XXVII gr. č. a I d. pravě, že jest jich Jiříkovi Domažlickému puojčil; k tomu ze XIIII k. VII gr. č. pravě, že jest jemu Jiřík Domažlický po počtu zuostal; a ze II k. a XIII gr. č. za Jana Třebického, žádaje podle přípovědi, kterúž jest učinil na statek po- zuostalý po již psaném Jiříkovi Domažlickém od téhož Adama, jakožto od otcovského po- ručníka, nadepsanému pánu všecka aby dána byla. Proti tomu Adam mluvil jest, že on nebožtík Jiřík Domažlický zřízení o statku svém jest činil v nemoci leže a dluhy jest oznámil, kterýmiž lidem jest povinen, a také jest o panu Slavatovi oznámil tu i prvé, že jest jemu zuostal XIIII kop gr. č. Aby mu více dlužen byl, toho jest neoznamoval. I bych já jměl co více panu Slavatovi platiti mimo jeho takové zřízení, že tím povinen nejsem, a že by i ten sirotek potom, k letóm přijda, mne by z toho viniti mohl. Proti tomu tejž pán dal jest mluviti, že se to pokáže jeho vlastní rukou v registra zapsanů i také svědomím lidí dobrých, že jest je pánu spravedlivě dlužen. A na to jest tejž pán dal položiti registra i svědomí některá. Proti tomu Adam mluvil jest: Což se register dotýče, kteráž sú položena, i těch svědkuov, že mně ani sirotku k nižádné škodě nejsou. Neb ta registra nevím, jak aneb kdy psána jsou; nebo v těch registřích jest jiných mnoho dluhuov popsáno, ježto někteří dávno mohou býti zaplaceny a nejsou vymazány, též i tento. Jestliže jest dluh byl, jakž praví, on nebožtík mohl jest jej vyplniti, neb jest to věc vědomá, že on Jiřík Domažlický více nežli devět let a až prostě do smrti své pánu tomu jest slou- žil, nébrž když jest týž ležel na smrtelné posteli, poslal pán k němu list po ouředníkovi Měkejšovi, aby za pánem jel na Chlum, a tak skrze službu páně živnost svú sobě jest mrhal, jeda někdy i dnem i nocí. I toho žádám na místě toho sirotka, aby to pán ukázal, co jest jemu za ta všecka leta za službu dal; a také za jeho živnosti z toho dluhu jeho jest nikdy nenapomínal. Co se pak svědkuov dotýče, k těm pravím, že sou služebníci páně, slúžíce pánu z daruov a z peněz jeho. A o tom obecní zřízení ukazuje, že nižádný služebník, kterémuž pán rozkazuje, za svědka před ni- žádným soudem přijat býti nemuože. A ktomu poněvadž jest úředník páně věděl, že jest ne- mocen, mohl jest pánu oznámiti ojeho nemoci a tak z dluhu toho napomenúti jeho. A tak by uslyšel, co by k tomu dluhu řekl, poněvadž, komuž jest co povinen byl, oznámil jest. Tak mám za to, že jest i o tom mohl pověděti, neb jest věděl dobře, že jemu jich tam potřebí nebude a také že jich tam s sebú nevezme. Ale poněvadž toho se jest nestalo, a já o tom dluhu vědomosti nemám, nejsem pánu tím po- vinen. Proti tomu pán dal jest mluviti: Což se register dotýče, ač. Adam jim místa nedává, ale to znáti ráčíte, že netoliko v takové věcí, ale i při kupeckých věcech takoví dluhové, i mnohem větší, do registr se zapisují. A při každém právě, když se registra pořádná ukáží, že se jim místo dává. A tato se pořádná uka- zují a na to vejše i rukou vlastní sepsána. A k tomu se tvrdí svědky ku právu podanými. Ač praví Adam, že sou služebníci páně, však někteří nejsou, ale že jsou lidé dobří, svobodní, řádu rytířského, ježto těm pán rozkázati ne- smí ani jich k tomu nutiti, aby to svědčili, což by psaného nebylo. A poněvadž se to nalezá i při právě vrchním, že lidé řádu sedlského pánuoin svým, za kteréž oni peníze dávají a je kupují, svědomí vydávají, a bývá jich svě- domí místo dáváno, i proč by také těmto dobrým lidem při právě tomto jich svědomí místo dáno nebylo? Proti tomu Adam mluvil, že on Jiřík před
Strana 69
Brod Český (1532— 1588). 69 nemocí svů činil jest s pánem počet, a když jest od toho počtu přijel, mluvil jest to, že s pánem o všecko počet učinil, a že jest pánu nepozuostal než toliko XIIII k gr. č. a některý groš. A také byl jest člověk dobrej a víry hodnej. A to se ukázati muože, ježto jistě kdyby pánu kterým dluhem povinen byl více, zet by ho byl nezatajil i při konci života svého, znaje, že tam bez peněz muož se bráti a berou se. A na to jest vedl svědky. Proti tomu pán dal jest mluviti, že tito svědkové jsou pánu k lepšímu, než k horšímu, a to tak, že vyznávají nic více XIIII k. gr. č. a některý groš, tehdy jest musil dluh býti větší. Ale že pan Amcha jeda z Prahy, nesl jest peníze 80 k. gr., a sa obtížen, nechal jest jich u nebožtíka Jiříka Domažlického, a tu jest je pán nadjíti měl, ale že jest pánu k potřebám z nich utrácel. A tak potom z těch pánu po- čet jest učinil na Klučově, a tak z té sumy pánu zuostal XIII k. gr. Ale z těch padesáti kop gr. ani na Klučově, ani jinde počtu jest nečinil. A zvláště poněvadž jest se sám svou vlastní rukou zapsal, dosti jest. A také aby se Adam na to nemejlil, že jest po nižádném počtu pánu té sumy L k. gr. č. nezuostal, ale že jemu jich pán jako služebníku puojčil, aby dostatečněji mohl svú živnost vésti a jemu slúžiti. A jestliže Adam pána chce z té služby na místě sirotka viniti, právo se jemu ne- zavírá. Proti tomu Adam mluvil: Toho žádám, že ta registra i svědomí pilně a bedlivě roz- vážíte, a také řeč, kterúž jest mluvil Jiřík Domažlický při konci života svého, tak aby se tomu sirotku v ničemž neublížilo. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vy- povídáme: Poněvadž jse to světle z register nalezá, že jest ten dluh Lk. XXVII gr. I d., i také dvě kopě XIIII gr. č., kteréž jest vzal od Jana Třebického, vlastní rukou jeho Jiříka Domažlického zapsána, i svědkové to též uka- zují, že jest on Adam, jakožto poručník sirotka po témž Jiříkovi Domažlickém pozuostalého, tím dluhem i také těmi XIIII k. gr., ke kterýmž jest se Jiřík sám seznal, povinen, tak aby ten dluh všechen již psaný z statku jeho Jiříka Domažlického zaplacen byl. Tak však, po- něvadž on Adam — v odporu svém jest doložil, že on Domažlický devět let u téhož pana Mi- chala Slavaty jest sloužil a že jemu za tu službu nic dáno není, a on svrchupsaný pán neodepřel, než toliko jemu na právo ukázal, i cožkoli on Adam ukáže, že by jemu Jiříkovi Domaž- lickému již psaný pán za tu službu spravedlivě zuostal, že jemu Adamovi, jakožto poručníku téhož sirotka, na též sumě vyraženo býti má. — Adam — se odvolává. — Dán v středu po Prôvodni nedéli [29. kvétna] 1. etc. XXXII. Tu my z vrchnosti préva — ortele toho vaseho — potvrzujeme. Act. in vig. Petri et Pauli [28. června] a. 1532. [Rukop. č. 93 f. 96.) 36. 1533, 16. prosince. (Mezi Janem Rez- kem řezníkem a Dorotou, dcerou Jana Třebi- ckého.) Jan Rezek jakožto původ pře dal wuluviti že by zuostala Dorota dlužna za koření 7 kop 14 gr. m. nebožtíkovi Bohu- slavovi Stříbrnému, žádaje toho dluhu za do- pomožení. Ukázán list mocný, že na pana Kašpara Strnada a na téhož Jana Rezka dluhy ty i jiné upomínati příslušejí jakožto přáteluom. K tomu strana odporní Dorota mluviti jest dala, že se k dluhu tomu nezná a že by zaplatila, což jest jemu koli dlužna byla, a že by to ukázati mohla tím, po komž jest jemu poslala. Rezek dal mluviti: Poněvadž v registřích ten dluh podle jiných dluhuov jeho nebožtíka vlastní rukou psaný stojí, tehdyť dluh jest spravedlivý, neb jest on nebožtík rozšafně to dosti činil a psal v registra: německy, česky i latině. Nebylé by v to hlúpý, kdyžby dáno bylo, aťby neměl vymazati. Neb jest neslycháno, aby lidem jakúů křivdu v čem měl činiti. Neb se i v registřích našlo, co komu dlužen jest zuostal, a také zase, co jemu. Ale muož-li se Dorota pořádně z toho vyměřiti, že jest dala, dán jí bude pokoj. Dorota dala mluviti: Nechť sou ta registra
Brod Český (1532— 1588). 69 nemocí svů činil jest s pánem počet, a když jest od toho počtu přijel, mluvil jest to, že s pánem o všecko počet učinil, a že jest pánu nepozuostal než toliko XIIII k gr. č. a některý groš. A také byl jest člověk dobrej a víry hodnej. A to se ukázati muože, ježto jistě kdyby pánu kterým dluhem povinen byl více, zet by ho byl nezatajil i při konci života svého, znaje, že tam bez peněz muož se bráti a berou se. A na to jest vedl svědky. Proti tomu pán dal jest mluviti, že tito svědkové jsou pánu k lepšímu, než k horšímu, a to tak, že vyznávají nic více XIIII k. gr. č. a některý groš, tehdy jest musil dluh býti větší. Ale že pan Amcha jeda z Prahy, nesl jest peníze 80 k. gr., a sa obtížen, nechal jest jich u nebožtíka Jiříka Domažlického, a tu jest je pán nadjíti měl, ale že jest pánu k potřebám z nich utrácel. A tak potom z těch pánu po- čet jest učinil na Klučově, a tak z té sumy pánu zuostal XIII k. gr. Ale z těch padesáti kop gr. ani na Klučově, ani jinde počtu jest nečinil. A zvláště poněvadž jest se sám svou vlastní rukou zapsal, dosti jest. A také aby se Adam na to nemejlil, že jest po nižádném počtu pánu té sumy L k. gr. č. nezuostal, ale že jemu jich pán jako služebníku puojčil, aby dostatečněji mohl svú živnost vésti a jemu slúžiti. A jestliže Adam pána chce z té služby na místě sirotka viniti, právo se jemu ne- zavírá. Proti tomu Adam mluvil: Toho žádám, že ta registra i svědomí pilně a bedlivě roz- vážíte, a také řeč, kterúž jest mluvil Jiřík Domažlický při konci života svého, tak aby se tomu sirotku v ničemž neublížilo. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vy- povídáme: Poněvadž jse to světle z register nalezá, že jest ten dluh Lk. XXVII gr. I d., i také dvě kopě XIIII gr. č., kteréž jest vzal od Jana Třebického, vlastní rukou jeho Jiříka Domažlického zapsána, i svědkové to též uka- zují, že jest on Adam, jakožto poručník sirotka po témž Jiříkovi Domažlickém pozuostalého, tím dluhem i také těmi XIIII k. gr., ke kterýmž jest se Jiřík sám seznal, povinen, tak aby ten dluh všechen již psaný z statku jeho Jiříka Domažlického zaplacen byl. Tak však, po- něvadž on Adam — v odporu svém jest doložil, že on Domažlický devět let u téhož pana Mi- chala Slavaty jest sloužil a že jemu za tu službu nic dáno není, a on svrchupsaný pán neodepřel, než toliko jemu na právo ukázal, i cožkoli on Adam ukáže, že by jemu Jiříkovi Domaž- lickému již psaný pán za tu službu spravedlivě zuostal, že jemu Adamovi, jakožto poručníku téhož sirotka, na též sumě vyraženo býti má. — Adam — se odvolává. — Dán v středu po Prôvodni nedéli [29. kvétna] 1. etc. XXXII. Tu my z vrchnosti préva — ortele toho vaseho — potvrzujeme. Act. in vig. Petri et Pauli [28. června] a. 1532. [Rukop. č. 93 f. 96.) 36. 1533, 16. prosince. (Mezi Janem Rez- kem řezníkem a Dorotou, dcerou Jana Třebi- ckého.) Jan Rezek jakožto původ pře dal wuluviti že by zuostala Dorota dlužna za koření 7 kop 14 gr. m. nebožtíkovi Bohu- slavovi Stříbrnému, žádaje toho dluhu za do- pomožení. Ukázán list mocný, že na pana Kašpara Strnada a na téhož Jana Rezka dluhy ty i jiné upomínati příslušejí jakožto přáteluom. K tomu strana odporní Dorota mluviti jest dala, že se k dluhu tomu nezná a že by zaplatila, což jest jemu koli dlužna byla, a že by to ukázati mohla tím, po komž jest jemu poslala. Rezek dal mluviti: Poněvadž v registřích ten dluh podle jiných dluhuov jeho nebožtíka vlastní rukou psaný stojí, tehdyť dluh jest spravedlivý, neb jest on nebožtík rozšafně to dosti činil a psal v registra: německy, česky i latině. Nebylé by v to hlúpý, kdyžby dáno bylo, aťby neměl vymazati. Neb jest neslycháno, aby lidem jakúů křivdu v čem měl činiti. Neb se i v registřích našlo, co komu dlužen jest zuostal, a také zase, co jemu. Ale muož-li se Dorota pořádně z toho vyměřiti, že jest dala, dán jí bude pokoj. Dorota dala mluviti: Nechť sou ta registra
Strana 70
70 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: silně vážena, jsouli pořádná a za dosti ku právu. Místa se jim nedává proto, poněvadž sú se z nich lidé vyměřili, a Dorota jiným, čím vyměřili se, nemá, než že jest dala jemu, což dlužna byla. A to se bude moci ukázati —. Jan Rezek dal mluviti: Na tento čas žádá se, aby to pravé bylo, že sú tato registra pře svědčena, ať se to, což mluví, ukáže. Chceme to na pány své vznésti, poněvadž oni ráčili sú jim při právě vrchním místo dáti, ač toto jest z oněch toliko vejpis, avšak se srovnávají. A také při času kterém jest dala, nechť Do- rota, má-li čím, ukazuje. — Dorota dala mluviti: Tehdy sú jiná registra, ježto se o nich neví, ani se k nim na ten čas co mluví, jediné jakýms škartám. Též času žádá oznámeného, kdy jest ten dluh vyplnila, ježto když kdo co vyplní, to z mysli spuostí a čas tudy se pozapomíná. Avšak kdyby tu osoba sama zde byla, kteráž jest Dorotě svědomí u rychtáře Starého M. Pr. dala, snad by i čas jmenovala. Ale pro nedostatek svého zdraví nemohla se jest sem vypraviti. Jan Rezek dal mluviti: Čas se musí jmenovati pro příčinu, když kdo s kým má co činiti, zvlášt v takových věcech, že dlužník sumu věřiteli ne jednou platí. A tak Dorota mohla jemu někdy zase něco dáti. Ale tento dluh vyplněn býti nemusí, poněvadž se ničímž ne- ukazuje, nebo kdyby Jan Rezek jistec a vě- řitel na místě nebožtíka Stříbrného před smrtí byl, tak aby ten obchod vedl, nebylo by jemu třeba času k vyvozování dávati. Věděl by, dáno-li jest, čili není. A vždy praví, když se z toho řádně vyměří, že jí o to místo dá. Dorota dala jest mluviti: Poněvadž Jan Rezek jest puovod, nechť ukáže, že to jsú registra pořádná a dluh zuostalý. A na to potom čtěno jest svědomí obojí strany. Jan Rezek mluvil jest: Ten jeden svědek jest řádný svědek a také nic neseznává, co jest sumy bylo a kdy jest jemu nebožtíku dána. A ti druzí nic registruom ani vejpisu tomuto ku překážce nejsou. Dorota dala mluviti : Toho svědka Majdaleny jest dosti svědomí proti těm škartám, a také Dorotě toho jest hodno věřiti, neb jest potom tam sama byla a za vídeňské za ty jemu jest jiné peníze dala, a více jest od něho potom nebrala, neb jest hned potom brzo umřel —. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lezáme: Poněvadž rychtář Star. M. Pr. skrze svědomí přijetí ku potřebě Janovi Rezkovi to seznává o registřích, kteréž byly při právě položeny neb. Bohuslava Stříbrného, že se s vejpisem tímto srovnávají a že v nich jest ten dluoh 7 kop 14 gr. m., kterémuž Dorota odporuje, nevymazaný, tomu se místo dává. A Dorota, poněvadž se jest při právě k tomu svolila, že chce ukázati, že jest zaplatila, však tomu se dosti nestalo, dává se Janovi Rezkovi za právo. — Dorota — se odvolává —. Dán ve středu po XI"“. panen I. [22. října] etc. XXXIII. Tu my z plnosti práva našeho vrchního tento ortel váš napravujem: Poněvadž ona Dorota před právem jest tomu neodpírala, aby neb. Bohuslavovi Stříbrnému dlužna nebyla, než pravila, což jest dlužna byla, že jest to zaplatila, a toho jest s dvstatkem podle práva, jak se jest podvolila, nepokázala, než jedním svědkem: i z té příčiny ona Dorota podle toho jednoho svědka svého má to zpraviti, tak jakž jí právem nalezeno bude, že jest ten dluh, z kteréhož ji Jan Rezek viní, dala a zaplatila. Zpraví-li to ve dvú nedělí od otevření ortele tohoto, bude té žaloby prázdna. Pakli v tom času toho nezpraví, tehdy bude povinna ten dluh jemu Janovi Rezkovi dáti a zaplatiti do třetího dne podle práva hostinského. Stalo se v úterý po sv. Lucii [16. pro- since] l. 1533. (Rukop. č. 93. f. 35.) 371. 1535, 6. srpna. (Mezi Johannou, dcerou Petržilkové, a Říhou Kyndulí o odpovídání, o mord.) Johanna obviniti jest dala Říhu Kyn- duli, že jest před některými časy a lety za- mordován bratr Johanny od Říhy Kyndule pod řádem a právem, žádá podle zřízení zem-
70 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: silně vážena, jsouli pořádná a za dosti ku právu. Místa se jim nedává proto, poněvadž sú se z nich lidé vyměřili, a Dorota jiným, čím vyměřili se, nemá, než že jest dala jemu, což dlužna byla. A to se bude moci ukázati —. Jan Rezek dal mluviti: Na tento čas žádá se, aby to pravé bylo, že sú tato registra pře svědčena, ať se to, což mluví, ukáže. Chceme to na pány své vznésti, poněvadž oni ráčili sú jim při právě vrchním místo dáti, ač toto jest z oněch toliko vejpis, avšak se srovnávají. A také při času kterém jest dala, nechť Do- rota, má-li čím, ukazuje. — Dorota dala mluviti: Tehdy sú jiná registra, ježto se o nich neví, ani se k nim na ten čas co mluví, jediné jakýms škartám. Též času žádá oznámeného, kdy jest ten dluh vyplnila, ježto když kdo co vyplní, to z mysli spuostí a čas tudy se pozapomíná. Avšak kdyby tu osoba sama zde byla, kteráž jest Dorotě svědomí u rychtáře Starého M. Pr. dala, snad by i čas jmenovala. Ale pro nedostatek svého zdraví nemohla se jest sem vypraviti. Jan Rezek dal mluviti: Čas se musí jmenovati pro příčinu, když kdo s kým má co činiti, zvlášt v takových věcech, že dlužník sumu věřiteli ne jednou platí. A tak Dorota mohla jemu někdy zase něco dáti. Ale tento dluh vyplněn býti nemusí, poněvadž se ničímž ne- ukazuje, nebo kdyby Jan Rezek jistec a vě- řitel na místě nebožtíka Stříbrného před smrtí byl, tak aby ten obchod vedl, nebylo by jemu třeba času k vyvozování dávati. Věděl by, dáno-li jest, čili není. A vždy praví, když se z toho řádně vyměří, že jí o to místo dá. Dorota dala jest mluviti: Poněvadž Jan Rezek jest puovod, nechť ukáže, že to jsú registra pořádná a dluh zuostalý. A na to potom čtěno jest svědomí obojí strany. Jan Rezek mluvil jest: Ten jeden svědek jest řádný svědek a také nic neseznává, co jest sumy bylo a kdy jest jemu nebožtíku dána. A ti druzí nic registruom ani vejpisu tomuto ku překážce nejsou. Dorota dala mluviti : Toho svědka Majdaleny jest dosti svědomí proti těm škartám, a také Dorotě toho jest hodno věřiti, neb jest potom tam sama byla a za vídeňské za ty jemu jest jiné peníze dala, a více jest od něho potom nebrala, neb jest hned potom brzo umřel —. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lezáme: Poněvadž rychtář Star. M. Pr. skrze svědomí přijetí ku potřebě Janovi Rezkovi to seznává o registřích, kteréž byly při právě položeny neb. Bohuslava Stříbrného, že se s vejpisem tímto srovnávají a že v nich jest ten dluoh 7 kop 14 gr. m., kterémuž Dorota odporuje, nevymazaný, tomu se místo dává. A Dorota, poněvadž se jest při právě k tomu svolila, že chce ukázati, že jest zaplatila, však tomu se dosti nestalo, dává se Janovi Rezkovi za právo. — Dorota — se odvolává —. Dán ve středu po XI"“. panen I. [22. října] etc. XXXIII. Tu my z plnosti práva našeho vrchního tento ortel váš napravujem: Poněvadž ona Dorota před právem jest tomu neodpírala, aby neb. Bohuslavovi Stříbrnému dlužna nebyla, než pravila, což jest dlužna byla, že jest to zaplatila, a toho jest s dvstatkem podle práva, jak se jest podvolila, nepokázala, než jedním svědkem: i z té příčiny ona Dorota podle toho jednoho svědka svého má to zpraviti, tak jakž jí právem nalezeno bude, že jest ten dluh, z kteréhož ji Jan Rezek viní, dala a zaplatila. Zpraví-li to ve dvú nedělí od otevření ortele tohoto, bude té žaloby prázdna. Pakli v tom času toho nezpraví, tehdy bude povinna ten dluh jemu Janovi Rezkovi dáti a zaplatiti do třetího dne podle práva hostinského. Stalo se v úterý po sv. Lucii [16. pro- since] l. 1533. (Rukop. č. 93. f. 35.) 371. 1535, 6. srpna. (Mezi Johannou, dcerou Petržilkové, a Říhou Kyndulí o odpovídání, o mord.) Johanna obviniti jest dala Říhu Kyn- duli, že jest před některými časy a lety za- mordován bratr Johanny od Říhy Kyndule pod řádem a právem, žádá podle zřízení zem-
Strana 71
Brod Český (1535). 71 ského zachována býti, že k němu přistúpiti chce, jako k mordéři. Říha dal mluviti, že není povinen na tuto žalobu odpovídati z příčiny, že on o takový mord místo má a smlúvu. Johanna dala jest mluviti: U nás tak se to řídí, když jaké smlúvy, buď vejpisy z kněh městských se vydávají, tehdy se pečetí, ale tento vejpis upečetěný není, kterémuž se u práva místa nedává. K tomu když se smlúvy dějí jaké mezi přátely, tehdy mají a měli by tu ti přá- telé býti, jichž se dotýče, a přiznati se, jestli v tom vuole jejich. Ale tato Johanna nikdy k nižádné smlúvě jest nepovolovala před ni- žádným právem ani nikdež jinde, a žádný toho neukáže. Jestli že jest pak bratr její smlouvu jakou o příhodu činil s Říhou, ona jemu jí nezdvihá. A také v tomto vejpisu nenachází se, aby o mord smlouva jaká byla, než o pří- hodu néjakú. Ríha dal mluviti, že není nic povinen od- povídati, ale žádá podle té smlúvy zachován býti, kterúž smlúvu má zapsanú kniehami městskými na rathúze Staroměstském. Také o nižádnůú věc jinou smlouvy nemá s Václavem, bratrem této Johanny, ani s mateří, než o mord, z něhož jeho nyní viní a naříkají. Tu my purgmistr — Brodu Č. —- na- lezáme: Poněvadž ve vejpisu — z kněh měst- ských Star. M. Pr. nenalezá se, aby Říha o jaký mord smlouvu jměl míti, ale světle ukazuje se, že o nějakou příhodu, pokudž takový vejpis to v sobě šíře zavírá, a Johanna jeho Řehoře obviniti jest poručila z mordu, nalezá se Říhovi, že jest povinen k takovému mordu odpovídati. — Řehoř — se odvolává --. Dán v středu po sv. Petru v vokovách [4. srpna] l. XXXV. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně a podle práva přišlého potvrzujeme na ten zpuosob: Pokáže-li Říha, že ta smlúva, kterúž jest po- ložil, jest o mord, z kteréhož se on viní, že vy v tom potud, pokudž právo ukazuje, k stra- nám se zachováte ajim na to nález s vyhradü práva vyššího učiníte. Stalo sé v pátek po Nalezení sv. Štěpána [6. srpna] l. 1535. (Rukop. č. 93. fol. 37.) 38. 1535, 11. srpna. (Mezi Jiříkem my- dlářem z jedné a Martinem pekařem, Mikulá- šem- koželuhem na místě manželek jich a Pe- trem Bosákem z strany druhé o kšaft.) Jiřík, streje nebožtíka Jakuba mydláře, po přečtení kšaftu žádati jest poručil, aby takovému kšaftu místo dáno bylo a tvrzen aby byl. Proti tomu strana puovodní mluviti jest dopustila: Kšaft. kterýž jest čtěn nebožtíka Jakuba mydláře, jest v něm psáno, že Jiříkovi strýci svému poroučí, a Markétě manželce své nic nepo- roučí, jediné aby do smrti chována byla od Jiříka. Ježto jest to vědomo, že jest ona dosti dávno umřela a ten kšaft jest několik let dě- lán. A neb. Jakub po tom kšaftu na zdraví byl se jest polepšil, takže jest drahně časuov živ byl. Pravíme takový kšaft býti nepořádný. A toho račte povážiti, mohl-[1]i jest to Jiřík pořádně učiniti pro samé podezření. Jiřík, strýc Jakuba mydláře, mluviti jest dal: Poněvadž jest jeho neb. Jakuba statek nezávadný, ale zaplacený a svobodný byl, mohl své poručiti, dáti, odkázati, komuž se jest jemu líbilo, jakož jest, dobrú pamět maje, svému strýci jakožto příteli nejbližšímu po- ručil a odkázal, tudíž kšaftem i svědky tako- vého pořízení jest potvrdil] A ráčíte ob- darování míti slavné paměti císaře Zigmunda, že v tomto a při tomto městě súsed každý, buď obyvatel, muože své a statek svůj odkázati, komuž se jemu líbí. Jiřík žádá, aby takovému kšaftu místo dáno bylo jakožto pořádnému. A tak jak jest statek svůj poručil všeckeren Jiříkovi strýci svému, proč jest po smrti ne- božtíka neměl, což jemu náleží, toho vzíti a jako své opatřiti? Než což jest komu odkázal, na to nesahá. K tomu strana puovodní mluviti poručila: Některé časy žádali sme, aby nám kšaft ne- božtíka děda čten byl, předešlého manžela ne- božky Markéty. I dali ste nám zápis čísti
Brod Český (1535). 71 ského zachována býti, že k němu přistúpiti chce, jako k mordéři. Říha dal mluviti, že není povinen na tuto žalobu odpovídati z příčiny, že on o takový mord místo má a smlúvu. Johanna dala jest mluviti: U nás tak se to řídí, když jaké smlúvy, buď vejpisy z kněh městských se vydávají, tehdy se pečetí, ale tento vejpis upečetěný není, kterémuž se u práva místa nedává. K tomu když se smlúvy dějí jaké mezi přátely, tehdy mají a měli by tu ti přá- telé býti, jichž se dotýče, a přiznati se, jestli v tom vuole jejich. Ale tato Johanna nikdy k nižádné smlúvě jest nepovolovala před ni- žádným právem ani nikdež jinde, a žádný toho neukáže. Jestli že jest pak bratr její smlouvu jakou o příhodu činil s Říhou, ona jemu jí nezdvihá. A také v tomto vejpisu nenachází se, aby o mord smlouva jaká byla, než o pří- hodu néjakú. Ríha dal mluviti, že není nic povinen od- povídati, ale žádá podle té smlúvy zachován býti, kterúž smlúvu má zapsanú kniehami městskými na rathúze Staroměstském. Také o nižádnůú věc jinou smlouvy nemá s Václavem, bratrem této Johanny, ani s mateří, než o mord, z něhož jeho nyní viní a naříkají. Tu my purgmistr — Brodu Č. —- na- lezáme: Poněvadž ve vejpisu — z kněh měst- ských Star. M. Pr. nenalezá se, aby Říha o jaký mord smlouvu jměl míti, ale světle ukazuje se, že o nějakou příhodu, pokudž takový vejpis to v sobě šíře zavírá, a Johanna jeho Řehoře obviniti jest poručila z mordu, nalezá se Říhovi, že jest povinen k takovému mordu odpovídati. — Řehoř — se odvolává --. Dán v středu po sv. Petru v vokovách [4. srpna] l. XXXV. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně a podle práva přišlého potvrzujeme na ten zpuosob: Pokáže-li Říha, že ta smlúva, kterúž jest po- ložil, jest o mord, z kteréhož se on viní, že vy v tom potud, pokudž právo ukazuje, k stra- nám se zachováte ajim na to nález s vyhradü práva vyššího učiníte. Stalo sé v pátek po Nalezení sv. Štěpána [6. srpna] l. 1535. (Rukop. č. 93. fol. 37.) 38. 1535, 11. srpna. (Mezi Jiříkem my- dlářem z jedné a Martinem pekařem, Mikulá- šem- koželuhem na místě manželek jich a Pe- trem Bosákem z strany druhé o kšaft.) Jiřík, streje nebožtíka Jakuba mydláře, po přečtení kšaftu žádati jest poručil, aby takovému kšaftu místo dáno bylo a tvrzen aby byl. Proti tomu strana puovodní mluviti jest dopustila: Kšaft. kterýž jest čtěn nebožtíka Jakuba mydláře, jest v něm psáno, že Jiříkovi strýci svému poroučí, a Markétě manželce své nic nepo- roučí, jediné aby do smrti chována byla od Jiříka. Ježto jest to vědomo, že jest ona dosti dávno umřela a ten kšaft jest několik let dě- lán. A neb. Jakub po tom kšaftu na zdraví byl se jest polepšil, takže jest drahně časuov živ byl. Pravíme takový kšaft býti nepořádný. A toho račte povážiti, mohl-[1]i jest to Jiřík pořádně učiniti pro samé podezření. Jiřík, strýc Jakuba mydláře, mluviti jest dal: Poněvadž jest jeho neb. Jakuba statek nezávadný, ale zaplacený a svobodný byl, mohl své poručiti, dáti, odkázati, komuž se jest jemu líbilo, jakož jest, dobrú pamět maje, svému strýci jakožto příteli nejbližšímu po- ručil a odkázal, tudíž kšaftem i svědky tako- vého pořízení jest potvrdil] A ráčíte ob- darování míti slavné paměti císaře Zigmunda, že v tomto a při tomto městě súsed každý, buď obyvatel, muože své a statek svůj odkázati, komuž se jemu líbí. Jiřík žádá, aby takovému kšaftu místo dáno bylo jakožto pořádnému. A tak jak jest statek svůj poručil všeckeren Jiříkovi strýci svému, proč jest po smrti ne- božtíka neměl, což jemu náleží, toho vzíti a jako své opatřiti? Než což jest komu odkázal, na to nesahá. K tomu strana puovodní mluviti poručila: Některé časy žádali sme, aby nám kšaft ne- božtíka děda čten byl, předešlého manžela ne- božky Markéty. I dali ste nám zápis čísti
Strana 72
72 E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bábin, v kterémž zápisu stojí, že jest sobě vy- mínila dvadceti k. m., a tehdyť jest těch Jakub nemohl žádnému poroučeti. Žádali za opatření. Jiřík dal mluviti: Jest přistoupeno o kšaft Jakuba nebožtíka, kterýž nepořádný pravili býti: žádá Jiřík, ať nepořad ukazují, poněvadž sú čtyři neděle pominuly a ve čtyřech nedělích má se nepořad ukázati podle práva. K tomu strana puovodní oznámiti dali sá: Nechí jest nám čten kšaft nebožtíka Jakuba bednáře, děda Petra Bosáka, manžela předešlého Mar- kéty Jakubové baby, vnuk po ní zuostalých, k tomu jeho nebožtíka trhový domovní zápis a zadání. Porozumí se, mohl-[1]i jest Jakub my- dlář proti tomu kšaftovati, a tak se tudy bude moci neporad uznati. Jifík poruéil promluviti, 2e není obeslán jediné pro kšaft, a o to jest ku právu při- stoupeno. Žádá, že tvrzen bude. A budou-li potom chtíti ze zápisuov jakých Jiříka viniti, chce jim práv býti. Strana puovodní žádala, aby tvrzen nebyl, neb kdyby byl, již by tudy spravedlnost naše se zastínila. Žádali zápisuov čtení. A po přečtení mluveno: Rozumí se, že kšaftu Jakuba bednáře, děda jich, není a snad jest jeho nedělal. Ale podle smluv svadebuich Markéta nebožka, bába těchto, jeho Jakuba mydláře přijala jest toliko na díl svůj. A v zá- pisu, kdež jest jemu zadala, nedala jemu než svú spravedlnost. Neb jest dáti nemohla spra- vedlnost Petra Bosáka matky. Praví jakožto dědic zuostalý tu míti spravedlnost. A v kšaftu Jakuba mydláře stojí, jeho manželky aby ne- opouštěl do smrti, ježto jest zpráva, že ona prve nežli on umřela. A vkšaftích dokládá se, leże na smrtedlné posteli kšaft jest učinil. A dále v témž kšaftu stojí, že jest za svědka položil Jana Cihelného podle jiných. Tu račte povážiti, muož-li pořádně jeden za svědka kšaftovního býti a potom tu pfi o tejZ k&aft vésti. Žádali za povážení. Jiřík mluviti dal: Jest přistoupeno o kšaft. Žádá Jiřík, jakožto prve, podle — obdarování aby tvrzen byl. A také co se mé osoby, Jana Cihelného, dotýče, mohlo by se něco uznati, kdybych sám při tom byl a při vedl. Ale byli jsou jiní a já podle nich, nemoha se žádosti jeho obrániti. Neb jest mne pro P. Boha prosil. Kterak se mám při tom zachovati, jakož sem se bohdá tak zachoval. A když čas přišel, kšaft takový zde sem položil. A tak já na překážku nic nejsem toho kšaftu tvrzení. Původní strana mluviti jest dala: Po- něvadž on Jakub po té nemoci byl některé leto živ, byla-li jest jeho ta vuole toho kšaftu předse, aby tak byl, ale ničímž nejmenším toho neukazují, takli jest jeho chtěl nechati. A také kterak jest strejc jeho o tom věděl dříve, nežli jest se kšaft vyhlásil, že jest po něm bral tak, jakž se jest k tomu přiznal řečí? Jiřík dal mluviti: Jste vy povinní uka- zovati, nebyla-li jest ta jeho vuole. A také moh nebožtík Jiříkovi oznamiti, co jest jemu poručil, a on věda, mohl na to sśhniti a opatfiti. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lezáme: Poněvadž majestát cís. Zigmunda ukazuje, tak jakž od starodávna v Star. M. Pr., týmž a takovým zpuosobem zde při tomto právě řéditi se podle práva mají kšaf- tové a vysvědčovati, a v tomto kšaftu po- daném ani jména purgmistra není, za kterého by dělán byl, k tomu i z jiných příčin uzna- lých místa se tomuto kšaftu při právě ne- dává. — Jiřík mydlář — se odvolává —. Dán v středu po sv. Máři Majd. [28. &ervence] 1. etc. XXXV. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel váš takto napravujeme: Jestliže jsou svědkové toho kšaftu Jakuba mydláře, a ti že jsou lidé hodnověrní a ti to vysvědčují, že by jeho Jakubova mydlářova poslední vuole byla, a ten kšaft že jest před nimi udělal: má takový kšaft svůj průchod míti, a jestliže jest čten a oznámen od smrti jeho Jakuba mydláře do šesti nedělí. Neb na překážku právu to není, že by jména purgmistrova postaveno nebylo, ač taková věc od práva pro větší po-
72 E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bábin, v kterémž zápisu stojí, že jest sobě vy- mínila dvadceti k. m., a tehdyť jest těch Jakub nemohl žádnému poroučeti. Žádali za opatření. Jiřík dal mluviti: Jest přistoupeno o kšaft Jakuba nebožtíka, kterýž nepořádný pravili býti: žádá Jiřík, ať nepořad ukazují, poněvadž sú čtyři neděle pominuly a ve čtyřech nedělích má se nepořad ukázati podle práva. K tomu strana puovodní oznámiti dali sá: Nechí jest nám čten kšaft nebožtíka Jakuba bednáře, děda Petra Bosáka, manžela předešlého Mar- kéty Jakubové baby, vnuk po ní zuostalých, k tomu jeho nebožtíka trhový domovní zápis a zadání. Porozumí se, mohl-[1]i jest Jakub my- dlář proti tomu kšaftovati, a tak se tudy bude moci neporad uznati. Jifík poruéil promluviti, 2e není obeslán jediné pro kšaft, a o to jest ku právu při- stoupeno. Žádá, že tvrzen bude. A budou-li potom chtíti ze zápisuov jakých Jiříka viniti, chce jim práv býti. Strana puovodní žádala, aby tvrzen nebyl, neb kdyby byl, již by tudy spravedlnost naše se zastínila. Žádali zápisuov čtení. A po přečtení mluveno: Rozumí se, že kšaftu Jakuba bednáře, děda jich, není a snad jest jeho nedělal. Ale podle smluv svadebuich Markéta nebožka, bába těchto, jeho Jakuba mydláře přijala jest toliko na díl svůj. A v zá- pisu, kdež jest jemu zadala, nedala jemu než svú spravedlnost. Neb jest dáti nemohla spra- vedlnost Petra Bosáka matky. Praví jakožto dědic zuostalý tu míti spravedlnost. A v kšaftu Jakuba mydláře stojí, jeho manželky aby ne- opouštěl do smrti, ježto jest zpráva, že ona prve nežli on umřela. A vkšaftích dokládá se, leże na smrtedlné posteli kšaft jest učinil. A dále v témž kšaftu stojí, že jest za svědka položil Jana Cihelného podle jiných. Tu račte povážiti, muož-li pořádně jeden za svědka kšaftovního býti a potom tu pfi o tejZ k&aft vésti. Žádali za povážení. Jiřík mluviti dal: Jest přistoupeno o kšaft. Žádá Jiřík, jakožto prve, podle — obdarování aby tvrzen byl. A také co se mé osoby, Jana Cihelného, dotýče, mohlo by se něco uznati, kdybych sám při tom byl a při vedl. Ale byli jsou jiní a já podle nich, nemoha se žádosti jeho obrániti. Neb jest mne pro P. Boha prosil. Kterak se mám při tom zachovati, jakož sem se bohdá tak zachoval. A když čas přišel, kšaft takový zde sem položil. A tak já na překážku nic nejsem toho kšaftu tvrzení. Původní strana mluviti jest dala: Po- něvadž on Jakub po té nemoci byl některé leto živ, byla-li jest jeho ta vuole toho kšaftu předse, aby tak byl, ale ničímž nejmenším toho neukazují, takli jest jeho chtěl nechati. A také kterak jest strejc jeho o tom věděl dříve, nežli jest se kšaft vyhlásil, že jest po něm bral tak, jakž se jest k tomu přiznal řečí? Jiřík dal mluviti: Jste vy povinní uka- zovati, nebyla-li jest ta jeho vuole. A také moh nebožtík Jiříkovi oznamiti, co jest jemu poručil, a on věda, mohl na to sśhniti a opatfiti. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lezáme: Poněvadž majestát cís. Zigmunda ukazuje, tak jakž od starodávna v Star. M. Pr., týmž a takovým zpuosobem zde při tomto právě řéditi se podle práva mají kšaf- tové a vysvědčovati, a v tomto kšaftu po- daném ani jména purgmistra není, za kterého by dělán byl, k tomu i z jiných příčin uzna- lých místa se tomuto kšaftu při právě ne- dává. — Jiřík mydlář — se odvolává —. Dán v středu po sv. Máři Majd. [28. &ervence] 1. etc. XXXV. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel váš takto napravujeme: Jestliže jsou svědkové toho kšaftu Jakuba mydláře, a ti že jsou lidé hodnověrní a ti to vysvědčují, že by jeho Jakubova mydlářova poslední vuole byla, a ten kšaft že jest před nimi udělal: má takový kšaft svůj průchod míti, a jestliže jest čten a oznámen od smrti jeho Jakuba mydláře do šesti nedělí. Neb na překážku právu to není, že by jména purgmistrova postaveno nebylo, ač taková věc od práva pro větší po-
Strana 73
Brod Český (1585). 13 ctivost děje se. Ale kdyby se z potřeby trefilo a purgmistr a konšelé při tom býti nemohli, hodnověrní lidé mohou kšaft vysvědčiti. Než jměl-li by kdo jaké spravedlnosti aneb nápady po svých předcích v tom statku, kterýž Ji- říkovi odkázal jest Jakub mydlář, bude-li kdo chtíti o to k němu hleděti, právo se žádnému nezavírá. Stalo se v středu po sv. Vavřinci [11. srpna] l. etc. XXXV. (Rukop. č. 93. fol. 39.) 39. 1535, 2. zárí. (Mesi Janem Vrbčan- ským a Janem Čisvicem o stavuňk.) Jan Vrb- čanský oznámil: Jakož jest mi stavuňk pro- puštěn pro dluh pět kop gr. č., kterýž dluh jest mi povinen dáti Jan Skořepa z Vyžlovky za valach, a ten jsem jemu prodal, žádal podle stavuňku, aby dluhu dosti učinil. Pan Jan Čis- vic promluvil, pravě ten stavuňk býti nepo- řádný, a toz příčin těch, že jest byl prve ob- stavil pan Jan pro ten valach a z práva se jest strhl a k smlúvě přistúpil. A tu jest uka- zoval otom valachu některaké svědomí, ale ne- vidělo se těm pánuom ani mně zadostí býti to ukazování. A také toho jest přestal na mně a na těch páních, kteříž sú při tom byli. A oni sou toho s sebe nesložili ani já. A jest o tom zemské zřízení, kdož na kom čeho pře- stane mocně, že z toho nemá poháněti ani vi- niti, pokudž by s sebe toho nesložili. Pan Jan Vrbčanský oznámil: Bylť sem jistě té vuole k smlouvě přistúpiti, ale poněvadž jsem seznal, maje pan Čísvic dáti to k přátelské nějaké smlouvě nésti i vedl proti mně při. A tak sem nemohl tomu místa dáti; abych jměl k smlávé pristüpiti. A také ti dobří lidé, tak jistě o tom držím, žeť toho neseznají, abych jmél toho na nich a na panu Cisvicovi mocně přestatí a abych nemohl svého dluhu spravedlivého pořádně podle práva dobývati. A tak nechtéje k smlüvé pfistüpiti, pristüpil jsem ku právu. A žádám podle práva zacho- ván býti. Pan Jan Čisvic oznámil: V tom se nepa- matuji, abych proti vám při vedl, aniž toho ti Archiv Český XXVI. dobří lidé, kteříž při tom byli, nepovědí. Po- dáno svědomí od pana Čisvice. Po přečtění toho svědomí promluvil pan Jan Vrbčanský : Tak jakž sem promluvil, nachází se, že sem toho na panu Čisvicovi ani na těch dobrých lidech nepřestal. Pan Jan Cisvic mluvil jest: Pravím, Ze k tém penézóm za ten valach ani k valachu pan Jan nižádné spravedlnosti nemá, leč to ukáže. A toho žádám, aby ukazoval, ježto jest nebožtík pan Michal Slavata pánu mému to i jiné a ty i jiné dluhy poručil a dal. A po- něvadž se pánu JMti v dluhy vkládá, nechť ukazuje, že jemu ten dluh náleží. Pan Jan Vrbčanský oznámil, že jest nikdy panu Mi- chalovi Slavatovi nebyl náležitý nižádným ku- pem ani trhem, ale že sem já jej sobě koupil a svými penězi zaplatil. A jest jako muoj prodán. Podáno k ukazování svědomí od p. Čisvice. Po přečtění mluvil pan Jan Vrbčanský : Skořepovu svědomí místa nedávám, neb není ani podle práva. Jeden jsa dlužen, jako on jsa jistec, muož-li svědomí pořádné dáti? A Tomáškovu svědomí také místa nedávám, neb jest pojal ženu, maje svú, a potom s ní se oddal. A na Kříže to bych ukázal, že jest ke mně chodil ode pána nebožtíka a řekl mi: Iozká- zal mi pán ten váš valach prodati. A tak ti ani jiní svědkové mně nic ku překážce nejsou. Ale já ukáži to, což mluvil sem, že se tak najde, že sem jej sobě koupil a sám sem jej svými penězi zaplatil. Podáno svědomí. K tomu svědomí promluvil p. Čisvic: Proti tomu nesluší mnoho mluviti, nebť já dr- žím, žeť jest p. Jan netoliko valach ten pánu nebožtíkovi koupiti za panské peníze mohl, ale i ledacos jiného. A tak ten svědek ani jiní nic nejsou ku překážce. Proti tomu p. Jan Vrbčanský mluvil: Jistě ten sem nikdy nebyl, což sem kdy z poručení JMti pána k ruce JMti jednal, abych neměl tak, jakž jest, po- vědíti. Ale tento svědek seznává, že sem jej sobě koupil k své potřebě. Než jestli kdo ten 10
Brod Český (1585). 13 ctivost děje se. Ale kdyby se z potřeby trefilo a purgmistr a konšelé při tom býti nemohli, hodnověrní lidé mohou kšaft vysvědčiti. Než jměl-li by kdo jaké spravedlnosti aneb nápady po svých předcích v tom statku, kterýž Ji- říkovi odkázal jest Jakub mydlář, bude-li kdo chtíti o to k němu hleděti, právo se žádnému nezavírá. Stalo se v středu po sv. Vavřinci [11. srpna] l. etc. XXXV. (Rukop. č. 93. fol. 39.) 39. 1535, 2. zárí. (Mesi Janem Vrbčan- ským a Janem Čisvicem o stavuňk.) Jan Vrb- čanský oznámil: Jakož jest mi stavuňk pro- puštěn pro dluh pět kop gr. č., kterýž dluh jest mi povinen dáti Jan Skořepa z Vyžlovky za valach, a ten jsem jemu prodal, žádal podle stavuňku, aby dluhu dosti učinil. Pan Jan Čis- vic promluvil, pravě ten stavuňk býti nepo- řádný, a toz příčin těch, že jest byl prve ob- stavil pan Jan pro ten valach a z práva se jest strhl a k smlúvě přistúpil. A tu jest uka- zoval otom valachu některaké svědomí, ale ne- vidělo se těm pánuom ani mně zadostí býti to ukazování. A také toho jest přestal na mně a na těch páních, kteříž sú při tom byli. A oni sou toho s sebe nesložili ani já. A jest o tom zemské zřízení, kdož na kom čeho pře- stane mocně, že z toho nemá poháněti ani vi- niti, pokudž by s sebe toho nesložili. Pan Jan Vrbčanský oznámil: Bylť sem jistě té vuole k smlouvě přistúpiti, ale poněvadž jsem seznal, maje pan Čísvic dáti to k přátelské nějaké smlouvě nésti i vedl proti mně při. A tak sem nemohl tomu místa dáti; abych jměl k smlávé pristüpiti. A také ti dobří lidé, tak jistě o tom držím, žeť toho neseznají, abych jmél toho na nich a na panu Cisvicovi mocně přestatí a abych nemohl svého dluhu spravedlivého pořádně podle práva dobývati. A tak nechtéje k smlüvé pfistüpiti, pristüpil jsem ku právu. A žádám podle práva zacho- ván býti. Pan Jan Čisvic oznámil: V tom se nepa- matuji, abych proti vám při vedl, aniž toho ti Archiv Český XXVI. dobří lidé, kteříž při tom byli, nepovědí. Po- dáno svědomí od pana Čisvice. Po přečtění toho svědomí promluvil pan Jan Vrbčanský : Tak jakž sem promluvil, nachází se, že sem toho na panu Čisvicovi ani na těch dobrých lidech nepřestal. Pan Jan Cisvic mluvil jest: Pravím, Ze k tém penézóm za ten valach ani k valachu pan Jan nižádné spravedlnosti nemá, leč to ukáže. A toho žádám, aby ukazoval, ježto jest nebožtík pan Michal Slavata pánu mému to i jiné a ty i jiné dluhy poručil a dal. A po- něvadž se pánu JMti v dluhy vkládá, nechť ukazuje, že jemu ten dluh náleží. Pan Jan Vrbčanský oznámil, že jest nikdy panu Mi- chalovi Slavatovi nebyl náležitý nižádným ku- pem ani trhem, ale že sem já jej sobě koupil a svými penězi zaplatil. A jest jako muoj prodán. Podáno k ukazování svědomí od p. Čisvice. Po přečtění mluvil pan Jan Vrbčanský : Skořepovu svědomí místa nedávám, neb není ani podle práva. Jeden jsa dlužen, jako on jsa jistec, muož-li svědomí pořádné dáti? A Tomáškovu svědomí také místa nedávám, neb jest pojal ženu, maje svú, a potom s ní se oddal. A na Kříže to bych ukázal, že jest ke mně chodil ode pána nebožtíka a řekl mi: Iozká- zal mi pán ten váš valach prodati. A tak ti ani jiní svědkové mně nic ku překážce nejsou. Ale já ukáži to, což mluvil sem, že se tak najde, že sem jej sobě koupil a sám sem jej svými penězi zaplatil. Podáno svědomí. K tomu svědomí promluvil p. Čisvic: Proti tomu nesluší mnoho mluviti, nebť já dr- žím, žeť jest p. Jan netoliko valach ten pánu nebožtíkovi koupiti za panské peníze mohl, ale i ledacos jiného. A tak ten svědek ani jiní nic nejsou ku překážce. Proti tomu p. Jan Vrbčanský mluvil: Jistě ten sem nikdy nebyl, což sem kdy z poručení JMti pána k ruce JMti jednal, abych neměl tak, jakž jest, po- vědíti. Ale tento svědek seznává, že sem jej sobě koupil k své potřebě. Než jestli kdo ten 10
Strana 74
74 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: takový a jináče jedná, nežli mu bývá poru- čieno, já ten nejsem a nebyl jsem. Promluveno od p. Čisvice: Tito všickni svědkové seznávají o tom valachu, že jest vždycky JMti ten valach byl. A podle ná- padu to i jiné, ti i jiní dluhové náležejí JMti pánu mému. Ježto nebožtík rozkazoval a po- roučel, aby ten valach prodán byl, neb jest byl JMti a ne páně Januov. Ale p. Jan ni- čímž neukazuje, aby ten valach jeho kdy jměl býti, neb svědek Sele z Hradce toliko paměť svú oznamuje, ale aby jměl svědčiti tak, jakž náleží podle práva, toho nerozeznává. Neb po- něvadž jest měštěnín a řádu městského, měl jest tak k tomu připraven býti, pokudž zří- zení zemské ukazuje, jak člověk městský svěd- čiti má. Byl-li by přísežný, měl by to přijíti na závazek, a nebyl-li by, tehdy podle zří- zení zemského měl by k tomu připraven býti a svědčiti. A také se i tu omyl nachází, že stojí napsáno: Pan Bohuslav Bánský z Dře- nic, a on se píše z Řenic. Avšak kdyby tím svědkem všeckno ukázal o tom valachu, ne- bylo by dosti, poněvadž zřízení zemské uka- zuje, že jeden svědek, žádný svědek. Pan Jan Vrbčanský mluvil: Ještěť sem toho jistě nikdy neslýchal, aby jeden přijma to k své duši a víře a jsa člověk zachovalý, já jináte nedrzím, aby to mélo byti proti zií- zení zemskému, aby neměl za svědka přijat býti. A vždy pravím, že Skořepa jsa toho dluhu jistec, nemuože pořádně svědomí dáti, jakož ani pravdy nesvědčí. A o Tomáškovi pravím, pro neřádný zpuosob že nemá za svědka při- jat býti. A na Kříže to bych ukázal, že jest ke mně ode pána přišel a řekl ke mně, že jest mi pán rozkázal, ten valach váš prodati. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž jest p. Jan Vrbčanský sta- vuňk učinil pro Jana Skořepu z Vyžlovky, že by jemu dlužen býti jměl pět k. gr. č. za va- lach, a toho jest stavuiiku pořádně podle práva neukázal, protož takový stavuňk zdvibdme ja- kožto nepořádný. — Pan Jan Vrblansky se — odvolává. — Dán v středu den sv. Jiljí [!. září] l. ete. XXXV. Tu my i ortele tohoto vašeho — potvr- zujeme. Stalo se — ve čtvrtek po sv. Jiljí [2. září] 1. 1535. (Rukop. č. 93. fol. 41.) 40. 1535, 24. září. (Mezi týmiž.) Markéta skrze přítele svého obviniti jest poručila Dc- rotu Černou, že jest jí na poctivost její vysoce sáhla a jí uhaněla, mluvíc o ní zde i u Hory, že by jí Dorotě tři sta vzíti měla. Žádáno, aby najprvé na poctivosti ochráněna Markéta byla, neb jest k ní přijel Hrubý od Hory a rozmlúval s ní o té ztrátě na místě Markéty, až přišlo k tomu, že jest jemu Dorota ukázala místo, kdež jest byla peníze zakopala, a on s volí její tu jich hledal a našel jest je. I řekl k ní: Hle Doroto, co si mluvila, jináče se našlo. A Dorota že by řéci měla: poněvadž to P. Buoh dáti ráčil, že sú se našly, chci se s ni o to sdóliti. Žádáno za spravedlivé opatření. Oznámeno od přítele Dorotiného: Podle této žaloby nevidí se k tomu nic odpovídati, po- něvadž jest dvoje. Než toho jest Dorota žá- dostiva, aby v tom ve všem před nevěstú svú pokoje užíti mohla. Markéta mluviti dala: Kdyby byla Dorota k ní o to nejezdila a k ni se o to nedomlúvala a jí nenaříkala, jistě žeť by ji Markéta pokoj dala. Nez uplundrovavsi ji a uhaněvši, teprva sama pokoje žádá. Žádáno, aby Dorota oznámila, mluvila-li jest to, čili nemluvila. Dorota porucila ozuámiti, Ze toho žádá a nic jiného, druhé i třetí, aby jí Markéta pokoj dala, a že jí nic dlužna a ničímž povinna není. Oznámeno od úřadu, aby Dorota oznámila, mluvila-li jest o ní čili nemluvila, a že jest tím povinna. Dorota oznámiti jest dala, že se v tom nepamatuje, aby to k ní Markétě mlu- viti jměla, že by jí tři sta vzala, nébrž praví, že jest takové sumy nikdy a jak živa nejměla. Než tak pověděti poručila, že některú kopici majíc, ty jest schovala a jí Markétě místo to ukázala. A potom hledavší jich, nemohla jich
74 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: takový a jináče jedná, nežli mu bývá poru- čieno, já ten nejsem a nebyl jsem. Promluveno od p. Čisvice: Tito všickni svědkové seznávají o tom valachu, že jest vždycky JMti ten valach byl. A podle ná- padu to i jiné, ti i jiní dluhové náležejí JMti pánu mému. Ježto nebožtík rozkazoval a po- roučel, aby ten valach prodán byl, neb jest byl JMti a ne páně Januov. Ale p. Jan ni- čímž neukazuje, aby ten valach jeho kdy jměl býti, neb svědek Sele z Hradce toliko paměť svú oznamuje, ale aby jměl svědčiti tak, jakž náleží podle práva, toho nerozeznává. Neb po- něvadž jest měštěnín a řádu městského, měl jest tak k tomu připraven býti, pokudž zří- zení zemské ukazuje, jak člověk městský svěd- čiti má. Byl-li by přísežný, měl by to přijíti na závazek, a nebyl-li by, tehdy podle zří- zení zemského měl by k tomu připraven býti a svědčiti. A také se i tu omyl nachází, že stojí napsáno: Pan Bohuslav Bánský z Dře- nic, a on se píše z Řenic. Avšak kdyby tím svědkem všeckno ukázal o tom valachu, ne- bylo by dosti, poněvadž zřízení zemské uka- zuje, že jeden svědek, žádný svědek. Pan Jan Vrbčanský mluvil: Ještěť sem toho jistě nikdy neslýchal, aby jeden přijma to k své duši a víře a jsa člověk zachovalý, já jináte nedrzím, aby to mélo byti proti zií- zení zemskému, aby neměl za svědka přijat býti. A vždy pravím, že Skořepa jsa toho dluhu jistec, nemuože pořádně svědomí dáti, jakož ani pravdy nesvědčí. A o Tomáškovi pravím, pro neřádný zpuosob že nemá za svědka při- jat býti. A na Kříže to bych ukázal, že jest ke mně ode pána přišel a řekl ke mně, že jest mi pán rozkázal, ten valach váš prodati. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž jest p. Jan Vrbčanský sta- vuňk učinil pro Jana Skořepu z Vyžlovky, že by jemu dlužen býti jměl pět k. gr. č. za va- lach, a toho jest stavuiiku pořádně podle práva neukázal, protož takový stavuňk zdvibdme ja- kožto nepořádný. — Pan Jan Vrblansky se — odvolává. — Dán v středu den sv. Jiljí [!. září] l. ete. XXXV. Tu my i ortele tohoto vašeho — potvr- zujeme. Stalo se — ve čtvrtek po sv. Jiljí [2. září] 1. 1535. (Rukop. č. 93. fol. 41.) 40. 1535, 24. září. (Mezi týmiž.) Markéta skrze přítele svého obviniti jest poručila Dc- rotu Černou, že jest jí na poctivost její vysoce sáhla a jí uhaněla, mluvíc o ní zde i u Hory, že by jí Dorotě tři sta vzíti měla. Žádáno, aby najprvé na poctivosti ochráněna Markéta byla, neb jest k ní přijel Hrubý od Hory a rozmlúval s ní o té ztrátě na místě Markéty, až přišlo k tomu, že jest jemu Dorota ukázala místo, kdež jest byla peníze zakopala, a on s volí její tu jich hledal a našel jest je. I řekl k ní: Hle Doroto, co si mluvila, jináče se našlo. A Dorota že by řéci měla: poněvadž to P. Buoh dáti ráčil, že sú se našly, chci se s ni o to sdóliti. Žádáno za spravedlivé opatření. Oznámeno od přítele Dorotiného: Podle této žaloby nevidí se k tomu nic odpovídati, po- něvadž jest dvoje. Než toho jest Dorota žá- dostiva, aby v tom ve všem před nevěstú svú pokoje užíti mohla. Markéta mluviti dala: Kdyby byla Dorota k ní o to nejezdila a k ni se o to nedomlúvala a jí nenaříkala, jistě žeť by ji Markéta pokoj dala. Nez uplundrovavsi ji a uhaněvši, teprva sama pokoje žádá. Žádáno, aby Dorota oznámila, mluvila-li jest to, čili nemluvila. Dorota porucila ozuámiti, Ze toho žádá a nic jiného, druhé i třetí, aby jí Markéta pokoj dala, a že jí nic dlužna a ničímž povinna není. Oznámeno od úřadu, aby Dorota oznámila, mluvila-li jest o ní čili nemluvila, a že jest tím povinna. Dorota oznámiti jest dala, že se v tom nepamatuje, aby to k ní Markétě mlu- viti jměla, že by jí tři sta vzala, nébrž praví, že jest takové sumy nikdy a jak živa nejměla. Než tak pověděti poručila, že některú kopici majíc, ty jest schovala a jí Markétě místo to ukázala. A potom hledavší jich, nemohla jich
Strana 75
Brod Cesky (1535—1536). 75 nadjíti, ano se jí lecjakés věci, kožich, zbroj, ztrácely. A nacházívala to u Hory a ví dobře, koho jest s sebú v domu mívala. Ale nejsouc tak velmi zlá — dala tomu pokoj. Markéta oznámiti poručila: Přišlo skrze přítele mého, že jest mluveno tři sta na mí- šensko, neb jest Dorota mluvila puoldruhého sta. I rozumělo se její řeči, že na český groš pocítajíce. Avšak to nic na překážku není Markétě. A poněvadž se ještě tomu nerozumí z této řeči, odpírá-li tomu, že jest toho ne- mluvila Dorota. Oznámiti dala Dorota: Jest již mluveno, že se vtom nepamatuje a že jest nikdy tří set neměla. Vedeno svědomí Šimona Vaváka a Petra sklenáře. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lézáme: Poněvadž se z svědkuov neuznává, aby hanéní škodné mělo býti od Doroty Mar- kétě, pravíme, že tu Markétě k ujmě pocti- vosti není a neuznává jse. — Markéta se — odvolává. — Dán v pátek po sv. Matouši [24. září] l. etc. 35. Při tomto orteli nebylo ani napravení ani potvrzení. (Rukop. č. 93. fol. 45.) 41. 1535, 17. prosince. (Mezi Markétou od Hory Ku'ny a Dorotou, švekruší její.) Markéta od Hory Kutný, nevěsta Doroty Černé, sásedy v mésté Brodu Českém, obviniti jest poručila túž Dorotu, poněvadž se to k první při z svědkuo uvedených uka- zuje, že to jest Dorotá připověděla před týmiž svědky, najde-li tu sumu, kterúž jest Dorota schovala, že se chce s Markétou, nevěstou svou, rozděliti o ně. Žádala; aby Dorota ktomu přidržána byla, tomu aby dosti učinila, a což jest Markétě přiříkala, to aby vy- konala. Strana odporní odpovídati nechtěla mluvíc, že se jest žaloby nenadála, žádajíc za odložení do dvú nedělí podle práva. I jest jim odložieno do dvú nedělí. A když přišly dvě neděli, žá- dala táž strana odporní, aby žaloba, kteráž se stala ony minulé dvě neděle, přečtena byla. A po přečtení mluviti dala strana odporní: Poněvadž jse v té žalobě neukazuje a ne- nalézá, z jaké sumy viní, jestliže chtějí, jakž v oné první žalobě jmenovali sú sumu peněžitú, ještě i nyní jmenovati budú, z jaké sumy viní, z jednoboli groše čili z pěti grošuov. A tak když uslyší Dorota, z jaké sumy viněna bude, tehdy chce odpovídati. Puovodní strana oznámiti dala: Kdyby se vinilo z dluhu püjéeného, takt jest, Zef by se suma jmenovati musela. Ale viní se Dorota z přiříkání, což jest přiříkala Markétě. Žádá toho Markéta, ať ona Dorota oznámí, při- říkala-li jest a mluvila-li jest to k nevěstě své, że se s ní chce sdéliti. Pakli odepie tomu, tehdy se promluví, což za potřebu bude. Strana odporní odpovídati nechtěla, mluvíc, že není povinna odpovídati, poněvadž jest ža- loba zatmělá. A tak Dorota promluviti poručila, že jest nižádných jiných peněz nebylo, nežli Dorotiny vlastní. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lézáme: Poněvadž se jest dnes dvě neděle obvinění stalo na Dorotu Černou od Markéty, nevěsty její, z přiříkání některakého o peně- zích, kteréž by Dorota s nevěstou schovati jměly, pravíme, že jest povinna podle práva Dorota zjevně při právě oznámiti, přiříkala-li jest a mluvila-li jest to Dorota Černá, tak jakž jest obviněna. — Strana odporní — se odvolává. Dán v pátek po sv. Marku [8. října] l. etc. XXXV. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme. Act. die Sapientie dei [17. prosince] a. 1535. (Rukop. 6. 93. fol. 43.) 42. 1536, 11. srpna. (Mezi Janem Cihel- ným a Václavem Duśnym o dluh) Jan Ci- helný, súsed náš, domlúval se jest při právě: Poněvadž bylo jest mi na onen čas oznámeno od úřadu, že zde na právě od Matěje krč- máře z Peček, soukupa Václava Dušného, zá- vdavek položen není, než bude přidržán k tomu, aby na právě závazek složen byl, a když bude položen, bude-li kdo chtíti oč se domlúvati, stane se za spravedlivé. Protož poněvadž již jest složen 10*
Brod Cesky (1535—1536). 75 nadjíti, ano se jí lecjakés věci, kožich, zbroj, ztrácely. A nacházívala to u Hory a ví dobře, koho jest s sebú v domu mívala. Ale nejsouc tak velmi zlá — dala tomu pokoj. Markéta oznámiti poručila: Přišlo skrze přítele mého, že jest mluveno tři sta na mí- šensko, neb jest Dorota mluvila puoldruhého sta. I rozumělo se její řeči, že na český groš pocítajíce. Avšak to nic na překážku není Markétě. A poněvadž se ještě tomu nerozumí z této řeči, odpírá-li tomu, že jest toho ne- mluvila Dorota. Oznámiti dala Dorota: Jest již mluveno, že se vtom nepamatuje a že jest nikdy tří set neměla. Vedeno svědomí Šimona Vaváka a Petra sklenáře. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lézáme: Poněvadž se z svědkuov neuznává, aby hanéní škodné mělo býti od Doroty Mar- kétě, pravíme, že tu Markétě k ujmě pocti- vosti není a neuznává jse. — Markéta se — odvolává. — Dán v pátek po sv. Matouši [24. září] l. etc. 35. Při tomto orteli nebylo ani napravení ani potvrzení. (Rukop. č. 93. fol. 45.) 41. 1535, 17. prosince. (Mezi Markétou od Hory Ku'ny a Dorotou, švekruší její.) Markéta od Hory Kutný, nevěsta Doroty Černé, sásedy v mésté Brodu Českém, obviniti jest poručila túž Dorotu, poněvadž se to k první při z svědkuo uvedených uka- zuje, že to jest Dorotá připověděla před týmiž svědky, najde-li tu sumu, kterúž jest Dorota schovala, že se chce s Markétou, nevěstou svou, rozděliti o ně. Žádala; aby Dorota ktomu přidržána byla, tomu aby dosti učinila, a což jest Markétě přiříkala, to aby vy- konala. Strana odporní odpovídati nechtěla mluvíc, že se jest žaloby nenadála, žádajíc za odložení do dvú nedělí podle práva. I jest jim odložieno do dvú nedělí. A když přišly dvě neděli, žá- dala táž strana odporní, aby žaloba, kteráž se stala ony minulé dvě neděle, přečtena byla. A po přečtení mluviti dala strana odporní: Poněvadž jse v té žalobě neukazuje a ne- nalézá, z jaké sumy viní, jestliže chtějí, jakž v oné první žalobě jmenovali sú sumu peněžitú, ještě i nyní jmenovati budú, z jaké sumy viní, z jednoboli groše čili z pěti grošuov. A tak když uslyší Dorota, z jaké sumy viněna bude, tehdy chce odpovídati. Puovodní strana oznámiti dala: Kdyby se vinilo z dluhu püjéeného, takt jest, Zef by se suma jmenovati musela. Ale viní se Dorota z přiříkání, což jest přiříkala Markétě. Žádá toho Markéta, ať ona Dorota oznámí, při- říkala-li jest a mluvila-li jest to k nevěstě své, że se s ní chce sdéliti. Pakli odepie tomu, tehdy se promluví, což za potřebu bude. Strana odporní odpovídati nechtěla, mluvíc, že není povinna odpovídati, poněvadž jest ža- loba zatmělá. A tak Dorota promluviti poručila, že jest nižádných jiných peněz nebylo, nežli Dorotiny vlastní. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lézáme: Poněvadž se jest dnes dvě neděle obvinění stalo na Dorotu Černou od Markéty, nevěsty její, z přiříkání některakého o peně- zích, kteréž by Dorota s nevěstou schovati jměly, pravíme, že jest povinna podle práva Dorota zjevně při právě oznámiti, přiříkala-li jest a mluvila-li jest to Dorota Černá, tak jakž jest obviněna. — Strana odporní — se odvolává. Dán v pátek po sv. Marku [8. října] l. etc. XXXV. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme. Act. die Sapientie dei [17. prosince] a. 1535. (Rukop. 6. 93. fol. 43.) 42. 1536, 11. srpna. (Mezi Janem Cihel- ným a Václavem Duśnym o dluh) Jan Ci- helný, súsed náš, domlúval se jest při právě: Poněvadž bylo jest mi na onen čas oznámeno od úřadu, že zde na právě od Matěje krč- máře z Peček, soukupa Václava Dušného, zá- vdavek položen není, než bude přidržán k tomu, aby na právě závazek složen byl, a když bude položen, bude-li kdo chtíti oč se domlúvati, stane se za spravedlivé. Protož poněvadž již jest složen 10*
Strana 76
76 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: závdavek, a o tom vědomost míti ráčíte, že jest Václav Dušný nebožtíkovi Jakubovi my- dlářovi dlužen zuostal čtyřidceti šest kop míš., o kterýž dluh smlúvu zápisem mezi sebú sú učinili, kterak jest měl ten dluh plniti Václav Jakubovi, ale že jest nižádných peněz ne- vyplnil až posavád. A nebožtík Jakub kšaftem ten dluh poručil k vyupomínání Jiříkovi, strýci svému. A on Jiřík ten dluh zde při právě mně jest mocně dal a na to dání zápis jest mi učiněn. A protož poněvadž zápis Jakuba to světle ukazuje, nevyplnil-li by Vá- clav Dušný kterých peněz na časy v zápisu položené, aby ze vší sumy upomínán byl. Václav Dušný promluviti dal, že jest nikdy od Jakuba ani od jiného žádného ne- byl viněn z nějaké sumy nepoložené, ani z té pokuty, kterouž by na něm míti chtěl Jan Cihelný, aby jemu sumu všecknu povinen byl. A to naň není nikdy právem dovedeno, aby takovou pokutou měl povinen býti komu. Ale kdyby chtěl, mohl by to i ukázati, Ze jest jemu nebožtík Jakub za živnosti své mluvil: Budu-li tě upomínati, dáš mi, a nebudu-li, nedáš. A ta smlúva ukazuje, že jest sobě to pozuostavil, jemu té sumy uleviti, buď jemu ji odpustiti. Spíšeť jest naděje, nežli není, že jest jí jemu odpustil, neb jest ani v kšaftu ne- položil Jakub té sumy ani nižádné pokuty. Jan Cihelný oznámil: Poněvadž jest smlúva zápisem zapsána, nevyplnil-li by kterých peněz Václav, aby byl od toho, komužby o tom Jakub poručil, ze vší sumy upomínán, a k dluhu se přiznal a přiznává. A on ne- božtík všecky dluhy Jiříkovi upomínati po- ručil. — Václav Dušný poručil oznámiti, bez pochyby že se mluví k závdavku složenému, chtěje z něho ten dluh míti. Jan Cihelný oznámil: Aniž toho nižádný neslyšel jest, než mluvím, aby Václav byl k tomu přidržán, po- něvadž jest podle smlüvy na časy položené peněz nekladl, suma zouplna aby složena jsúc mně dána za ten dluh byla. Václav oznámiti poručil: Však ráčíte vč- domost míti, že jsem musel statek prodati, aby tu věřitelé jeho své dluhy spravedlivé našli, poněvadž jest neměl čím platiti. A smlúva ta ukazuje a jest upevněna zápisem, aby k statku hledíno bylo a na statku aby táž suma nalezena byla. A statek zaprodaný před rukami, kterýž podle. trhu na roky má soukup platiti, muože se ten tu dluh nadjíti, neb tak zápis ukazuje. Než o závdavku ráčíte vědomost míti, že jsem já zápis jměl, puojčivše Václavovi s volí vaší čtyřidceti kop míš. vzal, jakož tak sem učinil a čtyřidceti kop m. dluhu svého sobě sem vzal. A ten zápis jest zrušený, neb jest nižádný zápisu, aby k závdavku měl hle- děti, neměl jedné já. A to se dálo tejž zápis v radě. A tak Jakuba mydláře jest, na statek aby patření jměl, ježto kdyby zápisu na zá- vdavek nebylo, tím zápisem Jakuba závdavek podle práva nemohl by hyndrován býti, zvláště že jse véritelóm suma po závdavku na statku nachází, nébrZ drahné více zuostává. A on by proti tomu nebyl, aby ten dluh z toho statku, kterýž jest prodal, neměl se plniti. Než vždy tak praví, že tou vší sumou po- vinen není. Jan Cihelný oznámil: Jest přílišná vej- mluva, že by nic nerad za ten dluh Václav dal, kdyby na jeho vóli bylo, ale že jest na sebe zápis učinil s pokutú. Nechť to ukáže, co jest svému věřiteli vyplnil. Ukáže-li, toho užije. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lézáme: Poněvadž se to zřetedlně nalézá z kšaftu Jakuba mydláře, že jest on Jakub prve a dřéve drahně nedělí umřel, nežli jest podle smlúvy té, kterúž jest Jakub s Václavem Dušným o XLVI k. m. učinil, čas peněz po- ložení Václavovi přišel, a nižádný po témž Jakubovi Václava Dušného při právě z peněz buď zadržalých anebo ze vší sumy nevinil jest a právem nic naň dovedeno není, pravíme: Poněvadž jest Václav Dušný statek prodal z příčiny nejvíce, aby jeho věřitelé tu své dJjuhby spravedlivé ua témž statku nadjíti mohli,
76 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: závdavek, a o tom vědomost míti ráčíte, že jest Václav Dušný nebožtíkovi Jakubovi my- dlářovi dlužen zuostal čtyřidceti šest kop míš., o kterýž dluh smlúvu zápisem mezi sebú sú učinili, kterak jest měl ten dluh plniti Václav Jakubovi, ale že jest nižádných peněz ne- vyplnil až posavád. A nebožtík Jakub kšaftem ten dluh poručil k vyupomínání Jiříkovi, strýci svému. A on Jiřík ten dluh zde při právě mně jest mocně dal a na to dání zápis jest mi učiněn. A protož poněvadž zápis Jakuba to světle ukazuje, nevyplnil-li by Vá- clav Dušný kterých peněz na časy v zápisu položené, aby ze vší sumy upomínán byl. Václav Dušný promluviti dal, že jest nikdy od Jakuba ani od jiného žádného ne- byl viněn z nějaké sumy nepoložené, ani z té pokuty, kterouž by na něm míti chtěl Jan Cihelný, aby jemu sumu všecknu povinen byl. A to naň není nikdy právem dovedeno, aby takovou pokutou měl povinen býti komu. Ale kdyby chtěl, mohl by to i ukázati, Ze jest jemu nebožtík Jakub za živnosti své mluvil: Budu-li tě upomínati, dáš mi, a nebudu-li, nedáš. A ta smlúva ukazuje, že jest sobě to pozuostavil, jemu té sumy uleviti, buď jemu ji odpustiti. Spíšeť jest naděje, nežli není, že jest jí jemu odpustil, neb jest ani v kšaftu ne- položil Jakub té sumy ani nižádné pokuty. Jan Cihelný oznámil: Poněvadž jest smlúva zápisem zapsána, nevyplnil-li by kterých peněz Václav, aby byl od toho, komužby o tom Jakub poručil, ze vší sumy upomínán, a k dluhu se přiznal a přiznává. A on ne- božtík všecky dluhy Jiříkovi upomínati po- ručil. — Václav Dušný poručil oznámiti, bez pochyby že se mluví k závdavku složenému, chtěje z něho ten dluh míti. Jan Cihelný oznámil: Aniž toho nižádný neslyšel jest, než mluvím, aby Václav byl k tomu přidržán, po- něvadž jest podle smlüvy na časy položené peněz nekladl, suma zouplna aby složena jsúc mně dána za ten dluh byla. Václav oznámiti poručil: Však ráčíte vč- domost míti, že jsem musel statek prodati, aby tu věřitelé jeho své dluhy spravedlivé našli, poněvadž jest neměl čím platiti. A smlúva ta ukazuje a jest upevněna zápisem, aby k statku hledíno bylo a na statku aby táž suma nalezena byla. A statek zaprodaný před rukami, kterýž podle. trhu na roky má soukup platiti, muože se ten tu dluh nadjíti, neb tak zápis ukazuje. Než o závdavku ráčíte vědomost míti, že jsem já zápis jměl, puojčivše Václavovi s volí vaší čtyřidceti kop míš. vzal, jakož tak sem učinil a čtyřidceti kop m. dluhu svého sobě sem vzal. A ten zápis jest zrušený, neb jest nižádný zápisu, aby k závdavku měl hle- děti, neměl jedné já. A to se dálo tejž zápis v radě. A tak Jakuba mydláře jest, na statek aby patření jměl, ježto kdyby zápisu na zá- vdavek nebylo, tím zápisem Jakuba závdavek podle práva nemohl by hyndrován býti, zvláště že jse véritelóm suma po závdavku na statku nachází, nébrZ drahné více zuostává. A on by proti tomu nebyl, aby ten dluh z toho statku, kterýž jest prodal, neměl se plniti. Než vždy tak praví, že tou vší sumou po- vinen není. Jan Cihelný oznámil: Jest přílišná vej- mluva, že by nic nerad za ten dluh Václav dal, kdyby na jeho vóli bylo, ale že jest na sebe zápis učinil s pokutú. Nechť to ukáže, co jest svému věřiteli vyplnil. Ukáže-li, toho užije. Tu my purgmistr — Brodu Č. — na- lézáme: Poněvadž se to zřetedlně nalézá z kšaftu Jakuba mydláře, že jest on Jakub prve a dřéve drahně nedělí umřel, nežli jest podle smlúvy té, kterúž jest Jakub s Václavem Dušným o XLVI k. m. učinil, čas peněz po- ložení Václavovi přišel, a nižádný po témž Jakubovi Václava Dušného při právě z peněz buď zadržalých anebo ze vší sumy nevinil jest a právem nic naň dovedeno není, pravíme: Poněvadž jest Václav Dušný statek prodal z příčiny nejvíce, aby jeho věřitelé tu své dJjuhby spravedlivé ua témž statku nadjíti mohli,
Strana 77
Brod Cesky (1536—1537). 71 jest povinen Jan Cihelný o to k témuž statku patření míti. — Jan Cihelný se — odvolává. Dán v pátek po sv. Jakubu [28. července] l. etc. XXXVI. Tu my — ortele tohoto vašeho — po- tvrzujeme. Stalo se v pátek po sv. Vavřinci [11. srpna] l. 1536. (Rukop. č. 93. fol. 45.) 43. 1537, 16. ledna. (Mezi Janem synem Štěpána tesaře, a Machem koželuhem o nářek.) Jan mluviti jest dal při právě: Jakož Jan Ci helný na místě Macha koželuha zde před prá- vem o mně naříkal slovy neduovodnymi, Ze | bych nebyl hoden za svědka přijat býti a že bych byl pankart, protož to, což jest koliveč zde o mně mluveno, na místě Macha od Jana Cibelného, nebojim se toho bohdá, aby to pravé bylo; žádal, aby se to při právě uká- zalo, poněvadž jest zjevně při právě mluveno. Mach koželuh oznámiti poručil, že není k této žalobě povinen odpovídati, leč jemu to z práva s vejhradou práva vrchního nalezeno bude, a to z příčiny takové, že ta pře o duom není právem podělena, ale jest od též pře i od svědkuov puštěno. Neb kdyby se jmělo na túž při a k této žalobě odpovídati, mobla by ona pře, od níž jest puštěno, zase se navrátiti, ježto již jest na místě a od ní jest i od svědkuo puštěno skrze pana Adama. A také nejsou svědkové ani pře právem vážena, ale smlúvou anebo čímžkoli své jest místo vzala. A také Jan Štěpánů maje při právě po strafování ve dvú nedělích postaven býti od pana Adama, nebyl jest postaven, z těch příčin není povi- nen na túž žalobu odpovidati. Jan ozndmiti dal, kdyby toho bylo žádáno, byl by postaven, ale není ani za právo, aby svědkové po vy- hlášení zase jměli postavováni býti, neb jest prve byl k svědomí podle práva připraven, a nyní stoje žádá, aby to, což jest o něm mlu- veno, bylo ukázáno, a to což jest mluveno o Janovi, toho vašim milostem z manualu vej- pis posíláme. Tu my purgmistr nalézáme: Poněvadž ta pře, k kteréž Jan Štěpánuo k svě- domí podle práva připraven byl jest, své místo smlúvou vzala jest a táž pře se nezdvihá, a on Jan Štěpánuov při oné pře vedení jsa svěd- kem, narčen jest, pravíme: poněvadž Jan po své poctivosti stojí, že jest jemu Mach na tuto žalobu o nářek povinen odpovídati. A což jest dal mluviti, to pravé činiti ve dvú nedě- lích. Mach koželuh — se odvolává. Dán v pátek po sv. Ondřeji ap. [!. prosince] 1. sc XXXVI. Tu my — ortele vašeho potvrzujeme. Stalo se v úterý před sv. Antonínem [1!6. ledna] l. 1537. (Rukop. č. 93 fol. 47.) 44. 1537, 16. února. (Mezi Vojtěchem sla- dovníkem a Jakubem Mělnickým o odpovídání.) Vojtěch sladovník, soused náš, obviniti při právě poručil Jakuba Mělnického, také súseda našeho, kterak jsúce spolu s některými přátely na pití u Jana Třebického, tu jest odešel od nich Jakub Mělnický, však nevěděli kde; a potom Vojtěch napivše se, s přátely šli jsou do- muo a jsúce již doma, zdálo se jest jemu do pokoje svého jíti; kdež sám s manželkú svú a s dítkami svými obývání a odpočihutí noční mívá; a všedše tam, tu jest vtémž pokoji na- šel Jakuba Mělnického zamčeného, ježto taková věc jest nenáležitá, jeden s jedním jda na ně- jaký kvas, aby od něho jměl odjíti a potom v jeho duom do jeho pokojuov mocně vcházeti, nébrž není to věc ani sousedská. A protož z té věci viní Vojtěch Jakuba a toho při právě žádá, aby zjevně oznámil, byl-li jest v tom pokoji čili nebyl a co jest s tím myslil, anebo aby zjevně odepřel, a kteraká jest jemu toho byla potřeba. Jakub Mělnický poručil při právě oznámiti, že není nic povinen na tuto žalobu odpovídati z příčiny takové, že jeden stoje před právem, má oznámiti světle a zjevně, z čeho viní vedle psaného práva. Ale tuto se obviňuje z jakés věci zatmělé, toliko byl-li jest v pokoji Jakub a co jest tam dělal, ježto ráčíte znáti, žeť lidé k lidem i nočně chodívají i do jejich pokojuov. A protož chceli světle oznámiti před právem, nedotazuje se z čeho viní, tehdy Jakub vezma radu s přátely, pokůdž by náleželo, chtěl by odpověď dáti, a jináče
Brod Cesky (1536—1537). 71 jest povinen Jan Cihelný o to k témuž statku patření míti. — Jan Cihelný se — odvolává. Dán v pátek po sv. Jakubu [28. července] l. etc. XXXVI. Tu my — ortele tohoto vašeho — po- tvrzujeme. Stalo se v pátek po sv. Vavřinci [11. srpna] l. 1536. (Rukop. č. 93. fol. 45.) 43. 1537, 16. ledna. (Mezi Janem synem Štěpána tesaře, a Machem koželuhem o nářek.) Jan mluviti jest dal při právě: Jakož Jan Ci helný na místě Macha koželuha zde před prá- vem o mně naříkal slovy neduovodnymi, Ze | bych nebyl hoden za svědka přijat býti a že bych byl pankart, protož to, což jest koliveč zde o mně mluveno, na místě Macha od Jana Cibelného, nebojim se toho bohdá, aby to pravé bylo; žádal, aby se to při právě uká- zalo, poněvadž jest zjevně při právě mluveno. Mach koželuh oznámiti poručil, že není k této žalobě povinen odpovídati, leč jemu to z práva s vejhradou práva vrchního nalezeno bude, a to z příčiny takové, že ta pře o duom není právem podělena, ale jest od též pře i od svědkuov puštěno. Neb kdyby se jmělo na túž při a k této žalobě odpovídati, mobla by ona pře, od níž jest puštěno, zase se navrátiti, ježto již jest na místě a od ní jest i od svědkuo puštěno skrze pana Adama. A také nejsou svědkové ani pře právem vážena, ale smlúvou anebo čímžkoli své jest místo vzala. A také Jan Štěpánů maje při právě po strafování ve dvú nedělích postaven býti od pana Adama, nebyl jest postaven, z těch příčin není povi- nen na túž žalobu odpovidati. Jan ozndmiti dal, kdyby toho bylo žádáno, byl by postaven, ale není ani za právo, aby svědkové po vy- hlášení zase jměli postavováni býti, neb jest prve byl k svědomí podle práva připraven, a nyní stoje žádá, aby to, což jest o něm mlu- veno, bylo ukázáno, a to což jest mluveno o Janovi, toho vašim milostem z manualu vej- pis posíláme. Tu my purgmistr nalézáme: Poněvadž ta pře, k kteréž Jan Štěpánuo k svě- domí podle práva připraven byl jest, své místo smlúvou vzala jest a táž pře se nezdvihá, a on Jan Štěpánuov při oné pře vedení jsa svěd- kem, narčen jest, pravíme: poněvadž Jan po své poctivosti stojí, že jest jemu Mach na tuto žalobu o nářek povinen odpovídati. A což jest dal mluviti, to pravé činiti ve dvú nedě- lích. Mach koželuh — se odvolává. Dán v pátek po sv. Ondřeji ap. [!. prosince] 1. sc XXXVI. Tu my — ortele vašeho potvrzujeme. Stalo se v úterý před sv. Antonínem [1!6. ledna] l. 1537. (Rukop. č. 93 fol. 47.) 44. 1537, 16. února. (Mezi Vojtěchem sla- dovníkem a Jakubem Mělnickým o odpovídání.) Vojtěch sladovník, soused náš, obviniti při právě poručil Jakuba Mělnického, také súseda našeho, kterak jsúce spolu s některými přátely na pití u Jana Třebického, tu jest odešel od nich Jakub Mělnický, však nevěděli kde; a potom Vojtěch napivše se, s přátely šli jsou do- muo a jsúce již doma, zdálo se jest jemu do pokoje svého jíti; kdež sám s manželkú svú a s dítkami svými obývání a odpočihutí noční mívá; a všedše tam, tu jest vtémž pokoji na- šel Jakuba Mělnického zamčeného, ježto taková věc jest nenáležitá, jeden s jedním jda na ně- jaký kvas, aby od něho jměl odjíti a potom v jeho duom do jeho pokojuov mocně vcházeti, nébrž není to věc ani sousedská. A protož z té věci viní Vojtěch Jakuba a toho při právě žádá, aby zjevně oznámil, byl-li jest v tom pokoji čili nebyl a co jest s tím myslil, anebo aby zjevně odepřel, a kteraká jest jemu toho byla potřeba. Jakub Mělnický poručil při právě oznámiti, že není nic povinen na tuto žalobu odpovídati z příčiny takové, že jeden stoje před právem, má oznámiti světle a zjevně, z čeho viní vedle psaného práva. Ale tuto se obviňuje z jakés věci zatmělé, toliko byl-li jest v pokoji Jakub a co jest tam dělal, ježto ráčíte znáti, žeť lidé k lidem i nočně chodívají i do jejich pokojuov. A protož chceli světle oznámiti před právem, nedotazuje se z čeho viní, tehdy Jakub vezma radu s přátely, pokůdž by náleželo, chtěl by odpověď dáti, a jináče
Strana 78
78 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: není povinen odpovídati, leč jemu to z práva s vyhradou práva vrchního nalezeno bude. Tu my purgmistr — nalézáme : Poněvadž v obvinění, kteréž se stalo od Vojtěcha na Jakuba, uznává se při právě zadosti býti žaloby, pravíme, že jest Jakub Mělnický povinen před právem na takovú žalobu odpovídati, z čehož jest obviněn, a to ve dvú nedělích pořád od ortele řčení zběhlých. Jakub Mělnický — se odvolává. Dán V první středu postní [14. února] sc XXXVII". Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Stalo se v první pátek v postu [16. února] l. 1537. (Rukop. č. 93 fol. 51.) 45. 1537, 5. dubna. (Mezi Adamem Śvi- tdkem mna místě poddaného jeho a Václavem sladovníkem.) Pan Adam Sviták oznámiti ráčil, jakož sem žádal, abyšte mi práva útrpného přáli a je pustili na tohoto sladovníka z pří- činy vám vědomé, a o té ztrátě, kteráž se jest stala podaného mého manželky, máteři její, okolo sumy puol páta sta kop m., pokudž jest o tom zpráva dána, k čemuž se jest při- znal a z toho na něho se vina uznává. Václav sladovník oznámiti dal, že žádá vedle své ne- viny zachován býti, a vedle připsání pana Trčky aby jemu jakožto podaný vydán byl. Pan Adam Sviták oznámiti ráčil: list, kterýž jest od p. Trčky, jest v tom listu, že jest pánu dal zprávu, že z domnění sedí; však ráčíte v paměti míti, že jse jest on k tomuto při- znal, že jest nad tú komorú, z kteréž táž suma jest vzata, špalíky nějaké řezal. A po- tom bylo jest tam vysíláno a nebylo nalezeno žádného znamení, aby měl co tu řezati. Druhé přiznal se jest, že jest jímu u hvozdu vyko- pal, musilé jest to proto učiniti, aby takovú sumu vzatú schoval. Třetí, když truhlici na- lezli, z kteréž ty peníze vzaty, našedše jeden druhému řekl, mlč, nech ji tu. A tak přes to není naň více potřebí ukazovati, ježto takový podezřelý a uznalý v příčině nemá jemu vě- řeno býti, žádajíce útrpného práva. Václav sladovník oznámiti dal, že se jest nikdy zde k tomu neznal, aby jměl jaké špalíky na té komoře řezati toho času, když se ta ztráta stala. Také že se jest nikdy k tomu neznal, aby jměl jakúů jámu kopati k té ztrátě, a toho se ničímž neukáže. Třetí, že jest ani při tom nebyl, když jest táž truhlice nalezena byla, jakož jsou jiní z toho byli dva viněni, a ni- žádný z domnění samého a ne z světlého ukázání nemá outrpným právem trápen býti, žádaje vedle svobodného zachování býti práv. Pan Adam Sviták oznámiti ráčil poručiti, že jest tato výmluva jalová, a na tom toliko se stojí, že na něho není ukázáno o té ztrátě, ježto lidé po příčinách k svému přicházejí a příčina jest uznalá, a tak dělí se daleko od domnění, an někdy mnohej mluví, že vinen není, ale když jse útrpností přistúpí, tehdy se pozná, nébrž i to se přihází, že po domnění lidé přicházejí k svému. Tuto pak příčina jistá a shledaná; jeho samo přiznání jest nade všeckno prokázání, ježto není potřebí nadto vice ukazovati, neb mnohej moll by jednomu škodu učině a statek pobera, chtěl by zapříti a tím se vymlúvati, aby naň ukazováno bylo, ježto se to nemuože trefiti; žídaje vedle již oznámeného jeho samého přiznání práva útrp- ného pušténí. Václav oznámiti dal, že jest nikdy k tomu se, z čehož pán viniti ráčí, zde neznal, a ten soused, u něhož byl, to by vy- znati mohl, że jest on přitom hledání té truh- lice nebyl a jámy žádné nedělal pro túž ztrátu, ale pro svú potřebu a to velmi malú, a nic se naň toho neukáže. A toho se při ni- žádném právě nepřihází, aby v jedné při dva řečníci býti jměli, jako v této při. Tu my purg- mistr Brodu Č. —- nalézáme: Poněvadž právo jest, že jeden skrze vytazování a domnění ne hned trápen býti má mučením, ale toliko ti obžalováni jsúce, v zavinění byli by v pode- zření, trápení bývají, a jinde opět obžalovaný víry hodný a jména dobrého raději má dopu- štěn býti k obránění své cti, těla i zboží, nežli by jiněl přemožen býti od žalobce svého: pravíme, že jest on Václav povinen vedle práva přísahou, kteráž jemu z práva nalezena
78 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: není povinen odpovídati, leč jemu to z práva s vyhradou práva vrchního nalezeno bude. Tu my purgmistr — nalézáme : Poněvadž v obvinění, kteréž se stalo od Vojtěcha na Jakuba, uznává se při právě zadosti býti žaloby, pravíme, že jest Jakub Mělnický povinen před právem na takovú žalobu odpovídati, z čehož jest obviněn, a to ve dvú nedělích pořád od ortele řčení zběhlých. Jakub Mělnický — se odvolává. Dán V první středu postní [14. února] sc XXXVII". Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Stalo se v první pátek v postu [16. února] l. 1537. (Rukop. č. 93 fol. 51.) 45. 1537, 5. dubna. (Mezi Adamem Śvi- tdkem mna místě poddaného jeho a Václavem sladovníkem.) Pan Adam Sviták oznámiti ráčil, jakož sem žádal, abyšte mi práva útrpného přáli a je pustili na tohoto sladovníka z pří- činy vám vědomé, a o té ztrátě, kteráž se jest stala podaného mého manželky, máteři její, okolo sumy puol páta sta kop m., pokudž jest o tom zpráva dána, k čemuž se jest při- znal a z toho na něho se vina uznává. Václav sladovník oznámiti dal, že žádá vedle své ne- viny zachován býti, a vedle připsání pana Trčky aby jemu jakožto podaný vydán byl. Pan Adam Sviták oznámiti ráčil: list, kterýž jest od p. Trčky, jest v tom listu, že jest pánu dal zprávu, že z domnění sedí; však ráčíte v paměti míti, že jse jest on k tomuto při- znal, že jest nad tú komorú, z kteréž táž suma jest vzata, špalíky nějaké řezal. A po- tom bylo jest tam vysíláno a nebylo nalezeno žádného znamení, aby měl co tu řezati. Druhé přiznal se jest, že jest jímu u hvozdu vyko- pal, musilé jest to proto učiniti, aby takovú sumu vzatú schoval. Třetí, když truhlici na- lezli, z kteréž ty peníze vzaty, našedše jeden druhému řekl, mlč, nech ji tu. A tak přes to není naň více potřebí ukazovati, ježto takový podezřelý a uznalý v příčině nemá jemu vě- řeno býti, žádajíce útrpného práva. Václav sladovník oznámiti dal, že se jest nikdy zde k tomu neznal, aby jměl jaké špalíky na té komoře řezati toho času, když se ta ztráta stala. Také že se jest nikdy k tomu neznal, aby jměl jakúů jámu kopati k té ztrátě, a toho se ničímž neukáže. Třetí, že jest ani při tom nebyl, když jest táž truhlice nalezena byla, jakož jsou jiní z toho byli dva viněni, a ni- žádný z domnění samého a ne z světlého ukázání nemá outrpným právem trápen býti, žádaje vedle svobodného zachování býti práv. Pan Adam Sviták oznámiti ráčil poručiti, že jest tato výmluva jalová, a na tom toliko se stojí, že na něho není ukázáno o té ztrátě, ježto lidé po příčinách k svému přicházejí a příčina jest uznalá, a tak dělí se daleko od domnění, an někdy mnohej mluví, že vinen není, ale když jse útrpností přistúpí, tehdy se pozná, nébrž i to se přihází, že po domnění lidé přicházejí k svému. Tuto pak příčina jistá a shledaná; jeho samo přiznání jest nade všeckno prokázání, ježto není potřebí nadto vice ukazovati, neb mnohej moll by jednomu škodu učině a statek pobera, chtěl by zapříti a tím se vymlúvati, aby naň ukazováno bylo, ježto se to nemuože trefiti; žídaje vedle již oznámeného jeho samého přiznání práva útrp- ného pušténí. Václav oznámiti dal, že jest nikdy k tomu se, z čehož pán viniti ráčí, zde neznal, a ten soused, u něhož byl, to by vy- znati mohl, że jest on přitom hledání té truh- lice nebyl a jámy žádné nedělal pro túž ztrátu, ale pro svú potřebu a to velmi malú, a nic se naň toho neukáže. A toho se při ni- žádném právě nepřihází, aby v jedné při dva řečníci býti jměli, jako v této při. Tu my purg- mistr Brodu Č. —- nalézáme: Poněvadž právo jest, že jeden skrze vytazování a domnění ne hned trápen býti má mučením, ale toliko ti obžalováni jsúce, v zavinění byli by v pode- zření, trápení bývají, a jinde opět obžalovaný víry hodný a jména dobrého raději má dopu- štěn býti k obránění své cti, těla i zboží, nežli by jiněl přemožen býti od žalobce svého: pravíme, že jest on Václav povinen vedle práva přísahou, kteráž jemu z práva nalezena
Strana 79
Brod Cesky (1537). 79 bude, se očistiti ve dvi nedělích pořád zběh- lych od ortele rčení, že tím, z čehož jest ob- viněn, vinen není. Adam Sviták — se odvolává. Dán v pátek před Přenesením sv. Václava [2. března] 1. oc XXXVII®. Tu my — ortel tento takto napravujem : Poněvadž v domu a vko- more zaviené pod bezpelenstvim a právem ta se jest příhoda stala, že vrch komory prolou- pán jest, a peníze jsou páně Adama Svitáka kmetičně pobrány, a taková příhoda má jmíti čas prodlený, aby jse spravedlivě vybledati mohla, buď po příčinách aneb po svědomí: i z těch příčin ti, kdož jsou v tom domnění, mají na bezpečné rukojmí vzati býti a z těch rukojmí nemají zpuostěni býti za tři měsíce pořád zběhlé. A tu v tom času, bude-li co buď na něho na Václava sladovníka aneb na koho jiného uptáno a provedeno, máte se v tom k každému k takovému podle práva spravedlivě zachovati. Pakliby v tom času nic se toho nenalezlo a provedeno nebylo, toho rukojemství prázden aneb prázdni býti mají. Však tomu, komuž se jest škoda stala, právo se nezavird, aby po té škodě ptáti se neměl. Actum f. V. posts. Ambrosium [5. dubna] 1537. (Rukop. č. 93 fol. 50.) 46. 1537, 7. dubna. (Mezi Dorotou, ně- kdy Jiříka mydláře manžeků, a Petrem Bo- sákem a Martinem pekařem z Prahy o kšaft.) Dorota, manželka nebožtíka Jiříka mydláře, před právem přistojíc s poručníky svými od téhož Jiříka ustanovenými žádati poručila po přečtení kšaftu, kterejž tejž Jiřík nebožtík učinil, manžel její, aby tvrzen byl. Ale strana odporní Petr Bosák, z Prahy súsed, s Marti- nem pekařem, švagrem svým, též súsedem v Praze, žádali při právě, aby ten kšaft tvrzen nebyl, oznamujíce, že jest mohl Jiřík mydlář nebožtík, strýc Jakuba mydláře neboztika, o svém statku toliko kšaftovati, ale což jest tu cizého, o tom jest nemohl nižádným oby- čejem kšaftovati, táhnúce jse na spravedlnost a na díl matky své a děda svého Jakuba be- dnáře nebožtíka spravedlnost, že by tu své spravedlnosti zanechali, a matka že jest dílu svého nevzala a vybyta nebyla, toho doliču- jíce, že jim jakožto dědicóm též spravedlnosti v tom statku náležejí. Jest dáno místo kšaftu a tvrzen jest, však oznámeno stranám po tvr- zení, bude-li se kdo chtíti domlúvati při právě oč, má se každému za spravedlivé státi. A jest kšaft takový, že jest všecken statek Jiřík mocně poručil manželce své s dítkami, kte- rýchž tré jest. Dorota promluviti dala, že není povinna na takovú žalobu odpovídati z pří- činy, že na větším díle není statku držitelkyně Dorota, ale jest jeho odkázaného na díle vět- ším skrze Jiříka nebožtíka sirotkuom, dítkám po něm pozuostalým. Odporní strana mluvila jest: však se nepotahujeme na díly sirotkuov zuostalých po Jiříkovi mydláři nebožtíku, ale po přátelích našich, po matce a dědu našem. Dorota žádati poručila, aby se ten zápis pře- četl, zadání a zmocnění od Markéty bednářky, nebožky manželky Jakuba mydláře nebožtíka. Jest čten, a po přečtení promluviti jest dala: poněvadž na onen čas od osob těchto podobné jest obvinění bylo na Jiříka nebožtíka o túž věc a o statek, kterýž jest Jakub mydlář ne- božtík poručil mocně a kšaftem dal témuž ne- božtíku za živnosti jeho Jiříkovi, strýci svému, jakož jest o toi apellací učiněna byla, a vrch- nost príva potvrdila jest téhož kšaftu Jakuba nebožtíka, neb jest bylo jeho a jemu dáno, mohl své dáti komu chtěl, jakož jest Jiříkovi, strýci svému, dal. A Jiřík nebožtík kšaft řádný jest učinil a statek svůj dědičný dal jest Do- rotě, manželce své, a dítkám svým. Jíž by bylo cos nového, aby o túž opět věc ortelováno býti jmělo. Neb po témž orteli od vrchnosti přineseném, když sou zápis ten čtený slyšeli, že jest žádala Markéta nebožka statek svůj veSkeren Jakubovi mydláři, manželu svému nebožtíku, majíc sobě stání uložené ve dvú nedělích, nestáli jsou, ale od práva jsou ustou- pili. A oznámil zde Petr, že jest s jinými přá- teli svými o tom zápisu nikdy nevěděl. A před právem nic neukazují, aby někdy matka Pe-
Brod Cesky (1537). 79 bude, se očistiti ve dvi nedělích pořád zběh- lych od ortele rčení, že tím, z čehož jest ob- viněn, vinen není. Adam Sviták — se odvolává. Dán v pátek před Přenesením sv. Václava [2. března] 1. oc XXXVII®. Tu my — ortel tento takto napravujem : Poněvadž v domu a vko- more zaviené pod bezpelenstvim a právem ta se jest příhoda stala, že vrch komory prolou- pán jest, a peníze jsou páně Adama Svitáka kmetičně pobrány, a taková příhoda má jmíti čas prodlený, aby jse spravedlivě vybledati mohla, buď po příčinách aneb po svědomí: i z těch příčin ti, kdož jsou v tom domnění, mají na bezpečné rukojmí vzati býti a z těch rukojmí nemají zpuostěni býti za tři měsíce pořád zběhlé. A tu v tom času, bude-li co buď na něho na Václava sladovníka aneb na koho jiného uptáno a provedeno, máte se v tom k každému k takovému podle práva spravedlivě zachovati. Pakliby v tom času nic se toho nenalezlo a provedeno nebylo, toho rukojemství prázden aneb prázdni býti mají. Však tomu, komuž se jest škoda stala, právo se nezavird, aby po té škodě ptáti se neměl. Actum f. V. posts. Ambrosium [5. dubna] 1537. (Rukop. č. 93 fol. 50.) 46. 1537, 7. dubna. (Mezi Dorotou, ně- kdy Jiříka mydláře manžeků, a Petrem Bo- sákem a Martinem pekařem z Prahy o kšaft.) Dorota, manželka nebožtíka Jiříka mydláře, před právem přistojíc s poručníky svými od téhož Jiříka ustanovenými žádati poručila po přečtení kšaftu, kterejž tejž Jiřík nebožtík učinil, manžel její, aby tvrzen byl. Ale strana odporní Petr Bosák, z Prahy súsed, s Marti- nem pekařem, švagrem svým, též súsedem v Praze, žádali při právě, aby ten kšaft tvrzen nebyl, oznamujíce, že jest mohl Jiřík mydlář nebožtík, strýc Jakuba mydláře neboztika, o svém statku toliko kšaftovati, ale což jest tu cizého, o tom jest nemohl nižádným oby- čejem kšaftovati, táhnúce jse na spravedlnost a na díl matky své a děda svého Jakuba be- dnáře nebožtíka spravedlnost, že by tu své spravedlnosti zanechali, a matka že jest dílu svého nevzala a vybyta nebyla, toho doliču- jíce, že jim jakožto dědicóm též spravedlnosti v tom statku náležejí. Jest dáno místo kšaftu a tvrzen jest, však oznámeno stranám po tvr- zení, bude-li se kdo chtíti domlúvati při právě oč, má se každému za spravedlivé státi. A jest kšaft takový, že jest všecken statek Jiřík mocně poručil manželce své s dítkami, kte- rýchž tré jest. Dorota promluviti dala, že není povinna na takovú žalobu odpovídati z pří- činy, že na větším díle není statku držitelkyně Dorota, ale jest jeho odkázaného na díle vět- ším skrze Jiříka nebožtíka sirotkuom, dítkám po něm pozuostalým. Odporní strana mluvila jest: však se nepotahujeme na díly sirotkuov zuostalých po Jiříkovi mydláři nebožtíku, ale po přátelích našich, po matce a dědu našem. Dorota žádati poručila, aby se ten zápis pře- četl, zadání a zmocnění od Markéty bednářky, nebožky manželky Jakuba mydláře nebožtíka. Jest čten, a po přečtení promluviti jest dala: poněvadž na onen čas od osob těchto podobné jest obvinění bylo na Jiříka nebožtíka o túž věc a o statek, kterýž jest Jakub mydlář ne- božtík poručil mocně a kšaftem dal témuž ne- božtíku za živnosti jeho Jiříkovi, strýci svému, jakož jest o toi apellací učiněna byla, a vrch- nost príva potvrdila jest téhož kšaftu Jakuba nebožtíka, neb jest bylo jeho a jemu dáno, mohl své dáti komu chtěl, jakož jest Jiříkovi, strýci svému, dal. A Jiřík nebožtík kšaft řádný jest učinil a statek svůj dědičný dal jest Do- rotě, manželce své, a dítkám svým. Jíž by bylo cos nového, aby o túž opět věc ortelováno býti jmělo. Neb po témž orteli od vrchnosti přineseném, když sou zápis ten čtený slyšeli, že jest žádala Markéta nebožka statek svůj veSkeren Jakubovi mydláři, manželu svému nebožtíku, majíc sobě stání uložené ve dvú nedělích, nestáli jsou, ale od práva jsou ustou- pili. A oznámil zde Petr, že jest s jinými přá- teli svými o tom zápisu nikdy nevěděl. A před právem nic neukazují, aby někdy matka Pe-
Strana 80
80 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z urchivu města Prahy: trova někoho z jaké spravedlnosti upomínati z toho statku jměla, anebo že jest jim ji po- ručila ; a moci nižádné nepokazují k takovému upomínání, neb jest tomu let mnoho; jestližeť jest tu co náležitého bylo matce Petrově, v těch létech bez pochyby vyplněno jest, neb jest musil nebožtík Jakub bednář dlužný býti, po- něvadž jest v kšaftu položil, zuostalo-li by co po dluzích. A protož Dorota žádá při právě, aby jí o to pokoj dán byl, a že ona ničímž není tímto povinna. Strana odporní mluvila jest, ukáže-li se to, že jest matka naše svuoj díl odtud vzala anebo že jest tu nic nezuo- stalo po dědu našem Jakubovi bednáři nebož- tíku, dá se na to odpověď. A také pře není nižádná o kšaft Jakuba mydláře nebožtíka, ale jest pře o spravedlivost děda a matky, že jest o tom nemohl Jiřík mydlář kšaftovati, abychom k ní mohli přijíti jakožto dědicové. Dorota oznámiti dala: však by tu úřadem muselo sjíti, kdyby se měli dopúštěti zápisuóv dělati a v knihy psáti na spravedlivosti lidské nevypl- něné, než že sú tu uznati museli, že jest po nebožtíku nemnoho Jakubovi bednáři zuostalo, anebo měla-li jest tu co matka Petrova, to jest jí dáno. I jest dopuštěno zápisu, že ne- božka Markéta Jakubovi, mydláři nebožtíku, svú všicknu spravedlivost dala a jeho za moc- ného hospodáře, jakž zápis světle ukazuje, do svého tehdy a ne do cizého jest přijala. | Žá- dajíc, aby jí Dorotě pokoj dán byl; než chtějí-li koho z jaké spravedlivosti viniti, že to proti Dorotě není. Strana odporní mluvila: kdyby pak tomu více let bylo nežli jest, to nic na škodu není, neb se jesí taková spravedlnost nepromlčela a promlčeti se nemuože. A poně- vadž ničím se neukazuje, z čehož se viní, aby mělo vyplněno býti, žádajíce vedle obvinění zachování býti. Dorota oznámiti poručila: je- den viní-li z čeho při právě, že má světle oznámiti z čeho a z jakého dílu viní, ale nic neoznamují. A také když jest ten duom pro- dáván byl, byla jest matka Petrova živa, a nic jest tomu nikdy neřekla, a jeden i druhý kšaft Jakuba mydláře nebožtíka a Jiříka, strýce jeho, jsú tvrzeni beze vší překážky a své místo mají. Žádali, aby jí Dorotě byl oto po- koj učiněn. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme : Poněvadž z kšaftu Jakuba, bednáře nebožtíka, to se nalézá, že jest statek svůj poručil Markétě, manželce své, a dítěti svému Dorotě, matce Petra Bosáka, a ona Markéta po témž nebožtíku manželu svém prvním při smlúvách svatebních druhého manžela svého vymínila jest sobě dvaceti kop m. spravedl- nosti své, kteréž jemu jest potom vzdala, a nalézá jse při právě od kvitování Doroty, matky Petra Bosáka, pravíme, že tolikéž dvadceti kop m. povinna jest Dorota mydlářka s sirotky svými vyplniti Petrovi Bosákovi, synu zuostalému, s sestrami jeho. Dorota mydlářka se odvolává. Dán v pátek po sv. Školastyce [16. února] l. sc XXXVII. Tu my ortele to- hoto potvrzujeme. Actum sabbato post s. Ambrosium [7. dubnaj. 1537. (Rukop. č. 93 fol. 48.) 47. 1537, 26. května. (Mezi Václavem Štítovským, rychtářem Brodským, a knězem děkanem a knězem Janem mladým o ruko- jemství)) Václav Štítovský, rychtář v městě Brodu Českém, obvinil p. dékana Brodského a kněze Jana mladého, že jsú se v rukojem- ství společně postavili za Václava Klacandu z Ledče za sedm kop gr. č., když jest obsta- vil Petra: Sedmého z Litoměřic, že by jemu vedle smlúvy vína nedodal a nepřivezl, a na to se jest Petr vyručil, že jemu Václavovi víno dodati a dovézti chce, žádaje také při právě Petr, aby též Václav Klacanda uručil, když jemu víno dovezeno bude, aby bylo zaplaceno zouplna za ně. I tak se jest stalo, že jest víno dodáno, ale není zaplaceno, žádaje, aby ozná- mení výše rukojmové přidržáni byli vedle sta- vuňku k dostiučinění, a že sú na ten zpuosob slíbili; že bude za to víno zaplaceno. P. děkan s knězem mladým, jakožto odporní- strana, oznámili sú: rukojemství neodporujeme, ale jakž rychtář oznamuje, tomu místa nedáváme,
80 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z urchivu města Prahy: trova někoho z jaké spravedlnosti upomínati z toho statku jměla, anebo že jest jim ji po- ručila ; a moci nižádné nepokazují k takovému upomínání, neb jest tomu let mnoho; jestližeť jest tu co náležitého bylo matce Petrově, v těch létech bez pochyby vyplněno jest, neb jest musil nebožtík Jakub bednář dlužný býti, po- něvadž jest v kšaftu položil, zuostalo-li by co po dluzích. A protož Dorota žádá při právě, aby jí o to pokoj dán byl, a že ona ničímž není tímto povinna. Strana odporní mluvila jest, ukáže-li se to, že jest matka naše svuoj díl odtud vzala anebo že jest tu nic nezuo- stalo po dědu našem Jakubovi bednáři nebož- tíku, dá se na to odpověď. A také pře není nižádná o kšaft Jakuba mydláře nebožtíka, ale jest pře o spravedlivost děda a matky, že jest o tom nemohl Jiřík mydlář kšaftovati, abychom k ní mohli přijíti jakožto dědicové. Dorota oznámiti dala: však by tu úřadem muselo sjíti, kdyby se měli dopúštěti zápisuóv dělati a v knihy psáti na spravedlivosti lidské nevypl- něné, než že sú tu uznati museli, že jest po nebožtíku nemnoho Jakubovi bednáři zuostalo, anebo měla-li jest tu co matka Petrova, to jest jí dáno. I jest dopuštěno zápisu, že ne- božka Markéta Jakubovi, mydláři nebožtíku, svú všicknu spravedlivost dala a jeho za moc- ného hospodáře, jakž zápis světle ukazuje, do svého tehdy a ne do cizého jest přijala. | Žá- dajíc, aby jí Dorotě pokoj dán byl; než chtějí-li koho z jaké spravedlivosti viniti, že to proti Dorotě není. Strana odporní mluvila: kdyby pak tomu více let bylo nežli jest, to nic na škodu není, neb se jesí taková spravedlnost nepromlčela a promlčeti se nemuože. A poně- vadž ničím se neukazuje, z čehož se viní, aby mělo vyplněno býti, žádajíce vedle obvinění zachování býti. Dorota oznámiti poručila: je- den viní-li z čeho při právě, že má světle oznámiti z čeho a z jakého dílu viní, ale nic neoznamují. A také když jest ten duom pro- dáván byl, byla jest matka Petrova živa, a nic jest tomu nikdy neřekla, a jeden i druhý kšaft Jakuba mydláře nebožtíka a Jiříka, strýce jeho, jsú tvrzeni beze vší překážky a své místo mají. Žádali, aby jí Dorotě byl oto po- koj učiněn. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme : Poněvadž z kšaftu Jakuba, bednáře nebožtíka, to se nalézá, že jest statek svůj poručil Markétě, manželce své, a dítěti svému Dorotě, matce Petra Bosáka, a ona Markéta po témž nebožtíku manželu svém prvním při smlúvách svatebních druhého manžela svého vymínila jest sobě dvaceti kop m. spravedl- nosti své, kteréž jemu jest potom vzdala, a nalézá jse při právě od kvitování Doroty, matky Petra Bosáka, pravíme, že tolikéž dvadceti kop m. povinna jest Dorota mydlářka s sirotky svými vyplniti Petrovi Bosákovi, synu zuostalému, s sestrami jeho. Dorota mydlářka se odvolává. Dán v pátek po sv. Školastyce [16. února] l. sc XXXVII. Tu my ortele to- hoto potvrzujeme. Actum sabbato post s. Ambrosium [7. dubnaj. 1537. (Rukop. č. 93 fol. 48.) 47. 1537, 26. května. (Mezi Václavem Štítovským, rychtářem Brodským, a knězem děkanem a knězem Janem mladým o ruko- jemství)) Václav Štítovský, rychtář v městě Brodu Českém, obvinil p. dékana Brodského a kněze Jana mladého, že jsú se v rukojem- ství společně postavili za Václava Klacandu z Ledče za sedm kop gr. č., když jest obsta- vil Petra: Sedmého z Litoměřic, že by jemu vedle smlúvy vína nedodal a nepřivezl, a na to se jest Petr vyručil, že jemu Václavovi víno dodati a dovézti chce, žádaje také při právě Petr, aby též Václav Klacanda uručil, když jemu víno dovezeno bude, aby bylo zaplaceno zouplna za ně. I tak se jest stalo, že jest víno dodáno, ale není zaplaceno, žádaje, aby ozná- mení výše rukojmové přidržáni byli vedle sta- vuňku k dostiučinění, a že sú na ten zpuosob slíbili; že bude za to víno zaplaceno. P. děkan s knězem mladým, jakožto odporní- strana, oznámili sú: rukojemství neodporujeme, ale jakž rychtář oznamuje, tomu místa nedáváme,
Strana 81
Brod Cesky (1537). 81 neb jsme na tento a takový zpuosob za Vá- clava Klacandu toliko přiřkli pod sedm kop gr. č. a ne za sedm kop gr. k dojetí toho vína, kteréž měl jemu Petr Sedmý z Litoměřic dovézti. A poněvadž jest jemu je dodal, jakž p. rychtář oznamuje, a on Václav Klacanda jest je přijal, pravíme, že se jest dosti stalo na- šemu přiřčení a tomu stavuňku. Václav rychtář oznámil: musel bych velmi nerozumný býti, abych vás, pane děkane, s knězem mladým, jakž mluvíte, tak v rukojemství přijímati jměl na dojetí vína, neb jest Petr se vyručil, že jemu víno dodá, a vy ste se rukojmové posta- vili, že jemu za ně bude zaplaceno, a ne na dojetí vína, ježto rychtář nemuože s svědky vždycky choditi a je jmíti a zvláště při sta- vuňcích, neb neví, kdy kdo čeho žádá. Ale čemuž odporujete, směl bych to k svému svě: domí a závazku přijíti, což jest mluveno a jak ste se rukojmě postavili, že jest jistě tak; neb sem toho Klacandy neznal, ale kněz mladý, p. děkane, před vámi jeho jest vychvaloval mluvě, že jest dobrý člověk a že jináče ne- učiní; žádaje při právě, poněvadž sem se již s Petrem o ten dluh umluvil a mám jemu dáti za to pět kop gr., aby rukojmové na místě Klacandy stavuňku a rukojemství dosti činili. Toho řečí doličuje, že ste, p. děkane, písaře žádali; aby od vás do Ledče k úřadu psaní učinil na Klacandu, jakož tak jest učinil a páni Ledečští vám sú odpověď dali listovní; a o to ste se radili a při Hromnicích obstavo- vati ste chtěli súsedy Ledečské a mne jste za to žádali, bude-li kdo přistižen, aby byl ob- staven. P. děkan s knězem mladým oznámili jsú: jakož oznamuje p. rychtář, že s svědky nechodí, to ráčíte páni milí znáti, že ten, kdož obstavuje a koho obstavuje, při tom býti mají a bývají. A my také jistě jináče jsme ne- přiřkli, jediné na ten konec, na dojetí vína toho, neb jsme i s Jiříkem Chmelem mluvili, kterýž jest za Petra Sedmého byl rukojmě, též se v tom pamatuje. Dále že by to chtěl k svému závazku p. rychtář přijíti, že bychom Archiv Český XXVI. za sedm kop gr. slfbiti jméli, aby bylo vino zaplaceno, když bude dodáno: ráčíte znáti, co to nese, kdo se sám, pokudž jemu z práva nalezeno nebývá, nutká k závazku. Také jaký jest to rozum, aby pro větší summu stavuiik byl propuštěn, nežli jest dluhu. Též jestližeť jest co do Ledče psáno, máte v paměti, p. rychtáři, že jste za to žádali, aby psáno bylo; a tu jste oznámili, když bylo povědíno od nás, snad by nám to na škodu psaní bylo, že nemá na nižádnú škodu býti, ale býti má beze všeho pohoršení práva, ježto to nemuože se k niče- mémuž trefiti; a zvláště pak, kdož z větší sumy viní, nežli jest dluhu, jakož vy Viníte z sumy větší, nežli dluhu jest. Václav rych- tář: jestliže není tak mnoho dluhu, proč se stavuňk stane, tu se muože sumy přivětšiti pro škody vzešlé; a také v tom se nepamatuji, abych vás jměl žádati, abyste do Ledče psaní učinili; však jste chtěli; aby p. purgmistr a páni pod pečetí méstski psáti rozkázali. Ale p. purgmistr toho jest k sobě přijíti nechtěl ; a potom jste písaře žádali; aby od vás psaní učinil, a on jest tak udělal a napsal vám list do Ledče, a poněvadž rukojemství neodpíráte, než jakýmiž chytrými rozumy jdete. Jest víno dodáno, ale není zaplaceno, a vy jste rukojmě žádal, aby byli vedle rukojemství k dostičinění připravení a za též víno zaplatili. P. děkan s knězem mladým oznámili: poněvadž jste se smluvili, my jsme vám nerozkazovali, zaplať- tež, než vždy tak pravíme, že jsme jináče ne- slíbili jedně na dojetí vína, a suma nižádná nebyla jest jmenována. Tak abychom za jakú sumu jměli slibovati, jakž mluví p. rychtář, jedně na ten konec na dojetí vína. Václav Sti- tovský rychtář oznámil, že to v paměti ráčíte jmíti, když jsem zde o tom stavuňku zprávu dával, a tu jest p. děkan neodepřel, tomu ale oznámil, přijde-li na mne z toho jaká těžkost, nepřijde než skrze kněze Jana; toho doliču- jíce, že jest pánuom Ledečským o tom ruko- jemství psáno, žádaje, aby to psaní od pánuov Ledečských bylo položeno, ježto se z něho vy- 11
Brod Cesky (1537). 81 neb jsme na tento a takový zpuosob za Vá- clava Klacandu toliko přiřkli pod sedm kop gr. č. a ne za sedm kop gr. k dojetí toho vína, kteréž měl jemu Petr Sedmý z Litoměřic dovézti. A poněvadž jest jemu je dodal, jakž p. rychtář oznamuje, a on Václav Klacanda jest je přijal, pravíme, že se jest dosti stalo na- šemu přiřčení a tomu stavuňku. Václav rychtář oznámil: musel bych velmi nerozumný býti, abych vás, pane děkane, s knězem mladým, jakž mluvíte, tak v rukojemství přijímati jměl na dojetí vína, neb jest Petr se vyručil, že jemu víno dodá, a vy ste se rukojmové posta- vili, že jemu za ně bude zaplaceno, a ne na dojetí vína, ježto rychtář nemuože s svědky vždycky choditi a je jmíti a zvláště při sta- vuňcích, neb neví, kdy kdo čeho žádá. Ale čemuž odporujete, směl bych to k svému svě: domí a závazku přijíti, což jest mluveno a jak ste se rukojmě postavili, že jest jistě tak; neb sem toho Klacandy neznal, ale kněz mladý, p. děkane, před vámi jeho jest vychvaloval mluvě, že jest dobrý člověk a že jináče ne- učiní; žádaje při právě, poněvadž sem se již s Petrem o ten dluh umluvil a mám jemu dáti za to pět kop gr., aby rukojmové na místě Klacandy stavuňku a rukojemství dosti činili. Toho řečí doličuje, že ste, p. děkane, písaře žádali; aby od vás do Ledče k úřadu psaní učinil na Klacandu, jakož tak jest učinil a páni Ledečští vám sú odpověď dali listovní; a o to ste se radili a při Hromnicích obstavo- vati ste chtěli súsedy Ledečské a mne jste za to žádali, bude-li kdo přistižen, aby byl ob- staven. P. děkan s knězem mladým oznámili jsú: jakož oznamuje p. rychtář, že s svědky nechodí, to ráčíte páni milí znáti, že ten, kdož obstavuje a koho obstavuje, při tom býti mají a bývají. A my také jistě jináče jsme ne- přiřkli, jediné na ten konec, na dojetí vína toho, neb jsme i s Jiříkem Chmelem mluvili, kterýž jest za Petra Sedmého byl rukojmě, též se v tom pamatuje. Dále že by to chtěl k svému závazku p. rychtář přijíti, že bychom Archiv Český XXVI. za sedm kop gr. slfbiti jméli, aby bylo vino zaplaceno, když bude dodáno: ráčíte znáti, co to nese, kdo se sám, pokudž jemu z práva nalezeno nebývá, nutká k závazku. Také jaký jest to rozum, aby pro větší summu stavuiik byl propuštěn, nežli jest dluhu. Též jestližeť jest co do Ledče psáno, máte v paměti, p. rychtáři, že jste za to žádali, aby psáno bylo; a tu jste oznámili, když bylo povědíno od nás, snad by nám to na škodu psaní bylo, že nemá na nižádnú škodu býti, ale býti má beze všeho pohoršení práva, ježto to nemuože se k niče- mémuž trefiti; a zvláště pak, kdož z větší sumy viní, nežli jest dluhu, jakož vy Viníte z sumy větší, nežli dluhu jest. Václav rych- tář: jestliže není tak mnoho dluhu, proč se stavuňk stane, tu se muože sumy přivětšiti pro škody vzešlé; a také v tom se nepamatuji, abych vás jměl žádati, abyste do Ledče psaní učinili; však jste chtěli; aby p. purgmistr a páni pod pečetí méstski psáti rozkázali. Ale p. purgmistr toho jest k sobě přijíti nechtěl ; a potom jste písaře žádali; aby od vás psaní učinil, a on jest tak udělal a napsal vám list do Ledče, a poněvadž rukojemství neodpíráte, než jakýmiž chytrými rozumy jdete. Jest víno dodáno, ale není zaplaceno, a vy jste rukojmě žádal, aby byli vedle rukojemství k dostičinění připravení a za též víno zaplatili. P. děkan s knězem mladým oznámili: poněvadž jste se smluvili, my jsme vám nerozkazovali, zaplať- tež, než vždy tak pravíme, že jsme jináče ne- slíbili jedně na dojetí vína, a suma nižádná nebyla jest jmenována. Tak abychom za jakú sumu jměli slibovati, jakž mluví p. rychtář, jedně na ten konec na dojetí vína. Václav Sti- tovský rychtář oznámil, že to v paměti ráčíte jmíti, když jsem zde o tom stavuňku zprávu dával, a tu jest p. děkan neodepřel, tomu ale oznámil, přijde-li na mne z toho jaká těžkost, nepřijde než skrze kněze Jana; toho doliču- jíce, že jest pánuom Ledečským o tom ruko- jemství psáno, žádaje, aby to psaní od pánuov Ledečských bylo položeno, ježto se z něho vy- 11
Strana 82
82 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských: z archivu města Prahy: rozumí, že sú za sumu jistú slíbili. P. děkan s knězem mladým oznámili jsú: ráčíte znáti, že to právo ukazuje, puovod každý z čehož viní a že tomu strana odporuje, jest povinen duovod svuoj a prožalování vedle práva uká- zati. Což se pak psaní některakého dotýče, aby mělo též psaní položeno býti, to ráčíte znáti, jestliže jeden něčeho potřebuje ku po- třebě své, že toho má pořádně vedle práva při úřadu hledati, a protož praví, že tím ne- jsou povinni, aby jměli jaké psaní klásti, a že oni neznají toho potřeby. Václav rychtář ozná- mil, že ten jistý Václav Klacanda neměl ani co stavného práva dáti, než puojčili ste jemu peněz na ten stavuňk, žádaje vždy toho, aby ten list od pánuov Ledečských byl položen, jestliže by bylo možné. A také tím pořádně nemohu býti stihán, že jsem se umluvil, to sem učinil z poručení a z rozkazu panského na ten zpuosob, budu-li jmíti koho z čeho vi- niti, že mám právo před sebů. Tu my purg- mistr — Brodu Č. — nalézáme: Poněvadž jste pane děkane s knězem Janem takovému sta- vuňku nepoodepřeli, než příčinu toliko ozná- mili, že byšte na dojetí toho vína slíbiti jměli, čehož se při právě neukázalo a také té řeči rychtář místa jest při právě nedal a nedává, ale oznamuje, že jste pod sedm kop gr. č. slíbili; když bude víno dodáno, aby bylo za- placeno, což jest dluhu zuostalo: pokudž se jest tomu vyrozumělo, pravíme, že jste pane děkane s knězem Janem mladým povinní tomu stavuňku dosti učiniti a rychtáři, oč se jest umluvil s Petrem z Litoměřic, z rozkázání sumu vyplniti, a zase chcete-li někoho z čeho viniti, právo se vám nezaviri. Pan děkan s knězem Janem se odvolává. Dán v pátek před sv. Duchem [18. května] l. sc XXXVII?. Tu my — potvrzujeme. Stalo jse v sobotu po sv. Duše [26. května] l. 1537. (Rukop. č. 93, fol. 52.) 48. 1537, 23. července. (Mezi Vojtěchem sladovníkem a Jakubem Mělnickým.) Vojtěch obviniti poručil Jakuba Mělnického, poněvadž jest vrchnost práva ortele zde učiněného po- tvrdila, tak že jest Jakub Mělnický povinen na žalobu odpovídati, proč jest nočně do sklepu mého bez vuole mé a vědomí mého vcházel a co jest s tím myslil. Jakub Mělnický ozná- miti poručil, že tomu neodpírá, aby v tom po- koji nebyl, kde pivo dáváno a točeno z sudu bylo, ale k tomu se zná a tak praví, jsúce vždyckny spolu dobří tovaryši, tak že jest téměř jeden bez druhého nic nesnědl, i šli sú ten den spolu k Třebickému na truňk vína, a tu sedíce dosti dlúho, až se Jakub Mělnický podnapil velmi hrubě, i odešel do domu Voj- těchova na truňk piva, a jda v síni uzřel manželku Vojtěchovu v tom pokoji v síni, ana pivo točí. I všedše do toho pokoje řekl k ní: paní súsedo, já sem se již opil, i odešel sem od manžela tvého, než přijde za mnůú hned. A v tom hned Vojtěch přišel domuov, a dříve nežli jest Jakub z pokoje toho vyšel, našel jest jeho tam, a potom opovrhše řád a právo, Vojtěch jeho Jakuba jest dosti škodně zbil, a snad kdyby P. Buoh uchovati neráčil, byl by vtom i zabit Jakub. A tak praví, že jest s tím nic zlého nemyslil Jakub, že jest do toho po- koje všel, než má manželku Vojtěchovu za poctivú, jako jiní dobří lidé ji mají. Než chce-li Vojtěch Jakuba z nějaké ztráty, buď z loupeže a nebo z krádeže viniti, chce jemu práv býti. Vojtěch oznámiti poručil: v oné ža- lobě předešlé tak stojí a jest mluveno, že jest v tom pokoji byl zamčený, protož jest povi- nen předkem oznámiti při právě, proč se jest dal tam zamýkati, a zvláště nočně, odejda od toho, s kýmž šel jest na truňk vína, nechaje tu sukně a klobouku. Kdež jest pověděl Vojtě- chovi, poněvadž sou spolu byli na kvasu, že puojde k němu a do jeho sklepu, byl by jemu toho snad nedopustil. A protož žádá Vojtěch, že to jemu Jakub vedle práva napraví a svě- domím se očistí, že jest s tím nic zlého ne- myslil. Jakub oznámiti poručil, již tuto prve sami soudí, nežli právo, aby se očistil; ježto jeden žaluje-li; nemá souditi; an bylo také
82 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských: z archivu města Prahy: rozumí, že sú za sumu jistú slíbili. P. děkan s knězem mladým oznámili jsú: ráčíte znáti, že to právo ukazuje, puovod každý z čehož viní a že tomu strana odporuje, jest povinen duovod svuoj a prožalování vedle práva uká- zati. Což se pak psaní některakého dotýče, aby mělo též psaní položeno býti, to ráčíte znáti, jestliže jeden něčeho potřebuje ku po- třebě své, že toho má pořádně vedle práva při úřadu hledati, a protož praví, že tím ne- jsou povinni, aby jměli jaké psaní klásti, a že oni neznají toho potřeby. Václav rychtář ozná- mil, že ten jistý Václav Klacanda neměl ani co stavného práva dáti, než puojčili ste jemu peněz na ten stavuňk, žádaje vždy toho, aby ten list od pánuov Ledečských byl položen, jestliže by bylo možné. A také tím pořádně nemohu býti stihán, že jsem se umluvil, to sem učinil z poručení a z rozkazu panského na ten zpuosob, budu-li jmíti koho z čeho vi- niti, že mám právo před sebů. Tu my purg- mistr — Brodu Č. — nalézáme: Poněvadž jste pane děkane s knězem Janem takovému sta- vuňku nepoodepřeli, než příčinu toliko ozná- mili, že byšte na dojetí toho vína slíbiti jměli, čehož se při právě neukázalo a také té řeči rychtář místa jest při právě nedal a nedává, ale oznamuje, že jste pod sedm kop gr. č. slíbili; když bude víno dodáno, aby bylo za- placeno, což jest dluhu zuostalo: pokudž se jest tomu vyrozumělo, pravíme, že jste pane děkane s knězem Janem mladým povinní tomu stavuňku dosti učiniti a rychtáři, oč se jest umluvil s Petrem z Litoměřic, z rozkázání sumu vyplniti, a zase chcete-li někoho z čeho viniti, právo se vám nezaviri. Pan děkan s knězem Janem se odvolává. Dán v pátek před sv. Duchem [18. května] l. sc XXXVII?. Tu my — potvrzujeme. Stalo jse v sobotu po sv. Duše [26. května] l. 1537. (Rukop. č. 93, fol. 52.) 48. 1537, 23. července. (Mezi Vojtěchem sladovníkem a Jakubem Mělnickým.) Vojtěch obviniti poručil Jakuba Mělnického, poněvadž jest vrchnost práva ortele zde učiněného po- tvrdila, tak že jest Jakub Mělnický povinen na žalobu odpovídati, proč jest nočně do sklepu mého bez vuole mé a vědomí mého vcházel a co jest s tím myslil. Jakub Mělnický ozná- miti poručil, že tomu neodpírá, aby v tom po- koji nebyl, kde pivo dáváno a točeno z sudu bylo, ale k tomu se zná a tak praví, jsúce vždyckny spolu dobří tovaryši, tak že jest téměř jeden bez druhého nic nesnědl, i šli sú ten den spolu k Třebickému na truňk vína, a tu sedíce dosti dlúho, až se Jakub Mělnický podnapil velmi hrubě, i odešel do domu Voj- těchova na truňk piva, a jda v síni uzřel manželku Vojtěchovu v tom pokoji v síni, ana pivo točí. I všedše do toho pokoje řekl k ní: paní súsedo, já sem se již opil, i odešel sem od manžela tvého, než přijde za mnůú hned. A v tom hned Vojtěch přišel domuov, a dříve nežli jest Jakub z pokoje toho vyšel, našel jest jeho tam, a potom opovrhše řád a právo, Vojtěch jeho Jakuba jest dosti škodně zbil, a snad kdyby P. Buoh uchovati neráčil, byl by vtom i zabit Jakub. A tak praví, že jest s tím nic zlého nemyslil Jakub, že jest do toho po- koje všel, než má manželku Vojtěchovu za poctivú, jako jiní dobří lidé ji mají. Než chce-li Vojtěch Jakuba z nějaké ztráty, buď z loupeže a nebo z krádeže viniti, chce jemu práv býti. Vojtěch oznámiti poručil: v oné ža- lobě předešlé tak stojí a jest mluveno, že jest v tom pokoji byl zamčený, protož jest povi- nen předkem oznámiti při právě, proč se jest dal tam zamýkati, a zvláště nočně, odejda od toho, s kýmž šel jest na truňk vína, nechaje tu sukně a klobouku. Kdež jest pověděl Vojtě- chovi, poněvadž sou spolu byli na kvasu, že puojde k němu a do jeho sklepu, byl by jemu toho snad nedopustil. A protož žádá Vojtěch, že to jemu Jakub vedle práva napraví a svě- domím se očistí, že jest s tím nic zlého ne- myslil. Jakub oznámiti poručil, již tuto prve sami soudí, nežli právo, aby se očistil; ježto jeden žaluje-li; nemá souditi; an bylo také
Strana 83
Brod Český (1587). 83 v oné žalobě mluveno od Vojtěcha, že v tom pokoji žádný nebývá nežli Vojtěch s manželků svú a s dítkami, an některé časy s panem Brožem od Hory Jakuba Mělnického uvedl tam dotoho pokoje Vojtěch, a tu jest je uko- val na řetěz, a tak není toho, což jest mlu- veno, nébrž kdež se právo dává, tuť jistě hosté bývají a do takových pokojuov vchś- zejí. Vojtěch oznámiti poručil: již jest dosti potřebně mluveno, pokudž za potřebu jest, bylo jest to v moci pana purgmistra a pánuov, a oni to rozvážiti mají, není-liť povinen Jakub, což mluví, že jest s tím nic zlého nemyslil, se očistiti. Musí se tomu místo dáti, a toho se podává k spravedlivému rozvážení; bude-li pak chtíti Jakub viniti Vojtěcha z jakého uko- vání, má toho vuoli. Jakub Mělnický ozná- miti poručil, że to, coż jest kolivěč mluveno, jest v pravdě tak, a praví, že jest jemu Ja- kubovi toho hodno věřiti jakožto přísežnému, to což jest mluviti dal, že jest s tím nic zlého nemyslil, žádal vedle neviny zachován býti, a zvláště že jest přísežný a závazek má, a ráčíte znáti, že takovému sluší, což smí mluviti v radé, věřiti, jináče nežli tomu, kdož přísežný není. A také ničímž nic neukazují, což mluví a z čeho viní, než toliko příčinu z.domnění oznamují, nebo toto račte znáti, že jest u něho často býval. A když nebyl někdy u něho a k němu nepřišel, tehdy pro něho poslal, jakož ten den pro něho jest poslal a tak jsou spolu šli. Vojtěch oznámiti poručil: Viní Jakuba po jistých příčinách, čemuž není odepříno, a jináče se tomu nevěří, leč se Jakub očistí vedle práva. Což se pak úřadu jeho dotýče, že jest přísežný: to znáte, že s ním nemá o úřad Vojtěch činiti, než o již oznámenü véc, proč est jemu v pokoj bez vuole jeho vcházel a co jest s tím myslil. Jakub Mělnický ozná- miti poručil, že některé časy Vojtěch Jakuba chtěl v kuklu obléci. I našlo se to jináče a vyhlášeno bylo skrze Jakuba, o čemž vědomost máte, že se to na samém. Vojtěchovi našlo, čeho byl jse jest dopustil. A protož praví Jakub, že jest jemu této řeči jeho hodněji věřiti nežli Vojtěchovi, a ne toliko v tom, ale i jiném. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž vedle obvinění a žaloby uči- něné Jakub Mělnický tomu jest neodepřel, aby neměl od Vojtěcha odtud az toho domu, kdež sú spolu na pití byli, nočně odjíti a v pokoji Vojtéchové dáti se zamknüti, nez fetí toliko, Ze by s tím nic zlého nemyslil, oznámiti jest dal, čemuž Vojtěch místa při právě nedal jest a nedává; pravíme, že jest Jakub povinen svú nevinu ukázati a jse přísahou očistiti ve dvú nedělí pořád. zběhlých od ortele rčení, kteráž jemu z práva nalezena bude. Jakub Mělnický — se odvolává. Dán v pátek před sv. Trojici [25. kvótna] I. etc. XXXVII. Tu my — ortele tohoto vašeho — potvr- zujeme. Stalo se v pondělí po sv. Máří Majd. [23. července] etc. XXXVII. (Rukop. č. 93 fol. 54.) 49. 1537, 23. července. (Mezi Adamem řezníkem a Salomenou z jedné a Janem Ci- helnjm měštěnínem města Brodu Č. z strany druhé o deset kop miś.) Adam obvinil Jana Cihelného z deseti kop míš., kterychz by puojčiti měla jemu Dorota Černá nebožka, oznamuje: Poněvadž mně s Salomenou statek po nebožce Dorotě jest náležitý a kšaftem od- kázaný, žádali za spravedlivé opatření, aby Jan Cihelný, což jest jemu od nebožky Doroty puojčeno, zase navrátil. Jan Cihelný oznámil: Když to Adam po- řádně kšaftem ukáže a mocné o tom zadání a poručení, že mne náleží z něčeho viniti Ada- movi, vyrozuměje, chci na to odpověď dáti. A jináče že povinen nejsem, nébrž že se tomu rozumí z řečí, že ne z své věci viní, ale z cizí, a nic při právě neukazuje se. Žádal vedle svého odporu zachován býti. Adam oznámil: Poněvadž při kšaftích nevymieńuje jse kopa, dvě, ale kdož komu poroučí, oznamuje, poroučím statek svuoj to- 11*
Brod Český (1587). 83 v oné žalobě mluveno od Vojtěcha, že v tom pokoji žádný nebývá nežli Vojtěch s manželků svú a s dítkami, an některé časy s panem Brožem od Hory Jakuba Mělnického uvedl tam dotoho pokoje Vojtěch, a tu jest je uko- val na řetěz, a tak není toho, což jest mlu- veno, nébrž kdež se právo dává, tuť jistě hosté bývají a do takových pokojuov vchś- zejí. Vojtěch oznámiti poručil: již jest dosti potřebně mluveno, pokudž za potřebu jest, bylo jest to v moci pana purgmistra a pánuov, a oni to rozvážiti mají, není-liť povinen Jakub, což mluví, že jest s tím nic zlého nemyslil, se očistiti. Musí se tomu místo dáti, a toho se podává k spravedlivému rozvážení; bude-li pak chtíti Jakub viniti Vojtěcha z jakého uko- vání, má toho vuoli. Jakub Mělnický ozná- miti poručil, że to, coż jest kolivěč mluveno, jest v pravdě tak, a praví, že jest jemu Ja- kubovi toho hodno věřiti jakožto přísežnému, to což jest mluviti dal, že jest s tím nic zlého nemyslil, žádal vedle neviny zachován býti, a zvláště že jest přísežný a závazek má, a ráčíte znáti, že takovému sluší, což smí mluviti v radé, věřiti, jináče nežli tomu, kdož přísežný není. A také ničímž nic neukazují, což mluví a z čeho viní, než toliko příčinu z.domnění oznamují, nebo toto račte znáti, že jest u něho často býval. A když nebyl někdy u něho a k němu nepřišel, tehdy pro něho poslal, jakož ten den pro něho jest poslal a tak jsou spolu šli. Vojtěch oznámiti poručil: Viní Jakuba po jistých příčinách, čemuž není odepříno, a jináče se tomu nevěří, leč se Jakub očistí vedle práva. Což se pak úřadu jeho dotýče, že jest přísežný: to znáte, že s ním nemá o úřad Vojtěch činiti, než o již oznámenü véc, proč est jemu v pokoj bez vuole jeho vcházel a co jest s tím myslil. Jakub Mělnický ozná- miti poručil, že některé časy Vojtěch Jakuba chtěl v kuklu obléci. I našlo se to jináče a vyhlášeno bylo skrze Jakuba, o čemž vědomost máte, že se to na samém. Vojtěchovi našlo, čeho byl jse jest dopustil. A protož praví Jakub, že jest jemu této řeči jeho hodněji věřiti nežli Vojtěchovi, a ne toliko v tom, ale i jiném. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž vedle obvinění a žaloby uči- něné Jakub Mělnický tomu jest neodepřel, aby neměl od Vojtěcha odtud az toho domu, kdež sú spolu na pití byli, nočně odjíti a v pokoji Vojtéchové dáti se zamknüti, nez fetí toliko, Ze by s tím nic zlého nemyslil, oznámiti jest dal, čemuž Vojtěch místa při právě nedal jest a nedává; pravíme, že jest Jakub povinen svú nevinu ukázati a jse přísahou očistiti ve dvú nedělí pořád. zběhlých od ortele rčení, kteráž jemu z práva nalezena bude. Jakub Mělnický — se odvolává. Dán v pátek před sv. Trojici [25. kvótna] I. etc. XXXVII. Tu my — ortele tohoto vašeho — potvr- zujeme. Stalo se v pondělí po sv. Máří Majd. [23. července] etc. XXXVII. (Rukop. č. 93 fol. 54.) 49. 1537, 23. července. (Mezi Adamem řezníkem a Salomenou z jedné a Janem Ci- helnjm měštěnínem města Brodu Č. z strany druhé o deset kop miś.) Adam obvinil Jana Cihelného z deseti kop míš., kterychz by puojčiti měla jemu Dorota Černá nebožka, oznamuje: Poněvadž mně s Salomenou statek po nebožce Dorotě jest náležitý a kšaftem od- kázaný, žádali za spravedlivé opatření, aby Jan Cihelný, což jest jemu od nebožky Doroty puojčeno, zase navrátil. Jan Cihelný oznámil: Když to Adam po- řádně kšaftem ukáže a mocné o tom zadání a poručení, že mne náleží z něčeho viniti Ada- movi, vyrozuměje, chci na to odpověď dáti. A jináče že povinen nejsem, nébrž že se tomu rozumí z řečí, že ne z své věci viní, ale z cizí, a nic při právě neukazuje se. Žádal vedle svého odporu zachován býti. Adam oznámil: Poněvadž při kšaftích nevymieńuje jse kopa, dvě, ale kdož komu poroučí, oznamuje, poroučím statek svuoj to- 11*
Strana 84
84 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: muto, jakož ona Dorota nebožka tak učinila a mně s Salomenou statek svuoj odkázala. Žádaje, poněvadž jest Jan C. z světlé věci obviněn, aby světlů odpověď dal. A také z cizí věci neviní se, ale z věci vlastní podle poručení kšaftovního. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž Adam kšaftem a nižádnú mocností při právě ani ničímž neprokázal jest a zvláště, z čehož viní: pravíme, potud, pokudž toho se pořádně při právě neukáže, že jemu Jan C. na tuto žalobu odpovídati povinen není. Puovodové — se odvolávají. Dán v pátek po ochtábu Téla B. [8. Cervna] l. etc. XXVII. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme. Act. die Lunae post Mariam Magd. (23. éer- vence] a. 1537. (Rukop. & 93 fol. 57.) 50. 1537, 23. července. (Mezi Jirikem, šenkéřem od Šalomonuov, a Janem Koblasú sousedem Brodu Č. o odpovídání.) Jiřík Řepka, šenkéř od Šalomonuov, obviniti poručil Jana Labku, souseda města Brodu Č.: Když sem byl předešle súsedem na předměstí, seděl sem v domu svém a tu zpolehše usnul jsem, ne- maje na žádného nižádné péče. Tu jest ke mně přišel Jan Labka a beze vší příčiny dané, maje sekeru, tou sekerou mne jest zsekal a škodu mi na zdraví učinil. Žádaje za spraved- livé opatření. Jan Labka oznámiti dal: Dokudž sem byl v Štomíři sousedem, též taková věc byla jest, a to se jest bylo doneslo pana hejtmana Po- děbradského. A pan hejtman vyrozuměvše, že jest to zřízení zemské, aby jeden na tom právě slyšán byl, k kterémuž právu náleží, i byl jest vzat na dostatečné rukojmie, a složil jednú, druhé i třetí stání Jiříkovi, ale Jiřík nestál jest nikdy. A pan hejtman vyrozuměvši tomu, že Jan vinen není, jeho jest z rukojem- ství propustil. A jest zřízení zemské, jeden nestoje a státi maje, že již taková věc, oč by koliveč byla, nemá zdvihána býti, nébrž že jest odsud bylo panu hejtmanovi, toho času panu Vokrúhlickému, psáno a tím. psaním žá- dáno bylo za odložení, a když bylo odložieno, opět jest Jiřík Řepka nestál. Protož praví, že jemu ničímž povinen není, ani na tuto žalobu odpovídati, ale žádaje práva svobodného rčení. Jiřík Řepka oznámiti dal, že jest nikdy s panem hejtmanem neměl o to nic činiti a na hejtmanovi toho nepřestal. A také zdaliž pan hejtman k tomu má ty lidi, aby to roz- važovali. Ale jest to náležitěji úřadu, jako zde, poněvadž jsem toho sem dočekal. Žá- daje, aby světle při právě oznámil, učinil-li jest jemu a zsekal-li jest jeho čili nie. A Ze jest mne ochromil a dvě ráně udělal v boku a v ruku. Jakub Labka oznámiti poručil, že z ozná- mených příčin není povinen jemu odpovídati. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž taková věc, jakž se jest tomu vyrozumělo, podle obvinění na místě posta- vena není, a Jiřík, co by se jemu od Jana přihodilo v domu jeho, žádá při právě za opa- tření, pravíme, že jest povinen Jan Labka na takovú žalobu světlů odpověď dáti ve dvú ne- dělích pořád zběhlých. Jan Labka — se od- volává. Dán v pátek před sv. Trojicí [25. května] l. etc. XXXVIL Tu my — ortele va$eho — potvrzujeme. Act. die Lunae post Mariam Magd. [23. čer- vence] a. 1537. (Rukop. ¢. 93 fol. 56.) 51. 1537, 15. října. (Mezi Adamem řez- níkem a Salomenou o kšaft Doroty Černé.) Adam obvinil Salomenu při právě: Jakož pře- dešle jest mi oznámeno při právě, že ten kšaft Doroty nebožky Černé již jináče tvrzený býti nemuože, leč ona Salomena též k tomu, jakž i prve, stane, jakož v paměti máte, že jest zde prve se mnú stála. A když jest byl od osob, kteříž při tom kšaftu byly, vysvědčen vedle práva, žádala, jako i já, aby tvrzený byl jakožto pořádný. I nerozumím, než že z nějakého ponuknutí nechtěla jest k tvrzení státi. Anébrž mluví, že jí samé ten všecken statek po nebožce Dorotě Černé náleží vedle přátelství a příbuznosti. A poněvadž nenále-
84 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: muto, jakož ona Dorota nebožka tak učinila a mně s Salomenou statek svuoj odkázala. Žádaje, poněvadž jest Jan C. z světlé věci obviněn, aby světlů odpověď dal. A také z cizí věci neviní se, ale z věci vlastní podle poručení kšaftovního. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž Adam kšaftem a nižádnú mocností při právě ani ničímž neprokázal jest a zvláště, z čehož viní: pravíme, potud, pokudž toho se pořádně při právě neukáže, že jemu Jan C. na tuto žalobu odpovídati povinen není. Puovodové — se odvolávají. Dán v pátek po ochtábu Téla B. [8. Cervna] l. etc. XXVII. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme. Act. die Lunae post Mariam Magd. (23. éer- vence] a. 1537. (Rukop. & 93 fol. 57.) 50. 1537, 23. července. (Mezi Jirikem, šenkéřem od Šalomonuov, a Janem Koblasú sousedem Brodu Č. o odpovídání.) Jiřík Řepka, šenkéř od Šalomonuov, obviniti poručil Jana Labku, souseda města Brodu Č.: Když sem byl předešle súsedem na předměstí, seděl sem v domu svém a tu zpolehše usnul jsem, ne- maje na žádného nižádné péče. Tu jest ke mně přišel Jan Labka a beze vší příčiny dané, maje sekeru, tou sekerou mne jest zsekal a škodu mi na zdraví učinil. Žádaje za spraved- livé opatření. Jan Labka oznámiti dal: Dokudž sem byl v Štomíři sousedem, též taková věc byla jest, a to se jest bylo doneslo pana hejtmana Po- děbradského. A pan hejtman vyrozuměvše, že jest to zřízení zemské, aby jeden na tom právě slyšán byl, k kterémuž právu náleží, i byl jest vzat na dostatečné rukojmie, a složil jednú, druhé i třetí stání Jiříkovi, ale Jiřík nestál jest nikdy. A pan hejtman vyrozuměvši tomu, že Jan vinen není, jeho jest z rukojem- ství propustil. A jest zřízení zemské, jeden nestoje a státi maje, že již taková věc, oč by koliveč byla, nemá zdvihána býti, nébrž že jest odsud bylo panu hejtmanovi, toho času panu Vokrúhlickému, psáno a tím. psaním žá- dáno bylo za odložení, a když bylo odložieno, opět jest Jiřík Řepka nestál. Protož praví, že jemu ničímž povinen není, ani na tuto žalobu odpovídati, ale žádaje práva svobodného rčení. Jiřík Řepka oznámiti dal, že jest nikdy s panem hejtmanem neměl o to nic činiti a na hejtmanovi toho nepřestal. A také zdaliž pan hejtman k tomu má ty lidi, aby to roz- važovali. Ale jest to náležitěji úřadu, jako zde, poněvadž jsem toho sem dočekal. Žá- daje, aby světle při právě oznámil, učinil-li jest jemu a zsekal-li jest jeho čili nie. A Ze jest mne ochromil a dvě ráně udělal v boku a v ruku. Jakub Labka oznámiti poručil, že z ozná- mených příčin není povinen jemu odpovídati. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž taková věc, jakž se jest tomu vyrozumělo, podle obvinění na místě posta- vena není, a Jiřík, co by se jemu od Jana přihodilo v domu jeho, žádá při právě za opa- tření, pravíme, že jest povinen Jan Labka na takovú žalobu světlů odpověď dáti ve dvú ne- dělích pořád zběhlých. Jan Labka — se od- volává. Dán v pátek před sv. Trojicí [25. května] l. etc. XXXVIL Tu my — ortele va$eho — potvrzujeme. Act. die Lunae post Mariam Magd. [23. čer- vence] a. 1537. (Rukop. ¢. 93 fol. 56.) 51. 1537, 15. října. (Mezi Adamem řez- níkem a Salomenou o kšaft Doroty Černé.) Adam obvinil Salomenu při právě: Jakož pře- dešle jest mi oznámeno při právě, že ten kšaft Doroty nebožky Černé již jináče tvrzený býti nemuože, leč ona Salomena též k tomu, jakž i prve, stane, jakož v paměti máte, že jest zde prve se mnú stála. A když jest byl od osob, kteříž při tom kšaftu byly, vysvědčen vedle práva, žádala, jako i já, aby tvrzený byl jakožto pořádný. I nerozumím, než že z nějakého ponuknutí nechtěla jest k tvrzení státi. Anébrž mluví, že jí samé ten všecken statek po nebožce Dorotě Černé náleží vedle přátelství a příbuznosti. A poněvadž nenále-
Strana 85
Brod Cesky (1537). 85 žitě to před sebe béře, čemuž jest prve místo dávala a dobrovolně dala zde stojíc, chce-li od toho kšaftu pustiti a se mnú se o to vedle přátelství súditi, ať oznámí. Chci jí práv býti. Salomena ozndmiti porutila, Ze o ni- žádném kšaftu neví přílišně, aby jaký doko- nalý byl, a že by jej ráda slyšela, jaký jest. Adam oznámil: V paměti jest, že na onen čas k přečtění a k vyhlášení téhož kšaftu zde jest Salomena stála a jej slyšela a jemu místo dala i za tvrzení žádala. Než bylo od- ložieno tvrzení jeho pro příčinu, až se ten kalich vykoná, kterýž nebožka k záduší od- kázala. Nébrz já potom soud maje o některé dluhy po nebožce Dorotě, tu jest Salomena, zde stoje, mne vedle téhož kšaftu moc k upo- mínání poručila, abych já upomínal i ten kšaft na místě postavil. A nyní co mluví. Račtež povážiti, jestli ta její řeč pořádná a pravdo- mluvná. Salomena žádati poručila, aby kšaft byl čten, a potom mluviti dala: Jakož Adam ozna- muje, chce-li Salomena od toho kšaftu pustiti a vedle přátelství nebožky Doroty Černé s ním se súditi, tak praví, že jest tomu kšaftu ne- rozuměla až teprv, než to chce na pana Adama, bratra svého, vznésti a ve dvi nedě- lích světlú odpověd dáti. Adam oznámil, poněvadž se jest přítelem opatřila k té při, nechť hned světlů odpověď dá, co z toho dvého chce učiniti. Salomena po vyjití času uloženého od- pověd dáti poručila, že má k tomu statku po- zuostalému po neb. Dorotě Č. kramářce lepší spravedlnost, nežli kdo jiný, jakožto nejbližší přítelkyně nebožky. Neb když jest Salomena do tohoto města k ní nebožce za živnosti její přivezena byla, tu jest ji Salomenu s pláčem vítala a ji za tetu přijala, anébrž jest ji dcerou jmenovala. A tak tu že jest ji svú přítelkyní vysvědčila. A mluvila: ježto se to ukáže, že jí a nižádnému jinému všeckeren svůj statek poroučí po smrti své, jestliže ji přetrvá a bude-li jí poslúchati a věrně slúžiti. Jakž to jest zde v městě všem vědomo, že jest s nf nebozki chlebila den a rok a potom vzdyekny a tak, až právě dochovala jest jí nebožky smrti. Ježto se tomu nevěří a nemuože se to trefiti, aby takové první dání měla měniti, než že jest toho dání zanechala až do smrti, než že jest jakoZto nerozumné podvedena v tom. Takže nenáležitě Adam s manzelká Svü v ten statek vkrocili, ve tbáních, v truh- licech a v pytlících peníze brali, kopali. Kéž jest prve sobě ten kšaft k místu Adam při- vedl a k tvrzení, nežli jest bral, ježto kdyby tak bylo, jakž praví, všecko, řádný jej nazý- vaje, tehdy jest jej zrušil bera prvé času při- šlého a nemaje kšaftu na místě postaveného ani tvrzeného. A tak Salomena praví se vždy jakožto nejbližší přítelkyně k tomu statku spravedlnost jmíti, žádajíc vedle práva, aby Adam, což jest koliveč zlatých, grošuov, peněz pobral, zase navrátil. A když peníze složeny budou na právě, komuž právo najde a čí budou míti býti, necht toho jsú. A tak praví Salomena, že to kšaft není, ale jest spis na škartě zvláště, poněvadž není tvrzený, neb jest v něm napsána dívkou, ale ona Dorota nebožka nevysvědčila jest ji dievkou, než jme- novala jest ji tetou a dcerou svou. Adam oznámil: Ráčíte v paměti míti, že se jest Salomena k tomu svolila skrze přítele svého, že mi chce na žalobu mú odpověd dáti, a majíc odpověd dáti, chce-li od toho kšaftu pustiti a se mnú se vedle přátelství súditi, i dává se přítel její mne v vinění. Žádal, aby světlů odpověd dala na žalobu, a že jest tím vedle vejpovědi i svého podvolení povinna. Salomena oznámiti poručila: Což jest mluveno, jest již za odpověd světlů dáno, vždy žádajíc, aby peníze pobrané složeny na právě byly, zvláště i z té příčiny, že jest ona ty, kterýmiž živnůstku dosti chatrná méla, složila a těmi se nehýbe, ale tu, kdež náleží, jsú složené. A Adam, když též složí na právě, kteréž jest pobral, o tyť teprv soud bude, a rozváží právo a soudce, má-li ten kšaft
Brod Cesky (1537). 85 žitě to před sebe béře, čemuž jest prve místo dávala a dobrovolně dala zde stojíc, chce-li od toho kšaftu pustiti a se mnú se o to vedle přátelství súditi, ať oznámí. Chci jí práv býti. Salomena ozndmiti porutila, Ze o ni- žádném kšaftu neví přílišně, aby jaký doko- nalý byl, a že by jej ráda slyšela, jaký jest. Adam oznámil: V paměti jest, že na onen čas k přečtění a k vyhlášení téhož kšaftu zde jest Salomena stála a jej slyšela a jemu místo dala i za tvrzení žádala. Než bylo od- ložieno tvrzení jeho pro příčinu, až se ten kalich vykoná, kterýž nebožka k záduší od- kázala. Nébrz já potom soud maje o některé dluhy po nebožce Dorotě, tu jest Salomena, zde stoje, mne vedle téhož kšaftu moc k upo- mínání poručila, abych já upomínal i ten kšaft na místě postavil. A nyní co mluví. Račtež povážiti, jestli ta její řeč pořádná a pravdo- mluvná. Salomena žádati poručila, aby kšaft byl čten, a potom mluviti dala: Jakož Adam ozna- muje, chce-li Salomena od toho kšaftu pustiti a vedle přátelství nebožky Doroty Černé s ním se súditi, tak praví, že jest tomu kšaftu ne- rozuměla až teprv, než to chce na pana Adama, bratra svého, vznésti a ve dvi nedě- lích světlú odpověd dáti. Adam oznámil, poněvadž se jest přítelem opatřila k té při, nechť hned světlů odpověď dá, co z toho dvého chce učiniti. Salomena po vyjití času uloženého od- pověd dáti poručila, že má k tomu statku po- zuostalému po neb. Dorotě Č. kramářce lepší spravedlnost, nežli kdo jiný, jakožto nejbližší přítelkyně nebožky. Neb když jest Salomena do tohoto města k ní nebožce za živnosti její přivezena byla, tu jest ji Salomenu s pláčem vítala a ji za tetu přijala, anébrž jest ji dcerou jmenovala. A tak tu že jest ji svú přítelkyní vysvědčila. A mluvila: ježto se to ukáže, že jí a nižádnému jinému všeckeren svůj statek poroučí po smrti své, jestliže ji přetrvá a bude-li jí poslúchati a věrně slúžiti. Jakž to jest zde v městě všem vědomo, že jest s nf nebozki chlebila den a rok a potom vzdyekny a tak, až právě dochovala jest jí nebožky smrti. Ježto se tomu nevěří a nemuože se to trefiti, aby takové první dání měla měniti, než že jest toho dání zanechala až do smrti, než že jest jakoZto nerozumné podvedena v tom. Takže nenáležitě Adam s manzelká Svü v ten statek vkrocili, ve tbáních, v truh- licech a v pytlících peníze brali, kopali. Kéž jest prve sobě ten kšaft k místu Adam při- vedl a k tvrzení, nežli jest bral, ježto kdyby tak bylo, jakž praví, všecko, řádný jej nazý- vaje, tehdy jest jej zrušil bera prvé času při- šlého a nemaje kšaftu na místě postaveného ani tvrzeného. A tak Salomena praví se vždy jakožto nejbližší přítelkyně k tomu statku spravedlnost jmíti, žádajíc vedle práva, aby Adam, což jest koliveč zlatých, grošuov, peněz pobral, zase navrátil. A když peníze složeny budou na právě, komuž právo najde a čí budou míti býti, necht toho jsú. A tak praví Salomena, že to kšaft není, ale jest spis na škartě zvláště, poněvadž není tvrzený, neb jest v něm napsána dívkou, ale ona Dorota nebožka nevysvědčila jest ji dievkou, než jme- novala jest ji tetou a dcerou svou. Adam oznámil: Ráčíte v paměti míti, že se jest Salomena k tomu svolila skrze přítele svého, že mi chce na žalobu mú odpověd dáti, a majíc odpověd dáti, chce-li od toho kšaftu pustiti a se mnú se vedle přátelství súditi, i dává se přítel její mne v vinění. Žádal, aby světlů odpověd dala na žalobu, a že jest tím vedle vejpovědi i svého podvolení povinna. Salomena oznámiti poručila: Což jest mluveno, jest již za odpověd světlů dáno, vždy žádajíc, aby peníze pobrané složeny na právě byly, zvláště i z té příčiny, že jest ona ty, kterýmiž živnůstku dosti chatrná méla, složila a těmi se nehýbe, ale tu, kdež náleží, jsú složené. A Adam, když též složí na právě, kteréž jest pobral, o tyť teprv soud bude, a rozváží právo a soudce, má-li ten kšaft
Strana 86
86 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: své místo míti a stalo-li se jest této Salomeně vedle toho kšaftu bez ublížení spravedlivé. Po přečtění této žaloby jest vejpověd uči- něna od úřadu skrze purgmistra, že jest Sa- lomena povinna vedle přiznání svého na otázku Adamovu odpověd světlá dáti. Kterážto Sa- lomena skrze přítele svého žádala odložení do některého určitého času, a že se chce tak za- chovati a odpověd dáti. A Vála z Vikaně, poddaný pánuov Pražan Nového M. Pr., skrze přítele pravie jse jmíti též k tomu statku spravedlnost. Žádal za odložení. Tu my purgmistr — Brodu Č. stranám toho jsme odložili do dvú nedčlí, ale Adam — se odvolává. Dán v pátek po sv. Diviši (12. ríjna] l. etc. XXXVII. Tu my — vejpovědi této vaší — potvr- zujeme. Stalo se v pondělí před sv. Havlem [15. října] 1537. (Rukop. č. 93. fol. 58.) 52. 1538, 24. dubna. (Mezi Jakubem ko- vářem a Šimonem Dandovým o spolek v ku- pování sviní.) Jakub kovář obviniti poručil Šimona Dandového: jakož na onen čas jměli jsme spolek v kupování sviní, já a Petr My- slík z Kourima a Simon Danduov, v tom spolku ničímž jsme se jeden od druhého nedélili, aZ již potom k tomu přišlo, že jsme oučet mezi sebú učinili u pana Jirky, když jsme se do- muov navrátili. I přišlo se jest na jednoho každého z nás škody nésti po puol jedenáctě kopě pěti groších míš. Ale nyní Šimon nechtěl by s tím nic jmíti činiti; na čemž těžkost nesu. Žádal za spravedlivé opatření. Šimon Danduov oznámiti poručil: Že tomu odpírám, aby při oučtu měla na mne taková zati, že jest to Jakub mluvil ku p. Václavovi Duhovi [z Častrova] v Normberce, aby mně ni- žádných peněz nevydával za svině, a že já tu nemám nic a ani lidem že já platiti nebudu, než sám Jakub platiti bude, a že jsou jemu věřili a jest jeho. A tak musil jsem s nimi spolku nemieti, poněvadž každý spolek nemá se od tovaryše svého v spolku ničímž děliti, ale jednostejně spolu mají se všeho dotýkati. Jakub oznámiti poručil, že takový oučet chci prokázati, než mluvil-li jsem co ku p. Václavovi Duhovi, nemluvil sem pro nic ji- ného, jediné aby se peníze neroztrhovaly ; žá- daje, aby svědomí podané čteno bylo. A po- tom mluveno, že se to tak prokazuje, jakž jest mluveno, že jsme spolu spolek měli, oučet spolu jsme činili, a co jest na koho škody přišlo, to se vše ukazuje. Šimon Dandů oznámiti dal, že se takovému svědomí při právě místa nedává, že Petr My- slík jsa s Kubou pravý společník i svědčí sobě k lepšímu, chtěje tudy těžkost uvésti na něho Šimona, ježto nižádný společník sobě k lep- šímu, buď tovaryši svému na těžkost, jinému svědomí dáti podle práva nemá a nemuože. Tito pak, Douša a Václav Řepka, svědčí, že sou to toliko slyšeli od Kuby, co jsou prodě- lali na sviních, ježto vedle práva psaného, chce-li jeden svědomí o škody dávati, má při oučtu předkem býti a to spatfiti v skutku. Ale tito dva nevysvčdčují, aby při oučtu byli, než že sou slyšeli. A aniž toho nevysvědčují, abych se k tomu seznal, že jsem tím povi- nen. Než to ukáži, že jest to Kuba mluvil ku p. Václavovi Duhovi, že tu mého nic není, než jeho. Nébrž cedule od p. Václava Duhy toho v sobě nezavírá, aby k spolku tomu mne měli připustiti; než sou sami zapsáni v ceduli Kuba a Petr Myslík. Jakub oznámiti poručil: Nic jiného ne- prokazuje, jediné to, co bych mluvil k p. Vá- clavovi Duhovi. Však jest prve povědíno, mlu- vil-li jsem co, že jsem nemluvil z jiné pří- činy, jediné z té, aby se peníze neroztrho- valy. Tu my purgmistr — Brodu Ó. — nalé- záme: Poněvadž jest Jakub kovář vedle ob- vinění svého při právě, že jest Šimon Dan- duov při oučtu škod puol jedenáctý kopy pěti gr. míš., též jako oni dva, zuostal a na sebe přejal, ukázal, kteréhož oučtu Šimon jest ne-
86 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: své místo míti a stalo-li se jest této Salomeně vedle toho kšaftu bez ublížení spravedlivé. Po přečtění této žaloby jest vejpověd uči- něna od úřadu skrze purgmistra, že jest Sa- lomena povinna vedle přiznání svého na otázku Adamovu odpověd světlá dáti. Kterážto Sa- lomena skrze přítele svého žádala odložení do některého určitého času, a že se chce tak za- chovati a odpověd dáti. A Vála z Vikaně, poddaný pánuov Pražan Nového M. Pr., skrze přítele pravie jse jmíti též k tomu statku spravedlnost. Žádal za odložení. Tu my purgmistr — Brodu Č. stranám toho jsme odložili do dvú nedčlí, ale Adam — se odvolává. Dán v pátek po sv. Diviši (12. ríjna] l. etc. XXXVII. Tu my — vejpovědi této vaší — potvr- zujeme. Stalo se v pondělí před sv. Havlem [15. října] 1537. (Rukop. č. 93. fol. 58.) 52. 1538, 24. dubna. (Mezi Jakubem ko- vářem a Šimonem Dandovým o spolek v ku- pování sviní.) Jakub kovář obviniti poručil Šimona Dandového: jakož na onen čas jměli jsme spolek v kupování sviní, já a Petr My- slík z Kourima a Simon Danduov, v tom spolku ničímž jsme se jeden od druhého nedélili, aZ již potom k tomu přišlo, že jsme oučet mezi sebú učinili u pana Jirky, když jsme se do- muov navrátili. I přišlo se jest na jednoho každého z nás škody nésti po puol jedenáctě kopě pěti groších míš. Ale nyní Šimon nechtěl by s tím nic jmíti činiti; na čemž těžkost nesu. Žádal za spravedlivé opatření. Šimon Danduov oznámiti poručil: Že tomu odpírám, aby při oučtu měla na mne taková zati, že jest to Jakub mluvil ku p. Václavovi Duhovi [z Častrova] v Normberce, aby mně ni- žádných peněz nevydával za svině, a že já tu nemám nic a ani lidem že já platiti nebudu, než sám Jakub platiti bude, a že jsou jemu věřili a jest jeho. A tak musil jsem s nimi spolku nemieti, poněvadž každý spolek nemá se od tovaryše svého v spolku ničímž děliti, ale jednostejně spolu mají se všeho dotýkati. Jakub oznámiti poručil, že takový oučet chci prokázati, než mluvil-li jsem co ku p. Václavovi Duhovi, nemluvil sem pro nic ji- ného, jediné aby se peníze neroztrhovaly ; žá- daje, aby svědomí podané čteno bylo. A po- tom mluveno, že se to tak prokazuje, jakž jest mluveno, že jsme spolu spolek měli, oučet spolu jsme činili, a co jest na koho škody přišlo, to se vše ukazuje. Šimon Dandů oznámiti dal, že se takovému svědomí při právě místa nedává, že Petr My- slík jsa s Kubou pravý společník i svědčí sobě k lepšímu, chtěje tudy těžkost uvésti na něho Šimona, ježto nižádný společník sobě k lep- šímu, buď tovaryši svému na těžkost, jinému svědomí dáti podle práva nemá a nemuože. Tito pak, Douša a Václav Řepka, svědčí, že sou to toliko slyšeli od Kuby, co jsou prodě- lali na sviních, ježto vedle práva psaného, chce-li jeden svědomí o škody dávati, má při oučtu předkem býti a to spatfiti v skutku. Ale tito dva nevysvčdčují, aby při oučtu byli, než že sou slyšeli. A aniž toho nevysvědčují, abych se k tomu seznal, že jsem tím povi- nen. Než to ukáži, že jest to Kuba mluvil ku p. Václavovi Duhovi, že tu mého nic není, než jeho. Nébrž cedule od p. Václava Duhy toho v sobě nezavírá, aby k spolku tomu mne měli připustiti; než sou sami zapsáni v ceduli Kuba a Petr Myslík. Jakub oznámiti poručil: Nic jiného ne- prokazuje, jediné to, co bych mluvil k p. Vá- clavovi Duhovi. Však jest prve povědíno, mlu- vil-li jsem co, že jsem nemluvil z jiné pří- činy, jediné z té, aby se peníze neroztrho- valy. Tu my purgmistr — Brodu Ó. — nalé- záme: Poněvadž jest Jakub kovář vedle ob- vinění svého při právě, že jest Šimon Dan- duov při oučtu škod puol jedenáctý kopy pěti gr. míš., též jako oni dva, zuostal a na sebe přejal, ukázal, kteréhož oučtu Šimon jest ne-
Strana 87
Brod Český (1538). 81 odvedl vedle práva, pravíme, že jest tím Ši- mon, z čehož jest od Jakuba obviněn, povi- nen. Simon — se odvolává. Stalo se v pátek po sv. Řehoři [15. březma] I. 38. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v středu po sv. Jiří [24. dubna| I. 1538. (Rukop. č. 93. fol. 63.) 53. 1538, 2. července. (Mezi Válou z Vi- kaně a Adamem řezníkem o kšaft Doroty Černé.) Vála z Vikaně obviniti poručil Adama řezníka, což se dotýče statku po neb. Dorotě Černé na penězích i na jiných svrchcích, kte- réž jest Adam k sobě přijímal a bral, nemaje toho činiti, ježto takový statek mně spolu s matki mi jest přináležitý jakožto po tetě, poněvadž jsme nejbližší přátelé, žádaje, aby to, což jest pobráno, zase navrátil. Adam řezník oznámil, že k Válově přátelství i mateře jeho nesahám, než toto k tomu pravím já od sebe i na místě Salomeny: poněvadž jest nám sta- tek po nebožce Dorotě poručený a ona se mnú v tom stojí, že jest nebožka Dorota po- řízení učinila a mně s Salomenú statček svuoj nezávadný, ale svobodný a svuoj vlastní jest poručila, ježto jest to dobře učiniti mohla, nóbrż i toho dolożila, że sem jí mnoho do- brého činil, jakož jest jistě tak, že mnohem více nežli Vála. A také ráčíte míti v tomto městě obdarování cís. Zigmunda na kšafty, že jeden každý majíc statček svuoj svobodný a nezávadný, muož jej dáti a odkázati komuž chce, příbuznému i nepříbuznému příteli. Ja- koż ona to jest mohla dobře učiniti a svuoj statek, komuž chtěla, poručiti, žádaje vedle toho kšaftu zachován býti a vedle obdarování cís. Zigmunda. Nébrž to se z svědomí k oné při vedeného našlo, že jest jí nebožky Válova žena za sukni žádala, aby jí ji dala; oznámila, že nedá a že jest již, komuž náleží, poručila. A když po smrti nebožky Doroty bylo po přečtení kšaftu, byl jsem já s Salomenou do- tázán z vuole úřadu skrze pana Jiříka Jirku, co k tomu kšaftu říkáme; i tu jsem žádal s Salomenou, aby byl tvrzen tyż k3aft. A Vála též jsa přítomen a jej slyše, byl jest též do- tázán od úřadu, co k tomu říká; oznámil: po- něvadž jest mi nic neporučila, nechť užívají, komuž jest poručila, já o její nestojím. Než nyní zase teprv skrze nějaký návod lidský chtěl by se navracovati, ježto při právě vše- lijakć oustní přiznání a podvolení jest nade všeckno přemožení, a kdož čemu při právě po- volí a místo dá, že se k tomu zase nemá na- vracovati; a když nižádný na odpor nebyl tomu kšaftu, tehdy osoby, kteréž při kšaftu byly, jsúce k tomu od úřadu přidržány, vysvědčily jsou jej podle práva. Než stalo se odložení toliko, když se ten kalich zjedná, kterýž jest k záduší poručila nebožka, že ten kšaft k mí- stu přijde a k tvrzení. Vála oznámiti poručil, že se jest až posavad toho doptati nemohl, aby Dorota nebožka jaký kšaft pořádný uči- niti měla, než slyší o nějakém spisu, že by sepsati rozkázala některým osobám, ale to kšaft není. A také toho Adam nic neukazuje, aby mčla žádati p. purgmistra, aby k ní bylo posláno, že chce kšaft dčlati, anebo ukázal kšaft pořádný. A protož z té příčiny praví Vála, že jest kšaftu žádného nedělala, než spis, a to se ukazuje. A také to nic na škodu není Válovi, že jest při právě stál a slyšel, když se nějaký spis četl, tudíž jest své spravedl- nosti nepotratil; než kdyby věděl o kšaftu pořádném, dal by tomu místo, ale neví. A pro- tož toho spisu za ksaft nepravi byti. Adam oznámil: jakož Vála chce ukazovati, że jest nebožka Dorota žádného kšaftu nedělala než spis, toť muože býti, žeť se musí nejprve napsati, a když se napíše, tehdy hned se to jmenuje, čímž má býti a slúti. A také Salo- mena, jsúc zde dotázána od úřadu, kdo jest chodil pro ty osoby, aby k nebožce přišly a kšaft nebo vuoli její sepsaly, i oznámila, že jest ona pro ně chodila a že jest jí nebožka posílala, a to jest rozkázáno v manual měst- ský pro jistčí věc zapsati, i Válovo oznámení. Nébrž p. purgmistr Vavřinec toho času, jsa dotázán, jměl-li jest o tom vědomost, že jest
Brod Český (1538). 81 odvedl vedle práva, pravíme, že jest tím Ši- mon, z čehož jest od Jakuba obviněn, povi- nen. Simon — se odvolává. Stalo se v pátek po sv. Řehoři [15. březma] I. 38. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v středu po sv. Jiří [24. dubna| I. 1538. (Rukop. č. 93. fol. 63.) 53. 1538, 2. července. (Mezi Válou z Vi- kaně a Adamem řezníkem o kšaft Doroty Černé.) Vála z Vikaně obviniti poručil Adama řezníka, což se dotýče statku po neb. Dorotě Černé na penězích i na jiných svrchcích, kte- réž jest Adam k sobě přijímal a bral, nemaje toho činiti, ježto takový statek mně spolu s matki mi jest přináležitý jakožto po tetě, poněvadž jsme nejbližší přátelé, žádaje, aby to, což jest pobráno, zase navrátil. Adam řezník oznámil, že k Válově přátelství i mateře jeho nesahám, než toto k tomu pravím já od sebe i na místě Salomeny: poněvadž jest nám sta- tek po nebožce Dorotě poručený a ona se mnú v tom stojí, že jest nebožka Dorota po- řízení učinila a mně s Salomenú statček svuoj nezávadný, ale svobodný a svuoj vlastní jest poručila, ježto jest to dobře učiniti mohla, nóbrż i toho dolożila, że sem jí mnoho do- brého činil, jakož jest jistě tak, že mnohem více nežli Vála. A také ráčíte míti v tomto městě obdarování cís. Zigmunda na kšafty, že jeden každý majíc statček svuoj svobodný a nezávadný, muož jej dáti a odkázati komuž chce, příbuznému i nepříbuznému příteli. Ja- koż ona to jest mohla dobře učiniti a svuoj statek, komuž chtěla, poručiti, žádaje vedle toho kšaftu zachován býti a vedle obdarování cís. Zigmunda. Nébrž to se z svědomí k oné při vedeného našlo, že jest jí nebožky Válova žena za sukni žádala, aby jí ji dala; oznámila, že nedá a že jest již, komuž náleží, poručila. A když po smrti nebožky Doroty bylo po přečtení kšaftu, byl jsem já s Salomenou do- tázán z vuole úřadu skrze pana Jiříka Jirku, co k tomu kšaftu říkáme; i tu jsem žádal s Salomenou, aby byl tvrzen tyż k3aft. A Vála též jsa přítomen a jej slyše, byl jest též do- tázán od úřadu, co k tomu říká; oznámil: po- něvadž jest mi nic neporučila, nechť užívají, komuž jest poručila, já o její nestojím. Než nyní zase teprv skrze nějaký návod lidský chtěl by se navracovati, ježto při právě vše- lijakć oustní přiznání a podvolení jest nade všeckno přemožení, a kdož čemu při právě po- volí a místo dá, že se k tomu zase nemá na- vracovati; a když nižádný na odpor nebyl tomu kšaftu, tehdy osoby, kteréž při kšaftu byly, jsúce k tomu od úřadu přidržány, vysvědčily jsou jej podle práva. Než stalo se odložení toliko, když se ten kalich zjedná, kterýž jest k záduší poručila nebožka, že ten kšaft k mí- stu přijde a k tvrzení. Vála oznámiti poručil, že se jest až posavad toho doptati nemohl, aby Dorota nebožka jaký kšaft pořádný uči- niti měla, než slyší o nějakém spisu, že by sepsati rozkázala některým osobám, ale to kšaft není. A také toho Adam nic neukazuje, aby mčla žádati p. purgmistra, aby k ní bylo posláno, že chce kšaft dčlati, anebo ukázal kšaft pořádný. A protož z té příčiny praví Vála, že jest kšaftu žádného nedělala, než spis, a to se ukazuje. A také to nic na škodu není Válovi, že jest při právě stál a slyšel, když se nějaký spis četl, tudíž jest své spravedl- nosti nepotratil; než kdyby věděl o kšaftu pořádném, dal by tomu místo, ale neví. A pro- tož toho spisu za ksaft nepravi byti. Adam oznámil: jakož Vála chce ukazovati, że jest nebožka Dorota žádného kšaftu nedělala než spis, toť muože býti, žeť se musí nejprve napsati, a když se napíše, tehdy hned se to jmenuje, čímž má býti a slúti. A také Salo- mena, jsúc zde dotázána od úřadu, kdo jest chodil pro ty osoby, aby k nebožce přišly a kšaft nebo vuoli její sepsaly, i oznámila, že jest ona pro ně chodila a že jest jí nebožka posílala, a to jest rozkázáno v manual měst- ský pro jistčí věc zapsati, i Válovo oznámení. Nébrž p. purgmistr Vavřinec toho času, jsa dotázán, jměl-li jest o tom vědomost, že jest
Strana 88
88 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kšaft nebožka činila, oznámil, že jest k němu chozeno a posláno bylo, a že jest tomu kšaftu povolil. Než někdo svobodný a všetečný mohl Se neboZky ptáti; chtě o pořízení védéti, i mohla takového odbýti, jakž chtěla. A má to každý učiniti; komuž co svěří tejného, žeť toho nemá jinému oznamovati. Jacíž by takoví kšaftové byli, kdyby jeden každý o něm zvě- děl. A také po témž kšaftu byla jest nemálo puol léta živa, jestli že jest ten zrušila, nechť jiný se ukáže, ježto, kdyby byla chtěla, mohla jest to učiniti a jej zrušiti, ale neukazuje se žádný jiný. Vála oznámiti dal: spatřivše, kdo jsou při kšaftu byli, že jest o tom vědomo- sti neměl ani neslyšel, než toliko řeč jest byla od Adama mluvena; ale již vidí a osob těchto ničímž nenaříká, než bude-li se moci vyhledati a ukázati, že by takový kšaft po- řádně učiněn nebyl, to buď při tom. Oznamuje, kdyby tak všeckno bylo, což Adam mluví, že jest kšaft pořádný, tehdyť jest jej zrušil, že jest prve v ten statek vkročil a bral dříve, nežli jest k tvrzení přišel. Kýž jest vyčekal, až by byl tvrzený, ježto jeden, pokudž věci své na místě skutečném postavené nemá, ne- muož toho užívati, než má prvotně na místě postaviti a teprv užívati, ale pochybil se jest s tím. A potom jest čteno svědomí. Tu my purgmistr a rada Brodu Č. — nalézáme. Po- něvadž jest zřetedlné právo, že jeden přísežný anebo dva nepřísežní víry hodní při kšaftích za svědky býti mohú, a tito že sú víry hodní, a dva přísežní, jeden nepřísežný při témž kšaftu z vuole purgmistra byli a jej sepsali i vedle práva vysvědčili;, čemuž sú Adam, Sa- lomena a Vála místo dali, a majestát cís. Zigmunda to v sobě drží a zavírá, že jeden každý maje statek svuoj svobodný a nezávad- ný, muož jej dáti i poručiti komuž chce, buď příteli příbuznému anebo nepříbuznému; a Vála což jest o nepořádnosti kšaftu mluviti dal, toho jest vedle práva neprokázal: pravíme ta- kový kšaft pořádný, a vedle práva i obdaro- vání že své místo má. Vála se odvolává. Dán v pátek po sv. Stanislavu [10. kvétna] 9c XXXVIII. Tu my — potvrzujeme. Stalo se v úterý den Navštivení sv. Alžběty [2. čer- vence] l. 1538. (Rukop. č. 93. fol. 64.) 54. 1538, 19. července. (Mezi Janem Vrbčanským z Velišova a Juonem z Voděrad, poddaným pana Slavaty, o stavuňk pro peníze.) Jan Vrbčanský obvinil jest při právě Juona, z Voděrad rychtáře, poddaného JMti p. Slavaty Košumberského, oznámivši: Jakož se jest při tomto právě stavuňk stal na místě mém, však z poručení mého vedle mocnosti, a to na Ju- ona z Voděrad pro sumu mně zadržalů z gruntu v Vrbčanech XLII k. gr., kteréžto sumy vedle koupení gruntovního mně Jíra Srna neplní, žá- daje, aby ta vejpověd, kteráž se jest o túž věc gruntovní a spravedlnost skrze pány soudce některé z měst na mocné obú stran přestání stala, čtena byla. Potom pan Jan mluvil, že sem prvé té vejpovědi i po vejpovědi žádal, psal, aby mně má spravedlivost vedle podání plněna byla. Ale nemohl jsem se nic dožádati, jedně mno- hých a rozličných odtahuov. Na čemž nemoha přestati, z té příčiny tento stavuňk stal se jest, žádaje vedle práva při tom spravedlivě opatřen býti a stavuňku jakožto pořádnému aby místo bylo. Pan Pavel Třebovelský z vuole strany od- porní oznámil: Že tento stavuňk, jakž se jest koliveč sběhl, nepochybuji, že se jest z jiné příčiny nestal a nepropustil, jediné z žádostí a častého nezbedného dostupování na soudce. Avšak ne tak hned, jakž by puovod žádal při vinění, má se stavuňku místo dáti, jako by byl spravedlivý, ale teprv páni soudcové mají vážiti, jest li čili není. Ježto prvotně ta vej- pověd toho v sobě neukazuje ani nezavírá, aby předkem p. Jan měl svú všecknu spravedl- nost vybrati před strýci svými a sirotky JMti p. Slavaty. Ale jest náležité JMti, aby tak dobře opatřiti ráčil sirotky své, jakž pan Jan svú věc chtěl by opatriti, nemoha toho přes vuoli páně ani přes túž vejpověd učiniti. Na kteréž vejpovědi strany jsú mocně přestaly.
88 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kšaft nebožka činila, oznámil, že jest k němu chozeno a posláno bylo, a že jest tomu kšaftu povolil. Než někdo svobodný a všetečný mohl Se neboZky ptáti; chtě o pořízení védéti, i mohla takového odbýti, jakž chtěla. A má to každý učiniti; komuž co svěří tejného, žeť toho nemá jinému oznamovati. Jacíž by takoví kšaftové byli, kdyby jeden každý o něm zvě- děl. A také po témž kšaftu byla jest nemálo puol léta živa, jestli že jest ten zrušila, nechť jiný se ukáže, ježto, kdyby byla chtěla, mohla jest to učiniti a jej zrušiti, ale neukazuje se žádný jiný. Vála oznámiti dal: spatřivše, kdo jsou při kšaftu byli, že jest o tom vědomo- sti neměl ani neslyšel, než toliko řeč jest byla od Adama mluvena; ale již vidí a osob těchto ničímž nenaříká, než bude-li se moci vyhledati a ukázati, že by takový kšaft po- řádně učiněn nebyl, to buď při tom. Oznamuje, kdyby tak všeckno bylo, což Adam mluví, že jest kšaft pořádný, tehdyť jest jej zrušil, že jest prve v ten statek vkročil a bral dříve, nežli jest k tvrzení přišel. Kýž jest vyčekal, až by byl tvrzený, ježto jeden, pokudž věci své na místě skutečném postavené nemá, ne- muož toho užívati, než má prvotně na místě postaviti a teprv užívati, ale pochybil se jest s tím. A potom jest čteno svědomí. Tu my purgmistr a rada Brodu Č. — nalézáme. Po- něvadž jest zřetedlné právo, že jeden přísežný anebo dva nepřísežní víry hodní při kšaftích za svědky býti mohú, a tito že sú víry hodní, a dva přísežní, jeden nepřísežný při témž kšaftu z vuole purgmistra byli a jej sepsali i vedle práva vysvědčili;, čemuž sú Adam, Sa- lomena a Vála místo dali, a majestát cís. Zigmunda to v sobě drží a zavírá, že jeden každý maje statek svuoj svobodný a nezávad- ný, muož jej dáti i poručiti komuž chce, buď příteli příbuznému anebo nepříbuznému; a Vála což jest o nepořádnosti kšaftu mluviti dal, toho jest vedle práva neprokázal: pravíme ta- kový kšaft pořádný, a vedle práva i obdaro- vání že své místo má. Vála se odvolává. Dán v pátek po sv. Stanislavu [10. kvétna] 9c XXXVIII. Tu my — potvrzujeme. Stalo se v úterý den Navštivení sv. Alžběty [2. čer- vence] l. 1538. (Rukop. č. 93. fol. 64.) 54. 1538, 19. července. (Mezi Janem Vrbčanským z Velišova a Juonem z Voděrad, poddaným pana Slavaty, o stavuňk pro peníze.) Jan Vrbčanský obvinil jest při právě Juona, z Voděrad rychtáře, poddaného JMti p. Slavaty Košumberského, oznámivši: Jakož se jest při tomto právě stavuňk stal na místě mém, však z poručení mého vedle mocnosti, a to na Ju- ona z Voděrad pro sumu mně zadržalů z gruntu v Vrbčanech XLII k. gr., kteréžto sumy vedle koupení gruntovního mně Jíra Srna neplní, žá- daje, aby ta vejpověd, kteráž se jest o túž věc gruntovní a spravedlnost skrze pány soudce některé z měst na mocné obú stran přestání stala, čtena byla. Potom pan Jan mluvil, že sem prvé té vejpovědi i po vejpovědi žádal, psal, aby mně má spravedlivost vedle podání plněna byla. Ale nemohl jsem se nic dožádati, jedně mno- hých a rozličných odtahuov. Na čemž nemoha přestati, z té příčiny tento stavuňk stal se jest, žádaje vedle práva při tom spravedlivě opatřen býti a stavuňku jakožto pořádnému aby místo bylo. Pan Pavel Třebovelský z vuole strany od- porní oznámil: Že tento stavuňk, jakž se jest koliveč sběhl, nepochybuji, že se jest z jiné příčiny nestal a nepropustil, jediné z žádostí a častého nezbedného dostupování na soudce. Avšak ne tak hned, jakž by puovod žádal při vinění, má se stavuňku místo dáti, jako by byl spravedlivý, ale teprv páni soudcové mají vážiti, jest li čili není. Ježto prvotně ta vej- pověd toho v sobě neukazuje ani nezavírá, aby předkem p. Jan měl svú všecknu spravedl- nost vybrati před strýci svými a sirotky JMti p. Slavaty. Ale jest náležité JMti, aby tak dobře opatřiti ráčil sirotky své, jakž pan Jan svú věc chtěl by opatriti, nemoha toho přes vuoli páně ani přes túž vejpověd učiniti. Na kteréž vejpovědi strany jsú mocně přestaly.
Strana 89
Brod Český (1538). 89 A stojí v té vejpovědi, že Jíra Srna ničímž více povinen není, než na roky vedle koupení peníze gruntovní klásti. A JMt pán vedle té vejpovědi drží se a jí ublížiti nemíní z pří- činy opatrování svých sirotkuov. Neb Jíra Srna z Vrbčan nižádných peněz jest neza- držel, ale vedle kupu svého roku každého pe- níze gruntovní, tu kdež náleží, klade. Než JMt pan Slavata jich vydati a propustiti ne- chce z potřeby takové, aby JMti sirotci a páně Janovi strejci nedílní, poněvadž tu tak mnoho jako on mají svých spravedlností, tolikéž toho užíti mohli. A tak z těch příčin jest takový stavuňk nepořádný, žádaje, aby byl v nic obrácen a propuštěn. Tu Jan Vrbčanský oznámil, že jest to stavuňk pořádný a že jsem jej mohl dobře učiniti z příčiny, že já s pánem nemám nic činiti o tuto mú spravedlnost, než mám o ni činiti s Jírou Srnou, jakožto s soukupem svým, kterémuž sem ten grunt prodal, než jakús opatrností, chtěl-li by mne s sirotky páně Sla- vatovými let nedošlými spolčiti, ježto toho vejpověd neukazuje, abych neměl prve týchž sirotkuov své spravedlivosti vybrati, nébrž dobré paměti JMti p. Michala Slavaty vejhost mně daný, kšaft JMti když se čísti bude, to se ukáže, že jakúž bych kdekoliveč spravedl- nost jměl na gruntích JMti, tu jest mi pro- pustil, abych ji mohl vybrati beze vší zástavy a překážky budúcích držiteluov po JMti. Jest čten vejhost, kšaft, vejpověd. Po pře- čtění oznámil, že se tak našlo a ukazuje se, což sem promluvil. A táž má spravedlnost jest na gruntu p. Slavaty, nemá mi zastavo- vána býti. Jestliže páu přijímá k sobě peníze, nemám na tento čas nic s pánem o to činiti, jediné s Jírou Srnou jakožto s soukupem, a pro něho sem obstaviti rozkázal, poněvadž mi peněz vedle smlúvy neklade, kterýchž více ne- vzal jsem jediné závdavku XL k. č. a vedle rokuov peněz XXXVIII k. gr. č. Pan Pavel Třebovelský od strany odporní mluvil, že stavuňkové dějí-li se kde při právě, Archiv Český XXVI. tehdy se stávají pro peníze běhlé a pro ně- jaké dlužnosti, ježto toho mnoho bývá mezi lidmi, ale pro purkrechtní peníze a grun- tovní nemají stavuňkové pořádní býti, než jakž právo ukazuje v těch věcech purk- rechtních, tak má zachováno býti. A tuto jest o věc purkrechtní stavuňk se stal a protož jest nepořádný. A zvláště pak, jakž jest povědíno, že JMt pán neráčí peněz propúštěti, kteréž Jíra Srna za grunt klade a nižádných jest nezadržel, ježto vedle vej- povědi ničímž povinen není. A neukazuje ta vejpověd, aby p. Jan měl prve před sirotky JMti páně svú spravedlnost vybrati. A tak JMt pán muože to dobře učiniti a sirotky své jakožto pán dědičný opatřiti v jich spravedl- nosti, kterúž tu na témž gruntu, jakž pan Jan, mají. Než kdyby ti páni soudce byli to našli, že p. Jan má svú spravedlnost prve a dříve strejcuov svých a sirotkuov JMti páně vy- brati, bylo by dáno tomu místo, i neuznali. A protož sú spravedlivě při tom zachovali a jest na tom od stran přestáno. P. Jan Vrbčanský oznámil: Však také není v té vejpovědi, abych neměl prvé své spravedlnosti vybrati, nébrž napřed a prvé v ní stojí a to se zavírá, že já předkem díl tu na té rychtě ve Vrbčanech mám, a potom teprv stojí, že také strýci moji let nedošlí sprave- dlnosti své tu mají, a takť se jim nemuože nic ublížiti. A tomu mně se věřiti nevidí, abych já prve své spravedlnosti neměl užíti a ji vybrati, poněvadž strýcové moji let nedošli jsú ještě a na ten čas, jsúce děti, toho nepo- třebují. A tak jsem ten stavuňk mohl dobře učiniti, poněvadž k své spravedlnosti nemohu přijíti,.. Neb p. Hroch na onen čas jsa od pana Slavaty vyslán do Vrbčan oznámil mocně, že pán na tom jest, což se koliveč vyhledá mně tu na té rychtě v Vrbčanech náležeti spravedlivě, že mi pán hned chce propustiti. A již jest vybledáno a těmi pány ubrmany uznáno i utvrzeno vejpovědí, že tu mám spra- vedlnost, avšak vždy ještě k ní nemohu při- 12
Brod Český (1538). 89 A stojí v té vejpovědi, že Jíra Srna ničímž více povinen není, než na roky vedle koupení peníze gruntovní klásti. A JMt pán vedle té vejpovědi drží se a jí ublížiti nemíní z pří- činy opatrování svých sirotkuov. Neb Jíra Srna z Vrbčan nižádných peněz jest neza- držel, ale vedle kupu svého roku každého pe- níze gruntovní, tu kdež náleží, klade. Než JMt pan Slavata jich vydati a propustiti ne- chce z potřeby takové, aby JMti sirotci a páně Janovi strejci nedílní, poněvadž tu tak mnoho jako on mají svých spravedlností, tolikéž toho užíti mohli. A tak z těch příčin jest takový stavuňk nepořádný, žádaje, aby byl v nic obrácen a propuštěn. Tu Jan Vrbčanský oznámil, že jest to stavuňk pořádný a že jsem jej mohl dobře učiniti z příčiny, že já s pánem nemám nic činiti o tuto mú spravedlnost, než mám o ni činiti s Jírou Srnou, jakožto s soukupem svým, kterémuž sem ten grunt prodal, než jakús opatrností, chtěl-li by mne s sirotky páně Sla- vatovými let nedošlými spolčiti, ježto toho vejpověd neukazuje, abych neměl prve týchž sirotkuov své spravedlivosti vybrati, nébrž dobré paměti JMti p. Michala Slavaty vejhost mně daný, kšaft JMti když se čísti bude, to se ukáže, že jakúž bych kdekoliveč spravedl- nost jměl na gruntích JMti, tu jest mi pro- pustil, abych ji mohl vybrati beze vší zástavy a překážky budúcích držiteluov po JMti. Jest čten vejhost, kšaft, vejpověd. Po pře- čtění oznámil, že se tak našlo a ukazuje se, což sem promluvil. A táž má spravedlnost jest na gruntu p. Slavaty, nemá mi zastavo- vána býti. Jestliže páu přijímá k sobě peníze, nemám na tento čas nic s pánem o to činiti, jediné s Jírou Srnou jakožto s soukupem, a pro něho sem obstaviti rozkázal, poněvadž mi peněz vedle smlúvy neklade, kterýchž více ne- vzal jsem jediné závdavku XL k. č. a vedle rokuov peněz XXXVIII k. gr. č. Pan Pavel Třebovelský od strany odporní mluvil, že stavuňkové dějí-li se kde při právě, Archiv Český XXVI. tehdy se stávají pro peníze běhlé a pro ně- jaké dlužnosti, ježto toho mnoho bývá mezi lidmi, ale pro purkrechtní peníze a grun- tovní nemají stavuňkové pořádní býti, než jakž právo ukazuje v těch věcech purk- rechtních, tak má zachováno býti. A tuto jest o věc purkrechtní stavuňk se stal a protož jest nepořádný. A zvláště pak, jakž jest povědíno, že JMt pán neráčí peněz propúštěti, kteréž Jíra Srna za grunt klade a nižádných jest nezadržel, ježto vedle vej- povědi ničímž povinen není. A neukazuje ta vejpověd, aby p. Jan měl prve před sirotky JMti páně svú spravedlnost vybrati. A tak JMt pán muože to dobře učiniti a sirotky své jakožto pán dědičný opatřiti v jich spravedl- nosti, kterúž tu na témž gruntu, jakž pan Jan, mají. Než kdyby ti páni soudce byli to našli, že p. Jan má svú spravedlnost prve a dříve strejcuov svých a sirotkuov JMti páně vy- brati, bylo by dáno tomu místo, i neuznali. A protož sú spravedlivě při tom zachovali a jest na tom od stran přestáno. P. Jan Vrbčanský oznámil: Však také není v té vejpovědi, abych neměl prvé své spravedlnosti vybrati, nébrž napřed a prvé v ní stojí a to se zavírá, že já předkem díl tu na té rychtě ve Vrbčanech mám, a potom teprv stojí, že také strýci moji let nedošlí sprave- dlnosti své tu mají, a takť se jim nemuože nic ublížiti. A tomu mně se věřiti nevidí, abych já prve své spravedlnosti neměl užíti a ji vybrati, poněvadž strýcové moji let nedošli jsú ještě a na ten čas, jsúce děti, toho nepo- třebují. A tak jsem ten stavuňk mohl dobře učiniti, poněvadž k své spravedlnosti nemohu přijíti,.. Neb p. Hroch na onen čas jsa od pana Slavaty vyslán do Vrbčan oznámil mocně, že pán na tom jest, což se koliveč vyhledá mně tu na té rychtě v Vrbčanech náležeti spravedlivě, že mi pán hned chce propustiti. A již jest vybledáno a těmi pány ubrmany uznáno i utvrzeno vejpovědí, že tu mám spra- vedlnost, avšak vždy ještě k ní nemohu při- 12
Strana 90
90 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jíti. A za nebožtíka p. Michala Slavaty beze vší překážky odtud z též rychty závdavek a troje peníze jsem vzal, a nyní po vejpovědi i prvé nemoha k své spravedlnosti přijíti, aby mi propuštěna byla, z té příčiny musil jsem stavuňk učiniti. A kdyby i to tak bylo, że Jira Srna penize klade vedle rokuov, ale po- něvadž mně v ruce nepřicházejí, nemám k komu jinému hleděti jediné k Jírovi. P. Jan Třebovelský: Že to pořádně se ukáže, že jest Srna žádných peněz nezadržel, ale tu, kdež náleží, klade. A stavuńk stal se pro Srnu, že mu peněz neklade vedle rokuov. I jest toho příčina, že on Jíra svůj pán není, ale má JMt p. Slavatu pána svého dědičného, i musí se JMtí spravovati a jeho rozkaz, buď páně úředníkuov z vuole JMti pána činiti a ne čís jiný. A což se řeči páně Hrochovy dotýče, toho ta vejpověd spravedlivá v sobě nezavírá, jakž se mluví, ale zavírá to v sobě, že jest uznáno, že tu jmá spravedlnost on, ježto žádnej nepraví, aby neměl, než když na něho přijde, brání. Bude-li toho na JMti pánu hledati, snad najde, že jemu ji propustiti ráčí, o čemž nyní pře nižádná není. P. Jan Vrbčanský oznámil, že to svědomí mé spravedlnosti nic na překážku není, ale jest mi k lepšímu, neb v něm stojí, že jest sobě Jíra sám za dluh svůj porážel z peněz gruntovních, ježto já o tom nižádné vědomosti nemám, abych jemu co jměl dlužen býti, a tak sobě sám právo činí. Ale nad to vejše svě- domím to já prokázal jsem, kšaftem neb. p. Michala Slavaty a listem zhostním, že jest to pán nebožtík, jsa při rozumu zdravém, upev- niti ráčil. — P. Pavel T. mluvil: Což se neb. p. Michala Slavaty kšaftu dotýče, řídil jako pán mocný o svém, a JMt pan Slavata, strýc jeho nebožtíka, také řídí a šafuje jako se svým vlastním. Chce-li JMt z čeho viniti, jest právo od toho. Jediné ať Srna pokoje užíti muoże. Tu my purgmistr — Brodu Ć. — nalé- záme: Poněvadž se to nachází v té vejpovědi, kteráž se jest skrze některé pány soudce v Vrb- čanech stala, že Jíra Srna z Vrbčan ničímž více povinen není, jediné vedle koupení svého na roky peníze při právě klásti, a Jan z Vo- děrad obstaven jsa, podaný JMti pana Slavaty etc., to jest při právě prokázal svědomím, že jest Jíra žádných peněz nezadržel, ale vedle rokuov peníze při právě klade, a p. Jan Vrb- čanský stavuňk jest při právě učinil, že by Jíra vedle trhu peněz neplnil: pravíme, porě- vadž Jírou nic v placení neschází, že jest ten a takový stavuňk nepořádný. Jan Vrbčanský — se odvolává. Dán v středu po Družebné neděli [3. dubna] I. ete. XXXVIII. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme. Stalo se v pátek před sv. Máří Magd. [19. čer- vence] 1538. (Rukop. à. 93 fol. 60.) 55. 1538, 7. srpna. (Mezi Janem Zykšo- vým z Tuklat a Machem synem Duchkovým odtudž, člověkem pana Jiříka Vchynského, o stavuňk pro rukojemství.) Jan Zykšuov z Tu- klat oznámiti poručil při právě, že jest bylo žádáno, aby jemu právo stavné bylo propuštěno ua lidi pana Jiříka Vehynského pro Macha z Tuklat, za kteróhoż byl se jest rukojmi po- stavil za 11 kop gr. čes. ku právu na Novém Městě Pražském, i dáti jest své musil; a tu jest odpověď dána, že ráčíte psaní učiniti panu Jiříkovi Vchynskému, aby to bylo opatřeno. A poněvadž jest to opatřeno nebylo, i z té příčiny tento stavuňk Jan Zykšuov jest učinil, žádaje vedle téhož stavuňku zachován býti, jakožto vedle pořádného. Pan Jiřík Vchynský od Macha z Tuklat, podaného svého, promlu- viti poručil, že jest toto řeč zatmělá a že se jí nerozumí, neb se již musí za ně mluviti, že se tuto více dotýče stavuňku, kterýž se jest byl stal v Praze, nežli tohoto, k němuž mluví; neb onen v Praze stavuňk na Novém Městě Pražském pro Havlíčka z Ouvalu byl se jest propustil pro túž sumu 11 kop gr. čes., a ten jest až podnes svého místa nevzal a vejpověď nižádná se jest nestala, ježto stavuňk na sta- vuňk nemá býti propušťován při právě. A pro-
90 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jíti. A za nebožtíka p. Michala Slavaty beze vší překážky odtud z též rychty závdavek a troje peníze jsem vzal, a nyní po vejpovědi i prvé nemoha k své spravedlnosti přijíti, aby mi propuštěna byla, z té příčiny musil jsem stavuňk učiniti. A kdyby i to tak bylo, że Jira Srna penize klade vedle rokuov, ale po- něvadž mně v ruce nepřicházejí, nemám k komu jinému hleděti jediné k Jírovi. P. Jan Třebovelský: Že to pořádně se ukáže, že jest Srna žádných peněz nezadržel, ale tu, kdež náleží, klade. A stavuńk stal se pro Srnu, že mu peněz neklade vedle rokuov. I jest toho příčina, že on Jíra svůj pán není, ale má JMt p. Slavatu pána svého dědičného, i musí se JMtí spravovati a jeho rozkaz, buď páně úředníkuov z vuole JMti pána činiti a ne čís jiný. A což se řeči páně Hrochovy dotýče, toho ta vejpověd spravedlivá v sobě nezavírá, jakž se mluví, ale zavírá to v sobě, že jest uznáno, že tu jmá spravedlnost on, ježto žádnej nepraví, aby neměl, než když na něho přijde, brání. Bude-li toho na JMti pánu hledati, snad najde, že jemu ji propustiti ráčí, o čemž nyní pře nižádná není. P. Jan Vrbčanský oznámil, že to svědomí mé spravedlnosti nic na překážku není, ale jest mi k lepšímu, neb v něm stojí, že jest sobě Jíra sám za dluh svůj porážel z peněz gruntovních, ježto já o tom nižádné vědomosti nemám, abych jemu co jměl dlužen býti, a tak sobě sám právo činí. Ale nad to vejše svě- domím to já prokázal jsem, kšaftem neb. p. Michala Slavaty a listem zhostním, že jest to pán nebožtík, jsa při rozumu zdravém, upev- niti ráčil. — P. Pavel T. mluvil: Což se neb. p. Michala Slavaty kšaftu dotýče, řídil jako pán mocný o svém, a JMt pan Slavata, strýc jeho nebožtíka, také řídí a šafuje jako se svým vlastním. Chce-li JMt z čeho viniti, jest právo od toho. Jediné ať Srna pokoje užíti muoże. Tu my purgmistr — Brodu Ć. — nalé- záme: Poněvadž se to nachází v té vejpovědi, kteráž se jest skrze některé pány soudce v Vrb- čanech stala, že Jíra Srna z Vrbčan ničímž více povinen není, jediné vedle koupení svého na roky peníze při právě klásti, a Jan z Vo- děrad obstaven jsa, podaný JMti pana Slavaty etc., to jest při právě prokázal svědomím, že jest Jíra žádných peněz nezadržel, ale vedle rokuov peníze při právě klade, a p. Jan Vrb- čanský stavuňk jest při právě učinil, že by Jíra vedle trhu peněz neplnil: pravíme, porě- vadž Jírou nic v placení neschází, že jest ten a takový stavuňk nepořádný. Jan Vrbčanský — se odvolává. Dán v středu po Družebné neděli [3. dubna] I. ete. XXXVIII. Tu my — ortele vašeho — potvrzujeme. Stalo se v pátek před sv. Máří Magd. [19. čer- vence] 1538. (Rukop. à. 93 fol. 60.) 55. 1538, 7. srpna. (Mezi Janem Zykšo- vým z Tuklat a Machem synem Duchkovým odtudž, člověkem pana Jiříka Vchynského, o stavuňk pro rukojemství.) Jan Zykšuov z Tu- klat oznámiti poručil při právě, že jest bylo žádáno, aby jemu právo stavné bylo propuštěno ua lidi pana Jiříka Vehynského pro Macha z Tuklat, za kteróhoż byl se jest rukojmi po- stavil za 11 kop gr. čes. ku právu na Novém Městě Pražském, i dáti jest své musil; a tu jest odpověď dána, že ráčíte psaní učiniti panu Jiříkovi Vchynskému, aby to bylo opatřeno. A poněvadž jest to opatřeno nebylo, i z té příčiny tento stavuňk Jan Zykšuov jest učinil, žádaje vedle téhož stavuňku zachován býti, jakožto vedle pořádného. Pan Jiřík Vchynský od Macha z Tuklat, podaného svého, promlu- viti poručil, že jest toto řeč zatmělá a že se jí nerozumí, neb se již musí za ně mluviti, že se tuto více dotýče stavuňku, kterýž se jest byl stal v Praze, nežli tohoto, k němuž mluví; neb onen v Praze stavuňk na Novém Městě Pražském pro Havlíčka z Ouvalu byl se jest propustil pro túž sumu 11 kop gr. čes., a ten jest až podnes svého místa nevzal a vejpověď nižádná se jest nestala, ježto stavuňk na sta- vuňk nemá býti propušťován při právě. A pro-
Strana 91
Brod Český (1588). 91 tož nechť se ukáže to, kterak se jest onen stavuňk v Praze na místě postavil, a jestli tento obstavený zde Mach, poddaný páně Jiří- kuov, z onoho práva v Praze propuštěn, po- něvadž jest byl obstaven pro Havlíčka z Ou- valu. A protož z těch příčin tento stavuňk jest nepořádný, poněvadž onen není na místě postavený vedle práva. Jan Zykšuov promlu- viti poručil, že k onomu stavuňku se nemluví, nežli k tomuto, jakožto pořádnému. Co se pak ukazování vejpovědi dotýče k onomu stavuňku, to se ukáže, že jest Jan Zykšuov jako rukojmě za Macha své dáti musil, nechtěje déle v vě- zení býti. A když jest své dal, vznesl jest to na pana Jiříka Vchynského v první neděli v postě a žádal, aby to pan Jiřík opatřil a jemu zase k té sumě dopomohl, i neučinil jest toho, musil svého právem dobývati. Po- dáno svědomí p.rychtáře Novoměstského a jest čteno. Pan Jiřík Vebynský oznámiti poručil od Macha, že se v tom svědomí rychtářově to nachází, že jest byl obstaven Mach pro Ha- vlíčka, a ti že sú se nestavěli, ježto pan Jiřík muože to ukázati, v čem se jest poddával Ja- novi od červeného jelena a co jest jemu psáno, nébrž při tom že jest jemu Havlíčka jako jistce odeslal; čím jest to pak sešlo, toho p. Jiřík při tom zanechává. Ač každý jistec muože míti v tom vuoli, sám se stavěti ku právu anebo nechati, poněvadž má rukojmě. A také v tom svědomí nenachází se, aby onen stavuňk v Praze své místo vzal a vejpověď aby se stala, než tento člověk svévolně a všetečně maje peněz zbytky, dával jest své beze vší potřeby. Ježto s těžkem takový nalézti by se mohl v tomto kraji, aby měl své darimno dávati; a protož není jemu tento obstavený ničímž povinen. A jakž mluví, že by davše své, potom že jest to vznesl na pana Jiříka, praví, že se v tom nepa- matuje; než co jest inluvil Jan Zykšuov před p. rychtářem, že by to slyšel od Červeného jelena, že se jest jemu Havlíček stavěl a on že jest jeho přijíti nechtěl. A tak opět nic ne- sešlo k onomu stavuňku jistcem. Tudíž také svědomí když se přečte rychtáře Novoměst- ského i jiné, vyrozumí se hned, vykonán-li jest onen stavuňk vedle práva čili není. Tu jest čteno svědomí a potom mluveno: což se kolivěk mluví, že se to tak nachází a ukazuje se pořádně, a protož z těch příčin praví pan Jiřík Vehynský, že jest tento stavuňk nepo- řádný, žádaje aby propuštěn byl. Jan Zykšuov promluviti poručil, že když se jest vyručil z vězení na hotové peníze, to jest bylo v první pátek v postě, hned šel jest v neděli ku p. Ji- říkovi žádaje, aby takovú věc p. Jiřík opatřil. I neopatřil, a on jest své dáti musil, jakž i svě- domí p. rychtářovo to v sobě zavírá. I z té jest stavuňk učiniti. Při tom oznamuje, že jest psaní od práva tohoto prošlo, aby p. Jiřík k svědomí postavil ku potřebě Janovi Zyk- šovému Macha z Tuklat a Šimona, ač jest z omylu též psaní přišlo o Šimona, ale učinil jest jiné psaní úředník ze Škvorce ku panu Jiříkovi; však nižáiného nepostavil pan Jiřík k svědomí, ježto tudy muože se ublížiti tomuto Janovi Zykšovému. Pan Jiřík Vchynský ozná- miti poručil od Macha: již jest dosti mluveno. Což se svědomí dotýče, kteréž by Jan Zyk- šuov jmíti chtěl, tak praví p. Jiřík, že Šimona nižádného čeledína nemá. A což se Macha do- týče, jak ten má svědomí dávati, však jest pře této odporní strana, a jest obstavený od Jana, ježto by to bylo proti všemu právu, nébrž jest položeno pokuty v listu 22 kop gr. čes. pro nesvědčení, ježto jest to též proti zřízení zem- skému i proti právu, aby jeden měl více sobě pokuty klásti, nežli by stavuňk byl, neb se jest stavuňk nestal nežli pro 11 kop gr. čes. A jakož praví, že jest z omylu přišlo to psaní; a že jest ten omyl napraven jiným psaním úředníkovým: to býti také nemuože, nemohl jest jeho napraviti a nemuože, poněvadž jest od práva tak vyšlo, a jakž jest žádáno, tak jest psáno. A což se dotýče zprávy předešlé a svědomí rychtáře Novoměstského, přišlo jest z omylu, ale teď již nyní, páni Pražané jaků 12*
Brod Český (1588). 91 tož nechť se ukáže to, kterak se jest onen stavuňk v Praze na místě postavil, a jestli tento obstavený zde Mach, poddaný páně Jiří- kuov, z onoho práva v Praze propuštěn, po- něvadž jest byl obstaven pro Havlíčka z Ou- valu. A protož z těch příčin tento stavuňk jest nepořádný, poněvadž onen není na místě postavený vedle práva. Jan Zykšuov promlu- viti poručil, že k onomu stavuňku se nemluví, nežli k tomuto, jakožto pořádnému. Co se pak ukazování vejpovědi dotýče k onomu stavuňku, to se ukáže, že jest Jan Zykšuov jako rukojmě za Macha své dáti musil, nechtěje déle v vě- zení býti. A když jest své dal, vznesl jest to na pana Jiříka Vchynského v první neděli v postě a žádal, aby to pan Jiřík opatřil a jemu zase k té sumě dopomohl, i neučinil jest toho, musil svého právem dobývati. Po- dáno svědomí p.rychtáře Novoměstského a jest čteno. Pan Jiřík Vebynský oznámiti poručil od Macha, že se v tom svědomí rychtářově to nachází, že jest byl obstaven Mach pro Ha- vlíčka, a ti že sú se nestavěli, ježto pan Jiřík muože to ukázati, v čem se jest poddával Ja- novi od červeného jelena a co jest jemu psáno, nébrž při tom že jest jemu Havlíčka jako jistce odeslal; čím jest to pak sešlo, toho p. Jiřík při tom zanechává. Ač každý jistec muože míti v tom vuoli, sám se stavěti ku právu anebo nechati, poněvadž má rukojmě. A také v tom svědomí nenachází se, aby onen stavuňk v Praze své místo vzal a vejpověď aby se stala, než tento člověk svévolně a všetečně maje peněz zbytky, dával jest své beze vší potřeby. Ježto s těžkem takový nalézti by se mohl v tomto kraji, aby měl své darimno dávati; a protož není jemu tento obstavený ničímž povinen. A jakž mluví, že by davše své, potom že jest to vznesl na pana Jiříka, praví, že se v tom nepa- matuje; než co jest inluvil Jan Zykšuov před p. rychtářem, že by to slyšel od Červeného jelena, že se jest jemu Havlíček stavěl a on že jest jeho přijíti nechtěl. A tak opět nic ne- sešlo k onomu stavuňku jistcem. Tudíž také svědomí když se přečte rychtáře Novoměst- ského i jiné, vyrozumí se hned, vykonán-li jest onen stavuňk vedle práva čili není. Tu jest čteno svědomí a potom mluveno: což se kolivěk mluví, že se to tak nachází a ukazuje se pořádně, a protož z těch příčin praví pan Jiřík Vehynský, že jest tento stavuňk nepo- řádný, žádaje aby propuštěn byl. Jan Zykšuov promluviti poručil, že když se jest vyručil z vězení na hotové peníze, to jest bylo v první pátek v postě, hned šel jest v neděli ku p. Ji- říkovi žádaje, aby takovú věc p. Jiřík opatřil. I neopatřil, a on jest své dáti musil, jakž i svě- domí p. rychtářovo to v sobě zavírá. I z té jest stavuňk učiniti. Při tom oznamuje, že jest psaní od práva tohoto prošlo, aby p. Jiřík k svědomí postavil ku potřebě Janovi Zyk- šovému Macha z Tuklat a Šimona, ač jest z omylu též psaní přišlo o Šimona, ale učinil jest jiné psaní úředník ze Škvorce ku panu Jiříkovi; však nižáiného nepostavil pan Jiřík k svědomí, ježto tudy muože se ublížiti tomuto Janovi Zykšovému. Pan Jiřík Vchynský ozná- miti poručil od Macha: již jest dosti mluveno. Což se svědomí dotýče, kteréž by Jan Zyk- šuov jmíti chtěl, tak praví p. Jiřík, že Šimona nižádného čeledína nemá. A což se Macha do- týče, jak ten má svědomí dávati, však jest pře této odporní strana, a jest obstavený od Jana, ježto by to bylo proti všemu právu, nébrž jest položeno pokuty v listu 22 kop gr. čes. pro nesvědčení, ježto jest to též proti zřízení zem- skému i proti právu, aby jeden měl více sobě pokuty klásti, nežli by stavuňk byl, neb se jest stavuňk nestal nežli pro 11 kop gr. čes. A jakož praví, že jest z omylu přišlo to psaní; a že jest ten omyl napraven jiným psaním úředníkovým: to býti také nemuože, nemohl jest jeho napraviti a nemuože, poněvadž jest od práva tak vyšlo, a jakž jest žádáno, tak jest psáno. A což se dotýče zprávy předešlé a svědomí rychtáře Novoměstského, přišlo jest z omylu, ale teď již nyní, páni Pražané jaků 12*
Strana 92
92 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jistů zprávu vejpovědi své spravedlivé potvr- zují pečetí svú, tomu se již rozumí. A poně- vadž, jakž jest mluveno, to se všeckno tak na- chází a ukazuje, žádáno práva na to řčení a stavuňku propuštění z příčiny, že jest dával tento peníze beze vší potřeby, i chtěl by zase své míti, ježto vedle zprávy ví, k nim kde jinde uhoditi, a ne na tomto člověku poddaném pana Jiříka Vchynského aby měl míti. Jan Zykšuov oznámiti poručil: jakož praví p. Jiřík, že by Mach nemohl svědomí pořádně dáti, však s ním Machem Jan Zykšuov nemá pře, ale má při s p. Jiříkem a p. Jiřík se v při postavuje, žádajíc spravedlivého uvážení a práva na to řčení. P. Jiřík promluviti poručil, že není Y ni- žádné při s Janem Zykšovým, ale stojí toliko s Machem, poddaným svým, a Mach jest obsta- ven a žádný jiný. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme: poněvadž se to při právě našlo a z svědomí p. rychtáře Nového M. P. vyrozumělo, že Jan Zykšuov postavil se jest v rukojemství za Macha, syna Duchkova z Tu- klat, a jsa dán v vězení vyručil se a 11 kop gr. č. vedle rukojemství vyplnil jest a dáti musel, z kteréž příčiny nemoha k svému zase přijíti, tento stavuňk při právě tomto Jan Zykšuov jest učinil a Macha obstavil: protož z těch příčin pravíme takový stavuňk býti pořá- dný; Mach z Tuklat — se odvolává. Dán v pátek po sv. Jakubu [26. července] léta sc 38. Tu my — ortele tohoto — potyvrzujeme. Actum die Mercurii post s. Sixtum [7. srpna] a. 1538. (Rukop. č. 93. f. 66.) 56. 1539, 26. června. (Mezi Jiříkem Ma- sojídkem a Adamem šenkéřem o mord.) Jiřík Masojídek obviniti poručil Adama šenkéře, že jest jemu strýce jeho vlastního zamordoval na Horách Kutnách, a jsa dán s jinými vězni do vězení i dobyl se a ušel preč. Po kterémž jse jest ptal, a nemoha jeho jinde dojíti i na- šel jest jeho zde. Žádáno, aby se k němu zachováno bylo vedle práva jakožto k mor- déři. A jakož jest na onen čas Adam nechtěl odpovídati, leč by prve příbuznost prokázal Jiřík, i již jest nyní na tom, aby příbuznost prokázal. I čteno jest svědomí a potom mlu- veno, že tak, jakž se jest žaloba stala, to se ukazuje, že jest Jiřík Masojídek onoho zamor. dovaného strejc. Od Adama mluveno, že není povinen na takovú žalobu odpovídati z příčin těchto, že vedle práva vyměřeného, pokudž o tom uka- zuje v artykuli 38. a v rozdílu 1., kdy má z mordu viněno býti, však s tím se jest po- minulo až dosavad, ježto již tomu jest na šest let. A také i z té příčiny Adam není povinen odpovídati, že o takovú věc smlúvu dokonalů má i zápisem na rathouze pánuov Horníkuov zapsanú. 1 podán jest vejpis též smlouvy; a po přečtění mluveno, že jest to prokázáno, což jest mluveno. Žádáno od Ada- ma, aby jemu pokoj dán byl. Jiřík oznámiti dal: Jakož na právo uka- zují, že jest mlčel Jiřík: komuž jest lépe bylo, nežli jemu? ale že jest toto na překážku, že se mord nepromlčí. Avšak se jest po něm ptal i doptal se ho zde; a poněvadž se svěd- kové srovnávají, žádáno za spravedlivé opa- tření. Adam oznámiti dal, že toliko svou při barví a to vtom, že by o něm nevěděl, ježto jest Adam u Hory byl, i když seděl, a on Jiřík jest o něm věděl a nic tomu neříkal. Vždy praví, že není povinen odpovídati a že jeho daremně zaneprázdňuje. Nébrž že jest Jiřík i u Hory toho času byl, když jest Adam smlouvu tu již prokázanúů s matkú onoho za- mordovaného činil, a nic tomu neříkal, až teď teprva. A že ufá Pánu Bohu a právu, že vedle té smlúvy zachován bude. Jiřík oznámiti dal, že jest on té smlúvě nikdy místa nedal a nedává až posavad. Jest- ližeť jest máti smlouvu jakou s Adamem či- nila, tu jest mohla učiniti sama od sebe, ja- kož jest tak učinila. Ano právo jest, že strýc mateři z lůna dítě muože vzíti. Adam ozná- miti dal, že jest to právo k jinému a to k tomu, kdyžby mátie osiřela a dítěte opatro- vati nemohla, tehdy by to mohlo býti,
92 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jistů zprávu vejpovědi své spravedlivé potvr- zují pečetí svú, tomu se již rozumí. A poně- vadž, jakž jest mluveno, to se všeckno tak na- chází a ukazuje, žádáno práva na to řčení a stavuňku propuštění z příčiny, že jest dával tento peníze beze vší potřeby, i chtěl by zase své míti, ježto vedle zprávy ví, k nim kde jinde uhoditi, a ne na tomto člověku poddaném pana Jiříka Vchynského aby měl míti. Jan Zykšuov oznámiti poručil: jakož praví p. Jiřík, že by Mach nemohl svědomí pořádně dáti, však s ním Machem Jan Zykšuov nemá pře, ale má při s p. Jiříkem a p. Jiřík se v při postavuje, žádajíc spravedlivého uvážení a práva na to řčení. P. Jiřík promluviti poručil, že není Y ni- žádné při s Janem Zykšovým, ale stojí toliko s Machem, poddaným svým, a Mach jest obsta- ven a žádný jiný. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme: poněvadž se to při právě našlo a z svědomí p. rychtáře Nového M. P. vyrozumělo, že Jan Zykšuov postavil se jest v rukojemství za Macha, syna Duchkova z Tu- klat, a jsa dán v vězení vyručil se a 11 kop gr. č. vedle rukojemství vyplnil jest a dáti musel, z kteréž příčiny nemoha k svému zase přijíti, tento stavuňk při právě tomto Jan Zykšuov jest učinil a Macha obstavil: protož z těch příčin pravíme takový stavuňk býti pořá- dný; Mach z Tuklat — se odvolává. Dán v pátek po sv. Jakubu [26. července] léta sc 38. Tu my — ortele tohoto — potyvrzujeme. Actum die Mercurii post s. Sixtum [7. srpna] a. 1538. (Rukop. č. 93. f. 66.) 56. 1539, 26. června. (Mezi Jiříkem Ma- sojídkem a Adamem šenkéřem o mord.) Jiřík Masojídek obviniti poručil Adama šenkéře, že jest jemu strýce jeho vlastního zamordoval na Horách Kutnách, a jsa dán s jinými vězni do vězení i dobyl se a ušel preč. Po kterémž jse jest ptal, a nemoha jeho jinde dojíti i na- šel jest jeho zde. Žádáno, aby se k němu zachováno bylo vedle práva jakožto k mor- déři. A jakož jest na onen čas Adam nechtěl odpovídati, leč by prve příbuznost prokázal Jiřík, i již jest nyní na tom, aby příbuznost prokázal. I čteno jest svědomí a potom mlu- veno, že tak, jakž se jest žaloba stala, to se ukazuje, že jest Jiřík Masojídek onoho zamor. dovaného strejc. Od Adama mluveno, že není povinen na takovú žalobu odpovídati z příčin těchto, že vedle práva vyměřeného, pokudž o tom uka- zuje v artykuli 38. a v rozdílu 1., kdy má z mordu viněno býti, však s tím se jest po- minulo až dosavad, ježto již tomu jest na šest let. A také i z té příčiny Adam není povinen odpovídati, že o takovú věc smlúvu dokonalů má i zápisem na rathouze pánuov Horníkuov zapsanú. 1 podán jest vejpis též smlouvy; a po přečtění mluveno, že jest to prokázáno, což jest mluveno. Žádáno od Ada- ma, aby jemu pokoj dán byl. Jiřík oznámiti dal: Jakož na právo uka- zují, že jest mlčel Jiřík: komuž jest lépe bylo, nežli jemu? ale že jest toto na překážku, že se mord nepromlčí. Avšak se jest po něm ptal i doptal se ho zde; a poněvadž se svěd- kové srovnávají, žádáno za spravedlivé opa- tření. Adam oznámiti dal, že toliko svou při barví a to vtom, že by o něm nevěděl, ježto jest Adam u Hory byl, i když seděl, a on Jiřík jest o něm věděl a nic tomu neříkal. Vždy praví, že není povinen odpovídati a že jeho daremně zaneprázdňuje. Nébrž že jest Jiřík i u Hory toho času byl, když jest Adam smlouvu tu již prokázanúů s matkú onoho za- mordovaného činil, a nic tomu neříkal, až teď teprva. A že ufá Pánu Bohu a právu, že vedle té smlúvy zachován bude. Jiřík oznámiti dal, že jest on té smlúvě nikdy místa nedal a nedává až posavad. Jest- ližeť jest máti smlouvu jakou s Adamem či- nila, tu jest mohla učiniti sama od sebe, ja- kož jest tak učinila. Ano právo jest, že strýc mateři z lůna dítě muože vzíti. Adam ozná- miti dal, že jest to právo k jinému a to k tomu, kdyžby mátie osiřela a dítěte opatro- vati nemohla, tehdy by to mohlo býti,
Strana 93
Brod Český (15839). 93 Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž jest Jiřík Masojídek vedle práva příbuznost prokázal onoho nebožtíka zamordovaného, že jest strýc jeho, a Adam ničímž toho neprokázal, aby Lidmila, mátie onoho zamordovaného, na místě jiných přátel s Adamem o ten mord smlúvu jaků učinila, nežli sama od sebe: z těch příčin pravíme, že jest povinen Adam na tu žalobu světlou od- pověď dáti a z toho mordu Jiříkovi, jakožto strejci vlastnímu, práv býti. Adam — se od- volává. Dán v středu po sv. Matěji ap. [26. února] l. ete. 39. Tu my — vejpovědi této, potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek po sv. Janu Kř. [26. června] l. 1539. (Rukop. č. 93. fol. 68.) 57. 1539, 1. září. (Mezi Mikulášem Kom- paterem a Janem Skřemencem z jedné a Ka- šparovou z Opočnice, kmetičnou pánuov Brod- ských, z strany druhé.) Mikuláš Kompater a Jan Skřemenec vinili Kašparovou, že jakž jsme přišli. do Opočnice do krčmy s vězněm naším, votce manželky mé, kterúž jsme přistihli u Holomüce, tu jest se s ní hned Kašparová v šepty dala, té jisté vejstrahu dávala, ji vy- šikovala, takže jest nám se ztratila, a sukně její jest při této Kašparové nalezena. A že jest nám ji přeschovala, to se ukáže. Od Ka- šparové oznámeno, že sem já ji nevyšikovala, a toho neukáží, než že jest chtěla krémářce sukni zastaviti. I řekla sem jí: Milá dci, co to chceš učiniti, dělej a po žni budeš jmíti hned peníze. I dali mi tu sukni schovati, a já sem túž sukni jí zase před tebou navrátila. A také sem s ní nic jiného nemluvila, než chce-li žíti, a jiného nic. Puovodové oznámili, že to dostatečně ukáží, a nad to vejše, že jest táž Kašparová k dě- večce mluvila: Nestarej se, milá dci, šetř ro- bátka, všakť jse matka najde a neztratíš jse. Od Kašparové mluveno, že se toho nebojím, aby to ukázali. | Tu my purgmistr — Brodu Č. -— nalé- záme; Poněvadž Mikuláš Kompater s Janem toho sou neprokázali, z čeho sou Kašparovou obvinili, že by jim vězně jich vyšikovala, pra- víme, že jim tu Kašparová ničímž povinna není. Puovodové — se odvolali. Dán v pátek den Stětí sv. Jana Kř. [29. srpna] 1. XXXIX. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v pondělí den sv. Jiljí [1. září] 1539. (Rukop. č. 93. £ 71.) 58. 1539, 2. září. (Mezi Lukšem a Ka- teřinou m. j., lidmi pana Jana Trčky, z jedné a Jakubem Cardou z strany druhé o statek neporízenj. Luke8 a Kateřina m. j. poručili promluviti skrze p. Kryštofa Skuhrovského, že se oni praví lepší spravedlnost jmíti k statku pozuostalému po neb. Jakubovi Larvovi ja- kožto příbuzní přátelé, a to tak, že jest tato Kateřina byla jemu nebožtíku sestra strejčená a on jí byl bratr strejčený. Žádáno, aby jí s manželem jejím takový statek byl propu- štěn. Jakub Carda oznámiti poručil, že k tomu statku pozuostalému on praví se lepší spra- vedlnost jmíti, a to tak, že jest za živnosti své jemu jej zadal. A což se mluví, to se ukáže. Od Lukše a Kateřiny mluveno, že se tomu diví, kterakým zpuosobem tento soused na takový statek jse potahuje, nejsa jeho ni- žádný přítel. Žádáno, jestli jaký kšaft anebo zápis, že by tomuto súsedu co odkázal, aby se přečtlo. Oznámeno od úřadu, že se o žád- ném kšaftu ani zápisu při právě, aby jaký jeho nebožtíka býti jměl, neví. Dále mluveno: kdyby pak i byl, tehdy pořádně nic činiti a zadávati statku svého nemohl on nebožtík, a to z té příčiny, že jest člověk byl pana Jana Trčky dědičný a nevyhoštěný. A nižádný člověk bez vuole a vědomí pána svého nemá a nemuože statku svého zadávati jinému. Z té příčiny tato Kateřina, kmetična JMti páně, s manže- lem svým jakožto najbližší přítelkyně k té- muž statku praví se spravedlnost jmíti. Od Cardy mluveno, že to všeckno, což se mluví, ukáže se, že jest jemu všecek sta- tek svůj zadal. Jestliže jest pak jinému ně-
Brod Český (15839). 93 Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž jest Jiřík Masojídek vedle práva příbuznost prokázal onoho nebožtíka zamordovaného, že jest strýc jeho, a Adam ničímž toho neprokázal, aby Lidmila, mátie onoho zamordovaného, na místě jiných přátel s Adamem o ten mord smlúvu jaků učinila, nežli sama od sebe: z těch příčin pravíme, že jest povinen Adam na tu žalobu světlou od- pověď dáti a z toho mordu Jiříkovi, jakožto strejci vlastnímu, práv býti. Adam — se od- volává. Dán v středu po sv. Matěji ap. [26. února] l. ete. 39. Tu my — vejpovědi této, potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek po sv. Janu Kř. [26. června] l. 1539. (Rukop. č. 93. fol. 68.) 57. 1539, 1. září. (Mezi Mikulášem Kom- paterem a Janem Skřemencem z jedné a Ka- šparovou z Opočnice, kmetičnou pánuov Brod- ských, z strany druhé.) Mikuláš Kompater a Jan Skřemenec vinili Kašparovou, že jakž jsme přišli. do Opočnice do krčmy s vězněm naším, votce manželky mé, kterúž jsme přistihli u Holomüce, tu jest se s ní hned Kašparová v šepty dala, té jisté vejstrahu dávala, ji vy- šikovala, takže jest nám se ztratila, a sukně její jest při této Kašparové nalezena. A že jest nám ji přeschovala, to se ukáže. Od Ka- šparové oznámeno, že sem já ji nevyšikovala, a toho neukáží, než že jest chtěla krémářce sukni zastaviti. I řekla sem jí: Milá dci, co to chceš učiniti, dělej a po žni budeš jmíti hned peníze. I dali mi tu sukni schovati, a já sem túž sukni jí zase před tebou navrátila. A také sem s ní nic jiného nemluvila, než chce-li žíti, a jiného nic. Puovodové oznámili, že to dostatečně ukáží, a nad to vejše, že jest táž Kašparová k dě- večce mluvila: Nestarej se, milá dci, šetř ro- bátka, všakť jse matka najde a neztratíš jse. Od Kašparové mluveno, že se toho nebojím, aby to ukázali. | Tu my purgmistr — Brodu Č. -— nalé- záme; Poněvadž Mikuláš Kompater s Janem toho sou neprokázali, z čeho sou Kašparovou obvinili, že by jim vězně jich vyšikovala, pra- víme, že jim tu Kašparová ničímž povinna není. Puovodové — se odvolali. Dán v pátek den Stětí sv. Jana Kř. [29. srpna] 1. XXXIX. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v pondělí den sv. Jiljí [1. září] 1539. (Rukop. č. 93. £ 71.) 58. 1539, 2. září. (Mezi Lukšem a Ka- teřinou m. j., lidmi pana Jana Trčky, z jedné a Jakubem Cardou z strany druhé o statek neporízenj. Luke8 a Kateřina m. j. poručili promluviti skrze p. Kryštofa Skuhrovského, že se oni praví lepší spravedlnost jmíti k statku pozuostalému po neb. Jakubovi Larvovi ja- kožto příbuzní přátelé, a to tak, že jest tato Kateřina byla jemu nebožtíku sestra strejčená a on jí byl bratr strejčený. Žádáno, aby jí s manželem jejím takový statek byl propu- štěn. Jakub Carda oznámiti poručil, že k tomu statku pozuostalému on praví se lepší spra- vedlnost jmíti, a to tak, že jest za živnosti své jemu jej zadal. A což se mluví, to se ukáže. Od Lukše a Kateřiny mluveno, že se tomu diví, kterakým zpuosobem tento soused na takový statek jse potahuje, nejsa jeho ni- žádný přítel. Žádáno, jestli jaký kšaft anebo zápis, že by tomuto súsedu co odkázal, aby se přečtlo. Oznámeno od úřadu, že se o žád- ném kšaftu ani zápisu při právě, aby jaký jeho nebožtíka býti jměl, neví. Dále mluveno: kdyby pak i byl, tehdy pořádně nic činiti a zadávati statku svého nemohl on nebožtík, a to z té příčiny, že jest člověk byl pana Jana Trčky dědičný a nevyhoštěný. A nižádný člověk bez vuole a vědomí pána svého nemá a nemuože statku svého zadávati jinému. Z té příčiny tato Kateřina, kmetična JMti páně, s manže- lem svým jakožto najbližší přítelkyně k té- muž statku praví se spravedlnost jmíti. Od Cardy mluveno, že to všeckno, což se mluví, ukáže se, že jest jemu všecek sta- tek svůj zadal. Jestliže jest pak jinému ně-
Strana 94
94 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: komu co poručil a odkázal, toho neví. Žádáno, aby svědomí bylo čteno; a potom mluveno, že jest to všeckno pořádně prokázáno, což bylo pro- mluveno. Zádáno vedle svédkuov zachováno byti. Od Luk&e a Kateriny mluveno: Że se takovému svédomí místa nedává a to proto, 2e se ani nesrovnávajf, neb toliko to vysvéd- čují, že jest řekl dáti po své smrti Cardovi. Ale aby to upevnil zápisem aneb kšaftem, toho se neukáže. [I z té příčiny nedává se těm svědkóm mista, neb jeden muoże mluviti to i jiné, že chci tomuto a tomuto dáti, ale když toho pořádně nic nezřídí vedle práva, nemuože to svého pruochodu míti. A také, jakž jest prve mluveno, nemohl jest toho učiniti, jsa člověk nevyhoštěný, nébrž to se ukáže, že jest tento soused kázal se ptáti po přáte- lích nebožtíka, aby o jeho statek stali. Po- dáno svědomí, a potom mluveno, Ze se to z svědkuov uznává a uznalo, co jest mluveno. Od Cardy mluveno: Poněvadž při právě prokázáno jest svědomím jistým, že jest jemu statek svuoj zadal, žádáno, aby při tom za- chován byl, doličuje, poněvadž jest při tomto městě majestát cís. Zigmunda, že jeden muože své dáti komu chce, a on nebožtík dal jest tomuto, a zač jest jeho žádal nebožtík, to jest skutkem vykonal a jeho smrti dochoval, jakž i svědkové vysvědčili. Od Lukše mluveno, že se těm svědkóm imísta nedává z příčiny, jakž prve ınluveno, Ze se ani nesrovnávají a také že toliko svědomí dávají, že jest řekl po smrti své dáti Cardovi, ale toho, aby to ne- božtík ujistil, neukazuje se. A poněvadž jest dosti mluveno, tito lidé JMti páně jiné duo- věrnosti nejsou, než že vedle příbuznosti k tomu statku spravedlivost mají. Od Cardy mluveno, že vždy vedle prokázání žádá za- chován býti. A což se toho svědomí dotýče, tak k tomu praví, že jest s těmi svědky ani nemluvil, nébrž ani že jest jich neviděl a že tomu odpírá. Tu my purgmistr — Brodu C. — nalé- záme: Poněvadž jest Jakub Carda pří právě vedle práva lidmi víry hodnými dání proká- zal, že jest jemu Jakub Larva nebožtík za živnosti své statček svuoj dal, a pán nikdy nižádný za paměti naší na Jakuba Larvu ne- božtíka ani na statček jeho nepotahoval se jest, nébrž jest milostivé právo na kšafty dané cís. Zikmunda — pravíme, že Jakub Carda vedle prokázání zachován býti má. Lukeš a Kateřina — se odvolávají. Dán v středu po sv. Bartolom. [27. srpna] I. ete. XXXVIIII. Tu my — ortele tohoto vašeho — po- tvrzujeme, však tak a na ten zpuosob, jestliže ten statek na gruntích není. Act. die Martis post s. Egidium [2. září] a. 1539. (Rukop. č. 93. fol 69.) 59. 1539, 21. listopadu. (Meżi Ambrożeńm z Bezdedic a Bitou od Hory Kutné.) Ambrož z Bezdědic obstavil jest při právě našem Bítu, obyvatelkyni na Horách Kutnách, vině ji před námi z některakého svědomí nepořádného, kteréž by proti němu vydati měla. A dále mluvě, že tato osoba, když jest pře byla u Hory o statek nebožtíka Jana Masníka, kte- rej? k&aft já pred některými dobrými lidmi jsem psal a jej zapecetil, tehdy potom tato osoba vydala jest proti mně svědomí před pány Éefmistry a radü, Ze bych já jmél mluviti po sepsání kšaftu, přišedše do světnice: Milá če- ládko, budete se dobře jmíti, neb jest tobě a vám všeckny svršky poručil. A že bych jiný kšaft po prvním spisoval a první strhal, očež sem soud trpěl před pány šefmistry a radü. Tu páni Sefmistfi a rada téhož kšaftu potvr- diti rácili, i vzata jest appellací pred JMKskou. Tu já často citován od JMKské stál sem, i vy- dávala opét jiné svédomí pred JMKskou, mlu- víc, hrdlo mé na jeho hrdlo, že bych já ten k$aft zfalšoval a to takto, Ze jest na to hle- děla, že jsem jiný kšaft sepsal a pečeť přišil a že by mi níti s jehlů puojčovala. Tu JMKská opět téhož kšaftu potvrditi jest ráčil. Potom s svými přátely též řeč o mně pustila v Ko- líně, že bych byl falešník kšaftu. I vzat jsem byl jako jiný zločinec: v vězení. A odtud po-
94 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: komu co poručil a odkázal, toho neví. Žádáno, aby svědomí bylo čteno; a potom mluveno, že jest to všeckno pořádně prokázáno, což bylo pro- mluveno. Zádáno vedle svédkuov zachováno byti. Od Luk&e a Kateriny mluveno: Że se takovému svédomí místa nedává a to proto, 2e se ani nesrovnávajf, neb toliko to vysvéd- čují, že jest řekl dáti po své smrti Cardovi. Ale aby to upevnil zápisem aneb kšaftem, toho se neukáže. [I z té příčiny nedává se těm svědkóm mista, neb jeden muoże mluviti to i jiné, že chci tomuto a tomuto dáti, ale když toho pořádně nic nezřídí vedle práva, nemuože to svého pruochodu míti. A také, jakž jest prve mluveno, nemohl jest toho učiniti, jsa člověk nevyhoštěný, nébrž to se ukáže, že jest tento soused kázal se ptáti po přáte- lích nebožtíka, aby o jeho statek stali. Po- dáno svědomí, a potom mluveno, Ze se to z svědkuov uznává a uznalo, co jest mluveno. Od Cardy mluveno: Poněvadž při právě prokázáno jest svědomím jistým, že jest jemu statek svuoj zadal, žádáno, aby při tom za- chován byl, doličuje, poněvadž jest při tomto městě majestát cís. Zigmunda, že jeden muože své dáti komu chce, a on nebožtík dal jest tomuto, a zač jest jeho žádal nebožtík, to jest skutkem vykonal a jeho smrti dochoval, jakž i svědkové vysvědčili. Od Lukše mluveno, že se těm svědkóm imísta nedává z příčiny, jakž prve ınluveno, Ze se ani nesrovnávají a také že toliko svědomí dávají, že jest řekl po smrti své dáti Cardovi, ale toho, aby to ne- božtík ujistil, neukazuje se. A poněvadž jest dosti mluveno, tito lidé JMti páně jiné duo- věrnosti nejsou, než že vedle příbuznosti k tomu statku spravedlivost mají. Od Cardy mluveno, že vždy vedle prokázání žádá za- chován býti. A což se toho svědomí dotýče, tak k tomu praví, že jest s těmi svědky ani nemluvil, nébrž ani že jest jich neviděl a že tomu odpírá. Tu my purgmistr — Brodu C. — nalé- záme: Poněvadž jest Jakub Carda pří právě vedle práva lidmi víry hodnými dání proká- zal, že jest jemu Jakub Larva nebožtík za živnosti své statček svuoj dal, a pán nikdy nižádný za paměti naší na Jakuba Larvu ne- božtíka ani na statček jeho nepotahoval se jest, nébrž jest milostivé právo na kšafty dané cís. Zikmunda — pravíme, že Jakub Carda vedle prokázání zachován býti má. Lukeš a Kateřina — se odvolávají. Dán v středu po sv. Bartolom. [27. srpna] I. ete. XXXVIIII. Tu my — ortele tohoto vašeho — po- tvrzujeme, však tak a na ten zpuosob, jestliže ten statek na gruntích není. Act. die Martis post s. Egidium [2. září] a. 1539. (Rukop. č. 93. fol 69.) 59. 1539, 21. listopadu. (Meżi Ambrożeńm z Bezdedic a Bitou od Hory Kutné.) Ambrož z Bezdědic obstavil jest při právě našem Bítu, obyvatelkyni na Horách Kutnách, vině ji před námi z některakého svědomí nepořádného, kteréž by proti němu vydati měla. A dále mluvě, že tato osoba, když jest pře byla u Hory o statek nebožtíka Jana Masníka, kte- rej? k&aft já pred některými dobrými lidmi jsem psal a jej zapecetil, tehdy potom tato osoba vydala jest proti mně svědomí před pány Éefmistry a radü, Ze bych já jmél mluviti po sepsání kšaftu, přišedše do světnice: Milá če- ládko, budete se dobře jmíti, neb jest tobě a vám všeckny svršky poručil. A že bych jiný kšaft po prvním spisoval a první strhal, očež sem soud trpěl před pány šefmistry a radü. Tu páni Sefmistfi a rada téhož kšaftu potvr- diti rácili, i vzata jest appellací pred JMKskou. Tu já často citován od JMKské stál sem, i vy- dávala opét jiné svédomí pred JMKskou, mlu- víc, hrdlo mé na jeho hrdlo, že bych já ten k$aft zfalšoval a to takto, Ze jest na to hle- děla, že jsem jiný kšaft sepsal a pečeť přišil a že by mi níti s jehlů puojčovala. Tu JMKská opět téhož kšaftu potvrditi jest ráčil. Potom s svými přátely též řeč o mně pustila v Ko- líně, že bych byl falešník kšaftu. I vzat jsem byl jako jiný zločinec: v vězení. A odtud po-
Strana 95
Brod Český (1539—1540). 95 dán jsem před Jich Milost pány soudce soudu komorního na hrad Pražský. Tu jsem opět o týž kšaft slyšán byl. I vydala opět jiné svě- domí, że by na to hleděla, když sem jiný kšaft spisoval a pečetil, a že bych palcem na pečeť tiskl a pečeť přešil a přišil. Tu opět JMt páni soudce kšaftu toho potvrditi jsú ráčili. A ti dobří lidé, kteříž při tom kšaftu byli, jako pan Háša a jiní dva sousedé na Horách Kutnách, svědomí jsou dali a přiznali se, že jest to ten kšaft a ne jiný. A poněvadž mi se znamenitě na můú poctivost vztahovalo a ne toliko na samü poctivost, ale že bych byl přišel o sta- tek i o hrdlo, kdyby se tak dálo, jakž tato se svými přátely svědomí dávala, žádáno za spravedlivé opatření. Od Bíty oznámeno a žádáno, aby to na své piátely vzuesla a že jest se té žaloby nenadála, za odložení. Odloženo do dvú nedělí. A v těch dvú nedělí od Ambrože z Bezdědic žádáno, aby na žalobu jeho jemu odpověd dala. Od Bíty oznámeno, že není povinna od- povídati, podavši listu od pánuov šefmistruo a rady Hor Kuten. Tu my purgmistr — Brodu C. — nalé- záme: Poněvadž se jest to našlo, že jest prvé o kšaft Jana Masníka slyšení jměl před pány Sefmistry a radá na Horách Kutnách, a páni šefmistři a rada píší a v to se podávají, poně- vadž sou obadva obyvatelé jich, že vedle duo- vodu Ambrožovi z Bezdědic chtějí od Bíty spravedlivé učiniti, žádajíce, aby ten stavuňk jako nepořádný byl propuštěný, a protož my z těch příčin takový stavuňk jako nepořádný zdvibáme a to opatříme a ji Bítu na rukojmie vezmeme, aby se před pány šefimistry .a radu postavila. A Ambrož z Bezdědic chce-li jí tu z čeho viniti, proti nám to není. Ambrož — se odvolává. Dán v pátek po sv. Alžbětě [21. listopadu] l. etc. 39. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v pondělí před sv. Kateřinou [24. li- stopadu] 1539. (Rukop. č. 93. f. 71.) 60. 1540, 4. ledna. (Mezi Jakubem Kopó- čem a Evou Śtefankou.) Jakub Kopáč oznámil : Tak jakž jest přípověd učinil na všecken sta- tek po nebožce Voršile Kašparce, přítelkyni své, k kterémuž praví se jmíti spravedlnost lepší, nežli kdo jiný, jakožto najbližší přítel a k tomu s městem trpící, žádáno vedle té pří- povědi a příbuznosti zachován aby byl, ozna- muje, že jest jemu Jakubovi byla teta a on jí byl strejc vlastní. Od Evy promluveno, že jest se nenadála překážky této od Jakuba, ježto jest nejbližší přítelkyně po též nebožce a to tak, že jest byla vlastní sestra neb. Kašparka Štefanovi, manželu této Evy. Na to od stran obojích svědomí při právě jest vedeno a od Jakuba mluveno, že jest již jse ukázalo, že jest byl strejc vlastní neb. Kašparce. Od Evy mluveno, Ze se Jakuba Kopáče svědkové ne: srovnávají a toliko. vysvědčují, že sú o tom slejchali, že by byli přátelé, ale Eva prokazuje, že sú toho vědomi, že jest nebožtík Štefan byl, manžel této Evy, vlastní bratr nebožce Kašparové. Od Jakuba mluveno, že jest nebylo za potřebu této Evě tohoto ukazování z příčiny, že sú strany o to na odpor sobě nenastupo- valy, než toliko toho se nedokládá, jak a kte- rak vedle práva městského statek pozuostalý na přátely připadá, že na toho, kterýž jest s městem trpící. A Jakub jest s městem tímto trpící, maje zde manželku i dítky a živnost svú vede. Neb jest k tomu nikdy nebylo ode- příno, aby tato Eva neměla býti přítelkyně nebožce, nébrž muože to býti, že jest snad bližší, ale že jest to ve všem křesťanstvu za právo a zvláště v městech, že statek pozuo- stalý připadá na přítele anebo na přátely, ale hned se dokládá, s městem trpícího. Neb kdyby otec tohoto Jakuba v to se byl dal a ku právu o tejž statek přistúpil, ukázal by jinačejší přá- telství nežli tato Eva. Ale nemohlo by to pro- kázání proti tomuto Jakubovi s městem trpí- címu místa svého míti. Ač jest byl chtěl Jakub od soudu a práva vrchního některé nálezy,
Brod Český (1539—1540). 95 dán jsem před Jich Milost pány soudce soudu komorního na hrad Pražský. Tu jsem opět o týž kšaft slyšán byl. I vydala opět jiné svě- domí, że by na to hleděla, když sem jiný kšaft spisoval a pečetil, a že bych palcem na pečeť tiskl a pečeť přešil a přišil. Tu opět JMt páni soudce kšaftu toho potvrditi jsú ráčili. A ti dobří lidé, kteříž při tom kšaftu byli, jako pan Háša a jiní dva sousedé na Horách Kutnách, svědomí jsou dali a přiznali se, že jest to ten kšaft a ne jiný. A poněvadž mi se znamenitě na můú poctivost vztahovalo a ne toliko na samü poctivost, ale že bych byl přišel o sta- tek i o hrdlo, kdyby se tak dálo, jakž tato se svými přátely svědomí dávala, žádáno za spravedlivé opatření. Od Bíty oznámeno a žádáno, aby to na své piátely vzuesla a že jest se té žaloby nenadála, za odložení. Odloženo do dvú nedělí. A v těch dvú nedělí od Ambrože z Bezdědic žádáno, aby na žalobu jeho jemu odpověd dala. Od Bíty oznámeno, že není povinna od- povídati, podavši listu od pánuov šefmistruo a rady Hor Kuten. Tu my purgmistr — Brodu C. — nalé- záme: Poněvadž se jest to našlo, že jest prvé o kšaft Jana Masníka slyšení jměl před pány Sefmistry a radá na Horách Kutnách, a páni šefmistři a rada píší a v to se podávají, poně- vadž sou obadva obyvatelé jich, že vedle duo- vodu Ambrožovi z Bezdědic chtějí od Bíty spravedlivé učiniti, žádajíce, aby ten stavuňk jako nepořádný byl propuštěný, a protož my z těch příčin takový stavuňk jako nepořádný zdvibáme a to opatříme a ji Bítu na rukojmie vezmeme, aby se před pány šefimistry .a radu postavila. A Ambrož z Bezdědic chce-li jí tu z čeho viniti, proti nám to není. Ambrož — se odvolává. Dán v pátek po sv. Alžbětě [21. listopadu] l. etc. 39. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v pondělí před sv. Kateřinou [24. li- stopadu] 1539. (Rukop. č. 93. f. 71.) 60. 1540, 4. ledna. (Mezi Jakubem Kopó- čem a Evou Śtefankou.) Jakub Kopáč oznámil : Tak jakž jest přípověd učinil na všecken sta- tek po nebožce Voršile Kašparce, přítelkyni své, k kterémuž praví se jmíti spravedlnost lepší, nežli kdo jiný, jakožto najbližší přítel a k tomu s městem trpící, žádáno vedle té pří- povědi a příbuznosti zachován aby byl, ozna- muje, že jest jemu Jakubovi byla teta a on jí byl strejc vlastní. Od Evy promluveno, že jest se nenadála překážky této od Jakuba, ježto jest nejbližší přítelkyně po též nebožce a to tak, že jest byla vlastní sestra neb. Kašparka Štefanovi, manželu této Evy. Na to od stran obojích svědomí při právě jest vedeno a od Jakuba mluveno, že jest již jse ukázalo, že jest byl strejc vlastní neb. Kašparce. Od Evy mluveno, Ze se Jakuba Kopáče svědkové ne: srovnávají a toliko. vysvědčují, že sú o tom slejchali, že by byli přátelé, ale Eva prokazuje, že sú toho vědomi, že jest nebožtík Štefan byl, manžel této Evy, vlastní bratr nebožce Kašparové. Od Jakuba mluveno, že jest nebylo za potřebu této Evě tohoto ukazování z příčiny, že sú strany o to na odpor sobě nenastupo- valy, než toliko toho se nedokládá, jak a kte- rak vedle práva městského statek pozuostalý na přátely připadá, že na toho, kterýž jest s městem trpící. A Jakub jest s městem tímto trpící, maje zde manželku i dítky a živnost svú vede. Neb jest k tomu nikdy nebylo ode- příno, aby tato Eva neměla býti přítelkyně nebožce, nébrž muože to býti, že jest snad bližší, ale že jest to ve všem křesťanstvu za právo a zvláště v městech, že statek pozuo- stalý připadá na přítele anebo na přátely, ale hned se dokládá, s městem trpícího. Neb kdyby otec tohoto Jakuba v to se byl dal a ku právu o tejž statek přistúpil, ukázal by jinačejší přá- telství nežli tato Eva. Ale nemohlo by to pro- kázání proti tomuto Jakubovi s městem trpí- címu místa svého míti. Ač jest byl chtěl Jakub od soudu a práva vrchního některé nálezy,
Strana 96
96 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kteříž jsú se o věci podobné sbihali, vypsané zjednati, však zanechal jest toho všeho. Od Evy mluveno: Již se to právem roz- váží, na bližšího-li přítele čili s městem trpí- cího, kterýžby ani pořádaě svědomí neprokázal. Než což se svědomí dotýče, kteříž jsou v Nov. M. Pr. vedeni, to se uznává, že jsû přátelé tohoto Jakuba příbuzní a krevní, nébrž snad strejc a teta, ježto to při právě svého místa míti nemuože ani příchodu. Avšak se toho po- dává k spravedlivému uvážení. Od Jakuba mluveno: Chybuje, což nyní přítel Evin mluví, než táhne se Jakub na zří- zení zemské, kterak bratr bratru a zvláště dílný muože svědomí k každému soudu dáti. "Tím se muože každý spraviti a ne toliko strejc. Od Evy mluveno, že zřízení zemské k soudóm těmto městským nepřináleží, než náleží k sou- dóm vrchním. Na to podán list zachování Šte- fanova nebožtíka. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Jakož Jakub Kopáč a Eva Štefanka ku právu přistúpivše, pravíce se jmíti k statku po Uršile Kašparce nebožce spravedlnost vedle příbuzenství, však toho sú pořádně vedle práva ani vedle kmene a stromu přirozeného ne- prokázali, pravíme, že tu Jakubovi Kopáčovi ani Evě Štefance s dětmi jejími z toho statku nic nenáleží, než tejž statek má tu pozuosta- ven a obrácen býti, kdež náleží. Strana puo- vodní a odporní — se odvolaly. Dán v pátek po sv. Kateřině [28. listopadu] I. etc. 39. Tu my — ortel váš tento takto napravu- jem: Poněvadž tehdáž, když Jakub Kopáč a Eva Štefanka k statku po nebožce Uršile Kaš- parce příbuzenstvím a právem nápadním ku prévu sou ptedstûpili, žádný jiný, mimo tyto, k té spravedlnosti před právem se nepostavil a neoblásil, ale Jakub Kopáč příbuzenství toto jest podle práva prokázal, že ona nebožka jeho teta byla a on Jakub že s městem trpící jest, z těch příčin tejž statek jemu Jakubovi, jakožto příteli nejbližšímu s městem trpícímu se připovídá. V kterýžto on od přečtění ortele tohoto do dvû nedéli pustén býti má. Act. fer. II. ante Trium regum [4. ledna] a. 1540. (Rukop. č. 93. fol. 73.) 61. 1540, 15. února. (Mezi Václavem So- kolem z Lestkova a Vojtěchem Soukeníkem o na- vrácení ručnice a kuše.) Václav Sokol obviniti poručil Vojtěcha Soukeníka, že podvodně vy- mluvil ručnici a kuši s hevercm i jiné potřeby. Žádáno, aby to zase navrátil, což jest vzal. Vojtěch S. oznámiti dal, že jest nic podvodné nebral, že jest jemu to náleželo po Matějovi, bratru jeho nebožtíku tetěném. A to tak, že jest leže v kázni boží poslal pro něho člověka páně Vokova s vólí pána, a tu Vojtěch jsa při témž bratru svém, jemu jest to, což jest koliveč jeho vlastního bylo, Vojtěchovi mocně poručil. A když jest Matěj, bratr jeho, umřel, tehdy Vojtěch to jest ne podvodně, ale zjevně a ne- ukrytě vzal. A poněvadž jest toho všeho po- dáno na prokazování, Vojtěch jest na tom, aby ukazoval. Na místě p. Sokola oznámeno, že se jest na onen čas obvinil tento soused z ručnice a z kuše s heverem, a neodepřel tomu, aby toho nebral, než přiznal se k tomu. Nébrž nad to neukazuje se ani nižádného kšaftu onoho nebožtíka, uči- nil-li jest jaký, nébrž umřel jest tejž Vojtěch, služebník páně z Říčan páně Vokuov, v puostě, a on Vojtěch přišel na Počernice před sv. Duchem. A tu jest vymluvil na pánu Po- černickém, kterejž teď asi tejden umřel, ruč- nici a kuši s heverem, a to tak, že jest mluvil, že by bratr jeho toliko stonal a noha jeho že bolí a že jeho pro to poslal. A pán věře jemu i vydal mu to. A také nemohl jest nic jemu Vojtéchovi dâvati ani poroučeti, a nemohou takoví lidé dědiční bez vuole pánuov svých a povolení. Žíádáno vždy, poněvadž jest to bylo páně Sokolovo a on jeho dědičný byl, že se to navrátí. Vojtěch oznámiti dal, což jest koli vzal, že jest to mohl dobře učiniti, poněvadž jest jemu to všeckno poručieno. Podáno svědomí, a potom mluveno, že jest to všecko prokázáno.
96 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kteříž jsú se o věci podobné sbihali, vypsané zjednati, však zanechal jest toho všeho. Od Evy mluveno: Již se to právem roz- váží, na bližšího-li přítele čili s městem trpí- cího, kterýžby ani pořádaě svědomí neprokázal. Než což se svědomí dotýče, kteříž jsou v Nov. M. Pr. vedeni, to se uznává, že jsû přátelé tohoto Jakuba příbuzní a krevní, nébrž snad strejc a teta, ježto to při právě svého místa míti nemuože ani příchodu. Avšak se toho po- dává k spravedlivému uvážení. Od Jakuba mluveno: Chybuje, což nyní přítel Evin mluví, než táhne se Jakub na zří- zení zemské, kterak bratr bratru a zvláště dílný muože svědomí k každému soudu dáti. "Tím se muože každý spraviti a ne toliko strejc. Od Evy mluveno, že zřízení zemské k soudóm těmto městským nepřináleží, než náleží k sou- dóm vrchním. Na to podán list zachování Šte- fanova nebožtíka. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Jakož Jakub Kopáč a Eva Štefanka ku právu přistúpivše, pravíce se jmíti k statku po Uršile Kašparce nebožce spravedlnost vedle příbuzenství, však toho sú pořádně vedle práva ani vedle kmene a stromu přirozeného ne- prokázali, pravíme, že tu Jakubovi Kopáčovi ani Evě Štefance s dětmi jejími z toho statku nic nenáleží, než tejž statek má tu pozuosta- ven a obrácen býti, kdež náleží. Strana puo- vodní a odporní — se odvolaly. Dán v pátek po sv. Kateřině [28. listopadu] I. etc. 39. Tu my — ortel váš tento takto napravu- jem: Poněvadž tehdáž, když Jakub Kopáč a Eva Štefanka k statku po nebožce Uršile Kaš- parce příbuzenstvím a právem nápadním ku prévu sou ptedstûpili, žádný jiný, mimo tyto, k té spravedlnosti před právem se nepostavil a neoblásil, ale Jakub Kopáč příbuzenství toto jest podle práva prokázal, že ona nebožka jeho teta byla a on Jakub že s městem trpící jest, z těch příčin tejž statek jemu Jakubovi, jakožto příteli nejbližšímu s městem trpícímu se připovídá. V kterýžto on od přečtění ortele tohoto do dvû nedéli pustén býti má. Act. fer. II. ante Trium regum [4. ledna] a. 1540. (Rukop. č. 93. fol. 73.) 61. 1540, 15. února. (Mezi Václavem So- kolem z Lestkova a Vojtěchem Soukeníkem o na- vrácení ručnice a kuše.) Václav Sokol obviniti poručil Vojtěcha Soukeníka, že podvodně vy- mluvil ručnici a kuši s hevercm i jiné potřeby. Žádáno, aby to zase navrátil, což jest vzal. Vojtěch S. oznámiti dal, že jest nic podvodné nebral, že jest jemu to náleželo po Matějovi, bratru jeho nebožtíku tetěném. A to tak, že jest leže v kázni boží poslal pro něho člověka páně Vokova s vólí pána, a tu Vojtěch jsa při témž bratru svém, jemu jest to, což jest koliveč jeho vlastního bylo, Vojtěchovi mocně poručil. A když jest Matěj, bratr jeho, umřel, tehdy Vojtěch to jest ne podvodně, ale zjevně a ne- ukrytě vzal. A poněvadž jest toho všeho po- dáno na prokazování, Vojtěch jest na tom, aby ukazoval. Na místě p. Sokola oznámeno, že se jest na onen čas obvinil tento soused z ručnice a z kuše s heverem, a neodepřel tomu, aby toho nebral, než přiznal se k tomu. Nébrž nad to neukazuje se ani nižádného kšaftu onoho nebožtíka, uči- nil-li jest jaký, nébrž umřel jest tejž Vojtěch, služebník páně z Říčan páně Vokuov, v puostě, a on Vojtěch přišel na Počernice před sv. Duchem. A tu jest vymluvil na pánu Po- černickém, kterejž teď asi tejden umřel, ruč- nici a kuši s heverem, a to tak, že jest mluvil, že by bratr jeho toliko stonal a noha jeho že bolí a že jeho pro to poslal. A pán věře jemu i vydal mu to. A také nemohl jest nic jemu Vojtéchovi dâvati ani poroučeti, a nemohou takoví lidé dědiční bez vuole pánuov svých a povolení. Žíádáno vždy, poněvadž jest to bylo páně Sokolovo a on jeho dědičný byl, že se to navrátí. Vojtěch oznámiti dal, což jest koli vzal, že jest to mohl dobře učiniti, poněvadž jest jemu to všeckno poručieno. Podáno svědomí, a potom mluveno, že jest to všecko prokázáno.
Strana 97
Brod Český (1540). 97 Od pana Václava Sokola oznámeno: Předkem příbuznost prokazuje, ježto k tomu na onen čas ani nyní nebylo jest mluveno, než toliko o ruč- nici a kusi s heverem. To Ze jest vymluvil. A poněvadž toho nic neprokazuje, aby jemu ta ručnice poručiena byla, žádáno, ne z nižádné kořisti, aby to p. Sokolovi zase navrátil. Vojtěch oznámiti dal, že toliko p. Tomáš na místě p. V. Sokola holá slova mluví, a nic se o ničemž neprokazuje. Tu my purgmistr — Brodu Ó. — nalézáme: Poněvadž p. Tomáš na místě p. Sokola toho jest podle žaloby neprokázal, aby Matěj ne- božtík jeho dědičný člověk byl, ani aby ruč- nice a kuše s heverem jeho vlastní byla, ale Soukeník vedle práva to jest prokázal, že tejž nebožtík Matěj jeho bratr tetěný byl a jemu truhlici, peníze i jiné všeckno mocně Vojtěchovi poručil, z té příčiny dává se Vojtěchovi za právo. P. V. Sokol — se odvolává. Dán v první pátek v posté [12. ünora] l. etc. XL. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. fer. II. post s. Valentinum (15. února] а. 1540. (Rukop. 6. 93. fol. 83.) 62. 1540, 3. června. (Mezi Jiříkem Diblí- kcm s Kouřimě z jedné a Benešem mydlářem, Zuzannů m. j., Blažkem řezníkem a Markétou Šaldíkovou z strany druhé o svědomí.) Jiřík Diblík při právě žádal, aby jemu svědomí dali k té při, kterúž má s jich přítelem Janem Cihelným; a to první svědomí, kteréž sou mu dali, to otvíráno není a teď je zase vracuji z příčiny, že radu mám od svých přátel, že by mi nic platné nebylo, poněvadž sú závazku neučinili.. Odporní strana oznámila, že jemu tím povinni nejsme, abychom jemu jiné svědomí dávati jměli, poněvadž jsme jemu prvé dali, a Ze jest nás na onen čas k nižádnému zá- vazku nehnal, a my jsme se v tom spravedlivě zachovali. A poněvadž není otvírané, jest divná věc, že nás k svědomí žene, jakoby jměl s ně- kým srozumění. Jiřík oznámil, že já žádného jiného sroz- umění nemám, než od svých přátel, kteříž Archiv Český XXVI. mi radí, že by zadostí u práva nebylo, po- něvadž vedle práva přijati nejsou. Odporni strana mluvila: Však v paměti máte, že jste nás z závazkuov na onen čas propustili, a protož vám více nejsme nic povinni. Jiřík oznámil, že i z té příčiny prvním svědomím místa nedávám, poněvadž jest Janovi Cihelnému tato Margareta matka a Blažek bratr, Zuzanna sestra a Beneš švagr, leč vedle práva se zachovují. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme: Poněvadž na onen čas Jiřík Diblík nepřinuceně, ale dobrovolně v radě k tomu jest povolil, aby Beneš, Zuzanna, Blažek a Markéta jemu ku potřebě, přijmouce to k své víře a duši, bez přísahy svědomí dali, jakož tak jsú učinili, a právo jest, že dobrovolné svolení právo ruší: pravíme, že Jiříkovi Diblíkovi oznámené osoby více povinny nejsou, poněvadž ani svědomí první otvírané není. Jiřík — se odvolává. Dán v středu před ochtabem Těla Božího [2. června] l. etc. XL. Tu my — ‘ortele toho — potvrzujeme. Act. die Jovis in octava Corporis Chr. [3. éervna] a. 1540. (Rukop. 6. 93. fol. 84.) 63. 1540, 21. srpna (Mess p. Prokopem Podvinským a Janem Havlovým o hradbu.) P. Prokop Podvinský vinil Jana Havlového, že jest mu jse znamenitá škoda stala skrze hradbu Janovu, že nehradí. Žádal za opatření. Jan Havlů oznámil, že p. Prokopovi nižádnou ško- dou povinen nejsem z příčiny, že jste to spa- třiti ráčili; že jest se mně také škoda stala, chmel mi vytrhán a zřezán. A také nejsem po- vinen p. Prokopovi hraditi jeho. Chceli míti zahradu, neché hradí. NeZ kdyby p. Prokop chtěl mi pomoci zahraditi, jakoZ mi se zdá, že jest tím povinen, byl bych zahradil, neb jsem k němu dva súsedy posílal, abychme spolu hradili, nechtěl toho učiniti, nébrž žádal jsem jeho za maličký kousek, aby mi ho ustou- pil, chtěl jsem sám zahraditi. Nechtěl toho učiniti. I mohu tak nechati a svého plotu u své zahrady nechati, nechť oulehlí leží, však jest mé, než abych měl k vuoli p. Prokopovi hradbu 13
Brod Český (1540). 97 Od pana Václava Sokola oznámeno: Předkem příbuznost prokazuje, ježto k tomu na onen čas ani nyní nebylo jest mluveno, než toliko o ruč- nici a kusi s heverem. To Ze jest vymluvil. A poněvadž toho nic neprokazuje, aby jemu ta ručnice poručiena byla, žádáno, ne z nižádné kořisti, aby to p. Sokolovi zase navrátil. Vojtěch oznámiti dal, že toliko p. Tomáš na místě p. V. Sokola holá slova mluví, a nic se o ničemž neprokazuje. Tu my purgmistr — Brodu Ó. — nalézáme: Poněvadž p. Tomáš na místě p. Sokola toho jest podle žaloby neprokázal, aby Matěj ne- božtík jeho dědičný člověk byl, ani aby ruč- nice a kuše s heverem jeho vlastní byla, ale Soukeník vedle práva to jest prokázal, že tejž nebožtík Matěj jeho bratr tetěný byl a jemu truhlici, peníze i jiné všeckno mocně Vojtěchovi poručil, z té příčiny dává se Vojtěchovi za právo. P. V. Sokol — se odvolává. Dán v první pátek v posté [12. ünora] l. etc. XL. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. fer. II. post s. Valentinum (15. února] а. 1540. (Rukop. 6. 93. fol. 83.) 62. 1540, 3. června. (Mezi Jiříkem Diblí- kcm s Kouřimě z jedné a Benešem mydlářem, Zuzannů m. j., Blažkem řezníkem a Markétou Šaldíkovou z strany druhé o svědomí.) Jiřík Diblík při právě žádal, aby jemu svědomí dali k té při, kterúž má s jich přítelem Janem Cihelným; a to první svědomí, kteréž sou mu dali, to otvíráno není a teď je zase vracuji z příčiny, že radu mám od svých přátel, že by mi nic platné nebylo, poněvadž sú závazku neučinili.. Odporní strana oznámila, že jemu tím povinni nejsme, abychom jemu jiné svědomí dávati jměli, poněvadž jsme jemu prvé dali, a Ze jest nás na onen čas k nižádnému zá- vazku nehnal, a my jsme se v tom spravedlivě zachovali. A poněvadž není otvírané, jest divná věc, že nás k svědomí žene, jakoby jměl s ně- kým srozumění. Jiřík oznámil, že já žádného jiného sroz- umění nemám, než od svých přátel, kteříž Archiv Český XXVI. mi radí, že by zadostí u práva nebylo, po- něvadž vedle práva přijati nejsou. Odporni strana mluvila: Však v paměti máte, že jste nás z závazkuov na onen čas propustili, a protož vám více nejsme nic povinni. Jiřík oznámil, že i z té příčiny prvním svědomím místa nedávám, poněvadž jest Janovi Cihelnému tato Margareta matka a Blažek bratr, Zuzanna sestra a Beneš švagr, leč vedle práva se zachovují. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme: Poněvadž na onen čas Jiřík Diblík nepřinuceně, ale dobrovolně v radě k tomu jest povolil, aby Beneš, Zuzanna, Blažek a Markéta jemu ku potřebě, přijmouce to k své víře a duši, bez přísahy svědomí dali, jakož tak jsú učinili, a právo jest, že dobrovolné svolení právo ruší: pravíme, že Jiříkovi Diblíkovi oznámené osoby více povinny nejsou, poněvadž ani svědomí první otvírané není. Jiřík — se odvolává. Dán v středu před ochtabem Těla Božího [2. června] l. etc. XL. Tu my — ‘ortele toho — potvrzujeme. Act. die Jovis in octava Corporis Chr. [3. éervna] a. 1540. (Rukop. 6. 93. fol. 84.) 63. 1540, 21. srpna (Mess p. Prokopem Podvinským a Janem Havlovým o hradbu.) P. Prokop Podvinský vinil Jana Havlového, že jest mu jse znamenitá škoda stala skrze hradbu Janovu, že nehradí. Žádal za opatření. Jan Havlů oznámil, že p. Prokopovi nižádnou ško- dou povinen nejsem z příčiny, že jste to spa- třiti ráčili; že jest se mně také škoda stala, chmel mi vytrhán a zřezán. A také nejsem po- vinen p. Prokopovi hraditi jeho. Chceli míti zahradu, neché hradí. NeZ kdyby p. Prokop chtěl mi pomoci zahraditi, jakoZ mi se zdá, že jest tím povinen, byl bych zahradil, neb jsem k němu dva súsedy posílal, abychme spolu hradili, nechtěl toho učiniti, nébrž žádal jsem jeho za maličký kousek, aby mi ho ustou- pil, chtěl jsem sám zahraditi. Nechtěl toho učiniti. I mohu tak nechati a svého plotu u své zahrady nechati, nechť oulehlí leží, však jest mé, než abych měl k vuoli p. Prokopovi hradbu 13
Strana 98
98 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: činiti, a on svého plotu nedělati, než na muoj čekati. Toho neučiním. A také jest plot býval u p. Prokopovy zahrady mezi námi tu v tom místě a jest ho ještě kus, ježto kdyby jej udě- lal, nedála by se jemu škoda žádná. Mně pak skrze mé nehrazení stala-li by se škoda jaká, musel bych ji nésti, neb jeden udělá z svého, co chce. A já nechám toho svého místa oulehlí ležeti, však sem je koupil i zaplatil. P. Prokop oznámil, že toho podávám k spra- vedlivému rozvážení, má-li braditi a stavěti, či nemá. Tu my purgmistr — Brodu Č. nalézáme: Poněvadž to se uznalo, že jest prvé zahrada byla Jana Havl[ov]óho nežli páně Prokopova a bývala jest hrazena, očež odpor nikdy jest nebýval, škoda pak, kteráž se p. Prokopovi na jeho zahradě stala, z jiné příčiny jse ne- stala, než nezahrazením plotu od cesty Jana Havlového, kterýž prvé tu plot hrazený jest býval: pravíme, že jest Jan povinen bez pro- dlení plot u své zahrady od cesty udělati, aby se více škoda p. Prokopovi nedála. Jan Havlů — se odvolává. Dán v pátek před sv. Barto- lomójem [20. srpna.] 1. etc. XL. Tu my — ortele vażeho potvrzujeme. Stalo se v sobotu po Nanebevzetie P. M. [21. srpna| I. 1540. (Rukop. č. 93. fol. 85.) 64. 1541, 27. května. (Mezi Duchkem Ko- piníkem na místě manželky své z jedné a Ada- mem Kantorem a Reginú, sestrou jeho, z strany druhé.) Duchek Kopidník, súsed v Brodě Č., na místě manželky své viniti poručil Adama Kantorysa a Reginu, sestru jeho, že tito oba dva po smrti nebožtíka Václava v tom statku sedí a jeho užívají, a maje tento Duchek Maj- dalenu, vlastní jich sestru a téhož nebožtíka vlastní dceru a neoddělenou, z té příčiny táhne se na třetí díl toho statku zuostalého anebo k třetině dílu toho statku praví se míti spra- vedlnost na místě manželky své, kteráž svú všecku spravedlnost jemu Duchkovi právem jest zadala. Avšak tak na díl třetí jse táhne, což jest koliveč pří smlúvách svadebních jí dáno, čím není a nebyla oddělena, to což jest vzala toliko vedle smluv, že to Duchek zase chce do toho statku vlożiti, totiż padesáte k. míš., anebo toto chce učiniti, aby oni oba dva, Adam s Reginou, tolikéž vzali. A také práva městská to ukazují, jestliže jeden bez pořízení umřel by, tehdy statek zuostalý při- padá společně na nejbližší přátely a zvláště s městem trpící. A tito jsú s městem trpící všickni. I z té příčiny táhne se na díl třetí. Žádáno za spravedlivé opatření. A což jest Adam z téhož statku již utratil, to též aby zase do toho statku vložil. Od Adama Kantorysa mluveno: Tato ža- loba a obvinění vztahuje se na díl třetí, na kterýž díl potahuje se Duchek, chtíc v tom spolek míti po nebožtíkovi Václavovi Kanto- rovi, na kteréžto obvinění toto Adam za od- pověd dáti jest poručil sám od sebe, kromě Reginy, sestry své, kteráž ani let nemá: že tu a v tom statku pozuostalém po neb. Václavovi Duchkovi ani manželce jeho nic nenáleží, a to z té příčiny, že jest odtud při smlúvách vy- byta z toho statku, jakž toho sám přítel jeho řečí dotýká, že jest odtud vzala a dáno jí pa- desáte k. míš. a vejprava. Ježto přes smlúvy, kdo se nač znovu táhne, nic neokazuje vedle práva, nébrž že je tím zpuosobem ruší. Neb Adam, přijde-li k tomu, bude moci i to uká- zati, že jest Majdalena, sestra jeho, odtud a z toho statku vybyta, nébrž co jest Duchek podvodně před se bral Adamovi i Regině, sestře jeho, jakás práva okazoval, chtíc tudy díl třetí miti, a oni obadva jako nerozumni byli by se podvésti dali; nébrž toho času že jsi ani let daných sobě vedle práva neměli. Avšak p. purgmistr a páni tomu podvodnému dání místa jsú nedali, ale to jsú v nic obrátili a zdvihli. Žádáno, aby Adamovi o to pokoj dán byl, a že Duchkovi ani jeho manželce ničímž povi- nen není. Od Reginy skrze vydáné poručníky pro- mluveno, že na toto obvinění Duchkovi není povinna žádné odpovědi dávati, a to zté pří-
98 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: činiti, a on svého plotu nedělati, než na muoj čekati. Toho neučiním. A také jest plot býval u p. Prokopovy zahrady mezi námi tu v tom místě a jest ho ještě kus, ježto kdyby jej udě- lal, nedála by se jemu škoda žádná. Mně pak skrze mé nehrazení stala-li by se škoda jaká, musel bych ji nésti, neb jeden udělá z svého, co chce. A já nechám toho svého místa oulehlí ležeti, však sem je koupil i zaplatil. P. Prokop oznámil, že toho podávám k spra- vedlivému rozvážení, má-li braditi a stavěti, či nemá. Tu my purgmistr — Brodu Č. nalézáme: Poněvadž to se uznalo, že jest prvé zahrada byla Jana Havl[ov]óho nežli páně Prokopova a bývala jest hrazena, očež odpor nikdy jest nebýval, škoda pak, kteráž se p. Prokopovi na jeho zahradě stala, z jiné příčiny jse ne- stala, než nezahrazením plotu od cesty Jana Havlového, kterýž prvé tu plot hrazený jest býval: pravíme, že jest Jan povinen bez pro- dlení plot u své zahrady od cesty udělati, aby se více škoda p. Prokopovi nedála. Jan Havlů — se odvolává. Dán v pátek před sv. Barto- lomójem [20. srpna.] 1. etc. XL. Tu my — ortele vażeho potvrzujeme. Stalo se v sobotu po Nanebevzetie P. M. [21. srpna| I. 1540. (Rukop. č. 93. fol. 85.) 64. 1541, 27. května. (Mezi Duchkem Ko- piníkem na místě manželky své z jedné a Ada- mem Kantorem a Reginú, sestrou jeho, z strany druhé.) Duchek Kopidník, súsed v Brodě Č., na místě manželky své viniti poručil Adama Kantorysa a Reginu, sestru jeho, že tito oba dva po smrti nebožtíka Václava v tom statku sedí a jeho užívají, a maje tento Duchek Maj- dalenu, vlastní jich sestru a téhož nebožtíka vlastní dceru a neoddělenou, z té příčiny táhne se na třetí díl toho statku zuostalého anebo k třetině dílu toho statku praví se míti spra- vedlnost na místě manželky své, kteráž svú všecku spravedlnost jemu Duchkovi právem jest zadala. Avšak tak na díl třetí jse táhne, což jest koliveč pří smlúvách svadebních jí dáno, čím není a nebyla oddělena, to což jest vzala toliko vedle smluv, že to Duchek zase chce do toho statku vlożiti, totiż padesáte k. míš., anebo toto chce učiniti, aby oni oba dva, Adam s Reginou, tolikéž vzali. A také práva městská to ukazují, jestliže jeden bez pořízení umřel by, tehdy statek zuostalý při- padá společně na nejbližší přátely a zvláště s městem trpící. A tito jsú s městem trpící všickni. I z té příčiny táhne se na díl třetí. Žádáno za spravedlivé opatření. A což jest Adam z téhož statku již utratil, to též aby zase do toho statku vložil. Od Adama Kantorysa mluveno: Tato ža- loba a obvinění vztahuje se na díl třetí, na kterýž díl potahuje se Duchek, chtíc v tom spolek míti po nebožtíkovi Václavovi Kanto- rovi, na kteréžto obvinění toto Adam za od- pověd dáti jest poručil sám od sebe, kromě Reginy, sestry své, kteráž ani let nemá: že tu a v tom statku pozuostalém po neb. Václavovi Duchkovi ani manželce jeho nic nenáleží, a to z té příčiny, že jest odtud při smlúvách vy- byta z toho statku, jakž toho sám přítel jeho řečí dotýká, že jest odtud vzala a dáno jí pa- desáte k. míš. a vejprava. Ježto přes smlúvy, kdo se nač znovu táhne, nic neokazuje vedle práva, nébrž že je tím zpuosobem ruší. Neb Adam, přijde-li k tomu, bude moci i to uká- zati, že jest Majdalena, sestra jeho, odtud a z toho statku vybyta, nébrž co jest Duchek podvodně před se bral Adamovi i Regině, sestře jeho, jakás práva okazoval, chtíc tudy díl třetí miti, a oni obadva jako nerozumni byli by se podvésti dali; nébrž toho času že jsi ani let daných sobě vedle práva neměli. Avšak p. purgmistr a páni tomu podvodnému dání místa jsú nedali, ale to jsú v nic obrátili a zdvihli. Žádáno, aby Adamovi o to pokoj dán byl, a že Duchkovi ani jeho manželce ničímž povi- nen není. Od Reginy skrze vydáné poručníky pro- mluveno, že na toto obvinění Duchkovi není povinna žádné odpovědi dávati, a to zté pří-
Strana 99
Brod Český (1541). 99 činy, že let nemá a nejsú jí vedle práva léta dána, žádaje na to práva rčení. Od Duchka mluveno: Což se Reginy do- týče, od níž promluveno jest, že let nemá, Duchek tomu místa nedává, ale praví, že léta má, nébrž to by se ukázati mohlo, že jest jí již čtrnácte let a na patnádcté jí jde, ač snad od p. purgmistra a pánuov let daných nemá, na tom nic není, ale vedle práva již léta má. Nékdo by mél dvadceti let, tím.liZ by se vy- mluvil, že jemu léta dána nejsú? A jakž jest kolivěč, však se tu opatruje tak dobře Regi- nina spravedlnost, jako manželky Duchkovy, neb kdyby ten statek tak dlúho v tom roz- tržení stál, mohla by o ni Regina přijíti i man- želka Duchkova. Také Duchek to ukáže smlúvci svatebními, že z toho statku manželka jeho není a nebyla jest vybyta, a netoliko při smlúvách, ale nikdež jinde, nébrž nepodvodně, jakž se od Adama mluví, že jsú obadva dobrovolně k tomu se přiznali a Majdalenu, sestru svou a manželku Duchkovu, do toho statku na díl třetí jsou přijali, a ji, ne přinuceně, ale dobro- volně k třetímu dílu do toho statku jsú při- pustili. A tak praví Duchek, že toho nižádný neučiní pravého, aby kdy co podvodného činil, než jestližeť jest někdo podvodný, on k tomu nic nepraví. Od Adama mluveno: všecka tato pře na svědcích záleží, poněvadž od Duchka jest mlu- veno, že to chce ukázati, že jeho manželka není z toho statku vybyta, nechť ukazuje. Když se tomu vyrozumí, což bude více za po- třebu i promluví se; nébrž že jest to i proti právu, aby smlúvcové svatební smlúvy teprv po několika létech měli vysvědčovati, neb ne- jsou ani zapsané v registřích smluvních. Avšak jse toho podává k rozvážení. Od Duchka mluveno, Ze jest to proti právu, aby jmól konsel ubrmaniti, nóbrżź że Adam, kteryż od Adama Kantorysa ubrmani, v radě při tom jest seděl, k tomu se přimlúval, když Adam s Reginou, Majdalenou, sestrou svou, k třetímu dílu do toho statku dobrovolně přijali. Od Adama samého mluveno, jestliže jsem při tom seděl, proč jest mně nebylo rozkázáno, abych z lavic vyvstal, nebylo by toho potřebí. Což se ubrmanství dotýče, já toho nečiním z peněz, jako řečník Duchka, ale činím to dobrým oumyslem a z dobrého přátelství. Od Regihy promluveno, jestliže Duchek to ukáže, k temuż se jest svolil, že by léta měla, promluví se k tomu, což bude za potřebu. Od Duclika mluveno a Zádáno, aby svéd- kové smluvní i jiní vedení byli čteni; a potom mluveno, že vedle žaloby dovedl toho Duchek, což jest kolivěč mluveno. Táhnúc se na právo artikul první, kap. LIIII. a kap. LXIII. rozdíl VI, a na nálezy mezi Barborou Bartákovic, Jifífkem Bartákovic, Johanna Voldanka a Mar- tou z Sedlákova domu, mezi Krystynkou for- mankou a Majdalenou Gamarjftkou, Jiffkem, synem Nejedlého, a matkü jeho, mezi Kaápa- rem Strnadem, Majdalenou Salomunkou. Od Adama mluveno k svédkóm, nejprve k smluvním, že v&ickni spolu se na tom srov- návají a jednostejné svédéí a tím zavírají, že jest nebožtík Václav Kantor od manželky Duchkovy lásky neodjal, než naposledy stojí, že toho v své moci zuostavuje. Nezměnil toho nebožtík ani za živnosti své, ani při nemoci, ani při hodině smrti, neb jest nikdy nic více nedal a dáti neřekl, než což jí na smlúvách dal. Tím ji odbyl a oddělil. Což se pak Duory kolářky dotýče a Markéty, těchto dětí mace- chy, jsou ženy, a jest zjevné právo, že žádná žena smluv svatebních nemá vedle práva vy- svědčovati. A také v svém svědomí toho ne- dokládají, aby před nimi přiříkati měl Maj- daleně co více nad smlúvy dáti; než že by mohl dáti, kdyby chtěl, ale nedal. A Jan ba- kalář s Štítovským a s Krystofem Šípkem, to jich svědomí na jinü věc se vztahuje, neb jest to zde v radé dáni zdviZeno a v nic obráceno, a p. purgmistr a páni tomu dání místa jsou nedali. Od Duchka mluveno: CoZ jse toho śtrś- fování dotýče, že by toho nebožtík v své moci 9*
Brod Český (1541). 99 činy, že let nemá a nejsú jí vedle práva léta dána, žádaje na to práva rčení. Od Duchka mluveno: Což se Reginy do- týče, od níž promluveno jest, že let nemá, Duchek tomu místa nedává, ale praví, že léta má, nébrž to by se ukázati mohlo, že jest jí již čtrnácte let a na patnádcté jí jde, ač snad od p. purgmistra a pánuov let daných nemá, na tom nic není, ale vedle práva již léta má. Nékdo by mél dvadceti let, tím.liZ by se vy- mluvil, že jemu léta dána nejsú? A jakž jest kolivěč, však se tu opatruje tak dobře Regi- nina spravedlnost, jako manželky Duchkovy, neb kdyby ten statek tak dlúho v tom roz- tržení stál, mohla by o ni Regina přijíti i man- želka Duchkova. Také Duchek to ukáže smlúvci svatebními, že z toho statku manželka jeho není a nebyla jest vybyta, a netoliko při smlúvách, ale nikdež jinde, nébrž nepodvodně, jakž se od Adama mluví, že jsú obadva dobrovolně k tomu se přiznali a Majdalenu, sestru svou a manželku Duchkovu, do toho statku na díl třetí jsou přijali, a ji, ne přinuceně, ale dobro- volně k třetímu dílu do toho statku jsú při- pustili. A tak praví Duchek, že toho nižádný neučiní pravého, aby kdy co podvodného činil, než jestližeť jest někdo podvodný, on k tomu nic nepraví. Od Adama mluveno: všecka tato pře na svědcích záleží, poněvadž od Duchka jest mlu- veno, že to chce ukázati, že jeho manželka není z toho statku vybyta, nechť ukazuje. Když se tomu vyrozumí, což bude více za po- třebu i promluví se; nébrž že jest to i proti právu, aby smlúvcové svatební smlúvy teprv po několika létech měli vysvědčovati, neb ne- jsou ani zapsané v registřích smluvních. Avšak jse toho podává k rozvážení. Od Duchka mluveno, Ze jest to proti právu, aby jmól konsel ubrmaniti, nóbrżź że Adam, kteryż od Adama Kantorysa ubrmani, v radě při tom jest seděl, k tomu se přimlúval, když Adam s Reginou, Majdalenou, sestrou svou, k třetímu dílu do toho statku dobrovolně přijali. Od Adama samého mluveno, jestliže jsem při tom seděl, proč jest mně nebylo rozkázáno, abych z lavic vyvstal, nebylo by toho potřebí. Což se ubrmanství dotýče, já toho nečiním z peněz, jako řečník Duchka, ale činím to dobrým oumyslem a z dobrého přátelství. Od Regihy promluveno, jestliže Duchek to ukáže, k temuż se jest svolil, že by léta měla, promluví se k tomu, což bude za potřebu. Od Duclika mluveno a Zádáno, aby svéd- kové smluvní i jiní vedení byli čteni; a potom mluveno, že vedle žaloby dovedl toho Duchek, což jest kolivěč mluveno. Táhnúc se na právo artikul první, kap. LIIII. a kap. LXIII. rozdíl VI, a na nálezy mezi Barborou Bartákovic, Jifífkem Bartákovic, Johanna Voldanka a Mar- tou z Sedlákova domu, mezi Krystynkou for- mankou a Majdalenou Gamarjftkou, Jiffkem, synem Nejedlého, a matkü jeho, mezi Kaápa- rem Strnadem, Majdalenou Salomunkou. Od Adama mluveno k svédkóm, nejprve k smluvním, že v&ickni spolu se na tom srov- návají a jednostejné svédéí a tím zavírají, že jest nebožtík Václav Kantor od manželky Duchkovy lásky neodjal, než naposledy stojí, že toho v své moci zuostavuje. Nezměnil toho nebožtík ani za živnosti své, ani při nemoci, ani při hodině smrti, neb jest nikdy nic více nedal a dáti neřekl, než což jí na smlúvách dal. Tím ji odbyl a oddělil. Což se pak Duory kolářky dotýče a Markéty, těchto dětí mace- chy, jsou ženy, a jest zjevné právo, že žádná žena smluv svatebních nemá vedle práva vy- svědčovati. A také v svém svědomí toho ne- dokládají, aby před nimi přiříkati měl Maj- daleně co více nad smlúvy dáti; než že by mohl dáti, kdyby chtěl, ale nedal. A Jan ba- kalář s Štítovským a s Krystofem Šípkem, to jich svědomí na jinü věc se vztahuje, neb jest to zde v radé dáni zdviZeno a v nic obráceno, a p. purgmistr a páni tomu dání místa jsou nedali. Od Duchka mluveno: CoZ jse toho śtrś- fování dotýče, že by toho nebožtík v své moci 9*
Strana 100
100 pozuostavil: však dobře, byť byl kšaft udělal, byť manželce Duchkově 2 kopy gr. čes. poručil, musela by na tom přestati. A protož vždy praví jse Duchek v tom statku zuostalém po nebožtíkovi Václavovi Kantorovi spravedlnosti jiníti díl třetí na místě manželky své. Tu my purgmistr — Brodu Ó. — nalé- záme: Poněvadž Duchek Kopiník na místě Maj- daleny, manželky své, to jest dostatečně ukázal, že Majdalena, dcera nebožtíka Václava Kantora a manželka Duchkova, tím, což jest jí při smlúvách dáno, odbyta jest nebyla, a jest prá- vo, umře-li jeden bez kšaftu, statek a děti po sobě zuostavě, vezme-li které co z toho statku a chce-li s jinými v tom díl rovný jmíti, vlož zase, cos z toho statku vzal, do toho statku, a nebožtík Václav Kantor bez kšaftu jest umřel, tré dětí a statek po sobě pozuostaviv: pravíme, že Duchek Kopiník, což kolivěk toho statku po nebožtíkovi Václavovi Kantorovi zuostalo, díl rovný s manželkúů svú má, však tak, což jí Majdaleně při smlúvách dáno, to aby zase do toho statku vloženo bylo. Adam s Reginů — se odvolávají. Act. f. 4. post s. Marcum [27. dubna] anno 41%. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Actum in consilio die Veneris post Ascensionem Domini [27. května] anno 1541. (Rukop. č. 93 fol. 86.) 65. 1541, 14. října. (Mezi Jiříkem z Nového domu a Jiříkem Farářem.) Jiřík z Nového domu vinil vedle register z dluhu zuostalého po nebožtíkovi Petrovi sladovníku, řečeném Farář, Jiříka, bratra jeho, z některých krám- ských věcí sc, za kteréž jemu tejž nebožtík Petr Farář zuostal; žádaje podle register i ve- dle svědomí za spravedlivé opatření a k dluhu dopomožení. Od Jiříka, bratra nebožtíka Petra Faráře, odpověď dána, že se těm registrům místa ne- dává ani svědkóm, neb svědkové toho nevy- svědčují, jest-li dluh spravedlivě zuostalý či není, neb toliko vysvědčují, že jsú svědomi, že jest byl dluh, ale jest-li vyplněn čili není, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: toho nevysvědčují. Z těch příčin tomu se místa nedává. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme : Poněvadž Jiřík z Nového domu v registra svá pořádná, kterýchž v svých potřebách užívá a do nich své věci spisuje, při právě jest po- ložil, a ti dluhové pozuostalí Petra Faráře ne- božtíka v týchž registřích psáni sú, a vymazáni ani zrušení nejsou, s kterýmižto registry svěd- kové se srovnávají, pravíme, že Jiřík, bratr nebožtíka Petra Faráře, podle svého podvolení, kdož by co provedl, že chce platiti, jest po- vinen Jiříkovi z Nového domu ty dluhy vedle register vyplniti. Jirík bratr nebožtíka Petra Faráře — se odvolává. Dán v pátek po sv. Františku [7. října] l. oc XLI*. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Actum f. 6. post Dionisium [14. října] anno 1541. (Rukop. č. 93. fol. 88.) 66. 1541, 21. října. (Mezi Adamem, Ji- říka Pargameníka z Prahy synem, a syny a přátely nebožtíka zamordovaného o mord.) Adam, syn Jiříka Pargameníka, mluvil, co [se] jest Adamovi nešťastného při tomto právě přihodilo, sousedu pánuov Pražan Nového Města a pod- daného JMKské, že Jiřík, otec Adamů, žádá vedle zřízení zemského, kteréž jest o mordích, aby z vězení puštěn byl, a bude-li kdo chtíti jeho Adama při právě, k kterémuž náleží, z čeho viniti, má dostáti a každému práv býti, dokládaje, že ani vám ten soud nenáleží, po- něvadž jest poddaný váš zamordován, ač ne- pravíme od koho a také nevíme. Žádajíc vždy vedle téhož zřízení zemského, aby Adam z vě- zení puštěn na své právo, k němuž náleží, byl. Od synuov a přátel Pavla nebožtíka z Nové Vsi zamordovaného, na tu řeč odpověd dána, jakož by otec Adamuov jeho Adama z tohoto práva zřízením zemským chtěl vytáhnüti, toto k tomu jest poručieno promluviti, že jedna každá věc při kterém se právě sběhne, při témž má na místě postavena býti. Nébrž jest psané právo, kdož by pod frejdem koho vo- krvavil, buď ruky zbavený. A Adam Pavla
100 pozuostavil: však dobře, byť byl kšaft udělal, byť manželce Duchkově 2 kopy gr. čes. poručil, musela by na tom přestati. A protož vždy praví jse Duchek v tom statku zuostalém po nebožtíkovi Václavovi Kantorovi spravedlnosti jiníti díl třetí na místě manželky své. Tu my purgmistr — Brodu Ó. — nalé- záme: Poněvadž Duchek Kopiník na místě Maj- daleny, manželky své, to jest dostatečně ukázal, že Majdalena, dcera nebožtíka Václava Kantora a manželka Duchkova, tím, což jest jí při smlúvách dáno, odbyta jest nebyla, a jest prá- vo, umře-li jeden bez kšaftu, statek a děti po sobě zuostavě, vezme-li které co z toho statku a chce-li s jinými v tom díl rovný jmíti, vlož zase, cos z toho statku vzal, do toho statku, a nebožtík Václav Kantor bez kšaftu jest umřel, tré dětí a statek po sobě pozuostaviv: pravíme, že Duchek Kopiník, což kolivěk toho statku po nebožtíkovi Václavovi Kantorovi zuostalo, díl rovný s manželkúů svú má, však tak, což jí Majdaleně při smlúvách dáno, to aby zase do toho statku vloženo bylo. Adam s Reginů — se odvolávají. Act. f. 4. post s. Marcum [27. dubna] anno 41%. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Actum in consilio die Veneris post Ascensionem Domini [27. května] anno 1541. (Rukop. č. 93 fol. 86.) 65. 1541, 14. října. (Mezi Jiříkem z Nového domu a Jiříkem Farářem.) Jiřík z Nového domu vinil vedle register z dluhu zuostalého po nebožtíkovi Petrovi sladovníku, řečeném Farář, Jiříka, bratra jeho, z některých krám- ských věcí sc, za kteréž jemu tejž nebožtík Petr Farář zuostal; žádaje podle register i ve- dle svědomí za spravedlivé opatření a k dluhu dopomožení. Od Jiříka, bratra nebožtíka Petra Faráře, odpověď dána, že se těm registrům místa ne- dává ani svědkóm, neb svědkové toho nevy- svědčují, jest-li dluh spravedlivě zuostalý či není, neb toliko vysvědčují, že jsú svědomi, že jest byl dluh, ale jest-li vyplněn čili není, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: toho nevysvědčují. Z těch příčin tomu se místa nedává. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalézáme : Poněvadž Jiřík z Nového domu v registra svá pořádná, kterýchž v svých potřebách užívá a do nich své věci spisuje, při právě jest po- ložil, a ti dluhové pozuostalí Petra Faráře ne- božtíka v týchž registřích psáni sú, a vymazáni ani zrušení nejsou, s kterýmižto registry svěd- kové se srovnávají, pravíme, že Jiřík, bratr nebožtíka Petra Faráře, podle svého podvolení, kdož by co provedl, že chce platiti, jest po- vinen Jiříkovi z Nového domu ty dluhy vedle register vyplniti. Jirík bratr nebožtíka Petra Faráře — se odvolává. Dán v pátek po sv. Františku [7. října] l. oc XLI*. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Actum f. 6. post Dionisium [14. října] anno 1541. (Rukop. č. 93. fol. 88.) 66. 1541, 21. října. (Mezi Adamem, Ji- říka Pargameníka z Prahy synem, a syny a přátely nebožtíka zamordovaného o mord.) Adam, syn Jiříka Pargameníka, mluvil, co [se] jest Adamovi nešťastného při tomto právě přihodilo, sousedu pánuov Pražan Nového Města a pod- daného JMKské, že Jiřík, otec Adamů, žádá vedle zřízení zemského, kteréž jest o mordích, aby z vězení puštěn byl, a bude-li kdo chtíti jeho Adama při právě, k kterémuž náleží, z čeho viniti, má dostáti a každému práv býti, dokládaje, že ani vám ten soud nenáleží, po- něvadž jest poddaný váš zamordován, ač ne- pravíme od koho a také nevíme. Žádajíc vždy vedle téhož zřízení zemského, aby Adam z vě- zení puštěn na své právo, k němuž náleží, byl. Od synuov a přátel Pavla nebožtíka z Nové Vsi zamordovaného, na tu řeč odpověd dána, jakož by otec Adamuov jeho Adama z tohoto práva zřízením zemským chtěl vytáhnüti, toto k tomu jest poručieno promluviti, že jedna každá věc při kterém se právě sběhne, při témž má na místě postavena býti. Nébrž jest psané právo, kdož by pod frejdem koho vo- krvavil, buď ruky zbavený. A Adam Pavla
Strana 101
Brod Český (1541—1542). nebožtíka, člověka dobrého a obecního, beze vší příčiny dané jest zamordoval pod frejdem. Žádáno, aby z práva puštěn nebyl. Od Adama žádáno vždy, aby z vězení k svému právu vydán byl, dokládajíc, že páni Pražané mají na to zvláštní obdarování, že jeden každý mě- štěnín pražský, a zvláště o mord, nemá jinde souzen býti než na svém právě. A tuto se mordu dotýče. Neb muože se tuto oznámiti, že Adam Pikhart dopustivše se mordu, ne- ráčil jest jeho ani JMKská súditi, ani rady JMti, než páni Pražané, majíce o tom obda- rování, nébrž soud spravedlivý i nález na něho ráčili sou učiniti. Žádáno, aby podle téhož obdarování Adam k svému právu vydán byl. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž ten mord pod tímto právem a řádem i pod frejdem se jest stal, a zřízení zemské, kteréž jest o mordu, k tomu se ne- vztahuje, pravíme, zdá-li se otci Adamovu na místě Adama, syna svého, k témuž mordu, že jest povinen odpovídati. Adam — se odvolává. — Dán v pátek po sv. Lukáši ev. [21. října] l. ete. XLI. Tu my — vejpovédi této — potvrzujeme. Act. die Crispini [25. fíjna] a. 1541. (Rukop. č. 93. f. 89.) 67. 1542, 6. února. (Mezi Janem Vrb- čanským a Havlem sladovníkem o dluh za pšenici.) Pan Jan Vrbčanský vinil Havla sla- dovníka, že po smrti paní Elišky Pňovské koupil jest pšenici, za kterúž mi k vyupomí- nání peníze náležejí, k čemuž se jest přiznal, a jest k němu svezena, nébrž že se jest se mnú o ni umlúval, chtěje mi za ní peníze dvakráte dáti. A to bylo před krámem Ha- vlovým. Za kterúž mi není až podnes dáno. Žádáno za spravedlivé opatření. Od Havla promluveno, že sem já za ní tomu, komuž náleželo, peníze dal, jako šafáři Klučovskému, neb jsem ji od něho koupil a ne od p. Jana. A to ukáži. A něco dáno Lubce. A také se na ty peníze připovídal p. Ambrož a p. Abra- 101 ham Pampa. A také podle psaní p. Slavaty z rozkazu páně purgmistrova. P. Jan Vrbčanský oznámil: Kdyby i pan Slavata psal, jakož nedržím, aby co psáti o tom ráčil, neměl Havel toho činiti, leč by to zde rozvážieno bylo. Také šafář ani Lubka nebyli sú žádní nápadníci ani poruénici, než koho jest ona nebožka ustanovila kšaftem, tejž kšaft ráčíte v paměti míti, neb jest byl čten a vám svěřen. A to jest kšaftem utvrzeno, komu jest poručeno, a to za nic jiného, jediné za jich věrné služby. A poněvadž jste srozuměti mohli z psaní p. Wachtlova, že sem to k sobě při- jal, abych dluhy některé vyupominal a tu, kdež náleží, obrátil. Žádám vedle toho za- chován býti. Od Havla mluveno, že to ukáži, že sem za túž pšenici dal po nebožce paní Klučovské šafáři, Lubce a vinaři. A s p. Janem o ni jsem se nikdy neumlúval. Toho p. Jan ne- ukáže. A poněvadž jsem od něho nic neku- poval a nic mi neprodával, neměl jsem jemu zač platiti. P. Jan oznámil: To vím, že jest nebožka [dala] šafáři C k. a Lubce XL k. míš., a tím jsou odbyti. Proč jest jim měl Havel pe- níze dávati za pšenici? Nébrž dokládá, že vi- naři či kováři platil, ježto jim nebylo nic za- držáno. A poněvadž jednak takto mluví a opět jináč, komu jest peníze dával, nedávám tomu místa; a vždy tak pravím, že jest neměl jiné- mu žádnému za ni platiti nežli mně anebo pánóm poručníkóm zvoleným, jako panu Kři- neckému Roždálovskému anebo p. Wachtlovi. A nad to nade všeckno, poněvadž neodpírá, aby za túž pšenici neměl dlužen býti, než ukazuje, že za ní zaplatil, pravím, že jest toho neměl učiniti. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž šafář Klučovský v radě před námi oustně k tomu se jest přiznal, že jest on tu pšenici Havlovi prodával a od Havla za ni peníze vzal, pravíme, že p. Janovi Havel ničímž povinen není. P. Jan Vrbčanský — se
Brod Český (1541—1542). nebožtíka, člověka dobrého a obecního, beze vší příčiny dané jest zamordoval pod frejdem. Žádáno, aby z práva puštěn nebyl. Od Adama žádáno vždy, aby z vězení k svému právu vydán byl, dokládajíc, že páni Pražané mají na to zvláštní obdarování, že jeden každý mě- štěnín pražský, a zvláště o mord, nemá jinde souzen býti než na svém právě. A tuto se mordu dotýče. Neb muože se tuto oznámiti, že Adam Pikhart dopustivše se mordu, ne- ráčil jest jeho ani JMKská súditi, ani rady JMti, než páni Pražané, majíce o tom obda- rování, nébrž soud spravedlivý i nález na něho ráčili sou učiniti. Žádáno, aby podle téhož obdarování Adam k svému právu vydán byl. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž ten mord pod tímto právem a řádem i pod frejdem se jest stal, a zřízení zemské, kteréž jest o mordu, k tomu se ne- vztahuje, pravíme, zdá-li se otci Adamovu na místě Adama, syna svého, k témuž mordu, že jest povinen odpovídati. Adam — se odvolává. — Dán v pátek po sv. Lukáši ev. [21. října] l. ete. XLI. Tu my — vejpovédi této — potvrzujeme. Act. die Crispini [25. fíjna] a. 1541. (Rukop. č. 93. f. 89.) 67. 1542, 6. února. (Mezi Janem Vrb- čanským a Havlem sladovníkem o dluh za pšenici.) Pan Jan Vrbčanský vinil Havla sla- dovníka, že po smrti paní Elišky Pňovské koupil jest pšenici, za kterúž mi k vyupomí- nání peníze náležejí, k čemuž se jest přiznal, a jest k němu svezena, nébrž že se jest se mnú o ni umlúval, chtěje mi za ní peníze dvakráte dáti. A to bylo před krámem Ha- vlovým. Za kterúž mi není až podnes dáno. Žádáno za spravedlivé opatření. Od Havla promluveno, že sem já za ní tomu, komuž náleželo, peníze dal, jako šafáři Klučovskému, neb jsem ji od něho koupil a ne od p. Jana. A to ukáži. A něco dáno Lubce. A také se na ty peníze připovídal p. Ambrož a p. Abra- 101 ham Pampa. A také podle psaní p. Slavaty z rozkazu páně purgmistrova. P. Jan Vrbčanský oznámil: Kdyby i pan Slavata psal, jakož nedržím, aby co psáti o tom ráčil, neměl Havel toho činiti, leč by to zde rozvážieno bylo. Také šafář ani Lubka nebyli sú žádní nápadníci ani poruénici, než koho jest ona nebožka ustanovila kšaftem, tejž kšaft ráčíte v paměti míti, neb jest byl čten a vám svěřen. A to jest kšaftem utvrzeno, komu jest poručeno, a to za nic jiného, jediné za jich věrné služby. A poněvadž jste srozuměti mohli z psaní p. Wachtlova, že sem to k sobě při- jal, abych dluhy některé vyupominal a tu, kdež náleží, obrátil. Žádám vedle toho za- chován býti. Od Havla mluveno, že to ukáži, že sem za túž pšenici dal po nebožce paní Klučovské šafáři, Lubce a vinaři. A s p. Janem o ni jsem se nikdy neumlúval. Toho p. Jan ne- ukáže. A poněvadž jsem od něho nic neku- poval a nic mi neprodával, neměl jsem jemu zač platiti. P. Jan oznámil: To vím, že jest nebožka [dala] šafáři C k. a Lubce XL k. míš., a tím jsou odbyti. Proč jest jim měl Havel pe- níze dávati za pšenici? Nébrž dokládá, že vi- naři či kováři platil, ježto jim nebylo nic za- držáno. A poněvadž jednak takto mluví a opět jináč, komu jest peníze dával, nedávám tomu místa; a vždy tak pravím, že jest neměl jiné- mu žádnému za ni platiti nežli mně anebo pánóm poručníkóm zvoleným, jako panu Kři- neckému Roždálovskému anebo p. Wachtlovi. A nad to nade všeckno, poněvadž neodpírá, aby za túž pšenici neměl dlužen býti, než ukazuje, že za ní zaplatil, pravím, že jest toho neměl učiniti. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž šafář Klučovský v radě před námi oustně k tomu se jest přiznal, že jest on tu pšenici Havlovi prodával a od Havla za ni peníze vzal, pravíme, že p. Janovi Havel ničímž povinen není. P. Jan Vrbčanský — se
Strana 102
102 odvolává. Dán v pátek den sv. Blažeje [3. února] 1. 42. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme, však bude-li on p. Jan Vrbčanský toho šafáře Klučovského z toho dluhu, že by nenáležitě k sobě přijímal, chtíti viniti, právo se mu 'ne- zavírá. Act. in die Dorothee [6. února] 1542. (Rukop. č. 93 fol. 90.) 68. 1543, 7. února. (Mezi Vávrou z Chře- nice a Václavem Pickem o slib za dluh.) Vávra z Chřenice vinil při právě Václava Picka, že jest za Malusku slíbil za VI'/, k. m., a ta smlüva Ze jse jest před p. Janem, toho času rychtářem, dála. A v tom za vysvědčení pana Jana podle práva jest žádal. Proti tomu mlu- veno od Václava Picka, že za Malušku ne- sliboval a smlúvy nečinil, on při tom jest ne- byl, než že jest L k. m. na žádost Malušky puojčil a Vávrovi dal. A ta věc že jest čtyři leta v mlčení byla a on Vávra teprv na to nastupuje. A svědomí, jakž od p. Jana žádá, že Václav Picek tomu místa nedává, poněvadž p. Jan, což za právo jest, stavuňk vzal, a sám toho nedopomohše, snad by to chtěl na Vá- clava Picka vložiti, aby tím povinen byl, čímž on praví, že povinen není. A vtom že se vysoce P. Boha dokládá. A v tom jsú obojí strany svědomí čtěna. A dále od Václava Picka mluveno, že tomu svědomí p. Janovu místa nedává, že jest při té smlúvě nebyl, a že p. Jan k své potřebě svědčí k úřadu své- mu, kterýž na ten čas rychtářský jměl. A po- něvadž i zákon páně to oznamuje, že žádný jedním svědkem odsouzen býti nemá, a z těch příčin že tomu svědomí páně Janovu místa nedává. Od Vávry proti tomu promluveno, že toho svědomí nenaříká a zvláště p. Jana, že on jako dobrý člověk na svú přísahu pamatuje, že pravdu svědčí. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vypo- vídáme: Poněvadž Vávra podle své žaloby to jest: prokázal, a Jan, zeť Třebického, to jest vysvědčil, jak jest jse před ním smlouva stala, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: když úřad rychtářský držel, a té že se jest dosti nestalo od Malušky Vávrovi: pravíme, že Václav Picek vedle rukojemství svého po- vinen jest té smlouvě dosti učiniti. A vidí-li se Václavovi Pickovi koho z čeho viniti, že se jemu právo nezavírá. Picek se — odvolává. Dán etc. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Act. fer. IIII. post Dorotheam [7. února] 1543. (Rukop. č. 93 fol. 91.) 69. 1544, 16. srpna. (Mezi Janem Joštem a Jiříkem Vošitkou o zbití a zranění.) Jan Jošt vinil Jíru Vošitku, že jest jej sekal a ranil a zamordovati chtěl v Přistoupimi, když jest ven z krčmy vyšel, a to pravé že chce učiniti. | Proti tomu p. Filip mluvil od Jiry Vošitky, že toho pravého neučiní, aby ho měl sekati a mordovati. A poněvadž se o to po- dává, nechť to pravé učiní. V tom sú čtěni svědkové. Proti tomu mluveno, že jeden svědek jest žádný svědek, a že to pravé není, což oni svědčí. Žádal p. Filip, aby z strany druhé byli čtěni svědkové; a po přečtení mluveno, aby člověk JMti pána z Donína spravedlivě opatřen byl. A poněvadž jest na omylnú zprávu jeho v vězení pro něho seděl, aby jemu to napraveno bylo, i outraty, kteréž jest skrze to vzal, aby jemu nahrazeny byly. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vypo- vídáme: Poněvadž se to z svědkuov některých Joštových nachází, že jest při tom bití Jíra Vošitka byl, a on Jíra Vošitka zase některými svědky to odvozuje, že jest při té bitvě ne- byl, kteříž svědkové podle práva dostatečni nejsou: že jest Jíra V. povinen na kříži do dvü neděl podle práva očistiti se, že jest Jana Jošta nesekal a neranil. Jíra V. — se odvo- lává —. Dán v středu po sv. Vavřinci [13. srpna] 44. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. sabbato post Assumpt. M. V. [16. srpna] a. 1544. (Rukop. č. 93 f. 92.) 70. 1545, 4. prosince. (Mezi Havlem Vo- souškou a Adamem řezníkem o zápis.) Havel
102 odvolává. Dán v pátek den sv. Blažeje [3. února] 1. 42. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme, však bude-li on p. Jan Vrbčanský toho šafáře Klučovského z toho dluhu, že by nenáležitě k sobě přijímal, chtíti viniti, právo se mu 'ne- zavírá. Act. in die Dorothee [6. února] 1542. (Rukop. č. 93 fol. 90.) 68. 1543, 7. února. (Mezi Vávrou z Chře- nice a Václavem Pickem o slib za dluh.) Vávra z Chřenice vinil při právě Václava Picka, že jest za Malusku slíbil za VI'/, k. m., a ta smlüva Ze jse jest před p. Janem, toho času rychtářem, dála. A v tom za vysvědčení pana Jana podle práva jest žádal. Proti tomu mlu- veno od Václava Picka, že za Malušku ne- sliboval a smlúvy nečinil, on při tom jest ne- byl, než že jest L k. m. na žádost Malušky puojčil a Vávrovi dal. A ta věc že jest čtyři leta v mlčení byla a on Vávra teprv na to nastupuje. A svědomí, jakž od p. Jana žádá, že Václav Picek tomu místa nedává, poněvadž p. Jan, což za právo jest, stavuňk vzal, a sám toho nedopomohše, snad by to chtěl na Vá- clava Picka vložiti, aby tím povinen byl, čímž on praví, že povinen není. A vtom že se vysoce P. Boha dokládá. A v tom jsú obojí strany svědomí čtěna. A dále od Václava Picka mluveno, že tomu svědomí p. Janovu místa nedává, že jest při té smlúvě nebyl, a že p. Jan k své potřebě svědčí k úřadu své- mu, kterýž na ten čas rychtářský jměl. A po- něvadž i zákon páně to oznamuje, že žádný jedním svědkem odsouzen býti nemá, a z těch příčin že tomu svědomí páně Janovu místa nedává. Od Vávry proti tomu promluveno, že toho svědomí nenaříká a zvláště p. Jana, že on jako dobrý člověk na svú přísahu pamatuje, že pravdu svědčí. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vypo- vídáme: Poněvadž Vávra podle své žaloby to jest: prokázal, a Jan, zeť Třebického, to jest vysvědčil, jak jest jse před ním smlouva stala, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: když úřad rychtářský držel, a té že se jest dosti nestalo od Malušky Vávrovi: pravíme, že Václav Picek vedle rukojemství svého po- vinen jest té smlouvě dosti učiniti. A vidí-li se Václavovi Pickovi koho z čeho viniti, že se jemu právo nezavírá. Picek se — odvolává. Dán etc. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Act. fer. IIII. post Dorotheam [7. února] 1543. (Rukop. č. 93 fol. 91.) 69. 1544, 16. srpna. (Mezi Janem Joštem a Jiříkem Vošitkou o zbití a zranění.) Jan Jošt vinil Jíru Vošitku, že jest jej sekal a ranil a zamordovati chtěl v Přistoupimi, když jest ven z krčmy vyšel, a to pravé že chce učiniti. | Proti tomu p. Filip mluvil od Jiry Vošitky, že toho pravého neučiní, aby ho měl sekati a mordovati. A poněvadž se o to po- dává, nechť to pravé učiní. V tom sú čtěni svědkové. Proti tomu mluveno, že jeden svědek jest žádný svědek, a že to pravé není, což oni svědčí. Žádal p. Filip, aby z strany druhé byli čtěni svědkové; a po přečtení mluveno, aby člověk JMti pána z Donína spravedlivě opatřen byl. A poněvadž jest na omylnú zprávu jeho v vězení pro něho seděl, aby jemu to napraveno bylo, i outraty, kteréž jest skrze to vzal, aby jemu nahrazeny byly. Tu my purgmistr — Brodu Č. — vypo- vídáme: Poněvadž se to z svědkuov některých Joštových nachází, že jest při tom bití Jíra Vošitka byl, a on Jíra Vošitka zase některými svědky to odvozuje, že jest při té bitvě ne- byl, kteříž svědkové podle práva dostatečni nejsou: že jest Jíra V. povinen na kříži do dvü neděl podle práva očistiti se, že jest Jana Jošta nesekal a neranil. Jíra V. — se odvo- lává —. Dán v středu po sv. Vavřinci [13. srpna] 44. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. sabbato post Assumpt. M. V. [16. srpna] a. 1544. (Rukop. č. 93 f. 92.) 70. 1545, 4. prosince. (Mezi Havlem Vo- souškou a Adamem řezníkem o zápis.) Havel
Strana 103
Brod Ceský — Brozánky. Vosouško vinil Adama řezníka ze XII k. m., kteréž se nacházejí v zápisu na domě Car- dově, kterých jest Adam řezník na týž duom nedoplnil. Táhna se na to po bábě kněze Jana Vosoušky, kdež jest mu to ona zadala, jakž toho p. Šimon a p. Jiřík Strachota vědomi jsou a on kněz Jan že mu tu spravedlnost zadal. K tomu od Adama mluveno, že mu tím povinen není a že jest se to prvé vy- hledávalo v zápisích, a že tomu nemuože roz- uměti, aby mu tu co mělo náležeti. A po- něvadž po tom pankartu jde, ať on to ukáže, že jest ona jemu to zadala. I jest čten kšaft někdy Doroty Vosoučkové; a potom od Adama mluveno, že se tu v tom kšaftu nenachází, aby ona co na tom gruntu jměla odkazovati, a že se tu nic na tom gruntu nenachází, jak jest to vyhledáváno bylo, aby jaké peníze za- držány býti měly. Dále jest doličováno, že jest se tomu zápisu místa nedávalo, ale že jest byl naříkán. A to se ukáže z zápisu, neb ještě dcery její potom, mimo jim zadání, po VI k. m. braly. A poněvadž jest on pankart, že jest ona jemu toho nemohla zadati, a já tomu kšaftu místa nedávám. A také že jest ten kšaft nikda tvrzen nebyl. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž vedle zakoupení a prodaje gruntu, kterýž jest Kateřina Kulová, někdy Adama řezníka manželka, od Václava Vosoučky a Doroty m. j. koupila, a po letech téhož gruntu že jest zouplna nedoplatila, což se jest zápisy bedlivě vyhledalo, jmenovitě XII k. m.: pravíme, že jest p. Adam povinen jakožto dr- žitel statku těch XII k. m. ve dvú nedělích při právě položiti. A když se to uváží, komuž by náležely, že jemu mají vydány býti. A ten také, kdož by tu sumu vyzdvihl, bude povinen Adama fezníka kvitovati, Adam — se odvo- lává —. Dán v středu po sv. Vondfeji ap. [2. prosince] 1. ete. XLV. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. die Barbare [4. prosince] a. 1545. 103 Brodec. 1434, 5. března. Bartošek ze Serafínova domu z Koňského trhu pójčil jest uroz. Vítkovi z Lanštýna, odjinud z Telče, a panie Marg- retě z Bynic, odjinud z Kněževsi, deset k. gr, v kterýchžto -— p. Vítek a paní Marg- reta zastavili jsú — lúky své, jednu od Brodce dlúhá, druhú pod Habrovů strání, dva palúčky, jeden z jedné strany, druhý z druhé strany potoku, a to ty lúky své, kteréž ležie spolu až do jich rybníka pustého. — To sě stalo v radě [Nov. M. Pr.] v pátek po Středopostí l. etc. XXXIIIL. (Rukop. č. 2082 fol. F. 2.) Brozánky. 1. 1413, 22. srpna. (Dání platu 93 kop na Novém Městě Pr., na Mělníku, na Bro- zánkách.) In Nova civitate Pragensi, Brozanek et in Mielnico, Gira de Roztok decessit, cuius nonaginta tres sexagene gr. census perpetui in Mielnico et sexaginta sexagene gr. census annui in Nova civitate Pragensi, et septem sexagene cum media sexagena gross. census annui in villa Brosanek cum universis ac sin- gulis bonis per prefatum Giram derelictis ad dominum regem legitime sunt devoluta, et dominus rex predictam suam devolucionem le- gitiinam dedit et dare potuit Henrico de La- zan, Lauthoni de Hlazowiez et magistro Lau- rencio de Brzezowa pro serviciis ipsorum gra- ciose ad omagium castri Wyssegradensis per litteram suam, que sequitur in hec verba: Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper Augustus et Boemie rex, nobilibus Alberto de Coldiez iudici ceterisque benefici- ariis et urzedniconibus tabularum curie nostre regalis, fidelibus nostris, graciam regiam et omne bonum. Fideles dilecti! Quia omne ius nostrum, quod nobis in nonaginta tribus sexa- genis census perpetui in Mielnico, sexaginta sexagenis census in Nova civitate Pragensi et septem sexagenis cum dimidia sexagena gros- sorum census in villa Brozanek ac aliis bonis universis post mortem quondam Gire de Roz-
Brod Ceský — Brozánky. Vosouško vinil Adama řezníka ze XII k. m., kteréž se nacházejí v zápisu na domě Car- dově, kterých jest Adam řezník na týž duom nedoplnil. Táhna se na to po bábě kněze Jana Vosoušky, kdež jest mu to ona zadala, jakž toho p. Šimon a p. Jiřík Strachota vědomi jsou a on kněz Jan že mu tu spravedlnost zadal. K tomu od Adama mluveno, že mu tím povinen není a že jest se to prvé vy- hledávalo v zápisích, a že tomu nemuože roz- uměti, aby mu tu co mělo náležeti. A po- něvadž po tom pankartu jde, ať on to ukáže, že jest ona jemu to zadala. I jest čten kšaft někdy Doroty Vosoučkové; a potom od Adama mluveno, že se tu v tom kšaftu nenachází, aby ona co na tom gruntu jměla odkazovati, a že se tu nic na tom gruntu nenachází, jak jest to vyhledáváno bylo, aby jaké peníze za- držány býti měly. Dále jest doličováno, že jest se tomu zápisu místa nedávalo, ale že jest byl naříkán. A to se ukáže z zápisu, neb ještě dcery její potom, mimo jim zadání, po VI k. m. braly. A poněvadž jest on pankart, že jest ona jemu toho nemohla zadati, a já tomu kšaftu místa nedávám. A také že jest ten kšaft nikda tvrzen nebyl. Tu my purgmistr — Brodu Č. — nalé- záme: Poněvadž vedle zakoupení a prodaje gruntu, kterýž jest Kateřina Kulová, někdy Adama řezníka manželka, od Václava Vosoučky a Doroty m. j. koupila, a po letech téhož gruntu že jest zouplna nedoplatila, což se jest zápisy bedlivě vyhledalo, jmenovitě XII k. m.: pravíme, že jest p. Adam povinen jakožto dr- žitel statku těch XII k. m. ve dvú nedělích při právě položiti. A když se to uváží, komuž by náležely, že jemu mají vydány býti. A ten také, kdož by tu sumu vyzdvihl, bude povinen Adama fezníka kvitovati, Adam — se odvo- lává —. Dán v středu po sv. Vondfeji ap. [2. prosince] 1. ete. XLV. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Act. die Barbare [4. prosince] a. 1545. 103 Brodec. 1434, 5. března. Bartošek ze Serafínova domu z Koňského trhu pójčil jest uroz. Vítkovi z Lanštýna, odjinud z Telče, a panie Marg- retě z Bynic, odjinud z Kněževsi, deset k. gr, v kterýchžto -— p. Vítek a paní Marg- reta zastavili jsú — lúky své, jednu od Brodce dlúhá, druhú pod Habrovů strání, dva palúčky, jeden z jedné strany, druhý z druhé strany potoku, a to ty lúky své, kteréž ležie spolu až do jich rybníka pustého. — To sě stalo v radě [Nov. M. Pr.] v pátek po Středopostí l. etc. XXXIIIL. (Rukop. č. 2082 fol. F. 2.) Brozánky. 1. 1413, 22. srpna. (Dání platu 93 kop na Novém Městě Pr., na Mělníku, na Bro- zánkách.) In Nova civitate Pragensi, Brozanek et in Mielnico, Gira de Roztok decessit, cuius nonaginta tres sexagene gr. census perpetui in Mielnico et sexaginta sexagene gr. census annui in Nova civitate Pragensi, et septem sexagene cum media sexagena gross. census annui in villa Brosanek cum universis ac sin- gulis bonis per prefatum Giram derelictis ad dominum regem legitime sunt devoluta, et dominus rex predictam suam devolucionem le- gitiinam dedit et dare potuit Henrico de La- zan, Lauthoni de Hlazowiez et magistro Lau- rencio de Brzezowa pro serviciis ipsorum gra- ciose ad omagium castri Wyssegradensis per litteram suam, que sequitur in hec verba: Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper Augustus et Boemie rex, nobilibus Alberto de Coldiez iudici ceterisque benefici- ariis et urzedniconibus tabularum curie nostre regalis, fidelibus nostris, graciam regiam et omne bonum. Fideles dilecti! Quia omne ius nostrum, quod nobis in nonaginta tribus sexa- genis census perpetui in Mielnico, sexaginta sexagenis census in Nova civitate Pragensi et septem sexagenis cum dimidia sexagena gros- sorum census in villa Brozanek ac aliis bonis universis post mortem quondam Gire de Roz-
Strana 104
104 tok competit, Henrico de Lazan, Lauthoni de Lazowess et magistro Laurencio de Brzezowa, fidelibus nostris dilectis, dedimus et contulimus graciose, idcirco fidelitati vestre seriose pre- cipimus et mandamus omnino volentes, qua- tenus prefatis Henrico, Lauthoni et magistro Laurencio super predictis nonaginta tribus sexagenis census perpetui in Mielnico, sexa- ginta sexagenis census in Nova civitate Pra- gensi et septem sexagenis cum dimidia sexa- gena census in villa Brozanek et aliis bonis universis literam proclamacionis dare et ser- vato iuris ordine, si huiusmodi bona ad nos inveneritis devoluta, extunc predictis Henrico, Lauthoni et magistro Laurencio possessionem eorumdem tradere nullatenus obmittatis nostro regio sub favore; sic tantum, quod Henricus, Lautho et magister Laurencius predicti nobis de predictis bonis ad castrum nostrum Wysse- gradense ad instar aliorum vassallorum nostro- rum tocies, quocies oportunum fuerit, fideliter obsequantur. Datum Prage die XXII. Augusti regnorum nostrorum anno Boemie LI? Roma- norum vero XXXVIII. Ad mandatum domini regis Johannes Weilburg decretorum doctor. (Rukop. é. 992 fol. 102.) 2. 1413, 6. zárí. Littere proclamacionum, una in Nova civitate Pragensi et alia in Miel- nik, anno domini M*CCCC?XIII? feria quarta ante festum Nativitatis Marie a beneficiariis curie emanarunt, quarum prime littere tenor se- quitur in hec verba: Albertus de Coldiez et de Biliny, iudex curie regalis per Boemiam supremus, vobis iu- dici et iuratis civibus in Mielnico auctoritate regia et sub pena decem marcarum argenti mandamus, quatenus nonaginta tres sexagenas grossorum in Mielnieo census perpetui, sexa. ginta sexagenas census in Nova civitate Pra- gensi et septem sexagenas cum media sexa- gena grossorum in villa Brozanek et alia uni- versa bona, que per mortem quondam Gire de Roztok ad dominum regem legitime sunt devo- luta, in civitate vestra per tres dies fori, in- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: choantes in proximo, voce preconia proclamare, et infra sex septimanas a primo die computa- cionis proclamando tres terminos, guatuordecim dies pro guolibet termino, assignare faciatis, ut, si cuiquam ius dictorum bonorum melius quam domino regi competat, id coram nobis Prage aut nostras viees gerentibus ostendat iustitia mediante. lidem nobis execucionis facite per impressionem sigilli civitatis ad presentes. Scriptum aput curie tabulas anno domini M?CCCC?XIII* feria quarta ante festum Nati- vitatis s. Marie beneficii sub sigillo. (Rukop. &. 992, fol. 102.) 3. 1413, 6. září. (Sequitur tenor se- cunde littere proclamacionis). Albertus de Col- diez et de Bieliny, iudex curie regalis per Boemiam supremus, vobis iudici et iuratis ci- vibus in Nova civitate Pragensi auctoritate regia et sub pena decem marcarum argenti mandamus, quatenus nonaginta tres sexagenas grossorum census perpetui in Mielnico, se- xaginta sexagenas census annui in Nova civitate Pragensi et septem sexagenas cum media sexagena grossorum census in villa Brozanek et alia universa bona, que per mortem quondam Gire de Roztok ad do- minum regem sunt legitime devoluta, in ci- vitate vestra per tres dies fori, inchoantes in proximo, voce preconia proclamare et infra sex septimanas a primo die proclamacionis computando tres terminos, quatuordecim dies pro quodlibet termino, assignare faciatis, ut, si cuiquam ius dictorum censuum et bonorum melius quam domino regi competit, id coram nobis Prage aut nostras vices gerentibus ostendat iusticia mediante. Fidem nobis execucionis fa- cite per impressionem sigili civitatis vestre ad presentes. Scriptum aput curie tabulas anno domini M*CCCC"XIII? feria quarta ante festum Nativitatis Marie beneficii sub sigillo. Item anno eodem sabbato ante festum Omnium sanctorum [28. rjjna] predicte pro- clamacionum littere sunt reverse cum testi- monio civitatis super fide. Item Henricus de
104 tok competit, Henrico de Lazan, Lauthoni de Lazowess et magistro Laurencio de Brzezowa, fidelibus nostris dilectis, dedimus et contulimus graciose, idcirco fidelitati vestre seriose pre- cipimus et mandamus omnino volentes, qua- tenus prefatis Henrico, Lauthoni et magistro Laurencio super predictis nonaginta tribus sexagenis census perpetui in Mielnico, sexa- ginta sexagenis census in Nova civitate Pra- gensi et septem sexagenis cum dimidia sexa- gena census in villa Brozanek et aliis bonis universis literam proclamacionis dare et ser- vato iuris ordine, si huiusmodi bona ad nos inveneritis devoluta, extunc predictis Henrico, Lauthoni et magistro Laurencio possessionem eorumdem tradere nullatenus obmittatis nostro regio sub favore; sic tantum, quod Henricus, Lautho et magister Laurencius predicti nobis de predictis bonis ad castrum nostrum Wysse- gradense ad instar aliorum vassallorum nostro- rum tocies, quocies oportunum fuerit, fideliter obsequantur. Datum Prage die XXII. Augusti regnorum nostrorum anno Boemie LI? Roma- norum vero XXXVIII. Ad mandatum domini regis Johannes Weilburg decretorum doctor. (Rukop. é. 992 fol. 102.) 2. 1413, 6. zárí. Littere proclamacionum, una in Nova civitate Pragensi et alia in Miel- nik, anno domini M*CCCC?XIII? feria quarta ante festum Nativitatis Marie a beneficiariis curie emanarunt, quarum prime littere tenor se- quitur in hec verba: Albertus de Coldiez et de Biliny, iudex curie regalis per Boemiam supremus, vobis iu- dici et iuratis civibus in Mielnico auctoritate regia et sub pena decem marcarum argenti mandamus, quatenus nonaginta tres sexagenas grossorum in Mielnieo census perpetui, sexa. ginta sexagenas census in Nova civitate Pra- gensi et septem sexagenas cum media sexa- gena grossorum in villa Brozanek et alia uni- versa bona, que per mortem quondam Gire de Roztok ad dominum regem legitime sunt devo- luta, in civitate vestra per tres dies fori, in- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: choantes in proximo, voce preconia proclamare, et infra sex septimanas a primo die computa- cionis proclamando tres terminos, guatuordecim dies pro guolibet termino, assignare faciatis, ut, si cuiquam ius dictorum bonorum melius quam domino regi competat, id coram nobis Prage aut nostras viees gerentibus ostendat iustitia mediante. lidem nobis execucionis facite per impressionem sigilli civitatis ad presentes. Scriptum aput curie tabulas anno domini M?CCCC?XIII* feria quarta ante festum Nati- vitatis s. Marie beneficii sub sigillo. (Rukop. &. 992, fol. 102.) 3. 1413, 6. září. (Sequitur tenor se- cunde littere proclamacionis). Albertus de Col- diez et de Bieliny, iudex curie regalis per Boemiam supremus, vobis iudici et iuratis ci- vibus in Nova civitate Pragensi auctoritate regia et sub pena decem marcarum argenti mandamus, quatenus nonaginta tres sexagenas grossorum census perpetui in Mielnico, se- xaginta sexagenas census annui in Nova civitate Pragensi et septem sexagenas cum media sexagena grossorum census in villa Brozanek et alia universa bona, que per mortem quondam Gire de Roztok ad do- minum regem sunt legitime devoluta, in ci- vitate vestra per tres dies fori, inchoantes in proximo, voce preconia proclamare et infra sex septimanas a primo die proclamacionis computando tres terminos, quatuordecim dies pro quodlibet termino, assignare faciatis, ut, si cuiquam ius dictorum censuum et bonorum melius quam domino regi competit, id coram nobis Prage aut nostras vices gerentibus ostendat iusticia mediante. Fidem nobis execucionis fa- cite per impressionem sigili civitatis vestre ad presentes. Scriptum aput curie tabulas anno domini M*CCCC"XIII? feria quarta ante festum Nativitatis Marie beneficii sub sigillo. Item anno eodem sabbato ante festum Omnium sanctorum [28. rjjna] predicte pro- clamacionum littere sunt reverse cum testi- monio civitatis super fide. Item Henricus de
Strana 105
Brosany— Brtnice. Lazan et Lautho de Hlazoves predicti in lit- tera regia contenti coram beneficiariis curie prefatam causam devolucionis magistro Lau- rencio predicto commiserunt potenter super lucro et dampno sine revocacione, ita quod de eisdem poterit facere seu dimittere prout sue placuerit voluntati beze všeho jich přizná- vánie ke dckám (Tamtéž.) Item magister Stephanus, cancellarius do- mine regine, defendit prefatos census in Miel- nico et in Brozanek post predictum Giram pro- clamatos, dicens dominam reginam habere me- lius ius ad eosdem census guam dominum regem autaliguem ex donacione regia, guia virtute dota- licii est in possessione bonorum eorundem cum pleno dominio, et obtulit eam probaturam ta- bulis terre et litteris domini regis super hoc confectis necnon invencione dominorum ba- ronum. Terminus probandi sabbato Quatuor temporum adventus. Item facta est visa tabu- larum per magistrum Laurencium predictum, qui sibi ius regium vendicat per binas vices, quia domina regina nec eius commissarii ter- minos iuris non observaverunt nec terminos emendaverunt, cum hic terminus ad idem ma- gistro Laurencio predicto cum suo stanye et contra defendencium nestanye sabbato quatuor temporum Penthecosten. Item Petrus de Draho- buzewsy, filius predicti Gire mortui, post quem predicti eensus sunt proclamati, defendit pre- dictos census et bona universa superius pro- clamata, dicens se habere melius ius ad eos- dem quam regem, dominam reginam aut ali- quem ex donacione eorum, et probaturum se offert invencione dominorum baronum; termi- nus probandi sabbato Quatuor temporum ad- ventus. Contra quem magister Laurencius fecit visam tabularum, quia terminos non correxit. (Tamtéž fol. 104.) 4. 1421, 30 éervna. Honorabilis dominus magister Laurencius de Brzezowa CIII s. in et super civitate Mielnicensi, VII'/, s. in et super Brozanek et LX s. in et super Nova Civ. Prag. census annui et perpetui per eun- Archiv Český XXVI. 105 dem magistrum Laurencium ex donacione do- mini Wenceslai, Romanorum et Boemie regis dive memorie, contra Zophiam, reginam Boe- mie, coram beneficiariis tabularum curie ser- vatis servandis obtentum, publicavit; quem censum dicebat per mortem domini Gire de Roztok, avunculi sui, fore ad dominum regem rite devolutum et per eundem magistrum Lau- rencium ab eodem rege impetratum. Actum feria II. post Petri. (Rukop. 6. 2099 fol. 119.) Brozany. 1425, 29. října. Johannes Cacamerda et Elisabeth, soror eius — recognoverunt, se te- neri et debitorie obligari in duodecim s. gr. Johanni sub stuba, civi Maioris Civ. Pr., pro diversis rebus et necessariis pro curia in Bro- zan villa per eundem relictis. — Actum in pleno — consilio feria IL. ante festum Om- nium sanctorum. (Rukop. 6. 2099 fol. 165.) Brtnice. 1. 1436, 18. října. Jakož jest pře a ne- snáz byla mezi slovutnymi Zdeükem Kostkü z Postupic z jedné a Vilémem Kükolem z Po- povic, měštěnínem Starého města Pražského, z strany druhé o některaký úrok, kterýžto ne- božtík Mikuláš od vrše měl jest na Zdeňkovi svrchupsaném, i leže na smrtedlné posteli týž Mikuláš přikázal jest a toho žádal, aby po- ručníci jeho toho úroka od Zdeňka Kostky na- brali, a také o některaké lesy a o list; i slo- vutný Mikuláš z Tuhance, ubrman a přátelský smlúvce mocný od stran svrchupsaných vyvo- lený, té pře uptav sě na dobrých lidech a jí srozuměv, i vyřekl jest a vypověděl a mocí to- hoto zápisu vyřieká a vypoviedá mezi týmaž stranoma osobně v plné radě svrchupsaného města Pražského stojícíma pod základem pa- desáti kop gr. a pod ztracením té pře tako- věto: Najprv aby byli svoji dobří přietelé, potom aby Vilém Kúkol třinádcte kop a dvad- ceti gr. úroka, jakož jest vzal na Zdeňkovi Kostkovi, jemu zasě vydal, navrátil a zaplatil 14
Brosany— Brtnice. Lazan et Lautho de Hlazoves predicti in lit- tera regia contenti coram beneficiariis curie prefatam causam devolucionis magistro Lau- rencio predicto commiserunt potenter super lucro et dampno sine revocacione, ita quod de eisdem poterit facere seu dimittere prout sue placuerit voluntati beze všeho jich přizná- vánie ke dckám (Tamtéž.) Item magister Stephanus, cancellarius do- mine regine, defendit prefatos census in Miel- nico et in Brozanek post predictum Giram pro- clamatos, dicens dominam reginam habere me- lius ius ad eosdem census guam dominum regem autaliguem ex donacione regia, guia virtute dota- licii est in possessione bonorum eorundem cum pleno dominio, et obtulit eam probaturam ta- bulis terre et litteris domini regis super hoc confectis necnon invencione dominorum ba- ronum. Terminus probandi sabbato Quatuor temporum adventus. Item facta est visa tabu- larum per magistrum Laurencium predictum, qui sibi ius regium vendicat per binas vices, quia domina regina nec eius commissarii ter- minos iuris non observaverunt nec terminos emendaverunt, cum hic terminus ad idem ma- gistro Laurencio predicto cum suo stanye et contra defendencium nestanye sabbato quatuor temporum Penthecosten. Item Petrus de Draho- buzewsy, filius predicti Gire mortui, post quem predicti eensus sunt proclamati, defendit pre- dictos census et bona universa superius pro- clamata, dicens se habere melius ius ad eos- dem quam regem, dominam reginam aut ali- quem ex donacione eorum, et probaturum se offert invencione dominorum baronum; termi- nus probandi sabbato Quatuor temporum ad- ventus. Contra quem magister Laurencius fecit visam tabularum, quia terminos non correxit. (Tamtéž fol. 104.) 4. 1421, 30 éervna. Honorabilis dominus magister Laurencius de Brzezowa CIII s. in et super civitate Mielnicensi, VII'/, s. in et super Brozanek et LX s. in et super Nova Civ. Prag. census annui et perpetui per eun- Archiv Český XXVI. 105 dem magistrum Laurencium ex donacione do- mini Wenceslai, Romanorum et Boemie regis dive memorie, contra Zophiam, reginam Boe- mie, coram beneficiariis tabularum curie ser- vatis servandis obtentum, publicavit; quem censum dicebat per mortem domini Gire de Roztok, avunculi sui, fore ad dominum regem rite devolutum et per eundem magistrum Lau- rencium ab eodem rege impetratum. Actum feria II. post Petri. (Rukop. 6. 2099 fol. 119.) Brozany. 1425, 29. října. Johannes Cacamerda et Elisabeth, soror eius — recognoverunt, se te- neri et debitorie obligari in duodecim s. gr. Johanni sub stuba, civi Maioris Civ. Pr., pro diversis rebus et necessariis pro curia in Bro- zan villa per eundem relictis. — Actum in pleno — consilio feria IL. ante festum Om- nium sanctorum. (Rukop. 6. 2099 fol. 165.) Brtnice. 1. 1436, 18. října. Jakož jest pře a ne- snáz byla mezi slovutnymi Zdeükem Kostkü z Postupic z jedné a Vilémem Kükolem z Po- povic, měštěnínem Starého města Pražského, z strany druhé o některaký úrok, kterýžto ne- božtík Mikuláš od vrše měl jest na Zdeňkovi svrchupsaném, i leže na smrtedlné posteli týž Mikuláš přikázal jest a toho žádal, aby po- ručníci jeho toho úroka od Zdeňka Kostky na- brali, a také o některaké lesy a o list; i slo- vutný Mikuláš z Tuhance, ubrman a přátelský smlúvce mocný od stran svrchupsaných vyvo- lený, té pře uptav sě na dobrých lidech a jí srozuměv, i vyřekl jest a vypověděl a mocí to- hoto zápisu vyřieká a vypoviedá mezi týmaž stranoma osobně v plné radě svrchupsaného města Pražského stojícíma pod základem pa- desáti kop gr. a pod ztracením té pře tako- věto: Najprv aby byli svoji dobří přietelé, potom aby Vilém Kúkol třinádcte kop a dvad- ceti gr. úroka, jakož jest vzal na Zdeňkovi Kostkovi, jemu zasě vydal, navrátil a zaplatil 14
Strana 106
106 ty penieze, totiž třinádcte kop a dvadceti gr. ve dvú nedělí pořád zběhlú, od této výpovědi počítajíce, a Zdeněk jakož jest dlužen Vilé- movi čtyři kopy a věrduňk gr., aby jemu na těch třinádcti kopách a dvadceti gr. bylo sra- ženo; a jakož jest pozuostaveno šest anebo sedm gr. platu, za ten plat Vilém Kostkovi aby dal a zaplatil sedmdesáte gr. Také jakož Vilém má list na dvadcet kop gr. dluhu, za ten list aby vydal Zdeňkovi svrchupsanému. Pak o ty lesy v Brtnici a v Mokřanech, to mají dva člověky z Brtnice mezi nimi ohle- dati, a jakož ta dva mezi nimi ohledáta, aby předjdúce před radu svrchupsaného města Pražského ve dvú nedělí, vypověděli a vedle jich výpovědi a rozkázanie aby Vilém zaplatil a splnil Zdeňkovi již jmenovanému. Také z té moci ubrmanské vypoviedá a přikazuje Zdeň- kovi a Hájkovi z Popovic, aby těch lidí z Brt- nice u pokoji nechali a jich z ničehuož ne- upomínali pod základem svrchupsaným. Actum feria V. die s. Luce ev. anno sc XXXVI. (Rukop. 6. 2099 fol. 432.) 2. 1437, 24. ledna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. tenore presencium recognoscimus universis, quod ve- nientes nostri in presenciam duo villani de villa dicta Brtnieze, in quos Sdenko dictus Kostka de Postupiez ex una et Wilhelmus Kukol parte ex altera devenerunt ex arbitraria pronuncciacione pretextu silve dicte Brtnicze coram nobis nostro pleno in consilio -- pro- nunceiantes mandaverunt prefato Wilhelmo Kukol, quod pro prefata silva predicto Sden- coni IIII. s. gr. — peraolvat.*) — Actum feria V. ante Conversionem s. Pauli. (Rukopis 6. 2099 fol. 430.) *) Kvitance, Ze se tak stalo, éte se f. 437. 3. 1438, 14. března. Jakož jest Zdeněk z Postupic kúpil u Janka z Byslavic*) a u panie Anežky, manželky jeho, za XXVII k. gr. list aneb právo jich na tom listu, kterýž svědčí Vilémovi Kúkolovi z Postupic a Margretě, man- želce jeho, od nebožce pana Zdeňka Kostky E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: odtudž z Postupic, strýce jeho, a od panie Anny z Myslína, manželky jeho, na jistá zbožie, ja- kožto na rybník v Brtnici, na lesy, na pustiny i na jiné věci v témž listu jasnějie vypsané, krom toho platu v Mokřanech, i svrchupsaní Janek a Anežka manželé slíbili sú a tiemto zápisem jednostejně slibují: Jestliže by pře- depsaný pan Zdeněk neb jeho dědicové prá- vem z toho zbožie svrchupsaného vyveden byl, tebda ve čtvrti letě od vyvedenie — mají i slibují těch XXVII k. — navrátiti. A on jim zasě jich list vrátiti společně i Valkúnovi z Vi- nařic, u něhož také za druhých XXVII k. gr. právo jeho na témž listu jmiené jest kúpil. — A jestliže by již psaný list témuž panu Zdeňkovi s tiemtéž zbožiem v tom listu po- loženém v dsky zemské všel, tehdá tento zá- pis má propuštěn býti. Actum feria VI. domi- nice Reminiscere anno oce XLVIII. (Rukop. €. 2099 fol. 1042.) *) To jest z Zbislavie, 4. 1526, 17. ledna. Žofka z Dubče, někdy mocná otcovská poručnice sirotkuov a statku někdy Mikuláše z Pitkovic, přiznala se, že dědictví své a týchž sirotkuov, totiž Stiřín tvrz, dvuor popl. s popl., ves tudíž a dvory km. s pl., Brtnici ves celú a dvory km. s pl., Předboř ves celú a dvory km. s pl., Kačko- vice ves a dvory km. s pl., ves Strančice a dvory km. s pl., což sú tiež sirotci měli a dr- želi, v Sedobrovicích dvür km. s pl, na kte- rýmž sedí Vávra — což tu týž někdy Miku- láš, otec jich, a oni po něm měli, jakž jest to prvé ve dsky zemské před shořením nížepsa- nému Mikolášovi 1. MDXXVI. v stfedu den sv. Antonína [17. ledna] kladla, prodali Miku- lášovi Šorfovi z Stiřína, měštěnínu Nov. M. Pr. — za puol druhého tisíce k. gr. č. zaplace- ných. — (Desky zem. větší č. 1 fol. D. 3.) Brumy. 1434. — Jakubec z Brum za Berúnem pripovédél se k domu na Nov. M. Pr. [Bratr jeho Jindřich s synem Vaňkem, bratrana Ja- kubcova Anna s Jakubem a s Janem, bratry
106 ty penieze, totiž třinádcte kop a dvadceti gr. ve dvú nedělí pořád zběhlú, od této výpovědi počítajíce, a Zdeněk jakož jest dlužen Vilé- movi čtyři kopy a věrduňk gr., aby jemu na těch třinádcti kopách a dvadceti gr. bylo sra- ženo; a jakož jest pozuostaveno šest anebo sedm gr. platu, za ten plat Vilém Kostkovi aby dal a zaplatil sedmdesáte gr. Také jakož Vilém má list na dvadcet kop gr. dluhu, za ten list aby vydal Zdeňkovi svrchupsanému. Pak o ty lesy v Brtnici a v Mokřanech, to mají dva člověky z Brtnice mezi nimi ohle- dati, a jakož ta dva mezi nimi ohledáta, aby předjdúce před radu svrchupsaného města Pražského ve dvú nedělí, vypověděli a vedle jich výpovědi a rozkázanie aby Vilém zaplatil a splnil Zdeňkovi již jmenovanému. Také z té moci ubrmanské vypoviedá a přikazuje Zdeň- kovi a Hájkovi z Popovic, aby těch lidí z Brt- nice u pokoji nechali a jich z ničehuož ne- upomínali pod základem svrchupsaným. Actum feria V. die s. Luce ev. anno sc XXXVI. (Rukop. 6. 2099 fol. 432.) 2. 1437, 24. ledna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. tenore presencium recognoscimus universis, quod ve- nientes nostri in presenciam duo villani de villa dicta Brtnieze, in quos Sdenko dictus Kostka de Postupiez ex una et Wilhelmus Kukol parte ex altera devenerunt ex arbitraria pronuncciacione pretextu silve dicte Brtnicze coram nobis nostro pleno in consilio -- pro- nunceiantes mandaverunt prefato Wilhelmo Kukol, quod pro prefata silva predicto Sden- coni IIII. s. gr. — peraolvat.*) — Actum feria V. ante Conversionem s. Pauli. (Rukopis 6. 2099 fol. 430.) *) Kvitance, Ze se tak stalo, éte se f. 437. 3. 1438, 14. března. Jakož jest Zdeněk z Postupic kúpil u Janka z Byslavic*) a u panie Anežky, manželky jeho, za XXVII k. gr. list aneb právo jich na tom listu, kterýž svědčí Vilémovi Kúkolovi z Postupic a Margretě, man- želce jeho, od nebožce pana Zdeňka Kostky E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: odtudž z Postupic, strýce jeho, a od panie Anny z Myslína, manželky jeho, na jistá zbožie, ja- kožto na rybník v Brtnici, na lesy, na pustiny i na jiné věci v témž listu jasnějie vypsané, krom toho platu v Mokřanech, i svrchupsaní Janek a Anežka manželé slíbili sú a tiemto zápisem jednostejně slibují: Jestliže by pře- depsaný pan Zdeněk neb jeho dědicové prá- vem z toho zbožie svrchupsaného vyveden byl, tebda ve čtvrti letě od vyvedenie — mají i slibují těch XXVII k. — navrátiti. A on jim zasě jich list vrátiti společně i Valkúnovi z Vi- nařic, u něhož také za druhých XXVII k. gr. právo jeho na témž listu jmiené jest kúpil. — A jestliže by již psaný list témuž panu Zdeňkovi s tiemtéž zbožiem v tom listu po- loženém v dsky zemské všel, tehdá tento zá- pis má propuštěn býti. Actum feria VI. domi- nice Reminiscere anno oce XLVIII. (Rukop. €. 2099 fol. 1042.) *) To jest z Zbislavie, 4. 1526, 17. ledna. Žofka z Dubče, někdy mocná otcovská poručnice sirotkuov a statku někdy Mikuláše z Pitkovic, přiznala se, že dědictví své a týchž sirotkuov, totiž Stiřín tvrz, dvuor popl. s popl., ves tudíž a dvory km. s pl., Brtnici ves celú a dvory km. s pl., Předboř ves celú a dvory km. s pl., Kačko- vice ves a dvory km. s pl., ves Strančice a dvory km. s pl., což sú tiež sirotci měli a dr- želi, v Sedobrovicích dvür km. s pl, na kte- rýmž sedí Vávra — což tu týž někdy Miku- láš, otec jich, a oni po něm měli, jakž jest to prvé ve dsky zemské před shořením nížepsa- nému Mikolášovi 1. MDXXVI. v stfedu den sv. Antonína [17. ledna] kladla, prodali Miku- lášovi Šorfovi z Stiřína, měštěnínu Nov. M. Pr. — za puol druhého tisíce k. gr. č. zaplace- ných. — (Desky zem. větší č. 1 fol. D. 3.) Brumy. 1434. — Jakubec z Brum za Berúnem pripovédél se k domu na Nov. M. Pr. [Bratr jeho Jindřich s synem Vaňkem, bratrana Ja- kubcova Anna s Jakubem a s Janem, bratry
Strana 107
Brumy— Brzve. svými, se jmenuji.] (Rukop. ć. 2082 fol. G. 22.) Brzvany. 1. 1515, 4. dubna. Martin rychtář, Šavel a Matěj, konšelé ze Brzvan, na tu přísahu, kterúž mají vedle úřadu svého před pány v radě [města Žatče] vyznali, že v středu před Veliků nocí [1515] poslala po nás [Lída] Čer- nohorská, a tu když sme k ní přišli, učinila jest před námi zřízení takové, že jest dala všecko, což má, mnoho nebo málo, svrchky všecky v komoře i dluhy Káči, sestřenici své, a muži jejímu Vávrovi. (Rukop. č. 92 f. 10.) 2. 1526. — My purgmistr a rada města Prahy známo činíme, že — Kateřina, slovu- tuého Jiříka z Bernarečku manželka — uči- nila kšaftu — v neděli před sv. Lucií [10. prosince] léta sc XXV. Najpry oznámila: Jakož mně pan Jiřík, manžel muoj, statek svuoj podle sebe zapsal dskami zemskými — zejména na těchto vsech: na Budiehošticiech, na Brzvanech, na Mnichově, na Senutci, na Vodolicích a v Mirovicích, což tu máme na platech, na lidech —, ty všecky zápisy mně dskami učiněné — propouštím jemu panu Ji- říkovi, manželu mému. — Jenž jest dán 1. se XXVI ve čtvrtek po sv. Valerianu [19. dubna]. (Rukop. č. 2142 fol. K. 19.) Brzve. 1. 1357. — Fridlinus Johannis resignavit Jeskoni Rothonis et heredibus suis hereditatem dictam in Wrz et partem suam in Podluchs [Podluhy] cum omnibus pertinenciis suis. (Ruk. & 987 fol. 239.) 2. 1423, 16. tervna. Nos magister civium, consules et scabini Civ. Prag. — recognosci- mus — quod iuxta pronuncciacionem arbi- trariam — inter Barthossium pannirasorem, civem predicte civitatis, ex una et Janconem, natum olim Francisci Rokycansky, parte ex altera racione bonorum post mortem prefati Francisci derelictorum — talem fecimus pro- 107 nuncciacionem, ita videlicet, quod prefatus Janco de curia in Brzwi — debet se intro- mittere — et ipse Janco remanet sexaginta sex s. gr. cum viginti septem gr. pro im- pensis prefato Barthossio — ^ Actum anno d. 9c XXIII? fer. quarta in crastino s. Viti mart. (Rukop. 6. 992 fol. 53.) 3. 1428, 6. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. — cunctis notum facimus et testamur: Postquam inter honestum Barthossium pannirasorem concivem nostrum ex una, et Johannem Ro- kyeausky parte vertente ex altera pretextu sedecim s. et quinque vaccarum eidem Bar- thossio per dictum Johannem obligatarum, nec non pretextu exustionis municionis in Brzwi — litium materia esset exorta, ex tunc eedem omnes controversie — arbitrio prudentum vi- rorum — in finalem concordiam sunt redacte — quod — prefatus Johannes pro omnibus et singulis debitis in proscripcione libri civi- tatis contentis antedicto Barthossio det et solvat decem s. gr. —. Actum in consilio anno 9c XXVIII? feria sexta ante Purificacionem b. Marie virg. (Rukop. 6. 992 f. 85.) 4. 1481, 21. éervna. Johannes, natus Fran- cisci dicti Rokiezansky, fecit testamentum suum constituendo huius testamenti sui tutores An- nam conthoralem et Machnam matrem suas, Georgium pannicidam, Johannem Bechinie et Johannem dictum Krawka testando, legando CCL s. dotalicii prefate Anne, conthorali sue, in curia dicta Brzwi — et CL s. gr. dotalicii Machne, matri sue — in molendino dicto in lapide. Alia autem bona omnia — legat Ul- rico, Machne et Elsscze, pueris suis, equaliter dividendum. Uno puero mortuo ante annos legittimos, ipsius porcio ad superstites seu superstitem devolvatur. Si autem omnes pueri iuvenes morirentur, ex tunc huiusmodi bona ad prefatam Annam — et Machnam — de- volvantur —. De quibus quidem bonis Gire pannicide prefato XL s., Johanni Bechinie XX et Johanni Kraweze XX s. dent —. Item 14*
Brumy— Brzve. svými, se jmenuji.] (Rukop. ć. 2082 fol. G. 22.) Brzvany. 1. 1515, 4. dubna. Martin rychtář, Šavel a Matěj, konšelé ze Brzvan, na tu přísahu, kterúž mají vedle úřadu svého před pány v radě [města Žatče] vyznali, že v středu před Veliků nocí [1515] poslala po nás [Lída] Čer- nohorská, a tu když sme k ní přišli, učinila jest před námi zřízení takové, že jest dala všecko, což má, mnoho nebo málo, svrchky všecky v komoře i dluhy Káči, sestřenici své, a muži jejímu Vávrovi. (Rukop. č. 92 f. 10.) 2. 1526. — My purgmistr a rada města Prahy známo činíme, že — Kateřina, slovu- tuého Jiříka z Bernarečku manželka — uči- nila kšaftu — v neděli před sv. Lucií [10. prosince] léta sc XXV. Najpry oznámila: Jakož mně pan Jiřík, manžel muoj, statek svuoj podle sebe zapsal dskami zemskými — zejména na těchto vsech: na Budiehošticiech, na Brzvanech, na Mnichově, na Senutci, na Vodolicích a v Mirovicích, což tu máme na platech, na lidech —, ty všecky zápisy mně dskami učiněné — propouštím jemu panu Ji- říkovi, manželu mému. — Jenž jest dán 1. se XXVI ve čtvrtek po sv. Valerianu [19. dubna]. (Rukop. č. 2142 fol. K. 19.) Brzve. 1. 1357. — Fridlinus Johannis resignavit Jeskoni Rothonis et heredibus suis hereditatem dictam in Wrz et partem suam in Podluchs [Podluhy] cum omnibus pertinenciis suis. (Ruk. & 987 fol. 239.) 2. 1423, 16. tervna. Nos magister civium, consules et scabini Civ. Prag. — recognosci- mus — quod iuxta pronuncciacionem arbi- trariam — inter Barthossium pannirasorem, civem predicte civitatis, ex una et Janconem, natum olim Francisci Rokycansky, parte ex altera racione bonorum post mortem prefati Francisci derelictorum — talem fecimus pro- 107 nuncciacionem, ita videlicet, quod prefatus Janco de curia in Brzwi — debet se intro- mittere — et ipse Janco remanet sexaginta sex s. gr. cum viginti septem gr. pro im- pensis prefato Barthossio — ^ Actum anno d. 9c XXIII? fer. quarta in crastino s. Viti mart. (Rukop. 6. 992 fol. 53.) 3. 1428, 6. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. — cunctis notum facimus et testamur: Postquam inter honestum Barthossium pannirasorem concivem nostrum ex una, et Johannem Ro- kyeausky parte vertente ex altera pretextu sedecim s. et quinque vaccarum eidem Bar- thossio per dictum Johannem obligatarum, nec non pretextu exustionis municionis in Brzwi — litium materia esset exorta, ex tunc eedem omnes controversie — arbitrio prudentum vi- rorum — in finalem concordiam sunt redacte — quod — prefatus Johannes pro omnibus et singulis debitis in proscripcione libri civi- tatis contentis antedicto Barthossio det et solvat decem s. gr. —. Actum in consilio anno 9c XXVIII? feria sexta ante Purificacionem b. Marie virg. (Rukop. 6. 992 f. 85.) 4. 1481, 21. éervna. Johannes, natus Fran- cisci dicti Rokiezansky, fecit testamentum suum constituendo huius testamenti sui tutores An- nam conthoralem et Machnam matrem suas, Georgium pannicidam, Johannem Bechinie et Johannem dictum Krawka testando, legando CCL s. dotalicii prefate Anne, conthorali sue, in curia dicta Brzwi — et CL s. gr. dotalicii Machne, matri sue — in molendino dicto in lapide. Alia autem bona omnia — legat Ul- rico, Machne et Elsscze, pueris suis, equaliter dividendum. Uno puero mortuo ante annos legittimos, ipsius porcio ad superstites seu superstitem devolvatur. Si autem omnes pueri iuvenes morirentur, ex tunc huiusmodi bona ad prefatam Annam — et Machnam — de- volvantur —. De quibus quidem bonis Gire pannicide prefato XL s., Johanni Bechinie XX et Johanni Kraweze XX s. dent —. Item 14*
Strana 108
108 quamdiu prefata conthoralis sua in statu vi- duitatis permanserit, quod de predictis bonis nullo infestamine moveatur. Si autem statum viduitatis mutaverit, ex tunc ante omnia debet CCL s. dotalicii suscipere aut XXV s. census. Actum feria V. ante festum s. Johannis B. anno oc XXXI. (Rukop. €. 2099 f. 348^.) D. 1434, 9. srpna. Johannes, natus olim Francisci dicti Rokicansky, fassus est — se mille s. gr. circumspecto Pessikoni ab argentea stella et honeste domine Anne, conthorali sue, debitorie obligari. Quasquidem mille s. gr. virtute presencium proscribit in omnibus bonis suis — et specialiter in bonis Brzwy et in piscina ibidem —. Actum feria secunda pleno in consilio in vigilia s. Laurencii anno domini millesimo quadringentesimo tricesimo quarto. (Rukop. č. 992 f. 156.) 6. 1482, 24. ledna. Nobilis dominus UI- ricus Medek de Waldek, purgravius castri Pragensis, fassus est se teneri — racione te- Stamentalis legacionis per bone memorie do- minam Annam Medkonissam famoso Johanni de Rubeo Ugesdecz L s. gr. m. et Wenceslao, olim servitori domini Medkonis, XX s. gr. m. — in illo debito condescendit eis ambobus simul censum in Brzwi, villa sua, presertim in istis hominibus: in Barton, Zehnak, in Lukssone et Pruocha. — Actum in consilio [Antique Urb. Pr.] fer. V. in die Timothei ap. [24. ledna] 9c LXXXII. Katherina, relicta famosi Johannis de Ru- beo Ugezd, fassa est — tulisse L s. gr. m. a Zdenkone et Wenceslao de Waldek. — Act. sabbato post Simonis et Jude [29. fijna] oc XCI. (Rukop. é. 94 I. 36.) Bresko. 1. 1428, 26. srpna. Michal dictus Mnissek de Brziesk, Nicolaus de Svrkin et Benessius de Brziesk, filii sui, fassi sunt, se debitorie obligari in XIII s. gr. Mauricio et Jane, or- phanis Laurencii de Brziesk, et Krztien do- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: leatori —. Actum fer. VI. post Bartholomei a. etc. XXVIII. 2. 1431, 29. listopadu. Kříž platnéř z strany Křtěna bečváře, Maříka a Jany, sirotkóv Va- vřincových z Březska, z jedné, Prokop z Jenče z strany panie Margrety Buštěveské z druhé ubrmané — o dědiny neosazené tudiež v Březště a o VI kop gr. za ty dědiny svrchupsaným sirotkóm položené, kteréžto penieze — paní Margreta jest stavila pro neosazenie týchž dědin a pro úroky zadržené, takovéto sú vy- rčenie učinili: aby — paní Margreta těch VI kop gr. — sirotkóm — propustila a to jest ihned tudiež stojéc učinila —. A Křtěn s si- rotky — ty jisté dědiny do sv. Havla nynie najprv příštieho aby osadili a je očistili —. Actum in consilio feria V. in vigilia Andree. (Rukop. ć. 2099 f. 321.) 3. 1434, 5. ünora. Mauricius, natus Lau- rini de Bfesko, fassus est, se percepisse a Niclassio et Benessio de Swrkyn fratribus VIII s. gr. super summa XIIII s. pro porcione ipsius hereditaria. Act. fer. VI. post Purific. a. etc. XXXIIII. (Tamtéz f. 368.) Břeskovice. 1. 1412, 7. kvétna. Radislaus braseator fassus est, se teneri II'/, s. gr. Winthirzoni de Brzeskowic. Act. sabbato ante Vocem iu- cunditatis a. etc. XII. (Rukop. 6. 2099 f. 28.) 2. 1416, 6. dubna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. reco- gnoscimus, quod discreti viri Wenceslaus Ha- wrziconis, Philippus z Tissowe, Laurencius de Uwal et Petrus dictus Russ, tamquam po- tentes arbitri electi inter Benessium institorem ex una nec non Winterum, clientem de Brzess- kowic, parte ex altera racione impeticionis, quam idem Winterus erga eundem Benessium ex parte debiti habuit, talem fecerunt pro- nuncciacionem, quod dictus Benessius eidem Winthero XXIII s. XX gr. dare debet. -- Act. fer. II. post Ambrosii a. etc. XVI. (Tamtéž fol. 91. Kvitance fol. 100.)
108 quamdiu prefata conthoralis sua in statu vi- duitatis permanserit, quod de predictis bonis nullo infestamine moveatur. Si autem statum viduitatis mutaverit, ex tunc ante omnia debet CCL s. dotalicii suscipere aut XXV s. census. Actum feria V. ante festum s. Johannis B. anno oc XXXI. (Rukop. €. 2099 f. 348^.) D. 1434, 9. srpna. Johannes, natus olim Francisci dicti Rokicansky, fassus est — se mille s. gr. circumspecto Pessikoni ab argentea stella et honeste domine Anne, conthorali sue, debitorie obligari. Quasquidem mille s. gr. virtute presencium proscribit in omnibus bonis suis — et specialiter in bonis Brzwy et in piscina ibidem —. Actum feria secunda pleno in consilio in vigilia s. Laurencii anno domini millesimo quadringentesimo tricesimo quarto. (Rukop. č. 992 f. 156.) 6. 1482, 24. ledna. Nobilis dominus UI- ricus Medek de Waldek, purgravius castri Pragensis, fassus est se teneri — racione te- Stamentalis legacionis per bone memorie do- minam Annam Medkonissam famoso Johanni de Rubeo Ugesdecz L s. gr. m. et Wenceslao, olim servitori domini Medkonis, XX s. gr. m. — in illo debito condescendit eis ambobus simul censum in Brzwi, villa sua, presertim in istis hominibus: in Barton, Zehnak, in Lukssone et Pruocha. — Actum in consilio [Antique Urb. Pr.] fer. V. in die Timothei ap. [24. ledna] 9c LXXXII. Katherina, relicta famosi Johannis de Ru- beo Ugezd, fassa est — tulisse L s. gr. m. a Zdenkone et Wenceslao de Waldek. — Act. sabbato post Simonis et Jude [29. fijna] oc XCI. (Rukop. é. 94 I. 36.) Bresko. 1. 1428, 26. srpna. Michal dictus Mnissek de Brziesk, Nicolaus de Svrkin et Benessius de Brziesk, filii sui, fassi sunt, se debitorie obligari in XIII s. gr. Mauricio et Jane, or- phanis Laurencii de Brziesk, et Krztien do- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: leatori —. Actum fer. VI. post Bartholomei a. etc. XXVIII. 2. 1431, 29. listopadu. Kříž platnéř z strany Křtěna bečváře, Maříka a Jany, sirotkóv Va- vřincových z Březska, z jedné, Prokop z Jenče z strany panie Margrety Buštěveské z druhé ubrmané — o dědiny neosazené tudiež v Březště a o VI kop gr. za ty dědiny svrchupsaným sirotkóm položené, kteréžto penieze — paní Margreta jest stavila pro neosazenie týchž dědin a pro úroky zadržené, takovéto sú vy- rčenie učinili: aby — paní Margreta těch VI kop gr. — sirotkóm — propustila a to jest ihned tudiež stojéc učinila —. A Křtěn s si- rotky — ty jisté dědiny do sv. Havla nynie najprv příštieho aby osadili a je očistili —. Actum in consilio feria V. in vigilia Andree. (Rukop. ć. 2099 f. 321.) 3. 1434, 5. ünora. Mauricius, natus Lau- rini de Bfesko, fassus est, se percepisse a Niclassio et Benessio de Swrkyn fratribus VIII s. gr. super summa XIIII s. pro porcione ipsius hereditaria. Act. fer. VI. post Purific. a. etc. XXXIIII. (Tamtéz f. 368.) Břeskovice. 1. 1412, 7. kvétna. Radislaus braseator fassus est, se teneri II'/, s. gr. Winthirzoni de Brzeskowic. Act. sabbato ante Vocem iu- cunditatis a. etc. XII. (Rukop. 6. 2099 f. 28.) 2. 1416, 6. dubna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. reco- gnoscimus, quod discreti viri Wenceslaus Ha- wrziconis, Philippus z Tissowe, Laurencius de Uwal et Petrus dictus Russ, tamquam po- tentes arbitri electi inter Benessium institorem ex una nec non Winterum, clientem de Brzess- kowic, parte ex altera racione impeticionis, quam idem Winterus erga eundem Benessium ex parte debiti habuit, talem fecerunt pro- nuncciacionem, quod dictus Benessius eidem Winthero XXIII s. XX gr. dare debet. -- Act. fer. II. post Ambrosii a. etc. XVI. (Tamtéž fol. 91. Kvitance fol. 100.)
Strana 109
Břesko— Břevnov. Břešná. 1413, 10. listopadu. Martinus sartor Sspi- talsky, Jorg Pogner et Jacobus torrifex, hospes in domo olim Cunczonis Lobzpas, facti sunt fideiussores pro Hinkone de Weztuhowa (ze Vstuh?) et pro Rinacone de Zbrzessne (z Vre- sné), qui receperunt certas res, quas olim Nicolaus Weseler, qui intestatus decessit, post se reliquit. Act. fer. VI. ante Martini a. etc. XIII (Rukop. é. 2099 f. 68.) Brevnov.*) 1. 1405, 2. éervna. Wenezeslaus, dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium univer- sis: Firmiter nobis ad salutis et vite eterne gaudia credimus pervenire, cum religiosarum personarum, que divinis sunt obsequiis depu- tate, profectibus et comodis libenter intendimus et eisdem favorem regium liberaliter imper- timur. Sane nostre maiestatis presenciam hono- rabilis et religiosus Diwissius, abbas mona- sterii nostri Brewnowiensis ordinis s. Benedicti prope Pragam, devotus noster dilectus, perso- naliter accedens nobis humiliter supplicavit, quatenus sibi et conventui suo favorem in- dulgere et consensum nostrum ad hoc prebere graciosius dignaremur, ut videlicet ipsi certa ipsorum bona hincinde in regno nostro Boemie sparsim situata certis regni nostri Boemie in- habitatoribus et incolis, cuiuscunque condi- cionis existant, usque ad summam duorum milium sexagenarum gr. prag. ad hominum vite tempora seu perpetue vendere et pro eadem summa duorum milium sexag. alia certa predia, possessiones sive bona, libera tamen et non feodalia, in regno nostro Boemie pre- dicto monasterio nostro Brewnowiensi utiliora pro suis et conventus sui utilitatibus et usibus in locum predictorum bonorum suorum per ipsum vendendorum viceversa emere et com- parare aut pro aliis equivalentibus bonis per- *) Zápisy viničné pojaty zde nejsou. 109 mutare et eadem usgue ad valorem predicte summe pecuniarum per viam permutacionis acceptare, recipere et sine impedimento quo- libet possidere possint et valeant et licite retinere. Nos vero prefati abbatis iustis et racionalibus supplicacionibus benignius incli- nati, presertim cum iuste petentibus non sit denegandus assensus, non per errorem aut improvide, sed animo deliberato sanoque fide- lium nostrorum accedente consilio pro utilitate, comodo et profectu dicti monasterii nostri Brewnowiensis empta, comparata seu per viam permutacionis acquisita sibi et suo conventui exnunc prout extune, extunc prout exnunc in- corporavimus, appropriavimus, annexuimus et univimus, incorporamus, appropriamus, annec- timus et de certa nostra sciencia regia aucto- ritate Boemie graciosius unimus per ipsum abbatem et conventum predicti monasterii no- stri habenda, tenenda, gubernanda, regenda et ad instar aliorum bonorum suorum libertate ecclesiastica perpetuis temporibus pacifice pos- sidenda. Decernentes eciam expresse eadem bona per predictum abbatem empta et com- parata seu per viam permutacionis, sicut pre- fertur, acquisita in summa berne, quam abbas et conventus ex ordinacione predecessorum nostrorum de predicto monasterio nostro huc usque solvisse noscuntur, stare et manere nec ipsos occasione bonorum huiusmodi per nos aut officiales nostros ad solucionem ulterioris summe arceri et compelli quovismodo. Man- dantes et committentes nobilibus urzednico- nibus ceterisque regni nostri, tabularum terre Boemie beneficiariis et signanter prothonotario et vicenotario earundem, presentibus et fu- turis, firmiter et districte, quatenus ipsi uni- versa et singula bona per prefatum abbatem predicti monasterii nostri Brewnoviensis pro prefata duorum milium sexag. gr. prag. summa pro ipsius monasterii nostri utilitatibus et usibus simul vel successive empta et compa- rata seu per viain permutacionis sub numero predicte summe, sicut prefertur, acquisita in
Břesko— Břevnov. Břešná. 1413, 10. listopadu. Martinus sartor Sspi- talsky, Jorg Pogner et Jacobus torrifex, hospes in domo olim Cunczonis Lobzpas, facti sunt fideiussores pro Hinkone de Weztuhowa (ze Vstuh?) et pro Rinacone de Zbrzessne (z Vre- sné), qui receperunt certas res, quas olim Nicolaus Weseler, qui intestatus decessit, post se reliquit. Act. fer. VI. ante Martini a. etc. XIII (Rukop. é. 2099 f. 68.) Brevnov.*) 1. 1405, 2. éervna. Wenezeslaus, dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium univer- sis: Firmiter nobis ad salutis et vite eterne gaudia credimus pervenire, cum religiosarum personarum, que divinis sunt obsequiis depu- tate, profectibus et comodis libenter intendimus et eisdem favorem regium liberaliter imper- timur. Sane nostre maiestatis presenciam hono- rabilis et religiosus Diwissius, abbas mona- sterii nostri Brewnowiensis ordinis s. Benedicti prope Pragam, devotus noster dilectus, perso- naliter accedens nobis humiliter supplicavit, quatenus sibi et conventui suo favorem in- dulgere et consensum nostrum ad hoc prebere graciosius dignaremur, ut videlicet ipsi certa ipsorum bona hincinde in regno nostro Boemie sparsim situata certis regni nostri Boemie in- habitatoribus et incolis, cuiuscunque condi- cionis existant, usque ad summam duorum milium sexagenarum gr. prag. ad hominum vite tempora seu perpetue vendere et pro eadem summa duorum milium sexag. alia certa predia, possessiones sive bona, libera tamen et non feodalia, in regno nostro Boemie pre- dicto monasterio nostro Brewnowiensi utiliora pro suis et conventus sui utilitatibus et usibus in locum predictorum bonorum suorum per ipsum vendendorum viceversa emere et com- parare aut pro aliis equivalentibus bonis per- *) Zápisy viničné pojaty zde nejsou. 109 mutare et eadem usgue ad valorem predicte summe pecuniarum per viam permutacionis acceptare, recipere et sine impedimento quo- libet possidere possint et valeant et licite retinere. Nos vero prefati abbatis iustis et racionalibus supplicacionibus benignius incli- nati, presertim cum iuste petentibus non sit denegandus assensus, non per errorem aut improvide, sed animo deliberato sanoque fide- lium nostrorum accedente consilio pro utilitate, comodo et profectu dicti monasterii nostri Brewnowiensis empta, comparata seu per viam permutacionis acquisita sibi et suo conventui exnunc prout extune, extunc prout exnunc in- corporavimus, appropriavimus, annexuimus et univimus, incorporamus, appropriamus, annec- timus et de certa nostra sciencia regia aucto- ritate Boemie graciosius unimus per ipsum abbatem et conventum predicti monasterii no- stri habenda, tenenda, gubernanda, regenda et ad instar aliorum bonorum suorum libertate ecclesiastica perpetuis temporibus pacifice pos- sidenda. Decernentes eciam expresse eadem bona per predictum abbatem empta et com- parata seu per viam permutacionis, sicut pre- fertur, acquisita in summa berne, quam abbas et conventus ex ordinacione predecessorum nostrorum de predicto monasterio nostro huc usque solvisse noscuntur, stare et manere nec ipsos occasione bonorum huiusmodi per nos aut officiales nostros ad solucionem ulterioris summe arceri et compelli quovismodo. Man- dantes et committentes nobilibus urzednico- nibus ceterisque regni nostri, tabularum terre Boemie beneficiariis et signanter prothonotario et vicenotario earundem, presentibus et fu- turis, firmiter et districte, quatenus ipsi uni- versa et singula bona per prefatum abbatem predicti monasterii nostri Brewnoviensis pro prefata duorum milium sexag. gr. prag. summa pro ipsius monasterii nostri utilitatibus et usibus simul vel successive empta et compa- rata seu per viain permutacionis sub numero predicte summe, sicut prefertur, acquisita in
Strana 110
110 toto vel in parte, tabulis terre iuxta ritum et consvetudinem iuris regni nostri Boemie ano- tent, assignent et inscribant, dum et quociens opus fuerit et super hoc [per] prefatum abbatem et ipsius conventum fuerint requisiti, prout indignacionem nostram gravissimam voluerint arcius evitare. Presencium sub regie nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum datum Mendici anno domini millesimo quadringente- Simo quinto, die secunda Junii, regnorum no- strorum anno Boemie quadragesimo secundo, Romanorum vero vicesimo nono. (Rukop. 6. 992 f. 265. Srv. níže str. 111 č. 6.) 2. 1406. — Antiquum consilium [Mai. Civ. Prag.], videlicet Czenco pannieida, Jo- hanco Ortil ete. recognoverunt inter Johannem de Zacz et abbatem Brzevnoviensem; abbas voluit habere decimas de piscina ipsius Jo- hannis, quam fecit in vinea sua. Sic dederunt ad conspiciendum magistro moncium et con- sulibus vinearum. Ita ipsi iuxta informacionem ipsorum in presencia eciam prepositi mona- sterii predicti, qui consensit ad iurisdiccionem dominorum, talem tulerunt sentenciam, quod idem Johannes a solucione decimarum de ipsa piscina debet esse liber. (Rukop. 6. 2099 f. 26.) 3. 1417, 1. listopadu. Nos Siffridus, di- vina miseracione abbas, Nicolaus prior, Woy- slaus subprior, Nicolaus sacristanus, Clemens infirmarius totusque conventus monasterii Brewnowiensis prope Pragam ordinis s. Bene- dicti, recognoscimus tenore presencium uni- versis tam presentibus, quam futuris, quod cupientes statum et condicionem nostram et nostri monasterii antedicti facere meliorem — et de consensu serenissimi principis et domini domini Wencezlai, Romanorum et Boemie regis, vendidimus vendimusque presentibus octo sexag. gr. prag. den. census annui perpetui famoso viro Benessio de Mnychow pro octo- ginta s. gr. prag. den. nobis per eum plene et integraliter persolutis pecuniis in paratis. Quasquidem octo s. gr. census —- supradicti predicto Benessio dare et persolvere debemus E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu mésta Prahy: et promittimus — de camera monasterii nostri — singulis annis in perpetuum —. Hoc tamen notanter est expressum, guod sepedicto Be- nessio non licet predictum censum cuiquam vendere, alienare seu sublocare sine speciali scitu et voluntate mostra seu successorum no- strorum. Quod, si aliquando nos seu succes- sores nostri predictum censum redimere volue- rimus, hoc ipsum nobis bene liceat. Sin autem, extunc predictus Benessius potest sepe memo- ratum censum vendere, alienare seu sublocare cuicunque hominum similis condicionis volu- erit. Et quicunque presentem litteram de bona voluntate et scitu sepedicti Benessii habuerit, eidem plenum ius competit omnium superius descriptorum. In quorum omnium testimonium roburque valiturum sigilla nostra abbatis vero et conventus monasterii Brewnowiensis pre- dicti presencium sunt appensa testimonio lit- terarum. Datum in monasterio nostro Brewno- wiensi predicto anno domini millesimo qua- dringentesimo decimo septimo in die Omnium sanctorum. (Rukop. 6. 992 fol. 265.) 4. 1435, 21. října. Mathias dictus Smolarz ab Ethiopibus, arbiter a partibus subscriptis omnimode electus, videlicet a Johanne Sczrba, nunccio officialium officii sex dominorum, ex una et Katherina, relicta Galli carpentarii, parte ex altera, pretextu ortus magni in Brzev- novia situati, videlicet inter claustrum eiusdem monasterii nec non ortoferale, quod Pessan tenet, cum area, ubi prius erat domus in orto eodem et krajéovna, pertinente ad dictum or- tum, inter prefatas partes huiusmodi pronunc- ciacionem fecit: Quia prefati Johannes et Ka- therina dicto orto simul et equaliter debent uti e£ gaudere, omnes ususfructus de eodem provenientes inter se equaliter dividentes. Et si prefatam Katherinam contingerit prius con- cludere ultima spiramina vite sue, quam Jo- hannem prefatum, ex tunc huiusmodi ortus totalis ad ipsum — debet devolvi. Si vero Johannes prefatus cum conthorali sua et pueris suis prius decesserit ab hac luce, quam ante-
110 toto vel in parte, tabulis terre iuxta ritum et consvetudinem iuris regni nostri Boemie ano- tent, assignent et inscribant, dum et quociens opus fuerit et super hoc [per] prefatum abbatem et ipsius conventum fuerint requisiti, prout indignacionem nostram gravissimam voluerint arcius evitare. Presencium sub regie nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum datum Mendici anno domini millesimo quadringente- Simo quinto, die secunda Junii, regnorum no- strorum anno Boemie quadragesimo secundo, Romanorum vero vicesimo nono. (Rukop. 6. 992 f. 265. Srv. níže str. 111 č. 6.) 2. 1406. — Antiquum consilium [Mai. Civ. Prag.], videlicet Czenco pannieida, Jo- hanco Ortil ete. recognoverunt inter Johannem de Zacz et abbatem Brzevnoviensem; abbas voluit habere decimas de piscina ipsius Jo- hannis, quam fecit in vinea sua. Sic dederunt ad conspiciendum magistro moncium et con- sulibus vinearum. Ita ipsi iuxta informacionem ipsorum in presencia eciam prepositi mona- sterii predicti, qui consensit ad iurisdiccionem dominorum, talem tulerunt sentenciam, quod idem Johannes a solucione decimarum de ipsa piscina debet esse liber. (Rukop. 6. 2099 f. 26.) 3. 1417, 1. listopadu. Nos Siffridus, di- vina miseracione abbas, Nicolaus prior, Woy- slaus subprior, Nicolaus sacristanus, Clemens infirmarius totusque conventus monasterii Brewnowiensis prope Pragam ordinis s. Bene- dicti, recognoscimus tenore presencium uni- versis tam presentibus, quam futuris, quod cupientes statum et condicionem nostram et nostri monasterii antedicti facere meliorem — et de consensu serenissimi principis et domini domini Wencezlai, Romanorum et Boemie regis, vendidimus vendimusque presentibus octo sexag. gr. prag. den. census annui perpetui famoso viro Benessio de Mnychow pro octo- ginta s. gr. prag. den. nobis per eum plene et integraliter persolutis pecuniis in paratis. Quasquidem octo s. gr. census —- supradicti predicto Benessio dare et persolvere debemus E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu mésta Prahy: et promittimus — de camera monasterii nostri — singulis annis in perpetuum —. Hoc tamen notanter est expressum, guod sepedicto Be- nessio non licet predictum censum cuiquam vendere, alienare seu sublocare sine speciali scitu et voluntate mostra seu successorum no- strorum. Quod, si aliquando nos seu succes- sores nostri predictum censum redimere volue- rimus, hoc ipsum nobis bene liceat. Sin autem, extunc predictus Benessius potest sepe memo- ratum censum vendere, alienare seu sublocare cuicunque hominum similis condicionis volu- erit. Et quicunque presentem litteram de bona voluntate et scitu sepedicti Benessii habuerit, eidem plenum ius competit omnium superius descriptorum. In quorum omnium testimonium roburque valiturum sigilla nostra abbatis vero et conventus monasterii Brewnowiensis pre- dicti presencium sunt appensa testimonio lit- terarum. Datum in monasterio nostro Brewno- wiensi predicto anno domini millesimo qua- dringentesimo decimo septimo in die Omnium sanctorum. (Rukop. 6. 992 fol. 265.) 4. 1435, 21. října. Mathias dictus Smolarz ab Ethiopibus, arbiter a partibus subscriptis omnimode electus, videlicet a Johanne Sczrba, nunccio officialium officii sex dominorum, ex una et Katherina, relicta Galli carpentarii, parte ex altera, pretextu ortus magni in Brzev- novia situati, videlicet inter claustrum eiusdem monasterii nec non ortoferale, quod Pessan tenet, cum area, ubi prius erat domus in orto eodem et krajéovna, pertinente ad dictum or- tum, inter prefatas partes huiusmodi pronunc- ciacionem fecit: Quia prefati Johannes et Ka- therina dicto orto simul et equaliter debent uti e£ gaudere, omnes ususfructus de eodem provenientes inter se equaliter dividentes. Et si prefatam Katherinam contingerit prius con- cludere ultima spiramina vite sue, quam Jo- hannem prefatum, ex tunc huiusmodi ortus totalis ad ipsum — debet devolvi. Si vero Johannes prefatus cum conthorali sua et pueris suis prius decesserit ab hac luce, quam ante-
Strana 111
Brevnov (1406 —1469). dicta Katherina, exinde ad prefatam Kathe- rinam huiusmodi ortus — debet devolvi. Act. in officio sex dominorum fer. V, ipso die XI* virg. a. ete. XXXV. (Rukop. č. 2099 fol. 376 = č. 87 fol. 4.) 5. 1444, 27. října. Augustinus de Wy- lemow, civis Maioris Civ. Prag., emit pro se, Dorothea conthorali sua, vineam cum torcu- lari, halteriis, piscinis — que quidem vinea Sita est prope monasterium Brzewniow prope villam Tynec sub vinea Procopii a Scealis strata mediante, erga Lazarum natum Anne, relicte Cantoris, pro LXXVIII s. gr. perso- lutis. Act. fer. III. in vig. Simonis et Jude a. XLIIII. (Rukop. 6. 90 fol. 108.) 6. 1469, 7. srpna. In nomine domini amen. Sub anno nativitatis eiusdem millesimo quadrin- gentesimo sexagesimo nono, indiccione secunda, pontificatus sanctissimi in Christo patris et do- mini nostri domini Pauli, divina favente cle- mencia pape secundi, anno vero eius sexto, Septimo die mensis Augusti, hora vesperarum vel quasi, in oppido Brewnoviensi et in mona- sterio honorabilium et religiosorum virorum et dominorum ordinis s. Benedicti in stuba minori ipsius abbatis dicti monasterii Pragensis diocesis, in mei notarii publici infrascripti testiumque subscriptorum ad hoc vocatorum specialiter et rogatorum presencia constitutus personaliter venerabilis in Christo pater et dominus, domi- nus Petrus, divina miseracione abbas monasterii Brewnoviensis prope Pragam ordinis s. Bene- dieti Pragensis diocesis quandam patentem regalem litteram in pargameno scriptam — exhibuit — petens ipsam per me notarium publicum — transummi et publicari et eandem de verbo ad verbum intimari. Et huic littere quoddam sigillum rotundum de cera alba et communi pendens in zona serica nigri et glauci coloris. In cuius quidem sigilli ad faciem ap- parebat imago regalis in tabernaculo sedere, co- ronam in capite habentem, in manu vero leva [!] pomum rotundum, in quo quidem crux stare videbatur, et in manu dextra tenens sceptrum, 111 ad dextrum autem latus clipeus cum aquila extensis alis apparebat. Ad sinistrum quoque latus clipeus et leo bipartita cauda videbatur. In circumfereucia quoque dicti sigilli tales littere capitales pro titulo legebantur: Wenzeslaus dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex. In dorso vero predicti sigilli sigillum rubeum impressum, aquila cum duobus capiti- bus et leo cum bipartita cauda apparebat. Cuius quidem littere tenor sequitur per omnia et est talis: [Viz zde str. 109 č. 1.] Ut autem omnia et singula suprascripta universis, ad quos pervenerint, notescant, pre- sens publicum instrumentum, tenorem littere in se continentem, per me Nicolaum Stanewitz de Strigonia, elericum Wratislaviensem, impe- riali auctoritate notarium publicum, infra- scripti ex peticione et requisicione venerabilis in Christo patris et domini, domini Petri, ab- batis monasterii Brewnoviensis pretacti est conscriptum. Acta sunt hec anno, indiccione, pontificatu, die, mense et loco, quibus supra, presentibus ibidem valido Thimo Tschynder, advocato oppidi Brewnoviensis, nec non provi- dis viris Nicolao Walter, Johanne Molner, ci- vibus Brewnoviensibus et quam pluribus aliis personis fidedignis, testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Nicolaus de Strigonia, natus quon- dam Andree Stanewitz, clericus Wratisla- viensis diocesis, imperiali auctoritate notarius publicus, prescriptam litteram ad peticionem et requisicionem venerabilis in Christo patris et domini, domini abbatis monasterii Brewno- viensis fideliter transumpsi et transcripsi de verbo ad verbum et exemplavi nil addendo vel minuendo, quod sensum mutet aut viciet intel- lectum. Et in hanc publicam redigens et dili- genti collacione facta cum ipsa originali littera presens transscriptum in omnibus concordari inveni. Ideoque presens publicum transscrip- tum sive instrumentum manu mea propria de- super confeci meque subscribendo signoque et nomine meis solitis et consvetis asignari ro-
Brevnov (1406 —1469). dicta Katherina, exinde ad prefatam Kathe- rinam huiusmodi ortus — debet devolvi. Act. in officio sex dominorum fer. V, ipso die XI* virg. a. ete. XXXV. (Rukop. č. 2099 fol. 376 = č. 87 fol. 4.) 5. 1444, 27. října. Augustinus de Wy- lemow, civis Maioris Civ. Prag., emit pro se, Dorothea conthorali sua, vineam cum torcu- lari, halteriis, piscinis — que quidem vinea Sita est prope monasterium Brzewniow prope villam Tynec sub vinea Procopii a Scealis strata mediante, erga Lazarum natum Anne, relicte Cantoris, pro LXXVIII s. gr. perso- lutis. Act. fer. III. in vig. Simonis et Jude a. XLIIII. (Rukop. 6. 90 fol. 108.) 6. 1469, 7. srpna. In nomine domini amen. Sub anno nativitatis eiusdem millesimo quadrin- gentesimo sexagesimo nono, indiccione secunda, pontificatus sanctissimi in Christo patris et do- mini nostri domini Pauli, divina favente cle- mencia pape secundi, anno vero eius sexto, Septimo die mensis Augusti, hora vesperarum vel quasi, in oppido Brewnoviensi et in mona- sterio honorabilium et religiosorum virorum et dominorum ordinis s. Benedicti in stuba minori ipsius abbatis dicti monasterii Pragensis diocesis, in mei notarii publici infrascripti testiumque subscriptorum ad hoc vocatorum specialiter et rogatorum presencia constitutus personaliter venerabilis in Christo pater et dominus, domi- nus Petrus, divina miseracione abbas monasterii Brewnoviensis prope Pragam ordinis s. Bene- dieti Pragensis diocesis quandam patentem regalem litteram in pargameno scriptam — exhibuit — petens ipsam per me notarium publicum — transummi et publicari et eandem de verbo ad verbum intimari. Et huic littere quoddam sigillum rotundum de cera alba et communi pendens in zona serica nigri et glauci coloris. In cuius quidem sigilli ad faciem ap- parebat imago regalis in tabernaculo sedere, co- ronam in capite habentem, in manu vero leva [!] pomum rotundum, in quo quidem crux stare videbatur, et in manu dextra tenens sceptrum, 111 ad dextrum autem latus clipeus cum aquila extensis alis apparebat. Ad sinistrum quoque latus clipeus et leo bipartita cauda videbatur. In circumfereucia quoque dicti sigilli tales littere capitales pro titulo legebantur: Wenzeslaus dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex. In dorso vero predicti sigilli sigillum rubeum impressum, aquila cum duobus capiti- bus et leo cum bipartita cauda apparebat. Cuius quidem littere tenor sequitur per omnia et est talis: [Viz zde str. 109 č. 1.] Ut autem omnia et singula suprascripta universis, ad quos pervenerint, notescant, pre- sens publicum instrumentum, tenorem littere in se continentem, per me Nicolaum Stanewitz de Strigonia, elericum Wratislaviensem, impe- riali auctoritate notarium publicum, infra- scripti ex peticione et requisicione venerabilis in Christo patris et domini, domini Petri, ab- batis monasterii Brewnoviensis pretacti est conscriptum. Acta sunt hec anno, indiccione, pontificatu, die, mense et loco, quibus supra, presentibus ibidem valido Thimo Tschynder, advocato oppidi Brewnoviensis, nec non provi- dis viris Nicolao Walter, Johanne Molner, ci- vibus Brewnoviensibus et quam pluribus aliis personis fidedignis, testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Nicolaus de Strigonia, natus quon- dam Andree Stanewitz, clericus Wratisla- viensis diocesis, imperiali auctoritate notarius publicus, prescriptam litteram ad peticionem et requisicionem venerabilis in Christo patris et domini, domini abbatis monasterii Brewno- viensis fideliter transumpsi et transcripsi de verbo ad verbum et exemplavi nil addendo vel minuendo, quod sensum mutet aut viciet intel- lectum. Et in hanc publicam redigens et dili- genti collacione facta cum ipsa originali littera presens transscriptum in omnibus concordari inveni. Ideoque presens publicum transscrip- tum sive instrumentum manu mea propria de- super confeci meque subscribendo signoque et nomine meis solitis et consvetis asignari ro-
Strana 112
112 gatus et reguisitus in fidem et testimonium omnium premissorum. (Rukp. č. 992 fol. 266.) 7. 1545, 23. dubna. Vedle toho, kdež jest pan probošt kláštera Břevňovského podav ku právu Jiříka Hrdého, člověka poddaného svého, jej jest skrze Petra Šárku obviniti poručil z toho, že týž Jíra sa vypovědín z gruntuov pana probošta, pána svého, pro své neřády, dal se v tom slyšeti, že ten dvuor, na kte- rýmž on tu byl, po jeho vypovědění brzy sho- řeti musí; jakož pak tak se jest stalo, že dříve dvou neděl jest voheň vyšel, a on Jiřík při tom ohni, jakž vyšel, jest postižen a těm, kdož sou hasiti chtěli, toho bránil. Jakož je- dnoho voštípem uhodil nad tobolku a podruhé pod nohy, když vodu bráti chtěl; že schoduom, kady choditi měli hasit, stupně odjímal, a ženu svú, kteráž šátky své, aby tam neshořely, ven nesla, vo zemi dal a tak svou vuoli provo- zoval. A k tomu jest i hanebný násilník, nebo Markétu děvku svú, stoje nad ní s voštípem sobě k vuoli jest připravil. A naposledy bratru ženy své odpovědníkem se postavil. Ježto pro takové jeho hanebné předsevzetí gruntuov páně podle svého podvolení měl jest pod ztra- cením hrdla prázen býti, žádá na místé pana opata, aby k němu bylo se tak, jak na něho záleží, podle práva zachováno. Proti tomu od Jíry Hrdého mluveno, že nemá, kdo by od něho, poněvadž u vězení jest, promluvil, a již, což by sám promluvil, aby jemu v tom za zlé míti neráčili. Že tomu všemu obžalování odpírá a že zúmysla na jeho těžkost se nastupuje, neb se dobrými lidmi chce vyvésti, tím vohněm že není vinen, i kde jest ten celý den byl; a který o voštípu zprávu dává, že by jim měl býti udeřen, ten všecko to ze zlosti naň mluví, že má prve k němu nelibost. Co se té děvky dotýče, aby jí násilí učiniti měl, odpírá, a toho naň neukáží, nebo jiní pacholci také s ní sou obejvali; a tomu, jakž jest u něho byla, již jest drahný čas, nikda ho z toho nevinila, až teď nyní, chtíc tudy v těžkost jej uvésti. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Na to od Petra Šárky mluveno; poněvadž tomu odpírá a má toho vejmluvy, kteréž jemu postačiti nemohou, to se svědomím naň, což prožalováno, dokáže; podav listu od p. pro- bošta, též i svědomí, žádal podle toho pruo- vodu svého, z kteréhož se nachází, že při vohni, nemaje tu býti, jest nalezen a lidi mordovati chtěl, proti němu opatření podle práva spravedlivého, neb samým svým za- psáním hrdla se odsoudil, jestli by tu byl na gruntech páně postižen. Více toho nevykládá, než poroučí k spravedlivému uvážení. K tomu od Jíry mluveno, že on také k odvodu svému svědky vedl, a jestli by na těch málo bylo, chtěl by více jich přistaviti, kteříž zřetedlně seznávají, že ten den jinde jest byl, a jsa dobře podál odtud, když zkřikli, že hoří a běželi, aby hasiti pomohli, on také s nimi šel. A násilí tomu, jakž prve tak i nyní odpírá, než že dobrovolně ten skutek s ním učinila, a kdyby sama zde byla postavena, že by se jináč nenašlo, než jak praví. I jsouc táž Markéta do rady puštěna oznámila, že někdy, když u něho sloužila, ženy jeho ně- kolik dní doma nebývalo, a druhdy ji vyhnal, že dvě neděle domuov se nevracela, a on s ní dělal, co chtěl, tak že jest s ním líhala až i obřichatěla. Zase od Petra mluveno, že tomu místa nedává, aby o tom vohni nevěděl aneb jím vinen nebyl, ač toho výmluvu má, že ten den anebo tu chvíli tam nebyl: to nic divného není, nebo kdo chce oheň klásti, ne tak po- loží, aby hned, dokudž jest tu, vyjíti měl, a tak to jemu postačiti nemuože. Ani táž Mar- kéta jemu k tomu skutku dobrovolně svolila, než že ji bitím a praním, když ženu vyhnal, k tomu přivedl, neb vždycky byl neřádný a choval se ne tak, jako na jiné lidi páně pro- boštovy náleží, neb i od kapitoly hradu Praž- ského též o něm zachování jest. Tu p. purgmistr a rada [Star. M. Pr.] svým ortelem vypovídají: Poněvadž Jíra Hrdej obviněn jest, jako by pohrůžku učinil, když
112 gatus et reguisitus in fidem et testimonium omnium premissorum. (Rukp. č. 992 fol. 266.) 7. 1545, 23. dubna. Vedle toho, kdež jest pan probošt kláštera Břevňovského podav ku právu Jiříka Hrdého, člověka poddaného svého, jej jest skrze Petra Šárku obviniti poručil z toho, že týž Jíra sa vypovědín z gruntuov pana probošta, pána svého, pro své neřády, dal se v tom slyšeti, že ten dvuor, na kte- rýmž on tu byl, po jeho vypovědění brzy sho- řeti musí; jakož pak tak se jest stalo, že dříve dvou neděl jest voheň vyšel, a on Jiřík při tom ohni, jakž vyšel, jest postižen a těm, kdož sou hasiti chtěli, toho bránil. Jakož je- dnoho voštípem uhodil nad tobolku a podruhé pod nohy, když vodu bráti chtěl; že schoduom, kady choditi měli hasit, stupně odjímal, a ženu svú, kteráž šátky své, aby tam neshořely, ven nesla, vo zemi dal a tak svou vuoli provo- zoval. A k tomu jest i hanebný násilník, nebo Markétu děvku svú, stoje nad ní s voštípem sobě k vuoli jest připravil. A naposledy bratru ženy své odpovědníkem se postavil. Ježto pro takové jeho hanebné předsevzetí gruntuov páně podle svého podvolení měl jest pod ztra- cením hrdla prázen býti, žádá na místé pana opata, aby k němu bylo se tak, jak na něho záleží, podle práva zachováno. Proti tomu od Jíry Hrdého mluveno, že nemá, kdo by od něho, poněvadž u vězení jest, promluvil, a již, což by sám promluvil, aby jemu v tom za zlé míti neráčili. Že tomu všemu obžalování odpírá a že zúmysla na jeho těžkost se nastupuje, neb se dobrými lidmi chce vyvésti, tím vohněm že není vinen, i kde jest ten celý den byl; a který o voštípu zprávu dává, že by jim měl býti udeřen, ten všecko to ze zlosti naň mluví, že má prve k němu nelibost. Co se té děvky dotýče, aby jí násilí učiniti měl, odpírá, a toho naň neukáží, nebo jiní pacholci také s ní sou obejvali; a tomu, jakž jest u něho byla, již jest drahný čas, nikda ho z toho nevinila, až teď nyní, chtíc tudy v těžkost jej uvésti. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Na to od Petra Šárky mluveno; poněvadž tomu odpírá a má toho vejmluvy, kteréž jemu postačiti nemohou, to se svědomím naň, což prožalováno, dokáže; podav listu od p. pro- bošta, též i svědomí, žádal podle toho pruo- vodu svého, z kteréhož se nachází, že při vohni, nemaje tu býti, jest nalezen a lidi mordovati chtěl, proti němu opatření podle práva spravedlivého, neb samým svým za- psáním hrdla se odsoudil, jestli by tu byl na gruntech páně postižen. Více toho nevykládá, než poroučí k spravedlivému uvážení. K tomu od Jíry mluveno, že on také k odvodu svému svědky vedl, a jestli by na těch málo bylo, chtěl by více jich přistaviti, kteříž zřetedlně seznávají, že ten den jinde jest byl, a jsa dobře podál odtud, když zkřikli, že hoří a běželi, aby hasiti pomohli, on také s nimi šel. A násilí tomu, jakž prve tak i nyní odpírá, než že dobrovolně ten skutek s ním učinila, a kdyby sama zde byla postavena, že by se jináč nenašlo, než jak praví. I jsouc táž Markéta do rady puštěna oznámila, že někdy, když u něho sloužila, ženy jeho ně- kolik dní doma nebývalo, a druhdy ji vyhnal, že dvě neděle domuov se nevracela, a on s ní dělal, co chtěl, tak že jest s ním líhala až i obřichatěla. Zase od Petra mluveno, že tomu místa nedává, aby o tom vohni nevěděl aneb jím vinen nebyl, ač toho výmluvu má, že ten den anebo tu chvíli tam nebyl: to nic divného není, nebo kdo chce oheň klásti, ne tak po- loží, aby hned, dokudž jest tu, vyjíti měl, a tak to jemu postačiti nemuože. Ani táž Mar- kéta jemu k tomu skutku dobrovolně svolila, než že ji bitím a praním, když ženu vyhnal, k tomu přivedl, neb vždycky byl neřádný a choval se ne tak, jako na jiné lidi páně pro- boštovy náleží, neb i od kapitoly hradu Praž- ského též o něm zachování jest. Tu p. purgmistr a rada [Star. M. Pr.] svým ortelem vypovídají: Poněvadž Jíra Hrdej obviněn jest, jako by pohrůžku učinil, když
Strana 113
Březí — Březiněves. jest jeho pán jeho z gruntuov pro některé vejstupky vypověděl a když oheň zešel, tu že by se nalézti dal; ale aby týž Jíra jakou po- hrůžku učinil, toho pokázáno není, a tak podle práva na tento čas, aby on Jíra k jakému utrpnému právu dán býti jměl, právo neuka- zuje. Nebo z vejvodů jeho se nachází, kde jest ten celý den byl, a že v jiné krčmě, nežli v té vsi, kdež jest se zapálilo, s jinými byl. Ale že při tom ohni podle jiných tam přišedše jest nalezen, ježto tam býti jest ne- měl, k tomu i lože manželské, k čemuž se sám přiznal, přestoupil, i z těch příčin p. purg- mistr a páni jej v svou kázeň berou. Actum in consilio senatus Maioris Civ. Prag. feria quinta in die s. Georgii 1545. (Rukop. 6. 2129 fol. 68.) Březí. 1502, 29. října. Anna Rybova, vdova po- zuostalá po smrti Jílka zvonaře — s poručníky téhož Jílka — smlúvu učinila o věno, kdež jie nebožtíkem Jílkem bylo jest ukázáno, takže poručníci, když zbožie v Slušticích, v Břiezí a v Strašíně, což tu náleží týmž poručníkóm spravedlnosti nebožtíka Jílka, túž, kterúž on měl, prodali by, tehdy ihned z peněz závdavních panie Anně napřed věna jejieho puol třetieho sta kop gr.č. poručníci vydati mají; a dokudž neprodadie, paní Anna téhož zbožie, což tu týmž poručníkóm náleží, ve všem užívání má mieti a požívati v jich dielu —. Actum (in consilio Nov. Urb. Pr.] sabbato post Simonis et Jude ap. (Rukop. é. 2090 fol. 301.) Březiněves. 1. 1428, 22. září. Factum est edictum per prudentes ac circumspectos viros Marssonem dictum Kosteczka, Johannem appothecarium pro parte Galli pargameniste ex una, Johan- nem dietum Kabath et Herssonem villanum de Brzeziniewes, arbitros Bende et filiorum eius parte ex altera, super decem sexagenis grosso- rum pecunie capitalis et censu retento per Archiv Cesky XXVI. 113 prenominatum Bendam ipsi Gallo sic, quod arbitres predicti ambarum parcium inter ipsos hinc inde revolventes causam predictam ma- ture, satisfacere partibus cupientes, uno animo et indiviso taliter edicentes pronuncciaverunt ita videlicet, quod primum et ante omnia pre- fatus Benda aut filii ipsius pro censibus re- tentis, prout non solvendo retinuit, daret et persolveret prefato Gallo quatuor sexagenas grossorum in terminis infrascriptis, se invicem immediate sequentibus, videlicet in festo sancti Martini nune proxime venturo unam sexage- nam grossorum, in festo sancti Georgii unam sexagenam grossorum, in festo sancti Galli unam sexagenam et ultimam sex. gr. in festo sancti Georgii. Insuper est pronuncciatum, quod prefatus Benda debet ettenetur litteram super se ipsum et filios suos facere et laborare super decem sexagenis gr. capitalis pecunie in duabus septimanis a data presencium compu- tando sine omni procrastinacione hoc modo, ut prefato Gallo et ipsius heredibus ac Buccesso- ribus daret et censuaret unam sexagenam grossorum de predictis decem sex. capitalibus, videlicet mediam sexagenam in festo sancti Galli nunc proxime venturo et in festo sancti Georgii post secuturo mediam sex., et sic sin- gulis aliis annis continuando tam diu, quo- usque predictas decem sexagenas grossorum capitales ipsi Gallo aut heredibus et successo- ribus ipsius simul et semel non reponeret et assignaret cum uno censu pro termino currente. Quam pronuncciacionem ambe partes pro grato susceperunt, eandem illese et inviolabiter pro- mittentes observare. Acta sunt hec anno oc XXVIII.? feria III. ante festum s. Wenceslai. (Rukop. é. 992 fol. 112.) 2. 1430, 24. srpna. Johannes Czeczek de Pakomierzic pro parte Valentini iudicis de Brzeziniewes, censite sui, ex una, Marsso de Montibus et Johannes appotecarius pro parte Galli pargameniste de Nova Civitate ab altera, arbitres racione X s. gr. capitalis pecunie nec non et censuum desuper retentorum taliter 15
Březí — Březiněves. jest jeho pán jeho z gruntuov pro některé vejstupky vypověděl a když oheň zešel, tu že by se nalézti dal; ale aby týž Jíra jakou po- hrůžku učinil, toho pokázáno není, a tak podle práva na tento čas, aby on Jíra k jakému utrpnému právu dán býti jměl, právo neuka- zuje. Nebo z vejvodů jeho se nachází, kde jest ten celý den byl, a že v jiné krčmě, nežli v té vsi, kdež jest se zapálilo, s jinými byl. Ale že při tom ohni podle jiných tam přišedše jest nalezen, ježto tam býti jest ne- měl, k tomu i lože manželské, k čemuž se sám přiznal, přestoupil, i z těch příčin p. purg- mistr a páni jej v svou kázeň berou. Actum in consilio senatus Maioris Civ. Prag. feria quinta in die s. Georgii 1545. (Rukop. 6. 2129 fol. 68.) Březí. 1502, 29. října. Anna Rybova, vdova po- zuostalá po smrti Jílka zvonaře — s poručníky téhož Jílka — smlúvu učinila o věno, kdež jie nebožtíkem Jílkem bylo jest ukázáno, takže poručníci, když zbožie v Slušticích, v Břiezí a v Strašíně, což tu náleží týmž poručníkóm spravedlnosti nebožtíka Jílka, túž, kterúž on měl, prodali by, tehdy ihned z peněz závdavních panie Anně napřed věna jejieho puol třetieho sta kop gr.č. poručníci vydati mají; a dokudž neprodadie, paní Anna téhož zbožie, což tu týmž poručníkóm náleží, ve všem užívání má mieti a požívati v jich dielu —. Actum (in consilio Nov. Urb. Pr.] sabbato post Simonis et Jude ap. (Rukop. é. 2090 fol. 301.) Březiněves. 1. 1428, 22. září. Factum est edictum per prudentes ac circumspectos viros Marssonem dictum Kosteczka, Johannem appothecarium pro parte Galli pargameniste ex una, Johan- nem dietum Kabath et Herssonem villanum de Brzeziniewes, arbitros Bende et filiorum eius parte ex altera, super decem sexagenis grosso- rum pecunie capitalis et censu retento per Archiv Cesky XXVI. 113 prenominatum Bendam ipsi Gallo sic, quod arbitres predicti ambarum parcium inter ipsos hinc inde revolventes causam predictam ma- ture, satisfacere partibus cupientes, uno animo et indiviso taliter edicentes pronuncciaverunt ita videlicet, quod primum et ante omnia pre- fatus Benda aut filii ipsius pro censibus re- tentis, prout non solvendo retinuit, daret et persolveret prefato Gallo quatuor sexagenas grossorum in terminis infrascriptis, se invicem immediate sequentibus, videlicet in festo sancti Martini nune proxime venturo unam sexage- nam grossorum, in festo sancti Georgii unam sexagenam grossorum, in festo sancti Galli unam sexagenam et ultimam sex. gr. in festo sancti Georgii. Insuper est pronuncciatum, quod prefatus Benda debet ettenetur litteram super se ipsum et filios suos facere et laborare super decem sexagenis gr. capitalis pecunie in duabus septimanis a data presencium compu- tando sine omni procrastinacione hoc modo, ut prefato Gallo et ipsius heredibus ac Buccesso- ribus daret et censuaret unam sexagenam grossorum de predictis decem sex. capitalibus, videlicet mediam sexagenam in festo sancti Galli nunc proxime venturo et in festo sancti Georgii post secuturo mediam sex., et sic sin- gulis aliis annis continuando tam diu, quo- usque predictas decem sexagenas grossorum capitales ipsi Gallo aut heredibus et successo- ribus ipsius simul et semel non reponeret et assignaret cum uno censu pro termino currente. Quam pronuncciacionem ambe partes pro grato susceperunt, eandem illese et inviolabiter pro- mittentes observare. Acta sunt hec anno oc XXVIII.? feria III. ante festum s. Wenceslai. (Rukop. é. 992 fol. 112.) 2. 1430, 24. srpna. Johannes Czeczek de Pakomierzic pro parte Valentini iudicis de Brzeziniewes, censite sui, ex una, Marsso de Montibus et Johannes appotecarius pro parte Galli pargameniste de Nova Civitate ab altera, arbitres racione X s. gr. capitalis pecunie nec non et censuum desuper retentorum taliter 15
Strana 114
114 pronuncciaverunt, quatenus prefatus Valen- tinus pro omnibus censibus retentis daret II s. gr. Pro qua quidem pecunia solvenda sunt fideiussores Duchco et Heress, villani ibidem de Brzeziniewes. Act. ipso die s. Bartholomei a. etc. XXX. (Rukop. č. 2099 fol. 305.) 3. 1455, 31. března. Že když opatrný muž Václav Cvok, měštěnín Nov. M. Pr., měl jest list s majestátem od slavné paměti cie- saře Sigmunda na dvě stě k. gr. dluhu na Březiněvsi, o kterémžto listu kněz Jan od Duba, převor kláštera Matky B. konec mostu Pražského, vyznal jest v plné radě před pány, že uroz. p. Jošt z Roz[m]berka dal jest svú dobrú a plnú vuoli s týmž knězem Janem pře- vorem i se vším konventem kláštera Matky B. k vyplacení toho majestátu od Václava Cvoka slovutnému panoši Heřmanovi z Zhořce vedle té úmluvy, kteráž se jest stala mezi stranami syvrchupsanými. Act. feria II. post Palmarum a. ete. LV (Rukop. č. 2084 f. H. 40.) 4. 1459, 17. února. (Kšaft Jana z Bře- ziněvsi.) Ve jméno Božie amen. Já Jan z Bře- ziněvsi, spoluobyvatel Nového města Pražského, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že s dobrú pamětí, s plným rozumem toto mé činím poslednie poručenstvie ze všeho statku mého, movitého i nemovitého, aby o ten po mé smrti mezi přátely mými i všelikterakými jinými lidmi sváruov, súduov a zmatkuov se nedälo. Najprve oznamuji, že když sem byl prodal dvuor svuoj s dědinami tudiež v Bře- ziněvsi za padesáte kop grošuov a že se o roky trh rozšel, tehdy k žádosti a ku prosbě panie Něty Voštníkové a Jaroše, muže jejieho, prodal sem s pluhem, s branami, s husmi, s kurmi i s příslušenstvím toliko třidceti a za pět kop grošuov; a to proto sem jim patnátcte kop grošuov slevil, že mě měli chovati a živnost mi dávati až do mé smrti, a to mi slíbivše učiniti v tom trhu i litkup. pivše, toho mi nezdrželi, neb pobravše svrchek, dvuor prodali a mě ven vyvezli a na ulici u Praze u veliký E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: mráz položili; a nedali mi za ten dvuor i za nábytek žádného haléře. Proto pak že se nade mnú opatrný muž Jíra zelník, měštěnín No- vého města Pražského, přietel muoj, smiloval a k sobě mě v můú núzi přijal a potřebu dával i dává, témuž Jírovi poručil sem a mocně od- dal a tiemto listem mocně porúčiem i oddávám ty všecky penieze za ten dvuor i za nábytek i za to všecko bezprávie, kteréž mi se stalo, od panie Něty a od Jaroše svrchupsaných mocně dobývati, vzieti a zdvihnútí, a k tomu vešken statek muoj, movitý i nemovitý, kdež- bykoli mohl shledán a optán býti, i ten statek a nábytek, kterýž sú pobrali Něta a Jaroš svrchupsaní, a ty penieze, kteréž sem právem v Březiněvsi zastavil i stavné dal vedle práv jich, třidceti a puoltřetie kopy gr., a k tomu závdavek, kterýž jest vzala Voštníková, čtyři kopy grošuov za to mé právo a spravedlivé dědictvie, již psanému Jírovi, přieteli a hospo- dáři mému, mocně porúčiem ke jmění, k dr- žení a k dědickému vládařství beze všech od- por a překážek přátel mých i všelikterakých lidí; a rúcho ložnie Alžbětě, ženě mé, odka- zuji. Toho na svědectvie i na potvrzenie pe- četi opatrných mužuov Václava Myslíka rych- táře, Jana z domu Haléřova a Hynka z Lu- niekovic, konšeluov svrchujmenovaného Nového města Pražského, k mé snažné prosbě přivě- šeny sú k tomuto listu. Jenž jest psán a dán v sobotu před druhú nedělí u puostě, ježto slově Reminiscere, léta Božieho tisícieho čtyř- stého padesátého devátého. (Rukop. č. 2094 fol. B. 8.) 5. 1459, 26. února. Johannes de Brzez- niewsi postguam in lecto egritudinis decumbens legavit coram consulibus et notario [Nove Civ. Prag.], scilicet quia Jaross et Nieta Wosstni- konissa, coniux sua, cives Antique Civ. Prag., obligantur sibi in XXXII'/; s. gr. pro heredi- tate ibidem in Brzeziniewes erga ipsum emp- ta, et medietatem huius pecunie legavit Ge- orgio cauliste, amico suo, et alteram me- dietatem Elisabeth, uxori sue. Actum fer. II.
114 pronuncciaverunt, quatenus prefatus Valen- tinus pro omnibus censibus retentis daret II s. gr. Pro qua quidem pecunia solvenda sunt fideiussores Duchco et Heress, villani ibidem de Brzeziniewes. Act. ipso die s. Bartholomei a. etc. XXX. (Rukop. č. 2099 fol. 305.) 3. 1455, 31. března. Že když opatrný muž Václav Cvok, měštěnín Nov. M. Pr., měl jest list s majestátem od slavné paměti cie- saře Sigmunda na dvě stě k. gr. dluhu na Březiněvsi, o kterémžto listu kněz Jan od Duba, převor kláštera Matky B. konec mostu Pražského, vyznal jest v plné radě před pány, že uroz. p. Jošt z Roz[m]berka dal jest svú dobrú a plnú vuoli s týmž knězem Janem pře- vorem i se vším konventem kláštera Matky B. k vyplacení toho majestátu od Václava Cvoka slovutnému panoši Heřmanovi z Zhořce vedle té úmluvy, kteráž se jest stala mezi stranami syvrchupsanými. Act. feria II. post Palmarum a. ete. LV (Rukop. č. 2084 f. H. 40.) 4. 1459, 17. února. (Kšaft Jana z Bře- ziněvsi.) Ve jméno Božie amen. Já Jan z Bře- ziněvsi, spoluobyvatel Nového města Pražského, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že s dobrú pamětí, s plným rozumem toto mé činím poslednie poručenstvie ze všeho statku mého, movitého i nemovitého, aby o ten po mé smrti mezi přátely mými i všelikterakými jinými lidmi sváruov, súduov a zmatkuov se nedälo. Najprve oznamuji, že když sem byl prodal dvuor svuoj s dědinami tudiež v Bře- ziněvsi za padesáte kop grošuov a že se o roky trh rozšel, tehdy k žádosti a ku prosbě panie Něty Voštníkové a Jaroše, muže jejieho, prodal sem s pluhem, s branami, s husmi, s kurmi i s příslušenstvím toliko třidceti a za pět kop grošuov; a to proto sem jim patnátcte kop grošuov slevil, že mě měli chovati a živnost mi dávati až do mé smrti, a to mi slíbivše učiniti v tom trhu i litkup. pivše, toho mi nezdrželi, neb pobravše svrchek, dvuor prodali a mě ven vyvezli a na ulici u Praze u veliký E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: mráz položili; a nedali mi za ten dvuor i za nábytek žádného haléře. Proto pak že se nade mnú opatrný muž Jíra zelník, měštěnín No- vého města Pražského, přietel muoj, smiloval a k sobě mě v můú núzi přijal a potřebu dával i dává, témuž Jírovi poručil sem a mocně od- dal a tiemto listem mocně porúčiem i oddávám ty všecky penieze za ten dvuor i za nábytek i za to všecko bezprávie, kteréž mi se stalo, od panie Něty a od Jaroše svrchupsaných mocně dobývati, vzieti a zdvihnútí, a k tomu vešken statek muoj, movitý i nemovitý, kdež- bykoli mohl shledán a optán býti, i ten statek a nábytek, kterýž sú pobrali Něta a Jaroš svrchupsaní, a ty penieze, kteréž sem právem v Březiněvsi zastavil i stavné dal vedle práv jich, třidceti a puoltřetie kopy gr., a k tomu závdavek, kterýž jest vzala Voštníková, čtyři kopy grošuov za to mé právo a spravedlivé dědictvie, již psanému Jírovi, přieteli a hospo- dáři mému, mocně porúčiem ke jmění, k dr- žení a k dědickému vládařství beze všech od- por a překážek přátel mých i všelikterakých lidí; a rúcho ložnie Alžbětě, ženě mé, odka- zuji. Toho na svědectvie i na potvrzenie pe- četi opatrných mužuov Václava Myslíka rych- táře, Jana z domu Haléřova a Hynka z Lu- niekovic, konšeluov svrchujmenovaného Nového města Pražského, k mé snažné prosbě přivě- šeny sú k tomuto listu. Jenž jest psán a dán v sobotu před druhú nedělí u puostě, ježto slově Reminiscere, léta Božieho tisícieho čtyř- stého padesátého devátého. (Rukop. č. 2094 fol. B. 8.) 5. 1459, 26. února. Johannes de Brzez- niewsi postguam in lecto egritudinis decumbens legavit coram consulibus et notario [Nove Civ. Prag.], scilicet quia Jaross et Nieta Wosstni- konissa, coniux sua, cives Antique Civ. Prag., obligantur sibi in XXXII'/; s. gr. pro heredi- tate ibidem in Brzeziniewes erga ipsum emp- ta, et medietatem huius pecunie legavit Ge- orgio cauliste, amico suo, et alteram me- dietatem Elisabeth, uxori sue. Actum fer. II.
Strana 115
Březnice — Břežany. post Mathie ap. a. ete. LIX. (Rukop. č. 2085 fol. G. 18.) Březinka. 1517, 2. listopadu. Ve jméno božie amen. Já Mikuláš řečený Kanha, měštěnín Pražský, — cožkoli mám v Březince, v Újezdci a na Podblatí, to všecko po své smrti dávám — paní Kateřině, manželce své, s dětmi mými, na rovný mezi ně rozdiel. — Jenž jest dán léta oc XVII v pondělí po hodu Všech svatých. (Rukop. č. 2142 fol. A. 3.) Březnice. 1466, 6. března. Ve jméno božie amep. Já Mikuláš z Březnice obývající u opatrného muže Václava měštěnína St. M. Pr. u tváři, vyznávám — že — těch LX fi. ung., kteréž hotové u nadepsaného Václava hospodáře mám, a tfidceti fi. také ung. jichž jemu puojčil jsem, a k tomu XXXV k. gr., kteréž mi za duom v Březnici mají dány býti, to vše mocně paní Anně, dceři mé, s dietkami jejími — otdávám. Item jakož mám IIIA kopy gr. platu ročnieho na III lánech u Březnice, kdežto také manželka již psaného hospodáře diel svuoj jeden má, ten plat — otkazuji — Václavovi, hospodáři mému —. Actum feria V. post Translacionem s. Wenceslai. (Rukop. č. 2119 fol. O. 2%) Břežany. 1. 1427, 31. října. Dominus Johannes de Zwierzeticz et Johannes Kacamerda fassi sunt, manu coniuncta se teneri et debitorie obligari pretextu edificii in curia ville Brzezany et pro alis rebus in XII s. Anne, relicte Johannis Substuba. — Act. in vig Omnium sanctorum a. etc. XXVII. (Rukop. 6. 2099 fol. 205.) 2. 1441, 26. záií. My purgmistr a konšelé Starého města Pražského tiemto zápisem na vědomie dáváme všem lidem: Tak jakož jest pře a nesnáz byla mezi nábožnými pannú El- škú abbatyší i jinými pannami a jeptiškami 115 klášteru svatého Jiřie s hradu Pražského z jed- né, a poctivú paní Annú někdy manželkú Vaň- ka řečeného Pivo ze Zhoře z strany druhé, o tvrz řečenú Břežany i o jiné věci, kterúžto tvrz táž paní Anna s manželem svým od obce našie až dosavad drželi jsú, i slovutní a opa- trní mužie Bohuslav z Košině, Racek Žák z Koješic, Jan Trefan z Těšína a Jan Ratajský, ubrmané a přátelští smlúvce mocní od stran svrchupsaných s povolením náším obapolné a jednostajně vydaní a vyvolení, a pode stem kop gr. a pod tú pří ztracénie zaručení takovéto jsú vyřčenie a vypověděnie konečné mezi nimi učinili: Najprv a přede vším vypoviedajíce, aby svrchupsaná panna Elška abatyše s jinými pan- nami svými daly panie Anně nadepsané třidceti k. gr. — Dále jsú vypověděli, aby — paní Anna také zaručila s rukojměmi pod ležením, aby — panně abatyši s jinými pannami téhož kláštera sv. Jiřie té jisté tvrze Břežan i s ryb- níky ve dvů neděli po sv. Jiří — postüpila. — Než dědin a lesuov mají hned panny mocny býti. Také týmiž úbrmany jest vypověděno, aby — paní Anna na postupování dala pannám nadepsaným dvadceti k. kaprového plodu roč- nieho, kterýž v těch rybníciech nalezen bude. Pakli ho tu nebude, ale aby jeho jinde do- byla a vždy jim jej dala. Item vypověděli jsú, aby — paní Anna osela třidceti strichuov žita a dvadceti str. pše- nice, a což jest již osiela na to, to jí má vě- řeno býti. Ale což jest nedosiela těch padesáti strichuov, to má obilé vydati úředníku panen- skému, a on to má kázati osieti. A paní Anna má kázati zvorati a zvláčiti, jakož slušie. Item vyrčeno jest, aby paní Anna rúbala sobě les ka palivu, dokudž na tvrzi bude, kdež jí úřed- ník panenský ukáže. Potom týmiž ubrmany vyrčeno jest, aby čeleď panen nadepsaných až do stúpenie tvrze bydlela v té jistbě ve dvoře, a k tomu aby měli dva chlévy, jeden koniem a druhý kravám. Než jiné chlévy paní Anna má mieti svému dobytku. Item vyrčeno 15*
Březnice — Břežany. post Mathie ap. a. ete. LIX. (Rukop. č. 2085 fol. G. 18.) Březinka. 1517, 2. listopadu. Ve jméno božie amen. Já Mikuláš řečený Kanha, měštěnín Pražský, — cožkoli mám v Březince, v Újezdci a na Podblatí, to všecko po své smrti dávám — paní Kateřině, manželce své, s dětmi mými, na rovný mezi ně rozdiel. — Jenž jest dán léta oc XVII v pondělí po hodu Všech svatých. (Rukop. č. 2142 fol. A. 3.) Březnice. 1466, 6. března. Ve jméno božie amep. Já Mikuláš z Březnice obývající u opatrného muže Václava měštěnína St. M. Pr. u tváři, vyznávám — že — těch LX fi. ung., kteréž hotové u nadepsaného Václava hospodáře mám, a tfidceti fi. také ung. jichž jemu puojčil jsem, a k tomu XXXV k. gr., kteréž mi za duom v Březnici mají dány býti, to vše mocně paní Anně, dceři mé, s dietkami jejími — otdávám. Item jakož mám IIIA kopy gr. platu ročnieho na III lánech u Březnice, kdežto také manželka již psaného hospodáře diel svuoj jeden má, ten plat — otkazuji — Václavovi, hospodáři mému —. Actum feria V. post Translacionem s. Wenceslai. (Rukop. č. 2119 fol. O. 2%) Břežany. 1. 1427, 31. října. Dominus Johannes de Zwierzeticz et Johannes Kacamerda fassi sunt, manu coniuncta se teneri et debitorie obligari pretextu edificii in curia ville Brzezany et pro alis rebus in XII s. Anne, relicte Johannis Substuba. — Act. in vig Omnium sanctorum a. etc. XXVII. (Rukop. 6. 2099 fol. 205.) 2. 1441, 26. záií. My purgmistr a konšelé Starého města Pražského tiemto zápisem na vědomie dáváme všem lidem: Tak jakož jest pře a nesnáz byla mezi nábožnými pannú El- škú abbatyší i jinými pannami a jeptiškami 115 klášteru svatého Jiřie s hradu Pražského z jed- né, a poctivú paní Annú někdy manželkú Vaň- ka řečeného Pivo ze Zhoře z strany druhé, o tvrz řečenú Břežany i o jiné věci, kterúžto tvrz táž paní Anna s manželem svým od obce našie až dosavad drželi jsú, i slovutní a opa- trní mužie Bohuslav z Košině, Racek Žák z Koješic, Jan Trefan z Těšína a Jan Ratajský, ubrmané a přátelští smlúvce mocní od stran svrchupsaných s povolením náším obapolné a jednostajně vydaní a vyvolení, a pode stem kop gr. a pod tú pří ztracénie zaručení takovéto jsú vyřčenie a vypověděnie konečné mezi nimi učinili: Najprv a přede vším vypoviedajíce, aby svrchupsaná panna Elška abatyše s jinými pan- nami svými daly panie Anně nadepsané třidceti k. gr. — Dále jsú vypověděli, aby — paní Anna také zaručila s rukojměmi pod ležením, aby — panně abatyši s jinými pannami téhož kláštera sv. Jiřie té jisté tvrze Břežan i s ryb- níky ve dvů neděli po sv. Jiří — postüpila. — Než dědin a lesuov mají hned panny mocny býti. Také týmiž úbrmany jest vypověděno, aby — paní Anna na postupování dala pannám nadepsaným dvadceti k. kaprového plodu roč- nieho, kterýž v těch rybníciech nalezen bude. Pakli ho tu nebude, ale aby jeho jinde do- byla a vždy jim jej dala. Item vypověděli jsú, aby — paní Anna osela třidceti strichuov žita a dvadceti str. pše- nice, a což jest již osiela na to, to jí má vě- řeno býti. Ale což jest nedosiela těch padesáti strichuov, to má obilé vydati úředníku panen- skému, a on to má kázati osieti. A paní Anna má kázati zvorati a zvláčiti, jakož slušie. Item vyrčeno jest, aby paní Anna rúbala sobě les ka palivu, dokudž na tvrzi bude, kdež jí úřed- ník panenský ukáže. Potom týmiž ubrmany vyrčeno jest, aby čeleď panen nadepsaných až do stúpenie tvrze bydlela v té jistbě ve dvoře, a k tomu aby měli dva chlévy, jeden koniem a druhý kravám. Než jiné chlévy paní Anna má mieti svému dobytku. Item vyrčeno 15*
Strana 116
116 jest dále a vypovédéno, aby — paní Anna trá- vila tu píci, kteráž tu jest, svým dobytkem hospodyňsky, odtavad jí nic neprodávajíc až do stúpenie. — A panny mají také tu mieti pět krav a čtyři koně, a ty krávy i ty koně všechny chovati mají tu vší pící a plevami kromě úhrabkuov; a což té všie píce nebude ztráveno do postúpenie, to má tu zuostaveno býti, krom dvú stohú na lukách. Ta bude moci paní Anna dáti neb prodati, komuž bude chtieti. — Actum feria Ill. ante Wenceslai — anno domini oc XLI. (Rukopis 6. 2099 f. 499.) 3. 1445, 10. června. Božie pomoci žádaje já Marek z Břežan, spoluobyvatel Nov. N. Pr, — Margretě dceři mé, vdově po nebožci Pe- trovi Žateckém súkenníku osiřalé, odkazuji — třimezcietma kop gr. za mé dědictvie, kteréž sem prodal v Břežanech, aby ten člověk, ktož jest to dědictvie u mne kúpil, již psané Mar- garetě — zaplatil ty peníze —. A k tomu jí odkazuji dvadceti kop gr. nápadu po dcerách Vaňka, syna mého tudiež v Březanech —. A když ona těch peněz dobude, aby — uči- nila pomoc skutečnů k — sv. Martinu tudiež v Břežanech, kdež mého otce tělo leží, na dielo těch kosteluov —. Jenz psán a dán ve čtvrtek před hodem sv. Víta, léta sc XLV% (Rukopis č. 2096 fol. K*.) 4. 1451, 16. srpna. Ve jméno pána našeho Ježiše Krista amen. Já Václav z Kačic vy- znávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie neb čtúce slyšeti budú, že z dopuštěnie božícho chtě na onen svět jíti, poručenstvie své poslednie vuole ze všeho statku mého mo- vitého i nemovitého, jímž mě pán Buoh z své štědré milosti naděliti ráčil, tiemto listem či- ním, řezuji a zjednávám, aby o ten jistý statek muoj mezi přátely mými i všelikterakými jinými lidmi sváruov, nesnázi ani süduov se nedálo po mé smrti. Toho poručenstvie mého činím a ustavuji mocné poručníky slovutného Sig- munda z Kačice bratra mého, a Beneše Cuk- manského, přátely mé zvláště milé, jimž doufám nad jiné lidi, že oni toto mé poručenstvie zřédie E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a zpósobie vedle rozkázánie mého dolepsa- ného. A v tom poručenstvie odkazuji, porú- čiem a mocně oddávám: najprve Janovi, synu mému milému, odkazuji deset kop gr. platu, kterýž mám v Přebozech, a v Břežanech tři kopy gr. na Janovi, v Kojetic (?) XXX gr. Dále v Brodcích na Hrádkovi mám jednu kopu gr., na Brožkovi v Semčicích jednu kopu a VI gr. Dluhy všecky, v nichž sú mi lidé vezpod psaní dlužní: Najprve Zachař sladovník dlužen mi VII k. V gr., Ondřej Obudlý II k. gr., Hájek sladovník IIII k. minus XX gr., Jan Sladovec IIII k. minus XX gr., Kateřina Tulařka III!/, k. gr. minus IIII gr., Petr Kostečka II k. minus X gr. Ty dluhy také odkazuji Jankovi synu mému. Pakliby Janek, nadepsaný syn muoj, umřel let rozumných nemaje, tehdy ty všecky platy i dluhy, v nichž jsú mi lidé povinni, aby to všecko spadlo na Zikmunda, bratra mého, věře jemu, že on za můú duši bude činiti al- mužny a skutky milosrdné. Oznamuji také, že Anna, manželka má milá, má v Sluhách tři kopy gr. platu. A prosím Zigmunda bratra svého, aby jie pomocen a raden byl, v čem by jeho potřebovala. Také všecko rúcho ložnie odkazuji jie po mé smrti. Toho na svědectvie i na potvrzenie pečeti opatrných mužuov Au- gustina od husi, rychtáře, Václava Bradáče a Jana Poláčka, konšeluov svrchupsaného Nov. M. Pr., k mé prosbě přivěšeny jsú k tomuto listu. Jenz psán a dán v pondělí po Matce božie na nebe vzetie anno эс 11°. (Rukop. č. 2096 fol. ©. 7.) вые. 1422, 28. února. Magister civium iuratigue consules Civitatis Pragensis ad instantes preces famosi Mysliborii de Brzicz, guondam burggra- vii in Konopiscz, infrascriptos providos viros Jo- hannem Kbelský pannicidam et Marssonem bra- seatorem, consules coniuratos, ad audiendum testimonium per eundem Mysliborium super materia contractus infrascripta faciendum de- putaverunt; coram quibus idem Mysliborius
116 jest dále a vypovédéno, aby — paní Anna trá- vila tu píci, kteráž tu jest, svým dobytkem hospodyňsky, odtavad jí nic neprodávajíc až do stúpenie. — A panny mají také tu mieti pět krav a čtyři koně, a ty krávy i ty koně všechny chovati mají tu vší pící a plevami kromě úhrabkuov; a což té všie píce nebude ztráveno do postúpenie, to má tu zuostaveno býti, krom dvú stohú na lukách. Ta bude moci paní Anna dáti neb prodati, komuž bude chtieti. — Actum feria Ill. ante Wenceslai — anno domini oc XLI. (Rukopis 6. 2099 f. 499.) 3. 1445, 10. června. Božie pomoci žádaje já Marek z Břežan, spoluobyvatel Nov. N. Pr, — Margretě dceři mé, vdově po nebožci Pe- trovi Žateckém súkenníku osiřalé, odkazuji — třimezcietma kop gr. za mé dědictvie, kteréž sem prodal v Břežanech, aby ten člověk, ktož jest to dědictvie u mne kúpil, již psané Mar- garetě — zaplatil ty peníze —. A k tomu jí odkazuji dvadceti kop gr. nápadu po dcerách Vaňka, syna mého tudiež v Březanech —. A když ona těch peněz dobude, aby — uči- nila pomoc skutečnů k — sv. Martinu tudiež v Břežanech, kdež mého otce tělo leží, na dielo těch kosteluov —. Jenz psán a dán ve čtvrtek před hodem sv. Víta, léta sc XLV% (Rukopis č. 2096 fol. K*.) 4. 1451, 16. srpna. Ve jméno pána našeho Ježiše Krista amen. Já Václav z Kačic vy- znávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie neb čtúce slyšeti budú, že z dopuštěnie božícho chtě na onen svět jíti, poručenstvie své poslednie vuole ze všeho statku mého mo- vitého i nemovitého, jímž mě pán Buoh z své štědré milosti naděliti ráčil, tiemto listem či- ním, řezuji a zjednávám, aby o ten jistý statek muoj mezi přátely mými i všelikterakými jinými lidmi sváruov, nesnázi ani süduov se nedálo po mé smrti. Toho poručenstvie mého činím a ustavuji mocné poručníky slovutného Sig- munda z Kačice bratra mého, a Beneše Cuk- manského, přátely mé zvláště milé, jimž doufám nad jiné lidi, že oni toto mé poručenstvie zřédie E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a zpósobie vedle rozkázánie mého dolepsa- ného. A v tom poručenstvie odkazuji, porú- čiem a mocně oddávám: najprve Janovi, synu mému milému, odkazuji deset kop gr. platu, kterýž mám v Přebozech, a v Břežanech tři kopy gr. na Janovi, v Kojetic (?) XXX gr. Dále v Brodcích na Hrádkovi mám jednu kopu gr., na Brožkovi v Semčicích jednu kopu a VI gr. Dluhy všecky, v nichž sú mi lidé vezpod psaní dlužní: Najprve Zachař sladovník dlužen mi VII k. V gr., Ondřej Obudlý II k. gr., Hájek sladovník IIII k. minus XX gr., Jan Sladovec IIII k. minus XX gr., Kateřina Tulařka III!/, k. gr. minus IIII gr., Petr Kostečka II k. minus X gr. Ty dluhy také odkazuji Jankovi synu mému. Pakliby Janek, nadepsaný syn muoj, umřel let rozumných nemaje, tehdy ty všecky platy i dluhy, v nichž jsú mi lidé povinni, aby to všecko spadlo na Zikmunda, bratra mého, věře jemu, že on za můú duši bude činiti al- mužny a skutky milosrdné. Oznamuji také, že Anna, manželka má milá, má v Sluhách tři kopy gr. platu. A prosím Zigmunda bratra svého, aby jie pomocen a raden byl, v čem by jeho potřebovala. Také všecko rúcho ložnie odkazuji jie po mé smrti. Toho na svědectvie i na potvrzenie pečeti opatrných mužuov Au- gustina od husi, rychtáře, Václava Bradáče a Jana Poláčka, konšeluov svrchupsaného Nov. M. Pr., k mé prosbě přivěšeny jsú k tomuto listu. Jenz psán a dán v pondělí po Matce božie na nebe vzetie anno эс 11°. (Rukop. č. 2096 fol. ©. 7.) вые. 1422, 28. února. Magister civium iuratigue consules Civitatis Pragensis ad instantes preces famosi Mysliborii de Brzicz, guondam burggra- vii in Konopiscz, infrascriptos providos viros Jo- hannem Kbelský pannicidam et Marssonem bra- seatorem, consules coniuratos, ad audiendum testimonium per eundem Mysliborium super materia contractus infrascripta faciendum de- putaverunt; coram quibus idem Mysliborius
Strana 117
Bříč— Budčeves. fassus est, guod ipse una cum Zyzowczone de Zyzow — strenuo Petro de Sstiepanow X s. gr. census annui et perpetui in villis infrascriptis Teplissowicz et Mrchojed veri et iusti (!) emcio- nis titulo vendiderunt, quodque ipsi vendentes ambo in solidum promiserunt censum huius- modi in memoratis villis in tabulis terre regni Bohemie imponi et iuris ordine terrestri dis- brigare. Act. sabbato ante Invocavit a. etc. XXII. (Rukop. č. 2099 f. 121.) Bříza. 1. 1428, 22. května. František z Břieze a Martin Tulák také z Břieze stojiece osobně v radě Velikého M. Pr. — vyznali sú, že o tom ječ- meni, kterýž jesti paní Ofka Reinhartova ssula u Vaňka vozotaje, měštěnína svrchupsaného města Pr., jest jim takovéto svědomo, že byli sú posláni od též paní Ofky k Václavovi svrchu- psanému, aby ten jistý ječmen, jehož jest bylo XIIII strychuov a vértel, za tři kopy gr. Tu jest řekl Václav, že chce sám sobě ten ječmen zdělati a paní Ofce ty tři kopy dáti. — Act. in vig. Pentecost. a. ete. XXVIII. (Rukop. é. 2099 f. 215.) 2. 1500, 15. inora. Aegidius canulator, tunc temporis consul, personaliter in consilio [Nov. Urb. Prag.] constitutus assignavit — Anne, conthorali sue, I[!/,U s. gr. prag. iure dotalicii in bonis suis, videlicet in villa Slus- sticz, Brziezii, Strassin et eorum pertinenciis —. Actum sabbato post Valentini a. 1500. Anna prefata prescripcionem prefatam di- misit et cancellari iussit iuxta concordiam de- super factam. Actum sabbato ante Omnium san- ctorum (29. fíjna | a. 1502. (Rukop. é. 2090 f. 1711.) Bučina. 1. 1436, 25. května. Marsso de Klobuk fas- sus est, se debitorie obligari in novem s. gr. Jo- hanni de Krajnicz, fratri Pusskarzikonis, pro cu- ria in Buczina ab eodem pro LXIX s. gr. empta, promittendo sibi dictas novem s. gr. finales dare et persolvere. — Actum in consilio feria VI* 117 ante Penthecostes. (Rukop. č. 87 f. 88 — 6. 2099 f. 492.) 2. 1481, 30. května. Ve jméno bożie amen. Já Anna Štrábochová, měštka Star. M. Pr., vy- znávám — že ustanovuji opatrné lidi Šimona manžela a Jakuba syna mého, oba spolu jedno- stajně, pravé a mocné poručníky všeho zbožie a statku mého — jimžto všecko to zbožie mé a jmenovitě dva domy, jeden proti rathúzu, v němž bydlím, a druhý u kláštera sv. Anny, vinice mé čtyry, jednu na Letni, druhú Lancmanka řečenůú, třetí v Ráji a čtvrtú na Srpových horách, pole, lüky — platy také mé, v Bučině X kop gr. platu, v Hostomicich na Lochovskem III k. gr., ve Mníšku, na Lhotě XVI k. gr., na Janovi Uchovi v Libři IIII k. gr., na Jindrovi Jelenkovi v Šest- licích II k. gr. a čtvero kur, na Sigmundovi v Slivně VI k. gr., na Sigmundovi v Měcho- lupech X k. gr., na Oldřichovi Krčínovi X k. gr., v Dolini dědičného X'/; k. gr., na Skuh- rovském III k. gr., a v Brněnkách od panen z hradu v LXI kopách zastavených IIII k. gr. — otdávám — k rovnému mezi ně roz- dielu — tak však, aby Šimon, manžel muoj, měl napřed přede vším rozdielem XVI k. gr. platu ve Lhotce a v Modřanech tři lúky, a Kubík syn muoj, také s dětmi svými, ač které mieti bude, duom muoj proti rathizu — aby mól napřed, a potom vším zbožím a statkem mým — sě rozdělte —. Actum feria IIII* in vigilia (Ascensionis domini — . (Rukop. &. 2119 f. T 15.) Budceves. 1. 1434, 5. éce. Johannes de Kozinecz et Hanussius de Mutienicz deposuerunt, qualiter Auna, relicta Divissii de Cholynicz, coram ipsis in lecto egritudinis decumbens recognovit, quod habet litteram a predicto marito suo super tre- centas s. gr. dotalicii in — Budczewes proscrip- tum, quam Wenceslao, Baba dicto, ad fidas manus — dedit servandam, petens, si ipsam decedere ab hac luce contingeret, ut Jarkoni et Bohuslao, natis suis, presentaretur —. Domini vero, ma- gister civium et consules Maioris Civ. Pr. —
Bříč— Budčeves. fassus est, guod ipse una cum Zyzowczone de Zyzow — strenuo Petro de Sstiepanow X s. gr. census annui et perpetui in villis infrascriptis Teplissowicz et Mrchojed veri et iusti (!) emcio- nis titulo vendiderunt, quodque ipsi vendentes ambo in solidum promiserunt censum huius- modi in memoratis villis in tabulis terre regni Bohemie imponi et iuris ordine terrestri dis- brigare. Act. sabbato ante Invocavit a. etc. XXII. (Rukop. č. 2099 f. 121.) Bříza. 1. 1428, 22. května. František z Břieze a Martin Tulák také z Břieze stojiece osobně v radě Velikého M. Pr. — vyznali sú, že o tom ječ- meni, kterýž jesti paní Ofka Reinhartova ssula u Vaňka vozotaje, měštěnína svrchupsaného města Pr., jest jim takovéto svědomo, že byli sú posláni od též paní Ofky k Václavovi svrchu- psanému, aby ten jistý ječmen, jehož jest bylo XIIII strychuov a vértel, za tři kopy gr. Tu jest řekl Václav, že chce sám sobě ten ječmen zdělati a paní Ofce ty tři kopy dáti. — Act. in vig. Pentecost. a. ete. XXVIII. (Rukop. é. 2099 f. 215.) 2. 1500, 15. inora. Aegidius canulator, tunc temporis consul, personaliter in consilio [Nov. Urb. Prag.] constitutus assignavit — Anne, conthorali sue, I[!/,U s. gr. prag. iure dotalicii in bonis suis, videlicet in villa Slus- sticz, Brziezii, Strassin et eorum pertinenciis —. Actum sabbato post Valentini a. 1500. Anna prefata prescripcionem prefatam di- misit et cancellari iussit iuxta concordiam de- super factam. Actum sabbato ante Omnium san- ctorum (29. fíjna | a. 1502. (Rukop. é. 2090 f. 1711.) Bučina. 1. 1436, 25. května. Marsso de Klobuk fas- sus est, se debitorie obligari in novem s. gr. Jo- hanni de Krajnicz, fratri Pusskarzikonis, pro cu- ria in Buczina ab eodem pro LXIX s. gr. empta, promittendo sibi dictas novem s. gr. finales dare et persolvere. — Actum in consilio feria VI* 117 ante Penthecostes. (Rukop. č. 87 f. 88 — 6. 2099 f. 492.) 2. 1481, 30. května. Ve jméno bożie amen. Já Anna Štrábochová, měštka Star. M. Pr., vy- znávám — že ustanovuji opatrné lidi Šimona manžela a Jakuba syna mého, oba spolu jedno- stajně, pravé a mocné poručníky všeho zbožie a statku mého — jimžto všecko to zbožie mé a jmenovitě dva domy, jeden proti rathúzu, v němž bydlím, a druhý u kláštera sv. Anny, vinice mé čtyry, jednu na Letni, druhú Lancmanka řečenůú, třetí v Ráji a čtvrtú na Srpových horách, pole, lüky — platy také mé, v Bučině X kop gr. platu, v Hostomicich na Lochovskem III k. gr., ve Mníšku, na Lhotě XVI k. gr., na Janovi Uchovi v Libři IIII k. gr., na Jindrovi Jelenkovi v Šest- licích II k. gr. a čtvero kur, na Sigmundovi v Slivně VI k. gr., na Sigmundovi v Měcho- lupech X k. gr., na Oldřichovi Krčínovi X k. gr., v Dolini dědičného X'/; k. gr., na Skuh- rovském III k. gr., a v Brněnkách od panen z hradu v LXI kopách zastavených IIII k. gr. — otdávám — k rovnému mezi ně roz- dielu — tak však, aby Šimon, manžel muoj, měl napřed přede vším rozdielem XVI k. gr. platu ve Lhotce a v Modřanech tři lúky, a Kubík syn muoj, také s dětmi svými, ač které mieti bude, duom muoj proti rathizu — aby mól napřed, a potom vším zbožím a statkem mým — sě rozdělte —. Actum feria IIII* in vigilia (Ascensionis domini — . (Rukop. &. 2119 f. T 15.) Budceves. 1. 1434, 5. éce. Johannes de Kozinecz et Hanussius de Mutienicz deposuerunt, qualiter Auna, relicta Divissii de Cholynicz, coram ipsis in lecto egritudinis decumbens recognovit, quod habet litteram a predicto marito suo super tre- centas s. gr. dotalicii in — Budczewes proscrip- tum, quam Wenceslao, Baba dicto, ad fidas manus — dedit servandam, petens, si ipsam decedere ab hac luce contingeret, ut Jarkoni et Bohuslao, natis suis, presentaretur —. Domini vero, ma- gister civium et consules Maioris Civ. Pr. —
Strana 118
118 mandaverunt predicto Wenceslao Baba, ut ean- dem litteram reponeret et prefato Bohuslao nato ipsius — presentaret, prout ad statim dominorum ex iussu consulum hoc fecit. Actum pleno in consilio feria II* post Procopii etc. (Rukop. é. 87 f. 14. — rukop. à. 2099 f. 380.) 2. 1436, 9. ledna. Wania de Buczewes in consilio Mai. Civ. Prag. resignavit omne ius suum ad CC s. gr. sibi per Annam Chol- nikowa, matrem suam, de dotalicio ipsius da- tas, Sdenconi de Postupicz Kostka dicto, ma- rito suo. Act. fer. IL. post Epiph. a. XXXVI. (Rukop. à. 2099 f. 415.) Budeč. 1407, 31. srpna. D. Johannes, conventor fructuum ecclesie in Budecz, emit domum in Nova Civ. Prag. Act. fer. IIII ante Egidii a. ete. VII. (2076 f. 164.) Budéjovice Ceské. 1. 1417, 22. dubna. Hanuss dictus Drei- got serator fassus est, se teneri XXX'/, s. gr. prag. Petro Hofflich, civi in Budweis, et Ber- nardo, servitori suo. Act. fer. V. ante Ostens. reliq. a. etc. XVII. (Rukop. é. 2099 f. 99.) 2. 1417, 26. dubna. Petrus Gevetterlini fassus est, se teneri XXXI s. gr. prag. Petro Hofflich — et Bernardo, servitori suo. Act. fer. II. post Ostens. relig. a. etc. XVII. (Tamteż.) 3. 1417, 3. zárí. Michael de Nyssa hospes ad asinos [v Star. M. Pr.] fatetur, se teneri XXXV s. gr. prag. Petro Hoffleich, civi in Bu- dweis, et Bernhardo, servitori suo. Act. fer. VI. post s. Egidii a. etc. XVII. (Rukop. 6. 992 f. 2.) 4. 1417. Georgius Nikameunil, aurifaber de Montibus Cuthnis, fatetur, se teneri X'/, s. gr. Petro Hofflich de Budweis et Bernardo s. s. (Sine die.) (Tamtéz.) 5. 1434, 1. července. Barthossius panni- tonsor fassus est, se debitorie obligari in vi- ginti s. gr. Cristoforo, mercatori de Budiejo- wicz. Actum feria V. post Petri et Pauli a. XXXIIII. (Rukop. č. 87. f. 13.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 6. 1436, 16. ledna. Stará rada [St. M. Pr.], kteráž jest před nynější seděla, otázána jsúci pány nynějšími, co by jí bylo svědomo o té při, kteráž jest mezi Bartošem postřihačem, Kate- finá manZelkü Licenciatovi, a Krystoforem z Českých Budějovic o některaké penieze dvad- ceti kop, jakož sě jest Bartoš svrchupsaný s Erasimem od klíčóv zapsal témuž Kryštofo- rovi, z nichž jest dvanácte kop svrchupsaná Kateřina vzala, vyznali jsú takověto: Když některé osoby v Budějovicích byli jsú dluzni svrchupsanym Bartošovi a Kateřině jistů sumu peněz, tehda listy městskými několikrát ob- sielali jsú je ze spolku, aby jim spravedlivě k těm dlužníkuom v Budějovicích učinili, neb i svrchupsaná Kateřina osobně tam několikrát o to chodila. A tak sě jím tam spravedlivé nemohlo po častém obsielání státi. Potom Licen- ciatová penieze ty u Bartoše jest stavila: a když sú byly ty penězi staveny neprávě, tehda Šváb od Kryštofora byl jesti přijel a stál kté při. A tak slyševše jich pře i uznamenajíce, ano sě našim o jich dluhy spravedlivé v Bu- dějovicích pravé státi nemóž, i nalezli sú, aby Kateřině těch XII k. jí stavených bylo dáno. A tak jsú jí z rady ty penieze propustili. A on Šváb neb Krištofor aby u nich těch peněz do- bývali a postíhali na těch osobách, jakož oni vědie, kteréž našim u nich jsú dlužni. Act. fer. II. ante Anthonii a. etc. XXXVI. (Rukop. č. 87 f. 99.) 7. 1437, 22. června. Martinus de Sedlczan, nunc moram trahens in Budiejowicz, fassus est, se in octo s. gr. minus XV gr. Lewe, mercatori de Tachowia, debitorie obligari —. Act. sabbato ante Joh. B. a. etc. XXXVII. (Tamtéz f. 445.) 8. 1441, 4. března. Když sě jest byla stala pře a ruoznice mezi Bernartem Falknaurem z jedné a Ondraćkem řečeným Puklice, mě- štěnínem z Budějovic Českých z strany druhé, o některaků záponu, kterúžto Ondráček již jmenovaný měl od Bernarta teprv jmenova- ného ve čtyřech a ve třidcěti kopách gr. dluhu zastavenú, k kteréžto také jiní dlužníci
118 mandaverunt predicto Wenceslao Baba, ut ean- dem litteram reponeret et prefato Bohuslao nato ipsius — presentaret, prout ad statim dominorum ex iussu consulum hoc fecit. Actum pleno in consilio feria II* post Procopii etc. (Rukop. é. 87 f. 14. — rukop. à. 2099 f. 380.) 2. 1436, 9. ledna. Wania de Buczewes in consilio Mai. Civ. Prag. resignavit omne ius suum ad CC s. gr. sibi per Annam Chol- nikowa, matrem suam, de dotalicio ipsius da- tas, Sdenconi de Postupicz Kostka dicto, ma- rito suo. Act. fer. IL. post Epiph. a. XXXVI. (Rukop. à. 2099 f. 415.) Budeč. 1407, 31. srpna. D. Johannes, conventor fructuum ecclesie in Budecz, emit domum in Nova Civ. Prag. Act. fer. IIII ante Egidii a. ete. VII. (2076 f. 164.) Budéjovice Ceské. 1. 1417, 22. dubna. Hanuss dictus Drei- got serator fassus est, se teneri XXX'/, s. gr. prag. Petro Hofflich, civi in Budweis, et Ber- nardo, servitori suo. Act. fer. V. ante Ostens. reliq. a. etc. XVII. (Rukop. é. 2099 f. 99.) 2. 1417, 26. dubna. Petrus Gevetterlini fassus est, se teneri XXXI s. gr. prag. Petro Hofflich — et Bernardo, servitori suo. Act. fer. II. post Ostens. relig. a. etc. XVII. (Tamteż.) 3. 1417, 3. zárí. Michael de Nyssa hospes ad asinos [v Star. M. Pr.] fatetur, se teneri XXXV s. gr. prag. Petro Hoffleich, civi in Bu- dweis, et Bernhardo, servitori suo. Act. fer. VI. post s. Egidii a. etc. XVII. (Rukop. 6. 992 f. 2.) 4. 1417. Georgius Nikameunil, aurifaber de Montibus Cuthnis, fatetur, se teneri X'/, s. gr. Petro Hofflich de Budweis et Bernardo s. s. (Sine die.) (Tamtéz.) 5. 1434, 1. července. Barthossius panni- tonsor fassus est, se debitorie obligari in vi- ginti s. gr. Cristoforo, mercatori de Budiejo- wicz. Actum feria V. post Petri et Pauli a. XXXIIII. (Rukop. č. 87. f. 13.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 6. 1436, 16. ledna. Stará rada [St. M. Pr.], kteráž jest před nynější seděla, otázána jsúci pány nynějšími, co by jí bylo svědomo o té při, kteráž jest mezi Bartošem postřihačem, Kate- finá manZelkü Licenciatovi, a Krystoforem z Českých Budějovic o některaké penieze dvad- ceti kop, jakož sě jest Bartoš svrchupsaný s Erasimem od klíčóv zapsal témuž Kryštofo- rovi, z nichž jest dvanácte kop svrchupsaná Kateřina vzala, vyznali jsú takověto: Když některé osoby v Budějovicích byli jsú dluzni svrchupsanym Bartošovi a Kateřině jistů sumu peněz, tehda listy městskými několikrát ob- sielali jsú je ze spolku, aby jim spravedlivě k těm dlužníkuom v Budějovicích učinili, neb i svrchupsaná Kateřina osobně tam několikrát o to chodila. A tak sě jím tam spravedlivé nemohlo po častém obsielání státi. Potom Licen- ciatová penieze ty u Bartoše jest stavila: a když sú byly ty penězi staveny neprávě, tehda Šváb od Kryštofora byl jesti přijel a stál kté při. A tak slyševše jich pře i uznamenajíce, ano sě našim o jich dluhy spravedlivé v Bu- dějovicích pravé státi nemóž, i nalezli sú, aby Kateřině těch XII k. jí stavených bylo dáno. A tak jsú jí z rady ty penieze propustili. A on Šváb neb Krištofor aby u nich těch peněz do- bývali a postíhali na těch osobách, jakož oni vědie, kteréž našim u nich jsú dlužni. Act. fer. II. ante Anthonii a. etc. XXXVI. (Rukop. č. 87 f. 99.) 7. 1437, 22. června. Martinus de Sedlczan, nunc moram trahens in Budiejowicz, fassus est, se in octo s. gr. minus XV gr. Lewe, mercatori de Tachowia, debitorie obligari —. Act. sabbato ante Joh. B. a. etc. XXXVII. (Tamtéz f. 445.) 8. 1441, 4. března. Když sě jest byla stala pře a ruoznice mezi Bernartem Falknaurem z jedné a Ondraćkem řečeným Puklice, mě- štěnínem z Budějovic Českých z strany druhé, o některaků záponu, kterúžto Ondráček již jmenovaný měl od Bernarta teprv jmenova- ného ve čtyřech a ve třidcěti kopách gr. dluhu zastavenú, k kteréžto také jiní dlužníci
Strana 119
Budeč — Budějovice České. jsú sě připověděli; tehda Kryštofor, rychtář z Budějovic, od Ondráčka Puklice a Jakub Kornawer od Bernarta Falknaura, ubrmané a přátelští smlúvce mocně o tu jistú záponu i o dluhy vydaní a vyvolení, takto — vypověděli: — Ondráčkovi — záponu --- v šestidesáti k. gr. k zisku i k ztrátě přiřkli jsú — pod ta- kovúto úmluvú, že — Ondráček Puklice má podstüpiti čtyřimezicietma k. gr. dluhu za Ber- narta Falknaura k Ondráčkovi Maustitlovi, jakož jest to již skutečné učinil — a Nikla- sovi Unru z Lokte puoltřinácta k. gr. — Act. sabbato ante Invocavit a. etc. XLI. (Rukop. č 992 f. 208.) 9. 1441, 17. brezna. My purgmistr a kon- šelé města Budějovic Českých vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, že jsme tuto po- depsanú smlúvu, kteráž sě jest stala mezi paní Dorothú od Jednorožce, mčštkú Starého Města Pražského, a mezi Řehořem zetěm jejím, v naše městské kniehy zapsali od slova k slovu, jakož toho z vobú stranú pod svými pečetmi přípis mají, kteréž od slova k slovu takto svědčí : Stala sě jest smlúva taková mezi paní Duorú od Jednorožce, měštkúů Starého Města Pražského, z jedné strany a mezi Řehořem z Českých Budějovic, zetěm jejím, o věno dceři též paní Doroty z druhé strany, tak že sě jest svolil Krištofor Klanc, rychtář Českých Budějovic, před dobrými lidmi v Praze, že to jisté včno, totiž sto kop gr. má zapsati knie- hami měsckými na svých domiech tudiež v městě Budějovicích, z kterýchžto domóv leží jeden na rohu mezi domy Sigmunda, otce jeho, z jedné strany a Hanuškovým Vlasákovým z druhé strany, a druhý duom, jenž leží mezi domy Lorencovým Fegalíkovým z strany z jedné a Hanuškovým ostrožníkovým strany druhé. A netoliko na těch domiech a na jich městištiech, ale také k tomu na čtyřech kopách platu, kteréž má na paní Johance v Dubním nade- psaný Krištofor, má to věno svrchupsané za- psati již jmenované paní Duoře, manželce 119 bratra svého, jmenem Řehoře, takově však, jestliže by týž Řehoř, bratr jeho, prvé umřel, nežli paní Duora, manželka jeho, tehdy svrchu- psaný Krištofor miesto něho a jménem jeho má a povinen bude paní Duoře, manželce jeho, dáti a splniti sto kop gr. peněz věnných v jed- nom roce pořád zběhlém od smrti dne svrchu- psaného Řehoře počítajíc beze všie odpornosti i zmatku všelikterakého. Pakli by jí toho věna nemohl splniti v tom roce penězi hotovými, tehdy Krištofor svolil k tomu, aby potom hned pan purgmistr a konšelé tu v městě Budějovicích, kteříž toho času budú, paní Duoře nadepsané k jeho do- muom svrchupsaným a ku platu nahoře psa- nému dopomohli práva skutečného a jí toho všeho zmocnili tak, aby ona s těmi domy is platem mohla učiniti jakožto s svým vlastním věnem až do postiženie svého věna sta kop gr. a nic viece. A jestliže by v té mieře ten plat svrchupsaný byl zaplacen, tehdy sě má jinam přívod státi na čtyři kopy platu ročnieho čistého a svobodného ve dvú měsící pořád zběhla od toho zplacenie platu počítajíc. Toto jest také při tom znamenitě vymlu- veno: Jestliže by Řehoř, bratr nadepsaného Krištofora, převedl jinam jejie věno a jí to objistil a zapsal podle řédu a obyčeje zem- ského na svém jiném jmění a statku, ježto by toho páni purgmistr a konšelé města Budě- jovského a jiní dobří lidé pochválili a že by na tom paní Duora svrchupsaná mohla svého věna svrchupsaného bez škody postihnúti, tehdy to má od něho přijieti, a bratr jeho Krištofor má z toho zápisu i jeho statek napřed jmeno- vaný propuštěn býti. Než toto jest vymieněno: Jestliže by svrchupsané paní Duory pán Buoh prvé neuchoval nežli Řehoře, muže jejieho, tehda tento zápis v městských kniehách nemá žádné viece moci mieti. Stala sě jest tato smlúva v Praze před dobrými lidini z konšelóv i z obecních k tomu vydanými v pondělí den sv. Dorothy anno domini millesimo quadrin- gentesimo XLI. Zapsáno v kniehy naše městské
Budeč — Budějovice České. jsú sě připověděli; tehda Kryštofor, rychtář z Budějovic, od Ondráčka Puklice a Jakub Kornawer od Bernarta Falknaura, ubrmané a přátelští smlúvce mocně o tu jistú záponu i o dluhy vydaní a vyvolení, takto — vypověděli: — Ondráčkovi — záponu --- v šestidesáti k. gr. k zisku i k ztrátě přiřkli jsú — pod ta- kovúto úmluvú, že — Ondráček Puklice má podstüpiti čtyřimezicietma k. gr. dluhu za Ber- narta Falknaura k Ondráčkovi Maustitlovi, jakož jest to již skutečné učinil — a Nikla- sovi Unru z Lokte puoltřinácta k. gr. — Act. sabbato ante Invocavit a. etc. XLI. (Rukop. č 992 f. 208.) 9. 1441, 17. brezna. My purgmistr a kon- šelé města Budějovic Českých vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, že jsme tuto po- depsanú smlúvu, kteráž sě jest stala mezi paní Dorothú od Jednorožce, mčštkú Starého Města Pražského, a mezi Řehořem zetěm jejím, v naše městské kniehy zapsali od slova k slovu, jakož toho z vobú stranú pod svými pečetmi přípis mají, kteréž od slova k slovu takto svědčí : Stala sě jest smlúva taková mezi paní Duorú od Jednorožce, měštkúů Starého Města Pražského, z jedné strany a mezi Řehořem z Českých Budějovic, zetěm jejím, o věno dceři též paní Doroty z druhé strany, tak že sě jest svolil Krištofor Klanc, rychtář Českých Budějovic, před dobrými lidmi v Praze, že to jisté včno, totiž sto kop gr. má zapsati knie- hami měsckými na svých domiech tudiež v městě Budějovicích, z kterýchžto domóv leží jeden na rohu mezi domy Sigmunda, otce jeho, z jedné strany a Hanuškovým Vlasákovým z druhé strany, a druhý duom, jenž leží mezi domy Lorencovým Fegalíkovým z strany z jedné a Hanuškovým ostrožníkovým strany druhé. A netoliko na těch domiech a na jich městištiech, ale také k tomu na čtyřech kopách platu, kteréž má na paní Johance v Dubním nade- psaný Krištofor, má to věno svrchupsané za- psati již jmenované paní Duoře, manželce 119 bratra svého, jmenem Řehoře, takově však, jestliže by týž Řehoř, bratr jeho, prvé umřel, nežli paní Duora, manželka jeho, tehdy svrchu- psaný Krištofor miesto něho a jménem jeho má a povinen bude paní Duoře, manželce jeho, dáti a splniti sto kop gr. peněz věnných v jed- nom roce pořád zběhlém od smrti dne svrchu- psaného Řehoře počítajíc beze všie odpornosti i zmatku všelikterakého. Pakli by jí toho věna nemohl splniti v tom roce penězi hotovými, tehdy Krištofor svolil k tomu, aby potom hned pan purgmistr a konšelé tu v městě Budějovicích, kteříž toho času budú, paní Duoře nadepsané k jeho do- muom svrchupsaným a ku platu nahoře psa- nému dopomohli práva skutečného a jí toho všeho zmocnili tak, aby ona s těmi domy is platem mohla učiniti jakožto s svým vlastním věnem až do postiženie svého věna sta kop gr. a nic viece. A jestliže by v té mieře ten plat svrchupsaný byl zaplacen, tehdy sě má jinam přívod státi na čtyři kopy platu ročnieho čistého a svobodného ve dvú měsící pořád zběhla od toho zplacenie platu počítajíc. Toto jest také při tom znamenitě vymlu- veno: Jestliže by Řehoř, bratr nadepsaného Krištofora, převedl jinam jejie věno a jí to objistil a zapsal podle řédu a obyčeje zem- ského na svém jiném jmění a statku, ježto by toho páni purgmistr a konšelé města Budě- jovského a jiní dobří lidé pochválili a že by na tom paní Duora svrchupsaná mohla svého věna svrchupsaného bez škody postihnúti, tehdy to má od něho přijieti, a bratr jeho Krištofor má z toho zápisu i jeho statek napřed jmeno- vaný propuštěn býti. Než toto jest vymieněno: Jestliže by svrchupsané paní Duory pán Buoh prvé neuchoval nežli Řehoře, muže jejieho, tehda tento zápis v městských kniehách nemá žádné viece moci mieti. Stala sě jest tato smlúva v Praze před dobrými lidini z konšelóv i z obecních k tomu vydanými v pondělí den sv. Dorothy anno domini millesimo quadrin- gentesimo XLI. Zapsáno v kniehy naše městské
Strana 120
120 od narozenie syna Božieho tisícieho čtyřstého čtyřidcátého prvé léto, v pátek den sv. Ged- ruty. A k tomu na svědomie my svrchupsaní purgmistr a konšelé města Budějovic Českých svú sme pečeť městskúů k tomuto listu při- tiskli. (Rukop. č. 992 fol. 208“.) 11. 1449, 13. března. Stará rada [St. M. Pr.] otázána jsúci pány nynějšími, co by jí bylo svě- domo o některakém dluhu a rukojemství, jako jsú některaké zbožie páni obojích měst u Matesa, písaře Ondráčkova Puklicova z Českých Bu- dějovic, vzali, vyznala, že když sú peněz obojí potřebovali, Staroměstští páni i Novoměstští, tehda jsú zavolali Židóv starších a prosili jsú "jich obojí, aby jim pójčili sto kop pro pilné potřeby. A oni sú odpověděli, praviece, že v té chvíli jich nemají, než aby páni ptali sě na zbožie, kdežby mohli, a zbožie vzali na jich škodu za ty penieze. A tak jsú u Matesa, do- ptavše sě, vzali pepře za sto kop gr. — Act. fer. V. dominice Reminiscere a. ete. XLIX. (Rukop. č. 2099 f. 1054.) 10. 1483. 17. dubna. Agnezka coniux Ni- colai, nati Hanussii a pectine, in consilio — resignavit omnem et totalem substantiam suam, quam habet post patrem suum in Budiejowicz —- eidem Nicolao, marito suo. — Actum in consilio feria V. post Tiburcii. (Rukop. é. 2106, f. 122.) 12. 1483. 19. srpna. Ve jméno božie amen. Já Mikuláš, syn opatrného muže Hanuše ot hřebenuov, vyznávám, — že právo mé všecko, kteréž mi kolivěk po panie Anežce, nebožce manželce mé, i také po panie Regině Fencla- vové, babce jejie, neb komžkoli jiném příslu- šalo jest — a jmenovitě duom v Budějovicích — otkazuji nadepsanému Hanušovi, otci mému, panie Kateřině matce mé, a panně sestře mé — Actum feria III" post Agapiti. (Rukop. č. 2119 f£. X. 1'.) 18. 1505. (Promemoria posla Budějovic- kého na sněmu zemském k nejv. purkrabímu Jindřichovi: z Hradce o přímluvu v věcech městských ku králi Vladislavovi.) Pane mi- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: lostivý.. Napřed VMti pokorně prosím, jakožto pána mně milostivého, že VMt toto mé o- známenie mně milostivě vážiti ráčíte jakožto pán muoj milostivý. A poněvadž znám času za- neprázdněnie pro sněm tento, VMti prosbami najvyššími, kterejž býti mohú, na miestě starších svých i všie obce prosím, že potřebu tuto mně poručenú Jeho Jasnosti královské pánu mému najmilostivějšímu oznámiti ráčíte, a v takových potřebách že se ráčíte milostivě před Jeho královskü Jasností pfimluviti, abych mohl s dobrými novinami a s potěšením nějakým domuov zase se navrátiti, toho a když buohdá domuov přijedu takovú Jásku milostivü a sku- teénü, kterúž VMt ráčíte k té obci mieti, vší obci oznámím. A bůhdá když P. Buoh vše- mohúcí VMti ráčí ve zdraví zase domuov ščasně pomoci, VMti za takovú práci obec učiní, ježto VMt ráčíte od nich jakožto od chudých za vděk přijieti jakožto pán milostivý. První kus, pane milostivý, ku paměti starší i obec Jeho Jasnosti královské přivozují, že jsú posly své v počtu nemalým, nákladuov a útrat sobě neváživše, nyní dvě letě u Jeho Jasnosti královské jměli pro příhodu, kteráž se jest byla od Židuov tu u nás stala, kteříž věci kostelní, svátosti a klenoty kupovali a na ně pójčovali od těch svatokrádcí, kteříž jsú v Krumlově odpraveni, jakož pak pan Petr z Rožmberka JMt ty všecky věci králi Jeho Jasnosti, vyznánie jich, listem oznámil ; prosiece Jeho královské Jasnosti tíž poslové jakožto krále a pána svého najmilostivějšího, aby Jeho Jasnost královská své k tomu ráčil dáti mi- lostivé povolenie, aby jich z města prázdni byli, však dopomohúc jim k dluhóm jich spraved- livým. I na ten zpuosob ještě Jeho Jasnosti královské nepřestávajíc napřed pro P. Boha všemohúcího a pro tu chudú obec, kteráž u ve- liké záhubě od těch Židuov jest a den ode dne vždy viec a viec chudne, že Jeho Jasnost krá- lovská v této prosbě jich neráčí oslyšeti a že Jeho Jasnost královská ráčí svými královskými očima milostivě vzhlédnúti pro čest a chválu
120 od narozenie syna Božieho tisícieho čtyřstého čtyřidcátého prvé léto, v pátek den sv. Ged- ruty. A k tomu na svědomie my svrchupsaní purgmistr a konšelé města Budějovic Českých svú sme pečeť městskúů k tomuto listu při- tiskli. (Rukop. č. 992 fol. 208“.) 11. 1449, 13. března. Stará rada [St. M. Pr.] otázána jsúci pány nynějšími, co by jí bylo svě- domo o některakém dluhu a rukojemství, jako jsú některaké zbožie páni obojích měst u Matesa, písaře Ondráčkova Puklicova z Českých Bu- dějovic, vzali, vyznala, že když sú peněz obojí potřebovali, Staroměstští páni i Novoměstští, tehda jsú zavolali Židóv starších a prosili jsú "jich obojí, aby jim pójčili sto kop pro pilné potřeby. A oni sú odpověděli, praviece, že v té chvíli jich nemají, než aby páni ptali sě na zbožie, kdežby mohli, a zbožie vzali na jich škodu za ty penieze. A tak jsú u Matesa, do- ptavše sě, vzali pepře za sto kop gr. — Act. fer. V. dominice Reminiscere a. ete. XLIX. (Rukop. č. 2099 f. 1054.) 10. 1483. 17. dubna. Agnezka coniux Ni- colai, nati Hanussii a pectine, in consilio — resignavit omnem et totalem substantiam suam, quam habet post patrem suum in Budiejowicz —- eidem Nicolao, marito suo. — Actum in consilio feria V. post Tiburcii. (Rukop. é. 2106, f. 122.) 12. 1483. 19. srpna. Ve jméno božie amen. Já Mikuláš, syn opatrného muže Hanuše ot hřebenuov, vyznávám, — že právo mé všecko, kteréž mi kolivěk po panie Anežce, nebožce manželce mé, i také po panie Regině Fencla- vové, babce jejie, neb komžkoli jiném příslu- šalo jest — a jmenovitě duom v Budějovicích — otkazuji nadepsanému Hanušovi, otci mému, panie Kateřině matce mé, a panně sestře mé — Actum feria III" post Agapiti. (Rukop. č. 2119 f£. X. 1'.) 18. 1505. (Promemoria posla Budějovic- kého na sněmu zemském k nejv. purkrabímu Jindřichovi: z Hradce o přímluvu v věcech městských ku králi Vladislavovi.) Pane mi- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: lostivý.. Napřed VMti pokorně prosím, jakožto pána mně milostivého, že VMt toto mé o- známenie mně milostivě vážiti ráčíte jakožto pán muoj milostivý. A poněvadž znám času za- neprázdněnie pro sněm tento, VMti prosbami najvyššími, kterejž býti mohú, na miestě starších svých i všie obce prosím, že potřebu tuto mně poručenú Jeho Jasnosti královské pánu mému najmilostivějšímu oznámiti ráčíte, a v takových potřebách že se ráčíte milostivě před Jeho královskü Jasností pfimluviti, abych mohl s dobrými novinami a s potěšením nějakým domuov zase se navrátiti, toho a když buohdá domuov přijedu takovú Jásku milostivü a sku- teénü, kterúž VMt ráčíte k té obci mieti, vší obci oznámím. A bůhdá když P. Buoh vše- mohúcí VMti ráčí ve zdraví zase domuov ščasně pomoci, VMti za takovú práci obec učiní, ježto VMt ráčíte od nich jakožto od chudých za vděk přijieti jakožto pán milostivý. První kus, pane milostivý, ku paměti starší i obec Jeho Jasnosti královské přivozují, že jsú posly své v počtu nemalým, nákladuov a útrat sobě neváživše, nyní dvě letě u Jeho Jasnosti královské jměli pro příhodu, kteráž se jest byla od Židuov tu u nás stala, kteříž věci kostelní, svátosti a klenoty kupovali a na ně pójčovali od těch svatokrádcí, kteříž jsú v Krumlově odpraveni, jakož pak pan Petr z Rožmberka JMt ty všecky věci králi Jeho Jasnosti, vyznánie jich, listem oznámil ; prosiece Jeho královské Jasnosti tíž poslové jakožto krále a pána svého najmilostivějšího, aby Jeho Jasnost královská své k tomu ráčil dáti mi- lostivé povolenie, aby jich z města prázdni byli, však dopomohúc jim k dluhóm jich spraved- livým. I na ten zpuosob ještě Jeho Jasnosti královské nepřestávajíc napřed pro P. Boha všemohúcího a pro tu chudú obec, kteráž u ve- liké záhubě od těch Židuov jest a den ode dne vždy viec a viec chudne, že Jeho Jasnost krá- lovská v této prosbě jich neráčí oslyšeti a že Jeho Jasnost královská ráčí svými královskými očima milostivě vzhlédnúti pro čest a chválu
Strana 121
Budějovice České (1449—15838). Boha všemohúcieho, a z města je vypověděti jakožto král a pán náš najmilostivější. Druhý kus, pane milostivý. Jakož jest před čtyřini lety z dopuštěnie božího ve všem království povodeň byla, kterážto veliků a zna- meniti na městě tu škodu udělala na zdech městských, na valech, příkopách, baštách, na mléních, ježto po dnešní den nemohú tomu dosti učiniti, jakž by rádi chtěli, aby cele zase opraveno bylo, pro nedostatky, kteréž mají. Neb silnice jest sražena pro nepokoj, kteráž s solí do města do skladu šla, a z toho duo- chodu město se opravovalo; druhý, že jsú Ži- dóm dáti museli tisíc kop a že již s to býti nemohi. Prosiec Jeho Jasnosti královské jakožto krále a pána svého najmilostivějšího, že Jeho Jasnost královská ráčí nějakú milost na sumě hromniční, kterúž Jeho Jasnosti Královské do komory každý rok dávají; CCCC kop na mí- šeňský, učiniti, a tiem aby mohli město zase opraviti. Jakož pak ta škoda jest Jeho Jas- nosti královské skrze pana podkomořího též oznámena, kterúž jest očitě viděl a spatřil. Třetí kus, pane milostivý. Že před tú povodní a když silnice šla, přikúpili k městu platu ročního XIII'/, kop gr. a V'/, d. roz- dielně: od Beneše z Klaric puol vsi řečená Rúdná s V, k. XXI gr. V), [d.] platu roč- ního, s puol řekú s panstvím; od Václava a Jana bratří III'/, k. XXIII gr. platu roćniho na lidech ve vsi Nedabyli, v Ujezde, Todni a v Slavči i s panstvím; od Václava Sádly III, k. XXIIII gr. též na lidech v Nedabyli, v Újezdě, Todni a v Slavči i s panstvím, a to drżie na listech správních. Prosiec pokorně Jeho Jasnosti Kské jakožto krále a pána svého najmilosti- vějšího, že Jeho Jasnost Kská své k tomu mi- lostivé ráčí dáti povolenie, aby ten plat i se vsí a mlýny, kterejž nám Jeho Jasnost Kská skrze přímluvu VMti milostivě svým majestá- tem ráčil potvrditi, ve dsky mohly vlożeny býti, plnú a celi dóvóernost do Jeho Jasnosti Kské majíc, že JJKská milostivě se ráčí oká- zati jako král a pán náš najmilostivější. A ta Archiv Ceský XXVI, 121 chudá obec [bude] ve dne i v noci za JJKské dlúhý zdravie a ščastné kralovánie věrně milého P. Boha prositi jakožto za krále a pána svého najmilostivějšího. [Bez data.] (Orig. ve sbírce listin I— 2408/1.) Na rubu připsáno v 16. st.: Wegen Ab- schaffung der Juden. 14. 1538, po 29. tervnu. (List mocny do Bu- dějovic Č. o mlynáře přísežné a o pořádky Jich.) Službu svou vzkazujem, opatrní páni přátelé naši milí. Oznamujem vám, že jsou před nás před- stoupili starší mlynáři přísežní, zprávu nám dáva- jíce, kterak by někteří při městě vašem mlejny držiecí obyčeji a pořádky starodávnými, tomu poctivému řemeslu od stolice a předkuov našich z poručení a z vůle JMKské vydanými a kte- rýmiž se všichni mlynáři v království Českém spravovali a spravují, z povinnosti spravovati se nechtěli, nýbrž proti týmž pořádkům v če- ledi i v jiných věcech že by mnoho činili, nám předloživše, co by tudy na škodu obecnému dobrému v království Českém znamenitě při- jíti mohlo, žádali sou nás za opatření. I po- něvadž od starodávna císařové a králové krá- lovství Českého slavných pamětí to jsou při stolici naší zůstaviti milostivě ráčili; abychom my přísežné takové mlynáře sadili a všickni obyvatelé království Českého aby povinni byli jimi se při všech vodách a vysazování mlej- nův spravovati, jich starších přísežních v ta- kové slušné žádosti nemohli jsme oslyšeti. Protož k vám toto přátelské psaní činíme a žádajíce vás napomínáme, což by koli tako- vého nepořádného při mlejnech k městu va- šemu příležitých a přísedících a při osobách, kteréžby týmiž mlejny vládly, se nacházelo, že to, tím neprodlívaje, přetrhnete a ku prvním starobylým pořádkům všecky zase při čeledi, při vodách i při všech jiných toho řemesla vě- cech přivedete. Neb jsou na to pokuty králov- ské a zemské, kdo by se tak držeti a chovati nechtěl; a my těch pokut nemohli bychom sluš- ně pominouti, poněvadž by to nám bylo krá- lovské i zemské poručení. A také i toho u 16
Budějovice České (1449—15838). Boha všemohúcieho, a z města je vypověděti jakožto král a pán náš najmilostivější. Druhý kus, pane milostivý. Jakož jest před čtyřini lety z dopuštěnie božího ve všem království povodeň byla, kterážto veliků a zna- meniti na městě tu škodu udělala na zdech městských, na valech, příkopách, baštách, na mléních, ježto po dnešní den nemohú tomu dosti učiniti, jakž by rádi chtěli, aby cele zase opraveno bylo, pro nedostatky, kteréž mají. Neb silnice jest sražena pro nepokoj, kteráž s solí do města do skladu šla, a z toho duo- chodu město se opravovalo; druhý, že jsú Ži- dóm dáti museli tisíc kop a že již s to býti nemohi. Prosiec Jeho Jasnosti královské jakožto krále a pána svého najmilostivějšího, že Jeho Jasnost královská ráčí nějakú milost na sumě hromniční, kterúž Jeho Jasnosti Královské do komory každý rok dávají; CCCC kop na mí- šeňský, učiniti, a tiem aby mohli město zase opraviti. Jakož pak ta škoda jest Jeho Jas- nosti královské skrze pana podkomořího též oznámena, kterúž jest očitě viděl a spatřil. Třetí kus, pane milostivý. Že před tú povodní a když silnice šla, přikúpili k městu platu ročního XIII'/, kop gr. a V'/, d. roz- dielně: od Beneše z Klaric puol vsi řečená Rúdná s V, k. XXI gr. V), [d.] platu roč- ního, s puol řekú s panstvím; od Václava a Jana bratří III'/, k. XXIII gr. platu roćniho na lidech ve vsi Nedabyli, v Ujezde, Todni a v Slavči i s panstvím; od Václava Sádly III, k. XXIIII gr. též na lidech v Nedabyli, v Újezdě, Todni a v Slavči i s panstvím, a to drżie na listech správních. Prosiec pokorně Jeho Jasnosti Kské jakožto krále a pána svého najmilosti- vějšího, že Jeho Jasnost Kská své k tomu mi- lostivé ráčí dáti povolenie, aby ten plat i se vsí a mlýny, kterejž nám Jeho Jasnost Kská skrze přímluvu VMti milostivě svým majestá- tem ráčil potvrditi, ve dsky mohly vlożeny býti, plnú a celi dóvóernost do Jeho Jasnosti Kské majíc, že JJKská milostivě se ráčí oká- zati jako král a pán náš najmilostivější. A ta Archiv Ceský XXVI, 121 chudá obec [bude] ve dne i v noci za JJKské dlúhý zdravie a ščastné kralovánie věrně milého P. Boha prositi jakožto za krále a pána svého najmilostivějšího. [Bez data.] (Orig. ve sbírce listin I— 2408/1.) Na rubu připsáno v 16. st.: Wegen Ab- schaffung der Juden. 14. 1538, po 29. tervnu. (List mocny do Bu- dějovic Č. o mlynáře přísežné a o pořádky Jich.) Službu svou vzkazujem, opatrní páni přátelé naši milí. Oznamujem vám, že jsou před nás před- stoupili starší mlynáři přísežní, zprávu nám dáva- jíce, kterak by někteří při městě vašem mlejny držiecí obyčeji a pořádky starodávnými, tomu poctivému řemeslu od stolice a předkuov našich z poručení a z vůle JMKské vydanými a kte- rýmiž se všichni mlynáři v království Českém spravovali a spravují, z povinnosti spravovati se nechtěli, nýbrž proti týmž pořádkům v če- ledi i v jiných věcech že by mnoho činili, nám předloživše, co by tudy na škodu obecnému dobrému v království Českém znamenitě při- jíti mohlo, žádali sou nás za opatření. I po- něvadž od starodávna císařové a králové krá- lovství Českého slavných pamětí to jsou při stolici naší zůstaviti milostivě ráčili; abychom my přísežné takové mlynáře sadili a všickni obyvatelé království Českého aby povinni byli jimi se při všech vodách a vysazování mlej- nův spravovati, jich starších přísežních v ta- kové slušné žádosti nemohli jsme oslyšeti. Protož k vám toto přátelské psaní činíme a žádajíce vás napomínáme, což by koli tako- vého nepořádného při mlejnech k městu va- šemu příležitých a přísedících a při osobách, kteréžby týmiž mlejny vládly, se nacházelo, že to, tím neprodlívaje, přetrhnete a ku prvním starobylým pořádkům všecky zase při čeledi, při vodách i při všech jiných toho řemesla vě- cech přivedete. Neb jsou na to pokuty králov- ské a zemské, kdo by se tak držeti a chovati nechtěl; a my těch pokut nemohli bychom sluš- ně pominouti, poněvadž by to nám bylo krá- lovské i zemské poručení. A také i toho u 16
Strana 122
122 sebe považte, jestliže by komu ta svoboda propuštěna byla, kdož by jaký mlejn neb mlej- nec držel, tomu se řemeslu sám také neučil, aby sobě, koho by chtěl, za učedlníka i za to- varyše vzal a sám sobě mlejn i míru jeho po své vůli držal, že by velicí nepořádkové při mlejních a veliké nebezpečenství při statcích lidských, kteréž se do mlejnův dávají, i při gruntech nesnáze povstávati musely. Kdež pak jiné naděje nejsme, než že naše toto napome- nutí k sobě volně přijmouce a všeho toho pil- ně k dobrému obecnému povážíce, ty všecky neporád[k]y, kteríZ by se koli pri všech mlej- nech u města vašeho nacházely aneb ještě na- jíti mohly a mlynáři pořádní na vás to vznesli, hned vyplníte a k pořádkům od stolice naší k tomu vydaným a kterýmiž se jiní mlynářové a mlynáři v Čechách i jich čeleď řídí, sku- tečně přivedete a nám na to přátelskou odpo- věď dáte. Dán v Praze po sv. Petru a Pavlu ap. l. 1538. (Přepis v rukop. č. 3010 f. 35 a č. 3011 f. 7.). 15. 1540, 26. ledna. Ferdinand, z bożi mi- losti Rimsky, Uhersky, Cesky etc. król, infant v Hyśpanii, arcikniże Rakouské a margkrabie Moravský etc. Urozeny vérny nás mily. Vedétit dáváme, že jsme z milosti naši královské a na poníženů prosbu opatrných purgkmistra a kon- šeluov města Českých Budějovic, věrných na- šich milých, povolenie naše k tomu dáti rá- čili, aby k záduší sv. Prokopa, sv. Mikuláše, sv. Václava platu na statku pozemském až do sta kop gr. č. koupiti mohli. Protożt poroucieme, když již páni Budějovičtí ten plat pozemský koupí a od nich požádán budeš, aby relato- rem ke dskám zemským královstvie Českého byl a plat těch sto k. gr. č. jim ve dsky vlożiti a vepsati podle pořadu rozkázal, jináč nečiníc. Dán na hradě Pražském v úterý po sv. Pavla na víru obrácení l. etc, XXXX. a království našich Římského devátého a jiných čtrnáctého. Ferdinand. Wolf de Kreyg, supremus regni Bo- hemie cancellarius. Žabka. [Na rubu:] Urozenému Jindlichovi Ber- E. XIV. Zpróvy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kovi z Dubé na Dřevenicích, najvyšš. sudímu kr. Č., věrnému našemu milému. (Orig. ve sbírce listin IV—24.240.) Budislavice. 1416, 5. bfezna. Nos Andreas Zitaviensis, magister civium, — ceterique consules Nove Civ. Pr. — testamur, quod, postquam Johannes Lito- borii, concivis nec non coniuratus noster, Ge- orgium de Budislawiez, eciam concivem no- strum, pretextu curie allodialis ibidem in Bu- dislawicz — per longa tempora iure tenus impe- tisset, extunc honestus et famosus dominus Jo- hannes, purgravius de Biela, secretarius olim il- lustrissimi — Wenceslai — Boemie regis — — jin consilium venit, ambabus partibus pre- sentibus, referens de gestibus ipsorum et sig- nanter recognoscens, qualiter ipse aanbabus par- tibus prescriptis terminum peremptorium as- signasset finale in iudicio parendum in Coste- lecz; tandem Georgius antedictus paruit, Jo- hannes Litoborii vero non; demum petivit nos Georgius, ut ipsis partibus conaremur de fi- nali iustitia providere. Nos vero testimonio ipsius domini Johannis — intellecto — Jo- hanni Litoborii mandavimus, ut Georgium se- petactum ab impeticione huiusmodi dimitteret liberum — iuxta sentenciam consulum in Co- stelecz edictam. — Actum feria quinta ante dominicam Invocavit anno oc XVI*. (Rukop. é. 2079 f. F I8') Buhodévice (?). 1418, 12. dubna. Zoffka, olim Clime scul- tellatoris relieta, nunc Johannis de Lunyek conthoralis, dimisit Jaroslaum de Buhodiewicz liberum et solutum de fideiussoria caucione, quam sibi fecerat hactenus pro Petro dicto Skrpka de Malessowiez racione L s. gr. Act. a. XVIIL. fer. tercia dominice Misericordia d. (Rukop. é. 992 fol. 13.) Buhośtice (Budóhostice). 1534, 26. března. Šimon House z Miletic přiznal se, že dědictví, své totižto louku svo-
122 sebe považte, jestliže by komu ta svoboda propuštěna byla, kdož by jaký mlejn neb mlej- nec držel, tomu se řemeslu sám také neučil, aby sobě, koho by chtěl, za učedlníka i za to- varyše vzal a sám sobě mlejn i míru jeho po své vůli držal, že by velicí nepořádkové při mlejních a veliké nebezpečenství při statcích lidských, kteréž se do mlejnův dávají, i při gruntech nesnáze povstávati musely. Kdež pak jiné naděje nejsme, než že naše toto napome- nutí k sobě volně přijmouce a všeho toho pil- ně k dobrému obecnému povážíce, ty všecky neporád[k]y, kteríZ by se koli pri všech mlej- nech u města vašeho nacházely aneb ještě na- jíti mohly a mlynáři pořádní na vás to vznesli, hned vyplníte a k pořádkům od stolice naší k tomu vydaným a kterýmiž se jiní mlynářové a mlynáři v Čechách i jich čeleď řídí, sku- tečně přivedete a nám na to přátelskou odpo- věď dáte. Dán v Praze po sv. Petru a Pavlu ap. l. 1538. (Přepis v rukop. č. 3010 f. 35 a č. 3011 f. 7.). 15. 1540, 26. ledna. Ferdinand, z bożi mi- losti Rimsky, Uhersky, Cesky etc. król, infant v Hyśpanii, arcikniże Rakouské a margkrabie Moravský etc. Urozeny vérny nás mily. Vedétit dáváme, že jsme z milosti naši královské a na poníženů prosbu opatrných purgkmistra a kon- šeluov města Českých Budějovic, věrných na- šich milých, povolenie naše k tomu dáti rá- čili, aby k záduší sv. Prokopa, sv. Mikuláše, sv. Václava platu na statku pozemském až do sta kop gr. č. koupiti mohli. Protożt poroucieme, když již páni Budějovičtí ten plat pozemský koupí a od nich požádán budeš, aby relato- rem ke dskám zemským královstvie Českého byl a plat těch sto k. gr. č. jim ve dsky vlożiti a vepsati podle pořadu rozkázal, jináč nečiníc. Dán na hradě Pražském v úterý po sv. Pavla na víru obrácení l. etc, XXXX. a království našich Římského devátého a jiných čtrnáctého. Ferdinand. Wolf de Kreyg, supremus regni Bo- hemie cancellarius. Žabka. [Na rubu:] Urozenému Jindlichovi Ber- E. XIV. Zpróvy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kovi z Dubé na Dřevenicích, najvyšš. sudímu kr. Č., věrnému našemu milému. (Orig. ve sbírce listin IV—24.240.) Budislavice. 1416, 5. bfezna. Nos Andreas Zitaviensis, magister civium, — ceterique consules Nove Civ. Pr. — testamur, quod, postquam Johannes Lito- borii, concivis nec non coniuratus noster, Ge- orgium de Budislawiez, eciam concivem no- strum, pretextu curie allodialis ibidem in Bu- dislawicz — per longa tempora iure tenus impe- tisset, extunc honestus et famosus dominus Jo- hannes, purgravius de Biela, secretarius olim il- lustrissimi — Wenceslai — Boemie regis — — jin consilium venit, ambabus partibus pre- sentibus, referens de gestibus ipsorum et sig- nanter recognoscens, qualiter ipse aanbabus par- tibus prescriptis terminum peremptorium as- signasset finale in iudicio parendum in Coste- lecz; tandem Georgius antedictus paruit, Jo- hannes Litoborii vero non; demum petivit nos Georgius, ut ipsis partibus conaremur de fi- nali iustitia providere. Nos vero testimonio ipsius domini Johannis — intellecto — Jo- hanni Litoborii mandavimus, ut Georgium se- petactum ab impeticione huiusmodi dimitteret liberum — iuxta sentenciam consulum in Co- stelecz edictam. — Actum feria quinta ante dominicam Invocavit anno oc XVI*. (Rukop. é. 2079 f. F I8') Buhodévice (?). 1418, 12. dubna. Zoffka, olim Clime scul- tellatoris relieta, nunc Johannis de Lunyek conthoralis, dimisit Jaroslaum de Buhodiewicz liberum et solutum de fideiussoria caucione, quam sibi fecerat hactenus pro Petro dicto Skrpka de Malessowiez racione L s. gr. Act. a. XVIIL. fer. tercia dominice Misericordia d. (Rukop. é. 992 fol. 13.) Buhośtice (Budóhostice). 1534, 26. března. Šimon House z Miletic přiznal se, že dědictví, své totižto louku svo-
Strana 123
Budislavice — Bukol. bodnú se dnem pod Chržínem a pod Buhoštici, ležící mezi Joškovsků z jedné a mezi Kříž- kovsků z strany druhé — což jest sám tu měl a po předcích svých držal, prodal Janovi st. Hodějovskému z Hodějova za 15 k. gr. č. Stalo se l. 1534 ve čtvrtek po Zvěstování P. M. (Desky zem. větší č. 2 fol. 10.) Bukol. 1429, 15. října. Já Vilém z Postupic sedě- niem na Hrádku jistec vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce uslyšie, že svobodně a dobrovolně a s plným roz- myslem prodal sem a mocí tohoto listu prodávám pětmezcietma kop gr. dobrých střiebrných rázu pražského platu ročnieho, věčného a dědičného s plným a s celým panstvím na lidech svých úročních kmecích a dědičných ve vsech v Do- lině, v Bukole, v Převorách a Vlkovci slovut- ným Pešíkovi a Jankovi, bratřím od střiebrné hvězdy, měšťanóm Starého města Pražského, a paní Svachně někdy Meprové sestře jich, i jich dědicóm a budúcím za puoldruhého sta kop gr. dobrých střiebrných rázu pražského, mně týmiž bratřími úplně a docela penězi ho- tovými splněných a zaplacených. Kterýchžto pětmezcietma kop gr. platu svrchupsaného sstúpil sem již a mocí tohoto listu sstupuji na svrchupsaných vesnicech a na lidech úročních a kmecích v týchž vesnicech se vším panstvím i s plnú svobodú i také se vším právem dě- dičným, nic sobě tu ani svým dědicóm a bu- dúcím nepoostavuje, k jmění, k držení i k dě- dičnému požívání, i také kdyžby chtěli, aby ten plat svrchupsaný mohli prodati, zastaviti, smě- niti s tiem právem, jakož sú sami kúpili, anebo aby s ním učinili jakožto s svým vlastním a dědičným, což by sě jim líbilo. A na tom já jim nemám aniž budu moci sám skrze sě ani skrze své dědice a budúcie ani skrze jinú kterúkolivěk osobu překážeti obyčejem ižádným, ani sobě co ku pomoci bráti, ježtoby tomuto listu a zápisu anebo věřitelóm mým svrchupsaným ke škodě a k zmatku býti mohlo. A jestli žeby pro spá- 123 lenie svrchupsaných vesnic, pro sebránie, pro sběženie s dědin anebo pro jinúů kterúkolivěk příčinu napředpsaní bratřie a sestra jich nebo jich dědicové a budúcí napřed psaného platu na které léto úplně vybierati nemohli a z toho mě napomenuli, tehda já mám i slibuji jim to, cožby nedobrali; buď mnoho nebo málo, hned ve dvú nedělí po napomenutí penězi hotovými splniti a dodati anebo jinde na svých lidech úročních a kmecích svobodných a dědičných ukázati, a to tolikrát, kolikrátžby nedobrali. A jestli žeby sě jim platu toho svrchupsaného po dvú letů od dánie listu tohoto počítajíc anebo potom kdyžbykolivěk držeti a vybierati nelíbilo a dali mi čtvrt léta napřed věděti, tehda já mám a slibuji jim hned zasě po těch dvú letů anebo potom kdyžbykolivěk, svrchupsané hlavnie penieze,točiž puoldruhého sta kop gr., za něž sú ten plat kúpili i zaplatili, dáti a splniti pe- nězi dobrými hotovými střiebrnými starými rázu pražského beze všeho vymlúvánie a odpieranie. A dále když najprv dsky zemské budú otevřeny a úředníky obyčejnými osazeny, tehdy mám i slibuji svrchupsaný plat napředpsaným bratřím a sestře jich i jich dědicóm a budúcím se vším právem dědickým ve dcky zemské vložiti a za- psati podle řádu a obyčeje zemského beze všeho zmatku, a to na prvnie, na druhé anebo ko- nečně na třetie suché dni, kdyžby dcky zemské byly otevřeny a k tomu od svrchupsaných bratří napomenut byl; i také jim mám řádně ten plat zpraviti dobrými a jistými zprávcemi, ježtoby jich týž bratřie pochválili. Pakliby dcky zemské nebyly otevřieny a který jiný řád byl miesto desk zemských v této zemi České za právo uložen, ježtoby jeho páni, rytieři, zemané a panoše společně za právo požívali a dědičná zbožie jim sobě zapisovali, tehdy tiem řádem slibuji jim ten svrchupsaný plat objistiti a za- psati, a to také na troje Suché dni, jakož na- předpsáno stojí. Pakliby dcky zemské nebyly otevřeny ani který jiný řád byl miesto desk zemských uložen a ustanoven, tehda aby tento list a zápis plnú moc a plné právo měl, ob- 16+
Budislavice — Bukol. bodnú se dnem pod Chržínem a pod Buhoštici, ležící mezi Joškovsků z jedné a mezi Kříž- kovsků z strany druhé — což jest sám tu měl a po předcích svých držal, prodal Janovi st. Hodějovskému z Hodějova za 15 k. gr. č. Stalo se l. 1534 ve čtvrtek po Zvěstování P. M. (Desky zem. větší č. 2 fol. 10.) Bukol. 1429, 15. října. Já Vilém z Postupic sedě- niem na Hrádku jistec vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce uslyšie, že svobodně a dobrovolně a s plným roz- myslem prodal sem a mocí tohoto listu prodávám pětmezcietma kop gr. dobrých střiebrných rázu pražského platu ročnieho, věčného a dědičného s plným a s celým panstvím na lidech svých úročních kmecích a dědičných ve vsech v Do- lině, v Bukole, v Převorách a Vlkovci slovut- ným Pešíkovi a Jankovi, bratřím od střiebrné hvězdy, měšťanóm Starého města Pražského, a paní Svachně někdy Meprové sestře jich, i jich dědicóm a budúcím za puoldruhého sta kop gr. dobrých střiebrných rázu pražského, mně týmiž bratřími úplně a docela penězi ho- tovými splněných a zaplacených. Kterýchžto pětmezcietma kop gr. platu svrchupsaného sstúpil sem již a mocí tohoto listu sstupuji na svrchupsaných vesnicech a na lidech úročních a kmecích v týchž vesnicech se vším panstvím i s plnú svobodú i také se vším právem dě- dičným, nic sobě tu ani svým dědicóm a bu- dúcím nepoostavuje, k jmění, k držení i k dě- dičnému požívání, i také kdyžby chtěli, aby ten plat svrchupsaný mohli prodati, zastaviti, smě- niti s tiem právem, jakož sú sami kúpili, anebo aby s ním učinili jakožto s svým vlastním a dědičným, což by sě jim líbilo. A na tom já jim nemám aniž budu moci sám skrze sě ani skrze své dědice a budúcie ani skrze jinú kterúkolivěk osobu překážeti obyčejem ižádným, ani sobě co ku pomoci bráti, ježtoby tomuto listu a zápisu anebo věřitelóm mým svrchupsaným ke škodě a k zmatku býti mohlo. A jestli žeby pro spá- 123 lenie svrchupsaných vesnic, pro sebránie, pro sběženie s dědin anebo pro jinúů kterúkolivěk příčinu napředpsaní bratřie a sestra jich nebo jich dědicové a budúcí napřed psaného platu na které léto úplně vybierati nemohli a z toho mě napomenuli, tehda já mám i slibuji jim to, cožby nedobrali; buď mnoho nebo málo, hned ve dvú nedělí po napomenutí penězi hotovými splniti a dodati anebo jinde na svých lidech úročních a kmecích svobodných a dědičných ukázati, a to tolikrát, kolikrátžby nedobrali. A jestli žeby sě jim platu toho svrchupsaného po dvú letů od dánie listu tohoto počítajíc anebo potom kdyžbykolivěk držeti a vybierati nelíbilo a dali mi čtvrt léta napřed věděti, tehda já mám a slibuji jim hned zasě po těch dvú letů anebo potom kdyžbykolivěk, svrchupsané hlavnie penieze,točiž puoldruhého sta kop gr., za něž sú ten plat kúpili i zaplatili, dáti a splniti pe- nězi dobrými hotovými střiebrnými starými rázu pražského beze všeho vymlúvánie a odpieranie. A dále když najprv dsky zemské budú otevřeny a úředníky obyčejnými osazeny, tehdy mám i slibuji svrchupsaný plat napředpsaným bratřím a sestře jich i jich dědicóm a budúcím se vším právem dědickým ve dcky zemské vložiti a za- psati podle řádu a obyčeje zemského beze všeho zmatku, a to na prvnie, na druhé anebo ko- nečně na třetie suché dni, kdyžby dcky zemské byly otevřeny a k tomu od svrchupsaných bratří napomenut byl; i také jim mám řádně ten plat zpraviti dobrými a jistými zprávcemi, ježtoby jich týž bratřie pochválili. Pakliby dcky zemské nebyly otevřieny a který jiný řád byl miesto desk zemských v této zemi České za právo uložen, ježtoby jeho páni, rytieři, zemané a panoše společně za právo požívali a dědičná zbožie jim sobě zapisovali, tehdy tiem řádem slibuji jim ten svrchupsaný plat objistiti a za- psati, a to také na troje Suché dni, jakož na- předpsáno stojí. Pakliby dcky zemské nebyly otevřeny ani který jiný řád byl miesto desk zemských uložen a ustanoven, tehda aby tento list a zápis plnú moc a plné právo měl, ob- 16+
Strana 124
124 držal a zachoval svrchupsaným bratřím i sestře jich svrchupsané i jich dědicóm a budúcím k nadepsanému platu a právu dědičnému tak plně a právě, jakožby jim byl ve dcky zemské se vší opatrností i ohradú, kteráž má při tom z obyčeje a z práva zachována býti, vložen a zapsán. A my Petr řečený Břekovec z Kozieho Hřbetu, Chval z Chotče, purkrabie na Kostelci, Jan starší z Konojed seděním na Zlevicích, Bohuslav z Drahobudic, Markvart z Nechanic a Petr z Sulic řečený Košík, rukojmie a zprávce za svrchupsaného pana Viléma jistce, s ním a zaň slibujem tiemto listem dobrú naší včrú beze všie zlé Isti rukú společnú a nerozdielnú, že ty všechny včéci napfedpsané i každú z nich zdrží ctně a šlechetně napředpsaným věřitelóm ijich dědicóm a budúcím beze všeho přerušenie i zmatku všelikterakého, tudiež i odpor. Pakliby čeho nezdržal, jehož pane Bože ostřez, a o to nás napředpsaní věřitelé naši listem nebo poslem napomenuli, tehda od napomenutie ve dvú ne- dělí pořád počítajíc, máme i slibujem jim to, což by nebylo zdržáno, opraviti a splniti tak, aby sě tomu listu a zápisu dosti stalo, a to tolikrát, kolikrátžby toho potřebie bylo, pod ležením dolepsaným. A jestli žeby ktokolivěk buď svěcký neb duchovní na svrchupsaný plat, anebo na lidi úročnie a kmecie kterýmkolivěk právem sáhl anebo kterým jiným řádem a oby- čejem podle řádu a obyčeje zemského, tehdy my to mámei slibujem zastati a zpraviti podle řádu a obyčeje země této beze všeho zmatku, a zvláště před věny, před sirotky, před erby i přede všemi zápisy křesťanskými a židov- skými i před každým živým člověkem, kdožby na ten plat kterýmkolivěk právem anebo oby- čejem a řádem zemským sáhl a oni žeby tiem právem s toho platu byli svedeni. Pakli bychom toho neučinili, točiž že bychom svrchupsaného platu jmenovaným věřitelóm svým, tak jakož svrchupsáno stojí, nezpravili nebo zpraviti ne- mohli, tehdy máme i slibujem jim tolikéž platu, jakož sě napřed jmenuje, postúpiti a ukázati E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: spolkem na čistých, svobodných a dobře osědlých dědinách v šíři a vzdáli ve čtyřech mílech okolo Prahy anebo blíže; a ten plat tak postúpený máme jim takovým řádem a obyčejem zpraviti a osvoboditi, jakož svrchu psáno stojí a jakožby svrchupsaní věřitelé toho pochválili. Pakli bychom toho všeho neučinili, tehdy máme i sli- bujem hned potom nazajtřie do Prahy anebo do ji- ného města v šíři a vzdáli okolo Prahy v šesti mílech anebo blíže ve ctnú hospodu tu, kdeby nám od našich věřitelóv častopsaných pokázána byla, vléci máme, a tu pravé a obyčejné leženie plniti, jeden druhého nečekaje ani sč druh druhým vymlúvaje, každý sám svým životem, anebo že každý miesto sebe rytieřského řádu panoši v to leženie moci bude postaviti. V kte- rémžto ležení vždy máme ležeti a z něho na nižádné právo nevyjiežděti ani vychoditi, leč- bychom dřieve věřitelóm našim nahořepsaným ty všechny včci svrchupsané i každú z nich zdrželi úplné a docela i všecky škody splnili a zaplatili, kteréžby kolivěk aneb kterakkolivěk pro nezaplacenie toho platu svrchupsaného vzali anebo pro jiné věci napředpsané, ježtoby je dobrým svědomím bez věrovánie a přísah pokázati mohli. A zdaby který z nás rukojmí a zprávci v tom času umřel, jehož pane Bože ostřez, tehda my živí zuostalí slibujem jiného tak jistého a movitého miesto toho umrlého k nám přistaviti v měsieci od času toho, ježto umřel, počítajíc, s vobnovením listu tohoto, kolikrátžby toho potřebie bylo, pod ležením svrchupsaným. A kdožby tento list měl s dobrú volí svrchupsaných věřitelóv našich, ten má i mieti bude všecka svrchupsaná práva. Toho na jistotu i pro lepšie svědomie my jistec i rukojmie a zprávce svrchupsaní pečeti sme své vlastnie s dobrým vědomím přivěsili kto muto listu, jenž dán léta od narozenie pána na- šeho Ježíše Krysta tisícieho čtyrstého a devátého mezcietmého v tu sobotu před svatým Havlem. In marg.: O platu koupení v Dolině, v Bu- kole, v Převorách a Vlkovci. (Rukop. č. 992, f. CV.)
124 držal a zachoval svrchupsaným bratřím i sestře jich svrchupsané i jich dědicóm a budúcím k nadepsanému platu a právu dědičnému tak plně a právě, jakožby jim byl ve dcky zemské se vší opatrností i ohradú, kteráž má při tom z obyčeje a z práva zachována býti, vložen a zapsán. A my Petr řečený Břekovec z Kozieho Hřbetu, Chval z Chotče, purkrabie na Kostelci, Jan starší z Konojed seděním na Zlevicích, Bohuslav z Drahobudic, Markvart z Nechanic a Petr z Sulic řečený Košík, rukojmie a zprávce za svrchupsaného pana Viléma jistce, s ním a zaň slibujem tiemto listem dobrú naší včrú beze všie zlé Isti rukú společnú a nerozdielnú, že ty všechny včéci napfedpsané i každú z nich zdrží ctně a šlechetně napředpsaným věřitelóm ijich dědicóm a budúcím beze všeho přerušenie i zmatku všelikterakého, tudiež i odpor. Pakliby čeho nezdržal, jehož pane Bože ostřez, a o to nás napředpsaní věřitelé naši listem nebo poslem napomenuli, tehda od napomenutie ve dvú ne- dělí pořád počítajíc, máme i slibujem jim to, což by nebylo zdržáno, opraviti a splniti tak, aby sě tomu listu a zápisu dosti stalo, a to tolikrát, kolikrátžby toho potřebie bylo, pod ležením dolepsaným. A jestli žeby ktokolivěk buď svěcký neb duchovní na svrchupsaný plat, anebo na lidi úročnie a kmecie kterýmkolivěk právem sáhl anebo kterým jiným řádem a oby- čejem podle řádu a obyčeje zemského, tehdy my to mámei slibujem zastati a zpraviti podle řádu a obyčeje země této beze všeho zmatku, a zvláště před věny, před sirotky, před erby i přede všemi zápisy křesťanskými a židov- skými i před každým živým člověkem, kdožby na ten plat kterýmkolivěk právem anebo oby- čejem a řádem zemským sáhl a oni žeby tiem právem s toho platu byli svedeni. Pakli bychom toho neučinili, točiž že bychom svrchupsaného platu jmenovaným věřitelóm svým, tak jakož svrchupsáno stojí, nezpravili nebo zpraviti ne- mohli, tehdy máme i slibujem jim tolikéž platu, jakož sě napřed jmenuje, postúpiti a ukázati E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: spolkem na čistých, svobodných a dobře osědlých dědinách v šíři a vzdáli ve čtyřech mílech okolo Prahy anebo blíže; a ten plat tak postúpený máme jim takovým řádem a obyčejem zpraviti a osvoboditi, jakož svrchu psáno stojí a jakožby svrchupsaní věřitelé toho pochválili. Pakli bychom toho všeho neučinili, tehdy máme i sli- bujem hned potom nazajtřie do Prahy anebo do ji- ného města v šíři a vzdáli okolo Prahy v šesti mílech anebo blíže ve ctnú hospodu tu, kdeby nám od našich věřitelóv častopsaných pokázána byla, vléci máme, a tu pravé a obyčejné leženie plniti, jeden druhého nečekaje ani sč druh druhým vymlúvaje, každý sám svým životem, anebo že každý miesto sebe rytieřského řádu panoši v to leženie moci bude postaviti. V kte- rémžto ležení vždy máme ležeti a z něho na nižádné právo nevyjiežděti ani vychoditi, leč- bychom dřieve věřitelóm našim nahořepsaným ty všechny včci svrchupsané i každú z nich zdrželi úplné a docela i všecky škody splnili a zaplatili, kteréžby kolivěk aneb kterakkolivěk pro nezaplacenie toho platu svrchupsaného vzali anebo pro jiné věci napředpsané, ježtoby je dobrým svědomím bez věrovánie a přísah pokázati mohli. A zdaby který z nás rukojmí a zprávci v tom času umřel, jehož pane Bože ostřez, tehda my živí zuostalí slibujem jiného tak jistého a movitého miesto toho umrlého k nám přistaviti v měsieci od času toho, ježto umřel, počítajíc, s vobnovením listu tohoto, kolikrátžby toho potřebie bylo, pod ležením svrchupsaným. A kdožby tento list měl s dobrú volí svrchupsaných věřitelóv našich, ten má i mieti bude všecka svrchupsaná práva. Toho na jistotu i pro lepšie svědomie my jistec i rukojmie a zprávce svrchupsaní pečeti sme své vlastnie s dobrým vědomím přivěsili kto muto listu, jenž dán léta od narozenie pána na- šeho Ježíše Krysta tisícieho čtyrstého a devátého mezcietmého v tu sobotu před svatým Havlem. In marg.: O platu koupení v Dolině, v Bu- kole, v Převorách a Vlkovci. (Rukop. č. 992, f. CV.)
Strana 125
Buštěves. Buštěves (Buštěhrad). 1. 1426, 2. září. Magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. inter Janconem et Pes- siconem, fratres ab argentea stella — tamguam emptores decem s. census annui et camere erga Bedrzichonem usque ad biennium in villa tota seu bonis omnibus Busstiewes, de post vero biennio elapso tantum in certis hominibus ibi- dem iuxta demonstracionem dicti Bedrzichonis dictas decem s. gr. census annui et perpetui comparatores, prout hec materia in tabulis terre lucidius continetur, parte ex una, et Henricum, natum dicti Bedrzichonis, parte vertente ex alia, taliter pronuncciaverunt: Primum videlicet et ante omnia sentenciam antiquorum consulum predecessorum confirmaverunt, qui super hoc habito sufficienti testimonio officialium a tabulis terre dictum censum percipiendi in predicta villa dictis fratribus adiudicaverunt. Quia offi- ciales eciam deposuerunt, quod predictum cen- sum mater jpsius antenominatis fratribus effectualiter incepit persolvere, demum man- damus, quatinus dictus Henricus dictos fratres in percepcione huiusmodi census nullatenus peramplius impediat, quousque melius ius ad predictum censum percipiendi non demonstra- verit, — Actum in pleno consilio feria V'* ante Nativitatem Marie. (Rukop. é. 2099 f. 191*.) 9. 1426, 30. list. Georgius de Rudna, bur- gravius castri Pragensis, inter Margaretam re- lictam Dedrzichonis de Rziedhosst, et Henricum filium ipsius ex una, et Janconem et Pessikonem, fratres ab argentea stella, cives Maioris Civ. Pr., parte ex altera pretextu decem s. census annui et perpetui taliter pronunceiavit: Quia predicti Margareta et Henricus, natus eius, te- nentur et debent decem s. gr. census annui et perpetui de omnibus bonis ipsorum — et Specialiter de villa Busstiewes et villanis eius prefatis Janconi et Pessikoni fratribus ac he- redibus et successoribus ipsorum censuare. — Actum anno — XXVI sabbato ipso die s. Andree. (Rukop. ć. 2099 f. 188.) 125 3. 1434, 14. pros. Anežka a Barbora, dcery dobré paměti Bedřichovy z Ředhoště, vstúpivše osobně do plné rady Velikého Města Pražského svobodně a dobrovolně bez přinucenie všelikte- rakého vyznaly jsú: Tak jakož jest nebožtík Albrecht z Buštěvsi, bratr jich vlastní, dal a vzdal slovutným Pešíkovi a Jankovi bratřím od střiebrné hvězdy, měšťanóm svrchupsaného města Pražského, i jich dědicóm a budúcím tvrz Buštěves řečenů a ves Ředhošt s dédi- nami — s platy, s lidmi úročními a kmecími, s podacím, s lesy, s lukami, s potoky, s ryb- níky, s vrbinami i s plným panstvím jich a s plnú zvolí, a k tomu vešken jiný statek svój — a zvláště nápady po nebožce mateři a Ja- novi Vlékovi z Bléan, ujci jich, a to jim v kniehy svrchupsaného Starého Města Pr. v jich dluziech vložil a zapsal, že ony svrchu- psané Anežka a Barbora toho jistého dánie a vzdánie potvrdily jsú a tiemto zápisem potvrzují. A dále častopsané Anežka a Barbora daly jsú také a vzdaly — všechno své právo dědičné, kteréž mají k Buštěvsi a Ředhošti — i jiná všechna práva svá — nadepsaným Pešíkovi a Jankovi bratřím i jich dědicóm a budúcím. — Kteréžto své právo — dané a vzdané nade- psané — sestry mají a slíbily jsú jim — ku pravému dědictví a k věčnosti ve dsky zemské vložiti, zapsati a utvrditi, ač budú dsky zemské za jich zdravého života otevřieny a úředníky obyčejnými osazeny. — Actum pleno in con- silio auno domini MCCCCXXXIIII? feria. III^ post diem s. Lucie, Thoma pannifice protunc magistro civium existente (Rukop. é. 992 f. 156.) 4. 1438, 7. května. Domina Agnezka de Bus- stieves, Wenceslai nati Niczkonis de Czachowic conthoralis, confessa est presentibus publice pro- testando, guia — suo, heredum et successorum suorum nomine Pessikonem ab argentea stella, heredes et successores ipsius de illis centum s. gr., in guibus ei pretextu ipsius hereditarie porcionis iuxta tabulas terre et libri civitatis proseripcionem debitorie obligabatur, dimisit. — Quia predicta domina Agnezka in huius-
Buštěves. Buštěves (Buštěhrad). 1. 1426, 2. září. Magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. inter Janconem et Pes- siconem, fratres ab argentea stella — tamguam emptores decem s. census annui et camere erga Bedrzichonem usque ad biennium in villa tota seu bonis omnibus Busstiewes, de post vero biennio elapso tantum in certis hominibus ibi- dem iuxta demonstracionem dicti Bedrzichonis dictas decem s. gr. census annui et perpetui comparatores, prout hec materia in tabulis terre lucidius continetur, parte ex una, et Henricum, natum dicti Bedrzichonis, parte vertente ex alia, taliter pronuncciaverunt: Primum videlicet et ante omnia sentenciam antiquorum consulum predecessorum confirmaverunt, qui super hoc habito sufficienti testimonio officialium a tabulis terre dictum censum percipiendi in predicta villa dictis fratribus adiudicaverunt. Quia offi- ciales eciam deposuerunt, quod predictum cen- sum mater jpsius antenominatis fratribus effectualiter incepit persolvere, demum man- damus, quatinus dictus Henricus dictos fratres in percepcione huiusmodi census nullatenus peramplius impediat, quousque melius ius ad predictum censum percipiendi non demonstra- verit, — Actum in pleno consilio feria V'* ante Nativitatem Marie. (Rukop. é. 2099 f. 191*.) 9. 1426, 30. list. Georgius de Rudna, bur- gravius castri Pragensis, inter Margaretam re- lictam Dedrzichonis de Rziedhosst, et Henricum filium ipsius ex una, et Janconem et Pessikonem, fratres ab argentea stella, cives Maioris Civ. Pr., parte ex altera pretextu decem s. census annui et perpetui taliter pronunceiavit: Quia predicti Margareta et Henricus, natus eius, te- nentur et debent decem s. gr. census annui et perpetui de omnibus bonis ipsorum — et Specialiter de villa Busstiewes et villanis eius prefatis Janconi et Pessikoni fratribus ac he- redibus et successoribus ipsorum censuare. — Actum anno — XXVI sabbato ipso die s. Andree. (Rukop. ć. 2099 f. 188.) 125 3. 1434, 14. pros. Anežka a Barbora, dcery dobré paměti Bedřichovy z Ředhoště, vstúpivše osobně do plné rady Velikého Města Pražského svobodně a dobrovolně bez přinucenie všelikte- rakého vyznaly jsú: Tak jakož jest nebožtík Albrecht z Buštěvsi, bratr jich vlastní, dal a vzdal slovutným Pešíkovi a Jankovi bratřím od střiebrné hvězdy, měšťanóm svrchupsaného města Pražského, i jich dědicóm a budúcím tvrz Buštěves řečenů a ves Ředhošt s dédi- nami — s platy, s lidmi úročními a kmecími, s podacím, s lesy, s lukami, s potoky, s ryb- níky, s vrbinami i s plným panstvím jich a s plnú zvolí, a k tomu vešken jiný statek svój — a zvláště nápady po nebožce mateři a Ja- novi Vlékovi z Bléan, ujci jich, a to jim v kniehy svrchupsaného Starého Města Pr. v jich dluziech vložil a zapsal, že ony svrchu- psané Anežka a Barbora toho jistého dánie a vzdánie potvrdily jsú a tiemto zápisem potvrzují. A dále častopsané Anežka a Barbora daly jsú také a vzdaly — všechno své právo dědičné, kteréž mají k Buštěvsi a Ředhošti — i jiná všechna práva svá — nadepsaným Pešíkovi a Jankovi bratřím i jich dědicóm a budúcím. — Kteréžto své právo — dané a vzdané nade- psané — sestry mají a slíbily jsú jim — ku pravému dědictví a k věčnosti ve dsky zemské vložiti, zapsati a utvrditi, ač budú dsky zemské za jich zdravého života otevřieny a úředníky obyčejnými osazeny. — Actum pleno in con- silio auno domini MCCCCXXXIIII? feria. III^ post diem s. Lucie, Thoma pannifice protunc magistro civium existente (Rukop. é. 992 f. 156.) 4. 1438, 7. května. Domina Agnezka de Bus- stieves, Wenceslai nati Niczkonis de Czachowic conthoralis, confessa est presentibus publice pro- testando, guia — suo, heredum et successorum suorum nomine Pessikonem ab argentea stella, heredes et successores ipsius de illis centum s. gr., in guibus ei pretextu ipsius hereditarie porcionis iuxta tabulas terre et libri civitatis proseripcionem debitorie obligabatur, dimisit. — Quia predicta domina Agnezka in huius-
Strana 126
126 modi debito centum s. gr. condescendit beni- vole super Jacobo Starostka braseatore, cive Maioris Civ. Pr. Actum pleno in consilio feria tercia ante diem s. Stanislai. Mathia dicto Porybny magistro civium pro tunc existente. (Rukop. &. 992, f. 176.) 5. 1454, 18. února. Že když Katka, man- želka nebožce Janova, syna YVavřincova z Bu- štěvsi, dávala vinu témuž Vavřincovi s Havlem, synem jeho, táhnúci se na duom jich [na Nov. M. Pr.] — po smrti Janově, muži svém — [umluvili se]. Act. fer. II. post s. Juliane a. etc. LIIII. (Rukop. č. 2084 f. 931.) 6. 1483, 22. srpna. Já Kateřina z Kunvaldu a z Buštěvsi vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie čísti nebo čtúce slyšeti budú, že ačkoli jsúci nemocna tělem a v boží kázni ležéci, ale duší svú jsúci při plném rozumu, s dobrým rozmyslem a s dobrú pamětí tyto sem dole psané věci a své poslednie roz- kázánie z své dobré vuole učinila a mocí listu tohoto činím a ustavuji a rozkazuji, jestliže by mne pán Buoh neuchoval: Item jakož jest zbožie kúpeno od urozeného pána pana Alb- rechta z Kolovrat na Krašově, kteréž se jemu dostalo na jeho diel okolo Buštěvsi po uroze- ném pánu panu Jindřichovi z Kolovrat na Buštěvsi dobré paměti, a to jest kúpeno za šest set k. gr., za to jest pan Beneš Libštejn- ský dal tři sta k. gr. a já tři sta k. gr.; a těch tři sta k. gr., kteréž jsem já dala, ty sem sobě byla pozuostavila na tom, abych je mohla dáti, komuž bych chtěla. Protož těch tři sta kop gr. mně na tom pozuostavených mocně odkazuji a dávám urozenému pánu, panu De- nešovi z Kolovrat na Libštejně i jeho dědicóm. Item také jemu odkazuji a dávám dva domy v Praze, malý i veliký, k kterýmž já právo mám i držela sem je i užívala to své právo, panu Benešovi Libštejnskému všecko mocně dávám. Také odkazuji a dávám témuž panu Benešovi všecky věci a své právo, málo nebo mnoho, což by pozuostalo, ježto v paměti mieti nemohu. — Tomu všemu na potvrzenie E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a pro lepší jistotu i na svědomie pečeť mú vlastní jistým mým vědomím přitiskla sem k to- muto listu dobrovolně. A pro dalšie svědomie prosila sem urozených panoší Jana Václavského z Vácova, v ty časy purkrabie na Libštejně, a Pavla z Radíče, že sú pečeti své vedle mne na svědomie k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého osmdesátého třetieho, ten pátek před sv. Bartholomějem ap. (Rukop. č. 94 II. 54“.) Butovice.*) 1. 1431, 3. dubna. Senior communitas, ad quam Petrus de Slupnicz ab officialibus impedi- tus appellaverat, requisita per dominos consules, quid eis constaret de curia in Butowicz, Ha- nowsky dicta, quam idem Petrus tenet, recog- novit — quod prefata curia — data est per communitatem magnam iam dicto Petro in LXX s. gr. debiti sibi per communitatem Pra- gensem pro Divissio Borzkone debitorie obli- gati — hac sub condicione, quandocunque ante- dictam curiam — viceversa habere voluerint a prefato Petro — ex tunc datis — sibi pre- dictis LXX s. gr. una cum impensis super dictam curiam — factis — poterint se — de eadem intromittere. — Actum anno domini oc XXXI feria IIl post Crucifisionem domini. (Rukop. č. 2099 f. 309. — rukop. & 992 fol. 125.) *) Zápisy knih viničních uvedeny zde nejsou. 2. 1433, 14. ledna. Prout officiales officii de Leta curia impedimenta faciebant Petro de Slup- nicz in percepcione censuum personarum sub- scriptarum, videlicet [ab] Jacobo fratre Herzman- czonis, Liczkone, Petrzicone de Ugezd iudice, Ja- rossio et Vitcone fratribus, Rubicone Stiglicz, Michalczone, Johanne a Carthus iudice et Mau- ricio Gorwol, que quidem persone certum cen- sum ad curiam in Butowicz situatam de vineis inter agros villarum Minonicz*) et Butowicz hincinde situatis, quam prefatus Petrus a com- munitate Pragensi in certa summa pecunie habere dinoscitur, solvere sunt astricti. Domini
126 modi debito centum s. gr. condescendit beni- vole super Jacobo Starostka braseatore, cive Maioris Civ. Pr. Actum pleno in consilio feria tercia ante diem s. Stanislai. Mathia dicto Porybny magistro civium pro tunc existente. (Rukop. &. 992, f. 176.) 5. 1454, 18. února. Že když Katka, man- želka nebožce Janova, syna YVavřincova z Bu- štěvsi, dávala vinu témuž Vavřincovi s Havlem, synem jeho, táhnúci se na duom jich [na Nov. M. Pr.] — po smrti Janově, muži svém — [umluvili se]. Act. fer. II. post s. Juliane a. etc. LIIII. (Rukop. č. 2084 f. 931.) 6. 1483, 22. srpna. Já Kateřina z Kunvaldu a z Buštěvsi vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie čísti nebo čtúce slyšeti budú, že ačkoli jsúci nemocna tělem a v boží kázni ležéci, ale duší svú jsúci při plném rozumu, s dobrým rozmyslem a s dobrú pamětí tyto sem dole psané věci a své poslednie roz- kázánie z své dobré vuole učinila a mocí listu tohoto činím a ustavuji a rozkazuji, jestliže by mne pán Buoh neuchoval: Item jakož jest zbožie kúpeno od urozeného pána pana Alb- rechta z Kolovrat na Krašově, kteréž se jemu dostalo na jeho diel okolo Buštěvsi po uroze- ném pánu panu Jindřichovi z Kolovrat na Buštěvsi dobré paměti, a to jest kúpeno za šest set k. gr., za to jest pan Beneš Libštejn- ský dal tři sta k. gr. a já tři sta k. gr.; a těch tři sta k. gr., kteréž jsem já dala, ty sem sobě byla pozuostavila na tom, abych je mohla dáti, komuž bych chtěla. Protož těch tři sta kop gr. mně na tom pozuostavených mocně odkazuji a dávám urozenému pánu, panu De- nešovi z Kolovrat na Libštejně i jeho dědicóm. Item také jemu odkazuji a dávám dva domy v Praze, malý i veliký, k kterýmž já právo mám i držela sem je i užívala to své právo, panu Benešovi Libštejnskému všecko mocně dávám. Také odkazuji a dávám témuž panu Benešovi všecky věci a své právo, málo nebo mnoho, což by pozuostalo, ježto v paměti mieti nemohu. — Tomu všemu na potvrzenie E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a pro lepší jistotu i na svědomie pečeť mú vlastní jistým mým vědomím přitiskla sem k to- muto listu dobrovolně. A pro dalšie svědomie prosila sem urozených panoší Jana Václavského z Vácova, v ty časy purkrabie na Libštejně, a Pavla z Radíče, že sú pečeti své vedle mne na svědomie k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého osmdesátého třetieho, ten pátek před sv. Bartholomějem ap. (Rukop. č. 94 II. 54“.) Butovice.*) 1. 1431, 3. dubna. Senior communitas, ad quam Petrus de Slupnicz ab officialibus impedi- tus appellaverat, requisita per dominos consules, quid eis constaret de curia in Butowicz, Ha- nowsky dicta, quam idem Petrus tenet, recog- novit — quod prefata curia — data est per communitatem magnam iam dicto Petro in LXX s. gr. debiti sibi per communitatem Pra- gensem pro Divissio Borzkone debitorie obli- gati — hac sub condicione, quandocunque ante- dictam curiam — viceversa habere voluerint a prefato Petro — ex tunc datis — sibi pre- dictis LXX s. gr. una cum impensis super dictam curiam — factis — poterint se — de eadem intromittere. — Actum anno domini oc XXXI feria IIl post Crucifisionem domini. (Rukop. č. 2099 f. 309. — rukop. & 992 fol. 125.) *) Zápisy knih viničních uvedeny zde nejsou. 2. 1433, 14. ledna. Prout officiales officii de Leta curia impedimenta faciebant Petro de Slup- nicz in percepcione censuum personarum sub- scriptarum, videlicet [ab] Jacobo fratre Herzman- czonis, Liczkone, Petrzicone de Ugezd iudice, Ja- rossio et Vitcone fratribus, Rubicone Stiglicz, Michalczone, Johanne a Carthus iudice et Mau- ricio Gorwol, que quidem persone certum cen- sum ad curiam in Butowicz situatam de vineis inter agros villarum Minonicz*) et Butowicz hincinde situatis, quam prefatus Petrus a com- munitate Pragensi in certa summa pecunie habere dinoscitur, solvere sunt astricti. Domini
Strana 127
Butovice. vero magister civium et consules Maioris Civ. Pr. visis et auditis proscripcionibus per ipsum Petrum super dicta curia — habitis, easdem sibi confirmaverunt — censum a personis pre- tactis tollere indulgentes ; mandantes officialibus predictis, ut. prefatum Petrum in percepcione huiusmodi censuum non impediant. — Actum pleno in consilio feria IIII ipso die Felicis. (Rukop. č. 2099 f. 341) *) Jinonice. 3. 1443, 26. listopadu. Nicolaus de Tu- hanec emit pro se, heredibus — suis vineam XIIII strichones mensure habentem erga Ja- cobum, fratrem Herzmanconis, civem Minoris Civ. Pr, cum consensu et voluntate Marga- rethe, conthoralis ipsius, pro centum cum vi- ginti s. gr., que sita est prope villam Butovic inter vineas Margarethe, relicte Marci vinitoris, ex una et Wance Staruostkove parte ex altera. Act. fer. tercia. post Katherine a. etc. XLIII. (Rukop. č. 2102 f. 442.) 4. 1451, 31. května. Já Pavel z Lahovic vyznávám, — že jsem najal — dvuor poplužní v Butovicích — od slovutného Jana z Pře- točna od hodu Přenesenie sv. Václava nynie najprv přištieho počítajíc až za tři leta — a to za puol osmy kopy gr. každé leto těchto tří let. — Actum in consilio feria Il. post Urbani anno oc LI. (Rukop. 6. 2099 f. 906.) 5. 1487, 6. záií. (Locatio curiae in. Buto- wic.) My purgmistii a rady i obce Star. a Nov. Měst Pražských vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že svobodně a s dobrým naším rozmyslem pro obecný užitek měst našich dvuor náš v Buto- vicích s puol třetím lánem dědiny orné, 8 luki pode Vsí, jenž slove Okrúhlá, s chrastí, kte- rážto leží v stráni na dolině vedle Dáleje, vy- sadili jsme a vydali Prokopovi, člověku našemu, i jeho dědicóm dotud, dokudž bychom toho zbožie v držení byli, a i tiemto listem vysa- zujem a vydáváme ke jmění a držení i toho všeho, jakž se jim najlépe zdá a líbí nebo zdáti a líbiti bude, ku požívání bez všelikého 127 našeho i jiných všech lidí odporu a překážky, pod devět kop gr. dobrých peněz střiebrných v zemi České obecně berných platu a úroka ročnieho nám každý rok rozdielně platiti po- vinného. To jest na sv. Havla po dání tohoto listu najprvé přieštieho počnúc puol pátý kopy gr. a osmero kur, a na sv. Jiřie ihned potom budücieho tolikéž puol pátý kopy gr. a puol třetie kopy vajec. A tak i jiná leta potomně vždy na každý svatý Havel po puol páté kopě gr. a po osmi kuřiech a na každý sv. Jiří též po puol páté kopě gr. a po puol třetie kopě vajec bez zmatku a odporu i dalsieho prodlenie a zadrhovánie v&elikého. A jestli že by kdy svrchupsaný Prokop nebo dědicové jeho ten dvuor s tiem se vším, jakož se svrchu jme- nuje, komu prodati chtěl nebo chtěli, to budú moci s povolením našim učiniti pod ten plat nahoře jmenovaný, jakož jim samým od nás vysazeno jest a vydáno. A takovému však člověku, ježto by se nám hoditi mohl, tak aby nám vždy úrokové a poplatci naši z toho ne- sešli. Toho na potvrzenie i pamét budücí pe- četi menšie měst našich nadepsaných kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán od narozenie syna Bożieho tisicieho čtyřistého osmdesstóho sedmého ten čtvrtek před hodem slavným bl. P. M. Narozenie. (Rukop. č. 993 fol. 157.) 6. 1542, 21. ledna. Stala se smlúva — skrze přátely — Vaňka rychtáře z Motola, a Pavla bratra jeho z Žepuov, a Pavlíčka z Jinonic, Jana Večasa, mezi Janem někdy Jana Celnýho synem, z jedné, a Šimonem z Butovic otčímem jeho, z strany druhé, tak jakož jest on Jan — Ši- mona před pány úředníky k úřadu mostskému obsílal a dědický díl po otci míti chtěl, že jest se takto s tejmž Šimonem — smluvil, že — dal V kopč., a když by se osadil a statek sobě pod pány koupil — má mu dáti XX kop m. — Má témuž Janovi on Šimon [dáti] opět XX kop a opět potom v rok XV kop m. — Stalo se v sobotu po sv. Fabianu a Sebestianu — XLII. (Rukop. ć. 42 f. 45'.)
Butovice. vero magister civium et consules Maioris Civ. Pr. visis et auditis proscripcionibus per ipsum Petrum super dicta curia — habitis, easdem sibi confirmaverunt — censum a personis pre- tactis tollere indulgentes ; mandantes officialibus predictis, ut. prefatum Petrum in percepcione huiusmodi censuum non impediant. — Actum pleno in consilio feria IIII ipso die Felicis. (Rukop. č. 2099 f. 341) *) Jinonice. 3. 1443, 26. listopadu. Nicolaus de Tu- hanec emit pro se, heredibus — suis vineam XIIII strichones mensure habentem erga Ja- cobum, fratrem Herzmanconis, civem Minoris Civ. Pr, cum consensu et voluntate Marga- rethe, conthoralis ipsius, pro centum cum vi- ginti s. gr., que sita est prope villam Butovic inter vineas Margarethe, relicte Marci vinitoris, ex una et Wance Staruostkove parte ex altera. Act. fer. tercia. post Katherine a. etc. XLIII. (Rukop. č. 2102 f. 442.) 4. 1451, 31. května. Já Pavel z Lahovic vyznávám, — že jsem najal — dvuor poplužní v Butovicích — od slovutného Jana z Pře- točna od hodu Přenesenie sv. Václava nynie najprv přištieho počítajíc až za tři leta — a to za puol osmy kopy gr. každé leto těchto tří let. — Actum in consilio feria Il. post Urbani anno oc LI. (Rukop. 6. 2099 f. 906.) 5. 1487, 6. záií. (Locatio curiae in. Buto- wic.) My purgmistii a rady i obce Star. a Nov. Měst Pražských vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že svobodně a s dobrým naším rozmyslem pro obecný užitek měst našich dvuor náš v Buto- vicích s puol třetím lánem dědiny orné, 8 luki pode Vsí, jenž slove Okrúhlá, s chrastí, kte- rážto leží v stráni na dolině vedle Dáleje, vy- sadili jsme a vydali Prokopovi, člověku našemu, i jeho dědicóm dotud, dokudž bychom toho zbožie v držení byli, a i tiemto listem vysa- zujem a vydáváme ke jmění a držení i toho všeho, jakž se jim najlépe zdá a líbí nebo zdáti a líbiti bude, ku požívání bez všelikého 127 našeho i jiných všech lidí odporu a překážky, pod devět kop gr. dobrých peněz střiebrných v zemi České obecně berných platu a úroka ročnieho nám každý rok rozdielně platiti po- vinného. To jest na sv. Havla po dání tohoto listu najprvé přieštieho počnúc puol pátý kopy gr. a osmero kur, a na sv. Jiřie ihned potom budücieho tolikéž puol pátý kopy gr. a puol třetie kopy vajec. A tak i jiná leta potomně vždy na každý svatý Havel po puol páté kopě gr. a po osmi kuřiech a na každý sv. Jiří též po puol páté kopě gr. a po puol třetie kopě vajec bez zmatku a odporu i dalsieho prodlenie a zadrhovánie v&elikého. A jestli že by kdy svrchupsaný Prokop nebo dědicové jeho ten dvuor s tiem se vším, jakož se svrchu jme- nuje, komu prodati chtěl nebo chtěli, to budú moci s povolením našim učiniti pod ten plat nahoře jmenovaný, jakož jim samým od nás vysazeno jest a vydáno. A takovému však člověku, ježto by se nám hoditi mohl, tak aby nám vždy úrokové a poplatci naši z toho ne- sešli. Toho na potvrzenie i pamét budücí pe- četi menšie měst našich nadepsaných kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán od narozenie syna Bożieho tisicieho čtyřistého osmdesstóho sedmého ten čtvrtek před hodem slavným bl. P. M. Narozenie. (Rukop. č. 993 fol. 157.) 6. 1542, 21. ledna. Stala se smlúva — skrze přátely — Vaňka rychtáře z Motola, a Pavla bratra jeho z Žepuov, a Pavlíčka z Jinonic, Jana Večasa, mezi Janem někdy Jana Celnýho synem, z jedné, a Šimonem z Butovic otčímem jeho, z strany druhé, tak jakož jest on Jan — Ši- mona před pány úředníky k úřadu mostskému obsílal a dědický díl po otci míti chtěl, že jest se takto s tejmž Šimonem — smluvil, že — dal V kopč., a když by se osadil a statek sobě pod pány koupil — má mu dáti XX kop m. — Má témuž Janovi on Šimon [dáti] opět XX kop a opět potom v rok XV kop m. — Stalo se v sobotu po sv. Fabianu a Sebestianu — XLII. (Rukop. ć. 42 f. 45'.)
Strana 128
128 Bydlín. 1415, 9. července. Barbara, relicta Racz- konis de Bydlina, fassa est, se percepisse por- cionem suam XXIX s., gue ipsam concernebat, a Sigismundo Thassner. Actum fer. III. ante Margarete. (Rukop. č. 2099 f. 49.) Bydžov. 1. 1429, 28. února. Petr z Navarova, Vaněk Palda z Vařin, Prokop z Kosořic a Vaněk z Sta kor vyznali sú svobodně a jednostajně [v radě Velkého M. Pr.] — że jim jest úplně svědomo, kterak Vaněk Pšenička slíbil jest za XX k. gr. za Marše z Bydžova panu Bohušovi z Fryc- štejna, když jesti byl u něho u vězení, takže Pšenička musil těch XX k. zaň dáti. A potom Pšenička napomínav Marše z toho dluhu i byl jej stavil na právo v Bydžově. Tu paní Mach- na vzavší jej mocí z Bydžova k sobě na Ve lis, jej za sebú chová, práva jemu žádného do- pomoci nedbajíci. Act. fer. II. post dominicam Oculi. (Rukop. č. 2099 f. 294.) 2. 1432. — Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recognoscimus presentibus universis, quod quemadmodum con- troversia vertebatur — pretextu cuiusdam dif- famacionis inter partes subscriptas, videlicet inter Ysaac magistrum scole Judeorum Pra- gensium, Ysaac magistrum de Bydzow, Judam et Josskonem, filios ipsorum, ex una et Sau- lum, Judeum Pragensem, parte ex altera, ex tunc eadem materia questionis — iuxta eorum amicabilem — submissionem taliter sopita est, quod predicti Ysaac magister scole Pragensis, Ysaac de Bydzow, Judas et Jossko, filii ipso- rum, nunquam de cetero antedictum Saulum — debent aggredi iure iudaico ipsorum in et extra terram Bohemie —. Act. in consilio a. ete. XXXII fer. VI. post Asc. d. (Tamtéž fol. 330.) 3. 1472, 27. dubna. Slużbu svi s modlitbń vzkazuji Vasie Milosti, póni mili. A jakož vás tajno nenie, že sem měl sám osobně státi před vámi, a ten domek, kterýž mám za vámi v sú- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: sedství, odevzdati poctivé vdově Valentinové — i protož račte věděti, že jest čas nynie nepo- kojný, ale jest-li možné, poručil sem to ode- vzdánie opatrným Jakubovi barvieři a Barto- šovi krajčiemu, vašim milým súseduom, aby oni za mě odevzdali mocně té vdově —. A $ Нет VMt P. Bohu porúčiem. Dán v Byd- žově ten pondělí po sv. Marku. Kněz Jan z Bydžova, kaplan a súsed váš. Slovutné opatrnosti pánuom purgmistru a radě slovutného města Nového, pánuom milým. (Rukop. č. 2087 f. B 13.) 4. 1492, 7. května, Sigismundus Holec de Kwietnicz et Wenceslaus Tribussek, cives Mai. Civ. Prag. in consilio reddiderunt litteras super CCL s. gr. prag. sonantes Wenceslao de Bielsko et Duchconi de Bydzowia in loco tocius consilii civitatis Bydzowiensis. Que quidem littere pre- dictis Sigismundo et Wenceslao olim per Vic- torem, civem predicte civitatis Prag. et per Wenc. de Bielsko nec non per Duchconem ad manus fideles erant deposite. Deinde pretacti Wenceslaus et Duchco reddiderunt easdem lit- teras Elizabeth, post memoratum Victorem re- licte. Act. fer. II. ante Stanislai. a. etc. XCII. (Rukop. ć. 94. II. fol. 57.) 5. 1493. Georgius, sacerdos et tunc ple- banus Bydzowie, fassus est, se percepisse — pecuniam. — (Rukop. 6. 2089 f. T. 27.) 6. 1520, 28. února. (Anna Ondráčková s Va- ori. Simonovic z Bydżova.) Jakoż su purgmistr a rada města Bydžova Nového podali před pana purgmistra a konšely na právo toto [Pražské] Anny Ondráčkové a Vávry Šimonovic, souseda svého; tu strany stojíce, ona Anna skrze přítele svého pravila, že jest jí Vávra V k. m. povinen, a v tom se táhla na svědomí a je pokázala. On. proti tomu odpíraje pravil, že je ten dluh vy- plnil. Také v tom se táhl na registra poryb- ných a svědomí i pamět jejich. Tu p. purg- mistr a páni — vypovídají: Poněvadž on Vávra to jest podle práva pokázal, že ten dluh vy- pravil a ta na něm závada toho dluhu že je skancelována a vymazána, i z té příčiny —
128 Bydlín. 1415, 9. července. Barbara, relicta Racz- konis de Bydlina, fassa est, se percepisse por- cionem suam XXIX s., gue ipsam concernebat, a Sigismundo Thassner. Actum fer. III. ante Margarete. (Rukop. č. 2099 f. 49.) Bydžov. 1. 1429, 28. února. Petr z Navarova, Vaněk Palda z Vařin, Prokop z Kosořic a Vaněk z Sta kor vyznali sú svobodně a jednostajně [v radě Velkého M. Pr.] — że jim jest úplně svědomo, kterak Vaněk Pšenička slíbil jest za XX k. gr. za Marše z Bydžova panu Bohušovi z Fryc- štejna, když jesti byl u něho u vězení, takže Pšenička musil těch XX k. zaň dáti. A potom Pšenička napomínav Marše z toho dluhu i byl jej stavil na právo v Bydžově. Tu paní Mach- na vzavší jej mocí z Bydžova k sobě na Ve lis, jej za sebú chová, práva jemu žádného do- pomoci nedbajíci. Act. fer. II. post dominicam Oculi. (Rukop. č. 2099 f. 294.) 2. 1432. — Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recognoscimus presentibus universis, quod quemadmodum con- troversia vertebatur — pretextu cuiusdam dif- famacionis inter partes subscriptas, videlicet inter Ysaac magistrum scole Judeorum Pra- gensium, Ysaac magistrum de Bydzow, Judam et Josskonem, filios ipsorum, ex una et Sau- lum, Judeum Pragensem, parte ex altera, ex tunc eadem materia questionis — iuxta eorum amicabilem — submissionem taliter sopita est, quod predicti Ysaac magister scole Pragensis, Ysaac de Bydzow, Judas et Jossko, filii ipso- rum, nunquam de cetero antedictum Saulum — debent aggredi iure iudaico ipsorum in et extra terram Bohemie —. Act. in consilio a. ete. XXXII fer. VI. post Asc. d. (Tamtéž fol. 330.) 3. 1472, 27. dubna. Slużbu svi s modlitbń vzkazuji Vasie Milosti, póni mili. A jakož vás tajno nenie, že sem měl sám osobně státi před vámi, a ten domek, kterýž mám za vámi v sú- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: sedství, odevzdati poctivé vdově Valentinové — i protož račte věděti, že jest čas nynie nepo- kojný, ale jest-li možné, poručil sem to ode- vzdánie opatrným Jakubovi barvieři a Barto- šovi krajčiemu, vašim milým súseduom, aby oni za mě odevzdali mocně té vdově —. A $ Нет VMt P. Bohu porúčiem. Dán v Byd- žově ten pondělí po sv. Marku. Kněz Jan z Bydžova, kaplan a súsed váš. Slovutné opatrnosti pánuom purgmistru a radě slovutného města Nového, pánuom milým. (Rukop. č. 2087 f. B 13.) 4. 1492, 7. května, Sigismundus Holec de Kwietnicz et Wenceslaus Tribussek, cives Mai. Civ. Prag. in consilio reddiderunt litteras super CCL s. gr. prag. sonantes Wenceslao de Bielsko et Duchconi de Bydzowia in loco tocius consilii civitatis Bydzowiensis. Que quidem littere pre- dictis Sigismundo et Wenceslao olim per Vic- torem, civem predicte civitatis Prag. et per Wenc. de Bielsko nec non per Duchconem ad manus fideles erant deposite. Deinde pretacti Wenceslaus et Duchco reddiderunt easdem lit- teras Elizabeth, post memoratum Victorem re- licte. Act. fer. II. ante Stanislai. a. etc. XCII. (Rukop. ć. 94. II. fol. 57.) 5. 1493. Georgius, sacerdos et tunc ple- banus Bydzowie, fassus est, se percepisse — pecuniam. — (Rukop. 6. 2089 f. T. 27.) 6. 1520, 28. února. (Anna Ondráčková s Va- ori. Simonovic z Bydżova.) Jakoż su purgmistr a rada města Bydžova Nového podali před pana purgmistra a konšely na právo toto [Pražské] Anny Ondráčkové a Vávry Šimonovic, souseda svého; tu strany stojíce, ona Anna skrze přítele svého pravila, že jest jí Vávra V k. m. povinen, a v tom se táhla na svědomí a je pokázala. On. proti tomu odpíraje pravil, že je ten dluh vy- plnil. Také v tom se táhl na registra poryb- ných a svědomí i pamět jejich. Tu p. purg- mistr a páni — vypovídají: Poněvadž on Vávra to jest podle práva pokázal, že ten dluh vy- pravil a ta na něm závada toho dluhu že je skancelována a vymazána, i z té příčiny —
Strana 129
Bydlin— dávají jemu za právo tak, že jí tím dluhem dál povinovat není. Act. a. etc. XX fer. III. post Invocavit. (Rukop. č. 1129. I. fol. 6.) 7. 1525, 4. května. (Mezi Janem Humbur- ským z Bydžova a Tobiášem Židem.) Jakub Žid, lékař z Bydžova, svědčil: Když jsú se smlúvali p. Jan Humburskaj s Tobiášem Židem, ještě sem já tehdáž nebyl v Bydžově. Potom když sem byl v Bydžově rok nebo dvě letě, tehdy p. Humburskaj stavil pro Žida Tobiáše pro dluh ňáký, ale já nevím jakaj. I pověděl mi pak Humburskaj, že jest jemu Tobiáš slíbil za otce svého, a že měl ňáký list hlavní pro dluh kněze Karla, a Ze jest jemu on Zid ten list v XVII k. zastavil. Potom když jest Humburskaj zdajsi sousedy pro Tobiáše Žida stavěl v Bydžově, tehdy páni Pražané JMt jsú tam psali, aby byl propuštěn, že chtí každému právi býti. Tehdy jest p. Běškovec sem jel a prošil mne, abych pro toho Žida šel; i mluvil p. Běškovec s tím Židem, aby jemu zaplatil, že po druhé chce stavovati. — Tehdy Žid odpíral, takže sem jinak neslíbil, než když ten bude list za- placenaj, tehdyť já jemu rád dám. Pověděl p. Běškovec, poněvadž vzal list od něho, aby ty jemu zaplatil. A Žid vždy na tom stál, když já svü sumu tiem listem dobudu, tehdy já jemu zaplatím. Tehdy se pan Běškovec roz- hněval na Žida a řekl, že musíš platiti. A jakž domů přijedu, že hned opět bude Humburskaj stavovati, a půjdu hned k pánuom a opovím se. Beneš z Bydžova Humburskaj: Jest mi dobře svědomo, Ze jest p. Jan Humburskaj dal mi list, abych jej dodal pánóm Pražanóm, ze chce stavovati pro dluh Samuele Žida. I šel sem ku p. Běškovci, a on mi kázal k Židu jíti, snad praj dá. A když sem já s Židem o to mluvil, a on pověděl, že teď synu mému ty listy ostanou a spravedlnost má, nechť pak dá. Potom p. Běškovec poslal po Tobiáše Žida, syna Samuelova, i mluvil k němu: Poněvadž nápadníkem po otci svém statku všeho jeho, aby ty člověku pána mého zaplatil. A Žid křel: Pane milý, když vyupomínám na knížete, Archiv Český XXVI. Bynice. 129 tehdy zaplatím. Odpověděl p. Běškovec: Žide, tomu já nechci, neb jest on vám věřil dóvěrně a list hlavní vám vydal. Vyupomínaj neb ne- vyupomínaj, ty člověku pána mého JMti za- plať, a pakli nechceš, tehda hned teď list bude dán p. purgmistru k vobstavování. A Žid hned tu slíbil p. Běškovcovi rukou dáním, že za- platí. Act. die Floriani a. etc. (Rukop. ©. 1047 fol. K. 4.) Bykan u Malesova? Vikaň u Č. Brodu. 1529, 31. pros. Duchek Hřib z Vikaně při- koupil sobě grunt podsedší, hned vedle svého dvoru, od Martina Kaplana za XXVIII k. m. — A proto on Duchek přikoupil sobě to siedlo, aby sobě kus dvoru od něho mohl připojiti k svému dvoru pro vzdělánie vrat do svého gruntu. A když sobě to udělá, tak jakž jest mu toho pány ouředníky [šestipan. Nov. M. Pr.] do- puštieno, tehdy opravě tentýž grunt od Mar- tina koupeny, má jej zase prodati ve dvü le- tech, a to proto, aby tu jiny soused zase na to miesto dosedl, jakž jest prvé bajvalo. — Actum fer. VI ante Novum annum a. etc. XXIX. (Rukop. č. 2133 III f. 19.) Bynice. 1. 1356. Wenceslaus Pesoldi publicavit, quod domum suam ex opposito s. Galli et he- reditatem in Winicz cum omnibus pertinencis — uxori sue domine Kacze — resignavit. (Rukop. ë. 987 fol. 178.) 2. 1424. Margaretha relicta Barthossii de Bynicz, nunc conthoralis legittima Sigismundi Kniezewesky — recognovit se habere dimidium alterum centenarium s. pretextu dotalicii a predicto priori marito suo in et super bonis Byniez proscriptas in tabulis terre, quod dota- licium dicta Margaretha dat atque resignat — dieto Sigismundo, marito suo. — Dictus vero Sigismundus promisit dicte Margarethe — pro- scribere quadringentas s. in bonis Kniezewes, litteram cirographi iuxta modum terrestrem eidem conficiendo simplicem, petens hanc clau- 17
Bydlin— dávají jemu za právo tak, že jí tím dluhem dál povinovat není. Act. a. etc. XX fer. III. post Invocavit. (Rukop. č. 1129. I. fol. 6.) 7. 1525, 4. května. (Mezi Janem Humbur- ským z Bydžova a Tobiášem Židem.) Jakub Žid, lékař z Bydžova, svědčil: Když jsú se smlúvali p. Jan Humburskaj s Tobiášem Židem, ještě sem já tehdáž nebyl v Bydžově. Potom když sem byl v Bydžově rok nebo dvě letě, tehdy p. Humburskaj stavil pro Žida Tobiáše pro dluh ňáký, ale já nevím jakaj. I pověděl mi pak Humburskaj, že jest jemu Tobiáš slíbil za otce svého, a že měl ňáký list hlavní pro dluh kněze Karla, a Ze jest jemu on Zid ten list v XVII k. zastavil. Potom když jest Humburskaj zdajsi sousedy pro Tobiáše Žida stavěl v Bydžově, tehdy páni Pražané JMt jsú tam psali, aby byl propuštěn, že chtí každému právi býti. Tehdy jest p. Běškovec sem jel a prošil mne, abych pro toho Žida šel; i mluvil p. Běškovec s tím Židem, aby jemu zaplatil, že po druhé chce stavovati. — Tehdy Žid odpíral, takže sem jinak neslíbil, než když ten bude list za- placenaj, tehdyť já jemu rád dám. Pověděl p. Běškovec, poněvadž vzal list od něho, aby ty jemu zaplatil. A Žid vždy na tom stál, když já svü sumu tiem listem dobudu, tehdy já jemu zaplatím. Tehdy se pan Běškovec roz- hněval na Žida a řekl, že musíš platiti. A jakž domů přijedu, že hned opět bude Humburskaj stavovati, a půjdu hned k pánuom a opovím se. Beneš z Bydžova Humburskaj: Jest mi dobře svědomo, Ze jest p. Jan Humburskaj dal mi list, abych jej dodal pánóm Pražanóm, ze chce stavovati pro dluh Samuele Žida. I šel sem ku p. Běškovci, a on mi kázal k Židu jíti, snad praj dá. A když sem já s Židem o to mluvil, a on pověděl, že teď synu mému ty listy ostanou a spravedlnost má, nechť pak dá. Potom p. Běškovec poslal po Tobiáše Žida, syna Samuelova, i mluvil k němu: Poněvadž nápadníkem po otci svém statku všeho jeho, aby ty člověku pána mého zaplatil. A Žid křel: Pane milý, když vyupomínám na knížete, Archiv Český XXVI. Bynice. 129 tehdy zaplatím. Odpověděl p. Běškovec: Žide, tomu já nechci, neb jest on vám věřil dóvěrně a list hlavní vám vydal. Vyupomínaj neb ne- vyupomínaj, ty člověku pána mého JMti za- plať, a pakli nechceš, tehda hned teď list bude dán p. purgmistru k vobstavování. A Žid hned tu slíbil p. Běškovcovi rukou dáním, že za- platí. Act. die Floriani a. etc. (Rukop. ©. 1047 fol. K. 4.) Bykan u Malesova? Vikaň u Č. Brodu. 1529, 31. pros. Duchek Hřib z Vikaně při- koupil sobě grunt podsedší, hned vedle svého dvoru, od Martina Kaplana za XXVIII k. m. — A proto on Duchek přikoupil sobě to siedlo, aby sobě kus dvoru od něho mohl připojiti k svému dvoru pro vzdělánie vrat do svého gruntu. A když sobě to udělá, tak jakž jest mu toho pány ouředníky [šestipan. Nov. M. Pr.] do- puštieno, tehdy opravě tentýž grunt od Mar- tina koupeny, má jej zase prodati ve dvü le- tech, a to proto, aby tu jiny soused zase na to miesto dosedl, jakž jest prvé bajvalo. — Actum fer. VI ante Novum annum a. etc. XXIX. (Rukop. č. 2133 III f. 19.) Bynice. 1. 1356. Wenceslaus Pesoldi publicavit, quod domum suam ex opposito s. Galli et he- reditatem in Winicz cum omnibus pertinencis — uxori sue domine Kacze — resignavit. (Rukop. ë. 987 fol. 178.) 2. 1424. Margaretha relicta Barthossii de Bynicz, nunc conthoralis legittima Sigismundi Kniezewesky — recognovit se habere dimidium alterum centenarium s. pretextu dotalicii a predicto priori marito suo in et super bonis Byniez proscriptas in tabulis terre, quod dota- licium dicta Margaretha dat atque resignat — dieto Sigismundo, marito suo. — Dictus vero Sigismundus promisit dicte Margarethe — pro- scribere quadringentas s. in bonis Kniezewes, litteram cirographi iuxta modum terrestrem eidem conficiendo simplicem, petens hanc clau- 17
Strana 130
130 sulam notanter in libro civitatis signari, que in littera dotalicii non debet contineri, quod si dicta Margaretha aut ipsius successores per tabulas terre ius non docuerint, se habere super dictum dotalicium in dictis bonis Bynicz, ex tunc dictus Sigismundus — non tenetur — in ulteriori bona Kniezewes exsolvere in dicto dotalicio a dicta Margaretha nisi in dimidio tercio centenario s. — Actum in pleno con- silio anno — XXIIII*. (Rukop. 6. 2099 f. 146.) 3. 1425, 22. pros. Margareta, relicta Sigis- mundi Kniezewesky — recognovit, quia resigna- cionem dotalicii in Dinicz in omnibus clausulis di- cto Sigismundo per eandem factam in priori post mortem dicti Sigismundi confirmavit. — Actum in pleno consilio sabbato ante Nativitatem Christi — anno XXV?. (Rukop. c. 2099 f. 170.) 4. 1428. V té pii, kteráz jesti byla mezi Vítkem z Zelée a Machnú, manželků jeho, z jedné a mezi Mikulášem z Bynic a Kathe- řinú, manželků jeho, z strany druhé o jednoho člověka, kterýž sedí tudiež v Bynicích kromě dvora, páni purgmistr a konéelé Velikého města. Pražského, slyševše svědomie najvys- šieho jich ubrmana pana Medka z Waldeka, kterak jest týž člověk Mikulášovi a Katheřině, manželóm svrchupsaným, přiřčen bez zmatku, i toho jsme svědomie potvrdili a tiemto zá- pisem potvrzujem, dále vyřiekajíce, aby ten člověk i s jeho měštištěm, na kterémž sedí, příslušel nynie i po všechny budúcie časy k napředpsaným Mikulášovi a Kateřině man- želóm k vládnutí, k držení a požívání dědič- nému bez zmatku všelikterakého. Viece přika- zujíce svrchupsanym Vítkovi a Machně, dě- dicóm i budúcím jich, aby jim na tom člo- věku nepřekáželi nikdy obyčejem | ižádným kterakkolivěk vymyšleným, sami skrze sě ani skrze které jiné osoby svécké neb duchovnie, ale jich věčně u pokoji nechali, a jiné všecky věci s vobú stranú mezi nimi aby pominuly a jich sobě nikdy viec aby nezdvihali. Actum pleno in consilio a. etc. XXVIII. (Rukop. €. 2099 fol. 270.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 5. 1433, 26. června. Johannes dictus Hof- richterz et Jira Kotas pro parte Wenceslai et Johannis fratrum de Zajeticz ex una, Andreas Raz et Jarossius pro parte Nicolai de Bynic ex altera et Johannes Bechynie — arbitri occa- sione quarumdam rerum ablatarum ac damp- norum per eundem Nicolaum prefatis fra- tribus illatorum — pronuncciaverunt, ut Ni- colaus pro dictis rebus sie receptis et dampnis prefatis fratribus det et persolvat VI s. gr. Actum fer. VI. post Joh. B. a. etc. XXXIII. (Rukop. é. 2099 fol. 358.) 6. 1434, 12. ánora. Bartosek z Serafinova domu pójéil jest uroz. p. Viítkovi z Lan&tyna, odjinud z Zelte, a paní Margreté z Bynie, od- jinud z Kněževsi, deset k. gr. č., v kterychzto p. Vítek a paní Margreta zastavili jsú lúky své, jednu od Brodce dlúhú, druhú pod Ha- brovü stráni, dva palúčky, jeden z jedné strany a druhý z druhé strany potoku, a to ty lúky své, kteréž ležie spolu až do jich rybníka pustého —. To sě stalo v radě [Nov. M. Pr.| v pátek po středopostí J. ete. XXXIIIT. (Ru- kop. č. 2082 fol. F. 2.) 7. 1435, 10. září. V té při a róznici, kteráž jest byla mezi paní Machnú, slovutného Vítka z Želče manželků, z jedné a Mikulášem z By- nic z strany druhé o věno svrchupsané panie Machny, kteréžto věno — má — na Bynicích i na tom, čehož jest svrchupsaný Mikuláš s svú manzelkü v držení dskami zemskými zapsáno, tu páni purgmistr a konšelé Veli- kého M. Pr. — takto mezi nimi vypoviedají, že což jest prvé súzeno, že toho druhé súditi nemienie, neZ jakož sě svrchupsaná paní Machna na dsky zemské a na právo zemské tiehne, že jí toho páni nehájí. Actum pleno in consilio sabbato post Nativitatem Marie anno oc XXXV?. (Rukop. c, 87 fol. 58 = č. 2099 fol. 409.) 8. 1435, 13. ríjna. Nicolaus sutor dictus Byniezky — de illis bonis in Bynicz, quibus fuit jn possessione, famoso Vitconi de Zelecz re-
130 sulam notanter in libro civitatis signari, que in littera dotalicii non debet contineri, quod si dicta Margaretha aut ipsius successores per tabulas terre ius non docuerint, se habere super dictum dotalicium in dictis bonis Bynicz, ex tunc dictus Sigismundus — non tenetur — in ulteriori bona Kniezewes exsolvere in dicto dotalicio a dicta Margaretha nisi in dimidio tercio centenario s. — Actum in pleno con- silio anno — XXIIII*. (Rukop. 6. 2099 f. 146.) 3. 1425, 22. pros. Margareta, relicta Sigis- mundi Kniezewesky — recognovit, quia resigna- cionem dotalicii in Dinicz in omnibus clausulis di- cto Sigismundo per eandem factam in priori post mortem dicti Sigismundi confirmavit. — Actum in pleno consilio sabbato ante Nativitatem Christi — anno XXV?. (Rukop. c. 2099 f. 170.) 4. 1428. V té pii, kteráz jesti byla mezi Vítkem z Zelée a Machnú, manželků jeho, z jedné a mezi Mikulášem z Bynic a Kathe- řinú, manželků jeho, z strany druhé o jednoho člověka, kterýž sedí tudiež v Bynicích kromě dvora, páni purgmistr a konéelé Velikého města. Pražského, slyševše svědomie najvys- šieho jich ubrmana pana Medka z Waldeka, kterak jest týž člověk Mikulášovi a Katheřině, manželóm svrchupsaným, přiřčen bez zmatku, i toho jsme svědomie potvrdili a tiemto zá- pisem potvrzujem, dále vyřiekajíce, aby ten člověk i s jeho měštištěm, na kterémž sedí, příslušel nynie i po všechny budúcie časy k napředpsaným Mikulášovi a Kateřině man- želóm k vládnutí, k držení a požívání dědič- nému bez zmatku všelikterakého. Viece přika- zujíce svrchupsanym Vítkovi a Machně, dě- dicóm i budúcím jich, aby jim na tom člo- věku nepřekáželi nikdy obyčejem | ižádným kterakkolivěk vymyšleným, sami skrze sě ani skrze které jiné osoby svécké neb duchovnie, ale jich věčně u pokoji nechali, a jiné všecky věci s vobú stranú mezi nimi aby pominuly a jich sobě nikdy viec aby nezdvihali. Actum pleno in consilio a. etc. XXVIII. (Rukop. €. 2099 fol. 270.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 5. 1433, 26. června. Johannes dictus Hof- richterz et Jira Kotas pro parte Wenceslai et Johannis fratrum de Zajeticz ex una, Andreas Raz et Jarossius pro parte Nicolai de Bynic ex altera et Johannes Bechynie — arbitri occa- sione quarumdam rerum ablatarum ac damp- norum per eundem Nicolaum prefatis fra- tribus illatorum — pronuncciaverunt, ut Ni- colaus pro dictis rebus sie receptis et dampnis prefatis fratribus det et persolvat VI s. gr. Actum fer. VI. post Joh. B. a. etc. XXXIII. (Rukop. é. 2099 fol. 358.) 6. 1434, 12. ánora. Bartosek z Serafinova domu pójéil jest uroz. p. Viítkovi z Lan&tyna, odjinud z Zelte, a paní Margreté z Bynie, od- jinud z Kněževsi, deset k. gr. č., v kterychzto p. Vítek a paní Margreta zastavili jsú lúky své, jednu od Brodce dlúhú, druhú pod Ha- brovü stráni, dva palúčky, jeden z jedné strany a druhý z druhé strany potoku, a to ty lúky své, kteréž ležie spolu až do jich rybníka pustého —. To sě stalo v radě [Nov. M. Pr.| v pátek po středopostí J. ete. XXXIIIT. (Ru- kop. č. 2082 fol. F. 2.) 7. 1435, 10. září. V té při a róznici, kteráž jest byla mezi paní Machnú, slovutného Vítka z Želče manželků, z jedné a Mikulášem z By- nic z strany druhé o věno svrchupsané panie Machny, kteréžto věno — má — na Bynicích i na tom, čehož jest svrchupsaný Mikuláš s svú manzelkü v držení dskami zemskými zapsáno, tu páni purgmistr a konšelé Veli- kého M. Pr. — takto mezi nimi vypoviedají, že což jest prvé súzeno, že toho druhé súditi nemienie, neZ jakož sě svrchupsaná paní Machna na dsky zemské a na právo zemské tiehne, že jí toho páni nehájí. Actum pleno in consilio sabbato post Nativitatem Marie anno oc XXXV?. (Rukop. c, 87 fol. 58 = č. 2099 fol. 409.) 8. 1435, 13. ríjna. Nicolaus sutor dictus Byniezky — de illis bonis in Bynicz, quibus fuit jn possessione, famoso Vitconi de Zelecz re-
Strana 131
Cerhenky — Cerhonice. sidenti in Kniezewes et domine Margarete, conthorali sue — condescendit et promisit accedere tabulas terre et huiusmodi ibidem recognicionem notificare. Sed prout litis ma- teria vertebatur inter prefatum Nicolaum ex una et Vitkonem et Margaretam, pretactos coniuges, parte ex altera pro quadam area ibidem in Byniez consita, pro qua prenominati coniuges eundem Nicolaum impetebant, quod pro eadem area ex sentencia dominorum — Maior. Civ. Pr. predicti Vitco et Margareta — Nicolao II s. gr. — persolvant —. Actum feria V. post diem s. Dyonisii. (Rukop. ¢é. 2099 fol. 450°.) 9. 1435, 18. října. Nicolaus sutor dictus Bynicky de Antiguo foro carbonum — conde- scendit de bonis in Bynic, guorum fuit in possessione, famoso Vitkoni de Zelecz, resi- denti in Kniezewes, et domine Margarethe, conthorali sue — et huiusmodi recognicionem promisit facere circa tabulas terre. Et sicut litis materia vertebatur inter prefatum Nico- laum ex una ct Viteum et Margaretam parte ab altera occasione cuiusdam aree ibidem iu Bynie, quam idem Nicolaus a quodam villano dieitur se emisse, pro qua prenominati con- iuges ipsum impetiverunt, ex tunc domini per sentenciam — pronuncciaverunt mandates Vit. koni et Margarethe, quatenus II s. gr. pro huiusmodi area Nicolao — persolvant, Actum die s. Galli a. ete. XXXV. (Rukop. ¢. 2099 fol. 451.) 10. 1482, 27. května. Ve jméno božie amen. Já Marta vdova, manželka někdy Prokopa apa- tečníka a nynie spolusouseda tohoto Nov. M. Pr. — naposledy oznamuji, že mám v Byni- ciech člověka jménem Bičíka, kterýž mi platí a platiti má s svými budücími sedmdesáte a šest gr. platu ročnieho a dvé kur, kteréhožto člověka mám zapsáno ve dckách po nebožci otci svém a mateři, jakož zápis na to učiněný dckami to šíře okazuje; toho člověka všiem právem tiem, jakéž mně svědčí, odkazuji a oddávám po mé smrti Martinovi, synu Duchka 131 Košíka. — Actum feria II. post Urbani anno 9c LXXXII*. (Rukop. č. 2094 fol. G. 29.) Cerhenice u Kouřimě. 1514, 12. června. Po smrti Jana z Je- lenie, kterýž jest z tohoto světa sšel, paní Anny z Ledec manželky, dietek svých ani statku svého nikterakž nezřiediv, pan Mikuláš z Dra- žovic a na Cerhenicích a pan Hynek z Újezda a na Třebešicích, majíce toho zprávu skrze manželku téhož Jana z Jelenie, že by jich při své poslední hodině žádal, aby jie a dietek jeho neopúštěli, kdež oni jedno z lásky a lítosti jich siroty, sami zde osobami svými býti nemo- hüce, p. purgmistra a pánuov [Nov. M. Pr.] žádali, aby poručníci týmž sirotkóm byli k opa- tření ustanoveni. I — tu věc jsú k sobě přijali Jiřík Vlk, Petr illuminator — při tom ozná- mivše, což se domu dotýče, kterýž jest nebožtík Jan z Jelenie kúpil od Petra Kapúna z Smiřic, kterúž sumu zaň pozuostává, ten dluh — připo- věděl jest platiti p. Mikuláš z Dražovic, týž duom v též sumě ujímaje, zač jest kúpen. — Act. fer. IL. ante Viti a. etc. XIIII*. (Rukop. c. 2092 f. 35) Cerhenky. 1454, 6. června. Margréta vdova, nebožce Mikuláše Šerlinka někdy manželka, stojéci osobně v plné radě St. M. Pr. vyznala jest — že jest věci dolepsané za svój diel — od Matúše, Jíry a Mikuláše, synóv svých, přijala —: Najprvé má jí býti vydáno dvě stě kop gr. takovým obyčejem, aby jí bylo dáno XVI k. gr. platu rotnieho -— kterýž mají v Cr- heukách a na Lichuceveském —. Actum fer. V. post Bonifacii 1454. (Rukop. ¢. 2141 f. 358.) Cerhonice u Mirovic. 1. 1439, 21. bfezna. Anno domini mille- simo quadringentesimo tricesimo nono sabbato ante Judica dominicam ipso die s. Benedicti Jaksso carnifex, testamentarius olim Johannis Kocziczka, fecit racionem suis contestamen- tariis — de perceptis et distributis in usu- 17*
Cerhenky — Cerhonice. sidenti in Kniezewes et domine Margarete, conthorali sue — condescendit et promisit accedere tabulas terre et huiusmodi ibidem recognicionem notificare. Sed prout litis ma- teria vertebatur inter prefatum Nicolaum ex una et Vitkonem et Margaretam, pretactos coniuges, parte ex altera pro quadam area ibidem in Byniez consita, pro qua prenominati coniuges eundem Nicolaum impetebant, quod pro eadem area ex sentencia dominorum — Maior. Civ. Pr. predicti Vitco et Margareta — Nicolao II s. gr. — persolvant —. Actum feria V. post diem s. Dyonisii. (Rukop. ¢é. 2099 fol. 450°.) 9. 1435, 18. října. Nicolaus sutor dictus Bynicky de Antiguo foro carbonum — conde- scendit de bonis in Bynic, guorum fuit in possessione, famoso Vitkoni de Zelecz, resi- denti in Kniezewes, et domine Margarethe, conthorali sue — et huiusmodi recognicionem promisit facere circa tabulas terre. Et sicut litis materia vertebatur inter prefatum Nico- laum ex una ct Viteum et Margaretam parte ab altera occasione cuiusdam aree ibidem iu Bynie, quam idem Nicolaus a quodam villano dieitur se emisse, pro qua prenominati con- iuges ipsum impetiverunt, ex tunc domini per sentenciam — pronuncciaverunt mandates Vit. koni et Margarethe, quatenus II s. gr. pro huiusmodi area Nicolao — persolvant, Actum die s. Galli a. ete. XXXV. (Rukop. ¢. 2099 fol. 451.) 10. 1482, 27. května. Ve jméno božie amen. Já Marta vdova, manželka někdy Prokopa apa- tečníka a nynie spolusouseda tohoto Nov. M. Pr. — naposledy oznamuji, že mám v Byni- ciech člověka jménem Bičíka, kterýž mi platí a platiti má s svými budücími sedmdesáte a šest gr. platu ročnieho a dvé kur, kteréhožto člověka mám zapsáno ve dckách po nebožci otci svém a mateři, jakož zápis na to učiněný dckami to šíře okazuje; toho člověka všiem právem tiem, jakéž mně svědčí, odkazuji a oddávám po mé smrti Martinovi, synu Duchka 131 Košíka. — Actum feria II. post Urbani anno 9c LXXXII*. (Rukop. č. 2094 fol. G. 29.) Cerhenice u Kouřimě. 1514, 12. června. Po smrti Jana z Je- lenie, kterýž jest z tohoto světa sšel, paní Anny z Ledec manželky, dietek svých ani statku svého nikterakž nezřiediv, pan Mikuláš z Dra- žovic a na Cerhenicích a pan Hynek z Újezda a na Třebešicích, majíce toho zprávu skrze manželku téhož Jana z Jelenie, že by jich při své poslední hodině žádal, aby jie a dietek jeho neopúštěli, kdež oni jedno z lásky a lítosti jich siroty, sami zde osobami svými býti nemo- hüce, p. purgmistra a pánuov [Nov. M. Pr.] žádali, aby poručníci týmž sirotkóm byli k opa- tření ustanoveni. I — tu věc jsú k sobě přijali Jiřík Vlk, Petr illuminator — při tom ozná- mivše, což se domu dotýče, kterýž jest nebožtík Jan z Jelenie kúpil od Petra Kapúna z Smiřic, kterúž sumu zaň pozuostává, ten dluh — připo- věděl jest platiti p. Mikuláš z Dražovic, týž duom v též sumě ujímaje, zač jest kúpen. — Act. fer. IL. ante Viti a. etc. XIIII*. (Rukop. c. 2092 f. 35) Cerhenky. 1454, 6. června. Margréta vdova, nebožce Mikuláše Šerlinka někdy manželka, stojéci osobně v plné radě St. M. Pr. vyznala jest — že jest věci dolepsané za svój diel — od Matúše, Jíry a Mikuláše, synóv svých, přijala —: Najprvé má jí býti vydáno dvě stě kop gr. takovým obyčejem, aby jí bylo dáno XVI k. gr. platu rotnieho -— kterýž mají v Cr- heukách a na Lichuceveském —. Actum fer. V. post Bonifacii 1454. (Rukop. ¢. 2141 f. 358.) Cerhonice u Mirovic. 1. 1439, 21. bfezna. Anno domini mille- simo quadringentesimo tricesimo nono sabbato ante Judica dominicam ipso die s. Benedicti Jaksso carnifex, testamentarius olim Johannis Kocziczka, fecit racionem suis contestamen- tariis — de perceptis et distributis in usu- 17*
Strana 132
132 fructibus et proventibus maccellorum et censu de Crhonic orphanorum prefati Johannis Ko- cziczka, guorum summa perceptorum cum re- tentis prioris racionis inclusis, videlicet novem s. cum VII gr., summa universalis percepto- rum sexaginta s. XII gr. distributorum vero supra viginti s. XXXII gr., et hoc pro duobus annis, videlicet anno oc XXXVII et XXXVIII. Quibus omnibus perceptis et distributis hinc inde coequatis et defalcatis prefatus Jaksso remansit predictis orphanis ultra huiusmodi racionem in triginta novem s. et XL gr. de- bitorie obligatus —. Qui quidem contesta- mentarii et Gregorius, natus predicti Johannis Koeziezka, pretactam racionem pro rata, grata et laudabili cum fassione in pleno consilio susceperunt à predicto Jakssone. (Rukop. è. 992 fol. 183.) 2. 1440, 14. dubna. Jaksso carnifex, te- stamentarius olim Johannis dicti Kocziczka, fecit racionem de omnibus perceptis et distri- butis usufructuum et proventuum maccellorum et dimidie altere sexag. gr. census de Crhonic, nec non viginti sexag. gr. pecunie capitalis pro predicto censu vendito — iustam, veram et laudabilem. — Actum feria quinta ipso die S. Tiburcii. (Rukop. č. 992 fol. 201.) Církvice Liskovn. 1456, 22. května. Že když Václav Mladoš a Jan tovařišie nariekali Martina Tratovského o náklady pro stavovánie v Liškově Cierkvici, tehdy o ty škody — takto jest mezi stranoma -- vyrčeno: aby Martin Tratovsky dal za ty škody — tovafi$uom svrehupsanym dvé k. gr. — Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] sabbato post Penthecostes anno — LVI*. (Rukop. č. 2085 f. B 1) Citoliby. 1430, 15. zárí. Niclas Meissner de Czietolib exbrigavit sub fideiussoria caucione loricam a Mathia rotifice de Nova Civ. Prag. — Act. fer. VI. post Exalt. s. Crucis a. etc. XXX. (Rukop. é. 2099 f. 305) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu mista Prahy: Cvrčovice. 1428, 14. ledna. My purgmistr a konšelé Velikého Města Praž. vyznáváme — že shle- davše a spatřivše mnohé vděčné a statečné služebnosti a pohodlnosti, kteréž jest nám a městu našemu Pražskému slovutny Stan z Třebize v těchto časiech nebezpečných a válečných proti nepřátelóm božím a našim nákladně okazoval a ještě nadlech tiem snaž- nějie a hotovějie okazovati miení — s plným povolením obce našie zapsali sme a mocí to- hoto listu zapisujem svrchupsanému Stanovi a Anně, manželce jeho, i jich dědicóm a bu- dücím sto kop gr. — na dvoře poplužnicm v Cvrčovicích, kteréhož jest někdy kněz Vítek, kanovník Vyšehradský, byl v držení — kromě platu a lidí úročních a kmecích tudiež v Cvr- čovicích, k mění, k držení a k dědičnému požívání, a na tom jemu i jeho manželce i jich dédicóm a budúcím nemáme překážeti ani v to sahati do pána budúcího obyčejem ižá- dným. A jestliže by kto v té mieřč, točiž do pána budúcího, na svrchupsaný dvuor kterým právem sáhl a chtěl sě veň s naším povo- lením uvázati, tehda neZ by sé uvázal, aby dal a splnil svrehupsanému Stanovi aneboli jeho manzelee svrchupsanych sto k. gr. i s ná- klady, kteréž by týž Stan na stavenie toho jistého dvoru učinil — a k tomu také těch třidceti k. gr., kterýchž jesti častopsaný Stan za svrchupsaný dvuor Řehořovi z přiekopa, náměstku svému, dal a zaplatil —. Jenž jest dán leta — tisícího čtyřstého a osmmezciet- mého v středu před sv. Anthonisem. (Rukop. č. 992 fol. 84.) Čachovice, psáno též Čechovice. 1. 1360. — [Wenceslaus de Knyn] emit XXVI s. census supra hereditatem Czachowicz erga Wenceslaum Borsute. (Rukop. č. 987 fol. 197.) — Wenceslaus Borzutha resignavit Wenceslao de Knyn XXVI s. redditus in villa Czachowiez in hereditate ipsius. (Tamtéz.) 2. 1361. — Wenceslaus dictus de Knyn
132 fructibus et proventibus maccellorum et censu de Crhonic orphanorum prefati Johannis Ko- cziczka, guorum summa perceptorum cum re- tentis prioris racionis inclusis, videlicet novem s. cum VII gr., summa universalis percepto- rum sexaginta s. XII gr. distributorum vero supra viginti s. XXXII gr., et hoc pro duobus annis, videlicet anno oc XXXVII et XXXVIII. Quibus omnibus perceptis et distributis hinc inde coequatis et defalcatis prefatus Jaksso remansit predictis orphanis ultra huiusmodi racionem in triginta novem s. et XL gr. de- bitorie obligatus —. Qui quidem contesta- mentarii et Gregorius, natus predicti Johannis Koeziezka, pretactam racionem pro rata, grata et laudabili cum fassione in pleno consilio susceperunt à predicto Jakssone. (Rukop. è. 992 fol. 183.) 2. 1440, 14. dubna. Jaksso carnifex, te- stamentarius olim Johannis dicti Kocziczka, fecit racionem de omnibus perceptis et distri- butis usufructuum et proventuum maccellorum et dimidie altere sexag. gr. census de Crhonic, nec non viginti sexag. gr. pecunie capitalis pro predicto censu vendito — iustam, veram et laudabilem. — Actum feria quinta ipso die S. Tiburcii. (Rukop. č. 992 fol. 201.) Církvice Liskovn. 1456, 22. května. Že když Václav Mladoš a Jan tovařišie nariekali Martina Tratovského o náklady pro stavovánie v Liškově Cierkvici, tehdy o ty škody — takto jest mezi stranoma -- vyrčeno: aby Martin Tratovsky dal za ty škody — tovafi$uom svrehupsanym dvé k. gr. — Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] sabbato post Penthecostes anno — LVI*. (Rukop. č. 2085 f. B 1) Citoliby. 1430, 15. zárí. Niclas Meissner de Czietolib exbrigavit sub fideiussoria caucione loricam a Mathia rotifice de Nova Civ. Prag. — Act. fer. VI. post Exalt. s. Crucis a. etc. XXX. (Rukop. é. 2099 f. 305) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu mista Prahy: Cvrčovice. 1428, 14. ledna. My purgmistr a konšelé Velikého Města Praž. vyznáváme — že shle- davše a spatřivše mnohé vděčné a statečné služebnosti a pohodlnosti, kteréž jest nám a městu našemu Pražskému slovutny Stan z Třebize v těchto časiech nebezpečných a válečných proti nepřátelóm božím a našim nákladně okazoval a ještě nadlech tiem snaž- nějie a hotovějie okazovati miení — s plným povolením obce našie zapsali sme a mocí to- hoto listu zapisujem svrchupsanému Stanovi a Anně, manželce jeho, i jich dědicóm a bu- dücím sto kop gr. — na dvoře poplužnicm v Cvrčovicích, kteréhož jest někdy kněz Vítek, kanovník Vyšehradský, byl v držení — kromě platu a lidí úročních a kmecích tudiež v Cvr- čovicích, k mění, k držení a k dědičnému požívání, a na tom jemu i jeho manželce i jich dédicóm a budúcím nemáme překážeti ani v to sahati do pána budúcího obyčejem ižá- dným. A jestliže by kto v té mieřč, točiž do pána budúcího, na svrchupsaný dvuor kterým právem sáhl a chtěl sě veň s naším povo- lením uvázati, tehda neZ by sé uvázal, aby dal a splnil svrehupsanému Stanovi aneboli jeho manzelee svrchupsanych sto k. gr. i s ná- klady, kteréž by týž Stan na stavenie toho jistého dvoru učinil — a k tomu také těch třidceti k. gr., kterýchž jesti častopsaný Stan za svrchupsaný dvuor Řehořovi z přiekopa, náměstku svému, dal a zaplatil —. Jenž jest dán leta — tisícího čtyřstého a osmmezciet- mého v středu před sv. Anthonisem. (Rukop. č. 992 fol. 84.) Čachovice, psáno též Čechovice. 1. 1360. — [Wenceslaus de Knyn] emit XXVI s. census supra hereditatem Czachowicz erga Wenceslaum Borsute. (Rukop. č. 987 fol. 197.) — Wenceslaus Borzutha resignavit Wenceslao de Knyn XXVI s. redditus in villa Czachowiez in hereditate ipsius. (Tamtéz.) 2. 1361. — Wenceslaus dictus de Knyn
Strana 133
Cirkvice Liskova—Cachovice. emit hereditatem, videlicet curiam in Cza- chowicz erga Wenceslaum, filium quondam Borsute. — Supra quam curiam interdixit Frana braseator VIII s. gr. veri debiti cum una littera. (Rukop. à. 987 fol. 202.) 3. 1434, 14. ledna. Stala sě přátelská a konečná úmluva z strany slovutného Dě- třícha z Hostúně nynie sedénim v Cachovi- cích a — z strany poctivých kněží Havlíka a jiných kněží Slovanských takovü mierü, Ze Dětřich tu v Čechovicích nemá ostati aniž chce déle než toliko do sv. Jirie — a nez sé odtavad hne, Ze jest slíbil plniti kněžím nade- psanÿm obilé — pšenice XIII str, ječmene XXX str., žita XX str., ovsa XVIII str., hrachu IL str., opět ovsa XXV str. a jahel tri vér- tele, a kopu gr. na masopust nynie najprve příští, a dvě kopě gr. svrchupsaní kněží Slo- vanští srazili jsú jemu za ty za všecky ná- klady, kteréž jest učinil tudiež v Cachovicích ve dvoře v tom času, což jest tu v tom dvoře seděl —. A který zápis prve mezi sebú o ten dvór v kniehách mají, k jemuž jest Jetřich piistipil, téhoZz m4 odstupiti, jakoz ten zápis svědčí —. To sě stalo v radě ve čtvrtek před sv. Anthoniem leta oc XXXIIII. (Rukop. č. 2082 fol. E. 9.) 4. 1484, 10. ünora. Stala sé prátelská úmluva mezi poctivými, to jest knězem Ha- vlem a knězem Petrem kláštera. Slovanského z jedné, a mezi opatrným mužem Vaňkem kupcem, měštěnínem Nov. Města Pr., z druhé strany, takovúto mierú, že týž Vaněk kupec vedle úmluvy týchž přátelských umluvcí najal jest dvuor v Cachovicich u svrchupsanych kněží Slovanských i také u Maříka Šmar- docha, u Martina Vránského a u Vaňka Re- žného, správcí jich, od sv. Jifie nynie najprv příštieho za šest let — za dvadcet k. gr. —. To stalo se v radě (Nov. M. Pr.) feria quarta in capite ieiunii anno oc XXXIIII. (Rukop. & 2082 fol. 15°.) 5. 1434, 2. zéïl. Johannes Strziebrny ex parte honorabilium Galli, Petri et Nicolai, sa- 133 cerdotum de inonasterio Slavorum, et Pessiko ab argentea stella ex parte Zigismundi, Wen- ceslai, Petri et Henrici, filiorum Niczkonis de Czachowicz, exdixerunt potenti arbitramine in hunc modum, quod prefati sacerdotes debent tollere censum a censitis ibidem in Czachowicz prescriptorum fratrum, filiorum Niczkonis, sic quod in festo s. Georgii proximo incipiant sol- vere dimidiam quartam s. gr. et sic deinceps tol- lere debent prefatum censum per duos annos —. Act. in consilio [Nov. Civ. Prag.] postridie s. Egidii. (Tamtéz fol. G. 21.) 6. 1431, 20. zárí. Postquam famosus Theo- dricus de Hostun impetisset iuridice religiosos Hawlikonem, Petrum et alios sacerdotes mona- sterii Slavorum pro medietate feni in curia Czachowicz, quam ab eis convenerat, extunc domini consules — sentenciam tulerunt, quod — Theodricus antescriptos sacerdotes in pace dimittat. Act. in consilio [Nove Civ. Pr.] fer. II. ante s. Mathei ap. a. etc. XXXIIII. (Tam- též fol. G. 23.) 7. 1435, 3. března. Slovutný Vaněk, Ziga a Jindřich, bratřie vlastní, synové slovutného Nicka z Čachovic, vstúpivše před pány do rady — stúpili jsú Jakubovi Chylému řezníku, mě- štěnínu Nov. M. Pr., sedlákuov svých, najprvé Vaňka z Čachovic, kterýž dávati [má] témuž Jakubovi Chylému tři k. gr., Maříka odtudž, kterýž plniti má dvě kopě a XIIII gr., a To- míka odtudž, kterýž plniti [má] XII gr. A dále pak sami Vaněk, Ziga a Jindřich — podstu- pují platiti puoldruhé k. gr. Jakubovi Chylému, a to do vyplnénie XIIII k. gr. dluhu jeho, a to za kněží kláštera Slovanského — do dvú let. To sé stalo v radé [Nov. M. Pr.] ve čtvrtek před Přenes. sv. Václava l. etc. XXXV. (Tam- též f. H. 26.) 8. 1435, 26. éervence. Amicabilis concordia facta est — ex parte honorabilis Johannis, plebani ecclesie in Czachowicz, nec non ex parte Wankonis mercatoris occasione omnium dissensionum — salvis decimis prenominato plebano solvendis in hunc modum: prefatus
Cirkvice Liskova—Cachovice. emit hereditatem, videlicet curiam in Cza- chowicz erga Wenceslaum, filium quondam Borsute. — Supra quam curiam interdixit Frana braseator VIII s. gr. veri debiti cum una littera. (Rukop. à. 987 fol. 202.) 3. 1434, 14. ledna. Stala sě přátelská a konečná úmluva z strany slovutného Dě- třícha z Hostúně nynie sedénim v Cachovi- cích a — z strany poctivých kněží Havlíka a jiných kněží Slovanských takovü mierü, Ze Dětřich tu v Čechovicích nemá ostati aniž chce déle než toliko do sv. Jirie — a nez sé odtavad hne, Ze jest slíbil plniti kněžím nade- psanÿm obilé — pšenice XIII str, ječmene XXX str., žita XX str., ovsa XVIII str., hrachu IL str., opět ovsa XXV str. a jahel tri vér- tele, a kopu gr. na masopust nynie najprve příští, a dvě kopě gr. svrchupsaní kněží Slo- vanští srazili jsú jemu za ty za všecky ná- klady, kteréž jest učinil tudiež v Cachovicích ve dvoře v tom času, což jest tu v tom dvoře seděl —. A který zápis prve mezi sebú o ten dvór v kniehách mají, k jemuž jest Jetřich piistipil, téhoZz m4 odstupiti, jakoz ten zápis svědčí —. To sě stalo v radě ve čtvrtek před sv. Anthoniem leta oc XXXIIII. (Rukop. č. 2082 fol. E. 9.) 4. 1484, 10. ünora. Stala sé prátelská úmluva mezi poctivými, to jest knězem Ha- vlem a knězem Petrem kláštera. Slovanského z jedné, a mezi opatrným mužem Vaňkem kupcem, měštěnínem Nov. Města Pr., z druhé strany, takovúto mierú, že týž Vaněk kupec vedle úmluvy týchž přátelských umluvcí najal jest dvuor v Cachovicich u svrchupsanych kněží Slovanských i také u Maříka Šmar- docha, u Martina Vránského a u Vaňka Re- žného, správcí jich, od sv. Jifie nynie najprv příštieho za šest let — za dvadcet k. gr. —. To stalo se v radě (Nov. M. Pr.) feria quarta in capite ieiunii anno oc XXXIIII. (Rukop. & 2082 fol. 15°.) 5. 1434, 2. zéïl. Johannes Strziebrny ex parte honorabilium Galli, Petri et Nicolai, sa- 133 cerdotum de inonasterio Slavorum, et Pessiko ab argentea stella ex parte Zigismundi, Wen- ceslai, Petri et Henrici, filiorum Niczkonis de Czachowicz, exdixerunt potenti arbitramine in hunc modum, quod prefati sacerdotes debent tollere censum a censitis ibidem in Czachowicz prescriptorum fratrum, filiorum Niczkonis, sic quod in festo s. Georgii proximo incipiant sol- vere dimidiam quartam s. gr. et sic deinceps tol- lere debent prefatum censum per duos annos —. Act. in consilio [Nov. Civ. Prag.] postridie s. Egidii. (Tamtéz fol. G. 21.) 6. 1431, 20. zárí. Postquam famosus Theo- dricus de Hostun impetisset iuridice religiosos Hawlikonem, Petrum et alios sacerdotes mona- sterii Slavorum pro medietate feni in curia Czachowicz, quam ab eis convenerat, extunc domini consules — sentenciam tulerunt, quod — Theodricus antescriptos sacerdotes in pace dimittat. Act. in consilio [Nove Civ. Pr.] fer. II. ante s. Mathei ap. a. etc. XXXIIII. (Tam- též fol. G. 23.) 7. 1435, 3. března. Slovutný Vaněk, Ziga a Jindřich, bratřie vlastní, synové slovutného Nicka z Čachovic, vstúpivše před pány do rady — stúpili jsú Jakubovi Chylému řezníku, mě- štěnínu Nov. M. Pr., sedlákuov svých, najprvé Vaňka z Čachovic, kterýž dávati [má] témuž Jakubovi Chylému tři k. gr., Maříka odtudž, kterýž plniti má dvě kopě a XIIII gr., a To- míka odtudž, kterýž plniti [má] XII gr. A dále pak sami Vaněk, Ziga a Jindřich — podstu- pují platiti puoldruhé k. gr. Jakubovi Chylému, a to do vyplnénie XIIII k. gr. dluhu jeho, a to za kněží kláštera Slovanského — do dvú let. To sé stalo v radé [Nov. M. Pr.] ve čtvrtek před Přenes. sv. Václava l. etc. XXXV. (Tam- též f. H. 26.) 8. 1435, 26. éervence. Amicabilis concordia facta est — ex parte honorabilis Johannis, plebani ecclesie in Czachowicz, nec non ex parte Wankonis mercatoris occasione omnium dissensionum — salvis decimis prenominato plebano solvendis in hunc modum: prefatus
Strana 134
134 Wanko det — Johanni plebano dimidiam guar- tam s. gr. pro bladis —. Act. in consilio [Nove Civ. Prag.| in crastino s. Jacobi min. (Tamtéž f. J. 23.) 9. 1437, 18. února. Slovutný Václav z Mi- lostina najal tvrz v Čachovicích — od soboty nynie pominulé, kteráž jest byla po sv. Va- lentinu, až do života svého — u poctivých kněze Havla, opata voleného, s volí všech ji- ných bratří kláštera Slovanského pod takovúto umluvú, že má těm kněžím z toho nájmu každého leta dávati ječmene LX str., žita XL str. a hrachu šest str. —. To sě stalo v plné radě (Nov. M. Pr.) v pondělí prvý v maso- pustě před Nastolováním sv. Petra leta oc XXXVII*. (Rukop. é. 2082 fol. N. 12.) 10. 1442, 5. května. Tak jakož sě jest stala pře a ruoznice mezi knězem Janem, fa- rářem z Čachovic, z jedné a Vaňkem řečeným Nyček z strany druhé o prodánie nábytkuov, a také kterak svrchupsaný Vaněk měl jesti chovati faráře svrchupsaného až do jeho ži- vota, tak že nemohli s sebú zbýti; tehda Voksa z Letňan, Vaněk z Čachovic, Petr z Da- vlic a Jan Koksa odtudž, ubrmané a přátelští smlúvce mezi stranami svrchupsanými v plné radě St. M. Pr. — takto vypoviedají: Což jesti dobytka a kur přijal Nyček od faráře — aby jemu — navrátil —. Pakli by co do- bytka neb kur zhynulo, aby Nyček farářovi za to jiné dal, také záhon za záhon. A farář aby zasě mocným hospodářem byl. — Item Nyček aby dal kopu gr. v témdni farátovi —. Potom Nyček a farář aby svoji dobří přátelé byli, a farář aby sé viec takových zmatkuov nedopüstél. Actum pleno in consilio feria V. ipso die s. Gothardi. (Rukop. &. 2099 f. 949.) 11. 1451, 1. července. Mauricius, iudex de Czechowicz, et Wanko Jilovnice de Kojeticz constituti personaliter [in consilio Nove Civ. Prag.] fassi sunt, se percepisse per unam se- xagenam gr. pro edificacione balneorum in dictis villis iuxta legacionem Katherine dicte Taborka, relicte Johannis Kuklik. Et Barton de Cze- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: chowicz fassus est, se percepisse unam s. pro vacca. Act. fer. V. in octava Corp. Chr. a. etc. LI. (Rukop. &. 2084 f. E. 2.) 12. 1461, 4. srpna. Stala se prátelská a konečná úmluva — skrze slovutné panoše Hynka z Řepnic a Prokopa z Nejdeka mezi nábožnými kněžími převorem a vším konventem kláštera Slovanského v Nov. M. Pr. z strany jedné, a skrze opatrné muže Šimona Tachlov- ského a Janka Pešovic mezi Duchkem měště- nínem města zdejšieho z strany druhé, o opra- venio dvoru v Čachovicích, kterýž držal týž Duchek od kněží svrchupsaných, takováto: že to všecko, což jest Duchek měl kněžím opraviti v tom dvofe v Cachovicích, to jim jest opravil umluvü pfátelská, a oni jeho z tolio ze vÉeho propustili i s jeho budücími. A zase Duchek propúštie týmž kněžím ten strych Rathajuov od Martina nájemníka, kterýž v tom dvoře v Čachovicích sedí, kterýž měl jíti ku puožitku témuž Duchkovi, aby jej kněžím svr- chupsaným týž Martin dával —. Actum feria III. in crastino Invencionis s. Stephani mart. anno — LXI*. (Rukop. é. 2085 fol. L. 23.) 18. 1521, 11. února. Leta 1521 v pon- dělí masopustnie stal se trh dobrovolný mezi panem Jiříkem od Věže a Martinem Šindelářem, měštěnínem Pražským, takový, že pan Jiřík — koupil jest dvě stě LXXX kop m. u téhož Martina Š., kteréž mu jest povinen klásti Aron z Čachovic za ty grunty, kteréž mu jest Šindelář. prodal, za hotových dvě stě k. —. (Rukop. č. 2152 fol. C. 5.) Cbonin? Zbonin u Mirovic. 1418, 11. srpna. Clemens Zczastnik fas- sus est, se debitorie obligari in decem s. gr. Przibkoni de Czbonyn et fratribus ipsius, ho- spiti passivo domini Nicolai decani, et ad fi- deles manus eiusdem Nicolai nomine domini Andree Costelecz, pietanciarii monasterli iu Zderaz. Actum in consilio [Nove Civ. Prag.] fer. quinta post s. Laurencii a. etc. XVIII. (Rukop. č. 2079 fol. 202.)
134 Wanko det — Johanni plebano dimidiam guar- tam s. gr. pro bladis —. Act. in consilio [Nove Civ. Prag.| in crastino s. Jacobi min. (Tamtéž f. J. 23.) 9. 1437, 18. února. Slovutný Václav z Mi- lostina najal tvrz v Čachovicích — od soboty nynie pominulé, kteráž jest byla po sv. Va- lentinu, až do života svého — u poctivých kněze Havla, opata voleného, s volí všech ji- ných bratří kláštera Slovanského pod takovúto umluvú, že má těm kněžím z toho nájmu každého leta dávati ječmene LX str., žita XL str. a hrachu šest str. —. To sě stalo v plné radě (Nov. M. Pr.) v pondělí prvý v maso- pustě před Nastolováním sv. Petra leta oc XXXVII*. (Rukop. é. 2082 fol. N. 12.) 10. 1442, 5. května. Tak jakož sě jest stala pře a ruoznice mezi knězem Janem, fa- rářem z Čachovic, z jedné a Vaňkem řečeným Nyček z strany druhé o prodánie nábytkuov, a také kterak svrchupsaný Vaněk měl jesti chovati faráře svrchupsaného až do jeho ži- vota, tak že nemohli s sebú zbýti; tehda Voksa z Letňan, Vaněk z Čachovic, Petr z Da- vlic a Jan Koksa odtudž, ubrmané a přátelští smlúvce mezi stranami svrchupsanými v plné radě St. M. Pr. — takto vypoviedají: Což jesti dobytka a kur přijal Nyček od faráře — aby jemu — navrátil —. Pakli by co do- bytka neb kur zhynulo, aby Nyček farářovi za to jiné dal, také záhon za záhon. A farář aby zasě mocným hospodářem byl. — Item Nyček aby dal kopu gr. v témdni farátovi —. Potom Nyček a farář aby svoji dobří přátelé byli, a farář aby sé viec takových zmatkuov nedopüstél. Actum pleno in consilio feria V. ipso die s. Gothardi. (Rukop. &. 2099 f. 949.) 11. 1451, 1. července. Mauricius, iudex de Czechowicz, et Wanko Jilovnice de Kojeticz constituti personaliter [in consilio Nove Civ. Prag.] fassi sunt, se percepisse per unam se- xagenam gr. pro edificacione balneorum in dictis villis iuxta legacionem Katherine dicte Taborka, relicte Johannis Kuklik. Et Barton de Cze- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: chowicz fassus est, se percepisse unam s. pro vacca. Act. fer. V. in octava Corp. Chr. a. etc. LI. (Rukop. &. 2084 f. E. 2.) 12. 1461, 4. srpna. Stala se prátelská a konečná úmluva — skrze slovutné panoše Hynka z Řepnic a Prokopa z Nejdeka mezi nábožnými kněžími převorem a vším konventem kláštera Slovanského v Nov. M. Pr. z strany jedné, a skrze opatrné muže Šimona Tachlov- ského a Janka Pešovic mezi Duchkem měště- nínem města zdejšieho z strany druhé, o opra- venio dvoru v Čachovicích, kterýž držal týž Duchek od kněží svrchupsaných, takováto: že to všecko, což jest Duchek měl kněžím opraviti v tom dvofe v Cachovicích, to jim jest opravil umluvü pfátelská, a oni jeho z tolio ze vÉeho propustili i s jeho budücími. A zase Duchek propúštie týmž kněžím ten strych Rathajuov od Martina nájemníka, kterýž v tom dvoře v Čachovicích sedí, kterýž měl jíti ku puožitku témuž Duchkovi, aby jej kněžím svr- chupsaným týž Martin dával —. Actum feria III. in crastino Invencionis s. Stephani mart. anno — LXI*. (Rukop. é. 2085 fol. L. 23.) 18. 1521, 11. února. Leta 1521 v pon- dělí masopustnie stal se trh dobrovolný mezi panem Jiříkem od Věže a Martinem Šindelářem, měštěnínem Pražským, takový, že pan Jiřík — koupil jest dvě stě LXXX kop m. u téhož Martina Š., kteréž mu jest povinen klásti Aron z Čachovic za ty grunty, kteréž mu jest Šindelář. prodal, za hotových dvě stě k. —. (Rukop. č. 2152 fol. C. 5.) Cbonin? Zbonin u Mirovic. 1418, 11. srpna. Clemens Zczastnik fas- sus est, se debitorie obligari in decem s. gr. Przibkoni de Czbonyn et fratribus ipsius, ho- spiti passivo domini Nicolai decani, et ad fi- deles manus eiusdem Nicolai nomine domini Andree Costelecz, pietanciarii monasterli iu Zderaz. Actum in consilio [Nove Civ. Prag.] fer. quinta post s. Laurencii a. etc. XVIII. (Rukop. č. 2079 fol. 202.)
Strana 135
Čbonín— Čelakovice. Čečelice. 1. 1417, 3. dubna. Nicolaus Marian debet dare tres s. gr. — famoso viro Nicolao de Wssetat alias de Czeczelicz —. Actum in consilio [Nove Civ. Prag.] sabbato ante Pal- marum a. ete. XVII. (Rukop. č. 2079 f. 153.) 2. 1475. — Tamosus Nicolaus de Cze- czelicz. (Rukop. é. 2087 fol. K. 8.) 3. 1509. — Urozená pani Alena 2 Ce- telic, manZelka p. Vamberského. (Rukop. 6. 2091 fol. J. 18.) Čečovice (Velké). 1485, 7. července. Ssimak de Czeczowicz Maioribus comparens pleno in consilio perso- naliter Maioris Civ. Prag., fassus est, se de- bitorie obligari in quadraginta s. gr. iusti et veri debiti pro ipso a captivitate eum Jibe- rando datis et expletis Katherine, nate sue, conthorali vero Wenceslai Holec, concivi Ma- ioris predicte civitatis Prag., eandem pecu- niam in et super curia sua ibidem in Cze- ezowiez situata inter curias Simonis et relicte Sowa hincinle — proscribendo. Idemque Ssimak ibidem mox constitutus de libera vo- luntate et plenaria racione perfruens, sine omni coacctone hanc eandem curiam cum agris — et omnibus aliis pertinenciis — resignavit prefatis Wenceslao et Katherine coniugibus et pueris ipsorum — hac sub condicione, quod prefati Wenceslaus et Katherina tenentur iam dictum Ssimakonem erga se fovere et servare honorifice, quousque vita sibi comes extiterit, sibi de victu et amictu congruis providendo. Quod si cum pueris seu successoribus eorum commanere non possit, exinde VI s. gr. omni anno iam dicto Ssimakoni tenebuntur dare. Actum a. d. etc. XXXV feria quinta post s. Petri ap. (Rukop. č. 2099 fol. 405 — rukop. & 87 fol. 48.) Cechtice. 1. 1420, 29. května. Ve jméno božie 135 M. Pr. tiemto listem oznamuji všem a na vědomie dávám, že — chci a úmysl mój jest, aby všichni: dluhové mojí, jimiž bych dlužen zuostal, ježto by ty řádně dobrým svědomím vedle městského práva mohly dokázány býti, z statku mého byly splněny a zaplaceny. Po- tom odkazuji po smrti své a dávám veškeren statek svój — i také těch čtrnádcte kop platu na Čechticích, kteréž sem kúpil u slovutného Václava Forerz z Hlavatec i ve dskách zem- ských mám zapsáno, Aničce manželce mé milé a dětem, jestli že bychom které spolu měli a Zivi zuostali —. Také odkazuji Matéjovi, bratru svému najstarsiemu, deset k. gr. — a na chudé pět postavuov sukna —. Také prosím manželky své svrchupsané, aby po smrti mé pomahala, což bude moci, z své dobré vuole na piikry- vánie kláštera sv. Jakubského —-. Toho na svédectvie prosil sem múdrých a opatrnych Vaňka řečeného Rak rychtáře, Janka z Pod- jistbie a Zdeňka sviečníka, spolupřiesežných konseluov nadepsaného mésta Prazského, Ze jsû své peteti vlastnie s dobrym vódomim pfivésili k tomuto listu. Jenž jest dán od na- rozenie syna Božieho tisícieho čtyřstého dvad- cátého tu středu před sv. Trojicf. (Rukop. č. 992 fol. 58.) 2. 1433, 26. března. Ex decreto consilii Nove Civ. Prag. Simon cerdo et Jacubco, te- stamentari Petri Sskop, tenentur dare Kathe- rine, Elisabeth, Margarethe, Aniczce et Cze- mute, filiabus Biete sororine dicti Petri Sskop de Czechticz, X s. gr. — guemadmodum lit- tera testamentali ipsius Petri fuerunt obligati —. Actum fer. V. post Incarn. d. a. etc. XXXIII. (Rukop. č. 2082 fol. B. 25.) Čelakovice. 1. 1408, 31. května. Leonhardus de Wy- enna publicavit — quinque s. gr. super bonis in Schelacowicz eo iure, sicut idem census eidem per conthoralem suam dinoscitur esse amen. Já Jíra feteny Oremus, mé&ténín Star. | legatus. — Actum [in consilio Ant. Urb. Pr.]
Čbonín— Čelakovice. Čečelice. 1. 1417, 3. dubna. Nicolaus Marian debet dare tres s. gr. — famoso viro Nicolao de Wssetat alias de Czeczelicz —. Actum in consilio [Nove Civ. Prag.] sabbato ante Pal- marum a. ete. XVII. (Rukop. č. 2079 f. 153.) 2. 1475. — Tamosus Nicolaus de Cze- czelicz. (Rukop. é. 2087 fol. K. 8.) 3. 1509. — Urozená pani Alena 2 Ce- telic, manZelka p. Vamberského. (Rukop. 6. 2091 fol. J. 18.) Čečovice (Velké). 1485, 7. července. Ssimak de Czeczowicz Maioribus comparens pleno in consilio perso- naliter Maioris Civ. Prag., fassus est, se de- bitorie obligari in quadraginta s. gr. iusti et veri debiti pro ipso a captivitate eum Jibe- rando datis et expletis Katherine, nate sue, conthorali vero Wenceslai Holec, concivi Ma- ioris predicte civitatis Prag., eandem pecu- niam in et super curia sua ibidem in Cze- ezowiez situata inter curias Simonis et relicte Sowa hincinle — proscribendo. Idemque Ssimak ibidem mox constitutus de libera vo- luntate et plenaria racione perfruens, sine omni coacctone hanc eandem curiam cum agris — et omnibus aliis pertinenciis — resignavit prefatis Wenceslao et Katherine coniugibus et pueris ipsorum — hac sub condicione, quod prefati Wenceslaus et Katherina tenentur iam dictum Ssimakonem erga se fovere et servare honorifice, quousque vita sibi comes extiterit, sibi de victu et amictu congruis providendo. Quod si cum pueris seu successoribus eorum commanere non possit, exinde VI s. gr. omni anno iam dicto Ssimakoni tenebuntur dare. Actum a. d. etc. XXXV feria quinta post s. Petri ap. (Rukop. č. 2099 fol. 405 — rukop. & 87 fol. 48.) Cechtice. 1. 1420, 29. května. Ve jméno božie 135 M. Pr. tiemto listem oznamuji všem a na vědomie dávám, že — chci a úmysl mój jest, aby všichni: dluhové mojí, jimiž bych dlužen zuostal, ježto by ty řádně dobrým svědomím vedle městského práva mohly dokázány býti, z statku mého byly splněny a zaplaceny. Po- tom odkazuji po smrti své a dávám veškeren statek svój — i také těch čtrnádcte kop platu na Čechticích, kteréž sem kúpil u slovutného Václava Forerz z Hlavatec i ve dskách zem- ských mám zapsáno, Aničce manželce mé milé a dětem, jestli že bychom které spolu měli a Zivi zuostali —. Také odkazuji Matéjovi, bratru svému najstarsiemu, deset k. gr. — a na chudé pět postavuov sukna —. Také prosím manželky své svrchupsané, aby po smrti mé pomahala, což bude moci, z své dobré vuole na piikry- vánie kláštera sv. Jakubského —-. Toho na svédectvie prosil sem múdrých a opatrnych Vaňka řečeného Rak rychtáře, Janka z Pod- jistbie a Zdeňka sviečníka, spolupřiesežných konseluov nadepsaného mésta Prazského, Ze jsû své peteti vlastnie s dobrym vódomim pfivésili k tomuto listu. Jenž jest dán od na- rozenie syna Božieho tisícieho čtyřstého dvad- cátého tu středu před sv. Trojicf. (Rukop. č. 992 fol. 58.) 2. 1433, 26. března. Ex decreto consilii Nove Civ. Prag. Simon cerdo et Jacubco, te- stamentari Petri Sskop, tenentur dare Kathe- rine, Elisabeth, Margarethe, Aniczce et Cze- mute, filiabus Biete sororine dicti Petri Sskop de Czechticz, X s. gr. — guemadmodum lit- tera testamentali ipsius Petri fuerunt obligati —. Actum fer. V. post Incarn. d. a. etc. XXXIII. (Rukop. č. 2082 fol. B. 25.) Čelakovice. 1. 1408, 31. května. Leonhardus de Wy- enna publicavit — quinque s. gr. super bonis in Schelacowicz eo iure, sicut idem census eidem per conthoralem suam dinoscitur esse amen. Já Jíra feteny Oremus, mé&ténín Star. | legatus. — Actum [in consilio Ant. Urb. Pr.]
Strana 136
136 fer. V. f. 151.) 2. 1460, 31. ledna. Paní Anna, manželka Vaükova horlojníkova, spoluobývající naše, Martha a Dorotha, Zena Philipova Kujalova, dcery též panie Anny — daly sú svú dobrú vuoli a plná moe témuž Philipovi, aby do- býval dědictvie po nebožce Zuzce, dceři panie Anny svrchupsané, v Čelakovicích osaklého [sic], kteréžto dědictvie urozený pán Jindřich z Bo- leslavi v své moci má. Actum [in consilio Nove Civ. Prag.] fer. V. ante DPurificacionem 8. Marie. (Rukop. €. 2085 fol. K. 95) 3. 1496, 21. listopadu. Boba všemohucího ku pomoci žádaje já Prokop Kopet, měštěnín Nov. M. Pr. oc, ačkoli sc, kteréhožto statku mého nyní pořízením kšaftovním činím naj- vyššicho poručníka Jiříka Šerlinka řezníka, měštěnína Star. M. Pr., urozeného pána pana Baltazara faráře kostela sv. Jindřicha, pana Jana Kameníka, pana Zigmunda Huolky, spolu- poručníky, věře jim nad jiné lidi smrtedlné, že oni to tak zpravovati budú, jakož níže vuole mé jest popsánie. Kdežto napřed duom svuoj, v kterémž [bydlím], kterýžto jest vy- sazen na rohu proti zahradě Andělově, — od- kazuji Dorotě, manželce své. K tomu jie dá- vám těch dvě stě kop gr. m., kteréž mi pan Jan Zapský dlužen, — i také těch LXXX k. gr. m., kdež mi jest pan Jan Kobík z Ledeč dlužen, manželce své dávám. Item Soběslav z Křivé Vsi, kdež mi jest dlužen sto kop gr. m., ty odkazuji k sv. Jindřichu k oltáři kaply sv. Kateřiny a k tomu aby poručníci z mých peněz — přidali C k. m. A za těch dvě stě kop m. aby plat byl kúpen a na ten plat kaplan aby chován byl při témž oltáři po časy věčné. Item na ornát, na kalich, na mšal k témuž oltáři aby poručníci na to dali sto kop m. Item odkazuji k špitálu sv. Alžběty pod Vyšehradem © k. gr. m., k kaple Těla boZieho V k. gr. m., k sv, Lazaru V k. m. Item dlužen mi pan Adam Tovačovský CC kop gr. m., ty mám zavázány na Celakoviciech ante Penthecost. (Rukop. &. 2101 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dckami. Item Cetenský C k. m. dlužen mi; mám zapsáno dckami na Obrubciech. — Item puojčil sem panu Pavlovi Samuelovi LXXX nobluov, ty jemu — odpüstiem. — Z penéz, kteréž mám v vopásciech, odkazuji Havlovi, bratranu svému z Rüdnice, C k. m. — Psán v pondělí před sv. Kateřinů — oc XCVI*. (Rukop. č. 2095 fol. B. 3.) 4. 1546, 7. července. Ambrož, syn Augu- stina z Jílového, maje jeti na vojnu, — tu všecku spravedlnost svú vzdal jest — Václa- vovi bratru svému, toho času šenkýři pana mistra Václava Medka z Krymlova, kterúžkoli má po Augustinovi, otci jeho, v Jílovým. Též i ten grunt dává, kterýž jest koupil v Šela- kovicích na Labi témuž Václavovi —. A jestli že by se zase Ambrož z vojny navrátil, tehdy Václav má jemu zase tejž statek navrátiti. Actum fer. IIII post Joannem Husium. (Rukop. č. 2218 fol. 30.) Čelechovice. 1502, 23. března. My Vladislav z boží milosti sc oznamujem listem tímto všem, že jest na nás vznesl slovutný Jan Hlaváč z Tři- břich, hofrychtýř království Českého, věrný náš milý, oznamuje nám, kterak jest s povo- lením naším vyplatil ves Čelechovice s nebo- štíkem Hrušovským, davše za ni jistů summu, a že ji k špitálu, kterýž leží na Novém Městě Pr. proti klášteru zbořenému sv. Ambrože, [dal]. A k tomu že také povolení své dali Pytkovští jakožto fundatorové toho špitálu, a že jest to také i dskami zemskými voseZieno a zapsáno, že voni toho ani budúcí jejich ne- mají k svému užitku, což v té vsi jest, obra- ceti, než při tom toho špitále a záduší ne- chati. I chtěje, aby ta věc pevná stála a ne- porušitedlná byla, prosil jest nás, abychme jemu na to list náš dáti a tu věc jemu utvr- diti ráčili, tak aby to pevné a stálé bylo nyní i budúcně. Jehožto slušnú žádost a úmysl znajíce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú v Čechách svolili jsme
136 fer. V. f. 151.) 2. 1460, 31. ledna. Paní Anna, manželka Vaükova horlojníkova, spoluobývající naše, Martha a Dorotha, Zena Philipova Kujalova, dcery též panie Anny — daly sú svú dobrú vuoli a plná moe témuž Philipovi, aby do- býval dědictvie po nebožce Zuzce, dceři panie Anny svrchupsané, v Čelakovicích osaklého [sic], kteréžto dědictvie urozený pán Jindřich z Bo- leslavi v své moci má. Actum [in consilio Nove Civ. Prag.] fer. V. ante DPurificacionem 8. Marie. (Rukop. €. 2085 fol. K. 95) 3. 1496, 21. listopadu. Boba všemohucího ku pomoci žádaje já Prokop Kopet, měštěnín Nov. M. Pr. oc, ačkoli sc, kteréhožto statku mého nyní pořízením kšaftovním činím naj- vyššicho poručníka Jiříka Šerlinka řezníka, měštěnína Star. M. Pr., urozeného pána pana Baltazara faráře kostela sv. Jindřicha, pana Jana Kameníka, pana Zigmunda Huolky, spolu- poručníky, věře jim nad jiné lidi smrtedlné, že oni to tak zpravovati budú, jakož níže vuole mé jest popsánie. Kdežto napřed duom svuoj, v kterémž [bydlím], kterýžto jest vy- sazen na rohu proti zahradě Andělově, — od- kazuji Dorotě, manželce své. K tomu jie dá- vám těch dvě stě kop gr. m., kteréž mi pan Jan Zapský dlužen, — i také těch LXXX k. gr. m., kdež mi jest pan Jan Kobík z Ledeč dlužen, manželce své dávám. Item Soběslav z Křivé Vsi, kdež mi jest dlužen sto kop gr. m., ty odkazuji k sv. Jindřichu k oltáři kaply sv. Kateřiny a k tomu aby poručníci z mých peněz — přidali C k. m. A za těch dvě stě kop m. aby plat byl kúpen a na ten plat kaplan aby chován byl při témž oltáři po časy věčné. Item na ornát, na kalich, na mšal k témuž oltáři aby poručníci na to dali sto kop m. Item odkazuji k špitálu sv. Alžběty pod Vyšehradem © k. gr. m., k kaple Těla boZieho V k. gr. m., k sv, Lazaru V k. m. Item dlužen mi pan Adam Tovačovský CC kop gr. m., ty mám zavázány na Celakoviciech ante Penthecost. (Rukop. &. 2101 E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dckami. Item Cetenský C k. m. dlužen mi; mám zapsáno dckami na Obrubciech. — Item puojčil sem panu Pavlovi Samuelovi LXXX nobluov, ty jemu — odpüstiem. — Z penéz, kteréž mám v vopásciech, odkazuji Havlovi, bratranu svému z Rüdnice, C k. m. — Psán v pondělí před sv. Kateřinů — oc XCVI*. (Rukop. č. 2095 fol. B. 3.) 4. 1546, 7. července. Ambrož, syn Augu- stina z Jílového, maje jeti na vojnu, — tu všecku spravedlnost svú vzdal jest — Václa- vovi bratru svému, toho času šenkýři pana mistra Václava Medka z Krymlova, kterúžkoli má po Augustinovi, otci jeho, v Jílovým. Též i ten grunt dává, kterýž jest koupil v Šela- kovicích na Labi témuž Václavovi —. A jestli že by se zase Ambrož z vojny navrátil, tehdy Václav má jemu zase tejž statek navrátiti. Actum fer. IIII post Joannem Husium. (Rukop. č. 2218 fol. 30.) Čelechovice. 1502, 23. března. My Vladislav z boží milosti sc oznamujem listem tímto všem, že jest na nás vznesl slovutný Jan Hlaváč z Tři- břich, hofrychtýř království Českého, věrný náš milý, oznamuje nám, kterak jest s povo- lením naším vyplatil ves Čelechovice s nebo- štíkem Hrušovským, davše za ni jistů summu, a že ji k špitálu, kterýž leží na Novém Městě Pr. proti klášteru zbořenému sv. Ambrože, [dal]. A k tomu že také povolení své dali Pytkovští jakožto fundatorové toho špitálu, a že jest to také i dskami zemskými voseZieno a zapsáno, že voni toho ani budúcí jejich ne- mají k svému užitku, což v té vsi jest, obra- ceti, než při tom toho špitále a záduší ne- chati. I chtěje, aby ta věc pevná stála a ne- porušitedlná byla, prosil jest nás, abychme jemu na to list náš dáti a tu věc jemu utvr- diti ráčili, tak aby to pevné a stálé bylo nyní i budúcně. Jehožto slušnú žádost a úmysl znajíce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú v Čechách svolili jsme
Strana 137
Čelechovice — Černčice. k tomu a tímto listem svolujeme, tomu ko- nečně chtiece, aby nadepsaná ves Čelechovice s svým příslušenstvím od nadepsaného špitála a záduší od nás ani od budúcích našich, krá- luov Českých, ani od jiného žádného odtrho- vána ani odcizována nebyla žádnými zápisy ani výplatami, nyní ani na budúcí časy. Nez von Jan svrchupsaný má to spravovati a opa- trovati až do své živnosti, a po smrti jeho dědici a budúcí jeho mají k tomu přihlédati s poctivými purgmistrem a konšely Nového M. Pr. a to tak opatrovati, aby ta ves a plat jinam odtrhován a obracován nebyl, než při témž špitálu zuostal. A to bez naší, budúcích našich, králuov Českých, i jiných všech lidí všelijaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královsků k listu tomuto přivěsiti sme kázali. Dán na hradě Pražském v středu po Květné neděli leta božího tisícího pětistého druhého. A království našich Uherského dva- náctého a Českého třidcátého prvního. (Rukop. ¢. 331 fol. 129.)%) *) K tomu srov. tento zdpis v kvaternu mensim zápisném zeleném obeslání desk zemských f. G. XVII: Vedle toho obeslání, kterýmž jest obeslána z rozká- zání pánuov JMtí a vládyk z plnýho soudu zemského Anna z Pitkovic na žádost purgmistra a rady Nov. M. Pr. z té příčiny, že jest se uvázala listem obran- ním v ves Čelechovice k ruce a na místě Zdeňka z Pitkovic, sirotka pozuostalého po někdy Hynkovi z Pitkovic, jakožto poručnice, k kteréžto vsi a platům v ní tajž sirotek žádné spravedlnosti nemá, neb táž ves Čelechovice oddána a nadána jest se vším platem, ospy a příslušenstvím k špitálu ležícímu v Nov. M. Pr. proti klášteru někdy sv. Ambrože zbořenému, ježto táž ves předjmenovaná i s platem, ospy etc. chudině náleží k opatrování a spravování týmž Pražanům No- voměstským, takže ti platové nikamž jinam nemají se obraceti a užívati, než k tomu špitálu a na vychování chudých lidí v něm, jakž list krále Vladislava slavné paměti na to pořádně vyšlý to v sobě plněji drží a zavírá; ale ona tak uvázavši se, jakž dotčeno, na místě sirotka, ty platy nynější i zadržalé rozkázala jest sobě dáti a položiti mimo chudinu téhož špitálu, toho spra- vedlivě učiniti a tak platuov a užitkuov přijímati ne- majíci, neb sirotku ani jí nenáleží, než jim Pražanuom Novoměstským na místě té chudiny téhož špitálu, jim k požívání a vychování bez překážky všelijaké po- Archiv Český XXVI. 137 vinna jest postúpiti, tak jakž obeslání a té pře vedení svědčí. Tu páni JJMti a vládyky na plném soudu zem- ském slyševše strany — takto o tom nalézati ráčí: Poněvadž oni purgmistr a konšelé N. M. Pr, puovo- dové toho vedle práva neukázali, aby té vsi Čelechovic v obeslání dotčené a platu v ní kdy podle majestátu krále Vladislava slavné paměti v držení a spravování byli, ani také v témž špitále aby jací chudí držáni byli, toho též ničímž od nich ukázáno není a prove- deno: i z té příčiny dává se v tom jí Anně z Pitkovic obeslané proti nim purgmistru a konšelům nadepsa- ného Nov. M. Pr. puovoduom za právo, takže jim tím, z čehož ji obsílají a viní na místě sirotka, po- vinna není. Dala památné. Čemice viz Čimice. Čenětice. 1. 1422. — Wenceslaus Lunyak de Cze- nyeticz. (Rukop. č. 2079 fol. 259.) 2. 1495, 1. října. Ve jméno božie amen. Já Šimon, obyvatel v Novém M. Pr. u Jiříka tkadlce nad Jámůú, vyznávám — že — statek — odkazuji Dorotě, své manželce — i s dluhy vezpod psanymi —. Dluhové — sü tito: Item Potočník v Michli dlužen mi šest k. bez ně- čeho, it. Valenta v Michli IW'/; k. It. Vena v Roztylech L gr., it. Havelka v Roztylech jednu kopu bez V“ gr. Item Vaněk, švagr muoj za Jílovím, II!/, k. It. Vácha v Michli XX gr. It. Mareš v Oujezdci jednu kopu bez II gr. It. Kuba v Genéticech tfi k. bez XIIII gr. It. Pavel Michelský LXX gr., it. Matouš z Kostelce jednu k. — Actum fer. V. die Remigii anno — XCV. (Rukop. č. 2095 fol. A. 8^) Cernéice. 1. 1408, 27. května. Voldřich z Černčic přiznal se, že na dědictví svém v Černčicích na tvrzi, na dvoru poplužním s poplužím, na dvořích kmecích s platem, dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, vinicemi, chmelnicemi i se vší zvolí, což k tomu přísluší, na tom všem, což tu má, VIII kop gr. platu ročního holého věčného prodal nábožným převoře a konventu sv. Anny v Star. M. Pr. a tomu klášteru na věčnost za XC kop gr., a přiznal 18
Čelechovice — Černčice. k tomu a tímto listem svolujeme, tomu ko- nečně chtiece, aby nadepsaná ves Čelechovice s svým příslušenstvím od nadepsaného špitála a záduší od nás ani od budúcích našich, krá- luov Českých, ani od jiného žádného odtrho- vána ani odcizována nebyla žádnými zápisy ani výplatami, nyní ani na budúcí časy. Nez von Jan svrchupsaný má to spravovati a opa- trovati až do své živnosti, a po smrti jeho dědici a budúcí jeho mají k tomu přihlédati s poctivými purgmistrem a konšely Nového M. Pr. a to tak opatrovati, aby ta ves a plat jinam odtrhován a obracován nebyl, než při témž špitálu zuostal. A to bez naší, budúcích našich, králuov Českých, i jiných všech lidí všelijaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královsků k listu tomuto přivěsiti sme kázali. Dán na hradě Pražském v středu po Květné neděli leta božího tisícího pětistého druhého. A království našich Uherského dva- náctého a Českého třidcátého prvního. (Rukop. ¢. 331 fol. 129.)%) *) K tomu srov. tento zdpis v kvaternu mensim zápisném zeleném obeslání desk zemských f. G. XVII: Vedle toho obeslání, kterýmž jest obeslána z rozká- zání pánuov JMtí a vládyk z plnýho soudu zemského Anna z Pitkovic na žádost purgmistra a rady Nov. M. Pr. z té příčiny, že jest se uvázala listem obran- ním v ves Čelechovice k ruce a na místě Zdeňka z Pitkovic, sirotka pozuostalého po někdy Hynkovi z Pitkovic, jakožto poručnice, k kteréžto vsi a platům v ní tajž sirotek žádné spravedlnosti nemá, neb táž ves Čelechovice oddána a nadána jest se vším platem, ospy a příslušenstvím k špitálu ležícímu v Nov. M. Pr. proti klášteru někdy sv. Ambrože zbořenému, ježto táž ves předjmenovaná i s platem, ospy etc. chudině náleží k opatrování a spravování týmž Pražanům No- voměstským, takže ti platové nikamž jinam nemají se obraceti a užívati, než k tomu špitálu a na vychování chudých lidí v něm, jakž list krále Vladislava slavné paměti na to pořádně vyšlý to v sobě plněji drží a zavírá; ale ona tak uvázavši se, jakž dotčeno, na místě sirotka, ty platy nynější i zadržalé rozkázala jest sobě dáti a položiti mimo chudinu téhož špitálu, toho spra- vedlivě učiniti a tak platuov a užitkuov přijímati ne- majíci, neb sirotku ani jí nenáleží, než jim Pražanuom Novoměstským na místě té chudiny téhož špitálu, jim k požívání a vychování bez překážky všelijaké po- Archiv Český XXVI. 137 vinna jest postúpiti, tak jakž obeslání a té pře vedení svědčí. Tu páni JJMti a vládyky na plném soudu zem- ském slyševše strany — takto o tom nalézati ráčí: Poněvadž oni purgmistr a konšelé N. M. Pr, puovo- dové toho vedle práva neukázali, aby té vsi Čelechovic v obeslání dotčené a platu v ní kdy podle majestátu krále Vladislava slavné paměti v držení a spravování byli, ani také v témž špitále aby jací chudí držáni byli, toho též ničímž od nich ukázáno není a prove- deno: i z té příčiny dává se v tom jí Anně z Pitkovic obeslané proti nim purgmistru a konšelům nadepsa- ného Nov. M. Pr. puovoduom za právo, takže jim tím, z čehož ji obsílají a viní na místě sirotka, po- vinna není. Dala památné. Čemice viz Čimice. Čenětice. 1. 1422. — Wenceslaus Lunyak de Cze- nyeticz. (Rukop. č. 2079 fol. 259.) 2. 1495, 1. října. Ve jméno božie amen. Já Šimon, obyvatel v Novém M. Pr. u Jiříka tkadlce nad Jámůú, vyznávám — že — statek — odkazuji Dorotě, své manželce — i s dluhy vezpod psanymi —. Dluhové — sü tito: Item Potočník v Michli dlužen mi šest k. bez ně- čeho, it. Valenta v Michli IW'/; k. It. Vena v Roztylech L gr., it. Havelka v Roztylech jednu kopu bez V“ gr. Item Vaněk, švagr muoj za Jílovím, II!/, k. It. Vácha v Michli XX gr. It. Mareš v Oujezdci jednu kopu bez II gr. It. Kuba v Genéticech tfi k. bez XIIII gr. It. Pavel Michelský LXX gr., it. Matouš z Kostelce jednu k. — Actum fer. V. die Remigii anno — XCV. (Rukop. č. 2095 fol. A. 8^) Cernéice. 1. 1408, 27. května. Voldřich z Černčic přiznal se, že na dědictví svém v Černčicích na tvrzi, na dvoru poplužním s poplužím, na dvořích kmecích s platem, dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, vinicemi, chmelnicemi i se vší zvolí, což k tomu přísluší, na tom všem, což tu má, VIII kop gr. platu ročního holého věčného prodal nábožným převoře a konventu sv. Anny v Star. M. Pr. a tomu klášteru na věčnost za XC kop gr., a přiznal 18
Strana 138
138 se, že jest od nich ty peníze úplně přijal a jim nadepsaného platu dědičného postoupil. Spraviti má on sám prodávající a spolu s ním Přibík z Kamenice a Ješek Rotštejn z Rot- štejna, všickni spolu před každým člověkem právem zemským a zvláště před věny a si- rotky, jakož země za právo má. A kněz Vítek z Černčic, probošt kostela sv. Jiljí, že k to- muto trhu dal své povolení. Stalo se léta 1408 v neděli po B. Vstoupení. Tercio Wenceslai A. 6. (Desky zemské větší č. 6 fol. B. 23.) 2. 1497, 29. listopadu. Ofka, filia Ludmile ab elephante, fassa est, se percepisse CIIII s. gr. m. pro porcione sua paterna per amica- bilem concordiam, que ei — post Georgium, patrem ipsius, pertinebat — kromé toho platu v Črnčicích, kterýž jest v orteli pozuostaven a vymienén. Budü.li se o to chtieti právem zemským viniti, toho vuoli budá mieti. Actum in consilio (Ant. Urb. Pr.] in vigilia Andree a. ete. XCVII. (Rukop. 6. 94. II. f. 73.) Cernomice (Cernovice). 1. 1434, 22. března. Albrecht z Kolovrat se- děním v Černomiciech a paní Elška, manželka jeho, vyznali sú svobodně a dobrovolně á tiemto zápisem skutečně seznávají, že sú dlužní a platiti mají pravého a spravedlivého dluhu XX kop gr. dobrých střiebrných rázu praž- ského poctivé Janě, vdově po nebožci Janu řečeném Holý, měštce Star. M. Pr. Kteréžto penieze slíbili sú a mocí tohoto zápisu slibuji společně rukü nerozdielnü na sv. Havla, od tohoto sv. Havla, ježto nynie najprvé přijde, počítajíc v rok, svrchupsané Janě napřed psa- ných XX kop gr. dáti a zaplatiti penězi ho- tovými beze všeho prodlenie a všelikterakého vymlúvánie. Pakli by toho neučinili, tehda prosie tiemto zápisem rychtáře, purgmistra a konšelóv svrchupsaného města Pražského, i také jiných všech rychtářóv a konšelóv měst a městeček i vsí i také všech pánóv, rytieřóv a panoší, súdcí, správci, hauptmanóv, purkrabí i jiných úředníkóv kdekolivěk a kterakolivěk E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ustanovených, aby již jmenované Janě k statku a k zboží jich u lidí jich práva dopomohli skutečného, a dopomohúc aby mohla prodati, utratiti, v křesťanech i v Židech na jich vlastní škodu zastaviti, směniti aneb s ním učiniti jakožto s svým vlastním zbožím, což sě jie najpodobnějie zdáti bude a viděti beze všeho ohlašovánie súdu a práva městského tudiež i zemského. Také bude moci jich vlastnie osoby i jich lidi staviti, držeti, vězeti tak dláho, dokavadZ by jí téch XX k. gr. nedali a nezaplatili i se všemi škodami, kteréž by kolivék nebo kterakkolivék pro nesplnénie těch peněz vzala, ježto by hodným svědomím dokázati mohla. A proti tomu všemu nemají odmlúvati ani odpierati obyčejem ižádným ani sé kterü mocí neboli kterým právem, buďto světským neb duchovním, brániti. A komuž by kolivěk svrchupsaná Jana k dobývání to- hoto dluhu poručila, odkázala nebo vzdala, ten má mieti túž moc a táž všecka práva, jakožto ona sama. Actum fer. II. post Pal- marum in pleno consilio [Ant. Urb. Prag.]. 2. [1445.] Predicta Jana Holá Janova di- misit d. Albertum de Colovrat de proscrip- cione superius facta liberum et solutum ex eo, quod predietus Albertus fecit sibi litteram sub sigillo super summa predicta —. Actum ipso die Tiburcii a. etc. XLV. (Rukop. 6. 2099 f. 312.) Cernovice (Cernomice) u Stredokluk. 1. 1361. — Stephanus, filius Budkonis, condescendit matri sue Margarethe heredita- tem Czirnowiez cum media domo. 'Waczlaus Budkonis interdixit. (Rukop. é. 987 f. 205.) 2. 1366. — Mertlinus Noezel de Montibus publicavit — curiam in Czirnowiez cum omni- bus hominibus censualibus ibidem in eadem villa, ut si quis vellit emere eandem curiam cum omnibus hominibus censualibus, veniat ad Mertlinum Noezel et consules, unanimiter vo- lunt vendere et bonam empcionem dare. (Ru- kop. č. 987 fol. 230.)
138 se, že jest od nich ty peníze úplně přijal a jim nadepsaného platu dědičného postoupil. Spraviti má on sám prodávající a spolu s ním Přibík z Kamenice a Ješek Rotštejn z Rot- štejna, všickni spolu před každým člověkem právem zemským a zvláště před věny a si- rotky, jakož země za právo má. A kněz Vítek z Černčic, probošt kostela sv. Jiljí, že k to- muto trhu dal své povolení. Stalo se léta 1408 v neděli po B. Vstoupení. Tercio Wenceslai A. 6. (Desky zemské větší č. 6 fol. B. 23.) 2. 1497, 29. listopadu. Ofka, filia Ludmile ab elephante, fassa est, se percepisse CIIII s. gr. m. pro porcione sua paterna per amica- bilem concordiam, que ei — post Georgium, patrem ipsius, pertinebat — kromé toho platu v Črnčicích, kterýž jest v orteli pozuostaven a vymienén. Budü.li se o to chtieti právem zemským viniti, toho vuoli budá mieti. Actum in consilio (Ant. Urb. Pr.] in vigilia Andree a. ete. XCVII. (Rukop. 6. 94. II. f. 73.) Cernomice (Cernovice). 1. 1434, 22. března. Albrecht z Kolovrat se- děním v Černomiciech a paní Elška, manželka jeho, vyznali sú svobodně a dobrovolně á tiemto zápisem skutečně seznávají, že sú dlužní a platiti mají pravého a spravedlivého dluhu XX kop gr. dobrých střiebrných rázu praž- ského poctivé Janě, vdově po nebožci Janu řečeném Holý, měštce Star. M. Pr. Kteréžto penieze slíbili sú a mocí tohoto zápisu slibuji společně rukü nerozdielnü na sv. Havla, od tohoto sv. Havla, ježto nynie najprvé přijde, počítajíc v rok, svrchupsané Janě napřed psa- ných XX kop gr. dáti a zaplatiti penězi ho- tovými beze všeho prodlenie a všelikterakého vymlúvánie. Pakli by toho neučinili, tehda prosie tiemto zápisem rychtáře, purgmistra a konšelóv svrchupsaného města Pražského, i také jiných všech rychtářóv a konšelóv měst a městeček i vsí i také všech pánóv, rytieřóv a panoší, súdcí, správci, hauptmanóv, purkrabí i jiných úředníkóv kdekolivěk a kterakolivěk E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ustanovených, aby již jmenované Janě k statku a k zboží jich u lidí jich práva dopomohli skutečného, a dopomohúc aby mohla prodati, utratiti, v křesťanech i v Židech na jich vlastní škodu zastaviti, směniti aneb s ním učiniti jakožto s svým vlastním zbožím, což sě jie najpodobnějie zdáti bude a viděti beze všeho ohlašovánie súdu a práva městského tudiež i zemského. Také bude moci jich vlastnie osoby i jich lidi staviti, držeti, vězeti tak dláho, dokavadZ by jí téch XX k. gr. nedali a nezaplatili i se všemi škodami, kteréž by kolivék nebo kterakkolivék pro nesplnénie těch peněz vzala, ježto by hodným svědomím dokázati mohla. A proti tomu všemu nemají odmlúvati ani odpierati obyčejem ižádným ani sé kterü mocí neboli kterým právem, buďto světským neb duchovním, brániti. A komuž by kolivěk svrchupsaná Jana k dobývání to- hoto dluhu poručila, odkázala nebo vzdala, ten má mieti túž moc a táž všecka práva, jakožto ona sama. Actum fer. II. post Pal- marum in pleno consilio [Ant. Urb. Prag.]. 2. [1445.] Predicta Jana Holá Janova di- misit d. Albertum de Colovrat de proscrip- cione superius facta liberum et solutum ex eo, quod predietus Albertus fecit sibi litteram sub sigillo super summa predicta —. Actum ipso die Tiburcii a. etc. XLV. (Rukop. 6. 2099 f. 312.) Cernovice (Cernomice) u Stredokluk. 1. 1361. — Stephanus, filius Budkonis, condescendit matri sue Margarethe heredita- tem Czirnowiez cum media domo. 'Waczlaus Budkonis interdixit. (Rukop. é. 987 f. 205.) 2. 1366. — Mertlinus Noezel de Montibus publicavit — curiam in Czirnowiez cum omni- bus hominibus censualibus ibidem in eadem villa, ut si quis vellit emere eandem curiam cum omnibus hominibus censualibus, veniat ad Mertlinum Noezel et consules, unanimiter vo- lunt vendere et bonam empcionem dare. (Ru- kop. č. 987 fol. 230.)
Strana 139
Cernomice—Uertousg. 3. 1504, 11. listopadu. Lidmila z Tucho- raze piiznala se pred üfedníky Prazskymi, Ze všeho práva svého, kteréžkoli má k pěti ko- pám gr. pr. platu ročního holého a věčného na dědinách v Klučově na tvrzi, na dvoru poplužním s poplužím, na vsi celé, na dvořích kmecích s platem, a v Černovicích k puol třetí kopě gr. pr. platu ročního holého a věč- ného na vsi, na dvofich kmecich s platem, s dědinú, lukami, lesy — to vše právo své — jakož jí kšatt ve dsky vložený od otce je- jího svědčí — postúpila purgmistru, konšeluom i vší obcí Star. M. Pr. — v sedmdesáti kopách a v pěti kopách gr. pr. — s takovou výmin- kou, že ona Lidmila bude moci nadepsaný plat a právo zase vyplatiti — nadepsanými sedmdesáti a pěti kopami gr. pr., a to když by koli strana straně dali sobě puol leta na- před věděti při sv. Jiří aneb při sv. Havle —. Stalo se léta MVCIIII v pondělí den sv. Martina. [V červených menších zápisných M XXII*.] (Rukop č. 2901 fol. 2.) Černoc ? Cernue ? (Srv. Tursko.) 1424, 4. kvétna. Wanka, conthoralis Mar- tini de Nova Civ. [Prag.] resignavit — omne ius suum, quod habere dinoscitur in villanis Czrnocz, videlicet in Czeladkone, Tochoue, Marzatkone, Michaele et ceteris pretextu de- biti, videlicet XXXI s. gr. debitorie per eos- dem villanos predicte Wancze obligatarum, Hanconi de Strzedokluk, amico suo —. Act. in consilio feria V. post Invenc. s. Crucis. (Rukop. & 2099 fol. 137.) Certousy (Tréüsy). 1. 1399. — Katherina, relicta olim Jyen- conis de Trezuss, resignavit et condescendit de iure suo ac proprietate dotalicii — in curia allodiali — in Trczuss Wenceslao, filio suo. (Rukop. 6. 2076 fol. 72.) 2. 1399, 9. fijna. Leonhardus de Wyenna ductus est super hereditates Turczuss pro XX 139 s. gr. ex mandato dominorum. Act. fer. quinta ante s. Galli. (Rukop. 6. 997 fol. 2.) 3. 1400, 23. zárí. Czenko pannicida ductus est super hereditatem Tirezuss pro XXII s. gr. ex mandato dominorum [Ant. Urb. Prag.] Actum fer. quinta ante s. Wenceslai. (Rukop. č. 997 fol. 1.) 4. 1400, 21. ríjna. Albertus Kotko di- mittit et condescendit omne ius Marsiconi, colono de Kraweziez, quod —- habere dino- scitur im Tirezuss. Actum in die Undec. m. virg. (Tamtéz f. 32.) 5. 1400, 21. prosince. Jessco Wrabecz ductus est super bona et municionem in Tr- czuss Allexandry pro XXII s. racione debiti pro duabus s. census retenti ex mandato do- minorum. Actum fer. III. ante Nativ. Chr. (Tamtéž fol. 34.) 6. 1401. — Jessco Wrabecz braseator [Ant. Urb. Prag.] emit unam s. gr. pr. census annui et perpetui erga Alexandrum Wasser- màn pro novem s. gr. super hereditate ipsius in Turczusch. (Rukop. & 996 fol. 39.) 1. 1407. — Alexander de Trczus residens in Gencz. (Tamtéž fol. 19.) 8. 1432, 21. března. Dorothea, relicta Wenceslai de Trezehus, fassa est, se teneri et debitorie obligari in quinque s: gr. Mare, reliete Przibiconis smigmatoris, quas proscribit eidem in et super curia sua ibidem in Trezehus situata. — Actum in consilio .fer. VI. dominice Reminiscere a. etc. XXXII. (Rukop. č. 2099 fol. 325.) 9. 1435, 14. ledna. Dorothea Kuorowa fassa est — se percepisse et levasse triginta s. gr. — pro curia olim Procopii de Prze- stupim in Trczehus consita et ab eo compa- rata a Johanne, genero Henslini carnificis. — Actum ipso die Felicis. (Tamteż fol. 392 a v zlomku manualu v Chaosu č. 325 fol. 2.) 10. 1436, 17. dubna. Wenceslaus Zde- nieczkonis pro parte Mare relicte Przibiconis et Janconis filii ipsius, ex una, Duchco de 18*
Cernomice—Uertousg. 3. 1504, 11. listopadu. Lidmila z Tucho- raze piiznala se pred üfedníky Prazskymi, Ze všeho práva svého, kteréžkoli má k pěti ko- pám gr. pr. platu ročního holého a věčného na dědinách v Klučově na tvrzi, na dvoru poplužním s poplužím, na vsi celé, na dvořích kmecích s platem, a v Černovicích k puol třetí kopě gr. pr. platu ročního holého a věč- ného na vsi, na dvofich kmecich s platem, s dědinú, lukami, lesy — to vše právo své — jakož jí kšatt ve dsky vložený od otce je- jího svědčí — postúpila purgmistru, konšeluom i vší obcí Star. M. Pr. — v sedmdesáti kopách a v pěti kopách gr. pr. — s takovou výmin- kou, že ona Lidmila bude moci nadepsaný plat a právo zase vyplatiti — nadepsanými sedmdesáti a pěti kopami gr. pr., a to když by koli strana straně dali sobě puol leta na- před věděti při sv. Jiří aneb při sv. Havle —. Stalo se léta MVCIIII v pondělí den sv. Martina. [V červených menších zápisných M XXII*.] (Rukop č. 2901 fol. 2.) Černoc ? Cernue ? (Srv. Tursko.) 1424, 4. kvétna. Wanka, conthoralis Mar- tini de Nova Civ. [Prag.] resignavit — omne ius suum, quod habere dinoscitur in villanis Czrnocz, videlicet in Czeladkone, Tochoue, Marzatkone, Michaele et ceteris pretextu de- biti, videlicet XXXI s. gr. debitorie per eos- dem villanos predicte Wancze obligatarum, Hanconi de Strzedokluk, amico suo —. Act. in consilio feria V. post Invenc. s. Crucis. (Rukop. & 2099 fol. 137.) Certousy (Tréüsy). 1. 1399. — Katherina, relicta olim Jyen- conis de Trezuss, resignavit et condescendit de iure suo ac proprietate dotalicii — in curia allodiali — in Trczuss Wenceslao, filio suo. (Rukop. 6. 2076 fol. 72.) 2. 1399, 9. fijna. Leonhardus de Wyenna ductus est super hereditates Turczuss pro XX 139 s. gr. ex mandato dominorum. Act. fer. quinta ante s. Galli. (Rukop. 6. 997 fol. 2.) 3. 1400, 23. zárí. Czenko pannicida ductus est super hereditatem Tirezuss pro XXII s. gr. ex mandato dominorum [Ant. Urb. Prag.] Actum fer. quinta ante s. Wenceslai. (Rukop. č. 997 fol. 1.) 4. 1400, 21. ríjna. Albertus Kotko di- mittit et condescendit omne ius Marsiconi, colono de Kraweziez, quod —- habere dino- scitur im Tirezuss. Actum in die Undec. m. virg. (Tamtéz f. 32.) 5. 1400, 21. prosince. Jessco Wrabecz ductus est super bona et municionem in Tr- czuss Allexandry pro XXII s. racione debiti pro duabus s. census retenti ex mandato do- minorum. Actum fer. III. ante Nativ. Chr. (Tamtéž fol. 34.) 6. 1401. — Jessco Wrabecz braseator [Ant. Urb. Prag.] emit unam s. gr. pr. census annui et perpetui erga Alexandrum Wasser- màn pro novem s. gr. super hereditate ipsius in Turczusch. (Rukop. & 996 fol. 39.) 1. 1407. — Alexander de Trczus residens in Gencz. (Tamtéž fol. 19.) 8. 1432, 21. března. Dorothea, relicta Wenceslai de Trezehus, fassa est, se teneri et debitorie obligari in quinque s: gr. Mare, reliete Przibiconis smigmatoris, quas proscribit eidem in et super curia sua ibidem in Trezehus situata. — Actum in consilio .fer. VI. dominice Reminiscere a. etc. XXXII. (Rukop. č. 2099 fol. 325.) 9. 1435, 14. ledna. Dorothea Kuorowa fassa est — se percepisse et levasse triginta s. gr. — pro curia olim Procopii de Prze- stupim in Trczehus consita et ab eo compa- rata a Johanne, genero Henslini carnificis. — Actum ipso die Felicis. (Tamteż fol. 392 a v zlomku manualu v Chaosu č. 325 fol. 2.) 10. 1436, 17. dubna. Wenceslaus Zde- nieczkonis pro parte Mare relicte Przibiconis et Janconis filii ipsius, ex una, Duchco de 18*
Strana 140
140 Nova Civitate pro parte Machonis de Radowicz ex altera, arbitri — electi inter dictas partes occasione curie et agrorum — in Trezaus situate, pro qua controversia hucusque verte- batur, huiusmodi pronuncciacionem fecerunt, — dictam curiam — prefate Mare et Janconi, heredibus et successoribus ipsorum — adiu- dicantes — pronuncciantes insuper, ut prefati Mara et Janco antedicto Machoni pro ipsius totali iure, quod sibi in dicta curia — com- petebat, darent — decem s. gr. —. Actum feria: III. post Conductum pasche anno oc XXXVI. (Rukop. č. 87 fol. 83.) 11. 1438, 7. dubna. Prokop řečený Ruozek z Přistupimě, nápravník z Konic, slíbil jest — Pavla Prbence z Českého Brodu dobýti a zjed- nati, aby s ním byl a vedle něho zprávcí ku panu Jankovi řečenému Poláček za to zbožie v Trčúsiech —. Actum feria II. post domi- nicam Palmarum anno — XXXVIIL (Rukop. & 2099 fol. 459.) 12. 1447, 18. dubna. Dominus prepositus monialium s. Anne publicavit V s. gr. census retenti super hereditate Trezus ex parte mo- nialium ibidem. Actum fer. I[ ante Georgii a. etc. quadragesimo septimo. (Rukop. c. 2099 fol. 14.) 13. 1483, 21. ledna. Pána Boha všemo- húcieho přede všemi věcmi v této mé najpil- nějšie potřebě žádajíci já Katruše vdova, po- druhyně Matěje Šarkana mydláře, spolumě- štěnína Nov. M. Pr. — oznamuji, že jakož jsem vzdala dvuor svuoj v Tréausích dckami zemskymi Matéjovi Sarkanovi — pfi kterémzto vzdání vymienila jsem sobé XXti kop gr. m. — o kterýchžto takto oznamuji, — aby bylo vydáno Anně, sestřenici mé —. Actum fer. III ante Conversionem s. Pauli. (Rukop. č. 2094 fol. H. 5.) 14. 1521, 31. ledna. My purgmistr a rada města Prahy známo činíme — kterak Bartoš řečený Reïaba sladovnik, sûsed náš, učinil jest — své poslední vuole poručenstvie v středu po sv, Lucii — tak Ze — duom svuoj, za- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: hrady, chmelnice, pole a k tomu plat v Zapích na dvoru, jenž slove „na Stránce“, a druhý v Čertousích, tak jakož zápis desk zemských to vše šíře v sobě ukazuje — Jeronymovi, Janovi, Anně a Kateřině, dětem svým —. Jenž jest dán — 1. XXI ve čtvrtek před Hrom- nicemi. (Rukop. & 2142 fol. C. 12°.) 15. 1542, 18. září. Ve jméno boží amen. Já Jan Jeřaba, měštěnín Nov. M. Pr, — takto řídím o statku svém: Nejprvé ustanovuji pravů — poručnici všeho statku mého, domu, polí, chmelnic — Dorotu z Vratu, manželku mú milú, aby byla poruénicí otcovskou Mar- tina, syna mého, bude-li živ, i statku mého pozemského, v Stránce dvou dvorů a Čertúsích dvuor — a dále toho všeho nechávám při vzdání společném —. Stalo se v pondělí po sv. Lam- pertu. (Rukop. č. 2207 fol. F. 29.) Ciemice, Čimice u Karlína. 1. 1443, 23. února. Ja[n] Črnocký z Radnice [sie] kúpil dvuor s dědinami, s rybníky — kterýž leží v Čiemicích sám o sobě, sobě, Katheřině manželce své, Vaňkovi strélcovi z konské brány, bratru svému — u Maříka kováře od sv. Ambrože, měštěnína Nov. M. Pr. — za devadesáte k. gr. —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) sabbato in vigilia s. Mathei ap. anno 9c XLIII. (Rukop. é. 2083 fol. G. 9.) 2. 1445, 7. prosince. Johannes Czrnoczky de Rudnicz resignavit — Hynkoni de Lunie- kowicz, affini suo, Marthe, coniugi ipsius, he- redibus et successoribus eorum curiam in Cziemiez — quam curiam dictus Johannes emerat erga Mauricium fabrum a s. Ambrosio, civem Nov. Civ. Pr. pro nonaginta 8. — Act. feria IlL. in crastino s. Nicolai anno oc XLV*. (Rukop. à. 2083 fol. N. 20.) Mauricius faber, concivis Nove Civ. Pr., constitutus personaliter in consilio fassus est et lucide recognovit: Postquam emerat curiam desertam in Cziemiez solam per se erga offi- ciales Antique et Nove Civitatum Prag., quod eadem curia tempore guerre fuerit exusta et
140 Nova Civitate pro parte Machonis de Radowicz ex altera, arbitri — electi inter dictas partes occasione curie et agrorum — in Trezaus situate, pro qua controversia hucusque verte- batur, huiusmodi pronuncciacionem fecerunt, — dictam curiam — prefate Mare et Janconi, heredibus et successoribus ipsorum — adiu- dicantes — pronuncciantes insuper, ut prefati Mara et Janco antedicto Machoni pro ipsius totali iure, quod sibi in dicta curia — com- petebat, darent — decem s. gr. —. Actum feria: III. post Conductum pasche anno oc XXXVI. (Rukop. č. 87 fol. 83.) 11. 1438, 7. dubna. Prokop řečený Ruozek z Přistupimě, nápravník z Konic, slíbil jest — Pavla Prbence z Českého Brodu dobýti a zjed- nati, aby s ním byl a vedle něho zprávcí ku panu Jankovi řečenému Poláček za to zbožie v Trčúsiech —. Actum feria II. post domi- nicam Palmarum anno — XXXVIIL (Rukop. & 2099 fol. 459.) 12. 1447, 18. dubna. Dominus prepositus monialium s. Anne publicavit V s. gr. census retenti super hereditate Trezus ex parte mo- nialium ibidem. Actum fer. I[ ante Georgii a. etc. quadragesimo septimo. (Rukop. c. 2099 fol. 14.) 13. 1483, 21. ledna. Pána Boha všemo- húcieho přede všemi věcmi v této mé najpil- nějšie potřebě žádajíci já Katruše vdova, po- druhyně Matěje Šarkana mydláře, spolumě- štěnína Nov. M. Pr. — oznamuji, že jakož jsem vzdala dvuor svuoj v Tréausích dckami zemskymi Matéjovi Sarkanovi — pfi kterémzto vzdání vymienila jsem sobé XXti kop gr. m. — o kterýchžto takto oznamuji, — aby bylo vydáno Anně, sestřenici mé —. Actum fer. III ante Conversionem s. Pauli. (Rukop. č. 2094 fol. H. 5.) 14. 1521, 31. ledna. My purgmistr a rada města Prahy známo činíme — kterak Bartoš řečený Reïaba sladovnik, sûsed náš, učinil jest — své poslední vuole poručenstvie v středu po sv, Lucii — tak Ze — duom svuoj, za- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: hrady, chmelnice, pole a k tomu plat v Zapích na dvoru, jenž slove „na Stránce“, a druhý v Čertousích, tak jakož zápis desk zemských to vše šíře v sobě ukazuje — Jeronymovi, Janovi, Anně a Kateřině, dětem svým —. Jenž jest dán — 1. XXI ve čtvrtek před Hrom- nicemi. (Rukop. & 2142 fol. C. 12°.) 15. 1542, 18. září. Ve jméno boží amen. Já Jan Jeřaba, měštěnín Nov. M. Pr, — takto řídím o statku svém: Nejprvé ustanovuji pravů — poručnici všeho statku mého, domu, polí, chmelnic — Dorotu z Vratu, manželku mú milú, aby byla poruénicí otcovskou Mar- tina, syna mého, bude-li živ, i statku mého pozemského, v Stránce dvou dvorů a Čertúsích dvuor — a dále toho všeho nechávám při vzdání společném —. Stalo se v pondělí po sv. Lam- pertu. (Rukop. č. 2207 fol. F. 29.) Ciemice, Čimice u Karlína. 1. 1443, 23. února. Ja[n] Črnocký z Radnice [sie] kúpil dvuor s dědinami, s rybníky — kterýž leží v Čiemicích sám o sobě, sobě, Katheřině manželce své, Vaňkovi strélcovi z konské brány, bratru svému — u Maříka kováře od sv. Ambrože, měštěnína Nov. M. Pr. — za devadesáte k. gr. —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) sabbato in vigilia s. Mathei ap. anno 9c XLIII. (Rukop. é. 2083 fol. G. 9.) 2. 1445, 7. prosince. Johannes Czrnoczky de Rudnicz resignavit — Hynkoni de Lunie- kowicz, affini suo, Marthe, coniugi ipsius, he- redibus et successoribus eorum curiam in Cziemiez — quam curiam dictus Johannes emerat erga Mauricium fabrum a s. Ambrosio, civem Nov. Civ. Pr. pro nonaginta 8. — Act. feria IlL. in crastino s. Nicolai anno oc XLV*. (Rukop. à. 2083 fol. N. 20.) Mauricius faber, concivis Nove Civ. Pr., constitutus personaliter in consilio fassus est et lucide recognovit: Postquam emerat curiam desertam in Cziemiez solam per se erga offi- ciales Antique et Nove Civitatum Prag., quod eadem curia tempore guerre fuerit exusta et
Strana 141
Čimice. totaliter desolata, omnesgue eius agri fuerunt penitus inculti, quodque idem Mauricius in predicta curia — edificia, orea et ceteras stru- cturas de novo erexit sua propria pecunia et agros colere cepit, et sic ipsam curiam et agros quasi de novo propria pecunia et ma- gnis impensis restauravit. Actum, ut supra. (Tamtóż.) 3. 1447, 14. éervna. Facta est amicabilis — concordia inter Petrum Parziezek, civem Antique Civ. Pr., ex una et Ewkam, relictam Cristanni de Cziemicz, socrum eiusdem Petri, parte ex altera — per — vitricos ecclesie s. Clementis in Porziecz, directores bonorum ibi- dem in Cziemiez, pretextu debiti; in quo de- bito dicta Ewka extiterat dicto Petro obligata pecunie mutuate. Sic videlicet, quod eadem Ewka tenetur solvere dicto Petro et Anne, coniugi ipsius, undecim s. gr. demptis XV gr. —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] feria IIII. ante Viti. (Rukop. &. 2084 fol. A. 44.) 4. 1448, 22. iijna. Famosus Hynko de Luniekowicz exposuit et locavit agros suos in Cziemicz in mensura LXX strichonum in cen- sum et redditum annuum Jacobo Hussoni et Wankoni de Chaber et eorum heredibus, de quibus agris predicti Jacobus et Wanko te- nentur censuare predicto Hynkoni et suis he- redibus tres s. gr. annuatim —. Actum in consilio [Nov. Civ. Pr.] feria INIT. in crastino Undecim millium Virginum anno oc XLVIII", (Rukop. é. 88 fol. 272 — rukop. č. 2084 fol. B. 44) 5. 1448, 7. prosince. Mauricius faber a s. Ambrosio, civis Nov. Civ. Prag. — fassus est — quod Hynko de Luniekowiez persolvit — sibi viginti 8. gr. — pro curia in Czimiez resignata iuxta tenorem proscripcionis facte feria III. in crastino s. Nicolai anno oc XLVIII". (Tamtéz.) 6. 1449, 2. dubna. Mauricius de Cziemicz — fassus est se debitorie obligari Duchkoni Raczkonis in octo s. gr. cum quatuor gr. veri et iusti debiti —. Si vero non solveret — ex 141 tunc Duchko debet se intromittere in heredi- tatem ibidem in Cziemicz, quam dicto Mau- rieio vendidit —. Actum feria IIII. post Ju- diea anno oc XLIX. (Rukop. č. 88 fol. 336.) 1. 1401, 11. fíjna. Stala sé prátelská ámluva mezi paní Evú z Čiemic z strany jedné a mezi Petrem a Annú ženú jeho, Prokopem a Martú żeni jeho, zeti a dcerami též Evy, matky jich, z strany druhé, o diel otcovský takovú mierú, že paní Eva z statku svého ze všeho tu v Če- micích má vydati Petrovi, zeti svému, s Annú, żeni jeho, sedm kop gr., Prokopovi druhému zeti s Marti, Zenü jeho, dcerám svým, sedm k. gr. — Actum [in consilio Nove Civ. Prag.] feria III. post festum s. Dyonisii mart. anno .— LVII*. (Rukop. č. 2085 f. E. 8. 8. 1457, 11. fijna. Jesek z Cziemicz emit curiam ibidem in Cziemicz — pro se, Barbara coniuge —- erga Ewam similiter de Cziemicz, Sitam in acie penes curiam Thome Huss — pro quinquaginta s. gr. --. Item Jesek svrchu- psaný tudiež stoje přede pány v radě slíbil jest s Jakubem, synem svým, člověčenstvie z dvoru svrchupsaného i z druhého dvoru tudiež v Čiemicích, kterýž jest kúpil týž Ješek u Hyn- ka z Luniekovic, kostelníkuom — i všie osadě kostela sv. Klimenta na Poříčí. A také tudiež týž Ješek s Jakubem, synem svým, slíbili sú sobě nebrati žádného jiného za pána než toliko kostelníky a osadu svrchupsané, leč by byli k tomu mocnú rukú připraveni. Actum, ut su- pra. (Tamtéž.) 9. 1461, 9. února. Když byla pře a ne- snáze mezi Thnuomú Hušem a Ješkem z Čiemic o dědiny a o placenie úroka, tehda oba do- brovolně svolila se na osadu s. Klimenta na Poříčí, aby je o to rozdělili a na ně mocně uručili. A kostelníci i s osadními měvše na to rozmyšlenie i potaz, zdravů radú chtiece rádi, aby oba jakožto jich lidé úroční byla zuosta- vena při spravedlnosti, takto jsú vyřkli v pl- né radě: aby Thuoma Huà$ hyl v držení toho lánu dědičně, kterýž drží, a z toho lánu platil osadě svrchupsané tři k. gr. do roka. A také
Čimice. totaliter desolata, omnesgue eius agri fuerunt penitus inculti, quodque idem Mauricius in predicta curia — edificia, orea et ceteras stru- cturas de novo erexit sua propria pecunia et agros colere cepit, et sic ipsam curiam et agros quasi de novo propria pecunia et ma- gnis impensis restauravit. Actum, ut supra. (Tamtóż.) 3. 1447, 14. éervna. Facta est amicabilis — concordia inter Petrum Parziezek, civem Antique Civ. Pr., ex una et Ewkam, relictam Cristanni de Cziemicz, socrum eiusdem Petri, parte ex altera — per — vitricos ecclesie s. Clementis in Porziecz, directores bonorum ibi- dem in Cziemiez, pretextu debiti; in quo de- bito dicta Ewka extiterat dicto Petro obligata pecunie mutuate. Sic videlicet, quod eadem Ewka tenetur solvere dicto Petro et Anne, coniugi ipsius, undecim s. gr. demptis XV gr. —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] feria IIII. ante Viti. (Rukop. &. 2084 fol. A. 44.) 4. 1448, 22. iijna. Famosus Hynko de Luniekowicz exposuit et locavit agros suos in Cziemicz in mensura LXX strichonum in cen- sum et redditum annuum Jacobo Hussoni et Wankoni de Chaber et eorum heredibus, de quibus agris predicti Jacobus et Wanko te- nentur censuare predicto Hynkoni et suis he- redibus tres s. gr. annuatim —. Actum in consilio [Nov. Civ. Pr.] feria INIT. in crastino Undecim millium Virginum anno oc XLVIII", (Rukop. é. 88 fol. 272 — rukop. č. 2084 fol. B. 44) 5. 1448, 7. prosince. Mauricius faber a s. Ambrosio, civis Nov. Civ. Prag. — fassus est — quod Hynko de Luniekowiez persolvit — sibi viginti 8. gr. — pro curia in Czimiez resignata iuxta tenorem proscripcionis facte feria III. in crastino s. Nicolai anno oc XLVIII". (Tamtéz.) 6. 1449, 2. dubna. Mauricius de Cziemicz — fassus est se debitorie obligari Duchkoni Raczkonis in octo s. gr. cum quatuor gr. veri et iusti debiti —. Si vero non solveret — ex 141 tunc Duchko debet se intromittere in heredi- tatem ibidem in Cziemicz, quam dicto Mau- rieio vendidit —. Actum feria IIII. post Ju- diea anno oc XLIX. (Rukop. č. 88 fol. 336.) 1. 1401, 11. fíjna. Stala sé prátelská ámluva mezi paní Evú z Čiemic z strany jedné a mezi Petrem a Annú ženú jeho, Prokopem a Martú żeni jeho, zeti a dcerami též Evy, matky jich, z strany druhé, o diel otcovský takovú mierú, že paní Eva z statku svého ze všeho tu v Če- micích má vydati Petrovi, zeti svému, s Annú, żeni jeho, sedm kop gr., Prokopovi druhému zeti s Marti, Zenü jeho, dcerám svým, sedm k. gr. — Actum [in consilio Nove Civ. Prag.] feria III. post festum s. Dyonisii mart. anno .— LVII*. (Rukop. č. 2085 f. E. 8. 8. 1457, 11. fijna. Jesek z Cziemicz emit curiam ibidem in Cziemicz — pro se, Barbara coniuge —- erga Ewam similiter de Cziemicz, Sitam in acie penes curiam Thome Huss — pro quinquaginta s. gr. --. Item Jesek svrchu- psaný tudiež stoje přede pány v radě slíbil jest s Jakubem, synem svým, člověčenstvie z dvoru svrchupsaného i z druhého dvoru tudiež v Čiemicích, kterýž jest kúpil týž Ješek u Hyn- ka z Luniekovic, kostelníkuom — i všie osadě kostela sv. Klimenta na Poříčí. A také tudiež týž Ješek s Jakubem, synem svým, slíbili sú sobě nebrati žádného jiného za pána než toliko kostelníky a osadu svrchupsané, leč by byli k tomu mocnú rukú připraveni. Actum, ut su- pra. (Tamtéž.) 9. 1461, 9. února. Když byla pře a ne- snáze mezi Thnuomú Hušem a Ješkem z Čiemic o dědiny a o placenie úroka, tehda oba do- brovolně svolila se na osadu s. Klimenta na Poříčí, aby je o to rozdělili a na ně mocně uručili. A kostelníci i s osadními měvše na to rozmyšlenie i potaz, zdravů radú chtiece rádi, aby oba jakožto jich lidé úroční byla zuosta- vena při spravedlnosti, takto jsú vyřkli v pl- né radě: aby Thuoma Huà$ hyl v držení toho lánu dědičně, kterýž drží, a z toho lánu platil osadě svrchupsané tři k. gr. do roka. A také
Strana 142
142 Thuoma Huš, jakož jest zastiežen, že tři kopy platí, tak jeho zuostavují, a čtvrtú kopu gr., jakož jest v majestátu, Ješkovi odpůúštějí, a to proto, aby s Thuomůú v dobré vuoli a v lásce byli —. A Thuoma Huša z toho lánu má pla- titi dva strychy žita desátku k faře do Bohnic —. Actum in consilio (Nove Civ. Pr.) feria IL die s. Appolonie anno — LXI. (Rukop. č. 2085 fol. K. 27.) Cítov u D. Beřkovic (náleží na str. 132). 1466, 29. listopadu. Facta est concordia amicabilis gracia sacri matrimonii — inter dis- cretum Danielem, dictum Tichava, civem Mai. C. Pr. ex una, et dominam Margaretam re- lictam Alssonis de Czytov parte ex altera, talis, quod domina Margareta nomine dotis dat post se predicto Danieli omnia bona sua — exceptis tamen III s. gr. census annui ibidem in Czytov cum dominio et censitis —. Actum sabbato in vigilia Andree oc LXVI. (Ru- kop. é. 2141 fol. 204.) Ďáblice, dříve Davlice. 1. 1412, 31. srpna. Rzehorz dictus Maly assummit ad se pueros orphanos Pesskonis fa- bri de Dawlicz, fratris sui, cum matre ipsorum, videlicet Elskam, Doram et Jacobum cum domo ibidem in Dawlicz —. Actum in consilio [Nov. Civ. Prag.] feria quarta post diem Decolacionis b. Johannis. (Rukop. č. 2079 fol. B. 7.) 2. 1426, 19. prosince. Facta est amicabilis composicio et concordia — cum consensu et voluntate Wenceslai Wosstnikonis, pro tunc gubernatoris ville Dawliez, videlicet inter Ge- orgium, civem Nove Civ. Pr. ex una, et Jan- konem, natum et orphanum Johannis feodalis, parte ex altera pretextu bonorum — in curia dicte ville Dawliez per predictum Georgium post mortem dicti Johannis sublatorum — ut prefatus Gira dietum orphanum circa se fo- veat et nutriat — usque ad assecucionem annorum legittimorum —. Cumque ad annos legittimos predictus orphanus pervenerit, ex E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: tunc pretactus Gira tenebitur eidem dare et assignare medietatem bonorum nominaliter ex- pressatorum et in dicta curia receptorum et non ultra, videlicet duas vaccas, duos equos, novem oves et IIII serophas — tali sub con- dicione, quod, si predictum orphanum annos legittimos non assequentem contingerit clau- dere suum diem extremum, ex tunc pretacta porcio eius — ad predictum Georgium et Gitkam, conthoralem eius, et matrem predicti orphani debent devolvi —. Actum in pleno consilio feria V. ante Tome — a. etc. XXVI. (Rukop. č. 2099 fol. 188.) 3. 1434, 20. listopadu. Nos magister ci- vium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. presentis scripti munimine innotescimus uni- versis: Postquam causa vertebatur inter Pe- trum coquum, fratrem Johannis feodalis de Davlic, ex una et Jitkam, olim relictam eiusdem Johannis, nunc vero conthoralem Georgii, civis Nove Civ. Prag., et eundem Georgium ex altera, occasione feudi seu curie feodalis ibidem in Davlic consite, cuius predicti Jitka et Geor- gius hactenus sunt in potestate, pro qua idem Petrus tanquam frater germanus et non divisus virtute pripinquitatis et testamentalis disposici- onis per eundem Johannem facte ius habere volens, eosdem impetebat et aggrediebatur. Causa autem huiusmodi, lite et discordia sic stante, arbitrio prudentum virorum per am- bas partes ad predictam deputatorum, videlicet per Johannem Bechynie, Johannem Wleiehrdlo, Johannem Ssarkam et Johannem Strviebrny, cives Maioris et Nove Civ. Pr., et per Sigis- muudum de Cotenezicz, supremum superarbi- trum cum consensu deputatum, est sopita et conplanata. Qui quidem arbitri — pronunccia- verunt isto modo verbotenus: Primum et ante omnia prefatum feudum seu curiam feodalem — prefato Petro, heredibus et successoribus ipsius — adiudicantes — circa quam curiam pretaeti Jitka et Georgius tenentur sibi relin- quere res subscriptas, videlicet quatuor equos, duas vaccas lactantes, quinque scrofas, omnes
142 Thuoma Huš, jakož jest zastiežen, že tři kopy platí, tak jeho zuostavují, a čtvrtú kopu gr., jakož jest v majestátu, Ješkovi odpůúštějí, a to proto, aby s Thuomůú v dobré vuoli a v lásce byli —. A Thuoma Huša z toho lánu má pla- titi dva strychy žita desátku k faře do Bohnic —. Actum in consilio (Nove Civ. Pr.) feria IL die s. Appolonie anno — LXI. (Rukop. č. 2085 fol. K. 27.) Cítov u D. Beřkovic (náleží na str. 132). 1466, 29. listopadu. Facta est concordia amicabilis gracia sacri matrimonii — inter dis- cretum Danielem, dictum Tichava, civem Mai. C. Pr. ex una, et dominam Margaretam re- lictam Alssonis de Czytov parte ex altera, talis, quod domina Margareta nomine dotis dat post se predicto Danieli omnia bona sua — exceptis tamen III s. gr. census annui ibidem in Czytov cum dominio et censitis —. Actum sabbato in vigilia Andree oc LXVI. (Ru- kop. é. 2141 fol. 204.) Ďáblice, dříve Davlice. 1. 1412, 31. srpna. Rzehorz dictus Maly assummit ad se pueros orphanos Pesskonis fa- bri de Dawlicz, fratris sui, cum matre ipsorum, videlicet Elskam, Doram et Jacobum cum domo ibidem in Dawlicz —. Actum in consilio [Nov. Civ. Prag.] feria quarta post diem Decolacionis b. Johannis. (Rukop. č. 2079 fol. B. 7.) 2. 1426, 19. prosince. Facta est amicabilis composicio et concordia — cum consensu et voluntate Wenceslai Wosstnikonis, pro tunc gubernatoris ville Dawliez, videlicet inter Ge- orgium, civem Nove Civ. Pr. ex una, et Jan- konem, natum et orphanum Johannis feodalis, parte ex altera pretextu bonorum — in curia dicte ville Dawliez per predictum Georgium post mortem dicti Johannis sublatorum — ut prefatus Gira dietum orphanum circa se fo- veat et nutriat — usque ad assecucionem annorum legittimorum —. Cumque ad annos legittimos predictus orphanus pervenerit, ex E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: tunc pretactus Gira tenebitur eidem dare et assignare medietatem bonorum nominaliter ex- pressatorum et in dicta curia receptorum et non ultra, videlicet duas vaccas, duos equos, novem oves et IIII serophas — tali sub con- dicione, quod, si predictum orphanum annos legittimos non assequentem contingerit clau- dere suum diem extremum, ex tunc pretacta porcio eius — ad predictum Georgium et Gitkam, conthoralem eius, et matrem predicti orphani debent devolvi —. Actum in pleno consilio feria V. ante Tome — a. etc. XXVI. (Rukop. č. 2099 fol. 188.) 3. 1434, 20. listopadu. Nos magister ci- vium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. presentis scripti munimine innotescimus uni- versis: Postquam causa vertebatur inter Pe- trum coquum, fratrem Johannis feodalis de Davlic, ex una et Jitkam, olim relictam eiusdem Johannis, nunc vero conthoralem Georgii, civis Nove Civ. Prag., et eundem Georgium ex altera, occasione feudi seu curie feodalis ibidem in Davlic consite, cuius predicti Jitka et Geor- gius hactenus sunt in potestate, pro qua idem Petrus tanquam frater germanus et non divisus virtute pripinquitatis et testamentalis disposici- onis per eundem Johannem facte ius habere volens, eosdem impetebat et aggrediebatur. Causa autem huiusmodi, lite et discordia sic stante, arbitrio prudentum virorum per am- bas partes ad predictam deputatorum, videlicet per Johannem Bechynie, Johannem Wleiehrdlo, Johannem Ssarkam et Johannem Strviebrny, cives Maioris et Nove Civ. Pr., et per Sigis- muudum de Cotenezicz, supremum superarbi- trum cum consensu deputatum, est sopita et conplanata. Qui quidem arbitri — pronunccia- verunt isto modo verbotenus: Primum et ante omnia prefatum feudum seu curiam feodalem — prefato Petro, heredibus et successoribus ipsius — adiudicantes — circa quam curiam pretaeti Jitka et Georgius tenentur sibi relin- quere res subscriptas, videlicet quatuor equos, duas vaccas lactantes, quinque scrofas, omnes
Strana 143
Čítov— Ďáblice. pullos, gui existunt, viginti strichones avene, decem strichones ordei estivalis —. Demum pronuncciaverunt, ut prefatus Petrus — Jitce et Georgio coniugibus daret et persolveret pro dicta condescensione et iure ipsorum quindecim s. gr. cum decem strichonibus sili- ginis et decem strichonibus tritici —. Actum pleno in consilio sabbato post Elizabeth. (Ru- kop. č. 992 fol. 155.) V juxté: Petrus coquus — resignavit — curiam suam — in Dawlie — Simonide, ar- cium liberalium baccalario — ad habendum — hac sub condicione, quod prefatus Simon eundem Petrum tenetur et debet fovere et servare, usque quo vita sibi comes extiterit, de victu et amictu sibi congruis providendo, ista ulteriori sub exclusione, quod prefatus Simon post mortem ipsius Petri tenetur dare XV s. gr. Margarethe, nate ipsius Petri. Actum in consilio [Ant. Urb. Prag.] feria II. ante Andree [29. listopadu]. (Tamtéz.) 4. 1438, 1. prosince. Postquam Wenceslaus Roman de Malessicz nomine Margarete, con- thoralis sue, nate olim Petri coci, feodalis de Dawlicz, dicti Sekawecz, impetebat Simonem baccalarium de domo nacionis Bohemorum de non solucione guindecim s. gr. debiti predicte Margarethe per prefatum Petrum, patrem suum, in curia feodali in Dawlicz deputatas et in libro civitatis proscriptas, ex tunc ar- bitrio — taliter pronuncciatum existit, ita quod predictus Simon easdem quindecim s. gr. debet dare — Wenceslao et Margarete —. Actum feria IT. post diem s. Andree anno oc XXXVIII*. (Rukop. & 2099 fol. 473.) D. 1456, 4. prosince. Stalo se vyřčenie a podělenie — mezi Duchkem z jedné a Luk- šem z Davlic z strany druhé — Lukeš aby to dědictvie v Davlicích držal a jeho požíval s svými budúcími a dědici beze všie překážky Duchka, svrchupsaného bratra svého —. A jakož jest bylo přiřčeno Duchkovi XXX s. gr. za dědic- tvie v Davlicích, ty mají pominúti mezi nimi, a z těch týž Duchek nemá Lukše, bratra svého, 143 — napomínati po věčné časy —. Actum [in consilio Nove Civ. Prag.] sabbato die s. Bar- bare. (Rukop. č. 2085 f. C. 12.) 6. 1486, 4. března. Poctivý mistr Mikuláš špitálský od mostu stoje — před pány (Nov. M. Pr.) v radě svým i také svého konventu téhož špitála jménem, seznal se jest dlužen býti Václavovi rychtáři z Letňan XXXII s. gr. dluhu, v kterémžto dluhu — postúpil jest — Václava, řečeného Novák, člověka svého úročícého v Davlicech, a to takovým obyčejem, že týž Václav Novák předepsanému Václavovi z Letňan má úročiti — po pěti k. gr. bez osmi peněz — až do vyplněnie vše summy. — Actum sabbato ipso die Translacionis. (Ru- kop. č. 2088 f. C. 24.) 7. 1517, 29. prosince. Mathias Strajček de villa Dablic fecit testamentum fer. IIl ante Silvestri. It. oznámil: Jakož sem prodal siedlo tu v Dablicích Némcovi, od kteréhož pak Jan jest kúpil, kterýž nynie na něm sedí, což pak koliv mi tu na témž siedle doplaceno nenie, tak pokudž vrubové ukazují, ty všecky pe- nieze — odkazuji — dětem mým jmenovitě Anně, Janovi, Havlovi. (Rukop. č. 8 fol. 22.) 8. 1529, 16. července. My Ferdinand etc. oznamujem tímto listem všem, že sme jistotně zpraveni, kterak velebnému Václ. z Hradešína, najv. mistru KfiZovníkuov s é6ervenü hvézdü, náboZnému vér. n. m., dvuor v Dablicích s koň- mi i s jinými nábytky shořel jest; kdež chtíce on Václav zase týž dvuor stavěti a hospo- dářství napraviti, a dluhy, kteréž na témž zá- duší jsou, zaplatiti, prosil jest nás, abychom jemu k tomu milostivě povoliti ráčili, aby lidí, které v Hostlovicích a Kladrubech má, a k špitálu tomu, kteréhož on v držení jest, pří- slušejí, odprodati mohl. K jehožto prosbě na- kloněni jsúce, poněvadž i prvé od krále Lu- dvíka etc. k tomu povolení měl, a také že těmi penězi rybník jeden u Dablic udélati & druhého pridélati, a dvuor ten zase stavěti chce, i ti lidé daleko od téhož špitálu leží: protož s dobrým rozmyslem, naším jistým vě-
Čítov— Ďáblice. pullos, gui existunt, viginti strichones avene, decem strichones ordei estivalis —. Demum pronuncciaverunt, ut prefatus Petrus — Jitce et Georgio coniugibus daret et persolveret pro dicta condescensione et iure ipsorum quindecim s. gr. cum decem strichonibus sili- ginis et decem strichonibus tritici —. Actum pleno in consilio sabbato post Elizabeth. (Ru- kop. č. 992 fol. 155.) V juxté: Petrus coquus — resignavit — curiam suam — in Dawlie — Simonide, ar- cium liberalium baccalario — ad habendum — hac sub condicione, quod prefatus Simon eundem Petrum tenetur et debet fovere et servare, usque quo vita sibi comes extiterit, de victu et amictu sibi congruis providendo, ista ulteriori sub exclusione, quod prefatus Simon post mortem ipsius Petri tenetur dare XV s. gr. Margarethe, nate ipsius Petri. Actum in consilio [Ant. Urb. Prag.] feria II. ante Andree [29. listopadu]. (Tamtéz.) 4. 1438, 1. prosince. Postquam Wenceslaus Roman de Malessicz nomine Margarete, con- thoralis sue, nate olim Petri coci, feodalis de Dawlicz, dicti Sekawecz, impetebat Simonem baccalarium de domo nacionis Bohemorum de non solucione guindecim s. gr. debiti predicte Margarethe per prefatum Petrum, patrem suum, in curia feodali in Dawlicz deputatas et in libro civitatis proscriptas, ex tunc ar- bitrio — taliter pronuncciatum existit, ita quod predictus Simon easdem quindecim s. gr. debet dare — Wenceslao et Margarete —. Actum feria IT. post diem s. Andree anno oc XXXVIII*. (Rukop. & 2099 fol. 473.) D. 1456, 4. prosince. Stalo se vyřčenie a podělenie — mezi Duchkem z jedné a Luk- šem z Davlic z strany druhé — Lukeš aby to dědictvie v Davlicích držal a jeho požíval s svými budúcími a dědici beze všie překážky Duchka, svrchupsaného bratra svého —. A jakož jest bylo přiřčeno Duchkovi XXX s. gr. za dědic- tvie v Davlicích, ty mají pominúti mezi nimi, a z těch týž Duchek nemá Lukše, bratra svého, 143 — napomínati po věčné časy —. Actum [in consilio Nove Civ. Prag.] sabbato die s. Bar- bare. (Rukop. č. 2085 f. C. 12.) 6. 1486, 4. března. Poctivý mistr Mikuláš špitálský od mostu stoje — před pány (Nov. M. Pr.) v radě svým i také svého konventu téhož špitála jménem, seznal se jest dlužen býti Václavovi rychtáři z Letňan XXXII s. gr. dluhu, v kterémžto dluhu — postúpil jest — Václava, řečeného Novák, člověka svého úročícého v Davlicech, a to takovým obyčejem, že týž Václav Novák předepsanému Václavovi z Letňan má úročiti — po pěti k. gr. bez osmi peněz — až do vyplněnie vše summy. — Actum sabbato ipso die Translacionis. (Ru- kop. č. 2088 f. C. 24.) 7. 1517, 29. prosince. Mathias Strajček de villa Dablic fecit testamentum fer. IIl ante Silvestri. It. oznámil: Jakož sem prodal siedlo tu v Dablicích Némcovi, od kteréhož pak Jan jest kúpil, kterýž nynie na něm sedí, což pak koliv mi tu na témž siedle doplaceno nenie, tak pokudž vrubové ukazují, ty všecky pe- nieze — odkazuji — dětem mým jmenovitě Anně, Janovi, Havlovi. (Rukop. č. 8 fol. 22.) 8. 1529, 16. července. My Ferdinand etc. oznamujem tímto listem všem, že sme jistotně zpraveni, kterak velebnému Václ. z Hradešína, najv. mistru KfiZovníkuov s é6ervenü hvézdü, náboZnému vér. n. m., dvuor v Dablicích s koň- mi i s jinými nábytky shořel jest; kdež chtíce on Václav zase týž dvuor stavěti a hospo- dářství napraviti, a dluhy, kteréž na témž zá- duší jsou, zaplatiti, prosil jest nás, abychom jemu k tomu milostivě povoliti ráčili, aby lidí, které v Hostlovicích a Kladrubech má, a k špitálu tomu, kteréhož on v držení jest, pří- slušejí, odprodati mohl. K jehožto prosbě na- kloněni jsúce, poněvadž i prvé od krále Lu- dvíka etc. k tomu povolení měl, a také že těmi penězi rybník jeden u Dablic udélati & druhého pridélati, a dvuor ten zase stavěti chce, i ti lidé daleko od téhož špitálu leží: protož s dobrým rozmyslem, naším jistým vě-
Strana 144
144 domím, mocí král. v Čechách povolili sme k tomu a tímto listem povolujeme, moc témuž Václavovi dávajíce, aby on ty lidi téhož špi- tálu v Hostlovicích a Kladrubech prodati mohl a moc měl, kdežby se jemu líbilo a zdálo; však ty peníze, které za to vezme, aby jich jinam neobracel, než na stavení toho dvora, dělání těch rybníkuov a téhož záduší, a to aby udělal s vědomím a vůlí uroz. Adama z Hradce, najv. kancléře k. Č., věrného našeho milého. Přikazujíce větším i menším úřední- kuom desk z. atd. Dán v Budějovicích Českých v pátek po Rozeslání sv. apoštoluov l. 1529 a král. našich Uh. a Českého třetího. (Desky zemské větší č. 2 fol. K. 30 a kopiář listů král. v archivu místodržitelském III p. 261.) Dalov u Vlašimě. 1431, 18. února. (Nález o plat.) Já Ma- thiáš z Chlumčan, hajtman města Pieseckého, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú. Tak jakož jest byl vydán slovutuý panošě Vaněk z Maršovic od urozené panie Perchty z Stern- berga seděním na Konopišti za ubrmana z jedné, a Aleš z Krajnic od kostelníkóv a osadních kostela svatého Havla v Starém městě Praž- ském také za ubrmana z strany druhé, o šest- nádcte kop a deset gr. platu ročnieho a věč- ného ve vsi v Dalově blíž u městečka Divi- šova, oňž jest pře byla a nesnáze mezi stra- nami svrchupsanými do sie chvíle, a zaručeno bylo na ty ubrmany z obû stranû pod jistým základem toliko pode čtyřmi sta kopami gro- šóv; kteřížto ubrmané nemohúce sě o tu při smluviti jednostajně, i volili sú mě nad sě mocně za najvyššieho ubrmana pod týmž zá- kladem, jakož jest na ně bylo zaručeno, točiž pode čtyřmi sta kopami gr. A já váživ pilně tu při a svědomie z vobů stranú i také práva a listy od staradávna na ten plat svrchupsaný vydané, jenž ke dckám zemským ukazují, a také patře k těmto časóm nynějším, v nichž pohřéchu práva a řádové zemští tak nejdú, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jakožto jsú prve šli v této zemi České, a v tom lituje, aby ti chudí lidé v svrchupsané vsi z vobû stranů hubeni nebyli: i vypověděl sem a mocí tohoto listu vypoviedám přátelsky z té moci ubrmanské mezi stranoma svrchu- psanýma o ten jistý plat v Dalově takto, aby napředpsaná paní Perchta i její budúcí té vsi v Dalově i těch lidí úročních v držení byla a jé opravovala, i také úrok a plat z nich vybierala na roky urtené, toëèià na svatého Jiřie a na svatého Havla, a vybírajíci dávala pravú polovici toho platu, cožby kolivěk vy- brala, na též roky v moc kostelníkóm a osad- ním kostela svrchupsaneho beze všie odpor- nosti, a to počnúc na svatého Jiřie nynie najprv příštieho, a tak po všechna léta budúcie na svatého Jiříe a na svatého Havla, jakož syvrchupsáno stojí, doňavadžby dcky zemské neboli jiní řádové zemští v této zemi České napraveni nebyli, Kdyžby pán Buoh ráčil dáti to, že by takoví řádové zemští v této zemi České byli napravení a jimi sobě obecně v této zemi páni, rytieři, panoše i jiní lidé zbožie neboli platy duchovnie řiedili a zpra- vovali, tehda nahořepsaná paní Perchta neb její budúcí i také kostelníci a osadní ko- stela napredpsaného budú sě moci každá strana k svým právóm navrátiti a těmi sebe hleděti a těmi napomínati, a tato má výpověď nemá jich právóm na překážku býti. Tomu všěmu na potvrzenie já Mathiáš svrchupsaný pečet sem svú vlastní s dobrým vědomím přivěsil sem k tomuto listu; a pro lepšie svě- domie pečeti statečných a slovutných Viléma z Postupic odjinud z Hrádku a Beneše z Mo- krovús přivěšeny jsú vedle mne k témuž listu. Jenž dán v neděli Invocavit léta od narozenie syna Božieho tisícého čtyrstého třidcátého prvnieho. (Rukop. č. 992 fol. 1282.) Debrno. 1483, 16. října. Ve jméno božie amen. Já Ondřej řečený Ruože, měštěnín St. M. Pr., vyznévém — Ze duom muoj, v němž bydlím,
144 domím, mocí král. v Čechách povolili sme k tomu a tímto listem povolujeme, moc témuž Václavovi dávajíce, aby on ty lidi téhož špi- tálu v Hostlovicích a Kladrubech prodati mohl a moc měl, kdežby se jemu líbilo a zdálo; však ty peníze, které za to vezme, aby jich jinam neobracel, než na stavení toho dvora, dělání těch rybníkuov a téhož záduší, a to aby udělal s vědomím a vůlí uroz. Adama z Hradce, najv. kancléře k. Č., věrného našeho milého. Přikazujíce větším i menším úřední- kuom desk z. atd. Dán v Budějovicích Českých v pátek po Rozeslání sv. apoštoluov l. 1529 a král. našich Uh. a Českého třetího. (Desky zemské větší č. 2 fol. K. 30 a kopiář listů král. v archivu místodržitelském III p. 261.) Dalov u Vlašimě. 1431, 18. února. (Nález o plat.) Já Ma- thiáš z Chlumčan, hajtman města Pieseckého, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú. Tak jakož jest byl vydán slovutuý panošě Vaněk z Maršovic od urozené panie Perchty z Stern- berga seděním na Konopišti za ubrmana z jedné, a Aleš z Krajnic od kostelníkóv a osadních kostela svatého Havla v Starém městě Praž- ském také za ubrmana z strany druhé, o šest- nádcte kop a deset gr. platu ročnieho a věč- ného ve vsi v Dalově blíž u městečka Divi- šova, oňž jest pře byla a nesnáze mezi stra- nami svrchupsanými do sie chvíle, a zaručeno bylo na ty ubrmany z obû stranû pod jistým základem toliko pode čtyřmi sta kopami gro- šóv; kteřížto ubrmané nemohúce sě o tu při smluviti jednostajně, i volili sú mě nad sě mocně za najvyššieho ubrmana pod týmž zá- kladem, jakož jest na ně bylo zaručeno, točiž pode čtyřmi sta kopami gr. A já váživ pilně tu při a svědomie z vobů stranú i také práva a listy od staradávna na ten plat svrchupsaný vydané, jenž ke dckám zemským ukazují, a také patře k těmto časóm nynějším, v nichž pohřéchu práva a řádové zemští tak nejdú, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jakožto jsú prve šli v této zemi České, a v tom lituje, aby ti chudí lidé v svrchupsané vsi z vobû stranů hubeni nebyli: i vypověděl sem a mocí tohoto listu vypoviedám přátelsky z té moci ubrmanské mezi stranoma svrchu- psanýma o ten jistý plat v Dalově takto, aby napředpsaná paní Perchta i její budúcí té vsi v Dalově i těch lidí úročních v držení byla a jé opravovala, i také úrok a plat z nich vybierala na roky urtené, toëèià na svatého Jiřie a na svatého Havla, a vybírajíci dávala pravú polovici toho platu, cožby kolivěk vy- brala, na též roky v moc kostelníkóm a osad- ním kostela svrchupsaneho beze všie odpor- nosti, a to počnúc na svatého Jiřie nynie najprv příštieho, a tak po všechna léta budúcie na svatého Jiříe a na svatého Havla, jakož syvrchupsáno stojí, doňavadžby dcky zemské neboli jiní řádové zemští v této zemi České napraveni nebyli, Kdyžby pán Buoh ráčil dáti to, že by takoví řádové zemští v této zemi České byli napravení a jimi sobě obecně v této zemi páni, rytieři, panoše i jiní lidé zbožie neboli platy duchovnie řiedili a zpra- vovali, tehda nahořepsaná paní Perchta neb její budúcí i také kostelníci a osadní ko- stela napredpsaného budú sě moci každá strana k svým právóm navrátiti a těmi sebe hleděti a těmi napomínati, a tato má výpověď nemá jich právóm na překážku býti. Tomu všěmu na potvrzenie já Mathiáš svrchupsaný pečet sem svú vlastní s dobrým vědomím přivěsil sem k tomuto listu; a pro lepšie svě- domie pečeti statečných a slovutných Viléma z Postupic odjinud z Hrádku a Beneše z Mo- krovús přivěšeny jsú vedle mne k témuž listu. Jenž dán v neděli Invocavit léta od narozenie syna Božieho tisícého čtyrstého třidcátého prvnieho. (Rukop. č. 992 fol. 1282.) Debrno. 1483, 16. října. Ve jméno božie amen. Já Ondřej řečený Ruože, měštěnín St. M. Pr., vyznévém — Ze duom muoj, v němž bydlím,
Strana 145
Dalov— Dědibaby. a podle toho — statek muoj všecken — X k., kteréž na dědictví ve vsi v Debrně mám, — odkazuji — Václavovi, synu mému —. Actum sabbato in die b. Galli. (Rukop. č. 2119 f. X 7.) Děčany. 1470 (bez dne). Já Smil z Kostelce obydlím v Praze vyznávám tiemto listem obecně přede všemi — že — dal sem — dvadcieti kop gr. platu mého dědičného v Děčanech a v Senici, jakožto dále dsky zemské svědčie, studentóm, aby byli čtyřie chováni. Tak kdyžby již jim ve dsky zemské vešlo podle řádu a práva země této, tehdy ten, kterýž by byl správcí toho kolleje a těch studentóv, aby dával jim po puol pátě kopě gr. do roka a sobě dvě zuostavil za svú práci. A doniž jim to ve dsky vloženo nebude řádem zemským a právem, do- tud Janek Byšický a pan Jan Trefan a pan doktor Prachatický mají tiem vládnúti a vydávati A tak aby dávali knězi Mikulášovi faráři od sv. Linharta pět kop gr. do roka, a Pavlovi z Bydžova pět kop gr., a Kašparovi z Krakova pět kop, a ostatek děli, kam sé jim bude zdâti. A když by který student z těch přišel k řádu, ježto by sě mohl jinak živiti, tehdy mají jiného voliti, kterýž by sě k tomu učení hodil a zvláště aby božie tělo a božie krev přijímal. Dále porúčiem a dávám pětmecietma kop gr. Jankovi z Byšic na panu Zbyňkovi Zajieci z Hasemburga, kteréž mi jest dlužen za nebožtíka pana Jana z Budyně, strýce svého, kteréž jest pan Zbyňek Zajiec z Ha- semburka v kšaft přijal a slíbil mi je dáti. Také, milý Byšický, prosím tebe, muož-li to býti, aby těch desiet kop gr. platu, kteréžt jsem tobě zapsal, žádnému jinému neprodával, ale sám držal do života a potom jej studen- tóm zapsal vedle jiného, jakož ve dskách stojí, atby o to potom žádného zmatku nejměli. A také, milý Byšický, ty včely, kteréž spra- vuješ v Budyni, porutiemt je mocně, aby jich sám požíval anebo dával k službě boží. (Vlo- žený list v rukopise č. 2119 fol. E. 3.) Archiv Český XXVI. 145 Dědibaby. 1. 1431, 27. června. Jakož jest opatrný Vaněk, syn Mikuláše Frolicha, měštěnín Ve- likého Města Pr., kúpil sobě, svým dědicóm i budúcím zbožie v Dědibabech u Petrmana, za kteréžto zbožie jsú zprávce Oldřich z Ho- stinic a Jan Šlechtic z Bechlína, kteřížto zprávce mají osm k. gr. platu do dvû letû, jakož list okazuje, na dvoru tudiež v Dědi- babech. — I učinili jsú svrchupsaní Vaněk, Oldřich a Jan takovéto svolenie jednostajné sami mezi sebú, aby nadepsaný Vaněk toho jistého platu, kterýž na něm mají, jim nevy- dával ani platil, dokavadž oni jemu toho jistého zbožie v Dědibabech nezpravie a neosvobodie, tak jakož jemu vedle listu mají zpraviti a osvoboditi, slibujíce v té mieře, dokudž jemu nezpravie, jeho z toho platu neupomínati ani nań kterak sahati. Actum pleno in consilio feria IIII post festum s. Johannis B. (Ruko- pis ć. 2099 f. 316.) 2. 1498, 7. Gervence. Zuzana, relicta olim Wenceslai de Oslow, personaliter in consilio [Nov. Urb. Pr.] constituta notificavit se ven- didisse Georgio aurifici censum in villa Krzi- waus et in villa Diedibab, prout illius census tabule terre proscriptum ostendit —. Actum sabhato post Procopii. (Rukop. č. 2090 f. 74.) 3. 1533, 2. července. Ve jméno svaté a nerozdílné Trojice amen. Já Johanka z Dědibab znamenajíc věku svého sešlost a čím dále že vždy k smrti se nachyluji, nechtieci po mé smrti by jací svárové a nesnáze mezi přátely a příbuznými mými byli o statek můj, i toto činím mé poslední vůle — poručenství: — It. duom, v kterém bydlím, kterýž leží pod ma- lými domky podle domu Mrkvičky konváře, ten mocně dávám — Barboře Ryplové. — It. což se pak vsi Sloupna a platu v ní XVIII k. gr. dotajče, kterúž mám sobě zapsanú dckami od uroz. p. p. Vojtěcha z Pernštajna sc, kterýžto plat zapsala sem dckami Jiříkovi, Anně a Ka- teřině z Maličína, dítkám někdy Magdaleny 19
Dalov— Dědibaby. a podle toho — statek muoj všecken — X k., kteréž na dědictví ve vsi v Debrně mám, — odkazuji — Václavovi, synu mému —. Actum sabbato in die b. Galli. (Rukop. č. 2119 f. X 7.) Děčany. 1470 (bez dne). Já Smil z Kostelce obydlím v Praze vyznávám tiemto listem obecně přede všemi — že — dal sem — dvadcieti kop gr. platu mého dědičného v Děčanech a v Senici, jakožto dále dsky zemské svědčie, studentóm, aby byli čtyřie chováni. Tak kdyžby již jim ve dsky zemské vešlo podle řádu a práva země této, tehdy ten, kterýž by byl správcí toho kolleje a těch studentóv, aby dával jim po puol pátě kopě gr. do roka a sobě dvě zuostavil za svú práci. A doniž jim to ve dsky vloženo nebude řádem zemským a právem, do- tud Janek Byšický a pan Jan Trefan a pan doktor Prachatický mají tiem vládnúti a vydávati A tak aby dávali knězi Mikulášovi faráři od sv. Linharta pět kop gr. do roka, a Pavlovi z Bydžova pět kop gr., a Kašparovi z Krakova pět kop, a ostatek děli, kam sé jim bude zdâti. A když by který student z těch přišel k řádu, ježto by sě mohl jinak živiti, tehdy mají jiného voliti, kterýž by sě k tomu učení hodil a zvláště aby božie tělo a božie krev přijímal. Dále porúčiem a dávám pětmecietma kop gr. Jankovi z Byšic na panu Zbyňkovi Zajieci z Hasemburga, kteréž mi jest dlužen za nebožtíka pana Jana z Budyně, strýce svého, kteréž jest pan Zbyňek Zajiec z Ha- semburka v kšaft přijal a slíbil mi je dáti. Také, milý Byšický, prosím tebe, muož-li to býti, aby těch desiet kop gr. platu, kteréžt jsem tobě zapsal, žádnému jinému neprodával, ale sám držal do života a potom jej studen- tóm zapsal vedle jiného, jakož ve dskách stojí, atby o to potom žádného zmatku nejměli. A také, milý Byšický, ty včely, kteréž spra- vuješ v Budyni, porutiemt je mocně, aby jich sám požíval anebo dával k službě boží. (Vlo- žený list v rukopise č. 2119 fol. E. 3.) Archiv Český XXVI. 145 Dědibaby. 1. 1431, 27. června. Jakož jest opatrný Vaněk, syn Mikuláše Frolicha, měštěnín Ve- likého Města Pr., kúpil sobě, svým dědicóm i budúcím zbožie v Dědibabech u Petrmana, za kteréžto zbožie jsú zprávce Oldřich z Ho- stinic a Jan Šlechtic z Bechlína, kteřížto zprávce mají osm k. gr. platu do dvû letû, jakož list okazuje, na dvoru tudiež v Dědi- babech. — I učinili jsú svrchupsaní Vaněk, Oldřich a Jan takovéto svolenie jednostajné sami mezi sebú, aby nadepsaný Vaněk toho jistého platu, kterýž na něm mají, jim nevy- dával ani platil, dokavadž oni jemu toho jistého zbožie v Dědibabech nezpravie a neosvobodie, tak jakož jemu vedle listu mají zpraviti a osvoboditi, slibujíce v té mieře, dokudž jemu nezpravie, jeho z toho platu neupomínati ani nań kterak sahati. Actum pleno in consilio feria IIII post festum s. Johannis B. (Ruko- pis ć. 2099 f. 316.) 2. 1498, 7. Gervence. Zuzana, relicta olim Wenceslai de Oslow, personaliter in consilio [Nov. Urb. Pr.] constituta notificavit se ven- didisse Georgio aurifici censum in villa Krzi- waus et in villa Diedibab, prout illius census tabule terre proscriptum ostendit —. Actum sabhato post Procopii. (Rukop. č. 2090 f. 74.) 3. 1533, 2. července. Ve jméno svaté a nerozdílné Trojice amen. Já Johanka z Dědibab znamenajíc věku svého sešlost a čím dále že vždy k smrti se nachyluji, nechtieci po mé smrti by jací svárové a nesnáze mezi přátely a příbuznými mými byli o statek můj, i toto činím mé poslední vůle — poručenství: — It. duom, v kterém bydlím, kterýž leží pod ma- lými domky podle domu Mrkvičky konváře, ten mocně dávám — Barboře Ryplové. — It. což se pak vsi Sloupna a platu v ní XVIII k. gr. dotajče, kterúž mám sobě zapsanú dckami od uroz. p. p. Vojtěcha z Pernštajna sc, kterýžto plat zapsala sem dckami Jiříkovi, Anně a Ka- teřině z Maličína, dítkám někdy Magdaleny 19
Strana 146
146 z Honbic, dcery mé milé: jestli že by dítek těch Pán Bůh od smrti uchovati, prvé než by let rozumných došly, neráčil, tehdy o tom takto řídím. It. Zigmund Kavan z Dědibab, bratr mój, nalez-li by se a optal, o kterémž já nevím, aby z toho Sloupna vydáno mn bylo sto kop gr. č. aneb platu ročního VIII k. gr. č. Pakli by se nenalezl, aby to, což by naň připadnúti mělo, k Matce Boží Sněžné obráceno bylo k záduší tomu, kdež tělo mé odpočívati bude. Pakli by pan Vojtěch z Pernštajna týž Sloupno vyplatil, tehdy za těch C kop gr. č. aby jinde plat dědičný k tomu záduší koupili a na lichvu těch peněz aby nijakž nepůjčovali. Než zůstanou-li živi děti mé dcery, aby páni poručníci vybírajíc platy ze vsi Sloupna, týž platy chovali těm dětem do let jich rozumnych ; leć by uznali, že by děti ňáký nedostatek trpěli, aby jich neopouštěli, za to žádám a jim toho věřím. It. panně Anně Běšínce odkazuji L k. m. z toho Sloupna, jestliže by vnůčata má zemřeli, aneb platu ročního II k. gr. č. It. Johanně z Běšin XXX k. m. též z Sloupna, zemřeli-li by vnúčata má. It. jestli by se na- lezl Absolon z Dědibab, bratra mého syn, tehdy aby mu dáno bylo L k. m. z téhož Sloupna, ač by častopsaná vnúčata má zemřeli před lety dospělými. Dožádala sem se pak za poručníky uroz. a stat. pána Jiříka Vosovského z Adlaru a na Chodově, a slovutných Beneše ručnikáře a Zigmunda z Pernštorfu, konšelův přísežných Nov. M. Pr. — Však za práci každýmu z nich odkazuji V k. gr. č., aby sobě ze vsi Sloupna z úroku vzali. — Dožádala sem se pánuov poruč- níkuov — aby nikoli nedávali žádných peněz panu Janovi z Maličína, někdy zeti mému, než aby sirotkuom chovali, jakož v kšaftu stojí. — Act. fer. [III ante Procopii. (Ruk. č. 2207 f. A 2.) Dědoměřice. 1434, 4. listopadu. Wenceslaus de Drzie- now protestatus cst — pleno in consilio Ma- ioris Civ. Prag — quod sibi bene de illo constat et circa faetum fuit, quando Procopius E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: de Benessov, iudex civitatis Slanensis, fecit suum ultimum testamentum annooc XXXIII? feria IL. post festum s. Nicolai sie, quod ordi- nando huiusmodi testamentum suum constituit testamentarios potentes Johannem de Copanina et Claram, eonthoralem ipsius, et Hesther, uxo- rem suam, supremam tutricem, eidem Hesther centum s. gr. dotis legando et pueros suos ad regendum, fovendum et gubernandum, quousque statum suum vidualem non immutaret, cum bonis omuibus suis committendo. Quod si dicta Hesther decederet vel statum suum immutaret, extunc prefati Johannes et Clara debent ad se pueros ipsius Procopii recipere et de omni- bus bonis per ipsum relictis se intromittere, centum s. gr. dotis eidem Hesther — assi- gnantes vel decem s. census annui et perpetui in Diedomierziez assignantes. Que quidem bona debent regere, tenere et possidere — usque ad diserecionem annorum legittimorum. Quod si prefati pueri inennes decederent, exinde dicta omnia bona circa prefatos Johannem et Claram permanere debent et in ipsos pleno iure de- volvi. — Actum pleno in consilio feria V. post Omnium sanctorum a. oc. XXXIIII. (Rukopis c. 81 f. 24)). Dédomilice. 1435, 7. biezna. Martinus, notarius tabu- Jarum curie regalis, ex parte Johannis Krsnyak civis Nove Civ. Pr., et Henricus Wapennyk ex parte famosi Johannis de Dobre pronunccia- verunt inter partes easdem — occasione littere sonantis super duabus villis, videlicet Ostrow et Diedomylicze, reposite ad manus fideles circa Vitum institorem in foro equorum — in hune modum: Quod dicta littera non detur uni absque altero, nisi fiat ad hoc consensus -— amborum. — Actum in consilio (Nove Civ. Pr. feria secunda ante Gregorii anno oc XXXV*. (Rukop. é. 2082 f. H 28.) Dédov. 1533, 11. října. Vaněk, kovář z Malešic, ujal louku ležící pod hájkem u Dědova od úřed-
146 z Honbic, dcery mé milé: jestli že by dítek těch Pán Bůh od smrti uchovati, prvé než by let rozumných došly, neráčil, tehdy o tom takto řídím. It. Zigmund Kavan z Dědibab, bratr mój, nalez-li by se a optal, o kterémž já nevím, aby z toho Sloupna vydáno mn bylo sto kop gr. č. aneb platu ročního VIII k. gr. č. Pakli by se nenalezl, aby to, což by naň připadnúti mělo, k Matce Boží Sněžné obráceno bylo k záduší tomu, kdež tělo mé odpočívati bude. Pakli by pan Vojtěch z Pernštajna týž Sloupno vyplatil, tehdy za těch C kop gr. č. aby jinde plat dědičný k tomu záduší koupili a na lichvu těch peněz aby nijakž nepůjčovali. Než zůstanou-li živi děti mé dcery, aby páni poručníci vybírajíc platy ze vsi Sloupna, týž platy chovali těm dětem do let jich rozumnych ; leć by uznali, že by děti ňáký nedostatek trpěli, aby jich neopouštěli, za to žádám a jim toho věřím. It. panně Anně Běšínce odkazuji L k. m. z toho Sloupna, jestliže by vnůčata má zemřeli, aneb platu ročního II k. gr. č. It. Johanně z Běšin XXX k. m. též z Sloupna, zemřeli-li by vnúčata má. It. jestli by se na- lezl Absolon z Dědibab, bratra mého syn, tehdy aby mu dáno bylo L k. m. z téhož Sloupna, ač by častopsaná vnúčata má zemřeli před lety dospělými. Dožádala sem se pak za poručníky uroz. a stat. pána Jiříka Vosovského z Adlaru a na Chodově, a slovutných Beneše ručnikáře a Zigmunda z Pernštorfu, konšelův přísežných Nov. M. Pr. — Však za práci každýmu z nich odkazuji V k. gr. č., aby sobě ze vsi Sloupna z úroku vzali. — Dožádala sem se pánuov poruč- níkuov — aby nikoli nedávali žádných peněz panu Janovi z Maličína, někdy zeti mému, než aby sirotkuom chovali, jakož v kšaftu stojí. — Act. fer. [III ante Procopii. (Ruk. č. 2207 f. A 2.) Dědoměřice. 1434, 4. listopadu. Wenceslaus de Drzie- now protestatus cst — pleno in consilio Ma- ioris Civ. Prag — quod sibi bene de illo constat et circa faetum fuit, quando Procopius E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: de Benessov, iudex civitatis Slanensis, fecit suum ultimum testamentum annooc XXXIII? feria IL. post festum s. Nicolai sie, quod ordi- nando huiusmodi testamentum suum constituit testamentarios potentes Johannem de Copanina et Claram, eonthoralem ipsius, et Hesther, uxo- rem suam, supremam tutricem, eidem Hesther centum s. gr. dotis legando et pueros suos ad regendum, fovendum et gubernandum, quousque statum suum vidualem non immutaret, cum bonis omuibus suis committendo. Quod si dicta Hesther decederet vel statum suum immutaret, extunc prefati Johannes et Clara debent ad se pueros ipsius Procopii recipere et de omni- bus bonis per ipsum relictis se intromittere, centum s. gr. dotis eidem Hesther — assi- gnantes vel decem s. census annui et perpetui in Diedomierziez assignantes. Que quidem bona debent regere, tenere et possidere — usque ad diserecionem annorum legittimorum. Quod si prefati pueri inennes decederent, exinde dicta omnia bona circa prefatos Johannem et Claram permanere debent et in ipsos pleno iure de- volvi. — Actum pleno in consilio feria V. post Omnium sanctorum a. oc. XXXIIII. (Rukopis c. 81 f. 24)). Dédomilice. 1435, 7. biezna. Martinus, notarius tabu- Jarum curie regalis, ex parte Johannis Krsnyak civis Nove Civ. Pr., et Henricus Wapennyk ex parte famosi Johannis de Dobre pronunccia- verunt inter partes easdem — occasione littere sonantis super duabus villis, videlicet Ostrow et Diedomylicze, reposite ad manus fideles circa Vitum institorem in foro equorum — in hune modum: Quod dicta littera non detur uni absque altero, nisi fiat ad hoc consensus -— amborum. — Actum in consilio (Nove Civ. Pr. feria secunda ante Gregorii anno oc XXXV*. (Rukop. é. 2082 f. H 28.) Dédov. 1533, 11. října. Vaněk, kovář z Malešic, ujal louku ležící pod hájkem u Dědova od úřed-
Strana 147
Dédomérice— Dejvice. níkuov [Sestipanskych Nov. M. Pr.] za tti leta, a má z ní jednú úrok platiti LXX gr. m. Act. sabbato ante Galli a. 33. (Rukopis č. 2133 IIL, fol. 55.) Dejvice (Dehnice). *) 1. 1436, 6. února. Když jest pře a ne- snáz byla mezi Margrethú, vdovú Václavovú vozotajovü, a Janem pastorkem jejím z jedné, a Pavlíkem, Janem a Jiříkem bratřími, syny Maršovými z Holubic, z strany druhé o dvuor v Dehnicích s jeho příslušenstvím položený, kterýžto dvuor svrchupsaní Margretha a Jan jsú prodali Vaviincovi krajčiemu, měštěnínu Star. M. Pr., za šedesát k. gr. Na kterémžto trhu předepsaní Pavlík, Jan a Jíra bratřie již jmenovanému Vavřincovi jsú překáželi pra- viece, že na tom dvoru v Dehnicích Beneš z Dehnic, vládař a dědic toho dvoru, zapsal jest jím na něm puol druhého sta k. gr., a list na to jim s pecetmi visutymi učinil. Tak Ze obé strané s jich právy jsü sé svolili dobrovolné na purkrabí hradu Prazského a na panoše kostela Pražského, kteřížto v témž právě, jakožto i ten dvuor Dehnický, zasedie. A ti jich práva ohledavše a jich bedlivě pováživše i přiekázali jim, aby o to z obú strani pťátely vydali pod základem padesáti k. gr. propadenie. A tak z jich přikázánie a dobrovolnieho svolenie slovutní a opatrní Petr Trdlo z Velvar a Jan od mečóv, měštěnín z Nového M. Pr., ubrmané a přátelští smlúvce od týchž stran jsú vydáni a vyvoleni, před kterýmižto jsú svá práva položili. A ta dva nemohše sč smluviti, i volili jsú nad sě slo- vutného Kerunka z Suchdola nadubrmana s povolením pánóv purgmistra a konšelóv Star. M. Pr. purkrabie hrazského i panodi kostel- ních svrchupsaných. Kteřížto přátelští smlúvce mocně od obü stran jednostajné vydaní a vy- volení mezi týmaž stranoma osobně a dobro- volně v plné radě svrchupsaného města Praž- ského stojícíma takovéto jsú vyrčenie učinili: *) Zápisy viničné nejsou zde pojaty. 147 Najptvé a pfede vším tomu trhu, kterýž jest svrchupsaný Vavrinec s Margrethü a s Ja- nem svrchupsanými o ten dvuor v Dehnicích učinil, plnú moc jsú dali a tiemto zápisem dávají, jeho z té své moci ubrmanské potvr- zujíce, k jmění, k držení a k dědičnému po- žívání. A ten list, kterýž jsú svrchupsaní Pavlík, Jan a Jíra bratřie od Beneše z De- hnic měli, Vavřincovi již jmenovanému v jeho moc dali, všecko právo týchž bratří, kteréž jsú na tom listu měli anebo jinak mieti mohli, svr- chupsanému Vavřincovi tiemto zápisem přiřie- kajíce a přisuzujíce, nižádného práva jim ani jich dédicóm a budücím tu viec nepozuostavujíce. Také jsú vypověděli, aby Vavřinec z těch šedesáti k. gr. napřed psanému Pavlikovi a jeho bratřím dal za to jich všecko právo, kteréž jsú na tom dvoru měli, dvadceti k. gr., a Margrethě a Janovi nadepsaným čtyřidceti k. gr. A jiné všechny věci, nesnáze, svárové, ruoznice a puotky, kteréž jsú až dosavad mezi nimi byly, aby pominuly, jich sobě věčně v nizddné miere nezpominajice. Kterézto vy- réenie oby straně svrchupsané přijemše, je jsú sobě slíbili zdržeti v celosti a bez zmatku, tudiež také všeho práva, kteréž jsú kolivěk k tomu dvoru svrchupsanému měli, svobodně a dobrovolně beze všeho prinucenie sé od- řiekajíc po vše časy budúcie. Actum pleno in consilio feria II. post festum Purificacionis anno c XXXVI. [V juxté:] Johannes, filius Wenceslai ve- ctoris, statuit disbrigatorem Nicolaum Biely de Roztil pro sua media parte curie Laurencio sartori in Dehnic vendite. Qui quidem Ni- colaus promisit et presentibus promittit secum et cum ipso dictam mediam partem curie dis- brigare dicto Laurencio — secundum ius, prout dicta curia subiacet. In qua quidem dis- brigacione antedictus Johannes obligat — omnia bona sua — et notanter domum suam —. Nicolaus Biely de Roztil promisit — dis- brigare cum Margaretha, relicta Wenceslai vectoris, sorore sua, mediam partem curie 19*
Dédomérice— Dejvice. níkuov [Sestipanskych Nov. M. Pr.] za tti leta, a má z ní jednú úrok platiti LXX gr. m. Act. sabbato ante Galli a. 33. (Rukopis č. 2133 IIL, fol. 55.) Dejvice (Dehnice). *) 1. 1436, 6. února. Když jest pře a ne- snáz byla mezi Margrethú, vdovú Václavovú vozotajovü, a Janem pastorkem jejím z jedné, a Pavlíkem, Janem a Jiříkem bratřími, syny Maršovými z Holubic, z strany druhé o dvuor v Dehnicích s jeho příslušenstvím položený, kterýžto dvuor svrchupsaní Margretha a Jan jsú prodali Vaviincovi krajčiemu, měštěnínu Star. M. Pr., za šedesát k. gr. Na kterémžto trhu předepsaní Pavlík, Jan a Jíra bratřie již jmenovanému Vavřincovi jsú překáželi pra- viece, že na tom dvoru v Dehnicích Beneš z Dehnic, vládař a dědic toho dvoru, zapsal jest jím na něm puol druhého sta k. gr., a list na to jim s pecetmi visutymi učinil. Tak Ze obé strané s jich právy jsü sé svolili dobrovolné na purkrabí hradu Prazského a na panoše kostela Pražského, kteřížto v témž právě, jakožto i ten dvuor Dehnický, zasedie. A ti jich práva ohledavše a jich bedlivě pováživše i přiekázali jim, aby o to z obú strani pťátely vydali pod základem padesáti k. gr. propadenie. A tak z jich přikázánie a dobrovolnieho svolenie slovutní a opatrní Petr Trdlo z Velvar a Jan od mečóv, měštěnín z Nového M. Pr., ubrmané a přátelští smlúvce od týchž stran jsú vydáni a vyvoleni, před kterýmižto jsú svá práva položili. A ta dva nemohše sč smluviti, i volili jsú nad sě slo- vutného Kerunka z Suchdola nadubrmana s povolením pánóv purgmistra a konšelóv Star. M. Pr. purkrabie hrazského i panodi kostel- ních svrchupsaných. Kteřížto přátelští smlúvce mocně od obü stran jednostajné vydaní a vy- volení mezi týmaž stranoma osobně a dobro- volně v plné radě svrchupsaného města Praž- ského stojícíma takovéto jsú vyrčenie učinili: *) Zápisy viničné nejsou zde pojaty. 147 Najptvé a pfede vším tomu trhu, kterýž jest svrchupsaný Vavrinec s Margrethü a s Ja- nem svrchupsanými o ten dvuor v Dehnicích učinil, plnú moc jsú dali a tiemto zápisem dávají, jeho z té své moci ubrmanské potvr- zujíce, k jmění, k držení a k dědičnému po- žívání. A ten list, kterýž jsú svrchupsaní Pavlík, Jan a Jíra bratřie od Beneše z De- hnic měli, Vavřincovi již jmenovanému v jeho moc dali, všecko právo týchž bratří, kteréž jsú na tom listu měli anebo jinak mieti mohli, svr- chupsanému Vavřincovi tiemto zápisem přiřie- kajíce a přisuzujíce, nižádného práva jim ani jich dédicóm a budücím tu viec nepozuostavujíce. Také jsú vypověděli, aby Vavřinec z těch šedesáti k. gr. napřed psanému Pavlikovi a jeho bratřím dal za to jich všecko právo, kteréž jsú na tom dvoru měli, dvadceti k. gr., a Margrethě a Janovi nadepsaným čtyřidceti k. gr. A jiné všechny věci, nesnáze, svárové, ruoznice a puotky, kteréž jsú až dosavad mezi nimi byly, aby pominuly, jich sobě věčně v nizddné miere nezpominajice. Kterézto vy- réenie oby straně svrchupsané přijemše, je jsú sobě slíbili zdržeti v celosti a bez zmatku, tudiež také všeho práva, kteréž jsú kolivěk k tomu dvoru svrchupsanému měli, svobodně a dobrovolně beze všeho prinucenie sé od- řiekajíc po vše časy budúcie. Actum pleno in consilio feria II. post festum Purificacionis anno c XXXVI. [V juxté:] Johannes, filius Wenceslai ve- ctoris, statuit disbrigatorem Nicolaum Biely de Roztil pro sua media parte curie Laurencio sartori in Dehnic vendite. Qui quidem Ni- colaus promisit et presentibus promittit secum et cum ipso dictam mediam partem curie dis- brigare dicto Laurencio — secundum ius, prout dicta curia subiacet. In qua quidem dis- brigacione antedictus Johannes obligat — omnia bona sua — et notanter domum suam —. Nicolaus Biely de Roztil promisit — dis- brigare cum Margaretha, relicta Wenceslai vectoris, sorore sua, mediam partem curie 19*
Strana 148
148 Laurencio sartori — et in disbrigacione stare cum omnibus bonis suis — secundum ius, prout dicta curia subiacet. Actum feria IL in carnisprivio [27. ünora] anno oc XXXVI. (Rukop. č. 992 fol. 168.) 2. 1423, 12. února. Amicabiles compositores — inter Wenceslaum de subiudea et Margare- tham, conthoralern ipsius ex una, et Benessium de Dehnicz ac Priscam, uxorem ipsius, parte ex altera occasione curie ibidem in Dehnicz [pronuuccia- verunt] sie videlicet, quod Wenceslaus et Mar- garetha coniuges debent prenarratam curiam — habere — et hereditarie possidere — quous- que non concluserint dies ultimos iam dicti Benessius et Prisca, non alienantes nec ven- dentes. Si vero decederint prius ab hac luce sepedicti Benessius et Prisca coniuges, quam antedicti Wenceslaus et Margareta, extunc poterint eandem vendere, alienare, obligare aut cum ipsa disponere tamquam cum propriis bonis. — Actum feria VI. ante Valentini anno XXIII. (Rukopis č. 2099 f. 123.) 3. 1435, 4. éervna. Prout forum factum est pro curia in Dehnicz per Laurencium DBabkam sartorem eum Margaretha, relicta Wen- ceslui vectoris, et Johanne privigno suo, super quo foro ipsis dietus Laurencius XIIII s. gr. iam dedit. Pro qua quidem curia prefati Mar- garetha et Johannes sunt in lite et iudicio cum Pawlicone de Holubicz et fratribus suis. Ex tunc Nicolaus Byely de Roztyl promisit et pre- sentibus promittit, si et in quantum dicti Mar- garetha et Johannes causam perdiderint, pre- fatas XIIII s. gr. eidem Laurencio dare et re- Stituere viceversa cum impensis super eadem curia factis. — Actum sabbato ante Penthe- costen anno sc XXXV*. (Rukopis 6. 87 f. 46.) 4. 1445, 1. ánora. Sigismundus iudex emit prose, Anna conthorali sua — mediam partem curie in Dehnicz situate cum agris — pratis, Segetibus, vaccis, equis, scrophis, porcis, galli- nis, curribus, trahis et omnibus pertinenciis ipsius curie ac universis attinenciis — in dicta curia existentibus pro quinquaginta s. gr, erga E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: Simonem natum Procopii Machonis — cuius quidem curie — alia medietas ad dictos Sigis- mundum et Annam coniuges ex resignacione domini Pessiconis de Cunwald, tutoris ipsorum, videlicet Anne et Simonis, pertinere dinoscitur. — Actum pleno in consilio feria II. ante Purifi- cacionem. Eciam Simon prefatus promisit prenarra- tam pecuniam pro curia susceptam non dila- pidare nec dissipare, sed cum voluntate pre- dieti domini Pessikonis, tutoris sui, super bono suo fructuose impendere. Quod si secus fuerit, exinde renuncciat residuis peccuniis, quas pro curia — ulterius sublevare debet. Simon et Anna, pueri Procopii Machonis, protestati sunt pleno in consilio personaliter comparentes, quod dominus Pessico, tutor ipso- rum, ipsis satis et suficienter iuxta disposicionem ac tenorem littere testamentalis genitoris ipso- rum fecit, ità quod in eodem stant, unde con- tenti ipsi graciarum acciones de huiusmodi fi- deli disposicione et ordinacione reddentes, eciam reddere tamquam genitori proprio successivis temporibus promittentes, ipsumque nec heredes et successores suos aliquabus impugnacionibus et impeticionibus agredi futuris temporibus Spondentes, quam pocius quittum, liberum et solutum perpetue facientes. Acto pleno in con- silio feria II. ante Purificacionem. (Rukopis €. 90 fol. 111.) 5. 1470, 27. července, Ve jmeno božie amen. Já Jan Gerunk z Lomu vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten neboli čtúce slyšán bude, že ačkoli, což sě zbožie mého na zemi i také věna slovutné paní Anny z Dehnic manželky mé milé dotýče, ještě zdráv jsa, opatřil jsem to vše dskami zem- skými vedle řádu a obyčeje země této, duom také muoj u Matky božie na Lůúži ležící, v němž bydlím, mně a též paní Anně, manželce mé, knihami městskými zapsán jest; ale však nechtě, neuchoval-li by mne v této nemoci mé od smrti Buoh, by o svrchek muoj, kterýž mám, a věci i odluhy také mezi příbuznými a přátely mým
148 Laurencio sartori — et in disbrigacione stare cum omnibus bonis suis — secundum ius, prout dicta curia subiacet. Actum feria IL in carnisprivio [27. ünora] anno oc XXXVI. (Rukop. č. 992 fol. 168.) 2. 1423, 12. února. Amicabiles compositores — inter Wenceslaum de subiudea et Margare- tham, conthoralern ipsius ex una, et Benessium de Dehnicz ac Priscam, uxorem ipsius, parte ex altera occasione curie ibidem in Dehnicz [pronuuccia- verunt] sie videlicet, quod Wenceslaus et Mar- garetha coniuges debent prenarratam curiam — habere — et hereditarie possidere — quous- que non concluserint dies ultimos iam dicti Benessius et Prisca, non alienantes nec ven- dentes. Si vero decederint prius ab hac luce sepedicti Benessius et Prisca coniuges, quam antedicti Wenceslaus et Margareta, extunc poterint eandem vendere, alienare, obligare aut cum ipsa disponere tamquam cum propriis bonis. — Actum feria VI. ante Valentini anno XXIII. (Rukopis č. 2099 f. 123.) 3. 1435, 4. éervna. Prout forum factum est pro curia in Dehnicz per Laurencium DBabkam sartorem eum Margaretha, relicta Wen- ceslui vectoris, et Johanne privigno suo, super quo foro ipsis dietus Laurencius XIIII s. gr. iam dedit. Pro qua quidem curia prefati Mar- garetha et Johannes sunt in lite et iudicio cum Pawlicone de Holubicz et fratribus suis. Ex tunc Nicolaus Byely de Roztyl promisit et pre- sentibus promittit, si et in quantum dicti Mar- garetha et Johannes causam perdiderint, pre- fatas XIIII s. gr. eidem Laurencio dare et re- Stituere viceversa cum impensis super eadem curia factis. — Actum sabbato ante Penthe- costen anno sc XXXV*. (Rukopis 6. 87 f. 46.) 4. 1445, 1. ánora. Sigismundus iudex emit prose, Anna conthorali sua — mediam partem curie in Dehnicz situate cum agris — pratis, Segetibus, vaccis, equis, scrophis, porcis, galli- nis, curribus, trahis et omnibus pertinenciis ipsius curie ac universis attinenciis — in dicta curia existentibus pro quinquaginta s. gr, erga E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: Simonem natum Procopii Machonis — cuius quidem curie — alia medietas ad dictos Sigis- mundum et Annam coniuges ex resignacione domini Pessiconis de Cunwald, tutoris ipsorum, videlicet Anne et Simonis, pertinere dinoscitur. — Actum pleno in consilio feria II. ante Purifi- cacionem. Eciam Simon prefatus promisit prenarra- tam pecuniam pro curia susceptam non dila- pidare nec dissipare, sed cum voluntate pre- dieti domini Pessikonis, tutoris sui, super bono suo fructuose impendere. Quod si secus fuerit, exinde renuncciat residuis peccuniis, quas pro curia — ulterius sublevare debet. Simon et Anna, pueri Procopii Machonis, protestati sunt pleno in consilio personaliter comparentes, quod dominus Pessico, tutor ipso- rum, ipsis satis et suficienter iuxta disposicionem ac tenorem littere testamentalis genitoris ipso- rum fecit, ità quod in eodem stant, unde con- tenti ipsi graciarum acciones de huiusmodi fi- deli disposicione et ordinacione reddentes, eciam reddere tamquam genitori proprio successivis temporibus promittentes, ipsumque nec heredes et successores suos aliquabus impugnacionibus et impeticionibus agredi futuris temporibus Spondentes, quam pocius quittum, liberum et solutum perpetue facientes. Acto pleno in con- silio feria II. ante Purificacionem. (Rukopis €. 90 fol. 111.) 5. 1470, 27. července, Ve jmeno božie amen. Já Jan Gerunk z Lomu vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten neboli čtúce slyšán bude, že ačkoli, což sě zbožie mého na zemi i také věna slovutné paní Anny z Dehnic manželky mé milé dotýče, ještě zdráv jsa, opatřil jsem to vše dskami zem- skými vedle řádu a obyčeje země této, duom také muoj u Matky božie na Lůúži ležící, v němž bydlím, mně a též paní Anně, manželce mé, knihami městskými zapsán jest; ale však nechtě, neuchoval-li by mne v této nemoci mé od smrti Buoh, by o svrchek muoj, kterýž mám, a věci i odluhy také mezi příbuznými a přátely mým
Strana 149
Dlažkovice— Dobrošoviee. kteří svárové a nesnáze po mé smrti sě dály, toto mé poslední poručenstvie a konečný úmysl muoj — fiedim — tak że vseckeren ten svrchek muoj — i také dluhy mé — dal jsem — po smrti mé — panie Anně, manželce mé. — Jenž jest dán leta od narozenie syna božieho MCCCCLXX ten pátek po sv. Jakubu apoštolu buožiem většiem. (Rukop. č. 992 fol. 261.) 6. 1482, 6. května. Jacobus Dausek se- rator — fassus est, se teneri — XXX s. gr. m. Blasio a luceo aureo — et in illa summa condescendit ei pratum suum sub villa Dehnicz usque X annos integros. — Actum — fer. II. post Floriani oc LXXXII. (Rukop. €. 94 I. 38.) Dlażkovice. 1501, 25. srpna. Anna vdova, sestra Lekše mydláře, osobně v radě [Nov. M. Pr.] stojéci, oznámenie jest učinila, že má dluhu věnného 4 s. gr. in, ve vsi Dlažkovicích po smrti Jana Dlažkovského, muže svého, tu jie týmž mužem jejim na jeho gruntiech ukäzanÿch; kterýžto dluh mocně poručila jest předepsanému Lekšovi, bratru svému, aby on jeho dobýval k ruce jejie, a dobude-li za živnosti jejie, jie aby v moc dal, a ona stiem učiň, co bude chtieti, v tom svá vuoli majíc svobodnü. Pakli by za živ- nosti jejie dobyti nemobhl beze lsti, v tom by umřela, že po smrti jejie ten dluh mocně oddává již psanému Lekšovi, bratru svému. Actum in consilio fer. IIII. post Bartholomei. (Rukop. €. 2090 fol. 253.) Dobroëovice viz DobroSovice. Dobronany (neznámé polohy). 1415, 18. dubna. Clara, relieta olim Ni- colai de Dobronan, fassa est, se percepisse a Welicone ibidem de Dobronan, patre eiusdem Nicolai, omnem porcionem bonorum, que ipsum Nicolaum concernebat in bonis eiusdem patris sui. — Actum fer. V. ante Georgii oc XV. (Rukop. č. fol. 2099, 47.) Dobrosovice, jinak Dobročovice. 1. 1416, 10. července. Domini consules (Maioris Civ. Pr.) invenerunt pro sentencia 149 inter Bohuslaum olim Procopii et Procopium, fratrem dicti Bohuslai, racione XXXV s. gr. Elisabeth et Agnetis, sororum predicti Bohuslai et Procopii, que devolute sunt super prefatum Procopium, et XXXV s. gr. Nicolai et Johannis fratrum, quibus ipse Procopius similiter racione devolucionis predictarun sororum satisfecit, talem tulerunt sentenciam, sic videlicet, ut dictus Bohuslaus eidem Procopio fratri suo LXX s. gr. persolvit infra spacium quatuor decim dierum, et ille pecunie debent reponi coram dominis in consilio; quibus repositis idem Procopius debet antedicto Bohuslao, fratri suo, bona seu villam in Dobrossowicz in tabulas terre imponere et disbrigare iuxta ius terre; et illa pecunia debet coram dominis tamdiu iacere, quousque idem Procopius eidem Bohuslao dis- brigatores non imposuerit. — Similiter eciam et arbitrium, quod factum fuerat per Johannem Dubeez et Albertum Camerarii inter fratres pre- dictos, prout inlibro civitatis continetur, debet de cetero esse nullius vigoris. — Actum feria VI. ante festum s. Margarethe. (Rukop. ć. 2099 f. 104.)*) *) Dominus plebanus de Lestkov, subcamerarius regni Bohemie, iudex datus per dominum nostrum regem in causa appellacionis, prout ad dominum no- strum regem Bohuslaus olim Procopii Bohuslai a sen- tencia dominorum consulum, que inter ipsum ex una, nec non Procopium, fratrem eiusdem Bohuslai, parte ex altera appellavit. Quiquidem sentenciam dominorum consulum — idem dominus subcamerarius confirmavit. Actum feria III. post festum s. Petri ad vincula [3. srpna] anno — XVI?. (Tamtéz f. 105.) 2. 1426, 2. března. Magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. talem tulerunt sentenciam diffinitivam — inter Bohuslaum orphanum Katherine, nate Ozance, et ipsam Ozankam pretextu octuaginta s. per eandem Katherinam in villa Dobrossowicz et bonis eius- dem dicte Ozance et Bohuslao legatorum, prout testamentalis littera dicte Katherine clarius et lucidius enodat et declarat, parte ex una, et Dorotheam relictam Procopii Gidasskonis senio- ris, de post vero relictam Mathie, mariti guon-
Dlažkovice— Dobrošoviee. kteří svárové a nesnáze po mé smrti sě dály, toto mé poslední poručenstvie a konečný úmysl muoj — fiedim — tak że vseckeren ten svrchek muoj — i také dluhy mé — dal jsem — po smrti mé — panie Anně, manželce mé. — Jenž jest dán leta od narozenie syna božieho MCCCCLXX ten pátek po sv. Jakubu apoštolu buožiem většiem. (Rukop. č. 992 fol. 261.) 6. 1482, 6. května. Jacobus Dausek se- rator — fassus est, se teneri — XXX s. gr. m. Blasio a luceo aureo — et in illa summa condescendit ei pratum suum sub villa Dehnicz usque X annos integros. — Actum — fer. II. post Floriani oc LXXXII. (Rukop. €. 94 I. 38.) Dlażkovice. 1501, 25. srpna. Anna vdova, sestra Lekše mydláře, osobně v radě [Nov. M. Pr.] stojéci, oznámenie jest učinila, že má dluhu věnného 4 s. gr. in, ve vsi Dlažkovicích po smrti Jana Dlažkovského, muže svého, tu jie týmž mužem jejim na jeho gruntiech ukäzanÿch; kterýžto dluh mocně poručila jest předepsanému Lekšovi, bratru svému, aby on jeho dobýval k ruce jejie, a dobude-li za živnosti jejie, jie aby v moc dal, a ona stiem učiň, co bude chtieti, v tom svá vuoli majíc svobodnü. Pakli by za živ- nosti jejie dobyti nemobhl beze lsti, v tom by umřela, že po smrti jejie ten dluh mocně oddává již psanému Lekšovi, bratru svému. Actum in consilio fer. IIII. post Bartholomei. (Rukop. €. 2090 fol. 253.) Dobroëovice viz DobroSovice. Dobronany (neznámé polohy). 1415, 18. dubna. Clara, relieta olim Ni- colai de Dobronan, fassa est, se percepisse a Welicone ibidem de Dobronan, patre eiusdem Nicolai, omnem porcionem bonorum, que ipsum Nicolaum concernebat in bonis eiusdem patris sui. — Actum fer. V. ante Georgii oc XV. (Rukop. č. fol. 2099, 47.) Dobrosovice, jinak Dobročovice. 1. 1416, 10. července. Domini consules (Maioris Civ. Pr.) invenerunt pro sentencia 149 inter Bohuslaum olim Procopii et Procopium, fratrem dicti Bohuslai, racione XXXV s. gr. Elisabeth et Agnetis, sororum predicti Bohuslai et Procopii, que devolute sunt super prefatum Procopium, et XXXV s. gr. Nicolai et Johannis fratrum, quibus ipse Procopius similiter racione devolucionis predictarun sororum satisfecit, talem tulerunt sentenciam, sic videlicet, ut dictus Bohuslaus eidem Procopio fratri suo LXX s. gr. persolvit infra spacium quatuor decim dierum, et ille pecunie debent reponi coram dominis in consilio; quibus repositis idem Procopius debet antedicto Bohuslao, fratri suo, bona seu villam in Dobrossowicz in tabulas terre imponere et disbrigare iuxta ius terre; et illa pecunia debet coram dominis tamdiu iacere, quousque idem Procopius eidem Bohuslao dis- brigatores non imposuerit. — Similiter eciam et arbitrium, quod factum fuerat per Johannem Dubeez et Albertum Camerarii inter fratres pre- dictos, prout inlibro civitatis continetur, debet de cetero esse nullius vigoris. — Actum feria VI. ante festum s. Margarethe. (Rukop. ć. 2099 f. 104.)*) *) Dominus plebanus de Lestkov, subcamerarius regni Bohemie, iudex datus per dominum nostrum regem in causa appellacionis, prout ad dominum no- strum regem Bohuslaus olim Procopii Bohuslai a sen- tencia dominorum consulum, que inter ipsum ex una, nec non Procopium, fratrem eiusdem Bohuslai, parte ex altera appellavit. Quiquidem sentenciam dominorum consulum — idem dominus subcamerarius confirmavit. Actum feria III. post festum s. Petri ad vincula [3. srpna] anno — XVI?. (Tamtéz f. 105.) 2. 1426, 2. března. Magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. talem tulerunt sentenciam diffinitivam — inter Bohuslaum orphanum Katherine, nate Ozance, et ipsam Ozankam pretextu octuaginta s. per eandem Katherinam in villa Dobrossowicz et bonis eius- dem dicte Ozance et Bohuslao legatorum, prout testamentalis littera dicte Katherine clarius et lucidius enodat et declarat, parte ex una, et Dorotheam relictam Procopii Gidasskonis senio- ris, de post vero relictam Mathie, mariti guon-
Strana 150
150 dam dicte Katherine, iuxta assercionem eiusdem et deposicionem nupciatorum eidem pretextu dotalicii per dictum Mathiam predicta bona fore daturum et assignaturum, parte vertente ex altera, mandantes, quatenus primum et ante omnia predicta bona per certos dominos ex consilio deputatos dividantur et veraciter ta- xentur et prenominatis Ozance et Bohuslao pro sufficienti antedictarum octuaginta s. sor- ciantur et approprientur. Residua vero bona et superflua ultra dictas LXXX s. remanencia pro ipsa Dorothea in ipsius dotalicio remaneant. — Actum in pleno consilio sabbato ante Oculi — anno — XXVI?*. (Rukop. č. 2099 f. 174.) 9. 1496, 26. éervence. My purgmister a konšelé Velikého Města Pr. oznamujem všem, že jsme učinili rozsúzenie a plné ortelem vy- řknutie mezi — Bohuslavem sirotkem a synem Katheřiny, dcery Ozančiny, a mezi túž Ozanků o osmdesáte k. gr., již jmenovanú Kateřinů na polech a na dvoru v Dobřešovicích jim od- kázaných, jakož to list kšaftovní též Kateřiny lépe a zjevnějie okazuje, z strany jedné, a mezi Dorotü nékdy Jidáskovü a potom vdová Matháje, někdy muže svrchupsané Kateřiny, z strany druhé, a to takovéto; aby svrchupsaný Bo- huslav a Ozanka v zbožie napřed jmenovaných Dobřešovicích sě uvázali, je držali — tak dlúho, dokavadžby jim — Dorota těch peněz dříve jmenovaných nezaplatila —. S tiemto přidáním, že napřed psané Dorotě páni osta- vují plnú svobodu, aby jie týmiž penězi mohla splatiti, když bude moci, nebo sě s nimi přá- telsky umluviti a v to zbožie sé zasé uvázati v svém věně Matějem, mužem jejím, oddaném. Actum in pleno consilio anno oc XXVI feria VI post Jacobi ap. (Rukop. 6. 992 f. 63.) 4. 1430, 13. brezna. Matias Smolarz et Vitus piscator, cives Maioris et, Nove Civ. Pr., | conveneruut et presentibus conveniunt efficacius quatuor piscinulas in Dobrossowicz ad quinque annos — a domina Ozanka sub pensa annuali trium s. — Actum feria II. post. Reminiscere anno oc XXX*. (Rukop. 6. 2099 f. 293.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 5. 1433, 25. října. Ve jméno božie amen. Já Dorota, manželka urozeného panoše Mar- guarta z Jenišovic a spoluměstka Star. M. Pr., vyznávám tiemto listem zjevné všem, ktož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že jsúci obtie- žena nemocí tak, jakž pán Buoh ráčí, a nevé* düc co mi sě nadlech přihodí, s dobrým roz- myslem, s zdravým rozomem i s pamětí, ne 7z přinucení ani bezděčně, ale svobodně a do- brovolně, přivolavši a připrosivši k tomu uro- zených panoší Pertolta z Mezného, Soběně z Jenišovic, Sobeše [sic] z Měšovic, Oldřicha z Kuřimova písaře obecného, a panie Anny, mé milé matky, rozkázánie své poslednie zpósobila a učinila sem obyčejem tiemto : Najprve duši svú porúčiem milému pánu Bohu a jeho milé matce panně Mariji. Potom odkazuji a dávám sto kop gr. peněz věnných, kteréž mám ve vsi v Dobrošovicích na dvoru poplužniem, na rybníciech, na lesiech i na tom na všem, což k tomu příslušie, kterýmžto by to kolivěk bylo jménem jmenováno; kterýchžto sto kop věna mně jest ukázáno a zapsáno od Matěje z Nezbavětic, nebožce manžela mého prvnieho, před Markvartem manželem mým svrchupsaným; těch sto k. gr. věna odkazuji a dávám Markvartovi z Jenišovic, manželu mému milému svrchupsanému, a nižádnému jinému, věřéci jemu vplně, že bude pomnieti na můú duši, a činím jeho mocným poručníkem tohoto svého rozkázánie, a zvláště proto, aby po mé smrti neměl Markvart ižádné pótky o to ani zmatku. A pro lepší jistotu a potvrzenie toho mého rozkázánie prosila sem panoší svrchupsaných, aby k tomuto listu přivěsili své pečeti i také ústně seznali, kolikrát toho potřebie bude. A my Pertolt, Sobín, Dobeš a Oldřich již jme- novaní k prosbě svrchupsané panie Doroty pro jistotu a pevnost toho rozkázánie pečeti své vlástnie přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Praze leta od narozenie božieho tisíc čtyři sta třidcátého třetieho, tu
150 dam dicte Katherine, iuxta assercionem eiusdem et deposicionem nupciatorum eidem pretextu dotalicii per dictum Mathiam predicta bona fore daturum et assignaturum, parte vertente ex altera, mandantes, quatenus primum et ante omnia predicta bona per certos dominos ex consilio deputatos dividantur et veraciter ta- xentur et prenominatis Ozance et Bohuslao pro sufficienti antedictarum octuaginta s. sor- ciantur et approprientur. Residua vero bona et superflua ultra dictas LXXX s. remanencia pro ipsa Dorothea in ipsius dotalicio remaneant. — Actum in pleno consilio sabbato ante Oculi — anno — XXVI?*. (Rukop. č. 2099 f. 174.) 9. 1496, 26. éervence. My purgmister a konšelé Velikého Města Pr. oznamujem všem, že jsme učinili rozsúzenie a plné ortelem vy- řknutie mezi — Bohuslavem sirotkem a synem Katheřiny, dcery Ozančiny, a mezi túž Ozanků o osmdesáte k. gr., již jmenovanú Kateřinů na polech a na dvoru v Dobřešovicích jim od- kázaných, jakož to list kšaftovní též Kateřiny lépe a zjevnějie okazuje, z strany jedné, a mezi Dorotü nékdy Jidáskovü a potom vdová Matháje, někdy muže svrchupsané Kateřiny, z strany druhé, a to takovéto; aby svrchupsaný Bo- huslav a Ozanka v zbožie napřed jmenovaných Dobřešovicích sě uvázali, je držali — tak dlúho, dokavadžby jim — Dorota těch peněz dříve jmenovaných nezaplatila —. S tiemto přidáním, že napřed psané Dorotě páni osta- vují plnú svobodu, aby jie týmiž penězi mohla splatiti, když bude moci, nebo sě s nimi přá- telsky umluviti a v to zbožie sé zasé uvázati v svém věně Matějem, mužem jejím, oddaném. Actum in pleno consilio anno oc XXVI feria VI post Jacobi ap. (Rukop. 6. 992 f. 63.) 4. 1430, 13. brezna. Matias Smolarz et Vitus piscator, cives Maioris et, Nove Civ. Pr., | conveneruut et presentibus conveniunt efficacius quatuor piscinulas in Dobrossowicz ad quinque annos — a domina Ozanka sub pensa annuali trium s. — Actum feria II. post. Reminiscere anno oc XXX*. (Rukop. 6. 2099 f. 293.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 5. 1433, 25. října. Ve jméno božie amen. Já Dorota, manželka urozeného panoše Mar- guarta z Jenišovic a spoluměstka Star. M. Pr., vyznávám tiemto listem zjevné všem, ktož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že jsúci obtie- žena nemocí tak, jakž pán Buoh ráčí, a nevé* düc co mi sě nadlech přihodí, s dobrým roz- myslem, s zdravým rozomem i s pamětí, ne 7z přinucení ani bezděčně, ale svobodně a do- brovolně, přivolavši a připrosivši k tomu uro- zených panoší Pertolta z Mezného, Soběně z Jenišovic, Sobeše [sic] z Měšovic, Oldřicha z Kuřimova písaře obecného, a panie Anny, mé milé matky, rozkázánie své poslednie zpósobila a učinila sem obyčejem tiemto : Najprve duši svú porúčiem milému pánu Bohu a jeho milé matce panně Mariji. Potom odkazuji a dávám sto kop gr. peněz věnných, kteréž mám ve vsi v Dobrošovicích na dvoru poplužniem, na rybníciech, na lesiech i na tom na všem, což k tomu příslušie, kterýmžto by to kolivěk bylo jménem jmenováno; kterýchžto sto kop věna mně jest ukázáno a zapsáno od Matěje z Nezbavětic, nebožce manžela mého prvnieho, před Markvartem manželem mým svrchupsaným; těch sto k. gr. věna odkazuji a dávám Markvartovi z Jenišovic, manželu mému milému svrchupsanému, a nižádnému jinému, věřéci jemu vplně, že bude pomnieti na můú duši, a činím jeho mocným poručníkem tohoto svého rozkázánie, a zvláště proto, aby po mé smrti neměl Markvart ižádné pótky o to ani zmatku. A pro lepší jistotu a potvrzenie toho mého rozkázánie prosila sem panoší svrchupsaných, aby k tomuto listu přivěsili své pečeti i také ústně seznali, kolikrát toho potřebie bude. A my Pertolt, Sobín, Dobeš a Oldřich již jme- novaní k prosbě svrchupsané panie Doroty pro jistotu a pevnost toho rozkázánie pečeti své vlástnie přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Praze leta od narozenie božieho tisíc čtyři sta třidcátého třetieho, tu
Strana 151
Dobrošovice (1426—1474). neděli před sv. apoštoly Šimonišem (a) Judú. (Rukop. č. 992 f. 193.) 6. 1439, 8. května. Bohuslaus de Dobro- czowicz emit pro se et suis heredibus erga do- minam Margaretham, relictam olim famosi Mar- guardi de Jenissovicz, omne et totale ius suum dotalicii, quod habcre dinoscitur a predicto Marquardo, marito suo, in curia in Dobroczowiez et in omnibus aliis ad dictam curiam spectanti- bus iuxta disposicionem testamenti, pro certa quantitatis pecunie summa eidem domine Mar- garethe plenarie pecunia cum parata persoluta, prout huiusmodi dotalicium prefato domino Markwarth domina Dorothea, uxor prior, iuxta testamenti disposicionem legaverat et dotaverat ad habendum, tenendum et hereditarie possi- dendum eo omni iure, prout predicta Marga- retha habuit, tenuit et possedit, impedimento quorumlibet hominum penitus segregato. Eciam iam nominata Margaretha constituta persona- liter in pleno consilio Maioris Civ. Pr. suo, heredum et successorum suorum nomine abre- nuncciavit et presentibus abrenuncciat omni et totali iuri suo huiusmodi dotalicii, quod habuit aut inposterum habere voluerit seu po- terit in predicta curia Dobroczowiez aut ipsius pertinenciis, nec non cassando et anullando omnes proseripciones super huiusmodi dotalicio sonantes et totaliter in nichilum redigendo, ac eciam predictam curiam liberam et solutam faciendo per tempora affutura. Actum pleno in consilio feria sexta ipso die s. Stanislai anno domini s. XXXIX?. Domina Margaretha, relicta olim famosi Markwardi de Jenissowiez, fassa est, a famoso Bo- huslao de Dobroezowiez se percepisse et levasse certam ac totalem pecunie summam pro iure suo, quod habuit in et super curia in Dobroczo- wiez per Markwardum de Jenissowicz, maritum suum, virtute testamenti legatum et dotatum, di- mittendo prefatum Bohuslaum, heredes, succes- Sores et eiusdem curie possesores nomine suo, heredum et suecessorum suorum quittos, liberos et solutos nunc et eviterne, nullum ius sibi 151 in eadem curia reservando. Actum, ut supra. (Rukop. é. 992 f. 194.) 7. 1463, 11. dubna. Ve jméno božie amen. Já Václav Myslínský bydlející v Starém M. Pr. vy- znávám — že to všecko právo mé, kteréž mi ke dvoru popluZniemu v Dobročovicích přislušie, a zvláště těch L k. gr., kteréž mi jest ne- božtík Mikuláš Hobšovský za týž dvuor dlužen zuostal, po jehožto smrti Martin z Valtéřova, otčím jeho, dvoru toho mně nedoplativ prodal, jej jinému, dal sem — Prokopovi zlatníku, bratru mému tětenému, i dětem jeho. — Datum feria II. festi Pasche. (Rukop. č. 2119 f. M 9') 8. 1470, 8. dubna. Ve jméno božie amen. Já Prokop zlatník v Star. M. Pr. bydlející vy- znávám — že — všecko právo mé, kteréž mi na dvoru v Dobročovicích ku padesáti bez jedné kopám gr. příslušie, zapsal sem dskami zemskými panie Dorotě, manželce mé, a Ví- tovi, synu mému a jejiemu, jakož to vše dsky zemské plnějie a šíře v sobě zavierají. — Da- tum feria II. dominice Judica (Rukop. 6.2119 f. P. 1) 9. 1473, 13. února. Ve jméno božie amen. Já Bohuněk obývající v St. M. Pr. vyznávám — že právo mé všecko, kteréžto mi k zboží v Dobročovicích, v Křivúsiech a v Újezdě dskami příleží a příslušie — a podle toho i všeckeren statek muoj — otkazuji — Mar- gretě, manželce mé, Anně dceři, Vítkovi, Ja- novi, Kubovi bratranón mým, a Matějovi švagru mému, všem jednostajně společně a rovně. — Actum sabbato post Scolastice. (Rukop. č. 2119 fol. S 12.) 10. 1474, 23. března. Ve jméno božie amen. Já Prokop zlatník v St. M. Pr. bydle- jící vyznávám — że, jakoż — všecko právo mé, kteréž mi na dvoru v Dobrošovicích ku padesáti bez jedné kopám gr. příslušie, zapsal jsem dskami zemskými panie Dorotě, manželce mé, a Vítovi, synu mému a jejiemu — ale že týž syn již umřel jest, protož nechtě rád, což na mně jest, by o to táž manželka má které nesnáze — měla — právo to mé všecko —
Dobrošovice (1426—1474). neděli před sv. apoštoly Šimonišem (a) Judú. (Rukop. č. 992 f. 193.) 6. 1439, 8. května. Bohuslaus de Dobro- czowicz emit pro se et suis heredibus erga do- minam Margaretham, relictam olim famosi Mar- guardi de Jenissovicz, omne et totale ius suum dotalicii, quod habcre dinoscitur a predicto Marquardo, marito suo, in curia in Dobroczowiez et in omnibus aliis ad dictam curiam spectanti- bus iuxta disposicionem testamenti, pro certa quantitatis pecunie summa eidem domine Mar- garethe plenarie pecunia cum parata persoluta, prout huiusmodi dotalicium prefato domino Markwarth domina Dorothea, uxor prior, iuxta testamenti disposicionem legaverat et dotaverat ad habendum, tenendum et hereditarie possi- dendum eo omni iure, prout predicta Marga- retha habuit, tenuit et possedit, impedimento quorumlibet hominum penitus segregato. Eciam iam nominata Margaretha constituta persona- liter in pleno consilio Maioris Civ. Pr. suo, heredum et successorum suorum nomine abre- nuncciavit et presentibus abrenuncciat omni et totali iuri suo huiusmodi dotalicii, quod habuit aut inposterum habere voluerit seu po- terit in predicta curia Dobroczowiez aut ipsius pertinenciis, nec non cassando et anullando omnes proseripciones super huiusmodi dotalicio sonantes et totaliter in nichilum redigendo, ac eciam predictam curiam liberam et solutam faciendo per tempora affutura. Actum pleno in consilio feria sexta ipso die s. Stanislai anno domini s. XXXIX?. Domina Margaretha, relicta olim famosi Markwardi de Jenissowiez, fassa est, a famoso Bo- huslao de Dobroezowiez se percepisse et levasse certam ac totalem pecunie summam pro iure suo, quod habuit in et super curia in Dobroczo- wiez per Markwardum de Jenissowicz, maritum suum, virtute testamenti legatum et dotatum, di- mittendo prefatum Bohuslaum, heredes, succes- Sores et eiusdem curie possesores nomine suo, heredum et suecessorum suorum quittos, liberos et solutos nunc et eviterne, nullum ius sibi 151 in eadem curia reservando. Actum, ut supra. (Rukop. é. 992 f. 194.) 7. 1463, 11. dubna. Ve jméno božie amen. Já Václav Myslínský bydlející v Starém M. Pr. vy- znávám — že to všecko právo mé, kteréž mi ke dvoru popluZniemu v Dobročovicích přislušie, a zvláště těch L k. gr., kteréž mi jest ne- božtík Mikuláš Hobšovský za týž dvuor dlužen zuostal, po jehožto smrti Martin z Valtéřova, otčím jeho, dvoru toho mně nedoplativ prodal, jej jinému, dal sem — Prokopovi zlatníku, bratru mému tětenému, i dětem jeho. — Datum feria II. festi Pasche. (Rukop. č. 2119 f. M 9') 8. 1470, 8. dubna. Ve jméno božie amen. Já Prokop zlatník v Star. M. Pr. bydlející vy- znávám — že — všecko právo mé, kteréž mi na dvoru v Dobročovicích ku padesáti bez jedné kopám gr. příslušie, zapsal sem dskami zemskými panie Dorotě, manželce mé, a Ví- tovi, synu mému a jejiemu, jakož to vše dsky zemské plnějie a šíře v sobě zavierají. — Da- tum feria II. dominice Judica (Rukop. 6.2119 f. P. 1) 9. 1473, 13. února. Ve jméno božie amen. Já Bohuněk obývající v St. M. Pr. vyznávám — že právo mé všecko, kteréžto mi k zboží v Dobročovicích, v Křivúsiech a v Újezdě dskami příleží a příslušie — a podle toho i všeckeren statek muoj — otkazuji — Mar- gretě, manželce mé, Anně dceři, Vítkovi, Ja- novi, Kubovi bratranón mým, a Matějovi švagru mému, všem jednostajně společně a rovně. — Actum sabbato post Scolastice. (Rukop. č. 2119 fol. S 12.) 10. 1474, 23. března. Ve jméno božie amen. Já Prokop zlatník v St. M. Pr. bydle- jící vyznávám — że, jakoż — všecko právo mé, kteréž mi na dvoru v Dobrošovicích ku padesáti bez jedné kopám gr. příslušie, zapsal jsem dskami zemskými panie Dorotě, manželce mé, a Vítovi, synu mému a jejiemu — ale že týž syn již umřel jest, protož nechtě rád, což na mně jest, by o to táž manželka má které nesnáze — měla — právo to mé všecko —
Strana 152
152 i statek muoj všecken — otkazuji — často- psané panie Dorotě, manželce mé. — Actum feria IIII. post dominicam Judica. (Rukop. č. 2119 f. R 12.) 11. 1483, 14. srpna. Já Bernášek porybný, měštěnín St. M. Pr., vyznávám — že duom muoj, v němž bydlím, vinici nad Nuoslemi, viničku na Malé Straně pod hradem, pole podle vinice Duchka postřihače, puol kopy platu na vinici téhož Duchka, DI'/, k. platu v Dobrocovicích a podle toho — statek muoj véecken — otka- zuji — Václavovi, synu mému. — Actum feria V. in vigilia Assumpcionis [M. V ]. (Rukop. €. 2119 fol. V 14.) Dobroviz. 1. 1422, 1. července. Ve jméno božie amen. My purgmistr a konšelé i všechna obec Velikého a Nového Měst Pražských vyznáváme tiemto listem obecně všem, ktož jej uzrie nebo čtúce ušlyšie, že znamenavše věrnú a pilnú práci, kterúž jest opatrný muž Mikeš Tkanička, měštěnín náš věrný milý, v tom poselství k kněži velikému Litevskému o chválu boží i o obecnie dobré učinil, v němžto poselství blíž póldruhého leta, své všecko opustiv, s ji- nými bratří trval pilně a ustavičně, jemu Mikšovi svrchupsanému, ženě jeho, dědicóm i budúcím jeho ves řečenů Dobroviz s dvorem, dědinami, lidmi, platy, potoky, s mlýny, s lu- kami, s lovy, s poplatky istiem se vším prá- vem a příslušenstvím, což k tomu dvoru, k té vsi a k tomu zboží od starodávna příslušie, svolili sme a mocí tohoto listu s povolením plné obce veliké dáváme a svolujeme. Kterážto obec veliká sama od sebe hnuta jsúci, z nižád- ného jeho napomínánie, dala jest jemu a dědi- cdm jeho dobrotivé, slibujíce svá dobrü vierü a beze všie zlé lsti svrchupsanému Miksovi a manželce jeho, dědicóm i budúcím jeho to dánie naše zdržeti i v budüciech časiech ; mi- lostivé dávajíce jemu i dédicóm jeho plná moc i plné právo s tiem zbožím učiniti i nechati, jakožto s svým vlastním a dědičným zbožím. E. XIV. Zprávý o statcích venkovských z archivu města Prahy: A na to naše dánie prosíme všech budúcích králóv a kniežat milostivého potvrzenie. Toho na svědomie a pevnost věčnú pečeti měst na- šich svrchupsaných s naším vědomím přivěšeny jsú ktomuto listu. Jenž dán leta od narozenie syna božieho tisíc čtyři sta ve dvúmeccietmém letě tu středu před sv. Prokopem. (Rukop. č. 992 f. 169") 2. 1425, 11. srpua. Ád requisicionem ma- gistri civium et dominorum consulum Maioris Civ. Prag. — arbitri — inter Sigismundum de Dobrowiz, nunc in Karlsstin, ex una, et Án- dream Kigik de Dobrowiz pretextu tredecim S. gr. in et pro hereditatibus ibidem in Do- browiz parte ex altera, nec non Doroteam, so- rorem dicti Sigismundi et conthoralem dieti Kigik, arestantem dietam pecuniam parte ver- lente ex tercia — pronuncciaverunt, —- man- dantes dicto Andree de Dobrowiz, ut dicto Sigismundo in certo termino tres s. det et assignet — residuas vero decem s. gr. in certis terminis aput Wenceslaum notarium vel Simo- nem a quinque coronis — reponere decreve- runt — hoc adicientes, quod dicta pecunia — debuit tamdiu reservari, donec sufficienti testi- monio — dictam Dorotheam fore ab eodem — divisam aut — indivisam, fuisset deductum, et iuxta deduccionem sufficienciorem unius illorum aut per Sigismundum totaliter aut per Doro- theam pars dictarum decem s. debuit suble- vari. Actum in pleno consilio feria IIIL. ante Laurencium. (Rukop. 6. 2099 f. 163") Jan Trssel et Marcus dictus Maruss, no- mine ipsorum et tocius communitatis Dobrowiz deposuerunt, quod quadam vice ad requisici- onem domini ipsorum Simonis a quinque coro- nis evocata fuit tota communitas ville Dobro- wiz, et interrogati per eundem, quid eis con- Staret, an Sigismundus de Karsstin haberet quid in hereditatibus de Dobrowiz, Andree solus, vel utrum Dorothea, conthoralis eiusdem Andree et soror dicti Sigismundi, ab eodem Sigismundo sit divisa. Que consilio inito taliter respondit, quod Petra, mater dicti Sigismundi
152 i statek muoj všecken — otkazuji — často- psané panie Dorotě, manželce mé. — Actum feria IIII. post dominicam Judica. (Rukop. č. 2119 f. R 12.) 11. 1483, 14. srpna. Já Bernášek porybný, měštěnín St. M. Pr., vyznávám — že duom muoj, v němž bydlím, vinici nad Nuoslemi, viničku na Malé Straně pod hradem, pole podle vinice Duchka postřihače, puol kopy platu na vinici téhož Duchka, DI'/, k. platu v Dobrocovicích a podle toho — statek muoj véecken — otka- zuji — Václavovi, synu mému. — Actum feria V. in vigilia Assumpcionis [M. V ]. (Rukop. €. 2119 fol. V 14.) Dobroviz. 1. 1422, 1. července. Ve jméno božie amen. My purgmistr a konšelé i všechna obec Velikého a Nového Měst Pražských vyznáváme tiemto listem obecně všem, ktož jej uzrie nebo čtúce ušlyšie, že znamenavše věrnú a pilnú práci, kterúž jest opatrný muž Mikeš Tkanička, měštěnín náš věrný milý, v tom poselství k kněži velikému Litevskému o chválu boží i o obecnie dobré učinil, v němžto poselství blíž póldruhého leta, své všecko opustiv, s ji- nými bratří trval pilně a ustavičně, jemu Mikšovi svrchupsanému, ženě jeho, dědicóm i budúcím jeho ves řečenů Dobroviz s dvorem, dědinami, lidmi, platy, potoky, s mlýny, s lu- kami, s lovy, s poplatky istiem se vším prá- vem a příslušenstvím, což k tomu dvoru, k té vsi a k tomu zboží od starodávna příslušie, svolili sme a mocí tohoto listu s povolením plné obce veliké dáváme a svolujeme. Kterážto obec veliká sama od sebe hnuta jsúci, z nižád- ného jeho napomínánie, dala jest jemu a dědi- cdm jeho dobrotivé, slibujíce svá dobrü vierü a beze všie zlé lsti svrchupsanému Miksovi a manželce jeho, dědicóm i budúcím jeho to dánie naše zdržeti i v budüciech časiech ; mi- lostivé dávajíce jemu i dédicóm jeho plná moc i plné právo s tiem zbožím učiniti i nechati, jakožto s svým vlastním a dědičným zbožím. E. XIV. Zprávý o statcích venkovských z archivu města Prahy: A na to naše dánie prosíme všech budúcích králóv a kniežat milostivého potvrzenie. Toho na svědomie a pevnost věčnú pečeti měst na- šich svrchupsaných s naším vědomím přivěšeny jsú ktomuto listu. Jenž dán leta od narozenie syna božieho tisíc čtyři sta ve dvúmeccietmém letě tu středu před sv. Prokopem. (Rukop. č. 992 f. 169") 2. 1425, 11. srpua. Ád requisicionem ma- gistri civium et dominorum consulum Maioris Civ. Prag. — arbitri — inter Sigismundum de Dobrowiz, nunc in Karlsstin, ex una, et Án- dream Kigik de Dobrowiz pretextu tredecim S. gr. in et pro hereditatibus ibidem in Do- browiz parte ex altera, nec non Doroteam, so- rorem dicti Sigismundi et conthoralem dieti Kigik, arestantem dietam pecuniam parte ver- lente ex tercia — pronuncciaverunt, —- man- dantes dicto Andree de Dobrowiz, ut dicto Sigismundo in certo termino tres s. det et assignet — residuas vero decem s. gr. in certis terminis aput Wenceslaum notarium vel Simo- nem a quinque coronis — reponere decreve- runt — hoc adicientes, quod dicta pecunia — debuit tamdiu reservari, donec sufficienti testi- monio — dictam Dorotheam fore ab eodem — divisam aut — indivisam, fuisset deductum, et iuxta deduccionem sufficienciorem unius illorum aut per Sigismundum totaliter aut per Doro- theam pars dictarum decem s. debuit suble- vari. Actum in pleno consilio feria IIIL. ante Laurencium. (Rukop. 6. 2099 f. 163") Jan Trssel et Marcus dictus Maruss, no- mine ipsorum et tocius communitatis Dobrowiz deposuerunt, quod quadam vice ad requisici- onem domini ipsorum Simonis a quinque coro- nis evocata fuit tota communitas ville Dobro- wiz, et interrogati per eundem, quid eis con- Staret, an Sigismundus de Karsstin haberet quid in hereditatibus de Dobrowiz, Andree solus, vel utrum Dorothea, conthoralis eiusdem Andree et soror dicti Sigismundi, ab eodem Sigismundo sit divisa. Que consilio inito taliter respondit, quod Petra, mater dicti Sigismundi
Strana 153
Dobroviz (1422— 1432). et Dorothee orbata patre eorundem, videlicet Woitiechone, postulavit a consulibus et com- munitate dicte ville, quid cnilibet orphano- rum iuris compeferet pro porcione sua here- ditaria. Qui consilio inito et bonis conspectis cui- libet pro porcione sua certam summam in dictis bonis colligendis iuxta iuris ordinem sentenciaverunt, et quod dicta mater omnium aliorum orphanorum summas seu porciones exolvit ipsis satisfaciendo, demtis dictis Sigis- mundo et Dorothea. Interrogati vero, utrum scirent, quantitatem summe quemlibet orphanum specialiter concernentem, responderunt, se non fore ad deponendum directos — et super dicta divisionis sentencia nec non exolucione porcionum aliorum orphanorum, habita super hac requisi- cione consulum, an possit porcionem eam con- cernentem et exolutoriam donare, cui vellet. Quibus consulibus dicte Petre dictas porciones adiudicatas iuxta quamlibet eius requisicionem dedit mereipotale ius vulgariter dwa czbery. Et solvendo ultimam tinam cerevisie publicavit dicta Petra dictam Dorotheam fore filiam indi- visam. Et dicti depositores interrogati, an dicta Dorothea porcionem suam percepisset post mortem dicte Petre, qui dixerunt ipsis non constare. Áctum in pleno consilio sabbato post Laurencii etc. XXV. —. (Rukop. &. 2099 f, 164.) 3. 1432, 26. července. Ve jméno božie amen. Já Mikeš Tkanička z Nového Města ozna- muji tiemto listem všem lidem nynějším i budú- cím, že ačkolivěk jsa nemocen a neduživ na těle, však proto s dobrým rozmyslem a poží- vaje svobody zdravého rozomu, tudiež i paměti, že všeho zbožie svého movitého i nemovitého, kteréhož mi jest pán Buoh všemohúcí z své nesmierné dobroty pójčiti ráčil, nechtě by sě o ně po mé smrti mezi přátely a příbuznými mými kteří svárové dáli, toto své poslednie porułenstvie zjednávám, činím a zpósobuji obyéejem tiemto dolepsanym: Najprve ustanovuji tohoto svého poruten- Stvie müdré a opatrné muže Jana Velvara a Archiv Český XXVI. 153 Vaňka od pěti korun, měšťany Velikého Města Pražského, pravé poručníky, prosě jich, aby toto mé poručenstvie tak zpósobili, paní Bětce manželce mé radni a pomocni jsúce v těch věcech, jenž by sě tohoto mého poručenstvie do- týkaly, jakož já jím toho nad jiné lidi zvláště věřím a doufám. Potom odkazuji již jmenované manželce své veškeren statek svój svrchní, kdež ten kolivěk mám, buď ten na hotovoznie, na šat- stvu neboli na jiných kterýchkolivěk věcech, ke jmění, k držení a ku pokojnému požívání, a na tom aby jí nebylo překážieno obyčejem ižádným. Dále dvuor svój poplužní v Dobrovizi s dědi- nami ornými i neornými, s lukami i se vší zvolí i také s platem na lidech úročních a kmecích — odkazuji napředjmenované man- želce své — ku požívání toliko do jejieho zdra- vého života. Než hned po jejie smrti aby to všecko mé právo v Dobrovizi připadlo úplně a všie věcí na poručníky svrchupsané, a oni aby s tiem se vším učinili tak, jakož sem jim svěřil, poručil a rozkázal, a v to aby jim ne- bylo saháno a překážieno obyčejem ižádným. Také napředpsané své manželce odkazuji krám svój masný, kterýž mám na Novém Městě mezi krámy masnými, ke jmění, k držení a k dědičnému požívání anebo aby s ním učinila, což by sě jí líbilo. beze všie překážky. — Dále odkazuji Řehořovi, starostě svému, puol krámu neboli kotce mezi kotci súkeničními na Starém Městě, a druhú polovici téhož kotce aby paní Kateřina vdova držela a té požívala, a k té po- lovici kotce neboli krámu aby manželka má svrchupsaná přidala témuž Řehořovi pět k. gr. hotových peněz. Naposledy duom svój, kterýž mám na No- vém Městě, i s jeho městištěm odkazuji a mocně dávám Maříkovi z Podskalí a Aničce manželce jeho, sestře své, Řehořovi starostě, Šimonovi zlatníkovi a Margrethě manželce jeho, a Janovi ot Hory, zeti svému, ke jmění, k držení, ku požívání, a když by toho potřebie bylo, mezi ně na rovný diel k rozdělení. Tomu všemu 20
Dobroviz (1422— 1432). et Dorothee orbata patre eorundem, videlicet Woitiechone, postulavit a consulibus et com- munitate dicte ville, quid cnilibet orphano- rum iuris compeferet pro porcione sua here- ditaria. Qui consilio inito et bonis conspectis cui- libet pro porcione sua certam summam in dictis bonis colligendis iuxta iuris ordinem sentenciaverunt, et quod dicta mater omnium aliorum orphanorum summas seu porciones exolvit ipsis satisfaciendo, demtis dictis Sigis- mundo et Dorothea. Interrogati vero, utrum scirent, quantitatem summe quemlibet orphanum specialiter concernentem, responderunt, se non fore ad deponendum directos — et super dicta divisionis sentencia nec non exolucione porcionum aliorum orphanorum, habita super hac requisi- cione consulum, an possit porcionem eam con- cernentem et exolutoriam donare, cui vellet. Quibus consulibus dicte Petre dictas porciones adiudicatas iuxta quamlibet eius requisicionem dedit mereipotale ius vulgariter dwa czbery. Et solvendo ultimam tinam cerevisie publicavit dicta Petra dictam Dorotheam fore filiam indi- visam. Et dicti depositores interrogati, an dicta Dorothea porcionem suam percepisset post mortem dicte Petre, qui dixerunt ipsis non constare. Áctum in pleno consilio sabbato post Laurencii etc. XXV. —. (Rukop. &. 2099 f, 164.) 3. 1432, 26. července. Ve jméno božie amen. Já Mikeš Tkanička z Nového Města ozna- muji tiemto listem všem lidem nynějším i budú- cím, že ačkolivěk jsa nemocen a neduživ na těle, však proto s dobrým rozmyslem a poží- vaje svobody zdravého rozomu, tudiež i paměti, že všeho zbožie svého movitého i nemovitého, kteréhož mi jest pán Buoh všemohúcí z své nesmierné dobroty pójčiti ráčil, nechtě by sě o ně po mé smrti mezi přátely a příbuznými mými kteří svárové dáli, toto své poslednie porułenstvie zjednávám, činím a zpósobuji obyéejem tiemto dolepsanym: Najprve ustanovuji tohoto svého poruten- Stvie müdré a opatrné muže Jana Velvara a Archiv Český XXVI. 153 Vaňka od pěti korun, měšťany Velikého Města Pražského, pravé poručníky, prosě jich, aby toto mé poručenstvie tak zpósobili, paní Bětce manželce mé radni a pomocni jsúce v těch věcech, jenž by sě tohoto mého poručenstvie do- týkaly, jakož já jím toho nad jiné lidi zvláště věřím a doufám. Potom odkazuji již jmenované manželce své veškeren statek svój svrchní, kdež ten kolivěk mám, buď ten na hotovoznie, na šat- stvu neboli na jiných kterýchkolivěk věcech, ke jmění, k držení a ku pokojnému požívání, a na tom aby jí nebylo překážieno obyčejem ižádným. Dále dvuor svój poplužní v Dobrovizi s dědi- nami ornými i neornými, s lukami i se vší zvolí i také s platem na lidech úročních a kmecích — odkazuji napředjmenované man- želce své — ku požívání toliko do jejieho zdra- vého života. Než hned po jejie smrti aby to všecko mé právo v Dobrovizi připadlo úplně a všie věcí na poručníky svrchupsané, a oni aby s tiem se vším učinili tak, jakož sem jim svěřil, poručil a rozkázal, a v to aby jim ne- bylo saháno a překážieno obyčejem ižádným. Také napředpsané své manželce odkazuji krám svój masný, kterýž mám na Novém Městě mezi krámy masnými, ke jmění, k držení a k dědičnému požívání anebo aby s ním učinila, což by sě jí líbilo. beze všie překážky. — Dále odkazuji Řehořovi, starostě svému, puol krámu neboli kotce mezi kotci súkeničními na Starém Městě, a druhú polovici téhož kotce aby paní Kateřina vdova držela a té požívala, a k té po- lovici kotce neboli krámu aby manželka má svrchupsaná přidala témuž Řehořovi pět k. gr. hotových peněz. Naposledy duom svój, kterýž mám na No- vém Městě, i s jeho městištěm odkazuji a mocně dávám Maříkovi z Podskalí a Aničce manželce jeho, sestře své, Řehořovi starostě, Šimonovi zlatníkovi a Margrethě manželce jeho, a Janovi ot Hory, zeti svému, ke jmění, k držení, ku požívání, a když by toho potřebie bylo, mezi ně na rovný diel k rozdělení. Tomu všemu 20
Strana 154
154 na svědomie prosil sem slovutného Petra z Chrástu rychtáře a opatrných mužóv Kli- menta Krčka a Petra Stehelce, konšelóv pří- sežných Star. M. Pr., že jsú své pečeti vlastnie přivěsili k tomuto listu. Jenž dán leta od na- rozenie syna božieho tisícého čtyřstého třidcá- tého druhého v sobotu po sv. Jakubu apoštolu božiem. (Rukop. č. 992 fol. 169.) 4. 1432, 5. září. Tak jakož jest byla pře a ruoznice mezi Sigmundem, synem Vojtěcho- vým z Dobrovize, z jedné, a Ondráčkem Kyjí- kem a Doroti manżelki jeho, sestrú svrchu- psaného Sigmunda, z strany druhé o dědictvie tudiež v Dobrovizi, kteréžto byl jest prodal týž Sigmund nadepsanému Ondřejovi a man- želce jeho za jistd summu peněz. A tak týž Ondřej to jisté dědictvie kúpiv, platiti jeho jesti nechtěl — pravě, že Dorota, sestra jeho, k tomu jistému dědictví jest bližší nežli on. Tu páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského slyševše obě straně svrchu- psané — a zvláště rychtáře a konšely s pří- sežnými odtudž z Dobroviz, kteřížto jsú s orte- lem mezi stranami svrchupsanými vypověděným přišli, od kteréhožto nadepsaný Ondřej s Zenû svû jakožto na vyššíe právo sě jesti odvolal, i toho jistého nálezu a ortele konšelóv Dobro- vizských jsú potvrdili a pochválili, a tiemto zápisem potvrzují, Sigmundovi častopsanému to jisté dědictvie mocně přisuzujíce. — Actum pleno in consilio feria VI. ante Nativitatem Marie anno sc XXXII". (Rukop. ć. 2099 f. 344.) Dobřejovice. 1. 1447, 1. března. Mikess natus Racko- nis, fratris Henrici de Dobrzeiowicz, suo et Anne, genitricis sue, nomine — dimisit ma- gistrum Petrum de Mladienowiez de promisso, quo se obligaverat post mortem antedicti Hen- rici, XL flor. ung. ipsis dandos —. Act. fer. III. dominice Invocavit a. etc. XLVII. (Ru- kop. č. 2099 fol. 1028.) 2. 1471, 5. května. Anna filia olim An- dree Gironis, conthoralis famosi Nicolai de E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Dobrzeyowicz, resignavit — marito suo — do- mum [in Nova Civ. Pr.]. Act. ipso die s. Gothardi a. MCCCCLXXI. (Rukop. č. 2086 fol. O. 16.) 3. 1494. — Paulus Hasaczek, pro tunc de Dobrzejiowicz tabernarius. (Rukop. 6. 2079 II. fol. 32.) Dobrem. 1. 1462, 15. dubna. Ve jméno božie amen. Já Václav z Květova, měštěnín Star. M. Pr., vyznávám tiemto listem — že duom muoj, v němž bydlím, kterýž za Týnem proti zadním vratóm Mathiášovým od desk leží, lázni také mu, kteráž slove Bernáškova, vinice také mé; jednu proti Vršovicem a druhů u Brusky, listy také všecky mé — dědiny a platy mé svobodné, dědičné a komornie, jakožto v Do- breni a v Chvatlině, ve Pňově, v Lochovicích, v Bubně a v Liběněvsi i jiné dědiny mé a platy, ke kterýmž bych právo měl, kterakžby- koli to deskami zemskými mohlo shledáno býti a tak jakož dále desky zejména je vyli- čují, se všemi právy a zvolemi jim příslušejí- cími a osobami těmi zejména, jenž sě vypi- sují, zapsanými tu i jinde, kdež by desky svědčili — odkazuji — paní Zuzanně man- želce mé milé, Janovi, Václavovi, Bohuslavovi a Danielovi, synóm mým a jejím, i také dietěti tomu, jímž jižpsaná manželka má těhotna jest, k rovnému a na rovný mezi ně rozdiel —. Actum feria V. in cena domini. (Rukop. č. 2119 fol. L. 15.) 2. 1462, 20. května. Ve jméno božie amen. Já Zuzanna, někdy Václavova z Květova, mě- štěnína Star. M. Pr. manželka, vyznávám tiemto listem — že — ten všeckeren statek i diel muoj mně manželem mym odkázaný podle vykázánie kšaftu jeho — dávám — dětem mým — na rovný mezi ně rozdiel —. Dále, jakož nebožtík Děpolt poručil jest byl Václa- vovi, manželu mému, a Janovi Mandovi, bratru jeho, pannu Majdalenu dceru svú, i s statkem a právy jim příslušnými, tak totiž, jestliže by sě statku toho, ke kterémuž Děpolth jest
154 na svědomie prosil sem slovutného Petra z Chrástu rychtáře a opatrných mužóv Kli- menta Krčka a Petra Stehelce, konšelóv pří- sežných Star. M. Pr., že jsú své pečeti vlastnie přivěsili k tomuto listu. Jenž dán leta od na- rozenie syna božieho tisícého čtyřstého třidcá- tého druhého v sobotu po sv. Jakubu apoštolu božiem. (Rukop. č. 992 fol. 169.) 4. 1432, 5. září. Tak jakož jest byla pře a ruoznice mezi Sigmundem, synem Vojtěcho- vým z Dobrovize, z jedné, a Ondráčkem Kyjí- kem a Doroti manżelki jeho, sestrú svrchu- psaného Sigmunda, z strany druhé o dědictvie tudiež v Dobrovizi, kteréžto byl jest prodal týž Sigmund nadepsanému Ondřejovi a man- želce jeho za jistd summu peněz. A tak týž Ondřej to jisté dědictvie kúpiv, platiti jeho jesti nechtěl — pravě, že Dorota, sestra jeho, k tomu jistému dědictví jest bližší nežli on. Tu páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského slyševše obě straně svrchu- psané — a zvláště rychtáře a konšely s pří- sežnými odtudž z Dobroviz, kteřížto jsú s orte- lem mezi stranami svrchupsanými vypověděným přišli, od kteréhožto nadepsaný Ondřej s Zenû svû jakožto na vyššíe právo sě jesti odvolal, i toho jistého nálezu a ortele konšelóv Dobro- vizských jsú potvrdili a pochválili, a tiemto zápisem potvrzují, Sigmundovi častopsanému to jisté dědictvie mocně přisuzujíce. — Actum pleno in consilio feria VI. ante Nativitatem Marie anno sc XXXII". (Rukop. ć. 2099 f. 344.) Dobřejovice. 1. 1447, 1. března. Mikess natus Racko- nis, fratris Henrici de Dobrzeiowicz, suo et Anne, genitricis sue, nomine — dimisit ma- gistrum Petrum de Mladienowiez de promisso, quo se obligaverat post mortem antedicti Hen- rici, XL flor. ung. ipsis dandos —. Act. fer. III. dominice Invocavit a. etc. XLVII. (Ru- kop. č. 2099 fol. 1028.) 2. 1471, 5. května. Anna filia olim An- dree Gironis, conthoralis famosi Nicolai de E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Dobrzeyowicz, resignavit — marito suo — do- mum [in Nova Civ. Pr.]. Act. ipso die s. Gothardi a. MCCCCLXXI. (Rukop. č. 2086 fol. O. 16.) 3. 1494. — Paulus Hasaczek, pro tunc de Dobrzejiowicz tabernarius. (Rukop. 6. 2079 II. fol. 32.) Dobrem. 1. 1462, 15. dubna. Ve jméno božie amen. Já Václav z Květova, měštěnín Star. M. Pr., vyznávám tiemto listem — že duom muoj, v němž bydlím, kterýž za Týnem proti zadním vratóm Mathiášovým od desk leží, lázni také mu, kteráž slove Bernáškova, vinice také mé; jednu proti Vršovicem a druhů u Brusky, listy také všecky mé — dědiny a platy mé svobodné, dědičné a komornie, jakožto v Do- breni a v Chvatlině, ve Pňově, v Lochovicích, v Bubně a v Liběněvsi i jiné dědiny mé a platy, ke kterýmž bych právo měl, kterakžby- koli to deskami zemskými mohlo shledáno býti a tak jakož dále desky zejména je vyli- čují, se všemi právy a zvolemi jim příslušejí- cími a osobami těmi zejména, jenž sě vypi- sují, zapsanými tu i jinde, kdež by desky svědčili — odkazuji — paní Zuzanně man- želce mé milé, Janovi, Václavovi, Bohuslavovi a Danielovi, synóm mým a jejím, i také dietěti tomu, jímž jižpsaná manželka má těhotna jest, k rovnému a na rovný mezi ně rozdiel —. Actum feria V. in cena domini. (Rukop. č. 2119 fol. L. 15.) 2. 1462, 20. května. Ve jméno božie amen. Já Zuzanna, někdy Václavova z Květova, mě- štěnína Star. M. Pr. manželka, vyznávám tiemto listem — že — ten všeckeren statek i diel muoj mně manželem mym odkázaný podle vykázánie kšaftu jeho — dávám — dětem mým — na rovný mezi ně rozdiel —. Dále, jakož nebožtík Děpolt poručil jest byl Václa- vovi, manželu mému, a Janovi Mandovi, bratru jeho, pannu Majdalenu dceru svú, i s statkem a právy jim příslušnými, tak totiž, jestliže by sě statku toho, ke kterémuž Děpolth jest
Strana 155
Dobřejovice — Doksany. dskami právo měl, dosúdili, aby též Majdaleně, dceři jeho, dáno bylo sto kop gr. Pakli by dobýti toho nemohli, aby jie dvoru toho v Do- břieni, kteréhož s Janem Mandú požíváme a jej najímáme, postúpeno bylo se všemi téhož dvoru požitky i příslušnostmi; tak já manžela svého úmysl v tom védüci üplné a chtiec, aby sé v tom témuž sirotku nestalo jinak nežli právě, porúčiem — poručníkóm mým — aby též panně Majdaleně polovici dvoru toho v Dobřieni postúpili se všemi jeho požitky; a Jan Manda také má jie polovici peněz dáti aneb jie druhé polovice téhož dvoru postúpiti podle svěřenie otce jejieho. — Datum fer. V. ante Urbani. (Rukop. č. 2119 fol. M. 4.) Dobříč. 1. 1363. — Hana Melniger emit erga Fran- ciscum, fratrem Paplikonis, hereditatem in Do- 'brzicz — ab abbate de Ostraw. (Rukop. č. 987 fol. 210.) Dobřichovice. 1435, 10. října. Dorothea, relicta Jacobi de Dobrziechowiez, resignavit — curiam suam ibidem in Dobrziechowiez cum agris — Sigis- mundo, nato Johannis Bradaty —. Act. feria IL ante Galli a. etc. XXXV. (Rukop. 6. 2099 fol. 361.) *) V rukop. č. 1911 obsaženy jsou „Zápisy míst, polí a zahrad obzvláštních zabranských“ jurisdikce Křižovníků s červenou hvězdou, počaté asi r. 1563, kde fol. 128—146 jsou gruntovní záznamy o Dobřicho- vicích. Též obsahuje kniha zápisy o vsech: Borotice, Dablice, Draštětice, Hloupětín, Hubenov, Holině, Kra- lupy, Kaštice, Klučenice, Kobylníky, Kosobudy, o Kře- 3inć, Letech, Nemilkové, P&ové, Hevnicích, Slivenci, Tursku, Vrbnu, Vonoklasech, Zupanovicich. Star&ích zápisů za rok 1550 zde není. Dobříš. 1. 1449. Petr Škoda z Dobřieše, Matěj Křížovic z Kytína, Vaněk Hálek ze Lhoty, Prokop Šišovic z Kytína, Filip z Mníška, for- mané uhléřští — vyznali pod svým svědomím, že jakož dávno to uhlé do Prahy vozie i za svých otcóv, od nichž sú také zpravováni od mnohých let, za tfi dni, to jest v ponděli, 155 v üterf a v stfedu — [v Nov. M. Pr. prodá- vají] (Rukop. é. 2084 f. C. 19.) 2. 1537, 26. dubna. Kateřina Třeštivka — louky tři, kteréž má na království u Do- bříše, mocně dává Janovi Lyznovi —. Však on Jan, dědicové i budúcí jeho má jí k živ- nosti vydávati každého roku XIII gr. alb. až do smrti její, jakož jest to týž otec téhož Jana, drže ty louky a jich užívaje, činil a jí podle smlúvy vydával. A také jí on Jan i ji- nými potřebami nemíní opustiti do smrti její, ale opatrovati chce jakožto mateř svú. Actum in consilio [Nov. Civ. Prag.| fer. V. post Marci. (Rukop. č. 2191 fol. 460.) Doksany. 1. 1423, 20. listopadu. Georgius de Oslow, civis Prag. — publicavit litteras super debitis certarum summarum, unam videlicet super pre- posito ac conventu monasterii Doxanensis in et super centum et triginta s. gr. prag. non- nullis hallensibus interpositis, prout tenor littere planius enodat, et aliam litteram super magistro et conventu hospitaleusium in latere pontis nec non super censualibus eorundem, que so- nat super XXXVI s., conquirendi easdem inter christianos sive inter Judeos, sub pena arre- stacionis, occupacionis, captivacionis, impignera- cionis, detencionis sine strepitu cuiuscunque iudicii, sive intra civitatem Pragensem sive extra civitatera in villis seu opidis, prout eiusdem littere tenor in se continet, que eciam dino- scitur Clare, uxori prefati Georgii, pertinere. Act. sabbato post Elisabeth a. etc. XXXIII. (Rukop. é. 2099 f. 142.) 2. 1428, 21. éervence. Johannes Bechinie requisitus per dominos consules Mai. Civ. Pr., quid sibi constaret de littera, quam domina Barbara, relicta Johannis Kaplicz, super quadam summa monasterii Doxanensis habere dinosci- tur, respondendo deposuit, quod cum prenomi- natus Johannes Kaplicz extiterat fideiussor pro ipso Johanne Bechinie tempore ipsius subca- meriatus pro certa quantitate pecunie ad certas 20*
Dobřejovice — Doksany. dskami právo měl, dosúdili, aby též Majdaleně, dceři jeho, dáno bylo sto kop gr. Pakli by dobýti toho nemohli, aby jie dvoru toho v Do- břieni, kteréhož s Janem Mandú požíváme a jej najímáme, postúpeno bylo se všemi téhož dvoru požitky i příslušnostmi; tak já manžela svého úmysl v tom védüci üplné a chtiec, aby sé v tom témuž sirotku nestalo jinak nežli právě, porúčiem — poručníkóm mým — aby též panně Majdaleně polovici dvoru toho v Dobřieni postúpili se všemi jeho požitky; a Jan Manda také má jie polovici peněz dáti aneb jie druhé polovice téhož dvoru postúpiti podle svěřenie otce jejieho. — Datum fer. V. ante Urbani. (Rukop. č. 2119 fol. M. 4.) Dobříč. 1. 1363. — Hana Melniger emit erga Fran- ciscum, fratrem Paplikonis, hereditatem in Do- 'brzicz — ab abbate de Ostraw. (Rukop. č. 987 fol. 210.) Dobřichovice. 1435, 10. října. Dorothea, relicta Jacobi de Dobrziechowiez, resignavit — curiam suam ibidem in Dobrziechowiez cum agris — Sigis- mundo, nato Johannis Bradaty —. Act. feria IL ante Galli a. etc. XXXV. (Rukop. 6. 2099 fol. 361.) *) V rukop. č. 1911 obsaženy jsou „Zápisy míst, polí a zahrad obzvláštních zabranských“ jurisdikce Křižovníků s červenou hvězdou, počaté asi r. 1563, kde fol. 128—146 jsou gruntovní záznamy o Dobřicho- vicích. Též obsahuje kniha zápisy o vsech: Borotice, Dablice, Draštětice, Hloupětín, Hubenov, Holině, Kra- lupy, Kaštice, Klučenice, Kobylníky, Kosobudy, o Kře- 3inć, Letech, Nemilkové, P&ové, Hevnicích, Slivenci, Tursku, Vrbnu, Vonoklasech, Zupanovicich. Star&ích zápisů za rok 1550 zde není. Dobříš. 1. 1449. Petr Škoda z Dobřieše, Matěj Křížovic z Kytína, Vaněk Hálek ze Lhoty, Prokop Šišovic z Kytína, Filip z Mníška, for- mané uhléřští — vyznali pod svým svědomím, že jakož dávno to uhlé do Prahy vozie i za svých otcóv, od nichž sú také zpravováni od mnohých let, za tfi dni, to jest v ponděli, 155 v üterf a v stfedu — [v Nov. M. Pr. prodá- vají] (Rukop. é. 2084 f. C. 19.) 2. 1537, 26. dubna. Kateřina Třeštivka — louky tři, kteréž má na království u Do- bříše, mocně dává Janovi Lyznovi —. Však on Jan, dědicové i budúcí jeho má jí k živ- nosti vydávati každého roku XIII gr. alb. až do smrti její, jakož jest to týž otec téhož Jana, drže ty louky a jich užívaje, činil a jí podle smlúvy vydával. A také jí on Jan i ji- nými potřebami nemíní opustiti do smrti její, ale opatrovati chce jakožto mateř svú. Actum in consilio [Nov. Civ. Prag.| fer. V. post Marci. (Rukop. č. 2191 fol. 460.) Doksany. 1. 1423, 20. listopadu. Georgius de Oslow, civis Prag. — publicavit litteras super debitis certarum summarum, unam videlicet super pre- posito ac conventu monasterii Doxanensis in et super centum et triginta s. gr. prag. non- nullis hallensibus interpositis, prout tenor littere planius enodat, et aliam litteram super magistro et conventu hospitaleusium in latere pontis nec non super censualibus eorundem, que so- nat super XXXVI s., conquirendi easdem inter christianos sive inter Judeos, sub pena arre- stacionis, occupacionis, captivacionis, impignera- cionis, detencionis sine strepitu cuiuscunque iudicii, sive intra civitatem Pragensem sive extra civitatera in villis seu opidis, prout eiusdem littere tenor in se continet, que eciam dino- scitur Clare, uxori prefati Georgii, pertinere. Act. sabbato post Elisabeth a. etc. XXXIII. (Rukop. é. 2099 f. 142.) 2. 1428, 21. éervence. Johannes Bechinie requisitus per dominos consules Mai. Civ. Pr., quid sibi constaret de littera, quam domina Barbara, relicta Johannis Kaplicz, super quadam summa monasterii Doxanensis habere dinosci- tur, respondendo deposuit, quod cum prenomi- natus Johannes Kaplicz extiterat fideiussor pro ipso Johanne Bechinie tempore ipsius subca- meriatus pro certa quantitate pecunie ad certas 20*
Strana 156
156 personas, exinde monitus per ipsum Kaplicz pro exbrigacione, et exbrigare eundem non valens, litteram, quam a preposito et conventu monasterii Doxanensis super deputata summa habere dinoscebatur, iam dicto Johanni et Barbare, conthorali ipsius, cum sua bona volun- tate presentavit et effectualiter assignavit, ut eandem summam in prefata littera contentam a dicto preposito, conventu et monasterio exigere valeant et extorquere, tamquam ipse solus Act. fer. IIII. ante Magdalene anno etc. XXVIII (Tamtéz fol. 270.) 3. 1533, 27. července. (O mlýně Doksan- ském.) Já kněz probošt kláštera Dogkzanského zákona Premonstratenskýho známo činím tímto listem obecně přede všemi — a obzvláště slo- vutné a vzáctné opatrnosti pánuom purgmistru a radě Star. M. Pr., pánuom přáteluom mým zvláště v pánu Buohu příznivým, Jich Milostem modlitbu svú vzkazuji. Oznamuji a na vědomí dávám, jakož sú na žádost uroz. p. p. Petra z Waytmille a na Mostským hradě k nám od VMtí vysláni opatrní Jan Vrbsky od mostu a Pavel mlynář, Jíra Prášek, Mikuláš Kalús, všichni z Prahy, a Václav mlynář z Roudnice, mlynáři přísežní, k vyhledání prahu při mlýně Dogkzanským na vodě řečené Vohři nad klá- šterem, že sú dotčení mlynáři přísežní v pří- tomnosti mé ten práh spravedlivým uvážením vohledali bez překážky a škody všelijaké, kdež i na to kůl vbivše, cejch sú vysadili; pokud voda držána býti má. A Pavel, mlynář muoj anebo kláštera mého podaný, jmenovitě do sv. Vá- clava najprve příštího pod tou pokutou dolepsanú stavidla dělati a míti má puol druhého lokte míry pražský a výše nic. A tak již k témuž cejchu držeti má, chyba zadního konce vo dlaň, že více pro náležitost vody, na mlýn aby šla. A také kdyžby ten práh sešel, tehdy bez pří- tomnosti přísežných klásti ho nemá pro uva- rování budúcí pokuty, tak aby míra ta s cej- chem na to vysazenym srovnati a potkati se mohla. Což se pak dotýče prahu nyní vohleda- ného, jestliže by sešel a jiný kladen býti měl, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tehdy výše proti vodě kladén býti nemá, než na témž místě, jakž nynější leží, a to podle měr cejchu vysazeného —. Pro lepší jistotu a na svědomí — sekret svuoj proboštský menší dal sem pfitisknüti k tomuto listu, jenž jest dán a psán na Dogkzauech ve étvrtek po Ja- kubovi ap. I. MVCXXXIII. (Rukop. 6. 2141 fol. 61.) 4. 1533, 27. července. Já kněz probošt kláštera Dogkzanského — známo činím tímto listem — jakož na žádost uroz. p. p. Petra z Waytmille — do Bousovic — sú vysláni opatrní muži Jan Vrbský od mostu, Pavel mly- nář, Jíra Prášek, Mikuláš Kalús a Václav mly- nář z Roudnice, mlynáři přísežní, k vohledání prahu při mlýně Boušovským na vodě řečené Vohři nad Boušovici, že sú dotčení mlynáři ten práh — vohledali — cejch sú vysadili, pokud voda držána býti má, a Jan mlynář, člověk a podaný — kněze Jakuba, pana opata kláštera Broumovského, jmenovitě do sv. Václava najprv příštího — stavidla dělati a míti má puoldru- hého lokte míry pražské a výše nic, a tak je k témuž cejchu držeti má, chyba zadního konce vo dlaň, že vajše pro náležitost vody, na mlýn aby šla —. Což pak se dotýče prahu nyní vohledaného, jestližeby kdy sešel a jiný kladen býti měl, tehdy výše proti vodě kladen býti nemá, než na témž místě, a to podle mír cejchu vysazeného; a vokolo slupi má býti tří loket přihraženo z každé strany slupi, a to najvajš puol lokty [?] míry vydání cejchu —. Pro lepší jistotu (atd. jako u předešlé listiny). (Tamtéž.) Dolánky (viz i Dolany). 1. 1435, 24. března. My purgmistr a kon- šelé Star. M. Pr. všem tiemto zápisem ozna- mujeme, že jakož jest pře byla mezi paní Annůú řečenů Milevská z jedné, a Mikšem ko- žišníkem z strany [druhé], o zbožie neb statek Ješkem Pehmem zlatníkem zuostavený, i usly- ševše žaloby i odpory obú stran svrchupsanü s jich právy, a zvláště kšeft Dorothy, dobré paměti Jana syna Ješkova Pehmova manželky,
156 personas, exinde monitus per ipsum Kaplicz pro exbrigacione, et exbrigare eundem non valens, litteram, quam a preposito et conventu monasterii Doxanensis super deputata summa habere dinoscebatur, iam dicto Johanni et Barbare, conthorali ipsius, cum sua bona volun- tate presentavit et effectualiter assignavit, ut eandem summam in prefata littera contentam a dicto preposito, conventu et monasterio exigere valeant et extorquere, tamquam ipse solus Act. fer. IIII. ante Magdalene anno etc. XXVIII (Tamtéz fol. 270.) 3. 1533, 27. července. (O mlýně Doksan- ském.) Já kněz probošt kláštera Dogkzanského zákona Premonstratenskýho známo činím tímto listem obecně přede všemi — a obzvláště slo- vutné a vzáctné opatrnosti pánuom purgmistru a radě Star. M. Pr., pánuom přáteluom mým zvláště v pánu Buohu příznivým, Jich Milostem modlitbu svú vzkazuji. Oznamuji a na vědomí dávám, jakož sú na žádost uroz. p. p. Petra z Waytmille a na Mostským hradě k nám od VMtí vysláni opatrní Jan Vrbsky od mostu a Pavel mlynář, Jíra Prášek, Mikuláš Kalús, všichni z Prahy, a Václav mlynář z Roudnice, mlynáři přísežní, k vyhledání prahu při mlýně Dogkzanským na vodě řečené Vohři nad klá- šterem, že sú dotčení mlynáři přísežní v pří- tomnosti mé ten práh spravedlivým uvážením vohledali bez překážky a škody všelijaké, kdež i na to kůl vbivše, cejch sú vysadili; pokud voda držána býti má. A Pavel, mlynář muoj anebo kláštera mého podaný, jmenovitě do sv. Vá- clava najprve příštího pod tou pokutou dolepsanú stavidla dělati a míti má puol druhého lokte míry pražský a výše nic. A tak již k témuž cejchu držeti má, chyba zadního konce vo dlaň, že více pro náležitost vody, na mlýn aby šla. A také kdyžby ten práh sešel, tehdy bez pří- tomnosti přísežných klásti ho nemá pro uva- rování budúcí pokuty, tak aby míra ta s cej- chem na to vysazenym srovnati a potkati se mohla. Což se pak dotýče prahu nyní vohleda- ného, jestliže by sešel a jiný kladen býti měl, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tehdy výše proti vodě kladén býti nemá, než na témž místě, jakž nynější leží, a to podle měr cejchu vysazeného —. Pro lepší jistotu a na svědomí — sekret svuoj proboštský menší dal sem pfitisknüti k tomuto listu, jenž jest dán a psán na Dogkzauech ve étvrtek po Ja- kubovi ap. I. MVCXXXIII. (Rukop. 6. 2141 fol. 61.) 4. 1533, 27. července. Já kněz probošt kláštera Dogkzanského — známo činím tímto listem — jakož na žádost uroz. p. p. Petra z Waytmille — do Bousovic — sú vysláni opatrní muži Jan Vrbský od mostu, Pavel mly- nář, Jíra Prášek, Mikuláš Kalús a Václav mly- nář z Roudnice, mlynáři přísežní, k vohledání prahu při mlýně Boušovským na vodě řečené Vohři nad Boušovici, že sú dotčení mlynáři ten práh — vohledali — cejch sú vysadili, pokud voda držána býti má, a Jan mlynář, člověk a podaný — kněze Jakuba, pana opata kláštera Broumovského, jmenovitě do sv. Václava najprv příštího — stavidla dělati a míti má puoldru- hého lokte míry pražské a výše nic, a tak je k témuž cejchu držeti má, chyba zadního konce vo dlaň, že vajše pro náležitost vody, na mlýn aby šla —. Což pak se dotýče prahu nyní vohledaného, jestližeby kdy sešel a jiný kladen býti měl, tehdy výše proti vodě kladen býti nemá, než na témž místě, a to podle mír cejchu vysazeného; a vokolo slupi má býti tří loket přihraženo z každé strany slupi, a to najvajš puol lokty [?] míry vydání cejchu —. Pro lepší jistotu (atd. jako u předešlé listiny). (Tamtéž.) Dolánky (viz i Dolany). 1. 1435, 24. března. My purgmistr a kon- šelé Star. M. Pr. všem tiemto zápisem ozna- mujeme, že jakož jest pře byla mezi paní Annůú řečenů Milevská z jedné, a Mikšem ko- žišníkem z strany [druhé], o zbožie neb statek Ješkem Pehmem zlatníkem zuostavený, i usly- ševše žaloby i odpory obú stran svrchupsanü s jich právy, a zvláště kšeft Dorothy, dobré paměti Jana syna Ješkova Pehmova manželky,
Strana 157
Dolánky — Dolany. dcery svrchupsané Anny, a je bedlivě rozvá- živše; i přiřkli sme a mocí tohoto zápisu vy- poviedajíce přiřiekáme třetinu toho všeho zbo- žie svrchupsaného Ješka Pehma zde v městě neb kromě města položeného svrchupsané paní Anně Milevské. Actum pleno in consilio feria quinta dominice Oculi anno oc XXXV. (Rukop. 6. 992 f. 164.) 2. 1436, 29. tijna. Stala sé jesti dobrotivá a přátelská smlúva mezi Mikšem kožišníkem z jedné a paní Annú, vdovú řečenů Milevská, z strany druhé, před opatrnými pány Janem Rečkem a Pavlem pláteníkem, konšely k tomu z plné rady vydanými, o rozdělenie zboží po Ješkovi Pehm zlatníku zde v městě Praž- ském nebo kromě města zuostalé[ho], takováto : že to jisté zbožie strany svrchupsané rozdělili na tré, totiž ves řečená Žižice i což k ní pří- slušie a dvuor tudiež s jeho příslušenstvím jeden diel; plat v Peruci druhý diel, a Dolánky ves s jejím přislušenstvím třetí diel. Kterážto ves Dolánky, třetí diel s jejím příslušenstvím dostal sé jest panf Anné svrchupsané, a k tomu duom u sv. Klimenta, jenž leží mezi domy Michala illuminatora z jedné a vdovy Darmo- pychové z strany druhé, vedle dřevniech pá- nuov purgmistra a kon&elüv ortele rozkázáním, jakož v kniehách městských jasnějie jest polo- ženo a zapsáno. A Mikšovi kožišníku dva diely, svrchupsaná totižto ves Žižice s dvorem — a plat v Peruci, a k tomu duom vedle rathouzu — i s platem na chlebných krámiech pod týmž domem vysazených. Také jest to znamenitě umluveno a vypo- vědieno, že Mikeš kožišník má z Žižic a z dvoru tudiež třidceti k. gr. přidati k Dolánkám paní Anně Milevské, a to rozdielně na roky dole- psané, totiž na sv. Jiří nynie najprv příštieho deset k. gr., na sv. Havla potom zběhlého deset k. gr. a na sv. Jiří, v rok potitajice od toho sv. Jiří, kterýž nynie má přijíti, deset k. gr., a za úroky zadržalé týž Mikeš také třidceti k. gr. paní Anně svrchupsané má dáti. A na to jest jí již dal patnádcte k. gr. a na vánoce nynie 157 najprv přištie druhých patnádcte k. gr. má dáti. Pakli by na kterf rok penéz svrchupsanych nesplnil a zaplatiti netbal, tehda páni purg- mistr a konšelé aneb rychtář svrchupsaného města Pražského mají paní Anně Milevské proti Mikšovi svrchupsanému práva dopomoci sku- tečného, tak jakož za hotové penieze obyčej jest práva dopomoci. Dále jest vymluveno, jestli Ze by kde viec Jeskova Pehmova zbozie sé doptali, to také aby mezi stranami svrchupsanymi na trie diely bylo rozdéleno. Pakli by kto zboZie svrchupsané, o kte- réž jsú sě rozdělili, nařekl a to bylo odsúzeno právem, tehda obě straně máta škodně býti, paní Milevská jedním dielem a Mikuláš dvěma die- loma. Actum pleno in consilio sabbato post diem s. Luce anno ete. XXXVI. (Rukop. č. 992 fol. 171.) 3. 1438, 27. kvétna. Anna relicta dicta Milewska fassa est — se a Nicolao pellifice in illis triginta s. gr., prout idem Nicolaus de- bet ei addere de bonis Zizicz ad villam dictam Dolanky, decem s. gr. suscepisse. — Actum feria III. ante festum Pentecostes. (Rukop. à. 2099 f. 443.) Dolany (u Zatce). 1. 1355. — Peslinus Mathie publicavit quod emit hereditatem Dolan prope Zacz erga Mertlinum de Egra. (Rukop. &. 987 f. 23 a 27.) 2. 1356. — Jeclinus de Laczkaw in pleno consilio [Mai. Civ. Prag.] recognovit, quod pra hereditate Dolan nihil plus agere habet neque plus aliquo iure debet infestare. (Temtéz fol. 180.) Dolany, též Dolánky (u Velvar). 1. 1438, 2. dubna. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pražského oznamujem tiemto zápisem všem lidem nynějším i budú- cím, že vstúpivše před nás statečný pán Jan Reček a mistr Křištan do plné rady našie, i pokázali sú nám kšeft dobré paměti paní Dorothy mladého Ješka Pehma manželky, na
Dolánky — Dolany. dcery svrchupsané Anny, a je bedlivě rozvá- živše; i přiřkli sme a mocí tohoto zápisu vy- poviedajíce přiřiekáme třetinu toho všeho zbo- žie svrchupsaného Ješka Pehma zde v městě neb kromě města položeného svrchupsané paní Anně Milevské. Actum pleno in consilio feria quinta dominice Oculi anno oc XXXV. (Rukop. 6. 992 f. 164.) 2. 1436, 29. tijna. Stala sé jesti dobrotivá a přátelská smlúva mezi Mikšem kožišníkem z jedné a paní Annú, vdovú řečenů Milevská, z strany druhé, před opatrnými pány Janem Rečkem a Pavlem pláteníkem, konšely k tomu z plné rady vydanými, o rozdělenie zboží po Ješkovi Pehm zlatníku zde v městě Praž- ském nebo kromě města zuostalé[ho], takováto : že to jisté zbožie strany svrchupsané rozdělili na tré, totiž ves řečená Žižice i což k ní pří- slušie a dvuor tudiež s jeho příslušenstvím jeden diel; plat v Peruci druhý diel, a Dolánky ves s jejím přislušenstvím třetí diel. Kterážto ves Dolánky, třetí diel s jejím příslušenstvím dostal sé jest panf Anné svrchupsané, a k tomu duom u sv. Klimenta, jenž leží mezi domy Michala illuminatora z jedné a vdovy Darmo- pychové z strany druhé, vedle dřevniech pá- nuov purgmistra a kon&elüv ortele rozkázáním, jakož v kniehách městských jasnějie jest polo- ženo a zapsáno. A Mikšovi kožišníku dva diely, svrchupsaná totižto ves Žižice s dvorem — a plat v Peruci, a k tomu duom vedle rathouzu — i s platem na chlebných krámiech pod týmž domem vysazených. Také jest to znamenitě umluveno a vypo- vědieno, že Mikeš kožišník má z Žižic a z dvoru tudiež třidceti k. gr. přidati k Dolánkám paní Anně Milevské, a to rozdielně na roky dole- psané, totiž na sv. Jiří nynie najprv příštieho deset k. gr., na sv. Havla potom zběhlého deset k. gr. a na sv. Jiří, v rok potitajice od toho sv. Jiří, kterýž nynie má přijíti, deset k. gr., a za úroky zadržalé týž Mikeš také třidceti k. gr. paní Anně svrchupsané má dáti. A na to jest jí již dal patnádcte k. gr. a na vánoce nynie 157 najprv přištie druhých patnádcte k. gr. má dáti. Pakli by na kterf rok penéz svrchupsanych nesplnil a zaplatiti netbal, tehda páni purg- mistr a konšelé aneb rychtář svrchupsaného města Pražského mají paní Anně Milevské proti Mikšovi svrchupsanému práva dopomoci sku- tečného, tak jakož za hotové penieze obyčej jest práva dopomoci. Dále jest vymluveno, jestli Ze by kde viec Jeskova Pehmova zbozie sé doptali, to také aby mezi stranami svrchupsanymi na trie diely bylo rozdéleno. Pakli by kto zboZie svrchupsané, o kte- réž jsú sě rozdělili, nařekl a to bylo odsúzeno právem, tehda obě straně máta škodně býti, paní Milevská jedním dielem a Mikuláš dvěma die- loma. Actum pleno in consilio sabbato post diem s. Luce anno ete. XXXVI. (Rukop. č. 992 fol. 171.) 3. 1438, 27. kvétna. Anna relicta dicta Milewska fassa est — se a Nicolao pellifice in illis triginta s. gr., prout idem Nicolaus de- bet ei addere de bonis Zizicz ad villam dictam Dolanky, decem s. gr. suscepisse. — Actum feria III. ante festum Pentecostes. (Rukop. à. 2099 f. 443.) Dolany (u Zatce). 1. 1355. — Peslinus Mathie publicavit quod emit hereditatem Dolan prope Zacz erga Mertlinum de Egra. (Rukop. &. 987 f. 23 a 27.) 2. 1356. — Jeclinus de Laczkaw in pleno consilio [Mai. Civ. Prag.] recognovit, quod pra hereditate Dolan nihil plus agere habet neque plus aliquo iure debet infestare. (Temtéz fol. 180.) Dolany, též Dolánky (u Velvar). 1. 1438, 2. dubna. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pražského oznamujem tiemto zápisem všem lidem nynějším i budú- cím, že vstúpivše před nás statečný pán Jan Reček a mistr Křištan do plné rady našie, i pokázali sú nám kšeft dobré paměti paní Dorothy mladého Ješka Pehma manželky, na
Strana 158
158 kterémžto sme shledali, kterak činí svrchu- psané pana Jana Rečka a mistra Křištana mocné poručníky všeho svého zbožie, kteréž sě jest jie z rozdielu zbožie svrchupsaného muže svého dostalo, jakožto ves Dolany, za jejie věno a právo, aby to zbožie jejie svrchu- psané na zádušie obrátili; jakož by sě jim najpodobněji zdálo. I potázavše sě napředpsaní poručníci s mistry a s můúdrými lidmi, i zdálo sě jim, aby to zbožie svrchujmenované, jakožto ves Dolany, obrátili na studenty do České kolleje, ježto slove Collegium nacionis Boemorum, našie rady i našeho povolenie k tomu žáda- jíce. A tak přeslyševše napředpsaných po- ručníkuov úmysl i žádost, zdálo sě nám hodné a užitečné napřed k chvále božie, potom pro zvelebenie učenie jazyka českého a ke cti mčsta našeho, aby ta ves byla obrácena na studenty svrchupsané, i k tomu dali sme naše plné povolenie a mocí tohoto zápisu dáváme i toho potvrzujem, jakož pak také králova milost své plné povolenie k tomu ráčil dáti i svým majestátem milostivě toho nadání a ustanovenie potvrditi. Actum feria tercia ante Sixti anno domini millesimo guadringentesimo tricesimo octavo. (Rukop. č. 992 fol. 188.) 2. 1529, 4. června. Jan Knajsl, měštěnín Nov. M. Pr., přiznal se před úředníky Praž- skými, že dědictví své v Dolanech, dvuor po- plužní s poplužím, vysazený v plat, na kte- rémž sedí Jíra krčméř, kterýž platí puoltřetí kopy gr. č. platu ročního, s panstvím — ve vsi Debrně Jech, kterýž platí LV gr. č. platu ročního, bez panstvie, Bartoš Moravec, kterýž platí XLV gr. č. platu ročního, Tvara, kterýž platí XXX gr. č. platu ročního, všickni tři bez panstvie, s dědinami, lukami, což tíž lidé drží, i se vším panstvím, jak mu to prve před shořením desk on Jan Knajsl trhem leta 1529 v pátek po ochtábu B. Těla ve dsky kladl, prodal Jiříkovi Selíkovi, měštěnínu Nov. M. Pr., za sedmdesáte pět kop gr. pr. (Desky zemské větší č. | fol. C. 21.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Wolany (u Jaroměře). 1531, 18. prosince. (Mezi Janem Vdo- vinejm z jedné a Pavlem Hlaváčem s strany druhé o nějaké odevzdání peněz.) Jan Vdovin skrze Jana Sokola viní Pavla Hlaváče z toho, že jest odevzdání kázal sobě psáti bez mé vuole, kdež já peníze, kteréž jsem klásti jměl tomu, komuž náležely, a on jest bez mé vuole odevzdání kázal psáti, bezpeče mě tím, že já podle práva již dosti za své mám; a potom, že jest mě připravil Naksera před pana purg- mistra a před pány [Jaroměřské] z té summy, viníce mne, a právem se vedl, že bych mu nedodal, co bych mu dlužen byl. A potom pan Pavel před purgmistrem a před pány ká- zal mi se umluviti, a já sem jse úmluvě, dáti musel, a bezpeče mne tím, že za to nic ne- ztratím. A já sem skrze to škody bral. A ty peníze, kteréž měl Naksera vzíti, vzal je pan Pavel, a odevzdání přijal bez mé vuole, bez- peče mě tím, že neztratím za to nic. A tudy podle práva mně to odevzdání jest ničímž. Žádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Pavel Hlaváč odpíraje pravil: Což se toho odevzdání dotýče, že bych je bez vuole jeho měl přijíti, v tom jse nepamatuji, abych je přijímati měl bez jeho vědomí; a též se v tom nepamatuji, abych jej měl čím bez- pečiti, neb mi toho žádná potřeba neukazo- vala, neb jest on toho statku ode mne ne- koupil; než když jest Toman statek ode mne koupil v Dolanech, ukázal mi na Janovi zá- vdavku sto a třídceti kop, tak jakž trh svědčí v registřích rychtářských, a tu jest mi na ten zápis vyrazil, co zbejvá po CXLII kopách, a více se nepamatuji, aby mi přes to víc vydal. A že jsem já Nakserových peněz k sobě žá- dných nepřijímal, než na těch CXLII kop sem přijímal, což jest mi bylo od Tomana na Janovi ukázáno. Což se dotýče rozkazu, že jsem se kázal jemu umluviti, v tom se takto pamatuji: Když jest byl u pana Duška Voříška za purg- mistrství jeho v domě, když jest při třetím vedenie práva Jan Vdovin na ten statek odpor
158 kterémžto sme shledali, kterak činí svrchu- psané pana Jana Rečka a mistra Křištana mocné poručníky všeho svého zbožie, kteréž sě jest jie z rozdielu zbožie svrchupsaného muže svého dostalo, jakožto ves Dolany, za jejie věno a právo, aby to zbožie jejie svrchu- psané na zádušie obrátili; jakož by sě jim najpodobněji zdálo. I potázavše sě napředpsaní poručníci s mistry a s můúdrými lidmi, i zdálo sě jim, aby to zbožie svrchujmenované, jakožto ves Dolany, obrátili na studenty do České kolleje, ježto slove Collegium nacionis Boemorum, našie rady i našeho povolenie k tomu žáda- jíce. A tak přeslyševše napředpsaných po- ručníkuov úmysl i žádost, zdálo sě nám hodné a užitečné napřed k chvále božie, potom pro zvelebenie učenie jazyka českého a ke cti mčsta našeho, aby ta ves byla obrácena na studenty svrchupsané, i k tomu dali sme naše plné povolenie a mocí tohoto zápisu dáváme i toho potvrzujem, jakož pak také králova milost své plné povolenie k tomu ráčil dáti i svým majestátem milostivě toho nadání a ustanovenie potvrditi. Actum feria tercia ante Sixti anno domini millesimo guadringentesimo tricesimo octavo. (Rukop. č. 992 fol. 188.) 2. 1529, 4. června. Jan Knajsl, měštěnín Nov. M. Pr., přiznal se před úředníky Praž- skými, že dědictví své v Dolanech, dvuor po- plužní s poplužím, vysazený v plat, na kte- rémž sedí Jíra krčméř, kterýž platí puoltřetí kopy gr. č. platu ročního, s panstvím — ve vsi Debrně Jech, kterýž platí LV gr. č. platu ročního, bez panstvie, Bartoš Moravec, kterýž platí XLV gr. č. platu ročního, Tvara, kterýž platí XXX gr. č. platu ročního, všickni tři bez panstvie, s dědinami, lukami, což tíž lidé drží, i se vším panstvím, jak mu to prve před shořením desk on Jan Knajsl trhem leta 1529 v pátek po ochtábu B. Těla ve dsky kladl, prodal Jiříkovi Selíkovi, měštěnínu Nov. M. Pr., za sedmdesáte pět kop gr. pr. (Desky zemské větší č. | fol. C. 21.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Wolany (u Jaroměře). 1531, 18. prosince. (Mezi Janem Vdo- vinejm z jedné a Pavlem Hlaváčem s strany druhé o nějaké odevzdání peněz.) Jan Vdovin skrze Jana Sokola viní Pavla Hlaváče z toho, že jest odevzdání kázal sobě psáti bez mé vuole, kdež já peníze, kteréž jsem klásti jměl tomu, komuž náležely, a on jest bez mé vuole odevzdání kázal psáti, bezpeče mě tím, že já podle práva již dosti za své mám; a potom, že jest mě připravil Naksera před pana purg- mistra a před pány [Jaroměřské] z té summy, viníce mne, a právem se vedl, že bych mu nedodal, co bych mu dlužen byl. A potom pan Pavel před purgmistrem a před pány ká- zal mi se umluviti, a já sem jse úmluvě, dáti musel, a bezpeče mne tím, že za to nic ne- ztratím. A já sem skrze to škody bral. A ty peníze, kteréž měl Naksera vzíti, vzal je pan Pavel, a odevzdání přijal bez mé vuole, bez- peče mě tím, že neztratím za to nic. A tudy podle práva mně to odevzdání jest ničímž. Žádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Pavel Hlaváč odpíraje pravil: Což se toho odevzdání dotýče, že bych je bez vuole jeho měl přijíti, v tom jse nepamatuji, abych je přijímati měl bez jeho vědomí; a též se v tom nepamatuji, abych jej měl čím bez- pečiti, neb mi toho žádná potřeba neukazo- vala, neb jest on toho statku ode mne ne- koupil; než když jest Toman statek ode mne koupil v Dolanech, ukázal mi na Janovi zá- vdavku sto a třídceti kop, tak jakž trh svědčí v registřích rychtářských, a tu jest mi na ten zápis vyrazil, co zbejvá po CXLII kopách, a více se nepamatuji, aby mi přes to víc vydal. A že jsem já Nakserových peněz k sobě žá- dných nepřijímal, než na těch CXLII kop sem přijímal, což jest mi bylo od Tomana na Janovi ukázáno. Což se dotýče rozkazu, že jsem se kázal jemu umluviti, v tom se takto pamatuji: Když jest byl u pana Duška Voříška za purg- mistrství jeho v domě, když jest při třetím vedenie práva Jan Vdovin na ten statek odpor
Strana 159
Dolany— Domažlice. vložil, a Pavel písař mluvil, že by o mně Jan Vdovin pomluvu činil, že bych já měl nějaké odevzdání přijímati a že jest mi neporučil, zná-li se k tomu, a on se přiznal, že zná: tehdy týž Pavel písař oznamoval, když jest Jan odpor kladl, že jsou páni jemu mluvili, aby jse s Nakserou smluvil, že opatřen bude —. Tu my takto vypovidśme: Ze jest on Pavel Hlaváč toho učiniti neměl, aby bez po- ručení Janova do městských register odevzdání jeho slovem a na místě jeho přijímal —. Tu my — ortel — takto napravujeme: Poněvadž Dušek Toman, kterýž jměl statek v své moci, před právo vaše předstúpil a Janovi Vdovi- nému ten statek odevzdal; a Pavel Hlaváč to jest pravil, že by jemu Jan Vdovin to po- ručil, aby na místě jeho při tom odevzdání byl; i poněvadž jest on Pavel statku nezapi- soval cizího, než Dušek svuoj statek zapsal: tu jest on proti právu nic neučinil. Než on Jan Vdovin vuoli jest mél, ten jemu statek zapsany pfijíti nebo Duskovi zase vrátiti, a zvláště, byl-li jest s témi závadami, kterymż by on dosti učiniti nemohl. A protož jestliže ho není v držení, on pro ten statek tak za- psaný nemá žádné škody nésti, než muože se zbaviti toho statku, vzdada jej Duškovi, a zase on Dušek závady své vyvazuj. A přišlo-li jest co na Jana Vdoviného jaké těžkosti již od práva pro ten zápis a on své peníze podle zápisu dáti musil, ty mají jemu předkem na- vráceny býti. Actum fer. II. ante Thomam ap. 1531. (Rukop. č. 93 fol. 327.) Dolín (Dolina). 1428, 26. bfezna. Johannes Bosak de Nova Civ. deposuit sub sua consciencia, quia sibi bene constat in illa causa, que vertebatur inter Przibam, conthoralem Johannis notarii, tamquam impetentem parte ex una, et Casparum de Liblicz tamquam impetitorem parte vertente ex altera, pretextu cuiusdam curie in Dolina, qualiter domini consules protunc existentes — pronuneciaverunt — quod predictus Caspar pro 159 condescensione eiusdem curie prefate Przibe tres s. gr. pro subarrata pecunia communitati, quas ipsa dedit, eidem debuit viceversa dare et assignare —. Actum pleno in consilio feria VI. ante Domine ne longe dominicam. (Rukop. č. 2099 f. 210.) Doloplazy. 1478. — Famosa Auna z Brzezieho, con- thoralis famosi Vyhnansky de Doloplaz, emit domum [in Nova Civ. Pr.]. (Rukop. é. 2087 fol. Q. 4) Domasin. 1488, 17. prosince. Stala se pidtelskd smlúva k sv. manželství, a to mezi Mikulášem Hurtem z jedné a mezi pannü Kateriná, dcerü slovutného Borše z Dubu a z Domašína z strany druhé, takováto, že Boreš menoval po též dceři své sto kop gr. m., kteréžto penieze Václav, syn řečeného Borše, po smrti jeho dal a splnil témuž Mikulášovi Hurtovi, švagru svému, docela —. Act. fer. IIII. post Lucie a. MCCCCOLXXXVIII. (Rukop. 6. 2080 fol. L. 24.) Domažlice. 1. 1512, 8. července. Staněk Kadeřávek z Šárky svědčil [v radě Novom.]: Prosila mne Alžběta [z Domažlic], abych s ní jel k soudu do Domažlic. I jel sem s ní, a když sem tam přijel, šli jsme k některým konšelóm prosiece jich, aby jie byli k svědomí, čeho sú svědomi, aby pověděli. A kdyZ jsme nazajtrie vstüpili do rady, tu jsme mluvili, co se dotýče nápadu otce jejieho. Tu jest p. Mikuláš Roh pověděl, že máme před pány Pražany v Star. M. Pr. o všecko miesto a konec. Tu sem já odepřel: Pane Mikuláši, nenie tak. Mluv tak, jak je ta věc sama v sobě. Však páni nález mají. Tehdy páni kázali nám vystúpiti. Potom pustivše nás, takto pověděli, že p. podkomořie bude zde ve dvi nedélí, muoZ zde jiesti a píti do dvá nedélf, ana by v Star. M. jedla a pila. A tu, z čehoť nám před ním vinu dá, budem jie právi. A já pověděl, chce se o to s přátely raditi. A oni
Dolany— Domažlice. vložil, a Pavel písař mluvil, že by o mně Jan Vdovin pomluvu činil, že bych já měl nějaké odevzdání přijímati a že jest mi neporučil, zná-li se k tomu, a on se přiznal, že zná: tehdy týž Pavel písař oznamoval, když jest Jan odpor kladl, že jsou páni jemu mluvili, aby jse s Nakserou smluvil, že opatřen bude —. Tu my takto vypovidśme: Ze jest on Pavel Hlaváč toho učiniti neměl, aby bez po- ručení Janova do městských register odevzdání jeho slovem a na místě jeho přijímal —. Tu my — ortel — takto napravujeme: Poněvadž Dušek Toman, kterýž jměl statek v své moci, před právo vaše předstúpil a Janovi Vdovi- nému ten statek odevzdal; a Pavel Hlaváč to jest pravil, že by jemu Jan Vdovin to po- ručil, aby na místě jeho při tom odevzdání byl; i poněvadž jest on Pavel statku nezapi- soval cizího, než Dušek svuoj statek zapsal: tu jest on proti právu nic neučinil. Než on Jan Vdovin vuoli jest mél, ten jemu statek zapsany pfijíti nebo Duskovi zase vrátiti, a zvláště, byl-li jest s témi závadami, kterymż by on dosti učiniti nemohl. A protož jestliže ho není v držení, on pro ten statek tak za- psaný nemá žádné škody nésti, než muože se zbaviti toho statku, vzdada jej Duškovi, a zase on Dušek závady své vyvazuj. A přišlo-li jest co na Jana Vdoviného jaké těžkosti již od práva pro ten zápis a on své peníze podle zápisu dáti musil, ty mají jemu předkem na- vráceny býti. Actum fer. II. ante Thomam ap. 1531. (Rukop. č. 93 fol. 327.) Dolín (Dolina). 1428, 26. bfezna. Johannes Bosak de Nova Civ. deposuit sub sua consciencia, quia sibi bene constat in illa causa, que vertebatur inter Przibam, conthoralem Johannis notarii, tamquam impetentem parte ex una, et Casparum de Liblicz tamquam impetitorem parte vertente ex altera, pretextu cuiusdam curie in Dolina, qualiter domini consules protunc existentes — pronuneciaverunt — quod predictus Caspar pro 159 condescensione eiusdem curie prefate Przibe tres s. gr. pro subarrata pecunia communitati, quas ipsa dedit, eidem debuit viceversa dare et assignare —. Actum pleno in consilio feria VI. ante Domine ne longe dominicam. (Rukop. č. 2099 f. 210.) Doloplazy. 1478. — Famosa Auna z Brzezieho, con- thoralis famosi Vyhnansky de Doloplaz, emit domum [in Nova Civ. Pr.]. (Rukop. é. 2087 fol. Q. 4) Domasin. 1488, 17. prosince. Stala se pidtelskd smlúva k sv. manželství, a to mezi Mikulášem Hurtem z jedné a mezi pannü Kateriná, dcerü slovutného Borše z Dubu a z Domašína z strany druhé, takováto, že Boreš menoval po též dceři své sto kop gr. m., kteréžto penieze Václav, syn řečeného Borše, po smrti jeho dal a splnil témuž Mikulášovi Hurtovi, švagru svému, docela —. Act. fer. IIII. post Lucie a. MCCCCOLXXXVIII. (Rukop. 6. 2080 fol. L. 24.) Domažlice. 1. 1512, 8. července. Staněk Kadeřávek z Šárky svědčil [v radě Novom.]: Prosila mne Alžběta [z Domažlic], abych s ní jel k soudu do Domažlic. I jel sem s ní, a když sem tam přijel, šli jsme k některým konšelóm prosiece jich, aby jie byli k svědomí, čeho sú svědomi, aby pověděli. A kdyZ jsme nazajtrie vstüpili do rady, tu jsme mluvili, co se dotýče nápadu otce jejieho. Tu jest p. Mikuláš Roh pověděl, že máme před pány Pražany v Star. M. Pr. o všecko miesto a konec. Tu sem já odepřel: Pane Mikuláši, nenie tak. Mluv tak, jak je ta věc sama v sobě. Však páni nález mají. Tehdy páni kázali nám vystúpiti. Potom pustivše nás, takto pověděli, že p. podkomořie bude zde ve dvi nedélí, muoZ zde jiesti a píti do dvá nedélf, ana by v Star. M. jedla a pila. A tu, z čehoť nám před ním vinu dá, budem jie právi. A já pověděl, chce se o to s přátely raditi. A oni
Strana 160
160 řekli, nechť se radí. Act. fer. V. die Kyliani. [8. července.|] — Kněz Izaiáš na tu přísahu, kterúž učinil biskupu svému, svědčil: V té při kteráž byla mezi Alžbětů z Domažlic a Miku- lášem Rohem také z Domažlic u desk soudu menšieho, tu Mikuláš Roh mluvil jest proti Alžbětě, že má s ní miesto a konec; a na to okázal jest list pod pečetí Staroměstských pánuov. Act. sabbato post Divis. ap. [17. čer- vence]. (Rukop. č. 1046 fol. 74.) 2. 1519, 22. února. Zialman Ox s Ryfků, manželkú svú, stojíce osobně v radě oznámili jsú, že sú mezi sebú dobrovolnů a dokonali smlúvu učinili, podle kteréž ti manželé mají se zachovati a ji ve všech kusich drżeti; a jest v knihy městské vložena a zní v tato slova: My Václav Piksa purgmistr, Jan Bezuchý, Mikuláš Roh, Jan Smržovský i jiní spoluradní města Domažlic, známo činíme přede všemi tímto zápisem, kterak Žalman Ox, žid z Prahy, a Ryfka židovka, v městě našem souseda, před- stúpili jsú do plné rady naši před nás s svými přátely, Benjaminem židem Ryfky bratrem, a Abrahamem Haléřem z Prahy, a oznámili, že Zalman Ox Ryfku vzal sobě ji za manželku a ona jeho za manžela, a smlúvu podle řádu židovského listem pod pečetí židovsků učinili sú. Však které věci obzvlášť mezi nimi sú vy- mluveny, ty oznámivše, aby nám i jim v zdravé paměti býti i státi mohly, za psaní jich našimi knihami městskými nás prosili. A seznavše jich z obi stran toho vdli dobrń, jednomyslni, pred námi světle vyhlášenú, zápis tento sme učiniti rozkázali: Že Žalman Ox podle smlúvy sva- dební dobrovolně i mocně na Ryfku, manželku svú, když najprvé do Prahy přijede, ihned ve dvú nedělech nebo konečně ve čtyřech pořád zběhlých má a jest i bude povinen domu svého vlastního svobodného beze vší od židuov a kře- sťanóv závady, který má v Praze mezi domy Zalmana Munky a Davida Vokatého, puol kni- hami města Prahy psáti, tak pokudž za řád a za právo jest, aby spolu ten duom měli, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: drželi, užívali, vládli a jeden bez vuole dru- hého neměl moci nižádné buďto prodati, dáti, odkázati nebo směniti ani zastaviti obyčejem niżśdnym. Dóti Ryfciny Žalman a Ryfka na svój statek při sobě mají míti, chovati, odívati, šaty jednati do jich vdání beze vši ujmy statku těch dětí. Na jichžto statek Žalman nemá se ptáti ani se naň táhnúti a sahati obyčejem ni- žádným bez vuole a vědomí mateře, Abrahama strýce z Boru, a Benjamína ujce jich. Pakli by mohl porozuměti, že by statku těm dě- tem k přibývání slušnému a opatření mohl přivésti, tehdy v tom aby vuole Ryfky, Abrahama a Benjamina hledal, a tu věc s jich volí, radú i pomocí, ač by k tomu přistúpili, předsevzal a s jich vědomím to puosobil, ale jinak nic. Tomu všemu Žalman Ox svi jest a vírů židovsků slíbil jest dosti učiniti pod svědectvím tohoto zápisu, jenž se stal v pon- dělí na sv. Petra v vokovách léta MVCXIX. Kteréžto smlúvy, ačkoli zapsány dne přede- psaného, v knihy pro některý roztržek nevešly. Však Ryfka přijedší z Prahy slovem: svým i slovem Žalmana, muže svého, prosila uro- zeného vládyky pana Mikuláše Vojslava z Bra- nišova, toho času purgrabí na Domažlicech, kterýžto na místě Žalmana a Ryfky s Benja- mínem a jinými přátely předstúpil před nás a ode všech spolu žádost na nás znesl, aby táž smlúva v knihy městské naše, tak jakž byla sepsána a od nich slyšaná, zapsána, vlo- žena. A majíc ji pohotově k žádosti jich to učiniti, své povolení davše, rozkázali. Jenž se stalo léta předepsaného v úterý na sv. Lucii. Act. in consilio anno MVCXX die Petri in katedra. (Rukop. č. 534, II. 8.) Drahelčice. 1. 1357. — Jordanus dictus Rechczer emit villam Draholczicz ac villam Nenaczowicz, videlicet villam Halbonoch et Unebuz ac omnem partem, quam habuit ipse dominus Frana de Zacz in villis prescriptis in iure tewtaunicali, tali condicione, quod singulis annis de quolibet,
160 řekli, nechť se radí. Act. fer. V. die Kyliani. [8. července.|] — Kněz Izaiáš na tu přísahu, kterúž učinil biskupu svému, svědčil: V té při kteráž byla mezi Alžbětů z Domažlic a Miku- lášem Rohem také z Domažlic u desk soudu menšieho, tu Mikuláš Roh mluvil jest proti Alžbětě, že má s ní miesto a konec; a na to okázal jest list pod pečetí Staroměstských pánuov. Act. sabbato post Divis. ap. [17. čer- vence]. (Rukop. č. 1046 fol. 74.) 2. 1519, 22. února. Zialman Ox s Ryfků, manželkú svú, stojíce osobně v radě oznámili jsú, že sú mezi sebú dobrovolnů a dokonali smlúvu učinili, podle kteréž ti manželé mají se zachovati a ji ve všech kusich drżeti; a jest v knihy městské vložena a zní v tato slova: My Václav Piksa purgmistr, Jan Bezuchý, Mikuláš Roh, Jan Smržovský i jiní spoluradní města Domažlic, známo činíme přede všemi tímto zápisem, kterak Žalman Ox, žid z Prahy, a Ryfka židovka, v městě našem souseda, před- stúpili jsú do plné rady naši před nás s svými přátely, Benjaminem židem Ryfky bratrem, a Abrahamem Haléřem z Prahy, a oznámili, že Zalman Ox Ryfku vzal sobě ji za manželku a ona jeho za manžela, a smlúvu podle řádu židovského listem pod pečetí židovsků učinili sú. Však které věci obzvlášť mezi nimi sú vy- mluveny, ty oznámivše, aby nám i jim v zdravé paměti býti i státi mohly, za psaní jich našimi knihami městskými nás prosili. A seznavše jich z obi stran toho vdli dobrń, jednomyslni, pred námi světle vyhlášenú, zápis tento sme učiniti rozkázali: Že Žalman Ox podle smlúvy sva- dební dobrovolně i mocně na Ryfku, manželku svú, když najprvé do Prahy přijede, ihned ve dvú nedělech nebo konečně ve čtyřech pořád zběhlých má a jest i bude povinen domu svého vlastního svobodného beze vší od židuov a kře- sťanóv závady, který má v Praze mezi domy Zalmana Munky a Davida Vokatého, puol kni- hami města Prahy psáti, tak pokudž za řád a za právo jest, aby spolu ten duom měli, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: drželi, užívali, vládli a jeden bez vuole dru- hého neměl moci nižádné buďto prodati, dáti, odkázati nebo směniti ani zastaviti obyčejem niżśdnym. Dóti Ryfciny Žalman a Ryfka na svój statek při sobě mají míti, chovati, odívati, šaty jednati do jich vdání beze vši ujmy statku těch dětí. Na jichžto statek Žalman nemá se ptáti ani se naň táhnúti a sahati obyčejem ni- žádným bez vuole a vědomí mateře, Abrahama strýce z Boru, a Benjamína ujce jich. Pakli by mohl porozuměti, že by statku těm dě- tem k přibývání slušnému a opatření mohl přivésti, tehdy v tom aby vuole Ryfky, Abrahama a Benjamina hledal, a tu věc s jich volí, radú i pomocí, ač by k tomu přistúpili, předsevzal a s jich vědomím to puosobil, ale jinak nic. Tomu všemu Žalman Ox svi jest a vírů židovsků slíbil jest dosti učiniti pod svědectvím tohoto zápisu, jenž se stal v pon- dělí na sv. Petra v vokovách léta MVCXIX. Kteréžto smlúvy, ačkoli zapsány dne přede- psaného, v knihy pro některý roztržek nevešly. Však Ryfka přijedší z Prahy slovem: svým i slovem Žalmana, muže svého, prosila uro- zeného vládyky pana Mikuláše Vojslava z Bra- nišova, toho času purgrabí na Domažlicech, kterýžto na místě Žalmana a Ryfky s Benja- mínem a jinými přátely předstúpil před nás a ode všech spolu žádost na nás znesl, aby táž smlúva v knihy městské naše, tak jakž byla sepsána a od nich slyšaná, zapsána, vlo- žena. A majíc ji pohotově k žádosti jich to učiniti, své povolení davše, rozkázali. Jenž se stalo léta předepsaného v úterý na sv. Lucii. Act. in consilio anno MVCXX die Petri in katedra. (Rukop. č. 534, II. 8.) Drahelčice. 1. 1357. — Jordanus dictus Rechczer emit villam Draholczicz ac villam Nenaczowicz, videlicet villam Halbonoch et Unebuz ac omnem partem, quam habuit ipse dominus Frana de Zacz in villis prescriptis in iure tewtaunicali, tali condicione, quod singulis annis de quolibet,
Strana 161
Draheléice. laneo censuare debet Frane de Zacz VII fert. (Rukop. č. 987 f. 188.) 2. 1416. — Ludmilla de Drahelczicz, re- licta Wenceslai Mraz, resignavit (domum in Nova Civ. Prag.) (Rukop. 6. 2079 fol. 131.) 3. 1429, 26. listopadu. (Nález o dvůr Alší- kovský.) Nos magister civium, consules et sca- bini Maioris Civ. Prag. tenore presencium re- cognoscimus universis, guod constituti coram nobis nostro pleno in consilio iudex et iurati consules de villa Drahelcziez cum appellacione in causa vertente inter Wenceslaum Sstraboch, civem Mai. Civ. Prag., ex una, et Havranko- nem et Jiram aurifabrum nomine puerorum eiusdem Jire parte ex altera, pretextu curie Alssikonis ibidem in Drahelezicz, eandem appellacionem nobis hac in forma declaran- tes: ,Cireumspecti domini! Contigit, dum Alssico prefatus iusto empcionis titulo sibi curiam allodialem eum agris cultis et. incultis necnon singulis et universis pertinenciis ad eandem comparaverit, extunc eandem curiam idem Alssico Dorothee, conthorali sue, et pue- ris ipsorum nondum annos legittimos assecutis in articulo mortis donaverat et legaverat ea sub condicione, quod post mortem conthoralis sue eadem bona ad pueros ipsorum devolvantur; sj autem pueri iam dicti prius quam contho- ralis sua ab hac luce inennes decederent, ex tuuc sepefata conthoralis sua debet esse po- tens domina predictorum bonorum omuium absque impedimento. Que quidem Dorothea, con- thoralis prefati Alssiconis, ulterius Wenceslao Sstraboch prefato sponte et libere prefatam curiam cum universis et singulis pertinenciis eiusdem curie donavit et resignando suam post mortem legavit eo omni iure, prout sola ha- buit, tenuit et possedit, ad habendum, tenendum et hereditarie possidendum. Tandem prefati Havranco et Jira cum pueris iam dictis con- stituti nostro pleno in iudicio coram nobis et tota communitate nostra eadem bona iure nostro impetiverunt, dicentes eosdem pueros ad dicta bona post mortem Alssikonis derelicta habere Archiv Cesky XXVI. 161 melius ius secundum lineam consanguinitatis, quam ipse Wenceslaus iuxta resignacionem sibi factam, postulantes huiusmodi pueris de pleni- tudine iuris provideri iusticia mediante. Et sic auditis ex utraque parte obiectis et recensio- nibus et in medio nostri eandem causam animo deliberato et maturo revolventes, ediximus et pronuncciavimus pro sentencia coram ambabus partibus nostri in presencia personaliter con- stitutis taliter: Ex quo prefata domina Doro- thea, copthoralis Alssiconis, fuit potens domina dictorum bonorum post mortem mariti sui et puerorum suorum iuxta disposicionem et ordi- nacionem mariti sui prefati, et eadem prefato Wenceslao Sstraboch libere absque omni com- pulsione resignavit, extunc eadem bona cum omuibus et singulis pertinenciis ibi Wenceslao Sstraboch adiudicavimus. Pars autem adversa, videlicet Havranko et Jira nomine puerorum predictorum, a nostra sentencia ad vestram graciam tamquam ad ius supremum appellavit dicens, quod nollet huiusmodi pueris nondum annos legitimos adeptis ipsa bona iudicialiter deiudicare, alias prosüditi.* — Idcirco nos ma- gister civium et consules prefate civitatis Pra- gensis audientes huiusmodi appellacionem a pre dicetis iudice et iuratis consulibus de Drahel- ezicz, e& demum ambabus partibus huiusmodi coram nobis eciam personaliter astantibus, pro- ponentibus iterate huiusmodi causam uni parti, videlicet Havranconi et Jire, patri predictorum puerorum, ubi dicebant, quod nollent huius- modi pueris ipsa bona iudicialiter deiudicare, spacium duarum septimanarum ad deliberan- dum concedentes, et elapsis dictis duabus septi- manis ab intento dicti sui ipsa pars nolens resilire, in nomine domini bene adinventam sentenciam dictorum villanorum presentibus confirmamus et approbamus ; mandantes huius- modi Havrankoni cum amicis predictorum pue- rorum, ut prefatum Wenceslaum Sstraboch, heredes et successores eius peramplius in futurum pro huiusmodi bonis, sicut dicitur, per Dorotheam resignatis, non impetent et 21
Draheléice. laneo censuare debet Frane de Zacz VII fert. (Rukop. č. 987 f. 188.) 2. 1416. — Ludmilla de Drahelczicz, re- licta Wenceslai Mraz, resignavit (domum in Nova Civ. Prag.) (Rukop. 6. 2079 fol. 131.) 3. 1429, 26. listopadu. (Nález o dvůr Alší- kovský.) Nos magister civium, consules et sca- bini Maioris Civ. Prag. tenore presencium re- cognoscimus universis, guod constituti coram nobis nostro pleno in consilio iudex et iurati consules de villa Drahelcziez cum appellacione in causa vertente inter Wenceslaum Sstraboch, civem Mai. Civ. Prag., ex una, et Havranko- nem et Jiram aurifabrum nomine puerorum eiusdem Jire parte ex altera, pretextu curie Alssikonis ibidem in Drahelezicz, eandem appellacionem nobis hac in forma declaran- tes: ,Cireumspecti domini! Contigit, dum Alssico prefatus iusto empcionis titulo sibi curiam allodialem eum agris cultis et. incultis necnon singulis et universis pertinenciis ad eandem comparaverit, extunc eandem curiam idem Alssico Dorothee, conthorali sue, et pue- ris ipsorum nondum annos legittimos assecutis in articulo mortis donaverat et legaverat ea sub condicione, quod post mortem conthoralis sue eadem bona ad pueros ipsorum devolvantur; sj autem pueri iam dicti prius quam contho- ralis sua ab hac luce inennes decederent, ex tuuc sepefata conthoralis sua debet esse po- tens domina predictorum bonorum omuium absque impedimento. Que quidem Dorothea, con- thoralis prefati Alssiconis, ulterius Wenceslao Sstraboch prefato sponte et libere prefatam curiam cum universis et singulis pertinenciis eiusdem curie donavit et resignando suam post mortem legavit eo omni iure, prout sola ha- buit, tenuit et possedit, ad habendum, tenendum et hereditarie possidendum. Tandem prefati Havranco et Jira cum pueris iam dictis con- stituti nostro pleno in iudicio coram nobis et tota communitate nostra eadem bona iure nostro impetiverunt, dicentes eosdem pueros ad dicta bona post mortem Alssikonis derelicta habere Archiv Cesky XXVI. 161 melius ius secundum lineam consanguinitatis, quam ipse Wenceslaus iuxta resignacionem sibi factam, postulantes huiusmodi pueris de pleni- tudine iuris provideri iusticia mediante. Et sic auditis ex utraque parte obiectis et recensio- nibus et in medio nostri eandem causam animo deliberato et maturo revolventes, ediximus et pronuncciavimus pro sentencia coram ambabus partibus nostri in presencia personaliter con- stitutis taliter: Ex quo prefata domina Doro- thea, copthoralis Alssiconis, fuit potens domina dictorum bonorum post mortem mariti sui et puerorum suorum iuxta disposicionem et ordi- nacionem mariti sui prefati, et eadem prefato Wenceslao Sstraboch libere absque omni com- pulsione resignavit, extunc eadem bona cum omuibus et singulis pertinenciis ibi Wenceslao Sstraboch adiudicavimus. Pars autem adversa, videlicet Havranko et Jira nomine puerorum predictorum, a nostra sentencia ad vestram graciam tamquam ad ius supremum appellavit dicens, quod nollet huiusmodi pueris nondum annos legitimos adeptis ipsa bona iudicialiter deiudicare, alias prosüditi.* — Idcirco nos ma- gister civium et consules prefate civitatis Pra- gensis audientes huiusmodi appellacionem a pre dicetis iudice et iuratis consulibus de Drahel- ezicz, e& demum ambabus partibus huiusmodi coram nobis eciam personaliter astantibus, pro- ponentibus iterate huiusmodi causam uni parti, videlicet Havranconi et Jire, patri predictorum puerorum, ubi dicebant, quod nollent huius- modi pueris ipsa bona iudicialiter deiudicare, spacium duarum septimanarum ad deliberan- dum concedentes, et elapsis dictis duabus septi- manis ab intento dicti sui ipsa pars nolens resilire, in nomine domini bene adinventam sentenciam dictorum villanorum presentibus confirmamus et approbamus ; mandantes huius- modi Havrankoni cum amicis predictorum pue- rorum, ut prefatum Wenceslaum Sstraboch, heredes et successores eius peramplius in futurum pro huiusmodi bonis, sicut dicitur, per Dorotheam resignatis, non impetent et 21
Strana 162
162 infestent nullo excogitato modo, quin pocius dimittant pacificum et quietum per tempora eviterna. Actum pleno in consilio anno oc XXIX feria II. post Martini. Havranko et Jira aurifaber, amici Alssi- conis de Draheleziez, constituti personaliter pleno in consilio Mai. Civ. Prag. omni sine compul- sione, suo, puerorum dicti Jire nomine et ali- orum heredum et successorum suorum nomine abrenuncciaverunt et presentibus totaliter abre- nuneciant ab omni iure, pro quo Wenceslaum Sstraboch impetebant, inter quos sentencia superius de verbo ad verbum conscripta est lata et pronuncciata, promittentes dictum Wence- slaum Sstraboch, heredes et successores eius nunquam pro bonis sibi per Dorotheam relictam Alssiconis resignatis impetere per se vel per alias intermedias personas, sed pocius quietum et solutum reddere per tempora affutura. Actum in consilio sabbato post Katherine anno oc XXIX. (Rukop. č. 992 fol. 108.) 4. 1488, 8. kvétna. Postquam Duchko, bra- seator de Nova Civ. Pr., impetiverat Johannem cultellatorem dictum Zagieczek pretextu X s. gr. dotalicii tamquam fideiussorem, que de- cem s. pretacto Duchkoni post Ludmillam, con- thoralem suam de Draheleziez, debuerant dari, extunc — arbitri — pronuncciaverunt man- dantes Johanni Zagieczek, quod tantum sex s. gr. pro huiusmodi dotalicio Duchconi de illis pecuniis, que sunt reposite coram communitate in Drahelczicz, det —. Act. die Stanislai a. etc. XXXVIII. (Rukop. & 2099 fol. 460.) Drahomysl. 1415, 3. ledna. Jirzico de Oslow consti- tutus coram dominis consulibus Maioris Civ. Prag. in pleno consilio fassus est et recognovit, se teneri et debitorie obligari famoso domino Nicolao de Okors, tabularum terre regni Boe- mie notario supremo — in ducentis s. gr. pr. ex causa veri et iusti debiti. Pro qua quidem pecunia idem Jurzico, heredes et successores sui obligaverunt et proscripserunt — eidem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: domino Nicolao — omnia ipsorum bona — promisitgue idem Jirzico dictam pecunie sum- mam persolvere infra hinc et festum s. Galli proxime venturum —. In casu vero, quo ipse Jirzico — aut dominus Jirziko Pluh infra pre- dictum tempus dicto domino Nicolao — suis bonis disbrigatores ad tabulas terre regni Boe- mie super bonis Drahomisl et Wsteklink vil- larum imponent, de quibus ipse dominus Ni- colaus, heredes et successores sui bene fuerint contenti, ex tunc idem Jirzico — a solucione dicte summe pecunie debent esse liberi et soluti — . Actum feria V. ante Epiphaniam domini —. (Rukop. é. 2099 fol. 58.) Drahonice. 1. 1440, 6. dubna. Prout enim causa ver- tebatur inter Vnuezkonem, clientem de Dra- honiez, ex una, et Martinum fratrem Thomass- konis od flassek parte ab altera, pretextu XX s. gr. debiti, pro quo quidem debito idem Vnuezko per prefatum Martinum est impeti- tus, extunc Sigismundus, magister coquine d. Menhardi, et Franco dictus Rex arbitri — pronunęciaverunt, ut Vnuezko — Martino — X s.gr. det —. Act. fer. IIII. post s. Ambrosii a. etc. XL. (Rukop & 2099 fol. 488.) Drahonice v Zatecku. 1463, 17. fijna. Ve jméno boZie amen. Já Petr řečený Pražák, měštěnín St. M. Pr., vyznávám tiemto listem oc, Ze jakoZz pred chvilemi dal sem dobrovolné Margrethé, man- želce mé milé, a dskami zemskými zapsal po- lovici mú platu ve vsi Drahonicích i polovici platu v Miličevsi, kterýžto plat s Pechancem, tovaryšem mým, dskami zemskými mám za- psán řádně, jakož též dsky zemské to plnějie a šíře ukazují; tak také i nynie zdráv jsa pánu Bohu děkuje na těle i paměti — chtě, což na mně jest, aby již pověděná manželka má netoliko o ten plat, kterýž jsem jie dskami zemskými — zapsal, ale také i o jiné zbožie a statek muoj, k němuž já také jiným oby- čejem nežli dskami řádné právo mám, zmatku
162 infestent nullo excogitato modo, quin pocius dimittant pacificum et quietum per tempora eviterna. Actum pleno in consilio anno oc XXIX feria II. post Martini. Havranko et Jira aurifaber, amici Alssi- conis de Draheleziez, constituti personaliter pleno in consilio Mai. Civ. Prag. omni sine compul- sione, suo, puerorum dicti Jire nomine et ali- orum heredum et successorum suorum nomine abrenuncciaverunt et presentibus totaliter abre- nuneciant ab omni iure, pro quo Wenceslaum Sstraboch impetebant, inter quos sentencia superius de verbo ad verbum conscripta est lata et pronuncciata, promittentes dictum Wence- slaum Sstraboch, heredes et successores eius nunquam pro bonis sibi per Dorotheam relictam Alssiconis resignatis impetere per se vel per alias intermedias personas, sed pocius quietum et solutum reddere per tempora affutura. Actum in consilio sabbato post Katherine anno oc XXIX. (Rukop. č. 992 fol. 108.) 4. 1488, 8. kvétna. Postquam Duchko, bra- seator de Nova Civ. Pr., impetiverat Johannem cultellatorem dictum Zagieczek pretextu X s. gr. dotalicii tamquam fideiussorem, que de- cem s. pretacto Duchkoni post Ludmillam, con- thoralem suam de Draheleziez, debuerant dari, extunc — arbitri — pronuncciaverunt man- dantes Johanni Zagieczek, quod tantum sex s. gr. pro huiusmodi dotalicio Duchconi de illis pecuniis, que sunt reposite coram communitate in Drahelczicz, det —. Act. die Stanislai a. etc. XXXVIII. (Rukop. & 2099 fol. 460.) Drahomysl. 1415, 3. ledna. Jirzico de Oslow consti- tutus coram dominis consulibus Maioris Civ. Prag. in pleno consilio fassus est et recognovit, se teneri et debitorie obligari famoso domino Nicolao de Okors, tabularum terre regni Boe- mie notario supremo — in ducentis s. gr. pr. ex causa veri et iusti debiti. Pro qua quidem pecunia idem Jurzico, heredes et successores sui obligaverunt et proscripserunt — eidem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: domino Nicolao — omnia ipsorum bona — promisitgue idem Jirzico dictam pecunie sum- mam persolvere infra hinc et festum s. Galli proxime venturum —. In casu vero, quo ipse Jirzico — aut dominus Jirziko Pluh infra pre- dictum tempus dicto domino Nicolao — suis bonis disbrigatores ad tabulas terre regni Boe- mie super bonis Drahomisl et Wsteklink vil- larum imponent, de quibus ipse dominus Ni- colaus, heredes et successores sui bene fuerint contenti, ex tunc idem Jirzico — a solucione dicte summe pecunie debent esse liberi et soluti — . Actum feria V. ante Epiphaniam domini —. (Rukop. é. 2099 fol. 58.) Drahonice. 1. 1440, 6. dubna. Prout enim causa ver- tebatur inter Vnuezkonem, clientem de Dra- honiez, ex una, et Martinum fratrem Thomass- konis od flassek parte ab altera, pretextu XX s. gr. debiti, pro quo quidem debito idem Vnuezko per prefatum Martinum est impeti- tus, extunc Sigismundus, magister coquine d. Menhardi, et Franco dictus Rex arbitri — pronunęciaverunt, ut Vnuezko — Martino — X s.gr. det —. Act. fer. IIII. post s. Ambrosii a. etc. XL. (Rukop & 2099 fol. 488.) Drahonice v Zatecku. 1463, 17. fijna. Ve jméno boZie amen. Já Petr řečený Pražák, měštěnín St. M. Pr., vyznávám tiemto listem oc, Ze jakoZz pred chvilemi dal sem dobrovolné Margrethé, man- želce mé milé, a dskami zemskými zapsal po- lovici mú platu ve vsi Drahonicích i polovici platu v Miličevsi, kterýžto plat s Pechancem, tovaryšem mým, dskami zemskými mám za- psán řádně, jakož též dsky zemské to plnějie a šíře ukazují; tak také i nynie zdráv jsa pánu Bohu děkuje na těle i paměti — chtě, což na mně jest, aby již pověděná manželka má netoliko o ten plat, kterýž jsem jie dskami zemskými — zapsal, ale také i o jiné zbožie a statek muoj, k němuž já také jiným oby- čejem nežli dskami řádné právo mám, zmatku
Strana 163
Drahomyšl— — neměla ižádného, — plat svrchudotčený a duom muoj v Starém M. Pr., v němž bydlím, a podle toho i s tiem také všeckeren jiný statek muoj — dávám — prvě jmenované man- želce mé —. Datum feria [I. post Galli. (Ru- kop. č. 2119 fol. M. 12.) Drahonice v Práchensku. 1511, 21. května. V té při mezi Václavem Adamem z Drahonic z jedné a mezi Augusti- nem Hajdarem z Vesce z strany druhé, kdežto on Václav jeho Augustina vinil, jedno ze sta kop gr. míš. puojčených jemu Augustinovi a nebožtíkovi Kašparovi Hajdarovi, bratru jeho Augustinovu, nerozdílně, a nato ukázal ceduli pod pečeti a svědomí; a druhé z půldruhého sta a ze dvanácti kamenuov a tří liber vlny, pravé, Ze jest ji on Augustin od ného koupil nà Drahonicích, kámen po LXXX gr. mí&. a tu vlnu od něho pobrav a v Vodňanech od- váživ, jemu ji zaplatiti nedbá. A nato ukázal řezanou ceduli a svědomí. Proti tomu Augustin Hajdar odpíraje, což se prvního kusu dotýče, pravil, že jemu těmi sta kopami povinen není jedné proto, že ačkoli v té ceduli pečetěné stojí zapsáno jméno jeho, ale že sekretu ani pečeti jeho podlé pečeti bratra jeho nebožtíka při též ceduli není, ježto by to býti jmělo, kdyby on co o tom dluhu věděl a plátce ho povinen býti jměl. Druhé protože na ten dluh dáno jest pětatřidceti k. gr. m., tak jakž na té ceduli vně na druhé straně psáno jest. A nikdyž nenie psáno, by on Augustin co dal, nébrž že jest žena jeho bratra, nebožtíka Ka- špara, těch pětatřidceti k. m. gr. na těch sto kop vydala, že on Václav Adam svědomím svým sám to pokazuje, ukázav její svědomí. Dále mluvě: Kdybych já mu co byl dlužen s bratrem svým nerozdílně, že by se on na statek náš jednoho samého nepřipovídal, ale že se jest připověděl na samý statek nebož- tíka bratra mého Kašpara, ježto z toho opět jest znáti, že sem já mu nebyl a nejsem nic dlužen. A na to ukázal vajpis té přípovědi Drahonice. 163 z kněh rychtáře Budějovského pod pečetí téhož rychtáře. Což se pak té vlny a druhého kusu dotýče, odpíraje pravil, že jest on Václav Adam prve pravil před pány, že to naň, na Augustina, provésti chce, jedno že jest ta vlna jemu v Vodňanech vážena, a druhé že sú páni Budějovští k němu Augustinovi po smrti ne- božtíka Kašpara Hajdara posélali s tou řečí, proč tu vlnu prodáváš, však jest Václavova Adamova nezaplacená. Mluvě dále, že toho již nynie nemluvie ani čím provozuje, a pravě, že jest toho obého nebylo. A na to ukázal svědomí purgmistruov a konšeluov měst Vod- ňan a Budějovic. Mimo to ještě více pravě, že jest sám u Václava Adama té vlny k své ruce nekupoval, než že jest od svého bratra neb. Kašpara, jiné při sobě maje, k němu vyslán byl. A na to ukázal svědomie. Naposledy pravě, že jest on neb. bratra svého dielen byl, a on bratr jeho nebožtík že jest jměl svój statek svobodný, kterýž mohl dáti a odkázati, jakož pak dal a odkázal, komuž chtěl. A na to ukázal přípis kšaftu jeho nebožtíka. Proti tomu zase on p. Václav Adam od- píraje pravil: Ačkoli přípověd učinil jest na samý statek neb. Kašpara Hajdara Fencl Vítek na místě mém, k tomu já se znám, že jest ta doby muoj fišmajistr byl, ale bych mu poručil tu přípověd učiniti, k tomu se neznám. A což se vlny té dotýče, že jest uvezena byla do Budějovic, a po smrti neb. Kašpara Hajdara že jest ji on Augustin v dluzích dával. A na to na obé ukázal svědomí, prose v tom pánuov za opatřenie. Zase proti tomu Hajdar Augustin mluvě pověděl, že já také prosím za opatření podle neviny a odvoduov svých, a že mi oto s ním již konec učiniti ráčíte. Tu pan purgmistr a páni [Star. M. Pr.] — takto o tom nalézají: Poněvadž svědomie p. Vá- clava Adama to ukazuje, že těch sto k. gr. m. od jeho služebníkuov jest přineseno ne k Augusti- novi, ale k neb. Kašparovi H., a paní Kristína, vdova po témž neb. Kašparovi zuostalá, v svém svědomie se zná, že jest ona na ten dluh to 21*
Drahomyšl— — neměla ižádného, — plat svrchudotčený a duom muoj v Starém M. Pr., v němž bydlím, a podle toho i s tiem také všeckeren jiný statek muoj — dávám — prvě jmenované man- želce mé —. Datum feria [I. post Galli. (Ru- kop. č. 2119 fol. M. 12.) Drahonice v Práchensku. 1511, 21. května. V té při mezi Václavem Adamem z Drahonic z jedné a mezi Augusti- nem Hajdarem z Vesce z strany druhé, kdežto on Václav jeho Augustina vinil, jedno ze sta kop gr. míš. puojčených jemu Augustinovi a nebožtíkovi Kašparovi Hajdarovi, bratru jeho Augustinovu, nerozdílně, a nato ukázal ceduli pod pečeti a svědomí; a druhé z půldruhého sta a ze dvanácti kamenuov a tří liber vlny, pravé, Ze jest ji on Augustin od ného koupil nà Drahonicích, kámen po LXXX gr. mí&. a tu vlnu od něho pobrav a v Vodňanech od- váživ, jemu ji zaplatiti nedbá. A nato ukázal řezanou ceduli a svědomí. Proti tomu Augustin Hajdar odpíraje, což se prvního kusu dotýče, pravil, že jemu těmi sta kopami povinen není jedné proto, že ačkoli v té ceduli pečetěné stojí zapsáno jméno jeho, ale že sekretu ani pečeti jeho podlé pečeti bratra jeho nebožtíka při též ceduli není, ježto by to býti jmělo, kdyby on co o tom dluhu věděl a plátce ho povinen býti jměl. Druhé protože na ten dluh dáno jest pětatřidceti k. gr. m., tak jakž na té ceduli vně na druhé straně psáno jest. A nikdyž nenie psáno, by on Augustin co dal, nébrž že jest žena jeho bratra, nebožtíka Ka- špara, těch pětatřidceti k. m. gr. na těch sto kop vydala, že on Václav Adam svědomím svým sám to pokazuje, ukázav její svědomí. Dále mluvě: Kdybych já mu co byl dlužen s bratrem svým nerozdílně, že by se on na statek náš jednoho samého nepřipovídal, ale že se jest připověděl na samý statek nebož- tíka bratra mého Kašpara, ježto z toho opět jest znáti, že sem já mu nebyl a nejsem nic dlužen. A na to ukázal vajpis té přípovědi Drahonice. 163 z kněh rychtáře Budějovského pod pečetí téhož rychtáře. Což se pak té vlny a druhého kusu dotýče, odpíraje pravil, že jest on Václav Adam prve pravil před pány, že to naň, na Augustina, provésti chce, jedno že jest ta vlna jemu v Vodňanech vážena, a druhé že sú páni Budějovští k němu Augustinovi po smrti ne- božtíka Kašpara Hajdara posélali s tou řečí, proč tu vlnu prodáváš, však jest Václavova Adamova nezaplacená. Mluvě dále, že toho již nynie nemluvie ani čím provozuje, a pravě, že jest toho obého nebylo. A na to ukázal svědomí purgmistruov a konšeluov měst Vod- ňan a Budějovic. Mimo to ještě více pravě, že jest sám u Václava Adama té vlny k své ruce nekupoval, než že jest od svého bratra neb. Kašpara, jiné při sobě maje, k němu vyslán byl. A na to ukázal svědomie. Naposledy pravě, že jest on neb. bratra svého dielen byl, a on bratr jeho nebožtík že jest jměl svój statek svobodný, kterýž mohl dáti a odkázati, jakož pak dal a odkázal, komuž chtěl. A na to ukázal přípis kšaftu jeho nebožtíka. Proti tomu zase on p. Václav Adam od- píraje pravil: Ačkoli přípověd učinil jest na samý statek neb. Kašpara Hajdara Fencl Vítek na místě mém, k tomu já se znám, že jest ta doby muoj fišmajistr byl, ale bych mu poručil tu přípověd učiniti, k tomu se neznám. A což se vlny té dotýče, že jest uvezena byla do Budějovic, a po smrti neb. Kašpara Hajdara že jest ji on Augustin v dluzích dával. A na to na obé ukázal svědomí, prose v tom pánuov za opatřenie. Zase proti tomu Hajdar Augustin mluvě pověděl, že já také prosím za opatření podle neviny a odvoduov svých, a že mi oto s ním již konec učiniti ráčíte. Tu pan purgmistr a páni [Star. M. Pr.] — takto o tom nalézají: Poněvadž svědomie p. Vá- clava Adama to ukazuje, že těch sto k. gr. m. od jeho služebníkuov jest přineseno ne k Augusti- novi, ale k neb. Kašparovi H., a paní Kristína, vdova po témž neb. Kašparovi zuostalá, v svém svědomie se zná, že jest ona na ten dluh to 21*
Strana 164
164 vydala, což vně na druhé straně na ceduli té napsáno stojí, a při té ceduli podle pečeti Kašparovy ueboice peceti jeho Augustinovy není; a k tomu Ze pro vSicku tu sumu pří- povéd jest učiněna na samý statek neb. Ka- špara Hajdara, když ještě oba živa byla, on Augustin nebyl z toho hyndrován, ani co na ten dluh dával: i z těch a takových příčin on Augustin jemu p. Václavovi Adamovi těmi sta kopami ani jich žádným dielem povinen nenie. Což se pak té vlny dotýče, poněvadž cedule řezaná, kterúž pan Václav Adam ukázal, s svědky jeho se nesrovnávala, a to v tom, neb v ceduli stojí, že p. Václav Adam z Dra- honic prodal vlnu panu Hajdarovi Kašparovi a p. Augustinovi, bratru jeho, společně a ne- rozdílně, a v svědomí stojí, že jest sám Au- gustin přijel na Drahonice a sám že jest stržil a koupil tu vlnu, a že sú on p. Václav Adam a Augustin mezi sebú cedule zdělali, a že jest on Augustin H. tu hned zjednal, aby jemu Pavel tu vlnu odvezl do Vodňan k váze a po- tom do Budějovic, a o Kašparovi H. žádné zmínky není; a k tomu že on p. Václav Adam měl jest to provésti, jedno že jest ta vlna jemu Augustinovi v Vodňanech vážena, a druhé, že sú páni Budějovští k němu Augustinovi H. posélali, že jest to vlna páně Václavova Ada- mova nezaplacená, aby jie neprodával, a toho jest nic neprovedl; než on Augustin H. tomu obému jest odvedl radami Vodüanskü a Bu- déjovskü, kdeZ seznávají, Ze o tom nic nevědí; a k tomu i nad to poněvadž jeho samého páně Václavovo Adamovo svědomí seznává, že ještě po smrti jeho Kašparově H. v domě téhož Kašpara ta vlna jest nalezena a že jí jeho dluhové jsú do Němec placeni; a také poně- vadž on Augustin H. jest to svědomím sluš- ným dostatečně provedl podle práva Vincencem Hořickým, Simkem soukenfkem a Hanušem tuchšmidem, měšťany z Budějovic, že jest tu vlnu koupil neb. Kašpar H., a že sú na Dra- honice jemu Kašparovi k libosti oni jeli: i z těch příčin dává se jemu Augustinovi proti němu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: p. Václavovi Adamovi za právo, takže on Au- gustin H. jemu p. Václavovi Adamovi ani tú vlnü ani záplatá za ni povinen nenie. Actum fer. IIII. ante Urbani a. 1511. (Rukop. €. 1198 III. fol. B. 8.) Drahoraz. 1426, 31. května. Iuxta amicabilen com- posicionem Katherina de Drahoraz fassa est, se teneri et debitorie obligari in viginti s. gr. Anne, conthorali Uhanov de Trzebiessiez —. In casu vero, quo dictam Annam prius con- tingeret dissolvi & vita umbrabili, antequam dictam pecuniam sublevaret totaliter, extunc refundendo ius suum dat omnimodam pote- statem Dorothee, matri sue, Strachote Trez- konis et Stephano Kmosskoni dictam pecuniam tollendi —. Act. fer. VI. post Corp. Chr. a. ete. XXVI. (Rukop. č. 2099 fol, 178.) Drasty. 1. 1433, 3. brezna. Marzik Mamas pistor emit agrum alias diedinu in villa Drast ad tabernam pertinentem, triginta strichones se- minis in se capientem — erga famosum Jo- hannem ibidem de Drast cum consensu et voluntate Hanussii patris*) et Margarethe, coniugis ipsius Johannis, pro XIIII'/, s. gr. Actum in consilio [Nove Urb. Prag.] fer. III. ante Translat. s. Wenc. a. etc. XXXIII. (Ru- kop. č. 2082 fol. B. 18.) *) Srv. tento zápis v kvaternu č. 20 desk dvor- ských fol. 161: Wenceslaus etc. notum facimus tenore presencium universis, quod constitutus in nostre ma- iestatis presencia Stiborius dictus Tlam, forestarius silvarum regni Boemie, fidelis noster dilectus, nobis significare curavit, qualiter ipse villam dictam Drast cum municione ibidem nec non universis et singulis pertinenciis magistro Johanni, civi Pragensi, cirologo et familiari nostro dilecto, pro certa pecunie quanti- tate sibi integraliter persoluta vendiderit, prout hoc ipsum in litteris dicti Stiborii eidem Johanni super hoc traditis plenius continetur; supplicavitque nobis idem Stiborius humiliter et attente, quatenus ad huius- modi empcionis et vendicionis contractum nostrum, velut Boemie regis, consensum adhibere litterasque desuper traditas regia auctoritate Boemie confirmare
164 vydala, což vně na druhé straně na ceduli té napsáno stojí, a při té ceduli podle pečeti Kašparovy ueboice peceti jeho Augustinovy není; a k tomu Ze pro vSicku tu sumu pří- povéd jest učiněna na samý statek neb. Ka- špara Hajdara, když ještě oba živa byla, on Augustin nebyl z toho hyndrován, ani co na ten dluh dával: i z těch a takových příčin on Augustin jemu p. Václavovi Adamovi těmi sta kopami ani jich žádným dielem povinen nenie. Což se pak té vlny dotýče, poněvadž cedule řezaná, kterúž pan Václav Adam ukázal, s svědky jeho se nesrovnávala, a to v tom, neb v ceduli stojí, že p. Václav Adam z Dra- honic prodal vlnu panu Hajdarovi Kašparovi a p. Augustinovi, bratru jeho, společně a ne- rozdílně, a v svědomí stojí, že jest sám Au- gustin přijel na Drahonice a sám že jest stržil a koupil tu vlnu, a že sú on p. Václav Adam a Augustin mezi sebú cedule zdělali, a že jest on Augustin H. tu hned zjednal, aby jemu Pavel tu vlnu odvezl do Vodňan k váze a po- tom do Budějovic, a o Kašparovi H. žádné zmínky není; a k tomu že on p. Václav Adam měl jest to provésti, jedno že jest ta vlna jemu Augustinovi v Vodňanech vážena, a druhé, že sú páni Budějovští k němu Augustinovi H. posélali, že jest to vlna páně Václavova Ada- mova nezaplacená, aby jie neprodával, a toho jest nic neprovedl; než on Augustin H. tomu obému jest odvedl radami Vodüanskü a Bu- déjovskü, kdeZ seznávají, Ze o tom nic nevědí; a k tomu i nad to poněvadž jeho samého páně Václavovo Adamovo svědomí seznává, že ještě po smrti jeho Kašparově H. v domě téhož Kašpara ta vlna jest nalezena a že jí jeho dluhové jsú do Němec placeni; a také poně- vadž on Augustin H. jest to svědomím sluš- ným dostatečně provedl podle práva Vincencem Hořickým, Simkem soukenfkem a Hanušem tuchšmidem, měšťany z Budějovic, že jest tu vlnu koupil neb. Kašpar H., a že sú na Dra- honice jemu Kašparovi k libosti oni jeli: i z těch příčin dává se jemu Augustinovi proti němu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: p. Václavovi Adamovi za právo, takže on Au- gustin H. jemu p. Václavovi Adamovi ani tú vlnü ani záplatá za ni povinen nenie. Actum fer. IIII. ante Urbani a. 1511. (Rukop. €. 1198 III. fol. B. 8.) Drahoraz. 1426, 31. května. Iuxta amicabilen com- posicionem Katherina de Drahoraz fassa est, se teneri et debitorie obligari in viginti s. gr. Anne, conthorali Uhanov de Trzebiessiez —. In casu vero, quo dictam Annam prius con- tingeret dissolvi & vita umbrabili, antequam dictam pecuniam sublevaret totaliter, extunc refundendo ius suum dat omnimodam pote- statem Dorothee, matri sue, Strachote Trez- konis et Stephano Kmosskoni dictam pecuniam tollendi —. Act. fer. VI. post Corp. Chr. a. ete. XXVI. (Rukop. č. 2099 fol, 178.) Drasty. 1. 1433, 3. brezna. Marzik Mamas pistor emit agrum alias diedinu in villa Drast ad tabernam pertinentem, triginta strichones se- minis in se capientem — erga famosum Jo- hannem ibidem de Drast cum consensu et voluntate Hanussii patris*) et Margarethe, coniugis ipsius Johannis, pro XIIII'/, s. gr. Actum in consilio [Nove Urb. Prag.] fer. III. ante Translat. s. Wenc. a. etc. XXXIII. (Ru- kop. č. 2082 fol. B. 18.) *) Srv. tento zápis v kvaternu č. 20 desk dvor- ských fol. 161: Wenceslaus etc. notum facimus tenore presencium universis, quod constitutus in nostre ma- iestatis presencia Stiborius dictus Tlam, forestarius silvarum regni Boemie, fidelis noster dilectus, nobis significare curavit, qualiter ipse villam dictam Drast cum municione ibidem nec non universis et singulis pertinenciis magistro Johanni, civi Pragensi, cirologo et familiari nostro dilecto, pro certa pecunie quanti- tate sibi integraliter persoluta vendiderit, prout hoc ipsum in litteris dicti Stiborii eidem Johanni super hoc traditis plenius continetur; supplicavitque nobis idem Stiborius humiliter et attente, quatenus ad huius- modi empcionis et vendicionis contractum nostrum, velut Boemie regis, consensum adhibere litterasque desuper traditas regia auctoritate Boemie confirmare
Strana 165
Drahoraz— Dra£ice. graciosius dignaremur. Nos eius precibus benignius inclinati — ad huiusmodi empcionis et vendicionis contractum, prout inter eos rite processisse dinosci- tur, consensum regium adhibuimus et tenore presen- cium graciosius adhibemus, litteras quoque super con- tractum huiusmodi traditas auctoritate predicta et de certa sciencia approbamus, ratificamus et presentis Scripti patrocinio confirmamus, ita videlicet, quod idem magister Johannes, heredes ef successores sui prefatam villam Drast cum omnibus et singulis ex nunc inantea perpetuis temporibus habere, tenere et possidere valeant omni eo iure, modo et forma, qui- bus ille Stiborius villam predictam hucusque noscitur possedisse. Habebunt eciam idem Johannes, heredes et successores sui liberam facultatem, villam predictam Drast cum pertinenciis suis vendendi, alienandi, ob- ligandi, permutandi, prout eis melius et utilius vide- bitur expedire. Presencium sub nostre maiestatis si- gillo testimonio litterarum datum Prage a. domini MCCCLXXXV, die XXII. Februarii, regnorum nostro rum anno Boemie XXII, Romanorum vero IX. Per v. dominum Lubucensem prepositum, cancellarium, Wlachnico de Weitmile. 2. 1435, 8. srpna. (Nález mezi Hanušem Kuchařem z Drast a synem jeho Janem.) My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského tiemto zápisem oznamujíce na vědomie dáváme všem, že stará rada, kteráž jest seděla před námi leta od narozenie bozieho MOCCCXXXII otázána jsüci námi, co by jí bylo svédomo v té při, kteráž nynie opét vnové vzniká mezi Hanušem Kuchařem z Drast z jedné, a Janem synem jeho z strany druhé, o zbožie tudiež v Drastech, vyznala jest takověto: Když jest Hanuš svrchupsaný za jich seděnie byl pohnal předně svrchupsaného Jana syna svého, vinu jemu dávaje, že jeho zbožie tudiež v Drastech drží a postúpiti jemu jeho nechce, tehda táž rada přeslyševší žaloby a odpory mezi nimi z obú stranú, viděvše také listy a zápisy, kteréž jest již jmenovaný Hanuš témuž Ja- novi, synu svému, na to zbožie učinil, a dále slyševše také svědomie před nimi provedená i seznánie rady prvnie, kteráž jest před nimi byla leta sc XXXI, a to všechno pilně a dobře rozváživše, to jisté zbožie v Drastech nade- psanému Janovi a jeho dětem jsú mocně při- 165 řkli a pfisüdili, tak aby při něm a při jeho dětech to zbožie věčně zuostalo, a toho zbožie dříve řečený Hanuš aby nezavazoval ani za- vaditi mohl žádnému živému člověku obyčejem ižádným nynie ani v časech budúcích. Než Jan předepsaný aby ty dluhy, jimiž jest za ztravu a za jiné věci zde v městě týž Hanuš dlužen zuostal, zaplatě, jeho k sobě domóv vzal a poctivě, jakožto na otce slušie, u sebe choval, pokrmem a oděvem jej až do jeho smrti opatruje a s ním dobrotivě a laskavě nakládaje. A pakli by s ním svrchupsany Hanuš sbýti nemohl, tehda aby jemu zde v městě stravu zjednal a jeho věc tak opatřil, aby poctivě až do smrti mohl živ býti. Actum pleno in consilio feria guarta ipso die Inven- cionis s. Stephani anno domini etc. XXXV. (Rukop. č. 992 f. 165.) Dražice. 1. 1437, 22. července. (Kšaft Jana z Kun- waldw. Ve jméno boZie amen. Já Jan z Kvn- waldu, v ty éasy podkomotie královstvie Ce- ského, známo činím tiemto listem všem vuobec i každému zvláště, jimž tento list bude poká- zán aneb jej čísti neb slyšeti budú, že ačkoli- věk zdráv jsa na těle a požívaje dobrého rozuomu i paměti, však přes to obávaje sě v těchto časiech nejistých, zvláště pak po smrti ciesaře Sigmunda slavné paměti, pána našeho milostivého, rozličných puotek a příhod, po- něvadž neviem, skuoro-li budem pána mieti a krále budúcieho v této zemi čili nic, a tudy nechtě zbožie svého a jměnie budúcím svým, ačby mne v té mieře P. Buoh neuchoval, na zmatciech zuostaviti, poněvadž měšťanóm městu Pražského práva u desk zemských těchto ča- sóv propuštěna nejsú, i činím takto své poru- čenstvie. Najprve jakož jest ciesaf Sigmund slavné paměti, pán muoj milostivý, okázal ke mně a ku Pešíkovi z Kunwaldu, bratru mému vlastniemu a nedielnému, svú vlastní dobroti- vost, takže jest nás obdařiti ráčil zápisem pod svým ciesařským majestátem k našie veliké
Drahoraz— Dra£ice. graciosius dignaremur. Nos eius precibus benignius inclinati — ad huiusmodi empcionis et vendicionis contractum, prout inter eos rite processisse dinosci- tur, consensum regium adhibuimus et tenore presen- cium graciosius adhibemus, litteras quoque super con- tractum huiusmodi traditas auctoritate predicta et de certa sciencia approbamus, ratificamus et presentis Scripti patrocinio confirmamus, ita videlicet, quod idem magister Johannes, heredes ef successores sui prefatam villam Drast cum omnibus et singulis ex nunc inantea perpetuis temporibus habere, tenere et possidere valeant omni eo iure, modo et forma, qui- bus ille Stiborius villam predictam hucusque noscitur possedisse. Habebunt eciam idem Johannes, heredes et successores sui liberam facultatem, villam predictam Drast cum pertinenciis suis vendendi, alienandi, ob- ligandi, permutandi, prout eis melius et utilius vide- bitur expedire. Presencium sub nostre maiestatis si- gillo testimonio litterarum datum Prage a. domini MCCCLXXXV, die XXII. Februarii, regnorum nostro rum anno Boemie XXII, Romanorum vero IX. Per v. dominum Lubucensem prepositum, cancellarium, Wlachnico de Weitmile. 2. 1435, 8. srpna. (Nález mezi Hanušem Kuchařem z Drast a synem jeho Janem.) My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského tiemto zápisem oznamujíce na vědomie dáváme všem, že stará rada, kteráž jest seděla před námi leta od narozenie bozieho MOCCCXXXII otázána jsüci námi, co by jí bylo svédomo v té při, kteráž nynie opét vnové vzniká mezi Hanušem Kuchařem z Drast z jedné, a Janem synem jeho z strany druhé, o zbožie tudiež v Drastech, vyznala jest takověto: Když jest Hanuš svrchupsaný za jich seděnie byl pohnal předně svrchupsaného Jana syna svého, vinu jemu dávaje, že jeho zbožie tudiež v Drastech drží a postúpiti jemu jeho nechce, tehda táž rada přeslyševší žaloby a odpory mezi nimi z obú stranú, viděvše také listy a zápisy, kteréž jest již jmenovaný Hanuš témuž Ja- novi, synu svému, na to zbožie učinil, a dále slyševše také svědomie před nimi provedená i seznánie rady prvnie, kteráž jest před nimi byla leta sc XXXI, a to všechno pilně a dobře rozváživše, to jisté zbožie v Drastech nade- psanému Janovi a jeho dětem jsú mocně při- 165 řkli a pfisüdili, tak aby při něm a při jeho dětech to zbožie věčně zuostalo, a toho zbožie dříve řečený Hanuš aby nezavazoval ani za- vaditi mohl žádnému živému člověku obyčejem ižádným nynie ani v časech budúcích. Než Jan předepsaný aby ty dluhy, jimiž jest za ztravu a za jiné věci zde v městě týž Hanuš dlužen zuostal, zaplatě, jeho k sobě domóv vzal a poctivě, jakožto na otce slušie, u sebe choval, pokrmem a oděvem jej až do jeho smrti opatruje a s ním dobrotivě a laskavě nakládaje. A pakli by s ním svrchupsany Hanuš sbýti nemohl, tehda aby jemu zde v městě stravu zjednal a jeho věc tak opatřil, aby poctivě až do smrti mohl živ býti. Actum pleno in consilio feria guarta ipso die Inven- cionis s. Stephani anno domini etc. XXXV. (Rukop. č. 992 f. 165.) Dražice. 1. 1437, 22. července. (Kšaft Jana z Kun- waldw. Ve jméno boZie amen. Já Jan z Kvn- waldu, v ty éasy podkomotie královstvie Ce- ského, známo činím tiemto listem všem vuobec i každému zvláště, jimž tento list bude poká- zán aneb jej čísti neb slyšeti budú, že ačkoli- věk zdráv jsa na těle a požívaje dobrého rozuomu i paměti, však přes to obávaje sě v těchto časiech nejistých, zvláště pak po smrti ciesaře Sigmunda slavné paměti, pána našeho milostivého, rozličných puotek a příhod, po- něvadž neviem, skuoro-li budem pána mieti a krále budúcieho v této zemi čili nic, a tudy nechtě zbožie svého a jměnie budúcím svým, ačby mne v té mieře P. Buoh neuchoval, na zmatciech zuostaviti, poněvadž měšťanóm městu Pražského práva u desk zemských těchto ča- sóv propuštěna nejsú, i činím takto své poru- čenstvie. Najprve jakož jest ciesaf Sigmund slavné paměti, pán muoj milostivý, okázal ke mně a ku Pešíkovi z Kunwaldu, bratru mému vlastniemu a nedielnému, svú vlastní dobroti- vost, takže jest nás obdařiti ráčil zápisem pod svým ciesařským majestátem k našie veliké
Strana 166
166 svobodě, abychom mohli oba společně anebo každý z nás rozdielně za našeho zdravého života anebolito na smrtedlné posteli zbožie naše i jměnie i všecky svrchky a nábytky, kdežby- chom to kolivěk měli a kterým by to kolivěk jménem mohlo jmenováno býti, dáti, vzdáti a zapsati, poručiti i kšaftovati, komuž by nám kolivěk [se] zdálo, anebo s tiem učiniti, jakžby sě nám líbilo, beze všie překážky, jakož pak plnějie a jasnějie ty všecky věci majestát Jeho Velebnosti ve svém držení a položení vykazuje a svědčí — že já Jan napředpsaný z Kun- waldu podle toho majestátu ciesařova i podle zdejšieho měsckého práva učinil jsem a činím mocného poručníka statečného Pešíka z Kun waldu, bratra svého, všeho zbožie svého i statku movitého i nemovitého, kteréž mám anebo ještě mieti budu v časiech budúcích, i všeho svrchku a nábytku takéž movitého i nemovitého, kte- rýmby kolivěk jménem mohl nazván a jmeno- ván býti, buďto zde v Praze anebo vně na zemi, a zvláště Dražic a což k tomu příslušie, a Klecan též s jejím příslušenstvím, i také všech mých majestátuov, listuov, hamfeštuov, zápisuov i nápadóv všelikterakých, takově, aby nadepsaný Pešík, bratr mój, po mé smrti z mého statku a zbožie syrchujmenovanéhoj také z svrch- ních věcí i nábytkóv mohl učiniti a zjednati k své vuoli, což by sě jemu koli líbilo a za podobné zdálo, neb sem jeho toho zbožie úplně zmoc- nil a postúpil a zmocňuji tiemto kšaftem, aby je mohl dáti, prodati, zapsati, vzdáti, zastaviti a utratiti jakožto mocný poručník beze všie překážky mých dědicuov a budúcích; než aby napřed z toho inmanželce mé jejie věno bylo vydáno, a jestli žeby po mé smrti kterékoli- věk z dětí mých bratra mého poslúchati ne- chtělo a učinilo co proti jeho vuoli, aby bratr muoj takového neposlušného odbyl, jakžby sě jemu za podobné zdálo, a o viec takové dietě nebude moci jeho nařékati ani upomínati kterým právem. A když budú měšťanóm města Praž- ského práva u desk zemských k kladení jich zbožie ve dsky zemské propuštěna, tehdy pro- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: sím úředníkóv desk zemských, kteříž v ty časy budú, aby bratru inému nadepsanému vložili a zapsali zbožie má ve dsky zemské podle řádu a obyčeje zemského tak mocně a úplně, jakož bych já sám osobně stál při tom kladení. Toho všeho na potvrzenie a na pevnost pe- čeť svú vlastní přivěsil k tomuto listu; a pro lepšie svědecstvie prosil sem můúdrých a opa- trných mužuov Bernarta od Sampsona a Petra zlatníka, konšeluov přísežních Starého Města Pražského, že sú své pečeti vlastnie přivěsili k tomu listu, jenž dán léta tisícieho čtyřstého třidcátého sedmého ten pondělí před Jakubem ap. větčím. (Rukop. č. 992 f. 209.) 2. 1437, 28. října. (Dražice osvobozují se z břemen městských.) My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského oznamujem tiemto zápisem obecně všem lidem nynějším i budú- cím, že když jesti velebný ciesař, král Sigmund Jeho Milost, pán náš milostivý, byl nás před sě povolal, tehda jeho velebnost ráčil jest zpraviti, kterak slovutný Jan z Kunwaldu, pod- komořie královstvie Českého, kúpil jesti hrad Dražice řečený se vším jeho panstvím a staro- dávním příslušenstvím. Kterýžto hrad když jesti podkomořie svrchupsaný chtěl ve dsky zemské aby mu byl vložen vedle řádu a oby- čeje, kterýž sě děje jiným zemanóm královstvie Českého, tu páni zemští nechtěli toho dopu- stiti, aby ten hrad nebo to zbožie měl nebo mělo podniknúti pod právo města našeho. Tehda ciesařova milost řekla za podkomořieho, že teu hrad se vším jeho panstvím nemá nic činiti s právem městským ani s kterými poplatky a obtížením města našeho, neb ten hrad i to všecko zbožie Dražické i jiná zbožie, kteráž- kolivěk má nebo mieti bude, Jeho Velebnost jakožto král a pán, z práv i ze všech jiných našich svobod a poplatkuov jest vyňal a je vysvobodil, než aby ku právu zemskému jakožto jiný zeměnín zřel a hleděl se všiem svým zbožiem, Jeho Velebnost toho na nás žádaje i přikazuje z své králové moci, abychom svrchupsaného pana Jana podkomořieho mimo
166 svobodě, abychom mohli oba společně anebo každý z nás rozdielně za našeho zdravého života anebolito na smrtedlné posteli zbožie naše i jměnie i všecky svrchky a nábytky, kdežby- chom to kolivěk měli a kterým by to kolivěk jménem mohlo jmenováno býti, dáti, vzdáti a zapsati, poručiti i kšaftovati, komuž by nám kolivěk [se] zdálo, anebo s tiem učiniti, jakžby sě nám líbilo, beze všie překážky, jakož pak plnějie a jasnějie ty všecky věci majestát Jeho Velebnosti ve svém držení a položení vykazuje a svědčí — že já Jan napředpsaný z Kun- waldu podle toho majestátu ciesařova i podle zdejšieho měsckého práva učinil jsem a činím mocného poručníka statečného Pešíka z Kun waldu, bratra svého, všeho zbožie svého i statku movitého i nemovitého, kteréž mám anebo ještě mieti budu v časiech budúcích, i všeho svrchku a nábytku takéž movitého i nemovitého, kte- rýmby kolivěk jménem mohl nazván a jmeno- ván býti, buďto zde v Praze anebo vně na zemi, a zvláště Dražic a což k tomu příslušie, a Klecan též s jejím příslušenstvím, i také všech mých majestátuov, listuov, hamfeštuov, zápisuov i nápadóv všelikterakých, takově, aby nadepsaný Pešík, bratr mój, po mé smrti z mého statku a zbožie syrchujmenovanéhoj také z svrch- ních věcí i nábytkóv mohl učiniti a zjednati k své vuoli, což by sě jemu koli líbilo a za podobné zdálo, neb sem jeho toho zbožie úplně zmoc- nil a postúpil a zmocňuji tiemto kšaftem, aby je mohl dáti, prodati, zapsati, vzdáti, zastaviti a utratiti jakožto mocný poručník beze všie překážky mých dědicuov a budúcích; než aby napřed z toho inmanželce mé jejie věno bylo vydáno, a jestli žeby po mé smrti kterékoli- věk z dětí mých bratra mého poslúchati ne- chtělo a učinilo co proti jeho vuoli, aby bratr muoj takového neposlušného odbyl, jakžby sě jemu za podobné zdálo, a o viec takové dietě nebude moci jeho nařékati ani upomínati kterým právem. A když budú měšťanóm města Praž- ského práva u desk zemských k kladení jich zbožie ve dsky zemské propuštěna, tehdy pro- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: sím úředníkóv desk zemských, kteříž v ty časy budú, aby bratru inému nadepsanému vložili a zapsali zbožie má ve dsky zemské podle řádu a obyčeje zemského tak mocně a úplně, jakož bych já sám osobně stál při tom kladení. Toho všeho na potvrzenie a na pevnost pe- čeť svú vlastní přivěsil k tomuto listu; a pro lepšie svědecstvie prosil sem můúdrých a opa- trných mužuov Bernarta od Sampsona a Petra zlatníka, konšeluov přísežních Starého Města Pražského, že sú své pečeti vlastnie přivěsili k tomu listu, jenž dán léta tisícieho čtyřstého třidcátého sedmého ten pondělí před Jakubem ap. větčím. (Rukop. č. 992 f. 209.) 2. 1437, 28. října. (Dražice osvobozují se z břemen městských.) My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského oznamujem tiemto zápisem obecně všem lidem nynějším i budú- cím, že když jesti velebný ciesař, král Sigmund Jeho Milost, pán náš milostivý, byl nás před sě povolal, tehda jeho velebnost ráčil jest zpraviti, kterak slovutný Jan z Kunwaldu, pod- komořie královstvie Českého, kúpil jesti hrad Dražice řečený se vším jeho panstvím a staro- dávním příslušenstvím. Kterýžto hrad když jesti podkomořie svrchupsaný chtěl ve dsky zemské aby mu byl vložen vedle řádu a oby- čeje, kterýž sě děje jiným zemanóm královstvie Českého, tu páni zemští nechtěli toho dopu- stiti, aby ten hrad nebo to zbožie měl nebo mělo podniknúti pod právo města našeho. Tehda ciesařova milost řekla za podkomořieho, že teu hrad se vším jeho panstvím nemá nic činiti s právem městským ani s kterými poplatky a obtížením města našeho, neb ten hrad i to všecko zbožie Dražické i jiná zbožie, kteráž- kolivěk má nebo mieti bude, Jeho Velebnost jakožto král a pán, z práv i ze všech jiných našich svobod a poplatkuov jest vyňal a je vysvobodil, než aby ku právu zemskému jakožto jiný zeměnín zřel a hleděl se všiem svým zbožiem, Jeho Velebnost toho na nás žádaje i přikazuje z své králové moci, abychom svrchupsaného pana Jana podkomořieho mimo
Strana 167
Drchkov— Drchlava. jeho vuoli k nižádným právóm ani k kterým poplatkóm města našeho netiskli, nenapowmi- nali ani kterakkolivěk nutili sami skrze sě ani skrze jiného kteréhokolivěk zevně ani tajně. A tak iny svrchupsaní páni purgmistr a konšelé hotovi jsúce priká[zá]nie Jeho Veleb- nosti pána našeho milostivého poslušni býti, svrchupsaného pana Jana podkomořieho se vším jeho zbožiem, kteréž na zemi má, vynímáme, vysvobozujem a propustili sme a mocí tohoto zápisu propúštieme a svobodna činíme i kvi- tujem věčně ze všech práv, poplatkuov a ob- tiežení města našeho, nižádného práva sobě a městu našemu, ježto bychom k němu a k jeho zbožie anebo jeho dědicóm a budúcím bez jeho vuole of méli hledéti, nepozuostavujem nynie i po vše časy budúcie. Actum in pleno con- silio secunda feria ante festum Omnium san- ctorum anno ete. XXXVII. (Rukop. & 992 f. 180.) Brazkov. 1490. — Famosa Elsska de Drazkow in loco famosi Hlas de Kameniez, mariti sui, fassa est, se percepisse [pecuniam]. (Rukop. &. 2089 fol. Q 13.) Drchkov. 1530, 22. června. (Listové o práh kladení mezi Kralovicemi a. Drchkovem.) Já Jan Své- tocký z Černošic *) známo činím tímto listem : Kdež jsú byli vysláni opatrní mlynáři přísežní na práh kladení a cejch mezi Kralovicemi a Drchkovem, při tom sem byl na místě p. Jin- dřicha z Duban, povolení sem na jeho místě dal, jak sú svrchujmenované osoby zřídily, tak se z obi stran zachovati mají. K tomu na potvrzení pečeť svú vlastní sem k tomuto listu pfitiskl, jenz jest dán v středu před sv. Janem Kf. I. XVCXXX. (Rukop. č. 2141 fol. 59.) -— Já Václav Sestřenek z Slavic známo činím tímto listem: Kdež sú byli vysláni opatrní mlynáři přísežní Jan Zub a Václav Nos na 167 práh kladení a cejch mezi Kralovicemi a Drchkovem, při tom sem sám byl a k tomu povolení sem dal, jak sii svrchujmenované osoby zřídily, tak z obú stran zachovati se mají. K tomu na potvrzení, nemaje pečeti své, prosil sem uroz. vládyky pana Petra z Hertmberka, že jest sekryt svuoj vlastní k tomuto listu při- tiskl, jenž jest dán v středu před sv. Janem Kt. I. XVC XXX. (Tamtéz.) *) Čti: Svéteckf z Gerntic. Drchlava. 1. 1419, 29. bfezna. Jacobus de Praga dictus Tele protestatus est coram beneficiariis Pragensibus, se teneri octuaginta s. gr. Nicolao de Praga apotecario, Katrussi uxori ipsius, et eorum heredibus, in quo debito statim ad ve- rum ius hereditarium condescendit eis de censu suo, videlicet octo s. gr. census annui nudi perpetui, quem habet in hereditatibus Eliza- Leth, relicte olim Henrici de Duba in Ujezdc-i, in Drchlawi et in Skala — prout sibi a dicta Elizabeth in tabulis continetur. — Actum anno domini M°CCCC°XIX feria IIII. post domini- cam Letare. (Rukop. 6. 992 f. 75.) 2. 1426, 8. června. Já Ondrášek, písař desk zemských menších, vyznávám tiemto li- stem obecně před každým člověkem, že mi jest o tom platu dobřie svědomo i všemu úřadu, jakož jest nebožka paní Alžběta, dobré paměti páně Jindřichova řečeného Škopek z Dubé manželka, prodala osm kop. gr. platu ročnieho na dědinách na svých v Üjezdei, v Drchlavi, v Skále, na těch vsech Jakubovi řečenému Tele z Prahy. A potom týž Jakub zapsal jest ten jistý plat Mikulášovi apotekářovi, paní Katruši ženě jeho a jich dětem, jakož dsky zemské zápisné a výpis z desk, kterýž ona pani Katruáe ode mne má mü ruküá a k němuž já sé üplné tiemto listem znám, plnějie svědčie. A znám to také, že jest ona paní Katruše s svými dětmi k tomu jistému platu vedle desk a výpisu, kterýž má, spravedliva. A toho na svědomie svú sem pečeť k tomuto listu
Drchkov— Drchlava. jeho vuoli k nižádným právóm ani k kterým poplatkóm města našeho netiskli, nenapowmi- nali ani kterakkolivěk nutili sami skrze sě ani skrze jiného kteréhokolivěk zevně ani tajně. A tak iny svrchupsaní páni purgmistr a konšelé hotovi jsúce priká[zá]nie Jeho Veleb- nosti pána našeho milostivého poslušni býti, svrchupsaného pana Jana podkomořieho se vším jeho zbožiem, kteréž na zemi má, vynímáme, vysvobozujem a propustili sme a mocí tohoto zápisu propúštieme a svobodna činíme i kvi- tujem věčně ze všech práv, poplatkuov a ob- tiežení města našeho, nižádného práva sobě a městu našemu, ježto bychom k němu a k jeho zbožie anebo jeho dědicóm a budúcím bez jeho vuole of méli hledéti, nepozuostavujem nynie i po vše časy budúcie. Actum in pleno con- silio secunda feria ante festum Omnium san- ctorum anno ete. XXXVII. (Rukop. & 992 f. 180.) Brazkov. 1490. — Famosa Elsska de Drazkow in loco famosi Hlas de Kameniez, mariti sui, fassa est, se percepisse [pecuniam]. (Rukop. &. 2089 fol. Q 13.) Drchkov. 1530, 22. června. (Listové o práh kladení mezi Kralovicemi a. Drchkovem.) Já Jan Své- tocký z Černošic *) známo činím tímto listem : Kdež jsú byli vysláni opatrní mlynáři přísežní na práh kladení a cejch mezi Kralovicemi a Drchkovem, při tom sem byl na místě p. Jin- dřicha z Duban, povolení sem na jeho místě dal, jak sú svrchujmenované osoby zřídily, tak se z obi stran zachovati mají. K tomu na potvrzení pečeť svú vlastní sem k tomuto listu pfitiskl, jenz jest dán v středu před sv. Janem Kf. I. XVCXXX. (Rukop. č. 2141 fol. 59.) -— Já Václav Sestřenek z Slavic známo činím tímto listem: Kdež sú byli vysláni opatrní mlynáři přísežní Jan Zub a Václav Nos na 167 práh kladení a cejch mezi Kralovicemi a Drchkovem, při tom sem sám byl a k tomu povolení sem dal, jak sii svrchujmenované osoby zřídily, tak z obú stran zachovati se mají. K tomu na potvrzení, nemaje pečeti své, prosil sem uroz. vládyky pana Petra z Hertmberka, že jest sekryt svuoj vlastní k tomuto listu při- tiskl, jenž jest dán v středu před sv. Janem Kt. I. XVC XXX. (Tamtéz.) *) Čti: Svéteckf z Gerntic. Drchlava. 1. 1419, 29. bfezna. Jacobus de Praga dictus Tele protestatus est coram beneficiariis Pragensibus, se teneri octuaginta s. gr. Nicolao de Praga apotecario, Katrussi uxori ipsius, et eorum heredibus, in quo debito statim ad ve- rum ius hereditarium condescendit eis de censu suo, videlicet octo s. gr. census annui nudi perpetui, quem habet in hereditatibus Eliza- Leth, relicte olim Henrici de Duba in Ujezdc-i, in Drchlawi et in Skala — prout sibi a dicta Elizabeth in tabulis continetur. — Actum anno domini M°CCCC°XIX feria IIII. post domini- cam Letare. (Rukop. 6. 992 f. 75.) 2. 1426, 8. června. Já Ondrášek, písař desk zemských menších, vyznávám tiemto li- stem obecně před každým člověkem, že mi jest o tom platu dobřie svědomo i všemu úřadu, jakož jest nebožka paní Alžběta, dobré paměti páně Jindřichova řečeného Škopek z Dubé manželka, prodala osm kop. gr. platu ročnieho na dědinách na svých v Üjezdei, v Drchlavi, v Skále, na těch vsech Jakubovi řečenému Tele z Prahy. A potom týž Jakub zapsal jest ten jistý plat Mikulášovi apotekářovi, paní Katruši ženě jeho a jich dětem, jakož dsky zemské zápisné a výpis z desk, kterýž ona pani Katruáe ode mne má mü ruküá a k němuž já sé üplné tiemto listem znám, plnějie svědčie. A znám to také, že jest ona paní Katruše s svými dětmi k tomu jistému platu vedle desk a výpisu, kterýž má, spravedliva. A toho na svědomie svú sem pečeť k tomuto listu
Strana 168
168 vezpod přidávil. Jenž jest dán anno domini M*CCCC?XXVI sabbato post octavam Corporis Christi. (Tamtéž fol. 75.) 3. 1428, 28. února. Václav z Miletína, purkrabie Hasištejnský, stoje osobně v plné radě Velikého Města Pražského, — vyznal jesti, že jesti kúpil osm kop gr. platu věčného a dědičného ročnieho na Újezdci, na Drchlavi, na Skále, na těch vsech Jakubovi řečenému Tele z Prahy u nebožky panie Alžběty, dobré paměti páně Jindřich:vé řečeného Škopek z Dubé, a ten jistý plat zaplatil jest jí sám penězi téhož Jakuba. A dále vyznal jest, že týž Jakub Tele ihned ten jistý plat jím kúpený vložil jest Mikulášovi apothekářovi, paní Ka- truši ženě jeho a jich dětem ve dsky zemské a jim jej zapsal. — Actum in consilio sabbato ante Reminiscere. (Rukop. č. 2099 f. 209.) 4. 1431, 16. srpna. Matěj řečený Sčrba, najvyšší písař desk zemských královstvie Če- ského, a Ctibor ze Zhudic, vyšší komorník *) týchž desk zemských, stojiece osobně v plné radě Velikého Města Pražského, vyznali sú svobodně a dobrovolně beze všeho přinucenie, jsúce toho dobře svědomi, kterak Mikuláš apa- tekář, Katruše manželka jeho a jich děti mají osm kop gr. platu ročnieho a věčného na Újezdci, na Drchlavi a na Skále, na těch vsech od Ja- kuba řečeného Tele zapsáno a vloženo ve dsky zemské se vším právem a ohradü, kteráž jest při tom z práva i z vobyčeje měla zachována býti, jakožto výpis, kterýž jest učinil Ondrá- šek písař z desk zemských svú vlastní rukú, jasnějie svědčí. Actum feria V. post Tiburcii anno etc XXXI*. (Rukop. č. 992 fol. 130.) *) Sic! Čti: Matěj z Chřenova místopísař zem- ský, Ctibor ze Zhudovic místokomorník zemský. Red. Drmice. 1. 1473, 8. července. Ve jméno bozie amen. Já Magreta vdova po Petrovi súkeníkovi dobré paměti měštěnína Star. M. Pr. zuostalá vyznávám — že — duom muoj u opic, V němž bydlím, kterýž v Dlúhé třiedě leží mezi domy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Jakubovým kotlářovým z jedné a Ondřejovým formanovým z strany druhé — otkazuji Offce piietelkyni mé —. Dále vuole má jest, — aby ten plat v Kralovicích, v Drmicích a v Miléevsi, kterýž ve dskách zemských řádně mám zapsán a kterýž s Jakubem Pechancem spolu držíme, témuž Pechancovi prodadúce, — vydali z toho do kosteluov — jmenovitě k sv. Havlu, Lin- hartu, Mikuláši, Kříži, Haštalu, Klimentu — po desieti kopách gr. na víno k službě božie a po desieti kopách gr. na olej před Božie tělo do lampy. — Datum feria V. in die Kyliani. (Rukop. č. 2119 f. ©. 12.) 2. 1411, 26. ledna. Ve jméno boZie amen. Já Margreta Jakubova Pechancova měštěnína Star. M. Pr. manželka, vyznávám — Ze plat muoj a právo mé všecko, kterýž a kteréž v Kralovicích, v Drmicich a v Miléevsi dskami zemskými sobě zapsáno mám — podle toho také i všeckeren jiný statek muoj — odkazuji — Jakubovi, manželu mému —. Actum sabbato in Conversione s. Pauli. (Rukop. č.2119f. S. 10.) Družec. 1. 1416. — Blahut de Druzcze, frater olim Marziconis braseatoris prope s. Crucem. (Rukop. & 2099 fol. 92.) 9. 1417, 9. tervence. Anna de Ossow, relicta Johannis dicti Comis, deputavit Mi- chaeli de Karzicz XV s. gr. parate pecunie et unam s. gr. census super villa Druzecz — post mortem dicti Johannis, mariti sui, iuxta continenciam littere testamentalis ipsius Jo- hannis —. Actum [in consilio Maior. Civ. Prag.] feria VI. post festum s. Procopii. (Tam- též fol. 60.) Dřínov. 1. 1359. — Merklinus Stach super bonis et hereditatibus in Drzienow interdixit LXXX s. gr. ex parte Otykonis, de guibus intromisit se Albertus Camerarii. (Rukop. č. 987 f. 194.) — Kacza, uxor Wenceslai Stachonis, inter- dixit super hereditatibus et bonis in Drzienow VI s. census, quas tenet Albertus Camerarii,
168 vezpod přidávil. Jenž jest dán anno domini M*CCCC?XXVI sabbato post octavam Corporis Christi. (Tamtéž fol. 75.) 3. 1428, 28. února. Václav z Miletína, purkrabie Hasištejnský, stoje osobně v plné radě Velikého Města Pražského, — vyznal jesti, že jesti kúpil osm kop gr. platu věčného a dědičného ročnieho na Újezdci, na Drchlavi, na Skále, na těch vsech Jakubovi řečenému Tele z Prahy u nebožky panie Alžběty, dobré paměti páně Jindřich:vé řečeného Škopek z Dubé, a ten jistý plat zaplatil jest jí sám penězi téhož Jakuba. A dále vyznal jest, že týž Jakub Tele ihned ten jistý plat jím kúpený vložil jest Mikulášovi apothekářovi, paní Ka- truši ženě jeho a jich dětem ve dsky zemské a jim jej zapsal. — Actum in consilio sabbato ante Reminiscere. (Rukop. č. 2099 f. 209.) 4. 1431, 16. srpna. Matěj řečený Sčrba, najvyšší písař desk zemských královstvie Če- ského, a Ctibor ze Zhudic, vyšší komorník *) týchž desk zemských, stojiece osobně v plné radě Velikého Města Pražského, vyznali sú svobodně a dobrovolně beze všeho přinucenie, jsúce toho dobře svědomi, kterak Mikuláš apa- tekář, Katruše manželka jeho a jich děti mají osm kop gr. platu ročnieho a věčného na Újezdci, na Drchlavi a na Skále, na těch vsech od Ja- kuba řečeného Tele zapsáno a vloženo ve dsky zemské se vším právem a ohradü, kteráž jest při tom z práva i z vobyčeje měla zachována býti, jakožto výpis, kterýž jest učinil Ondrá- šek písař z desk zemských svú vlastní rukú, jasnějie svědčí. Actum feria V. post Tiburcii anno etc XXXI*. (Rukop. č. 992 fol. 130.) *) Sic! Čti: Matěj z Chřenova místopísař zem- ský, Ctibor ze Zhudovic místokomorník zemský. Red. Drmice. 1. 1473, 8. července. Ve jméno bozie amen. Já Magreta vdova po Petrovi súkeníkovi dobré paměti měštěnína Star. M. Pr. zuostalá vyznávám — že — duom muoj u opic, V němž bydlím, kterýž v Dlúhé třiedě leží mezi domy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Jakubovým kotlářovým z jedné a Ondřejovým formanovým z strany druhé — otkazuji Offce piietelkyni mé —. Dále vuole má jest, — aby ten plat v Kralovicích, v Drmicích a v Miléevsi, kterýž ve dskách zemských řádně mám zapsán a kterýž s Jakubem Pechancem spolu držíme, témuž Pechancovi prodadúce, — vydali z toho do kosteluov — jmenovitě k sv. Havlu, Lin- hartu, Mikuláši, Kříži, Haštalu, Klimentu — po desieti kopách gr. na víno k službě božie a po desieti kopách gr. na olej před Božie tělo do lampy. — Datum feria V. in die Kyliani. (Rukop. č. 2119 f. ©. 12.) 2. 1411, 26. ledna. Ve jméno boZie amen. Já Margreta Jakubova Pechancova měštěnína Star. M. Pr. manželka, vyznávám — Ze plat muoj a právo mé všecko, kterýž a kteréž v Kralovicích, v Drmicich a v Miléevsi dskami zemskými sobě zapsáno mám — podle toho také i všeckeren jiný statek muoj — odkazuji — Jakubovi, manželu mému —. Actum sabbato in Conversione s. Pauli. (Rukop. č.2119f. S. 10.) Družec. 1. 1416. — Blahut de Druzcze, frater olim Marziconis braseatoris prope s. Crucem. (Rukop. & 2099 fol. 92.) 9. 1417, 9. tervence. Anna de Ossow, relicta Johannis dicti Comis, deputavit Mi- chaeli de Karzicz XV s. gr. parate pecunie et unam s. gr. census super villa Druzecz — post mortem dicti Johannis, mariti sui, iuxta continenciam littere testamentalis ipsius Jo- hannis —. Actum [in consilio Maior. Civ. Prag.] feria VI. post festum s. Procopii. (Tam- též fol. 60.) Dřínov. 1. 1359. — Merklinus Stach super bonis et hereditatibus in Drzienow interdixit LXXX s. gr. ex parte Otykonis, de guibus intromisit se Albertus Camerarii. (Rukop. č. 987 f. 194.) — Kacza, uxor Wenceslai Stachonis, inter- dixit super hereditatibus et bonis in Drzienow VI s. census, quas tenet Albertus Camerarii,
Strana 169
Drmice — Dubeë Velký. quas ei Otyko, frater ipsius, delegavit in agone, et heredibus suis. Et si decesserit sine heredibus, tunc Wenceslaus, filius Hynconis Stukonis, habere debet hereditario iure. (Tamtéz.) 2. 1360. — Albertus Camerarii emit vil- lam sive hereditatem in Drzienow olim Oty- konis — erga dominos consules seu iuratos tunc temporis existentes pro quingentis et LXIIII s. gr. (Tamtéž fol. 198.) — Albertus Camerarii exhibuit villam Drzienow. (Tamtéž fol. 257.) 3. 1457, 7. listopadu. Ve jméno božie amen. Já Prokop, apotekář a měštěnín Sta- rého Města Pražského, vyznávám tiemto listem — že — teď již tiemto druhým kšaftem a po- sledním — najprvé duom muoj, v němž by- dlím, i jiný všecken statek muoj — odkazuji panie Barboře, manželce mé milé, s dietětem, po kterémž nynie leží, na rovný mezi ně diel. Než apotheku s tiem se vším, což v nie jest a k nie příslušie, též manželce mé s Petrem, švagrem i služebníkem mým v též apothece, společně odkazuji a dávám — rovným dielem —. Item otci a mateři mé duom muoj v No- vém Městě Pražském odkazuji — a k tomu aby jim manZelki mi najméně padesáte zl. uh. bylo pridśno. Item platy mé všecky, kteréž na zemi mám, jakožto v Převorách obojích, to jest Malých i Větších, v Veliké Dobré, v Dřienově a v Přistúpini, Vaňkovi synu ne- božce Pavlovu plátenníkovu dědičně oddávám, tak však, aby týž Vaněk ten plat v Přistúpini šest kop gr. sám vybieraje, vydával jej každý rok Kateřině sestře své, jeptišce u sv. Ducha v Starém Městě Pražském, ku polepšení jejie- mu až do jejieho života a nic dále. — Item domek na Malé Straně, kterýž byl někdy Pa- vluov plátenníkóv, ten aby poručníci týchž sirotkuov prodadüc, dali penieze též jeptišce. Item list, kterýž mně i témuž Vaňkovi svědčí, tři sta kop dluhu a z nich tfidceti kop gr. platu ročnieho na zboží pánuov z Rozemberka, ten také téhož Vaňka jest a jemu jej oddá- Archiv Český XXVI. 169 vám. Item těch sto kop gr., kteréž mi Michal kupec dlužen jest, odkazuji bratróm mým vlastním v Jindřichově Hradci, aby chudšiemu z nich šestdesát kop gr. a bohatšiemu čtyři- dceti kop gr. bylo dáno. Item jakož dskami zemskými mám deset kop gr. platu ročnieho z komornieho na Drahobuzi, v Brehoryjich a v Vernéricích od Jana apatekáre zapsáno — a o to jiZ i saZeno jest na Rotov pro nezprávu, (kterýž pan Beneš z Kolovrat má), mým i mi- strovÿm Sigmundovÿm jmenem jednostajně, že on také na tom druhých deset kop platu má, a já jemu tu při mocně jsem poručil dskami k zisku i ke ztrátě, k tomu platu všecko právo mé, jakož mě dsky svědčie, témuž mi- stru Sigmundovi mocně odkazuji a dávám. — Jenž jest dán v pondělí po sv. Linhartu leta tisícieho čtyřstého padesátého sedmého. (Ru- kop. č. 992 fol. 247.) Dubeč Velký. 1. 1357. — Fridlinus Johannis resignavit hereditatem suam in Dubecz Johelino dicto Stoklicz et heredibus suis. (Rukop. 6. 987 fol. 239.) 2. 1880. — Swacho, villanus de Magno Dubecz — dedit se super graciam domini Petri Rotlew, qui graciam sibi fecit et remisit eum recipere triticum, ordeum et annonam, de quo mittit eum liberum et solutum, que fuit inter- dictum apud Swachonem in foro equorum, tali condicione, quod idem Swacho promisit — sub privacione colli sui — predicto domino suo Petro, nunquam adherere nec stare cum filiis vel filiabus vel cum aliquo amico stare contra dominum Petrum nunc et in perpetuum, nec contra heredes suos, ita quod predictus Petrus debet dare Swachoni predicto V s. gr. (Rukop. č. 2069 f. 177.) 3. 1433, 17. dubna. Mikeš Hrdinka řezník, Jan Hvězdář kožišník, Beneš kotlář, Jan Žižka řezník, Martin Vranský z Podskalí a Vavřinec Toniš z Opatovic kúpili sú vlnu u slovutných Jindřicha z Dražic, a Janka hratra jeho od- 22
Drmice — Dubeë Velký. quas ei Otyko, frater ipsius, delegavit in agone, et heredibus suis. Et si decesserit sine heredibus, tunc Wenceslaus, filius Hynconis Stukonis, habere debet hereditario iure. (Tamtéz.) 2. 1360. — Albertus Camerarii emit vil- lam sive hereditatem in Drzienow olim Oty- konis — erga dominos consules seu iuratos tunc temporis existentes pro quingentis et LXIIII s. gr. (Tamtéž fol. 198.) — Albertus Camerarii exhibuit villam Drzienow. (Tamtéž fol. 257.) 3. 1457, 7. listopadu. Ve jméno božie amen. Já Prokop, apotekář a měštěnín Sta- rého Města Pražského, vyznávám tiemto listem — že — teď již tiemto druhým kšaftem a po- sledním — najprvé duom muoj, v němž by- dlím, i jiný všecken statek muoj — odkazuji panie Barboře, manželce mé milé, s dietětem, po kterémž nynie leží, na rovný mezi ně diel. Než apotheku s tiem se vším, což v nie jest a k nie příslušie, též manželce mé s Petrem, švagrem i služebníkem mým v též apothece, společně odkazuji a dávám — rovným dielem —. Item otci a mateři mé duom muoj v No- vém Městě Pražském odkazuji — a k tomu aby jim manZelki mi najméně padesáte zl. uh. bylo pridśno. Item platy mé všecky, kteréž na zemi mám, jakožto v Převorách obojích, to jest Malých i Větších, v Veliké Dobré, v Dřienově a v Přistúpini, Vaňkovi synu ne- božce Pavlovu plátenníkovu dědičně oddávám, tak však, aby týž Vaněk ten plat v Přistúpini šest kop gr. sám vybieraje, vydával jej každý rok Kateřině sestře své, jeptišce u sv. Ducha v Starém Městě Pražském, ku polepšení jejie- mu až do jejieho života a nic dále. — Item domek na Malé Straně, kterýž byl někdy Pa- vluov plátenníkóv, ten aby poručníci týchž sirotkuov prodadüc, dali penieze též jeptišce. Item list, kterýž mně i témuž Vaňkovi svědčí, tři sta kop dluhu a z nich tfidceti kop gr. platu ročnieho na zboží pánuov z Rozemberka, ten také téhož Vaňka jest a jemu jej oddá- Archiv Český XXVI. 169 vám. Item těch sto kop gr., kteréž mi Michal kupec dlužen jest, odkazuji bratróm mým vlastním v Jindřichově Hradci, aby chudšiemu z nich šestdesát kop gr. a bohatšiemu čtyři- dceti kop gr. bylo dáno. Item jakož dskami zemskými mám deset kop gr. platu ročnieho z komornieho na Drahobuzi, v Brehoryjich a v Vernéricích od Jana apatekáre zapsáno — a o to jiZ i saZeno jest na Rotov pro nezprávu, (kterýž pan Beneš z Kolovrat má), mým i mi- strovÿm Sigmundovÿm jmenem jednostajně, že on také na tom druhých deset kop platu má, a já jemu tu při mocně jsem poručil dskami k zisku i ke ztrátě, k tomu platu všecko právo mé, jakož mě dsky svědčie, témuž mi- stru Sigmundovi mocně odkazuji a dávám. — Jenž jest dán v pondělí po sv. Linhartu leta tisícieho čtyřstého padesátého sedmého. (Ru- kop. č. 992 fol. 247.) Dubeč Velký. 1. 1357. — Fridlinus Johannis resignavit hereditatem suam in Dubecz Johelino dicto Stoklicz et heredibus suis. (Rukop. 6. 987 fol. 239.) 2. 1880. — Swacho, villanus de Magno Dubecz — dedit se super graciam domini Petri Rotlew, qui graciam sibi fecit et remisit eum recipere triticum, ordeum et annonam, de quo mittit eum liberum et solutum, que fuit inter- dictum apud Swachonem in foro equorum, tali condicione, quod idem Swacho promisit — sub privacione colli sui — predicto domino suo Petro, nunquam adherere nec stare cum filiis vel filiabus vel cum aliquo amico stare contra dominum Petrum nunc et in perpetuum, nec contra heredes suos, ita quod predictus Petrus debet dare Swachoni predicto V s. gr. (Rukop. č. 2069 f. 177.) 3. 1433, 17. dubna. Mikeš Hrdinka řezník, Jan Hvězdář kožišník, Beneš kotlář, Jan Žižka řezník, Martin Vranský z Podskalí a Vavřinec Toniš z Opatovic kúpili sú vlnu u slovutných Jindřicha z Dražic, a Janka hratra jeho od- 22
Strana 170
170 tudž a Matěje z Dubče za 60 k. gr. — To se stalo v pátek po Veliké noci 1. MCCCCXXXIII. (Rukop. č. 2082 f. B. 30.) 4. 1455. — Dominus Mathias de Dubecz et Herzman de Zhorecz [perceperunt pecuniam]. (Rukop. č. 2084 fol. H. 33.) 5. 1490. — Nobilis d. Johannes Dubecky de Dubecz et de Prohonicz in loco Johannis molendinatoris, censite sui ibidem de Dubecz, [percepit pecuniam] (Rukop. č. 2089 fol. P. 11.) 6. 1492. — D. Henricus Miczan de Roztok et Marianna de Dubecz conthoralis sua [eme- runt domum in Nova Civ. Pr.] (Tamtéž fol. S. 20.) Dubeèek. 1437, 26. února. Paní Sudka z Chrástu, vdova po nebožci Janovi z Dubečka, již man- želka slovutného Smila seděním na Brodciech, vyznala jest a mocí tohoto zápisu zjevně vy- znává: Tak jakož jest měla sto a šedesáte kop gr. věna zapsáno ve dskách zemských od svrchupsaného Jana muže svého, a potom týmž mužem některé věci jsú jí z milosti kšeftem nad to věno odkázány, že za to za všecko — vedle přátelské úmluvy dvě stě k. gr. od po- ctivé paní Elšky vdovy Ottlové, sestry svrchu- psaného Jana, přijala jest a zdvihla peněz ho- tových. Protož svrchupsaná Sudka slíbila jest — neupomínati —. Actum pleno in consilio feria tercia post Reminiscere dominicam a. etc. XXXVII. (Rukop. č. 992 f. 170.) Dubenec. 1501, 18. října. Václav z Hřmiric*) v radě [Novom.] svědčil: Když jest ke mně přijel Václav Kehar, švagr muoj, tu jest mně žádal, abych mu pomohl dluhu vyupomínati na Spá- leném z Dubence. I pójčil sem jemu jednoho koně, a sám sem sním jel na druhém do Du- bence. A když jsme přijeli, k Spálenému došli, tu jest jeho Václav Kehar napomínal ze III k. m.; a on Spálený se jest k dluhu znal, to- liko žádal za prodlenie: że kdyż do Prahy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: jezditi budu, až sobě kuoň přikúpím, žeť chci rád práv býti jako dobrému člověku. Actum die Luce ev. a. etc. 1501. (Rukop. 6. 1046 fol. 18.) *) Snad Hřiměždice, 15 km na východ od Du- bence u Příbramě. Ducice. 1465, 5. tervna. Silvester, olim Jobannis canulatoris natus, fassus est, se unam s. gr. census annui in Duczicz per Casspar, fratrem ipsius germanum, testamentaliter sibi legatam percepisse a Dorothea et Nicolao cirologo con- iugibus. — Actum in consilio f. IIII. ante festum Trinitatis oc LXV*. (Rukop. č. 2141 fol. 71.) Dušníky jv. od Ünho&té. 1. 1423, 19. listopadu. My Konrad, z bo- žie milosti Pražského kostela arcibiskup a pa- pežské stolice legat, vyznávám tiemto listem všem, ktož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že slovutná žena paní Margretha, někdy ře- čená Bedřichova z Řčdhoště, seděním na Bu- štěvsi, zastúpila nás v dluze dvě stě k. gr. — to my jí postupujem vsí Dušník, Že- lezné, Vokovic v těch penězích za čtyři leta. A to slibujem svrchupsané paní Margrethé beze všech škod své penieze vybrati bez překážky úředníkóv našich. A ty svrchupsané vsi aby držala dotud, dokudž nevybéře těch jistých svrchupsaných peněz v těch čtyřech letech. A po tom vybrání [má] paní Margretha svrchupsaná nám anebo našim budúcím, arci- biskupóm, těch vsí zasě postúpiti. A ktož tento list bude mieti s paní Margretinü dobrü volí, ten má mieti též plné právo, jakož ona sama. Tomu na svědomie svú jsme pečeť s svým dobrým svědomím kázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán na Rüdnici leta od naro- zenie syna bożieho tisícieho étyfstého dvadcâ- tého tretieho v pátek den sv. Alžběty. (Rukop. 6. 992 f. 81.) 2. 1491. — Dorothea, relicta Johannis Czelny — pleno in consilio Maioris Civ. Prag.
170 tudž a Matěje z Dubče za 60 k. gr. — To se stalo v pátek po Veliké noci 1. MCCCCXXXIII. (Rukop. č. 2082 f. B. 30.) 4. 1455. — Dominus Mathias de Dubecz et Herzman de Zhorecz [perceperunt pecuniam]. (Rukop. č. 2084 fol. H. 33.) 5. 1490. — Nobilis d. Johannes Dubecky de Dubecz et de Prohonicz in loco Johannis molendinatoris, censite sui ibidem de Dubecz, [percepit pecuniam] (Rukop. č. 2089 fol. P. 11.) 6. 1492. — D. Henricus Miczan de Roztok et Marianna de Dubecz conthoralis sua [eme- runt domum in Nova Civ. Pr.] (Tamtéž fol. S. 20.) Dubeèek. 1437, 26. února. Paní Sudka z Chrástu, vdova po nebožci Janovi z Dubečka, již man- želka slovutného Smila seděním na Brodciech, vyznala jest a mocí tohoto zápisu zjevně vy- znává: Tak jakož jest měla sto a šedesáte kop gr. věna zapsáno ve dskách zemských od svrchupsaného Jana muže svého, a potom týmž mužem některé věci jsú jí z milosti kšeftem nad to věno odkázány, že za to za všecko — vedle přátelské úmluvy dvě stě k. gr. od po- ctivé paní Elšky vdovy Ottlové, sestry svrchu- psaného Jana, přijala jest a zdvihla peněz ho- tových. Protož svrchupsaná Sudka slíbila jest — neupomínati —. Actum pleno in consilio feria tercia post Reminiscere dominicam a. etc. XXXVII. (Rukop. č. 992 f. 170.) Dubenec. 1501, 18. října. Václav z Hřmiric*) v radě [Novom.] svědčil: Když jest ke mně přijel Václav Kehar, švagr muoj, tu jest mně žádal, abych mu pomohl dluhu vyupomínati na Spá- leném z Dubence. I pójčil sem jemu jednoho koně, a sám sem sním jel na druhém do Du- bence. A když jsme přijeli, k Spálenému došli, tu jest jeho Václav Kehar napomínal ze III k. m.; a on Spálený se jest k dluhu znal, to- liko žádal za prodlenie: że kdyż do Prahy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: jezditi budu, až sobě kuoň přikúpím, žeť chci rád práv býti jako dobrému člověku. Actum die Luce ev. a. etc. 1501. (Rukop. 6. 1046 fol. 18.) *) Snad Hřiměždice, 15 km na východ od Du- bence u Příbramě. Ducice. 1465, 5. tervna. Silvester, olim Jobannis canulatoris natus, fassus est, se unam s. gr. census annui in Duczicz per Casspar, fratrem ipsius germanum, testamentaliter sibi legatam percepisse a Dorothea et Nicolao cirologo con- iugibus. — Actum in consilio f. IIII. ante festum Trinitatis oc LXV*. (Rukop. č. 2141 fol. 71.) Dušníky jv. od Ünho&té. 1. 1423, 19. listopadu. My Konrad, z bo- žie milosti Pražského kostela arcibiskup a pa- pežské stolice legat, vyznávám tiemto listem všem, ktož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že slovutná žena paní Margretha, někdy ře- čená Bedřichova z Řčdhoště, seděním na Bu- štěvsi, zastúpila nás v dluze dvě stě k. gr. — to my jí postupujem vsí Dušník, Že- lezné, Vokovic v těch penězích za čtyři leta. A to slibujem svrchupsané paní Margrethé beze všech škod své penieze vybrati bez překážky úředníkóv našich. A ty svrchupsané vsi aby držala dotud, dokudž nevybéře těch jistých svrchupsaných peněz v těch čtyřech letech. A po tom vybrání [má] paní Margretha svrchupsaná nám anebo našim budúcím, arci- biskupóm, těch vsí zasě postúpiti. A ktož tento list bude mieti s paní Margretinü dobrü volí, ten má mieti též plné právo, jakož ona sama. Tomu na svědomie svú jsme pečeť s svým dobrým svědomím kázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán na Rüdnici leta od naro- zenie syna bożieho tisícieho étyfstého dvadcâ- tého tretieho v pátek den sv. Alžběty. (Rukop. 6. 992 f. 81.) 2. 1491. — Dorothea, relicta Johannis Czelny — pleno in consilio Maioris Civ. Prag.
Strana 171
Dubeček — Dušníky. publicavit ius suum totale — super bonis vi- delicet Dussnik, Zelezna et Wokowicze iuxta ultimam clausulam littere — inferius contente (viz č. 1.), videlicet illius: et qui hanc litteram cum ipsius bona voluntate habuerit, eidem ius ad omnia predicta competere debebit. (Tamtéž.) 3. 1435, 20. prosince. Když jest pře a nesnáz byla mezi Vaňkem Drnovským z jedné, a Dorothú někdy Tulehovů a nynie manželků Jirovü, z strany druhé, o plat a puožitky, kterýžto v Libuši a v Dušniciech svrchupsaný Drnovský a Tuleha společně od obce v službě měli a drželi jsú, jichžto úrokóv a puožitkóv — Drnovský též Dorothě dávati nechtěl jest. I páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. — nalezli sú, aby — Dorotha ten plat a ty puožitky, kteréž jest dobré paměti Tuleha, manžel její, držal a bral, vybierala a zdvihala na svrchupsanÿch vsech a lidech úročních a sobě na té summě srážela, kterúž má zapsáno od obce na týchž vesniciech až do té summy vybránie, a na tom aby jí nepřekážel svrchu- psaný Drnovský. Actum pleno in consilio f. III. post Lucie anno oc XXXV (Rukop. č. 87 f. 95 — č. 2099 fol. 425.) 4. 1418, 11. srpna. Ve jméno bozie amen. Já Václav malíf, syn neboZce Duchkuov kra- méfuov mésténína St. M. Pr., vyznávám — že právo mé všecko, kteréž mi ku polovici platu ve vsech Dušniciech a Všestudech — po — otci mém přislušalo jest — jakož list na to učiněný, kterýž pan Samuel má, — v sobě zavierá, a podle toho také i všeckeren jiný statek muoj — otkazuji — panie Dorothě manželce mé milé, a Václavovi synu mému a jejiemu, na rovný mezi ně rozdiel a s nápadem s jednoho na druhého. Pakli by obého, to jest manželky a syna mého, Buoh od smrti neu- choval, aby to právo mé výše dotčené mistrem Sigmundem a mistrem Mathějem malíři, po- ručníky mými, kteréž týmž manželce a synu mému přidávám k radě a ku pomoci, obráceno bylo na zádušie kostela Matky Božie v Týně. Oznamuji pak, že pan Burjan Leskovec zuostává 171 mi dlužen za ledva XVII gr. bielých, a Jiřík za korúhve, když by dodělány byly, III k. gr. —. Actum feria IIIL in crastino b. Laurencii. (Rukop. č. 2119 f. R. 5.) 5. 1479, 13. října. My purgmistr a kon- šelé města Ounhoště vyznáváme — že níže- psané vejpisy listuov vidimovali sme a opatřili na pergameně psané s pečetmi visutými celé a neporušené slovo od slova takto: Já Ofka z Lhoty vyznávám — že — prodala sem dvuor muoj poplužní v Dušnících -- opatrnému Duchkovi, měštěnínu St. M. Pr. od železných dveří — za puol třetího sta k. gr. peněz do- brých mně již týmž Duchkem úplně a docela zaplacených, i mocí tohoto listu dědicky prodá- vám a postupuji —- slibujíci dobrou mou vírou beze lsti, kdyžby koli akta a knihy arcibiskup- ství Pražského — byly propuštěny a otevřeny — ten dvuor — v též knihy řádně vložiti — jakož zemané toho panství mají z starodávna za právo. — Dán 1. MCCCCLXXIX tu středu před sv. Havlem. (Opis v archivu kapit. sv. Vítské.) 6. Asi r. 1490. — Urozenému p. p. Jiří- kovi z Dubé a z Lipého, najvyššiemu sudiemu desk dvorských, pánu nám zvláště příznivému. Modlitba naše napřed, urozený pane. Račte VMt védéti, Ze p. Mareš a Oldřich Mléčko neokázali jsú ani mohú okázati žádných spra- vedlností na ty vsi kostelnie, kteréž bezprávně drží, totiž Dušníky a Všestudy; a protož nám ukázáno jest k VMti jako k tomu, komuž jest král JMt ráčil tu věc poručiti. I protož prosíme, VMt račte učiniti podle rozkázanie KMti a v ty lidi se uvázati a jim přikázati, aby úrok svato- jiřský VMti anebo nám dali, a jiných žádných pánuov sobě nehledali; nebo jsú dédiéni ko- stelní. A my povinni budem s velikú vděčností i modlitbami i službů VMti toho dobrodinie nikdy nezapomínati. Pavel administrator a pro- bošt, mistr Ambrož děkan i všecka kapitula kostela Pražského. (Orig. v archivu kapit. sv. Vítské.) 7. 1522, 23. prosince. Petr Blatenský, 22*
Dubeček — Dušníky. publicavit ius suum totale — super bonis vi- delicet Dussnik, Zelezna et Wokowicze iuxta ultimam clausulam littere — inferius contente (viz č. 1.), videlicet illius: et qui hanc litteram cum ipsius bona voluntate habuerit, eidem ius ad omnia predicta competere debebit. (Tamtéž.) 3. 1435, 20. prosince. Když jest pře a nesnáz byla mezi Vaňkem Drnovským z jedné, a Dorothú někdy Tulehovů a nynie manželků Jirovü, z strany druhé, o plat a puožitky, kterýžto v Libuši a v Dušniciech svrchupsaný Drnovský a Tuleha společně od obce v službě měli a drželi jsú, jichžto úrokóv a puožitkóv — Drnovský též Dorothě dávati nechtěl jest. I páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. — nalezli sú, aby — Dorotha ten plat a ty puožitky, kteréž jest dobré paměti Tuleha, manžel její, držal a bral, vybierala a zdvihala na svrchupsanÿch vsech a lidech úročních a sobě na té summě srážela, kterúž má zapsáno od obce na týchž vesniciech až do té summy vybránie, a na tom aby jí nepřekážel svrchu- psaný Drnovský. Actum pleno in consilio f. III. post Lucie anno oc XXXV (Rukop. č. 87 f. 95 — č. 2099 fol. 425.) 4. 1418, 11. srpna. Ve jméno bozie amen. Já Václav malíf, syn neboZce Duchkuov kra- méfuov mésténína St. M. Pr., vyznávám — že právo mé všecko, kteréž mi ku polovici platu ve vsech Dušniciech a Všestudech — po — otci mém přislušalo jest — jakož list na to učiněný, kterýž pan Samuel má, — v sobě zavierá, a podle toho také i všeckeren jiný statek muoj — otkazuji — panie Dorothě manželce mé milé, a Václavovi synu mému a jejiemu, na rovný mezi ně rozdiel a s nápadem s jednoho na druhého. Pakli by obého, to jest manželky a syna mého, Buoh od smrti neu- choval, aby to právo mé výše dotčené mistrem Sigmundem a mistrem Mathějem malíři, po- ručníky mými, kteréž týmž manželce a synu mému přidávám k radě a ku pomoci, obráceno bylo na zádušie kostela Matky Božie v Týně. Oznamuji pak, že pan Burjan Leskovec zuostává 171 mi dlužen za ledva XVII gr. bielých, a Jiřík za korúhve, když by dodělány byly, III k. gr. —. Actum feria IIIL in crastino b. Laurencii. (Rukop. č. 2119 f. R. 5.) 5. 1479, 13. října. My purgmistr a kon- šelé města Ounhoště vyznáváme — že níže- psané vejpisy listuov vidimovali sme a opatřili na pergameně psané s pečetmi visutými celé a neporušené slovo od slova takto: Já Ofka z Lhoty vyznávám — že — prodala sem dvuor muoj poplužní v Dušnících -- opatrnému Duchkovi, měštěnínu St. M. Pr. od železných dveří — za puol třetího sta k. gr. peněz do- brých mně již týmž Duchkem úplně a docela zaplacených, i mocí tohoto listu dědicky prodá- vám a postupuji —- slibujíci dobrou mou vírou beze lsti, kdyžby koli akta a knihy arcibiskup- ství Pražského — byly propuštěny a otevřeny — ten dvuor — v též knihy řádně vložiti — jakož zemané toho panství mají z starodávna za právo. — Dán 1. MCCCCLXXIX tu středu před sv. Havlem. (Opis v archivu kapit. sv. Vítské.) 6. Asi r. 1490. — Urozenému p. p. Jiří- kovi z Dubé a z Lipého, najvyššiemu sudiemu desk dvorských, pánu nám zvláště příznivému. Modlitba naše napřed, urozený pane. Račte VMt védéti, Ze p. Mareš a Oldřich Mléčko neokázali jsú ani mohú okázati žádných spra- vedlností na ty vsi kostelnie, kteréž bezprávně drží, totiž Dušníky a Všestudy; a protož nám ukázáno jest k VMti jako k tomu, komuž jest král JMt ráčil tu věc poručiti. I protož prosíme, VMt račte učiniti podle rozkázanie KMti a v ty lidi se uvázati a jim přikázati, aby úrok svato- jiřský VMti anebo nám dali, a jiných žádných pánuov sobě nehledali; nebo jsú dédiéni ko- stelní. A my povinni budem s velikú vděčností i modlitbami i službů VMti toho dobrodinie nikdy nezapomínati. Pavel administrator a pro- bošt, mistr Ambrož děkan i všecka kapitula kostela Pražského. (Orig. v archivu kapit. sv. Vítské.) 7. 1522, 23. prosince. Petr Blatenský, 22*
Strana 172
172 hajtman uroz. pána p. Jaroslava z Hasištejna a na Lobkovicích, jsa vyslán na místě téhož pána JMti učinil smlúvu před pány úředníky šesti- pánuov mezi Křtěnem Kání, člověkem páně v Libiši, a Vondřejem rychtářem z Dušník, člověkem obecným, takovú, že jakož týž Křtěn Káně vzal krádežem hřebce jemu Vondřejovi, a nadto i pohruožky jemu tinil, a pro takové věc i v vazbě držán byl; ale Jan Káně též z Libiše, otec předepsaného Křtěna, stoje o něj jakožto o syna svého, skrze přímluvu pána jej z vazby vymohl na tento zpuosob: Předkem že má hřebce toho zase postaviti a přivésti, však nebylo-li by jemu nic přeškozeno, na to místo k Ondřejovi rychtáři do Dušník. Pakliby škodu na sobě měl aneb ho dosíci nemohl, tehdy o Hromnicích hned přišlých dáti má IIII k. m. — Act. fer. III. post Thome ap. 1522. (Rukop. č. 2155 fol. 24.) 8. 1535, 13. prosince. Jakož jest summa jistá, jmenovitě CCCLXXIII k. XXX gr. se nalezla po Alžbětě Kropáčové, a ta byla v moc dána Silvestrovi a Václavovi Břekovcovi a Ja- novi Kropáčovi, kdež pak on Silvestr jest za pole a za plat k špitálu sv. Pavla na Dušníce ty peníze vynaložil (páni poručili je z té sumy kvitovati). Act. die Lucie a. XXXV. (Rukop. & 534 III fol. 157.) 9. 1537, 5. června 1537. Já Bartoloměj z Hradiště a u černé růže v Nov. M. Pr. na příkopích znaje sešlost zdraví i věku svého — nechtěje tomu, aby jací rozdílové a těžkosti po mé smrti vzniknouti měly a zvlášt co jse Ka- teřiny, manželky mé milé, dotýče, s kterúž — společní — vzdání — mám, ještě jsa toho úmyslu, což bych mohl nejdostatečněji v tom ji opatřiti, — takto toho našeho vzdání spo- lečného potvrzuji — a ji Kateřinu, manželků mé mild, zmocüñuji, aby ji na to po mé smrti žádný nesahal a překážky nečinil ani v statku pozemském, kterýž mně samému náleží, ve Všestudech a v Dušnících, též také i v statku městským. — Stalo se die Bonifacii. (2207 f.) 10. 1538, 20. června. Leta etc. XXXVIII E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu města Prahy: v pátek před sv. Janem Kř. učiněna jest smlúva s Kateřinúů Tomšovú z Dušník a Jakubem, sy- nem jejím odtudž, že Jakub má matce své vydati z statku jemu po otci pozůstalého XXX k. gr. č. (Rukop. č. 2154 fol. 8.) Dvorce u Prahy. 1. 1388, 17. října. Nos Martinus Rotlew iudex, Bernhardus de Pyeska, Johannes de Ach, Reinhardus de Mulhaim, Ottlinus pannicida, Cun- ezo Glaser, Johannes Pleyer, Crux institor, Fran- ciscus Rockezaner, Hansa Rost, Wenczeslaus Ottonis, Johannes Gosler, Franciseus Steubil, Hurzko de Brodecz, Conradus de Marypurk, Cristanus Leitner, Franciscus Hawer, Cunczli- nus Dibischii et Franciscus Hopffner, consules et iurati cives Maioris Civ. Prag., tenore pre- sencium recognoscimus universis, quod discre- tus vir Nicolaus olim Mertlini institoris filius, noster concivis, personaliter in nostra consti- tutus presencia — recognovit, qualiter ipse condicionem curie sue, quam habere dinoscitur in villa dicta Dworeze retro Wyssegradum, intendens facere meliorem, certos agros seu campos ad eandem curiam pertinentes ad ius emphiteoticum, quod volgariter purkrecht dici- tur, infrascriptis hominibus suis censualibus exposuit et perpetue locavit eo iure, sicut ipse curiam eandem habere dinoscitur: primo vide- licet Jacobo, politori lapidum, dictorum agrorum sexfum medium strichonem seminis capientem, Johlino Lech sex str., Nicolao dicto Kostka piscatori guingue str., Nicolao piperatori de Podol quatuor strichones, Laurencio pellifici duos str., et Wenczeslao vinitori de Podol tres str. capientes. Ita videlicet, quod supradicti homines censuales, heredes et successores eorum, dictorum agrorum possessores, in omnibus causis et querimoniis prefatos agros concernentes iusticiam querere debent coram Nicolao, ipsorum domino supradicto. Eo tamen salvo, quod pre- fati homines in casibus dubiis et in ipsorum gravaminibus a sentencta dicti Nicolai ad nos et successores nostros, consules, appellare po-
172 hajtman uroz. pána p. Jaroslava z Hasištejna a na Lobkovicích, jsa vyslán na místě téhož pána JMti učinil smlúvu před pány úředníky šesti- pánuov mezi Křtěnem Kání, člověkem páně v Libiši, a Vondřejem rychtářem z Dušník, člověkem obecným, takovú, že jakož týž Křtěn Káně vzal krádežem hřebce jemu Vondřejovi, a nadto i pohruožky jemu tinil, a pro takové věc i v vazbě držán byl; ale Jan Káně též z Libiše, otec předepsaného Křtěna, stoje o něj jakožto o syna svého, skrze přímluvu pána jej z vazby vymohl na tento zpuosob: Předkem že má hřebce toho zase postaviti a přivésti, však nebylo-li by jemu nic přeškozeno, na to místo k Ondřejovi rychtáři do Dušník. Pakliby škodu na sobě měl aneb ho dosíci nemohl, tehdy o Hromnicích hned přišlých dáti má IIII k. m. — Act. fer. III. post Thome ap. 1522. (Rukop. č. 2155 fol. 24.) 8. 1535, 13. prosince. Jakož jest summa jistá, jmenovitě CCCLXXIII k. XXX gr. se nalezla po Alžbětě Kropáčové, a ta byla v moc dána Silvestrovi a Václavovi Břekovcovi a Ja- novi Kropáčovi, kdež pak on Silvestr jest za pole a za plat k špitálu sv. Pavla na Dušníce ty peníze vynaložil (páni poručili je z té sumy kvitovati). Act. die Lucie a. XXXV. (Rukop. & 534 III fol. 157.) 9. 1537, 5. června 1537. Já Bartoloměj z Hradiště a u černé růže v Nov. M. Pr. na příkopích znaje sešlost zdraví i věku svého — nechtěje tomu, aby jací rozdílové a těžkosti po mé smrti vzniknouti měly a zvlášt co jse Ka- teřiny, manželky mé milé, dotýče, s kterúž — společní — vzdání — mám, ještě jsa toho úmyslu, což bych mohl nejdostatečněji v tom ji opatřiti, — takto toho našeho vzdání spo- lečného potvrzuji — a ji Kateřinu, manželků mé mild, zmocüñuji, aby ji na to po mé smrti žádný nesahal a překážky nečinil ani v statku pozemském, kterýž mně samému náleží, ve Všestudech a v Dušnících, též také i v statku městským. — Stalo se die Bonifacii. (2207 f.) 10. 1538, 20. června. Leta etc. XXXVIII E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu města Prahy: v pátek před sv. Janem Kř. učiněna jest smlúva s Kateřinúů Tomšovú z Dušník a Jakubem, sy- nem jejím odtudž, že Jakub má matce své vydati z statku jemu po otci pozůstalého XXX k. gr. č. (Rukop. č. 2154 fol. 8.) Dvorce u Prahy. 1. 1388, 17. října. Nos Martinus Rotlew iudex, Bernhardus de Pyeska, Johannes de Ach, Reinhardus de Mulhaim, Ottlinus pannicida, Cun- ezo Glaser, Johannes Pleyer, Crux institor, Fran- ciscus Rockezaner, Hansa Rost, Wenczeslaus Ottonis, Johannes Gosler, Franciseus Steubil, Hurzko de Brodecz, Conradus de Marypurk, Cristanus Leitner, Franciscus Hawer, Cunczli- nus Dibischii et Franciscus Hopffner, consules et iurati cives Maioris Civ. Prag., tenore pre- sencium recognoscimus universis, quod discre- tus vir Nicolaus olim Mertlini institoris filius, noster concivis, personaliter in nostra consti- tutus presencia — recognovit, qualiter ipse condicionem curie sue, quam habere dinoscitur in villa dicta Dworeze retro Wyssegradum, intendens facere meliorem, certos agros seu campos ad eandem curiam pertinentes ad ius emphiteoticum, quod volgariter purkrecht dici- tur, infrascriptis hominibus suis censualibus exposuit et perpetue locavit eo iure, sicut ipse curiam eandem habere dinoscitur: primo vide- licet Jacobo, politori lapidum, dictorum agrorum sexfum medium strichonem seminis capientem, Johlino Lech sex str., Nicolao dicto Kostka piscatori guingue str., Nicolao piperatori de Podol quatuor strichones, Laurencio pellifici duos str., et Wenczeslao vinitori de Podol tres str. capientes. Ita videlicet, quod supradicti homines censuales, heredes et successores eorum, dictorum agrorum possessores, in omnibus causis et querimoniis prefatos agros concernentes iusticiam querere debent coram Nicolao, ipsorum domino supradicto. Eo tamen salvo, quod pre- fati homines in casibus dubiis et in ipsorum gravaminibus a sentencta dicti Nicolai ad nos et successores nostros, consules, appellare po-
Strana 173
Dvorce u Prahy. terunt —. Preterea prenotati homines censuales — videlicet Jacobus politor, Myka Kostka in- stitor de quolibet strichone — sex gr. prag. et unum pullum aut pro quolibet pullo octo hallenses, excepto — Jacobo, qui tales pullos dare non tenetur, sed prefati, puta Nicolaus piscator de Podolet Waczlaw vinitor de Podol et Laurencius pellifex de ipsorum agris de quolibet strichone aut pro quolibet pullo octo hallenses, ut. premittitur; Jan vero, qui dicitur Lech, de suis agris de quolibet strichone decem gr. et similiter de quolibet str. unum pullum — tenentur dicte Nicolao, heredibus aut succes- soribus suis — censuare —. In quorum testi- monium sigillum dicte nostre civitatis Pragensis ad preces dictarum parcium presentibus est appensum. Datum Prage anno domini millesimo [tricesimo] oetuagesimo octavo in vigilia s. Luce ev. (Rukop. é. 986 fol. 185“.)*) *) K témuz dvoru pojí se asi obsah téchto dvou listin: 1. 1385, 1 brezen. In nomine domini amen. Coram nobis Nicolao Puchnik, licenciato in decretis, curie archiepiscopalis et apostolice sedis legati officiali, discretus vir Wenceslaus Miska procurator et procu- ratorio nomine seu sindicus et sindicatus, nomine ho- norabilium et religiosorum virorum dominorum magistri hospitalis et conventus in pede pontis Prag. Crucife- rorum cum stella ordinis s. Augustini, de cuius man- dato constat per acta cause presentis, contra et adver- sus Andream civem de Maiori Civ. Prag. libellum suum in scriptis obtulit huiusmodi sub tenore: Coram vobis honorabili viro d. Nicolao Puchnik, licenciato.. officiali, procurator — honorabilium et religiosorum virorum dd. Sdenconis supremi magistri, prioris et tocius conventus monasterii Cruciferorum cum stella hospitalis in pede pontis Mai. Civ. Prag. ord. s. Augustini, contra et adversus Andream, com- morantem na wschodezy, civem eiusdem civitatis Prag., et quemlibet alium pro eo in iudicio legittime inter- venientem cum querela proponit et dicit, quod licet discretus vir Jaclinus dictus Zimpluch, civis Mai. Civ. Pr, curiam vulgariter nuncupatam Dworziecz retro Wissegradum iuxta Multaviam cum agris duorum la- neorum et singulis pertinenciis usufructuum et pleno dominio iure emphiteotico, quod in boemico zakup dicitur et in tentunico purkrecht, a predictis dd. ma. gistro, priore et conventu et eorum monasterio tenu- erit, possederit et gubernaverit, de qua singulis annis 173 solvere debuit et solvit tres s. gr. pr. den., I'/, s. in festo s. Galli et totidem in festo s. Georgii, et sic sin- gulis et perpetuo annis dictis dominis et eorum hospi- tali predicto; sicque idem domini in possessione iuris tollendi, levandi dictum censum pluries et pluries fue- runt et eundem receperunt palam, publice et notorie. Quam curiam dictus Jaclinus curiam (sic) Hanussio Krapthi, qui eciam ulterius predieto Andree eodem iure civili iusto empcionis, vendicionis titulo vendide- runt, ipse vero Andreas predictis dominis et eorum monasterio dictum censum trium s. gr. a quatuor annis et per quatuor annos retinuit et solvere neglexit te- mere, et defacto eosdem et ipsum monasterium posse- ssione dicti census spoliando, et caritative monitus eundem censum retentum solvere contradixit. Quare petit dictus procurator nomine, quo supra, per vos dominum officialem honorandum pronuncciari censum spectantem et pertinentem ad predictos dominos et eorum monasterium, ipsosque ad possessionem et ius percipiendi eundem censum restituendos fore et per vos restitui, dictumque Andream ad dandum et solvendum XII s. gr. occasione censuum retentorum et ex causis premissis dictis dominis magistro, priori et conventui condempnandum fore et per vos debere, condempna- tumque ad id faciendum cogi et compelli vestra sen- tencia diffinitiva mediante. Et petit expensas in lite factas et protestatur de futuris salvo iure addendi, minuendi, declarandi ita, ut est moris, de quo prote- statur. Ad quem libellum Jacobus Budwiez, procurator et procuratoris nomine prefati d. Andree, de cuius mandato similiter constat per acta cause presentis, litis contestacionem suam in scriptis obtulit huiusmodi sub tenore: Salva ineptitudine et pertinencia libelli pro parte religiosorum virorum dd. Sdenconis supremi magistri, prioris et conventus Cruciferorum cum stella hospitalis in pede pontis Mai. Civ. Prag. ord. s. Augustini, sal visque iuribus et defensionibus loco et tempore propo: nendis, procurator et procuratoris nomine providi viri Andree dicti Wladika, civis dicte civitatis Prag., re- spondet eidem libello negando narrata, prout narran- tur, animo litem contestandi dicens petita fieri non debere, hoe adiciendo, quod ipse Hanussius, de quo in libello mencio habetur, predictum censum ín libello expressum post curie empcionem pro XXX s. gr. prag. denar. pecunia in parata & predecessoribus predicti magistri, prioris et conventus predictis legittime com- paravit, exsolvit et emit et liberavit, sibique predicti domini eundem censum cum curía in libello eciam ex- presso (sic) intabulaverunt libere seu eciam ad tabulas terre regni Boemie assignaverunt. Qui Hanussius
Dvorce u Prahy. terunt —. Preterea prenotati homines censuales — videlicet Jacobus politor, Myka Kostka in- stitor de quolibet strichone — sex gr. prag. et unum pullum aut pro quolibet pullo octo hallenses, excepto — Jacobo, qui tales pullos dare non tenetur, sed prefati, puta Nicolaus piscator de Podolet Waczlaw vinitor de Podol et Laurencius pellifex de ipsorum agris de quolibet strichone aut pro quolibet pullo octo hallenses, ut. premittitur; Jan vero, qui dicitur Lech, de suis agris de quolibet strichone decem gr. et similiter de quolibet str. unum pullum — tenentur dicte Nicolao, heredibus aut succes- soribus suis — censuare —. In quorum testi- monium sigillum dicte nostre civitatis Pragensis ad preces dictarum parcium presentibus est appensum. Datum Prage anno domini millesimo [tricesimo] oetuagesimo octavo in vigilia s. Luce ev. (Rukop. é. 986 fol. 185“.)*) *) K témuz dvoru pojí se asi obsah téchto dvou listin: 1. 1385, 1 brezen. In nomine domini amen. Coram nobis Nicolao Puchnik, licenciato in decretis, curie archiepiscopalis et apostolice sedis legati officiali, discretus vir Wenceslaus Miska procurator et procu- ratorio nomine seu sindicus et sindicatus, nomine ho- norabilium et religiosorum virorum dominorum magistri hospitalis et conventus in pede pontis Prag. Crucife- rorum cum stella ordinis s. Augustini, de cuius man- dato constat per acta cause presentis, contra et adver- sus Andream civem de Maiori Civ. Prag. libellum suum in scriptis obtulit huiusmodi sub tenore: Coram vobis honorabili viro d. Nicolao Puchnik, licenciato.. officiali, procurator — honorabilium et religiosorum virorum dd. Sdenconis supremi magistri, prioris et tocius conventus monasterii Cruciferorum cum stella hospitalis in pede pontis Mai. Civ. Prag. ord. s. Augustini, contra et adversus Andream, com- morantem na wschodezy, civem eiusdem civitatis Prag., et quemlibet alium pro eo in iudicio legittime inter- venientem cum querela proponit et dicit, quod licet discretus vir Jaclinus dictus Zimpluch, civis Mai. Civ. Pr, curiam vulgariter nuncupatam Dworziecz retro Wissegradum iuxta Multaviam cum agris duorum la- neorum et singulis pertinenciis usufructuum et pleno dominio iure emphiteotico, quod in boemico zakup dicitur et in tentunico purkrecht, a predictis dd. ma. gistro, priore et conventu et eorum monasterio tenu- erit, possederit et gubernaverit, de qua singulis annis 173 solvere debuit et solvit tres s. gr. pr. den., I'/, s. in festo s. Galli et totidem in festo s. Georgii, et sic sin- gulis et perpetuo annis dictis dominis et eorum hospi- tali predicto; sicque idem domini in possessione iuris tollendi, levandi dictum censum pluries et pluries fue- runt et eundem receperunt palam, publice et notorie. Quam curiam dictus Jaclinus curiam (sic) Hanussio Krapthi, qui eciam ulterius predieto Andree eodem iure civili iusto empcionis, vendicionis titulo vendide- runt, ipse vero Andreas predictis dominis et eorum monasterio dictum censum trium s. gr. a quatuor annis et per quatuor annos retinuit et solvere neglexit te- mere, et defacto eosdem et ipsum monasterium posse- ssione dicti census spoliando, et caritative monitus eundem censum retentum solvere contradixit. Quare petit dictus procurator nomine, quo supra, per vos dominum officialem honorandum pronuncciari censum spectantem et pertinentem ad predictos dominos et eorum monasterium, ipsosque ad possessionem et ius percipiendi eundem censum restituendos fore et per vos restitui, dictumque Andream ad dandum et solvendum XII s. gr. occasione censuum retentorum et ex causis premissis dictis dominis magistro, priori et conventui condempnandum fore et per vos debere, condempna- tumque ad id faciendum cogi et compelli vestra sen- tencia diffinitiva mediante. Et petit expensas in lite factas et protestatur de futuris salvo iure addendi, minuendi, declarandi ita, ut est moris, de quo prote- statur. Ad quem libellum Jacobus Budwiez, procurator et procuratoris nomine prefati d. Andree, de cuius mandato similiter constat per acta cause presentis, litis contestacionem suam in scriptis obtulit huiusmodi sub tenore: Salva ineptitudine et pertinencia libelli pro parte religiosorum virorum dd. Sdenconis supremi magistri, prioris et conventus Cruciferorum cum stella hospitalis in pede pontis Mai. Civ. Prag. ord. s. Augustini, sal visque iuribus et defensionibus loco et tempore propo: nendis, procurator et procuratoris nomine providi viri Andree dicti Wladika, civis dicte civitatis Prag., re- spondet eidem libello negando narrata, prout narran- tur, animo litem contestandi dicens petita fieri non debere, hoe adiciendo, quod ipse Hanussius, de quo in libello mencio habetur, predictum censum ín libello expressum post curie empcionem pro XXX s. gr. prag. denar. pecunia in parata & predecessoribus predicti magistri, prioris et conventus predictis legittime com- paravit, exsolvit et emit et liberavit, sibique predicti domini eundem censum cum curía in libello eciam ex- presso (sic) intabulaverunt libere seu eciam ad tabulas terre regni Boemie assignaverunt. Qui Hanussius
Strana 174
174 Kraffth ipsam curiam sine censu aliquo per tempus et tempora pacifice possedit et quiete; qui quidem Hanussius Kraffth post hoc eandem curiam cum suis pertinenciis et proventibus, prout ipse tenuit et posse- dit, libere honesto viro Pessconi Bradecz vendidit et intabulavit, et ipsum servavit iuxta consvetudinem dicte civitatis in possessione ipsius cnrie per tempus et tem- pora pacifice et guiete, gui eciam per tempus et tem- pora possedit eandem. Demumgue ipse Pesko iam se- pedictam curiam, prout premittitur, libere et absolute ab omni censu predicto Andree vendidit et intabulavit, seu ad tabulas terre posuit sibi eandem, prout ipse tenuit et servavit. Gui guidem Andreas ipsam curiam cum suis pertinenciis et proventibus absgue solucione ipsius census per guatuor annos et ultra possedit, fuit- gue in possessione ipsius per tempus et tempora, ut premittitur, pacifica et quieta. Premissa et quodlibet premissorum dat procurator predictus, astringens se et petit ad probandum admitti solum ea, que pro ipsius intencione sufficere videbuntur, et non aliter neque ultra, et offert se eadem legittime probaturum; petens- que expensas iam factas, de faciendis protestatur, iuribus universis in omnibus semper salvis. A guibus partibus de calumpnia et de veritate dicenda recepimus iuramenta. Deinde prefatus Wence- slaus Miska contra addicionem prefati Andree guan- dam litiscontestacionem, similiter in scriptis, obtulit per omnia in hunc modum: Procurator et procuratoris nomine venerabilium virorum et religiosorum Sdenconis supremi magistri, prioris et conventus Cruciferorum cum stella hospita- lis in pede pontis Prag. addicionem ad litiscontestaci- onem factam pro parte Andree civis Prag. partis adverse, recipit pro se et eandem saltim per modum tacite confessionis admittit, et eundem Andream dictus procurator nomine, quo supra, iuxta confessata petit ad dandum et solvendum XII s. gr. dictis dominis ex causis in eorum libello descriptis condempnari, condem- pnatumque ad id faciendum cogi et compelli vestra sentencia diffinitiva mediante, vel saltem eidem Andree terminum peremptorium assignari in quo probet ea, que deducit in ipsius addicione, nam sapiunt vim ex- cepcionis peremtorie, que habet extinguere totam acci- onem per ipsos dominos et pro parte eorum intentam viis et remediis iuris sibi semper salvis, de quo pro testatur. Datisque pro parte prefati Andree posicionibus et articulis ac quadam cartha excepcionis contra et adversus eosdem per prescriptum Wenceslaum Miskam exhibita et producta, contra quam pars adversa nichil dicere curavit, tandem partibus predictis coram nobis in iudicio legittime comparentibus et super deductis E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: in iudicium per nos interlogui petentibus, ad guarum peticionem interloquendo mandavimus dicto Andree, ut probet, quod Hanussius emit censum predictum ab hospitali, e£ producat testes et inveniat, que habere potest, quibus idem contractus empcionis antedictus comprobetur, ad quod faciendum eidem certum termi- num duximus statuendum. Postmodum exhibito et producto instrumento pu- blico extractus cuiusdam pro parte prefati Andree de tabulis terre regni Boemie copiati et transsumpti per Henricum de Praga natum Theodrici, imperiali aucto- ritate notarium, confecto et signo ac nomine ipsius solitis consignato a testibus nomine eiusdem Andree ad probandum interlocutoriam predictam causam huius- modi coram nobis, productis similiter de veritate dicenda iuramentis receptis eisque secreto et singullatim exa- minatis et ipsorum dictis in scriptis redactis ac tandem publicatis, contra quorum testium dicta fuit excepcio; ad quas excepciones extitit replicatum duplicacione, triplicacione, quadruplicacione, quintuplicacione vide- licet et sextuplicacione generali facta et subsecuta [mezera] .. vero eisdem partibus concludentibus et con- cludi petentibus cum ipsis in eadem conclusimus et in ipsa habuimus pro concluso certam diem pro audienda difünitiva sentencia ipsis partibus statuentes, quam ex certis et causis racionabilibus ad diem hodiernam du- ximus prorogandum. Nos itaque Nicolaus Puchnik, officialis predictus eiusdem cause meritis diligenter visis, examinatis ac provida deliberacione discussis, memoratis partibus coram nobis in iudicio legittime comparentibus et sen. tenciam diffinitivam cum instancia ferri postulantibus, Christi nomine invocato, pro tribunali sedentes et ha- bentes pre oculis solum deum, per hanc nostram sen- tenciam diffinitivam pronuncciamus, decernimus et declaramus, prefatos dominos magistrum et conventum hospitalis in pede pontis Prag. restituendos et reinte- grandos fore, restitui et reintegrari debere, ipsosque restituimus et reintegramus in possessionem iuris per- cipiendi et levandi tres sexag. gr. nomine census annui et perpetui pro duobus terminis, pro festo s. Georgii mediam alteram s. et pro festo s. Galli immediate se- euturo mediam alteram de curia predicta, et ipsius curie possessores; pronuncciamus insuper et decerni- mus prefatum Andream civem cogendum et compellen- duin fore ipsumque cogimus et compellimus ad dandum, restituendum et assignandum prefatis magistro et con- ventui duodecim s. gr. nomine census retenti per qua- tuor annos continue, condempnantes nichilominus eundem Andream in expensis litis, quarum nobis taxam imposterum reservamus. Lata et lecta est hec sentencia per nos Nicolaum
174 Kraffth ipsam curiam sine censu aliquo per tempus et tempora pacifice possedit et quiete; qui quidem Hanussius Kraffth post hoc eandem curiam cum suis pertinenciis et proventibus, prout ipse tenuit et posse- dit, libere honesto viro Pessconi Bradecz vendidit et intabulavit, et ipsum servavit iuxta consvetudinem dicte civitatis in possessione ipsius cnrie per tempus et tem- pora pacifice et guiete, gui eciam per tempus et tem- pora possedit eandem. Demumgue ipse Pesko iam se- pedictam curiam, prout premittitur, libere et absolute ab omni censu predicto Andree vendidit et intabulavit, seu ad tabulas terre posuit sibi eandem, prout ipse tenuit et servavit. Gui guidem Andreas ipsam curiam cum suis pertinenciis et proventibus absgue solucione ipsius census per guatuor annos et ultra possedit, fuit- gue in possessione ipsius per tempus et tempora, ut premittitur, pacifica et quieta. Premissa et quodlibet premissorum dat procurator predictus, astringens se et petit ad probandum admitti solum ea, que pro ipsius intencione sufficere videbuntur, et non aliter neque ultra, et offert se eadem legittime probaturum; petens- que expensas iam factas, de faciendis protestatur, iuribus universis in omnibus semper salvis. A guibus partibus de calumpnia et de veritate dicenda recepimus iuramenta. Deinde prefatus Wence- slaus Miska contra addicionem prefati Andree guan- dam litiscontestacionem, similiter in scriptis, obtulit per omnia in hunc modum: Procurator et procuratoris nomine venerabilium virorum et religiosorum Sdenconis supremi magistri, prioris et conventus Cruciferorum cum stella hospita- lis in pede pontis Prag. addicionem ad litiscontestaci- onem factam pro parte Andree civis Prag. partis adverse, recipit pro se et eandem saltim per modum tacite confessionis admittit, et eundem Andream dictus procurator nomine, quo supra, iuxta confessata petit ad dandum et solvendum XII s. gr. dictis dominis ex causis in eorum libello descriptis condempnari, condem- pnatumque ad id faciendum cogi et compelli vestra sentencia diffinitiva mediante, vel saltem eidem Andree terminum peremptorium assignari in quo probet ea, que deducit in ipsius addicione, nam sapiunt vim ex- cepcionis peremtorie, que habet extinguere totam acci- onem per ipsos dominos et pro parte eorum intentam viis et remediis iuris sibi semper salvis, de quo pro testatur. Datisque pro parte prefati Andree posicionibus et articulis ac quadam cartha excepcionis contra et adversus eosdem per prescriptum Wenceslaum Miskam exhibita et producta, contra quam pars adversa nichil dicere curavit, tandem partibus predictis coram nobis in iudicio legittime comparentibus et super deductis E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: in iudicium per nos interlogui petentibus, ad guarum peticionem interloquendo mandavimus dicto Andree, ut probet, quod Hanussius emit censum predictum ab hospitali, e£ producat testes et inveniat, que habere potest, quibus idem contractus empcionis antedictus comprobetur, ad quod faciendum eidem certum termi- num duximus statuendum. Postmodum exhibito et producto instrumento pu- blico extractus cuiusdam pro parte prefati Andree de tabulis terre regni Boemie copiati et transsumpti per Henricum de Praga natum Theodrici, imperiali aucto- ritate notarium, confecto et signo ac nomine ipsius solitis consignato a testibus nomine eiusdem Andree ad probandum interlocutoriam predictam causam huius- modi coram nobis, productis similiter de veritate dicenda iuramentis receptis eisque secreto et singullatim exa- minatis et ipsorum dictis in scriptis redactis ac tandem publicatis, contra quorum testium dicta fuit excepcio; ad quas excepciones extitit replicatum duplicacione, triplicacione, quadruplicacione, quintuplicacione vide- licet et sextuplicacione generali facta et subsecuta [mezera] .. vero eisdem partibus concludentibus et con- cludi petentibus cum ipsis in eadem conclusimus et in ipsa habuimus pro concluso certam diem pro audienda difünitiva sentencia ipsis partibus statuentes, quam ex certis et causis racionabilibus ad diem hodiernam du- ximus prorogandum. Nos itaque Nicolaus Puchnik, officialis predictus eiusdem cause meritis diligenter visis, examinatis ac provida deliberacione discussis, memoratis partibus coram nobis in iudicio legittime comparentibus et sen. tenciam diffinitivam cum instancia ferri postulantibus, Christi nomine invocato, pro tribunali sedentes et ha- bentes pre oculis solum deum, per hanc nostram sen- tenciam diffinitivam pronuncciamus, decernimus et declaramus, prefatos dominos magistrum et conventum hospitalis in pede pontis Prag. restituendos et reinte- grandos fore, restitui et reintegrari debere, ipsosque restituimus et reintegramus in possessionem iuris per- cipiendi et levandi tres sexag. gr. nomine census annui et perpetui pro duobus terminis, pro festo s. Georgii mediam alteram s. et pro festo s. Galli immediate se- euturo mediam alteram de curia predicta, et ipsius curie possessores; pronuncciamus insuper et decerni- mus prefatum Andream civem cogendum et compellen- duin fore ipsumque cogimus et compellimus ad dandum, restituendum et assignandum prefatis magistro et con- ventui duodecim s. gr. nomine census retenti per qua- tuor annos continue, condempnantes nichilominus eundem Andream in expensis litis, quarum nobis taxam imposterum reservamus. Lata et lecta est hec sentencia per nos Nicolaum
Strana 175
Dvorce u Prahy. Puchnik officialem antedictum in consistorio Prag. hora quasi terciarum anno d. millesimo CCCLXXXV, die Prima mensis Marcii, presentibus discretis viris ma- gistris Laurencio de Brega, Petro Noso advocato, Sy- mone de Slawyeticz, procuratore consistorii Prag., testibus circa premissa fide dignis. Datum Prage sub sigillo officialatus curie archiepiscopatus Pragensis memorate. (V archivu řádu Křižovnického s červenou hvězdou.) Druhá listina ze dne 10. ledna 1387 zní: Nos Sdenko magister summus, Fridericus prior, Wencze- slaus claviger, Bohuschius magister coguine, totus- gue conventus domus hospitalis s. Francisci in pede pontis Prag. ord. Cruciferorum cum stella tenore pre- sencium recognoscimus universis presentibus et futuris, quod omnis dissencionis et discordie materia, que inter nos ex una et discretum virum Andream Wladica, civem Maioris Civ. Prag., super tribus sexagenis gr. denar. prag. census perpetui et super quibusdam aliis iuribus, que in hereditate in villa Dworcze ac ipsius hereditatis pertinenciis pretendebamus habere, coram officiali archiepiscopalis curie Prag. parte vertebatur ex alia, per honestos et famosos viros Zachariam de Wseradiez vicepurgravium castri Prag., et Wenceslaum terre Bohemie vicenotarium, ad hoc ex utraque parte electos, extat fine debito decisa et concordia amicabili terminata, sic videlicet, quod dictus Andreas, heredes et successores sui dictam hereditatem in Dworcze cum omnibus et singulis suis pertinenciis habere debent et tenere sub census onere unius sexagene gr. nobis annis singulis, ut subscribitur, persolvende, et sine im- pedimento nostro quolibet hereditarie in perpetuum possidere. Volentes insuper dictum Andream, heredes et successores Suos, dicte curie possessores, commu- niter et divisim reddere cerciores, promittimus bona fide pro nobis et successoribus nostris sine omni dolo et fraude snper dicto censu trium s. gr., aut aliquibus aliis iuribus, que in predicta curia in Dworcze ac ipsius pertinenciis in futurum possemus habere, litem, questionem seu controversiam in perpetuum non mo- vere aut inferre per nos vel per alios, aut moventi vel inferenti prestare consilium, auxilium vel favorem, sed pocius ipsos circa possessionem dicte curie fide- liter manutenere, defendere ac tueri. Renuncciantes ex- presse et ex certa sciencia excepcioni doli mali ac be- neficio restitucionis in integrum et cuiuslibet superi- oris implorandi officio, et generaliter omni alii canonis, legis, iuris vel facti excepcioni, defensioni et auxilio, nec non omnibus et singulis graciis, privilegiis et liber- tatibus nobis seu ordini vel monasterio nostris a qui- buscunque, eciam Romanis pontificibus vel imperato- ribus, regibus aut ducibus terre concessis vel conce- 115 dendis communiter vel divisim, nec non statutis et constitucionibus dieti ordinis, quibus contra predicta aut aliquod premissorum possemus de iure vel de facto agere seu nos defendere quomodolibet seu tueri; salva tamen dicta una sexagena gr. census perpetui, quam solum et non plus dictus Andreas, heredes et succes- sores sui de dicta hereditate in Dworceze, divisim ta- men, scilicet per medium in ss. Georgii et Galli festis annis singulis nobis et nostro monasterio predicto te- nentur et debent sine impedimento quolibet censuare. In quorum evidens testimonium sigilla nostra, videlicet magistri et conventus predictorum, ex certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum in dicto nostro monasterio feria quinta proxima post fe- stum Epyphanie d. a. m. trecentesimo octogesimo septimo. (Tamtéz.) 2. 1416, 21. kvétna. Hannusius de Kotbus aurifaber emit — duas s. gr. census annui et perpetui erga Martinum Weykardi pro se- decim s. gr. super vinea ipsius, que pertinet ad curiam suam in villa Dworzecz inter vineas Andree dicti Tulak villani ex una et olim Jo- hannis Merenstein parte ex altera —. Act. fer. V. post s. Zophie a. etc. sexto decimo. (Rukop. é. 2102 fol. 105.) 3. 1418, 11. června. Petrus Feigenstein aurifaber emit guatuor cum dimidia sexagena gross. prag. census annui et perpetui erga Mar- tinum Weykardi pro XLV s. super vinea ipsius Martini, que sita est in bonis predicti Martini in Dworeze penes vineam orphanorum Johan- nis Merenstein immediate et penes viam, qua itur ad campum —. Act. sabbato aute s. Viti a. etc. decimo octavo. (Rukop. 6. 2102 f. 184.) 4. 1424, b. dubna. (Zdpis Martina Wei- karta dvou set kop gr.) ln causa inter Annam conthoralem Michaelis aurifabri, filiam Martini Weikart, ex una, natos Waczkonis, filii dieti Mar- tini, et Annam conthoralem eiusdem Wackonis ex altera, e& Mandam relictam ipsius Martini Weikart parte ex tercia, sentencialiter et diffi- nitive pronuncciatum existit in hunc mo- dum: Prout Manda, relicta Martini predicti, petebat se circa continenciam littere civitatis nostre super IIC s. gr. ipsi per dictum Mar-
Dvorce u Prahy. Puchnik officialem antedictum in consistorio Prag. hora quasi terciarum anno d. millesimo CCCLXXXV, die Prima mensis Marcii, presentibus discretis viris ma- gistris Laurencio de Brega, Petro Noso advocato, Sy- mone de Slawyeticz, procuratore consistorii Prag., testibus circa premissa fide dignis. Datum Prage sub sigillo officialatus curie archiepiscopatus Pragensis memorate. (V archivu řádu Křižovnického s červenou hvězdou.) Druhá listina ze dne 10. ledna 1387 zní: Nos Sdenko magister summus, Fridericus prior, Wencze- slaus claviger, Bohuschius magister coguine, totus- gue conventus domus hospitalis s. Francisci in pede pontis Prag. ord. Cruciferorum cum stella tenore pre- sencium recognoscimus universis presentibus et futuris, quod omnis dissencionis et discordie materia, que inter nos ex una et discretum virum Andream Wladica, civem Maioris Civ. Prag., super tribus sexagenis gr. denar. prag. census perpetui et super quibusdam aliis iuribus, que in hereditate in villa Dworcze ac ipsius hereditatis pertinenciis pretendebamus habere, coram officiali archiepiscopalis curie Prag. parte vertebatur ex alia, per honestos et famosos viros Zachariam de Wseradiez vicepurgravium castri Prag., et Wenceslaum terre Bohemie vicenotarium, ad hoc ex utraque parte electos, extat fine debito decisa et concordia amicabili terminata, sic videlicet, quod dictus Andreas, heredes et successores sui dictam hereditatem in Dworcze cum omnibus et singulis suis pertinenciis habere debent et tenere sub census onere unius sexagene gr. nobis annis singulis, ut subscribitur, persolvende, et sine im- pedimento nostro quolibet hereditarie in perpetuum possidere. Volentes insuper dictum Andream, heredes et successores Suos, dicte curie possessores, commu- niter et divisim reddere cerciores, promittimus bona fide pro nobis et successoribus nostris sine omni dolo et fraude snper dicto censu trium s. gr., aut aliquibus aliis iuribus, que in predicta curia in Dworcze ac ipsius pertinenciis in futurum possemus habere, litem, questionem seu controversiam in perpetuum non mo- vere aut inferre per nos vel per alios, aut moventi vel inferenti prestare consilium, auxilium vel favorem, sed pocius ipsos circa possessionem dicte curie fide- liter manutenere, defendere ac tueri. Renuncciantes ex- presse et ex certa sciencia excepcioni doli mali ac be- neficio restitucionis in integrum et cuiuslibet superi- oris implorandi officio, et generaliter omni alii canonis, legis, iuris vel facti excepcioni, defensioni et auxilio, nec non omnibus et singulis graciis, privilegiis et liber- tatibus nobis seu ordini vel monasterio nostris a qui- buscunque, eciam Romanis pontificibus vel imperato- ribus, regibus aut ducibus terre concessis vel conce- 115 dendis communiter vel divisim, nec non statutis et constitucionibus dieti ordinis, quibus contra predicta aut aliquod premissorum possemus de iure vel de facto agere seu nos defendere quomodolibet seu tueri; salva tamen dicta una sexagena gr. census perpetui, quam solum et non plus dictus Andreas, heredes et succes- sores sui de dicta hereditate in Dworceze, divisim ta- men, scilicet per medium in ss. Georgii et Galli festis annis singulis nobis et nostro monasterio predicto te- nentur et debent sine impedimento quolibet censuare. In quorum evidens testimonium sigilla nostra, videlicet magistri et conventus predictorum, ex certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum in dicto nostro monasterio feria quinta proxima post fe- stum Epyphanie d. a. m. trecentesimo octogesimo septimo. (Tamtéz.) 2. 1416, 21. kvétna. Hannusius de Kotbus aurifaber emit — duas s. gr. census annui et perpetui erga Martinum Weykardi pro se- decim s. gr. super vinea ipsius, que pertinet ad curiam suam in villa Dworzecz inter vineas Andree dicti Tulak villani ex una et olim Jo- hannis Merenstein parte ex altera —. Act. fer. V. post s. Zophie a. etc. sexto decimo. (Rukop. é. 2102 fol. 105.) 3. 1418, 11. června. Petrus Feigenstein aurifaber emit guatuor cum dimidia sexagena gross. prag. census annui et perpetui erga Mar- tinum Weykardi pro XLV s. super vinea ipsius Martini, que sita est in bonis predicti Martini in Dworeze penes vineam orphanorum Johan- nis Merenstein immediate et penes viam, qua itur ad campum —. Act. sabbato aute s. Viti a. etc. decimo octavo. (Rukop. 6. 2102 f. 184.) 4. 1424, b. dubna. (Zdpis Martina Wei- karta dvou set kop gr.) ln causa inter Annam conthoralem Michaelis aurifabri, filiam Martini Weikart, ex una, natos Waczkonis, filii dieti Mar- tini, et Annam conthoralem eiusdem Wackonis ex altera, e& Mandam relictam ipsius Martini Weikart parte ex tercia, sentencialiter et diffi- nitive pronuncciatum existit in hunc mo- dum: Prout Manda, relicta Martini predicti, petebat se circa continenciam littere civitatis nostre super IIC s. gr. ipsi per dictum Mar-
Strana 176
176 tinum in bonis Dworeze proscriptis confecte conservari, eadem littera circa roboris sui fir- mitatem est conservata, et vigore eiusdem littere ipsa Manda relicta in huiusmodi IIS s. gr. in et ad eadem bona Dworzecz introducta, eadem bona per ipsam cum Anna, conthorali Micha- elis, tenenda et utifruenda tamdiu, donec eidem Mande relicte pretextu summe prenotate fuerit satisfactum. Quaquidem Manda mortua, L s. gr. ex huiusmodi II“ s. gr. ad pueros dicti Martini devolvende adiudicate sunt Anne, consorti Mi- chaelis predicti, plenarie et in toto; et cum dicte Mande relicte aut illi, cui ipsa iussuum in vita vel in morte deputaverit, pretextu premissorum satisfactum fuerit, hereditatem huiusmodi bo- norum Dworzecz Anne, conthorali Michaelis, et orphanis Waezkonis predicti pari partimine dividendam, videlicet Anne, conthorali Míchaelis, mediam partem et orphanis aliam medietatem huiusmodi bonorum tamquam ad eosdem iuste et hereditarie devolutam adiudicaverunt. Ita quod iuxta communitatis decretum loco im- pensarum pro parte orphanorum in magna quantitate allegatarum ipsi orphani censum de bonis Dworzecz pro termino s. Georgii proxime venturo solvendum recipiant — nec non pro-: ventus segetum — ac vinearum — pro anno presenti —. Item domos Martini predicti una cum omnibus censibus seu aliis bonis quibus- cunque et signanter pratum in Pticz orphanis predictis et Anne, matri ipsorum, sunt adiu- dicata — inter ipsos — dividenda. — Actum in consilio feria IIII. dominice Letare anno oc XXIIII (Rukop. é. 2099 fol. 141.) 5. 1425, 12. února. (O čotéž). Před pány purgmistrem a konšely Velikého Města Praž- ského z týchž pánuov povolenie a svolenie mocného s přiznáním stran dolepsaných stala se výpověď v plné radě — z panie Anny Mi- chalové zlatníkové z jedné a — z panie Mandy, někdy Weikharda starého manželky, z strany druhé o dvě stě k. věna, kteréž svrchu- psaná paní Manda měla na zboží ve Dvorci E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zapsáno listem vedle zemského práva; a to takováto: Nejprve Ze svrchupsaná paní Manda na lidech toho zbozie ve Dvorci mé mieti Sestnádcte kop üroka roénieho a věčného; a ten ürok svrchupsaná paní Anna Michalová vybierajic mé jie dévati, potnûc nynie dvé ne- déli po sv. Jiti najprv pristiem sedm kop a potom dvě neděli po sv. Havle ihned příštiem osm kop. A tak na každé polúletie po osmi k. — bude jie mieti vydávati a platiti beze všeho prodlevánie —. Také tudiez stojée svrehupsaná paní Mauda z vyréenie svrchupsaných ubrmanuov — seznala sé jest — že jest učinila a činí sirotkóm nebožce Vackovým Weikhardovým ne z práva, ale z milosti takovúto milost: Jestliže by svrchupsaní sirotci nebo jich budúcí dali jie anebo jejím budúcím dvě stě k. svrchu- psaných, z nichž má mieti padesáte k. paní Anna Michalová nebo její budúcí, anebo jinde okázali tak čistý a svobodný plat jako na svrchupsaném zboží ve Dvorci, a to s vymienků svrchupsaných padesáte k. panie Anně, tehdy — paní Manda má jim toho platu v témž právě, jako sama drží, postúpiti —. Také — paní Manda do vyplacenie nemá — na zboží ve Dvorci žádného práva viec mieti než holý plat svrchupsaný —. Také toto jest zvláště vymieněno: Jestliže by svrchupsaná paní Anna Michalová nebo její budücí svrchupsané panie Mandy věno k sobé vyplatila a právo, ta má jedno puol- druhého sta k. dáti, protože na ni z práva li- stového a z přisúzenie — příslušejí. Tehdy sirotci Vackovi Weikhardovi nemají k té po- lovici pfisüzené — hleděti ani sahati než k uostatku, což mimo těch dvě stě k. zuostane — Actum feria II ante Valentini. (Rukop. č. 2099 f. 155.) 6. 1432. — (Matěj od bílého jelena koupil vinice.) My Vaněk Duršmid v ta doby purkmistr, Matěj od můúřenínóv, Václav Hed- vika, Matěj od hřebenóv, Mikuláš od vrše, Petr od střiebrné hvězdy, Jan Ratajský, Hanu
176 tinum in bonis Dworeze proscriptis confecte conservari, eadem littera circa roboris sui fir- mitatem est conservata, et vigore eiusdem littere ipsa Manda relicta in huiusmodi IIS s. gr. in et ad eadem bona Dworzecz introducta, eadem bona per ipsam cum Anna, conthorali Micha- elis, tenenda et utifruenda tamdiu, donec eidem Mande relicte pretextu summe prenotate fuerit satisfactum. Quaquidem Manda mortua, L s. gr. ex huiusmodi II“ s. gr. ad pueros dicti Martini devolvende adiudicate sunt Anne, consorti Mi- chaelis predicti, plenarie et in toto; et cum dicte Mande relicte aut illi, cui ipsa iussuum in vita vel in morte deputaverit, pretextu premissorum satisfactum fuerit, hereditatem huiusmodi bo- norum Dworzecz Anne, conthorali Michaelis, et orphanis Waezkonis predicti pari partimine dividendam, videlicet Anne, conthorali Míchaelis, mediam partem et orphanis aliam medietatem huiusmodi bonorum tamquam ad eosdem iuste et hereditarie devolutam adiudicaverunt. Ita quod iuxta communitatis decretum loco im- pensarum pro parte orphanorum in magna quantitate allegatarum ipsi orphani censum de bonis Dworzecz pro termino s. Georgii proxime venturo solvendum recipiant — nec non pro-: ventus segetum — ac vinearum — pro anno presenti —. Item domos Martini predicti una cum omnibus censibus seu aliis bonis quibus- cunque et signanter pratum in Pticz orphanis predictis et Anne, matri ipsorum, sunt adiu- dicata — inter ipsos — dividenda. — Actum in consilio feria IIII. dominice Letare anno oc XXIIII (Rukop. é. 2099 fol. 141.) 5. 1425, 12. února. (O čotéž). Před pány purgmistrem a konšely Velikého Města Praž- ského z týchž pánuov povolenie a svolenie mocného s přiznáním stran dolepsaných stala se výpověď v plné radě — z panie Anny Mi- chalové zlatníkové z jedné a — z panie Mandy, někdy Weikharda starého manželky, z strany druhé o dvě stě k. věna, kteréž svrchu- psaná paní Manda měla na zboží ve Dvorci E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zapsáno listem vedle zemského práva; a to takováto: Nejprve Ze svrchupsaná paní Manda na lidech toho zbozie ve Dvorci mé mieti Sestnádcte kop üroka roénieho a věčného; a ten ürok svrchupsaná paní Anna Michalová vybierajic mé jie dévati, potnûc nynie dvé ne- déli po sv. Jiti najprv pristiem sedm kop a potom dvě neděli po sv. Havle ihned příštiem osm kop. A tak na každé polúletie po osmi k. — bude jie mieti vydávati a platiti beze všeho prodlevánie —. Také tudiez stojée svrehupsaná paní Mauda z vyréenie svrchupsaných ubrmanuov — seznala sé jest — že jest učinila a činí sirotkóm nebožce Vackovým Weikhardovým ne z práva, ale z milosti takovúto milost: Jestliže by svrchupsaní sirotci nebo jich budúcí dali jie anebo jejím budúcím dvě stě k. svrchu- psaných, z nichž má mieti padesáte k. paní Anna Michalová nebo její budúcí, anebo jinde okázali tak čistý a svobodný plat jako na svrchupsaném zboží ve Dvorci, a to s vymienků svrchupsaných padesáte k. panie Anně, tehdy — paní Manda má jim toho platu v témž právě, jako sama drží, postúpiti —. Také — paní Manda do vyplacenie nemá — na zboží ve Dvorci žádného práva viec mieti než holý plat svrchupsaný —. Také toto jest zvláště vymieněno: Jestliže by svrchupsaná paní Anna Michalová nebo její budücí svrchupsané panie Mandy věno k sobé vyplatila a právo, ta má jedno puol- druhého sta k. dáti, protože na ni z práva li- stového a z přisúzenie — příslušejí. Tehdy sirotci Vackovi Weikhardovi nemají k té po- lovici pfisüzené — hleděti ani sahati než k uostatku, což mimo těch dvě stě k. zuostane — Actum feria II ante Valentini. (Rukop. č. 2099 f. 155.) 6. 1432. — (Matěj od bílého jelena koupil vinice.) My Vaněk Duršmid v ta doby purkmistr, Matěj od můúřenínóv, Václav Hed- vika, Matěj od hřebenóv, Mikuláš od vrše, Petr od střiebrné hvězdy, Jan Ratajský, Hanu
Strana 177
Dvorce u Prahy (1425—1438). Bezbrady, Martin Vlasimsky, Vaněk Rak, Mikuláš Slavík, Jan rimer, Vaněk Durśmid, Jakub mydlář, Mikuláš Žalud, Matěj postřihač, Vaněk Frolich, Vavřinec Babka a Vavřinec sladovník, konšelé přísežní Starého města Praž- ského, vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie nebo čtúce uslyšie: Tak jakož jesti opatrný muž Matěj od bielého jelena, spoluměštěnín náš, kúpil sobě i svým dědicóm a budúcím ve Dvorcích za Vyšehradem sedmnádcte strychóv vinice měrných bez věrtele v pravé purkrechtnie právo u dolepsaných osob za jistů sumu peněz týmž osobám úplně a docela penězi hotovými splněných a zapla- cených : najprve u Jana Slepého tudiež ve Dvorcích pét str. bez věrtele měrných, u Macka husaře z Nového Města dva str. a puol věrtele, u Vacka nebożce Vejkartova syna, bratra vlastnieho panie Anny Michalové zlatníkové, šest str., u Martina řečeného Patriarchy, rych- táře odtudž ze Dvorcóv, a u Valše, společ- níka jeho, čtyři str. měrné. A ty jisté vinice svrchupsané ve Dvorcich leżie podle sebe, mezi nimiżto leżie dva strychy jinś Mafikova, řečeného Vyvale, jakoż mez6 z vobi strani lepe okazuji. K kterómużto trhu svrehupsanych vinic již jmenovaná pani Anna Michalovś, spolususeda naše, vstúpivši před nás do plné rady našie dala jest s plným povolením muže svého napřed psaného jakožto dědička svú dobrü a plná vuoli, A dále táz pauí Anna Michalová seznala jest tudieZ v radé pred námi, že jest s svrchupsaným Matějem od bielého jelena o právo purkrechtnie, což sě napfedpsanych vinic dotjée, plná a koneétnü smlúvu učinila, a to takto: že týž Matěj i jeho dědicové a budúcí mají a dlužní jsú z svrchu- psaných vinic a z jich měštišť platiti a dávati napředjmenované paní Anně Michalové a muži jejiemu i jich dédicóm à budücím práva purk- rechtnieho úročnieho kopu gr. bez čtyř do- brých střiebrných rázu pražského každé léto rozdielně, a nic viece, točiž poénüc na sv. Jiiie nynje najprv příštieho aneb konečně ve dvü Archiv Český XXVI. 177 nedélí potom puol kopy gr. bez dvü, a na sv. Havla hned potom pořád zběhlého anebo ko- neéné ve dvü nedélí potom puol kopy gr. bez dvü druhé, a tak po všechna jiná budúcie léta po kopě gr. bez čtyř rozdielně na ty roky, jakož svrchu psáno stojí, bez dlenie dalsieho. Pakliby týž Matěj neboli jeho dědicové a bu- dúcí nedali a nesplnili na kterýkolivěk rok svrchupsaný neboli ve dvú nedělí potom již jmenovaných peněz úročních častopsané paní Anué Michalové a muzi jejiemu nebo jich dě- dicóm a budúcím, tehdy hned na ty penieze úročnie nesplněné má jeden groš jménem po- kuty vzrósti, a tak vždy každý týden ta pokuta má ruosti, dokudžby svrchupsaní peniezi úroční, jenžby zadržáni byli, i se všemi pokutami na ně vzrostlými úplně a docela penězi hotovými nebyli splnění a zaplaceni, a to tolikrát, koli- krátžby zadržáno bylo. A jestli žeby tukoví peniezi úroční tak dlúho zadržáni byli i s po- kutami, ažby rok a den minul, ode dne za- drženie počítajíc, tehdy hned po roce a po dni svrchupsaná paní Michalová i muž její i jich dědicové a budúcí budú moci na svrchupsané vinice a na jich držitele a vládaře, kteříž v ty časy budú, svú vlastní mocí nebo s po- mocí jinú kterúkolivěk fentováním sáhnúti až do postiženie všech peněz úročních zadržených i pokut ma ně vzrostlých úplně a docela toli- krát, kolikrátž zadržáno bylo. A kdyžkoli bude chtieti častopsaný Matěj od bielého jelena neboli jeho dědicové a budúcí, tehdy budú moci svrchupsané vinice ve Dvorcích prodati, zastaviti, vzdáti, zapsati anebo s nimi učiniti jakožto s svými vlastními a dědičnými, cožby sě jim líbilo, vždy vtéž právo, jakož svrchu- psáno stojí. Tomu na svědectvie pečet sekretu města našeho ku prosbě obojie strany svrchu- psané přivéšena jest k tomuto listu. Jenž dán léta tisícého čtyrstého třidcátého druhého v pátek po sv. Matěji. (Rukop. č. 992 fol. 137.) 7. 1438, 13. února. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Martinem z Hradištka a 28
Dvorce u Prahy (1425—1438). Bezbrady, Martin Vlasimsky, Vaněk Rak, Mikuláš Slavík, Jan rimer, Vaněk Durśmid, Jakub mydlář, Mikuláš Žalud, Matěj postřihač, Vaněk Frolich, Vavřinec Babka a Vavřinec sladovník, konšelé přísežní Starého města Praž- ského, vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie nebo čtúce uslyšie: Tak jakož jesti opatrný muž Matěj od bielého jelena, spoluměštěnín náš, kúpil sobě i svým dědicóm a budúcím ve Dvorcích za Vyšehradem sedmnádcte strychóv vinice měrných bez věrtele v pravé purkrechtnie právo u dolepsaných osob za jistů sumu peněz týmž osobám úplně a docela penězi hotovými splněných a zapla- cených : najprve u Jana Slepého tudiež ve Dvorcích pét str. bez věrtele měrných, u Macka husaře z Nového Města dva str. a puol věrtele, u Vacka nebożce Vejkartova syna, bratra vlastnieho panie Anny Michalové zlatníkové, šest str., u Martina řečeného Patriarchy, rych- táře odtudž ze Dvorcóv, a u Valše, společ- níka jeho, čtyři str. měrné. A ty jisté vinice svrchupsané ve Dvorcich leżie podle sebe, mezi nimiżto leżie dva strychy jinś Mafikova, řečeného Vyvale, jakoż mez6 z vobi strani lepe okazuji. K kterómużto trhu svrehupsanych vinic již jmenovaná pani Anna Michalovś, spolususeda naše, vstúpivši před nás do plné rady našie dala jest s plným povolením muže svého napřed psaného jakožto dědička svú dobrü a plná vuoli, A dále táz pauí Anna Michalová seznala jest tudieZ v radé pred námi, že jest s svrchupsaným Matějem od bielého jelena o právo purkrechtnie, což sě napfedpsanych vinic dotjée, plná a koneétnü smlúvu učinila, a to takto: že týž Matěj i jeho dědicové a budúcí mají a dlužní jsú z svrchu- psaných vinic a z jich měštišť platiti a dávati napředjmenované paní Anně Michalové a muži jejiemu i jich dédicóm à budücím práva purk- rechtnieho úročnieho kopu gr. bez čtyř do- brých střiebrných rázu pražského každé léto rozdielně, a nic viece, točiž poénüc na sv. Jiiie nynje najprv příštieho aneb konečně ve dvü Archiv Český XXVI. 177 nedélí potom puol kopy gr. bez dvü, a na sv. Havla hned potom pořád zběhlého anebo ko- neéné ve dvü nedélí potom puol kopy gr. bez dvü druhé, a tak po všechna jiná budúcie léta po kopě gr. bez čtyř rozdielně na ty roky, jakož svrchu psáno stojí, bez dlenie dalsieho. Pakliby týž Matěj neboli jeho dědicové a bu- dúcí nedali a nesplnili na kterýkolivěk rok svrchupsaný neboli ve dvú nedělí potom již jmenovaných peněz úročních častopsané paní Anué Michalové a muzi jejiemu nebo jich dě- dicóm a budúcím, tehdy hned na ty penieze úročnie nesplněné má jeden groš jménem po- kuty vzrósti, a tak vždy každý týden ta pokuta má ruosti, dokudžby svrchupsaní peniezi úroční, jenžby zadržáni byli, i se všemi pokutami na ně vzrostlými úplně a docela penězi hotovými nebyli splnění a zaplaceni, a to tolikrát, koli- krátžby zadržáno bylo. A jestli žeby tukoví peniezi úroční tak dlúho zadržáni byli i s po- kutami, ažby rok a den minul, ode dne za- drženie počítajíc, tehdy hned po roce a po dni svrchupsaná paní Michalová i muž její i jich dědicové a budúcí budú moci na svrchupsané vinice a na jich držitele a vládaře, kteříž v ty časy budú, svú vlastní mocí nebo s po- mocí jinú kterúkolivěk fentováním sáhnúti až do postiženie všech peněz úročních zadržených i pokut ma ně vzrostlých úplně a docela toli- krát, kolikrátž zadržáno bylo. A kdyžkoli bude chtieti častopsaný Matěj od bielého jelena neboli jeho dědicové a budúcí, tehdy budú moci svrchupsané vinice ve Dvorcích prodati, zastaviti, vzdáti, zapsati anebo s nimi učiniti jakožto s svými vlastními a dědičnými, cožby sě jim líbilo, vždy vtéž právo, jakož svrchu- psáno stojí. Tomu na svědectvie pečet sekretu města našeho ku prosbě obojie strany svrchu- psané přivéšena jest k tomuto listu. Jenž dán léta tisícého čtyrstého třidcátého druhého v pátek po sv. Matěji. (Rukop. č. 992 fol. 137.) 7. 1438, 13. února. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Martinem z Hradištka a 28
Strana 178
118 Katheřinů manželkú jeho, dcerů paní Mandy Waikartové, z jedné a Michalem zlatníkem z strany druhé o šestnádcte k. gr. platu roč- nieho a věčného svrchupsanúů paní Mandú jim kšaftem daného a odkázaného na zbožie ve Dvorciech, pro kterýžto plat Michala svrehupsaného po smrti manželky jeho právem jsú nařkli a napomínali. [ páni purgmistr a konšelé Větčieho Města Pražského slyševše obě straně svrchupsané s jich žalobami i odpovědmi, viděvše také práva jich, jakožto list hlavní paní Mandy svrchupsané, jenž svědčí na dvě stě k. gr. Martinem Waikardem na zboží ve Dvorcích jí zapsaných, potom ortel panský, kterýmžto potvrzujie toho listu hlavnieho; potom úmluvu ubrmanskü a prátelskáü, kterážto jest ubrmany mocnými vradě vypovědiena a straně obě bez odpornosti ji přijale, a té páni potvrdivše, v městské knihy zapsati přikázali, jenž dotýče toho platu svrchupsaného placenie z toho zboží ve Dvorciech. Také z druhé strany kšaft paní Anny Michalovy, zlatníka man- Zelky, opatriv$e, v kterémžto odkazuje to zbozí ve Dvorciech témuž Michalovi muži svému. Protož těch všech práv a zápisuov obojích stran pilně a bedlivě pováživše i potvrdili jsú ortelem svým dokonalým a mocí tohoto zápisu potvrzují všech těch práv, zápisóv Martina svrchupsaného a manželky jeho, i také kšaftu paní Mandy svrchupsané, ve všech punktiech, klausulech a artikulech, plná moc jim dá- vuajíce, prikazujíce svrchupsanému Michalovi, jeho dédicóm a budücfm, aby téch Sestnádcte k. gr. platu rocnieho a věčného z toho zbožie ve Dvorciech svrchupsaného, počna na sv. Jiří nynie najprv pfištieho a tak po všecka jiná leta budúcně Martinovi napřed jmenovanému a paní Katheřině manželce jeho, jich dědicóm a budúcím vydával a platil penězi hotovými vedle těch všéch práv a pokut, jenž má na ty lidi sáhnúti, jakož světleji prve v ubrmanstvie stojí zapsáno, a to beze všie odporností a vy- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: mlúvánie všelikterakého. Actum feria guinta ante diem s. Valentini in pleno consilio anno domini millesimo quadringentesimo | tricesimo octavo, (Rukop. 6. 992 fol. 175.) 8. 1438, 19. června. Prokop, někdy syn Henrychóv od řebříkuov, vyznal jest — že paní Katheřina Martinova z Hradištka man- želka, sestra jeho, dala jest jemu ne z práva, ale z dobré vuole třinádcte k. gr. z toho ze všeho zbožie, kteréž jest jí paní Manda Wai- kartova, mátie jejie, po své smrti dala —. Kterýchžto třinádcte k. gr. svrchupsaný Prokop od — paní Katheřiny a od Martina, muže je- jieho, zdvihl jest a přijal penězi hotovými. I slíbil jest napřed psaný Prokop — že sě — svým a dědicóv i budúciech svých jménem odřekl všeho zbožie a statku, a zvláště toho platu ve Dvorciech a zbozie mateře jeho — a svrchupsané paní Katherinu, Martina muže jejieho, jich dédice a budücie kvituje a svo- bodny propüstie po vše časy budúcie. Actum feria quinta post festum s. Viti. (Rukop. €. 992 fol. 189.) 9. 1438, 7. Fíjna. Katherina de Praga, filia olim Hanussii dicti Terklerz, tutrix et testamen- taria potens iure Nove civitatis hereditatum, bonorum et censuum Hanussii patris sui, protestata est coram beneficiariis Pragensibus, se teneri mille sexagenas gr. Bohuslao de Kossynie et suis heredibus, in quo debito statim condescendit sibi de censibus suis in- frascriptis, videlicet decem s. gr. census annui et perpetui, quem in hereditatibus Sdenkonis dicti Drsstka de Dworeze habet in Dworczi, curia arature, curiis rusticalibus cum censu; viginti quatuor s. gr. census annui et nudi et perpetui, quem habet in hereditatibus Diwissii de Miliezina in Jankowie et in Krzizenci, muni- cionibus, curiis araturarum, curiis rusticalibus cum censu; media undecima sexagena gr. cen- sus annui nudi perpetui, quem habet in here- ditatibus Petri de Chlumeze ibidem in Chlumezi et in omnibus villis ad Chluimecz pertinentibus ; viginti sexagenis gr. census a. n. et p., quem
118 Katheřinů manželkú jeho, dcerů paní Mandy Waikartové, z jedné a Michalem zlatníkem z strany druhé o šestnádcte k. gr. platu roč- nieho a věčného svrchupsanúů paní Mandú jim kšaftem daného a odkázaného na zbožie ve Dvorciech, pro kterýžto plat Michala svrehupsaného po smrti manželky jeho právem jsú nařkli a napomínali. [ páni purgmistr a konšelé Větčieho Města Pražského slyševše obě straně svrchupsané s jich žalobami i odpovědmi, viděvše také práva jich, jakožto list hlavní paní Mandy svrchupsané, jenž svědčí na dvě stě k. gr. Martinem Waikardem na zboží ve Dvorcích jí zapsaných, potom ortel panský, kterýmžto potvrzujie toho listu hlavnieho; potom úmluvu ubrmanskü a prátelskáü, kterážto jest ubrmany mocnými vradě vypovědiena a straně obě bez odpornosti ji přijale, a té páni potvrdivše, v městské knihy zapsati přikázali, jenž dotýče toho platu svrchupsaného placenie z toho zboží ve Dvorciech. Také z druhé strany kšaft paní Anny Michalovy, zlatníka man- Zelky, opatriv$e, v kterémžto odkazuje to zbozí ve Dvorciech témuž Michalovi muži svému. Protož těch všech práv a zápisuov obojích stran pilně a bedlivě pováživše i potvrdili jsú ortelem svým dokonalým a mocí tohoto zápisu potvrzují všech těch práv, zápisóv Martina svrchupsaného a manželky jeho, i také kšaftu paní Mandy svrchupsané, ve všech punktiech, klausulech a artikulech, plná moc jim dá- vuajíce, prikazujíce svrchupsanému Michalovi, jeho dédicóm a budücfm, aby téch Sestnádcte k. gr. platu rocnieho a věčného z toho zbožie ve Dvorciech svrchupsaného, počna na sv. Jiří nynie najprv pfištieho a tak po všecka jiná leta budúcně Martinovi napřed jmenovanému a paní Katheřině manželce jeho, jich dědicóm a budúcím vydával a platil penězi hotovými vedle těch všéch práv a pokut, jenž má na ty lidi sáhnúti, jakož světleji prve v ubrmanstvie stojí zapsáno, a to beze všie odporností a vy- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: mlúvánie všelikterakého. Actum feria guinta ante diem s. Valentini in pleno consilio anno domini millesimo quadringentesimo | tricesimo octavo, (Rukop. 6. 992 fol. 175.) 8. 1438, 19. června. Prokop, někdy syn Henrychóv od řebříkuov, vyznal jest — že paní Katheřina Martinova z Hradištka man- želka, sestra jeho, dala jest jemu ne z práva, ale z dobré vuole třinádcte k. gr. z toho ze všeho zbožie, kteréž jest jí paní Manda Wai- kartova, mátie jejie, po své smrti dala —. Kterýchžto třinádcte k. gr. svrchupsaný Prokop od — paní Katheřiny a od Martina, muže je- jieho, zdvihl jest a přijal penězi hotovými. I slíbil jest napřed psaný Prokop — že sě — svým a dědicóv i budúciech svých jménem odřekl všeho zbožie a statku, a zvláště toho platu ve Dvorciech a zbozie mateře jeho — a svrchupsané paní Katherinu, Martina muže jejieho, jich dédice a budücie kvituje a svo- bodny propüstie po vše časy budúcie. Actum feria quinta post festum s. Viti. (Rukop. €. 992 fol. 189.) 9. 1438, 7. Fíjna. Katherina de Praga, filia olim Hanussii dicti Terklerz, tutrix et testamen- taria potens iure Nove civitatis hereditatum, bonorum et censuum Hanussii patris sui, protestata est coram beneficiariis Pragensibus, se teneri mille sexagenas gr. Bohuslao de Kossynie et suis heredibus, in quo debito statim condescendit sibi de censibus suis in- frascriptis, videlicet decem s. gr. census annui et perpetui, quem in hereditatibus Sdenkonis dicti Drsstka de Dworeze habet in Dworczi, curia arature, curiis rusticalibus cum censu; viginti quatuor s. gr. census annui et nudi et perpetui, quem habet in hereditatibus Diwissii de Miliezina in Jankowie et in Krzizenci, muni- cionibus, curiis araturarum, curiis rusticalibus cum censu; media undecima sexagena gr. cen- sus annui nudi perpetui, quem habet in here- ditatibus Petri de Chlumeze ibidem in Chlumezi et in omnibus villis ad Chluimecz pertinentibus ; viginti sexagenis gr. census a. n. et p., quem
Strana 179
Dvorce u Prahy (1438—1463). habet in hereditatibus olim Wenceslai de Wartemberg et de Cziniewsi, municione, curia arature, curiis rusticalibus ; sex s. gr. census a. n. p.,quem habet in heriditatibus olim Cunasskonis de Hodkov in Hodkowicz, quas habet a Buzkone de Brazdim; sex s. gr. census a. n. et. p., quem habet in hereditastibus olim Bohunkonis de Bezna in Beznie, curia arature, curiis rusti- calibus cum censu, quas habet a Mana de Suticz, relicta olim Witkonis ; decem s. gr. census &. D. p., quem habet in hereditatibus in Cziekezi- ezich, opido, tabernis, curiis rusticalibus, ita pro- ut habet a Ulrico Florerz; quinque s. gr. census a. n. p,, quem habet in Czrnomiezich a olim Herbordo Collowrat de Roczov, ita prout in tabulis continetur; et dealiis hereditatibus suis et censibus omnibus habitis et habendis, que fue- runt olim Hanussii patris sui, et que here- ditates et census possunt per tabulas quan- docunque conquiri, ad habendum, tenendum, vendendum, alienandum, obligandum, pro eis, si opus fuerit, cum camerario pignerandum et faciendum de eis, quicquid placet, sicut de propriis hereditariis sine omni impedimento. Actum anno domini MCCCCXXXVIII feria lI. post Francisci. (Desky dvorské č. 24 fol. 31.) 10. 1445, 17. června. My purgmistr a kon- šelé Velikého M. Pr. — oznamujíc na vědomie dáváme, že poctiví a opatrní Martin z Hra- dištka a Katheřina mauZelka jeho, dcera panie Mandy Wajkartové, vstúpivše před nás — seznali sú sě, že z těch patnádcti k. gr. platu roónieho a vééného vénné zástavy, kte- rjchZ jim Michal zlatník ze Dvorcuov — má platiti a vydávati, dvé kopé gr. nadepsanü Mandü Wejkartovü dobré paméti pauie El$ce Pezoltové odprodanych a dále tüz panf El&kü Kaéce, dcefi Prokopové od rebiíkuov, k&aftem oddanych, odküpil jest a splatil, tak Ze jim toliko XIII kop gr. platu — týž Michal má platiti. — Actum in consilio feria V. post Viti. (Rukop. č. 2099 fol. 1000.) 11. 1446, 11. května. Michal zlatník, 179 měštěnín Starého Města Pražského, kúpil jest sobě, dědicóm a budúcím svým čtrnádcte kop gr. platu ročnieho dědičného a věčného od slovutného Martina z Hradištka a od Kathe- řiny, manželky jeho a dcery někdy pánie Mandy Waikartové, za sto kop a za čtyry kopy bez XX grošóv jim úplně splněných a zaplacených, kte- rýžto plat tíž manželé měli jsú na Dvorcích, na dvoru poplužniem i na dvořiech úročních a kme- cích i na všem na tom, což k tomu zboží příslušie, nic nevymieňujíc, kterýžto plat tíž mauželé měli jsú od nadepsané panie Mandy Wajkar- tové kšaftem odkázán a potom knihami měst- skými dále zapsán i utvrzen —. Kteréžto zbožie od platu nadepsaného, totižto 14 kop gr, itaké ode dvá kopü gr. platu prve od nich týmž Michalem odkúpených má býti svo- bodno a prázdno po všechny časy budücie. K tomu také dále nadepsaní Martin a Kathe- řina manželé všech práv svých, kteráž sú měli a mieti mohli k tomu zboží a k tomu platu — odfekli sú sě a mocí tohoto zápisu sě odřickají — všechna práva svá na již ře- čeného Michala — mocně přenášejíce a pře- vozujíce —. Actum pleno in consilio fer. IIII. post Stanislai. (Rukop. č. 90 fol. 133.) 12. 1459, 13. ledna. Paní Veronyka, vdova někdy Kašpara z Reichnova, dala jest puol- druhého sta kop gr. po Dorotě dceři své, a za padesát kop gr. výpravy její diel Janovi zlatníkovi. — Naproti tomu Jan zlatník zapsal jest — Dorotě, manželce své, II!/,€ kop gr. na dvoře svém ve vsi Dvorce receué leZíciem, na platu, na lidech úročních, na dědinách, vi- nicech, chmelnicech —. Actum pleno in con- silio [Maioris Civ. Pr.] sabbato in octava Epi- phanie MCCCCLIX?. (Rukop. č. 2141 f. 300.) 13. 1463, 22. března. Johannes dictus Jiessa aurifaber emit — omne et totale ius Johannis nati olim Wackonis dicti Weykarth, civis Maioris Civitatis Pragensis, quod habet aut habere dinoscitur quomodolibet in et super villa nunccupata Dworce — erga Johannem prefatum pro triginta guingue s. gr. — prout 23*
Dvorce u Prahy (1438—1463). habet in hereditatibus olim Wenceslai de Wartemberg et de Cziniewsi, municione, curia arature, curiis rusticalibus ; sex s. gr. census a. n. p.,quem habet in heriditatibus olim Cunasskonis de Hodkov in Hodkowicz, quas habet a Buzkone de Brazdim; sex s. gr. census a. n. et. p., quem habet in hereditastibus olim Bohunkonis de Bezna in Beznie, curia arature, curiis rusti- calibus cum censu, quas habet a Mana de Suticz, relicta olim Witkonis ; decem s. gr. census &. D. p., quem habet in hereditatibus in Cziekezi- ezich, opido, tabernis, curiis rusticalibus, ita pro- ut habet a Ulrico Florerz; quinque s. gr. census a. n. p,, quem habet in Czrnomiezich a olim Herbordo Collowrat de Roczov, ita prout in tabulis continetur; et dealiis hereditatibus suis et censibus omnibus habitis et habendis, que fue- runt olim Hanussii patris sui, et que here- ditates et census possunt per tabulas quan- docunque conquiri, ad habendum, tenendum, vendendum, alienandum, obligandum, pro eis, si opus fuerit, cum camerario pignerandum et faciendum de eis, quicquid placet, sicut de propriis hereditariis sine omni impedimento. Actum anno domini MCCCCXXXVIII feria lI. post Francisci. (Desky dvorské č. 24 fol. 31.) 10. 1445, 17. června. My purgmistr a kon- šelé Velikého M. Pr. — oznamujíc na vědomie dáváme, že poctiví a opatrní Martin z Hra- dištka a Katheřina mauZelka jeho, dcera panie Mandy Wajkartové, vstúpivše před nás — seznali sú sě, že z těch patnádcti k. gr. platu roónieho a vééného vénné zástavy, kte- rjchZ jim Michal zlatník ze Dvorcuov — má platiti a vydávati, dvé kopé gr. nadepsanü Mandü Wejkartovü dobré paméti pauie El$ce Pezoltové odprodanych a dále tüz panf El&kü Kaéce, dcefi Prokopové od rebiíkuov, k&aftem oddanych, odküpil jest a splatil, tak Ze jim toliko XIII kop gr. platu — týž Michal má platiti. — Actum in consilio feria V. post Viti. (Rukop. č. 2099 fol. 1000.) 11. 1446, 11. května. Michal zlatník, 179 měštěnín Starého Města Pražského, kúpil jest sobě, dědicóm a budúcím svým čtrnádcte kop gr. platu ročnieho dědičného a věčného od slovutného Martina z Hradištka a od Kathe- řiny, manželky jeho a dcery někdy pánie Mandy Waikartové, za sto kop a za čtyry kopy bez XX grošóv jim úplně splněných a zaplacených, kte- rýžto plat tíž manželé měli jsú na Dvorcích, na dvoru poplužniem i na dvořiech úročních a kme- cích i na všem na tom, což k tomu zboží příslušie, nic nevymieňujíc, kterýžto plat tíž mauželé měli jsú od nadepsané panie Mandy Wajkar- tové kšaftem odkázán a potom knihami měst- skými dále zapsán i utvrzen —. Kteréžto zbožie od platu nadepsaného, totižto 14 kop gr, itaké ode dvá kopü gr. platu prve od nich týmž Michalem odkúpených má býti svo- bodno a prázdno po všechny časy budücie. K tomu také dále nadepsaní Martin a Kathe- řina manželé všech práv svých, kteráž sú měli a mieti mohli k tomu zboží a k tomu platu — odfekli sú sě a mocí tohoto zápisu sě odřickají — všechna práva svá na již ře- čeného Michala — mocně přenášejíce a pře- vozujíce —. Actum pleno in consilio fer. IIII. post Stanislai. (Rukop. č. 90 fol. 133.) 12. 1459, 13. ledna. Paní Veronyka, vdova někdy Kašpara z Reichnova, dala jest puol- druhého sta kop gr. po Dorotě dceři své, a za padesát kop gr. výpravy její diel Janovi zlatníkovi. — Naproti tomu Jan zlatník zapsal jest — Dorotě, manželce své, II!/,€ kop gr. na dvoře svém ve vsi Dvorce receué leZíciem, na platu, na lidech úročních, na dědinách, vi- nicech, chmelnicech —. Actum pleno in con- silio [Maioris Civ. Pr.] sabbato in octava Epi- phanie MCCCCLIX?. (Rukop. č. 2141 f. 300.) 13. 1463, 22. března. Johannes dictus Jiessa aurifaber emit — omne et totale ius Johannis nati olim Wackonis dicti Weykarth, civis Maioris Civitatis Pragensis, quod habet aut habere dinoscitur quomodolibet in et super villa nunccupata Dworce — erga Johannem prefatum pro triginta guingue s. gr. — prout 23*
Strana 180
180 hoc in tabulis terre efficacius et clarius con- | tinetur. Actum pleno in consilio feria III. post Benedicti dominica Letare. (Rukop. €. 2105 fol. 181.) 14. 1518, 1. března. Dorota Uhlíková, kmetična panská ze Dvorcuov — postupuje Janovi Uhlíkovi, synu svému, a Kateřině m. j. grunt ten ve Dvorcích, kterýž kúpila od Simona Kudyvida,i s ti vinićku pfileżici. Act. fer. II. ante Transl. s. Wenc. a. 1518. (Ru- kop. & 2152 fol. A. 1.) 15. 1521, 4. prosince. V té při mezi Petrem skalnikem a Janem skalnikem — o skálu vápennú u Dvorcuo, kteráž se vobořila, takže on Jan skalník táhl se jest na jeden veliký vak, kterýž padl ku straně Petrově, pravě, že by z jeho skály býti měl. A on Petr, poněvadž do skály jeho padl a z jeho skály byl, že jemu náleží také, pravil —. Uředníci*) — vypověděli: Poněvadž zřetedlně to se ukazuje, że vrstvy v tom vaku, dokudź na skále stál, rovná je vrstva k vrstvě, byly sú z skály Petrovy, a on Jan sám se toho vaku odříkal, pravě, že by Petruov byl a že ho nežádá: protož jemu Petrovi, aby jej roz- dělal, páni úředníci připovídají, a on Jan aby mu v tom nepřekážel. Actum die Barbare 1521. (Rukop. é. 2154 fol. 54.) *) šestipanští. 16. 1523. — Václav krčmář ze Dvorcuov — Jan rychtáf ze Dvorcuov, Jan Skulek ze Dyorcuov (vypovídají jako svédkové). (Rukop. č. 1047 fol. A. 15 a 16.) 17. 1524, 2. března. Víta Karáska s Mi- kulášem synem svým, stojíce s Štefanem sou- kupem svým, žádali sú v úřadu [šestipanském Novom.], kdež před lety minulými koupili jsú u téhož Štefana louku u Dvorcuov, kteróż někdy náležela ke dvoru Vrnovskému, za XVIII k. gr. m. — aby taková věc pro lepšie toho jistotu byla zapsána. Páni — rozkázali jsú, aby takový trh v knihy jim byl položen. Actum fer. IIII. ante Transl. s. Wenc. 1524. (Rukop. č. 2152 fol. C. 7.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 18. 1524, 8. června. Duchek Kapalin, Václav od Botíče a bakalář proti Kápalínovi, nákladníci hutí vápenných, chtíce aby mezi jimi dobrý pořádek byl zachován, což se dotýče skály vápenné nad Dvorci a Hotárka skalníka, aby týž skalník jednomu každému z nich v jich potřebách mírně posluhoval, i jest takto spo- lečně smluveno: Kdyby potřeba skalníku ká- zala a peněz neměl, tehdy jej penězi zaklá- dati mají a jemu puojčovati tímto zpuosobem. Když jeden jej založí, aby toho jiní vědomí byli a v těch puojčkách jeden po druhém rovnost zachovali. Také on skalník těch peněz jinam obraceti nemá, než na náklad skály a na dělníky a jich kamenem nemeškati. A ka- ždému z nich podle pořádku puojčku rovným dílem i kámen dávati, a dada jednomu XII lodí kamene, druhému i třetímu tolikéž po- řádně, u každého za těch XII lodí kámene jednu kopu dluhu má vyraziti a ostatek pe- nězi hotovými mají jemu dopláceti. A na- stala-li by ve skále jaká potřeba k opatřenie bez vuole jejich, sám od sebe v té skále nemá nic Ciniti, ale na né prvé vznésti. Act. fer. IIII. post Marcelli 1524. (Rukop. č. 2155 fol. 35.) 19. 1525, 4. prosince. Havel Lahviéka kovář koupil pole v sedm strychuo podle Ro- mana od dvoru Dvoreckýho od Šlechty Krt- ského za XVI k. m. — Actum die Barbare 1525. (Rukop. é. 2135 III. fol. 34.) 20. 1526. — V té pri mezi Ursilou vdo- vou s sirotky jejími Janem krčmářem a Klímou, přísedícími ve Dvorcích, z jedné a sousedy Podolskými z strany druhé, kdež ona Uršila s sirotky na Podolské žaluje, že jsú jí man- žela jejího a otce týchž sirotkuov zamordo- vali, též Jana krčmáře a Klímu že jsú úkladně — zranili, pychem a kvaltem sehromili. — Podolští v odporu praví, že jest tomu od nich Dvoreckých prvá příčina dána, a že sú oni též před tiem některé z souseduov jejich, na vodě k nim přijevše, puotku učinili a je bili i zra- nili. A oni litujice v tom souseduov svých,
180 hoc in tabulis terre efficacius et clarius con- | tinetur. Actum pleno in consilio feria III. post Benedicti dominica Letare. (Rukop. €. 2105 fol. 181.) 14. 1518, 1. března. Dorota Uhlíková, kmetična panská ze Dvorcuov — postupuje Janovi Uhlíkovi, synu svému, a Kateřině m. j. grunt ten ve Dvorcích, kterýž kúpila od Simona Kudyvida,i s ti vinićku pfileżici. Act. fer. II. ante Transl. s. Wenc. a. 1518. (Ru- kop. & 2152 fol. A. 1.) 15. 1521, 4. prosince. V té při mezi Petrem skalnikem a Janem skalnikem — o skálu vápennú u Dvorcuo, kteráž se vobořila, takže on Jan skalník táhl se jest na jeden veliký vak, kterýž padl ku straně Petrově, pravě, že by z jeho skály býti měl. A on Petr, poněvadž do skály jeho padl a z jeho skály byl, že jemu náleží také, pravil —. Uředníci*) — vypověděli: Poněvadž zřetedlně to se ukazuje, że vrstvy v tom vaku, dokudź na skále stál, rovná je vrstva k vrstvě, byly sú z skály Petrovy, a on Jan sám se toho vaku odříkal, pravě, že by Petruov byl a že ho nežádá: protož jemu Petrovi, aby jej roz- dělal, páni úředníci připovídají, a on Jan aby mu v tom nepřekážel. Actum die Barbare 1521. (Rukop. é. 2154 fol. 54.) *) šestipanští. 16. 1523. — Václav krčmář ze Dvorcuov — Jan rychtáf ze Dvorcuov, Jan Skulek ze Dyorcuov (vypovídají jako svédkové). (Rukop. č. 1047 fol. A. 15 a 16.) 17. 1524, 2. března. Víta Karáska s Mi- kulášem synem svým, stojíce s Štefanem sou- kupem svým, žádali sú v úřadu [šestipanském Novom.], kdež před lety minulými koupili jsú u téhož Štefana louku u Dvorcuov, kteróż někdy náležela ke dvoru Vrnovskému, za XVIII k. gr. m. — aby taková věc pro lepšie toho jistotu byla zapsána. Páni — rozkázali jsú, aby takový trh v knihy jim byl položen. Actum fer. IIII. ante Transl. s. Wenc. 1524. (Rukop. č. 2152 fol. C. 7.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 18. 1524, 8. června. Duchek Kapalin, Václav od Botíče a bakalář proti Kápalínovi, nákladníci hutí vápenných, chtíce aby mezi jimi dobrý pořádek byl zachován, což se dotýče skály vápenné nad Dvorci a Hotárka skalníka, aby týž skalník jednomu každému z nich v jich potřebách mírně posluhoval, i jest takto spo- lečně smluveno: Kdyby potřeba skalníku ká- zala a peněz neměl, tehdy jej penězi zaklá- dati mají a jemu puojčovati tímto zpuosobem. Když jeden jej založí, aby toho jiní vědomí byli a v těch puojčkách jeden po druhém rovnost zachovali. Také on skalník těch peněz jinam obraceti nemá, než na náklad skály a na dělníky a jich kamenem nemeškati. A ka- ždému z nich podle pořádku puojčku rovným dílem i kámen dávati, a dada jednomu XII lodí kamene, druhému i třetímu tolikéž po- řádně, u každého za těch XII lodí kámene jednu kopu dluhu má vyraziti a ostatek pe- nězi hotovými mají jemu dopláceti. A na- stala-li by ve skále jaká potřeba k opatřenie bez vuole jejich, sám od sebe v té skále nemá nic Ciniti, ale na né prvé vznésti. Act. fer. IIII. post Marcelli 1524. (Rukop. č. 2155 fol. 35.) 19. 1525, 4. prosince. Havel Lahviéka kovář koupil pole v sedm strychuo podle Ro- mana od dvoru Dvoreckýho od Šlechty Krt- ského za XVI k. m. — Actum die Barbare 1525. (Rukop. é. 2135 III. fol. 34.) 20. 1526. — V té pri mezi Ursilou vdo- vou s sirotky jejími Janem krčmářem a Klímou, přísedícími ve Dvorcích, z jedné a sousedy Podolskými z strany druhé, kdež ona Uršila s sirotky na Podolské žaluje, že jsú jí man- žela jejího a otce týchž sirotkuov zamordo- vali, též Jana krčmáře a Klímu že jsú úkladně — zranili, pychem a kvaltem sehromili. — Podolští v odporu praví, že jest tomu od nich Dvoreckých prvá příčina dána, a že sú oni též před tiem některé z souseduov jejich, na vodě k nim přijevše, puotku učinili a je bili i zra- nili. A oni litujice v tom souseduov svých,
Strana 181
Dvorce u Prahy (1518—1531). rovným se opláceli. Proti tomu Dvorečtí — mluví, že ta puotka předešlá když se jest stala a oni Podolští na pány své vznesli, že jest jim z obou stran bylo rozkázáno, čest a kázeň zachovati do té pře skonání, a oni mimo ten rozkaz po právě nešedše — mord jsú učinili, a zranivše některé i k chromotě při- vedli. Tu páni úředníci — vypovídají: Ačkoli mezi Podolskými a Dvoreckými puotka pře- dešlá — mohla jest — býti napravena, ale že jsú opovrhše právo i lehce vážíce rozkaz pánuov svých — vraždu — učinili, i z té príciny povinni jsú Uršile vdovč i sirotkuom jejím pět kop gr. č., Janovi krčmáři tři kopy & Klímovi D/, k. gr. č. vyplniti. (Bez datum.) (Rukop. č. 2153 fol. 225.) 21. 1526, 19. listopadu. Jan Hubka a Marta koupili vinici nad D. podle Brikcieho nožieře a Beneše koželuha od Pavla, Blažkova zetě, za LVIII k. m. Actum die Elisabeth 1526. (Rukop č. 2133 III. fol. 24.) 22. 1526, 30. listopadu. Jakož jest časuov předešlých Mašek ze Dvorcuov koupil vinici na gruntích Dvoreckých podle vinice Prokopa od sv. Kateřiny a Nováka z Vyšehradu, držící II str. & vértel, za XXII k. m. od Doroty soukennice z pfíkopuov, a na tu sumu dal jest jie IIII!/, k. m.; potom touž vinici koupil jest Jan Sedlák z Dobytčieho trhu od téhož Maška v též sumě, i na to jemu Maškovi dal jest IIIW/, k., což jest on prve jie Dorotě vyplnil, potom — poručníkuom dotčené Doroty VID/, k. —— i tak on Jan Sedlák pozuostává za tu vinici X k. m. Actum die Andree 15206. (Rukop č. 2133 III. fol. 21.) 23. 1526, 11. prosince. Jan Blud z D. a Regina koupili vinici s lisem, a při tom pole i štěpnici ležící podle vinice Láskovy, kteráž prve byla Filipova a potom Matěje Válova, jehož manželka Majdalena po něm zuostavši a gruntu nedoplativ8i, jemu Janovi Bludovi prodala za LXX k. m. Actum fer. III. ante Lucie. (Rukop. č. 2133 III. fol. 25.) 181 24. 1527, 25. března. Václav nad ouvozem [u Slov. kláštera] koupil vinici u D. vedle dvora Klaudíkovic od Duchka lahvičníka za CV k. m. Actum die Annunc. M. V. 1527. (Rukop. č. 2133 III. fol. 32.) 25. 1527, 10. října. Kříž, podruh od hře- benáře blíž mostu, a Dorota m. j. koupili chmelnici nad Dvorci proti chmelnici Řehoře Skřemence pod hájem od Martina, mistra pi- vovárského, za padesáte pét kop gr. m. — Actum fer. V. post Dionisii 1527. (Rukop. č. 2152 fol. D. 5 — €. 2133 III. fol. 20.) 26. 1527, 23. iijna. Martin Senkér z domu Markoltova koupil chmelnici nade D. podle chmelnice Skiemencovy od Jana z Židovské zahrady za XVIII k. m. Actum fer. IIII. ante | Sim. et Jude 1527. (Tamtéž fol. 21.) 27. 1529. — Vondřej z Holubova domu koupil chmelnici konec drah Dvoreckých od Řehoře z domu Coubkova za XLI k. m. — (Rukop. č. 2133 III f. 35.) — Jan Širuoček a Dorota koupili — dva strychy vinice, kteráž leží nade Dvorci vedle Michala bradieře a Jana Vaka — za XX k. m. — (Tamtéž 9.) — Matěj Láska koupil vinici II str. nad Dvorci mezi Vondrovou a Šprinslové koželužky — od Juonka soukeníka za XVIII k. m. (Tamtéž fol. 17.) 28. 1530. — Šimon Hrabě a Marta kou- pili vinici nad D. mezi Prokopovou a Nová- kovou od Jana Sedláka za XXXIII k. m. — (Rukop. č. 2133 III fol 21.) — Jiřík Za- choáš [sic] koupil pole nade D. vedle Plačkova a Mikšovým z Dvorcuov od p. Martina, paní Markové syna — za XXXII k. m. — (Tamtéž fol. 33.) — Jan Sladký koupil chmelnici za Dvorci od Alžběty Jarošové a Burjana, syna jejího, za XVI k. gr. m. (Rukop. č. 2152 fol. D. 26.) 29. 1531. — Alžběta kožešnice koupila dva strychy vinice nade D. vedle Michala bradíře a Jana Vaka od Jana Širuočka za XXIIII k. gr. m. — (Rukop. č. 2133 III. fol. 36.) — Jakub Vodolenský a Dorota koupili
Dvorce u Prahy (1518—1531). rovným se opláceli. Proti tomu Dvorečtí — mluví, že ta puotka předešlá když se jest stala a oni Podolští na pány své vznesli, že jest jim z obou stran bylo rozkázáno, čest a kázeň zachovati do té pře skonání, a oni mimo ten rozkaz po právě nešedše — mord jsú učinili, a zranivše některé i k chromotě při- vedli. Tu páni úředníci — vypovídají: Ačkoli mezi Podolskými a Dvoreckými puotka pře- dešlá — mohla jest — býti napravena, ale že jsú opovrhše právo i lehce vážíce rozkaz pánuov svých — vraždu — učinili, i z té príciny povinni jsú Uršile vdovč i sirotkuom jejím pět kop gr. č., Janovi krčmáři tři kopy & Klímovi D/, k. gr. č. vyplniti. (Bez datum.) (Rukop. č. 2153 fol. 225.) 21. 1526, 19. listopadu. Jan Hubka a Marta koupili vinici nad D. podle Brikcieho nožieře a Beneše koželuha od Pavla, Blažkova zetě, za LVIII k. m. Actum die Elisabeth 1526. (Rukop č. 2133 III. fol. 24.) 22. 1526, 30. listopadu. Jakož jest časuov předešlých Mašek ze Dvorcuov koupil vinici na gruntích Dvoreckých podle vinice Prokopa od sv. Kateřiny a Nováka z Vyšehradu, držící II str. & vértel, za XXII k. m. od Doroty soukennice z pfíkopuov, a na tu sumu dal jest jie IIII!/, k. m.; potom touž vinici koupil jest Jan Sedlák z Dobytčieho trhu od téhož Maška v též sumě, i na to jemu Maškovi dal jest IIIW/, k., což jest on prve jie Dorotě vyplnil, potom — poručníkuom dotčené Doroty VID/, k. —— i tak on Jan Sedlák pozuostává za tu vinici X k. m. Actum die Andree 15206. (Rukop č. 2133 III. fol. 21.) 23. 1526, 11. prosince. Jan Blud z D. a Regina koupili vinici s lisem, a při tom pole i štěpnici ležící podle vinice Láskovy, kteráž prve byla Filipova a potom Matěje Válova, jehož manželka Majdalena po něm zuostavši a gruntu nedoplativ8i, jemu Janovi Bludovi prodala za LXX k. m. Actum fer. III. ante Lucie. (Rukop. č. 2133 III. fol. 25.) 181 24. 1527, 25. března. Václav nad ouvozem [u Slov. kláštera] koupil vinici u D. vedle dvora Klaudíkovic od Duchka lahvičníka za CV k. m. Actum die Annunc. M. V. 1527. (Rukop. č. 2133 III. fol. 32.) 25. 1527, 10. října. Kříž, podruh od hře- benáře blíž mostu, a Dorota m. j. koupili chmelnici nad Dvorci proti chmelnici Řehoře Skřemence pod hájem od Martina, mistra pi- vovárského, za padesáte pét kop gr. m. — Actum fer. V. post Dionisii 1527. (Rukop. č. 2152 fol. D. 5 — €. 2133 III. fol. 20.) 26. 1527, 23. iijna. Martin Senkér z domu Markoltova koupil chmelnici nade D. podle chmelnice Skiemencovy od Jana z Židovské zahrady za XVIII k. m. Actum fer. IIII. ante | Sim. et Jude 1527. (Tamtéž fol. 21.) 27. 1529. — Vondřej z Holubova domu koupil chmelnici konec drah Dvoreckých od Řehoře z domu Coubkova za XLI k. m. — (Rukop. č. 2133 III f. 35.) — Jan Širuoček a Dorota koupili — dva strychy vinice, kteráž leží nade Dvorci vedle Michala bradieře a Jana Vaka — za XX k. m. — (Tamtéž 9.) — Matěj Láska koupil vinici II str. nad Dvorci mezi Vondrovou a Šprinslové koželužky — od Juonka soukeníka za XVIII k. m. (Tamtéž fol. 17.) 28. 1530. — Šimon Hrabě a Marta kou- pili vinici nad D. mezi Prokopovou a Nová- kovou od Jana Sedláka za XXXIII k. m. — (Rukop. č. 2133 III fol 21.) — Jiřík Za- choáš [sic] koupil pole nade D. vedle Plačkova a Mikšovým z Dvorcuov od p. Martina, paní Markové syna — za XXXII k. m. — (Tamtéž fol. 33.) — Jan Sladký koupil chmelnici za Dvorci od Alžběty Jarošové a Burjana, syna jejího, za XVI k. gr. m. (Rukop. č. 2152 fol. D. 26.) 29. 1531. — Alžběta kožešnice koupila dva strychy vinice nade D. vedle Michala bradíře a Jana Vaka od Jana Širuočka za XXIIII k. gr. m. — (Rukop. č. 2133 III. fol. 36.) — Jakub Vodolenský a Dorota koupili
Strana 182
182 chmelnici za D. vedle cesty jdouce k Bráníku pod skálou od Vaňka Chocholky ze D. za XXII k. m. (Tamtéž fol. 36.) — Matouš pod koste- lem v Podole a Anna koupili pole s chmelnicí konec drah Dv. vedle Žibřidovy vinice od Ondřeje z Holubova domu za XL k. m. (Tam- též fol. 38.) — Martin Strajček a Alžběta kou- pili chmelnici nade D. vedle chmelnice téhož Martina od Jana Hudce za XLVI k. m. (Tam- též fol. 39.) — Petr Kužel koupil vinici nade D. vedle Nebeskýho od pánuov úředníkuov za XI k. m. (Tamtéž fol. 40.) 30. 1532. — Mikuláš Karas a Anna kou- pili pole ležící mezi Romanovým polem a Dan- dovým u Bráníka od Jana Hnáta a Majdaleny m. j. za XV k. m. — (Rukop. č. 2133 III f. 43.) — Mistr Jan Kulata, t. 6 rektor univer- Bitatis, na místě jiných všech mistruov koleje Veliké oznámil jest, že jsou půjčili Řehořovi Skřemenci LV k. m. na louku a chmelnici ležící nade D. vedle háje a Martina šenkýře vinice. — (Tamtéž fol. 43.) — Jan Koutský, sladovník ze Star. M., koupil Matějovi, synu svému, vinici s chmelnicí II!/, str. nade D. vedle Valčubovy od Šimka z Boráova domu za XLVII k. m. (Tamtéž fol. 45.) — Petr Pa- stucha a Anna m. j. z jedné, a Jan krčmář dvorecký z strany druhé smlúvu učinili o dě- dinu ležící mezi téhož Petra Pastuchy polem a Plačkovým nade D., že Petr — má ty dě- diny užívati za X let — a za to — má — Janovi — vydati X k. m. Jestliže by pak i touž krčmu prodali, proto toho pole má uží- vati bez všeliké překážky do vydržení desíti let. Act. sabbato post Assumpt. M. 1532. (Tam- též fol. 46.) — Václav Tvarůžek a Johana koupili pole ležící vedle Pastuchova z jedné a vedle krčmáře dvoreckého z strany druhé od Havla Plačka za XX k. m. (Tamtéž f. 47.) — Kříž z Charvátova domu a Marta koupili chmel- nici ležící nade Dvorci v drahách vedle Petra Pastuchy pole od Burjana na Krči — za XV k. m. — (Tamtéž f. 47.) — Alžběta kožešnice nad jámou koupila sobě vinici III str. bez. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: vértele nade D. vedle Vondrový a nad Věžo- vou od Jana Vaka za L k. m. (Tamtéž fol. 48.) — Jan, Valčubuov syn, a Apolena koupili jeden strych vinice nade D. vedle Štěpána Krsavskýho a Václava Hlavsy od téhož Václava Hlavsy za XIII k. m. (Tamtéž f. 50.) 31. — Šimon Sedlák z Máslovic ulice a Marta koupili jeden strych vinice od Václava Hlavsy ležící vedle Jana Valéuby za XII k. m. (Tamtéž f. 55.) — Mašek koupil grunt ve D. od Jana Stejskala — za XVII k. m. (Tam- též fol. 56.) — Vondřej Polt k. vinici nade D. vedle Šerýho a Prokopovou od sv. Kateřiny od Lidmily Zmakalky za LV k. m. (f. 56.) 32. 1534. — Kříž Charvát a Marta k. chmelnici v drahách nade D. podle chmelnice Petra Pastuchy od Václava Kehara a Anny m. j. za XIIII k. m. (f. 58) — Jana, stará branná, k. vinici nade D. vedle Prokopovy a Jakubovy od Jana Koutskyho za XLIIII k. m. A pti tom oznámila, že po smrti své touž vinici dává Jírovi Porazilovi. (f. 60.) — Jan Vokáč a Ve- rona k. vinici nade D. vedle Alžběty vdovy a přes cestu vedle Pastuchovy od Jakuba Věže za XLVII k. m. (f. 61.) — Petr z Čoubkova domu a Alžběta k. chmelnici nade D. vedle vinice Jana Vokáče a přes cestu vedle Pastu- chovy od Jana Vokáče za XXXIIII k. m. (f. 61.) — Jan Jíša z Podola k. pole dvoje honce nade D. nad Křížovou chmelnicí a Brychtovým polem od Mikše z D. za XX k. m. (f. 61.) — Václav Lupáč a Markyta k. vinici 6 str. nade D. vedle Vondrovy a Strejčkovy chmelnice od Alžběty kožišnice za C k. m. (f. 61.) 33. 1535. — Petr od potoka a Marta k. vinici nade D. od Jana Chmele za XX k. m. (f. 63.) — Vavřinec Skřemenec a Majdalena k. louku vedle Skřemencovy nade D. od Mar. tina šenkýře za XXVI k. m. (f. 63.) — Jan Stejskal krčmář přiznal se, že jest dlužen Ště- pánovi Sípati XLIIII k. m., kterfchz mu püj- čili na vystavení krčmy ve D. (f. 63.) — Vondfej z vápenice podvySehradsky k. vinicj nade D. II[*/, str. i s lisem vedle Jana Stej-
182 chmelnici za D. vedle cesty jdouce k Bráníku pod skálou od Vaňka Chocholky ze D. za XXII k. m. (Tamtéž fol. 36.) — Matouš pod koste- lem v Podole a Anna koupili pole s chmelnicí konec drah Dv. vedle Žibřidovy vinice od Ondřeje z Holubova domu za XL k. m. (Tam- též fol. 38.) — Martin Strajček a Alžběta kou- pili chmelnici nade D. vedle chmelnice téhož Martina od Jana Hudce za XLVI k. m. (Tam- též fol. 39.) — Petr Kužel koupil vinici nade D. vedle Nebeskýho od pánuov úředníkuov za XI k. m. (Tamtéž fol. 40.) 30. 1532. — Mikuláš Karas a Anna kou- pili pole ležící mezi Romanovým polem a Dan- dovým u Bráníka od Jana Hnáta a Majdaleny m. j. za XV k. m. — (Rukop. č. 2133 III f. 43.) — Mistr Jan Kulata, t. 6 rektor univer- Bitatis, na místě jiných všech mistruov koleje Veliké oznámil jest, že jsou půjčili Řehořovi Skřemenci LV k. m. na louku a chmelnici ležící nade D. vedle háje a Martina šenkýře vinice. — (Tamtéž fol. 43.) — Jan Koutský, sladovník ze Star. M., koupil Matějovi, synu svému, vinici s chmelnicí II!/, str. nade D. vedle Valčubovy od Šimka z Boráova domu za XLVII k. m. (Tamtéž fol. 45.) — Petr Pa- stucha a Anna m. j. z jedné, a Jan krčmář dvorecký z strany druhé smlúvu učinili o dě- dinu ležící mezi téhož Petra Pastuchy polem a Plačkovým nade D., že Petr — má ty dě- diny užívati za X let — a za to — má — Janovi — vydati X k. m. Jestliže by pak i touž krčmu prodali, proto toho pole má uží- vati bez všeliké překážky do vydržení desíti let. Act. sabbato post Assumpt. M. 1532. (Tam- též fol. 46.) — Václav Tvarůžek a Johana koupili pole ležící vedle Pastuchova z jedné a vedle krčmáře dvoreckého z strany druhé od Havla Plačka za XX k. m. (Tamtéž f. 47.) — Kříž z Charvátova domu a Marta koupili chmel- nici ležící nade Dvorci v drahách vedle Petra Pastuchy pole od Burjana na Krči — za XV k. m. — (Tamtéž f. 47.) — Alžběta kožešnice nad jámou koupila sobě vinici III str. bez. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: vértele nade D. vedle Vondrový a nad Věžo- vou od Jana Vaka za L k. m. (Tamtéž fol. 48.) — Jan, Valčubuov syn, a Apolena koupili jeden strych vinice nade D. vedle Štěpána Krsavskýho a Václava Hlavsy od téhož Václava Hlavsy za XIII k. m. (Tamtéž f. 50.) 31. — Šimon Sedlák z Máslovic ulice a Marta koupili jeden strych vinice od Václava Hlavsy ležící vedle Jana Valéuby za XII k. m. (Tamtéž f. 55.) — Mašek koupil grunt ve D. od Jana Stejskala — za XVII k. m. (Tam- též fol. 56.) — Vondřej Polt k. vinici nade D. vedle Šerýho a Prokopovou od sv. Kateřiny od Lidmily Zmakalky za LV k. m. (f. 56.) 32. 1534. — Kříž Charvát a Marta k. chmelnici v drahách nade D. podle chmelnice Petra Pastuchy od Václava Kehara a Anny m. j. za XIIII k. m. (f. 58) — Jana, stará branná, k. vinici nade D. vedle Prokopovy a Jakubovy od Jana Koutskyho za XLIIII k. m. A pti tom oznámila, že po smrti své touž vinici dává Jírovi Porazilovi. (f. 60.) — Jan Vokáč a Ve- rona k. vinici nade D. vedle Alžběty vdovy a přes cestu vedle Pastuchovy od Jakuba Věže za XLVII k. m. (f. 61.) — Petr z Čoubkova domu a Alžběta k. chmelnici nade D. vedle vinice Jana Vokáče a přes cestu vedle Pastu- chovy od Jana Vokáče za XXXIIII k. m. (f. 61.) — Jan Jíša z Podola k. pole dvoje honce nade D. nad Křížovou chmelnicí a Brychtovým polem od Mikše z D. za XX k. m. (f. 61.) — Václav Lupáč a Markyta k. vinici 6 str. nade D. vedle Vondrovy a Strejčkovy chmelnice od Alžběty kožišnice za C k. m. (f. 61.) 33. 1535. — Petr od potoka a Marta k. vinici nade D. od Jana Chmele za XX k. m. (f. 63.) — Vavřinec Skřemenec a Majdalena k. louku vedle Skřemencovy nade D. od Mar. tina šenkýře za XXVI k. m. (f. 63.) — Jan Stejskal krčmář přiznal se, že jest dlužen Ště- pánovi Sípati XLIIII k. m., kterfchz mu püj- čili na vystavení krčmy ve D. (f. 63.) — Vondfej z vápenice podvySehradsky k. vinicj nade D. II[*/, str. i s lisem vedle Jana Stej-
Strana 183
Dvorce u Prahy (1532—1544). skala a Jana Koutka od Kuby poustoušky z Po- dola za CXX k. m. (f. 65.) — Jan Piklík ko- želuh u Botíče k. vinici I'/, str. nade D. vedle Nebeský vinice od Ludmily, manželky nebož- tíka Tomáše z Kralovic, za XXV k. m. f. (66.) — fRieha kozeluh k. pole dvoje honce nade D. nad KHżovou chmelnici a Brychtovym po- lem od Jana Jisy z Podola za XXII k. m. (f. 66.) — Štěpán Krsovsky k. I str. vinice nade D. vedle Valéubovy a Bradatým Vaňkem od Simka Sedláka za XX k. m. (f. 66.) 34. 1536. — Jakub Luňák k. vinici nade D. vedle Jana Menšíka a Martina Strejčka od Jiříka Kameníka za. LVIII k. m. (f. 64) — Štěpán někdy přívozník k. vinici I str. nade D. vedle Krsovský na kraji od Pavla barvíře nad Slovany za XXXIII'/, k. m. (f. 67.) — Petr Blud ujal pod plat vinici nade D. mezi Stezkami vedle jeho vinice od vosadních sv. Mikuláše v Podskalí pod plat dědičný XXX gr. m. (f. 68.) — Lidmila Pytliková a Kate- řina, sestra její, k. vinici l'/, str. nade D. vedle Nebeského od Jana Pytlíka koželuha za XXVIII k. m. (f. 68. — Stépán Šípař k. vinici nade D. vedle Maskovy a Vondteje Vápenického od Jana Stejskala krémáfe ze D. za LXXXVIII k. m. (f. 69. — Jan pomahat naproti Slovanuom k. vinici II str. nade D. vedle Koutského a Sprinclovü od Matouše pivovarského za XL k. m. (f. 69.) — Vondiej Polt z Podkali k. vinici nade D. II str. podle Proka a Vaňka Blśhova od Jana pomahałe naproti Slovanuom za XLV k. m. (f. 711.) — Jan pomahaé naproti Slovanuom a Lidmila k. dva str. vinice nade D. vedle Prokopovy a Bláhovy za L k. m. (f. 73.) — Tíž k. vinici s užitkem pět věrteluov míry držící podle Matěje Srba a své vinice od Šprincla za XXX k. m. (f. 73.) — Prokop řezáč k. vinici tři str. nade D. podle Lásky a Jana pomabate od Jana Šprincle za LX k. m. (f. 73.) — Matěj Rak k. chmelnici, při té kus louky a kus štěp- nice nade D. vedle háje a vinice Martina šenkýře od Matouše Drtiny za XLIII k. (f. 183 73.) — Jan Téborsky k. vinici 1'/, str. nade D. podle chmelnice Petra Sedláka a Václava Lupáče od Jana Vokáče za LXV k. m. (f. 74.) — Broz z TonfSova domu k. vinici II'/, str. nade D. vedle chmelnice Sladkyho a Val- čubovy od Jana Koutskyho za Lk. m. (f. 74.) — Duchek Durchan z Podola k. vinici nade D. podle Menšíkovy vinice a Bláhovy od Brože z Tonisova domu za LXVII'/, k. m. (f. 75.) — Petr Zahradnik k. grund ve D. od Jana Kohouta za XIII k. m. (f. 75.) — Jan Brychta ze D. k. chmelnici u feky podle Chocholky a feky od Maska ze D., souseda svýho, za XXV k. m. (f. 16. — Petr od potoka k. vinici dva str. nade D. podle Von- dřejovy a Andrlovy od Michala bradíře z Pod- vyšehradu za XVIIII k. m. (f. 77.) — Jan Farář k. puol str. vinice nade D. podle Kr- sovské a Valčubovy od Václava Hlavsy za XXVIII k. m. (f. 77.) 35. 1537. — Václav Štastný k. dva str. vinice nade D. vedle Menšíkovy a Bláhovy od Duchka z Podola, starýho rychtáře, za LXII */, k. m. (f. 78) — Jan Táborský k. vinici nade D. podle Kubovy v rohu mezi cestami od Anny, manželky někdy Jana Chmele, za LV k. m. (f. 78) — Václav z Bohatého domu k. pole s chmelnicí podle drah dvorec- kých pod polem Mikšovým vod Anny Ma- tousky z Podola za L k. m. (f. 80.) — Jan vinař k. vinici pét vért. nade D. podle Pro- kopovy a Srbovy od Jana vinopale za XXXI k. (f. 80.) — Jan Trnka k. vinici 2 str. nade D. podle Prokopovy a Brožovy od Jana vino- pale naproti Slovanuom za XL k. m. (f. 81.) — Jíra Kubuov k. dvuor i s vinicí ve D. od Jíry Piknosého za C k. m. (f. 81.) 36. 1538. — Jakub Braum k. chmelnici nade D. podle Brychtovy a Václava z domu Bohatého Šimonova od Kuby Pastoušky z Po- dola za XXVI k. m. (f. 82.) — Martin z Ra- dotína k. vinici nade D. podle Láskový a Trn- kovy od Prokopa fezśte za LXIIII (f. 82.) 37. 1544, 6. března. Kuba Pastoušků
Dvorce u Prahy (1532—1544). skala a Jana Koutka od Kuby poustoušky z Po- dola za CXX k. m. (f. 65.) — Jan Piklík ko- želuh u Botíče k. vinici I'/, str. nade D. vedle Nebeský vinice od Ludmily, manželky nebož- tíka Tomáše z Kralovic, za XXV k. m. f. (66.) — fRieha kozeluh k. pole dvoje honce nade D. nad KHżovou chmelnici a Brychtovym po- lem od Jana Jisy z Podola za XXII k. m. (f. 66.) — Štěpán Krsovsky k. I str. vinice nade D. vedle Valéubovy a Bradatým Vaňkem od Simka Sedláka za XX k. m. (f. 66.) 34. 1536. — Jakub Luňák k. vinici nade D. vedle Jana Menšíka a Martina Strejčka od Jiříka Kameníka za. LVIII k. m. (f. 64) — Štěpán někdy přívozník k. vinici I str. nade D. vedle Krsovský na kraji od Pavla barvíře nad Slovany za XXXIII'/, k. m. (f. 67.) — Petr Blud ujal pod plat vinici nade D. mezi Stezkami vedle jeho vinice od vosadních sv. Mikuláše v Podskalí pod plat dědičný XXX gr. m. (f. 68.) — Lidmila Pytliková a Kate- řina, sestra její, k. vinici l'/, str. nade D. vedle Nebeského od Jana Pytlíka koželuha za XXVIII k. m. (f. 68. — Stépán Šípař k. vinici nade D. vedle Maskovy a Vondteje Vápenického od Jana Stejskala krémáfe ze D. za LXXXVIII k. m. (f. 69. — Jan pomahat naproti Slovanuom k. vinici II str. nade D. vedle Koutského a Sprinclovü od Matouše pivovarského za XL k. m. (f. 69.) — Vondiej Polt z Podkali k. vinici nade D. II str. podle Proka a Vaňka Blśhova od Jana pomahałe naproti Slovanuom za XLV k. m. (f. 711.) — Jan pomahaé naproti Slovanuom a Lidmila k. dva str. vinice nade D. vedle Prokopovy a Bláhovy za L k. m. (f. 73.) — Tíž k. vinici s užitkem pět věrteluov míry držící podle Matěje Srba a své vinice od Šprincla za XXX k. m. (f. 73.) — Prokop řezáč k. vinici tři str. nade D. podle Lásky a Jana pomabate od Jana Šprincle za LX k. m. (f. 73.) — Matěj Rak k. chmelnici, při té kus louky a kus štěp- nice nade D. vedle háje a vinice Martina šenkýře od Matouše Drtiny za XLIII k. (f. 183 73.) — Jan Téborsky k. vinici 1'/, str. nade D. podle chmelnice Petra Sedláka a Václava Lupáče od Jana Vokáče za LXV k. m. (f. 74.) — Broz z TonfSova domu k. vinici II'/, str. nade D. vedle chmelnice Sladkyho a Val- čubovy od Jana Koutskyho za Lk. m. (f. 74.) — Duchek Durchan z Podola k. vinici nade D. podle Menšíkovy vinice a Bláhovy od Brože z Tonisova domu za LXVII'/, k. m. (f. 75.) — Petr Zahradnik k. grund ve D. od Jana Kohouta za XIII k. m. (f. 75.) — Jan Brychta ze D. k. chmelnici u feky podle Chocholky a feky od Maska ze D., souseda svýho, za XXV k. m. (f. 16. — Petr od potoka k. vinici dva str. nade D. podle Von- dřejovy a Andrlovy od Michala bradíře z Pod- vyšehradu za XVIIII k. m. (f. 77.) — Jan Farář k. puol str. vinice nade D. podle Kr- sovské a Valčubovy od Václava Hlavsy za XXVIII k. m. (f. 77.) 35. 1537. — Václav Štastný k. dva str. vinice nade D. vedle Menšíkovy a Bláhovy od Duchka z Podola, starýho rychtáře, za LXII */, k. m. (f. 78) — Jan Táborský k. vinici nade D. podle Kubovy v rohu mezi cestami od Anny, manželky někdy Jana Chmele, za LV k. m. (f. 78) — Václav z Bohatého domu k. pole s chmelnicí podle drah dvorec- kých pod polem Mikšovým vod Anny Ma- tousky z Podola za L k. m. (f. 80.) — Jan vinař k. vinici pét vért. nade D. podle Pro- kopovy a Srbovy od Jana vinopale za XXXI k. (f. 80.) — Jan Trnka k. vinici 2 str. nade D. podle Prokopovy a Brožovy od Jana vino- pale naproti Slovanuom za XL k. m. (f. 81.) — Jíra Kubuov k. dvuor i s vinicí ve D. od Jíry Piknosého za C k. m. (f. 81.) 36. 1538. — Jakub Braum k. chmelnici nade D. podle Brychtovy a Václava z domu Bohatého Šimonova od Kuby Pastoušky z Po- dola za XXVI k. m. (f. 82.) — Martin z Ra- dotína k. vinici nade D. podle Láskový a Trn- kovy od Prokopa fezśte za LXIIII (f. 82.) 37. 1544, 6. března. Kuba Pastoušků
Strana 184
184 a Kedruta m. j. koupili chalup ve Dvorcích od Klímy Dvoreckého za XXVIII k. m. Stalo se ve Gtvrtek po Pfenesení sv. Václ. a. etc. XLIIII. (Rukop. č. 2150 fol. 46.) 38. 1544, 23. dubna. Jan Névara a Jo- hanna m. j. koupili chmelnici ležící podle chmelnice Pastuchovy a hajnýho louky tu ve Dvorcích od Jiříka Charváta za XL k. m. —- Stalo se ve středu sv. Jiří a. XLIIII (Rukop. č. 2150 fol. 47.) 39. 1546, 30. října. (Postoupení zahrady od Jakuba mlynáře Pavlovi bratranci jeho.) Kdež jsou se byli statkem spolčili Jakub příjmím mlynář z Podskalí s Pavlem bratran- cem svým, i stala se jest smlúva mezi stranami již jmenovanými o tejž zápis a statku spolčení | — že on Jakub — postúpil jest — vinice své nad Dvorci tři strychy míry držící a. zahrady | za řekou ležící mezi zahradami Vavřince Kře- | mence a Havla Káby, jenž slove Dolejší, Pa- vlovi bratranci svymu, Kateřině m. j. — a zápis předešle učiněný ten mezi sebou kazí —. Aet. in consilio [Novae Civ. Pr.] sabbato post Sym. et Jude a. etc. XLVI. (Rukop. č. 42 f. 70.) Dvorník dvür u Zatce. 1. 1528, 18. května. (Vít Šípecký na místě Elšky, manželky Jana syna svého, s mistrem Mikulášem Černobýlem o spravedlnost ve dvoře na Dvorníce.) Pan Vit Orudka z Oujezdce při- jížděje k nám,*) moc maje a poručení od paní Elšky, manželky Jana syna svého, list pod pečetí pánuov Krumlovských, obsílal jej pana mistra Mikulaše Černobýle, měštěnína našeho, vině jeho z spravedlnosti, která by jí ve dvoře na Dvorníce a v tom statku, kterýž drží pan mistr po bábě a matce její paní Kateřině, z kšaftu jich náležela. A potom též i syn jeho pan Jan pfijev k nám se paní Elškú manželkú svú, a maje moc a poručení od ní před námi v radě sobě dané, také jest obsílal pana mi- stra vině jeho z té spravedlivosti manželky své. Ale jemu panu mistru z příčin některých nevidělo se jim k.tomu odpoviedati, ač i ná- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z avchiwu města Prahy: lezem od úřadu jedním i druhým bylo mu to nalezeno, vždy k tomu se volaje, že by chtěl to podle práva pokazovati, proč jim není po- vinovat odpoviedati oc. I tu my úřad ty všecky řeči strany obojí vyslyševše — takto jim — sme — vypověděli: Poněvadž panu mistru, když jsa a bývaje obeslán i obviněn a dvýma nálezy úřadu k tomu připravěn, nevidělo se odpoviedati; a též i dne včerejšího, kdež jest byl o to rok ku právu položen, že jest toho zanedbal učiniti, až teprv dnes pod povahou, budouli jeho potřeby a jeho svědomí na ho- tově, ježto prve dne včerejšího o tom žádné zmínky neučinil a tak tím svou při jest ob- meškal, že jest povinen paní Elšce sprave- dlnost její vedle kšaftu propustiti a jí postúpiti, a bude-li jí zase chtíti z čeho viniti, že ona jemu má též práva býti. Kdež toho takového našeho nálezu pan mistr neštráfuje, jeho ujíti a jemu obvyknůúti nechtěje, s svú pří na VMti práva učitele, pány se jest od[v]olal. Protož, coZ v tom jest podle práva pravého a spra- vedlivého, za naučení listem VMti prosíme. Datum fer. II post Zophie anno.oc XXVIIT. — Tu my — takto pravíme: Ačkoli dvakrát jest z práva nalezeno a rozkázáno, aby on mistr Mikuláš odpovídal, ale poněvadž toho není doloženo, aby odpovídal pod té pře ztra- cením, i z té příčiny bez jeho proti stání mluvení a má-li co, bez jeho ukazování tento nález zuostati nemuože, zvláště poněvadž i po- tom jest odpoviedati chtěl, že jest k tomu měl připuštěn býti. A protož aby jemu mistru Mikulášovi ještě bylo rozkázáno a určitě uloženo pod.té pfe ztracením, aby odpovídal; a on to bude povinen uétiniti, nechce-li o pti svü pfijíti. Pakli by nechtěl, jsa napomenut pod ztracením své pře, odpovídati, tehdy nález váš y Své váze a moci zuostati má, Actum fer. IIII. Rogacionum [20. kvétna] anno — XXVIII *) (Rukop. &. 92 fol. 48.) *) Zuteckÿm. *) O tomto mistru Mikulési Cernobjlovi jedná itato starší rozepře ze dne 17. kvétna 1625: (Mezi mi- strem Mikulá&em- Cernobýlem z jedné a Janem a Vá-
184 a Kedruta m. j. koupili chalup ve Dvorcích od Klímy Dvoreckého za XXVIII k. m. Stalo se ve Gtvrtek po Pfenesení sv. Václ. a. etc. XLIIII. (Rukop. č. 2150 fol. 46.) 38. 1544, 23. dubna. Jan Névara a Jo- hanna m. j. koupili chmelnici ležící podle chmelnice Pastuchovy a hajnýho louky tu ve Dvorcích od Jiříka Charváta za XL k. m. —- Stalo se ve středu sv. Jiří a. XLIIII (Rukop. č. 2150 fol. 47.) 39. 1546, 30. října. (Postoupení zahrady od Jakuba mlynáře Pavlovi bratranci jeho.) Kdež jsou se byli statkem spolčili Jakub příjmím mlynář z Podskalí s Pavlem bratran- cem svým, i stala se jest smlúva mezi stranami již jmenovanými o tejž zápis a statku spolčení | — že on Jakub — postúpil jest — vinice své nad Dvorci tři strychy míry držící a. zahrady | za řekou ležící mezi zahradami Vavřince Kře- | mence a Havla Káby, jenž slove Dolejší, Pa- vlovi bratranci svymu, Kateřině m. j. — a zápis předešle učiněný ten mezi sebou kazí —. Aet. in consilio [Novae Civ. Pr.] sabbato post Sym. et Jude a. etc. XLVI. (Rukop. č. 42 f. 70.) Dvorník dvür u Zatce. 1. 1528, 18. května. (Vít Šípecký na místě Elšky, manželky Jana syna svého, s mistrem Mikulášem Černobýlem o spravedlnost ve dvoře na Dvorníce.) Pan Vit Orudka z Oujezdce při- jížděje k nám,*) moc maje a poručení od paní Elšky, manželky Jana syna svého, list pod pečetí pánuov Krumlovských, obsílal jej pana mistra Mikulaše Černobýle, měštěnína našeho, vině jeho z spravedlnosti, která by jí ve dvoře na Dvorníce a v tom statku, kterýž drží pan mistr po bábě a matce její paní Kateřině, z kšaftu jich náležela. A potom též i syn jeho pan Jan pfijev k nám se paní Elškú manželkú svú, a maje moc a poručení od ní před námi v radě sobě dané, také jest obsílal pana mi- stra vině jeho z té spravedlivosti manželky své. Ale jemu panu mistru z příčin některých nevidělo se jim k.tomu odpoviedati, ač i ná- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z avchiwu města Prahy: lezem od úřadu jedním i druhým bylo mu to nalezeno, vždy k tomu se volaje, že by chtěl to podle práva pokazovati, proč jim není po- vinovat odpoviedati oc. I tu my úřad ty všecky řeči strany obojí vyslyševše — takto jim — sme — vypověděli: Poněvadž panu mistru, když jsa a bývaje obeslán i obviněn a dvýma nálezy úřadu k tomu připravěn, nevidělo se odpoviedati; a též i dne včerejšího, kdež jest byl o to rok ku právu položen, že jest toho zanedbal učiniti, až teprv dnes pod povahou, budouli jeho potřeby a jeho svědomí na ho- tově, ježto prve dne včerejšího o tom žádné zmínky neučinil a tak tím svou při jest ob- meškal, že jest povinen paní Elšce sprave- dlnost její vedle kšaftu propustiti a jí postúpiti, a bude-li jí zase chtíti z čeho viniti, že ona jemu má též práva býti. Kdež toho takového našeho nálezu pan mistr neštráfuje, jeho ujíti a jemu obvyknůúti nechtěje, s svú pří na VMti práva učitele, pány se jest od[v]olal. Protož, coZ v tom jest podle práva pravého a spra- vedlivého, za naučení listem VMti prosíme. Datum fer. II post Zophie anno.oc XXVIIT. — Tu my — takto pravíme: Ačkoli dvakrát jest z práva nalezeno a rozkázáno, aby on mistr Mikuláš odpovídal, ale poněvadž toho není doloženo, aby odpovídal pod té pře ztra- cením, i z té příčiny bez jeho proti stání mluvení a má-li co, bez jeho ukazování tento nález zuostati nemuože, zvláště poněvadž i po- tom jest odpoviedati chtěl, že jest k tomu měl připuštěn býti. A protož aby jemu mistru Mikulášovi ještě bylo rozkázáno a určitě uloženo pod.té pfe ztracením, aby odpovídal; a on to bude povinen uétiniti, nechce-li o pti svü pfijíti. Pakli by nechtěl, jsa napomenut pod ztracením své pře, odpovídati, tehdy nález váš y Své váze a moci zuostati má, Actum fer. IIII. Rogacionum [20. kvétna] anno — XXVIII *) (Rukop. &. 92 fol. 48.) *) Zuteckÿm. *) O tomto mistru Mikulési Cernobjlovi jedná itato starší rozepře ze dne 17. kvétna 1625: (Mezi mi- strem Mikulá&em- Cernobýlem z jedné a Janem a Vá-
Strana 185
Dvorník. clavem z strany druhé o plat). Mistr M. č., starší rady naší [Žatecké], nemoha jich po dobrý vuoli k tomu navésti, obvinil jest z toho před úřadem od sebe sám i od sirotkuov svých Václava syna Střelcovic, a Man- dalenu, někdy manželku Jana syna Jiříka Střelcovic, a sirotky její; že by mu toho obého platu pomoci nésti povinni byli, a oni tomu odporovali oc. Matouš, manžel nadepsané Mandaleny, někdy manželky Jana syna Jiříka Střelcovic, ohlásil se k tomu, že poručení žádného nemá od manželky své Mandaleny a od sirotkuo, a že jeho věc není a jemu tu nic nenáleží, protož k tomu nic neříkati a panu mistru odpoviedati nemíní oc. I nalezeno jest právem a rčeno, že vedle obvinění a roku ku právu složení má k tomu odpo- viedati. A tak slyše to pan Jiřík, žádal jest od syna svého za potaz vedle práva. Kdež ač strana, mistr Mikuláš, tomu odporoval, pravě, že by neměl ten potaz dopuštěn býti z toho, poněvadž stoje ku právu v při hlavní odpoviedati nechce, a že by pře jeho vzniklá v nově byla případní, a tak jiných drahně řečí mluvě. Však přes to potaz ten vedle práva dopuštěn jest straně Václavovi, synu Jiříka Střelcovic. A tak z toho potazu oznámil, že toho našeho nálezu neštrafuje, jeho neujímá, ale na VMt, práva učitele, pány s tím se odvolává. Protož, což v tom jest pra- vého a spravedlivého, za naučení listem VMti pro- síme. Datum fer. II. die S. Sophie [15. května] anno 9c 1825. — Tu my — výpovědi vaší, jakožto řádně a spravedlivě přišlé, podle práva potvrzujem. Actum fer. III. (17. kvétna] post Sophie anno — 1525. (Rukop. €. 92 fol. 30.) 2. 1535, 26. listopadu. (Mezi mistrem Mi- kulášem Černobýlem z jedné a Jakubem Maj- nuší, švakrem jeho, z strany druhé.) Mistr Mikuláš Černobýl obvinil jest Jakuba Majnuše, švagra svého, z toho, aby z louky v Hřídle pod Volechovem, kteráž jest ke dvoru jeho na Dvorníce příslušela, pomoc na postav sukna, kterýž každého roku chudým z toho statku vychází, dával, ukázav předkem zápis z kněh městských [Žateckých], kterak Alexius, syn Lipoltuov, zpovídá platy, louky a polovici dvoru na Dvorníce oc., pii tom zápis z Memoryalu, kterak Dorota Lvíkova smlouvu jest učinila s Mikulášem Lipoltem, mluvě k tomu, že jest Mikuláš synu svému Alexiovi, vnuku Lvíkové, vysadil polovici statku toho na Dvorníce. A kterak z té polovice, která se Alexiovi do- stala, ta louka jest, ukázav zápis z kněh Archiv Český XXVI. 185 městských, kdež Boreň Lhota druhú polovici té louky prodává Martinovi Škroubarovi oc. Tu my úřad — takto sme o tom nalezli: Poněvadž jest to kšaftem paní Anny Mikulá- šové zřetedlně ukázáno, odkud a z kterého statku by ten postav placen býti měl, a té louky se v něm nic nedotýče: i z těch příčin on Jakub Majnuš tu žádným platem na pomoc toho postavu povinen není. Kdež mistr Mi- kulá$ — se jest odvolal —. Datum fer. VI. post s. Franciscum [8. ríjna] anno oc. XXXV. — Tu my — ortele vaseho — potvrzujeme a zvláště z příčiny té, že on mistr Mikuláš v pře líčení sám mluvil, že jest z dobré své vuole též louky jemu Jakubovi Majnušovi postúpil, a on Jakub Majnuše hned při tom postupování přijal jest na se XII gr. platu, a mistr Mikuláš při tom toho jest jemu ne- oznámil, aby jaký jiný plat mimo tento dávati a platiti měl. Actum fer. VI. post s. Kathe- rinam [26. listopadu] oc XXXV. (Tamtéz fol. 125.) 3. 1541, 28. prosince. (Mezi mistrem Mi- kulášem Černobýlem z jedné a Janem Hrubšem z strany druhé o plať z Klínku a pomoc na postav a berní.) Mistr Mikuláš Černobýl, starší náš [Žatecký], obvinil před námi Jana Hrubše, spolusouseda našeho, že jest on jemu povinen dávati a platiti pomoc na postav, kterajž ze dvoru svého na Dvorníce v předměstí našem každého roku chudým vydává, a též pomoc na berně obecní, poněvač on Jan Hrubeš drží od téhož dvoru díl gruntu, kteraj Klínek slove, jdúc k Libocskému mlýnu, ježto ten postav ze všech statkuov k témuž dvoru někdy při- slušejících vycházeti má i berně, doloživ se při tom zápisu v knihách pamětních, — pravě, že jest za příčinou nedostatkuov a dlouhé nemoci neboštíka Střelečka ta věc na onen čas konce nevzala, až pak i umřel, však vždy že jest po právě svém šel, jej a Václava Střeleč- kovic i také Magdalenu po Janovi bratru jeho ovdovělou z toho napomínal, až k tomu přišlo, že sú mu to dobrovolně bez nesnází v to 24
Dvorník. clavem z strany druhé o plat). Mistr M. č., starší rady naší [Žatecké], nemoha jich po dobrý vuoli k tomu navésti, obvinil jest z toho před úřadem od sebe sám i od sirotkuov svých Václava syna Střelcovic, a Man- dalenu, někdy manželku Jana syna Jiříka Střelcovic, a sirotky její; že by mu toho obého platu pomoci nésti povinni byli, a oni tomu odporovali oc. Matouš, manžel nadepsané Mandaleny, někdy manželky Jana syna Jiříka Střelcovic, ohlásil se k tomu, že poručení žádného nemá od manželky své Mandaleny a od sirotkuo, a že jeho věc není a jemu tu nic nenáleží, protož k tomu nic neříkati a panu mistru odpoviedati nemíní oc. I nalezeno jest právem a rčeno, že vedle obvinění a roku ku právu složení má k tomu odpo- viedati. A tak slyše to pan Jiřík, žádal jest od syna svého za potaz vedle práva. Kdež ač strana, mistr Mikuláš, tomu odporoval, pravě, že by neměl ten potaz dopuštěn býti z toho, poněvadž stoje ku právu v při hlavní odpoviedati nechce, a že by pře jeho vzniklá v nově byla případní, a tak jiných drahně řečí mluvě. Však přes to potaz ten vedle práva dopuštěn jest straně Václavovi, synu Jiříka Střelcovic. A tak z toho potazu oznámil, že toho našeho nálezu neštrafuje, jeho neujímá, ale na VMt, práva učitele, pány s tím se odvolává. Protož, což v tom jest pra- vého a spravedlivého, za naučení listem VMti pro- síme. Datum fer. II. die S. Sophie [15. května] anno 9c 1825. — Tu my — výpovědi vaší, jakožto řádně a spravedlivě přišlé, podle práva potvrzujem. Actum fer. III. (17. kvétna] post Sophie anno — 1525. (Rukop. €. 92 fol. 30.) 2. 1535, 26. listopadu. (Mezi mistrem Mi- kulášem Černobýlem z jedné a Jakubem Maj- nuší, švakrem jeho, z strany druhé.) Mistr Mikuláš Černobýl obvinil jest Jakuba Majnuše, švagra svého, z toho, aby z louky v Hřídle pod Volechovem, kteráž jest ke dvoru jeho na Dvorníce příslušela, pomoc na postav sukna, kterýž každého roku chudým z toho statku vychází, dával, ukázav předkem zápis z kněh městských [Žateckých], kterak Alexius, syn Lipoltuov, zpovídá platy, louky a polovici dvoru na Dvorníce oc., pii tom zápis z Memoryalu, kterak Dorota Lvíkova smlouvu jest učinila s Mikulášem Lipoltem, mluvě k tomu, že jest Mikuláš synu svému Alexiovi, vnuku Lvíkové, vysadil polovici statku toho na Dvorníce. A kterak z té polovice, která se Alexiovi do- stala, ta louka jest, ukázav zápis z kněh Archiv Český XXVI. 185 městských, kdež Boreň Lhota druhú polovici té louky prodává Martinovi Škroubarovi oc. Tu my úřad — takto sme o tom nalezli: Poněvadž jest to kšaftem paní Anny Mikulá- šové zřetedlně ukázáno, odkud a z kterého statku by ten postav placen býti měl, a té louky se v něm nic nedotýče: i z těch příčin on Jakub Majnuš tu žádným platem na pomoc toho postavu povinen není. Kdež mistr Mi- kulá$ — se jest odvolal —. Datum fer. VI. post s. Franciscum [8. ríjna] anno oc. XXXV. — Tu my — ortele vaseho — potvrzujeme a zvláště z příčiny té, že on mistr Mikuláš v pře líčení sám mluvil, že jest z dobré své vuole též louky jemu Jakubovi Majnušovi postúpil, a on Jakub Majnuše hned při tom postupování přijal jest na se XII gr. platu, a mistr Mikuláš při tom toho jest jemu ne- oznámil, aby jaký jiný plat mimo tento dávati a platiti měl. Actum fer. VI. post s. Kathe- rinam [26. listopadu] oc XXXV. (Tamtéz fol. 125.) 3. 1541, 28. prosince. (Mezi mistrem Mi- kulášem Černobýlem z jedné a Janem Hrubšem z strany druhé o plať z Klínku a pomoc na postav a berní.) Mistr Mikuláš Černobýl, starší náš [Žatecký], obvinil před námi Jana Hrubše, spolusouseda našeho, že jest on jemu povinen dávati a platiti pomoc na postav, kterajž ze dvoru svého na Dvorníce v předměstí našem každého roku chudým vydává, a též pomoc na berně obecní, poněvač on Jan Hrubeš drží od téhož dvoru díl gruntu, kteraj Klínek slove, jdúc k Libocskému mlýnu, ježto ten postav ze všech statkuov k témuž dvoru někdy při- slušejících vycházeti má i berně, doloživ se při tom zápisu v knihách pamětních, — pravě, že jest za příčinou nedostatkuov a dlouhé nemoci neboštíka Střelečka ta věc na onen čas konce nevzala, až pak i umřel, však vždy že jest po právě svém šel, jej a Václava Střeleč- kovic i také Magdalenu po Janovi bratru jeho ovdovělou z toho napomínal, až k tomu přišlo, že sú mu to dobrovolně bez nesnází v to 24
Strana 186
186 uvolili —. Dále mluvě, kterak potom, když Václav Střelček umřel — hned jest sirotky jeho napomínal, a oni vždy ukazovali na si- rotky Jana Střelečkovic a děti Mandaleny, poněvadž by jim společně ten grunt náležel. — Pak když dočekal let sirotkuov Jana Stře- lečkovic, a Jana syna jeho z téhož vinil, tehdy on se vymlouval tím, že Pavel, bratr jeho, let nemá. A tak opět když Pavel let došel, a on je napomínal, tu se vymlouvali Jiříkem bratrem svým, že ho před rukama nebylo —. Proti tomu Hrubeš praví, že jest on dědictví a plat na tom Klínku koupil beze všech těch poplatkuov —. Pak že jest jinaj Klínek pod starajmi humny, kterajž pan mistr drží, ježto by snad z toho spíše ta pomoc vycházeti měla —. Tu sme my nalezli, — že — Hrubeš — tou pomocí povinovat není. — Mistr Mikuláš — odvolal se —. Dán v Žatci v pondělí před sv. Václavem [26. září.] oc XLI. Tu my — ortele tohoto — potvrzujem. Actum fer. IIIL. post S. Joannem ap. [?8. prosince] 1541. (Tamtéž fol. 219.) Goldperg ? 1417, 2. října. Janco et Procopius, filii Nicolai Meisner residentis in Golperk, fassi sunt, se percepisse a d. Johanne Bechinie, subcamerario regni Boemie, Johancone Ochs, testamentariis olim Petri Meysner, nec non a Stephano, filio dieti Petri, triginta sexag. gr., quas ipsis antedictus Petrus in testamento suo ultimo legavit. — Actum in consilio [Antiquae Urb. Pr.] sabbato ante Francisci a. etc. XVII. (Rukop. é. 992 fol. 3.) Herinky ves u Říčan. 1. 1422, 29. srpna. Nos Mauricius panni- fex, magister civium — ceterique consules civitatis Pragensis conspecta curia in Herynk villa, guam emit Regina, relicta olim Nicola arcuficis, concivis nostri — erga officiales per communitatem nostre civitatis — ad hoc ele- ctos, ediximus vigorosam sentenciam in hunc E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: modum, quod nullus hominum predictam — Reginam — in predicta curia — non debeat impedire. — Actum sabbato post diem s. Bar- tholomei ap. anno — vicesimo secundo. (Ru- kop. & 2079 fol. L. 12.) 2. 1434, 1. února. S povolením pánuov purgmistra a konšeluov Nov. M. Pr. stala se přátelská úmluva — mezi poctivú paní Reginú, manželkú někdy dobré paměti Mikulášovú střel- covú, s Jeremiášem synem jejím z jedné, a Hánú, druhým synem jejím, z druhé strany o — rozdělenie zbožie —. Item v tom ryb- níku v Herynku, což pán Buoh nadělí, aby to prodadüc — sě rozdělili rovným rozdielem na tři strany. Item dobytek v Herynku všeho pohlavie aby byl šacován a rovně dělen —. Dále o osení na ozim vsatém aby sě opět dělili na rovný rozdiel —. Item paní Regina s Jeremiášem mají dvuor v Herynku držeti a jeho požívati, a Hána jim na tom nemá pře- kážeti, leč by chtěl tfetinu nákladuov činiti, tehdy také třetie diel má z toho dvoru po- Zitkuov bräti —. To sé stalo v radé [Nov. M. Pr.] v pondélí pfed Hromnicemi léta oc XXXIIII'. (Rukop. ć. 2082 fol. E. 13.) 3. 1447, 18. července. (Dvůr k špitálu pod Vyšehradem koupen.) Paulus Theodrici, magister civium, reemit curiam in Herynk pro hospitali sub Wyssegradu a Regina, relicta arcuficis, pro viginti s. gr., persolvitgue dicte Regine tres s. gr., item tenetur solvere in festo s. Bartholomei tres s., in festo s. Wen- ceslai guatuor s., item in revolucione trium annorum continue seguutorum tenetur solvere residuas decem s. Si in aliguo termino non solveret, ex tunc Regina potest recipere cen- sum in hominibus censitis ibidem in Herynk, usque quo sibi non fuerint dicte decem s. persolute. — Item isto anno debet Regina frumenta et fenum cum recidiva tollere, sed stramina debet relinquere ibidem circa curiam antedictam. Actum in consilio [Nove Civ. Pr.] fer. III. ante Magdalene a. etc. XLVII. (Ru- kop. č. 2084 fol. A. 47 — €. 88 fol. 120.)
186 uvolili —. Dále mluvě, kterak potom, když Václav Střelček umřel — hned jest sirotky jeho napomínal, a oni vždy ukazovali na si- rotky Jana Střelečkovic a děti Mandaleny, poněvadž by jim společně ten grunt náležel. — Pak když dočekal let sirotkuov Jana Stře- lečkovic, a Jana syna jeho z téhož vinil, tehdy on se vymlouval tím, že Pavel, bratr jeho, let nemá. A tak opět když Pavel let došel, a on je napomínal, tu se vymlouvali Jiříkem bratrem svým, že ho před rukama nebylo —. Proti tomu Hrubeš praví, že jest on dědictví a plat na tom Klínku koupil beze všech těch poplatkuov —. Pak že jest jinaj Klínek pod starajmi humny, kterajž pan mistr drží, ježto by snad z toho spíše ta pomoc vycházeti měla —. Tu sme my nalezli, — že — Hrubeš — tou pomocí povinovat není. — Mistr Mikuláš — odvolal se —. Dán v Žatci v pondělí před sv. Václavem [26. září.] oc XLI. Tu my — ortele tohoto — potvrzujem. Actum fer. IIIL. post S. Joannem ap. [?8. prosince] 1541. (Tamtéž fol. 219.) Goldperg ? 1417, 2. října. Janco et Procopius, filii Nicolai Meisner residentis in Golperk, fassi sunt, se percepisse a d. Johanne Bechinie, subcamerario regni Boemie, Johancone Ochs, testamentariis olim Petri Meysner, nec non a Stephano, filio dieti Petri, triginta sexag. gr., quas ipsis antedictus Petrus in testamento suo ultimo legavit. — Actum in consilio [Antiquae Urb. Pr.] sabbato ante Francisci a. etc. XVII. (Rukop. é. 992 fol. 3.) Herinky ves u Říčan. 1. 1422, 29. srpna. Nos Mauricius panni- fex, magister civium — ceterique consules civitatis Pragensis conspecta curia in Herynk villa, guam emit Regina, relicta olim Nicola arcuficis, concivis nostri — erga officiales per communitatem nostre civitatis — ad hoc ele- ctos, ediximus vigorosam sentenciam in hunc E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: modum, quod nullus hominum predictam — Reginam — in predicta curia — non debeat impedire. — Actum sabbato post diem s. Bar- tholomei ap. anno — vicesimo secundo. (Ru- kop. & 2079 fol. L. 12.) 2. 1434, 1. února. S povolením pánuov purgmistra a konšeluov Nov. M. Pr. stala se přátelská úmluva — mezi poctivú paní Reginú, manželkú někdy dobré paměti Mikulášovú střel- covú, s Jeremiášem synem jejím z jedné, a Hánú, druhým synem jejím, z druhé strany o — rozdělenie zbožie —. Item v tom ryb- níku v Herynku, což pán Buoh nadělí, aby to prodadüc — sě rozdělili rovným rozdielem na tři strany. Item dobytek v Herynku všeho pohlavie aby byl šacován a rovně dělen —. Dále o osení na ozim vsatém aby sě opět dělili na rovný rozdiel —. Item paní Regina s Jeremiášem mají dvuor v Herynku držeti a jeho požívati, a Hána jim na tom nemá pře- kážeti, leč by chtěl tfetinu nákladuov činiti, tehdy také třetie diel má z toho dvoru po- Zitkuov bräti —. To sé stalo v radé [Nov. M. Pr.] v pondélí pfed Hromnicemi léta oc XXXIIII'. (Rukop. ć. 2082 fol. E. 13.) 3. 1447, 18. července. (Dvůr k špitálu pod Vyšehradem koupen.) Paulus Theodrici, magister civium, reemit curiam in Herynk pro hospitali sub Wyssegradu a Regina, relicta arcuficis, pro viginti s. gr., persolvitgue dicte Regine tres s. gr., item tenetur solvere in festo s. Bartholomei tres s., in festo s. Wen- ceslai guatuor s., item in revolucione trium annorum continue seguutorum tenetur solvere residuas decem s. Si in aliguo termino non solveret, ex tunc Regina potest recipere cen- sum in hominibus censitis ibidem in Herynk, usque quo sibi non fuerint dicte decem s. persolute. — Item isto anno debet Regina frumenta et fenum cum recidiva tollere, sed stramina debet relinquere ibidem circa curiam antedictam. Actum in consilio [Nove Civ. Pr.] fer. III. ante Magdalene a. etc. XLVII. (Ru- kop. č. 2084 fol. A. 47 — €. 88 fol. 120.)
Strana 187
Goldperg— Heřmanice. 4. 1468, 27. ledna. Jakub Hotovcuov syn, a Jan Kučera najeli dvuor v Herynku, kterýž přísluší k špitálu pod Vyšehradem, — s dě- dinami — s lukami, s rybníkem pustým, s vrbinami, kteréž jsú v struhách — kromě lesu velikého, od pánuov purgmistra a kon- šeluov Nov. M. Pr. — do plných šesti let pod úrok, že máta platiti IIII k. gr. na sv. Jifie — a opět III k. gr. na sv. Havla —. Actum feria IIII. post Conversionem s. Pauli anno — LXVIII?. (Rukop. c. 2086 f. K. 30.) D. 1490, 8. prosince. Stala se smlüva mezi Jakubem rychtárem z Herynku, a Janem synem Hájkovym Zigmundovjm, a Alzbétá někdy manželkú téhož Zigmunda, a to taková, že Jakub má se uvázati v duom Zigmunda Hájka bratra svého, — v ulici Slivenské —. Actum die Concept. M. a. etc. XC. (Rukop. č. 2089 fol. Q. 28.) 6. 1493, 23. března. Kuba z Herynku rychtář, a Jan Kučera mladý jakož koupili dvuor s dčdinú v Herynku od úředníkuov špitálu pod Vyšehradem u pana Tobiáše a pana Kříže Tulehy a Prokopa z špitálu, i zavdali hned Prokopovi témuž XX k. a potom panu Tobiášovi také XX k. — a ještě mají dodati XX k. — Stalo se v sobotu před nedělí Lae- tare a. 1493. (Rukop. č. 2133 fol. 6.) 7. 1503, 26. října. Václav Kehar v radě [Nov. M. Pr.| svědčil: Když sem šel do He- rynku upomínat, tehdy postihl mě na koni Štěpán Polet, a prve přijel do Herynku a po- řiekal se s šenkéřků, vině ji za tři sudy piva, a ona se jemu v jednom sudu znala. Potom přišla ke mně do domu mého, když mi platila, a mluvila ke mně: Štěpán mě napomíná za tři. sudy, a nejsem mu dlužna než za jeden, neb mně nenie viec složeno. Než kdyby se ptal, doptal by se, neb sú v Dobřejoviciech dva sudy složeny. Actum fer. V. ante Simonis et Jude 1503. (Rukop. č. 1046 fol. 25.) 8. 1526, 4. října. Úředníci špitáluov pod Slovany sv. Bartholoměje a sv. Alžběty seznali se, že jsú přijali k sobě pro ta zádušie, aby 187 krčmu koupili v Herynku k týmž záduším, L k. gr. pr. od Doroty vdovy Tatkové. Actum die Francisci a. ete. XXVI. (Rukop. č. 99 fol. 234.) Heřmanice při Ploučnici u Lipého. 1434, 9. dubna. Wilhelmus Chlum alias de Svojkow — recognovit, gualiter Katherina virgo dicta Wyssoká, residens prope Bethleem, emit sibi duas s. gr. census de camera in Herzmanicz villa — pro viginti s. gr. erga Johannem de Chlum dictum Kepka. Super guo censu tantum prefate virgini date sunt guingue s. gr. Et idem census est impositus et pro- scriptus ad tabulas regni Boemie. Quem censum prefata virgo post mortem suam applicat at- que donat ad domum suam, que sita est im- mediate circa Bethleem, et illi, qui presideret prefate domui ad exquirendum —. Actum feria sexta ipso die Ostensionis reliquiarum in pleno consilio — anno 9c XXXIIII. (Rukop. č. 87 fol. 8 — rukop. & 2099 fol. 371.) Heřmanice u Jaroměře. 1523, 9. října. (Mezi Janem Malátem z jedné a Janem Třeštíkem z strány druhé o spravedlnost na krčmě.) Jan Malát viní Jana Třeštíka z pětimezdcítma kop m., z spra- vedlnosti po mateři své, kteráž mu náleží z krčmy Heřmanské, kdež mi pravil, když krčmu prodal, že na jiný grunt, bude-li mi co vinovat, že mi chce odtud býti práv. A v těch šatech nebo nádobách, které jest prodal Třeštík též po mateři mé, chci spra- vedlnost míti. A na to svědomí ukázal. Proti tomu Jan Třeštík odpíraje pravil: Já o té spravedlnosti, z kteréž mne Jan Malát viní, nic nevím a nejsem jemu nic vinovat. A když mne viní, že bych jemu na jiný grunt ukazo- val, z kteréhož bych jemu práv býti chtěl, k vinění o tu spravedlnost toho jemu také od- pírám, že sem jemu toho také nemluvil a že jse to jinač najde. Též o šaty i nádobí, jakž mne viní, odpor kladu. A na to ukázal svědomí. 24+
Goldperg— Heřmanice. 4. 1468, 27. ledna. Jakub Hotovcuov syn, a Jan Kučera najeli dvuor v Herynku, kterýž přísluší k špitálu pod Vyšehradem, — s dě- dinami — s lukami, s rybníkem pustým, s vrbinami, kteréž jsú v struhách — kromě lesu velikého, od pánuov purgmistra a kon- šeluov Nov. M. Pr. — do plných šesti let pod úrok, že máta platiti IIII k. gr. na sv. Jifie — a opět III k. gr. na sv. Havla —. Actum feria IIII. post Conversionem s. Pauli anno — LXVIII?. (Rukop. c. 2086 f. K. 30.) D. 1490, 8. prosince. Stala se smlüva mezi Jakubem rychtárem z Herynku, a Janem synem Hájkovym Zigmundovjm, a Alzbétá někdy manželkú téhož Zigmunda, a to taková, že Jakub má se uvázati v duom Zigmunda Hájka bratra svého, — v ulici Slivenské —. Actum die Concept. M. a. etc. XC. (Rukop. č. 2089 fol. Q. 28.) 6. 1493, 23. března. Kuba z Herynku rychtář, a Jan Kučera mladý jakož koupili dvuor s dčdinú v Herynku od úředníkuov špitálu pod Vyšehradem u pana Tobiáše a pana Kříže Tulehy a Prokopa z špitálu, i zavdali hned Prokopovi témuž XX k. a potom panu Tobiášovi také XX k. — a ještě mají dodati XX k. — Stalo se v sobotu před nedělí Lae- tare a. 1493. (Rukop. č. 2133 fol. 6.) 7. 1503, 26. října. Václav Kehar v radě [Nov. M. Pr.| svědčil: Když sem šel do He- rynku upomínat, tehdy postihl mě na koni Štěpán Polet, a prve přijel do Herynku a po- řiekal se s šenkéřků, vině ji za tři sudy piva, a ona se jemu v jednom sudu znala. Potom přišla ke mně do domu mého, když mi platila, a mluvila ke mně: Štěpán mě napomíná za tři. sudy, a nejsem mu dlužna než za jeden, neb mně nenie viec složeno. Než kdyby se ptal, doptal by se, neb sú v Dobřejoviciech dva sudy složeny. Actum fer. V. ante Simonis et Jude 1503. (Rukop. č. 1046 fol. 25.) 8. 1526, 4. října. Úředníci špitáluov pod Slovany sv. Bartholoměje a sv. Alžběty seznali se, že jsú přijali k sobě pro ta zádušie, aby 187 krčmu koupili v Herynku k týmž záduším, L k. gr. pr. od Doroty vdovy Tatkové. Actum die Francisci a. ete. XXVI. (Rukop. č. 99 fol. 234.) Heřmanice při Ploučnici u Lipého. 1434, 9. dubna. Wilhelmus Chlum alias de Svojkow — recognovit, gualiter Katherina virgo dicta Wyssoká, residens prope Bethleem, emit sibi duas s. gr. census de camera in Herzmanicz villa — pro viginti s. gr. erga Johannem de Chlum dictum Kepka. Super guo censu tantum prefate virgini date sunt guingue s. gr. Et idem census est impositus et pro- scriptus ad tabulas regni Boemie. Quem censum prefata virgo post mortem suam applicat at- que donat ad domum suam, que sita est im- mediate circa Bethleem, et illi, qui presideret prefate domui ad exquirendum —. Actum feria sexta ipso die Ostensionis reliquiarum in pleno consilio — anno 9c XXXIIII. (Rukop. č. 87 fol. 8 — rukop. & 2099 fol. 371.) Heřmanice u Jaroměře. 1523, 9. října. (Mezi Janem Malátem z jedné a Janem Třeštíkem z strány druhé o spravedlnost na krčmě.) Jan Malát viní Jana Třeštíka z pětimezdcítma kop m., z spra- vedlnosti po mateři své, kteráž mu náleží z krčmy Heřmanské, kdež mi pravil, když krčmu prodal, že na jiný grunt, bude-li mi co vinovat, že mi chce odtud býti práv. A v těch šatech nebo nádobách, které jest prodal Třeštík též po mateři mé, chci spra- vedlnost míti. A na to svědomí ukázal. Proti tomu Jan Třeštík odpíraje pravil: Já o té spravedlnosti, z kteréž mne Jan Malát viní, nic nevím a nejsem jemu nic vinovat. A když mne viní, že bych jemu na jiný grunt ukazo- val, z kteréhož bych jemu práv býti chtěl, k vinění o tu spravedlnost toho jemu také od- pírám, že sem jemu toho také nemluvil a že jse to jinač najde. Též o šaty i nádobí, jakž mne viní, odpor kladu. A na to ukázal svědomí. 24+
Strana 188
188 Tu my — o tom takto nalézáme: Po- névadZ to se našlo, že Jana Malaty máti vlastní sestra byla jest ženy Třeštíkovy a dcera Valšové, jejíž jest ta krčma byla v Heřmani- cích; a Třeštík se přiznal, že jest tu krčmu za padesát kop mi prodal a za ní peníze vzal, a toho neprovedl, že by mátie Malatova z toho gruntu svým dielem vybyta byla aneb svü spra- vedlnost kudy potratila aneb odevzdala byla, ani pan Berka v svém svědomí listovním nevyznává, aby pan Vaněk Heřmanský, jsa někdy pánem toho gruntu dědičným, jemu Třeštíkovi tu krčmu dával před spravedlností mateře Jana Malaty, než toliko před sebú i před svými dědici. I z takové příčiny po- lovice té spravedlnosti, totiž pětmezdcitma kop míšenských Janovi Malatovi na Janovi Třeš- tíkovi se připovídá. A což se pak těch Satuov a nádob dotýče, poněvadž Martin z Brodu a Lidmila Háková nevyznávají, co jest jich bylo zejména, i nádob jaký počet, a o sukni sám Jan Skála vyznává, že jest chodívala v sukni mateře Malatovy po smrti její, a ne- klade, byla-li jí dána čili nebyla: aby Jan Třeštík podle práva od dneška ve.dvú nedě lích na rathúze pravil, co jest těch šatuov a nádob, též i o té sukni, k sobě přijal aneb jeho žena. A když to zpraví, má Malát na tom dosti míti. — Jan Třeštík — se — od- volává —. Actum fer. III ante s. Ludmilam [15. září] — Tu my — ortele tohoto — po- tvrzujeme. Actum in consilio die Veneris post s. Franciscum [9. října] 1523. (Rukop. é. 93 nález č. 10.) Hlasivo. 1433, 23. června. Przibik carnifex, civis Nove Civ. Pr., cum Flyzabeth filia sua — retulerunt, quia famosus Johannes de Hlasyw, residens in Ewancziez, capitaneus ex parte fratrum seniorum de Thabor mutuavit seu con- cessit ipsis viginti s. gr. parate pecunie. — Cui proscripcioni prenotatus Johannes ca- pitaneus non valens personaliter adesse, direxit E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: — nomine sui Nicolaum de Pelhrzimow, guon- dam notarium suum. — Act. in consilio [Nove Civ. Pr.] fer. III. ante s. Joh. B. anno MCCCCXXXIII. (Rukop. č. 2082 fol. D. 2.) Hlavno Kostelmi (Veliké) u Brandýsa n. L. 1421, 1. dubna. Henslinus carnifex et Petrus presbyter, germanus frater ipsius, con- stituti in pleno consilio [Nove Civ. Prag.] cum Hanusskone, filio Bartlini de Usstie, fratruele ipsorum, fecerunt benivole et deliberate sub- missionem in hunc modum: Quia prefatus Hanussek commisit potenter patruis suis cu- riam in Hlawnyech — ad agendum taliter, quod predictus Hanussko nihil exinde tradere debeat neque se super eisdem bonis indebi- tare absque scitu et voluntate patruorum suo- rum pretactorum. Similiter et ipsi patrui ni- hil debent exinde annichilare absque assensu ipsius Hanusskonis. — Actum feria tercia proxima ante diem s. Sixti anno — XX primo. (Rukop. é. 2079 f. K 26.) 2. 1431, 10. dubna. Dominus Petrus pres- biter, plebanus ecclesie in Kozmiez — pleno in consilio [Nove Civ. Prag.] resignavit — Henzlino carnifici, fratri suo germano, concivi Nove Civ. Prag. omne ius suum —- super curia in Hlawnech Magno alias v Wielikich Hlawnych post oppidum Brandis —. Actum feria IIII. post Ostensionem reliquiarum anno 9c XXXVII*. (Rukop. č. 2082 fol. N. 20) Hlinany. 1532, 9. března. Jakož sú byli poručníci panem purgmistrem a pány ustaveni a dáni Vojtěchovi, synu někdy Jana Zlého Kačky, p. Jan Jeníček a p. Ondřej Tatek z Kuřího a p. Šimon z Tišnova, i stojíce osobně v radě jme- novaný Vojtěch oznámil: Jakož jest p. Ondřej Tatek — k sobě přijímal platy a důchody té- muž Vojtěchovi, komorní plat z Hliňan*) a úrok vod sedláka Císaře z Měcholup, že jest mu z toho řádný počet učinil. Act. sabbato
188 Tu my — o tom takto nalézáme: Po- névadZ to se našlo, že Jana Malaty máti vlastní sestra byla jest ženy Třeštíkovy a dcera Valšové, jejíž jest ta krčma byla v Heřmani- cích; a Třeštík se přiznal, že jest tu krčmu za padesát kop mi prodal a za ní peníze vzal, a toho neprovedl, že by mátie Malatova z toho gruntu svým dielem vybyta byla aneb svü spra- vedlnost kudy potratila aneb odevzdala byla, ani pan Berka v svém svědomí listovním nevyznává, aby pan Vaněk Heřmanský, jsa někdy pánem toho gruntu dědičným, jemu Třeštíkovi tu krčmu dával před spravedlností mateře Jana Malaty, než toliko před sebú i před svými dědici. I z takové příčiny po- lovice té spravedlnosti, totiž pětmezdcitma kop míšenských Janovi Malatovi na Janovi Třeš- tíkovi se připovídá. A což se pak těch Satuov a nádob dotýče, poněvadž Martin z Brodu a Lidmila Háková nevyznávají, co jest jich bylo zejména, i nádob jaký počet, a o sukni sám Jan Skála vyznává, že jest chodívala v sukni mateře Malatovy po smrti její, a ne- klade, byla-li jí dána čili nebyla: aby Jan Třeštík podle práva od dneška ve.dvú nedě lích na rathúze pravil, co jest těch šatuov a nádob, též i o té sukni, k sobě přijal aneb jeho žena. A když to zpraví, má Malát na tom dosti míti. — Jan Třeštík — se — od- volává —. Actum fer. III ante s. Ludmilam [15. září] — Tu my — ortele tohoto — po- tvrzujeme. Actum in consilio die Veneris post s. Franciscum [9. října] 1523. (Rukop. é. 93 nález č. 10.) Hlasivo. 1433, 23. června. Przibik carnifex, civis Nove Civ. Pr., cum Flyzabeth filia sua — retulerunt, quia famosus Johannes de Hlasyw, residens in Ewancziez, capitaneus ex parte fratrum seniorum de Thabor mutuavit seu con- cessit ipsis viginti s. gr. parate pecunie. — Cui proscripcioni prenotatus Johannes ca- pitaneus non valens personaliter adesse, direxit E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: — nomine sui Nicolaum de Pelhrzimow, guon- dam notarium suum. — Act. in consilio [Nove Civ. Pr.] fer. III. ante s. Joh. B. anno MCCCCXXXIII. (Rukop. č. 2082 fol. D. 2.) Hlavno Kostelmi (Veliké) u Brandýsa n. L. 1421, 1. dubna. Henslinus carnifex et Petrus presbyter, germanus frater ipsius, con- stituti in pleno consilio [Nove Civ. Prag.] cum Hanusskone, filio Bartlini de Usstie, fratruele ipsorum, fecerunt benivole et deliberate sub- missionem in hunc modum: Quia prefatus Hanussek commisit potenter patruis suis cu- riam in Hlawnyech — ad agendum taliter, quod predictus Hanussko nihil exinde tradere debeat neque se super eisdem bonis indebi- tare absque scitu et voluntate patruorum suo- rum pretactorum. Similiter et ipsi patrui ni- hil debent exinde annichilare absque assensu ipsius Hanusskonis. — Actum feria tercia proxima ante diem s. Sixti anno — XX primo. (Rukop. é. 2079 f. K 26.) 2. 1431, 10. dubna. Dominus Petrus pres- biter, plebanus ecclesie in Kozmiez — pleno in consilio [Nove Civ. Prag.] resignavit — Henzlino carnifici, fratri suo germano, concivi Nove Civ. Prag. omne ius suum —- super curia in Hlawnech Magno alias v Wielikich Hlawnych post oppidum Brandis —. Actum feria IIII. post Ostensionem reliquiarum anno 9c XXXVII*. (Rukop. č. 2082 fol. N. 20) Hlinany. 1532, 9. března. Jakož sú byli poručníci panem purgmistrem a pány ustaveni a dáni Vojtěchovi, synu někdy Jana Zlého Kačky, p. Jan Jeníček a p. Ondřej Tatek z Kuřího a p. Šimon z Tišnova, i stojíce osobně v radě jme- novaný Vojtěch oznámil: Jakož jest p. Ondřej Tatek — k sobě přijímal platy a důchody té- muž Vojtěchovi, komorní plat z Hliňan*) a úrok vod sedláka Císaře z Měcholup, že jest mu z toho řádný počet učinil. Act. sabbato
Strana 189
Hlasiwo— Hlubočepy. ante Gregorium a. ete. XXXII. (Rukop. č. 534 fol. III. 145.) *) K tomuto platu vztahuje se i tento zápis desk zemských větších č. 249 fol. A. 1 z r. 1520: Kateřina manželka někdy Vojtěcha, měštěnína Star. M. Pr., přiznala se — že jest dlužna sto kop gr. č. Janovi synu jejímu, a dětem jeho obojího pohlaví, kteréž má neb míti bude, v kterémžto dluhu po smrti své a prve nic postoupila jemu všeho práva svého, kteréž má k XXVII k. gr. č. a k desíti gr. č. platu ročního a holého na dědinách Kateřiny z Chmelic v Hliňanech na tvrzi, na dvoru poplužním, na vsi celé, na dvořích kmecích; v Rahozi na vsi celé a dvofich kmecich — jakož jí dcky od nadepsaného někdy manžela je- jího menší brunatné O. IX. a témuž manželu jejímu od Kateřiny z Chmelic druhé Václava z Chvojence N. XXVIII plněji svědčí —. Stalo se 1. MVCXX v stiedu na den Stolování sv. Petra [22. tinora]. Hloupčtín.“) 1. 1420, 30. srpna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. — reco- gnoscimus — quia ex confessione religiosi viri fratris Sbynkonis, provisoris hospitalis no- stri in pede pontis, providus vir Georgius de Oslow pannicida, noster concivis, super labore messis curie in Hlupietin undecim s. gr. prag. eidem mutuavit et amplius mutuare debet usque ad plenariam huius laboris terminacio- nem. Idcirco in huiusmodi debitorum refusione eidem Georgio eandem curiam in Hlupietin — de certa nostra sciencia duximus commit- tendam, quoad debitorum huiusmodi asse- eucionem effectivam per eundem tenendam et gubernandam. In casu vero, quo debitum tale in proventibus curie eiusdem consequi non valeret, ex tunc ex proventibus curiarum alia- rum ad huiusmodi hospitale spectancium eidem debet assignari per possessores hospitalis me- morati. Horum in evidenciam secretum civi- tatis nostre predicte sigillum ad peticionem predictorum presentibus est appressum. Datum anno domini M?'CCCC?XX feria VI. ante festum s. Egidii. (Rukop. č. 992 f. 78.) *) Zápisy z knih viniéních nejsou tuto pojaty. 2. 1423, 5. ledna. Procopius de Ssessowicz emit — partem certam vinee extendentem se 189 ad tres strichones erga Woitiechonem, civem Nove Civ. Pr. sub onere census infrascripti, que sita est in bonis ville Hlupietin inter vineas Hassconis, sutoris Nove Civ. Pr., ex una et Pauli vinitoris parte ex altera. Et te- netur censuare de quolibet strichone XXIIII gr. annis singulis dicto Woitiechoni —. Act. fer. III. ante Epiph. (Rukop. č. 2099 f. 115.) 3. 1424, 21. srpna. Lida relicta Pauli de Hlupietin colona, indicit se publicando de- cem S8. gr. occasione quatuor s. braseorum ordeaceorum, mensuram per undecim gr. com- putando, ad omnia bona — Petri Stupa. Act. fer. II. ante diem s. Bartholom. a. etc. XXIII. (Rukop. é. 2099 fol. 428.) 4. 1541, 28. listopadu. Katerina Marvanka seznala se, Ze jest dluzna IIC k. gr. č. Janu Jandovi; kdež pak v též sumě jemu dvou luk jest postoupila ležících u Hloupětína, aby těch užíval, dokudž by summa nahoře dotčená jemu zaplacena nebyla. — Actum in consilio [Maj. Urb. Pr.] fer. IIII. die Clementis oc XLVII. (Rukop. 6. 100 fol. 154.) Hluboécepy.*) 1. 1443, 14. února. Pavel dobré paměti rychtář z Hlubočrp, když jest sšel s tohoto světa na budúcí, tehda po jeho smrti stal sě rozdiel o jeho statek — obyčejem dolepsanym: že Matějovi a Katruši, sirotkuom jeho, dostala se dva diely na dvoře a na dédinách, na vi- niciech, na chmelnicech, a Katruši manželce jeho, mateři těch sirotkuov, dostal se jest na tom statku — třetí diel; a k tomu táž paní Margretha vzala své penieze, kteréž sú se jie dostaly z svrchku toho statku šacovaného. Potom Matějovi a Katruši, sirotkuom svrchu- psaným, za ten svrchek šacovaný dostalo se čtyřidceti bez jedné k. gr. Ten statek svrchní v těch penězích položený přijala jest k sobě Margretha, matka jich svrchupsaná, s Janem manželem svým nynějším, jich očimem, za kterýchžto čtyřidceti bez jedné k. gr. slíbili sú a jsú rukojmie Barthoň Chylín a Petřík ze
Hlasiwo— Hlubočepy. ante Gregorium a. ete. XXXII. (Rukop. č. 534 fol. III. 145.) *) K tomuto platu vztahuje se i tento zápis desk zemských větších č. 249 fol. A. 1 z r. 1520: Kateřina manželka někdy Vojtěcha, měštěnína Star. M. Pr., přiznala se — že jest dlužna sto kop gr. č. Janovi synu jejímu, a dětem jeho obojího pohlaví, kteréž má neb míti bude, v kterémžto dluhu po smrti své a prve nic postoupila jemu všeho práva svého, kteréž má k XXVII k. gr. č. a k desíti gr. č. platu ročního a holého na dědinách Kateřiny z Chmelic v Hliňanech na tvrzi, na dvoru poplužním, na vsi celé, na dvořích kmecích; v Rahozi na vsi celé a dvofich kmecich — jakož jí dcky od nadepsaného někdy manžela je- jího menší brunatné O. IX. a témuž manželu jejímu od Kateřiny z Chmelic druhé Václava z Chvojence N. XXVIII plněji svědčí —. Stalo se 1. MVCXX v stiedu na den Stolování sv. Petra [22. tinora]. Hloupčtín.“) 1. 1420, 30. srpna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. — reco- gnoscimus — quia ex confessione religiosi viri fratris Sbynkonis, provisoris hospitalis no- stri in pede pontis, providus vir Georgius de Oslow pannicida, noster concivis, super labore messis curie in Hlupietin undecim s. gr. prag. eidem mutuavit et amplius mutuare debet usque ad plenariam huius laboris terminacio- nem. Idcirco in huiusmodi debitorum refusione eidem Georgio eandem curiam in Hlupietin — de certa nostra sciencia duximus commit- tendam, quoad debitorum huiusmodi asse- eucionem effectivam per eundem tenendam et gubernandam. In casu vero, quo debitum tale in proventibus curie eiusdem consequi non valeret, ex tunc ex proventibus curiarum alia- rum ad huiusmodi hospitale spectancium eidem debet assignari per possessores hospitalis me- morati. Horum in evidenciam secretum civi- tatis nostre predicte sigillum ad peticionem predictorum presentibus est appressum. Datum anno domini M?'CCCC?XX feria VI. ante festum s. Egidii. (Rukop. č. 992 f. 78.) *) Zápisy z knih viniéních nejsou tuto pojaty. 2. 1423, 5. ledna. Procopius de Ssessowicz emit — partem certam vinee extendentem se 189 ad tres strichones erga Woitiechonem, civem Nove Civ. Pr. sub onere census infrascripti, que sita est in bonis ville Hlupietin inter vineas Hassconis, sutoris Nove Civ. Pr., ex una et Pauli vinitoris parte ex altera. Et te- netur censuare de quolibet strichone XXIIII gr. annis singulis dicto Woitiechoni —. Act. fer. III. ante Epiph. (Rukop. č. 2099 f. 115.) 3. 1424, 21. srpna. Lida relicta Pauli de Hlupietin colona, indicit se publicando de- cem S8. gr. occasione quatuor s. braseorum ordeaceorum, mensuram per undecim gr. com- putando, ad omnia bona — Petri Stupa. Act. fer. II. ante diem s. Bartholom. a. etc. XXIII. (Rukop. é. 2099 fol. 428.) 4. 1541, 28. listopadu. Katerina Marvanka seznala se, Ze jest dluzna IIC k. gr. č. Janu Jandovi; kdež pak v též sumě jemu dvou luk jest postoupila ležících u Hloupětína, aby těch užíval, dokudž by summa nahoře dotčená jemu zaplacena nebyla. — Actum in consilio [Maj. Urb. Pr.] fer. IIII. die Clementis oc XLVII. (Rukop. 6. 100 fol. 154.) Hluboécepy.*) 1. 1443, 14. února. Pavel dobré paměti rychtář z Hlubočrp, když jest sšel s tohoto světa na budúcí, tehda po jeho smrti stal sě rozdiel o jeho statek — obyčejem dolepsanym: že Matějovi a Katruši, sirotkuom jeho, dostala se dva diely na dvoře a na dédinách, na vi- niciech, na chmelnicech, a Katruši manželce jeho, mateři těch sirotkuov, dostal se jest na tom statku — třetí diel; a k tomu táž paní Margretha vzala své penieze, kteréž sú se jie dostaly z svrchku toho statku šacovaného. Potom Matějovi a Katruši, sirotkuom svrchu- psaným, za ten svrchek šacovaný dostalo se čtyřidceti bez jedné k. gr. Ten statek svrchní v těch penězích položený přijala jest k sobě Margretha, matka jich svrchupsaná, s Janem manželem svým nynějším, jich očimem, za kterýchžto čtyřidceti bez jedné k. gr. slíbili sú a jsú rukojmie Barthoň Chylín a Petřík ze
Strana 190
190 Slivence, Matěj Turek a Pavel z Holině, vÉickni rukü spoleénü ov$em nerozdielnü — když sirotci svrchupsaní k letuom dospéljm přijdú, aby jim těch étyfidceti k. gr. bez jedné k. gr. — bylo vydáno —. A těm rukojmím jsú podpory Pavel a Václav, bratřie Margrethy svrchupsané. A jakož sú se Margretha a Jan, manželé svrchupsaní, v ta dva diely dvoru, dědin, vinic a chmelnic těch sirotkuov uvázali, takéž jim na opravení toho dvoru na osm **) jarem i ozimem, na zdělání vinic i chmelnic majie zase postúpiti, když ti sirotci k letuom přijdú. Také rukojmie svrchupsaní slíbili sú slovutnému panoši Janovi z Kundratic řeče- nému Zdich, pánu té vsi v Hlubočrpiech, i jeho budúciemu náměstku ty penieze čtyřidceti k. gr. bez jedné k. gr. již psaným sirotkuom plniti v jich leta došlá —. Stalo se v plné radé [Nov. M. Pr.] ve étvrtek den sv. Valen- tina leta oc &tyfidcátého tfetieho. (Rukop. ©. 2083 fol. G. 7.) *) Zśpisy z knih vinićnych tu nejsou pojaty. — **) na osev? 2. 1490, 29. bfezna. Circumspectus d. Stephanus Hunczledr — emit pratum erga villanos Zlechowienses et Hluboczerpenses, quod situm est sub ecclesia Zlechowiensi, pro XXIIII s. gr., et hoc ad habendum, tenendum et uti- fruendum usque ad decem annos —. Quod quidem forum inter ipsos factum utraque pars promiserunt servare inviolabiliter usque tem- pus — signatum; horum fideiussores iudices cum suis communitatibus utriusque ville pre- scripte in solidum — sunt suscepti. Actum fer. II. post Annunc. M. V. a. etc. XC. (Ru- kop. & 2089 fol. P. 13.) 3. 1498, 12. listopadu. Jan, Martisuov syn, koupil jest novou sádku u Hlubočerp sobě a manželce svej Marketě u Jana tesaře Chlu- patého za I'/, k. m. Üroka z nie má platiti X gr. o sv. Havle pánuom Nov. M. Pr. Act. fer. II. post Martini 1498. (Rukop. à. 2133 fol. I. 7.) 4. 1507, 30. ledna. Mikuláš túlař ujal tři strychy dědiny — od rychtáře Hlubočrp- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ského, kteréž jest byl rychtář přijal od pp. úředníkuov šestipánuov —. Má z toho platiti puol kopy obci Nov. M. Pr. Act. sabbato ante Purif. a. 1507. (Tamtéž II. fol. 9.) 5. 1516, 4. června. Rychtář Hlubočerpský, Havel Zetek, Rieha Tonís ujali jsú lúku v H. pod plat za 4 leta a majf platiti po XI k. m. każdy rok. Actum fer. IIII. post Marcelli a. ete. XVI. (Tamtéž f. 31.) 6. 1518, 13. února. Jan Skalník z Pod- skalé přijímá k sobě Pavla z Holině na vi- nici; kterúž má v H., na pravü polovici, na takový zpuosob, aby společně úrok platili. A jestliže by P. B. Jana Skalníka neuchoval smrti, tehda tajž Jan aby mohl svú polovici odkázati, komuž by sě líbilo. Actum sabbato ante Valentini a. etc. 18. (Tamtéz IL f. 65). 7. 1540, 3. dubna. Havel Pěknej z Hlu- bočerp koupil sobě, Lidmile manželce své, — grunt a sídlo Luňákovské při potoku v též vsi v Hlubočerpích ležící od Jíry Koráka za XXX kop m. — Úroků z téhož sídla ročního XV gr. 2 d. m. -- Actum sabbato ante Ambro- sium 1540. (Rukop. 6. 42 fol. 37.) 8. 1540, 19. června. Šimek z Wartmberka koupil sobě, Kristině manželce — chaloupku v Hl. Lundkovskü od Havla Pěknýho za L kop m. — Actum sabbato post Viti 1540. (Tamtéž fol. 39.) 9. 1545, 14. března. Vondra Plzák koupil sobě, Voršile manželce — dvuor ležící nad Janem Tichnou za XX kop gr. č. — Úroku do úřadu městského I gr. č. Actum sabbato ante Adriani 1545. (Tamtéž fol. 64.) 10. 1546, 20. února. Vondra vinopal koupil sobě, Martě manželce — dvuor ve vsi Hlubočerpích od Jana Tichnova — za LXIII kop m. — Stalo se v sobotu po sv. Julianě 9c XLVI. (Tamtéz fol. 64.) 11. 1546, 29. kvétna. Simon z Hluboterp koupil sobě, Anně manželce své — dvuor v H. od Havla otce svého, — za LXXX kop m. — Úroku do celnice ročního z sídla XLIIII
190 Slivence, Matěj Turek a Pavel z Holině, vÉickni rukü spoleénü ov$em nerozdielnü — když sirotci svrchupsaní k letuom dospéljm přijdú, aby jim těch étyfidceti k. gr. bez jedné k. gr. — bylo vydáno —. A těm rukojmím jsú podpory Pavel a Václav, bratřie Margrethy svrchupsané. A jakož sú se Margretha a Jan, manželé svrchupsaní, v ta dva diely dvoru, dědin, vinic a chmelnic těch sirotkuov uvázali, takéž jim na opravení toho dvoru na osm **) jarem i ozimem, na zdělání vinic i chmelnic majie zase postúpiti, když ti sirotci k letuom přijdú. Také rukojmie svrchupsaní slíbili sú slovutnému panoši Janovi z Kundratic řeče- nému Zdich, pánu té vsi v Hlubočrpiech, i jeho budúciemu náměstku ty penieze čtyřidceti k. gr. bez jedné k. gr. již psaným sirotkuom plniti v jich leta došlá —. Stalo se v plné radé [Nov. M. Pr.] ve étvrtek den sv. Valen- tina leta oc &tyfidcátého tfetieho. (Rukop. ©. 2083 fol. G. 7.) *) Zśpisy z knih vinićnych tu nejsou pojaty. — **) na osev? 2. 1490, 29. bfezna. Circumspectus d. Stephanus Hunczledr — emit pratum erga villanos Zlechowienses et Hluboczerpenses, quod situm est sub ecclesia Zlechowiensi, pro XXIIII s. gr., et hoc ad habendum, tenendum et uti- fruendum usque ad decem annos —. Quod quidem forum inter ipsos factum utraque pars promiserunt servare inviolabiliter usque tem- pus — signatum; horum fideiussores iudices cum suis communitatibus utriusque ville pre- scripte in solidum — sunt suscepti. Actum fer. II. post Annunc. M. V. a. etc. XC. (Ru- kop. & 2089 fol. P. 13.) 3. 1498, 12. listopadu. Jan, Martisuov syn, koupil jest novou sádku u Hlubočerp sobě a manželce svej Marketě u Jana tesaře Chlu- patého za I'/, k. m. Üroka z nie má platiti X gr. o sv. Havle pánuom Nov. M. Pr. Act. fer. II. post Martini 1498. (Rukop. à. 2133 fol. I. 7.) 4. 1507, 30. ledna. Mikuláš túlař ujal tři strychy dědiny — od rychtáře Hlubočrp- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ského, kteréž jest byl rychtář přijal od pp. úředníkuov šestipánuov —. Má z toho platiti puol kopy obci Nov. M. Pr. Act. sabbato ante Purif. a. 1507. (Tamtéž II. fol. 9.) 5. 1516, 4. června. Rychtář Hlubočerpský, Havel Zetek, Rieha Tonís ujali jsú lúku v H. pod plat za 4 leta a majf platiti po XI k. m. każdy rok. Actum fer. IIII. post Marcelli a. ete. XVI. (Tamtéž f. 31.) 6. 1518, 13. února. Jan Skalník z Pod- skalé přijímá k sobě Pavla z Holině na vi- nici; kterúž má v H., na pravü polovici, na takový zpuosob, aby společně úrok platili. A jestliže by P. B. Jana Skalníka neuchoval smrti, tehda tajž Jan aby mohl svú polovici odkázati, komuž by sě líbilo. Actum sabbato ante Valentini a. etc. 18. (Tamtéz IL f. 65). 7. 1540, 3. dubna. Havel Pěknej z Hlu- bočerp koupil sobě, Lidmile manželce své, — grunt a sídlo Luňákovské při potoku v též vsi v Hlubočerpích ležící od Jíry Koráka za XXX kop m. — Úroků z téhož sídla ročního XV gr. 2 d. m. -- Actum sabbato ante Ambro- sium 1540. (Rukop. 6. 42 fol. 37.) 8. 1540, 19. června. Šimek z Wartmberka koupil sobě, Kristině manželce — chaloupku v Hl. Lundkovskü od Havla Pěknýho za L kop m. — Actum sabbato post Viti 1540. (Tamtéž fol. 39.) 9. 1545, 14. března. Vondra Plzák koupil sobě, Voršile manželce — dvuor ležící nad Janem Tichnou za XX kop gr. č. — Úroku do úřadu městského I gr. č. Actum sabbato ante Adriani 1545. (Tamtéž fol. 64.) 10. 1546, 20. února. Vondra vinopal koupil sobě, Martě manželce — dvuor ve vsi Hlubočerpích od Jana Tichnova — za LXIII kop m. — Stalo se v sobotu po sv. Julianě 9c XLVI. (Tamtéz fol. 64.) 11. 1546, 29. kvétna. Simon z Hluboterp koupil sobě, Anně manželce své — dvuor v H. od Havla otce svého, — za LXXX kop m. — Úroku do celnice ročního z sídla XLIIII
Strana 191
Hluboká — Hobšov. gr. — Actum sabbato post Urbanum 1546. (Tamtéž fol. 67.) 12. 1546, 21. srpna. Havel z Pěkníkova (Pieknikova) místa koupil sobě, Lidmile man- želce — dvuor v Hlubočerpích od Duchka Šandy — i také s vinicí tři strychy míry dr- žící, ležící za skálou, za sto XXVII kop m. — Actum sabbato ante Bartholomaeum 1546. (Tamtéž fol. 68.) 13. 1547, 19. února. Jan Roubíček koupil sobě, Martě manželce své — dvuor ležící podle rychtáře v H. Pěkníkovský za sto a XXX kop m. — od Havla Pěknýho. — Stalo se v so- botu před sv. Valentinem 1. oc XLVIT. (Tam- též fol. 70.) Hluboká. 1463. — D. Hedwika olim conthoralis Danielis, nunc autem generosi domini Nicolai de Langssteyn, purgravii in Hluboka, [resi- gnavit domum in Nova Civ. Pr. marito suo]. (Rukop. č. 2086 fol. B. 26.) Hněvčeves. 1423. — Janco de Dubczek et Jaroslaus de Hniewczewes arbitri. (Rukop. č. 2099 f. 131.) Hnidousy. 1. 1432, 21. října. My purgmistr a kon- šelé Velikého M. Pražského tiemto zápisem na vědomie dáváme všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú: Tak jakož jest pře a ruo- znice byla mezi Alsem Hurtem z Pozdně z jedné a Janem řečeným Špatků z strany druhé o deset kop gr. dluhu Janem Křižovní- kem svrchupsanému Alšovi odkázaného za jeho diel, jakož jesti byl rukojmí vedle jiných za téhož Křižovníka k Haškovi Čelechovcovi, když sú jej byli z hradu Panny na postavenie vy- ručili; i my purgmistr a konšelé svrchupsaní, slyševše jich žaloby i odpory z vobú strand, i také skutečné seznánie svrchupsaného Jana Špatky k nadepsaným desieti kopám gr. Al- šovi svrchupsanému odkázaným, i vyřkli sme 191 a vypověděli ortelem naším, aby již jmeno- vaný Jan Špatka častopsaného Alše skutečně odbyl bez dalších zmatkóv a nesnází; vyřie- kajíce dále, jestliže by čím vinovat byl dřieve- řečený Aleš mateři již jmenovaného Jana Kři- žovníka, jakož on jeho viní, aby jeho hledala zemským súdem a právem, neb jest jí v tom Aleš svrchupsaný dobře usedl, Actum pleno in consilio feria III. post Galli. (Rukop. č. 2099 fol. 336.) 2. 1432, 27. října. Já Jan Špatka z Hni- dús vyznávám tiemto zápisem obecně všem, ktož jej uzříe nebo čtúce slyšeti budú, že sem slovutnému Alšovi Hurtovi z Pozdně dlužen vedle ortele a vypověděnie panského, mezi námi purgmistrem a konšely Starého M. Praž- ského učiněného, deset kop gr. dobrých střie- brných rázu Pražského, a k věrné ruce Oldři- chovi řečenému Knieže z Chrástu, Petrovi bratru téhož Oldřicha, a Petříkovi zlatníku, kterýchžto deset kop gr. mám i slibuji svrchu- psanému jistci svému neb těm, jimž jesti těch peněz svěřil, k věrné ruce dáti, splniti a za- platiti pode ctí a věrúů rozdielně na roky — a kdyby nedal a nepoložil, tak jakož na- před psáno stojí, tehda dávám jemu tiemto zápisem plnú moc i plné právo, aby hned na zajtřie po roce nesplněném mohl sě svü vlastní mocí neb jinú kterúkolivěk v zbožie mé v Hni- dúsech u Jana Křižovníka kúpené uvázati, jím vládnúti, je držeti, utratiti, sméniti, prodati neb s ním učiniti jakožto s svým vlastním a dědičným zbožím. — A proti tomu všemu ne- mám — sě zbraňovati ini právem duchovním neboli svěcským sě hájiti ani kterým jiným obyčejem vymyšleným. Dále také vyznávám, že sem toho jistého zbožie svého v Hnidúsech nižádnému, jakž sem v držení jeho, nezavadil žádným obyčejem. Actum feria II. in vigilia Simonis et Jude anno c XXXII. (Tamtéž.) Hobšov. 1433, 18. března. Petr z Suchdola odjinud z Obořiště — vyznal jesti — Ze jesti byl
Hluboká — Hobšov. gr. — Actum sabbato post Urbanum 1546. (Tamtéž fol. 67.) 12. 1546, 21. srpna. Havel z Pěkníkova (Pieknikova) místa koupil sobě, Lidmile man- želce — dvuor v Hlubočerpích od Duchka Šandy — i také s vinicí tři strychy míry dr- žící, ležící za skálou, za sto XXVII kop m. — Actum sabbato ante Bartholomaeum 1546. (Tamtéž fol. 68.) 13. 1547, 19. února. Jan Roubíček koupil sobě, Martě manželce své — dvuor ležící podle rychtáře v H. Pěkníkovský za sto a XXX kop m. — od Havla Pěknýho. — Stalo se v so- botu před sv. Valentinem 1. oc XLVIT. (Tam- též fol. 70.) Hluboká. 1463. — D. Hedwika olim conthoralis Danielis, nunc autem generosi domini Nicolai de Langssteyn, purgravii in Hluboka, [resi- gnavit domum in Nova Civ. Pr. marito suo]. (Rukop. č. 2086 fol. B. 26.) Hněvčeves. 1423. — Janco de Dubczek et Jaroslaus de Hniewczewes arbitri. (Rukop. č. 2099 f. 131.) Hnidousy. 1. 1432, 21. října. My purgmistr a kon- šelé Velikého M. Pražského tiemto zápisem na vědomie dáváme všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú: Tak jakož jest pře a ruo- znice byla mezi Alsem Hurtem z Pozdně z jedné a Janem řečeným Špatků z strany druhé o deset kop gr. dluhu Janem Křižovní- kem svrchupsanému Alšovi odkázaného za jeho diel, jakož jesti byl rukojmí vedle jiných za téhož Křižovníka k Haškovi Čelechovcovi, když sú jej byli z hradu Panny na postavenie vy- ručili; i my purgmistr a konšelé svrchupsaní, slyševše jich žaloby i odpory z vobú strand, i také skutečné seznánie svrchupsaného Jana Špatky k nadepsaným desieti kopám gr. Al- šovi svrchupsanému odkázaným, i vyřkli sme 191 a vypověděli ortelem naším, aby již jmeno- vaný Jan Špatka častopsaného Alše skutečně odbyl bez dalších zmatkóv a nesnází; vyřie- kajíce dále, jestliže by čím vinovat byl dřieve- řečený Aleš mateři již jmenovaného Jana Kři- žovníka, jakož on jeho viní, aby jeho hledala zemským súdem a právem, neb jest jí v tom Aleš svrchupsaný dobře usedl, Actum pleno in consilio feria III. post Galli. (Rukop. č. 2099 fol. 336.) 2. 1432, 27. října. Já Jan Špatka z Hni- dús vyznávám tiemto zápisem obecně všem, ktož jej uzříe nebo čtúce slyšeti budú, že sem slovutnému Alšovi Hurtovi z Pozdně dlužen vedle ortele a vypověděnie panského, mezi námi purgmistrem a konšely Starého M. Praž- ského učiněného, deset kop gr. dobrých střie- brných rázu Pražského, a k věrné ruce Oldři- chovi řečenému Knieže z Chrástu, Petrovi bratru téhož Oldřicha, a Petříkovi zlatníku, kterýchžto deset kop gr. mám i slibuji svrchu- psanému jistci svému neb těm, jimž jesti těch peněz svěřil, k věrné ruce dáti, splniti a za- platiti pode ctí a věrúů rozdielně na roky — a kdyby nedal a nepoložil, tak jakož na- před psáno stojí, tehda dávám jemu tiemto zápisem plnú moc i plné právo, aby hned na zajtřie po roce nesplněném mohl sě svü vlastní mocí neb jinú kterúkolivěk v zbožie mé v Hni- dúsech u Jana Křižovníka kúpené uvázati, jím vládnúti, je držeti, utratiti, sméniti, prodati neb s ním učiniti jakožto s svým vlastním a dědičným zbožím. — A proti tomu všemu ne- mám — sě zbraňovati ini právem duchovním neboli svěcským sě hájiti ani kterým jiným obyčejem vymyšleným. Dále také vyznávám, že sem toho jistého zbožie svého v Hnidúsech nižádnému, jakž sem v držení jeho, nezavadil žádným obyčejem. Actum feria II. in vigilia Simonis et Jude anno c XXXII. (Tamtéž.) Hobšov. 1433, 18. března. Petr z Suchdola odjinud z Obořiště — vyznal jesti — Ze jesti byl
Strana 192
192 kúpil X kop bez XII gr. platu věčného a roč- nieho věnné zástavy na Hobšově u Skoro- tínské bez dvi za sto k. gr. jménem Petra z Suchomasl*) a kruce jeho. A dále opět ten jistý plat na Hobšově prodal jest týž Petr z Suchdola jmenem již jmenovaného Petra z Suchomasl slovutnému Zdeňkovi z Stěžova bez dvi za sto kop gr. a ten jistý plat ve dsky zemské jest jemu vložil a zapsal i zpravil, jakož země Česká za právo má —. A svrchu- psaný Petr ze Suchomasl tudiež hned stoje vyznal jest, že jesti nadepsanému Zdeňkovi svrchupsaný plat ve dsky zemské vložil a s ním osobně u desk zemských byl. Actum in pleno consilio fer. I[II. dominice Oculi. (Rukop. č. 2099 fol. 354.) *) Nyní ves Suchomasty. Hobšovice. 1. 1404, 11. června. (Vysazeni prdvem purkrechtním.) Cum tempus revolucione con- tinua sic labatur, guod preteritorum memoria futuri successione temporis subripitur, eciam prudentum sit consilium, ut acta hominum sic per scripturarum seriem perhennentur, quodque in memoria possunt haberi lapsu temporis non obstante. Hinc est, quod ego Johannes de Wrapicz, residens in Hobssowicz, et Anna Wen- ceslai Sstuk, civis Maioris Civitatis Pragensis, conthoralis legittima, tenore presencium pu- blice recognoscimus universis, nos, nostro, heredum et successorum nostrorum nomine, nec non de maturo aliorum amicorum nostro- rum consilio, primo receptis viginti duabus s. gr. pr. de quolibet laneo inferius annotato pro torta, que alias anleyt dicitur, divisimus, tra- didimus, dedimus et iusto locacionis titulo exposuimus sub jure emphiteotico, quod alias purkrecht dicitur, tredecim laneos agrorum integros cum medio laneo et medio quartali, cum medio laneo libero, et ad quemlibet la neum predictorum tres strichones pratorum ad villam nostram pretactam Hobssowicz perti- nentibus, qui de consensu et voluntate nostris sunt mensurati secundum mensuracionem la- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: neorum Maioris Civitatis Pragensis predicte, ubi laneus continet sexaginta guatuor stricho- nes, hominibus villanis infrascriptis: videlicet Wenceslao, iudici ibidem in Hobssowicz, duos cum medio laneos sub iure emphiteotico, cu- riam vero liberam ad iudicem pertinentem in dicta villa Hobssowicz, prout in suis limitibus continetur, que sita est inter rivum, qui per dictam villam decurrit, ex una et penes curiam Blasskonis parte ex altera, et ad hec novem strichones pratorum cum omnibus salicibus eisdem adiacentibus, et ad hec medium laneum agrorum liberum cum octo ordinibus humuleti. Jacubconi medium laneum, Sscaruzkoni me- dium laneum, Swachoni medium laneum, Ja- cobo sutori unum laneum, Johanni Wdolek unum quartale, Antikoni medium laneum, Pes- sankoni medium laneum et medium quartale, Wankoni Zak unum quartale, Duchkoni Pik- nosek unum quartale, Welikoni medium la- neum, Hodkoni medium laneum, Mathiae Ku- dro medium laneum, Johanni Sskerzipko unum quartale, Johanni Palec unum quartale, Ma- rzikoni medium laneum, Gallo medium laneum, Striczkoni medium laneum, Laurencio medium laneum, Peche unum quartale, Weliconi unum quartale, Jan unum quartale, Franconi medium laneum, Michaeli medium laneum et Prochoni unum laneum, recipientibus pro se, heredibus et successoribus eorum; de quolibet laneo pre- notato duas marcas graves gr., sexaginta qua- tuor gr. pro qualibet marca computando, nobis, heredibus et successoribus nostris, et unam sexagenam ovorum cum sex pullis, videlicet per medium in festo s. Galli venturo proxime et per medium in festo s. Georgii deinde im- mediate secuturo isto anno et sic deinceps annis singulis et perpetue deinde sequentibus, ova vero in singulis Assumpcionis s. Marie festis et pullos super festo s. Galli anno quo- libet et perpetue census nomine dabunt et persolvent, Quandocunque autem in aliquo dictorum terminorum termino et infra quindenam deinde
192 kúpil X kop bez XII gr. platu věčného a roč- nieho věnné zástavy na Hobšově u Skoro- tínské bez dvi za sto k. gr. jménem Petra z Suchomasl*) a kruce jeho. A dále opět ten jistý plat na Hobšově prodal jest týž Petr z Suchdola jmenem již jmenovaného Petra z Suchomasl slovutnému Zdeňkovi z Stěžova bez dvi za sto kop gr. a ten jistý plat ve dsky zemské jest jemu vložil a zapsal i zpravil, jakož země Česká za právo má —. A svrchu- psaný Petr ze Suchomasl tudiež hned stoje vyznal jest, že jesti nadepsanému Zdeňkovi svrchupsaný plat ve dsky zemské vložil a s ním osobně u desk zemských byl. Actum in pleno consilio fer. I[II. dominice Oculi. (Rukop. č. 2099 fol. 354.) *) Nyní ves Suchomasty. Hobšovice. 1. 1404, 11. června. (Vysazeni prdvem purkrechtním.) Cum tempus revolucione con- tinua sic labatur, guod preteritorum memoria futuri successione temporis subripitur, eciam prudentum sit consilium, ut acta hominum sic per scripturarum seriem perhennentur, quodque in memoria possunt haberi lapsu temporis non obstante. Hinc est, quod ego Johannes de Wrapicz, residens in Hobssowicz, et Anna Wen- ceslai Sstuk, civis Maioris Civitatis Pragensis, conthoralis legittima, tenore presencium pu- blice recognoscimus universis, nos, nostro, heredum et successorum nostrorum nomine, nec non de maturo aliorum amicorum nostro- rum consilio, primo receptis viginti duabus s. gr. pr. de quolibet laneo inferius annotato pro torta, que alias anleyt dicitur, divisimus, tra- didimus, dedimus et iusto locacionis titulo exposuimus sub jure emphiteotico, quod alias purkrecht dicitur, tredecim laneos agrorum integros cum medio laneo et medio quartali, cum medio laneo libero, et ad quemlibet la neum predictorum tres strichones pratorum ad villam nostram pretactam Hobssowicz perti- nentibus, qui de consensu et voluntate nostris sunt mensurati secundum mensuracionem la- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: neorum Maioris Civitatis Pragensis predicte, ubi laneus continet sexaginta guatuor stricho- nes, hominibus villanis infrascriptis: videlicet Wenceslao, iudici ibidem in Hobssowicz, duos cum medio laneos sub iure emphiteotico, cu- riam vero liberam ad iudicem pertinentem in dicta villa Hobssowicz, prout in suis limitibus continetur, que sita est inter rivum, qui per dictam villam decurrit, ex una et penes curiam Blasskonis parte ex altera, et ad hec novem strichones pratorum cum omnibus salicibus eisdem adiacentibus, et ad hec medium laneum agrorum liberum cum octo ordinibus humuleti. Jacubconi medium laneum, Sscaruzkoni me- dium laneum, Swachoni medium laneum, Ja- cobo sutori unum laneum, Johanni Wdolek unum quartale, Antikoni medium laneum, Pes- sankoni medium laneum et medium quartale, Wankoni Zak unum quartale, Duchkoni Pik- nosek unum quartale, Welikoni medium la- neum, Hodkoni medium laneum, Mathiae Ku- dro medium laneum, Johanni Sskerzipko unum quartale, Johanni Palec unum quartale, Ma- rzikoni medium laneum, Gallo medium laneum, Striczkoni medium laneum, Laurencio medium laneum, Peche unum quartale, Weliconi unum quartale, Jan unum quartale, Franconi medium laneum, Michaeli medium laneum et Prochoni unum laneum, recipientibus pro se, heredibus et successoribus eorum; de quolibet laneo pre- notato duas marcas graves gr., sexaginta qua- tuor gr. pro qualibet marca computando, nobis, heredibus et successoribus nostris, et unam sexagenam ovorum cum sex pullis, videlicet per medium in festo s. Galli venturo proxime et per medium in festo s. Georgii deinde im- mediate secuturo isto anno et sic deinceps annis singulis et perpetue deinde sequentibus, ova vero in singulis Assumpcionis s. Marie festis et pullos super festo s. Galli anno quo- libet et perpetue census nomine dabunt et persolvent, Quandocunque autem in aliquo dictorum terminorum termino et infra quindenam deinde
Strana 193
Hobšovice (1404). continuam census, ut premittitur, debitus no- bis, heredibus et successoribus nostris per dictos villanos, heredes et successores eorum non fuerit persolutus, extunc super quam- libe& marcam pretactam census non soluti quatuor grossi nomine pene crescent; et con- similis pena crescere debet qualibet quindena deinde sequenti, quamdiu ipse census non fu- erit persolutus. Pro quibusquidem censu et penis sic acretis nos, heredes et successores nostri prefatos homiues villanos, heredes et Successores eorum auctoritate propria seu quorumcunque aliorum hominum auxilio licite inpignerare poterimus, impedimento quolibet, non obstante; et ab omnibus aliis oneribus seu serviciis liberi esse dobent et exempti. Pro- mittimus quoque pro nobis, heredibus et suc- cessoribus nostris ipsis hominibus eorumque successoribus, quod dictos laneos mensurare pluries non debemus, sed ipsi eosdem tenere debent, prout iam sunt mensurati. Insuper est expressum, quod, quandocunque Nicolaus Fro- lich, civis dicte civitatis Pragensis, prefatos homines villanos, heredes vel successores eo- rum iuxta ritum et consvetudinem regni Bo- hemie cum camerario pro censu suo, quem super dicta hereditate Hobssowicz habere dinoscitur, inpigneraret, extunc talia dampna non in di- ctos homines, sed in nos, heredes et succes- sores nostros debent redundare. Insuper promittimus, quod dicti homines et ipsorum successores a nobis et a successo- ribus nostris aggravari non debent quovis- modo. $i vero nobis aliqua dampna in agris nostris ab ipsorum peccoribus seu peccudibus cuiuscunque generis inferentur, extunc ad hoc consules dicte ville dictos kmety ducere de- bemus, et iuxta eorundem adinvencionem nobis pro tali dampno satisfieri debet. Si vero eis & nostris peccoribus seu peccudibus similia inferentur, extunc ipsi eciam sic, ut premit- titur, facere debent, ad quod eciam nos sub- mittimus, prout iam est expressatum. Eciam promittimus ipsos circa omnes ipsorum anti- Archiv Český XXVI. 193 guas consvetudines dimittere, nec ultra illas cos guomodolibet volumus aggravare, sive tales consvetudines sint in rivulo, in balneo, sive in aliis rebus, quibuscunque nominibus poterint designari, nec eos in censu, ultra quam solvere tenentur, similiter aggravare non debemus nec volumus quovismodo, sed in omnibus iuribus, quibus expositi sunt, puta in viis et semitis ipsorum ac aliis iuribus inviolate debent per- manere, Est eciam provisum in locacione la- neorum predictorum, quod dicti homines et successores eorum bona seu agros a nobis comparatos, quandocunque ipsis placuerit, libere alis bonis hominibus cum voluntate domini et homiuum vendere poterint et alienare sub eisdem condicionibus et iuribus, sicut ipsi eadem bona cum dictis agris habuerunt, tenu- erunt et possederunt, quodque eciam ipsi omnia ipsorum bona a nobis comparata, cui- cunque voluerint, legare et donare poterint; eciam devoluciones ipsorum bonorum iuxta ritum et consvetudinem dicte civitatis Pra- gensis consequi debent et habere. Preterea dicto Wenceslao iudici, heredibus suisque successoribus de iudicio dicte ville de parvis ac minoribus causis tercius denarius, nobis vero, heredibus et successoribus nostris duo cedere debent denarii; maioribus tamen causis exceptis, puta incendii, stupri et homi- cidii, quas pro nobis, heredibus et successo- ribus nostris reservamus. ltem bina vice in anno iudicio ibidem presidere debemus, et tunc nullam nobis ad hoc necessitatem ministrare tenebuntur. Eciam promittimus iudicium dicte ville ad nos non redimere vice versa, sic quod iudex in dicta villa homo communis sive cliens semper esse debet. Eciam ipse iudex, heredes et successores sui domum ad ipsum iudicium spectantem alcius edificare non debet quoquo- modo, quam quod solum sint duo pavimenta sive comoda supra se. Postremo quandocunque toti regno Bo- hemie berna generalis imposita fuerit, quod tunc supradicti villani nobis, heredibus et suc- 26
Hobšovice (1404). continuam census, ut premittitur, debitus no- bis, heredibus et successoribus nostris per dictos villanos, heredes et successores eorum non fuerit persolutus, extunc super quam- libe& marcam pretactam census non soluti quatuor grossi nomine pene crescent; et con- similis pena crescere debet qualibet quindena deinde sequenti, quamdiu ipse census non fu- erit persolutus. Pro quibusquidem censu et penis sic acretis nos, heredes et successores nostri prefatos homiues villanos, heredes et Successores eorum auctoritate propria seu quorumcunque aliorum hominum auxilio licite inpignerare poterimus, impedimento quolibet, non obstante; et ab omnibus aliis oneribus seu serviciis liberi esse dobent et exempti. Pro- mittimus quoque pro nobis, heredibus et suc- cessoribus nostris ipsis hominibus eorumque successoribus, quod dictos laneos mensurare pluries non debemus, sed ipsi eosdem tenere debent, prout iam sunt mensurati. Insuper est expressum, quod, quandocunque Nicolaus Fro- lich, civis dicte civitatis Pragensis, prefatos homines villanos, heredes vel successores eo- rum iuxta ritum et consvetudinem regni Bo- hemie cum camerario pro censu suo, quem super dicta hereditate Hobssowicz habere dinoscitur, inpigneraret, extunc talia dampna non in di- ctos homines, sed in nos, heredes et succes- sores nostros debent redundare. Insuper promittimus, quod dicti homines et ipsorum successores a nobis et a successo- ribus nostris aggravari non debent quovis- modo. $i vero nobis aliqua dampna in agris nostris ab ipsorum peccoribus seu peccudibus cuiuscunque generis inferentur, extunc ad hoc consules dicte ville dictos kmety ducere de- bemus, et iuxta eorundem adinvencionem nobis pro tali dampno satisfieri debet. Si vero eis & nostris peccoribus seu peccudibus similia inferentur, extunc ipsi eciam sic, ut premit- titur, facere debent, ad quod eciam nos sub- mittimus, prout iam est expressatum. Eciam promittimus ipsos circa omnes ipsorum anti- Archiv Český XXVI. 193 guas consvetudines dimittere, nec ultra illas cos guomodolibet volumus aggravare, sive tales consvetudines sint in rivulo, in balneo, sive in aliis rebus, quibuscunque nominibus poterint designari, nec eos in censu, ultra quam solvere tenentur, similiter aggravare non debemus nec volumus quovismodo, sed in omnibus iuribus, quibus expositi sunt, puta in viis et semitis ipsorum ac aliis iuribus inviolate debent per- manere, Est eciam provisum in locacione la- neorum predictorum, quod dicti homines et successores eorum bona seu agros a nobis comparatos, quandocunque ipsis placuerit, libere alis bonis hominibus cum voluntate domini et homiuum vendere poterint et alienare sub eisdem condicionibus et iuribus, sicut ipsi eadem bona cum dictis agris habuerunt, tenu- erunt et possederunt, quodque eciam ipsi omnia ipsorum bona a nobis comparata, cui- cunque voluerint, legare et donare poterint; eciam devoluciones ipsorum bonorum iuxta ritum et consvetudinem dicte civitatis Pra- gensis consequi debent et habere. Preterea dicto Wenceslao iudici, heredibus suisque successoribus de iudicio dicte ville de parvis ac minoribus causis tercius denarius, nobis vero, heredibus et successoribus nostris duo cedere debent denarii; maioribus tamen causis exceptis, puta incendii, stupri et homi- cidii, quas pro nobis, heredibus et successo- ribus nostris reservamus. ltem bina vice in anno iudicio ibidem presidere debemus, et tunc nullam nobis ad hoc necessitatem ministrare tenebuntur. Eciam promittimus iudicium dicte ville ad nos non redimere vice versa, sic quod iudex in dicta villa homo communis sive cliens semper esse debet. Eciam ipse iudex, heredes et successores sui domum ad ipsum iudicium spectantem alcius edificare non debet quoquo- modo, quam quod solum sint duo pavimenta sive comoda supra se. Postremo quandocunque toti regno Bo- hemie berna generalis imposita fuerit, quod tunc supradicti villani nobis, heredibus et suc- 26
Strana 194
194 cessoribus nostris de quolibet laneo predicto- rum triginta duos grossos pro berna dare tenebuntur. In quorum evidenciam sigillum mei pre- tacti Johannis proprium, in testimonium vero sigilla, videlicet secretum dicte civitatis Pra- gensis per providos viros dominos Marssonem Ssram protunc magistrum civium, Czenkonem pannicidam, Johannem Pleyer, Jesskonem Kot- konem, Thomam Platner, Nikolaum Frolich, Henslinum Otlinger, Henricum de Egra, Cu- nadum de Colonia, Michaelem sellatorem, Pe- cham frenificem, Johannem de Lapide, Egidium Muldorfer, Petrum Meissner, Jacobum Terkler, Nikolaum de Zaraw, Burkardum de Aldemburg et Wenceslaum Lawterbach, consules et iuratos cives dicte civitatis Pragensis, nec non Johan- konis Sstuk et Mikssonis de Wranieho ad preces nostras presentibus sunt appensa. Sub quorum sigillis ego prefata Anna ad omnia premissa me similiter obligo et astringo, pro- mittogue ea omnia grata, rata et firma tenere ac inviolabiliter observare. Datum Prage anno domini millesimo quadringentisimo quarto, feria quarta proxima ante festum s. Viti martiris gloriosi. (Rukop. 6. 992 fol. 229.) 2. 1408, 18. července. (O wtiskování lidí úročních.) Nos Georgius Sinie iudex, Wenceslaus Holik pro tunc magister civium — consules et scabini Nove Civ. Prag. tenore presencium nostram presentem sentenciam, latam inter Jo- hannem de Wrapiez armigerum et concivem nostrum ex una, et censuales ipsius ibidem in Hobssowiez ex altere parte super quibusdam litibus et controversiis inter eos hincinde exortis notificamus, edicentes et pronunccian- tes expresse: primo, ut ipse Johannes homi- nes suos censuales predictos circa iura privi- legii lacacionis ipsorum omnino conservet, et eciam ipsi censuales eidem Johanni in huius- modi iuribus in tali littera lecacionis expressis non derrogent aliquo modo. — Item quanta- eunque ipse Johannes suis censualibus in pratis, pascuis vel agris, aquis piscinarum sub- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: mersit, si non potest aut non vult destruere talia, guod tantum retribuat eis in talibus de proprio et exponat ipsorum utilitati. Item quandocunque et quocienscunque necessitas occurreret iudicii, quod tunc pro- cessus huiusmodi iudicii iuste fiat parti utrique. Item quod nulla defendicula deferant, nisi fuerit de ipsius Johannis voluntate et consenau, necessitatem viaticam excludendo. Item ut omnes emende, quibus ipsi censuales antea contra iam dictum dominum suum excesserant, sint ipsis indulte —. Concludentes, quod, quan- docunque ipsi censuales contra et adversus dominum suum excedere presumerent, quociens hec fierent, ex tunc quod ipse Johannes utatur contra eos pleno, sed ordinato dominio et po- testate tamquam ad sibi subiectos corrigendo, vias tamen iuris et iusticie conservando. Et si eis dominus eorum sepedictus iniuriari ce- perit et hoc foret notorium, quod tunc refu- gium habeant in civitatem nostram, ad con- sules tunc presidentes ex eo, quod iam fatus Johannes noster est concivis, sed tamen ad nostram et suam voluntatem. — Anno domini — etc. octavo, feria IIIL. ante festum s. Jacobi. (Rukop. é. 2075 f. B. 23.) 3. 1498, 23. února. (Rozepře o dědictví po Janovi (Hansovi) Benešovském z Prahy.) Já Mikeš z Vranieho řečený Rys vyznávám přede všemi, což mi svědomo jest o té při mezi Janem z Hobšovic a mezi synem jeho Prokopem z jedné strany, a z druhé strany mezi Ondřejem Štukem z Kamenice, že byla dva bratra Benešovská v Praze, jednomu řie- kali Niklas a druhému Hanza, i rozdělila sě o všecko zbožie, což sta měla; dostaly se Vra- pice Niklasovi a což ktomu slušie, a Hanzovi Hobšovice a což k tomu slušie. Tu Niklas odčetl sě od města i ostal svobodným v zem- ském právě, a Hanza ostal měštěnínem až do smrti i umřel a dětí nemaje, i vyslüZeny ty dědiny v Hobšovicích, i což k tomu slušalo, na králi. A Niklas úfaje tomu, že je bratr jeho, i sáhl v ty dědiny, i odsúzen pány zem-
194 cessoribus nostris de quolibet laneo predicto- rum triginta duos grossos pro berna dare tenebuntur. In quorum evidenciam sigillum mei pre- tacti Johannis proprium, in testimonium vero sigilla, videlicet secretum dicte civitatis Pra- gensis per providos viros dominos Marssonem Ssram protunc magistrum civium, Czenkonem pannicidam, Johannem Pleyer, Jesskonem Kot- konem, Thomam Platner, Nikolaum Frolich, Henslinum Otlinger, Henricum de Egra, Cu- nadum de Colonia, Michaelem sellatorem, Pe- cham frenificem, Johannem de Lapide, Egidium Muldorfer, Petrum Meissner, Jacobum Terkler, Nikolaum de Zaraw, Burkardum de Aldemburg et Wenceslaum Lawterbach, consules et iuratos cives dicte civitatis Pragensis, nec non Johan- konis Sstuk et Mikssonis de Wranieho ad preces nostras presentibus sunt appensa. Sub quorum sigillis ego prefata Anna ad omnia premissa me similiter obligo et astringo, pro- mittogue ea omnia grata, rata et firma tenere ac inviolabiliter observare. Datum Prage anno domini millesimo quadringentisimo quarto, feria quarta proxima ante festum s. Viti martiris gloriosi. (Rukop. 6. 992 fol. 229.) 2. 1408, 18. července. (O wtiskování lidí úročních.) Nos Georgius Sinie iudex, Wenceslaus Holik pro tunc magister civium — consules et scabini Nove Civ. Prag. tenore presencium nostram presentem sentenciam, latam inter Jo- hannem de Wrapiez armigerum et concivem nostrum ex una, et censuales ipsius ibidem in Hobssowiez ex altere parte super quibusdam litibus et controversiis inter eos hincinde exortis notificamus, edicentes et pronunccian- tes expresse: primo, ut ipse Johannes homi- nes suos censuales predictos circa iura privi- legii lacacionis ipsorum omnino conservet, et eciam ipsi censuales eidem Johanni in huius- modi iuribus in tali littera lecacionis expressis non derrogent aliquo modo. — Item quanta- eunque ipse Johannes suis censualibus in pratis, pascuis vel agris, aquis piscinarum sub- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: mersit, si non potest aut non vult destruere talia, guod tantum retribuat eis in talibus de proprio et exponat ipsorum utilitati. Item quandocunque et quocienscunque necessitas occurreret iudicii, quod tunc pro- cessus huiusmodi iudicii iuste fiat parti utrique. Item quod nulla defendicula deferant, nisi fuerit de ipsius Johannis voluntate et consenau, necessitatem viaticam excludendo. Item ut omnes emende, quibus ipsi censuales antea contra iam dictum dominum suum excesserant, sint ipsis indulte —. Concludentes, quod, quan- docunque ipsi censuales contra et adversus dominum suum excedere presumerent, quociens hec fierent, ex tunc quod ipse Johannes utatur contra eos pleno, sed ordinato dominio et po- testate tamquam ad sibi subiectos corrigendo, vias tamen iuris et iusticie conservando. Et si eis dominus eorum sepedictus iniuriari ce- perit et hoc foret notorium, quod tunc refu- gium habeant in civitatem nostram, ad con- sules tunc presidentes ex eo, quod iam fatus Johannes noster est concivis, sed tamen ad nostram et suam voluntatem. — Anno domini — etc. octavo, feria IIIL. ante festum s. Jacobi. (Rukop. é. 2075 f. B. 23.) 3. 1498, 23. února. (Rozepře o dědictví po Janovi (Hansovi) Benešovském z Prahy.) Já Mikeš z Vranieho řečený Rys vyznávám přede všemi, což mi svědomo jest o té při mezi Janem z Hobšovic a mezi synem jeho Prokopem z jedné strany, a z druhé strany mezi Ondřejem Štukem z Kamenice, že byla dva bratra Benešovská v Praze, jednomu řie- kali Niklas a druhému Hanza, i rozdělila sě o všecko zbožie, což sta měla; dostaly se Vra- pice Niklasovi a což ktomu slušie, a Hanzovi Hobšovice a což k tomu slušie. Tu Niklas odčetl sě od města i ostal svobodným v zem- ském právě, a Hanza ostal měštěnínem až do smrti i umřel a dětí nemaje, i vyslüZeny ty dědiny v Hobšovicích, i což k tomu slušalo, na králi. A Niklas úfaje tomu, že je bratr jeho, i sáhl v ty dědiny, i odsúzen pány zem-
Strana 195
Hobšovice (1408— 1429). skými těch dědin, že nemá žádného práva k Hobšovicóm. Tehda sestra jich paní Anicka, měštka Václavova Štukova, sáhla v ty dědiny městským právem, neb jest byl Hanza měště- nín, i přisúzena k těm dědinám svrchupsaným v Hobšovicích i k tomu, což k tomu slušie, i uvedena na ty dědiny i na to na vše, což k tomu slušie; i učinila zvláštní lásku dobro- volně k svému bratru Niklasovi z Vrapic i dala jemu těch dědin polovici v Hobšovicích v té vsi, ale druhú polovici sobě zuostavila, a zvláště to, coż jesti ve Vskuřiech, a na té polovici, což jesti dala Niklasovi, zuostavila sobě čtyři kopy gr. platu komornieho. Vedle zemského práva jsúci v držení viece nežli třidceti let i šla ke dskám s synem svým, s Ondráčkem Štukem sedónim v Kamenici, i vložila: jemu ve dsky ten plat ve Vskuřiech, dědický plat svój i ty čtyři kopy, ježto sobě zuostavila na té polovici v Hobšovicích na Niklasovi neb na jeho dětech, a to jemu stópila dckami, a viece což jé kdekoli jměla svého dědictvie, to jemu všecko ve dcky vložila dědicky. A to muě jesti všecko dobře svědomo, neb sem sám při tom byl a sám sem rozkazoval, ježto ona jesti jemu to kladla ve dsky; a na lepší jistotu svú jsem pečet k tomu přitiskl, a tak jemu to i z úst seznám, kolikrátby jemu toho potřebie bylo. A totéž seznal jest ústně stoje osobně v radě Velikého města Pražského, a nic jinak, jakož svrchu stojí psáno. Otrad ze Skur řečený Kuře, stoje osobně v radě Velikého města Pražského bez přinucenie, ale dobrovolně vyznal jesti, že v té při svrchu- psané mezi Janem z Hobšovic a mezi Pro- kopem synem jeho z jedné, a z druhé strany mezi Ondráčkem Štukem z Kamenice a tak dále, jest jemu to tak dobře, úplně a cele svědomo ve všech věcech bez umenšenie a pro- měněnie, jakožto Mikšovi z Vranieho svrchujme- novanému a nic jinák, kterýžto jest své svě- domie slovo od slova svrchu popsal. Actum in consilio anno c XXVIII ferla II. post Ka- tedram Petri. (Rukop. č. 2099 f. 208.) 195 4. 1429. 22. ledna. Já Vaněk, nebožce Pratvorštuov syn, z Prahy, vyznávám tiemto listem obecně všém, ktož jej uzřie nebo čtúce uslyšie, že jakož jest urozený pan Jaroš z Chlu- mu jakožto mocný a najvyšší ubrman výpověd učinil pode stem kop groš. dobrých střiebrných rázu pražského mezi mnůú z jedné, a slovutným Prokopem z Hobšovic z strany druhé, o těch čtyřidceti kop gr. platu, kterýchž já mám po otci svém na tom na všem zboží na Hobšo- vicích ve dckách zemských vloženo a zapsáno, tak aby on mi splatil polovici toho platu, točiž dvaceti kop gr. platu dvěma stoma kop groš. dobrých střiebrných rázu pražského ve čtyřech letech pořád zběhlých; a na vybrání těch dvú stú kop gr. hlavních peněz má mi zstú- piti v měsieci ot dánie listu toho šestmez- cietma kop grošuov na roky vdolepsané na svých lidech úročních a kmecích v Hob- šovicích, tak abych já mohl na nich vybrati dvě stě kop gr. na roky dolepsané — v těch čtyřech létech abych nemohl svrchupsaneho Prokopa z těch dvadcieti kop gr. platu, kterých mi jest ještě dlužen pozóstal, upomínati, než tepruv po čtyřech letech abych sě mohl naň o dvě stě kop grošuov hlavních peněz anebo o těch dvadceti kop grošuov platu pozóstalých a nesplacených svým právem navrátiti a jej upomínati; a on mi má plniti anebo sě se mnó o ně podle mé vuole umluviti anebo spla- titi; a já jemu mám těch dvadceti kop gr. platu, kterýchž mi splatiti má, z desk zem- ských propustiti a své právo vloZiti, a to na prvnie, na druhé anebo konečně na tietie Suché dni, kdyžby dsky zemské byly otevřeny, i také jemu zprávce až do desk zemských postaviti před věny, před sirotky, před zápisy i před každým člověkem, kdož by jemu na ten plat právem kterým sahal a otec mój to neboli já zavadil; pakli by dsky zemské ne- byly otevřeny a který řád jiný byl miesto desk zemských v této zemi České za právo uložen, ježtoby jeho páni, rytieři a zemané země této obecně požívali, tehdy abych jemu 25*
Hobšovice (1408— 1429). skými těch dědin, že nemá žádného práva k Hobšovicóm. Tehda sestra jich paní Anicka, měštka Václavova Štukova, sáhla v ty dědiny městským právem, neb jest byl Hanza měště- nín, i přisúzena k těm dědinám svrchupsaným v Hobšovicích i k tomu, což k tomu slušie, i uvedena na ty dědiny i na to na vše, což k tomu slušie; i učinila zvláštní lásku dobro- volně k svému bratru Niklasovi z Vrapic i dala jemu těch dědin polovici v Hobšovicích v té vsi, ale druhú polovici sobě zuostavila, a zvláště to, coż jesti ve Vskuřiech, a na té polovici, což jesti dala Niklasovi, zuostavila sobě čtyři kopy gr. platu komornieho. Vedle zemského práva jsúci v držení viece nežli třidceti let i šla ke dskám s synem svým, s Ondráčkem Štukem sedónim v Kamenici, i vložila: jemu ve dsky ten plat ve Vskuřiech, dědický plat svój i ty čtyři kopy, ježto sobě zuostavila na té polovici v Hobšovicích na Niklasovi neb na jeho dětech, a to jemu stópila dckami, a viece což jé kdekoli jměla svého dědictvie, to jemu všecko ve dcky vložila dědicky. A to muě jesti všecko dobře svědomo, neb sem sám při tom byl a sám sem rozkazoval, ježto ona jesti jemu to kladla ve dsky; a na lepší jistotu svú jsem pečet k tomu přitiskl, a tak jemu to i z úst seznám, kolikrátby jemu toho potřebie bylo. A totéž seznal jest ústně stoje osobně v radě Velikého města Pražského, a nic jinak, jakož svrchu stojí psáno. Otrad ze Skur řečený Kuře, stoje osobně v radě Velikého města Pražského bez přinucenie, ale dobrovolně vyznal jesti, že v té při svrchu- psané mezi Janem z Hobšovic a mezi Pro- kopem synem jeho z jedné, a z druhé strany mezi Ondráčkem Štukem z Kamenice a tak dále, jest jemu to tak dobře, úplně a cele svědomo ve všech věcech bez umenšenie a pro- měněnie, jakožto Mikšovi z Vranieho svrchujme- novanému a nic jinák, kterýžto jest své svě- domie slovo od slova svrchu popsal. Actum in consilio anno c XXVIII ferla II. post Ka- tedram Petri. (Rukop. č. 2099 f. 208.) 195 4. 1429. 22. ledna. Já Vaněk, nebožce Pratvorštuov syn, z Prahy, vyznávám tiemto listem obecně všém, ktož jej uzřie nebo čtúce uslyšie, že jakož jest urozený pan Jaroš z Chlu- mu jakožto mocný a najvyšší ubrman výpověd učinil pode stem kop groš. dobrých střiebrných rázu pražského mezi mnůú z jedné, a slovutným Prokopem z Hobšovic z strany druhé, o těch čtyřidceti kop gr. platu, kterýchž já mám po otci svém na tom na všem zboží na Hobšo- vicích ve dckách zemských vloženo a zapsáno, tak aby on mi splatil polovici toho platu, točiž dvaceti kop gr. platu dvěma stoma kop groš. dobrých střiebrných rázu pražského ve čtyřech letech pořád zběhlých; a na vybrání těch dvú stú kop gr. hlavních peněz má mi zstú- piti v měsieci ot dánie listu toho šestmez- cietma kop grošuov na roky vdolepsané na svých lidech úročních a kmecích v Hob- šovicích, tak abych já mohl na nich vybrati dvě stě kop gr. na roky dolepsané — v těch čtyřech létech abych nemohl svrchupsaneho Prokopa z těch dvadcieti kop gr. platu, kterých mi jest ještě dlužen pozóstal, upomínati, než tepruv po čtyřech letech abych sě mohl naň o dvě stě kop grošuov hlavních peněz anebo o těch dvadceti kop grošuov platu pozóstalých a nesplacených svým právem navrátiti a jej upomínati; a on mi má plniti anebo sě se mnó o ně podle mé vuole umluviti anebo spla- titi; a já jemu mám těch dvadceti kop gr. platu, kterýchž mi splatiti má, z desk zem- ských propustiti a své právo vloZiti, a to na prvnie, na druhé anebo konečně na tietie Suché dni, kdyžby dsky zemské byly otevřeny, i také jemu zprávce až do desk zemských postaviti před věny, před sirotky, před zápisy i před každým člověkem, kdož by jemu na ten plat právem kterým sahal a otec mój to neboli já zavadil; pakli by dsky zemské ne- byly otevřeny a který řád jiný byl miesto desk zemských v této zemi České za právo uložen, ježtoby jeho páni, rytieři a zemané země této obecně požívali, tehdy abych jemu 25*
Strana 196
196 i jeho dědicóm ten jistý plat tím řádem ob- jistil a zapsal. A také neuchova[l]iby pán Buoh a ta ves Hobsovice byla v té miere od nepfátel spálena, tehda já nemám na svrchu- psané lidi ani na rukojmie o téch Sestmezcietma kop gr. kterfchzby mi měli toho roku dáti, sáhnüti, neZ mají tém Sestmezcietma kopám gro$óm lhótu a prírotie ku plnění mieti az do plného roku po těch rociech, jakož svrchu- psáno stojí, a tepruv ten rok po téch rociech mají mi téch Sestmezcietma kop gr. plniti. A také coz jest kolivék mné ürokóv zadržáno do výpovědi ubrmanské svrchupsaného pana Jaroše, z těch nemám upomínati. ProtoZ já svrehupsany Va- něk slibuji tiemto listem dobrú věrůú beze všie zlé lsti svrchupsanému Prokopovi a jeho dě- dicóm i také tomu každému, ktožby tento list mél s jeho dobrü volí, zdrZeti a splniti to všecko, což v listu ubrmanském výpovědném nadepsaného pana Jaroše i také v tomto psáno stojí, pod tiem základem, jakož jesti mezi námi uložil, beze všeho přerušenie. A my Prokop z Olšan, Václav Šmatlan z Mašovic, Oldřich z Převory a Vaněk z Kralovic, ru- kojmie a zprávce za svrchupsaného Vaňka, s ním a zaň slibujeme tiemto listem dobrú naší věrú beze všie zlé Isti rukáü spoleénü a neroz- dielná svrchupsanému Prokopovi, jeho dédicóm & budücím, svrchupsanych dvadceti kop gro&óv platu splacenych ve dsky zemské vloZiti a zapsati tak, jakož svrchupsáno stojí, anebo tiem řádem objistiti a zapsati, kterýž by byl miesto desk zemských uložen, i také máme jemu i jeho dědicóm těch dvadceti kop gr. platu zpraviti a osvoboditi zemským právem. — Toho všeho na jistotu a na zdrženie, což svrchu psáno stojí, my jistec i rukojmie svrchu- psaní pečeti sme své vlastnie s dobrým své- domím i s přiznáním přivěsili k tomuto listu, jenž dán léta tisícého čtyřstého a devátého- mezcietmého v sobotu den sv. Vincencie. (Ru- kop. č. 992 f. 100.) 5. 1435, 16. listopadu. Postguam famosus Wenceslaus Czarda de Petrowicz residens in E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Usk intromiserat se de censu in Hobssowicz viginti s. gr., famoso Wenceslao, nato Nicolai Frolich alias Pratforsst, nullo iure legittimo habente, extunc prefatus Czarda personaliter comparens pleno in consilio Maioris Civ. Prag. et considerans eundem Wenceslaum super pre- fato censu iura habere bona et. autentica, sibi mox de eodem condescendit plenarie et in toto. — Actum pleno in consilio feria IlII ipso die s. Othmari auno oc XXXV. (Rukop. é. 87 fol. 65.) 6. 1451, 11. září. Jakož podle smlüvy mezi nebožcem Prokopem z Hobšovic z jedné a Václavem Holcem z strany druhé o zbožie Květnické a o plat v Hobšovicích a ve Skuhřiech učiněné i listem mezi nimi zapsané, týž Václav zapsal sé jest, aby duom svój v Star. M. Pr. u sv. Martina ležící ke zprávě toho zbozie Květnického, což sě toliko dvú stú kop gr. do- týče, přistavil — týž Václav zapsal jest — ten duom svój -— Mikulášovi synu Hobšov- skému, jakožto dědici pravému, k té zprávě zbožie Květnického v těch toliko dvú stú ko- pách gr. — Actum pleno in consilio sabbato post Nativitatem Marie anno oc LI?. (Rukop. é. 2099 f. 1083.) 1. 1466, 8. kvétna. Václav Holec z Prahy à z Hobsovie priznal se, Ze jest dlužen tři sta a puolvosmy kopy gr. Mikulášovi a Jin- dřichovi bratřím z Hobšovic, synuom někdy Jana, a Veronice z Hobšovic, sestře jich — [ zapisuje na tvrzi v H.] Stalo se 1. 1466 ve čtvrtek den sv. Stanislava. (Desky zem. větší č. 84 A. 2.) 8. 1478, 18. června. Václav Holec, měště- nín Star. M. Pr. — seznal, že když jest tvrz svú Hobšovice i s tiem se vším, což k nie příslušie, prodal urozenému pánu panu Jin- dřichovi z Roztok a z Klinštejna a na Tou- žetíně, slíbil jest totéž zbožie zpraviti vším statkem svým — že k té zprávě zbožie jeho na zemi stačiti jest nemohlo, protož k takové zprávě zavazuje — domy své —. Actum
196 i jeho dědicóm ten jistý plat tím řádem ob- jistil a zapsal. A také neuchova[l]iby pán Buoh a ta ves Hobsovice byla v té miere od nepfátel spálena, tehda já nemám na svrchu- psané lidi ani na rukojmie o téch Sestmezcietma kop gr. kterfchzby mi měli toho roku dáti, sáhnüti, neZ mají tém Sestmezcietma kopám gro$óm lhótu a prírotie ku plnění mieti az do plného roku po těch rociech, jakož svrchu- psáno stojí, a tepruv ten rok po téch rociech mají mi téch Sestmezcietma kop gr. plniti. A také coz jest kolivék mné ürokóv zadržáno do výpovědi ubrmanské svrchupsaného pana Jaroše, z těch nemám upomínati. ProtoZ já svrehupsany Va- něk slibuji tiemto listem dobrú věrůú beze všie zlé lsti svrchupsanému Prokopovi a jeho dě- dicóm i také tomu každému, ktožby tento list mél s jeho dobrü volí, zdrZeti a splniti to všecko, což v listu ubrmanském výpovědném nadepsaného pana Jaroše i také v tomto psáno stojí, pod tiem základem, jakož jesti mezi námi uložil, beze všeho přerušenie. A my Prokop z Olšan, Václav Šmatlan z Mašovic, Oldřich z Převory a Vaněk z Kralovic, ru- kojmie a zprávce za svrchupsaného Vaňka, s ním a zaň slibujeme tiemto listem dobrú naší věrú beze všie zlé Isti rukáü spoleénü a neroz- dielná svrchupsanému Prokopovi, jeho dédicóm & budücím, svrchupsanych dvadceti kop gro&óv platu splacenych ve dsky zemské vloZiti a zapsati tak, jakož svrchupsáno stojí, anebo tiem řádem objistiti a zapsati, kterýž by byl miesto desk zemských uložen, i také máme jemu i jeho dědicóm těch dvadceti kop gr. platu zpraviti a osvoboditi zemským právem. — Toho všeho na jistotu a na zdrženie, což svrchu psáno stojí, my jistec i rukojmie svrchu- psaní pečeti sme své vlastnie s dobrým své- domím i s přiznáním přivěsili k tomuto listu, jenž dán léta tisícého čtyřstého a devátého- mezcietmého v sobotu den sv. Vincencie. (Ru- kop. č. 992 f. 100.) 5. 1435, 16. listopadu. Postguam famosus Wenceslaus Czarda de Petrowicz residens in E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Usk intromiserat se de censu in Hobssowicz viginti s. gr., famoso Wenceslao, nato Nicolai Frolich alias Pratforsst, nullo iure legittimo habente, extunc prefatus Czarda personaliter comparens pleno in consilio Maioris Civ. Prag. et considerans eundem Wenceslaum super pre- fato censu iura habere bona et. autentica, sibi mox de eodem condescendit plenarie et in toto. — Actum pleno in consilio feria IlII ipso die s. Othmari auno oc XXXV. (Rukop. é. 87 fol. 65.) 6. 1451, 11. září. Jakož podle smlüvy mezi nebožcem Prokopem z Hobšovic z jedné a Václavem Holcem z strany druhé o zbožie Květnické a o plat v Hobšovicích a ve Skuhřiech učiněné i listem mezi nimi zapsané, týž Václav zapsal sé jest, aby duom svój v Star. M. Pr. u sv. Martina ležící ke zprávě toho zbozie Květnického, což sě toliko dvú stú kop gr. do- týče, přistavil — týž Václav zapsal jest — ten duom svój -— Mikulášovi synu Hobšov- skému, jakožto dědici pravému, k té zprávě zbožie Květnického v těch toliko dvú stú ko- pách gr. — Actum pleno in consilio sabbato post Nativitatem Marie anno oc LI?. (Rukop. é. 2099 f. 1083.) 1. 1466, 8. kvétna. Václav Holec z Prahy à z Hobsovie priznal se, Ze jest dlužen tři sta a puolvosmy kopy gr. Mikulášovi a Jin- dřichovi bratřím z Hobšovic, synuom někdy Jana, a Veronice z Hobšovic, sestře jich — [ zapisuje na tvrzi v H.] Stalo se 1. 1466 ve čtvrtek den sv. Stanislava. (Desky zem. větší č. 84 A. 2.) 8. 1478, 18. června. Václav Holec, měště- nín Star. M. Pr. — seznal, že když jest tvrz svú Hobšovice i s tiem se vším, což k nie příslušie, prodal urozenému pánu panu Jin- dřichovi z Roztok a z Klinštejna a na Tou- žetíně, slíbil jest totéž zbožie zpraviti vším statkem svým — že k té zprávě zbožie jeho na zemi stačiti jest nemohlo, protož k takové zprávě zavazuje — domy své —. Actum
Strana 197
Hobsovice (1435—1533), Hodkovice. feria V. post festum s. Viti. (Rukop. 6. 94 fol. I. 14) 9. 1482, 5. prosince. (Mikuláš z Hobšo- vic odkazuje své jmění manželce své.) Urozený panoše Mikuláš z Hobšovic a v Jenci stoje osobně v plné radě [Menšího M. Pr.] pied námi před čtyřmi lavicemi súdnými, nejsa při- puzen ani přinucen, ale svobodně a dobrovolně, vyznal jest a seznal se jest, že vešken statek svój movitý i nemovitý, kterýž má aneb mieti bude a kterým kolivěk jmenem mohl by jme- nován býti, po smrti své mocně odkázal a otdal paní Kateřině z Valu, manželce své vlastnie, s dětmi svými se všemi, tudiež také panně Veronice z Hobšovice sestře své; kteréhožto statku všeho po ném osaklého mocnü a naj- vyšší poručnicí učinil jest túž paní Kateřinu manželku svú, a podle ní a s ní pannu Vero- niku, nadepsanú sestru svú, po smrti své. A ku pomoci a k radě přidává jim slovutnú pani Agnežku Bělobožkovú z Hobšovic, tetu svú, a urozeného panoši Jana Bělobožku z Chlumu, syna jejieho, o nich doufánie maje plné, že jim radni a pomocní budú ve všech potřebno- stech slušných. Přihodilo-li by se pak, že by táž paní Kateřina, manželka jeho nadepsaná, nemohla sbýti aneb nevidělo se s týmiž dietkami svými, tehdy tak vuole jeho jest, aby z toho statku ze všeho vydáno a vyplněno bylo jí sto k. gr. A též sestra jeho nadepsaná nemohla-li by s nimi zbýti a zuostati, aby z toho statku dáno a vyplněno bylo jí XL k. gr. bez odpor- nosti všelikteraké. Také vuole jeho jest, jestliže by pán Buoh všech dětí jeho neuchoval prve nežli též manželky jeho a sestry, aby vešken statek po nich osaklý mocně připadl na túž paní Kate- řinu manželku a na pannu Veroniku sestru jeho, bez překážky všelikteraké. Pakli by panie manželky jeho i sestry jeho tudiež i všech dětí jich pán Buoh neuchoval, tehdy aby ten vešken statek pozuostalý plným právem při- padl na paní Agnežku tetu jeho a na syna jejieho napředpsaného bez překážky všelikého 197 člověka, ač by přebyli je ve zdraví. Actum fer. V. proxima ante Nicolai annorum oc LXXX? (Rukop. č. 2211 fol. A 11.) 10. 1533 (?) — Máš bráti od mistra Be- nedikta řečeného Ryr, mistra řemesla kame- nického, jakožto správcí bratrstva a voltáře P. Marie Nanebevzetí v kostele sv. Benedikta na Hradčanech v prostřed téhož kostela, na dědinách v Hobšovicích na tvrzi, na dvoru — a to pro nedání 3!/, k. 15 gr. míš. — úroka l. 1532 již minulého. Byl ten zápis v Lvových větších zápisných D. 24, kdež Jan z Pibru postoupil oltáři M. B. na Hradčanech a bra- trstvu téhož oltáře. (Desky zem. stav. 24 fol. H. 20.) Hodkovice (u Zlatník). 1. 1432, 17. října. Anka, relicta Marzi- konis Medek de Hodkowicz, exbrigavit unam s. gr. a dominis [in consilio Nove Civ. Pr.], guam reposuit in consilio Franko de Hod- kowicz Simoni, Petrussi, Marussi et Duore, orphanis olim dicti Marzikonis; pro qua Anka fideiusserunt Thomassek iudex de Herink, et Martinus Czrt de Radieyowiez manu coniun- cta. Act. in crastino s. Galli a. M. CCCCXXXII. (Rukop. é. 2082 f. A 20.) 2. 1433, 27. října. Simon Wransky repo- suit unam s. finalis pecunie dominis in con- silio [Nove Civ. Pr.], quam reposuit circa eun- dem Simonem Petrus Zawieta, qui fuerat fideiussor pro Jankone filio Petri de Hodkowiez, et Frankone de ibidem pro capite olim Marzi- konis Medek de H. Act. fer. III ante Sim. et Jude a. etc. XXXIII. (Rukop. č. 2082 f. D. 24.) 3. 1434, 3. ünora. Tomassko Niemecz braseator, concivis Nove Civ. Prag. — pleno in consilio [Nove Civ. Prag.] resignavit hono- rando magistro Petro Payne de Anglia ceteris- que magistris laneum cum area — in villa Hodkowicz prope Zlatnik — quondam Mauricii Medek villani, fratris germani prefati Tomass- konis Niemecz. — Act. fer. quarta post Purif. a. etc. XXXIIII. (Rukop. & 2082 f. E 14.)
Hobsovice (1435—1533), Hodkovice. feria V. post festum s. Viti. (Rukop. 6. 94 fol. I. 14) 9. 1482, 5. prosince. (Mikuláš z Hobšo- vic odkazuje své jmění manželce své.) Urozený panoše Mikuláš z Hobšovic a v Jenci stoje osobně v plné radě [Menšího M. Pr.] pied námi před čtyřmi lavicemi súdnými, nejsa při- puzen ani přinucen, ale svobodně a dobrovolně, vyznal jest a seznal se jest, že vešken statek svój movitý i nemovitý, kterýž má aneb mieti bude a kterým kolivěk jmenem mohl by jme- nován býti, po smrti své mocně odkázal a otdal paní Kateřině z Valu, manželce své vlastnie, s dětmi svými se všemi, tudiež také panně Veronice z Hobšovice sestře své; kteréhožto statku všeho po ném osaklého mocnü a naj- vyšší poručnicí učinil jest túž paní Kateřinu manželku svú, a podle ní a s ní pannu Vero- niku, nadepsanú sestru svú, po smrti své. A ku pomoci a k radě přidává jim slovutnú pani Agnežku Bělobožkovú z Hobšovic, tetu svú, a urozeného panoši Jana Bělobožku z Chlumu, syna jejieho, o nich doufánie maje plné, že jim radni a pomocní budú ve všech potřebno- stech slušných. Přihodilo-li by se pak, že by táž paní Kateřina, manželka jeho nadepsaná, nemohla sbýti aneb nevidělo se s týmiž dietkami svými, tehdy tak vuole jeho jest, aby z toho statku ze všeho vydáno a vyplněno bylo jí sto k. gr. A též sestra jeho nadepsaná nemohla-li by s nimi zbýti a zuostati, aby z toho statku dáno a vyplněno bylo jí XL k. gr. bez odpor- nosti všelikteraké. Také vuole jeho jest, jestliže by pán Buoh všech dětí jeho neuchoval prve nežli též manželky jeho a sestry, aby vešken statek po nich osaklý mocně připadl na túž paní Kate- řinu manželku a na pannu Veroniku sestru jeho, bez překážky všelikteraké. Pakli by panie manželky jeho i sestry jeho tudiež i všech dětí jich pán Buoh neuchoval, tehdy aby ten vešken statek pozuostalý plným právem při- padl na paní Agnežku tetu jeho a na syna jejieho napředpsaného bez překážky všelikého 197 člověka, ač by přebyli je ve zdraví. Actum fer. V. proxima ante Nicolai annorum oc LXXX? (Rukop. č. 2211 fol. A 11.) 10. 1533 (?) — Máš bráti od mistra Be- nedikta řečeného Ryr, mistra řemesla kame- nického, jakožto správcí bratrstva a voltáře P. Marie Nanebevzetí v kostele sv. Benedikta na Hradčanech v prostřed téhož kostela, na dědinách v Hobšovicích na tvrzi, na dvoru — a to pro nedání 3!/, k. 15 gr. míš. — úroka l. 1532 již minulého. Byl ten zápis v Lvových větších zápisných D. 24, kdež Jan z Pibru postoupil oltáři M. B. na Hradčanech a bra- trstvu téhož oltáře. (Desky zem. stav. 24 fol. H. 20.) Hodkovice (u Zlatník). 1. 1432, 17. října. Anka, relicta Marzi- konis Medek de Hodkowicz, exbrigavit unam s. gr. a dominis [in consilio Nove Civ. Pr.], guam reposuit in consilio Franko de Hod- kowicz Simoni, Petrussi, Marussi et Duore, orphanis olim dicti Marzikonis; pro qua Anka fideiusserunt Thomassek iudex de Herink, et Martinus Czrt de Radieyowiez manu coniun- cta. Act. in crastino s. Galli a. M. CCCCXXXII. (Rukop. é. 2082 f. A 20.) 2. 1433, 27. října. Simon Wransky repo- suit unam s. finalis pecunie dominis in con- silio [Nove Civ. Pr.], quam reposuit circa eun- dem Simonem Petrus Zawieta, qui fuerat fideiussor pro Jankone filio Petri de Hodkowiez, et Frankone de ibidem pro capite olim Marzi- konis Medek de H. Act. fer. III ante Sim. et Jude a. etc. XXXIII. (Rukop. č. 2082 f. D. 24.) 3. 1434, 3. ünora. Tomassko Niemecz braseator, concivis Nove Civ. Prag. — pleno in consilio [Nove Civ. Prag.] resignavit hono- rando magistro Petro Payne de Anglia ceteris- que magistris laneum cum area — in villa Hodkowicz prope Zlatnik — quondam Mauricii Medek villani, fratris germani prefati Tomass- konis Niemecz. — Act. fer. quarta post Purif. a. etc. XXXIIII. (Rukop. & 2082 f. E 14.)
Strana 198
198 4. 1496, 26. ledna. Tomáš rychtář z Zlat- ník, Jan rychtář z Hodkovic, jsúc žádáni k vyznání před nás do rady plné od Válka z Hodkovic, aby to, což sú slyšeli od Makuše, sestry téhož Válka, a pokud jest před nimi svů vuoli oznámila, jsú vyznali: Když jsme přišli k též Makuši, tu před námi dobrovolně pověděla, že ten statek, kterýž mi se má do- stati od sestry mé, nebožky Durasky, a od Ši- mona sestřence mého, — porúčiem Válkovi bratru svému. Stalo se fer. III. post Convers. s. Pauli anno ete. XCVI. (Rukop. č. 1046 fol. 8.) 5. 1542, 14. října. My purgmistr a rada Nov. M. Pr. známo číníme — že jsú před námi vysvědčili Brož, Beneš a Kába, všickni z Brázdimě — (že) Václav z Hodkovic — řekl: Ty peníze, kteréž mám u Petra Sedláka v Praze na Nov. M: CXVII k. č., ty poroučím všecky bratřím do Pecinova k tomu chudému záduší, a nějaké ženě chudé do Pecinova dvě peřiny. A což pak koli jiného mého u něho u Petra Sedláka jest, to všecko při něm aby zůstalo. — A kdež dlužen mi jeden sedlák v Hodko- vicích pět kop gr. č., těch také dávám nade- psaným bratřím do Pecinova —. It. druhý sedlák také mi dlužen tu v Hodkovičkách XXV k. m., těch také do Pecinova bratřím dávám. — A já Brož připomenul sem mu: Milej Vá- clave, však máš sestru v Praze, paní Jeníčko- vou, chceš-li jí co odkázati? A on pověděl: Však má svého dosti. A při tom ho Vít žádal, | aby mu nějaký summy puojčil; a on řekl mu půjčiti XXX k. m. — těch aby zase dal bra- třím do Pecinova, když by potřebovali. A což mám koli na gruntu a na statku v Hodkovi- cích — vše dávám bratřím častopsaným do Pecinova —. Actum fer. II. ante Luce 1542. (Rukop. č. 2207 f. F. 22.)*) *) K této vsi vztahuje se i tato listina kapituly sv. Vítské (tamtéž XI, 27) ze dne 4. března 1356: Nos Bohussins prepositus ecclesie s. Stephani Luthomeri- censis, et Smylo de Pardubicz, fratres germani, presen- tibus recognoscimus publice et profitemur, nos villam nostram Zlathnik districtus Pragensis et guattuor laneos in villa Hodkowicz, guam et guos iusto empci- E. XIV. Zprávy o. statcích venkovských z archivu města Prahy: onis tytulo comparaveramus et comparavimus, honora- bilibus dominis Prziedwogio decano, Plichte scolastico totigue capitulo s. Pragensis ecclesie pro Pyesczan et Sedlicz villis, super guibus corpus prebende nostre fuit et erat erectum et nostre prepositure iam dicte unitumet incorporatum, item pro Hrzmynyn et Wazicz villis, vicarie reverendi in Christo patris. et domini nostri, domini Arnesti archiepiscopi Pragensis, fratris nostri germani, guam habet in ecclesia Pragensi sub honere, guod in statutis eiusdem ecclesie exprimitur, unitis et annexis, tytulo vere permutacionis: donasse et assignasse, et in ipsos dominium utile et directam ville iam dicte Zlathnik cum guatuor laneis ville Hod- kowicz predicte, eo tamen modo, ordine et forma, prout in litteris iam dictorum | Prziedwogii decani, Plichte scolastici et capituli super hoc confectis clarius et ple- nius continetur, et non aliter nec ultra, guarum litte- rarum copia de verbo ad verbum, de voluntate et expresso consensu domini decani predicti, regule ecclesie Pragensis prefate ad perpetuam rei memoriam est annexa, transtulisse et presentibus transferre. Ha- rum nostrarum, guibus sigilla nostra sunt appensa, testimonio litterarum actum et datum Prage anno d. m“ trecentesimo guinguagesimo sexto die. guarta mensis Marcii. Hodkovice neb Hodkovičky ? 1440, 14. listopadu. Pána Boha všemohú- cieho napřed pomoci žádající já Petruše vdova, někdy manželka — Benkova z Hodkovic — oznamuji, že Vaněk zeť muoj, a Víta dcera má, žena jeho, dlužní jsú mi zuostali sedm- nádcte k. gr. za jeden celý lán a za čtvrt polúlánie — tři k. gr., kteréž sem jim prodala tudiež v Hodkovicích —. Také mám tudiež v Hodkovicích z té dědiny již prodané žito, pšenice, ječmen, oves, hrách, seno a obilé letos žaté vcele a úplně, ježto na mě příslušie a nic sem ještě tohoto obilé odtud nevzala, kromě toho, což jest na ozim oseto, a to osenie také mé jest, neb jsem již psaným zeti a dceři toliko dno holé prodala bez osenie, a ještě mi mají řepiště na jaro posieti. Také mám tu u týchž manželuov kur polovici a včel také polovici. Mám také tudiež u zetě čtyři krávy a jeden volček, tři koně staré a tři koně mladé, vuoz jeden, brány a pluh a což k vozu příslušie. — Actum feria II. in crastino. s.
198 4. 1496, 26. ledna. Tomáš rychtář z Zlat- ník, Jan rychtář z Hodkovic, jsúc žádáni k vyznání před nás do rady plné od Válka z Hodkovic, aby to, což sú slyšeli od Makuše, sestry téhož Válka, a pokud jest před nimi svů vuoli oznámila, jsú vyznali: Když jsme přišli k též Makuši, tu před námi dobrovolně pověděla, že ten statek, kterýž mi se má do- stati od sestry mé, nebožky Durasky, a od Ši- mona sestřence mého, — porúčiem Válkovi bratru svému. Stalo se fer. III. post Convers. s. Pauli anno ete. XCVI. (Rukop. č. 1046 fol. 8.) 5. 1542, 14. října. My purgmistr a rada Nov. M. Pr. známo číníme — že jsú před námi vysvědčili Brož, Beneš a Kába, všickni z Brázdimě — (že) Václav z Hodkovic — řekl: Ty peníze, kteréž mám u Petra Sedláka v Praze na Nov. M: CXVII k. č., ty poroučím všecky bratřím do Pecinova k tomu chudému záduší, a nějaké ženě chudé do Pecinova dvě peřiny. A což pak koli jiného mého u něho u Petra Sedláka jest, to všecko při něm aby zůstalo. — A kdež dlužen mi jeden sedlák v Hodko- vicích pět kop gr. č., těch také dávám nade- psaným bratřím do Pecinova —. It. druhý sedlák také mi dlužen tu v Hodkovičkách XXV k. m., těch také do Pecinova bratřím dávám. — A já Brož připomenul sem mu: Milej Vá- clave, však máš sestru v Praze, paní Jeníčko- vou, chceš-li jí co odkázati? A on pověděl: Však má svého dosti. A při tom ho Vít žádal, | aby mu nějaký summy puojčil; a on řekl mu půjčiti XXX k. m. — těch aby zase dal bra- třím do Pecinova, když by potřebovali. A což mám koli na gruntu a na statku v Hodkovi- cích — vše dávám bratřím častopsaným do Pecinova —. Actum fer. II. ante Luce 1542. (Rukop. č. 2207 f. F. 22.)*) *) K této vsi vztahuje se i tato listina kapituly sv. Vítské (tamtéž XI, 27) ze dne 4. března 1356: Nos Bohussins prepositus ecclesie s. Stephani Luthomeri- censis, et Smylo de Pardubicz, fratres germani, presen- tibus recognoscimus publice et profitemur, nos villam nostram Zlathnik districtus Pragensis et guattuor laneos in villa Hodkowicz, guam et guos iusto empci- E. XIV. Zprávy o. statcích venkovských z archivu města Prahy: onis tytulo comparaveramus et comparavimus, honora- bilibus dominis Prziedwogio decano, Plichte scolastico totigue capitulo s. Pragensis ecclesie pro Pyesczan et Sedlicz villis, super guibus corpus prebende nostre fuit et erat erectum et nostre prepositure iam dicte unitumet incorporatum, item pro Hrzmynyn et Wazicz villis, vicarie reverendi in Christo patris. et domini nostri, domini Arnesti archiepiscopi Pragensis, fratris nostri germani, guam habet in ecclesia Pragensi sub honere, guod in statutis eiusdem ecclesie exprimitur, unitis et annexis, tytulo vere permutacionis: donasse et assignasse, et in ipsos dominium utile et directam ville iam dicte Zlathnik cum guatuor laneis ville Hod- kowicz predicte, eo tamen modo, ordine et forma, prout in litteris iam dictorum | Prziedwogii decani, Plichte scolastici et capituli super hoc confectis clarius et ple- nius continetur, et non aliter nec ultra, guarum litte- rarum copia de verbo ad verbum, de voluntate et expresso consensu domini decani predicti, regule ecclesie Pragensis prefate ad perpetuam rei memoriam est annexa, transtulisse et presentibus transferre. Ha- rum nostrarum, guibus sigilla nostra sunt appensa, testimonio litterarum actum et datum Prage anno d. m“ trecentesimo guinguagesimo sexto die. guarta mensis Marcii. Hodkovice neb Hodkovičky ? 1440, 14. listopadu. Pána Boha všemohú- cieho napřed pomoci žádající já Petruše vdova, někdy manželka — Benkova z Hodkovic — oznamuji, že Vaněk zeť muoj, a Víta dcera má, žena jeho, dlužní jsú mi zuostali sedm- nádcte k. gr. za jeden celý lán a za čtvrt polúlánie — tři k. gr., kteréž sem jim prodala tudiež v Hodkovicích —. Také mám tudiež v Hodkovicích z té dědiny již prodané žito, pšenice, ječmen, oves, hrách, seno a obilé letos žaté vcele a úplně, ježto na mě příslušie a nic sem ještě tohoto obilé odtud nevzala, kromě toho, což jest na ozim oseto, a to osenie také mé jest, neb jsem již psaným zeti a dceři toliko dno holé prodala bez osenie, a ještě mi mají řepiště na jaro posieti. Také mám tu u týchž manželuov kur polovici a včel také polovici. Mám také tudiež u zetě čtyři krávy a jeden volček, tři koně staré a tři koně mladé, vuoz jeden, brány a pluh a což k vozu příslušie. — Actum feria II. in crastino. s.
Strana 199
Hodkovice — Hodkovičky. Briccii anno — XL*. E. 10.) Hodkovičky (u Modřan). 1. 1432, 31. prosince. Johannes Chrast protunc conventor domus Ssrameze circa s. Wenceslaum in Zderaz, suscipit curiam in Hodkowiez cum hereditatibus; pratis, dumis alias chrastinami, humuleto — dempto censu censitarum ibidem in Hodkowicz, qui census debet ad communitatem Nove Civ. Prag. cen- suari, a dominis et communitate eiusdem Nove Civ. Prag. — cum heredibus et successoribus suis — sub onere quatuor s. gr. census. — Actum in consilio feria quarta ante Circum- cisionem domini anno oc XXXII. (Rukop. € 2082 f. B 9") 2. 1435, 28. února. Procopius successor Pale et Johannes Chrast rector fecerunt inter se amicabilem — concordiam occasione curie in Hodkowicz, quam curiam dietus Procopius cum pretacto Johanne Chrast tenet, et super eadem curia idem Procopius impensas fecit, quarum impensarum occasione dictus Johannes Chrast promisit solvere antedicto Procopio decem cum dimidia septima 8. in novalibus alias v nove proxime nunc venturis. — Actum in consilio (Nov. Civ. Pr.) feria secunda ante Translacionem s. Wenceslai anno sc XXXV? (Rukop. č. 2082 f. H 25'.) 3. 1446, 23. dubna. (Vysazení vsi purk- rechtním právem.) My mistr Jan Šindel děkan, kněz Vít kustos, kněz Sudivoj skolastikus a všecka kapitola kostela sv. Petra Vyšehrad- ského vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú: že my svój dvuor v Hodkovičkách s dědinami, lukami, pastvami, s lesy, Iuhy i dielem Vltavy řeky, kterýžto diel od dávna příslušie k tomu dvoru v Hodkovičkách, s rybáři, jenž sú nynie: Manda vdova s Machkem synem svým, ti platie osmdesáte grošuov do roka, a Janova vdova, jenž platí puol kopy grošuov do roka, i.se v$ím, což k tomu dvoru tudiež v Hodko- (Rukop. č. 2096 fol. 199 vičkách příslušie, nic sobě nepozuostavujíc, kromě panstvie, kteréž sobě zachováváme na tom dvoře a jeho všem zboží, vydáváme a vy- sazujem v pravy purkrecht a v právo purkrecht- nie Václavovi z Modfan a Augustinovi synu jeho tudiež z Modřan, i dědicuom i budúcím jich, tak aby oni ijich budúcí týž dvuor mohli držeti se vším, což k tomuto příslušie, a jeho požívati a k svému užitku, jakož najlépe mohü, obrátiti. A pro to toho dvoru v Hodkovičkách v purkrecht vysazenie a naše k tomu povole- nie týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, dali sú mně, děkanovi Vyšehradskému svrchu psanému, čtyřidceti kop grošuov rázu Pražského, a dále pod túto úmluvú, že týž Václav a Augustin, syn jeho, a jich budúcí mají a dlužní sú platiti mistru Janovi Šindelovi, děkanovi svrchupsanému, i jeho budúcím věčně úroku úročného platu pět kop gr. dobrých střiebrných Pražských na každý rok rozdielně, totiž na svatého Havla po dání tohoto listu najprve příštieho počnúc puol třetie kopy gr., a na sv. Jiřie ihned potom hudücieho tolikéž puol třetie kopy gr., a tak i jiná léta věčně vždy na každý sv. Havel a na sv. Jiří po puol tfetie kopé gr. platiec bez zmatku i odporu všelikého. Pakli by týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, nebo jich budúcí mně mistru Janovi Šin- delovi děkanovi nebo mým budúcím svrchu- psaného úroku cele a všeho na který dřieve řečený rok nezaplatili, tehdy já děkan svrchu psaný i moji budúcí budem je moci stavovati i jich zbožie i jich nábytky všady, buďto na Vyšehradě i v Novém i v Starém městě i kdež- kolivěk jinde, kdež bychom se mohli jich stat- kuov doptati, a to sami nebo s páné purkra- binú Vyšehradského pomocí, a bude-li třeba, i Starého i Nového města právem a pomocí. Pakli bych já děkan anebo moji budücí tiem dřieve řečeným během svého svrchupsaného úroku nemohli dobýti, tehdy budem mieti i máme právo i moc sami nebo s páně pur- krabinú Vyšehradského pomocí, a bude-li třeba i: Starého i Nového města právem i pomocí,
Hodkovice — Hodkovičky. Briccii anno — XL*. E. 10.) Hodkovičky (u Modřan). 1. 1432, 31. prosince. Johannes Chrast protunc conventor domus Ssrameze circa s. Wenceslaum in Zderaz, suscipit curiam in Hodkowiez cum hereditatibus; pratis, dumis alias chrastinami, humuleto — dempto censu censitarum ibidem in Hodkowicz, qui census debet ad communitatem Nove Civ. Prag. cen- suari, a dominis et communitate eiusdem Nove Civ. Prag. — cum heredibus et successoribus suis — sub onere quatuor s. gr. census. — Actum in consilio feria quarta ante Circum- cisionem domini anno oc XXXII. (Rukop. € 2082 f. B 9") 2. 1435, 28. února. Procopius successor Pale et Johannes Chrast rector fecerunt inter se amicabilem — concordiam occasione curie in Hodkowicz, quam curiam dietus Procopius cum pretacto Johanne Chrast tenet, et super eadem curia idem Procopius impensas fecit, quarum impensarum occasione dictus Johannes Chrast promisit solvere antedicto Procopio decem cum dimidia septima 8. in novalibus alias v nove proxime nunc venturis. — Actum in consilio (Nov. Civ. Pr.) feria secunda ante Translacionem s. Wenceslai anno sc XXXV? (Rukop. č. 2082 f. H 25'.) 3. 1446, 23. dubna. (Vysazení vsi purk- rechtním právem.) My mistr Jan Šindel děkan, kněz Vít kustos, kněz Sudivoj skolastikus a všecka kapitola kostela sv. Petra Vyšehrad- ského vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú: že my svój dvuor v Hodkovičkách s dědinami, lukami, pastvami, s lesy, Iuhy i dielem Vltavy řeky, kterýžto diel od dávna příslušie k tomu dvoru v Hodkovičkách, s rybáři, jenž sú nynie: Manda vdova s Machkem synem svým, ti platie osmdesáte grošuov do roka, a Janova vdova, jenž platí puol kopy grošuov do roka, i.se v$ím, což k tomu dvoru tudiež v Hodko- (Rukop. č. 2096 fol. 199 vičkách příslušie, nic sobě nepozuostavujíc, kromě panstvie, kteréž sobě zachováváme na tom dvoře a jeho všem zboží, vydáváme a vy- sazujem v pravy purkrecht a v právo purkrecht- nie Václavovi z Modfan a Augustinovi synu jeho tudiež z Modřan, i dědicuom i budúcím jich, tak aby oni ijich budúcí týž dvuor mohli držeti se vším, což k tomuto příslušie, a jeho požívati a k svému užitku, jakož najlépe mohü, obrátiti. A pro to toho dvoru v Hodkovičkách v purkrecht vysazenie a naše k tomu povole- nie týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, dali sú mně, děkanovi Vyšehradskému svrchu psanému, čtyřidceti kop grošuov rázu Pražského, a dále pod túto úmluvú, že týž Václav a Augustin, syn jeho, a jich budúcí mají a dlužní sú platiti mistru Janovi Šindelovi, děkanovi svrchupsanému, i jeho budúcím věčně úroku úročného platu pět kop gr. dobrých střiebrných Pražských na každý rok rozdielně, totiž na svatého Havla po dání tohoto listu najprve příštieho počnúc puol třetie kopy gr., a na sv. Jiřie ihned potom hudücieho tolikéž puol třetie kopy gr., a tak i jiná léta věčně vždy na každý sv. Havel a na sv. Jiří po puol tfetie kopé gr. platiec bez zmatku i odporu všelikého. Pakli by týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, nebo jich budúcí mně mistru Janovi Šin- delovi děkanovi nebo mým budúcím svrchu- psaného úroku cele a všeho na který dřieve řečený rok nezaplatili, tehdy já děkan svrchu psaný i moji budúcí budem je moci stavovati i jich zbožie i jich nábytky všady, buďto na Vyšehradě i v Novém i v Starém městě i kdež- kolivěk jinde, kdež bychom se mohli jich stat- kuov doptati, a to sami nebo s páné purkra- binú Vyšehradského pomocí, a bude-li třeba, i Starého i Nového města právem a pomocí. Pakli bych já děkan anebo moji budücí tiem dřieve řečeným během svého svrchupsaného úroku nemohli dobýti, tehdy budem mieti i máme právo i moc sami nebo s páně pur- krabinú Vyšehradského pomocí, a bude-li třeba i: Starého i Nového města právem i pomocí,
Strana 200
200 téhož Václava z Modřan a syna jeho Augustina i jich budúcie fentovati, totiž základy bráti na jich zboží i na jich statciech i na jich nábyt- ciech tu v Hodkovicích i Modřanech i všady jinde, kdež oni své zbožie nebo svuoj statek i nábytky mají nebo mieti budú, a též základy jich já děkan i moji budúcí muožem zastaviti v židech nebo v křesťanech na jich škodu tak daleko, až bychom svój úrok i s škodami všecen vcele měli. A nad to nade všecko kdyby nám děkanovi a mým budúcím týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, nebo jich bu- dúcí úroku svrchupsaného ve dvů nedělí po sv. Havle nebo po sv. Jiří úplně nezaplatili, tehdy týž Václav i s Augustinem, synem svým, patnádete gr. pokuty propadne nám ; a pakli by po druhi dvi nedóli po sv. Havle nebo po sv. Jiří téhož úroku i s pokutú úplně nezaplatili, tehdy opět druhých patnádcte gr. pokuty sú propadli, a tak vždy po každý dvú nedělí pat- nádcte gr. pokuty bude přibývati až do prvnieho roku úročného po nezaplacení úroku i s po- kutami. A když by pak týž Václav i Augustin, syn jeho, na týž rok tudiež téhož úroku i s po- kutami úplně nesplnili, tehdy týž Václav i Augu- stin, syn jeho, i všickni jich budúcí své právo všecko, kteréž jsú k tomu dvoru v Hodkovi- cích i ke všemu, což k tomu příslušie, jměli, sú ztratili, aniž se kdy viece k témuž: dvoru aniž k ničemuž, což k němu slušie, mají táhnúti, ale já děkan nebo moji budúcí hned na zajtřie máme plnů moc i právo v týž dvuory i v dě- diny i ve všecko, což k tomu příslušie, jako v své vlastnie se uvázati, sami svú mocí anebo s purkrabinů Vyšehradského anebo jiných, kohož by nám k tomu bylo potřebie, pomocí. A týž Václav ani Augustin ani jich budúcí žádnú měrůú ani sami ani skrze kohokoli jiného nemají nám toho brániti nižádnú mocí, ani se kdy k tomu dvoru zase proti vuoli našie táh- núti ani právem, ani listy ani jiným žádným obyčejem. A také týž Václav z Modřan i Augu- stin, syn jeho, i jich budúcí mohú ten dvuor v Hodkovicích i se vším, což k tomu tudiež E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy : slušie, s naším vědomím a povolením prodati, dáti, odkázati člověku svého řádu rovnému, ježto by mohl hodně týž úrok svrchupsaný podstupiti, a jakoż jest svrchupsano, jej plniti. A týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, pro lepšie svědomie i pro větčí pevnost všech věcí svrchupsaných mají se seznati k týmž všem věcem svrchupsaným před panem Janem z Rabštejna purkrabí Vyšehradským; i také pro lepšie svědomie obů stranů týž Václav z Modřan i s synem svým Augustinem abyšta se přiznala ke všem svrchupsaným věcem před oběma purgmistroma Starého i Nového města i před jich konšely, a to také jich přivolenie aby v městských knihách bylo zapsáno. Také ktož by tento list s jich dobrúů volí měl, týž má právo ke všem věcem v tomto listě za- psaným, jakožto oni sami mají. Dále týž Václav a Augustin mají nám děkanovi a kapitole uči- niti list na sě, v kterémž se přiznávati budú ke všem těm kusuom svrchupsaným, a slíbie je týmž listem cele a ve všem držeti pod po- kuti svrchupsani; a k tomu listu mají jich pečeti anebo jiných znamenitých lidí přivěšeny býti. Toho všeho na svědectvie i na potvrzenie i na pevnú jistotu pečeti naše vlastnie, to jest kněze děkanova a kapitolská s naší dobrú vuolí, vědomím i přiznáním, a pro dalšie svě- dectvie pečeti urozeného Jana z Rabštejna purkrabie Vysehradskóho, midrych a opatrnych pánuov purgmistruov a konšeluov Starého i No- vého měst Pražských k našie snažné prosbě přivěšeny sú k tomuto listu, jenž psán a dán v kapitole našie v sobotu den svatého Jiřie léta od narozenie Syna Božieho tisícieho čtyr- stého čtyřicátého šestého. (Rukop. č. 2083 fol. P. 18.) 4. 1453, 27. ledna. Stala se přátelská a konečná úmluva — z strany Augustina z Hod- kovic a — z strany Sigmunda, Thomáše bratří téhož Augustina a Barbory matky jich, o všecka záštie, nechutí a nesnáze, kteréž sú se dály mezi nimi až dosavád, i o statek, kteréhož jsú v držení Sigmund, Thuoma a matka jich v Mo-
200 téhož Václava z Modřan a syna jeho Augustina i jich budúcie fentovati, totiž základy bráti na jich zboží i na jich statciech i na jich nábyt- ciech tu v Hodkovicích i Modřanech i všady jinde, kdež oni své zbožie nebo svuoj statek i nábytky mají nebo mieti budú, a též základy jich já děkan i moji budúcí muožem zastaviti v židech nebo v křesťanech na jich škodu tak daleko, až bychom svój úrok i s škodami všecen vcele měli. A nad to nade všecko kdyby nám děkanovi a mým budúcím týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, nebo jich bu- dúcí úroku svrchupsaného ve dvů nedělí po sv. Havle nebo po sv. Jiří úplně nezaplatili, tehdy týž Václav i s Augustinem, synem svým, patnádete gr. pokuty propadne nám ; a pakli by po druhi dvi nedóli po sv. Havle nebo po sv. Jiří téhož úroku i s pokutú úplně nezaplatili, tehdy opět druhých patnádcte gr. pokuty sú propadli, a tak vždy po každý dvú nedělí pat- nádcte gr. pokuty bude přibývati až do prvnieho roku úročného po nezaplacení úroku i s po- kutami. A když by pak týž Václav i Augustin, syn jeho, na týž rok tudiež téhož úroku i s po- kutami úplně nesplnili, tehdy týž Václav i Augu- stin, syn jeho, i všickni jich budúcí své právo všecko, kteréž jsú k tomu dvoru v Hodkovi- cích i ke všemu, což k tomu příslušie, jměli, sú ztratili, aniž se kdy viece k témuž: dvoru aniž k ničemuž, což k němu slušie, mají táhnúti, ale já děkan nebo moji budúcí hned na zajtřie máme plnů moc i právo v týž dvuory i v dě- diny i ve všecko, což k tomu příslušie, jako v své vlastnie se uvázati, sami svú mocí anebo s purkrabinů Vyšehradského anebo jiných, kohož by nám k tomu bylo potřebie, pomocí. A týž Václav ani Augustin ani jich budúcí žádnú měrůú ani sami ani skrze kohokoli jiného nemají nám toho brániti nižádnú mocí, ani se kdy k tomu dvoru zase proti vuoli našie táh- núti ani právem, ani listy ani jiným žádným obyčejem. A také týž Václav z Modřan i Augu- stin, syn jeho, i jich budúcí mohú ten dvuor v Hodkovicích i se vším, což k tomu tudiež E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy : slušie, s naším vědomím a povolením prodati, dáti, odkázati člověku svého řádu rovnému, ježto by mohl hodně týž úrok svrchupsaný podstupiti, a jakoż jest svrchupsano, jej plniti. A týž Václav z Modřan a Augustin, syn jeho, pro lepšie svědomie i pro větčí pevnost všech věcí svrchupsaných mají se seznati k týmž všem věcem svrchupsaným před panem Janem z Rabštejna purkrabí Vyšehradským; i také pro lepšie svědomie obů stranů týž Václav z Modřan i s synem svým Augustinem abyšta se přiznala ke všem svrchupsaným věcem před oběma purgmistroma Starého i Nového města i před jich konšely, a to také jich přivolenie aby v městských knihách bylo zapsáno. Také ktož by tento list s jich dobrúů volí měl, týž má právo ke všem věcem v tomto listě za- psaným, jakožto oni sami mají. Dále týž Václav a Augustin mají nám děkanovi a kapitole uči- niti list na sě, v kterémž se přiznávati budú ke všem těm kusuom svrchupsaným, a slíbie je týmž listem cele a ve všem držeti pod po- kuti svrchupsani; a k tomu listu mají jich pečeti anebo jiných znamenitých lidí přivěšeny býti. Toho všeho na svědectvie i na potvrzenie i na pevnú jistotu pečeti naše vlastnie, to jest kněze děkanova a kapitolská s naší dobrú vuolí, vědomím i přiznáním, a pro dalšie svě- dectvie pečeti urozeného Jana z Rabštejna purkrabie Vysehradskóho, midrych a opatrnych pánuov purgmistruov a konšeluov Starého i No- vého měst Pražských k našie snažné prosbě přivěšeny sú k tomuto listu, jenž psán a dán v kapitole našie v sobotu den svatého Jiřie léta od narozenie Syna Božieho tisícieho čtyr- stého čtyřicátého šestého. (Rukop. č. 2083 fol. P. 18.) 4. 1453, 27. ledna. Stala se přátelská a konečná úmluva — z strany Augustina z Hod- kovic a — z strany Sigmunda, Thomáše bratří téhož Augustina a Barbory matky jich, o všecka záštie, nechutí a nesnáze, kteréž sú se dály mezi nimi až dosavád, i o statek, kteréhož jsú v držení Sigmund, Thuoma a matka jich v Mo-
Strana 201
Hodkovičky (1453—1457), Hole. dranech, tak že si — smifeni — takovým obyłejem, że který dluh mají na klášteře Zbraslavském i na konventu téhož kláštera, z toho Augustin má mieti třetí diel, totiž patnádcte k. gr., Sigmund patnádcte k. gr. a Thuoma patnádste k. gr. Dále Augustin to prijav odřekl se všeho dielu v Modřanech, kterýž by naň mohl příslušeti —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) sabbato post Conver- sionem Pauli anno — LIII*. (Rukop. 6. 2084 f. F. 25.) 5. 1455, 29. listopadu. Sigismundus de Modrzan, gener Wenceslai Hrobka, emit cu- riam in Hodkowiezek circa flumen Multavie cuim agris — pro se, Marta coniuge — erga Katherinam relictam Augustini, fratris dicti Sigismundi ementis, et erga Weuceslaum, filium ipsius Augustini — pro centum s. gr. Item Sigismundus predictus prescribit et deputat in bonis et curia predicta Wenceslao, fio Augustini fratris sui, dimidiam decimam quartam s. gr. ipsius paterne porcionis, dum ad annos venerit mature etatis. Item ipse Si- gismundus prescribit et deputat Wenceslao de Hrobka socero suo, aut eo mortuo, Vito nepoti ipsius, filio Johannis Krasny, quinquaginta s. gr. in curia ibidem in Hodkowiczek — quas quinquaginta s, gr. recepit in mutuo a Wen- ceslao de Hrobka predicto, que sunt Viti ne- potis eius —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) sabbato in vigilia b. Andree ap. a. LV. (Rukop. č. 2088 f. A 5“) 6. 1457, 12. února. Po smrti dobré paměti Augustina z Hodkovic stal se jest rozdiel o sta- tek jeho mezi Václavem sirotkem téhož Au- gustina z jedné, a Katefinü vdová, manzelkü téhož Augustina, z strany druhé, tak že dvuor tudiež v Hodkovicích s dědinami i se vším ná- bytkem a s příslušenstvím šacován jest ve sto kopách gr., ten dyuor — s volí Kačky svrchu- psané — přijal jest a kúpil Sigmund bratr Au- gustina svrchupsaného, strýc téhož sirotka, sobě, panie Martě manželce své, — a podstópil jest vyplniti i plnil a platil dluhy, v nichž Archiv Český XXVI. 201 jest týž Augustin byl se lidem zdluzil —. A k tomu Kačce, nevěstě své svrchupsané, dal jest XIII k. gr. jejieho dielu — a XIII k. gr. má dáti sirotku synovi svému svrchupsa- nému, když k letuom dospělým přijde —. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) sabbato ante Valentini a. LVII. (Rukop. č. 2085 fol. C. 29.) Hole ves u Říčan, dříve Hól, Hůl. 1. 1856. — Nyklinus dictus Sleichenkauf resignavit totam suam partem, videlicet dimi- diam in Koleda et Hola — fratri suo Jaxoni et suis heredibus. Actum a. MCCCLVI. (Ru- kop. č. 987 fol. 184.) 2. 1429, 12. srpna. (Kšaft Jana z Holi.) Ve jméno božie amen. Já Johlín z Holi, mč- šténín Starého mčsta Pražského, oznamuji tiemto listem všem lidem a na včdomie dá- vám, že ačkolivék jsa neduživ na téle, však proto požívaje svobody zdravého rozumu, ze všeho zbožie svého, kteréž mi jest Pán Buoh všemohúci z své štědrosti pójčiti ráčil, nechtě, by sě o ně po mé smrti mezi přátely a při- buznými mými kteří svárové dáli, toto své po- slednie poručenstvie zjednávám, činím a zpuo- sobuji obyčejem tiemto: Najprve odkazuji a mocně dávám poctivé paní Anně, manželce mé, jménem věna a za včno ves fečenú v Holi s lidmi úročními a kmetními tudiež. — Potom též manželce své odkazuji duom svój, v němž přebývám — však pod takovú výmienkú, jestli že táž manželka má déle bude živa na tomto světě nežli Mangas, přietel muoj, tehdy aby ten duom po jejie smrti spadl na téhož Man- gasa, a Mangas aby s ním učinil jakožto s svým vlastním a dědičným, cožby sě jemu líbilo. Oznamuji také, že mi jest a nebožci Vackovi z Chval král Uherský tři sta kop gr. dluhu spravedlivého dlužen zuostal, a v těch penězích jest u panie Vackové základy zastavil; protož já svú polovici odkazují, točiž puoldruhého sta kop gr., Mangasovi svrchupsanému, aby sě jich mohl doupomínati jakožto já sám. Dále odkazuji témuž Mangasovi, Kadeřávkovi 26
Hodkovičky (1453—1457), Hole. dranech, tak že si — smifeni — takovým obyłejem, że který dluh mají na klášteře Zbraslavském i na konventu téhož kláštera, z toho Augustin má mieti třetí diel, totiž patnádcte k. gr., Sigmund patnádcte k. gr. a Thuoma patnádste k. gr. Dále Augustin to prijav odřekl se všeho dielu v Modřanech, kterýž by naň mohl příslušeti —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) sabbato post Conver- sionem Pauli anno — LIII*. (Rukop. 6. 2084 f. F. 25.) 5. 1455, 29. listopadu. Sigismundus de Modrzan, gener Wenceslai Hrobka, emit cu- riam in Hodkowiezek circa flumen Multavie cuim agris — pro se, Marta coniuge — erga Katherinam relictam Augustini, fratris dicti Sigismundi ementis, et erga Weuceslaum, filium ipsius Augustini — pro centum s. gr. Item Sigismundus predictus prescribit et deputat in bonis et curia predicta Wenceslao, fio Augustini fratris sui, dimidiam decimam quartam s. gr. ipsius paterne porcionis, dum ad annos venerit mature etatis. Item ipse Si- gismundus prescribit et deputat Wenceslao de Hrobka socero suo, aut eo mortuo, Vito nepoti ipsius, filio Johannis Krasny, quinquaginta s. gr. in curia ibidem in Hodkowiczek — quas quinquaginta s, gr. recepit in mutuo a Wen- ceslao de Hrobka predicto, que sunt Viti ne- potis eius —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) sabbato in vigilia b. Andree ap. a. LV. (Rukop. č. 2088 f. A 5“) 6. 1457, 12. února. Po smrti dobré paměti Augustina z Hodkovic stal se jest rozdiel o sta- tek jeho mezi Václavem sirotkem téhož Au- gustina z jedné, a Katefinü vdová, manzelkü téhož Augustina, z strany druhé, tak že dvuor tudiež v Hodkovicích s dědinami i se vším ná- bytkem a s příslušenstvím šacován jest ve sto kopách gr., ten dyuor — s volí Kačky svrchu- psané — přijal jest a kúpil Sigmund bratr Au- gustina svrchupsaného, strýc téhož sirotka, sobě, panie Martě manželce své, — a podstópil jest vyplniti i plnil a platil dluhy, v nichž Archiv Český XXVI. 201 jest týž Augustin byl se lidem zdluzil —. A k tomu Kačce, nevěstě své svrchupsané, dal jest XIII k. gr. jejieho dielu — a XIII k. gr. má dáti sirotku synovi svému svrchupsa- nému, když k letuom dospělým přijde —. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) sabbato ante Valentini a. LVII. (Rukop. č. 2085 fol. C. 29.) Hole ves u Říčan, dříve Hól, Hůl. 1. 1856. — Nyklinus dictus Sleichenkauf resignavit totam suam partem, videlicet dimi- diam in Koleda et Hola — fratri suo Jaxoni et suis heredibus. Actum a. MCCCLVI. (Ru- kop. č. 987 fol. 184.) 2. 1429, 12. srpna. (Kšaft Jana z Holi.) Ve jméno božie amen. Já Johlín z Holi, mč- šténín Starého mčsta Pražského, oznamuji tiemto listem všem lidem a na včdomie dá- vám, že ačkolivék jsa neduživ na téle, však proto požívaje svobody zdravého rozumu, ze všeho zbožie svého, kteréž mi jest Pán Buoh všemohúci z své štědrosti pójčiti ráčil, nechtě, by sě o ně po mé smrti mezi přátely a při- buznými mými kteří svárové dáli, toto své po- slednie poručenstvie zjednávám, činím a zpuo- sobuji obyčejem tiemto: Najprve odkazuji a mocně dávám poctivé paní Anně, manželce mé, jménem věna a za včno ves fečenú v Holi s lidmi úročními a kmetními tudiež. — Potom též manželce své odkazuji duom svój, v němž přebývám — však pod takovú výmienkú, jestli že táž manželka má déle bude živa na tomto světě nežli Mangas, přietel muoj, tehdy aby ten duom po jejie smrti spadl na téhož Man- gasa, a Mangas aby s ním učinil jakožto s svým vlastním a dědičným, cožby sě jemu líbilo. Oznamuji také, že mi jest a nebožci Vackovi z Chval král Uherský tři sta kop gr. dluhu spravedlivého dlužen zuostal, a v těch penězích jest u panie Vackové základy zastavil; protož já svú polovici odkazují, točiž puoldruhého sta kop gr., Mangasovi svrchupsanému, aby sě jich mohl doupomínati jakožto já sám. Dále odkazuji témuž Mangasovi, Kadeřávkovi 26
Strana 202
202 a Buttovi, pfátelóm svým, osm kop gr. platu ročnieho, kteréž mám na Ondráškovi od čer- veného jelena a na jeho domu tudiež, k rozdě- lení mezi ně na rovný diel; a to k tomu od- kazuji jim dvě kopě gr. platu ročnieho na Novém městě na domu někdy Václava Škřiečky proti Židovské zahradě, a éótyři kopy gr. platu v Starém městě na domu u tří klíčóv, a což- kolivěk mám listuov a hamfeštuov, buďte ti na penieze, na platy aneboli na jiné které- kolivěk věci, ty všecky aby jim vydala manželka má svrchupsaná, a oni by sě jimi mohli dou- pomínati tak mocně jakožto já sám. Dále ja- kož jest dobré paměti paní Kačka Mostská odkázala byla na kostel sv. Mikuláše sedmnáct kop. gr. platu na Říčanech a v Jílovém, a mě ustanovila poručníkem s Vackem z Chval, že já miesto sebe ustanovuji poručníka Man- gasa svrchupsaného. Toho na svědectvie pro- sil sem slovutného Petra, v ty časy rychtáře Starého města Pražského, a opatrných mužóv Matéje od müfenínóv a Mikuláše od vrše, konšelóv přísežných téhož města Pražského, že sú své pečeti vlastnie přivěsili k tomuto listu, jenž dán léta — tisícého čtyrstého a devětmezcietmého v pátek před hodem Matky Božie na nebesa vzetie. (Rukop. č. 992 fol. 111.) 3. 1429, 5. prosince. Lazar syn Kanto- rové, měštky Velikého města Pražského, kúpil jest sobé, dédicóm a budücím svým dvuor ře- &enü Hól s platem, s lidmi üroéními a kme- cími, s dédinami ornymi i s neornymi, s vin- nicí, s lesy, s lukami, s chrastinami, s potoky, s rybníky, s vrbinami — za sto a za čtyřidcet kop gr. od opatrné panie Anny, někdy man- želky Mikuláše Johlína, měštěnína svrchupsa- ného města Pražského — pod takovúto vý- mienkü, Ze nahofepsaná paní Anna má a pod- volila sé jest, aby jiZ jmenovanému Lazarovi aneb jeho dédicóm a budücím éastopsany dvuor Hól i se vším jeho příslušenstvím nahoře- psáným spravovala a ve dsky zemské vložila a zapsala v témž právě, jako sama má, anebo tiem řádem upevnila a utvrdila, kterýž by E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: miesto desk zemských v této zemi České byl vyzdvižen, ježto by jeho páni, rytieři, panoše a zemané této země České obyčejně za právo požívali. A kdyžby dsky zemské otevřeny byly anebo který jiný řád miesto desk zemských vyzdvižen, a ona neb její dědicové a budúcí jemu neb jeho dědicóm a budúcím, tak jakož svrchu psáno stojí, nechtěla neb nedbala utvr- diti a zapsati, tehda on nebo jeho dědicové a budücí bude moci a má sáhnüti na jejie na všechno zbožie movité i nemovité, kteréž má neb mieti bude, tak dlúho, dokavadž by jemu obyéejem svrchupsanym neupevnila a neza- psala; a ona proti tomu nemá aniž mieti bude odpierati a zbraňovati sě obyčejem ižádným, kterakkoli vymy8lenym, ani kterü mocí svéckü neb duchovní. — Nez toto jest znamenitě vy- mienéno, jestliže by který plat byl na svrehu- psaném dvoru neb na vsi anebo na jeho pií- slušenství, ježto by jej nadepsaná paní Anna aneb muž její syrchupsaný platil a vydával, a také ježto by řádně vedle práva a obyčeje země této dskami zemskými mohl dokázán býti, ten sobě sám má svrchupsaný Lazar anebo jeho dědicové a budúcí svoboditi a zpravovati. Na kterýžto trh a kúpenie často- psaný Lazar zavdal jest již jmenované paní Anně sedmdesáte kop gr., z kterýchžto jeho i s jeho dědici a budúcími tiemto zapsáním guittuje, svobodna a prázdna propúštie po všechny časy budúcie, a ostatek peněz jí má dáti a zaplatiti na roky vdolepsané. — A při tom trhu byli jsú pan Zdeněk sviečník a pan Vaněk Bradatého syn, konšelé, Jan Bechyně a Prokop Berink, úmluvce toho trhu, měsťané svrchupsaného města Pražského. Actum anno domini M*IIIICXXIX? feria II. ante festum s. Nicolai. Anna olim relicta Johlini, nune vero con- thoralis Alssiconis, omni sine compulsione fassa est et presentibus publice prestando re- cognoscit, se percepisse et levasse centum et quadraginta sex. gr. plenarie et in toto a dis- creto Lazaro, nato relicte Cantoris, pro curia
202 a Buttovi, pfátelóm svým, osm kop gr. platu ročnieho, kteréž mám na Ondráškovi od čer- veného jelena a na jeho domu tudiež, k rozdě- lení mezi ně na rovný diel; a to k tomu od- kazuji jim dvě kopě gr. platu ročnieho na Novém městě na domu někdy Václava Škřiečky proti Židovské zahradě, a éótyři kopy gr. platu v Starém městě na domu u tří klíčóv, a což- kolivěk mám listuov a hamfeštuov, buďte ti na penieze, na platy aneboli na jiné které- kolivěk věci, ty všecky aby jim vydala manželka má svrchupsaná, a oni by sě jimi mohli dou- pomínati tak mocně jakožto já sám. Dále ja- kož jest dobré paměti paní Kačka Mostská odkázala byla na kostel sv. Mikuláše sedmnáct kop. gr. platu na Říčanech a v Jílovém, a mě ustanovila poručníkem s Vackem z Chval, že já miesto sebe ustanovuji poručníka Man- gasa svrchupsaného. Toho na svědectvie pro- sil sem slovutného Petra, v ty časy rychtáře Starého města Pražského, a opatrných mužóv Matéje od müfenínóv a Mikuláše od vrše, konšelóv přísežných téhož města Pražského, že sú své pečeti vlastnie přivěsili k tomuto listu, jenž dán léta — tisícého čtyrstého a devětmezcietmého v pátek před hodem Matky Božie na nebesa vzetie. (Rukop. č. 992 fol. 111.) 3. 1429, 5. prosince. Lazar syn Kanto- rové, měštky Velikého města Pražského, kúpil jest sobé, dédicóm a budücím svým dvuor ře- &enü Hól s platem, s lidmi üroéními a kme- cími, s dédinami ornymi i s neornymi, s vin- nicí, s lesy, s lukami, s chrastinami, s potoky, s rybníky, s vrbinami — za sto a za čtyřidcet kop gr. od opatrné panie Anny, někdy man- želky Mikuláše Johlína, měštěnína svrchupsa- ného města Pražského — pod takovúto vý- mienkü, Ze nahofepsaná paní Anna má a pod- volila sé jest, aby jiZ jmenovanému Lazarovi aneb jeho dédicóm a budücím éastopsany dvuor Hól i se vším jeho příslušenstvím nahoře- psáným spravovala a ve dsky zemské vložila a zapsala v témž právě, jako sama má, anebo tiem řádem upevnila a utvrdila, kterýž by E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: miesto desk zemských v této zemi České byl vyzdvižen, ježto by jeho páni, rytieři, panoše a zemané této země České obyčejně za právo požívali. A kdyžby dsky zemské otevřeny byly anebo který jiný řád miesto desk zemských vyzdvižen, a ona neb její dědicové a budúcí jemu neb jeho dědicóm a budúcím, tak jakož svrchu psáno stojí, nechtěla neb nedbala utvr- diti a zapsati, tehda on nebo jeho dědicové a budücí bude moci a má sáhnüti na jejie na všechno zbožie movité i nemovité, kteréž má neb mieti bude, tak dlúho, dokavadž by jemu obyéejem svrchupsanym neupevnila a neza- psala; a ona proti tomu nemá aniž mieti bude odpierati a zbraňovati sě obyčejem ižádným, kterakkoli vymy8lenym, ani kterü mocí svéckü neb duchovní. — Nez toto jest znamenitě vy- mienéno, jestliže by který plat byl na svrehu- psaném dvoru neb na vsi anebo na jeho pií- slušenství, ježto by jej nadepsaná paní Anna aneb muž její syrchupsaný platil a vydával, a také ježto by řádně vedle práva a obyčeje země této dskami zemskými mohl dokázán býti, ten sobě sám má svrchupsaný Lazar anebo jeho dědicové a budúcí svoboditi a zpravovati. Na kterýžto trh a kúpenie často- psaný Lazar zavdal jest již jmenované paní Anně sedmdesáte kop gr., z kterýchžto jeho i s jeho dědici a budúcími tiemto zapsáním guittuje, svobodna a prázdna propúštie po všechny časy budúcie, a ostatek peněz jí má dáti a zaplatiti na roky vdolepsané. — A při tom trhu byli jsú pan Zdeněk sviečník a pan Vaněk Bradatého syn, konšelé, Jan Bechyně a Prokop Berink, úmluvce toho trhu, měsťané svrchupsaného města Pražského. Actum anno domini M*IIIICXXIX? feria II. ante festum s. Nicolai. Anna olim relicta Johlini, nune vero con- thoralis Alssiconis, omni sine compulsione fassa est et presentibus publice prestando re- cognoscit, se percepisse et levasse centum et quadraginta sex. gr. plenarie et in toto a dis- creto Lazaro, nato relicte Cantoris, pro curia
Strana 203
Hole (1439—1476), Holohlavy., Hol sibi ut prescribitur vendita, de quibus quidem centum et guadraginta sexagenis gros- sorum sic, ut dicitur, perceptis prefata Anna suo, heredum et successorum suorum nomine prelibatum Lazarum, heredes et successores eius presentibus dimittit promittitque in fu- turum a quolibet impetente — spirituali seu seculari quoquo modo excogitato seu palliato reddere indempnem, pariter quittum et solu- tum per tempora eviterna. Actum feria III. in vigilia OO. SS. (31. fíjna] anno oc XXX*. (Rukop. é. 992 fol. 111.) 4. 1439, 19. února. Jakož jest byla pie a róznice mezi Lazarem, synem Kantorové, z jedné a paní Annü fecenü Johlínová, man- Zelkü Alše služebníka panského, z strany druhé o dvór v Holi, kterýžto jest Lazar u nie kúpil za sto a za čtyřidceti k. gr., žádaje na ní, aby jemu ten dvuor ve dsky zemské vložila a zpravila, tak jakož země má za právo. K tomu Anna svrchupsaná odpověděla řkúci, když mi doplatíš a dáš třidceti k. gr., jakož mi ještě za ten dvuor dlužen zuostáváš; tehda Lazar proti tomu odepřel, pravě: pani Anno, tak jakożt sem u tebe ten dvuor v Holi kipil za sto a za čtyřidceti k. gr., a ten trh mezi námi učiněný jest v kniehy městcké zapsán, a žeť jsem všechny ty penieze splnil a zaplatil úplně a docela, i z těch peněz guittován, i trvám právu a spravedlností, že při zápisu knieh móstckych budu zuostaven. Tu páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. přeslyševše obě straně svrchupsané s jich žalobami a odpovědmi, i slyševše také zápis knieh méstckych, kterak Lazar ten dvuor v Holi u panie Anny küpil jest za sto a za čtyřidceti k. gr. a ty jest jie splnil a zaplatil úplně a docela, i z těch peněz jest guittován, i vyřkli jsú a ortelem svým vypo- viedajice, toho zápisu na ten trh mezi nimi učiněného a v kniehách položeného a zapsa- ného potvrdili sú a mocí tohoto ortele potvr- zují ve všech kusiech, rozdielech a artikulech jeho, plnú moc jemu dávajíce; dále přikazujíce 203 svrchupsané panie Anně, aby ten dvuor svr- chupsanému Lazarovi ve dsky zemské vložila a zpravila vedle řádu zemského. Actum in pleno consilio feria guinta ante dominicam Invocavit. A. etc. XXXIX. (Rukop. č. 992 fol. 191.) 5. 1476, 1. října. Ve jméno božie amen. Já Elška z Hobšovic, slovutného panoše Vá- clava Kaliny ze Skály manželka, vyznávám — že — dluhy — jmenovitě — sto kop gr. — u panie Barbory Daksové — druhý na túž paní Daksovúů na XX kop gr. it. mistr Mi- kuláš z Sušic dlužen mi jest za tvrz a ves Hól fetenń IIIC kop gr., jakož to dsky zem- Ské okazují šieře — odkazuji — Václavovi Kalinovi, manželu mému milému —. Actum feria III. in die Remigii a. LXXVI. (Rukop. č. 2119 fol. S. 9.) Holohlavy. 1453, 6. září. (Kšaft Jana ze Smiřic.) Já Jan ze Smiřic toto své poslednie poručenstvie rozkazuji a chei, aby sé tak stalo: Najprv6 o bratrany mé, o Jana a o Hynka, jakož jsú sě dckami zapsali, že jsú mne odděleni, a já: jim zapsal dvanśdcte set na Jestiebi oc, jakoż dsky okazuji, pak kápeno jim na to v Holo- hlaviech za tri sta kop, že ještě devět set pozuostává: i tak chci a rozkazuji, aby k těm devieti stóm jim ještě bylo přidáno jedenádcte set, aby bylo toho všeho dva tisíce, a těch tři sta kop na Holohlaviech k tomu napřed; a aby jim peněz tak prostě nebylo vydáváno, než aby platu jim nebo jiné zbožie za to bylo kúpeno. A když by jim ta dva tisíce vydána byla, aby oni Jestřebí z desk propustili. Pakli by k tomu přišlo, Ze by zápisové moji vcele byly vyplacovány, tehdy aby jim poruéníci moji vedle zdánie svého polepšili nad to. Item také rozkazuji, kdyż by Rńdnice byla vypla- cena a chtěli také Helfmburg potom hrad vy- platiti; aby za Helfmburg a za ty zápisy Helfmburgské buď páně Dubského neb jiné nic viece nebrali než sedmdesát a sto kop; -a 26*
Hole (1439—1476), Holohlavy., Hol sibi ut prescribitur vendita, de quibus quidem centum et guadraginta sexagenis gros- sorum sic, ut dicitur, perceptis prefata Anna suo, heredum et successorum suorum nomine prelibatum Lazarum, heredes et successores eius presentibus dimittit promittitque in fu- turum a quolibet impetente — spirituali seu seculari quoquo modo excogitato seu palliato reddere indempnem, pariter quittum et solu- tum per tempora eviterna. Actum feria III. in vigilia OO. SS. (31. fíjna] anno oc XXX*. (Rukop. é. 992 fol. 111.) 4. 1439, 19. února. Jakož jest byla pie a róznice mezi Lazarem, synem Kantorové, z jedné a paní Annü fecenü Johlínová, man- Zelkü Alše služebníka panského, z strany druhé o dvór v Holi, kterýžto jest Lazar u nie kúpil za sto a za čtyřidceti k. gr., žádaje na ní, aby jemu ten dvuor ve dsky zemské vložila a zpravila, tak jakož země má za právo. K tomu Anna svrchupsaná odpověděla řkúci, když mi doplatíš a dáš třidceti k. gr., jakož mi ještě za ten dvuor dlužen zuostáváš; tehda Lazar proti tomu odepřel, pravě: pani Anno, tak jakożt sem u tebe ten dvuor v Holi kipil za sto a za čtyřidceti k. gr., a ten trh mezi námi učiněný jest v kniehy městcké zapsán, a žeť jsem všechny ty penieze splnil a zaplatil úplně a docela, i z těch peněz guittován, i trvám právu a spravedlností, že při zápisu knieh móstckych budu zuostaven. Tu páni purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. přeslyševše obě straně svrchupsané s jich žalobami a odpovědmi, i slyševše také zápis knieh méstckych, kterak Lazar ten dvuor v Holi u panie Anny küpil jest za sto a za čtyřidceti k. gr. a ty jest jie splnil a zaplatil úplně a docela, i z těch peněz jest guittován, i vyřkli jsú a ortelem svým vypo- viedajice, toho zápisu na ten trh mezi nimi učiněného a v kniehách položeného a zapsa- ného potvrdili sú a mocí tohoto ortele potvr- zují ve všech kusiech, rozdielech a artikulech jeho, plnú moc jemu dávajíce; dále přikazujíce 203 svrchupsané panie Anně, aby ten dvuor svr- chupsanému Lazarovi ve dsky zemské vložila a zpravila vedle řádu zemského. Actum in pleno consilio feria guinta ante dominicam Invocavit. A. etc. XXXIX. (Rukop. č. 992 fol. 191.) 5. 1476, 1. října. Ve jméno božie amen. Já Elška z Hobšovic, slovutného panoše Vá- clava Kaliny ze Skály manželka, vyznávám — že — dluhy — jmenovitě — sto kop gr. — u panie Barbory Daksové — druhý na túž paní Daksovúů na XX kop gr. it. mistr Mi- kuláš z Sušic dlužen mi jest za tvrz a ves Hól fetenń IIIC kop gr., jakož to dsky zem- Ské okazují šieře — odkazuji — Václavovi Kalinovi, manželu mému milému —. Actum feria III. in die Remigii a. LXXVI. (Rukop. č. 2119 fol. S. 9.) Holohlavy. 1453, 6. září. (Kšaft Jana ze Smiřic.) Já Jan ze Smiřic toto své poslednie poručenstvie rozkazuji a chei, aby sé tak stalo: Najprv6 o bratrany mé, o Jana a o Hynka, jakož jsú sě dckami zapsali, že jsú mne odděleni, a já: jim zapsal dvanśdcte set na Jestiebi oc, jakoż dsky okazuji, pak kápeno jim na to v Holo- hlaviech za tri sta kop, že ještě devět set pozuostává: i tak chci a rozkazuji, aby k těm devieti stóm jim ještě bylo přidáno jedenádcte set, aby bylo toho všeho dva tisíce, a těch tři sta kop na Holohlaviech k tomu napřed; a aby jim peněz tak prostě nebylo vydáváno, než aby platu jim nebo jiné zbožie za to bylo kúpeno. A když by jim ta dva tisíce vydána byla, aby oni Jestřebí z desk propustili. Pakli by k tomu přišlo, Ze by zápisové moji vcele byly vyplacovány, tehdy aby jim poruéníci moji vedle zdánie svého polepšili nad to. Item také rozkazuji, kdyż by Rńdnice byla vypla- cena a chtěli také Helfmburg potom hrad vy- platiti; aby za Helfmburg a za ty zápisy Helfmburgské buď páně Dubského neb jiné nic viece nebrali než sedmdesát a sto kop; -a 26*
Strana 204
204 z těch sedmdesát a sto kop, kdyžby již tak po Rúdnickém vyplacení Helfmburg hrad vy- placen byl v té summě, odkazuji a dávám sto kop gr. Petříkovi purkrabí Rúdnickému ny- nějšiemu z Račiněvsi, a Ermolausovi purkrabí nynějšícmu na Helfmburce sedmdesát kop gr., ale nynie do vyplacenie aby s tiem hleděno bylo ku panie, k dětem a poručníkóm, jakož i ke mně za mého zdravie. A to jim proto dávám a odkazuji, aby tiem pilněji držali sě panie a dětí mých a jich dobře opatrovali. Item také odkazuji panie Katheřině z Kra- kovce, sestře své, padesáte kop, aby jie to bylo dáno. Item panu Bořitovi šestdesáte kop. Item Jakšovi XL kop. It. Mikšovi ze Vliněvsi, pod- purkrabí na Růúdnici, XV kop, Bohuslavovi robenci mému X kop, Bezovi X kop, barvieři mému Konšelovi VI kop, Kunšovi kuchaři, Kadeřávkovi kuchmistru a Ondřejovi maršta- léři každému po pěti kopách. Item toto také rozkazuji: Jakož Hanúšek a Oldřich, bratr jeho, držie Vrbno ves, což jest k špitálu Sta- roměstskému, aby to bylo postúpeno k tomu špitálu v ruce páně Přechově, a jim bratřím aby od panie XXX kop vydáno bylo. Item jakož jsem držal tři kopy platu ve Vtelně Velikém jeptišek od sv. Kateřiny na Novém Městě Pražském, těch aby jim hned postúpili a viece tu žádného groše nebrali; a k tomu XX k. gr. chci aby tudiež k sv. Katheřině dány byly na ten klášter. Item také rozka- zuji a tak chci, aby Lužec dvuor i se vsí byl postúpen jeptiškám sv. Jirským na bradě Pražském, a již aby ony sobě na ozim saly, ale oni aby toho obilé sklizeného i úroduov svatohavelských požili k Růúdnici. Item roz- kazuji, aby k klášteru Rúdnickému deset neb XII kop, čímž by mohl kněz oltářník živ býti, platu věčného kúpili a dali, aby pamět věčná byla za můú duši i jiných předkuov. A ten kněz, kterýž by tu službu božie vedl u toho oltáře, aby rozdával tělo a krev boží pod obojí zpósobú lidu obecnému. A do téhož kláštera k témuž oltáři odkazuji a dávám plášt E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: svój zlatohlavový, aby byl udělán ornát ke cti Pánu našemu všemohúciemu. A ta kaplička, jakož mátie má leží, aby byla omřežována mřeží nynie hned, ale dřevenůú, a potom hned aby dělali železnúů dobrú; však proto skrze kaplu pruochod na ambit muož dobře býti, jedno tiem většie dveře v mřeži udělajíc. Item knězi Valentinovi, kaplanu svému, odkazuji a dávám X kop, aby jemu vydáno bylo, aby duši mú na svých kázáních pamatoval. Item pod Mělník do klášteříka XV kop aby bylo dáno. Item Hlavno ves, ten úrok aby berúc sami, jakož i nynie, i dá- vali jej do Starého Boleslavi na to dielo, ne kněžím, než aby sě kostel dělal. A ve vsi v Dřísech, z tej vinice, jakož jsem panu Zděn- kovi postúpil, aby sě pan Zděnek s těmi kněžími v Starém Boleslavi dělil o to víno k službě božie. Item na špitál pod hradem v Rúdnici XX kop odkazuji, aby sě chudým něco opravilo, i ten kuor neb ten kostelík. It. dva kalichy dobrá střiebrná pozlacená aby byly udělány, jeden k tomu oltáři do kláštera Rú- dnického do nahoře jmenované kaply, a druhý aby poslali do Holohlavy k Smiřiciem, tu kdež otec a bratr muoj leží. A k tomu kostelu do Holohlav aby kopu platu věčného kúpili, Item dluhy mé všecky, komuž bych co vinen byl, aby spravedlivě a docela zaplatili, kteříž by řádně byli okázáni. A listové, kteříž jsú nám dání schovati, čížbykolivěk byli, aby jim řádně a spravedlivě byli vydáni a vráceni bez zmatku. Item čeledi a tovařišém aby pomahali, aby sě mohli tiem pilnějie držeti a slúžití panie a dětem. Item o šafářce z Tubož a o dceři jejie, jakož sú mi vsi postúpily, na kterúž měly zá- pis, i majestáty vydaly, ti vedle jiných listuov v sklépku ležie a svědčie na LXte kop; dáno pak jim na to XII kop. Když by se jim co dobrého nahodilo aneb sě ta děvečka vdala, aby jim ostatek dodán byl, aneb toho platu bylo jim zasě postúpeno s navrácením maje- státu. Item prosil sem kněze Martina, mého
204 z těch sedmdesát a sto kop, kdyžby již tak po Rúdnickém vyplacení Helfmburg hrad vy- placen byl v té summě, odkazuji a dávám sto kop gr. Petříkovi purkrabí Rúdnickému ny- nějšiemu z Račiněvsi, a Ermolausovi purkrabí nynějšícmu na Helfmburce sedmdesát kop gr., ale nynie do vyplacenie aby s tiem hleděno bylo ku panie, k dětem a poručníkóm, jakož i ke mně za mého zdravie. A to jim proto dávám a odkazuji, aby tiem pilněji držali sě panie a dětí mých a jich dobře opatrovali. Item také odkazuji panie Katheřině z Kra- kovce, sestře své, padesáte kop, aby jie to bylo dáno. Item panu Bořitovi šestdesáte kop. Item Jakšovi XL kop. It. Mikšovi ze Vliněvsi, pod- purkrabí na Růúdnici, XV kop, Bohuslavovi robenci mému X kop, Bezovi X kop, barvieři mému Konšelovi VI kop, Kunšovi kuchaři, Kadeřávkovi kuchmistru a Ondřejovi maršta- léři každému po pěti kopách. Item toto také rozkazuji: Jakož Hanúšek a Oldřich, bratr jeho, držie Vrbno ves, což jest k špitálu Sta- roměstskému, aby to bylo postúpeno k tomu špitálu v ruce páně Přechově, a jim bratřím aby od panie XXX kop vydáno bylo. Item jakož jsem držal tři kopy platu ve Vtelně Velikém jeptišek od sv. Kateřiny na Novém Městě Pražském, těch aby jim hned postúpili a viece tu žádného groše nebrali; a k tomu XX k. gr. chci aby tudiež k sv. Katheřině dány byly na ten klášter. Item také rozka- zuji a tak chci, aby Lužec dvuor i se vsí byl postúpen jeptiškám sv. Jirským na bradě Pražském, a již aby ony sobě na ozim saly, ale oni aby toho obilé sklizeného i úroduov svatohavelských požili k Růúdnici. Item roz- kazuji, aby k klášteru Rúdnickému deset neb XII kop, čímž by mohl kněz oltářník živ býti, platu věčného kúpili a dali, aby pamět věčná byla za můú duši i jiných předkuov. A ten kněz, kterýž by tu službu božie vedl u toho oltáře, aby rozdával tělo a krev boží pod obojí zpósobú lidu obecnému. A do téhož kláštera k témuž oltáři odkazuji a dávám plášt E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: svój zlatohlavový, aby byl udělán ornát ke cti Pánu našemu všemohúciemu. A ta kaplička, jakož mátie má leží, aby byla omřežována mřeží nynie hned, ale dřevenůú, a potom hned aby dělali železnúů dobrú; však proto skrze kaplu pruochod na ambit muož dobře býti, jedno tiem většie dveře v mřeži udělajíc. Item knězi Valentinovi, kaplanu svému, odkazuji a dávám X kop, aby jemu vydáno bylo, aby duši mú na svých kázáních pamatoval. Item pod Mělník do klášteříka XV kop aby bylo dáno. Item Hlavno ves, ten úrok aby berúc sami, jakož i nynie, i dá- vali jej do Starého Boleslavi na to dielo, ne kněžím, než aby sě kostel dělal. A ve vsi v Dřísech, z tej vinice, jakož jsem panu Zděn- kovi postúpil, aby sě pan Zděnek s těmi kněžími v Starém Boleslavi dělil o to víno k službě božie. Item na špitál pod hradem v Rúdnici XX kop odkazuji, aby sě chudým něco opravilo, i ten kuor neb ten kostelík. It. dva kalichy dobrá střiebrná pozlacená aby byly udělány, jeden k tomu oltáři do kláštera Rú- dnického do nahoře jmenované kaply, a druhý aby poslali do Holohlavy k Smiřiciem, tu kdež otec a bratr muoj leží. A k tomu kostelu do Holohlav aby kopu platu věčného kúpili, Item dluhy mé všecky, komuž bych co vinen byl, aby spravedlivě a docela zaplatili, kteříž by řádně byli okázáni. A listové, kteříž jsú nám dání schovati, čížbykolivěk byli, aby jim řádně a spravedlivě byli vydáni a vráceni bez zmatku. Item čeledi a tovařišém aby pomahali, aby sě mohli tiem pilnějie držeti a slúžití panie a dětem. Item o šafářce z Tubož a o dceři jejie, jakož sú mi vsi postúpily, na kterúž měly zá- pis, i majestáty vydaly, ti vedle jiných listuov v sklépku ležie a svědčie na LXte kop; dáno pak jim na to XII kop. Když by se jim co dobrého nahodilo aneb sě ta děvečka vdala, aby jim ostatek dodán byl, aneb toho platu bylo jim zasě postúpeno s navrácením maje- státu. Item prosil sem kněze Martina, mého
Strana 205
Holohlavy (1458). poslednieho zpovédlníka, aby na Rüdnici ku panie jel a ji i purkrabí tohoto kšaftu aby spravil i jiných věcí, aby jie ode mne i od sebe radil. A věřím jie, že podle jeho rady sama sé i ty déti spravovati bude; nebí jest dobrý člověk, ačkolivěk mnozí jemu z ne- pfiezni utrhali sá, a mně bohdá v poslední Gas mnoho dobrého učinil a poslůžil v mú najvětší potřebu. A zvláště věřím panie, že všecky přípravy, krumpovánie, zápony na svých i na mých přípravách všecky zruší, a dětí v ty žádné přípravy připravovati nebude, než aby to prodáno nebo chováno bylo na jiné dobré těch dětí. Item aby kúpeno bylo sukna za XXti neb za XXXti kop, a to aby rozdáno bylo vedle rady téhož kněze Martina a kněze Valentina; nebí sem také šubu můú črnú knězi Martinovi odkázal, aby z toho chudým učinil s radú a vědomím páně Přechovým. A zvláště rozkazuji a prosím, aby všudy s chudými lidmi o úroky milostivě nakládali, netoliko z nich berúc, ale chudým těm, kterýmž by věděli, raději při- pomahali. A když by kolivěk kněz Martin tam přijel, aby mu paní čtyři kopy na plášti dala. Item jachant muoj veliký, ten odkazuji panu Přechovi. Item prosím panie ženy mé i po- ručníkuov a jim úplně věřím, že to tak opatřie, aby v Rúdnici, v městech, městečkách i ve vsech po všem zboží mém, kdež jsú kostelové a kněžie, tělo a krev božie pod obojí zpósobü lidu obecnému bylo rozdáváno, a zvláště dietky mé aby jinak vedeny nebyly než ku přijímání těla a krve bożie pod obojí zpósobü. Item špitálstvie Hoštecké, jakož Hrzek ode mne drží, porúčiem, aby kostelníci v Hoštce nynější a budúcí ten plat vybierajíc, mezi chudé všecken rozdávali na všaký rok; a Hrzek bude-li sě panie a dětí držeti, aby mu jiným, jako sě zdáti bude, pomahali. Item jakož pan Tečenský ves Vedlice drží ode mne ve XL kopách, ten list aby splatiec zřezali. Jakoż jsem témuž Tečenskému dáti měl koláče XXIIII kop gr. o Vtelen, což jemu dodáno 205 ještě nenie, aby dodáno bylo. A jakož jest přišel na mě o ten vraný kuoň, abych mu dal, co bych chtěl, takt chci i porúčiem, aby mu zaň XII kop gr. bylo dáno. Item chci a pfikazuji, aby Petíík, nynéj&ie purkrabie Ri- dnicky, že mnohých vécí svédom jest, byl s poručníky ve všech věcech panie a dětem raden i pomocen a věcí mu tuto rozkázaných pilen, jako který z nich, tak aby v opatrování a týchž věcí jednání s vědomím a radú jeho vždy bylo jednáno. Item aby všichni úředníci ze všech zám- kuov, služebníci i lidé poddaní byli zavázáni sliby napřed ku panie a dětem a ku panu Zdeňkovi, neb pan Rab&tejn nynie vézném jest. Také aby synové mojí jinde nebyli než při paní a tu sě doma učili latině i německy, majíce mistry své, tak aby v tom učení pře- tahováni nebyli, neZ u&ili sé poznenáhlu. A též také aby bratrané mojí Jan a Hynek, jako lza mne, tu se paní byli, leé by kdy Jan z své vuole neb pro potřebu na Smiřice dojel a pobyl, jehož mi sé zdá, aby tam nynie do- hlédl aspoň na týden neb na dvě neděli a ohledal, kterak tam stojí hospodářstvie a jiné věci. A také chtěl-li by kdy se panem Zdeň- kem pobýti, to muož učiniti jako se pani. A af jich poslüchají oba, napřed panie a po- ručníkuov, a pana Zdeňka a pana Rabštajna. Item také mám list na Baštského na sto kop, a ten jest v mém sklépku v škatuli; mám za to, že v vokně. Témuž Baštskému odpúštiem a dávám na tom listu XXX kop, aby jedno LXX zl. stál. Item u Hanúška Stupice máte padesát zl. uh., kteréž má na sv. Havla plniti purkrabétovi Zdénkovi Prorubskému; jakož sem mu koně pójčil, toho jemu nechajte. Item o dluh Jieróv a Brožuov, jakož mě dávno upomínají, odbuďte jich, jakož sě panu Pře- chovi bude zdáti. Item o domu mém v Ca- letné ulici porúčiem, aby mistr Rokycan, pan Přech a kněz Martin to obrátili za mú duši, jakož sě jim najlépe bude zdáti. Item ty milý purkrabie, buď dobrý hospodář panie a dětí
Holohlavy (1458). poslednieho zpovédlníka, aby na Rüdnici ku panie jel a ji i purkrabí tohoto kšaftu aby spravil i jiných věcí, aby jie ode mne i od sebe radil. A věřím jie, že podle jeho rady sama sé i ty déti spravovati bude; nebí jest dobrý člověk, ačkolivěk mnozí jemu z ne- pfiezni utrhali sá, a mně bohdá v poslední Gas mnoho dobrého učinil a poslůžil v mú najvětší potřebu. A zvláště věřím panie, že všecky přípravy, krumpovánie, zápony na svých i na mých přípravách všecky zruší, a dětí v ty žádné přípravy připravovati nebude, než aby to prodáno nebo chováno bylo na jiné dobré těch dětí. Item aby kúpeno bylo sukna za XXti neb za XXXti kop, a to aby rozdáno bylo vedle rady téhož kněze Martina a kněze Valentina; nebí sem také šubu můú črnú knězi Martinovi odkázal, aby z toho chudým učinil s radú a vědomím páně Přechovým. A zvláště rozkazuji a prosím, aby všudy s chudými lidmi o úroky milostivě nakládali, netoliko z nich berúc, ale chudým těm, kterýmž by věděli, raději při- pomahali. A když by kolivěk kněz Martin tam přijel, aby mu paní čtyři kopy na plášti dala. Item jachant muoj veliký, ten odkazuji panu Přechovi. Item prosím panie ženy mé i po- ručníkuov a jim úplně věřím, že to tak opatřie, aby v Rúdnici, v městech, městečkách i ve vsech po všem zboží mém, kdež jsú kostelové a kněžie, tělo a krev božie pod obojí zpósobü lidu obecnému bylo rozdáváno, a zvláště dietky mé aby jinak vedeny nebyly než ku přijímání těla a krve bożie pod obojí zpósobü. Item špitálstvie Hoštecké, jakož Hrzek ode mne drží, porúčiem, aby kostelníci v Hoštce nynější a budúcí ten plat vybierajíc, mezi chudé všecken rozdávali na všaký rok; a Hrzek bude-li sě panie a dětí držeti, aby mu jiným, jako sě zdáti bude, pomahali. Item jakož pan Tečenský ves Vedlice drží ode mne ve XL kopách, ten list aby splatiec zřezali. Jakoż jsem témuž Tečenskému dáti měl koláče XXIIII kop gr. o Vtelen, což jemu dodáno 205 ještě nenie, aby dodáno bylo. A jakož jest přišel na mě o ten vraný kuoň, abych mu dal, co bych chtěl, takt chci i porúčiem, aby mu zaň XII kop gr. bylo dáno. Item chci a pfikazuji, aby Petíík, nynéj&ie purkrabie Ri- dnicky, že mnohých vécí svédom jest, byl s poručníky ve všech věcech panie a dětem raden i pomocen a věcí mu tuto rozkázaných pilen, jako který z nich, tak aby v opatrování a týchž věcí jednání s vědomím a radú jeho vždy bylo jednáno. Item aby všichni úředníci ze všech zám- kuov, služebníci i lidé poddaní byli zavázáni sliby napřed ku panie a dětem a ku panu Zdeňkovi, neb pan Rab&tejn nynie vézném jest. Také aby synové mojí jinde nebyli než při paní a tu sě doma učili latině i německy, majíce mistry své, tak aby v tom učení pře- tahováni nebyli, neZ u&ili sé poznenáhlu. A též také aby bratrané mojí Jan a Hynek, jako lza mne, tu se paní byli, leé by kdy Jan z své vuole neb pro potřebu na Smiřice dojel a pobyl, jehož mi sé zdá, aby tam nynie do- hlédl aspoň na týden neb na dvě neděli a ohledal, kterak tam stojí hospodářstvie a jiné věci. A také chtěl-li by kdy se panem Zdeň- kem pobýti, to muož učiniti jako se pani. A af jich poslüchají oba, napřed panie a po- ručníkuov, a pana Zdeňka a pana Rabštajna. Item také mám list na Baštského na sto kop, a ten jest v mém sklépku v škatuli; mám za to, že v vokně. Témuž Baštskému odpúštiem a dávám na tom listu XXX kop, aby jedno LXX zl. stál. Item u Hanúška Stupice máte padesát zl. uh., kteréž má na sv. Havla plniti purkrabétovi Zdénkovi Prorubskému; jakož sem mu koně pójčil, toho jemu nechajte. Item o dluh Jieróv a Brožuov, jakož mě dávno upomínají, odbuďte jich, jakož sě panu Pře- chovi bude zdáti. Item o domu mém v Ca- letné ulici porúčiem, aby mistr Rokycan, pan Přech a kněz Martin to obrátili za mú duši, jakož sě jim najlépe bude zdáti. Item ty milý purkrabie, buď dobrý hospodář panie a dětí
Strana 206
206 mých a chovaj jich dobře jako kdy za mne, jakožt já úplně věřím, že sě z toho netrhneš & vedle onéch dvá poruénfkuov, pana Zděnka a pana Rabstajna, jakoż sem panie je deskami za poručníky přidal ku pomoci, pilně pomocen budeš, jakožt sem toho i nahoře dotekl, nebs ty mnohých věcí najsvědomější. Item panu Zděnkovi věřím i jeho prosím, jakožto švagra svého milého, aby sě již v ty věci pilně vkládal a panie i dietek mých neopúštěl v ničemž. Takéž i pan Rabštejn. Zádalt sem, abych v špitáli Staroměstském položen byl, a to sě podle mé žádosti stane. Prosimt, abyste na ten špitál pomněli a za mě častokrát všudy prosit kázali pána Boha všemohúcieho. Na svědomie toho prosil sem opatrných pánuov Vaňka Korandy a Samuele Velvara, konšeluov přísežných Star. Města Pražského, aby pečet rychtářovu podle řádu a obyčeje města jich zjednajíc, pečeti své také piivésili k tomuto listu. Jenž jest dán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého padesátého třetieho ve čtvrtek před hodem Narozenie P. Marie matky božie. (Rukop. č. 992 fol. 237.) Holovousy? Solovousy. 1. 1422, 4. března. Wikerius de Mislin et Cstiborius camerarius constituti coram do- minis in pleno consilio recognoverunt, ipsis constare, guod antiguus Sekrka domine Doro- thee et Johanni Bechinie villam Solows (sic) cum censibus et hominibus censualibus resignando in tabulis terre iuxta iusterrestre proscripsit, et demum Johannes Bechinie ius suum sive por- cionem suam in dicta villa Solowus (sic) domine Clare Helmonisse similiter in tabulis terre — realiter proscripsit et cum eisdem fecit, prout ius terrestre exigit. Actum feria IIII. post dominicam Invocavit a. etc. XXII. (Rukop. č. 2099 f. 192.) 2. 1422, 4. bfezna. Pessik de Libodicz constitutus coram dominis in pleno consilio est professus, quod fuit nunccius ex parte Laczen- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bok ad dominam Claram Helmonissam, si vellet ipsam villam Holowus vendere, quia velit eam emere; et inter ipsius pactacionem utrobique inter utrasque partes secundum eum factam Laczenbok intromisit se de villa et ho- minibus censualibus et tenuit usque mortem, nullum ius ibi habendo. Demum quod Weselik se de villa eadem intromisit, et ignorat, quo iure. Id recognovit sibi constare in facto eo- dem. Actum feria IIII. post dominicam Invo- cavit. (Rukop. é. 2099 f. 122.) Jacobus Gregorii, Laurencius pannifex et Duchek rimer recognoverunt, quod ipsi inter dominum Laczenbok et dominam Cla- ram Helmonissam placitaverunt ex parte bono- rum Sowolus (sic). Item cum concordia non po- tuit fieri inter partes predictas, ex tunc dicta domina Clara petivit dominum Laezenbok, quod eam cum bonis suis dimittat quietam et in pace. Demum dominus Laczenbok pretextu ho- rum bonorum iterum optavit in ea, ut sibi eligat unum vel duos idoneos viros, et ipse similiter velit duas personas recipere ad dis- cuciendum materiam supradictam. Ipsa vero respondit, quod amplius nollet pro suis bonis in aliquem devenire, Et tandem vero dominus Laczenbok mortuus est. Actum feria V. ante Reminiscere. [5. bfezna.] (Tamtéz.) Holubice. 1. 1422. — Domini consules annuerunt communitati ville Holubicz inter ipsos mutuo eligendum unum virum idoneum pro iudice, et eandem villam recomiserunt Andree Sstika, coram eodem defectus suos declarare et ad ipsum respectum habere in agibilibus ipsorum, et per eundem Andream ad audienciam domi- norum supradictorum deportare iuxta deposi- cionem villanorum suprascriptorum. (Rukop. 6. 2099 f. 121.) 2. 1436. 14. května. Když jsú páni purg- mistr a konšelé častokrát vznášeli na starší obec, kterak peněz nemají na tu výjezdu a na výpravu k tomu, jako s ciesařovů milostí v Jie-
206 mých a chovaj jich dobře jako kdy za mne, jakožt já úplně věřím, že sě z toho netrhneš & vedle onéch dvá poruénfkuov, pana Zděnka a pana Rabstajna, jakoż sem panie je deskami za poručníky přidal ku pomoci, pilně pomocen budeš, jakožt sem toho i nahoře dotekl, nebs ty mnohých věcí najsvědomější. Item panu Zděnkovi věřím i jeho prosím, jakožto švagra svého milého, aby sě již v ty věci pilně vkládal a panie i dietek mých neopúštěl v ničemž. Takéž i pan Rabštejn. Zádalt sem, abych v špitáli Staroměstském položen byl, a to sě podle mé žádosti stane. Prosimt, abyste na ten špitál pomněli a za mě častokrát všudy prosit kázali pána Boha všemohúcieho. Na svědomie toho prosil sem opatrných pánuov Vaňka Korandy a Samuele Velvara, konšeluov přísežných Star. Města Pražského, aby pečet rychtářovu podle řádu a obyčeje města jich zjednajíc, pečeti své také piivésili k tomuto listu. Jenž jest dán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého padesátého třetieho ve čtvrtek před hodem Narozenie P. Marie matky božie. (Rukop. č. 992 fol. 237.) Holovousy? Solovousy. 1. 1422, 4. března. Wikerius de Mislin et Cstiborius camerarius constituti coram do- minis in pleno consilio recognoverunt, ipsis constare, guod antiguus Sekrka domine Doro- thee et Johanni Bechinie villam Solows (sic) cum censibus et hominibus censualibus resignando in tabulis terre iuxta iusterrestre proscripsit, et demum Johannes Bechinie ius suum sive por- cionem suam in dicta villa Solowus (sic) domine Clare Helmonisse similiter in tabulis terre — realiter proscripsit et cum eisdem fecit, prout ius terrestre exigit. Actum feria IIII. post dominicam Invocavit a. etc. XXII. (Rukop. č. 2099 f. 192.) 2. 1422, 4. bfezna. Pessik de Libodicz constitutus coram dominis in pleno consilio est professus, quod fuit nunccius ex parte Laczen- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bok ad dominam Claram Helmonissam, si vellet ipsam villam Holowus vendere, quia velit eam emere; et inter ipsius pactacionem utrobique inter utrasque partes secundum eum factam Laczenbok intromisit se de villa et ho- minibus censualibus et tenuit usque mortem, nullum ius ibi habendo. Demum quod Weselik se de villa eadem intromisit, et ignorat, quo iure. Id recognovit sibi constare in facto eo- dem. Actum feria IIII. post dominicam Invo- cavit. (Rukop. é. 2099 f. 122.) Jacobus Gregorii, Laurencius pannifex et Duchek rimer recognoverunt, quod ipsi inter dominum Laczenbok et dominam Cla- ram Helmonissam placitaverunt ex parte bono- rum Sowolus (sic). Item cum concordia non po- tuit fieri inter partes predictas, ex tunc dicta domina Clara petivit dominum Laezenbok, quod eam cum bonis suis dimittat quietam et in pace. Demum dominus Laczenbok pretextu ho- rum bonorum iterum optavit in ea, ut sibi eligat unum vel duos idoneos viros, et ipse similiter velit duas personas recipere ad dis- cuciendum materiam supradictam. Ipsa vero respondit, quod amplius nollet pro suis bonis in aliquem devenire, Et tandem vero dominus Laczenbok mortuus est. Actum feria V. ante Reminiscere. [5. bfezna.] (Tamtéz.) Holubice. 1. 1422. — Domini consules annuerunt communitati ville Holubicz inter ipsos mutuo eligendum unum virum idoneum pro iudice, et eandem villam recomiserunt Andree Sstika, coram eodem defectus suos declarare et ad ipsum respectum habere in agibilibus ipsorum, et per eundem Andream ad audienciam domi- norum supradictorum deportare iuxta deposi- cionem villanorum suprascriptorum. (Rukop. 6. 2099 f. 121.) 2. 1436. 14. května. Když jsú páni purg- mistr a konšelé častokrát vznášeli na starší obec, kterak peněz nemají na tu výjezdu a na výpravu k tomu, jako s ciesařovů milostí v Jie-
Strana 207
Holovousy — Holubice. hlavi o božské i o obecné dobré všie této České země mají rokovati: tu staršie obec odložila jest na velikú obec. A dále když jest svolána veliká obec, tu jest ma ni vzneseno svrchu- psanými pány, kde by měli peněz na tu vý- jezdu na to rokovánie dobýti. A tak všecka obec veliká poradivši sě a pováživši pilně toho, nalezla jest a rozkázánie též obce jmé- nem jejím Jan Reček vynesl jest a vypověděl, žádajíce na purgmistru a na konšelech svr- chupsaných, aby vždy peněz na tu výjezdu a k tomu roku dobyli a zbožie některé na to zastavili neb prodali. A když jsú na mnohé osoby z zeman i z měsckých vznášeli žáda- jíce, aby peněz jim na zbožie některé pójčili, a toho nemohúce od žádného mieti, i prosili jsú snažně opatrného Matěje od můúřenínóv, aby jim k tomu poradil a k takovému do- brému peněz pójčil na některé zbožie aneb je od nich kúpil. A tak k snažné, velké a časté prosbě jich, maje litost nad obcí, přivolil jest ku kúpení vsi. Tu s povolením všie obce prodána jest jemu ves řečená Holubice i jeho dědicóm a budücim — za čtyři sta k. gr — Actum anno sc XXXVI feria II. ante Sophie. (Rukop. č. 87 f. 4. = 2099 f. 376.) 3. 1459, 21. června. Ve jméno božie amen. Já Jíra Vamberský z Holubic -— činím a ustanovuji slovutného panoši Jana z Radíče pravého a mocného poručníka zbožie a statku mého —. Jakož jsem dvuor v Holubicích prodav, závdavku ještě žádného nevzal, ani také vzdánie tomu, komuž prodal, učinil vedle prá- va té vsi, to aby Jan poručník nadepsaný na místě mém učině, peníze k sobě bral, a z těch aby panně Johanně nevěstě mé XX kop. gr., a Kačce, Johanně a Janě sestrám mým po X kopách gr. vydal —. Potom pak III kopy platu, kteréž v Letkách mám, ty — Ma- tějovi: bratranci mému — odkazuji, když let rozumných dojde —. Než ty tři kopy gr. pla- tu, kteréž také dskami zapsány mám, v Otvo- jicích na Voduřatovi, ty Janovi poručníku — 207 odkazuji —. Datum ten čtvrtek před hodem sv. Jana Křtitele 1. ete. 59. (Rukop. č. 2119 fol. K. 6.) 4. 1523, 4. září. Smlúva — mezi Markletú Nechutnou z jedné a Jírou, synem jejím z Ho- lubic, z strany druhé o podělenie statku mezi jimi na tento zpuosob: předkem že ten veške- ren statek jich společnie jest šacován a po- ložen v LXXti kopách na míš.; a na tom statku dluhu se nalezlo XXIII kop m., a ten on Jíra osobou svou zaplatiti má, a při tom statku se vosaditi a tu hospodářem býti a Mar- kléty, matky své, odbýti a z toho statku dielu jejího XV kop m. vydati — Actum fer. VI. post Egidii 1523. (Rukop. č. 2155. f. 29) 5. 1529, 1. srpna. Když před lety drahně minulými Pasunková vdova prodala dědinu ve čtyřidcíti strychách Vackovi, sousedu v Ho- lubicích, za XIIIte kop gr. m.; a majíce táž vdova při sobě syny své, sirotky mladé, lety nedošlé, že jsú na ten čas pro svú mladost tomu nerozumějíce tak zanechali, až přišedše k letuom a toho se uptavše a porozuměvše, že tím odprodáním při jich živnosti ujma se jim stala a že oni majíce málo dědiny k dvoru svému, jsúce dva bratři, na svém hospodářství státi by nemohli, a zvláště bratr mladší že jest tomu trhu, jsa dědic, vuole ne- dal ani čberu nepil. A také že ta dědina ani darmo ani za peníze jest dána. I toho požá- dali, aby jim zase byla postoupena. Páni ou- ředníci [šestipanští] — mezi jimi dědinu roz- dělili: Najprv což se dotýče sirotka staršího, poněvadž podle mateře k trhu vuoli dal a čberné pil, z té příčiny k té dědině právo dielu svého ztratil. Ale sirotek mladší — právo své zachoval, a tak Vacek polovici té dědiny jemu postúpiti má — a za to sirotek jemu Vackovi puol sedmý kopy m. ihned dáti má. Actum fer. II. die Petri in vinculis. 1529. (Tamtéž fol. 89.) 6. 1531, 28. ledna. Jíra Houžvička z Ho- lubic koupiv dvuor tu v Holubicích od Petra nápravníka za CCV kop m., a již na tu sum-
Holovousy — Holubice. hlavi o božské i o obecné dobré všie této České země mají rokovati: tu staršie obec odložila jest na velikú obec. A dále když jest svolána veliká obec, tu jest ma ni vzneseno svrchu- psanými pány, kde by měli peněz na tu vý- jezdu na to rokovánie dobýti. A tak všecka obec veliká poradivši sě a pováživši pilně toho, nalezla jest a rozkázánie též obce jmé- nem jejím Jan Reček vynesl jest a vypověděl, žádajíce na purgmistru a na konšelech svr- chupsaných, aby vždy peněz na tu výjezdu a k tomu roku dobyli a zbožie některé na to zastavili neb prodali. A když jsú na mnohé osoby z zeman i z měsckých vznášeli žáda- jíce, aby peněz jim na zbožie některé pójčili, a toho nemohúce od žádného mieti, i prosili jsú snažně opatrného Matěje od můúřenínóv, aby jim k tomu poradil a k takovému do- brému peněz pójčil na některé zbožie aneb je od nich kúpil. A tak k snažné, velké a časté prosbě jich, maje litost nad obcí, přivolil jest ku kúpení vsi. Tu s povolením všie obce prodána jest jemu ves řečená Holubice i jeho dědicóm a budücim — za čtyři sta k. gr — Actum anno sc XXXVI feria II. ante Sophie. (Rukop. č. 87 f. 4. = 2099 f. 376.) 3. 1459, 21. června. Ve jméno božie amen. Já Jíra Vamberský z Holubic -— činím a ustanovuji slovutného panoši Jana z Radíče pravého a mocného poručníka zbožie a statku mého —. Jakož jsem dvuor v Holubicích prodav, závdavku ještě žádného nevzal, ani také vzdánie tomu, komuž prodal, učinil vedle prá- va té vsi, to aby Jan poručník nadepsaný na místě mém učině, peníze k sobě bral, a z těch aby panně Johanně nevěstě mé XX kop. gr., a Kačce, Johanně a Janě sestrám mým po X kopách gr. vydal —. Potom pak III kopy platu, kteréž v Letkách mám, ty — Ma- tějovi: bratranci mému — odkazuji, když let rozumných dojde —. Než ty tři kopy gr. pla- tu, kteréž také dskami zapsány mám, v Otvo- jicích na Voduřatovi, ty Janovi poručníku — 207 odkazuji —. Datum ten čtvrtek před hodem sv. Jana Křtitele 1. ete. 59. (Rukop. č. 2119 fol. K. 6.) 4. 1523, 4. září. Smlúva — mezi Markletú Nechutnou z jedné a Jírou, synem jejím z Ho- lubic, z strany druhé o podělenie statku mezi jimi na tento zpuosob: předkem že ten veške- ren statek jich společnie jest šacován a po- ložen v LXXti kopách na míš.; a na tom statku dluhu se nalezlo XXIII kop m., a ten on Jíra osobou svou zaplatiti má, a při tom statku se vosaditi a tu hospodářem býti a Mar- kléty, matky své, odbýti a z toho statku dielu jejího XV kop m. vydati — Actum fer. VI. post Egidii 1523. (Rukop. č. 2155. f. 29) 5. 1529, 1. srpna. Když před lety drahně minulými Pasunková vdova prodala dědinu ve čtyřidcíti strychách Vackovi, sousedu v Ho- lubicích, za XIIIte kop gr. m.; a majíce táž vdova při sobě syny své, sirotky mladé, lety nedošlé, že jsú na ten čas pro svú mladost tomu nerozumějíce tak zanechali, až přišedše k letuom a toho se uptavše a porozuměvše, že tím odprodáním při jich živnosti ujma se jim stala a že oni majíce málo dědiny k dvoru svému, jsúce dva bratři, na svém hospodářství státi by nemohli, a zvláště bratr mladší že jest tomu trhu, jsa dědic, vuole ne- dal ani čberu nepil. A také že ta dědina ani darmo ani za peníze jest dána. I toho požá- dali, aby jim zase byla postoupena. Páni ou- ředníci [šestipanští] — mezi jimi dědinu roz- dělili: Najprv což se dotýče sirotka staršího, poněvadž podle mateře k trhu vuoli dal a čberné pil, z té příčiny k té dědině právo dielu svého ztratil. Ale sirotek mladší — právo své zachoval, a tak Vacek polovici té dědiny jemu postúpiti má — a za to sirotek jemu Vackovi puol sedmý kopy m. ihned dáti má. Actum fer. II. die Petri in vinculis. 1529. (Tamtéž fol. 89.) 6. 1531, 28. ledna. Jíra Houžvička z Ho- lubic koupiv dvuor tu v Holubicích od Petra nápravníka za CCV kop m., a již na tu sum-
Strana 208
208 mu jemu vyplnil LII kop m., a plátce maje býti při každých vánocech po XII kopách m., i obtížil sobě takové placení rokuov, vyžádal na něm, aby jemu rokuov polehčil, aby — po VIII kop. m. platil. Actum sabbato post, Crisostomi 1531. (Tamteż fol. 127.) — [Potom] plátce rokuov býti nemoha, když soukup jeho peníze chtíti měl a na grund se táhl, on pe- něz nemaje, jest skrze pány úředníky [šesti- panské] vypovědíno, aby Petr nápravník dvuor svoj zase přijal a v něj se za hospodáře uvá- zal —. Actum sabbato post Scolastice 1531 [11. února] (Tamtéž fol. 128) 7. 1536, 25. března. Jakož jest byla ne- snáz mezi Petrem, nápravníkem z Holubic, z jedné a Michalem z Utvojic,*) člověkem pana Jindři- cha Zeidlice, z strany druhé, jakož sě jest týž Michal táhl na dědiny a louky některé Petra nápravníka, kterýchž od starodávna užíval, chtěje je sobě osobiti, — i učinili jsú o to páni onředníci s panem Jindřichem Zeidlicem srocení a nato vajjezd, a na vysvědčení těchto lidí níž jmenovaných o ty dědiny a louky porovnali jsú, Jana Vaňhy z Stodoluk, Ma- těje Nováčka odtudž, Jana Konia (? Jana Konia) z Utvojic, Jana Dlouhyho a Duchka Durasa, Ze sou paméti své v tom jednostajné snesli a vysvédüili, Ze by to dobfe v svych pamótich měli, že by prve byla nesnáz mezi předkem Michalovým a Petrem nápravníkem o vrbiny při těch lukách, jakož i skrze to Petr ochro- men jest, a že jsú oni mezi ními to porovnali a mezníky vysadili, při kterých mezníkuov vy- sazování z sedmi vsí lidé byli přítomni, a od té chvíle a toho času Petr svého užíval bez překážky předkuov Michalových až do tohoto času. I slyšíce páni ouředníci i také pan Jin- dřish Zeidlie téchto lidí vysvědčení, tu jedno- stajně stranám oznámili: Poněvadž Michal toho ničímž neprovedl, aby ty louky a dědiny jemu náležité byly, na kteréž se táhl, i z té příčiny, — aby týž Petr — držal a užíval — a Michal tu pristojící sám dal tomu misto a pověděl, aby již Petr svého užíval, jakž roz- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských ž archivu města Prahy: umí. Toto porovnání — stalo se jest v neděli den Navštívení P. Marie — 1. oc XXXVI. (Tamtéž fol. 208.) Holyně, Holín u Slivence. 1430, 6. listopadu. Antiquum consilium de anno 9c XXVII dum fuit evocatum ad con- silium pro parte Petri Lud super percepcione censuum a villanis de Sliwenecz et Holina, requisitum per modernos dominos, por quem modum percipit dictum censum et quantum percipere debuit, deposuit, quod quadam vice accedens consilium eorum cum quadam littera obstagiali sonante super centum s. gr, in qua fuit fideiussor pro magistro hospitali circa pontem et toto conventu, humiliter supplicavit dominis pretactis, ut sibi astarent consiliis et auxiliis, quomodo et per quem modum posset libertari a fideiussoria caucione, specialiter ta - men petendo pro censitis prefatis, ut in ipsis levaret et tolleret censum ad liberandum se a fideiussoria eadem, tantum pro sua parte dederunt sibi consensum — ut perciperet et levaret censum a prefatis villanis usque ad XXX s. gr. Quaquidem deposicione antiqui consilii audita moderni domini — mandave- runt, ut prefatus Petrus peramplius dietum censum non percipiat —. Actum pleno in con- silio anno 9c XXX? feria II. post Omnium Sanctorum. (Rukop. é. 2099 f. 308.) Honice. 1460, 4. bfezna. Ve jméno svaté a neroz- dílné Trojice amen. Já Přech z Honic řečený Radlice, spoluobyvatel Nov. M. Pr. — oznz- muji Zalostivó a tüzím, Ze Ctibor z Kačice učinil mi veliků křivdu a veliké bezprávie, ne- maje ke mně žádné viny, a pobral muoj sta- tek i má robotu, odnímaje a bera mi k tomu úroky mé spravedlivé, jakožto od dvaceti let proti listu, kterýž mi na se vydal s visutÿmi pečetěmi, a ktomu mi odjal rychtářstvie spra- vedlivé v Honiciech. Ten list, kterýž: mám od Ctiborá z Kačice, dávam mocné mú dobrú volí Katefinč vnučce mé, s Annú matkú její, +) Otvovice.
208 mu jemu vyplnil LII kop m., a plátce maje býti při každých vánocech po XII kopách m., i obtížil sobě takové placení rokuov, vyžádal na něm, aby jemu rokuov polehčil, aby — po VIII kop. m. platil. Actum sabbato post, Crisostomi 1531. (Tamteż fol. 127.) — [Potom] plátce rokuov býti nemoha, když soukup jeho peníze chtíti měl a na grund se táhl, on pe- něz nemaje, jest skrze pány úředníky [šesti- panské] vypovědíno, aby Petr nápravník dvuor svoj zase přijal a v něj se za hospodáře uvá- zal —. Actum sabbato post Scolastice 1531 [11. února] (Tamtéž fol. 128) 7. 1536, 25. března. Jakož jest byla ne- snáz mezi Petrem, nápravníkem z Holubic, z jedné a Michalem z Utvojic,*) člověkem pana Jindři- cha Zeidlice, z strany druhé, jakož sě jest týž Michal táhl na dědiny a louky některé Petra nápravníka, kterýchž od starodávna užíval, chtěje je sobě osobiti, — i učinili jsú o to páni onředníci s panem Jindřichem Zeidlicem srocení a nato vajjezd, a na vysvědčení těchto lidí níž jmenovaných o ty dědiny a louky porovnali jsú, Jana Vaňhy z Stodoluk, Ma- těje Nováčka odtudž, Jana Konia (? Jana Konia) z Utvojic, Jana Dlouhyho a Duchka Durasa, Ze sou paméti své v tom jednostajné snesli a vysvédüili, Ze by to dobfe v svych pamótich měli, že by prve byla nesnáz mezi předkem Michalovým a Petrem nápravníkem o vrbiny při těch lukách, jakož i skrze to Petr ochro- men jest, a že jsú oni mezi ními to porovnali a mezníky vysadili, při kterých mezníkuov vy- sazování z sedmi vsí lidé byli přítomni, a od té chvíle a toho času Petr svého užíval bez překážky předkuov Michalových až do tohoto času. I slyšíce páni ouředníci i také pan Jin- dřish Zeidlie téchto lidí vysvědčení, tu jedno- stajně stranám oznámili: Poněvadž Michal toho ničímž neprovedl, aby ty louky a dědiny jemu náležité byly, na kteréž se táhl, i z té příčiny, — aby týž Petr — držal a užíval — a Michal tu pristojící sám dal tomu misto a pověděl, aby již Petr svého užíval, jakž roz- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských ž archivu města Prahy: umí. Toto porovnání — stalo se jest v neděli den Navštívení P. Marie — 1. oc XXXVI. (Tamtéž fol. 208.) Holyně, Holín u Slivence. 1430, 6. listopadu. Antiquum consilium de anno 9c XXVII dum fuit evocatum ad con- silium pro parte Petri Lud super percepcione censuum a villanis de Sliwenecz et Holina, requisitum per modernos dominos, por quem modum percipit dictum censum et quantum percipere debuit, deposuit, quod quadam vice accedens consilium eorum cum quadam littera obstagiali sonante super centum s. gr, in qua fuit fideiussor pro magistro hospitali circa pontem et toto conventu, humiliter supplicavit dominis pretactis, ut sibi astarent consiliis et auxiliis, quomodo et per quem modum posset libertari a fideiussoria caucione, specialiter ta - men petendo pro censitis prefatis, ut in ipsis levaret et tolleret censum ad liberandum se a fideiussoria eadem, tantum pro sua parte dederunt sibi consensum — ut perciperet et levaret censum a prefatis villanis usque ad XXX s. gr. Quaquidem deposicione antiqui consilii audita moderni domini — mandave- runt, ut prefatus Petrus peramplius dietum censum non percipiat —. Actum pleno in con- silio anno 9c XXX? feria II. post Omnium Sanctorum. (Rukop. é. 2099 f. 308.) Honice. 1460, 4. bfezna. Ve jméno svaté a neroz- dílné Trojice amen. Já Přech z Honic řečený Radlice, spoluobyvatel Nov. M. Pr. — oznz- muji Zalostivó a tüzím, Ze Ctibor z Kačice učinil mi veliků křivdu a veliké bezprávie, ne- maje ke mně žádné viny, a pobral muoj sta- tek i má robotu, odnímaje a bera mi k tomu úroky mé spravedlivé, jakožto od dvaceti let proti listu, kterýž mi na se vydal s visutÿmi pečetěmi, a ktomu mi odjal rychtářstvie spra- vedlivé v Honiciech. Ten list, kterýž: mám od Ctiborá z Kačice, dávam mocné mú dobrú volí Katefinč vnučce mé, s Annú matkú její, +) Otvovice.
Strana 209
Holyně— Hora Kutná. dcerü mü —, Actum die Translacionis s. Wen- ceslai. (Rukop. č. 2094 f. B. 24.) Hora ves. 1448, 31. ledna. Ve jmeno božie amen. Já Anastasie, řečená Nechna, vyznávám oc, Ze ačkolivě nemocna jsem sc, tak že Přibíka, man- žela mého milého, ustanovujíc a činiec pravého a mocného poručníka všeho statku mého — potom všecko právo mé, kteréž mi po nebožci Bernhartovi, otci mém, k zboží a dědinám ve vsi Hora řečené i ke všemu, což k tomu pří- slušie, — dala jsem a mocí tohoto kšaftu mocně a plným právem dědicky a k věčnosti dávám témuž Přibíkovi; manželu mému — Datum feria II. ante Purificationem. (Rukop. 6, 2119 fol. A 1'.) Hora Kutná. 1. 1352, 13. prosince. Item Ula, Smydlinne gener, publicavit quartam partem fabrice in Montibus Kutnis iudicio IIII*. Actum anno M? CCC'?LII in die s. Lucie virg. (Rukop. c. 987 f. 9.) 2. 1356, 22. listopadu. Petrus Wilmani et frater suus Jacobus Wilmani de Montibus . dimiserunt Nicolaum Weger solutum et here- des suos in pleno consilio de octava parte. ., quod habuit in fovea, que vocatur Perchtolus (Parehtolus?). Actum anno domini millesimo CCC?LVI feria tercia proxima ante festum s. Katherine. (Tamtéz f. 107.) 3. 1412, 19. prosince. Hauman Alder, civis in Montibus Cutnis, publicavit corain do- minis, quod babet litteram super relictam Ulrici notarii super L s. Act. fer. IL. ante Tome. Rukop. č. 2099 fol. 65.) 4. 1418, 18. ledna. Wenceslaus dictus To- bias, civis in Montibus Cutnis, fassus est, se teneri in LX s. — Petro de Mezecz*) et Petro de Misa — Act. fer. IIII. post Antonii anno etc. XIII. (Tamtéž f. 65.) *) Snad: Mezericz. 5. 1413, 10. listopadu. Matias de Brunnia (!) fassus est coram — iuratis, quemadmo- dum Cristoforus, familiaris dominorum consu- lum de Montibus Cuthnis, ipsum ab Antonio Archiv Český XXVI. 209 de Munheim exbrigavit racione fideiussorie cau- cionis pro II s, quas dictus Mathias prefato Anthonio — debet persolvere; quod si non persolveret, extunc — Cristoforus — Matiam statuere debet — Act. in vig. s. Martini a. ete. CCCCXIII. (Rukop. 6. 2099 f. 31.) 6. 1414, 30. ledna. Anna, relicta Bernardi Prawnwart de M. C. — resignavit Cuncze, matri sue, et Johani, fratri suo, de dotalicio suo sibi per dictum maritum suum in M. C. proscripto XXX s. — Act. fer. III. ante Purif. a. etc. XIIII. (Tamtéž f. 74.) 7. 1417. — Jonas, Judeus de M. C. (Tam- též fol. 101.) 8. 1418. — Jacobus de foro eguorum in M. C., notarius monete ibidem. (Tamtćż f. 84.) 9. 1418, 20. prosince. Andreas de Jermericz nomine Andree de Ratibor, civis in Montibus Chuttnis, fassus est et recognovit, quod Ka- therina, relicta olim magistri Jacobini, nunc conthoralis legittima Martini notarii, pridem subcamerarii, cum Martino, marito suo predicto, Sibi persolverunt huiusmodi duodecim sexag. gr, que ipsos concernebat pro tercia parte ipsorum in debito triginta sex s. gr., in quibus dictus Jacobinus antedicto Andree de Ratibor mansit obligatus. Qui Andreas de Jermericz nomine dicti Andree de Ratibor dimisit ante- dictam Katherinam et Martinum, maritum eius, nec non heredes ipsorum racione dictarum duodecim sexag. gr. per ipsum perceptarum nunc et perpetue ab omni impeticione quittos, liberos et solutos. Actum feria tercia dominice Exurge quare, anno domini M*CCCC*XVIII. (Rukop. à. 992 f. 10.) 10. 1418, 22. prosince. Wir burgermeister und rat der Grossern Stat zu Prage bekennen offenlich allermeniclich, das vor uns in unsern vollen rate komen sein die erbern manne Heinrich Slyk von Eger und Herman Schober, Peter Leb, Jacob Terkler und Francz Lussel und Jacob von Brun als geweldige ubermanne gekoren von dem Hannus Gros, burger uff dem Berge zu Chutten, von einem und von dem 27
Holyně— Hora Kutná. dcerü mü —, Actum die Translacionis s. Wen- ceslai. (Rukop. č. 2094 f. B. 24.) Hora ves. 1448, 31. ledna. Ve jmeno božie amen. Já Anastasie, řečená Nechna, vyznávám oc, Ze ačkolivě nemocna jsem sc, tak že Přibíka, man- žela mého milého, ustanovujíc a činiec pravého a mocného poručníka všeho statku mého — potom všecko právo mé, kteréž mi po nebožci Bernhartovi, otci mém, k zboží a dědinám ve vsi Hora řečené i ke všemu, což k tomu pří- slušie, — dala jsem a mocí tohoto kšaftu mocně a plným právem dědicky a k věčnosti dávám témuž Přibíkovi; manželu mému — Datum feria II. ante Purificationem. (Rukop. 6, 2119 fol. A 1'.) Hora Kutná. 1. 1352, 13. prosince. Item Ula, Smydlinne gener, publicavit quartam partem fabrice in Montibus Kutnis iudicio IIII*. Actum anno M? CCC'?LII in die s. Lucie virg. (Rukop. c. 987 f. 9.) 2. 1356, 22. listopadu. Petrus Wilmani et frater suus Jacobus Wilmani de Montibus . dimiserunt Nicolaum Weger solutum et here- des suos in pleno consilio de octava parte. ., quod habuit in fovea, que vocatur Perchtolus (Parehtolus?). Actum anno domini millesimo CCC?LVI feria tercia proxima ante festum s. Katherine. (Tamtéz f. 107.) 3. 1412, 19. prosince. Hauman Alder, civis in Montibus Cutnis, publicavit corain do- minis, quod babet litteram super relictam Ulrici notarii super L s. Act. fer. IL. ante Tome. Rukop. č. 2099 fol. 65.) 4. 1418, 18. ledna. Wenceslaus dictus To- bias, civis in Montibus Cutnis, fassus est, se teneri in LX s. — Petro de Mezecz*) et Petro de Misa — Act. fer. IIII. post Antonii anno etc. XIII. (Tamtéž f. 65.) *) Snad: Mezericz. 5. 1413, 10. listopadu. Matias de Brunnia (!) fassus est coram — iuratis, quemadmo- dum Cristoforus, familiaris dominorum consu- lum de Montibus Cuthnis, ipsum ab Antonio Archiv Český XXVI. 209 de Munheim exbrigavit racione fideiussorie cau- cionis pro II s, quas dictus Mathias prefato Anthonio — debet persolvere; quod si non persolveret, extunc — Cristoforus — Matiam statuere debet — Act. in vig. s. Martini a. ete. CCCCXIII. (Rukop. 6. 2099 f. 31.) 6. 1414, 30. ledna. Anna, relicta Bernardi Prawnwart de M. C. — resignavit Cuncze, matri sue, et Johani, fratri suo, de dotalicio suo sibi per dictum maritum suum in M. C. proscripto XXX s. — Act. fer. III. ante Purif. a. etc. XIIII. (Tamtéž f. 74.) 7. 1417. — Jonas, Judeus de M. C. (Tam- též fol. 101.) 8. 1418. — Jacobus de foro eguorum in M. C., notarius monete ibidem. (Tamtćż f. 84.) 9. 1418, 20. prosince. Andreas de Jermericz nomine Andree de Ratibor, civis in Montibus Chuttnis, fassus est et recognovit, quod Ka- therina, relicta olim magistri Jacobini, nunc conthoralis legittima Martini notarii, pridem subcamerarii, cum Martino, marito suo predicto, Sibi persolverunt huiusmodi duodecim sexag. gr, que ipsos concernebat pro tercia parte ipsorum in debito triginta sex s. gr., in quibus dictus Jacobinus antedicto Andree de Ratibor mansit obligatus. Qui Andreas de Jermericz nomine dicti Andree de Ratibor dimisit ante- dictam Katherinam et Martinum, maritum eius, nec non heredes ipsorum racione dictarum duodecim sexag. gr. per ipsum perceptarum nunc et perpetue ab omni impeticione quittos, liberos et solutos. Actum feria tercia dominice Exurge quare, anno domini M*CCCC*XVIII. (Rukop. à. 992 f. 10.) 10. 1418, 22. prosince. Wir burgermeister und rat der Grossern Stat zu Prage bekennen offenlich allermeniclich, das vor uns in unsern vollen rate komen sein die erbern manne Heinrich Slyk von Eger und Herman Schober, Peter Leb, Jacob Terkler und Francz Lussel und Jacob von Brun als geweldige ubermanne gekoren von dem Hannus Gros, burger uff dem Berge zu Chutten, von einem und von dem 27
Strana 210
210 Peter Gefetterl, unserm mitpurger, von dem andern teile von sulcher zuspruche wegen, die der vorgenante Hannus Gros zu den egenan- ten Peter Gefettrl bys uff diese czeit gehabt und getan hat von der sechs und dreissig schok grosser wegen, die er im ist schuldig gewest, ein sulchen awspruch getan haben, das er im desselben geldes geben und beczalen sal czwey schok grosser uff send Juergentag, der schirist kumpt, und czwey schok grosser uff send Gallen tage, der darnach an mittel volgende seint wirt, und darnach alle iar uff iczlichen send Juergentag czwey schok gr. und uff iczlichen send Gallentage zwey schok gr. also lange, bys das die egenanten sechs und dreissig schok gr. gancz und gar beczalet wer- den; und uff weliche czeit der vorgenante Peter des nicht tete denne zu hant, so sal man dem vorgenanten Hannus rechtes helfen zu allen seinen guetern varenden und unvarenden, wo man die ankomen und finden wirt, umb sulches gelt, das er im denne phlichtig wirt zu becza- len. Auch haben sie awsgesprochen von der acht schok gr. wegen an fuenff grosse, die der Gabriel Swertfeger von Freiberg dem vor- genanten Peter Gefetterl schuldig bleibet: Wenne das geschiet, das derselbe Gabriel dem vorgenanten Hannus Gros dasselbe gelde globen und hantheysig wirt, denne so sullen sie dem vorgenanten Peter an der obgenanten summen geldes abgeen. Auch haben sie awsge- sprochen, das derselbe Peter Gefetterl dem egenanten Hannus Gros der nachgeschrieben Schulde abtreten sal, von ernsten (!) an dem Heinrich Holezschuster zu Erfurt acht schok grosser, an dem Lobenhon zu Kempnicz funfft- halb schok gr. an dem Peter Friezko von Kempniez ezwey s. gr. an czehen grosse, mit sulcher underscheide, was der egenante Hannus an denselben schulden bekomen und eingema- net wirt mugen, das sal auch dem vorgenanten Peter an der egenanten summen geldes abe- geen und abgeslagen werden. Das ist gescheen nach Cristi gepurt vierczehenhundert iar dar- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu mésta Prahy: nach in dem achezehendem iare, den nehsten donerstage vor Weynachten. (Rukop. 6. 992 f. 33.) 11. 1427. — My šephmistr a konšelé na Horách Kutnách službu svú věrnú s upřímú žádostí najlepšieho dobrého vzkazujem tiemto listem a svědčiece, kterak Jan Střiebrný uka- zatel tohoto listu i s svú manželků časy všecky, kteréž jest s námi přebýval, nám i všie naší obci dobře a poctivě sě zachoval, tak že naň nic zlého nevieme, než vše dobré. A ten by mienil přiebytek mieti v vašem městě. I pro- símeť jakožto pánóv a bratří na nás laskavých, aby jeho ráčili do svého města přijieti a bydla laskavého mezi sebú dopřieti. A myf toho Vaší milosti chceme zasluhovati. Datum anno domini millesimo guadringentesimo XXVII? (Rukop. č. 992 fol. 138.) 12. 1429, 6. června. (Svatební smlouva Jana Muncera). Facta et concordia et consen- sus unanimis inter Machnam natam d. Barbare, sororinam Michaelis aurifabri, et Johannem Munczer de Montibus Cuthnis parte ab altera, occasione matrimonii inter ipsos per interpo- sicionem ex utraque parte amicorum mutuo contracti, sic videlicet, quia prefata Machna nomine dotis dat prefato Johanni, marito suo, omne ius suum, guod habet seu habere quo- modolibet poterit in futurum ad quecunque bona — similiter iam nominatus Johannes ex contractu huiusmodi matrimonii viceversa dat — omne ius suum — ad quecunque bona — conthorali sue — tali tamen inter se mutua pre- habita exclusione: Si prefatum Johannem mori contingerit [sic] prius prefata Machna — liberis habitis, extune ipsa Machna — debet habere cum huiusmodi pueris, quos simul duxerint habendos, equalem porcionem, aut liberis de- cedentibus ante ipsorum legittimam etatem, quod optineat ius plenum ad porcionem puero- rum ipsos quomodolibet post mortem mariti sui concernencium — Act. a. d. etc. XXIX, fer. II. post octavam Corporis Christi. (Tamtéz f. 104.) 13. 1432, 22. listopadu. Laurencius Babka sartor et Margareta — fassi sunt, se perce-
210 Peter Gefetterl, unserm mitpurger, von dem andern teile von sulcher zuspruche wegen, die der vorgenante Hannus Gros zu den egenan- ten Peter Gefettrl bys uff diese czeit gehabt und getan hat von der sechs und dreissig schok grosser wegen, die er im ist schuldig gewest, ein sulchen awspruch getan haben, das er im desselben geldes geben und beczalen sal czwey schok grosser uff send Juergentag, der schirist kumpt, und czwey schok grosser uff send Gallen tage, der darnach an mittel volgende seint wirt, und darnach alle iar uff iczlichen send Juergentag czwey schok gr. und uff iczlichen send Gallentage zwey schok gr. also lange, bys das die egenanten sechs und dreissig schok gr. gancz und gar beczalet wer- den; und uff weliche czeit der vorgenante Peter des nicht tete denne zu hant, so sal man dem vorgenanten Hannus rechtes helfen zu allen seinen guetern varenden und unvarenden, wo man die ankomen und finden wirt, umb sulches gelt, das er im denne phlichtig wirt zu becza- len. Auch haben sie awsgesprochen von der acht schok gr. wegen an fuenff grosse, die der Gabriel Swertfeger von Freiberg dem vor- genanten Peter Gefetterl schuldig bleibet: Wenne das geschiet, das derselbe Gabriel dem vorgenanten Hannus Gros dasselbe gelde globen und hantheysig wirt, denne so sullen sie dem vorgenanten Peter an der obgenanten summen geldes abgeen. Auch haben sie awsge- sprochen, das derselbe Peter Gefetterl dem egenanten Hannus Gros der nachgeschrieben Schulde abtreten sal, von ernsten (!) an dem Heinrich Holezschuster zu Erfurt acht schok grosser, an dem Lobenhon zu Kempnicz funfft- halb schok gr. an dem Peter Friezko von Kempniez ezwey s. gr. an czehen grosse, mit sulcher underscheide, was der egenante Hannus an denselben schulden bekomen und eingema- net wirt mugen, das sal auch dem vorgenanten Peter an der egenanten summen geldes abe- geen und abgeslagen werden. Das ist gescheen nach Cristi gepurt vierczehenhundert iar dar- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu mésta Prahy: nach in dem achezehendem iare, den nehsten donerstage vor Weynachten. (Rukop. 6. 992 f. 33.) 11. 1427. — My šephmistr a konšelé na Horách Kutnách službu svú věrnú s upřímú žádostí najlepšieho dobrého vzkazujem tiemto listem a svědčiece, kterak Jan Střiebrný uka- zatel tohoto listu i s svú manželků časy všecky, kteréž jest s námi přebýval, nám i všie naší obci dobře a poctivě sě zachoval, tak že naň nic zlého nevieme, než vše dobré. A ten by mienil přiebytek mieti v vašem městě. I pro- símeť jakožto pánóv a bratří na nás laskavých, aby jeho ráčili do svého města přijieti a bydla laskavého mezi sebú dopřieti. A myf toho Vaší milosti chceme zasluhovati. Datum anno domini millesimo guadringentesimo XXVII? (Rukop. č. 992 fol. 138.) 12. 1429, 6. června. (Svatební smlouva Jana Muncera). Facta et concordia et consen- sus unanimis inter Machnam natam d. Barbare, sororinam Michaelis aurifabri, et Johannem Munczer de Montibus Cuthnis parte ab altera, occasione matrimonii inter ipsos per interpo- sicionem ex utraque parte amicorum mutuo contracti, sic videlicet, quia prefata Machna nomine dotis dat prefato Johanni, marito suo, omne ius suum, guod habet seu habere quo- modolibet poterit in futurum ad quecunque bona — similiter iam nominatus Johannes ex contractu huiusmodi matrimonii viceversa dat — omne ius suum — ad quecunque bona — conthorali sue — tali tamen inter se mutua pre- habita exclusione: Si prefatum Johannem mori contingerit [sic] prius prefata Machna — liberis habitis, extune ipsa Machna — debet habere cum huiusmodi pueris, quos simul duxerint habendos, equalem porcionem, aut liberis de- cedentibus ante ipsorum legittimam etatem, quod optineat ius plenum ad porcionem puero- rum ipsos quomodolibet post mortem mariti sui concernencium — Act. a. d. etc. XXIX, fer. II. post octavam Corporis Christi. (Tamtéz f. 104.) 13. 1432, 22. listopadu. Laurencius Babka sartor et Margareta — fassi sunt, se perce-
Strana 211
Hora Kutná (1418—1460). pisse XVII s., videlicet X s. — a Martino sutore, Nicolao frenifice, Mauricio sutore et Wanikone cerdone, concivibus et cohabitatori- bus M. C. que quidem pecunia concernit Masskam et Elisabeth, pueros Johannis sarto- ris, concivis eiusdem civitatis M. C. — Act. die s. Cecilie a. ete. XXXII. (Rukop. č. 2099 f. 337.) 14. 1439, 15. dubna. Michael dictus Rex, civis de Montibus Chuttnis, volens ad alienas partes gressus suos dirigere timensque istis temporibus periculosis sibi in vita periculum iminere, non coactus neque compulsus, sed sponte et libere resignavit — omne et totale ius suum, quod habere dinoscitur in Montibus Chuttnis ad quecunque bona mobilia e& immo- bilia habita et habenda — et specialiter illud ius, quod post mortem Laurencii de Kanko in Montibus Chuttnis ad ipsum est devolutum, necnon et litteram sonantem super octo sexag. gr. census annui, quam Hanussio dicto Piesek ad fidas manus servandam dedit et presenta- vit, Petro dicto Welisky aurifabro —. Actum feria tercia post Conductum Pasche —. (Rukop. 6. 90 fol. 36.) 15. 1439, 19. prosince. Paulus, natus olim Nicolai Mendl de Montibus Cuthnis, resignavit — suam post mortem domum suam heredita- riam in Montibus Cuthnis sitam ex opposito Andree Greydl ex una et penes Mathes Gros parte ab altera, foveam dictam ad s. Spiritum et ortum dictum Glauber (?) ante portam, sicut litur] ad monasterium Sedliezense, domine Clare relicte Jankouis, nati olim Otikonís pan- nieide —. Actum sabbato ante diem s. Thome ap. —. (Tamtéž fol. 47.) 16. 1439. — Wilhelmus Gros — resigna- vit — suam post mortem domum suam cum orto dictam Jasenhaws in Montibus Chutnis, nec non omnia et singula debita cum registro pro huiusmodi debitis spectanti, Ambrosio Mayssnarii de Praga et Dorothee, conthorali ipsius — (Tamtéz fol. 42.) 17. 1443, 17. srpna. Hanuss dictus Piesek 211 constitutus personaliter pleno in consilio — resignavit — domos, vineam, ortum, molendi- num in Montibus Cuthnis habitos, ad que sibi ius competit — nec non alia bona sua — Barbare, conthorali sue —. Si prefata Barbara contige- rit prius terminare suum diem extremum, ex- tunc prefata omnia bona circa predictum Ha- nussum debent remanere —. Actum sabbato post Assumpcionem. (Tamteż f. 86.) 18. 1453, 9. Gervna. Nicolaus Kossik et Katherina, conthoralis ipsius — resignaverunt — suam post mortem vineam — prope Pra- gam VIII str., sitam inter vineas Sigismundi ab asinis ex una et Cosdrassonis parte ab altera, et domum cum orto in Montibus Cuth- nis nec non et cetera bona in Montibus Cuth- nis Samueli Welwar — sub istis — exclu- sionibus, quod — ad tempora vite sue debent de predictis bonis usus fructus pro se — con- vertere — Act. in consilio (Ant. Urb. Pr.) sabbato post octavam Corporis Chr. a. LIII. (Tamtéž f. 227.) 19. 1460, 16. srpna. Ve jméno božie amen. Já Jan mlynář z Hory Kuthny, obývající ny- nie v Starém Městě Pražském, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi oc, že ačkoli z do- puštěnie božieho oc, tak že polovici mlýna mého, kterýž u Hory mám, s polovici také valchy tudiež, zahradu a domek v předměstí i podle toho všeckeren jiný statek muoj — dal sem a tohoto kšaftu mocí — otkazuji i porú- čiem Adamovi, Jeremiášovi, Davidovi synóm mým, a Katheřině také dceři mé, k rovnému a na rovný mezi ně rozdiel; tak tomu chtě, aby Barthoňovi z Hodonína s ženú a dětmi jeho X kop gr., a Anně, Barboře a jiným sestrám jich, dětem nebožky ženy mé sestry, po kopě gr. vydali —. Oznamuji také, že Václav Ko- morač, mlynář u Hory, C kop gr. povinen mi zuostává. O těch vuole má jest i tak teď po- rúčiem a rozkazuji, aby mistr Jan z Rokycan a mistr Václav z Bethlema v moc svú je ve- zmúc, na almužny i na jiné skutky milosrdné ve jméno božie za mú a za mých předšiech 27+
Hora Kutná (1418—1460). pisse XVII s., videlicet X s. — a Martino sutore, Nicolao frenifice, Mauricio sutore et Wanikone cerdone, concivibus et cohabitatori- bus M. C. que quidem pecunia concernit Masskam et Elisabeth, pueros Johannis sarto- ris, concivis eiusdem civitatis M. C. — Act. die s. Cecilie a. ete. XXXII. (Rukop. č. 2099 f. 337.) 14. 1439, 15. dubna. Michael dictus Rex, civis de Montibus Chuttnis, volens ad alienas partes gressus suos dirigere timensque istis temporibus periculosis sibi in vita periculum iminere, non coactus neque compulsus, sed sponte et libere resignavit — omne et totale ius suum, quod habere dinoscitur in Montibus Chuttnis ad quecunque bona mobilia e& immo- bilia habita et habenda — et specialiter illud ius, quod post mortem Laurencii de Kanko in Montibus Chuttnis ad ipsum est devolutum, necnon et litteram sonantem super octo sexag. gr. census annui, quam Hanussio dicto Piesek ad fidas manus servandam dedit et presenta- vit, Petro dicto Welisky aurifabro —. Actum feria tercia post Conductum Pasche —. (Rukop. 6. 90 fol. 36.) 15. 1439, 19. prosince. Paulus, natus olim Nicolai Mendl de Montibus Cuthnis, resignavit — suam post mortem domum suam heredita- riam in Montibus Cuthnis sitam ex opposito Andree Greydl ex una et penes Mathes Gros parte ab altera, foveam dictam ad s. Spiritum et ortum dictum Glauber (?) ante portam, sicut litur] ad monasterium Sedliezense, domine Clare relicte Jankouis, nati olim Otikonís pan- nieide —. Actum sabbato ante diem s. Thome ap. —. (Tamtéž fol. 47.) 16. 1439. — Wilhelmus Gros — resigna- vit — suam post mortem domum suam cum orto dictam Jasenhaws in Montibus Chutnis, nec non omnia et singula debita cum registro pro huiusmodi debitis spectanti, Ambrosio Mayssnarii de Praga et Dorothee, conthorali ipsius — (Tamtéz fol. 42.) 17. 1443, 17. srpna. Hanuss dictus Piesek 211 constitutus personaliter pleno in consilio — resignavit — domos, vineam, ortum, molendi- num in Montibus Cuthnis habitos, ad que sibi ius competit — nec non alia bona sua — Barbare, conthorali sue —. Si prefata Barbara contige- rit prius terminare suum diem extremum, ex- tunc prefata omnia bona circa predictum Ha- nussum debent remanere —. Actum sabbato post Assumpcionem. (Tamteż f. 86.) 18. 1453, 9. Gervna. Nicolaus Kossik et Katherina, conthoralis ipsius — resignaverunt — suam post mortem vineam — prope Pra- gam VIII str., sitam inter vineas Sigismundi ab asinis ex una et Cosdrassonis parte ab altera, et domum cum orto in Montibus Cuth- nis nec non et cetera bona in Montibus Cuth- nis Samueli Welwar — sub istis — exclu- sionibus, quod — ad tempora vite sue debent de predictis bonis usus fructus pro se — con- vertere — Act. in consilio (Ant. Urb. Pr.) sabbato post octavam Corporis Chr. a. LIII. (Tamtéž f. 227.) 19. 1460, 16. srpna. Ve jméno božie amen. Já Jan mlynář z Hory Kuthny, obývající ny- nie v Starém Městě Pražském, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi oc, že ačkoli z do- puštěnie božieho oc, tak že polovici mlýna mého, kterýž u Hory mám, s polovici také valchy tudiež, zahradu a domek v předměstí i podle toho všeckeren jiný statek muoj — dal sem a tohoto kšaftu mocí — otkazuji i porú- čiem Adamovi, Jeremiášovi, Davidovi synóm mým, a Katheřině také dceři mé, k rovnému a na rovný mezi ně rozdiel; tak tomu chtě, aby Barthoňovi z Hodonína s ženú a dětmi jeho X kop gr., a Anně, Barboře a jiným sestrám jich, dětem nebožky ženy mé sestry, po kopě gr. vydali —. Oznamuji také, že Václav Ko- morač, mlynář u Hory, C kop gr. povinen mi zuostává. O těch vuole má jest i tak teď po- rúčiem a rozkazuji, aby mistr Jan z Rokycan a mistr Václav z Bethlema v moc svú je ve- zmúc, na almužny i na jiné skutky milosrdné ve jméno božie za mú a za mých předšiech 27+
Strana 212
212 duše obrátili —. Datum sabbato post Assumpcio- nem b. Marie Virginis. (Rukop. č. 2119 f. K. 13.) 20. 1471, 24. května. (Kšaft Pavla, písaře krále Jiřího.) In nomine domini amen. Ego Paulus civis Nove Civ. in Porzieez, notarius quondam serenissimi Georgii, olim regis Bohe- mie, tenore presencium palam omnibus reco- gnosco: Licet imbecillitatis humane more gravi morbo captus fuissem, salva tamen racione et nullaex parte memoria mea imminuta, nolens aliquam occasionem litis post excessum meum e vita de rebus et substancia mea mihia deo tributa relinquere, hoc ultimum voluntatis mee constituo testamentum. Inprimis Annam, sociam thori mei fidelem ac dilectam, instituo heredem, cui lego et. dono substanciam meam, addens eidem pro tutamine et auxilio magne discre- eionis viros Georgium Manusskonis, seniorem consulem et civem Nove Civ. Pr, et Lauri- num in Porziecz pannificem, similiter consulem et iuratum civitatis predicte. Res autem mee coniugi superius dicte is- tas nominatim lego: Domum meam magnam in Porziecz cum area braxatoria et braseato- rio — preterea domunculam sitam iuxta do- mum meam magnam inter domos Nicolai fullo- nis et Martini sutoris. Item partem molendi- norum, quam habeo in Porzieez post ecclesiam Ss. Clementis. Item vineam meam sitam supra ecclesiam s. Laurencii in mensura trium stri- chonum. Item domunculam in Parva Parte cum ortulo. Item ortum in Parva Parte circa s. Annam, super quam est littera regie maiesta- tis," Augustinus a cancro, civis Maioris Civ. Prag. cum quatuor s. gr. census in Kossierz. Item molendinetum similiter iuxta s. Annam cum insulis — super quod eciam est littera regie maiestatis. Item vineam desertam sitam supra vineam dictam Cantorka, super quam est donacio simplex cum confirmacione. Item in Mikowieze, ubi sunt plumbi fodine, duas partes tricesimas ibi, ubi generosus domi- nus Paulus Skalsky et dominus Cenko, pro- curator olim regis Georgii, cum aliis culto- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ribus fovee tenent. Item in fundo magistri de hospitali ad pontem Pragensem, ubi dominus subcamerarius Samuel, item Johannes marssalek Antique Civ. Pr., et dominus Czeniek procura- tor cum aliis cultoribus fovee tenent II partes tricesimas. Item in Gilowi in antiqua Ssichta unam tricesimam. Preterea in Montibus Cuthnis in Flaser fovea dicta, in ea parte fovee, que dieitur Manthis, unam tricesimam, Item in fovea dicta Niklas in Kank V tricesimas. lt. in fovea dicta Rozunstrauch unam tricesimam —. Actum anno — LXXI? in crastino Ascensionis domini. (Rukop. 2094 f. E. 20.) *) Doplň asi: quam impetravit. 21. 1511, 20. řijna. L. P. 1511 v pondělí po sv. Havle na žádost uroz. pána p. Jana z Potštajna na Žampachu, najv. mincmajstra kr. Č., a slovutné opatrnosti pánuov šefmistruov a rady na Horách K. přijeli jsú mlynáři pří- sežní s povolením pánuov Pražan Starého M. Pr. do Hory k vohledání a spatření vody pod mlýnem Dětinným, o kteréž byla jest nesnáz mezi paní Dorotü zlatnicí z Veletic z jedné & Petrem Pampü erckaférem z strany druhé a Zichem mlynářem, držitelem Détinného mly- na ty časy. Tu přísežní mlynáři — v úterý ráno vypravivše se k ohledání — nalezen jest JM pán p. mincmajstr a páni z rady i obce k tomu vyslaní zejména tito: p. Pavel perg- mistr, mladší šefmistr, Jaroš z Chvališova, Jan Gezlar, Prokop prejgéř, p. Štollar, Prokop z Tocemic,*) Jiřík Bzenecký, Jiřík Ways písař, i strany, jichž se dotýkalo. *) Cti: z Chocemic. Tu strany odporné dobrovolně svolivše se žádali sú starších a přísežných mlynářuov již dotčených, aby to na se vzali k rozeznání spravedlivému podle práva, které jim příleží na vodách vyhledati. I seznavše starší mly- náři a přísežní dobrovolnost stran, ohledali sú bedlivě všecko, pokudž jich úřadóm příleží, a při té přítomnosti pána JMti p. mincmajstra a pánuov z rady potřebně rozváživše — i uči- nili sú otázku, má-li která strana zápis neb majestát k potřebě své. Tu paní Dorota zlat-
212 duše obrátili —. Datum sabbato post Assumpcio- nem b. Marie Virginis. (Rukop. č. 2119 f. K. 13.) 20. 1471, 24. května. (Kšaft Pavla, písaře krále Jiřího.) In nomine domini amen. Ego Paulus civis Nove Civ. in Porzieez, notarius quondam serenissimi Georgii, olim regis Bohe- mie, tenore presencium palam omnibus reco- gnosco: Licet imbecillitatis humane more gravi morbo captus fuissem, salva tamen racione et nullaex parte memoria mea imminuta, nolens aliquam occasionem litis post excessum meum e vita de rebus et substancia mea mihia deo tributa relinquere, hoc ultimum voluntatis mee constituo testamentum. Inprimis Annam, sociam thori mei fidelem ac dilectam, instituo heredem, cui lego et. dono substanciam meam, addens eidem pro tutamine et auxilio magne discre- eionis viros Georgium Manusskonis, seniorem consulem et civem Nove Civ. Pr, et Lauri- num in Porziecz pannificem, similiter consulem et iuratum civitatis predicte. Res autem mee coniugi superius dicte is- tas nominatim lego: Domum meam magnam in Porziecz cum area braxatoria et braseato- rio — preterea domunculam sitam iuxta do- mum meam magnam inter domos Nicolai fullo- nis et Martini sutoris. Item partem molendi- norum, quam habeo in Porzieez post ecclesiam Ss. Clementis. Item vineam meam sitam supra ecclesiam s. Laurencii in mensura trium stri- chonum. Item domunculam in Parva Parte cum ortulo. Item ortum in Parva Parte circa s. Annam, super quam est littera regie maiesta- tis," Augustinus a cancro, civis Maioris Civ. Prag. cum quatuor s. gr. census in Kossierz. Item molendinetum similiter iuxta s. Annam cum insulis — super quod eciam est littera regie maiestatis. Item vineam desertam sitam supra vineam dictam Cantorka, super quam est donacio simplex cum confirmacione. Item in Mikowieze, ubi sunt plumbi fodine, duas partes tricesimas ibi, ubi generosus domi- nus Paulus Skalsky et dominus Cenko, pro- curator olim regis Georgii, cum aliis culto- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ribus fovee tenent. Item in fundo magistri de hospitali ad pontem Pragensem, ubi dominus subcamerarius Samuel, item Johannes marssalek Antique Civ. Pr., et dominus Czeniek procura- tor cum aliis cultoribus fovee tenent II partes tricesimas. Item in Gilowi in antiqua Ssichta unam tricesimam. Preterea in Montibus Cuthnis in Flaser fovea dicta, in ea parte fovee, que dieitur Manthis, unam tricesimam, Item in fovea dicta Niklas in Kank V tricesimas. lt. in fovea dicta Rozunstrauch unam tricesimam —. Actum anno — LXXI? in crastino Ascensionis domini. (Rukop. 2094 f. E. 20.) *) Doplň asi: quam impetravit. 21. 1511, 20. řijna. L. P. 1511 v pondělí po sv. Havle na žádost uroz. pána p. Jana z Potštajna na Žampachu, najv. mincmajstra kr. Č., a slovutné opatrnosti pánuov šefmistruov a rady na Horách K. přijeli jsú mlynáři pří- sežní s povolením pánuov Pražan Starého M. Pr. do Hory k vohledání a spatření vody pod mlýnem Dětinným, o kteréž byla jest nesnáz mezi paní Dorotü zlatnicí z Veletic z jedné & Petrem Pampü erckaférem z strany druhé a Zichem mlynářem, držitelem Détinného mly- na ty časy. Tu přísežní mlynáři — v úterý ráno vypravivše se k ohledání — nalezen jest JM pán p. mincmajstr a páni z rady i obce k tomu vyslaní zejména tito: p. Pavel perg- mistr, mladší šefmistr, Jaroš z Chvališova, Jan Gezlar, Prokop prejgéř, p. Štollar, Prokop z Tocemic,*) Jiřík Bzenecký, Jiřík Ways písař, i strany, jichž se dotýkalo. *) Cti: z Chocemic. Tu strany odporné dobrovolně svolivše se žádali sú starších a přísežných mlynářuov již dotčených, aby to na se vzali k rozeznání spravedlivému podle práva, které jim příleží na vodách vyhledati. I seznavše starší mly- náři a přísežní dobrovolnost stran, ohledali sú bedlivě všecko, pokudž jich úřadóm příleží, a při té přítomnosti pána JMti p. mincmajstra a pánuov z rady potřebně rozváživše — i uči- nili sú otázku, má-li která strana zápis neb majestát k potřebě své. Tu paní Dorota zlat-
Strana 213
Hora Kutna (1471—1511). nice ukdzala jest zápis zapsaný v knihách městských, že dědičnost vody na huť její, která slove Opozdilovská, ukazuje se a při- vlastňuje. Též Petr Pampa ukázal jest zápis v knihách památných, který jest odporný zá- pisu paní Dorotinému, avšak při konci téhož zápisu Petra Pampy zuostavuje se dědičnost vody paní Dorotě. I my přísežní vyslyše vše ty zápisy, podali sme na pána JMt p. mincmajstra a pány vy- slané k tomu, poněvadž jest věc hornie, aby je o to srovnali. Tu p. mincmajstr JMt s pá- ny vyslanými i strany odporné prosiec a žá- dost vzkládajíc starším a přísežním mlynářóm, mocně se k jich rozsúzení podali; a mistři starší ohledavše dostatečně — aby na žádnú stranu škoda nebyla, mlýnu ani hutěm krále JMti, učinili sú spravedlivé rozeznánie a ko- nec: poníživše vysoké vody, učinili tři cajehy na skále nad stavidlem nad hutí paní Doroty zlatnice, a blíž těch cajchuov položili jsú práh, davše právo cajchóm i práhu jednú mierú; oznámivše jim právo podle úřadu krále JMti, kdyby kterákoli strana toho zdržeti neměla a nechtěla, tedy má propadniti pokutu do komory krále JMti královskú sto k. gr. č. a najv. purkrabí Pražskému deset k. gr. č. Při tom panie Dorota — žádala jest, aby dědičnost vody jejie, která v zápisu stojí, jí nebyla nikterakž rozdělována, než aby při té huti zuostavena byla. Tu starší mlynáři to slyšiec, zápisuov jich nerušiece, než právem mlynářským rozdělili sú vodu, která má padati na huť Petra Pampy zbytečná a která koli přes ten práh přeběhla by. A paní Dorota nad ten práh z duola ani vzhuoru hraditi ne- má vajš nežli práh leží, aby voda zbytečnie před se svuoj spád měla. A jestli že by kdy práh položený ten sšel a tak zkažen byl, tehdy těmi třmi cajchy nad stavidlem nad hutí na skále vyřezanými zpraviti se mají prahu měřitelé, aby vajš práh kladen nebyl, než miera a vajsost tajchž cajchuov ukazuje, a ještě prstu malého, tří těch cajchuov aby práh po- 213 ložen byl, ač by toho potřebie bylo. Také paní Dorota má pustiti Petrovi Pampovi vodu zbyteční přes práh, kteráž by jí zbajvala přes potřebu její, tak jakž zápis ukazuje. Také paní Dorota té vody mimo huť nikterakž nic na prázdno púštěti nemá, ale vody té dědičné nžívati má k své potřebě. A jestli že by se která strana — nezachovala podle tohoto jich mlynářuov přísežných zřiezenie, tehdy — aby propadla pokuty deset kop gr. č. pánóm Sefmi- stróm a radě — a podruhé — XX k. č. dáti povinna bude pánóm a dvě neděli v panské kázni seděti má. Pakli by potřetie v touž neposlušnost šla, tehdy XXX k. gr. dáti má a čtyři neděle v panské kázni seděti a na JMti kr. se vším propadá, jakož práva ukazují. Item paní Dorota zlatnice vznesla jest obtiežnost svú, což se stavu královského do- týče, že by jí škoda dála se skrze topenie dolejšie vody, žádajíc — za opatřenie —. Tu páni starší a přísežní mlynářští vyhledali sú, pokudž ten stav královský držán býti má po- dle jich znamenie vydánie, aby bylo bez ško- dy paní Doroty. (Rukop. č. 2141 fol. 52.) L. P. MVCXI v středu po XI tisíc pa- nen [22. října] přísežní mlynáři a starší na žádost duostojného a velebného otce kněze Klimenta opata a konventu kláštera Sedleckého byli jsú u stavu nad Štolcem, kdež i JM pán pan mincmajstr dožádán jest od kněze opata a konventu již řečeného i s pány z rady a obecních zejména těmito: Jaroše z Chvališova, Jana Popelky z dolejšieho města, Petra mincieře, Martina Passera z Nedvojovic a bakaláře Jindřicha písaře, aby stav nad Štol- cem viděli a opatřili, skrze kterýžto on p. opat i konvent škodu sobě pokládá, že by jemu skrze stavu výsost i drženie vody na lukách téhož kláštera škoda se dála. Žádaje v tom opatřen i rozeznán býti přísežnými mlynáři. Tu p. Václav, p. Johanesa syn z Skalice, na miestě otce svého přítomný byl a přísež- ným mlynářóm v moc dal, tak že strana oboje p. opat s konventem i p. Václav na místě otce,
Hora Kutna (1471—1511). nice ukdzala jest zápis zapsaný v knihách městských, že dědičnost vody na huť její, která slove Opozdilovská, ukazuje se a při- vlastňuje. Též Petr Pampa ukázal jest zápis v knihách památných, který jest odporný zá- pisu paní Dorotinému, avšak při konci téhož zápisu Petra Pampy zuostavuje se dědičnost vody paní Dorotě. I my přísežní vyslyše vše ty zápisy, podali sme na pána JMt p. mincmajstra a pány vy- slané k tomu, poněvadž jest věc hornie, aby je o to srovnali. Tu p. mincmajstr JMt s pá- ny vyslanými i strany odporné prosiec a žá- dost vzkládajíc starším a přísežním mlynářóm, mocně se k jich rozsúzení podali; a mistři starší ohledavše dostatečně — aby na žádnú stranu škoda nebyla, mlýnu ani hutěm krále JMti, učinili sú spravedlivé rozeznánie a ko- nec: poníživše vysoké vody, učinili tři cajehy na skále nad stavidlem nad hutí paní Doroty zlatnice, a blíž těch cajchuov položili jsú práh, davše právo cajchóm i práhu jednú mierú; oznámivše jim právo podle úřadu krále JMti, kdyby kterákoli strana toho zdržeti neměla a nechtěla, tedy má propadniti pokutu do komory krále JMti královskú sto k. gr. č. a najv. purkrabí Pražskému deset k. gr. č. Při tom panie Dorota — žádala jest, aby dědičnost vody jejie, která v zápisu stojí, jí nebyla nikterakž rozdělována, než aby při té huti zuostavena byla. Tu starší mlynáři to slyšiec, zápisuov jich nerušiece, než právem mlynářským rozdělili sú vodu, která má padati na huť Petra Pampy zbytečná a která koli přes ten práh přeběhla by. A paní Dorota nad ten práh z duola ani vzhuoru hraditi ne- má vajš nežli práh leží, aby voda zbytečnie před se svuoj spád měla. A jestli že by kdy práh položený ten sšel a tak zkažen byl, tehdy těmi třmi cajchy nad stavidlem nad hutí na skále vyřezanými zpraviti se mají prahu měřitelé, aby vajš práh kladen nebyl, než miera a vajsost tajchž cajchuov ukazuje, a ještě prstu malého, tří těch cajchuov aby práh po- 213 ložen byl, ač by toho potřebie bylo. Také paní Dorota má pustiti Petrovi Pampovi vodu zbyteční přes práh, kteráž by jí zbajvala přes potřebu její, tak jakž zápis ukazuje. Také paní Dorota té vody mimo huť nikterakž nic na prázdno púštěti nemá, ale vody té dědičné nžívati má k své potřebě. A jestli že by se která strana — nezachovala podle tohoto jich mlynářuov přísežných zřiezenie, tehdy — aby propadla pokuty deset kop gr. č. pánóm Sefmi- stróm a radě — a podruhé — XX k. č. dáti povinna bude pánóm a dvě neděli v panské kázni seděti má. Pakli by potřetie v touž neposlušnost šla, tehdy XXX k. gr. dáti má a čtyři neděle v panské kázni seděti a na JMti kr. se vším propadá, jakož práva ukazují. Item paní Dorota zlatnice vznesla jest obtiežnost svú, což se stavu královského do- týče, že by jí škoda dála se skrze topenie dolejšie vody, žádajíc — za opatřenie —. Tu páni starší a přísežní mlynářští vyhledali sú, pokudž ten stav královský držán býti má po- dle jich znamenie vydánie, aby bylo bez ško- dy paní Doroty. (Rukop. č. 2141 fol. 52.) L. P. MVCXI v středu po XI tisíc pa- nen [22. října] přísežní mlynáři a starší na žádost duostojného a velebného otce kněze Klimenta opata a konventu kláštera Sedleckého byli jsú u stavu nad Štolcem, kdež i JM pán pan mincmajstr dožádán jest od kněze opata a konventu již řečeného i s pány z rady a obecních zejména těmito: Jaroše z Chvališova, Jana Popelky z dolejšieho města, Petra mincieře, Martina Passera z Nedvojovic a bakaláře Jindřicha písaře, aby stav nad Štol- cem viděli a opatřili, skrze kterýžto on p. opat i konvent škodu sobě pokládá, že by jemu skrze stavu výsost i drženie vody na lukách téhož kláštera škoda se dála. Žádaje v tom opatřen i rozeznán býti přísežnými mlynáři. Tu p. Václav, p. Johanesa syn z Skalice, na miestě otce svého přítomný byl a přísež- ným mlynářóm v moc dal, tak že strana oboje p. opat s konventem i p. Václav na místě otce,
Strana 214
214 svého, mocně se dali k rozeznání přísežných a starších mlynářuov. Tu starší mlynáři při- javše to k sobě — i srovnali sú je vedle práva, obivše kuol nad stavidlem, cajch jezový, a právo davše rozkázali jsú p. Václavovi, aby kryni snížil piedi malé, a pošířil sobě kryni a strúhy k potřebě mlýnu i huti v Štolci. A práh, který v stavě leží, i s stavidly složiti má puol lokte doluov níž, než nynie leží, a stavidl nic vajš dělati nemá než s cajehem za jedno; a na tom prahu stavidla držeti má nynie i budúcně, tak jakž cajchu miera ukazuje a jinak nic.. Také kdyžby kolivěk voda valně případná přišla, tehdy stavidla on Johannes, syn jeho aneb kdožkolivěk držitel bude toho Štolce, vytaho- vati má a neobmeškati, aby ta voda případná svuoj svobodný pruochod mieti mohla bez škody každého tolikrát, kolikrát by toho po- třeba byla. Jestliže [by] pak on Johannes, syn a budúcí jeho držitelé Štolce skrze svú nedban- livost to obmeškal neb obmeškali, a stavidl nevyzdvihli vodě přibyté a přívalné k projití jejiemu svobodnému, a škoda se komu koli stala tú vodú, tu škodu každému napraviti tolikrát, kolikrát by se škoda stala, pro nevytieženie stavidl k svobodnému výpadu té případné vody. A to držáno býti má budúcně. Také p. opat s konventem řečeným — v tom stavu překážky žádné činiti nemá jemu Johanesovi, budúcím držitelóm téhož Štolce, a stav ten v též mieře — trvati má na budúcí čas. (Tamtéž fol. 53.) L. P. MVCXI v pátek po XI tisíc panen [24. října] starší a přísežní mlynáři na žádost pánuov šefmistruov a rady na Horách Kutnách vyšli sú mezi mlýn obecní, jenž slove Hottmil, a mezi mlýn někdy Komoračuov a nynie v držení p. Bohuslava [Janovského] z Sucho- tlesk, úředníka krále JMti mince, k ohledání toho, kdež jest týž Janovský častokrát vznášel na pány šefmistry a pány, že by se jeho mlýnu škoda dála skrze zprýštěnie vody dolejšího mlýnu. Tu přísežní a starší mlynáři — vymě- řivše kuol sú vbíti rozkázali, cajchovní právo jemu davše, i podle toho ukázali sú mieru prahu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: položení, kterak ten práh ležeti má s cajchem zajedno a vajš nic, aniž týž práh přihrazován býti má vajš nad cajch uložený, a to držáno býti má nynie i budúcně. A břehem hýbáno nemá býti. A struha vodě od téhož cajchu na Hottmilský mlýn dělána býti má, tři lokty šíře dno té struhy, a hlubokost lokte k mieře cajchu. A ta struha vždy vypravována býti má tolikrát, kolikrát toho potřeba kázala by, v šíř i v hloub miery nahořepsané od držiteluov do- lejšicho mlýnu Hottmile. A ta struha kdyby dě lána býti měla, cízena, vypravována a hloubena, tehdy to všecko aby to vezeno bylo ven z Pa- chu na stranu, aby při struze zanecháno nebylo. Při tom mlynáři přísežní tok Pachu niž- šieho oznámili, že přihrádkové koželuhuov i jiných a šturcovánie rohuov, flokuov spatřu- jíce a těch nečistot jsú k zasazování škodnému a dna Vyšenie, poručivše pánóm vyslaným, aby to zahájeno bylo pro uvarovánie zlého a škod- ného téhož toku i města dolejšího, aby kože- luhové viec těch přihrádkuov všech činiti pře- stali, aby se nezasazovalo viec a vajš, ale diela svá aby dělali v srubiech u břehuov, a rohuov a jiných všech nečistot aby do Pachu nevpou- štěli, ale podál od břehu, kdežby toho miesto slušné bylo, vezli, a upřiemo poroučejíc, žádní od nižádného přihrádkové ,„acíž kolivěk aby na Pachu činěni nebyli po tento čas. (Tamtéž f. 54.) Item téhož dne mlynáři a starší častopsaní opatrujíce také potřebnost struhy vyššieho Pa- chu od mlýnu Komoračova, uznali sú, že štur- covánie hnoje, smetí a všelikých nečistot do též struhy přicházejících, a skrze odvod vody od zdi domkuov při témž Pachu vrchní pří- sedních že se súžuje struha mlýnská a skrze to škoda ténuž mlýnu se děje. I poručili sú tu věc k vopatrnosti pánóm šefmistróm a radě, aby to všecko — přetrženo bylo pro dobré obecnie toho mlýnu. Item což se chovánie husí, kačic dotýče, kdožby je kolivěk chovati chtěl, aby choval bez škody struhy té, neb tiem se škoda děje struze. Item však toto znamenitě též přísežní
214 svého, mocně se dali k rozeznání přísežných a starších mlynářuov. Tu starší mlynáři při- javše to k sobě — i srovnali sú je vedle práva, obivše kuol nad stavidlem, cajch jezový, a právo davše rozkázali jsú p. Václavovi, aby kryni snížil piedi malé, a pošířil sobě kryni a strúhy k potřebě mlýnu i huti v Štolci. A práh, který v stavě leží, i s stavidly složiti má puol lokte doluov níž, než nynie leží, a stavidl nic vajš dělati nemá než s cajehem za jedno; a na tom prahu stavidla držeti má nynie i budúcně, tak jakž cajchu miera ukazuje a jinak nic.. Také kdyžby kolivěk voda valně případná přišla, tehdy stavidla on Johannes, syn jeho aneb kdožkolivěk držitel bude toho Štolce, vytaho- vati má a neobmeškati, aby ta voda případná svuoj svobodný pruochod mieti mohla bez škody každého tolikrát, kolikrát by toho po- třeba byla. Jestliže [by] pak on Johannes, syn a budúcí jeho držitelé Štolce skrze svú nedban- livost to obmeškal neb obmeškali, a stavidl nevyzdvihli vodě přibyté a přívalné k projití jejiemu svobodnému, a škoda se komu koli stala tú vodú, tu škodu každému napraviti tolikrát, kolikrát by se škoda stala, pro nevytieženie stavidl k svobodnému výpadu té případné vody. A to držáno býti má budúcně. Také p. opat s konventem řečeným — v tom stavu překážky žádné činiti nemá jemu Johanesovi, budúcím držitelóm téhož Štolce, a stav ten v též mieře — trvati má na budúcí čas. (Tamtéž fol. 53.) L. P. MVCXI v pátek po XI tisíc panen [24. října] starší a přísežní mlynáři na žádost pánuov šefmistruov a rady na Horách Kutnách vyšli sú mezi mlýn obecní, jenž slove Hottmil, a mezi mlýn někdy Komoračuov a nynie v držení p. Bohuslava [Janovského] z Sucho- tlesk, úředníka krále JMti mince, k ohledání toho, kdež jest týž Janovský častokrát vznášel na pány šefmistry a pány, že by se jeho mlýnu škoda dála skrze zprýštěnie vody dolejšího mlýnu. Tu přísežní a starší mlynáři — vymě- řivše kuol sú vbíti rozkázali, cajchovní právo jemu davše, i podle toho ukázali sú mieru prahu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: položení, kterak ten práh ležeti má s cajchem zajedno a vajš nic, aniž týž práh přihrazován býti má vajš nad cajch uložený, a to držáno býti má nynie i budúcně. A břehem hýbáno nemá býti. A struha vodě od téhož cajchu na Hottmilský mlýn dělána býti má, tři lokty šíře dno té struhy, a hlubokost lokte k mieře cajchu. A ta struha vždy vypravována býti má tolikrát, kolikrát toho potřeba kázala by, v šíř i v hloub miery nahořepsané od držiteluov do- lejšicho mlýnu Hottmile. A ta struha kdyby dě lána býti měla, cízena, vypravována a hloubena, tehdy to všecko aby to vezeno bylo ven z Pa- chu na stranu, aby při struze zanecháno nebylo. Při tom mlynáři přísežní tok Pachu niž- šieho oznámili, že přihrádkové koželuhuov i jiných a šturcovánie rohuov, flokuov spatřu- jíce a těch nečistot jsú k zasazování škodnému a dna Vyšenie, poručivše pánóm vyslaným, aby to zahájeno bylo pro uvarovánie zlého a škod- ného téhož toku i města dolejšího, aby kože- luhové viec těch přihrádkuov všech činiti pře- stali, aby se nezasazovalo viec a vajš, ale diela svá aby dělali v srubiech u břehuov, a rohuov a jiných všech nečistot aby do Pachu nevpou- štěli, ale podál od břehu, kdežby toho miesto slušné bylo, vezli, a upřiemo poroučejíc, žádní od nižádného přihrádkové ,„acíž kolivěk aby na Pachu činěni nebyli po tento čas. (Tamtéž f. 54.) Item téhož dne mlynáři a starší častopsaní opatrujíce také potřebnost struhy vyššieho Pa- chu od mlýnu Komoračova, uznali sú, že štur- covánie hnoje, smetí a všelikých nečistot do též struhy přicházejících, a skrze odvod vody od zdi domkuov při témž Pachu vrchní pří- sedních že se súžuje struha mlýnská a skrze to škoda ténuž mlýnu se děje. I poručili sú tu věc k vopatrnosti pánóm šefmistróm a radě, aby to všecko — přetrženo bylo pro dobré obecnie toho mlýnu. Item což se chovánie husí, kačic dotýče, kdožby je kolivěk chovati chtěl, aby choval bez škody struhy té, neb tiem se škoda děje struze. Item však toto znamenitě též přísežní
Strana 215
Hora Kutnd (1511). mlynáři oznámili, že pan Bohuslav Janovský má pohlúbiti a pošířiti struh, kdežby koli toho potřeba kázala, počna od sklépku, jako cesta k Lezuofóm až k mlýnu svému, aby huti JMti kr. neškodilo, a to tolikrát, kolikrát by toho potřeba byla pro škodné budicie, tak jakoż jemu jest jimi ukázáno, a při tom tak se zachovati má. Pakli by se tak nezachoval, tehdy pokutú vinen bude pánóm šefmistróm a pánóm pět kop gr. č., a tak vždycky, koli- krát by se koli nezachoval, pokutu mlynářskú trpěti povinen bude. Item starší a přísežní mlynáři na žádost JMti pána p. mincmajstra vyšli jsú k ohledání, škodí-li kryně,*) kteréž leží proti huti krále JMti přes Pach k vedení vody na mlýn Ko- moračovský, výpadu vodě, který jde z huti královské; i viděli sú s pilným ohledáním, že ke škodě ten waltrok nenie výpadu vody z huti královské, neb to kolo v huti královské tak vysoko jest, že než by voda dolejšie dosáhla kola, že by přes kryně přepadla, a ty kryně tak ležie, jak za staradávna byly. *) Gerinne. Item co se mlynářuov dotýče poplatných pánuvy šefmistruov a pánuov, kteří na Pachu mlýny mají, žádáni jsúc od týchž pánuov šef- mistruov a pánuov starší a přísežní mlynáři, aby mezi nimi vyhledajíc spravedlivě pořieze- nie učinili pro dobrú svornost a jednotu, aby jeden každý mlýnu svého užívati mohl bez škody a újmy druhého, a plat obecní aby ne- scházel, a každý mlýn aby zachován byl, po- kudž zachován býti má, mieru cajchuov též přísežní davše, jako níž se podpisuje podle práva. Item v mlýně Dětinném udělali jsú dva cajchy podle práva, jeden v strúze a druhý v hrdle; podle těch zachovati se mají. Item u Štěpána udělali cajch na skále nad starú struhú proti velikému kamenu v Pachu ležíciemu; také se zachovati má podle toho. Item pod Cimburkem nad stavidlem u jezu Dlabačova udělali sú cajch na skále, a má se zachovati vedle toho cajchu a jinak nic. 215 Item v Klaudovském udělali dva cajchy, jeden pod stavidlem na skále a druhý nad stavidlem; též tak se zachovati má a jez srovnati, jakž jemu Zichovi ukázáno k tomu cajchu. Item nad Hrdinovým mlýnem udělali dva cajchy v stavu, jeden z jedné strany na volśi, a z druhé strany na vrbě, a má se též podle nich zachovati. Item u Mikuláše na Trávnice na skále udě- lali jeden cajch, podle tóhoż zachovati se mó. A tiem cajchem viem nahofepsanfm na koli na skale dali sú přisežní mlynáři právo krá- lovské. Protož kdožby se kolivěk z nahořepsa- ných mlynářuov vedle tohoto rovnánie a vy- sazenie našeho nezachoval a je přestúpil, po- vinen bude V k. gr. č. pánóm šefmistróm a pánóm a dvě neděli seděti u vazbě panské. Pakliby se podruhé neuchoval a proti — vy- měření se dopustil, vystupuje z něho, tehdy X k. gr. č. pokuty dáti povinen bude — a III neděle u vazbě seděti má. A jestliže by se po třetie neuchoval, na milost kr. JMti se vším připadá. Item žádali jsú mlynáři všichni téhož niž- šieho Pachu, aby starší a přísežní mlynáři pá- nóm šefmistróm a pánóm oznámili a naučenie dali, pokud a jak zachovati se mají při sta- viech svých, neb oznamovali, že by se jedněm od druhých škoda dála. Tu starší a přísežní mlynáři oznámili pánóm, kteří vysláni byli, že jest zapsáno v práviech mlynářských, že každý stavu svého užívati má i spúštěti, pokudž týž stav topi pohodlni vodu. Item coż se dfievie użivanie dotýče na bieziech vokolo tychż stavuov, aby jeden każdy zachovśn byl podle starodśvnieho użivśnie, to vypověděli. Item mlynáři přísežní a starší změřili jsú kola v mlýniech, kolik loket jsú, aby i ta, v své mieře stojiece, ke škodě nebyly a tak, jakž zastrčena jsú, trvaly: Item v huti králov- ské bez čtvrti VI loket kola. Item v huti panie Doroty bez čtvrti VI loket, it. u Zicha bez
Hora Kutnd (1511). mlynáři oznámili, že pan Bohuslav Janovský má pohlúbiti a pošířiti struh, kdežby koli toho potřeba kázala, počna od sklépku, jako cesta k Lezuofóm až k mlýnu svému, aby huti JMti kr. neškodilo, a to tolikrát, kolikrát by toho potřeba byla pro škodné budicie, tak jakoż jemu jest jimi ukázáno, a při tom tak se zachovati má. Pakli by se tak nezachoval, tehdy pokutú vinen bude pánóm šefmistróm a pánóm pět kop gr. č., a tak vždycky, koli- krát by se koli nezachoval, pokutu mlynářskú trpěti povinen bude. Item starší a přísežní mlynáři na žádost JMti pána p. mincmajstra vyšli jsú k ohledání, škodí-li kryně,*) kteréž leží proti huti krále JMti přes Pach k vedení vody na mlýn Ko- moračovský, výpadu vodě, který jde z huti královské; i viděli sú s pilným ohledáním, že ke škodě ten waltrok nenie výpadu vody z huti královské, neb to kolo v huti královské tak vysoko jest, že než by voda dolejšie dosáhla kola, že by přes kryně přepadla, a ty kryně tak ležie, jak za staradávna byly. *) Gerinne. Item co se mlynářuov dotýče poplatných pánuvy šefmistruov a pánuov, kteří na Pachu mlýny mají, žádáni jsúc od týchž pánuov šef- mistruov a pánuov starší a přísežní mlynáři, aby mezi nimi vyhledajíc spravedlivě pořieze- nie učinili pro dobrú svornost a jednotu, aby jeden každý mlýnu svého užívati mohl bez škody a újmy druhého, a plat obecní aby ne- scházel, a každý mlýn aby zachován byl, po- kudž zachován býti má, mieru cajchuov též přísežní davše, jako níž se podpisuje podle práva. Item v mlýně Dětinném udělali jsú dva cajchy podle práva, jeden v strúze a druhý v hrdle; podle těch zachovati se mají. Item u Štěpána udělali cajch na skále nad starú struhú proti velikému kamenu v Pachu ležíciemu; také se zachovati má podle toho. Item pod Cimburkem nad stavidlem u jezu Dlabačova udělali sú cajch na skále, a má se zachovati vedle toho cajchu a jinak nic. 215 Item v Klaudovském udělali dva cajchy, jeden pod stavidlem na skále a druhý nad stavidlem; též tak se zachovati má a jez srovnati, jakž jemu Zichovi ukázáno k tomu cajchu. Item nad Hrdinovým mlýnem udělali dva cajchy v stavu, jeden z jedné strany na volśi, a z druhé strany na vrbě, a má se též podle nich zachovati. Item u Mikuláše na Trávnice na skále udě- lali jeden cajch, podle tóhoż zachovati se mó. A tiem cajchem viem nahofepsanfm na koli na skale dali sú přisežní mlynáři právo krá- lovské. Protož kdožby se kolivěk z nahořepsa- ných mlynářuov vedle tohoto rovnánie a vy- sazenie našeho nezachoval a je přestúpil, po- vinen bude V k. gr. č. pánóm šefmistróm a pánóm a dvě neděli seděti u vazbě panské. Pakliby se podruhé neuchoval a proti — vy- měření se dopustil, vystupuje z něho, tehdy X k. gr. č. pokuty dáti povinen bude — a III neděle u vazbě seděti má. A jestliže by se po třetie neuchoval, na milost kr. JMti se vším připadá. Item žádali jsú mlynáři všichni téhož niž- šieho Pachu, aby starší a přísežní mlynáři pá- nóm šefmistróm a pánóm oznámili a naučenie dali, pokud a jak zachovati se mají při sta- viech svých, neb oznamovali, že by se jedněm od druhých škoda dála. Tu starší a přísežní mlynáři oznámili pánóm, kteří vysláni byli, že jest zapsáno v práviech mlynářských, že každý stavu svého užívati má i spúštěti, pokudž týž stav topi pohodlni vodu. Item coż se dfievie użivanie dotýče na bieziech vokolo tychż stavuov, aby jeden każdy zachovśn byl podle starodśvnieho użivśnie, to vypověděli. Item mlynáři přísežní a starší změřili jsú kola v mlýniech, kolik loket jsú, aby i ta, v své mieře stojiece, ke škodě nebyly a tak, jakž zastrčena jsú, trvaly: Item v huti králov- ské bez čtvrti VI loket kola. Item v huti panie Doroty bez čtvrti VI loket, it. u Zicha bez
Strana 216
216 čtvrti XI l. it. u Štěpána VII loket a III prstuov, it. v Dlabačovu mlýnu XI loket bez čtvrti, it. v Klaudově mlýně VI I. bez čtvrti, it. v Hrdinově mlýně V loket, it. v Míkulášově VI., ten sobě vopraviti vajš: kola bez škody jiných [může]. Item mlynáři přísežní a starší toto zapsati rozkázali: Kdož by kolivěk přes tyto miery přistrčené kola vajšil, kromě Mikuláše, ten aby pánóm šefmistróm i pánóm pokutú vinen byl, kteráž jest o přestúpenie a nezachovánie při cajchovánie svrchu položena. A také že to žádnému dopuštieno býti nemá, by kdo kola vajšil, a páni k tomu s pilností přihlédati mají poručiti. (Tamtéž fol. 54.) 22. 1518. — (Šefmistři a rada na Horách Kutnách viní Jana Gebharta z Pernštorfu o ná- řek cti.) V té při mezi šefmistry a radou na H. K. na jedné a Janem Gebhartem z Pernš- torfu z strany druhé, kdež sou jeho skrze poručníka svého vinili z nářku cti takového, kterak o páních šefmistřích a vší radě mluvil slova neuctivá a neduovodná, a to taková, že sú ho nespravedlivě a neprávě soudili, a aby se před nimi psi soudili a žádný dobrý, boh- daj hanebně zbiti byli. — Tu p. purgmistr a rada [Star. M. Pr.] — nalézají: Že žádný ne- muož a nemá toho práva a těch soudcí štrafo- vati a haněti, od kteréhož jest právo k vyš- šímu právu odvolání, poněvadž, ukrátilo-li by se komu co tím nižším právem, může to u vyš- šího napraveno býti. A poněvadž od práva pánuov Horníkuov odvolání jest na krále JMt, páni Horníci neměli sou a nemohli sou spra- vedlivě haníni ani právo jich štrafováno býti Janem Gebhartem —. Ale poněvadž on Jan G. neodvolav se na krále JMt a moha to dobře učiniti, jich pánuov Horníkuov dotýkal a je jest nařéškl — z té příčiny dává se jim pá- nuom Horníkuom proti němu za právo, takže on Jan G. jest jim povinen nápravů a poku- tou, kteráž pro nárok cti svolena jest a protož páni jej — v svú kázeň berú. Act. f. V. post Concept. M. a. etc. XVIII. Náprava: Páni Hor- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: níci. Jakož sem vás dotekl na vaší poctivosti řečí, prosím pro Buoh, pro všecky svaté, že mě to odpustíte, neb sem svú řečí vám křivdu učinil. (Rukop. č. 1129 fol. 372.) 23. 1521, 2. března. —- Jiřík od pěti koste- luov jsa dlužen Janovi bakaláři, rektorovi na H. K. u sv. Barbory, XIII, k. gr. pr., o týž dluh učinil jest smlúvu přátelsků —. Act. sabbato ante Transl. s. Wenc. a. XXI. (Rukop. č. 99 fol. 95.) 24. 1522, 17. září. (Nadání bakaláře Jin- dřicha, Jana Štolara a Jana Kambálka erbem.) My Ludvík z boží milosti c známo činíme tím- to listem naším královským všem vuobec, kdež čten, vidín nebo čtúc slyšán bude: Poněvadž z vůle a zřiezením Pána Boha všemohúcího královská vyvýšenost a slavnost poddané své, kteréž mravy ozdobené, dobrými hodné a za- chovalé pozná, vyvýšovati a k vyšším vyslavo- vati řáduom zvyklá jest; kdež my jisté hodno- věrné od mnohých znamenitějších věrných mi- lých toho celé zprávy majíce, kterak již slo- vutní Jindřich bakalář, Jan Štolar a Jan Kam- bálek, obyvatelé na Horách Kutnách, poddaní naši věrní milí, v svém prvnějším stavu, y kte- rémž jsú pořádně zrozeni z předkuo svých, se poctivě a šlechetně zachovávali, když jest před osobu naši královskúů vystúpil slovutný Prokop z Chocemic, obyvatel na Horách Kutnách, též věrný náš milý, a před námi ukázal list erbovní obyčejný na pargameně jazykem latinským s vi- sutú pečetí majestátu někdy nejjasnějšieho kní- žete a pána, pana Vladislava Uherského a Českého c krále JMti, slavné paměti otce na- šeho nejmilejšího, kterýmž jej JMt královská obdařiti ráčil, a jest se přiznal dobrovolně před námi, že svrchujmenované Jindřicha ba- kaláře, Jana Kambálka a Jana Štolara za strýce své erbovní, je i budúcí jich od nich řádně pošlé přijímá a je k erbu od svrchupsaného otce našeho najmilejšího, jakož se nahoře píše a tuto uprostřed stojí vymalováno, nadanému i všem těm právuom a svobodám takž, jakž by to sobě oni u nás vyjednati mohli, připou-
216 čtvrti XI l. it. u Štěpána VII loket a III prstuov, it. v Dlabačovu mlýnu XI loket bez čtvrti, it. v Klaudově mlýně VI I. bez čtvrti, it. v Hrdinově mlýně V loket, it. v Míkulášově VI., ten sobě vopraviti vajš: kola bez škody jiných [může]. Item mlynáři přísežní a starší toto zapsati rozkázali: Kdož by kolivěk přes tyto miery přistrčené kola vajšil, kromě Mikuláše, ten aby pánóm šefmistróm i pánóm pokutú vinen byl, kteráž jest o přestúpenie a nezachovánie při cajchovánie svrchu položena. A také že to žádnému dopuštieno býti nemá, by kdo kola vajšil, a páni k tomu s pilností přihlédati mají poručiti. (Tamtéž fol. 54.) 22. 1518. — (Šefmistři a rada na Horách Kutnách viní Jana Gebharta z Pernštorfu o ná- řek cti.) V té při mezi šefmistry a radou na H. K. na jedné a Janem Gebhartem z Pernš- torfu z strany druhé, kdež sou jeho skrze poručníka svého vinili z nářku cti takového, kterak o páních šefmistřích a vší radě mluvil slova neuctivá a neduovodná, a to taková, že sú ho nespravedlivě a neprávě soudili, a aby se před nimi psi soudili a žádný dobrý, boh- daj hanebně zbiti byli. — Tu p. purgmistr a rada [Star. M. Pr.] — nalézají: Že žádný ne- muož a nemá toho práva a těch soudcí štrafo- vati a haněti, od kteréhož jest právo k vyš- šímu právu odvolání, poněvadž, ukrátilo-li by se komu co tím nižším právem, může to u vyš- šího napraveno býti. A poněvadž od práva pánuov Horníkuov odvolání jest na krále JMt, páni Horníci neměli sou a nemohli sou spra- vedlivě haníni ani právo jich štrafováno býti Janem Gebhartem —. Ale poněvadž on Jan G. neodvolav se na krále JMt a moha to dobře učiniti, jich pánuov Horníkuov dotýkal a je jest nařéškl — z té příčiny dává se jim pá- nuom Horníkuom proti němu za právo, takže on Jan G. jest jim povinen nápravů a poku- tou, kteráž pro nárok cti svolena jest a protož páni jej — v svú kázeň berú. Act. f. V. post Concept. M. a. etc. XVIII. Náprava: Páni Hor- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: níci. Jakož sem vás dotekl na vaší poctivosti řečí, prosím pro Buoh, pro všecky svaté, že mě to odpustíte, neb sem svú řečí vám křivdu učinil. (Rukop. č. 1129 fol. 372.) 23. 1521, 2. března. —- Jiřík od pěti koste- luov jsa dlužen Janovi bakaláři, rektorovi na H. K. u sv. Barbory, XIII, k. gr. pr., o týž dluh učinil jest smlúvu přátelsků —. Act. sabbato ante Transl. s. Wenc. a. XXI. (Rukop. č. 99 fol. 95.) 24. 1522, 17. září. (Nadání bakaláře Jin- dřicha, Jana Štolara a Jana Kambálka erbem.) My Ludvík z boží milosti c známo činíme tím- to listem naším královským všem vuobec, kdež čten, vidín nebo čtúc slyšán bude: Poněvadž z vůle a zřiezením Pána Boha všemohúcího královská vyvýšenost a slavnost poddané své, kteréž mravy ozdobené, dobrými hodné a za- chovalé pozná, vyvýšovati a k vyšším vyslavo- vati řáduom zvyklá jest; kdež my jisté hodno- věrné od mnohých znamenitějších věrných mi- lých toho celé zprávy majíce, kterak již slo- vutní Jindřich bakalář, Jan Štolar a Jan Kam- bálek, obyvatelé na Horách Kutnách, poddaní naši věrní milí, v svém prvnějším stavu, y kte- rémž jsú pořádně zrozeni z předkuo svých, se poctivě a šlechetně zachovávali, když jest před osobu naši královskúů vystúpil slovutný Prokop z Chocemic, obyvatel na Horách Kutnách, též věrný náš milý, a před námi ukázal list erbovní obyčejný na pargameně jazykem latinským s vi- sutú pečetí majestátu někdy nejjasnějšieho kní- žete a pána, pana Vladislava Uherského a Českého c krále JMti, slavné paměti otce na- šeho nejmilejšího, kterýmž jej JMt královská obdařiti ráčil, a jest se přiznal dobrovolně před námi, že svrchujmenované Jindřicha ba- kaláře, Jana Kambálka a Jana Štolara za strýce své erbovní, je i budúcí jich od nich řádně pošlé přijímá a je k erbu od svrchupsaného otce našeho najmilejšího, jakož se nahoře píše a tuto uprostřed stojí vymalováno, nadanému i všem těm právuom a svobodám takž, jakž by to sobě oni u nás vyjednati mohli, připou-
Strana 217
Hora Kutná (1521—1532). ští, nás též o to za nimi pokorně proše a jich hodnost nám oznamuje. I ráčili sme mocí naší královskúů s dobrým celým rozmyslem a pře- dešlů radú jim svrchupsaným z zvláštní milosti královské a proto, aby oni i jiní poddaní naši to zhlédnúc, nám tím věrněji, pilněji slúžili a slúžiti se snažili, té svrchudotčené věci dopu- stiti, potvrditi a mocné nadati, tak tím vším obyčejem, jakož to všecko šíře svrchupsaný Prokop z Chocemic v svém majestátu nadáno má, bez umenšení a tímto listem naším krá- lovským mocně nadáváme, i s erbem Y listu svrchupsaným téhož Prokopa vymalovaném. Kterýžto erb neboli znamení vládyctví takto se vypisuje: totižto štítu vrchního polovice zlatá, a v ní lev modré lazurové barvy, zpodní pak polovice štítu polovicí zlatá a polovicí modré lazurové barvy, totiž čtyři štrychy zlaté a čtyři lazurové. Nad tím štítem helm kolčí své barvy; na tom helmu helmdek zlatý a modry, na němžto pět per pávových své barvy, jakož pak to všecko uměním maléřským tuto uprostřed vymalováno stojí. Kterýžto erb a znamení ze- manství a vládyctvie i tudiež pořádek, obyčej, zpuosob, zvyklost téhož stavu rytířského, ze- manského a vládyckého i s tím strejcovstvím a titulem, totiž aby se psali a psáti mohli z Chocemic, častopsaní Jindřich bakalář, Jan Štolar a Jan Kambálek i s erby i dědici svými od nich řádně podle obyčeje křesťanského po- šlými, kteréž již mají neb miti mohû, mají miti, nositi, użivati, pożivati, v tom se vese- liti, v bitvách, v turnajích, v honbách, v kol- bách, ve dvú zvláštně, bitvě v harcováních, zá- pasích i v jiných všech a všelijakých buďto kratochvilných, žertovních neb přístných a ji- ných věcech a příhodách, půtkách, svádách, na korúhvích, staních, praporcích, dřevcech, hel- miech, kapalieních, zbrojích, pavezách, na pe- četěch, signetích, prstenech, na kameni, na do- mích, stěnách, kortenách, hrobiech, ložiech a na všelijakém domovém nádobí, a všech a vše- lijakých jiných věcech a přípravách, jakž se kolivěk jmenují neb jmenovány býti mohú, bez Archlv Cesky XXVI. 217 vší překážky naší, potomkuo našich a jiných všelijakých lidí. Přikazujem při tom všem pod- daným našim jakéhož koli stavu, řádu neb po- vahy sú, duchovním i světským, arcibiskupuom, biskupóm, prelátům, kněžím, knížatům, hrabím, pánuom, rytířuom, vládykám, purgmistruom, konšeluom a obcem měst, šoltejsóm, rychtá- řuom, fojtóm, vládařuom, sedlákuom i jiným všem a všelijakým lidem, abyšte svrchupsané Jindřicha bakaláře, Jana Štolara a Jana Kam- bálka z Chocemic s erby a dědice jejich při tomto našem milostivÿm nadání a obdafeni i zvláštnie výsadě zachovali, a je odtud více za lidi dobré rytířské, zemanské a vládycké, nic méně jakoby z starého pokolení a rodu vládyckého pošli, měli, drželi, zachovali, toho jim užívati, požívati a v tom se veseliti do- pustili, jim v tom žádné překážky ani jakého nároku neb zarmúcení nečiníc, pod uvarováním nemilosti naší královské i těžké pokuty tre- stání a propadení peny padesáti hřiven zlata uherského litého tolikrát, kolikrátž by se kdo dopustiti směl, neodpustitedlně se podniknúti, polovici nám do komory naší královské a druhů polovici tomu neb těm nárok neb překážku trpójicim. Všakž tomu bez škody, kdož by prvé takový neb k tomu podobný a vším se srovnávající v svém štítu měl. Tomu k stálejší pevnosti a jistotě pečeť naši královsků, kte- réžto jakožto pravý Uherský a Český král užíváme, přivěsiti rozkázati jsme ráčili s na- ším jistým vědomím. Jenž jest dán a psán na hradě naším Pražském tu středu po Vyvýšení sv. Kříže léta pětistého dva a dvacátého, krá- lovstvie pak našich Uherského, Českého oc sedmého. Ex propria regie maiestatis commissi- one. (Rukop. č. 164 f. 130.) 25. 1532, 17. února. (Kšaft Ofky z Jil- manic.) My purgmistr a rada Starého města Pražského známo činíme — že vstúpivše před nás do rady opatrní Jan Valenta a Václav Šetelka, spoluměšťané naši, podali jsú nám kšaftu nebožky Ofky z Jilmanic, měštky Nového města Pražského, na papíře sepsaného a k tomu 28
Hora Kutná (1521—1532). ští, nás též o to za nimi pokorně proše a jich hodnost nám oznamuje. I ráčili sme mocí naší královskúů s dobrým celým rozmyslem a pře- dešlů radú jim svrchupsaným z zvláštní milosti královské a proto, aby oni i jiní poddaní naši to zhlédnúc, nám tím věrněji, pilněji slúžili a slúžiti se snažili, té svrchudotčené věci dopu- stiti, potvrditi a mocné nadati, tak tím vším obyčejem, jakož to všecko šíře svrchupsaný Prokop z Chocemic v svém majestátu nadáno má, bez umenšení a tímto listem naším krá- lovským mocně nadáváme, i s erbem Y listu svrchupsaným téhož Prokopa vymalovaném. Kterýžto erb neboli znamení vládyctví takto se vypisuje: totižto štítu vrchního polovice zlatá, a v ní lev modré lazurové barvy, zpodní pak polovice štítu polovicí zlatá a polovicí modré lazurové barvy, totiž čtyři štrychy zlaté a čtyři lazurové. Nad tím štítem helm kolčí své barvy; na tom helmu helmdek zlatý a modry, na němžto pět per pávových své barvy, jakož pak to všecko uměním maléřským tuto uprostřed vymalováno stojí. Kterýžto erb a znamení ze- manství a vládyctvie i tudiež pořádek, obyčej, zpuosob, zvyklost téhož stavu rytířského, ze- manského a vládyckého i s tím strejcovstvím a titulem, totiž aby se psali a psáti mohli z Chocemic, častopsaní Jindřich bakalář, Jan Štolar a Jan Kambálek i s erby i dědici svými od nich řádně podle obyčeje křesťanského po- šlými, kteréž již mají neb miti mohû, mají miti, nositi, użivati, pożivati, v tom se vese- liti, v bitvách, v turnajích, v honbách, v kol- bách, ve dvú zvláštně, bitvě v harcováních, zá- pasích i v jiných všech a všelijakých buďto kratochvilných, žertovních neb přístných a ji- ných věcech a příhodách, půtkách, svádách, na korúhvích, staních, praporcích, dřevcech, hel- miech, kapalieních, zbrojích, pavezách, na pe- četěch, signetích, prstenech, na kameni, na do- mích, stěnách, kortenách, hrobiech, ložiech a na všelijakém domovém nádobí, a všech a vše- lijakých jiných věcech a přípravách, jakž se kolivěk jmenují neb jmenovány býti mohú, bez Archlv Cesky XXVI. 217 vší překážky naší, potomkuo našich a jiných všelijakých lidí. Přikazujem při tom všem pod- daným našim jakéhož koli stavu, řádu neb po- vahy sú, duchovním i světským, arcibiskupuom, biskupóm, prelátům, kněžím, knížatům, hrabím, pánuom, rytířuom, vládykám, purgmistruom, konšeluom a obcem měst, šoltejsóm, rychtá- řuom, fojtóm, vládařuom, sedlákuom i jiným všem a všelijakým lidem, abyšte svrchupsané Jindřicha bakaláře, Jana Štolara a Jana Kam- bálka z Chocemic s erby a dědice jejich při tomto našem milostivÿm nadání a obdafeni i zvláštnie výsadě zachovali, a je odtud více za lidi dobré rytířské, zemanské a vládycké, nic méně jakoby z starého pokolení a rodu vládyckého pošli, měli, drželi, zachovali, toho jim užívati, požívati a v tom se veseliti do- pustili, jim v tom žádné překážky ani jakého nároku neb zarmúcení nečiníc, pod uvarováním nemilosti naší královské i těžké pokuty tre- stání a propadení peny padesáti hřiven zlata uherského litého tolikrát, kolikrátž by se kdo dopustiti směl, neodpustitedlně se podniknúti, polovici nám do komory naší královské a druhů polovici tomu neb těm nárok neb překážku trpójicim. Všakž tomu bez škody, kdož by prvé takový neb k tomu podobný a vším se srovnávající v svém štítu měl. Tomu k stálejší pevnosti a jistotě pečeť naši královsků, kte- réžto jakožto pravý Uherský a Český král užíváme, přivěsiti rozkázati jsme ráčili s na- ším jistým vědomím. Jenž jest dán a psán na hradě naším Pražském tu středu po Vyvýšení sv. Kříže léta pětistého dva a dvacátého, krá- lovstvie pak našich Uherského, Českého oc sedmého. Ex propria regie maiestatis commissi- one. (Rukop. č. 164 f. 130.) 25. 1532, 17. února. (Kšaft Ofky z Jil- manic.) My purgmistr a rada Starého města Pražského známo činíme — že vstúpivše před nás do rady opatrní Jan Valenta a Václav Šetelka, spoluměšťané naši, podali jsú nám kšaftu nebožky Ofky z Jilmanic, měštky Nového města Pražského, na papíře sepsaného a k tomu 28
Strana 218
218 pečetí její zapečetěného, oznámivše při tom, že táž Ofka po ně jest poslala a jich se do- žádala, aby k ní přišli; kterážto když jsú k ní přišli, ležéci u Salomeny, dcery své a sousedy naší, v těžké nemoci, oznámila jest před nimi, že jest ta vuole její poslední: Já Ofka z Jil- mapnic, měštka Nového města Pražského, známo činím tiemto listem všem a zvlášť tu, kdež náleží, že ačkoli na těle svém jsem neduživa, však rozumu zdravého užívajíc, nechtieci, aby po mé smrti jací hadruňkové a nesnáze mezi přátely mými o statek muoj i o spravedlnosti mé, kteréž mám, býti měli, toto mé poručen- ství a kšaft činím poslední : Item spravedlivosti své, kteréž mám po nebožtíkovi panu Markvar- tovi z Jilmanic, bratru svém milém, o kteréž jsem se začala již súditi, zejména o tyto: o duom, o dvě zahradě ležící na Horách Kut- nách i o všecken statek — na čemž koli při Horách Kutnách jest — svědčící témuž panu Markvartovi nadepsanému a po něm zuostalým, též i o list hlavní, kdež sem se začala súditi spravedlnost pravieci se k němu míti, svědčící na tfi sta XXV kop gr.č. is úrokem, v kterémž věřitel zapsán jest týž pan Markvart a jestci urození páni, pan Adam a pan Vilém bratři z Sternbergka oc JichMt a rukojmie v ném za- psaní —- též tu spravedlnost svú na témž listu — odkazuji a dávám mocně a všecku svrchupsanü svü spravedlnost Salomené dceti své milé, měštce Starého města Pražského, manželce pana Jiříka Strýce. Toho na svědomí tento list svú vlastní pečetí sem zapečetila. Dán ve čtvrtek den sv. Ondřeje [30. listopadu] léta páně sc XXXI“ K jichžto před námi vuole poslední nade- psané Ofky z Jilmanic o statku a spravedl- nosti její vyznání a vysvědčení a toho všeho na potvrzení a svědomí pečeť menší města našeho svrchu jmenovaného dali jsme a roz- kázali přitisknúti k tomuto listu kšeftnímu. Jenž jest dán léta MDXXXII v sobotu po Julianě. (Rukop. č. 2142 fol. O. 11.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Horňatky. 1. 1424, 5. dubna. (Spor mezi Půtou Vršem a Židem Josefem z Chotěboře o držení vsi.) Nos magister civium, consules et scabini Maioris et Nove Civitatum Pragensium tenore presencium recoguoscimus universis, quod in eausa inter Joseph de Chotieborz, Judeum nobis cohabitantem, ex una et famosum Puotam Wrss ex consensu utrarumque parcium de et super curia in Horniatek — parte vertente ex altera, procedentes ipsis partibus hincinde quam plures iure sanccitos terminos statuimus ad probandum et deducendum ius utriusque parcium quoad bona Horniatek competens, nec non ad statuendum Georgium de Rudna, quon- dam archiepiscopatus subcamerarium, bona huiusmodi ipsi Puothe post longewam oceupa- cionem eorundem vendentem, in quibus ter- minis Joseph Judeus predictus claris probaci- onibus testimonium fidedignorum legittime pro- bavit, ius sibi competere ad bona prescripta per dictum Georgium sibi minus iuste occupata. Puota vero predictus infra terminos huius- modi nichil iuris ostendere potuit nec dictum Georgium statuere curavit, immo nune termino ad premissa sibi faciendum peremptorie statuto contumaciter voluit comparere. Nos vero videntes varios defectus ex orbacitate regni huius inter dissencientes in assecucione iusticie plerumque provenientes, de qua orbacitate plurimi confisi, remedia iuris frivole contemnere in preiudicium alienum et incommodum proprium consveverunt; quibus defectibus obviare contemptusque iurium vol- lentes refellere, ob eiusdem Puothe absenciam contumacem, nec non ob defectum probacionum ipsius eandem curiam ipsi Joseph Judeo iuxta eiusdem claras et legittimas probaciones ac iuris sui nimiam notorietatem, de qua nobis et civitatibus nostris contribuciones solitas et conswetas sine retencione solvere solebat, fi- naliter et diffnitive duximus adiudicandum, adiudicamusque per presentes, absencia seu
218 pečetí její zapečetěného, oznámivše při tom, že táž Ofka po ně jest poslala a jich se do- žádala, aby k ní přišli; kterážto když jsú k ní přišli, ležéci u Salomeny, dcery své a sousedy naší, v těžké nemoci, oznámila jest před nimi, že jest ta vuole její poslední: Já Ofka z Jil- mapnic, měštka Nového města Pražského, známo činím tiemto listem všem a zvlášť tu, kdež náleží, že ačkoli na těle svém jsem neduživa, však rozumu zdravého užívajíc, nechtieci, aby po mé smrti jací hadruňkové a nesnáze mezi přátely mými o statek muoj i o spravedlnosti mé, kteréž mám, býti měli, toto mé poručen- ství a kšaft činím poslední : Item spravedlivosti své, kteréž mám po nebožtíkovi panu Markvar- tovi z Jilmanic, bratru svém milém, o kteréž jsem se začala již súditi, zejména o tyto: o duom, o dvě zahradě ležící na Horách Kut- nách i o všecken statek — na čemž koli při Horách Kutnách jest — svědčící témuž panu Markvartovi nadepsanému a po něm zuostalým, též i o list hlavní, kdež sem se začala súditi spravedlnost pravieci se k němu míti, svědčící na tfi sta XXV kop gr.č. is úrokem, v kterémž věřitel zapsán jest týž pan Markvart a jestci urození páni, pan Adam a pan Vilém bratři z Sternbergka oc JichMt a rukojmie v ném za- psaní —- též tu spravedlnost svú na témž listu — odkazuji a dávám mocně a všecku svrchupsanü svü spravedlnost Salomené dceti své milé, měštce Starého města Pražského, manželce pana Jiříka Strýce. Toho na svědomí tento list svú vlastní pečetí sem zapečetila. Dán ve čtvrtek den sv. Ondřeje [30. listopadu] léta páně sc XXXI“ K jichžto před námi vuole poslední nade- psané Ofky z Jilmanic o statku a spravedl- nosti její vyznání a vysvědčení a toho všeho na potvrzení a svědomí pečeť menší města našeho svrchu jmenovaného dali jsme a roz- kázali přitisknúti k tomuto listu kšeftnímu. Jenž jest dán léta MDXXXII v sobotu po Julianě. (Rukop. č. 2142 fol. O. 11.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Horňatky. 1. 1424, 5. dubna. (Spor mezi Půtou Vršem a Židem Josefem z Chotěboře o držení vsi.) Nos magister civium, consules et scabini Maioris et Nove Civitatum Pragensium tenore presencium recoguoscimus universis, quod in eausa inter Joseph de Chotieborz, Judeum nobis cohabitantem, ex una et famosum Puotam Wrss ex consensu utrarumque parcium de et super curia in Horniatek — parte vertente ex altera, procedentes ipsis partibus hincinde quam plures iure sanccitos terminos statuimus ad probandum et deducendum ius utriusque parcium quoad bona Horniatek competens, nec non ad statuendum Georgium de Rudna, quon- dam archiepiscopatus subcamerarium, bona huiusmodi ipsi Puothe post longewam oceupa- cionem eorundem vendentem, in quibus ter- minis Joseph Judeus predictus claris probaci- onibus testimonium fidedignorum legittime pro- bavit, ius sibi competere ad bona prescripta per dictum Georgium sibi minus iuste occupata. Puota vero predictus infra terminos huius- modi nichil iuris ostendere potuit nec dictum Georgium statuere curavit, immo nune termino ad premissa sibi faciendum peremptorie statuto contumaciter voluit comparere. Nos vero videntes varios defectus ex orbacitate regni huius inter dissencientes in assecucione iusticie plerumque provenientes, de qua orbacitate plurimi confisi, remedia iuris frivole contemnere in preiudicium alienum et incommodum proprium consveverunt; quibus defectibus obviare contemptusque iurium vol- lentes refellere, ob eiusdem Puothe absenciam contumacem, nec non ob defectum probacionum ipsius eandem curiam ipsi Joseph Judeo iuxta eiusdem claras et legittimas probaciones ac iuris sui nimiam notorietatem, de qua nobis et civitatibus nostris contribuciones solitas et conswetas sine retencione solvere solebat, fi- naliter et diffnitive duximus adiudicandum, adiudicamusque per presentes, absencia seu
Strana 219
Horňatky— Horoušany. contumacia eiusdem Puote non obstante. Ac- tum in consilio feria III dominice Letare anno oc XXIIII. (Rukop. é. 2099 f. 141.) 9. 1428, 19. srpna. Antoch sedlák z Hor- ňatek, odjinud z Kojetic, vyznal jest v radě, že Vaněk, otec Řehořuov a Vaňkuov brattie z Horňatek, nikda neplatil jest ani jeho synové nižádných poplatkuov knězi Vítkovi, kanovní- kovi Vyšehradskému, ani komu jinému, než toliko z toho dvoru Vaněk a synové jeho svrchupsaní službu sú drželi knězi Vítkovi. Dále vyznal jest, že jest to jemu dobře svě- domo o těch dědinách, jakož sě na ně Seze- ma z Mydlné tiehne pravě, že by svrchupsant bratřie je přiorali k svým dědinám, že když jest svrchupsaným bratřím jich dědiny rybník kněze Vítkuov zatopil, tehdy Lvík, purkrabie jeho v ta doby, přidal jest jim nivu dědiny za jich dědinu, kteráž jest rybníkem vytopena. Také týž Antoch vyznal jest, že jest jemu také svědomo dobře, že ta dědina, jakož na ní někdy mlatci seděli, byla jest úročnie, a tu jsú svrchupsaní bratřie na knězi Vítkovi vy- slúžili. | Kterúžto držie viec neZ od let dvad- ceti, Actum pleno in consilio feria V. post Assumpceionem a. XXVIII. (Tamtéž f. 271.) 3. 1429, 14. června. V té při a ruoznici, kteráž jest až dosavad trvala mezi Sazemü z Mydlné z jedné a mezi Fraňkem a Řehořem bratřími z Horňatek z strany druhé, o placenie úroka neb platu z těch dědin, na kterýchžto svrchupsaní bratřie tudiež v Horňatkách sedie, aoty dědiny mlatcovské a na kopci, kteréž jesti týmž bratřím osal svrchupsaný Sezema; i páni purgmistr a konšelé Velikého Města Praž- ského slyševšie svédomie z obü stranü pro- vedené, a zvláště svědectvie náméstkuov jiZ jmenovaného Sazemy, kteřížto jsú také ten dvuor v Horňatkách s tiem právem jakožto i Sazema drželi, jenž jsú vyznali, že svrchu- psaní bratřie z těch dědin, na kterýchžto sedie, nikdy jsú žádných poplatkuov neplatili, i zuostavili jsú a tiemto zápisem zuostavuji častopsané bratřie při témž úplně právě vedle 219 vyznánie náméstkuov svrchupsaného Sazemy; vyřiekajíc a přikazujíc dále, aby svrchupsa- ných bratří v pokoji nechal a na ně nesahal A ty dědiny mlatcovské a na kopci, kteréž jesti osal, aby ožna je, i nadepsaným bratřím jich postúpil a jim na těch dédinách viece nepřekážel. Dále vypovédieno jest, aby svrchujme- novany Sazema s témi osmi k. gr. platu, kte- rychzto jesti bylo placeno k kapitule na Vyšehrad z toho dvoru, kterýž on drží, hleděl do úřadu; a častopsaní bratřie aby ve- dli službu z svých dědin, když by koli byli obesláni ode pánóv města svrchupsaného listem nebo poslem, tak jakož sú prvé slúžili beze všeho vymlúvánie —. Actum feria III. ante Viti a. XXVIII. (Tamtéž f. 285.) Horoměřice. 1490. —- Wenceslaus iudex de villa Hor- zemierziez. (Rukop. 6. 2079 IL. fol. 4.) Horoušany. 1521, 15. čce. (Odhad.) V třetích Václava Robmhapa. L. b. XXI. v úterý po sv. Prokopu Mikuláš Bryknar z Brukštejna, místokomorník královstvie Českého, mocí úřadu svého s ko- morníkem Janem Štiíkú odhadli jsú dědiny zápisné Jana Žleba z Střížkova Janovi Baj- chorskýmu z Raškovic, majícímu právo dskami zemskými sobě od Reginy někdy manželky Burjana Lazara z Liboslavě, města Prahy mě- štěnína, zapsané a postüpené — totižto lidi ve vsi Horušanech, kteřížto lidé platí plat bez panství nadepsanému Janovi Žlebovi na dvorcích kmecích s platem, na kterýchž sedí Vaněk Srb, platí 1 k. gr. 4 gr. č., Vaněk, kterýž platí 49 gr. č. platu ročního, Petr fišmajstr, kterýž platí 16 gr. č., Kulhánek 32 gr., Mlajnek 1 k. 4 gr., Kněz — 1 k. 4 gr., též 87 gr., dvé kur, Petrus 32 gr., Valenta 32 gr., Mach 49 gr Item též lidé platí, když sejí, 3'/, d. &. od strychu, když vozejí vobilí, a to položeno v 10 gr. č. Item vyměřeno od 28*
Horňatky— Horoušany. contumacia eiusdem Puote non obstante. Ac- tum in consilio feria III dominice Letare anno oc XXIIII. (Rukop. é. 2099 f. 141.) 9. 1428, 19. srpna. Antoch sedlák z Hor- ňatek, odjinud z Kojetic, vyznal jest v radě, že Vaněk, otec Řehořuov a Vaňkuov brattie z Horňatek, nikda neplatil jest ani jeho synové nižádných poplatkuov knězi Vítkovi, kanovní- kovi Vyšehradskému, ani komu jinému, než toliko z toho dvoru Vaněk a synové jeho svrchupsaní službu sú drželi knězi Vítkovi. Dále vyznal jest, že jest to jemu dobře svě- domo o těch dědinách, jakož sě na ně Seze- ma z Mydlné tiehne pravě, že by svrchupsant bratřie je přiorali k svým dědinám, že když jest svrchupsaným bratřím jich dědiny rybník kněze Vítkuov zatopil, tehdy Lvík, purkrabie jeho v ta doby, přidal jest jim nivu dědiny za jich dědinu, kteráž jest rybníkem vytopena. Také týž Antoch vyznal jest, že jest jemu také svědomo dobře, že ta dědina, jakož na ní někdy mlatci seděli, byla jest úročnie, a tu jsú svrchupsaní bratřie na knězi Vítkovi vy- slúžili. | Kterúžto držie viec neZ od let dvad- ceti, Actum pleno in consilio feria V. post Assumpceionem a. XXVIII. (Tamtéž f. 271.) 3. 1429, 14. června. V té při a ruoznici, kteráž jest až dosavad trvala mezi Sazemü z Mydlné z jedné a mezi Fraňkem a Řehořem bratřími z Horňatek z strany druhé, o placenie úroka neb platu z těch dědin, na kterýchžto svrchupsaní bratřie tudiež v Horňatkách sedie, aoty dědiny mlatcovské a na kopci, kteréž jesti týmž bratřím osal svrchupsaný Sezema; i páni purgmistr a konšelé Velikého Města Praž- ského slyševšie svédomie z obü stranü pro- vedené, a zvláště svědectvie náméstkuov jiZ jmenovaného Sazemy, kteřížto jsú také ten dvuor v Horňatkách s tiem právem jakožto i Sazema drželi, jenž jsú vyznali, že svrchu- psaní bratřie z těch dědin, na kterýchžto sedie, nikdy jsú žádných poplatkuov neplatili, i zuostavili jsú a tiemto zápisem zuostavuji častopsané bratřie při témž úplně právě vedle 219 vyznánie náméstkuov svrchupsaného Sazemy; vyřiekajíc a přikazujíc dále, aby svrchupsa- ných bratří v pokoji nechal a na ně nesahal A ty dědiny mlatcovské a na kopci, kteréž jesti osal, aby ožna je, i nadepsaným bratřím jich postúpil a jim na těch dédinách viece nepřekážel. Dále vypovédieno jest, aby svrchujme- novany Sazema s témi osmi k. gr. platu, kte- rychzto jesti bylo placeno k kapitule na Vyšehrad z toho dvoru, kterýž on drží, hleděl do úřadu; a častopsaní bratřie aby ve- dli službu z svých dědin, když by koli byli obesláni ode pánóv města svrchupsaného listem nebo poslem, tak jakož sú prvé slúžili beze všeho vymlúvánie —. Actum feria III. ante Viti a. XXVIII. (Tamtéž f. 285.) Horoměřice. 1490. —- Wenceslaus iudex de villa Hor- zemierziez. (Rukop. 6. 2079 IL. fol. 4.) Horoušany. 1521, 15. čce. (Odhad.) V třetích Václava Robmhapa. L. b. XXI. v úterý po sv. Prokopu Mikuláš Bryknar z Brukštejna, místokomorník královstvie Českého, mocí úřadu svého s ko- morníkem Janem Štiíkú odhadli jsú dědiny zápisné Jana Žleba z Střížkova Janovi Baj- chorskýmu z Raškovic, majícímu právo dskami zemskými sobě od Reginy někdy manželky Burjana Lazara z Liboslavě, města Prahy mě- štěnína, zapsané a postüpené — totižto lidi ve vsi Horušanech, kteřížto lidé platí plat bez panství nadepsanému Janovi Žlebovi na dvorcích kmecích s platem, na kterýchž sedí Vaněk Srb, platí 1 k. gr. 4 gr. č., Vaněk, kterýž platí 49 gr. č. platu ročního, Petr fišmajstr, kterýž platí 16 gr. č., Kulhánek 32 gr., Mlajnek 1 k. 4 gr., Kněz — 1 k. 4 gr., též 87 gr., dvé kur, Petrus 32 gr., Valenta 32 gr., Mach 49 gr Item též lidé platí, když sejí, 3'/, d. &. od strychu, když vozejí vobilí, a to položeno v 10 gr. č. Item vyměřeno od 28*
Strana 220
220 dvoru poplužního v Tlustovúsích dědiny dva lány 8 strychuo jeden věrtel tři čtvrtce; item sečten plat bez panství jedna kopa za 5 k. gr. č. Item dědiny lán jeden položen v 17 k. č., tak jakž táž dědina měřičem zemským vyměřena a vymezena jest. Stalo se toto od- hádání v sumě hlavní v 50 k. gr. č., a v ško- dách, v nákladích 21 k. gr. a 1 den. č. A to pro dosti neučinění nálezu před úřadem pur- krabství Pražského —. Stalo se v pondělí den Rozeslání apost. l. 1521. (Rukop. é. 2133 III fol. 79.) Hořany. 1. 1414, 2. srpna. Nos Johannes Lito- borii magister civium — ceterique consules Nove Civ. Prag. — protestamur: Postquam inter reverendum honorandumque dominum Petrum dictum Krzemyzzierz, canonicum eccle- sie s. Apollinaris in Nova Civ. Pr., commissa- rium et gubernatorem principalem Katherine, filie Johannis olim de Horzan, bonorumque ipsius de una, nec non Petrum Kus concivem nostrum parte de altera, pretextu Katherine, eiusdem allodii seu fundi ipsius in Horzan aliorumque bonorum ipsius — ipsam concer- nencium, quam Katherinam Petrus Kus cum bonis utpote ad triennium, sit citra vel ultra, hie non nocue in propriis, quamdiu dominus Petrus voluit, possedit — atque fovit — dissensio esset orta racione huius, quod Petrus bona orphani tenuit dominoque Petro — orphanum restituere et de perceptis et distributis bonorum eorundem — racionem facere — gravis erat, quam tamen racionem demum facere est inductus. Extunc nos — omnes lites — complanavimus — isto modo: Ante omnia, quod Petrus Kus Katherinam pre- tactam cum bonis ipsius domino Petro resti- tuere — debeat .— quodque tandem Petrus Kus sex s. gr. census annui et perpetui — loco sexaginta s. gr., quas de bonis Katherine pa- rata pecunia suscepit, super domo sua — in nostra civitate — Katherine prescribere — E. XIV. Zprávy o statcích venkovskách z archivu mésta Prahy: debeat —. Actum — in nostro consilio feria quinta post diem b. Petri ap. ad vincula anno domini MCCCCXIIII. (Rukop. €. 2079 f. D. 8) 2. 1523, 81. srpna. Johanna z Dédibab, vdova po někdy Jiříkovi Horynovi z Honbic — oznámila, že podle kšaftu manželem jejím uči- něného Majdaleně z Honbic, dceři své, sto kop gr. pr. zapisuje — na statku a domu zde v městě i na tom statku na Hořanech, jakož dcky zemské to šíře ukazují — Actum in con- silio fer. II. ante Egidii sc XXIII% (Rukop. č. 99 f. 160). Horelice. 1. 1418, 12. ledna. Wenceslaus Glaser fassus est, quod Nicolaus de Prachaticz per- Solvit sibi omnem pecuniam pro taberna in Horzolieze, quam ipse Nicolaus a dicto Wen- ceslao emit —. Actum (in consilio Maioris Civ. Pr.) feria IIIL. post Epiphaniam anno XVIII. (Rukop. é. 2099 f. 81.) 2. 1536, 10. dubna. V té při, kdež jesti Potencian Bakalář z Trniče vinil Matěje Hub- ku, jakožto držitele statku po nebožce Lid- mile manželce své, že jesti táž Lidmila krčmu v Hořelicích hned brzy po smrti manžela svého prvnějšího za pět a vosmdesáte kop prodala a peníze vybierajíc, ty jest s Maté- jem Hubkü pfrijímala, a on Petencian maje spravedlnost k těm penězuom, ještě nic jest nevzal. — Actum die Lunae post Sixtum anno 1536. (Rukop. &. 1180 f. 173.) Hofresedly. 1460, 21. dubna. Ve jméno svaté a ne- rozdielné Trojice amen. Já Martha vdova ně- kdy slovutného Petra Zdického manželka, spo- luobyvajície Nov. M. Pr. — Blažkovi, synu mému milému, dvě k. gr. platu věčného a roč- nieho v Hořesedlech — odkazuji —. Jenž psán a dán v pondělí po neděli Próvodnie leta — šestdesátého. (Rukop. 6. 2094 f. C. 4)*) *) Po strané poznamenáno: revocatum.
220 dvoru poplužního v Tlustovúsích dědiny dva lány 8 strychuo jeden věrtel tři čtvrtce; item sečten plat bez panství jedna kopa za 5 k. gr. č. Item dědiny lán jeden položen v 17 k. č., tak jakž táž dědina měřičem zemským vyměřena a vymezena jest. Stalo se toto od- hádání v sumě hlavní v 50 k. gr. č., a v ško- dách, v nákladích 21 k. gr. a 1 den. č. A to pro dosti neučinění nálezu před úřadem pur- krabství Pražského —. Stalo se v pondělí den Rozeslání apost. l. 1521. (Rukop. é. 2133 III fol. 79.) Hořany. 1. 1414, 2. srpna. Nos Johannes Lito- borii magister civium — ceterique consules Nove Civ. Prag. — protestamur: Postquam inter reverendum honorandumque dominum Petrum dictum Krzemyzzierz, canonicum eccle- sie s. Apollinaris in Nova Civ. Pr., commissa- rium et gubernatorem principalem Katherine, filie Johannis olim de Horzan, bonorumque ipsius de una, nec non Petrum Kus concivem nostrum parte de altera, pretextu Katherine, eiusdem allodii seu fundi ipsius in Horzan aliorumque bonorum ipsius — ipsam concer- nencium, quam Katherinam Petrus Kus cum bonis utpote ad triennium, sit citra vel ultra, hie non nocue in propriis, quamdiu dominus Petrus voluit, possedit — atque fovit — dissensio esset orta racione huius, quod Petrus bona orphani tenuit dominoque Petro — orphanum restituere et de perceptis et distributis bonorum eorundem — racionem facere — gravis erat, quam tamen racionem demum facere est inductus. Extunc nos — omnes lites — complanavimus — isto modo: Ante omnia, quod Petrus Kus Katherinam pre- tactam cum bonis ipsius domino Petro resti- tuere — debeat .— quodque tandem Petrus Kus sex s. gr. census annui et perpetui — loco sexaginta s. gr., quas de bonis Katherine pa- rata pecunia suscepit, super domo sua — in nostra civitate — Katherine prescribere — E. XIV. Zprávy o statcích venkovskách z archivu mésta Prahy: debeat —. Actum — in nostro consilio feria quinta post diem b. Petri ap. ad vincula anno domini MCCCCXIIII. (Rukop. €. 2079 f. D. 8) 2. 1523, 81. srpna. Johanna z Dédibab, vdova po někdy Jiříkovi Horynovi z Honbic — oznámila, že podle kšaftu manželem jejím uči- něného Majdaleně z Honbic, dceři své, sto kop gr. pr. zapisuje — na statku a domu zde v městě i na tom statku na Hořanech, jakož dcky zemské to šíře ukazují — Actum in con- silio fer. II. ante Egidii sc XXIII% (Rukop. č. 99 f. 160). Horelice. 1. 1418, 12. ledna. Wenceslaus Glaser fassus est, quod Nicolaus de Prachaticz per- Solvit sibi omnem pecuniam pro taberna in Horzolieze, quam ipse Nicolaus a dicto Wen- ceslao emit —. Actum (in consilio Maioris Civ. Pr.) feria IIIL. post Epiphaniam anno XVIII. (Rukop. é. 2099 f. 81.) 2. 1536, 10. dubna. V té při, kdež jesti Potencian Bakalář z Trniče vinil Matěje Hub- ku, jakožto držitele statku po nebožce Lid- mile manželce své, že jesti táž Lidmila krčmu v Hořelicích hned brzy po smrti manžela svého prvnějšího za pět a vosmdesáte kop prodala a peníze vybierajíc, ty jest s Maté- jem Hubkü pfrijímala, a on Petencian maje spravedlnost k těm penězuom, ještě nic jest nevzal. — Actum die Lunae post Sixtum anno 1536. (Rukop. &. 1180 f. 173.) Hofresedly. 1460, 21. dubna. Ve jméno svaté a ne- rozdielné Trojice amen. Já Martha vdova ně- kdy slovutného Petra Zdického manželka, spo- luobyvajície Nov. M. Pr. — Blažkovi, synu mému milému, dvě k. gr. platu věčného a roč- nieho v Hořesedlech — odkazuji —. Jenž psán a dán v pondělí po neděli Próvodnie leta — šestdesátého. (Rukop. 6. 2094 f. C. 4)*) *) Po strané poznamenáno: revocatum.
Strana 221
Hořany— Hořešovice. Hořešovice. 1. 1419, 25. září. (Kšaft Sazemy z Hoře- šovic ) In nomine domini amen. Ego Sazama civis Maioris Civitatis Pragensis, evidencia presencium eunctis notum facio et publice protestor, quod quamvis circumplexus corporis egritudine, sana tamen mente et perfruens omnimoda racione, testamentum meum ultimum et finale de et ex omnibus bonis meis mobi- libus et immobilibus a Deo altissimo michi datis et concessis, ne de hiis meam post mor- tem inter posteros seu amicos meos quos- cunque aliqua litis suboriatur materia, condo, facio et dispono per omnia in hunc modum: Lego siquidem et dono domum meam, quam inhabito retro Bethleem iu acie, et aliam meam domum cum curia et orto, quas habeo in Nova Civitate Pragensi, nec non alia omnia bona mea mobilia et immobilia intra et extra civitatem Pragensem ubicunque locorum re- perta, quibuscumque nominibus possint desi- gnari, nichil penitus eximendo, et presertim de- cem sexag. gr. census annui et perpetui in he- reditatibus Sazame in Horzessowicz, Ludmille conthorali mee carissime ad habendum, tenen- dum hereditarie et pacifice possidendum, sic, quod ipsa, me defuncto, cum eisdem singulis bonis per me derelictis faciendi, dimittendi et disponendi abs quolibet impedimento plena- riam obtineat potestatem iuxta libitum volun- tatis sue. Ceterum lego atque dono omnia et singula debita michi per infrascriptas per- sonas contraeta et debitorie obligata Ludmille conthorali inee prefate, ab eisdem repeten- dum, exigendum, percipiendum et in usus proprios convertendum; videlicet Chwal de Dokez dimidiam sextam sexag. gr., dominus Mysska miles triginta sexag. gr. Coyata vi- ginti sexag. gr., super quo dedit septem sexag., Przibieo de Zwiestowa tres sexag. gr. pro fi- deiussoria caucione fratris sui de Odlochowiez. Horum in evidencia sigilla prudentum viro- rum Petri iudicis, Wenceslai Straboch et Jo- 221 hannis de Zaez, consulum juratorum, civium Maioris Civitatis Pragensis, ad speciales preces meas presentibus sunt appensa. Datum feria secunda ante festum s. Wenceslai anno domini MCCCOXIX. (Rukop. č. 992 f. 139.) 2. 1423, 6. listopadu. My Vavřinec sú- kenník purgmistr, Šimon od biela lva, Jan Kněževeský, Henzl řezník i jiní konšelé pří- sěžní Velikého Města Pražského vyznáváme tiemto zápisem obecně všem, že vstúpivše před nás do plné rady slovútný Sezema z Ho- řešovic a poctívá Lidmila vdova, někdy man- želka Sezemova a měštka napřed jmenovaného města Pražského — seznali sú sě, že sú mezi sebú smlúvu a zjednánie učinili tiemto řádem. Najprve, že již řečená Lidmila kop deset platu ročnieho holého věčného, kteréž měla od Sezemy muže svého kšeftem odkázané, na jeho, točiž Sezemy z Hořešovic, dědinách v Věčiech i v Malých Hořešovicích prodala jest Jindřichovi ze Zvoliněvsi a jeho dédicóm za sto k. gr. A ty jest úplně vzala ot něho a jemu toho platu dědicky postúpila takovým obyčejem, jakož její nebožčík muž Sezema ve dskách měl —. Druhé, že Lidmila má obeslati listem panským Mathúše Hořešovce a jeho k tomu připraviti, aby slíbil i zapsal sě v knihy městské, o ten plat viec nestáti aniž komu proň překážeti. A ta smlúva, jakož i tato má vepsána býti v knihy městské, a list té smlúvy pod městskúů pečetí má dán býti Jindřichovi dřéveřečenému. Třetie, Jindřich má jí, točiž Lidmile, učiniti list s rukojměmi hod- nými na osmdesát k. gr. rázu pražského — pod ležením obyčejným v Starém Městě Praž- ském. A ta smlúva stala sě jest na rathúze v Starém Městě v kanceláři tu středu před sv. Stanislavem leta od narozenie syna bo- Zieho tisíc čtyři sta v třimetcietmém letě, a téhož leta v sobotu na sv. Linharta dřéve- řečený osoby vstúpili sú před nás do rady a tak sú sě svolili, jakož svrchupsáno stojí. (Rukop. č. 992 f. 53.)
Hořany— Hořešovice. Hořešovice. 1. 1419, 25. září. (Kšaft Sazemy z Hoře- šovic ) In nomine domini amen. Ego Sazama civis Maioris Civitatis Pragensis, evidencia presencium eunctis notum facio et publice protestor, quod quamvis circumplexus corporis egritudine, sana tamen mente et perfruens omnimoda racione, testamentum meum ultimum et finale de et ex omnibus bonis meis mobi- libus et immobilibus a Deo altissimo michi datis et concessis, ne de hiis meam post mor- tem inter posteros seu amicos meos quos- cunque aliqua litis suboriatur materia, condo, facio et dispono per omnia in hunc modum: Lego siquidem et dono domum meam, quam inhabito retro Bethleem iu acie, et aliam meam domum cum curia et orto, quas habeo in Nova Civitate Pragensi, nec non alia omnia bona mea mobilia et immobilia intra et extra civitatem Pragensem ubicunque locorum re- perta, quibuscumque nominibus possint desi- gnari, nichil penitus eximendo, et presertim de- cem sexag. gr. census annui et perpetui in he- reditatibus Sazame in Horzessowicz, Ludmille conthorali mee carissime ad habendum, tenen- dum hereditarie et pacifice possidendum, sic, quod ipsa, me defuncto, cum eisdem singulis bonis per me derelictis faciendi, dimittendi et disponendi abs quolibet impedimento plena- riam obtineat potestatem iuxta libitum volun- tatis sue. Ceterum lego atque dono omnia et singula debita michi per infrascriptas per- sonas contraeta et debitorie obligata Ludmille conthorali inee prefate, ab eisdem repeten- dum, exigendum, percipiendum et in usus proprios convertendum; videlicet Chwal de Dokez dimidiam sextam sexag. gr., dominus Mysska miles triginta sexag. gr. Coyata vi- ginti sexag. gr., super quo dedit septem sexag., Przibieo de Zwiestowa tres sexag. gr. pro fi- deiussoria caucione fratris sui de Odlochowiez. Horum in evidencia sigilla prudentum viro- rum Petri iudicis, Wenceslai Straboch et Jo- 221 hannis de Zaez, consulum juratorum, civium Maioris Civitatis Pragensis, ad speciales preces meas presentibus sunt appensa. Datum feria secunda ante festum s. Wenceslai anno domini MCCCOXIX. (Rukop. č. 992 f. 139.) 2. 1423, 6. listopadu. My Vavřinec sú- kenník purgmistr, Šimon od biela lva, Jan Kněževeský, Henzl řezník i jiní konšelé pří- sěžní Velikého Města Pražského vyznáváme tiemto zápisem obecně všem, že vstúpivše před nás do plné rady slovútný Sezema z Ho- řešovic a poctívá Lidmila vdova, někdy man- želka Sezemova a měštka napřed jmenovaného města Pražského — seznali sú sě, že sú mezi sebú smlúvu a zjednánie učinili tiemto řádem. Najprve, že již řečená Lidmila kop deset platu ročnieho holého věčného, kteréž měla od Sezemy muže svého kšeftem odkázané, na jeho, točiž Sezemy z Hořešovic, dědinách v Věčiech i v Malých Hořešovicích prodala jest Jindřichovi ze Zvoliněvsi a jeho dédicóm za sto k. gr. A ty jest úplně vzala ot něho a jemu toho platu dědicky postúpila takovým obyčejem, jakož její nebožčík muž Sezema ve dskách měl —. Druhé, že Lidmila má obeslati listem panským Mathúše Hořešovce a jeho k tomu připraviti, aby slíbil i zapsal sě v knihy městské, o ten plat viec nestáti aniž komu proň překážeti. A ta smlúva, jakož i tato má vepsána býti v knihy městské, a list té smlúvy pod městskúů pečetí má dán býti Jindřichovi dřéveřečenému. Třetie, Jindřich má jí, točiž Lidmile, učiniti list s rukojměmi hod- nými na osmdesát k. gr. rázu pražského — pod ležením obyčejným v Starém Městě Praž- ském. A ta smlúva stala sě jest na rathúze v Starém Městě v kanceláři tu středu před sv. Stanislavem leta od narozenie syna bo- Zieho tisíc čtyři sta v třimetcietmém letě, a téhož leta v sobotu na sv. Linharta dřéve- řečený osoby vstúpili sú před nás do rady a tak sú sě svolili, jakož svrchupsáno stojí. (Rukop. č. 992 f. 53.)
Strana 222
222 3. 1426, 2. ledna. My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského vyznáváme tiemto zápisem před každým, že k zavolání našemu do plné rady našie úředníci zemští úřadu Praž- ského a dvorského vyznali jsú, úplně sě pama- tujíce, hez všelikterakého přinucenie ale dobro- volně, že deset kop gr. platu ročnieho v Ho- řešovicích na dědinách Sazemových odtudž dal jest Uherský král Václavovi z Hořešovic pod takovúto úmluvú: jestli že by on král měl které právo na tom platu, ježto by mohlo úředníky dvorskými shledáno býti. Ale ihned paní Lidmila někdy Sazemova, měštka nade- psaného města Pražského, vloživši odpor proti královu právu a jeho dání, i ukázala listem kšaftovním neb poslednieho poručenstvie, že jest ten plat odkázán a kšaftován mužem jejím Sazemůú svrchupsaným, jakož to plnějie v témž listu kšaftovniem stojí. Také táž paní Lidmila přivedla jest konšely a obecné dřieve jmeno- vaného města Pražského před úřad dvorský, kteřížto pod přísahú vyznali sú, že dřieve řečená paní Lidmila jest jich měštka, a že z toho platu dřéve jmenovaného k městu našemu šosuje a platí a rozličná obtieženie trpí. Tudiež pokázavše své svobody, listya majestáty, že jich nápadové nemají na krále spadati, jakož to plnějie ti listové ukazují. Actum in pleno con- silio feria IIII. post Circumcisionem domini annorun MCCOCCXXVI. (Rukop. 6. 2099 fol. 175.) 4. 1427, 20. inora. Andreas olim notarius minorum tabularum regni Boemie, constitutus personaliter in consilio Maioris Civ. Prag. — recognovit, quod honesta domina Anna, relicta Sdenconis de Bosna, habet decem s. gr. census annui et perpetui in villis subscriptis per tabulas terre — proscriptas, videlicet in villa Litowicz Johannis filii Zacharie sex s. gr., et in Hor- zessowicz Sazame quatuor s. — Actum in pleno consilio feria V. ante Mathei ap. a. etc. XXVII. (Rukop. ć. 992. f. 76.) 5. 1431. — My purgmistr a konšelé Menšieho města Pražského vyznáváme tiemto E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: listem zjevně před každým, že vstúpiv před nás slovutný Sezema z Hořešovic, sudí desk dvorských královstvie Českého a náš spolu- měsčenín, oznámil nám, že jest panie Barboře, ženě své, věnoval padesáte kop grošóv dobrých střiebrných rázu Pražského na svých dědinách v Malych Hoiesovicich, na dvoru poplużniem řečeném Rackovský, s dědinú, s lúkami, potoky, rybníky, luhy, lesy, chrastinami i na tom všem, coż k tomu pfislusie. A to jie ve dsky zemské vložil a tu jie věno ukázal vedle práva, řádu i obyčeje zemského. A potom po několika letech svrchuřečenů paní Barboru ženu svú na jiné dědiny své v Velikých Hořešovicích, na dvór poplužný řečený Očeřovský, na dvůr po- plužný řečený Jakubkovský, na dvuory kmecie s platem, s dědinami, s lukami, s potoky, rybníky, lesy, luhy, chrastinami, i na to na všecko, což k tomu příslušie, s jejiem věnem padesáti kopami převedla ve dsky zemské řádně vložil i potvrdil, a ona to dobrovolně přijala i svým příjemcí Zaviší řečeným Burda z Ho- řešovic. A tudiež svrchuřečený Sezema prosil nás, abychom to jeho oznámenie v naše městské kniehy i v náš list k věčné paměti popsati kázali a své pečeti přivěsením potvrdili, aby ona paní Barbora žena jeho překazy, zmatku i nesnází po jeho smrti na tom svém věně ne- měla. A my spatřivšie jeho žádost spravedlivů i rozumni, jeho oznämenie svrchupsané od slova do slova kázali sme v našie městské knieby i v tomto listu popsati, a pro lepší pamět, pevnost a jistotu naši pečeť k tomuto listu privesiti. Kterýžto dán v městě našem leta božieho narozenie tisícieho čtyrstého třid- cátého a prvého, ten čtvrtek den sv. Petra na stolici usazenie. (Rukop. ć. 2080 f. 21.) 6. 1432, 20. pros. My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského tiemto zápisem na vědomie dáváme všem, že slovutný Matěj Ho- řešovec z Hořešovic stoje osobně před Jankem od střiebrné hvězdy a Petrem Stehlíkem, spolukon- šely našimi, námi z plné rady k tomu vydanými, svobodně a dobrovolně bez přinucenie všeliktera-
222 3. 1426, 2. ledna. My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského vyznáváme tiemto zápisem před každým, že k zavolání našemu do plné rady našie úředníci zemští úřadu Praž- ského a dvorského vyznali jsú, úplně sě pama- tujíce, hez všelikterakého přinucenie ale dobro- volně, že deset kop gr. platu ročnieho v Ho- řešovicích na dědinách Sazemových odtudž dal jest Uherský král Václavovi z Hořešovic pod takovúto úmluvú: jestli že by on král měl které právo na tom platu, ježto by mohlo úředníky dvorskými shledáno býti. Ale ihned paní Lidmila někdy Sazemova, měštka nade- psaného města Pražského, vloživši odpor proti královu právu a jeho dání, i ukázala listem kšaftovním neb poslednieho poručenstvie, že jest ten plat odkázán a kšaftován mužem jejím Sazemůú svrchupsaným, jakož to plnějie v témž listu kšaftovniem stojí. Také táž paní Lidmila přivedla jest konšely a obecné dřieve jmeno- vaného města Pražského před úřad dvorský, kteřížto pod přísahú vyznali sú, že dřieve řečená paní Lidmila jest jich měštka, a že z toho platu dřéve jmenovaného k městu našemu šosuje a platí a rozličná obtieženie trpí. Tudiež pokázavše své svobody, listya majestáty, že jich nápadové nemají na krále spadati, jakož to plnějie ti listové ukazují. Actum in pleno con- silio feria IIII. post Circumcisionem domini annorun MCCOCCXXVI. (Rukop. 6. 2099 fol. 175.) 4. 1427, 20. inora. Andreas olim notarius minorum tabularum regni Boemie, constitutus personaliter in consilio Maioris Civ. Prag. — recognovit, quod honesta domina Anna, relicta Sdenconis de Bosna, habet decem s. gr. census annui et perpetui in villis subscriptis per tabulas terre — proscriptas, videlicet in villa Litowicz Johannis filii Zacharie sex s. gr., et in Hor- zessowicz Sazame quatuor s. — Actum in pleno consilio feria V. ante Mathei ap. a. etc. XXVII. (Rukop. ć. 992. f. 76.) 5. 1431. — My purgmistr a konšelé Menšieho města Pražského vyznáváme tiemto E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: listem zjevně před každým, že vstúpiv před nás slovutný Sezema z Hořešovic, sudí desk dvorských královstvie Českého a náš spolu- měsčenín, oznámil nám, že jest panie Barboře, ženě své, věnoval padesáte kop grošóv dobrých střiebrných rázu Pražského na svých dědinách v Malych Hoiesovicich, na dvoru poplużniem řečeném Rackovský, s dědinú, s lúkami, potoky, rybníky, luhy, lesy, chrastinami i na tom všem, coż k tomu pfislusie. A to jie ve dsky zemské vložil a tu jie věno ukázal vedle práva, řádu i obyčeje zemského. A potom po několika letech svrchuřečenů paní Barboru ženu svú na jiné dědiny své v Velikých Hořešovicích, na dvór poplužný řečený Očeřovský, na dvůr po- plužný řečený Jakubkovský, na dvuory kmecie s platem, s dědinami, s lukami, s potoky, rybníky, lesy, luhy, chrastinami, i na to na všecko, což k tomu příslušie, s jejiem věnem padesáti kopami převedla ve dsky zemské řádně vložil i potvrdil, a ona to dobrovolně přijala i svým příjemcí Zaviší řečeným Burda z Ho- řešovic. A tudiež svrchuřečený Sezema prosil nás, abychom to jeho oznámenie v naše městské kniehy i v náš list k věčné paměti popsati kázali a své pečeti přivěsením potvrdili, aby ona paní Barbora žena jeho překazy, zmatku i nesnází po jeho smrti na tom svém věně ne- měla. A my spatřivšie jeho žádost spravedlivů i rozumni, jeho oznämenie svrchupsané od slova do slova kázali sme v našie městské knieby i v tomto listu popsati, a pro lepší pamět, pevnost a jistotu naši pečeť k tomuto listu privesiti. Kterýžto dán v městě našem leta božieho narozenie tisícieho čtyrstého třid- cátého a prvého, ten čtvrtek den sv. Petra na stolici usazenie. (Rukop. ć. 2080 f. 21.) 6. 1432, 20. pros. My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského tiemto zápisem na vědomie dáváme všem, že slovutný Matěj Ho- řešovec z Hořešovic stoje osobně před Jankem od střiebrné hvězdy a Petrem Stehlíkem, spolukon- šely našimi, námi z plné rady k tomu vydanými, svobodně a dobrovolně bez přinucenie všeliktera-
Strana 223
Horeśovice (1426 — 1433). kého propustil jest a tiemto zápisem skutečnějie propúštie slovutného Jindřicha ze Zvoleněvsi z těch desieti kop gr. platu ročnieho a věčného, kterýchžto měl jest královým dáním na dědinách Sazemových z Hořešovic, kterýžto plat byl jest Sazemóv, komorníka desk zemských, měštěnína svrchupsaneho mósta Pražského. Slibuje sé na svrchupsaneho Jindřicha, na dědice ani na budücie jeho o ten jistý plat nikdy viec ne- navracovati ani naň kdy viec sahati sám skrze sé ani skrze které jiné osoby svécké neb du- chovnie, zevné a tajué. Ale ztoho jistého platu již jmenovaného Jindřicha, dódice a budńcie jeho mocně propúštěje, a práva všeho svého, kteréž jest ktomu jistému platu kterakkolivěk měl, s dědici i budúcími svými sě odřiekaje, častopsaného Jindřicha, dědice i budúcie jeho svobodna, guitta i ovšem prázdna po všechny časy budúcie činí. Také svrchupsaný Matěj Hořešovec propustil jest a propúštie Janovi Rečkovi a sirotkóm Jankovým appotekářovým všecko jich právo, kteréž mají k svrchupsanému platu a k sedmdesáti kopám, za něžto smlúva sé jest stala o ten plat, a na to list s rukoj- miemi a s visutymi pecefmi jest učiněn. Sli- buje jim na upomínání, braní a přijímání na těch jistých peněziech věčně neprekáZeti ani k tomu platu sé na věky připoviedati. Actum sabbato in vigilia s. Thome apostoli MCCCCXXXII. (Rukop. č. 2099 fol. 340.) 7. 1432. 20. prosince. Jakož jest pře a ruoznice byla mezi opatrnym Janem Retkem poručníkem sirotkuov Janka appotekáre z jedne, a slovutným Jindřichem ze Zvoleněvsi z strany druhé, o některaký diel peněz, kterýž jest vy- dal týž Jindřich na tu summu hlavní, kteráž svědčí Lidmile Sazemové, městce Velikého Města Pražského, na kteréžto hlavnie penieze svrchupsaný Jindřich list s jistými rukojmiemi jest též Lidmile učinil, jakož to týž list na to učiněný jasnějie okazuje a svědčí. I my purg- mistr a konšelé svrchupsaného města Praž- ského slyševše obě straně svrchupsané s jich žalobami a odporami, i vyřkli sme a vypověděli, 223 aby obě straně svrchupsané každý z nich vedle svých listóv a práv na přátely a na jich vyrčenie mocně zaručili pode stem kop groší, kteřížto Jan Reček postavil jest rukojmie Je- ronyma Šrole a Vaňka Duršmída, a Jindřich Alše Hurta a Pavla Ziechovce; ktefiżto i slibili, že svrchupsané obě straně to jisté vyrčenie, kteréžto přátelé od nich obapolně vydání učinie, zdrZie a v celosti zachovají. Actum pleno in consilio sabbato in vigilia s. Thome MCCCCXXXIII. (Rukop. é. 2099 f. 351.) 8. 1433, 6. února. (Smlouva o plat sJindri- chem 2 Zvoleněvsi.) My purgmistr a konšelé Velikého města Pražského vyznáváme tiemto listem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, Ze vstüpivSe pred nás do plné rady našie opatrný Jan Reček poručník sirotkóv Jankových appathekářových, a slovutný Jin- dfich ze Zvolenévsi, vyznali sú svobodně a dobrovolně beze všého přinucenie, že jsú mezi sebů smlúvu a zjednánie takového učinili o těch deset kop gr. platu ročnieho holého a věčného, kterýchž jesti nebožka paní Lidmila vdova Sa- zemova, někdy komorníka desk zemských man- želka, měla kšaftem od svrchupsaného Sazemy, muže svého, odkázaných na Sazemových z Ho- řešovic dědinách v Větčích i v Menších Hoře- šovicích, kterýžto dále plat svrchujmenovaná Lidmila prodala jest nadepsanému Jindřichovi za sto kop gr., a on splnil jest těch peněz až bez jedné do padesáti kop gr., jakož to list, kterýž jest učinil s rukojměmi na ty ostatnie penieze, jasnéjie okazuje. A kdyż Jindfich předepsaný ten list vydadi a penieze vyplní, jakoż to ten list svědčí, tehdy toho dluhu prázden jest a viec nemá upomínán býti z těch bez jedné padesáti kop gr. od svrchupsaných Rečka a sirotkuov ani od žádného živého člo- věka. Najprve že svrchupsaný Jan Reček má ten jistý plat nadepsanému Jindřichovi neb jeho dědicóm ve dsky zemské vložiti, kdyžkoli dsky zemské v své moci budú, a to v měsíci po napomenutí svrchupsaného Jindřicha anebo jeho dědicóv počítajíc, týmž obyčejem a řádem, jakož
Horeśovice (1426 — 1433). kého propustil jest a tiemto zápisem skutečnějie propúštie slovutného Jindřicha ze Zvoleněvsi z těch desieti kop gr. platu ročnieho a věčného, kterýchžto měl jest královým dáním na dědinách Sazemových z Hořešovic, kterýžto plat byl jest Sazemóv, komorníka desk zemských, měštěnína svrchupsaneho mósta Pražského. Slibuje sé na svrchupsaneho Jindřicha, na dědice ani na budücie jeho o ten jistý plat nikdy viec ne- navracovati ani naň kdy viec sahati sám skrze sé ani skrze které jiné osoby svécké neb du- chovnie, zevné a tajué. Ale ztoho jistého platu již jmenovaného Jindřicha, dódice a budńcie jeho mocně propúštěje, a práva všeho svého, kteréž jest ktomu jistému platu kterakkolivěk měl, s dědici i budúcími svými sě odřiekaje, častopsaného Jindřicha, dědice i budúcie jeho svobodna, guitta i ovšem prázdna po všechny časy budúcie činí. Také svrchupsaný Matěj Hořešovec propustil jest a propúštie Janovi Rečkovi a sirotkóm Jankovým appotekářovým všecko jich právo, kteréž mají k svrchupsanému platu a k sedmdesáti kopám, za něžto smlúva sé jest stala o ten plat, a na to list s rukoj- miemi a s visutymi pecefmi jest učiněn. Sli- buje jim na upomínání, braní a přijímání na těch jistých peněziech věčně neprekáZeti ani k tomu platu sé na věky připoviedati. Actum sabbato in vigilia s. Thome apostoli MCCCCXXXII. (Rukop. č. 2099 fol. 340.) 7. 1432. 20. prosince. Jakož jest pře a ruoznice byla mezi opatrnym Janem Retkem poručníkem sirotkuov Janka appotekáre z jedne, a slovutným Jindřichem ze Zvoleněvsi z strany druhé, o některaký diel peněz, kterýž jest vy- dal týž Jindřich na tu summu hlavní, kteráž svědčí Lidmile Sazemové, městce Velikého Města Pražského, na kteréžto hlavnie penieze svrchupsaný Jindřich list s jistými rukojmiemi jest též Lidmile učinil, jakož to týž list na to učiněný jasnějie okazuje a svědčí. I my purg- mistr a konšelé svrchupsaného města Praž- ského slyševše obě straně svrchupsané s jich žalobami a odporami, i vyřkli sme a vypověděli, 223 aby obě straně svrchupsané každý z nich vedle svých listóv a práv na přátely a na jich vyrčenie mocně zaručili pode stem kop groší, kteřížto Jan Reček postavil jest rukojmie Je- ronyma Šrole a Vaňka Duršmída, a Jindřich Alše Hurta a Pavla Ziechovce; ktefiżto i slibili, že svrchupsané obě straně to jisté vyrčenie, kteréžto přátelé od nich obapolně vydání učinie, zdrZie a v celosti zachovají. Actum pleno in consilio sabbato in vigilia s. Thome MCCCCXXXIII. (Rukop. é. 2099 f. 351.) 8. 1433, 6. února. (Smlouva o plat sJindri- chem 2 Zvoleněvsi.) My purgmistr a konšelé Velikého města Pražského vyznáváme tiemto listem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, Ze vstüpivSe pred nás do plné rady našie opatrný Jan Reček poručník sirotkóv Jankových appathekářových, a slovutný Jin- dfich ze Zvolenévsi, vyznali sú svobodně a dobrovolně beze všého přinucenie, že jsú mezi sebů smlúvu a zjednánie takového učinili o těch deset kop gr. platu ročnieho holého a věčného, kterýchž jesti nebožka paní Lidmila vdova Sa- zemova, někdy komorníka desk zemských man- želka, měla kšaftem od svrchupsaného Sazemy, muže svého, odkázaných na Sazemových z Ho- řešovic dědinách v Větčích i v Menších Hoře- šovicích, kterýžto dále plat svrchujmenovaná Lidmila prodala jest nadepsanému Jindřichovi za sto kop gr., a on splnil jest těch peněz až bez jedné do padesáti kop gr., jakož to list, kterýž jest učinil s rukojměmi na ty ostatnie penieze, jasnéjie okazuje. A kdyż Jindfich předepsaný ten list vydadi a penieze vyplní, jakoż to ten list svědčí, tehdy toho dluhu prázden jest a viec nemá upomínán býti z těch bez jedné padesáti kop gr. od svrchupsaných Rečka a sirotkuov ani od žádného živého člo- věka. Najprve že svrchupsaný Jan Reček má ten jistý plat nadepsanému Jindřichovi neb jeho dědicóm ve dsky zemské vložiti, kdyžkoli dsky zemské v své moci budú, a to v měsíci po napomenutí svrchupsaného Jindřicha anebo jeho dědicóv počítajíc, týmž obyčejem a řádem, jakož
Strana 224
224 jest jej sám svrchupsaný Sazema, manžel nade- psané Lidmily, ve dskách zemských měl. Pakli by toho neučinil anebo toho platu nespravil, tehdy on nebo jeho dědicové bude neb budú moci sě uvázati v duom svrchupsané Sazemové i s městištěm, kterýž leží za Bethlemem v Sta- rém Městě Pražském, s pomocí rychtářovů, ja- kožto v svój vlastní kúpený i zaplacený, beze všie překážky i odpory i beze všech súdov a zmatkóv, astiem učiniti, jakožto se svým vlastním. A do- kavadž ta zpráva Jindřichovi často psanému anebo jeho dědicóm nebude dskami zemskými zpravena, dotavad svrchupsaný duom nemá pro- dán ani zavázán býti člověku ižádnému. Pakli by byl prodán aneb zavázán, tehda moci žádné takové prodánie neb zavázánie nemá mieti. Také kdyžbykoli předepsaný Jan NReček nebo jiní poručníci nebo ti sirotci zprávu na těch deset kop platu listem s pečetmi dobrých lidí anebo dskami zemskými, jakož země za právo má, dřéveřečenému Jindřichovi anebo jeho dědicóm učinili a zapsali, tehdy ten duom má prázden a svoboden býti od Jindřicha mnohokrát jme- novaného a od jeho dědicóv i ode všech listuov a zápisuov. A jestli že by kto na svrchujme- novaného Jindřicha anebo na jeho dědice, dřieve nežli by jemu ten plat ve dsky zemské od svrchupsaného Rečka byl vložen, právem zem- ským sáhl a jeho do Prahy ku právu pohnal, tehdy nadepsaný Jan Reček má dřieveřečeného Jindřicha v tom zastúpiti a jemu ten póhon zpraviti náklady sirotčími. Kteréhožto svolenie my páni svrchupsaní sme potvrdili a jemu moc plnú dali. Tomu na svědomie pečeť menší města našeho svrchupsaného k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán leta od narozenie syna božieho tisícého čtyrstého třidcátého tře- tieho ten pátek na den sv. Doroty. (Rukop. č. 992 f. 53.) Hořetice u Žatce. 1533, 16. prosince. (Mezi Martinem z Stra- mec z jedné a Doušou z Hořetic z strany druhé o stavuňk.) Martin z Stranec obstavil jest E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy; právem Doušu z Hořetic, člověka pana Jana z Strojetic, v městě našem [Žatci] pro CV kop dluhu, které se míti praví tu v Hořeticích na statku někdy Klary Strakové sousedy naší, kteréžto statek nyní drží Matouš v Hořeticích, a to právem odběžným, že by mu ta summa tu v Hořeticích jakožto pána na ten čas těch gruntuo soudem připovědína byla. Kdež sto- jíce ku právu vedle roku položeného předkem Martin z Stranec, vida, že Douša jest obstaven a maje státi, že osobně nestojí, žádal jest za dopomožení té summy, pro kterouž jest sta- vuňk učinil; poněvadž jistec obstavený nestojí, že jest právo propadl a tou summou jemu povinen. Z strany pak druhé pan Jan Ješek z Strojetic stoje podle rukojmí za téhož Doušu člověka svého, oznámili společně i svědky pro- vodili a nemoc zpravili téhož Douše, že beze- lstně pro nedostatek zdraví svého postaviti se nemohl a nemuož 9c. — Tu my úřad — takto — sme — mezi nimi vypověděli: Poněvadž on Martin z Stranec učiniv stavuňk a tím se zavedl, že chce přísudek na ty peníze, kteréž Matouš v Hořeticích za statek někdy Klarčin klade, pokázati, že i toho ničím nepokázal: z té příčiny ten stavuňk podle práva se pro- pouští. A poněvadž rukojmové téhož Douši — jsou to — pokázali, že jemu Duchkovi Šeli- chovi on Martin z Stranec, drže ten statek Hořetický, vyprodati se rozkázal, kterýžto statek on Matouš od Duchka jest koupil: i z té příčiny podle práva a zřízení zemského on Matouš Duchkovi Šelichovi aneb tomu, komuž by on to dal, za statek platiti a pe- níze klásti má. Co se pak toho svědomí Mar- tina ze Stranec pod pečetí města našeho do- týče, poněvadž jest při tom zřetedlný nepořád nalezen, z těch příčin, že ani ruka písařuo našich přísežných v něm se nenalezá, aniž pečeť pořádně k němu jest přitištěna; protož chtěl-li by kto jeho Martina z Stranec z toho nepořádu viniti, že on Martin z toho každému podle práva pořadu práv býti a odpoviedati má. — Kdež Martin se odvolal. Datum fer. V.
224 jest jej sám svrchupsaný Sazema, manžel nade- psané Lidmily, ve dskách zemských měl. Pakli by toho neučinil anebo toho platu nespravil, tehdy on nebo jeho dědicové bude neb budú moci sě uvázati v duom svrchupsané Sazemové i s městištěm, kterýž leží za Bethlemem v Sta- rém Městě Pražském, s pomocí rychtářovů, ja- kožto v svój vlastní kúpený i zaplacený, beze všie překážky i odpory i beze všech súdov a zmatkóv, astiem učiniti, jakožto se svým vlastním. A do- kavadž ta zpráva Jindřichovi často psanému anebo jeho dědicóm nebude dskami zemskými zpravena, dotavad svrchupsaný duom nemá pro- dán ani zavázán býti člověku ižádnému. Pakli by byl prodán aneb zavázán, tehda moci žádné takové prodánie neb zavázánie nemá mieti. Také kdyžbykoli předepsaný Jan NReček nebo jiní poručníci nebo ti sirotci zprávu na těch deset kop platu listem s pečetmi dobrých lidí anebo dskami zemskými, jakož země za právo má, dřéveřečenému Jindřichovi anebo jeho dědicóm učinili a zapsali, tehdy ten duom má prázden a svoboden býti od Jindřicha mnohokrát jme- novaného a od jeho dědicóv i ode všech listuov a zápisuov. A jestli že by kto na svrchujme- novaného Jindřicha anebo na jeho dědice, dřieve nežli by jemu ten plat ve dsky zemské od svrchupsaného Rečka byl vložen, právem zem- ským sáhl a jeho do Prahy ku právu pohnal, tehdy nadepsaný Jan Reček má dřieveřečeného Jindřicha v tom zastúpiti a jemu ten póhon zpraviti náklady sirotčími. Kteréhožto svolenie my páni svrchupsaní sme potvrdili a jemu moc plnú dali. Tomu na svědomie pečeť menší města našeho svrchupsaného k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán leta od narozenie syna božieho tisícého čtyrstého třidcátého tře- tieho ten pátek na den sv. Doroty. (Rukop. č. 992 f. 53.) Hořetice u Žatce. 1533, 16. prosince. (Mezi Martinem z Stra- mec z jedné a Doušou z Hořetic z strany druhé o stavuňk.) Martin z Stranec obstavil jest E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy; právem Doušu z Hořetic, člověka pana Jana z Strojetic, v městě našem [Žatci] pro CV kop dluhu, které se míti praví tu v Hořeticích na statku někdy Klary Strakové sousedy naší, kteréžto statek nyní drží Matouš v Hořeticích, a to právem odběžným, že by mu ta summa tu v Hořeticích jakožto pána na ten čas těch gruntuo soudem připovědína byla. Kdež sto- jíce ku právu vedle roku položeného předkem Martin z Stranec, vida, že Douša jest obstaven a maje státi, že osobně nestojí, žádal jest za dopomožení té summy, pro kterouž jest sta- vuňk učinil; poněvadž jistec obstavený nestojí, že jest právo propadl a tou summou jemu povinen. Z strany pak druhé pan Jan Ješek z Strojetic stoje podle rukojmí za téhož Doušu člověka svého, oznámili společně i svědky pro- vodili a nemoc zpravili téhož Douše, že beze- lstně pro nedostatek zdraví svého postaviti se nemohl a nemuož 9c. — Tu my úřad — takto — sme — mezi nimi vypověděli: Poněvadž on Martin z Stranec učiniv stavuňk a tím se zavedl, že chce přísudek na ty peníze, kteréž Matouš v Hořeticích za statek někdy Klarčin klade, pokázati, že i toho ničím nepokázal: z té příčiny ten stavuňk podle práva se pro- pouští. A poněvadž rukojmové téhož Douši — jsou to — pokázali, že jemu Duchkovi Šeli- chovi on Martin z Stranec, drže ten statek Hořetický, vyprodati se rozkázal, kterýžto statek on Matouš od Duchka jest koupil: i z té příčiny podle práva a zřízení zemského on Matouš Duchkovi Šelichovi aneb tomu, komuž by on to dal, za statek platiti a pe- níze klásti má. Co se pak toho svědomí Mar- tina ze Stranec pod pečetí města našeho do- týče, poněvadž jest při tom zřetedlný nepořád nalezen, z těch příčin, že ani ruka písařuo našich přísežných v něm se nenalezá, aniž pečeť pořádně k němu jest přitištěna; protož chtěl-li by kto jeho Martina z Stranec z toho nepořádu viniti, že on Martin z toho každému podle práva pořadu práv býti a odpoviedati má. — Kdež Martin se odvolal. Datum fer. V.
Strana 225
Hořetice — Hostwař. ante Translationem s. Wenceslai [2. brez.] oc XXXI*. — Tu my — ortele tohoto — potvrzujem z té příčiny, poněvadž ten list, kterýž jest při právě vašem potupen, aby spravedlivý a po- řádný byl, k žádnému rozeznání nepřišel. Act. in consilio iuris et senatus consulto feria III. post s. Luciam oc XXXIII*. (Rukop. 6. 92 fol. 69.) Hospozin. 1. 1406. — Clemens, plebanus in Hospo- sina. (Rukop. &. 2099 fol. 9.) 2. 1411, 6. června. Hasko Tirczka z Hos- pozyna, Jan filius ipsius de Quietnicz sub- miserunt se racione communitatis in contro- versia inter ipsos et Jodocum de Zibrzyn *) — contentari, quidquid antiqui homines faterentur supra huiusmodi communitate et quid recor- daverint ab antiquo, velle tenere sub puritate fidei et honoris. Actum a. CCCCXI sabbato ante Trinitatis. (Ruk. 6. 997 f. 57.) *) Sibřín. 3. 1412, 14. března. Jan Podwinsky de Nova Civitate, Waczlaw Spiczka de Uwal, Maresch Prat [Prut?) de Nova Civitate, Wa- lesch z Krzenycze, Krzyz z Ujezda, Enderl z Dobrochowicze, Vitus z Jirna, Swach de Nova Civitate fassi sunt — quod ipsis constat, qua- liter ante tempora erant duo domini in Strzye- brzyn,) qui habuerunt simul communitatem pascuorum illam ibidem; extunc unus dominus voluit distribuere inter homines illud com- mune, et alius dominus impedivit tam diu, quousque dominus Peschlinus emit utraque bona, tam Lhotkam, quam Strzybrzyn. Tunc ipse Pesslinus dedit hominibus suis in Lhota duos laneos pro alterodimidio laneo bono in Strzy- brzyn, ut illa communitas sub Lhota sit per- petue hominum in Strzybrzyn et pertineat ad bona Strzybrzyn supradicta. Act. a. MCCCCXII f. II. post Letare. (Tamtéz f. 58.) *) Sibiin. Hostasovice. 1526, 8. března. Jakož jest duom a za- hrada, ves Točná a dvuor Hostašovice v zá- Archiv Český XXVI. 225 stavě ve dvú stu kopách gr. pr. i jiný statek na svrchciech — zuostal po nebožtíkovi Ja- novi Mládkovi, který jest z tohoto světa bez pořiezení sšel, ostaviv Markétu, manželku svú, po sobě se čtverými dětmi a pastorkyně šestá. Kdež táž Markéta přijala jest Martina illumi- natora, manžela svého nynějšího, do téhož statku a jsúcí s ním týž statek popsati dala, jakož v protokuli kancelláři dolejšie to šíře popsánie a plnějie okazuje. — Actum in con- silio feria V. post Translationem s. Wenceslai 9c XXVI. (Rukop. č. 99 fol. 219.) Hostivař. 1. 1411, 17. června. Johannes Rabsstin et Johannes Trawenecz promittunt indivise sub centum s. gr. pr. vadimonio in errarium regium persolvendo, quod honorabilis vir d. Bartholomeus, alias Bartuss, plebanus ecclesie in Hostiwarz, pretextu captivitatis, qua de man- dato regis in Nova Civ. Prag. fuerat occu- patus, nec per se nec per alios substitutos aliquem deberet infestare, et signanter dominos consules, iudicem, communitatem et notarium dicte Nove Civ. Prag. — Actum feria quarta post s. Viti a. MCCCCXI coram duobus ta- bellionibus, Johanne de Sitbor et Henrico de Praga. (Rukop. é. 2100 fol. 301.) 2. 1428, 4. června. Mathiáš Smolař, Bar- toš súkenník a Jan od tří konví vyznali sú v plné radě — kterak jednu chvíli za purg- mistrstvie nebožce pana Mikše Ryšavého Anna Závadová přišedši do domu k zlatému jelenu do Caletné ulice ku panu Matějovi svrchu- psanému, jenž jest byl purgmistrem místo pana Mikše již jmenovaného, i túžila jest jim o ně- kteraky dvuor v Hostivariech. Tu jsû ji od- pověděli a řekli: Poruč to svému $vagru, af o to pracuje, všaks žena sešlá. Kteräzto od- povédévsi řekla jest: Milí páni, já ráda chci to učiniti a učinila sem dávno, však nemá po mé smrti jiného býti to, což já mám, nežli jeho a bratraně mé, kterúž on má, neboť mě oni chovají a na mě sě starají. A dále řekli 29
Hořetice — Hostwař. ante Translationem s. Wenceslai [2. brez.] oc XXXI*. — Tu my — ortele tohoto — potvrzujem z té příčiny, poněvadž ten list, kterýž jest při právě vašem potupen, aby spravedlivý a po- řádný byl, k žádnému rozeznání nepřišel. Act. in consilio iuris et senatus consulto feria III. post s. Luciam oc XXXIII*. (Rukop. 6. 92 fol. 69.) Hospozin. 1. 1406. — Clemens, plebanus in Hospo- sina. (Rukop. &. 2099 fol. 9.) 2. 1411, 6. června. Hasko Tirczka z Hos- pozyna, Jan filius ipsius de Quietnicz sub- miserunt se racione communitatis in contro- versia inter ipsos et Jodocum de Zibrzyn *) — contentari, quidquid antiqui homines faterentur supra huiusmodi communitate et quid recor- daverint ab antiquo, velle tenere sub puritate fidei et honoris. Actum a. CCCCXI sabbato ante Trinitatis. (Ruk. 6. 997 f. 57.) *) Sibřín. 3. 1412, 14. března. Jan Podwinsky de Nova Civitate, Waczlaw Spiczka de Uwal, Maresch Prat [Prut?) de Nova Civitate, Wa- lesch z Krzenycze, Krzyz z Ujezda, Enderl z Dobrochowicze, Vitus z Jirna, Swach de Nova Civitate fassi sunt — quod ipsis constat, qua- liter ante tempora erant duo domini in Strzye- brzyn,) qui habuerunt simul communitatem pascuorum illam ibidem; extunc unus dominus voluit distribuere inter homines illud com- mune, et alius dominus impedivit tam diu, quousque dominus Peschlinus emit utraque bona, tam Lhotkam, quam Strzybrzyn. Tunc ipse Pesslinus dedit hominibus suis in Lhota duos laneos pro alterodimidio laneo bono in Strzy- brzyn, ut illa communitas sub Lhota sit per- petue hominum in Strzybrzyn et pertineat ad bona Strzybrzyn supradicta. Act. a. MCCCCXII f. II. post Letare. (Tamtéz f. 58.) *) Sibiin. Hostasovice. 1526, 8. března. Jakož jest duom a za- hrada, ves Točná a dvuor Hostašovice v zá- Archiv Český XXVI. 225 stavě ve dvú stu kopách gr. pr. i jiný statek na svrchciech — zuostal po nebožtíkovi Ja- novi Mládkovi, který jest z tohoto světa bez pořiezení sšel, ostaviv Markétu, manželku svú, po sobě se čtverými dětmi a pastorkyně šestá. Kdež táž Markéta přijala jest Martina illumi- natora, manžela svého nynějšího, do téhož statku a jsúcí s ním týž statek popsati dala, jakož v protokuli kancelláři dolejšie to šíře popsánie a plnějie okazuje. — Actum in con- silio feria V. post Translationem s. Wenceslai 9c XXVI. (Rukop. č. 99 fol. 219.) Hostivař. 1. 1411, 17. června. Johannes Rabsstin et Johannes Trawenecz promittunt indivise sub centum s. gr. pr. vadimonio in errarium regium persolvendo, quod honorabilis vir d. Bartholomeus, alias Bartuss, plebanus ecclesie in Hostiwarz, pretextu captivitatis, qua de man- dato regis in Nova Civ. Prag. fuerat occu- patus, nec per se nec per alios substitutos aliquem deberet infestare, et signanter dominos consules, iudicem, communitatem et notarium dicte Nove Civ. Prag. — Actum feria quarta post s. Viti a. MCCCCXI coram duobus ta- bellionibus, Johanne de Sitbor et Henrico de Praga. (Rukop. é. 2100 fol. 301.) 2. 1428, 4. června. Mathiáš Smolař, Bar- toš súkenník a Jan od tří konví vyznali sú v plné radě — kterak jednu chvíli za purg- mistrstvie nebožce pana Mikše Ryšavého Anna Závadová přišedši do domu k zlatému jelenu do Caletné ulice ku panu Matějovi svrchu- psanému, jenž jest byl purgmistrem místo pana Mikše již jmenovaného, i túžila jest jim o ně- kteraky dvuor v Hostivariech. Tu jsû ji od- pověděli a řekli: Poruč to svému $vagru, af o to pracuje, všaks žena sešlá. Kteräzto od- povédévsi řekla jest: Milí páni, já ráda chci to učiniti a učinila sem dávno, však nemá po mé smrti jiného býti to, což já mám, nežli jeho a bratraně mé, kterúž on má, neboť mě oni chovají a na mě sě starají. A dále řekli 29
Strana 226
226 sú jí, aby ona o to do rady mezi ně přišla a takové zdánie a poručenstvie jim před nimi učinila. Ale ona odpověděvši řekla jest: Toť Buoh vie, žeť nemohu na rathúz choditi pro Svü nestatečnost a starost, ale ját ted pred vámi jim vzdávám a porúčiem to všecko, cožť mám, buď málo neb mnoho. Prosím vás, račte to v paměti mieti. A při tom jsú byli i jiní konšelé. Actum pleno in consilio fer. VI. post f. Corporis Chr. a. XXVIII. (Ruk. č. 2099 f. 266.) 3. 1433, 15. července. In causa, gue ver- tebatur inter Johannem de Hostiwarz ex una et Annam, relictam Johannis Brunner, sororem suam, parte ex altera pretextu curie ibidem in Hostiwarz situate — arbitri — talem fe- cerunt pronuncciacionem, sic videlicet, quod prefatus Johannes de prefata curia debet con- descendere iam nominate Ánne, de qua et con- descendit ad statim. Ipsa vero sibi XV s. gr. debet assignare et explere. — Actum pleno in consilio feria V. post Margarete a. XXXIII. (Tamtéž fol. 359.) 4. 1438, bez udání dne. Jakož jest pře a ruoznice až dosavad trvala mezi Janem z Ko- šátek, paní Machnú manželkú jeho, a Anničků Brunnerovü, mateří její, z jedné a Janem Ra- kovnickým, měštěnínem z Nového města Praž- ského, z strany druhé o nedoplacenie peněz padesáti kop gr., kterýchžto Jan Rakovnický měl jim dáti na roky již minulé za ten dvuor v Hostivaři od nich kúpený, a o některaké tři lány dědin, kteréžto v tom kúpení a prodání po sobé pozuostavili, jenz k tomu dvoru při- slu&ejí. — I opatrny Matéj Smolaf od müfení- nóv, ubrman, mocny a přátelský smlúvce od stran svrchupsanych s plnú mocí vydaný a vy- volený, mezi tjmaZ stranoma o tu jistü při takovéto jest vypovédél a mocí tohoto zápisu vypoviedá pod základem sto kop gr.: aby svrchupsaný Rakovnický inhed ten den po této výpovědi těch padesát kop gr. položil u Anto- niše od osluov na Starém městě Pražském pe- něz hotových; pakliby všech peněz nemohl mieti, ale za ostatek peněz, cožby se nedo- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: stávalo, aby střiebrný dobrý základ položil tudiež, a ten aby ve dvú nedělí od tohoto zá- pisu počítajíc vyplatil. — Také za ty tři lány svrchupsané Jan Rakovnický má dáti a zapla- titi častojmenovaným Janovi, Machně a Aničce jednumezcietma kop gr. na roky. — Také jest vypovědieno, jestližeby těm rukojmiem, kteříž jsú za zprávu toho dvoru v Hostivaři Rakov- nickému slíbili, státi sě nezdálo, tehdá svrchu- psaní Jan, Machna a Anička mají jiné rukoj- mie miesto těch, list zprávný v táž slova ob- noviece, postaviti do toho času, jakož ten list zprávný, kterýž jsú jemu učinili; ukazuje a svědčí. Actum feria IIL anno oc XXXVIII. (Rukopis č. 2099 fol. 442.) 5. 1443, 23. května. Jan Rakovnický z výpovědi ortele panského, kterýž jest rčen v úterý před hodem Všech svatých najprv po- minulý [30. říj.], vyvadil jest slov. Zikmunda z Kotenčic a Jana [z] Zbislavic z zprávy dvoru v Šešovicích, kterýž jest prodal opatrnému muzi Sigmundovi, synu neboZce Jana Brada- tého, nynie rychtári Star. M. Pr. A tu zprávu pfevedl jest na svuoj dvuor v Hostivati — jehož jest sám v držení. A tiem dvorem i vším příslušenstvím jeho má zpravovati trh toho dvoru v Šešovicích v summě póldruhého sta kop gr., za niž jest Jan Rakovnický již psa- nému Zikmundovi ten dvuor v Šešovicích pro- dal —. A k tomu paní Vichna, manželka Jana Rakovnického svrchupsaného, dala k tomu svú dobrú vuoli. Actum (in consilio Nove Civ, Pr.) feria quinta ante Urbani anno oc XLIII? (Rukop. é. 2083 f. H. 1 — 6. 992 fol. 214.) 6. 1443, 16. července. Opatrný muž Sig- mund, syn nebožce Jana Bradatého, rychtář Staroměstský — v radě (Nov. M. Pr.) vzdal jest mocně tu zprávu na puoldruhého sta kop gr., kterdz jest jemu Jan Rakovnicky s Vichnü, manZelkd svi, pfevedl na dvuor v Hostivaii z výpovědi a ortele panského — opatrnému muzi Vavtincovi Hankovi, dédicóm a budücím jeho plným právem —. Jestliže by kdy co pro tu zprávu Hanka anebo jeho budúcie pot-
226 sú jí, aby ona o to do rady mezi ně přišla a takové zdánie a poručenstvie jim před nimi učinila. Ale ona odpověděvši řekla jest: Toť Buoh vie, žeť nemohu na rathúz choditi pro Svü nestatečnost a starost, ale ját ted pred vámi jim vzdávám a porúčiem to všecko, cožť mám, buď málo neb mnoho. Prosím vás, račte to v paměti mieti. A při tom jsú byli i jiní konšelé. Actum pleno in consilio fer. VI. post f. Corporis Chr. a. XXVIII. (Ruk. č. 2099 f. 266.) 3. 1433, 15. července. In causa, gue ver- tebatur inter Johannem de Hostiwarz ex una et Annam, relictam Johannis Brunner, sororem suam, parte ex altera pretextu curie ibidem in Hostiwarz situate — arbitri — talem fe- cerunt pronuncciacionem, sic videlicet, quod prefatus Johannes de prefata curia debet con- descendere iam nominate Ánne, de qua et con- descendit ad statim. Ipsa vero sibi XV s. gr. debet assignare et explere. — Actum pleno in consilio feria V. post Margarete a. XXXIII. (Tamtéž fol. 359.) 4. 1438, bez udání dne. Jakož jest pře a ruoznice až dosavad trvala mezi Janem z Ko- šátek, paní Machnú manželkú jeho, a Anničků Brunnerovü, mateří její, z jedné a Janem Ra- kovnickým, měštěnínem z Nového města Praž- ského, z strany druhé o nedoplacenie peněz padesáti kop gr., kterýchžto Jan Rakovnický měl jim dáti na roky již minulé za ten dvuor v Hostivaři od nich kúpený, a o některaké tři lány dědin, kteréžto v tom kúpení a prodání po sobé pozuostavili, jenz k tomu dvoru při- slu&ejí. — I opatrny Matéj Smolaf od müfení- nóv, ubrman, mocny a přátelský smlúvce od stran svrchupsanych s plnú mocí vydaný a vy- volený, mezi tjmaZ stranoma o tu jistü při takovéto jest vypovédél a mocí tohoto zápisu vypoviedá pod základem sto kop gr.: aby svrchupsaný Rakovnický inhed ten den po této výpovědi těch padesát kop gr. položil u Anto- niše od osluov na Starém městě Pražském pe- něz hotových; pakliby všech peněz nemohl mieti, ale za ostatek peněz, cožby se nedo- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: stávalo, aby střiebrný dobrý základ položil tudiež, a ten aby ve dvú nedělí od tohoto zá- pisu počítajíc vyplatil. — Také za ty tři lány svrchupsané Jan Rakovnický má dáti a zapla- titi častojmenovaným Janovi, Machně a Aničce jednumezcietma kop gr. na roky. — Také jest vypovědieno, jestližeby těm rukojmiem, kteříž jsú za zprávu toho dvoru v Hostivaři Rakov- nickému slíbili, státi sě nezdálo, tehdá svrchu- psaní Jan, Machna a Anička mají jiné rukoj- mie miesto těch, list zprávný v táž slova ob- noviece, postaviti do toho času, jakož ten list zprávný, kterýž jsú jemu učinili; ukazuje a svědčí. Actum feria IIL anno oc XXXVIII. (Rukopis č. 2099 fol. 442.) 5. 1443, 23. května. Jan Rakovnický z výpovědi ortele panského, kterýž jest rčen v úterý před hodem Všech svatých najprv po- minulý [30. říj.], vyvadil jest slov. Zikmunda z Kotenčic a Jana [z] Zbislavic z zprávy dvoru v Šešovicích, kterýž jest prodal opatrnému muzi Sigmundovi, synu neboZce Jana Brada- tého, nynie rychtári Star. M. Pr. A tu zprávu pfevedl jest na svuoj dvuor v Hostivati — jehož jest sám v držení. A tiem dvorem i vším příslušenstvím jeho má zpravovati trh toho dvoru v Šešovicích v summě póldruhého sta kop gr., za niž jest Jan Rakovnický již psa- nému Zikmundovi ten dvuor v Šešovicích pro- dal —. A k tomu paní Vichna, manželka Jana Rakovnického svrchupsaného, dala k tomu svú dobrú vuoli. Actum (in consilio Nove Civ, Pr.) feria quinta ante Urbani anno oc XLIII? (Rukop. é. 2083 f. H. 1 — 6. 992 fol. 214.) 6. 1443, 16. července. Opatrný muž Sig- mund, syn nebožce Jana Bradatého, rychtář Staroměstský — v radě (Nov. M. Pr.) vzdal jest mocně tu zprávu na puoldruhého sta kop gr., kterdz jest jemu Jan Rakovnicky s Vichnü, manZelkd svi, pfevedl na dvuor v Hostivaii z výpovědi a ortele panského — opatrnému muzi Vavtincovi Hankovi, dédicóm a budücím jeho plným právem —. Jestliže by kdy co pro tu zprávu Hanka anebo jeho budúcie pot-
Strana 227
Hostwice (1418— 1423). kalo, aby Hanëk s svÿmi budûcimi hledal k tomu dvoru v Hostivaři v té zprávě. Actum feria lII. post Divisionem apostolorum anno 9c XLIIL?^ (TamtéZ H. 6 a H. 12.) K tomu viz i tento zápis desk zemsk. větších č. ? fol. K. 15 ze dne 8. zárí 1503: My Vladislav etc. oznamujem listem tímto všem, Ze jsme pro&eni od slov. Václava Rakovnického z Perče, věrného našeho milého, jakož má a drží dvůr popl. v Hostivaři nade vsí se dvěma lány svobodnými a se dvěma lánoma poplatnýma, tak jakož jest někdy slovutný Jan Rakov- nický, otec jeho, koupiv to od Jana z Košátek, měl, držel a požíval, abychom ho při tom zůstaviti a jemu dvůr ten z milosti naší se vším jeho příslušenstvím, poněvadž otec jeho dědicky koupil jest, dáti a listu toho, kterýž jest byl na tento dvůr měl, kterýžto po- tem v Praze o bouřku se ztratil, listem naším dáti a potvrditi ráčili; tak aby on pro uvarování potomních zmatků toho dvoru — bezpečněji míti — mohl. My — nadepsaný dvůr — témuž Václavovi dali, a list tento, kterýž na týž dvůr měl — potvrdili jsme —. Dán v Budíné na den Naroz. M. B. 1. 1603. Hostivice. 1. 1418, 20. února. In gotes namen. Ich Johannes Kungswerder genant Lancman, schrei- ber uff dem rathaws der Grossern Stat zu Prage — schicke und schaffe ich dem Waczlaw, meinem son, und der Margrethen, meiner tochter, die czehen schok gr. ewiges czinses, die ich habe uff dem hofe und erbe des iungen Marcus Schotter gelegen zu Hostiwiez —. Der geben ist zu Prage — vierzehen hundert iar, darnach in dem achczehendem iare am sun- tage, als man singet Reminiscere, in der vas- ten. (Rukop. €. 986 f. 196.) 2. 1418, 4. bfezna. Gregorius filius Czen konis pannicide — facit — suos — tutores — Pessiconem et Janconem fratres ab argen- tea stella, filios Hawliconis — ut ipsi — or- phanos et bona eorum, videlicet domum et curiam in Hostiwiez — gubernent —. Si vero — pueri — eius ante annos debitos decede- rent, extunc. predicta bona — nec non XI s gr. census annui et perpetui in Kniezicz, quem ipsis per tabulas terre proscripsit -— devolvi debent — ad — Pessiconem et Janconem. —. 221 Actum (in consilio Maioris Civ.) feria VI. do- minice Oculi. (Rukop. č. 2099 f. 80.) 3. 1422, 27. dubna. My purgmistr a kon- šelé Města Pražského jakožto najvyšší sirotčí poručníci po pánu Bohu, nechtiece sirotčiemu zahubení, ale hlediece k jich prospěchu, jakož jest pán Buoh přikázal, i přiřkli jsme a mocně přiřiekáme všecko zbožie a všelikaký statek nebožce Řehořuov, syna dobré paměti Čenkova z Starého Města, to jest duom s městištěm v městě, dyuor v Hostivici i všelikaké jiné zbożie — sirotkóm svrchupsaného Řehoře ja- kožto spravedlivým a přirozeným dědicóm. — To sy[e] dálo ten pondělí po sv. Marku leta — XXII*. (Rukop. č. 2079 f. L. 5.) 4. 1423, 11. kvétna. Sigismundus dei gra- eia Romanorum rex semper augustus ac Un- garie, Boemie, Dalmacie, Croacie oc rex, notum facimus tenore presencium universis, quod inspectis serviciis nobis per Sigismundum de Malobratrziez, fidelem nostrum dilectum, ex- hibitis et inantea fervencius exhibendis, sibi non pererrorem aut improvide, sed animo de- liberato, sano fidelium nostrorum accedente consilio, unionem sive congressum wlgariter dictum spolek cum filiis Gregorii Czenkonis de Praga per mortem ipsius Gregorii relictis, videlicet in municione Hostowitz (sic), in domo Maioris Civ. Prag. et censibus de camera in Kniezicz, et in omnibus bonis aliis, ubicunque consistant, dedimus et contulimus, damus, con- ferimus, sic videlicet, quod ipse bona eorum tam mobilia quam immobilia usque ad annos maturitatis eorum gubernare et regere possit et valeat, sic videlicet, quod bona eorum non minuat, sed augeat, ut de tutela eorum, dum ipsi ad maturam etatem pervenerint, se gau- deant consolatos, ipseque tutor, videlicet Si- gismundus, de legitime gubernacionis officio merito valeat commendari. Superaddiciens ei- dem Sigismundo hanc graciam specialem in casum, quo dictos orphanos ante etatem ma- turitatis obire contingeret, quod extunc dicta omnia bona eorum ad dictum Sigismundum et 29*
Hostwice (1418— 1423). kalo, aby Hanëk s svÿmi budûcimi hledal k tomu dvoru v Hostivaři v té zprávě. Actum feria lII. post Divisionem apostolorum anno 9c XLIIL?^ (TamtéZ H. 6 a H. 12.) K tomu viz i tento zápis desk zemsk. větších č. ? fol. K. 15 ze dne 8. zárí 1503: My Vladislav etc. oznamujem listem tímto všem, Ze jsme pro&eni od slov. Václava Rakovnického z Perče, věrného našeho milého, jakož má a drží dvůr popl. v Hostivaři nade vsí se dvěma lány svobodnými a se dvěma lánoma poplatnýma, tak jakož jest někdy slovutný Jan Rakov- nický, otec jeho, koupiv to od Jana z Košátek, měl, držel a požíval, abychom ho při tom zůstaviti a jemu dvůr ten z milosti naší se vším jeho příslušenstvím, poněvadž otec jeho dědicky koupil jest, dáti a listu toho, kterýž jest byl na tento dvůr měl, kterýžto po- tem v Praze o bouřku se ztratil, listem naším dáti a potvrditi ráčili; tak aby on pro uvarování potomních zmatků toho dvoru — bezpečněji míti — mohl. My — nadepsaný dvůr — témuž Václavovi dali, a list tento, kterýž na týž dvůr měl — potvrdili jsme —. Dán v Budíné na den Naroz. M. B. 1. 1603. Hostivice. 1. 1418, 20. února. In gotes namen. Ich Johannes Kungswerder genant Lancman, schrei- ber uff dem rathaws der Grossern Stat zu Prage — schicke und schaffe ich dem Waczlaw, meinem son, und der Margrethen, meiner tochter, die czehen schok gr. ewiges czinses, die ich habe uff dem hofe und erbe des iungen Marcus Schotter gelegen zu Hostiwiez —. Der geben ist zu Prage — vierzehen hundert iar, darnach in dem achczehendem iare am sun- tage, als man singet Reminiscere, in der vas- ten. (Rukop. €. 986 f. 196.) 2. 1418, 4. bfezna. Gregorius filius Czen konis pannicide — facit — suos — tutores — Pessiconem et Janconem fratres ab argen- tea stella, filios Hawliconis — ut ipsi — or- phanos et bona eorum, videlicet domum et curiam in Hostiwiez — gubernent —. Si vero — pueri — eius ante annos debitos decede- rent, extunc. predicta bona — nec non XI s gr. census annui et perpetui in Kniezicz, quem ipsis per tabulas terre proscripsit -— devolvi debent — ad — Pessiconem et Janconem. —. 221 Actum (in consilio Maioris Civ.) feria VI. do- minice Oculi. (Rukop. č. 2099 f. 80.) 3. 1422, 27. dubna. My purgmistr a kon- šelé Města Pražského jakožto najvyšší sirotčí poručníci po pánu Bohu, nechtiece sirotčiemu zahubení, ale hlediece k jich prospěchu, jakož jest pán Buoh přikázal, i přiřkli jsme a mocně přiřiekáme všecko zbožie a všelikaký statek nebožce Řehořuov, syna dobré paměti Čenkova z Starého Města, to jest duom s městištěm v městě, dyuor v Hostivici i všelikaké jiné zbożie — sirotkóm svrchupsaného Řehoře ja- kožto spravedlivým a přirozeným dědicóm. — To sy[e] dálo ten pondělí po sv. Marku leta — XXII*. (Rukop. č. 2079 f. L. 5.) 4. 1423, 11. kvétna. Sigismundus dei gra- eia Romanorum rex semper augustus ac Un- garie, Boemie, Dalmacie, Croacie oc rex, notum facimus tenore presencium universis, quod inspectis serviciis nobis per Sigismundum de Malobratrziez, fidelem nostrum dilectum, ex- hibitis et inantea fervencius exhibendis, sibi non pererrorem aut improvide, sed animo de- liberato, sano fidelium nostrorum accedente consilio, unionem sive congressum wlgariter dictum spolek cum filiis Gregorii Czenkonis de Praga per mortem ipsius Gregorii relictis, videlicet in municione Hostowitz (sic), in domo Maioris Civ. Prag. et censibus de camera in Kniezicz, et in omnibus bonis aliis, ubicunque consistant, dedimus et contulimus, damus, con- ferimus, sic videlicet, quod ipse bona eorum tam mobilia quam immobilia usque ad annos maturitatis eorum gubernare et regere possit et valeat, sic videlicet, quod bona eorum non minuat, sed augeat, ut de tutela eorum, dum ipsi ad maturam etatem pervenerint, se gau- deant consolatos, ipseque tutor, videlicet Si- gismundus, de legitime gubernacionis officio merito valeat commendari. Superaddiciens ei- dem Sigismundo hanc graciam specialem in casum, quo dictos orphanos ante etatem ma- turitatis obire contingeret, quod extunc dicta omnia bona eorum ad dictum Sigismundum et 29*
Strana 228
228 heredes suos effectualiter devolvantur. Aliorum tamen iuribus, fidelium et non Viclefistarum, per omnia semper salvis. Presencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio lit- terarum datum Caschovie anno domini MCCCC? XXIII? feria III. ante Ascensionem domini, regnorum nostrorum anno Hungarieoc XXXVII?, Romanorum XXX?, Boemie vero tercio. (Rukop. č. 2211, fol. A. 10) 5. 1425, 17. ledna. Stala sě jest úmluva konečná mezi Huntieřem z Hostivice z jedné a mezi Alžbětů matků Vavřince dobré paměti z druhé strany, o těch čtyřidceti kop gr., kteréž jie týž Huntieř dlužen byl zuostal — aby Huntieř ten dvuor dolepsaný v Hostivici a dědiny prodal — a zaplatil. — Actum fer. IIII. in die s. Anthonii oc XXV. (Rukop. č. 2099 f. 153.) 6. 1430. Nota debita nostre (Min. Civ. Pr.| communitatis, que liabet in diversis per- sonis nostra communitas. Primo Huntyerz de Hostywiez tenetur nostre communitati solvere de bonis, que ibidem habet in Hostywicz, de- cem s. gr. ex causa subscripta; nam ipse Hun- tierz vendendo bona sive hereditates ibidem in Hostywiez Elizabeth et filio eiusdem, qui em- ptores partem pecunie persolverunt pro huius- modi bonis, et postquam residuas pecunias solvere non habuerint, extunc idem Huntierz pecunias receptas debuit restituere et se de bonis vice versa intromittere ex arbitrio pro- borum hominum. Et quia eciam idem Hun- tyerz eciam nou habuit in toto ad restituen- dum pecunias, igitur fuit arbitratum, quod decem s. gr. non fuerunt restitute predicte Elizabeth. Quas pecunias pro nostra commu- nitate deputaverunt in ipso Huntyerzone. (Ru- kop. &. 2080 I. fol. 9.) 7, 1432, 20. listopadu. Ludmila de Libocz et Waniek filius ipsius, nec non Hana ava ipsius Wanconis — recognoverunt, se agros in Hostiwitz, conflnantes agris ville Knyezewes penes agros Symonis Rohan, provido viro Be- nessio de Nova Civ. Pr. et Jare ipsius con- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: thorali — pro tribus s. gr. — vendidisse. — Actum (in consilio Min. Civ. Prag.) feria quinta ante festum s. Clementis anno oc XXXI", (Rukop. 6. 2080, f. 35. 8. 1433, 5. března. Domini consules pro- nuncciaverunt, prout causa vertebatur inter Jo- hannem Sspatka de Hostiwicz ex una et Wen- ceslaum Krabecz parte ex altera pretextu so- lucionis pecuniarum, quam dictus Krabecz pro curia circa dictum Johannem empta solvere tenetur, prout eciam pronuncciacio arbitraria inter eos facta et consignata pro huiusmodi causa, sic videlicet, quod — mandaverunt, ut prefatus Krabecz iuxta huiusmodi decisionem per arbitros factam eundem Johannem evade- ret -— prefatam arbitrariam pronunceiacionem — confirmantes. Actum pleno in consilio feria V. dominice Invocavit. (Rukop. c. 2099 fol. 342.)*) *) Johannes dictus Sspatka de Hostiwicz — fas- sus est, se percepisse et levasse LXV s. gr. a Wen- ceslao Krabec — pro curia allodiali sibi ibidem in Hostiwicz, Zakostelni dicta, vendita —. Actum sabbato ante Reminiscere (7. br.) a. XXXIII. (Ruk. ć. 2099 f. 345.) 9. 1435, 1. inora. Domini magister civium et consules Maioris Civ. Pr., visa et audita proscripeione in libro civitatis contenta tutoria seu resignatoria, quam Gregorius natus Czen- conis pannicide ad domum, curiam in Hosti- wicz, super debita — Pessiconi et Jankoni, fratribus ab argentea stella, fecit, eandem pro- scripcionem — confirmaverunt —. Actum pleno in consilio feria Il[. ante Purificacio- nem. (Tamtéž f. 394 a zlomek starom. knihy v Chaosu €. 325.) 10. 1436, 22. března. Inter Simonem Ro- han ex parte Weliconis orphani Huntierzonis de. Hostiwiez pie memorie ex una, et Wence- slaum notarium magistri moncium vinearum Pragensium, ex parte Janconis filii Margarete, dicti Huntirzonis relicte, parte vertente ab al- tera pretextu porcionis, pro qua porcione pre- fata Margaretha quinque s. gr. mortis in ar- ticulo predicto Janconi, filio suo, legavit, per
228 heredes suos effectualiter devolvantur. Aliorum tamen iuribus, fidelium et non Viclefistarum, per omnia semper salvis. Presencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio lit- terarum datum Caschovie anno domini MCCCC? XXIII? feria III. ante Ascensionem domini, regnorum nostrorum anno Hungarieoc XXXVII?, Romanorum XXX?, Boemie vero tercio. (Rukop. č. 2211, fol. A. 10) 5. 1425, 17. ledna. Stala sě jest úmluva konečná mezi Huntieřem z Hostivice z jedné a mezi Alžbětů matků Vavřince dobré paměti z druhé strany, o těch čtyřidceti kop gr., kteréž jie týž Huntieř dlužen byl zuostal — aby Huntieř ten dvuor dolepsaný v Hostivici a dědiny prodal — a zaplatil. — Actum fer. IIII. in die s. Anthonii oc XXV. (Rukop. č. 2099 f. 153.) 6. 1430. Nota debita nostre (Min. Civ. Pr.| communitatis, que liabet in diversis per- sonis nostra communitas. Primo Huntyerz de Hostywiez tenetur nostre communitati solvere de bonis, que ibidem habet in Hostywicz, de- cem s. gr. ex causa subscripta; nam ipse Hun- tierz vendendo bona sive hereditates ibidem in Hostywiez Elizabeth et filio eiusdem, qui em- ptores partem pecunie persolverunt pro huius- modi bonis, et postquam residuas pecunias solvere non habuerint, extunc idem Huntierz pecunias receptas debuit restituere et se de bonis vice versa intromittere ex arbitrio pro- borum hominum. Et quia eciam idem Hun- tyerz eciam nou habuit in toto ad restituen- dum pecunias, igitur fuit arbitratum, quod decem s. gr. non fuerunt restitute predicte Elizabeth. Quas pecunias pro nostra commu- nitate deputaverunt in ipso Huntyerzone. (Ru- kop. &. 2080 I. fol. 9.) 7, 1432, 20. listopadu. Ludmila de Libocz et Waniek filius ipsius, nec non Hana ava ipsius Wanconis — recognoverunt, se agros in Hostiwitz, conflnantes agris ville Knyezewes penes agros Symonis Rohan, provido viro Be- nessio de Nova Civ. Pr. et Jare ipsius con- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: thorali — pro tribus s. gr. — vendidisse. — Actum (in consilio Min. Civ. Prag.) feria quinta ante festum s. Clementis anno oc XXXI", (Rukop. 6. 2080, f. 35. 8. 1433, 5. března. Domini consules pro- nuncciaverunt, prout causa vertebatur inter Jo- hannem Sspatka de Hostiwicz ex una et Wen- ceslaum Krabecz parte ex altera pretextu so- lucionis pecuniarum, quam dictus Krabecz pro curia circa dictum Johannem empta solvere tenetur, prout eciam pronuncciacio arbitraria inter eos facta et consignata pro huiusmodi causa, sic videlicet, quod — mandaverunt, ut prefatus Krabecz iuxta huiusmodi decisionem per arbitros factam eundem Johannem evade- ret -— prefatam arbitrariam pronunceiacionem — confirmantes. Actum pleno in consilio feria V. dominice Invocavit. (Rukop. c. 2099 fol. 342.)*) *) Johannes dictus Sspatka de Hostiwicz — fas- sus est, se percepisse et levasse LXV s. gr. a Wen- ceslao Krabec — pro curia allodiali sibi ibidem in Hostiwicz, Zakostelni dicta, vendita —. Actum sabbato ante Reminiscere (7. br.) a. XXXIII. (Ruk. ć. 2099 f. 345.) 9. 1435, 1. inora. Domini magister civium et consules Maioris Civ. Pr., visa et audita proscripeione in libro civitatis contenta tutoria seu resignatoria, quam Gregorius natus Czen- conis pannicide ad domum, curiam in Hosti- wicz, super debita — Pessiconi et Jankoni, fratribus ab argentea stella, fecit, eandem pro- scripcionem — confirmaverunt —. Actum pleno in consilio feria Il[. ante Purificacio- nem. (Tamtéž f. 394 a zlomek starom. knihy v Chaosu €. 325.) 10. 1436, 22. března. Inter Simonem Ro- han ex parte Weliconis orphani Huntierzonis de. Hostiwiez pie memorie ex una, et Wence- slaum notarium magistri moncium vinearum Pragensium, ex parte Janconis filii Margarete, dicti Huntirzonis relicte, parte vertente ab al- tera pretextu porcionis, pro qua porcione pre- fata Margaretha quinque s. gr. mortis in ar- ticulo predicto Janconi, filio suo, legavit, per
Strana 229
Hostivice (1425— 1455). arbitros — pronuncciatum est — guod dictus Simon Rohan, qui pretactum Welikonem or- phanum cum bonis, curia et agris ibidem in Hostiwicz per obitum prefati Huntirzonis re- lictis aput se tenendo fovet, pretacto Wence- slao notario — tres s. gr. det et expleat. — Actum (in consilio Minor. Civ. Pr.) feria V. ante Annunciacionem Virginis anno sc XXXVI. (Rukop. č. 2080, f. 56.) 11. 1436, 29. března. Benessius de Nova Civitate pleno in consilio (Minor. Civ. Prag) — recognovit se — decem strichones agro- rum, quos emerat aput Ludmillam de Libocz, Wanconem filium ipsius et Hanam avam dicti Wanconis, sitos inter agros Hostiwicenses, confinantes agris ville Kniezewes, Marzikoni de Zep, Kwieton filio suo — pro tribus s. XII gr. vendidisse. — Actum feria V. post Annunciacionem Virginis anno oc XXXVI? (Rukop. č. 2080 fol. 56.) 12. 1437, 3. října. Simon Rohan — com- missarius Welikonis, orphani Guntheri de Ho- stiwicz, et bonorum ipsius, nomine dicti Weli- konis et consensu recognovit et fassus est, se curiam cum duobus laneis agrorum — quon- dam dicti Guntheri ibidem in Hostiwiez si- tuatam Franconi de Sobien, Wancze contho- rali — pro quadraginta duabus s. gr. vendi- disse —. Actum feria V. post Michaelis a. XXXVII. (Rukop. é. 2080 fol. D. 2.) 13. 1438, 21. brezna. Domina Margaretha, olim antiqui Marcusonis Czotr, nunc vero Jo- hannis Ratajsky conthoralis — recognovit et fassa est, se ius suum, quod habuit ad quatuor sex. gr. census annui in curia — in Hostiwicz, famoso Przechoni de Cladno, domine Elszeze conthorali — pro XXVI s. gr. vendidisse —. Actum feria V. post Annunciacionem Marie a XXXVII. (Tamtéz fol. D. 4.) 14. 1439, 18. června. Alzbieta de Un- hosst — fassa est, se — vendidisse unum la neum agri in Hostiwicz pro viginti tribus s. gr. Franconi de Sobin et Wancze conthorali ipsius —. Acta sunt hec feria quinta post 229 festum s. Viti anno oc XXXIX", fol. D. 8.) 15. 1441, 21. brezna. Elissca de Hostiwicz condam filia Mareusonis — fassa est —, quod omne ius suum, quod habet post mortem pre- nominati Marcusonis, patris sui, super pro- pugnaculo, curia, agris, censibus —, que in eam post mortem patris sui in Hostiwicz ces- serunt — resignavit Przechoni de Kladna, marito suo —. Acta sunt hec feria III. post dominicam Oculi anno oc XLI*. (Tamtéž fol. D. 12.) 16. 1441, 16. kvétna. Franco de Hostiwicz — fassus est, se vendidisse — unum quartale a tribus laneis ibidem in Hostiwicz penes agrum Johannis de Kniezewes — ita tamen, quod pre- fatus Franco debet omnia iura de eodem quartali solvere preter decimas, quas Johannes de Kniezewes solvere debet, cui predictam quartam vendidit, et Margarethe — pro novem S. gr. — Acta sunt hec anno oc XLI? fer. 3. post festum s. Zophie. (Rukop. & 2080 fol. D. 12.9) 17. 1447, 20. dubna. Johannes serifex — fassus est, se — cum consensu Mauricii, fratris sui, vendidisse unam quartam agri in Hostiwicz inter agros Frauconis situatam pro quatuor 8. gr. et V gr. — Mikssoni de Knie- zewes et Barbare conthorali ipsius —. Acta feria quinta ante festum s. Georgii anno oc XLVII°. (Rukop. à. 2080 fol. C. 8.) 18. 1455, 27. března. Kdeż jest byla nesnáz mezi slovutným panem Přechem z Klad- na z strany jedné a Vaükem Korandü i Dorotü Lancmanovú z strany druhé o deset kop gr. platu, kterýž svrchupsaní Vaněk i Dorotha ře- kli sě kšaftem a ortelem mieti po nebožci Ja- novi Lancmanovi, Jakubovi synu jeho, a Pro- kopovi, téhož také Jakuba synu, na dvoru ně- kdy Markusovu Čotrovu, již nynie nadepsaného Přecha v Hostivici, jenž ku právu města Ma- lostranského příleží, ukazujíc listy, jeden s pe- četí nadepsaného Menšího města a druhý s pečetí Velikého města Pražského, kterážto (Tamtéž
Hostivice (1425— 1455). arbitros — pronuncciatum est — guod dictus Simon Rohan, qui pretactum Welikonem or- phanum cum bonis, curia et agris ibidem in Hostiwicz per obitum prefati Huntirzonis re- lictis aput se tenendo fovet, pretacto Wence- slao notario — tres s. gr. det et expleat. — Actum (in consilio Minor. Civ. Pr.) feria V. ante Annunciacionem Virginis anno sc XXXVI. (Rukop. č. 2080, f. 56.) 11. 1436, 29. března. Benessius de Nova Civitate pleno in consilio (Minor. Civ. Prag) — recognovit se — decem strichones agro- rum, quos emerat aput Ludmillam de Libocz, Wanconem filium ipsius et Hanam avam dicti Wanconis, sitos inter agros Hostiwicenses, confinantes agris ville Kniezewes, Marzikoni de Zep, Kwieton filio suo — pro tribus s. XII gr. vendidisse. — Actum feria V. post Annunciacionem Virginis anno oc XXXVI? (Rukop. č. 2080 fol. 56.) 12. 1437, 3. října. Simon Rohan — com- missarius Welikonis, orphani Guntheri de Ho- stiwicz, et bonorum ipsius, nomine dicti Weli- konis et consensu recognovit et fassus est, se curiam cum duobus laneis agrorum — quon- dam dicti Guntheri ibidem in Hostiwiez si- tuatam Franconi de Sobien, Wancze contho- rali — pro quadraginta duabus s. gr. vendi- disse —. Actum feria V. post Michaelis a. XXXVII. (Rukop. é. 2080 fol. D. 2.) 13. 1438, 21. brezna. Domina Margaretha, olim antiqui Marcusonis Czotr, nunc vero Jo- hannis Ratajsky conthoralis — recognovit et fassa est, se ius suum, quod habuit ad quatuor sex. gr. census annui in curia — in Hostiwicz, famoso Przechoni de Cladno, domine Elszeze conthorali — pro XXVI s. gr. vendidisse —. Actum feria V. post Annunciacionem Marie a XXXVII. (Tamtéz fol. D. 4.) 14. 1439, 18. června. Alzbieta de Un- hosst — fassa est, se — vendidisse unum la neum agri in Hostiwicz pro viginti tribus s. gr. Franconi de Sobin et Wancze conthorali ipsius —. Acta sunt hec feria quinta post 229 festum s. Viti anno oc XXXIX", fol. D. 8.) 15. 1441, 21. brezna. Elissca de Hostiwicz condam filia Mareusonis — fassa est —, quod omne ius suum, quod habet post mortem pre- nominati Marcusonis, patris sui, super pro- pugnaculo, curia, agris, censibus —, que in eam post mortem patris sui in Hostiwicz ces- serunt — resignavit Przechoni de Kladna, marito suo —. Acta sunt hec feria III. post dominicam Oculi anno oc XLI*. (Tamtéž fol. D. 12.) 16. 1441, 16. kvétna. Franco de Hostiwicz — fassus est, se vendidisse — unum quartale a tribus laneis ibidem in Hostiwicz penes agrum Johannis de Kniezewes — ita tamen, quod pre- fatus Franco debet omnia iura de eodem quartali solvere preter decimas, quas Johannes de Kniezewes solvere debet, cui predictam quartam vendidit, et Margarethe — pro novem S. gr. — Acta sunt hec anno oc XLI? fer. 3. post festum s. Zophie. (Rukop. & 2080 fol. D. 12.9) 17. 1447, 20. dubna. Johannes serifex — fassus est, se — cum consensu Mauricii, fratris sui, vendidisse unam quartam agri in Hostiwicz inter agros Frauconis situatam pro quatuor 8. gr. et V gr. — Mikssoni de Knie- zewes et Barbare conthorali ipsius —. Acta feria quinta ante festum s. Georgii anno oc XLVII°. (Rukop. à. 2080 fol. C. 8.) 18. 1455, 27. března. Kdeż jest byla nesnáz mezi slovutným panem Přechem z Klad- na z strany jedné a Vaükem Korandü i Dorotü Lancmanovú z strany druhé o deset kop gr. platu, kterýž svrchupsaní Vaněk i Dorotha ře- kli sě kšaftem a ortelem mieti po nebožci Ja- novi Lancmanovi, Jakubovi synu jeho, a Pro- kopovi, téhož také Jakuba synu, na dvoru ně- kdy Markusovu Čotrovu, již nynie nadepsaného Přecha v Hostivici, jenž ku právu města Ma- lostranského příleží, ukazujíc listy, jeden s pe- četí nadepsaného Menšího města a druhý s pečetí Velikého města Pražského, kterážto (Tamtéž
Strana 230
230 oba listy svědčily ma X kop gr. platu ročnieho a věčného jednostajně na svrchujmenovaném dvoru —. Tehdy z svolenie obü stran svr- chupsanych — takto — pod základem sta kop gr. — a té všie pře ztracením vypověděno: Najprvé aby pan Přech z Kladna nadepsané- mu Vaňkovi Korandovi za ten již psaný plat sto kop gr. — dal — ale úrokuov všech za- držalých i těch pokut v obú listů vypsaných pro neplacenie toho úroku — aby nadepsaný Přech ovšem svoboden a prázden byl i dvuor jeho ten jmenovaný. Dále již jmenovaný Vaněk Koranda aby nadepsanému Přechovi plat ten svrchupsany zpravoval tak právé, jako by jej pravým trhem prodal, — do dne do roka, a za to aby jemu správce hodné — zastavil, — a ta oba svrchu jmenovaná listy aby v moc pánóv purgmistra a rady Menšieho Města Pražského položil. A když by prvnie penieze L kop gr. nadepsaný pan Přech s listem na ostatních L; kop gr. učiněným napřed psanému Vaňkovi položil, tehdy aby ti listové dání byli panu Přechovi, a on aby je prořezal a tak prořezané choval až do roka a do dne pro narčenie toho platu, bylo-li by toho potřebie, k okázenie straně zpravujície, A těch svrchu- psaných sto kop gr. napřed psaný Přech — Vaükovi Korandovi jiZ jest — zaplatil — To sé jest stalo vypověděnie ve čtvrtek po Zvěstovánie Matky božie a. LV. (Rukop. č. 992 fol. 241. — rukop. č. 2080 fol. 127.) 19. 1457, 9. srpna. Když Kateřina z Lokte, sestřenice někdy Jana Lancmana, písaře rad- nieho Star. M. Pr., nařiekajíci vinila Vaňka Korandu, měštěnína již psaného města Praž- ského, ze XXX k. gr., z těch peněz, kteréž jest vzal za těch deset k. gr. platu někdy prvepraveného Jana Lancmana v Hostivici na dvoru nékdy Markusa Cotra, pravieci, že by jí těch XXX kop gr. od nebožce Jana Lancmana, ujce jejieho, kšaftem na těch X. k. platu — byly odkázány —. Jiež výšpsaný Vaněk Ko- randa odpieraje pravil: Ačkoli já nebyl bych povinen této paní odpoviedati podle kšaftu, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: neb já toho zbožie nikdy sem nebyl ani sem poručníkem, ani také tiem kšaftem jsem .čeho sé dosüdil, neZ to, z čehož mě viní, to sem küpil za penieze u pana zprávci. Ale aby paní Kateřina porozuměla, že podle kšaftu ča- stojmenovaného žádného práva nejmá, neb Daniel, bratran již praveného Jana Lancmana, měl jest těch XXX. k. gr. týmž Lancmanem, strýcem svým, odkázaných; a jestliže by týž Daniel, nemaje let rozumných z tohoto světa sšel, tehda těch XXX k. gr. jmělo tepruv na Kateřinu — připadnúti. Ale že týž Daniel maje léta rozumná své právo k těm penězóm i k jiným věcem — vzdal jest — z toho muož porozoméno byti, má-li ona tiem ksaftem k to- mu jaký nápad a právo čili nic. Páni purgmistr a konšelé — znamenajíce z toho kšaftu i vzdánie, že paní Kateřina již žádného nápadu ani práva nemá, poněvadž Daniel k letóm rozumným přišed i své právo jiným vzdával, ortelem svým — výřkli jsú přikazujíce — paní Katheřině, aby Vaňka Korandy — v pokoji nechala —. Actum pleno in consilio feria III. ante Laurencii a. LVII. (Rukop. č. 2141 f. 142.) 20. 1458, 2. března. Já Thomanec z Un- hošče vyznávám — že sem dlužen — deset kop gr. Anthochovi kováři v Hostivici, a v tom dluhu zastavuji jemu v Unhošči Holenko člo- věka svého, s osmdesáti bez dvü gr. üroka, dvé kur, den roboty na lukách v rok a ovce stříci. A týž člověk má jemu člověčenstvie slíbiti —. Actum fer. V. ante Translacionem Wenceslai anno — LVIII* (Rukop. č. 2080 f. E. 13)*) *) Dluh splacen fer. V. in die Prisce virg. [18* ledna] r. 1459. (Tamtéz f. E. 19.) 21. 1459, 30. ledna. Anno domini — LIX? fer. III. ante Purificacionem s. Marie virg. — famosus cliens dominus Prziech de Kladna — de curia et agris in Hostiwicz de- dit assensum — dare et solvere exaccionem secundum iura ab antiquo Minoris Civ. Pra-
230 oba listy svědčily ma X kop gr. platu ročnieho a věčného jednostajně na svrchujmenovaném dvoru —. Tehdy z svolenie obü stran svr- chupsanych — takto — pod základem sta kop gr. — a té všie pře ztracením vypověděno: Najprvé aby pan Přech z Kladna nadepsané- mu Vaňkovi Korandovi za ten již psaný plat sto kop gr. — dal — ale úrokuov všech za- držalých i těch pokut v obú listů vypsaných pro neplacenie toho úroku — aby nadepsaný Přech ovšem svoboden a prázden byl i dvuor jeho ten jmenovaný. Dále již jmenovaný Vaněk Koranda aby nadepsanému Přechovi plat ten svrchupsany zpravoval tak právé, jako by jej pravým trhem prodal, — do dne do roka, a za to aby jemu správce hodné — zastavil, — a ta oba svrchu jmenovaná listy aby v moc pánóv purgmistra a rady Menšieho Města Pražského položil. A když by prvnie penieze L kop gr. nadepsaný pan Přech s listem na ostatních L; kop gr. učiněným napřed psanému Vaňkovi položil, tehdy aby ti listové dání byli panu Přechovi, a on aby je prořezal a tak prořezané choval až do roka a do dne pro narčenie toho platu, bylo-li by toho potřebie, k okázenie straně zpravujície, A těch svrchu- psaných sto kop gr. napřed psaný Přech — Vaükovi Korandovi jiZ jest — zaplatil — To sé jest stalo vypověděnie ve čtvrtek po Zvěstovánie Matky božie a. LV. (Rukop. č. 992 fol. 241. — rukop. č. 2080 fol. 127.) 19. 1457, 9. srpna. Když Kateřina z Lokte, sestřenice někdy Jana Lancmana, písaře rad- nieho Star. M. Pr., nařiekajíci vinila Vaňka Korandu, měštěnína již psaného města Praž- ského, ze XXX k. gr., z těch peněz, kteréž jest vzal za těch deset k. gr. platu někdy prvepraveného Jana Lancmana v Hostivici na dvoru nékdy Markusa Cotra, pravieci, že by jí těch XXX kop gr. od nebožce Jana Lancmana, ujce jejieho, kšaftem na těch X. k. platu — byly odkázány —. Jiež výšpsaný Vaněk Ko- randa odpieraje pravil: Ačkoli já nebyl bych povinen této paní odpoviedati podle kšaftu, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: neb já toho zbožie nikdy sem nebyl ani sem poručníkem, ani také tiem kšaftem jsem .čeho sé dosüdil, neZ to, z čehož mě viní, to sem küpil za penieze u pana zprávci. Ale aby paní Kateřina porozuměla, že podle kšaftu ča- stojmenovaného žádného práva nejmá, neb Daniel, bratran již praveného Jana Lancmana, měl jest těch XXX. k. gr. týmž Lancmanem, strýcem svým, odkázaných; a jestliže by týž Daniel, nemaje let rozumných z tohoto světa sšel, tehda těch XXX k. gr. jmělo tepruv na Kateřinu — připadnúti. Ale že týž Daniel maje léta rozumná své právo k těm penězóm i k jiným věcem — vzdal jest — z toho muož porozoméno byti, má-li ona tiem ksaftem k to- mu jaký nápad a právo čili nic. Páni purgmistr a konšelé — znamenajíce z toho kšaftu i vzdánie, že paní Kateřina již žádného nápadu ani práva nemá, poněvadž Daniel k letóm rozumným přišed i své právo jiným vzdával, ortelem svým — výřkli jsú přikazujíce — paní Katheřině, aby Vaňka Korandy — v pokoji nechala —. Actum pleno in consilio feria III. ante Laurencii a. LVII. (Rukop. č. 2141 f. 142.) 20. 1458, 2. března. Já Thomanec z Un- hošče vyznávám — že sem dlužen — deset kop gr. Anthochovi kováři v Hostivici, a v tom dluhu zastavuji jemu v Unhošči Holenko člo- věka svého, s osmdesáti bez dvü gr. üroka, dvé kur, den roboty na lukách v rok a ovce stříci. A týž člověk má jemu člověčenstvie slíbiti —. Actum fer. V. ante Translacionem Wenceslai anno — LVIII* (Rukop. č. 2080 f. E. 13)*) *) Dluh splacen fer. V. in die Prisce virg. [18* ledna] r. 1459. (Tamtéz f. E. 19.) 21. 1459, 30. ledna. Anno domini — LIX? fer. III. ante Purificacionem s. Marie virg. — famosus cliens dominus Prziech de Kladna — de curia et agris in Hostiwicz de- dit assensum — dare et solvere exaccionem secundum iura ab antiquo Minoris Civ. Pra-
Strana 231
Hostivice (1457—1499). gensis servata dominis consulibus, iuratis, urzednikonibus totique communitati eiusdem civitatis Minoris Prag., quemadmodum ante- cessores, namiestkowe, ipsius dabant et sol- vebant pro summa regali in illis annis de su- pradicta curia in Hostiwicz, prout libri ex- accionum antiqui illis annis testantur. (Rukop. č. 2080 na posledním listu.) 22. 1464, 24. října. Já Václav z Sku- hrova, purkrabie hradu Pražského, známo či- ním — že mezi duostojnými knězem Hilariem děkanem kostela Pražského a administratorem arcibiskupství Pražského etc. a kapitolü téhož kostela z jedné, a slovutným panošem Jindři- chem z Moravěvsí seděním v Hostivici z strany druhé, takovú jsem smlúvu konečnú — učinil, že jakož Jindřich držel jest zbožie kostela Pražského v Kozolupiech sedm kop. gr. platu zápisem ciesaře Zigmunda — a dvuor v Ho- stivici za kostelem, jenž přísluší k špitálu hradskému, s podsedky dvěma a lesem jménem Hostivic, aby týž Jindřich sstúpil mocně toho všeho práva, jenž má listem císařským na Ko- zolupy, a jim udělál dobrú vuoli na ten maje- stát na Kozolupy ve dvú nedělí od dánie listu tohoto, a zmocnil je neb jich jménem pro- kuratora toho všeho, čehož jest byl v držení v též vsi v Kozolupiech. Také aby týž Jindřich knězi děkanovi a kněžím kostela Pražského sstúpil mocně toho dvora za kostelem v Ho- stivici a jeho jich zmocnil — však bez po- horšenie práva a spravedlnosti, kteréž by on neb jeho budúcí jměli na tři hřivny tudiež. A oni tak již svého mocni jsúce, aby jemu téhož dvora nechali, aby jej držel a jeho po- žieval a jej opravoval i v stavenie i v dědi- nách a lesu nemýtil proti obyčeji až do jeho života. A na znamenie, že ten dvuor drží od od kostela Pražského, aby na každý rok dával do školy kostela Pražského tři strychy hrachu — a jeden palet masa vepřového dobrý. A když by jeho Pán Buoh neuchoval, aby hned po jeho smrti kněz děkan a kněží kostela Pražského uvázali sě v ten dvuor —. Dán 231 léta MCCCCLXIV tu středu po XI tisíc panen. (Listina orig. v archivu kapit. sv. Vítské.) 23. 1466, 19. listopadu. My purgmistr a konšelé Menšieho Města Pražského vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie neb čtúce slyšeti budú, že Hanúšek, Jan vozataj, spolupřísežní tovaryši naši, Štěpán kamenník, Jan Martinec staré rady, předkuov našich, kteráž jest v ty časy seděla, Sigmund písař. městský, a také Václav Batík tehdáž obecný a nynie též spolupřísežný, s námi k to- mu se byl pfihodil, pred námi tak vyznali jsú: Když Pešík od stfiebrné hvézdy, mésténín VétSieho Města PraZského, priSel pfed nás do plné rady, okázal nám list bez pečetí poru- čenství Řehoře syna Čenkova súkeníka, někdy měštěnína téhož Mésta VétSiehó Pražského, a prosil nás žádaje, abychom jemu to poru- čenstvie a zvláště dvuor někdy předepsaného Čenka v Hostivici, jenž k našemu příleží a pří- slušie právu, v knihy městské napsati kázali. A my jsme odepřeli, toho dopustiti nechtiece, poněvadž se toho dvora již řečeného nestalo v našem právě a také že tu nebyl žádný, kto by jemu v knihy klásti měl. A když sme toho dopustiti; aby jemu zapsáno bylo, ně- chtěli, rozhněval se jest a řekl: Když mi toho učiniti nechcete, nebuduť se vám viec modliti, opatřímť to dobře, žeť sobě na to dosti jistoty udělám. A s tiem vyšel z rady hněváje se. A (o se stalo po několiku letech po zkaženie našeho města. Dán v středu den sv. Alžběthy léta od narozenie božieho — šedesátého še- stého. (Rukop. č. 2211 fol. A. 16.) 24. 1483, 2. září. Wenceslaus gener guondam Frankonis de Hostiwicz — recognovit — vendidisse curiam suam cum agris — Ni- colao alias Mikssoni de Bohemicali Broda — pro CCXXX s. gr. d. — Actum fer. III. post Egidii annorum 9c LXXXIII*. (Rukop, &. 2911 f. A. 21.) 95. 1499, 28. kvétna. Wenceslaus dictus Franiek — recognovit — vendidisse curíam suam arature cum agris — sitam in Hostiwizc
Hostivice (1457—1499). gensis servata dominis consulibus, iuratis, urzednikonibus totique communitati eiusdem civitatis Minoris Prag., quemadmodum ante- cessores, namiestkowe, ipsius dabant et sol- vebant pro summa regali in illis annis de su- pradicta curia in Hostiwicz, prout libri ex- accionum antiqui illis annis testantur. (Rukop. č. 2080 na posledním listu.) 22. 1464, 24. října. Já Václav z Sku- hrova, purkrabie hradu Pražského, známo či- ním — že mezi duostojnými knězem Hilariem děkanem kostela Pražského a administratorem arcibiskupství Pražského etc. a kapitolü téhož kostela z jedné, a slovutným panošem Jindři- chem z Moravěvsí seděním v Hostivici z strany druhé, takovú jsem smlúvu konečnú — učinil, že jakož Jindřich držel jest zbožie kostela Pražského v Kozolupiech sedm kop. gr. platu zápisem ciesaře Zigmunda — a dvuor v Ho- stivici za kostelem, jenž přísluší k špitálu hradskému, s podsedky dvěma a lesem jménem Hostivic, aby týž Jindřich sstúpil mocně toho všeho práva, jenž má listem císařským na Ko- zolupy, a jim udělál dobrú vuoli na ten maje- stát na Kozolupy ve dvú nedělí od dánie listu tohoto, a zmocnil je neb jich jménem pro- kuratora toho všeho, čehož jest byl v držení v též vsi v Kozolupiech. Také aby týž Jindřich knězi děkanovi a kněžím kostela Pražského sstúpil mocně toho dvora za kostelem v Ho- stivici a jeho jich zmocnil — však bez po- horšenie práva a spravedlnosti, kteréž by on neb jeho budúcí jměli na tři hřivny tudiež. A oni tak již svého mocni jsúce, aby jemu téhož dvora nechali, aby jej držel a jeho po- žieval a jej opravoval i v stavenie i v dědi- nách a lesu nemýtil proti obyčeji až do jeho života. A na znamenie, že ten dvuor drží od od kostela Pražského, aby na každý rok dával do školy kostela Pražského tři strychy hrachu — a jeden palet masa vepřového dobrý. A když by jeho Pán Buoh neuchoval, aby hned po jeho smrti kněz děkan a kněží kostela Pražského uvázali sě v ten dvuor —. Dán 231 léta MCCCCLXIV tu středu po XI tisíc panen. (Listina orig. v archivu kapit. sv. Vítské.) 23. 1466, 19. listopadu. My purgmistr a konšelé Menšieho Města Pražského vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie neb čtúce slyšeti budú, že Hanúšek, Jan vozataj, spolupřísežní tovaryši naši, Štěpán kamenník, Jan Martinec staré rady, předkuov našich, kteráž jest v ty časy seděla, Sigmund písař. městský, a také Václav Batík tehdáž obecný a nynie též spolupřísežný, s námi k to- mu se byl pfihodil, pred námi tak vyznali jsú: Když Pešík od stfiebrné hvézdy, mésténín VétSieho Města PraZského, priSel pfed nás do plné rady, okázal nám list bez pečetí poru- čenství Řehoře syna Čenkova súkeníka, někdy měštěnína téhož Mésta VétSiehó Pražského, a prosil nás žádaje, abychom jemu to poru- čenstvie a zvláště dvuor někdy předepsaného Čenka v Hostivici, jenž k našemu příleží a pří- slušie právu, v knihy městské napsati kázali. A my jsme odepřeli, toho dopustiti nechtiece, poněvadž se toho dvora již řečeného nestalo v našem právě a také že tu nebyl žádný, kto by jemu v knihy klásti měl. A když sme toho dopustiti; aby jemu zapsáno bylo, ně- chtěli, rozhněval se jest a řekl: Když mi toho učiniti nechcete, nebuduť se vám viec modliti, opatřímť to dobře, žeť sobě na to dosti jistoty udělám. A s tiem vyšel z rady hněváje se. A (o se stalo po několiku letech po zkaženie našeho města. Dán v středu den sv. Alžběthy léta od narozenie božieho — šedesátého še- stého. (Rukop. č. 2211 fol. A. 16.) 24. 1483, 2. září. Wenceslaus gener guondam Frankonis de Hostiwicz — recognovit — vendidisse curiam suam cum agris — Ni- colao alias Mikssoni de Bohemicali Broda — pro CCXXX s. gr. d. — Actum fer. III. post Egidii annorum 9c LXXXIII*. (Rukop, &. 2911 f. A. 21.) 95. 1499, 28. kvétna. Wenceslaus dictus Franiek — recognovit — vendidisse curíam suam arature cum agris — sitam in Hostiwizc
Strana 232
232 Matheo de Zep, Dorothee conthorali eius — pro CL k. gr. m. —. Actum anno oc XCIX^ fer. III. post Urbani. (Rukop. é. 2211 f. F. 10.) Hostomice. 1492, 9. května. V té při mezi Matüsem knapem z jedné a Řehořem Kucbachem z strany druhé, jakož Matúš knap vinil jest Řehoře Kucbacha, že by prodával dědictvie jeho v Ho- stomicích a k sobě penieze přijímal, a z těch peněz že by jemu počtu neudělal. Proti tomu Řehoř pověděl, že by k žádosti mateře jeho tu práci na se vzal, že jest ten statek v Hosto- micích prodal, a že by on z toho statku peněz k sobě nic viece nepřijal, nežli XXIII kop; že jest sobě porazil V kop, kterýchž jest byl pójčil mateři Matúšově na doplacenie dědiny v Hostomicích, a z ostatku též summy že by drahně let Matúšovi k svatbě i k jiným po- třebám jeho vydal. Proti tomu Matúš odepřel pravě, že by dal jemu Řehoř zté summy nic viece, nežli XLV gr. Páni — vyřiekají, aby Řehoř Matúšovi XV kop m. vydal. — Actum fer. IIII post Stanislai anno oc XLII. (Rukop. €. 1128 III. fol. 14. Hostouň. 1. 1430, — My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského tiemto zápisem oznamujem obecně všém, že vstúpivše před do plné rady našie opatrní lidé Jan řečený Velvar a Mikuláš Tkanička, ubrmané, mocní a přátelští smlúvce i rozdielce mezi Vaňkem synem Šimona od pěti korun z jedné, a paní Elškú manželků téhoZ Simona, macechü jiz jmenovaného Vaňka, z strany druhé, s plnú mocí od stran již jme- novaných vydaní a vyvolení, takovůto jsú s po- volením naším v té pfi a róznici, kteráZ jesti mezi nimi byla, smlúvu učinili: najprve vyřie- kajíce, aby paní Elška svrchupsaná toho lánu v Hostúni, kterýž jesti sobě vybrala a vyvolila, vedle rozkázánie a zápisu dobré paměti Šimona, muže svého svrchupsaného, s chalupú, s za- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: hradami, s lukami i stiem se vším příslušen- stvím, jakož jesti ten jistý lán od staradávna vyměřen a vysazen, v mocném a dědičném držení a vládnutí byla bez překážky všeli- kteraké; než sena polovice s té lúky Vaněk svrchupsaný toliko toho léta má mieti a potom nikdy viec. Pakliby paní Elška svrchujmeno- vaná ten jistý lán s jeho příslušenstvím chtěla prodati, pronajieti anebo zastaviti, tehda má to prve na Vaňka, pastorka svého svrchupsa- ného, vznésti, chtél[l]iby on jej küpiti, najieti anebo v zástavu přijieti; že jemu má jeho mimo jiné lidi popřieti. Také což jesti na tom lánu vsato na ozim, toho siemé má vzieti Va- něk dva diely a paní Elška jeden, a na žeň má dáti Vaněk dva grošěé a paní Elška jeden groš; než Vaněk na tom lánu má osieti svými semeny a náklady, kteréhožto puožitku té jeři Vaněk má polovici bráti a paní Elška druhů polovici, a na žeň má on dáti polovici a ona polo- vici. Také chalupy svrchupsané má Vaněk požívati do svatého Jana křtitele Božieho nynie najprv příštieho. A paní Elška což má rúcha ložnieho ve dvoře nebo ve vsi, to má při ní zuostati a na tom přestati, a Vaněk na tom jí nemá překážeti. Dále jakož praví paní Elška, žeby byli povinni něco té dievce, kteráž jesti byla u nich, jenž jest v Jindřichově Hradci uhořela: jestližeby kto z jejie přátel dal vinu a sáhl právem na Vaňka nebo na paní Elšku, to má Vaněk zpraviti a odbyti. Také jestli že by Michal, jako u nich byl a slúžil, z čeho vinu jim dal, to máta oba jeho odbyti a jemu práva býti. Item Vaněk šafťfářky staré, kteráž u nich slúžila ve dvoře, má odbyti. Item o tu krávu, kterúž jesti paní Elška na nájmu měla a potom jest jí vzata, jestližeby na paní Elšku právem sáhli, o to má Vaněk podle nie odpoviedati; a jestliže by přišlo na úplatek, tehda tu krávu paní Elška má sama platiti a jie odbyti. Item žito, kterýmž jsú vinovati Petrovi z Tuchoměřic, mají zaplatiti tiem žitem, kterýmž jsú jim jiní lidé také dlužni a vinovati, jakožto vie dobře paní Elška svrchupsaná a
232 Matheo de Zep, Dorothee conthorali eius — pro CL k. gr. m. —. Actum anno oc XCIX^ fer. III. post Urbani. (Rukop. é. 2211 f. F. 10.) Hostomice. 1492, 9. května. V té při mezi Matüsem knapem z jedné a Řehořem Kucbachem z strany druhé, jakož Matúš knap vinil jest Řehoře Kucbacha, že by prodával dědictvie jeho v Ho- stomicích a k sobě penieze přijímal, a z těch peněz že by jemu počtu neudělal. Proti tomu Řehoř pověděl, že by k žádosti mateře jeho tu práci na se vzal, že jest ten statek v Hosto- micích prodal, a že by on z toho statku peněz k sobě nic viece nepřijal, nežli XXIII kop; že jest sobě porazil V kop, kterýchž jest byl pójčil mateři Matúšově na doplacenie dědiny v Hostomicích, a z ostatku též summy že by drahně let Matúšovi k svatbě i k jiným po- třebám jeho vydal. Proti tomu Matúš odepřel pravě, že by dal jemu Řehoř zté summy nic viece, nežli XLV gr. Páni — vyřiekají, aby Řehoř Matúšovi XV kop m. vydal. — Actum fer. IIII post Stanislai anno oc XLII. (Rukop. €. 1128 III. fol. 14. Hostouň. 1. 1430, — My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského tiemto zápisem oznamujem obecně všém, že vstúpivše před do plné rady našie opatrní lidé Jan řečený Velvar a Mikuláš Tkanička, ubrmané, mocní a přátelští smlúvce i rozdielce mezi Vaňkem synem Šimona od pěti korun z jedné, a paní Elškú manželků téhoZ Simona, macechü jiz jmenovaného Vaňka, z strany druhé, s plnú mocí od stran již jme- novaných vydaní a vyvolení, takovůto jsú s po- volením naším v té pfi a róznici, kteráZ jesti mezi nimi byla, smlúvu učinili: najprve vyřie- kajíce, aby paní Elška svrchupsaná toho lánu v Hostúni, kterýž jesti sobě vybrala a vyvolila, vedle rozkázánie a zápisu dobré paměti Šimona, muže svého svrchupsaného, s chalupú, s za- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: hradami, s lukami i stiem se vším příslušen- stvím, jakož jesti ten jistý lán od staradávna vyměřen a vysazen, v mocném a dědičném držení a vládnutí byla bez překážky všeli- kteraké; než sena polovice s té lúky Vaněk svrchupsaný toliko toho léta má mieti a potom nikdy viec. Pakliby paní Elška svrchujmeno- vaná ten jistý lán s jeho příslušenstvím chtěla prodati, pronajieti anebo zastaviti, tehda má to prve na Vaňka, pastorka svého svrchupsa- ného, vznésti, chtél[l]iby on jej küpiti, najieti anebo v zástavu přijieti; že jemu má jeho mimo jiné lidi popřieti. Také což jesti na tom lánu vsato na ozim, toho siemé má vzieti Va- něk dva diely a paní Elška jeden, a na žeň má dáti Vaněk dva grošěé a paní Elška jeden groš; než Vaněk na tom lánu má osieti svými semeny a náklady, kteréhožto puožitku té jeři Vaněk má polovici bráti a paní Elška druhů polovici, a na žeň má on dáti polovici a ona polo- vici. Také chalupy svrchupsané má Vaněk požívati do svatého Jana křtitele Božieho nynie najprv příštieho. A paní Elška což má rúcha ložnieho ve dvoře nebo ve vsi, to má při ní zuostati a na tom přestati, a Vaněk na tom jí nemá překážeti. Dále jakož praví paní Elška, žeby byli povinni něco té dievce, kteráž jesti byla u nich, jenž jest v Jindřichově Hradci uhořela: jestližeby kto z jejie přátel dal vinu a sáhl právem na Vaňka nebo na paní Elšku, to má Vaněk zpraviti a odbyti. Také jestli že by Michal, jako u nich byl a slúžil, z čeho vinu jim dal, to máta oba jeho odbyti a jemu práva býti. Item Vaněk šafťfářky staré, kteráž u nich slúžila ve dvoře, má odbyti. Item o tu krávu, kterúž jesti paní Elška na nájmu měla a potom jest jí vzata, jestližeby na paní Elšku právem sáhli, o to má Vaněk podle nie odpoviedati; a jestliže by přišlo na úplatek, tehda tu krávu paní Elška má sama platiti a jie odbyti. Item žito, kterýmž jsú vinovati Petrovi z Tuchoměřic, mají zaplatiti tiem žitem, kterýmž jsú jim jiní lidé také dlužni a vinovati, jakožto vie dobře paní Elška svrchupsaná a
Strana 233
Hostomice—Hostouň. 233 najprve Petrovi sladovníkovi kopu gr. Item paní Mar[k éthě LXXVI gr., a základy, kteréž sú u nie, má sobě vzieti. Pan Vaněk tyto má dluhy platiti: Najprve Petrovi Šnajderovi XIII gr. Item Pieskové XVI gr. Item Mikšovi pět strichuov žita. Item Alžbětě čtyři strychy žita. Item koláři X gr. Item Michalovi z Dobrovice za dědinou sto grošuov. (Rukop. č. 992 fol. 116.) 2. 1435, 25. srpna. Já Pešík od střiebrné hvězdy, měštěnín St. M. Pr., vyznávám tiemto zápisem — : Tak jakož poctivá paní Anna Jo- hánková Kbelská a slovutný Janek od střiebrné hvězdy, bratr mój vlastní, mají platiti a vy- dávati šest k. gr. — platu ročnieho na každé leto jménem věna — paní Katruši, manželce téhož Janka, dokavadžby jí šedesát k. gr. — nezaplatili, a to jsú jí zapsali na Klecanech —, že já, svrchupsaný Pešík, v tom sem je za- stúpil a to jisté věno jejie převedl sem a tiemto zápisem převozuji na dvuor svój po- plužní v Hostúni — Actum feria Va post Bartholomei anno oc XXXV. (Rukop. č. 27 f. 56 = rukop. č. 2099, fol. 409.) 3. 1453, 27. března. (Kšaft Vaňka Koruny.) Ve jmeno božie amen. Já Vaněk řečený Koruna, měštěnín Starého Města Pražského, vyznávám tiemto listem oc — že — tu vinici mú, kterúž jsem s nebožtíkem Jakšem řezníkem držal a on mi potom svuoj diel na nie dal, porúčiem — Pechovi švagru mému — v tom dluhu — jímžto jemu povinen jsem, a podle toho také i všecken jiný statek muoj —. Dále o tom dvoru mém dědičném v Hostúni takto porú- čiem, aby Pech svrchupsaný po mé smrti sě veň i ve všecko, což k němu příslušie, ihned Archiv Český XXVI. mocně uvázal a jeho — požíval až do své smrti. Než kdyby ho koli Buoh od smrti ne- uchoval, tehdy tomu chci i tak teď porúčiem, aby pan Jan od tří studnic a Mikuláš Humpolec, kmotr muoj milý, dvoru toho byli praví a mocní poručníci, tak aby oni ihned po Pechově smrti v ten dvuor sě uviežíc jej neprodléva- vajíce prodali, a za Lte kop gr. V kop platu věčného a dědičného chudým k sv. Lazaru v Novém Městě Pražském, což najspieše moci budú, kúpili a sami jej jim bez zadrhovánie na jich potřebách vydávali, i tak, neuchoval-li by jich Buoh, opatřili, aby po smrti jich to těm chudým vždy na časy jmenovité vydáváno bylo a nikdy nesešlo. A potom také z těch peněz za již psaný dvuor aby V kop gr. na opravenie kostela sv. Havla v Starém Městě a III kopy gr. na opravenie k sv. Jiljí tudiež vydali; ostatek, což koli týchž peněz zuostane, na jiné kostely chudé neboli nuzné a potřebné lidi — rozdadúce. — Podle toho pak — ozna- muji, že ve Lhotě u Lipan blíž Kúřima jeden člověk jest, jenž týmž chudým [u sv. Lazara] platí X kop gr. úroka, a měl by platiti XIII kop; a k tomu také týž člověk platí jim bez jednoho XL kur aneb X gr. za kuře, sedm kop vajec aneb IX den. za každú kopu. Item mlynář v Berúně měl by také platiti týmž chudým IIII k. gr. do roka, na každé Suché dny vždy po kopě gr. — Act. anno oc LIII. feria III. post Palmarum. (Rukop. č. 2119, fol. F. 7.) 4. 1482, 25. listopadu. Stala se jest smlúva v plné radě (Nov. M. Pr.) mezi Kolmanem, zetěm páně Štrabochovým, z jedné a mezi Václavem řečeným Šneider z Slaného z strany druhé, a to o dvuor v Hostuoni, kterýž týž Vá- clav byl jest kúpil u již řečeného Kolmana, a to za dvě stě k. gr. I zavdal jest byl zaň XI k. gr. A když jest toho dvoru týž Václav doplatiti nemohl, tu jest jej častopsaný Kol- man k prosbě jeho z toho trhu propustil, a to takovým obyčejem, že z těch XL k. gr. zavda- ných toliko má jemu zase navrátiti X k. gr. 30 toho máta oba společně dobývati. Actum in consilio anno oc feria III. post Epiphaniam domini tempore regiminis Jacobi frenatoris. Tyto dluhy má paní splatiti sama:
Hostomice—Hostouň. 233 najprve Petrovi sladovníkovi kopu gr. Item paní Mar[k éthě LXXVI gr., a základy, kteréž sú u nie, má sobě vzieti. Pan Vaněk tyto má dluhy platiti: Najprve Petrovi Šnajderovi XIII gr. Item Pieskové XVI gr. Item Mikšovi pět strichuov žita. Item Alžbětě čtyři strychy žita. Item koláři X gr. Item Michalovi z Dobrovice za dědinou sto grošuov. (Rukop. č. 992 fol. 116.) 2. 1435, 25. srpna. Já Pešík od střiebrné hvězdy, měštěnín St. M. Pr., vyznávám tiemto zápisem — : Tak jakož poctivá paní Anna Jo- hánková Kbelská a slovutný Janek od střiebrné hvězdy, bratr mój vlastní, mají platiti a vy- dávati šest k. gr. — platu ročnieho na každé leto jménem věna — paní Katruši, manželce téhož Janka, dokavadžby jí šedesát k. gr. — nezaplatili, a to jsú jí zapsali na Klecanech —, že já, svrchupsaný Pešík, v tom sem je za- stúpil a to jisté věno jejie převedl sem a tiemto zápisem převozuji na dvuor svój po- plužní v Hostúni — Actum feria Va post Bartholomei anno oc XXXV. (Rukop. č. 27 f. 56 = rukop. č. 2099, fol. 409.) 3. 1453, 27. března. (Kšaft Vaňka Koruny.) Ve jmeno božie amen. Já Vaněk řečený Koruna, měštěnín Starého Města Pražského, vyznávám tiemto listem oc — že — tu vinici mú, kterúž jsem s nebožtíkem Jakšem řezníkem držal a on mi potom svuoj diel na nie dal, porúčiem — Pechovi švagru mému — v tom dluhu — jímžto jemu povinen jsem, a podle toho také i všecken jiný statek muoj —. Dále o tom dvoru mém dědičném v Hostúni takto porú- čiem, aby Pech svrchupsaný po mé smrti sě veň i ve všecko, což k němu příslušie, ihned Archiv Český XXVI. mocně uvázal a jeho — požíval až do své smrti. Než kdyby ho koli Buoh od smrti ne- uchoval, tehdy tomu chci i tak teď porúčiem, aby pan Jan od tří studnic a Mikuláš Humpolec, kmotr muoj milý, dvoru toho byli praví a mocní poručníci, tak aby oni ihned po Pechově smrti v ten dvuor sě uviežíc jej neprodléva- vajíce prodali, a za Lte kop gr. V kop platu věčného a dědičného chudým k sv. Lazaru v Novém Městě Pražském, což najspieše moci budú, kúpili a sami jej jim bez zadrhovánie na jich potřebách vydávali, i tak, neuchoval-li by jich Buoh, opatřili, aby po smrti jich to těm chudým vždy na časy jmenovité vydáváno bylo a nikdy nesešlo. A potom také z těch peněz za již psaný dvuor aby V kop gr. na opravenie kostela sv. Havla v Starém Městě a III kopy gr. na opravenie k sv. Jiljí tudiež vydali; ostatek, což koli týchž peněz zuostane, na jiné kostely chudé neboli nuzné a potřebné lidi — rozdadúce. — Podle toho pak — ozna- muji, že ve Lhotě u Lipan blíž Kúřima jeden člověk jest, jenž týmž chudým [u sv. Lazara] platí X kop gr. úroka, a měl by platiti XIII kop; a k tomu také týž člověk platí jim bez jednoho XL kur aneb X gr. za kuře, sedm kop vajec aneb IX den. za každú kopu. Item mlynář v Berúně měl by také platiti týmž chudým IIII k. gr. do roka, na každé Suché dny vždy po kopě gr. — Act. anno oc LIII. feria III. post Palmarum. (Rukop. č. 2119, fol. F. 7.) 4. 1482, 25. listopadu. Stala se jest smlúva v plné radě (Nov. M. Pr.) mezi Kolmanem, zetěm páně Štrabochovým, z jedné a mezi Václavem řečeným Šneider z Slaného z strany druhé, a to o dvuor v Hostuoni, kterýž týž Vá- clav byl jest kúpil u již řečeného Kolmana, a to za dvě stě k. gr. I zavdal jest byl zaň XI k. gr. A když jest toho dvoru týž Václav doplatiti nemohl, tu jest jej častopsaný Kol- man k prosbě jeho z toho trhu propustil, a to takovým obyčejem, že z těch XL k. gr. zavda- ných toliko má jemu zase navrátiti X k. gr. 30 toho máta oba společně dobývati. Actum in consilio anno oc feria III. post Epiphaniam domini tempore regiminis Jacobi frenatoris. Tyto dluhy má paní splatiti sama:
Strana 234
234 Actum (feria II“ ipso die s. Katerine virg. (Rukop. č. 2088, f. J. 18“.) Hostovlice. 1432, 14. května. My šephmistr a konšelé na Horách Kutných vyznáváme tiemto listem přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú, a jmenovitě slovutným pánóm purgmistru a konšelóm Města Star. Pražského službu naši a žádosti všeho dobrého napřed. Vzkazujíce na vědomie dáváme, že opatrný Petr řečený Rúčí, náš spoluhorník, vstúpiv před nás dobrovolně odevzdal a mocně poručil svú při na tom platu v Hostovlicích na panu Vilémovi z Chlumu a na jeho bratřích, sestře Anně své vlastní bra- traně, listu tohoto okazujici. K kterémnžto platu nadepsaný Petr měl jest právo z poru- čenstvie nebohy panny Bětky, jeho vlastnie sestry. Toho na svědomie pečeť naši k tomuto listu kázali sme přitisknúti. Datum anno oc XXXII" feria IIlIs ante Sophie. (Rukop. č. 992 f. 139.) Hośtice. 1418, 3. prosince. Nicolaus Jewiczer conve- nit aput Hanussconem Mezerzicz duo prata pro- pe villam Hosticz ad ipsius Hanussconis tempora, de quibus sibi singulis annis duas s. gr. dare debet —. Que quidem duo prata dictus Ha- nussco a religiosis preposito et conventui (!) mo- nasterii Zderaziensis eciam solum ad vite tem- pora emit —. Actum anno oc XVIII sabbato ante festum s. Nicolai (Rukop. 6. 992, f. 31.) Hośtka. 1. 1436, 12. května. Paní Kačka vdova, někdy manželka Petrova Telátkova, měštěnína Nov. M. Pr., a slovutný Václav z Miletína poručník její od jejieho otce svolili jsń sé společně o dědictvie a o to právo, kteréž má svrchupsaná paní Kačka v Hoštce, a jest k němu spravedliva po Jakubovi otci svém, i také po svrchupsaném Petrovi Telátkovi — tudiež také i o to právo, kteréž má nadepsaný Václav tu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v Hoštce, tak, abyšta toho obého dědictvie společně dobývala rovnými náklady, a toho dě- dictvie dobudúc, aby sě o ně rovně rozdělili. — To sě stalo v radě v sobotu před sv. Zophii leta sc XXXVI“ (Rukop. č. 2082 f. L 25.) 2. 1464, 26. srpna. Ve jméno božie amen. Já Ješek z Smědovic vyznávám tiemto listem sc, že jakož zdráv jsa ještě, učinil jsem dskami zemskými slovutného panoši Diviše z Smědovic, bratra móho, a pani Dorothu, manżelki mi milú, pravé a mocné poručníky Václava, syna mého a jejieho, a podle toho i všeho jiného zbožie u statku mého — jakož též dsky zemské to vše plnějie a šíře ukazují; tak již navštieven jsa od pána Boha všemohúcieho těžkúů nemocí — prosím týchž bratra a manželky mé, po- ručníkuov mých — jestli — že by téhož syna mého Buoh dřieve let rozumných neuchoval, tehdy tomu chci, aby již psaný bratr muoj těch padesát kop gr., kteréž jsem jemu na špitál u Hoštky zavdal, prvepsané manželce mé vy- dal a v své sě zasě uvázal, kromě svrchkuov a nábytkuov, nebí tomu chci, aby je všecky manželka má sobě pobrala — jakož i v Tu- hanci také tak, jakž jie dsky zemské svědčie. Než prosímť bratra svého, aby z toho špitála užitku sobě velikého nehnal, ale na duši svú sé rozpominaje, s tiem záduším opatrně vuokol šel, lidí k tomu příslušných i také těch lidí z Mikulášova i z Rozvodova proti každému jim bezprávie činiti chtějícícemu hájil a bránil jako jich pán, řádem a právem. Ten pak maje- stát a listy, kteréž u pana Samuele v Star. M. Pr. mám, věřím témuž panu Samuelovi, že je bratru mému vydá aneb manželce mé —. Jenž jest dán v neděli po sv. Bartholoměji. (Rukop. č. 2119, N 7.) 3. 1467, 6. září. Ve jmóno bożie amen. Já Jan, zeť Bernarthuov, někdy měštěnína Star. M. Pr. od Sampsona, vyznávám -— že všeckeren statek muoj — odkazuji — paní Katheřině manželce mé, a Jankovi synu mému a jejiemu, na rovný mezi ně rozdiel. Než diel muoj, kterýž s Martinem bratrem mým v Hoštce
234 Actum (feria II“ ipso die s. Katerine virg. (Rukop. č. 2088, f. J. 18“.) Hostovlice. 1432, 14. května. My šephmistr a konšelé na Horách Kutných vyznáváme tiemto listem přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú, a jmenovitě slovutným pánóm purgmistru a konšelóm Města Star. Pražského službu naši a žádosti všeho dobrého napřed. Vzkazujíce na vědomie dáváme, že opatrný Petr řečený Rúčí, náš spoluhorník, vstúpiv před nás dobrovolně odevzdal a mocně poručil svú při na tom platu v Hostovlicích na panu Vilémovi z Chlumu a na jeho bratřích, sestře Anně své vlastní bra- traně, listu tohoto okazujici. K kterémnžto platu nadepsaný Petr měl jest právo z poru- čenstvie nebohy panny Bětky, jeho vlastnie sestry. Toho na svědomie pečeť naši k tomuto listu kázali sme přitisknúti. Datum anno oc XXXII" feria IIlIs ante Sophie. (Rukop. č. 992 f. 139.) Hośtice. 1418, 3. prosince. Nicolaus Jewiczer conve- nit aput Hanussconem Mezerzicz duo prata pro- pe villam Hosticz ad ipsius Hanussconis tempora, de quibus sibi singulis annis duas s. gr. dare debet —. Que quidem duo prata dictus Ha- nussco a religiosis preposito et conventui (!) mo- nasterii Zderaziensis eciam solum ad vite tem- pora emit —. Actum anno oc XVIII sabbato ante festum s. Nicolai (Rukop. 6. 992, f. 31.) Hośtka. 1. 1436, 12. května. Paní Kačka vdova, někdy manželka Petrova Telátkova, měštěnína Nov. M. Pr., a slovutný Václav z Miletína poručník její od jejieho otce svolili jsń sé společně o dědictvie a o to právo, kteréž má svrchupsaná paní Kačka v Hoštce, a jest k němu spravedliva po Jakubovi otci svém, i také po svrchupsaném Petrovi Telátkovi — tudiež také i o to právo, kteréž má nadepsaný Václav tu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v Hoštce, tak, abyšta toho obého dědictvie společně dobývala rovnými náklady, a toho dě- dictvie dobudúc, aby sě o ně rovně rozdělili. — To sě stalo v radě v sobotu před sv. Zophii leta sc XXXVI“ (Rukop. č. 2082 f. L 25.) 2. 1464, 26. srpna. Ve jméno božie amen. Já Ješek z Smědovic vyznávám tiemto listem sc, že jakož zdráv jsa ještě, učinil jsem dskami zemskými slovutného panoši Diviše z Smědovic, bratra móho, a pani Dorothu, manżelki mi milú, pravé a mocné poručníky Václava, syna mého a jejieho, a podle toho i všeho jiného zbožie u statku mého — jakož též dsky zemské to vše plnějie a šíře ukazují; tak již navštieven jsa od pána Boha všemohúcieho těžkúů nemocí — prosím týchž bratra a manželky mé, po- ručníkuov mých — jestli — že by téhož syna mého Buoh dřieve let rozumných neuchoval, tehdy tomu chci, aby již psaný bratr muoj těch padesát kop gr., kteréž jsem jemu na špitál u Hoštky zavdal, prvepsané manželce mé vy- dal a v své sě zasě uvázal, kromě svrchkuov a nábytkuov, nebí tomu chci, aby je všecky manželka má sobě pobrala — jakož i v Tu- hanci také tak, jakž jie dsky zemské svědčie. Než prosímť bratra svého, aby z toho špitála užitku sobě velikého nehnal, ale na duši svú sé rozpominaje, s tiem záduším opatrně vuokol šel, lidí k tomu příslušných i také těch lidí z Mikulášova i z Rozvodova proti každému jim bezprávie činiti chtějícícemu hájil a bránil jako jich pán, řádem a právem. Ten pak maje- stát a listy, kteréž u pana Samuele v Star. M. Pr. mám, věřím témuž panu Samuelovi, že je bratru mému vydá aneb manželce mé —. Jenž jest dán v neděli po sv. Bartholoměji. (Rukop. č. 2119, N 7.) 3. 1467, 6. září. Ve jmóno bożie amen. Já Jan, zeť Bernarthuov, někdy měštěnína Star. M. Pr. od Sampsona, vyznávám -— že všeckeren statek muoj — odkazuji — paní Katheřině manželce mé, a Jankovi synu mému a jejiemu, na rovný mezi ně rozdiel. Než diel muoj, kterýž s Martinem bratrem mým v Hoštce
Strana 235
Hostovlice— Hovorčeves. mám, ten již pověděnému dietěti mému samému toliko otkazuji —. Actum dominico die ante Nativitatem b. Marie V. (Rukop. 2119, f. O 9.) Hovoréeves. 1. 1388, 26. srpna. Johannes canonicus Boleslaviensis et plebanus de Kojieticz — recognovit, quod ipse racione domini sui in villa Howorezowicz concordavit et composuit tanquam amicabilis compositor de benivolo consensu parcium utrarumque, videlicet Hrabisii et uxoris sue Czachna et Crucis braseatoris, civis Nove Civ. Pr, in hunc modum, quod prefatus Crux debet esse liber et solutus. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria III* post Bar- tholomei. (Rukop. č. 2072, f. 10.) 2. 1418, 10. éervna. Johannes Schandera, Margaretha uxor eius, et d. Allexius, plebanus ecclesie in Hoborezowiez, fassi sunt, se teneri in sex s. Gregorio de Nova Civ. et Pothe de Borssiez. — Act. fer. VI. ante s. Viti a. MCCCCXVIII. (Rukop. ć. 992, fol. 17.) 3. 1423, 12. března. In causa dissensionis et controversie pro curia et duabus araturis in Howorczowicz inter Liderium de Radkowicz et Johannem Bradaty, cives Pragenses, per do- minos consules inter ipsas partes facta est pro- nunccacio, ita videlicet: quod prefatus Johannes ipsam curiam in Howorczowic debet tenere, regero et possidere, quemadmoduin ipsam curiam et cum ipsis araturis a relicta Martini dicti Wratny emit et comparavit et de ipsa curia cum consensu dominorum consulum se intromisit. Actum in consilio feria VI* ipso die b. Gregorii conf. (Rukop. é. 2099, fol. 120.) 4. 1423, 26. prosince. Anno domini oc XXIII sabbato ante festum ss. Philippi et Jacobi ap. — Johannes dictus Bradaty repo- suit coram dominis in consilio (Maioris Civ. Pr.) XXXVe s. pro curia in Howorssowiez. Dominus Johannes Smirziczky conde- scendit bonis villa dicta Wodochody Johanni a pretorio et conthorali ipsius, sabbato ipso die 8, Stephani protom. (Tamtéz, f. 106.) 235 5. 1429, 15. března. Magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. considerantes famosum Johannem Bechinie — nuncupatum habere et sibi competere ius ad IIII s. gr. census annui et perpetuti in et super curia in villa Howorssowicz — quam pro tempore Antonius ab asino gubernando tenet et pos- sidet, et ipsum ante curicula temporum in possessione actuali existere, ipsi Johanni — de certa sciencia et voluntate tocius senioris com- munitatis dederunt plenam potestatem — ut pre- fatas IIII s. censuales de prefata curia tollat, exigat et recipiat —. Actuim in consilio feria III* post Judica. (Tamtéz fol. 281.) 6. 1462, 26. prosince. Ve jméno boZie amen. Já Sigmund z Bytesky, mésténín St. M. Pr. od osluov, vyznávám tiemto listem oc, že ač- koli nemocen jsem sc, tak že domy mé, kteréž vjiž jmenovaném Starém Městě Pražském mám, z nichžto v jednom bydlím u osluov, druhý u pěti korun a třetí, kterýž u fortny leží na Nové Město k Matce božie Sněžné jdúc proti domu někdy Majerovu; vinice mé, z nichž jedna na Karlově leží, ježto slove Foliman, a druhi, kteráž pod vinici pśnć Samuelovi leżi, s lisem a jinými příslušnostmi jejími, k tomu také dvuor muoj v Košieřích s dědinami, lukami, lesem, vinicemi, s desátky viničnými, s úroky, platy a lidmi k témuž dvoru příslušnými — otdávám panie Marthě, manželce mé —. Na- posledy pak oznamuji, že Oldřich Chmelický zuostává mi za Hovorčovice, kteréž jsem jemu prodal, IIC a XXX k. gr., ten dluh i také všecky jiné dluhy — též manželce mé — od- kazuji. — Actum dominico in die Stephani pro- thomartyris a. etc. LXII. (Ruk. č. 2119 f. M. 7.) 7. 1463, 17. února. Ve jméno božie amen. Já Martha, slovutného někdy Sigmunda z By- tešky měštěnína St. M. Pr. od osluov man- želka, — všeckeren statek muoj — buď zde v městě nebo kdežkoli jinde — buďto na dlu- ziech neb na jiných věcech kterýchžkoli, a jmenovitě ty dluhy za Košieře, za Hovorčovice a za duom ten u fortny proti domu Majerovu, 30*
Hostovlice— Hovorčeves. mám, ten již pověděnému dietěti mému samému toliko otkazuji —. Actum dominico die ante Nativitatem b. Marie V. (Rukop. 2119, f. O 9.) Hovoréeves. 1. 1388, 26. srpna. Johannes canonicus Boleslaviensis et plebanus de Kojieticz — recognovit, quod ipse racione domini sui in villa Howorezowicz concordavit et composuit tanquam amicabilis compositor de benivolo consensu parcium utrarumque, videlicet Hrabisii et uxoris sue Czachna et Crucis braseatoris, civis Nove Civ. Pr, in hunc modum, quod prefatus Crux debet esse liber et solutus. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria III* post Bar- tholomei. (Rukop. č. 2072, f. 10.) 2. 1418, 10. éervna. Johannes Schandera, Margaretha uxor eius, et d. Allexius, plebanus ecclesie in Hoborezowiez, fassi sunt, se teneri in sex s. Gregorio de Nova Civ. et Pothe de Borssiez. — Act. fer. VI. ante s. Viti a. MCCCCXVIII. (Rukop. ć. 992, fol. 17.) 3. 1423, 12. března. In causa dissensionis et controversie pro curia et duabus araturis in Howorczowicz inter Liderium de Radkowicz et Johannem Bradaty, cives Pragenses, per do- minos consules inter ipsas partes facta est pro- nunccacio, ita videlicet: quod prefatus Johannes ipsam curiam in Howorczowic debet tenere, regero et possidere, quemadmoduin ipsam curiam et cum ipsis araturis a relicta Martini dicti Wratny emit et comparavit et de ipsa curia cum consensu dominorum consulum se intromisit. Actum in consilio feria VI* ipso die b. Gregorii conf. (Rukop. é. 2099, fol. 120.) 4. 1423, 26. prosince. Anno domini oc XXIII sabbato ante festum ss. Philippi et Jacobi ap. — Johannes dictus Bradaty repo- suit coram dominis in consilio (Maioris Civ. Pr.) XXXVe s. pro curia in Howorssowiez. Dominus Johannes Smirziczky conde- scendit bonis villa dicta Wodochody Johanni a pretorio et conthorali ipsius, sabbato ipso die 8, Stephani protom. (Tamtéz, f. 106.) 235 5. 1429, 15. března. Magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. considerantes famosum Johannem Bechinie — nuncupatum habere et sibi competere ius ad IIII s. gr. census annui et perpetuti in et super curia in villa Howorssowicz — quam pro tempore Antonius ab asino gubernando tenet et pos- sidet, et ipsum ante curicula temporum in possessione actuali existere, ipsi Johanni — de certa sciencia et voluntate tocius senioris com- munitatis dederunt plenam potestatem — ut pre- fatas IIII s. censuales de prefata curia tollat, exigat et recipiat —. Actuim in consilio feria III* post Judica. (Tamtéz fol. 281.) 6. 1462, 26. prosince. Ve jméno boZie amen. Já Sigmund z Bytesky, mésténín St. M. Pr. od osluov, vyznávám tiemto listem oc, že ač- koli nemocen jsem sc, tak že domy mé, kteréž vjiž jmenovaném Starém Městě Pražském mám, z nichžto v jednom bydlím u osluov, druhý u pěti korun a třetí, kterýž u fortny leží na Nové Město k Matce božie Sněžné jdúc proti domu někdy Majerovu; vinice mé, z nichž jedna na Karlově leží, ježto slove Foliman, a druhi, kteráž pod vinici pśnć Samuelovi leżi, s lisem a jinými příslušnostmi jejími, k tomu také dvuor muoj v Košieřích s dědinami, lukami, lesem, vinicemi, s desátky viničnými, s úroky, platy a lidmi k témuž dvoru příslušnými — otdávám panie Marthě, manželce mé —. Na- posledy pak oznamuji, že Oldřich Chmelický zuostává mi za Hovorčovice, kteréž jsem jemu prodal, IIC a XXX k. gr., ten dluh i také všecky jiné dluhy — též manželce mé — od- kazuji. — Actum dominico in die Stephani pro- thomartyris a. etc. LXII. (Ruk. č. 2119 f. M. 7.) 7. 1463, 17. února. Ve jméno božie amen. Já Martha, slovutného někdy Sigmunda z By- tešky měštěnína St. M. Pr. od osluov man- želka, — všeckeren statek muoj — buď zde v městě nebo kdežkoli jinde — buďto na dlu- ziech neb na jiných věcech kterýchžkoli, a jmenovitě ty dluhy za Košieře, za Hovorčovice a za duom ten u fortny proti domu Majerovu, 30*
Strana 236
236 kterýž jsem prodala — otdávám Václavovi synu mému a jeho dětem —. Datum fer. V“ post Va- lentini a. LXIII*, (Rukop. ć. 2119, fol. M. 8.) 8. 1519. — Brajda z HovorGovic, man- żelka Jana Hovortovskeho, stojiec płed pany úředníky — vzdává právo své všecko Janovi Hovorčovskému, manželu svému, kteréž má tu na tom dvoře v Hovorčovicích, — však na ta- kový zpuosob: jestliže by Buoh téhož Jana smrti neuchoval, tehdy ten statek má připad- núti zase vešken na Brajdu manželku jeho, a na Linharta bratrance jeho — a. XIX. (Rukop. č. 2152 fol. 15.) 9. 1521, 4. října. Mathouš Slánský kúpil sobě, Anně manželce — dvuor v Hovorčovi- cích — s věcmi nížepsanými, jakožto konie XIte, vovec puol třetí kopy, skotu čtyřidceti, svinie čtyřidceti, od Jana Hovorčovského za sedm set kop grošů m. — Actum die Francisci a. XXI. (Tamtéž 2152, B. 4'.) 10. 1525, 3. února. (Mezi Matúšem Hovor- čovským u Janem starým Hovorčovským.) Bureš pekař svědčil: Když jest Matúš Hovorčovský koupil dvuor a sedění od Jana starého Hovor- čovského, že jest udělal votázku na něm, co se dotýče dědin kněze Jana Voslových: v čem je držíš pane Jene? A pan Jan pověděl, že jest IX lánů dědiny a jest z nich IX k. gr. platu. A Matúš řekl: Mohl-li bych já také ty dědiny pod tajž plat drżeti? Řekl pan Jan: Matůúši, budeš-li mi plátce, já tobě přiříkám, že je držeti budeš a je jich při tobě nechati. Při tom jsem byl — Jíra ze Slaného — vy- znal: Byl sem při trhu, když jest Matúš ku- poval dvuor od Jana Hovorčovského. I řekl jest při tom Jan Hovorčovský: Matúši, co se dotýče těch dědin kněze Jana Vosla, když ty jemu budeš plátce, já tobě přiříkám, že to od tebe odjato nebude. Jan, nápravník z Votvojic, vyznal [v tatáž slova]. Václav Jech ze Brna svědčil: Byl sem při tom trhu — že jest se ho Matúš optal, co jest dědin kněze opato- vych—. Act. fer. VI. post Purif. a. etc. XXV. (Rukop. ć. 1047 fol. G. 12.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 11. 1529, 8. února. Matěj, syn pana Ja- kuba Strnada z Nového Města Pr., maje úmysl dosednouti na dvuor Hovorčovice podle zákupu níže položeného, znamenaje, žeten dvuor jest ná- ležející obci St. M. Pr., a držitelé jeho vždycky jsú povinnosti a člověčenství závazek k úřadu šestipanskému na místě — všie obci činili, a leč propuštěním vajhostu, jinač odtud se hnouti svobody neměli; to sobě uváživ, že jest rodič městský, nechtě řád právu svému takovým zá- vazkem ublížiti, žádal jest skrze dotčeného — otce svého s přátely jinými — na páních vradě, aby jemu toho příti ráčili, bez závazku člověčenství na týž dvuor dosednouti. Tu pan purgmistr a páni — k tomu jsú se nachýliti račili, aby již jmenovaný Matěj — na týž dyuor dosedl, ale však na ten zpuosob, kdež jest měl slíbiti pravé člověčenstvie —, připověděl jest zachovati se a držeti všeliků povinnost a poslušenstvie, což najvajše býti muože v témž řádu, jakoby člověčenstvím byl zavázán. Však při tom toto jest pozuostaveno: ač by týž Ma- těj tu sedě, jiným lidem a zvláště obecním v čem ubližoval a překážky činil a bylo uznáno, tehdy páni úředníci šestipanští, aby tu moc měli, jemu rozkázati se vyprodati a jiným člověkem vosaditi. Actum feria II. post Do- rothee 1529. (Tamtéž f. D. 16.) 12. 1529, 12. února. Matěj, syn pana Ja- kuba Strnada — koupil — dvuor Hovorčovice od Matouše Slánského. — Actum fer. VI. ante Valentini 1529. (Tamtéž fol. D 17.) 13. 1532, 26. ledna. Jakož pan Jakub Fikar z Vratu vznesení učinil na pány úřed- níky [šestipanské Star. M. Praź.], kterak by maje dědiny své vlastní a svobodné v Hovor- čovicích, od týchž dědin lán a k tomu louky že jsou prodávány s dvorem kmecím, nenáležící k tomu dvoru, a ten, kdož jesí prodával, nemaje k tomu spravedlivosti žádné, ale po strýci a předku svém, jakž jest on na nich panství a vrchnost měl, pan Jakub též dědičné panstvie a vrchnost má, při kterémž aby zuostaven byl, toho
236 kterýž jsem prodala — otdávám Václavovi synu mému a jeho dětem —. Datum fer. V“ post Va- lentini a. LXIII*, (Rukop. ć. 2119, fol. M. 8.) 8. 1519. — Brajda z HovorGovic, man- żelka Jana Hovortovskeho, stojiec płed pany úředníky — vzdává právo své všecko Janovi Hovorčovskému, manželu svému, kteréž má tu na tom dvoře v Hovorčovicích, — však na ta- kový zpuosob: jestliže by Buoh téhož Jana smrti neuchoval, tehdy ten statek má připad- núti zase vešken na Brajdu manželku jeho, a na Linharta bratrance jeho — a. XIX. (Rukop. č. 2152 fol. 15.) 9. 1521, 4. října. Mathouš Slánský kúpil sobě, Anně manželce — dvuor v Hovorčovi- cích — s věcmi nížepsanými, jakožto konie XIte, vovec puol třetí kopy, skotu čtyřidceti, svinie čtyřidceti, od Jana Hovorčovského za sedm set kop grošů m. — Actum die Francisci a. XXI. (Tamtéž 2152, B. 4'.) 10. 1525, 3. února. (Mezi Matúšem Hovor- čovským u Janem starým Hovorčovským.) Bureš pekař svědčil: Když jest Matúš Hovorčovský koupil dvuor a sedění od Jana starého Hovor- čovského, že jest udělal votázku na něm, co se dotýče dědin kněze Jana Voslových: v čem je držíš pane Jene? A pan Jan pověděl, že jest IX lánů dědiny a jest z nich IX k. gr. platu. A Matúš řekl: Mohl-li bych já také ty dědiny pod tajž plat drżeti? Řekl pan Jan: Matůúši, budeš-li mi plátce, já tobě přiříkám, že je držeti budeš a je jich při tobě nechati. Při tom jsem byl — Jíra ze Slaného — vy- znal: Byl sem při trhu, když jest Matúš ku- poval dvuor od Jana Hovorčovského. I řekl jest při tom Jan Hovorčovský: Matúši, co se dotýče těch dědin kněze Jana Vosla, když ty jemu budeš plátce, já tobě přiříkám, že to od tebe odjato nebude. Jan, nápravník z Votvojic, vyznal [v tatáž slova]. Václav Jech ze Brna svědčil: Byl sem při tom trhu — že jest se ho Matúš optal, co jest dědin kněze opato- vych—. Act. fer. VI. post Purif. a. etc. XXV. (Rukop. ć. 1047 fol. G. 12.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 11. 1529, 8. února. Matěj, syn pana Ja- kuba Strnada z Nového Města Pr., maje úmysl dosednouti na dvuor Hovorčovice podle zákupu níže položeného, znamenaje, žeten dvuor jest ná- ležející obci St. M. Pr., a držitelé jeho vždycky jsú povinnosti a člověčenství závazek k úřadu šestipanskému na místě — všie obci činili, a leč propuštěním vajhostu, jinač odtud se hnouti svobody neměli; to sobě uváživ, že jest rodič městský, nechtě řád právu svému takovým zá- vazkem ublížiti, žádal jest skrze dotčeného — otce svého s přátely jinými — na páních vradě, aby jemu toho příti ráčili, bez závazku člověčenství na týž dvuor dosednouti. Tu pan purgmistr a páni — k tomu jsú se nachýliti račili, aby již jmenovaný Matěj — na týž dyuor dosedl, ale však na ten zpuosob, kdež jest měl slíbiti pravé člověčenstvie —, připověděl jest zachovati se a držeti všeliků povinnost a poslušenstvie, což najvajše býti muože v témž řádu, jakoby člověčenstvím byl zavázán. Však při tom toto jest pozuostaveno: ač by týž Ma- těj tu sedě, jiným lidem a zvláště obecním v čem ubližoval a překážky činil a bylo uznáno, tehdy páni úředníci šestipanští, aby tu moc měli, jemu rozkázati se vyprodati a jiným člověkem vosaditi. Actum feria II. post Do- rothee 1529. (Tamtéž f. D. 16.) 12. 1529, 12. února. Matěj, syn pana Ja- kuba Strnada — koupil — dvuor Hovorčovice od Matouše Slánského. — Actum fer. VI. ante Valentini 1529. (Tamtéž fol. D 17.) 13. 1532, 26. ledna. Jakož pan Jakub Fikar z Vratu vznesení učinil na pány úřed- níky [šestipanské Star. M. Praź.], kterak by maje dědiny své vlastní a svobodné v Hovor- čovicích, od týchž dědin lán a k tomu louky že jsou prodávány s dvorem kmecím, nenáležící k tomu dvoru, a ten, kdož jesí prodával, nemaje k tomu spravedlivosti žádné, ale po strýci a předku svém, jakž jest on na nich panství a vrchnost měl, pan Jakub též dědičné panstvie a vrchnost má, při kterémž aby zuostaven byl, toho
Strana 237
Hovoréeves (1519— 1532). Zádá. Na takové vznesení Matéj, drZitel dvoru Hovorčovic, skrze přítele svého praví : když jest paní Brajda s manželem svým ten dvuor Hovor- čovice Matoušovi prodávala, že jest jemu i ten lán k tomu dvoru za dědičný prodala, avšak s pla- tem 1 k. gr. k Matce boží před Tajnem, k tomu také i louky že jsú k tomu dvoru svobodné, při tomi dědiny páně opatovy, kteréž tehdáž drželi též prodávající, oznámili, že je drží pod plat 9ti kop gr. českých, a chtěl-li by kdy pan opat ty dédiny zase míti a na né sáhnáti, Ze jich mám (!) Matouš holých postápiti. Ale to se jest tak neshledalo. Neb pan opat ještě za živnosti své na ty dědiny jest sáhl a jemu Matoušovi je odjíti chtěl, kteréž on tehdáž vosiel; a ne- chtěje škody se dopustiti, že jest to na paní Braj- du vznesl, a ona že jest s ním ku panu vopatovi chodila i přátely o to že jsú jednali, žádajíce, jakž jest a v jakém platu zastíženo a koupeno, aby tak on Matouš toho užíti mohl, a což vo- siel, i skliditi. Ale nemoha jináte obdrzeti, musil jest to, což jemu od pana vopata bylo podáno, ujíti a do XII let smlúvou ty dědiny k držení stvrditi a pod plat vyšší se podvo- liti, takže již od toho času na LX kop gr. jest přičiněno. A poněvadž pan Jakub zvláště na lán a na louky se táhne, panství a vrch- nost na tom míti se praví; a ona paní Brajda dvuor prodávajíci to jest k tomu dvoru svo- bodila a za dědičné prodala a nato jsú svěd- kové: protož se tvrdí, že jest jemu tím po- vinna, aby tu svobodu vyvedla a ukázala, ji- náče peněz za ten dvuor on Matěj jí dáti se brání. A v tom žádá za opatření. K těm řečem paní Brajda slyšíci skrze přítele svého oznamuje, předkem na vznesení páně Jakubovo, kdež se táhne panstvím na lán a na louky, k tomu tak praví, že předkové je- jie od let šedesáti tú jsú držali bez naříkání, a ona také to držací tím právem a podle téhož držení jest prodala a postoupila. Avšak proto pan Jakub po předku a strajci svém jakž se praví k tomu míti spravedlnost, ač ukáže ji, neodpírají; ale kdyby pan opat, strajc páné 231 Jakubüv, jakü k tomu spravedlnost měl v tak dlúhém času, však by se byl ohlásil anebo předek jeho. Ale toho jest neučinil, aniž kdy jakým právem na to se táhl po předcích svých, než tak toho nechal v držení těm, kteříž jsü na dvoru sedíce toho užívali. A což se Matěje dotýče, že on za ten statek peníze zadrhuje a z trhu viní za příčinou, že jest při trhu VIII kop gr. č. platu jmenováno; a pod ten plat Matouš dyuor s těmi dědinami jest ujal, a jsa v držení těch dědin, i ten plat jest platil, a potom že se jest k vyššímu platu svolil a s panem opatem mluvil, jakž jsú se koli svo- lovali, paní Brajdě do toho nic nenie a také na jejie škodu toho jsú učiniti a svolovati se nemohli. Neb pokudž jest ona držením svým Matoušovi prodala a zápisem stvrdila a jakž týž zápis v sobě zavírá, při tom žádá býti za- chována. Jestliže jest pak Matouš k čemu se svolil a smluvil, a Matěj to od něho přijal a koupil, že ona toho příčina žádná nenie. K tomu pan Jakub z strany své praví, ač paní Brajda a předkové jejie toho lánu byli jsú, jakž praví, od starodávna v držení, to jest mohlo býti anebo bylo s volí pánuov těch, kte- rýmž na tom vrchnost náležela. Však proto oni držiteluom téhož lánu té své vrchnosti ne- pustili a pustiti nechtěli, než pokudž smlu- veno bývalo do časuov a let, toho jsú jim přáli, jakož se toho nyní i jiným přeje, kteříž také smlúvy pečetěné mají a plat z toho dávají. A proto vuole a svoboda jest pozuostavena, podle vrchnosti panstvie odjiti i platu zlep- šiti; a tak z toho i pan opat jest učinil, vuoli toho a svobodu maje, že jest na dědiny sáhl a platu polepšil. Neb a£ jest pfi trhu VIIII kop gr. č. jmenováno, však to ubezpečeno býti nemohlo, aby po letech nebo časích na vyšší plat nepřišlo. Jakož jest to i Matouš učiniti musil, chtěl-lí jest ty dědiny obdržeti, že jest s panem opatem, jakožto s pánem vrchním, do jistých let smlúvou se stvrdil a smluvil. A ta vrchnost panstvie po panu opatovi, ja- kožto strajci, připadši na pana Jakuba, on to
Hovoréeves (1519— 1532). Zádá. Na takové vznesení Matéj, drZitel dvoru Hovorčovic, skrze přítele svého praví : když jest paní Brajda s manželem svým ten dvuor Hovor- čovice Matoušovi prodávala, že jest jemu i ten lán k tomu dvoru za dědičný prodala, avšak s pla- tem 1 k. gr. k Matce boží před Tajnem, k tomu také i louky že jsú k tomu dvoru svobodné, při tomi dědiny páně opatovy, kteréž tehdáž drželi též prodávající, oznámili, že je drží pod plat 9ti kop gr. českých, a chtěl-li by kdy pan opat ty dédiny zase míti a na né sáhnáti, Ze jich mám (!) Matouš holých postápiti. Ale to se jest tak neshledalo. Neb pan opat ještě za živnosti své na ty dědiny jest sáhl a jemu Matoušovi je odjíti chtěl, kteréž on tehdáž vosiel; a ne- chtěje škody se dopustiti, že jest to na paní Braj- du vznesl, a ona že jest s ním ku panu vopatovi chodila i přátely o to že jsú jednali, žádajíce, jakž jest a v jakém platu zastíženo a koupeno, aby tak on Matouš toho užíti mohl, a což vo- siel, i skliditi. Ale nemoha jináte obdrzeti, musil jest to, což jemu od pana vopata bylo podáno, ujíti a do XII let smlúvou ty dědiny k držení stvrditi a pod plat vyšší se podvo- liti, takže již od toho času na LX kop gr. jest přičiněno. A poněvadž pan Jakub zvláště na lán a na louky se táhne, panství a vrch- nost na tom míti se praví; a ona paní Brajda dvuor prodávajíci to jest k tomu dvoru svo- bodila a za dědičné prodala a nato jsú svěd- kové: protož se tvrdí, že jest jemu tím po- vinna, aby tu svobodu vyvedla a ukázala, ji- náče peněz za ten dvuor on Matěj jí dáti se brání. A v tom žádá za opatření. K těm řečem paní Brajda slyšíci skrze přítele svého oznamuje, předkem na vznesení páně Jakubovo, kdež se táhne panstvím na lán a na louky, k tomu tak praví, že předkové je- jie od let šedesáti tú jsú držali bez naříkání, a ona také to držací tím právem a podle téhož držení jest prodala a postoupila. Avšak proto pan Jakub po předku a strajci svém jakž se praví k tomu míti spravedlnost, ač ukáže ji, neodpírají; ale kdyby pan opat, strajc páné 231 Jakubüv, jakü k tomu spravedlnost měl v tak dlúhém času, však by se byl ohlásil anebo předek jeho. Ale toho jest neučinil, aniž kdy jakým právem na to se táhl po předcích svých, než tak toho nechal v držení těm, kteříž jsü na dvoru sedíce toho užívali. A což se Matěje dotýče, že on za ten statek peníze zadrhuje a z trhu viní za příčinou, že jest při trhu VIII kop gr. č. platu jmenováno; a pod ten plat Matouš dyuor s těmi dědinami jest ujal, a jsa v držení těch dědin, i ten plat jest platil, a potom že se jest k vyššímu platu svolil a s panem opatem mluvil, jakž jsú se koli svo- lovali, paní Brajdě do toho nic nenie a také na jejie škodu toho jsú učiniti a svolovati se nemohli. Neb pokudž jest ona držením svým Matoušovi prodala a zápisem stvrdila a jakž týž zápis v sobě zavírá, při tom žádá býti za- chována. Jestliže jest pak Matouš k čemu se svolil a smluvil, a Matěj to od něho přijal a koupil, že ona toho příčina žádná nenie. K tomu pan Jakub z strany své praví, ač paní Brajda a předkové jejie toho lánu byli jsú, jakž praví, od starodávna v držení, to jest mohlo býti anebo bylo s volí pánuov těch, kte- rýmž na tom vrchnost náležela. Však proto oni držiteluom téhož lánu té své vrchnosti ne- pustili a pustiti nechtěli, než pokudž smlu- veno bývalo do časuov a let, toho jsú jim přáli, jakož se toho nyní i jiným přeje, kteříž také smlúvy pečetěné mají a plat z toho dávají. A proto vuole a svoboda jest pozuostavena, podle vrchnosti panstvie odjiti i platu zlep- šiti; a tak z toho i pan opat jest učinil, vuoli toho a svobodu maje, že jest na dědiny sáhl a platu polepšil. Neb a£ jest pfi trhu VIIII kop gr. č. jmenováno, však to ubezpečeno býti nemohlo, aby po letech nebo časích na vyšší plat nepřišlo. Jakož jest to i Matouš učiniti musil, chtěl-lí jest ty dědiny obdržeti, že jest s panem opatem, jakožto s pánem vrchním, do jistých let smlúvou se stvrdil a smluvil. A ta vrchnost panstvie po panu opatovi, ja- kožto strajci, připadši na pana Jakuba, on to
Strana 238
238 drže, jakž i při jiném, tak i při tom lánu, o nějž jest pře, vrchnost se míti praví. K tomu páni vosadní také od Matky bo- žie před Tajnem, majíce na témž lánu plat 1 kopu gr. č. k kostelu svému, též se k tomu hlásí, vrchnost a panstvie na týmž lánu a to- likéž na lukách k tomu přiležících míti se praví. A poněvadž jest nadání k záduší je- jich, a jim toliko a žádnému jinému plat z toho přichází, že jim na tom vrchnost a panstvie příleží, od kteréhož nepouštějíce za opatření žádají. Tu páni úředníci vyslyševše vznesení páně Jakubovo a proti tomu od stran řeči a přelí- čení, zápisu také i smlouvy a svědkuov uká- zání, všeho toho bedlivě a pilně pováživše, takto o tom nalézajíce vypovídajie: Poněvadž ona Brajda Hovorčovská jsúci v držení toho dvoru Hovorčovic, dědiny, kteréž k tomu dvoru přileží a kterakž jest sama tehdáž s manže- lem svým držala, tak a s těmi dědinami jemu Matoušovi prodala i zápisem trhovým stvrdila, ježto to všecko bez pohnutí v své míře zuo- stává. Než což se dotýče dědin někdy páně opatových a již nyní páně Jakubových, poně- vadž když jest dvuor Matoušovi prodáván a ty dědiny páně opatovy tehdáž v nájmu a pod plat VINII kop gr. č. byly držány, o kterýchž zápis trhový nic nestyrzuje, ale jakž jsú v nájmu tehdáž držány, tak a s tím platem jemu Ma- toušovi jsú prodány, a při tom i to jest jemu oznámeno, až by pan opat těch dědin tak a s tím platem na ně sahaje nechtěl nechati, že jich má holých postúpiti, jakož to i svědkové někteří, kteréž on Matěj vede, seznávají. A na ten zpuosob on Matouš ty dědiny k sobě při- jav, je držal, dělal a užíval, a to tak vždy stálo na vuoli jeho je držeti, a nechtěl-li by, že jich měl holých postúpiti. Až k tomu při- šlo, že před tím časem, než jest pan opat na ty dědiny sáhl, on Matouš sklidiv na podzim vobilí, po témž sklizení chtěje zase vozim séti, v tom se jest neopatřil a s panem opatem o budoucím držení na místě nepostavil. A tak E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: z té jeho neopatrnosti, což jest vsiel, nechtěje na tom škody nésti, s panem opatem se smluvil a platu povýšil. A tak v té smlouvě a s tím platem jemu Matějovi prodal a postoupil. A tak z té příčiny, v čemž jest on Matouš z strany platu povýšil, ona Brajda toho vyvo- zovati povinna není, než on Matěj, jakž jest od Matouše ty dědiny k sobě přijal a koupil, podle toho, jakž smlúva zavírá, do těch Jet držeti muože. Když pak čas smlúvy vyjde, buď že by je dále držeti chtěl anebo s pá- nem vrchním jakžkoli o ten plat uhodil aneb se smluvil anebo je pustil, on aneb budúcí jeho, to buď zuostaveno v svobodné vuoli. Což se pak luk dotýče a zvláště lánu dědiny, na kterýž pan Jakub vrchnosti panstvím se táhne; a proti tomu úředníci osady Matky Boží před Tajnem, na témž lánu plat majíce, též k vrch- nosti a panství toho lánu i luk se hlásí; a Matěj platu neodpíraje, také tajž lán i lúky, jakž od Matouše koupil k dvoru svému, za dě- dičný býti praví, a že jest tak prodáno, skrze svědky ukazuje. I z těch příčin a takového mezi stranami rozdílu, poněvadž se dotýče vrchnosti a pavstvie gruntu pozemského, a to že se jest zběhlo mezi měšťany, o takové věci pánuom úředníkuom ohledávati a přesuzovati nenáleží. A protož jich, jakožto měšťanuov, před p. purg- mistra a pány, ač by to k sobě přijíti ráčili, po- dávají. A tu chtějí-li o vrchnost a panství toho lánu i luk ukazovati, tu buď při jich vuoli. Ale však ktožkoli vrchnost panství ukáže a obdrží, chtěl-li by mimo první plat k osadě Matky boží před Tajnem na tom lánu povyšovati anebo jinam týž lán obraceti k ujmě a těž- kosti dvoru obci náležitému, toho páni úředníci v obraně pana purgmistra a pánuov na místě obce zanechávají. Actum fer. VI. post Conver- sionem Pauli 1532. (Rukop. č. 2153 fol. 557.) 14. 1532, 6. prosince. Bartoň, někdy rych- tář z Mochova, koupil sobě, Uršile manželce své, — dyvuor Hovorčovice — od pana Matěje Strnada z Tryskovic za III“ kop gr. — A toto k tomu jest znamenitě vymíněno, což k tomu
238 drže, jakž i při jiném, tak i při tom lánu, o nějž jest pře, vrchnost se míti praví. K tomu páni vosadní také od Matky bo- žie před Tajnem, majíce na témž lánu plat 1 kopu gr. č. k kostelu svému, též se k tomu hlásí, vrchnost a panstvie na týmž lánu a to- likéž na lukách k tomu přiležících míti se praví. A poněvadž jest nadání k záduší je- jich, a jim toliko a žádnému jinému plat z toho přichází, že jim na tom vrchnost a panstvie příleží, od kteréhož nepouštějíce za opatření žádají. Tu páni úředníci vyslyševše vznesení páně Jakubovo a proti tomu od stran řeči a přelí- čení, zápisu také i smlouvy a svědkuov uká- zání, všeho toho bedlivě a pilně pováživše, takto o tom nalézajíce vypovídajie: Poněvadž ona Brajda Hovorčovská jsúci v držení toho dvoru Hovorčovic, dědiny, kteréž k tomu dvoru přileží a kterakž jest sama tehdáž s manže- lem svým držala, tak a s těmi dědinami jemu Matoušovi prodala i zápisem trhovým stvrdila, ježto to všecko bez pohnutí v své míře zuo- stává. Než což se dotýče dědin někdy páně opatových a již nyní páně Jakubových, poně- vadž když jest dvuor Matoušovi prodáván a ty dědiny páně opatovy tehdáž v nájmu a pod plat VINII kop gr. č. byly držány, o kterýchž zápis trhový nic nestyrzuje, ale jakž jsú v nájmu tehdáž držány, tak a s tím platem jemu Ma- toušovi jsú prodány, a při tom i to jest jemu oznámeno, až by pan opat těch dědin tak a s tím platem na ně sahaje nechtěl nechati, že jich má holých postúpiti, jakož to i svědkové někteří, kteréž on Matěj vede, seznávají. A na ten zpuosob on Matouš ty dědiny k sobě při- jav, je držal, dělal a užíval, a to tak vždy stálo na vuoli jeho je držeti, a nechtěl-li by, že jich měl holých postúpiti. Až k tomu při- šlo, že před tím časem, než jest pan opat na ty dědiny sáhl, on Matouš sklidiv na podzim vobilí, po témž sklizení chtěje zase vozim séti, v tom se jest neopatřil a s panem opatem o budoucím držení na místě nepostavil. A tak E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: z té jeho neopatrnosti, což jest vsiel, nechtěje na tom škody nésti, s panem opatem se smluvil a platu povýšil. A tak v té smlouvě a s tím platem jemu Matějovi prodal a postoupil. A tak z té příčiny, v čemž jest on Matouš z strany platu povýšil, ona Brajda toho vyvo- zovati povinna není, než on Matěj, jakž jest od Matouše ty dědiny k sobě přijal a koupil, podle toho, jakž smlúva zavírá, do těch Jet držeti muože. Když pak čas smlúvy vyjde, buď že by je dále držeti chtěl anebo s pá- nem vrchním jakžkoli o ten plat uhodil aneb se smluvil anebo je pustil, on aneb budúcí jeho, to buď zuostaveno v svobodné vuoli. Což se pak luk dotýče a zvláště lánu dědiny, na kterýž pan Jakub vrchnosti panstvím se táhne; a proti tomu úředníci osady Matky Boží před Tajnem, na témž lánu plat majíce, též k vrch- nosti a panství toho lánu i luk se hlásí; a Matěj platu neodpíraje, také tajž lán i lúky, jakž od Matouše koupil k dvoru svému, za dě- dičný býti praví, a že jest tak prodáno, skrze svědky ukazuje. I z těch příčin a takového mezi stranami rozdílu, poněvadž se dotýče vrchnosti a pavstvie gruntu pozemského, a to že se jest zběhlo mezi měšťany, o takové věci pánuom úředníkuom ohledávati a přesuzovati nenáleží. A protož jich, jakožto měšťanuov, před p. purg- mistra a pány, ač by to k sobě přijíti ráčili, po- dávají. A tu chtějí-li o vrchnost a panství toho lánu i luk ukazovati, tu buď při jich vuoli. Ale však ktožkoli vrchnost panství ukáže a obdrží, chtěl-li by mimo první plat k osadě Matky boží před Tajnem na tom lánu povyšovati anebo jinam týž lán obraceti k ujmě a těž- kosti dvoru obci náležitému, toho páni úředníci v obraně pana purgmistra a pánuov na místě obce zanechávají. Actum fer. VI. post Conver- sionem Pauli 1532. (Rukop. č. 2153 fol. 557.) 14. 1532, 6. prosince. Bartoň, někdy rych- tář z Mochova, koupil sobě, Uršile manželce své, — dyvuor Hovorčovice — od pana Matěje Strnada z Tryskovic za III“ kop gr. — A toto k tomu jest znamenitě vymíněno, což k tomu
Strana 239
Hradec Jindřichův. zuostávati má: najprve koní sedm, vozy tři, pluhy tři a dvoje brány, hovězího dobytka XXXti, sviní malých a velikých třímecitma, slepic XXXti, kohout, kačice tři, včely jedny, pohaniny čtyry strychy, žita puol druhé kopy strychuov, pšenice X str., ječmen a voves ve- škeren má dáti, co ho v stodole jest. A zase má dáti týmuož panu Matějovi : vovsa XXXti str.a ječmene XV str. a jarého žita polovici ; item nádobí pivovárské všecko a suduov VI a sypně dva, díže jedna, čtyry prkna chlebné, žebřiny troje, korby hnojné tři, stuol jeden, čtyry lo- paty —. A toho na svědomí-a pro lepší ji- Stotu připrosili jsú urozeného vládyky pana Jiříka Blíza z Kopřic a pana Petra Hrušky z Března, že jsú pečeti své k této smlúvě — přitiskli. Stalo se v pátek na den sv. Miku- láše 1. oc XXXII°. (Rukop. č. 2152 f. E. 25'.) 15. 1542, 16. prosince. Pan Jakub Fikar z Vratu, hofrychtéř království Českého, kou- pil — dvuor kmecí v Hovorčovicích — od Bartoloměje z Polehradu za IIII?/„© kop m. — Uroku z něho do úřadu šestipanského při sv. Jiří III kopy a při sv. Havle III kopy a XII slepic. Stalo se v sobotu po sv. Lucii oc XLII. (Rukop. č. 2152 fol. F. 34") Hradec Jindřichův. 1. 1463. — Ve jmeno božie amen. Já Vít řečený Fojt, mésténín města Hradce Jin- dfichova, vyznávám tiemto listem oc, že — činím a ustanovuji Jakše, syna mého, pravého a mocného poručníka všeho zbožie a statku mého — jemužto duom muoj, kterýž v již pověděném městě Hradci Jindřichově leží mezi domy někdy Standlovým z jedné a Martinovým Pechyngarovým z strany druhé — otkazuji —. Item na kostel osadní tudiež v Hradci Jin- drichové XX k. gr, na opravenie klástera tudiež XV k. gr., kněžím téhož kláštera na potřeby jich V k. gr., Michalovi Pukšpanovi kmotru mému s dětmi jeho III k., a Thoma- novi maléři, také kmotru mému, s dětmi jeho II k. gr. — Jeuz jest dán feria VI* in die 239 Annunciacionis b. Marie V. LXIII. (Rukop. €. 2119 f. M. 9.) 2. 1466, 3. října. Ve jméno bozie amen. Já Dorotha, vdova po Jiříkovi krumpéři dobré paměti zuostalá, u Jaroše měštěnína Star. M. Pr. u müfenínuov bydlejície, vyznávám tiemto listem oc, Ze ackoli z dopusténie bozieho oc toto mé poslední poručenstvie a konečný úmysl vuole mé o témž o všem statku mém řiedím a zpósobuji obyčejem takovýmto: Najprvé o tom listu mém hlavniem, kterýž na pana z Rozem- berka a na jeho rukojmie v tomž listu zejména položené, ježto mně III? k. gr. pravého a spra- vedlivého dluhu svědčí a z nich XXX k. gr. platu a úroka ročnieho, na kterýžto list dala sem Allexiemu a Jakšovi měšťanóm v Hradci Jindřichově 8 má dobráü a svobodnü volí podle fádu a obyéeje s vfmienkami vtéZ dobré vuoli znamenitě položenými, takto porúčiem a roz- kazuji, aby Allexí a Jakeš již jmenovaní ihned na $v. Havel najprve příští panu z Rozemberka a jeho rukojmiem puol leta napřed podle listu věděti dadúce, a též penieze na sv. Jiří potom ihned budúcie i s úrokem vzali, a z toho sto kop gr. Brykciemu, synu mému v Benešově, ihned vydali, tak aby je Martinovi, synu svému a vnučku mému, bez ujmy zachoval do jeho dospělých let. Pakli by jeho Buoh dřieve let rozumu došlých neuchoval, tehdy těch sto kop gr. na Brykcí, otce jeho a syna mého, připadni bez zmatku. Dále pak týmž Allexiemu a Jakšovi po- rúčiem, aby z téch dvü set kop gr. ostatních, kteréž, jakož již dotčeno, od pana Rozmberka vzieti majf, na monstranci u fary v Hradci Jindřichově, aby tiem znamenitějie opravena byla, střiebra přikúpili; by pak padesát kop gr. na to naložiec měli dáti. Což by koli mimo to z dřieve — psaných dvě stě kop gr. zuo- stalo, to všecko aby častopsaní Allexí a Jakeš na chudé a nuzné lidi — naložili. Item vuole má jest a tak teď častopsaným Allexiemu a Jakšovi porúčiem, aby dvuoj úrok, totiž svato- havelský nynie najprv příští a svatojirský ihned
Hradec Jindřichův. zuostávati má: najprve koní sedm, vozy tři, pluhy tři a dvoje brány, hovězího dobytka XXXti, sviní malých a velikých třímecitma, slepic XXXti, kohout, kačice tři, včely jedny, pohaniny čtyry strychy, žita puol druhé kopy strychuov, pšenice X str., ječmen a voves ve- škeren má dáti, co ho v stodole jest. A zase má dáti týmuož panu Matějovi : vovsa XXXti str.a ječmene XV str. a jarého žita polovici ; item nádobí pivovárské všecko a suduov VI a sypně dva, díže jedna, čtyry prkna chlebné, žebřiny troje, korby hnojné tři, stuol jeden, čtyry lo- paty —. A toho na svědomí-a pro lepší ji- Stotu připrosili jsú urozeného vládyky pana Jiříka Blíza z Kopřic a pana Petra Hrušky z Března, že jsú pečeti své k této smlúvě — přitiskli. Stalo se v pátek na den sv. Miku- láše 1. oc XXXII°. (Rukop. č. 2152 f. E. 25'.) 15. 1542, 16. prosince. Pan Jakub Fikar z Vratu, hofrychtéř království Českého, kou- pil — dvuor kmecí v Hovorčovicích — od Bartoloměje z Polehradu za IIII?/„© kop m. — Uroku z něho do úřadu šestipanského při sv. Jiří III kopy a při sv. Havle III kopy a XII slepic. Stalo se v sobotu po sv. Lucii oc XLII. (Rukop. č. 2152 fol. F. 34") Hradec Jindřichův. 1. 1463. — Ve jmeno božie amen. Já Vít řečený Fojt, mésténín města Hradce Jin- dfichova, vyznávám tiemto listem oc, že — činím a ustanovuji Jakše, syna mého, pravého a mocného poručníka všeho zbožie a statku mého — jemužto duom muoj, kterýž v již pověděném městě Hradci Jindřichově leží mezi domy někdy Standlovým z jedné a Martinovým Pechyngarovým z strany druhé — otkazuji —. Item na kostel osadní tudiež v Hradci Jin- drichové XX k. gr, na opravenie klástera tudiež XV k. gr., kněžím téhož kláštera na potřeby jich V k. gr., Michalovi Pukšpanovi kmotru mému s dětmi jeho III k., a Thoma- novi maléři, také kmotru mému, s dětmi jeho II k. gr. — Jeuz jest dán feria VI* in die 239 Annunciacionis b. Marie V. LXIII. (Rukop. €. 2119 f. M. 9.) 2. 1466, 3. října. Ve jméno bozie amen. Já Dorotha, vdova po Jiříkovi krumpéři dobré paměti zuostalá, u Jaroše měštěnína Star. M. Pr. u müfenínuov bydlejície, vyznávám tiemto listem oc, Ze ackoli z dopusténie bozieho oc toto mé poslední poručenstvie a konečný úmysl vuole mé o témž o všem statku mém řiedím a zpósobuji obyčejem takovýmto: Najprvé o tom listu mém hlavniem, kterýž na pana z Rozem- berka a na jeho rukojmie v tomž listu zejména položené, ježto mně III? k. gr. pravého a spra- vedlivého dluhu svědčí a z nich XXX k. gr. platu a úroka ročnieho, na kterýžto list dala sem Allexiemu a Jakšovi měšťanóm v Hradci Jindřichově 8 má dobráü a svobodnü volí podle fádu a obyéeje s vfmienkami vtéZ dobré vuoli znamenitě položenými, takto porúčiem a roz- kazuji, aby Allexí a Jakeš již jmenovaní ihned na $v. Havel najprve příští panu z Rozemberka a jeho rukojmiem puol leta napřed podle listu věděti dadúce, a též penieze na sv. Jiří potom ihned budúcie i s úrokem vzali, a z toho sto kop gr. Brykciemu, synu mému v Benešově, ihned vydali, tak aby je Martinovi, synu svému a vnučku mému, bez ujmy zachoval do jeho dospělých let. Pakli by jeho Buoh dřieve let rozumu došlých neuchoval, tehdy těch sto kop gr. na Brykcí, otce jeho a syna mého, připadni bez zmatku. Dále pak týmž Allexiemu a Jakšovi po- rúčiem, aby z téch dvü set kop gr. ostatních, kteréž, jakož již dotčeno, od pana Rozmberka vzieti majf, na monstranci u fary v Hradci Jindřichově, aby tiem znamenitějie opravena byla, střiebra přikúpili; by pak padesát kop gr. na to naložiec měli dáti. Což by koli mimo to z dřieve — psaných dvě stě kop gr. zuo- stalo, to všecko aby častopsaní Allexí a Jakeš na chudé a nuzné lidi — naložili. Item vuole má jest a tak teď častopsaným Allexiemu a Jakšovi porúčiem, aby dvuoj úrok, totiž svato- havelský nynie najprv příští a svatojirský ihned
Strana 240
240 potom budúcí, to bude XXX k. gr., od pana z Rozemberka vezmüce, u nadepsaného Jaroše hospodáře mého u múřenínuov položili k vy- dání jich Petrovi, bratru nebožce Jiříka krum- péře, mého muže, když Petr týž let dospělých dojde —. Item jakož mi Vacek z Miličína X k. gr. — dlužen jest — o těch tak vuole má jest, aby Brikcí syn muoj — bude-li zvonice u fary v Benešově dělána, V k. gr. na to dielo dal, a druhých V k. gr. na archu k sv. Michalu v Starém M. Pr, kdyz se délati bude —. Actum feria VI* post Wenceslai. (Rukop. €. 2119 f. O. 7.) Hradec Králové. 1. 1404, 4. června. D. Johannes Krauth, plebanus s. Martini in Grecz Regine, publi- cavit (in consilio Nove Civ. Pr.) duplicem cen- sum retentum in domo Radslai in Opatowicz per unum fertonem pro guolibet termino. — Actum fer. IIII. ante octavam Corp. Chr. a. M*CCCCC'*IIII". (Rukop. č. 2100 fol. 341.) 2. 1405, 22. fíjna. Jacobus dictus Saxa, civis in Grecz Regine, et Johannes Doma- Schin, civis ibidem in Grecz, emerunt simul vineam erga d. Procopium, plebanum ibidem in Grecz et canonicum ecclesie Pragensis, pro sexaginta s., que sita est prope stratam, sicut itur ad ortum ferarum in sinistra manu ex opposito vinee Pertoldi de Mulhausen, penes vineam domini Johannis dicti Sadek et Jacobi braseatoris ad tres facies. Act. fer. V. post undecim millia virg. a. etc. quadringentesimo quinto. (Rukop. 6. 2101 fol. 59.) 3. 1424. — In causa cuiusdam mulieris de Grecz Regine ex una, et Mathiam vectorem ab ibidem, pretextu currus cum equis venditi per eundem parte vertente ex altera, et pre- textu infamie mulieris predicte in dictum Matiam facte, Nicolaus abalba campana requisitus per dominos (consules Mai. Civ. Pr.) deposuit, quod dictus Mathias petivit dictum Nicolaum, ut currum supradictum cum equis ab eodem emeret; qui Nicolaus interrogavit dictum Ma- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tiam, cur vendere currum et eguos vellet? Gui respondit, sibi periculum in viis eminere cum curru et equis, nec posse pervenire in Grecz Regine. Qua causa audita emit. Interrogatus per Nicolaum de causa sciencie, respondit di- cens: scio, quod non posum pervenire. Interro- gatus vero Nicolaus predictus, an audivit, illam mulierem infamare dictum Mathiam ? Qui res- pondit, audivisse se quandam mulierem infa- mare dictum Matiam in sequendo eum usque ad pretorium, sed nescit, an sit illa vel alia, quia faciem eius non inspexit nec noticiam eius- dem habuit. Actum [bez oznałeni dne]. (Ru- kop. 6. 2099 fol. 145.) 4. 1459, 11. března. (Kšaft Tomáše Ko- zlíka.) In nomine domini amen. Ego Thomas, natus Mathei dicti Kozlik de Grecz Regine, stu- dens alme universitatis studii Pragensis, ad universorum noticiam presentibus cupio perve- nire, quod quamvis gravi satis perplexus cor- poris egritudine, sana tamen mentis perfruens racione ac matura deliberacione prehabita, te- stamentum meum ultimum — de et ex omni- bus bonis meis — in hunc modum per omnia duxi ordinandum: primo enim — facio et con- stituo eiusdem testamenti mei executorem et — testamentarium scientificum virum Nicolaum de Tabor, predicte eciam universitatis baccala- rium, socium ut fratrem mihi dilectum, petens eundem, ut presens testamentum meum iuxta voluntatis mee propositum inferius descriptum fideliter exequens, de Katherina, sorore mea, curam eciam gerat assiduam, de victu et ami- ctu sibi competenti usque ad annos eius nu- biles providendo —. Deinde curiam meam allodialem in Nedielisst, quam nunc Georgius, Drasal dietus, a me sub certis pactis tenet, una cum omnibus et singulis eiusdem curie pertinenciis — et cistam circa Jacobellum Album ibidem in Greez Regine ad fideles ma- nus eius causa rei servande per me traditam, cum scutellis, cantaris et aliis omnibus uten- silibus in eadem contentis, nec non et omnia alia bona mea — lego, dono atque tribuo pre-
240 potom budúcí, to bude XXX k. gr., od pana z Rozemberka vezmüce, u nadepsaného Jaroše hospodáře mého u múřenínuov položili k vy- dání jich Petrovi, bratru nebožce Jiříka krum- péře, mého muže, když Petr týž let dospělých dojde —. Item jakož mi Vacek z Miličína X k. gr. — dlužen jest — o těch tak vuole má jest, aby Brikcí syn muoj — bude-li zvonice u fary v Benešově dělána, V k. gr. na to dielo dal, a druhých V k. gr. na archu k sv. Michalu v Starém M. Pr, kdyz se délati bude —. Actum feria VI* post Wenceslai. (Rukop. €. 2119 f. O. 7.) Hradec Králové. 1. 1404, 4. června. D. Johannes Krauth, plebanus s. Martini in Grecz Regine, publi- cavit (in consilio Nove Civ. Pr.) duplicem cen- sum retentum in domo Radslai in Opatowicz per unum fertonem pro guolibet termino. — Actum fer. IIII. ante octavam Corp. Chr. a. M*CCCCC'*IIII". (Rukop. č. 2100 fol. 341.) 2. 1405, 22. fíjna. Jacobus dictus Saxa, civis in Grecz Regine, et Johannes Doma- Schin, civis ibidem in Grecz, emerunt simul vineam erga d. Procopium, plebanum ibidem in Grecz et canonicum ecclesie Pragensis, pro sexaginta s., que sita est prope stratam, sicut itur ad ortum ferarum in sinistra manu ex opposito vinee Pertoldi de Mulhausen, penes vineam domini Johannis dicti Sadek et Jacobi braseatoris ad tres facies. Act. fer. V. post undecim millia virg. a. etc. quadringentesimo quinto. (Rukop. 6. 2101 fol. 59.) 3. 1424. — In causa cuiusdam mulieris de Grecz Regine ex una, et Mathiam vectorem ab ibidem, pretextu currus cum equis venditi per eundem parte vertente ex altera, et pre- textu infamie mulieris predicte in dictum Matiam facte, Nicolaus abalba campana requisitus per dominos (consules Mai. Civ. Pr.) deposuit, quod dictus Mathias petivit dictum Nicolaum, ut currum supradictum cum equis ab eodem emeret; qui Nicolaus interrogavit dictum Ma- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tiam, cur vendere currum et eguos vellet? Gui respondit, sibi periculum in viis eminere cum curru et equis, nec posse pervenire in Grecz Regine. Qua causa audita emit. Interrogatus per Nicolaum de causa sciencie, respondit di- cens: scio, quod non posum pervenire. Interro- gatus vero Nicolaus predictus, an audivit, illam mulierem infamare dictum Mathiam ? Qui res- pondit, audivisse se quandam mulierem infa- mare dictum Matiam in sequendo eum usque ad pretorium, sed nescit, an sit illa vel alia, quia faciem eius non inspexit nec noticiam eius- dem habuit. Actum [bez oznałeni dne]. (Ru- kop. 6. 2099 fol. 145.) 4. 1459, 11. března. (Kšaft Tomáše Ko- zlíka.) In nomine domini amen. Ego Thomas, natus Mathei dicti Kozlik de Grecz Regine, stu- dens alme universitatis studii Pragensis, ad universorum noticiam presentibus cupio perve- nire, quod quamvis gravi satis perplexus cor- poris egritudine, sana tamen mentis perfruens racione ac matura deliberacione prehabita, te- stamentum meum ultimum — de et ex omni- bus bonis meis — in hunc modum per omnia duxi ordinandum: primo enim — facio et con- stituo eiusdem testamenti mei executorem et — testamentarium scientificum virum Nicolaum de Tabor, predicte eciam universitatis baccala- rium, socium ut fratrem mihi dilectum, petens eundem, ut presens testamentum meum iuxta voluntatis mee propositum inferius descriptum fideliter exequens, de Katherina, sorore mea, curam eciam gerat assiduam, de victu et ami- ctu sibi competenti usque ad annos eius nu- biles providendo —. Deinde curiam meam allodialem in Nedielisst, quam nunc Georgius, Drasal dietus, a me sub certis pactis tenet, una cum omnibus et singulis eiusdem curie pertinenciis — et cistam circa Jacobellum Album ibidem in Greez Regine ad fideles ma- nus eius causa rei servande per me traditam, cum scutellis, cantaris et aliis omnibus uten- silibus in eadem contentis, nec non et omnia alia bona mea — lego, dono atque tribuo pre-
Strana 241
Hradec Králové (1404— 1482). dictis Nicolao et Katherine, sorori mee, eguali partimine inter eos oportuno tempore dividen- da. Ista tamen condicione notabili adiecta: [si] dictam Katherinam, sororem meam, ante asse- cucionem etatis debite sive, ut predicitur, ante annos eius nubiles ab hac luce decedere contigerit, extunc volo, ut porcio eius — ad Nicolaum, prefatum tutorem suum, devolvatur pleno iure. Ceterum prout Georgius Drasal — curie mee pretacte conventor, obligatur mihi in triginta s. gr. in festo Georgii proxime solvendis, volo — ut idem Georgius ex hiis decem s. gr. Michalkovi sutori, quondam ho- spiti meo in Grecz Regine, indilate assignet — ipsum a solucione residuarum viginti s. libe- rum dimitto —. Quemadmodum autem aput Petrum, civitatis Chrudimensis notarium, plus quam XXXVI flor. hung. ad fideles eciam manus eius repositos habeo, ex hiis Nicolao cum so- rere mea pretactis lego florenos XV, Dorothee vidue dicte Chalupova ibidem in Chrudim flore- nos XV, et cum hoc etiam, quod idem Nicolaus eandem Dorotheam ab obligacione — qua se et bona sua in libro civitatis Chrudimensis obligaverat, liberam — dimittat —. Datum anno domini M*CCCCLIX? dominico die ante festum b. Gregorii pape. (Rukop. &. 2119 fol. K 4.) 5. 1474, 10. března. Slovutné opatrnosti pánuom purgmistru a radě Star. M. Praž., my purgmistr a rada města Králové Hradce nad Labem, pánóm a pťátelóm nám zvláště milým, službu naši vzkazujíce tiemto listem oznamu- jem: Jakož dobré paméti poctivá žena paní Johanka, spolumčštka téhož mčsta Pražského, navštívena jsúc nemocí a užívajíci rozumu zdravého, při paměti dobré kšaftovala jest Va- vřincovi bratru svému, spoluměštěnínu naše- mu, a dcerám jeho sto kop a LXXX k gr. m., jakož kšaft též paní Johanky učiněný v sobě šíře ukazuje. Kterýchžto poručníkóm od nie učiněným nezdálo sě Vavřincovi vydati, leč by ujistil, jakož ta věc podle námluv obojich stala sé jest před námi, že Vavřinec, obyvatel náš, uručil jest panu Prokopovi Vačkářovi i jiným Archiv Ceský XXVI. 241 spoluporučníkóm s niem nahořepsanú sumu tě- mito osobami: Matějem kožišníkem, Šimonem Horníkem, Vavrincem Kotoulem, Janem Lan- ka$em, ktefíZ slibili jsü dotéenému Prokopovi rukú dáním, statky své, kteréž mají, v tom za- vázavše —. K tomu na svědomie pečet města našeho kázali sme přitisknútí k tomuto listu. Dán ve čtvrtek před svat. Řehořem Il. etc. LXXIIII. (Rukop. č. 992 fol. 264.) 6. 1482, 14. října. (O pozůstalosti Va- viince Záka.) Slovutné opatrnosti pánóm purg- mistru a radě Star. M. Pr., pánóm a prátelóm zvláště milým, purgmistr a rada města Králova Hradce n. L. službu naši vzkazujem. Slovutné opatrnosti páni a přátelé zvláště milí! Máme za to, že Vašie Milosti v paměti jest, který aneb kteraký statek poručen jest dcerám dobré pa- měti Vavřince Žáka, někdy spolusúseda va- šeho, od nebožky Johanky Prkošové, sestry jeho, a ten zapsán jest v kníhách města na- šeho. Ale že k snažné žádosti téhož Vavřince vydán jest jemu od poručníkuov s povolením VMti, tak však, aby rukojměmi opatřen byl, jak pak tak se jest stalo. A to proto, jestliže by let dcery Vavřince již pověděného nedojdúc zemřely, jak jest měl ten statek řiezen býti etc. A protož vaše opatrnost rač věděti, což se: těch panen dotýče, Johanky, Anny a Doroty, že jsú vstúpily osobně před nás, z nichžto Johanka nejstaršie došla jsúc let šestnácti a výše, a jiné dvě puoldruhem letem jedna druhé staršie, žádala s sestrami svými, aby tiem statkem, kterýž jest jim od nebožky tety poručeno, že již z daru božieho let došla a docházejí, mohly volné vládnüti a jej podle své vuole obrátiti, kdeZ by se jim zdálo —. ProtoZ poctivosti vašie s pilností žádáme a věříme, což by na vašie opatrnosti opatrný Jan Mikus náš spolu- radní, listu tohoto pokazatel, s Johankü pa- storkyní svá, jimazto od druhých dvú plná vuole dána jest, požádal, že VM jich v tom neoslyšíte, ale podle potřeby žádosti jich po- volnost okázati ráčíte, dle našie služby a též nebo mnohem většie libosti odplaty to učiniece. 31
Hradec Králové (1404— 1482). dictis Nicolao et Katherine, sorori mee, eguali partimine inter eos oportuno tempore dividen- da. Ista tamen condicione notabili adiecta: [si] dictam Katherinam, sororem meam, ante asse- cucionem etatis debite sive, ut predicitur, ante annos eius nubiles ab hac luce decedere contigerit, extunc volo, ut porcio eius — ad Nicolaum, prefatum tutorem suum, devolvatur pleno iure. Ceterum prout Georgius Drasal — curie mee pretacte conventor, obligatur mihi in triginta s. gr. in festo Georgii proxime solvendis, volo — ut idem Georgius ex hiis decem s. gr. Michalkovi sutori, quondam ho- spiti meo in Grecz Regine, indilate assignet — ipsum a solucione residuarum viginti s. libe- rum dimitto —. Quemadmodum autem aput Petrum, civitatis Chrudimensis notarium, plus quam XXXVI flor. hung. ad fideles eciam manus eius repositos habeo, ex hiis Nicolao cum so- rere mea pretactis lego florenos XV, Dorothee vidue dicte Chalupova ibidem in Chrudim flore- nos XV, et cum hoc etiam, quod idem Nicolaus eandem Dorotheam ab obligacione — qua se et bona sua in libro civitatis Chrudimensis obligaverat, liberam — dimittat —. Datum anno domini M*CCCCLIX? dominico die ante festum b. Gregorii pape. (Rukop. &. 2119 fol. K 4.) 5. 1474, 10. března. Slovutné opatrnosti pánuom purgmistru a radě Star. M. Praž., my purgmistr a rada města Králové Hradce nad Labem, pánóm a pťátelóm nám zvláště milým, službu naši vzkazujíce tiemto listem oznamu- jem: Jakož dobré paméti poctivá žena paní Johanka, spolumčštka téhož mčsta Pražského, navštívena jsúc nemocí a užívajíci rozumu zdravého, při paměti dobré kšaftovala jest Va- vřincovi bratru svému, spoluměštěnínu naše- mu, a dcerám jeho sto kop a LXXX k gr. m., jakož kšaft též paní Johanky učiněný v sobě šíře ukazuje. Kterýchžto poručníkóm od nie učiněným nezdálo sě Vavřincovi vydati, leč by ujistil, jakož ta věc podle námluv obojich stala sé jest před námi, že Vavřinec, obyvatel náš, uručil jest panu Prokopovi Vačkářovi i jiným Archiv Ceský XXVI. 241 spoluporučníkóm s niem nahořepsanú sumu tě- mito osobami: Matějem kožišníkem, Šimonem Horníkem, Vavrincem Kotoulem, Janem Lan- ka$em, ktefíZ slibili jsü dotéenému Prokopovi rukú dáním, statky své, kteréž mají, v tom za- vázavše —. K tomu na svědomie pečet města našeho kázali sme přitisknútí k tomuto listu. Dán ve čtvrtek před svat. Řehořem Il. etc. LXXIIII. (Rukop. č. 992 fol. 264.) 6. 1482, 14. října. (O pozůstalosti Va- viince Záka.) Slovutné opatrnosti pánóm purg- mistru a radě Star. M. Pr., pánóm a prátelóm zvláště milým, purgmistr a rada města Králova Hradce n. L. službu naši vzkazujem. Slovutné opatrnosti páni a přátelé zvláště milí! Máme za to, že Vašie Milosti v paměti jest, který aneb kteraký statek poručen jest dcerám dobré pa- měti Vavřince Žáka, někdy spolusúseda va- šeho, od nebožky Johanky Prkošové, sestry jeho, a ten zapsán jest v kníhách města na- šeho. Ale že k snažné žádosti téhož Vavřince vydán jest jemu od poručníkuov s povolením VMti, tak však, aby rukojměmi opatřen byl, jak pak tak se jest stalo. A to proto, jestliže by let dcery Vavřince již pověděného nedojdúc zemřely, jak jest měl ten statek řiezen býti etc. A protož vaše opatrnost rač věděti, což se: těch panen dotýče, Johanky, Anny a Doroty, že jsú vstúpily osobně před nás, z nichžto Johanka nejstaršie došla jsúc let šestnácti a výše, a jiné dvě puoldruhem letem jedna druhé staršie, žádala s sestrami svými, aby tiem statkem, kterýž jest jim od nebožky tety poručeno, že již z daru božieho let došla a docházejí, mohly volné vládnüti a jej podle své vuole obrátiti, kdeZ by se jim zdálo —. ProtoZ poctivosti vašie s pilností žádáme a věříme, což by na vašie opatrnosti opatrný Jan Mikus náš spolu- radní, listu tohoto pokazatel, s Johankü pa- storkyní svá, jimazto od druhých dvú plná vuole dána jest, požádal, že VM jich v tom neoslyšíte, ale podle potřeby žádosti jich po- volnost okázati ráčíte, dle našie služby a též nebo mnohem většie libosti odplaty to učiniece. 31
Strana 242
242 Datum Hradec super Albea fer. II. die b. Ca- lixti annorum sałutis etc. LXXXII. (Rukopis č. 94 II. fol. 76.) 7. 1482, 17. října. Johannes Mikus, civis Hradecensis, cum Johanka virgine, privigna sua, fila autem Laurencii Zak de Hradec, fassi sunt, se tulisse omnem porcionem suam, que erat legata eidem Johance cum aliis ipsius Sororibus per d. Johannam Prkossowa testa- mentaliter, ad Thoma institore, pro tunc ma- gistro civium, Petro linicida, Procopio Waez- karz et Anna Parziezkowa, commissariis per d. Prkossova constitutis. Actum fer. V. post Galli a. etc. 82. (Tamtéz.) 8. 1503, 12. ledna. (O pozůstalost Jíry platnéře.) V té při, kteráž jest pány J. Mtí z súdu zemského podána, mezi Annú platnéřkú z jedné a mezi purgmistrem, konšely a vší obcí města Králové Hradce nad Labem z stra- ny druhé, kdež ona Anna vinila jest je Hradecké, kterak když Jíra platnéř, muž její nebožtík, leže v nemoci své na smrtedlné po- steli, statek svuoj jí s dietkami svými a jejími kšaftoval jest a odkázal, a než jest ten statek odkázaný jí v ruce všel, že jsú jí oči vyvrci a z města vyvésti kázali. Potom pak kterak Martin, syn její, přišed k věku dospělému a leže na své smrtedlné posteli, žádal jest purgmistra, aby k němu vyslal na kšaft dva pány a písaře měsckého podle řádu a práva města; a když jest vyslal dva pány a písaře, že tu před nimi syn její kšaftoval a odkázal jest jí vešken statek svuoj jemu po otci jeho příležící. Pravieci dále, když jest ona potom žádala za stvrzenie toho kšaftu jí synem jejím učiněného, že sú ho tvrditi nechtěli, praviece, že by let neměl, než že ten statek pobravše, držie jej mocí bez práva až dosavad. A na to na všecko ukázala jest svědomie. Proti tomu oni Hradečtí skrze Jiříka Kalvacha z Seči odpierajíce pravili sú, že o tom kšaftu syna jejieho nic nevědie, než toliko o kšaftu muže jejieho a otce syna jejieho; a na to také uká- zali sú svědomie a výpis kšaftu nebožtíka E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: toho Jíry platnéře. Praviece dále, poněvadž o tom kšaftu nic nevědie, z čehož je viní, že jie tím nic povinovati nejsü. Tu p. purgmistr se pány — svym ortelem — vypoviedají: Poněvadž jich Hradeckých svě- domie žádné neseznává, by on Martin, syn Annin, kšaftu nedělal, než toliko seznává, že o něm nevědie; a ona Anna dostatečně to pro- vodí mnohým hodným svědomím i písaře toho, kterýž jest na tom kšaftu byl, že jest kšaft dělal a že jí statek svuoj tiem kšaftem odkázal vešken. A k tomu táž Anna také to provodí, že jest měl syn její dospělá léta; kdež pak i po datum kšaftu Jírova a smrti jeho Marti- nově tomu se rozumie, že jest leta měl. A oni Hradečtí měvše odvoditi proti tomu z rozkázá- nie p. purgmistra a pánuov, i ničímž sú neod- vedli: i z té příčiny oni Hradečtí tiem vším statkem jemu Martinovi neboźtikovi neboż- cem otcem jeho Jírů odkázaným, poněvadž on dále, jsa při dospělých letech, mateři své jest jej odkázal, tak jakož svědomie seznává, jí Anně jsú spravedlivě povinni, poněvadž dopustivše mu kšaftovati, po smrti jeho podle jeho vuole jsú to neopatřili jako najvyšší poručníci, ale jej sú roztrhati dopustili. A pro- tož aby z něho právi byli a jí jej vydali ve dvú nedělí od dnešnieho dne pořád zběhlých. Než mají-li oni Hradečtí o to k komu a kam dále hleděti aneb na kom se hojiti, právo se jim nezavierá. Act. fer. V. ante Marcelli a. M*CCCCCIII*. (Rukop. č. 1128 II. fol. 42.) 9. 1510, 30. října. (Mezi paní Annú z Rysmburka z jedné a paní Ofkou Přinskou z strany druhé o nápad k domu Alšovu.) V té při, kdež paní Anna z Rysmburka praví se jmíti právo a spravedlivost po někdy panu Alšovi > Rysmburka, strejci svém vlastuím, k domu na podměstí u Hradce pod fortnou rybářskou, v kterém paní Uršila jinak Ofka, manželka pana Václava Přinského, sedí; a v tom táž paní Anna táhne se na nález zemský, že na nejbližšího přítele statkové spadati mají. Proti tomu od paní Ofky mluveno, že ona
242 Datum Hradec super Albea fer. II. die b. Ca- lixti annorum sałutis etc. LXXXII. (Rukopis č. 94 II. fol. 76.) 7. 1482, 17. října. Johannes Mikus, civis Hradecensis, cum Johanka virgine, privigna sua, fila autem Laurencii Zak de Hradec, fassi sunt, se tulisse omnem porcionem suam, que erat legata eidem Johance cum aliis ipsius Sororibus per d. Johannam Prkossowa testa- mentaliter, ad Thoma institore, pro tunc ma- gistro civium, Petro linicida, Procopio Waez- karz et Anna Parziezkowa, commissariis per d. Prkossova constitutis. Actum fer. V. post Galli a. etc. 82. (Tamtéz.) 8. 1503, 12. ledna. (O pozůstalost Jíry platnéře.) V té při, kteráž jest pány J. Mtí z súdu zemského podána, mezi Annú platnéřkú z jedné a mezi purgmistrem, konšely a vší obcí města Králové Hradce nad Labem z stra- ny druhé, kdež ona Anna vinila jest je Hradecké, kterak když Jíra platnéř, muž její nebožtík, leže v nemoci své na smrtedlné po- steli, statek svuoj jí s dietkami svými a jejími kšaftoval jest a odkázal, a než jest ten statek odkázaný jí v ruce všel, že jsú jí oči vyvrci a z města vyvésti kázali. Potom pak kterak Martin, syn její, přišed k věku dospělému a leže na své smrtedlné posteli, žádal jest purgmistra, aby k němu vyslal na kšaft dva pány a písaře měsckého podle řádu a práva města; a když jest vyslal dva pány a písaře, že tu před nimi syn její kšaftoval a odkázal jest jí vešken statek svuoj jemu po otci jeho příležící. Pravieci dále, když jest ona potom žádala za stvrzenie toho kšaftu jí synem jejím učiněného, že sú ho tvrditi nechtěli, praviece, že by let neměl, než že ten statek pobravše, držie jej mocí bez práva až dosavad. A na to na všecko ukázala jest svědomie. Proti tomu oni Hradečtí skrze Jiříka Kalvacha z Seči odpierajíce pravili sú, že o tom kšaftu syna jejieho nic nevědie, než toliko o kšaftu muže jejieho a otce syna jejieho; a na to také uká- zali sú svědomie a výpis kšaftu nebožtíka E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: toho Jíry platnéře. Praviece dále, poněvadž o tom kšaftu nic nevědie, z čehož je viní, že jie tím nic povinovati nejsü. Tu p. purgmistr se pány — svym ortelem — vypoviedají: Poněvadž jich Hradeckých svě- domie žádné neseznává, by on Martin, syn Annin, kšaftu nedělal, než toliko seznává, že o něm nevědie; a ona Anna dostatečně to pro- vodí mnohým hodným svědomím i písaře toho, kterýž jest na tom kšaftu byl, že jest kšaft dělal a že jí statek svuoj tiem kšaftem odkázal vešken. A k tomu táž Anna také to provodí, že jest měl syn její dospělá léta; kdež pak i po datum kšaftu Jírova a smrti jeho Marti- nově tomu se rozumie, že jest leta měl. A oni Hradečtí měvše odvoditi proti tomu z rozkázá- nie p. purgmistra a pánuov, i ničímž sú neod- vedli: i z té příčiny oni Hradečtí tiem vším statkem jemu Martinovi neboźtikovi neboż- cem otcem jeho Jírů odkázaným, poněvadž on dále, jsa při dospělých letech, mateři své jest jej odkázal, tak jakož svědomie seznává, jí Anně jsú spravedlivě povinni, poněvadž dopustivše mu kšaftovati, po smrti jeho podle jeho vuole jsú to neopatřili jako najvyšší poručníci, ale jej sú roztrhati dopustili. A pro- tož aby z něho právi byli a jí jej vydali ve dvú nedělí od dnešnieho dne pořád zběhlých. Než mají-li oni Hradečtí o to k komu a kam dále hleděti aneb na kom se hojiti, právo se jim nezavierá. Act. fer. V. ante Marcelli a. M*CCCCCIII*. (Rukop. č. 1128 II. fol. 42.) 9. 1510, 30. října. (Mezi paní Annú z Rysmburka z jedné a paní Ofkou Přinskou z strany druhé o nápad k domu Alšovu.) V té při, kdež paní Anna z Rysmburka praví se jmíti právo a spravedlivost po někdy panu Alšovi > Rysmburka, strejci svém vlastuím, k domu na podměstí u Hradce pod fortnou rybářskou, v kterém paní Uršila jinak Ofka, manželka pana Václava Přinského, sedí; a v tom táž paní Anna táhne se na nález zemský, že na nejbližšího přítele statkové spadati mají. Proti tomu od paní Ofky mluveno, že ona
Strana 243
Hradec Králové (1482—1519). lepší právo a spravedlnost k témuž domu má, než svrchupsaná paní Anna, neb on nebožtík pan Aleš, manžel její, ten duom jí paní Ofce kniehami městskými drahně let před svú smrtí podle sebe připsal jest, a potom na smrtedlné posteli týž duom i jiný svuoj statek kšaftem řádně podle práva města tohoto jakožto jeden obyvatel při městě jí jest poručil a odkázal. A na to ukázala jest knihy městské a kšaft ne- božtíka p. Alše podle práva téhož města tvrzený. Nález pánuov Hradeckých : Poněvadž město naše tu vejsadu a svobodu starobylú má sobě danû od prvních císařuov a králuov Ceskÿch až do potvrzení nejjasnějšího: krále nynějšího, že všickni obyvatelé města našeho i každý zvláště svobodně mohú domy, forberky a všecka svá zbuoží movitá i nemovitá, na čem by koli záležela, dáti, prodati, odkázati a zříditi podle své dobré vuole, kterémuž koli člověku aneb osobě světskému podle práva města našeho. A poněvadž nebožtík p. Aleš jsa obyvatel, podle práva téhož města našeho ten duom i jiný svuoj statek zapsal a dal podle téhož práva této osobě paní Ofce, kteráž nyní p. Václava Přin- ského má, a ne jiné, neb jest ona táž osoba, i když jí nebožtík p. Aleš ten duom v knihy městské připisoval, na rathúze i při kšaftu osobně byla, aon jest kšaft dělaje na ní ukázal, že jí poroučí. Z té příčiny dali sme a dáváme jí paní Ofce Přinské za právo a jí ten duom při- soudili sme. Nebo což jse jména jejího dotýče, že by jí někdy Uršila říkali a již že se Ofkou jmenuje, poněvadž po ta všecka léta při městě našem neslula jest jinak nežli Ofka, a to jest všem vědomo nám, skrze to jméno při právě našem žádného omylu není. Dán v Hradci Králové v pondělí na den sv. Lidmily [16. zéïf] 1. P. 1510. Tu my vidévée list krále JMti nám po- slaný, vejpis vejsad a svobod města vašeho, ortel váš stranám učiněný; pováživše psaní, kteréž nám činíte, abychom vás při vašich prá- vích, vejsadách a svobodách zuostavili: podle psaní vám krále JMti svrchu dotčeného i z plno- 243 sti práva vás při vašich vejsadách a svobodách, a strany při vašem orteli a rozsudku na ty vejsady, svobody a právo vaše, podle vám připsání králem JMtí učiněném a podle vaší žádosti nám při- psané zuostavujeme. Actum fer. IV. ante festum OO. SS. a. 1510. (Rukop. à. 93, fol. 246.) 10. 1514, 1. června. Jan řečený Oběd oznámil před pány v radě, že má ještě na statku svém vyzdvihnúti v Králové Hradci sto kop gr. pr. I pokudž jest živ, že chce sám to vy- zdvihati a bráti k své ruce. Jestli pak že by ho v tom, než by tu summu vybral, pán Buoh od smrti neuchoval, že tato vuole jeho jest, aby Jan Opice z Třebska, syn jeho, XXV k. gr. pr. sobě z toho napřed vzal, a což by přes to zbylo, aby se o to s jinými bratřími svými rovně rozdělili. Dálo se to v radě v pondělí po sv. Jiří [24. dubna.| Jan Opice z Třebska dobrovolně zápis svrchní propustil jest — zase Janovi, otci svému —. Dálo se v radě ve čtvrtek před hodem Ducha sv. [1. června] l. 1514. (Rukop. č. 2108, fol. 139.) 11. 1519, 30. května. (Mistr Mathúš, měštěnín z Králové Hradce, Jana Opici obeslal z nářku cti.) V té při mezi mistrem Mathúšem — z jedné a Janem Opici z Tfebska, mésté- nínem města Prahy, z strany druhé, kdež ho vinil z nářku cti takového, že jest od Jana Opice dotýkán v psaní dvojím na své pocti- vosti vysoce, jedno to, že jest neohradil své pocti- vosti proti němu a naňho ponúkal lidi, a tu že ho k úrazu i o hrdlo připraviti chtěl, a že lež a nepravdu mluvil a že pravil, že je neprávě stavuňk učinil. A v druhém psaní že mnoho mluvil, ale málo pravdy. A to zde před právem jemu se přihodilo. A že lže z srdce a to vymlúvaje, že sú ti, kdož sú s ním byli, nebyli poslové od pánuov Hradeckých. Také dotýkán jest, že by méně zachovalý byl a že by méně své poctivosti choval, a že jest s kurv vzat do šatlavy; a tím zaví- raje psaní své pověděl, že se s ním před Hradeckými súditi nechce, a že jest mistrem 81*
Hradec Králové (1482—1519). lepší právo a spravedlnost k témuž domu má, než svrchupsaná paní Anna, neb on nebožtík pan Aleš, manžel její, ten duom jí paní Ofce kniehami městskými drahně let před svú smrtí podle sebe připsal jest, a potom na smrtedlné posteli týž duom i jiný svuoj statek kšaftem řádně podle práva města tohoto jakožto jeden obyvatel při městě jí jest poručil a odkázal. A na to ukázala jest knihy městské a kšaft ne- božtíka p. Alše podle práva téhož města tvrzený. Nález pánuov Hradeckých : Poněvadž město naše tu vejsadu a svobodu starobylú má sobě danû od prvních císařuov a králuov Ceskÿch až do potvrzení nejjasnějšího: krále nynějšího, že všickni obyvatelé města našeho i každý zvláště svobodně mohú domy, forberky a všecka svá zbuoží movitá i nemovitá, na čem by koli záležela, dáti, prodati, odkázati a zříditi podle své dobré vuole, kterémuž koli člověku aneb osobě světskému podle práva města našeho. A poněvadž nebožtík p. Aleš jsa obyvatel, podle práva téhož města našeho ten duom i jiný svuoj statek zapsal a dal podle téhož práva této osobě paní Ofce, kteráž nyní p. Václava Přin- ského má, a ne jiné, neb jest ona táž osoba, i když jí nebožtík p. Aleš ten duom v knihy městské připisoval, na rathúze i při kšaftu osobně byla, aon jest kšaft dělaje na ní ukázal, že jí poroučí. Z té příčiny dali sme a dáváme jí paní Ofce Přinské za právo a jí ten duom při- soudili sme. Nebo což jse jména jejího dotýče, že by jí někdy Uršila říkali a již že se Ofkou jmenuje, poněvadž po ta všecka léta při městě našem neslula jest jinak nežli Ofka, a to jest všem vědomo nám, skrze to jméno při právě našem žádného omylu není. Dán v Hradci Králové v pondělí na den sv. Lidmily [16. zéïf] 1. P. 1510. Tu my vidévée list krále JMti nám po- slaný, vejpis vejsad a svobod města vašeho, ortel váš stranám učiněný; pováživše psaní, kteréž nám činíte, abychom vás při vašich prá- vích, vejsadách a svobodách zuostavili: podle psaní vám krále JMti svrchu dotčeného i z plno- 243 sti práva vás při vašich vejsadách a svobodách, a strany při vašem orteli a rozsudku na ty vejsady, svobody a právo vaše, podle vám připsání králem JMtí učiněném a podle vaší žádosti nám při- psané zuostavujeme. Actum fer. IV. ante festum OO. SS. a. 1510. (Rukop. à. 93, fol. 246.) 10. 1514, 1. června. Jan řečený Oběd oznámil před pány v radě, že má ještě na statku svém vyzdvihnúti v Králové Hradci sto kop gr. pr. I pokudž jest živ, že chce sám to vy- zdvihati a bráti k své ruce. Jestli pak že by ho v tom, než by tu summu vybral, pán Buoh od smrti neuchoval, že tato vuole jeho jest, aby Jan Opice z Třebska, syn jeho, XXV k. gr. pr. sobě z toho napřed vzal, a což by přes to zbylo, aby se o to s jinými bratřími svými rovně rozdělili. Dálo se to v radě v pondělí po sv. Jiří [24. dubna.| Jan Opice z Třebska dobrovolně zápis svrchní propustil jest — zase Janovi, otci svému —. Dálo se v radě ve čtvrtek před hodem Ducha sv. [1. června] l. 1514. (Rukop. č. 2108, fol. 139.) 11. 1519, 30. května. (Mistr Mathúš, měštěnín z Králové Hradce, Jana Opici obeslal z nářku cti.) V té při mezi mistrem Mathúšem — z jedné a Janem Opici z Tfebska, mésté- nínem města Prahy, z strany druhé, kdež ho vinil z nářku cti takového, že jest od Jana Opice dotýkán v psaní dvojím na své pocti- vosti vysoce, jedno to, že jest neohradil své pocti- vosti proti němu a naňho ponúkal lidi, a tu že ho k úrazu i o hrdlo připraviti chtěl, a že lež a nepravdu mluvil a že pravil, že je neprávě stavuňk učinil. A v druhém psaní že mnoho mluvil, ale málo pravdy. A to zde před právem jemu se přihodilo. A že lže z srdce a to vymlúvaje, že sú ti, kdož sú s ním byli, nebyli poslové od pánuov Hradeckých. Také dotýkán jest, že by méně zachovalý byl a že by méně své poctivosti choval, a že jest s kurv vzat do šatlavy; a tím zaví- raje psaní své pověděl, že se s ním před Hradeckými súditi nechce, a že jest mistrem 81*
Strana 244
244 z šatlavy dokonalým. Ježto mistr Mathúš tomu všemu odpíral a odpírá, že je své poctivosti všudy a na každém místě choval od své mla- dosti až do tohoto času, nebo k každé své poctivosti řádně a slušně jest přišel. A kdy jaký takový škralúp na něm byl, k tomu ničemé- muž přijíti by nemohl. A což jest před právem mluvil, že on byl jest poslem, že jest to tak v pravdě bylo, a že je pravil, že Opice toho stavuňku učiniti neměl. Že jest tak, nebo tu spravedlivost byl k vyupomínání jinému poručil, a tolikéž sumy jemu nenáleželo, proč jest ob- stavil, a o tu již bylo na právě Hradeckém přistoupeno a tam z ní žalováno i na místě postaveno. A že pan mistr řádně a poctivě k titulu svému přišel podle vajsad a privilejí císařských i královských a všech těch svobod, kteréž učení Pražské má. A že je nikterakž proti své cti a poctivosti neučinil, co by jemu, eti jeho slúžiti nemělo. Na to všecko pokázal list zachování svého, list pod visutúů pečetí mistrovství svého dokonání, list pánuov Hra- deckých na to, že je v poselství byl, a mnohá svědomí, a ktomu krále JMti list, kterýž oto záští psáti ráčí, a listy jeho poselací Opicovy, žádaje podle toho spravedlivě zachován býti. Proti tomu Jan Opice odpíraje pravil, že těch mnoho jest artikuluov prožalovaných, ale ku prvnímu tak praví, že je mistr Mathúš sám tomu příčinu dal a pravil, že je Straku ne- právě a nespravedlivě obstavil, a ublížil jemu těmi slovy počátkem k jeho cti, ježto on jest pravý a spravedlivý stavuňk učinil; a že ho tím dotýkati neměl, neb taková věc každá se ku právu urukuje, a kdož neostane práv, škody zapravovati musí; nebo o to jest k nim žádosti činil a poroučel, ale svého dosíci nemohl a nemoha musil právem toho dobývati; a. tak ta z samého mistra přišla příčina, ale ne z něho. Nebo když do toho domu přišel, jemu jest ruky podati nechtěl, a tu souseduov ponoukal, co se tomu dívati budete? Že on tomu odpíral a pravil, že je právě obstavil. Tu jest jemu ublíženo, že takovú příčinů mohl E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: by o hrdlo přijíti i o zdraví. A jsa v tom městě úředník vrchní, měl-li je to mimo řád a právo učiniti —. Kdež pak dále položeno jest, že před lety málo minulými méně zacho- valý jest, o tom že by nerad mluvil mnoho, ale poněvadž toho žádá, že mluvit chce: když byl u sv. Jindřicha rektorem, jaká se jemu tu příhoda stala, že jest osobú vzat do šatla- vy, a že k tomu jest to dobře přidati mohl, poněvadž mistrem sa dokonalým, do šatlavy vzat jest, že také dokonalým z šatlavy vyšel; a že je to z něho samého pošlo a sám k to- mu příčinu dal i po té příčině to jest dopo- věděl. Než Opice, by ho čím naříkal, nenaříká, nebo by ho sám mistr Mathúš nedotýkal, že jest neprávě dostavil a tím jemu k jeho po- ctivosti neublížil, byl by on nevěděl se k němu jak zachovati —. Tu p. purgmistr a rada — svým ortelem vypovídají: Poněvadž mistr Ma- thúš toho, což jest on Jan Vopice v svém prvním listu psal o něm jeho dotýkaje, odha- něl se jest tím, což jest před svými pány zpravoval a mluvil, a oni páni Hradečtí jemu to svým psaním oznámili: i z té příčiny on Jan Opice o to jemu na právu povinen není. Než poněvadž on Jan Opice maje sobě uká- zání ku právu — právo opustiv jiné psaní duotklivé a hanlivé o něm o mistru Mathúšo- vi jest učinil, a svědkové jeho Janovi Opicovi nejsú dostateční k odsouzení jeho mistrově po- ctivosti ani vcele ani na dílu, a k tomu on Jan Opice toho jest neprovedl, aby on mistr Mathúš tomu jeho poslednímu psaní se odha- něl: i z těch příčin dává se jemu mistru Ma- thúšovi za právo v tom tak, čímž jest jeho koli on Jana Vopice tím posledním psaním na- řekl, že jest mu proto na právu povinen, a protož jej p. purgmistr a páni v svú kázeň berú. Actum in pleno consilio a. d. MYVCXIX? fer. II. ante Ascens. d. (Rukop. č. 1129 fol. 272.) 12. 1521, 11. prosince. (Mezi Janem Pe- kelským na místě Melichara, kupce z Prahy, a Kateřinou Mojžíškou, kramářkou z Bydžova,
244 z šatlavy dokonalým. Ježto mistr Mathúš tomu všemu odpíral a odpírá, že je své poctivosti všudy a na každém místě choval od své mla- dosti až do tohoto času, nebo k každé své poctivosti řádně a slušně jest přišel. A kdy jaký takový škralúp na něm byl, k tomu ničemé- muž přijíti by nemohl. A což jest před právem mluvil, že on byl jest poslem, že jest to tak v pravdě bylo, a že je pravil, že Opice toho stavuňku učiniti neměl. Že jest tak, nebo tu spravedlivost byl k vyupomínání jinému poručil, a tolikéž sumy jemu nenáleželo, proč jest ob- stavil, a o tu již bylo na právě Hradeckém přistoupeno a tam z ní žalováno i na místě postaveno. A že pan mistr řádně a poctivě k titulu svému přišel podle vajsad a privilejí císařských i královských a všech těch svobod, kteréž učení Pražské má. A že je nikterakž proti své cti a poctivosti neučinil, co by jemu, eti jeho slúžiti nemělo. Na to všecko pokázal list zachování svého, list pod visutúů pečetí mistrovství svého dokonání, list pánuov Hra- deckých na to, že je v poselství byl, a mnohá svědomí, a ktomu krále JMti list, kterýž oto záští psáti ráčí, a listy jeho poselací Opicovy, žádaje podle toho spravedlivě zachován býti. Proti tomu Jan Opice odpíraje pravil, že těch mnoho jest artikuluov prožalovaných, ale ku prvnímu tak praví, že je mistr Mathúš sám tomu příčinu dal a pravil, že je Straku ne- právě a nespravedlivě obstavil, a ublížil jemu těmi slovy počátkem k jeho cti, ježto on jest pravý a spravedlivý stavuňk učinil; a že ho tím dotýkati neměl, neb taková věc každá se ku právu urukuje, a kdož neostane práv, škody zapravovati musí; nebo o to jest k nim žádosti činil a poroučel, ale svého dosíci nemohl a nemoha musil právem toho dobývati; a. tak ta z samého mistra přišla příčina, ale ne z něho. Nebo když do toho domu přišel, jemu jest ruky podati nechtěl, a tu souseduov ponoukal, co se tomu dívati budete? Že on tomu odpíral a pravil, že je právě obstavil. Tu jest jemu ublíženo, že takovú příčinů mohl E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: by o hrdlo přijíti i o zdraví. A jsa v tom městě úředník vrchní, měl-li je to mimo řád a právo učiniti —. Kdež pak dále položeno jest, že před lety málo minulými méně zacho- valý jest, o tom že by nerad mluvil mnoho, ale poněvadž toho žádá, že mluvit chce: když byl u sv. Jindřicha rektorem, jaká se jemu tu příhoda stala, že jest osobú vzat do šatla- vy, a že k tomu jest to dobře přidati mohl, poněvadž mistrem sa dokonalým, do šatlavy vzat jest, že také dokonalým z šatlavy vyšel; a že je to z něho samého pošlo a sám k to- mu příčinu dal i po té příčině to jest dopo- věděl. Než Opice, by ho čím naříkal, nenaříká, nebo by ho sám mistr Mathúš nedotýkal, že jest neprávě dostavil a tím jemu k jeho po- ctivosti neublížil, byl by on nevěděl se k němu jak zachovati —. Tu p. purgmistr a rada — svým ortelem vypovídají: Poněvadž mistr Ma- thúš toho, což jest on Jan Vopice v svém prvním listu psal o něm jeho dotýkaje, odha- něl se jest tím, což jest před svými pány zpravoval a mluvil, a oni páni Hradečtí jemu to svým psaním oznámili: i z té příčiny on Jan Opice o to jemu na právu povinen není. Než poněvadž on Jan Opice maje sobě uká- zání ku právu — právo opustiv jiné psaní duotklivé a hanlivé o něm o mistru Mathúšo- vi jest učinil, a svědkové jeho Janovi Opicovi nejsú dostateční k odsouzení jeho mistrově po- ctivosti ani vcele ani na dílu, a k tomu on Jan Opice toho jest neprovedl, aby on mistr Mathúš tomu jeho poslednímu psaní se odha- něl: i z těch příčin dává se jemu mistru Ma- thúšovi za právo v tom tak, čímž jest jeho koli on Jana Vopice tím posledním psaním na- řekl, že jest mu proto na právu povinen, a protož jej p. purgmistr a páni v svú kázeň berú. Actum in pleno consilio a. d. MYVCXIX? fer. II. ante Ascens. d. (Rukop. č. 1129 fol. 272.) 12. 1521, 11. prosince. (Mezi Janem Pe- kelským na místě Melichara, kupce z Prahy, a Kateřinou Mojžíškou, kramářkou z Bydžova,
Strana 245
Hradec Králové (1521—1523). o dluh). Jan Pekelský poručník na místě Meli- chara, kupce z Prahy, viní Kateřinu Mojžíšku, kramářku z Bydžova, že jest zuostala dluhu spravedlivého témuž Melicharovi 78 k. míš. a 12 gr. též míš. za statek jeho, za věci krámské, kteréž jest brala, tehdáž ještě v Hradci jsúci, od nebožtíka Vaňka, služebníka jeho. A že týž Vaněk, když jesti duom v Hradci prodala, při- pověděl se jest pro ten dluoh právem při úřadu rychtářském na závdavek toho domu, a po smrti téhož Vaňka, služebníka svého, Meli- char sám že se jest připověděl listem pánuov Pražan i na jiné peníze, kteříž se jí Kateřině za týž duom klásti mají, žádaje při tom, aby jemu Melicharovi ty peníze, kteréž jsú za duom položeny, vydány byly. Proti tomu Kateřina mluvila, že Melicha- rovi té sumy, z kteréž jest obviněna, dlužna není, a že s nebožtíkem Vaňkem o všecko po- čet má řádný, a že jest jemu nezuostala všeho dluhu po tom počtu než toliko 17 kop a 30 gr. míš., a některúů kopu málo co jest vzala po tom počtu, a to že Melicharovi chce ráda zpra- viti. A tu se jest táž Kateřina seznala, že jest byla dlužna starého dluhu 60 a 2 kopy míš., ale že jest je zaplatila. A na to jest ukázala ceduli vyřezanou žádajíce při tom za- chována býti a opatřena podle práva. Ná'cz pánuov Hradeckých: Poněvadž vej- pis z register kupeckých správných Melicha- rových podle práva pražského vydaný to uka- zuje, že ta cedule, kterúž jest Kateřina Moj- žíška k obraně své pře položila, jest toliko na ten dluh všicken, co jest táž Kateřina l. sc XIX? o postním jarmarce v Hradci vzala, a týmž vejpisem to se provodí, že jest táž Kateřina starého dluhu zuostala 60 a 2 kopy míš., jakož se jest k tomu sama seznala: z těch příčin ten dluoh všicek starý i nový jemu Melicha- rovi na též Kateřině Mojžíšce a podle přípo- vědi jeho na penězích domovních, což jí Ka- teřině náleží, přisuzují. A poněvadž k penězuom domovým i jiní s túž Kateřinů podle kšaftu nebožtíka Mojžíše, manžela jejího, spravedlnost 245 mají, to táž Kateřina aby k místu přivedla, co tu jí samé náleží, konečně do 4 neděl od tohoto nálezu pořád zběhlých; a nemohl-li by Melichar tu svého dluhu zúplna postihnúti, aby se s ním o vostatek smluvila v těch čtyřech nedělích podle vuole jeho. Actum fer. 2. ante Elizabeth (18. listopadu) a. 1521. Kateřina Mojžíška se odvolává. Confirmatum fer. IV. ante f. Luciae a. 1521. (Rukop. č. 93 fol. 248.) 13. 1523, 18. března. (Mezi Janem Opicí z Třebska a Jiříkem Kalachem o vyzdvižení peněz.) Jan Opice z Třebska viní Jiříka Kal- bacha z Setče ze sta kop a 22'/, kop. míš., že by túž sumu týž Jiřík vzal z statku a z domu nebožtíka Jana Samsona u nás v městě Hradci, práva a spravedlnosti k tomu nemaje žádné, a že on Jan Opice dáním téhož Sam- sona a Marty, manželky jeho, k těm penězuom spravedlnost má lepší než Jiřík Kalbach ani kdo jiný. A na to ukázal dání z kněh a pod pečetí města Prahy, žádaje, abychom téhož Ji- říka k tomu držali, aby těch sto a 22"/, kop, kteréž jest mimo právo a spravednost vzal, zase ku právu složil. Proti tomu od Jiříka Kalvacha mluveno, že ani Janovi Samsonovi také nikdy nebyl nic dlužen a není, a že jest z statku Samsonova k své ruce nic nebral než k ruce Václava Zastudila, že jemu poručil, aby na místě jeho ty peníze vyzdvihal z práva, pokudž by jemu Zastudi- lovi podle jiných přípovědníkuov vydáno ne- bylo. A což jest koli týž pan Jiřík k sobě přijal, to všecko že jest témuž Zastudilovi a po něm manželce a dětem jeho vydal, a za ním že jest nic nezuostalo, a že svú nevinu a spra- vedlivost muož dostatečně pokázati. A v tom týž Jiřík táhne se též na ten zápis v knie- hách městských Hradeckých, na kterýž se táhne Jan Opice. Nález pánuov Hradeckých: Poněvadž zá- pis v kniehách městských, na který se k obraně své pře obojí strana táhne, to v sobě ukazuje, že z rozkázání slavné paměti krále Vladislava
Hradec Králové (1521—1523). o dluh). Jan Pekelský poručník na místě Meli- chara, kupce z Prahy, viní Kateřinu Mojžíšku, kramářku z Bydžova, že jest zuostala dluhu spravedlivého témuž Melicharovi 78 k. míš. a 12 gr. též míš. za statek jeho, za věci krámské, kteréž jest brala, tehdáž ještě v Hradci jsúci, od nebožtíka Vaňka, služebníka jeho. A že týž Vaněk, když jesti duom v Hradci prodala, při- pověděl se jest pro ten dluoh právem při úřadu rychtářském na závdavek toho domu, a po smrti téhož Vaňka, služebníka svého, Meli- char sám že se jest připověděl listem pánuov Pražan i na jiné peníze, kteříž se jí Kateřině za týž duom klásti mají, žádaje při tom, aby jemu Melicharovi ty peníze, kteréž jsú za duom položeny, vydány byly. Proti tomu Kateřina mluvila, že Melicha- rovi té sumy, z kteréž jest obviněna, dlužna není, a že s nebožtíkem Vaňkem o všecko po- čet má řádný, a že jest jemu nezuostala všeho dluhu po tom počtu než toliko 17 kop a 30 gr. míš., a některúů kopu málo co jest vzala po tom počtu, a to že Melicharovi chce ráda zpra- viti. A tu se jest táž Kateřina seznala, že jest byla dlužna starého dluhu 60 a 2 kopy míš., ale že jest je zaplatila. A na to jest ukázala ceduli vyřezanou žádajíce při tom za- chována býti a opatřena podle práva. Ná'cz pánuov Hradeckých: Poněvadž vej- pis z register kupeckých správných Melicha- rových podle práva pražského vydaný to uka- zuje, že ta cedule, kterúž jest Kateřina Moj- žíška k obraně své pře položila, jest toliko na ten dluh všicken, co jest táž Kateřina l. sc XIX? o postním jarmarce v Hradci vzala, a týmž vejpisem to se provodí, že jest táž Kateřina starého dluhu zuostala 60 a 2 kopy míš., jakož se jest k tomu sama seznala: z těch příčin ten dluoh všicek starý i nový jemu Melicha- rovi na též Kateřině Mojžíšce a podle přípo- vědi jeho na penězích domovních, což jí Ka- teřině náleží, přisuzují. A poněvadž k penězuom domovým i jiní s túž Kateřinů podle kšaftu nebožtíka Mojžíše, manžela jejího, spravedlnost 245 mají, to táž Kateřina aby k místu přivedla, co tu jí samé náleží, konečně do 4 neděl od tohoto nálezu pořád zběhlých; a nemohl-li by Melichar tu svého dluhu zúplna postihnúti, aby se s ním o vostatek smluvila v těch čtyřech nedělích podle vuole jeho. Actum fer. 2. ante Elizabeth (18. listopadu) a. 1521. Kateřina Mojžíška se odvolává. Confirmatum fer. IV. ante f. Luciae a. 1521. (Rukop. č. 93 fol. 248.) 13. 1523, 18. března. (Mezi Janem Opicí z Třebska a Jiříkem Kalachem o vyzdvižení peněz.) Jan Opice z Třebska viní Jiříka Kal- bacha z Setče ze sta kop a 22'/, kop. míš., že by túž sumu týž Jiřík vzal z statku a z domu nebožtíka Jana Samsona u nás v městě Hradci, práva a spravedlnosti k tomu nemaje žádné, a že on Jan Opice dáním téhož Sam- sona a Marty, manželky jeho, k těm penězuom spravedlnost má lepší než Jiřík Kalbach ani kdo jiný. A na to ukázal dání z kněh a pod pečetí města Prahy, žádaje, abychom téhož Ji- říka k tomu držali, aby těch sto a 22"/, kop, kteréž jest mimo právo a spravednost vzal, zase ku právu složil. Proti tomu od Jiříka Kalvacha mluveno, že ani Janovi Samsonovi také nikdy nebyl nic dlužen a není, a že jest z statku Samsonova k své ruce nic nebral než k ruce Václava Zastudila, že jemu poručil, aby na místě jeho ty peníze vyzdvihal z práva, pokudž by jemu Zastudi- lovi podle jiných přípovědníkuov vydáno ne- bylo. A což jest koli týž pan Jiřík k sobě přijal, to všecko že jest témuž Zastudilovi a po něm manželce a dětem jeho vydal, a za ním že jest nic nezuostalo, a že svú nevinu a spra- vedlivost muož dostatečně pokázati. A v tom týž Jiřík táhne se též na ten zápis v knie- hách městských Hradeckých, na kterýž se táhne Jan Opice. Nález pánuov Hradeckých: Poněvadž zá- pis v kniehách městských, na který se k obraně své pře obojí strana táhne, to v sobě ukazuje, že z rozkázání slavné paměti krále Vladislava
Strana 246
246 dům Jana Samsona v jeho od města ujití ří- zen jest právem pro přípovědníky, kterýmž jest týž Samson dlužen byl, a Václav Zastudil podle jiných věřiteluov že jest se připověděl pro dluh svuoj, který se jmíti pravil na témž Samsonovi, na statek jeho pro 1"/,C kop míš., žeby zaň dal Janovi Královi z Dobré Vody; a ten dluh týž Václav Zastudil bral jest podle přípovědi své z domu dotčeného Samsonova na právě Hradeckém nejprv sám, pokud jemu a co který rok podle jiných věřiteluov od práva ukázáno bylo, a potom udělal poručníka k vy- zdvihování těch peněz na svém místě Jiříka Kalvacha. A poněvadž on Jiřík z téhož statku Samsonova k své ruce jest nic nepřijímal než k ruce téhož Zastudila, jakožto té věci po- ručník na žádost jeho, a což jest k sobě přijal, to že jest vydal témuž Zastudilovi a po něm manželce a dětem jeho; a poněvadž týž Sam- son byv napomínán od práva, aby své dluhy lidem sám zpravoval, jakož dotčený zápis v kniehách městských ukazuje, toho jest své- volně učiniti nechtěl, a také věda o tom, že již psaný Zastudil a potom na místě jeho Jiřík Kalvach z domu jeho peníze beře, tomu jest podle práva neodepřel, a v tak mnohých letech až do své smrti k témuž Zastudilovi ani k Ji- říkovi Kalvachovi o to právem jest nehleděl : z těch příčin Jiřík Kalvach Janovi Opicovi v té při nic povinen není. Stalo se v sobotu před sv. Matějem ap. [21. února] !. 1523. Confirmatum in pleno iudicii consilio f. IV. post f. S. Gedrudae [18. března] 1523. (Rukop. č. 93, fol. 250.) 14. 1523, 9. září. (Mezi sirotky Marty Pazderky a Václavem Pětikostelem z jedné a Ješkem Dusíkem, manželem jejím, z strany druhé o nápad k statku též Marty Pazderky.) Matěj a Tomáš, synové nebožky Marty Pazderky, Václav Pětikostel z Prahy, Dorota matka též Pazderky, Jan bratr její, a Petr Verunuov žá- dali, aby kšaftu, kterýž Marta Pazderka učinila, moc dána byla a aby tvrzen byl podle práva, a oni aby při témž kšaftu a zřízení jejím za- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: chováni byli, poněvadž se jest řádně podle práva téhož města Hradce vykonal. A ona že jesti jako o svým kšaftovati mohla a své komu chtěla poručiti Proti tomu Ješek Dusík, manžel její Marty Pazderky, mluvil, že ten spis, kterýž oni kšaf- tem nazývají, žadný kšaft není a podle práva města Hradce za kšaft nemá počten býti, neb jsú to sobě sami sepsali, jakž se jim zdálo; a když jest týž Ješek doma nebyl, tu slovem jejím poslali jsú ku panu purgmistru, aby kní pány vyslal, a ona před těmi pány přiznala se k tomu spisu jim k vuoli, kdož jsú jí o to pokoje nedali; žádaje týž Ješek, aby tomu spisu moc k tvrzení dána nebyla. Nebo by pak táž manželka jeho byla chtěla kšaftovati, jakož jest nechtěla, že jest toho učiniti nemohla proti smlúvám svatebním, kteréž jest s ní týž Ješek měl a má, totižto takové: dal-li by jim P. Buoh po těch smlúvách den a rok spolu živu bejti, tehdy po dni a po roce aby byli praví společníci všeho statku z obú stran, cožkoli mají aneb jmíti budou. A poněvadž jsú ne- toliko den a rok, ale několik let drahně spolu byli i dítky spolu měli, že jest ona po- dle těch smluv kšaftu dělati nemohla podle práva a starobylé zvyklosti města Hradce. Mlu- vieci i to, že ani těch sto kop, kteréž sobě byla vymienila na smlúvách, žádnému jest poroučeti a odkazovati nemohla, a to z té přičiny, že potom týž Ješek s túž manželků svú od po- ručníkuov ten všicek statek sirotčí jest ujal, a ona manželka jeho tím ujetím toho statku díl svuoj vyrazila a vzala, kterýž jí podle kšaftu nebožtíka Jana Pazdery náležal. A on Ješek ten statek sirotkuom platil jest a platí. Tu my purgmistr a rada slyšíce žalobu, odpor a kšaft nebožky Marty Pazderky, takto sme jim vypověděli: Poněvadž Ješek Dusík s nebožků Martú, manželků svú, takové smlouvy měl jest a má, aby po dni a po roce byli společníci a hromaždníci všeho statku z obú stran, kterýž mají aneb jmíti budou, a byli jsú s sebou po těch smlúvách několik let
246 dům Jana Samsona v jeho od města ujití ří- zen jest právem pro přípovědníky, kterýmž jest týž Samson dlužen byl, a Václav Zastudil podle jiných věřiteluov že jest se připověděl pro dluh svuoj, který se jmíti pravil na témž Samsonovi, na statek jeho pro 1"/,C kop míš., žeby zaň dal Janovi Královi z Dobré Vody; a ten dluh týž Václav Zastudil bral jest podle přípovědi své z domu dotčeného Samsonova na právě Hradeckém nejprv sám, pokud jemu a co který rok podle jiných věřiteluov od práva ukázáno bylo, a potom udělal poručníka k vy- zdvihování těch peněz na svém místě Jiříka Kalvacha. A poněvadž on Jiřík z téhož statku Samsonova k své ruce jest nic nepřijímal než k ruce téhož Zastudila, jakožto té věci po- ručník na žádost jeho, a což jest k sobě přijal, to že jest vydal témuž Zastudilovi a po něm manželce a dětem jeho; a poněvadž týž Sam- son byv napomínán od práva, aby své dluhy lidem sám zpravoval, jakož dotčený zápis v kniehách městských ukazuje, toho jest své- volně učiniti nechtěl, a také věda o tom, že již psaný Zastudil a potom na místě jeho Jiřík Kalvach z domu jeho peníze beře, tomu jest podle práva neodepřel, a v tak mnohých letech až do své smrti k témuž Zastudilovi ani k Ji- říkovi Kalvachovi o to právem jest nehleděl : z těch příčin Jiřík Kalvach Janovi Opicovi v té při nic povinen není. Stalo se v sobotu před sv. Matějem ap. [21. února] !. 1523. Confirmatum in pleno iudicii consilio f. IV. post f. S. Gedrudae [18. března] 1523. (Rukop. č. 93, fol. 250.) 14. 1523, 9. září. (Mezi sirotky Marty Pazderky a Václavem Pětikostelem z jedné a Ješkem Dusíkem, manželem jejím, z strany druhé o nápad k statku též Marty Pazderky.) Matěj a Tomáš, synové nebožky Marty Pazderky, Václav Pětikostel z Prahy, Dorota matka též Pazderky, Jan bratr její, a Petr Verunuov žá- dali, aby kšaftu, kterýž Marta Pazderka učinila, moc dána byla a aby tvrzen byl podle práva, a oni aby při témž kšaftu a zřízení jejím za- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: chováni byli, poněvadž se jest řádně podle práva téhož města Hradce vykonal. A ona že jesti jako o svým kšaftovati mohla a své komu chtěla poručiti Proti tomu Ješek Dusík, manžel její Marty Pazderky, mluvil, že ten spis, kterýž oni kšaf- tem nazývají, žadný kšaft není a podle práva města Hradce za kšaft nemá počten býti, neb jsú to sobě sami sepsali, jakž se jim zdálo; a když jest týž Ješek doma nebyl, tu slovem jejím poslali jsú ku panu purgmistru, aby kní pány vyslal, a ona před těmi pány přiznala se k tomu spisu jim k vuoli, kdož jsú jí o to pokoje nedali; žádaje týž Ješek, aby tomu spisu moc k tvrzení dána nebyla. Nebo by pak táž manželka jeho byla chtěla kšaftovati, jakož jest nechtěla, že jest toho učiniti nemohla proti smlúvám svatebním, kteréž jest s ní týž Ješek měl a má, totižto takové: dal-li by jim P. Buoh po těch smlúvách den a rok spolu živu bejti, tehdy po dni a po roce aby byli praví společníci všeho statku z obú stran, cožkoli mají aneb jmíti budou. A poněvadž jsú ne- toliko den a rok, ale několik let drahně spolu byli i dítky spolu měli, že jest ona po- dle těch smluv kšaftu dělati nemohla podle práva a starobylé zvyklosti města Hradce. Mlu- vieci i to, že ani těch sto kop, kteréž sobě byla vymienila na smlúvách, žádnému jest poroučeti a odkazovati nemohla, a to z té přičiny, že potom týž Ješek s túž manželků svú od po- ručníkuov ten všicek statek sirotčí jest ujal, a ona manželka jeho tím ujetím toho statku díl svuoj vyrazila a vzala, kterýž jí podle kšaftu nebožtíka Jana Pazdery náležal. A on Ješek ten statek sirotkuom platil jest a platí. Tu my purgmistr a rada slyšíce žalobu, odpor a kšaft nebožky Marty Pazderky, takto sme jim vypověděli: Poněvadž Ješek Dusík s nebožků Martú, manželků svú, takové smlouvy měl jest a má, aby po dni a po roce byli společníci a hromaždníci všeho statku z obú stran, kterýž mají aneb jmíti budou, a byli jsú s sebou po těch smlúvách několik let
Strana 247
Hradec Králové (1523—1525). i dítky spolu měli; a poněvadž od starodávna vždycky to se v městě Hradci tak za právo chovalo a chová, že žádná manželka po dni a po roce za živnosti manžela svého přes takové smlouvy statku nekšaftuje a kšaftovati nemuož : z té příčiny jemu Ješkovi za právo dáváme a jeho při smlúvách svatebních zuostavujem, neb jest mauželka jeho podle dotčeného práva města Hradce po dni a po roce nic víc kšaftovati nemohla, leč těch sto kop míš., které jest sobě na těch smlúvách vymínila. A co se do- týče, že ty smlouvy na rathouze zapsány nejsou a statku že jsú sobě nepřipsali: poněvadž smlouvy svatební v Hradci nikda se nezapisují, a po dni a po roce žádný manžel připsání statku od manželky své nepotřebuje, leč by jemu chtěla statek svuoj mimo smlouvy dříve dne a roka dáti, to sobě zápisem kněh měst- ských stvrditi mají; protož z těch příčin to nezapsání Ješkovi k žádné škodě není. A což se Václava Pětikostele dotýče, ten toho ničímž jest nepokázal, aby nebožce Martě Pazderce dcera její těch 75 kop odkázala, kteréž jest nebožka Anna, sestra její, témuž Václavovi, manželu svému, poručila. A tak se to poručenství Anny, manželky jeho, s tím spisem Marty Pazderky nesrovnává, protož z těchto příčin také ke škodě svrchupsanému Dusíkovi není. Matěj a Tomáš, synové nebožka Jana Pazdery, a Václav Pětikostel odvolali se ku právu vrchnímu. Actum f. 3. post Stani- slaum [12. kvétna] anno 1523. Confirmatum váak tak, aby az do těch 100 kop, které sobě při smlúvách svatebních vymínila, ti, komuž jest odkázala tím kšaftem, užíti mohli. Actum f. IV. post Nativitatem B. M. V.[9. září] 1523. (Rukop. č. 93, fol. 249.) 15. 1525, 15. září. (Mezi p. Vladislavem Buřenickým a Matějem Kyčkou na místě sirot- kuov Krupičkovic o statek.) V té při, kdež ne- božtík pan Vladislav Buřenický pravil se jmíti spravedlivost po nebožtíkovi Zděnkovi, příteli svém, kterýžto Zděněk měl za manželku ne- bozku Dorotu, dceru Krupičkovu z Hradce, 247 a to takovü, že táž Dorota učinila kšaft řádný na právě v městě Bydžově, kterýmž jest statek svuoj vVšicek i tu spravedlnost, kteráz měla po nebožtíkovi Krupičkovi otci svém v městě Hradci, poručila a dala mocně dotčenému Zděnkovi, manželu svému. A týž Zděněk pře- byv ji, túž spravedlnost sobě od manželky danú poručil kšaftem též řádným na právě Bydžov- ským učiněným jemu p. Vladislavovi Buřenic- kému. Na to ukázal týž oba dva kšafty, a vedle toho žádal za opatření spravedlivé. Proti tomu Matěj Kyčka, manžel matky nadepsané Doroty, i na místě jiných sirotkuov, dětí nebožtíka Krupičky, mluvil jest, že ten kšaft nebožky Doroty podle práva činěn a došlý není z té příčiny, že Zděněk při tom kšaftu byl a ji napomínal, chce-li toto učiniti; a ona jedno po něm říkala, ano jemu k vuoli, jakž chtěl jmíti; ježto žádný při kšaftu býti nemá než ti, kdož jsú k tomu podle práva vysláni. A také týž Zděněk byl jest luože zlého a ne- řádného, a táž Dorota že jest sobě pojala za muože bez vuole a rady matky své, bratří a přátel svých, a tudy že jest svuoj díl a spra- vedlivost potratila a kšaftovati nemohla; a ten díl její že jest přišel na mateř a na jiné sirotky. A kšaft Zděnku[ov] též pořádný a podle práva není, jedno že týž Zděněk dříve čtyř nedělí po smrti její Doroty jest umřel, nedočkav toho času, v kterém se ten kšaft vážiti měl, i dělal na to jiný kšaft, nevěda, bude-li její kšaft tvrzen podle práva čili nebude. Nebo právo toho města mělo jest to prve ohledati, mohla-li jest táž Dorota kšaft dělati čili ne- mohla, poněvadž jest své právo potratila. Druhá příčina jest, že on Zděněk byl luože zlého a nefádného oc. Nález pánuov Hradeckejch: Poněvadž jest kšaft ten, kterýž Dorota, dcera Krupičkova, dělala, k mocnosti své jest nepřišel a podle práva tvrzen není, než v odporu až dosavad byl; a Zděněk nevyčkav času, v kterémž ten k3aft k stvrzeni aneb k zdvižení přijíti měl, a jiny ksaft svuoj na to činil, ježto jest měl
Hradec Králové (1523—1525). i dítky spolu měli; a poněvadž od starodávna vždycky to se v městě Hradci tak za právo chovalo a chová, že žádná manželka po dni a po roce za živnosti manžela svého přes takové smlouvy statku nekšaftuje a kšaftovati nemuož : z té příčiny jemu Ješkovi za právo dáváme a jeho při smlúvách svatebních zuostavujem, neb jest mauželka jeho podle dotčeného práva města Hradce po dni a po roce nic víc kšaftovati nemohla, leč těch sto kop míš., které jest sobě na těch smlúvách vymínila. A co se do- týče, že ty smlouvy na rathouze zapsány nejsou a statku že jsú sobě nepřipsali: poněvadž smlouvy svatební v Hradci nikda se nezapisují, a po dni a po roce žádný manžel připsání statku od manželky své nepotřebuje, leč by jemu chtěla statek svuoj mimo smlouvy dříve dne a roka dáti, to sobě zápisem kněh měst- ských stvrditi mají; protož z těch příčin to nezapsání Ješkovi k žádné škodě není. A což se Václava Pětikostele dotýče, ten toho ničímž jest nepokázal, aby nebožce Martě Pazderce dcera její těch 75 kop odkázala, kteréž jest nebožka Anna, sestra její, témuž Václavovi, manželu svému, poručila. A tak se to poručenství Anny, manželky jeho, s tím spisem Marty Pazderky nesrovnává, protož z těchto příčin také ke škodě svrchupsanému Dusíkovi není. Matěj a Tomáš, synové nebožka Jana Pazdery, a Václav Pětikostel odvolali se ku právu vrchnímu. Actum f. 3. post Stani- slaum [12. kvétna] anno 1523. Confirmatum váak tak, aby az do těch 100 kop, které sobě při smlúvách svatebních vymínila, ti, komuž jest odkázala tím kšaftem, užíti mohli. Actum f. IV. post Nativitatem B. M. V.[9. září] 1523. (Rukop. č. 93, fol. 249.) 15. 1525, 15. září. (Mezi p. Vladislavem Buřenickým a Matějem Kyčkou na místě sirot- kuov Krupičkovic o statek.) V té při, kdež ne- božtík pan Vladislav Buřenický pravil se jmíti spravedlivost po nebožtíkovi Zděnkovi, příteli svém, kterýžto Zděněk měl za manželku ne- bozku Dorotu, dceru Krupičkovu z Hradce, 247 a to takovü, že táž Dorota učinila kšaft řádný na právě v městě Bydžově, kterýmž jest statek svuoj vVšicek i tu spravedlnost, kteráz měla po nebožtíkovi Krupičkovi otci svém v městě Hradci, poručila a dala mocně dotčenému Zděnkovi, manželu svému. A týž Zděněk pře- byv ji, túž spravedlnost sobě od manželky danú poručil kšaftem též řádným na právě Bydžov- ským učiněným jemu p. Vladislavovi Buřenic- kému. Na to ukázal týž oba dva kšafty, a vedle toho žádal za opatření spravedlivé. Proti tomu Matěj Kyčka, manžel matky nadepsané Doroty, i na místě jiných sirotkuov, dětí nebožtíka Krupičky, mluvil jest, že ten kšaft nebožky Doroty podle práva činěn a došlý není z té příčiny, že Zděněk při tom kšaftu byl a ji napomínal, chce-li toto učiniti; a ona jedno po něm říkala, ano jemu k vuoli, jakž chtěl jmíti; ježto žádný při kšaftu býti nemá než ti, kdož jsú k tomu podle práva vysláni. A také týž Zděněk byl jest luože zlého a ne- řádného, a táž Dorota že jest sobě pojala za muože bez vuole a rady matky své, bratří a přátel svých, a tudy že jest svuoj díl a spra- vedlivost potratila a kšaftovati nemohla; a ten díl její že jest přišel na mateř a na jiné sirotky. A kšaft Zděnku[ov] též pořádný a podle práva není, jedno že týž Zděněk dříve čtyř nedělí po smrti její Doroty jest umřel, nedočkav toho času, v kterém se ten kšaft vážiti měl, i dělal na to jiný kšaft, nevěda, bude-li její kšaft tvrzen podle práva čili nebude. Nebo právo toho města mělo jest to prve ohledati, mohla-li jest táž Dorota kšaft dělati čili ne- mohla, poněvadž jest své právo potratila. Druhá příčina jest, že on Zděněk byl luože zlého a nefádného oc. Nález pánuov Hradeckejch: Poněvadž jest kšaft ten, kterýž Dorota, dcera Krupičkova, dělala, k mocnosti své jest nepřišel a podle práva tvrzen není, než v odporu až dosavad byl; a Zděněk nevyčkav času, v kterémž ten k3aft k stvrzeni aneb k zdvižení přijíti měl, a jiny ksaft svuoj na to činil, ježto jest měl
Strana 248
248 předkem právo, kteréhož jeho sirotci Krupič- kovi příčinami mnohými i také svědky svými odcizují, a tak spravedlivosti její zmocněn býti: i z těch příčin p. purkmistr a páni jim sirot- kuom Krupičkovým za právo dávají. Stalo se v pátek před sv. Sixtem [31. března] l. 1525. Náprava: Tu my z plnosti práva ortel tento takto napravujeme: Poněvadž nebožka Dorota, dcera Krupičkova, statku svého, kterýž měla, zmocněna byla a ten mohla podle práva komu chtěla dáti, a poněvadž na to kšaft učinila, a ten, by k stvrzení nepřišel, toho jesti strana odporná neprovedla: i z té příčiny, což jest Zděnkovi dala a poručila, i právo své, že to tak zuostati má, a dále on Zděněk též k tomu jest to obrátil a komu odkázal, tolikéž jesti práva užíti měl. A poněvadž od jedněch k druhým taková spravedlnost jest připadla až na Vladislava Buřinického, že podle těch po- řízení ta spravedlnost při těch kšaftích zuo- stati má. Actum fer. 6. ante Ludmillam [15. září] a 1525. (Tamtéž fol. 251.) 16. 1526, 12. května. (Mezi Václavem Zá- rubou z Hustiřan a Jiříkem Moníkem z Ne- dělišť o dluh.) Václav Záruba z Hustieřan obvinil Jiříka Moníka z Neděliší ze 30 kop bez 2, pravě, že jest jich puojčil Mach, člověk jeho z Hněvčevsi, Johanovi mlynáři v Předměřicích, a ty peníze že jest Moník od něho tam vzal,ne- maje k nim žádné spravedlnosti; tím dokládaje, že by se k tomu Moník seznal před lidmi. Proti tomu Jiřík Moník mluvil, že Mach z Hněv- čevsi, tchán jeho, ty peníze před lidmi dal, a také jest sám puojčil mu těch peněz Moník Johanovi, a on jest jemu je zase oplatil, neb jest je od něho přijal. Nález pánuov Hradeckých : Když p. Václav Záruba to svědky svými ukazuje, že by Moník k jeho otázce pověděl, že jest od Johana mlynáře z Předměřic, Macha z Hněvčevsi, tchána svého, 28 vzal; ale poněvadž on Moník zase svými svědky to provodí, že jest se Johan mlynář o těch penězích sobě půjčených Macha, Moníkova tchána, ptal, poněvadž jsma obadva E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: smrtedlna, komu by zase ty peníze dáti a za- platiti měl? a on Mach že jest jemu Johanovi mlynáři ty peníze oplatiti a dáti rozkázal Mo- níkovi, zeti svému, a dětem jeho: z těch příčin p. purgmistr a páni jemu Moníkovi za právo dávají, že Moník Václavovi Zárubovi těmi 28 kopami povinen není. Actum fer. VI. ante Ge- orgium [20. dubna] a. 1526. Confirmatum sabbatho [12. května] post Stanislaum anno 1526. (Tamtéž č. 93 f. 252.) 17. 1526, 14. listopadu. (Mezi Markétou Buřankou a staršími obecními a měšťany na místě vší obce města Hradce nad Labem o statek odůmrtiní nekšaftovaný.) V té při, kdež Markéta Buřanka táhnúcí se na statek po ne- božtíkovi Raddovi, příteli svém, praví se jmíti k témuž statku právo a spravedlivost nejlepší, takže by s manžely svými po mnohá léta s městem trpící byla, a že by podle města všech povin- ností dostávala a také že i na tento čas za- stává a vyplňuje podle města, žádajíci, aby toho práva užíti mohla; tím dokládajíce, žeby jí za předešlé rady od úřadu rozkázáno bylo, aby v ten statek vkročila a jej opatrovala, žá- dajíce, aby vedle práva jeho zmocněna byla a v něj uvedena. Proti tomu starší obecní na místě vší obce otpírajíce mluvili, že takový statek odúmrtní a nekšaftovaný na žádného připadnúti nemuož podle práva, než na obec vedle obyčeje staro- dávního, poněvadž není žádného přítele s mě- stem trpícího. A aby ona měla býti s městem trpící a sjinými sousedy, aby všecko zastávati měla, toho pravého neučiní. A poněvadž na tento čas, když jest Jan Radda toho statku odumřel, v žádném sousedství aniž v žádné povinnosti městské, aby platu královského aneb jiných městských lozuonkuov podle soused za- stávala, zastižena není: že takový statek ne- řízený na ni ani na jiného žádného mimo tuto obec přijíti a připadnúti podle práva nemuože. A tomu zvedení a zmocnění od úřadu otpírají, než že jí rozkázáno bylo, aby ona ten duom
248 předkem právo, kteréhož jeho sirotci Krupič- kovi příčinami mnohými i také svědky svými odcizují, a tak spravedlivosti její zmocněn býti: i z těch příčin p. purkmistr a páni jim sirot- kuom Krupičkovým za právo dávají. Stalo se v pátek před sv. Sixtem [31. března] l. 1525. Náprava: Tu my z plnosti práva ortel tento takto napravujeme: Poněvadž nebožka Dorota, dcera Krupičkova, statku svého, kterýž měla, zmocněna byla a ten mohla podle práva komu chtěla dáti, a poněvadž na to kšaft učinila, a ten, by k stvrzení nepřišel, toho jesti strana odporná neprovedla: i z té příčiny, což jest Zděnkovi dala a poručila, i právo své, že to tak zuostati má, a dále on Zděněk též k tomu jest to obrátil a komu odkázal, tolikéž jesti práva užíti měl. A poněvadž od jedněch k druhým taková spravedlnost jest připadla až na Vladislava Buřinického, že podle těch po- řízení ta spravedlnost při těch kšaftích zuo- stati má. Actum fer. 6. ante Ludmillam [15. září] a 1525. (Tamtéž fol. 251.) 16. 1526, 12. května. (Mezi Václavem Zá- rubou z Hustiřan a Jiříkem Moníkem z Ne- dělišť o dluh.) Václav Záruba z Hustieřan obvinil Jiříka Moníka z Neděliší ze 30 kop bez 2, pravě, že jest jich puojčil Mach, člověk jeho z Hněvčevsi, Johanovi mlynáři v Předměřicích, a ty peníze že jest Moník od něho tam vzal,ne- maje k nim žádné spravedlnosti; tím dokládaje, že by se k tomu Moník seznal před lidmi. Proti tomu Jiřík Moník mluvil, že Mach z Hněv- čevsi, tchán jeho, ty peníze před lidmi dal, a také jest sám puojčil mu těch peněz Moník Johanovi, a on jest jemu je zase oplatil, neb jest je od něho přijal. Nález pánuov Hradeckých : Když p. Václav Záruba to svědky svými ukazuje, že by Moník k jeho otázce pověděl, že jest od Johana mlynáře z Předměřic, Macha z Hněvčevsi, tchána svého, 28 vzal; ale poněvadž on Moník zase svými svědky to provodí, že jest se Johan mlynář o těch penězích sobě půjčených Macha, Moníkova tchána, ptal, poněvadž jsma obadva E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: smrtedlna, komu by zase ty peníze dáti a za- platiti měl? a on Mach že jest jemu Johanovi mlynáři ty peníze oplatiti a dáti rozkázal Mo- níkovi, zeti svému, a dětem jeho: z těch příčin p. purgmistr a páni jemu Moníkovi za právo dávají, že Moník Václavovi Zárubovi těmi 28 kopami povinen není. Actum fer. VI. ante Ge- orgium [20. dubna] a. 1526. Confirmatum sabbatho [12. května] post Stanislaum anno 1526. (Tamtéž č. 93 f. 252.) 17. 1526, 14. listopadu. (Mezi Markétou Buřankou a staršími obecními a měšťany na místě vší obce města Hradce nad Labem o statek odůmrtiní nekšaftovaný.) V té při, kdež Markéta Buřanka táhnúcí se na statek po ne- božtíkovi Raddovi, příteli svém, praví se jmíti k témuž statku právo a spravedlivost nejlepší, takže by s manžely svými po mnohá léta s městem trpící byla, a že by podle města všech povin- ností dostávala a také že i na tento čas za- stává a vyplňuje podle města, žádajíci, aby toho práva užíti mohla; tím dokládajíce, žeby jí za předešlé rady od úřadu rozkázáno bylo, aby v ten statek vkročila a jej opatrovala, žá- dajíce, aby vedle práva jeho zmocněna byla a v něj uvedena. Proti tomu starší obecní na místě vší obce otpírajíce mluvili, že takový statek odúmrtní a nekšaftovaný na žádného připadnúti nemuož podle práva, než na obec vedle obyčeje staro- dávního, poněvadž není žádného přítele s mě- stem trpícího. A aby ona měla býti s městem trpící a sjinými sousedy, aby všecko zastávati měla, toho pravého neučiní. A poněvadž na tento čas, když jest Jan Radda toho statku odumřel, v žádném sousedství aniž v žádné povinnosti městské, aby platu královského aneb jiných městských lozuonkuov podle soused za- stávala, zastižena není: že takový statek ne- řízený na ni ani na jiného žádného mimo tuto obec přijíti a připadnúti podle práva nemuože. A tomu zvedení a zmocnění od úřadu otpírají, než že jí rozkázáno bylo, aby ona ten duom
Strana 249
Hradec Królovć (1526 — 1530). pro nebezpečnost opatrovala do dalšího roz- vážení a tu v něm pobyla. Nález Hradeckých pánuov: Ačkoli jest Buřanka o otci svém svědky vedla, že by v sousedství byl, však poněvadž od strany odporné zase jest ukázáno, že jest před smrtí svou statek svuoj prodal a v podruží umřel; a poněvadž ona Markéta Buřanka tak, jakž jest od sebe mluviti dala, toho svědky svými neprovodí, aby kdy s prvním neb s dru- hým mužem svým městské právo přijala a podle toho šosuov a jiných daní a břemen městských dostávala, ani žádného příbuzenství zejmena neukázala; i také poněvadž nejsúc v sousedství, s ním s Janem Raddou że jest ani nechlebila: z těch příčin p. purgmistr a páni ten statek nekšaftovaný při obci, tak jakž prve bývalo, podle práva zuostavují Actum f. V. in vigilia s. Matthaei ev. j[20. září] a. 1526. Tu my z plnosti práva ortele tohoto z té příčiny, poněvadž ste v orteli svém položili, Ze ona Markéta Buřanka žádného jest příbu- zenství zejmena nepokázala, podle práva po- tvrzujeme. Actum fer. IV. post f. S. Martini [14. listopadu] a. 1526. (Tamtéz f. 252.) 18. 1529, 15. ledna. (Mezi Janem Knot- kem a Matejem Lośtickjm, sirotkem Jana Tučky, o dluh.) Jan Knotek viní Matěje Loštického a Martu manželku jeho, ze 104 kop m. a z dlu- huov některých, kteréž jim náleží na lidech, tak jakž Janovi, strejci jeho, vydati měl, a tolikéž Barboře, sestře jeho, podle zápisu smluvního kněh městských, pravíc, žeby jemu Jan Tuček, streje jeho, touž spravedlnost zá- pisem mocné dal, táhnüc se v tom na ty zápisy. Proti tomu Matěj Loštický mluvil, že což tu Jan Knotek mluví, sou slova holá, a když to ukáže, že jemu na to odpověď dáti chce, kterou se bude moci dobře zpraviti. Při tom sirotek dcera někdy Jana Tučky v té spravedlnosti, z kteréž Jan Knotek Ma- téje Lo&tického a Martu m.j. viní, ohlásil se, pravieci se k tomu ke všemu lepší právo a spra- Archiv Český XXVI. 249 vedlivost jmíti jakožto vlastní dcera po krvi a po otci svém. Nález pánuov Hradeckých: Pončvadž zá- pisové podle potřeby jednoho každého a vuole se řídí, takž jakž komu potřeba ukazuje, že někdo před právem statek svuoj rozdává a jiný postupuje a dává, a kdož co komu dává bez místa, toho dání mčěniti nemuože, a zvláště zápisu. Ale zápis Jana Tučka, kterýž učinil Janovi Knotkovi, toho v sobě nedrží, aby jemu Knotkovi spravedlivost svou jakou dal, než že mu o své spravedlnosti vší, o kterúžkoli činiti má, před právem poručil. A tak stojí, že tímto zápisem mocně poroučí a dává na zisk i na ztrátu. A poněvadž se zisku a ztráty dotýče, takoví zápisové k soudu toliko moe mají a ne k spravedlivosti statku. A poněvadž on Jan Knotek v zápisu těmi slovy se neopatřil, kteréž příleží, tak aby stálo, že jemu svou spravedlnost na tomto nebo na onom dává a sobě práva a spravedlnosti žádné ne- pozuostavuje, neZ Ze naüho svü spravedlivost všicku přenáší: ten by zápis měl na dání statku nebo spravedlivosti. Ale tento toho podle práva v sobě nezavírá, a svědky svými kněh pře- svědčiti nemuože. I z těch příčin on Knotek k statku Jana Tučka práva jmíti nemuože. A protož sirotek a dědička podle práva k tomu bližší jest nežli kdo jiný, poněvadž i svědky svými to ukazuje, že Jan Tuček, otec její, té spravedlnosti, kterúž u mateře má, Anně dceři své zanechává, a tak se jí podle práva při- povídá. Jan Knotek k vrchnímu právu se od- volává. Stalo se v pondělí po sv. Mikuláši [7. pros.] l. 1528. Confirmatum in pleno iudicii consilio f. VI. ante f. Priscae V. [15. ledna] a. 1529. (Rukop. 6. 93, fol. 253.) 19. 1530, 7. dubna. (Mezi Janem a Ku- bou, syny Beneše kožišníka, z jedné a Johan- now Berankou a sirotky jejími g strany druhé o neplacení peněz za statek). Jan a Kuba s ji- nými bratřími svými, synové nebožtíka Beneše kožišníka, viní Johannu Beranku a sirotky její 32
Hradec Królovć (1526 — 1530). pro nebezpečnost opatrovala do dalšího roz- vážení a tu v něm pobyla. Nález Hradeckých pánuov: Ačkoli jest Buřanka o otci svém svědky vedla, že by v sousedství byl, však poněvadž od strany odporné zase jest ukázáno, že jest před smrtí svou statek svuoj prodal a v podruží umřel; a poněvadž ona Markéta Buřanka tak, jakž jest od sebe mluviti dala, toho svědky svými neprovodí, aby kdy s prvním neb s dru- hým mužem svým městské právo přijala a podle toho šosuov a jiných daní a břemen městských dostávala, ani žádného příbuzenství zejmena neukázala; i také poněvadž nejsúc v sousedství, s ním s Janem Raddou że jest ani nechlebila: z těch příčin p. purgmistr a páni ten statek nekšaftovaný při obci, tak jakž prve bývalo, podle práva zuostavují Actum f. V. in vigilia s. Matthaei ev. j[20. září] a. 1526. Tu my z plnosti práva ortele tohoto z té příčiny, poněvadž ste v orteli svém položili, Ze ona Markéta Buřanka žádného jest příbu- zenství zejmena nepokázala, podle práva po- tvrzujeme. Actum fer. IV. post f. S. Martini [14. listopadu] a. 1526. (Tamtéz f. 252.) 18. 1529, 15. ledna. (Mezi Janem Knot- kem a Matejem Lośtickjm, sirotkem Jana Tučky, o dluh.) Jan Knotek viní Matěje Loštického a Martu manželku jeho, ze 104 kop m. a z dlu- huov některých, kteréž jim náleží na lidech, tak jakž Janovi, strejci jeho, vydati měl, a tolikéž Barboře, sestře jeho, podle zápisu smluvního kněh městských, pravíc, žeby jemu Jan Tuček, streje jeho, touž spravedlnost zá- pisem mocné dal, táhnüc se v tom na ty zápisy. Proti tomu Matěj Loštický mluvil, že což tu Jan Knotek mluví, sou slova holá, a když to ukáže, že jemu na to odpověď dáti chce, kterou se bude moci dobře zpraviti. Při tom sirotek dcera někdy Jana Tučky v té spravedlnosti, z kteréž Jan Knotek Ma- téje Lo&tického a Martu m.j. viní, ohlásil se, pravieci se k tomu ke všemu lepší právo a spra- Archiv Český XXVI. 249 vedlivost jmíti jakožto vlastní dcera po krvi a po otci svém. Nález pánuov Hradeckých: Pončvadž zá- pisové podle potřeby jednoho každého a vuole se řídí, takž jakž komu potřeba ukazuje, že někdo před právem statek svuoj rozdává a jiný postupuje a dává, a kdož co komu dává bez místa, toho dání mčěniti nemuože, a zvláště zápisu. Ale zápis Jana Tučka, kterýž učinil Janovi Knotkovi, toho v sobě nedrží, aby jemu Knotkovi spravedlivost svou jakou dal, než že mu o své spravedlnosti vší, o kterúžkoli činiti má, před právem poručil. A tak stojí, že tímto zápisem mocně poroučí a dává na zisk i na ztrátu. A poněvadž se zisku a ztráty dotýče, takoví zápisové k soudu toliko moe mají a ne k spravedlivosti statku. A poněvadž on Jan Knotek v zápisu těmi slovy se neopatřil, kteréž příleží, tak aby stálo, že jemu svou spravedlnost na tomto nebo na onom dává a sobě práva a spravedlnosti žádné ne- pozuostavuje, neZ Ze naüho svü spravedlivost všicku přenáší: ten by zápis měl na dání statku nebo spravedlivosti. Ale tento toho podle práva v sobě nezavírá, a svědky svými kněh pře- svědčiti nemuože. I z těch příčin on Knotek k statku Jana Tučka práva jmíti nemuože. A protož sirotek a dědička podle práva k tomu bližší jest nežli kdo jiný, poněvadž i svědky svými to ukazuje, že Jan Tuček, otec její, té spravedlnosti, kterúž u mateře má, Anně dceři své zanechává, a tak se jí podle práva při- povídá. Jan Knotek k vrchnímu právu se od- volává. Stalo se v pondělí po sv. Mikuláši [7. pros.] l. 1528. Confirmatum in pleno iudicii consilio f. VI. ante f. Priscae V. [15. ledna] a. 1529. (Rukop. 6. 93, fol. 253.) 19. 1530, 7. dubna. (Mezi Janem a Ku- bou, syny Beneše kožišníka, z jedné a Johan- now Berankou a sirotky jejími g strany druhé o neplacení peněz za statek). Jan a Kuba s ji- nými bratřími svými, synové nebožtíka Beneše kožišníka, viní Johannu Beranku a sirotky její 32
Strana 250
250 z peněz několikerých, kteréž žeby jim zaseděl za statek jich Jan Beran, streje jich; žáda- jíce za to, aby to všecko, což jest jim peněz purgrechtních za týž statek zasedíno, položeno a dáno bylo vedle práva. Proti tomu od Johanny Beranky mluveno, že by ona s sirotky svými tak daleko o tom nevěděla, aby jim. od nebožtíka Berana pla- ceno nebylo, a že by se jí v tom nezpravo- val, a také neplatil-li jest jim on Beran, měli jsú jeho za živnosti jeho napomínati; tím do- kládajíce, žeby ona těch peněz zadržalých kde vzíti nevěděla a tomu dosti učiniti s těmi si- rotky nemohla. Nález pánuov Hradeckých: Poněvadž sy- nové Benešovi, majíce léta, smlouvu s Janem Beranem, strejcem svým, učinili; a tou se z prvního zápisu i z rukojmí svých vyvedli; a Jana Berana poté smlouvě učiněné za živnosti jeho poněvadž sú ku právu neobesíilali a jeho z ničehéhož nevinili, než peníze od něho, po- kudž se jim vidělo, brali a ostatku čekání, jakožto strejci svému, dobrovolně činili: z těch příčin Johanna Beranka s sirotky svými tím, což nebožtík Bcran jim peněz zaseděl, po- vinna není, než kterých jest sto kop zde na rathúze za ten statek po smrti muže svého po- ložila, ty jim Bencšovým synuom připovídají. A dále Johanna Beranka s sirotky svými jim plátce býti má, počnúc teď hned o sv. Jiří po 70 kopách míš. a tak i jiná leta, jakž smlúva o tom kniehami městskými zapsaná ukazuje. A což se toho podávání Johanny Be- ranky při přátelském rovnání dotýče, což se tu koli z obú stran mluvilo, to jim z obú stran k žádné škodě býti nemá; poněvadž se jest v to ne z povinnosti, než přátelsky podvolo- vala, a oni synové Benešovi toho od ní jsú při- jíti nechtěli. Též také co se těch hříbat do- týče, když to Kuba ukáže, že jest ta hříbata jinému k ruce od Berana bral, má toho prá- zen býti. Sirotci Beneše kožišníka odvolali se ku právu vrchnímu. Stalo se ve čtvrtek před sv. Řehořem (10 března) I. 1530. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Tu my z plnosti práva ortele tohoto va- šeho jakožto podle práva řádně přišlého po- tvrzujeme, nejvíce z ty příčiny: poněvadž smlouva se jest stala mimo zápis prodajuov, i také rukojmí za ten prodaj postavených, v čemžkolivěk té smlouvě se jest dosti ne- stalo a což koli peněz doplaceno není, že ona Beranka s sirotky svými podle rokuov v smlouvě položených povinna jest tomu dosti učiniti a na ty roky, jakž smlouva ukazuje, plátce býti. Stalo se ve čtvrtek po sv. Ambroži (7. dubna) J. 1530. (Tamtéž fol. 254.) 20. 1530, 23. září. (Mezi Vítkem pivovár- níkem a knězem Janem Machkovic o spravedl- nost po otci.) V té při, kdež Vítek pivovárník praví se jmíti spravedlnost na statku nebož- tíka Machka Borajčky z Konského trhu, jakožto nápadník a dědic po otci svém a mateři, a že z toho statku nikda vybyt nebyl, žádá do toho statku uveden býti jakožto dědic. Proti tomu od kněze Jana, Machkova syna, mluveno, že tomu nevěří, aby on Vítek toho statku dědi- cem byl. a aby to i ukázati mohl. Nález: Poněvadž Vítek pivovárník svědky svými, aby otec jeho ten duom zaplatil aneb aby jakým právem jeho zmocněn byl, toho jest neukázal, a zápis toho domu kniehami městskými nebožtíkovi Machkovi a manželce jeho Kate- iině svědčí ; a vedle toho jest ten duom podle práva města tohoto manželce své řádně kšaf- toval, a po něm také manželka Kateřina, matka kněze Jana Machkova, o témž domu také jest řádné zřízení učinila: z těch příčin jej kněze Jana, syna Machkova, při těch zápisích a kšaftích zůstavují a spravedlnost na tom domu vedle toho připovídají na ten zpuosob, aby se on jakž k jiným též i k témuž Vítkovi pivo- várníkovi podle kšaftu otce i mateře své za- choval. Vítek pivovárník se odvolává. Stalo se v pátek na den sv. Osvalda (5. srpna) l. 1530. Tu my z plnosti: práva vrchního k orteli vašemu takto pravíme: Poněvadž Vítek pivo- várník zplozen jest od Vlasáka, a Vlasák,
250 z peněz několikerých, kteréž žeby jim zaseděl za statek jich Jan Beran, streje jich; žáda- jíce za to, aby to všecko, což jest jim peněz purgrechtních za týž statek zasedíno, položeno a dáno bylo vedle práva. Proti tomu od Johanny Beranky mluveno, že by ona s sirotky svými tak daleko o tom nevěděla, aby jim. od nebožtíka Berana pla- ceno nebylo, a že by se jí v tom nezpravo- val, a také neplatil-li jest jim on Beran, měli jsú jeho za živnosti jeho napomínati; tím do- kládajíce, žeby ona těch peněz zadržalých kde vzíti nevěděla a tomu dosti učiniti s těmi si- rotky nemohla. Nález pánuov Hradeckých: Poněvadž sy- nové Benešovi, majíce léta, smlouvu s Janem Beranem, strejcem svým, učinili; a tou se z prvního zápisu i z rukojmí svých vyvedli; a Jana Berana poté smlouvě učiněné za živnosti jeho poněvadž sú ku právu neobesíilali a jeho z ničehéhož nevinili, než peníze od něho, po- kudž se jim vidělo, brali a ostatku čekání, jakožto strejci svému, dobrovolně činili: z těch příčin Johanna Beranka s sirotky svými tím, což nebožtík Bcran jim peněz zaseděl, po- vinna není, než kterých jest sto kop zde na rathúze za ten statek po smrti muže svého po- ložila, ty jim Bencšovým synuom připovídají. A dále Johanna Beranka s sirotky svými jim plátce býti má, počnúc teď hned o sv. Jiří po 70 kopách míš. a tak i jiná leta, jakž smlúva o tom kniehami městskými zapsaná ukazuje. A což se toho podávání Johanny Be- ranky při přátelském rovnání dotýče, což se tu koli z obú stran mluvilo, to jim z obú stran k žádné škodě býti nemá; poněvadž se jest v to ne z povinnosti, než přátelsky podvolo- vala, a oni synové Benešovi toho od ní jsú při- jíti nechtěli. Též také co se těch hříbat do- týče, když to Kuba ukáže, že jest ta hříbata jinému k ruce od Berana bral, má toho prá- zen býti. Sirotci Beneše kožišníka odvolali se ku právu vrchnímu. Stalo se ve čtvrtek před sv. Řehořem (10 března) I. 1530. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Tu my z plnosti práva ortele tohoto va- šeho jakožto podle práva řádně přišlého po- tvrzujeme, nejvíce z ty příčiny: poněvadž smlouva se jest stala mimo zápis prodajuov, i také rukojmí za ten prodaj postavených, v čemžkolivěk té smlouvě se jest dosti ne- stalo a což koli peněz doplaceno není, že ona Beranka s sirotky svými podle rokuov v smlouvě položených povinna jest tomu dosti učiniti a na ty roky, jakž smlouva ukazuje, plátce býti. Stalo se ve čtvrtek po sv. Ambroži (7. dubna) J. 1530. (Tamtéž fol. 254.) 20. 1530, 23. září. (Mezi Vítkem pivovár- níkem a knězem Janem Machkovic o spravedl- nost po otci.) V té při, kdež Vítek pivovárník praví se jmíti spravedlnost na statku nebož- tíka Machka Borajčky z Konského trhu, jakožto nápadník a dědic po otci svém a mateři, a že z toho statku nikda vybyt nebyl, žádá do toho statku uveden býti jakožto dědic. Proti tomu od kněze Jana, Machkova syna, mluveno, že tomu nevěří, aby on Vítek toho statku dědi- cem byl. a aby to i ukázati mohl. Nález: Poněvadž Vítek pivovárník svědky svými, aby otec jeho ten duom zaplatil aneb aby jakým právem jeho zmocněn byl, toho jest neukázal, a zápis toho domu kniehami městskými nebožtíkovi Machkovi a manželce jeho Kate- iině svědčí ; a vedle toho jest ten duom podle práva města tohoto manželce své řádně kšaf- toval, a po něm také manželka Kateřina, matka kněze Jana Machkova, o témž domu také jest řádné zřízení učinila: z těch příčin jej kněze Jana, syna Machkova, při těch zápisích a kšaftích zůstavují a spravedlnost na tom domu vedle toho připovídají na ten zpuosob, aby se on jakž k jiným též i k témuž Vítkovi pivo- várníkovi podle kšaftu otce i mateře své za- choval. Vítek pivovárník se odvolává. Stalo se v pátek na den sv. Osvalda (5. srpna) l. 1530. Tu my z plnosti: práva vrchního k orteli vašemu takto pravíme: Poněvadž Vítek pivo- várník zplozen jest od Vlasáka, a Vlasák,
Strana 251
Hradec Králové (1530— 1531). maje mater Vítkovu, byli jsü majíce duom a statek svuoj, a Machek přiženil se k Vít- kově mateři, a jemu by Vítkova mátě co zapiso- vala a Machkovi vzdávala, toho se neukazuje. Nebo kdyby on Machek měl od mateře Vít- kovy sobě statek daný, mohl jest jej jiné ženě i také komu chtěl zapisovati a dávati, Ale by měl Vítka od toho kdo odciziti, kde jest se on zrodil a kde jest s matkou svou byl a statek nezávadný zuostal, toho jest ne- mohl žádný učiniti, leč jest Vítek bral na svuoj díl, jakž sou jej zápisem i kšaftem od- strčiti chtěli jeho spravedlnosti, díl ten, což mu položili. A měl-li jest s kým o to smlouvu, tehda takovým přijímáním peněz již by se vy- vedl z práva svého, a natom by povinen pře- stati byl, poněvadž léta má. Pakli jest žádných peněz nebral, podle práva má se statek Vla- sákuo a mateře Vítkovy vyhledati. A což sou ho oni měli, nevzdala-li jest jeho mátě Vítkova Machkovi, než bez pořízení umřela, toho statku dva díly Vítkovi náležejí, a Machek v tom více nemohl jmíti než třetí díl po Vítkově mateři, tak na svrchcích jako gruntech. Pakli jest Machek co více toho statku přispořil a jej rozmnožil mimo to, což jest Vítkova mátě měla, na to se Vítek táhnúti nemuože. Stalo se v radé v pátek po sv. Lampertu [23. záfí] l. 1530. (Tamtéz fol. 255.) 21. 1530, 14. prosince. (Mezi Václavem Pétikostelem a Ješkem Dusíkem o peníze kšaf tem odkázané.) Václav Pětikostel viní Jana Dusíka jakožto držitele statku Pazderského z 70 kop míš., kteréž, majéci spravedlivost sobě danú a odkázanů nebožka Kateřina, dcera někdy Jana Pazdery, zase odkázala kšaftem nebožce Martě inateri své, a ona Marta touž svou spravedlivost potom Anně sestře své, někdy manželce jeho Pétikostelově, odkázala, a táž Anna potom jemu Václavovi těch 70 kop míš. kšaftem řádným že jest poručila. Proti tomu Jan Dusík mluvil, že on o to o všecko prve místo a konec má právem tímto ji také vrchním právem pánuov Pražan stvrzený. 251 A také že to statek Pazderovský není, než jeho Jana Dusíka, poněvadž jest jej koupil. Táhna se v tom na předešlé nálezy, žádal za opatření. Nález: Poněvadž jest Marta Pazderka statek svuoj všicek tehdáž mající i také bu- doucí, který by jí jakým koli právem aneb obyčejem přijíti mohl, jemu Janovi Dusíkovi smlúvami svatebními vedle řádu a práva města tohoto po dni a po roce vzdala, a těchto 70 kop míš., na kteréž se jakž prve tak i na ten čas Václav Pětikostel táhne, též jako jiný sta- tek týmiž smlúvami svatebními jest jemu Janovi Dusíkovi zavázala : z těch příčin ona Marta, man- želka Jana Dusíka, o těch 70 k. míš. kšaf- tovati jest nemohla, než při Janovi Dusíkovi, jak i jiný statek tak také i těch 70 k. míš. vedle předešlých nálezuov zůstavují. A tak Václav Pétikostel k nim žádného práva a spra- vedlnosti nemá. Václav Pětikostel se odvolává k právu vrchnímu. Stalo se ve čtvrtek před sv. Martinem [10. listop.] 1. 1530. Stvrzen v plné radě v středu po sv. Lucii [14. pros.] l. 1530. (Tamtéž fol. 254.) 22. 1531, 25. října. (Mezi Markétou Ro- zumkou a Reginou Rvučíkovou o nápad k statku po muži.) Markéta Rozumka odpor učinila kšaftu nebožtíka Jiříka Rozuma, táhnúci se na všicek statek po témž Jiříkovi, manželu někdy svém, pozuostalj, pravieci, Ze by mimo ni žádnému jinému toho statku on Jiřík dáti a poručiti nemohl; a tak že by to kšaft byl ne- pořádný, a Ze by ho činiti nemohl z příčiny té, že by týž Jiřík a ona Markéta odevzdání smlúvami svatebními sobě učinili a zápisem kněh města Dvoru stvrdili. Proti tomu od Reginy, někdy Jana Rou- číka manželky, inluveno, že ona lepší právo aspravedlnost má k tomu ke všemu statku, nežli ona Markéta, a to poručenstvím a jistým dáním nebožtíka Jana Roučíka, někdy manžela svého; dokládaje tím, že jest nebožtík Jiřík Rozum učinil kšaft řádný vedle řádu a práva města tohoto, a tím kšaftem že by všicek statek 32*
Hradec Králové (1530— 1531). maje mater Vítkovu, byli jsü majíce duom a statek svuoj, a Machek přiženil se k Vít- kově mateři, a jemu by Vítkova mátě co zapiso- vala a Machkovi vzdávala, toho se neukazuje. Nebo kdyby on Machek měl od mateře Vít- kovy sobě statek daný, mohl jest jej jiné ženě i také komu chtěl zapisovati a dávati, Ale by měl Vítka od toho kdo odciziti, kde jest se on zrodil a kde jest s matkou svou byl a statek nezávadný zuostal, toho jest ne- mohl žádný učiniti, leč jest Vítek bral na svuoj díl, jakž sou jej zápisem i kšaftem od- strčiti chtěli jeho spravedlnosti, díl ten, což mu položili. A měl-li jest s kým o to smlouvu, tehda takovým přijímáním peněz již by se vy- vedl z práva svého, a natom by povinen pře- stati byl, poněvadž léta má. Pakli jest žádných peněz nebral, podle práva má se statek Vla- sákuo a mateře Vítkovy vyhledati. A což sou ho oni měli, nevzdala-li jest jeho mátě Vítkova Machkovi, než bez pořízení umřela, toho statku dva díly Vítkovi náležejí, a Machek v tom více nemohl jmíti než třetí díl po Vítkově mateři, tak na svrchcích jako gruntech. Pakli jest Machek co více toho statku přispořil a jej rozmnožil mimo to, což jest Vítkova mátě měla, na to se Vítek táhnúti nemuože. Stalo se v radé v pátek po sv. Lampertu [23. záfí] l. 1530. (Tamtéz fol. 255.) 21. 1530, 14. prosince. (Mezi Václavem Pétikostelem a Ješkem Dusíkem o peníze kšaf tem odkázané.) Václav Pětikostel viní Jana Dusíka jakožto držitele statku Pazderského z 70 kop míš., kteréž, majéci spravedlivost sobě danú a odkázanů nebožka Kateřina, dcera někdy Jana Pazdery, zase odkázala kšaftem nebožce Martě inateri své, a ona Marta touž svou spravedlivost potom Anně sestře své, někdy manželce jeho Pétikostelově, odkázala, a táž Anna potom jemu Václavovi těch 70 kop míš. kšaftem řádným že jest poručila. Proti tomu Jan Dusík mluvil, že on o to o všecko prve místo a konec má právem tímto ji také vrchním právem pánuov Pražan stvrzený. 251 A také že to statek Pazderovský není, než jeho Jana Dusíka, poněvadž jest jej koupil. Táhna se v tom na předešlé nálezy, žádal za opatření. Nález: Poněvadž jest Marta Pazderka statek svuoj všicek tehdáž mající i také bu- doucí, který by jí jakým koli právem aneb obyčejem přijíti mohl, jemu Janovi Dusíkovi smlúvami svatebními vedle řádu a práva města tohoto po dni a po roce vzdala, a těchto 70 kop míš., na kteréž se jakž prve tak i na ten čas Václav Pětikostel táhne, též jako jiný sta- tek týmiž smlúvami svatebními jest jemu Janovi Dusíkovi zavázala : z těch příčin ona Marta, man- želka Jana Dusíka, o těch 70 k. míš. kšaf- tovati jest nemohla, než při Janovi Dusíkovi, jak i jiný statek tak také i těch 70 k. míš. vedle předešlých nálezuov zůstavují. A tak Václav Pétikostel k nim žádného práva a spra- vedlnosti nemá. Václav Pětikostel se odvolává k právu vrchnímu. Stalo se ve čtvrtek před sv. Martinem [10. listop.] 1. 1530. Stvrzen v plné radě v středu po sv. Lucii [14. pros.] l. 1530. (Tamtéž fol. 254.) 22. 1531, 25. října. (Mezi Markétou Ro- zumkou a Reginou Rvučíkovou o nápad k statku po muži.) Markéta Rozumka odpor učinila kšaftu nebožtíka Jiříka Rozuma, táhnúci se na všicek statek po témž Jiříkovi, manželu někdy svém, pozuostalj, pravieci, Ze by mimo ni žádnému jinému toho statku on Jiřík dáti a poručiti nemohl; a tak že by to kšaft byl ne- pořádný, a Ze by ho činiti nemohl z příčiny té, že by týž Jiřík a ona Markéta odevzdání smlúvami svatebními sobě učinili a zápisem kněh města Dvoru stvrdili. Proti tomu od Reginy, někdy Jana Rou- číka manželky, inluveno, že ona lepší právo aspravedlnost má k tomu ke všemu statku, nežli ona Markéta, a to poručenstvím a jistým dáním nebožtíka Jana Roučíka, někdy manžela svého; dokládaje tím, že jest nebožtík Jiřík Rozum učinil kšaft řádný vedle řádu a práva města tohoto, a tím kšaftem že by všicek statek 32*
Strana 252
242 svůj poručil a mocně po smrti své dal Janovi Roučíkovi bratru svému, a Jan Roučík potom též žeby řádným kšaftem všicek statek svuoj, i ten kterýž jest od Jiříka bratra sobě poru- čený jměl, jí Regině poručil a mocně dal. Žádala vedle toho zachována býti. Nález: Poněvadž každý spolek nebývá učiněn a zapisován než na tom právě, kdež ten statek, v kterém nedílnost bývá, leží, a smlúvy, na kteréž se Markéta Rozumka táhne, zapsány jsou registry při právu města Dyoru ; a jest věc vědoma, kterak Jiřík Rozum před několika drahně léty, spustiv se práva Dvor- ského, do města Hradce se obrátil a právo téhož města přijal, tu sobě statky kupoval a některé zase prodával, tak jakž zápisové to světle ukazují. Kterážto Markéta, na ty časy s ním jsúci a o tom o všem vědúci, od něho jest žád- ného v tom, nač setuto vztahuje, opatření nikdy na tomto právě nežádala. A také poněvadž jest od města od něho s jiným ušla, a po- bravši jemu drahně statku, preč jej odvezla, tak jakž to všecko on Jiřík Rozum sám ob šírně, leže na smrtedlné posteli, o ní jest oznámil, i také jiní svědkové seznávají, že tudy té společnosti se jest zbavila a právo po- tratila. Což se pak jejích svědkuov, kteříž se- znávají, že by on Jiřík Rozum jí Markétě všecko odpustil, dotýče, poněvadž jest té řeči, kterúž rozdílně k osobám jakžkoli mluvíval, k skutku nepřivedl, jí Markétě na tomto právě, z kteréhož jest ušla, neodpustil, a nic toho ne- oznámil ani ji do statku svého zase nepřijal; a poněvadž také zápisové všech trhuov a prodajův, kteréž jest Jiřík Rozum zde při městě Hradci na kterýkoli statek měl, o Markétě, téhož Ji- říka Rozuma někdy manželce, žádné zmínky ne- činí, než jemu samému Jiříkovi Rozumovi svědčí. A tak z týchž zápisův poněvadž se to světle uznává, že duom, který sobě koupil v městě, i jiný všicek statek, kterýž jměl, že jeho byl vlastní, a své jest vedle práva a svobod města tohoto, komu se jemu líbilo a zdálo, poručiti aneb dáti mohl. A poněvadž od starodávna při E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: městě Hradci to se zachovávalo a podnes se zachovává a za právo drží, že na takové smlúvy, kteréž se toliko na společnost statku vztahují a žádného zejména vymieněného statku v sobě nezavírají, každý měšťan může statek prodati, směniti a jakž se jemu líbí kšaftovati, a poně- vadž jí Markétě také tím kšaftem z milosti mimo oznámené příčiny 10 kop z toho statku svého vydati rozkázal, ona na tom přestati a dosti jmíti má. A tak z těch ze všech příčin nápad- níkuom těch obou dvou kšaftů za právo se dává, a jim se ten statek připovídá, tak aby jeden každý, komuž co a pokud těmi kšafty náleží, toho užíti mohl. Markéta Rozumka odvolala se k právu vrchnímu. Stalo se v středu před sv Jiljím [30. srpna] 1. 1531. Tu my z plnosti práva vrchního ortele tohoto jakožto řádně podle práva přišlého po- tvrzujeme z té toliko samé příčiny, poněvadž ona Markéta od manžela svého jesti odešla, s jiným mužem bydlela, a by tak nebylo, toho jest neodvedla, než to, že jí odpuštěno od jejího muže, pravila; a právo jest, kteráž se žena dopustí cizoložstva, že své právo ztracuje. A on Jiřík jí zase k sobč po jejím manželstva přerušení do toho statku v Hradci nepřijal. l protož tak, jakž jest pořídil statku svého, ten kšaft má v své moci zuostati. Stalo se ve čtvrtek (?) den sv. Kryšpína [25. října] 1. 1531. (Tamtéž fol. 256 ) 23. 1531, 25. října (Mezi Petrem Zárubou z Hustiřan a Lukášem Náchodským o hledání dlužníka.) Petr Záruba z Hustirřan viní Lukáše Náchodského, že jest jemu přiřekl hledati Ji- říka Knížetšího, a když jej najde kdežkoli, že jej chce k tomu pfidržeti, aby pan Záruba s ním o svou věc mluviti mohl, a nato žeby Lukáš od něho vzal on Lukáš 15 gr.; a po- něvadž by jej Jiříka nalezl a jemu Petrovi Zárubovi o něm neoznámil, a tomu, k čemuž se jest svolil, nalezší jej dosti neučinil: že o to o všecko k němu hledí a z toho jeho viní, žádaje při tom opatřen býti. Proti tomu od Lukáše mluveno, že o tom
242 svůj poručil a mocně po smrti své dal Janovi Roučíkovi bratru svému, a Jan Roučík potom též žeby řádným kšaftem všicek statek svuoj, i ten kterýž jest od Jiříka bratra sobě poru- čený jměl, jí Regině poručil a mocně dal. Žádala vedle toho zachována býti. Nález: Poněvadž každý spolek nebývá učiněn a zapisován než na tom právě, kdež ten statek, v kterém nedílnost bývá, leží, a smlúvy, na kteréž se Markéta Rozumka táhne, zapsány jsou registry při právu města Dyoru ; a jest věc vědoma, kterak Jiřík Rozum před několika drahně léty, spustiv se práva Dvor- ského, do města Hradce se obrátil a právo téhož města přijal, tu sobě statky kupoval a některé zase prodával, tak jakž zápisové to světle ukazují. Kterážto Markéta, na ty časy s ním jsúci a o tom o všem vědúci, od něho jest žád- ného v tom, nač setuto vztahuje, opatření nikdy na tomto právě nežádala. A také poněvadž jest od města od něho s jiným ušla, a po- bravši jemu drahně statku, preč jej odvezla, tak jakž to všecko on Jiřík Rozum sám ob šírně, leže na smrtedlné posteli, o ní jest oznámil, i také jiní svědkové seznávají, že tudy té společnosti se jest zbavila a právo po- tratila. Což se pak jejích svědkuov, kteříž se- znávají, že by on Jiřík Rozum jí Markétě všecko odpustil, dotýče, poněvadž jest té řeči, kterúž rozdílně k osobám jakžkoli mluvíval, k skutku nepřivedl, jí Markétě na tomto právě, z kteréhož jest ušla, neodpustil, a nic toho ne- oznámil ani ji do statku svého zase nepřijal; a poněvadž také zápisové všech trhuov a prodajův, kteréž jest Jiřík Rozum zde při městě Hradci na kterýkoli statek měl, o Markétě, téhož Ji- říka Rozuma někdy manželce, žádné zmínky ne- činí, než jemu samému Jiříkovi Rozumovi svědčí. A tak z týchž zápisův poněvadž se to světle uznává, že duom, který sobě koupil v městě, i jiný všicek statek, kterýž jměl, že jeho byl vlastní, a své jest vedle práva a svobod města tohoto, komu se jemu líbilo a zdálo, poručiti aneb dáti mohl. A poněvadž od starodávna při E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: městě Hradci to se zachovávalo a podnes se zachovává a za právo drží, že na takové smlúvy, kteréž se toliko na společnost statku vztahují a žádného zejména vymieněného statku v sobě nezavírají, každý měšťan může statek prodati, směniti a jakž se jemu líbí kšaftovati, a poně- vadž jí Markétě také tím kšaftem z milosti mimo oznámené příčiny 10 kop z toho statku svého vydati rozkázal, ona na tom přestati a dosti jmíti má. A tak z těch ze všech příčin nápad- níkuom těch obou dvou kšaftů za právo se dává, a jim se ten statek připovídá, tak aby jeden každý, komuž co a pokud těmi kšafty náleží, toho užíti mohl. Markéta Rozumka odvolala se k právu vrchnímu. Stalo se v středu před sv Jiljím [30. srpna] 1. 1531. Tu my z plnosti práva vrchního ortele tohoto jakožto řádně podle práva přišlého po- tvrzujeme z té toliko samé příčiny, poněvadž ona Markéta od manžela svého jesti odešla, s jiným mužem bydlela, a by tak nebylo, toho jest neodvedla, než to, že jí odpuštěno od jejího muže, pravila; a právo jest, kteráž se žena dopustí cizoložstva, že své právo ztracuje. A on Jiřík jí zase k sobč po jejím manželstva přerušení do toho statku v Hradci nepřijal. l protož tak, jakž jest pořídil statku svého, ten kšaft má v své moci zuostati. Stalo se ve čtvrtek (?) den sv. Kryšpína [25. října] 1. 1531. (Tamtéž fol. 256 ) 23. 1531, 25. října (Mezi Petrem Zárubou z Hustiřan a Lukášem Náchodským o hledání dlužníka.) Petr Záruba z Hustirřan viní Lukáše Náchodského, že jest jemu přiřekl hledati Ji- říka Knížetšího, a když jej najde kdežkoli, že jej chce k tomu pfidržeti, aby pan Záruba s ním o svou věc mluviti mohl, a nato žeby Lukáš od něho vzal on Lukáš 15 gr.; a po- něvadž by jej Jiříka nalezl a jemu Petrovi Zárubovi o něm neoznámil, a tomu, k čemuž se jest svolil, nalezší jej dosti neučinil: že o to o všecko k němu hledí a z toho jeho viní, žádaje při tom opatřen býti. Proti tomu od Lukáše mluveno, že o tom
Strana 253
Hradec Králové (1531— 1532). paměti nemá, aby jemu p. Petrovi to přiříkal, aby téhož Jiříka na kterém právě přidržeti měl. A také žeby toho učiniti nemohl, protože by pan Petr Záruba jemu na to žádného listu mocného ani žádné moci podle pořadu této země nedal; a tak jemu panu Petrovi tu nic povinen není. Nález: Poněvadž pan Petr Záruba po- roučeje. jemu Lukášovi, aby Jiříka Knížetšího ku právu dal a jemu dodržal, v tom ho žádnú mocností, tak jakž ku právu náleží, neopatřil a toho ničímž neukázal, neučinil-li by tomu Lukáš dosti, aby tou sumou jemu povinovat byl; nébrž z svědkův Lukášových to se světle uznává, že jest toho, cožkoli Petrovi Zárubovi připověděl, beze lsti tak vykonati nemohl pro ten slib, kterýž jiným puovoduom učiniti musil, chtěl-li jest k němu přijíti. Avšak mimo to jakž o své věci tak i o Zárubově že jest s týmž Jiříkem mluvil, i jistotu toho, totiž list od té- hož Jiříka Petrovi přinesl, a on strhši se Lu- káše a registra téhož Jiříka i jiné cedule o dluzích maje, vedle toho z dluhu jest na- pomínal také, jakž svědkové seznávají : z těch příčin Lukáš jemu Petrovi Zárubovi tou su- mou povinen není. Petr Záruba k vyššímu právu se odvolal. Stalo se v středu u vigiljí sv. Matúše (20. září) I. 1531. Tu my z plnosti práva vrchního ortel váš takto napravujeme: Poněvadž on Lukáš Náchodský panu Petrovi Zárubovi z Hustieřan řčením jest se zavázal, takže Jiříka Knižetšího hledati bude a jeho najda, že ho jíti i do- držeti a jemu panu Petrovi to oznámiti chce, a to jest on pan Petr podle práva provedl; on pak Lukáš, našed toho Jiříka Knížetšího, tak se jest nezachoval: i z těch příčin on Lukáš panu Petrovi Zárubovi tou žalobou jest povi- nen. A kdež podle toho on pan Petr k němu Lukášovi o sumu hledí, i jestli jest pan Petr z statku Jiříka Knížetšího nic nevzal a nevy- upomínal, tehda on Lukáš tu sumu povinen bude panu Petrovi dáti, a to od dnes ve dvú nedělí pořad zběhlých. Pakli jest co z statku Ji- 253 říka Knížetšího pan Petr Záruba vzal aneb vy- upomínal a za sebú má, to jest povinen na tu sumu vyraziti. A zase on Lukáš bude-li chtíti k Jiříkovi nebo kde k statku jeho právem hledëti, prâvo se jemu nezavírá. Stalo se v středu den sv. Kryšpína (25. října) I. 1531. (Tamtéž fol. 257.) 24. 1532, 11. bfezna. (Mezi Zigmundem Freis- gulem a rukojmëmi za Hanzle Krejéika o dluh.) Jiřík bakalář na místě Zigmunda Freysguta, mè- štěnína Pražského, viní Mikuláše Choustnického, Jana Damaška bakaláře, Duchka Bylinu, Víta Da- imaška krejčího, Jana Flekáče kramáře, kteříž Zeby rukojmë byli Zigmundovi Frejsgutovi za Hanzle Krejčíka za dvě stě kop šedesáte kop a za 17'/, gr. vše m., táhnúc se v tom na smlouvu učiněnů a kniehami městskými zapsanůú, a pravě, že jemu Zigmundovi ani od jistce ani tejch rukojmí zaplacena není, než že by na tu sumu od nebožtíka Hanzle toliko 50 kop gr. míš. dáno bylo, a 1'/;“ kop 16 kop a 17'/, gr. vše m. že ještě zuostává nezaplaceného dluhu, žá- daje vedle toho za spravedlivé opatření. Proti tomu od výš jmenovaných rukojmí mluveno, že se v tom dobře pamatují, že by se jemu Zigmundovi rukojměmi za téhož Hanzle byli postavili, ale do času jmenovitého, to jest do Hromnic tehdáž příštích, a že jest se o to s Hanzlem urovnati iněl a jim listem pod pečetí pánuov Pražan dáti znáti, jaké by se mezi nimi porovnání stalo. I žeby se k nim vedle téhož zápisu nezachoval, tak že jim nic o tom dáno znáti není, a protož ani oni jemu Zigmundovi tím vedle toho zápisu nic povinní nejsou. Nález: Poněvadž to listovní svědomí, kte- réž poručník Zigmundův položil, Mikulášovi Choustnickému a jiným rukojmiem podle práva dáno není, jim k žádné škodě býti nemuož; ale poněvadž Zigmund Freisgut listem svým, kterýž o dluh svůj k nim rukojmiem ještě za živnosti Hanzle psal, sám se jest dobrovolně přiznal, že jemu Hanzl toliko 17 kop míš. 69 kop míš. zuostává dlužen, a oni rukojmě
Hradec Králové (1531— 1532). paměti nemá, aby jemu p. Petrovi to přiříkal, aby téhož Jiříka na kterém právě přidržeti měl. A také žeby toho učiniti nemohl, protože by pan Petr Záruba jemu na to žádného listu mocného ani žádné moci podle pořadu této země nedal; a tak jemu panu Petrovi tu nic povinen není. Nález: Poněvadž pan Petr Záruba po- roučeje. jemu Lukášovi, aby Jiříka Knížetšího ku právu dal a jemu dodržal, v tom ho žádnú mocností, tak jakž ku právu náleží, neopatřil a toho ničímž neukázal, neučinil-li by tomu Lukáš dosti, aby tou sumou jemu povinovat byl; nébrž z svědkův Lukášových to se světle uznává, že jest toho, cožkoli Petrovi Zárubovi připověděl, beze lsti tak vykonati nemohl pro ten slib, kterýž jiným puovoduom učiniti musil, chtěl-li jest k němu přijíti. Avšak mimo to jakž o své věci tak i o Zárubově že jest s týmž Jiříkem mluvil, i jistotu toho, totiž list od té- hož Jiříka Petrovi přinesl, a on strhši se Lu- káše a registra téhož Jiříka i jiné cedule o dluzích maje, vedle toho z dluhu jest na- pomínal také, jakž svědkové seznávají : z těch příčin Lukáš jemu Petrovi Zárubovi tou su- mou povinen není. Petr Záruba k vyššímu právu se odvolal. Stalo se v středu u vigiljí sv. Matúše (20. září) I. 1531. Tu my z plnosti práva vrchního ortel váš takto napravujeme: Poněvadž on Lukáš Náchodský panu Petrovi Zárubovi z Hustieřan řčením jest se zavázal, takže Jiříka Knižetšího hledati bude a jeho najda, že ho jíti i do- držeti a jemu panu Petrovi to oznámiti chce, a to jest on pan Petr podle práva provedl; on pak Lukáš, našed toho Jiříka Knížetšího, tak se jest nezachoval: i z těch příčin on Lukáš panu Petrovi Zárubovi tou žalobou jest povi- nen. A kdež podle toho on pan Petr k němu Lukášovi o sumu hledí, i jestli jest pan Petr z statku Jiříka Knížetšího nic nevzal a nevy- upomínal, tehda on Lukáš tu sumu povinen bude panu Petrovi dáti, a to od dnes ve dvú nedělí pořad zběhlých. Pakli jest co z statku Ji- 253 říka Knížetšího pan Petr Záruba vzal aneb vy- upomínal a za sebú má, to jest povinen na tu sumu vyraziti. A zase on Lukáš bude-li chtíti k Jiříkovi nebo kde k statku jeho právem hledëti, prâvo se jemu nezavírá. Stalo se v středu den sv. Kryšpína (25. října) I. 1531. (Tamtéž fol. 257.) 24. 1532, 11. bfezna. (Mezi Zigmundem Freis- gulem a rukojmëmi za Hanzle Krejéika o dluh.) Jiřík bakalář na místě Zigmunda Freysguta, mè- štěnína Pražského, viní Mikuláše Choustnického, Jana Damaška bakaláře, Duchka Bylinu, Víta Da- imaška krejčího, Jana Flekáče kramáře, kteříž Zeby rukojmë byli Zigmundovi Frejsgutovi za Hanzle Krejčíka za dvě stě kop šedesáte kop a za 17'/, gr. vše m., táhnúc se v tom na smlouvu učiněnů a kniehami městskými zapsanůú, a pravě, že jemu Zigmundovi ani od jistce ani tejch rukojmí zaplacena není, než že by na tu sumu od nebožtíka Hanzle toliko 50 kop gr. míš. dáno bylo, a 1'/;“ kop 16 kop a 17'/, gr. vše m. že ještě zuostává nezaplaceného dluhu, žá- daje vedle toho za spravedlivé opatření. Proti tomu od výš jmenovaných rukojmí mluveno, že se v tom dobře pamatují, že by se jemu Zigmundovi rukojměmi za téhož Hanzle byli postavili, ale do času jmenovitého, to jest do Hromnic tehdáž příštích, a že jest se o to s Hanzlem urovnati iněl a jim listem pod pečetí pánuov Pražan dáti znáti, jaké by se mezi nimi porovnání stalo. I žeby se k nim vedle téhož zápisu nezachoval, tak že jim nic o tom dáno znáti není, a protož ani oni jemu Zigmundovi tím vedle toho zápisu nic povinní nejsou. Nález: Poněvadž to listovní svědomí, kte- réž poručník Zigmundův položil, Mikulášovi Choustnickému a jiným rukojmiem podle práva dáno není, jim k žádné škodě býti nemuož; ale poněvadž Zigmund Freisgut listem svým, kterýž o dluh svůj k nim rukojmiem ještě za živnosti Hanzle psal, sám se jest dobrovolně přiznal, že jemu Hanzl toliko 17 kop míš. 69 kop míš. zuostává dlužen, a oni rukojmě
Strana 254
254 hned tehdáž tomu neodpírali, nébrž potom se k zaplacení podvolovali: protož z těch příčin Zigmundovi Freisgutovi těch 169 kop míš. dáti a zaplatiti mají, a to ve dvú nedělí pořád zběhlých. Rukojmie se odvolali. Stalo se v pá- tek před sv. Řehořem [8. března] l. 1532. Tu my — ortel — potvrzujem. Stalo se v plné radě v pondělí před sv. Řehořem (11. března) I. 1532. (Tamtéž fol. 258.) 25. 1532, 12. července. (Mezi Janem Pe- kelským a Matějem zetěm jeho, o propuštění z závazku zápisného.) Matěj, zeť Pekelského, viní Pekelského, tchána svého, z toho, že když ho za to přátelsky prosil, aby jeho z toho závazku zápisného posledního, kterýž jest jemu na sebe učinil, propustil, to že jest jemu před dobrými lidmi učiniti přiřekl, toliko aby se k jeho vuoli řemeslu postrihatskému ucil, i také že o placení domu, kterýž jest od něho koupil, že jemu o to žádné těžkosti neučiní; a teď tomu přiřčení svému na odpor vstoupil, z kteréhož jeho Jana starého Pekelského, tchána svého, viní. Proti tomu Jan starý Pekelsky dal mlu- viti, Ze on o tom závazku žádné vědomosti nemá, a že on toho nijakž pravého neučiní, aby na jakém závazku od něho byl, a řemeslu že se jest učil pro své dobré, poctivé i také pro svuoj uZitek, a ne jemu k vuoli. A aby jemu před dobrými lidmi přiříkal, že z toho artikule posledního jej propustiti chce, toho on Matěj pravého neučiní. A co se toho domu placení dotýče, když to pravé učiní, což jest prožaloval, že on jemu na to slušnúů odpověď dáti chce. Nález: Poněvadž ti svědkové, kteréž Matěj ku právu vede a klade, toho neseznávají ani se v tom nesrovnávají, aby co takového Jan starý Pekelský Matějovi, zeti svému, samému mluvil anebo co před těmi svědky přiříkal, než toliko to seznávají, že jest před nimi samými mluvil bez přítomnosti Matěje, že o něm dobře myslí a z toho artikule po- sledního že ho propustiti chce. A poněvadž E. RIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jsú to oni sami od něho slyšeli a Matějovi o tom toliko oznámili; a také že on Matěj podle práva toho přiřčení jemu samému ničímž nepokazuje, by jemu co Jan Pekelský při- říkal, ani také toho, aby to sám od Pekelského slyšal a lidé podle něho: i z těch a takových příčin Jana Pekelského při tom artikuli po- sledním a zápisu i také při vuoli jeho jej za- nechávají. Matěj, zeť Pekelského, odvolává se k vrchnímu právu. Stalo se ve čtvrtek po sv. Vítě [20. června] I. 1532. Tu my z plnosti práva vrchního ortel tento váš takto napravujeme: Poněvadž ortel tento váš na ničem jiným více založen není, než na orteli předešle mezi Ondřejem Velašem a Janů Hložkovů učiněným, kterýž se vztahuje na nepořádné statku dání, ten k této při mezi Matějem a Janem Pekelským, tchánem jeho, nápomocen býti nemuože. Neb z Matějova svédomí to se nachází, Ze on Jan Pekelsky mimo ten zápis, kteryZ jest na toho domu trh od Matěje přijal a v něm výminku sobě do- stavil, chtěl-li by kdy on Matěj ten duom komu prodati, aby on Jan Pekelsky v tom trhu, v kterém jest jej sám Matéjovi prodal, zase jej ujal a on: Matěj jemu ho postúpil, v jednání se dal s týmž svým zetěm Matějem skrze lidi, aby se učil řemeslu postřihačskému, a po týchž lidech jemu přiříkal, naučí-li se tomu řemeslu, že z té výminky poslední v zá- pisu postavené jeho Matěje, zetě svého, pro- pustiti chce. A taková pořádná jednání podle práva moc jsú vždycky měla a jmíti mají, a on Matěj to jest dostatečně podle práva pro- vedl: i z těch příčin dává se jemu podle jeho žaloby za právo, tak že on Jan Pekelský, tchán jeho, povinen jest tomu svému řčení dosti učiniti a tu výminku jemu Matějovi, zeti svému, v zápisu tom dostavenú propustiti. Stalo se v pátek před sv. Markétou [12. července] !. 1532. (Tauntéž fol. 259.) 26. 1536, 29. března. (Mezi Janem Dlou- hým a Michalem Bahnou z jedné a Divišem koláčníkem a Šťustným pekařem z strany druhé
254 hned tehdáž tomu neodpírali, nébrž potom se k zaplacení podvolovali: protož z těch příčin Zigmundovi Freisgutovi těch 169 kop míš. dáti a zaplatiti mají, a to ve dvú nedělí pořád zběhlých. Rukojmie se odvolali. Stalo se v pá- tek před sv. Řehořem [8. března] l. 1532. Tu my — ortel — potvrzujem. Stalo se v plné radě v pondělí před sv. Řehořem (11. března) I. 1532. (Tamtéž fol. 258.) 25. 1532, 12. července. (Mezi Janem Pe- kelským a Matějem zetěm jeho, o propuštění z závazku zápisného.) Matěj, zeť Pekelského, viní Pekelského, tchána svého, z toho, že když ho za to přátelsky prosil, aby jeho z toho závazku zápisného posledního, kterýž jest jemu na sebe učinil, propustil, to že jest jemu před dobrými lidmi učiniti přiřekl, toliko aby se k jeho vuoli řemeslu postrihatskému ucil, i také že o placení domu, kterýž jest od něho koupil, že jemu o to žádné těžkosti neučiní; a teď tomu přiřčení svému na odpor vstoupil, z kteréhož jeho Jana starého Pekelského, tchána svého, viní. Proti tomu Jan starý Pekelsky dal mlu- viti, Ze on o tom závazku žádné vědomosti nemá, a že on toho nijakž pravého neučiní, aby na jakém závazku od něho byl, a řemeslu že se jest učil pro své dobré, poctivé i také pro svuoj uZitek, a ne jemu k vuoli. A aby jemu před dobrými lidmi přiříkal, že z toho artikule posledního jej propustiti chce, toho on Matěj pravého neučiní. A co se toho domu placení dotýče, když to pravé učiní, což jest prožaloval, že on jemu na to slušnúů odpověď dáti chce. Nález: Poněvadž ti svědkové, kteréž Matěj ku právu vede a klade, toho neseznávají ani se v tom nesrovnávají, aby co takového Jan starý Pekelský Matějovi, zeti svému, samému mluvil anebo co před těmi svědky přiříkal, než toliko to seznávají, že jest před nimi samými mluvil bez přítomnosti Matěje, že o něm dobře myslí a z toho artikule po- sledního že ho propustiti chce. A poněvadž E. RIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jsú to oni sami od něho slyšeli a Matějovi o tom toliko oznámili; a také že on Matěj podle práva toho přiřčení jemu samému ničímž nepokazuje, by jemu co Jan Pekelský při- říkal, ani také toho, aby to sám od Pekelského slyšal a lidé podle něho: i z těch a takových příčin Jana Pekelského při tom artikuli po- sledním a zápisu i také při vuoli jeho jej za- nechávají. Matěj, zeť Pekelského, odvolává se k vrchnímu právu. Stalo se ve čtvrtek po sv. Vítě [20. června] I. 1532. Tu my z plnosti práva vrchního ortel tento váš takto napravujeme: Poněvadž ortel tento váš na ničem jiným více založen není, než na orteli předešle mezi Ondřejem Velašem a Janů Hložkovů učiněným, kterýž se vztahuje na nepořádné statku dání, ten k této při mezi Matějem a Janem Pekelským, tchánem jeho, nápomocen býti nemuože. Neb z Matějova svédomí to se nachází, Ze on Jan Pekelsky mimo ten zápis, kteryZ jest na toho domu trh od Matěje přijal a v něm výminku sobě do- stavil, chtěl-li by kdy on Matěj ten duom komu prodati, aby on Jan Pekelsky v tom trhu, v kterém jest jej sám Matéjovi prodal, zase jej ujal a on: Matěj jemu ho postúpil, v jednání se dal s týmž svým zetěm Matějem skrze lidi, aby se učil řemeslu postřihačskému, a po týchž lidech jemu přiříkal, naučí-li se tomu řemeslu, že z té výminky poslední v zá- pisu postavené jeho Matěje, zetě svého, pro- pustiti chce. A taková pořádná jednání podle práva moc jsú vždycky měla a jmíti mají, a on Matěj to jest dostatečně podle práva pro- vedl: i z těch příčin dává se jemu podle jeho žaloby za právo, tak že on Jan Pekelský, tchán jeho, povinen jest tomu svému řčení dosti učiniti a tu výminku jemu Matějovi, zeti svému, v zápisu tom dostavenú propustiti. Stalo se v pátek před sv. Markétou [12. července] !. 1532. (Tauntéž fol. 259.) 26. 1536, 29. března. (Mezi Janem Dlou- hým a Michalem Bahnou z jedné a Divišem koláčníkem a Šťustným pekařem z strany druhé
Strana 255
Hradec Králové (1532— 1536). o škody pro obstavuňk.) Jan Dlouhý, měštěnín města Hradce, a Michal Bahno z Lochynic viní Diviše koláčníka a Šťastného pekaře z toho, že jsú: od pana Pleského obstaveni pro ně, a že jsú se vyručili na ten zpuosob, aby je tam postavili. A když se oni tam nepostavili Diviš a Šťastný, že oni se sami postavili a v vězení pro ně držáni byli, a potom že se pod základ pod 50 k. gr. m. na hotové peníze vyručiti musili; a oni že sú jich nevyvadili a sumy jemu povinné nedali, takže sú oni těch 50 k. gr. m. dáti musili. Proti tomu od Diviše a Šťastného mluveno, že není to slýcháno, aby pod takový základ se vyrukovati měli. Jestli že jest se jistec ne- postavil, že jsú jse měli oni postaviti, a že jim tím povinovatí nejsou. Než poněvadž jest Diviš za jistinu rukojmě postavil, chtí li je z toho Jan Dlouhý a Michal viniti, imají toho vuoli; do- kládajíce tím, že se tomu diví, že je z zá- kladu viní, poněvadž jsú ho nepropadli, a z té příčiny že jim odpoviedati nechtí. Než budú-li Diviše rukojmě jebo viniti a zaň co dadí, že jim práv bude. Nález: Poněvadž Václav Tobeš z Dolan v svém svědomí to světle dokládá, že jest Diviš Janovi Dlouhému a Michalovi zato při- říkal, že skrze to nic neztratí a že je vyvadí, a stará rada pamětí svú tohoto svědka po- tvrdili, že jest to, což svědčí, v pravdě tak; a že jest prve v radě mnohokrát Diviš je vy- praviti příříkal i na místě Šťastného, a také že Jan Dlúhý a Michal časně před právem, obeslavši Diviše a Šťastného, o tom základu jsou oznámili, a oni toho jsú neodpírali : z těch příčin Janovi Dlouhému a Michalovi dává se za právo, takže Diviš a Šťastný jsú jim Ja- novi a Michalovi tím základem podle žaloby povinni, totiž 50 k. gr. im. ve dvú nedělích pořad zběhlých aby jim položili. Diviš a Šťastný odvolali se k vrchnímu právu. Stalo se v pátek po Třech králích [7. ledna] l. 1536. Tu my z vrchnosti práva našeho ortel váš takto napravujeme: Poněvadž právo zjevné 255 a otevřené jest, když by kdo koho pro dluh a peníze obstavil, že vejše nad jistinu základu žádného sobě přivětšovati nemá, než přišly-li by jaké nadto škody útratní a nákladní, pro ty vejše urukuje se. A což jich ten, ktož stavuňk právem obdrží, provede, spravedlivě takový škody nad jistinu dluhu přisuzují se. Ale pan Jan Pleskej z Levína v tom práva jest pominul a vejše své spravedlnosti pro- padením základu jest přivětšil, ježto právo stavné toho neukazuje. A protož Diviš a Šťastnej pro ně obstaveným, jakožto Janovi Dlúhýmu a Michalovi: Babnovi z Lochynic, větší sumou jistinnou povinni nejsou. Než to, což jsú dlužní panu Janovi Pleskému, jakožto 56 kop a 40 gr. míš., a ty jim mají dáti od odevření ortele tohoto do třetího dne pořád zběhlého, poněvadž jsú oni hostinského člověka odbyti musili. A nadto pokáží-li; jaký škody útratní a nákladní do 2 nedělí pořád zběhlých na Šťastného a Diviše, těmi Janovi Dlouhýmu a Michalovi z Lochynic, což jich provedou, povinni budou. A také což se jest jemu Ja- novi Dlúhému a Michalovi z Lochynic miino právo ublížilo, a jsú-li čím obtíženi od pana Jana z Levína, chtí-li oni k tomu o to právem hleděti, právo se jim nezavírá. Stalo se v středu po hodu Vtělení P. Krysta [29. března] !. 1536. (Tamtéž fol. 261.) 27. 1536, 9. května. (Mezi Pavlem Strakou ševcem a mistrem Janem Mlsem o podíl statku Petra Pídrle.) Jakož jest Pavel Straka vzne- sení učinil, že nebožtík Petr Pídrle kšaft učinil, a ten že jest stvrzen, v kterémžto kšaftu duom v 129 kopách míš. položil; a v ten duom mistr Jan vstoupil, a jak by bratra ne- božtíka Pídrle i jiných měl z toho statku vy- byti, to že jest v kšaftu k mistru Janovi při- pustil a dluhy jak platiti i také upomínati mají zespolka; než jakby ou Pavel odbyt býti měl v spravedlnosti své z toho statku, že není vyměřeno, žádajíc, aby mezi nimi o to vej- pověď učiněna byla, jak by měl k svému z toho statku přijíti od mistra Jana, jakožto držitele
Hradec Králové (1532— 1536). o škody pro obstavuňk.) Jan Dlouhý, měštěnín města Hradce, a Michal Bahno z Lochynic viní Diviše koláčníka a Šťastného pekaře z toho, že jsú: od pana Pleského obstaveni pro ně, a že jsú se vyručili na ten zpuosob, aby je tam postavili. A když se oni tam nepostavili Diviš a Šťastný, že oni se sami postavili a v vězení pro ně držáni byli, a potom že se pod základ pod 50 k. gr. m. na hotové peníze vyručiti musili; a oni že sú jich nevyvadili a sumy jemu povinné nedali, takže sú oni těch 50 k. gr. m. dáti musili. Proti tomu od Diviše a Šťastného mluveno, že není to slýcháno, aby pod takový základ se vyrukovati měli. Jestli že jest se jistec ne- postavil, že jsú jse měli oni postaviti, a že jim tím povinovatí nejsou. Než poněvadž jest Diviš za jistinu rukojmě postavil, chtí li je z toho Jan Dlouhý a Michal viniti, imají toho vuoli; do- kládajíce tím, že se tomu diví, že je z zá- kladu viní, poněvadž jsú ho nepropadli, a z té příčiny že jim odpoviedati nechtí. Než budú-li Diviše rukojmě jebo viniti a zaň co dadí, že jim práv bude. Nález: Poněvadž Václav Tobeš z Dolan v svém svědomí to světle dokládá, že jest Diviš Janovi Dlouhému a Michalovi zato při- říkal, že skrze to nic neztratí a že je vyvadí, a stará rada pamětí svú tohoto svědka po- tvrdili, že jest to, což svědčí, v pravdě tak; a že jest prve v radě mnohokrát Diviš je vy- praviti příříkal i na místě Šťastného, a také že Jan Dlúhý a Michal časně před právem, obeslavši Diviše a Šťastného, o tom základu jsou oznámili, a oni toho jsú neodpírali : z těch příčin Janovi Dlouhému a Michalovi dává se za právo, takže Diviš a Šťastný jsú jim Ja- novi a Michalovi tím základem podle žaloby povinni, totiž 50 k. gr. im. ve dvú nedělích pořad zběhlých aby jim položili. Diviš a Šťastný odvolali se k vrchnímu právu. Stalo se v pátek po Třech králích [7. ledna] l. 1536. Tu my z vrchnosti práva našeho ortel váš takto napravujeme: Poněvadž právo zjevné 255 a otevřené jest, když by kdo koho pro dluh a peníze obstavil, že vejše nad jistinu základu žádného sobě přivětšovati nemá, než přišly-li by jaké nadto škody útratní a nákladní, pro ty vejše urukuje se. A což jich ten, ktož stavuňk právem obdrží, provede, spravedlivě takový škody nad jistinu dluhu přisuzují se. Ale pan Jan Pleskej z Levína v tom práva jest pominul a vejše své spravedlnosti pro- padením základu jest přivětšil, ježto právo stavné toho neukazuje. A protož Diviš a Šťastnej pro ně obstaveným, jakožto Janovi Dlúhýmu a Michalovi: Babnovi z Lochynic, větší sumou jistinnou povinni nejsou. Než to, což jsú dlužní panu Janovi Pleskému, jakožto 56 kop a 40 gr. míš., a ty jim mají dáti od odevření ortele tohoto do třetího dne pořád zběhlého, poněvadž jsú oni hostinského člověka odbyti musili. A nadto pokáží-li; jaký škody útratní a nákladní do 2 nedělí pořád zběhlých na Šťastného a Diviše, těmi Janovi Dlouhýmu a Michalovi z Lochynic, což jich provedou, povinni budou. A také což se jest jemu Ja- novi Dlúhému a Michalovi z Lochynic miino právo ublížilo, a jsú-li čím obtíženi od pana Jana z Levína, chtí-li oni k tomu o to právem hleděti, právo se jim nezavírá. Stalo se v středu po hodu Vtělení P. Krysta [29. března] !. 1536. (Tamtéž fol. 261.) 27. 1536, 9. května. (Mezi Pavlem Strakou ševcem a mistrem Janem Mlsem o podíl statku Petra Pídrle.) Jakož jest Pavel Straka vzne- sení učinil, že nebožtík Petr Pídrle kšaft učinil, a ten že jest stvrzen, v kterémžto kšaftu duom v 129 kopách míš. položil; a v ten duom mistr Jan vstoupil, a jak by bratra ne- božtíka Pídrle i jiných měl z toho statku vy- byti, to že jest v kšaftu k mistru Janovi při- pustil a dluhy jak platiti i také upomínati mají zespolka; než jakby ou Pavel odbyt býti měl v spravedlnosti své z toho statku, že není vyměřeno, žádajíc, aby mezi nimi o to vej- pověď učiněna byla, jak by měl k svému z toho statku přijíti od mistra Jana, jakožto držitele
Strana 256
256 statku, aby mezi nimi přátelství: zachováno bylo. Proti tomu od mistra Jana mluyeno, že on jsa toho zmocněn od Johanny, manželky své, také žádá za opatření; a jakž zní kšaft, kterýž jest stvrzen, že nic činiti nemá na ten čas s Pavlem Strakou, než když osob vybude prve podle téhož kšaftu, což jim poručeno, a dluhy splatí, že chce jemu také na to odpověď dáti. Neb v kšaftu jest, když vybude bratra a sirotka a Petra Janáska, tepruv, což zůstane i po dluzích Pavlovi, pro děti jeho aby vydáno bylo, poněvadž se tepruv poděliti mají oc. Nález: Poněvadž jest Petr Pídrle duom svuoj v jisté sumě položil a toho na vuoli Johanny, manželky mistra Jana Mlsa, podal, chce-li jej v té sumě ujíti, a dále, co komu předkem z toho statku vydáno býti má, to jest oznámil, a cožkoli potom po zaplacení dluhuov zuostane, že ostatek té spravedlnosti inocně dává a poroučí Johanně mistra Jana,a ona aby z toho pravů polovici dala Pavlovi Stra- kovi a dětem jeho. A podle toho m. Jan jsa toho zmocněn od Johanny, manželky své, ten duom ve 120 k. že jest ujal, z těch příčin podle toho kšaftu in. Jan zachován býti má na tento zpuosob; když ta léta vyjdou, v nichž má vybyti Pavla pastorka a Pavla Tlacha a Petra Janáska, jakž týž ksaft ukazuje, hned po těch letech podle vyměření kšaftu Petra Pídrle m. Jan Mis na místě Johanny, manželky své, toho všeho, což té summy ze 12 kop míš. po dluzích a po vyplnění těm, komuž kšaft co ukazuje, zuostane, pravúů polovici Pavlovi Strakovi a dětem jeho dáti má, a v tom se spravedlivě zachovati. Stalo se v outerej po neděli, jenž slove Oculi [21. března] l. 1536. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujeme. Poněvadž Petr Pídrle kšaft čině to jest z podstaty pořízení svého v tom kšaftu doložil těmito slovy: Ostatek pak té sprave- dlnosti, což jí koli zuostane, jest mocně po- ručil a dal Johanně m. Jana Mlsa, a ona pravú polovici toho všeho aby dala Pavlovi Strakovi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: ševci a jeho dětem, a aby se tím právě roz- dělili a spravedlivě v tom zachovali. A níže stojí, což se jeho dluhuov dotýče, ty ať spo- lečně zaplatí; i tím kšaftem poněvadž je spolčil a výminky té, aby on čekati měl, nebožtík Pídrle v svém kšaftu nepoložil: on Pavel k tomu statku má hned přikročiti. A ten statek Johanna, in. Jana Misa manželka, má rozděliti i dluhy na Straku položití a spolu je platiti a vyplňovati. A zase též k sobě po Petrovi Pídrlovi: dluhy rovným podílem přijímajíce, podle téhož kšaftu je mezi se děliti. A právo to má opatřiti, aby jednomu každému, což jest tím kšaftem Pídrlovým odkázáno, dosti se stalo. I jeho Strakovy děti aby též od práva opa- třeny byly. Stalo se v úterý po. sv. Stanislavu [9. května] I. 1536. (Tamtéž fol. 260.) 28. 1536, 11. července. (Mezi Křížem koži- šníkem z Jaromíře z jedné a Martinem od Louky, synem Markusovým, a Annou Truhlovou z strany druhé o slady puojčené.) Kříž kožišník na místě Markéty, imanželky své, a na místě Anny, sirotka Prokopova, kterýž útrpným právem smrt vzal, viní Martina od Louky ze 20 sla- duov puojčených, a že ti sladové nejsú za- placeni: nebožtíkovi Prokopovi ani manželce jeho, ani tomu sirotku. A Annu Truhlovů viní z 25 sladuov, kdež jí nebožtík Prokop puojčil, že mu nejsú oplaceny ani zaplaceny, ani man- želce jeho a tomu sirotku, žádaje toho, aby tomu dosti učinili. Proti tomu od Martina mluveno, že jest to pánuom v dobré paměti, jak jest Kříž jeho předešle obvinil a znamenitě jej nařekl a toho jest neprovedl, a nedostavši a opovrhši právo toto, že jest se z toho vyvedl, a z té příčiny že mu k této žalobě není povinen odpovídati. Též od Anny Truhlové mluveno, že jest Kříž prve ji obvinil a vysoce na poctivosti nařkl, a toho nářku on Kříž k místu nepřivedlatoho práva se strhl, že inu není povinna odpovídati, leč jí prve toho nářku naprávu učiní podle práva. A Martin od Louky téhož žádal. Po odložení pak od nich mluveno: Poněvadž jest Kříž ku
256 statku, aby mezi nimi přátelství: zachováno bylo. Proti tomu od mistra Jana mluyeno, že on jsa toho zmocněn od Johanny, manželky své, také žádá za opatření; a jakž zní kšaft, kterýž jest stvrzen, že nic činiti nemá na ten čas s Pavlem Strakou, než když osob vybude prve podle téhož kšaftu, což jim poručeno, a dluhy splatí, že chce jemu také na to odpověď dáti. Neb v kšaftu jest, když vybude bratra a sirotka a Petra Janáska, tepruv, což zůstane i po dluzích Pavlovi, pro děti jeho aby vydáno bylo, poněvadž se tepruv poděliti mají oc. Nález: Poněvadž jest Petr Pídrle duom svuoj v jisté sumě položil a toho na vuoli Johanny, manželky mistra Jana Mlsa, podal, chce-li jej v té sumě ujíti, a dále, co komu předkem z toho statku vydáno býti má, to jest oznámil, a cožkoli potom po zaplacení dluhuov zuostane, že ostatek té spravedlnosti inocně dává a poroučí Johanně mistra Jana,a ona aby z toho pravů polovici dala Pavlovi Stra- kovi a dětem jeho. A podle toho m. Jan jsa toho zmocněn od Johanny, manželky své, ten duom ve 120 k. že jest ujal, z těch příčin podle toho kšaftu in. Jan zachován býti má na tento zpuosob; když ta léta vyjdou, v nichž má vybyti Pavla pastorka a Pavla Tlacha a Petra Janáska, jakž týž ksaft ukazuje, hned po těch letech podle vyměření kšaftu Petra Pídrle m. Jan Mis na místě Johanny, manželky své, toho všeho, což té summy ze 12 kop míš. po dluzích a po vyplnění těm, komuž kšaft co ukazuje, zuostane, pravúů polovici Pavlovi Strakovi a dětem jeho dáti má, a v tom se spravedlivě zachovati. Stalo se v outerej po neděli, jenž slove Oculi [21. března] l. 1536. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujeme. Poněvadž Petr Pídrle kšaft čině to jest z podstaty pořízení svého v tom kšaftu doložil těmito slovy: Ostatek pak té sprave- dlnosti, což jí koli zuostane, jest mocně po- ručil a dal Johanně m. Jana Mlsa, a ona pravú polovici toho všeho aby dala Pavlovi Strakovi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: ševci a jeho dětem, a aby se tím právě roz- dělili a spravedlivě v tom zachovali. A níže stojí, což se jeho dluhuov dotýče, ty ať spo- lečně zaplatí; i tím kšaftem poněvadž je spolčil a výminky té, aby on čekati měl, nebožtík Pídrle v svém kšaftu nepoložil: on Pavel k tomu statku má hned přikročiti. A ten statek Johanna, in. Jana Misa manželka, má rozděliti i dluhy na Straku položití a spolu je platiti a vyplňovati. A zase též k sobě po Petrovi Pídrlovi: dluhy rovným podílem přijímajíce, podle téhož kšaftu je mezi se děliti. A právo to má opatřiti, aby jednomu každému, což jest tím kšaftem Pídrlovým odkázáno, dosti se stalo. I jeho Strakovy děti aby též od práva opa- třeny byly. Stalo se v úterý po. sv. Stanislavu [9. května] I. 1536. (Tamtéž fol. 260.) 28. 1536, 11. července. (Mezi Křížem koži- šníkem z Jaromíře z jedné a Martinem od Louky, synem Markusovým, a Annou Truhlovou z strany druhé o slady puojčené.) Kříž kožišník na místě Markéty, imanželky své, a na místě Anny, sirotka Prokopova, kterýž útrpným právem smrt vzal, viní Martina od Louky ze 20 sla- duov puojčených, a že ti sladové nejsú za- placeni: nebožtíkovi Prokopovi ani manželce jeho, ani tomu sirotku. A Annu Truhlovů viní z 25 sladuov, kdež jí nebožtík Prokop puojčil, že mu nejsú oplaceny ani zaplaceny, ani man- želce jeho a tomu sirotku, žádaje toho, aby tomu dosti učinili. Proti tomu od Martina mluveno, že jest to pánuom v dobré paměti, jak jest Kříž jeho předešle obvinil a znamenitě jej nařekl a toho jest neprovedl, a nedostavši a opovrhši právo toto, že jest se z toho vyvedl, a z té příčiny že mu k této žalobě není povinen odpovídati. Též od Anny Truhlové mluveno, že jest Kříž prve ji obvinil a vysoce na poctivosti nařkl, a toho nářku on Kříž k místu nepřivedlatoho práva se strhl, že inu není povinna odpovídati, leč jí prve toho nářku naprávu učiní podle práva. A Martin od Louky téhož žádal. Po odložení pak od nich mluveno: Poněvadž jest Kříž ku
Strana 257
Hradec Králové (1536). právu přistoupil a je obžaloval, že žádají před- kem, aby k dostání právu uručil, že oni také k žalobě jeho promluviti chtí. Vejpověď: Poněvadž jest právo každému svobodné, že Kříž není povinen ručiti, a že Martin a Anna povinni jsu jemu odpoviedati. Martin a Anna vzali appellaci. Stalo se ve čtvrtek před hodem Vteleni P.K.[23. brezna] l. 1536. Tu my z plnosti práva našeho vrchního k vejpovědi vaší této, že Kříž z Jaromíře proti Martinovi Markusovi a Anně Truhlové ku právu urukovati povinen není, toto pravíme, že v tom vaše vejpověď zuostati má. Což se pak toho druhého dotýče artikule, že obe- slaní povinni odpoviedati jsú, to také při vaší vejpovědi zuostavujem z té příčiny, že po- řádek práva při té při pod ztracením té pře prve uložené k svému vykonání jest nepřišel, a toliko se dotýče sladuov, kteříž by za Mar- tinem Markusem a Annou Truhlovou zuostati měly po nebožtíkovi Prokopovi sladovníku. Stalo se v úterý po sv. m. Janovi Husovi a m. Hieronymovi [11. července] 1. 1536. (Tamtéž fol. 263.) 29. 1536, 12. července. (Mezi Václavem Hostiradem, Kateřinou, Dorothou a jinými přá- tely Jindřicha Pery o kšaft jeho) V té při, jakož jest Kateřina, dcera nebožtíka Jana Pery, žádala, poněvadž jest Jindřich bratr její, jakž doslýchá, bez pořízení umřel, aby jí ná- padu i s manželem jejím jakožto sestře vlastní s městem trpící přáli podle práva a vejsad města tohoto. Šimůnek soukeník a Jan Je- lenek, poručníci zmocnění na místě kněze Jiříka, bratra Jindřichova, a též na místě jeho syna Jana jménem, strýce Jindřichova, také žádali, poněvadž jest bratr jeho byl vlastní a tomuto strýc, že by též nápad jemu Jiříkovi a synu jeho náležal jakožto po bratru nedíl- ném. Proti tomu od Jana Peksy mluveno, že zprávu, že by Jindřich učinil kšaft pořádný a že by jej rád slyšel, poněvadž jest s Jindři- chem vedl práci v jeho nemoci a jeho opatroval, Archiv Cesky XXVI. 257 že žádá otom věděti, jak jest ho opatřil a po- ručil-li jest jemu co za práci jeho. Václav Ho- stirad, Zigmund kantor, Petr kožišník mluvili, poněvadž jim kšaft čten jest, aby na to od- pověď dali, a když od nich uslyší, že také odpověď k tomu dají. Po odložení pak od Kateřiny a od kněze Jiříka mluveno, že tomu kšaftu neb spisu místa nedávají pro tři příčiny, jedno že ten kšaft práva nemá, druhé svědectví, třetí náležitosti. Od Václava Hostirada, Zig- munda kantora a Petra kožišníka mluveno, že ty tři příčiny, kteréž sú strana odporní po- ložili, jsúů mrtvé, proto že jest ta vuole po- slední jeho byla, neb jest pořádně sepsána; žádajíc, aby ten kšaft jakožto řádný tvrzen byl, a že ta vuole jeho byla, to chtějí po- käzati. Nález: Poněvadž jsú ti páni od pana purgmistra na žádost Jana Peksy jménem Jin- dřichové žádosti vyslaní to vysvědčili, že jest Jindřich nemluvil a vuole své žádné o tom kšaftu sepsaném před nimi neoznámil, z té příčiny ten spis že za kšaft pořádný býti nemuož, po- něvadž jest kšaftující vuole své přitom ne- oznámil. A ač Václav Hostirad s jinými nato jsú svědky podle práva vedli, žeby ta vuole Jindřichova, což v tom spisu položeno, jest byla, však to stálé býti nemuož. Neb což jsú svědčili,tojsú na žádost strany a podle právajsúc přidržáni učiniti musili. Ale aby jich Jindřich za to žádal podle práva kšaftovního, aby svěd- kové kšaftu a vuole jeho poslední byli, toho se z jich svědomí nenalézá. A právo jest, že svědkové kšaftovní mají býti povoláni a usta- vičně prošeni od toho, kdož chce porulenstvi činiti. Václav Hostirad, Zigmund kantor, Petr kožišník odvolání k vyššímu právu učinili. Stalo se v pátek Velkonoční [14. dubna] l. 1536. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně a podle práva přišlého potyvrzujeme, a to z té příčiny, že se jest z těch svědkuov nenalezlo, kteříž by ten kšaft jeho pořádně a podle práva vysvědčili; 38
Hradec Králové (1536). právu přistoupil a je obžaloval, že žádají před- kem, aby k dostání právu uručil, že oni také k žalobě jeho promluviti chtí. Vejpověď: Poněvadž jest právo každému svobodné, že Kříž není povinen ručiti, a že Martin a Anna povinni jsu jemu odpoviedati. Martin a Anna vzali appellaci. Stalo se ve čtvrtek před hodem Vteleni P.K.[23. brezna] l. 1536. Tu my z plnosti práva našeho vrchního k vejpovědi vaší této, že Kříž z Jaromíře proti Martinovi Markusovi a Anně Truhlové ku právu urukovati povinen není, toto pravíme, že v tom vaše vejpověď zuostati má. Což se pak toho druhého dotýče artikule, že obe- slaní povinni odpoviedati jsú, to také při vaší vejpovědi zuostavujem z té příčiny, že po- řádek práva při té při pod ztracením té pře prve uložené k svému vykonání jest nepřišel, a toliko se dotýče sladuov, kteříž by za Mar- tinem Markusem a Annou Truhlovou zuostati měly po nebožtíkovi Prokopovi sladovníku. Stalo se v úterý po sv. m. Janovi Husovi a m. Hieronymovi [11. července] 1. 1536. (Tamtéž fol. 263.) 29. 1536, 12. července. (Mezi Václavem Hostiradem, Kateřinou, Dorothou a jinými přá- tely Jindřicha Pery o kšaft jeho) V té při, jakož jest Kateřina, dcera nebožtíka Jana Pery, žádala, poněvadž jest Jindřich bratr její, jakž doslýchá, bez pořízení umřel, aby jí ná- padu i s manželem jejím jakožto sestře vlastní s městem trpící přáli podle práva a vejsad města tohoto. Šimůnek soukeník a Jan Je- lenek, poručníci zmocnění na místě kněze Jiříka, bratra Jindřichova, a též na místě jeho syna Jana jménem, strýce Jindřichova, také žádali, poněvadž jest bratr jeho byl vlastní a tomuto strýc, že by též nápad jemu Jiříkovi a synu jeho náležal jakožto po bratru nedíl- ném. Proti tomu od Jana Peksy mluveno, že zprávu, že by Jindřich učinil kšaft pořádný a že by jej rád slyšel, poněvadž jest s Jindři- chem vedl práci v jeho nemoci a jeho opatroval, Archiv Cesky XXVI. 257 že žádá otom věděti, jak jest ho opatřil a po- ručil-li jest jemu co za práci jeho. Václav Ho- stirad, Zigmund kantor, Petr kožišník mluvili, poněvadž jim kšaft čten jest, aby na to od- pověď dali, a když od nich uslyší, že také odpověď k tomu dají. Po odložení pak od Kateřiny a od kněze Jiříka mluveno, že tomu kšaftu neb spisu místa nedávají pro tři příčiny, jedno že ten kšaft práva nemá, druhé svědectví, třetí náležitosti. Od Václava Hostirada, Zig- munda kantora a Petra kožišníka mluveno, že ty tři příčiny, kteréž sú strana odporní po- ložili, jsúů mrtvé, proto že jest ta vuole po- slední jeho byla, neb jest pořádně sepsána; žádajíc, aby ten kšaft jakožto řádný tvrzen byl, a že ta vuole jeho byla, to chtějí po- käzati. Nález: Poněvadž jsú ti páni od pana purgmistra na žádost Jana Peksy jménem Jin- dřichové žádosti vyslaní to vysvědčili, že jest Jindřich nemluvil a vuole své žádné o tom kšaftu sepsaném před nimi neoznámil, z té příčiny ten spis že za kšaft pořádný býti nemuož, po- něvadž jest kšaftující vuole své přitom ne- oznámil. A ač Václav Hostirad s jinými nato jsú svědky podle práva vedli, žeby ta vuole Jindřichova, což v tom spisu položeno, jest byla, však to stálé býti nemuož. Neb což jsú svědčili,tojsú na žádost strany a podle právajsúc přidržáni učiniti musili. Ale aby jich Jindřich za to žádal podle práva kšaftovního, aby svěd- kové kšaftu a vuole jeho poslední byli, toho se z jich svědomí nenalézá. A právo jest, že svědkové kšaftovní mají býti povoláni a usta- vičně prošeni od toho, kdož chce porulenstvi činiti. Václav Hostirad, Zigmund kantor, Petr kožišník odvolání k vyššímu právu učinili. Stalo se v pátek Velkonoční [14. dubna] l. 1536. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně a podle práva přišlého potyvrzujeme, a to z té příčiny, že se jest z těch svědkuov nenalezlo, kteříž by ten kšaft jeho pořádně a podle práva vysvědčili; 38
Strana 258
258 a protož chtěl-li by kdo k tomu jeho Jindřicha Pery statku jakožto k nepořízenému právo a spravedlnost jmíti, právo se jemu nezavívá. Stalo se v středu před sv. Markétú [12. čer- vence] 1. 1536. (Tamtéž fol. 264.) 80. 1536, 17. července. (Mezi Václavem Halašem z Radimovic z jedné a Petrem Sme- tanou z strany druhé o dluh.) Václav Halaš z Radimovic viní Petra Smetanu, měštěnína města Hradce nad Labem, z 6'/, kop gr. m. pozůstalých za kosy. Pak poněvadž jsú prve o to vejpovědi a nálezy na tomto právě, že žádá podlí nich zachován býti. A poněvadž jest se Petr na svědky vztáhl, jestliže jest co ukázal, že chce slyšeti, žádaje, aby mu čteni byli. Proti tomu Petr Smetana mluvil pravě, že se v tom nepamatuje, aby mu proto odtah byl dán, aby ukázal, že těch 6'/, gr. m. dlužen není, než že jest proto odtahu podle práva žádal, poněvadž jest se též žaloby nenadál. Než k žalobě tak praví, kdež ho Halaš z 6" kop gr. m. viní, že toho neukáže, aby on co za tu sumu od něho koupil. Nález: Poněvadž jest Petr Smetana v to se svolil, jakž list náš ukazuje, jestliže Václav Halaš chce sé s ním o jeho dluh, kterýž žeby mu za herynk zuostal, vyrovnati, Zeby chtěl Petr Václavovi za bratra svého ostatek sumy, což by po jeho dluhu zuostalo, dostáti: z té příčiny Petr Smetana Václavovi Halašovi tou sumou, z kteréž naň žaluje, jest povinen, však pod takovou vejminkou: cožkoli Petr Smetana dluhu svého na Václavovi Halašovi ukáže, že to předkem sobě vyraziti má, a ostatek což pozuostane po dluhu jeho, má Václavovi na hotových penězích dodati, a to sobě při tomto právě pořádně z obú stran vykonati mají, a to ve dvú nedělí pořád zběhlých od přečtení tohoto nálezu. Petr Smetana žádal appellací užíti. Stalo se v pátek u vigiljí sv. Jana Kr. [23. června] l. 1536. — Stvrzen v plné radě y pondélí po Rozeslánf sv. apoštoluov [17. čer- vence] Il. 1536. (Tamtéž fol. 265.) 31. 1536, 13. prosince. (Mezi Bartonem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu mésta Prahy: 4 Bohdamée a jimými společníky kšaftu Dos rothy Strnadky z jedné a sirotky Vavřince Strnada z strany druhé o věno.) Jakož sirotci a děti nebožtíka Vavřince Strnada žádají, aby kšaft otce jich, kterýž jest podle řádu a práva učinil, stvrzen: byl pro opatření toho statku i také pro vyupomínání dluhuov, kteréZ otec jich v kšaftu postavil, aby natom újmy a škody nenesli. Proti tomu Dorota Strnadka, macecha týchž sirotkuov, kšaftu odpor učinila, aby stvrzen nebyl jakožto nepořádný z příčin těch, poně- vadž jest Vavřinec Strnad, manžel její, duo- minku v tom kšaftu o ní učinil, že by jejího statku neužíval a že jest ho neposlüchala a jemu povolna nebyla, oddělil ji, jakž mu se dálo. Pak že jest jí Vavřinec smlúvami svateb- ními sto kop gr. m. věna zavázal, a ona jemu zase též sto kop gr. m. jest zavázala a na těch smlúvách všicek statek jiný svuoj že jest vy- mínila a v moci svý zanechala, na kterýž jí sáhati neměl. A poněvadž jest den a rok mi- nul, že jí věno má dáno býti. A on Vavřinec ji ku posměchu že jest tak od toho statku a dětí odděliti nemohl. A jakož jest v kšaftu po- ložil, žeby se od něho dělila, praví Dorota, že jest od něho nikdy pryč nechodila oc. Nález: Poněvadž každé smlouvy svatební těmi lidmi, kteříž smlouvají, najvíce tvrdí se a stálé bývají, a každý podle vysvědčení smlouvci zachován býti má, a tuto smlouvu svadební kteříž z obojí strany svědčí, v tom se srovnávají, že sú ty smlúvy svadební, kteréž se mimo starobylů zvyklost města našeho mezi Vavtincem Strnadem a Dorotou, manželkou jeho, dály, dokonány astvrzeny zápisem podle jich výminek býti měly; a také poněvadž podle týchž smluv Dorota věna toho Vavřincovi, manželu svému, v moc nedala, ani tomu kšaftu jeho podle práva jest časně neodepřela, nébrž, jakž stará rada pamětí svú seznávají, tomu kšaftu jest místo dala pravíc, jakž jest koli ten kšaft učinil, že statku těch sirotkuov ne- žádá: z těch příčin sirotkuom Vavřince Strnada se za právo dává, tak že jsú Dorotě Strnadce
258 a protož chtěl-li by kdo k tomu jeho Jindřicha Pery statku jakožto k nepořízenému právo a spravedlnost jmíti, právo se jemu nezavívá. Stalo se v středu před sv. Markétú [12. čer- vence] 1. 1536. (Tamtéž fol. 264.) 80. 1536, 17. července. (Mezi Václavem Halašem z Radimovic z jedné a Petrem Sme- tanou z strany druhé o dluh.) Václav Halaš z Radimovic viní Petra Smetanu, měštěnína města Hradce nad Labem, z 6'/, kop gr. m. pozůstalých za kosy. Pak poněvadž jsú prve o to vejpovědi a nálezy na tomto právě, že žádá podlí nich zachován býti. A poněvadž jest se Petr na svědky vztáhl, jestliže jest co ukázal, že chce slyšeti, žádaje, aby mu čteni byli. Proti tomu Petr Smetana mluvil pravě, že se v tom nepamatuje, aby mu proto odtah byl dán, aby ukázal, že těch 6'/, gr. m. dlužen není, než že jest proto odtahu podle práva žádal, poněvadž jest se též žaloby nenadál. Než k žalobě tak praví, kdež ho Halaš z 6" kop gr. m. viní, že toho neukáže, aby on co za tu sumu od něho koupil. Nález: Poněvadž jest Petr Smetana v to se svolil, jakž list náš ukazuje, jestliže Václav Halaš chce sé s ním o jeho dluh, kterýž žeby mu za herynk zuostal, vyrovnati, Zeby chtěl Petr Václavovi za bratra svého ostatek sumy, což by po jeho dluhu zuostalo, dostáti: z té příčiny Petr Smetana Václavovi Halašovi tou sumou, z kteréž naň žaluje, jest povinen, však pod takovou vejminkou: cožkoli Petr Smetana dluhu svého na Václavovi Halašovi ukáže, že to předkem sobě vyraziti má, a ostatek což pozuostane po dluhu jeho, má Václavovi na hotových penězích dodati, a to sobě při tomto právě pořádně z obú stran vykonati mají, a to ve dvú nedělí pořád zběhlých od přečtení tohoto nálezu. Petr Smetana žádal appellací užíti. Stalo se v pátek u vigiljí sv. Jana Kr. [23. června] l. 1536. — Stvrzen v plné radě y pondélí po Rozeslánf sv. apoštoluov [17. čer- vence] Il. 1536. (Tamtéž fol. 265.) 31. 1536, 13. prosince. (Mezi Bartonem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu mésta Prahy: 4 Bohdamée a jimými společníky kšaftu Dos rothy Strnadky z jedné a sirotky Vavřince Strnada z strany druhé o věno.) Jakož sirotci a děti nebožtíka Vavřince Strnada žádají, aby kšaft otce jich, kterýž jest podle řádu a práva učinil, stvrzen: byl pro opatření toho statku i také pro vyupomínání dluhuov, kteréZ otec jich v kšaftu postavil, aby natom újmy a škody nenesli. Proti tomu Dorota Strnadka, macecha týchž sirotkuov, kšaftu odpor učinila, aby stvrzen nebyl jakožto nepořádný z příčin těch, poně- vadž jest Vavřinec Strnad, manžel její, duo- minku v tom kšaftu o ní učinil, že by jejího statku neužíval a že jest ho neposlüchala a jemu povolna nebyla, oddělil ji, jakž mu se dálo. Pak že jest jí Vavřinec smlúvami svateb- ními sto kop gr. m. věna zavázal, a ona jemu zase též sto kop gr. m. jest zavázala a na těch smlúvách všicek statek jiný svuoj že jest vy- mínila a v moci svý zanechala, na kterýž jí sáhati neměl. A poněvadž jest den a rok mi- nul, že jí věno má dáno býti. A on Vavřinec ji ku posměchu že jest tak od toho statku a dětí odděliti nemohl. A jakož jest v kšaftu po- ložil, žeby se od něho dělila, praví Dorota, že jest od něho nikdy pryč nechodila oc. Nález: Poněvadž každé smlouvy svatební těmi lidmi, kteříž smlouvají, najvíce tvrdí se a stálé bývají, a každý podle vysvědčení smlouvci zachován býti má, a tuto smlouvu svadební kteříž z obojí strany svědčí, v tom se srovnávají, že sú ty smlúvy svadební, kteréž se mimo starobylů zvyklost města našeho mezi Vavtincem Strnadem a Dorotou, manželkou jeho, dály, dokonány astvrzeny zápisem podle jich výminek býti měly; a také poněvadž podle týchž smluv Dorota věna toho Vavřincovi, manželu svému, v moc nedala, ani tomu kšaftu jeho podle práva jest časně neodepřela, nébrž, jakž stará rada pamětí svú seznávají, tomu kšaftu jest místo dala pravíc, jakž jest koli ten kšaft učinil, že statku těch sirotkuov ne- žádá: z těch příčin sirotkuom Vavřince Strnada se za právo dává, tak že jsú Dorotě Strnadce
Strana 259
Hradec Králové (1536 a 15837). tím věnem povinni nebyli, ani těmto společ- níkuom podle kšaftu jejího povinni nejsú. Bartoň s společníky apellací vzali. Stalo se v pátek po sv. Matúši ap. [22. září] l. 1536. Tn my z plnosti práva vrchního našeho ortele tohoto vašeho jakožto řádně a podle práva přišlého potvrzujeme z té také příčiny, že smlouvci v svém svědomí toho nedostavují ani nevysvědčují, aby to věno více a dále než do dne a do roka státi a trvati mělo a věčné bylo. Než což se statku jiného Dorothy Str- nadky dotýče, kterýž jest ona sobě sama týmiž smlúvami vymínila a v moci své pozuostavila, a toho by kšaftem svým nepořídila, chce-li kdo k němu právo a spravedlivost jmíti, právo se jemu nezavírá. Stalo se v středu den sv. Lucie [13. prosince] I. 1536. (Tamtéž f. 265.) 32. 1537, 27. července. (Mezi přípovědníky na statek někdy Dorothy Sirotkové.) V té při, kteráž jest mezi přípovědníky na statek ne- božky Dorothy Sirotkový, kdež poručníci ne- božky Kateřiny Sirotkový, Vít kožišník, Jan Ka- rásek z Lvovic, Jiřík Medek žádali s Martou Strakovou, Alžbětou Hovorkovou podlí přípovědi a v té při spolčení jsouce statku zmocnění býti pozůstalýho po Dorotě Sirotkový, pravíce se tíž poručníci s přáteli příbuznými Doroty Sirotkový nejlepší právo a spravedlivost jakožto s městem trpící jmíti; a bude-li je kdo chtíti z čeho viniti; že mu chtějí právi býti. Jan, Doroty Sirotkový muž, podle přípovědi své také žádal za opatření, a že se po nebožce Dorotě Sirotkový, manželce svý, řádně oddaný a ne- rozvedený, k tomu statku všemu jejímu praví nejlepší právo a spravedlnost jmíti, žádajíc, aby do toho statku vpuštěn byl. Mathouš Přeštický, rychtář města Hradce nad Labem, mluvil: jakož přípověď na týž statek učinil na místě sirotkuov nebožtíka Václava Zálabskýho od Jana, Anny a Salomeny, že ti sirotci žádají podle práva v tom za opatření, a že nápadní spravedlivost praví se jmíti k tomu statku, žádajíc, aby kšaft nebožky Kateřiny Sirotkový čten byl. Jiřík mlynář s Burjanem a Janem 259 kotlářem též o svých přípovědech učinili duo- minku a za opatření podle nich žádali. Nález : Poněvadž jest Kateřina Sirotková řídieci svuoj vlastní statek, poručila jej Dorotě dceři své, na ten zpuosob, aby muž Dorotin nato jí nesáhal žádným právem; a on Jan, muž Dorotin, také toho neukázal, aby jakým zápisem neb vzdáním k tomu statku spravedlivost jměl, ani také aby Dorota jemu smlúvami svatebními statek svůj nápadní neb kšaftovaný, kterýž by jí odkuž koli přijíti mohl, zavázala, nébrž tomu kšaftu Kateřiny Sirotkové že jest místo dal a jemu neodpíral: z těch příčin že on Jan, Doroty Sirotkové muž, podle své přípovědi k tomu statku žádné spravedlnosti nemá, leč by to ukázal, že jest zvláštní statek Doroty, manželky jeho, při témž statku Kateřiny Sirot- kové zuostal aneb že jest svého vlastního něco nato vynaložil, toho užíti má. Než poněvadž jest Kateřina Sirotková, Víta kožišníka, Jana Karáska z Lvovic, Jiříka Medka toho všeho kšaftem svým mocné poručníky učinila, což se statkuo šosovních dotýče, a Dorota toho po- ručenství nezměnila: to poručenství že při týchž poručnicích zuostavují na ten zpuosob, což jest koli Kateřina tím kšaftem k záduší i jinak po- ručila a dluhové po Dorotě jacíž sú koli zuo- stali, aby oni to zřídili a z toho statku před- kem zaplatili. A když se to vykoná, tehdy z toho statku jim poručníkuom každému z nich slušně za práci jich podle uvážení pana purg- mistra a pánuov dáno a učiněno býti má. Potom pak cožkoli téhož statku zuostane, ten Martě Strakové a Alžbětě Hovorkové jakožto na nej- bližším stupni přáteluom krevním nebožky Doroty s městem trpícím nápadem připovídají. Jan, Sirotkový muž, a děti Jana kotláře k vyš- šímu právu odvolání učinili. Stalo se v středu po sv. Filipu a Jakubu [2. května] l. 1537. Tu my z plnosti práva vrchního našeho při tomto orteli vašem takto nalézáme: jestliže jest on Jan Sirotek právu vašemu poddán ne- byl, též také že jesti s vámi břemen městských nenesl ani s městem trpící nebyl, tehdy že 88*
Hradec Králové (1536 a 15837). tím věnem povinni nebyli, ani těmto společ- níkuom podle kšaftu jejího povinni nejsú. Bartoň s společníky apellací vzali. Stalo se v pátek po sv. Matúši ap. [22. září] l. 1536. Tn my z plnosti práva vrchního našeho ortele tohoto vašeho jakožto řádně a podle práva přišlého potvrzujeme z té také příčiny, že smlouvci v svém svědomí toho nedostavují ani nevysvědčují, aby to věno více a dále než do dne a do roka státi a trvati mělo a věčné bylo. Než což se statku jiného Dorothy Str- nadky dotýče, kterýž jest ona sobě sama týmiž smlúvami vymínila a v moci své pozuostavila, a toho by kšaftem svým nepořídila, chce-li kdo k němu právo a spravedlivost jmíti, právo se jemu nezavírá. Stalo se v středu den sv. Lucie [13. prosince] I. 1536. (Tamtéž f. 265.) 32. 1537, 27. července. (Mezi přípovědníky na statek někdy Dorothy Sirotkové.) V té při, kteráž jest mezi přípovědníky na statek ne- božky Dorothy Sirotkový, kdež poručníci ne- božky Kateřiny Sirotkový, Vít kožišník, Jan Ka- rásek z Lvovic, Jiřík Medek žádali s Martou Strakovou, Alžbětou Hovorkovou podlí přípovědi a v té při spolčení jsouce statku zmocnění býti pozůstalýho po Dorotě Sirotkový, pravíce se tíž poručníci s přáteli příbuznými Doroty Sirotkový nejlepší právo a spravedlivost jakožto s městem trpící jmíti; a bude-li je kdo chtíti z čeho viniti; že mu chtějí právi býti. Jan, Doroty Sirotkový muž, podle přípovědi své také žádal za opatření, a že se po nebožce Dorotě Sirotkový, manželce svý, řádně oddaný a ne- rozvedený, k tomu statku všemu jejímu praví nejlepší právo a spravedlnost jmíti, žádajíc, aby do toho statku vpuštěn byl. Mathouš Přeštický, rychtář města Hradce nad Labem, mluvil: jakož přípověď na týž statek učinil na místě sirotkuov nebožtíka Václava Zálabskýho od Jana, Anny a Salomeny, že ti sirotci žádají podle práva v tom za opatření, a že nápadní spravedlivost praví se jmíti k tomu statku, žádajíc, aby kšaft nebožky Kateřiny Sirotkový čten byl. Jiřík mlynář s Burjanem a Janem 259 kotlářem též o svých přípovědech učinili duo- minku a za opatření podle nich žádali. Nález : Poněvadž jest Kateřina Sirotková řídieci svuoj vlastní statek, poručila jej Dorotě dceři své, na ten zpuosob, aby muž Dorotin nato jí nesáhal žádným právem; a on Jan, muž Dorotin, také toho neukázal, aby jakým zápisem neb vzdáním k tomu statku spravedlivost jměl, ani také aby Dorota jemu smlúvami svatebními statek svůj nápadní neb kšaftovaný, kterýž by jí odkuž koli přijíti mohl, zavázala, nébrž tomu kšaftu Kateřiny Sirotkové že jest místo dal a jemu neodpíral: z těch příčin že on Jan, Doroty Sirotkové muž, podle své přípovědi k tomu statku žádné spravedlnosti nemá, leč by to ukázal, že jest zvláštní statek Doroty, manželky jeho, při témž statku Kateřiny Sirot- kové zuostal aneb že jest svého vlastního něco nato vynaložil, toho užíti má. Než poněvadž jest Kateřina Sirotková, Víta kožišníka, Jana Karáska z Lvovic, Jiříka Medka toho všeho kšaftem svým mocné poručníky učinila, což se statkuo šosovních dotýče, a Dorota toho po- ručenství nezměnila: to poručenství že při týchž poručnicích zuostavují na ten zpuosob, což jest koli Kateřina tím kšaftem k záduší i jinak po- ručila a dluhové po Dorotě jacíž sú koli zuo- stali, aby oni to zřídili a z toho statku před- kem zaplatili. A když se to vykoná, tehdy z toho statku jim poručníkuom každému z nich slušně za práci jich podle uvážení pana purg- mistra a pánuov dáno a učiněno býti má. Potom pak cožkoli téhož statku zuostane, ten Martě Strakové a Alžbětě Hovorkové jakožto na nej- bližším stupni přáteluom krevním nebožky Doroty s městem trpícím nápadem připovídají. Jan, Sirotkový muž, a děti Jana kotláře k vyš- šímu právu odvolání učinili. Stalo se v středu po sv. Filipu a Jakubu [2. května] l. 1537. Tu my z plnosti práva vrchního našeho při tomto orteli vašem takto nalézáme: jestliže jest on Jan Sirotek právu vašemu poddán ne- byl, též také že jesti s vámi břemen městských nenesl ani s městem trpící nebyl, tehdy že 88*
Strana 260
260 ortel tento Váš v plnosti a celosti své zuostati má. Pakli jest týž Jan Sirotek s vámi a podle vás břemena městská nesl i s městem trpící byl, tehdy že témuž Janovi Sirotkovi v tom statku pod právem vaším Doroty manželky jeho, jí Kateřinů matků její odkázaném, jakožto nepořízeném třetí díl náleží podle práva. Stalo se v pátek po sv. Jakubu [27. července] l. 1537. (Tamtéž fol. 267.) 33. 1537, 27. července. (Mezi Dorotou, dcerou někdy Uršily Pluhařky 2 jedné a Vác- lavem Pluhařem, otčímem jejím, z strany druhé o kšaft Uršily Pluhařky.) Dorota, dcera někdy Uršily Pluhařky, žádala, aby kšaft matky její Uršily k stvrzení přišel, a aby podle něho zachována byla, poněvadž matka její o statku svým a s povolením pana purgmistra, jakž řád města tohoto a právo ukazuje, pořádně kšaft učinila, a také že na dělání toho statku otce nebožtíka jich jest byla. Proti tomu Václav Pluhař odpírajíc tvr- zení toho kšaftu, dal mluviti, že nebožka Uršila, manželka jeho, na svuoj díl se vdala, a jemu spravedlnost svou smlúvami svatebními za- vázavši, moci sobě k kšaftování nepozůstavila, a aby žena bez vuole muže měla kšaft činiti, již tu ne na těžkost osoby jeho, ale i jiných to by tvrzení kšaftu toho bylo, a že podlí pořadu a za právo činění toho kšaftu není, žádajíc, aby ten kšaft tyvrzen nebyl. Nález: Poněvadž jest Uršila Pluhařka smlúvami svatebními Václavovi, manželu svému, po dni a poroce statek svuoj všecek zavázala, a po dni a po roce, aby se neřádně choval, jeho nikdy před právem nevinila, nébrž po odchozi jeho jej do statku zase přijala, s ním až do smrti bydlela, a tak svědomí, kteréž Dorota vedla v té při, jemu Václavovi ke škodě není a býti nemůž. Neb potom společně statek a díl Doroty, dcery své, smlúvou jsú ujali a jej platili, jakž zápis o tom i kvitancí ukazují. Z té příčiny Uršila mimo vůli Václava, man- žela svého, kšaftovati jest nemohla, protož jemu Václavovi proti Dorotě se za právo dává. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Dorota odvolání učinila k vyššímu. Stalo se v pondělí po sv. m. Janovi, kazateli pravého slova buožího [10. července] I. 1537. Tu my z plnosti práva našeho vrchního při tomto orteli vašem toto nalézáme: Poně- Václav Pluhař od Dorothy, pastorkyně své, tak jest zjevně dotčen, a nato i svědky vedla, že by pro svůj neřád práva a smluv těch svateb- ních proti ní užíti neměl; a on to slyše v od- poru svém pověděl, když by z neřádu viněn byl, byl by k tomu mluvil: že z té příčiny on Václav Pluhař má to předkem učiniti a jí Dorotě z toho neřádu, kterýmž ho naříká, od- poviedati. Neb se z toho najíti a vyhledati bude moci, bude-li on Václav Pluhař práva a smluv těch svatebních jmíti užíti, tak jako jiní zachovalí měšťané. Stalo se v pátek po sv. Jakubu ap. [27. čce] l. 1537. (Tamtéž f. 268.) 34. 1537, 27. července. (Mezi sirotky ne- božlíka Václava Drštky z jedné a společníky kšaftu Jana Hazuky z strany druhé o kšuft téhož Jana Hazuky.) Sirotci nebožtíka Václava Drštky žádali, aby poručení Jana Hazuky jim přečteno bylo. A při tom oznámili, že tomu po- řízení místa dáti nemohú, pravíc, že když ne- božtík Jan Hazuka byl potažen, aby duom stavěl, nemaje nač stavěti, namluvil zetě svýho, otce těchto sirotkuov, aby duom svůj prodal a duom Hazuků stavěl, a tak ho za mocnýho hospodáře do toho domu vpustil; a to že se ukázati může, že nebožtík Drštka tu hospo- dářem byl, živnosti užíval, duom stavěl a děl- níkuom platil. A když umřel Václav Drštka, Jan Hazuka že jest se v jeho statek uvázal, peníze sirotkuom náležitý z gruntu bral, a s nimi o to místa že neučinil, sirotkuom statku otce jejich že neukázal; a tak že se praví sirotci k tomu všemu statku lepší spravedlnost jmíti nežli kdo jiný, žádajíce spravedlivého opa- tření. Proti tomu Matouš Přeštický s jinými mluvil, že sou se těchto řečí nenadáli a že za to žádají, aby tomu kšaftu místo dáno bylo, poněvadž jest pořádný, neb o svým za- placeným nebožtík Jan Hazúka, a ne o sirot-
260 ortel tento Váš v plnosti a celosti své zuostati má. Pakli jest týž Jan Sirotek s vámi a podle vás břemena městská nesl i s městem trpící byl, tehdy že témuž Janovi Sirotkovi v tom statku pod právem vaším Doroty manželky jeho, jí Kateřinů matků její odkázaném, jakožto nepořízeném třetí díl náleží podle práva. Stalo se v pátek po sv. Jakubu [27. července] l. 1537. (Tamtéž fol. 267.) 33. 1537, 27. července. (Mezi Dorotou, dcerou někdy Uršily Pluhařky 2 jedné a Vác- lavem Pluhařem, otčímem jejím, z strany druhé o kšaft Uršily Pluhařky.) Dorota, dcera někdy Uršily Pluhařky, žádala, aby kšaft matky její Uršily k stvrzení přišel, a aby podle něho zachována byla, poněvadž matka její o statku svým a s povolením pana purgmistra, jakž řád města tohoto a právo ukazuje, pořádně kšaft učinila, a také že na dělání toho statku otce nebožtíka jich jest byla. Proti tomu Václav Pluhař odpírajíc tvr- zení toho kšaftu, dal mluviti, že nebožka Uršila, manželka jeho, na svuoj díl se vdala, a jemu spravedlnost svou smlúvami svatebními za- vázavši, moci sobě k kšaftování nepozůstavila, a aby žena bez vuole muže měla kšaft činiti, již tu ne na těžkost osoby jeho, ale i jiných to by tvrzení kšaftu toho bylo, a že podlí pořadu a za právo činění toho kšaftu není, žádajíc, aby ten kšaft tyvrzen nebyl. Nález: Poněvadž jest Uršila Pluhařka smlúvami svatebními Václavovi, manželu svému, po dni a poroce statek svuoj všecek zavázala, a po dni a po roce, aby se neřádně choval, jeho nikdy před právem nevinila, nébrž po odchozi jeho jej do statku zase přijala, s ním až do smrti bydlela, a tak svědomí, kteréž Dorota vedla v té při, jemu Václavovi ke škodě není a býti nemůž. Neb potom společně statek a díl Doroty, dcery své, smlúvou jsú ujali a jej platili, jakž zápis o tom i kvitancí ukazují. Z té příčiny Uršila mimo vůli Václava, man- žela svého, kšaftovati jest nemohla, protož jemu Václavovi proti Dorotě se za právo dává. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Dorota odvolání učinila k vyššímu. Stalo se v pondělí po sv. m. Janovi, kazateli pravého slova buožího [10. července] I. 1537. Tu my z plnosti práva našeho vrchního při tomto orteli vašem toto nalézáme: Poně- Václav Pluhař od Dorothy, pastorkyně své, tak jest zjevně dotčen, a nato i svědky vedla, že by pro svůj neřád práva a smluv těch svateb- ních proti ní užíti neměl; a on to slyše v od- poru svém pověděl, když by z neřádu viněn byl, byl by k tomu mluvil: že z té příčiny on Václav Pluhař má to předkem učiniti a jí Dorotě z toho neřádu, kterýmž ho naříká, od- poviedati. Neb se z toho najíti a vyhledati bude moci, bude-li on Václav Pluhař práva a smluv těch svatebních jmíti užíti, tak jako jiní zachovalí měšťané. Stalo se v pátek po sv. Jakubu ap. [27. čce] l. 1537. (Tamtéž f. 268.) 34. 1537, 27. července. (Mezi sirotky ne- božlíka Václava Drštky z jedné a společníky kšaftu Jana Hazuky z strany druhé o kšuft téhož Jana Hazuky.) Sirotci nebožtíka Václava Drštky žádali, aby poručení Jana Hazuky jim přečteno bylo. A při tom oznámili, že tomu po- řízení místa dáti nemohú, pravíc, že když ne- božtík Jan Hazuka byl potažen, aby duom stavěl, nemaje nač stavěti, namluvil zetě svýho, otce těchto sirotkuov, aby duom svůj prodal a duom Hazuků stavěl, a tak ho za mocnýho hospodáře do toho domu vpustil; a to že se ukázati může, že nebožtík Drštka tu hospo- dářem byl, živnosti užíval, duom stavěl a děl- níkuom platil. A když umřel Václav Drštka, Jan Hazuka že jest se v jeho statek uvázal, peníze sirotkuom náležitý z gruntu bral, a s nimi o to místa že neučinil, sirotkuom statku otce jejich že neukázal; a tak že se praví sirotci k tomu všemu statku lepší spravedlnost jmíti nežli kdo jiný, žádajíce spravedlivého opa- tření. Proti tomu Matouš Přeštický s jinými mluvil, že sou se těchto řečí nenadáli a že za to žádají, aby tomu kšaftu místo dáno bylo, poněvadž jest pořádný, neb o svým za- placeným nebožtík Jan Hazúka, a ne o sirot-
Strana 261
Hradec Królovć (1537). čím kšaftoval, taky že jest pořádně vysvědčen od těch pánuov, kteříž při kšaftu byli. Nález: Poněvadž z knih městských to se uznává, že jest Jan Hazuka duom ten koupil a zaplatil, a jemu toliko s Dorotou manželkou odevzdany v knihy jest vložen; a mimo to sirotčí vzdání a spolčení Václava, otce svého, s Janem Hazukou neukazují, aby pořádně zá- pisem při právě stvrzeno a zapsáno bylo. A také ani jisté sumy, co by na ten duom Ha- zuka, otec jich, naložil, kteráž by suma po- ručenství Jana Hazuky převyšovala, a jemu jest Václav, otec jich, toho svěřil, že jim křivdy neučiní: z těch příčin, což jest Jan Hazuka tím kšaftem před dvěma konšely učiněným sirotkuom i jiným statku svého poručil, stálé býti má, neb každý své muože dáti, komu chce. Co pak více sumy pozůstává nekšaftované, jakožto okolo 332 kop míš., to se při týchž sirotcích pro ty náklady a pro to, což jest Jan Hazuka k sobě jejich statku přijal i také nápadem dědičným, zůstavuje. A což se sirotka mladšího dotýče, toho páni v své moci se vší spravedlností na tento čas zanechávají jakožto vrchní poručníci. Stalo se v úterý před sv. Antonínem [16. ledna] I. 1537. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel tento váš takto napravujeme: Poněvadž tomu se vyrozuměti z pře vedení stran ani z nálezu vašeho nemůže, co jest statku Vá- clava Drštky, o kterémž jest kšaftoval, a ten kšaft vámi také jest stvrzen, bylo, a podle práva, kdož by statek sirotčí k sobě přijal a jeho užíval, ten jest povinovat z téhož statku sirotky opatrovati bez umenšení tohoto statku jich: i z těch příčin předkem se ten statek sirotčí podle kšaftu Václava Drštky, otce jich, vy- hledati a potom týmž sirotkuom neb zprávcím jich z statku Jana Hazuky vydati má. Neb když by statek sirotkuom po otci jich náležitý tak vyhledán a vydán byl z statku Jana Ha- zuky, a přes to z statku jeho Jana Hazuky něco by přebývalo, tehdy což jest komu od téhož Hazuky poručeno a odkázáno, jim 261 z téhož statku podle ortele vašeho dáno a vy- plněno býti má. Nadto jestliže by i přes sumu odkázanú co z téhož statku Hazuky výše zby- valo, jakž vámi také nalezeno jest, to se při sirotcích těch zuostavuje a zanechává jakožto při přátelích nejbližších podle práva a nápadu. Stalo se v pátek po sv. Jakubu ap. [27. čer- vence 1. 1537. (Tamtéž fol. 269,) 35. 1537, 9. října. (Mezi Křížem z Jaro- míře sc 2 jednć a Jakubem Kadrmanem a jinými z strany druhé o peníze pozuostalć sa slady po někdy Prokopovi, kteryż útrpným právem konec vzal.) V té při, jakož Kříž z Jaromíře na místě manželky své Markéty a Anny, sirotka let ne- majícího, viní Jakuba Kadrmana, Jana Ka- ráska, Jana Damaška, Jiříka Cvička, Ondřeje Vápence z toho, že sú oni dali manžela jejího a otce sirotka Prokopa ku právu pro nějaké slady pravíc, že jim zmrhal, a žádali naň práva utrpného, a že jest jim na něj na žádost jich puštěno, a po smrti jeho že jsú na statek po něm pozuostalý sáhli u Martina od Louky a Anny Truhlové, u Martina za 20ti sladův, a u Anny za 25 sladův, a za to jsú od každého po 15 kopách míš. vzali, kteráž suma jim ne- náležela, žádajíc, aby tu sumu zase manželce jeho i sirotku slożili oc. Proti tomu od Ja- kuba Kadrmana a jiných mluveno, kdež Mar- kéta činí žalobu sama od sebe a na místě sirotka, rádi by věděli, má-li moc od sirotka, a když moc ukáže, že proti tomu také mluviti budou. A poněvadž se v supplikací vztahuje, že jsú k tomu i jiní, kteréž viniti chce: pak kdo jsú ti jiní, že by rádi věděli; a povinni odpoviedati že nejsou, neb by jim nebezpečné bylo, kdyby sirotek k letům přišel, mohl by je tyż z toho viniti. Nález: Poněvadž sirotek let. nemá a jest v moci mateře své, kteráž ho chová a opatruje a společnice jest statku, že může na místě jeho viniti. Druhé poněvadž osoby vaše viní a jiného žádného nedotejče, že ste povinni žalobě odpoviedati. Strana odporná odvolává
Hradec Królovć (1537). čím kšaftoval, taky že jest pořádně vysvědčen od těch pánuov, kteříž při kšaftu byli. Nález: Poněvadž z knih městských to se uznává, že jest Jan Hazuka duom ten koupil a zaplatil, a jemu toliko s Dorotou manželkou odevzdany v knihy jest vložen; a mimo to sirotčí vzdání a spolčení Václava, otce svého, s Janem Hazukou neukazují, aby pořádně zá- pisem při právě stvrzeno a zapsáno bylo. A také ani jisté sumy, co by na ten duom Ha- zuka, otec jich, naložil, kteráž by suma po- ručenství Jana Hazuky převyšovala, a jemu jest Václav, otec jich, toho svěřil, že jim křivdy neučiní: z těch příčin, což jest Jan Hazuka tím kšaftem před dvěma konšely učiněným sirotkuom i jiným statku svého poručil, stálé býti má, neb každý své muože dáti, komu chce. Co pak více sumy pozůstává nekšaftované, jakožto okolo 332 kop míš., to se při týchž sirotcích pro ty náklady a pro to, což jest Jan Hazuka k sobě jejich statku přijal i také nápadem dědičným, zůstavuje. A což se sirotka mladšího dotýče, toho páni v své moci se vší spravedlností na tento čas zanechávají jakožto vrchní poručníci. Stalo se v úterý před sv. Antonínem [16. ledna] I. 1537. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel tento váš takto napravujeme: Poněvadž tomu se vyrozuměti z pře vedení stran ani z nálezu vašeho nemůže, co jest statku Vá- clava Drštky, o kterémž jest kšaftoval, a ten kšaft vámi také jest stvrzen, bylo, a podle práva, kdož by statek sirotčí k sobě přijal a jeho užíval, ten jest povinovat z téhož statku sirotky opatrovati bez umenšení tohoto statku jich: i z těch příčin předkem se ten statek sirotčí podle kšaftu Václava Drštky, otce jich, vy- hledati a potom týmž sirotkuom neb zprávcím jich z statku Jana Hazuky vydati má. Neb když by statek sirotkuom po otci jich náležitý tak vyhledán a vydán byl z statku Jana Ha- zuky, a přes to z statku jeho Jana Hazuky něco by přebývalo, tehdy což jest komu od téhož Hazuky poručeno a odkázáno, jim 261 z téhož statku podle ortele vašeho dáno a vy- plněno býti má. Nadto jestliže by i přes sumu odkázanú co z téhož statku Hazuky výše zby- valo, jakž vámi také nalezeno jest, to se při sirotcích těch zuostavuje a zanechává jakožto při přátelích nejbližších podle práva a nápadu. Stalo se v pátek po sv. Jakubu ap. [27. čer- vence 1. 1537. (Tamtéž fol. 269,) 35. 1537, 9. října. (Mezi Křížem z Jaro- míře sc 2 jednć a Jakubem Kadrmanem a jinými z strany druhé o peníze pozuostalć sa slady po někdy Prokopovi, kteryż útrpným právem konec vzal.) V té při, jakož Kříž z Jaromíře na místě manželky své Markéty a Anny, sirotka let ne- majícího, viní Jakuba Kadrmana, Jana Ka- ráska, Jana Damaška, Jiříka Cvička, Ondřeje Vápence z toho, že sú oni dali manžela jejího a otce sirotka Prokopa ku právu pro nějaké slady pravíc, že jim zmrhal, a žádali naň práva utrpného, a že jest jim na něj na žádost jich puštěno, a po smrti jeho že jsú na statek po něm pozuostalý sáhli u Martina od Louky a Anny Truhlové, u Martina za 20ti sladův, a u Anny za 25 sladův, a za to jsú od každého po 15 kopách míš. vzali, kteráž suma jim ne- náležela, žádajíc, aby tu sumu zase manželce jeho i sirotku slożili oc. Proti tomu od Ja- kuba Kadrmana a jiných mluveno, kdež Mar- kéta činí žalobu sama od sebe a na místě sirotka, rádi by věděli, má-li moc od sirotka, a když moc ukáže, že proti tomu také mluviti budou. A poněvadž se v supplikací vztahuje, že jsú k tomu i jiní, kteréž viniti chce: pak kdo jsú ti jiní, že by rádi věděli; a povinni odpoviedati že nejsou, neb by jim nebezpečné bylo, kdyby sirotek k letům přišel, mohl by je tyż z toho viniti. Nález: Poněvadž sirotek let. nemá a jest v moci mateře své, kteráž ho chová a opatruje a společnice jest statku, že může na místě jeho viniti. Druhé poněvadž osoby vaše viní a jiného žádného nedotejče, že ste povinni žalobě odpoviedati. Strana odporná odvolává
Strana 262
262 se k vyššímu právu. Stalo se v pátek po sv. Františku [5. října] l. 1537. Tu my z plnosti práva našeho tuto vej- pověď vaši takto napravujeme: Poněvadž od Kříže z Jaromíře na místě manželky jeho Markéty a Anny, sirotka let nemajícího, jisté osoby u vás a v přelíčení jmenované jsou ku právu připovědíny a mají podle nálezu vašeho odpovídati, protož prve toho nejsou povinni učiniti, leč on Kříž z Jaromíře na místě Mar- kéty, manželky své, to uručí, což jemu koli právo přinese, že sirotek let dojda, má a bude povinen na tom přestati. Stalo se v úterý po sv. Františku [9. října| 1. 1537. (Tamtéž f. 270.) 36. 1538, 20. března. (Mezi Adamem Kropáčkem a Jakubem Seletem o mord.) Adam Kropáč vznesl na pana purgmistra a na pány, že v středu v noci, když Jakuba Seli upomínal z dluhu, že ho chtěl v zámku J. Mti Kské zamordovati u Petra Vaniše, a kdyby při tom dobrých lidí nebylo, to že by byl skutkem vy- konal. V tom žádal za opatření. Jakub tomu odpírá, aby takový skutek učiniti chtěl, než že jest jemu Adam příčinu řečí dával, upo- mínajíce jej z dluhu za valach a důtky naň čině i rozličně k němu připíjejíc; a když jemu tak příčinu dával Adam, že sú se [ne]po- hodli a k tesákům se chopili, a Jakub že jest za stolem sedal a ven nemohl; než Adam vy- skočiv tesáku dobyl, a on Adam snad to byl by sám učinil maje volnost, což na Jakuba praví, ale Jakub že jest na to nemyslil, aby Adama zamordovati měl. Nález: Poněvadž se z svědkuov Adamo- vých nenachází, aby v stráži stoje neb úkladně Jakub jej Adama zamordovati chtěl, z té pří- činy vtéto žalobě Jakub mordem povinen není. Ale že jest se pak z svědkuov obojí strany to našlo, že jest Jakub nepořádně proti právu a všetečně učinil, na Adama brani dobyvše, jej bíti chtěl: z té příčiny pan purgmistr a páni jej Jakuba pro takový účinek v svú kázeň berou, a več to jemu dále páni obrátí, to při tom zů- stati má. Jakub Sele k vrchnímu právu se E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: odvolal. Stalo se v pondělí před Stolováním Sv. Petra [18. ünora] l. 1538. Stvrzen v plné radé v stfedu po sv. Ge- druté [20. března] l. 1538. (Tamtéž fol. 271.) 37. 1538, 6. dubna. (Mezi Matějem Po- lákem bednářem z jedné a Janem Koláčníkem, Jiříkem Chroustem a Jakubem Školou z strany druhé o nářek.) Matěj Polák viní Jana Koláč- níka, Jiříka Chrousta, Jakuba Školu z toho, žeby ho vysoce na poctivosti jeho nařkli, a to těmi slovy, žeby nebyl hoden za souseda přijat býti a že jest lhář přesvědčený. A potom opět Zeby mimo panskü vejpovéd ho hanéli, jemu lháře dávali, a Ze se musil z toho hejtmanství vyprodati i na věži že seděl; a to všecko uká- zati chce. Proti tomu od Jakuba Školy a jiných mluveno: Jakož jich v té žalobě dotýče Matěj Polák, žeby jeho na poctivosti dotkli a že na věži byl: to že jest sobě sám zpuosobil, když toho zasloužil, a toho že sú oni jemu neučinili, neb v jich moci to nebylo, než pana purgmistra a panské. A Jakub Škola že se nepamatuje v tom, aby měl o něm mluviti, než to že by mohlo býti, žeby někde na votázku mluvil, žeby řekl, jakž tam s Matějem vyrovnáno, mohl by říci na tu otázku, že ho přesvědčili ; ale ani toho, aby měl tak říci, nepamatuje. A což se vyprodání dotýče, jak to přišlo, že vo to vo všecko pokoj jest nálezem panským, a on Jakub mimo ten nález že ho nikdy ne- nafíkal oc. Nález: Poněvadž se to z svědkuov Matějo- vých nenachází, kteréž vedl proti Jakubovi Školovi, Janovi Koláčníkovi, Jiříkovi Chroustovi, což na ně prožaloval, aby více po vejpovědi pana purgmistra a pánův jeho Matěje na po- ctivosti naříkati měli, na kteréž vejpovědi Matěj přestal: protož při té vejpovědi předešlé pan purgmistr a páni toho zanechávají. Matěj se odvolal. Stalo se v středu po sv. Řehoři [14. března] l. 1538. Stvrzen v plné radě v sobotu po sv. Am- broZi |[6. dubna] I. 1538. (Tamtéž fol. 273.)
262 se k vyššímu právu. Stalo se v pátek po sv. Františku [5. října] l. 1537. Tu my z plnosti práva našeho tuto vej- pověď vaši takto napravujeme: Poněvadž od Kříže z Jaromíře na místě manželky jeho Markéty a Anny, sirotka let nemajícího, jisté osoby u vás a v přelíčení jmenované jsou ku právu připovědíny a mají podle nálezu vašeho odpovídati, protož prve toho nejsou povinni učiniti, leč on Kříž z Jaromíře na místě Mar- kéty, manželky své, to uručí, což jemu koli právo přinese, že sirotek let dojda, má a bude povinen na tom přestati. Stalo se v úterý po sv. Františku [9. října| 1. 1537. (Tamtéž f. 270.) 36. 1538, 20. března. (Mezi Adamem Kropáčkem a Jakubem Seletem o mord.) Adam Kropáč vznesl na pana purgmistra a na pány, že v středu v noci, když Jakuba Seli upomínal z dluhu, že ho chtěl v zámku J. Mti Kské zamordovati u Petra Vaniše, a kdyby při tom dobrých lidí nebylo, to že by byl skutkem vy- konal. V tom žádal za opatření. Jakub tomu odpírá, aby takový skutek učiniti chtěl, než že jest jemu Adam příčinu řečí dával, upo- mínajíce jej z dluhu za valach a důtky naň čině i rozličně k němu připíjejíc; a když jemu tak příčinu dával Adam, že sú se [ne]po- hodli a k tesákům se chopili, a Jakub že jest za stolem sedal a ven nemohl; než Adam vy- skočiv tesáku dobyl, a on Adam snad to byl by sám učinil maje volnost, což na Jakuba praví, ale Jakub že jest na to nemyslil, aby Adama zamordovati měl. Nález: Poněvadž se z svědkuov Adamo- vých nenachází, aby v stráži stoje neb úkladně Jakub jej Adama zamordovati chtěl, z té pří- činy vtéto žalobě Jakub mordem povinen není. Ale že jest se pak z svědkuov obojí strany to našlo, že jest Jakub nepořádně proti právu a všetečně učinil, na Adama brani dobyvše, jej bíti chtěl: z té příčiny pan purgmistr a páni jej Jakuba pro takový účinek v svú kázeň berou, a več to jemu dále páni obrátí, to při tom zů- stati má. Jakub Sele k vrchnímu právu se E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: odvolal. Stalo se v pondělí před Stolováním Sv. Petra [18. ünora] l. 1538. Stvrzen v plné radé v stfedu po sv. Ge- druté [20. března] l. 1538. (Tamtéž fol. 271.) 37. 1538, 6. dubna. (Mezi Matějem Po- lákem bednářem z jedné a Janem Koláčníkem, Jiříkem Chroustem a Jakubem Školou z strany druhé o nářek.) Matěj Polák viní Jana Koláč- níka, Jiříka Chrousta, Jakuba Školu z toho, žeby ho vysoce na poctivosti jeho nařkli, a to těmi slovy, žeby nebyl hoden za souseda přijat býti a že jest lhář přesvědčený. A potom opět Zeby mimo panskü vejpovéd ho hanéli, jemu lháře dávali, a Ze se musil z toho hejtmanství vyprodati i na věži že seděl; a to všecko uká- zati chce. Proti tomu od Jakuba Školy a jiných mluveno: Jakož jich v té žalobě dotýče Matěj Polák, žeby jeho na poctivosti dotkli a že na věži byl: to že jest sobě sám zpuosobil, když toho zasloužil, a toho že sú oni jemu neučinili, neb v jich moci to nebylo, než pana purgmistra a panské. A Jakub Škola že se nepamatuje v tom, aby měl o něm mluviti, než to že by mohlo býti, žeby někde na votázku mluvil, žeby řekl, jakž tam s Matějem vyrovnáno, mohl by říci na tu otázku, že ho přesvědčili ; ale ani toho, aby měl tak říci, nepamatuje. A což se vyprodání dotýče, jak to přišlo, že vo to vo všecko pokoj jest nálezem panským, a on Jakub mimo ten nález že ho nikdy ne- nafíkal oc. Nález: Poněvadž se to z svědkuov Matějo- vých nenachází, kteréž vedl proti Jakubovi Školovi, Janovi Koláčníkovi, Jiříkovi Chroustovi, což na ně prožaloval, aby více po vejpovědi pana purgmistra a pánův jeho Matěje na po- ctivosti naříkati měli, na kteréž vejpovědi Matěj přestal: protož při té vejpovědi předešlé pan purgmistr a páni toho zanechávají. Matěj se odvolal. Stalo se v středu po sv. Řehoři [14. března] l. 1538. Stvrzen v plné radě v sobotu po sv. Am- broZi |[6. dubna] I. 1538. (Tamtéž fol. 273.)
Strana 263
Hradec Králové (1538). 38. 1538, 30. srpna. (Mezi Bohuslavem Pachou z Chrudimě a Martinem Pacholetem formanem o dluh) Bohuslav Pacha viní Mar- tina Pachole formana z toho, že časuov pře- dešlých let za živnosti Jindřicha Pachy, otce Bohuslavova, puojčil Martinovi Pacholeti týž Jiřík Pacha s Jiříkem Nejedlým v cizí zemi 70 k. míš., jmenovitě v Poznani; kterýžto dluh přišel na Martina samého, jakž jest Martin s Ji- říkem Pachou cedule oto sdělal, ty cedule to v sobě o tom dluhu ukazují; kteráž cedule jakž i jiné cedule po Jiříkovi, otci Bohuslavově, v knihy městské města Chrudimě zapsána jest. Pak jakž jest ho Martina Jiřík potřeboval, užívaje živnosti kupecké své, že jest na tu ceduli první něco jemu vyplnil, však podle učtení Martin že na ten dluh zuostal 46 kop míš. A vo to mezi sebou cedule mají. A když jest od Bohuslava napomínán byl z toho dluhu pozuostalého, že jest toho lehce odbýval a zaplatiti podnes zanedbal, čehož bude-li Martin popierati i dluhu, že naň to bude moci do- statečně pokázati. V tom za opatření žádal. Proti tomu od Martina Pacholete mluveno, že jest mu to s podivením, že Bohuslav jeho z dluhu vyvazeného otce svého upomíná, kte- rýž ten první dávno jest zaplacen. Než což se dluhu Bohuslava dotýče, z kteréhož jej Bouška jeda z Poznani upomínal, k tomu se zná, že jest pověděl, že peněz nemá, než až volovo prodá, že mu zaplatí, poněvadž jiným neměl čím zaplatiti. A to volovo že jest od něho Bohuslav koupil a za dluh svuoj přijal, a vejš což se nato volovo nedostávalo, z toho že ho neupomínal; divě se tomu, že z toho starého dluhu otce svého Bohuslav napomíná, ježto toho neukáže, aby otec jeho zač tu sumu 46 kop míš. dlužen byl a zuostal. Nález: Poněvadž jest Bohuslav podle žaloby své svědky svými toho neukázal, aby mimo ten dluh, za kterýž olovo vzal, Martin jemu jaký jiný dluh starý dlužen byl, a v ce- duli také to postaveno není, aby se Martin s Bohuslavem o dluh starý otce jeho sečetl; 263 kteréžto ceduli také Martin odpírá, tím v od- poru svém dokládajíc, což jest Bohuslavovi dlužen byl za bečky vína, těch 46 kop míš., že jest jemu zaplatil. Z těch příčin, jakž jest Martin ceduli odepřel, povinen jest to přísahou zpraviti, že mimo dluh volovem Bohuslavovi zaplacený jiného žádného dluhu vedle též cedule dlužen není, a když to učiní, Bohuslavovi více povinen nebude. Což se pak fasky dotýče, toho při vejpovědi své předešlé zuostavují, tak což Martin: Bohuslavového při sobě má, aby jemu to vydal. A bude-li chtíti Bohuslava vedle práva z čeho viniti, má jemu z toho práv býti. Bohuslav Pacha vzal appellací k vyššímu právu. Stalo se v pondělí po sv. Vavřinci [12. srpna] l. 1538. Potvrzen v plné radě v pátek po Stětí sv. Jana [30. srpna] l. 1538. (Tamtéž f. 272.) 39. 1538, 17. října. (Mezi Janem Dobřen- ským z Dobřenic na místě Doroty, manželky jeho, a mezi poručníky sirotkuov Petra Vraždy na místě týchž sirotkuov o nápad dílu pozuo- stalého po Janovi, synu téhož Petra Vraždy.) Jakož jest p. Jan Dobřenský na místě man- želky své vznešení učinil, což se statku Petra Vraždy, manžela jejího prvního, dotýče, kterýž jí vedle kšaftu jeho náleží, žeby někdo mluviti měl, že on p. Jan i s Dorotú, manželků svú, v cizím statku sedí a jeho užívají; protož že žádá, aby Dorota, manželka jeho, při kšaftu Petra Vraždy zachována byla. A on pan Jan žeby rád s sirotky o to místo měl a vzal, a viděl, co jest statku manželky jeho, že by on rád chtěl ten statek opatrovati, aby na něm více škody s manželků svú nenesl. Po- ručníci Jan Karásek Lvovický a Jan Kožma promluvili; že k tomu nevědí, co mluviti než to, že na jiný zpuosob poručníci nejsou, než aby sirotky v potřebách jich opatrovali, kdyby na ně co vznesli, ale že od žádného nic na ně vznešeno není; protož se jim k tomu nevidí mluviti, a také že nad žádným statkem poručníci nejsou než toliko nad sirotky. Od pana purg- mistra a rady povědíno, že oni v ten kšaft ne-
Hradec Králové (1538). 38. 1538, 30. srpna. (Mezi Bohuslavem Pachou z Chrudimě a Martinem Pacholetem formanem o dluh) Bohuslav Pacha viní Mar- tina Pachole formana z toho, že časuov pře- dešlých let za živnosti Jindřicha Pachy, otce Bohuslavova, puojčil Martinovi Pacholeti týž Jiřík Pacha s Jiříkem Nejedlým v cizí zemi 70 k. míš., jmenovitě v Poznani; kterýžto dluh přišel na Martina samého, jakž jest Martin s Ji- říkem Pachou cedule oto sdělal, ty cedule to v sobě o tom dluhu ukazují; kteráž cedule jakž i jiné cedule po Jiříkovi, otci Bohuslavově, v knihy městské města Chrudimě zapsána jest. Pak jakž jest ho Martina Jiřík potřeboval, užívaje živnosti kupecké své, že jest na tu ceduli první něco jemu vyplnil, však podle učtení Martin že na ten dluh zuostal 46 kop míš. A vo to mezi sebou cedule mají. A když jest od Bohuslava napomínán byl z toho dluhu pozuostalého, že jest toho lehce odbýval a zaplatiti podnes zanedbal, čehož bude-li Martin popierati i dluhu, že naň to bude moci do- statečně pokázati. V tom za opatření žádal. Proti tomu od Martina Pacholete mluveno, že jest mu to s podivením, že Bohuslav jeho z dluhu vyvazeného otce svého upomíná, kte- rýž ten první dávno jest zaplacen. Než což se dluhu Bohuslava dotýče, z kteréhož jej Bouška jeda z Poznani upomínal, k tomu se zná, že jest pověděl, že peněz nemá, než až volovo prodá, že mu zaplatí, poněvadž jiným neměl čím zaplatiti. A to volovo že jest od něho Bohuslav koupil a za dluh svuoj přijal, a vejš což se nato volovo nedostávalo, z toho že ho neupomínal; divě se tomu, že z toho starého dluhu otce svého Bohuslav napomíná, ježto toho neukáže, aby otec jeho zač tu sumu 46 kop míš. dlužen byl a zuostal. Nález: Poněvadž jest Bohuslav podle žaloby své svědky svými toho neukázal, aby mimo ten dluh, za kterýž olovo vzal, Martin jemu jaký jiný dluh starý dlužen byl, a v ce- duli také to postaveno není, aby se Martin s Bohuslavem o dluh starý otce jeho sečetl; 263 kteréžto ceduli také Martin odpírá, tím v od- poru svém dokládajíc, což jest Bohuslavovi dlužen byl za bečky vína, těch 46 kop míš., že jest jemu zaplatil. Z těch příčin, jakž jest Martin ceduli odepřel, povinen jest to přísahou zpraviti, že mimo dluh volovem Bohuslavovi zaplacený jiného žádného dluhu vedle též cedule dlužen není, a když to učiní, Bohuslavovi více povinen nebude. Což se pak fasky dotýče, toho při vejpovědi své předešlé zuostavují, tak což Martin: Bohuslavového při sobě má, aby jemu to vydal. A bude-li chtíti Bohuslava vedle práva z čeho viniti, má jemu z toho práv býti. Bohuslav Pacha vzal appellací k vyššímu právu. Stalo se v pondělí po sv. Vavřinci [12. srpna] l. 1538. Potvrzen v plné radě v pátek po Stětí sv. Jana [30. srpna] l. 1538. (Tamtéž f. 272.) 39. 1538, 17. října. (Mezi Janem Dobřen- ským z Dobřenic na místě Doroty, manželky jeho, a mezi poručníky sirotkuov Petra Vraždy na místě týchž sirotkuov o nápad dílu pozuo- stalého po Janovi, synu téhož Petra Vraždy.) Jakož jest p. Jan Dobřenský na místě man- želky své vznešení učinil, což se statku Petra Vraždy, manžela jejího prvního, dotýče, kterýž jí vedle kšaftu jeho náleží, žeby někdo mluviti měl, že on p. Jan i s Dorotú, manželků svú, v cizím statku sedí a jeho užívají; protož že žádá, aby Dorota, manželka jeho, při kšaftu Petra Vraždy zachována byla. A on pan Jan žeby rád s sirotky o to místo měl a vzal, a viděl, co jest statku manželky jeho, že by on rád chtěl ten statek opatrovati, aby na něm více škody s manželků svú nenesl. Po- ručníci Jan Karásek Lvovický a Jan Kožma promluvili; že k tomu nevědí, co mluviti než to, že na jiný zpuosob poručníci nejsou, než aby sirotky v potřebách jich opatrovali, kdyby na ně co vznesli, ale že od žádného nic na ně vznešeno není; protož se jim k tomu nevidí mluviti, a také že nad žádným statkem poručníci nejsou než toliko nad sirotky. Od pana purg- mistra a rady povědíno, že oni v ten kšaft ne-
Strana 264
264 vkračují, než jakž jest prve na místě postaven, že jej při tom zůstavují oc. Nález: Poněvadž jest Petr Vražda porú- čejíc statek svuoj Dorotě manželce své, a Janovi synu svému, společně toho tím poru- čením a pořízením svým nezavázal, aby jeden od druhého dílu svého neodcizoval, ani jinému žádnému neporoučel a poručiti nemohl; a ona také Dorota, změnivše stav svuoj, manžela jiného na ten díl svuoj jest pojala, k kterémuž jest již Jan, syn její, nápadem žádného zření jmíti nemohl: tehdy vedle práva ona Dorota také jest se tím nápadu a dílu Janova zba- vila, neb jest to Petr v kšaftu svém vysvětlil tím, kdež jest doložil, jestliže by Dorota stav svuoj změnila, aby dopuštěno jí nebylo toho domu prodati než Janovi, synu jeho, aby do- chován byl; a tak jest je rozdělil, i tím také, kdež jest v posledním artikuli postavil bez výjimky, kdyby všickni děti jeho vlastní zem- řeli dříve let došlých, tehdy aby polovice té vší spravedlnosti jim náležité nápadem přišla na Václava Šatného. Z těch příčin dcerám Petra Vraždy dává se za právo tak, cožkoli dílu Janova v tom statku čistého zuostane mimo dluhy a poručení, což jest komu Petr Vražda v kšaftu svým položil a poručil, že ony jakožto vlastní sestry nápadem nejbližší k tomu ke všemu nejlepší spravedlivost mají. A což se Václava Šatného dotýče, ten se při témž nápadu, pokudž kšaftem jemu vyměřeno jest, zuostavuje. Pan Jan Dobřenský s Dorotou, manželkou svou, k vyššímu právu se odvolali. Stalo se v pátek před sv. Markétou [12. čer- vence] l. 1538. Potvrzen v plné radě ve čtvrtek po sv. Havle [17. října] l. 1538. (Tamtéž fol. 274.) 40. 1537, 18. listopadu. (Mezi Janem Re- hákem, Bartoněm bratřími a Jindřichem sou- keníkem o svěření truhlice s penězi.) Jan Ře- hák, Bartoň vlastní bratří, mlynáři z Malšovic, viní Jindřicha jinak Tomáše, soukeníka z Ču- chova domu, z toho, že jest Pavel mlynář, otec jich, dal jemu k věrné ruce schovati tru- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: hlici s penězi, a v té truhlici że jest bylo 300 kop míš. hotových peněz. A když bylo po smrti Pavla, otce jich, že jsú přišli k němu Jindřichovi, žádajíce, aby to, což jich otec jemu dal schovati, jim vydal. A kdyż jim tu truhlici dal, že sú ji domu nesli, a odevřevše ji, że si nenašli než 82 kop míš. v ní. A potom že jsú hned k němu šli a jemu oznámili, že té sumy není, což jest jemu otec jich dal schovati, žá- dajíc toho na něm, aby to zase navrátil; a on toho že jest učiniti nechtěl a odbyl jich, jak se jemu zdálo. Proti tomu od Jindřicha jinak Tomáše mluveno, że jest se té řeči nenadál, a že jim nic povinen není, než na žádost otce jich že jest jemu toho přál, aby sobě do jeho sklepu truhlici vnesl. Pak co jest v té truhlici bylo, že jest on o tom nevěděl a neví. A že jest otec jich o tom neoznámil ani jemu neukázal, a klíček od ní sám měl a ne on, a když jest koli tu trublici otvfral, że jest on při tom ne- býval. A tak což jest koli v ni bylo, że jsú tito bratři s tím se vším ji od něho vzali, a nikdo nic prve o tom neříkali jemu, aby se co ztratilo, než teprv jej chtí z toho viniti, o čemž jest nic nevěděl a od nich i otce jich nic nepřijal; žádajíc, aby jemu pokoj dali. Nález: Poněvadž Jan a bratři jeho vlastní toho jsú vedle práva, nač se žaloba vztahuje, neukázali, aby Pavel mlynář, otec jich, tu sumu 300 kop míš. Tomášovi s jeho vědomím k věr- né ruce schovati dal, a tomu neodpírají, co jest Tomáš v odporu svém položil, že jest otec jich sám [klíč] od té truhlice měl a z ní ujímal, neb do ní přikládal, co chtěl; a také tito bratři po smrti otce svého vzavše truhlici od To- máše, že jsú jeho z ničehož tu hned, aby jim z té truhlice vzal, nevinili a nenaříkali. Z těch příčin Tomáš jim Janovi, Řehákovi, Barthoňovi touto žalobou povinen není. Neb právo jest, kdyby schovavač truhlu zamčenú neb pušku k sobě přijal, nevěda o tom, co jest v té truhle složeno a zamčeno, a ten, kdož dal schovati, klíč by měl od truhly sc, což by z té truhly
264 vkračují, než jakž jest prve na místě postaven, že jej při tom zůstavují oc. Nález: Poněvadž jest Petr Vražda porú- čejíc statek svuoj Dorotě manželce své, a Janovi synu svému, společně toho tím poru- čením a pořízením svým nezavázal, aby jeden od druhého dílu svého neodcizoval, ani jinému žádnému neporoučel a poručiti nemohl; a ona také Dorota, změnivše stav svuoj, manžela jiného na ten díl svuoj jest pojala, k kterémuž jest již Jan, syn její, nápadem žádného zření jmíti nemohl: tehdy vedle práva ona Dorota také jest se tím nápadu a dílu Janova zba- vila, neb jest to Petr v kšaftu svém vysvětlil tím, kdež jest doložil, jestliže by Dorota stav svuoj změnila, aby dopuštěno jí nebylo toho domu prodati než Janovi, synu jeho, aby do- chován byl; a tak jest je rozdělil, i tím také, kdež jest v posledním artikuli postavil bez výjimky, kdyby všickni děti jeho vlastní zem- řeli dříve let došlých, tehdy aby polovice té vší spravedlnosti jim náležité nápadem přišla na Václava Šatného. Z těch příčin dcerám Petra Vraždy dává se za právo tak, cožkoli dílu Janova v tom statku čistého zuostane mimo dluhy a poručení, což jest komu Petr Vražda v kšaftu svým položil a poručil, že ony jakožto vlastní sestry nápadem nejbližší k tomu ke všemu nejlepší spravedlivost mají. A což se Václava Šatného dotýče, ten se při témž nápadu, pokudž kšaftem jemu vyměřeno jest, zuostavuje. Pan Jan Dobřenský s Dorotou, manželkou svou, k vyššímu právu se odvolali. Stalo se v pátek před sv. Markétou [12. čer- vence] l. 1538. Potvrzen v plné radě ve čtvrtek po sv. Havle [17. října] l. 1538. (Tamtéž fol. 274.) 40. 1537, 18. listopadu. (Mezi Janem Re- hákem, Bartoněm bratřími a Jindřichem sou- keníkem o svěření truhlice s penězi.) Jan Ře- hák, Bartoň vlastní bratří, mlynáři z Malšovic, viní Jindřicha jinak Tomáše, soukeníka z Ču- chova domu, z toho, že jest Pavel mlynář, otec jich, dal jemu k věrné ruce schovati tru- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: hlici s penězi, a v té truhlici że jest bylo 300 kop míš. hotových peněz. A když bylo po smrti Pavla, otce jich, že jsú přišli k němu Jindřichovi, žádajíce, aby to, což jich otec jemu dal schovati, jim vydal. A kdyż jim tu truhlici dal, že sú ji domu nesli, a odevřevše ji, że si nenašli než 82 kop míš. v ní. A potom že jsú hned k němu šli a jemu oznámili, že té sumy není, což jest jemu otec jich dal schovati, žá- dajíc toho na něm, aby to zase navrátil; a on toho že jest učiniti nechtěl a odbyl jich, jak se jemu zdálo. Proti tomu od Jindřicha jinak Tomáše mluveno, że jest se té řeči nenadál, a že jim nic povinen není, než na žádost otce jich že jest jemu toho přál, aby sobě do jeho sklepu truhlici vnesl. Pak co jest v té truhlici bylo, že jest on o tom nevěděl a neví. A že jest otec jich o tom neoznámil ani jemu neukázal, a klíček od ní sám měl a ne on, a když jest koli tu trublici otvfral, że jest on při tom ne- býval. A tak což jest koli v ni bylo, że jsú tito bratři s tím se vším ji od něho vzali, a nikdo nic prve o tom neříkali jemu, aby se co ztratilo, než teprv jej chtí z toho viniti, o čemž jest nic nevěděl a od nich i otce jich nic nepřijal; žádajíc, aby jemu pokoj dali. Nález: Poněvadž Jan a bratři jeho vlastní toho jsú vedle práva, nač se žaloba vztahuje, neukázali, aby Pavel mlynář, otec jich, tu sumu 300 kop míš. Tomášovi s jeho vědomím k věr- né ruce schovati dal, a tomu neodpírají, co jest Tomáš v odporu svém položil, že jest otec jich sám [klíč] od té truhlice měl a z ní ujímal, neb do ní přikládal, co chtěl; a také tito bratři po smrti otce svého vzavše truhlici od To- máše, že jsú jeho z ničehož tu hned, aby jim z té truhlice vzal, nevinili a nenaříkali. Z těch příčin Tomáš jim Janovi, Řehákovi, Barthoňovi touto žalobou povinen není. Neb právo jest, kdyby schovavač truhlu zamčenú neb pušku k sobě přijal, nevěda o tom, co jest v té truhle složeno a zamčeno, a ten, kdož dal schovati, klíč by měl od truhly sc, což by z té truhly
Strana 265
Hradec Králové (1537 —15839). zhynulo, schovavač že tím povinen není, po- něvadž jest o tom nevěděl, co jest u sebe složiti dopustil. Ale že jest v to domnění o Tomášovi vkročilo z toho svědomí, kteréž jest proti němu zámečník vydal, žeby takovú truhlici u něho v sklepě odmykati měl, kte- réžto svědomí více váženo býti má nežli jiného člověka, nebo mnohokrát zámečník sám toliko na žádost některé osoby tejné pokoje a skrýše odmyká, při čemž jiní lidé pro svědomí ne- bývají. Protož jestli Jan, Řehák, Bartoň, bratři vlastní, to ve dvú nedělích pořád zběhlých ukáží, jaká jest suma od otce jich do té tru- hlice vložena byla a zase též co jest těch peněz zůstalo, když jsú od Tomáše truhlici vzali, tehdy Tomáš tím vším, což ukáží, jim povinen bude. Jan, Řehák a Bartoň bratři mlynáři k právu vrchnímu se odvolali. Stalo se ve čtvrtek do sv. Diviši [10. října] 1. 1538. Náprava: Tu my z plnosti práva vrchního ortel tento váš takto napravujeme: Poněvadž z pře vedení i z svědkův od původův vedených to se nachází, že on Jindřich jinak Tomáš soukeník bez povolení a přítomnosti nebožtíka Pavla, od kteréhož truhlici s penězi k cho- vání přijal, takovú truhlici sám o své ujmě odmykati zámečníku jest dal, a tak tím zpuo- sobem v podezření jest upadl, pro kteréžto podezření aby se před tím očistiti mohl, k pří- saze podle práva připuštěn již býti nemuože. A oni Jan, Řehák a Bartoň bratři v tom sou se také při vyzdvižení té truhlice tak, jakž na to náleží, neopatřili a lidmi, že toliko těch 82 kop míš. vté truhlici bylo, jsou neodvedli: i z té příčiny, chtí-li oni bratři své žaloby užíti, povinni jsou to podle práva, tak jakž jim od vás nalezeno bude, zpraviti, že jsú v té truhlici od Jindřicha vyzdvižené sumy větší nenašli a nevyzdvihli, než toliko těch 82 kop míš. Zpraví-li od přečtení tohoto našeho ortele do 2 nedělí pořád zběhlých, tehdy on Jindřich od zprávy jich k těm 82 kopám míš. bude povinen jim bratřím dvě stě a vosmnácte kop míš. doložiti, a to od přísahy jich do 2 nedělí Archiv Český XXVI. 265 pořád zběhlých. Pakli by nezpravili aneb zpra- viti nechtěli, dále on Jindřich jinak Tomáš jim bratřím ničímž povinovat nebude. Stalo se v pondělí po sv. Brikcí [18. listopadu] 1. 1538. (Tamtéž f. 275.) 41. 1539, (31. března). (Mezi Václavem Nejedlým 2 Vysoké a dětmi jeho o prodaj domu.) Václav Nejedlý z Vysoké vstoupivše do rady s Jiříkem, synem svým, oznámil, že jest duom svuoj prodal Jiříkovi, synu svému, za 800 kop podle cedule, která jest podána. Žádali, aby jim toho trhu dopříno bylo. Proti tomu od Jindřicha, Petra, Kateřiny, dětí Vá- clava Nejedlého, mluveno, že se tomu diví, že duom Václav Nejedlý, otec jich, prodává, po- něvadž mu toho žádná nouze neukazuje, než tomu rozumějí, že se pod tím hledá to, aby je o spravedlnost, kterúž k tomu mají, při- pravil. Ježto o tom nález prve učiněný jest, jak by se on Václay k dětem svým chovati měl. A oni tomu trhu odpor kladú; a prve též jemu odpor učinili; aby, chtěl-li by on Václav, otec jich, komu co dáti, toho nečinil, že oni toho hájiti chtějí oc. Nález: poněvadž Václav Nejedlý praví, že z potřeby ten duom svuoj, jsa člověk lety i na zdraví sešlý, synu svému prodal jest proto, aby pohodlé v starosti své lepší jmíti mohl: z té příčiny p. purgmistr a rada jemu toho prodaje přejí, a to vedle toho zápisu a výminky, kteréž jest sobě Václav v něm zanechal, že chce a má svým vlásti, pokudž živ jest bez všelijakých překážek, jako pán statku svého. Protož se to při tom tak zane- chává, poněvadž jest nedal, než synu svému, jakožto jednomu z zápisníkuov, prodal. Děti Václava Nejedlého appellovali. Stalo se ve čtvrtek před sv. Antonínem [16. ledna] 1539. Tu my z plnosti práva vrchního našeho tento ortel váš takto napravujeme: Poněvadž on Václav Nejedlý z Vysoké předešle zápis učinil a v ten zápis děti své pojal, tak že se i zavázal, že téhož zápisu bez vůle týchž dětí změniti nemá: i podle práva děti jeho při 84
Hradec Králové (1537 —15839). zhynulo, schovavač že tím povinen není, po- něvadž jest o tom nevěděl, co jest u sebe složiti dopustil. Ale že jest v to domnění o Tomášovi vkročilo z toho svědomí, kteréž jest proti němu zámečník vydal, žeby takovú truhlici u něho v sklepě odmykati měl, kte- réžto svědomí více váženo býti má nežli jiného člověka, nebo mnohokrát zámečník sám toliko na žádost některé osoby tejné pokoje a skrýše odmyká, při čemž jiní lidé pro svědomí ne- bývají. Protož jestli Jan, Řehák, Bartoň, bratři vlastní, to ve dvú nedělích pořád zběhlých ukáží, jaká jest suma od otce jich do té tru- hlice vložena byla a zase též co jest těch peněz zůstalo, když jsú od Tomáše truhlici vzali, tehdy Tomáš tím vším, což ukáží, jim povinen bude. Jan, Řehák a Bartoň bratři mlynáři k právu vrchnímu se odvolali. Stalo se ve čtvrtek do sv. Diviši [10. října] 1. 1538. Náprava: Tu my z plnosti práva vrchního ortel tento váš takto napravujeme: Poněvadž z pře vedení i z svědkův od původův vedených to se nachází, že on Jindřich jinak Tomáš soukeník bez povolení a přítomnosti nebožtíka Pavla, od kteréhož truhlici s penězi k cho- vání přijal, takovú truhlici sám o své ujmě odmykati zámečníku jest dal, a tak tím zpuo- sobem v podezření jest upadl, pro kteréžto podezření aby se před tím očistiti mohl, k pří- saze podle práva připuštěn již býti nemuože. A oni Jan, Řehák a Bartoň bratři v tom sou se také při vyzdvižení té truhlice tak, jakž na to náleží, neopatřili a lidmi, že toliko těch 82 kop míš. vté truhlici bylo, jsou neodvedli: i z té příčiny, chtí-li oni bratři své žaloby užíti, povinni jsou to podle práva, tak jakž jim od vás nalezeno bude, zpraviti, že jsú v té truhlici od Jindřicha vyzdvižené sumy větší nenašli a nevyzdvihli, než toliko těch 82 kop míš. Zpraví-li od přečtení tohoto našeho ortele do 2 nedělí pořád zběhlých, tehdy on Jindřich od zprávy jich k těm 82 kopám míš. bude povinen jim bratřím dvě stě a vosmnácte kop míš. doložiti, a to od přísahy jich do 2 nedělí Archiv Český XXVI. 265 pořád zběhlých. Pakli by nezpravili aneb zpra- viti nechtěli, dále on Jindřich jinak Tomáš jim bratřím ničímž povinovat nebude. Stalo se v pondělí po sv. Brikcí [18. listopadu] 1. 1538. (Tamtéž f. 275.) 41. 1539, (31. března). (Mezi Václavem Nejedlým 2 Vysoké a dětmi jeho o prodaj domu.) Václav Nejedlý z Vysoké vstoupivše do rady s Jiříkem, synem svým, oznámil, že jest duom svuoj prodal Jiříkovi, synu svému, za 800 kop podle cedule, která jest podána. Žádali, aby jim toho trhu dopříno bylo. Proti tomu od Jindřicha, Petra, Kateřiny, dětí Vá- clava Nejedlého, mluveno, že se tomu diví, že duom Václav Nejedlý, otec jich, prodává, po- něvadž mu toho žádná nouze neukazuje, než tomu rozumějí, že se pod tím hledá to, aby je o spravedlnost, kterúž k tomu mají, při- pravil. Ježto o tom nález prve učiněný jest, jak by se on Václay k dětem svým chovati měl. A oni tomu trhu odpor kladú; a prve též jemu odpor učinili; aby, chtěl-li by on Václav, otec jich, komu co dáti, toho nečinil, že oni toho hájiti chtějí oc. Nález: poněvadž Václav Nejedlý praví, že z potřeby ten duom svuoj, jsa člověk lety i na zdraví sešlý, synu svému prodal jest proto, aby pohodlé v starosti své lepší jmíti mohl: z té příčiny p. purgmistr a rada jemu toho prodaje přejí, a to vedle toho zápisu a výminky, kteréž jest sobě Václav v něm zanechal, že chce a má svým vlásti, pokudž živ jest bez všelijakých překážek, jako pán statku svého. Protož se to při tom tak zane- chává, poněvadž jest nedal, než synu svému, jakožto jednomu z zápisníkuov, prodal. Děti Václava Nejedlého appellovali. Stalo se ve čtvrtek před sv. Antonínem [16. ledna] 1539. Tu my z plnosti práva vrchního našeho tento ortel váš takto napravujeme: Poněvadž on Václav Nejedlý z Vysoké předešle zápis učinil a v ten zápis děti své pojal, tak že se i zavázal, že téhož zápisu bez vůle týchž dětí změniti nemá: i podle práva děti jeho při 84
Strana 266
266 tom zápisu zůstaveny býti mají. Stalo se v pondělí po Květné neděli [31. března] 1539. (Tamtéž f. 277.) 42. 1539, 31. března. (Mezi Petrem Va- nišem a. Stépánem sklenárem). Petr Vani& viní Štěpána sklenáfe z 1!'/, sta kop 8 kop vše míš., kteréž jemu Petrovi po otci za duom náleží, jakož duom prodal nebožtík Vaniš, otec Petrův, Štěpánovi; poněvadž jemu Václa- vovi nebožtíku, otci Petrovu, nedal Štěpán žádných peněz, žádaje, aby podle toho po 10 kopách míš. Štěpán jemu Petrovi peníze kladl, jakožto nápadníku. Proti tomu od Štěpána mluveno, že jemu Petrovi nic dlužen není, a nic od Petra nemá, a v knihách že Štěpán nemá nic; a prve že jest oto konec, jakž měl Petr vuoli k vrchnímu se právu odvolati, čemuž prve místo dal. Nález: Poněvadž jest Václav Vaniš Ště- pánovi sklenáři v jisté sumě duom svuoj po- ručil, a jak tu sumu jemu i jiným vedle téhož kšaftu vyplatiti Štěpán měl a má, to položil; a po smrti své, což by sumy jemu náležité po- zuostalo, žádnému Václav nedal a neporučil: z těch příčin cožkoli na témž domě sumy Václavovi Vanišovi náležité mimo poručení jeho zuostává, ta všecka Petrovi, synu jeho, jakožto vlastnímu dědici nápadem podle práva náleží, a Štěpán vedle kšaftu otce Petrova jest povinen jemu Petrovi ji vyplniti. Štěpán appelloval. Stalo se v pátek po Obřezání P. Krysta [3. ledna] 1539. Potvrzen v plné radé v pondélí po Kvétné neděli [31. března] 1539. (Tamtéž f. 277.) 43. 1539, 26. července. (Mezi panem Pe- trem Zárubou z Hustiřan a Dorotou, manželkou Jana Dobřenského, o ztrátu nějaké sumy peněz p. Petrovi u též Doroty.) Pan Petr Záruba z Hus- tiřan viní Dorotu, manželku Jana Dobřenského z Dobřenic, z toho, že jest dal jí Dorotě schovati truhlici s penězi, a když ty peníze nosili do truhlice, že ona Dorota viděla, co jest těch peněz, a připověděla, aby je do toho sklepu nesli, že tam žádný nepuojde a nic že E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: se nezmrhá; kterúžto truhlici p. Petr že zamek dvěma zámečky a ji zapečetil, a potom kdy jest přijel, že nalez zámky odpečetěné a malý zámek vyloupaný. A poněvadž ona Dorota jemu za to přiříkala, že se jemu nic neztratí, protož aby k tomu přidržána byla, aby zas navrátila, což se ztratilo, jakožto 2*/, kop míš. na groších a peněz drobných že nevi co, neb je vážil. Dál k tomu od p. Petra mluveno, že se jest Dorota znala, že jí p. Petr ukazoval, co těch peněz kladl, jakož pak že jest té na- děje, že se k tomu i nyní Dorota sezná. Proti tomu od Doroty mluveno, že tomu odpírá, aby jí jaké peníze dal schovati, tak aby je opatrovati a v své moci jmíti měla. Než když ji Petr žádal, aby sobě do sklepu peníze ně- jaké v truhlici schoval, k tomu že jest povolila Dorota, aby sobě tu truhlici do sklepu p. Petr vnesl a nemohüc bez sklepu byti, dala jemu klíč od jarmary, která v tom sklepě jest, aby sobě do té jarmary schoval, ale jí nic neukázal, co jest do té truhlice schoval, a ona jemu za nic nepfifíkala. A on sám p. Petr klíče od té truhlice i od jarmary měl, tam chodil, kdy chtěl a s kejm chtěl. A aby měl zámek od truhlice vyloupaný býti, o tom že ona nic neví, neb u jarmary, v které sobě p. Petr truhlici schoval, od ní klíč měl, bez pohnutí zuostal. A také p. Petr že to měl právem obvésti, stala-li se jemu jaká škoda. A tak poněvadž Dorota o tom nic neví, co kladl sobě do té jarmary p. Petr a zase co bral, poněvadž jí neukázal, než sám od toho klíče měl, že jemu nic povinna není. Neb on pan Petr ji Dorotu že před dobrými lidmi schválil a pověděl, že se jemu skrze ní žádná škoda nestala; a že ona k němu v tom se jest věrně zachovala. Nález: Poněvadž jest p. Záruba, jakž prožaloval, toho na Dorotu vedle práva ne- ukázal, aby jí truhlici s jistou sumou Y její moc schovati dal, a ona Dorota aby jí k sobě přijala a přiřkla, že jemu nic z té truhlice nezhyne, nébrž že jest p. Petr od armary
266 tom zápisu zůstaveny býti mají. Stalo se v pondělí po Květné neděli [31. března] 1539. (Tamtéž f. 277.) 42. 1539, 31. března. (Mezi Petrem Va- nišem a. Stépánem sklenárem). Petr Vani& viní Štěpána sklenáfe z 1!'/, sta kop 8 kop vše míš., kteréž jemu Petrovi po otci za duom náleží, jakož duom prodal nebožtík Vaniš, otec Petrův, Štěpánovi; poněvadž jemu Václa- vovi nebožtíku, otci Petrovu, nedal Štěpán žádných peněz, žádaje, aby podle toho po 10 kopách míš. Štěpán jemu Petrovi peníze kladl, jakožto nápadníku. Proti tomu od Štěpána mluveno, že jemu Petrovi nic dlužen není, a nic od Petra nemá, a v knihách že Štěpán nemá nic; a prve že jest oto konec, jakž měl Petr vuoli k vrchnímu se právu odvolati, čemuž prve místo dal. Nález: Poněvadž jest Václav Vaniš Ště- pánovi sklenáři v jisté sumě duom svuoj po- ručil, a jak tu sumu jemu i jiným vedle téhož kšaftu vyplatiti Štěpán měl a má, to položil; a po smrti své, což by sumy jemu náležité po- zuostalo, žádnému Václav nedal a neporučil: z těch příčin cožkoli na témž domě sumy Václavovi Vanišovi náležité mimo poručení jeho zuostává, ta všecka Petrovi, synu jeho, jakožto vlastnímu dědici nápadem podle práva náleží, a Štěpán vedle kšaftu otce Petrova jest povinen jemu Petrovi ji vyplniti. Štěpán appelloval. Stalo se v pátek po Obřezání P. Krysta [3. ledna] 1539. Potvrzen v plné radé v pondélí po Kvétné neděli [31. března] 1539. (Tamtéž f. 277.) 43. 1539, 26. července. (Mezi panem Pe- trem Zárubou z Hustiřan a Dorotou, manželkou Jana Dobřenského, o ztrátu nějaké sumy peněz p. Petrovi u též Doroty.) Pan Petr Záruba z Hus- tiřan viní Dorotu, manželku Jana Dobřenského z Dobřenic, z toho, že jest dal jí Dorotě schovati truhlici s penězi, a když ty peníze nosili do truhlice, že ona Dorota viděla, co jest těch peněz, a připověděla, aby je do toho sklepu nesli, že tam žádný nepuojde a nic že E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: se nezmrhá; kterúžto truhlici p. Petr že zamek dvěma zámečky a ji zapečetil, a potom kdy jest přijel, že nalez zámky odpečetěné a malý zámek vyloupaný. A poněvadž ona Dorota jemu za to přiříkala, že se jemu nic neztratí, protož aby k tomu přidržána byla, aby zas navrátila, což se ztratilo, jakožto 2*/, kop míš. na groších a peněz drobných že nevi co, neb je vážil. Dál k tomu od p. Petra mluveno, že se jest Dorota znala, že jí p. Petr ukazoval, co těch peněz kladl, jakož pak že jest té na- děje, že se k tomu i nyní Dorota sezná. Proti tomu od Doroty mluveno, že tomu odpírá, aby jí jaké peníze dal schovati, tak aby je opatrovati a v své moci jmíti měla. Než když ji Petr žádal, aby sobě do sklepu peníze ně- jaké v truhlici schoval, k tomu že jest povolila Dorota, aby sobě tu truhlici do sklepu p. Petr vnesl a nemohüc bez sklepu byti, dala jemu klíč od jarmary, která v tom sklepě jest, aby sobě do té jarmary schoval, ale jí nic neukázal, co jest do té truhlice schoval, a ona jemu za nic nepfifíkala. A on sám p. Petr klíče od té truhlice i od jarmary měl, tam chodil, kdy chtěl a s kejm chtěl. A aby měl zámek od truhlice vyloupaný býti, o tom že ona nic neví, neb u jarmary, v které sobě p. Petr truhlici schoval, od ní klíč měl, bez pohnutí zuostal. A také p. Petr že to měl právem obvésti, stala-li se jemu jaká škoda. A tak poněvadž Dorota o tom nic neví, co kladl sobě do té jarmary p. Petr a zase co bral, poněvadž jí neukázal, než sám od toho klíče měl, že jemu nic povinna není. Neb on pan Petr ji Dorotu že před dobrými lidmi schválil a pověděl, že se jemu skrze ní žádná škoda nestala; a že ona k němu v tom se jest věrně zachovala. Nález: Poněvadž jest p. Záruba, jakž prožaloval, toho na Dorotu vedle práva ne- ukázal, aby jí truhlici s jistou sumou Y její moc schovati dal, a ona Dorota aby jí k sobě přijala a přiřkla, že jemu nic z té truhlice nezhyne, nébrž že jest p. Petr od armary
Strana 267
Hradec Králové (1589). klíč, v kteréž truhlici složil, i také od té truhlice sám v své vlastní moci měl, čemuž jest neodepřel, ani také, aby se jemu jaká suma ztratila, ničímž neukázal; z těch příčin Dorota p. Petrovi ničímž vedle žaloby jeho povinna není, a zvláště poněvadž prve v tako- vém i jiném skutku zlém zlopověstna nalezena jest nebyla. Jakož se i to z svědkuov od Do- roty vedených nachází, že jest p. Petr Záruba sám o Dorotě to vyznal, že jest věrná, a že jí z toho viny nedává. Stalo se v pondělí po sv. Petru a Pavlu [30. června] 1539. Pan Petr. Záruba k vrchnímu právu se odvolal. Potvrzen v plné radě v sobotu po sv. Jakubu [26. července] 1539. (Tamtéž f. 280.) 44. 1539, 26. července. (Mezi Petrem Vanišem a Štěpánem sklenářem.) V té při, kdež Petr Vaniš viní Štěpána sklenáře z toho, poněvadž otec Petrů duom Štěpánovi ve dvú stech prodal a 42 kop míš. na dluhy nechal, jiného že nežádá Petr než toho, aby ukázal Štěpán, že by dluhy 42 kop míš. dal a komu, a když to učiní, že mu pokoj dá. Neb on Petr některé dluhy po otci platil, pak tuto se bojí, aby se naň nenavrśtili, kdyby Štěpán těch dluhuov neukázal. Proti tomu od Štěpána mluveno, že Petr dobře ví, jak jest to kšaftem pořízeno a slady kupovali za jeho peníze a ty vyvařili a komu má co platiti; že to jest v kšaftu všecko, a on Petr že o tom ví, že o těch 42 kop míš. Štěpán smlouvu má, a to že ukázati miże oc. Nález: Poněvadž jest Václav Vaniš v kšaftu svém oznámil, že jest dluhuov, kteréž dlužen byl, suma 42 kop míš., a že jest Štefl, pastorek jeho, ty dluhy na sebe přijal a zaplatiti má, a dále takovú sumu v témž kšaftu Václav místo závdavku Štěpánovi vyrazil jest, a ozná- mil jest, že ten duom již po 10 kopách míš. jemu, což by po takových dluzích sumy na na něm zuostalo, doplatiti má. Z té příčiny není potřebí Štefkoví takové dluhy vykazovati, poněvadž jest Václav Vaniš jemu toho svěřil a tu sumu 42 kop míš. na splacení těch dlu- 267 huov kšaftem dal. Než jestliže by pak který věřitel nebožtíka Václava Vaniše z jakého dluhu Petra, syna jeho, napomínal aneb viniti chtěl, v tom jej Petra Štefek zastúpiti má a dluhy za otce jeho zaplatiti až do té sumy 42 kop míš. Stalo se v pátek před sv. Petrem a Pav- lem [27. června] I. 1539. Stvrzen v plné radě v sobotu po sv. Ja- kubu [26. července] l. 1539. (Tamtéž f. 280.) 45. 1539, 26. července. (Mezi Janem Špačkem, Jakubem Twlulou a Matějem Mo- krejšem soukeníkem o vyjití vohně od téhož Mo- krejše.) V té při, kdež Jan Špaček a Jakub Tulula soukeníci viní Matěje Mokrejše z toho, když oheň od něho vyšel v soukenicích, že jest se Matěj nezachoval podle pořádku, a to toho, že měl volati, když oheň vyšel, aby lidé mohli své opatřiti; toho že jest neučinil, nébrž ten voheň dlouhou chvíli u sebe jest choval a o tom jim neoznámil, až ten oheň k Janovi i k Jakubovi přišel, a oni tudy že sú o své statky i o cizí přišli. A poněvadž se tak ne- zachoval a nevolal, že k němu Matějovi o to, což jim tím ohně shořelo, hledí. Tím dál do- kládajíc, že on Matěj svým přáteluom dalším znáti dal a těmto nic, nébrž že i čeleď svú poslal k svým přáteluom, aby jim oznámil, že u Mokrejše hoří, a aby přišli a jemu Mokrej- šovi nositi pomáhali. Proti tomu od Mokrejše mluveno: žaloba, kterúž činí Jan a Jakub na Mokrejše, že jest neduovodná, aby mělo tak býti, což žalují; neb to také prve jest zde v radě pře- dešlo, když jsú páni soukeníci na Matěje ža- lovali, a potom že se vejpověď stala p. purgmi- strem a pány, aby se od nich Mokrejš vyprodal, jakož pak tak učinil a vyprodal se, a oni sou- keníci na tom přestali a té vejpovědi místo dali, když se od nich Mokrejš vyprodal. Ale tito mimo jiné všecky vytrhše se, tomu místa dáti nechtí, ježto se jiným větší škody staly nežli jim. A jakož praví, že by Mokrejš k příteli poslal a jemu o tom ohni skrz čeleď znáti dal: toho že nijakž pravého neučiní sc. Při tom žá- dajíc podle neviny své opatřen býti, poněvadž 34*
Hradec Králové (1589). klíč, v kteréž truhlici složil, i také od té truhlice sám v své vlastní moci měl, čemuž jest neodepřel, ani také, aby se jemu jaká suma ztratila, ničímž neukázal; z těch příčin Dorota p. Petrovi ničímž vedle žaloby jeho povinna není, a zvláště poněvadž prve v tako- vém i jiném skutku zlém zlopověstna nalezena jest nebyla. Jakož se i to z svědkuov od Do- roty vedených nachází, že jest p. Petr Záruba sám o Dorotě to vyznal, že jest věrná, a že jí z toho viny nedává. Stalo se v pondělí po sv. Petru a Pavlu [30. června] 1539. Pan Petr. Záruba k vrchnímu právu se odvolal. Potvrzen v plné radě v sobotu po sv. Jakubu [26. července] 1539. (Tamtéž f. 280.) 44. 1539, 26. července. (Mezi Petrem Vanišem a Štěpánem sklenářem.) V té při, kdež Petr Vaniš viní Štěpána sklenáře z toho, poněvadž otec Petrů duom Štěpánovi ve dvú stech prodal a 42 kop míš. na dluhy nechal, jiného že nežádá Petr než toho, aby ukázal Štěpán, že by dluhy 42 kop míš. dal a komu, a když to učiní, že mu pokoj dá. Neb on Petr některé dluhy po otci platil, pak tuto se bojí, aby se naň nenavrśtili, kdyby Štěpán těch dluhuov neukázal. Proti tomu od Štěpána mluveno, že Petr dobře ví, jak jest to kšaftem pořízeno a slady kupovali za jeho peníze a ty vyvařili a komu má co platiti; že to jest v kšaftu všecko, a on Petr že o tom ví, že o těch 42 kop míš. Štěpán smlouvu má, a to že ukázati miże oc. Nález: Poněvadž jest Václav Vaniš v kšaftu svém oznámil, že jest dluhuov, kteréž dlužen byl, suma 42 kop míš., a že jest Štefl, pastorek jeho, ty dluhy na sebe přijal a zaplatiti má, a dále takovú sumu v témž kšaftu Václav místo závdavku Štěpánovi vyrazil jest, a ozná- mil jest, že ten duom již po 10 kopách míš. jemu, což by po takových dluzích sumy na na něm zuostalo, doplatiti má. Z té příčiny není potřebí Štefkoví takové dluhy vykazovati, poněvadž jest Václav Vaniš jemu toho svěřil a tu sumu 42 kop míš. na splacení těch dlu- 267 huov kšaftem dal. Než jestliže by pak který věřitel nebožtíka Václava Vaniše z jakého dluhu Petra, syna jeho, napomínal aneb viniti chtěl, v tom jej Petra Štefek zastúpiti má a dluhy za otce jeho zaplatiti až do té sumy 42 kop míš. Stalo se v pátek před sv. Petrem a Pav- lem [27. června] I. 1539. Stvrzen v plné radě v sobotu po sv. Ja- kubu [26. července] l. 1539. (Tamtéž f. 280.) 45. 1539, 26. července. (Mezi Janem Špačkem, Jakubem Twlulou a Matějem Mo- krejšem soukeníkem o vyjití vohně od téhož Mo- krejše.) V té při, kdež Jan Špaček a Jakub Tulula soukeníci viní Matěje Mokrejše z toho, když oheň od něho vyšel v soukenicích, že jest se Matěj nezachoval podle pořádku, a to toho, že měl volati, když oheň vyšel, aby lidé mohli své opatřiti; toho že jest neučinil, nébrž ten voheň dlouhou chvíli u sebe jest choval a o tom jim neoznámil, až ten oheň k Janovi i k Jakubovi přišel, a oni tudy že sú o své statky i o cizí přišli. A poněvadž se tak ne- zachoval a nevolal, že k němu Matějovi o to, což jim tím ohně shořelo, hledí. Tím dál do- kládajíc, že on Matěj svým přáteluom dalším znáti dal a těmto nic, nébrž že i čeleď svú poslal k svým přáteluom, aby jim oznámil, že u Mokrejše hoří, a aby přišli a jemu Mokrej- šovi nositi pomáhali. Proti tomu od Mokrejše mluveno: žaloba, kterúž činí Jan a Jakub na Mokrejše, že jest neduovodná, aby mělo tak býti, což žalují; neb to také prve jest zde v radě pře- dešlo, když jsú páni soukeníci na Matěje ža- lovali, a potom že se vejpověď stala p. purgmi- strem a pány, aby se od nich Mokrejš vyprodal, jakož pak tak učinil a vyprodal se, a oni sou- keníci na tom přestali a té vejpovědi místo dali, když se od nich Mokrejš vyprodal. Ale tito mimo jiné všecky vytrhše se, tomu místa dáti nechtí, ježto se jiným větší škody staly nežli jim. A jakož praví, že by Mokrejš k příteli poslal a jemu o tom ohni skrz čeleď znáti dal: toho že nijakž pravého neučiní sc. Při tom žá- dajíc podle neviny své opatřen býti, poněvadž 34*
Strana 268
268 otom ohni jest nevěděl, a neštěstí ne po skalí ale po lidech chodí. Nález: Poněvadž Jan a Jakub, původové této pře, v jistých artikulích žalobu jsú na Mo- krejše prostřeli a podle těch doličovali, žeby jim povinen byl napraviti a zaplatiti, což jest jim shořalo, a toho jsú podle své žaloby nic nedovedli; nébrZ na druhü stranu jich svěd- kové to vysvédéují k strané Mokrejsové proti Zalobé puovoduov, kdyZ se u ného zapálilo, Ze jest volal a zvoniti velel, což také Matěj svědky svými dokazuje: z těch příčin Matěj Janovi a Jakubovi tím, z čehož jej viní, po- vinen není, neb se to neuznává, aby zlostně a úkladně zapáliti měl, než že jest to z pří- hody nešťastné u něho se přihodilo, jakož se u jiných lidí také přihází z dopuštění božího. A což se pak toho dotýče, kdež puovodové v pře vedení tím doličují, žeby Matěj na jiného ten oheň sčítal a poctivosti i hrdla odsuzoval: poněvadž jest ho ten, kohož se dotýče, z toho nevinil a neviní, to Matéjovi v této pii ke Skodé byti nemá. Jan a Jakub k vrchnímu se právu odvolali. Stalo se v pátek před Květnú nedělí [28. března) l. 1539. Stvrzen jest v plné radé v sobotu po sv. Jakubu [26. července] l. 1539. (Tamtéž f. 279.) 46. 1539, 2. srpna. (Mezi Václavem Ne- Jedlým z Vysoké a dětmi jeho o vládnutí statku.) Václav Nejedlý z Vysoké, měštěnín města Hradce, vstúpivše do rady žádal, aby Jindřich, Petr, Kateřina, děti jeho, ukázali to, proč jemu hájí statkem vládnüti, toho uprodati aneb pfiküpiti podle inoci, kteréž sobě v zápisu zanechal, kudy jest tu moc ztratil, poněvadž se k králi JMti, k panu podkomořímu i k panu purgmistru dobře vždycky choval, aby to uká- zali. Proti tomu od Jindřicha, Petra a Kate- řiny, dětí Václava Nejedlého, mluveno, že to dobře znají, že pan purgmistr a páni na otáz- kách nesedí, než na soudu spravedlivém; uměli by nato odpověď dáti, kdyby bylo proti komu jinému, ale že jest otec, chtí se podle povin- nosti chovati. Pak to za odpověď dávají, že E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu mčsta Prahy: on Václav, jsa člověk sobě před lety svobodný, statek svuoj po zemi i městský dětem svým zapsal, a když o to nevole byly, že o to právem zřízeným konec mají o všecko. Nález: Poněvadž Václav Nejedlý z žádné jisté věci a zejmena dětí svých neviní, a oni Jindřich, Petr a Kateřina, děti jeho, praví, že s Václavem otcem oto o všecko právem prve konec mají: z těch příčin p. purgmistr a páni na žádost Václava Nejedlého dětí jeho mimo to, což sú jemu za odpověď dali, k jinému pridržeti podle práva slušně nemohú, než při tom je na ten čas zuostavují. Václav Nejedlý ap- pelluje. Stalo se ve čtvrtek po Rozeslání ap. [17. července] 1. 1539. Stvrzen v plné radé v sobotu po sv. Petru v okovách [2. srpna] 1539. (Tamtez f. 211.) 47. 1539, 18. září. (Mezi Janem Hradec- kým bakalářem a Kateřinou Flekačkou, sestrou jeho, o díl jeho jemu po otci jeho náležitej.) Jan bakalář příjmím Hradecký viní Kateřinu Flekačku z toho, spravedlnost, kteráž jemu po otci a mateři náleží, tu že za sebú Kate- řina drží, kterúž sobě pokládá 66 kop 40 gr. krom syrchkuov, žádajíc p. purgmistra a rady, aby Kateřinu k tomu přidrželi, aby jemu z toho práva byla. Proti tomu od Kateřiny mluveno: Jakož Jan bakalář praví, že má za ní spra- vedlnost za Kateřinů po otci a po mateři, tomu že odpírá, a toho že on Jan bakalář neukáže. Nález: Poněvadž se svědkové z obú stran vedení v tom srovnávají, že jest se Martin zvoník k Dorotě, matce Janově, přiženil a v statek po otci Janovém pozuostalý zvoník se uvázal, a toho se neukazuje, aby jaký statek svuoj ktomu Martin zvoník přiložil, než tento mnoho let v své moci měv, jeho užíval i frej- marčil domy a kupoval, a Janovi dílu dědičného nikdy neukázal, až i z světa sšel; a po tom Man- delena s Kateřinú zuostavše v témž statku, téhož Jana, bratra svého, jistou sumou sou neod- cizily, nébrž na díl jej, jakž zápis domovního trhu ukazuje, připustily. A také Majdalena,
268 otom ohni jest nevěděl, a neštěstí ne po skalí ale po lidech chodí. Nález: Poněvadž Jan a Jakub, původové této pře, v jistých artikulích žalobu jsú na Mo- krejše prostřeli a podle těch doličovali, žeby jim povinen byl napraviti a zaplatiti, což jest jim shořalo, a toho jsú podle své žaloby nic nedovedli; nébrZ na druhü stranu jich svěd- kové to vysvédéují k strané Mokrejsové proti Zalobé puovoduov, kdyZ se u ného zapálilo, Ze jest volal a zvoniti velel, což také Matěj svědky svými dokazuje: z těch příčin Matěj Janovi a Jakubovi tím, z čehož jej viní, po- vinen není, neb se to neuznává, aby zlostně a úkladně zapáliti měl, než že jest to z pří- hody nešťastné u něho se přihodilo, jakož se u jiných lidí také přihází z dopuštění božího. A což se pak toho dotýče, kdež puovodové v pře vedení tím doličují, žeby Matěj na jiného ten oheň sčítal a poctivosti i hrdla odsuzoval: poněvadž jest ho ten, kohož se dotýče, z toho nevinil a neviní, to Matéjovi v této pii ke Skodé byti nemá. Jan a Jakub k vrchnímu se právu odvolali. Stalo se v pátek před Květnú nedělí [28. března) l. 1539. Stvrzen jest v plné radé v sobotu po sv. Jakubu [26. července] l. 1539. (Tamtéž f. 279.) 46. 1539, 2. srpna. (Mezi Václavem Ne- Jedlým z Vysoké a dětmi jeho o vládnutí statku.) Václav Nejedlý z Vysoké, měštěnín města Hradce, vstúpivše do rady žádal, aby Jindřich, Petr, Kateřina, děti jeho, ukázali to, proč jemu hájí statkem vládnüti, toho uprodati aneb pfiküpiti podle inoci, kteréž sobě v zápisu zanechal, kudy jest tu moc ztratil, poněvadž se k králi JMti, k panu podkomořímu i k panu purgmistru dobře vždycky choval, aby to uká- zali. Proti tomu od Jindřicha, Petra a Kate- řiny, dětí Václava Nejedlého, mluveno, že to dobře znají, že pan purgmistr a páni na otáz- kách nesedí, než na soudu spravedlivém; uměli by nato odpověď dáti, kdyby bylo proti komu jinému, ale že jest otec, chtí se podle povin- nosti chovati. Pak to za odpověď dávají, že E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu mčsta Prahy: on Václav, jsa člověk sobě před lety svobodný, statek svuoj po zemi i městský dětem svým zapsal, a když o to nevole byly, že o to právem zřízeným konec mají o všecko. Nález: Poněvadž Václav Nejedlý z žádné jisté věci a zejmena dětí svých neviní, a oni Jindřich, Petr a Kateřina, děti jeho, praví, že s Václavem otcem oto o všecko právem prve konec mají: z těch příčin p. purgmistr a páni na žádost Václava Nejedlého dětí jeho mimo to, což sú jemu za odpověď dali, k jinému pridržeti podle práva slušně nemohú, než při tom je na ten čas zuostavují. Václav Nejedlý ap- pelluje. Stalo se ve čtvrtek po Rozeslání ap. [17. července] 1. 1539. Stvrzen v plné radé v sobotu po sv. Petru v okovách [2. srpna] 1539. (Tamtez f. 211.) 47. 1539, 18. září. (Mezi Janem Hradec- kým bakalářem a Kateřinou Flekačkou, sestrou jeho, o díl jeho jemu po otci jeho náležitej.) Jan bakalář příjmím Hradecký viní Kateřinu Flekačku z toho, spravedlnost, kteráž jemu po otci a mateři náleží, tu že za sebú Kate- řina drží, kterúž sobě pokládá 66 kop 40 gr. krom syrchkuov, žádajíc p. purgmistra a rady, aby Kateřinu k tomu přidrželi, aby jemu z toho práva byla. Proti tomu od Kateřiny mluveno: Jakož Jan bakalář praví, že má za ní spra- vedlnost za Kateřinů po otci a po mateři, tomu že odpírá, a toho že on Jan bakalář neukáže. Nález: Poněvadž se svědkové z obú stran vedení v tom srovnávají, že jest se Martin zvoník k Dorotě, matce Janově, přiženil a v statek po otci Janovém pozuostalý zvoník se uvázal, a toho se neukazuje, aby jaký statek svuoj ktomu Martin zvoník přiložil, než tento mnoho let v své moci měv, jeho užíval i frej- marčil domy a kupoval, a Janovi dílu dědičného nikdy neukázal, až i z světa sšel; a po tom Man- delena s Kateřinú zuostavše v témž statku, téhož Jana, bratra svého, jistou sumou sou neod- cizily, nébrž na díl jej, jakž zápis domovního trhu ukazuje, připustily. A také Majdalena,
Strana 269
Hradec Králové (1539 a 1540). sestra starší, v kšaftu svém poslední vuoli svú oznámila, poněvadž ta vuole rodičuov jest byla, aby Jan rovný díl s nimi v témž statku měl, že ona toho na své duši nechati nechce; poroučejíc dále, co jestsvrchkuov na díl Janu vydáno býti mělo: i z takových příčin Janovi bakaláři se za právo dává, tak že jest Kate- řina jemu tím povinna, což jest z těch 700 kop za duom placených třetího dílu Janova k sobě, totiž 66 kop 40 gr., přijala, aby Janovi ve dvou nedělích pořád zběhlých dala a navrátila. Stalo se ve čtvrtek před sv. Bartolomějem [21. srpna] l. 1539. Stvrzen v plné radě ve čtvrtek po sv. Lampertu [18. září] l. 1539. (Tamtéž f. 281.) 48. 1539, 21. ledna. (Mezi Petrem Vani- šem a sklenářem o dluh.) Petr Vaniš viní Štěpána sklenáře z toho, žeby jemu Petrovi dlužen byl Štěpán 18 kop gr. z příčiny té, že Petr tu sumu dal za otce svého. A poně- vadž otec Petrů na dluhy 42 kop míš. od- kázal a Šteflovi dal, aby z těch peněz jemu Petrovi zase tu sumu dal z těch peněz, kteréž otec Petrův na splacení dluhův odkázal. Proti tomu od Štěpána mluveno, že po smrti otce svého Petr nic nedal, než dal-li jest za živ- nosti otce, s ním živnosti užívaje, mohl jest dáti peníze otcovy, neb to dluh i Petrů býti mohl; a také v to se Štěpán dáti nechce, po- něvadž ten dluh za živnosti otce Petrova byl, aby jej měl platiti, neb povinen není. Nález: Poněvadž se jest nálezem panu Zdeňkovi Trčkovi na Václavovi Vanišovi 18 kop gr. m., aby je on Václav dal, přisoudilo, a Petr Vaniš vedle své žaloby toho ničímž neukázal, aby za otce svého vedle téhož přísudku své peníze vlastní dal: z té příčiny Štěpánovi za právo se dává, tak že jemu Petrovi tou sumou, z kteréž ho obvinil, povinen není. Petr Vaniš ku právu vrchnímu se odvolal. Stalo se v pon- dělí pfed sv. Katerinü (24. listopadu] 1. 1539. Potvrzen v plné radě ve čtvrtek po sv. Antonínu [21. ledna] I. 1540. (Tamtéž f. 276.) 49. 1540, 27. února. (Mezi p. Alšem Ro- 269 dovským oc na místě JMti p. z Perštejna a Pe- trem Maděrem, fišmajstrem pánuov Hradeckých, o pokutu pro chození s ručnicí.) Pan Aleš Ro- dovský z Hustiřan viní na místě JMti p. Jana z Pernštejna a na Helfnštajně sc Petra Maděra fišmejstra z toho, žeby týž Maděr na gruntích JMti pána s zapověděnou zbrojí postížen byl, totiž s ručnicí že chodil, bažanty střílel. Protož JMt, poněvadž to učinil proti zřízení zem- skému, žádá naň práva utrpného jakožto na zloděje. | Proti tomu od Maděra mluveno, že jest nikdy na gruntech JMti pána s braní za- pověděnou postížen nebyl a není, než s volí p. purgmistra a pánuov že chodil na grunty zdejší, maje od nich na to list oc. Nález: Poněvadž vedle žaloby, kteráž jest od JMti pána na Petra Maděra, že by po gruntích JMti s ručnicí chodil a bažanty střílel, učiněna, podle práva svědky dostatečně není ukázáno, z té příčiny Petr Maděr tou žalobou povinen není. V čtvrtek po Třech králích [7. ledna] l. 1540. Pan Aleš na místě JMti pána k vrchnímu se právu odvolal. Potvrzen v plné radě v sobotu po sv. Matěji [27. února) 1540. (Tamtéž f. 282.) 50. 1540, 12. března. (Mezi Alžbětou Vi- ktorynkou a Janem Hodkem z Kočkova o účet peněz svěřených.) Alžběta Viktorynka viní Jana Hodka z Kočkova z toho, že jest byla dlužna paní Kateřině Bohdanecké za chmel 44 kop 10 gr. vše míš., a Jan Hodek v tom času jel do Prahy a ona jeho za poručníka učinila a jemu nejprv 10 kop gr., medu hrnec a sejrův za 1 kopu gr. dala, aby to paní Kateřině dal; a on Jantok sobě přijevši, i nedal z toho paní Kateřině nežli 15 kop míš., a na to přinesl sobě kvitanci a pověděl, že sobě peněz jejích vypuojčil 5 kop míš. z těch peněz, kteréž po něm poslala. A potom po druhé že dala jemu Janovi 231/, kop míš. žádajíc, aby je též paní Kateřině Bohdanecké dal i s tím, což prve nedodal, jakožto 5ti kop míš. Pak on Jan že jest té 23'/, kopy ani těch 5 kop nedal, pak aby jí z toho počet učinil sc. Proti tomu od Jana
Hradec Králové (1539 a 1540). sestra starší, v kšaftu svém poslední vuoli svú oznámila, poněvadž ta vuole rodičuov jest byla, aby Jan rovný díl s nimi v témž statku měl, že ona toho na své duši nechati nechce; poroučejíc dále, co jestsvrchkuov na díl Janu vydáno býti mělo: i z takových příčin Janovi bakaláři se za právo dává, tak že jest Kate- řina jemu tím povinna, což jest z těch 700 kop za duom placených třetího dílu Janova k sobě, totiž 66 kop 40 gr., přijala, aby Janovi ve dvou nedělích pořád zběhlých dala a navrátila. Stalo se ve čtvrtek před sv. Bartolomějem [21. srpna] l. 1539. Stvrzen v plné radě ve čtvrtek po sv. Lampertu [18. září] l. 1539. (Tamtéž f. 281.) 48. 1539, 21. ledna. (Mezi Petrem Vani- šem a sklenářem o dluh.) Petr Vaniš viní Štěpána sklenáře z toho, žeby jemu Petrovi dlužen byl Štěpán 18 kop gr. z příčiny té, že Petr tu sumu dal za otce svého. A poně- vadž otec Petrů na dluhy 42 kop míš. od- kázal a Šteflovi dal, aby z těch peněz jemu Petrovi zase tu sumu dal z těch peněz, kteréž otec Petrův na splacení dluhův odkázal. Proti tomu od Štěpána mluveno, že po smrti otce svého Petr nic nedal, než dal-li jest za živ- nosti otce, s ním živnosti užívaje, mohl jest dáti peníze otcovy, neb to dluh i Petrů býti mohl; a také v to se Štěpán dáti nechce, po- něvadž ten dluh za živnosti otce Petrova byl, aby jej měl platiti, neb povinen není. Nález: Poněvadž se jest nálezem panu Zdeňkovi Trčkovi na Václavovi Vanišovi 18 kop gr. m., aby je on Václav dal, přisoudilo, a Petr Vaniš vedle své žaloby toho ničímž neukázal, aby za otce svého vedle téhož přísudku své peníze vlastní dal: z té příčiny Štěpánovi za právo se dává, tak že jemu Petrovi tou sumou, z kteréž ho obvinil, povinen není. Petr Vaniš ku právu vrchnímu se odvolal. Stalo se v pon- dělí pfed sv. Katerinü (24. listopadu] 1. 1539. Potvrzen v plné radě ve čtvrtek po sv. Antonínu [21. ledna] I. 1540. (Tamtéž f. 276.) 49. 1540, 27. února. (Mezi p. Alšem Ro- 269 dovským oc na místě JMti p. z Perštejna a Pe- trem Maděrem, fišmajstrem pánuov Hradeckých, o pokutu pro chození s ručnicí.) Pan Aleš Ro- dovský z Hustiřan viní na místě JMti p. Jana z Pernštejna a na Helfnštajně sc Petra Maděra fišmejstra z toho, žeby týž Maděr na gruntích JMti pána s zapověděnou zbrojí postížen byl, totiž s ručnicí že chodil, bažanty střílel. Protož JMt, poněvadž to učinil proti zřízení zem- skému, žádá naň práva utrpného jakožto na zloděje. | Proti tomu od Maděra mluveno, že jest nikdy na gruntech JMti pána s braní za- pověděnou postížen nebyl a není, než s volí p. purgmistra a pánuov že chodil na grunty zdejší, maje od nich na to list oc. Nález: Poněvadž vedle žaloby, kteráž jest od JMti pána na Petra Maděra, že by po gruntích JMti s ručnicí chodil a bažanty střílel, učiněna, podle práva svědky dostatečně není ukázáno, z té příčiny Petr Maděr tou žalobou povinen není. V čtvrtek po Třech králích [7. ledna] l. 1540. Pan Aleš na místě JMti pána k vrchnímu se právu odvolal. Potvrzen v plné radě v sobotu po sv. Matěji [27. února) 1540. (Tamtéž f. 282.) 50. 1540, 12. března. (Mezi Alžbětou Vi- ktorynkou a Janem Hodkem z Kočkova o účet peněz svěřených.) Alžběta Viktorynka viní Jana Hodka z Kočkova z toho, že jest byla dlužna paní Kateřině Bohdanecké za chmel 44 kop 10 gr. vše míš., a Jan Hodek v tom času jel do Prahy a ona jeho za poručníka učinila a jemu nejprv 10 kop gr., medu hrnec a sejrův za 1 kopu gr. dala, aby to paní Kateřině dal; a on Jantok sobě přijevši, i nedal z toho paní Kateřině nežli 15 kop míš., a na to přinesl sobě kvitanci a pověděl, že sobě peněz jejích vypuojčil 5 kop míš. z těch peněz, kteréž po něm poslala. A potom po druhé že dala jemu Janovi 231/, kop míš. žádajíc, aby je též paní Kateřině Bohdanecké dal i s tím, což prve nedodal, jakožto 5ti kop míš. Pak on Jan že jest té 23'/, kopy ani těch 5 kop nedal, pak aby jí z toho počet učinil sc. Proti tomu od Jana
Strana 270
270 Hodka mluveno, že tomu, což se od Alžběty mluví, odpírá, a od ní že jest nic nepřijímal. Nález: Poněvadž jest Alžběta jistou sumu jednu i druhů v žalobě své položila, žeby Jan Hodek od ní k zaplacení dluhu paní Kateřině z Sloupna, manželce p. Petra Bohdaneckého, přijal, a toho jest podle svého podvolení do- statečně neukázala; a on Jan Hodek tomu odepřel, že jest takové sumy, z kteréž jest obviněn, ani nic od Alžběty nepřijal; a ač v přípisu cedule to se nachází, že by paní Kateřina skrze Jana Hodka na ten dluh 15 kop míš. přijala, ale tomu se nerozumí, přijal-li jest těch 15 kop míš. od Alžběty, čili od muže jejího. Neb p. Petr Bohdanecký o těch 15 kopách svědčí to, že jest žádal Jan Hodek, aby paní Kateřina od Viktoryna, manžela Alžbětina, těch 15 kop míš. přijala. Z těch příčin dává se Janovi Hodkovi za právo tak, že jí Alžbětě tím, z čehož jest jej obvinila, povinen není, i také z té příčiny, že Alžběta, jsúci před rychtářem v Hradci z též sumy po- zuostalé, pro kterúž p. Petr Bohdanecký sta- vuňk učinil, od Jana Hodka a Jiříka Nejedlého, kterúž za ni dali, obviněna, tomu tehdáž ne- odepřela, nébrž aby jí takové sumy počkali, rychtáře k nim za přímluvu jest žádala. Stalo se v pátek před sv. Kryšpínem [24. října] l. 1539. Potvrzen v plné radě v pátek na den sv. Řehoře [12. března] 1540. (Tamtéž f. 283.) 51. 1540, 4. května. (Mezi Jeníkem z Li- bišan, člověkem poddaným JMti p. Jana z Pernšteina sc z jedné, a Janem synem Ha- vla ze dvoruov Hunšových a jinými přátely neboštíka Jakuba Hataše s strany druhé o díl statku Jakuba Hataše, kterýž chtěl jmíti již psaný Jeník po manželce své.) Jeník z Libišan vstúpiv do rady žádal, aby jemu také díl z statku nebožtíka Hataše dán byl, a to po manželce jeho, kterúž měl prve syn Hatašúův. Proti tomu od Jana, syna Havla z Hunšových dvorů, který má Annu dceru Jakuba Hataše nebožtíka za manželku, a jiných přátel Hatašo- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: vých mluveno, že jest věc taková; zuostal syn s mateří po nebožtíku synu Hatašovu, a ona potom vdavše se za tohoto Jeníka, i jest po ní věnováno od nebožtíka Hataše 10 kop míš. A on Jeník že jest tím odbyt, neb i svršky, což jich po prvním muži měla, když Jeníka pojala, od Hataše vzala; a což mluví, že uká- zati chtějí. Nález: Poněvadž jest se to z paměti smlouveunov svadebních uznalo, že jest nebožtík Jakub Hataš nevěsty své 10ti kopami m. z statku svého odbyl a ji oddělil, a pověděl, nechtí-li ji na ten zpuosob vzíti; aby ji tu nechali, jakž tíž smlouvce vysvědčují; a on Jeník na ten zpuosob ji vzal i s tím se vším, což tu nebožtíka muže svého měla: i z takové pří- činy on Jeník po manželce své v statku Ha- tašovu spravedlnosti žádné nemá. Což se pak 10ti kop míš. obvěněných dotýče od nebož- tíka Jakuba Hataše manželce Jeníkově, o ty chce-li on Jeník k rukojmím svým hleděti, vuoli má, a oni jemu z toho právi býti mají. Stalo se v pátek po sv. Matěji [26. února] 1540. Jeník k vrchnímu právu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně podle práva přišlého potvrzujeme, i také z příčiny té, po- něvadž z vlastních jeho Jeníka svědkuov toho, aby jaká větší spravedlnost mimo těch 10 kop míš. jemu Jeníkovi v statku Hatašovu náležeti měla, nadjíti ani vyhledati se nemuože. Stalo se v outerý po Nalezení kříže [4. května] 1540. (Tamtéž f. 283.) 52. 1540, 4. května. (Mezi Jiříkem Med- kem a Václavem Šatným písuřem o puojčení koně.) Jiřík Medek viní Šatného písaře z toho, že jest jemu koně puojčil a že jest přiřekl, že jemu jej zase vrátí, i nevrátil podnes; žá- daje v tom za vpatření, aby mu Václav ten kůň zaplatil. Proti tomu od Šatného mlu- veno, že jest mu Jiříkovi nepřiřekl, aby mu jej zase vrátil, neb jest mu Medek koně chro- mého a zmožného z nájmu puojčil; a k Med- kovi že jest mluvil, že to kuoň jest chromý,
270 Hodka mluveno, že tomu, což se od Alžběty mluví, odpírá, a od ní že jest nic nepřijímal. Nález: Poněvadž jest Alžběta jistou sumu jednu i druhů v žalobě své položila, žeby Jan Hodek od ní k zaplacení dluhu paní Kateřině z Sloupna, manželce p. Petra Bohdaneckého, přijal, a toho jest podle svého podvolení do- statečně neukázala; a on Jan Hodek tomu odepřel, že jest takové sumy, z kteréž jest obviněn, ani nic od Alžběty nepřijal; a ač v přípisu cedule to se nachází, že by paní Kateřina skrze Jana Hodka na ten dluh 15 kop míš. přijala, ale tomu se nerozumí, přijal-li jest těch 15 kop míš. od Alžběty, čili od muže jejího. Neb p. Petr Bohdanecký o těch 15 kopách svědčí to, že jest žádal Jan Hodek, aby paní Kateřina od Viktoryna, manžela Alžbětina, těch 15 kop míš. přijala. Z těch příčin dává se Janovi Hodkovi za právo tak, že jí Alžbětě tím, z čehož jest jej obvinila, povinen není, i také z té příčiny, že Alžběta, jsúci před rychtářem v Hradci z též sumy po- zuostalé, pro kterúž p. Petr Bohdanecký sta- vuňk učinil, od Jana Hodka a Jiříka Nejedlého, kterúž za ni dali, obviněna, tomu tehdáž ne- odepřela, nébrž aby jí takové sumy počkali, rychtáře k nim za přímluvu jest žádala. Stalo se v pátek před sv. Kryšpínem [24. října] l. 1539. Potvrzen v plné radě v pátek na den sv. Řehoře [12. března] 1540. (Tamtéž f. 283.) 51. 1540, 4. května. (Mezi Jeníkem z Li- bišan, člověkem poddaným JMti p. Jana z Pernšteina sc z jedné, a Janem synem Ha- vla ze dvoruov Hunšových a jinými přátely neboštíka Jakuba Hataše s strany druhé o díl statku Jakuba Hataše, kterýž chtěl jmíti již psaný Jeník po manželce své.) Jeník z Libišan vstúpiv do rady žádal, aby jemu také díl z statku nebožtíka Hataše dán byl, a to po manželce jeho, kterúž měl prve syn Hatašúův. Proti tomu od Jana, syna Havla z Hunšových dvorů, který má Annu dceru Jakuba Hataše nebožtíka za manželku, a jiných přátel Hatašo- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: vých mluveno, že jest věc taková; zuostal syn s mateří po nebožtíku synu Hatašovu, a ona potom vdavše se za tohoto Jeníka, i jest po ní věnováno od nebožtíka Hataše 10 kop míš. A on Jeník že jest tím odbyt, neb i svršky, což jich po prvním muži měla, když Jeníka pojala, od Hataše vzala; a což mluví, že uká- zati chtějí. Nález: Poněvadž jest se to z paměti smlouveunov svadebních uznalo, že jest nebožtík Jakub Hataš nevěsty své 10ti kopami m. z statku svého odbyl a ji oddělil, a pověděl, nechtí-li ji na ten zpuosob vzíti; aby ji tu nechali, jakž tíž smlouvce vysvědčují; a on Jeník na ten zpuosob ji vzal i s tím se vším, což tu nebožtíka muže svého měla: i z takové pří- činy on Jeník po manželce své v statku Ha- tašovu spravedlnosti žádné nemá. Což se pak 10ti kop míš. obvěněných dotýče od nebož- tíka Jakuba Hataše manželce Jeníkově, o ty chce-li on Jeník k rukojmím svým hleděti, vuoli má, a oni jemu z toho právi býti mají. Stalo se v pátek po sv. Matěji [26. února] 1540. Jeník k vrchnímu právu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně podle práva přišlého potvrzujeme, i také z příčiny té, po- něvadž z vlastních jeho Jeníka svědkuov toho, aby jaká větší spravedlnost mimo těch 10 kop míš. jemu Jeníkovi v statku Hatašovu náležeti měla, nadjíti ani vyhledati se nemuože. Stalo se v outerý po Nalezení kříže [4. května] 1540. (Tamtéž f. 283.) 52. 1540, 4. května. (Mezi Jiříkem Med- kem a Václavem Šatným písuřem o puojčení koně.) Jiřík Medek viní Šatného písaře z toho, že jest jemu koně puojčil a že jest přiřekl, že jemu jej zase vrátí, i nevrátil podnes; žá- daje v tom za vpatření, aby mu Václav ten kůň zaplatil. Proti tomu od Šatného mlu- veno, že jest mu Jiříkovi nepřiřekl, aby mu jej zase vrátil, neb jest mu Medek koně chro- mého a zmožného z nájmu puojčil; a k Med- kovi že jest mluvil, že to kuoň jest chromý,
Strana 271
Hradec Králové (1540). a že na něm nedojede do Hory, neb nohu má co dřevěnou. A Jiřík Medek že jest mu při- říkal, že na něm dojede, a že pojede jako na nějaké kolébce; a potom že jest těžce na něm dojel do Přelouči a tam ho ve vsi nechati musil; a ten kuoň potom scepeněl oc. Nález: Poněvadž se tomu z svědkuov Šatného srozumívá, že jest ten kuoň ne- zdravý byl, když jest mu ho Jiřík Medek puojčoval; a dále Václav to svědky ukázal, že jest na té cestě na tom koni neběhal a jim nepachtoval, ani jízdou jemu nic neublížil: z těch příčin Václav Jiříkovi toho koně za- platiti povinen není. Stalo se v pondělí před sv. Matějem [22. února] 1540. Jiřík Medek ku právu vrchnímu se odvolal. Stvrzen v plné radé v Úterý po Nalezení sv. kříže [4. května] 1540. (Tamtéž f. 284.) 53. 1540, 30. května. (Mezi Bohuslavem Pachou z Chrudimě a Mikulášem Kydlínem o díl dědičný z statku Kydlínova po manželce své.) Bohuslav Pacha viní Mikuláše Kydlína, jakožto držitele všeho statku Jakuba Kydlína po něm pozůstalého, takže Bohuslav praví se jmíti a má spravedlnost a díl rovný spolu s ním s Mikulášem a s jinými dětmi téhož Jakuba Kydlína v tom ve všem statku, totiž dvoru, na svrchcích, na nábytcích, na lidech a tak na jiném na všem statku, kteréhož jest nebožtík Jakub Kydlín Dorotě, manželce své, společně s dětmi svými po sobě kšaftem zří- zeného pozuostavil; kterýžto díl statku všeho podle jiných dětí a zápisníkuov prvotně jest náležitý Alžbětě, někdy dceři téhož Jakuba Kydlína a sestry Mikuláše vlastní, a to právem dědičným i také kšaftem jeho nebožtíka Jakuba Kydlína pořádným; kterýžto díl a tak tu všicku spravedlnost táž nebožka Alžběta na smrtedlné posteli též pořádným kšaftem svým poručila jest a mocně dala Markétě, dceři své, manželce na tento čas Bohuslava Pachy. A potom ona Markéta zvolivši sobě jej Bohuslava a vzavši za manžela, jemu jest tu všicku spravedlivost svú a díl ten jí v témž statku náležitý po- 271 řádně zápisem kněh městských dala a zapsala, a toho všeho práva a té vší spravedlnosti jest jej zmocnila a beze vší výjimky; a tak sumou: která jest spravedlnost nebožce Alžbětě podle někdy Doroty Kydlinky a jiných společníkuov náležela a potom po ní Marketě, že on Bo- huslav ovšem neproměnitedlně beze všeho umenšení v tom ve všem statku tajž díl a touž spravedlnost od Markéty, manželky své, tak poslúpně řádně sobě danú má. I protož za to žádá, aby Mikuláš Kydlín ktomu podle práva přidržán byl, aby jemu Bohuslavovi díl téhož statku jemu náležitý položil, ukázal a dal, a to i s užitky podle let z toho statku přišlými. Proti tomu od Mikuláše Kydlína mluveno, že jí Markétě, manželce Bohuslava Pachy, nic povinen není, a vo její spravedlnosti žádné že neví. Neb poněvadž se nejvíc Bohuslav potahuje na kšaft Jakuba Kydlína, na kterýžto kšaft taky Alžběta, dcera Jakubova, kšaft uči- nila a Markétě, dceři své, svú spravedlnost dala; on pak Mikuláš že připomíná kšaft ne- božtíka Pikarta, kterýž užívaje kšaftu měst- ského, kšaft učinil, a potom takový kšaft jest vyzdvižen králem JMtí z příčiny, že o po- zemském statku kšaftoval, jakožto i tento statek a dvuor Mikulášuov jest pozemský a ne šosovní. A také Markéta by měla sprave- dlnost, ač Mikuláš toho nepraví, že jest ji promlčala, když jest neupomínala sc. V tom žádal podle práva svého za opatření. Nález: Poněvadž Jakub Kydlín véda o tom, že se ten statek od starodávna právem městským a kniehami městskými řídil a spra- voval, kšaft pořádný učinil jest a tak jej zřídil, aby dětem na rovný díly (kromě Dorotě, man- želce jeho, aby sto kop gr. m. nadlepšeno bylo), dochován v cele byl; a na ten kšaft Alžběta, dcera Jakuba Kydlína, jest kšaftovala a díl svuoj Markétě, dceři své, tehdáž dítěti poručila; a potom l. 1525 předkové jich p. purgmistr a rada nálezem svým ten statek jsou šacovali a v jisté sumě pro Jana, staršího bratra, položili, a podle toho Janovi jest díl
Hradec Králové (1540). a že na něm nedojede do Hory, neb nohu má co dřevěnou. A Jiřík Medek že jest mu při- říkal, že na něm dojede, a že pojede jako na nějaké kolébce; a potom že jest těžce na něm dojel do Přelouči a tam ho ve vsi nechati musil; a ten kuoň potom scepeněl oc. Nález: Poněvadž se tomu z svědkuov Šatného srozumívá, že jest ten kuoň ne- zdravý byl, když jest mu ho Jiřík Medek puojčoval; a dále Václav to svědky ukázal, že jest na té cestě na tom koni neběhal a jim nepachtoval, ani jízdou jemu nic neublížil: z těch příčin Václav Jiříkovi toho koně za- platiti povinen není. Stalo se v pondělí před sv. Matějem [22. února] 1540. Jiřík Medek ku právu vrchnímu se odvolal. Stvrzen v plné radé v Úterý po Nalezení sv. kříže [4. května] 1540. (Tamtéž f. 284.) 53. 1540, 30. května. (Mezi Bohuslavem Pachou z Chrudimě a Mikulášem Kydlínem o díl dědičný z statku Kydlínova po manželce své.) Bohuslav Pacha viní Mikuláše Kydlína, jakožto držitele všeho statku Jakuba Kydlína po něm pozůstalého, takže Bohuslav praví se jmíti a má spravedlnost a díl rovný spolu s ním s Mikulášem a s jinými dětmi téhož Jakuba Kydlína v tom ve všem statku, totiž dvoru, na svrchcích, na nábytcích, na lidech a tak na jiném na všem statku, kteréhož jest nebožtík Jakub Kydlín Dorotě, manželce své, společně s dětmi svými po sobě kšaftem zří- zeného pozuostavil; kterýžto díl statku všeho podle jiných dětí a zápisníkuov prvotně jest náležitý Alžbětě, někdy dceři téhož Jakuba Kydlína a sestry Mikuláše vlastní, a to právem dědičným i také kšaftem jeho nebožtíka Jakuba Kydlína pořádným; kterýžto díl a tak tu všicku spravedlnost táž nebožka Alžběta na smrtedlné posteli též pořádným kšaftem svým poručila jest a mocně dala Markétě, dceři své, manželce na tento čas Bohuslava Pachy. A potom ona Markéta zvolivši sobě jej Bohuslava a vzavši za manžela, jemu jest tu všicku spravedlivost svú a díl ten jí v témž statku náležitý po- 271 řádně zápisem kněh městských dala a zapsala, a toho všeho práva a té vší spravedlnosti jest jej zmocnila a beze vší výjimky; a tak sumou: která jest spravedlnost nebožce Alžbětě podle někdy Doroty Kydlinky a jiných společníkuov náležela a potom po ní Marketě, že on Bo- huslav ovšem neproměnitedlně beze všeho umenšení v tom ve všem statku tajž díl a touž spravedlnost od Markéty, manželky své, tak poslúpně řádně sobě danú má. I protož za to žádá, aby Mikuláš Kydlín ktomu podle práva přidržán byl, aby jemu Bohuslavovi díl téhož statku jemu náležitý položil, ukázal a dal, a to i s užitky podle let z toho statku přišlými. Proti tomu od Mikuláše Kydlína mluveno, že jí Markétě, manželce Bohuslava Pachy, nic povinen není, a vo její spravedlnosti žádné že neví. Neb poněvadž se nejvíc Bohuslav potahuje na kšaft Jakuba Kydlína, na kterýžto kšaft taky Alžběta, dcera Jakubova, kšaft uči- nila a Markétě, dceři své, svú spravedlnost dala; on pak Mikuláš že připomíná kšaft ne- božtíka Pikarta, kterýž užívaje kšaftu měst- ského, kšaft učinil, a potom takový kšaft jest vyzdvižen králem JMtí z příčiny, že o po- zemském statku kšaftoval, jakožto i tento statek a dvuor Mikulášuov jest pozemský a ne šosovní. A také Markéta by měla sprave- dlnost, ač Mikuláš toho nepraví, že jest ji promlčala, když jest neupomínala sc. V tom žádal podle práva svého za opatření. Nález: Poněvadž Jakub Kydlín véda o tom, že se ten statek od starodávna právem městským a kniehami městskými řídil a spra- voval, kšaft pořádný učinil jest a tak jej zřídil, aby dětem na rovný díly (kromě Dorotě, man- želce jeho, aby sto kop gr. m. nadlepšeno bylo), dochován v cele byl; a na ten kšaft Alžběta, dcera Jakuba Kydlína, jest kšaftovala a díl svuoj Markétě, dceři své, tehdáž dítěti poručila; a potom l. 1525 předkové jich p. purgmistr a rada nálezem svým ten statek jsou šacovali a v jisté sumě pro Jana, staršího bratra, položili, a podle toho Janovi jest díl
Strana 272
272 dán: z těch příčin Markétě z Seče v tom statku takový díl jako Janovi spravedlivě ná- leží a vydán býti má; neb jest Markéta dílu svému dědičného promlčeti nemohla, i také pro tu příčinu, že jest Jakub Kydlín tak zřídil, aby statek v cele dochován byl. Protož po- něvadž jest Mikuláš Kydlín v ten statek vkročil a v dědictví otce svého Jakuba Kydlína s volí mateře a bratří svých se uvázal, na ten statek smlúvy, zápisy mocně přijímal a činil: z těch přičin on Mikuláš Kydlín Bohuslavovi Pachovi ten díl po Markétě, manželce jeho, vedle zmocnění jejího povinen jest dáti a vyplniti neb se s ním smluviti ve dvú nedělích pořád zběhlých podle práva. Stalo se ve čtvrtek před sv. Řehořem [11. března] 1540. Mikuláš Kydlín k vrchnímu právu appelloval. Tu my z plnosti práva vrchního k orteli vašemu toto pravíme: Poněvadž Mikuláš Ky- dlín v svém odporu toho, aby statek pozemský byl a ku právu zemskému příslušeti měl, jest ničímž nepokázal, nébrž to se jest našlo, že takový statek od starodávna právem městským a kniehami městskými se řídil a spravoval, a léta c XXV. týž statek v jisté sumě, tak že jeden každý z sirotkuov i také Alžběta, mátě jich, věděl, co na jejich díl zříditi má, jest pošacován. Kdež pak Janovi, jednomu z těch sirotkuov, jeho díl podle takového po- šacování jest vydán, a ona Alžběta činieci kšaft a pořízení, kterýž právem vaším jest stvrzen, svuoj díl a svú spravedlnost Markétě, dceři své, bez místa i všelijaké výminky dala jest a poručila: i z těch příčin ona Markéta při takovým dání a kšaftování se zanechává; a tak, což jest koli podle pošacování její mateře dílu na onen čas přišlo, on Mikuláš Kydlín povinen jest jí Markétě od přečtení tohoto ortele ve dvú nedělích pořád zběhlých dáti a vyplniti. Stalo se v pondělí po B. Těle [31. května] 1540. (Tamtéž f. 285.) 54. 1540, 2. července. (Mezi Alžbětou Vachníkovou a Reginou Růčíkovou o peníze kšaftem odkázané.) Alžběta Vachnikova viní E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Reginu Roučíkovou z toho, kšaftem jejího manžela, Jana Roučíka, že jest poručil Vá- clavovi Vachníkovi 60 kop míš., a že jest o to Alžběta posílala k Regině dobré lidi, aby tomu dosti učinila vedle téhož kšaftu, a ona toho učiniti jest nechtěla. Druhé, že jest jí pan Petr Halíř poručil a ukázal na ní 10 kop míš., a tak jest toho 70 kop míš. Žádaje v tom vedle práva za opatření, aby tomu dosti učinila. Proti tomu od Reginy mluveno: Poněvadž těch 60 kop míš. poručil Roučník Vachníkovi, aby ji Reginu opatroval, a v tom umřel a jí Reginy jiným přítelem neopatřil, a tak slušněji Regině ty peníze náležejí nežli Alžbětě, aby mohla sobě přítele k opatrování zjednati. Neb i Va- chník nebožtík leže na smrtedlné posteli před přátely mluvil boje se, aby své duši neuškodil, toho že jest litoval, že ji jiným přítelem ne- opatřil. Pěti pak kopám gr. míš., kteréž vzkázal Petr Halíř, že Regina neodpírá, aby jich neměla ukázati, tu kdež se jí bude viděti podle kšaftu Jana Roučíka. Nález: Poněvadž jest Roučík Vachníkovi 830ti kop gr. z domu Jiříka Rozuma, aby jemu vydány byly, poručil, a za týž duom nedo- placený peníze ještě se kladou: z té příčiny toho jest Alžběta s sirotky svými nepromlčala. Protož Regina povinna jest a má Alžbětě a sirotkuom tu sumu 30 kop gr. m. od Václava Vachníka jim kšaftem danou na témž domě Jiříka Rozuma hned po jiných, kdož prve co tu vzkázáno mají, ukázati, aby jim ta suma pořád vyplacena a dána byla. A což se těch 10ti kop míš., kteréž pan Petr Halíř Alžbětě na Regině vzkázal, dotýče: ty Regina má Alž- bětě ukázati, tak podle kšaftu Jana Roučíka, manžela svého. Stalo se v pondělí po sv. Trojici [24. května] 1540. Regina appelluje. Stvrzen v plné radě v pátek den Na- vštívení sv. Alžběty [2. července] 1540. (Tamtéž f. 286.) 55. 1540, 21. srpna. (Mezi Václavem Hořiněveským % na místě druhého poručníka sc a Pavlem Strakou ševcem o ourok.) Václav
272 dán: z těch příčin Markétě z Seče v tom statku takový díl jako Janovi spravedlivě ná- leží a vydán býti má; neb jest Markéta dílu svému dědičného promlčeti nemohla, i také pro tu příčinu, že jest Jakub Kydlín tak zřídil, aby statek v cele dochován byl. Protož po- něvadž jest Mikuláš Kydlín v ten statek vkročil a v dědictví otce svého Jakuba Kydlína s volí mateře a bratří svých se uvázal, na ten statek smlúvy, zápisy mocně přijímal a činil: z těch přičin on Mikuláš Kydlín Bohuslavovi Pachovi ten díl po Markétě, manželce jeho, vedle zmocnění jejího povinen jest dáti a vyplniti neb se s ním smluviti ve dvú nedělích pořád zběhlých podle práva. Stalo se ve čtvrtek před sv. Řehořem [11. března] 1540. Mikuláš Kydlín k vrchnímu právu appelloval. Tu my z plnosti práva vrchního k orteli vašemu toto pravíme: Poněvadž Mikuláš Ky- dlín v svém odporu toho, aby statek pozemský byl a ku právu zemskému příslušeti měl, jest ničímž nepokázal, nébrž to se jest našlo, že takový statek od starodávna právem městským a kniehami městskými se řídil a spravoval, a léta c XXV. týž statek v jisté sumě, tak že jeden každý z sirotkuov i také Alžběta, mátě jich, věděl, co na jejich díl zříditi má, jest pošacován. Kdež pak Janovi, jednomu z těch sirotkuov, jeho díl podle takového po- šacování jest vydán, a ona Alžběta činieci kšaft a pořízení, kterýž právem vaším jest stvrzen, svuoj díl a svú spravedlnost Markétě, dceři své, bez místa i všelijaké výminky dala jest a poručila: i z těch příčin ona Markéta při takovým dání a kšaftování se zanechává; a tak, což jest koli podle pošacování její mateře dílu na onen čas přišlo, on Mikuláš Kydlín povinen jest jí Markétě od přečtení tohoto ortele ve dvú nedělích pořád zběhlých dáti a vyplniti. Stalo se v pondělí po B. Těle [31. května] 1540. (Tamtéž f. 285.) 54. 1540, 2. července. (Mezi Alžbětou Vachníkovou a Reginou Růčíkovou o peníze kšaftem odkázané.) Alžběta Vachnikova viní E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Reginu Roučíkovou z toho, kšaftem jejího manžela, Jana Roučíka, že jest poručil Vá- clavovi Vachníkovi 60 kop míš., a že jest o to Alžběta posílala k Regině dobré lidi, aby tomu dosti učinila vedle téhož kšaftu, a ona toho učiniti jest nechtěla. Druhé, že jest jí pan Petr Halíř poručil a ukázal na ní 10 kop míš., a tak jest toho 70 kop míš. Žádaje v tom vedle práva za opatření, aby tomu dosti učinila. Proti tomu od Reginy mluveno: Poněvadž těch 60 kop míš. poručil Roučník Vachníkovi, aby ji Reginu opatroval, a v tom umřel a jí Reginy jiným přítelem neopatřil, a tak slušněji Regině ty peníze náležejí nežli Alžbětě, aby mohla sobě přítele k opatrování zjednati. Neb i Va- chník nebožtík leže na smrtedlné posteli před přátely mluvil boje se, aby své duši neuškodil, toho že jest litoval, že ji jiným přítelem ne- opatřil. Pěti pak kopám gr. míš., kteréž vzkázal Petr Halíř, že Regina neodpírá, aby jich neměla ukázati, tu kdež se jí bude viděti podle kšaftu Jana Roučíka. Nález: Poněvadž jest Roučík Vachníkovi 830ti kop gr. z domu Jiříka Rozuma, aby jemu vydány byly, poručil, a za týž duom nedo- placený peníze ještě se kladou: z té příčiny toho jest Alžběta s sirotky svými nepromlčala. Protož Regina povinna jest a má Alžbětě a sirotkuom tu sumu 30 kop gr. m. od Václava Vachníka jim kšaftem danou na témž domě Jiříka Rozuma hned po jiných, kdož prve co tu vzkázáno mají, ukázati, aby jim ta suma pořád vyplacena a dána byla. A což se těch 10ti kop míš., kteréž pan Petr Halíř Alžbětě na Regině vzkázal, dotýče: ty Regina má Alž- bětě ukázati, tak podle kšaftu Jana Roučíka, manžela svého. Stalo se v pondělí po sv. Trojici [24. května] 1540. Regina appelluje. Stvrzen v plné radě v pátek den Na- vštívení sv. Alžběty [2. července] 1540. (Tamtéž f. 286.) 55. 1540, 21. srpna. (Mezi Václavem Hořiněveským % na místě druhého poručníka sc a Pavlem Strakou ševcem o ourok.) Václav
Strana 273
Hradec Králové (1540). Hořiněveský i na místě druhého poručníka nebožtíka p. Albrechta Kordule z Sloupna viní Pavla Straku ševce z ouroku od osmi let, podle cedule jedné z 50 kop a z druhé ze 30 kop, a to toliko, aby dal od smrti otce nebožtíka p. Albrechta Kordule. Proti tomu od Pavla Straky, že o to místo má, z čehož jsú jej vinili, a že víc povinen není, neb bez- pochyby že dány jsou ouroky. Nález: Poněvadž se v cedulích to na- chází, že jsú jistcové neb rukojmové p. Hyn- kovi Kordulovi, otci p. Albrechta Kordule, v jistém času, totiž léta sc XXVIII, sumu ji- stinnú i s úrokem dáti měli, a on p. Hynek po vyjití toho času jisteuov ani rukojmí podle znění cedulí právem městským nikdy nenapo- mínal; a p. Albrecht Kordule jsa mnoho let po p. Hynkovi, otci svém, živ, aby jemu od jistouov úrok zadržován byl, z rukojmí žád- nému neoznamoval a jich z toho, až i na větším díle zemřeli, neupomínal; též když Pavla Straku, rukojmě pozuostalého, z jistiny vedle týchž cedulí vinil, o úroku žádné duo- minky neučinil: z těch příčin: Pavel Straka takovými ouroky jim pánuom poručníkuom povinen není, neb cedule toliko na jeden rok a nic déle úrok vyměřují. Stalo se v pondělí po sv. Arnolfu [19. června] 1540. Pan Václav k vrchnímu právu se odvolal. Potvrzen v plné radě v sobotu po Na nebe vzetí P. Marie [21. srpna] 1540. (Tamtéž f. 287.) 56. 1540, 23. srpna. (Mezi sirotky Jana Pekelského a Kateřinú, macechů jich, o statek po otci jich pozůstalý.) Jan Pekelský, Albrecht a Kateřina, děti nebožtíka Jana Pekelského starého, viní Kateřinu, macechu svú, manželku někdy Jana Pekelského, otce jich, z toho, že ona sedíc v statku otce jich nekšaftovaném a právem nestvrzeném toho užívá, jakožto domu, zahradu, roli, peníze hotové, klenoty, svrchky, nábytky všecky, na čemž co pozuostalo, ten v moci má, jím pohybuje a s ním činí, jakž se jí zdá, mimo spravedlnost a právo dědičné; Archiv Český XXVI. 273 a oni že se k tomu praví jmíti spravedlnost lepší nežli ona, jakožto praví synové a dědi- cové pozuostalí po otci svém, a protož žádají v ten statek uvedeni býti jakožto praví dědi- cové a aby toho statku zmocnění byli. Proti tomu Kateřina, macecha jich, na ten čas tu odpověď dala, z čehož ji tuto viní, na mále i na mnoze, že jim nic dlužna není atoho že neukáží. Při druhém pak stání mluvila, že ona po svém muži vedle smluv svatebních po dni a po roce, poněvadž jest jej přečkala, paní toho statku a ne oni, neb jest jí týmiž smlúvami spolčil a statek jí zavázal oc. Nález: Poněvadž od starodávna v městě Hradci to ustanovení jest a za právo se to vždycky obzvláštní drží, ktožkoli pojímaje manželku, smlúvy svatební s ní takové učiní, když by den a rok přečkali, tehdy aby byli praví společníci a hromaždníci všeho statku, kterýž mají a jmíti budou, že muž panství jakž nad svým statkem tak i nad statkem manželky své obdržuje a o něm kšaftovati muože. Pakli by bez kšaftu umřel a děti po sobě a dědice pozuostavil, tehdy že s touž manželkou jeho děti takové rovný díl mívají, kromě jestliže by sobě při takových smlúvách manželka co z statku vymínila a v moci své zanechala. I z té příčiny Kateřina, Jana Pe- kelského manželka, proti týmž smlúvám svade- bním jiného práva ani zápisuov svých užíti nemuože a nemá: poněvadž jest při smlúvách svadebních žádných výminek sobě neučinila a v moci své statku žádného nenechala, protož Jan a Albrecht, synové vlastní Jana Pekel- ského, s ní Kateřinou, macechou svou, rovné díly v tom ve všem statku pozuostalém ná- padem dědičným mají. Neb se to nenachází, aby Jan Pekelský, otec jich, od svého statku podle práva je oddělil a nápadu zbavil. Než což jsú koli Jan a Albrecht statku od otce svého prvé, jakž zápisové ukaznjí, i jinak vzali, to všecko Kateřině, maceše své, zase do podílu vložiti mají. Což se pak Kateřiny, sestry jich, dotýče, a dcery nebožtíka Jana Pekel- 36
Hradec Králové (1540). Hořiněveský i na místě druhého poručníka nebožtíka p. Albrechta Kordule z Sloupna viní Pavla Straku ševce z ouroku od osmi let, podle cedule jedné z 50 kop a z druhé ze 30 kop, a to toliko, aby dal od smrti otce nebožtíka p. Albrechta Kordule. Proti tomu od Pavla Straky, že o to místo má, z čehož jsú jej vinili, a že víc povinen není, neb bez- pochyby že dány jsou ouroky. Nález: Poněvadž se v cedulích to na- chází, že jsú jistcové neb rukojmové p. Hyn- kovi Kordulovi, otci p. Albrechta Kordule, v jistém času, totiž léta sc XXVIII, sumu ji- stinnú i s úrokem dáti měli, a on p. Hynek po vyjití toho času jisteuov ani rukojmí podle znění cedulí právem městským nikdy nenapo- mínal; a p. Albrecht Kordule jsa mnoho let po p. Hynkovi, otci svém, živ, aby jemu od jistouov úrok zadržován byl, z rukojmí žád- nému neoznamoval a jich z toho, až i na větším díle zemřeli, neupomínal; též když Pavla Straku, rukojmě pozuostalého, z jistiny vedle týchž cedulí vinil, o úroku žádné duo- minky neučinil: z těch příčin: Pavel Straka takovými ouroky jim pánuom poručníkuom povinen není, neb cedule toliko na jeden rok a nic déle úrok vyměřují. Stalo se v pondělí po sv. Arnolfu [19. června] 1540. Pan Václav k vrchnímu právu se odvolal. Potvrzen v plné radě v sobotu po Na nebe vzetí P. Marie [21. srpna] 1540. (Tamtéž f. 287.) 56. 1540, 23. srpna. (Mezi sirotky Jana Pekelského a Kateřinú, macechů jich, o statek po otci jich pozůstalý.) Jan Pekelský, Albrecht a Kateřina, děti nebožtíka Jana Pekelského starého, viní Kateřinu, macechu svú, manželku někdy Jana Pekelského, otce jich, z toho, že ona sedíc v statku otce jich nekšaftovaném a právem nestvrzeném toho užívá, jakožto domu, zahradu, roli, peníze hotové, klenoty, svrchky, nábytky všecky, na čemž co pozuostalo, ten v moci má, jím pohybuje a s ním činí, jakž se jí zdá, mimo spravedlnost a právo dědičné; Archiv Český XXVI. 273 a oni že se k tomu praví jmíti spravedlnost lepší nežli ona, jakožto praví synové a dědi- cové pozuostalí po otci svém, a protož žádají v ten statek uvedeni býti jakožto praví dědi- cové a aby toho statku zmocnění byli. Proti tomu Kateřina, macecha jich, na ten čas tu odpověď dala, z čehož ji tuto viní, na mále i na mnoze, že jim nic dlužna není atoho že neukáží. Při druhém pak stání mluvila, že ona po svém muži vedle smluv svatebních po dni a po roce, poněvadž jest jej přečkala, paní toho statku a ne oni, neb jest jí týmiž smlúvami spolčil a statek jí zavázal oc. Nález: Poněvadž od starodávna v městě Hradci to ustanovení jest a za právo se to vždycky obzvláštní drží, ktožkoli pojímaje manželku, smlúvy svatební s ní takové učiní, když by den a rok přečkali, tehdy aby byli praví společníci a hromaždníci všeho statku, kterýž mají a jmíti budou, že muž panství jakž nad svým statkem tak i nad statkem manželky své obdržuje a o něm kšaftovati muože. Pakli by bez kšaftu umřel a děti po sobě a dědice pozuostavil, tehdy že s touž manželkou jeho děti takové rovný díl mívají, kromě jestliže by sobě při takových smlúvách manželka co z statku vymínila a v moci své zanechala. I z té příčiny Kateřina, Jana Pe- kelského manželka, proti týmž smlúvám svade- bním jiného práva ani zápisuov svých užíti nemuože a nemá: poněvadž jest při smlúvách svadebních žádných výminek sobě neučinila a v moci své statku žádného nenechala, protož Jan a Albrecht, synové vlastní Jana Pekel- ského, s ní Kateřinou, macechou svou, rovné díly v tom ve všem statku pozuostalém ná- padem dědičným mají. Neb se to nenachází, aby Jan Pekelský, otec jich, od svého statku podle práva je oddělil a nápadu zbavil. Než což jsú koli Jan a Albrecht statku od otce svého prvé, jakž zápisové ukaznjí, i jinak vzali, to všecko Kateřině, maceše své, zase do podílu vložiti mají. Což se pak Kateřiny, sestry jich, dotýče, a dcery nebožtíka Jana Pekel- 36
Strana 274
274 ského, jakž jest se podle Matěje Kaliště, manžela svého, Janovi Pekelskému, otci své- mu, a Kateřině, maceše své, zápisem zavázala, to při tom zápisu že zuostavují. Stalo se v středu před sv. Řehořem [11. března] 1540. Kateřina, žena Matěje Kaliště, k právu vrch- nímu se odvolala. Tu my z plnosti práva našeho vrchního k tomuto artikuli, co se Kateřiny Kališťové a Jana Pekelského dcery z strany nápadu, o kterýž artykul i appellací se jest stala, do- tyče, toto podle práva pravíme a k témuž orteli vašemu toto dokládáme: Poněvadž Ka- teřina Kališťová, Jana Pekelského dcera, po smrti macechy své a manželky téhož Jana Pekelského praví se nápadní spravedlnost a díl jmíti v tom statku, o kterýž se na tento čas při právě vašem podíl mezi bratřími je- | jími a touž Pekelskou, macechou její, státi má, protož z té příčiny z práva ten všicken statek má od vás pošacován a opatřen býti tak, jestliže by Kateřina Kališťová po smrti Pekelské právem nápadním o podíl k držite- Inom toho všeho statku přistoupati chtěla a takovou nápadní spravedlnost a podíl právem žeby obdržela, aby podle tohoto z práva uči- něného pošacování a opatření k spravedlnosti, dcera po otci užíti mohla. Stalo se v plné radě u vigiljí Bartoloměje [23. srpna] 1540. (Tamtéž f. 288.) 57. 1540, po 25. listopadu. (Mezi Tobi- ášem Rejským z Chrudumě a Markétou Hrbko- vou.) Tobiáš Rejský z Chrudimě obvinil Mar- kétu Hrbkovou z toho, že by ona jemu visák s koně sňala, když sa nemocen k městu se navrátil a ležel u města na nějakých tesách, v kterémž visáku bylo 18 kop gr. a 2 štuky mucheru; a o tom že sú jemu zprávu učinila nějaká pacholata, že ona ten visák vzala, a ne- umějíc jmenovati visák, praví, že tobolky s koně vzala, kuoň odvázala a do dvoru nesla; protož poněvadž jest přísloví, že blázen a. děti nejspíš pravdu povědí, on v tom že žádá za E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu města Prahy: opatření. Proti tomu od Markéty Hrbkové mlu- veno: Jakž prve tak i nyní tomu odpírá, aby tím, což Tobiáš žaluje, vinna býti měla; pak jakž po zprávě žaluje Tobiáš, ona Hrbková také podle zprávy to praví, že jest zpravena, že on Tobiáš vopivši se, běhal po trávnících na koni, a když běhal, že toho visáku neměl žádajíc za opatření. Nález: Poněvadž Tobiáš potahem žádným jistým ani tím přehledováním pokojuov jejich i jinak, aby Markéta Hrbková podezřelá v tom prve byla, toho jest neukázal, ani pořádnými svědky ku právu dostatečnými, aby jemu ty visáky s penězi, kteréž jest na koni běhaje nebo jinde ztratil, ona Markéta vzala, podle práva nedovedl: z těch příčin Markétě Hrbko- vé se za právo dává, tak že Tobiášovi tou ža- lobou povinna není. Než chce-li se on po své ztrátě ptáti, toho se jemu nezavírá. Actum f. 3 ante Simonis et Judae [26. října] anno Je 44 Markéta Hrbková z nálezu děkovala. A Tobia- šovi dán vodtah do dvú neděl na radu, potom v outerý před sv. Martinem [9. listopadu] ku právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního k orteli tomuto vašemu toto pravíme: poně- vadž jest Tobiáš Rejský z Chrudimě proti Margétě Hrbkové na tento čas žaloby své ne- provedl, z té příčiny taková se žaloba zdvilá; než bude-li kdy s čím jistčím on Tobiáš buď k Markétě Hrbkové nebo k komu jinému prá- vem chtíti přistúpiti, právo se mu nezavírá. Stalo jse v radě po sv. Kateřině [po 25. li- stopadu] 1540. (Tamtéž f. 289.) 58. 1541, 31. března. (Mezi Jiříkem Mo- táčkem a Martou Hrádkovou.) Jiřík Motáček vstoupivše dorady, dal od sebe mluviti: Času předešlého když žádal kšaftu Anny Jeřábkovy tvrzení, Marta, sestra též Anny, že jest tomu kšaftu otepřela, pravíc se míti spravedlnost k penězóm nekšaftovaným. A páni že jich na smlouvu přátelskou podali. Pak jak se smlouva stala, o tom že bylo oznámeno; a ta smlouva že se dálu o věc nevidomou, neb při té smlou-
274 ského, jakž jest se podle Matěje Kaliště, manžela svého, Janovi Pekelskému, otci své- mu, a Kateřině, maceše své, zápisem zavázala, to při tom zápisu že zuostavují. Stalo se v středu před sv. Řehořem [11. března] 1540. Kateřina, žena Matěje Kaliště, k právu vrch- nímu se odvolala. Tu my z plnosti práva našeho vrchního k tomuto artikuli, co se Kateřiny Kališťové a Jana Pekelského dcery z strany nápadu, o kterýž artykul i appellací se jest stala, do- tyče, toto podle práva pravíme a k témuž orteli vašemu toto dokládáme: Poněvadž Ka- teřina Kališťová, Jana Pekelského dcera, po smrti macechy své a manželky téhož Jana Pekelského praví se nápadní spravedlnost a díl jmíti v tom statku, o kterýž se na tento čas při právě vašem podíl mezi bratřími je- | jími a touž Pekelskou, macechou její, státi má, protož z té příčiny z práva ten všicken statek má od vás pošacován a opatřen býti tak, jestliže by Kateřina Kališťová po smrti Pekelské právem nápadním o podíl k držite- Inom toho všeho statku přistoupati chtěla a takovou nápadní spravedlnost a podíl právem žeby obdržela, aby podle tohoto z práva uči- něného pošacování a opatření k spravedlnosti, dcera po otci užíti mohla. Stalo se v plné radě u vigiljí Bartoloměje [23. srpna] 1540. (Tamtéž f. 288.) 57. 1540, po 25. listopadu. (Mezi Tobi- ášem Rejským z Chrudumě a Markétou Hrbko- vou.) Tobiáš Rejský z Chrudimě obvinil Mar- kétu Hrbkovou z toho, že by ona jemu visák s koně sňala, když sa nemocen k městu se navrátil a ležel u města na nějakých tesách, v kterémž visáku bylo 18 kop gr. a 2 štuky mucheru; a o tom že sú jemu zprávu učinila nějaká pacholata, že ona ten visák vzala, a ne- umějíc jmenovati visák, praví, že tobolky s koně vzala, kuoň odvázala a do dvoru nesla; protož poněvadž jest přísloví, že blázen a. děti nejspíš pravdu povědí, on v tom že žádá za E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu města Prahy: opatření. Proti tomu od Markéty Hrbkové mlu- veno: Jakž prve tak i nyní tomu odpírá, aby tím, což Tobiáš žaluje, vinna býti měla; pak jakž po zprávě žaluje Tobiáš, ona Hrbková také podle zprávy to praví, že jest zpravena, že on Tobiáš vopivši se, běhal po trávnících na koni, a když běhal, že toho visáku neměl žádajíc za opatření. Nález: Poněvadž Tobiáš potahem žádným jistým ani tím přehledováním pokojuov jejich i jinak, aby Markéta Hrbková podezřelá v tom prve byla, toho jest neukázal, ani pořádnými svědky ku právu dostatečnými, aby jemu ty visáky s penězi, kteréž jest na koni běhaje nebo jinde ztratil, ona Markéta vzala, podle práva nedovedl: z těch příčin Markétě Hrbko- vé se za právo dává, tak že Tobiášovi tou ža- lobou povinna není. Než chce-li se on po své ztrátě ptáti, toho se jemu nezavírá. Actum f. 3 ante Simonis et Judae [26. října] anno Je 44 Markéta Hrbková z nálezu děkovala. A Tobia- šovi dán vodtah do dvú neděl na radu, potom v outerý před sv. Martinem [9. listopadu] ku právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního k orteli tomuto vašemu toto pravíme: poně- vadž jest Tobiáš Rejský z Chrudimě proti Margétě Hrbkové na tento čas žaloby své ne- provedl, z té příčiny taková se žaloba zdvilá; než bude-li kdy s čím jistčím on Tobiáš buď k Markétě Hrbkové nebo k komu jinému prá- vem chtíti přistúpiti, právo se mu nezavírá. Stalo jse v radě po sv. Kateřině [po 25. li- stopadu] 1540. (Tamtéž f. 289.) 58. 1541, 31. března. (Mezi Jiříkem Mo- táčkem a Martou Hrádkovou.) Jiřík Motáček vstoupivše dorady, dal od sebe mluviti: Času předešlého když žádal kšaftu Anny Jeřábkovy tvrzení, Marta, sestra též Anny, že jest tomu kšaftu otepřela, pravíc se míti spravedlnost k penězóm nekšaftovaným. A páni že jich na smlouvu přátelskou podali. Pak jak se smlouva stala, o tom že bylo oznámeno; a ta smlouva že se dálu o věc nevidomou, neb při té smlou-
Strana 275
Hradec Králové (1540— 1541). vě mluvil Jan Holý a Josef Bárta od Marty, že peněz není než XX k., pakli XXX k. m., to stuoj. A poněvadž Jiřík Motáček tou zprá- vou jejich podveden jest, a Martou to přišlo, že sobě to málo pokládala, a to že nemuož se trefiti, poněvadž se to stalo na újmu jeho, jakž se suma větší nalezla, tomu místa dáti nemuož. Než chce-li Marta na jiném na ně- čem přestati, proti tomu Jiřík není. Než ta- kovým jejím podvodem by měl jí Martě tako- vú sumu znamenitou dáti, na tom není. Neb držíc za to, že není mnoho, k té smlouvě jest povolil, když pravili, že přes XX k. mnoho víc neni. Proti tomu od Marty Hrádkové mluveno, že žádá pro Buoh, pro matku Boží a pro jméno Boží smlouvy užíti, neb Motáček že jí zkázal, aby o tu sumu stála, že jí toho přeje; a k tomu jemu nevěříc, že šla k němu sd ob- rými lidmi, Tak-li jest, vždy žádajíc toho užíti. Zas od Jiříka mluveno, že jest Martiným odporem a panským odtahem dal se v smlouvu na ta slova, kteráž přátelé její mluvili, že není mnoho přes XX k. I ona že to mluvila. Ale poněvadž se jináč našlo a o věc němou smlou- vali, ta smlouva že jest na újmu Jiříka se stala a jejím přinucením. A tak místa míti nemuož. Žádajíc podle kšaftu Anny Jeřábkové zachován býti, neb před ním to nkryla, a co chtěla, ukázala. K tomu jablko stříbrné pomum ambre a zlaté prsteny byly tam nebožtíka Je- řábka, a toho se nenašlo. Neb když páni tam přišli, ona klíče že měla, a k tomu řečník její že mluvil, že má se všem z toho pytle najíti. Z4dajic, aby podvodu takovému místo dáno nebylo. Tu p. purgmistr a rada nalezli a ortelem svým vypověděli: Poněvadž jest Anna Jeřáb- ková kšaftem svým všecek statek na svršcích Jiříkovi Motátkovi dala a vuoli svá takovü poslední à konecnü oznámila, tehdy jest po té? Auné nic nek&eftovaného nezuostalo, jakž jest se Marta na to potahovala. Nez Ze jest 275 kožto člověka hlipého a neznalého, v smlüvu uvedla a tím, jakz smlivcové vyzndvaji, jej podvedla, pravic, že mimo sumy poručené to- liko XX k. m. anebo málo více peněz zuostá- vá: taková smlúva jakožto nepořádná se zdvi- hd a v nic obracuje. Ale ponévadZ jest pak Jiřík Motáček dobrovolně při té smlouvě i prvé na polovici peněz ji Martu připouštěl, z té pří- činy on Jiřík aby se s Martou těmi penězi, což jich se koli více po těch sumách v kšaftu zejména položených nachází, rovně rozdělil. Act. fer. IIT. ante Purif. [1. února] a. 1541. Žádali obojí odtahu, že se na to s přátely chtí raditi. Odloženo do dvü nedělí. Potom po vyjití dvou neděl Marta Hrádková appello- vala. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto našeho jakožto pořádně podle práva přišlého potvrzujeme. Act. feria V. post Laetare [31. března] a. 1541. (Tamtéž fol. 296.) 59. 1541, 11. dubna. (Mezi Pavlem Stra- kou a Janem lékařem o0 rukojemství. Pavel Straka viní Jana lékaře, jakž zaň byl rukojmě k p. Hynkovi Kordulovi z Sloupna a dědi- cuom jeho za 50 kop míš., a na to Jan líkař cedule řezané udělati dal, jakž to též cedule šíř v sobě zavírají; z kteréhožto dluhu jeho jest Pavla nevyvadil, a on Pavel Straka že zaň za Jana 50 kop. mís. dáti musil, žádajíc za opatření. Proti tomu od Jana lékaře mlu- veno: že tím obviněním není Pavlovi povi- nen, a jeho Pavla že jak živ nežádal, aby zaň sliboval. Zas od Pavla Straky: kdyby ho byl Jan lékař nežádal, žeby neslíbil, ale jakž koli že jest slíbil zaň k p. Hynkovi Kordulovi za 50 kop míš. a jeho Jana žádal, aby ho vyva- (dil, čemuž stoje v radě Jan lékař neodepřel, když Pavel jako dobrý k rukojemství se při- znal. Neb potom když Pavel seděl v vazbě, poslal k Janovi dobré lidi, aby ho z toho ru- kojemství vyvadil. A on Jan pověděl, žeby ho rád vyvadil, ale že nemuož, že má sám řečmi svými Marta téhož Jiříka Motáčka, ja- | s sebou dosti činiti, a tu tomu rukojemství 85%
Hradec Králové (1540— 1541). vě mluvil Jan Holý a Josef Bárta od Marty, že peněz není než XX k., pakli XXX k. m., to stuoj. A poněvadž Jiřík Motáček tou zprá- vou jejich podveden jest, a Martou to přišlo, že sobě to málo pokládala, a to že nemuož se trefiti, poněvadž se to stalo na újmu jeho, jakž se suma větší nalezla, tomu místa dáti nemuož. Než chce-li Marta na jiném na ně- čem přestati, proti tomu Jiřík není. Než ta- kovým jejím podvodem by měl jí Martě tako- vú sumu znamenitou dáti, na tom není. Neb držíc za to, že není mnoho, k té smlouvě jest povolil, když pravili, že přes XX k. mnoho víc neni. Proti tomu od Marty Hrádkové mluveno, že žádá pro Buoh, pro matku Boží a pro jméno Boží smlouvy užíti, neb Motáček že jí zkázal, aby o tu sumu stála, že jí toho přeje; a k tomu jemu nevěříc, že šla k němu sd ob- rými lidmi, Tak-li jest, vždy žádajíc toho užíti. Zas od Jiříka mluveno, že jest Martiným odporem a panským odtahem dal se v smlouvu na ta slova, kteráž přátelé její mluvili, že není mnoho přes XX k. I ona že to mluvila. Ale poněvadž se jináč našlo a o věc němou smlou- vali, ta smlouva že jest na újmu Jiříka se stala a jejím přinucením. A tak místa míti nemuož. Žádajíc podle kšaftu Anny Jeřábkové zachován býti, neb před ním to nkryla, a co chtěla, ukázala. K tomu jablko stříbrné pomum ambre a zlaté prsteny byly tam nebožtíka Je- řábka, a toho se nenašlo. Neb když páni tam přišli, ona klíče že měla, a k tomu řečník její že mluvil, že má se všem z toho pytle najíti. Z4dajic, aby podvodu takovému místo dáno nebylo. Tu p. purgmistr a rada nalezli a ortelem svým vypověděli: Poněvadž jest Anna Jeřáb- ková kšaftem svým všecek statek na svršcích Jiříkovi Motátkovi dala a vuoli svá takovü poslední à konecnü oznámila, tehdy jest po té? Auné nic nek&eftovaného nezuostalo, jakž jest se Marta na to potahovala. Nez Ze jest 275 kožto člověka hlipého a neznalého, v smlüvu uvedla a tím, jakz smlivcové vyzndvaji, jej podvedla, pravic, že mimo sumy poručené to- liko XX k. m. anebo málo více peněz zuostá- vá: taková smlúva jakožto nepořádná se zdvi- hd a v nic obracuje. Ale ponévadZ jest pak Jiřík Motáček dobrovolně při té smlouvě i prvé na polovici peněz ji Martu připouštěl, z té pří- činy on Jiřík aby se s Martou těmi penězi, což jich se koli více po těch sumách v kšaftu zejména položených nachází, rovně rozdělil. Act. fer. IIT. ante Purif. [1. února] a. 1541. Žádali obojí odtahu, že se na to s přátely chtí raditi. Odloženo do dvü nedělí. Potom po vyjití dvou neděl Marta Hrádková appello- vala. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto našeho jakožto pořádně podle práva přišlého potvrzujeme. Act. feria V. post Laetare [31. března] a. 1541. (Tamtéž fol. 296.) 59. 1541, 11. dubna. (Mezi Pavlem Stra- kou a Janem lékařem o0 rukojemství. Pavel Straka viní Jana lékaře, jakž zaň byl rukojmě k p. Hynkovi Kordulovi z Sloupna a dědi- cuom jeho za 50 kop míš., a na to Jan líkař cedule řezané udělati dal, jakž to též cedule šíř v sobě zavírají; z kteréhožto dluhu jeho jest Pavla nevyvadil, a on Pavel Straka že zaň za Jana 50 kop. mís. dáti musil, žádajíc za opatření. Proti tomu od Jana lékaře mlu- veno: že tím obviněním není Pavlovi povi- nen, a jeho Pavla že jak živ nežádal, aby zaň sliboval. Zas od Pavla Straky: kdyby ho byl Jan lékař nežádal, žeby neslíbil, ale jakž koli že jest slíbil zaň k p. Hynkovi Kordulovi za 50 kop míš. a jeho Jana žádal, aby ho vyva- (dil, čemuž stoje v radě Jan lékař neodepřel, když Pavel jako dobrý k rukojemství se při- znal. Neb potom když Pavel seděl v vazbě, poslal k Janovi dobré lidi, aby ho z toho ru- kojemství vyvadil. A on Jan pověděl, žeby ho rád vyvadil, ale že nemuož, že má sám řečmi svými Marta téhož Jiříka Motáčka, ja- | s sebou dosti činiti, a tu tomu rukojemství 85%
Strana 276
276 neodepfel: Pritom čteno svědomí Jozefa Bárty, Beneše Potměšila a Slováka ševce. Dál se Pavel táhl na paměť p. purgmistra a pánů, že Jan lékař stoje v radě, tomu, aby zaň Pavel slíbil, neodpíral. A potom od Pavla mluveno: teď jste slyšeti ráčili, když ti dobří lidé k Janovi přišli, že tomu neodpíral, ale žeby ho vyvadil rád, že nemuož, tak pověděl. Při tom čtena cedule, kteráž svědčí na Jana lékaře, a svědomí Alžběty Vichtorynky, a na touž ceduli kvitancí od poručníkuov p. Al- brechta Kordule z Sloupna též čtena. A podle toho Pavel žádal za opatření, poněvadž to ukázal, že zaň své dáti musil, a na sebe jim ceduli, nemajíc peněz, že panu Holickému udě- lal, kteráž také čtena. Opět od Jana lékaře mluveno: Svědomí, cedule, kvitancí jemu že nejsou na překážku, neb Jůza svědčí, že ho pan Albrecht zmocnil nějaké pře, a to se s žalobou nesrovnává. Neb žaloba jest, že za Jana slíbil ku p. Hynkovi Kordulovi. Dále jakž Jozef svědčí, že mluvil Jan lékař, kdy by tu p. Albrecht byl, žeby k němu mluviti chtěl, a poněvadž se jeho tudy nic nedotýkalo, mohl dobře mlčeti. Slováka pak svědomí nemá při- jato býti, neb s Pavlem stával; a Beneš Pot- měšil, oč jest žaloba, toho nic nesvědčí, a tomu, což obadva svědčí, mohl by Jan dobře odpírati. Dále pak že Pavel přiznal se k ru- kojemství, sa od p. Albrechta obviněný, dobro- volně, toho jest učiniti neměl ua škodu jiného, neb ty cedule tolika do roku stály. A těmto cedulim jest na 13 let, a p. Hynek nebyl tak nedbanlivý, aby z svého neupomínal. A tak poněvadž zaň nic p. Hynkovi Pavel nedal, v tom že žádá za opatření, neb o těch cedu- lech nic neví; neb se toho obává, zdaby co toho bylo, co se stalo mezi Pavlem Strakou a Reginou Roučíkovou. A potom od Jana mluveno: Ted ste slyšeti ráčili, jak jest se Pavel zachoval proti právu a co učinil proti zřízení zemskému, již jemu věřeno býti nemá, neb takový Gest i hrdlo propadl. K tomu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: škodu Jana lékaře, že mluvil Pavel, že měl té věci podpuorci Jana Kropáče. A poněvadž Pavel neukazuje, aby p. Hynkovi co za Jana dal, ani toho, aby jeho žádal, aby zaň slíbil; neb kdyby jiní rukojmě živi byli, snad by tomu též odepřeli, což jest Pavel učinil a po jich smrti přiznal se, že za Jana slíbil. Žáda- jíc za opatření. Alžbětě pak Vichtorynce což svědčí, tomu odpírá, že jest toho nemluvil, k tomu že jest žena podezřelá, a tak že u práva místa míti nemuož. Opět od Pavla: že jest nebožtík p. Hynek ani p. Albrecht ne- dělal podezřelých cedulí, neb jich v radě mnoho bylo a v každé se někdo přiznal; žeby pak cedule do roka byla, to nic na škodu není, neb každý muož čekati, pokudž chce. Neb dluh, čím starší, jest spravedlivější. Dál mluvíc: nález, který se stal mezi Pavlem a Roučíkovou, jemu tím Jan že nezaplatí, a že Pavlovi věřeno býti nemá, jiným časem že po své poctivosti státi chce; ale poněvadž nikdy Jan lékař neodpíral tomu, aby zań neslibil, tu stával, když Pavel viněn byl pro ten dluh i u vězení seděl. On Pavel též žádá za opa- tření. Tu p. purkmistr a rada slyšíce žalobu, odpor i té pře líčení, vážíce při tom ceduli ře- zanú, kvitancí i také svědomí a vejpověď svou předešlou, na niž jest se Pavel Straka vzta- hoval, toto z práva nalézají: Poněvadž jest Pavel Straka jediný sám rukojmě (jakž jest podle jiných v ceduli zapsán) živý zuostal, a k tomu rukojemství nerozdílné ruky se při- znal, a podle toho na Pavla přísudek se p. Albrechtovi Kordulovi stal, a Jan lékař jakožto jistec stoje v radě slyšel jest žalobu na Pavla, rukojmí svého, tomu dluhu jest neodepřel ani ceduli, aby nepořádné aneb vyvazené byly, nenaříkal: z těch příčin Jan lékař Pavlovi Strakovi, jsa jistec dluhu, povinen jest těch 50 kop míš., kteréž jest zaň dal, zase dáti a navrátiti, nebo právo jest, Ze rukojmé Zádné zlé lsti užíti nemá. Actum f. 3. ante Gre- kdyz se z ümysli k rukojemství priznal na | gorii [8. bfezna] auno 1541. Pavel z nálezu
276 neodepfel: Pritom čteno svědomí Jozefa Bárty, Beneše Potměšila a Slováka ševce. Dál se Pavel táhl na paměť p. purgmistra a pánů, že Jan lékař stoje v radě, tomu, aby zaň Pavel slíbil, neodpíral. A potom od Pavla mluveno: teď jste slyšeti ráčili, když ti dobří lidé k Janovi přišli, že tomu neodpíral, ale žeby ho vyvadil rád, že nemuož, tak pověděl. Při tom čtena cedule, kteráž svědčí na Jana lékaře, a svědomí Alžběty Vichtorynky, a na touž ceduli kvitancí od poručníkuov p. Al- brechta Kordule z Sloupna též čtena. A podle toho Pavel žádal za opatření, poněvadž to ukázal, že zaň své dáti musil, a na sebe jim ceduli, nemajíc peněz, že panu Holickému udě- lal, kteráž také čtena. Opět od Jana lékaře mluveno: Svědomí, cedule, kvitancí jemu že nejsou na překážku, neb Jůza svědčí, že ho pan Albrecht zmocnil nějaké pře, a to se s žalobou nesrovnává. Neb žaloba jest, že za Jana slíbil ku p. Hynkovi Kordulovi. Dále jakž Jozef svědčí, že mluvil Jan lékař, kdy by tu p. Albrecht byl, žeby k němu mluviti chtěl, a poněvadž se jeho tudy nic nedotýkalo, mohl dobře mlčeti. Slováka pak svědomí nemá při- jato býti, neb s Pavlem stával; a Beneš Pot- měšil, oč jest žaloba, toho nic nesvědčí, a tomu, což obadva svědčí, mohl by Jan dobře odpírati. Dále pak že Pavel přiznal se k ru- kojemství, sa od p. Albrechta obviněný, dobro- volně, toho jest učiniti neměl ua škodu jiného, neb ty cedule tolika do roku stály. A těmto cedulim jest na 13 let, a p. Hynek nebyl tak nedbanlivý, aby z svého neupomínal. A tak poněvadž zaň nic p. Hynkovi Pavel nedal, v tom že žádá za opatření, neb o těch cedu- lech nic neví; neb se toho obává, zdaby co toho bylo, co se stalo mezi Pavlem Strakou a Reginou Roučíkovou. A potom od Jana mluveno: Ted ste slyšeti ráčili, jak jest se Pavel zachoval proti právu a co učinil proti zřízení zemskému, již jemu věřeno býti nemá, neb takový Gest i hrdlo propadl. K tomu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: škodu Jana lékaře, že mluvil Pavel, že měl té věci podpuorci Jana Kropáče. A poněvadž Pavel neukazuje, aby p. Hynkovi co za Jana dal, ani toho, aby jeho žádal, aby zaň slíbil; neb kdyby jiní rukojmě živi byli, snad by tomu též odepřeli, což jest Pavel učinil a po jich smrti přiznal se, že za Jana slíbil. Žáda- jíc za opatření. Alžbětě pak Vichtorynce což svědčí, tomu odpírá, že jest toho nemluvil, k tomu že jest žena podezřelá, a tak že u práva místa míti nemuož. Opět od Pavla: že jest nebožtík p. Hynek ani p. Albrecht ne- dělal podezřelých cedulí, neb jich v radě mnoho bylo a v každé se někdo přiznal; žeby pak cedule do roka byla, to nic na škodu není, neb každý muož čekati, pokudž chce. Neb dluh, čím starší, jest spravedlivější. Dál mluvíc: nález, který se stal mezi Pavlem a Roučíkovou, jemu tím Jan že nezaplatí, a že Pavlovi věřeno býti nemá, jiným časem že po své poctivosti státi chce; ale poněvadž nikdy Jan lékař neodpíral tomu, aby zań neslibil, tu stával, když Pavel viněn byl pro ten dluh i u vězení seděl. On Pavel též žádá za opa- tření. Tu p. purkmistr a rada slyšíce žalobu, odpor i té pře líčení, vážíce při tom ceduli ře- zanú, kvitancí i také svědomí a vejpověď svou předešlou, na niž jest se Pavel Straka vzta- hoval, toto z práva nalézají: Poněvadž jest Pavel Straka jediný sám rukojmě (jakž jest podle jiných v ceduli zapsán) živý zuostal, a k tomu rukojemství nerozdílné ruky se při- znal, a podle toho na Pavla přísudek se p. Albrechtovi Kordulovi stal, a Jan lékař jakožto jistec stoje v radě slyšel jest žalobu na Pavla, rukojmí svého, tomu dluhu jest neodepřel ani ceduli, aby nepořádné aneb vyvazené byly, nenaříkal: z těch příčin Jan lékař Pavlovi Strakovi, jsa jistec dluhu, povinen jest těch 50 kop míš., kteréž jest zaň dal, zase dáti a navrátiti, nebo právo jest, Ze rukojmé Zádné zlé lsti užíti nemá. Actum f. 3. ante Gre- kdyz se z ümysli k rukojemství priznal na | gorii [8. bfezna] auno 1541. Pavel z nálezu
Strana 277
Hradec Králové (1541). děkoval, a Jan lékař k právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto pořádně podle práva přišlého potvrzujem. Actum f. 2 post Palmas [l1. dubna] anno 1541. (Tamtéž f. 291.) 60. 1541, 18. července. (Mezi Janem z Rlyně a Kateřinú manželkou jeho, a Janem Kabátem, bratrem též Kateřiny, o spravedlnost dědičnou jí po otci a mateři náležitou.) Jan ze Rtyně s Kateřinou, manželkou svou, obvinili sú Jana Kabáta z toho, pravíc se míti díl pravý v domě, v kterémž jest Jan Kabát, a to po otci svém. Proti tomu od Jana Kabáta, jakž jeho viní Kateřina, sestra jeho, z dílu po otci, on ktomu praví, že nedrží po otci nic neb po matefi, neb on Vit, nebožtík otec jeho, jí Kateřině 5 kop gr. odkázal a ty aby jí po5k. míš. vydány byly, a vostatek statku že poručil manželce své Vít jakožto věrné, kteráž jeho opa- trovala. A potom, když umřela tato matka Jana Kabáta bez kšaftu, taková spravedlnost naň na Jana připadla podle císařského milost- ného obdarování, jakožto na s městem trpícího ; neb tato Kateřina již mnoho let při městě není, a tak to právo nefolkuje přespolním nežli do- mácím ; k tomu že ani mateře Janovy neupo- mínala po otci, aby jaků spravedlnost měla, a tak by co měla, to promlčala, poněvadž vě- douc, koho má upomínati, i neupomínala, jakož na to sú nálezové při právě vrchním mezi Blažkem z Pereftu a Šumpelkou. A Anna majíc spravedl- nost, když letóm dali projíti, spravedlnost potra- tili. Jakož pak Jiřík Stříbrný chtěl spravedlnost míti v Praze po bratru, i není mu dopuštěno, když nebyl s městem trpící. Ale další přátelé, kteří byli s městem trpící, vzali tu spravedlnost. Ale tento Jan Kabát, jsa s městem trpící, matku svú při sobě choval, ji opatroval, a s ním i chlebila, potom u něho umřela. K tomu po nešťastné příhodě, když město shořalo, duom ten svuoj na své stavěl, a tak i tudy to naň přišlo. Při tom čten kšaft Víta Čubrného; a 277 potom mluveno: Teď to ukázal Jan Kabát, že toliko 5 kop gr. poručeno Kateřině, sestře jeho, a ona vědúc, koho má upomínati, ne- upomínala, a letóm dali projíti, i tu svú spra- vedlnost promlčala. A tak s tím se vším že se pánům k spravedlivému opatření poroučí. Tu pan purkmistr a rada slyšíce žalobu Kateřiny, odpor Jana Kabáta i té pře líčení, a nahlédše v kšaft Víta Čubrného, na kterýž se vztahovali, to z práva nalézají: poněvadž jest Kateřina dílu dědičného ani podle kšaftu otce svého nic z toho statku nevzala a jeho se podle práva ani dílu Magdalény, mateře své, ne- odřekla, z té příčiny ona Kateřina v tom statku po Mandaléně, mateři její, pozuostalém a ne- kšaftovaném jakožto vlastní dcera tak dobrú spravedlnost a díl jako Jan Kabát, bratr její, má. A poněvadž jest Jan Kabát ani jiný žádný právem takového statku zmocněn prve nebyl, Kateřina jest spravedlnosti své také nepro- mlčala. Než jestliže jest co Jan Kabát na duom shořalý naložil, to vyhledáno a předkem mimo jeho díl jemu navráceno býti má. Actum f. 6. post Corporis Chr. [28. května] 1540. Jan s manželkou z nálezu děkoval, a Jan Kabát ku právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel tento váš takto nápravujeme: Poněvadž Vít Čubrný, otec Jana a Kateřiny, o statku svém pořízení jest učinil, a ten kšaftem svým Mandaléně, manželce své, dal a odkázal, ozna- muje, co by ona Majdaléna z téhož statku po smrti jeho a jakým zpuosobem dětem jeho i svým vydati měla, a ten kšaft právem jest k stvrzení před několika léty přišel; a ona Magdaléna vedle téhož dání toho jest statku po smrti muže svého v skutečném držení bez překážky každého až do smrti své byla: protož on Jan Kabát ani ona Kateřina v tom statku po otci svém žádného sú práva a spravedlnosti více míti nemohli a nemohou. Než poněvadž táž Mandaléna bez kšaftu jest umřela a o svém statku jakožto měštka města vašeho svobodná žádného jest pořízení pořád-
Hradec Králové (1541). děkoval, a Jan lékař k právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto pořádně podle práva přišlého potvrzujem. Actum f. 2 post Palmas [l1. dubna] anno 1541. (Tamtéž f. 291.) 60. 1541, 18. července. (Mezi Janem z Rlyně a Kateřinú manželkou jeho, a Janem Kabátem, bratrem též Kateřiny, o spravedlnost dědičnou jí po otci a mateři náležitou.) Jan ze Rtyně s Kateřinou, manželkou svou, obvinili sú Jana Kabáta z toho, pravíc se míti díl pravý v domě, v kterémž jest Jan Kabát, a to po otci svém. Proti tomu od Jana Kabáta, jakž jeho viní Kateřina, sestra jeho, z dílu po otci, on ktomu praví, že nedrží po otci nic neb po matefi, neb on Vit, nebožtík otec jeho, jí Kateřině 5 kop gr. odkázal a ty aby jí po5k. míš. vydány byly, a vostatek statku že poručil manželce své Vít jakožto věrné, kteráž jeho opa- trovala. A potom, když umřela tato matka Jana Kabáta bez kšaftu, taková spravedlnost naň na Jana připadla podle císařského milost- ného obdarování, jakožto na s městem trpícího ; neb tato Kateřina již mnoho let při městě není, a tak to právo nefolkuje přespolním nežli do- mácím ; k tomu že ani mateře Janovy neupo- mínala po otci, aby jaků spravedlnost měla, a tak by co měla, to promlčala, poněvadž vě- douc, koho má upomínati, i neupomínala, jakož na to sú nálezové při právě vrchním mezi Blažkem z Pereftu a Šumpelkou. A Anna majíc spravedl- nost, když letóm dali projíti, spravedlnost potra- tili. Jakož pak Jiřík Stříbrný chtěl spravedlnost míti v Praze po bratru, i není mu dopuštěno, když nebyl s městem trpící. Ale další přátelé, kteří byli s městem trpící, vzali tu spravedlnost. Ale tento Jan Kabát, jsa s městem trpící, matku svú při sobě choval, ji opatroval, a s ním i chlebila, potom u něho umřela. K tomu po nešťastné příhodě, když město shořalo, duom ten svuoj na své stavěl, a tak i tudy to naň přišlo. Při tom čten kšaft Víta Čubrného; a 277 potom mluveno: Teď to ukázal Jan Kabát, že toliko 5 kop gr. poručeno Kateřině, sestře jeho, a ona vědúc, koho má upomínati, ne- upomínala, a letóm dali projíti, i tu svú spra- vedlnost promlčala. A tak s tím se vším že se pánům k spravedlivému opatření poroučí. Tu pan purkmistr a rada slyšíce žalobu Kateřiny, odpor Jana Kabáta i té pře líčení, a nahlédše v kšaft Víta Čubrného, na kterýž se vztahovali, to z práva nalézají: poněvadž jest Kateřina dílu dědičného ani podle kšaftu otce svého nic z toho statku nevzala a jeho se podle práva ani dílu Magdalény, mateře své, ne- odřekla, z té příčiny ona Kateřina v tom statku po Mandaléně, mateři její, pozuostalém a ne- kšaftovaném jakožto vlastní dcera tak dobrú spravedlnost a díl jako Jan Kabát, bratr její, má. A poněvadž jest Jan Kabát ani jiný žádný právem takového statku zmocněn prve nebyl, Kateřina jest spravedlnosti své také nepro- mlčala. Než jestliže jest co Jan Kabát na duom shořalý naložil, to vyhledáno a předkem mimo jeho díl jemu navráceno býti má. Actum f. 6. post Corporis Chr. [28. května] 1540. Jan s manželkou z nálezu děkoval, a Jan Kabát ku právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortel tento váš takto nápravujeme: Poněvadž Vít Čubrný, otec Jana a Kateřiny, o statku svém pořízení jest učinil, a ten kšaftem svým Mandaléně, manželce své, dal a odkázal, ozna- muje, co by ona Majdaléna z téhož statku po smrti jeho a jakým zpuosobem dětem jeho i svým vydati měla, a ten kšaft právem jest k stvrzení před několika léty přišel; a ona Magdaléna vedle téhož dání toho jest statku po smrti muže svého v skutečném držení bez překážky každého až do smrti své byla: protož on Jan Kabát ani ona Kateřina v tom statku po otci svém žádného sú práva a spravedlnosti více míti nemohli a nemohou. Než poněvadž táž Mandaléna bez kšaftu jest umřela a o svém statku jakožto měštka města vašeho svobodná žádného jest pořízení pořád-
Strana 278
278 kem práva neučinila, a právo naše ukazuje, že všeliký statek nepořízený na nejbližšího přítele s městem trpícího někdy po meči a někdy po vřetěně přichází: z té příčiny cožkoli statku po též Magdaleně pozuostalo jest a najíti by se mohlo, k tomu on Jan Kabát, jakožto po mateři své s městem trpící, právo a spravedl- nost má. Než poněvadž Vít Čubrný Kateřině, dceři své, týmž svým kšaftem dal jest a od- kázal 10 kop míš., ty aby on Jan Kabát jí Kateřině, sestře své, (ač jest jich prve ne- vyzdvihla), dal a zaplatil ve dvú nedělí pořád zběhlých. Stalo se v radě v pátek den Na- vštívení sv. Alžběty [2. července] 1540. Z této nápravy a ortele sešlo, neb sou se strany o to přátelsky snesly a potomně k právu na tuto nápravu se potahovati nemají. Totojest znamenáno z rozkázání p. purgmistra a pánuo. Actum in consilio f. 2 post Divisi- onem ap, [18. července] 1541. (Tamtéž f. 290.) 61. 1541, 15. října. (Mezi Janem bakalá- řem Hradeckým a po smrti jeho Mandalénou manželkou jeho z jedné, a Jiříkéem Flekáčem a dětmi Jana Flekáče na místé otce jich z strany druhé.) Jan, písař páně rychtářuov, vstúpivše do rady žádal, aby jemu čtena byla přípověď, kterúž učinil na statek Kateřiny Flekačky, se- stry své, i čtena jest; při tom také čten nález, který se stal mezi týmž Janem a Kateřinou Flekačkou, sestrou jeho. A potom od Jana mluveno: tímto nálezem že to Jan provozuje, že jest spravedlivů přípověď učinil a jemu ještě že dáno není, a tak k tomu statku spravedlnost se míti že praví, a podle toho že žádá přípovědi své užíti. Dále čteno svě- domí Petra Hrocha, mistra Štěpána a pamět mistra Jana Mlsa a Jakuba písaře. Potom od Jana mluveno, z toho svědomí že se nachází, že Jan žádných svrškuo od Kateřiny po ma- teři své nevzal, a ona Kateřina na smrtedlné posteli přiznala se k tomu, že jemu Janovi nic nedala, protož Jan že toho žádá, aby jemu dáno bylo. Dále také že jest Jan to ukázal, že nebožtík Jiřík a Kateřina, manželka jeho E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a sestra Janova, že sou Kateřinu dceru jeho za svou vlastní vzali; a na to dal čísti právo v kap. 27. art. 21. A potom mluveno, poně- vadž se tuto pokládají za syny řádné, a ona Kateřina súc od nich dítětem vzata za vlastní, toho že žádá užíti. Při tom čteno svědomí, kte- véž Jan k své potřebě vedl. A potom mluveno : poněvadž před svědky nebožtík Jiřík i Kate- řina nebožka dali od sebe slyšeti, že ji Kate- řinku za svú vlastní vzali, a poněvadž Jan to ukázal, že dceru jeho za vlastní vzali, aby mohl přípovědi na penězích i na statku té své přípovědi užíti, že žádá. Jiřík Flekáč na místě Jana PFlekáče a Jindřich, Apollona, děti Jana Flekáče, toto za odpověď dali: Což se toho nálezu, který čten, dotýče, že by suma zúplna jemu dána nebyla, i podle dorozumění, že jest Jan ji Kateřinu, když stvrzení pánuov Pražan přišlo, obsílal a některú kopu na to vzal, a potom že s ní Kateřinou smlúvu učinil; a po- něvadž jest tomu čas dávní, bez pochyby že jest své vzal, neb ji nebožku Kateřinu hned ve dvů nedělích, aby jemu dala, obsílal, a tak ta přípověď jest nepořádná. Což se pak svrš- kuov dotýče, že těmi Janovi povinni nejsou; neb oto o všecko rozsudek a místo jest. Třetí co se dcery Janovy dotýče, praví Jiřík Flekáč a tito děti, že y tom statku spravedlnosti ne- má, neb ač dítě jest a let nemá, ale Jan, otec její, zde byl, když Kateřina, sestra jeho Jana Flekáče, pojímala a smlouvy svatební se staly, aby byli praví společníci a hromaždníci statku; a když s ní rok a den přebyl bez naříkání, že jest naň na Jana Flekáče ten statek přišel, když jeho žádný při smlúvách ani potom ne- naříkal; k tomu také že na zahradu Jan se nepřipověděl, když k tomu nemluví. Zas od Jana mluveno: Co vzal, že toho pamět uka- zuje, i svědkové toho potvrzují, co vzal; a co učinil a jakej folk dal nebožce Kateřině, to že učinil na přímluvu panskou, a ukáží-li smlouvu a budú-li o ní věděti, že jí dí místo. O svrš- cích pak sama Kateřina oznámila, že jemu dány nejsou, jakžto ukázáno. Dále pak co se
278 kem práva neučinila, a právo naše ukazuje, že všeliký statek nepořízený na nejbližšího přítele s městem trpícího někdy po meči a někdy po vřetěně přichází: z té příčiny cožkoli statku po též Magdaleně pozuostalo jest a najíti by se mohlo, k tomu on Jan Kabát, jakožto po mateři své s městem trpící, právo a spravedl- nost má. Než poněvadž Vít Čubrný Kateřině, dceři své, týmž svým kšaftem dal jest a od- kázal 10 kop míš., ty aby on Jan Kabát jí Kateřině, sestře své, (ač jest jich prve ne- vyzdvihla), dal a zaplatil ve dvú nedělí pořád zběhlých. Stalo se v radě v pátek den Na- vštívení sv. Alžběty [2. července] 1540. Z této nápravy a ortele sešlo, neb sou se strany o to přátelsky snesly a potomně k právu na tuto nápravu se potahovati nemají. Totojest znamenáno z rozkázání p. purgmistra a pánuo. Actum in consilio f. 2 post Divisi- onem ap, [18. července] 1541. (Tamtéž f. 290.) 61. 1541, 15. října. (Mezi Janem bakalá- řem Hradeckým a po smrti jeho Mandalénou manželkou jeho z jedné, a Jiříkéem Flekáčem a dětmi Jana Flekáče na místé otce jich z strany druhé.) Jan, písař páně rychtářuov, vstúpivše do rady žádal, aby jemu čtena byla přípověď, kterúž učinil na statek Kateřiny Flekačky, se- stry své, i čtena jest; při tom také čten nález, který se stal mezi týmž Janem a Kateřinou Flekačkou, sestrou jeho. A potom od Jana mluveno: tímto nálezem že to Jan provozuje, že jest spravedlivů přípověď učinil a jemu ještě že dáno není, a tak k tomu statku spravedlnost se míti že praví, a podle toho že žádá přípovědi své užíti. Dále čteno svě- domí Petra Hrocha, mistra Štěpána a pamět mistra Jana Mlsa a Jakuba písaře. Potom od Jana mluveno, z toho svědomí že se nachází, že Jan žádných svrškuo od Kateřiny po ma- teři své nevzal, a ona Kateřina na smrtedlné posteli přiznala se k tomu, že jemu Janovi nic nedala, protož Jan že toho žádá, aby jemu dáno bylo. Dále také že jest Jan to ukázal, že nebožtík Jiřík a Kateřina, manželka jeho E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a sestra Janova, že sou Kateřinu dceru jeho za svou vlastní vzali; a na to dal čísti právo v kap. 27. art. 21. A potom mluveno, poně- vadž se tuto pokládají za syny řádné, a ona Kateřina súc od nich dítětem vzata za vlastní, toho že žádá užíti. Při tom čteno svědomí, kte- véž Jan k své potřebě vedl. A potom mluveno : poněvadž před svědky nebožtík Jiřík i Kate- řina nebožka dali od sebe slyšeti, že ji Kate- řinku za svú vlastní vzali, a poněvadž Jan to ukázal, že dceru jeho za vlastní vzali, aby mohl přípovědi na penězích i na statku té své přípovědi užíti, že žádá. Jiřík Flekáč na místě Jana PFlekáče a Jindřich, Apollona, děti Jana Flekáče, toto za odpověď dali: Což se toho nálezu, který čten, dotýče, že by suma zúplna jemu dána nebyla, i podle dorozumění, že jest Jan ji Kateřinu, když stvrzení pánuov Pražan přišlo, obsílal a některú kopu na to vzal, a potom že s ní Kateřinou smlúvu učinil; a po- něvadž jest tomu čas dávní, bez pochyby že jest své vzal, neb ji nebožku Kateřinu hned ve dvů nedělích, aby jemu dala, obsílal, a tak ta přípověď jest nepořádná. Což se pak svrš- kuov dotýče, že těmi Janovi povinni nejsou; neb oto o všecko rozsudek a místo jest. Třetí co se dcery Janovy dotýče, praví Jiřík Flekáč a tito děti, že y tom statku spravedlnosti ne- má, neb ač dítě jest a let nemá, ale Jan, otec její, zde byl, když Kateřina, sestra jeho Jana Flekáče, pojímala a smlouvy svatební se staly, aby byli praví společníci a hromaždníci statku; a když s ní rok a den přebyl bez naříkání, že jest naň na Jana Flekáče ten statek přišel, když jeho žádný při smlúvách ani potom ne- naříkal; k tomu také že na zahradu Jan se nepřipověděl, když k tomu nemluví. Zas od Jana mluveno: Co vzal, že toho pamět uka- zuje, i svědkové toho potvrzují, co vzal; a co učinil a jakej folk dal nebožce Kateřině, to že učinil na přímluvu panskou, a ukáží-li smlouvu a budú-li o ní věděti, že jí dí místo. O svrš- cích pak sama Kateřina oznámila, že jemu dány nejsou, jakžto ukázáno. Dále pak co se
Strana 279
Hradec Králové (1541— 1542). vdáni dotýče, na díl toho děvčete vdávati se nemohla, poněvadž za vlastní vzata. Dále pak jakž mluveno, žeby na zahradu přípovědi neučinil: však stojí, že všudy a na všecko se připověděl; ale poněvadž toho neukazují, aby Janovi bylo zaplaceno a on aby z placeného upomínal, v tom že za opatření žádá. Při tom Jiřík, bratr Jana Flekáče, a děti žádali vol- ného odtahu do dvú neděl. A v tom dříve nežli táž pře zas k slyšení přišla, Jan písař jest umřel. Potom po smrti Jana písaře Man- daléna, žena téhož Jana, žádala jest, což do- dáno není, aby jí dodáno bylo. Tu pan purgmistr a rada slySíce piípovéd a podle toho žádost Jana bakaláře, písaře rychtářova, i také odpor na místě Jana Fle- káče, manžela někdy Kateřiny, od Jiříka Fle- káče a Jindřicha, Apollony, dětí Jana Flekáče, učiněný i té vší pře líčení, vážíce při tom svěd- ky, nálezy, kšaft a práva, načež sú se strany táhly, toto z práva nalézají: Poněvadž jest Ka- teřina Flekacka ležíce na smrtedlné posteli před mistrem Janem Mlsem a Jakubem pisa- řem, osobami přísežnými, to oznámila, že jest témuž Janovi, bratru svému, sumy jemu na ní přisouzené, totiž 66 kop 40 gr. míš, nedala a nevyplnila, než co jest jemu vydala, že on na ceduli Jan sepsáno má, na kteréžto ceduli nachází se vydání 9 kop gr. 27'/, gr. vše če- ských; protož cožkoli po též ceduli sumy ne- dodané, totiž 24!/, kop 22'/, gr. vše českých zůstává, Jan Flekáč s dětmi svými povinen jest Mandaléně, manželce nebožtíka Jana pí- saře, a sirotkóm jeho doplatiti a zaplatiti, ja- kožto držitel statku Kateřiny, někdy manželky své a sestry Janovy. A což se svrškuov do- týče, poněvadž se to z svědkuov Jana písaře i také z seznání svrchu dotčených přísežných nachází, že jest Kateřina za živnosti se k tomu znala, že jest Janovi, bratru svému, svršku po mateři a Mandaléně sestře nevydala: z té příčiny Jan Flekáč s týmiž dětmi svými po- vinen jest Mandaléné a dotéenfm sirotkuom po Janovi písaři zůstalým všech svrékuo, což 279 jest jich po smrti Kateřiny, sestry Janovy, pozůstalo, polovici vydati, a to do dvú neděl pořád zběhlých. Dále co se Kateřiny, dcery Jana písaře, dotýče, kdež se právo dědičné k tomu statku Kateřiny Flekačky míti praví, proto žeby ji Jiřík Hynkuov s touž Kateřinou, tehdáž manželkou svou, za dědičku svou vlast- ní přijali: i poněvadž kšaft Jiříka Hynkova o tom žádné zmínky nečiní, ani po smrti Ji- říkově Kateřina, dokudž jest jiného muže do téhož statku nepojala, toho jest při právě po- řádně neoznámila a nevykonala, z těch příčin táž Kateřina, dcera Jana písaře, nápadu dě- dičného v tom statku žídného nemá. Actum f. 4 die Laurentii [10. srpna] auno 1541. Man- daléna z nálezu děkovala a Jiřík Flekáč s dětmi Jana Flekáče ku právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně podle práva piiśleho potvrzujem, vsak na tento způsob: poněvadž Kateřina Flekaćka, vdávajíc se za Jana Flekáče, druhého muže, vymínila jest sobě smlúvami svadebními zahradu, jakž svěd- kové Mareš Dobřenský z Dobřenic a Václav Bořek z Dohalic seznávají, protož bude-li kdo chtíti k té zahradě podle příbuzenství právo a spravedlnost míti, právo se žádnému neza- vírá. Actum in consilio sabbato ante Galli [15. října] anno 1541. (Tamtéž f. 293.) 62. 1542, 28. ledna. (Mezi Duškem z Pardubic a Davidem Táborským.) Dušek z Pardubic vstúpivše do rady žádal, složil-li David peníze, jakž se podvolil zápisem, aby jemu dány byly. Pakli jest nesložil, že žádá podle zápisu zachován býti. Proti tomu od Davida mluveno, že na ten čas Duškovi nic povinen není z příčiny té, že při času sv. Ducha v Pardubicích dobrovolně podvolil se Dušek před p. Žampachem čekati té sumy do roka. Pak poněvadž jest zápis sám zdvihl a zrušil, že tím jemu povinen není, a to že uká- zati chce. Zas od Duška žádáno, aby při zá- pisu zachován byl, neb David holá slova mluví a toho neukazuje. Nalezeno Davidovi,
Hradec Králové (1541— 1542). vdáni dotýče, na díl toho děvčete vdávati se nemohla, poněvadž za vlastní vzata. Dále pak jakž mluveno, žeby na zahradu přípovědi neučinil: však stojí, že všudy a na všecko se připověděl; ale poněvadž toho neukazují, aby Janovi bylo zaplaceno a on aby z placeného upomínal, v tom že za opatření žádá. Při tom Jiřík, bratr Jana Flekáče, a děti žádali vol- ného odtahu do dvú neděl. A v tom dříve nežli táž pře zas k slyšení přišla, Jan písař jest umřel. Potom po smrti Jana písaře Man- daléna, žena téhož Jana, žádala jest, což do- dáno není, aby jí dodáno bylo. Tu pan purgmistr a rada slySíce piípovéd a podle toho žádost Jana bakaláře, písaře rychtářova, i také odpor na místě Jana Fle- káče, manžela někdy Kateřiny, od Jiříka Fle- káče a Jindřicha, Apollony, dětí Jana Flekáče, učiněný i té vší pře líčení, vážíce při tom svěd- ky, nálezy, kšaft a práva, načež sú se strany táhly, toto z práva nalézají: Poněvadž jest Ka- teřina Flekacka ležíce na smrtedlné posteli před mistrem Janem Mlsem a Jakubem pisa- řem, osobami přísežnými, to oznámila, že jest témuž Janovi, bratru svému, sumy jemu na ní přisouzené, totiž 66 kop 40 gr. míš, nedala a nevyplnila, než co jest jemu vydala, že on na ceduli Jan sepsáno má, na kteréžto ceduli nachází se vydání 9 kop gr. 27'/, gr. vše če- ských; protož cožkoli po též ceduli sumy ne- dodané, totiž 24!/, kop 22'/, gr. vše českých zůstává, Jan Flekáč s dětmi svými povinen jest Mandaléně, manželce nebožtíka Jana pí- saře, a sirotkóm jeho doplatiti a zaplatiti, ja- kožto držitel statku Kateřiny, někdy manželky své a sestry Janovy. A což se svrškuov do- týče, poněvadž se to z svědkuov Jana písaře i také z seznání svrchu dotčených přísežných nachází, že jest Kateřina za živnosti se k tomu znala, že jest Janovi, bratru svému, svršku po mateři a Mandaléně sestře nevydala: z té příčiny Jan Flekáč s týmiž dětmi svými po- vinen jest Mandaléné a dotéenfm sirotkuom po Janovi písaři zůstalým všech svrékuo, což 279 jest jich po smrti Kateřiny, sestry Janovy, pozůstalo, polovici vydati, a to do dvú neděl pořád zběhlých. Dále co se Kateřiny, dcery Jana písaře, dotýče, kdež se právo dědičné k tomu statku Kateřiny Flekačky míti praví, proto žeby ji Jiřík Hynkuov s touž Kateřinou, tehdáž manželkou svou, za dědičku svou vlast- ní přijali: i poněvadž kšaft Jiříka Hynkova o tom žádné zmínky nečiní, ani po smrti Ji- říkově Kateřina, dokudž jest jiného muže do téhož statku nepojala, toho jest při právě po- řádně neoznámila a nevykonala, z těch příčin táž Kateřina, dcera Jana písaře, nápadu dě- dičného v tom statku žídného nemá. Actum f. 4 die Laurentii [10. srpna] auno 1541. Man- daléna z nálezu děkovala a Jiřík Flekáč s dětmi Jana Flekáče ku právu vrchnímu se odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně podle práva piiśleho potvrzujem, vsak na tento způsob: poněvadž Kateřina Flekaćka, vdávajíc se za Jana Flekáče, druhého muže, vymínila jest sobě smlúvami svadebními zahradu, jakž svěd- kové Mareš Dobřenský z Dobřenic a Václav Bořek z Dohalic seznávají, protož bude-li kdo chtíti k té zahradě podle příbuzenství právo a spravedlnost míti, právo se žádnému neza- vírá. Actum in consilio sabbato ante Galli [15. října] anno 1541. (Tamtéž f. 293.) 62. 1542, 28. ledna. (Mezi Duškem z Pardubic a Davidem Táborským.) Dušek z Pardubic vstúpivše do rady žádal, složil-li David peníze, jakž se podvolil zápisem, aby jemu dány byly. Pakli jest nesložil, že žádá podle zápisu zachován býti. Proti tomu od Davida mluveno, že na ten čas Duškovi nic povinen není z příčiny té, že při času sv. Ducha v Pardubicích dobrovolně podvolil se Dušek před p. Žampachem čekati té sumy do roka. Pak poněvadž jest zápis sám zdvihl a zrušil, že tím jemu povinen není, a to že uká- zati chce. Zas od Duška žádáno, aby při zá- pisu zachován byl, neb David holá slova mluví a toho neukazuje. Nalezeno Davidovi,
Strana 280
280 aby to ukazoval. Při jiném pak stání Dušek z Pardubic, jakž prvé, tak i nyní žádá, aby vedle zápisu zachován byl, kterýž má na Davida, a v ten dům aby uveden byl. Od Davida k tomu, že jest s toho zá- pisu sešlo: že jest jej Dušek přirčením před p. Žampachem zrušil a zdvihl, pak že to i ukáže. I podal svědomí pečetěného, kteréž čteno. Po přečtení od Davida mlu- veno: Jakož jest se vztahoval Dušek, že by jemu těch XXVII k. m. dlužen býti měl a o sv. Havle nyní minulém dáti, že jest s toho sešlo; a kdyby byl věděl, že by s toho jíti chtěl a k svým smlúvám že se nechce znáti, že by mohl to dostatečněji ukázati, ale toho že jest se nenadál. A když prvé Dušek peníze bral, že jest tomu nic neříkal. Opět od Duška mluveno, k tomu svědomí, že to praví: Kdež p. Žampach svědčí, že by přiřekl, najdeli první sumu v Hradci, že mu druhé čekati chce. Pak že jest vědomé pánuom, že jest přijel nejednou, ale několi- krát do Hradce jezdil, než jest k té sumě přišel. Až k tomu přišlo, že jest se i právem v ten duom uvedl. Žádaje podle zápisu vždy zachován býti, neb jest se z toho nikda ne- vyvedl. A kdež praví, že by při prvních pe- nězích tomu nic neříkal: že jest vědomé pá- nuom, že jest řekl, že chce čas vyčkati, jakož že jest i vyčkal, a měl jest toho i vuoli jej viniti neb nechati, jakž zápis ukazuje. Tu p. purgmistr a rada — vypovídají: Jakož se z toho svědomí p. Václava Žam- pacha to nachází, že by Dušek XXVII k. m. druhých Davidovi do roka pod tou výminkou čekati řekl, jestliže jest David při sv. Duše podle zápisu prvních XXVII k. m. položil, že Dušek tomu místo dá. I poněvadž jest s ta- kovou výminkou přivolení Duškovo se stalo, a David na onen čas jemu jest peněz XXVII k. m., jakž zápis vyměřuje, nesložil, z té pří- činy Duška při jeho zápisu zuostavují. Act. fer. V. ante Andreae a. 1541. Dušek přípověd přijal, a David se k právu vrchnímu odvolal. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Tu my z plnosti práva našeho Yrchního ortele tohoto vašeho, jakožto řádně podle práva přišlého, potvrzujem. Act. sabbato post Convers. Pauli [28. ledna] anno 1542. (Tam- též fol. 299.) 63. 1542, 21. března. (Mezi Pavlem a Jiříkem, syny Václava Nejedlého, z jedné a Jindřichem, Petrem a Kateřinou, syny a dce- rou téhož Václava Nejedlého o kšaft.) Pavel a Jiřík, synové Václava Nejedlého, vstoupivše do rady žádali, aby kšaft, kterýž otec jich ne- božtík Václav Nejedlý v radě složil, čten byl. I čten jest. Po přečtení od Pavla a Jiříka mluveno, toho že žádají, aby ten kšaft jakožto pořádný tvrzen byl. Proti tomu od Jindřicha a Petra, též synuov, a Kateřiny Hostěradky, dcery Václava Nejedlého, mluveno, že žádají, aby ten spis, kterýž kšaftem jmenují, tvrzen nebyl. Předkem neb ten spis, kterýž Pavel a Jiřík kšaftem jmenují, nemůž kšaftem býti, neb jest proti právu; neb právo jest, že žádný kšaft na lehkost žádnému tejně spisován býti nemá. Žádajíc, aby to právo v právích psa- ných bylo vyhledáno. Druhé p. purgmistr a páni v paměti inají, když nebožtík Václav Nejedlý, otec těchto dětí, toho spisu podával, kterýž oui kšaftem jmenují, mluvil jest, že žádnému takový spis k lehkosti býti nemá. Žádajíc, aby bylo čteno to, což jest nebožtík Václav Nejedlý v radě mluvil, když kšaft schovati dával. I čteno jest a potom mluveno: Teď slyšeti jste ráčili a rozuměti, že ten spis, kterýž Pavel a Jiřík kšaftem jmenují, s řečí nebožtíka Václava Nejedlého, kterýž zde v radě sám ústy svými mluvil, se nesrovnává. Kterýž ne jeho rukou vlastní, ale cizí psán jest. A tak o tom že drží, že ne z vuole jeho ne- božtíka ten spis se stal, poněvadž se s řečí jeho nesrovnává. Nebo více řečí jeho Václava Ne- jedlého při právě mluvené má věřeno býti, nežli tomu spisu; neb snad nebožtík tomu povolil, kdož psal, duověřujíc tomu, že se tak stane, jakž sám zde v radě nebožtík mluvil. Jakž pak koli to se stalo, že ani toho na ten
280 aby to ukazoval. Při jiném pak stání Dušek z Pardubic, jakž prvé, tak i nyní žádá, aby vedle zápisu zachován byl, kterýž má na Davida, a v ten dům aby uveden byl. Od Davida k tomu, že jest s toho zá- pisu sešlo: že jest jej Dušek přirčením před p. Žampachem zrušil a zdvihl, pak že to i ukáže. I podal svědomí pečetěného, kteréž čteno. Po přečtení od Davida mlu- veno: Jakož jest se vztahoval Dušek, že by jemu těch XXVII k. m. dlužen býti měl a o sv. Havle nyní minulém dáti, že jest s toho sešlo; a kdyby byl věděl, že by s toho jíti chtěl a k svým smlúvám že se nechce znáti, že by mohl to dostatečněji ukázati, ale toho že jest se nenadál. A když prvé Dušek peníze bral, že jest tomu nic neříkal. Opět od Duška mluveno, k tomu svědomí, že to praví: Kdež p. Žampach svědčí, že by přiřekl, najdeli první sumu v Hradci, že mu druhé čekati chce. Pak že jest vědomé pánuom, že jest přijel nejednou, ale několi- krát do Hradce jezdil, než jest k té sumě přišel. Až k tomu přišlo, že jest se i právem v ten duom uvedl. Žádaje podle zápisu vždy zachován býti, neb jest se z toho nikda ne- vyvedl. A kdež praví, že by při prvních pe- nězích tomu nic neříkal: že jest vědomé pá- nuom, že jest řekl, že chce čas vyčkati, jakož že jest i vyčkal, a měl jest toho i vuoli jej viniti neb nechati, jakž zápis ukazuje. Tu p. purgmistr a rada — vypovídají: Jakož se z toho svědomí p. Václava Žam- pacha to nachází, že by Dušek XXVII k. m. druhých Davidovi do roka pod tou výminkou čekati řekl, jestliže jest David při sv. Duše podle zápisu prvních XXVII k. m. položil, že Dušek tomu místo dá. I poněvadž jest s ta- kovou výminkou přivolení Duškovo se stalo, a David na onen čas jemu jest peněz XXVII k. m., jakž zápis vyměřuje, nesložil, z té pří- činy Duška při jeho zápisu zuostavují. Act. fer. V. ante Andreae a. 1541. Dušek přípověd přijal, a David se k právu vrchnímu odvolal. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Tu my z plnosti práva našeho Yrchního ortele tohoto vašeho, jakožto řádně podle práva přišlého, potvrzujem. Act. sabbato post Convers. Pauli [28. ledna] anno 1542. (Tam- též fol. 299.) 63. 1542, 21. března. (Mezi Pavlem a Jiříkem, syny Václava Nejedlého, z jedné a Jindřichem, Petrem a Kateřinou, syny a dce- rou téhož Václava Nejedlého o kšaft.) Pavel a Jiřík, synové Václava Nejedlého, vstoupivše do rady žádali, aby kšaft, kterýž otec jich ne- božtík Václav Nejedlý v radě složil, čten byl. I čten jest. Po přečtení od Pavla a Jiříka mluveno, toho že žádají, aby ten kšaft jakožto pořádný tvrzen byl. Proti tomu od Jindřicha a Petra, též synuov, a Kateřiny Hostěradky, dcery Václava Nejedlého, mluveno, že žádají, aby ten spis, kterýž kšaftem jmenují, tvrzen nebyl. Předkem neb ten spis, kterýž Pavel a Jiřík kšaftem jmenují, nemůž kšaftem býti, neb jest proti právu; neb právo jest, že žádný kšaft na lehkost žádnému tejně spisován býti nemá. Žádajíc, aby to právo v právích psa- ných bylo vyhledáno. Druhé p. purgmistr a páni v paměti inají, když nebožtík Václav Nejedlý, otec těchto dětí, toho spisu podával, kterýž oui kšaftem jmenují, mluvil jest, že žádnému takový spis k lehkosti býti nemá. Žádajíc, aby bylo čteno to, což jest nebožtík Václav Nejedlý v radě mluvil, když kšaft schovati dával. I čteno jest a potom mluveno: Teď slyšeti jste ráčili a rozuměti, že ten spis, kterýž Pavel a Jiřík kšaftem jmenují, s řečí nebožtíka Václava Nejedlého, kterýž zde v radě sám ústy svými mluvil, se nesrovnává. Kterýž ne jeho rukou vlastní, ale cizí psán jest. A tak o tom že drží, že ne z vuole jeho ne- božtíka ten spis se stal, poněvadž se s řečí jeho nesrovnává. Nebo více řečí jeho Václava Ne- jedlého při právě mluvené má věřeno býti, nežli tomu spisu; neb snad nebožtík tomu povolil, kdož psal, duověřujíc tomu, že se tak stane, jakž sám zde v radě nebožtík mluvil. Jakž pak koli to se stalo, že ani toho na ten
Strana 281
Hradec Králové (1542). čas vykládati nechtí a toho pfi tomże zane- chávají na ten čas. A přitom čten artykul z kšaftu Václava Nejedlého tento: Coż se pak Jindřicha, Petra, Kateřiny Hostóradky dotýče etc. A potom mluveno, proto že dali čísti artykul ten a z toho p. purgmistr a páni zřetedlně že rozumějí, že v tom spisu stojí, kterýž voni kšaftem nazývají, že by jeho Jindřich, Petr a Kateřina Hostěradka do vě- zení dali a vo zdraví připravili, ježto to že páni znají, že s tou řečí, kterúž jest nebožtík Václav Nejedlý v radě mluvil, to se nesro- vnává. Neb v své řeči položil, že ten spis jeho, kterýž kšaftem nazval, žádnému k lehkosti není. A teď slyšel p. purkmistr a páni, že je znamenitě tím spisem naříká, ježto kdož by takovú věc učinil a kdož koho o zdraví při- pravuje, že sú na to pokuty znamenité podle zřízení zemského. Čemuž Jindřich, Petr, Kateřina že odpírají, aby tak učinili, a toho že na ně žádný neukáže, aby tím vinni byli. A protož chce-li Pavel a Jiřík v tom za původ se proti nim postaviti, že právi býti chtí a to ukázati, že tak není, jakž sú znamenitě na poctivosti nařčení. Třetí, že jest ten spis, který kšaftem jmenují, nepořádný i tím, že položeno jest v témž spisu, že by prodal duom, zahradu Jiříkovi; ježto jest vědomé, když duom otec jich prodal predeśle, że su tomu na odpor vstúpili, soud vo to trpěli i ortel pánuov Pra- žan na to že se stal. A na to čten ortel pá- nuov Pražan o prodání domu od Václava Ne- jedlého Jiříkovi i také odpor tomu trhu, druhý i odpor zahrady prodání též čten jest. A po- fom mluveno, odporové proto že čteni sou, že Václav Nejedlý, otec těchto dětí, za živnosti soud měl o prodání domu s Jindřichem, Petrem a Kateřinou, a potom ortelem pánuov Pražan že jest v tom padl. Protož, poněvadž to všecko proti právu učinil, čemuž sou oni za živnosti jého Václava Nejedlého tomu všemu odpírali, že žádají, aby tomu spisu místo dáváno ne- bylo a za kšaft aby držán nebyl z příčin, jakž prvé oznámeno. Dále také čten nález -mezi Archiv Cesky XXVI. 281 | Janem Hodkem etc. A potom mluveno, z toho nálezu že porozuměli páni, že čehož tito dva bratří Pavel a Jiřík užíti by chtěli, že on Václav Nejedlý sám toho užíti nemohl. Žádajíc vždy podle nálezuov, zápisuov a stvrzení pá- nuov Pražan zachování býti. Kteréž dali čísti. Při tom dokládajíc i toho, že právo jest, kdož jednou dá, podruhé toho dáti že nemuož. A na to čteno právo v kap. 66 art. 20. A potom mluveno, že z toho práva a zápisuov páni že porozuměli, že ti zápisové nemají tím spisem zruseni byti, neb tim że dotvrzuje se, że bez vuole zápisníkuov nemá měněno to býti. Žá- dajíc při tom zachováni býti. Tu p. purgmistr a rada — takto o tom z práva nalézají: Poněvadž jest Václav Ne- jedlý z Vysoké dobrovolně zápis na svuoj statek všicek dětem svým učinil a tím se za- vázal, že bez vuole týchž dětí zápisu téhož změniti nemá, i také druhým zápisem, kterýž jest na Pavla, syna svého, o VII“ měl, tejž první zápis stvrdil; a oni Jindřich a jiní od- porníci kšaftu nikda sú týchž zápisuov nepro- pustili, nébrž prodajóm toho statku i také kšaftu otce svého odpory kladli: z těch příčin Jindřich, Petr a Kateřina i sirotci Janovi že se při orteli pánuov Pražan zůstavují a za právo se jim proti Pavlovi a Jiříkovi, bratřím jich, dává, takže jest Václav Nejedlý z Vysoké toho kšaftu a pořízení o statku po něm po- zuostalém proti zápisuom činiti nemohl. Act. fer. IIII. post Valentini [15. února] a. 1542. Jindřich, Petr, Kateřina, děti Janovi, nález přijali. Pavel a Jiřík k právu vrchnímu se od- volali. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně podle práva přišlého potvrzujem. Act. die Martis post Ge- drutae [21. března] a. 1542. (Tamtéž fol. 297.) 64. 1542, 27. března. (Mezi Alžbětou Vachníkovou a Reginou Roučíkovou.) Alžběta Vachníková vstoupivše do rady s dětmi svými žádala, aby podle nálezu a stvrzení pánuov Pražan 30 kop, jakž přípověď učinila, jí 36
Hradec Králové (1542). čas vykládati nechtí a toho pfi tomże zane- chávají na ten čas. A přitom čten artykul z kšaftu Václava Nejedlého tento: Coż se pak Jindřicha, Petra, Kateřiny Hostóradky dotýče etc. A potom mluveno, proto že dali čísti artykul ten a z toho p. purgmistr a páni zřetedlně že rozumějí, že v tom spisu stojí, kterýž voni kšaftem nazývají, že by jeho Jindřich, Petr a Kateřina Hostěradka do vě- zení dali a vo zdraví připravili, ježto to že páni znají, že s tou řečí, kterúž jest nebožtík Václav Nejedlý v radě mluvil, to se nesro- vnává. Neb v své řeči položil, že ten spis jeho, kterýž kšaftem nazval, žádnému k lehkosti není. A teď slyšel p. purkmistr a páni, že je znamenitě tím spisem naříká, ježto kdož by takovú věc učinil a kdož koho o zdraví při- pravuje, že sú na to pokuty znamenité podle zřízení zemského. Čemuž Jindřich, Petr, Kateřina že odpírají, aby tak učinili, a toho že na ně žádný neukáže, aby tím vinni byli. A protož chce-li Pavel a Jiřík v tom za původ se proti nim postaviti, že právi býti chtí a to ukázati, že tak není, jakž sú znamenitě na poctivosti nařčení. Třetí, že jest ten spis, který kšaftem jmenují, nepořádný i tím, že položeno jest v témž spisu, že by prodal duom, zahradu Jiříkovi; ježto jest vědomé, když duom otec jich prodal predeśle, że su tomu na odpor vstúpili, soud vo to trpěli i ortel pánuov Pra- žan na to že se stal. A na to čten ortel pá- nuov Pražan o prodání domu od Václava Ne- jedlého Jiříkovi i také odpor tomu trhu, druhý i odpor zahrady prodání též čten jest. A po- fom mluveno, odporové proto že čteni sou, že Václav Nejedlý, otec těchto dětí, za živnosti soud měl o prodání domu s Jindřichem, Petrem a Kateřinou, a potom ortelem pánuov Pražan že jest v tom padl. Protož, poněvadž to všecko proti právu učinil, čemuž sou oni za živnosti jého Václava Nejedlého tomu všemu odpírali, že žádají, aby tomu spisu místo dáváno ne- bylo a za kšaft aby držán nebyl z příčin, jakž prvé oznámeno. Dále také čten nález -mezi Archiv Cesky XXVI. 281 | Janem Hodkem etc. A potom mluveno, z toho nálezu že porozuměli páni, že čehož tito dva bratří Pavel a Jiřík užíti by chtěli, že on Václav Nejedlý sám toho užíti nemohl. Žádajíc vždy podle nálezuov, zápisuov a stvrzení pá- nuov Pražan zachování býti. Kteréž dali čísti. Při tom dokládajíc i toho, že právo jest, kdož jednou dá, podruhé toho dáti že nemuož. A na to čteno právo v kap. 66 art. 20. A potom mluveno, že z toho práva a zápisuov páni že porozuměli, že ti zápisové nemají tím spisem zruseni byti, neb tim że dotvrzuje se, że bez vuole zápisníkuov nemá měněno to býti. Žá- dajíc při tom zachováni býti. Tu p. purgmistr a rada — takto o tom z práva nalézají: Poněvadž jest Václav Ne- jedlý z Vysoké dobrovolně zápis na svuoj statek všicek dětem svým učinil a tím se za- vázal, že bez vuole týchž dětí zápisu téhož změniti nemá, i také druhým zápisem, kterýž jest na Pavla, syna svého, o VII“ měl, tejž první zápis stvrdil; a oni Jindřich a jiní od- porníci kšaftu nikda sú týchž zápisuov nepro- pustili, nébrž prodajóm toho statku i také kšaftu otce svého odpory kladli: z těch příčin Jindřich, Petr a Kateřina i sirotci Janovi že se při orteli pánuov Pražan zůstavují a za právo se jim proti Pavlovi a Jiříkovi, bratřím jich, dává, takže jest Václav Nejedlý z Vysoké toho kšaftu a pořízení o statku po něm po- zuostalém proti zápisuom činiti nemohl. Act. fer. IIII. post Valentini [15. února] a. 1542. Jindřich, Petr, Kateřina, děti Janovi, nález přijali. Pavel a Jiřík k právu vrchnímu se od- volali. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně podle práva přišlého potvrzujem. Act. die Martis post Ge- drutae [21. března] a. 1542. (Tamtéž fol. 297.) 64. 1542, 27. března. (Mezi Alžbětou Vachníkovou a Reginou Roučíkovou.) Alžběta Vachníková vstoupivše do rady s dětmi svými žádala, aby podle nálezu a stvrzení pánuov Pražan 30 kop, jakž přípověď učinila, jí 36
Strana 282
282 dáno bylo. A ostatek Regina Roučíková aby doložila. Od Reginy Roučíkové k tomu pro- mluveno, ona že žádá, aby vydány nebyly, neb jí Alžbětě nenáleží, neb v orteli pánuo Pražan stojí, že jim má po jiných ukázáno býti; pak aby hojnější spravedlnost byla, že jí Alžbětě před jinými tu sumu ukazuje. Zas od Alžběty a dětí: že čas dávní jest minul, ježto Regina to ukázati mohla, žádajíc, aby peníze vydány byly; a o tom že neví nic, kdy a kde má sobě tu sumu vzíti. Opět od Reginy: Alžběta ví o tom dobře, kde jest jí ukázáno, tím dokládajíc, že jí Regině prve před jinými náleží z toho domu bráti peníze, neb jí Regině že předkem jest poručeno na tom domu. A potom jiným kdež by ukázala, aby každý na tom přestal. Tu pan purgmistr a rada nalézají a bez urážky práva vrchního vypovídají: Poněvadž pak ti, kdož ortel vyříkají, nejlépe z uvážení svého to znají a vědí, k kterému smyslu a konci jich ortel se vztahuje, a jinému žád- nému toho vykládati a k svému rozumu, jakž by kdo chtěl, natahovati nenáleží: protož že se jim vidí, že Regina Roučíková zbytečně a nenáležitě k své straně to z nálezu jich sobě vykládá, že Alžbětě Vachníkové s sirotky jejími po jiných, kdož co na domu Jiříka Ro- zuma odkázáno mají, sumu jich 30 kop gr. m. má ukázati; tím Regina dokládajíc, že jest Jiříkovi Flekáčovi ukázala prve 10 kop gr. na témž domu naposledy. Ale Alžbětě že ukazuje před týmž Jiríkem Flekáčem, aby vzala. I poněvadž sú p. purgmistr a rada těmi slovy toto mínili, totiž kdož sú koli na domu Jiříkově sumy kšaftem Jiříka Rozuma aneb kšaftem Jana Roučíka aneb podle těch kšaftuo od Reginy ukázané měli, jestliže sú podle ukázání nevybrali; aby předkem jim to šlo, kdož sú podle práva první časem, a hned po těch aby Regina Alžbětě a sirotkuom 30 kop gr. m. ukázala, ale ne naposledy, když by z vína peníze vybrala, aneb po těch, komuž by ona podle své vuole mimo kšaft Jana Roučíka uká- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: zala. A tak poněvadž žádný již podle kšaftuov výše dotčených na tento čas nemá z téhož domu nic bráti, tehdy Alžběta s sirotky svými podle tohoto nálezu spravedlivě měla by těch 30 kop gr. m. předkem vzíti. Ale poněvadž sú vdovy obě a při Regině nedostatek se na- lézá, tuto milostivů výpověď mezi nimi činí: předkem aby Regina Roučíková peníze, kteréž nyní za duom složené leží, k své potřebě totiž 30 kop míš. vyzdvihla, a potom hned pořád při každých penězích, kteréž se klásti za ten duom budou, Alžbětě a sirotkuom jejím po 15 kop. míš. aby ukázala až do té sumy 30 kop gr. čes., a sama Regina aby drubých 15 kop míš. k své potřebě vyzdvihovala. Actum f. 3 ante Mathaei [20. září] anno 1541. Alžběta s sirotky z vejpovědi děkovali, a Regina Roučíková ku právu vrchnímu se odvolala. Tu my z plnosti práva našeho vrchního, což se vejkladu nálezu předešlého vašeho dotýče, to my a vejpověd vaši v tom artikuli jakozto pofádné prislà a ucinénü potvrzujeme. Než což se milostné vejpovědi dotýče, té my z práva vrchního tvrditi nemůžeme, než toho při dobrovolné vuoli stran zuostavujem. Actum in consilio fer. II. post Incarnationem domini [27. brezna] anno 1542. (Tamtéz f. 294.) 65. 1542, 14. června. (Mezi Duškem z Pšanky a Ondřejem Vdpencem o dluh za piwo.) Dušek z Pšanky viní Ondřeje Vápence z toho, že to ukázati muože, že jemu na to pivo, které od Jana Damaška vzal, nejprvé VI/, korce pSenice Ze ssul, a nikdy že sám sobě piva nejednal, než vždycky Ondřej Vá- penec. Proti tomu od Ondřeje Vápence mlu- veno, tomu že odpírá, že jest žádných peněz ani pšenice, kteráž by na dluh Janovi Da- maskovi náležitá byla, nebral. A což ukáže, že toho užive. Od Duška: Jak to přišlo, že toliko z devíti suduov obvinil, neb bylo XIII suduov. Odloženo do jiného času. A potom při jiném stání od Duška mluveno, jakž obvinil Ondřeje Vápence pro devět suduov piva, kte-
282 dáno bylo. A ostatek Regina Roučíková aby doložila. Od Reginy Roučíkové k tomu pro- mluveno, ona že žádá, aby vydány nebyly, neb jí Alžbětě nenáleží, neb v orteli pánuo Pražan stojí, že jim má po jiných ukázáno býti; pak aby hojnější spravedlnost byla, že jí Alžbětě před jinými tu sumu ukazuje. Zas od Alžběty a dětí: že čas dávní jest minul, ježto Regina to ukázati mohla, žádajíc, aby peníze vydány byly; a o tom že neví nic, kdy a kde má sobě tu sumu vzíti. Opět od Reginy: Alžběta ví o tom dobře, kde jest jí ukázáno, tím dokládajíc, že jí Regině prve před jinými náleží z toho domu bráti peníze, neb jí Regině že předkem jest poručeno na tom domu. A potom jiným kdež by ukázala, aby každý na tom přestal. Tu pan purgmistr a rada nalézají a bez urážky práva vrchního vypovídají: Poněvadž pak ti, kdož ortel vyříkají, nejlépe z uvážení svého to znají a vědí, k kterému smyslu a konci jich ortel se vztahuje, a jinému žád- nému toho vykládati a k svému rozumu, jakž by kdo chtěl, natahovati nenáleží: protož že se jim vidí, že Regina Roučíková zbytečně a nenáležitě k své straně to z nálezu jich sobě vykládá, že Alžbětě Vachníkové s sirotky jejími po jiných, kdož co na domu Jiříka Ro- zuma odkázáno mají, sumu jich 30 kop gr. m. má ukázati; tím Regina dokládajíc, že jest Jiříkovi Flekáčovi ukázala prve 10 kop gr. na témž domu naposledy. Ale Alžbětě že ukazuje před týmž Jiríkem Flekáčem, aby vzala. I poněvadž sú p. purgmistr a rada těmi slovy toto mínili, totiž kdož sú koli na domu Jiříkově sumy kšaftem Jiříka Rozuma aneb kšaftem Jana Roučíka aneb podle těch kšaftuo od Reginy ukázané měli, jestliže sú podle ukázání nevybrali; aby předkem jim to šlo, kdož sú podle práva první časem, a hned po těch aby Regina Alžbětě a sirotkuom 30 kop gr. m. ukázala, ale ne naposledy, když by z vína peníze vybrala, aneb po těch, komuž by ona podle své vuole mimo kšaft Jana Roučíka uká- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: zala. A tak poněvadž žádný již podle kšaftuov výše dotčených na tento čas nemá z téhož domu nic bráti, tehdy Alžběta s sirotky svými podle tohoto nálezu spravedlivě měla by těch 30 kop gr. m. předkem vzíti. Ale poněvadž sú vdovy obě a při Regině nedostatek se na- lézá, tuto milostivů výpověď mezi nimi činí: předkem aby Regina Roučíková peníze, kteréž nyní za duom složené leží, k své potřebě totiž 30 kop míš. vyzdvihla, a potom hned pořád při každých penězích, kteréž se klásti za ten duom budou, Alžbětě a sirotkuom jejím po 15 kop. míš. aby ukázala až do té sumy 30 kop gr. čes., a sama Regina aby drubých 15 kop míš. k své potřebě vyzdvihovala. Actum f. 3 ante Mathaei [20. září] anno 1541. Alžběta s sirotky z vejpovědi děkovali, a Regina Roučíková ku právu vrchnímu se odvolala. Tu my z plnosti práva našeho vrchního, což se vejkladu nálezu předešlého vašeho dotýče, to my a vejpověd vaši v tom artikuli jakozto pofádné prislà a ucinénü potvrzujeme. Než což se milostné vejpovědi dotýče, té my z práva vrchního tvrditi nemůžeme, než toho při dobrovolné vuoli stran zuostavujem. Actum in consilio fer. II. post Incarnationem domini [27. brezna] anno 1542. (Tamtéz f. 294.) 65. 1542, 14. června. (Mezi Duškem z Pšanky a Ondřejem Vdpencem o dluh za piwo.) Dušek z Pšanky viní Ondřeje Vápence z toho, že to ukázati muože, že jemu na to pivo, které od Jana Damaška vzal, nejprvé VI/, korce pSenice Ze ssul, a nikdy že sám sobě piva nejednal, než vždycky Ondřej Vá- penec. Proti tomu od Ondřeje Vápence mlu- veno, tomu že odpírá, že jest žádných peněz ani pšenice, kteráž by na dluh Janovi Da- maskovi náležitá byla, nebral. A což ukáže, že toho užive. Od Duška: Jak to přišlo, že toliko z devíti suduov obvinil, neb bylo XIII suduov. Odloženo do jiného času. A potom při jiném stání od Duška mluveno, jakž obvinil Ondřeje Vápence pro devět suduov piva, kte-
Strana 283
Hradec Králové (1542—15483). réž měl zřezati, a z těch že jest obviněn od p. Damaška, ježto s ním nic činiti neměl, než Ondřejem, a sním vo to že vyrovnal, žádajíc, aby vruby složeny byly. Od Ondřeje: Nikdy jest tím povinen ne- byl, aby dluhy Duškovy platiti jměl, než on Dušek že se k dluhu p. Janovi znal a ten dluh i uručil. Žádajíc, aby rozepře, kteráž u práva rychtáře byla, čtena byla. Zas od Duška: Diuhu že neodporuje, než ten dluh že měl zřezán býti, a že nebylo vo devět suduo, ale o XIII suduov. Pak, kdo jest za tři dal, aby oznámil. Od Ondřeje: Když Dušek se klel a přísahal, že mu řekl: Milý Dušku, ne- klni se, již já za ty tři sudy piva zaplatím. I že dal za ty tři sudy p. Janovi. Svědomí Duškovo čteno, podle kteréhož žádal za opa- tření, neb obeslán k svědomí s tou výminkou, že jemu mělo zřezáno býti. Neb i to se uzná- vá, že na ten dluh pšenici ssejpal. Tu p. purgmistr a rada — nalézají: Po- něvadž se tomu z při vedení srozumívá, že jest Dušek u Ondřeje maje hospodu ustavičně pivo k šenku bral, a podle obyčeje, když piva sám Ondřej neměl, že jest Duškovi k Janovi Damaškovi zeti svému, aby u něho pivo bral, ukázal; a jeden svědek seznává, že by na to pivo od Jana Damaška brané Ondřejovi Vápencovi pšenici Dušek ssejpal, a také Ondřej Vápenec v při to mluvil, že jest se za Duška Janovi Damaškovi podvolil, za tři sudy piva dáti, aby se neklel, z čehož se uznává, že sú Ondřej s Duškem o to pivo. od Jana Damaška brané mezi sebou činiti měli. Ale že se tomu zřetedlně dorozuměti nemuože, přijal-li jest Ondřej Vápenec to na sebe a na svuoj vrub všecko, jakž Dušek mluví, protož aby Dušek podle toho svědka a příčin výše oznámených přísahou to zpravil, že jest Ondřej Vápenec těch devět suduov od Jana Damaška vzatých jemu Duškovi navroubil; a když to učiní, tehdy toho prázden bude. Act. fer. V. post Georgii [27. dubna] a. 1542. Dušek nález při- jal a Ondřej Vápenec ku právu vrchnímu se 283 odvolal. Confirmatum in pleno consilio fer. III. ante Viti [14. června] a. 1542. (Tamtéž fol. 298.) 66. 1543, 26. července. (Mezi Pelrem Sme- lanou a Šimonem Francem o stavuňk.) Petr Smetana vstoupivše do rady, dal od sebe mlu- viti: Jakož včera dvě neděli učinil stavuňk a obstavuňk na Jana Pachu pro Šimona France z Chrudimě, pak že Šimon pravil u p. rychtáře, že by ten stavuňk byl nepořádný: i to že by rád nyní slyšel, čím jest nepořádný. Od Ši- mona Frauce mluveno: Ten stavuňk jest ne- pořádný proto, že pro vosobu stavuňk nemá býti, než má každý žalovati právu. A nedo- pomuož-li právo, má pro právo obstavovati; do- kládaje, že Šimon zde viněn býti nemá, což jest proti právu, neb Šimon tu, k kterému právu náleží, má viněn býti. A nedopomohlo-li by co právo, Petr že by měl pro právo zsta- viti, neb i ještě Petr, bude-li chtíti Šimona viniti tu, kdež náleží, práv bude. Žádaje, aby stavuňk byl propuštěn. Při tom čten obstavuňk na žádost Petra Smetany, kterýž učinil pro Šimona France. A potom mluveno od Petra, dotazujíc se Petr, zná-li se k tomu Šimon, voč se stavuňk stal, jest-li pořádný. I odepřel Šimon, že povinen není odpovídati na dotázky. A potom od Petra Smetany mluveno: Jakž mluví, že by nežaloval Petr na Šimona, i tak praví Petr, že jest nejednou žalováno psaním p. purgmistra a pánuov zdejších na Šimona pánuom Chrudimským. A na to dal čísti psaní učiněné pánuom Chrudimským od purgmistra a rady města Hradce, v němž datum v pondělí den sv Linharta leta etc. XLII. A potom od Petra mluveno, to že ukazuje Petr, že jest žaloval pánóm Chrudimským a Šimona obvinil. A při tom čtena odpověd na psaní výš pře- čtené od panuov Chrudimských, a potom mlu- veno: p. purgmistr a páni odpověd od pánuov Chrudimských že sú slyšeli, že Šimona k dosti činění přidržeti budou, nebude-li na odporu. O čemž že Petr nepochybuje, že se k tomu znáti bude Šimon. Pakli nic, že to naň ukáže. s6*
Hradec Králové (1542—15483). réž měl zřezati, a z těch že jest obviněn od p. Damaška, ježto s ním nic činiti neměl, než Ondřejem, a sním vo to že vyrovnal, žádajíc, aby vruby složeny byly. Od Ondřeje: Nikdy jest tím povinen ne- byl, aby dluhy Duškovy platiti jměl, než on Dušek že se k dluhu p. Janovi znal a ten dluh i uručil. Žádajíc, aby rozepře, kteráž u práva rychtáře byla, čtena byla. Zas od Duška: Diuhu že neodporuje, než ten dluh že měl zřezán býti, a že nebylo vo devět suduo, ale o XIII suduov. Pak, kdo jest za tři dal, aby oznámil. Od Ondřeje: Když Dušek se klel a přísahal, že mu řekl: Milý Dušku, ne- klni se, již já za ty tři sudy piva zaplatím. I že dal za ty tři sudy p. Janovi. Svědomí Duškovo čteno, podle kteréhož žádal za opa- tření, neb obeslán k svědomí s tou výminkou, že jemu mělo zřezáno býti. Neb i to se uzná- vá, že na ten dluh pšenici ssejpal. Tu p. purgmistr a rada — nalézají: Po- něvadž se tomu z při vedení srozumívá, že jest Dušek u Ondřeje maje hospodu ustavičně pivo k šenku bral, a podle obyčeje, když piva sám Ondřej neměl, že jest Duškovi k Janovi Damaškovi zeti svému, aby u něho pivo bral, ukázal; a jeden svědek seznává, že by na to pivo od Jana Damaška brané Ondřejovi Vápencovi pšenici Dušek ssejpal, a také Ondřej Vápenec v při to mluvil, že jest se za Duška Janovi Damaškovi podvolil, za tři sudy piva dáti, aby se neklel, z čehož se uznává, že sú Ondřej s Duškem o to pivo. od Jana Damaška brané mezi sebou činiti měli. Ale že se tomu zřetedlně dorozuměti nemuože, přijal-li jest Ondřej Vápenec to na sebe a na svuoj vrub všecko, jakž Dušek mluví, protož aby Dušek podle toho svědka a příčin výše oznámených přísahou to zpravil, že jest Ondřej Vápenec těch devět suduov od Jana Damaška vzatých jemu Duškovi navroubil; a když to učiní, tehdy toho prázden bude. Act. fer. V. post Georgii [27. dubna] a. 1542. Dušek nález při- jal a Ondřej Vápenec ku právu vrchnímu se 283 odvolal. Confirmatum in pleno consilio fer. III. ante Viti [14. června] a. 1542. (Tamtéž fol. 298.) 66. 1543, 26. července. (Mezi Pelrem Sme- lanou a Šimonem Francem o stavuňk.) Petr Smetana vstoupivše do rady, dal od sebe mlu- viti: Jakož včera dvě neděli učinil stavuňk a obstavuňk na Jana Pachu pro Šimona France z Chrudimě, pak že Šimon pravil u p. rychtáře, že by ten stavuňk byl nepořádný: i to že by rád nyní slyšel, čím jest nepořádný. Od Ši- mona Frauce mluveno: Ten stavuňk jest ne- pořádný proto, že pro vosobu stavuňk nemá býti, než má každý žalovati právu. A nedo- pomuož-li právo, má pro právo obstavovati; do- kládaje, že Šimon zde viněn býti nemá, což jest proti právu, neb Šimon tu, k kterému právu náleží, má viněn býti. A nedopomohlo-li by co právo, Petr že by měl pro právo zsta- viti, neb i ještě Petr, bude-li chtíti Šimona viniti tu, kdež náleží, práv bude. Žádaje, aby stavuňk byl propuštěn. Při tom čten obstavuňk na žádost Petra Smetany, kterýž učinil pro Šimona France. A potom mluveno od Petra, dotazujíc se Petr, zná-li se k tomu Šimon, voč se stavuňk stal, jest-li pořádný. I odepřel Šimon, že povinen není odpovídati na dotázky. A potom od Petra Smetany mluveno: Jakž mluví, že by nežaloval Petr na Šimona, i tak praví Petr, že jest nejednou žalováno psaním p. purgmistra a pánuov zdejších na Šimona pánuom Chrudimským. A na to dal čísti psaní učiněné pánuom Chrudimským od purgmistra a rady města Hradce, v němž datum v pondělí den sv Linharta leta etc. XLII. A potom od Petra mluveno, to že ukazuje Petr, že jest žaloval pánóm Chrudimským a Šimona obvinil. A při tom čtena odpověd na psaní výš pře- čtené od panuov Chrudimských, a potom mlu- veno: p. purgmistr a páni odpověd od pánuov Chrudimských že sú slyšeli, že Šimona k dosti činění přidržeti budou, nebude-li na odporu. O čemž že Petr nepochybuje, že se k tomu znáti bude Šimon. Pakli nic, že to naň ukáže. s6*
Strana 284
284 Jakž pak praví, že by pro osobu stavovati nemohl: k tomu to Petr praví, Ze by to molilo bejti; kdyby jemu páni Chrudimští práva svého podali, ale toho že sú neučinili a práva svého nepodali. A tak podle smlouvy a psaní spravedlivě obstaviti mohl. A při tom Petr dal čísti opět druhé psaní, kteréž sú učinili páni Hradečtí pánómn Chrudimským, i také od pánů Chrudimských odpověd na též psaní. A potom od Petra Smetany mluveno, páni že sú slyšeli opět z toho psaní, že po druhé Petr žaloval na Šimona, a v obojím psaní se dokládá, že se stavuňk opovídá; a oni páni Chrudimští, vědúc o tom, Petrovi práva nepodali, než toho mlče- ním pominuli. A tak on Petr musil jest pro osobu Šimona stavuňk učiniti; když se smlúvě dosti nestalo. Žádaje, aby páni toho od práva svého nepouëstéli, poněvadž se zde začalo, aby to zde slyšáno bylo. A on Petr že s pény Chrudimskymi nic ciniti nemá. Od Simona France mluveno: Jak Petr praví, že sú jemu páni Chrudimští práva ne- podali, z toho psaní páni pánuov Chrudim- skejch rozumějí, že tu Šimonem nic nepřišlo, nežli pány Chrudimskými, že sú to na sebe přijali, a ouřad vto vkročil a z jakých příčin, že pro nedostatek vín v obci v ránu boží, jakž to páni z psaní toho slyšeli. Neb oni súc páni nad Šimonem, to učinili a vína ta vyšenkovati dali. Vždy žádajíc; aby ten stavuňk propuštěn byl, poněvadž to ne Ši- imonem, ale pány Chrudimskými přišlo. Neb to Petr že dal od sebe slyšeti, že raději s pány Chrudimskými má činiti, nežli s Ši- monem. Dokládajíc, že sú páni Chrudimští vosedlí v této koruně, bude-li je Petr z čeho viniti, že budou právi. Tu p. purgmistr a páni — nalézají: Po- něvadž Petr Smetana pořadu práva jest ne- pominul, ale psaní žalobní jedno i druhé pod pečetí města Hradce od p. purgmistra a rady téhož města na Šimona pánóm purgmistru a radé mésta Chrudimé stavuük opovidaje, podle E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kteréžto žaloby již psaní purgmistr a rada města Chrudimě, když Šimon se domuov, jakž psaní jich ukazuje, navrátil, jeho k dosti či- nění smlouvě, kterúž Šimon učinil s Petrem o vína, poněvadž na odporu Šimon té smlouvě nebyl, sú podle připsání svého nepřidrželi, ani se v tom Petrovi sami páni Chrudimští neopovédéli, aby jaký v víních nedostatek v obci jich byl, aby k načetí těch vín Petr povo- lení dal, poněvadž sú jeho již podle koupení byla a ne Šimonova, ale sami je bez vuole Petrovy načíti a vyšenkovati dali: z těch příčin on Petr slušně jest podle práva pro osobu Šimona France staviti mohl. A protož týž Šimon povinen jest jemu Petrovi k témuž stavuňku jakožto pořádnému odpovidati. À má-li se oč Šimon na pány Chrudimské do- mlouvati, cesta se jemu nezavírá. Act. fer V. post Mathie [1. března] a. 1543. Petr Smetana z nálezu děkoval, a Šimona se ku právu vrchnímu odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho, jakožto řádně podle práva učiněného a přišlého, potvrzujeme. Act. fer. V. post Jacobum [26. éervence] 1543. (Tamtéž fol. 300.) 67. 1544, 30. dubna. (Mezi Jiříkem Ko- vandou na místě manželky jeho a Jiiíkem Vachníkem). Jiřík Kovanda na místě Doroty, manželky své, viní Jiříka Vachníka z nápadu po bratřích a sestře; neb že by Mikuláš, bratr Doroty, umřel před vdáním též Doroty, man- želky jeho, a sestra a bratr po vdání že umřeli. Což se všecko stalo dříve dne a roku. A po týchž bratřích že dílové v témž dědictví zu- stali, k kterýmž se praví Dorota tak dobrou spravedlnost míti jako on Jiřík, bratr její. Proti tomu od Jiříka Vachníka mluveno : Jakž viní Jiřík Kovanda Jiříka Vachníka na místě manželky své, že po bratřích a sestře Jiříka Vachníka praví se tak dobrou spravedlnost míti jako on Jiřík Vachník: pak to praví, že tomu nevěří, aby tak dobrou k tomu sprave- dlnost měla, a to tudy, neb Mikuláš, kterýž
284 Jakž pak praví, že by pro osobu stavovati nemohl: k tomu to Petr praví, Ze by to molilo bejti; kdyby jemu páni Chrudimští práva svého podali, ale toho že sú neučinili a práva svého nepodali. A tak podle smlouvy a psaní spravedlivě obstaviti mohl. A při tom Petr dal čísti opět druhé psaní, kteréž sú učinili páni Hradečtí pánómn Chrudimským, i také od pánů Chrudimských odpověd na též psaní. A potom od Petra Smetany mluveno, páni že sú slyšeli opět z toho psaní, že po druhé Petr žaloval na Šimona, a v obojím psaní se dokládá, že se stavuňk opovídá; a oni páni Chrudimští, vědúc o tom, Petrovi práva nepodali, než toho mlče- ním pominuli. A tak on Petr musil jest pro osobu Šimona stavuňk učiniti; když se smlúvě dosti nestalo. Žádaje, aby páni toho od práva svého nepouëstéli, poněvadž se zde začalo, aby to zde slyšáno bylo. A on Petr že s pény Chrudimskymi nic ciniti nemá. Od Simona France mluveno: Jak Petr praví, že sú jemu páni Chrudimští práva ne- podali, z toho psaní páni pánuov Chrudim- skejch rozumějí, že tu Šimonem nic nepřišlo, nežli pány Chrudimskými, že sú to na sebe přijali, a ouřad vto vkročil a z jakých příčin, že pro nedostatek vín v obci v ránu boží, jakž to páni z psaní toho slyšeli. Neb oni súc páni nad Šimonem, to učinili a vína ta vyšenkovati dali. Vždy žádajíc; aby ten stavuňk propuštěn byl, poněvadž to ne Ši- imonem, ale pány Chrudimskými přišlo. Neb to Petr že dal od sebe slyšeti, že raději s pány Chrudimskými má činiti, nežli s Ši- monem. Dokládajíc, že sú páni Chrudimští vosedlí v této koruně, bude-li je Petr z čeho viniti, že budou právi. Tu p. purgmistr a páni — nalézají: Po- něvadž Petr Smetana pořadu práva jest ne- pominul, ale psaní žalobní jedno i druhé pod pečetí města Hradce od p. purgmistra a rady téhož města na Šimona pánóm purgmistru a radé mésta Chrudimé stavuük opovidaje, podle E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kteréžto žaloby již psaní purgmistr a rada města Chrudimě, když Šimon se domuov, jakž psaní jich ukazuje, navrátil, jeho k dosti či- nění smlouvě, kterúž Šimon učinil s Petrem o vína, poněvadž na odporu Šimon té smlouvě nebyl, sú podle připsání svého nepřidrželi, ani se v tom Petrovi sami páni Chrudimští neopovédéli, aby jaký v víních nedostatek v obci jich byl, aby k načetí těch vín Petr povo- lení dal, poněvadž sú jeho již podle koupení byla a ne Šimonova, ale sami je bez vuole Petrovy načíti a vyšenkovati dali: z těch příčin on Petr slušně jest podle práva pro osobu Šimona France staviti mohl. A protož týž Šimon povinen jest jemu Petrovi k témuž stavuňku jakožto pořádnému odpovidati. À má-li se oč Šimon na pány Chrudimské do- mlouvati, cesta se jemu nezavírá. Act. fer V. post Mathie [1. března] a. 1543. Petr Smetana z nálezu děkoval, a Šimona se ku právu vrchnímu odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho, jakožto řádně podle práva učiněného a přišlého, potvrzujeme. Act. fer. V. post Jacobum [26. éervence] 1543. (Tamtéž fol. 300.) 67. 1544, 30. dubna. (Mezi Jiříkem Ko- vandou na místě manželky jeho a Jiiíkem Vachníkem). Jiřík Kovanda na místě Doroty, manželky své, viní Jiříka Vachníka z nápadu po bratřích a sestře; neb že by Mikuláš, bratr Doroty, umřel před vdáním též Doroty, man- želky jeho, a sestra a bratr po vdání že umřeli. Což se všecko stalo dříve dne a roku. A po týchž bratřích že dílové v témž dědictví zu- stali, k kterýmž se praví Dorota tak dobrou spravedlnost míti jako on Jiřík, bratr její. Proti tomu od Jiříka Vachníka mluveno : Jakž viní Jiřík Kovanda Jiříka Vachníka na místě manželky své, že po bratřích a sestře Jiříka Vachníka praví se tak dobrou spravedlnost míti jako on Jiřík Vachník: pak to praví, že tomu nevěří, aby tak dobrou k tomu sprave- dlnost měla, a to tudy, neb Mikuláš, kterýž
Strana 285
Hradec Králové (1544). prve umřel, nežli se sestra vdala, ten se oženil a LX k. po sobě obvěnil a potom umřel brzo ; a máti Jiříka Vachníka že to na Johanně, manželce téhož Mikuláše, obdržela, že jí to věno Johanna odpustila. Kterážto mátie Jiříka Vachníka jemu Jiříkovi všecku svú spravedlnost dala, a prve že Mikulášovi táž máti XV k. m. dala na díl jeho. A tak všeho toho jakoby jemu vydala LXXV k. A což se pak XXV k. m. zuostalých témuž Mikulášovi dílu jeho do- týče, ta suma na čtyry díly jíti má. Které- hožto dílu čtvrtého jí on Jiřík neodhajuje. Jan pak a Kateřina, poněvadž let nedošli, ze- mřeli, když se již Dorota vdala, a tak tudy poněvadž muži svému spravedlnost svů zavá- zala, nápadu sú po ní čekati nemohli. Ale Jiřík stavu svého nezměnil, než je přečkal s nimi ničímž dílen nejsa. A potom teprv že se voženil, a tak tudy že k tomu lepší spra- vedlnost nežli manželka Jiříka Kovandy má. Zas od Jiříka Kovandy: Nebožtík Václav Vachník že jest zavázal kšaftem statek, aby se na rovné díly dělili, a práva že sou, že se mají na rovné díly děliti a pokud se nepodělí, že nemá žádný odstrčen býti. Jakož ona Do- rota, nejsa dílná, tak učinila, toliko po sobě do dne a do roka X k. obvěnila, a potom, kdyžby v tom času umřela, aby její nápad na ně zas šel, neb ani nebožtík Mikuláš statku jest svého nezmocnil žádného, což sami stvr- dili řečí. Opět od Jiříka Vachníka: Když p. purgk- mistr a páni do kšaftu nahlídnou, tu najdou, že každému vlastní díl Václav Vachník, otec jich, poručil, jedno každé dítě jmenovavše ze- jména, kromě LX k. m., kteréž jemu nebožtík Jan Rouček poručil, těmi aby se rozdělili na rovné díly. K tomu ona Dorota smlouvami svatebními díl statku svého věnem X k. neb víc zavázala, a potom všecku spravedlnost po Dorotě, manželce své, prve dne a roku míti chtěl, kteréž již díl má, a vostatek knihami že jest jemu ujištěno. A tak, jakž mluveno, nápadu po bratřích a sestře že nemá, a to že 285 ukáže, že dříve dne a roku Jiřík Kovanda z dílu upomínal. Zas od Jiříka: Sám Jiřík Kovanda o tu spravedlnost že nestál, nežli manželka, a on toliko že při ní stál. A při tom dal čísti právo v kap. 61. art. 1., že má na rovný díl děleno býti, a synové a dcery že díl rovný berou, a že se na věno vdávala. Na to čteni smlouvce svatební a svědomí. A potom mluveno, že se tak pamatuje, že X k m. do dne do roka obvěnila. Pak, poněvadž jest přišel den a rok, se žádá za opatření. Tu p. purgmistr a rada — nalézají: Po- něvadž Jiiík Kovanda jakožto původ toho jest neukázal, aby Jan a Kateřina, děti neb. Vá- clava Vachníka, po vdání Doroty sestry své a manželky Jiříka Kovandy, prve nežli jest vyšel den a rok, zemřeli: protož týž Jiřík Kovanda s Dorotou, manželkou svou a sestrou Jiříka Vachníka, nápadu po týchž dětech Vá- clava Vachníka, Janovi a Kateřině, užíti ne- muože. Než což se dílu neb. Mikuláše, bratra Jiříka Vachníka, dotýče, kterýž před vdáním D(roty umřel, jakž to v pře líčení od sebe Jiřík Kovanda mluviti dal, že by tak před vdáním Doroty Mikuláš umřel, ona Dorota, manželka Jiříka Kovandy, po témž Mikulášovi, bratru svém, nápadu zúplna, což na ni přijde, užíti má. Z příčiny, poněvadž Jiřík, bratr její, toho jest podle práva neukázal, aby jemu Mikulá- šovi Alžběta, matka jeho, co na díl jemu od otce jeho Václava Vachníka náležitej i od Jo- hanny, manželky někdy Mikuláše, což jí Al- žbětě věna odpustila a vyplnila. Act. fer. V. ante Letare [20. března] 1544. Jiřík Vachník z nálezu děkoval, a Jiřík Kovanda vzal odtah do dvou neděl, potom se ku právu vrchnímu odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho, jakožto řádně podle práva učiněného a přišlého, potvrzujem. Act. fer. II. post Marcum ev. [30. dubna| 1544. (Tamtéž fol. 302.) 68. 1544, 5. července. (Mezi Zachem Bo- čkem a Markétou, matkou a sestrou téhož
Hradec Králové (1544). prve umřel, nežli se sestra vdala, ten se oženil a LX k. po sobě obvěnil a potom umřel brzo ; a máti Jiříka Vachníka že to na Johanně, manželce téhož Mikuláše, obdržela, že jí to věno Johanna odpustila. Kterážto mátie Jiříka Vachníka jemu Jiříkovi všecku svú spravedlnost dala, a prve že Mikulášovi táž máti XV k. m. dala na díl jeho. A tak všeho toho jakoby jemu vydala LXXV k. A což se pak XXV k. m. zuostalých témuž Mikulášovi dílu jeho do- týče, ta suma na čtyry díly jíti má. Které- hožto dílu čtvrtého jí on Jiřík neodhajuje. Jan pak a Kateřina, poněvadž let nedošli, ze- mřeli, když se již Dorota vdala, a tak tudy poněvadž muži svému spravedlnost svů zavá- zala, nápadu sú po ní čekati nemohli. Ale Jiřík stavu svého nezměnil, než je přečkal s nimi ničímž dílen nejsa. A potom teprv že se voženil, a tak tudy že k tomu lepší spra- vedlnost nežli manželka Jiříka Kovandy má. Zas od Jiříka Kovandy: Nebožtík Václav Vachník že jest zavázal kšaftem statek, aby se na rovné díly dělili, a práva že sou, že se mají na rovné díly děliti a pokud se nepodělí, že nemá žádný odstrčen býti. Jakož ona Do- rota, nejsa dílná, tak učinila, toliko po sobě do dne a do roka X k. obvěnila, a potom, kdyžby v tom času umřela, aby její nápad na ně zas šel, neb ani nebožtík Mikuláš statku jest svého nezmocnil žádného, což sami stvr- dili řečí. Opět od Jiříka Vachníka: Když p. purgk- mistr a páni do kšaftu nahlídnou, tu najdou, že každému vlastní díl Václav Vachník, otec jich, poručil, jedno každé dítě jmenovavše ze- jména, kromě LX k. m., kteréž jemu nebožtík Jan Rouček poručil, těmi aby se rozdělili na rovné díly. K tomu ona Dorota smlouvami svatebními díl statku svého věnem X k. neb víc zavázala, a potom všecku spravedlnost po Dorotě, manželce své, prve dne a roku míti chtěl, kteréž již díl má, a vostatek knihami že jest jemu ujištěno. A tak, jakž mluveno, nápadu po bratřích a sestře že nemá, a to že 285 ukáže, že dříve dne a roku Jiřík Kovanda z dílu upomínal. Zas od Jiříka: Sám Jiřík Kovanda o tu spravedlnost že nestál, nežli manželka, a on toliko že při ní stál. A při tom dal čísti právo v kap. 61. art. 1., že má na rovný díl děleno býti, a synové a dcery že díl rovný berou, a že se na věno vdávala. Na to čteni smlouvce svatební a svědomí. A potom mluveno, že se tak pamatuje, že X k m. do dne do roka obvěnila. Pak, poněvadž jest přišel den a rok, se žádá za opatření. Tu p. purgmistr a rada — nalézají: Po- něvadž Jiiík Kovanda jakožto původ toho jest neukázal, aby Jan a Kateřina, děti neb. Vá- clava Vachníka, po vdání Doroty sestry své a manželky Jiříka Kovandy, prve nežli jest vyšel den a rok, zemřeli: protož týž Jiřík Kovanda s Dorotou, manželkou svou a sestrou Jiříka Vachníka, nápadu po týchž dětech Vá- clava Vachníka, Janovi a Kateřině, užíti ne- muože. Než což se dílu neb. Mikuláše, bratra Jiříka Vachníka, dotýče, kterýž před vdáním D(roty umřel, jakž to v pře líčení od sebe Jiřík Kovanda mluviti dal, že by tak před vdáním Doroty Mikuláš umřel, ona Dorota, manželka Jiříka Kovandy, po témž Mikulášovi, bratru svém, nápadu zúplna, což na ni přijde, užíti má. Z příčiny, poněvadž Jiřík, bratr její, toho jest podle práva neukázal, aby jemu Mikulá- šovi Alžběta, matka jeho, co na díl jemu od otce jeho Václava Vachníka náležitej i od Jo- hanny, manželky někdy Mikuláše, což jí Al- žbětě věna odpustila a vyplnila. Act. fer. V. ante Letare [20. března] 1544. Jiřík Vachník z nálezu děkoval, a Jiřík Kovanda vzal odtah do dvou neděl, potom se ku právu vrchnímu odvolal. Tu my z plnosti práva našeho vrchního ortele tohoto vašeho, jakožto řádně podle práva učiněného a přišlého, potvrzujem. Act. fer. II. post Marcum ev. [30. dubna| 1544. (Tamtéž fol. 302.) 68. 1544, 5. července. (Mezi Zachem Bo- čkem a Markétou, matkou a sestrou téhož
Strana 286
286 Zacha.) Zach Boček vznesl na purgmistra a pány, že otec jeho Jan Bůzek dožádal se osob řemesla řeznického a před nimi vůli svou po- slední oznámil, a mezi tím jemu Zachovi u Hli- níkuov rolí poručil a dal, a proti tomu mateři a dceři rolí Okrouhlík. Kteroužto rolí on Zach že držel a užíval až posavad, a to že sou samy máti i s sestrou jeho mluvily, že ta rolí větší jest Zachova; a tím že by Jan Buozek doložil, že tu rolí jemu Zachovi proto dává pro jeho poslušenství a dobrodiní, kteráž jemu otci činil. Žádajíc při témž dání zachován býti. Od Markéty, matky Zachovy a sestry jeho mluveno: ony že by tomu rády byly, aby se spravedlivě rozdělili, a vo tom dání že nic nevědí, aby jemu Zachovi tu rolí větší u Hli- níkuov otec dal; než krám že jest jemu dal, a ten sobě k místu v cechu přivedl a jeho užívá, čehož mu přejí. Žádajíc, aby to dání přečtěno bylo, vykonal-li jest to dání Zach v tćmżdni neb ve čtyřech nedělích. K tomu od Zacha: prve že jest oznámeno, že toho dání užíval mnohá leta bez naříkání a pře- kážky od smrti otce svého, a že sou mátí i sestra Zachova mluvily, že ta rolí jest Za- chova, že jemu ji dal otec. K tomu od Markéty a sestry Zachovy: tu rolí že jest držel s rolí mateře a že i jiných rolí užíval; a při tom čteno svědomí Matěje Loštického, Jana Michálka, Salomeny Hlu- chanky, Vaňka pacholka, Barbory Krutový. Od Zacha potom mluveno: Jakž odpor Zach vložil, že rolí větší do podílu vložena býti nejměla by z příčiny prve oznámené, to ukazuje podle práva Matějem Loštickým, ja- kožto přísežným. A k tomu sestra že se při- znávala, že ta rolí větší jest Zachova a jest jemu dána. Žádajíc, aby taková láska otce, kteráž se k němu stala od otce jeho, odňata nebyla, neb dobrovolného dání každý užíti má, poněvadž na tu rolí od let drahných Zach náklad činil. Od Markéty a sestry Zachovy mluveno: Ta jistá, kteráž naposledy svědčí, že o žádném E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dání neví, a čeledín svědčí, že od dcery to slyšal, že Zachovi tu rolí dal. Ten za svědka přijat býti nemuože. Neb když v zahradě tru- hlici měla, jí jabka z ní bral, a nevěda, kdo by to činil. Potom se niti ztratily, a to v jeho tobolce nalezeno; i klíče falešné že sou u něho nalezeny, kteréž ještě má. Hluchanka pak řeč slyšenou svědčí, a Michálek s Matějem Lośti- ckým [se] nesrovnává, neb by pak takových bylo více, nic platno není. Žádajíc, aby to dání čteno bylo, jestli tvrzené ve čtyřech neb v šesti nedělích. A při tom daly čísti právo v kap. 66. art. 1. roz. X. a XI. Potom mluveno, že právo Pražské větší jest, že v šesti ne- dělích kšaft tvrditi se má, jakož pak tak učinil Zach a krám sobě vepsati dal v cechu řez- nickém. A kdyby dání té rolí bylo, tolikéž by učinil a zapsati sobě knihami dal. A při tom čteno svědomí Jiříka Hrdiny na žádost Za- chovu. A potom, kdyby žádný z těch svědkuov nebyl, nežli Matěj Loštický, dosti průvodu jest podle práva. K tomu Řehák, kterýž jest již smrt[í] zachvácen, dobrovolně oznámil, P. Boha se dokládaje, že jinak není, což před Jiříkem Hrdinou mluvil, že jest tak pevný, jako by sám to svědomí vydal; neb se s Ma- tějem Loštickým srovnává, kteréž dání Jan Bůzek učinil před lidmi prošenejmi, kteréžto rolí Zach že užíval bez překážky. Žádajíc, aby jemu Zachovi v tom překážka činěna nebyla. Že by pak to dání v šesti nedělích tvrzeno býti mělo: kdyby to Zach znal, byl by se víc opatřil svědky, ale když jemu máti ani jiný žádný překážky nečinil, to jest mnohá léta s náklady držal, když jeho žádný nevinil. Neb právo jest, kdož dědictví den a rok drží, že stálé bývá. Při tom čteno svědomí Šimona Ře- záče, Jíry Řezáče, a potom mluveno: Zach proto dal čísti ty dva svědky, že tu rolí velikou jemu dělali, a on že jest jim platil a ji bez naříkání mnoho let držel. Svědka pak jakž na- říkají, o tom Zach neví, neb o to obeslán není. Žádajíc, aby to mluvení k škodě nebylo. V tom to k milostirému uvážení panskému připouští.
286 Zacha.) Zach Boček vznesl na purgmistra a pány, že otec jeho Jan Bůzek dožádal se osob řemesla řeznického a před nimi vůli svou po- slední oznámil, a mezi tím jemu Zachovi u Hli- níkuov rolí poručil a dal, a proti tomu mateři a dceři rolí Okrouhlík. Kteroužto rolí on Zach že držel a užíval až posavad, a to že sou samy máti i s sestrou jeho mluvily, že ta rolí větší jest Zachova; a tím že by Jan Buozek doložil, že tu rolí jemu Zachovi proto dává pro jeho poslušenství a dobrodiní, kteráž jemu otci činil. Žádajíc při témž dání zachován býti. Od Markéty, matky Zachovy a sestry jeho mluveno: ony že by tomu rády byly, aby se spravedlivě rozdělili, a vo tom dání že nic nevědí, aby jemu Zachovi tu rolí větší u Hli- níkuov otec dal; než krám že jest jemu dal, a ten sobě k místu v cechu přivedl a jeho užívá, čehož mu přejí. Žádajíc, aby to dání přečtěno bylo, vykonal-li jest to dání Zach v tćmżdni neb ve čtyřech nedělích. K tomu od Zacha: prve že jest oznámeno, že toho dání užíval mnohá leta bez naříkání a pře- kážky od smrti otce svého, a že sou mátí i sestra Zachova mluvily, že ta rolí jest Za- chova, že jemu ji dal otec. K tomu od Markéty a sestry Zachovy: tu rolí že jest držel s rolí mateře a že i jiných rolí užíval; a při tom čteno svědomí Matěje Loštického, Jana Michálka, Salomeny Hlu- chanky, Vaňka pacholka, Barbory Krutový. Od Zacha potom mluveno: Jakž odpor Zach vložil, že rolí větší do podílu vložena býti nejměla by z příčiny prve oznámené, to ukazuje podle práva Matějem Loštickým, ja- kožto přísežným. A k tomu sestra že se při- znávala, že ta rolí větší jest Zachova a jest jemu dána. Žádajíc, aby taková láska otce, kteráž se k němu stala od otce jeho, odňata nebyla, neb dobrovolného dání každý užíti má, poněvadž na tu rolí od let drahných Zach náklad činil. Od Markéty a sestry Zachovy mluveno: Ta jistá, kteráž naposledy svědčí, že o žádném E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dání neví, a čeledín svědčí, že od dcery to slyšal, že Zachovi tu rolí dal. Ten za svědka přijat býti nemuože. Neb když v zahradě tru- hlici měla, jí jabka z ní bral, a nevěda, kdo by to činil. Potom se niti ztratily, a to v jeho tobolce nalezeno; i klíče falešné že sou u něho nalezeny, kteréž ještě má. Hluchanka pak řeč slyšenou svědčí, a Michálek s Matějem Lośti- ckým [se] nesrovnává, neb by pak takových bylo více, nic platno není. Žádajíc, aby to dání čteno bylo, jestli tvrzené ve čtyřech neb v šesti nedělích. A při tom daly čísti právo v kap. 66. art. 1. roz. X. a XI. Potom mluveno, že právo Pražské větší jest, že v šesti ne- dělích kšaft tvrditi se má, jakož pak tak učinil Zach a krám sobě vepsati dal v cechu řez- nickém. A kdyby dání té rolí bylo, tolikéž by učinil a zapsati sobě knihami dal. A při tom čteno svědomí Jiříka Hrdiny na žádost Za- chovu. A potom, kdyby žádný z těch svědkuov nebyl, nežli Matěj Loštický, dosti průvodu jest podle práva. K tomu Řehák, kterýž jest již smrt[í] zachvácen, dobrovolně oznámil, P. Boha se dokládaje, že jinak není, což před Jiříkem Hrdinou mluvil, že jest tak pevný, jako by sám to svědomí vydal; neb se s Ma- tějem Loštickým srovnává, kteréž dání Jan Bůzek učinil před lidmi prošenejmi, kteréžto rolí Zach že užíval bez překážky. Žádajíc, aby jemu Zachovi v tom překážka činěna nebyla. Že by pak to dání v šesti nedělích tvrzeno býti mělo: kdyby to Zach znal, byl by se víc opatřil svědky, ale když jemu máti ani jiný žádný překážky nečinil, to jest mnohá léta s náklady držal, když jeho žádný nevinil. Neb právo jest, kdož dědictví den a rok drží, že stálé bývá. Při tom čteno svědomí Šimona Ře- záče, Jíry Řezáče, a potom mluveno: Zach proto dal čísti ty dva svědky, že tu rolí velikou jemu dělali, a on že jest jim platil a ji bez naříkání mnoho let držel. Svědka pak jakž na- říkají, o tom Zach neví, neb o to obeslán není. Žádajíc, aby to mluvení k škodě nebylo. V tom to k milostirému uvážení panskému připouští.
Strana 287
Hradec Králové (1544). Tu p. purgmistr a rada — vypovídají : Ač se to z svědomí Zacha uznává, že jest nebožtík Jan Bůzek před lidmi se slyšeti dal, že jemu Zachovi, synu svému, rolí větší u Hliníkuov dává; ale poněvadž takové dání podle práva se nevykonalo, on Zach před Markétou matkou a sestrou svou, aby ta rolí i s jejím příslušenstvím předkem Zachovi mimo statek pozuostalý Jana Bůzka býti měla, toho užíti nemá. Ale poněvadž jest vuole téhož Jana Bůzka podle svědkuo ta byla, aby ta rolí větší při Zachovi na díl jeho zůstavena byla, protož, bude-li chtíti on Zach tu rolí podle vuole otce svého na podíl ujíti, v čem by spravedlivě šacována podle jiného statku byla, to se k vuoli jeho připouští. A proti té rolí z statku Jana Bůzka Markyta matka a sestra Zachova tolikéž díly vzíti, a ostatkem statku pozůstalého po Janovi Bůz- kovi na rovné díly poděliti se mají. Act. die Sophiae (15. května] a. 1544. Markéta s dcerou z vejpovědi děkovaly, a Zach appelloval. Tu my z plnosti práva našeho ortela to- hoto vašeho — potvrzujem. Act. die Saturni post s. Procopium [5. července] 1544. (Tamtéž fol. 303.) 69. 1544, 23. července. (Mezi Reginou Zichovou z jedné a Martou a Evou z strany druhé o kšaft.) Regina, dcera Zigmunda Zicha, žádala čtení kšaftu Adama, manžela svého. I čten jest, a po přečtení mluveno, že žádá táž Regina, aby takový kšaft tvrzen byl. Při čemž Marta, manželka nebožtíka Jana Estery, a Eva, dcera jeho, žádaly za prodlení, že od- pověď dáti chtí, proč týž spis, kterýž kšaftem jmenují, místa míti nemuož. I odložieno do ji- ného času. Potom po odložení Marta a Eva daly od sebe mluviti: Ten spis, kterýž Adam, syn Jirů, učinil, za kšaft býti nemuože, po- něvadž Jan Esterů, otec Adama, kšaft o statku učinil a tím kšaftem svršky, peníze Adamovi a něco Martě, po kteréž mnoho statku vzal, jakž to pánům vědomé jest, a Evě dosti málo kšaftoval s tou výminkou, pojal-li by P. B. 287 skrze smrt Adama, syna jeho, aby to na Martu a Evu spadlo; neb kdyby týž Jan, Marty manžel a otec Evy, jich nápadnicemi neučinil, poněvadž po Martě mnoho vzal, byly by tomu kšaftu Janovu místa nedaly, ale když sou tak opatřeny nápadem byly, tomu kšaftu místo daly. A tak Adam kšaftu proti kšaftu otce svého činiti jest nemohl; nebo voženivše se Adam s manželkou, dne a roku nepřetrval až umřel, než věna LXX k. m. obvénil. K tomu kšaft Jana, otce Adama, se nevykonal, neb peněz s volí poručníkuov jest nevzal; a aby ten statek při Martě a Evě zůstal, to v kšaftu jest položil v tom artykuli: Jestliže by se to jinak zmátlo ete. I již jest se to zmátlo, když Adam umřel, i ten spis jeho místa míti nemuože proti kšaftu Jana Estery, otce Adama, neb právo jest, že vuole kšaftujícího má nejvíc šetřína býti. Neb spis, který snad z nabádání něčího rozumu zdravého neužívaje, jakž se byl s smyslem pominul, v čemž až do smrti trval, ten spis jest učinil. Při tom žádajíc, aby tomu spisu místa dáno nebylo. Od Reginy mluveno: Jakž široce mluví, nato odpovědi dáti potřeba není, neb k škodě není tomu kšaftu Adamovu. Jakž praví, že kšaftu moci činiti neměl: tak praví, že mohl, jsa pánem dědičným statku svého, poněvadž leta měl a stav změnil. Tomu kšaftu otce Adamova umrtvenému konec se stal, kdy Eva s mateří díl vzala; neb kdyby tak bejti mělo, synové nikdy by bezpečni statky býti nemohli; neb jednak ten kšaft Adamuov spisem a kšaftem jmenují, a jaké by příčiny zrušení toho kšaftu byly, toho neukazují, jakž právo cap. 66. art. I. vyměřuje. A poněvadž nic toho neukazují, proč by ten kšaft rušen býti měl, víc mimo kšaftu Evě ani Martě povinna Regina není. Že by pak z návodu kšaft učinil, k tomu to praví, že se tu již pánuov, kteříž při kšaftu byli, dotýče, neb jej i svou rukou napsal; aby pak zdravého rozumu Adam ueměl, to se pány též těmi, kteříž při kšaftu byli, ukázati i jinými muože, že jest pamět měl, pamatujíc na P. Boha.
Hradec Králové (1544). Tu p. purgmistr a rada — vypovídají : Ač se to z svědomí Zacha uznává, že jest nebožtík Jan Bůzek před lidmi se slyšeti dal, že jemu Zachovi, synu svému, rolí větší u Hliníkuov dává; ale poněvadž takové dání podle práva se nevykonalo, on Zach před Markétou matkou a sestrou svou, aby ta rolí i s jejím příslušenstvím předkem Zachovi mimo statek pozuostalý Jana Bůzka býti měla, toho užíti nemá. Ale poněvadž jest vuole téhož Jana Bůzka podle svědkuo ta byla, aby ta rolí větší při Zachovi na díl jeho zůstavena byla, protož, bude-li chtíti on Zach tu rolí podle vuole otce svého na podíl ujíti, v čem by spravedlivě šacována podle jiného statku byla, to se k vuoli jeho připouští. A proti té rolí z statku Jana Bůzka Markyta matka a sestra Zachova tolikéž díly vzíti, a ostatkem statku pozůstalého po Janovi Bůz- kovi na rovné díly poděliti se mají. Act. die Sophiae (15. května] a. 1544. Markéta s dcerou z vejpovědi děkovaly, a Zach appelloval. Tu my z plnosti práva našeho ortela to- hoto vašeho — potvrzujem. Act. die Saturni post s. Procopium [5. července] 1544. (Tamtéž fol. 303.) 69. 1544, 23. července. (Mezi Reginou Zichovou z jedné a Martou a Evou z strany druhé o kšaft.) Regina, dcera Zigmunda Zicha, žádala čtení kšaftu Adama, manžela svého. I čten jest, a po přečtení mluveno, že žádá táž Regina, aby takový kšaft tvrzen byl. Při čemž Marta, manželka nebožtíka Jana Estery, a Eva, dcera jeho, žádaly za prodlení, že od- pověď dáti chtí, proč týž spis, kterýž kšaftem jmenují, místa míti nemuož. I odložieno do ji- ného času. Potom po odložení Marta a Eva daly od sebe mluviti: Ten spis, kterýž Adam, syn Jirů, učinil, za kšaft býti nemuože, po- něvadž Jan Esterů, otec Adama, kšaft o statku učinil a tím kšaftem svršky, peníze Adamovi a něco Martě, po kteréž mnoho statku vzal, jakž to pánům vědomé jest, a Evě dosti málo kšaftoval s tou výminkou, pojal-li by P. B. 287 skrze smrt Adama, syna jeho, aby to na Martu a Evu spadlo; neb kdyby týž Jan, Marty manžel a otec Evy, jich nápadnicemi neučinil, poněvadž po Martě mnoho vzal, byly by tomu kšaftu Janovu místa nedaly, ale když sou tak opatřeny nápadem byly, tomu kšaftu místo daly. A tak Adam kšaftu proti kšaftu otce svého činiti jest nemohl; nebo voženivše se Adam s manželkou, dne a roku nepřetrval až umřel, než věna LXX k. m. obvénil. K tomu kšaft Jana, otce Adama, se nevykonal, neb peněz s volí poručníkuov jest nevzal; a aby ten statek při Martě a Evě zůstal, to v kšaftu jest položil v tom artykuli: Jestliže by se to jinak zmátlo ete. I již jest se to zmátlo, když Adam umřel, i ten spis jeho místa míti nemuože proti kšaftu Jana Estery, otce Adama, neb právo jest, že vuole kšaftujícího má nejvíc šetřína býti. Neb spis, který snad z nabádání něčího rozumu zdravého neužívaje, jakž se byl s smyslem pominul, v čemž až do smrti trval, ten spis jest učinil. Při tom žádajíc, aby tomu spisu místa dáno nebylo. Od Reginy mluveno: Jakž široce mluví, nato odpovědi dáti potřeba není, neb k škodě není tomu kšaftu Adamovu. Jakž praví, že kšaftu moci činiti neměl: tak praví, že mohl, jsa pánem dědičným statku svého, poněvadž leta měl a stav změnil. Tomu kšaftu otce Adamova umrtvenému konec se stal, kdy Eva s mateří díl vzala; neb kdyby tak bejti mělo, synové nikdy by bezpečni statky býti nemohli; neb jednak ten kšaft Adamuov spisem a kšaftem jmenují, a jaké by příčiny zrušení toho kšaftu byly, toho neukazují, jakž právo cap. 66. art. I. vyměřuje. A poněvadž nic toho neukazují, proč by ten kšaft rušen býti měl, víc mimo kšaftu Evě ani Martě povinna Regina není. Že by pak z návodu kšaft učinil, k tomu to praví, že se tu již pánuov, kteříž při kšaftu byli, dotýče, neb jej i svou rukou napsal; aby pak zdravého rozumu Adam ueměl, to se pány též těmi, kteříž při kšaftu byli, ukázati i jinými muože, že jest pamět měl, pamatujíc na P. Boha.
Strana 288
288 Zas od Marty a Evy: že sou páni poro- zuměli, jaký odpor učinily k ukazování k tomu, když čas uloží, že ukázati chtí, než tomu kšaftu vždy odpírají. Od Reginy mluveno: Jakz strana kšaftu zrušití chce čtverým oby- čejem, nejprv kšaftem umrtveného, drulié po- ručníky, třetí nerozumem, čtvrté nabádáním, ježto to jest nepodobné, jako by starým ne- vodem lovili, a tím se rušiti uemuož. Neb tomu kšaftu Jana Estery daly místo, že sou nápadnice byly. Z strany pak poručníkuov, že jsou oni statku toho v moci neměli, než Adam že jest pánem statku byl a jím vládl, a ovi z toho poručenství že jsou již poručníci vyšli, neb i záplatu vzali. K tomu že jest Adam nerozumny nebyl, neb se na tom sro- vnávají, že jest byl rozumný; a z nabádání že jest kšaftu nečínil, neb ani osoby nejmenují. A tak se tu pánuo dotyée, kterí pri tom k&aftu byli. A tak ty příčiny ku překážce nejsou proti právu a obdarování i konfirmací. V tom žádajíc za spravedlivé opatření. Tu p. purgmistr a rada — nalézají: Ač- koli nebožtík Jan Esteruov, otec Adama a Evin, čině pořízení a kšaft o statku svém, oznámil jest, jestliže by Adam, syn jeho, umřel, aby díl jeho spadl na Martu macechu a Evu sestru jeho, ale toho jest nevysvětlil, jestliže by Adam i k letóin rozumným přišel aneb se voženil, aby takový nápad budoucně trval. A ony Eva a macecha díly své vzavše při přítomnosti osob z ouřadu poručníkuov i jiných, jich užívaly a od Adama se oddělily. A potom také Adam přišedší k letóm roz- umným toho statku a dílu od otce sobě poru- čeného se jest zmocnil, jej držel, jeho užíval, jím vládl jako pán a dědic bez všelikého na- říkání a odporu přátel, tak jakž se to z svědkuov uznává. A tak majíc již leta, z moci poručníkuov jest vyšel, kteréž jest nad Adamem otec jeho učinil a zřídil, a potom sobě i man- želku do téhož statku pojal, s ní bydlel. A když jest na Adama P. Buoh nemoc dopu- stiti ráčil, pořízení jest a kšaft o témž statku E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a dílu svém svou rukou vlastní sepsavši učinil; kterémužto kšaftu a pořízení Adamovu za živ- nosti jeho Eva sestra ani macecha jeho Zád- ného odporu sou neučinily, až potom takový kšaft Adama po smrti jeho před právem od osob spoluradních a přísežných pořádně jest vysvědčen. I z těch příčin takovému kšaftu Adamovu místo a právo se dává, aby Regina, manželka Adamova, i ti, komuž co poručil toho užíti mohli. Act. fer. II. post Viti, [16. června] a. 1544. Regina z nálezu děkovala, Marta a Eva se ku právu vrchnímu odvolaly. Confirmatum in consilio iuris et senatus fer. IIII. post Mar. Magdalenam [23. cer- vence] a. 1544. (Tamtéz fol. 305.) Hvádek Iíomorní nad Sázavou. 1. 1406, 23. září. (Václav IV. dává Hrádek Mikuláši Šrankovi a Martinovi ze Soutic) Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium universis, quod propter grata, utilia et accepta servicia ma- iestati nostre per Nicolaum Schrank et Mar. tinum de Suticz cubicularios, familiares fideles nostros dilectos, prompte et fideliter exhibita et processu temporis eo quidem prompcius et fidelius exhibenda, ipsis non per errorem aut inprovide, sed auimo deliberato sanoque fide- lium nostrorum baronum accedente consilio et consensu, montem, in quo alias castrum Hra- dek dictum Czaychanow situatum fuit, per nos destructum, cum quatuor agriculturis, silvis, pomeriis, Sedlicz villam desertam ante montem predicti castri immediate sitam, Wraz villam desertam, Chotierad. villam integram cum iure patronatus ecclesie parrochialis ibi- dem et flumine Sazava, cum duobus molendinis in eodem flumine; villam Lhota, quam olim Przedslaus cum duabus agriculturis, piscinis, silvis et plena libertate ad ea pertinente te- nuit et possedit; nec non universa et singula alia quondam Zulonis bona per ipsum dere-
288 Zas od Marty a Evy: že sou páni poro- zuměli, jaký odpor učinily k ukazování k tomu, když čas uloží, že ukázati chtí, než tomu kšaftu vždy odpírají. Od Reginy mluveno: Jakz strana kšaftu zrušití chce čtverým oby- čejem, nejprv kšaftem umrtveného, drulié po- ručníky, třetí nerozumem, čtvrté nabádáním, ježto to jest nepodobné, jako by starým ne- vodem lovili, a tím se rušiti uemuož. Neb tomu kšaftu Jana Estery daly místo, že sou nápadnice byly. Z strany pak poručníkuov, že jsou oni statku toho v moci neměli, než Adam že jest pánem statku byl a jím vládl, a ovi z toho poručenství že jsou již poručníci vyšli, neb i záplatu vzali. K tomu že jest Adam nerozumny nebyl, neb se na tom sro- vnávají, že jest byl rozumný; a z nabádání že jest kšaftu nečínil, neb ani osoby nejmenují. A tak se tu pánuo dotyée, kterí pri tom k&aftu byli. A tak ty příčiny ku překážce nejsou proti právu a obdarování i konfirmací. V tom žádajíc za spravedlivé opatření. Tu p. purgmistr a rada — nalézají: Ač- koli nebožtík Jan Esteruov, otec Adama a Evin, čině pořízení a kšaft o statku svém, oznámil jest, jestliže by Adam, syn jeho, umřel, aby díl jeho spadl na Martu macechu a Evu sestru jeho, ale toho jest nevysvětlil, jestliže by Adam i k letóin rozumným přišel aneb se voženil, aby takový nápad budoucně trval. A ony Eva a macecha díly své vzavše při přítomnosti osob z ouřadu poručníkuov i jiných, jich užívaly a od Adama se oddělily. A potom také Adam přišedší k letóm roz- umným toho statku a dílu od otce sobě poru- čeného se jest zmocnil, jej držel, jeho užíval, jím vládl jako pán a dědic bez všelikého na- říkání a odporu přátel, tak jakž se to z svědkuov uznává. A tak majíc již leta, z moci poručníkuov jest vyšel, kteréž jest nad Adamem otec jeho učinil a zřídil, a potom sobě i man- želku do téhož statku pojal, s ní bydlel. A když jest na Adama P. Buoh nemoc dopu- stiti ráčil, pořízení jest a kšaft o témž statku E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: a dílu svém svou rukou vlastní sepsavši učinil; kterémužto kšaftu a pořízení Adamovu za živ- nosti jeho Eva sestra ani macecha jeho Zád- ného odporu sou neučinily, až potom takový kšaft Adama po smrti jeho před právem od osob spoluradních a přísežných pořádně jest vysvědčen. I z těch příčin takovému kšaftu Adamovu místo a právo se dává, aby Regina, manželka Adamova, i ti, komuž co poručil toho užíti mohli. Act. fer. II. post Viti, [16. června] a. 1544. Regina z nálezu děkovala, Marta a Eva se ku právu vrchnímu odvolaly. Confirmatum in consilio iuris et senatus fer. IIII. post Mar. Magdalenam [23. cer- vence] a. 1544. (Tamtéz fol. 305.) Hvádek Iíomorní nad Sázavou. 1. 1406, 23. září. (Václav IV. dává Hrádek Mikuláši Šrankovi a Martinovi ze Soutic) Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium universis, quod propter grata, utilia et accepta servicia ma- iestati nostre per Nicolaum Schrank et Mar. tinum de Suticz cubicularios, familiares fideles nostros dilectos, prompte et fideliter exhibita et processu temporis eo quidem prompcius et fidelius exhibenda, ipsis non per errorem aut inprovide, sed auimo deliberato sanoque fide- lium nostrorum baronum accedente consilio et consensu, montem, in quo alias castrum Hra- dek dictum Czaychanow situatum fuit, per nos destructum, cum quatuor agriculturis, silvis, pomeriis, Sedlicz villam desertam ante montem predicti castri immediate sitam, Wraz villam desertam, Chotierad. villam integram cum iure patronatus ecclesie parrochialis ibi- dem et flumine Sazava, cum duobus molendinis in eodem flumine; villam Lhota, quam olim Przedslaus cum duabus agriculturis, piscinis, silvis et plena libertate ad ea pertinente te- nuit et possedit; nec non universa et singula alia quondam Zulonis bona per ipsum dere-
Strana 289
Hrádek Komorní nad Sázavou. licta, in guibuscungue consistant, guibusve specialibus possint nominibus designari, maie- stati nostre propter prefati Zulonis demerita nec non notabiles ipsius excessus erga nos et incolas regni nostri Boemie perpetratos, orpha- nis et heredibus ipsius Zulonis per ipsum de- relictis non obstantibus quibuscunque, per ba- rones regni nostri Boemie iuris ordine servato juste et legittime adiudicata, sicut [id] ipsum eciam in tabulis regni nostri Boemie plenius est expressum, dedimus, donavimus et contulimus, damus virtute presencium regia auctoritate Boemie, et de certa nostra sciencia conferimus graciosius et donamus per ipsos Nicolaum et Martinum, heredes et successores ipsorum ha- benda, tenenda, regenda, gubernanda, ven- denda, alienanda et in usus suos beneplacitos, impedimentis non obstantibus quibuscunque, convertenda pacifice et quiete. Mandantes universis et singulis nobilibus, baronibus, urze- dniconibus, czudariis, iusticiariis ceterisque tabularum et communis regni nostri Boemie subditis et fidelibus universis, cuiuscunque status, gradus seu condicionis extiterint, pre- sentibus et futuris firmiter et districte, qua- tinus ipsi prefatos Nicolaum et Martinum, heredes et successores ipsorum in prefatis bonis non impediant nec impediri per quempiam paciantur, quin pocius circa eadem nostro no- mine manuteneant et conservent, prout indi- gnacionem nostram voluerint arcius evitare. Presencium sub regie nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum datum Mendici anno do- mini MCCCCVI die vicesima tercia Septem- bris, regnorum nostrorum anno Boemie qua- dragesimo quarto, Romanorum vero tricesimo primo. Per dominum Conradum subcamerarium. Johannes de Bamberg. (Rukop. à. 992 fol. 67.) 2. 1419, 20. března. Dorothea, relicta olim Liczkonis de Hradku, obligavit per tabu- las terre maiorum obligacionum VI“ s. gr. Jo- hanni de Praga Bechynie, regni Bohemie sub- camerario, et suis heredibus in hereditatibus suis dotalibus obligatis et hereditariis infra- Archiv Ceskÿ XXVI. 289 scriptis: videlicet in Hradek municione, curia arature, opido, thabernis, curiis rusticalibus cum censu in Ssachow, in Morawsko, in Cho- tiwy et in Swyetla villis, curiis rusticalibus cum censu, rivis, fluminibus, piscinis, molen- dinis, et in Chotieticz municione, curiis aratu- rarum, curiis rusticalibus cum censu, agris, pratis, silvis, rivis, piscinis et omni libertate — ac in toto quidquid ibi habet et olim ma- ritus et vinitor ipsius habuit — oc prout in terre tabulis plenius continetur. Actum anno domini MCCCC°XIX feria secunda post Oculi dominicam. (Rukop. &. 992 f. 74.) 3. 1426, 11. prosince. Já Ctibor, komor- ník vyšší desk zemských královstvie Českého, vyznávám tiemto listem obecně všem i kaž- dému zvláště, kdož jej uzřie anebo čtúce sly- šeti budú, že slovutná a poctivá paní, paní Duora, někdy manželka slovutného Vaňka Sekyrky z Choltic, slovutnému Janovi Bechy- ňovi, měštěnínu Star. M. Pr., zapsala a ve dsky vložila plným řádem zemským šest set k. gr. — dluhu na Hrádku a na Nepřiekoši- cích — jakož plněji dsky svčdčie, a on svrchupsaný Jan Bechyně podle řádu zemské- ho úřadem to opanoval, tak jakož země za právo má. A toho na lepšie svědomie a vy- znánie svú jsem pečeť k tomuto listu pridávil. Jenž jest dán v Praze leta [od] narozenie syna božieho tisíc čtyřset dvacátého šestého tu středu před sv. Lucii. (Rukop. 992 f. 74.) Já Ctibor — (jako v předešlé listině) — slyšeti budú, že slovutný Vaněk řečený Se- kyrka z Choltic slovutnému Janovi řečenému Bechyně — a paní Duoře, tehdyž manželce své, zapsal a ve dsky vložil — tři sta k. gr. — dluhu na Sovoluštiech, na platu, na kme- tich, dvoriech, na rybníciech — jakož plnějie ve dskách stojí, a že dřieve řečený Jan Be- chyně svrchupsané zbožie v Sovoluštiech opa- noval úřadem řádu zemského, i uveden i byl v držení i požíval všecka pokojná leta. A to mi jest svčdomo. — (Datum, jako nahoře.) 4. 1427, 28. ledna. Andreas pro tem- 87
Hrádek Komorní nad Sázavou. licta, in guibuscungue consistant, guibusve specialibus possint nominibus designari, maie- stati nostre propter prefati Zulonis demerita nec non notabiles ipsius excessus erga nos et incolas regni nostri Boemie perpetratos, orpha- nis et heredibus ipsius Zulonis per ipsum de- relictis non obstantibus quibuscunque, per ba- rones regni nostri Boemie iuris ordine servato juste et legittime adiudicata, sicut [id] ipsum eciam in tabulis regni nostri Boemie plenius est expressum, dedimus, donavimus et contulimus, damus virtute presencium regia auctoritate Boemie, et de certa nostra sciencia conferimus graciosius et donamus per ipsos Nicolaum et Martinum, heredes et successores ipsorum ha- benda, tenenda, regenda, gubernanda, ven- denda, alienanda et in usus suos beneplacitos, impedimentis non obstantibus quibuscunque, convertenda pacifice et quiete. Mandantes universis et singulis nobilibus, baronibus, urze- dniconibus, czudariis, iusticiariis ceterisque tabularum et communis regni nostri Boemie subditis et fidelibus universis, cuiuscunque status, gradus seu condicionis extiterint, pre- sentibus et futuris firmiter et districte, qua- tinus ipsi prefatos Nicolaum et Martinum, heredes et successores ipsorum in prefatis bonis non impediant nec impediri per quempiam paciantur, quin pocius circa eadem nostro no- mine manuteneant et conservent, prout indi- gnacionem nostram voluerint arcius evitare. Presencium sub regie nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum datum Mendici anno do- mini MCCCCVI die vicesima tercia Septem- bris, regnorum nostrorum anno Boemie qua- dragesimo quarto, Romanorum vero tricesimo primo. Per dominum Conradum subcamerarium. Johannes de Bamberg. (Rukop. à. 992 fol. 67.) 2. 1419, 20. března. Dorothea, relicta olim Liczkonis de Hradku, obligavit per tabu- las terre maiorum obligacionum VI“ s. gr. Jo- hanni de Praga Bechynie, regni Bohemie sub- camerario, et suis heredibus in hereditatibus suis dotalibus obligatis et hereditariis infra- Archiv Ceskÿ XXVI. 289 scriptis: videlicet in Hradek municione, curia arature, opido, thabernis, curiis rusticalibus cum censu in Ssachow, in Morawsko, in Cho- tiwy et in Swyetla villis, curiis rusticalibus cum censu, rivis, fluminibus, piscinis, molen- dinis, et in Chotieticz municione, curiis aratu- rarum, curiis rusticalibus cum censu, agris, pratis, silvis, rivis, piscinis et omni libertate — ac in toto quidquid ibi habet et olim ma- ritus et vinitor ipsius habuit — oc prout in terre tabulis plenius continetur. Actum anno domini MCCCC°XIX feria secunda post Oculi dominicam. (Rukop. &. 992 f. 74.) 3. 1426, 11. prosince. Já Ctibor, komor- ník vyšší desk zemských královstvie Českého, vyznávám tiemto listem obecně všem i kaž- dému zvláště, kdož jej uzřie anebo čtúce sly- šeti budú, že slovutná a poctivá paní, paní Duora, někdy manželka slovutného Vaňka Sekyrky z Choltic, slovutnému Janovi Bechy- ňovi, měštěnínu Star. M. Pr., zapsala a ve dsky vložila plným řádem zemským šest set k. gr. — dluhu na Hrádku a na Nepřiekoši- cích — jakož plněji dsky svčdčie, a on svrchupsaný Jan Bechyně podle řádu zemské- ho úřadem to opanoval, tak jakož země za právo má. A toho na lepšie svědomie a vy- znánie svú jsem pečeť k tomuto listu pridávil. Jenž jest dán v Praze leta [od] narozenie syna božieho tisíc čtyřset dvacátého šestého tu středu před sv. Lucii. (Rukop. 992 f. 74.) Já Ctibor — (jako v předešlé listině) — slyšeti budú, že slovutný Vaněk řečený Se- kyrka z Choltic slovutnému Janovi řečenému Bechyně — a paní Duoře, tehdyž manželce své, zapsal a ve dsky vložil — tři sta k. gr. — dluhu na Sovoluštiech, na platu, na kme- tich, dvoriech, na rybníciech — jakož plnějie ve dskách stojí, a že dřieve řečený Jan Be- chyně svrchupsané zbožie v Sovoluštiech opa- noval úřadem řádu zemského, i uveden i byl v držení i požíval všecka pokojná leta. A to mi jest svčdomo. — (Datum, jako nahoře.) 4. 1427, 28. ledna. Andreas pro tem- 87
Strana 290
290 pore notarius tabularum minorum regni Bohe- mie, reguisitus per magistrum civium et do- minos consules Maioris Civ. Prag., guid sibi constaret de sexingentis s. per Dorotheam, relictam olim Liczkonis de Hrádek, per dic- tas tabulas terre obligatis Johanni dicto Be- chynie, protune subcamerario regni predicti Bohemie, nec non de trecentis s. per Wence- slaum dictum Sekyrkam de Cholticz similiter dicto Johanni Bechynie per dictas tabulas obligatis. — Gui Andreas constitutus perso- naliter in consilio — deposuit, hniusmodi ob- ligaciones fore veras et iustas, ac sibi de ipsis bene et integre constare et guam pluribus aliis officialibus; pro cuius confirmacione ob- tulit cedulam manu propria scriptam, in gua huiusmodi obligacio continebatur, cum aliis duabus litteris recognicionis Ctiborii, pro tune camerarii dictarum tabularum cum ipsius si- gillo munitis. Et idem Ctiborius eciam con- stitutus in consilio — deposuit, guod huiusmodi obligaciones ad tabulas terre manu propria seripsit. Due guidem cedule cum dictis lit- teris — sunt — in hec — inserta (srvn. zde č.2.a3.) Act. fer. III. ante Purif. a etc. XXVII. (Tamtéž.) Hradiště Wnichové. 1. 1507, 5. února. Václav z Časavi, purk- rabie na Hradišti, svědčil v radě [Novom.]: Jel sem z Kláštera do Hradiště i potkal sem Blažka formana na cestě; i řekl sem jemu, kterak se máš? A on mi řekl, nemám se dobře. A já jemu, proč? A on řekl: Pobrali mi koně. I ptal sem se, jest-li kdo z Prahy na Hradišti ? A on řekl: Jest Hašek, prosím tebe, pověz mu, ať se opatruje a jede opatrně, af se mnou káže, neb bych nepřál jemu nic zlého, jako sám sobě. Potom když sem přijel do Hradiště i šel sem k Haškovi, a tu byl také Jakub ba- kalář z Turnova, a pověděl sem jemu tuto pří- hodu, žeť dává Blažek výstrahu, aby jel opa- trně, žeť by nic zlého nepřál. I dal sem Ha- škovi štuk kmentu, aby dal jej mé kuchařce, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: aby jej kupci vrátila, že mu paní nechce. Act. fer. VI. post Blasii [5. února] a. 1507. (Rukop. č. 1046 f. 38.) 2. 1517, 11. srpna. Vaněk, podruh od Bartoše bečváře, svědčil |v radě Novom.]: Když jsem byl u Haška formana pacholkem, jeli jsme z Turnova, a přijeli jsme do Hra- diště v středu před Všemi Svatými okolo ne- šporuov. Tehda Blažek přijel za námi na koni, a nestával prve na té hospodě nikda. I tázal se Haška, pojedeš-li dnes pryč? A Hašek mu pověděl, já dnes nepojedu. A Blažek pověděl mě jest: nelze než dnes do Prahy dojetí, bych měl celů noc jeti. A jel do hospody k nám, a kázal sobě za peniez sena dáti a knot zapáliti. A drže seno nad hlavů, zatočil se s koněm i zavýskal, a jel předce z Hradiška. Nazajtřie ve čtvrtek ráno navrátil se spátkem k nám zase, i řekl Haškovi : Hašku, pojedeš-li dnes domuo? A Hašek pověděl: Pacholek již vede koně k vozu. A Blažek řekl: Jeďte opu- trně a opatrujte se. A Zigmund tehdáž přikryl vuoz; a přijel jeden k němu na hnědém koni malém v vlčaté sukni a měl ručnici a pouzdro na ručnici, a řekl mu: My, Blažku, pojedeme, častě. I jeli předce. I jeli jsme odtud čtvrt míle; i vyjel ten na nás, kterýž byl prve přijel k Blaž- kovi na tom malém koníku z lesa, a pohleděv na nás, jel zase do lesa. A když jsme odtud odjeli asi troje hony, tu za námi Kopidlanský hned jel a pobral nám. A ten na tom malém koni přijev, vosekával hned vozy. Zikmund Zalešák : Když jsme z Turnova do Hradiště přijeli, v tu středu po sv. Havle bude jedenácte let, když přijde, i tu jsme přes noc zuostali. Tehda Blažek přijel za námi na koni z Turnova, kázal koňovi votypku sena dáti, šel nahoru, rozsvietil sobě knot k ruč- nici, sšed doluo pověděl: Tak mně nelze než dnes v Praze býti, bych měl celů noc jeti. Tehda na zajtřie ve čtvrtek přijel zase tak v ráně, sniedáme; i stál s Haškem před domem, a my s pacholkem koně pojímali, chtiec zapřa- hati. Tehda jest přijel na hnědém koni v vl-
290 pore notarius tabularum minorum regni Bohe- mie, reguisitus per magistrum civium et do- minos consules Maioris Civ. Prag., guid sibi constaret de sexingentis s. per Dorotheam, relictam olim Liczkonis de Hrádek, per dic- tas tabulas terre obligatis Johanni dicto Be- chynie, protune subcamerario regni predicti Bohemie, nec non de trecentis s. per Wence- slaum dictum Sekyrkam de Cholticz similiter dicto Johanni Bechynie per dictas tabulas obligatis. — Gui Andreas constitutus perso- naliter in consilio — deposuit, hniusmodi ob- ligaciones fore veras et iustas, ac sibi de ipsis bene et integre constare et guam pluribus aliis officialibus; pro cuius confirmacione ob- tulit cedulam manu propria scriptam, in gua huiusmodi obligacio continebatur, cum aliis duabus litteris recognicionis Ctiborii, pro tune camerarii dictarum tabularum cum ipsius si- gillo munitis. Et idem Ctiborius eciam con- stitutus in consilio — deposuit, guod huiusmodi obligaciones ad tabulas terre manu propria seripsit. Due guidem cedule cum dictis lit- teris — sunt — in hec — inserta (srvn. zde č.2.a3.) Act. fer. III. ante Purif. a etc. XXVII. (Tamtéž.) Hradiště Wnichové. 1. 1507, 5. února. Václav z Časavi, purk- rabie na Hradišti, svědčil v radě [Novom.]: Jel sem z Kláštera do Hradiště i potkal sem Blažka formana na cestě; i řekl sem jemu, kterak se máš? A on mi řekl, nemám se dobře. A já jemu, proč? A on řekl: Pobrali mi koně. I ptal sem se, jest-li kdo z Prahy na Hradišti ? A on řekl: Jest Hašek, prosím tebe, pověz mu, ať se opatruje a jede opatrně, af se mnou káže, neb bych nepřál jemu nic zlého, jako sám sobě. Potom když sem přijel do Hradiště i šel sem k Haškovi, a tu byl také Jakub ba- kalář z Turnova, a pověděl sem jemu tuto pří- hodu, žeť dává Blažek výstrahu, aby jel opa- trně, žeť by nic zlého nepřál. I dal sem Ha- škovi štuk kmentu, aby dal jej mé kuchařce, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: aby jej kupci vrátila, že mu paní nechce. Act. fer. VI. post Blasii [5. února] a. 1507. (Rukop. č. 1046 f. 38.) 2. 1517, 11. srpna. Vaněk, podruh od Bartoše bečváře, svědčil |v radě Novom.]: Když jsem byl u Haška formana pacholkem, jeli jsme z Turnova, a přijeli jsme do Hra- diště v středu před Všemi Svatými okolo ne- šporuov. Tehda Blažek přijel za námi na koni, a nestával prve na té hospodě nikda. I tázal se Haška, pojedeš-li dnes pryč? A Hašek mu pověděl, já dnes nepojedu. A Blažek pověděl mě jest: nelze než dnes do Prahy dojetí, bych měl celů noc jeti. A jel do hospody k nám, a kázal sobě za peniez sena dáti a knot zapáliti. A drže seno nad hlavů, zatočil se s koněm i zavýskal, a jel předce z Hradiška. Nazajtřie ve čtvrtek ráno navrátil se spátkem k nám zase, i řekl Haškovi : Hašku, pojedeš-li dnes domuo? A Hašek pověděl: Pacholek již vede koně k vozu. A Blažek řekl: Jeďte opu- trně a opatrujte se. A Zigmund tehdáž přikryl vuoz; a přijel jeden k němu na hnědém koni malém v vlčaté sukni a měl ručnici a pouzdro na ručnici, a řekl mu: My, Blažku, pojedeme, častě. I jeli předce. I jeli jsme odtud čtvrt míle; i vyjel ten na nás, kterýž byl prve přijel k Blaž- kovi na tom malém koníku z lesa, a pohleděv na nás, jel zase do lesa. A když jsme odtud odjeli asi troje hony, tu za námi Kopidlanský hned jel a pobral nám. A ten na tom malém koni přijev, vosekával hned vozy. Zikmund Zalešák : Když jsme z Turnova do Hradiště přijeli, v tu středu po sv. Havle bude jedenácte let, když přijde, i tu jsme přes noc zuostali. Tehda Blažek přijel za námi na koni z Turnova, kázal koňovi votypku sena dáti, šel nahoru, rozsvietil sobě knot k ruč- nici, sšed doluo pověděl: Tak mně nelze než dnes v Praze býti, bych měl celů noc jeti. Tehda na zajtřie ve čtvrtek přijel zase tak v ráně, sniedáme; i stál s Haškem před domem, a my s pacholkem koně pojímali, chtiec zapřa- hati. Tehda jest přijel na hnědém koni v vl-
Strana 291
Hradiště Mnichovo — Hradištko. čatých šatech a s ručnicí, toho já neznám, kdo to byl. I zavolal na Blažka: Blažku, po- jeďme, již máme hodinu a čas veliký. I jeli spolu z městečka. Tehdy my když jsme jeli, neujeli jsme puol míle, a ten vyjel sám druhý z lesa, kterýž prve s Blażkem byl na tom koni, na hnědém. I jel zase do lesa. Potom když Kopidlanský na nás udeřil, tehdy ten jest — kterýž byl s Blažkem v Hradišti, pravě, že mají čas jeti — byl tu s Kopidlanským, a ten mné ranil najprv a bil na mé vZdy s jinymi, aż mó ssekali a porazili. Act. fer. III. post Laurencii 1507. (Rukopis 6. 1046 f. 150.) Hradištko (rozumí se Hr. někdy tvrz u Ho- stivice, vyjma v č. 11, 19 a 21). 1. 1403, 18. srpna. Henslinus carnifex, gener Nigri Peslini, et Elizabeth relicta Frid- lini Klauber, ducti sunt super dotalicium Anne, uxoris Johannis Pleyer, quas habet super Hra- diczco, pro IIC florenis ung. et LXXXIIT. flor. ung. Actum sabbato ante s. Bartholom. a. MCCCCIII. (Rukop. é. 987 fol. 26.) 2. 1403, 22. září. Elizabeth, relicta Frid- lini Glauber, ducta est ad curiam Hradissko super dotalicio domine Agnetis Johannis dicti Plaer pro CCLXXXVII. (?) flor. ung. de man- dato dominorum secundum tenorem littere ip- sius. Act. die s. Mauricii a. MCCCCIII. (Tam- též fol. 27.) 3. 1404, 15. července. Dypoldus de Co- lonia ductus est super bona et municionem Jo- hannis Pleyer in Hradiczko pro centum et LXII s. gr. et XXXVIII. gr. iuxta tenorem littere ipsius ex mandato dominorum. Idem ductus est super eadem bona in Hradiczko pro ducentis flor. iuxta tenorem littere ipsius. Act. fer. tercia post s. Margarethe anno MCCCCIIII. (Tamtéz fol. 31.) 4. 1406. Ibidem (in consilio Min. Civ. Prag) Johannes dictus Plaer, civis Mai. Civ. Pr., personaliter constitutus recognovit se, quia nichil habet in Hradiezko, sed quidquid est ibidem, sit in rebus mobilibus vel immobili- 291 bus, hoc totum habet et possidet domina uxor sua Anna in suo dotalicio, ipseque Johannes Plaer ex eo resignavit eidem d. Anne de pre- dietis bonis Hradyssezco, quia pro ipso debita persolvit ex gracia sua speciali; et hoc sibi Anna predicta finaliter excepit, quod de pre- dietis bonis in Hradysezco nulli hominum vult debita solvere pro Johanne, marito suo pre- dicto, per amplius (bez oznacení dne). (Rukop. ć. 317 fol. 18.) 5. 1407, 4. srpna. Ludovicus apothecarius ductus est ad hereditatem et bona Hradisczko de mandato dominorum consulum in C et LX s. gr. iuxta tenorem littere sue. Act. fer. quinta post vincula Petri a. MCCCCVII. (Tamtéz f. 46.) 6. 1408, 15. kvétna. Ibidem (Min. Civ. Pr.) in eodem iudicio contestato ipsorum iuris diffinitiva sentencia et edicto inter d. Annam relictam Planeri ex una, et Dypoldum de Co- lonia parte ex altera, pronuncciaverunt in hunc modum taliter, quod d. Anna iuxta ius civi- tatis litteras et libros iustior est quam Dy- poldus ad curiam Hradissezko et omnes perti- neneias eius. Ideo datum est eidem domine pro iure obtento contra Dypoldum predictum et litteras suas. Act. fer. V. post Sophie a. MCCCCVIII. (Tamtéž fol. 31.) 7. 1408. — Ibidem (in consilio) domine Anne de Hradissczco, relicte Johannis Plaer concivis nostri, ex una et Dypoldo de Colonia parte ex altera, post terminos priores et pri- orem sentenciam latam per iudicem et iuratos huius civitatis inter partes predictas, et ipsa hereditate Hradissczko nec non litteris ipsius Dypoldi, cum quibus se iuri nostre civitatis ipse Dypoldus benivole submiserat et eisdem ipsam Annam et hereditatem predictam impe- tiverat, et eciam ad ius Lythomyericense cum eisdem litteris appellaverat, et iam post rever- sionem sentencie et ortel de Luthomyericz, gue sentencia et ortel coram ambabus partibus sufficienter lecta et audita fuit, et post omnia premissa terminus ultimus et finalis et perem- ptorius datus fuit adhibuere(?) iudicium, sen 37*
Hradiště Mnichovo — Hradištko. čatých šatech a s ručnicí, toho já neznám, kdo to byl. I zavolal na Blažka: Blažku, po- jeďme, již máme hodinu a čas veliký. I jeli spolu z městečka. Tehdy my když jsme jeli, neujeli jsme puol míle, a ten vyjel sám druhý z lesa, kterýž prve s Blażkem byl na tom koni, na hnědém. I jel zase do lesa. Potom když Kopidlanský na nás udeřil, tehdy ten jest — kterýž byl s Blažkem v Hradišti, pravě, že mají čas jeti — byl tu s Kopidlanským, a ten mné ranil najprv a bil na mé vZdy s jinymi, aż mó ssekali a porazili. Act. fer. III. post Laurencii 1507. (Rukopis 6. 1046 f. 150.) Hradištko (rozumí se Hr. někdy tvrz u Ho- stivice, vyjma v č. 11, 19 a 21). 1. 1403, 18. srpna. Henslinus carnifex, gener Nigri Peslini, et Elizabeth relicta Frid- lini Klauber, ducti sunt super dotalicium Anne, uxoris Johannis Pleyer, quas habet super Hra- diczco, pro IIC florenis ung. et LXXXIIT. flor. ung. Actum sabbato ante s. Bartholom. a. MCCCCIII. (Rukop. é. 987 fol. 26.) 2. 1403, 22. září. Elizabeth, relicta Frid- lini Glauber, ducta est ad curiam Hradissko super dotalicio domine Agnetis Johannis dicti Plaer pro CCLXXXVII. (?) flor. ung. de man- dato dominorum secundum tenorem littere ip- sius. Act. die s. Mauricii a. MCCCCIII. (Tam- též fol. 27.) 3. 1404, 15. července. Dypoldus de Co- lonia ductus est super bona et municionem Jo- hannis Pleyer in Hradiczko pro centum et LXII s. gr. et XXXVIII. gr. iuxta tenorem littere ipsius ex mandato dominorum. Idem ductus est super eadem bona in Hradiczko pro ducentis flor. iuxta tenorem littere ipsius. Act. fer. tercia post s. Margarethe anno MCCCCIIII. (Tamtéz fol. 31.) 4. 1406. Ibidem (in consilio Min. Civ. Prag) Johannes dictus Plaer, civis Mai. Civ. Pr., personaliter constitutus recognovit se, quia nichil habet in Hradiezko, sed quidquid est ibidem, sit in rebus mobilibus vel immobili- 291 bus, hoc totum habet et possidet domina uxor sua Anna in suo dotalicio, ipseque Johannes Plaer ex eo resignavit eidem d. Anne de pre- dietis bonis Hradyssezco, quia pro ipso debita persolvit ex gracia sua speciali; et hoc sibi Anna predicta finaliter excepit, quod de pre- dietis bonis in Hradysezco nulli hominum vult debita solvere pro Johanne, marito suo pre- dicto, per amplius (bez oznacení dne). (Rukop. ć. 317 fol. 18.) 5. 1407, 4. srpna. Ludovicus apothecarius ductus est ad hereditatem et bona Hradisczko de mandato dominorum consulum in C et LX s. gr. iuxta tenorem littere sue. Act. fer. quinta post vincula Petri a. MCCCCVII. (Tamtéz f. 46.) 6. 1408, 15. kvétna. Ibidem (Min. Civ. Pr.) in eodem iudicio contestato ipsorum iuris diffinitiva sentencia et edicto inter d. Annam relictam Planeri ex una, et Dypoldum de Co- lonia parte ex altera, pronuncciaverunt in hunc modum taliter, quod d. Anna iuxta ius civi- tatis litteras et libros iustior est quam Dy- poldus ad curiam Hradissezko et omnes perti- neneias eius. Ideo datum est eidem domine pro iure obtento contra Dypoldum predictum et litteras suas. Act. fer. V. post Sophie a. MCCCCVIII. (Tamtéž fol. 31.) 7. 1408. — Ibidem (in consilio) domine Anne de Hradissczco, relicte Johannis Plaer concivis nostri, ex una et Dypoldo de Colonia parte ex altera, post terminos priores et pri- orem sentenciam latam per iudicem et iuratos huius civitatis inter partes predictas, et ipsa hereditate Hradissczko nec non litteris ipsius Dypoldi, cum quibus se iuri nostre civitatis ipse Dypoldus benivole submiserat et eisdem ipsam Annam et hereditatem predictam impe- tiverat, et eciam ad ius Lythomyericense cum eisdem litteris appellaverat, et iam post rever- sionem sentencie et ortel de Luthomyericz, gue sentencia et ortel coram ambabus partibus sufficienter lecta et audita fuit, et post omnia premissa terminus ultimus et finalis et perem- ptorius datus fuit adhibuere(?) iudicium, sen 37*
Strana 292
292 tenciam et ortel de Luthomyericz, prout ve- nerat, concludendum, et ibidem in isto iudicio ambe partes steterunt, videlicet Anna ad ius faciendum Dypoldo predicto, prout sentencia et ortel scriptum de Luthomyericz venerat, prompta fuit; sed Dypoldus statim quesivit ibi subterfugia et alias vias, volens se alienare a iure illo, pro quo appellaverat et se submi- serat ei, exivit extra a iudicio ad consilium seu potaz, et non est abinde reversus ad ius suum, sed recessit arroganter prorumpens in verba contumeliosa, prout patet auditum ab ore eius. Et Anna astitit usque ad finem iu- dicii ad ius suum. Ideo ibidem per iudicem et iuratos datum est pro iure obtento Anne pre- dicte et hereditatibus predictis contra ipsum Dypoldum et litteras suas prius nominatas. Et ibidem predicta domina Anna super hoc dedit memoriales (bez označení dne). (Tamtéž f. 36.) 8. 1411, 19. února. A. d. MCCCCXI. feria quinta post Valentini in iudicio conte- stato (Min. Civ. Pr.) coram iudice et iuratis d. Anna, relicta Plaeri de Hradissczko et nunc uxor Martini, personaliter constituta — reco- gnovit, se curiam suam cum omnibus agris et subsidibus — ac omnes res suas — seu na- bitek — Martino predicto, marito suo, dedisse, donasse — Et ibidem mox predictus Martinus in eodem iudicio personaliter constitutus re- cognoverit (!) se omnia premissa bona — post mortem suam predicte Anne uxori viceversa dedisse, donasse — Hic autem eciam notanter expressum est, quod predictus Martinus sine voluntate d. Anne et consensu de predictis bonis omnibus penitus nichil poterit alienare neque vendere aut quovismodo intricare. (Tam- též fol. 49.) 9. 1412, 6. rijna. Ibidem (in concilio Min. Civ. Pr.) Martinus et d. Anna, uxor ipsius et quondam relicta Johannis Plaeri, personaliter constituti protestati sunt, quod hereditatem ipsorum in Hradissczko, curiam arature, mu- nicionem cum duabus agriculturis agrorum in E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: cali, in gua residet Mathias, agris, pratis, pis- cinis, salicibus et omni libertate ad ea perti- nente — in qua hereditate Niklas dictus Za- rowsky habuit pro XVII. s. gr. census, prout littere civiles super eodem censu confecte tes- tabantur, vendiderunt Niklassoni predicto de Zarow — pro quadringentis triginta sexag. integraliter persolutis et ei de dicta hereditate hereditarie condescenderunt. Disbrigare ipsam hereditatem promiserunt Jacobus Doreet, Sigis- mundus Pertoldi, concives nostri, secundum ius et consvetudinem huius civitatis. Act. fer. V. post Francisci a. MCCCCXII. (Tamtéz fol. 58.) 10. 1417, 22. kvétna. A. d. MCCCCXVII® sabbato die post Ascens. d. in pleuo et con- testato iudicio (Min. Civ. Pr.) famosus d. Jo- hannes de Leskow, pro tunc regni Boemie subcamerarius, sentencias per iuratos consu'es huius civitatis contra Dipoldum de Colonia pro parte iuris quondam d. Anne occasione bono- rum in Hradissko latas et pronuncciatas ac eciam per scabinos et consules civitatis Litho- mericzensis pro parte dicte Anne confirmatas et ratificatas, prius auditas et eas plenum vi- gorem habere cognoscentes, ac ulterius cum serenissimi domini regis, domini nostri graciosi, consiliariis consultus super eisdem et unitus, prefatas sentencias regia auctoritate pariter et propria confirmavit effectualiter et roboravit, et prudentes viros Jacobum, iudicem protunc huius civitatis, et Sigismundum de disbriga- cione dictorum bonorum ibidem coram iudicio, prout optabant, cum consulibus pro tunc ibi- dem eidem iudicio presidentibus sentencialiter liberos dimisit et solutos. Circa quam prenomi- nati d. subcamerarii, quam dictarum sentencia- rum confirmacionem et pronuncciacionem no- biles domini videlicet d. Wilhelmus de Hazen- burg, d. regis consiliarius, d. Henricus de Elsterberg et Bawarus de Samburg sunt in eodem iudicio assesores, et in testimonium evi- dens personaliter presiderunt. (Tamtéž f. 91.) 11. 1417, 9. srpna. Nos magister civium et Zliczina, centum gr. census cum curia rusti- | scabini Maioris Civ. Pr. recognoscimus, quod
292 tenciam et ortel de Luthomyericz, prout ve- nerat, concludendum, et ibidem in isto iudicio ambe partes steterunt, videlicet Anna ad ius faciendum Dypoldo predicto, prout sentencia et ortel scriptum de Luthomyericz venerat, prompta fuit; sed Dypoldus statim quesivit ibi subterfugia et alias vias, volens se alienare a iure illo, pro quo appellaverat et se submi- serat ei, exivit extra a iudicio ad consilium seu potaz, et non est abinde reversus ad ius suum, sed recessit arroganter prorumpens in verba contumeliosa, prout patet auditum ab ore eius. Et Anna astitit usque ad finem iu- dicii ad ius suum. Ideo ibidem per iudicem et iuratos datum est pro iure obtento Anne pre- dicte et hereditatibus predictis contra ipsum Dypoldum et litteras suas prius nominatas. Et ibidem predicta domina Anna super hoc dedit memoriales (bez označení dne). (Tamtéž f. 36.) 8. 1411, 19. února. A. d. MCCCCXI. feria quinta post Valentini in iudicio conte- stato (Min. Civ. Pr.) coram iudice et iuratis d. Anna, relicta Plaeri de Hradissczko et nunc uxor Martini, personaliter constituta — reco- gnovit, se curiam suam cum omnibus agris et subsidibus — ac omnes res suas — seu na- bitek — Martino predicto, marito suo, dedisse, donasse — Et ibidem mox predictus Martinus in eodem iudicio personaliter constitutus re- cognoverit (!) se omnia premissa bona — post mortem suam predicte Anne uxori viceversa dedisse, donasse — Hic autem eciam notanter expressum est, quod predictus Martinus sine voluntate d. Anne et consensu de predictis bonis omnibus penitus nichil poterit alienare neque vendere aut quovismodo intricare. (Tam- též fol. 49.) 9. 1412, 6. rijna. Ibidem (in concilio Min. Civ. Pr.) Martinus et d. Anna, uxor ipsius et quondam relicta Johannis Plaeri, personaliter constituti protestati sunt, quod hereditatem ipsorum in Hradissczko, curiam arature, mu- nicionem cum duabus agriculturis agrorum in E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: cali, in gua residet Mathias, agris, pratis, pis- cinis, salicibus et omni libertate ad ea perti- nente — in qua hereditate Niklas dictus Za- rowsky habuit pro XVII. s. gr. census, prout littere civiles super eodem censu confecte tes- tabantur, vendiderunt Niklassoni predicto de Zarow — pro quadringentis triginta sexag. integraliter persolutis et ei de dicta hereditate hereditarie condescenderunt. Disbrigare ipsam hereditatem promiserunt Jacobus Doreet, Sigis- mundus Pertoldi, concives nostri, secundum ius et consvetudinem huius civitatis. Act. fer. V. post Francisci a. MCCCCXII. (Tamtéz fol. 58.) 10. 1417, 22. kvétna. A. d. MCCCCXVII® sabbato die post Ascens. d. in pleuo et con- testato iudicio (Min. Civ. Pr.) famosus d. Jo- hannes de Leskow, pro tunc regni Boemie subcamerarius, sentencias per iuratos consu'es huius civitatis contra Dipoldum de Colonia pro parte iuris quondam d. Anne occasione bono- rum in Hradissko latas et pronuncciatas ac eciam per scabinos et consules civitatis Litho- mericzensis pro parte dicte Anne confirmatas et ratificatas, prius auditas et eas plenum vi- gorem habere cognoscentes, ac ulterius cum serenissimi domini regis, domini nostri graciosi, consiliariis consultus super eisdem et unitus, prefatas sentencias regia auctoritate pariter et propria confirmavit effectualiter et roboravit, et prudentes viros Jacobum, iudicem protunc huius civitatis, et Sigismundum de disbriga- cione dictorum bonorum ibidem coram iudicio, prout optabant, cum consulibus pro tunc ibi- dem eidem iudicio presidentibus sentencialiter liberos dimisit et solutos. Circa quam prenomi- nati d. subcamerarii, quam dictarum sentencia- rum confirmacionem et pronuncciacionem no- biles domini videlicet d. Wilhelmus de Hazen- burg, d. regis consiliarius, d. Henricus de Elsterberg et Bawarus de Samburg sunt in eodem iudicio assesores, et in testimonium evi- dens personaliter presiderunt. (Tamtéž f. 91.) 11. 1417, 9. srpna. Nos magister civium et Zliczina, centum gr. census cum curia rusti- | scabini Maioris Civ. Pr. recognoscimus, quod
Strana 293
Hradistko (1411—1456). nos propter evidentem orphanorum olim ma- gistri Jacobi de Krnovia ex una, nec non Kathe- rinam, relictam dicti magistri Jacobi, parte ex altera, pro et racione omnium bonorum mo- bilium et immobilium per dictum magistrum Jacobum relictorum talem inter ipsos fecimus divisionem — sic videlicet, quod eadem Ka- therina pro porcione sua habere debet curiam seu hereditatem in Hradisstko cum omnibus — pecoribus, pecudibus, equis, vaccis — quam- quidem curiam — eidem Katherine ad tabu- las terre imposuimus hereditarie possidendam. Insuper ipsa Katherina addere debet ad ean- dem curiam ex eo, quod porcio sua, que ipsam concernebat in bonis per dictum niaritum suum relictis, ad tantam summam se non exten- debat, centum et X s. gr. pecunia in parata; nam ipsa Katherina cum consensu et voluntate nostra persolvit eciam centum et XVIII s. gr. debiti, in quibus dictus magister Jacobus mansit obligatus, cum propria sua pecunia, sie quod ipsa Katherina eandem curiam seu hereditatem in Hradisstko de cetero et inantea perpetuis temporibus hereditarie et pacifice possidere debeat —. Item pro porcione eorundem orpha- norum cesserunt ipsis bona infrascripta: primo videlicet domus magna cum suis pertinencis, in qua pater ipsorum orphanorum inhabitavit, que sita est prope s. Castulum penes domum olim Frane pistoris. Item alia domus sita in Nova Civitate. Item VI s. gr. census perpetui in bonis domini Hermani militis prope Plznam; item 1'/, s. gr. census in bonis domini Sdislai; it. III. s. gr. census in. domo Petri Dursmid, in qua aquila nigra est depicta, sita in foro s. Galli; it. 1 s. gr. census in Nova Civ. — et omnes vineas —. Quequidem bona orphanorum — com- misimus ad regendum Johanni domestico ma- gistri monete, amico ipsorum orphanorum, us- que ad annos etatis eorundem orphanorum —. Actum feria II. ante Laurenci anno — XVII s. (Rukop. 6. 2099 f. 109.) 12. 1437, 5. listopadu. Janek, filius Ni- colai de Zarow, pleno in consilio personaliter 293 constitutus animo deliberato intendens viam ingredi cum serenissima regina, domina sua, et proficisci, bona sua, videlicet municionem, euriam — in Hradisstko domine Barbare, so- rori sue indivise, et famoso Wenceslao de Chol- piez, sororio suo, potenter commisit. Si autem, quod absit, in ipsa via vel ubicumque dictus Janko morte preventus vel prereptus fuerit, extunc dieta bona in predictos coniuges devolvi debent pleno iure. Actum [in consilio Minor. Civ. Prag.] feria III* ante Martini conf. (Ru- kop. 6. 2080 f. 66.) 13. 1437, 6. listopadu. Johannes, natus o- lim Nicolai dicti Zarowsky — resignavit —- omne ius suum hereditarium, quod habere di- noscitur per mortem prefati Nicolai, patris sui, ad domum sitam inter domos ad antiquum cambium ex una et Sigismundi Slama parte ab altera, et ad municionem dictam Hradissko prope Hostiwiez villam, nec non ad omnia bona sua mobilia et immobilia — domine Barbare sorori sue indivise, conthorali Wenceslai dicti Cholpicky, et ipsi Wenceslao socero svo. — Actum in pleno consilio feria IIII* ipso die S. Leonardi. (Rukop. č. 90 fol. 10.) 14. 1440, 18. éervence. Johannes Sosno- wecz — resignavit — municionem dictam Hra- distko, que quondam fuit Nicolai Zarowsky, cum annonis seu seminibus yemalibus et esti- valibus, agris cultis et incultis, pratis, piscinis, equis, vaccis, scrophis, usufructibus — eciam villam Trziebonicze dictam, quam in diffida- cione cum fratre suo existens w holdu tenet, cum censibus et aliis utilitatibus — circum- spectis viris Duchkoni institori et Mathie ab aureo luceo —. Actum f. II* ante diem s. Marie Magdalene pleno in consilio — a. etc. XL. (Rukop. é. 90 fol. 55.) (Kancelováno.) Duchco institor emit pro se, Bietka con- thorali sua — municionem — Hradisstko di- ctam cum agris cultis et incultis, pratis, pas- cuis, rivulis, censibus — erga Johannem de Wilkowicz Sosnowec dictum pro ducentis s. gr.
Hradistko (1411—1456). nos propter evidentem orphanorum olim ma- gistri Jacobi de Krnovia ex una, nec non Kathe- rinam, relictam dicti magistri Jacobi, parte ex altera, pro et racione omnium bonorum mo- bilium et immobilium per dictum magistrum Jacobum relictorum talem inter ipsos fecimus divisionem — sic videlicet, quod eadem Ka- therina pro porcione sua habere debet curiam seu hereditatem in Hradisstko cum omnibus — pecoribus, pecudibus, equis, vaccis — quam- quidem curiam — eidem Katherine ad tabu- las terre imposuimus hereditarie possidendam. Insuper ipsa Katherina addere debet ad ean- dem curiam ex eo, quod porcio sua, que ipsam concernebat in bonis per dictum niaritum suum relictis, ad tantam summam se non exten- debat, centum et X s. gr. pecunia in parata; nam ipsa Katherina cum consensu et voluntate nostra persolvit eciam centum et XVIII s. gr. debiti, in quibus dictus magister Jacobus mansit obligatus, cum propria sua pecunia, sie quod ipsa Katherina eandem curiam seu hereditatem in Hradisstko de cetero et inantea perpetuis temporibus hereditarie et pacifice possidere debeat —. Item pro porcione eorundem orpha- norum cesserunt ipsis bona infrascripta: primo videlicet domus magna cum suis pertinencis, in qua pater ipsorum orphanorum inhabitavit, que sita est prope s. Castulum penes domum olim Frane pistoris. Item alia domus sita in Nova Civitate. Item VI s. gr. census perpetui in bonis domini Hermani militis prope Plznam; item 1'/, s. gr. census in bonis domini Sdislai; it. III. s. gr. census in. domo Petri Dursmid, in qua aquila nigra est depicta, sita in foro s. Galli; it. 1 s. gr. census in Nova Civ. — et omnes vineas —. Quequidem bona orphanorum — com- misimus ad regendum Johanni domestico ma- gistri monete, amico ipsorum orphanorum, us- que ad annos etatis eorundem orphanorum —. Actum feria II. ante Laurenci anno — XVII s. (Rukop. 6. 2099 f. 109.) 12. 1437, 5. listopadu. Janek, filius Ni- colai de Zarow, pleno in consilio personaliter 293 constitutus animo deliberato intendens viam ingredi cum serenissima regina, domina sua, et proficisci, bona sua, videlicet municionem, euriam — in Hradisstko domine Barbare, so- rori sue indivise, et famoso Wenceslao de Chol- piez, sororio suo, potenter commisit. Si autem, quod absit, in ipsa via vel ubicumque dictus Janko morte preventus vel prereptus fuerit, extunc dieta bona in predictos coniuges devolvi debent pleno iure. Actum [in consilio Minor. Civ. Prag.] feria III* ante Martini conf. (Ru- kop. 6. 2080 f. 66.) 13. 1437, 6. listopadu. Johannes, natus o- lim Nicolai dicti Zarowsky — resignavit —- omne ius suum hereditarium, quod habere di- noscitur per mortem prefati Nicolai, patris sui, ad domum sitam inter domos ad antiquum cambium ex una et Sigismundi Slama parte ab altera, et ad municionem dictam Hradissko prope Hostiwiez villam, nec non ad omnia bona sua mobilia et immobilia — domine Barbare sorori sue indivise, conthorali Wenceslai dicti Cholpicky, et ipsi Wenceslao socero svo. — Actum in pleno consilio feria IIII* ipso die S. Leonardi. (Rukop. č. 90 fol. 10.) 14. 1440, 18. éervence. Johannes Sosno- wecz — resignavit — municionem dictam Hra- distko, que quondam fuit Nicolai Zarowsky, cum annonis seu seminibus yemalibus et esti- valibus, agris cultis et incultis, pratis, piscinis, equis, vaccis, scrophis, usufructibus — eciam villam Trziebonicze dictam, quam in diffida- cione cum fratre suo existens w holdu tenet, cum censibus et aliis utilitatibus — circum- spectis viris Duchkoni institori et Mathie ab aureo luceo —. Actum f. II* ante diem s. Marie Magdalene pleno in consilio — a. etc. XL. (Rukop. é. 90 fol. 55.) (Kancelováno.) Duchco institor emit pro se, Bietka con- thorali sua — municionem — Hradisstko di- ctam cum agris cultis et incultis, pratis, pas- cuis, rivulis, censibus — erga Johannem de Wilkowicz Sosnowec dictum pro ducentis s. gr.
Strana 294
294 XII. s. minus sibi iam plenarie — persolutis —. Actum pleno in consilio feria IL post Trinitatis. (Tamtéz.) 15. 1456, 26. července (Jan a Václav bratří z FEjzíře koup!li Hradisko) My Jan a Václav bratiie z Zejriieze vyznáváme tiemto listem obecně všudy a přede všemi, kdež a před nimiž čten neboli čtúce slyšán bude, že jakož sme kúpili trhem pravým i zaplatili po- lovici zbožie Hradišckého s dědinami, s lu- kami, vrbinami, rybníky, potoky — u slo- vutných panie Katheřiny někdy Janovy, syna Zarovského, ale již Petrovy manželky, i u téhož Petra za sto a šestdesáte zl. uh. — a k tomu za jedenmezcietma zl. rýn. — a za čtrnácte gr., tak my nadepsaní bratřie škody žádné ani záhuby v tom již jmenovaných manželuov ne- hlediece, ale by oni při témž zbožie zuostali, ač by bez škody své mohli, radějie viděti chtiece, v toto sme sě jim podvolili a tiemto listem podvolujem i toho jim přejem dobro- tivé: Jestli že by tíž manželé neboli dědicové jich a budúcí dali nám nebo dědicóm našim a budücím jistinu svrchupsanú, za niž polovici prvejmenovaného zbožie u nich kúpili sme, a tu hotovými zlatými uherskými a rýnskými —- až do summy sta k. gr. úplně a docela nám zaplatili o sv. Jiří po dání listu tohoto naj- prve příštiem, že my svrchupsaní bratří máme to od nich i chcem přijítí; a k tomu také máme i dobrů naší vierů i ctí — slibujem týmž inanželóm zápis ten, jímžto nám jsú to zapsali a utvrdili, kvitovati i konečně propu- stiti. — A my také, Katherina a Petr — ne- chtiece té dobré vuole, kteráz k nám nadepsaní bratřie mají, bez hodné a zvláštnie vděčnosti pominúti, v toto se jím dobrovolně podvo- lujem — chtěli-li bychom kdy to zbožie — komu prodati, že toho nikoli bez vuole a vě- domie svrchupsaných bratří — nemáme uči- niti. — Jestli pak že bychom bez vuole a vě- domie jich komu prodali, tehdy tíž bratřie — právo mieti budú tomu, komuž bychom koli je prodali, ssúti a splatiti, jako dédictvie a E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zbožie své vlastnie. — Na potvrzenie a na zdrženie i budúcí pamět toho my všickni bratřie i manželé prvepsaní pečeti naše vlastnie dali sme k listu tomuto přivěsiti dobrovolně; prosivše urozených pánóv pana Oldřicha Medka z Waldeka, pana Jana z Kolovrat a z Korn- hauzu, a slovutného panoše Sigmunda z Chrášťan, že sú pečeti své také vedle nás dali na svě- domie přivěsiti k tomuto listu, jenž jest dán — padesátého šestého ten pondělí po sv. Jakubu ap. většiem. (Rukopis č. 2080 f. 136.) 16. 1451, 6. zárí. Katherina Zarowska — testamentum suum de omnibus bonis suis — in Hradissko, in Antiqua et Nova. civitatibus Pragensibus, in domibus, in vineis et ubicun- que talia sunt sita — «disposuit in hunc mo- dum: Primum videlicet et principaliter, quod de eisdem bonis debita persolvantur; post hoc medietatem bonorum predietorum pro ecclesia sive ad ecclesiam s. Nicolai parrochie istius civitatis, ad monasterium s. Thome ibidem, ad monasterium b. Marie in pede pontis, ad ec- clesiam s. Leonardi, ad ecclesiam b. Virginis aute Letam curiam, ad monasterium s. Karoli et ad ecclesiam s. Petri in Wyssegrado post mortem suam legavit pro sue, Johannis Za- rowsky mariti sui, et predecessorum suorum animarum salute. Item alteram medietatem bo- norum Petrus, maritus suus, quod det, tribuat et explere debeat XV s. gr. Petro, alias Petrle, patri Katherine iam dicte. Si vero ambos dictos coniuges — decedere contigerit, extunc pre- dicta medietas — ad Johannem Frane, heredes et successores ipsius devolvatur tali clausula — quod ipse Johannes, heredes et successo- res sui ad solvendum I s. gr. census annui de curia et bonis in Hradissczko huic civitati more solito et antiquitus solvi consvetam sin- gulis annis solvere sint obnoxii et astricti. — Actum fer. IIL ante Nativitatem V. Marie anno oc LVII?. (Rukop. é. 2080 f. E. 10.) 17. 1457, 17. listopadu. Postquam inter famosum Johannem filium Wenceslai Cholpi- cky ex una, et dominam Katherinam, quondam
294 XII. s. minus sibi iam plenarie — persolutis —. Actum pleno in consilio feria IL post Trinitatis. (Tamtéz.) 15. 1456, 26. července (Jan a Václav bratří z FEjzíře koup!li Hradisko) My Jan a Václav bratiie z Zejriieze vyznáváme tiemto listem obecně všudy a přede všemi, kdež a před nimiž čten neboli čtúce slyšán bude, že jakož sme kúpili trhem pravým i zaplatili po- lovici zbožie Hradišckého s dědinami, s lu- kami, vrbinami, rybníky, potoky — u slo- vutných panie Katheřiny někdy Janovy, syna Zarovského, ale již Petrovy manželky, i u téhož Petra za sto a šestdesáte zl. uh. — a k tomu za jedenmezcietma zl. rýn. — a za čtrnácte gr., tak my nadepsaní bratřie škody žádné ani záhuby v tom již jmenovaných manželuov ne- hlediece, ale by oni při témž zbožie zuostali, ač by bez škody své mohli, radějie viděti chtiece, v toto sme sě jim podvolili a tiemto listem podvolujem i toho jim přejem dobro- tivé: Jestli že by tíž manželé neboli dědicové jich a budúcí dali nám nebo dědicóm našim a budücím jistinu svrchupsanú, za niž polovici prvejmenovaného zbožie u nich kúpili sme, a tu hotovými zlatými uherskými a rýnskými —- až do summy sta k. gr. úplně a docela nám zaplatili o sv. Jiří po dání listu tohoto naj- prve příštiem, že my svrchupsaní bratří máme to od nich i chcem přijítí; a k tomu také máme i dobrů naší vierů i ctí — slibujem týmž inanželóm zápis ten, jímžto nám jsú to zapsali a utvrdili, kvitovati i konečně propu- stiti. — A my také, Katherina a Petr — ne- chtiece té dobré vuole, kteráz k nám nadepsaní bratřie mají, bez hodné a zvláštnie vděčnosti pominúti, v toto se jím dobrovolně podvo- lujem — chtěli-li bychom kdy to zbožie — komu prodati, že toho nikoli bez vuole a vě- domie svrchupsaných bratří — nemáme uči- niti. — Jestli pak že bychom bez vuole a vě- domie jich komu prodali, tehdy tíž bratřie — právo mieti budú tomu, komuž bychom koli je prodali, ssúti a splatiti, jako dédictvie a E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: zbožie své vlastnie. — Na potvrzenie a na zdrženie i budúcí pamět toho my všickni bratřie i manželé prvepsaní pečeti naše vlastnie dali sme k listu tomuto přivěsiti dobrovolně; prosivše urozených pánóv pana Oldřicha Medka z Waldeka, pana Jana z Kolovrat a z Korn- hauzu, a slovutného panoše Sigmunda z Chrášťan, že sú pečeti své také vedle nás dali na svě- domie přivěsiti k tomuto listu, jenž jest dán — padesátého šestého ten pondělí po sv. Jakubu ap. většiem. (Rukopis č. 2080 f. 136.) 16. 1451, 6. zárí. Katherina Zarowska — testamentum suum de omnibus bonis suis — in Hradissko, in Antiqua et Nova. civitatibus Pragensibus, in domibus, in vineis et ubicun- que talia sunt sita — «disposuit in hunc mo- dum: Primum videlicet et principaliter, quod de eisdem bonis debita persolvantur; post hoc medietatem bonorum predietorum pro ecclesia sive ad ecclesiam s. Nicolai parrochie istius civitatis, ad monasterium s. Thome ibidem, ad monasterium b. Marie in pede pontis, ad ec- clesiam s. Leonardi, ad ecclesiam b. Virginis aute Letam curiam, ad monasterium s. Karoli et ad ecclesiam s. Petri in Wyssegrado post mortem suam legavit pro sue, Johannis Za- rowsky mariti sui, et predecessorum suorum animarum salute. Item alteram medietatem bo- norum Petrus, maritus suus, quod det, tribuat et explere debeat XV s. gr. Petro, alias Petrle, patri Katherine iam dicte. Si vero ambos dictos coniuges — decedere contigerit, extunc pre- dicta medietas — ad Johannem Frane, heredes et successores ipsius devolvatur tali clausula — quod ipse Johannes, heredes et successo- res sui ad solvendum I s. gr. census annui de curia et bonis in Hradissczko huic civitati more solito et antiquitus solvi consvetam sin- gulis annis solvere sint obnoxii et astricti. — Actum fer. IIL ante Nativitatem V. Marie anno oc LVII?. (Rukop. é. 2080 f. E. 10.) 17. 1457, 17. listopadu. Postquam inter famosum Johannem filium Wenceslai Cholpi- cky ex una, et dominam Katherinam, quondam
Strana 295
Hradištko (1456 a 1491). Johannis Zarowsky — relictam, parte ex al- tera — racione hereditatis bonorum in Hra- dissezko controversia — exorta fuerat, extunc iurati — hereditatem bonorum supradictorum in Hradissezko, videlicet curiam, municionem — per sentenciam eorum diffinitivam predicte domine Katherine iuxta affinitatem, wedle przi- buzenstwi poslupnieho, mariti sui et devolu- cionem puerorum ipsorum, quos previxit, iure- tenus addixerunt — eidem —. Actum fer. V. ante Elisabeth — anno — LVII?*. (Tamtéž f. E. 11) 18. 1458, 7. února. Já Kateřina Zárovská prodala sem Marše (člověka svého dědičného úročnicho ve Zlýčině, kterýž jest příslušel k Hradiščku, s úrokem sta grošóv, s robotami i všemi právy, což k tomu přislušie, tak jakž sem jeho sama požívala, a lán dědin od dědin svých k Hradiščku příslušejících — kteréž leží vedle dědin dvorských Zlýčinských vedle Hradiščka a luk odtud dále mezi horkami blíž k Zlýčině, a z druhé strany vedle hroby blíž Hradiščka, tak jakž dále mezníci okazuji. Item také prodala jsem lúku svú od luk svých Hra- diščských, kteráž přiležie od luk blíž mostka vedle lúky knězské Žepské, jakž mezníci oka- zují. A to prodala sem za čisté a za svobod- né, jakž město za právo má, slovutným pano- šem Janovi Fránovi a Václavovi bratřím ze Zieře — za sedmdesát a za sedm kop gr. a za čtyřidcet gr. — zaplacených —. A kopu platu, kteráž jest s Marše svrchupsaného — městu Menšiemu Pražskému placena byla, po- zostavuji na svém zboží Hradiščku, že má pla- cena býti —. Stalo se fer. III. in crastino Dorothee Virg. anno — LVIII*. (Tamtéž f. E. 12.) 19. 1463, 10. října. Opatrní mužie Jakub Barvieř, měštěnín Nov. M. Pr., a Jíra krajčí, obyvatel téhož města, strýci a přietelé ne- božce Hanuše súkenníka, také měštěnína svrchu- psaného — města, vzdali sá — Sigmundovi z Starého Města od ptáka všecka práva svá — po svichupsaném Hanušovi strýci jich, a 295 po Anežce dceři téhož Hanuše, jmenovitě k listu, kterýžto zní a svědčí na Hradištko na deset k. gr. platu ročnieho. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria II. ante festum s. Calixti anno oc LXIII?, (Rukop. ©. 10 f. A. 70.) 20. 1465, 5. prosince. Já Kateřina z Hra- dištka vyznávám tiemto zápisem — že — právo své všechno — k zboží a dědinám, totiž k tvrzi Hradištku s poplužím, dědinami, lú- kami, vrbinami, rybníkem, potoky — odkazuji — po své smrti — urozenému pánu panu Čenkovi z Klinštejna, prokurátorovi nápadóv královských, a paní Kateřině jeho manželce — pod takovúto však výmienků, aby oni — vydali — šedesáte kop gr. Václavovi zlatníku řečenému Šváb, bratru mému — it. naposledy Petříkovi, manželu mému milému, sedmdesáte kop. gr. a pět. k. gr. — A to stalo se — ten čtvrtek před sv. Mikulášem — anno Je LXVW. (Rukop. č. 2080 f. G. 1.) 21. 1471, 4. května. Ve jméno božie amen. Já Dorotha Ctiborova, měštka Star. M. Pr., vyznávám -- že — ty tři kopy platu ročnieho, kteréž mám dskami od pana Hynka z Wald- štejna v Hradištku zapsány, item II'/, k. platu také ročnieho, kteréž mám na vinici, jižto panie Martha Věchtíková drží — odkazuji — panie Anně Haštalové —. Actum sabbato post Sigis- mundi a. LXXI. (Rukop. č. 2119 f. P 11.) 22. 1481, 2. října. Famosa domina Kathe- rina de Hradisstko — fassa est, guod omne ius suum ac omnia bona sua — hereditarie resignavit generose domine domine Katherine de Okorz, ac generosis dominis domino Zden- koni, domino Henrico et domino Johanni de Clinsstein, filiis pie memorie domini Czenkonis ibidem de Clinsstein, et eiusdem domine Ka- therine supranominate —. Et eosdem intro- misit ad bona in Hradisstko. — Actum fer. III. post. Remigii anno c LXXXI. (Tamtéž f. N. 17) 23. 1491, 14. srpna. Famosa domina Ka- therina de Hradisstko — recognovit — quia omne ius suum, quod — habet — in et super
Hradištko (1456 a 1491). Johannis Zarowsky — relictam, parte ex al- tera — racione hereditatis bonorum in Hra- dissezko controversia — exorta fuerat, extunc iurati — hereditatem bonorum supradictorum in Hradissezko, videlicet curiam, municionem — per sentenciam eorum diffinitivam predicte domine Katherine iuxta affinitatem, wedle przi- buzenstwi poslupnieho, mariti sui et devolu- cionem puerorum ipsorum, quos previxit, iure- tenus addixerunt — eidem —. Actum fer. V. ante Elisabeth — anno — LVII?*. (Tamtéž f. E. 11) 18. 1458, 7. února. Já Kateřina Zárovská prodala sem Marše (člověka svého dědičného úročnicho ve Zlýčině, kterýž jest příslušel k Hradiščku, s úrokem sta grošóv, s robotami i všemi právy, což k tomu přislušie, tak jakž sem jeho sama požívala, a lán dědin od dědin svých k Hradiščku příslušejících — kteréž leží vedle dědin dvorských Zlýčinských vedle Hradiščka a luk odtud dále mezi horkami blíž k Zlýčině, a z druhé strany vedle hroby blíž Hradiščka, tak jakž dále mezníci okazuji. Item také prodala jsem lúku svú od luk svých Hra- diščských, kteráž přiležie od luk blíž mostka vedle lúky knězské Žepské, jakž mezníci oka- zují. A to prodala sem za čisté a za svobod- né, jakž město za právo má, slovutným pano- šem Janovi Fránovi a Václavovi bratřím ze Zieře — za sedmdesát a za sedm kop gr. a za čtyřidcet gr. — zaplacených —. A kopu platu, kteráž jest s Marše svrchupsaného — městu Menšiemu Pražskému placena byla, po- zostavuji na svém zboží Hradiščku, že má pla- cena býti —. Stalo se fer. III. in crastino Dorothee Virg. anno — LVIII*. (Tamtéž f. E. 12.) 19. 1463, 10. října. Opatrní mužie Jakub Barvieř, měštěnín Nov. M. Pr., a Jíra krajčí, obyvatel téhož města, strýci a přietelé ne- božce Hanuše súkenníka, také měštěnína svrchu- psaného — města, vzdali sá — Sigmundovi z Starého Města od ptáka všecka práva svá — po svichupsaném Hanušovi strýci jich, a 295 po Anežce dceři téhož Hanuše, jmenovitě k listu, kterýžto zní a svědčí na Hradištko na deset k. gr. platu ročnieho. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria II. ante festum s. Calixti anno oc LXIII?, (Rukop. ©. 10 f. A. 70.) 20. 1465, 5. prosince. Já Kateřina z Hra- dištka vyznávám tiemto zápisem — že — právo své všechno — k zboží a dědinám, totiž k tvrzi Hradištku s poplužím, dědinami, lú- kami, vrbinami, rybníkem, potoky — odkazuji — po své smrti — urozenému pánu panu Čenkovi z Klinštejna, prokurátorovi nápadóv královských, a paní Kateřině jeho manželce — pod takovúto však výmienků, aby oni — vydali — šedesáte kop gr. Václavovi zlatníku řečenému Šváb, bratru mému — it. naposledy Petříkovi, manželu mému milému, sedmdesáte kop. gr. a pět. k. gr. — A to stalo se — ten čtvrtek před sv. Mikulášem — anno Je LXVW. (Rukop. č. 2080 f. G. 1.) 21. 1471, 4. května. Ve jméno božie amen. Já Dorotha Ctiborova, měštka Star. M. Pr., vyznávám -- že — ty tři kopy platu ročnieho, kteréž mám dskami od pana Hynka z Wald- štejna v Hradištku zapsány, item II'/, k. platu také ročnieho, kteréž mám na vinici, jižto panie Martha Věchtíková drží — odkazuji — panie Anně Haštalové —. Actum sabbato post Sigis- mundi a. LXXI. (Rukop. č. 2119 f. P 11.) 22. 1481, 2. října. Famosa domina Kathe- rina de Hradisstko — fassa est, guod omne ius suum ac omnia bona sua — hereditarie resignavit generose domine domine Katherine de Okorz, ac generosis dominis domino Zden- koni, domino Henrico et domino Johanni de Clinsstein, filiis pie memorie domini Czenkonis ibidem de Clinsstein, et eiusdem domine Ka- therine supranominate —. Et eosdem intro- misit ad bona in Hradisstko. — Actum fer. III. post. Remigii anno c LXXXI. (Tamtéž f. N. 17) 23. 1491, 14. srpna. Famosa domina Ka- therina de Hradisstko — recognovit — quia omne ius suum, quod — habet — in et super
Strana 296
296 propugnaculo Hradisstko ac omnia ad Hra- disstko pertinencia cum agris — resignavit — generoso domino, domino Johanni de Clinsstein et in Sskworecz —. Et e contrario prefatus dominus Johannes — predicte Katherine — debet et promisit XII. s. gr. misn. quolibet anno explere finaliter de ungelto, quod ibidem habet, XXX. s. gr. de censu annuo, et hoc usque vitalia eiusdem domine Katherine —. Actum fer. V. in vigilia Annunciacionis Marie annorum oc LXXXXI* (Rukop. é. 2211 f. C. 31.) 24. 1492, 8. kvétna. Urozeny pán, pan Jan z Klin&tejna a na Škvorci — seznal sé jest a vyznal — Ze jest prodal tvrz Hradistko, kteráž leží mezi Hostivicemi z jedné strany a Ruzini z druhé strany, slovutnému panoši Jindřichovi z Moravěvsi a na Hostivici za puol šesta sta kop na miešensko počietajíc — s rybníky, s lukami, s vrbinami, — s platem, S berní, s vojnami —. A to sé dálo v úterý na den sv. Stanislava leta — devadesátého druhého. (Rukop. &. 2211 f. D. 13.) 25. 1499, 11. června. Ve jméno boží amen. Urozený panoše Jindřich Hostivický z Moravévsi, aékoli nemocen jsa na těle, však proto paměti dobré i rozumu zdravého užívaje, nechtě by po smrti jeho kteří svárové a nesnáze mezi přátely jeho o statek, kterého jemu pán Buoh ráčil popříti z své štědroty, byly, toto své poslední poručenstvie a kšaft o témž statku zřiedil a zpuosobil obyčejem tiemto: Najprve že odkazuje Margétě a Kate- řině, dcerám svým, po sto k. gr. m., aby jim dáno z zboží jeho z Hradiščka po smrti jeho. Item panie Kateřině, manželce mé, aby dáno bylo sto k. gr. m. také z Hradiščka. Item od- kazuje tvrz svú Hradiščko se vším příslu- šenstvím urozenému panoši Žibřidovi Angelovi z Eistebna a jeho dědicóm, aby on to vydal z toho, což sem rozkázal, bez odpornosti. A jakož ruoznice byla mezi mni a Źi- bfidem i panem Jencem JMti o rybnik, ktery JMt chtól dólati u mostku, kterómuż jsem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: vždy odpieral a odpierám, aby dělán nebyl, a to pro zadavu lidski i pro dusi mi. A toho věřím Zibridovi, Ze toho po mé smrti nedo- pustí, a ani sám délati bude on ani Zádny jiny, neb jemu ani Zádnému jinému k tomu délánie moci nedávám. Pakli by ktokoli délati ten rybník chtěl, tu věc porúčím mocně pánóm purgmistróm a pánóm Menšieho M. Pr., nyněj- ším i budúcím, věře jim nad jiné, že toho nedopustí, aby tu ten rybník dělán byl, a že toho vždy nedopustí pro mú duši. Item Vlčkovi, pacholeti páně Žibřidovu, dal sem II k. m. úroka zadržalého. Actum anno oc XCIII feria V2 ante Clementem [20. listop.], firmatum anno 9c XCIX fer. III* ante Viti. (Rukop. 6. 2211 f. F 9) Hrastice u Dobříše. 1499, 7. ledna. V té při mezi Konradem z Gremheynu z jedné a Burianem synem La- zarovým, pastorkem téhož Konrada, z strany druhé, kdež Konrad žaloval, že Burjan sirotek sedí v statku, k kterémuž on má nápad po své manželce; proti tomu Burián jest odpor udělal, že on sedí v statku svém, kterýž se jemu dostal po otci jeho, a že by jeho ne- božka mátie, jsúci na vdovské stolici, i když se jest za Konráda vdala, mnoho statku sirot- čieho utratila i vinici prodala, a Hraštice z té- hož statku jich kúpila. — Actum fer. II. post- ridie Epiphanie anno oc 99. (Rukop. 6. 1128 III. fol. 30.) Hrlejov. 1451, 20. února. Já Katheřina Terkléřova z vápenice, spoluměštka Nov. M. Pr. — Anně vnučce mé s jejími dětmi — vápenici s do- mem — kteráž leží nad přiekopem proti vá- penici Bohuslavově z Košína, platu ke čtyřem kopám na vinici Konstantské, k tomu lidi své v Hrlevě u města Slaného — odkazuji —. Oznamuji také, že Bohuslav z Košína nemá žádného práva k těm mým lidem v Hrlevě svrchupsaným, neb jest vzal sobě sto a šest-
296 propugnaculo Hradisstko ac omnia ad Hra- disstko pertinencia cum agris — resignavit — generoso domino, domino Johanni de Clinsstein et in Sskworecz —. Et e contrario prefatus dominus Johannes — predicte Katherine — debet et promisit XII. s. gr. misn. quolibet anno explere finaliter de ungelto, quod ibidem habet, XXX. s. gr. de censu annuo, et hoc usque vitalia eiusdem domine Katherine —. Actum fer. V. in vigilia Annunciacionis Marie annorum oc LXXXXI* (Rukop. é. 2211 f. C. 31.) 24. 1492, 8. kvétna. Urozeny pán, pan Jan z Klin&tejna a na Škvorci — seznal sé jest a vyznal — Ze jest prodal tvrz Hradistko, kteráž leží mezi Hostivicemi z jedné strany a Ruzini z druhé strany, slovutnému panoši Jindřichovi z Moravěvsi a na Hostivici za puol šesta sta kop na miešensko počietajíc — s rybníky, s lukami, s vrbinami, — s platem, S berní, s vojnami —. A to sé dálo v úterý na den sv. Stanislava leta — devadesátého druhého. (Rukop. &. 2211 f. D. 13.) 25. 1499, 11. června. Ve jméno boží amen. Urozený panoše Jindřich Hostivický z Moravévsi, aékoli nemocen jsa na těle, však proto paměti dobré i rozumu zdravého užívaje, nechtě by po smrti jeho kteří svárové a nesnáze mezi přátely jeho o statek, kterého jemu pán Buoh ráčil popříti z své štědroty, byly, toto své poslední poručenstvie a kšaft o témž statku zřiedil a zpuosobil obyčejem tiemto: Najprve že odkazuje Margétě a Kate- řině, dcerám svým, po sto k. gr. m., aby jim dáno z zboží jeho z Hradiščka po smrti jeho. Item panie Kateřině, manželce mé, aby dáno bylo sto k. gr. m. také z Hradiščka. Item od- kazuje tvrz svú Hradiščko se vším příslu- šenstvím urozenému panoši Žibřidovi Angelovi z Eistebna a jeho dědicóm, aby on to vydal z toho, což sem rozkázal, bez odpornosti. A jakož ruoznice byla mezi mni a Źi- bfidem i panem Jencem JMti o rybnik, ktery JMt chtól dólati u mostku, kterómuż jsem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: vždy odpieral a odpierám, aby dělán nebyl, a to pro zadavu lidski i pro dusi mi. A toho věřím Zibridovi, Ze toho po mé smrti nedo- pustí, a ani sám délati bude on ani Zádny jiny, neb jemu ani Zádnému jinému k tomu délánie moci nedávám. Pakli by ktokoli délati ten rybník chtěl, tu věc porúčím mocně pánóm purgmistróm a pánóm Menšieho M. Pr., nyněj- ším i budúcím, věře jim nad jiné, že toho nedopustí, aby tu ten rybník dělán byl, a že toho vždy nedopustí pro mú duši. Item Vlčkovi, pacholeti páně Žibřidovu, dal sem II k. m. úroka zadržalého. Actum anno oc XCIII feria V2 ante Clementem [20. listop.], firmatum anno 9c XCIX fer. III* ante Viti. (Rukop. 6. 2211 f. F 9) Hrastice u Dobříše. 1499, 7. ledna. V té při mezi Konradem z Gremheynu z jedné a Burianem synem La- zarovým, pastorkem téhož Konrada, z strany druhé, kdež Konrad žaloval, že Burjan sirotek sedí v statku, k kterémuž on má nápad po své manželce; proti tomu Burián jest odpor udělal, že on sedí v statku svém, kterýž se jemu dostal po otci jeho, a že by jeho ne- božka mátie, jsúci na vdovské stolici, i když se jest za Konráda vdala, mnoho statku sirot- čieho utratila i vinici prodala, a Hraštice z té- hož statku jich kúpila. — Actum fer. II. post- ridie Epiphanie anno oc 99. (Rukop. 6. 1128 III. fol. 30.) Hrlejov. 1451, 20. února. Já Katheřina Terkléřova z vápenice, spoluměštka Nov. M. Pr. — Anně vnučce mé s jejími dětmi — vápenici s do- mem — kteráž leží nad přiekopem proti vá- penici Bohuslavově z Košína, platu ke čtyřem kopám na vinici Konstantské, k tomu lidi své v Hrlevě u města Slaného — odkazuji —. Oznamuji také, že Bohuslav z Košína nemá žádného práva k těm mým lidem v Hrlevě svrchupsaným, neb jest vzal sobě sto a šest-
Strana 297
Hraštice— Hrnčíře. nácte k. gr. věna mého, kteréž jest prodal na Čechticech panu Janovi z Hrádku, a těch lidí v Hrlevě sě jest odřekl. — Jenž psán a dán v úterý před sv. Matějem ap. leta — pade- sátého prvnieho. (Rukop. č. 2096 f. P. 9.) Hrnčíře u Kunratic. 1. 1417, 9. července. Dorothea, olim Petri Crnin relicta, resignavit — XV. s. gr. d. Clare, Andree Helm conthorali, in quibus sibi Ozanka, olim Bernardi Kotkonis relicta, obligabatur racione curie in Hrnezierz, quam ipsa Ozanka erga prefatam Dorotheam emit. Act. (in con- silio Mai. Civ. Pr.) fer. VI. post s. Procop. a. XVII. (Rukop. 6. 2099 fol. 60.) 2. 1433, 24. bfezna. Wenceslaus Pokladek iudex, Weliko Ziwot, Mauricius Tanecznik, Mauricius Kocz et Valentinus Kala, villani et censite magistri Laurencii de Brzezowa de maiori villa Hrnezierz — dederunt — suum verum et legittimum consensum — ut prefatus Laurencius valeat piscinam in agris eorum ibidem habitis construere et laborare; et quan- tumcunque per dilacionem aque agri seu prata eorum submersi seu mersa extiterint, loco il- lius cuilibet tantum de alio agro, quem idem magister Laurencius noviter emit, iuxta taxam Ulricide Chrast, residentis in Chodow, assignare tenebitur. Actum pleno in consilio feria III. dominice Letare à. XXXIII. (Tamtéz f. 354.) 3. 1442, 24. ledna. My purgmistr a kon- Selé Nov. M. Pr. vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že když poctivá paní Dorota vdova, někdy dobré paměti Jiříka z Dolejších Hrnéief manzelka, leZéci v našem městě na smrtedlné posteli požádala nás, abychom jie dva konšely s písařem naším vydali, aby před nimi učinila své poslednie poručenstvie. My v ty časy jinů práci majíce, k žádosti její vy- dali sme písaře našeho, aby před ním a před spoluměšťany našimi usedlými to poručenstvie učinila. Kteryżto písař náš a Jakub Bielý a Křížek Syrník, spoluměšťané svrchupsani usedli, Archiv Český XXVI. 297 zachovalí a věrohodní vyznali sú před námi v plné radě, i od našeho písaře svrchupsaného to jejie poručenstvie popsáno okázali, že táž Dorota, ačkoli nemocí tělesnú jsúci obtiežena a již každů hodinu duše s tělem rozlúčenie očekávajíc, ale však s dobrú pamětí a s roz- myslem poručila, odkázala i oddala dvuor s mós- tištěm, s dědinami, s lukami, s rybníkem i se vším jeho příslušenstvím od platuov prostý a svobodný tudiež v Dolejších Hrnčieřích i vešken jiný statek svuoj — Pavlovi, synu svému —. A z toho statku aby týž Pavel, syn její, vydal Benigně, sestře své, manželce Šimonově z Sta- rého Města pět kop gr., Kateřině dceři též Benigny, vnučce jejie, pět kop gr., a Prokopovi synu též Benigny také pět kop gr. — Napo- sledy oznámila jest, že Alšovi Jehlinovic z Star. M. Pr. dala nasaditi rybník svuoj svrchupsaný z polovice doslovně a nic dále. A když ty ryby budú sloveny, aby polovici peněz za ty ryby Pavlovi synu jejiemu — dáno bylo. — Jenž psán a dán v středu po Obrácení sv. Pavla na vieru — čtyřidcátého druhého. (Rukop. č. 2096 f. F. 10.) 4. 1469, 23. bfezna. Benigna vidua re- lieta, uxor quondam Simonis piscatoris de Anti- qua Civitate — recognovit — vendidisse ius suum aut porcionem suam, quod vel quam habuit post predictum Simonem — in Hrnezie- rzow, Jacobo Kotlarzowi zeti svému, et Pro- copio filio suo, ista cum condicione, guod ipse Jacobus — teneat quartam porcionem domus, et Procopius tres porciones eiusdem domus, et agra et prata et alia ad hoc pertinencia, Ja- cobus mediam porcionem et Procopius mediam porcionem, — pro XIX s. gr. — Actum anno ete. LXIX. fer. V. ante festum Annunciacionis Marie. (Rukop. č. 2080 f. G. 27.) 5. 1470, 15. üánora. Jacobus Kotlarz, civis Maioris Civ. Pr. — fassus est — vendidisse porcionem suam, quam emerat erga Benignam viduam, relictam post Simonem piscatorem vi- rum suum, cum Procopio socro suo nomine in Hrnezierz, eidem Procopio — pro XLI'/, s. 38
Hraštice— Hrnčíře. nácte k. gr. věna mého, kteréž jest prodal na Čechticech panu Janovi z Hrádku, a těch lidí v Hrlevě sě jest odřekl. — Jenž psán a dán v úterý před sv. Matějem ap. leta — pade- sátého prvnieho. (Rukop. č. 2096 f. P. 9.) Hrnčíře u Kunratic. 1. 1417, 9. července. Dorothea, olim Petri Crnin relicta, resignavit — XV. s. gr. d. Clare, Andree Helm conthorali, in quibus sibi Ozanka, olim Bernardi Kotkonis relicta, obligabatur racione curie in Hrnezierz, quam ipsa Ozanka erga prefatam Dorotheam emit. Act. (in con- silio Mai. Civ. Pr.) fer. VI. post s. Procop. a. XVII. (Rukop. 6. 2099 fol. 60.) 2. 1433, 24. bfezna. Wenceslaus Pokladek iudex, Weliko Ziwot, Mauricius Tanecznik, Mauricius Kocz et Valentinus Kala, villani et censite magistri Laurencii de Brzezowa de maiori villa Hrnezierz — dederunt — suum verum et legittimum consensum — ut prefatus Laurencius valeat piscinam in agris eorum ibidem habitis construere et laborare; et quan- tumcunque per dilacionem aque agri seu prata eorum submersi seu mersa extiterint, loco il- lius cuilibet tantum de alio agro, quem idem magister Laurencius noviter emit, iuxta taxam Ulricide Chrast, residentis in Chodow, assignare tenebitur. Actum pleno in consilio feria III. dominice Letare à. XXXIII. (Tamtéz f. 354.) 3. 1442, 24. ledna. My purgmistr a kon- Selé Nov. M. Pr. vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že když poctivá paní Dorota vdova, někdy dobré paměti Jiříka z Dolejších Hrnéief manzelka, leZéci v našem městě na smrtedlné posteli požádala nás, abychom jie dva konšely s písařem naším vydali, aby před nimi učinila své poslednie poručenstvie. My v ty časy jinů práci majíce, k žádosti její vy- dali sme písaře našeho, aby před ním a před spoluměšťany našimi usedlými to poručenstvie učinila. Kteryżto písař náš a Jakub Bielý a Křížek Syrník, spoluměšťané svrchupsani usedli, Archiv Český XXVI. 297 zachovalí a věrohodní vyznali sú před námi v plné radě, i od našeho písaře svrchupsaného to jejie poručenstvie popsáno okázali, že táž Dorota, ačkoli nemocí tělesnú jsúci obtiežena a již každů hodinu duše s tělem rozlúčenie očekávajíc, ale však s dobrú pamětí a s roz- myslem poručila, odkázala i oddala dvuor s mós- tištěm, s dědinami, s lukami, s rybníkem i se vším jeho příslušenstvím od platuov prostý a svobodný tudiež v Dolejších Hrnčieřích i vešken jiný statek svuoj — Pavlovi, synu svému —. A z toho statku aby týž Pavel, syn její, vydal Benigně, sestře své, manželce Šimonově z Sta- rého Města pět kop gr., Kateřině dceři též Benigny, vnučce jejie, pět kop gr., a Prokopovi synu též Benigny také pět kop gr. — Napo- sledy oznámila jest, že Alšovi Jehlinovic z Star. M. Pr. dala nasaditi rybník svuoj svrchupsaný z polovice doslovně a nic dále. A když ty ryby budú sloveny, aby polovici peněz za ty ryby Pavlovi synu jejiemu — dáno bylo. — Jenž psán a dán v středu po Obrácení sv. Pavla na vieru — čtyřidcátého druhého. (Rukop. č. 2096 f. F. 10.) 4. 1469, 23. bfezna. Benigna vidua re- lieta, uxor quondam Simonis piscatoris de Anti- qua Civitate — recognovit — vendidisse ius suum aut porcionem suam, quod vel quam habuit post predictum Simonem — in Hrnezie- rzow, Jacobo Kotlarzowi zeti svému, et Pro- copio filio suo, ista cum condicione, guod ipse Jacobus — teneat quartam porcionem domus, et Procopius tres porciones eiusdem domus, et agra et prata et alia ad hoc pertinencia, Ja- cobus mediam porcionem et Procopius mediam porcionem, — pro XIX s. gr. — Actum anno ete. LXIX. fer. V. ante festum Annunciacionis Marie. (Rukop. č. 2080 f. G. 27.) 5. 1470, 15. üánora. Jacobus Kotlarz, civis Maioris Civ. Pr. — fassus est — vendidisse porcionem suam, quam emerat erga Benignam viduam, relictam post Simonem piscatorem vi- rum suum, cum Procopio socro suo nomine in Hrnezierz, eidem Procopio — pro XLI'/, s. 38
Strana 298
298 gr. — Actum fer. V. in crastino post Valen- tini anno — LXX. (Tamtéz H. 9.) 6. 1472, 27. srpna. Procopius sutor de Hrnezierz — fassut est — vendidisse curiam suam allodialem ibidem in Hrnezierz cum omni- bus agris, pratis et eorum limitibus — pro centum et quatuor s. gr. Jacobo caldeatori. — Actum fer. V. ipso die s. Ruffi anno — LXXII. (Tamtéž f. J. 24.) 7. 1473, 21. dubna. Já Jakub Kotlář, mě- štěnín Star. M. Pr., jakož jsem kúpil dvór — u švakra svého Prokopa — v Hrnčieřiech —, k kterémužto dvoru a všemu příslušenství při- pustil sem Silvestra švagra svého, dědice i bu- dúcie jeho k plné polovici toho všeho zbožie s dobrú vuolí, a to s takovú výmienků: Jestli- že by se kdy nevidělo a nezdálo panu Silve- strovi, dědicóm a budúcím jeho, toho svrchu- jmenovaného zbožie držeti aneb mienili pro- dati, aby o tom mně dal — věděti, a jestli- že by se mně — ta polovice líbila, abych já jemu ji zaplatil tak, jakož ji jiný měl zapla- titi. — Actum fer. III. post Georgii anno — — LXXIII. (Rukop. č. 2080 f. J. 24.) 8. 1493, —. Jacobus caldariator, civis Antigue Civ. Pr. — recognovit — vendidisse medietatem curie sue in Hrnczierz cum agris — pratis, piscina — Marthe, vidue post Sil- vestrum — pro LX s. gr. m. — Actum anno 9c XCIII? — (bez udání dne). (Rukop. &. 2211 f. D. 26.) 9. 1535, 2. července. Linhart z Hrnčíř vstoupiv do úřadu [Sestipanského Star. M. Pr.] s pfátely svejmi a s přátely krevními a s pří- buznajmi sirotkuov pozuostalých po Janovi Augustinovi v Hrnčířích, jakožto Kubíka a Bartoně a Doroty. I oznámili smlúvu, kterou jsú — učinili — že jest se Linhart předkem v krunt tu v Hrnčířích uvázal, i v krunt ve Lstiměřicích *) i v jiné grunty i ve všecky svrch- ky a nábytky — a on Linhart — má z toho gruntu v Hrnčířích těm sirotkuom výš jmeno- vanym vydati penóz I'/„C XXVII kop. m. — Než co se dotýče sirotkuov prvnějších, kteří po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: zuostali po neb. Machkovi, těm — má — vy- plniti vedle prvnější smlouvy. — Stalo se v pátek na Matku boží navštívení sc XXXV? (Rukop. é. 2155 f. 203.) *) Zdiměřice u Kunratic. Humburk. 1532, 22. července. Jan Vopice z Třebska, měštěnín Star. M. Pr., osobně stoje v plné radě přiznal se: Jakož práva sobě odhádaného v summě v XOVI k. gr. III, gr. vše č. na vsech Petřikovicích a Humburku s jich pří- slušenstvím postúpil dskami zemskými Adamovi Zilvarovi z Pilníkova a na Břecštajně — jestli že by pan Heřman z Šumburka a z Pěšištejna [?] tím odporem, který tomu odhádání učinil, jeho Adama neb jeho dědice aneb jak jinak právem vyvedl z toho dědictví, aneb kdo jiný ten statek nařekl od zapsání dskami tohoto od- hadu do tří let a do XVIIF nedělí, že to jemu Adamovi a jeho dědicém on Jan Opice zpra- vuje, čímž má nebo míti bude. — Actum fer. IL. feriis Magdalene anno oc XXXII. (Rukop. č. 2134, f. 110.) Humenec někdy u Hloupětína. 1432, 8. července. Ondřej, měštěnín Nov. M. Pr., najal jest a tiemto zápisem najímá dvuor na Humenci s dódinami ornými i ne- ornymi, s lukami i coż k tomu dvoru prislusie, za tři léta pořád zběhlá od toho času počítajíc, ze čtyř kop a ze XXti gr. každé leto počítajíc, od opatrného Vaňka Krabce, měštěnína Sta- rého Města Pr. Kterýchžto peněz nájemných má jemu dávati poloviei na sv. Jifie a druhü polovici na sv. Havla po všechna tři leta svrchupsaná pod takovými to úmluvami : Naj- prve, že jemu má svrchupsaný Krabec pójčiti XXti str. pšenice, XXti str. ječmene, XXti str. ovsa a žita XXXti str. А К tomu má jemu zuostaviti jeden pluh, dvě bráně, jeden žlab, koryto veliké svinské a dvě korytě u studnice. A kdyžkoli zasě svrchupsaný Ondřej bude mieti odstüpiti toho dvora Vaňkovi svrchu- psanému, tehdá má jemu též stüpiti jeho
298 gr. — Actum fer. V. in crastino post Valen- tini anno — LXX. (Tamtéz H. 9.) 6. 1472, 27. srpna. Procopius sutor de Hrnezierz — fassut est — vendidisse curiam suam allodialem ibidem in Hrnezierz cum omni- bus agris, pratis et eorum limitibus — pro centum et quatuor s. gr. Jacobo caldeatori. — Actum fer. V. ipso die s. Ruffi anno — LXXII. (Tamtéž f. J. 24.) 7. 1473, 21. dubna. Já Jakub Kotlář, mě- štěnín Star. M. Pr., jakož jsem kúpil dvór — u švakra svého Prokopa — v Hrnčieřiech —, k kterémužto dvoru a všemu příslušenství při- pustil sem Silvestra švagra svého, dědice i bu- dúcie jeho k plné polovici toho všeho zbožie s dobrú vuolí, a to s takovú výmienků: Jestli- že by se kdy nevidělo a nezdálo panu Silve- strovi, dědicóm a budúcím jeho, toho svrchu- jmenovaného zbožie držeti aneb mienili pro- dati, aby o tom mně dal — věděti, a jestli- že by se mně — ta polovice líbila, abych já jemu ji zaplatil tak, jakož ji jiný měl zapla- titi. — Actum fer. III. post Georgii anno — — LXXIII. (Rukop. č. 2080 f. J. 24.) 8. 1493, —. Jacobus caldariator, civis Antigue Civ. Pr. — recognovit — vendidisse medietatem curie sue in Hrnczierz cum agris — pratis, piscina — Marthe, vidue post Sil- vestrum — pro LX s. gr. m. — Actum anno 9c XCIII? — (bez udání dne). (Rukop. &. 2211 f. D. 26.) 9. 1535, 2. července. Linhart z Hrnčíř vstoupiv do úřadu [Sestipanského Star. M. Pr.] s pfátely svejmi a s přátely krevními a s pří- buznajmi sirotkuov pozuostalých po Janovi Augustinovi v Hrnčířích, jakožto Kubíka a Bartoně a Doroty. I oznámili smlúvu, kterou jsú — učinili — že jest se Linhart předkem v krunt tu v Hrnčířích uvázal, i v krunt ve Lstiměřicích *) i v jiné grunty i ve všecky svrch- ky a nábytky — a on Linhart — má z toho gruntu v Hrnčířích těm sirotkuom výš jmeno- vanym vydati penóz I'/„C XXVII kop. m. — Než co se dotýče sirotkuov prvnějších, kteří po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: zuostali po neb. Machkovi, těm — má — vy- plniti vedle prvnější smlouvy. — Stalo se v pátek na Matku boží navštívení sc XXXV? (Rukop. é. 2155 f. 203.) *) Zdiměřice u Kunratic. Humburk. 1532, 22. července. Jan Vopice z Třebska, měštěnín Star. M. Pr., osobně stoje v plné radě přiznal se: Jakož práva sobě odhádaného v summě v XOVI k. gr. III, gr. vše č. na vsech Petřikovicích a Humburku s jich pří- slušenstvím postúpil dskami zemskými Adamovi Zilvarovi z Pilníkova a na Břecštajně — jestli že by pan Heřman z Šumburka a z Pěšištejna [?] tím odporem, který tomu odhádání učinil, jeho Adama neb jeho dědice aneb jak jinak právem vyvedl z toho dědictví, aneb kdo jiný ten statek nařekl od zapsání dskami tohoto od- hadu do tří let a do XVIIF nedělí, že to jemu Adamovi a jeho dědicém on Jan Opice zpra- vuje, čímž má nebo míti bude. — Actum fer. IL. feriis Magdalene anno oc XXXII. (Rukop. č. 2134, f. 110.) Humenec někdy u Hloupětína. 1432, 8. července. Ondřej, měštěnín Nov. M. Pr., najal jest a tiemto zápisem najímá dvuor na Humenci s dódinami ornými i ne- ornymi, s lukami i coż k tomu dvoru prislusie, za tři léta pořád zběhlá od toho času počítajíc, ze čtyř kop a ze XXti gr. každé leto počítajíc, od opatrného Vaňka Krabce, měštěnína Sta- rého Města Pr. Kterýchžto peněz nájemných má jemu dávati poloviei na sv. Jifie a druhü polovici na sv. Havla po všechna tři leta svrchupsaná pod takovými to úmluvami : Naj- prve, že jemu má svrchupsaný Krabec pójčiti XXti str. pšenice, XXti str. ječmene, XXti str. ovsa a žita XXXti str. А К tomu má jemu zuostaviti jeden pluh, dvě bráně, jeden žlab, koryto veliké svinské a dvě korytě u studnice. A kdyžkoli zasě svrchupsaný Ondřej bude mieti odstüpiti toho dvora Vaňkovi svrchu- psanému, tehdá má jemu též stüpiti jeho
Strana 299
Humburk— Chaby. s lukami, s slámú, s věcmi svrchupsanými pójčenými i jemu tudiež zuostavenými, jakož on jest jemu odstúpil, v témž miestě také úhoróv nechaje, jakož i on jemu. Také Vaněk svrchu- psaný má jemu kur a jedné krávy náplužnie nechati až do sv. Martina nynie najprv pří- 3tieho, a on jemu také zasé, kdyż bude chtieti, pustiti. A jest-li že by která strana z svrchu- psaných této všie úmluvy svrchupsané nechtěla v čem držeti, jakož jest zapsáno, tehda druhá strana má na ni sáhnúti s pomocí panskü a ji k tomu zdržení připraviti. Actum fer. IIIe post Procopii anno oc XXXII. (Rukop. č. 2099, f. 350.) Humpolee. 1435, 10. června. Quemadmodum littera cirographi super octo s. gr. super bonis Hum- polecz Nicolao de Rohozec sonans, circa Johan- nem de Welwar et Wilhelmum Kukol erat reposita, que littera iuxta declaracionem Ni- colai prefati debet redimi et reemptoribus de- monstrari, extunc ipsi eandem litteram Nicolao pretacto dant et assignant taliter: Si eadem reempta fuerit, extunc pecunia per eundem Nicolaum circa prefatos Johannem et Wilhel- mum e converso reponi tenetur. Si vero non redimetur, tunc eandem litteram viceversa re- poni est astrictus. Quod si littera vel pecunia quando sibi recepta et ablata foret, exinde in dampnum et iacturam dicto Nicolao id tran- sire et fieri non debet. Actum feria VI* post Penthecosten oc XXXV. (Rukop. 6. 87 f. 41.) Hundorf. 1406, 27. května. Nicolaus doleator, filius olim Cunczonis Opferkuch de Hundorf prope Rakovnik — in consilio resignavit — Nicolao Schindel doliatori, fratri suo, omnia bona — ibidem in hereditatibus, et notanter omnia de- bita, in guibus sibi homines ibidem obligantur —. Actum fer. V. post Urbani oe VI". (Rukop. č. 2099, f. 6.) 299 Chaby u Ofecha. 1. 1401, 30. dubna. Nicolaus de Tachovia, Fridlinus Clauber et Thômling de Efferding emerunt pro se et ipsorum heredibus heredi- tatem seu bona in Chab cum omnibus mobi- libus bonis ibidem existentibus, videlicet duas partes, erga Jessconem Borzitam piscatorem et Annam uxorem eius, pro viginti quatuor sexag. gr. et erga Kunegundem sororem olim Fridlini Clementeri terciam partem ipsius he- reditatis pro duodecim sexag. gr. eo omni iure, sicut ipsi eandem hereditatem habuerunt ac tenuerunt et ipsis per Elam, relictam olim Fridlini Clementeri, ad vite ipsorum dumtaxat tempora dinoscitur esse legata. Act. sabbato ante Cantate a. MCCCCI. (Rukop. 6. 996 f. 37.) 2. 1428, 21. dubna. Já Ondráček zlatník, měštěním Velikého města Pražského, vyznávám tiemto listem obecně všem — že jakož sem kúpil u slovutného Matěje z Ovence, někdy podpurkrabie hradu Pražského, i penězi hoto- vými zaplatil dvë kopé gr. platu ročnieho a věčného na Ondřejovi v Chabiech řečeném Při- bylo, že z těch dvú kopú platu prodal sem jednu kopu platu a mocí tohoto listu prodá- vám na témž Ondřejovi v Chabiech opatrnému Janovi řečenému Madinec z Únhoště, jeho dě- dicóm i budúciem za deset kop groš. dobrých střiíebrných rázu pr., mně týmž Janem úplně a docela splněných a zaplacených; kteréžto kopy groš. platu sstúpil sem již a mocí toho listu sstupuji nadepsanému Janovi, jeho dědi- cóm a budúcím — a dále když budú dsky zemské otevřieny a úředníky obyčejnými osa- zeny, tehdy mám i slibuji jménem svým i svých dědicóv a budúcích nadepsanému Janovi, jeho dédicóm a budücím svrchupsaná kopu platu i všecko své právo k ní ve dsky zemské vlo- żiti a zapsati —. Toho na svédectvie prosil sem mûdrÿch a opatrnÿch pénôv purgmistra a konáelóv svrchupsaného města Pražského, uro- zeného pana Jaroše z Chlumu, a slovutných Jiříka z Rúdné, v ty časy purkrabie hradu Pražského, a Petra z Chrástu, rychtáře Sta- 38*
Humburk— Chaby. s lukami, s slámú, s věcmi svrchupsanými pójčenými i jemu tudiež zuostavenými, jakož on jest jemu odstúpil, v témž miestě také úhoróv nechaje, jakož i on jemu. Také Vaněk svrchu- psaný má jemu kur a jedné krávy náplužnie nechati až do sv. Martina nynie najprv pří- 3tieho, a on jemu také zasé, kdyż bude chtieti, pustiti. A jest-li že by která strana z svrchu- psaných této všie úmluvy svrchupsané nechtěla v čem držeti, jakož jest zapsáno, tehda druhá strana má na ni sáhnúti s pomocí panskü a ji k tomu zdržení připraviti. Actum fer. IIIe post Procopii anno oc XXXII. (Rukop. č. 2099, f. 350.) Humpolee. 1435, 10. června. Quemadmodum littera cirographi super octo s. gr. super bonis Hum- polecz Nicolao de Rohozec sonans, circa Johan- nem de Welwar et Wilhelmum Kukol erat reposita, que littera iuxta declaracionem Ni- colai prefati debet redimi et reemptoribus de- monstrari, extunc ipsi eandem litteram Nicolao pretacto dant et assignant taliter: Si eadem reempta fuerit, extunc pecunia per eundem Nicolaum circa prefatos Johannem et Wilhel- mum e converso reponi tenetur. Si vero non redimetur, tunc eandem litteram viceversa re- poni est astrictus. Quod si littera vel pecunia quando sibi recepta et ablata foret, exinde in dampnum et iacturam dicto Nicolao id tran- sire et fieri non debet. Actum feria VI* post Penthecosten oc XXXV. (Rukop. 6. 87 f. 41.) Hundorf. 1406, 27. května. Nicolaus doleator, filius olim Cunczonis Opferkuch de Hundorf prope Rakovnik — in consilio resignavit — Nicolao Schindel doliatori, fratri suo, omnia bona — ibidem in hereditatibus, et notanter omnia de- bita, in guibus sibi homines ibidem obligantur —. Actum fer. V. post Urbani oe VI". (Rukop. č. 2099, f. 6.) 299 Chaby u Ofecha. 1. 1401, 30. dubna. Nicolaus de Tachovia, Fridlinus Clauber et Thômling de Efferding emerunt pro se et ipsorum heredibus heredi- tatem seu bona in Chab cum omnibus mobi- libus bonis ibidem existentibus, videlicet duas partes, erga Jessconem Borzitam piscatorem et Annam uxorem eius, pro viginti quatuor sexag. gr. et erga Kunegundem sororem olim Fridlini Clementeri terciam partem ipsius he- reditatis pro duodecim sexag. gr. eo omni iure, sicut ipsi eandem hereditatem habuerunt ac tenuerunt et ipsis per Elam, relictam olim Fridlini Clementeri, ad vite ipsorum dumtaxat tempora dinoscitur esse legata. Act. sabbato ante Cantate a. MCCCCI. (Rukop. 6. 996 f. 37.) 2. 1428, 21. dubna. Já Ondráček zlatník, měštěním Velikého města Pražského, vyznávám tiemto listem obecně všem — že jakož sem kúpil u slovutného Matěje z Ovence, někdy podpurkrabie hradu Pražského, i penězi hoto- vými zaplatil dvë kopé gr. platu ročnieho a věčného na Ondřejovi v Chabiech řečeném Při- bylo, že z těch dvú kopú platu prodal sem jednu kopu platu a mocí tohoto listu prodá- vám na témž Ondřejovi v Chabiech opatrnému Janovi řečenému Madinec z Únhoště, jeho dě- dicóm i budúciem za deset kop groš. dobrých střiíebrných rázu pr., mně týmž Janem úplně a docela splněných a zaplacených; kteréžto kopy groš. platu sstúpil sem již a mocí toho listu sstupuji nadepsanému Janovi, jeho dědi- cóm a budúcím — a dále když budú dsky zemské otevřieny a úředníky obyčejnými osa- zeny, tehdy mám i slibuji jménem svým i svých dědicóv a budúcích nadepsanému Janovi, jeho dédicóm a budücím svrchupsaná kopu platu i všecko své právo k ní ve dsky zemské vlo- żiti a zapsati —. Toho na svédectvie prosil sem mûdrÿch a opatrnÿch pénôv purgmistra a konáelóv svrchupsaného města Pražského, uro- zeného pana Jaroše z Chlumu, a slovutných Jiříka z Rúdné, v ty časy purkrabie hradu Pražského, a Petra z Chrástu, rychtáře Sta- 38*
Strana 300
300 rého města Pražského, že sú své pečeti vlast- nie přivěsili k tomuto listu, jenž jest dán léta od narozenie pána našeho Ježíše Krysta ticí- cého čtyrstého a osmmezcietmého v středu před sv. Jiřím. (Rukop. č. 992 fol. 90.) Chabry, prvotně Chrabry. 1. 1433, 23. července. Welek de Chraber resignavit — Busskoni moranti Prage, gene- ro suo, Elscze coniugi sue, heredibus et suc- cessoribus ipsius medietatem hereditatis atque omnium bonorum — in Chraber —. Actum in consilio feria quinta in crastino s. Marie Magda- lene etc. XXXIII. (Rukop. 6. 2082 f. D. 5.) 2. 1450, 23. července. Stala sě úmluva konečná — o dluh, kterýž jest Matesko [z Chra- ber| — [Jankovi a Marté] sirotkóm [nebožce Stépána Pohana kováře] za dědinu byl dlužen, takovétu, Ze on Matesko za tu dědinu dává osm k. gr. — Actum [in consilio Nov. Civ. Pr.] die Apolinaris a. 1450. (Rukop. 6. 88 f. 506.) 3. 1466, 14. Cervence. My Petr PenieZek purgmistr — i jiní konšelé přísežní Nov. M. Pr. známo činíme tiemto zápisem nynějším také i budúcím, že předstúpivše před nás do rady našie opatrní muži Jan Palovic, Blažek ko- žišník s jinými kostelníky i také osadními sv. Vojtěcha pod Zderazem — i učinili sú smlúvu konečnů s Řehákem a Janem, pastorkem jeho z Třebonic, a to o dědinu v Chabrech, kte- rážto přisúzena jest a odhádána od úředníkuov desk zemských kostelu a osadě svrchupsané ku pravému dědictví časy věčně trvající, kte- rážto také leží od dvoru velikého řečeného Šimonovský nad svrchupsanů vsí k silnici obecné od hlohu, a také lúku k též dědině pří- slušející pode vsí, jdúce do kostela do Krtně, tak jakož zápis svrchupsaných desk na tu dě- dinu osadě nahořepsané učiněný šíře svědčí — takováto: že Řehák a Janek, pastorek jeho, s svými dědici a budúcími mají a zavázáni jsú s též dědiny osadě častopsané čtyry k. bez 10 gr. rozdielué — na sv. Havel a sv. Jiří po dvú kopú bez 10 gr. [sic] časy věčně trva- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jící —. Opět v té smlúvě toto jest umluveno, aby Řehák a Janek s svými potomními a budú- cími mohli tu dědinu prodati, směniti s povo- lením osady, však vždy v též právo a v týž obyčej, jakož se svrchu píše. — Actum in cra- stino s. Margarethe virg. anno — LXVI°. (Ru- kop. 6. 2086 f. H. 16.) Císlo 3. náleZí k Chabům, v sousedství Třebonic & Krtné. 4. 1508, 24. května. Prokop Prase sla- dovník osobně v radě [Nov. M. Pr.] stoje oznámil jest, že jakož má sobě dskami zem- skými zapsáno lán dědiny v Veleni ot pana Mrakše, k tomu dvuor v Chabrech, kterýž jemu svědčí ot Kedruty, se vším panstvím a zvolí, tak jakož to vše dsky zemské šíře a světlejie svědčie a okazují, to vše — dal jest a dává a tiemto zápisem, jakožto kšaftem, ot- kazuje a vzdává osadním sv. Vojtěcha a osadě mezi jirchári v Nov. M. Pr. — Actum fer. IIIL. ante Urbani. (Rukop. 6. 2091 fol. F. 26.) 5. 1528, 13. bfezna. Pavel z Dolej&ích Chraber s povolenfm pánuov üfedníkuov [sesti- panských] koupil XXX str. dědiny i s lesem od dvoru Strahovského a od těch dědin, kteréž i jiní sousedé od téhož dvoru držíce panu opatovi plat dávají; od Anny vdovy Morav- cové, za XX. kop gr. m. — Actum fer. VI. post Gregorii 1528. (Rukop. č. 2155 fol. 83.) 6. 1536, 11. listopadu. Smlúva stala se jest mezi Tůmou, rychtářem Chaberským, zjedné a Lídou, manželkou jeho, z strany druhé, že on Tůma má jí Lídé — vydati z statku svého — XL kop. — Act. die Martini 1536. (Tamtéž fol. 212.) 7. 1547, 16. června. (Kšaft faráře Duchka Klíče). Ve jméno boží amen. Já kněz Duchek Klíč, farářem jsa toho času v Chabřích, jsa v těžké nemoci a již blíž k smrti nežli k zdraví se přibližuje, nechtě tomu, aby po mé smrti, zač jsem robotně P. B. prosil, jaké ruoznice a nevole vznikly — tento muoj konečný úmysl, jsa ještě rozumu zdravého, z čehož jsem P. B. svému děkoval, před osobami víry hodný-
300 rého města Pražského, že sú své pečeti vlast- nie přivěsili k tomuto listu, jenž jest dán léta od narozenie pána našeho Ježíše Krysta ticí- cého čtyrstého a osmmezcietmého v středu před sv. Jiřím. (Rukop. č. 992 fol. 90.) Chabry, prvotně Chrabry. 1. 1433, 23. července. Welek de Chraber resignavit — Busskoni moranti Prage, gene- ro suo, Elscze coniugi sue, heredibus et suc- cessoribus ipsius medietatem hereditatis atque omnium bonorum — in Chraber —. Actum in consilio feria quinta in crastino s. Marie Magda- lene etc. XXXIII. (Rukop. 6. 2082 f. D. 5.) 2. 1450, 23. července. Stala sě úmluva konečná — o dluh, kterýž jest Matesko [z Chra- ber| — [Jankovi a Marté] sirotkóm [nebožce Stépána Pohana kováře] za dědinu byl dlužen, takovétu, Ze on Matesko za tu dědinu dává osm k. gr. — Actum [in consilio Nov. Civ. Pr.] die Apolinaris a. 1450. (Rukop. 6. 88 f. 506.) 3. 1466, 14. Cervence. My Petr PenieZek purgmistr — i jiní konšelé přísežní Nov. M. Pr. známo činíme tiemto zápisem nynějším také i budúcím, že předstúpivše před nás do rady našie opatrní muži Jan Palovic, Blažek ko- žišník s jinými kostelníky i také osadními sv. Vojtěcha pod Zderazem — i učinili sú smlúvu konečnů s Řehákem a Janem, pastorkem jeho z Třebonic, a to o dědinu v Chabrech, kte- rážto přisúzena jest a odhádána od úředníkuov desk zemských kostelu a osadě svrchupsané ku pravému dědictví časy věčně trvající, kte- rážto také leží od dvoru velikého řečeného Šimonovský nad svrchupsanů vsí k silnici obecné od hlohu, a také lúku k též dědině pří- slušející pode vsí, jdúce do kostela do Krtně, tak jakož zápis svrchupsaných desk na tu dě- dinu osadě nahořepsané učiněný šíře svědčí — takováto: že Řehák a Janek, pastorek jeho, s svými dědici a budúcími mají a zavázáni jsú s též dědiny osadě častopsané čtyry k. bez 10 gr. rozdielué — na sv. Havel a sv. Jiří po dvú kopú bez 10 gr. [sic] časy věčně trva- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jící —. Opět v té smlúvě toto jest umluveno, aby Řehák a Janek s svými potomními a budú- cími mohli tu dědinu prodati, směniti s povo- lením osady, však vždy v též právo a v týž obyčej, jakož se svrchu píše. — Actum in cra- stino s. Margarethe virg. anno — LXVI°. (Ru- kop. 6. 2086 f. H. 16.) Císlo 3. náleZí k Chabům, v sousedství Třebonic & Krtné. 4. 1508, 24. května. Prokop Prase sla- dovník osobně v radě [Nov. M. Pr.] stoje oznámil jest, že jakož má sobě dskami zem- skými zapsáno lán dědiny v Veleni ot pana Mrakše, k tomu dvuor v Chabrech, kterýž jemu svědčí ot Kedruty, se vším panstvím a zvolí, tak jakož to vše dsky zemské šíře a světlejie svědčie a okazují, to vše — dal jest a dává a tiemto zápisem, jakožto kšaftem, ot- kazuje a vzdává osadním sv. Vojtěcha a osadě mezi jirchári v Nov. M. Pr. — Actum fer. IIIL. ante Urbani. (Rukop. 6. 2091 fol. F. 26.) 5. 1528, 13. bfezna. Pavel z Dolej&ích Chraber s povolenfm pánuov üfedníkuov [sesti- panských] koupil XXX str. dědiny i s lesem od dvoru Strahovského a od těch dědin, kteréž i jiní sousedé od téhož dvoru držíce panu opatovi plat dávají; od Anny vdovy Morav- cové, za XX. kop gr. m. — Actum fer. VI. post Gregorii 1528. (Rukop. č. 2155 fol. 83.) 6. 1536, 11. listopadu. Smlúva stala se jest mezi Tůmou, rychtářem Chaberským, zjedné a Lídou, manželkou jeho, z strany druhé, že on Tůma má jí Lídé — vydati z statku svého — XL kop. — Act. die Martini 1536. (Tamtéž fol. 212.) 7. 1547, 16. června. (Kšaft faráře Duchka Klíče). Ve jméno boží amen. Já kněz Duchek Klíč, farářem jsa toho času v Chabřích, jsa v těžké nemoci a již blíž k smrti nežli k zdraví se přibližuje, nechtě tomu, aby po mé smrti, zač jsem robotně P. B. prosil, jaké ruoznice a nevole vznikly — tento muoj konečný úmysl, jsa ještě rozumu zdravého, z čehož jsem P. B. svému děkoval, před osobami víry hodný-
Strana 301
Chabry—Cheb. mi [jsem] učinil a príseZnymi slovutnym p. Janem bakalářem, měštěnínem Nov. M. Pr., pfijmí Blunkusem, Tomášem rychtářem a Jírou Čejkú konšelem vsi Dolejších Chaber, souseduov svých nad jiné milých. A jim věře pro odplatu boží, že to tak po mé smrti zřídí a vyplní, jakž má vuole jest. Najprvé odkazuji knězi Pavlovi faráři u sv. Havla v Star. M. Pr. Ižíčku malú stfíbrnü s korporalemi i s korporalnicí, item Janovi Košatkovi, bratru mému strejčenému, tři mísy veliké cínové a šest taléřuov cínových. Annu Čejkovú ač jsem měl v paměti provaz- nici, poněvadž mně hrda byla po mnohé časy, ani mne nenavštívila v mé nemoci, nic proto neporoučím a prosím, aby se na muoj chudý netáhla statček. Janovi bakaláři Blunkusovi odkazuji svú biblí českú i jiné knížky sermony, a on kněžím, znal-li by potrebu, muoZ rozdati. Item knézi Duchkovi faráři na Prosíku odka- zuji, provodí-li mne po smrti k hrobu, agendu českú. Pakli nic, má zuostati při p. Janovi. Item agendu latinskü do Bohmic k záduší. It. Johance, sluZebnici mé vérné, poněvadž se mnü trvajíc a mně posluhujíc mnohá tato léta, víc než dyamezdcítma let, a jí jsem za její včrnú službu nikdy neplatil, a vejš, což jí P. B. nadčlil, v to jest vtrúsila a vydala: item koflík stříbrný předkem, lžic s nákončím stří- brným devět, (bakaláři jednu), mísy, konve, čtyry taléře cínové, šaty ložní etc. i jiný svr- chek všicek, a votepky dubové a dříví (muoj náklad byl). Janovi Blunkusovi bakaláři slepice s kohoutem, neb Johanku služebnici svú jemu poroučím, a jeho jsem žádal, byla-li by její vuole, aby ji k sobě přijal po mé smrti, jí neopouštěl. Slíbil jest. Item k záduší fary Chaberské, lehne-li mé tělo při tom kostele, toto též odkazuji: šál svuoj, hrnec měděný v kamnách v světnici pro jiné faráře. A na těchto osobách desátek pozuostalý: item Jíra Čejka čtyry strychy žita, Rozum tři strychy žita, Klíma dva strychy žita, item v Brničkách u Šáleného šest str. žita, u Beneše šest str. Zita a XXVI!/, gr. penéz, za Bulánkem šest 301 str. ž., u Havla čtyry str. ž., u Krále v Praze na Nov. M. na Poříčí dva strychy pšenice, a já jsem jemu dlužen za čtyry sudy bílého piva, za &tvrei starého. Umru-li,; osadní mají zapraviti, a také pokudž jsem živ, nemají mne opouštěti. Také jsem zapomněl, že kráva vlastní jest Johanky, kuchařky mé. Jenž jest dán 1. 1547 ve čtvrtek po sv. Vítu. (Rukop. č. 2142 fol. I. 5. Chanice. 1. 1413, 23. října. Jacobus Hradecky, hospes domus ad manum, et Katherina contho- ralis ipsius, fassi sunt — in consilio — se teneri XL s. gr. Nicolao de Prachaticz et Margarete conthorali sue, pro certis rebus mobilibus vulgariter nabytek dictis, quas ipse Nicolaus dicto Jacobo in curia Chanieze, quam ab ipso convenerat, ibidem relinquit —. Actum fer. II. post XI. m. Virginum a. XIII. (Rukop. č. 2099 fol. 67.) 2. 1417, 2. září. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recognos- cimus, quod omnis dissensio et controversionis materia, que fuit inter Nicolaum de Prachaticz ex una nec non Nicolaum de Kowarzowiez parte ex altera pro et super omnibus et singulis im- peticionibus, quas simul habuerunt — videlicet ex parte bonorum in Chanicze, item ex parte tabularum terre, item ex parte septem s. gr., in quibus olim Jacobus Hradecsky dicto Nicolao de Prachaticz mansit obligatus — inter ipsos est omnino sopita et complanata. Salvo tamen, quod ipse Nicolaus de Prachatiez huiusmodi quinque s. gr. census, quos nunc pro termino s. Galli de hominibus ibidem in Kowarzowiez percipere debet, easdem ulterius eidem Nicolao in Kowarzowiez dare debet —. Actum feria quinta post festum s. Egidii a. d. MM'CCCCXVII". (Rukop. é. 992 f. 2.) Cheb. 1. 1447, 1. tervna. Pan Materna, pan Jan Studniéka k rozsüzení a smluvení stran dole-
Chabry—Cheb. mi [jsem] učinil a príseZnymi slovutnym p. Janem bakalářem, měštěnínem Nov. M. Pr., pfijmí Blunkusem, Tomášem rychtářem a Jírou Čejkú konšelem vsi Dolejších Chaber, souseduov svých nad jiné milých. A jim věře pro odplatu boží, že to tak po mé smrti zřídí a vyplní, jakž má vuole jest. Najprvé odkazuji knězi Pavlovi faráři u sv. Havla v Star. M. Pr. Ižíčku malú stfíbrnü s korporalemi i s korporalnicí, item Janovi Košatkovi, bratru mému strejčenému, tři mísy veliké cínové a šest taléřuov cínových. Annu Čejkovú ač jsem měl v paměti provaz- nici, poněvadž mně hrda byla po mnohé časy, ani mne nenavštívila v mé nemoci, nic proto neporoučím a prosím, aby se na muoj chudý netáhla statček. Janovi bakaláři Blunkusovi odkazuji svú biblí českú i jiné knížky sermony, a on kněžím, znal-li by potrebu, muoZ rozdati. Item knézi Duchkovi faráři na Prosíku odka- zuji, provodí-li mne po smrti k hrobu, agendu českú. Pakli nic, má zuostati při p. Janovi. Item agendu latinskü do Bohmic k záduší. It. Johance, sluZebnici mé vérné, poněvadž se mnü trvajíc a mně posluhujíc mnohá tato léta, víc než dyamezdcítma let, a jí jsem za její včrnú službu nikdy neplatil, a vejš, což jí P. B. nadčlil, v to jest vtrúsila a vydala: item koflík stříbrný předkem, lžic s nákončím stří- brným devět, (bakaláři jednu), mísy, konve, čtyry taléře cínové, šaty ložní etc. i jiný svr- chek všicek, a votepky dubové a dříví (muoj náklad byl). Janovi Blunkusovi bakaláři slepice s kohoutem, neb Johanku služebnici svú jemu poroučím, a jeho jsem žádal, byla-li by její vuole, aby ji k sobě přijal po mé smrti, jí neopouštěl. Slíbil jest. Item k záduší fary Chaberské, lehne-li mé tělo při tom kostele, toto též odkazuji: šál svuoj, hrnec měděný v kamnách v světnici pro jiné faráře. A na těchto osobách desátek pozuostalý: item Jíra Čejka čtyry strychy žita, Rozum tři strychy žita, Klíma dva strychy žita, item v Brničkách u Šáleného šest str. žita, u Beneše šest str. Zita a XXVI!/, gr. penéz, za Bulánkem šest 301 str. ž., u Havla čtyry str. ž., u Krále v Praze na Nov. M. na Poříčí dva strychy pšenice, a já jsem jemu dlužen za čtyry sudy bílého piva, za &tvrei starého. Umru-li,; osadní mají zapraviti, a také pokudž jsem živ, nemají mne opouštěti. Také jsem zapomněl, že kráva vlastní jest Johanky, kuchařky mé. Jenž jest dán 1. 1547 ve čtvrtek po sv. Vítu. (Rukop. č. 2142 fol. I. 5. Chanice. 1. 1413, 23. října. Jacobus Hradecky, hospes domus ad manum, et Katherina contho- ralis ipsius, fassi sunt — in consilio — se teneri XL s. gr. Nicolao de Prachaticz et Margarete conthorali sue, pro certis rebus mobilibus vulgariter nabytek dictis, quas ipse Nicolaus dicto Jacobo in curia Chanieze, quam ab ipso convenerat, ibidem relinquit —. Actum fer. II. post XI. m. Virginum a. XIII. (Rukop. č. 2099 fol. 67.) 2. 1417, 2. září. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recognos- cimus, quod omnis dissensio et controversionis materia, que fuit inter Nicolaum de Prachaticz ex una nec non Nicolaum de Kowarzowiez parte ex altera pro et super omnibus et singulis im- peticionibus, quas simul habuerunt — videlicet ex parte bonorum in Chanicze, item ex parte tabularum terre, item ex parte septem s. gr., in quibus olim Jacobus Hradecsky dicto Nicolao de Prachaticz mansit obligatus — inter ipsos est omnino sopita et complanata. Salvo tamen, quod ipse Nicolaus de Prachatiez huiusmodi quinque s. gr. census, quos nunc pro termino s. Galli de hominibus ibidem in Kowarzowiez percipere debet, easdem ulterius eidem Nicolao in Kowarzowiez dare debet —. Actum feria quinta post festum s. Egidii a. d. MM'CCCCXVII". (Rukop. é. 992 f. 2.) Cheb. 1. 1447, 1. tervna. Pan Materna, pan Jan Studniéka k rozsüzení a smluvení stran dole-
Strana 302
302 psaných od p. purgmistra a rady, to jest mezi Fenclem Planarem | měštěnínem | Chebským z jedné, a mezi Jankem z Střiebra, měštěnínem St. M. Pr. od ciesaře z strany druhé, a Janek Střiebrný Nového, Vaněk od slona Starého Města Pr. měštěniné miesta, přátelských smlúvcí z strany Fenclovy, a Hynek Řepnice a Jan Trefan z strany Jankovy volení a vydaní, všichni spolu jednostajně a za jeden člověk sě usta- novivše, a strany k zdržení jich výpovědí a vy- rčenie pode ctí a pod věrů zavázavše, takto jsú všickni tu pří srovnali a konečně vyřekli mezi nimi: že Janek v tom domu u ciesaře, kterýž Fenclovi jest prve knihami městskými v jistém dluhu zapsal, má bydliti a do něho sě zase vstěhovati i plným a mocným hospo. dářem býti jako v svém vlastniem, sám v něm toliko bydleje, ale žádnému nenajímaje, duom však opravuje a kaziti mu sě nedada až za plná tři leta od této výpovědi — ato pod úmluvů tako- vúto: že Janek k těm LX kopám gr., kteréž jest prve dal Fenclovi, má přidati XX k., aby ta suma až do dvústúzl. rýn. došla. A potom na sv. Jifie — połna tyż Janek m4 — v tom dluhu, jimżto jemu podle zśpisu dievnieho pod svú a Jorgovú z Normberka pečetí ještě pozuostává, dávati každý rok — tři sta zl. rýn. — sjistotů pak a výmluvů takovúto: že Janek tvrz Přietočen s dědinami popl. i kme- cími — tak jakž sám ve dskách má, Fenclovi — V puol pátu stu kopách gr. pravým listem dědicky a k věčnosti ve dsky zemské má vložiti. — Pakli by které sumy na ty roky Janek — nezaplatil anebo duom co kazil a neopravoval — má — týž Janek — tvrze — i domu Fen- clovi — postúpiti; tvrze se dvěma vozoma, se dvěma pluhoma a se dvěma branoma, var piva zuostavě nebo slad a dvadceti stry- chuov žita, s vydáním také všech práv a tvrdostí, kteréžkoli sám na to má —. A Fencl v tvrz sě uvieže a v duom, nemá viece Janka z těch sum tří set zl. upomínati — až do těch let, v nichto by ta suma, v kteréž tvrz — jest šacována — měla vyjíti a vyplněna býti. A E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: cuż by pak nad to dluhu ještě Janek Fenclovi pozuostal, toho po vyjití let svrchupsaných Fencl a jeho dědicové k Jankovi hleďte — jakž smluveni jsúů: v Normberce —. Když by pak Janek vešken dluh Fenclovi zaplatil — tehdy Fencl potom v měsieci má jemu tvrz — z desk zemských propustiti —. Act. fer. V. post Pen- thec. a. sc XLVII. (Rukop. č. 2099, fol. 1033.) 2. 1460, 26. července. Jakož slovutný Levín z Biersperku a opatrní Erhart Ruduš a Hanuš Můúřenín, měšťané města Chebského, svým a panie Uršily Planárové i všech, ktožby k dluhu nížepsanému právo jmieti chtěli, jmé- nem nařiekajíce vinili Janka z Střiebra z osm- nácti set zl. rýn. a z desieti zl. rýn. dluhu pravého, týmž Jankem nebožtíkovi Ondráčkovi a Václavovi Planaróm ze Chba a po nich vó- fitelóm svrchupsanym povinneho, listy a smli- vami psanými někdy mezi stranami učiněnými toho dovozujíce, žádajíce práva a spravedlnosti ; dále aby výšpsaný Janek k tomu držán byl a ten dluh aby jim podle spravedlnosti, povin- nosti a zápisuov bez dalších jich škod plnil a nakladuov. Jimž jižpsaný Janek nic neodpíraje, prostě k dluhu i k zápisóm znal sě jest, jenž mi- losti a prodlenie podle přátelské úmluvy, ačby jeho mohlo podle vuole jich potkati, žádaje. Slovutný a urozený Jan Tos mladší z Hlince a Jan Slatina z Javorych [sic], měštěnín Starého Města Pražského, ubrmané obapolně od stran svrchupsaných připrošení a volení, vyslyševše žádost obojích stran, pře jich pováživše a jako přietelé obojie strany spolu sě srovnavše, naj- prve strany obě na zdrženie jich vyřčenie sli- bem ujistivše, mezi týmaž stranami tudiež v plné radě mocí svú ubrmansků vyřkli jsú a vyřiekají takto: Najprve, jakož jest bylo všeho osmnáct set a deset zl. rýn. dluhu, za ten ve- škeren dluh aby Janek dal a vyplnil věřite- lóm svrchupsaným devět set zl. rýn. rozdielně na roky dolepsané —. Kterúžto sumu zlatých, totiž devět set rýnských, výšpsaný Janek z Střie- bra, paní Máně manželka jeho, dobrovolně sto- jiece tudiež v plné radě, mocí téhož ubrman-
302 psaných od p. purgmistra a rady, to jest mezi Fenclem Planarem | měštěnínem | Chebským z jedné, a mezi Jankem z Střiebra, měštěnínem St. M. Pr. od ciesaře z strany druhé, a Janek Střiebrný Nového, Vaněk od slona Starého Města Pr. měštěniné miesta, přátelských smlúvcí z strany Fenclovy, a Hynek Řepnice a Jan Trefan z strany Jankovy volení a vydaní, všichni spolu jednostajně a za jeden člověk sě usta- novivše, a strany k zdržení jich výpovědí a vy- rčenie pode ctí a pod věrů zavázavše, takto jsú všickni tu pří srovnali a konečně vyřekli mezi nimi: že Janek v tom domu u ciesaře, kterýž Fenclovi jest prve knihami městskými v jistém dluhu zapsal, má bydliti a do něho sě zase vstěhovati i plným a mocným hospo. dářem býti jako v svém vlastniem, sám v něm toliko bydleje, ale žádnému nenajímaje, duom však opravuje a kaziti mu sě nedada až za plná tři leta od této výpovědi — ato pod úmluvů tako- vúto: že Janek k těm LX kopám gr., kteréž jest prve dal Fenclovi, má přidati XX k., aby ta suma až do dvústúzl. rýn. došla. A potom na sv. Jifie — połna tyż Janek m4 — v tom dluhu, jimżto jemu podle zśpisu dievnieho pod svú a Jorgovú z Normberka pečetí ještě pozuostává, dávati každý rok — tři sta zl. rýn. — sjistotů pak a výmluvů takovúto: že Janek tvrz Přietočen s dědinami popl. i kme- cími — tak jakž sám ve dskách má, Fenclovi — V puol pátu stu kopách gr. pravým listem dědicky a k věčnosti ve dsky zemské má vložiti. — Pakli by které sumy na ty roky Janek — nezaplatil anebo duom co kazil a neopravoval — má — týž Janek — tvrze — i domu Fen- clovi — postúpiti; tvrze se dvěma vozoma, se dvěma pluhoma a se dvěma branoma, var piva zuostavě nebo slad a dvadceti stry- chuov žita, s vydáním také všech práv a tvrdostí, kteréžkoli sám na to má —. A Fencl v tvrz sě uvieže a v duom, nemá viece Janka z těch sum tří set zl. upomínati — až do těch let, v nichto by ta suma, v kteréž tvrz — jest šacována — měla vyjíti a vyplněna býti. A E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: cuż by pak nad to dluhu ještě Janek Fenclovi pozuostal, toho po vyjití let svrchupsaných Fencl a jeho dědicové k Jankovi hleďte — jakž smluveni jsúů: v Normberce —. Když by pak Janek vešken dluh Fenclovi zaplatil — tehdy Fencl potom v měsieci má jemu tvrz — z desk zemských propustiti —. Act. fer. V. post Pen- thec. a. sc XLVII. (Rukop. č. 2099, fol. 1033.) 2. 1460, 26. července. Jakož slovutný Levín z Biersperku a opatrní Erhart Ruduš a Hanuš Můúřenín, měšťané města Chebského, svým a panie Uršily Planárové i všech, ktožby k dluhu nížepsanému právo jmieti chtěli, jmé- nem nařiekajíce vinili Janka z Střiebra z osm- nácti set zl. rýn. a z desieti zl. rýn. dluhu pravého, týmž Jankem nebožtíkovi Ondráčkovi a Václavovi Planaróm ze Chba a po nich vó- fitelóm svrchupsanym povinneho, listy a smli- vami psanými někdy mezi stranami učiněnými toho dovozujíce, žádajíce práva a spravedlnosti ; dále aby výšpsaný Janek k tomu držán byl a ten dluh aby jim podle spravedlnosti, povin- nosti a zápisuov bez dalších jich škod plnil a nakladuov. Jimž jižpsaný Janek nic neodpíraje, prostě k dluhu i k zápisóm znal sě jest, jenž mi- losti a prodlenie podle přátelské úmluvy, ačby jeho mohlo podle vuole jich potkati, žádaje. Slovutný a urozený Jan Tos mladší z Hlince a Jan Slatina z Javorych [sic], měštěnín Starého Města Pražského, ubrmané obapolně od stran svrchupsaných připrošení a volení, vyslyševše žádost obojích stran, pře jich pováživše a jako přietelé obojie strany spolu sě srovnavše, naj- prve strany obě na zdrženie jich vyřčenie sli- bem ujistivše, mezi týmaž stranami tudiež v plné radě mocí svú ubrmansků vyřkli jsú a vyřiekají takto: Najprve, jakož jest bylo všeho osmnáct set a deset zl. rýn. dluhu, za ten ve- škeren dluh aby Janek dal a vyplnil věřite- lóm svrchupsaným devět set zl. rýn. rozdielně na roky dolepsané —. Kterúžto sumu zlatých, totiž devět set rýnských, výšpsaný Janek z Střie- bra, paní Máně manželka jeho, dobrovolně sto- jiece tudiež v plné radě, mocí téhož ubrman-
Strana 303
Cheb (1460). ského vyřčenie zapsali sú a zapisují na domu svém u Črné ruože řečeném, jenž leží v osadě Svatomichalské mezi domem Jírovým Bohuško- vým z zadu z jedné a mezi uličků, kteráž jde do Železné ulice, z strany druhé, a na vinici své, kteráž leží podle vinice Štěpánova hora řečené, takovým obyčejem podle výpovědi ubr- manské: Jestliže by častopsaný Janek, Máně manželka jeho, anebo dědici jeho, jich kterých peněz na kterýkoli z svrchupsaných rokuov rok nedali — tehdá svrchupsaní věřitelé anebo ten, kdož by od nich maje moc sobě pod pe- četí pánuov Chebských danú, budú anebo bude sě moci [v] již pravený jich duom i u vinici uvá- zati s pomocí panskú ve všem dluhu svrchu- psaném anebo v dielu, kterýžby zuostal, jako v své dědičné —. Než toto jest častopsanými ubrmany znamenitě přidáno: Jestli-že by již pravení věřitelé nebo ktožkoli z nich moc maje, Y ten duom a vinici sě uviežíce aneb uvázal a sumy dlnhu svého svrchupsaného na tom postihnúti nemohli anebo nemohl, tehdy vyśpraveny Jan z Striebra, Món6 manželka jeho, dědici a budúeí jeho mají a mieti budú týž dluh devět set zl. rýn., cožby sě nedostalo. doplniti, zastati a bez odpory věřitelóm anebo komużby porudili zaplatiti. A kdyżbykoli svrchu- psaní věřitelé anebo ten, komużby porućili, kteró penieze na který rok svrchupsaný vzali a vy- zdvihli, tehdá mají a povinni budů již pově- děného Janka, Máni manželku jeho, dědice a budúcí jich z toho, eožby vzali, je kvitovati. Act. pleno in consilio sabbato post Jacobi ap. 1460. (Rukop. č. 2141 fol. 24.) Potom když přišel první rok nového léta ku placení, přišel jest Erhart Ruduš svrchu- psaný od sebe i od jiných k těm penězóm právo majících, chtě od Janka podle zápisu sto zl. rýn. vzieti; a Janek pravil, že zlatých beze lsti jmiti nemuoż, presć, aby vzal od něho penieze tak, jakž zlatý v Praze platí. A když sě smluviti nemohli, epatrní Jan Sla- tina a Michal Kupec, jsúce od obojie strany prošeni, mezi týmaž stranoma v plné radě ta- 303 kovú úmluvu učinivše, vyřkli jsú takto: Jakož Janek jměl jest dáti nynie sto zl. rýn. po XXVI gr. a v rok opět tolikéž, poněvadž zlatých mieti nemuoż, ale aby nynie pojednú dal peněz za dvě stě zl. rýn. po X X VI gr. za zlatý počítajíc, a pět kop gr. aby mu nad to nadal. Než toto znamenitě přidáno, aby na nové léto najprv pří- štře, když jest byl rok druhých peněz ten rok pominul, tak aby Janek, jakž od toho nového léta opět v rok teprv pořád vedle zápisu pla- til. Kterúžto výpověď obě straně přijele. V tom Erhart Ruduš, stoje osobně tudiež v ploé radě, seznal sě jest, že jemu již dosti sě je stalo za dvě stě zl. rýn. po dva roky vedle zápisu od Janka od ciesaře, propúštěje jeho svým i ji- ných, kteříž k těm zlatým právo mají, jmeny z těch dvú stú zl. ryn., slibiv dále i ujistiv přinésti kvitancí od tovaryšuov svých pod jich pečetmi a pod pečetí pánuov Chebských. Actunr in consilio feria III. in die Polycarpi. (27. ledna 1462.) Jakoż Erhart Ruduś slíbil byl a ujistil přinésti list pod pečetí pánuov Chebských ete., i potom Hanuš od můúřenínuov, měštěnín téhož města, maje moc plnú od tovaryšuov svých listem týchž pánuov Chebskych pod jich města pečetí sobě danú, stoje osobně před pány kenšely Starého města Pražského v plné radě, svým i svých všech tovaryšuov jmeny seznal sě jest, że je jim Janek od ciesaře těch dvě stě zlatých rýnských tak a podle té smlú- vy svrchupsané s Erhartem Rudušem již řeče- ným učiněné, skrze téhož Erharta dal a za- platil úplně a docela. Z kterýchžto zlatých svrchupsaný Hanuš propustil jest a tiemto zá- pisem propúštie svým i svých tovaryšuov jmeny Janka svrchupsaného, dědice a budúcí jeho svobodny, kvitty i ovšem prázdny nynie i v ča- siech budúciech. Slíbiv tudiež v radě rukú dá- ním sám za sě i za tovaryše své, kteříž k těm zlatým právo mají, že týž Janek viece o ty zlaté upomínán a nařiekán nemá býti ani bude ot žádného; a byl-li by o to upomínán, že on to chce zastati. Actum pleno in consilio
Cheb (1460). ského vyřčenie zapsali sú a zapisují na domu svém u Črné ruože řečeném, jenž leží v osadě Svatomichalské mezi domem Jírovým Bohuško- vým z zadu z jedné a mezi uličků, kteráž jde do Železné ulice, z strany druhé, a na vinici své, kteráž leží podle vinice Štěpánova hora řečené, takovým obyčejem podle výpovědi ubr- manské: Jestliže by častopsaný Janek, Máně manželka jeho, anebo dědici jeho, jich kterých peněz na kterýkoli z svrchupsaných rokuov rok nedali — tehdá svrchupsaní věřitelé anebo ten, kdož by od nich maje moc sobě pod pe- četí pánuov Chebských danú, budú anebo bude sě moci [v] již pravený jich duom i u vinici uvá- zati s pomocí panskú ve všem dluhu svrchu- psaném anebo v dielu, kterýžby zuostal, jako v své dědičné —. Než toto jest častopsanými ubrmany znamenitě přidáno: Jestli-že by již pravení věřitelé nebo ktožkoli z nich moc maje, Y ten duom a vinici sě uviežíce aneb uvázal a sumy dlnhu svého svrchupsaného na tom postihnúti nemohli anebo nemohl, tehdy vyśpraveny Jan z Striebra, Món6 manželka jeho, dědici a budúeí jeho mají a mieti budú týž dluh devět set zl. rýn., cožby sě nedostalo. doplniti, zastati a bez odpory věřitelóm anebo komużby porudili zaplatiti. A kdyżbykoli svrchu- psaní věřitelé anebo ten, komużby porućili, kteró penieze na který rok svrchupsaný vzali a vy- zdvihli, tehdá mají a povinni budů již pově- děného Janka, Máni manželku jeho, dědice a budúcí jich z toho, eožby vzali, je kvitovati. Act. pleno in consilio sabbato post Jacobi ap. 1460. (Rukop. č. 2141 fol. 24.) Potom když přišel první rok nového léta ku placení, přišel jest Erhart Ruduš svrchu- psaný od sebe i od jiných k těm penězóm právo majících, chtě od Janka podle zápisu sto zl. rýn. vzieti; a Janek pravil, že zlatých beze lsti jmiti nemuoż, presć, aby vzal od něho penieze tak, jakž zlatý v Praze platí. A když sě smluviti nemohli, epatrní Jan Sla- tina a Michal Kupec, jsúce od obojie strany prošeni, mezi týmaž stranoma v plné radě ta- 303 kovú úmluvu učinivše, vyřkli jsú takto: Jakož Janek jměl jest dáti nynie sto zl. rýn. po XXVI gr. a v rok opět tolikéž, poněvadž zlatých mieti nemuoż, ale aby nynie pojednú dal peněz za dvě stě zl. rýn. po X X VI gr. za zlatý počítajíc, a pět kop gr. aby mu nad to nadal. Než toto znamenitě přidáno, aby na nové léto najprv pří- štře, když jest byl rok druhých peněz ten rok pominul, tak aby Janek, jakž od toho nového léta opět v rok teprv pořád vedle zápisu pla- til. Kterúžto výpověď obě straně přijele. V tom Erhart Ruduš, stoje osobně tudiež v ploé radě, seznal sě jest, že jemu již dosti sě je stalo za dvě stě zl. rýn. po dva roky vedle zápisu od Janka od ciesaře, propúštěje jeho svým i ji- ných, kteříž k těm zlatým právo mají, jmeny z těch dvú stú zl. ryn., slibiv dále i ujistiv přinésti kvitancí od tovaryšuov svých pod jich pečetmi a pod pečetí pánuov Chebských. Actunr in consilio feria III. in die Polycarpi. (27. ledna 1462.) Jakoż Erhart Ruduś slíbil byl a ujistil přinésti list pod pečetí pánuov Chebských ete., i potom Hanuš od můúřenínuov, měštěnín téhož města, maje moc plnú od tovaryšuov svých listem týchž pánuov Chebskych pod jich města pečetí sobě danú, stoje osobně před pány kenšely Starého města Pražského v plné radě, svým i svých všech tovaryšuov jmeny seznal sě jest, że je jim Janek od ciesaře těch dvě stě zlatých rýnských tak a podle té smlú- vy svrchupsané s Erhartem Rudušem již řeče- ným učiněné, skrze téhož Erharta dal a za- platil úplně a docela. Z kterýchžto zlatých svrchupsaný Hanuš propustil jest a tiemto zá- pisem propúštie svým i svých tovaryšuov jmeny Janka svrchupsaného, dědice a budúcí jeho svobodny, kvitty i ovšem prázdny nynie i v ča- siech budúciech. Slíbiv tudiež v radě rukú dá- ním sám za sě i za tovaryše své, kteříž k těm zlatým právo mají, že týž Janek viece o ty zlaté upomínán a nařiekán nemá býti ani bude ot žádného; a byl-li by o to upomínán, že on to chce zastati. Actum pleno in consilio
Strana 304
304 fer. III. post Reminiscere [17. bfezna 1462]. (Tamtéz.) 8. 1462, 9. bfezna. Unser willig dinst ewr erberkeit allezeit bereit, erbern und furnemen lieben herren und besunder guten freunde. Es ist fur uns komen Erharth Rudusch, unser mit- burger, und mit im Lefin von Wirsperg, Hans von Moren und Ursula Soldans von Wisperg und Wenczel Planers seligen gelassen Hauswirtin, durch den egenannten Rudusch uns furbringend sulehen Handel und er mit Janko vom keyser Schuld halben vor ewr zuthun gehabt hab, wie er und die andern obgemelten dem Janko sulcher eutrichten zweihundert gulden einen quitbrief unter unser stat insigel geben solten, und uns eintrechticlich gebeten, dass wir sulchen quit- brief durch ihrr bete zu geczewcknuss versigeln wolten. Und wiewol wir in dorinn gern zu willen wern worden, so geruchet ader gutlich wissen, dass sulehs unser gewonhait und herkomen nit ist, dass wir ymand unser stat insigel zu geczew- knuss aufdruken oder anhengen, sunder was suleher ader ander verchreibung bey uns ge- schit, die werden durch zwen ader drey un- sers rats ader dobey mit eins richters ader burgermeisters insigel besigelt. Das ist dann bey uns so krefftig, als das durch uns ader mit unser stat insigel besigelt wer. Und dor- umb so haben wir den unsern sulch versigeln abgeslagen, meynende, dass dabey alden her- komen und gewonhait halden und bleiben lassen, ewr erberkeyt mit allem fleis bitend, uns nach den unsern sulchs nit zu vermerken und gen dem ewern dorob sein, domit er und Hans von Moren um sulch guittancz sich vertragen, dem dann die unsern obgenant mit dem Janko dovon zu handeln bevolhen und ir macht zu thun und zu lassen geben haben. Und wollet euch gutwillig dorinn beweissen, als wir des guten glauben zu euch haben, das wollen wir in sulchen und andern sachen fremutlich gern verdinen. Geben am dinstag noch dem suntagInvocavit anno d. LXII. Burgermeister und rate der stat Eger. Den erbern und furnemen herren burgermeister E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: und rat der Alden Stat zu Prag, unsern lieben herren und besundern guten freunden. (Tamtéž fol. 27.) 4. 1462, 16. března. Jakož Erhart Raduš slíbil byl a ujistil přinésti list pod pečetí pá- nuov Chebských etc., i potom pak Hanuš od můúřenínuov, měštěnín téhož města, maje moc plnü od tovařišuov svých listem týchž pánuov Chebských pod jich města pečetí sobě danú, stoje osobně před pány konšely Star. M. Pr. v plné radě, svým i svých všech tovařišuov jmeny seznal sě jest, že je jim Janek od cie- saře těch dvě stě zl. rýn. — dal a zaplatil — slíbiv tudiež v radě rukou dáním sám za sě i za tovařiše své — že týž Janek viece o ty zlaté upomínán — nemá býti. 5. 1463, 30. zárí. Ve jmeno boZie amen. Já Jiřík kupec řečený Kyser ze Chba vyzná- vám tiemto listem etc., že ačkoli z dopuštěnie božieho nemocen jsem a neduživ na těle etc., takže všeckeren statek muoj — odkazuji a dávám Nyklovi bratru mému, a panie Elšce mateři mé milé. — Potom pak oznamuji, že osoby nížepsané jsú mi — dlužni: Bartoš po- střihač z Prahy dlužen mi zuostává za tři po- stavy sukna zelená zvláště, a k tomu dva pucpachy za XIIII k. bez XX gr. — Mathes jehlář jeden postav zelený za 1III k. — Václav mladý Hesolt za pár nohavic XX gr., Fryc hfebiéník IIII svazky plechuov po LII gr, tÿZ za sûdek plechnov bielÿch V k. bez XV gr., za malé hřebíčky sto gr., a za tři svazky plechuov črných po XLIIII gr., za pól- deváta tisíce hřebíkuov črných po II, gr., za tisíc hřebíkuov šest gr., a za svazek ple- chuov nožieřských XXV gr. Item Vocásek platnér XVI gr. a tfi svazky plechuov po XLV gr. Mikulás fla$néf za X svazkuov po XLV gr., Oplové dcera čtyři svazky po XLV gr., Vaněk kotlář X svazkuov — Legat platnéř za svazek — Pivce za svazek — Hanüsek, hospodář muoj, čtyři svazky po XLII gr., Opl za dva súdky bielých plechuov X k. — Mi- kuláš kramář X páruov nohavic po XVI gr.,
304 fer. III. post Reminiscere [17. bfezna 1462]. (Tamtéz.) 8. 1462, 9. bfezna. Unser willig dinst ewr erberkeit allezeit bereit, erbern und furnemen lieben herren und besunder guten freunde. Es ist fur uns komen Erharth Rudusch, unser mit- burger, und mit im Lefin von Wirsperg, Hans von Moren und Ursula Soldans von Wisperg und Wenczel Planers seligen gelassen Hauswirtin, durch den egenannten Rudusch uns furbringend sulehen Handel und er mit Janko vom keyser Schuld halben vor ewr zuthun gehabt hab, wie er und die andern obgemelten dem Janko sulcher eutrichten zweihundert gulden einen quitbrief unter unser stat insigel geben solten, und uns eintrechticlich gebeten, dass wir sulchen quit- brief durch ihrr bete zu geczewcknuss versigeln wolten. Und wiewol wir in dorinn gern zu willen wern worden, so geruchet ader gutlich wissen, dass sulehs unser gewonhait und herkomen nit ist, dass wir ymand unser stat insigel zu geczew- knuss aufdruken oder anhengen, sunder was suleher ader ander verchreibung bey uns ge- schit, die werden durch zwen ader drey un- sers rats ader dobey mit eins richters ader burgermeisters insigel besigelt. Das ist dann bey uns so krefftig, als das durch uns ader mit unser stat insigel besigelt wer. Und dor- umb so haben wir den unsern sulch versigeln abgeslagen, meynende, dass dabey alden her- komen und gewonhait halden und bleiben lassen, ewr erberkeyt mit allem fleis bitend, uns nach den unsern sulchs nit zu vermerken und gen dem ewern dorob sein, domit er und Hans von Moren um sulch guittancz sich vertragen, dem dann die unsern obgenant mit dem Janko dovon zu handeln bevolhen und ir macht zu thun und zu lassen geben haben. Und wollet euch gutwillig dorinn beweissen, als wir des guten glauben zu euch haben, das wollen wir in sulchen und andern sachen fremutlich gern verdinen. Geben am dinstag noch dem suntagInvocavit anno d. LXII. Burgermeister und rate der stat Eger. Den erbern und furnemen herren burgermeister E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: und rat der Alden Stat zu Prag, unsern lieben herren und besundern guten freunden. (Tamtéž fol. 27.) 4. 1462, 16. března. Jakož Erhart Raduš slíbil byl a ujistil přinésti list pod pečetí pá- nuov Chebských etc., i potom pak Hanuš od můúřenínuov, měštěnín téhož města, maje moc plnü od tovařišuov svých listem týchž pánuov Chebských pod jich města pečetí sobě danú, stoje osobně před pány konšely Star. M. Pr. v plné radě, svým i svých všech tovařišuov jmeny seznal sě jest, že je jim Janek od cie- saře těch dvě stě zl. rýn. — dal a zaplatil — slíbiv tudiež v radě rukou dáním sám za sě i za tovařiše své — že týž Janek viece o ty zlaté upomínán — nemá býti. 5. 1463, 30. zárí. Ve jmeno boZie amen. Já Jiřík kupec řečený Kyser ze Chba vyzná- vám tiemto listem etc., že ačkoli z dopuštěnie božieho nemocen jsem a neduživ na těle etc., takže všeckeren statek muoj — odkazuji a dávám Nyklovi bratru mému, a panie Elšce mateři mé milé. — Potom pak oznamuji, že osoby nížepsané jsú mi — dlužni: Bartoš po- střihač z Prahy dlužen mi zuostává za tři po- stavy sukna zelená zvláště, a k tomu dva pucpachy za XIIII k. bez XX gr. — Mathes jehlář jeden postav zelený za 1III k. — Václav mladý Hesolt za pár nohavic XX gr., Fryc hfebiéník IIII svazky plechuov po LII gr, tÿZ za sûdek plechnov bielÿch V k. bez XV gr., za malé hřebíčky sto gr., a za tři svazky plechuov črných po XLIIII gr., za pól- deváta tisíce hřebíkuov črných po II, gr., za tisíc hřebíkuov šest gr., a za svazek ple- chuov nožieřských XXV gr. Item Vocásek platnér XVI gr. a tfi svazky plechuov po XLV gr. Mikulás fla$néf za X svazkuov po XLV gr., Oplové dcera čtyři svazky po XLV gr., Vaněk kotlář X svazkuov — Legat platnéř za svazek — Pivce za svazek — Hanüsek, hospodář muoj, čtyři svazky po XLII gr., Opl za dva súdky bielých plechuov X k. — Mi- kuláš kramář X páruov nohavic po XVI gr.,
Strana 305
Cheb—-Chejnov. králové milosti za dva sudy vína XXII k. — Ondrátek za hever Il!/, k. — Smetánko XXX liber piieze tkaniéné, libru po XVI gr. — Ty dluhy — Nyklasovi, bratru mému, a Elšce, mateři mé, porúčiem — aby oni s Henzlem, bratrem Petrovym, s nimżto spolčil sem sé byl, těch dluhuov sě doupomínajíc témuž Hen- zlovi učinili právě —. Datum die Jeronimi a. etc. LXIII. (Rukop. č. 2119 fol. M. 13.) 6. 1486, 6. března. Jakož jest jměl Wolf- gang, měštěnín ze Chba, třidceti kop gr. m. zapsaných — na domu Jana hřebenáře dluhu — i stala se jest smlúva — že týž Jan slíbil — zaplatiti — na roky dolepsané —. Act. in consilio (Ant. Urb. Pr.) fer. II. post domini- cam Letare a. etc. LXXXVI?. (Rukop. 6. 94. I. fol. 60.) 7. 1498, 11. prosince. Duchek kožišník seznal se, že jest dluzen III'/, k. 1 gr. m., a Václav Žák, též kožišník, III s. bez I gr. m. Jiříkovi, synu Pruonarovu ze Chba —. Act. in consilio (Ant. Urb. Pr.) fer. III. ante Lucie a. ete, XCVIII. (Tamtéž fol. 154.) 8. 1531, 12. prosince. Jakož jest zuostal nebožtík Václav, syn p. Zigmunda Vaničkovic, za sukna p. Michalovi Prunarovi ze Hba a p. Wolfovi Frysseysen II'/,^ XVII s. gr. minus HIV, gr. €., i stojócí v radě paní Markéta, manželka někdy nadepsaného Václava, i na místě sirotkuov — oznámila, že jest se smlu- vila o sumu vySepsanü s Hanusem Millarem, služebníkem a prokuratorem dotčených pánuov p. Michala a p. Wolfa —. Act. in consilio (Ant. Urb. Prag.) fer. IIT. ante Lucie a. XVC XXXI. (Rukop. 6. 2134 fol. 94.) Chejuov u Libsic, Chejnovice. 1. 1432, 29. června. Jakož jest slovutny Absalon z Chříče zastavil opatrným Pešíkovi a Jankovi, bratřím od střiebrné hvězdy, plat v Chajnově, kterýž má od pánóv a od obce Velikého Města Pr., v sedmdesáti k. gr., jakož to list, kteryż jesti jim učinil svrchupsany Ab salon, lépe okazuje a svědčí; i pani purgmistr Archiv Český XXVI. 305 a konšelé svrchupsaného města Pr. svolili sú — k zastavení platu svrchupsaného osobám nadepsaným, jim na tom překážeti nemieniece. Actum pleno in consilio feria VI. ipso die ss. Petri et Pauli ap. anno sc XXXII. (Rukop. č. 2099 f. 316.) 2. 1437, 27. září. Martinus dictus Rybka resignavit — medietatem curie site in Chai- nowiez pro 20 s. circumspecto Johanni carni- fii, genero Herslini carnificis — cuius quidem curie alia medietas ad dominam Barbaram, re- lictam olim Johannis Capliez, dinoscitur perti- nere. Actum feria tercia ipso die s. Mauricii a. ete. XXXVII. (Rukop. č. 90 fol. 8) 3. 1437, 10. listopadu. My purgmistr a konšelé Star. M. Pr. vyznáváme tiemto listem vuobec všem, ktož jej uzřie nebo čtúce sly- šeti budú, že z vlastnieho rozkázánie nejveleb- néjsieho knieZete a pána, pana Sigmunda Římského ciesaře — kteréž jest nám ústně i také po urozených pániech panu Hanušovi z Kolovrat a panu Zbyňkovi Zajiecovi z Ha- zemburka učinil, dali sme a mocí tohoto listu dáváme polovici dvora v Chajnoviciech, kterúž jest Martin Rybka tyto časy držal, jenž jest byl někdy ten jistý dvuor veškeren kláštera Doxanského — krom lidí úročniech opatrnému Jankovi řezníkovi, zeti Henslovu, spolumě- štěnínu našemu, i jeho dědicóm a budúciem v sedmdesáti k. gr. dluhu spravedlivého, kte- rýchž jest jemu napřed jmenovaný král Sig- mund — za jisté zbožie v Slavěticiech polo- žené, kteréhož jest týž Janek k rozkázánie jeho velebnosti slovutnému Svojšovi z Zahrádky postúpil, dlužen vinovat zuostal, tak aby svrchu- psaný Janek i s svými dědici a budúciemi tu jistů polovici dvoru i s jeho příslušenstvím měl, držal a jeho požíval, žádného úroku a platu z něho neplatě. A jestliže by pannám nebo mnichóm téhož kláštera Doxanského anebo komu jinému lepšie právo k tomu dvoru příslu- šelo mieti, tehda dada dřieve jmenovanému Jan- kovi nebo budúcím jeho svrchupsaných sedmde- sáte k. gr. a k tomu umluvě sě s ním o všechny 39
Cheb—-Chejnov. králové milosti za dva sudy vína XXII k. — Ondrátek za hever Il!/, k. — Smetánko XXX liber piieze tkaniéné, libru po XVI gr. — Ty dluhy — Nyklasovi, bratru mému, a Elšce, mateři mé, porúčiem — aby oni s Henzlem, bratrem Petrovym, s nimżto spolčil sem sé byl, těch dluhuov sě doupomínajíc témuž Hen- zlovi učinili právě —. Datum die Jeronimi a. etc. LXIII. (Rukop. č. 2119 fol. M. 13.) 6. 1486, 6. března. Jakož jest jměl Wolf- gang, měštěnín ze Chba, třidceti kop gr. m. zapsaných — na domu Jana hřebenáře dluhu — i stala se jest smlúva — že týž Jan slíbil — zaplatiti — na roky dolepsané —. Act. in consilio (Ant. Urb. Pr.) fer. II. post domini- cam Letare a. etc. LXXXVI?. (Rukop. 6. 94. I. fol. 60.) 7. 1498, 11. prosince. Duchek kožišník seznal se, že jest dluzen III'/, k. 1 gr. m., a Václav Žák, též kožišník, III s. bez I gr. m. Jiříkovi, synu Pruonarovu ze Chba —. Act. in consilio (Ant. Urb. Pr.) fer. III. ante Lucie a. ete, XCVIII. (Tamtéž fol. 154.) 8. 1531, 12. prosince. Jakož jest zuostal nebožtík Václav, syn p. Zigmunda Vaničkovic, za sukna p. Michalovi Prunarovi ze Hba a p. Wolfovi Frysseysen II'/,^ XVII s. gr. minus HIV, gr. €., i stojócí v radě paní Markéta, manželka někdy nadepsaného Václava, i na místě sirotkuov — oznámila, že jest se smlu- vila o sumu vySepsanü s Hanusem Millarem, služebníkem a prokuratorem dotčených pánuov p. Michala a p. Wolfa —. Act. in consilio (Ant. Urb. Prag.) fer. IIT. ante Lucie a. XVC XXXI. (Rukop. 6. 2134 fol. 94.) Chejuov u Libsic, Chejnovice. 1. 1432, 29. června. Jakož jest slovutny Absalon z Chříče zastavil opatrným Pešíkovi a Jankovi, bratřím od střiebrné hvězdy, plat v Chajnově, kterýž má od pánóv a od obce Velikého Města Pr., v sedmdesáti k. gr., jakož to list, kteryż jesti jim učinil svrchupsany Ab salon, lépe okazuje a svědčí; i pani purgmistr Archiv Český XXVI. 305 a konšelé svrchupsaného města Pr. svolili sú — k zastavení platu svrchupsaného osobám nadepsaným, jim na tom překážeti nemieniece. Actum pleno in consilio feria VI. ipso die ss. Petri et Pauli ap. anno sc XXXII. (Rukop. č. 2099 f. 316.) 2. 1437, 27. září. Martinus dictus Rybka resignavit — medietatem curie site in Chai- nowiez pro 20 s. circumspecto Johanni carni- fii, genero Herslini carnificis — cuius quidem curie alia medietas ad dominam Barbaram, re- lictam olim Johannis Capliez, dinoscitur perti- nere. Actum feria tercia ipso die s. Mauricii a. ete. XXXVII. (Rukop. č. 90 fol. 8) 3. 1437, 10. listopadu. My purgmistr a konšelé Star. M. Pr. vyznáváme tiemto listem vuobec všem, ktož jej uzřie nebo čtúce sly- šeti budú, že z vlastnieho rozkázánie nejveleb- néjsieho knieZete a pána, pana Sigmunda Římského ciesaře — kteréž jest nám ústně i také po urozených pániech panu Hanušovi z Kolovrat a panu Zbyňkovi Zajiecovi z Ha- zemburka učinil, dali sme a mocí tohoto listu dáváme polovici dvora v Chajnoviciech, kterúž jest Martin Rybka tyto časy držal, jenž jest byl někdy ten jistý dvuor veškeren kláštera Doxanského — krom lidí úročniech opatrnému Jankovi řezníkovi, zeti Henslovu, spolumě- štěnínu našemu, i jeho dědicóm a budúciem v sedmdesáti k. gr. dluhu spravedlivého, kte- rýchž jest jemu napřed jmenovaný král Sig- mund — za jisté zbožie v Slavěticiech polo- žené, kteréhož jest týž Janek k rozkázánie jeho velebnosti slovutnému Svojšovi z Zahrádky postúpil, dlužen vinovat zuostal, tak aby svrchu- psaný Janek i s svými dědici a budúciemi tu jistů polovici dvoru i s jeho příslušenstvím měl, držal a jeho požíval, žádného úroku a platu z něho neplatě. A jestliže by pannám nebo mnichóm téhož kláštera Doxanského anebo komu jinému lepšie právo k tomu dvoru příslu- šelo mieti, tehda dada dřieve jmenovanému Jan- kovi nebo budúcím jeho svrchupsaných sedmde- sáte k. gr. a k tomu umluvě sě s ním o všechny 39
Strana 306
306 náklady, kteréž by na tu jistů polovici dvoru v svém držení učinil, ježto by jie dobrým svě- domfm pokázati mohl, bude sě moci v tú jistů polovici dvoru uvázati. Tak však, že na- depsaný Janek neb jeho budúcí má dobytek i vešken jiný nábytek, kterýž by tu měl, po- brati, i obilé všechno, kteréž by vsal, sžieti a odvézti bez nesnází a překážky všelikteraké. A ktož by tento list měl s dobrů vuolí —. Toho všeho na potvrzenie pečet menšie města našeho svrchupsaného přivěšena jest k tomuto listu. Jenž dán leta od narozenie syna bo- žieho tisícieho čtyřstého třidcátého sedmého v neděli před sv. Martinem. (Rukop. č. 992 fol. 190.) 4. 1440, 25. července. Wenceslaus -dictus Sskop et Andreas tabernator de Chainow fassi sunt publice protestantes, qualiter Martinus dictus Ryba, civis Maioris Civitatis Pragensis, iacens in lecto egritudinis in prefata villa Chai- now, existens circa bonam racionem, resig- navit — suam post mortem omnia bona sua — Benessio de Chainow amico suo — Similiter prefatus Benessius resignavit — suam post mortem omnia bona sua — prefato Martino Ryba — et quod puerum eiusdem Benessii cum huiusmodi bonis debet circa se fovere et servare usque ad annos discrecionis eiusdem pueri. Et super illo in prefata villa vicinis pro memoriali dederunt tynam. Actum feria secunda ipso die s. Jacobi — anno M*CCCCC'XLP. (Rukop. &. 90, fol. 57.) Chlumec nad Cidlinou. 1491, 28. prosince. Margaretha, relicta olim Wenceslai molendinatoris Diedek dicti, resignavit — ius suum, quod ei ad molen- dinum in Chlumecz dictum Na Rakusiech per- tinere dinoscitur, Wenceslao pellifici genero suo, et Katherine conthorali ipsius filieque sue. — Actum in consilio feria IIII* ante, Circumcisionem domini. (Rukop. č. 2106, fol 288.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Chmotulov. 1408, 12. ledna. D. Wenceslaus portulanus, sacristanus in cclesia Pragensi seu tumbarius s. Wenceslai, exsolvit — unam sexag. gr. pr. census annui et perpetui erga Jacobum de Brunna, pridem notarium iudicis, pro decem s. gr., quam habuit super vinea ipsius d. Wen- ceslai, et sita est. prope villam Chmotulov, que fuit olim Woytyechonis coci penes vineam Procopii, civis Minoris Civ. Pr. — Act. fer. V post Epipl. a. etc. quadringentesimo octavo. (Rukop. ć. 2101, fol. 133.) Choceń. 1523, 27. července. Martin Vokounek z Chocny, otec Reginin, vzdal jest — penize, kteréž má vyzdvihovati z gruntu v Chocně, totižto od Dańka XXXVIII kop m. a od Mi- kuláše Netrefy VI[ kop m., po své smrti Pav- lovi, zeti svému u Strahovské brány, a Do- rotě, manželce své, což jich koli po jeho smrti zuostane, ty na Pavla, Reginu, manželku jeho, a Dorotu, manželku Vokounovu, aby připadly. — Actum in consilio [Novae Urbis Prag.] fer. II. post Jacobi. (Rukop. ć. 2093, 125.) Chodeè. 1456, 7. července. (Narovnání mezi Kate- řinou Zárovskou a Václavem Skuhrovským ze Skuhrova.) Já Matěj z Dubče známo činím všem obecně i každému zvláště: Tak jakož jsem od urozeného pána, pana Jiříka z Kun- štátu a z Poděbrad, hofmistra a správce krá- lovství Českého, byl vydán za vyššieho smlúvci mezi slovutným panoší Václavem Skuhrovským z jedné a paní Kateřinů někdy Zárovsků strany druhé o sstûpenie zbozie z vobû strand a kterak a s čím, i rozkázal sem jim, aby tak vskutku učinili, jakož níže napsáno jest, pod základem před panem zprávcí uručeným : Najprve Vaněk již psaný, což jest sžal a svezl již obilé, to při něm zuostaň, ještě i ten úterý po sv. Prokopě a dále nic žieti ani vo-
306 náklady, kteréž by na tu jistů polovici dvoru v svém držení učinil, ježto by jie dobrým svě- domfm pokázati mohl, bude sě moci v tú jistů polovici dvoru uvázati. Tak však, že na- depsaný Janek neb jeho budúcí má dobytek i vešken jiný nábytek, kterýž by tu měl, po- brati, i obilé všechno, kteréž by vsal, sžieti a odvézti bez nesnází a překážky všelikteraké. A ktož by tento list měl s dobrů vuolí —. Toho všeho na potvrzenie pečet menšie města našeho svrchupsaného přivěšena jest k tomuto listu. Jenž dán leta od narozenie syna bo- žieho tisícieho čtyřstého třidcátého sedmého v neděli před sv. Martinem. (Rukop. č. 992 fol. 190.) 4. 1440, 25. července. Wenceslaus -dictus Sskop et Andreas tabernator de Chainow fassi sunt publice protestantes, qualiter Martinus dictus Ryba, civis Maioris Civitatis Pragensis, iacens in lecto egritudinis in prefata villa Chai- now, existens circa bonam racionem, resig- navit — suam post mortem omnia bona sua — Benessio de Chainow amico suo — Similiter prefatus Benessius resignavit — suam post mortem omnia bona sua — prefato Martino Ryba — et quod puerum eiusdem Benessii cum huiusmodi bonis debet circa se fovere et servare usque ad annos discrecionis eiusdem pueri. Et super illo in prefata villa vicinis pro memoriali dederunt tynam. Actum feria secunda ipso die s. Jacobi — anno M*CCCCC'XLP. (Rukop. &. 90, fol. 57.) Chlumec nad Cidlinou. 1491, 28. prosince. Margaretha, relicta olim Wenceslai molendinatoris Diedek dicti, resignavit — ius suum, quod ei ad molen- dinum in Chlumecz dictum Na Rakusiech per- tinere dinoscitur, Wenceslao pellifici genero suo, et Katherine conthorali ipsius filieque sue. — Actum in consilio feria IIII* ante, Circumcisionem domini. (Rukop. č. 2106, fol 288.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Chmotulov. 1408, 12. ledna. D. Wenceslaus portulanus, sacristanus in cclesia Pragensi seu tumbarius s. Wenceslai, exsolvit — unam sexag. gr. pr. census annui et perpetui erga Jacobum de Brunna, pridem notarium iudicis, pro decem s. gr., quam habuit super vinea ipsius d. Wen- ceslai, et sita est. prope villam Chmotulov, que fuit olim Woytyechonis coci penes vineam Procopii, civis Minoris Civ. Pr. — Act. fer. V post Epipl. a. etc. quadringentesimo octavo. (Rukop. ć. 2101, fol. 133.) Choceń. 1523, 27. července. Martin Vokounek z Chocny, otec Reginin, vzdal jest — penize, kteréž má vyzdvihovati z gruntu v Chocně, totižto od Dańka XXXVIII kop m. a od Mi- kuláše Netrefy VI[ kop m., po své smrti Pav- lovi, zeti svému u Strahovské brány, a Do- rotě, manželce své, což jich koli po jeho smrti zuostane, ty na Pavla, Reginu, manželku jeho, a Dorotu, manželku Vokounovu, aby připadly. — Actum in consilio [Novae Urbis Prag.] fer. II. post Jacobi. (Rukop. ć. 2093, 125.) Chodeè. 1456, 7. července. (Narovnání mezi Kate- řinou Zárovskou a Václavem Skuhrovským ze Skuhrova.) Já Matěj z Dubče známo činím všem obecně i každému zvláště: Tak jakož jsem od urozeného pána, pana Jiříka z Kun- štátu a z Poděbrad, hofmistra a správce krá- lovství Českého, byl vydán za vyššieho smlúvci mezi slovutným panoší Václavem Skuhrovským z jedné a paní Kateřinů někdy Zárovsků strany druhé o sstûpenie zbozie z vobû strand a kterak a s čím, i rozkázal sem jim, aby tak vskutku učinili, jakož níže napsáno jest, pod základem před panem zprávcí uručeným : Najprve Vaněk již psaný, což jest sžal a svezl již obilé, to při něm zuostaň, ještě i ten úterý po sv. Prokopě a dále nic žieti ani vo-
Strana 307
Chlumec— Chodžov. ziti.. Pakli by již v středu bylo co z vobilé neb z stavenie kam vezeno, to má opraviti, jakž já jemu rozkáži. A již ostalým obilím po- tud nemá hýbati ani na něm dáti škoditi; a paní Katruše — má hned toho obilé mocna býti, sobě skrze své opatrovati, žieti, kliditi jako své —. A zase pani Katruše v Chodči nemá obilím ani lukami po tyż den hfybati, krom leć by kterú lúku byla prve prodala, a to aby bylo beze lstí tak nalezeno. Seno lonské neb obilć budú moci pobrati, seno letošnie, kteréž jest Vaněk — preč odvezl, to jeho, ale ten stuoh, kterýž jest [na] cizie lúce postaven, [o] ten aby s paní Katruší na poli se rozdělil. Pak o zboží stúpenie: Takto již řečený Vaněk má postúpiti Hradiščka paní Katruši beze všie neznázky a odporu všeliakého, své svrchky pobera, však tak, aby se již viec na stavení všeliakém, na dveřech, podlahách, stře- chách, řetěziech škoda nedála. A zase — paní Katruše Chodče Vaňkovi pod týmiž vymien- kami — má postúpiti, a to postúpenie aby se stalo mezi nimi o již psaná zbožie na den sv. Margrety nynie najprv přištie. A také hned po sstúpenie zbožie aby paní Katruše Vaňkovi penieze, to jest póldruhého sta kop a osmnáct kop, dala, aneb komuž on káže —. A tomu na svědomie pečeť má přitištěna jest k to- muto listu, jenż jest dán leta syna božieho M°CCCC°LVI° v stfedu po sv. Prokopu (Ruk. č. 2080 f. 135.) Chodžov. 1. 1533, 29. dubna. Jan Vlčehrdlo ze Všehrd přiznal se před úředníky Pražskými, že jest dlužen pět set kop gr. pr. č. Lidmile Chvatérubské z Luzné a Mikulášovi Kunšovi z Lukovec a Václavovi Erazimovi z Čermík a Zigmundovi Chvatérubskému z Lestkova a jich dědicuom a budúcím, všem spolu zaplatiti má po smrti své a prve nic, když by bez nich býti nechtěli. Pakli by nezaplatil, tehdy oni s jedním komorníkem pražským budú se moci 307 uvézati v dědiny jeho Jana ve Väehrdech v ves celú a v dvory kmecí s platem, v Kr- hovicích ve dvory kmecí s platem, což tu má, a k tomu v právo jeho Jana, kteréž má k dě- dinám a k platu na týchž dědinách zapsaným v Jiřících a v Rudči dskami zapsané, jakož jemu od Jana Holuba dsky zemské plněji svědčí; v Chodžově v dvory kmecí s platem, což tu má, ve Třtění v dvory kmecí s platem, což tu má, v Želevicích ve dvory kmecí s pla- tem, což tu má, s dědinami, lukami, lesy, po- toky, rybníky, kurmi, vajci, robotami i se vší zvolí — S takovou však znamenitou výminkou, když by se koli nadepsaní zápisníci po smrti jeho Jana v svrchupsané dědiny jeho a v právo jeho uvázali a toho všeho v skutečném držení a užívání byli, jestliže by toho za své živnosti sám nezřídil, že mají a povinni budou na těch dědinách s povolením krále JMti k věčnosti nadati a dskami zapsati šedesáte kop gr. a puol sedmý kopy gr. pr. č. platu ročního ho- lého věčného konečně od smrti jeho v plném roce — a to rozdílně k záduším těmto: totižto k sv. Pavlu do špitála za Pořičskúů bránů pa- desáte k. gr. č. a to na potřebu chudým lidem a nuzným v témž špitále — a k sv. Martinu v Star. M. Pr. XVI'/, k. gr. č. k voltáři Matky boží v témž kostele, aby na to kaplan chován byl. A což by mimo kaplana více zbývalo z těch XVI'/,, to aby na světlo a žákuom zvláště každý týden z toho dva groše česká na maso dáváno bývalo. A kaplan ten tak usta- novený má každý týden dvě mše slúžiti, jednu ke cti a k chvále Matce boží každú sobotu a každý pondělí, druhů mši za duši jeho a za duše předkuov a potomkuov jeho. A oni často- jmenovaní zápisníci i s dědici a budúcími svými aby toho praví a spravedliví fundato- rové a kollatorové byli časy budûci a vééné. Ze jim toho věří, že se v tom ve všem, jakž se nahoře píše, podle vuole jeho spravedlivě zachovají a tomu všemu dosti učiní — s ta- kovú také výminkou, že nadepsavý Jan sobě tuto moc pozuostavuje, že bude moci za zdra- 39*
Chlumec— Chodžov. ziti.. Pakli by již v středu bylo co z vobilé neb z stavenie kam vezeno, to má opraviti, jakž já jemu rozkáži. A již ostalým obilím po- tud nemá hýbati ani na něm dáti škoditi; a paní Katruše — má hned toho obilé mocna býti, sobě skrze své opatrovati, žieti, kliditi jako své —. A zase pani Katruše v Chodči nemá obilím ani lukami po tyż den hfybati, krom leć by kterú lúku byla prve prodala, a to aby bylo beze lstí tak nalezeno. Seno lonské neb obilć budú moci pobrati, seno letošnie, kteréž jest Vaněk — preč odvezl, to jeho, ale ten stuoh, kterýž jest [na] cizie lúce postaven, [o] ten aby s paní Katruší na poli se rozdělil. Pak o zboží stúpenie: Takto již řečený Vaněk má postúpiti Hradiščka paní Katruši beze všie neznázky a odporu všeliakého, své svrchky pobera, však tak, aby se již viec na stavení všeliakém, na dveřech, podlahách, stře- chách, řetěziech škoda nedála. A zase — paní Katruše Chodče Vaňkovi pod týmiž vymien- kami — má postúpiti, a to postúpenie aby se stalo mezi nimi o již psaná zbožie na den sv. Margrety nynie najprv přištie. A také hned po sstúpenie zbožie aby paní Katruše Vaňkovi penieze, to jest póldruhého sta kop a osmnáct kop, dala, aneb komuž on káže —. A tomu na svědomie pečeť má přitištěna jest k to- muto listu, jenż jest dán leta syna božieho M°CCCC°LVI° v stfedu po sv. Prokopu (Ruk. č. 2080 f. 135.) Chodžov. 1. 1533, 29. dubna. Jan Vlčehrdlo ze Všehrd přiznal se před úředníky Pražskými, že jest dlužen pět set kop gr. pr. č. Lidmile Chvatérubské z Luzné a Mikulášovi Kunšovi z Lukovec a Václavovi Erazimovi z Čermík a Zigmundovi Chvatérubskému z Lestkova a jich dědicuom a budúcím, všem spolu zaplatiti má po smrti své a prve nic, když by bez nich býti nechtěli. Pakli by nezaplatil, tehdy oni s jedním komorníkem pražským budú se moci 307 uvézati v dědiny jeho Jana ve Väehrdech v ves celú a v dvory kmecí s platem, v Kr- hovicích ve dvory kmecí s platem, což tu má, a k tomu v právo jeho Jana, kteréž má k dě- dinám a k platu na týchž dědinách zapsaným v Jiřících a v Rudči dskami zapsané, jakož jemu od Jana Holuba dsky zemské plněji svědčí; v Chodžově v dvory kmecí s platem, což tu má, ve Třtění v dvory kmecí s platem, což tu má, v Želevicích ve dvory kmecí s pla- tem, což tu má, s dědinami, lukami, lesy, po- toky, rybníky, kurmi, vajci, robotami i se vší zvolí — S takovou však znamenitou výminkou, když by se koli nadepsaní zápisníci po smrti jeho Jana v svrchupsané dědiny jeho a v právo jeho uvázali a toho všeho v skutečném držení a užívání byli, jestliže by toho za své živnosti sám nezřídil, že mají a povinni budou na těch dědinách s povolením krále JMti k věčnosti nadati a dskami zapsati šedesáte kop gr. a puol sedmý kopy gr. pr. č. platu ročního ho- lého věčného konečně od smrti jeho v plném roce — a to rozdílně k záduším těmto: totižto k sv. Pavlu do špitála za Pořičskúů bránů pa- desáte k. gr. č. a to na potřebu chudým lidem a nuzným v témž špitále — a k sv. Martinu v Star. M. Pr. XVI'/, k. gr. č. k voltáři Matky boží v témž kostele, aby na to kaplan chován byl. A což by mimo kaplana více zbývalo z těch XVI'/,, to aby na světlo a žákuom zvláště každý týden z toho dva groše česká na maso dáváno bývalo. A kaplan ten tak usta- novený má každý týden dvě mše slúžiti, jednu ke cti a k chvále Matce boží každú sobotu a každý pondělí, druhů mši za duši jeho a za duše předkuov a potomkuov jeho. A oni často- jmenovaní zápisníci i s dědici a budúcími svými aby toho praví a spravedliví fundato- rové a kollatorové byli časy budûci a vééné. Ze jim toho věří, že se v tom ve všem, jakž se nahoře píše, podle vuole jeho spravedlivě zachovají a tomu všemu dosti učiní — s ta- kovú také výminkou, že nadepsavý Jan sobě tuto moc pozuostavuje, že bude moci za zdra- 39*
Strana 308
308 vého života nebo na smrtedlné posteli odká- zati a dáti osobě neb osobám kterýmžkoli do summy pěti set k. gr. pr. č., však když by to dání a odkázání upevnil pod pečetí svů a ji- ných dvou nebo tří dobrých lidí pečetmi na svědomí, že takové dání a odkázání svrchu- psaní zápisníci budú povinni dáti a vyplniti těm osobám nebo osobě, a to pod pokutou s komorníkem pražským uvázání se v svrchu- psané dědiny —. Stalo se leta ete. XXXIII. v úterý po sv. Vitališi. (Rukop. č. 2901 fol. 6. a desky zem. větší č. 84 fol. A 21.) 2. 1533, 31. října. (O nadání Jana Vlčí- hrdla.) Vedle toho vznesení, kteréž sou učinili Pražané Star. M. Pr. na Jich Mt pány a vládyky na plný soud zemský, kterak by Jan Vlče- hrdlo ze Všehrd učinil zápis bez místa na dě- dinách a dědictví svém Lidmile z Lužné, Miku- lášovi Kunšovi z Lukovec, Václavovi Erazimovi z Čermík a Zikmundovi Chvatěrubskému z Lest- kova tak, jakž týž zápis plněji svědčí; v kte- rémžto zápisu záduší sv. Pavla za Poříčskou branou do špitála padesáte k. gr. č. jest roz- kázal na časy věčné po smrti z toho jeho dě- dictví aby vydáváno bylo. Ale že svrchupsaní zápisníci jemu sou ten zápis propustili, na škodu též chudině toho učiniti nemajíc, žádajíce Jich Mti, aby touž chudinu spravedlivě opatřiti ráčili. Dále jest mmluveno od Barbory ze Všehrd, sestry téhož Jana Vlčehrdly, že tíž zápisníci, kterýmž jest Jan Vlčehrdlo, bratr její, zápis na statku svém pozemském učinil bez místa, že jsou jeho propouštěti neměli. A poněvadž jsou takovej zápis jemu pro- pustili a jiný že sou sobě učinili; žeby takového zápisu užiti nemohli a neměli; a že žádný k tomu bližší není nežli ona s dcerou svou a s vnučků její, aby Jich Mti ráčili jim toho příti. Poněvadž sou to tíž zapisníci učinili; čehož sou učiniti neměli a nemohli na škodu té chudině, kdež jest jim dal a odkázal 50 k. gr. č. k sv. Pavlu do špitála. Ale když by koli ten zápis na ně přišel, že oni to k sv. Pavlu do špitála i Janovi Kozlovi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: rádi vydati chtějí, což jest týmž zápisem prv- nějším, kterýž sou propustili, jim dal a od- kázal, žádajíce Jich Mti v tom též za opa- tření. A též jest mluveno od Jana Kozla z Pokštejna, že na tu výminku, kterú jest sobě on Jan Vlčehrdlo v témž zápisu nechal, kterýž sou propustili; aby mohl a imoc: jměl do pěti set k. gr. č. za zdravého života aneb na smrtedlné posteli dáti a odkázati osobě neb osobám, kterýmž by se jemu zdálo a líbilo, pak že na touž výminku v témž zápisu pozuo- stavenou že jest jemu těch 500 k. gr. č. listem pod svú pečetí a jiných dobrých lidí pečetmi na svědomí dal na jistej zpuosob, že on Jan Kozel měl jest tu sumu tu a v ta místa obrátiti; kdež jest vuole jeho byla, na chudé, a tak tudy že též sou jemu toho zápisu na škodu jeho Jana Kozla pro- pouštěti neměli a nemohli, žádajíce Jich Mti, aby jeho při témž dání a odkázání zuo- staviti ráčili. Proti tomu zase od Zikmunda Chvatěrubského a od Lidmily z Lužné, man- želky jeho, i od jiných zápisníkuov jest mlu- veno, že jest jim věc velmi divná, že se o to do- ilouvají, a on Jan Vlčehrdlo jest ještě živ, a statku jeho že ještě v žádné moci nemají, a s nimi že se v žádnů při nedávají; než bu- dú-li je chtíti z čeho pořadem práva viniti, když k tomu přijde, že jim na to slušnú a spravedlivúů odpověď dadí. A kdež praví, že jsou jemu mohli zde u desk jsouce zdravi ten zá- pis propustiti a že sou nepropustili: i měli sou toho vuoli nahoře neb dole propouštěti; a že jsou nic toho neučinili; což by spravedlivě učiniti neměli, než že jsou jemu ten zápis propustili, a on že jest jim jiný na to místo učinil; žádajíce Jich Mti, aby je v tom spra- vedlivě opatřiti ráčili, tak aby při témž zápisu posledním zuostaveni i při jeho vuoli poslední byli. Tu páni Jich Mti a vládyky na plném soudě zemském vypověděti ráčili: Poněvadž jest se to v tom zápisu propuštěném shledalo a našlo, že jest on Jan Vlčehrdlo zapsal k zá- duším šedesáte puol sedmý k. gr. č., a v témž
308 vého života nebo na smrtedlné posteli odká- zati a dáti osobě neb osobám kterýmžkoli do summy pěti set k. gr. pr. č., však když by to dání a odkázání upevnil pod pečetí svů a ji- ných dvou nebo tří dobrých lidí pečetmi na svědomí, že takové dání a odkázání svrchu- psaní zápisníci budú povinni dáti a vyplniti těm osobám nebo osobě, a to pod pokutou s komorníkem pražským uvázání se v svrchu- psané dědiny —. Stalo se leta ete. XXXIII. v úterý po sv. Vitališi. (Rukop. č. 2901 fol. 6. a desky zem. větší č. 84 fol. A 21.) 2. 1533, 31. října. (O nadání Jana Vlčí- hrdla.) Vedle toho vznesení, kteréž sou učinili Pražané Star. M. Pr. na Jich Mt pány a vládyky na plný soud zemský, kterak by Jan Vlče- hrdlo ze Všehrd učinil zápis bez místa na dě- dinách a dědictví svém Lidmile z Lužné, Miku- lášovi Kunšovi z Lukovec, Václavovi Erazimovi z Čermík a Zikmundovi Chvatěrubskému z Lest- kova tak, jakž týž zápis plněji svědčí; v kte- rémžto zápisu záduší sv. Pavla za Poříčskou branou do špitála padesáte k. gr. č. jest roz- kázal na časy věčné po smrti z toho jeho dě- dictví aby vydáváno bylo. Ale že svrchupsaní zápisníci jemu sou ten zápis propustili, na škodu též chudině toho učiniti nemajíc, žádajíce Jich Mti, aby touž chudinu spravedlivě opatřiti ráčili. Dále jest mmluveno od Barbory ze Všehrd, sestry téhož Jana Vlčehrdly, že tíž zápisníci, kterýmž jest Jan Vlčehrdlo, bratr její, zápis na statku svém pozemském učinil bez místa, že jsou jeho propouštěti neměli. A poněvadž jsou takovej zápis jemu pro- pustili a jiný že sou sobě učinili; žeby takového zápisu užiti nemohli a neměli; a že žádný k tomu bližší není nežli ona s dcerou svou a s vnučků její, aby Jich Mti ráčili jim toho příti. Poněvadž sou to tíž zapisníci učinili; čehož sou učiniti neměli a nemohli na škodu té chudině, kdež jest jim dal a odkázal 50 k. gr. č. k sv. Pavlu do špitála. Ale když by koli ten zápis na ně přišel, že oni to k sv. Pavlu do špitála i Janovi Kozlovi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: rádi vydati chtějí, což jest týmž zápisem prv- nějším, kterýž sou propustili, jim dal a od- kázal, žádajíce Jich Mti v tom též za opa- tření. A též jest mluveno od Jana Kozla z Pokštejna, že na tu výminku, kterú jest sobě on Jan Vlčehrdlo v témž zápisu nechal, kterýž sou propustili; aby mohl a imoc: jměl do pěti set k. gr. č. za zdravého života aneb na smrtedlné posteli dáti a odkázati osobě neb osobám, kterýmž by se jemu zdálo a líbilo, pak že na touž výminku v témž zápisu pozuo- stavenou že jest jemu těch 500 k. gr. č. listem pod svú pečetí a jiných dobrých lidí pečetmi na svědomí dal na jistej zpuosob, že on Jan Kozel měl jest tu sumu tu a v ta místa obrátiti; kdež jest vuole jeho byla, na chudé, a tak tudy že též sou jemu toho zápisu na škodu jeho Jana Kozla pro- pouštěti neměli a nemohli, žádajíce Jich Mti, aby jeho při témž dání a odkázání zuo- staviti ráčili. Proti tomu zase od Zikmunda Chvatěrubského a od Lidmily z Lužné, man- želky jeho, i od jiných zápisníkuov jest mlu- veno, že jest jim věc velmi divná, že se o to do- ilouvají, a on Jan Vlčehrdlo jest ještě živ, a statku jeho že ještě v žádné moci nemají, a s nimi že se v žádnů při nedávají; než bu- dú-li je chtíti z čeho pořadem práva viniti, když k tomu přijde, že jim na to slušnú a spravedlivúů odpověď dadí. A kdež praví, že jsou jemu mohli zde u desk jsouce zdravi ten zá- pis propustiti a že sou nepropustili: i měli sou toho vuoli nahoře neb dole propouštěti; a že jsou nic toho neučinili; což by spravedlivě učiniti neměli, než že jsou jemu ten zápis propustili, a on že jest jim jiný na to místo učinil; žádajíce Jich Mti, aby je v tom spra- vedlivě opatřiti ráčili, tak aby při témž zápisu posledním zuostaveni i při jeho vuoli poslední byli. Tu páni Jich Mti a vládyky na plném soudě zemském vypověděti ráčili: Poněvadž jest se to v tom zápisu propuštěném shledalo a našlo, že jest on Jan Vlčehrdlo zapsal k zá- duším šedesáte puol sedmý k. gr. č., a v témž
Strana 309
Chodžov (1533— 1546). zápisu místa sobě žádného nepozuostavil, aby jej mohl propustiti ; a oni Ludmila Chvatěrub- ská z Lužné, Mikuláš Kuneš z Lukovec a Václav Erazím z Čermík a Zikmund Chvatě- rubský z Lestkova bez vědomí a vuole zpráv- cuov týchž záduší týž zápis sobě propustili, ježto sou toho učiniti tejmž záduším ke škodě nemohli: z té příčiny Jich Mti týž zápis pro- puštěný v svú moc předešlů nvozovati ráčí, takže ten zápis poslední proti tomu prvnímu žádné moci jmíti nemá; a Jich Mti ráčili jsou ten poslední zápis propustiti a první v táž slova obnoviti. Poslové na to od Jich Mti byli jsou Vojtěch z Pernštejna a na Parubicích, nejvyšší hofmistr království Českého, z pánuov, a Jan Litoborský z Chlumu a na Pecce, purkrabě kraje Hradeckého, z vládyk na to zvláště vyslaní. Tento vejpis dán jest z desk zemských z rozkázání pánův Jich Mti a vládyk z plného soudu zemského pod pečetmi Burjaua Medka z Waldeka místokomorníka a Jana z Písnice, místopísaře království Českého, léta 1533 v pátek u vigiljí Všech Svatých. Jan z Pís- nice, místopísař království Českého. (Rukop. č. 2901, fol. 7.) Cf. Emler, Reliq. I. str. 388. 3. 1546, 13. listopadu. (O naddni k kostelu sv. Martina v Praze.) Jakož jest J. M. Kr. vedle pořadu desk dvorských a zřízení zem- ského ráčil dáti provolati všecko právo a nápad, že by na J. M. Kr. řádně přišlo a připadlo na zboží a dědinách Všehrdech vsi celé, dvořích kmecích s platem, v Krhovicích dvořích kme- cích s platem, což tu někdy Jan Vlčehrdlo ze Všehrd měl, a k tomu právo jeho Jana, které měl k dědinám a k platu na týchž dědinách zapsaným v Jiřících a v Rudči dskami za- psané, jakž jemu od Jana Holuba dsky zemské svědčí, v Chodžově dvořích kmecích s platem, což tu měl, ve Třtění dvořích kmecích s platem, což tu měl, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, — i se vší zvolí, jež k tomu pří- sluší, — kteréžto dědiny a zboží pro nedosti- učinění někdy Lidmily Chvatěrubské z Lužné, 309 někdy Mikuláše Kunše z Lukovec, někdy Václava Erazima z Čermík a Zikmunda Chva- těrubského z Lestkova a jich dědicuov a bu- dúcích, zápisníkuov dotčeného Jana Vlčehrdly, kdež měli na týchž dědinách k věčnosti nadati a dskami zapsati 16!/, kop gr. č. platu ročního holého věčného k sv. Martinu v Star. M. Pr. k oltáři Matky buoží v témž ko- stele, aby na to kaplan chován byl, a co by mimo kaplana vice zbývalo z těch 16, k. gr. č., to aby na světlo a žákuom zvláště každý týden z toho 2 gr. č. na maso dávano bylo, v tom podle vuole jeho spravedlivě se chovati a tomu všemu dosti učiniti tak majíc, a to pod po- kutou práva toho zápisu ztracení, jakž týž zápis šíře v sobě to zavírá, že sou se tak ne- zachovali. A tudy takové zboží a dědiny na J. M. Kr. že přišly, jak dotčeno, a připadly. Kterémužto provolání on Zikmund Chvatěrubský jménem svým tudíž jako poručník a s ním Jan z Vřesovic, poručníci dětí a statku někdy Mi- kuláše Kunše, odpor sou dskami dvorskými učinili a vložili, pravíce se k tomu lepší právo a spravedlnost nežli J. M. Kr. jmíti, a to že chtí na tomto soudu dvorském ukázati. Vedle kteréhožto odporu i puohon na prokuratora krále J. Mti na místě J. Mti Kr., aby k tomu odporu stál, jsou od týchž desk dvorských vzali, jakžto všecko dsky plněji v sobě ukazují a zavírají. I předkem oni odporníci dali mlu- viti, že nejsou povinni k této při odpovídati před tímto soudem, neb se zpupného dědictví tuto dotýče; a tak nemělo to ani provoláno býti, jakož pak že to dědictví statkové jsou. Ukazovali na to některé z desk zemských vejpisy.. Ano mělo by i zdviženo býti, poně- vadž se ti statkové, z kterýchž by co kterému tomu záduší vydávati se mělo, nerozdělili v tom provolání. K tomu od Petra Chotka z Vojnína, prokuratora krále J. Mti, na místě J. Mti jest ten odpor dán čísti s tím promluvením, že sú se svolili tíž odporníci takovým odporem uká- zati na tomto soudu dvorském lepší k těm dědinám provolaným před J. Mtí Kr. spravedl-
Chodžov (1533— 1546). zápisu místa sobě žádného nepozuostavil, aby jej mohl propustiti ; a oni Ludmila Chvatěrub- ská z Lužné, Mikuláš Kuneš z Lukovec a Václav Erazím z Čermík a Zikmund Chvatě- rubský z Lestkova bez vědomí a vuole zpráv- cuov týchž záduší týž zápis sobě propustili, ježto sou toho učiniti tejmž záduším ke škodě nemohli: z té příčiny Jich Mti týž zápis pro- puštěný v svú moc předešlů nvozovati ráčí, takže ten zápis poslední proti tomu prvnímu žádné moci jmíti nemá; a Jich Mti ráčili jsou ten poslední zápis propustiti a první v táž slova obnoviti. Poslové na to od Jich Mti byli jsou Vojtěch z Pernštejna a na Parubicích, nejvyšší hofmistr království Českého, z pánuov, a Jan Litoborský z Chlumu a na Pecce, purkrabě kraje Hradeckého, z vládyk na to zvláště vyslaní. Tento vejpis dán jest z desk zemských z rozkázání pánův Jich Mti a vládyk z plného soudu zemského pod pečetmi Burjaua Medka z Waldeka místokomorníka a Jana z Písnice, místopísaře království Českého, léta 1533 v pátek u vigiljí Všech Svatých. Jan z Pís- nice, místopísař království Českého. (Rukop. č. 2901, fol. 7.) Cf. Emler, Reliq. I. str. 388. 3. 1546, 13. listopadu. (O naddni k kostelu sv. Martina v Praze.) Jakož jest J. M. Kr. vedle pořadu desk dvorských a zřízení zem- ského ráčil dáti provolati všecko právo a nápad, že by na J. M. Kr. řádně přišlo a připadlo na zboží a dědinách Všehrdech vsi celé, dvořích kmecích s platem, v Krhovicích dvořích kme- cích s platem, což tu někdy Jan Vlčehrdlo ze Všehrd měl, a k tomu právo jeho Jana, které měl k dědinám a k platu na týchž dědinách zapsaným v Jiřících a v Rudči dskami za- psané, jakž jemu od Jana Holuba dsky zemské svědčí, v Chodžově dvořích kmecích s platem, což tu měl, ve Třtění dvořích kmecích s platem, což tu měl, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, — i se vší zvolí, jež k tomu pří- sluší, — kteréžto dědiny a zboží pro nedosti- učinění někdy Lidmily Chvatěrubské z Lužné, 309 někdy Mikuláše Kunše z Lukovec, někdy Václava Erazima z Čermík a Zikmunda Chva- těrubského z Lestkova a jich dědicuov a bu- dúcích, zápisníkuov dotčeného Jana Vlčehrdly, kdež měli na týchž dědinách k věčnosti nadati a dskami zapsati 16!/, kop gr. č. platu ročního holého věčného k sv. Martinu v Star. M. Pr. k oltáři Matky buoží v témž ko- stele, aby na to kaplan chován byl, a co by mimo kaplana vice zbývalo z těch 16, k. gr. č., to aby na světlo a žákuom zvláště každý týden z toho 2 gr. č. na maso dávano bylo, v tom podle vuole jeho spravedlivě se chovati a tomu všemu dosti učiniti tak majíc, a to pod po- kutou práva toho zápisu ztracení, jakž týž zápis šíře v sobě to zavírá, že sou se tak ne- zachovali. A tudy takové zboží a dědiny na J. M. Kr. že přišly, jak dotčeno, a připadly. Kterémužto provolání on Zikmund Chvatěrubský jménem svým tudíž jako poručník a s ním Jan z Vřesovic, poručníci dětí a statku někdy Mi- kuláše Kunše, odpor sou dskami dvorskými učinili a vložili, pravíce se k tomu lepší právo a spravedlnost nežli J. M. Kr. jmíti, a to že chtí na tomto soudu dvorském ukázati. Vedle kteréhožto odporu i puohon na prokuratora krále J. Mti na místě J. Mti Kr., aby k tomu odporu stál, jsou od týchž desk dvorských vzali, jakžto všecko dsky plněji v sobě ukazují a zavírají. I předkem oni odporníci dali mlu- viti, že nejsou povinni k této při odpovídati před tímto soudem, neb se zpupného dědictví tuto dotýče; a tak nemělo to ani provoláno býti, jakož pak že to dědictví statkové jsou. Ukazovali na to některé z desk zemských vejpisy.. Ano mělo by i zdviženo býti, poně- vadž se ti statkové, z kterýchž by co kterému tomu záduší vydávati se mělo, nerozdělili v tom provolání. K tomu od Petra Chotka z Vojnína, prokuratora krále J. Mti, na místě J. Mti jest ten odpor dán čísti s tím promluvením, že sú se svolili tíž odporníci takovým odporem uká- zati na tomto soudu dvorském lepší k těm dědinám provolaným před J. Mtí Kr. spravedl-
Strana 310
310 nost, a protož jest potřebí, aby ukazovali. A tomu se místa dává, že sou to statkové dě- diční; ale však netoliko manští, ale i svobodní, co se odúmrtí a nápaduov neb krále J. Mti práv dotýče vedle zřízení zemského, jak od starodávna bývalo, provolávají ano i tak[é] soud se zahajuje. Když Jich Mti v předešlé roz- sudky a odpor ten nahlednúti a straně odpo- vídání nadjíti ráčili, i tu odporníci se toho domlouvali, aby purgmistr a rada i všecka obec Starého M. Pr. vedle úmluvy na ně vyšlé je v této při zastoupili. Když oni Pražané Starého Města dali čísti takové úmluvy, totiž tu od desk dvorských vyšlé, tudíž zemských a zřízení zemské o zprávě a úmluvě, to při tom promluvivše, že nemá na úmluvu dáno býti než tomu, kdo který statek zpravuje, ježto proti nim se toho neukazuje. Neb oni o ten plat od někdy Jana Vlčehrdly do špitálu sv. Pavla: odkázaný, který se k tvmu špitálu vy- dává, žádného provolání se nestalo, a tak tím zastoupením jsú-li čili nejsou povinni žádajíc, aby Jich Mti ráčili jin to oznámiti. Když Jich M. toho při zřízení zemském, které jest pře- čteno, zuostaviti ráčili; ukázán jest od pro- kuratora krále J. Mti na místě Jeho Mti zápis z desk zemských, kdež Jan Vlčehrdlo ze Všehrd zapsal se v 500 kop gr. č. dluhem Lidmile z Lužné, Mikulášovi Kunešovi, Václavovi Era- zimovi a Zikmundovi Chvatěrubskému a jich dědicuom a budúcím všem spolu s komorníkem uvázání v dědiny v tomto provolání jnenované, však s tou znamenitě výminkou a s tím duo- věřením, jak se při tom zachovati mají, a zejména kterak k sv. Pavlu do špitálu za Po- řičskou branou padesáte kop gr. č., a k sv. Martinu v St. M. Pr. že sú povinni k věčnosti nadati a dskami s povolením krále JMti nadati XVI'/, kop gr. č. k oltáři Matky Buoží v témž kostele, aby na to kaplan chován byl, a co by mimo kaplana více zbývalo z těch XVI'/, kop gr. č., to aby na světlo a žákuom zvláště každý týden z toho II groše české na maso dávano bývalo. A kaplan ten tak ustanovený má každý E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: týden dvě mše slúžiti, jednu ke cti a k chvále Matce Buoží každú sobotu a každý pondělí, druhů mši za duše jeho a za duše předkuov jeho i potomkuov jeho. Věříc, že se v tom podle vuole jeho spravedlivě zachovají a tomu všemu dosti učiní, a to pod pokutou práva toho zápisu snížení, jakž týž zápis to v sobě šíře zavírá. Při tom sú čtena také svědomí na to, jak kaplan k tomu oltáři chován nebyl, jak těch inší dvakrát do téhodne ustavičně slou- ženo, světlo dáváno ani žákuom těch II grošů českých na maso vydáváno nebylo; to k tomu mluvíc, že :e to dostatečně provozuje, jakou na se pokutu tím zápisem vložili, a majíce sobě svěřenú věc, tomu dosti neučinili. Jakož pak na to drahně svědkuov jest ukázáno. A tak pro tytýž artikule králi JMti ten statek propadli. Neb i sami odporníci to ukázali, když vznášeli na soud zemský o tu kollaturu sv. Martina, že Jich Mti ráčili je zavázati, aby tomu dosti činili; i počavše tomu dosti činiti, potom tak nechali, a tak se to provolání mohlo dobře učiniti. Zápis také ten toho neukazuje, aby se to děliti mělo, než z toho ze všeho statku Jana Vlčehrdly aby k těm záduším vy- dáváno bylo. Aniž JMKá neráčí na ty platy sahati, než na tu pokutu ráčí se táhnúti. Proti tomu od dotčených odporníkuov jest mluveno, že se chovali, jak dobří lidé, a tomu svěření dosti činili a činí posavad. Svědkové pak ti od sv. Martina nemohůú sobě nic přisvěd- čiti; a nález soudu zemského jináč se vykládá, než sám v sobě jest, tím oni sou za kollatory stvrzeni; žádného se také roku nejmenuje ani ukazuje, kdyby a co zadržáno toho bylo, ježto, by co bylo zadržáno, měli z toho napomenutí býti, aniž sou komu počtem zavázáni. Dále pravíce, že toto žádná odúmrt není, než jest jich dědictví, které mohou vedle toho zápisu prodati, zastaviti a učiniti, jako s svým Vlast- ním dědictvím, a tak se to provolati nemohlo; a protož, poněvadž jest zpupné dědictví, spra- vedlivě to provolání jminouti má; ukazujíc při tom vejpověď soudu zemského mezi Šebastiá-
310 nost, a protož jest potřebí, aby ukazovali. A tomu se místa dává, že sou to statkové dě- diční; ale však netoliko manští, ale i svobodní, co se odúmrtí a nápaduov neb krále J. Mti práv dotýče vedle zřízení zemského, jak od starodávna bývalo, provolávají ano i tak[é] soud se zahajuje. Když Jich Mti v předešlé roz- sudky a odpor ten nahlednúti a straně odpo- vídání nadjíti ráčili, i tu odporníci se toho domlouvali, aby purgmistr a rada i všecka obec Starého M. Pr. vedle úmluvy na ně vyšlé je v této při zastoupili. Když oni Pražané Starého Města dali čísti takové úmluvy, totiž tu od desk dvorských vyšlé, tudíž zemských a zřízení zemské o zprávě a úmluvě, to při tom promluvivše, že nemá na úmluvu dáno býti než tomu, kdo který statek zpravuje, ježto proti nim se toho neukazuje. Neb oni o ten plat od někdy Jana Vlčehrdly do špitálu sv. Pavla: odkázaný, který se k tvmu špitálu vy- dává, žádného provolání se nestalo, a tak tím zastoupením jsú-li čili nejsou povinni žádajíc, aby Jich Mti ráčili jin to oznámiti. Když Jich M. toho při zřízení zemském, které jest pře- čteno, zuostaviti ráčili; ukázán jest od pro- kuratora krále J. Mti na místě Jeho Mti zápis z desk zemských, kdež Jan Vlčehrdlo ze Všehrd zapsal se v 500 kop gr. č. dluhem Lidmile z Lužné, Mikulášovi Kunešovi, Václavovi Era- zimovi a Zikmundovi Chvatěrubskému a jich dědicuom a budúcím všem spolu s komorníkem uvázání v dědiny v tomto provolání jnenované, však s tou znamenitě výminkou a s tím duo- věřením, jak se při tom zachovati mají, a zejména kterak k sv. Pavlu do špitálu za Po- řičskou branou padesáte kop gr. č., a k sv. Martinu v St. M. Pr. že sú povinni k věčnosti nadati a dskami s povolením krále JMti nadati XVI'/, kop gr. č. k oltáři Matky Buoží v témž kostele, aby na to kaplan chován byl, a co by mimo kaplana více zbývalo z těch XVI'/, kop gr. č., to aby na světlo a žákuom zvláště každý týden z toho II groše české na maso dávano bývalo. A kaplan ten tak ustanovený má každý E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: týden dvě mše slúžiti, jednu ke cti a k chvále Matce Buoží každú sobotu a každý pondělí, druhů mši za duše jeho a za duše předkuov jeho i potomkuov jeho. Věříc, že se v tom podle vuole jeho spravedlivě zachovají a tomu všemu dosti učiní, a to pod pokutou práva toho zápisu snížení, jakž týž zápis to v sobě šíře zavírá. Při tom sú čtena také svědomí na to, jak kaplan k tomu oltáři chován nebyl, jak těch inší dvakrát do téhodne ustavičně slou- ženo, světlo dáváno ani žákuom těch II grošů českých na maso vydáváno nebylo; to k tomu mluvíc, že :e to dostatečně provozuje, jakou na se pokutu tím zápisem vložili, a majíce sobě svěřenú věc, tomu dosti neučinili. Jakož pak na to drahně svědkuov jest ukázáno. A tak pro tytýž artikule králi JMti ten statek propadli. Neb i sami odporníci to ukázali, když vznášeli na soud zemský o tu kollaturu sv. Martina, že Jich Mti ráčili je zavázati, aby tomu dosti činili; i počavše tomu dosti činiti, potom tak nechali, a tak se to provolání mohlo dobře učiniti. Zápis také ten toho neukazuje, aby se to děliti mělo, než z toho ze všeho statku Jana Vlčehrdly aby k těm záduším vy- dáváno bylo. Aniž JMKá neráčí na ty platy sahati, než na tu pokutu ráčí se táhnúti. Proti tomu od dotčených odporníkuov jest mluveno, že se chovali, jak dobří lidé, a tomu svěření dosti činili a činí posavad. Svědkové pak ti od sv. Martina nemohůú sobě nic přisvěd- čiti; a nález soudu zemského jináč se vykládá, než sám v sobě jest, tím oni sou za kollatory stvrzeni; žádného se také roku nejmenuje ani ukazuje, kdyby a co zadržáno toho bylo, ježto, by co bylo zadržáno, měli z toho napomenutí býti, aniž sou komu počtem zavázáni. Dále pravíce, že toto žádná odúmrt není, než jest jich dědictví, které mohou vedle toho zápisu prodati, zastaviti a učiniti, jako s svým Vlast- ním dědictvím, a tak se to provolati nemohlo; a protož, poněvadž jest zpupné dědictví, spra- vedlivě to provolání jminouti má; ukazujíc při tom vejpověď soudu zemského mezi Šebastiá-
Strana 311
Chodžov (1546). nem Markwartem, purgrabí Kalštejnským, s bratry Křinovci; a táhnúci se na to, když se nahlédne v ty vejpisy, najde se, že tomu dosti učinili a to nadání dskami stvrdili, a proto se i soudili, aby tomu dosti učiniti mohli. Jestli pak kaplan od nich zjednaný tomu dosti nečini], co by tím oni vinni byli? A v tom času po moru ano se i jinde kněží nedostávalo, a když jim plat od lidí i od Mikuláše Van- čury nevycházel, proto svými penězi zakládati musili. I to pravě, kterak se to provolání státi mělo, an ty vosoby, na které zápis ten se vztahuje, krom jeho Chvatěrubského zemřely; a odporu toho pro nic jiného neučinily, než aby dvéma nedéluom projíti nedali, ukazujíc také k svému odvodu svédomí na to, Ze by tomu dosti činili a nic nezadrZali. A jestliže by kterého času nedali, Ze potom, seétüce, všecko vydávali a tak sou tu JMKské nic ne- propadli, neb tomu dosti činiti chtí. K tomu od prokuratora JMti povědíno, že o ten zápis propadený jest pře tato všecka, než jiní zá- pisové pomocní ke škodě nejsou, ten zápis na XVI'/, gr. č. této věci se nedotýče. Svědkové pak seznávají, že tepruov po tomto provolání tomu dosti činiti by chtěli, ježto někdo upadna v pokutu krále JMti, aby sobě to napravovati chtěl, nemůž aniž jemu nebude moci postačiti. S tím strany zuostavivše toho při Jich Mtech spravedlivém rozvážení. Tu JMt p. Henrych starší z Švamberka a na Zvíkově, nejvyšší sudí dvorský království Českého, s pány a vládykami, krále JMti radami, na plném soudu dvorském slyšíce provolání, odpor, puohon, k témuž odporu úmluvy, zřízení zemské, vej- pisy z desk zemských, zápisu Jana Vlčehrdly i jiné, nález soudu zemského a svědomí i zobú stran pře líčení, toho všeho pilně pováživše, takto v tom nalézati ráčí: Poněvadž se to z zápisu dskami zemskými od někdy Jana Vlčehrdly ze Všehrd učiněného, kterýž jest někdy Lid- mile z Lužné, Mikulášovi Kunšovi, Václavovi Erazimovi a Zikmundovi —Clivatérubskému v pěti stech k. gr. č. po smrti své zapsav 311 učinil, zřetedlně nachází, že nadepsané osoby, jich dědice a budúcí za fundatory, kollatory a správce vydáváním jistých platuov do špitálu za Pofitskü bránu a k sv. Martinu v St. M. Pr. k oltáři Matky Buoží XVI'/, kop gr. č. kaž- dého roku kaplanu, aby tu chován a na to držán byl, a ostatek na světlo a žákuom kaž- dého týhodne z toho dva gr. č. na maso dá- váno bylo, zřídil a uwstanovil, takže v témž kostele kaplan tak ustanovený každý týden vyměřené dvě mše slúžiti u téhož oltáře na to vydávání jest měl. A jestliže by se pak tomu všemu podle jeho Jana Vlčehrdly svěření dosti nestalo tak, jakž týž zápis ukazuje, že nadepsaní zápisníci právo toho zápisu ztratiti mají. Na kteréžto nadání a fundací vejpověď na soudu zemském mezi staršími osadními sv. Martina a týmiž fundatory a zápisníky jest se stala, takže sú oni jmenovaní fundatorové a zápisníci povinni podle nadepsaného Jana Vlčehrdly zápisu a svěření tím vším povin- novati byti. A on prokurator krále JMti na místě JMKrál. to jest dostatečně pokázal, že týž Zikmund Chvatěrubský na místě svém, též i podle Jana z Vřesovic, jakožto poručníci dětí a statku někdy Mikuláše Kunše, podle téhož zápisu a svěření sou se tak nezachovali a každého roku kaplana při témž oltáři nedržali, ani zaň světla nekupovali, též žákuom toho kaZlého téhodne 2 gr. č. na maso nevydávali, i tudy sú se z toho fundatorství a kollatorst ví vyvedli: i z těch příčin dává se jemu Petrovi Chotkovi z Vojnína na místé JMKrál. proti nim Zikmundovi Chvatérubskému na místé jeho tudíž vedle Jana z Vřesovic, jakožto poruč- níkuom dětí a statku někdy Mikuláše Kunše, za právo tak, aby oni těch dědin a platuov v provolání jmenovaných jemu Petrovi Chot- kovi na místě JMKr. postoupili, a to konečně od dnešního dne ve 2 nedělích pořád zběhlých. Avšak Jeho M. Královská ráčí býti povinen to tak opatřiti, aby takové vydávání z týchž dědin, totiž L kop gr. č. do špitála chudým k sv. Pavlu a XVI!/, k. gr. č. k oltáři Matky
Chodžov (1546). nem Markwartem, purgrabí Kalštejnským, s bratry Křinovci; a táhnúci se na to, když se nahlédne v ty vejpisy, najde se, že tomu dosti učinili a to nadání dskami stvrdili, a proto se i soudili, aby tomu dosti učiniti mohli. Jestli pak kaplan od nich zjednaný tomu dosti nečini], co by tím oni vinni byli? A v tom času po moru ano se i jinde kněží nedostávalo, a když jim plat od lidí i od Mikuláše Van- čury nevycházel, proto svými penězi zakládati musili. I to pravě, kterak se to provolání státi mělo, an ty vosoby, na které zápis ten se vztahuje, krom jeho Chvatěrubského zemřely; a odporu toho pro nic jiného neučinily, než aby dvéma nedéluom projíti nedali, ukazujíc také k svému odvodu svédomí na to, Ze by tomu dosti činili a nic nezadrZali. A jestliže by kterého času nedali, Ze potom, seétüce, všecko vydávali a tak sou tu JMKské nic ne- propadli, neb tomu dosti činiti chtí. K tomu od prokuratora JMti povědíno, že o ten zápis propadený jest pře tato všecka, než jiní zá- pisové pomocní ke škodě nejsou, ten zápis na XVI'/, gr. č. této věci se nedotýče. Svědkové pak seznávají, že tepruov po tomto provolání tomu dosti činiti by chtěli, ježto někdo upadna v pokutu krále JMti, aby sobě to napravovati chtěl, nemůž aniž jemu nebude moci postačiti. S tím strany zuostavivše toho při Jich Mtech spravedlivém rozvážení. Tu JMt p. Henrych starší z Švamberka a na Zvíkově, nejvyšší sudí dvorský království Českého, s pány a vládykami, krále JMti radami, na plném soudu dvorském slyšíce provolání, odpor, puohon, k témuž odporu úmluvy, zřízení zemské, vej- pisy z desk zemských, zápisu Jana Vlčehrdly i jiné, nález soudu zemského a svědomí i zobú stran pře líčení, toho všeho pilně pováživše, takto v tom nalézati ráčí: Poněvadž se to z zápisu dskami zemskými od někdy Jana Vlčehrdly ze Všehrd učiněného, kterýž jest někdy Lid- mile z Lužné, Mikulášovi Kunšovi, Václavovi Erazimovi a Zikmundovi —Clivatérubskému v pěti stech k. gr. č. po smrti své zapsav 311 učinil, zřetedlně nachází, že nadepsané osoby, jich dědice a budúcí za fundatory, kollatory a správce vydáváním jistých platuov do špitálu za Pofitskü bránu a k sv. Martinu v St. M. Pr. k oltáři Matky Buoží XVI'/, kop gr. č. kaž- dého roku kaplanu, aby tu chován a na to držán byl, a ostatek na světlo a žákuom kaž- dého týhodne z toho dva gr. č. na maso dá- váno bylo, zřídil a uwstanovil, takže v témž kostele kaplan tak ustanovený každý týden vyměřené dvě mše slúžiti u téhož oltáře na to vydávání jest měl. A jestliže by se pak tomu všemu podle jeho Jana Vlčehrdly svěření dosti nestalo tak, jakž týž zápis ukazuje, že nadepsaní zápisníci právo toho zápisu ztratiti mají. Na kteréžto nadání a fundací vejpověď na soudu zemském mezi staršími osadními sv. Martina a týmiž fundatory a zápisníky jest se stala, takže sú oni jmenovaní fundatorové a zápisníci povinni podle nadepsaného Jana Vlčehrdly zápisu a svěření tím vším povin- novati byti. A on prokurator krále JMti na místě JMKrál. to jest dostatečně pokázal, že týž Zikmund Chvatěrubský na místě svém, též i podle Jana z Vřesovic, jakožto poručníci dětí a statku někdy Mikuláše Kunše, podle téhož zápisu a svěření sou se tak nezachovali a každého roku kaplana při témž oltáři nedržali, ani zaň světla nekupovali, též žákuom toho kaZlého téhodne 2 gr. č. na maso nevydávali, i tudy sú se z toho fundatorství a kollatorst ví vyvedli: i z těch příčin dává se jemu Petrovi Chotkovi z Vojnína na místé JMKrál. proti nim Zikmundovi Chvatérubskému na místé jeho tudíž vedle Jana z Vřesovic, jakožto poruč- níkuom dětí a statku někdy Mikuláše Kunše, za právo tak, aby oni těch dědin a platuov v provolání jmenovaných jemu Petrovi Chot- kovi na místě JMKr. postoupili, a to konečně od dnešního dne ve 2 nedělích pořád zběhlých. Avšak Jeho M. Královská ráčí býti povinen to tak opatřiti, aby takové vydávání z týchž dědin, totiž L kop gr. č. do špitála chudým k sv. Pavlu a XVI!/, k. gr. č. k oltáři Matky
Strana 312
312 Buoží u sv. Martina jednoho každého roku bez umenšení, jakž zápis téhož Jana Vlčehrdly ukazuje, vycházelo. Dáno památné. Relatorové Jan Bořita z Martinic na Smečně z pánuov, a Zikmund Oudrčský z Oudrče, králové JMti úředník při dskách zemských. Stalo se v sobotu po sv. Martinu I. 1546. (Rukop. č. 2901. fol. 8.)*) *) O Chodžově zapsán jest v deskách zem. vět- ších č. 249 A 14. tento výpis ze shořelých desk obli- gačních (in rubeo minorum obligacionum E VIIIL): Andreas de Praga, praepositus monasterii Zderaziensis, suo et conventus sui nomine ex una, et Petrus de Chrast et de Chodzow parte ex altera, protestati sunt coram beneficiariis Pragensibus, guod per Wen- ceslaum doctorem, decanum ecclesic Pragensis, et Czenkonem de Clinsstajn, viceburgravium castri Pra- gensis, talem inter se fecerunt concordiam, cuius tenor sonat in hec verba: Nos Wenceslaus decanus ecelesie Pragensis, Czenko de Klinsstajn purgravius castri Pragensis, arbitratorie decernimus, dominum prepo- situm debere consentire et consensum prebere una cum suo conventu, ut Petrus armiger sit verus, legitti- mus et perpetuus possessor bonorum in Chodzow et omníium pertinencium; ipse vero Petrus pro iure suo tali hereditario et bonis illis debet dare et pagare centum et triginta s. gr., divise tamen, primo cum fuerit disposita littera a regia maiestate, guin- guaginta s gr., et a festo s. Galli — per annum octo- ginta s. gr., decem vero s. gr. census camere debet et tenebitur omni anno pagare de predicta hereditatc. Ipse vero Petrus cum voluerit, habeat plenariam facul- tatem redimendi talem censum, unam sexagenam gr. tamen redimendo pro media duodecima s. gr. Dominus autem prepositus et conventus suis impensis debent consensum regium disponere. Arbitrabiliter hoc pro- nuneciantes et mandantes in his scriptis. Et ibidem statim prefatus Petrus explevit prefatis preposito et monasterio summam pretactam. Act. a. 1457 fer. guarta in die Clementis. [23. listopadu.) Cholupice. 1521, 20. března. (Kšaft Doroty z Krbové.) Ve jméno Božie amen. Já Dorotha z Krbové, měštka města Prahy, vyznávám tiemto listem přede všemi, že o statku mém o všem takto svú poslední vuoli oznamuji a o témž statku řiedím: Najprvé slov. p. Martina z Stránec, manžela mého milého, činím a ustanovuji dětí mých i tudiež E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jeho, k tomu statku mého všeho, tudiež i všech spravedlností mých, kteréž mi na některých osobách jakkoli příslušejí, pravého, mocného a otcovského poručníka. Jemužto Martinovi, manželu mému, s dětmi mými a jeho, Annú a Lidmilú, již dotčený statek muoj všecken, a zvláště právo stané, kteréž mám na ur. vlá- dyce p. Ješkovi z Strojetic, kteréž jsem za- psala urozenému a statečnému panu Zigmun- dovi Baršovi z Kamenice, panu Petrovi Holému z Chrástu, panu Zigmundovi z Chmelic a výš psanému Martinovi manželu mému, dskami zemskými k svěření tak a takovým obyčejem, jakož týž zápis a dsky to šíře v sobě zavierá. Ale že o tu věc s p. Petrem Holým a s p. Zigmundem Chmelickým konečně miesto mám, tak že oni v tom mém při té věci svěření žádné překážky činiti mi nemají ; a p. Zigmun- dovi Baršovi též věřím, že ten zápis dskami podle mého jemu svěření také propnstí, a Martinovi manželu mému po mé smrti, ač by mne pán Buoh neuchoval od smrti, překážky žádné činiti nebude. A také i ten puohon, kterýmž jsem nadepsaného Ješka z Strojetic pohnala z užívání statku, i druhý puohon, kte- rým jsem jeho pohnala k otporu. A jakož mám právo na páních Vencelících, když jsem vedla pro sumu na dvě stě kop gr. č. dluhu a úroky z nich, zapsáno jest na Cholopicích a na Že- rovnici dskami zemskými, tak jakož týž zápis to šíře v sobě zavierá: to všecko právo mé, jedno, druhé i třetie již dotčené a jiný statek muoj poručila jsem a odkázala na rovný mezi ně rozdiel, a on p. Martin manžel muoj se dcerami mými aby zaplatil dluhu sto kop míš. p. Jiříkovi Lopatskému z Liběchova, kterýchž jsem zuostala někdy panu mistru Václavovi odtud z Liběchova, synu jeho, dlužna, a jemu jsem je dskami zapsala, neb jest mi jich na práva vedenie puojčil. A toho na svědomie a pro lepší jistotu toto mé zřízení pečetí mú vlastní jsem zapečetila. Jenž jest dán léta MY9XXI? v středu před sv. Benedyktem [20. března].*) (Rukop. č. 2142 fol. D. 1.)
312 Buoží u sv. Martina jednoho každého roku bez umenšení, jakž zápis téhož Jana Vlčehrdly ukazuje, vycházelo. Dáno památné. Relatorové Jan Bořita z Martinic na Smečně z pánuov, a Zikmund Oudrčský z Oudrče, králové JMti úředník při dskách zemských. Stalo se v sobotu po sv. Martinu I. 1546. (Rukop. č. 2901. fol. 8.)*) *) O Chodžově zapsán jest v deskách zem. vět- ších č. 249 A 14. tento výpis ze shořelých desk obli- gačních (in rubeo minorum obligacionum E VIIIL): Andreas de Praga, praepositus monasterii Zderaziensis, suo et conventus sui nomine ex una, et Petrus de Chrast et de Chodzow parte ex altera, protestati sunt coram beneficiariis Pragensibus, guod per Wen- ceslaum doctorem, decanum ecclesic Pragensis, et Czenkonem de Clinsstajn, viceburgravium castri Pra- gensis, talem inter se fecerunt concordiam, cuius tenor sonat in hec verba: Nos Wenceslaus decanus ecelesie Pragensis, Czenko de Klinsstajn purgravius castri Pragensis, arbitratorie decernimus, dominum prepo- situm debere consentire et consensum prebere una cum suo conventu, ut Petrus armiger sit verus, legitti- mus et perpetuus possessor bonorum in Chodzow et omníium pertinencium; ipse vero Petrus pro iure suo tali hereditario et bonis illis debet dare et pagare centum et triginta s. gr., divise tamen, primo cum fuerit disposita littera a regia maiestate, guin- guaginta s gr., et a festo s. Galli — per annum octo- ginta s. gr., decem vero s. gr. census camere debet et tenebitur omni anno pagare de predicta hereditatc. Ipse vero Petrus cum voluerit, habeat plenariam facul- tatem redimendi talem censum, unam sexagenam gr. tamen redimendo pro media duodecima s. gr. Dominus autem prepositus et conventus suis impensis debent consensum regium disponere. Arbitrabiliter hoc pro- nuneciantes et mandantes in his scriptis. Et ibidem statim prefatus Petrus explevit prefatis preposito et monasterio summam pretactam. Act. a. 1457 fer. guarta in die Clementis. [23. listopadu.) Cholupice. 1521, 20. března. (Kšaft Doroty z Krbové.) Ve jméno Božie amen. Já Dorotha z Krbové, měštka města Prahy, vyznávám tiemto listem přede všemi, že o statku mém o všem takto svú poslední vuoli oznamuji a o témž statku řiedím: Najprvé slov. p. Martina z Stránec, manžela mého milého, činím a ustanovuji dětí mých i tudiež E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jeho, k tomu statku mého všeho, tudiež i všech spravedlností mých, kteréž mi na některých osobách jakkoli příslušejí, pravého, mocného a otcovského poručníka. Jemužto Martinovi, manželu mému, s dětmi mými a jeho, Annú a Lidmilú, již dotčený statek muoj všecken, a zvláště právo stané, kteréž mám na ur. vlá- dyce p. Ješkovi z Strojetic, kteréž jsem za- psala urozenému a statečnému panu Zigmun- dovi Baršovi z Kamenice, panu Petrovi Holému z Chrástu, panu Zigmundovi z Chmelic a výš psanému Martinovi manželu mému, dskami zemskými k svěření tak a takovým obyčejem, jakož týž zápis a dsky to šíře v sobě zavierá. Ale že o tu věc s p. Petrem Holým a s p. Zigmundem Chmelickým konečně miesto mám, tak že oni v tom mém při té věci svěření žádné překážky činiti mi nemají ; a p. Zigmun- dovi Baršovi též věřím, že ten zápis dskami podle mého jemu svěření také propnstí, a Martinovi manželu mému po mé smrti, ač by mne pán Buoh neuchoval od smrti, překážky žádné činiti nebude. A také i ten puohon, kterýmž jsem nadepsaného Ješka z Strojetic pohnala z užívání statku, i druhý puohon, kte- rým jsem jeho pohnala k otporu. A jakož mám právo na páních Vencelících, když jsem vedla pro sumu na dvě stě kop gr. č. dluhu a úroky z nich, zapsáno jest na Cholopicích a na Že- rovnici dskami zemskými, tak jakož týž zápis to šíře v sobě zavierá: to všecko právo mé, jedno, druhé i třetie již dotčené a jiný statek muoj poručila jsem a odkázala na rovný mezi ně rozdiel, a on p. Martin manžel muoj se dcerami mými aby zaplatil dluhu sto kop míš. p. Jiříkovi Lopatskému z Liběchova, kterýchž jsem zuostala někdy panu mistru Václavovi odtud z Liběchova, synu jeho, dlužna, a jemu jsem je dskami zapsala, neb jest mi jich na práva vedenie puojčil. A toho na svědomie a pro lepší jistotu toto mé zřízení pečetí mú vlastní jsem zapečetila. Jenž jest dán léta MY9XXI? v středu před sv. Benedyktem [20. března].*) (Rukop. č. 2142 fol. D. 1.)
Strana 313
Cholupice — Chototice. Kterýžto kšaft byl stvrzen v sobotu po Nalezení sv. Kříže [4. května] l. svrchu psa- ného.*) (Rukop. č. 2142 fol. C 20.) *) V deskách zem. větších č. 6 fol. D. 30. obsa- žený následující zápis vykládá výše otištěný kšaft: L. P. MDXXI. v outerÿ den sv. Remigia (1. října) Mikuláš Bruknar z Brukštejna, místokomorník kr. Č., mocí úřadu svého s komorníkem Janem Hřebeckým odhádali sú dědiny Zikmunda Vencelíka z Vrchovišť Mikulášovi st. Hysrlovi z Chodů, majícímu sobě právo dskami zem. od Martina z Strance, manžela a mocného poručníka otcovského dětí a statku někdy Doroty Skrbové, zapsané a postoupené a jeho dědicuom, a to podle tří relací, tu kdež jest táž Dorota právo vedla na Petra, Zikmunda a Kryštofa bratry Vencelíky z Vrchovist, ku pravému právu dědickému — coż k tomu přísluší — totižto: ves Cholupice celi, dvory kmecí s pl., na kterýchž sedí Bonoušek, který platí 16 gr. č., 4 slepice, 40 vajec, roboty žíti 2 dni, Jan Kovářuov, který platí '/; k. 8 gr., 9 sl., 80 vajec, ro- boty Ziti 4'/, dne, a z louky platí dědičně při sv. Havle 22!/, gr. č., Štěpán, který platí 19 gr. č., 4 slep., 40 vaj., roboty žíti 2 dni, Bílek, který platí 1 k. 10 gr., 18 sl., 3 kopy vajec, roboty ž. 8 d., týž z Tučkovské poustky 20 gr., roboty ž. 2 dni, týž z Plebánovské poustky 32 gr., roboty ž. 4 d., Vávra Máčkuov syn 32 gr. č., 8 slep., 80 vaj., rob. ž. 4 d., Kuba Němcuov syn 928 gr. 6, 4 sl, 40 vaj, roboty Z. 2 d, Hruby Plebán 30 gr. &, 6 sl, 100 vaj., 2 dni, Cach 16 gr. &, 4 sl, 40 vaj., 2 d., z poustky Kovárovské !/, k. gr. &., 2 sl, 20 vaj., 4 dni. Ves Písnice, dvory km. s pl, na kterýchž sedí: Havel, který pl. 48 gr. č., 12 sl., 2 k. vaj., 6 dní; Vondráček 40 gr., 9 sl., 1'/; k. 10 vaj., 5 dní; Simon 36 gr, 5 sl., 90 vaj., 3 dni; Knieže !/s k., 4sl., 40 vaj, 2 dni; Říha 1, k. 2 gr. č., 8 sl, 80 vaj., 4 dni; Vávra 57!/, gr., 12 sl., 2 k. vaj., 6 dní; Knieže mladý 33 gr., 8 slep, 80 vaj, 4 d.; Vanék Červený 35 gr, 9 sl, 90 vaj. 5 dní; Pelech 32 gr., 8 sl., 80 vaj., 4 d.; Mikulśś 32 gr., 8 slep., 80 vaj., 4 dni. Item lidé v Cholupicích a v Pisnici na lukách roboty mají, pokudž týmž lidem ta robota jest uložena; a ta jest položena v 2'/; k. gr., it. krčma v Cholupicích ta jest položena v 1 k. gr.; it. 9 lánů dědiny tři strychy, a lán dědiny položen ve 14 k. gr.; it. luk 36 stry- chuov bez čtvrtce, a strych jeden položen ve 28 gr. !|, penízi '/; haléři čes., tak jakož týž dědiny a louky měřičem zemským vyměřeny a vymezeny jsou. It. 1 k. platu ročn. z dvoruov osedlých položena jest v 10 k. gr. č. a z pustého v 6 k. gr. č.; it. roboty ženní z dvoru osedlého v 1 gr. č.; item roboty, koury, vajce, sečteny v plat: slepice jedna jest položena z dvoru osedlého v 1 gr. &, a z pustého v '/, gr. &, a 1 k. Archiv Cesky XXVI. 313 vajec z dvoru osedlého položena v 1 gr. č., a z pu- stého v !/, gr. č. — Stalo se toto odhádání v summě hlavní ve 200 k. gr. č. a v úrocích zadržalých v 70 k. gr. a v ško- dách a v nákladích v 78 k. ve 28 gr. č., a to pro dostineučinění nálezu před úřadem purkrabství Praž- ského, a k tomu v nákladích pl. pr., tu kdež původ vedl. Stalo se ve čtvrtek po sv. Remigii (3. října) l. 1521. Cholusice, Chotutice (viz Bernau, Pla- any 61). 1522, 8. srpna. Ve jméno boží amen. Já Jan Šud, měštěnín města Prahy, vyznávám tiemto, že statek muoj, napřed těch osmnácte set kop gr. míš., kteréž mám na Cholušicích a na Radimi a na mlýně v Kotkově v zástavě u pana Jana z Dübravan a na Radimi i s pla- tem, kterýž s lidí a domuov kmecích těch vsí i z mlýnu Kotkovského vycházie, tak jakž zá- pis desk zemských a registra na to vydaná o tom plnějie osvědčí — odkazuji Dorotě manželce své — Anně, Voršile, Johance a Sa- lomeně, dcerám mým. — Tento kšaft dokonal jsem v pátek před sv. Vavřincem léta b. se XXII. (Rukop. č. 2142 fol. E. 5.) Choteč (viz i Chodeč). 1520, 6. října. Adam z Pomberka, měště- nín m. Prahy, — těch C k. gr. č., kteréž má u panie Alžběty z Vrtba, tety své, kteréž mu odkázala jeho paní bába, paní Vracka z Vel- hartic, i také jeho právo, kteréžkoli na Chotči mám — odkázal — paní Dorotě, někdy Vá- clava Šlechty z Pomberku otce svého man- želce, maceše své — tu sobotu před sv. Di- višem 1. etc. XX. (Tamtéž fol. C 4.) Chotétice ? (Chototice). 1520, 12. listopadu. My purgmistr a rada města Prahy známo činíme — Ze — leta oc XX ten úterý před sv. Matüsem ap. — Jan syn nékdy Vojtéchuov z domu Oremusova — o statku svém oznámil jest: — Jakož pan Jan Petrovský zastavil mu člověka v Měcholupích ve XLti k. m., kterých mu puojčil, kdež úroku vychází sto gr. a V vše míš., a k tomu vajec 40
Cholupice — Chototice. Kterýžto kšaft byl stvrzen v sobotu po Nalezení sv. Kříže [4. května] l. svrchu psa- ného.*) (Rukop. č. 2142 fol. C 20.) *) V deskách zem. větších č. 6 fol. D. 30. obsa- žený následující zápis vykládá výše otištěný kšaft: L. P. MDXXI. v outerÿ den sv. Remigia (1. října) Mikuláš Bruknar z Brukštejna, místokomorník kr. Č., mocí úřadu svého s komorníkem Janem Hřebeckým odhádali sú dědiny Zikmunda Vencelíka z Vrchovišť Mikulášovi st. Hysrlovi z Chodů, majícímu sobě právo dskami zem. od Martina z Strance, manžela a mocného poručníka otcovského dětí a statku někdy Doroty Skrbové, zapsané a postoupené a jeho dědicuom, a to podle tří relací, tu kdež jest táž Dorota právo vedla na Petra, Zikmunda a Kryštofa bratry Vencelíky z Vrchovist, ku pravému právu dědickému — coż k tomu přísluší — totižto: ves Cholupice celi, dvory kmecí s pl., na kterýchž sedí Bonoušek, který platí 16 gr. č., 4 slepice, 40 vajec, roboty žíti 2 dni, Jan Kovářuov, který platí '/; k. 8 gr., 9 sl., 80 vajec, ro- boty Ziti 4'/, dne, a z louky platí dědičně při sv. Havle 22!/, gr. č., Štěpán, který platí 19 gr. č., 4 slep., 40 vaj., roboty žíti 2 dni, Bílek, který platí 1 k. 10 gr., 18 sl., 3 kopy vajec, roboty ž. 8 d., týž z Tučkovské poustky 20 gr., roboty ž. 2 dni, týž z Plebánovské poustky 32 gr., roboty ž. 4 d., Vávra Máčkuov syn 32 gr. č., 8 slep., 80 vaj., rob. ž. 4 d., Kuba Němcuov syn 928 gr. 6, 4 sl, 40 vaj, roboty Z. 2 d, Hruby Plebán 30 gr. &, 6 sl, 100 vaj., 2 dni, Cach 16 gr. &, 4 sl, 40 vaj., 2 d., z poustky Kovárovské !/, k. gr. &., 2 sl, 20 vaj., 4 dni. Ves Písnice, dvory km. s pl, na kterýchž sedí: Havel, který pl. 48 gr. č., 12 sl., 2 k. vaj., 6 dní; Vondráček 40 gr., 9 sl., 1'/; k. 10 vaj., 5 dní; Simon 36 gr, 5 sl., 90 vaj., 3 dni; Knieže !/s k., 4sl., 40 vaj, 2 dni; Říha 1, k. 2 gr. č., 8 sl, 80 vaj., 4 dni; Vávra 57!/, gr., 12 sl., 2 k. vaj., 6 dní; Knieže mladý 33 gr., 8 slep, 80 vaj, 4 d.; Vanék Červený 35 gr, 9 sl, 90 vaj. 5 dní; Pelech 32 gr., 8 sl., 80 vaj., 4 d.; Mikulśś 32 gr., 8 slep., 80 vaj., 4 dni. Item lidé v Cholupicích a v Pisnici na lukách roboty mají, pokudž týmž lidem ta robota jest uložena; a ta jest položena v 2'/; k. gr., it. krčma v Cholupicích ta jest položena v 1 k. gr.; it. 9 lánů dědiny tři strychy, a lán dědiny položen ve 14 k. gr.; it. luk 36 stry- chuov bez čtvrtce, a strych jeden položen ve 28 gr. !|, penízi '/; haléři čes., tak jakož týž dědiny a louky měřičem zemským vyměřeny a vymezeny jsou. It. 1 k. platu ročn. z dvoruov osedlých položena jest v 10 k. gr. č. a z pustého v 6 k. gr. č.; it. roboty ženní z dvoru osedlého v 1 gr. č.; item roboty, koury, vajce, sečteny v plat: slepice jedna jest položena z dvoru osedlého v 1 gr. &, a z pustého v '/, gr. &, a 1 k. Archiv Cesky XXVI. 313 vajec z dvoru osedlého položena v 1 gr. č., a z pu- stého v !/, gr. č. — Stalo se toto odhádání v summě hlavní ve 200 k. gr. č. a v úrocích zadržalých v 70 k. gr. a v ško- dách a v nákladích v 78 k. ve 28 gr. č., a to pro dostineučinění nálezu před úřadem purkrabství Praž- ského, a k tomu v nákladích pl. pr., tu kdež původ vedl. Stalo se ve čtvrtek po sv. Remigii (3. října) l. 1521. Cholusice, Chotutice (viz Bernau, Pla- any 61). 1522, 8. srpna. Ve jméno boží amen. Já Jan Šud, měštěnín města Prahy, vyznávám tiemto, že statek muoj, napřed těch osmnácte set kop gr. míš., kteréž mám na Cholušicích a na Radimi a na mlýně v Kotkově v zástavě u pana Jana z Dübravan a na Radimi i s pla- tem, kterýž s lidí a domuov kmecích těch vsí i z mlýnu Kotkovského vycházie, tak jakž zá- pis desk zemských a registra na to vydaná o tom plnějie osvědčí — odkazuji Dorotě manželce své — Anně, Voršile, Johance a Sa- lomeně, dcerám mým. — Tento kšaft dokonal jsem v pátek před sv. Vavřincem léta b. se XXII. (Rukop. č. 2142 fol. E. 5.) Choteč (viz i Chodeč). 1520, 6. října. Adam z Pomberka, měště- nín m. Prahy, — těch C k. gr. č., kteréž má u panie Alžběty z Vrtba, tety své, kteréž mu odkázala jeho paní bába, paní Vracka z Vel- hartic, i také jeho právo, kteréžkoli na Chotči mám — odkázal — paní Dorotě, někdy Vá- clava Šlechty z Pomberku otce svého man- želce, maceše své — tu sobotu před sv. Di- višem 1. etc. XX. (Tamtéž fol. C 4.) Chotétice ? (Chototice). 1520, 12. listopadu. My purgmistr a rada města Prahy známo činíme — Ze — leta oc XX ten úterý před sv. Matüsem ap. — Jan syn nékdy Vojtéchuov z domu Oremusova — o statku svém oznámil jest: — Jakož pan Jan Petrovský zastavil mu člověka v Měcholupích ve XLti k. m., kterých mu puojčil, kdež úroku vychází sto gr. a V vše míš., a k tomu vajec 40
Strana 314
314 sto a pět dává, tak jakož též také zápis dskami zemskými to šíře v sobě zavírá, i to právo své všecko na též vsi Chototici a k tomu na člověku v Měcholupích otkázal — Vojtěchovi synu svému —. Naposledy oznámil, kdež mu Kateřina, matka jeho, dala plat komorní tak a na ten zpuosob, jakož to zápis dskami zem- skými šíře v sobě ukazuje, i ten plat — pře- náší na Vojtěcha syna svého. — Jenž jest dán ten pondělí po sv. Martinu léta svrchupsa- ného.*) (Tamtéž fol. C 6.) *) Výtah z tohoto kšaftu zapsán v kvaternu desk zem. větších č. 12 fol. F 36. (v třetích Václava Robm- hápa F. 4.). Chrast u Kounic blíž Českého Brodu. 1. 1437, 3. bfezna. Paulus filius Wence- slai Brziezka, et domina Margaretha coniux ipsius — contulerunt dicto Wenzeslao Brziezka ad obligandum et proscribendum curiam in Chrast — Affre et Johanne, filiabus predicte Mar- garethe, in summa sexaginta quinque S. gr. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria II* die s. Agnetis anno oc XXXVII?*. (Rukop. č..2082, fol. N 9.) 9. 1442, 21. srpna. Wenceslaus Brziezka, civis Maioris Civ. Prag. emit curiam — pro se, Anna conthorali, heredibus et successoribus suis sitam in Chrast prope Brodam Boemica- lem erga Paulum filium suum, et Margaretham coniugem ipsius — pro ducentis et quadra- ginta s. gr. — Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) feria IlI* ante Bartholomei ap. anno oe XLII? (2083, f. F. 11.). Chrast. 1. 1441, 3. března. V té pfi a ruoznici, kteráž jesti byla mezi Jilká, sestrü neboZce Simonovü od bielého lva, o dvadeeti kop gr. dluhu týmž Šimonem vedle listu kšaftnieho jie odkázaného z jedné, a Bohuslavem sestřencem již jmenovaného Šimona, náměstkem jeho, strany druhé o dvamezcietma kop gr. za dvuor v Chrastu svrchupsané Jilce prodany, pro kte- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: rýžto dluh obě straně nařkly. Tehda Michal zlatník, Ctibor od desk, Velík Goliáš a Ondráček Dúpovec, ubrmané a přátelští smlúvce od stran svrchupsaných vydaní a vyvolení, a Václav Březka, najvyšší ubrman od pánuov purgmistra a konšeluov Starého Města Pražského vydaný a vyvolený, mezi týmaž stranoma v plné radě svrchupsa- ných pánuov stojícíma takto vypoviedají: Naj- prv kšaft svrchupsaného Simona v jeho moci ostavují. Také tomu trhu o svrchupsaný dvuor v Chrastu, kterýž se jest stal mezi Jilkú a Bohuslavem, moc dávají podle svědomie a vy- znánie konšeluov města Přiebramě, tak aby Jilka i s svými dědici a budúcími toho dvoru v Chrastu byla v pokojném držení, s tiem k učinění a zjednání, jakožto s svým vlastním zbožím, kterak by se jie najpodobněji zdálo. A v tom aby jí Bohuslav svrchupsaný ani jeho dédicové a budücí neprekázeli obyčejem ni- žádným. Pak jakoz Jilka zavdala jest na ten dvuor v Chrastu Bohuslavovi pét kop gr., a Bohuslav Ze by pobral Jilce v tom dvoru obilí bez jejie vuole, to jest šacováno za pět kop gr., aby těch pět kop gr. závdavních a pět kop gr. za to obilí a k tomu dvanádcte kop gr. na těch dvadceti kopách gr., kteréžto jsú Jilce od Ši- mona svrchupsaného kšaftem odkázány, bylo Bohuslavovi sraženo za ten dvuor svrchupsaný, takže ještě Bohuslav zuostává Jilce na těch dvadceti kopách gr. osm kop. gr. — Actum sabbato ipso die b. Agnetis anno domini mille- simo CCCCXLI. (Rukop. 992, fol. 206.) 2. 1545, 27. února. Jan rychtář Kobrle, Tomáš Blatenský, Ondráček švec a Jíra Voří- šek, sousedé z městečka Chrasti, stojíce osobně (v radě Nov. M. Pr.), přiznali jsú se, že jsou dluZni dluhu pravého za zvon povinného VIII k. gr. č. pánóm poručníkóm statku a si- rotkuo po někdy Ondřejovi zvonařovi pozů- stalých. — Actum fer. VI. post Mathiam ap. 1545. (Rukop. č. 164, fol. 435.) svrchupsané jsú sě
314 sto a pět dává, tak jakož též také zápis dskami zemskými to šíře v sobě zavírá, i to právo své všecko na též vsi Chototici a k tomu na člověku v Měcholupích otkázal — Vojtěchovi synu svému —. Naposledy oznámil, kdež mu Kateřina, matka jeho, dala plat komorní tak a na ten zpuosob, jakož to zápis dskami zem- skými šíře v sobě ukazuje, i ten plat — pře- náší na Vojtěcha syna svého. — Jenž jest dán ten pondělí po sv. Martinu léta svrchupsa- ného.*) (Tamtéž fol. C 6.) *) Výtah z tohoto kšaftu zapsán v kvaternu desk zem. větších č. 12 fol. F 36. (v třetích Václava Robm- hápa F. 4.). Chrast u Kounic blíž Českého Brodu. 1. 1437, 3. bfezna. Paulus filius Wence- slai Brziezka, et domina Margaretha coniux ipsius — contulerunt dicto Wenzeslao Brziezka ad obligandum et proscribendum curiam in Chrast — Affre et Johanne, filiabus predicte Mar- garethe, in summa sexaginta quinque S. gr. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria II* die s. Agnetis anno oc XXXVII?*. (Rukop. č..2082, fol. N 9.) 9. 1442, 21. srpna. Wenceslaus Brziezka, civis Maioris Civ. Prag. emit curiam — pro se, Anna conthorali, heredibus et successoribus suis sitam in Chrast prope Brodam Boemica- lem erga Paulum filium suum, et Margaretham coniugem ipsius — pro ducentis et quadra- ginta s. gr. — Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) feria IlI* ante Bartholomei ap. anno oe XLII? (2083, f. F. 11.). Chrast. 1. 1441, 3. března. V té pfi a ruoznici, kteráž jesti byla mezi Jilká, sestrü neboZce Simonovü od bielého lva, o dvadeeti kop gr. dluhu týmž Šimonem vedle listu kšaftnieho jie odkázaného z jedné, a Bohuslavem sestřencem již jmenovaného Šimona, náměstkem jeho, strany druhé o dvamezcietma kop gr. za dvuor v Chrastu svrchupsané Jilce prodany, pro kte- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: rýžto dluh obě straně nařkly. Tehda Michal zlatník, Ctibor od desk, Velík Goliáš a Ondráček Dúpovec, ubrmané a přátelští smlúvce od stran svrchupsaných vydaní a vyvolení, a Václav Březka, najvyšší ubrman od pánuov purgmistra a konšeluov Starého Města Pražského vydaný a vyvolený, mezi týmaž stranoma v plné radě svrchupsa- ných pánuov stojícíma takto vypoviedají: Naj- prv kšaft svrchupsaného Simona v jeho moci ostavují. Také tomu trhu o svrchupsaný dvuor v Chrastu, kterýž se jest stal mezi Jilkú a Bohuslavem, moc dávají podle svědomie a vy- znánie konšeluov města Přiebramě, tak aby Jilka i s svými dědici a budúcími toho dvoru v Chrastu byla v pokojném držení, s tiem k učinění a zjednání, jakožto s svým vlastním zbožím, kterak by se jie najpodobněji zdálo. A v tom aby jí Bohuslav svrchupsaný ani jeho dédicové a budücí neprekázeli obyčejem ni- žádným. Pak jakoz Jilka zavdala jest na ten dvuor v Chrastu Bohuslavovi pét kop gr., a Bohuslav Ze by pobral Jilce v tom dvoru obilí bez jejie vuole, to jest šacováno za pět kop gr., aby těch pět kop gr. závdavních a pět kop gr. za to obilí a k tomu dvanádcte kop gr. na těch dvadceti kopách gr., kteréžto jsú Jilce od Ši- mona svrchupsaného kšaftem odkázány, bylo Bohuslavovi sraženo za ten dvuor svrchupsaný, takže ještě Bohuslav zuostává Jilce na těch dvadceti kopách gr. osm kop. gr. — Actum sabbato ipso die b. Agnetis anno domini mille- simo CCCCXLI. (Rukop. 992, fol. 206.) 2. 1545, 27. února. Jan rychtář Kobrle, Tomáš Blatenský, Ondráček švec a Jíra Voří- šek, sousedé z městečka Chrasti, stojíce osobně (v radě Nov. M. Pr.), přiznali jsú se, že jsou dluZni dluhu pravého za zvon povinného VIII k. gr. č. pánóm poručníkóm statku a si- rotkuo po někdy Ondřejovi zvonařovi pozů- stalých. — Actum fer. VI. post Mathiam ap. 1545. (Rukop. č. 164, fol. 435.) svrchupsané jsú sě
Strana 315
Chrast—Chrèice. Chrastany. 1. 1439, 11. prosince. Henricus de Chra- sstian prope Rabsstein promisit dare Henzlino carnifici, consuli [Nove] Civ. Prag., dimidiam- octavam s. gr. pro hereditate ibidem in Chra- sstian vendita, quam hereditatem pie memorie domina Maretha, coniux predicti Henzlini, eidem marito suo legavit hereditarie possiden- dum. Actum feria VI. post Concepcionem s. Marie V anno sc. XXXIX% (Rukop. à. 2082, f. T. 20'.) 2. 1457, 21. listopadu. Martin z Podolšan z domu někdy Kačerova, měštěnín j Menšího] M. Pr., leže v nemoci své na smrtedlné posteli — poručenstvie své poslednie — zpósobil obyéejem tiemto dolepsanym: Najprve majestát ciesařóv, kterýž má na osmdesát k. gr. na dvoru v Chraštanech, kterýž má paní Šimka; a druhý majestát, kterýž má od krále Ladislava na nápravu v Okovicích s povolením kapituly Pražské i jich dání; item vinici a dóm v táž práva, jakož v kniehách měsckých zapsán jest, to všecko dal jest a odkázal Dorotě manželce své —. Item majestát, kterýž má od ciesaře na svobodu, odkázal jest, aby obci Malo- stranské vydán byl a viec potom žádné moci neměl a nebyl. A ktomu ke všemu dal jest svú dobrü, svobodnü vuoli. — Také odkázal jest k kostelu sv. Mikuláše na okno 6 k. gr. Stalo se leta — LVII®, fer. II. in die Presentacionis Marie. (Rukopis č. 2080, f. E. 12.) Chrčice Poděbradské. 1. 1417, 24. dubna. My Bernhard probošt, Martin převor, Odolen kuchmistr, Ondřej pi- tanský, Matěj Černý knieže, Kuneš a Mikuláš jahnové a všecken konvent, křižovníci kláštera Zderazského v Novém Městě Pražském, vy- znáváme tiemto listem všem, ktož jej čísti neb čtúce slyšeti budú, že pro naše pilné potřeby a zvláště pro dvě berně, ježto králova milost na nás a náš klášter položila jest, slo- vutným a movitým panošem Maršovi z Le- 315 dečka a Michalovi řečenému Skála z Němčic odjinud ze Žlunic, do jich životóv a nic dále prodali sme pravým trhem za dvě stě a za šedesát k. gr. — naše dvě vsi OChréice za Labem a Klíčany podle Prahy — jakž jsme sami od staradávna držali —. A když by Buoh z nich jednoho neuchoval, tehdy ještě druhý ty jisté vsi má držeti do svého života, ale po smrti obú ty jisté vsi mají sě k nám a k našemu klášteru navrátiti s plným pan- stvím —. A toho všeho na potvrzenie peteti naše probošta a konventa k tomuto listu sme pfivésili. A to sě dálo v našem klášteře Zderazském leta od božieho narozenie po tisíci po čtyřech stech sedmnáctého leta tu sobotu po Svátosti. (Rukop. č. 992, fol. 67.) 2. 1417, 3. května. (Král svoluje k pro- deji Chréic. Wenceslaus dei gracia Roma- norun rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium universis,*) ad hoc, ut Marsso de Ledeczka et Michael dictus Skala de Niemczicz alias de Zluniez, fideles nostri dilecti, a religiosis prepositis(!) et con- ventu monasterii Sderazdiensis Nove Civitatis Pragensis, devotis nostris dilectis, [villas in bo- nis| infrascriptis, videlicet Chrezicze retro Al- biam et Kliczany prope Pragam sitis, cum uni- versis earum pertinenciis, ad ipsorum dumtaxat vite tempora, pro certa pecunie summa emerint et comparaverint, prout id ipsum in ipsorum litteris ipsis desuper datis plenius continetur, consensum nostrum regium adhibuimus pariter et assensimus. Nos igitur huiusmodi empcionis et vendicionis contractum rite approbavimus et confirmavimus, ae tenore presencium regia au- ctoritate Boemie et de certa nostra sciencia approbamus et graciosius confirmamus; decer- nentes et expresse volentes, quatinus dicti Marsso et Michael predictas villas Chrezicze et Kliczany cum singulis ipsarum pertinenciis, ut premittitur, iuxta continenciam litterarum ipsis a predictis prepositis (!) et conventu de- super datarum, quamdiu in humanis vixerint, habere, tenere et possidere debeant pacifice 40*
Chrast—Chrèice. Chrastany. 1. 1439, 11. prosince. Henricus de Chra- sstian prope Rabsstein promisit dare Henzlino carnifici, consuli [Nove] Civ. Prag., dimidiam- octavam s. gr. pro hereditate ibidem in Chra- sstian vendita, quam hereditatem pie memorie domina Maretha, coniux predicti Henzlini, eidem marito suo legavit hereditarie possiden- dum. Actum feria VI. post Concepcionem s. Marie V anno sc. XXXIX% (Rukop. à. 2082, f. T. 20'.) 2. 1457, 21. listopadu. Martin z Podolšan z domu někdy Kačerova, měštěnín j Menšího] M. Pr., leže v nemoci své na smrtedlné posteli — poručenstvie své poslednie — zpósobil obyéejem tiemto dolepsanym: Najprve majestát ciesařóv, kterýž má na osmdesát k. gr. na dvoru v Chraštanech, kterýž má paní Šimka; a druhý majestát, kterýž má od krále Ladislava na nápravu v Okovicích s povolením kapituly Pražské i jich dání; item vinici a dóm v táž práva, jakož v kniehách měsckých zapsán jest, to všecko dal jest a odkázal Dorotě manželce své —. Item majestát, kterýž má od ciesaře na svobodu, odkázal jest, aby obci Malo- stranské vydán byl a viec potom žádné moci neměl a nebyl. A ktomu ke všemu dal jest svú dobrü, svobodnü vuoli. — Také odkázal jest k kostelu sv. Mikuláše na okno 6 k. gr. Stalo se leta — LVII®, fer. II. in die Presentacionis Marie. (Rukopis č. 2080, f. E. 12.) Chrčice Poděbradské. 1. 1417, 24. dubna. My Bernhard probošt, Martin převor, Odolen kuchmistr, Ondřej pi- tanský, Matěj Černý knieže, Kuneš a Mikuláš jahnové a všecken konvent, křižovníci kláštera Zderazského v Novém Městě Pražském, vy- znáváme tiemto listem všem, ktož jej čísti neb čtúce slyšeti budú, že pro naše pilné potřeby a zvláště pro dvě berně, ježto králova milost na nás a náš klášter položila jest, slo- vutným a movitým panošem Maršovi z Le- 315 dečka a Michalovi řečenému Skála z Němčic odjinud ze Žlunic, do jich životóv a nic dále prodali sme pravým trhem za dvě stě a za šedesát k. gr. — naše dvě vsi OChréice za Labem a Klíčany podle Prahy — jakž jsme sami od staradávna držali —. A když by Buoh z nich jednoho neuchoval, tehdy ještě druhý ty jisté vsi má držeti do svého života, ale po smrti obú ty jisté vsi mají sě k nám a k našemu klášteru navrátiti s plným pan- stvím —. A toho všeho na potvrzenie peteti naše probošta a konventa k tomuto listu sme pfivésili. A to sě dálo v našem klášteře Zderazském leta od božieho narozenie po tisíci po čtyřech stech sedmnáctého leta tu sobotu po Svátosti. (Rukop. č. 992, fol. 67.) 2. 1417, 3. května. (Král svoluje k pro- deji Chréic. Wenceslaus dei gracia Roma- norun rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium universis,*) ad hoc, ut Marsso de Ledeczka et Michael dictus Skala de Niemczicz alias de Zluniez, fideles nostri dilecti, a religiosis prepositis(!) et con- ventu monasterii Sderazdiensis Nove Civitatis Pragensis, devotis nostris dilectis, [villas in bo- nis| infrascriptis, videlicet Chrezicze retro Al- biam et Kliczany prope Pragam sitis, cum uni- versis earum pertinenciis, ad ipsorum dumtaxat vite tempora, pro certa pecunie summa emerint et comparaverint, prout id ipsum in ipsorum litteris ipsis desuper datis plenius continetur, consensum nostrum regium adhibuimus pariter et assensimus. Nos igitur huiusmodi empcionis et vendicionis contractum rite approbavimus et confirmavimus, ae tenore presencium regia au- ctoritate Boemie et de certa nostra sciencia approbamus et graciosius confirmamus; decer- nentes et expresse volentes, quatinus dicti Marsso et Michael predictas villas Chrezicze et Kliczany cum singulis ipsarum pertinenciis, ut premittitur, iuxta continenciam litterarum ipsis a predictis prepositis (!) et conventu de- super datarum, quamdiu in humanis vixerint, habere, tenere et possidere debeant pacifice 40*
Strana 316
316 et guiete, impedimentis guorumlibet penitus pro- cul motis. Sub regie nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum datum in Novo Castro prope Pragam anno domini MCCCC?XVII? feria secunda post festum ss. Philippi et Jacobi, re- gnorum nostrorum anno Boemie guinguagesimo guinto, Romanorum vero guadragesimo secundo. Ad relacionem Henrici de Lazan, capitanei Wra- tislaviensis, Johannes de Bamberg. (Rukop. €. 992, f. 66.) *) Zde néco schází. 3. 1441, 20. ünora. Michael dictus Skala de Zlunicz — dat et donat litteram maie- statis sonantem super centum et triginta s. gr. in et super bonis Chrezieze dictis, cum ea bona et libera. voluntate, sicut solus habuit, Johanni Albo a nigra rosa, civi Maior. Civ. Pr., ad exquirendum, exigendum, percipiendum et quittandum —. Actum feria II* dominice Exurge. (Rukop. €. 2099, f. 486.) Chrudim. 1. 1465, 9. srpna. Ve jméno božie amen. Já Michek kožišník z Chrudimě vyznávám —- že duom muoj, kterýž v Chrudimi mám podle domu Martina súkenníka na rohu ležící, a podle toho i — jiný statek muoj — otkazuji — Mar- gretě, manželce své milé, s Ješkem synem svým a jejiem, k rovnému mezi ně rozdielu —. Actum feria VI* in vigilia Laurencii. (Rukop. č. 2119, fol. 1.) 2. 1526, 28. ledna. Václav bakalář Šach, měštěnín Chrudimský, sám od sebe i na místě spolu jiných poručníkuov statku nebožtíka Johanesa bakaláře Milštajna, někdy rektora chrudimského, maje od týchž poručníkuov mocný list pod pečetí téhož iměsta Chrudimě, seznal se, že jest k sobě přijal truhlici se všemi těmi věcmi, což jich v ní bylo, i ktomu všecky jiné věci, což jest týmž nebožtíkem Johanesem na kartě ruků jeho bylo sepsáno, od Kateřiny Krajsové, tetky jeho. Kteréžto všecky ty věci ona Kateřina měla u sebe sobě svěřené —. Act, in consilio [Aut. Urb. Prag.] E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: fer. IIII. ante Convers. Pauli a. ete. XXVI. (Rukop. č. 534 III.. fol. 88.) Chrustenice. 1432, 21. února. (Narovnání mezi Zdi- slavem a Drslavem z Malovar.) Já Zdislav z Malovar seděním v Chrustěnicích z jedné, a Drslav z Malovar z druhé strany, vyznáváme tiemto listem zjevně přede všemi, ktož jej uzřie anebo čtúc uslyšie, že o všecka záštie, ne- chuti, sváry, závady, škody, náklady, kteréž jsú povstaly a vznikly mezi námi z obü stranü o kteréž koli věci, nic po sobě nepozóstavujíc, přišli sme a mocí tohoto listu mocně přichá- zieme na slovutné panoše, z Zdislavovy strany na Ctibora ze Zhudovic, a z Drslavovy strany na Pavla z Ziechova; a nemohüce sé ta ubr- many sama smluviti a nás rozděliti, i přijala sta k sobé slovutného pána Václava Cardu z Pe- trovic jakožto za najvysieho ubrmana; a coz by mezi námi vyřkli a vypověděli, to máme i slibu- jem pevně a tvrdě zdržeti a jeden druhému spl- niti a učiniti pod základem cti a viery a pod ztracením padesáti k. gr. dobrých střiebrných a ztracenie té pře, kteráž by strana z nás ne- zdrZela vypovédi ubrmanské, jedna strana k druhé, na vyznánie ubrmanóv svrchupsaných. Kterí£to ubrmané smluvivée sé za jeden člověk jednostajně, uslyševše naše pře a líčenie a jim dobře srozuměvše, vyřkli sú mezi námi a vypověděli a mocí listu tohoto s naší dobrú vuolí vypoviedají a vyříkají v tato slova: Najprv aby všecky nechuti, kyselosti, sváry, ruoznice, škody, náklady mezi námi z obú strand vzniklé po dnešní den minuly, mrtvy byly a pohasly, a svoji abychme byli dobii ptietelé, a mír křesťanský mezi sebú drželi a nakládali sebú jako bratřie, a věčně abychme nižádným zlým toho nezdvihali oby- čejem kterýmžkoli. Dále vypoviedají a vyříkají: Jakož jsme rozděleni o zbožie, kteráž sme spolu měli dřieve též i ještě, že já Zdi- slav svrchupsany za svuoj diel i moji budúcí máme mieti zboží a dědiny v Chrusteniciech
316 et guiete, impedimentis guorumlibet penitus pro- cul motis. Sub regie nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum datum in Novo Castro prope Pragam anno domini MCCCC?XVII? feria secunda post festum ss. Philippi et Jacobi, re- gnorum nostrorum anno Boemie guinguagesimo guinto, Romanorum vero guadragesimo secundo. Ad relacionem Henrici de Lazan, capitanei Wra- tislaviensis, Johannes de Bamberg. (Rukop. €. 992, f. 66.) *) Zde néco schází. 3. 1441, 20. ünora. Michael dictus Skala de Zlunicz — dat et donat litteram maie- statis sonantem super centum et triginta s. gr. in et super bonis Chrezieze dictis, cum ea bona et libera. voluntate, sicut solus habuit, Johanni Albo a nigra rosa, civi Maior. Civ. Pr., ad exquirendum, exigendum, percipiendum et quittandum —. Actum feria II* dominice Exurge. (Rukop. €. 2099, f. 486.) Chrudim. 1. 1465, 9. srpna. Ve jméno božie amen. Já Michek kožišník z Chrudimě vyznávám —- že duom muoj, kterýž v Chrudimi mám podle domu Martina súkenníka na rohu ležící, a podle toho i — jiný statek muoj — otkazuji — Mar- gretě, manželce své milé, s Ješkem synem svým a jejiem, k rovnému mezi ně rozdielu —. Actum feria VI* in vigilia Laurencii. (Rukop. č. 2119, fol. 1.) 2. 1526, 28. ledna. Václav bakalář Šach, měštěnín Chrudimský, sám od sebe i na místě spolu jiných poručníkuov statku nebožtíka Johanesa bakaláře Milštajna, někdy rektora chrudimského, maje od týchž poručníkuov mocný list pod pečetí téhož iměsta Chrudimě, seznal se, že jest k sobě přijal truhlici se všemi těmi věcmi, což jich v ní bylo, i ktomu všecky jiné věci, což jest týmž nebožtíkem Johanesem na kartě ruků jeho bylo sepsáno, od Kateřiny Krajsové, tetky jeho. Kteréžto všecky ty věci ona Kateřina měla u sebe sobě svěřené —. Act, in consilio [Aut. Urb. Prag.] E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: fer. IIII. ante Convers. Pauli a. ete. XXVI. (Rukop. č. 534 III.. fol. 88.) Chrustenice. 1432, 21. února. (Narovnání mezi Zdi- slavem a Drslavem z Malovar.) Já Zdislav z Malovar seděním v Chrustěnicích z jedné, a Drslav z Malovar z druhé strany, vyznáváme tiemto listem zjevně přede všemi, ktož jej uzřie anebo čtúc uslyšie, že o všecka záštie, ne- chuti, sváry, závady, škody, náklady, kteréž jsú povstaly a vznikly mezi námi z obü stranü o kteréž koli věci, nic po sobě nepozóstavujíc, přišli sme a mocí tohoto listu mocně přichá- zieme na slovutné panoše, z Zdislavovy strany na Ctibora ze Zhudovic, a z Drslavovy strany na Pavla z Ziechova; a nemohüce sé ta ubr- many sama smluviti a nás rozděliti, i přijala sta k sobé slovutného pána Václava Cardu z Pe- trovic jakožto za najvysieho ubrmana; a coz by mezi námi vyřkli a vypověděli, to máme i slibu- jem pevně a tvrdě zdržeti a jeden druhému spl- niti a učiniti pod základem cti a viery a pod ztracením padesáti k. gr. dobrých střiebrných a ztracenie té pře, kteráž by strana z nás ne- zdrZela vypovédi ubrmanské, jedna strana k druhé, na vyznánie ubrmanóv svrchupsaných. Kterí£to ubrmané smluvivée sé za jeden člověk jednostajně, uslyševše naše pře a líčenie a jim dobře srozuměvše, vyřkli sú mezi námi a vypověděli a mocí listu tohoto s naší dobrú vuolí vypoviedají a vyříkají v tato slova: Najprv aby všecky nechuti, kyselosti, sváry, ruoznice, škody, náklady mezi námi z obú strand vzniklé po dnešní den minuly, mrtvy byly a pohasly, a svoji abychme byli dobii ptietelé, a mír křesťanský mezi sebú drželi a nakládali sebú jako bratřie, a věčně abychme nižádným zlým toho nezdvihali oby- čejem kterýmžkoli. Dále vypoviedají a vyříkají: Jakož jsme rozděleni o zbožie, kteráž sme spolu měli dřieve též i ještě, že já Zdi- slav svrchupsany za svuoj diel i moji budúcí máme mieti zboží a dědiny v Chrusteniciech
Strana 317
Chrudim— Chuchel. 317 a v Zichové, to vSe, coz k tomu piíslusie, se vším příslušenstvím a plným panstvím. A já Drslav a moji dédici à budücí mám mieti za svuoj diel zboží a dědiny v Malovařiech a v Zálezliciech, to vše, což k tomu příslušie, s plným panstvím. Item vypověděli jsú a vy- poviedají mocí listu tohoto, že já Drslav svrchu- psaný a moji budúcí z svého dielu, kterýž mi sé jest dostal, a menovitě z toho zbožie v Zá- lezliciech ze všeho, což tu mám, dvě k. gr. platu ročnieho holého věčného a dědičného platiti mám a dlužen jsem Zdislavovi, svrchu- psanému bratru mému, a jeho dědicóm bu- dúcím, náklady nosě, posielaje a klada u pur- krabie hradu Pražského, k ruce Zdislava a jeho dědicóv svrchupsaných ; a na ten plat mám jemu Zdislavovi učiniti list řádný s dobrými rukojměmi s visutými pečetmi pod ležením, jakož na penieze a na plat slušie, a ten list do- konati i dáti jemu v jeho moc od dánie listu tohoto ve čtyřech nedělech pořad zběhlých s přiznáním rukojmí ku pečetěm. A v tom listu aby bylo o škody pokázánie dobrým svědomím anebo právem bez zmatku ve- psáno s túto výmluvů: Jestliže bych já Dr- slav a mojí dědici a budúcí tě dvě kopě gr. platu odkúpil na jiných dědinách, tak jistých, dobrých a svobodných, ve třech mílech zdáli od Prahy v tu stranu k Slanému nebo k Be- rúnu se zprávú vedle řádu a práva země této, aneb dvadceti k. gr. dal pospolně a hromadně s úrokem penězi hotovými, že svrchupsaný Zdislav, bratr muoj, a jeho dědicové budúcí mají to ode mně přijieti beze všie nesnázě. A takć my Zdislav a Drslav svrchupsanych našich ubrmanóv a úmluvcí nemáme pro svrchu- psanü a níZepsanü vypovéd pomlüvati tajně ani zevné izádnym obyéejem pod základem svrchupsanym. A jestliže by který z nás stran svrchupsaných anebo naši budúcí této svrchupsané výpovědi našimi ubrmany vy- povédéné v celosti aneb v kterém kusu ne- zdrželi aneb nezdrZal, Ze svrchupsaní nasi ubrmané za jeden člověk jednostajně vyznali jsú a vyznávají mocí listu tolioto základ ztra- cenie poslušné na stranu neposlušnů, ježto by bylo stranú na stranu dovedeno a ukázáno svědomím dvěma panošema usedlýma, ježto by jim bylo hodno vériti. A toho na potvrzení, pevnost i jistotu své sme peceti vlastnie na$ím psanym védomím k tomuto listu přivěsili, a pro dalšie a většie svědomie k našie prosbě pečeti našich ubrma- nóy a smlüvcísvrehupsanyeh a slovutnych pa- nosi Gerunka z Lomu sedéním v Suchdole, Jana z Litovie, Henricha ze Zvolenévsi, Sté- pána z Petrovic seděním v Chřienčiech a Haška z Bysně k tomuto listu jsou privéSeny. Jenż jest dán a psán v Praze léta tisíc čtyřstého třidcátého druhého ve čtvrtek před sv. Matějem apoštolem. [21. února.) Predicta arbitraria pronucciacio est inserta de mandato dominorum magistri civium et con- sulum Maioris Civ. Pr. ad peticionem Wen- ceslai dieti Pratworst residentis in Malovar. Actum feria secunda ante festum Nativitatis Christi [23. prosince] anno oc XXXVII. (Ru- kop. 6. 992, f. 174) Chuchel Malś (Chuchelec) i Veliká. 1. 1463, 25. fijna. Ve jmeno bożie amen. Já Jana vdova po nebožci Petrovi Kostečkovi, spoluobývajície Nov. M. Pr. — odkazuji a mocně oddávám po mé smrti Pruošovi, synu mému, dědictvie mé v Malém Chuchelci slu- kami, s vrbinami, s dědinami —. A z toho statku jemu odkazanóho — aby vydal za mi, otce svého duše i za duši všech jiných před- ších na opravenie kostela v Chuchelci svrchu- řečeném jednu kopu gr., aby se tu památka dála za mú duši i za mých předších —. Datum feria III* ante Simonis et Jude a. LXIII. (Ru- kop. č. 2094, f. D. 28.) 2. 1469, 18. prosince. Ve jmeno svaté a nerozdielné Trojice amen. — Prokop řečený Kostečka leže v nemoci — učinil jest poru- čenstvie toto, tak že po své smrti činí — po- ručnicí Kačku manželku svú, mocně jie od-
Chrudim— Chuchel. 317 a v Zichové, to vSe, coz k tomu piíslusie, se vším příslušenstvím a plným panstvím. A já Drslav a moji dédici à budücí mám mieti za svuoj diel zboží a dědiny v Malovařiech a v Zálezliciech, to vše, což k tomu příslušie, s plným panstvím. Item vypověděli jsú a vy- poviedají mocí listu tohoto, že já Drslav svrchu- psaný a moji budúcí z svého dielu, kterýž mi sé jest dostal, a menovitě z toho zbožie v Zá- lezliciech ze všeho, což tu mám, dvě k. gr. platu ročnieho holého věčného a dědičného platiti mám a dlužen jsem Zdislavovi, svrchu- psanému bratru mému, a jeho dědicóm bu- dúcím, náklady nosě, posielaje a klada u pur- krabie hradu Pražského, k ruce Zdislava a jeho dědicóv svrchupsaných ; a na ten plat mám jemu Zdislavovi učiniti list řádný s dobrými rukojměmi s visutými pečetmi pod ležením, jakož na penieze a na plat slušie, a ten list do- konati i dáti jemu v jeho moc od dánie listu tohoto ve čtyřech nedělech pořad zběhlých s přiznáním rukojmí ku pečetěm. A v tom listu aby bylo o škody pokázánie dobrým svědomím anebo právem bez zmatku ve- psáno s túto výmluvů: Jestliže bych já Dr- slav a mojí dědici a budúcí tě dvě kopě gr. platu odkúpil na jiných dědinách, tak jistých, dobrých a svobodných, ve třech mílech zdáli od Prahy v tu stranu k Slanému nebo k Be- rúnu se zprávú vedle řádu a práva země této, aneb dvadceti k. gr. dal pospolně a hromadně s úrokem penězi hotovými, že svrchupsaný Zdislav, bratr muoj, a jeho dědicové budúcí mají to ode mně přijieti beze všie nesnázě. A takć my Zdislav a Drslav svrchupsanych našich ubrmanóv a úmluvcí nemáme pro svrchu- psanü a níZepsanü vypovéd pomlüvati tajně ani zevné izádnym obyéejem pod základem svrchupsanym. A jestliže by který z nás stran svrchupsaných anebo naši budúcí této svrchupsané výpovědi našimi ubrmany vy- povédéné v celosti aneb v kterém kusu ne- zdrželi aneb nezdrZal, Ze svrchupsaní nasi ubrmané za jeden člověk jednostajně vyznali jsú a vyznávají mocí listu tolioto základ ztra- cenie poslušné na stranu neposlušnů, ježto by bylo stranú na stranu dovedeno a ukázáno svědomím dvěma panošema usedlýma, ježto by jim bylo hodno vériti. A toho na potvrzení, pevnost i jistotu své sme peceti vlastnie na$ím psanym védomím k tomuto listu přivěsili, a pro dalšie a většie svědomie k našie prosbě pečeti našich ubrma- nóy a smlüvcísvrehupsanyeh a slovutnych pa- nosi Gerunka z Lomu sedéním v Suchdole, Jana z Litovie, Henricha ze Zvolenévsi, Sté- pána z Petrovic seděním v Chřienčiech a Haška z Bysně k tomuto listu jsou privéSeny. Jenż jest dán a psán v Praze léta tisíc čtyřstého třidcátého druhého ve čtvrtek před sv. Matějem apoštolem. [21. února.) Predicta arbitraria pronucciacio est inserta de mandato dominorum magistri civium et con- sulum Maioris Civ. Pr. ad peticionem Wen- ceslai dieti Pratworst residentis in Malovar. Actum feria secunda ante festum Nativitatis Christi [23. prosince] anno oc XXXVII. (Ru- kop. 6. 992, f. 174) Chuchel Malś (Chuchelec) i Veliká. 1. 1463, 25. fijna. Ve jmeno bożie amen. Já Jana vdova po nebožci Petrovi Kostečkovi, spoluobývajície Nov. M. Pr. — odkazuji a mocně oddávám po mé smrti Pruošovi, synu mému, dědictvie mé v Malém Chuchelci slu- kami, s vrbinami, s dědinami —. A z toho statku jemu odkazanóho — aby vydal za mi, otce svého duše i za duši všech jiných před- ších na opravenie kostela v Chuchelci svrchu- řečeném jednu kopu gr., aby se tu památka dála za mú duši i za mých předších —. Datum feria III* ante Simonis et Jude a. LXIII. (Ru- kop. č. 2094, f. D. 28.) 2. 1469, 18. prosince. Ve jmeno svaté a nerozdielné Trojice amen. — Prokop řečený Kostečka leže v nemoci — učinil jest poru- čenstvie toto, tak že po své smrti činí — po- ručnicí Kačku manželku svú, mocně jie od-
Strana 318
318 kazuje — dědictvie své v Malém Chuchelci —, tak jakož týž Prokop od Jany, matky své, kšeftem v držení byl —. Jenž jest psán v pon- dělí po sv. Lucii leta — šestdesátého devátého. (Rukop. č. 2094, f. E. 3.) 3. 1512. — (Svědomí Brožovi z Chuchelce.) Jílek z Malého Chuchla, přísežný konšel — Mach z Chuchla — (se jmenují) (Rukop. č. 1046, fol. 76.) 4. 1525, 15. září. Já Jiřík Vlášek z Zá- běhlic, ouředlník kláštera Zbraslavského, známo činím tiemto listem — maje přísahu, že jest před mě předstoupil Jiřík Letal, měštěnín Hořejšího města Pražského, abych před se obeslal Jana Macha, ouředlníka z Chuchla Velikého, potřebujíc jeho k nějakému svědomí. A já jsem k prosbě jeho — to učinil; i Pa- stuchu. Toto jest vyznal Mach: Že jsem jel orat tu středu před Květnú nedělí, a když jsem vyjel, tehda ta jistá osoba [tam byla]; a když ta jistá osoba mne uhlédali, i šel k Radotínu, a já jsem se uhnul k Modřanuom tou cestou. I řekl jsem jemu: Zdar Buoh. I toho jsem neslyšel, děkoval-li mi či nic. Pacholek ne- veliký, široký, v kabátě černým tikovatým a v koblouce sřezaným na bílo, šavli a sekeru. A když jsem já počal vorati i pohleděl jsem, a on šel s pacholíkem vedle koně samého; a když dojížděl čtvrti oné, tu sekeru vytáhl za pasy, tu naň rozmách, i ohled se na mě, ne- chal tak a neučinil mu nic. I jel s ním před se; a tu dojel Petrova klína, i tu jej zabil [jakési pachole] a koně tu nechal. A Pastucha kuoň domuov vzal. A též pacholík byl postavy [nečitelné]. Též také Jan Pastucha z Chuchla Velikého vedle práva seznal, že tu středu před Květnú nedělí jel ze mlejna Kuželčin služebník, Káčin syn z Letalova domu, i řekl mi: Zdar Buoh Jene. A já jsem jemu děkoval. A on jel před se; i podle něho šel ten jistý člověk, který jeho zabil, v takové osobě, jako znamení vy- dal Jiřík z Prahy, a on ode mně nebyl XII záhonuov v louce; i zabil ten jistý, který s ním E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: šel, toho mládence. I uvázal toho koně. A já asi po puol hodině i šel sem tam obracujic ovse, našel sem kuoň přivázaný; i odvázal jsem ten kuoň a vsed sem naň, a pomohl mi naň Jíra služebník z Chuchla. A já ten kuoň do- vedl jsem Kuželce; a Kuželka mi řekla, kde pachole? A já jí řekl jsem : na buoží milosti, tu máš kuoň, dej mi koláč —. Jenž jest dán a psán v pátek Narození P. M. 1l. etc. XXV. (Rukop. č. 1047, fol. K. 20.) Chvaly. 1. 1358. — Borzotha descripsit ex parte generis [sic] sui Gotys per testamentum VIII s. super villam dictam Qwall ad claustrum, vide- licet ad Aulam Regiam. (Rukop. €. 987, f. 191.) 2. 1858. — Beatrix, uxor Frane Neglini, interdixit super hereditatem in Qwall VIII s. (Tamtéz.) 3. 1359. — Heyndlinus Negel emit villam Chwall — apud Wenceslaum Borzuthe. (Tamtéz fol. 196.) 4. 1407, 21. kvétna. Wir burgermeister und der rate der Grossen Stat zu Prage be- kennen offenlichen, dass die erbern manne Ottil goltsmid, Heinreich von Meichzen, Sig- mund Rokzaner und Jesthco Pehm als ge- weldige ubermanne mechticlichen gekoren ezwischen herren Nicolae, dem alden cammerer, Agneska etwen der Sachzin tochter, seiner mümen, von einem teile, und dem Krzisen cramer von wegen etwen des Peter seines son und seiner Kinder von dem andern teile, von eczlichem zuspruche wegen die derselb Nicolae von der Agnezka wegen des erbes und gucz zu Chwal und seiner angehorunge von erbteils wegen gehabt hat, das vermals derselb Peter gekauft hat czwischen yn in unsern rate, als sulchen auspruch getan haben, als hernachen geschriben stet. Von ersten so haben sie ausgesprochen, dass derselb Krziss von wegen des Peter, seines son, dem Nicolae und der Agnezka geben sal die hundert s. gr., die er ir geschicket hat,
318 kazuje — dědictvie své v Malém Chuchelci —, tak jakož týž Prokop od Jany, matky své, kšeftem v držení byl —. Jenž jest psán v pon- dělí po sv. Lucii leta — šestdesátého devátého. (Rukop. č. 2094, f. E. 3.) 3. 1512. — (Svědomí Brožovi z Chuchelce.) Jílek z Malého Chuchla, přísežný konšel — Mach z Chuchla — (se jmenují) (Rukop. č. 1046, fol. 76.) 4. 1525, 15. září. Já Jiřík Vlášek z Zá- běhlic, ouředlník kláštera Zbraslavského, známo činím tiemto listem — maje přísahu, že jest před mě předstoupil Jiřík Letal, měštěnín Hořejšího města Pražského, abych před se obeslal Jana Macha, ouředlníka z Chuchla Velikého, potřebujíc jeho k nějakému svědomí. A já jsem k prosbě jeho — to učinil; i Pa- stuchu. Toto jest vyznal Mach: Že jsem jel orat tu středu před Květnú nedělí, a když jsem vyjel, tehda ta jistá osoba [tam byla]; a když ta jistá osoba mne uhlédali, i šel k Radotínu, a já jsem se uhnul k Modřanuom tou cestou. I řekl jsem jemu: Zdar Buoh. I toho jsem neslyšel, děkoval-li mi či nic. Pacholek ne- veliký, široký, v kabátě černým tikovatým a v koblouce sřezaným na bílo, šavli a sekeru. A když jsem já počal vorati i pohleděl jsem, a on šel s pacholíkem vedle koně samého; a když dojížděl čtvrti oné, tu sekeru vytáhl za pasy, tu naň rozmách, i ohled se na mě, ne- chal tak a neučinil mu nic. I jel s ním před se; a tu dojel Petrova klína, i tu jej zabil [jakési pachole] a koně tu nechal. A Pastucha kuoň domuov vzal. A též pacholík byl postavy [nečitelné]. Též také Jan Pastucha z Chuchla Velikého vedle práva seznal, že tu středu před Květnú nedělí jel ze mlejna Kuželčin služebník, Káčin syn z Letalova domu, i řekl mi: Zdar Buoh Jene. A já jsem jemu děkoval. A on jel před se; i podle něho šel ten jistý člověk, který jeho zabil, v takové osobě, jako znamení vy- dal Jiřík z Prahy, a on ode mně nebyl XII záhonuov v louce; i zabil ten jistý, který s ním E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: šel, toho mládence. I uvázal toho koně. A já asi po puol hodině i šel sem tam obracujic ovse, našel sem kuoň přivázaný; i odvázal jsem ten kuoň a vsed sem naň, a pomohl mi naň Jíra služebník z Chuchla. A já ten kuoň do- vedl jsem Kuželce; a Kuželka mi řekla, kde pachole? A já jí řekl jsem : na buoží milosti, tu máš kuoň, dej mi koláč —. Jenž jest dán a psán v pátek Narození P. M. 1l. etc. XXV. (Rukop. č. 1047, fol. K. 20.) Chvaly. 1. 1358. — Borzotha descripsit ex parte generis [sic] sui Gotys per testamentum VIII s. super villam dictam Qwall ad claustrum, vide- licet ad Aulam Regiam. (Rukop. €. 987, f. 191.) 2. 1858. — Beatrix, uxor Frane Neglini, interdixit super hereditatem in Qwall VIII s. (Tamtéz.) 3. 1359. — Heyndlinus Negel emit villam Chwall — apud Wenceslaum Borzuthe. (Tamtéz fol. 196.) 4. 1407, 21. kvétna. Wir burgermeister und der rate der Grossen Stat zu Prage be- kennen offenlichen, dass die erbern manne Ottil goltsmid, Heinreich von Meichzen, Sig- mund Rokzaner und Jesthco Pehm als ge- weldige ubermanne mechticlichen gekoren ezwischen herren Nicolae, dem alden cammerer, Agneska etwen der Sachzin tochter, seiner mümen, von einem teile, und dem Krzisen cramer von wegen etwen des Peter seines son und seiner Kinder von dem andern teile, von eczlichem zuspruche wegen die derselb Nicolae von der Agnezka wegen des erbes und gucz zu Chwal und seiner angehorunge von erbteils wegen gehabt hat, das vermals derselb Peter gekauft hat czwischen yn in unsern rate, als sulchen auspruch getan haben, als hernachen geschriben stet. Von ersten so haben sie ausgesprochen, dass derselb Krziss von wegen des Peter, seines son, dem Nicolae und der Agnezka geben sal die hundert s. gr., die er ir geschicket hat,
Strana 319
Chvaly (1358 —1428). und sal ir auch lassen volgen allen iren frew- lichen haustat. Und dorczu sal derselb Krziss geben dem Nicolae und der Agnezka von der czuspruche wegen, als.sie czu im gehabt haben von erbteils: wegen czu dem gut Chwal und seiner zugehorunge, hundert s. gr. ufř Unser- frawentage Assumpcionis Marie nechst czu kumí- tigen, auch mit bereitem golde an alle vorzog. Item so sal der Krziss den brief, der do laut uber I'/, C s. gr. morgengabe czu su eiden, der- selb sal kein crafft nicht haben. Item so haben sie ausgesprechen, dass die Agnezka sal gen fur die lanttafel und bekomen auch wille: dorczu geben von des kaufs wegen des — gucz czu Chwal, das der Petr, ir man, gekauft hat. Und dorczu die Agnezka sal auch ein guittbrief dem Krzisen geben, das er und auch die kinder des Peter, seines son, furbasen und ewiclichen von des erbs wegen czu Chwall — sullen aller ansprach — ledig, guit und les sein. Actum (in consilio Ant. U. Pr.) sabbato ante festum s. Trinitatis a. ete. VII. (Rukop. č. 2099, f. 23.) 5. 1407, 21. května. Agnezka filia Saxo- nis, relicta Milote, fecit suum testamentum. Item legat post mortem suam dotalicium suum post mortem Petri Crucis et huiusmodi iura, gue ipsam competunt in Chwal, et dotalicium post mortem Milote, Nicolao avunculo suo. Et si puer supervixerit, debet eum tenere, sibi fideliter astare. Actum sabbato in vigilia Trinitatis anno sc VII. (Tamtéž fol. 25.) 6. 1428, 13. února. Anna relicta Wacz- konis Crucis institoris, in causa eiusdem ex una, et Janconis nati Rokiczansky, pretextu impeticionis bonorum in Chwal parte vertente ex altera, interrogata, an velit subesse iu- risdictioni magistri civium et dominorum con- sulum? Gue cum deliberacione desuper habita respondit, guod non, et peciit se remansuram circa ius terrestre; guam non-paricionem iuris- diccioni civili dictus Janko publicavit in pre- sencia constitutus. Actum in pleno consilio feria VI“ post Dorothee. (Rukop. č. 2099, fol. 155.) 319 7. 1428, 5. října. My purgmistr a konšelé Velikého města Pražského všem i každým tiemto zápisem na vědomie dáváme, že opatrní lidé Jan Bechyně a Sigmund Chaně z strany panie Anny, někdy vdovy Vacka Křížovic a nynie manželky Prokopa z Olšan, a Anničky dcery jejie, a Kateřiny dcery Petříkovy, z jedné — Václav z Cholpic a Prokop z Jence z strany Janka Rokycanského a Anničky manželky jeho, tudiež také Vaňka syna Vackova z druhé strany, ubrmané a přátelští smlúvce mocní od stran svrchupsaných, s povolením naším s plnú mocí vydaní a vyvolení, mezi týmaž stranoma osobně v plné radě stojícíma o všechna zbožie po svrchupsaném Vackovi Křížovic zuostalá i o jiné všechny věci, kteréž sú mezi nimi až dosavad byly vznikly, takověto jsú vyřkli a vypověděli; aby svrchujmenovaní Janek a Annička manželé tvrz řečenů Chvaly i se všemi příslušenstvími a požitky, kteréž k té tvrzi příslušejí, měli, drželi a jí vládli dědičně, tak aby s ní učinili jakožto s svú vlastní a dědičnú, což by sě jim zdálo najpodobnějie, bez odpornosti všěch lidí; s tiemto dalším při- dáním: že těch dvě stě kop gr., za kteréžto svrchupsaný Vacek byl jest kúpil diel tudiež na Chvalách od svrchupsané Kateřiny Dubcové, jest rozděleno mezi strany svrchupsané, točižto sto kop gr. Jankovi a Aničce manželce jeho, a s nimi a vedle nich Vaňkovi synu téhož Vacka Křížovic, na rovný diel, a druhých sto kop gr. paní Anně Vackové, Anničce dceři jejie, a Kateřině Dubcové napředpsaným také na rovný diel; a těch jim mají dáti, splniti a zaplatiti svrchupsaní Janek a Annička manželé penězi hotovými aneb jim deset kop gr. platu ročnieho a dědického na tom zboží nahoře- psaném zapsati. — Dále jsú vypověděli, aby ti všichni platové, kteréžto kšeft dobré paměti Vacka svrchupsaného okazuje, byli mezi strany svrchupsané na póly děleni, jedné straně tolikéž jako druhé takově, aby jedna strana ty jisté platy dělila a druhá volila. Také jest | vyrčeno, aby všichni dluhové, jimiž jesti Vacek
Chvaly (1358 —1428). und sal ir auch lassen volgen allen iren frew- lichen haustat. Und dorczu sal derselb Krziss geben dem Nicolae und der Agnezka von der czuspruche wegen, als.sie czu im gehabt haben von erbteils: wegen czu dem gut Chwal und seiner zugehorunge, hundert s. gr. ufř Unser- frawentage Assumpcionis Marie nechst czu kumí- tigen, auch mit bereitem golde an alle vorzog. Item so sal der Krziss den brief, der do laut uber I'/, C s. gr. morgengabe czu su eiden, der- selb sal kein crafft nicht haben. Item so haben sie ausgesprechen, dass die Agnezka sal gen fur die lanttafel und bekomen auch wille: dorczu geben von des kaufs wegen des — gucz czu Chwal, das der Petr, ir man, gekauft hat. Und dorczu die Agnezka sal auch ein guittbrief dem Krzisen geben, das er und auch die kinder des Peter, seines son, furbasen und ewiclichen von des erbs wegen czu Chwall — sullen aller ansprach — ledig, guit und les sein. Actum (in consilio Ant. U. Pr.) sabbato ante festum s. Trinitatis a. ete. VII. (Rukop. č. 2099, f. 23.) 5. 1407, 21. května. Agnezka filia Saxo- nis, relicta Milote, fecit suum testamentum. Item legat post mortem suam dotalicium suum post mortem Petri Crucis et huiusmodi iura, gue ipsam competunt in Chwal, et dotalicium post mortem Milote, Nicolao avunculo suo. Et si puer supervixerit, debet eum tenere, sibi fideliter astare. Actum sabbato in vigilia Trinitatis anno sc VII. (Tamtéž fol. 25.) 6. 1428, 13. února. Anna relicta Wacz- konis Crucis institoris, in causa eiusdem ex una, et Janconis nati Rokiczansky, pretextu impeticionis bonorum in Chwal parte vertente ex altera, interrogata, an velit subesse iu- risdictioni magistri civium et dominorum con- sulum? Gue cum deliberacione desuper habita respondit, guod non, et peciit se remansuram circa ius terrestre; guam non-paricionem iuris- diccioni civili dictus Janko publicavit in pre- sencia constitutus. Actum in pleno consilio feria VI“ post Dorothee. (Rukop. č. 2099, fol. 155.) 319 7. 1428, 5. října. My purgmistr a konšelé Velikého města Pražského všem i každým tiemto zápisem na vědomie dáváme, že opatrní lidé Jan Bechyně a Sigmund Chaně z strany panie Anny, někdy vdovy Vacka Křížovic a nynie manželky Prokopa z Olšan, a Anničky dcery jejie, a Kateřiny dcery Petříkovy, z jedné — Václav z Cholpic a Prokop z Jence z strany Janka Rokycanského a Anničky manželky jeho, tudiež také Vaňka syna Vackova z druhé strany, ubrmané a přátelští smlúvce mocní od stran svrchupsaných, s povolením naším s plnú mocí vydaní a vyvolení, mezi týmaž stranoma osobně v plné radě stojícíma o všechna zbožie po svrchupsaném Vackovi Křížovic zuostalá i o jiné všechny věci, kteréž sú mezi nimi až dosavad byly vznikly, takověto jsú vyřkli a vypověděli; aby svrchujmenovaní Janek a Annička manželé tvrz řečenů Chvaly i se všemi příslušenstvími a požitky, kteréž k té tvrzi příslušejí, měli, drželi a jí vládli dědičně, tak aby s ní učinili jakožto s svú vlastní a dědičnú, což by sě jim zdálo najpodobnějie, bez odpornosti všěch lidí; s tiemto dalším při- dáním: že těch dvě stě kop gr., za kteréžto svrchupsaný Vacek byl jest kúpil diel tudiež na Chvalách od svrchupsané Kateřiny Dubcové, jest rozděleno mezi strany svrchupsané, točižto sto kop gr. Jankovi a Aničce manželce jeho, a s nimi a vedle nich Vaňkovi synu téhož Vacka Křížovic, na rovný diel, a druhých sto kop gr. paní Anně Vackové, Anničce dceři jejie, a Kateřině Dubcové napředpsaným také na rovný diel; a těch jim mají dáti, splniti a zaplatiti svrchupsaní Janek a Annička manželé penězi hotovými aneb jim deset kop gr. platu ročnieho a dědického na tom zboží nahoře- psaném zapsati. — Dále jsú vypověděli, aby ti všichni platové, kteréžto kšeft dobré paměti Vacka svrchupsaného okazuje, byli mezi strany svrchupsané na póly děleni, jedné straně tolikéž jako druhé takově, aby jedna strana ty jisté platy dělila a druhá volila. Také jest | vyrčeno, aby všichni dluhové, jimiž jesti Vacek
Strana 320
320 svrchupsany kterýmkoli osobám vinovat až dosavad zuostal, ježtoby vedle městského práva dokázáni byli nebo ježto by sě k nim sami seznali, byli od obń stranń svrchupsanü rovné placeni, anebo aby každá strana o ty dluhy, kteréž by sě na ni platiti dostaly, s těmi osobami, jimž by platiti měla, o ten dluh se umluvila, jakož bude moci najpodobněji; a byloliby toho potřebie, aby jedna strana druhé proti takovym upominatelém radna a pomocna byla. A jestližeby kteří dluhové v té mieře nebyli okázáni a ohlášeni, a potom na jevo vyšli a vedle městského práva byli dokdzdni, tehdy aby byli od obu stranü svrchupsanü rovné placeni. Viece jest vyréeno a vypovédéno, aby list kšaftovní Vackem učiněný Anna svrchupsaná u sebe chovala; a jiná dva kšafty, jakožto Pe- tříkóv a Kříže otce jeho, svrchupsany Janek aby choval, pod takovú výmienků: jestli žeby která strana potřebovala kterého kšaftu, tehda strana ta, kterážby měla u sebe ten kšaft, jehozby druhá strana potřebovala, má jí jej ku potfebé jejíf ukázati beze v8ie odpornosti. A tuto výpověd obě strany nahořepsané jsú přijely úplně a docela, ji slíbivše sobě zdržeti bez zmatku a bez přerušenie všelikterakého, pod tú pří ztrácenie a pode stem kopami gr. jménem pokuty. Actum in pleno consilio anno 9c XXVIII? feria IIL post Francisci, (Rukop. 6. 992, fol. 93.) 8. 1428, 16. října. Kateřina Dubcová, dcera Petříka Křížovic, stojíci osobně v plné radě vyznala jest, že jesti prodala svój vešken diel dědičný, kterýž jesti měla na Chvalách, za dvě stě kop gr. nebožci Vackovi Křížovic, strýci svému, a ten diel jesti jemu vložila a zapsala ve dsky zemské se vším právem a ohradú, kteráž při tom měla jest z práva za- chována byti. Dále jest vyznala, Ze jesti jejie vóle plná k tomu ubrmanství vyrčenému, kte- réžto slovo od slova svrchupsáno stojí, a že jemu obvyká a pod ně podstupuje též právě, jakožto strany v svrchupsaném ubrmanství po- ložené. Také jest vyznala, že jesti dlužna Pro- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kopovi z Olšan II? kop gr., a na to jesti jemu učinila list s pečetmi visutými, jemu také na ten dluh postupujíci všeho dielu svého, kterýžby Sé na ni mél dostati ze sta kop s paní Annú Vackovü a Anitkü dcerü její vedle ubrman- stvie svrchupsaného, i na těch platech, kteréž sú jim přišly po nebožci Vackovi. Actum sabbato ipso die Galli. (Rukop. č. 992, fol. 93.) 9. 1437, 18. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. notum facimus tenore presencium universis, quod nostri in presencia discretus Johannes Rosem- berk, arcium liberalium baccalarius, personaliter constitutus — resignavit — de omni et totali iure suo — ad quecunque bona —, que Wenceslaum natum Wenceslai Crucis de Chval concernunt, aut per subordinacionem dicti Wenceslai Crucis et filii sui prefati virtute quarumcunque pro- Scripcionum seu privilegiorum in ipsum quo- modolibet transfusa — Anne fratrueli prefati Wenceslai, Johannis vero dieti Rokycansky conthorali, et eidem Johanni, residenti in Brzvi. — Specialiter tamen nos prefati domini vo- lumus, quod predictus orphanus non habeat aliquam potestatem huiusmodi bona sua ven- dendi, resignandi, obligandi aut proscribendi cuiquam hominum — absque scitu et voluntate Johannis et Anne conthoralis sue, predictorum —. Debent quoque prefati coniuges eundem or- phanum circa se fovere et tractare honeste at- que decenter, de victu et amictu sibi congruis providendo, quamdiu vita comes sibi fuerit in humanis. Sin autem ipsum mori contingerit, extunc omnia huiusmodi bona ad prefatos coniuges — debent devolvi —. Postremo prefato Wenceslao orphano ad instantem peti- cionem nonnullorum amicorum eiusdem orphani dedimus et concessimus annos legittimos dis- crecionis sue —. Actum feria secunda post dominicam Invocavit anno domini millesimo quadringentesimo XXXVII. (TamtéZ f. 170.) 10. 1439, 18. Gervence. My purgmistr a
320 svrchupsany kterýmkoli osobám vinovat až dosavad zuostal, ježtoby vedle městského práva dokázáni byli nebo ježto by sě k nim sami seznali, byli od obń stranń svrchupsanü rovné placeni, anebo aby každá strana o ty dluhy, kteréž by sě na ni platiti dostaly, s těmi osobami, jimž by platiti měla, o ten dluh se umluvila, jakož bude moci najpodobněji; a byloliby toho potřebie, aby jedna strana druhé proti takovym upominatelém radna a pomocna byla. A jestližeby kteří dluhové v té mieře nebyli okázáni a ohlášeni, a potom na jevo vyšli a vedle městského práva byli dokdzdni, tehdy aby byli od obu stranü svrchupsanü rovné placeni. Viece jest vyréeno a vypovédéno, aby list kšaftovní Vackem učiněný Anna svrchupsaná u sebe chovala; a jiná dva kšafty, jakožto Pe- tříkóv a Kříže otce jeho, svrchupsany Janek aby choval, pod takovú výmienků: jestli žeby která strana potřebovala kterého kšaftu, tehda strana ta, kterážby měla u sebe ten kšaft, jehozby druhá strana potřebovala, má jí jej ku potfebé jejíf ukázati beze v8ie odpornosti. A tuto výpověd obě strany nahořepsané jsú přijely úplně a docela, ji slíbivše sobě zdržeti bez zmatku a bez přerušenie všelikterakého, pod tú pří ztrácenie a pode stem kopami gr. jménem pokuty. Actum in pleno consilio anno 9c XXVIII? feria IIL post Francisci, (Rukop. 6. 992, fol. 93.) 8. 1428, 16. října. Kateřina Dubcová, dcera Petříka Křížovic, stojíci osobně v plné radě vyznala jest, že jesti prodala svój vešken diel dědičný, kterýž jesti měla na Chvalách, za dvě stě kop gr. nebožci Vackovi Křížovic, strýci svému, a ten diel jesti jemu vložila a zapsala ve dsky zemské se vším právem a ohradú, kteráž při tom měla jest z práva za- chována byti. Dále jest vyznala, Ze jesti jejie vóle plná k tomu ubrmanství vyrčenému, kte- réžto slovo od slova svrchupsáno stojí, a že jemu obvyká a pod ně podstupuje též právě, jakožto strany v svrchupsaném ubrmanství po- ložené. Také jest vyznala, že jesti dlužna Pro- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kopovi z Olšan II? kop gr., a na to jesti jemu učinila list s pečetmi visutými, jemu také na ten dluh postupujíci všeho dielu svého, kterýžby Sé na ni mél dostati ze sta kop s paní Annú Vackovü a Anitkü dcerü její vedle ubrman- stvie svrchupsaného, i na těch platech, kteréž sú jim přišly po nebožci Vackovi. Actum sabbato ipso die Galli. (Rukop. č. 992, fol. 93.) 9. 1437, 18. února. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. notum facimus tenore presencium universis, quod nostri in presencia discretus Johannes Rosem- berk, arcium liberalium baccalarius, personaliter constitutus — resignavit — de omni et totali iure suo — ad quecunque bona —, que Wenceslaum natum Wenceslai Crucis de Chval concernunt, aut per subordinacionem dicti Wenceslai Crucis et filii sui prefati virtute quarumcunque pro- Scripcionum seu privilegiorum in ipsum quo- modolibet transfusa — Anne fratrueli prefati Wenceslai, Johannis vero dieti Rokycansky conthorali, et eidem Johanni, residenti in Brzvi. — Specialiter tamen nos prefati domini vo- lumus, quod predictus orphanus non habeat aliquam potestatem huiusmodi bona sua ven- dendi, resignandi, obligandi aut proscribendi cuiquam hominum — absque scitu et voluntate Johannis et Anne conthoralis sue, predictorum —. Debent quoque prefati coniuges eundem or- phanum circa se fovere et tractare honeste at- que decenter, de victu et amictu sibi congruis providendo, quamdiu vita comes sibi fuerit in humanis. Sin autem ipsum mori contingerit, extunc omnia huiusmodi bona ad prefatos coniuges — debent devolvi —. Postremo prefato Wenceslao orphano ad instantem peti- cionem nonnullorum amicorum eiusdem orphani dedimus et concessimus annos legittimos dis- crecionis sue —. Actum feria secunda post dominicam Invocavit anno domini millesimo quadringentesimo XXXVII. (TamtéZ f. 170.) 10. 1439, 18. Gervence. My purgmistr a
Strana 321
Chvaly, Chvatliny. konšelé Velikého M. Pr. oznamujem tiemto zápisem všem, že vstúpivše před nás do plné rady našie slovutný pán Pešík od střiebrné hvězdy a Janek Rokycanský seděním na Brz- vech i zpravili sú nás, že by smlúvu učinili před panem Matějem Šerbú, písařem desk zemských, a slovutným Janem z Litovic, také úředníkem u desk zemských, o dobré a uži- tečné sirotkóv nebožce Prokopových z Olšan, jestliže by naše k tomu bylo povolenie. Kte- rûzto žádost jich znamenajíce, že by byla hodná, i dali sme k tomu povolenie. Takto nás zpravujíce té úmluvy : že Janek Rokycan- ský postupuje všeho platu ve Kbele, puol platu na Chvalách a puol platu na Počrniciech sirotkôm svrchupsanÿm a panu Pešíkovi po- ručníku jich. A slíbil jest ten jistý plat svrchu- psaný ve dsky zemské vložiti do sv. Havla nynie příštieho —. Actum in pleno consilio sabbato post Divisionem apostolorum a. XXXIX. (Rukop. č. 2099 f. 482.) 11. 1513, 23. dubna. Zikmund Bareš z Ka- menice přiznal se, že dědictví své Chvaly tvrz, dvuor poplužní s popl., ves celú, dvory kmecí — Lhotu, dvuor popl. pustý s popl., v Svajpravicich plat — bez panství — prodal Václavovi z Štrabochova domu, mě- štěnínu Star. M. Pr., za sedm set k. gr. č. Stalo se 1. 1513 v sobotu den sv. Jiří. (Desky zem. větší č. 3 fol. A. 24.) Chvatlina. 1. 1440, 2. dubna. Ve jmeno Boha všemo- húcieho amen. Já Václav z Miletína oznamuji — že sem dávno odkázal plat na domu Jakuba Ladevského — v No. M. Pr. — Duoře [v Opav- ském domě] s jejími dcerami, zejména Mar- grethě, ženě Prokopa písaře, Aničce a Kačce otkazuji čtyři k. gr. platu v Chvatlině Hořejšie i Dolejšie, jakož na ten plat list mám s ru- kojměmi dobrými, na němž jest jistec Jan z Přeboz a druhý z Berejova, a rukojmie Boreš a Vondřej z Dubé a Pavel z Erhenic —. Jenž Archiv Český XXVI. 321 psán v sobotu před sv. Ambrožem leta — čtyřidcátého. (Rukop. č. 2096, f. E, 6.) 2. 1480, 21. prosince. (Kšaft Ondřeje Maustytla.) Ve jméno božie amen. Já Ondřej Maustytl, Star. M. Pr. měštěnín, vyznávám —, ze — duom muoj podle „tří bratruov“, v němž bydlím —, platy mé všecky na nf%epsanÿch vsech a na lidech V nich osedlých i s těmi lidmi, jakož mně samému dsky zemské svědčí, jmenovitě: v Chvatlinách svrchních i dolejších a na jednom člověku v Manticfch XXXIII"/, k. VI gr. úroka roč.; v Kořenicích na Vaň- kovi rychtáři platu a úroka ročnieho III k.; v Železné a v Demeticích úroka ročnieho i s kúrmi XXIX k. XVI gr., ve Skyficích na celé vsi XXI k. IIII gr. úroka roč. a k tomu XXXII kur a vánočnieho chleba IX gr. a III d.; v Lišicích úroka roč. X k. a XII kur při sv. Havle a v Moravěvsi na lidech, což já jich tu mám, — otkazuji — panie Machné a Kathruši, dcerám mým, na rovný diel —. Dále tomu chci i též také dcerám mým přikazuji, aby plat ten muoj v Lišicích X k. XII gr. vybierajíc sukna za to nakúpily a chudým na oděv ve jméno božie za mú a mých predších duše rozkrájely a rozdávaly každý rok věčně, tak to opatřiec, aby i jich budúcí, komužby to zbožie a plat prodali aneb po nich komužkoli v drženie a v moc vešlo aneb všel, vždy X kop a XII gr. plat ten v Lišicích na sukno chudým — každý rok věčně byl vydáván. Item jakož mi jest člověkem jedniem dobrým svě- řeno, abych na kostel Matky božie na Botieči L k. gr. míš. dal, tak také já ktomu z vlast- nieho statku mého přidávám X k. gr., aby dcery mé toho všeho již LX k. gr. po mé smrti na Botieč vydaly, kdyžby koli tu sklep dělán byl. A tw také chci, aby III k. gr. platu ročnieho, kteréž na Razovi v Lemuzech dskami zemskými sobě zapsán mám, bylo dáváno. Item plat ten muoj ve vsi Skyřicích XXI k. III gr, kur XXXIIII a vánočnieho chleba IX gr. a IIIL d., i ten také plat v Moravévsi, což ho na lidech, kteréž tu mám, jmenovitě 41
Chvaly, Chvatliny. konšelé Velikého M. Pr. oznamujem tiemto zápisem všem, že vstúpivše před nás do plné rady našie slovutný pán Pešík od střiebrné hvězdy a Janek Rokycanský seděním na Brz- vech i zpravili sú nás, že by smlúvu učinili před panem Matějem Šerbú, písařem desk zemských, a slovutným Janem z Litovic, také úředníkem u desk zemských, o dobré a uži- tečné sirotkóv nebožce Prokopových z Olšan, jestliže by naše k tomu bylo povolenie. Kte- rûzto žádost jich znamenajíce, že by byla hodná, i dali sme k tomu povolenie. Takto nás zpravujíce té úmluvy : že Janek Rokycan- ský postupuje všeho platu ve Kbele, puol platu na Chvalách a puol platu na Počrniciech sirotkôm svrchupsanÿm a panu Pešíkovi po- ručníku jich. A slíbil jest ten jistý plat svrchu- psaný ve dsky zemské vložiti do sv. Havla nynie příštieho —. Actum in pleno consilio sabbato post Divisionem apostolorum a. XXXIX. (Rukop. č. 2099 f. 482.) 11. 1513, 23. dubna. Zikmund Bareš z Ka- menice přiznal se, že dědictví své Chvaly tvrz, dvuor poplužní s popl., ves celú, dvory kmecí — Lhotu, dvuor popl. pustý s popl., v Svajpravicich plat — bez panství — prodal Václavovi z Štrabochova domu, mě- štěnínu Star. M. Pr., za sedm set k. gr. č. Stalo se 1. 1513 v sobotu den sv. Jiří. (Desky zem. větší č. 3 fol. A. 24.) Chvatlina. 1. 1440, 2. dubna. Ve jmeno Boha všemo- húcieho amen. Já Václav z Miletína oznamuji — že sem dávno odkázal plat na domu Jakuba Ladevského — v No. M. Pr. — Duoře [v Opav- ském domě] s jejími dcerami, zejména Mar- grethě, ženě Prokopa písaře, Aničce a Kačce otkazuji čtyři k. gr. platu v Chvatlině Hořejšie i Dolejšie, jakož na ten plat list mám s ru- kojměmi dobrými, na němž jest jistec Jan z Přeboz a druhý z Berejova, a rukojmie Boreš a Vondřej z Dubé a Pavel z Erhenic —. Jenž Archiv Český XXVI. 321 psán v sobotu před sv. Ambrožem leta — čtyřidcátého. (Rukop. č. 2096, f. E, 6.) 2. 1480, 21. prosince. (Kšaft Ondřeje Maustytla.) Ve jméno božie amen. Já Ondřej Maustytl, Star. M. Pr. měštěnín, vyznávám —, ze — duom muoj podle „tří bratruov“, v němž bydlím —, platy mé všecky na nf%epsanÿch vsech a na lidech V nich osedlých i s těmi lidmi, jakož mně samému dsky zemské svědčí, jmenovitě: v Chvatlinách svrchních i dolejších a na jednom člověku v Manticfch XXXIII"/, k. VI gr. úroka roč.; v Kořenicích na Vaň- kovi rychtáři platu a úroka ročnieho III k.; v Železné a v Demeticích úroka ročnieho i s kúrmi XXIX k. XVI gr., ve Skyficích na celé vsi XXI k. IIII gr. úroka roč. a k tomu XXXII kur a vánočnieho chleba IX gr. a III d.; v Lišicích úroka roč. X k. a XII kur při sv. Havle a v Moravěvsi na lidech, což já jich tu mám, — otkazuji — panie Machné a Kathruši, dcerám mým, na rovný diel —. Dále tomu chci i též také dcerám mým přikazuji, aby plat ten muoj v Lišicích X k. XII gr. vybierajíc sukna za to nakúpily a chudým na oděv ve jméno božie za mú a mých predších duše rozkrájely a rozdávaly každý rok věčně, tak to opatřiec, aby i jich budúcí, komužby to zbožie a plat prodali aneb po nich komužkoli v drženie a v moc vešlo aneb všel, vždy X kop a XII gr. plat ten v Lišicích na sukno chudým — každý rok věčně byl vydáván. Item jakož mi jest člověkem jedniem dobrým svě- řeno, abych na kostel Matky božie na Botieči L k. gr. míš. dal, tak také já ktomu z vlast- nieho statku mého přidávám X k. gr., aby dcery mé toho všeho již LX k. gr. po mé smrti na Botieč vydaly, kdyžby koli tu sklep dělán byl. A tw také chci, aby III k. gr. platu ročnieho, kteréž na Razovi v Lemuzech dskami zemskými sobě zapsán mám, bylo dáváno. Item plat ten muoj ve vsi Skyřicích XXI k. III gr, kur XXXIIII a vánočnieho chleba IX gr. a IIIL d., i ten také plat v Moravévsi, což ho na lidech, kteréž tu mám, jmenovitě 41
Strana 322
322 VI k. VIII gr. úroka i s kurmi, otkazuji — tak, jak mi dsky zemské svědčie — Miku- lášovi, Duchkovi, Ambrožovi, Sigmundovi a Kateřině, dětem Václavovým Švábovým a vnú- čatóm svým, k rovnému mezi ně dielu — s túto vÉak vymienkü, aby z toho platu v Moravévsi vnukové moji i každý, ktož by jeho v držení byl, faráři kostela v Havrani XV k. gr. o sv. Jiří a tolikéž o sv. Havle každý rok — vy- dávali. Dále pak také, jakož dřiev řečeným Vác- lavem Švábem, dobré paměti zetěm svým milým, učiněn jsem řádně panie Machny manželky jeho a dcery mé, i dětí jich, vnúčat svých prve jmenovaných, i všeho statku jich pravým a mocným poručníkem, tak uvázav sě v to k žádosti jeho i prosbě a chtě vuoli jeho i sobě svěřenému poručenství dosti učiniti; mysle na to s pilností, aby sirotkóm raději statku slušně přibývalo než ubývalo, nakúpil sem a penězi týchž sirotkuov zaplatil platy nižepsané, kte- réžto mně jako poručníku jich mocnému dskami zemskými jsú zapsány: Najprve, jakož jsa podle jiných lidí dobrých poručníkem ot panie Bonuše někdy Mayssnarové ote ,dvü jelenü o jedné hlavě“, kúpili sme spolu s týmiž po- ručníky ve Třebizi na jmenovitých lidech XX k. gr. platu ročnieho ; z těch polovice — kúpeno jest podle rozkázánie panie Bonuše již psané k záduší oltáře Rozeslánie sv. apoštoluov v kostele sv. Michala zde v St. M. Pr. (a ten plat mně samému pro hodné příčiny ve dsky zemské vložen jest, protož týmž spoluporuč- níkóm svým a dobrým lidem, jmenovitě panu Tomášovi kramáři a panu Jarošovi ot „mú- řeninuov“ ten plat, což se zádušie již psaného dotýče, mocně porúčiem a jim jeho skutečně postupuji, tak aby oni to dále vedle opatrnosti své, jak najlépe uměti budú, již opatřili, aby se tomu vedle poručenstvie mně i jim svě- řeného vždy stalo dosti), a druhých X kop gr. platu na tých lidech kúpil sem dědicky a k věč- nosti panie Machně a sirotkóm jejím za jich penieze. A k tomu také na jiných lidech tudiež E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v Třebizi a na jednom člověku v Kvílicích i s podacím kostelním tudiež kúpil sem XI k. VIII gr. platu roénieho; v Vodochotech na celé vsi XXI k. platu, v Údešicích XV k. XII gr. platu, na Sigmundovi z Nedvědice III k. platu komornieho, ve Dvorcích na Jiešových zlatníkových lidech II k. platu, a na domu téhož Jieši LXXX k. gr. míš. knihami Starého Města mají zapsáno. Potom oznamuji, že ta třídcátá v Tul- piech u Hory jest také panie Machnina, dcery mé, s jejími sirotky, i také dluhové — to sé po registrách mých vše vyhledati muože. Kterézto platy mnü, jakož již dotčeno jest, za penieze sirotčie kúpené a mně dskami zem- skými jakožto poručníku jich zapsané — panie Machně a sirotkóm jejím — otdávám k rov- nému dielu. — Actum feria II* in die Thome apostoli a. LXXX. (Rukop. 6. 2119, fol. T. 3.) 8. 1495, 24. listopadu. Pomoci napřed žádaje pána Boha všemohúcího já Jan, syn Martina Káby, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, že znamenaje tento čas nebez- pečný a ránu na lidi od pána Boha poslanú, v tom obávaje se a nechtě tomu rád, což na mne jest, by o statek muoj kteří svárové a nesnáze — po mé smrti se dály, toho mé po- ručenstvie — zpuosobuji obyčejem takovýmto : Najprve — činím — poručníky paní Marthu matku můú, a Duchka bratra mého nedielného, Jiříka syna mého, přidávaje jim k radě a ku pomoci urozeného pana Ondřeje Skalského z Ratiboře a pana Václava Ruožka z Železné ulice — i všeho statku mého — budto dckami zemskými, knihami městskými —, zvláště me- novitě kterýž diel mám s matkü mü a s bra- trem mým na rovný rozdiel po otci mém —. K tomu dvě stě k. m. u panie Kateřiny z Val- tic a na Broené na listu, sto kop gr. m. u France, kupce vod múřeninóv, také na listu, a u Švába Duchka mlazšieho sto kop m., kteréž mi jest zavázal na vsi své v Chvatlinách, jakož pak dsky to okazují. A k tomu ještě mám na domu v Brodě peněz krumtovních (!) viec než
322 VI k. VIII gr. úroka i s kurmi, otkazuji — tak, jak mi dsky zemské svědčie — Miku- lášovi, Duchkovi, Ambrožovi, Sigmundovi a Kateřině, dětem Václavovým Švábovým a vnú- čatóm svým, k rovnému mezi ně dielu — s túto vÉak vymienkü, aby z toho platu v Moravévsi vnukové moji i každý, ktož by jeho v držení byl, faráři kostela v Havrani XV k. gr. o sv. Jiří a tolikéž o sv. Havle každý rok — vy- dávali. Dále pak také, jakož dřiev řečeným Vác- lavem Švábem, dobré paměti zetěm svým milým, učiněn jsem řádně panie Machny manželky jeho a dcery mé, i dětí jich, vnúčat svých prve jmenovaných, i všeho statku jich pravým a mocným poručníkem, tak uvázav sě v to k žádosti jeho i prosbě a chtě vuoli jeho i sobě svěřenému poručenství dosti učiniti; mysle na to s pilností, aby sirotkóm raději statku slušně přibývalo než ubývalo, nakúpil sem a penězi týchž sirotkuov zaplatil platy nižepsané, kte- réžto mně jako poručníku jich mocnému dskami zemskými jsú zapsány: Najprve, jakož jsa podle jiných lidí dobrých poručníkem ot panie Bonuše někdy Mayssnarové ote ,dvü jelenü o jedné hlavě“, kúpili sme spolu s týmiž po- ručníky ve Třebizi na jmenovitých lidech XX k. gr. platu ročnieho ; z těch polovice — kúpeno jest podle rozkázánie panie Bonuše již psané k záduší oltáře Rozeslánie sv. apoštoluov v kostele sv. Michala zde v St. M. Pr. (a ten plat mně samému pro hodné příčiny ve dsky zemské vložen jest, protož týmž spoluporuč- níkóm svým a dobrým lidem, jmenovitě panu Tomášovi kramáři a panu Jarošovi ot „mú- řeninuov“ ten plat, což se zádušie již psaného dotýče, mocně porúčiem a jim jeho skutečně postupuji, tak aby oni to dále vedle opatrnosti své, jak najlépe uměti budú, již opatřili, aby se tomu vedle poručenstvie mně i jim svě- řeného vždy stalo dosti), a druhých X kop gr. platu na tých lidech kúpil sem dědicky a k věč- nosti panie Machně a sirotkóm jejím za jich penieze. A k tomu také na jiných lidech tudiež E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v Třebizi a na jednom člověku v Kvílicích i s podacím kostelním tudiež kúpil sem XI k. VIII gr. platu roénieho; v Vodochotech na celé vsi XXI k. platu, v Údešicích XV k. XII gr. platu, na Sigmundovi z Nedvědice III k. platu komornieho, ve Dvorcích na Jiešových zlatníkových lidech II k. platu, a na domu téhož Jieši LXXX k. gr. míš. knihami Starého Města mají zapsáno. Potom oznamuji, že ta třídcátá v Tul- piech u Hory jest také panie Machnina, dcery mé, s jejími sirotky, i také dluhové — to sé po registrách mých vše vyhledati muože. Kterézto platy mnü, jakož již dotčeno jest, za penieze sirotčie kúpené a mně dskami zem- skými jakožto poručníku jich zapsané — panie Machně a sirotkóm jejím — otdávám k rov- nému dielu. — Actum feria II* in die Thome apostoli a. LXXX. (Rukop. 6. 2119, fol. T. 3.) 8. 1495, 24. listopadu. Pomoci napřed žádaje pána Boha všemohúcího já Jan, syn Martina Káby, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, že znamenaje tento čas nebez- pečný a ránu na lidi od pána Boha poslanú, v tom obávaje se a nechtě tomu rád, což na mne jest, by o statek muoj kteří svárové a nesnáze — po mé smrti se dály, toho mé po- ručenstvie — zpuosobuji obyčejem takovýmto : Najprve — činím — poručníky paní Marthu matku můú, a Duchka bratra mého nedielného, Jiříka syna mého, přidávaje jim k radě a ku pomoci urozeného pana Ondřeje Skalského z Ratiboře a pana Václava Ruožka z Železné ulice — i všeho statku mého — budto dckami zemskými, knihami městskými —, zvláště me- novitě kterýž diel mám s matkü mü a s bra- trem mým na rovný rozdiel po otci mém —. K tomu dvě stě k. m. u panie Kateřiny z Val- tic a na Broené na listu, sto kop gr. m. u France, kupce vod múřeninóv, také na listu, a u Švába Duchka mlazšieho sto kop m., kteréž mi jest zavázal na vsi své v Chvatlinách, jakož pak dsky to okazují. A k tomu ještě mám na domu v Brodě peněz krumtovních (!) viec než
Strana 323
Chyňava— Chýně. sto kop, kterúžto sumu mám po manželce své. To všecko i s dielem svým výšpsaným — od- dávám po smrti mé synu mému a manželce mé na rovný diel —. Také oznamuji, že mám V k. gr. platu komornieho na Boříkovi dskami zapsáno na Solečku, it. na panu Svitáčkovi V k. gr. č. platu komornieho na vsi Maso- jedech. It. na Duchkovi Svábovi II!/, k. gr. &. platu komornieho na vsi Chvatlinách. Ty mné zápisy svédéie samému dckami, ale já sem pójčoval těch peněz z statku společnieho —. It. na urozeném pánu, panu Vilémovi z Per- štýna XXX k. gr. č. platu komornieho na vsích na Nemošicích a — na Drozdicích, ale ten zápis spolu mně s bratrem svědčí —. Actum fer. III. ante Katherine anno oc XCV. (Rukop. č. 2095, f. A. 10.) Chyńava (Chvińava). 1459, 5. února. Pána boha za pomoc žá- dající já Anna vdova, někdy manželka Marti- nova Cikánova uzdářova, spoluobývajície Nov. M. Pr. — Jankovi [pilaři z Zbiroha] a Lidmile manželce jeho, přietelkyni mé, dietkám jich — krámec uzdářský —, k tomu deset k. gr. věna mého, kteréž mám v Chviňavě po Martinovi Cikánovi, opatrné paměti muži mém —, ježto nynie dvuor — tudieZ drzí Mikulá$ od hroznuov z Star. Města Pr., i jiný vešken statek muoj — oddávám — Datum feria II. die b. Agathe virg. anno oc LIX% (Rukop. č. 2094 f. B. 7.) Chýně? Chýnov. 1. 1425, 12. prosince, Witko cliens — re- cognovit se teneri iuxta arbitracionem — de- cem s. gr. Gallo braseatori a lupo fistulante, pretextu curie Chinie per dictum Gallum —- Witkoni condescense. — Actum in pleno consi- lio feria IIIL. ante Lucie. (Rukop. č. 2099 f. 169.) 2. 1426? 15. kvétna. Wenceslaus & nigra stella et Ssilink requisiti per magistrum civium et dominos consules Maioris Civ. Pr., quod eis constaret de deposicione arbitrorum 323 subscriptorum coram principe Sigismundo facta, videlicet Mathiam ab albo cervo, Johannem a cucumeribus pro parte Galli braseatoris et Zdenie conthoralis eiusdem — ex una, et Jo- hannem Pusskarzik fratrem Alssonis, et Nico- laum Ruffum ex parte Witkonis clientis parte vertente ex altera, pro et super curia in villa Chin — deposuerunt, quod antedicti arbitri coram pretacto principe fassi sunt et recogno- verunt —, quod predicti coniuges de predicta curia debuerant predicto Witkoni condescen- dere de curia nuda —, omnes et singulas alias res mobiles debuerant pro se tollere —. Actum in pleno consilio feria IIII. ante Pentecosten. (Rukop. é. 2099 f. 182.) 3. 1426, 17. ríjna. Witco cliens de Lesstna reposuit II s. gr. pecunie finalis et ultimate super illas decem s. per arbitros pronuncciatas pro curia in villa Chinie Gallo a lupo fistu- lante et Zdeni conthorali ipsius —. Actum feria V. proxima post Galli anno — XXVI. (Rukop. č. 2099 f. 184.) 4. 1421, 21. kvétna. Inter Witconem de Lesstna clientem ex una et Gallum a lupo fistulante ac Zdenam conthoralem ipsius — ex altera, pretextu curie in villa Chinow — magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. — sentencialiter et diffinitive pro- nuncciaverunt — mandantes, quatenus dicti Gallus et Zdena — Witkonem de cetero et inantea in pace dimittant — tali sub ex- pressione notabili, ut idem Witko de prefata curia — civitati predicte serviat et famuletur, quemadmodum prius servivit. —. Actum pleno in consilio anno — XXVII. feria IIIL ante Urbani. (Rukop. éís. 2099 f. 184, 6. 992 fol. 19.) 5. 1428, 9. ünora. Magister civium et do- mini consules Maioris Civ. Pr. audita — sentencia diffinitiva — inter Witkonem de Lesstna et Gallum ac Zdeniam coniuges factam eandem confirmaverunt — mandantes — predictis con- iugibus, ut supersedeant ab impeticione ul- teriori ipsius Witkonis —. Actum feria II“ ante 41*
Chyňava— Chýně. sto kop, kterúžto sumu mám po manželce své. To všecko i s dielem svým výšpsaným — od- dávám po smrti mé synu mému a manželce mé na rovný diel —. Také oznamuji, že mám V k. gr. platu komornieho na Boříkovi dskami zapsáno na Solečku, it. na panu Svitáčkovi V k. gr. č. platu komornieho na vsi Maso- jedech. It. na Duchkovi Svábovi II!/, k. gr. &. platu komornieho na vsi Chvatlinách. Ty mné zápisy svédéie samému dckami, ale já sem pójčoval těch peněz z statku společnieho —. It. na urozeném pánu, panu Vilémovi z Per- štýna XXX k. gr. č. platu komornieho na vsích na Nemošicích a — na Drozdicích, ale ten zápis spolu mně s bratrem svědčí —. Actum fer. III. ante Katherine anno oc XCV. (Rukop. č. 2095, f. A. 10.) Chyńava (Chvińava). 1459, 5. února. Pána boha za pomoc žá- dající já Anna vdova, někdy manželka Marti- nova Cikánova uzdářova, spoluobývajície Nov. M. Pr. — Jankovi [pilaři z Zbiroha] a Lidmile manželce jeho, přietelkyni mé, dietkám jich — krámec uzdářský —, k tomu deset k. gr. věna mého, kteréž mám v Chviňavě po Martinovi Cikánovi, opatrné paměti muži mém —, ježto nynie dvuor — tudieZ drzí Mikulá$ od hroznuov z Star. Města Pr., i jiný vešken statek muoj — oddávám — Datum feria II. die b. Agathe virg. anno oc LIX% (Rukop. č. 2094 f. B. 7.) Chýně? Chýnov. 1. 1425, 12. prosince, Witko cliens — re- cognovit se teneri iuxta arbitracionem — de- cem s. gr. Gallo braseatori a lupo fistulante, pretextu curie Chinie per dictum Gallum —- Witkoni condescense. — Actum in pleno consi- lio feria IIIL. ante Lucie. (Rukop. č. 2099 f. 169.) 2. 1426? 15. kvétna. Wenceslaus & nigra stella et Ssilink requisiti per magistrum civium et dominos consules Maioris Civ. Pr., quod eis constaret de deposicione arbitrorum 323 subscriptorum coram principe Sigismundo facta, videlicet Mathiam ab albo cervo, Johannem a cucumeribus pro parte Galli braseatoris et Zdenie conthoralis eiusdem — ex una, et Jo- hannem Pusskarzik fratrem Alssonis, et Nico- laum Ruffum ex parte Witkonis clientis parte vertente ex altera, pro et super curia in villa Chin — deposuerunt, quod antedicti arbitri coram pretacto principe fassi sunt et recogno- verunt —, quod predicti coniuges de predicta curia debuerant predicto Witkoni condescen- dere de curia nuda —, omnes et singulas alias res mobiles debuerant pro se tollere —. Actum in pleno consilio feria IIII. ante Pentecosten. (Rukop. é. 2099 f. 182.) 3. 1426, 17. ríjna. Witco cliens de Lesstna reposuit II s. gr. pecunie finalis et ultimate super illas decem s. per arbitros pronuncciatas pro curia in villa Chinie Gallo a lupo fistu- lante et Zdeni conthorali ipsius —. Actum feria V. proxima post Galli anno — XXVI. (Rukop. č. 2099 f. 184.) 4. 1421, 21. kvétna. Inter Witconem de Lesstna clientem ex una et Gallum a lupo fistulante ac Zdenam conthoralem ipsius — ex altera, pretextu curie in villa Chinow — magister civium et domini consules Maioris Civ. Pr. — sentencialiter et diffinitive pro- nuncciaverunt — mandantes, quatenus dicti Gallus et Zdena — Witkonem de cetero et inantea in pace dimittant — tali sub ex- pressione notabili, ut idem Witko de prefata curia — civitati predicte serviat et famuletur, quemadmodum prius servivit. —. Actum pleno in consilio anno — XXVII. feria IIIL ante Urbani. (Rukop. éís. 2099 f. 184, 6. 992 fol. 19.) 5. 1428, 9. ünora. Magister civium et do- mini consules Maioris Civ. Pr. audita — sentencia diffinitiva — inter Witkonem de Lesstna et Gallum ac Zdeniam coniuges factam eandem confirmaverunt — mandantes — predictis con- iugibus, ut supersedeant ab impeticione ul- teriori ipsius Witkonis —. Actum feria II“ ante 41*
Strana 324
324 Scolastice anno — XXVIII. (Rukop. č. 2099, f. 185.) 6. 1428, 23. března. In causa, gue vertebatur inter Gallum braseatorem et Sdenam con- thoralem ipsius, cives Maioris Civ. Pr., ex una, et Mathiam ac Duchconem, villanos de Chynow, parte ex altera, pretextu quorundam curruum per dictos villanos eisdem sublatorum, quos relinquerant in curia predicte ville Chinow, magister civium et domini consules predicte civitatis Pr. — pronuncciaverunt, mandantes iamdictis villanis, ut pro curribus prefatis cum Gallo et Zdena — componant —. Actum feria III* ante Anuncciacionem Marie a. XXVIII. (Rukop. & 2099, fol. 210.) 7. 1428, 28. května. Tak jakož jest Vítek z Leštna seděním v Chýnově narčen Vítem Starostů ševcem, kterak by jeden pátek Chvoš- tiště panoše vyjed od téhož Vítka i oblúpil jednoho člověka, který jest měl zbožie svrchu- psaného Víta Starosty s sebú vedle svého, a oblúpiv jeho i ujel zasé k němu na Chýnov. Tu Vítek napřed psaný odepřel jest pravě, že toho ani jesti ten pátek kdy u něho byl, kterýž jesti on oblúpen, a toho jesti svědomím vdole- psaným dovedl a dokázal. A najprv Ondřej z Litovic stoje osobně v plné radě Velikého Města Pražského vyznal jesti dobrovolně, kterak ten pátek, kterýž jesti člověk zbožím Vítovým oblúpen, jeda k Chýnovu i potkal sě stiem člo- věkem oblúpeným, kterýž jesti jemu žaloval a túžil pravě, že by byl na Chýnov oblúpen od Chvoštiště. Tu jest řekl jemu, aby s ním šel na Chýnov, a jestli že jest jemu tam pobráno, chce sé k tomu pfitiniti, že jemu má navrá- ceno bjti. A tak jesti s ním nešel, ale do Prahy sé bral, a on na Chýnov. A prijed tam, mluvil jest s Vítkem o to láüpenie. Kteryzto pravil jest, Ze o tom ani skutkem ani radü vie, anižby chtěl toho dopustiti k sobě, a u něho toho jistého Chvoštiště nenalezl jest, aniž jest tam ten den byl. Dále Petr z Chajnic, Havel, Blažek, Jan a Dreba z Úhonic sedláci vyznali sú v plné radě, že Chvoštiště ten pátek, kterýž E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: jesti oblúpen člověk s zbožím Vítovým Staro- stovým, u Vítka na Chýnově jest nebyl ani 8é stavoval u ného ten den kdy, než ve čtvrtek před tiem pátkem na vraném koni lysém jesti u něho byl. A ten den ihned od něho pryč odjel. A to jest jim dobře svědomo, neb u něho ty dny byli, pokrývajíce sě s dobytkem, aby jim pobrán nebyl od nepřátel. Actum — feria VI. post Pentecosten. (Rukop. č. 2099, f. 216.) Janovice Uhlířské. 1431, 25. června. Já Otík z Vřeškovic, v ty časy purkrabíe hradu Pražského, tiemto zápisem zevně před každým oznamuji, že zbožie své, kteréž mám po smrti nebožky urozené panie Anežky z Janovic, manželky mé, tudiež v Janovicích Uhléřských mě a mým bu- dúcím ve dskách zemských zapsané, kteréžto přeď léty několika dal a zapsal sem listem, s pečetmi visutými můú a k prosbě mé pánóv urozených, měst i panoší několika utvrdiv, urozené paní Anně z Úlibic, manželce mej milé. Již pak nynie časy nebezpečné a válečné znamenaje a témuž listu lepšieho a jistšieho utvrzenie žádaje, i také svého zbožie ostateč- nieho, kteréhož mi jest všemohúcí pán Buoh z své nesmierné dobroty pójčiti ráčil, tak na zmatciech ostaviti nechtě, vstúpiv před slovutné opatrnosti pány a purgmistra a konšely Velikého města Pražského, vzdánie zbožie svrchupsaného ob- novil sem v tato slova: Najprve že zbožie mé, kteréž mám po nebožce paní Anežce z Janovic tudiež v Janovicích Uhléřských v pěti stech kopách gr. rázu pražského, pravé věnné zástavy mně a mým budúcím ve dskách zapsané, před týmiž pány u plné radě vzdal a dal sem a mocí tohoto zápisu dávám a vzdávám úplně a v celosti, žádnému člověku tu na tom zboží nic nepozóstavuje, urozené paní Anně z Úlibic, manželce mé milé. — A já také dřévepsaná paní Anna z Úlibic tudiež ihned stojiec před týmiž pány, totéž zbožie nahořepsané, mně od svrchu- psaného Otíka, muže mého milého, dané i všecko jiné mé dědické zbožie movité i nemovité, kte-
324 Scolastice anno — XXVIII. (Rukop. č. 2099, f. 185.) 6. 1428, 23. března. In causa, gue vertebatur inter Gallum braseatorem et Sdenam con- thoralem ipsius, cives Maioris Civ. Pr., ex una, et Mathiam ac Duchconem, villanos de Chynow, parte ex altera, pretextu quorundam curruum per dictos villanos eisdem sublatorum, quos relinquerant in curia predicte ville Chinow, magister civium et domini consules predicte civitatis Pr. — pronuncciaverunt, mandantes iamdictis villanis, ut pro curribus prefatis cum Gallo et Zdena — componant —. Actum feria III* ante Anuncciacionem Marie a. XXVIII. (Rukop. & 2099, fol. 210.) 7. 1428, 28. května. Tak jakož jest Vítek z Leštna seděním v Chýnově narčen Vítem Starostů ševcem, kterak by jeden pátek Chvoš- tiště panoše vyjed od téhož Vítka i oblúpil jednoho člověka, který jest měl zbožie svrchu- psaného Víta Starosty s sebú vedle svého, a oblúpiv jeho i ujel zasé k němu na Chýnov. Tu Vítek napřed psaný odepřel jest pravě, že toho ani jesti ten pátek kdy u něho byl, kterýž jesti on oblúpen, a toho jesti svědomím vdole- psaným dovedl a dokázal. A najprv Ondřej z Litovic stoje osobně v plné radě Velikého Města Pražského vyznal jesti dobrovolně, kterak ten pátek, kterýž jesti člověk zbožím Vítovým oblúpen, jeda k Chýnovu i potkal sě stiem člo- věkem oblúpeným, kterýž jesti jemu žaloval a túžil pravě, že by byl na Chýnov oblúpen od Chvoštiště. Tu jest řekl jemu, aby s ním šel na Chýnov, a jestli že jest jemu tam pobráno, chce sé k tomu pfitiniti, že jemu má navrá- ceno bjti. A tak jesti s ním nešel, ale do Prahy sé bral, a on na Chýnov. A prijed tam, mluvil jest s Vítkem o to láüpenie. Kteryzto pravil jest, Ze o tom ani skutkem ani radü vie, anižby chtěl toho dopustiti k sobě, a u něho toho jistého Chvoštiště nenalezl jest, aniž jest tam ten den byl. Dále Petr z Chajnic, Havel, Blažek, Jan a Dreba z Úhonic sedláci vyznali sú v plné radě, že Chvoštiště ten pátek, kterýž E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: jesti oblúpen člověk s zbožím Vítovým Staro- stovým, u Vítka na Chýnově jest nebyl ani 8é stavoval u ného ten den kdy, než ve čtvrtek před tiem pátkem na vraném koni lysém jesti u něho byl. A ten den ihned od něho pryč odjel. A to jest jim dobře svědomo, neb u něho ty dny byli, pokrývajíce sě s dobytkem, aby jim pobrán nebyl od nepřátel. Actum — feria VI. post Pentecosten. (Rukop. č. 2099, f. 216.) Janovice Uhlířské. 1431, 25. června. Já Otík z Vřeškovic, v ty časy purkrabíe hradu Pražského, tiemto zápisem zevně před každým oznamuji, že zbožie své, kteréž mám po smrti nebožky urozené panie Anežky z Janovic, manželky mé, tudiež v Janovicích Uhléřských mě a mým bu- dúcím ve dskách zemských zapsané, kteréžto přeď léty několika dal a zapsal sem listem, s pečetmi visutými můú a k prosbě mé pánóv urozených, měst i panoší několika utvrdiv, urozené paní Anně z Úlibic, manželce mej milé. Již pak nynie časy nebezpečné a válečné znamenaje a témuž listu lepšieho a jistšieho utvrzenie žádaje, i také svého zbožie ostateč- nieho, kteréhož mi jest všemohúcí pán Buoh z své nesmierné dobroty pójčiti ráčil, tak na zmatciech ostaviti nechtě, vstúpiv před slovutné opatrnosti pány a purgmistra a konšely Velikého města Pražského, vzdánie zbožie svrchupsaného ob- novil sem v tato slova: Najprve že zbožie mé, kteréž mám po nebožce paní Anežce z Janovic tudiež v Janovicích Uhléřských v pěti stech kopách gr. rázu pražského, pravé věnné zástavy mně a mým budúcím ve dskách zapsané, před týmiž pány u plné radě vzdal a dal sem a mocí tohoto zápisu dávám a vzdávám úplně a v celosti, žádnému člověku tu na tom zboží nic nepozóstavuje, urozené paní Anně z Úlibic, manželce mé milé. — A já také dřévepsaná paní Anna z Úlibic tudiež ihned stojiec před týmiž pány, totéž zbožie nahořepsané, mně od svrchu- psaného Otíka, muže mého milého, dané i všecko jiné mé dědické zbožie movité i nemovité, kte-
Strana 325
Janovice Uhlířské — Jaroměř. réžkoli mám neb mieti budu, kterýmkoli jménem menovité, buďto na platiech, na listech, na dédinách, na dluziech i na váém, kterézby spra- vedlivé ke mné prísluSeti mélo, acóby mil Buoh nás obá svrchupsanü manZelóv kterakkoli brzce neuchoval, jehoZ Bože ostřez, ježto bychom toho- to zápisu změniti aneb jinak polepšiti a utvrditi nemohli, dala a vzdala sem dietkám jeho i mým společně, tiemto zejména: Jankovi, Jitce, Machně a Veronice i jiným, ačby nás kterými pán Buoh potom nadělil — žádostivě my oba svrchupsaná manZely prosiece napfedpsanych pánóv, aby toto na$é vzdánie pro lepší pamět, utvrzenie à jistotu v kniehy své městské tak slovo od slova znamenati a zapsati kázali. À my pnurgmistr a konselé napfedpsaného města Pražského toho vzdánie, tak jakož svrchu- psáno stojí, slovo od slova od svrchupsaných manželóv slyševše, k žádosti a snažné jich prosbě v své kniehy městské pro lepší pamět zapsati a znamenati sme kázali. Actum pleno in consilio anno 9c XXXI feria II. post f. s. Johannis B. (Rukop. 6. 992, fol. 132.) Jaromér. 1. 1517, 31. prosince. (Mezi Tobiášem jinak Tobsem a Majdalenou Martincovou o káaft.) Tobiáš viní Martincovou: Která spravedlnost náleží dceři mé Ance na statku Martincové, která jest měla Václava nebožtíka, syna jejího, přebyvši jej jako manžela svého i plod s ním jměla, a že tu spravedlnost svú mně, jakožto otci svému, poručila a kšaftovala. A že jest měl smlúvu s bratrem i s sestrami, čím jich měl odbýti z toho statku, o kterú teď s Mar- tincovü sem pristüpil. Martincová odpor: Tak pravím, Ze jsem ostala po hospodáři svém v tom statku, a toho jsem nikdy žádného nezmocnila avi právem ini ničímž, než vládla jsem tím jako mocná ho- spodyně. A v tom statku přečkala jsem syna svého i nevěstu i vnuka svého. A že já o tom nic nevím a vuole mé k tomu není, aby Vá- clav, syn muoj, z toho statku jmél odbejva[ti] 325 bratra svého a sester svých. A bych jměla vuoli k čemu dávati, chtěla bych to na p. purg- mistra a pány vznésti. V tom jest čteno svědomí Tobiášovo. Tu my slyšíc jich pře líčení i odpor váživše, a zvláště svědomí Tobiášovo, kdež provodí Tobeš lidmi smluvnými, že nebožtík Václav věnoval do dne do roka manželce své a dceři Tobšově dvadceti k., a nedočekav roku zhynul, a potom jej přebyla manželka; i poně- vadž jest dne a roku nedočkal, a dědic nepoznav světa hned zhynul ini křtu knězem nedočkal, a manželka Václavova spravedlnost svú všecku zmocněla Tobše, otce svého: z práva svého vypovídáme, že Martincová vinovata Tobšovi dáti ve čtyřech nedělích — dvadceti kop podle ručení věna. A při tom statek aby očištěn byl Mar- tincové. Této pak naší výpovědi Tobiáš přijíti ne- chtěje, k VMtem jse odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v úterý po sv. Kateřině [1. prosince] l. etc. XVII. Tu my z plnosti práva ortele vašeho po- tvrzujeme jakožto podle práva řádně vypo- věděného a přišlého. Act. fer. V. ante Novum annum [31. prosince] 1517." (Rukop. 6. 93 fol. 318.) *) Rukop. má sice 1518, však asi chybně, neb jak zde první datum, tak i následující zápis jsou z r. 1617. 2. 1518, 13. října. (Mezi Matějem Lumen- dou, Vondřejem Botou zjedné a Duchkem Ho- chem z strany druhé o statek nepořízený a pozuostalý po někdy Martě Hochové.) Matěj Lumenda a Vondřej Buota viní Duchka Hocha z statku, který jest pozuostal po nebožce Markétě Hochové, tety jejich, pravě jse míti k tomu statku spravedlnost, jakožto najbližšie přátelé po krvi. Duchek Hoch odpíraje tak praví, že k tomu statku bližší spravedlnost má, a to tudy, že právem a řádem v ten statek jsem všel smlúvami svatebními. A to pokázati chce s její dobrú vuolí nebozky Hochové, Ze jest v ten statek jej přijala za pravého společ-
Janovice Uhlířské — Jaroměř. réžkoli mám neb mieti budu, kterýmkoli jménem menovité, buďto na platiech, na listech, na dédinách, na dluziech i na váém, kterézby spra- vedlivé ke mné prísluSeti mélo, acóby mil Buoh nás obá svrchupsanü manZelóv kterakkoli brzce neuchoval, jehoZ Bože ostřez, ježto bychom toho- to zápisu změniti aneb jinak polepšiti a utvrditi nemohli, dala a vzdala sem dietkám jeho i mým společně, tiemto zejména: Jankovi, Jitce, Machně a Veronice i jiným, ačby nás kterými pán Buoh potom nadělil — žádostivě my oba svrchupsaná manZely prosiece napfedpsanych pánóv, aby toto na$é vzdánie pro lepší pamět, utvrzenie à jistotu v kniehy své městské tak slovo od slova znamenati a zapsati kázali. À my pnurgmistr a konselé napfedpsaného města Pražského toho vzdánie, tak jakož svrchu- psáno stojí, slovo od slova od svrchupsaných manželóv slyševše, k žádosti a snažné jich prosbě v své kniehy městské pro lepší pamět zapsati a znamenati sme kázali. Actum pleno in consilio anno 9c XXXI feria II. post f. s. Johannis B. (Rukop. 6. 992, fol. 132.) Jaromér. 1. 1517, 31. prosince. (Mezi Tobiášem jinak Tobsem a Majdalenou Martincovou o káaft.) Tobiáš viní Martincovou: Která spravedlnost náleží dceři mé Ance na statku Martincové, která jest měla Václava nebožtíka, syna jejího, přebyvši jej jako manžela svého i plod s ním jměla, a že tu spravedlnost svú mně, jakožto otci svému, poručila a kšaftovala. A že jest měl smlúvu s bratrem i s sestrami, čím jich měl odbýti z toho statku, o kterú teď s Mar- tincovü sem pristüpil. Martincová odpor: Tak pravím, Ze jsem ostala po hospodáři svém v tom statku, a toho jsem nikdy žádného nezmocnila avi právem ini ničímž, než vládla jsem tím jako mocná ho- spodyně. A v tom statku přečkala jsem syna svého i nevěstu i vnuka svého. A že já o tom nic nevím a vuole mé k tomu není, aby Vá- clav, syn muoj, z toho statku jmél odbejva[ti] 325 bratra svého a sester svých. A bych jměla vuoli k čemu dávati, chtěla bych to na p. purg- mistra a pány vznésti. V tom jest čteno svědomí Tobiášovo. Tu my slyšíc jich pře líčení i odpor váživše, a zvláště svědomí Tobiášovo, kdež provodí Tobeš lidmi smluvnými, že nebožtík Václav věnoval do dne do roka manželce své a dceři Tobšově dvadceti k., a nedočekav roku zhynul, a potom jej přebyla manželka; i poně- vadž jest dne a roku nedočkal, a dědic nepoznav světa hned zhynul ini křtu knězem nedočkal, a manželka Václavova spravedlnost svú všecku zmocněla Tobše, otce svého: z práva svého vypovídáme, že Martincová vinovata Tobšovi dáti ve čtyřech nedělích — dvadceti kop podle ručení věna. A při tom statek aby očištěn byl Mar- tincové. Této pak naší výpovědi Tobiáš přijíti ne- chtěje, k VMtem jse odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Dán v úterý po sv. Kateřině [1. prosince] l. etc. XVII. Tu my z plnosti práva ortele vašeho po- tvrzujeme jakožto podle práva řádně vypo- věděného a přišlého. Act. fer. V. ante Novum annum [31. prosince] 1517." (Rukop. 6. 93 fol. 318.) *) Rukop. má sice 1518, však asi chybně, neb jak zde první datum, tak i následující zápis jsou z r. 1617. 2. 1518, 13. října. (Mezi Matějem Lumen- dou, Vondřejem Botou zjedné a Duchkem Ho- chem z strany druhé o statek nepořízený a pozuostalý po někdy Martě Hochové.) Matěj Lumenda a Vondřej Buota viní Duchka Hocha z statku, který jest pozuostal po nebožce Markétě Hochové, tety jejich, pravě jse míti k tomu statku spravedlnost, jakožto najbližšie přátelé po krvi. Duchek Hoch odpíraje tak praví, že k tomu statku bližší spravedlnost má, a to tudy, že právem a řádem v ten statek jsem všel smlúvami svatebními. A to pokázati chce s její dobrú vuolí nebozky Hochové, Ze jest v ten statek jej přijala za pravého společ-
Strana 326
326 níka a dělníka; jestliže ji přetrvá, aby na něj ten statek spadl. A to pokázati chce. Čteno svědomí. Tu my slyšíce — kdež podle žaloby Ma- téje Lumendy a Vondřeje Buoty bratří viní Duchka Hocha z statku toho, v kterém sedí po Markétě Hochové, manželky své, pravě jse míti k tomu statku lepší právo nežli Duchek Hoch po manželce své, a to tudy, poněvadž Markéta, teta jich, nezmocnila Duchka statku svého kniehami města našeho, pokudž se stat- kové při městě našem řídí; pravě jse k tomu lepší spravedlnost míti. A tu příbuznost Matěj Lumenda a Vondřej Buota pokazuje Janem od Fukáčka kožišníka pod pečetí Star. M. Pr., a Zikmundem z Třebovětic. Proti tomu Duchek odpíraje tak praví, že k tomu statku lepší právo a spravedlnost má — ato tudy, že v ten statek všel smlúvami svatebními, že jej přijala za pravého společníka a dělníka do statku svého, jakož o tom svědkové Duchka Hocha vysvědčují. A že jest ini moci žádné sobě nepozuostavila, takž jakž tíž svědkové vyznávají, aby bez vuole jeho mohla co komu dáti. I poněvadž to Duchek Hoch pokazuje lidmi smluvnÿmi, že jej přijala za pravého společníka a dělníka do statku svého, tak jakž svědkové Hochovi vyznávají, a poněvadž my to za právo držíme, ktož se přižení k statku při městě našem, že po dni a po roce jsou praví společníci a hromaždníci statku toho, a poněvadž jest Duchek Hoch manželku svû přebyl den a rok — vypovídáme, že Duchek Hoch k tomu statku lepší právo má nežli Matěj Lumenda a Vondřej Buota po příbuznosti tety jich. — Puovodové — se odvolávají. Tu my — ortele tohoto — potvrzujem. Act. fer. III. ante Gallum [13. f{jna] a. 1518. (Tamtéž fol. 323.) 3. 1518, 17. listopadu. (Mezi Petrem Ho- rákem a Řehákem jinak Řehořem soukeníkem o dluh.) Petr Horák viní Řeháka soukeníka z sedmdesáti kop a z čtrmezdcítma grošuov, vše na míšensko, dluhu puojčeného. Řehák E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: soukeník odpor: Tak pravím, že podle ob- žalování Petra Horáka, že jse to tak nenajde. I čteno svědomí. Tu my — poněvadž Petr Horák toho dluhu nepokazuje — vypovídáme: Poněvadž Řehák podle vyznání svědkuov dluhu, což by mu spravedlivě dlužen byl, neodepřel, než pověděl, že jse to tak nenajde, aby Řehák za to právo učinil, co Petrovi spravedlivě dlužen dluhu puojčeného, a když to podle práva zpraví, Řehák aby Petrovi tomu dosti učinil ve dvû nedělí. — Petr Horák — se odvolává —. Tu my — ortel váš takto napravujem : Poněvadž on Řehák soukeník jsa z jisté sumy před právem obviněn, k tomu se znal, že jest dlužen Petrovi Horákovi, mluvě toliko, že jse tak nenajde, a v tom neoznámil před posly, kteří k němu před žalobou vysláni od Petra Horáka ani před soudem, kterú sumu Petrovi Horákovi jest dlužen a povinen, ani také toho jest neodvedl podle práva, aby se žaloba Petra Horáka tak najíti neměla, maje to učiniti z práva: i z těch příčin on Petr Horák po- vinen jest to zpraviti do dvů nedělí —. Zpra- ví-li on Petr, tehdy Řehák bude povinen jemu dáti a zaplatiti do dvú nedělí — pakli by nezpravil a zpraviti nechtěl, tehdy Řehák soukeník jemu Petrovi Horákovi tou žalobou a dluhem povinen nebude —. Act. fer. IIII. ante Elizabeth [17. listopadu] a. 1518. (Tam- též fol. 321.) 4. 1518, 23. listopadu. (Mezi Janem Chud- kem, Martinem Brožem, Matějem Horákem 2 jedné a Matějem z strany druhé o počtu činění z poručenství.) Jan Chudek, Martin Brož viní Matěje Horáka, aby jim počet učinil z toho statku, co k sobě přijal, které dluhy za statky i jiné dluhy; aby počet udělal, kde sú to dívali [sic] i ze všech svrchkuov ja- kožto otcovský poručník. Matěj Horák odpor: Tak pravím, že jsú truhlici páni ode mne přijali; že jim tím po- vinovat nejsem, a že jsem pánuom poručenství vzdal, a páni že jsú ode mne poručenství při-
326 níka a dělníka; jestliže ji přetrvá, aby na něj ten statek spadl. A to pokázati chce. Čteno svědomí. Tu my slyšíce — kdež podle žaloby Ma- téje Lumendy a Vondřeje Buoty bratří viní Duchka Hocha z statku toho, v kterém sedí po Markétě Hochové, manželky své, pravě jse míti k tomu statku lepší právo nežli Duchek Hoch po manželce své, a to tudy, poněvadž Markéta, teta jich, nezmocnila Duchka statku svého kniehami města našeho, pokudž se stat- kové při městě našem řídí; pravě jse k tomu lepší spravedlnost míti. A tu příbuznost Matěj Lumenda a Vondřej Buota pokazuje Janem od Fukáčka kožišníka pod pečetí Star. M. Pr., a Zikmundem z Třebovětic. Proti tomu Duchek odpíraje tak praví, že k tomu statku lepší právo a spravedlnost má — ato tudy, že v ten statek všel smlúvami svatebními, že jej přijala za pravého společníka a dělníka do statku svého, jakož o tom svědkové Duchka Hocha vysvědčují. A že jest ini moci žádné sobě nepozuostavila, takž jakž tíž svědkové vyznávají, aby bez vuole jeho mohla co komu dáti. I poněvadž to Duchek Hoch pokazuje lidmi smluvnÿmi, že jej přijala za pravého společníka a dělníka do statku svého, tak jakž svědkové Hochovi vyznávají, a poněvadž my to za právo držíme, ktož se přižení k statku při městě našem, že po dni a po roce jsou praví společníci a hromaždníci statku toho, a poněvadž jest Duchek Hoch manželku svû přebyl den a rok — vypovídáme, že Duchek Hoch k tomu statku lepší právo má nežli Matěj Lumenda a Vondřej Buota po příbuznosti tety jich. — Puovodové — se odvolávají. Tu my — ortele tohoto — potvrzujem. Act. fer. III. ante Gallum [13. f{jna] a. 1518. (Tamtéž fol. 323.) 3. 1518, 17. listopadu. (Mezi Petrem Ho- rákem a Řehákem jinak Řehořem soukeníkem o dluh.) Petr Horák viní Řeháka soukeníka z sedmdesáti kop a z čtrmezdcítma grošuov, vše na míšensko, dluhu puojčeného. Řehák E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: soukeník odpor: Tak pravím, že podle ob- žalování Petra Horáka, že jse to tak nenajde. I čteno svědomí. Tu my — poněvadž Petr Horák toho dluhu nepokazuje — vypovídáme: Poněvadž Řehák podle vyznání svědkuov dluhu, což by mu spravedlivě dlužen byl, neodepřel, než pověděl, že jse to tak nenajde, aby Řehák za to právo učinil, co Petrovi spravedlivě dlužen dluhu puojčeného, a když to podle práva zpraví, Řehák aby Petrovi tomu dosti učinil ve dvû nedělí. — Petr Horák — se odvolává —. Tu my — ortel váš takto napravujem : Poněvadž on Řehák soukeník jsa z jisté sumy před právem obviněn, k tomu se znal, že jest dlužen Petrovi Horákovi, mluvě toliko, že jse tak nenajde, a v tom neoznámil před posly, kteří k němu před žalobou vysláni od Petra Horáka ani před soudem, kterú sumu Petrovi Horákovi jest dlužen a povinen, ani také toho jest neodvedl podle práva, aby se žaloba Petra Horáka tak najíti neměla, maje to učiniti z práva: i z těch příčin on Petr Horák po- vinen jest to zpraviti do dvů nedělí —. Zpra- ví-li on Petr, tehdy Řehák bude povinen jemu dáti a zaplatiti do dvú nedělí — pakli by nezpravil a zpraviti nechtěl, tehdy Řehák soukeník jemu Petrovi Horákovi tou žalobou a dluhem povinen nebude —. Act. fer. IIII. ante Elizabeth [17. listopadu] a. 1518. (Tam- též fol. 321.) 4. 1518, 23. listopadu. (Mezi Janem Chud- kem, Martinem Brožem, Matějem Horákem 2 jedné a Matějem z strany druhé o počtu činění z poručenství.) Jan Chudek, Martin Brož viní Matěje Horáka, aby jim počet učinil z toho statku, co k sobě přijal, které dluhy za statky i jiné dluhy; aby počet udělal, kde sú to dívali [sic] i ze všech svrchkuov ja- kožto otcovský poručník. Matěj Horák odpor: Tak pravím, že jsú truhlici páni ode mne přijali; že jim tím po- vinovat nejsem, a že jsem pánuom poručenství vzdal, a páni že jsú ode mne poručenství při-
Strana 327
Jaroměř (1518). jali, a że jsi póni vrchni porućnici. Éten kéaft a proti tomu některá svědomí. Tu my slysice — kdež podle žaloby Jana Chudka, Martina Brože a Matěje Horáka viní z počtu podle poručenství nebožtíka Brože ; i poněvadž Matěj Horák to provozuje, že jest poručenství [v]zdal před pány, a nad to více, že kšaft nebožtíka Brože ukazuje, že je mocné otcovské poručníky činí, a k tomu, jestli že by viděli na těch sirotcích nouzi, že by z toho statku opatření býti nemohli, aby mohli statku i uprodati; a poněvadž Horák poručenství vzdal, jsa mocným otcovským poručníkem — vypovídáme, že Matěj Horák Janovi Chudkovi a Martinovi vinovat není, než jestliže by kte- rych dluhuov podle kšaftu nevyupominali, Matěj Horák má jim toho zprávu dáti, aby sobě upomínali. Tohoto pak nálezu puovodové přijíti nechtějíce, k VMtem se odvolávají. Tu my — ortel tento váš takto napra- vujem: Poněvadž Matěj Horák byl jest moc- ným otcovským poručníkem od Brože usta- noveným, že vedle práva z užívání toho statku počtu činiti žádnému není povinen, tak jakž právo o mocných otcovských poručnících uka- zuje. Než poněvadž týž Horák to svědky svými provozuje, že poručenství někdy Brože sobě kšaftem dané sám z své dobré vuole jest vzdal a před konšely a jich úřadem s sebe složil, nejsa k tomu týmiž konšely nikterakž přinucen ani právem od koho z toho vyveden; a Jan Chudek a Martin Brož, sirotci téhož Brože, jako po otci svém na statek některý se táhnú vedle téhož poručenství a kšaftu otce svého: i z těch příčin on Matěj Horák z toho otcovského poručenství sám se jest vy- vedla práva dalšího při tom zbavil. A protož, což jest kolivěk k sobě přijal statku kteréhokolivěk po otci jich — z tohoto všeho sirotkuom počet položiti a ukázati, též i dluhy oznámiti a ukázati jest vedle práva povinen. Act. fer. II. ante Petri et Pauli [28. června] a. 1518. Sluzbu svü vzkazujem slovutné a vzácné poctivosti páni a přátelé k nám přizniví ! Ortel, 327 který jste ráčili k nám odeslati, což se dotýče Jana Chudka a Martina Brože s Matějem Ho- rákem, kdež jste v tom orteli položiti ráčili, že jest Matěj Horák povinen počet jim učiniti, což jest koli k sobě přijal statku kterého koli po otci jich — i oboje strana na VMt jse po- dali, abyšte ráčili jim toho zprávu dáti, jestli povinen Matěj Horák sirotkuom počet činiti na místě jiných poručníkuov, neb jsú všichni jiní zemřeli, kromě Horák živý jest poručník, čili toliko co by sám k sobě statku jich přijal. Neb abyste ráéili védéti, Ze poručníci, kteří zemřeli, žádný z nich počtu sirotkuom nečinili. Od VMti vtom naučení psaného žádáme. Dán v pátek před Narozením M. P. [3. září] l. ete. XVIII. Tu my pravíme: Jestliže Matěj Horák prvé, nežli jest dobrovolně stoje před právem poručenství vzdal, k sobě některé věci od ji- ných poručníkuov sirotčí přijal, z těch povinen jest i za jiné poručníky počet učiniti, buďto na gruntích, na svrchcích, na hotových penězích i na dluzích —. Jestli pak že jest od jiných poručníkuov nic k sobě — nepřijal, tehdy on Matěj Horák není za jiné poručníky mrtvé, poněvadž jest poručenství před právem vzdal a to jest od něho přijato, počtu činiti povinen. Než cožkolivěk jakéhokolivěk statku někdy Brože, který by Janovi Chudkovi a Martinovi Brožovi sirotkuom náležel, k sobě jest sám mimo jiné poručníky přijal a o něm věděl, že sirotčí jest, z toho on sám za sebe počet si- rotkóm — klásti má —. Pragae f. III. die Cle- mentis [23. listop.] a. 1518. (Tamtéž f. 322.) 5. 1518, 14. prosince. (Mezi Petrem Ho- rákem a Řehořem jinak Řehákem soukeníkem o votevření věrné ruky.) Petr Horák viní Ře- háka soukeníka ze sta a třinácti kop na mí- šensko, z těch, které jest jemu dal k věrné ruce schovati, groše široké rázu Pražského a díla Horského. A přitom že jej napomíná, aby jemu zase věrnú ruku otevřel a navrátil to, což jemu k věrné ruce dal schovati, jmenovanü sumu grošuov.
Jaroměř (1518). jali, a że jsi póni vrchni porućnici. Éten kéaft a proti tomu některá svědomí. Tu my slysice — kdež podle žaloby Jana Chudka, Martina Brože a Matěje Horáka viní z počtu podle poručenství nebožtíka Brože ; i poněvadž Matěj Horák to provozuje, že jest poručenství [v]zdal před pány, a nad to více, že kšaft nebožtíka Brože ukazuje, že je mocné otcovské poručníky činí, a k tomu, jestli že by viděli na těch sirotcích nouzi, že by z toho statku opatření býti nemohli, aby mohli statku i uprodati; a poněvadž Horák poručenství vzdal, jsa mocným otcovským poručníkem — vypovídáme, že Matěj Horák Janovi Chudkovi a Martinovi vinovat není, než jestliže by kte- rych dluhuov podle kšaftu nevyupominali, Matěj Horák má jim toho zprávu dáti, aby sobě upomínali. Tohoto pak nálezu puovodové přijíti nechtějíce, k VMtem se odvolávají. Tu my — ortel tento váš takto napra- vujem: Poněvadž Matěj Horák byl jest moc- ným otcovským poručníkem od Brože usta- noveným, že vedle práva z užívání toho statku počtu činiti žádnému není povinen, tak jakž právo o mocných otcovských poručnících uka- zuje. Než poněvadž týž Horák to svědky svými provozuje, že poručenství někdy Brože sobě kšaftem dané sám z své dobré vuole jest vzdal a před konšely a jich úřadem s sebe složil, nejsa k tomu týmiž konšely nikterakž přinucen ani právem od koho z toho vyveden; a Jan Chudek a Martin Brož, sirotci téhož Brože, jako po otci svém na statek některý se táhnú vedle téhož poručenství a kšaftu otce svého: i z těch příčin on Matěj Horák z toho otcovského poručenství sám se jest vy- vedla práva dalšího při tom zbavil. A protož, což jest kolivěk k sobě přijal statku kteréhokolivěk po otci jich — z tohoto všeho sirotkuom počet položiti a ukázati, též i dluhy oznámiti a ukázati jest vedle práva povinen. Act. fer. II. ante Petri et Pauli [28. června] a. 1518. Sluzbu svü vzkazujem slovutné a vzácné poctivosti páni a přátelé k nám přizniví ! Ortel, 327 který jste ráčili k nám odeslati, což se dotýče Jana Chudka a Martina Brože s Matějem Ho- rákem, kdež jste v tom orteli položiti ráčili, že jest Matěj Horák povinen počet jim učiniti, což jest koli k sobě přijal statku kterého koli po otci jich — i oboje strana na VMt jse po- dali, abyšte ráčili jim toho zprávu dáti, jestli povinen Matěj Horák sirotkuom počet činiti na místě jiných poručníkuov, neb jsú všichni jiní zemřeli, kromě Horák živý jest poručník, čili toliko co by sám k sobě statku jich přijal. Neb abyste ráéili védéti, Ze poručníci, kteří zemřeli, žádný z nich počtu sirotkuom nečinili. Od VMti vtom naučení psaného žádáme. Dán v pátek před Narozením M. P. [3. září] l. ete. XVIII. Tu my pravíme: Jestliže Matěj Horák prvé, nežli jest dobrovolně stoje před právem poručenství vzdal, k sobě některé věci od ji- ných poručníkuov sirotčí přijal, z těch povinen jest i za jiné poručníky počet učiniti, buďto na gruntích, na svrchcích, na hotových penězích i na dluzích —. Jestli pak že jest od jiných poručníkuov nic k sobě — nepřijal, tehdy on Matěj Horák není za jiné poručníky mrtvé, poněvadž jest poručenství před právem vzdal a to jest od něho přijato, počtu činiti povinen. Než cožkolivěk jakéhokolivěk statku někdy Brože, který by Janovi Chudkovi a Martinovi Brožovi sirotkuom náležel, k sobě jest sám mimo jiné poručníky přijal a o něm věděl, že sirotčí jest, z toho on sám za sebe počet si- rotkóm — klásti má —. Pragae f. III. die Cle- mentis [23. listop.] a. 1518. (Tamtéž f. 322.) 5. 1518, 14. prosince. (Mezi Petrem Ho- rákem a Řehořem jinak Řehákem soukeníkem o votevření věrné ruky.) Petr Horák viní Ře- háka soukeníka ze sta a třinácti kop na mí- šensko, z těch, které jest jemu dal k věrné ruce schovati, groše široké rázu Pražského a díla Horského. A přitom že jej napomíná, aby jemu zase věrnú ruku otevřel a navrátil to, což jemu k věrné ruce dal schovati, jmenovanü sumu grošuov.
Strana 328
328 Řehák odpor tak praví: Proti tomuto ob- žalování a provinění Petra Horáka odpírám, by mi tu sumu schovati dal; aby mi ji svěřil, že jse to nenajde. Čteno proti tomu svědomí. Tu my — poněvadž Petr Hordk svěření dostatečně neprovozuje, a Řehák odvozuje svě- domím, že Petr Horák jse přiznal, že sám klíče měl od truhlic, v kterých ty peníze byly, a truhlice že jeho byly — vypovídáme: že podle vinění Petr Horák Řeháka soukeníka z svěření, že jemu Řehák tím vinovat není. Avšak poněvadž věci, jimiž Petr Horák viní Řeháka, svěřené se týče, a k tomu že v jeho sklepě peníze ty byly, z práva svého vypovídáme: aby Řehák podle práva to zpravil, že mu těch peněz nesvěřil a že o nich neví, kdo jest je z truhlice vyloupav vzal, a to ve dvú nedělí od dneška. Toho pak našeho nálezu Petr Horák ne- chtéje pfijíti, k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Tu my — ortel váš takto napravujem: Poněvadž Petr. Horák provedl jest svědkem jedním Vaňkem Šnorařem, že jest těch peněz bylo, kteréž dal Řehákovi k věrné ruce schovati, sto a třinácte kop míš., a ktomu že jest jich čísti pomáhal a k němu Řehákovi s týmž Petrem donášel; nadto že Řehák s Petrem a Vaňkem Šnorařem společně nesli jsú je do sklepu Řehá- kova a též společně s truhlicí malú do veliké Řehákovy truhly vložili, od kteréhožto sklepu i od truhly veliké klíče on Řehák jest v své moci měl; a Petr Horák vině Řeháka z té sumy, vždycky z jednostejné sumy jeho vinil, ale Řehák, ačkoli se tomu znal před lidmi, že jest jemu Petr Horák schovati k věrné ruce dal, ale o sumě před některými pravil, že by bylo osmdesáte k. míš., a před jinými lidmi jinde, že by bylo devadesáte k. m. a některá, a tak jináče a jináče mluvě, v svých slovích se ne- srovnával: i z těch příčin on Řehák toho, což jemu vámi nalezeno, zpravovati nemá. Než on Petr Horák podle svědka svého, že jest těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: peněz ta suma v žalobě položená byla, kterúž jemu k věrné ruce schovati dal, sto a třinácte kop m. podle práva bližší jest zpraviti. A když zpraví, tehdy on Řehák bude povinen jemu tu sumu zúplna dáti a navrátiti, a to ode dne zprávy jeho ve dvú nedělí pořád sběhlých vedle práva města našeho. Act. sabbato post Eli- sabeth [20. listopadu] a. 1518. Sluzbu svi vzkazujem slovutné a vzácné poctivosti a přátelé k nám přízniví! Ortel, který jste k nám odeslati rátili, napravujíce nález náš, který jsme učinili mezi Petrem Horákem a mezi Řehákem soukeníkem, aby Petr Horák přísahou to zpravil podle svědka jednoho, kterého vedl, že jest dal schovati Řehákovi k věrné ruce tu sumu sto a třinácte kop, a když tak zpraví, že mu jest Řehák po- vinen tu sumu dáti ve dvú nedělí, Vaší Milosti oznamujem, že přátelé Řehákovi, stoje při ortele čtení, k nám jsú mluvili, poněvadž Ře- hákovi svědčí, při témž nálezu jsú vysvědčili, že některý čas také týž Petr Horák jednomu sousedu našemu dal schovati peníze a po- tom je zasé vzal bez vuole a vědomí jeho. A jiní svědci téhož Řeháka v témž nálezu svédéili, Ze Petr Horák prodávaje zahradu tajčiel větvoví do země hruškové a jabloňové, a pravil tomu soukupu, že jsou štěpové mladí. A při tom také mluveno od přátel Řeháka, že některý čas Petr Horák jda za jedním člo- věkem, nemaje s ním činiti, jej zamordoval, mluvíc ktomu, jaká by měla takovému člověku podezřelému přísaha nalezena býti, a Řehák jsa člověk nikdy v ničemž nepodezřelý. Vaše Milost my v tom prosíme za radu a za na- učení, že vaše milost ráčíte nám tu přísahu sepsanú dáti, jak jí má zpraviti; po písaři-li řikati čili Petrovi aby byla toliko přečtena. A jestliže by pochybil, jak bychom se při tom zachovati jměli, VMtí prosíme za naučení. Dán v pátek pred sv. Lucii [10. prosince] 1. etc. 18. A tomu my z práva vrchního našeho pra- víme: Jestli se tak stalo, že by Petr Horák dav peníze sousedu vašemu jednomu schovati
328 Řehák odpor tak praví: Proti tomuto ob- žalování a provinění Petra Horáka odpírám, by mi tu sumu schovati dal; aby mi ji svěřil, že jse to nenajde. Čteno proti tomu svědomí. Tu my — poněvadž Petr Hordk svěření dostatečně neprovozuje, a Řehák odvozuje svě- domím, že Petr Horák jse přiznal, že sám klíče měl od truhlic, v kterých ty peníze byly, a truhlice že jeho byly — vypovídáme: že podle vinění Petr Horák Řeháka soukeníka z svěření, že jemu Řehák tím vinovat není. Avšak poněvadž věci, jimiž Petr Horák viní Řeháka, svěřené se týče, a k tomu že v jeho sklepě peníze ty byly, z práva svého vypovídáme: aby Řehák podle práva to zpravil, že mu těch peněz nesvěřil a že o nich neví, kdo jest je z truhlice vyloupav vzal, a to ve dvú nedělí od dneška. Toho pak našeho nálezu Petr Horák ne- chtéje pfijíti, k VMtem se odvolává. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Tu my — ortel váš takto napravujem: Poněvadž Petr. Horák provedl jest svědkem jedním Vaňkem Šnorařem, že jest těch peněz bylo, kteréž dal Řehákovi k věrné ruce schovati, sto a třinácte kop míš., a ktomu že jest jich čísti pomáhal a k němu Řehákovi s týmž Petrem donášel; nadto že Řehák s Petrem a Vaňkem Šnorařem společně nesli jsú je do sklepu Řehá- kova a též společně s truhlicí malú do veliké Řehákovy truhly vložili, od kteréhožto sklepu i od truhly veliké klíče on Řehák jest v své moci měl; a Petr Horák vině Řeháka z té sumy, vždycky z jednostejné sumy jeho vinil, ale Řehák, ačkoli se tomu znal před lidmi, že jest jemu Petr Horák schovati k věrné ruce dal, ale o sumě před některými pravil, že by bylo osmdesáte k. míš., a před jinými lidmi jinde, že by bylo devadesáte k. m. a některá, a tak jináče a jináče mluvě, v svých slovích se ne- srovnával: i z těch příčin on Řehák toho, což jemu vámi nalezeno, zpravovati nemá. Než on Petr Horák podle svědka svého, že jest těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: peněz ta suma v žalobě položená byla, kterúž jemu k věrné ruce schovati dal, sto a třinácte kop m. podle práva bližší jest zpraviti. A když zpraví, tehdy on Řehák bude povinen jemu tu sumu zúplna dáti a navrátiti, a to ode dne zprávy jeho ve dvú nedělí pořád sběhlých vedle práva města našeho. Act. sabbato post Eli- sabeth [20. listopadu] a. 1518. Sluzbu svi vzkazujem slovutné a vzácné poctivosti a přátelé k nám přízniví! Ortel, který jste k nám odeslati rátili, napravujíce nález náš, který jsme učinili mezi Petrem Horákem a mezi Řehákem soukeníkem, aby Petr Horák přísahou to zpravil podle svědka jednoho, kterého vedl, že jest dal schovati Řehákovi k věrné ruce tu sumu sto a třinácte kop, a když tak zpraví, že mu jest Řehák po- vinen tu sumu dáti ve dvú nedělí, Vaší Milosti oznamujem, že přátelé Řehákovi, stoje při ortele čtení, k nám jsú mluvili, poněvadž Ře- hákovi svědčí, při témž nálezu jsú vysvědčili, že některý čas také týž Petr Horák jednomu sousedu našemu dal schovati peníze a po- tom je zasé vzal bez vuole a vědomí jeho. A jiní svědci téhož Řeháka v témž nálezu svédéili, Ze Petr Horák prodávaje zahradu tajčiel větvoví do země hruškové a jabloňové, a pravil tomu soukupu, že jsou štěpové mladí. A při tom také mluveno od přátel Řeháka, že některý čas Petr Horák jda za jedním člo- věkem, nemaje s ním činiti, jej zamordoval, mluvíc ktomu, jaká by měla takovému člověku podezřelému přísaha nalezena býti, a Řehák jsa člověk nikdy v ničemž nepodezřelý. Vaše Milost my v tom prosíme za radu a za na- učení, že vaše milost ráčíte nám tu přísahu sepsanú dáti, jak jí má zpraviti; po písaři-li řikati čili Petrovi aby byla toliko přečtena. A jestliže by pochybil, jak bychom se při tom zachovati jměli, VMtí prosíme za naučení. Dán v pátek pred sv. Lucii [10. prosince] 1. etc. 18. A tomu my z práva vrchního našeho pra- víme: Jestli se tak stalo, že by Petr Horák dav peníze sousedu vašemu jednomu schovati
Strana 329
Jaromér (1518— 1520). a potom je bez vědomí jeho sám vzal, a též prodávaje zahradu větvoví místo štěpí prodával, jakž toho svědkové dotýčí, tehdy on Řehák soukeník veda proti němu Petrovi Horákovi takové svědky, měl jest slovy svými takové věci, kteráž by se ku podezření chýliti mohla, dotýkati. A též že jest jednoho člověka, ne- maje s ním nic činiti; zamordoval, na to svě- domí pokázati měl. Ale poněvadž ani slovy svými podezření nedotýkal, ani toho podezření jest nepokázal, a v tom ortel váš nálezem na- ším práva vrchního na místě jest postaven, i již po orteli a vrchního práva rozvážení, které jse na to, co ste nám sepsáno dali, stalo, on Rehák žádné výminky proti Petrovi Horá- kovi užíti slušně nemuož vedle práva města našeho. Také kdež žádáte v tom býti naučeni, kte- rak má jemu Horákovi ta přísaha býti vydána, po písaři-li má říkati anebo slyše ji sobě pře- čtenou má sám se zmatkem mluviti, k tomu my z práva pravíme, že přísahy při právě našem o takové věci nedávají se se zmatkem, aby ji sám měl, kdož přísahu činí, mluviti a pochybil-i by, pii svü zíratiti; ale má kleče na zemi proti slunce východu beze vší braně, nic na hlavě nemaje a polože dva prsty na kříži Božího umučení, po písaři říkati tak, jakž by jemu bylo jmenováno vedle práva mésta našeho. Tu pak přísahu vám sepsanú posíláme. Prage fer. IIl. post Lucie v. [14. prosince] a. d. 1518. Na tom přísahám: Jakož jsem obvinil z věrné ruky Řeháka soukeníka, že jsem jemu dal schovati sto třinácte k. m., tak jakž jsem pravil, pravím ještě, všie lsti a fortele vy- myšleného nechajíce a nebera sobě nic ku pomoci, což by v pravdě nebylo, že jsem ty peníze u něho složil a jemu je schovati dal, a jich jsem v cele ani zúplna od něho nikterakž nevyzdvihl. Buoh mi toho pomahej i všichni světí. (Tamtéž fol. 319.) 6. 1520, 14. května. (Mezi Lukšem Tubou a Mikšem z jedné, a Janem Havla písaře sy- Archiv Český XXVI. 329 nem z strany druhé, o rukojemství.) Lukeš Tuba a Mikeš viní Jana, Havla písaře syna, z toho, že jest prosil Mikše, aby za Bruncvíka, bude-li toho jaká potřeba, v Brně slíbil, že on Jan za to za všecko slibuje, že za to nemají nic ztratiti. I tak jsú učinili Mikeš, a vedle něho Pavel Tuba a Lukeš, a zaňho slíbili i list na se udělali; a toho dluhu jest 177 zl., zlatý po XXXI gr. č. A když se ta věc prodlévala, že jim neplatili, tehdy Mikeš mluvil s Janem v Praze, proč by platce toho dluhu býti nechtěl. Tu on prosil Tuby a Lukše, aby mu se pro- dlení propújčilo. A on list na sebe učinil vedle bčhu kupeckého. Proti tomu Jan mluvil, že tomu odpírá, aby jeho Mikše kdy za to žádal, aby tam v Brně za Bruncvíka slíbil za jaké voly, pra- více, že Lukeš Tuba a Mikeš Bruncvíka pro ten dluh v šatlavě jměli, a nemohše toho dluhu na Druncvíkovi dosíci, stáhli se na něj pravíc, že by jim zaňho slíbiti měl, čemuž on odpírá; než oni k němu mnoho mluvili, aby slíbil a jistotu na se udělal, pravieci, že ten slib má býti jemu beze škody. Nález pánuov města Jaromíře: Poněvadž Lukeš Tuba a Mikeš podle obvinění to pro- vodí, že jest Jan svolil se jim platce býti, a na to i listem podle běhu kupeckého jim se zavázal platce býti, ačkoli Jan Bartošem, Janem Židem a Blažkem řezníkem a Pavlem Famfulí to provodí, že Pavel Thuba a Lukeš mluvili, aby na se list udělal sobě bez škody; i poně- vadž Thuba a Mikeš to dostatečně pokazují, že jim řekl platce býti Jan, i list toho ne- ukazuje vedle seznání Janova, aby slíbil bez škody, než že se svolil platce býti, takto stra- nám podle práva vypovídáme: že Jan písařuov jim Lukšovi Tubovi a Mikšovi povinovat jest tu sumu dáti podle toho listu, kterým se za- vázal pod sekretem Jiříka Charousa, podle učtení téhož listu spravedlivě co se dostane. A poněvadž sám Bruncvík svědčí, že jest prosil Jan písařuov Mikše, aby slíbil za Bruncvíka s tovaryši některými : zdá-li se Janovi Brun- 42
Jaromér (1518— 1520). a potom je bez vědomí jeho sám vzal, a též prodávaje zahradu větvoví místo štěpí prodával, jakž toho svědkové dotýčí, tehdy on Řehák soukeník veda proti němu Petrovi Horákovi takové svědky, měl jest slovy svými takové věci, kteráž by se ku podezření chýliti mohla, dotýkati. A též že jest jednoho člověka, ne- maje s ním nic činiti; zamordoval, na to svě- domí pokázati měl. Ale poněvadž ani slovy svými podezření nedotýkal, ani toho podezření jest nepokázal, a v tom ortel váš nálezem na- ším práva vrchního na místě jest postaven, i již po orteli a vrchního práva rozvážení, které jse na to, co ste nám sepsáno dali, stalo, on Rehák žádné výminky proti Petrovi Horá- kovi užíti slušně nemuož vedle práva města našeho. Také kdež žádáte v tom býti naučeni, kte- rak má jemu Horákovi ta přísaha býti vydána, po písaři-li má říkati anebo slyše ji sobě pře- čtenou má sám se zmatkem mluviti, k tomu my z práva pravíme, že přísahy při právě našem o takové věci nedávají se se zmatkem, aby ji sám měl, kdož přísahu činí, mluviti a pochybil-i by, pii svü zíratiti; ale má kleče na zemi proti slunce východu beze vší braně, nic na hlavě nemaje a polože dva prsty na kříži Božího umučení, po písaři říkati tak, jakž by jemu bylo jmenováno vedle práva mésta našeho. Tu pak přísahu vám sepsanú posíláme. Prage fer. IIl. post Lucie v. [14. prosince] a. d. 1518. Na tom přísahám: Jakož jsem obvinil z věrné ruky Řeháka soukeníka, že jsem jemu dal schovati sto třinácte k. m., tak jakž jsem pravil, pravím ještě, všie lsti a fortele vy- myšleného nechajíce a nebera sobě nic ku pomoci, což by v pravdě nebylo, že jsem ty peníze u něho složil a jemu je schovati dal, a jich jsem v cele ani zúplna od něho nikterakž nevyzdvihl. Buoh mi toho pomahej i všichni světí. (Tamtéž fol. 319.) 6. 1520, 14. května. (Mezi Lukšem Tubou a Mikšem z jedné, a Janem Havla písaře sy- Archiv Český XXVI. 329 nem z strany druhé, o rukojemství.) Lukeš Tuba a Mikeš viní Jana, Havla písaře syna, z toho, že jest prosil Mikše, aby za Bruncvíka, bude-li toho jaká potřeba, v Brně slíbil, že on Jan za to za všecko slibuje, že za to nemají nic ztratiti. I tak jsú učinili Mikeš, a vedle něho Pavel Tuba a Lukeš, a zaňho slíbili i list na se udělali; a toho dluhu jest 177 zl., zlatý po XXXI gr. č. A když se ta věc prodlévala, že jim neplatili, tehdy Mikeš mluvil s Janem v Praze, proč by platce toho dluhu býti nechtěl. Tu on prosil Tuby a Lukše, aby mu se pro- dlení propújčilo. A on list na sebe učinil vedle bčhu kupeckého. Proti tomu Jan mluvil, že tomu odpírá, aby jeho Mikše kdy za to žádal, aby tam v Brně za Bruncvíka slíbil za jaké voly, pra- více, že Lukeš Tuba a Mikeš Bruncvíka pro ten dluh v šatlavě jměli, a nemohše toho dluhu na Druncvíkovi dosíci, stáhli se na něj pravíc, že by jim zaňho slíbiti měl, čemuž on odpírá; než oni k němu mnoho mluvili, aby slíbil a jistotu na se udělal, pravieci, že ten slib má býti jemu beze škody. Nález pánuov města Jaromíře: Poněvadž Lukeš Tuba a Mikeš podle obvinění to pro- vodí, že jest Jan svolil se jim platce býti, a na to i listem podle běhu kupeckého jim se zavázal platce býti, ačkoli Jan Bartošem, Janem Židem a Blažkem řezníkem a Pavlem Famfulí to provodí, že Pavel Thuba a Lukeš mluvili, aby na se list udělal sobě bez škody; i poně- vadž Thuba a Mikeš to dostatečně pokazují, že jim řekl platce býti Jan, i list toho ne- ukazuje vedle seznání Janova, aby slíbil bez škody, než že se svolil platce býti, takto stra- nám podle práva vypovídáme: že Jan písařuov jim Lukšovi Tubovi a Mikšovi povinovat jest tu sumu dáti podle toho listu, kterým se za- vázal pod sekretem Jiříka Charousa, podle učtení téhož listu spravedlivě co se dostane. A poněvadž sám Bruncvík svědčí, že jest prosil Jan písařuov Mikše, aby slíbil za Bruncvíka s tovaryši některými : zdá-li se Janovi Brun- 42
Strana 330
330 cvíka viniti, právo mu se nezavírá. Jan písa- řuov odvolává se k právu vrchnímu. Nález pánuov Hradeckých: Tu my z pl- nosti práva našeho ortel váš napravujíce, takto vypovídáme: Poněvadž Jan písařuov to jest svědky podle práva provedl, že svrchu psaní žalobníci to jsú jemu sami vymínili, přiřkli a k tomu se podvolili, aby týž Jan na se list udělal, že jemu má bez škody býti, že jim tu podle svého pruovodu a jich svolení nic po- vinen není. A nadto jakož Jan praví, že by nadepsaní žalobníci, davše prve Bruncvíka pro ten dluh do šatlávy, jej Jana pohrůžkami roz- ličnými a potom přiříkáním svým mluvíce, že jemu má to bez škody býti, jej k tomu listu přivedli: zdá-li se jemu buď o škody aneb o to, k čemuž taková věc podle zprávy jeho po- dobna jest, k nim hleděti, právo se jemu ne- zavírá. Actum f. 3. post s. Viti [17. června] a. 1516. Tu my z plnosti práva obojí vejpověd vaši slyšíce, takto je napravujeme. Poněvadž z svědkuov puovoduov to se nachází, že on Jan před tejmiž svědky se jest seznal k dluhu, a potom toho listem potvrdil, že on Jan podle toho svého přiznání a podle toho listu jest povinen jim puovoduom tu summu dáti a za- platiti, z kteréž jest obviněn. Než poněvadž on Jan zase praví, že by oni puovodové jemu přiříkali řkouce, „udělaj na se list, že má býti tobě bez škody,“ a k tomu že by jej oni na- drželi mimo řád a právo, pohrůžku jemu činíce : i udělaje on svému zápisu prve dosti, bude-li je on chtíti z toho viniti, právo se jemu ne- zavírá. Actum f. II. Rogationum [14. května] a. 1520. (Rukop. č. 93, fol. 247.) 7. 1521, 13. ledna. (Mezi Václavem Kate- řininejm, Vaňkem Huolkem a Kubkou z jedné, a Pavlem Hlaváčem z strany druhé, o zbití a koní pobrání.) Vaněk Kateřinin, Vaněk Huolek a Kubka viní Pavla Hlaváče, že jest je zbil s švagry svými v Krčínského dvoře, v světnici, koně jim pobral, zloupili je, svláčeli a sám je slibem zavazoval, opovrhše řád a právo, a v tom E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: že jsú k němu vešli a na koních k němu jeli do Stračova. Pavluov odpor: že jsem jich ne- loupil a nic jim nebral, než když jsú na mně přátelé vznesli, že jest on chtěl Markétu vlúditi neřádně, maje ženu svú, a potom jest ona vznesla na bratří své a na jiné dobré lidi, na pana Černína, kdež mám za to, že i někteří z úřadu Vaňka tohoto vystříhali jsú, a on jest toho přestati nechtěl, než pobrali jsú šaty, peníze tchánu mému. Tehdy jsem já šel s švagry svými tam, kdež jsem je našel s kušemi na- patými již, pancíř, peklhaubec; kdež žádné děvečky neměli, že jsú ji chtěli neřádně vlú- diti a jí o její statek i o hrdlo připraviti, a jeli z Plesu z krčmy. Kdež tam Vaněk ani Huolek statkuov nemají. Slibem jsem je za- vázal, aby z toho žádnému moci nečinili; než aby právem vinili. A toho odpírám, aby ke mně do Stračova na těch koních jeli ini nosili, než kožich, který jest jí napřed dal liščí, a biret kuní. Jest potom čteno svědomí. Tu my, slyšíce jich pře líčení i odpor, i svědomí strany obojí váživše, vzavše před oči své P. B., právo a spravedlnost, kdež Vaněk a Huolek a Kubka podle žaloby Janem Fili- pem a Martinem Pískem to pokazují, že Pavel Hlaváč k tomu se přiznal, že jest je slibem zavazoval, je bil, jim bral: z práva svého vy- povídáme, že Pavel Hlaváč jest povinen tím, co při tom Vaňkovi a Hůlkovi a Kubkovi vzato, to vrátiti zase, aneb jim to zaplatiti, což by spravedlivě za to stálo. A což pokáží, že jim tu v dvoře Krčínského pobráno, a to ve čtyřech nedělích pořád zběhlých od pruo- vodu puovoduo, což jim při tom pobráno [sic]. A což se tkne zbití a zloupení a slibem zavázání, poněvadž Pavel Hlaváč podle vejpovědi naší je z toho závazku propustil, ten při tom stuoj. A o bití a zloupení tuto vejpověď činíme: Poně- vadž Vaněk a Huolek a Kuobka nočně se zbrojí do domu Krčínského vešli nepořádem tím, který k tomu náleží, což při tom se jim od Pavla a odjiných přihodilo, že jsou sami sebou vinni; a vidí-li jse Pavlovi švakry své aneb
330 cvíka viniti, právo mu se nezavírá. Jan písa- řuov odvolává se k právu vrchnímu. Nález pánuov Hradeckých: Tu my z pl- nosti práva našeho ortel váš napravujíce, takto vypovídáme: Poněvadž Jan písařuov to jest svědky podle práva provedl, že svrchu psaní žalobníci to jsú jemu sami vymínili, přiřkli a k tomu se podvolili, aby týž Jan na se list udělal, že jemu má bez škody býti, že jim tu podle svého pruovodu a jich svolení nic po- vinen není. A nadto jakož Jan praví, že by nadepsaní žalobníci, davše prve Bruncvíka pro ten dluh do šatlávy, jej Jana pohrůžkami roz- ličnými a potom přiříkáním svým mluvíce, že jemu má to bez škody býti, jej k tomu listu přivedli: zdá-li se jemu buď o škody aneb o to, k čemuž taková věc podle zprávy jeho po- dobna jest, k nim hleděti, právo se jemu ne- zavírá. Actum f. 3. post s. Viti [17. června] a. 1516. Tu my z plnosti práva obojí vejpověd vaši slyšíce, takto je napravujeme. Poněvadž z svědkuov puovoduov to se nachází, že on Jan před tejmiž svědky se jest seznal k dluhu, a potom toho listem potvrdil, že on Jan podle toho svého přiznání a podle toho listu jest povinen jim puovoduom tu summu dáti a za- platiti, z kteréž jest obviněn. Než poněvadž on Jan zase praví, že by oni puovodové jemu přiříkali řkouce, „udělaj na se list, že má býti tobě bez škody,“ a k tomu že by jej oni na- drželi mimo řád a právo, pohrůžku jemu činíce : i udělaje on svému zápisu prve dosti, bude-li je on chtíti z toho viniti, právo se jemu ne- zavírá. Actum f. II. Rogationum [14. května] a. 1520. (Rukop. č. 93, fol. 247.) 7. 1521, 13. ledna. (Mezi Václavem Kate- řininejm, Vaňkem Huolkem a Kubkou z jedné, a Pavlem Hlaváčem z strany druhé, o zbití a koní pobrání.) Vaněk Kateřinin, Vaněk Huolek a Kubka viní Pavla Hlaváče, že jest je zbil s švagry svými v Krčínského dvoře, v světnici, koně jim pobral, zloupili je, svláčeli a sám je slibem zavazoval, opovrhše řád a právo, a v tom E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: že jsú k němu vešli a na koních k němu jeli do Stračova. Pavluov odpor: že jsem jich ne- loupil a nic jim nebral, než když jsú na mně přátelé vznesli, že jest on chtěl Markétu vlúditi neřádně, maje ženu svú, a potom jest ona vznesla na bratří své a na jiné dobré lidi, na pana Černína, kdež mám za to, že i někteří z úřadu Vaňka tohoto vystříhali jsú, a on jest toho přestati nechtěl, než pobrali jsú šaty, peníze tchánu mému. Tehdy jsem já šel s švagry svými tam, kdež jsem je našel s kušemi na- patými již, pancíř, peklhaubec; kdež žádné děvečky neměli, že jsú ji chtěli neřádně vlú- diti a jí o její statek i o hrdlo připraviti, a jeli z Plesu z krčmy. Kdež tam Vaněk ani Huolek statkuov nemají. Slibem jsem je za- vázal, aby z toho žádnému moci nečinili; než aby právem vinili. A toho odpírám, aby ke mně do Stračova na těch koních jeli ini nosili, než kožich, který jest jí napřed dal liščí, a biret kuní. Jest potom čteno svědomí. Tu my, slyšíce jich pře líčení i odpor, i svědomí strany obojí váživše, vzavše před oči své P. B., právo a spravedlnost, kdež Vaněk a Huolek a Kubka podle žaloby Janem Fili- pem a Martinem Pískem to pokazují, že Pavel Hlaváč k tomu se přiznal, že jest je slibem zavazoval, je bil, jim bral: z práva svého vy- povídáme, že Pavel Hlaváč jest povinen tím, co při tom Vaňkovi a Hůlkovi a Kubkovi vzato, to vrátiti zase, aneb jim to zaplatiti, což by spravedlivě za to stálo. A což pokáží, že jim tu v dvoře Krčínského pobráno, a to ve čtyřech nedělích pořád zběhlých od pruo- vodu puovoduo, což jim při tom pobráno [sic]. A což se tkne zbití a zloupení a slibem zavázání, poněvadž Pavel Hlaváč podle vejpovědi naší je z toho závazku propustil, ten při tom stuoj. A o bití a zloupení tuto vejpověď činíme: Poně- vadž Vaněk a Huolek a Kuobka nočně se zbrojí do domu Krčínského vešli nepořádem tím, který k tomu náleží, což při tom se jim od Pavla a odjiných přihodilo, že jsou sami sebou vinni; a vidí-li jse Pavlovi švakry své aneb
Strana 331
Jaroměř (1520—1523). ty, kteříž s ním byli, o to pobrání k nim hleděti, co by při kterém bylo, toho má vuoli. Tohoto pak našeho nálezu puovodové přijíti nechtějíce, k VMtem se odvolávají. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Tu my z plnosti práva vrchního Pražského ortel Váš tento takto napravujeme a z práva vypovídáme: Poněvadž z žaloby Vaňka Kate. řininého, Huolka a Kuobky puovoduov i také z svědomí předešlého Jakubce Krčínského a též Pavla Hlaváče to se nalezlo, že oni, Vaněk Kateřinin, Vaněk Huolek a Kubka, připravivše jse zbrojně do dvoru Jakubce Krčínského, přítele Pavlova, jsú vešli, chtíce nepořádnů věc proti dobrému pořádku učiniti, kteráž právem těžce každému zapověděna jest a na to těžké po- kuty ustanoveny jsú; a proto jim se stala ta příhoda, z kteréž Pavla Hlaváče před právem viní: z té příčiny on Pavel Hlaváč jim, Vaňkovi Kateřininému, Vaňkovi Huolkovi a Kubkovi, ničímž tím, čímž jeho viní, povinen není, a nic co navracovati jim, leč z své dobré vuole, není zavázán. Než oni, poněvadž Pavel Hlaváč o pokutu před soudem a před právem jest nemluvil, na tom přestati mobú podle práva města našeho. Actum in consilio feria tertia ante Anthonii anno 1521. (Rukop. č. 93, fol. 324.) 8. 1523, 2. září. (Mezi Prokopem jinak Pruošou a Martinem Krčínským starým o ru- kojemství.) Pruoša viní Krčínského z toho, že jest Zub nebožtík koupil kuoň od Matěje z Čiňova za čtyři kopy gr. Přišel Krčínský ke mně, řekl mi: slib ty za to k Matějovi, však za to nic neztratíš, a že já to chci sám opatřiti ; a tři kopy mi zuostal za jiný koník, a těch mi jest přel. A když přišlo na právo na Stra- čovské, tehdy Pavel měl nás o to rovnati, i potom nechtěl toho na se vzíti, tak to zuostalo; a na to ukázal svědomí. Proti tomu Krčínský odpívaje praví: z čehož mne Pruoša viní, že se to tak nenajde a že jemu povinovat nejsem. Tu my vzavše před oči své pána Boha, 331 právo a spravedlnost, z práva svého o tom takto vypovídáme: Poněvadž on Pruoša dvěma svědky dluh čtyři kopy gr. č. pruovodí za kuoň, kdež jest Krčínský za Zuba, syna svého, přiřekl, že bude Pruoša vypraven z slibu, jak jest slíbil za Zuba, a třetím listovním svě- domím tři kopy míšenské opět provodí; kdež obojímu podle práva Jiřík Krčínský tomu dluhu ničímž jest neodepřel a svědomím ne- odvedl: že jest jemu tím dluhem Pruošovi po- vinen a platiti jej má. Než jakož Krčínský praví, že by mu scházelo o [sic] svědomí panem Do- halicským: to má před sebú, chce-li z toho viniti pana Dohalického, neb koho jiného, že mu se právo nezavírá. A jakož sama Krčínská Dorota stojíc před námi pověděla, že by na Pruošu to s svým mužem provésti mohla, že jest pověděl při smrti nebožtíka Zuba, že jemu všecken dluh odpouští, což mu jest byl dlužen: toho měj vuoli i s mužem svým, chce-li Pruošu o to právem viniti, toho že se jim nezavírá. Tohoto pak našeho nálezu Krčínský přijíti nechtéje, k VMtem se odvolává; protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení a širšího žádáme. Tu my z plnosti práva ortel tento takto napravujeme: Poněvadž jest od Pruošy žaloba z dvojí věci prošla na Kréfnského, jedna z toho, že Krčínský v slib jeho uvedl vo čtyři kopy gr. č., a druhá že jemu tři kopy zuostal za koník; i poněvadž jest Pruoša provedl, že ho Krčínský v slib uvedl, v tom arkykuli ortele Vašeho potvrzujeme, tak že jemu Krčínský těmi čtyřmi kopami grošuo jest povinen. Než co se tří kop za koník dotýče dluhu, poně- vadž podle práva ten se dluh neprovedl na Krčínského, že tím dluhem povinovat není. A dále v čem jest stranám právo vyhrazeno, že toho při tom necháváme. Actum die Mercurii post S. Egidium anno 1523. (Tamtéž fol. 326.) 9. 1523, 9. října. (Mezi Janem Malátem a Janem Třeštíkem o spravedlnost na krčmě.) Jan Malát viní Jana Třeštíka z pětimetcítma kop míš. z spravedlnosti po mateři své, kteráž 42*
Jaroměř (1520—1523). ty, kteříž s ním byli, o to pobrání k nim hleděti, co by při kterém bylo, toho má vuoli. Tohoto pak našeho nálezu puovodové přijíti nechtějíce, k VMtem se odvolávají. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Tu my z plnosti práva vrchního Pražského ortel Váš tento takto napravujeme a z práva vypovídáme: Poněvadž z žaloby Vaňka Kate. řininého, Huolka a Kuobky puovoduov i také z svědomí předešlého Jakubce Krčínského a též Pavla Hlaváče to se nalezlo, že oni, Vaněk Kateřinin, Vaněk Huolek a Kubka, připravivše jse zbrojně do dvoru Jakubce Krčínského, přítele Pavlova, jsú vešli, chtíce nepořádnů věc proti dobrému pořádku učiniti, kteráž právem těžce každému zapověděna jest a na to těžké po- kuty ustanoveny jsú; a proto jim se stala ta příhoda, z kteréž Pavla Hlaváče před právem viní: z té příčiny on Pavel Hlaváč jim, Vaňkovi Kateřininému, Vaňkovi Huolkovi a Kubkovi, ničímž tím, čímž jeho viní, povinen není, a nic co navracovati jim, leč z své dobré vuole, není zavázán. Než oni, poněvadž Pavel Hlaváč o pokutu před soudem a před právem jest nemluvil, na tom přestati mobú podle práva města našeho. Actum in consilio feria tertia ante Anthonii anno 1521. (Rukop. č. 93, fol. 324.) 8. 1523, 2. září. (Mezi Prokopem jinak Pruošou a Martinem Krčínským starým o ru- kojemství.) Pruoša viní Krčínského z toho, že jest Zub nebožtík koupil kuoň od Matěje z Čiňova za čtyři kopy gr. Přišel Krčínský ke mně, řekl mi: slib ty za to k Matějovi, však za to nic neztratíš, a že já to chci sám opatřiti ; a tři kopy mi zuostal za jiný koník, a těch mi jest přel. A když přišlo na právo na Stra- čovské, tehdy Pavel měl nás o to rovnati, i potom nechtěl toho na se vzíti, tak to zuostalo; a na to ukázal svědomí. Proti tomu Krčínský odpívaje praví: z čehož mne Pruoša viní, že se to tak nenajde a že jemu povinovat nejsem. Tu my vzavše před oči své pána Boha, 331 právo a spravedlnost, z práva svého o tom takto vypovídáme: Poněvadž on Pruoša dvěma svědky dluh čtyři kopy gr. č. pruovodí za kuoň, kdež jest Krčínský za Zuba, syna svého, přiřekl, že bude Pruoša vypraven z slibu, jak jest slíbil za Zuba, a třetím listovním svě- domím tři kopy míšenské opět provodí; kdež obojímu podle práva Jiřík Krčínský tomu dluhu ničímž jest neodepřel a svědomím ne- odvedl: že jest jemu tím dluhem Pruošovi po- vinen a platiti jej má. Než jakož Krčínský praví, že by mu scházelo o [sic] svědomí panem Do- halicským: to má před sebú, chce-li z toho viniti pana Dohalického, neb koho jiného, že mu se právo nezavírá. A jakož sama Krčínská Dorota stojíc před námi pověděla, že by na Pruošu to s svým mužem provésti mohla, že jest pověděl při smrti nebožtíka Zuba, že jemu všecken dluh odpouští, což mu jest byl dlužen: toho měj vuoli i s mužem svým, chce-li Pruošu o to právem viniti, toho že se jim nezavírá. Tohoto pak našeho nálezu Krčínský přijíti nechtéje, k VMtem se odvolává; protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení a širšího žádáme. Tu my z plnosti práva ortel tento takto napravujeme: Poněvadž jest od Pruošy žaloba z dvojí věci prošla na Kréfnského, jedna z toho, že Krčínský v slib jeho uvedl vo čtyři kopy gr. č., a druhá že jemu tři kopy zuostal za koník; i poněvadž jest Pruoša provedl, že ho Krčínský v slib uvedl, v tom arkykuli ortele Vašeho potvrzujeme, tak že jemu Krčínský těmi čtyřmi kopami grošuo jest povinen. Než co se tří kop za koník dotýče dluhu, poně- vadž podle práva ten se dluh neprovedl na Krčínského, že tím dluhem povinovat není. A dále v čem jest stranám právo vyhrazeno, že toho při tom necháváme. Actum die Mercurii post S. Egidium anno 1523. (Tamtéž fol. 326.) 9. 1523, 9. října. (Mezi Janem Malátem a Janem Třeštíkem o spravedlnost na krčmě.) Jan Malát viní Jana Třeštíka z pětimetcítma kop míš. z spravedlnosti po mateři své, kteráž 42*
Strana 332
332 mu náleží z krěmy Heřmanské ; kdež mi pravil, když krčmu prodal, že má jiný grunt, bude-li mi co vinovat, že mi chce odtud býti práv. A v těch šatech nebo nádobách, které jest prodal Třeštík též po mateři mé, chci spra- vedlnost míti. A na to svědomí ukázal. Proti tomu Jan Třeštík odpíraje pravil: Já o té spravedlnosti, z kteréž mne Jan Malát viní, nic nevím, a nejsem jemu nic vinovat; a kdež mne viní, že bych jemu na jiný grunt uka- zoval, z kteréhož bych jemu práv býti chtěl, k vinění o tu spravedlnost: toho jemu také odpírám, že sem jemu toho také nemluvil, a že jse to jináč najde. Též o šaty i nádobí, jakž mne viní, odpor kladu; a na to ukázal svědomí. Tu my z plnosti práva vinění i také odpor i svědomí váživše, vzavše před oči své pána Boha, právo a spravedlnost, o tom takto na- lézáme: Poněvadž se našlo, že Jana Maláty máti vlastní sestra byla jest ženy Třeštíkovy a (dcera Valšové, jejíž jest ta krčma byla v Heřmanicích; a Třeštík se přiznal, že jest tu krčmu za padesáte kop míš. prodal a za ni peníze vzal, a toho neprovedl, by mátě Ma- Jítova z toho gruntu svým dílem vybyta byla, aneb svú spravedlnost kudy potratila, aneb odevzdala byla. Ani pan Berka v svém svě- domí listovním nevyznává, aby pan Vaněk Heřmanský, jsa někdy pánem toho gruntu dě- dičným, jemu Třeštíkovi tu krčmu dával před spravedlností mateře Jana Maláty, než toliko před sebú i před svými dědici. I z takové pří- činy polovice té spravedlnosti, totiž pětmecítma kop míš., Janovi Malátovi na Janovi Třeštíkovi se připovídá. A což se pak těch šatuov a nádob dotýče, poněvadž Martin z Brodu a Lidmila Háková nevyznávají, co jest jich bylo zejména, i nádob jaký počet; a o sukni Jan Skála vyznává, že jest chodívala v sukni ma- teře Malátovy po smrti její, a neklade, byla-li jí dána, čili nebyla: aby Jan Třeštík podle práva od dneška ve dvú nedělích na rathúze zpravil, co jest těch šatuov a nádob, též i o té E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: sukni k sobě přijal, aneb jeho žena; a když to zpraví, má Malát na tom dosti míti. Tohoto pak našeho nálezu Jan Třeštík přijíti nechtěje, k VMtem se jakožto ku právu vrchnímu od- volává. Protož my v tom od VMtí dokonalej- šího naučení žádáme. Actum feria tertia ante s. Ludmilam [10. září] 1523. Tu my z plnosti práva vrchního ortele to- hoto vašeho, jakožto řádně podle práva přišlého, potvrzujeme. Actum in consilio die Veneris post s. Franciscum ([9. října] a. 1523. (Tamtéž fol. 326.) 10. 1531, 15. prosince. (Mezi p. Arnoštem Litoborským z Chlumu z jedné a Samuelem i jinými bratřimi jeho strany druhé o koně a vuoz etc.) Jan Arnošt Litoborský z Chlumu viní Samuele a jiné bratří, jakožto držitele statku nebožtíka Vaněčka, z toho, že by on p. Arnošt jměl dluh na bratru jich Matiečkovi puol dvanáctý kopy míš. za vuoz a za koně, a že jest se on Matieček do toho statku vdlužil, a to že i pokázati muože, a že jest to tu zuostalo v tom statku. Proti tomu Samuel s bratřími pravili: kdež nás p. Arnošt viní jako držitele statku nebožtíka Vaníčka pro dluh Matějka, bratra našeho, puol dvanáctý kopy míš., a pravě, že Matiečík, bratr náš, se vzdlu- žil do toho statku za vuoz a za dva koně: my pravíme, že jest Matiečík nebyl držitel toho statku, a ten dluh není do toho statku vzdlužen, protož z příčiny té, nejsme tím dluhem povinovati. A kdež praví p. Arnošt, že to chce ukázati: i když to podle práva ukáže, což nám z práva nalezeno bude, při tom se zachovati chceme. A kdež praví, že ten vuoz a ty dva koně jsú při tom statku zuostaly: pravíme, že o tom nic nevíme, žádajíc při tom za spra- vedlivé opatření. I na to jest čteno jiné svě- domí s jinými potřebami. Tu my, vzavše před oči své P. Boha, právo a spravedlnost, váživše s pilností puovod, odpor, svědomí a jich z obú stran pře doličo- vání, poněvadž p. Arnošt v svém puovodu vi- nění Samuele a bratří jeho, jako držitele statku
332 mu náleží z krěmy Heřmanské ; kdež mi pravil, když krčmu prodal, že má jiný grunt, bude-li mi co vinovat, že mi chce odtud býti práv. A v těch šatech nebo nádobách, které jest prodal Třeštík též po mateři mé, chci spra- vedlnost míti. A na to svědomí ukázal. Proti tomu Jan Třeštík odpíraje pravil: Já o té spravedlnosti, z kteréž mne Jan Malát viní, nic nevím, a nejsem jemu nic vinovat; a kdež mne viní, že bych jemu na jiný grunt uka- zoval, z kteréhož bych jemu práv býti chtěl, k vinění o tu spravedlnost: toho jemu také odpírám, že sem jemu toho také nemluvil, a že jse to jináč najde. Též o šaty i nádobí, jakž mne viní, odpor kladu; a na to ukázal svědomí. Tu my z plnosti práva vinění i také odpor i svědomí váživše, vzavše před oči své pána Boha, právo a spravedlnost, o tom takto na- lézáme: Poněvadž se našlo, že Jana Maláty máti vlastní sestra byla jest ženy Třeštíkovy a (dcera Valšové, jejíž jest ta krčma byla v Heřmanicích; a Třeštík se přiznal, že jest tu krčmu za padesáte kop míš. prodal a za ni peníze vzal, a toho neprovedl, by mátě Ma- Jítova z toho gruntu svým dílem vybyta byla, aneb svú spravedlnost kudy potratila, aneb odevzdala byla. Ani pan Berka v svém svě- domí listovním nevyznává, aby pan Vaněk Heřmanský, jsa někdy pánem toho gruntu dě- dičným, jemu Třeštíkovi tu krčmu dával před spravedlností mateře Jana Maláty, než toliko před sebú i před svými dědici. I z takové pří- činy polovice té spravedlnosti, totiž pětmecítma kop míš., Janovi Malátovi na Janovi Třeštíkovi se připovídá. A což se pak těch šatuov a nádob dotýče, poněvadž Martin z Brodu a Lidmila Háková nevyznávají, co jest jich bylo zejména, i nádob jaký počet; a o sukni Jan Skála vyznává, že jest chodívala v sukni ma- teře Malátovy po smrti její, a neklade, byla-li jí dána, čili nebyla: aby Jan Třeštík podle práva od dneška ve dvú nedělích na rathúze zpravil, co jest těch šatuov a nádob, též i o té E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: sukni k sobě přijal, aneb jeho žena; a když to zpraví, má Malát na tom dosti míti. Tohoto pak našeho nálezu Jan Třeštík přijíti nechtěje, k VMtem se jakožto ku právu vrchnímu od- volává. Protož my v tom od VMtí dokonalej- šího naučení žádáme. Actum feria tertia ante s. Ludmilam [10. září] 1523. Tu my z plnosti práva vrchního ortele to- hoto vašeho, jakožto řádně podle práva přišlého, potvrzujeme. Actum in consilio die Veneris post s. Franciscum ([9. října] a. 1523. (Tamtéž fol. 326.) 10. 1531, 15. prosince. (Mezi p. Arnoštem Litoborským z Chlumu z jedné a Samuelem i jinými bratřimi jeho strany druhé o koně a vuoz etc.) Jan Arnošt Litoborský z Chlumu viní Samuele a jiné bratří, jakožto držitele statku nebožtíka Vaněčka, z toho, že by on p. Arnošt jměl dluh na bratru jich Matiečkovi puol dvanáctý kopy míš. za vuoz a za koně, a že jest se on Matieček do toho statku vdlužil, a to že i pokázati muože, a že jest to tu zuostalo v tom statku. Proti tomu Samuel s bratřími pravili: kdež nás p. Arnošt viní jako držitele statku nebožtíka Vaníčka pro dluh Matějka, bratra našeho, puol dvanáctý kopy míš., a pravě, že Matiečík, bratr náš, se vzdlu- žil do toho statku za vuoz a za dva koně: my pravíme, že jest Matiečík nebyl držitel toho statku, a ten dluh není do toho statku vzdlužen, protož z příčiny té, nejsme tím dluhem povinovati. A kdež praví p. Arnošt, že to chce ukázati: i když to podle práva ukáže, což nám z práva nalezeno bude, při tom se zachovati chceme. A kdež praví, že ten vuoz a ty dva koně jsú při tom statku zuostaly: pravíme, že o tom nic nevíme, žádajíc při tom za spra- vedlivé opatření. I na to jest čteno jiné svě- domí s jinými potřebami. Tu my, vzavše před oči své P. Boha, právo a spravedlnost, váživše s pilností puovod, odpor, svědomí a jich z obú stran pře doličo- vání, poněvadž p. Arnošt v svém puovodu vi- nění Samuele a bratří jeho, jako držitele statku
Strana 333
Jaroměř (1531). Vaníčkova, pokládá dluh na Matějkovi, bratru jejich, se míti za dva koně a vuoz puol dva- náctý kopy míš., a že se jest do toho statku vzdlužil, a tu v tom statku že jsou ty koně ostali, a to že prokázati chce, táhna se na díl téhož Matějka, kterýž on v tom statku má s nimi spolu, jakož Samuel s bratřími v svém doličování toho dokládá, že nejsou dílni spolu a nevědí, co jemu tu náleží. A v svém odporu kladou, že ten dluh do toho statku vzdlužen není, a v tom statku nikdy Matieček nevládl, a že jsú ti koni vtom statku neostali, a jestli by to p. Arnošt ukázal podle práva, což jim z práva nalezeno bude, při tom se zachovati chtějí; a tomu neodpírají, aby on Matiečík dlužen nebyl za ten vuoz a ty koně. A p. Arnošt podle svého puovodu ničímž nepokazuje, aby ti koni a vuoz v tom statku Vaníčkově ostali;, ani puol dvanáctý kopy neprovozuje summy, aby se do toho statku vzdlužil Ma- tiečík a jemu dlužen zůstal; než provozuje Matějem Bartošem, že on Matiečík přiznal se před ním, že jest koupil od p. Arnošta dva koně, ale neoznámil zač, a také Mikuláš, Jana Vdovina syn, a Jiřík Poledne svědčí, že ty koně vídali u Matiečka, a Poledne hned jmenuje, jaké srsti byli. I protož on p. Arnošt vý- povědí z práva našeho povinen jest přísahou, vezima k své víře a k své duši, zpraviti to ve dvú nedělích podle práva pořád sběhlých, že ti koni a ten vuoz nejsú jemu zaplaceni, a že tak té puol dvanáctý kopy míš. jemu za to Matiečík pozuostal. A když to tak podle práva zpraví, tehdy Samuhel s bratřími svými za Matiečka z dílu a na díl jeho budou po- vinni té puol dvanáctý kopy míšenské jemu, panu Arnoštovi, zpraviti a zaplatiti odtud ve dvou nedělích podle práva pořád sběhlých, však svým dílóm bez újmy. A což za téhož Matiečka a jeho dluhu, v kterýž se on vdlužil ne [sic] do toho statku, vydadí, toho před ním všeho tolik každý na svuoj díl z nich také na- před vzíti mají. Tohoto pak našeho nálezu Samuhel s bratřími svými přijítí nechtějíce, 333 k VMtem se odvolávají. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Tu my, z plnosti práva vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně přišlého potvr- zujeme. Actum die Veneris post s. Luciam a. [15. prosince] 1531. (Tamtéž fol. 329.) 11. 1531, 18. prosince. (Mezi Janem Vdo- viným z jedné a Pavlem Hlaváčem s strany druhé o nějaké odevzdání peněz.) Jan Vdovin skrze Jana Sokola viní Pavla Hlaváče z toho, že jest „odevzdání kázal sobě psáti bez mé vuole, kdež já peníze, které jsem klásti měl tomu, komuž náležely, a on jest bez mé vuole odevzdání kázal psáti, bezpeče mě tím, že já podle práva již dosti za své mám; a potom že jest mě připravil Naksera před p. purg- mistra a před pány, z té sumy viníce mne, a právem se vedl, že bych mu nedodal, co bych mu dlužen byl; a potom p. Pavel před purg- mistrem a před pány kázal mi se umluviti, a já sem se úmluvě dáti musel, a bezpeče mě tím, že za to nic neztratím, a já sem skrze to škody bral; a ty peníze, kteréž měl Naksera vzíti, vzal je p. Pavel, a odevzdání přijal bez mé vuole, bezpeče mě tím, že neztratím za to nic. A tudy podle práva mně to odevzdání jest ničímž ;“ i žádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Pavel Hlaváč odpíraje pravil: Což se toho odevzdání dotýče, že bych je bez vuole jeho měl přijíti,; v tom se nepamatuji, abych je přijímati měl bez jeho vědomí. A též se v tom nepamatuje, aby jej měl jím bezpečiti, neb mi toho žádná potřeba neukazovala, neb jest on toho statku ode mně nekoupil; neb když jest Toman statek ode mne koupil v Dolanech, ukázal mi na Janovi závdavku sto a třidceti kop tak, jak trh svědčí v registrech rychtář- ských, a tu jest mi na ten zápis vyrazil, co zbejvá po CXLII kopách. A více se nepamatuji, aby mi přes to víc vydal. A že jsem já Na- kserových peněz k sobě žádných nepřijímal, než na těch CXLII kopách sem přijímal, což jest mi bylo od Tomana na Janovi ukázáno. Což se dotýče rozkazu, že jsem se kázal jemu umlu-
Jaroměř (1531). Vaníčkova, pokládá dluh na Matějkovi, bratru jejich, se míti za dva koně a vuoz puol dva- náctý kopy míš., a že se jest do toho statku vzdlužil, a tu v tom statku že jsou ty koně ostali, a to že prokázati chce, táhna se na díl téhož Matějka, kterýž on v tom statku má s nimi spolu, jakož Samuel s bratřími v svém doličování toho dokládá, že nejsou dílni spolu a nevědí, co jemu tu náleží. A v svém odporu kladou, že ten dluh do toho statku vzdlužen není, a v tom statku nikdy Matieček nevládl, a že jsú ti koni vtom statku neostali, a jestli by to p. Arnošt ukázal podle práva, což jim z práva nalezeno bude, při tom se zachovati chtějí; a tomu neodpírají, aby on Matiečík dlužen nebyl za ten vuoz a ty koně. A p. Arnošt podle svého puovodu ničímž nepokazuje, aby ti koni a vuoz v tom statku Vaníčkově ostali;, ani puol dvanáctý kopy neprovozuje summy, aby se do toho statku vzdlužil Ma- tiečík a jemu dlužen zůstal; než provozuje Matějem Bartošem, že on Matiečík přiznal se před ním, že jest koupil od p. Arnošta dva koně, ale neoznámil zač, a také Mikuláš, Jana Vdovina syn, a Jiřík Poledne svědčí, že ty koně vídali u Matiečka, a Poledne hned jmenuje, jaké srsti byli. I protož on p. Arnošt vý- povědí z práva našeho povinen jest přísahou, vezima k své víře a k své duši, zpraviti to ve dvú nedělích podle práva pořád sběhlých, že ti koni a ten vuoz nejsú jemu zaplaceni, a že tak té puol dvanáctý kopy míš. jemu za to Matiečík pozuostal. A když to tak podle práva zpraví, tehdy Samuhel s bratřími svými za Matiečka z dílu a na díl jeho budou po- vinni té puol dvanáctý kopy míšenské jemu, panu Arnoštovi, zpraviti a zaplatiti odtud ve dvou nedělích podle práva pořád sběhlých, však svým dílóm bez újmy. A což za téhož Matiečka a jeho dluhu, v kterýž se on vdlužil ne [sic] do toho statku, vydadí, toho před ním všeho tolik každý na svuoj díl z nich také na- před vzíti mají. Tohoto pak našeho nálezu Samuhel s bratřími svými přijítí nechtějíce, 333 k VMtem se odvolávají. Protož my v tom od VMtí dokonalejšího naučení žádáme. Tu my, z plnosti práva vrchního ortele tohoto vašeho jakožto řádně přišlého potvr- zujeme. Actum die Veneris post s. Luciam a. [15. prosince] 1531. (Tamtéž fol. 329.) 11. 1531, 18. prosince. (Mezi Janem Vdo- viným z jedné a Pavlem Hlaváčem s strany druhé o nějaké odevzdání peněz.) Jan Vdovin skrze Jana Sokola viní Pavla Hlaváče z toho, že jest „odevzdání kázal sobě psáti bez mé vuole, kdež já peníze, které jsem klásti měl tomu, komuž náležely, a on jest bez mé vuole odevzdání kázal psáti, bezpeče mě tím, že já podle práva již dosti za své mám; a potom že jest mě připravil Naksera před p. purg- mistra a před pány, z té sumy viníce mne, a právem se vedl, že bych mu nedodal, co bych mu dlužen byl; a potom p. Pavel před purg- mistrem a před pány kázal mi se umluviti, a já sem se úmluvě dáti musel, a bezpeče mě tím, že za to nic neztratím, a já sem skrze to škody bral; a ty peníze, kteréž měl Naksera vzíti, vzal je p. Pavel, a odevzdání přijal bez mé vuole, bezpeče mě tím, že neztratím za to nic. A tudy podle práva mně to odevzdání jest ničímž ;“ i žádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Pavel Hlaváč odpíraje pravil: Což se toho odevzdání dotýče, že bych je bez vuole jeho měl přijíti,; v tom se nepamatuji, abych je přijímati měl bez jeho vědomí. A též se v tom nepamatuje, aby jej měl jím bezpečiti, neb mi toho žádná potřeba neukazovala, neb jest on toho statku ode mně nekoupil; neb když jest Toman statek ode mne koupil v Dolanech, ukázal mi na Janovi závdavku sto a třidceti kop tak, jak trh svědčí v registrech rychtář- ských, a tu jest mi na ten zápis vyrazil, co zbejvá po CXLII kopách. A více se nepamatuji, aby mi přes to víc vydal. A že jsem já Na- kserových peněz k sobě žádných nepřijímal, než na těch CXLII kopách sem přijímal, což jest mi bylo od Tomana na Janovi ukázáno. Což se dotýče rozkazu, že jsem se kázal jemu umlu-
Strana 334
334 viti, v tom se takto pamatuji: Když jest byl u p. Duška Voříška, za purgmistrovství jeho, v domě, kdež jest při třetím vedenie práva Jan Vdovin na ten statek odpor vložil, a Pavel písař mluvil, že by o mně Jan Vdovin po- mluvu činil, že bych já měl nějaké odevzdání přijímati, a že jest mi neporučil znáti se k tomu, a on se přiznal, že zná; tehdy týž Pavel písař ozuamoval, když jest Jan odpor kladl, že jsou páni jemu mluvili; aby se s Nakserou smluvil, že opatřen bude. A já jsem pověděl, aby nechal soudu a se s Na- kserou smluvil, poněvadž opatřen bude, však má, kde o své hleděti, a že o žádného tu ne- běží než o ty ubohé sirotky. Tu my, vzavše před oči své pána Boha, právo a spravedlnost, váživše s pilností puovod pře, odpor, svědomí a jich z obú stran doli- čování pře, všecko, nač se která strana vzta- hovala, (krom té cedule, kterúž jest Pavel Hlaváč svou rukou sepsavše, přiložil teprve po vložení odporu svého, nebo se za právo nedrží, aby kdo měl spisované odpory klásti při právě, ale ústně doličovati). Poněvadž Jan Vdovin podle obvinění svého hodnými svědky dostatečně jest provedl, že jest Pavel Hlaváč bez přítomnosti a vědomí jeho odevzdání od Duška Tomana přijal, jeho slovem ; a on Hla- váč toho ničímž neukazuje, aby jaké bylo v tom Janovo povolení, než toliko proti osobám mluvil, mají-li svědčiti, kteří jsou při zápisu byli, aby to opatřeno bylo; ježto se zná zřetedlně, kdož čeho jsou přítomni, že ti spravedlivě mohou o tom svědčiti, a ne ti, kdož při tom nejsou, tu o tom takto vypo- vídáme: že jest on Pavel Hlaváč toho učiniti neměl, aby bez poručení Janova do městských register odevzdání jeho slovem a na místě jeho přijímal, věda dobře, jaký jest pořád při městě tomto o takových věcech, jsa ještě do- tázán od pana Pavla Mistříka, tehdáž místo purgmistrské držícího, mohlo-li by to býti, ježto i pokuty jsou na to, kteréž také při sobě na ten čas pozuostavujeme, kdožby přijímal zápisy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: do kněh nebo register, nemaje sobě poručení žádného na čím místě. Dále, poněvadž Jan Vdovin podle svého obvinění dostatečně pro- vedl a svědky hodnými jest ukázal přirčení na Pavla Hlaváče, k kterémuž se neznal a odpíral: z práva svého vypovídáme, že on Pavel Hlaváč podle svého Janovým dokázáním přirčení, že jej zastúpiti a jemu škodovati nedá, aby se smluvil s Václavem Nakserú, což týž Jan Vdovin ukáže, že jest témuž Václavovi Nakserovi již dal aneb ještě dále a více dáti má, a skrze to proškodoval: že on Pavel Hla- váč to všecko povinen jest jemu zase dáti a navrátiti ve dvou nedělích pořád zběhlých podle práva. A kdež pak Pavel Hlaváč do- kládá, že by jemu ještě náleželo něco víc, nežli jest vybral, co jest vybrati měl, vzta- hovavše se na registra a Vejpisy, kteříž sú jemu čteny: poněvadž jest puovod pře o to nezašel, chce-li on Pavel Hlaváč jeho Jana z čebo viniti, když se tomuto nálezu ovšem dosti od něho stane, právo se jemu nezavírá. A jestli na téhož Jana co podle práva ukáže i v registrách se vyhledá, v tom ve všem obojí stranu při spravedlivém prostředku chcem zachovati podle práva svého. Tu my z plnosti práva — ortel váš takto napravujeme a takto k němu pravíme: Po- něvadž Dušek Toman, kterýž měl statek v své moci, před právo vaše předstúpil a Janovi Vdovinému ten statek odevzdal, a Pavel Hla- váč to jest pravil, že by jemu Jan Vdovin to poručil, aby na místě jeho při tom odevzdání byl. I poněvadž jest on Pavel statku ne- zapisoval cizího, než Dušek svuoj statek za- psal, tu jest on proti právu nic neučinil. Než on Jan Vdovin vuoli jest měl, ten jemu statek zvláště byl-li jest s těmi závadami, kterýmž by on dosti učiniti nemohl. A proto že, jestliže ho není v držení, on pro ten statek tak za- psaný nemá žádné škody nésti, než muože se zbaviti toho statku, vydada jej Duškovi, a zase on Dušek závady své vyvazuj. A přišlo-li
334 viti, v tom se takto pamatuji: Když jest byl u p. Duška Voříška, za purgmistrovství jeho, v domě, kdež jest při třetím vedenie práva Jan Vdovin na ten statek odpor vložil, a Pavel písař mluvil, že by o mně Jan Vdovin po- mluvu činil, že bych já měl nějaké odevzdání přijímati, a že jest mi neporučil znáti se k tomu, a on se přiznal, že zná; tehdy týž Pavel písař ozuamoval, když jest Jan odpor kladl, že jsou páni jemu mluvili; aby se s Nakserou smluvil, že opatřen bude. A já jsem pověděl, aby nechal soudu a se s Na- kserou smluvil, poněvadž opatřen bude, však má, kde o své hleděti, a že o žádného tu ne- běží než o ty ubohé sirotky. Tu my, vzavše před oči své pána Boha, právo a spravedlnost, váživše s pilností puovod pře, odpor, svědomí a jich z obú stran doli- čování pře, všecko, nač se která strana vzta- hovala, (krom té cedule, kterúž jest Pavel Hlaváč svou rukou sepsavše, přiložil teprve po vložení odporu svého, nebo se za právo nedrží, aby kdo měl spisované odpory klásti při právě, ale ústně doličovati). Poněvadž Jan Vdovin podle obvinění svého hodnými svědky dostatečně jest provedl, že jest Pavel Hlaváč bez přítomnosti a vědomí jeho odevzdání od Duška Tomana přijal, jeho slovem ; a on Hla- váč toho ničímž neukazuje, aby jaké bylo v tom Janovo povolení, než toliko proti osobám mluvil, mají-li svědčiti, kteří jsou při zápisu byli, aby to opatřeno bylo; ježto se zná zřetedlně, kdož čeho jsou přítomni, že ti spravedlivě mohou o tom svědčiti, a ne ti, kdož při tom nejsou, tu o tom takto vypo- vídáme: že jest on Pavel Hlaváč toho učiniti neměl, aby bez poručení Janova do městských register odevzdání jeho slovem a na místě jeho přijímal, věda dobře, jaký jest pořád při městě tomto o takových věcech, jsa ještě do- tázán od pana Pavla Mistříka, tehdáž místo purgmistrské držícího, mohlo-li by to býti, ježto i pokuty jsou na to, kteréž také při sobě na ten čas pozuostavujeme, kdožby přijímal zápisy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: do kněh nebo register, nemaje sobě poručení žádného na čím místě. Dále, poněvadž Jan Vdovin podle svého obvinění dostatečně pro- vedl a svědky hodnými jest ukázal přirčení na Pavla Hlaváče, k kterémuž se neznal a odpíral: z práva svého vypovídáme, že on Pavel Hlaváč podle svého Janovým dokázáním přirčení, že jej zastúpiti a jemu škodovati nedá, aby se smluvil s Václavem Nakserú, což týž Jan Vdovin ukáže, že jest témuž Václavovi Nakserovi již dal aneb ještě dále a více dáti má, a skrze to proškodoval: že on Pavel Hla- váč to všecko povinen jest jemu zase dáti a navrátiti ve dvou nedělích pořád zběhlých podle práva. A kdež pak Pavel Hlaváč do- kládá, že by jemu ještě náleželo něco víc, nežli jest vybral, co jest vybrati měl, vzta- hovavše se na registra a Vejpisy, kteříž sú jemu čteny: poněvadž jest puovod pře o to nezašel, chce-li on Pavel Hlaváč jeho Jana z čebo viniti, když se tomuto nálezu ovšem dosti od něho stane, právo se jemu nezavírá. A jestli na téhož Jana co podle práva ukáže i v registrách se vyhledá, v tom ve všem obojí stranu při spravedlivém prostředku chcem zachovati podle práva svého. Tu my z plnosti práva — ortel váš takto napravujeme a takto k němu pravíme: Po- něvadž Dušek Toman, kterýž měl statek v své moci, před právo vaše předstúpil a Janovi Vdovinému ten statek odevzdal, a Pavel Hla- váč to jest pravil, že by jemu Jan Vdovin to poručil, aby na místě jeho při tom odevzdání byl. I poněvadž jest on Pavel statku ne- zapisoval cizího, než Dušek svuoj statek za- psal, tu jest on proti právu nic neučinil. Než on Jan Vdovin vuoli jest měl, ten jemu statek zvláště byl-li jest s těmi závadami, kterýmž by on dosti učiniti nemohl. A proto že, jestliže ho není v držení, on pro ten statek tak za- psaný nemá žádné škody nésti, než muože se zbaviti toho statku, vydada jej Duškovi, a zase on Dušek závady své vyvazuj. A přišlo-li
Strana 335
Jaromér (1531— 1533). jest co na Jana Vdoviného, jaké těžkosti, již od práva pro ten zápis a on své peníze podle zápisu dáti musil, ty mají jemu předkem na- vráceny býti. Než také, neříkal-li je proti tomu zápisu do dne a do roka nic, než ten statek podle zápisu ujal-li jest, má v tom státi, a bez naříkání před se držeti a lidem práv býti. A což se přirčení nějakého dotýče, jestliže skrze to přirčení jakú újmu Jan Vdovin vzal, ta jemu, což provede do dvů nedělí od ortele tohoto otevření, od Pavla má napravena býti, však tak, puostí-li Tomanovi zase Jan Vdovin statek; a on Pavel, jestliže jest se to stalo pro ten statek jemu Janovi Vdovinému odevzdaný, muož zase toho na tom statku Duškovu posti- hati, což skrze to rčení ujmy by vzal. Actum f. II. ante Thomam ap. a. [18. prosince] 1531. (Tamtéž fol. 327.) 12. 1532, 29. července. (Mezi Davidem 2 Hradce n. L. a Markétou Kuzmovou o pade- sáte kop míš.) David z Hradce viní Markétu Kuzmovou z padesáti kop gr. č., že jest jemu na ten kšaft nebožtíka Petra Kuzmy nevyplnila, toho žádaje na p. purgmistru a konšelích, aby byl spravedlivě opatřen, poněvadž jest kme- tična jejich, aby jemu dáno bylo a vyplněno. Proti tomu od Markéty Kuzmové mluveno, kdež ji viní David. z Hradce z padesáti kop gr. č. z nevyplnění podle kšaftu, ona tak praví: z čehož ji tu kolivěk viní, že jest to zaplaceno a vydáno tomu, komuž náleželo, a to muože ukázati, nebo i kšaft toho nevztahuje se na těch padesáte kop gr. č.; žádajíce při sprave- dlivém zachována býti, a že Davidovi ničímž povinovata není. Tu my, poněvadž Markéta Kuzmová svě- domím srovnalým dostatečně jest ukázala, že nebožtík Martin Sléval přiznal se při kśaftu dělání Petra Kuzmy i jinde, Ze jest jemu téch sto kop věna vyplnil, à tomu nic neodeptel, ale nad to, Ze jest jemu více tíidceti kop ostal dlužen, se přiznal, a o těch i kšaftem svým zavázal, a zmínky o stu kopách věna neučinil : z práva svého vypovídáme, že Markéta Kuz- 335 mová těmi sto kopami v kšaftu Petra Kuzmy položenými Davidovi ani jinému žádnému po- vinna není. Tohoto pak našeho ortele David Tu my z plnosti práva vrchního — ortele tohoto potvrzujeme. Stalo se v pondělí po sv. Jakubu ap. [29. éce] l. 1532. (Tamtéz f. 330.) 13. 1533, 18. srpna. (Mezi Petrem tkadlcem a Valentinem sladovnikem o zahradní trh.) Petr tkadlec viní Valentina sladovnika, że jest pověděl jemu, že k své ruce nekupuje té za- hrady, a k tomu při tom pověděl, abych to jměl v tajnosti, že oznámí p. purgmistru a pánuom o tom, a do roka že toho trhu puostiti mi zase nemuože, než až po roce; a řekl mi byl do téhož roku domek najíti a rytinu. A když jest pověděl, abych za ním zanechal desíti kop, já oznámil, že jsem dlužen lidem; a on řekl: i muo- žeš je vzíti; a o to se se mnü smluvil. Pak když sem již iněl domek stržený jiný, a on o tom nevěděl, šel jsem k němu a žádal jsem ho, aby mi puojčil tři kopy; a on řekl: já ne- vím, poněvadž tvá mátě nechce tak pustiti, jakž mezi sebou v tejnosti máme, než aby ty sobě nyní někde jiný domek koupil. A já sem koupil. Než když on tržil od mateře, tehdy pod tím tajemstvím, kteréž bylo mezi námi, mluvil o závdavku, o placení i o sumě, zač bych já jej chtěl ujíti ten domek s zahradou, za devadesáte-li kop aneb za sto kop zase od něho, že tojako na mne koupí pod svěřením. A já řekl, začkoli, i za sto kop, že jej tak zase od něho ujmu, A když přišlo k trhu, tehdy nechtěl dáti než devadesáte kop za to; a pravil, že mně toho tehbýně nedopřeje, než abych jí namlúval, aby jemu toho přála; a já se tak zachoval vedle jeho rozkázání, než byla by mně tchýně toho přála, a seznala by se k tomu. Proti tomu odpor od Valentina skrze p. Jana Dobřenského vloženo, že jest k své ruce koupil svobodně, kdež jest při tom byl p. Malík, Jan kožišník a Mikuláš Rožnovský, a to od Markéty Klečepařky, a že Petr taktéž
Jaromér (1531— 1533). jest co na Jana Vdoviného, jaké těžkosti, již od práva pro ten zápis a on své peníze podle zápisu dáti musil, ty mají jemu předkem na- vráceny býti. Než také, neříkal-li je proti tomu zápisu do dne a do roka nic, než ten statek podle zápisu ujal-li jest, má v tom státi, a bez naříkání před se držeti a lidem práv býti. A což se přirčení nějakého dotýče, jestliže skrze to přirčení jakú újmu Jan Vdovin vzal, ta jemu, což provede do dvů nedělí od ortele tohoto otevření, od Pavla má napravena býti, však tak, puostí-li Tomanovi zase Jan Vdovin statek; a on Pavel, jestliže jest se to stalo pro ten statek jemu Janovi Vdovinému odevzdaný, muož zase toho na tom statku Duškovu posti- hati, což skrze to rčení ujmy by vzal. Actum f. II. ante Thomam ap. a. [18. prosince] 1531. (Tamtéž fol. 327.) 12. 1532, 29. července. (Mezi Davidem 2 Hradce n. L. a Markétou Kuzmovou o pade- sáte kop míš.) David z Hradce viní Markétu Kuzmovou z padesáti kop gr. č., že jest jemu na ten kšaft nebožtíka Petra Kuzmy nevyplnila, toho žádaje na p. purgmistru a konšelích, aby byl spravedlivě opatřen, poněvadž jest kme- tična jejich, aby jemu dáno bylo a vyplněno. Proti tomu od Markéty Kuzmové mluveno, kdež ji viní David. z Hradce z padesáti kop gr. č. z nevyplnění podle kšaftu, ona tak praví: z čehož ji tu kolivěk viní, že jest to zaplaceno a vydáno tomu, komuž náleželo, a to muože ukázati, nebo i kšaft toho nevztahuje se na těch padesáte kop gr. č.; žádajíce při sprave- dlivém zachována býti, a že Davidovi ničímž povinovata není. Tu my, poněvadž Markéta Kuzmová svě- domím srovnalým dostatečně jest ukázala, že nebožtík Martin Sléval přiznal se při kśaftu dělání Petra Kuzmy i jinde, Ze jest jemu téch sto kop věna vyplnil, à tomu nic neodeptel, ale nad to, Ze jest jemu více tíidceti kop ostal dlužen, se přiznal, a o těch i kšaftem svým zavázal, a zmínky o stu kopách věna neučinil : z práva svého vypovídáme, že Markéta Kuz- 335 mová těmi sto kopami v kšaftu Petra Kuzmy položenými Davidovi ani jinému žádnému po- vinna není. Tohoto pak našeho ortele David Tu my z plnosti práva vrchního — ortele tohoto potvrzujeme. Stalo se v pondělí po sv. Jakubu ap. [29. éce] l. 1532. (Tamtéz f. 330.) 13. 1533, 18. srpna. (Mezi Petrem tkadlcem a Valentinem sladovnikem o zahradní trh.) Petr tkadlec viní Valentina sladovnika, że jest pověděl jemu, že k své ruce nekupuje té za- hrady, a k tomu při tom pověděl, abych to jměl v tajnosti, že oznámí p. purgmistru a pánuom o tom, a do roka že toho trhu puostiti mi zase nemuože, než až po roce; a řekl mi byl do téhož roku domek najíti a rytinu. A když jest pověděl, abych za ním zanechal desíti kop, já oznámil, že jsem dlužen lidem; a on řekl: i muo- žeš je vzíti; a o to se se mnü smluvil. Pak když sem již iněl domek stržený jiný, a on o tom nevěděl, šel jsem k němu a žádal jsem ho, aby mi puojčil tři kopy; a on řekl: já ne- vím, poněvadž tvá mátě nechce tak pustiti, jakž mezi sebou v tejnosti máme, než aby ty sobě nyní někde jiný domek koupil. A já sem koupil. Než když on tržil od mateře, tehdy pod tím tajemstvím, kteréž bylo mezi námi, mluvil o závdavku, o placení i o sumě, zač bych já jej chtěl ujíti ten domek s zahradou, za devadesáte-li kop aneb za sto kop zase od něho, že tojako na mne koupí pod svěřením. A já řekl, začkoli, i za sto kop, že jej tak zase od něho ujmu, A když přišlo k trhu, tehdy nechtěl dáti než devadesáte kop za to; a pravil, že mně toho tehbýně nedopřeje, než abych jí namlúval, aby jemu toho přála; a já se tak zachoval vedle jeho rozkázání, než byla by mně tchýně toho přála, a seznala by se k tomu. Proti tomu odpor od Valentina skrze p. Jana Dobřenského vloženo, že jest k své ruce koupil svobodně, kdež jest při tom byl p. Malík, Jan kožišník a Mikuláš Rožnovský, a to od Markéty Klečepařky, a že Petr taktéž
Strana 336
336 podle nich k tomu ke všemu při tom trhu vuoli dával. K tomu že jest i toho tejž Petr dopomáhal a chodil před p. purgmistra a pány, aby jemu toko trhu příno bylo; a že jest o tom před pány žádné duominky ani oznámení nebylo, aby to bylo koupeno k ruce Petrově, než jemu Valentinovi. Táhna se o to na ty lidi, kteříž jsou byli při tom, i také na zápisy při tom trhu. A kdež praví v též ža- lobě, že jest se ten trh stal pod svěřením: že tomu Valentin odpírá, než že jest svobodně koupil k své ruce, a ne k jeho, a pfi tom žádá zachován býti. A dále, že jest i Petr závdavek vyzdvihl při sv. Martině, a teprv se zápis sběhl k Božímu křtěnie, ježto bez po- chyby, kdyby jměl to přiřčení, že by byl zá- vdavku nebral ani zápisu nedopustil. Než byl by něco toho při tom oznámil, k čemuž jměl spravedlnost. To k rozvážení spravedli- vému právu připouští, žádaje v tom za opa- tření. I na to jest čteno svědomí. Tu my, poněvadž Petr: tkadlec podle své žaloby ničímž toho neukazuje podle práva, aby Valentin řekl jemu po roce tu zahradu puostiti, a Zeby ji na něho koupil, než toliko slovy holými pravě, že by to bylo pod nějakým svěřením, a to za dostatek ku právu není; neb takové věci tajné k rozvažování jsú těžké, což sám Buoh súditi ráčí, jestliže jest tu Valentin pod svěřením co Petrovi přiříkal. Ale Valentin to svědky srovnalými ukazuje, že Petrovi to mluvili; aby sám to koupil; a on Petr před nimi pravil, že s to býti ne- muože, než že raději chce, aby ze spolka prodali; a také ani při trhu žádné výminky není, že by Petrovi ta zahrada měla býti pu- štěna, buďto po roce, nebo posléze od Valen- tina: takto o tom vypovídáme, že Valentin Petrovi tím, z čehož jej obvinil, není povinen, neb trh ten o touž zahradu žádnému ne- svědčí, než samému Valentinovi. Petr tkadlec se odvolává. Dán ve čtvrtek u vigiljí P. Marie na nebe vzetí [14. srpna] l. 1533. Tu my z plnosti práva tohoto ortele po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tvrzujeme. Stalo se v pondělí po Na nebe vzetí P. Marie [18. srpna] l. 1533. (Tamtéz fol. 330.) 14. 1534, 5. ünora. (Matéj Bejéek na místě Marty, manželky své, s Kateřinou Mistříkovou o sedmnäcte kop.) Matěj Bejček na místě Marty, manželky své, viní Kateřinu Mistříkovů z sedmnácti kop míš. podle kšaftu nebožky Jany Bejčkové pořádně učiněného. Ale bylo jest položeno v kšaftu osmnácte kop, i dala jest jí na to jednu kopu, a tak zůstává ještě sedmnácte kop. A na to jest položil kšaft, v kterémž mezi jinými artykulemi takto uka- zuje: Item sama Mistříková dlužna mi toho všeho dluhu osmnácte kop. A při zavření téhož kšaftu ukazuje, že všecko, cožkoli mám, málo nebo mnobo, Martě Bejčkové a dětem jejím i s dluhy nadepsanými mocně poroučím. Proti tomu Kateřina Mistříková pravila, že jest jí nic dlužna nebyla a není; jakož on praví, že bych byla dlužna sedmnácte kop, tomu jsem já ještě za živnosti Jany Bejčkové odpírala a i ještě odpírám, že toho není, a ne- ukáže toho, neb jsem i po smrti její bránila toho jejího kšaftu tvrzení, a na to není kšaft tvrzen; žádajíc za opatření spravedlivé. A čteno jest potom na to svědomí. Tu my, poněvadž se v svědomí nachází, že nebožka Jana Bejčková v jednom ksaftu jest položila dluhu na Kateřině Mistříkové sedm kop míš. a o víc dluhu nevinila. A v druhém svědomí se nachází z přísežných osob všech tří seznání, že Jana Bejčková jsúc dotazována, jakož jsi učinila kšaft druhý na vosummnácte kop míšenských na Kateřinu Mistříkovou, aby oznámila, kde jsi jí puojčovala, a kdo toho povědom, a v prvním kšaftu že si neozna- movala než o sedmi kopách. A ona pověděla, že chtěla tak zanechati, ale poněvadž mi pokoje nedáte, a na mne ste vždycky běhali, rozhněvala jsem se a proto sem na všech vosumnácte kop udělala; dokládajíc, že jest dluh spravedlivý, že pro ten hřích směle bohdá umříti chce. A nachází se, že těm oběma
336 podle nich k tomu ke všemu při tom trhu vuoli dával. K tomu že jest i toho tejž Petr dopomáhal a chodil před p. purgmistra a pány, aby jemu toko trhu příno bylo; a že jest o tom před pány žádné duominky ani oznámení nebylo, aby to bylo koupeno k ruce Petrově, než jemu Valentinovi. Táhna se o to na ty lidi, kteříž jsou byli při tom, i také na zápisy při tom trhu. A kdež praví v též ža- lobě, že jest se ten trh stal pod svěřením: že tomu Valentin odpírá, než že jest svobodně koupil k své ruce, a ne k jeho, a pfi tom žádá zachován býti. A dále, že jest i Petr závdavek vyzdvihl při sv. Martině, a teprv se zápis sběhl k Božímu křtěnie, ježto bez po- chyby, kdyby jměl to přiřčení, že by byl zá- vdavku nebral ani zápisu nedopustil. Než byl by něco toho při tom oznámil, k čemuž jměl spravedlnost. To k rozvážení spravedli- vému právu připouští, žádaje v tom za opa- tření. I na to jest čteno svědomí. Tu my, poněvadž Petr: tkadlec podle své žaloby ničímž toho neukazuje podle práva, aby Valentin řekl jemu po roce tu zahradu puostiti, a Zeby ji na něho koupil, než toliko slovy holými pravě, že by to bylo pod nějakým svěřením, a to za dostatek ku právu není; neb takové věci tajné k rozvažování jsú těžké, což sám Buoh súditi ráčí, jestliže jest tu Valentin pod svěřením co Petrovi přiříkal. Ale Valentin to svědky srovnalými ukazuje, že Petrovi to mluvili; aby sám to koupil; a on Petr před nimi pravil, že s to býti ne- muože, než že raději chce, aby ze spolka prodali; a také ani při trhu žádné výminky není, že by Petrovi ta zahrada měla býti pu- štěna, buďto po roce, nebo posléze od Valen- tina: takto o tom vypovídáme, že Valentin Petrovi tím, z čehož jej obvinil, není povinen, neb trh ten o touž zahradu žádnému ne- svědčí, než samému Valentinovi. Petr tkadlec se odvolává. Dán ve čtvrtek u vigiljí P. Marie na nebe vzetí [14. srpna] l. 1533. Tu my z plnosti práva tohoto ortele po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tvrzujeme. Stalo se v pondělí po Na nebe vzetí P. Marie [18. srpna] l. 1533. (Tamtéz fol. 330.) 14. 1534, 5. ünora. (Matéj Bejéek na místě Marty, manželky své, s Kateřinou Mistříkovou o sedmnäcte kop.) Matěj Bejček na místě Marty, manželky své, viní Kateřinu Mistříkovů z sedmnácti kop míš. podle kšaftu nebožky Jany Bejčkové pořádně učiněného. Ale bylo jest položeno v kšaftu osmnácte kop, i dala jest jí na to jednu kopu, a tak zůstává ještě sedmnácte kop. A na to jest položil kšaft, v kterémž mezi jinými artykulemi takto uka- zuje: Item sama Mistříková dlužna mi toho všeho dluhu osmnácte kop. A při zavření téhož kšaftu ukazuje, že všecko, cožkoli mám, málo nebo mnobo, Martě Bejčkové a dětem jejím i s dluhy nadepsanými mocně poroučím. Proti tomu Kateřina Mistříková pravila, že jest jí nic dlužna nebyla a není; jakož on praví, že bych byla dlužna sedmnácte kop, tomu jsem já ještě za živnosti Jany Bejčkové odpírala a i ještě odpírám, že toho není, a ne- ukáže toho, neb jsem i po smrti její bránila toho jejího kšaftu tvrzení, a na to není kšaft tvrzen; žádajíc za opatření spravedlivé. A čteno jest potom na to svědomí. Tu my, poněvadž se v svědomí nachází, že nebožka Jana Bejčková v jednom ksaftu jest položila dluhu na Kateřině Mistříkové sedm kop míš. a o víc dluhu nevinila. A v druhém svědomí se nachází z přísežných osob všech tří seznání, že Jana Bejčková jsúc dotazována, jakož jsi učinila kšaft druhý na vosummnácte kop míšenských na Kateřinu Mistříkovou, aby oznámila, kde jsi jí puojčovala, a kdo toho povědom, a v prvním kšaftu že si neozna- movala než o sedmi kopách. A ona pověděla, že chtěla tak zanechati, ale poněvadž mi pokoje nedáte, a na mne ste vždycky běhali, rozhněvala jsem se a proto sem na všech vosumnácte kop udělala; dokládajíc, že jest dluh spravedlivý, že pro ten hřích směle bohdá umříti chce. A nachází se, že těm oběma
Strana 337
Jaroměř (1534). kšaftóm se jí činil za živnosti její odpor, i také po smrti její bráněno jest tvrzení kšaftu; i po- něvadž ti omylové jsou v kšaftích, v jednom jinak a v druhém jinak jse našli, a odpor jim za živnosti její jest činěn byl, z práva svého vypovídáme: Podle odporu, kterýž jest Pavel Mistřík od manželky své za živnosti Johanně Bejčkové učinil, že jí dlužna nic není, aby ona Katerina Mistiikovd od dnes ve dvd nedéli pořád sběhlých zde na tomto místě přísahou, podle práva jí vyměřenou, proti tomu kšaftu poslednímu odvedla, na svúů duši příjmůúc, že jí nic ona nebožka nepuojčovala a nic jí dlužna do těch sedmnácti kop není a dlužna neostala podle toho kšaftu na ni učiněného. A když to tak ona Kateřina Mistříková zpraví a odvede podle práva, tehdy nebude těmi sedmnácti kopami Matéjovi Bejckovi ani manželce jeho povinna. Matěj Bejček se odvolává. Tu my z plnosti práva našeho vrchního — tohoto ortele potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek den sv. Agaty l. 1534. (Tamtéž f. 325.) 15. 1534, 12. května. (Mezi Jiříkem Bříš- kem a Václavem Kučerou sladovníkem o zkažení sladu.) Jiřík Bříšek viní Václava Kučeru, že jest jemu dal pšenici čistou, a zase že jest mu zkažený slad dán, a neudělal ho tak, jak by býti mělo, a pivo se z něho nemohlo uva- řiti, kteréhož on Vaněk i sám vařiti pomáhal, a i podnes v NRajském pivovaru jest tak, jakž nemuož k užitku býti přiveden. Odpor Vaněk tak praví: kdež jest jemu pšenici Jiřík Bříšek, ssul, že jest z ní slad udělal, že jse hoditi mohl. A kdež pak při tom sám byl, i měchóv drzeti pomdhal, a tu jest neozndmil, aby jakd škoda na tom sladu byla, než Ze jest slad dobry. A v tom jsou jej nesli do mlýna, a Vaňkovi Kučerovi ten slad jakožto svůj z ru- kou vyňali, a [v] své obrátili; kamž jim po- třeba ukazovala; a také i ze mlejna, když jsou ten slad brali, aby tu co Vaňkem Kučerou anebo mlynářem sešlo, neoznámili. A dali jej do třetích rukou, a teprv když v třetích ru- kách byl, oznamovali, že by ten slad vadný Archiv Český XXVI. 331 byl a nehodný, a že by Vaňkem Kučerou zkažen byl. Ježto zná se, když jednomu dílo z rukou vezmou a přijmou, do druhých neb do třetích dadí, má-li ten povinovat býti tou škodou, kterážby v druhých neb třetích rukou byla zkažena, kdyžby z prvních za dobré při- jato bylo. A kdež praví, že jest Vaněk z toho sladu piva pomáhal vařiti a mluviti měl, žeby to dochem sjíti mělo, a jiný doch dán byl, ani tím nic zpraviti nemohl: Vaněk tak praví, že jest toho piva nevařil, a tak[é] nepomáhal, než z rozkázání pánuov tam jest přišel do pivováru, a na to jest pohleděl, že jest zkaženo, nebo jsou toho Vaňkovi nekázali dělati, než toliko pivovárníkóm, a toho jest dělati nepo- čínal. A tak praví, že tím pohleděním a jitím do pivováru Bříškovi nic povinen není, ini tím mluvením, jestliže jest tu co připověděl, neb jsou to měli jiní v rukou; a také již s tim nic míti činiti nechtěl, poněvadž jest od něho dobré vzato. A kdež Jiřík Bříšek i toho do- týče, že jsou to měli spolu speněžiti a prodati z rozkázání panského, tomu jest také vuoli dal i pomáhal. A kdež praví, žeby mohli více prodati, než jsou prodali: také jsou mohli, po- něvadž jest k tomu vuoli dal, a i toho pomáhal; proto se jemu zdá, že tu Bříškovi Jiříkovi málo neb nic jest povinen. A což se druhého sladu dotýče, kdež praví, že by se Vaněk přiznal, aby jemu jej Bříšek přivrhl, že by mu chtěl jiné dobře pšenice ssypati : Vaněk praví, že se k tomu zná, jestliže by na tom sladu vhodnou příčinu ukázali, že by byl zkazilý a od něho nemohl býti přijat za dobrý. A i ještě tak praví, bude-li ukázáno, že by ten slad dobrý nebyl, slušně že to chce učiniti, než vVšetečně se v to dáti nechce. Při tom žádá za spravedlivé opatření. Čteno jest svědomí. Tu my — poněvadž po příčinách zjevných, když jest bylo pivo vařeno, a po dotazování úřadu na lidech hodnověrných se vyrozumělo, že by ten slad byl na sladovně zmražen aneb zkažen; a Vaněk sladovník, jakž přijal k sobě pšenici dobrú, ničímž neodvozuje a neukazuje, 43
Jaroměř (1534). kšaftóm se jí činil za živnosti její odpor, i také po smrti její bráněno jest tvrzení kšaftu; i po- něvadž ti omylové jsou v kšaftích, v jednom jinak a v druhém jinak jse našli, a odpor jim za živnosti její jest činěn byl, z práva svého vypovídáme: Podle odporu, kterýž jest Pavel Mistřík od manželky své za živnosti Johanně Bejčkové učinil, že jí dlužna nic není, aby ona Katerina Mistiikovd od dnes ve dvd nedéli pořád sběhlých zde na tomto místě přísahou, podle práva jí vyměřenou, proti tomu kšaftu poslednímu odvedla, na svúů duši příjmůúc, že jí nic ona nebožka nepuojčovala a nic jí dlužna do těch sedmnácti kop není a dlužna neostala podle toho kšaftu na ni učiněného. A když to tak ona Kateřina Mistříková zpraví a odvede podle práva, tehdy nebude těmi sedmnácti kopami Matéjovi Bejckovi ani manželce jeho povinna. Matěj Bejček se odvolává. Tu my z plnosti práva našeho vrchního — tohoto ortele potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek den sv. Agaty l. 1534. (Tamtéž f. 325.) 15. 1534, 12. května. (Mezi Jiříkem Bříš- kem a Václavem Kučerou sladovníkem o zkažení sladu.) Jiřík Bříšek viní Václava Kučeru, že jest jemu dal pšenici čistou, a zase že jest mu zkažený slad dán, a neudělal ho tak, jak by býti mělo, a pivo se z něho nemohlo uva- řiti, kteréhož on Vaněk i sám vařiti pomáhal, a i podnes v NRajském pivovaru jest tak, jakž nemuož k užitku býti přiveden. Odpor Vaněk tak praví: kdež jest jemu pšenici Jiřík Bříšek, ssul, že jest z ní slad udělal, že jse hoditi mohl. A kdež pak při tom sám byl, i měchóv drzeti pomdhal, a tu jest neozndmil, aby jakd škoda na tom sladu byla, než Ze jest slad dobry. A v tom jsou jej nesli do mlýna, a Vaňkovi Kučerovi ten slad jakožto svůj z ru- kou vyňali, a [v] své obrátili; kamž jim po- třeba ukazovala; a také i ze mlejna, když jsou ten slad brali, aby tu co Vaňkem Kučerou anebo mlynářem sešlo, neoznámili. A dali jej do třetích rukou, a teprv když v třetích ru- kách byl, oznamovali, že by ten slad vadný Archiv Český XXVI. 331 byl a nehodný, a že by Vaňkem Kučerou zkažen byl. Ježto zná se, když jednomu dílo z rukou vezmou a přijmou, do druhých neb do třetích dadí, má-li ten povinovat býti tou škodou, kterážby v druhých neb třetích rukou byla zkažena, kdyžby z prvních za dobré při- jato bylo. A kdež praví, že jest Vaněk z toho sladu piva pomáhal vařiti a mluviti měl, žeby to dochem sjíti mělo, a jiný doch dán byl, ani tím nic zpraviti nemohl: Vaněk tak praví, že jest toho piva nevařil, a tak[é] nepomáhal, než z rozkázání pánuov tam jest přišel do pivováru, a na to jest pohleděl, že jest zkaženo, nebo jsou toho Vaňkovi nekázali dělati, než toliko pivovárníkóm, a toho jest dělati nepo- čínal. A tak praví, že tím pohleděním a jitím do pivováru Bříškovi nic povinen není, ini tím mluvením, jestliže jest tu co připověděl, neb jsou to měli jiní v rukou; a také již s tim nic míti činiti nechtěl, poněvadž jest od něho dobré vzato. A kdež Jiřík Bříšek i toho do- týče, že jsou to měli spolu speněžiti a prodati z rozkázání panského, tomu jest také vuoli dal i pomáhal. A kdež praví, žeby mohli více prodati, než jsou prodali: také jsou mohli, po- něvadž jest k tomu vuoli dal, a i toho pomáhal; proto se jemu zdá, že tu Bříškovi Jiříkovi málo neb nic jest povinen. A což se druhého sladu dotýče, kdež praví, že by se Vaněk přiznal, aby jemu jej Bříšek přivrhl, že by mu chtěl jiné dobře pšenice ssypati : Vaněk praví, že se k tomu zná, jestliže by na tom sladu vhodnou příčinu ukázali, že by byl zkazilý a od něho nemohl býti přijat za dobrý. A i ještě tak praví, bude-li ukázáno, že by ten slad dobrý nebyl, slušně že to chce učiniti, než vVšetečně se v to dáti nechce. Při tom žádá za spravedlivé opatření. Čteno jest svědomí. Tu my — poněvadž po příčinách zjevných, když jest bylo pivo vařeno, a po dotazování úřadu na lidech hodnověrných se vyrozumělo, že by ten slad byl na sladovně zmražen aneb zkažen; a Vaněk sladovník, jakž přijal k sobě pšenici dobrú, ničímž neodvozuje a neukazuje, 43
Strana 338
338 aby zase hodný slad vydal od sebe do jiných rukou a aby jej kdo jiný zkazil; a poněvadž podvolení svého, také i sladu Jiříkovi Bříš- kovi odbýti a prodávati nepomohl: z práva svého jemu Vaňkovi nalézáme, aby se o ten slad s Jiříkem Bříškem do dvú nedělí pořád zbéhlfeh smluvil a zaplatil tak, po čem jest on Jiřík Bříšek pšenici kupoval a náklad uči- nil; a to, což jest zkaženého zuostalo, aby sobě Vaněk opatřil a vyklídil z pivováru. A což se druhého sladu dotýče, ten aby cech- mistróm byl dán k ohledání; bude-li uznán hodný, tehdy Jiřík Bříšek aby jej přijal. Pakli nehodný, Vaněk aby jej přijal a sobě opatřil, a jemu Jiříkovi Bříškovi neb jej za- platil neb jiné čisté pšenice ssul zase. Vaněk Kučera se odvolává. Dán v pátek před nedělí Judica [20. bfezna] ]. 1534. Tu my tohoto ortele potvrzujeme. Stalo se v úterý po Křížové neděli [12. května] 1. Páně 1534. (Tamtéž fol. 331.) 16. 1535, 17. června. (Mezi Tomášem Po- lákem a Matějem Němcem o ujištění nějaké.) Tomáš Polák žádal na Matěje Němce podle práva a zřízení zemského jakožto k škuodci za- chování a spravedlivé opatření. l tu od Matěje skrze Šimona soukeníka proti tomu mluveno: jakž jest prve oznamováno, že Tomáš žádal jest za ujištění na Matěje p. rychtáře Hradec- ského, a tam ta pře zašla, rádi bychme tomu vyrozuměli, tam-li podáno podle připsání pá- nuov Hradeckých zase bude, či-li byšte chtěli tu při k sobě prijíti. A jestli byšte přijíti chtěli, tehdy by potřeba bylo, aby se žaloba vložila a odpor. Zase od Tomáše Poláka kladeno tak, jakž při prvupočátku žaloby Tomáš zde Matěje postihl, těmi slovy se jeho chytil: když tejž Tomáš z příčiny některé od města byl ustúpil, tehdy on Matěj že jest jemu pobral zamiš [t. j. kůži], pokud a co se jest jemu zdálo, nepořádně bez práva, a děl kam chtěl, ježto jest toho neměl učiniti, a k tomu se jest před rychtářem přiznal; i něco víc mluvil. Ježto kdož se k čemu přizná, již na E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: něj potřeby víc ukazovati není. Proti tomu od Matěje mluveno: tato žaloba rozuměti jest, jak se obrací, kdež praví, že některú chvíli, Tomáš když odstoupil od města, on Matěj se jest jemu nepořádně zamiš, jakoby zlodějsky, pobral. Ale proto nejmenuje, jeden-li, či-li víc. A tak praví Matěj, že toho nikterakž Tomáš neukáže, aby se k tomu přiznal, aby ho jměl jemu zlodéjsky a nepořádně vzíti. Což se přiznání dotýče, jakož pan Jan dotýká, zpráva se učiní, jak se stalo. Když jest byl Tomáš odstoupil od města, tehdy manželka Tomášova složila jest kuože zamišové, bojíc se, aby rychtář toho nepobral. I potom ona toho jest požádala, aby on Matěj přebral jí ty kuože, a tak lehčejších v soudku nechala, a pěti u Ma- těje, a u mateře bez dvú třidceti koží zamišo- vých jest zanechala. Potom. pak Jiřík Vokáč, maje dluhu u Matěje čtyři kopy, za kteréž byl rukojmě za něj Tomáš, i napomínal jest Matěje, aby jse v tom opatřil, nebo byl-li by tehdáž kvapně Tomáš dosažen, že by přišel o hrdlo, a tu by také o tu sumu přišel. A Matěj pověděl: že má těch pět koží. A Jiřík pověděl jemu, aby ty kuože dal na právo, a tam jsú na čtvrt leta ležely, neb s ním byl poslal pacholka svého, když jsú ty kože do- nešeny na právo; a když jest Tomáš o to nic neříkal, tehdy sou právem odhádány, a má je Vokáč v celosti těch pět koží, ježto za to nestojí. I tu ať se pováží, bráno-li jest to zlodějsky a nepořádně, neb kdož zlodějsky béře, ten toho někde nechává v skrytě a na právo nenese, jakž jest tento učinil. A po- něvadž Jan nejmenoval, kolik jest těch koží bylo, měl jest vuoli nejmenovati tento také, ale však to činí pro zprávu a lepší srozuomění. A to, jak se mluví od Matěje a jak sám od sebe mluviti dal, zvlášť jak jsou ty kuože na právo dány i právem odhadány, to se ukáže. Čteno svědomí. Tu my, poněvadž Tomáš podle svého puo- vodu a práva žádným svědkem neukazuje po- čtu těch koží, co jest jemu jich vzato, ani také
338 aby zase hodný slad vydal od sebe do jiných rukou a aby jej kdo jiný zkazil; a poněvadž podvolení svého, také i sladu Jiříkovi Bříš- kovi odbýti a prodávati nepomohl: z práva svého jemu Vaňkovi nalézáme, aby se o ten slad s Jiříkem Bříškem do dvú nedělí pořád zbéhlfeh smluvil a zaplatil tak, po čem jest on Jiřík Bříšek pšenici kupoval a náklad uči- nil; a to, což jest zkaženého zuostalo, aby sobě Vaněk opatřil a vyklídil z pivováru. A což se druhého sladu dotýče, ten aby cech- mistróm byl dán k ohledání; bude-li uznán hodný, tehdy Jiřík Bříšek aby jej přijal. Pakli nehodný, Vaněk aby jej přijal a sobě opatřil, a jemu Jiříkovi Bříškovi neb jej za- platil neb jiné čisté pšenice ssul zase. Vaněk Kučera se odvolává. Dán v pátek před nedělí Judica [20. bfezna] ]. 1534. Tu my tohoto ortele potvrzujeme. Stalo se v úterý po Křížové neděli [12. května] 1. Páně 1534. (Tamtéž fol. 331.) 16. 1535, 17. června. (Mezi Tomášem Po- lákem a Matějem Němcem o ujištění nějaké.) Tomáš Polák žádal na Matěje Němce podle práva a zřízení zemského jakožto k škuodci za- chování a spravedlivé opatření. l tu od Matěje skrze Šimona soukeníka proti tomu mluveno: jakž jest prve oznamováno, že Tomáš žádal jest za ujištění na Matěje p. rychtáře Hradec- ského, a tam ta pře zašla, rádi bychme tomu vyrozuměli, tam-li podáno podle připsání pá- nuov Hradeckých zase bude, či-li byšte chtěli tu při k sobě prijíti. A jestli byšte přijíti chtěli, tehdy by potřeba bylo, aby se žaloba vložila a odpor. Zase od Tomáše Poláka kladeno tak, jakž při prvupočátku žaloby Tomáš zde Matěje postihl, těmi slovy se jeho chytil: když tejž Tomáš z příčiny některé od města byl ustúpil, tehdy on Matěj že jest jemu pobral zamiš [t. j. kůži], pokud a co se jest jemu zdálo, nepořádně bez práva, a děl kam chtěl, ježto jest toho neměl učiniti, a k tomu se jest před rychtářem přiznal; i něco víc mluvil. Ježto kdož se k čemu přizná, již na E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: něj potřeby víc ukazovati není. Proti tomu od Matěje mluveno: tato žaloba rozuměti jest, jak se obrací, kdež praví, že některú chvíli, Tomáš když odstoupil od města, on Matěj se jest jemu nepořádně zamiš, jakoby zlodějsky, pobral. Ale proto nejmenuje, jeden-li, či-li víc. A tak praví Matěj, že toho nikterakž Tomáš neukáže, aby se k tomu přiznal, aby ho jměl jemu zlodéjsky a nepořádně vzíti. Což se přiznání dotýče, jakož pan Jan dotýká, zpráva se učiní, jak se stalo. Když jest byl Tomáš odstoupil od města, tehdy manželka Tomášova složila jest kuože zamišové, bojíc se, aby rychtář toho nepobral. I potom ona toho jest požádala, aby on Matěj přebral jí ty kuože, a tak lehčejších v soudku nechala, a pěti u Ma- těje, a u mateře bez dvú třidceti koží zamišo- vých jest zanechala. Potom. pak Jiřík Vokáč, maje dluhu u Matěje čtyři kopy, za kteréž byl rukojmě za něj Tomáš, i napomínal jest Matěje, aby jse v tom opatřil, nebo byl-li by tehdáž kvapně Tomáš dosažen, že by přišel o hrdlo, a tu by také o tu sumu přišel. A Matěj pověděl: že má těch pět koží. A Jiřík pověděl jemu, aby ty kuože dal na právo, a tam jsú na čtvrt leta ležely, neb s ním byl poslal pacholka svého, když jsú ty kože do- nešeny na právo; a když jest Tomáš o to nic neříkal, tehdy sou právem odhádány, a má je Vokáč v celosti těch pět koží, ježto za to nestojí. I tu ať se pováží, bráno-li jest to zlodějsky a nepořádně, neb kdož zlodějsky béře, ten toho někde nechává v skrytě a na právo nenese, jakž jest tento učinil. A po- něvadž Jan nejmenoval, kolik jest těch koží bylo, měl jest vuoli nejmenovati tento také, ale však to činí pro zprávu a lepší srozuomění. A to, jak se mluví od Matěje a jak sám od sebe mluviti dal, zvlášť jak jsou ty kuože na právo dány i právem odhadány, to se ukáže. Čteno svědomí. Tu my, poněvadž Tomáš podle svého puo- vodu a práva žádným svědkem neukazuje po- čtu těch koží, co jest jemu jich vzato, ani také
Strana 339
Jaroměř (1535—15837). soudku, plný-li byl či-li nic, aneb kolik jich bylo; a Matěj se přiznává toliko o pěti kožech, že jest vzal, a ukazuje svědky, že sú ty kože na právo dodány i právem odhádány, z práva svého vypovídáme, [že] za zlodějství a ukradení těch kuoží Matějovi nepřisuzujeme. Než poně- vadž on Matěj se přiznává, že jest vzal těch pět koží zamišových, však dokládá, že za dluh svuoj; a Tomáš v svém puovodu a doličování pokládá, že jest jemu on Matěj vzal koží za- mišových, že sám neví co: i z té příčiny on Matěj má a povinen jest vejpovědí z práva našeho od dnes ve dvú nedělí pořád sběhlých zde v radě plné to přísahou zpraviti podle práva, že jest z toho soudku Tomášova žádné kuože zamišové nevzal více, nežli těch pět koží, k kterýmž se přiznal, že jest je vzal a na právo jsú dodány. A když to tak přísahou zpraví, nebude povinen Tomášovi ničímž více, nežli těmi pěti kuožemi. Tomáš Polák se od- volává. Dán ve čtvrtek před sv. Vítem [10. června] 1. 1535. Tu my — potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek po sv. Vítě [17. června] 1. 1535. (Tamtéž fol. 333.) 17. 1537, 28. února. (Mezi Křížem kožiš- níkem z Jaromíře z jedné a Annou Truhlovou z strany druhé o dluh.) Kříž kožišník z Jaro- míře na místě Markéty manželky své, a na místě Anny sirotka Prokopa, kterýž útrpným právem smrt vzal, viní Annu Truhlovou z 25 sladův, kdež jí nebožtík Prokop půjčil, že mu nejsou voplaceny ani zaplaceny ani manželce jeho a tomu sirotku. Žádaje toho, aby tomu místa učinila. Proti tomu od Anny Truhlový mluveno, že jest ona nikda půjčky od nebož- tíka Prokopa nežádala a toho nepotřebovala, a že toho on Kříž pravého podle práva ne- učiní, neb sladovník žádný sladův půjčovati nemá, nebo svých sladův nemívají; táhnúc se v tom na svolení městské, kteréž o sladovní- cích jest oc. Nález: Ač jest Prokop sladovník dobro- volně i na trápení to mluvil a vyznal, a maje 339 konec za své skutky vzíti, na tom umřel, že jest Anně Truhlové 25 sladuov půjčil, ale aby to jeho vlastní sladové byli, toho jest nemluvil. A také jest věc tomuto městu i všem obyva- teluom vědoma a to svolení městské jest knie- hami zapsané, že žádný sladovník svých sladuov nemívá a jmíti nemá; a Kříž také toho ne- ukazuje, aby ti sladové vlastní Prokopovi byli. Z těch příčin Anně Truhlové se za právo dává, tak že Křížovi a manželce jeho i sirotku tou žalobou povinna není. Kříž se k vyššímu právu odvolal. Stalo se ve čtvrtek po sv. Antonínu [18. ledna] 1537. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujeme : Poněvadž pořad práva při vyznání zločincův ukazuje, když zločinec na člověka zachovalého a v městě osedlého co seznává, že ten má k tomu, na kohož seznává, obeslán býti: ale při Anně Truhlové toho pominuto jest. Z té příčiny psanstvím tím nic povinovata by nebyla. Než že svědomí v to vkročilo a toho dotklo, že od něho Prokopa k ní po- selství učiněno bylo, a ona peníze jemu posí- lala: i podle práva chce-li ona Truhlová toho obvinění prázdna býti; má to podle práva zpraviti, že ona s ním Prokopem o těch 25 sladuov nic jest činiti neměla, a těch 25 sla- duov že jest od něho nevypůjčila. Zpraví-li to od odevření ortele tohoto do dvů nedělí po- řád zběhlých, prázdna té žaloby ona Anna bude. Pakliby nezpravila, povinna bude za těch 25 sladuov peníze položiti, po čemž jsou na ten čas sladové platili, a ty peníze manželce Prokopově s dítkami jinými vydány býti mají. Stalo se v středu po sv. Matěji ap. [28. února] 1537. (Tamtéž fol. 266.) 18. 1537, 16. srpna. (Mezi Janem Čížkem a Duchkoslavem jinak Duchonèm Hochem smlouva o peníze). Jan Čížek viní Duchoně Hocha z toho, že učiniv se mnú smlúvu při času některém po sv. Havle, když se psalo leta 1534, skrze dobré lidi, a to tuto, že jest koupil u mne sumu peněz, kteréž mi náležely na domě, v kterémž jest nyní Václav Huolek, 48%
Jaroměř (1535—15837). soudku, plný-li byl či-li nic, aneb kolik jich bylo; a Matěj se přiznává toliko o pěti kožech, že jest vzal, a ukazuje svědky, že sú ty kože na právo dodány i právem odhádány, z práva svého vypovídáme, [že] za zlodějství a ukradení těch kuoží Matějovi nepřisuzujeme. Než poně- vadž on Matěj se přiznává, že jest vzal těch pět koží zamišových, však dokládá, že za dluh svuoj; a Tomáš v svém puovodu a doličování pokládá, že jest jemu on Matěj vzal koží za- mišových, že sám neví co: i z té příčiny on Matěj má a povinen jest vejpovědí z práva našeho od dnes ve dvú nedělí pořád sběhlých zde v radě plné to přísahou zpraviti podle práva, že jest z toho soudku Tomášova žádné kuože zamišové nevzal více, nežli těch pět koží, k kterýmž se přiznal, že jest je vzal a na právo jsú dodány. A když to tak přísahou zpraví, nebude povinen Tomášovi ničímž více, nežli těmi pěti kuožemi. Tomáš Polák se od- volává. Dán ve čtvrtek před sv. Vítem [10. června] 1. 1535. Tu my — potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek po sv. Vítě [17. června] 1. 1535. (Tamtéž fol. 333.) 17. 1537, 28. února. (Mezi Křížem kožiš- níkem z Jaromíře z jedné a Annou Truhlovou z strany druhé o dluh.) Kříž kožišník z Jaro- míře na místě Markéty manželky své, a na místě Anny sirotka Prokopa, kterýž útrpným právem smrt vzal, viní Annu Truhlovou z 25 sladův, kdež jí nebožtík Prokop půjčil, že mu nejsou voplaceny ani zaplaceny ani manželce jeho a tomu sirotku. Žádaje toho, aby tomu místa učinila. Proti tomu od Anny Truhlový mluveno, že jest ona nikda půjčky od nebož- tíka Prokopa nežádala a toho nepotřebovala, a že toho on Kříž pravého podle práva ne- učiní, neb sladovník žádný sladův půjčovati nemá, nebo svých sladův nemívají; táhnúc se v tom na svolení městské, kteréž o sladovní- cích jest oc. Nález: Ač jest Prokop sladovník dobro- volně i na trápení to mluvil a vyznal, a maje 339 konec za své skutky vzíti, na tom umřel, že jest Anně Truhlové 25 sladuov půjčil, ale aby to jeho vlastní sladové byli, toho jest nemluvil. A také jest věc tomuto městu i všem obyva- teluom vědoma a to svolení městské jest knie- hami zapsané, že žádný sladovník svých sladuov nemívá a jmíti nemá; a Kříž také toho ne- ukazuje, aby ti sladové vlastní Prokopovi byli. Z těch příčin Anně Truhlové se za právo dává, tak že Křížovi a manželce jeho i sirotku tou žalobou povinna není. Kříž se k vyššímu právu odvolal. Stalo se ve čtvrtek po sv. Antonínu [18. ledna] 1537. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujeme : Poněvadž pořad práva při vyznání zločincův ukazuje, když zločinec na člověka zachovalého a v městě osedlého co seznává, že ten má k tomu, na kohož seznává, obeslán býti: ale při Anně Truhlové toho pominuto jest. Z té příčiny psanstvím tím nic povinovata by nebyla. Než že svědomí v to vkročilo a toho dotklo, že od něho Prokopa k ní po- selství učiněno bylo, a ona peníze jemu posí- lala: i podle práva chce-li ona Truhlová toho obvinění prázdna býti; má to podle práva zpraviti, že ona s ním Prokopem o těch 25 sladuov nic jest činiti neměla, a těch 25 sla- duov že jest od něho nevypůjčila. Zpraví-li to od odevření ortele tohoto do dvů nedělí po- řád zběhlých, prázdna té žaloby ona Anna bude. Pakliby nezpravila, povinna bude za těch 25 sladuov peníze položiti, po čemž jsou na ten čas sladové platili, a ty peníze manželce Prokopově s dítkami jinými vydány býti mají. Stalo se v středu po sv. Matěji ap. [28. února] 1537. (Tamtéž fol. 266.) 18. 1537, 16. srpna. (Mezi Janem Čížkem a Duchkoslavem jinak Duchonèm Hochem smlouva o peníze). Jan Čížek viní Duchoně Hocha z toho, že učiniv se mnú smlúvu při času některém po sv. Havle, když se psalo leta 1534, skrze dobré lidi, a to tuto, že jest koupil u mne sumu peněz, kteréž mi náležely na domě, v kterémž jest nyní Václav Huolek, 48%
Strana 340
340 jichž jest bylo puól druhého sta kop míš. plně, a měly jse a mají po čtrnácti kopách platiti při každém sv. Václavě najprve příštích po té smlúvě, za sto kop míš. A tu sumu jměl mi hned při vánocech najprve příštích v moc mú vydati po té smluvé, a já jemu mél zpuosobiti, aby ne na purkrechtu mél ujisténo, nez aby jemu rukojmémi ujištěno bylo, aneb sám ujis- titi, že mu se ta suma puol druhého sta kop míš. tak po čtrnácti kopách vyplatí. Pak té sumy jest mu nedal podle smlúvy při tom čase, ani na právě nepoložil. I poněvadž mi nic nepoloZil, také jsem nemél jemu co ujistiti. A tak jsa ode mne častokrát napomínán, aby mi té smlúvě dosti učinil, chtěl mi jest potom z ní jíti. A když jest byl o to ode mne obeslán a ku právu přijíti jmělo, uči- nil jest se mnú o to smlúvu takovü, teprv přes rok, žádaje, abych od něho padesát kop míš. vzal, kteréž jsou mi při vánocech mi- nulých dány, a o sv. Jiří nyní minulém druhých padesát kop míš. A to mi přiřekl skrze přátely i sám při té smlúvě, což sem já v užívání té sumy nevešel, že mi to všecko chce slušně napraviti i jinak každé přátelství činiti pro mne. V tom žádám za spravedlivé opatření. Poněvadž u zem- ského práva i u jiného každého tak jse za- chovává, kdož by užívání sumy nepustil a za sebou mimo smlúvu zadržel, že všecko na- praviti jest povinen. Nebo já nerozuomím, abrč za to žádám podle stavu našeho, aby mi jak jinak napravil, než abych já sumy tolikéž v užívání byl, jako on mne tuto zadržal, a já jej chci dostatečnou jistotou opatřiti. To všecko přípouštím k spravedlivému rozvážení; neb jest prve bral, nežli jest bráti jměl a nežli mně co dal, a vzavše první peníze k těm mi dokládal. Odpor, Duchoň Hoch k tomu praví, že jest od Jana Čížka smluvil a koupil, když jest taková věc podle práva přišla v zápis, že jest mu ničímž nepochybil, ale dal podle též smlivy ; neb každý trh, když se kde stane, že má nejprve k zápisu prijfti, a potom ten, kdoZ od koho co konpil, jest povinen dosti činiti, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jakož jest i on dosti učinil. A tak z čehož Jan Hocha viní, že jemu tím ničímž není po- vinen. Tu my — poněvadž vinění Jana Čížka se vztahuje na to, čehož jest v užívání nebyl, že mu to Duchoň Hoch připověděl slušně na- viněním srovnává; a v úřadu osob se pamět nachází, že on Duchek Hoch chtěl jest jemu Janovi Čížkovi přátelsků smlouvů do roka puojčiti patnácte kop gr. č., a Jan Čížek při- jíti jest nechtěl, z práva svého vypovídáme: Poněvadž on Jan Čížek přijíti jest nechtěl těch patnácti kop gr. č. od Duchoně přátelskou smlúvou, že jemu Duchoň nic více povínovat není. Jan Čížek se odvolává. Tu my ortel tento napravujeme. Poněvadž Duchoň Hoch smlouvu učinil a od Jana Čížka spravedlnost jeho za padesáte kop gr. č. koupil, a taková suma jměla jemu od něho vyplněna býti o vánocech pii počátku léta tisícého pětistého třídcátého pátého, a on Duchoň tu sumu za sebou zadržel, až placení rokuov přišlo; a on doloživ sumu k jedněm penězóm gruntovním, jemu Janovi Čížkovi jeho penězi platil, a na to dobrovolné podvolení učinil, že jemu Číž- kovi to slušně nahraditi chce: i podle toho podvolení povinen jest on Duchoň jeho Čížka padesáti kopami gr. založiti do toho času, pokudž by peníze jeho Cízkovi zadrzal. Pakli by toho učiniti nechtěl, má jemu pět kop gr. č. za jeho škodu nahraditi, a on: Čížek má na tom přestati. Actum in consilio post Assumpti- onem die Jovis [16. srpna] a. 1537. (Tamtéž fol. 334.) 19. 1538, 28. května. (Mezi Janem Číž- kem a Jakubem Peřinou, rychtářem Jaromíř- ským, o škody pro stavuňk nepořádný vzaté.) Jan Cizek vini Jakuba Pefinu z neopatieni a nedopomožení vedle práva. Jakož jest mi sta- vuiiku dopustil na peníze, že jest se opatřil vedle práva v tom stavuňku, že jest ručeno pod základ, právě-li stavuje, a takový základ a ručení pro nic jiného nebývá, než aby škody
340 jichž jest bylo puól druhého sta kop míš. plně, a měly jse a mají po čtrnácti kopách platiti při každém sv. Václavě najprve příštích po té smlúvě, za sto kop míš. A tu sumu jměl mi hned při vánocech najprve příštích v moc mú vydati po té smluvé, a já jemu mél zpuosobiti, aby ne na purkrechtu mél ujisténo, nez aby jemu rukojmémi ujištěno bylo, aneb sám ujis- titi, že mu se ta suma puol druhého sta kop míš. tak po čtrnácti kopách vyplatí. Pak té sumy jest mu nedal podle smlúvy při tom čase, ani na právě nepoložil. I poněvadž mi nic nepoloZil, také jsem nemél jemu co ujistiti. A tak jsa ode mne častokrát napomínán, aby mi té smlúvě dosti učinil, chtěl mi jest potom z ní jíti. A když jest byl o to ode mne obeslán a ku právu přijíti jmělo, uči- nil jest se mnú o to smlúvu takovü, teprv přes rok, žádaje, abych od něho padesát kop míš. vzal, kteréž jsou mi při vánocech mi- nulých dány, a o sv. Jiří nyní minulém druhých padesát kop míš. A to mi přiřekl skrze přátely i sám při té smlúvě, což sem já v užívání té sumy nevešel, že mi to všecko chce slušně napraviti i jinak každé přátelství činiti pro mne. V tom žádám za spravedlivé opatření. Poněvadž u zem- ského práva i u jiného každého tak jse za- chovává, kdož by užívání sumy nepustil a za sebou mimo smlúvu zadržel, že všecko na- praviti jest povinen. Nebo já nerozuomím, abrč za to žádám podle stavu našeho, aby mi jak jinak napravil, než abych já sumy tolikéž v užívání byl, jako on mne tuto zadržal, a já jej chci dostatečnou jistotou opatřiti. To všecko přípouštím k spravedlivému rozvážení; neb jest prve bral, nežli jest bráti jměl a nežli mně co dal, a vzavše první peníze k těm mi dokládal. Odpor, Duchoň Hoch k tomu praví, že jest od Jana Čížka smluvil a koupil, když jest taková věc podle práva přišla v zápis, že jest mu ničímž nepochybil, ale dal podle též smlivy ; neb každý trh, když se kde stane, že má nejprve k zápisu prijfti, a potom ten, kdoZ od koho co konpil, jest povinen dosti činiti, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jakož jest i on dosti učinil. A tak z čehož Jan Hocha viní, že jemu tím ničímž není po- vinen. Tu my — poněvadž vinění Jana Čížka se vztahuje na to, čehož jest v užívání nebyl, že mu to Duchoň Hoch připověděl slušně na- viněním srovnává; a v úřadu osob se pamět nachází, že on Duchek Hoch chtěl jest jemu Janovi Čížkovi přátelsků smlouvů do roka puojčiti patnácte kop gr. č., a Jan Čížek při- jíti jest nechtěl, z práva svého vypovídáme: Poněvadž on Jan Čížek přijíti jest nechtěl těch patnácti kop gr. č. od Duchoně přátelskou smlúvou, že jemu Duchoň nic více povínovat není. Jan Čížek se odvolává. Tu my ortel tento napravujeme. Poněvadž Duchoň Hoch smlouvu učinil a od Jana Čížka spravedlnost jeho za padesáte kop gr. č. koupil, a taková suma jměla jemu od něho vyplněna býti o vánocech pii počátku léta tisícého pětistého třídcátého pátého, a on Duchoň tu sumu za sebou zadržel, až placení rokuov přišlo; a on doloživ sumu k jedněm penězóm gruntovním, jemu Janovi Čížkovi jeho penězi platil, a na to dobrovolné podvolení učinil, že jemu Číž- kovi to slušně nahraditi chce: i podle toho podvolení povinen jest on Duchoň jeho Čížka padesáti kopami gr. založiti do toho času, pokudž by peníze jeho Cízkovi zadrzal. Pakli by toho učiniti nechtěl, má jemu pět kop gr. č. za jeho škodu nahraditi, a on: Čížek má na tom přestati. Actum in consilio post Assumpti- onem die Jovis [16. srpna] a. 1537. (Tamtéž fol. 334.) 19. 1538, 28. května. (Mezi Janem Číž- kem a Jakubem Peřinou, rychtářem Jaromíř- ským, o škody pro stavuňk nepořádný vzaté.) Jan Cizek vini Jakuba Pefinu z neopatieni a nedopomožení vedle práva. Jakož jest mi sta- vuiiku dopustil na peníze, že jest se opatřil vedle práva v tom stavuňku, že jest ručeno pod základ, právě-li stavuje, a takový základ a ručení pro nic jiného nebývá, než aby škody
Strana 341
Латотё? (1537—1538). tomu, kohož zajdou pro nespravedlivý stavuňk, z toho základu napraveny byly, tak jakž se při právích rychtářských ve všech městech řídí. Pak že jest mne rychtář, když jest se konec té při stal s Václavem Mitrovským, o škody přeslyšal, kterejž jest ten nespravedlivý stavuňk učinil, a konečně ve @уй nedělích pořád sběhlých ku provozovánie těch škod den položil. Jakž sú ty dvě nedělí včerejšího dne přešly, a já jsem s těmi všemi potřebami na hotově byl a stál ku provozování těch škod, až k samému poledni, a ten Mitrovský jest nestál. Až potom po poledni nás jest pře- slyšel rychtář, a tu mi učinil výpověď, abych já přijal, co jsem vydal od svědkuov a ná- lezu, a dále že neví toho, co více súditi mimo ty škody; než přes to, chci-li já jej z čeho viniti a s ním se znovu súditi, abych přes týden stál zde. Z té příčiny jsem jej obeslal a viním jej, neb mi tím Mitrovský povinen není, abych já s ním jměl ku právu více stávati, než k rychtáři hleděti o to; a on zase, chceli sobě hleděti Mitrovského, toho má vuoli, jakž jest svrchu dotčeno, že má v tom základ, jakž se táhnu také na jeden artykul z Pražských práv rychtářských, a jiných měst království tohoto. Artykul dvacátý takto: škod jiných rychtář přísuzovati nemá, než což se ku právu naloží; než byla liby obstávka přes- polní, ten obstavuňk že by podle práva spra- vedlivý nebyl, muož ten přespolní ze škod útratních viniti, a což jich podle práva pro- vede, že jest je k tomu stavuňku jezdě utratil, proto ty jemu napraveny a navráceny býti mají podle práva a zřízení zemského. Protož z těch příčin žádám za spravedlivé opatření, nebo o škody žádní takoví protahové jako o jiné podle práva činění býti nemají, než hned při jistině má býti dopomoženo. Poněvadž mne v tom rychtář neopatřil, i tyto škody já opo- vídám, kteréž sem jezdě vésti budu pro tuto při, že jich na něm dosahovati chci podle práva, neb sem přespolní. Proti tomu Jan Peřina, rychtář, mluvil: 341 kdež mne Jan Čížek viní, co se dotýče Mitrov- ského, že jemu tím nic povinen nejsem, neb o tom při právě svém nevím, mají-li se ty škody platiti, kdož při prohrá straně druhé. Než co jse dotýče ku právu dokládání, k tomu jsem jemu k všemu dopomohl, a to jsem jemu pověděl, i den jsem jemu položil s tím jistým Mitrovským, jestliže jej chce viniti z čeho při tom času, aby sobě kladl obvinění. A on ušel ode mne, až sem po něj do hospody poslali musil ; přišedše, z ničehehož ho viniti nechtěl, než mne se jest v tom chytil, abych já jemu ty škody napravoval, ježto o tom nic nevím, aby to při rychtářském právě býti mělo Kdež do- týče jiných rychtářuov, nejsem já jinde rych- tářem, než v městě Jaromíři. A tak pravím, cožkoli jest měl při právě mém, že jsem se bohdá k němu i straně druhé spravedlivě za- choval. V tom žádám za opatření. Tu my — poněvadž Jakub Peřina rych- tář, jakž i on Jan Čížek v svém puovodu sobě vložil jest, jmenoval jemu den mimo zdvižení škod ku právu vynaložených přes týden tehdáž státi, chtěl-li by z čeho jiného viniti a s ním se znovu súditi, aby přes týden stál zde; a z té příčiny před tento úřad že jej obeslal a jej viní, dokládaje, že jemu tím Mitrovský vinen není, aby s ním měl ku právu více stávati, než k rychtáři hleděti o to, a on zase chce li sobě Mitrovského hleděti, toho má vuoli a v tom základ. I poněvadž Jan Čížek uložení rychtá- řovu jest odepřel a jeho nepřijal a podniknúti nechtěl, ale strhl se jistce svého a k uloženému dni nestál, než rychtáře se chytil a jej viní z nedopomožení škod, kteréž by ještě chtěl provozovati, že jest je vzal pro ten od Vaňka Mitrovského učiněný stavuňk, po zdvižení těch škod ku právu vynaložených, jakž od staro- dávna se zachovávalo zde při právě rychtář- ském. Nebo rozdíl jest o škodách ku právu vynaložených, kteréž samým vyhledáváním, co od svědkuo a nálezu se dá, mohou se najíti. Ale škody outratní mají býti prosloveny vi- něním, z jaké sumy chce kdo viniti a na to
Латотё? (1537—1538). tomu, kohož zajdou pro nespravedlivý stavuňk, z toho základu napraveny byly, tak jakž se při právích rychtářských ve všech městech řídí. Pak že jest mne rychtář, když jest se konec té při stal s Václavem Mitrovským, o škody přeslyšal, kterejž jest ten nespravedlivý stavuňk učinil, a konečně ve @уй nedělích pořád sběhlých ku provozovánie těch škod den položil. Jakž sú ty dvě nedělí včerejšího dne přešly, a já jsem s těmi všemi potřebami na hotově byl a stál ku provozování těch škod, až k samému poledni, a ten Mitrovský jest nestál. Až potom po poledni nás jest pře- slyšel rychtář, a tu mi učinil výpověď, abych já přijal, co jsem vydal od svědkuov a ná- lezu, a dále že neví toho, co více súditi mimo ty škody; než přes to, chci-li já jej z čeho viniti a s ním se znovu súditi, abych přes týden stál zde. Z té příčiny jsem jej obeslal a viním jej, neb mi tím Mitrovský povinen není, abych já s ním jměl ku právu více stávati, než k rychtáři hleděti o to; a on zase, chceli sobě hleděti Mitrovského, toho má vuoli, jakž jest svrchu dotčeno, že má v tom základ, jakž se táhnu také na jeden artykul z Pražských práv rychtářských, a jiných měst království tohoto. Artykul dvacátý takto: škod jiných rychtář přísuzovati nemá, než což se ku právu naloží; než byla liby obstávka přes- polní, ten obstavuňk že by podle práva spra- vedlivý nebyl, muož ten přespolní ze škod útratních viniti, a což jich podle práva pro- vede, že jest je k tomu stavuňku jezdě utratil, proto ty jemu napraveny a navráceny býti mají podle práva a zřízení zemského. Protož z těch příčin žádám za spravedlivé opatření, nebo o škody žádní takoví protahové jako o jiné podle práva činění býti nemají, než hned při jistině má býti dopomoženo. Poněvadž mne v tom rychtář neopatřil, i tyto škody já opo- vídám, kteréž sem jezdě vésti budu pro tuto při, že jich na něm dosahovati chci podle práva, neb sem přespolní. Proti tomu Jan Peřina, rychtář, mluvil: 341 kdež mne Jan Čížek viní, co se dotýče Mitrov- ského, že jemu tím nic povinen nejsem, neb o tom při právě svém nevím, mají-li se ty škody platiti, kdož při prohrá straně druhé. Než co jse dotýče ku právu dokládání, k tomu jsem jemu k všemu dopomohl, a to jsem jemu pověděl, i den jsem jemu položil s tím jistým Mitrovským, jestliže jej chce viniti z čeho při tom času, aby sobě kladl obvinění. A on ušel ode mne, až sem po něj do hospody poslali musil ; přišedše, z ničehehož ho viniti nechtěl, než mne se jest v tom chytil, abych já jemu ty škody napravoval, ježto o tom nic nevím, aby to při rychtářském právě býti mělo Kdež do- týče jiných rychtářuov, nejsem já jinde rych- tářem, než v městě Jaromíři. A tak pravím, cožkoli jest měl při právě mém, že jsem se bohdá k němu i straně druhé spravedlivě za- choval. V tom žádám za opatření. Tu my — poněvadž Jakub Peřina rych- tář, jakž i on Jan Čížek v svém puovodu sobě vložil jest, jmenoval jemu den mimo zdvižení škod ku právu vynaložených přes týden tehdáž státi, chtěl-li by z čeho jiného viniti a s ním se znovu súditi, aby přes týden stál zde; a z té příčiny před tento úřad že jej obeslal a jej viní, dokládaje, že jemu tím Mitrovský vinen není, aby s ním měl ku právu více stávati, než k rychtáři hleděti o to, a on zase chce li sobě Mitrovského hleděti, toho má vuoli a v tom základ. I poněvadž Jan Čížek uložení rychtá- řovu jest odepřel a jeho nepřijal a podniknúti nechtěl, ale strhl se jistce svého a k uloženému dni nestál, než rychtáře se chytil a jej viní z nedopomožení škod, kteréž by ještě chtěl provozovati, že jest je vzal pro ten od Vaňka Mitrovského učiněný stavuňk, po zdvižení těch škod ku právu vynaložených, jakž od staro- dávna se zachovávalo zde při právě rychtář- ském. Nebo rozdíl jest o škodách ku právu vynaložených, kteréž samým vyhledáváním, co od svědkuo a nálezu se dá, mohou se najíti. Ale škody outratní mají býti prosloveny vi- něním, z jaké sumy chce kdo viniti a na to
Strana 342
342 svědomím ukázati za dostatek do té summy proslovené; a bude-li za dosti pruovodu uznáno od práva, kdež se to za právo drží, ale zde se nedrží, při tom právo zachová každého. A poněvadž Jan Čížek pominul jest uložení rych- tářova i jiný tuto jmenovaný pořad, z práva svého vypovídáme, že jemu Jakub Peřina těmi škodami, z kterýchž ho viní, povinen není. Jan Čížek se odvolává. Tu my ortel tento takto napravujeme. Poněvadž jest Jakub Peřina, rychtář váš, Ja- noví Čížkovi den ku provozování škod neroz- dílně pro týž stavuňk od Václava Mitrovského učiněný položil, a potom škody toliko, kteréž při právě jse sběhly, jemu Janovi přisoudil, a o útratní jim k jinému času rok k obvinění položil, maje o ty všecky škody pro týž sta- vuňk vzešlé je tu hned při tom času vyslyšeti a jim o to místo a konec spravedlivý vedle pruovo- du učiniti. A protož, poněvadž týž Jakub, rychtář váš, při tom se tak nezachoval, chce-li toho prázden býti, má jmenovaného Václava Mitrov- ského před vámi postaviti, a to od actum tohoto nálezu napraveného otevření ve dvú nedělí pořád sběhlých. A on Jan Čížek maje jeho Václava při právě vašem, máty všecky škody před vámi pokazovati, a což podlé práva spra- vedlivě pokáže, toho i užíti má. Pakliby rychtář jeho Václava Mitrovského nepostavil, má a bude povinen sám jemu Janovi Čížkovi z těch všech škod vedle pruovodu jeho práv býti. Actum f. III. Rogationum [28. května] a. 1538. (Tamtéž fol. 336.) 20. 1538, 6. června (Mezi Markétou Štíp- kovou a přátely jejími z jedné a Mikulášem Jana Vdovina z Klouskova z strany druhé o mord Jeronyma.) Markéta Štípková s Mar- gétú dcerú svú, s bratřími vlastními i jinými přátely svými viní Mikuláše, syna Jana Vdo- vina z Klouskova, kterak některú chvíli Je- ronym, syn její, jda z města doluov pod samou branou městskou při nějaké dranici mládencuo se trefil. K tomu jest přistoupil Mikuláš, syn Jana Vdovina z Klouskova, toho prve jmenova- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ného Jeronyma jest bil týlatkou sekerou v hlavu, až jest i upadl, a tak od těch jeho ran jest z světa sešel a umřel, maje sobě do mozku od těch jeho ran hlavu zproraženou. A když jest umřel, hned jest Mikuláš prve jmenovaný pro ten mord od tohoto města ušel. A od mateře, sestry a přátel nebožtíka Jeronyma hned jest to vzneseno toho času na p. purgmistra. A tak když jest dosažen býti nemohl, tu jest se skrze ten mord glejtoval. I poněvadž jej již při právu mají bez glejtu, žádají vedle práva a zřízení zemského spravedlivého opatření. Proti tomu od Mikuláše odpíráno takto: Mikuláš tak, jakž jest dal od sebe mluviti, tomu odpírá, tak jakž jest mlu- veno, že ten jistý Jeronym, jdúce z města i přišel jest k nějaké dranici mládencuo za branou, a že tu Mikuláš přistúpiv, jej že jest bil se- kerou: tak praví Mikuláš, že jest o té dranici nic zhola nevěděl, neb jest byl napřed z města vyšel, až před Tresedmova; a tu někteří sou- sedé křikli jsou na něho, že tvého bratra tepou. A Mikuláš jest tam běžel, chtě to zlé rozvésti, i nalezl je, ani se tepou a na hro- madě sedí. Pak tu neví Mikuláš, od koho jest zabit. A kdež praví, že jest zamordoval syna Štípkové a přítele těchto přátel, on tomu od- pírá, že tím povinen nic mordem není, a toho mordu za pravé neučiní a neukáží, aby on jej zamordovati měl. Tak jakž také praveno, že by od města skrze ten mord ušel, praví tak, že jest proto neucházel, než z příčiny okřiku toho, kterýž jest na něj dosti veliký byl, boje se, aby do vazby nebyl vzat, a na něj aby nebylo ukvapeno od přátel jeho, z příčiny té jest odšel. Ale však hnedky jest žádal glejtu na zprávu. Jakož jste pak tu zprávu, pane purgmistře, slyšeli. A potom když jest jemu glejt vyšel, nikam jest neod- cházel, jako nevinný. Než tu chtěl-li by jej kdo z čeho viniti, poněvadž sedí pod právem, že každému práv býti chce. Též žádá za spra- vedlivé opatření. Čteno svědomí, smlouva o týž mord i jiné potřeby, kteréž strany poka- zovaly.
342 svědomím ukázati za dostatek do té summy proslovené; a bude-li za dosti pruovodu uznáno od práva, kdež se to za právo drží, ale zde se nedrží, při tom právo zachová každého. A poněvadž Jan Čížek pominul jest uložení rych- tářova i jiný tuto jmenovaný pořad, z práva svého vypovídáme, že jemu Jakub Peřina těmi škodami, z kterýchž ho viní, povinen není. Jan Čížek se odvolává. Tu my ortel tento takto napravujeme. Poněvadž jest Jakub Peřina, rychtář váš, Ja- noví Čížkovi den ku provozování škod neroz- dílně pro týž stavuňk od Václava Mitrovského učiněný položil, a potom škody toliko, kteréž při právě jse sběhly, jemu Janovi přisoudil, a o útratní jim k jinému času rok k obvinění položil, maje o ty všecky škody pro týž sta- vuňk vzešlé je tu hned při tom času vyslyšeti a jim o to místo a konec spravedlivý vedle pruovo- du učiniti. A protož, poněvadž týž Jakub, rychtář váš, při tom se tak nezachoval, chce-li toho prázden býti, má jmenovaného Václava Mitrov- ského před vámi postaviti, a to od actum tohoto nálezu napraveného otevření ve dvú nedělí pořád sběhlých. A on Jan Čížek maje jeho Václava při právě vašem, máty všecky škody před vámi pokazovati, a což podlé práva spra- vedlivě pokáže, toho i užíti má. Pakliby rychtář jeho Václava Mitrovského nepostavil, má a bude povinen sám jemu Janovi Čížkovi z těch všech škod vedle pruovodu jeho práv býti. Actum f. III. Rogationum [28. května] a. 1538. (Tamtéž fol. 336.) 20. 1538, 6. června (Mezi Markétou Štíp- kovou a přátely jejími z jedné a Mikulášem Jana Vdovina z Klouskova z strany druhé o mord Jeronyma.) Markéta Štípková s Mar- gétú dcerú svú, s bratřími vlastními i jinými přátely svými viní Mikuláše, syna Jana Vdo- vina z Klouskova, kterak některú chvíli Je- ronym, syn její, jda z města doluov pod samou branou městskou při nějaké dranici mládencuo se trefil. K tomu jest přistoupil Mikuláš, syn Jana Vdovina z Klouskova, toho prve jmenova- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ného Jeronyma jest bil týlatkou sekerou v hlavu, až jest i upadl, a tak od těch jeho ran jest z světa sešel a umřel, maje sobě do mozku od těch jeho ran hlavu zproraženou. A když jest umřel, hned jest Mikuláš prve jmenovaný pro ten mord od tohoto města ušel. A od mateře, sestry a přátel nebožtíka Jeronyma hned jest to vzneseno toho času na p. purgmistra. A tak když jest dosažen býti nemohl, tu jest se skrze ten mord glejtoval. I poněvadž jej již při právu mají bez glejtu, žádají vedle práva a zřízení zemského spravedlivého opatření. Proti tomu od Mikuláše odpíráno takto: Mikuláš tak, jakž jest dal od sebe mluviti, tomu odpírá, tak jakž jest mlu- veno, že ten jistý Jeronym, jdúce z města i přišel jest k nějaké dranici mládencuo za branou, a že tu Mikuláš přistúpiv, jej že jest bil se- kerou: tak praví Mikuláš, že jest o té dranici nic zhola nevěděl, neb jest byl napřed z města vyšel, až před Tresedmova; a tu někteří sou- sedé křikli jsou na něho, že tvého bratra tepou. A Mikuláš jest tam běžel, chtě to zlé rozvésti, i nalezl je, ani se tepou a na hro- madě sedí. Pak tu neví Mikuláš, od koho jest zabit. A kdež praví, že jest zamordoval syna Štípkové a přítele těchto přátel, on tomu od- pírá, že tím povinen nic mordem není, a toho mordu za pravé neučiní a neukáží, aby on jej zamordovati měl. Tak jakž také praveno, že by od města skrze ten mord ušel, praví tak, že jest proto neucházel, než z příčiny okřiku toho, kterýž jest na něj dosti veliký byl, boje se, aby do vazby nebyl vzat, a na něj aby nebylo ukvapeno od přátel jeho, z příčiny té jest odšel. Ale však hnedky jest žádal glejtu na zprávu. Jakož jste pak tu zprávu, pane purgmistře, slyšeli. A potom když jest jemu glejt vyšel, nikam jest neod- cházel, jako nevinný. Než tu chtěl-li by jej kdo z čeho viniti, poněvadž sedí pod právem, že každému práv býti chce. Též žádá za spra- vedlivé opatření. Čteno svědomí, smlouva o týž mord i jiné potřeby, kteréž strany poka- zovaly.
Strana 343
Jaroměř (1538). Tu my, poněvadž jeden svědek, Václav Tresedm (Tresedin?), vyznává, že Mikuláš Ja- nuov rozvedše, což mohl, sekerou i dal Je- ronymovi v hlavu převelmi, že jest chřaplo velmi tuze, aZ se Jeronym zvrhl [na] znak a chytil se za hlavu; a on Václav řekl jemu Mikulášovi: již jsi ho zabil; a Mikuláš řekl: jeb mu mater. A potom tejž Václav podruhé že řekl témuž Mikulášovi: zle si udělal, již od toho dosti bude míti. A Mikuláš neodepřel, než řekl: an on mne ted v ruhu víal, a byl bych já ho nebil, kdyby on byl nesekal. A s ním druhý svědek Jiříček se trefuje, že viděl Mikuláše seděti na Jeronymovi, bije jeho až büchalo, a Ze Václav Tresedm (?) jej Mikuláše strčil palicí s Jeronyma, a on Mikuláš roz- vedše sekeru i dal jí v hlavu Jeronymovi. Třetí Řehák z Jasenného seznává, že Mikuláš bil sekerou na nebožtíka Jeronyma, až jej po- razil asi po třikráte, a když vstal, zase jej porazil a bil jej sekerou v hlavu, až jej Tre- sedm (?) s něho svalil, a pan Černín s p. Jin- dřiíchem je rozehnal. Čtvrtý Šimon Neřád, a pátý Bartoloměj z Hřibojed, ti oba se: srov- návají, že se jest Mikuláš před nimi přiznal řka: kdybych já ho byl nezabil, byl by mne on zabil. I poněvadž ta svrchupsaná svědomí též také i ta smlúva mord na téhož Mikuláše zjevně ukazují, kterémuž on Mikuláš ničímž za dostatek podle práva neodvodí, aby ten mord učinil bráně se násilí svému, ani se z toho mordu, aby ho neučinil, nevyvazuje, než podle smlúvy učiněné s p. Mikulášem Trčků a Markétou, sestrou nebožtíka Jeronyma zamordovaného, klada ji najbližším přítelem jeho býti, stojí; žádaje při ní zachován býti. A Marta Štípková, vlastní jsúce máti zamor- dovaného syna svého, s vlastními bratry svými té smlouvé odpírá, že jest k ní vuole nedala, nedává a dáti nechce, stojíc při právě, jakž jest začala, kteréž jest o mordích vyměřené. I poněvadž ona Marta Štípková, vlastní máti zamordovaného Jeronyma, té smlúvě jakožto přítel najbližší povoliti nechce s bratřími svými, 343 a v smlúvě se o ní, by k tomu vuoli dala, nic neukazuje: z práva svého vypovídáme, že on Mikuláš Januov zámordováním Jeronyma, syna jejího, proti ní jest povinen. Mikuláš Ja- nuov se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme — také proto, poněvadž ona Marta Štípková, jakožto vlastní matka nebožtíka Jeronyma zamordova- ného, v tu smlouvu, kterúž pán od Markéty kmetičny toliko své učinil, pojata není, a také, aby táž Marta Štípková kmetična páně byla, toho se nenachází. Protož při orteli vašem ona zuostavena býti má. Actum f. V. post Boni- facium [6. června] a. 1538. (Tamtéž fol. 339.) 21. 1538, 7. června. (Mezi Ondřejem Ve- lašem z Hostovic z jedné a Matoušem Petrlíkem z Černožic a Tomášem z Čáslavek, lidmi Mi- kuláše Trčky, z strany druhé.) Ondřej Velaš z Hostovic, měštěnín města Hradce nad Labem, učinil stavuňk na Matúše Petrlíka z Černožic, poddaného p. Mikuláše Trčky, vině jej z toho, že jest jemu slíbil spolu s Tomášem z Čáslavek nerozdílnou rukou za Šimka, někdy krčmáře v Smiřicích, syna téhož Tomáše z Čáslavek, kteréhož u vazbě v Hradci měl pro dluh, kterýž mu byl za pivo a něco peněz puojče- ných povinen, a to XXXVIIII kop XVI gr. vše míšenských. Pro kterýžto dluh téhož Šimka byl mi jest vydal pan Václav Dami- rovský, tehdáž úředník na Smiřicích, a na ten zpuosob jest jej vyručil z srubu on Matúš Petrlík spolu s Tomášem, otcem jeho, ven do světnice, aby volně chodil, ale odtud aneb od práva aby nikam neucházel. Pakli by ušel, že mi oni, Matúš Petrlík a Tomáš z Čáslavek, tou vší sumou, kterúž jest mi tajž Šimek dlužen, povinni budou zaň. A poněvadž jest tejž Šimek přec z té vazby ušel, jsa na rukoj- mích, bez vědomosti mé a rychtáře jakožto práva, já k jinému žádnému o tu sumu, kterúž mi jest tej[ž] Šimek povinovat, pořádně hleděti nemám, nežli k těm rukojmóm oběma aneb k jednomu z nich, totiž k Matúšovi Petrlíkovi z Černožic a Tomášovi z Čáslavek. A v tom
Jaroměř (1538). Tu my, poněvadž jeden svědek, Václav Tresedm (Tresedin?), vyznává, že Mikuláš Ja- nuov rozvedše, což mohl, sekerou i dal Je- ronymovi v hlavu převelmi, že jest chřaplo velmi tuze, aZ se Jeronym zvrhl [na] znak a chytil se za hlavu; a on Václav řekl jemu Mikulášovi: již jsi ho zabil; a Mikuláš řekl: jeb mu mater. A potom tejž Václav podruhé že řekl témuž Mikulášovi: zle si udělal, již od toho dosti bude míti. A Mikuláš neodepřel, než řekl: an on mne ted v ruhu víal, a byl bych já ho nebil, kdyby on byl nesekal. A s ním druhý svědek Jiříček se trefuje, že viděl Mikuláše seděti na Jeronymovi, bije jeho až büchalo, a Ze Václav Tresedm (?) jej Mikuláše strčil palicí s Jeronyma, a on Mikuláš roz- vedše sekeru i dal jí v hlavu Jeronymovi. Třetí Řehák z Jasenného seznává, že Mikuláš bil sekerou na nebožtíka Jeronyma, až jej po- razil asi po třikráte, a když vstal, zase jej porazil a bil jej sekerou v hlavu, až jej Tre- sedm (?) s něho svalil, a pan Černín s p. Jin- dřiíchem je rozehnal. Čtvrtý Šimon Neřád, a pátý Bartoloměj z Hřibojed, ti oba se: srov- návají, že se jest Mikuláš před nimi přiznal řka: kdybych já ho byl nezabil, byl by mne on zabil. I poněvadž ta svrchupsaná svědomí též také i ta smlúva mord na téhož Mikuláše zjevně ukazují, kterémuž on Mikuláš ničímž za dostatek podle práva neodvodí, aby ten mord učinil bráně se násilí svému, ani se z toho mordu, aby ho neučinil, nevyvazuje, než podle smlúvy učiněné s p. Mikulášem Trčků a Markétou, sestrou nebožtíka Jeronyma zamordovaného, klada ji najbližším přítelem jeho býti, stojí; žádaje při ní zachován býti. A Marta Štípková, vlastní jsúce máti zamor- dovaného syna svého, s vlastními bratry svými té smlouvé odpírá, že jest k ní vuole nedala, nedává a dáti nechce, stojíc při právě, jakž jest začala, kteréž jest o mordích vyměřené. I poněvadž ona Marta Štípková, vlastní máti zamordovaného Jeronyma, té smlúvě jakožto přítel najbližší povoliti nechce s bratřími svými, 343 a v smlúvě se o ní, by k tomu vuoli dala, nic neukazuje: z práva svého vypovídáme, že on Mikuláš Januov zámordováním Jeronyma, syna jejího, proti ní jest povinen. Mikuláš Ja- nuov se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme — také proto, poněvadž ona Marta Štípková, jakožto vlastní matka nebožtíka Jeronyma zamordova- ného, v tu smlouvu, kterúž pán od Markéty kmetičny toliko své učinil, pojata není, a také, aby táž Marta Štípková kmetična páně byla, toho se nenachází. Protož při orteli vašem ona zuostavena býti má. Actum f. V. post Boni- facium [6. června] a. 1538. (Tamtéž fol. 339.) 21. 1538, 7. června. (Mezi Ondřejem Ve- lašem z Hostovic z jedné a Matoušem Petrlíkem z Černožic a Tomášem z Čáslavek, lidmi Mi- kuláše Trčky, z strany druhé.) Ondřej Velaš z Hostovic, měštěnín města Hradce nad Labem, učinil stavuňk na Matúše Petrlíka z Černožic, poddaného p. Mikuláše Trčky, vině jej z toho, že jest jemu slíbil spolu s Tomášem z Čáslavek nerozdílnou rukou za Šimka, někdy krčmáře v Smiřicích, syna téhož Tomáše z Čáslavek, kteréhož u vazbě v Hradci měl pro dluh, kterýž mu byl za pivo a něco peněz puojče- ných povinen, a to XXXVIIII kop XVI gr. vše míšenských. Pro kterýžto dluh téhož Šimka byl mi jest vydal pan Václav Dami- rovský, tehdáž úředník na Smiřicích, a na ten zpuosob jest jej vyručil z srubu on Matúš Petrlík spolu s Tomášem, otcem jeho, ven do světnice, aby volně chodil, ale odtud aneb od práva aby nikam neucházel. Pakli by ušel, že mi oni, Matúš Petrlík a Tomáš z Čáslavek, tou vší sumou, kterúž jest mi tajž Šimek dlužen, povinni budou zaň. A poněvadž jest tejž Šimek přec z té vazby ušel, jsa na rukoj- mích, bez vědomosti mé a rychtáře jakožto práva, já k jinému žádnému o tu sumu, kterúž mi jest tej[ž] Šimek povinovat, pořádně hleděti nemám, nežli k těm rukojmóm oběma aneb k jednomu z nich, totiž k Matúšovi Petrlíkovi z Černožic a Tomášovi z Čáslavek. A v tom
Strana 344
344 žádám za spravedlivé opatření. Odpor: I tu pan Alexander, úředník z Smiřic, na místě Matúše Petrlíka toto jest za odpor vložil a pravě tak, že Matúš Petrlík a Tomáš toho v paměti nemají, aby Šimka na takový zpuosob vyru kovati měli, než že sou žádali p. Ondřeje Velaše, aby kázal Šimka propustiti z vězení toho, aby mohl volně choditi ven a na dvuor. A potom když jest hořelo, že jest ušel přec podle jiných vězňuov. A potom že jest panu Ondřejovi ten jistý Šimek byl před p. purg- mistrem postaven v jeho moc po vohni z roz- kazu p. Mikuláše Tréky, a že jest jeho přijíti nechtěl, když jej rychtář Černožský stavěl, jakž mu pán rozkázal; a potom s tím šel preč. Tu my, vzavše před oči své P. Boha, právo a spravedlnost, váživše s pilností ob- stavuňk, vinění, odpor, svědomí, listy, pří- pisy, vejpisy listuov pana Mikuláše Trčky, pá- nuov Hradeckých a listy pana Jana Horšína, též také pře ličování a doličování; poněvadž on p. Ondřej podle toho stavuňku, kterýž jest učinil na Matouše Petrlíka z Černožic, dal jest jemu vinu, že by jemu slíbil spolu s To- mášem z Čáslavek nerozdílnou rukou za Šimka, krčmáře někdy v Smiřičkách, syna téhož To- máše z Čáslavek, kteréhož jměl u vazbě v Hradci v srubu pro dluh, kterýž jemu byl dlužen XXXVIIII kop XVI gr. míš., jej z toho srubu vyručivše do světnice, aby byl v světnici a svobodně chodil ven, ale aby nikam odtud a od práva neucházel, a ušel-li by, že oni tou summou dlužnou jemu panu Ondřejovi budou povinni, a nevinil jest z nepostavení; a na jejich odpor slibu a rukojemství provodí Janem Štokem, že otec téhož Šimka s Ma- túšem příšedše do šatlavy mluvil k tomu Šim- kovi, že jsú jej vyručili z srubu do světnice, ale aby nikam neucházel, a ušel-li by, že by p. Ondřejovi tu sumu dáti museli zaň. A Von- dra pivovárník dokládá, že jest byl přivolán k tomu, aby byl povědom, že jsú vyručili Tomáš a Matúš Petrlík Šimka z srubu pod E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tú sumú, kterúů Šimek p. Ondřejovi Velašovi dlužen, do světnice, a k tomu slibu že jsú se přiznali a ještě přiznávaji. A ještě nad to řekl otec Šimkuov: čert po něm, ujde-li, však toho spíše na nás dobudeš, než na něm. A Havel šenkéř s týmž Ondrůú v tom se srov- nává, že jsú se Tomáš a Matúš přiznali, že zaň tak slibují, aby neucházel, a ušel-li by, že tím vším dluhem povinni býti mají. A že on Havel poslán jest byl od p. Ondřeje do ša- tlavy, a kázal jej puostiti z srubu do světnice. P. Petr Hroch pak dosvědčuje, že z toho svědomí, kteréž pan Ondřej na Smiřicích po- ložil, srozuomělo se, že to, z čehož je obvinil, dostatečně provozuje. A pan Jan Straka v svém svědomí dokládá, když Tomáš s Matúšem na odporu byli proti p. Ondřejovi na Smiřicích, aby tak za Šimka slíbili, že z šatlavy neujde, tu že jest p. Ondřej podal listu panu úředníku pod pečetí města Hradce; kterýž p. úředník domlúval těm lidem: proč jste ho tam nene- chali, kdyby byl shořal, zaplatilby jej pánu dobře. Což za dostatečné pokázání se nalézá podle: vysvědčení těch svědkuo z práva a je v nepaměti jich pamatuje. A oni Tomáš s Ma- toušem Petrlíkem vloživše odpor, že jse ne- pamatují, aby tak vyručili Šimka, než že jsú žádali p. Vondřeje Velaše, aby téhož Šimka propustiti kázal, tak aby mohl choditi ven i na dyvuor volně; a té žádosti své ničímž neukazují, ani také proti p. Ondřejovu dóvodu na ně ničímž neodvozují, aby toho Šimka pod tú sumú tak, kterúž jest p. Ondřejovi dlužen, nevyručili, a z toho slibu se nevyvodí. Protož z práva svého vypovídajíc, jemu p. Ondřejovi Velašovi dáváme za právo, že jest ten stavuňk na Matúše Petrlíka podle svého pruovodu dostatečného učinil pořádně. A oni Matúš Petrlík z Černožic a Tomáš z Čáslavek jsou jemu tou summou za Šimka povinni, kterouž on dlužen jest p. Ondřejovi, a tu sumu, to jest XXXVIIII kop XVI gr. na míšensko ve dvú nedělích pořád sběhlých jemu aby dali. Strana odporní se odvolává. Tu my ortele to-
344 žádám za spravedlivé opatření. Odpor: I tu pan Alexander, úředník z Smiřic, na místě Matúše Petrlíka toto jest za odpor vložil a pravě tak, že Matúš Petrlík a Tomáš toho v paměti nemají, aby Šimka na takový zpuosob vyru kovati měli, než že sou žádali p. Ondřeje Velaše, aby kázal Šimka propustiti z vězení toho, aby mohl volně choditi ven a na dvuor. A potom když jest hořelo, že jest ušel přec podle jiných vězňuov. A potom že jest panu Ondřejovi ten jistý Šimek byl před p. purg- mistrem postaven v jeho moc po vohni z roz- kazu p. Mikuláše Tréky, a že jest jeho přijíti nechtěl, když jej rychtář Černožský stavěl, jakž mu pán rozkázal; a potom s tím šel preč. Tu my, vzavše před oči své P. Boha, právo a spravedlnost, váživše s pilností ob- stavuňk, vinění, odpor, svědomí, listy, pří- pisy, vejpisy listuov pana Mikuláše Trčky, pá- nuov Hradeckých a listy pana Jana Horšína, též také pře ličování a doličování; poněvadž on p. Ondřej podle toho stavuňku, kterýž jest učinil na Matouše Petrlíka z Černožic, dal jest jemu vinu, že by jemu slíbil spolu s To- mášem z Čáslavek nerozdílnou rukou za Šimka, krčmáře někdy v Smiřičkách, syna téhož To- máše z Čáslavek, kteréhož jměl u vazbě v Hradci v srubu pro dluh, kterýž jemu byl dlužen XXXVIIII kop XVI gr. míš., jej z toho srubu vyručivše do světnice, aby byl v světnici a svobodně chodil ven, ale aby nikam odtud a od práva neucházel, a ušel-li by, že oni tou summou dlužnou jemu panu Ondřejovi budou povinni, a nevinil jest z nepostavení; a na jejich odpor slibu a rukojemství provodí Janem Štokem, že otec téhož Šimka s Ma- túšem příšedše do šatlavy mluvil k tomu Šim- kovi, že jsú jej vyručili z srubu do světnice, ale aby nikam neucházel, a ušel-li by, že by p. Ondřejovi tu sumu dáti museli zaň. A Von- dra pivovárník dokládá, že jest byl přivolán k tomu, aby byl povědom, že jsú vyručili Tomáš a Matúš Petrlík Šimka z srubu pod E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tú sumú, kterúů Šimek p. Ondřejovi Velašovi dlužen, do světnice, a k tomu slibu že jsú se přiznali a ještě přiznávaji. A ještě nad to řekl otec Šimkuov: čert po něm, ujde-li, však toho spíše na nás dobudeš, než na něm. A Havel šenkéř s týmž Ondrůú v tom se srov- nává, že jsú se Tomáš a Matúš přiznali, že zaň tak slibují, aby neucházel, a ušel-li by, že tím vším dluhem povinni býti mají. A že on Havel poslán jest byl od p. Ondřeje do ša- tlavy, a kázal jej puostiti z srubu do světnice. P. Petr Hroch pak dosvědčuje, že z toho svědomí, kteréž pan Ondřej na Smiřicích po- ložil, srozuomělo se, že to, z čehož je obvinil, dostatečně provozuje. A pan Jan Straka v svém svědomí dokládá, když Tomáš s Matúšem na odporu byli proti p. Ondřejovi na Smiřicích, aby tak za Šimka slíbili, že z šatlavy neujde, tu že jest p. Ondřej podal listu panu úředníku pod pečetí města Hradce; kterýž p. úředník domlúval těm lidem: proč jste ho tam nene- chali, kdyby byl shořal, zaplatilby jej pánu dobře. Což za dostatečné pokázání se nalézá podle: vysvědčení těch svědkuo z práva a je v nepaměti jich pamatuje. A oni Tomáš s Ma- toušem Petrlíkem vloživše odpor, že jse ne- pamatují, aby tak vyručili Šimka, než že jsú žádali p. Vondřeje Velaše, aby téhož Šimka propustiti kázal, tak aby mohl choditi ven i na dyvuor volně; a té žádosti své ničímž neukazují, ani také proti p. Ondřejovu dóvodu na ně ničímž neodvozují, aby toho Šimka pod tú sumú tak, kterúž jest p. Ondřejovi dlužen, nevyručili, a z toho slibu se nevyvodí. Protož z práva svého vypovídajíc, jemu p. Ondřejovi Velašovi dáváme za právo, že jest ten stavuňk na Matúše Petrlíka podle svého pruovodu dostatečného učinil pořádně. A oni Matúš Petrlík z Černožic a Tomáš z Čáslavek jsou jemu tou summou za Šimka povinni, kterouž on dlužen jest p. Ondřejovi, a tu sumu, to jest XXXVIIII kop XVI gr. na míšensko ve dvú nedělích pořád sběhlých jemu aby dali. Strana odporní se odvolává. Tu my ortele to-
Strana 345
Jaroměř (1538). hoto potvrzujeme, i také z příčiny té, že on Šimek, krčmář z Smiřiček, chtěl-li jest rukojmí svých nezavozovati, měl a povinen jest byl v místo to, odkudž jest vyručen byl, aneb před právem sám osobně zase [se] postaviti, a odtud bez vuole a vědomí svého věřitele neucházeti. Actum die Veneris post s. Bonifacium [7. čer- vna] a. 1538. (Tamtéž fol. 338). 22. 1538, 16. července. Mezi Duškem Voříškem a Martinem Horovkú [sic] o škodu učiněnú a o nějaké přiřčení. Dušek Voříšek viní Martina Hovorku z toho, že jest některůú chvíli před sv. Havlem, i tu neděli, když jest bylo posvícení v Rychnově, opovrchše řád a právo, nad mým statečkem, totiž nad husmi, rozkázal jest pastorku svému nad nimi kvalt učiniti, je bíti, a tak jsú mi jich zabili pět Z toho jej tak viním. Když jsem jej na onen čas obeslal ku právu před rychtářem, tu jest tomu odepřel, že o tom vědomosti nemá žádné, a jestli na něj to ukáži, že jest o tom vě- děl neb žena jeho, anebo kdo z jeho, že mi za každou chce deset kop dáti. A já jsem mu řekl: chceš-liž tak učiniti? On jest řekl: a já chci. A na to mi ruku dal. A ještě nad to víc že jesti rozkázal, aby bili, a netoliko mé, ale čížkoli jiné, řka: nebojte se žádného. V tom žádám za spravedlivé opatření podle práva. Proti tomu Martin Hovorka pravil: kdež mne viní Dušek Voříšek, že bych jemu rozkázal husi pobíti: když jsem byl o ty husi k rychtáři biřiícem obeslán, v tom jest poslal husi nějaké ke mně do světnice pobité; a když bylo u rychtáře, tehdy jest mne vinil, že jsem jemu nepořádnou věc učinil a pych nad statečkem jeho, a že jest tím dobře ujistil, že to na mne pokázati muož. Ihned jest rych- táře žádal, aby mne vzal na dostatečné ru- kojmie, abych stál a dostál jemu práva. I rych- tář se jest tak zachoval, že mne vzal pod XX neb XXV kop gr. na rukojmie. Potom sem tomu odpor učinil, že jemu tím pychem povinen nejsem, a o tom zbití husí těch nic nevím. Tehda on Dnšek sám mluvil takto: Archiv Český XXVI. 345 poněvadž to od tebe slyším sám, že tím po- vinovat nejsi, že já tobě o ty husy pokoj dávám a za právo, a nechci tebe z nich viniti. Tu hned jsem žádal rychtáře za to, poněvadž jest mne bez provinění obeslal, a dáti jsem musil obsílky biřici dva peníze bílá práva jeho, aby mi dva peníze bílá navrátil. A po- něvadž sem z jeho oust rozsudek slyšel, na tom přestávám, kdež mi jest za právo dal, a že mu tím, z čehož mne viní, povinen nejsem. Což se dotýče, kdež dokládá, že bych jemu za každúů hus podvolil se dáti deset kop: v tom jemu kladu odpor, že jest mé podvolení takové nebylo, než toliko, když nechavše mne pravil, že by má žena jměla to učiviti neb děti moji, tu jsem řekl, že jemu chci dáti za každou hus deset kop, ale mínil sem žaluduov. V tom se táhnu na rychtáře, že jest toho obojieho povědom, a na jiné do- bré lidi, kteří jsou tu byli. Což se dotýče učedlníkuov, když jest mne zanechal, že jest sobě hned ty učedlníky obeslal, i vinil je z těch husí, chtěje, aby se jemu přiznali o zbití těch husí, že se s nimi smluviti chce; i při- znali jsou se, že jsú zbili ty čtyry husi jemu, kteréž tam ke mně přinesl; ihned rychtář vzavši je, dal je do trestání svého, a já s po- volením Duška a rychtáře vyručil jsem je na ten zpuosob, aby Duška v tom hledali a o ty husi se s ním smluvili. I šel jsem sám k Duš- kovi, ne z povinnosti, ale pro ně, poněvadž jsou se toho dopustili, že jsem je chtěl jemu zaplatiti. V tom žádám od pánuov, poněvadž před rychtářem přivedl jsem sobě pokoj, abych při tom byl zachován. Čteno svědomí. Tu my, poněvadž v svědcích srovnalých se nalézá, že jest Martin Hovorka ty husi zbíti rozkázal, a též svědky srovnalými se ukazuje, že on Hovorka se jest dobrovolně podvolil, za tu každú hus zabitú dáti Duškovi Voříškovi deset kop, z práva svého vypoví- dáme, že on Martin Hovorka podle svého podvolení jemu Duškovi Voříškovi jest tím | povinen. Martin Hovorka — se odvolá. 44
Jaroměř (1538). hoto potvrzujeme, i také z příčiny té, že on Šimek, krčmář z Smiřiček, chtěl-li jest rukojmí svých nezavozovati, měl a povinen jest byl v místo to, odkudž jest vyručen byl, aneb před právem sám osobně zase [se] postaviti, a odtud bez vuole a vědomí svého věřitele neucházeti. Actum die Veneris post s. Bonifacium [7. čer- vna] a. 1538. (Tamtéž fol. 338). 22. 1538, 16. července. Mezi Duškem Voříškem a Martinem Horovkú [sic] o škodu učiněnú a o nějaké přiřčení. Dušek Voříšek viní Martina Hovorku z toho, že jest některůú chvíli před sv. Havlem, i tu neděli, když jest bylo posvícení v Rychnově, opovrchše řád a právo, nad mým statečkem, totiž nad husmi, rozkázal jest pastorku svému nad nimi kvalt učiniti, je bíti, a tak jsú mi jich zabili pět Z toho jej tak viním. Když jsem jej na onen čas obeslal ku právu před rychtářem, tu jest tomu odepřel, že o tom vědomosti nemá žádné, a jestli na něj to ukáži, že jest o tom vě- děl neb žena jeho, anebo kdo z jeho, že mi za každou chce deset kop dáti. A já jsem mu řekl: chceš-liž tak učiniti? On jest řekl: a já chci. A na to mi ruku dal. A ještě nad to víc že jesti rozkázal, aby bili, a netoliko mé, ale čížkoli jiné, řka: nebojte se žádného. V tom žádám za spravedlivé opatření podle práva. Proti tomu Martin Hovorka pravil: kdež mne viní Dušek Voříšek, že bych jemu rozkázal husi pobíti: když jsem byl o ty husi k rychtáři biřiícem obeslán, v tom jest poslal husi nějaké ke mně do světnice pobité; a když bylo u rychtáře, tehdy jest mne vinil, že jsem jemu nepořádnou věc učinil a pych nad statečkem jeho, a že jest tím dobře ujistil, že to na mne pokázati muož. Ihned jest rych- táře žádal, aby mne vzal na dostatečné ru- kojmie, abych stál a dostál jemu práva. I rych- tář se jest tak zachoval, že mne vzal pod XX neb XXV kop gr. na rukojmie. Potom sem tomu odpor učinil, že jemu tím pychem povinen nejsem, a o tom zbití husí těch nic nevím. Tehda on Dnšek sám mluvil takto: Archiv Český XXVI. 345 poněvadž to od tebe slyším sám, že tím po- vinovat nejsi, že já tobě o ty husy pokoj dávám a za právo, a nechci tebe z nich viniti. Tu hned jsem žádal rychtáře za to, poněvadž jest mne bez provinění obeslal, a dáti jsem musil obsílky biřici dva peníze bílá práva jeho, aby mi dva peníze bílá navrátil. A po- něvadž sem z jeho oust rozsudek slyšel, na tom přestávám, kdež mi jest za právo dal, a že mu tím, z čehož mne viní, povinen nejsem. Což se dotýče, kdež dokládá, že bych jemu za každúů hus podvolil se dáti deset kop: v tom jemu kladu odpor, že jest mé podvolení takové nebylo, než toliko, když nechavše mne pravil, že by má žena jměla to učiviti neb děti moji, tu jsem řekl, že jemu chci dáti za každou hus deset kop, ale mínil sem žaluduov. V tom se táhnu na rychtáře, že jest toho obojieho povědom, a na jiné do- bré lidi, kteří jsou tu byli. Což se dotýče učedlníkuov, když jest mne zanechal, že jest sobě hned ty učedlníky obeslal, i vinil je z těch husí, chtěje, aby se jemu přiznali o zbití těch husí, že se s nimi smluviti chce; i při- znali jsou se, že jsú zbili ty čtyry husi jemu, kteréž tam ke mně přinesl; ihned rychtář vzavši je, dal je do trestání svého, a já s po- volením Duška a rychtáře vyručil jsem je na ten zpuosob, aby Duška v tom hledali a o ty husi se s ním smluvili. I šel jsem sám k Duš- kovi, ne z povinnosti, ale pro ně, poněvadž jsou se toho dopustili, že jsem je chtěl jemu zaplatiti. V tom žádám od pánuov, poněvadž před rychtářem přivedl jsem sobě pokoj, abych při tom byl zachován. Čteno svědomí. Tu my, poněvadž v svědcích srovnalých se nalézá, že jest Martin Hovorka ty husi zbíti rozkázal, a též svědky srovnalými se ukazuje, že on Hovorka se jest dobrovolně podvolil, za tu každú hus zabitú dáti Duškovi Voříškovi deset kop, z práva svého vypoví- dáme, že on Martin Hovorka podle svého podvolení jemu Duškovi Voříškovi jest tím | povinen. Martin Hovorka — se odvolá. 44
Strana 346
346 Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v radě v pátek po sv. Jakubu ap. [26. července] 1538. (Tamtéž fol. 335.) 23. 1539, 8. června. (Mezi Petrem mly- nářem z Kouřima, a Janem Zárubou z Věčína.) Petr, jakž prve hlásil se jest spravedlnost míti ku polovici té sumy, kterúž Jan Záruba zde na mlýně má, jakž tomu vyrozuměl, že jest jí puol druhého sta kop míš., ačkoli víc té sumy, zprávu má, že by jmělo býti, okolo dvú set kop míš. a deset kop míš., ale však nyní na polovici té sumy se táhne, jakž i prve, a žádá za spravedlivé dopomožení podle práva a nálezu pánuov Pražan, a z tohoto práva pánuov zdejších výpovědi. A což se pak mimo toho puol druhého sta kop míš. napotora, když bude vyhledáno, najde víc sumy, i k tomu bude sahati pořadem práva. Od Jana Záruby proti tomu: Jakož se Petr Janovi Zárubovi na polovici té sumy táhne po Kate- řině, mateři své, a podle nálezu pánuov Pražan, pravě se k ní spravednost míti: k tomu Jan Záruba toto praví, že ortel pánuov Pražan ku právu Kouřimskému náležel jest, a ne sem, ani k žádnému jinému právu; a tu na tom a pfi tom právé Koufimském, co jsá jměli statku obojí strany, kteréhož jsú v manželství užívali, aby je podělili; ukazoval. Ale tuto jest ona zde nikdy toho v manželství s ním neuzivala. A nad to vajše že tyto peníze na tom mlýně zde jeho jsú nebyly a nejsou, nežli dětí manželky jeho prvnější poručením nebožky babky jejich a puojčením na tejž mlejn koupení. Protož praví se tím jemu Pe- trovi nebýti povinen, nač se táhne, a žádá za spravedlivé opatření podle práva. Čteno jest potom svědomí s jinými potřebami ukazo- vanými. Tu my — poněvadž se v tom listu hlavním, kterýmž se on Jan Záruba paní Markétě, věřící své, zapsal, při posledku ukazuje, že tu sumu sto kop gr. č. dětem svým na tom statku, totiž na mlýně, kterýž zde u Jaromíře koupil, a jemu na závdavek téhož mlýnu těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: sto kop gr. č. puojčeno a na ten zpuosob, aby jim dětem svým před jinými všemi prately svými a všemi lidmi tu sumu zapsal, a toho se nenalézá, aby tak učinil a kde podle téhož listu hlavnieho znění a svého zapsání na témž mlýně zde při tomto právě on Jan Záruba obzvláštně dětem svým a k jich ruce zapsal, neb zápisové kupu i prodaje téhož mlýnu neukazují v knihách trhových dětem jeho, než jemu Janovi Zárubovi. Pamět také, kteréž na nás z strany Petra a matky jeho Kateřiny jest žádáno, v jistotě se našla mezi námi, neb se nedávno stalo, teď nékterü chvíli, ted v podziw nyní minulý, Ze on Jan Záruba vstúpiv sem do tohoto místa s přímluvou od JMti p. purkrabé najvy8Sího, Zádal jest na nás, abychom od něho k obci naší tu sumu, kteráž jest jemu na tom mlýně zde u města Jaromíře náležitá, koupili, pravě, že peněz potřebuje na závdavek statku jiného, kterýž sobě v nově koupil. A když sme my nekou- pili, prodal jest ty peníze jinému, a sem opět vstúpiv do tohoto místa s tím, kdo jest koupil ty peníze od ného, žádali sú na nás oba, abychom jim toho trhu a kupu přáli. A Jan Záruba nepravil jest nic o tom, aby co tu dětem jeho těch peněz náležeti jmělo, od nich také nic nežádal, ani mocnosti, aby jejich jaká vuole k tomu prodaji těch peněz byla, neuka- zoval, a hned zmínky neučinil o dětech, než že své peníze prodal, pravil. Čehož na ten čas pro tu pripovéd, kteriz Petr na ty peníze podle práva učinil, nemohlo jim býti příno. Z práva svého nalézajice vypovídáme, že ty peníze, kteréž jemu Janovi Zárubovi na často jmenovaném mlýně náležejí zde u města Jaro- míře podle koupu, prodaje, podle také zápisuo kniehami trhovými znění, nenáležely jsú a ještě nenáležejí žádnému jinému, nežli jemu Janovi Zárubovi samému, však bez pohoršení právu této pře, kteráž se o ty peníze podle odeslání pánuov Pražan sem zase ku právu tomuto vedla. Jan Záruba se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum
346 Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v radě v pátek po sv. Jakubu ap. [26. července] 1538. (Tamtéž fol. 335.) 23. 1539, 8. června. (Mezi Petrem mly- nářem z Kouřima, a Janem Zárubou z Věčína.) Petr, jakž prve hlásil se jest spravedlnost míti ku polovici té sumy, kterúž Jan Záruba zde na mlýně má, jakž tomu vyrozuměl, že jest jí puol druhého sta kop míš., ačkoli víc té sumy, zprávu má, že by jmělo býti, okolo dvú set kop míš. a deset kop míš., ale však nyní na polovici té sumy se táhne, jakž i prve, a žádá za spravedlivé dopomožení podle práva a nálezu pánuov Pražan, a z tohoto práva pánuov zdejších výpovědi. A což se pak mimo toho puol druhého sta kop míš. napotora, když bude vyhledáno, najde víc sumy, i k tomu bude sahati pořadem práva. Od Jana Záruby proti tomu: Jakož se Petr Janovi Zárubovi na polovici té sumy táhne po Kate- řině, mateři své, a podle nálezu pánuov Pražan, pravě se k ní spravednost míti: k tomu Jan Záruba toto praví, že ortel pánuov Pražan ku právu Kouřimskému náležel jest, a ne sem, ani k žádnému jinému právu; a tu na tom a pfi tom právé Koufimském, co jsá jměli statku obojí strany, kteréhož jsú v manželství užívali, aby je podělili; ukazoval. Ale tuto jest ona zde nikdy toho v manželství s ním neuzivala. A nad to vajše že tyto peníze na tom mlýně zde jeho jsú nebyly a nejsou, nežli dětí manželky jeho prvnější poručením nebožky babky jejich a puojčením na tejž mlejn koupení. Protož praví se tím jemu Pe- trovi nebýti povinen, nač se táhne, a žádá za spravedlivé opatření podle práva. Čteno jest potom svědomí s jinými potřebami ukazo- vanými. Tu my — poněvadž se v tom listu hlavním, kterýmž se on Jan Záruba paní Markétě, věřící své, zapsal, při posledku ukazuje, že tu sumu sto kop gr. č. dětem svým na tom statku, totiž na mlýně, kterýž zde u Jaromíře koupil, a jemu na závdavek téhož mlýnu těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: sto kop gr. č. puojčeno a na ten zpuosob, aby jim dětem svým před jinými všemi prately svými a všemi lidmi tu sumu zapsal, a toho se nenalézá, aby tak učinil a kde podle téhož listu hlavnieho znění a svého zapsání na témž mlýně zde při tomto právě on Jan Záruba obzvláštně dětem svým a k jich ruce zapsal, neb zápisové kupu i prodaje téhož mlýnu neukazují v knihách trhových dětem jeho, než jemu Janovi Zárubovi. Pamět také, kteréž na nás z strany Petra a matky jeho Kateřiny jest žádáno, v jistotě se našla mezi námi, neb se nedávno stalo, teď nékterü chvíli, ted v podziw nyní minulý, Ze on Jan Záruba vstúpiv sem do tohoto místa s přímluvou od JMti p. purkrabé najvy8Sího, Zádal jest na nás, abychom od něho k obci naší tu sumu, kteráž jest jemu na tom mlýně zde u města Jaromíře náležitá, koupili, pravě, že peněz potřebuje na závdavek statku jiného, kterýž sobě v nově koupil. A když sme my nekou- pili, prodal jest ty peníze jinému, a sem opět vstúpiv do tohoto místa s tím, kdo jest koupil ty peníze od ného, žádali sú na nás oba, abychom jim toho trhu a kupu přáli. A Jan Záruba nepravil jest nic o tom, aby co tu dětem jeho těch peněz náležeti jmělo, od nich také nic nežádal, ani mocnosti, aby jejich jaká vuole k tomu prodaji těch peněz byla, neuka- zoval, a hned zmínky neučinil o dětech, než že své peníze prodal, pravil. Čehož na ten čas pro tu pripovéd, kteriz Petr na ty peníze podle práva učinil, nemohlo jim býti příno. Z práva svého nalézajice vypovídáme, že ty peníze, kteréž jemu Janovi Zárubovi na často jmenovaném mlýně náležejí zde u města Jaro- míře podle koupu, prodaje, podle také zápisuo kniehami trhovými znění, nenáležely jsú a ještě nenáležejí žádnému jinému, nežli jemu Janovi Zárubovi samému, však bez pohoršení právu této pře, kteráž se o ty peníze podle odeslání pánuov Pražan sem zase ku právu tomuto vedla. Jan Záruba se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum
Strana 347
Jaromér (1589—1542). sabbato post Corporis Christi [8. éervna] a. 1539. (Tamtéž fol. 341.) 24. 1542, 6. února. (Mezi Jakubem Pe- řinou rychtářem a Václavem Mitrovskym o škody ku právu činěné.) Jakub Peřina rychtář viní Václava Mitrovského z toho podle ortele téhož, že jest za něj dáti Janovi Čížkovi musel VIII kop XV gr. míš., a také že jest jměl podle ortele téhož postaviti a tak toho býti prázden, i nemohl jest jeho postaviti z příčiny té, že jest se jemu skrejval a schovával, a i konšelé pro něj jsou na Ples rychtáře po- sílali, a nemohli jsou jeho dosáhnúti, a jíti jest nechtěl, a tak jest za něj Jakub Peřina nadepsanü sumu dáti musil. A protož, poně- vadž jest jim samým to sešlo, že jest ku právu státi nechtěl podle téhož ortele, že jest jemu ty peníze, to jest VIII kop XV gr. míš., zase navrátiti povinen. Neb jest Jakub Peřina ničímž povinen nebyl Janovi Čížkovi, ale všecko to jemu skrze Václava Mitrovského přišlo.. Při tom žádá za spravedlivé opatření podle práva. Proti tomu od Václava Mitrov- ského skrze přítele promluveno, že se jemu vidí, že jemu tím, což jest prosoudil, nic po- vinovat není, a to z příčin těchto, že jemu nikdy neoznámil, aby se o jeho věci soudil. A protož že se jemu vidí, že jemu takovú véc měl prve oznámiti, nežli jest ku právu přistoupil. Neb se hned ten ortel pánuo Pražan na to vztabuje, že jest o všecky škody neroz- dílně jměl rozsudek učiniti. l poněvadž se jest toho nestalo a jemu oznámeno před ortelem nic nebylo, a před tím vším soudem, nežli jest jej s Janem Čížkem začal, ortel jest jemu z práva svého vyřekl, podle kteréhož se Vá- clav Mitrovskÿ zachoval a všecku tu sumu i s škodami podle ortele jemu Janovi Čížkovi složil, a tu se hned doptával na něm, jakožto na právu, ještě-li by jměl co víc jemu, Ja- noví Čížkovi, povinen býti. A oznámil, že nic; i tu jest hned žádal při tom, aby jemu ru- kojmové jeho propuštěni byli. I propuštěni jsou. A což tuto promluviti dal, že to pokázati 347 chce. Kdež pak toho dotýče, že by po orteli od pánuov Pražan navrácení jeho dostati ne- mohl z příčiny, že by se před ním ukrýval, on tomu odpírá; a kdež se vztahuje na pamět úřadu, že by k němu o to od nich vysíláno bylo: Ze o tom nic neví; neZ tiem svuoj odpor zavírá, Ze jest snad i mél jeho prve postaviti, než se jest v jaků rozepři s Janem Čížkem dal. A též žádaje za spravedlivé opatření podle práva. Tu my, poněvadž podle ortele pánuov Pražan bylo jest ukázáno Jakubovi Peřinovi, aby Václava Mitrovského Janovi Čížkovi sem ku právu do Jaromíře, chce-li toho prázden býti, postavil od actum téhož ortele pänuov Pražan napraveného otevření ve dvú nedělích pořád zběhlých, a pakli by nepostavil, aby byl povinen těmi škodami sám Janovi Čížkovi, kteréž by spravedlivě pokázal; a poněvadž z svědkuov Jakuba Peřiny se nalézá, že jest Václava Mitrovského ku právu pro jeho po- krývání i také přiříkání státi, postaviti bezel- stně Janovi Čížkovi k vinění jeho o ty škody outratní a nákladní nemohl, a potom ty škody Jan Čížek prokazoval jest, kteréž jemu Jakub Peřina podle téhož pruovodu dáti musel, takto o tom z práva svého nalézáme : Že on Václav Mitrovský Jakubovi Peřinovi tu sumu, kterúž jest za něho dal v těch ško- dách, zase vrátiti od actum tohoto našeho ná- lezu ve dvú nedělích pořád zběhlých povinen. Václav Mitrovskf — se odvolává. Tu my — potvrzujeme. Actum f. II. ipsa die Dorothee [6. ünora] a. 1542. (Tamtéz f. 343.) 25. 1542, 13. ánora, (Mezt Janem Peksou 4 To$ova a Davidem, mésténínem mésta Hradce na Labem, o stavuñk.) Jan Peksa z Tosova stavuňk jest učinil na Davidovi z Hradce n. L. pro dvanácte tolaruo po XXXI groších č. pro úrok puol druhého letní, a dále od sv. Jiří k sv. Havlu. Item druhé pro padesáte kop míš. p. Petrovi Cejpovi, měštěnínu města Hradce n. L., věřiteli dlužných. Třetí, kdež měl k mně víc rukojmí přistaviti, i toho jest 44*
Jaromér (1589—1542). sabbato post Corporis Christi [8. éervna] a. 1539. (Tamtéž fol. 341.) 24. 1542, 6. února. (Mezi Jakubem Pe- řinou rychtářem a Václavem Mitrovskym o škody ku právu činěné.) Jakub Peřina rychtář viní Václava Mitrovského z toho podle ortele téhož, že jest za něj dáti Janovi Čížkovi musel VIII kop XV gr. míš., a také že jest jměl podle ortele téhož postaviti a tak toho býti prázden, i nemohl jest jeho postaviti z příčiny té, že jest se jemu skrejval a schovával, a i konšelé pro něj jsou na Ples rychtáře po- sílali, a nemohli jsou jeho dosáhnúti, a jíti jest nechtěl, a tak jest za něj Jakub Peřina nadepsanü sumu dáti musil. A protož, poně- vadž jest jim samým to sešlo, že jest ku právu státi nechtěl podle téhož ortele, že jest jemu ty peníze, to jest VIII kop XV gr. míš., zase navrátiti povinen. Neb jest Jakub Peřina ničímž povinen nebyl Janovi Čížkovi, ale všecko to jemu skrze Václava Mitrovského přišlo.. Při tom žádá za spravedlivé opatření podle práva. Proti tomu od Václava Mitrov- ského skrze přítele promluveno, že se jemu vidí, že jemu tím, což jest prosoudil, nic po- vinovat není, a to z příčin těchto, že jemu nikdy neoznámil, aby se o jeho věci soudil. A protož že se jemu vidí, že jemu takovú véc měl prve oznámiti, nežli jest ku právu přistoupil. Neb se hned ten ortel pánuo Pražan na to vztabuje, že jest o všecky škody neroz- dílně jměl rozsudek učiniti. l poněvadž se jest toho nestalo a jemu oznámeno před ortelem nic nebylo, a před tím vším soudem, nežli jest jej s Janem Čížkem začal, ortel jest jemu z práva svého vyřekl, podle kteréhož se Vá- clav Mitrovskÿ zachoval a všecku tu sumu i s škodami podle ortele jemu Janovi Čížkovi složil, a tu se hned doptával na něm, jakožto na právu, ještě-li by jměl co víc jemu, Ja- noví Čížkovi, povinen býti. A oznámil, že nic; i tu jest hned žádal při tom, aby jemu ru- kojmové jeho propuštěni byli. I propuštěni jsou. A což tuto promluviti dal, že to pokázati 347 chce. Kdež pak toho dotýče, že by po orteli od pánuov Pražan navrácení jeho dostati ne- mohl z příčiny, že by se před ním ukrýval, on tomu odpírá; a kdež se vztahuje na pamět úřadu, že by k němu o to od nich vysíláno bylo: Ze o tom nic neví; neZ tiem svuoj odpor zavírá, Ze jest snad i mél jeho prve postaviti, než se jest v jaků rozepři s Janem Čížkem dal. A též žádaje za spravedlivé opatření podle práva. Tu my, poněvadž podle ortele pánuov Pražan bylo jest ukázáno Jakubovi Peřinovi, aby Václava Mitrovského Janovi Čížkovi sem ku právu do Jaromíře, chce-li toho prázden býti, postavil od actum téhož ortele pänuov Pražan napraveného otevření ve dvú nedělích pořád zběhlých, a pakli by nepostavil, aby byl povinen těmi škodami sám Janovi Čížkovi, kteréž by spravedlivě pokázal; a poněvadž z svědkuov Jakuba Peřiny se nalézá, že jest Václava Mitrovského ku právu pro jeho po- krývání i také přiříkání státi, postaviti bezel- stně Janovi Čížkovi k vinění jeho o ty škody outratní a nákladní nemohl, a potom ty škody Jan Čížek prokazoval jest, kteréž jemu Jakub Peřina podle téhož pruovodu dáti musel, takto o tom z práva svého nalézáme : Že on Václav Mitrovský Jakubovi Peřinovi tu sumu, kterúž jest za něho dal v těch ško- dách, zase vrátiti od actum tohoto našeho ná- lezu ve dvú nedělích pořád zběhlých povinen. Václav Mitrovskf — se odvolává. Tu my — potvrzujeme. Actum f. II. ipsa die Dorothee [6. ünora] a. 1542. (Tamtéz f. 343.) 25. 1542, 13. ánora, (Mezt Janem Peksou 4 To$ova a Davidem, mésténínem mésta Hradce na Labem, o stavuñk.) Jan Peksa z Tosova stavuňk jest učinil na Davidovi z Hradce n. L. pro dvanácte tolaruo po XXXI groších č. pro úrok puol druhého letní, a dále od sv. Jiří k sv. Havlu. Item druhé pro padesáte kop míš. p. Petrovi Cejpovi, měštěnínu města Hradce n. L., věřiteli dlužných. Třetí, kdež měl k mně víc rukojmí přistaviti, i toho jest 44*
Strana 348
348 neučinil a nic nepřistavil, a z té sumy pro pro úrok polúletní II'/, kopy m. a již dále víc od sv. Jiří k sv. Havlu. A ztoho rukojemství aby mne vyvadil, aneb jiného rukojmie za- stavil. A tyż stavuńk uru£il jest za spravedlivý a pořádný ukázati a provésti podle práva pod padesáte kop gr. č. Proti tomu stavuňku David odpíraje jest z potřeby své mluvil: Toto pravím proti tomu stavuňku nepořádnému, což se těch dvanácti tolaruov dotýče, nejsem jich Janovi povinen z příčiny té, že jest sohě rukojmie přijal, a úroku na to puol druhého léta pokládajícímu toho jemu dlužen nejsem podle téhož stavuňku. Druhé o těch padesáte kop m. ten stavuňk pořádný není z té příčiny, že on té sumy věřitelem není, ani zmocnění k vyupomínání od věřitele nemá pro tu sumu na mne k obstavování. A kdež praví, že jsem měl k němu víc rukojmí přistaviti a nepřistavil jsem nic, toho tak není. A na to jsú cedule ře- zané, kteréž jinak ukazují, nebo v nich stojí, že napřed puol leta má dáti věřitel rukojmím a jistci věděti a vyjpověď učiniti, a tuto se jest toho nic nestalo od věřitele, aniž toho Jan Peksa pokaże, aby mne kdy ta suma byla vy- povědína, a já také té sumy jemu samému jisteem nejsem a toho nepokáže, aniž jeho samého ta věc není. A třetí kdež položil, že bych já jeden i druhý dluh byl povinen, čemuž jsem na odporu, tehdy vždy mne stavovati nemá, nebo práva ukazují, že každý má viněn býti na svém právě, a já jsem usedlý při městě Hradci a pod právem téhož města, a Jan Pexa též muože mne tam viniti, ač jestli jsem jemu co povinen, bez toho stavuňku. Čteno jest potom svědomí s jinými potřebami od stran ukazovanými. Tu my — poněvadž p. Jan Pexa učinil jest stavuňk na Davida pro trojí věc, totiž pro L kop míš. Petrovi Cejpovi povinných, a druhé pro XII tolaruov jemu p. Janovi Pexovi po- vinných a na jaký způsob puojčených, třetí proto, že jest měl rukojmí víc za těch L kop m. pfistaviti a nepfistavil, tak jakż tyż E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: stavuňk to sám v sobě zavírá; najprvé zmoc- nění od Petra Čejpa žádného neukázal jest k vyupomínání těch L kop gr. m., a z svědkuov se nalézá i z cedulí řezaných, že jest Petr Cejp rukojmie za tu sumu přijal jeho pana Jana Pexu a Martina Ouborka, a v týchž cedulích řezaných též se to nalézá, že jest měl Petr Cejp Davidovi a rukojmím jeho dáti věděti puol léta napřed, že svú: sumu jmíti chce, a toho se ničehéhož neukazuje. Též také což se těch dvanácti tolaruov dotýče, to se nalézá, že jest on Jan Pexa za ně rukojmie přijal Martina Ouborka, kterýžto sám se v svém svě- domí přiznává, že jest slíbil za Davida za X nebo XII tolaruov, a tu se jest jistcem již učinil té sumy panu Janovi Peksovi, což v témž přiznání jeho za dostatek ku právu jest, kdož se sám k čemu přiznává, že tím jest povinen — nalézáme: Poněvadž on pan Jan Pexa podle práva a svého podvolení téhož stavuňku neprovedl, že jest tejž stavuňk na Davida nepořádný učinil. Než chce-li on p. Jan Pexa z těch sum anebo z čehožkoliv jiného tu, kdež ku právu náleží, Davida viniti časně, toho vuoli má. Než co se škod z obojí strany dotýče, kteréž jsou brali sem pro tuto při jezdíc, i poněvadž se vždy dluh na Davidovi nalézá, ty mezi nimi zdviháme a v nic obra- címe. David — se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. — Actum f. II. post Scholasticam [13. února] a. 1542. (Tamtéž fol. 342.) 26. 1542, 10. července. (Mezi Mikulášem, synem Jana Vdovina, a Simonem Śtrauchem o deset kop gr.) Simon Strauch z Svidnistan viní Mikuláše, syna Jana Vdovina z Klouskova, z desíti kop gr. č., jakož jest je nebožtík Ši- mon Litochleb kšaftem svým manželce jeho poručil. I poněvadž Jan Vdovin nebožtík, otec Mikulášuov, právem obdržal mimo nařízení Šimona Litochleba, což jest koli toho statku pozuostalo, mimo jiné všecky jemu jest při- souzeno, aneb dětem jeho, jakožto najbližším přátelóm. Potom on Jan Vdovin zde při právě
348 neučinil a nic nepřistavil, a z té sumy pro pro úrok polúletní II'/, kopy m. a již dále víc od sv. Jiří k sv. Havlu. A ztoho rukojemství aby mne vyvadil, aneb jiného rukojmie za- stavil. A tyż stavuńk uru£il jest za spravedlivý a pořádný ukázati a provésti podle práva pod padesáte kop gr. č. Proti tomu stavuňku David odpíraje jest z potřeby své mluvil: Toto pravím proti tomu stavuňku nepořádnému, což se těch dvanácti tolaruov dotýče, nejsem jich Janovi povinen z příčiny té, že jest sohě rukojmie přijal, a úroku na to puol druhého léta pokládajícímu toho jemu dlužen nejsem podle téhož stavuňku. Druhé o těch padesáte kop m. ten stavuňk pořádný není z té příčiny, že on té sumy věřitelem není, ani zmocnění k vyupomínání od věřitele nemá pro tu sumu na mne k obstavování. A kdež praví, že jsem měl k němu víc rukojmí přistaviti a nepřistavil jsem nic, toho tak není. A na to jsú cedule ře- zané, kteréž jinak ukazují, nebo v nich stojí, že napřed puol leta má dáti věřitel rukojmím a jistci věděti a vyjpověď učiniti, a tuto se jest toho nic nestalo od věřitele, aniž toho Jan Peksa pokaże, aby mne kdy ta suma byla vy- povědína, a já také té sumy jemu samému jisteem nejsem a toho nepokáže, aniž jeho samého ta věc není. A třetí kdež položil, že bych já jeden i druhý dluh byl povinen, čemuž jsem na odporu, tehdy vždy mne stavovati nemá, nebo práva ukazují, že každý má viněn býti na svém právě, a já jsem usedlý při městě Hradci a pod právem téhož města, a Jan Pexa též muože mne tam viniti, ač jestli jsem jemu co povinen, bez toho stavuňku. Čteno jest potom svědomí s jinými potřebami od stran ukazovanými. Tu my — poněvadž p. Jan Pexa učinil jest stavuňk na Davida pro trojí věc, totiž pro L kop míš. Petrovi Cejpovi povinných, a druhé pro XII tolaruov jemu p. Janovi Pexovi po- vinných a na jaký způsob puojčených, třetí proto, že jest měl rukojmí víc za těch L kop m. pfistaviti a nepfistavil, tak jakż tyż E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: stavuňk to sám v sobě zavírá; najprvé zmoc- nění od Petra Čejpa žádného neukázal jest k vyupomínání těch L kop gr. m., a z svědkuov se nalézá i z cedulí řezaných, že jest Petr Cejp rukojmie za tu sumu přijal jeho pana Jana Pexu a Martina Ouborka, a v týchž cedulích řezaných též se to nalézá, že jest měl Petr Cejp Davidovi a rukojmím jeho dáti věděti puol léta napřed, že svú: sumu jmíti chce, a toho se ničehéhož neukazuje. Též také což se těch dvanácti tolaruov dotýče, to se nalézá, že jest on Jan Pexa za ně rukojmie přijal Martina Ouborka, kterýžto sám se v svém svě- domí přiznává, že jest slíbil za Davida za X nebo XII tolaruov, a tu se jest jistcem již učinil té sumy panu Janovi Peksovi, což v témž přiznání jeho za dostatek ku právu jest, kdož se sám k čemu přiznává, že tím jest povinen — nalézáme: Poněvadž on pan Jan Pexa podle práva a svého podvolení téhož stavuňku neprovedl, že jest tejž stavuňk na Davida nepořádný učinil. Než chce-li on p. Jan Pexa z těch sum anebo z čehožkoliv jiného tu, kdež ku právu náleží, Davida viniti časně, toho vuoli má. Než co se škod z obojí strany dotýče, kteréž jsou brali sem pro tuto při jezdíc, i poněvadž se vždy dluh na Davidovi nalézá, ty mezi nimi zdviháme a v nic obra- címe. David — se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. — Actum f. II. post Scholasticam [13. února] a. 1542. (Tamtéž fol. 342.) 26. 1542, 10. července. (Mezi Mikulášem, synem Jana Vdovina, a Simonem Śtrauchem o deset kop gr.) Simon Strauch z Svidnistan viní Mikuláše, syna Jana Vdovina z Klouskova, z desíti kop gr. č., jakož jest je nebožtík Ši- mon Litochleb kšaftem svým manželce jeho poručil. I poněvadž Jan Vdovin nebožtík, otec Mikulášuov, právem obdržal mimo nařízení Šimona Litochleba, což jest koli toho statku pozuostalo, mimo jiné všecky jemu jest při- souzeno, aneb dětem jeho, jakožto najbližším přátelóm. Potom on Jan Vdovin zde při právě
Strana 349
Jaromés (1542—1543). postoupil jest té vší spravedlnosti syném svým, Mikulášovi a Jiříkovi Doležalovi. Poněvadž on Mikuláš jest zde při právě, povinen jest Šimo- noví Štrauchovi po manželce jeho je vydati; a poněvadž bratra zde při právě není, muož se s ním o to vyrovnati, když jest zde statek pozuostal. V tom žádaje za spravedlivé opa- tření. Mikuláš Januo proti tomu vinění mluvil toto, že jemu těch deset kop gr. povinen není, a to z příčin těchto : Jedno, že otci jeho, ne- božtíkovi Janovi, není přisouzeno a naň jest statek nepřipadl, nežli ten, což jest po dluzích zuostalo. Druhé, že jest nebožtík Jan, otec jeho, jemu Mikulášovi samému toho statku, což jest mimo dluhy pozuostalo po Šimonovi, nedal, ale dal jest to i Jiříkovi synu svému, a Anně dceři své, kterouž má Teska v Do- lanech. Třetí, že zde v radě Mikuláš a Teska [neprovedli], zda-li jsou tu spravedlnost všecku, kteráž jest jim náležela, po témž Šimonovi Litochlebovi, Jiříkovi bratru svému [postoupil], a toho jsou [jim?] úřad přál, i také zápisu, že jest se to všecko Jiříkovi zapsalo, dopustil; při tom též žádaje za spravedlivé opatření. Čteno jest svědomí i jiné potřeby. Tu my — poněvadž se z svědkuo Šimona Štraucha to zřetedlně nalézá, že Šimon Lito- chleb nebožtík jiné žádné jest neporučil, nežli této Anně, ženě Štrauchově, těch X kop gr. č., a tu že dívku, ač byla i maličká, jme- noval, a tak se i v kšaftu Šimonově nalézá, že dívce té, která byla u mne, bude-li se cho- vati, XX kop gr. m. poroučím; a z týchž svědkuo též se to nalézá, že druhé dívky veliké, kterúž byl vychoval, prve odbyl z příčiny té, že jest jemu hanbu a lehkost učinila. Ale Mikuláš Januov toho ničímž nepokazuje a neodvodí, aby které jiné, nežli této Anně bylo poručeno těch XX kop gr. m. — z práva svého takto o tom nalézáme a vypovídáme: Že on Mikuláš, Januo syn, povinen jest Šimonovi těch XX k. gr. míš. ve dvd nedélich od actum tohoto našeho nálezu složiti a dáti. A jestliže má on Mikuláš Jiříka, bratra svého, aneb koho 349 jiného na pomoc ku položení těch XX kop gr. m., právo se jemu nezavírá, k nim o to hleděti aneb nechati. Mikuláš — se odvolává. Tu my — ortele tohoto potvrzujem. Actum die Lunae post Joannem Hus [10. července] a. 1542. (Tamtéz fol. 346.) 27. 1543, 10. července. (Mezi Zikmundem jinak Zikšem Pavlovym a Annou Úpskou mly- nářkou o dvanácte kop gr.) Zikeš viní Annu Vdovinu mlyndtku, jakozto drzitelkyni statku po Matúšovi mlynáři manželu jejím, ze dva- nácti kop gr. č. jemu na louku puojčených a ze čtyř kop gr. č. od Matúše jemu zasedělých, kdež jemu měl jest za trávu každý rok z té louky platiti a o tom pravě se míti zápis v knihách našich městských aneb v registrech. Žádaje, aby tejž zápis přečten byl pro lepší srozumnění. Proti tomu od Anny mlynářky skrze přítele mluveno, že o žádném dluhu neví, těch XII kop gr. č. aby manželu jejímu puoj- čoval, a jestliže jest kdy co mezi nimi bylo, a že jest jemu kdy co puojčoval bez vědo- mosti její tak, jakž se na zápis kněh neb register tdhne, že o tom nepochybuje, než že jest jemu to vše spraveno. By se pak i ten zápis nalezl, o kterémž ona žádné vě- domosti nemá, tehda jest umořen jeho Zik- šovou řečí vlastní a přiznáním, a to tudyto, neb jest přišel sám k nebožtíkoví Matúšovi, manželu jejímu, když jest ležel v kázni boží, doptávaje se na něm toho: Matúši, pamatu- ješ-li, co si mi povinovat? A on odpověděl: pa- matuji, žeť jsem dlužen tři kopy gr. č. A Zikeš k tomu pověděl : tak jest, nejsi mi nic víc dlužen, nežli ty tři kopy grošuo. A tu jest hned té noci umřel. Potom jest po smrti jeho hned Zikeš do mlýnce k ní přišel, připomínaje jí, pama- tuje-li, těmito slovy: paní Anna, víš-li i ty, co jest mi nebožtík muž tvuoj dlužen zuostal? A ona ofukši se na něho pověděla: Jáťt ne- vím, co jest on tobě dlužen zuostal a co jste vy sobě puojčovali. A Zikeš k ní zase pověděl, však jest mi puojčeného dluhu nic nezuostal, než tří kopy grošuov za trávu. A stím od ní
Jaromés (1542—1543). postoupil jest té vší spravedlnosti syném svým, Mikulášovi a Jiříkovi Doležalovi. Poněvadž on Mikuláš jest zde při právě, povinen jest Šimo- noví Štrauchovi po manželce jeho je vydati; a poněvadž bratra zde při právě není, muož se s ním o to vyrovnati, když jest zde statek pozuostal. V tom žádaje za spravedlivé opa- tření. Mikuláš Januo proti tomu vinění mluvil toto, že jemu těch deset kop gr. povinen není, a to z příčin těchto : Jedno, že otci jeho, ne- božtíkovi Janovi, není přisouzeno a naň jest statek nepřipadl, nežli ten, což jest po dluzích zuostalo. Druhé, že jest nebožtík Jan, otec jeho, jemu Mikulášovi samému toho statku, což jest mimo dluhy pozuostalo po Šimonovi, nedal, ale dal jest to i Jiříkovi synu svému, a Anně dceři své, kterouž má Teska v Do- lanech. Třetí, že zde v radě Mikuláš a Teska [neprovedli], zda-li jsou tu spravedlnost všecku, kteráž jest jim náležela, po témž Šimonovi Litochlebovi, Jiříkovi bratru svému [postoupil], a toho jsou [jim?] úřad přál, i také zápisu, že jest se to všecko Jiříkovi zapsalo, dopustil; při tom též žádaje za spravedlivé opatření. Čteno jest svědomí i jiné potřeby. Tu my — poněvadž se z svědkuo Šimona Štraucha to zřetedlně nalézá, že Šimon Lito- chleb nebožtík jiné žádné jest neporučil, nežli této Anně, ženě Štrauchově, těch X kop gr. č., a tu že dívku, ač byla i maličká, jme- noval, a tak se i v kšaftu Šimonově nalézá, že dívce té, která byla u mne, bude-li se cho- vati, XX kop gr. m. poroučím; a z týchž svědkuo též se to nalézá, že druhé dívky veliké, kterúž byl vychoval, prve odbyl z příčiny té, že jest jemu hanbu a lehkost učinila. Ale Mikuláš Januov toho ničímž nepokazuje a neodvodí, aby které jiné, nežli této Anně bylo poručeno těch XX kop gr. m. — z práva svého takto o tom nalézáme a vypovídáme: Že on Mikuláš, Januo syn, povinen jest Šimonovi těch XX k. gr. míš. ve dvd nedélich od actum tohoto našeho nálezu složiti a dáti. A jestliže má on Mikuláš Jiříka, bratra svého, aneb koho 349 jiného na pomoc ku položení těch XX kop gr. m., právo se jemu nezavírá, k nim o to hleděti aneb nechati. Mikuláš — se odvolává. Tu my — ortele tohoto potvrzujem. Actum die Lunae post Joannem Hus [10. července] a. 1542. (Tamtéz fol. 346.) 27. 1543, 10. července. (Mezi Zikmundem jinak Zikšem Pavlovym a Annou Úpskou mly- nářkou o dvanácte kop gr.) Zikeš viní Annu Vdovinu mlyndtku, jakozto drzitelkyni statku po Matúšovi mlynáři manželu jejím, ze dva- nácti kop gr. č. jemu na louku puojčených a ze čtyř kop gr. č. od Matúše jemu zasedělých, kdež jemu měl jest za trávu každý rok z té louky platiti a o tom pravě se míti zápis v knihách našich městských aneb v registrech. Žádaje, aby tejž zápis přečten byl pro lepší srozumnění. Proti tomu od Anny mlynářky skrze přítele mluveno, že o žádném dluhu neví, těch XII kop gr. č. aby manželu jejímu puoj- čoval, a jestliže jest kdy co mezi nimi bylo, a že jest jemu kdy co puojčoval bez vědo- mosti její tak, jakž se na zápis kněh neb register tdhne, že o tom nepochybuje, než že jest jemu to vše spraveno. By se pak i ten zápis nalezl, o kterémž ona žádné vě- domosti nemá, tehda jest umořen jeho Zik- šovou řečí vlastní a přiznáním, a to tudyto, neb jest přišel sám k nebožtíkoví Matúšovi, manželu jejímu, když jest ležel v kázni boží, doptávaje se na něm toho: Matúši, pamatu- ješ-li, co si mi povinovat? A on odpověděl: pa- matuji, žeť jsem dlužen tři kopy gr. č. A Zikeš k tomu pověděl : tak jest, nejsi mi nic víc dlužen, nežli ty tři kopy grošuo. A tu jest hned té noci umřel. Potom jest po smrti jeho hned Zikeš do mlýnce k ní přišel, připomínaje jí, pama- tuje-li, těmito slovy: paní Anna, víš-li i ty, co jest mi nebožtík muž tvuoj dlužen zuostal? A ona ofukši se na něho pověděla: Jáťt ne- vím, co jest on tobě dlužen zuostal a co jste vy sobě puojčovali. A Zikeš k ní zase pověděl, však jest mi puojčeného dluhu nic nezuostal, než tří kopy grošuov za trávu. A stím od ní
Strana 350
350 odešel, mluvě to: že jsem s ním nebožtíkem míval mnoho činiti, a nikdy mi o peníz křivdy neučinil. | Jestliže se Zikeš k těm řečem zná, teda tomu místo dává; pakli by se neznal, tehda to chci svědky ukázati, což tuto mluviti dala. Abrž jest jí to s podivením, jestliže jest co toho bylo, že z věci vyvazené napomíná. Čteno jest svědomí i jiné některé potřeby. Tu my — poněvadž Zikeš Pavluov ob- vinivše Annu mlynářku ze dvanácti kop gr. nebožtíkovi Matoušovi, manželu jejímu, na louku puojčených, a davše od sebe mluviti, že na louku má zápis kniehami neb registry městskými, i toho zápisu se jest najíti ne- mohlo, a toho zápisu jest neukázal, a toho dluhu, z kteréhož obvinil, ničímž jiným ne- ukazuje, než toliko Tomášem, bratrem svým, že jest jemu puojčil on Zikeš dvadceti kop míš. na puol louky, a těch že jest jemu zase nedal. A pan Jan Vesecký také svědčí, že jest tu louku Matúš vyplatil, ale že vzal od Zikše na tu vejplatu té louky dvaceti kop míš. A Pavlíček mlynářský tovaryš s Václavem Mitrovským, svědkové Anny mlynářky, svědčí, že jest sobě hromaždil peníze k výplatě té louky; i také Jiljí Kavka a Vavřinec Michalec, svědek Zikšů, svědčí o půjčce. A z svědkuov Anny mlynářky se nenalézá a žádný nevy- znává, aby on Matúš té puol lúky vyplatil od Zikše. A Zikeš také podle své žaloby za dostatek ku právu toho neukazuje též půčky, — z práva svého vypovídáme: Aby on Zikeš to podle týchž svědkuov podle práva ve dvú nedělích pořád sběhlých přísahou zpravil, že jest na vejplatu té puol louky od Matúše nic nevzal; a když tak učiní, tehdy ona Anna mlynářka s sirotky bude povinna v druhých dvú nedělích těch dvaceti kop míš. dáti jemu Zikšovi a složiti. A což se dotýče čtyř kop gr. č., z kterýchž on Zikeš podle toho obvinil za trávu od Matúše zasedělých, těch jest ne- ukázal čtyř kop gr. č. a neprovedl, než toliko III kopy gr. provodí, že jest jemu Matúš za trávu pozuostal, k čemuž se přiznal na smrte- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských £ archivu města Prahy: dlné posteli leže, a podle toho ke třem man- delóm slámy po V gr. míš.: o tom též také nalézáme, aby ona Anna mlynářka jemu Zik- šovi ty tři kopy gr. a za tu slámu VII"/, gr. č. od tohoto nálezu učinění ve dvů nedělích pořád sběhlých položíla a dala s sirotky. Anna mlynářka se odvolává. Tu my — k orteli vašemu, což se do- týče těch desíti kop gr. č., kterýchž by Ma- túš mlynář, Anny mlynářky vdovy muž, Zik- šovi Pavlovému měl za louku zástavně po- zuostatí, toto pravíme a jej takto napravujeme : Poněvadž Anna mlynářka obeslaná a po nebož- tíkovi Matúšovi mlynáři vdova pozuostalá, to jest proti zápisu mezi Matoušem nebožtíkem, mužem jejím, a Zikšem Pavlovým učiněnému dostatečně svědomím podle práva provedla, že Zikeš Pavlů po smrti Matouše mlynáře přes ten zápis dobrovolně k tomu jest se před lidmi přiznal, (a jednoho každého vlastním přiznáním při každé věci najvíce a najvýše se při právě váží); že Matúš mlynář žádného dluhu puojčeného více jest mu nezuostal, kromě dluhu za trávu a za slámu, — dává se jí Anně mlynářce za právo, tak že jemu Zikšovi dále těmi desíti kopami gr. povinna není. Než což jest jemu Zikšovi na Anně mlynářce dluhu za trávu a za slámu právem vaším připo- vědíno, čemuž i ona sama, jakž svědkové se- znávají, neodepřela, v tom my ortele tohoto potvrzujeme. Actum f. II. post s. Johannem Hussium [10. čce] a. 1542. (Tamtéž fol. 347.) 28. 1543, 3. února. (Mezi Dorotou Krčín- ského a panem Alšem Rodovským o nějakou spravedlivost danú.) Dorota Krčínského toho žádá, aby jí ty peníze puštěny byly z práva, kteréž Jiřík Buch klade za statek, a pravíc, že má k nim spravedlnost podlé dání pánuov Černínuoy, a že to ukázati chce, a že jsou jí je dali páni Černínové před tímto právem na tom statku ve Vřitbuchově.*) Proti tomu od p. Alše Rodovského promluveno jest: Že já tomu místa, aby to tak bylo, aby páni Černí- nové jie Duoře tu spravedlnost podle pořádku
350 odešel, mluvě to: že jsem s ním nebožtíkem míval mnoho činiti, a nikdy mi o peníz křivdy neučinil. | Jestliže se Zikeš k těm řečem zná, teda tomu místo dává; pakli by se neznal, tehda to chci svědky ukázati, což tuto mluviti dala. Abrž jest jí to s podivením, jestliže jest co toho bylo, že z věci vyvazené napomíná. Čteno jest svědomí i jiné některé potřeby. Tu my — poněvadž Zikeš Pavluov ob- vinivše Annu mlynářku ze dvanácti kop gr. nebožtíkovi Matoušovi, manželu jejímu, na louku puojčených, a davše od sebe mluviti, že na louku má zápis kniehami neb registry městskými, i toho zápisu se jest najíti ne- mohlo, a toho zápisu jest neukázal, a toho dluhu, z kteréhož obvinil, ničímž jiným ne- ukazuje, než toliko Tomášem, bratrem svým, že jest jemu puojčil on Zikeš dvadceti kop míš. na puol louky, a těch že jest jemu zase nedal. A pan Jan Vesecký také svědčí, že jest tu louku Matúš vyplatil, ale že vzal od Zikše na tu vejplatu té louky dvaceti kop míš. A Pavlíček mlynářský tovaryš s Václavem Mitrovským, svědkové Anny mlynářky, svědčí, že jest sobě hromaždil peníze k výplatě té louky; i také Jiljí Kavka a Vavřinec Michalec, svědek Zikšů, svědčí o půjčce. A z svědkuov Anny mlynářky se nenalézá a žádný nevy- znává, aby on Matúš té puol lúky vyplatil od Zikše. A Zikeš také podle své žaloby za dostatek ku právu toho neukazuje též půčky, — z práva svého vypovídáme: Aby on Zikeš to podle týchž svědkuov podle práva ve dvú nedělích pořád sběhlých přísahou zpravil, že jest na vejplatu té puol louky od Matúše nic nevzal; a když tak učiní, tehdy ona Anna mlynářka s sirotky bude povinna v druhých dvú nedělích těch dvaceti kop míš. dáti jemu Zikšovi a složiti. A což se dotýče čtyř kop gr. č., z kterýchž on Zikeš podle toho obvinil za trávu od Matúše zasedělých, těch jest ne- ukázal čtyř kop gr. č. a neprovedl, než toliko III kopy gr. provodí, že jest jemu Matúš za trávu pozuostal, k čemuž se přiznal na smrte- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských £ archivu města Prahy: dlné posteli leže, a podle toho ke třem man- delóm slámy po V gr. míš.: o tom též také nalézáme, aby ona Anna mlynářka jemu Zik- šovi ty tři kopy gr. a za tu slámu VII"/, gr. č. od tohoto nálezu učinění ve dvů nedělích pořád sběhlých položíla a dala s sirotky. Anna mlynářka se odvolává. Tu my — k orteli vašemu, což se do- týče těch desíti kop gr. č., kterýchž by Ma- túš mlynář, Anny mlynářky vdovy muž, Zik- šovi Pavlovému měl za louku zástavně po- zuostatí, toto pravíme a jej takto napravujeme : Poněvadž Anna mlynářka obeslaná a po nebož- tíkovi Matúšovi mlynáři vdova pozuostalá, to jest proti zápisu mezi Matoušem nebožtíkem, mužem jejím, a Zikšem Pavlovým učiněnému dostatečně svědomím podle práva provedla, že Zikeš Pavlů po smrti Matouše mlynáře přes ten zápis dobrovolně k tomu jest se před lidmi přiznal, (a jednoho každého vlastním přiznáním při každé věci najvíce a najvýše se při právě váží); že Matúš mlynář žádného dluhu puojčeného více jest mu nezuostal, kromě dluhu za trávu a za slámu, — dává se jí Anně mlynářce za právo, tak že jemu Zikšovi dále těmi desíti kopami gr. povinna není. Než což jest jemu Zikšovi na Anně mlynářce dluhu za trávu a za slámu právem vaším připo- vědíno, čemuž i ona sama, jakž svědkové se- znávají, neodepřela, v tom my ortele tohoto potvrzujeme. Actum f. II. post s. Johannem Hussium [10. čce] a. 1542. (Tamtéž fol. 347.) 28. 1543, 3. února. (Mezi Dorotou Krčín- ského a panem Alšem Rodovským o nějakou spravedlivost danú.) Dorota Krčínského toho žádá, aby jí ty peníze puštěny byly z práva, kteréž Jiřík Buch klade za statek, a pravíc, že má k nim spravedlnost podlé dání pánuov Černínuoy, a že to ukázati chce, a že jsou jí je dali páni Černínové před tímto právem na tom statku ve Vřitbuchově.*) Proti tomu od p. Alše Rodovského promluveno jest: Že já tomu místa, aby to tak bylo, aby páni Černí- nové jie Duoře tu spravedlnost podle pořádku
Strana 351
Jaroměř (1543). dali, nedávám, nébrž to pravím, že ta spra- vedlnost k vyzdvihovánie a k vzetí mně a ne jinému žádnému náleží; což teď to před vámi ukáži a za to žádám nejprv předkem, že sobě to ku paměti přivedete, že pan Věněk a Jiřík, jakožto bratří a děti, také praví dědicové po- zuostalí po nebožtíkovi Nathanaelovi Černínovi, zde v toto místo vstoupivše jsou oznámili, že podle té smlúvy, kteráž se jest mezi nimi a mnou s vuolí dobrú též osoby Duory v Stra- čově stala o tu spravedlnost, že mně ji dávají, nébrž i za to žádali, že podle svého dání mně té spravedlnosti vás prosí pro budoucí paměť, abyste o to zápis učinili. Nad to pak vejš teď ještě zapsání jich já majéci k tomuto roku a dni položenému, začež žádám, že jedno i druhé rozkážete přečísti. Čteni jsou potom listové, svědomí i jiné potřeby od stran před právem ukazované. *) Čti: na statku Jiříka Bucha. Tu my, váživše s pilností puovod pře, odpor, pře doličování, svědomí, listy psané od pánuov Černínuov i jiné listy, kteréž jsou sobě koli která strana k své potřebě kladla, a i to všecko, nač se v této při která strana vztahovala; ačkoliv Dorota, manželka Balcarova, to provodí, že páni Černínové jí těch padesáte kop gr. č. dáti chtěli a i dali, čehož se i paměť u některých z nás v radě nachází tak, jakž se ona Dorota i na paměť naši vztahovala; ale zase poněvadž p. Aleš Rodovský to pro- vodí přiznáním pánuov Černínuov zde v radě, že těch padesáte kop gr. č. jemu p. Alšovi na statku Jiříka Bucha dávají, k čemuž i listy se pod sekréty přiznávají; a nad to vajše on p. Aleš Rodovský to dvěma svědky srovnalými provodí, totiž p. Voldřichem a p. Mikulášem Rodovskými, že jest se potom po všem o těch padesáte kop gr. č. smlúva stala pány a přátely v Stračově, aby p. Aleš těch padesáte kop gr. č. z téhož statku Jiříka Bucha k sobě bral, a dětem těm, kteréž ona Dorota praví, že by s nebožtíkem p. Nathanaelem Černínem jměla, dochoval, a budou-li se jím spravovati a k letóm přijdou, aby jim je zase vydával, a pakli by 351 se jím nespravovaly, aby jim nic nedával, a ona Dorota při té smlouvě že jest byla i k ní dobrů vuoli dala i ji přijala, z práva svého vypovídáme : že on p. Aleš Rodovský má k týmž penězuom, což se jich koli najde na témž statku u Jiříka Bucha lepší spravedlnost, nežli ona Dorot a, je k sobě bráti i to všecko s nimi učiniti, jakž táž smlouva, kterúž jest provedl, to v sobě zavírá, a protož se jemu dává za právo. Dorota Krčínská se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme s touto výminkou, jestliže jest Dorota Krčínského proti vuoli své v jaků smlúvu kým uvedena, a chtěla by o to k komu hleděti, že se jí cesta ku právu nezavírá. Act. sabbato post Purif. [3. února] a. 1543 (Tamtéž fol. 344.) 29. 1543. 19. února. Mezi p. Janem Dobřenským z Dobřenic a Jindřichem z Kru- cumburku o cestu.) P. Jan Dobřenský viní p. Jindřicha z té cesty, kterúž koupil od ne- božtíka Janeby, že p. Jindřich mimo mou vuoli jí užívá a v ní se vpírá, ježto jsem já tu cestu svými penězi zaplatil vlastními. I také gruntu mého vedle té cesty uvoráno jest v některých místech až po koleje. Za to žádám, abyste jej k tomu přidrželi, aby mi té mé cesty prázden byl, i také což jest od té cesty čeleď jeho odvorala aneb odvoral, aby mi to zase napraveno a přivoráno bylo. V tom ve všem prosím za spravedlivé opatření. Proti tomu p. Jindřich toto mluvil: Jakož mně pan Dobřenský viní, že by tu cestu od nebožtíka Janeby kúpil a vlastními svými penězi zaplatil, i tomu já ani manželka má místa nedáváme, aby to tak bylo, neb tu Janeba neměl z žádné strany rolí, a bylo by s podi- vením, aby on tu cestu prodávati měl; a před- kové a držitelé těch pěti prutuov rolí museli by nějací velmi sprostní lidé býti, aby měli tu cestu prodati a jí nejezditi, jsúc vedle jich rolí.. Také viní p. Dobřenský, že bych jeho gruntu uvorati dal někde až po koleje: o tom uvorání já nic nevím. Než jak jest otec dceři své a manželce mé tu vorati dal a voráno
Jaroměř (1543). dali, nedávám, nébrž to pravím, že ta spra- vedlnost k vyzdvihovánie a k vzetí mně a ne jinému žádnému náleží; což teď to před vámi ukáži a za to žádám nejprv předkem, že sobě to ku paměti přivedete, že pan Věněk a Jiřík, jakožto bratří a děti, také praví dědicové po- zuostalí po nebožtíkovi Nathanaelovi Černínovi, zde v toto místo vstoupivše jsou oznámili, že podle té smlúvy, kteráž se jest mezi nimi a mnou s vuolí dobrú též osoby Duory v Stra- čově stala o tu spravedlnost, že mně ji dávají, nébrž i za to žádali, že podle svého dání mně té spravedlnosti vás prosí pro budoucí paměť, abyste o to zápis učinili. Nad to pak vejš teď ještě zapsání jich já majéci k tomuto roku a dni položenému, začež žádám, že jedno i druhé rozkážete přečísti. Čteni jsou potom listové, svědomí i jiné potřeby od stran před právem ukazované. *) Čti: na statku Jiříka Bucha. Tu my, váživše s pilností puovod pře, odpor, pře doličování, svědomí, listy psané od pánuov Černínuov i jiné listy, kteréž jsou sobě koli která strana k své potřebě kladla, a i to všecko, nač se v této při která strana vztahovala; ačkoliv Dorota, manželka Balcarova, to provodí, že páni Černínové jí těch padesáte kop gr. č. dáti chtěli a i dali, čehož se i paměť u některých z nás v radě nachází tak, jakž se ona Dorota i na paměť naši vztahovala; ale zase poněvadž p. Aleš Rodovský to pro- vodí přiznáním pánuov Černínuov zde v radě, že těch padesáte kop gr. č. jemu p. Alšovi na statku Jiříka Bucha dávají, k čemuž i listy se pod sekréty přiznávají; a nad to vajše on p. Aleš Rodovský to dvěma svědky srovnalými provodí, totiž p. Voldřichem a p. Mikulášem Rodovskými, že jest se potom po všem o těch padesáte kop gr. č. smlúva stala pány a přátely v Stračově, aby p. Aleš těch padesáte kop gr. č. z téhož statku Jiříka Bucha k sobě bral, a dětem těm, kteréž ona Dorota praví, že by s nebožtíkem p. Nathanaelem Černínem jměla, dochoval, a budou-li se jím spravovati a k letóm přijdou, aby jim je zase vydával, a pakli by 351 se jím nespravovaly, aby jim nic nedával, a ona Dorota při té smlouvě že jest byla i k ní dobrů vuoli dala i ji přijala, z práva svého vypovídáme : že on p. Aleš Rodovský má k týmž penězuom, což se jich koli najde na témž statku u Jiříka Bucha lepší spravedlnost, nežli ona Dorot a, je k sobě bráti i to všecko s nimi učiniti, jakž táž smlouva, kterúž jest provedl, to v sobě zavírá, a protož se jemu dává za právo. Dorota Krčínská se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme s touto výminkou, jestliže jest Dorota Krčínského proti vuoli své v jaků smlúvu kým uvedena, a chtěla by o to k komu hleděti, že se jí cesta ku právu nezavírá. Act. sabbato post Purif. [3. února] a. 1543 (Tamtéž fol. 344.) 29. 1543. 19. února. Mezi p. Janem Dobřenským z Dobřenic a Jindřichem z Kru- cumburku o cestu.) P. Jan Dobřenský viní p. Jindřicha z té cesty, kterúž koupil od ne- božtíka Janeby, že p. Jindřich mimo mou vuoli jí užívá a v ní se vpírá, ježto jsem já tu cestu svými penězi zaplatil vlastními. I také gruntu mého vedle té cesty uvoráno jest v některých místech až po koleje. Za to žádám, abyste jej k tomu přidrželi, aby mi té mé cesty prázden byl, i také což jest od té cesty čeleď jeho odvorala aneb odvoral, aby mi to zase napraveno a přivoráno bylo. V tom ve všem prosím za spravedlivé opatření. Proti tomu p. Jindřich toto mluvil: Jakož mně pan Dobřenský viní, že by tu cestu od nebožtíka Janeby kúpil a vlastními svými penězi zaplatil, i tomu já ani manželka má místa nedáváme, aby to tak bylo, neb tu Janeba neměl z žádné strany rolí, a bylo by s podi- vením, aby on tu cestu prodávati měl; a před- kové a držitelé těch pěti prutuov rolí museli by nějací velmi sprostní lidé býti, aby měli tu cestu prodati a jí nejezditi, jsúc vedle jich rolí.. Také viní p. Dobřenský, že bych jeho gruntu uvorati dal někde až po koleje: o tom uvorání já nic nevím. Než jak jest otec dceři své a manželce mé tu vorati dal a voráno
Strana 352
352 bylo, tak jest ještě. Také prosí p. Dobřenský, abyšte mne k tomu přidrželi, abych té cesty neužíval, jí nejezdil a s ní nie činiti neměl: jest mně žádost p. Dobřenského divna, a to z příčiny té, neb p. Dobřenský tu není rok ani dvě letě a několik, a předkové držitelé těch pěti prutuov rolí před jeho bytem na Klouskově i [za] jeho bytu, p. Dobřenského, svobodně jsou jí jezdívali, chodívali, ale nyníčko p. Dobřenský z nějakého hněvu více nežli z spravedlnosti nedal by manželce mé a mně té cesty užívati a jí jezditi. Ale tuť jávíru mám ku P. Bohu a právu, čehož jest prve nebejvalo, že ještě nebude; a to, což jest bylo od staro- dávna, že ještě průchod svuoj míti bude, neb o tom žádné víry ani naděje nemám, aby to p. Dobřenský ukázal, aby tu cestu za své peníze koupil a jí svými penězi zaplatil. Čteno svě- domí a jiné potřeby. Tu my — poněvadž nebožtík Řehořprodavše prut rolí v Dolcích Janovi Janebovi, jemu cestu tu, o kterúž nyní tato rozepře jest, k též rolí a k tomu ke všemu, co jest tam Janeba měl více svého, zápisem svobodil, a zase pro- davše týž Jan Janeba nebožtík rolí své za puol třetího prutu s rybníčkem v týchž Dolcích p. Janovi Dobřenskému, cestu touž a ne jinou a tolikéž p. Janovi svobodil k též rolí a ryb- níčku, i zápisem jemu to podle pořadu města našeho utvrdil. A také věc jest zjevná, že p. Jan Dobřenský koupivše statek Pískovský, jej zaplatil, k kterémuž statku byla jest svo- bodná ta cesta, a té spolu užívali Janeba s Mikšem Pískem tak, jakž zápis Řehořuo to v sobě zavírá. Čehož Martin Písek, svědek p. Jindřichuo, také potvrzuje, a také pan Jan Dobřenský podle týchž zápisuov držením těch obou rolí, rybníčka i té cesty, právo městské vyseděl a vydržel, az toho jeho žádný v těch letech nenaříkal, ani právem nevyvedl až do této chvíle. A nad to vejše svědky svými Václavem — Prudfkem, Martinem Hovorkou, Annou Kozovou, Johannou dcerou její, kSaftem nebozky Janebky to provodí, Ze jest té cesty E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: on pan Jan Dobřenský svobodně užíval jezdé- ním, chozením i jinak, jako své vlastní, a že ta cesta ode tfidciti let a vejá sloula vždycky Janebova. Ale p. Jindřich toho ničímž za do- statek ku právu neodvodí, aby k té cesté jakü svobodu jměl míti a spravedlnost, nebo kdo jiný jí jezditi, choditi a jak jináč užívati, mimo vuoli p. Janovu — vypovídáme: aby p. Jan Dobřenský podle svého dostatečného pruovodu té cesty volně a svobodně užíva! jezděním, chozením, travou, jakž se jemu líbí, jako své vlastní, a jiný žádný, leč s vuolí jeho. Což se pak uvorání té cesty dotýče, poněvadž to p. Jan Dobřenský také provodí svědky svými, totiž: Jiříkem Rajským a Michalem, oběma přísežnými konšely, a k tomu Havlem Chválou, Havlem Bejčkem a Martinem Starým, že jest od té cesty páně Janovy skrze čeleď páně Jindřichovou, aneb čeleď Havla Michálce, kteříž jsou panu Jindřichovi vorali, uvoráno pokudž pak koli, o tom nalézáme: aby pan Jindřich, poněvadž se i sám k tomu přiznal, podle vysvědčení týchž svědkuov a svolil zase, kázal časem náležitým hned na jaře přivorati k té cestě páně Janově, všakž tak, pokudž by se týmž svědkóm, kteříž json na to odvorání vycházeli i to viděli, za spravedlivé zdálo. P. Jindřich se odvolává. Tu my ortele — potvrzujeme, však s touto výminkou: poněvadž jest se to z svědomí vy- hledalo, že předkové a držitelé gruntu pana Jindřicha z Krucumburku tou cestou jsou na grunty své jezdili i také chodili, protož on p. Jindřich při tom s budúcími svými také se zuostavuje; však takového pruojezdu svo- boda aby byla bez Skody p. Jana Dobreuského i také budoucích držiteluov gruntuov těch. Actum f. If. post s. Julianam a. 1543. [19. února] (Tamtéž f. 351.) 30. 1543, 10. března, (Mezi Janem Mlajn- kem, měštěnínem města Hradce nad Labem, « Václavem Prokopem [sic] o dluh.) Jan Mlejnek z Hradce viní Václava Proroka z desíti kop míš., že jest jemu byl je povinen a jest rukojem-
352 bylo, tak jest ještě. Také prosí p. Dobřenský, abyšte mne k tomu přidrželi, abych té cesty neužíval, jí nejezdil a s ní nie činiti neměl: jest mně žádost p. Dobřenského divna, a to z příčiny té, neb p. Dobřenský tu není rok ani dvě letě a několik, a předkové držitelé těch pěti prutuov rolí před jeho bytem na Klouskově i [za] jeho bytu, p. Dobřenského, svobodně jsou jí jezdívali, chodívali, ale nyníčko p. Dobřenský z nějakého hněvu více nežli z spravedlnosti nedal by manželce mé a mně té cesty užívati a jí jezditi. Ale tuť jávíru mám ku P. Bohu a právu, čehož jest prve nebejvalo, že ještě nebude; a to, což jest bylo od staro- dávna, že ještě průchod svuoj míti bude, neb o tom žádné víry ani naděje nemám, aby to p. Dobřenský ukázal, aby tu cestu za své peníze koupil a jí svými penězi zaplatil. Čteno svě- domí a jiné potřeby. Tu my — poněvadž nebožtík Řehořprodavše prut rolí v Dolcích Janovi Janebovi, jemu cestu tu, o kterúž nyní tato rozepře jest, k též rolí a k tomu ke všemu, co jest tam Janeba měl více svého, zápisem svobodil, a zase pro- davše týž Jan Janeba nebožtík rolí své za puol třetího prutu s rybníčkem v týchž Dolcích p. Janovi Dobřenskému, cestu touž a ne jinou a tolikéž p. Janovi svobodil k též rolí a ryb- níčku, i zápisem jemu to podle pořadu města našeho utvrdil. A také věc jest zjevná, že p. Jan Dobřenský koupivše statek Pískovský, jej zaplatil, k kterémuž statku byla jest svo- bodná ta cesta, a té spolu užívali Janeba s Mikšem Pískem tak, jakž zápis Řehořuo to v sobě zavírá. Čehož Martin Písek, svědek p. Jindřichuo, také potvrzuje, a také pan Jan Dobřenský podle týchž zápisuov držením těch obou rolí, rybníčka i té cesty, právo městské vyseděl a vydržel, az toho jeho žádný v těch letech nenaříkal, ani právem nevyvedl až do této chvíle. A nad to vejše svědky svými Václavem — Prudfkem, Martinem Hovorkou, Annou Kozovou, Johannou dcerou její, kSaftem nebozky Janebky to provodí, Ze jest té cesty E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: on pan Jan Dobřenský svobodně užíval jezdé- ním, chozením i jinak, jako své vlastní, a že ta cesta ode tfidciti let a vejá sloula vždycky Janebova. Ale p. Jindřich toho ničímž za do- statek ku právu neodvodí, aby k té cesté jakü svobodu jměl míti a spravedlnost, nebo kdo jiný jí jezditi, choditi a jak jináč užívati, mimo vuoli p. Janovu — vypovídáme: aby p. Jan Dobřenský podle svého dostatečného pruovodu té cesty volně a svobodně užíva! jezděním, chozením, travou, jakž se jemu líbí, jako své vlastní, a jiný žádný, leč s vuolí jeho. Což se pak uvorání té cesty dotýče, poněvadž to p. Jan Dobřenský také provodí svědky svými, totiž: Jiříkem Rajským a Michalem, oběma přísežnými konšely, a k tomu Havlem Chválou, Havlem Bejčkem a Martinem Starým, že jest od té cesty páně Janovy skrze čeleď páně Jindřichovou, aneb čeleď Havla Michálce, kteříž jsou panu Jindřichovi vorali, uvoráno pokudž pak koli, o tom nalézáme: aby pan Jindřich, poněvadž se i sám k tomu přiznal, podle vysvědčení týchž svědkuov a svolil zase, kázal časem náležitým hned na jaře přivorati k té cestě páně Janově, všakž tak, pokudž by se týmž svědkóm, kteříž json na to odvorání vycházeli i to viděli, za spravedlivé zdálo. P. Jindřich se odvolává. Tu my ortele — potvrzujeme, však s touto výminkou: poněvadž jest se to z svědomí vy- hledalo, že předkové a držitelé gruntu pana Jindřicha z Krucumburku tou cestou jsou na grunty své jezdili i také chodili, protož on p. Jindřich při tom s budúcími svými také se zuostavuje; však takového pruojezdu svo- boda aby byla bez Skody p. Jana Dobreuského i také budoucích držiteluov gruntuov těch. Actum f. If. post s. Julianam a. 1543. [19. února] (Tamtéž f. 351.) 30. 1543, 10. března, (Mezi Janem Mlajn- kem, měštěnínem města Hradce nad Labem, « Václavem Prokopem [sic] o dluh.) Jan Mlejnek z Hradce viní Václava Proroka z desíti kop míš., že jest jemu byl je povinen a jest rukojem-
Strana 353
Jaroměř (1548). stvím za Davida z Hradce jemu k ruce Ja- novi Mlejnkovi. Proti tomu Václav Prorok toto od sebe dal promluviti, Ze jemu tím ru- kojemstvím povinen není. Čteno svědomí a jiné potřeby. Tu my, váživše s pilností puovod. pře, odpor, svědomí, pře líčení, vajpis z kněh města Hradce nad Labem i tu kvitanci, kterouž jest Havel Barbora od nás kvitován, i toto všecko, nač se která strana v této při vztahovala — poněvadž Jan Mlejnek to dvěma svědky pro- vodí, jedním Tomášem Polákem, že jest Vá- clav Prorok slíbil za Davida do dvi nedělí za devět kop míš. rukou dáním, a druhým Pavlem sladovníkem že jest řekl dáti Janovi Mlejnkovi Václav Prorok VIIII kop míš. za Davida rukou dáním ve dvú nedělích ; a zase Václav Prorok vejpisem tím, kterýž jest po- ložil, i také tou kvitancí nic neodvozuje podle práva, neb k té při nenáleží; a protož z ta- kových příčin a dostatečného pruovodu Jana Mlejnka, takto o tom z práva svého vypovídáme: Že on Václav Prorok témuž Janovi Mlejnkovi jest tím, z čehož jej obvinil, dáti ve dvú ne- dělích pořád sběhlých od actum tohoto nálezu našeho povinen. Václav Prorok — se odvolává. Tu my —: ortele — potvrzujeme. Act. die Veneris ante s. Gregorium (10. bfezna] a. 1543. (Tamtéž fol. 350,) 81. 1543, 31. července. (Mezi p. Janem Dobřenským z Dobřenic a p. Jindřichem z Kru- cumburku o škody outratní a nákladní.) P. Jan Dobřenský viní p. Jindřicha ze škod náklad- ních podle vejpovědi právem učiněné: tak jakž jest mi pfisouzeno, grunt muoj vlastní, a já jsem skrze to škody bral ku právu dokládaje, i také že jest se skrze úřad vejpověď stala, aby mi ty škody ve dvou nedělích na právě byly položeny, při té vejpovědi žádám za- chován býti. P. Jindřich proti tomu tento od- por vložil: JakZ mne viní p. Jan Dobfensky ze škod ku právu vynaložených, i vidí mi se, že jemu těmi škodami povinen nejsem, než že jest mně škodami povinovat p. Dobřen- Archiv Český XXVI. 353 ský, kteréž jsem ku právu vynaložil, a to tudy, poněvadž mne k nim připravoval jsa puovodem, a to tudy, že jest mi tou cestou a manželce mé dopustiti jezditi nedal. A také jsem i z té příčiny nálezu zdejšího nepřijal, že jest v něm stálo, abych jí nejezdil. A na to se vztahuji, kdež jsem promluvil, z které sem příčiny toho nálezu nepřijal; a páni Pražané napravili a vý- minku učinili takovou, abych já i potomci moji tou cestou jezdil svobodně. Kdyby mi byl pokoj prve dán od p. Dobřenského, byl bych já k těmto škodám nepřišel, a tou cestou do- puštěno, abych jezdil. Protož prosím, jakožto práva, poněvadž jest mi se od pánuov Pražan náprava stala, že k tomu pana Dobřenského přidržíte, aby mi ty škody, k kterýmž jsem skrze něho přišel, navrátil a zase dal, Tu my — poněvadž seto z ortele pánuov Pražan našlo, že sou nález náš stvrditi ve všem ráčili, než toliko výminku ráčili položiti, aby tou cestou p. Jindřich i potomci jeho jezdili, však bez škody p. Janovi Dobřenskému ; ale toho se nenachází, aby ta cesta p. Jindři- chova dědičná byla, než že jest p. Jana Do- btenského podle téhoz ortele pénuov Prazan, — takto o tom nalézáme: že jest p. Jindřich p. Janovi Dobřenskému těmi škodami, kteréž jest ku právu o to dokládaje vzal, povinen. Pan Jindřich — se odvolává. Tu my — k orteli vašemu takto pra- víme: Poněvadž p. Jindřich z Krucumburku ne z úmyslnosti, než z duoležité svobody pruo- jezdu cesty k poli svému s p. Janem Dobřen- ským ku právu jest přistúpiti musel, a v tom právem opatřením strany obojí jsou přišly, z té příčiny škody mezi týmiž stranami se zdvihají. Act. in consilio f. III. post s. Jacobum ap. [31. července] a. 1543. (Tamtéž fol. 353.) 32. 1543, 1. srpna. (Mezi Janem Mlejn- kem z Hradce nad Labem a Václavem Pro- rokem o škody outratní a nákladní.) Jan Mlejnek z města Hradce nad Labem viní ze škod outratních a nákladních Václava Proroka, kteréž bral pro tu při, kterouž má námi i pány 45
Jaroměř (1548). stvím za Davida z Hradce jemu k ruce Ja- novi Mlejnkovi. Proti tomu Václav Prorok toto od sebe dal promluviti, Ze jemu tím ru- kojemstvím povinen není. Čteno svědomí a jiné potřeby. Tu my, váživše s pilností puovod. pře, odpor, svědomí, pře líčení, vajpis z kněh města Hradce nad Labem i tu kvitanci, kterouž jest Havel Barbora od nás kvitován, i toto všecko, nač se která strana v této při vztahovala — poněvadž Jan Mlejnek to dvěma svědky pro- vodí, jedním Tomášem Polákem, že jest Vá- clav Prorok slíbil za Davida do dvi nedělí za devět kop míš. rukou dáním, a druhým Pavlem sladovníkem že jest řekl dáti Janovi Mlejnkovi Václav Prorok VIIII kop míš. za Davida rukou dáním ve dvú nedělích ; a zase Václav Prorok vejpisem tím, kterýž jest po- ložil, i také tou kvitancí nic neodvozuje podle práva, neb k té při nenáleží; a protož z ta- kových příčin a dostatečného pruovodu Jana Mlejnka, takto o tom z práva svého vypovídáme: Že on Václav Prorok témuž Janovi Mlejnkovi jest tím, z čehož jej obvinil, dáti ve dvú ne- dělích pořád sběhlých od actum tohoto nálezu našeho povinen. Václav Prorok — se odvolává. Tu my —: ortele — potvrzujeme. Act. die Veneris ante s. Gregorium (10. bfezna] a. 1543. (Tamtéž fol. 350,) 81. 1543, 31. července. (Mezi p. Janem Dobřenským z Dobřenic a p. Jindřichem z Kru- cumburku o škody outratní a nákladní.) P. Jan Dobřenský viní p. Jindřicha ze škod náklad- ních podle vejpovědi právem učiněné: tak jakž jest mi pfisouzeno, grunt muoj vlastní, a já jsem skrze to škody bral ku právu dokládaje, i také že jest se skrze úřad vejpověď stala, aby mi ty škody ve dvou nedělích na právě byly položeny, při té vejpovědi žádám za- chován býti. P. Jindřich proti tomu tento od- por vložil: JakZ mne viní p. Jan Dobfensky ze škod ku právu vynaložených, i vidí mi se, že jemu těmi škodami povinen nejsem, než že jest mně škodami povinovat p. Dobřen- Archiv Český XXVI. 353 ský, kteréž jsem ku právu vynaložil, a to tudy, poněvadž mne k nim připravoval jsa puovodem, a to tudy, že jest mi tou cestou a manželce mé dopustiti jezditi nedal. A také jsem i z té příčiny nálezu zdejšího nepřijal, že jest v něm stálo, abych jí nejezdil. A na to se vztahuji, kdež jsem promluvil, z které sem příčiny toho nálezu nepřijal; a páni Pražané napravili a vý- minku učinili takovou, abych já i potomci moji tou cestou jezdil svobodně. Kdyby mi byl pokoj prve dán od p. Dobřenského, byl bych já k těmto škodám nepřišel, a tou cestou do- puštěno, abych jezdil. Protož prosím, jakožto práva, poněvadž jest mi se od pánuov Pražan náprava stala, že k tomu pana Dobřenského přidržíte, aby mi ty škody, k kterýmž jsem skrze něho přišel, navrátil a zase dal, Tu my — poněvadž seto z ortele pánuov Pražan našlo, že sou nález náš stvrditi ve všem ráčili, než toliko výminku ráčili položiti, aby tou cestou p. Jindřich i potomci jeho jezdili, však bez škody p. Janovi Dobřenskému ; ale toho se nenachází, aby ta cesta p. Jindři- chova dědičná byla, než že jest p. Jana Do- btenského podle téhoz ortele pénuov Prazan, — takto o tom nalézáme: že jest p. Jindřich p. Janovi Dobřenskému těmi škodami, kteréž jest ku právu o to dokládaje vzal, povinen. Pan Jindřich — se odvolává. Tu my — k orteli vašemu takto pra- víme: Poněvadž p. Jindřich z Krucumburku ne z úmyslnosti, než z duoležité svobody pruo- jezdu cesty k poli svému s p. Janem Dobřen- ským ku právu jest přistúpiti musel, a v tom právem opatřením strany obojí jsou přišly, z té příčiny škody mezi týmiž stranami se zdvihají. Act. in consilio f. III. post s. Jacobum ap. [31. července] a. 1543. (Tamtéž fol. 353.) 32. 1543, 1. srpna. (Mezi Janem Mlejn- kem z Hradce nad Labem a Václavem Pro- rokem o škody outratní a nákladní.) Jan Mlejnek z města Hradce nad Labem viní ze škod outratních a nákladních Václava Proroka, kteréž bral pro tu při, kterouž má námi i pány 45
Strana 354
354 Pražany přisouzenou, a co jest proto utratil, to chce ukázati, buď na hospodách neb jinde. Václav Prorok proti tomu praví, že jemu těmi škodami povinovat není outratními, po- něvadž pře stavuňková není. Tu my, váživše s pilností puovod pře, odpor, pře líčení, svědomí Jana Mlejnka i také cedule řezané, kteréž jest k své při za svě- domí o též škody položil, kteréž že jest sem jezdě v hospodách utratil; i poněvadž je všecky provodí, jedno hospodářem Martinem Prochem a rychtářem naším Ambrožem Maršálkem, kterýž při učítání jich byl; druhé, týmž Am- brožem Maršálkem, též hospodářem, u kteréhož také stál, a k tomu Francem krejčím a Janem Zachystalovým, kteříž při učítání u něho těch škod outratních byli, též také Matějem Ma- šíčkú, že jest dáno jemu od chuoze k Václa- vovi Prorokovi IIII groš. č., a písaři od svě- domí psaní II gr. č. A ti všichni svědkové vzali to k své víře a k své duši, což jest za dostatek ku právu, poněvadž jsou lidé zacho- chovalí. A zase Václav Prorok toho ničímž neodvodí, aby se tu jaký nepořad při tých[ž] svědcích nacházel — nalézáme, že on Václav Prorok jest Janovi Mlejnkovi těmi škodami, kterýchž se vyhledalo XLVI gr. č., povinen. Václav Prorok — se odvolává. Tu my ortele tohoto vašeho — potvrzu- jeme. Actum die Mercurii post s. Jacobum ap. [1. srpna] a. 1543. (Tamtéž fol. 351.) 33. 1543, 7. září. (Mezi Markétou man- želkou Petra Šerfelína z Hostinného a Sixtem o kšafiování.) Markéta z Hostinného podle zmocnění Kateřiny Flodové z Hišperku viní Sixta: jakož nebožtík Martin kantor, kterýž jest zde při této obci umřel a kšaft učinil, že poroučí statek svuoj, tak jakž kšaft zní, Sixtovi, ale což se hotových peněz dotýče, ty jemu Sixtovi k svěření poroučí, aby je Kateřině Flodce z Hišperku, mateři kantorově, dal; a on Sixt to jest k sobě přijal, a jakž zpráva jest, že jest klíče kantorovy měl, a E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tam do té truhlice, kdež jsou jeho věci byly a hotové peníze, otevřevše, buďto bral, činil což chtěl a tím vládl. A potom jest teprva žádal toho, aby truhlice byla zapečetěna. Jakž pak zprávu toho mají, že by těch peněz čty- řidceti kop aneb i něco více bylo. Markéta na místě matky kantorovy žádá podle toho kšaftu a podle práva na to vyměřeného o svěřených věcech za spravedlivé opa- tření. Proti tomu od Sixta mluveno: jakož teď Jan Čížek žalobu učinil podle zprávy lidské, že bych jměl svévolně do školy jíti, a tu po nebožtíkovi Martinovi kantorovi jeho věci svévolně bráti : já tomu odpor činím, že s těmi jistými, od kterých zprávu mají, ani sami tomu za dosti neučiní podle práva, ne- toliko abych co bral, ale abych tam jednou nohou kročil bez povolení lidí a souseduo dobrých. Čteno svědomí i jiné potřeby. Tu my, poněvadž Markéta z Hostinného, na místě Kateřiny, matky nebožtíka Martina kantora, podle svého obvinění nečiní toho podle práva a za dostatek svými svědky neukazuje, aby Sixt peníze jaké po nebožtíkovi kanto- rovi k sobě svěřené přijal, neb slyšené řeči svědčí; a on Sixt také toho ničímž tolikéž za dostatek práva neodvodí, aby týchž peněz k sobě nepřijal; ale poněvadž kšaftem svým nebožtík Martin kantor jemu Sixtovi ty peníze, kteréž měl, poručil, a jich svěřil a poručil, aby je dal mateři jeho; a on Sixt v tom se neopatřil, slyše ten kšaft na sebe na peníze učiněný, že se otýchž penězích nedoptal, kde jsou, a jemu to svěřeno jest podle téhož kšaftu, — i takto vypovídáme: aby on Sixt to podle práva ve dvú nedělích od actum tohoto nálezu pořád sběhlých přísahou zpravil, že jest týchž peněz k sobě, jeho kantorových, nepřijal podlé téhož svěření, jakž jest obviněn. A když tak učiní, tedy jí Markétě aneb mateři nebožtíka kantora mimo to vajše ničímž povinen nebude. Mar- kéta z Hostinného — se odvolává. Tu my k orteli tomuto toto pravíme a jej takto napravujem: Poněvadž Martin kantor
354 Pražany přisouzenou, a co jest proto utratil, to chce ukázati, buď na hospodách neb jinde. Václav Prorok proti tomu praví, že jemu těmi škodami povinovat není outratními, po- něvadž pře stavuňková není. Tu my, váživše s pilností puovod pře, odpor, pře líčení, svědomí Jana Mlejnka i také cedule řezané, kteréž jest k své při za svě- domí o též škody položil, kteréž že jest sem jezdě v hospodách utratil; i poněvadž je všecky provodí, jedno hospodářem Martinem Prochem a rychtářem naším Ambrožem Maršálkem, kterýž při učítání jich byl; druhé, týmž Am- brožem Maršálkem, též hospodářem, u kteréhož také stál, a k tomu Francem krejčím a Janem Zachystalovým, kteříž při učítání u něho těch škod outratních byli, též také Matějem Ma- šíčkú, že jest dáno jemu od chuoze k Václa- vovi Prorokovi IIII groš. č., a písaři od svě- domí psaní II gr. č. A ti všichni svědkové vzali to k své víře a k své duši, což jest za dostatek ku právu, poněvadž jsou lidé zacho- chovalí. A zase Václav Prorok toho ničímž neodvodí, aby se tu jaký nepořad při tých[ž] svědcích nacházel — nalézáme, že on Václav Prorok jest Janovi Mlejnkovi těmi škodami, kterýchž se vyhledalo XLVI gr. č., povinen. Václav Prorok — se odvolává. Tu my ortele tohoto vašeho — potvrzu- jeme. Actum die Mercurii post s. Jacobum ap. [1. srpna] a. 1543. (Tamtéž fol. 351.) 33. 1543, 7. září. (Mezi Markétou man- želkou Petra Šerfelína z Hostinného a Sixtem o kšafiování.) Markéta z Hostinného podle zmocnění Kateřiny Flodové z Hišperku viní Sixta: jakož nebožtík Martin kantor, kterýž jest zde při této obci umřel a kšaft učinil, že poroučí statek svuoj, tak jakž kšaft zní, Sixtovi, ale což se hotových peněz dotýče, ty jemu Sixtovi k svěření poroučí, aby je Kateřině Flodce z Hišperku, mateři kantorově, dal; a on Sixt to jest k sobě přijal, a jakž zpráva jest, že jest klíče kantorovy měl, a E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: tam do té truhlice, kdež jsou jeho věci byly a hotové peníze, otevřevše, buďto bral, činil což chtěl a tím vládl. A potom jest teprva žádal toho, aby truhlice byla zapečetěna. Jakž pak zprávu toho mají, že by těch peněz čty- řidceti kop aneb i něco více bylo. Markéta na místě matky kantorovy žádá podle toho kšaftu a podle práva na to vyměřeného o svěřených věcech za spravedlivé opa- tření. Proti tomu od Sixta mluveno: jakož teď Jan Čížek žalobu učinil podle zprávy lidské, že bych jměl svévolně do školy jíti, a tu po nebožtíkovi Martinovi kantorovi jeho věci svévolně bráti : já tomu odpor činím, že s těmi jistými, od kterých zprávu mají, ani sami tomu za dosti neučiní podle práva, ne- toliko abych co bral, ale abych tam jednou nohou kročil bez povolení lidí a souseduo dobrých. Čteno svědomí i jiné potřeby. Tu my, poněvadž Markéta z Hostinného, na místě Kateřiny, matky nebožtíka Martina kantora, podle svého obvinění nečiní toho podle práva a za dostatek svými svědky neukazuje, aby Sixt peníze jaké po nebožtíkovi kanto- rovi k sobě svěřené přijal, neb slyšené řeči svědčí; a on Sixt také toho ničímž tolikéž za dostatek práva neodvodí, aby týchž peněz k sobě nepřijal; ale poněvadž kšaftem svým nebožtík Martin kantor jemu Sixtovi ty peníze, kteréž měl, poručil, a jich svěřil a poručil, aby je dal mateři jeho; a on Sixt v tom se neopatřil, slyše ten kšaft na sebe na peníze učiněný, že se otýchž penězích nedoptal, kde jsou, a jemu to svěřeno jest podle téhož kšaftu, — i takto vypovídáme: aby on Sixt to podle práva ve dvú nedělích od actum tohoto nálezu pořád sběhlých přísahou zpravil, že jest týchž peněz k sobě, jeho kantorových, nepřijal podlé téhož svěření, jakž jest obviněn. A když tak učiní, tedy jí Markétě aneb mateři nebožtíka kantora mimo to vajše ničímž povinen nebude. Mar- kéta z Hostinného — se odvolává. Tu my k orteli tomuto toto pravíme a jej takto napravujem: Poněvadž Martin kantor
Strana 355
Jaromér (1543— 1544). za Zivnosti své pfed lidmi, jako i svédkové se- znávají, i také v káaftu svém o penězích, že by je měl, oznámil, a že jich i na jistý konec Sixtovi svěřuje; a svědek jeden tvrdě to oznámení a svěření, Jiřík Ursinus, rektor tehdáž Jaromířský, svědčí, že jest peníze v truhlici kantorově viděl; a on Sixt, aby tomu kšaftu a svěření peněz právem odpor učinil anebo statku jeho Martina kantora se nedo- týkal, toho se nenachází. Nébrž nachází se z svědomí to, že jest klíček od té truhlice a věcí kantorových k sobě přijal, tím statkem podle pořízení Martina kantora vládl, a komu co podle kšaftu náleželo, tím šafoval a tak svě- ření v kšaftu doložené stvrdil. Nad to do Her- šperku k mateři Martina kantora chodil a s ní se jest smluviti chtěl. A tak v těch ve všech pří- činách on Sixt v podezření právní, že peníze kan- torovy k sobě přijíti k svěření musel, jest přišel. A protož z práva proti kšaftu a duši Martina kantora a příčinám toho podezření on Sixt má podle práva, kleče na kříži, své svědomí pří- sahou očistiti, a to od otevření ortele tohoto ve dvü nedélích porád sbéhlych na tento zpuosob: Ze jest téch penéz Martina kantora podle pti- znání jeho, jak v svědomí puovoda se nachází, XL kop v truhlici víc ani méně nebylo, těch že jest neviděl za živnosti ani po smrti kan- torově, jich k sobě nepřijal, ani se jich v mnoze ani v mále nedotýkal, nebera sobě na pomoc žádného fortele, ani žádné zlé lsti při tom obmýšleje. Spraví-li v tom času sobě od práva vyměřeném svédomí své pfed Zalobá puovoda, očistí. Pakli by nespravil podle pruovodu při- znání jeho kantora k čtyřidciti kopám hoto- vých peněz, bude puovodovi on Sixt tu summu dáti povinen, à to ve dvü nedélích porád sběhlých podle práva. Actum f. VI. ante Nati vitatem M. V. (7. zátí] a. 1543. (Tamtéz f. 348) 34. 1544, 20, listopadu. (Mezi Ambrožem Maršálkem a Havlem Michalcem o věno.) Ambrož Maršálek viní Havla, tchána svého, z toho, kterak jest řekl dáti po Dorotě, dceři své a manželce mé, sto kop a louku za Brdci, 355 kohož sobě koli zvolí za manžela, že tak chce uči- niti. Druhé, po smlouvě svatební přišel jest do domu mého, i beze všech výminek mluvil mi tak: synu, dámť sto kop, a louku za Brdci aby mi odevzdal, a hned ukazujií na těch sto kop u p. Jindřicha, zetě svého, LX kop. A já sem toho úmyslu byl, učiniti tak, že to od něho přijmu, který teď nyní při sv. Jiří od těch LX kop odpustiti Jindřichovi XX kop po odevzdání statku jeho. [?] Třetí, že po děťátku, kteréž po ní zuostalo živo, až posavade leží na smrtedlné posteli Dorota, dcera jeho a manželka má, poslala po otce svého Havla Michalce, a tu s velikú žádostí jeho jest pro P. Boha prosila, to, což jest po ní řekl dáti, totiž těch sto kop a louku za Brdci, aby dal a tomu dosti učinil; a on připověděl, že chce tak učiniti. Při tom a vedle těch artikuluov žádám za spravedlivé opatření podle práva. A kdyby tomu dosti učinil, co jest řekl, aby o to po- třebí nebylo naň svědkuov vedení, že bych tomu místo dal a práva nechal na straně; jakož i jiným zefťóm dvěma po dcerách svých dal, což se v pravdě najde. Proti tomu Havel Michalec poručil promluviti, že se on nepa- matuje, aby jí anebo po ní řekl co dáti, ani těch sto kop, ani louky za Brdci, ani tomu, kohož by sobě za manžela zvolila; než že dobře Havel Michalec v paměti má, když jest sobě Ambrož Maršálek zvolil Dorotu dceru jeho za manželku, a on jest jemu ji dával, že jsou smlouvy svatební se staly, a to takové, že jest Havel Michalec Ambrožovi Maršálkovi po Dorotě, dceři své, věnoval do dne a do roka XL kop míš., a ty aby jemu po dvakráte dal, jestliže by to P. Buoh manželství dříve dne a roku rozděliti ráčil; čehož jsou lidé povědomí a v paměti mají. Jakž pak P. Buoh to manželství rozděliti ráčil dříve, nežli jest rok a den minul, že jest Dorota, dcera Havla Michalce, umřela: protož on Maršálkovi Am- brožovi ničímž nad věno povinovat není. Druhé, po smlúvách svatebních že by přišel Havel Mi- chalec do domu jeho a jemu mluvil: synu, dámť 46*
Jaromér (1543— 1544). za Zivnosti své pfed lidmi, jako i svédkové se- znávají, i také v káaftu svém o penězích, že by je měl, oznámil, a že jich i na jistý konec Sixtovi svěřuje; a svědek jeden tvrdě to oznámení a svěření, Jiřík Ursinus, rektor tehdáž Jaromířský, svědčí, že jest peníze v truhlici kantorově viděl; a on Sixt, aby tomu kšaftu a svěření peněz právem odpor učinil anebo statku jeho Martina kantora se nedo- týkal, toho se nenachází. Nébrž nachází se z svědomí to, že jest klíček od té truhlice a věcí kantorových k sobě přijal, tím statkem podle pořízení Martina kantora vládl, a komu co podle kšaftu náleželo, tím šafoval a tak svě- ření v kšaftu doložené stvrdil. Nad to do Her- šperku k mateři Martina kantora chodil a s ní se jest smluviti chtěl. A tak v těch ve všech pří- činách on Sixt v podezření právní, že peníze kan- torovy k sobě přijíti k svěření musel, jest přišel. A protož z práva proti kšaftu a duši Martina kantora a příčinám toho podezření on Sixt má podle práva, kleče na kříži, své svědomí pří- sahou očistiti, a to od otevření ortele tohoto ve dvü nedélích porád sbéhlych na tento zpuosob: Ze jest téch penéz Martina kantora podle pti- znání jeho, jak v svědomí puovoda se nachází, XL kop v truhlici víc ani méně nebylo, těch že jest neviděl za živnosti ani po smrti kan- torově, jich k sobě nepřijal, ani se jich v mnoze ani v mále nedotýkal, nebera sobě na pomoc žádného fortele, ani žádné zlé lsti při tom obmýšleje. Spraví-li v tom času sobě od práva vyměřeném svédomí své pfed Zalobá puovoda, očistí. Pakli by nespravil podle pruovodu při- znání jeho kantora k čtyřidciti kopám hoto- vých peněz, bude puovodovi on Sixt tu summu dáti povinen, à to ve dvü nedélích porád sběhlých podle práva. Actum f. VI. ante Nati vitatem M. V. (7. zátí] a. 1543. (Tamtéz f. 348) 34. 1544, 20, listopadu. (Mezi Ambrožem Maršálkem a Havlem Michalcem o věno.) Ambrož Maršálek viní Havla, tchána svého, z toho, kterak jest řekl dáti po Dorotě, dceři své a manželce mé, sto kop a louku za Brdci, 355 kohož sobě koli zvolí za manžela, že tak chce uči- niti. Druhé, po smlouvě svatební přišel jest do domu mého, i beze všech výminek mluvil mi tak: synu, dámť sto kop, a louku za Brdci aby mi odevzdal, a hned ukazujií na těch sto kop u p. Jindřicha, zetě svého, LX kop. A já sem toho úmyslu byl, učiniti tak, že to od něho přijmu, který teď nyní při sv. Jiří od těch LX kop odpustiti Jindřichovi XX kop po odevzdání statku jeho. [?] Třetí, že po děťátku, kteréž po ní zuostalo živo, až posavade leží na smrtedlné posteli Dorota, dcera jeho a manželka má, poslala po otce svého Havla Michalce, a tu s velikú žádostí jeho jest pro P. Boha prosila, to, což jest po ní řekl dáti, totiž těch sto kop a louku za Brdci, aby dal a tomu dosti učinil; a on připověděl, že chce tak učiniti. Při tom a vedle těch artikuluov žádám za spravedlivé opatření podle práva. A kdyby tomu dosti učinil, co jest řekl, aby o to po- třebí nebylo naň svědkuov vedení, že bych tomu místo dal a práva nechal na straně; jakož i jiným zefťóm dvěma po dcerách svých dal, což se v pravdě najde. Proti tomu Havel Michalec poručil promluviti, že se on nepa- matuje, aby jí anebo po ní řekl co dáti, ani těch sto kop, ani louky za Brdci, ani tomu, kohož by sobě za manžela zvolila; než že dobře Havel Michalec v paměti má, když jest sobě Ambrož Maršálek zvolil Dorotu dceru jeho za manželku, a on jest jemu ji dával, že jsou smlouvy svatební se staly, a to takové, že jest Havel Michalec Ambrožovi Maršálkovi po Dorotě, dceři své, věnoval do dne a do roka XL kop míš., a ty aby jemu po dvakráte dal, jestliže by to P. Buoh manželství dříve dne a roku rozděliti ráčil; čehož jsou lidé povědomí a v paměti mají. Jakž pak P. Buoh to manželství rozděliti ráčil dříve, nežli jest rok a den minul, že jest Dorota, dcera Havla Michalce, umřela: protož on Maršálkovi Am- brožovi ničímž nad věno povinovat není. Druhé, po smlúvách svatebních že by přišel Havel Mi- chalec do domu jeho a jemu mluvil: synu, dámť 46*
Strana 356
356 sto kop, a louku pod Brdci aby mi odevzdal. K tomu Havel Michalec toto poručil promluviti : že jest těch slov nemluvil, aby jemu dřív roku a dne louku za Brdci, sto kop dáti chtěl, ani Dorotě dceři své, aniž jest byl té vuole mimo smlúvy svatební več jse dáti; nežli kdyby byla s ním živa zuostala více nežli rok a den, měl by tu vuoli jí učiniti a dáti, což by se jemu vidělo, jako otci, to nebo jiné. Ale z toho jest sešlo, poněvadž jest umřela dřéve dne a roku. A že by jemu hned ukazoval na těch sto kop u Jindřicha, zetě svého, LX kop, že jest byl té mysli učiniti to tak, že to chce od Havla Michalce přijíti: Havel Michalec praví pak, že o tom ukázání nic neví, a za to má, že ani Jindřich zeť jeho. Neb kdyby jemu co ukázal, ukázal by a dal při právě, a to by se zapsalo, jakož jest na domě Filipově dítěti tomu XXIUI kop dal a ukáral, dal jest to právem a jest zapsáno. Ale tomuto z řeči Am- brože Maršálka rozumí se, kdež mluví, že jest byl té mysli učiniti, tak od něho přijíti těch sto kop a louku: by pak Havel Michalec co mluvil, o čemž nepamatuje, nic by se tuto gruntovního nestalo, poněvadž tuto mluví, že jest myslil od něho přijíti. Neb jest jiné my- šlení a jiné přijetí; a tak jest mu nic nedal, ani té vuole jest nebyl dříve dne a roku co dáti. Neb kdyby co dáti chtěl, dal by právem a při právě, aby to bylo zapsáno; neb poněvadž při tomto městě na to obdarování jest, co kdo komu svého dáti chce, aby právem dal. Ano Jan Koza Janovi Sopouškovi po dceři své dával kus rolí, a když jest právem nedal, i na tom jest Jan Sopoušek nic nevzal. Což jest vám v pa- měti, ježto jest s jeho dcerou několik let víc, než rok a den; proto jest na tom přestati musil, což jest jemu Jan Koza odkrojil. Třetí, že by Dorota, dcera Jana Michalce, když jest na smrtedlné posteli ležela, s velikú žádostí pro P. Boha prosila, to což jest jí řekl dáti, totiž těch sto kop a louku za Brdci, aby dal, k tomu Havel Michalec poručil jest pověděti: že o tom prošení nic neví, aby jeho prosila, aby Mar- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: šálkovi co dal, neb jest na něj tak laskava nebyla, aby prosila, aby mu co dáno bylo; nébrž toho žádala na otci svém, jsúci zdráva, aby nic nedával, neb dá-li jí co, že jí to všecko utratí, jakž jest s ní nakládal, o čemž mnozí lidé na městě i jinde vědomost mají. A pro jeho nakládání že jest pána Boha prosila, aby na ni P. Buoh smrt dopustiti ráčil, aby s ním nebyla. Což jest sám Maršálek nejednou od ní slýchal; a Havlovi Michalcovi, otci svému, i jiným přátelóm několikráte toho túžila, jak s ní nakládá, že ji bez příčiny tluče, za šaty u sklepu zamýká, nahou za šaty vy- háněl. Ač mnoho jiných obtížností otci svému toužila, toho se zanechává; než toto krátce pro srozuomění k té veliké prosbě promlouvalo se. Havel Michalec žádá v tom za spravedlivé opatření. Tu my s pilností váživše obvinění Am- brože Maršálka, též odpor Havla Michalce, svědomí z obú stran, pře líčení, ceduli řezanú, též nález mezi Duškem Voříškem a Martinem Hovorkou vrchním právem stvrzený, kterýž jest čten, též všecka odevzdání zeťuov Havla Michalce i to všecko, nač se která strana v té při potahovala, též i paměť některých osob z úřadu — vypovídáme: Ač Ambrož Maršálek podle práva svědky jest vedl k svému obvi- nění a z těch se nalézá, že Havel Michalec Dorotě, dceři své, před vdáním jejím doma ří- kával dáti sto kop a louku za Brdci, když se vdá, a potom jest ji vdal za Ambrože Maršálka a po ní věnoval na smlúvách svatebních do dne a do roka XL kop m., tak jestliže by Pán Buoh dcery jeho a manželky Ambrože Mar- šálka dříve roku a dne neuchoval, tu sumu XL kop m. po dvakráte Ambrožovi Maršálkovi vyplniti. A Ambrož Maršálek tu smlúvu od Havla Michalce jest přijal, a tu jest smlúvu Havel Michalec dostatečně svědky ukázal, i to, že jest dřéve roku a dne umřela. Ale že jest Dorota před vdáním svým s otcem svým jsúci a s ním chlebíci; ani jsouc s mužem svým po vdání svém takového rčení otce svého, aby
356 sto kop, a louku pod Brdci aby mi odevzdal. K tomu Havel Michalec toto poručil promluviti : že jest těch slov nemluvil, aby jemu dřív roku a dne louku za Brdci, sto kop dáti chtěl, ani Dorotě dceři své, aniž jest byl té vuole mimo smlúvy svatební več jse dáti; nežli kdyby byla s ním živa zuostala více nežli rok a den, měl by tu vuoli jí učiniti a dáti, což by se jemu vidělo, jako otci, to nebo jiné. Ale z toho jest sešlo, poněvadž jest umřela dřéve dne a roku. A že by jemu hned ukazoval na těch sto kop u Jindřicha, zetě svého, LX kop, že jest byl té mysli učiniti to tak, že to chce od Havla Michalce přijíti: Havel Michalec praví pak, že o tom ukázání nic neví, a za to má, že ani Jindřich zeť jeho. Neb kdyby jemu co ukázal, ukázal by a dal při právě, a to by se zapsalo, jakož jest na domě Filipově dítěti tomu XXIUI kop dal a ukáral, dal jest to právem a jest zapsáno. Ale tomuto z řeči Am- brože Maršálka rozumí se, kdež mluví, že jest byl té mysli učiniti, tak od něho přijíti těch sto kop a louku: by pak Havel Michalec co mluvil, o čemž nepamatuje, nic by se tuto gruntovního nestalo, poněvadž tuto mluví, že jest myslil od něho přijíti. Neb jest jiné my- šlení a jiné přijetí; a tak jest mu nic nedal, ani té vuole jest nebyl dříve dne a roku co dáti. Neb kdyby co dáti chtěl, dal by právem a při právě, aby to bylo zapsáno; neb poněvadž při tomto městě na to obdarování jest, co kdo komu svého dáti chce, aby právem dal. Ano Jan Koza Janovi Sopouškovi po dceři své dával kus rolí, a když jest právem nedal, i na tom jest Jan Sopoušek nic nevzal. Což jest vám v pa- měti, ježto jest s jeho dcerou několik let víc, než rok a den; proto jest na tom přestati musil, což jest jemu Jan Koza odkrojil. Třetí, že by Dorota, dcera Jana Michalce, když jest na smrtedlné posteli ležela, s velikú žádostí pro P. Boha prosila, to což jest jí řekl dáti, totiž těch sto kop a louku za Brdci, aby dal, k tomu Havel Michalec poručil jest pověděti: že o tom prošení nic neví, aby jeho prosila, aby Mar- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: šálkovi co dal, neb jest na něj tak laskava nebyla, aby prosila, aby mu co dáno bylo; nébrž toho žádala na otci svém, jsúci zdráva, aby nic nedával, neb dá-li jí co, že jí to všecko utratí, jakž jest s ní nakládal, o čemž mnozí lidé na městě i jinde vědomost mají. A pro jeho nakládání že jest pána Boha prosila, aby na ni P. Buoh smrt dopustiti ráčil, aby s ním nebyla. Což jest sám Maršálek nejednou od ní slýchal; a Havlovi Michalcovi, otci svému, i jiným přátelóm několikráte toho túžila, jak s ní nakládá, že ji bez příčiny tluče, za šaty u sklepu zamýká, nahou za šaty vy- háněl. Ač mnoho jiných obtížností otci svému toužila, toho se zanechává; než toto krátce pro srozuomění k té veliké prosbě promlouvalo se. Havel Michalec žádá v tom za spravedlivé opatření. Tu my s pilností váživše obvinění Am- brože Maršálka, též odpor Havla Michalce, svědomí z obú stran, pře líčení, ceduli řezanú, též nález mezi Duškem Voříškem a Martinem Hovorkou vrchním právem stvrzený, kterýž jest čten, též všecka odevzdání zeťuov Havla Michalce i to všecko, nač se která strana v té při potahovala, též i paměť některých osob z úřadu — vypovídáme: Ač Ambrož Maršálek podle práva svědky jest vedl k svému obvi- nění a z těch se nalézá, že Havel Michalec Dorotě, dceři své, před vdáním jejím doma ří- kával dáti sto kop a louku za Brdci, když se vdá, a potom jest ji vdal za Ambrože Maršálka a po ní věnoval na smlúvách svatebních do dne a do roka XL kop m., tak jestliže by Pán Buoh dcery jeho a manželky Ambrože Mar- šálka dříve roku a dne neuchoval, tu sumu XL kop m. po dvakráte Ambrožovi Maršálkovi vyplniti. A Ambrož Maršálek tu smlúvu od Havla Michalce jest přijal, a tu jest smlúvu Havel Michalec dostatečně svědky ukázal, i to, že jest dřéve roku a dne umřela. Ale že jest Dorota před vdáním svým s otcem svým jsúci a s ním chlebíci; ani jsouc s mužem svým po vdání svém takového rčení otce svého, aby
Strana 357
Jaroměř. (1544—1545). f sto kop a louku za Brdci pořadem práva a obdarování města našeho zápisem kněh města tohoto stvrdil a dal jest, nepřivedla. A my v městě našem o smlúvách svatebních za pořad a právo držíme, když se tak trefí a P. Buoh takové manželství dříve roku a dne smrtí roz- dělí, nad takové smlúvy svatební strany nic více sobě povinny nejsou. Druhé, kdež Ambrož Mar- šálek v svém obvinění dokládá, že by on Havel Michalec do domu jeho přišed, po smlúvách sva- tebnich jemu mluvil: „Synu dámť sto kop a louku za Brdci“, aby mi odevzdal, a hnedí, uka- zuji na těch sto kop u pana Jindřicha, zetě své- ho, LX kop míš. I toho Ambrož Maršálek jsa s Dorotou, dcerou Havla Michalce, s manželkou svou k místu takového rčení pořadem práva k zápisu kněh města našeho nepřivedl, a také podle obvinění svého ničímž toho neukazuje. Třetí, též Ambrož Maršálek v svém obvinění Havla Michalce dokládá, že Dorota, manželka jeho, leže na sinrtedlné posteli, poslala po otce svého a jeho prosila, aby to, což jest po ní dáti řekl, jmenujíc sto kop a louku za Brdci, aby dal a tomu dosti učinil, a on že jest při pověděl tak učiniti. Ale že toho Ambrož Mar- šálek za dosti ku právu neukazuje, neb strana odporná jednomu svědku místa nedává, jako Markétě Štěpařce, a tak jeden svědek za do- statek ku právu není. A protož, poněvadž Ambrož Maršálek podle obvinění svého Havla Michalce za dosti ku právu svědky ani zápisy neukazuje a neprovozuje, z těch příčin: dává se Havlovi Michalcovi podle odporu jeho proti Ambrožovi Maršálkovi za právo, takže Havel Michalec Ambrožovi Maršálkovi tím obviněním nad věno ničímž více povinovat není. Ambrož Maršálek — se odvolává. Tu my k orteli tomuto pravíme: Poně- vadž jest Ambrož Maršálek pojímaje Dorotu, dceru Havla Michalce, za manželku, přes rčení to, z kteréhož na ten čas Havla Michalce, tchána svého, viní právem, jakž se z jeho Havla obeslaného z svědomí nachází, o věno smlúvy svatební s Havlem Michalcem pořádné 357 jest učinil, a toho rčení na ten čas sobě nevy- mínil, ani na též rčení smluv svatebních ne- dělal a s ním se neohlásil: z té příčiny on Ambrož Maršálek při těch smlúvách svatebních věnních podle práva se zuostavuje. Než po- něvadž jest on Havel Michalec Dorotě, dceři své, za tu práci, kterúž při něm a při jeho statku vedla, tím se rčením zavázal, že když by k vdání přišla, jí C kop a louku v Zábrdci dáti chce; a ona Dorota, jakž Anna Kavková, Marta Štěpařová svědčí, ještě za živnosti své ležéci na smrtedlné posteli, to rčení otci svému ohlásila a v pamět přivedla, žádajíc, aby spra- vedlnost v tom rčení dítěti jejímu vydána byla; čemuž on Havel tu jest neodepřel, nébrž dceři své, a i stoje před právem, že to vyplniti tomu dítěti chce, se svolil] A tak svým svolením a neodepřením rčení svědomí Anny Kubové a Markéty Štěpařové jest potvrdil. Protož po- vinen jest on Havel Michalec do dvi nedóli pořád sběhlých to své rčení, C kop a louku za Brdci, Janovi dítěti někdy Doroty, dcery jeho a manželky Ambrože Maršálka, právem a kniehami dostatečně na statku svém ujistiti, aby též dítě Jan, přijda k létóm rozumným a došlým, v tom statku jeho Havla mohl spra- vedlnosti mateře své tak přiřčené užíti bez překážky. Actum f. V. post s. Elisabetham [20. li- stopadu] a. 1544 magistro civium domino Mo- desto a Pokstejn. (Tamtéž fol. 354.) 35. 1545, 10. října. (Mezi Janem Strou- halem a Ambrožem Maršálkem o čtyřidceti še- sti kop míš.) Jan Strouhal Ambrože Maršálka viní ze XLVI kop, kteréž jsú pozuostaly si- rotku v tom statku po otci jeho, jakož mateř jeho Ambrož Maršálek měl po Urbanovi, otci jeho. Poněvadž se to zde drží za právo, že každý manžel po dni a po roce jest pravý společník. A tak Urbánek byl s svú manželků několik let, kterúž Ambrož Maršálek měl, a s ní téhož syna Jana měl; protož pravím, že tu má spravedlnost po otci svém v tom statku, poněvadž jest byl pravý společník, neb jest se
Jaroměř. (1544—1545). f sto kop a louku za Brdci pořadem práva a obdarování města našeho zápisem kněh města tohoto stvrdil a dal jest, nepřivedla. A my v městě našem o smlúvách svatebních za pořad a právo držíme, když se tak trefí a P. Buoh takové manželství dříve roku a dne smrtí roz- dělí, nad takové smlúvy svatební strany nic více sobě povinny nejsou. Druhé, kdež Ambrož Mar- šálek v svém obvinění dokládá, že by on Havel Michalec do domu jeho přišed, po smlúvách sva- tebnich jemu mluvil: „Synu dámť sto kop a louku za Brdci“, aby mi odevzdal, a hnedí, uka- zuji na těch sto kop u pana Jindřicha, zetě své- ho, LX kop míš. I toho Ambrož Maršálek jsa s Dorotou, dcerou Havla Michalce, s manželkou svou k místu takového rčení pořadem práva k zápisu kněh města našeho nepřivedl, a také podle obvinění svého ničímž toho neukazuje. Třetí, též Ambrož Maršálek v svém obvinění Havla Michalce dokládá, že Dorota, manželka jeho, leže na sinrtedlné posteli, poslala po otce svého a jeho prosila, aby to, což jest po ní dáti řekl, jmenujíc sto kop a louku za Brdci, aby dal a tomu dosti učinil, a on že jest při pověděl tak učiniti. Ale že toho Ambrož Mar- šálek za dosti ku právu neukazuje, neb strana odporná jednomu svědku místa nedává, jako Markétě Štěpařce, a tak jeden svědek za do- statek ku právu není. A protož, poněvadž Ambrož Maršálek podle obvinění svého Havla Michalce za dosti ku právu svědky ani zápisy neukazuje a neprovozuje, z těch příčin: dává se Havlovi Michalcovi podle odporu jeho proti Ambrožovi Maršálkovi za právo, takže Havel Michalec Ambrožovi Maršálkovi tím obviněním nad věno ničímž více povinovat není. Ambrož Maršálek — se odvolává. Tu my k orteli tomuto pravíme: Poně- vadž jest Ambrož Maršálek pojímaje Dorotu, dceru Havla Michalce, za manželku, přes rčení to, z kteréhož na ten čas Havla Michalce, tchána svého, viní právem, jakž se z jeho Havla obeslaného z svědomí nachází, o věno smlúvy svatební s Havlem Michalcem pořádné 357 jest učinil, a toho rčení na ten čas sobě nevy- mínil, ani na též rčení smluv svatebních ne- dělal a s ním se neohlásil: z té příčiny on Ambrož Maršálek při těch smlúvách svatebních věnních podle práva se zuostavuje. Než po- něvadž jest on Havel Michalec Dorotě, dceři své, za tu práci, kterúž při něm a při jeho statku vedla, tím se rčením zavázal, že když by k vdání přišla, jí C kop a louku v Zábrdci dáti chce; a ona Dorota, jakž Anna Kavková, Marta Štěpařová svědčí, ještě za živnosti své ležéci na smrtedlné posteli, to rčení otci svému ohlásila a v pamět přivedla, žádajíc, aby spra- vedlnost v tom rčení dítěti jejímu vydána byla; čemuž on Havel tu jest neodepřel, nébrž dceři své, a i stoje před právem, že to vyplniti tomu dítěti chce, se svolil] A tak svým svolením a neodepřením rčení svědomí Anny Kubové a Markéty Štěpařové jest potvrdil. Protož po- vinen jest on Havel Michalec do dvi nedóli pořád sběhlých to své rčení, C kop a louku za Brdci, Janovi dítěti někdy Doroty, dcery jeho a manželky Ambrože Maršálka, právem a kniehami dostatečně na statku svém ujistiti, aby též dítě Jan, přijda k létóm rozumným a došlým, v tom statku jeho Havla mohl spra- vedlnosti mateře své tak přiřčené užíti bez překážky. Actum f. V. post s. Elisabetham [20. li- stopadu] a. 1544 magistro civium domino Mo- desto a Pokstejn. (Tamtéž fol. 354.) 35. 1545, 10. října. (Mezi Janem Strou- halem a Ambrožem Maršálkem o čtyřidceti še- sti kop míš.) Jan Strouhal Ambrože Maršálka viní ze XLVI kop, kteréž jsú pozuostaly si- rotku v tom statku po otci jeho, jakož mateř jeho Ambrož Maršálek měl po Urbanovi, otci jeho. Poněvadž se to zde drží za právo, že každý manžel po dni a po roce jest pravý společník. A tak Urbánek byl s svú manželků několik let, kterúž Ambrož Maršálek měl, a s ní téhož syna Jana měl; protož pravím, že tu má spravedlnost po otci svém v tom statku, poněvadž jest byl pravý společník, neb jest se
Strana 358
358 ona nemohla vdávati, než na svuoj díl. Při tom žádám za spravedlivé opatření. Proti tomu Ambrož Maršálek mluvil : Poněvadž jste mi našli, čím sem se bránil, že nejsem povinen proti tomuto zmocnění, kteréž Jan, Urbánků syn, učinil bez přítomnosti mé, jsa zde mnobo let, a od té smlúvy, kterúž mám s úřadem a s poručníky Evinými a manželky Jana Strou- hala, a při té smlúvě jest nic na onen čas ne- bylo mi oznámeno, ani také jest nevstupoval v ten trh na ten statček muoj ten jistý Jan, až teď teprva, učiniv zmocnění aneb poruč- níka Jana Strouhala, nevinivše mne nikda on sám z toho. Ježto každý má sám státi osobně, a vykonaje to, co za právo jest, koho po- ručníka učiniti měl-by toho vuoli. Ale toto po- ručenství jest se zde bez mé osoby dálo, kte- rémuž já místa nedávám. Jedno z té příčiny, poněvadž v tom zmocnění stojí, aby mne mohl obeslati před pána; znáti jest, že tuto mě před pána neobsílá, než před úřad. I také toto obvinění, kterýmž jest mne obvinil, ne- srovnává se s tejmž jistejm zmocněním, neb v tom zmocnění nestojí žádná suma, buďto peněz neb co jiného. A tak pravím tomu zmoc- nění, že pořádné není mimo smlouvu, kterúž s úřadem a poručníky mám a s Evou, man- želkou Jana Strouhala, jakožto po prvním muži jejím dítětem též maželky pv nebožtíkovi Vávrovi krejčím. A kdežto tím dotýče, že by po dni a po roce ten jistý Urbánek v témž statku měl spravedlnost, a ta že by náležela sirotku Janovi: k tomu toto pravím, že jest on toho statku nikdyž nekupoval Urbánek, ani o něj žádné smlouvy nečinil, jako jsem já třetí manžel té ženy učinil. Kteréž jsem smlúvě dosti učinil, i také mám ten statek odevzdaný. A protož za to žádám, že při té smlúvě a odevzdání z těch a takových příčin mne za- chováte. Tn my váživše smlúvu s Evou i odevzdání Jana manžela jejího, a zmocnění Jana, sirotka Urbánkova, vypovídáme: Poněvadž Ambrož Maršálek žádného trhu neukazuje, aby trhem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: ten statek koupil, z kteréhož jest podílem Evy odbyl, a potom zmocnění učiněné a spravedl- nost, kterúž manželka téhož Ambrože Mar- šálka jest, stranou druhou statku majíc, sobě za manžela pojala a Jana syna svého s man- želem Urbanem prostředním, to jest s druhým, splodila, a s ním několik let byla; a my za právo v městě našem držíme, když rok a den s manželkou přebude, pravým společníkem a mocným hospodářem jest: i z takové příčiny dává se Janovi Strouhalovi na místě Jana sirotka za právo, tak že jest Ambrož Maršálek dílem po otci jeho Urbánkovi Janovi XLVI kop povinen. Ambrož Maršálek se odvolává. Tu my — k orteli tomuto toto pravíme: Pfedkem, Ze se to spravedlivě právem vaším skrze vás vyhledati má, co jest statku svo- bodného pozuostalo bud po Urbánkovi, otci Jana sirotka, anebo i po Anně, mateři jeho. A když se to spravedlivě vyhledá podle práva, tehdy také on Jan sirotek spravedlnosti otce & matefe své užíti má bez všeho promlčení. A on Ambrož Maršálek pokudž takového statku držitelem byl, ten jemu Janovi sirotku vydati povinen bude, a to od otevření ortele tohoto ve dvü nedélích pořád sběhlých. Nebo my v tom práva vašeho s strany inanželuo, když by po dni a po roce jeden druhého živností přečkal a přetrval, aby tím nápadníci, společ- níci statkuov svych, jeden po druhém měli býti, než dadúce sobě týchž statkuov, oni manželé smlúvami svatebními, zápisy anebo kšafty jich nezřídíce, jakž od práva našeho ortele a právo berete, tvrditi nemuožeme. Actum sabbato post s. Dionisium [10. ríjna] a. 1545. (Tamtéz fol. 358.) 86. 1545, 14. listopadu. (Mezi Ambro£em Marsálkem a Havlem Miéchalcem o zapsání spravedlnosti.) | Ambrož Maršálek viní Havla Michalce, tchána svého, z toho: jakož jsou páni Pražané JMt ortelem svým Janovi synu mému přisouditi ráčili C kop a louku za Brdci, což tam v témž orteli JMtí pánuov Pražan to se šíře ukazuje a zavírá, a poněvadž o užívání
358 ona nemohla vdávati, než na svuoj díl. Při tom žádám za spravedlivé opatření. Proti tomu Ambrož Maršálek mluvil : Poněvadž jste mi našli, čím sem se bránil, že nejsem povinen proti tomuto zmocnění, kteréž Jan, Urbánků syn, učinil bez přítomnosti mé, jsa zde mnobo let, a od té smlúvy, kterúž mám s úřadem a s poručníky Evinými a manželky Jana Strou- hala, a při té smlúvě jest nic na onen čas ne- bylo mi oznámeno, ani také jest nevstupoval v ten trh na ten statček muoj ten jistý Jan, až teď teprva, učiniv zmocnění aneb poruč- níka Jana Strouhala, nevinivše mne nikda on sám z toho. Ježto každý má sám státi osobně, a vykonaje to, co za právo jest, koho po- ručníka učiniti měl-by toho vuoli. Ale toto po- ručenství jest se zde bez mé osoby dálo, kte- rémuž já místa nedávám. Jedno z té příčiny, poněvadž v tom zmocnění stojí, aby mne mohl obeslati před pána; znáti jest, že tuto mě před pána neobsílá, než před úřad. I také toto obvinění, kterýmž jest mne obvinil, ne- srovnává se s tejmž jistejm zmocněním, neb v tom zmocnění nestojí žádná suma, buďto peněz neb co jiného. A tak pravím tomu zmoc- nění, že pořádné není mimo smlouvu, kterúž s úřadem a poručníky mám a s Evou, man- želkou Jana Strouhala, jakožto po prvním muži jejím dítětem též maželky pv nebožtíkovi Vávrovi krejčím. A kdežto tím dotýče, že by po dni a po roce ten jistý Urbánek v témž statku měl spravedlnost, a ta že by náležela sirotku Janovi: k tomu toto pravím, že jest on toho statku nikdyž nekupoval Urbánek, ani o něj žádné smlouvy nečinil, jako jsem já třetí manžel té ženy učinil. Kteréž jsem smlúvě dosti učinil, i také mám ten statek odevzdaný. A protož za to žádám, že při té smlúvě a odevzdání z těch a takových příčin mne za- chováte. Tn my váživše smlúvu s Evou i odevzdání Jana manžela jejího, a zmocnění Jana, sirotka Urbánkova, vypovídáme: Poněvadž Ambrož Maršálek žádného trhu neukazuje, aby trhem E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: ten statek koupil, z kteréhož jest podílem Evy odbyl, a potom zmocnění učiněné a spravedl- nost, kterúž manželka téhož Ambrože Mar- šálka jest, stranou druhou statku majíc, sobě za manžela pojala a Jana syna svého s man- želem Urbanem prostředním, to jest s druhým, splodila, a s ním několik let byla; a my za právo v městě našem držíme, když rok a den s manželkou přebude, pravým společníkem a mocným hospodářem jest: i z takové příčiny dává se Janovi Strouhalovi na místě Jana sirotka za právo, tak že jest Ambrož Maršálek dílem po otci jeho Urbánkovi Janovi XLVI kop povinen. Ambrož Maršálek se odvolává. Tu my — k orteli tomuto toto pravíme: Pfedkem, Ze se to spravedlivě právem vaším skrze vás vyhledati má, co jest statku svo- bodného pozuostalo bud po Urbánkovi, otci Jana sirotka, anebo i po Anně, mateři jeho. A když se to spravedlivě vyhledá podle práva, tehdy také on Jan sirotek spravedlnosti otce & matefe své užíti má bez všeho promlčení. A on Ambrož Maršálek pokudž takového statku držitelem byl, ten jemu Janovi sirotku vydati povinen bude, a to od otevření ortele tohoto ve dvü nedélích pořád sběhlých. Nebo my v tom práva vašeho s strany inanželuo, když by po dni a po roce jeden druhého živností přečkal a přetrval, aby tím nápadníci, společ- níci statkuov svych, jeden po druhém měli býti, než dadúce sobě týchž statkuov, oni manželé smlúvami svatebními, zápisy anebo kšafty jich nezřídíce, jakž od práva našeho ortele a právo berete, tvrditi nemuožeme. Actum sabbato post s. Dionisium [10. ríjna] a. 1545. (Tamtéz fol. 358.) 86. 1545, 14. listopadu. (Mezi Ambro£em Marsálkem a Havlem Miéchalcem o zapsání spravedlnosti.) | Ambrož Maršálek viní Havla Michalce, tchána svého, z toho: jakož jsou páni Pražané JMt ortelem svým Janovi synu mému přisouditi ráčili C kop a louku za Brdci, což tam v témž orteli JMtí pánuov Pražan to se šíře ukazuje a zavírá, a poněvadž o užívání
Strana 359
Jaromér (1545 —15406 ). žádné zmínky té věci, až do let téhož dítěte mého, protož se pravím lepší spravedlnost k tomu míti, užívati toho, jsa otec jeho, nežli kdo jiný, neb dítě u sebe chovám a jest při mnč. Za to žádám, aby mi těch C kop v ruce mé vešlo, též také i louka, o kteréž totéž žádám, ať jest kniehami zapsána, ale mně ani dítěti mému není vykázána, kde jsou meze její, neb za Brdci dvě louky neb tři jsou. Při tom žádám za spravedlivé opatření. Strana druhá odpor kladla i žádala nejprvé, ortel pánuov Pražan aby čten byl; a po přečtení mluveno: v tomto orteli páni Pražané hned Ambrože Maršálka tímto ortelem při právě věnném zuostavují. A on Havel Michalec Am- brožovi Maršálkovi zúplna a docela vyplnil. Což se Jana, dítěte dcery někdy Havla Mi- chalce a manZelky AmbroZe Mar&álka, dotyée, tomu aby zapsal a ujistil na statku svém sto kop a louku za Brdci podle rčení svého, a kdyžby k letóm rozumnym a doàlym přišel, aby mohl a védél, kde své najíti. I tak jest Havel Michalec podle ortele pánuov Pražan učinil, a kniehami města tohoto zapsal a ujistil těch sto kop a louku za Brdci; kterýžto zápis, prosí Havel Michalec, aby byl přečten. A potom mluveno: Z příčiny této Havel Mi- chalec tento zápis dal jest přečísti, že podle ortele pánuov Pražan to jest všecko vyplnil a tak se zachoval, a Janovi synu Doroty, dcery své, těch sto kop na statku svém do- statečně ujistil a louku za Brdci zapsal. Pro- tož přes tento ortel pánuo Pražan i také přes tento zápis, kterýž jest učiněn a vložen jest v knihy městské, Ambrožovi Maršálkovi ničímž povinovat není, ani k jeho bezpotřebným řečem odpovídati, neb by to byla veliká věc, aby ortel pánuo Pražan místa míti neměl a v jiný obrácen a souzen býti jměl. Poněvadž obyvatelé při tomto městě všichni na ortelích pánuov Pražan přestávají a více se nepřepisují. Protož Havel Michalec prosí, že jeho při témž orteli a zápisu učiněném zachováte.. Jakož jest toho dotekl Ambrož Maršálek, že dítě chová: 359 chová jako otec a snad své, ježto Havel Mi- chalec dal jest tomu dítěti XVIII nebo XXIIII kop na domě Filipově, a krávu. Tu jest krávu Maršálek prodal a peníze béře, ježto jemu nenáležejí, čehož Havel Michalec časem svým nemíní nechati, a to z příčiny té, že jest zapsal dítěti a ne Maršálkovi. Tu my — vypovídáme : Poněvadž Havel Michalec sto kop a louku za Brdci Janovi dítěti, synu Ambrože Maršálka, podle téhož ortele stvrzeného JMtí pány Pražany, když by k létém přišel, kniehami města našeho zápisem na statku svém dostatečně ujistil, i tím takové příčiny obviněním Ambrožovi Maršálkovi k uží- vání těch sta kop a louky za Brdei odstüpiti povinen Havel Michalec není. Ambrož Mar- šálek — se odvolává. Tu my — ortele potvrzujeme s tím do- lozenfm: Poněvadž v Zabrdci jsou jiné také louky podle té, na kterúž se zápis vztahuje, protož aby od otevření ortele tohoto ve dvú nedělích tam osoby vyslané byly a meze té louky, kteráž Janovi dítěti, kdyžby let rozum- ných a dospělých došel, náležeti měla, pro budúcí o to nesnáze vykázaly. Actum sabbato post s. Driceium [14. listopadu] a. 1545. (Tamtéž fol. 357.) 31. 1546, 10. června. (Mezi Janem Čížkem a Janem Junem o nářek cti učiněný.) Jan Čížek viní Jana Juna z nářku cti, že přede- šlého roku, když Jiřík Vojtěch držel úřad purgmistrský, přišel jsem k němu s lidmi p. z Walštejna žádaje, aby jím ku potřebě jich byli obeslání někteří svědkové k zajtří. A p. purgmistr rozkázal, aby byli obeslání. A potom jsem odstoupil od p. purgmistra, a tu hned Jan Jun promluvil ke mně: Ty, Jene Čížku, si vyjedený lotr a přesvědčený lhář a cti nemáš. A já k tomu řekl: Bych měl se s tebou o to vaditi, práva bych pominul. Žádal jsem tu pří- sedících, aby to v své paměti měli, a jimi jsem to osvědčil. Tehdy Martin: Hovorka k tómu promluvil: snad jest to od někoho slyšal. Optal se ho: June, máš-li soukupa? A Jun pověděl:
Jaromér (1545 —15406 ). žádné zmínky té věci, až do let téhož dítěte mého, protož se pravím lepší spravedlnost k tomu míti, užívati toho, jsa otec jeho, nežli kdo jiný, neb dítě u sebe chovám a jest při mnč. Za to žádám, aby mi těch C kop v ruce mé vešlo, též také i louka, o kteréž totéž žádám, ať jest kniehami zapsána, ale mně ani dítěti mému není vykázána, kde jsou meze její, neb za Brdci dvě louky neb tři jsou. Při tom žádám za spravedlivé opatření. Strana druhá odpor kladla i žádala nejprvé, ortel pánuov Pražan aby čten byl; a po přečtení mluveno: v tomto orteli páni Pražané hned Ambrože Maršálka tímto ortelem při právě věnném zuostavují. A on Havel Michalec Am- brožovi Maršálkovi zúplna a docela vyplnil. Což se Jana, dítěte dcery někdy Havla Mi- chalce a manZelky AmbroZe Mar&álka, dotyée, tomu aby zapsal a ujistil na statku svém sto kop a louku za Brdci podle rčení svého, a kdyžby k letóm rozumnym a doàlym přišel, aby mohl a védél, kde své najíti. I tak jest Havel Michalec podle ortele pánuov Pražan učinil, a kniehami města tohoto zapsal a ujistil těch sto kop a louku za Brdci; kterýžto zápis, prosí Havel Michalec, aby byl přečten. A potom mluveno: Z příčiny této Havel Mi- chalec tento zápis dal jest přečísti, že podle ortele pánuov Pražan to jest všecko vyplnil a tak se zachoval, a Janovi synu Doroty, dcery své, těch sto kop na statku svém do- statečně ujistil a louku za Brdci zapsal. Pro- tož přes tento ortel pánuo Pražan i také přes tento zápis, kterýž jest učiněn a vložen jest v knihy městské, Ambrožovi Maršálkovi ničímž povinovat není, ani k jeho bezpotřebným řečem odpovídati, neb by to byla veliká věc, aby ortel pánuo Pražan místa míti neměl a v jiný obrácen a souzen býti jměl. Poněvadž obyvatelé při tomto městě všichni na ortelích pánuov Pražan přestávají a více se nepřepisují. Protož Havel Michalec prosí, že jeho při témž orteli a zápisu učiněném zachováte.. Jakož jest toho dotekl Ambrož Maršálek, že dítě chová: 359 chová jako otec a snad své, ježto Havel Mi- chalec dal jest tomu dítěti XVIII nebo XXIIII kop na domě Filipově, a krávu. Tu jest krávu Maršálek prodal a peníze béře, ježto jemu nenáležejí, čehož Havel Michalec časem svým nemíní nechati, a to z příčiny té, že jest zapsal dítěti a ne Maršálkovi. Tu my — vypovídáme : Poněvadž Havel Michalec sto kop a louku za Brdci Janovi dítěti, synu Ambrože Maršálka, podle téhož ortele stvrzeného JMtí pány Pražany, když by k létém přišel, kniehami města našeho zápisem na statku svém dostatečně ujistil, i tím takové příčiny obviněním Ambrožovi Maršálkovi k uží- vání těch sta kop a louky za Brdei odstüpiti povinen Havel Michalec není. Ambrož Mar- šálek — se odvolává. Tu my — ortele potvrzujeme s tím do- lozenfm: Poněvadž v Zabrdci jsou jiné také louky podle té, na kterúž se zápis vztahuje, protož aby od otevření ortele tohoto ve dvú nedělích tam osoby vyslané byly a meze té louky, kteráž Janovi dítěti, kdyžby let rozum- ných a dospělých došel, náležeti měla, pro budúcí o to nesnáze vykázaly. Actum sabbato post s. Driceium [14. listopadu] a. 1545. (Tamtéž fol. 357.) 31. 1546, 10. června. (Mezi Janem Čížkem a Janem Junem o nářek cti učiněný.) Jan Čížek viní Jana Juna z nářku cti, že přede- šlého roku, když Jiřík Vojtěch držel úřad purgmistrský, přišel jsem k němu s lidmi p. z Walštejna žádaje, aby jím ku potřebě jich byli obeslání někteří svědkové k zajtří. A p. purgmistr rozkázal, aby byli obeslání. A potom jsem odstoupil od p. purgmistra, a tu hned Jan Jun promluvil ke mně: Ty, Jene Čížku, si vyjedený lotr a přesvědčený lhář a cti nemáš. A já k tomu řekl: Bych měl se s tebou o to vaditi, práva bych pominul. Žádal jsem tu pří- sedících, aby to v své paměti měli, a jimi jsem to osvědčil. Tehdy Martin: Hovorka k tómu promluvil: snad jest to od někoho slyšal. Optal se ho: June, máš-li soukupa? A Jun pověděl:
Strana 360
360 než, sám od sebe mluvím, neb jest to v pravdě tak, to já ukazuji. A Hovorka mu pověděl: když to sám od sebe mluvíš, budeš sám za sebe odbývati. Protož žádám v tom za spra- vedlivé opatření podle práva na to vyměřeného. Odpor Jan Jun: tomu odporuju, že jest toho, jakž žaloba vložena, nemluvil, než že jest toto mluvil a jemu Janovi Čížkovi oznámil, co jest o něm na rathouze v Hradci čísti slyšal, kdež jest svědomí Samuelovi dával, že jest tam k jeho svědomí promluveno, že by nebyl hoden k svědomí přijat býti, že jest přesvědčený lhář. Než aby ho on tím naříkati měl, nenaříká, než toliko to, což jest slyšal, to Janovi Čížkovi oznámil. Čteno svědomí, vejpisy z knieh města Hradce i jiné potřeby. Tu my vypovídáme: Poněvadž Jan Čížek podle svého obvinění z nářku, jakž jest v ža- lobě své postavil, aby jemu Jan Jun tím vinen byl, podle práva neukazuje, ale to provodí, co by Jan Jun k němu mluvil. Zase Jan Jun podle svého odporu seznává se, že by takové řeči o Janovi Čížkovi slyšal éísti a mluvitj v Hradci, a to vejpisem knih města Hradce ukazuje; ale však poněvadž jest Jan Jun zou- myslně pfed purgmistrem se v takové řeči proti Janovi Čížkovi dal, pro takovú jeho vše- tečnost a neuctivost jej Jana Juna v své tre- stání béřem. A Jan Čížek že jest o něm toho, by mluveno a čteno nebylo, ničímž neodvedl, z takové příčiny škody mezi nimi, v té při zašlé i to všecko, což se jtu mezi stranami při právu našem sběhlo, zdviháme a v nic obracíme, tak že to žádné straně k lehkosti poctivosti jich býti nemá. A dále Jan Jun aby promluvil k Janovi Čížkovi: Jene Čížku, co jsem já tobě tu před p. purgmistrem a ji- nými dobrými lidmi neuctivě promluvil, po- věděl jsem k tobě slyšené řeči, ale já tebe za takového nemám, ale za dobrého člověka, jako tě jiní dobří lidé mají. Jan Čížek — se odvolává. Tu my — ortel tento napravujem: Poněvadž Jan Jun přejel na sebe proti Janovi Čížkovi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: nářek, a toho jest, aby Jan Čížek měl lotr a přesvědčený lhář býti, neprovedl, z té příčiny podle práva on Jan Jun jest Janovi Čížkovi nápravou i pokutou vazby povinen. Actum f. V. ante Spiritus s. [10. června] 1546. (Tamtéž fol. 362). 38. 1546, 15. října. (Mezi Jakubem mly- nářem ze mlýna Üpského a Matějem Sovou o lovení ryb v strouze a o strouhu.) Jakub mlynář viní Matěje Sovu z toho, že jest jemu v strouze jeho, pokudž je mu zápisem okro- čeno, ryby lapal bez vuole jeho, nemaje k tomu práva ani spravedlnosti žádné, a tu co jest učinil, toho jest učiniti neměl. A též Jana Strouhala takovým viněním viní, že oba spolu v jeho strouze jsou lapali bez vuole jeho s sakem i kladením chvóoruo. Podle toho žádá za spravedlivé opatření podle práva a zřízení zemského. Matěj Sova proti tomu mluvil: Kdež Jakub mlynář dal od sebe mluviti, že bych v jeho strouze ryby lapati měl s Janem Strouhalem: o tom nic nevím, jest-li jeho, i-li není, neb jsem se jinak nezachoval i s Janem Strouhalem, což jest svolení při této obci: s sakem tří loket, sám druhý s jedním tloukem, tak jsem se zachoval. Ale tu Jakub mlynář jest výtržně mne v té vodě bil, ka- mením házeje, a na mne s čeládků svú při- bíhaje chtěl mordovati, i přísahaje, že ve mně sekere stopiti (?) chce. Ale já jsem ho prosil i spolu sousedem Janem Strouhalem, aby on nás nebil, neb byli-li bychom my tobě co vinni, však máš právo, chcemť právi býti. A řekl jsem jemu: však jest právo a svoboda každému sousedu v středu a v pátek s sakem tří loket s tloukem sám druhej. A on řekl: ujebte sobě etc matr, a tak jebte mi se z té řeky, budete vy také právo míti. Ihned házel a mordoval, jak se jemu zdálo. A protož žádám za spra- vedlivé opatření. Čteno svědomí, zápisy toho mlýnu i jiné potřeby. Tu my váživše — zápisy, toho mlýnu pro- daje, artykul z zfízení zemského H 10, takto vypovídáme: Poněvadž Jakub mlynář proti
360 než, sám od sebe mluvím, neb jest to v pravdě tak, to já ukazuji. A Hovorka mu pověděl: když to sám od sebe mluvíš, budeš sám za sebe odbývati. Protož žádám v tom za spra- vedlivé opatření podle práva na to vyměřeného. Odpor Jan Jun: tomu odporuju, že jest toho, jakž žaloba vložena, nemluvil, než že jest toto mluvil a jemu Janovi Čížkovi oznámil, co jest o něm na rathouze v Hradci čísti slyšal, kdež jest svědomí Samuelovi dával, že jest tam k jeho svědomí promluveno, že by nebyl hoden k svědomí přijat býti, že jest přesvědčený lhář. Než aby ho on tím naříkati měl, nenaříká, než toliko to, což jest slyšal, to Janovi Čížkovi oznámil. Čteno svědomí, vejpisy z knieh města Hradce i jiné potřeby. Tu my vypovídáme: Poněvadž Jan Čížek podle svého obvinění z nářku, jakž jest v ža- lobě své postavil, aby jemu Jan Jun tím vinen byl, podle práva neukazuje, ale to provodí, co by Jan Jun k němu mluvil. Zase Jan Jun podle svého odporu seznává se, že by takové řeči o Janovi Čížkovi slyšal éísti a mluvitj v Hradci, a to vejpisem knih města Hradce ukazuje; ale však poněvadž jest Jan Jun zou- myslně pfed purgmistrem se v takové řeči proti Janovi Čížkovi dal, pro takovú jeho vše- tečnost a neuctivost jej Jana Juna v své tre- stání béřem. A Jan Čížek že jest o něm toho, by mluveno a čteno nebylo, ničímž neodvedl, z takové příčiny škody mezi nimi, v té při zašlé i to všecko, což se jtu mezi stranami při právu našem sběhlo, zdviháme a v nic obracíme, tak že to žádné straně k lehkosti poctivosti jich býti nemá. A dále Jan Jun aby promluvil k Janovi Čížkovi: Jene Čížku, co jsem já tobě tu před p. purgmistrem a ji- nými dobrými lidmi neuctivě promluvil, po- věděl jsem k tobě slyšené řeči, ale já tebe za takového nemám, ale za dobrého člověka, jako tě jiní dobří lidé mají. Jan Čížek — se odvolává. Tu my — ortel tento napravujem: Poněvadž Jan Jun přejel na sebe proti Janovi Čížkovi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: nářek, a toho jest, aby Jan Čížek měl lotr a přesvědčený lhář býti, neprovedl, z té příčiny podle práva on Jan Jun jest Janovi Čížkovi nápravou i pokutou vazby povinen. Actum f. V. ante Spiritus s. [10. června] 1546. (Tamtéž fol. 362). 38. 1546, 15. října. (Mezi Jakubem mly- nářem ze mlýna Üpského a Matějem Sovou o lovení ryb v strouze a o strouhu.) Jakub mlynář viní Matěje Sovu z toho, že jest jemu v strouze jeho, pokudž je mu zápisem okro- čeno, ryby lapal bez vuole jeho, nemaje k tomu práva ani spravedlnosti žádné, a tu co jest učinil, toho jest učiniti neměl. A též Jana Strouhala takovým viněním viní, že oba spolu v jeho strouze jsou lapali bez vuole jeho s sakem i kladením chvóoruo. Podle toho žádá za spravedlivé opatření podle práva a zřízení zemského. Matěj Sova proti tomu mluvil: Kdež Jakub mlynář dal od sebe mluviti, že bych v jeho strouze ryby lapati měl s Janem Strouhalem: o tom nic nevím, jest-li jeho, i-li není, neb jsem se jinak nezachoval i s Janem Strouhalem, což jest svolení při této obci: s sakem tří loket, sám druhý s jedním tloukem, tak jsem se zachoval. Ale tu Jakub mlynář jest výtržně mne v té vodě bil, ka- mením házeje, a na mne s čeládků svú při- bíhaje chtěl mordovati, i přísahaje, že ve mně sekere stopiti (?) chce. Ale já jsem ho prosil i spolu sousedem Janem Strouhalem, aby on nás nebil, neb byli-li bychom my tobě co vinni, však máš právo, chcemť právi býti. A řekl jsem jemu: však jest právo a svoboda každému sousedu v středu a v pátek s sakem tří loket s tloukem sám druhej. A on řekl: ujebte sobě etc matr, a tak jebte mi se z té řeky, budete vy také právo míti. Ihned házel a mordoval, jak se jemu zdálo. A protož žádám za spra- vedlivé opatření. Čteno svědomí, zápisy toho mlýnu i jiné potřeby. Tu my váživše — zápisy, toho mlýnu pro- daje, artykul z zfízení zemského H 10, takto vypovídáme: Poněvadž Jakub mlynář proti
Strana 361
Jaroměř 1546, zápisu najprvnějšímu, když týž mlajn od obce byl prodán Janovi Trutnovskému, ničímž neukazuje, aby ta strouha pod koly, k kte- réž se praví spravedlnost míti, k tomu mlýnu přikoupena byla zřetedlně; ale toliko se srozumívá zápisem, že pod koly zahájení a překážky toku svobodnému od mlýna zaplétá- ním aby nebývalo. S tím jiní potomní držitelé jsou ten mlajn prodávali; jakž jsou sami drželi a užívali. A svědkové, kteréž Jakub mlynář vede, Anna mlynářka s syny svými Janem a Mikulášem, svědčí, jsouc poslední držitelé toho mlýna, že jsou toho bránili toliko v té struze lapati, ale toho nesvědčí, aby ta struha k tomu mlýnu prodána byla, Ač při zápisu Havla písaře dole jse nachází, že by ta strouha k tomu mlýnu býti měla, však jse tomu připsání ven z zápisu dole místa nedává proto, neb se nachází, že on jsa písařem města našeho a držitelem také toho času téhož mlýna, sobě tu strúhu sám rukou svou vlastní, pérem tenším, inkoustem světlejším mimo zápis pořádný připsal. A z svěd- ků Matěje Sovy a Jana Strouhala se nachází, ze dvou srovnalých Martina Malíka a Martina Procha, že jest byl tejž Havel písař postižen v podezření. I z těch a takových příčin on Matěj Sova s Janem Strouhalem jsou to dobře mohli učiniti a to v té strouze lapati, jako v obecní podle svolení a zápisu vší obce naší. Poněvadž on Jakub toho ničímž dostatečně podlé práva neukázal ani odvedl, aby ta strouha k tomu mlejnu byla prodána a dána jemu Matéjovi Sovovi a Janovi Strouhalovi, dává se jim proti Jakubovi mlynáři za právo tak, že jemu podle jeho obvinění tím povinni nejsou. Jakub mlynář — se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum f. VI. ante Galli [15. října] a. 1546 (Tamtéž fol. 359.) 39. 1546, 15. října. (Mezi Ambrožem Mar- šálkem a Janem Strouhalem o čtyřidcet šest kop míš.) Ambrož Maršálek viní Jana Stroubala: Jakož jsem položiti musil XLVI Archiv Český XXVI. 861 kop míš. podle rozkazu úřadu a rukojemství tomu Urbánkovu synu, již před třmi léty umrlému, na kteréž jse táhne Jan Strouhal po poloviční sestře z jiného muže, kterážto i ssvým mužem odřekla jse a odkvittovala od mého statku, přiříkajíc se na mne podle zápisu svého ani na dědice mé nevztahovati. Kdež já pravím, že k tomu lepší spravedlnost mám, nežli on. A to z těchto příčin: Poněvadž jest někdy manželka má téhož Urbánka, muže svého, přečkala živností svú, a že jest nemohl spad- núti ten statek zas, o kterejž jest tejž Urbánek žádné smlouvy, ani co jest do téhož statku vnesl, nečinil, než na Annu, tehdáž manželku mú. Druhé, že jest žádné zmínky při smlúvách svatebních táž mátě jeho a někdy manželka má o jaké spravedlnosti neučinila, také když jsem s ní spolu o tejž statek smlúvu činil po prvním muži při právě, žádné zmínky učiněno nebylo, aby tu jaká spravedlnost pozuostala témuž dítěti. Že jest u mne a na mým chlebě v ta obtížná léta z dětinství svého, i řemeslu jest ode mne naučen, vychován byl. Ježto kdo s kým chlíb jí, za právo jest, že spadá na toho spravedlnost. A byť pak tento, jakož nemá, spravedlnost měl Jan Strouhal, poněvadž jest právóm zemským i právóm městským dal projíti. Potom kázal sobě právo městské *) čísti cap. 24. art. 1., „vládne-li kdo dědictvím rok a den, a svobodně be naříkání vládl by, naříkání, od kohokoli potom bude učiněné, daremné jest a marné“. Druhé: kap. 68. artykul 24. rozdíl pátý: „nebo práva naše spomáhají bdícím i ne- spícím“. Poněvadž jest tejž Urbánků syn moci, žádné spravedlnosti za živnosti své neměl, ani toho užíval, tehdy jest neměl moci ani práva komu co poroučeti, poněvadž jest sobě od žádného vzdané neměl, ani po svém otci a mateři ani kšaftem ani jináč. A po- něvadž JMti páni Pražané najíti to ráčili, aby spravedlivě spravedlnost povrchní již tomu umrlému vyhledána podle nevědomosti JMtí již toliko on vzíti mohl (?); při tom při všem žádám za spravedlivé opatření. *) Brikcího. 46
Jaroměř 1546, zápisu najprvnějšímu, když týž mlajn od obce byl prodán Janovi Trutnovskému, ničímž neukazuje, aby ta strouha pod koly, k kte- réž se praví spravedlnost míti, k tomu mlýnu přikoupena byla zřetedlně; ale toliko se srozumívá zápisem, že pod koly zahájení a překážky toku svobodnému od mlýna zaplétá- ním aby nebývalo. S tím jiní potomní držitelé jsou ten mlajn prodávali; jakž jsou sami drželi a užívali. A svědkové, kteréž Jakub mlynář vede, Anna mlynářka s syny svými Janem a Mikulášem, svědčí, jsouc poslední držitelé toho mlýna, že jsou toho bránili toliko v té struze lapati, ale toho nesvědčí, aby ta struha k tomu mlýnu prodána byla, Ač při zápisu Havla písaře dole jse nachází, že by ta strouha k tomu mlýnu býti měla, však jse tomu připsání ven z zápisu dole místa nedává proto, neb se nachází, že on jsa písařem města našeho a držitelem také toho času téhož mlýna, sobě tu strúhu sám rukou svou vlastní, pérem tenším, inkoustem světlejším mimo zápis pořádný připsal. A z svěd- ků Matěje Sovy a Jana Strouhala se nachází, ze dvou srovnalých Martina Malíka a Martina Procha, že jest byl tejž Havel písař postižen v podezření. I z těch a takových příčin on Matěj Sova s Janem Strouhalem jsou to dobře mohli učiniti a to v té strouze lapati, jako v obecní podle svolení a zápisu vší obce naší. Poněvadž on Jakub toho ničímž dostatečně podlé práva neukázal ani odvedl, aby ta strouha k tomu mlejnu byla prodána a dána jemu Matéjovi Sovovi a Janovi Strouhalovi, dává se jim proti Jakubovi mlynáři za právo tak, že jemu podle jeho obvinění tím povinni nejsou. Jakub mlynář — se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum f. VI. ante Galli [15. října] a. 1546 (Tamtéž fol. 359.) 39. 1546, 15. října. (Mezi Ambrožem Mar- šálkem a Janem Strouhalem o čtyřidcet šest kop míš.) Ambrož Maršálek viní Jana Stroubala: Jakož jsem položiti musil XLVI Archiv Český XXVI. 861 kop míš. podle rozkazu úřadu a rukojemství tomu Urbánkovu synu, již před třmi léty umrlému, na kteréž jse táhne Jan Strouhal po poloviční sestře z jiného muže, kterážto i ssvým mužem odřekla jse a odkvittovala od mého statku, přiříkajíc se na mne podle zápisu svého ani na dědice mé nevztahovati. Kdež já pravím, že k tomu lepší spravedlnost mám, nežli on. A to z těchto příčin: Poněvadž jest někdy manželka má téhož Urbánka, muže svého, přečkala živností svú, a že jest nemohl spad- núti ten statek zas, o kterejž jest tejž Urbánek žádné smlouvy, ani co jest do téhož statku vnesl, nečinil, než na Annu, tehdáž manželku mú. Druhé, že jest žádné zmínky při smlúvách svatebních táž mátě jeho a někdy manželka má o jaké spravedlnosti neučinila, také když jsem s ní spolu o tejž statek smlúvu činil po prvním muži při právě, žádné zmínky učiněno nebylo, aby tu jaká spravedlnost pozuostala témuž dítěti. Že jest u mne a na mým chlebě v ta obtížná léta z dětinství svého, i řemeslu jest ode mne naučen, vychován byl. Ježto kdo s kým chlíb jí, za právo jest, že spadá na toho spravedlnost. A byť pak tento, jakož nemá, spravedlnost měl Jan Strouhal, poněvadž jest právóm zemským i právóm městským dal projíti. Potom kázal sobě právo městské *) čísti cap. 24. art. 1., „vládne-li kdo dědictvím rok a den, a svobodně be naříkání vládl by, naříkání, od kohokoli potom bude učiněné, daremné jest a marné“. Druhé: kap. 68. artykul 24. rozdíl pátý: „nebo práva naše spomáhají bdícím i ne- spícím“. Poněvadž jest tejž Urbánků syn moci, žádné spravedlnosti za živnosti své neměl, ani toho užíval, tehdy jest neměl moci ani práva komu co poroučeti, poněvadž jest sobě od žádného vzdané neměl, ani po svém otci a mateři ani kšaftem ani jináč. A po- něvadž JMti páni Pražané najíti to ráčili, aby spravedlivě spravedlnost povrchní již tomu umrlému vyhledána podle nevědomosti JMtí již toliko on vzíti mohl (?); při tom při všem žádám za spravedlivé opatření. *) Brikcího. 46
Strana 362
362 Odporná strana: Kdež tu praví Maršálek, že k těm penězóm, kteréž jest musel položiti kop XLVI, pravě se míti lepší spravedlnost, nežli Eva manželka Jana Strouhala po bratru svém polovičním: že k nim lepší spravedlnost má táž sestra poloviční Eva, nežli on Mar- šálek, poněvadž jest ona polousestří jedné matky, ale dvü otcuo. A Mar&álek jest jim otčím, přítel žádný není; a tak jest bližší ná- padnice k těm penězóm než on Maršálek, po- něvadž se to při tomto městě za právo drží, že na najbližšího přítele odúmrti připadají. Kdež pak praví Maršálek, že by moci týž Jan neměl nebožtík své spravedlnosti dáti aneb poručiti žádnému, toto pravil k tomu Jan Strouhal na místě manželky své: poněvadž se to při tomto městě drží za právo, že svý muož dáti každý, komuž chce právem. Jakož jest tejž Jan učinil, že jest jej před právem zdejším zmocnil té vší spravedlnosti své, i poručil při témž zmocnění : jestliže by ho Buoh neuchoval, že tu spravedl- nost svú poroučí Evě sestře a Janovi manželu jejímu, tak jakž o tom ten zápis při témž zmocnění ukazuje. A protož praví Jan Strouhal na místě manželky své Evy, že k těm penězóm práva a spravedlnost téhož Jana, švagra své- ho, Eva manželka jeho lepší spravedlnost má, než Maršálek, a že to chce ukázati, žádaje při tom za spravedlivé opatření. Čteno svě- domí a jiné některé potřeby. Tu my — vypovídáme: Poněvadž Jan Strou- hal na místě manželky své svědky to dostatečně ukazuje, že jsou byli Eva a Jan, bratr její, zjedné matky děti vlastní a dvú manželuo, a Mar šálek toliko byl jim otčím; a poněvadž jest týž Jan léta maje do rady naší vstoupil a dal spravedlnost svú právem a zápisem kněh města našeho, učinil při svém odjiti, coz by jse jí vyhledalo, a nad to právo a obdarování maje- státu slavné paměti Václava, jakž v sobě ob- sahuje, a ortel od práva vrchního, aby spra- vedlnost vyhledána byla, že jí Jan sirotek užíti po otci a po mateři své má. Ambrož Maršálek jemu povinen bude ji vydati. I vyhledána jest, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kteréž se našlo XLVI kop. A poněvadž Am- brož Maršálek ničímž neukazuje, aby lepší spravedlnost k těm penězóm měl, z takové příčiny dává se jemu Janovi Strouhalovi na místě manželky jeho za právo tak, že lepší spravedlnost má ktěm penězóm, nežli Ambrož Maršálek. Ambrož Maršálek — se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum f. VI. ante Galli [15. října] a. 1546. (Tamtéž fol. 360.) Jedibaby. 1418, 24. října. Jan dictus Ssarka et Jan Kolovrat, officiales domini prepositi ecclesie Pragensis, in pleno consilio promiserunt, quod dictus — prepositus infra hinc et festum s. Georgii proxime venturum satisfacere debet Sigismundo Chajnie — pro illis duabus s. gr. census, quas ipse de lacubus, vulgariter tuonye dictis — consequi deberet, que ipsi Sigismundo et patri suo — per dictum prepositum demon- strate sunt in convencione curie arature in Jediebab —. Actum anno oc XVIII? feria se- eunda ante festum ss. Simonis et Jude ap. (Rukop. é. 992 f. 27) Jeneč u Třebčic? 1354. — Jaxo, Andreas, Hanco, Johil, Mertil, Michel fratres publicaverunt, quod hereditates eorum in Jencz jrope Tribeziez — Nicolao, fratri ipsorum, et heredibus suis re- signaverunt. (Rukop. é. 987 f. 21.) (Nelze ustanoviti, z kterého rodu jsou zde jmenovaní bratři. V tomtéž rukopise po tři- kráte uvádí se sice ještě odevzdání domu po- loženého mezi domy Kosulce et Wank Ssak na Star. M. mezi těmito bratry, však rod se zde rovněž neudává, a ani Tomek v Základech mistopisu tento dim neuvádí. Snad Plane- rové?) Jeneč (Menší i Větší) u Hostivic. 1. 1358. — Seydlinus de Piska emit III s. annui census super curiam maiorem in
362 Odporná strana: Kdež tu praví Maršálek, že k těm penězóm, kteréž jest musel položiti kop XLVI, pravě se míti lepší spravedlnost, nežli Eva manželka Jana Strouhala po bratru svém polovičním: že k nim lepší spravedlnost má táž sestra poloviční Eva, nežli on Mar- šálek, poněvadž jest ona polousestří jedné matky, ale dvü otcuo. A Mar&álek jest jim otčím, přítel žádný není; a tak jest bližší ná- padnice k těm penězóm než on Maršálek, po- něvadž se to při tomto městě za právo drží, že na najbližšího přítele odúmrti připadají. Kdež pak praví Maršálek, že by moci týž Jan neměl nebožtík své spravedlnosti dáti aneb poručiti žádnému, toto pravil k tomu Jan Strouhal na místě manželky své: poněvadž se to při tomto městě drží za právo, že svý muož dáti každý, komuž chce právem. Jakož jest tejž Jan učinil, že jest jej před právem zdejším zmocnil té vší spravedlnosti své, i poručil při témž zmocnění : jestliže by ho Buoh neuchoval, že tu spravedl- nost svú poroučí Evě sestře a Janovi manželu jejímu, tak jakž o tom ten zápis při témž zmocnění ukazuje. A protož praví Jan Strouhal na místě manželky své Evy, že k těm penězóm práva a spravedlnost téhož Jana, švagra své- ho, Eva manželka jeho lepší spravedlnost má, než Maršálek, a že to chce ukázati, žádaje při tom za spravedlivé opatření. Čteno svě- domí a jiné některé potřeby. Tu my — vypovídáme: Poněvadž Jan Strou- hal na místě manželky své svědky to dostatečně ukazuje, že jsou byli Eva a Jan, bratr její, zjedné matky děti vlastní a dvú manželuo, a Mar šálek toliko byl jim otčím; a poněvadž jest týž Jan léta maje do rady naší vstoupil a dal spravedlnost svú právem a zápisem kněh města našeho, učinil při svém odjiti, coz by jse jí vyhledalo, a nad to právo a obdarování maje- státu slavné paměti Václava, jakž v sobě ob- sahuje, a ortel od práva vrchního, aby spra- vedlnost vyhledána byla, že jí Jan sirotek užíti po otci a po mateři své má. Ambrož Maršálek jemu povinen bude ji vydati. I vyhledána jest, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kteréž se našlo XLVI kop. A poněvadž Am- brož Maršálek ničímž neukazuje, aby lepší spravedlnost k těm penězóm měl, z takové příčiny dává se jemu Janovi Strouhalovi na místě manželky jeho za právo tak, že lepší spravedlnost má ktěm penězóm, nežli Ambrož Maršálek. Ambrož Maršálek — se odvolává. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum f. VI. ante Galli [15. října] a. 1546. (Tamtéž fol. 360.) Jedibaby. 1418, 24. října. Jan dictus Ssarka et Jan Kolovrat, officiales domini prepositi ecclesie Pragensis, in pleno consilio promiserunt, quod dictus — prepositus infra hinc et festum s. Georgii proxime venturum satisfacere debet Sigismundo Chajnie — pro illis duabus s. gr. census, quas ipse de lacubus, vulgariter tuonye dictis — consequi deberet, que ipsi Sigismundo et patri suo — per dictum prepositum demon- strate sunt in convencione curie arature in Jediebab —. Actum anno oc XVIII? feria se- eunda ante festum ss. Simonis et Jude ap. (Rukop. é. 992 f. 27) Jeneč u Třebčic? 1354. — Jaxo, Andreas, Hanco, Johil, Mertil, Michel fratres publicaverunt, quod hereditates eorum in Jencz jrope Tribeziez — Nicolao, fratri ipsorum, et heredibus suis re- signaverunt. (Rukop. é. 987 f. 21.) (Nelze ustanoviti, z kterého rodu jsou zde jmenovaní bratři. V tomtéž rukopise po tři- kráte uvádí se sice ještě odevzdání domu po- loženého mezi domy Kosulce et Wank Ssak na Star. M. mezi těmito bratry, však rod se zde rovněž neudává, a ani Tomek v Základech mistopisu tento dim neuvádí. Snad Plane- rové?) Jeneč (Menší i Větší) u Hostivic. 1. 1358. — Seydlinus de Piska emit III s. annui census super curiam maiorem in
Strana 363
Jedibaby — Jeneč. Jencz erga Nicolaum Planer. (Rukop. č. 987 f. 189.) 2. 1859. — Bernhardo Zeydlini sunt appropriata bona — domus media Nicolai Pla- neri — et curia sua in Magno Jenez — pro CXXXV s, quas debet pro eo domino Paulo ex parte Judeorum. (Tamtéz fol. 196.) 8. 1360. — Jacobus, notarius de Monti- bus Chutnis, emit hereditatem in Jencz Mi- nori erga — curatorem Andree, orphani olim Jaxonis Bernhardi. (TamtéZz fol. 197.) 4. 1361. — Ulricus, pincerna imperatoris, emit curiam in Magno Jencz — erga Nyco- laum Planer. (Tamtéz fol. 198.) 5. 1372, 22. ledna. (Prodej úroku.) In nomine domini amen. Nos Michael Donati iu- dex, Zacharias magister civium, Miranus, Cunsso Cottrati, Hanco Dernhardi, Fridlinus aurifaber, Georgius brasiator, Marsso Lichwiez, Symon Pula, Franco pullator, Benessius, Nico- laus faber et Wenceslaus dictus Pikaliezka, cives, iurati consules Nove Civitatis sub castro Pragensi, recognoscimus tenore presencium in- spectoribus universis publice protestantes, quod lionestus vir Ottlinus, magister pontis Pragensis, noster concivis, eoram nobis inter quatuor scampna iudiciaria, dum iudicio pleno presi- deremus contestato, ubi quevis hominum gesta plenum robur obtinent firmitatis, personaliter constitutus sponte et libere recognovit et fassus est, se super curia sua et ipsius curie sex laneis nec non dicte curie et laneorum per- tinenciis universis, sita in villa Jenez penes curiam olim Swabonis, duas sexagenas gross. prag. den. census annui perpetui et liberi ab omnibus collectis, steuris, exaccionibus, contri- bucionibus, vigiliis et ab aliis quibuslibet iu- ribus, oneribus et fatigis nostre civitatis pe- nitus et exempti, pro quibus quidem oneribus preexpressis prefatus Ottlinus heredesque et successores sui quolibet tempore, dum huius- modi onera in nostra occurrerint civitate, nobis et nostre civitati satisfacere debet et debebunt, pro viginti sexagenis gr. pr. den. 363 sibi plene persolutis rite et racionabiliter ac iusto vendicionis titulo suo et domine Marga- rethe, conthoralis sue legittime, et heredum ac amicorum nec non omnium suorum succes- sorum nomine vendidisse et venditas tra- didisse ac resignasse honesto viro domino Cunssoni, altariste altaris sancte Dorotheé in ecclesia Pragensi, et ipsius successoribus, dicti altaris altaristis seu ministris vniversis ad habendas, tenendas, tolendas, percipiendas et jure hereditario perpetuo per eum modum, vt infra sequitur, possidendas pacifice et quiete, Solvetur autem ac solui debet census memo- ratus hoc modo, videlicet in festo sancti Galli nunc proxime instanti vna sexagena grossorum et in festo saneti Georgii tunc inmediate se- quenti vna sexagena grossorum predictorum, et sic ex nunc et deinceps singulis festis memoratis quolibet anno occurrentibus de dicta curia et laneis et ipsius curie pertinenciis per- petuo solvi debet omni contradiccione remota. In quocunque autem iam dictorum festorum festo et infra eius octavam inmediate sequentem census non solveretur supradictus, extunc statim super huiusmodi censum non solutum octo grossi nomine pene accrescent et accrescere debent ipso facto, et consimilis pena crescet et crescere debet singulis septimanis tamdiu, quoadusque prenotatus census vna cum omnibus et singulis penis suis supradictis plene et in- tegraliter fuerit prescripti altaris altariste, qui fuerit pro tempore, persolutus. Pro quo quidem censu et penis ipsius prenotatis memorati altaris minister, qui fuerit pro tempore, po- terit, dum sibi placuerit, per se vel nunccium suum predictum magistrum Ottlinum heredes- que ac successores ipsius necnon vniversos dicte curie et laneorum succedentes possessores cum adiutorio iudicis et ^ iuratorum nostre civitatis, qui fuerint pro tempore, tanquam in bonis propriis libere ac licite inpignerare in tantum et tocies, in quantum et quocies neccesarium fuerit et oportunum et quousque prescriptus census vna cum omnibus et singulis 46*
Jedibaby — Jeneč. Jencz erga Nicolaum Planer. (Rukop. č. 987 f. 189.) 2. 1859. — Bernhardo Zeydlini sunt appropriata bona — domus media Nicolai Pla- neri — et curia sua in Magno Jenez — pro CXXXV s, quas debet pro eo domino Paulo ex parte Judeorum. (Tamtéz fol. 196.) 8. 1360. — Jacobus, notarius de Monti- bus Chutnis, emit hereditatem in Jencz Mi- nori erga — curatorem Andree, orphani olim Jaxonis Bernhardi. (TamtéZz fol. 197.) 4. 1361. — Ulricus, pincerna imperatoris, emit curiam in Magno Jencz — erga Nyco- laum Planer. (Tamtéz fol. 198.) 5. 1372, 22. ledna. (Prodej úroku.) In nomine domini amen. Nos Michael Donati iu- dex, Zacharias magister civium, Miranus, Cunsso Cottrati, Hanco Dernhardi, Fridlinus aurifaber, Georgius brasiator, Marsso Lichwiez, Symon Pula, Franco pullator, Benessius, Nico- laus faber et Wenceslaus dictus Pikaliezka, cives, iurati consules Nove Civitatis sub castro Pragensi, recognoscimus tenore presencium in- spectoribus universis publice protestantes, quod lionestus vir Ottlinus, magister pontis Pragensis, noster concivis, eoram nobis inter quatuor scampna iudiciaria, dum iudicio pleno presi- deremus contestato, ubi quevis hominum gesta plenum robur obtinent firmitatis, personaliter constitutus sponte et libere recognovit et fassus est, se super curia sua et ipsius curie sex laneis nec non dicte curie et laneorum per- tinenciis universis, sita in villa Jenez penes curiam olim Swabonis, duas sexagenas gross. prag. den. census annui perpetui et liberi ab omnibus collectis, steuris, exaccionibus, contri- bucionibus, vigiliis et ab aliis quibuslibet iu- ribus, oneribus et fatigis nostre civitatis pe- nitus et exempti, pro quibus quidem oneribus preexpressis prefatus Ottlinus heredesque et successores sui quolibet tempore, dum huius- modi onera in nostra occurrerint civitate, nobis et nostre civitati satisfacere debet et debebunt, pro viginti sexagenis gr. pr. den. 363 sibi plene persolutis rite et racionabiliter ac iusto vendicionis titulo suo et domine Marga- rethe, conthoralis sue legittime, et heredum ac amicorum nec non omnium suorum succes- sorum nomine vendidisse et venditas tra- didisse ac resignasse honesto viro domino Cunssoni, altariste altaris sancte Dorotheé in ecclesia Pragensi, et ipsius successoribus, dicti altaris altaristis seu ministris vniversis ad habendas, tenendas, tolendas, percipiendas et jure hereditario perpetuo per eum modum, vt infra sequitur, possidendas pacifice et quiete, Solvetur autem ac solui debet census memo- ratus hoc modo, videlicet in festo sancti Galli nunc proxime instanti vna sexagena grossorum et in festo saneti Georgii tunc inmediate se- quenti vna sexagena grossorum predictorum, et sic ex nunc et deinceps singulis festis memoratis quolibet anno occurrentibus de dicta curia et laneis et ipsius curie pertinenciis per- petuo solvi debet omni contradiccione remota. In quocunque autem iam dictorum festorum festo et infra eius octavam inmediate sequentem census non solveretur supradictus, extunc statim super huiusmodi censum non solutum octo grossi nomine pene accrescent et accrescere debent ipso facto, et consimilis pena crescet et crescere debet singulis septimanis tamdiu, quoadusque prenotatus census vna cum omnibus et singulis penis suis supradictis plene et in- tegraliter fuerit prescripti altaris altariste, qui fuerit pro tempore, persolutus. Pro quo quidem censu et penis ipsius prenotatis memorati altaris minister, qui fuerit pro tempore, po- terit, dum sibi placuerit, per se vel nunccium suum predictum magistrum Ottlinum heredes- que ac successores ipsius necnon vniversos dicte curie et laneorum succedentes possessores cum adiutorio iudicis et ^ iuratorum nostre civitatis, qui fuerint pro tempore, tanquam in bonis propriis libere ac licite inpignerare in tantum et tocies, in quantum et quocies neccesarium fuerit et oportunum et quousque prescriptus census vna cum omnibus et singulis 46*
Strana 364
364 penis suis prenominatis dicto altariste aut ipsius successoribus, qui pro tempore fuerint, plene et integraliter fuerit persolutus. Si vero pingnera pro dicto censu et penis sufficiencia infra unius anni revolucionem in prescripta curia et ipsius laneis necnon ipsorum per- tinenciis vniversis nequiverint inveniri, ex- tunc mox eadem curia unacum omnibus laneis necnon pertinenciis dicte curie et laneorum vniversis ad prescriptum sancte Dorothee altare et ipsius ministrum, qui fuerit pro tempore illo, devolvetur et devolvi debet omnis contra- diccionis impedimento sublato. Isto preterea notabiliter adiuncto, quod si unquam presens moneta fuerit inmutata, extunc valor dic- torum grossorum solvi et adimpleri debebitur solucione et pagamento tunc temporis gratis, acceptis, dativis pariter et transitivis in sin- gulis sancti Georgii at sancti Galli festis me- moratis sub pena per omnia superius annotata. Et in huius rei testimonium evidens et robur firmius temporibus perpetuis valiturum sigillum maius nostre civitatis de certa nostra sciencia presentibus duximus appendendum. Datum et actum Prage anno domini millesimo trecente- simo septuagesimo secundo, feria quinta proxima ante Conversionem sancti Pauli, apostoli et gencium doctoris gloriosi. Et quia honorabilis vir dominus Johannes dictus Ssysska, minister altaris sancti Blasii in ecclesia Pragensi, pre- scriptum censum duarum sexagenarum pro re- medio anime sue et suorum predecessorum comparavit et altario sancte Dorothee predicto et eiusdem altaris ministro et ipsius successo- ribus dedit, donavit et adiunxit nomine sui testamenti, ut sic ipsius domini Johannis pre- dicti et anime sue iugis memoria habeatur, statuit et sic haberi voluit, quod quilibet mi- nister altaris sancte Dorothee predicti singulis annis temporibus perpetuis in anniversario do- mini Johannis predicti quatuor grossos pro offertorio et candelis et sex grossos duodecim presbiteris ipso die missam defunctorum le- gentibus det et exponat de censu memorato, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: et insuper idem minister per se vel alium singulis septimanis temporibus perpetuis unam missam defunctorum pro remedio anime sue et suorum predecessorum leget aut legi pro- curabit. (Listina orig. archivu kapit. sv. Vítské krabice XIV č. 15.) 6. 1404. — [In concilio Min. Civ. Pr.] Gylgiess de Jyenecz personaliter constitutus protestatus est, quod unum quartale agrorum ibidem in Jyenecz sitorum penes agros Ty- chawe pro certa summa pecunie vendidit Wanconi de Jyenecz et Anne uxori sue. — Ibidem Gylgiess predictus filio suo Rzehaconi et uxori sue Katherine — de medio laneo agrorum et de area, que pertinebat ad integrum laneum, in porcione paterna et hereditaria condescendit. (Rukop. 6. 317 fol. 8.) 7. 1405. — Ibidem Procopius de Jyenecz Maiori — protestatus est, quod si dotalicium d. Elzeze uxoris sue, videlicet CXXV s. gr. in domo sua in Antiqua Civ. Prag., in qua ei dotavit, deficeret, sit in parte vel toto, ex tunc predictum dotalicium ipsi d. Elzeze debet sup- peri in Jyenecz Maiori, curia arature cum agris — sed post mortem Procopii predicti. (Tamtéž fol. 12. — Ibidem Marsso de J. statuit se primo iudicio ad respondendum obiectis, si que sibi obicerentur, et nullus com- paruit, qui ipsum inculpasset. (fol. 15.) — Ibi- dem Martinus Waygardi, civis Mai Civ. Prag., recognovit, XI s. gr. se percepisse ab orphanis Anthochonis de J. Maiori et aliud omne ius pro se reservavit. (f. 17.) 8. 1407, 7. září. Alexander de Trezus residens in Jencz fassus est [in consilio Ant. Urb. Pr.], se teneri et debitorie obligari racione fideiussorie caucionis pro domina Katherina in Wychowiez in XV s. gr. Jacobo Judeo de Plzná, nunc in Praga moranti — Act. fer. IIII in vig. Nativ M. anno etc. septimo. (Rukop. ć. 2099 f. 19.) 9. 1408. — Ibidem Johannes dictus Du- becz de J. — fecit se proclamari, emisse
364 penis suis prenominatis dicto altariste aut ipsius successoribus, qui pro tempore fuerint, plene et integraliter fuerit persolutus. Si vero pingnera pro dicto censu et penis sufficiencia infra unius anni revolucionem in prescripta curia et ipsius laneis necnon ipsorum per- tinenciis vniversis nequiverint inveniri, ex- tunc mox eadem curia unacum omnibus laneis necnon pertinenciis dicte curie et laneorum vniversis ad prescriptum sancte Dorothee altare et ipsius ministrum, qui fuerit pro tempore illo, devolvetur et devolvi debet omnis contra- diccionis impedimento sublato. Isto preterea notabiliter adiuncto, quod si unquam presens moneta fuerit inmutata, extunc valor dic- torum grossorum solvi et adimpleri debebitur solucione et pagamento tunc temporis gratis, acceptis, dativis pariter et transitivis in sin- gulis sancti Georgii at sancti Galli festis me- moratis sub pena per omnia superius annotata. Et in huius rei testimonium evidens et robur firmius temporibus perpetuis valiturum sigillum maius nostre civitatis de certa nostra sciencia presentibus duximus appendendum. Datum et actum Prage anno domini millesimo trecente- simo septuagesimo secundo, feria quinta proxima ante Conversionem sancti Pauli, apostoli et gencium doctoris gloriosi. Et quia honorabilis vir dominus Johannes dictus Ssysska, minister altaris sancti Blasii in ecclesia Pragensi, pre- scriptum censum duarum sexagenarum pro re- medio anime sue et suorum predecessorum comparavit et altario sancte Dorothee predicto et eiusdem altaris ministro et ipsius successo- ribus dedit, donavit et adiunxit nomine sui testamenti, ut sic ipsius domini Johannis pre- dicti et anime sue iugis memoria habeatur, statuit et sic haberi voluit, quod quilibet mi- nister altaris sancte Dorothee predicti singulis annis temporibus perpetuis in anniversario do- mini Johannis predicti quatuor grossos pro offertorio et candelis et sex grossos duodecim presbiteris ipso die missam defunctorum le- gentibus det et exponat de censu memorato, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: et insuper idem minister per se vel alium singulis septimanis temporibus perpetuis unam missam defunctorum pro remedio anime sue et suorum predecessorum leget aut legi pro- curabit. (Listina orig. archivu kapit. sv. Vítské krabice XIV č. 15.) 6. 1404. — [In concilio Min. Civ. Pr.] Gylgiess de Jyenecz personaliter constitutus protestatus est, quod unum quartale agrorum ibidem in Jyenecz sitorum penes agros Ty- chawe pro certa summa pecunie vendidit Wanconi de Jyenecz et Anne uxori sue. — Ibidem Gylgiess predictus filio suo Rzehaconi et uxori sue Katherine — de medio laneo agrorum et de area, que pertinebat ad integrum laneum, in porcione paterna et hereditaria condescendit. (Rukop. 6. 317 fol. 8.) 7. 1405. — Ibidem Procopius de Jyenecz Maiori — protestatus est, quod si dotalicium d. Elzeze uxoris sue, videlicet CXXV s. gr. in domo sua in Antiqua Civ. Prag., in qua ei dotavit, deficeret, sit in parte vel toto, ex tunc predictum dotalicium ipsi d. Elzeze debet sup- peri in Jyenecz Maiori, curia arature cum agris — sed post mortem Procopii predicti. (Tamtéž fol. 12. — Ibidem Marsso de J. statuit se primo iudicio ad respondendum obiectis, si que sibi obicerentur, et nullus com- paruit, qui ipsum inculpasset. (fol. 15.) — Ibi- dem Martinus Waygardi, civis Mai Civ. Prag., recognovit, XI s. gr. se percepisse ab orphanis Anthochonis de J. Maiori et aliud omne ius pro se reservavit. (f. 17.) 8. 1407, 7. září. Alexander de Trezus residens in Jencz fassus est [in consilio Ant. Urb. Pr.], se teneri et debitorie obligari racione fideiussorie caucionis pro domina Katherina in Wychowiez in XV s. gr. Jacobo Judeo de Plzná, nunc in Praga moranti — Act. fer. IIII in vig. Nativ M. anno etc. septimo. (Rukop. ć. 2099 f. 19.) 9. 1408. — Ibidem Johannes dictus Du- becz de J. — fecit se proclamari, emisse
Strana 365
Jeneč (1404—1424). medium alterum laneum ibidem in J. pro se et Byetka, uxore sua. (Tamtéz f. 31.) 10. 1410 — Ibidem Petrus de J. fecit se proclamari, emisse medium alterum laneum agrorum cum curia ibidem in J. Maiori pro se et Katherina u. s. aput Johannem dictum Dubecz de J. (Tamtéž f. 45.) 11. 1411, 7. května. Ibidem honorabilis vir Johannes, plebanus s. Stephani in Nova Civ. Prag. et crucifer hospitalis in pede pontis, Wenceslaus frater ipsius, et Byeta noverca ipsius domini Johannis, relicta Tichawe de J., — sunt protestati, quod hereditatem ipsorum ibidem in J., curiam cum tribus Janeis agrorum, taberua, subside, agris, pratis et omni libertate — pro certa summa pecunie — vendiderunt Stephano et Dorothee u. s. censibus inclusis Slavorum monasterii et s. Dorothee in ecclesia Pragensi. — Et predictus Stephanus promisit parere omnibus iuribus et pati cum civitate nostra cum aliis hominibus et communitate. Prima proclamacio facta est fer. quinta post Philippi et Jacobi a. MCCCCXI. (Tamtéz f. 49.) 12. 1412. — Ibidem Stephanus de Antiqua Civ. Prag. — fecit se proclamari, emisse curiam in J. — Ibidem Johannes et Anka coniuges de J, fecerunt se proclamari, emisse tres quartas agrorum — in Maiori J. pro certa summa pecunie aput Rzeliaconem de J. (Tam- též f. 57.) 13. 1415. — Ibidem Stephanus de J., civis Mai. Civ. Pr., dictus od bab, recognovit — curiam suam ibidem in J. — cum tribus laneis agr., taberna et subside — vendidisse — coniugibus Nicolao notario de Sobyeslavia et d. Dorothee. — Act. fer. V. post Bartho- lomei MCCCCXV. (Tamtéz f. 80.) 14. 1416. — Ibidem Nicolaus iudicis, alias de Sobieslavia, fecit proclamari, emisse curiam — in J. Maiori circa Stephanum de vetulis. (Tamtéz f. 83.) 15. 1420, 30. ledna. Johannes Skala de Gieneez in pleno consilio [Min. Civ Pr.] — per- sonaliter constitutus confessus est, se teneri 365 Wankoni, Petro et Jacobo fratribus de Gienecz et, Niethe, ipsorum sorori, triginta sexag. gr. pro curia et agris ac hereditate aput ipsos emptis. — Actum fer. II. ante festum Purificacionis s. Marie a. MCCCCXX? (Rukop. &. 2080 I. f. 5.) — Rzehak de Gienecz in pleno [Min. Civ. Pr.] consilio - confessus est, se teneri Procopio de ibidem, civi Mai. Civ. Pr., III s. gr. pro censu retento, III strich. avene cum ?/, quarta, X pullos et II'/, sexag. ovorum. — Actum fer. III. post dom. Invocavit [27. ünora] anno eodem. (Tamtéz fol. 6.) — Petrus de Otrib et Anna de Ledecz, soror ipsius, coram magistro civium et iuratis [Min. Civ. Pr.] — protestati sunt, quod a Wankone Rubal, fratre suo de Gienecz, ipsorum porcionem hereditariam plene — per- ceperunt et ibidem ab eisdem curia et agris in Gienecz Johanni Skala venditis abrenuncci- averunt —. Actum fer. II[* post dom. Oculi (12. brezna] anno eodem. (Tamtóż.) 16. 1424, 27. července. Feria V. post Jacobi magister civium et domini consules in causa controversie inter Marzikonem fabrum ct Machonem ex una, et Henricum et Janam matrem eiusdem nomine eorumdem et Lide, Katherine, Ursule presencium et Petri et Marte absencium de Jenecz parte vertente ex altera, tamquam seniorum reliquarum sororum, filia- rum et fratris filii, pretextu bonorum Peezar- konis, patris dicti Henrici, et orphanorum nec non mariti dicte Jane sentencialiter et diffini- tive cum submissione utrarumque parcium pre- dictarum concluserunt, mandantes prefatis par- tibus pronuncciacionem, cuius tenor sequitur in hec verba, per dictus partes — fore ob- servandas. Leta od narozenie syna bożieho tisicieho čtyřstého ve čtvrtek před sv. Benediktem *) stala sé jest úmluva mezi Maříkem kovářem a Ma- chem z jedné, a Jindřichem Pecárkovým synem nebožce a jiných sirotkuov, sester a bratra Petříka Malého, z strany druhé o zbožie Pro- kopa syna Jidáškova, skrze téhož Prokopa Lidéře poručníka téhož, měšťan Velikého, a
Jeneč (1404—1424). medium alterum laneum ibidem in J. pro se et Byetka, uxore sua. (Tamtéz f. 31.) 10. 1410 — Ibidem Petrus de J. fecit se proclamari, emisse medium alterum laneum agrorum cum curia ibidem in J. Maiori pro se et Katherina u. s. aput Johannem dictum Dubecz de J. (Tamtéž f. 45.) 11. 1411, 7. května. Ibidem honorabilis vir Johannes, plebanus s. Stephani in Nova Civ. Prag. et crucifer hospitalis in pede pontis, Wenceslaus frater ipsius, et Byeta noverca ipsius domini Johannis, relicta Tichawe de J., — sunt protestati, quod hereditatem ipsorum ibidem in J., curiam cum tribus Janeis agrorum, taberua, subside, agris, pratis et omni libertate — pro certa summa pecunie — vendiderunt Stephano et Dorothee u. s. censibus inclusis Slavorum monasterii et s. Dorothee in ecclesia Pragensi. — Et predictus Stephanus promisit parere omnibus iuribus et pati cum civitate nostra cum aliis hominibus et communitate. Prima proclamacio facta est fer. quinta post Philippi et Jacobi a. MCCCCXI. (Tamtéz f. 49.) 12. 1412. — Ibidem Stephanus de Antiqua Civ. Prag. — fecit se proclamari, emisse curiam in J. — Ibidem Johannes et Anka coniuges de J, fecerunt se proclamari, emisse tres quartas agrorum — in Maiori J. pro certa summa pecunie aput Rzeliaconem de J. (Tam- též f. 57.) 13. 1415. — Ibidem Stephanus de J., civis Mai. Civ. Pr., dictus od bab, recognovit — curiam suam ibidem in J. — cum tribus laneis agr., taberna et subside — vendidisse — coniugibus Nicolao notario de Sobyeslavia et d. Dorothee. — Act. fer. V. post Bartho- lomei MCCCCXV. (Tamtéz f. 80.) 14. 1416. — Ibidem Nicolaus iudicis, alias de Sobieslavia, fecit proclamari, emisse curiam — in J. Maiori circa Stephanum de vetulis. (Tamtéz f. 83.) 15. 1420, 30. ledna. Johannes Skala de Gieneez in pleno consilio [Min. Civ Pr.] — per- sonaliter constitutus confessus est, se teneri 365 Wankoni, Petro et Jacobo fratribus de Gienecz et, Niethe, ipsorum sorori, triginta sexag. gr. pro curia et agris ac hereditate aput ipsos emptis. — Actum fer. II. ante festum Purificacionis s. Marie a. MCCCCXX? (Rukop. &. 2080 I. f. 5.) — Rzehak de Gienecz in pleno [Min. Civ. Pr.] consilio - confessus est, se teneri Procopio de ibidem, civi Mai. Civ. Pr., III s. gr. pro censu retento, III strich. avene cum ?/, quarta, X pullos et II'/, sexag. ovorum. — Actum fer. III. post dom. Invocavit [27. ünora] anno eodem. (Tamtéz fol. 6.) — Petrus de Otrib et Anna de Ledecz, soror ipsius, coram magistro civium et iuratis [Min. Civ. Pr.] — protestati sunt, quod a Wankone Rubal, fratre suo de Gienecz, ipsorum porcionem hereditariam plene — per- ceperunt et ibidem ab eisdem curia et agris in Gienecz Johanni Skala venditis abrenuncci- averunt —. Actum fer. II[* post dom. Oculi (12. brezna] anno eodem. (Tamtóż.) 16. 1424, 27. července. Feria V. post Jacobi magister civium et domini consules in causa controversie inter Marzikonem fabrum ct Machonem ex una, et Henricum et Janam matrem eiusdem nomine eorumdem et Lide, Katherine, Ursule presencium et Petri et Marte absencium de Jenecz parte vertente ex altera, tamquam seniorum reliquarum sororum, filia- rum et fratris filii, pretextu bonorum Peezar- konis, patris dicti Henrici, et orphanorum nec non mariti dicte Jane sentencialiter et diffini- tive cum submissione utrarumque parcium pre- dictarum concluserunt, mandantes prefatis par- tibus pronuncciacionem, cuius tenor sequitur in hec verba, per dictus partes — fore ob- servandas. Leta od narozenie syna bożieho tisicieho čtyřstého ve čtvrtek před sv. Benediktem *) stala sé jest úmluva mezi Maříkem kovářem a Ma- chem z jedné, a Jindřichem Pecárkovým synem nebožce a jiných sirotkuov, sester a bratra Petříka Malého, z strany druhé o zbožie Pro- kopa syna Jidáškova, skrze téhož Prokopa Lidéře poručníka téhož, měšťan Velikého, a
Strana 366
366 Jana Kršnáka, Toška koželuha, Petra Doše, Petra bečváře a Maříka řečeného Škera, No- vého Měst Pražských, z svolenie obú stran svrchupsaných takováto: Najprvé, aby svrchu- psaný Mařík kovář sěl sejí ozim a úrok svatojirský dal z té ozimi, a Jindřich svrchu- psaný jeř aby sěl a svatohavelský úrok dal. A tak oba držiec platili každý z nich svúů polovici úroka, kur i ovsa. A mezi tiem obě straně mají a slíbili sú věrně ptáti kupce, a kteráž by z nich optala, aby přišla s kupcem před pána zbožie svrchupsaného, druhů stranu přivolajíci, a tu ze spolka dokonajíce prodaj buď za mnoho neb za málo. A z prvních peněz kupcem položených Mařík a Mach mají vzieti polovici, a druhá strana polovici. A tak na každé kladenie kupcem až do vyplněnie třinádcti kop svrchupsaným Maříkovi a Machovi; a když vyplnie, tehdy ostatek na druhú stranu peněz kupcem kladených má spadnúti. — Act. ut supra. (Rukop. č. 2099 f. 144.) *) 16. bř. 1424? 17. 1425, 17. listopadu. Inter Procopium, Procopii Gidasskonis natum, ex una et Ma chonem, censitam dicti Procopii, parte vertente ex altera — pretextu censuum retentorum — per dictum Machonem et frugum arestatarum dicto Machoni per dictum Procopium in villa Genczek per magistrum civium et dominos consules Maioris Civ. Prag. talis lata est sen- tencia diffinitiva: guod dictus Machko — cen- sum predictum caucionet, et cum caucionaverit, ex tunc fruges arestatas dictus Procopius sibi dearestet. — Actum in pleno consilio sabbato ante Elisabeth anno — XXV% (Tamtéž f. 167.) 18. 1428, 10. března. (Spor o plat.) Slo- vutné opatrnosti pánóm purgmistru a konšelóm Starého Města Pražského já Vítek z Žepóv, syn někdy mistróv Blažkóv, měštěnína Malo- stranského, službu svú vždy vzkazuji. Milí páni! Poněvadž dopuštěním božským tak sem poražen, že aniž jeti ani jíti mohu, v této mieře k VMti a paní Dorota Ondrášková od desk žádá, abych svědectvie vydal před VMtí o její plat, kterýž má na dvoru nebožce Ja- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kúbka měštěnína, rychtáře Malostranského, v Jenči Velikém; protož, což bych měl ústy vyznati, toť tiemto listem pod mú věrú vyznávám, že mistr Blažek měštěnín Malostranský, otec mój, měl ten dvór v Jenči svobodný; pak chtě jej prodati i zóstavil na tom dvoru, na dědinách i na podsědciech i všem, což k tomu příslušie, šestnádcte kop platu dědičného, věčného a svo- bodného sobě a mateři naší Dorotě a nebožci Prokopovi, synóm svým i našim, i jich budúcím. Pak po smrti otce našeho, když sme my s naší mateří byli toho platu v pokojném držení, tu bratr mój, nebožtík Prokópek, prodal pět kop toho platu z dielu svého panie Mandě Vaj- kartově, a ta dále prodala týchž pět kop panie Dorotě svrchupsané. Potom já z dielu také mého dědičného prodal sem též paní Dorotě pět kop gr. platu věčného; a tak řečená paní Dorota má na tom dvoru v Jenči, kterýž nyní drží paní Margareta Jakúbková, i na všem, což k němu příslušie, deset kop gr. platu věčného a pravého dědičného, jakož o tom jest jasné svědomie i lidí dobrých i desk zemských. A toť já vyznávám před VMtí tiemto listem pod mú pečetí, a dáliť mi P. B. zdravie, chcié osobně a ústy to vyznati před VMtí i kdežkoli toho bude potřebie. Dán v Žepiech pod můú vlastní pečetí léta tisícého čtyřstého osmmezcietmého v středu před Družební nedělí. (Rukop. č. 992 f. 87.) Vítek z Žepóv svrchupsaný stoje osobně v plné radě Velikého Města Pražského, beze všeho přinucenie a připuzenie, ale dobrovolně vyznal jesti o svrchupsaných deseti kopách gr. platu ročnieho věčného a dědičného, kterýž má svrchupsaná paní Dorota Ondrášková na Velikém Jenči na dvoru, též právě bez umen- šenie, jakož to v svrchupsaném listu slovo od slova stojí psáno. Actum pleno in consilio anno, ut. supra, fer. VI. ante Palmas [26. března] (Tamtéž.) Paní Manda Vejkartová, měštka Velikého města Pražského, stojiec osobně v plné radě téhož města Pražského, vyznala jest dobrovolně
366 Jana Kršnáka, Toška koželuha, Petra Doše, Petra bečváře a Maříka řečeného Škera, No- vého Měst Pražských, z svolenie obú stran svrchupsaných takováto: Najprvé, aby svrchu- psaný Mařík kovář sěl sejí ozim a úrok svatojirský dal z té ozimi, a Jindřich svrchu- psaný jeř aby sěl a svatohavelský úrok dal. A tak oba držiec platili každý z nich svúů polovici úroka, kur i ovsa. A mezi tiem obě straně mají a slíbili sú věrně ptáti kupce, a kteráž by z nich optala, aby přišla s kupcem před pána zbožie svrchupsaného, druhů stranu přivolajíci, a tu ze spolka dokonajíce prodaj buď za mnoho neb za málo. A z prvních peněz kupcem položených Mařík a Mach mají vzieti polovici, a druhá strana polovici. A tak na každé kladenie kupcem až do vyplněnie třinádcti kop svrchupsaným Maříkovi a Machovi; a když vyplnie, tehdy ostatek na druhú stranu peněz kupcem kladených má spadnúti. — Act. ut supra. (Rukop. č. 2099 f. 144.) *) 16. bř. 1424? 17. 1425, 17. listopadu. Inter Procopium, Procopii Gidasskonis natum, ex una et Ma chonem, censitam dicti Procopii, parte vertente ex altera — pretextu censuum retentorum — per dictum Machonem et frugum arestatarum dicto Machoni per dictum Procopium in villa Genczek per magistrum civium et dominos consules Maioris Civ. Prag. talis lata est sen- tencia diffinitiva: guod dictus Machko — cen- sum predictum caucionet, et cum caucionaverit, ex tunc fruges arestatas dictus Procopius sibi dearestet. — Actum in pleno consilio sabbato ante Elisabeth anno — XXV% (Tamtéž f. 167.) 18. 1428, 10. března. (Spor o plat.) Slo- vutné opatrnosti pánóm purgmistru a konšelóm Starého Města Pražského já Vítek z Žepóv, syn někdy mistróv Blažkóv, měštěnína Malo- stranského, službu svú vždy vzkazuji. Milí páni! Poněvadž dopuštěním božským tak sem poražen, že aniž jeti ani jíti mohu, v této mieře k VMti a paní Dorota Ondrášková od desk žádá, abych svědectvie vydal před VMtí o její plat, kterýž má na dvoru nebožce Ja- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kúbka měštěnína, rychtáře Malostranského, v Jenči Velikém; protož, což bych měl ústy vyznati, toť tiemto listem pod mú věrú vyznávám, že mistr Blažek měštěnín Malostranský, otec mój, měl ten dvór v Jenči svobodný; pak chtě jej prodati i zóstavil na tom dvoru, na dědinách i na podsědciech i všem, což k tomu příslušie, šestnádcte kop platu dědičného, věčného a svo- bodného sobě a mateři naší Dorotě a nebožci Prokopovi, synóm svým i našim, i jich budúcím. Pak po smrti otce našeho, když sme my s naší mateří byli toho platu v pokojném držení, tu bratr mój, nebožtík Prokópek, prodal pět kop toho platu z dielu svého panie Mandě Vaj- kartově, a ta dále prodala týchž pět kop panie Dorotě svrchupsané. Potom já z dielu také mého dědičného prodal sem též paní Dorotě pět kop gr. platu věčného; a tak řečená paní Dorota má na tom dvoru v Jenči, kterýž nyní drží paní Margareta Jakúbková, i na všem, což k němu příslušie, deset kop gr. platu věčného a pravého dědičného, jakož o tom jest jasné svědomie i lidí dobrých i desk zemských. A toť já vyznávám před VMtí tiemto listem pod mú pečetí, a dáliť mi P. B. zdravie, chcié osobně a ústy to vyznati před VMtí i kdežkoli toho bude potřebie. Dán v Žepiech pod můú vlastní pečetí léta tisícého čtyřstého osmmezcietmého v středu před Družební nedělí. (Rukop. č. 992 f. 87.) Vítek z Žepóv svrchupsaný stoje osobně v plné radě Velikého Města Pražského, beze všeho přinucenie a připuzenie, ale dobrovolně vyznal jesti o svrchupsaných deseti kopách gr. platu ročnieho věčného a dědičného, kterýž má svrchupsaná paní Dorota Ondrášková na Velikém Jenči na dvoru, též právě bez umen- šenie, jakož to v svrchupsaném listu slovo od slova stojí psáno. Actum pleno in consilio anno, ut. supra, fer. VI. ante Palmas [26. března] (Tamtéž.) Paní Manda Vejkartová, měštka Velikého města Pražského, stojiec osobně v plné radě téhož města Pražského, vyznala jest dobrovolně
Strana 367
Jencé (1425— 1480). beze véelikterakého pfrinucenie, že jesti pro- dala paní Dorotě Ondráškové, [manželce] pí- saře menších desk zemských, pět kop gr. platu ročnieho věčného a dědického za pade- sáte kop, jí úplně penězi hotovými zaplace ných, kterých jest měla na dvoře v Velikém Jenči i na tom na všem, což k tomu dvoru příslušie, kterýž nynie drží paní Jakúbková Margréta z Malé Strany s tiem se vším právem, jakož jest sama od Prokopa, syna mistrova Blažkova odtudž z Malé Strany, byla kúpila, a ten jistý plat svrchupsané paní Dorotě ve dsky zemské vložila a zapsala se vším právem a ohradú, kteráž při tom má zachována z práva býti. Actum, ut supra. (Tamtéž.) Petr Langašt, měštěnín Velikého M. Pr., stoje osobně v plné radě vyznal jesti dobro- volně, že jesti prodal dvór u Velikém Jenči se vším jeho příslušenstvím Jakúbkovi, rych- táři Malostranskému, a Sigmundovi přieteli svému, spolu a nerozdielně za sto kop gr. a pozuostavil jest na něm šestnácte kop gr., platu ročnieho dědičného a věčného synóm mistrovým Blažkovým a mateři jich Dorotě, z kterýchžto šestnádcti kop platu tak poosta- veného paní Dorota Ondrášková, písaře desk zemských menších, kúpila jest deset kop toho platu za sto kop. Actum anno, die, ut supra. (Tau.té2.) Ctibor, někdy komorník desk zemských, a Janek Šedivek bratr jeho, stojiece osobně vyzoali sú bez přinucenie, že paní Dorota Ondrášková svrchupsaná kúpila jest deset kop gr. platu ročnieho věčného a dědičného na dvoru u Velikém Jenči a na jeho na všem příslušenství, u panie Mandy Vajkartové pět kop a u Vítka z Žepóv pět kop, a to jesti sobě ve dsky zemské vložila a zapsala se vším právem, kteréž mělo při tom zachováno býti; a to jim jest dobře svědomo, neb sú při tom byli. Actum, ut supra. Aleš z Krajnic, někdy rychtář svrchu- psaného města Pražského, stoje osobně sc vy- znal jest, že za svého rychtářstvie, když jesti 367 Jakübek svrchupsanf rychtář Malostranský s svú manželkúů i s dětmi svými od pravd božích odšel po králi Uherském, že jesti z při- kázanie váie obce paní Dorotu Ondráskovü od desk na dvór u Velikém Jenči a na jeho pří- slušenstvie v platu jejím uvedl. Actum, ut supra. (Tamtéž.) 19. 1428, 8. prosince. Anna Jakubová od tí le pripovédsi sé [v radé Star. M. Pr.] oznámila jest, že má v Menšiem Jenči do- bytek svój v dole psaný, kterýž tam chová, vlastní, pánóv proséci, jestliže by který úvod neb který jiný zmatek sé stal o to zbozie, jakož jesti nynie pre mezi paní Dorotü od desk z jedné a mezi Jakübkovü z Malé Strany z druhé o deset kop gr. platu ročnieho a věč- ného, kterýchž má táž paní Dorota na témž Jenči, aby jí na tom dobytku jejiem nebylo překáženo, totižto XL ovec, jednu jalovici, jednoho býka a dvě krávě. Actum fer. 1III. post Nicolai a. etc. XXVIII. (Rukop. č 2099 f. 197.) 20. 1430, 5. zárí. Paní Duora, manzelka Ondráška písaře desk zemských, stojéc osobně v plné radě Velikého Města Pražského, sta- vujíc připověděla sě jest k desieti kopám gr. platu v Jenči, kterýchž má na tom zboží panie Margréty, někdy manželky Jakúbka rychtáře Malostranského, kteréžto zbožie dostalo sě jest jí po rozdielu s syny svrchupsaného Jakúbka, jakož to zápis napřed v knihách zapsaný mezi nimi lépe okazuje. Kterážto paní Margréta jsúci otázána konšely města svrchupsaného, co by jí o těch desieti kopách platu bylo svě- domo, vyznala jest, že jesti slýchala od svého muže Jakúbka svrchupsaného, že má ten plat na Jenči, a ubrmané též panie Margréty a synóv Jakúbkových také vyznali sú, že když sú rozdělenie mezi nimi o všecka zbožie či- nili, že jsú těch deset kop gr. platu postavili panie Duořiných. Kteréžto připověděnie a vy- znánie prosila jest již jmenovaná paní Duora, aby v kniehy městské zapsáno bylo. Actum in pleno consilio fer. III. ante Nativitatem b. M. V. (Rukop. č. 2099 fol. 176.)
Jencé (1425— 1480). beze véelikterakého pfrinucenie, že jesti pro- dala paní Dorotě Ondráškové, [manželce] pí- saře menších desk zemských, pět kop gr. platu ročnieho věčného a dědického za pade- sáte kop, jí úplně penězi hotovými zaplace ných, kterých jest měla na dvoře v Velikém Jenči i na tom na všem, což k tomu dvoru příslušie, kterýž nynie drží paní Jakúbková Margréta z Malé Strany s tiem se vším právem, jakož jest sama od Prokopa, syna mistrova Blažkova odtudž z Malé Strany, byla kúpila, a ten jistý plat svrchupsané paní Dorotě ve dsky zemské vložila a zapsala se vším právem a ohradú, kteráž při tom má zachována z práva býti. Actum, ut supra. (Tamtéž.) Petr Langašt, měštěnín Velikého M. Pr., stoje osobně v plné radě vyznal jesti dobro- volně, že jesti prodal dvór u Velikém Jenči se vším jeho příslušenstvím Jakúbkovi, rych- táři Malostranskému, a Sigmundovi přieteli svému, spolu a nerozdielně za sto kop gr. a pozuostavil jest na něm šestnácte kop gr., platu ročnieho dědičného a věčného synóm mistrovým Blažkovým a mateři jich Dorotě, z kterýchžto šestnádcti kop platu tak poosta- veného paní Dorota Ondrášková, písaře desk zemských menších, kúpila jest deset kop toho platu za sto kop. Actum anno, die, ut supra. (Tau.té2.) Ctibor, někdy komorník desk zemských, a Janek Šedivek bratr jeho, stojiece osobně vyzoali sú bez přinucenie, že paní Dorota Ondrášková svrchupsaná kúpila jest deset kop gr. platu ročnieho věčného a dědičného na dvoru u Velikém Jenči a na jeho na všem příslušenství, u panie Mandy Vajkartové pět kop a u Vítka z Žepóv pět kop, a to jesti sobě ve dsky zemské vložila a zapsala se vším právem, kteréž mělo při tom zachováno býti; a to jim jest dobře svědomo, neb sú při tom byli. Actum, ut supra. Aleš z Krajnic, někdy rychtář svrchu- psaného města Pražského, stoje osobně sc vy- znal jest, že za svého rychtářstvie, když jesti 367 Jakübek svrchupsanf rychtář Malostranský s svú manželkúů i s dětmi svými od pravd božích odšel po králi Uherském, že jesti z při- kázanie váie obce paní Dorotu Ondráskovü od desk na dvór u Velikém Jenči a na jeho pří- slušenstvie v platu jejím uvedl. Actum, ut supra. (Tamtéž.) 19. 1428, 8. prosince. Anna Jakubová od tí le pripovédsi sé [v radé Star. M. Pr.] oznámila jest, že má v Menšiem Jenči do- bytek svój v dole psaný, kterýž tam chová, vlastní, pánóv proséci, jestliže by který úvod neb který jiný zmatek sé stal o to zbozie, jakož jesti nynie pre mezi paní Dorotü od desk z jedné a mezi Jakübkovü z Malé Strany z druhé o deset kop gr. platu ročnieho a věč- ného, kterýchž má táž paní Dorota na témž Jenči, aby jí na tom dobytku jejiem nebylo překáženo, totižto XL ovec, jednu jalovici, jednoho býka a dvě krávě. Actum fer. 1III. post Nicolai a. etc. XXVIII. (Rukop. č 2099 f. 197.) 20. 1430, 5. zárí. Paní Duora, manzelka Ondráška písaře desk zemských, stojéc osobně v plné radě Velikého Města Pražského, sta- vujíc připověděla sě jest k desieti kopám gr. platu v Jenči, kterýchž má na tom zboží panie Margréty, někdy manželky Jakúbka rychtáře Malostranského, kteréžto zbožie dostalo sě jest jí po rozdielu s syny svrchupsaného Jakúbka, jakož to zápis napřed v knihách zapsaný mezi nimi lépe okazuje. Kterážto paní Margréta jsúci otázána konšely města svrchupsaného, co by jí o těch desieti kopách platu bylo svě- domo, vyznala jest, že jesti slýchala od svého muže Jakúbka svrchupsaného, že má ten plat na Jenči, a ubrmané též panie Margréty a synóv Jakúbkových také vyznali sú, že když sú rozdělenie mezi nimi o všecka zbožie či- nili, že jsú těch deset kop gr. platu postavili panie Duořiných. Kteréžto připověděnie a vy- znánie prosila jest již jmenovaná paní Duora, aby v kniehy městské zapsáno bylo. Actum in pleno consilio fer. III. ante Nativitatem b. M. V. (Rukop. č. 2099 fol. 176.)
Strana 368
368 21. 1430, 16. listopadu. Rzehak de Maiori Jencz — [vendidit] domum suam sitam in dicta villa penes domum Mudraconis una cum tria media quarta agrorum iuxta agros Alex- andri Nicolao dicto Niemecz nec non heredibus et successoribus ipsius — pro media quinta s. gr. prag. —. Actum [in consilio Min. Civ. Pr.] feria quinta post festum s. Martini anno 9c XXX*. (Rukop. €. 2080 f. 19.) 22. 1431, 14. kvétna. Margaretha relicta bone memorie Sslaponis de J. — confessa est et recognovit, quod [vendidit] curiam suam rusticalem, sitam ibidem in J. inter curias Waczkonis ex una et Wenceslai Buoh parte ex altera, cum alteromedio laneo agrorum — iuxta predictam villam consistencium, Johanni dicto Mudrak ibidem — pro decem s. gr. pr. Actum [in consilio Min. Civ. Pr.] feria secunda ante festum s. Zophie. (Tamtéz fol. 22.) 23. 1432, 25. zárí. Mathias iunior Brum — confessus est, se terciam partem agrorum suorum -—- in Jenecz, sitos inter agros ipsius, cnm area curie, que fuit Mathesconis, filii olim Jacubconis iudicis huius civitatis, Andree de J. et Byethe ipsius conthorali — pro novem S gr. prag. et viginti gr. — vendidisse. Act. [in consilio Minor. Civ. Prag.| feria quinta ante festum s. Wenceslai. (Tamtéz fol. 33.) 24. 1434, |l. ledna. Mathias Drum — fassus est, se medium laneum agrorum in J. Duchconi Czrwenecz, Gedruthe conthorali sue — pro VIII s. gr. — vendidisse. — Actum (ib. feria secunda post Epiphanium anno 9e XXXILIL. (Tamtéz f. 44.) 25. 1435, 10. března. Waczek de Jenecz — fassus est, se — curiam alodialem — in J. inter curias Mudraconis ex una et Procop.i Jidassek parte ex altera — Johanni dicto Mandinecz, protunc iudici [Minoris] Civ. Prag., Anne conthorali, pro viginti tribus s. gr. — vendidisse —. Actum (ib.) feria IIIL ante Gregori anno oe XXXV. (Tamtéz f. 32.) 26. 1435, 13. července. Inter Ankam filiam Marziconis dicti od nuze de J. Maiori pie E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: memorie ex una, et Wenceslaum Buoh patruum ipsius parte ex altera, occasione bonorum, videlicet uno laneo et tribus quartalibus agro- rum — arbitrio prudentum virorum — com- posicio amicabilis facta est talis, quod — he- reditas paterna devolucione in dictam Ankam — devolvi debet —. Actum feria IIII. in festo s. Margarethe anno oc XXXV?. (Tamtéz f. 53.) 27. 1435. Johannes Mandinecz f. est, se emisse curiam arature in Maiori J. erga Wacz- konem pro se, Anka c. s. (Rukop. č. 317 f. 111) 28. 1437, 3. &Cervna. Wenceslaus Buoh de Jenecz cum Hajkone filio suo — recoguove- runt, se — unam quartam agrorum ibidem in J. inter agros Machonis et Chladonis — An- dree de ibidem -— pro quatuor s. gr. — vendidisse —. Actum feria II. post festum Corporis Christi anno oc XXXVII". (Tamtéž f. 63.) 29. 1437, 14. července. Dorothea filia Waczkonis Bobylek pie memorie de J., con- thoralis Andree de Trzebonicz — recognovit et fassa est, se totalem hereditariam porcio- nem a Getrude matre sua, et Duchcone Czr- wenec de ibidem, vitrico suo, percepisse —. Actum feria V. post Margarete virg. (Rukop. 2080 fol. C. 20.) 30. 1438, 17. června. Johannes et Ste- phanus frater eius de J. — fassi sunt — ven- didisse medium laneum agri penes agrum Alexandri parte ex una et Andream parte ex altera ibidem in Genecz — Paulo et Lud- mille, conthorali ipsius — pro media quinta s. gr. —. Acta sunt hec anno oc XXXVIII? fer. tercia post festum s. Viti. (Tamtéž fol. D. 7.) 31. 1438, 18. éervna. Johannes dictus Chlad de J. — fassus est, se vendidisse me- dium alterum laneum penes Wenceslaum dic- tum Buoh parte ex una et Ssebkonem parte ex altera Rzehaconi in J. — pro decem s. gr. —. Acta sunt hec anno oc XXXVIIT? fer. V. post festum s. Viti. (2080 fol. D. 5.)
368 21. 1430, 16. listopadu. Rzehak de Maiori Jencz — [vendidit] domum suam sitam in dicta villa penes domum Mudraconis una cum tria media quarta agrorum iuxta agros Alex- andri Nicolao dicto Niemecz nec non heredibus et successoribus ipsius — pro media quinta s. gr. prag. —. Actum [in consilio Min. Civ. Pr.] feria quinta post festum s. Martini anno 9c XXX*. (Rukop. €. 2080 f. 19.) 22. 1431, 14. kvétna. Margaretha relicta bone memorie Sslaponis de J. — confessa est et recognovit, quod [vendidit] curiam suam rusticalem, sitam ibidem in J. inter curias Waczkonis ex una et Wenceslai Buoh parte ex altera, cum alteromedio laneo agrorum — iuxta predictam villam consistencium, Johanni dicto Mudrak ibidem — pro decem s. gr. pr. Actum [in consilio Min. Civ. Pr.] feria secunda ante festum s. Zophie. (Tamtéz fol. 22.) 23. 1432, 25. zárí. Mathias iunior Brum — confessus est, se terciam partem agrorum suorum -—- in Jenecz, sitos inter agros ipsius, cnm area curie, que fuit Mathesconis, filii olim Jacubconis iudicis huius civitatis, Andree de J. et Byethe ipsius conthorali — pro novem S gr. prag. et viginti gr. — vendidisse. Act. [in consilio Minor. Civ. Prag.| feria quinta ante festum s. Wenceslai. (Tamtéz fol. 33.) 24. 1434, |l. ledna. Mathias Drum — fassus est, se medium laneum agrorum in J. Duchconi Czrwenecz, Gedruthe conthorali sue — pro VIII s. gr. — vendidisse. — Actum (ib. feria secunda post Epiphanium anno 9e XXXILIL. (Tamtéz f. 44.) 25. 1435, 10. března. Waczek de Jenecz — fassus est, se — curiam alodialem — in J. inter curias Mudraconis ex una et Procop.i Jidassek parte ex altera — Johanni dicto Mandinecz, protunc iudici [Minoris] Civ. Prag., Anne conthorali, pro viginti tribus s. gr. — vendidisse —. Actum (ib.) feria IIIL ante Gregori anno oe XXXV. (Tamtéz f. 32.) 26. 1435, 13. července. Inter Ankam filiam Marziconis dicti od nuze de J. Maiori pie E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: memorie ex una, et Wenceslaum Buoh patruum ipsius parte ex altera, occasione bonorum, videlicet uno laneo et tribus quartalibus agro- rum — arbitrio prudentum virorum — com- posicio amicabilis facta est talis, quod — he- reditas paterna devolucione in dictam Ankam — devolvi debet —. Actum feria IIII. in festo s. Margarethe anno oc XXXV?. (Tamtéz f. 53.) 27. 1435. Johannes Mandinecz f. est, se emisse curiam arature in Maiori J. erga Wacz- konem pro se, Anka c. s. (Rukop. č. 317 f. 111) 28. 1437, 3. &Cervna. Wenceslaus Buoh de Jenecz cum Hajkone filio suo — recoguove- runt, se — unam quartam agrorum ibidem in J. inter agros Machonis et Chladonis — An- dree de ibidem -— pro quatuor s. gr. — vendidisse —. Actum feria II. post festum Corporis Christi anno oc XXXVII". (Tamtéž f. 63.) 29. 1437, 14. července. Dorothea filia Waczkonis Bobylek pie memorie de J., con- thoralis Andree de Trzebonicz — recognovit et fassa est, se totalem hereditariam porcio- nem a Getrude matre sua, et Duchcone Czr- wenec de ibidem, vitrico suo, percepisse —. Actum feria V. post Margarete virg. (Rukop. 2080 fol. C. 20.) 30. 1438, 17. června. Johannes et Ste- phanus frater eius de J. — fassi sunt — ven- didisse medium laneum agri penes agrum Alexandri parte ex una et Andream parte ex altera ibidem in Genecz — Paulo et Lud- mille, conthorali ipsius — pro media quinta s. gr. —. Acta sunt hec anno oc XXXVIII? fer. tercia post festum s. Viti. (Tamtéž fol. D. 7.) 31. 1438, 18. éervna. Johannes dictus Chlad de J. — fassus est, se vendidisse me- dium alterum laneum penes Wenceslaum dic- tum Buoh parte ex una et Ssebkonem parte ex altera Rzehaconi in J. — pro decem s. gr. —. Acta sunt hec anno oc XXXVIIT? fer. V. post festum s. Viti. (2080 fol. D. 5.)
Strana 369
Jeneć (1430—1448). 32. 1438, 13. listopadu. Mathias Brum et Dorothea, conthoralis ipsius — fassi sunt — vendidisse medium alterum laneum agri in J. — Jacobo et Katherine, conthorali ipsius — pro decem s. gr. —. Acta sunt hec anno 9c XXXVIII? fer. quinta post festum s. Mar- tini. (TamtéZ f. D. 6.) 33. 1438, 6. prosince. Famosus vir Pro- copius de J. — fassus est —, quod Katherine conthorali sue, nec non liberis eius — curiam cum propugnaculo nec non agris, pratis — resignavit —. Acta sunt hec anno oc XXXVIII? die sabbati in festo s. Nicolai. (TamtéZ fol. D. 7.) 94. 1440, 10. kvétna. Dorothea dicta Ssebcowa cum filiis suis de Genecz — fassa est — medium alterum laneum agri ibidem in J. cum casa ad idem pertinente inter Czr- wenecz parte ex una et Rzehaconem parte ex altera situatum — vendidisse Paulo et Mar- garete — pro viginti tribus s. gr. —. Acta sunt hoc anno oc XL? fer. 3. post festum s. Stanislai. (Tamtéz fol. D. 10.) 85. 1441, 28. června. Inter Marziconem de Lithowicz et Johannem fratrem eius parte ex una orphanorum, et Machonem de J. parte ex altera, concordia facta est ista —: quia prefatus Macho debet dare et explere tres s. ipsi Marziconi —. Acta sunt hec anno oc XLI? fer. III. iu vigilia Petri. (Tamtóż f. D. 13) 36. 1442, 11. ledna. Paulus dictus Fryda de J. — fassus est — alterum medium la- neum agrorum ibidem cum casa inter Czrwen- czonis ex una et Rzehaconis casas situata, que emerat erga Dorotheam, relictam Bsibco- nis, et filios ipsius pro viginti tribus s. gr., Mathie, filio Ssebconis prefati — pro eadem summa — vendidisse. — Actum fer. V. post Epiphaniam Domini anno oc XLII*. (Tamtéž fol. D. 16.) 37. 1442, 16. srpna. Wenceslaus Buoh de J. — recognovit, se hereditatem suam — in Genecz Duchconi Hajek, filio suo, pro de- Archiv Český XXVI. 369 cem s. gr. vendidisse —. Actum feria V. in crastino Assumpcionis b. Marie Virg. anno 9c XLII*. (Tamtéz fol. D. 15.) 38. 1443, 21. března. Duchek dictus Ha- jek de J. cum Wenceslao Buoh, patre suo — fassi sunt, se casam suam cum area ibidem in J. i s zahumnym inter casas seu domos Johannis Mudrak ex una et Mathie filii Pauli parte ex altera sitam, vendidisse Andree de ibi- dem — pro sex s. gr. —. Actum in consilio fer, quinta in die s. Benedicti ab. (2080 fol. D, 17.) 39. 1443, 10. fíjna. Paulus de J.*) — resignavit unum laneum agrorum inter agros Duchconis Hajek et Dorothee Ssebconisse hincinde situatum Mathie, filio suo. — Actum fer. V. ante Galli auno oc XLIIT°. (2080 fol. D. 19.) +) K nému vztahují se i tyto zápisy: Rzehak de J. — fassus est — se vendidisse quatuor s. gr., videlicet s. gr. in Paulo de J. et tres s. gr. in Ma- thia, filio ipsius, Jane conthorali Ondraczconis Strie- brny —. Actum fer. quinta ante Nicolai conf. [5. pro- since]. (Tamtóż.) — Duchek dictus Hajek de G. — fassus est — medium laneum agrorum inter agros Mathie, filii Pauli, et Ssebconisse situatum Andree de ibidem — pro uno quartali agrorum iuxta agros ville Lythowicz sito — fraymarczil — vendidisse —. Actum fer. quinta post octavas Epiphanie. [15. ledna] a. XLIII. (Tamtéž fol. D. 20.) 40. 1444, 7. května. Johannes Mandinecz — fassus est, se — curiam alodialem — in. Maiori J. inter curias Dorothee relicte Mudra- conis ex unà et Procopii Jidassek parte ex altera Johanni Sskaredkoni, Anne uxori — pro quinquaginta s. gr. et sepíem s. gr. — vendidisse. — Actum fer. V. ante Stanislai anno oc XLIIII". (Rukop. č. 2080 f. E. 1.) 41. 1448, 14. září. Mathias Ssypek cum matre sua — fassus est, se — vendidisse cu- riam — et medium alterum laneum agri in J. inter agros Andree ex una et Mathie et Czer- wenecz parte ex altera situatum pro viginti quinque s. gr. — Johanni Theutonico et Anne conthorali ipsius —. Acta sabbato in Exalta- cione s. Crucis anno oc XLVIII". (Rukop. à. 2080 f. E. 11.) 47
Jeneć (1430—1448). 32. 1438, 13. listopadu. Mathias Brum et Dorothea, conthoralis ipsius — fassi sunt — vendidisse medium alterum laneum agri in J. — Jacobo et Katherine, conthorali ipsius — pro decem s. gr. —. Acta sunt hec anno 9c XXXVIII? fer. quinta post festum s. Mar- tini. (TamtéZ f. D. 6.) 33. 1438, 6. prosince. Famosus vir Pro- copius de J. — fassus est —, quod Katherine conthorali sue, nec non liberis eius — curiam cum propugnaculo nec non agris, pratis — resignavit —. Acta sunt hec anno oc XXXVIII? die sabbati in festo s. Nicolai. (TamtéZ fol. D. 7.) 94. 1440, 10. kvétna. Dorothea dicta Ssebcowa cum filiis suis de Genecz — fassa est — medium alterum laneum agri ibidem in J. cum casa ad idem pertinente inter Czr- wenecz parte ex una et Rzehaconem parte ex altera situatum — vendidisse Paulo et Mar- garete — pro viginti tribus s. gr. —. Acta sunt hoc anno oc XL? fer. 3. post festum s. Stanislai. (Tamtéz fol. D. 10.) 85. 1441, 28. června. Inter Marziconem de Lithowicz et Johannem fratrem eius parte ex una orphanorum, et Machonem de J. parte ex altera, concordia facta est ista —: quia prefatus Macho debet dare et explere tres s. ipsi Marziconi —. Acta sunt hec anno oc XLI? fer. III. iu vigilia Petri. (Tamtóż f. D. 13) 36. 1442, 11. ledna. Paulus dictus Fryda de J. — fassus est — alterum medium la- neum agrorum ibidem cum casa inter Czrwen- czonis ex una et Rzehaconis casas situata, que emerat erga Dorotheam, relictam Bsibco- nis, et filios ipsius pro viginti tribus s. gr., Mathie, filio Ssebconis prefati — pro eadem summa — vendidisse. — Actum fer. V. post Epiphaniam Domini anno oc XLII*. (Tamtéž fol. D. 16.) 37. 1442, 16. srpna. Wenceslaus Buoh de J. — recognovit, se hereditatem suam — in Genecz Duchconi Hajek, filio suo, pro de- Archiv Český XXVI. 369 cem s. gr. vendidisse —. Actum feria V. in crastino Assumpcionis b. Marie Virg. anno 9c XLII*. (Tamtéz fol. D. 15.) 38. 1443, 21. března. Duchek dictus Ha- jek de J. cum Wenceslao Buoh, patre suo — fassi sunt, se casam suam cum area ibidem in J. i s zahumnym inter casas seu domos Johannis Mudrak ex una et Mathie filii Pauli parte ex altera sitam, vendidisse Andree de ibi- dem — pro sex s. gr. —. Actum in consilio fer, quinta in die s. Benedicti ab. (2080 fol. D, 17.) 39. 1443, 10. fíjna. Paulus de J.*) — resignavit unum laneum agrorum inter agros Duchconis Hajek et Dorothee Ssebconisse hincinde situatum Mathie, filio suo. — Actum fer. V. ante Galli auno oc XLIIT°. (2080 fol. D. 19.) +) K nému vztahují se i tyto zápisy: Rzehak de J. — fassus est — se vendidisse quatuor s. gr., videlicet s. gr. in Paulo de J. et tres s. gr. in Ma- thia, filio ipsius, Jane conthorali Ondraczconis Strie- brny —. Actum fer. quinta ante Nicolai conf. [5. pro- since]. (Tamtóż.) — Duchek dictus Hajek de G. — fassus est — medium laneum agrorum inter agros Mathie, filii Pauli, et Ssebconisse situatum Andree de ibidem — pro uno quartali agrorum iuxta agros ville Lythowicz sito — fraymarczil — vendidisse —. Actum fer. quinta post octavas Epiphanie. [15. ledna] a. XLIII. (Tamtéž fol. D. 20.) 40. 1444, 7. května. Johannes Mandinecz — fassus est, se — curiam alodialem — in. Maiori J. inter curias Dorothee relicte Mudra- conis ex unà et Procopii Jidassek parte ex altera Johanni Sskaredkoni, Anne uxori — pro quinquaginta s. gr. et sepíem s. gr. — vendidisse. — Actum fer. V. ante Stanislai anno oc XLIIII". (Rukop. č. 2080 f. E. 1.) 41. 1448, 14. září. Mathias Ssypek cum matre sua — fassus est, se — vendidisse cu- riam — et medium alterum laneum agri in J. inter agros Andree ex una et Mathie et Czer- wenecz parte ex altera situatum pro viginti quinque s. gr. — Johanni Theutonico et Anne conthorali ipsius —. Acta sabbato in Exalta- cione s. Crucis anno oc XLVIII". (Rukop. à. 2080 f. E. 11.) 47
Strana 370
370 42. 1449, 27. listopadu. Hanuss de J. — fassus est, se — !/, laneum agrorum inter agros Mathie et Czrwenczonis Paulo de Slana, Katherine uxori — pro XX s. gr. — vendi- disse —. Actum feria guinta post Katherine, anno oc XLIX*. (2080 f. E. 151.) 43. 1453, 29. listopadu. Vitek de G. — fassus est, se — I'/, laneum agrorum inter agros Alexandri et Jidasskonis hincinde situm Jacobo, Ursule uxori — pro XI'/, s. gr. — vendidisse —. Actum anno oc LIII? feria V. in vigilia Andree ap. (2080 f. 117.) 44. 1455, 25. ûnora. Wenceslaus Ssebe- stowicz — resignavit unam quartam agrorum inter agros Simonis Ssorth et viam sitam Wen- ceslao Krajsa, Petrusse uxori — iam plenarie persolutam —. Actum fer. III. post Mathie ap. anno — LV*. (Rukop. €. 2080 f. 125.) — Mathias Thaber vendidit unum laueum agro- rum inter agros Wawre et plebani hincinde situm sibi iam persolutum Waneezkoni dicto Lysy, Margarethe uxori sue —: (Tamtóż.) 45. 1455, 8. kvétna. Ibidem Wanezek Lysy predictus — fassus est, se vendidisse laneum agrorum predictorum Marzikoni We- przek, Katherine uxori —. Actum fer. quinta in die Stanislai — anno oc LV?. (Tamtéz fol. 128.) 46. 1456, 27. ledna. Domina Katherina, relicta Procopii Jidassek de Genecz — fassa est, se — dedisse quinque quartas agrorum Blazkoni, filio Rzehakonis — sub censu annuo — II s. gr. —. Actum fer. III. post festum Conversionis s. Pauli auno oc LVI*. (Tamtéž fol. 131.) 47. 1456, 10. června. Jana relicta Ma- chonis de J. — fassa est — II laneos agrorum — penes agros Procopii filii Crzwenczonis sitos Blazconi, Dorothee uxori — [vendidisse] Si autem predictos coniuges cum pueris ipso rum ab hac luce decedere contigerit, extunc Oruei fratri et Wancze, sorori d.cti Blazconis, pro XI s. gr. —. Actum feria quinta ante fostum s. Viti — anno LVI?. (Tamtéž f. 134.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 48. 1458, 14. února. Johannes Zagicz — recognovit, oc — medium laneum agrorum inter curias Jaxonis ex una et Sarowezonis parte ex altera Wenceslao Pesseczkonis, Petre uxori — pro certa summa pecunie — vendi. disse —. Actum fer. III. Carnisprivium anno oe LVIIT". (Tamtéž f. 143) 49. 1458, 2. listopadu. Vitko braseator et mater eius Katherina — fassi sunt, quod hereditas quondam Brumowsky in J. in acie vendita Jacobo dicto Salomecz de Genecz, — est, persoluta —. Actum fer. V. ipso die In- nocencium — anno oc LVIII*. (Tamtéž f. 149.) 50. 1460, 24. dubna. Blasius et Wanka, soror eius — fassi sunt, quia — vendiderunt duos laneos agrorum cum area, que iacet in acie penes Czrwenczonem iu Maiori Genecz — pro XI s. gr. Hanussio Theutonico ibidem de J. —. Et idem Hanussius Theutunicus pre- fatos duos laneos, aream — proscripsit Sigis- mundo de J. — post mortem suam —. Actum feria V. post festum Georgii anno — LX?. (Tamtéž fol. 157.) 51. 1460, 8. září. Mathias braseator — fassus est, guia Paulus de J. — erga ipsum emit agros, sibi iam plene et integre persolvit —. Actum fer. II. post Epgidi anno — LX*. (Tamtéž fol. 160.) 52. 1462, 21. října. Johannes dictus Ji- dassko — fassus est, quia — propugnaculum suum cum curia et aratura in Maiori J. cum agris — pratis, piscinis, salicibus, pomerio, cum censu VIII s. gr. — vendidit famoso Jo- hanni de Kozoged — pro CCCIIII s. gr. — Actum feria V. post Galli anno oc LXII'. (Tamteż fol. 172.) 53. 1465, 28. února. Duchek dictus Czrwe- necz de Maiori J. — fassus est, guia — ven- didit curiam ibidem in Maiori J. cum II laneis agrorum pro XXX s. minus I s. gr., gui agri iacent inter agros Salomecz et Machonis parte ab utraque, Danieli, uxori ipsius Martie —. Actum fer. V. post festum s. Mathie ap. anno 9c LXV?. (Tamtéz fol. F. 7.)
370 42. 1449, 27. listopadu. Hanuss de J. — fassus est, se — !/, laneum agrorum inter agros Mathie et Czrwenczonis Paulo de Slana, Katherine uxori — pro XX s. gr. — vendi- disse —. Actum feria guinta post Katherine, anno oc XLIX*. (2080 f. E. 151.) 43. 1453, 29. listopadu. Vitek de G. — fassus est, se — I'/, laneum agrorum inter agros Alexandri et Jidasskonis hincinde situm Jacobo, Ursule uxori — pro XI'/, s. gr. — vendidisse —. Actum anno oc LIII? feria V. in vigilia Andree ap. (2080 f. 117.) 44. 1455, 25. ûnora. Wenceslaus Ssebe- stowicz — resignavit unam quartam agrorum inter agros Simonis Ssorth et viam sitam Wen- ceslao Krajsa, Petrusse uxori — iam plenarie persolutam —. Actum fer. III. post Mathie ap. anno — LV*. (Rukop. €. 2080 f. 125.) — Mathias Thaber vendidit unum laueum agro- rum inter agros Wawre et plebani hincinde situm sibi iam persolutum Waneezkoni dicto Lysy, Margarethe uxori sue —: (Tamtóż.) 45. 1455, 8. kvétna. Ibidem Wanezek Lysy predictus — fassus est, se vendidisse laneum agrorum predictorum Marzikoni We- przek, Katherine uxori —. Actum fer. quinta in die Stanislai — anno oc LV?. (Tamtéz fol. 128.) 46. 1456, 27. ledna. Domina Katherina, relicta Procopii Jidassek de Genecz — fassa est, se — dedisse quinque quartas agrorum Blazkoni, filio Rzehakonis — sub censu annuo — II s. gr. —. Actum fer. III. post festum Conversionis s. Pauli auno oc LVI*. (Tamtéž fol. 131.) 47. 1456, 10. června. Jana relicta Ma- chonis de J. — fassa est — II laneos agrorum — penes agros Procopii filii Crzwenczonis sitos Blazconi, Dorothee uxori — [vendidisse] Si autem predictos coniuges cum pueris ipso rum ab hac luce decedere contigerit, extunc Oruei fratri et Wancze, sorori d.cti Blazconis, pro XI s. gr. —. Actum feria quinta ante fostum s. Viti — anno LVI?. (Tamtéž f. 134.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 48. 1458, 14. února. Johannes Zagicz — recognovit, oc — medium laneum agrorum inter curias Jaxonis ex una et Sarowezonis parte ex altera Wenceslao Pesseczkonis, Petre uxori — pro certa summa pecunie — vendi. disse —. Actum fer. III. Carnisprivium anno oe LVIIT". (Tamtéž f. 143) 49. 1458, 2. listopadu. Vitko braseator et mater eius Katherina — fassi sunt, quod hereditas quondam Brumowsky in J. in acie vendita Jacobo dicto Salomecz de Genecz, — est, persoluta —. Actum fer. V. ipso die In- nocencium — anno oc LVIII*. (Tamtéž f. 149.) 50. 1460, 24. dubna. Blasius et Wanka, soror eius — fassi sunt, quia — vendiderunt duos laneos agrorum cum area, que iacet in acie penes Czrwenczonem iu Maiori Genecz — pro XI s. gr. Hanussio Theutonico ibidem de J. —. Et idem Hanussius Theutunicus pre- fatos duos laneos, aream — proscripsit Sigis- mundo de J. — post mortem suam —. Actum feria V. post festum Georgii anno — LX?. (Tamtéž fol. 157.) 51. 1460, 8. září. Mathias braseator — fassus est, guia Paulus de J. — erga ipsum emit agros, sibi iam plene et integre persolvit —. Actum fer. II. post Epgidi anno — LX*. (Tamtéž fol. 160.) 52. 1462, 21. října. Johannes dictus Ji- dassko — fassus est, quia — propugnaculum suum cum curia et aratura in Maiori J. cum agris — pratis, piscinis, salicibus, pomerio, cum censu VIII s. gr. — vendidit famoso Jo- hanni de Kozoged — pro CCCIIII s. gr. — Actum feria V. post Galli anno oc LXII'. (Tamteż fol. 172.) 53. 1465, 28. února. Duchek dictus Czrwe- necz de Maiori J. — fassus est, guia — ven- didit curiam ibidem in Maiori J. cum II laneis agrorum pro XXX s. minus I s. gr., gui agri iacent inter agros Salomecz et Machonis parte ab utraque, Danieli, uxori ipsius Martie —. Actum fer. V. post festum s. Mathie ap. anno 9c LXV?. (Tamtéz fol. F. 7.)
Strana 371
Jeneë (1449—1472). 54. 1466, 18. prosince. Famosus vir Ulricus alias Oldrzich dictus Chmeliezky — fassus est, se vendidisse curiam arature cum propu- gnaculo, subsidibus, agris — pratis — in Maiori J. — famoso Johanni, filio suo — pro certa summa pecunie —. Actum feria quinta ante Thome ap. anno — LXVI*. (TamtéZz f. G. 8.) 55. 1467, 19. února. Procopius de Maiori J. — fassus est, se vendidisse I laneum cum tribus quartis agrorum inter curias Donati et Mathie Kalus Laurencio alias Wawrowi pro XXXVII s. gr. — Actum fer. V. ante Cathe- dram Petri anno — LXVIY*. (Tamtéz f. G. 12.) 56. 1467, 8. prosince. Daniel de J. — recognovit, quod !/, laneum agrorum dictorum Brumovské inter agros Andree et Sigismundi vendidit Jacobo de ibidem, Ursule uxori sue — pro X s. gr. — Actum in Concepcione Marie virg. anno — LXVII?. (Tamtéž f. G. 18.) 57. 1468, 8. listopadu. Wawra de J. — fassus est — vendidisse curiam allodialem ibidem in J. sitam inter curias Mathie Kalus ex parte una et Mathie Donat parte ex altera cum duobus laneis agri minus uno quartali Sigismundo — pro XL s. gr. minus IIY, s. gr. — Actum anno oc LXVIII fer. V. post Omnium sanctorum. (Tamtéz fol. G. 24.) 58. 1469, 27. dubna. Andreas Hluchy de Maiori J. — recognovit — vendidisse curiam allodialem suam cum 3b"s quartalibus agri — in Genecz, que curia sita est inter curias Bo- haczonis ex una et Pawliczkonis parte ex al tera, et duo quartalia agrorum iacent penes agros Jacobi, et unum quartale agri penes Li- tewskych, Johanni dicto Michek ibidem in Genecz — pro XVII s. gr. — Actum anno oc LXIX fer. V. post Georgii. (Tamtéz f. G. 98.) 59. 1470, 8. listopadu. Dorothea relicta post Mathiam Kalusonem de J. Maiori — fassa est — vendidisse curiam suam allodialem — in J. inter curias Sigismundi Plihonis ex una et Climonis parte ex altera cum medio altero laneo agri inter agros eiusdem Sigismundi 311 Plihonis et Clementis iacentem, Wankoni No- wakoni — pro L s. minus sexagena gr. — Actum fer. V. ante festum s. Martini annorum 9c LXX. (Tamtéz fol. H. 20.) 60. 1471, 5. bfezna. Pan purgmistr a páni konšelé kázali sú znamenati a zapsati ortel svój, kterýž jsú vyřkli ve jméno božie mezi Linhartem z Vysokého Újezdce z jedné strany a mezi Martinem Piknú z Malého J. z strany druhé, tak jakož jest byla nesnáze mezi nimi o statek Ondřeje Hluchého z Velikého J., aby týž Linhart s pokojem téhuož Martina Pikny — věčně nechal, a témuž Martinovi Piknovi ten statek téhuož Ondřeje Hluchého mocně přiřkli jsú i s těmi dietkami, vnúčaty Ondřeje předepsaného —. Stalo se v úterý před sv. Řehořem leta — LXXI. (Tamtéž f. J. 3.) 61. 1472, 7. dubna. Johannes doleator — fassus est — vendidisse curiam allodialem cum ipsius area in Maiori villa J. sitam inter cu- rias Climonis parte ex una et Machonis parte ex altera cum I'/, laneo agri, iacentem inter agros, una porcio eiusdem agri predicti Cli- monis et Macbonis partibus ex utrisque, et secunda porcio inter eiusdem Machonis et Sskaredkonis partibus ex utrisque, predicto Climoni, Jacobo Salomecz — pro XX s. gr. —. Actum feria IIl. post Ambrosii annorum — LXXII. Item stalo se jest podélenie mezi Jakubem Salomcem a Klimń o dědiny svrchupsané i o dvór, takže Jakub Salomec má mieti pól té všie dědiny a nad to jedny hony dědiny té, a Klíma také polovici, a miesto těch honóv ten dvór mieti má. (Tamtéž f. J. 19.) 62. 1472, 1. září. Clima de Maiori J. — fassus est — vendidisse curiam suam allodia- lem cum ipsius area, sitam inter Kalusonis ex una et Machonis parte ex altera, cum tribus laneis et quartale agri — in J. Paulo, Marthe conthorali — pro nonaginta s. gr. minus I'/, S. — Actum fer. III. ipso die s. Egidii anno LXXII. (Tamtéz f. J. 24) 63. 1472, 22. září. Ve jméno božie amen. 47*
Jeneë (1449—1472). 54. 1466, 18. prosince. Famosus vir Ulricus alias Oldrzich dictus Chmeliezky — fassus est, se vendidisse curiam arature cum propu- gnaculo, subsidibus, agris — pratis — in Maiori J. — famoso Johanni, filio suo — pro certa summa pecunie —. Actum feria quinta ante Thome ap. anno — LXVI*. (TamtéZz f. G. 8.) 55. 1467, 19. února. Procopius de Maiori J. — fassus est, se vendidisse I laneum cum tribus quartis agrorum inter curias Donati et Mathie Kalus Laurencio alias Wawrowi pro XXXVII s. gr. — Actum fer. V. ante Cathe- dram Petri anno — LXVIY*. (Tamtéz f. G. 12.) 56. 1467, 8. prosince. Daniel de J. — recognovit, quod !/, laneum agrorum dictorum Brumovské inter agros Andree et Sigismundi vendidit Jacobo de ibidem, Ursule uxori sue — pro X s. gr. — Actum in Concepcione Marie virg. anno — LXVII?. (Tamtéž f. G. 18.) 57. 1468, 8. listopadu. Wawra de J. — fassus est — vendidisse curiam allodialem ibidem in J. sitam inter curias Mathie Kalus ex parte una et Mathie Donat parte ex altera cum duobus laneis agri minus uno quartali Sigismundo — pro XL s. gr. minus IIY, s. gr. — Actum anno oc LXVIII fer. V. post Omnium sanctorum. (Tamtéz fol. G. 24.) 58. 1469, 27. dubna. Andreas Hluchy de Maiori J. — recognovit — vendidisse curiam allodialem suam cum 3b"s quartalibus agri — in Genecz, que curia sita est inter curias Bo- haczonis ex una et Pawliczkonis parte ex al tera, et duo quartalia agrorum iacent penes agros Jacobi, et unum quartale agri penes Li- tewskych, Johanni dicto Michek ibidem in Genecz — pro XVII s. gr. — Actum anno oc LXIX fer. V. post Georgii. (Tamtéz f. G. 98.) 59. 1470, 8. listopadu. Dorothea relicta post Mathiam Kalusonem de J. Maiori — fassa est — vendidisse curiam suam allodialem — in J. inter curias Sigismundi Plihonis ex una et Climonis parte ex altera cum medio altero laneo agri inter agros eiusdem Sigismundi 311 Plihonis et Clementis iacentem, Wankoni No- wakoni — pro L s. minus sexagena gr. — Actum fer. V. ante festum s. Martini annorum 9c LXX. (Tamtéz fol. H. 20.) 60. 1471, 5. bfezna. Pan purgmistr a páni konšelé kázali sú znamenati a zapsati ortel svój, kterýž jsú vyřkli ve jméno božie mezi Linhartem z Vysokého Újezdce z jedné strany a mezi Martinem Piknú z Malého J. z strany druhé, tak jakož jest byla nesnáze mezi nimi o statek Ondřeje Hluchého z Velikého J., aby týž Linhart s pokojem téhuož Martina Pikny — věčně nechal, a témuž Martinovi Piknovi ten statek téhuož Ondřeje Hluchého mocně přiřkli jsú i s těmi dietkami, vnúčaty Ondřeje předepsaného —. Stalo se v úterý před sv. Řehořem leta — LXXI. (Tamtéž f. J. 3.) 61. 1472, 7. dubna. Johannes doleator — fassus est — vendidisse curiam allodialem cum ipsius area in Maiori villa J. sitam inter cu- rias Climonis parte ex una et Machonis parte ex altera cum I'/, laneo agri, iacentem inter agros, una porcio eiusdem agri predicti Cli- monis et Macbonis partibus ex utrisque, et secunda porcio inter eiusdem Machonis et Sskaredkonis partibus ex utrisque, predicto Climoni, Jacobo Salomecz — pro XX s. gr. —. Actum feria IIl. post Ambrosii annorum — LXXII. Item stalo se jest podélenie mezi Jakubem Salomcem a Klimń o dědiny svrchupsané i o dvór, takže Jakub Salomec má mieti pól té všie dědiny a nad to jedny hony dědiny té, a Klíma také polovici, a miesto těch honóv ten dvór mieti má. (Tamtéž f. J. 19.) 62. 1472, 1. září. Clima de Maiori J. — fassus est — vendidisse curiam suam allodia- lem cum ipsius area, sitam inter Kalusonis ex una et Machonis parte ex altera, cum tribus laneis et quartale agri — in J. Paulo, Marthe conthorali — pro nonaginta s. gr. minus I'/, S. — Actum fer. III. ipso die s. Egidii anno LXXII. (Tamtéz f. J. 24) 63. 1472, 22. září. Ve jméno božie amen. 47*
Strana 372
372 Já Bětka, někdy manželka Vávrova — kšaft svuoj — řiediem: Protož toho všeho poručen- stvie mocného poručníka a hospodáře Tobiáše, syna mého, vtom statku — dělám. A z toho statku aby vydal třem vdaným dcerám mým, Martě, Kateřině a Duoře, každé z nich po dvi k. gr. — Actum ten úterý po sv. Matúši leta LXXII*. (Tamtéz f. J. 26.) 64. 1474, 27. října. Famosus Johannes Chmeliezky de Wleze Hora — fassus est — vendidisse curiam suam allodialem et cum propugnaculo sito in Maiori J..cum agris — famoso Nicolao de Hopssouicz, socro suo di- lecto, — pro III centis s. gr. boh. — Actum fer. V. in vigilia Simonis et Jude anno oc LXXIHIL (Tamtéz f. L. 4) 65. 1475, 19. září. Poctivý otec kněz Václav opat kláštera Slovanského i se vším konventem — přiznali se a vyznali sú, že po- ctivým mistróm zprávcím a studentóm koleje Králové, nynějším i budúcím, prodali sú za sto a za čtyřidceti k. gr. — kterýchžto sto a čtyřidceti k. gr. činí summy sto a čtyřidceti zl. uh., sedm k. gr.*) platu ročnieho a věčného — na dvořiech kmecích v Velikém J., z kte- rýchžto platí Zigmund Veliký LXXXIIII gr., Pavel II k. gr. a VI gr.; Vaněk Novák LXXXIIII gr., Zigmund Krémár I'/, k. gr. a VIII gr, Michek XLII gr. Summa toho na těchto lidech jest VII k. a XIIII gr. Kte- rfehzto XIIII gr. mistrové berüce — mají dá- vati do Slovan. — A k tomu zápisu nejjas- nějšie knieže a pán pan Vladislav král Český — dal své povolenie —. Stalo se v úterý pied sv. Matüsem ap. leta — LXXV. (Tamtéž f. L. 9.) *) Srv. níže str. 375 č. 94. 66. 1479, 16. února. Anna, conthoralis quondam Georgii Sskaredkonis de J., nunc autem Martini — recognovit, quod omne ius suum, quod habet post iam dictum Geor- gium conthoralem suum — dedit — Martino, marito suo. — Actum fer. IlI die Juliane virg. anno LXXIX. (Tamtéz f. M. 14.) 67. 1479, 4. března. Blasius de Maiori E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: J. —- fassus est — vendidisse partem heredi- tatis sue cum curia, que iacet inter curias Pacowske ex una et Jakssonisse parte ex al- tera, Johanni Surowecz fratri germano, Jane conthorali — pro certa summa —. Actum die Translacionis s. Wenceslai anno oe LXXIX. (Tamtéz f. M. 14.) 68. 1488, 18. bfezna. Martinus Sskare- dek de J. — recognovit — vendidisse curiam arature cum lII. laneis agrorum — in J. Wen- ceslao Bebtoni, Magdalene conthorali eius — heredibus et successoribus ipsorum pro LXXXVI s. gr. — Actum fer. III. post Gedrudis anno- rum — LXXXVIII. (Rukop. é. 2211 f. C 6.) 69. 1492, 7. kvétna. Famosus Nicolaus de Hobssowicz — recognovit —- vendidisse curiam suam allodialem cum propugnaeulo sitam in Maiori J. — famosis Johanni Chme- licsky de Wlezi Hory et Petro de Kamenieze — pro sexcentis s. gr. m. — Actum anno oc XCII. fer. III. ante Stanislai. (Rukop. č. 2211 f. D. 21) 10. 1494, 9. ledna. Duchko Bebta de J. — recognovit — vendidisse curiam arature cum aratura ibidem in J. — Jacobo de Bu- bowiez, Marthe conthorali eius, et eorum he- redibus pro XLIIII s. gr. m. cum IIIL, eciam s pluhem, s branü, s vozem i potřebami, což k vozu přísluší, s krávú jednú, VIII ovec, s jehenci, dvě svině, dvě husi, X slepic a kohút, XVI strychuov sutého obilí k semenu, jednu kopu záhonuov a úhoruov, to má k jeři osieti Bepta, a žita XXII pozuostavuje, pše- nice hony i s fepistém, to pozuostavuje do jedné síje, a což z toho osetí píce bude, to měl by prodati, že jeho má pobíditi najprvé. — Actum anno oc XCIIII? fer. V. post Epi- phaniam domini. (Tamtéz f. D. 27.) 71. 1497, 12. zárí. Mathias Macura de J. — recognovit — vendidisse curiam arature cum aratura in J. — Martino et Matheo fra- tribus dictis Aaron pro XVI s. —. Actum anno oe XCVII fer. III. ante Exaltacionem s. Crucis. (Tamtéz fol. E. 24.)
372 Já Bětka, někdy manželka Vávrova — kšaft svuoj — řiediem: Protož toho všeho poručen- stvie mocného poručníka a hospodáře Tobiáše, syna mého, vtom statku — dělám. A z toho statku aby vydal třem vdaným dcerám mým, Martě, Kateřině a Duoře, každé z nich po dvi k. gr. — Actum ten úterý po sv. Matúši leta LXXII*. (Tamtéz f. J. 26.) 64. 1474, 27. října. Famosus Johannes Chmeliezky de Wleze Hora — fassus est — vendidisse curiam suam allodialem et cum propugnaculo sito in Maiori J..cum agris — famoso Nicolao de Hopssouicz, socro suo di- lecto, — pro III centis s. gr. boh. — Actum fer. V. in vigilia Simonis et Jude anno oc LXXIHIL (Tamtéz f. L. 4) 65. 1475, 19. září. Poctivý otec kněz Václav opat kláštera Slovanského i se vším konventem — přiznali se a vyznali sú, že po- ctivým mistróm zprávcím a studentóm koleje Králové, nynějším i budúcím, prodali sú za sto a za čtyřidceti k. gr. — kterýchžto sto a čtyřidceti k. gr. činí summy sto a čtyřidceti zl. uh., sedm k. gr.*) platu ročnieho a věčného — na dvořiech kmecích v Velikém J., z kte- rýchžto platí Zigmund Veliký LXXXIIII gr., Pavel II k. gr. a VI gr.; Vaněk Novák LXXXIIII gr., Zigmund Krémár I'/, k. gr. a VIII gr, Michek XLII gr. Summa toho na těchto lidech jest VII k. a XIIII gr. Kte- rfehzto XIIII gr. mistrové berüce — mají dá- vati do Slovan. — A k tomu zápisu nejjas- nějšie knieže a pán pan Vladislav král Český — dal své povolenie —. Stalo se v úterý pied sv. Matüsem ap. leta — LXXV. (Tamtéž f. L. 9.) *) Srv. níže str. 375 č. 94. 66. 1479, 16. února. Anna, conthoralis quondam Georgii Sskaredkonis de J., nunc autem Martini — recognovit, quod omne ius suum, quod habet post iam dictum Geor- gium conthoralem suum — dedit — Martino, marito suo. — Actum fer. IlI die Juliane virg. anno LXXIX. (Tamtéz f. M. 14.) 67. 1479, 4. března. Blasius de Maiori E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: J. —- fassus est — vendidisse partem heredi- tatis sue cum curia, que iacet inter curias Pacowske ex una et Jakssonisse parte ex al- tera, Johanni Surowecz fratri germano, Jane conthorali — pro certa summa —. Actum die Translacionis s. Wenceslai anno oe LXXIX. (Tamtéz f. M. 14.) 68. 1488, 18. bfezna. Martinus Sskare- dek de J. — recognovit — vendidisse curiam arature cum lII. laneis agrorum — in J. Wen- ceslao Bebtoni, Magdalene conthorali eius — heredibus et successoribus ipsorum pro LXXXVI s. gr. — Actum fer. III. post Gedrudis anno- rum — LXXXVIII. (Rukop. é. 2211 f. C 6.) 69. 1492, 7. kvétna. Famosus Nicolaus de Hobssowicz — recognovit —- vendidisse curiam suam allodialem cum propugnaeulo sitam in Maiori J. — famosis Johanni Chme- licsky de Wlezi Hory et Petro de Kamenieze — pro sexcentis s. gr. m. — Actum anno oc XCII. fer. III. ante Stanislai. (Rukop. č. 2211 f. D. 21) 10. 1494, 9. ledna. Duchko Bebta de J. — recognovit — vendidisse curiam arature cum aratura ibidem in J. — Jacobo de Bu- bowiez, Marthe conthorali eius, et eorum he- redibus pro XLIIII s. gr. m. cum IIIL, eciam s pluhem, s branü, s vozem i potřebami, což k vozu přísluší, s krávú jednú, VIII ovec, s jehenci, dvě svině, dvě husi, X slepic a kohút, XVI strychuov sutého obilí k semenu, jednu kopu záhonuov a úhoruov, to má k jeři osieti Bepta, a žita XXII pozuostavuje, pše- nice hony i s fepistém, to pozuostavuje do jedné síje, a což z toho osetí píce bude, to měl by prodati, že jeho má pobíditi najprvé. — Actum anno oc XCIIII? fer. V. post Epi- phaniam domini. (Tamtéz f. D. 27.) 71. 1497, 12. zárí. Mathias Macura de J. — recognovit — vendidisse curiam arature cum aratura in J. — Martino et Matheo fra- tribus dictis Aaron pro XVI s. —. Actum anno oe XCVII fer. III. ante Exaltacionem s. Crucis. (Tamtéz fol. E. 24.)
Strana 373
Jeneć (1474— 1517). 72. 1499, 29. října. Martinus Aaron et Matheus frater eius de J. — recognoverunt — vendidisse curiam eorum de J. cum agris in J. Mathie Macura socro eorum, conthorali Anne — pro XXV s. gr. —. De qua curia tenetur censuare ad collegium Magnum cen- sum, ut ipsi persolvebant. Actum anno oc XCIX* fer. III. post Simonis et Jude. (Tamtéž fol. F. 14) 19. 1501, 22. července. Famosus cliens d Johannes Chmelicky de Wlezie Hora —- in pleno consilio [Min. Civ. Pr.] — fassus est, vendidisse curiam suam cum municione allo- dialem cum agris, pratis, rivis, rubetis, pome- rio — s platem a podsedky v Jenéi — fa- moso clienti d. Bernhardo de Rachmberg — pro VIC XX s. gr. m. — Istud eciam nota- biliter expressum est, si idem d. Chmelicky decidat ab humanis, priusquam eius d. con- thoralis Anna de Tuchoraz, ex .unc eadem conthoralis eius debet summam prefatam re- cipere —. Act. die s. Marie Magd. a. MVC primo. (Tamtéž fol. F. 29.) 74. 1503, 23. května. Uroz. vládyka p. Bernard z Rachmberka [v radě Menš. M. Pr.] seznal se jest, že jest dlužen uroz. p. Jetřichovi Bezdružickému z Kolovrat a na Buštěhradě C k. m. věnných, v kterýchž — zavazuje — tvrz svú — v Jenti —. Act. fer. III. Rogaci- onum MVCIII. (Tamtéz.) 75. 1503, 1. srpna. Martinus Aaron, tunc iudex de J. — fassus est -- vendidisse cu- riam — inJ. — Wankoni et Johanni privigno ipsius — pro CC s. gr. m. — Act. fer. III. Ad vincula Petri ap. etc. III. (Tamtéz.) 76. 1505, 22. ledna. Simon Semik pied námi [v radě v Men. M. Pr.] osobně stoje před čtyřmi lavicemi súdnými, seznal se jest — že jest prodal dvuor svój v Větčiem J. se dvěma lány dědin — Jakubovi Hoškovi, Martě m. j. — za XXII k. m. — Stalo se v středu den sv. Vincencia I. ete. V. (Tamtéz f. H. 1.) 11. 1505, 3. éervence. Matéj Macura z J. — seznal se jest — jakož jest byl kúpil II 313 lány dědiny bez čtvrti s dvorem — od Mar- tina Arona, švagra svého, i nemoha toho dvoru — spravovati, postüpil jest — témuž Marti- novi — však s vymienků, že p. purgmistr a páni rozkázali jsú témuž Martinovi, aby ten dvuor osadil tak, aby tu člověk byl a dědina k tomu dvoru příslušející aby opuštěna ne- byla. Actum fer. V. post Visit. M. V. MVCV, (Tamtéž f. H. 7.) 78. 1506, 8. ledna. Martinus Aaron de J. — fassus est, quia Matheum, fratrem suum germanum, de bonis suis et eiusdem Mathei hereditaria porcione evadit quinquaginta dua- bus sexagenis gr. mis. Super qua hereditate idem Matheus suscepit curiam ibidem in J. eum II laneis minus quartali, que curia si- tuata est inter curias Nowakonis et Ssemi- konis partibus ab utrisque, in XXVI s. gr. mis., post dedit eidem XIII'/, s. m., residuum vero XID'/, s. debet sibi explere —. Actum fer. V. post Epiph. a. etc. VI. (Tamtéz fol. H. 14) 79. 1513, 18. října. Beneš Pavluov syn z J. — vyznal — že jest prodal dvuor svuoj — v J. na kraji podle dvora Jana Mráčka s puol třetím lánem dědiny — Matúšovi — za XVIII k. m. Actum die Luce ev. a. etc. XIII. (Tamtéž fol. L. 21.) 80. 1514, 31. října. Martin Aron z J. — vyznal — že jest prodal dvuor svuoj — v J. na kraji podle dvora Jana Michka — Jírovi z Motola, Anně m. j. za I'/j2 XXX k. m. Actum in vig. 00. SS. a. ete. XIIII. (Tamtéž fol. L. 30.) 81. 1515 (bez udání dne). Beneš z J. súsed — vyznal, že jest prodal dvuor svuoj — v J., poustka na kraji podle Jana Mráčka — Jírovi [Sudímu] — za XXXIDI/, k. m. (Tamtéž fol. M. 8.) 82. 1517 (bez udání dne). Jíra z J. — vyznal — že jest prodal dvuor — v J. na kraji vedle dvoru Jana Michka — Samsonovi — za CXC k. m. (bez datum). Připsáno: Jíra z J. — vyznal, že jest — pustil ten trh, aniž
Jeneć (1474— 1517). 72. 1499, 29. října. Martinus Aaron et Matheus frater eius de J. — recognoverunt — vendidisse curiam eorum de J. cum agris in J. Mathie Macura socro eorum, conthorali Anne — pro XXV s. gr. —. De qua curia tenetur censuare ad collegium Magnum cen- sum, ut ipsi persolvebant. Actum anno oc XCIX* fer. III. post Simonis et Jude. (Tamtéž fol. F. 14) 19. 1501, 22. července. Famosus cliens d Johannes Chmelicky de Wlezie Hora —- in pleno consilio [Min. Civ. Pr.] — fassus est, vendidisse curiam suam cum municione allo- dialem cum agris, pratis, rivis, rubetis, pome- rio — s platem a podsedky v Jenéi — fa- moso clienti d. Bernhardo de Rachmberg — pro VIC XX s. gr. m. — Istud eciam nota- biliter expressum est, si idem d. Chmelicky decidat ab humanis, priusquam eius d. con- thoralis Anna de Tuchoraz, ex .unc eadem conthoralis eius debet summam prefatam re- cipere —. Act. die s. Marie Magd. a. MVC primo. (Tamtéž fol. F. 29.) 74. 1503, 23. května. Uroz. vládyka p. Bernard z Rachmberka [v radě Menš. M. Pr.] seznal se jest, že jest dlužen uroz. p. Jetřichovi Bezdružickému z Kolovrat a na Buštěhradě C k. m. věnných, v kterýchž — zavazuje — tvrz svú — v Jenti —. Act. fer. III. Rogaci- onum MVCIII. (Tamtéz.) 75. 1503, 1. srpna. Martinus Aaron, tunc iudex de J. — fassus est -- vendidisse cu- riam — inJ. — Wankoni et Johanni privigno ipsius — pro CC s. gr. m. — Act. fer. III. Ad vincula Petri ap. etc. III. (Tamtéz.) 76. 1505, 22. ledna. Simon Semik pied námi [v radě v Men. M. Pr.] osobně stoje před čtyřmi lavicemi súdnými, seznal se jest — že jest prodal dvuor svój v Větčiem J. se dvěma lány dědin — Jakubovi Hoškovi, Martě m. j. — za XXII k. m. — Stalo se v středu den sv. Vincencia I. ete. V. (Tamtéz f. H. 1.) 11. 1505, 3. éervence. Matéj Macura z J. — seznal se jest — jakož jest byl kúpil II 313 lány dědiny bez čtvrti s dvorem — od Mar- tina Arona, švagra svého, i nemoha toho dvoru — spravovati, postüpil jest — témuž Marti- novi — však s vymienků, že p. purgmistr a páni rozkázali jsú témuž Martinovi, aby ten dvuor osadil tak, aby tu člověk byl a dědina k tomu dvoru příslušející aby opuštěna ne- byla. Actum fer. V. post Visit. M. V. MVCV, (Tamtéž f. H. 7.) 78. 1506, 8. ledna. Martinus Aaron de J. — fassus est, quia Matheum, fratrem suum germanum, de bonis suis et eiusdem Mathei hereditaria porcione evadit quinquaginta dua- bus sexagenis gr. mis. Super qua hereditate idem Matheus suscepit curiam ibidem in J. eum II laneis minus quartali, que curia si- tuata est inter curias Nowakonis et Ssemi- konis partibus ab utrisque, in XXVI s. gr. mis., post dedit eidem XIII'/, s. m., residuum vero XID'/, s. debet sibi explere —. Actum fer. V. post Epiph. a. etc. VI. (Tamtéz fol. H. 14) 79. 1513, 18. října. Beneš Pavluov syn z J. — vyznal — že jest prodal dvuor svuoj — v J. na kraji podle dvora Jana Mráčka s puol třetím lánem dědiny — Matúšovi — za XVIII k. m. Actum die Luce ev. a. etc. XIII. (Tamtéž fol. L. 21.) 80. 1514, 31. října. Martin Aron z J. — vyznal — že jest prodal dvuor svuoj — v J. na kraji podle dvora Jana Michka — Jírovi z Motola, Anně m. j. za I'/j2 XXX k. m. Actum in vig. 00. SS. a. ete. XIIII. (Tamtéž fol. L. 30.) 81. 1515 (bez udání dne). Beneš z J. súsed — vyznal, že jest prodal dvuor svuoj — v J., poustka na kraji podle Jana Mráčka — Jírovi [Sudímu] — za XXXIDI/, k. m. (Tamtéž fol. M. 8.) 82. 1517 (bez udání dne). Jíra z J. — vyznal — že jest prodal dvuor — v J. na kraji vedle dvoru Jana Michka — Samsonovi — za CXC k. m. (bez datum). Připsáno: Jíra z J. — vyznal, že jest — pustil ten trh, aniž
Strana 374
374 dokonal ho. A protož jiný v ten trh vstúpil Jan z Boemic. (Tamtéž fol. N. 11.) 83. 1517, 3. prosince. Jíra z J. — vyznal — že jest prodal dvuor — v J. — vedle Jana Michka — Janovi z Bohemic, Martě m. j. — za dvě stě kop bez šestnácti k. m. Actum f. V. ante Barbare a. ete. XVII. (Tamtéž fol. N. 12.) 84. 1518, 5. srpna. Jan Mráček z J. — vyznal — že jest prodal statek svuoj v J. — podle gruntu Pavlova a podle poustky Martina Arona — Jírovi z J. a Anně m. j. za čtyřidcet pět k. m. — Actum fer. V. ante Cath. Petri a. ete. XVIII. (Tamtéž fol. N. 16.) K tomu připsáno: Petr Hošek, Šouna, Jíra a jiní se- dláci z J. oznámili — že jsú učinili účet s Mráčkem a Jírou, takže on Mráček ještě na tom gruntu, kteryż Jira od něho koupil, a Jan Šouna na něm sedí, má ještě XLII k. m. Actum die M. Nivis a. etc. XXXV. (fol. O. 2.) 85. 1519, 24. května. Jakub Kapalín na místě Jíry Sudieho z J. — vyznal — že jest prodal týž Jíra dvuor svuoj — v J. —, poustka vedle Jana Mrátka — Petrovi Hoskovi rych- tái z J. — za XLII k. m. Actum fer. III. ante Urbani a. etc. XVIIII. (Tamteż f. O. 8.) 86. 1522, 2. prosince. Martin Chliba, Marta m. j. z J., a Jira syn jeji — vyznali, že jsú frajmark učinili seděním svým s mě- stištěm — v J. ležícími vedle Petra. Též také Duchek Bradáček — vyznal, kdež měl jest sedění a dvuor v Ounhošti od Kubíka ručni- káře — v soudu zahájeném — vzdali jsú sobě — na takový zpuosob, že což jest Martin Chlouba platiti a doplatiti prodavateli prvnímu za své siedlo mé] — to má platiti Duchek Bradáč. — A též také — Martin Chlouba, což jest měl ještě za své siedlo v Ounhošti Kubíkovi Duchek Bradáč, to má platiti —-. Stalo se v radé [Men&. M. Pr.] fer. III. post Andree a. etc. XXII. (Rukop. &. 2212 f. C. 16.) 87. 1525, 16. listopadu. Jíra řečený Sou- kup z J. — vyznal — že jest prodal dvuor tu v J., ležící mezi dvorem Petra Hoška je- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dním a druhým z oboustraně, Benešovi a Anně m. j. — za LXXX k. m. Actum fer. V. post Briccii a. etc. 1525. (Tamtéž fol. F. 14.) 88. 1527, 7. ledna. L. B. MVCXXVII ten pondělí po Buožím křtění stala se smlouva a trh dokonalý mezi uroz. vládykami paní Elškou Rachmberkovou z Studeněvsí a paní Markýtou z Rachmberka dcerou její z jedné, a paní Jo- hankou z Skuhrova z strany druhé, taková: že jsú paní Elška a paní Markýta paní Johance prodaly — tvrz svou v J. s dvorem — za čtyři sta kop a deset kop gr. č. — Item pro- daly s témito svrchky: Item stuoh Zitny, stuoh pšeničný a stuoh vovesný, a k tomu kopu strychuov vovsa sutýho a sto strychuo ječ- mene, a hrachu je XXV strychuo. Item vovec puol čtvrtý kopy; než paní vymínily sobě XI jehňat. Item XX skotuo prodala a čtvero telat, sviní XXV a desatero prasec. Item slepic puol druhé kopy, čtyři koně s nádobím a s sedlem, puol třetího vozu, tři plouhy s železy, šest bran, řetěz, letní řebřiny, troje lišně ke třem vozuom; pánev, jako pivo vařie, čtyři kádi; pánev, jako se voda hřeje, tři stoly, almara, židla, dvě tuně zelí. Tomu na zdrženie jsou své vlastní pečeti k těmto cedulem přitiskli ; a pro lepší svědomí prosily jsú uroz. vládyk p. Zdeňka z Kladna a na Kladně, a p. Jana z Kouče, že jsú své pečeti dali přitisknouti k těmto cedulem řezaným, sobě však bez škody, toliko na svědomie. (Tamtéž fol. G. 9.) 89. 1527, 22. srpna. Margaréta z Rachm- berka přiznala se, že dědictví své, kteréž jest se od starodávna v knihy města tohoto | Menš. Pr.] zapisuje, Jeneć deuor i tvrz poplužní — s chalupami podsedšími, s krčmů od staro- dávna pustú, s platem na Petrovi Hoškovi polouletním XVI gr. č., na Nikodemovi XV gr. m., na Benešovi XV gr. m. — s potokem, rybníčkem — jakož se jest to jí dědictví po někdy uroz. pánu Bernartovi Rachmberkovi z Rachmberka, o[t]ci jejim vlastním, dostalo — a také tak, jakož mezi touž paní Markétou z Rachmberka a uroz. vlśdyki pani Johanki
374 dokonal ho. A protož jiný v ten trh vstúpil Jan z Boemic. (Tamtéž fol. N. 11.) 83. 1517, 3. prosince. Jíra z J. — vyznal — že jest prodal dvuor — v J. — vedle Jana Michka — Janovi z Bohemic, Martě m. j. — za dvě stě kop bez šestnácti k. m. Actum f. V. ante Barbare a. ete. XVII. (Tamtéž fol. N. 12.) 84. 1518, 5. srpna. Jan Mráček z J. — vyznal — že jest prodal statek svuoj v J. — podle gruntu Pavlova a podle poustky Martina Arona — Jírovi z J. a Anně m. j. za čtyřidcet pět k. m. — Actum fer. V. ante Cath. Petri a. ete. XVIII. (Tamtéž fol. N. 16.) K tomu připsáno: Petr Hošek, Šouna, Jíra a jiní se- dláci z J. oznámili — že jsú učinili účet s Mráčkem a Jírou, takže on Mráček ještě na tom gruntu, kteryż Jira od něho koupil, a Jan Šouna na něm sedí, má ještě XLII k. m. Actum die M. Nivis a. etc. XXXV. (fol. O. 2.) 85. 1519, 24. května. Jakub Kapalín na místě Jíry Sudieho z J. — vyznal — že jest prodal týž Jíra dvuor svuoj — v J. —, poustka vedle Jana Mrátka — Petrovi Hoskovi rych- tái z J. — za XLII k. m. Actum fer. III. ante Urbani a. etc. XVIIII. (Tamteż f. O. 8.) 86. 1522, 2. prosince. Martin Chliba, Marta m. j. z J., a Jira syn jeji — vyznali, že jsú frajmark učinili seděním svým s mě- stištěm — v J. ležícími vedle Petra. Též také Duchek Bradáček — vyznal, kdež měl jest sedění a dvuor v Ounhošti od Kubíka ručni- káře — v soudu zahájeném — vzdali jsú sobě — na takový zpuosob, že což jest Martin Chlouba platiti a doplatiti prodavateli prvnímu za své siedlo mé] — to má platiti Duchek Bradáč. — A též také — Martin Chlouba, což jest měl ještě za své siedlo v Ounhošti Kubíkovi Duchek Bradáč, to má platiti —-. Stalo se v radé [Men&. M. Pr.] fer. III. post Andree a. etc. XXII. (Rukop. &. 2212 f. C. 16.) 87. 1525, 16. listopadu. Jíra řečený Sou- kup z J. — vyznal — že jest prodal dvuor tu v J., ležící mezi dvorem Petra Hoška je- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dním a druhým z oboustraně, Benešovi a Anně m. j. — za LXXX k. m. Actum fer. V. post Briccii a. etc. 1525. (Tamtéž fol. F. 14.) 88. 1527, 7. ledna. L. B. MVCXXVII ten pondělí po Buožím křtění stala se smlouva a trh dokonalý mezi uroz. vládykami paní Elškou Rachmberkovou z Studeněvsí a paní Markýtou z Rachmberka dcerou její z jedné, a paní Jo- hankou z Skuhrova z strany druhé, taková: že jsú paní Elška a paní Markýta paní Johance prodaly — tvrz svou v J. s dvorem — za čtyři sta kop a deset kop gr. č. — Item pro- daly s témito svrchky: Item stuoh Zitny, stuoh pšeničný a stuoh vovesný, a k tomu kopu strychuov vovsa sutýho a sto strychuo ječ- mene, a hrachu je XXV strychuo. Item vovec puol čtvrtý kopy; než paní vymínily sobě XI jehňat. Item XX skotuo prodala a čtvero telat, sviní XXV a desatero prasec. Item slepic puol druhé kopy, čtyři koně s nádobím a s sedlem, puol třetího vozu, tři plouhy s železy, šest bran, řetěz, letní řebřiny, troje lišně ke třem vozuom; pánev, jako pivo vařie, čtyři kádi; pánev, jako se voda hřeje, tři stoly, almara, židla, dvě tuně zelí. Tomu na zdrženie jsou své vlastní pečeti k těmto cedulem přitiskli ; a pro lepší svědomí prosily jsú uroz. vládyk p. Zdeňka z Kladna a na Kladně, a p. Jana z Kouče, že jsú své pečeti dali přitisknouti k těmto cedulem řezaným, sobě však bez škody, toliko na svědomie. (Tamtéž fol. G. 9.) 89. 1527, 22. srpna. Margaréta z Rachm- berka přiznala se, že dědictví své, kteréž jest se od starodávna v knihy města tohoto | Menš. Pr.] zapisuje, Jeneć deuor i tvrz poplužní — s chalupami podsedšími, s krčmů od staro- dávna pustú, s platem na Petrovi Hoškovi polouletním XVI gr. č., na Nikodemovi XV gr. m., na Benešovi XV gr. m. — s potokem, rybníčkem — jakož se jest to jí dědictví po někdy uroz. pánu Bernartovi Rachmberkovi z Rachmberka, o[t]ci jejim vlastním, dostalo — a také tak, jakož mezi touž paní Markétou z Rachmberka a uroz. vlśdyki pani Johanki
Strana 375
Jeneč (1517—1536). z Skuhrova dále jmenovanú o tom dědictví smlouva prve v témž Menším Městě Pr. v knihy vložená ukazuje, kterúž jest učinila na místě paní Markéty uroz. vládyka paní Elška z Stu- deněvsi matka její — prodala napřed jmeno- vané paní Johance z Skuhrova a jejím synuom za čtyři sta kop a za deset kop gr. č. — A slíbily povinnost ktomuto městu, a kdyžby jaké tažení na vojuu bylo, že má kuoň do vozu aneb k vozu dáti. Actum feria V ante Bartholom. a. etc. XXVII. V juxtě: Uroz. vlád. paní Johanna z Sku- hrova a spolu sní p. Václav a p. Jan z Pibru, synové její, oznámili, že — dědictví své Jeneč dvuor i tvrz, — kteréhož jim byla trhem po- stoupila paní Margaréta z Rachmberka, vzdá- vají — p. Oldřichovi z Pibru, synu též paní Johanny a bratru vlastnímu p. Václava a p. Jana předepsaného. Act. fer. III. ante Prisce [14. ledna] anno etc. XXXIII. L. B. MVCXXXIII v úterý před sv. Pryškú [!4. ledna] p. Oldřich z Pibru oznámil, ze — na Jenči — ujišťuje — věna — paní Salo- meně z Rozlova, manželce své, puol třetího sta kop gr. č. (Tamtéž fol. G. 9.)*) *) Roku 1532 kvituji Jetrich Rajchl z Rajchu a Markéta z Rachmberka m. j. 90. 1528, 1. prosince. Beneš z J. — ozná- mil, že jest prodal dvuor a statek svuoj v J. — kterýž leží mezi dvory z obú straně Petra Hoška, Janovi Šounovi a Barboře m. j. za sto a devatenácte k. m. Actum feria III. post s. Andree a. etc. XXVIII. (Tamtéž fol. H. 2.) 91. 1529, 18. března. Jíra Soukup, sedlák z J. — vyznal, že jest prodal dvuor svuoj v J. — ležící proti krčmě vedle kříže, Marti- novi Šalovcovi — za puol druhého sta čtyři- dceti k. m. a pět kop m. — Actum feria V. post Longiui a. etc. XXVIIIL. (Tamtéz f. H. 6.) 92. 1536, 12. Mjna. Aron z Cachovic — oznámil, Ze jest prodal poustku Macerovskou se dvěma lány dědiny bez čtvrti v J. V. vedle dvoru Petra Hoška za XV k. gr. č. s platem do kolleje Ciesařské — Petrovi Hoškovi. Act. 375 fer. V. ante Galli a. etc. XXXVI. fol. L. 30.) 93. 1537, 29. listopadu. Eva Mráčková — přiznala jse, že peníze a spravedlnost svú, kterúž má na gruntu Jana Šouny v J. Velikém, prodala — Pavlovi Lepenému, měštěnínu Nov. M. Pr., za sumu jistou. Actum feria V. ante Andree. (Tamtéž fol. M. 11.) 94. 1538, 21. října. Kněz Matiáš, opat kláštera Slovanského sv. Jeronyma v Nov. M. Pr., svým i všeho konventu téhož kláštera jménem žaluje na Bernharta z Rachmberka, sedéním ve V. J., z nevydání sedmi kop platu ročního, tu kdež týž Bernhart maje témuž lnězi Matiášovi i všemu konventu jmenova- nému platiti VII k. platu ročního ze dvoru v J., na kterémž sedí, neplatí ani vydává. Dokládá se listu ciesaře Karla ve dsky vlo- ženého i všech jiných spravedlností svých a kláštera Slovanského, a na to žádá spravedli- vého nálezu. Stalo se 1. MVY k Suchým dnuom letničním. Po témž puohonu nález se stal — pány JMtmni a potom práva vedení až k obrannímu listu přišlo. Potom druhý nález z naučení pánuov JMtí a vládyk z plného soudu zemského při úřadě purkrabstvie Praž- ského, kterýž tuto pořád napsán stojí, tento: Vedle toho obeslání, kdež jest obeslán Vilém Chlumčanský z Přestavlk a v Jenči na žádost kněze Jana, opata kláštera Slovanského, i všeho konventu téhož kláštera z toho, kterak by se vedl listem obranním podle práva a té- hož listu obranního znění na dědiny někdy Bernharta Rachmberka z Rachmberka, kterýchž on Vilém v držení jest, totiž v J. na tvrz, na dvuor poplužní, ale že by téhož držení v sku- tečné vpuštěn nebyl, žádaje za dopomožení práva a v skutečné držení těch dědin uve- dení, tak jakž též obeslání plněji svědčí. Proti tomu od Viléma Chluméanského skrze Jana z Kelče mluveno, že by předkem bylo potřebí panu opatovi to ukázati, jaků má konfirmací strany toho opatství; druhé že v listu mocném od konventu jsou tři osoby jisté dostavené, (Tamtéž
Jeneč (1517—1536). z Skuhrova dále jmenovanú o tom dědictví smlouva prve v témž Menším Městě Pr. v knihy vložená ukazuje, kterúž jest učinila na místě paní Markéty uroz. vládyka paní Elška z Stu- deněvsi matka její — prodala napřed jmeno- vané paní Johance z Skuhrova a jejím synuom za čtyři sta kop a za deset kop gr. č. — A slíbily povinnost ktomuto městu, a kdyžby jaké tažení na vojuu bylo, že má kuoň do vozu aneb k vozu dáti. Actum feria V ante Bartholom. a. etc. XXVII. V juxtě: Uroz. vlád. paní Johanna z Sku- hrova a spolu sní p. Václav a p. Jan z Pibru, synové její, oznámili, že — dědictví své Jeneč dvuor i tvrz, — kteréhož jim byla trhem po- stoupila paní Margaréta z Rachmberka, vzdá- vají — p. Oldřichovi z Pibru, synu též paní Johanny a bratru vlastnímu p. Václava a p. Jana předepsaného. Act. fer. III. ante Prisce [14. ledna] anno etc. XXXIII. L. B. MVCXXXIII v úterý před sv. Pryškú [!4. ledna] p. Oldřich z Pibru oznámil, ze — na Jenči — ujišťuje — věna — paní Salo- meně z Rozlova, manželce své, puol třetího sta kop gr. č. (Tamtéž fol. G. 9.)*) *) Roku 1532 kvituji Jetrich Rajchl z Rajchu a Markéta z Rachmberka m. j. 90. 1528, 1. prosince. Beneš z J. — ozná- mil, že jest prodal dvuor a statek svuoj v J. — kterýž leží mezi dvory z obú straně Petra Hoška, Janovi Šounovi a Barboře m. j. za sto a devatenácte k. m. Actum feria III. post s. Andree a. etc. XXVIII. (Tamtéž fol. H. 2.) 91. 1529, 18. března. Jíra Soukup, sedlák z J. — vyznal, že jest prodal dvuor svuoj v J. — ležící proti krčmě vedle kříže, Marti- novi Šalovcovi — za puol druhého sta čtyři- dceti k. m. a pět kop m. — Actum feria V. post Longiui a. etc. XXVIIIL. (Tamtéz f. H. 6.) 92. 1536, 12. Mjna. Aron z Cachovic — oznámil, Ze jest prodal poustku Macerovskou se dvěma lány dědiny bez čtvrti v J. V. vedle dvoru Petra Hoška za XV k. gr. č. s platem do kolleje Ciesařské — Petrovi Hoškovi. Act. 375 fer. V. ante Galli a. etc. XXXVI. fol. L. 30.) 93. 1537, 29. listopadu. Eva Mráčková — přiznala jse, že peníze a spravedlnost svú, kterúž má na gruntu Jana Šouny v J. Velikém, prodala — Pavlovi Lepenému, měštěnínu Nov. M. Pr., za sumu jistou. Actum feria V. ante Andree. (Tamtéž fol. M. 11.) 94. 1538, 21. října. Kněz Matiáš, opat kláštera Slovanského sv. Jeronyma v Nov. M. Pr., svým i všeho konventu téhož kláštera jménem žaluje na Bernharta z Rachmberka, sedéním ve V. J., z nevydání sedmi kop platu ročního, tu kdež týž Bernhart maje témuž lnězi Matiášovi i všemu konventu jmenova- nému platiti VII k. platu ročního ze dvoru v J., na kterémž sedí, neplatí ani vydává. Dokládá se listu ciesaře Karla ve dsky vlo- ženého i všech jiných spravedlností svých a kláštera Slovanského, a na to žádá spravedli- vého nálezu. Stalo se 1. MVY k Suchým dnuom letničním. Po témž puohonu nález se stal — pány JMtmni a potom práva vedení až k obrannímu listu přišlo. Potom druhý nález z naučení pánuov JMtí a vládyk z plného soudu zemského při úřadě purkrabstvie Praž- ského, kterýž tuto pořád napsán stojí, tento: Vedle toho obeslání, kdež jest obeslán Vilém Chlumčanský z Přestavlk a v Jenči na žádost kněze Jana, opata kláštera Slovanského, i všeho konventu téhož kláštera z toho, kterak by se vedl listem obranním podle práva a té- hož listu obranního znění na dědiny někdy Bernharta Rachmberka z Rachmberka, kterýchž on Vilém v držení jest, totiž v J. na tvrz, na dvuor poplužní, ale že by téhož držení v sku- tečné vpuštěn nebyl, žádaje za dopomožení práva a v skutečné držení těch dědin uve- dení, tak jakž též obeslání plněji svědčí. Proti tomu od Viléma Chluméanského skrze Jana z Kelče mluveno, že by předkem bylo potřebí panu opatovi to ukázati, jaků má konfirmací strany toho opatství; druhé že v listu mocném od konventu jsou tři osoby jisté dostavené, (Tamtéž
Strana 376
376 ježto p. Vilém toho jistů zprávu má, že ty osoby v tom klášteře nejsou a konventu žád- ného tam není; třetí, že předešle týž list obranní jest zdvižen, a tuto opět naň obsílá, maje jiný list obranní vzíti; čtvrté, že by jměl presentací ukázati, kým jest do toho kláštera uveden. A tak z těch ze všech příčin vidí se jemu, že není [povinen] odpovídati, žádaje podle toho za opatření. Proti tomu Jindřich bakalář od kněze opata ukázav list královský, v kterémž jej kněze Jana za opata Slovanského přijímá, při tom mluvě, že na tento čas není pře o žádné důstojenství než o nevpustění v držení. A také při tom klášteře z strany pod obojí nedějí se takové slávy v přijímání opata, jako při straně pod jednou, neb jest to klášter sprostný, málo duochoduov maje, a vždycky JMKská listem svým opata tu potvrzovati i uvozovati ráčil, jako se tuto stalo. Potom pak i svědomí uká- záno, jak jest kněz opat v týž klášter uveden, a jak se bratří konveutští k témuž konventu a klášteru přiznávají. Dále jsú dsky ukázány, při tom mluvíc, že se to dskami ukazuje, že takový plat z J. vždycky k tomu klášteru jest vycházel. Žádaje podle toho tudíž i podle ná- lezu panského za opatření. Proti tomu od Viléma Chlumčanského mluveno, že jest se nález stal I. etc. XI, a úmluva i list obranní vyšel jest po témž ná- lezu tepruva l. ete. XXXVI. A v tom ve všem času po právě žádný jest nešel; ježto se jemu vidí, poněvadž jsú leta zemská několikerá pro- šla, že jest kněz opat spravedlnost svú, ač měl-li jest jakú, promlčel. A jakož v témž listu obranním jest doloženo, že by se vedl pro sedm kop platu ročního, ježto p. Vilém o tom žádné vědomosti nemá, aby kdy VII k., gr. vycházeti jmělo platu, aniž se týž nález na to nevztahuje, než jest puohon do VII k. a na ten se puohon i nález stal; ježto není doloženo kop gr. českých, než toliko VII kop, a tak nikdá více placeno nebylo nežli VII kop m. A ten plat chtěl jest p. opatovi dáti, ale E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: p. opat jest jeho přijítíi nechtěl, táhna se na majestát a potvrzení ciesaře Karla nadání téhož kláštera, též i na zřízení zemské C. XXII, a tak pravě, že to nadání se stalo před zaražením groše za krále Jiřího, a nestojí než VII kop, ježto také více jsú neplatili nežli podle téhož nálezu VII k. míš., a více povinni platiti nejsou. A tak z těch příčin mohl jest dobře listu obrannímu odepříti a v držení nevpouštěti, jedno že jest tu věc promlčel, druhé že neměl z více napomínati nežli mu náleží, žádaje podle toho za opatření. Zase proti tomu mluveno: Kdež se pro- inlčením brání, že takové dědictví a ducho- venství nikda se nepromlčí, jakož jsú na to nálezové. Neb císař Karel ráčil ten klášter vystavěti a těmi platy jej nadati, ježto žádné takové nadání záduší promlčeti se nemuož; než přikoupil-li by kterej klíšter co dědictví, to by se promlčeti mohlo. A bajval při tomto klášteře ten zpuosob, že druhdy pobyv na něm opat puol leta, druhý opět puol leta, král JMt opět jinému dáti ráčil, a tak pro takovi prom6unost nenapominali z těch platuov. Ale tento pro svú povinnost nechtěje, aby co klá- šteru ujato bylo, podle předešlého nálezu právo vede a žádá jeho užíti. A kdež praví, že by na groš míšenský imělo placeno býti: jest puohon z VIIk. gr., a nalez na ten puohon se stal, a tak žádnou jinou sumou nežli sedmi kopami gr. českými má placeno býti. Pakli chce p. Vilém dáti groš český, kteréž se nyní tepou LX za kopu, ty kněz opat přijme. Což se toho zřízení dotýče: že se k této věci netrefí, ano se vztahuje na to, kdo by měl zápis starý, tehdy tím zpuosobem platiti má; ale tuto zápis není, ale jest nadání. A přotož má placeno býti tak, jakž nadáno jest. Podle toho za opatření žádajíc. Proti tomu mluveno: Když se mluví, že se duchovenství nepromlčí, tomu neodpierá a také o to soudu není, než o přísudek; neb nález, který se jest v soudu zemském stal, jest soud; ježto aby se týž nález, kdo by po
376 ježto p. Vilém toho jistů zprávu má, že ty osoby v tom klášteře nejsou a konventu žád- ného tam není; třetí, že předešle týž list obranní jest zdvižen, a tuto opět naň obsílá, maje jiný list obranní vzíti; čtvrté, že by jměl presentací ukázati, kým jest do toho kláštera uveden. A tak z těch ze všech příčin vidí se jemu, že není [povinen] odpovídati, žádaje podle toho za opatření. Proti tomu Jindřich bakalář od kněze opata ukázav list královský, v kterémž jej kněze Jana za opata Slovanského přijímá, při tom mluvě, že na tento čas není pře o žádné důstojenství než o nevpustění v držení. A také při tom klášteře z strany pod obojí nedějí se takové slávy v přijímání opata, jako při straně pod jednou, neb jest to klášter sprostný, málo duochoduov maje, a vždycky JMKská listem svým opata tu potvrzovati i uvozovati ráčil, jako se tuto stalo. Potom pak i svědomí uká- záno, jak jest kněz opat v týž klášter uveden, a jak se bratří konveutští k témuž konventu a klášteru přiznávají. Dále jsú dsky ukázány, při tom mluvíc, že se to dskami ukazuje, že takový plat z J. vždycky k tomu klášteru jest vycházel. Žádaje podle toho tudíž i podle ná- lezu panského za opatření. Proti tomu od Viléma Chlumčanského mluveno, že jest se nález stal I. etc. XI, a úmluva i list obranní vyšel jest po témž ná- lezu tepruva l. ete. XXXVI. A v tom ve všem času po právě žádný jest nešel; ježto se jemu vidí, poněvadž jsú leta zemská několikerá pro- šla, že jest kněz opat spravedlnost svú, ač měl-li jest jakú, promlčel. A jakož v témž listu obranním jest doloženo, že by se vedl pro sedm kop platu ročního, ježto p. Vilém o tom žádné vědomosti nemá, aby kdy VII k., gr. vycházeti jmělo platu, aniž se týž nález na to nevztahuje, než jest puohon do VII k. a na ten se puohon i nález stal; ježto není doloženo kop gr. českých, než toliko VII kop, a tak nikdá více placeno nebylo nežli VII kop m. A ten plat chtěl jest p. opatovi dáti, ale E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: p. opat jest jeho přijítíi nechtěl, táhna se na majestát a potvrzení ciesaře Karla nadání téhož kláštera, též i na zřízení zemské C. XXII, a tak pravě, že to nadání se stalo před zaražením groše za krále Jiřího, a nestojí než VII kop, ježto také více jsú neplatili nežli podle téhož nálezu VII k. míš., a více povinni platiti nejsou. A tak z těch příčin mohl jest dobře listu obrannímu odepříti a v držení nevpouštěti, jedno že jest tu věc promlčel, druhé že neměl z více napomínati nežli mu náleží, žádaje podle toho za opatření. Zase proti tomu mluveno: Kdež se pro- inlčením brání, že takové dědictví a ducho- venství nikda se nepromlčí, jakož jsú na to nálezové. Neb císař Karel ráčil ten klášter vystavěti a těmi platy jej nadati, ježto žádné takové nadání záduší promlčeti se nemuož; než přikoupil-li by kterej klíšter co dědictví, to by se promlčeti mohlo. A bajval při tomto klášteře ten zpuosob, že druhdy pobyv na něm opat puol leta, druhý opět puol leta, král JMt opět jinému dáti ráčil, a tak pro takovi prom6unost nenapominali z těch platuov. Ale tento pro svú povinnost nechtěje, aby co klá- šteru ujato bylo, podle předešlého nálezu právo vede a žádá jeho užíti. A kdež praví, že by na groš míšenský imělo placeno býti: jest puohon z VIIk. gr., a nalez na ten puohon se stal, a tak žádnou jinou sumou nežli sedmi kopami gr. českými má placeno býti. Pakli chce p. Vilém dáti groš český, kteréž se nyní tepou LX za kopu, ty kněz opat přijme. Což se toho zřízení dotýče: že se k této věci netrefí, ano se vztahuje na to, kdo by měl zápis starý, tehdy tím zpuosobem platiti má; ale tuto zápis není, ale jest nadání. A přotož má placeno býti tak, jakž nadáno jest. Podle toho za opatření žádajíc. Proti tomu mluveno: Když se mluví, že se duchovenství nepromlčí, tomu neodpierá a také o to soudu není, než o přísudek; neb nález, který se jest v soudu zemském stal, jest soud; ježto aby se týž nález, kdo by po
Strana 377
Jeneč — Jeřmanice. právě nešel a dal letuom zemským projíti, nemohl promlčeti, toho neukáže. Též se ne- ukazuje, aby tu opata v klásteře nebylo, ježto by nemohl po právě jíti. A tak jsú tím nález promlčeli, a neměl po promlčeným nálezu listu obranního bráti. Žádajíc podle toho za opatření spravedlivé. Tu p. Jan Byšický z Byšic, purkrabie hradu Pražského, s radú svú uslyšav tu všicku při, list obranní, puohon i nález ve dskách zemských — takto vypovídá: Poněvadž jest se to ve dskách zemských našlo, že někdy kněz Matiáš, opat kláštera Slovanského, pohání někdy Bernarta z Rachimberka z VII k. gr. platu ročního na Jenči, podle kteréhožto puohonu témuž někdy knězi Matiášovi přísudek se stal, a po týmž přísudku list tento obranní pořádně jest vyšel, ježto on Vilém obeslaný toho jest podle práva neodvedl, aby takový plat na míšensko platiti měl: i z té příčiny dává se jemu knězi Janovi, opatu Slovanskému, i s kon- ventem podle obeslání jich a listu obranního za právo, tak aby on Vilém jej kněze Jana i s konventem v skutečné držení toho všeho, nač se týž list obranní vztahuje, vpustil anebo ten plat roční (na groš český) — k úřadu ssul a dal, a to konečně ve dvú nedělích pořád zběhlých. Dal památné. Stalo se v pondělí Jedenáct tisíc panen [21. října.] Il. MVXXXVIJI (Desky zem. menší č. 249 fol. A. 10.) 93. 1539, 27. listopadu. Jan Souna — přiznal se jest, že prodal dvuor i statek v J. V. — kterýž leží mezi dvory Petra Hoška, Říhovi a Uršile m. j. za C k. m. a za dvacet devět k. m. Act. ve čtvrtek po sv. Kateřině a. ete. XXXIX. (Tamtéž f. N. 4.) 94. 1541, 1. února. Říha z J. V. — pro- dal dvuor — v J. pod panstvím města tohoto [Mens. M. Pr.] — mezi dvory Petra Hoska Janovi Tajovskymu, jinak Hořickýmu, Anně m. j. za sto a XXIX k. m. Act. fer. IIf. ante Purif. a. 1541. (Tamt. f. 70.) Archiv Český XXVI. 371 Jenišovice. 1430, 10. července. Já Dorota, někdy Ji- dáškova z Prahy a již slovutného Markvarta z Jenišovic manželka, vyznávám tiemto listem — že jakož jsem měla na slovutném Prokopovi, nebožce Jidáškovu synu, měštěnínu Star. M. Pr., i na jeho všem zboží deset k. gr. věnné zástavy platu ročnieho a věčného objištěno a zapsáno, že týž Prokop splatil mi jest — těch deset kop gr. platu — penězi hotovými, takže mi již nic dlužen nezuostavá, což se těch deseti kop platu dotýče. — Pro lepšie svědectvie prosili sme — konšeluov Starého M. Praž. a — panoší Otíka z Vřeskovic, v ty časy purkrabie hradu Pražského, Sig- munda z Kotenčic, hejtmana napředpsaného města Pražského, a Jana z Svinař seděním v Litovicích, že jsú své pečeti vlastnie při- věsili k témuž listu. Jenž dán 1. MCCCCXXX v pondělí před sv. Margrétú. (Rukop. č. 992 f. 123.) Jeřmanice. 1. 1425, 13. ledna. Já Vilém z Chlumu vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten nebo slyšen bude, že jsem prodal osm kop gr. platu ročnieho komornieho svého dědického ve vsi jménem Jermanicích, ježto na Lipské řece položením leží. A ten jistý plat sem prodal poctivé múdrosti muži mistru Augustinovi z Klatov za osmdesát k. gr. do- brých střiebrných peněz rázu pražského, jemuž jest nebuoh bratr muoj v zemské deky vložil, jakož toho běh a obyčej tehdáž v této zemi České byl, k věčnosti a ku pravému dědictví. A to sě jest dálo leta od narozenie syna bo- žieho po čtrnádcti stech letech sedmnádctého leta aneb v té mieře odtud nedaleko. Protož, jestliže by pán Buoh neuchoval, že by dsky zemské zkaženy byly anebo kterak zahynuly, tak že by sě jimi řád v této zemi dieti nemohl zemanóm a obecným lidem, já dřieveřečený Vilém vyznávám, že to vše, což svrchupsáno stojí, úplně a cele sě jest stalo, 48
Jeneč — Jeřmanice. právě nešel a dal letuom zemským projíti, nemohl promlčeti, toho neukáže. Též se ne- ukazuje, aby tu opata v klásteře nebylo, ježto by nemohl po právě jíti. A tak jsú tím nález promlčeli, a neměl po promlčeným nálezu listu obranního bráti. Žádajíc podle toho za opatření spravedlivé. Tu p. Jan Byšický z Byšic, purkrabie hradu Pražského, s radú svú uslyšav tu všicku při, list obranní, puohon i nález ve dskách zemských — takto vypovídá: Poněvadž jest se to ve dskách zemských našlo, že někdy kněz Matiáš, opat kláštera Slovanského, pohání někdy Bernarta z Rachimberka z VII k. gr. platu ročního na Jenči, podle kteréhožto puohonu témuž někdy knězi Matiášovi přísudek se stal, a po týmž přísudku list tento obranní pořádně jest vyšel, ježto on Vilém obeslaný toho jest podle práva neodvedl, aby takový plat na míšensko platiti měl: i z té příčiny dává se jemu knězi Janovi, opatu Slovanskému, i s kon- ventem podle obeslání jich a listu obranního za právo, tak aby on Vilém jej kněze Jana i s konventem v skutečné držení toho všeho, nač se týž list obranní vztahuje, vpustil anebo ten plat roční (na groš český) — k úřadu ssul a dal, a to konečně ve dvú nedělích pořád zběhlých. Dal památné. Stalo se v pondělí Jedenáct tisíc panen [21. října.] Il. MVXXXVIJI (Desky zem. menší č. 249 fol. A. 10.) 93. 1539, 27. listopadu. Jan Souna — přiznal se jest, že prodal dvuor i statek v J. V. — kterýž leží mezi dvory Petra Hoška, Říhovi a Uršile m. j. za C k. m. a za dvacet devět k. m. Act. ve čtvrtek po sv. Kateřině a. ete. XXXIX. (Tamtéž f. N. 4.) 94. 1541, 1. února. Říha z J. V. — pro- dal dvuor — v J. pod panstvím města tohoto [Mens. M. Pr.] — mezi dvory Petra Hoska Janovi Tajovskymu, jinak Hořickýmu, Anně m. j. za sto a XXIX k. m. Act. fer. IIf. ante Purif. a. 1541. (Tamt. f. 70.) Archiv Český XXVI. 371 Jenišovice. 1430, 10. července. Já Dorota, někdy Ji- dáškova z Prahy a již slovutného Markvarta z Jenišovic manželka, vyznávám tiemto listem — že jakož jsem měla na slovutném Prokopovi, nebožce Jidáškovu synu, měštěnínu Star. M. Pr., i na jeho všem zboží deset k. gr. věnné zástavy platu ročnieho a věčného objištěno a zapsáno, že týž Prokop splatil mi jest — těch deset kop gr. platu — penězi hotovými, takže mi již nic dlužen nezuostavá, což se těch deseti kop platu dotýče. — Pro lepšie svědectvie prosili sme — konšeluov Starého M. Praž. a — panoší Otíka z Vřeskovic, v ty časy purkrabie hradu Pražského, Sig- munda z Kotenčic, hejtmana napředpsaného města Pražského, a Jana z Svinař seděním v Litovicích, že jsú své pečeti vlastnie při- věsili k témuž listu. Jenž dán 1. MCCCCXXX v pondělí před sv. Margrétú. (Rukop. č. 992 f. 123.) Jeřmanice. 1. 1425, 13. ledna. Já Vilém z Chlumu vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten nebo slyšen bude, že jsem prodal osm kop gr. platu ročnieho komornieho svého dědického ve vsi jménem Jermanicích, ježto na Lipské řece položením leží. A ten jistý plat sem prodal poctivé múdrosti muži mistru Augustinovi z Klatov za osmdesát k. gr. do- brých střiebrných peněz rázu pražského, jemuž jest nebuoh bratr muoj v zemské deky vložil, jakož toho běh a obyčej tehdáž v této zemi České byl, k věčnosti a ku pravému dědictví. A to sě jest dálo leta od narozenie syna bo- žieho po čtrnádcti stech letech sedmnádctého leta aneb v té mieře odtud nedaleko. Protož, jestliže by pán Buoh neuchoval, že by dsky zemské zkaženy byly anebo kterak zahynuly, tak že by sě jimi řád v této zemi dieti nemohl zemanóm a obecným lidem, já dřieveřečený Vilém vyznávám, že to vše, což svrchupsáno stojí, úplně a cele sě jest stalo, 48
Strana 378
378 a to sem viděl a při tom byl. A toho na po- tyrzenie a pro větší jistotu svědomie svú jsem vlastní pečeť svým vědomím a s dobrým roz- myslem k tomuto listu přitiskl. Jenž jest dán a psán leta od narozenie syna božieho tisí- cieho čtyřstého pětmezcietmého ten pátek před ochtábem b. Křtěnie. (Rukop. č. 2099 f. 165.) 2. 1426, 25. května. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. recogno- scimus universis, nos inter Wilhelmum de Chlum ex una, et honorabilem Augustinum de Glathovia, arcium liberalium magistrum, parte vertente ex altera in causa impeticionum, quibus ipse Augustinus dictum Wilhelmum impetivit et inquietavit racione census in villa Germaniez octo s. gr. per prius dictum Augu- stinum iusto ac legittimo titulo emcionis pro LXXX s. gr. comparatarum et per eundem sublatarum, audita recognicione benivola iam- dieti Wilhelmi super dicta empcione nec non proseripcione in libro civitatis facta — talem — pronuncciavimus sentenciam diffinitivam, mandantes prius nominato Wilhelmo, quatinus prefatum censum eidem Augustino liberet et exbrigaret omni absque impedimento, sic quod in percepcione et usufruccione ipsius esset actuali, aut eidem dictas LXXX s. gr. pro prius dicto censu sublatas et receptas — red- dat et restituat —. Actum in pleno consilio sab bato ante Trinitatis a. etc, XXVI. (Tamtéz f. 190.) Jesenice (u Prahy). 1. 1448, 18. ledna. Wanko Zpievak et Thomassko cingulator, vitrici ecclesie s. Ste- phani, qui presunt censitis in Jesenicz, fassi sunt, quod Margaretha Duchkova ibidem de Jesenicz fassa est coram eis, quod domino Walentino Kabe obligatur in quinque s. gr. cum XVI gr. mutuate pecunie. Item consensit, quod dominus Walentinus debet sibi, si vo- luerit, in eius agris, quantum tres strichones in mensura capiuot, seminare pro sua utilitate. Et quando hereditatem vendet, quod dominus Walentinus primum suum debitum capiat ante E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: omnes alios ipsius Margarethe creditores. Actum (in consilio Nov. Civ. Pr.) feria V. die s. Prisce anno oc XLVIII. (Rukop. 8. 88 f. 189 a 6. 2084 f. B. 21) 2. 1469, 28. července. My Jiří z buoží milosti král Český, margkrabě Moravský, Lu- cemburský a Slezský vejvoda a Lužický mar- krabě, oznamujem tímto listem všem sc k ko- stelu sv. Štěpána a k kostelu sv. Václava na Zderaz Jesenici ves a jednu lúku tak, aby osadní těch kosteluov ze spolka a z jedné vuole vydadüce nékteré osoby, tém porutili ty platy z té vsi pocházející, tři díly k kostelu sv. Štěpána, a k kostelu sv. Václava dva díly aby dávali a brali sc. Tomu na svědomí pečeť naši královskúů kázali sme privésiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek po sv. Jakubu apoštolu buožím leta od narození syna buo- žího tisícého čtyřstého šestdesátého devátého, království našeho leta dvanáctého. (Přepis z poč. 17. stol. v IV—8315.) 3. 1508, 6. května. Ambrož Wolf kúpil čtvrt dědiny v Jesenici — u Martina Karbana za XIV, k. — Martin svrchupsany vzdal jesti ty penieze pánuom oufedníkuom za dluh, ješto jim dlužen za lúky za Kovářovské, kteréž jesti od pánuov najímal, a toho dluhu jest VIII k. XVII'/, gr. Při tom také Bartoň z Jesenice zuostal ouředníkuom za louky VIII k. XVII'/, gr. Actum sabbato ante Stanislai a. 1508. (Rukop. 6. 2133 fol. 21.) 4. 1517, 20. května. Stala se smláva přá- telská mezi Blażkem z Jesenice z jedné a Mandalenú, vdovú též z Jesenice, strany druhé, taková, že za ty poustky, kteréž jsú po sho- ření zuostaly v té Jesenici její, má vydati týž Blažek XXXV k. m. — Actum fer. IIII. Ro- gacionum a. sc XVIL. (Rukop. č. 2133 f. 34.) 5. 1546, 24. listopadu. Jiří kovář někdy z Jesenice — statek svuoj všecek i tu spra- vedlnost, kterúž mám na gruntu v Jesenici, kterejž sem prodal Matoušovi kováři, — od- kazuji Dorotě, manželce své —. Jenž jest dán
378 a to sem viděl a při tom byl. A toho na po- tyrzenie a pro větší jistotu svědomie svú jsem vlastní pečeť svým vědomím a s dobrým roz- myslem k tomuto listu přitiskl. Jenž jest dán a psán leta od narozenie syna božieho tisí- cieho čtyřstého pětmezcietmého ten pátek před ochtábem b. Křtěnie. (Rukop. č. 2099 f. 165.) 2. 1426, 25. května. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. recogno- scimus universis, nos inter Wilhelmum de Chlum ex una, et honorabilem Augustinum de Glathovia, arcium liberalium magistrum, parte vertente ex altera in causa impeticionum, quibus ipse Augustinus dictum Wilhelmum impetivit et inquietavit racione census in villa Germaniez octo s. gr. per prius dictum Augu- stinum iusto ac legittimo titulo emcionis pro LXXX s. gr. comparatarum et per eundem sublatarum, audita recognicione benivola iam- dieti Wilhelmi super dicta empcione nec non proseripcione in libro civitatis facta — talem — pronuncciavimus sentenciam diffinitivam, mandantes prius nominato Wilhelmo, quatinus prefatum censum eidem Augustino liberet et exbrigaret omni absque impedimento, sic quod in percepcione et usufruccione ipsius esset actuali, aut eidem dictas LXXX s. gr. pro prius dicto censu sublatas et receptas — red- dat et restituat —. Actum in pleno consilio sab bato ante Trinitatis a. etc, XXVI. (Tamtéz f. 190.) Jesenice (u Prahy). 1. 1448, 18. ledna. Wanko Zpievak et Thomassko cingulator, vitrici ecclesie s. Ste- phani, qui presunt censitis in Jesenicz, fassi sunt, quod Margaretha Duchkova ibidem de Jesenicz fassa est coram eis, quod domino Walentino Kabe obligatur in quinque s. gr. cum XVI gr. mutuate pecunie. Item consensit, quod dominus Walentinus debet sibi, si vo- luerit, in eius agris, quantum tres strichones in mensura capiuot, seminare pro sua utilitate. Et quando hereditatem vendet, quod dominus Walentinus primum suum debitum capiat ante E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: omnes alios ipsius Margarethe creditores. Actum (in consilio Nov. Civ. Pr.) feria V. die s. Prisce anno oc XLVIII. (Rukop. 8. 88 f. 189 a 6. 2084 f. B. 21) 2. 1469, 28. července. My Jiří z buoží milosti král Český, margkrabě Moravský, Lu- cemburský a Slezský vejvoda a Lužický mar- krabě, oznamujem tímto listem všem sc k ko- stelu sv. Štěpána a k kostelu sv. Václava na Zderaz Jesenici ves a jednu lúku tak, aby osadní těch kosteluov ze spolka a z jedné vuole vydadüce nékteré osoby, tém porutili ty platy z té vsi pocházející, tři díly k kostelu sv. Štěpána, a k kostelu sv. Václava dva díly aby dávali a brali sc. Tomu na svědomí pečeť naši královskúů kázali sme privésiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek po sv. Jakubu apoštolu buožím leta od narození syna buo- žího tisícého čtyřstého šestdesátého devátého, království našeho leta dvanáctého. (Přepis z poč. 17. stol. v IV—8315.) 3. 1508, 6. května. Ambrož Wolf kúpil čtvrt dědiny v Jesenici — u Martina Karbana za XIV, k. — Martin svrchupsany vzdal jesti ty penieze pánuom oufedníkuom za dluh, ješto jim dlužen za lúky za Kovářovské, kteréž jesti od pánuov najímal, a toho dluhu jest VIII k. XVII'/, gr. Při tom také Bartoň z Jesenice zuostal ouředníkuom za louky VIII k. XVII'/, gr. Actum sabbato ante Stanislai a. 1508. (Rukop. 6. 2133 fol. 21.) 4. 1517, 20. května. Stala se smláva přá- telská mezi Blażkem z Jesenice z jedné a Mandalenú, vdovú též z Jesenice, strany druhé, taková, že za ty poustky, kteréž jsú po sho- ření zuostaly v té Jesenici její, má vydati týž Blažek XXXV k. m. — Actum fer. IIII. Ro- gacionum a. sc XVIL. (Rukop. č. 2133 f. 34.) 5. 1546, 24. listopadu. Jiří kovář někdy z Jesenice — statek svuoj všecek i tu spra- vedlnost, kterúž mám na gruntu v Jesenici, kterejž sem prodal Matoušovi kováři, — od- kazuji Dorotě, manželce své —. Jenž jest dán
Strana 379
Jesenice— Jílové. v středu před sv. Kateřinú l. 1546. (Rukop. č. 2207 fol. H. 23.)*) *) V kvaternu památném Bílém 1. 1561 v pondělí po sv. Lucii [tě. prosince] čte se tato smlouva: Leta 1561 v úterý po sv. Fabianu a Šebestianu [21. ledna] stala se smlouva — z poručení JMti arciknížecí — mezi — doktorem Jindřichem proboštem, knězem To- mášem Bavorovským děkanem i vší kapitolou kostela Pražského z jedné, a slov. poctivosti purgmistrem a konšely i vší obcí Nov. M. Pr. z strany druhé, a to taková: Jakož sou jmenovaní probošt, děkan a kapi- tola — obeslali je purgmistra a radu — do soudu komorního — z vejplaty vsi tak řečený Jesenice, pra- více se táž kapitola k též vsi Jesenici nadáním i jinak lepší právo a spravedlnost míti nezli oni — obec Nov. M. Pr. — žádajíce páni preláti, aby oni páni Novoměstští takové vsi jim bcz dalších soudův a ou- trat postoupili. Proti tomu páni Nového M. Pr. sou oznámili, že oni drží ves Jesenici od předešlých slav- ných pamětí králuov zástavou v jistých sumách, jakž majestátové JMtí ukazují i také potvrzení JMCské, a ty platy že oni k žádné potřebě obecní neobracují, než pro čest a chválu boží na kněží a żiky k koste- luom sv. Štěpána Velikého a k sv. Václavu na Zderaz dávají. A kdyby těch platuov neměli, že by při těch farách služba boží zmenšiti se musela. Źśdajice pá- nuov prelátuov, poněvadž malý opatření při těch fa- rách kněží a žáci mají, aby od takového obeslání pu- stili —. Tu my — smlúvci — nechtějíc rádi, jakž při kostele kapitoly Pražský tak také při kostelích — — v Nov. M. služba P. B. — by se zmenšovati měla, ale aby raději více a vejše růsti mohla — takto sme je o to — smluvili: Piedkem oni páni preláti od ta- kového obeslinií pustiti a jim pánuom Nov. M. Pr. touz ves Jesenici —- dédiéné nechati mají. A druhá ves, jménem Svejpravice, kteráz oni páni Nov. M. Pr. podle vsi Jesenice v majestátu krále Jiřího zapsanou drží a na ten čas k kostelu sv. Michala v Vopato vicich se požívá, při nich páních Prazanech páni pre- liti téz dědičně a při tom kostele sv. Michala zuo- staviti mají. Proti tomu oni — obec Nov. M. Pr. jim pánuom prelátuom — jako sménou v tomto pondělí nejprv příští postoupiti povinni jsou lidí svých — kteréž mají ve vsi Vořeše mezi lidmi jich pánunov prelátuov, kmecí s platy, s dédinami, lukami, porost- linami, s háji, rybníky, mlejnem, potokem, podacím kostelním, s krčmou, na kterémžto gruntu jednom sedí Jílek a na krčmě Jan Kavan, též s poustkami i s tím vším, což tu koli oni Pražané anebo ouředníci a osadní záduší sv. Michala v témž Nov. M. Pr. mají a drží. — Stalo se léta a dne svrchupsaného. 379 Jesenik (u Nymburka). 1365. — Wenceslaus de Leutmeriez emit hereditatem in villa Jessenik, videlicet XXIIII s. gr. — et ecclesiam conferre, cui voluerit, erga Jaxonem, filium Frenczlini Neumburgeri. (Rukop. é. 987 f. 2357) Jiéinèves (?). 1534, 9. července. My purgmistr oc Nov. M. Pr. — známo činíme 9c kterak nebožtík Jiřík šenkýř, syn někdy Hrona ze vsi Jitině, učinil kšaft o statku svém —: Najprve oznámil, že má po otci svém Hronovi a po mateři své ve vsi Jitině u Vavřince, bratra svého, dílu svého LXX k. m., těch že odkazuje a dává Anně manželce své, s Janem dítětem, které jmś s touż Annń manżelki svi. It. takć oznśmil, że u téhož bratra svého v Jitiněvsi má X str. žita, těch jim také mateři s dítětem odkazuje. — Stalo se fer. V. post Kiliani a. 1534. (Rukop. è. 2207. f. A. 17.) Jilové. 1. 1406, 10. března. Michael Czwejartuller, principalis debitor, Fridlinus Kussenpfennig, fi- deiussor ipsius, fassi sunt coram dominis, guod sicut Casper Schotter et Jessco Pehm aurifaber facti sunt disbrigatores in tabulis terre pro ipso Michaele racione bonorum venditorum per ipsum prope Gilaw, promiserunt eosdem Cas- parum et Jeschkonem — indemnes reddere. Actum fer. IIII. post Reminiscere anno oc VI. (Rukop. 6. 2099 fol. 3.) 2. 1455, 3. září. Stala se přátelská a ko- nečná úmluva skrze slovutného Jana Purkrábka z strany pánuov a obce Jilovské z jedné a Sigmunda Tichavu z strany Jana Chraber- ského z strany druhé, a Haška od zvonu, najvySSieho ubrmana od pánuov z rady vyda- ného s volí obü stran, o to zá&tie i o jiné o všecky věci, kteréž mezi nimi byly pro sta- tek nebožce faráře z Jilového, z něhož sú páni a obec Jilovská témuž Janovi Chraber- skému vinu dávali; takovúto mierú, že Jan 48*
Jesenice— Jílové. v středu před sv. Kateřinú l. 1546. (Rukop. č. 2207 fol. H. 23.)*) *) V kvaternu památném Bílém 1. 1561 v pondělí po sv. Lucii [tě. prosince] čte se tato smlouva: Leta 1561 v úterý po sv. Fabianu a Šebestianu [21. ledna] stala se smlouva — z poručení JMti arciknížecí — mezi — doktorem Jindřichem proboštem, knězem To- mášem Bavorovským děkanem i vší kapitolou kostela Pražského z jedné, a slov. poctivosti purgmistrem a konšely i vší obcí Nov. M. Pr. z strany druhé, a to taková: Jakož sou jmenovaní probošt, děkan a kapi- tola — obeslali je purgmistra a radu — do soudu komorního — z vejplaty vsi tak řečený Jesenice, pra- více se táž kapitola k též vsi Jesenici nadáním i jinak lepší právo a spravedlnost míti nezli oni — obec Nov. M. Pr. — žádajíce páni preláti, aby oni páni Novoměstští takové vsi jim bcz dalších soudův a ou- trat postoupili. Proti tomu páni Nového M. Pr. sou oznámili, že oni drží ves Jesenici od předešlých slav- ných pamětí králuov zástavou v jistých sumách, jakž majestátové JMtí ukazují i také potvrzení JMCské, a ty platy že oni k žádné potřebě obecní neobracují, než pro čest a chválu boží na kněží a żiky k koste- luom sv. Štěpána Velikého a k sv. Václavu na Zderaz dávají. A kdyby těch platuov neměli, že by při těch farách služba boží zmenšiti se musela. Źśdajice pá- nuov prelátuov, poněvadž malý opatření při těch fa- rách kněží a žáci mají, aby od takového obeslání pu- stili —. Tu my — smlúvci — nechtějíc rádi, jakž při kostele kapitoly Pražský tak také při kostelích — — v Nov. M. služba P. B. — by se zmenšovati měla, ale aby raději více a vejše růsti mohla — takto sme je o to — smluvili: Piedkem oni páni preláti od ta- kového obeslinií pustiti a jim pánuom Nov. M. Pr. touz ves Jesenici —- dédiéné nechati mají. A druhá ves, jménem Svejpravice, kteráz oni páni Nov. M. Pr. podle vsi Jesenice v majestátu krále Jiřího zapsanou drží a na ten čas k kostelu sv. Michala v Vopato vicich se požívá, při nich páních Prazanech páni pre- liti téz dědičně a při tom kostele sv. Michala zuo- staviti mají. Proti tomu oni — obec Nov. M. Pr. jim pánuom prelátuom — jako sménou v tomto pondělí nejprv příští postoupiti povinni jsou lidí svých — kteréž mají ve vsi Vořeše mezi lidmi jich pánunov prelátuov, kmecí s platy, s dédinami, lukami, porost- linami, s háji, rybníky, mlejnem, potokem, podacím kostelním, s krčmou, na kterémžto gruntu jednom sedí Jílek a na krčmě Jan Kavan, též s poustkami i s tím vším, což tu koli oni Pražané anebo ouředníci a osadní záduší sv. Michala v témž Nov. M. Pr. mají a drží. — Stalo se léta a dne svrchupsaného. 379 Jesenik (u Nymburka). 1365. — Wenceslaus de Leutmeriez emit hereditatem in villa Jessenik, videlicet XXIIII s. gr. — et ecclesiam conferre, cui voluerit, erga Jaxonem, filium Frenczlini Neumburgeri. (Rukop. é. 987 f. 2357) Jiéinèves (?). 1534, 9. července. My purgmistr oc Nov. M. Pr. — známo činíme 9c kterak nebožtík Jiřík šenkýř, syn někdy Hrona ze vsi Jitině, učinil kšaft o statku svém —: Najprve oznámil, že má po otci svém Hronovi a po mateři své ve vsi Jitině u Vavřince, bratra svého, dílu svého LXX k. m., těch že odkazuje a dává Anně manželce své, s Janem dítětem, které jmś s touż Annń manżelki svi. It. takć oznśmil, że u téhož bratra svého v Jitiněvsi má X str. žita, těch jim také mateři s dítětem odkazuje. — Stalo se fer. V. post Kiliani a. 1534. (Rukop. è. 2207. f. A. 17.) Jilové. 1. 1406, 10. března. Michael Czwejartuller, principalis debitor, Fridlinus Kussenpfennig, fi- deiussor ipsius, fassi sunt coram dominis, guod sicut Casper Schotter et Jessco Pehm aurifaber facti sunt disbrigatores in tabulis terre pro ipso Michaele racione bonorum venditorum per ipsum prope Gilaw, promiserunt eosdem Cas- parum et Jeschkonem — indemnes reddere. Actum fer. IIII. post Reminiscere anno oc VI. (Rukop. 6. 2099 fol. 3.) 2. 1455, 3. září. Stala se přátelská a ko- nečná úmluva skrze slovutného Jana Purkrábka z strany pánuov a obce Jilovské z jedné a Sigmunda Tichavu z strany Jana Chraber- ského z strany druhé, a Haška od zvonu, najvySSieho ubrmana od pánuov z rady vyda- ného s volí obü stran, o to zá&tie i o jiné o všecky věci, kteréž mezi nimi byly pro sta- tek nebožce faráře z Jilového, z něhož sú páni a obec Jilovská témuž Janovi Chraber- skému vinu dávali; takovúto mierú, že Jan 48*
Strana 380
380 Chraberský má dáti tři kopy gr. pánuom a obci Jilovské — a již dále páni i obec Ji- lovská nemají viece o tu při Jana Chraberského napomínati. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria III. ante Nativitatem s. Marie a. LV. (Rukop. č. 2085 f. A. 8.) 3. 1473, 19. června. Ve jméno božie amen. Já Albrecht z Jilového vyznávám — že všeckeren statek muoj — otkazuji a otdávám Kateřině dcerce mé. — Oznamuji pak, Ze Janovi Bradà- tovi prodal sem duom v Jilovém za L k. gr. na to mi dal jest XI k. gr., a ostatek na roky jmenovité a zapsané tudiež v Jilovém má vy- plněn býti. Dále oznamuji, že Janovi synu Holcovu dlužen jsem X k. gr., a kněžských nebo kostelních peněz tudiež v Jilovém I'/, k. gr. To vše po smrti mé — zaplaceno buď. — Jež jest dán oc sabbato post Viti etc. LXXIII. (Rukop. č. 2119 f. 11.) 4. 1496. — Jan Kaše, řezník z Jilového, vyznal jest pod přísahú [v radě Nov. M. Pr., že kúpil u Heřmana vuol bez pěti za III k. m., za nějž ještě dlužen sem, a za to sem ru- kojmie postavil Mikuláše Kruotu z Jilového. — Jan z Bezdědic vyznal: že sem při tom byl, když jest p. Heřman platil Jaroslavovi za jehňata, a když se s ním uóčetl, nezuostal jemu Heřman než za pět skopcóv vydřených L gr. m., skopci po X gr. m., a za soused (?), do něhož mas sekal, V gr. m., Hobšovská že jest Jaro- slavovi prodala krávu bez V gr. za I[ kopě mn Penězóm chtěla, odkázal jie na Heřmanovi, pravě, že jest mi dlužen, nechť dá za mě. Zigmund z Bezdědic a z Čertouz vyznal, že Jaroslav prodal Heřmanovi jehňat za VIII k. m. Act. fer. III. post Marci ev. a. etc. XCVI. (Rukop. č. 1046 f. 8). 5. 1498, 18. února. Ve jmeno božie amen. Já Dorota z Jilového, měštka Star M. Pr., vyznávám tiemto listem, — že, ačkoli z do- puštěnie božieho nemocna sem a neduživa na těle, — činím a ustanovuji slovutné opa- trnosti pana purgmistra a pány konšely nade- psaného Star. M. Pr. poručníky domu mého, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v němž bydlím podle tří bratruov, i všeho jiného statku mého —, kterýž zde v městě mám i tak v Jilovém anebo okolo Jilového —. V tom pak duom muoj svrchudotéenÿ se vsemi věcmi hospodářskými, s polovicf Satuov loznich — odkazuji — panie Ratce —. Item louku, kterúž mám u Jilového, pod Smetanovú, tu od- kazuji k záduší kostela Jilovského na věčnost. Item louky v dluhu i s dluhem a rajzy mocně oddávám panu Letkovi. It. paní Ofce od tváři porúčiem a dávám puol třidcáté v Jilovém a polovici šatuov ložních. — Jenž jest dán léta MCCCCXOVII[ tu neděli po sv. Julianě panně. (Rukop. č. 94. II fol. 78.) 6. 1538, 29. července. (Kšaft Jana Rauše z Grubu.) Ve jmeno svaté a nerozdílné Trojice amen. Já Jan Rauš z Grubu vyznávám tiemto listem vuobec přede všemi, kdež čten nebo čtúci slyšán bude, že jsa od pána všemohúcího nemocí uavštíven a neznaje dne ani hodiny smrti mé, v kterûZ by mne jeho svatá milost navštieviti a z tohoto světa bídného na onen budúcí a věčný povolati a pojíti ráčil, protož dobrovolně s dobrým svým rozmyslem, jsa paměti dobré a svobody rozumu zdravého podle lidského běhu užívaje, vuoli svú poslední a konečnú o statku svém o všem, kteréhož mi pán Buoh popříti ráčil, oznamuji takovúto: Najprve a přede všemi věcmi odkazuji Kate- řině, manželce Mikuláše bratra mého, padesáte kop grošuov českých, kteréž mi na každý čas dáti má Jakub žid Ryšavý, jakž toho zápis v kancelláři dolejší pánuov Pražan Starého města Pražského šíře ukazuje a zavírá; a k tomu též peníze grunthovní všecky, kteréž mi se kladú v Jílovém, jí odkazuji, jakž také bude se moci kniebami města Jílového zpraviti ; při tom také grunt, kterýž sem prodal v témž Jílovém někdy panu Ambrožovi hofmistru, na- depsané Kateřině též odkazuji mocně; aby se mohla v něj uvázati, prodati pro neplacení gruntovních peněz a učiniti jako svým vlastním a podle vuole své, jakž by se jí líbilo, jakž pak i při tom gruntu bude se moci též kně-
380 Chraberský má dáti tři kopy gr. pánuom a obci Jilovské — a již dále páni i obec Ji- lovská nemají viece o tu při Jana Chraberského napomínati. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria III. ante Nativitatem s. Marie a. LV. (Rukop. č. 2085 f. A. 8.) 3. 1473, 19. června. Ve jméno božie amen. Já Albrecht z Jilového vyznávám — že všeckeren statek muoj — otkazuji a otdávám Kateřině dcerce mé. — Oznamuji pak, Ze Janovi Bradà- tovi prodal sem duom v Jilovém za L k. gr. na to mi dal jest XI k. gr., a ostatek na roky jmenovité a zapsané tudiež v Jilovém má vy- plněn býti. Dále oznamuji, že Janovi synu Holcovu dlužen jsem X k. gr., a kněžských nebo kostelních peněz tudiež v Jilovém I'/, k. gr. To vše po smrti mé — zaplaceno buď. — Jež jest dán oc sabbato post Viti etc. LXXIII. (Rukop. č. 2119 f. 11.) 4. 1496. — Jan Kaše, řezník z Jilového, vyznal jest pod přísahú [v radě Nov. M. Pr., že kúpil u Heřmana vuol bez pěti za III k. m., za nějž ještě dlužen sem, a za to sem ru- kojmie postavil Mikuláše Kruotu z Jilového. — Jan z Bezdědic vyznal: že sem při tom byl, když jest p. Heřman platil Jaroslavovi za jehňata, a když se s ním uóčetl, nezuostal jemu Heřman než za pět skopcóv vydřených L gr. m., skopci po X gr. m., a za soused (?), do něhož mas sekal, V gr. m., Hobšovská že jest Jaro- slavovi prodala krávu bez V gr. za I[ kopě mn Penězóm chtěla, odkázal jie na Heřmanovi, pravě, že jest mi dlužen, nechť dá za mě. Zigmund z Bezdědic a z Čertouz vyznal, že Jaroslav prodal Heřmanovi jehňat za VIII k. m. Act. fer. III. post Marci ev. a. etc. XCVI. (Rukop. č. 1046 f. 8). 5. 1498, 18. února. Ve jmeno božie amen. Já Dorota z Jilového, měštka Star M. Pr., vyznávám tiemto listem, — že, ačkoli z do- puštěnie božieho nemocna sem a neduživa na těle, — činím a ustanovuji slovutné opa- trnosti pana purgmistra a pány konšely nade- psaného Star. M. Pr. poručníky domu mého, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v němž bydlím podle tří bratruov, i všeho jiného statku mého —, kterýž zde v městě mám i tak v Jilovém anebo okolo Jilového —. V tom pak duom muoj svrchudotéenÿ se vsemi věcmi hospodářskými, s polovicf Satuov loznich — odkazuji — panie Ratce —. Item louku, kterúž mám u Jilového, pod Smetanovú, tu od- kazuji k záduší kostela Jilovského na věčnost. Item louky v dluhu i s dluhem a rajzy mocně oddávám panu Letkovi. It. paní Ofce od tváři porúčiem a dávám puol třidcáté v Jilovém a polovici šatuov ložních. — Jenž jest dán léta MCCCCXOVII[ tu neděli po sv. Julianě panně. (Rukop. č. 94. II fol. 78.) 6. 1538, 29. července. (Kšaft Jana Rauše z Grubu.) Ve jmeno svaté a nerozdílné Trojice amen. Já Jan Rauš z Grubu vyznávám tiemto listem vuobec přede všemi, kdež čten nebo čtúci slyšán bude, že jsa od pána všemohúcího nemocí uavštíven a neznaje dne ani hodiny smrti mé, v kterûZ by mne jeho svatá milost navštieviti a z tohoto světa bídného na onen budúcí a věčný povolati a pojíti ráčil, protož dobrovolně s dobrým svým rozmyslem, jsa paměti dobré a svobody rozumu zdravého podle lidského běhu užívaje, vuoli svú poslední a konečnú o statku svém o všem, kteréhož mi pán Buoh popříti ráčil, oznamuji takovúto: Najprve a přede všemi věcmi odkazuji Kate- řině, manželce Mikuláše bratra mého, padesáte kop grošuov českých, kteréž mi na každý čas dáti má Jakub žid Ryšavý, jakž toho zápis v kancelláři dolejší pánuov Pražan Starého města Pražského šíře ukazuje a zavírá; a k tomu též peníze grunthovní všecky, kteréž mi se kladú v Jílovém, jí odkazuji, jakž také bude se moci kniebami města Jílového zpraviti ; při tom také grunt, kterýž sem prodal v témž Jílovém někdy panu Ambrožovi hofmistru, na- depsané Kateřině též odkazuji mocně; aby se mohla v něj uvázati, prodati pro neplacení gruntovních peněz a učiniti jako svým vlastním a podle vuole své, jakž by se jí líbilo, jakž pak i při tom gruntu bude se moci též kně-
Strana 381
Jílové. Jinočany. hami města Jílového dobře zpraviti. Však na takový zpuosob jí to odkazuji, aby ona matce mé z toho statečku vydávala pomálu na potřeby a uznáno to bylo, že jí jaká potřeba ukazuje, až do patnácti kop gr. č.; a jestliby P. B. matky mé smrti uchovati neráčil prve, nežli by tu sumu, totiž těch patnácte kop gr., vy- brala, tehdy co by nedobrala, aby to při již dotčené paní Kateřině zuostalo. A jestližeby muoj votčím při matce byl, tehdy aby jí na ten čas, dokudž by byl při ní, nic nedávala- Dále oznamuji, že mám zápis před pány soudci na rathouze, kterýž na sebe udělal Jiřík Strejc posttihaé, za kteréhoZ se rukojmě po- stavili Barták z Caletné ulice a Petr fezník, sou- sedé St. M. Pr., jakž zápis týž to v sobě šíře uka- zuje, ten též sumou v něm zapsanou mocně odkazuji nahoře dotčené paní Kateřině, aby ona mohla tu sumu k sobě přijíti, z nie ho kvitovati a učiniti moc měla jako s svým. Item Janovi Dětskému, maršálku pánuov Pražan St. M. Pr. odkazuji mlejn, kterýž leží pod přívozem u řeky Sázavy, kterýž sem koupil od Jana Černína mlynáře s povolením nebožtíka p. Jana Lošanského z Mitrovic, aby jeho užíval mocně, dědičně, vlastně, jak sem já jej sám držal, se všemi spravedlnostmi; a při tom jemu dávám kabát absamitový a poctivice též aksa- mitové, kápi španělskú. Item bratru svému Mikulášovi odkazuji kožich liščí aksamitem pre- movaný, kterýž nyní má za sebú p. maršálek. Item p. Jiříkovi Pikartovi klobouk s šnorou zlatou a s peřím, a ktomu truhlu, kteráž jest v Jílovém u Nykodema Řezníčka, se vším, což V ní kolivěk jest. Item paní Marianně, man- želce téhož p. Jiříka Pikarta, odkazuji sukni damaškovou aksamitem premovanou. Item paní Kateřině výšepsané a manželce Mikuláše, bratra svého, odkazuji dva kozichy spratkové, jeden aksamitem premovaný, druhý prostý. Item panu Wolfovi Šultysovi od Pikartuov odkazuji rapír s stříbrem i s pasem a mečík posečitý. Item Alžbětě, dceři bratra svého, odkazuji s lože šatuov i s loZem, a k tomu biret aksamitovy. 381 Item Matya&ovi, dítěti malému svého bratra, odkazuji biret aksamitový i s pérem a k tomu vobojek aksamitový. Item tito dlužní jsú mi spravedlivě: najprve pan Jan z Vyskytné sedm kop míš., it. Melichar Stolinský puolpátý kopy míš., it. Jiřík vinopal třinádete kop. míš. za kuoň, it. Jiřík Hořický v Jílovém kopu míš. I ty dluhy nahoře dotčené všecky k mocnému vyupomínání odkazuji výš psané Kateřině, Mi- kuláše bratra mého manželce. Tomu na svě- domí a pro lepší jistotu tohoto mého odkázání svú vlastní pečetí zapečetil jsem tento kšaft. Jenž jest psán v pondělí po sv. Jakubu ap. l. tisícího pětistého třidcátého osmého. — (Stvrzen v pátek po sv. Diviši [10. října] I. t.) (Rukop. č. 2142 fol. S. 16.) Jinočany. 1. 1528, 28. ledna. Jan Šich z Jinočan koupil dvuor tu v Jinočanech ležící podle dvoru jeho druhého od Petra Štěrby za sumu jistou tak, jakž podle práva té vsi oznámeno jest a závdavek čberován. A to se jest stalo s vě- domím a povolením pánuov úředníkuov [šesti- panských] na ten zpuosob, že témuž Šichovi týž dvuor jest k držení propuojčen do pěti let -— předkem, že ten dvuor, jakž jest sešlý, nákladem svým spraviti má a vystavěti, a dědin od téhož dvoru požívati, však nic neodcizuje ani dědin ujímaje k dědinám prvního dvoru svého. Po vydržení pak těch pěti let týž dvuor má člověkem zase vosaditi s vědomím a po- volením panským, dada napřed puol leta znáti. Actum fer. IIII. ante Purificacionem 1528. (Rukop. č. 2155 f. 79.) 2. 1529, 12. ledna. V té při mezi Mi- chalem Roubíčkem z jedné, a Vrčkem Mareškou, Petrem Stérbou, Janem Sichem a Hlavsou z Jinočan z strany druhé, kdež jest nesnáz o peníze gruntovní, kteréž jest Roubíček koupil od Vréka tu v Jinocanech, Zejemu podletoho trhu a zápisu tak nevycházejí, jakž jest od Vréka koupil a kterakž s Janem Šichem a Hlavsou smluvil a zápis na to má; neb Hlavsa maje
Jílové. Jinočany. hami města Jílového dobře zpraviti. Však na takový zpuosob jí to odkazuji, aby ona matce mé z toho statečku vydávala pomálu na potřeby a uznáno to bylo, že jí jaká potřeba ukazuje, až do patnácti kop gr. č.; a jestliby P. B. matky mé smrti uchovati neráčil prve, nežli by tu sumu, totiž těch patnácte kop gr., vy- brala, tehdy co by nedobrala, aby to při již dotčené paní Kateřině zuostalo. A jestližeby muoj votčím při matce byl, tehdy aby jí na ten čas, dokudž by byl při ní, nic nedávala- Dále oznamuji, že mám zápis před pány soudci na rathouze, kterýž na sebe udělal Jiřík Strejc posttihaé, za kteréhoZ se rukojmě po- stavili Barták z Caletné ulice a Petr fezník, sou- sedé St. M. Pr., jakž zápis týž to v sobě šíře uka- zuje, ten též sumou v něm zapsanou mocně odkazuji nahoře dotčené paní Kateřině, aby ona mohla tu sumu k sobě přijíti, z nie ho kvitovati a učiniti moc měla jako s svým. Item Janovi Dětskému, maršálku pánuov Pražan St. M. Pr. odkazuji mlejn, kterýž leží pod přívozem u řeky Sázavy, kterýž sem koupil od Jana Černína mlynáře s povolením nebožtíka p. Jana Lošanského z Mitrovic, aby jeho užíval mocně, dědičně, vlastně, jak sem já jej sám držal, se všemi spravedlnostmi; a při tom jemu dávám kabát absamitový a poctivice též aksa- mitové, kápi španělskú. Item bratru svému Mikulášovi odkazuji kožich liščí aksamitem pre- movaný, kterýž nyní má za sebú p. maršálek. Item p. Jiříkovi Pikartovi klobouk s šnorou zlatou a s peřím, a ktomu truhlu, kteráž jest v Jílovém u Nykodema Řezníčka, se vším, což V ní kolivěk jest. Item paní Marianně, man- želce téhož p. Jiříka Pikarta, odkazuji sukni damaškovou aksamitem premovanou. Item paní Kateřině výšepsané a manželce Mikuláše, bratra svého, odkazuji dva kozichy spratkové, jeden aksamitem premovaný, druhý prostý. Item panu Wolfovi Šultysovi od Pikartuov odkazuji rapír s stříbrem i s pasem a mečík posečitý. Item Alžbětě, dceři bratra svého, odkazuji s lože šatuov i s loZem, a k tomu biret aksamitovy. 381 Item Matya&ovi, dítěti malému svého bratra, odkazuji biret aksamitový i s pérem a k tomu vobojek aksamitový. Item tito dlužní jsú mi spravedlivě: najprve pan Jan z Vyskytné sedm kop míš., it. Melichar Stolinský puolpátý kopy míš., it. Jiřík vinopal třinádete kop. míš. za kuoň, it. Jiřík Hořický v Jílovém kopu míš. I ty dluhy nahoře dotčené všecky k mocnému vyupomínání odkazuji výš psané Kateřině, Mi- kuláše bratra mého manželce. Tomu na svě- domí a pro lepší jistotu tohoto mého odkázání svú vlastní pečetí zapečetil jsem tento kšaft. Jenž jest psán v pondělí po sv. Jakubu ap. l. tisícího pětistého třidcátého osmého. — (Stvrzen v pátek po sv. Diviši [10. října] I. t.) (Rukop. č. 2142 fol. S. 16.) Jinočany. 1. 1528, 28. ledna. Jan Šich z Jinočan koupil dvuor tu v Jinočanech ležící podle dvoru jeho druhého od Petra Štěrby za sumu jistou tak, jakž podle práva té vsi oznámeno jest a závdavek čberován. A to se jest stalo s vě- domím a povolením pánuov úředníkuov [šesti- panských] na ten zpuosob, že témuž Šichovi týž dvuor jest k držení propuojčen do pěti let -— předkem, že ten dvuor, jakž jest sešlý, nákladem svým spraviti má a vystavěti, a dědin od téhož dvoru požívati, však nic neodcizuje ani dědin ujímaje k dědinám prvního dvoru svého. Po vydržení pak těch pěti let týž dvuor má člověkem zase vosaditi s vědomím a po- volením panským, dada napřed puol leta znáti. Actum fer. IIII. ante Purificacionem 1528. (Rukop. č. 2155 f. 79.) 2. 1529, 12. ledna. V té při mezi Mi- chalem Roubíčkem z jedné, a Vrčkem Mareškou, Petrem Stérbou, Janem Sichem a Hlavsou z Jinočan z strany druhé, kdež jest nesnáz o peníze gruntovní, kteréž jest Roubíček koupil od Vréka tu v Jinocanech, Zejemu podletoho trhu a zápisu tak nevycházejí, jakž jest od Vréka koupil a kterakž s Janem Šichem a Hlavsou smluvil a zápis na to má; neb Hlavsa maje
Strana 382
382 jemu položiti podle smlouvy peníze, jakož jest Šich položil, toho jest neučinil. Též že Ma- reška prodávaje Štěrbovi a Štěrba Janovi Šichovi, při tom gruntu závady a zmatky uči- nili, ulevujíce na summě, kteráž jemu tu pří- leží podle toho, jakž jest od Vrčka koupil. Žádá v tom za opatření. V odporu té pře zvláště Mareška praví, že by na tom gruntu k některým penězóm spravedlivost měl, žádaje, aby také k těm přijíti mohl. K tomu Štěrba, když jest Šichovi prodal, že jest sobě diel vobilí vymínil, Roubíček že jest jemu to vobilé pobral a préč odvezl, nemaje k němu spravedlnosti žádné. K tomu Roubíček praví : Což se Marešky dotýče, že on jemu, ač má jaků spravedlnost, na ni nesahá, než toliko což jest koupil a za- psáno má, aby toho užíti mohl. A vobilé kteréž jest sklidil, poněvadž Šich maje se o ně smluviti, toho neučinil, že jest z té příčiny sklidil, aby k své summě, což Štěrba na gruntu ulevil, na tom vobilé uhodil. Vždy podle zá- pisu žádaje býti zachován. Tu páni úředníci [šestipanští St. M. Pr.] — takto stranám vypovídají: Poněvadž Vrček, než jest ten grunt Mareškovi prodal, měl jest jej i držal čistý a nezávadný, a tak jest jej prodal Mareškovi podle pořádku a čberování práva té vsi, tak že Mareška, když jest na týž grund dosedl, byl jest povinen placením jemu Vrčkovi do té summy splnění, jakž jest koupil; ale že on Vrček kterúž summu na tom gruntu měl a Mareška jemu jie povinen byl, i prodal ji Michalovi Roubíčkovi za XXXV k. gr. m., přijav od něho hotové peníze, a práva svého k vyzdvihování peněz gruntovních, což jich na Mareškovi bylo, postoupil, ohlásiv to před rychtářem a konšely té vsi. A najposléze když Mareška z toho gruntu diel dědiny Hlavsovi odprodal, a potom i grunt s ostatkem Štěrbovi, a Štěrba Janovi Šichovi: tu proto Michal Roubíček opatruje spravedlnost svú v tom, s týmž Janem Šichem a Hlavsou na místě jest postavil, i zápisem skrze oznámení rychtáře, jak bylo smluveno, stvrdil, tak že Jan Šich a E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. Hlavsa, čímž jsú Mareškovi a Mareška Vrčkovi jakožto prvnímu soukupu placením byli povinni, a již nyní z téhož zápisu Michalovi Roubíčkovi jsú zavázáni do té summy splnění, jakž diel každého z nich v zápisu se zavírá. Mimo pak tu summu Roubíčkovu v zápisu položenú, ač co ještě Mareškovi z toho gruntu spravedlivě náleží a to se slušně ukáže, buď od Šicha nebo Hlavsy dobyvati, toho se jemu nehájí. Což se pak toho obilé dotýče, na něž se Štěrba táhne, pravě, že jest je sobě u Šicha při trhu vymínil, a v zápisu se nalezá, že Jan Šich s Roubíčkem o ně umluviti se měl, a nechav úmluvy od něho pustil, takže Roubíček to obilé sobě sklidil z příčiny té, že by Štěrba, prodav grunt Šichovi, ulevil ma summě, kteráž Roubíčkovi tu náležela podle toho, jakž jest od Vrčka koupil. A tak že by k svému zúplna přijíti nemohl. I z té a takové příčiny a pro ten úlevek závada se skrze Štěrbu stala. Protož chce-li on Štěrba, jakž jest vymínil, toho obilé užíti, a poněvadž od něho pustil s Roubíčkem o ně podle zápisu, jakž koli se smluvili, ač co lepšího svého v tom uzná, a že by jináč i za většie summu stálo v té plnosti, což ho bylo, než sobě Roubíček šacuje a pokládá: to bude moci s radou přátel svých učiniti, a Roubíček jemu v tom odporen býti nemá. HFeria Il. ante Marcelli 1529. (Rukop. č. 2153, fol. 405.) 3. 1531, 25. ledna. Smlouva stala se jest — mezi Janem Šichem z Jinočan z jedné a Dorotou manželkou jeho z strany druhé, ta- ková, že on Jan Šich jí Dorotě, poněvadž se sbýti nemohou, a ten statek v Jinočanech buď na gruntích, na svršcích i na nábytcích, po- něvadž jim společně náležel, aby i ona Dorota z téhož statku diel měla, má jí vybývati tímto zpuosobem: Najprve duom, kterýž on Jan Šich má v Novém Městě Pr. nad Andělovú zahra- dou, ten jí vzdává — a k tomu — z toho statku vydati má sto kop gr. m. — A ona Dorota mimo tuto smlouvu nemá se více na ten statek táhnúti. Stalo se v středu den
382 jemu položiti podle smlouvy peníze, jakož jest Šich položil, toho jest neučinil. Též že Ma- reška prodávaje Štěrbovi a Štěrba Janovi Šichovi, při tom gruntu závady a zmatky uči- nili, ulevujíce na summě, kteráž jemu tu pří- leží podle toho, jakž jest od Vrčka koupil. Žádá v tom za opatření. V odporu té pře zvláště Mareška praví, že by na tom gruntu k některým penězóm spravedlivost měl, žádaje, aby také k těm přijíti mohl. K tomu Štěrba, když jest Šichovi prodal, že jest sobě diel vobilí vymínil, Roubíček že jest jemu to vobilé pobral a préč odvezl, nemaje k němu spravedlnosti žádné. K tomu Roubíček praví : Což se Marešky dotýče, že on jemu, ač má jaků spravedlnost, na ni nesahá, než toliko což jest koupil a za- psáno má, aby toho užíti mohl. A vobilé kteréž jest sklidil, poněvadž Šich maje se o ně smluviti, toho neučinil, že jest z té příčiny sklidil, aby k své summě, což Štěrba na gruntu ulevil, na tom vobilé uhodil. Vždy podle zá- pisu žádaje býti zachován. Tu páni úředníci [šestipanští St. M. Pr.] — takto stranám vypovídají: Poněvadž Vrček, než jest ten grunt Mareškovi prodal, měl jest jej i držal čistý a nezávadný, a tak jest jej prodal Mareškovi podle pořádku a čberování práva té vsi, tak že Mareška, když jest na týž grund dosedl, byl jest povinen placením jemu Vrčkovi do té summy splnění, jakž jest koupil; ale že on Vrček kterúž summu na tom gruntu měl a Mareška jemu jie povinen byl, i prodal ji Michalovi Roubíčkovi za XXXV k. gr. m., přijav od něho hotové peníze, a práva svého k vyzdvihování peněz gruntovních, což jich na Mareškovi bylo, postoupil, ohlásiv to před rychtářem a konšely té vsi. A najposléze když Mareška z toho gruntu diel dědiny Hlavsovi odprodal, a potom i grunt s ostatkem Štěrbovi, a Štěrba Janovi Šichovi: tu proto Michal Roubíček opatruje spravedlnost svú v tom, s týmž Janem Šichem a Hlavsou na místě jest postavil, i zápisem skrze oznámení rychtáře, jak bylo smluveno, stvrdil, tak že Jan Šich a E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. Hlavsa, čímž jsú Mareškovi a Mareška Vrčkovi jakožto prvnímu soukupu placením byli povinni, a již nyní z téhož zápisu Michalovi Roubíčkovi jsú zavázáni do té summy splnění, jakž diel každého z nich v zápisu se zavírá. Mimo pak tu summu Roubíčkovu v zápisu položenú, ač co ještě Mareškovi z toho gruntu spravedlivě náleží a to se slušně ukáže, buď od Šicha nebo Hlavsy dobyvati, toho se jemu nehájí. Což se pak toho obilé dotýče, na něž se Štěrba táhne, pravě, že jest je sobě u Šicha při trhu vymínil, a v zápisu se nalezá, že Jan Šich s Roubíčkem o ně umluviti se měl, a nechav úmluvy od něho pustil, takže Roubíček to obilé sobě sklidil z příčiny té, že by Štěrba, prodav grunt Šichovi, ulevil ma summě, kteráž Roubíčkovi tu náležela podle toho, jakž jest od Vrčka koupil. A tak že by k svému zúplna přijíti nemohl. I z té a takové příčiny a pro ten úlevek závada se skrze Štěrbu stala. Protož chce-li on Štěrba, jakž jest vymínil, toho obilé užíti, a poněvadž od něho pustil s Roubíčkem o ně podle zápisu, jakž koli se smluvili, ač co lepšího svého v tom uzná, a že by jináč i za většie summu stálo v té plnosti, což ho bylo, než sobě Roubíček šacuje a pokládá: to bude moci s radou přátel svých učiniti, a Roubíček jemu v tom odporen býti nemá. HFeria Il. ante Marcelli 1529. (Rukop. č. 2153, fol. 405.) 3. 1531, 25. ledna. Smlouva stala se jest — mezi Janem Šichem z Jinočan z jedné a Dorotou manželkou jeho z strany druhé, ta- ková, že on Jan Šich jí Dorotě, poněvadž se sbýti nemohou, a ten statek v Jinočanech buď na gruntích, na svršcích i na nábytcích, po- něvadž jim společně náležel, aby i ona Dorota z téhož statku diel měla, má jí vybývati tímto zpuosobem: Najprve duom, kterýž on Jan Šich má v Novém Městě Pr. nad Andělovú zahra- dou, ten jí vzdává — a k tomu — z toho statku vydati má sto kop gr. m. — A ona Dorota mimo tuto smlouvu nemá se více na ten statek táhnúti. Stalo se v středu den
Strana 383
Jirna—Jifice, sv. Pavla na víru obrácení leta páně MVC XXXI. (Rukop. č. 2155, fol. 148.) 4. 1533, 15. února. Kateřina Břekovcová připovídá se na grunt Jana Šícha z Jino- čan, kterýž prodal Burjanovi. — Actum sabbato post Valentini 1533. (Tamtéz fol. 164.) 5. 1535, 13 srpna. Smlouva stala se jest — mezi Havlem Rampeskü z Jinocan z jedné a Simonem Kulhavím z strany druhé, a to taková: Jakož byla nesnáze nemalá o jedny hony, kteréž porostly borovinami pod obcí a pod Václavíkovskými hony dvojmi, které jsú jedny příční a druhé na dýl, pravíce se Havel Rampešká k těm honuom spravedlnost náležící k gruntu svému míti, a též s tou spravedlností Richovi jest prodal. A Šimon Kulhánek též na ty hony se táhl, právě se k nim též spra- vedlnost míti. A na tomto jsú obě strany pře- staly mocně na přáteléch, cožkolivěk přátelé mezi nimi přátelsky narovnají, že toho na nich na věčné a budoucí časy přestávají. I takto mezi nimi přátelé jsú narovnali a smluvili : poněvadž mezník jako pravidlo ty hony světle ukazuje k gruntu Riehovn, aby ty hony při tom gruntu znostaly. Než Šimon Kulhánek aby smajtil sobě k užitku toho boroví, což by ho na pat- nácti záhoních bylo zrostlého, a to od pole Řéhova nahoru, — a když smajtí, tehdy nemá se vice na to navracovati. — Stalo v pátek po sv. Tiburci 1. oc MVCXXXV. (Rukop. à. 2155, fol. 194.) Jirna. 1435, 26. éervence. Johanni Kozel de Lhotiez, residenti in Jirna, prorogatus est terminus statuendi usque festum s. Galli per d. consules (Ant. Urb. Pr.] Act. fer. III. post Jacobi a. etc. XXXV. (Rukop. 6. 87, fol. 110.) Jiřice (u Kostelce n. Labem). 1. 1419, 7. července. Domini consules in pleno consilio dixerunt, ipsis constare, guod dominus Petrus, altarista altaris s. Marie in ecclesia s. Michaelis, ante lapsum temporis in 383 consilio constitutus resignavit Nicolao de Vssie- selov, familiari domini regis, septem s. gr. census, qui ad dictum altare spectare videntur, videlicet sex s. gr. — super bonis in Jirziez et unam s. — super domo Galli braseatoris retro dietam ecclesiam — ut eosdem tollat et per- cipiat, quamdiu ipse dominus Petrus vitam duxerit in humanis, de quibus sibi iuxta de- cretum dominorum veram medietatem dare debet et assignare. Actum anno d. oc XIX^ feria sexta post Procopii. (Rukop. č. 992. fol. 45.) 2. 1438, 1. července. (Bernard z Ja- novic dr£itelem ucinén tvrze.) My purgmistr a konšelé i obec Starého M. Pr. vyznáváme tiemto listem obecně před všemi, ktož jej uztie nebo čtúce uslyšie: Tak jakož jest slo- vutný Bernard z Janovic, spolupřísežný a spolu- měštěnín náš, k rozkázání našemu a žádosti choval a chová tvrze Jiřic řečené dosti od dráhné chvíle, náklady činie ony i ony na čeleď i na spři a zvláště zajímaje peněz na obilé a na žeň i na jiné věci potřebné pro zachovénie té tvrze Jiřic; kterýchžto nákladuov my nechtiece jemu dáti škodnu býti i práce jeho, svolili sme k tomu i tiemto listem svo- lujem i utvrzujem, aby týž Bernarth té tvrze Jiřic i toho všeho, což k ní příslušie, v moc- ném držení byl, jí vládl i také jí, jakž mu sě zdáti bude, čeledí i jinými věcmi potřeb- nými opravoval i spravoval a dokládal, a té žádnému i žádným obyčejem nepostupoval, dotavád a tak dlúho, dokudby jeho a nákladové, kteréž by registry nebo počty pokázal, nebyly jemu od toho nebo od těch, kdožby sě od nás s povolením naším v tu jistû tvrz chtěl nebo chtěli uvázati, dány a nahrazeny i docela za- placeny penězi hotovými pospolně. Slibujíce tiemto listem, dobrû nasi vérû, beze všie zlé Isti jià jmenovanému Bernartovi to všechno, což svrchu psáno stojí, zdržeti a v celosti zacho- vati bez vselikterakého přerušenie, i také jemu radni i pomocní býti k dosažení a postížení všech jeho nákladuov svrchu v tomto listu do-
Jirna—Jifice, sv. Pavla na víru obrácení leta páně MVC XXXI. (Rukop. č. 2155, fol. 148.) 4. 1533, 15. února. Kateřina Břekovcová připovídá se na grunt Jana Šícha z Jino- čan, kterýž prodal Burjanovi. — Actum sabbato post Valentini 1533. (Tamtéz fol. 164.) 5. 1535, 13 srpna. Smlouva stala se jest — mezi Havlem Rampeskü z Jinocan z jedné a Simonem Kulhavím z strany druhé, a to taková: Jakož byla nesnáze nemalá o jedny hony, kteréž porostly borovinami pod obcí a pod Václavíkovskými hony dvojmi, které jsú jedny příční a druhé na dýl, pravíce se Havel Rampešká k těm honuom spravedlnost náležící k gruntu svému míti, a též s tou spravedlností Richovi jest prodal. A Šimon Kulhánek též na ty hony se táhl, právě se k nim též spra- vedlnost míti. A na tomto jsú obě strany pře- staly mocně na přáteléch, cožkolivěk přátelé mezi nimi přátelsky narovnají, že toho na nich na věčné a budoucí časy přestávají. I takto mezi nimi přátelé jsú narovnali a smluvili : poněvadž mezník jako pravidlo ty hony světle ukazuje k gruntu Riehovn, aby ty hony při tom gruntu znostaly. Než Šimon Kulhánek aby smajtil sobě k užitku toho boroví, což by ho na pat- nácti záhoních bylo zrostlého, a to od pole Řéhova nahoru, — a když smajtí, tehdy nemá se vice na to navracovati. — Stalo v pátek po sv. Tiburci 1. oc MVCXXXV. (Rukop. à. 2155, fol. 194.) Jirna. 1435, 26. éervence. Johanni Kozel de Lhotiez, residenti in Jirna, prorogatus est terminus statuendi usque festum s. Galli per d. consules (Ant. Urb. Pr.] Act. fer. III. post Jacobi a. etc. XXXV. (Rukop. 6. 87, fol. 110.) Jiřice (u Kostelce n. Labem). 1. 1419, 7. července. Domini consules in pleno consilio dixerunt, ipsis constare, guod dominus Petrus, altarista altaris s. Marie in ecclesia s. Michaelis, ante lapsum temporis in 383 consilio constitutus resignavit Nicolao de Vssie- selov, familiari domini regis, septem s. gr. census, qui ad dictum altare spectare videntur, videlicet sex s. gr. — super bonis in Jirziez et unam s. — super domo Galli braseatoris retro dietam ecclesiam — ut eosdem tollat et per- cipiat, quamdiu ipse dominus Petrus vitam duxerit in humanis, de quibus sibi iuxta de- cretum dominorum veram medietatem dare debet et assignare. Actum anno d. oc XIX^ feria sexta post Procopii. (Rukop. č. 992. fol. 45.) 2. 1438, 1. července. (Bernard z Ja- novic dr£itelem ucinén tvrze.) My purgmistr a konšelé i obec Starého M. Pr. vyznáváme tiemto listem obecně před všemi, ktož jej uztie nebo čtúce uslyšie: Tak jakož jest slo- vutný Bernard z Janovic, spolupřísežný a spolu- měštěnín náš, k rozkázání našemu a žádosti choval a chová tvrze Jiřic řečené dosti od dráhné chvíle, náklady činie ony i ony na čeleď i na spři a zvláště zajímaje peněz na obilé a na žeň i na jiné věci potřebné pro zachovénie té tvrze Jiřic; kterýchžto nákladuov my nechtiece jemu dáti škodnu býti i práce jeho, svolili sme k tomu i tiemto listem svo- lujem i utvrzujem, aby týž Bernarth té tvrze Jiřic i toho všeho, což k ní příslušie, v moc- ném držení byl, jí vládl i také jí, jakž mu sě zdáti bude, čeledí i jinými věcmi potřeb- nými opravoval i spravoval a dokládal, a té žádnému i žádným obyčejem nepostupoval, dotavád a tak dlúho, dokudby jeho a nákladové, kteréž by registry nebo počty pokázal, nebyly jemu od toho nebo od těch, kdožby sě od nás s povolením naším v tu jistû tvrz chtěl nebo chtěli uvázati, dány a nahrazeny i docela za- placeny penězi hotovými pospolně. Slibujíce tiemto listem, dobrû nasi vérû, beze všie zlé Isti jià jmenovanému Bernartovi to všechno, což svrchu psáno stojí, zdržeti a v celosti zacho- vati bez vselikterakého přerušenie, i také jemu radni i pomocní býti k dosažení a postížení všech jeho nákladuov svrchu v tomto listu do-
Strana 384
384 tčených. A ktož by tento list jměl svrchu- psaného Bernarta dobrü volí, ten má i mieti bude túž plnú moc i též plné právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí, jakožto on sám. Toho všeho na jistotu a na zadrženie pečeť města našeho napřed psaného pravým naším vědomím přivěšena jest k tomuto listu. Jenż dán a psán od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého třidcátého osmého v úterý po sv. Petru a Pavlu apoštolech božích (Tamtéž fol. 192.) 3. 1439, — (Skládání účtů ze správy) Nos magister civium, consules et scabini Ma- joris Civ. Pr. notum facimus tenore presen- cium universis, quod constitutus coram nobis pleno in consilio circumspectus Bernardus a Sampsone, coniuratus concivis noster dilectus, postulavit a nobis, quatinus velimus ab ipso audire racionem de provisione et gubernacione bonorum Jirzice, quorum in tenuta et guber- nacione de mandato nostro fuit electus et de- putatus. Nos autem existentes tunc temporis multis et valde arduis negociis istis tempo- ribus gwerrosis occupati, ad huiusmodi racio- nem elegimus et deputavimus de consilio nostro ydoneos ac circumspectos viros Sigismundum dictum Slama, Sigismundum Chanie et Mater- nam, coniuratos nostros, ab ipso fiendam au- diendam et suscipiendam. Que quidem persone audita huiusmodi racione perceptorum et dis- tributorum de gubernacione et regimine dicto- rum bonorum Jirzice a predicto Bernardo de verbo ad verbum digna, racionabili, congrua et plenaria, ita quod summa excrescens distri- butorum ultra percepta facit triginta s. XL quinque gr. quinque halenses. Eandem racio- nem similiter nos domini prefati suscipimus pro integra, vera, grata et racionabili, predic- tum Bernardum, heredes et successores ipsius eum graciarum accione presentibus reddimus quittum, liberum penitus et solutum. (Bez udání casu, ale psáno mezi üpisy z r. 1439.) (Tamtéž fol. 194.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwu města Prahy: Jistebno (Stebno jiZné od Üstí n. L.?). 1. 1449, 25. fijna. Jira molendinator de Estebna emit ortum erga Jiram Swietlikonis, similiter molendinatorem, situm inter ortum Margarethe Tarlikonis et inter ripam Bieline pro XX s. gr. —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] sabbato in die Crispini et Crispini- ani anno oc XLIX°. — (Rukop. 6. 88 f. 423) Kaëkovice. 1514, 29. dubna. Vít stoje osobně před pány úředníky sklepovými přiznal sě jest, že kúpil poplužie v Kačkoviciech u Pavla Kač- kovského za CXXX k. m. Úrok s. Georgii I'/, s., s. Galli I!/; s. Actum sabbato post s. Georgii a. oc. XIIII*. (Rukop. 6. 2133, fol. 22.) Kadaň. 1. 1489, 9. července. Guemadmodum Ni- colaus Tyncar, civis Kadanensis, substanciam Johannis Oselbergar (gui ex hac luce decessit) in civitate Pragensi et Lunensi arestaverat occasione mille flor. ren. per predictum Jo- hannem Oselbergar Ctiborio de Cadana debi- torie obligatorum, affirmans idem Nicolaus Tyncar, quod illorum mille flor. ren. cum alia substancia post mortem ipsius Ctiborii de Ca- dana potens commissarius esset; facta est con- cordia inter — Nicolaum Tyncar — et Jo- hanem Tyblar, secretarium civitatis Normber- gensis, [per] plenam potestatem a commissariis bonorum Johannis Oselbergar ad hoc per litte- ram eorundem civium Normbergensium sibi datam, et Kaspar Kyrezl — talis: Quicquid prescripeiones et quittancie libro civitatis Ca- danensis ingeste, quantum tangit illos mille flor., continent, iuxta hoc utraque pars se pro- misit conservare —. Actum fer. V. post Ky- liani à, etc. LXXXIX. (Rukop. é. 94 I. f. 16.) 2. 1500, 11. července. Hanuš kameník Ss AneZkü, svü manzelkü, osobné v radé [Nov. M. Pr.] stoje, oznámenie jest utinil, Ze jest s pány Kadanskými smlúvu učinil, aby jim vodu rúrami do města uvedl, toho jistotu jim čině,
384 tčených. A ktož by tento list jměl svrchu- psaného Bernarta dobrü volí, ten má i mieti bude túž plnú moc i též plné právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí, jakožto on sám. Toho všeho na jistotu a na zadrženie pečeť města našeho napřed psaného pravým naším vědomím přivěšena jest k tomuto listu. Jenż dán a psán od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého třidcátého osmého v úterý po sv. Petru a Pavlu apoštolech božích (Tamtéž fol. 192.) 3. 1439, — (Skládání účtů ze správy) Nos magister civium, consules et scabini Ma- joris Civ. Pr. notum facimus tenore presen- cium universis, quod constitutus coram nobis pleno in consilio circumspectus Bernardus a Sampsone, coniuratus concivis noster dilectus, postulavit a nobis, quatinus velimus ab ipso audire racionem de provisione et gubernacione bonorum Jirzice, quorum in tenuta et guber- nacione de mandato nostro fuit electus et de- putatus. Nos autem existentes tunc temporis multis et valde arduis negociis istis tempo- ribus gwerrosis occupati, ad huiusmodi racio- nem elegimus et deputavimus de consilio nostro ydoneos ac circumspectos viros Sigismundum dictum Slama, Sigismundum Chanie et Mater- nam, coniuratos nostros, ab ipso fiendam au- diendam et suscipiendam. Que quidem persone audita huiusmodi racione perceptorum et dis- tributorum de gubernacione et regimine dicto- rum bonorum Jirzice a predicto Bernardo de verbo ad verbum digna, racionabili, congrua et plenaria, ita quod summa excrescens distri- butorum ultra percepta facit triginta s. XL quinque gr. quinque halenses. Eandem racio- nem similiter nos domini prefati suscipimus pro integra, vera, grata et racionabili, predic- tum Bernardum, heredes et successores ipsius eum graciarum accione presentibus reddimus quittum, liberum penitus et solutum. (Bez udání casu, ale psáno mezi üpisy z r. 1439.) (Tamtéž fol. 194.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwu města Prahy: Jistebno (Stebno jiZné od Üstí n. L.?). 1. 1449, 25. fijna. Jira molendinator de Estebna emit ortum erga Jiram Swietlikonis, similiter molendinatorem, situm inter ortum Margarethe Tarlikonis et inter ripam Bieline pro XX s. gr. —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] sabbato in die Crispini et Crispini- ani anno oc XLIX°. — (Rukop. 6. 88 f. 423) Kaëkovice. 1514, 29. dubna. Vít stoje osobně před pány úředníky sklepovými přiznal sě jest, že kúpil poplužie v Kačkoviciech u Pavla Kač- kovského za CXXX k. m. Úrok s. Georgii I'/, s., s. Galli I!/; s. Actum sabbato post s. Georgii a. oc. XIIII*. (Rukop. 6. 2133, fol. 22.) Kadaň. 1. 1489, 9. července. Guemadmodum Ni- colaus Tyncar, civis Kadanensis, substanciam Johannis Oselbergar (gui ex hac luce decessit) in civitate Pragensi et Lunensi arestaverat occasione mille flor. ren. per predictum Jo- hannem Oselbergar Ctiborio de Cadana debi- torie obligatorum, affirmans idem Nicolaus Tyncar, quod illorum mille flor. ren. cum alia substancia post mortem ipsius Ctiborii de Ca- dana potens commissarius esset; facta est con- cordia inter — Nicolaum Tyncar — et Jo- hanem Tyblar, secretarium civitatis Normber- gensis, [per] plenam potestatem a commissariis bonorum Johannis Oselbergar ad hoc per litte- ram eorundem civium Normbergensium sibi datam, et Kaspar Kyrezl — talis: Quicquid prescripeiones et quittancie libro civitatis Ca- danensis ingeste, quantum tangit illos mille flor., continent, iuxta hoc utraque pars se pro- misit conservare —. Actum fer. V. post Ky- liani à, etc. LXXXIX. (Rukop. é. 94 I. f. 16.) 2. 1500, 11. července. Hanuš kameník Ss AneZkü, svü manzelkü, osobné v radé [Nov. M. Pr.] stoje, oznámenie jest utinil, Ze jest s pány Kadanskými smlúvu učinil, aby jim vodu rúrami do města uvedl, toho jistotu jim čině,
Strana 385
Jistebno— Kadań. jestliže by která škoda týmž pánóm Kadan- ským skrze jeho neopatrnost přišla, na domu svém vystaveném na Poříčí podle domu Víta pernikáře, jenž slove „na skále“, na vinici své i na jiném statku svém —. A kdyžby s pomocí boží tu vodu do města toliko jim uvedl, tehdy páni Kadanští listem svým mají jemu tento zápis a závazek jeho statku zase propustiti. Actum sabbato ante Margarete anno M etc. guingentesimo. (Rukop. č. 2079 II, f. 76.) 8. 1509, 6. února. V té při mezi Kryš- tofem Cáhlovskym, měštěnínem z Nového Plzně, a starú radú, měšťany z Kadaně — kdežto on Kryštof svoliv se s nimi k soudu mocnému před nás vinil jest je starú radu z toho, že když se jest před nimi soudila paní Dorota Frenklová s Francerem mladým, že se jest jí týmiž starú radú ukrátilo, a to v tom, kdež sú oni Kadanští odsílajíc ortel svúj k vyš- šímu právu, to v něm položili, že by nějaká přípověd byla k statku nebožtíka Nikle Frenkle, a że by tak nebylo. A k tomu že sú jí ně- kteří z těch starodávních radili a mimo radu svú že sú ji odsúdili; a nato ukázali svědomie. Proti tomu oni měšťané Kadanští staroradní skrze přítele svého spravili, že jest jim vysoce na jejich čest svévolně od něho od Kryštofa saženo, kdež jest na ně pravil, že by oni jinak ortel sepsali a k vyššímu právu poslali, nežli jest před nimi od stran bylo mluveno aneb pokazováno. Mluvíce dále, že sú se oni při tom při všem spravedlivě podlé práva za- chovali, a ortel sepsavše, nežli sú jej zapečtili a pryč odeslali, že sú jej obojí straně čísti německy i česky rozkázali, tážíce se stran, takli jest, pokud jest sepsáno, čili jinak. A strany že sú pověděly, jedna každá obzvlášť, že tak. A že sú ten ortel hned v přítomnosti jich kázali zapečetiti, a tak zapečetčný že sú ku právu vyššímu jej odeslali. A na to ukázali jsú svědomie. Tu p. purgmistr a páni — z moci té, kdež sú na nich strany mocně přestaly, takto — nalézají: Poněvadž oni Kadanští, stará rada, Archiv Ceský XXVI. 38b to sú dostatečně podlé práva provedli, že sú se při tom orteli podlé práva zachovali, že sú stranám ortel čísti rozkázali německy i česky, když sú jej k vyššímu právu odeslati chtěli ; a ona Dorota Frenklová jsúci přítomna, tu jest ničemémuž žádného odporu neučinila, by co v něm psáno bylo, co by psáno býti nejmělo, aneb by co napsáno nebylo, co by jmělo býti napsáno, ježto tu a ta doby ten odpor učiniti podlé práva jměla; ale poněvadž toho jest ne- učinila, i že jest sama svú věc obmeškala, a že jí již z ničehéhož takového po takovém svém a ta doby obmeškání jich Kadaňských podlé práva viniti nemá a nemůže, a že oni ničímž tím povinni nejsú. Act. die s. Dorothee virg. a. 1509 (Rukop. č. 1128 II., fol. A. 21.) 4. 1514, 30. března. V té při mezi Mar- gretú uzdářkú, Menšího M. Pr. mčštkú, a purg- mistrem a konšely i vší obcí města Kadaně, jakož ona póvod je Kadaňské vinila z toho, kterak v statek, kterýž jí příleží a po přáte- lech přišel, veň se uvázali, jej drží, jeho uží- vají, menovitě dvú luk a dědiny. A to jí za- topili a sobě k užitku obrátili, ježto se jí vidí, že mimo spravedlivost její toho sou učiniti ne- měli. A v tom za spravedlivé opatření prosí. Neb, by toho páni Kadanští neučinili; tomu neodpiraji, neż k tomu se znali. I poněvadž tomu sou neodepřeli, by jí toho neučinili a toho neužívali, žádá toho, aby dědictvie jejího postoupili anebo slušně podlé spravedlností jí to aby zaplatili. Proti tomu Kadanští skrze mocné poručníky od sebe vyslané odpírajíc pravili: Jakoż jest Margareta prožalovala na purgmistra, konsely i v8ecku obec Kadański, że by ji grunt zatopili a toho v drżeni sou a jeho užívají: i toho sou žádným nátiskem ne- učinili; než k tomu se znají, což jim gruntuov k tomu potřeba byla, ty sou pokoupili, a též od mateře její louky a dědinu sou koupili a jako s jinými sousedy se smluvili. A bratří její majíce leta a z nich ani jiný žádný v těch letech jim Kadaňským na to nesahal ani jim kdo v tom překážky činil, a toho všeho od 49
Jistebno— Kadań. jestliže by která škoda týmž pánóm Kadan- ským skrze jeho neopatrnost přišla, na domu svém vystaveném na Poříčí podle domu Víta pernikáře, jenž slove „na skále“, na vinici své i na jiném statku svém —. A kdyžby s pomocí boží tu vodu do města toliko jim uvedl, tehdy páni Kadanští listem svým mají jemu tento zápis a závazek jeho statku zase propustiti. Actum sabbato ante Margarete anno M etc. guingentesimo. (Rukop. č. 2079 II, f. 76.) 8. 1509, 6. února. V té při mezi Kryš- tofem Cáhlovskym, měštěnínem z Nového Plzně, a starú radú, měšťany z Kadaně — kdežto on Kryštof svoliv se s nimi k soudu mocnému před nás vinil jest je starú radu z toho, že když se jest před nimi soudila paní Dorota Frenklová s Francerem mladým, že se jest jí týmiž starú radú ukrátilo, a to v tom, kdež sú oni Kadanští odsílajíc ortel svúj k vyš- šímu právu, to v něm položili, že by nějaká přípověd byla k statku nebožtíka Nikle Frenkle, a że by tak nebylo. A k tomu že sú jí ně- kteří z těch starodávních radili a mimo radu svú že sú ji odsúdili; a nato ukázali svědomie. Proti tomu oni měšťané Kadanští staroradní skrze přítele svého spravili, že jest jim vysoce na jejich čest svévolně od něho od Kryštofa saženo, kdež jest na ně pravil, že by oni jinak ortel sepsali a k vyššímu právu poslali, nežli jest před nimi od stran bylo mluveno aneb pokazováno. Mluvíce dále, že sú se oni při tom při všem spravedlivě podlé práva za- chovali, a ortel sepsavše, nežli sú jej zapečtili a pryč odeslali, že sú jej obojí straně čísti německy i česky rozkázali, tážíce se stran, takli jest, pokud jest sepsáno, čili jinak. A strany že sú pověděly, jedna každá obzvlášť, že tak. A že sú ten ortel hned v přítomnosti jich kázali zapečetiti, a tak zapečetčný že sú ku právu vyššímu jej odeslali. A na to ukázali jsú svědomie. Tu p. purgmistr a páni — z moci té, kdež sú na nich strany mocně přestaly, takto — nalézají: Poněvadž oni Kadanští, stará rada, Archiv Ceský XXVI. 38b to sú dostatečně podlé práva provedli, že sú se při tom orteli podlé práva zachovali, že sú stranám ortel čísti rozkázali německy i česky, když sú jej k vyššímu právu odeslati chtěli ; a ona Dorota Frenklová jsúci přítomna, tu jest ničemémuž žádného odporu neučinila, by co v něm psáno bylo, co by psáno býti nejmělo, aneb by co napsáno nebylo, co by jmělo býti napsáno, ježto tu a ta doby ten odpor učiniti podlé práva jměla; ale poněvadž toho jest ne- učinila, i že jest sama svú věc obmeškala, a že jí již z ničehéhož takového po takovém svém a ta doby obmeškání jich Kadaňských podlé práva viniti nemá a nemůže, a že oni ničímž tím povinni nejsú. Act. die s. Dorothee virg. a. 1509 (Rukop. č. 1128 II., fol. A. 21.) 4. 1514, 30. března. V té při mezi Mar- gretú uzdářkú, Menšího M. Pr. mčštkú, a purg- mistrem a konšely i vší obcí města Kadaně, jakož ona póvod je Kadaňské vinila z toho, kterak v statek, kterýž jí příleží a po přáte- lech přišel, veň se uvázali, jej drží, jeho uží- vají, menovitě dvú luk a dědiny. A to jí za- topili a sobě k užitku obrátili, ježto se jí vidí, že mimo spravedlivost její toho sou učiniti ne- měli. A v tom za spravedlivé opatření prosí. Neb, by toho páni Kadanští neučinili; tomu neodpiraji, neż k tomu se znali. I poněvadž tomu sou neodepřeli, by jí toho neučinili a toho neužívali, žádá toho, aby dědictvie jejího postoupili anebo slušně podlé spravedlností jí to aby zaplatili. Proti tomu Kadanští skrze mocné poručníky od sebe vyslané odpírajíc pravili: Jakoż jest Margareta prožalovala na purgmistra, konsely i v8ecku obec Kadański, że by ji grunt zatopili a toho v drżeni sou a jeho užívají: i toho sou žádným nátiskem ne- učinili; než k tomu se znají, což jim gruntuov k tomu potřeba byla, ty sou pokoupili, a též od mateře její louky a dědinu sou koupili a jako s jinými sousedy se smluvili. A bratří její majíce leta a z nich ani jiný žádný v těch letech jim Kadaňským na to nesahal ani jim kdo v tom překážky činil, a toho všeho od 49
Strana 386
386 svého koupení bez překážky v užívání jsú byli až dosavad. A na to ukázali registra, svědomí a výpisy kněh svých městských. Proti tomu Margaréta pravila, že ji tiem o příbuzenstvie a spravedlivost její připraviti nemohou. A kdež praví, že by jich z toho neupomínali a o spravedlivost svú nestála: že je toho neobmeškala, neb mátie její té moci neměla, aby to jim Kadaňským prodala, aniž votce jejího toho kšaft ukazuje, neb jí jest v něm otec její víc neoddal, než XXX kop z toho statku aby odkázati mohla. Neb od toho všeho mátie její odtištěna z města Ka- daně jest byla. A že je Margaréta na to se táhla a to naříkala, na to listy pod jich Ka- daňských pečetí poselací jest ukazovala. Tu p. purgmistr a páni slyšíce strany, kteréž oboje dobrovolně sem ku právu tomuto se svolily a poddaly — takto o tom nalézají: Poněvadž oni Kadanští — dvú luk a dědiny, kteréž sú jezerem zatopili; v držení sú za živnosti mateře a bratří Margaretiných vešli, a veliký čas i některá leta to sou držali; a právo ukazuje, kdož takové dědictvie k městskému právu příslušející den a rok bez naříkání drží, potom naříkání žádné užitečné není; i z té příčiny, poněvadž Margaréta toho jest nepro- vedla, by mateř její od dědictví mocí Kadaň- ští odtiskli; tak jakž jest v žalobě mluveno: podle práva toto její naříkání a na nápad táhnutí dostatečné není, když jest právu projíti dala. Protož jim Kadaňským v té při dává se za právo. Act. a. 1514 fer. V. ante Judica (Tamtéž fol. C 26.) 5. 1520, 28. dubna. P. purgmistr a páni [m. Pr.] puojčili sú tři sta kop gr. pr. Šebe- stianovi Pinterovi konšelu a Hanušovi Štork z obecních, měšťanóm Kadaňským, kteřížto vysláni jsú s mocí od vší obce Kadaňské, do sv. Jiří nejprv příštího — Act. sabbato die Vitalis a. etc. XX. V juxtě: Kdež od p. purgmistra a pánuov dožádali sú se Šebestian Pinter a Hanuš Štork na místě purgmistra a konšeluov i vší obce E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: města Kadaně, aby jim propustili od Žlutických CC kop gr. pr. vzieti a jim jich připuojčili ku první sumě, aby té vší sumy bylo s předešlú puojčků pět set kop gr. pr.: i učinili sú to p. purgmistr a páni —. Act. sabbato post Petri Pauli a. etc. XX. P. purgmistr a páni přijali jsú VC k. gr. č. od pánóv Kadaňských podle zápisuo vrch- ních. — Act. a. ete. XXII. fer. III. post Flo- riani [6. května]. Z kteréžto jmenované sumy p. podkomořímu Trčkovi oplaceno jest 1['/, C k. gr. pr. a Francovi etc. 2 k. gr. pr. A ostatek zuostalo při úřadu mostském. A těch sú ostat- ních páni úředníci skrze mistra Brikciho puojčili králi. (Rukop. č. 99 fol. 65.) 6. 1530, 11. srpna. (Zápis Kadaňský o víru pod obojí.) My měšťané z obce Kadaňské, kte- říž přijímáme z víry a z vuole Boží podle zá- kona jeho tělo, Spasitele našeho, a krev jeho svatú pod obojí způsobú, známo činíme tímto jakž nynější, také i budoucí: jakož jsme z daru Boha všemohúcího podle zákona Božího k tomu poznání přišli; abychom se zákonem Božím spravovali a pořádek ten držali, kterak stavové panský, rytířský, Pražané a města království Českého drží a zachovávají, kteří tělo a krev Boží pod obojím způsobem přijímají z víry, v jiné, nové a vymyšlené věci se nedávaje, než administratory a konsistoří Pražskúů se řídíce a spravujíce, od těch kněžstvo zřízené berúce, jimi abychom se spravovali a žádnými jinými ; a oni nám takového kněžstva z té společnosti aby byli povinni podávati; a bez jich vědomí jiných kněží sobě nemáme uvozovati, než kteréž by oni schválili i jich zkusili. Při podstatných pak věcech u víře svaté křesťanské jako věrní křesťané jmají se srovnati a věrně se při- držeti, poctivé řády zachovávajíce při služeb- nostech v kostele, vážně je držeti jmáme, žád- ného se rúhání nedopouštějíce při svých po- řádcích, ani proti straně pánuov Římanuov; posty a svátky, předkem neděli svatú, a vejroční i předůstojné Panny Marie a apoštolské i jiné svátky, ctíce je, s pilností slaviti jmáme ; a všecky
386 svého koupení bez překážky v užívání jsú byli až dosavad. A na to ukázali registra, svědomí a výpisy kněh svých městských. Proti tomu Margaréta pravila, že ji tiem o příbuzenstvie a spravedlivost její připraviti nemohou. A kdež praví, že by jich z toho neupomínali a o spravedlivost svú nestála: že je toho neobmeškala, neb mátie její té moci neměla, aby to jim Kadaňským prodala, aniž votce jejího toho kšaft ukazuje, neb jí jest v něm otec její víc neoddal, než XXX kop z toho statku aby odkázati mohla. Neb od toho všeho mátie její odtištěna z města Ka- daně jest byla. A že je Margaréta na to se táhla a to naříkala, na to listy pod jich Ka- daňských pečetí poselací jest ukazovala. Tu p. purgmistr a páni slyšíce strany, kteréž oboje dobrovolně sem ku právu tomuto se svolily a poddaly — takto o tom nalézají: Poněvadž oni Kadanští — dvú luk a dědiny, kteréž sú jezerem zatopili; v držení sú za živnosti mateře a bratří Margaretiných vešli, a veliký čas i některá leta to sou držali; a právo ukazuje, kdož takové dědictvie k městskému právu příslušející den a rok bez naříkání drží, potom naříkání žádné užitečné není; i z té příčiny, poněvadž Margaréta toho jest nepro- vedla, by mateř její od dědictví mocí Kadaň- ští odtiskli; tak jakž jest v žalobě mluveno: podle práva toto její naříkání a na nápad táhnutí dostatečné není, když jest právu projíti dala. Protož jim Kadaňským v té při dává se za právo. Act. a. 1514 fer. V. ante Judica (Tamtéž fol. C 26.) 5. 1520, 28. dubna. P. purgmistr a páni [m. Pr.] puojčili sú tři sta kop gr. pr. Šebe- stianovi Pinterovi konšelu a Hanušovi Štork z obecních, měšťanóm Kadaňským, kteřížto vysláni jsú s mocí od vší obce Kadaňské, do sv. Jiří nejprv příštího — Act. sabbato die Vitalis a. etc. XX. V juxtě: Kdež od p. purgmistra a pánuov dožádali sú se Šebestian Pinter a Hanuš Štork na místě purgmistra a konšeluov i vší obce E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: města Kadaně, aby jim propustili od Žlutických CC kop gr. pr. vzieti a jim jich připuojčili ku první sumě, aby té vší sumy bylo s předešlú puojčků pět set kop gr. pr.: i učinili sú to p. purgmistr a páni —. Act. sabbato post Petri Pauli a. etc. XX. P. purgmistr a páni přijali jsú VC k. gr. č. od pánóv Kadaňských podle zápisuo vrch- ních. — Act. a. ete. XXII. fer. III. post Flo- riani [6. května]. Z kteréžto jmenované sumy p. podkomořímu Trčkovi oplaceno jest 1['/, C k. gr. pr. a Francovi etc. 2 k. gr. pr. A ostatek zuostalo při úřadu mostském. A těch sú ostat- ních páni úředníci skrze mistra Brikciho puojčili králi. (Rukop. č. 99 fol. 65.) 6. 1530, 11. srpna. (Zápis Kadaňský o víru pod obojí.) My měšťané z obce Kadaňské, kte- říž přijímáme z víry a z vuole Boží podle zá- kona jeho tělo, Spasitele našeho, a krev jeho svatú pod obojí způsobú, známo činíme tímto jakž nynější, také i budoucí: jakož jsme z daru Boha všemohúcího podle zákona Božího k tomu poznání přišli; abychom se zákonem Božím spravovali a pořádek ten držali, kterak stavové panský, rytířský, Pražané a města království Českého drží a zachovávají, kteří tělo a krev Boží pod obojím způsobem přijímají z víry, v jiné, nové a vymyšlené věci se nedávaje, než administratory a konsistoří Pražskúů se řídíce a spravujíce, od těch kněžstvo zřízené berúce, jimi abychom se spravovali a žádnými jinými ; a oni nám takového kněžstva z té společnosti aby byli povinni podávati; a bez jich vědomí jiných kněží sobě nemáme uvozovati, než kteréž by oni schválili i jich zkusili. Při podstatných pak věcech u víře svaté křesťanské jako věrní křesťané jmají se srovnati a věrně se při- držeti, poctivé řády zachovávajíce při služeb- nostech v kostele, vážně je držeti jmáme, žád- ného se rúhání nedopouštějíce při svých po- řádcích, ani proti straně pánuov Římanuov; posty a svátky, předkem neděli svatú, a vejroční i předůstojné Panny Marie a apoštolské i jiné svátky, ctíce je, s pilností slaviti jmáme ; a všecky
Strana 387
Kadañ (1520—1530). věci z upřímnosti srdce dobrým svědomím vy- plňujíce, v posty a pátky i soboty masa žád- nému domácímu ani hostí jísti nedopouštějíce, jako jsme toho nedopouštěli, ač jest to slovo o nás puštěno bylo, však s omylem. Ale tuto jistotu na to činíme, aby náš dobrý a křesťan- ský úmysl každému ohlášený a vědomý byl a jako jest naše společnost, tomu aby se sku- tečně rozumělo, že tím se zavazujem i za své budúcí přiříkáme, že mimo pořádek pod obojím způsobem v nic se nedśme a dávati nemáme, ale těmi poctivými řády se spravujíce v tomto království, jak se strana pod obojí způsobú spravuje, tak se držeti chceme a spravovati, lásku a svornost ke všemu zachovajíce a pří- čin žádných ke zlému nedávajíce, jakož či- niti stavové království tohoto obyčej mají; a všeho poctivého a dobrého hleděti chceme a pomáhati, jakožto věrně poddáni Jeho králov- ské Milosti. Také toto jest znamenitě pozů- staveno, jestliže by kdo pak co se toho dopustil, ježto by proti tomuto našemu svolení učinil proti artikulóm svrchu psaným, a řádem křesťan- ským při víře svaté kteříž se by zachovati [ne]- jměli podle běhu křesťanského: ten aby k tre- stání podán byl k duchovnímu právu do Prahy do konsistoře strany pod obojí způsobú. Než což se jiných všetečných vejtržností od lidí světských dotýče, kdož by se chtěl všetečně z nás proti tomuto slušnému a křesťanskému pořádku vytrhovati, toho purgmistr a konšelé jmají v trestání vzíti, a pokudž dále pan pod- komoří z ouřadu svého jim poručiti ráčí, jmají se v tom tak zachovati. A toho na zdržení a pro lepší jistotu i svědomí prosili jsme slo- vutné opatrnosti pánuov purgmistruo, konšeluo i obcí měst Źatce i Loun, że jsń na snażni prosbu a žádost naši pečeti týchž měst dali přitisknouti k tomuto listu a zápisu, však sobě bez škody. Jenž jest dán léta 1530 ve čtvrtek po sv. Vavřinci. (Rukop. č. 332, fol. A. 24.) 7. 1530, 11. srpna. (Též v příčině víry.) Jakož král JMt pán náš milostivý urozenému a statečnému rytíři panu Wolfartovi Plangnarovi 387 z Kinšpergku, nejvyššímu podkomořímu krá- lovství Českého a toho času krále JMti a téhož království hajtmanu, jakožto úředníku a pod- komořímu svému tu ruoznici, kteráž jest ne- dávno v minulých časech v Kadani, co se víry svaté křesťanské dotýče, povstala, slyšeti poručiti jest ráčil; tu pan podkomoří JMKské, jmaje při sobě ze všech stavuov a zvláště z duchovních strany vobojí, slyševše žalobu, vodpor, vobtížení stran, ukazování předešlých smluv, nálezuov, zřízení zemská, jiná svědomí, nač se která strana táhla, všecko pilně sly- ševše a bedlivě rozváživše takto vo tom tohoto času postaviti a na místě krále JMti rozkázati a podle řádu svého přísně poručiti ráčí: Před- kem o všecky závazky, sliby a puntování, ač by která strana to byla mezi sebú vyzdvihla, způsobila buď tajně nebo zjevně, i všecky jiné puntování, kromě závazku krále JMti a zem- ských obecních, vyzdvihuje mocí a v nice obra- cuje tak, aby žádný jeden druhého předešlým závazkem nevinil. K tomu všecky ruoznice v té při vedení, předešlých mluvení buď svěd- kuov neb jináč dotýkání, to všecko aby mezi stranami minulo, z srdce i z myslích vypuštěno bylo, křesťansky, bratrsky, sousedsky sobě jedni druhým odpustili, nynf ani na časy budúcí strana straně, vosoba vosobě toho nevzpomínala, než aby vodpustili sobě křesťansky, v lásce, v svornosti, jako bratří, strajci, přirození krevní přátelé a dobří sousedé, ničímž zlým sobě nepřipomínajíc, dobře a chvalitebně přebývali. A poněvadž uznání víry buď pod jednou nebo pod obojí jmá býti každému svobodná a ne- přinucená vuole, protož manžel manželku, otec syna a dcery, bratr bratra ani žádný přítel jeden druhého neb hospodář a pán čeledína svého nemá mocí ani jakou zlú volí k tomu přinucovati, přidržeti ani s Víry svozovati, vše pod trestáním krále Jeho Mti a pana pod- komořího ouředníka i Jeho Královské Mti pod pokutou nemilosti královské a statku ztracení. Dále aby se k sobě strana k straně, jakž níže skrze pana podkomořího a Jich Mt pány 49*
Kadañ (1520—1530). věci z upřímnosti srdce dobrým svědomím vy- plňujíce, v posty a pátky i soboty masa žád- nému domácímu ani hostí jísti nedopouštějíce, jako jsme toho nedopouštěli, ač jest to slovo o nás puštěno bylo, však s omylem. Ale tuto jistotu na to činíme, aby náš dobrý a křesťan- ský úmysl každému ohlášený a vědomý byl a jako jest naše společnost, tomu aby se sku- tečně rozumělo, že tím se zavazujem i za své budúcí přiříkáme, že mimo pořádek pod obojím způsobem v nic se nedśme a dávati nemáme, ale těmi poctivými řády se spravujíce v tomto království, jak se strana pod obojí způsobú spravuje, tak se držeti chceme a spravovati, lásku a svornost ke všemu zachovajíce a pří- čin žádných ke zlému nedávajíce, jakož či- niti stavové království tohoto obyčej mají; a všeho poctivého a dobrého hleděti chceme a pomáhati, jakožto věrně poddáni Jeho králov- ské Milosti. Také toto jest znamenitě pozů- staveno, jestliže by kdo pak co se toho dopustil, ježto by proti tomuto našemu svolení učinil proti artikulóm svrchu psaným, a řádem křesťan- ským při víře svaté kteříž se by zachovati [ne]- jměli podle běhu křesťanského: ten aby k tre- stání podán byl k duchovnímu právu do Prahy do konsistoře strany pod obojí způsobú. Než což se jiných všetečných vejtržností od lidí světských dotýče, kdož by se chtěl všetečně z nás proti tomuto slušnému a křesťanskému pořádku vytrhovati, toho purgmistr a konšelé jmají v trestání vzíti, a pokudž dále pan pod- komoří z ouřadu svého jim poručiti ráčí, jmají se v tom tak zachovati. A toho na zdržení a pro lepší jistotu i svědomí prosili jsme slo- vutné opatrnosti pánuov purgmistruo, konšeluo i obcí měst Źatce i Loun, że jsń na snażni prosbu a žádost naši pečeti týchž měst dali přitisknouti k tomuto listu a zápisu, však sobě bez škody. Jenž jest dán léta 1530 ve čtvrtek po sv. Vavřinci. (Rukop. č. 332, fol. A. 24.) 7. 1530, 11. srpna. (Též v příčině víry.) Jakož král JMt pán náš milostivý urozenému a statečnému rytíři panu Wolfartovi Plangnarovi 387 z Kinšpergku, nejvyššímu podkomořímu krá- lovství Českého a toho času krále JMti a téhož království hajtmanu, jakožto úředníku a pod- komořímu svému tu ruoznici, kteráž jest ne- dávno v minulých časech v Kadani, co se víry svaté křesťanské dotýče, povstala, slyšeti poručiti jest ráčil; tu pan podkomoří JMKské, jmaje při sobě ze všech stavuov a zvláště z duchovních strany vobojí, slyševše žalobu, vodpor, vobtížení stran, ukazování předešlých smluv, nálezuov, zřízení zemská, jiná svědomí, nač se která strana táhla, všecko pilně sly- ševše a bedlivě rozváživše takto vo tom tohoto času postaviti a na místě krále JMti rozkázati a podle řádu svého přísně poručiti ráčí: Před- kem o všecky závazky, sliby a puntování, ač by která strana to byla mezi sebú vyzdvihla, způsobila buď tajně nebo zjevně, i všecky jiné puntování, kromě závazku krále JMti a zem- ských obecních, vyzdvihuje mocí a v nice obra- cuje tak, aby žádný jeden druhého předešlým závazkem nevinil. K tomu všecky ruoznice v té při vedení, předešlých mluvení buď svěd- kuov neb jináč dotýkání, to všecko aby mezi stranami minulo, z srdce i z myslích vypuštěno bylo, křesťansky, bratrsky, sousedsky sobě jedni druhým odpustili, nynf ani na časy budúcí strana straně, vosoba vosobě toho nevzpomínala, než aby vodpustili sobě křesťansky, v lásce, v svornosti, jako bratří, strajci, přirození krevní přátelé a dobří sousedé, ničímž zlým sobě nepřipomínajíc, dobře a chvalitebně přebývali. A poněvadž uznání víry buď pod jednou nebo pod obojí jmá býti každému svobodná a ne- přinucená vuole, protož manžel manželku, otec syna a dcery, bratr bratra ani žádný přítel jeden druhého neb hospodář a pán čeledína svého nemá mocí ani jakou zlú volí k tomu přinucovati, přidržeti ani s Víry svozovati, vše pod trestáním krále Jeho Mti a pana pod- komořího ouředníka i Jeho Královské Mti pod pokutou nemilosti královské a statku ztracení. Dále aby se k sobě strana k straně, jakž níže skrze pana podkomořího a Jich Mt pány 49*
Strana 388
388 kommissaře zuostane a jim pořád vyměřeno jest: Prvotně, komendatorství a fara i stará škola, kteráž pod správů pana Strakonického jest a k tomu zákonu náležící, aby se v cele a ne- porušitedlně zachovala; a zjednají-li sobě ve třech měsících pořád zběhlých na králi Jeho Mti Kadanští, aby druhá škola byla, to stuoj při vůli krále Jeho Mti. A což komendatorovi a správci kostela buď platy nebo desátky a jiné důchody roční od starodávna náležící, to aby bez umenšení vydávali, a o zadržalé aby na Jeho královské Mti přestáno bylo. Druhé, po- něvadž ti, kteří k straně pod způsobů obojí již toho času přistupují a vědomím strany druhé kostelíka sv. Jana v předměstí užívají, aby toho času v témž užívání zůstali, majíce kněze nebo kněží řádně od konsistoře Pražské strany pod obojí dané a ustanovené k po- sluhování velebné svátosti a náboženství podle zvyklosti víry strany pod obojí. I poněvadž komendatorství a k faře Kadanské to, což od starodávna spravedlivě náleží, zůstati, vy- cházeti a vydati se má, aby také ti, kteří k straně pod obojí způsobú přistúpili, přátel- ství od strany druhé znali: ne z povinnosti, než z lásky mají a povinni budú z vobecních pe- něz těm kněžím, které strana pod obojí sobě k posluhování chovati bude, což slušného, k vychování dvú kněží dávati mají. Což se kláštera v městě IKadaňském sv. Františka dotýče, pan podkomoří s Jich Mtí pány kom- missaři vypovídá: Poněvadž tak dobře ty kle- noty od stříbra, kalichů, monstrancí, pacem a jiné, též vornátuov a jiných cerimonií vodjinud a od lidí přespolních nadány býti mohú, jako i od zdejších obyvateluov a měšťan nebo cechů, aby to všecko bez umenšení v moc panu pod- komořímu zde na rathúze dáno bylo; a pan podkomoří chce a má to k věrné ruce pánů purgwistruo a pánuov konšeluov dáti schovati; a každý z těch cechů, jaků [k] kterým klenotuom spravedlivost se míti hlásí, aby ceduli řezanú při těch klenotech pro srozumění a pamět po- ložil, a pokudž dále králem JMtí o tom roz- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kázáno bude, tak se pan podkomoří zachová. Při tom také důchody a platy, kteréž k tomu klášteru náležejí a příslušejí, aby jim zase navráceny a vydávány byly, poněvadž také rodové panští a rytířští odjinud jsú nadání k témuž klášteru učinili. A tak poněvadž již fara i klášterové bez útiskuo, ujmy a všelijakých obtížení zů- staveni býti jmají, tehdy jest slušné a také tak beze vší odpornosti zachováno býti má: kdyžby který pod obojí způsobů umřel a kde na kterém místě buďto při faře nebo v klá- šteře pohřebu svého žádal, má jemu pohřeb přín býti a se vší obyčejnú poctivostí, kteráž se při pochování mrtvého těla zachovává, na známém jeho za živnosti dobrého zachování má se jemu díti tak, jakž prve v tomto městě bývalo, a to tomu nebo těm, kteří skutkem při víře svaté křesťanské pod obojí způsobů stojí. Také všecka hanění po domích, na rynku, po ulicech, v předměstí i jinde při všelikém shle- dání na kterýchkolí místech, aby strana stranu, osoba osobu, duchovní i světští mužského i ženského pohlaví jedni druhých nehaněli, nepotupovali, sobě se nevošklivovali ; i nad to vejš hostinským bohatým ani chudým žád- ných hádání, pomlúvání, což by k roztržení a k nelásce přijíti immohlo, aby všeho toho ne- dopouštěli; a to tak i hospodáři v domích svých viněstě i v předměstí aby to pilně opatrovali, pod uvarováním trestání krále Jeho Mti a pana podkomořího. Také kněží i všichni jiní oby- vatelé zdejší, kteří sú pod obojí způsobů, jmají i budou povinní podle toho tak, jakž jsú se panu administratorovi a konsistoři Praž- ské strany pod obojí způsobú zavázali i za- psali, to všecko v celosti bez přerušení držeti a zachovati, a ničehéhož takového, což by bylo proti ustanovení církve svaté a zachování obojí strany u víře svaté křesťanské a pořádkuom všem křesťanským v tomto království Českém, aby nedopouštěli; též i kázání pobočního, schůzí postranných, kněžím nebo mnichuom poběhlým se ženiti a jeptiškám vdávati, i jiných věcí neřádných a neslušných všelijakých aby
388 kommissaře zuostane a jim pořád vyměřeno jest: Prvotně, komendatorství a fara i stará škola, kteráž pod správů pana Strakonického jest a k tomu zákonu náležící, aby se v cele a ne- porušitedlně zachovala; a zjednají-li sobě ve třech měsících pořád zběhlých na králi Jeho Mti Kadanští, aby druhá škola byla, to stuoj při vůli krále Jeho Mti. A což komendatorovi a správci kostela buď platy nebo desátky a jiné důchody roční od starodávna náležící, to aby bez umenšení vydávali, a o zadržalé aby na Jeho královské Mti přestáno bylo. Druhé, po- něvadž ti, kteří k straně pod způsobů obojí již toho času přistupují a vědomím strany druhé kostelíka sv. Jana v předměstí užívají, aby toho času v témž užívání zůstali, majíce kněze nebo kněží řádně od konsistoře Pražské strany pod obojí dané a ustanovené k po- sluhování velebné svátosti a náboženství podle zvyklosti víry strany pod obojí. I poněvadž komendatorství a k faře Kadanské to, což od starodávna spravedlivě náleží, zůstati, vy- cházeti a vydati se má, aby také ti, kteří k straně pod obojí způsobú přistúpili, přátel- ství od strany druhé znali: ne z povinnosti, než z lásky mají a povinni budú z vobecních pe- něz těm kněžím, které strana pod obojí sobě k posluhování chovati bude, což slušného, k vychování dvú kněží dávati mají. Což se kláštera v městě IKadaňském sv. Františka dotýče, pan podkomoří s Jich Mtí pány kom- missaři vypovídá: Poněvadž tak dobře ty kle- noty od stříbra, kalichů, monstrancí, pacem a jiné, též vornátuov a jiných cerimonií vodjinud a od lidí přespolních nadány býti mohú, jako i od zdejších obyvateluov a měšťan nebo cechů, aby to všecko bez umenšení v moc panu pod- komořímu zde na rathúze dáno bylo; a pan podkomoří chce a má to k věrné ruce pánů purgwistruo a pánuov konšeluov dáti schovati; a každý z těch cechů, jaků [k] kterým klenotuom spravedlivost se míti hlásí, aby ceduli řezanú při těch klenotech pro srozumění a pamět po- ložil, a pokudž dále králem JMtí o tom roz- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: kázáno bude, tak se pan podkomoří zachová. Při tom také důchody a platy, kteréž k tomu klášteru náležejí a příslušejí, aby jim zase navráceny a vydávány byly, poněvadž také rodové panští a rytířští odjinud jsú nadání k témuž klášteru učinili. A tak poněvadž již fara i klášterové bez útiskuo, ujmy a všelijakých obtížení zů- staveni býti jmají, tehdy jest slušné a také tak beze vší odpornosti zachováno býti má: kdyžby který pod obojí způsobů umřel a kde na kterém místě buďto při faře nebo v klá- šteře pohřebu svého žádal, má jemu pohřeb přín býti a se vší obyčejnú poctivostí, kteráž se při pochování mrtvého těla zachovává, na známém jeho za živnosti dobrého zachování má se jemu díti tak, jakž prve v tomto městě bývalo, a to tomu nebo těm, kteří skutkem při víře svaté křesťanské pod obojí způsobů stojí. Také všecka hanění po domích, na rynku, po ulicech, v předměstí i jinde při všelikém shle- dání na kterýchkolí místech, aby strana stranu, osoba osobu, duchovní i světští mužského i ženského pohlaví jedni druhých nehaněli, nepotupovali, sobě se nevošklivovali ; i nad to vejš hostinským bohatým ani chudým žád- ných hádání, pomlúvání, což by k roztržení a k nelásce přijíti immohlo, aby všeho toho ne- dopouštěli; a to tak i hospodáři v domích svých viněstě i v předměstí aby to pilně opatrovali, pod uvarováním trestání krále Jeho Mti a pana podkomořího. Také kněží i všichni jiní oby- vatelé zdejší, kteří sú pod obojí způsobů, jmají i budou povinní podle toho tak, jakž jsú se panu administratorovi a konsistoři Praž- ské strany pod obojí způsobú zavázali i za- psali, to všecko v celosti bez přerušení držeti a zachovati, a ničehéhož takového, což by bylo proti ustanovení církve svaté a zachování obojí strany u víře svaté křesťanské a pořádkuom všem křesťanským v tomto království Českém, aby nedopouštěli; též i kázání pobočního, schůzí postranných, kněžím nebo mnichuom poběhlým se ženiti a jeptiškám vdávati, i jiných věcí neřádných a neslušných všelijakých aby
Strana 389
Kadaň (1530—1545). nikterakž mezi sebú netrpěli. Tito pak všichni artikulové výš jmenovaní, panem podkomořím a pány kommsisaři vypovědění a toho času usta- novení i pořízení, jmají v své celosti od stran i osob zachování i zdržání býti ; avšak to všecko až do vůle a změnění Jeho královské Mti, když- koli a v kterém času který artikul bude ráčiti změniti, jináče zřéditi neb ustanoviti, buďto skrze osobu svú královsků anebo skrze kom- missaře od Jeho Mti k tomu vydané neb skrze psaní; vždycky Jeho královské Mti vůle v tom se pozůstavuje a vyměňuje. A kdež se pak v těchto roztržitých časích i to sběhlo, že od strany nebo osob některých starší a hospodář města tohoto, též purgmistr i konšelé byli po- někud nevážně držáni a v poslušenství, kteréž k nim zachovati jměli, opovržení: aby se toho všeho po dnešní den uvarovali, ničehož takového se více ani k tomu podobného žádný ani žádným nedopouštěli, než ve všem poctivostí i uctivostí aby se kouřadu zachovali pod[ne]milostí králov- skú a skutečným trestáním. Nebo skrze takovú nevážnost a neposlušenství a nebázeň mnohá obec a osoby v ní ke škodě a k zarmúcení přicházejí. A nad tím nade vším poručeje se i přikazuje purgmistru i konšeluom nynějším i budúcím, aby nad tím nade vším i nad kaž- dým wtikulem obzvláštně své zření jměli, k tomu pilně přihlédajíce, což by proti tomu výtržného poznali, pokudž nejvejš mohou, aby nedopouštěli a králi Jeho Mti anebo panu pod- komořímu oznámili, pod uvarováním míst svých zbavení konšelských a krále Jeho Mti těžkého trestání. Však toto všecko má býti bez újmy každé strany, všech smluov mezi stavy a stra- nami učiněných, nálezuov a dobrých pořádkuo, i také svolení dekami styvrzeného a zapsaného, i tudíž spravedlnosti pána Strakonického Jeho Mti a toho zákona Rodoského. A pro lepší pamět a svědomí tato vejpovéď má předkem kuihami městskými zapsána, a každé straně jeden vejpis pod pečetí pana podkomořího vy- dán býti, i k tomu do rejstr úřadu podkomoř- ského také vepsána býti jmá. Jenž se jest 389 dálo v městě Kadani leta 1530 ve čtvrtek po sv. Vavřinci. List králi Jeho Mti a panu kan- clíři o též hledej v guaternu listů královskejch, jak psáno jest. (Tamtéž fol. A. 25.) 8. 1545, 3. října. V té při mezi opatrnými purgmistrem a radou, také vší obcí města Kadaně z jedné, a Pavlem mlynářem z strany druhé: Jakož jest král JMt pán náš milostivý ráčil rozkázati a připsání učiniti; aby Pavel mlynář, odpovědník Kadaňských, ku právu tomuto přijat a vazbou opatřen byl, a oni Ka- danští s týmž Pavlem před právem tímto aby s pilností vyslyšáni, a to, oč činiti mají, spra- vedlivě rozeznáni byli, tak jakž to psaní JMKské v sobě šíře drží a zavírá; i vedle poručení JMti kr. z Kadaně vysláni na místě vší obce s týmž Pavlem mlynářem vězněm ku právu tomuto jsúce připuštěni, tuto žalobu na Pavla mlynáře, odpovědníka svého, jsú učinili: Slovutné, vzáctné poctivosti páni nám přízniví ! Poněvadž od Římského krále JMti, našeho naj- milostivějšího pána, před VMt purgmistr a rada i obec města Kadaně s Pavlem mlynářem k slyšení jsú podáni, i dali sou se nadjíti z jmenovaného města Kadaně vyslaní, žalujíce na Pavla mlynáře: Nejprve, že jest se přihodilo před desíti nebo jedenácti léty, že jest jeden v Kadaňi bydlel jménem Martin mlynář, bratr tohoto Pavla mlynáře, kterýž tu svévolně proti vší obci města Kadaně odpověděl a také skut- kem pálením počínal. Potom P. B. ten čas dal, že ten Martin mlynář do vězení jest přišel a právem v Kadani obžalován jest. A proti tomu on Martin mlynář svú potřebu dostatečně ozná- mil, mysle se ochrániti proti Kadaňským, ja- koby jemu ta smlouva, která se na sv. Anny Hoře stala skrze statečného rytíře Hendricha Gerštorfa, toho času tu hejtmana, nebyla zdr- žána. Na to oni, kteří do Kadaně z jiných měst přísežní konšelé podle pana Wolfarta Planknara, nebožtíka podkomořího království Českého, zřízeni byli, našli a vyznali sú, že ne oni Kadaňští, než on Martin mlynář tu smlúvu zrušil a ji nezdržel, a ten všecek handl, jak
Kadaň (1530—1545). nikterakž mezi sebú netrpěli. Tito pak všichni artikulové výš jmenovaní, panem podkomořím a pány kommsisaři vypovědění a toho času usta- novení i pořízení, jmají v své celosti od stran i osob zachování i zdržání býti ; avšak to všecko až do vůle a změnění Jeho královské Mti, když- koli a v kterém času který artikul bude ráčiti změniti, jináče zřéditi neb ustanoviti, buďto skrze osobu svú královsků anebo skrze kom- missaře od Jeho Mti k tomu vydané neb skrze psaní; vždycky Jeho královské Mti vůle v tom se pozůstavuje a vyměňuje. A kdež se pak v těchto roztržitých časích i to sběhlo, že od strany nebo osob některých starší a hospodář města tohoto, též purgmistr i konšelé byli po- někud nevážně držáni a v poslušenství, kteréž k nim zachovati jměli, opovržení: aby se toho všeho po dnešní den uvarovali, ničehož takového se více ani k tomu podobného žádný ani žádným nedopouštěli, než ve všem poctivostí i uctivostí aby se kouřadu zachovali pod[ne]milostí králov- skú a skutečným trestáním. Nebo skrze takovú nevážnost a neposlušenství a nebázeň mnohá obec a osoby v ní ke škodě a k zarmúcení přicházejí. A nad tím nade vším poručeje se i přikazuje purgmistru i konšeluom nynějším i budúcím, aby nad tím nade vším i nad kaž- dým wtikulem obzvláštně své zření jměli, k tomu pilně přihlédajíce, což by proti tomu výtržného poznali, pokudž nejvejš mohou, aby nedopouštěli a králi Jeho Mti anebo panu pod- komořímu oznámili, pod uvarováním míst svých zbavení konšelských a krále Jeho Mti těžkého trestání. Však toto všecko má býti bez újmy každé strany, všech smluov mezi stavy a stra- nami učiněných, nálezuov a dobrých pořádkuo, i také svolení dekami styvrzeného a zapsaného, i tudíž spravedlnosti pána Strakonického Jeho Mti a toho zákona Rodoského. A pro lepší pamět a svědomí tato vejpovéď má předkem kuihami městskými zapsána, a každé straně jeden vejpis pod pečetí pana podkomořího vy- dán býti, i k tomu do rejstr úřadu podkomoř- ského také vepsána býti jmá. Jenž se jest 389 dálo v městě Kadani leta 1530 ve čtvrtek po sv. Vavřinci. List králi Jeho Mti a panu kan- clíři o též hledej v guaternu listů královskejch, jak psáno jest. (Tamtéž fol. A. 25.) 8. 1545, 3. října. V té při mezi opatrnými purgmistrem a radou, také vší obcí města Kadaně z jedné, a Pavlem mlynářem z strany druhé: Jakož jest král JMt pán náš milostivý ráčil rozkázati a připsání učiniti; aby Pavel mlynář, odpovědník Kadaňských, ku právu tomuto přijat a vazbou opatřen byl, a oni Ka- danští s týmž Pavlem před právem tímto aby s pilností vyslyšáni, a to, oč činiti mají, spra- vedlivě rozeznáni byli, tak jakž to psaní JMKské v sobě šíře drží a zavírá; i vedle poručení JMti kr. z Kadaně vysláni na místě vší obce s týmž Pavlem mlynářem vězněm ku právu tomuto jsúce připuštěni, tuto žalobu na Pavla mlynáře, odpovědníka svého, jsú učinili: Slovutné, vzáctné poctivosti páni nám přízniví ! Poněvadž od Římského krále JMti, našeho naj- milostivějšího pána, před VMt purgmistr a rada i obec města Kadaně s Pavlem mlynářem k slyšení jsú podáni, i dali sou se nadjíti z jmenovaného města Kadaně vyslaní, žalujíce na Pavla mlynáře: Nejprve, že jest se přihodilo před desíti nebo jedenácti léty, že jest jeden v Kadaňi bydlel jménem Martin mlynář, bratr tohoto Pavla mlynáře, kterýž tu svévolně proti vší obci města Kadaně odpověděl a také skut- kem pálením počínal. Potom P. B. ten čas dal, že ten Martin mlynář do vězení jest přišel a právem v Kadani obžalován jest. A proti tomu on Martin mlynář svú potřebu dostatečně ozná- mil, mysle se ochrániti proti Kadaňským, ja- koby jemu ta smlouva, která se na sv. Anny Hoře stala skrze statečného rytíře Hendricha Gerštorfa, toho času tu hejtmana, nebyla zdr- žána. Na to oni, kteří do Kadaně z jiných měst přísežní konšelé podle pana Wolfarta Planknara, nebožtíka podkomořího království Českého, zřízeni byli, našli a vyznali sú, že ne oni Kadaňští, než on Martin mlynář tu smlúvu zrušil a ji nezdržel, a ten všecek handl, jak
Strana 390
390 jest se dálo, napsati dali. Po tomto Jich Mti pánóm správcóm do soudu zemského poslali. Nato oni vyřkli a vejpověď učinili; že Martin mlynář a ne oni Kadaňští jmenovanou smlouvu zrušil. Kterej handl k lepší pevnosti oni Ka- daňští kladou před VMt. V tom se celý ten handl gruntovně zavírá, co jest tu jednáno; prosíme, abyšte ten handl ráčili přečísti dáti. I v tom se přihodilo, že jse Pavel mlynář pokusil bratra svého pohrůžkami ztoho vězení vysvoboditi ; ale na tom dosti nejměl, a potom proti Kadaňským odpověděl, i jich obyvatelóm jiným skutečně skrze loupež a oheň, i sic jak jest mohl, škodu činil a tak všecku obec toho města k tomu nutil, aby se s ním smluvili. I jestliže sou Kadaňští jeho Pavla zlého po- mluvení a naříkání prázdni býti chtěli, dali jsou takový handl s velikou obecní škodou skrze učiněnúů smlouvu v Cvikově od uroze- ného pana Krištofa z Planic, úředníka v Seits- pergu, udělati; jakž pak Pavel mlynář svú svévolnost předsevzal, a že by jeho bratru od Kadaňských moc a křivda se stala, čemuž sou oni Kadaňští vždycky až posavad odporovali. Nato pro lepší svědomí ten handl také kla- deme a prosíme, aby přečten byl. Nato jme- novaný hajtman z Planic smlúvu mezi Kadaň- skými a Pavlem mlynářem postavil a znamenitě v tom dokládal, že oni Kadaňští nikda tomu místa nedávali Pavlovi mlynáři, proti jeho bratru něco neslušného aby užívali aneb před- sevzali; čemuž z té smlúvy zřetedlně se vy- rozuměti muože. Prosíme VMt, aby přečtena byla, která smlúva na českú řeč jest vyložena. A tak sou oni Kadaňští jakožto ti, kteříž cnost miluji, to drželi a z toho nevykráčeli, a Pavlovi mlynáři, aby toho nechal, jakž táž smlúva šíře v sobě zavírá, dali 615 zl.; přitom krále JMti glejt na celý rok v tomto království handlovati a obchod svůj míti zjednali. Ale Pavel mly- nář kdy jest čas svůj uhlídal, tehda jest zou- myslně za jinými příčinami od Kadaňských peněz dobýti hledal, a před se vzal pro Martina, bratra svého, jakoby jemu pozuostali dlužni E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: 200 zl., i s zemským holdováním, neváže sobě dané a zapečetěné kvitancí, kdež podle znění dotčené smlouvy od jmenovaného p. hejtmana z Planic notule poslána a Pavlovi mlynáři do- dána. On tu dokonal a vší obci města Kadaně dodati dal. Jakž pak Pavel Kadaňské všelijak podle té smlúvy kvitoval, prázdné činil, za se i dědice své i sic za všecky jiné a zvláště za svého bratra Martina, přes to předce Kadaňské obtěžoval a hyndrování jim činiti nepřestával. Prosíme, aby taková kvitancí přečtěna byla, která jest na českú řeč přeložena. Ale poně- vadž Pavel mlynář tvrdě a pevně do nového předsevzetí svévolně vstoupil, a žádné přátelské zakázky, psaní neb upamatování Kadaňských u Pavla mlynáře platno nebylo, ani býti ne- mohlo; a páni Kadaňští se nechtěli dáti v po- směch a zlé domnění v cizích zemích a kní- žetstvích, i museli sou pro túž věc s Pavlem mlynářem na sv. Anny Hoře slyšení proti slušnosti mimo korunu Českúů přijíti před radou, kterou Pavel mlynář sobě sám od osvíceného pána pana Mauricia, knížete Saského, túž radu na sv. Anny Hoře za komisaře vyvolil: tu on Pavel mlynář všecky své artykule a handle, kteří tu nenáležely, před dotčenými komisaři proti Kadaňským s svými pomocníky předložil a oznámil, které by na ten čas opakovati bylo zaneprázdnění. Ale po odpovědi Kadaňských jmenovaní komisaři v předloženém handli Pa- vlovi mlynáři nic sou nemohli nadjíti; aby jemu co slušně náleželo, a mnoho méně aby oni Kadaňští jemu něco povinnovati byli, vyznáno bylo. Na to páni od sv. Anny Hory ten všecek handl na prosbu Kadaňských sepsati dali, v kterémž handli dostaveno, že dotčení páni komisaři na sv. Anny Hoře jeho Pavla mly- náře, od takového handle přestati, vystříhají a jeho pamatují, ten urfrid neb pokojnú smlúvu, který jest na se učinil a zapsal, přísahou upevnil a přísahal, předkládajíce, že on proti Kadaňským ani proti koruně České aneb k ní příslušejícím dále nic před se vzíti nemá, než aby na právě a rovnosti přestával. Kteréžto
390 jest se dálo, napsati dali. Po tomto Jich Mti pánóm správcóm do soudu zemského poslali. Nato oni vyřkli a vejpověď učinili; že Martin mlynář a ne oni Kadaňští jmenovanou smlouvu zrušil. Kterej handl k lepší pevnosti oni Ka- daňští kladou před VMt. V tom se celý ten handl gruntovně zavírá, co jest tu jednáno; prosíme, abyšte ten handl ráčili přečísti dáti. I v tom se přihodilo, že jse Pavel mlynář pokusil bratra svého pohrůžkami ztoho vězení vysvoboditi ; ale na tom dosti nejměl, a potom proti Kadaňským odpověděl, i jich obyvatelóm jiným skutečně skrze loupež a oheň, i sic jak jest mohl, škodu činil a tak všecku obec toho města k tomu nutil, aby se s ním smluvili. I jestliže sou Kadaňští jeho Pavla zlého po- mluvení a naříkání prázdni býti chtěli, dali jsou takový handl s velikou obecní škodou skrze učiněnúů smlouvu v Cvikově od uroze- ného pana Krištofa z Planic, úředníka v Seits- pergu, udělati; jakž pak Pavel mlynář svú svévolnost předsevzal, a že by jeho bratru od Kadaňských moc a křivda se stala, čemuž sou oni Kadaňští vždycky až posavad odporovali. Nato pro lepší svědomí ten handl také kla- deme a prosíme, aby přečten byl. Nato jme- novaný hajtman z Planic smlúvu mezi Kadaň- skými a Pavlem mlynářem postavil a znamenitě v tom dokládal, že oni Kadaňští nikda tomu místa nedávali Pavlovi mlynáři, proti jeho bratru něco neslušného aby užívali aneb před- sevzali; čemuž z té smlúvy zřetedlně se vy- rozuměti muože. Prosíme VMt, aby přečtena byla, která smlúva na českú řeč jest vyložena. A tak sou oni Kadaňští jakožto ti, kteříž cnost miluji, to drželi a z toho nevykráčeli, a Pavlovi mlynáři, aby toho nechal, jakž táž smlúva šíře v sobě zavírá, dali 615 zl.; přitom krále JMti glejt na celý rok v tomto království handlovati a obchod svůj míti zjednali. Ale Pavel mly- nář kdy jest čas svůj uhlídal, tehda jest zou- myslně za jinými příčinami od Kadaňských peněz dobýti hledal, a před se vzal pro Martina, bratra svého, jakoby jemu pozuostali dlužni E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: 200 zl., i s zemským holdováním, neváže sobě dané a zapečetěné kvitancí, kdež podle znění dotčené smlouvy od jmenovaného p. hejtmana z Planic notule poslána a Pavlovi mlynáři do- dána. On tu dokonal a vší obci města Kadaně dodati dal. Jakž pak Pavel Kadaňské všelijak podle té smlúvy kvitoval, prázdné činil, za se i dědice své i sic za všecky jiné a zvláště za svého bratra Martina, přes to předce Kadaňské obtěžoval a hyndrování jim činiti nepřestával. Prosíme, aby taková kvitancí přečtěna byla, která jest na českú řeč přeložena. Ale poně- vadž Pavel mlynář tvrdě a pevně do nového předsevzetí svévolně vstoupil, a žádné přátelské zakázky, psaní neb upamatování Kadaňských u Pavla mlynáře platno nebylo, ani býti ne- mohlo; a páni Kadaňští se nechtěli dáti v po- směch a zlé domnění v cizích zemích a kní- žetstvích, i museli sou pro túž věc s Pavlem mlynářem na sv. Anny Hoře slyšení proti slušnosti mimo korunu Českúů přijíti před radou, kterou Pavel mlynář sobě sám od osvíceného pána pana Mauricia, knížete Saského, túž radu na sv. Anny Hoře za komisaře vyvolil: tu on Pavel mlynář všecky své artykule a handle, kteří tu nenáležely, před dotčenými komisaři proti Kadaňským s svými pomocníky předložil a oznámil, které by na ten čas opakovati bylo zaneprázdnění. Ale po odpovědi Kadaňských jmenovaní komisaři v předloženém handli Pa- vlovi mlynáři nic sou nemohli nadjíti; aby jemu co slušně náleželo, a mnoho méně aby oni Kadaňští jemu něco povinnovati byli, vyznáno bylo. Na to páni od sv. Anny Hory ten všecek handl na prosbu Kadaňských sepsati dali, v kterémž handli dostaveno, že dotčení páni komisaři na sv. Anny Hoře jeho Pavla mly- náře, od takového handle přestati, vystříhají a jeho pamatují, ten urfrid neb pokojnú smlúvu, který jest na se učinil a zapsal, přísahou upevnil a přísahal, předkládajíce, že on proti Kadaňským ani proti koruně České aneb k ní příslušejícím dále nic před se vzíti nemá, než aby na právě a rovnosti přestával. Kteréžto
Strana 391
Kadaň (1545). svědomí oni od sv. Anny Hory z poručení výšdotčeného knížete JMti pánóm Kadaňským zapečetěné poslali; které před VMtí kladou, aby přečteno bylo. A po takovém odjetí, což se na sv. Anny Hoře stalo, domnívali se oni Kadaňští pokoj míti. Ale Pavel mlynář ten jest na všecko zapomenul, také nyničko jme- novaný urfrid překročil, po několika letech svévolně jinou cestu proti Kadaňským před se vzal, a od sv. Anny Hory jako pánóm svým vrchním jim se ukrýval a od nich vysvětlení jmenovaného handle nechtěl přijíti a dočkati, než je Kadaňské tuze a ukrutně svévolnými listy dotýkal, jich nutiti nepřestával, aby jemu dotčených 200 fi. a zemské holdování podle jeho vuole dali; aneb aby s ním v knížetství Saském slyšení znovu přijali; z kterejchž své- volných listuov tři před rukama jsou, ty také klademe, aby přečteny byly. Tu opět žádné listy ani upamatování Kadaňských u Pavla mlynáře prospěti nemohlo. Než chtěli-li jsou takové svévolné těžkosti v knížetství Saském prázdni býti, museli jsou opět proti slušnosti na Šnejperku před statečným rytířem Asmu- sem z Kunryc, tu hejtmanem, k slyšení státi ; a po vyslyšení toho handle nemohl jmenovaný p. hejtman v žalobě Pavla mlynáře a Kadaň- ských odporu nic najíti, že by Pavel mlynář podle svého žádání něco nejméně proti Ka- daňským míti měl. Než Pavla mlynáře vysoce a pilně upamatovali, aby od toho neslušného předsevzetí odstoupil a pustil. Kteréhož handle oni Kadaňští u dotčeného p. hejtmana kopí psané jsou požádali, která jim dána jest; kterúž tu též klademe, aby čtena byla, která jest též na českú řeč vyložena. Ale Pavel mlynář připověděl též dotčenému p. hejtmanu, ve dvou hodinách ten bšeid neb jednání při- jíti; čehož jest neučinil, než odšel odtad, a p. hejtmanovi až do dnešního dne tam se nepo- stavil, všecko v zapomenutí a svévolnost po- stavil, takže by oni Kadaňští na věky žádného konce dosáhnúti nemohli. Poněvadž on všecka slyšení sobě volená opovrhl, a určité dni jemu 391 se nelíbí neb příjemné nejsou, jako u toho, u kterého žádné cnosti znáti není, než toliko svévolnost a pych, lidi oklamávati, jakž pak takových smluv rušiteluov vobyčej jest, kteří slušně ve všech právích zvláštního trestání čekati mají. O čemž páni Kadaňští nepochy- bují, že VMt toho pilně povážiti ráčíte, a pány Kadaňské spravedlivě ochrániti a ruku nad nimi držeti. Ale ještě se Pavlovi mlynáři ne- zdálo pokoj míti, než před nedávním časem strašlivé, hrozné a svévolné psaní Kadaňským učinil, v tom chtěje míti, aby jemu těch 200 fi. a zemské holdování ve dvou nedělích s bez- pečným svobodným glejtem položili. Pakli by se toho nestalo, že dává on srozumění ozna- mujíc, aby se Kadaňští dalších škod varovali, a že mají potomně nadjíti, kterak jest on to psaním svým mínil, a že chce ten handl ně- komu prodati, kterej na Kadaňských hněv mnoho nebude dbáti; k kterému předsevzetí on častojmenovaný nikda žádné spravedlnosti neměl ani nemá. Také na takových lehko- myslných pohruožkách proti Kadaňským dosti nemá, než zavírá v tom dotčeném listu, že ten má nejposlední přátelský list býti. V kterémž listu oni Kadaňští nic jiného nadjíti nemohou, než jeho za nového odpovědníka a protimyslné jejím nevyjeti [!] oznámili. Skrze to opět krá- lovská silnice pro téhož Pavla mlynáře ležela tak dlúho, až ho oni Kadaňští na sv. Anny Hoře do vězení připravili. Kterýžto list oni Kadaňští VMtem též kladou, kterýž na českou řeč vyložen jest. Poněvadž pak Pavel mlynář ve všem svém předsevzetí nic jiného nehledal, než svévolností pychu lidem uškoditi, i museli oni Kadaňští dle spravedlnosti jejich odporovati, a stojí tu obžalu- jíce jeho jakožto rušitele smlúvy, kterýž své- volně pohrůžky a odpovědní listy od sebe dal, a pilně prosíce VMti: račte takový handl s pilností přehlédnúti a Kadaňské podle jejich božské spra- vedlnosti zachovati, podle toho také na Pavla mlynáře práva udělati. Toho oni s tím, což k to- mu náležitého jest, očekávati chtějí, a na ten čas, jestliže dále nic potřeba nebude, tím zavírajíce.
Kadaň (1545). svědomí oni od sv. Anny Hory z poručení výšdotčeného knížete JMti pánóm Kadaňským zapečetěné poslali; které před VMtí kladou, aby přečteno bylo. A po takovém odjetí, což se na sv. Anny Hoře stalo, domnívali se oni Kadaňští pokoj míti. Ale Pavel mlynář ten jest na všecko zapomenul, také nyničko jme- novaný urfrid překročil, po několika letech svévolně jinou cestu proti Kadaňským před se vzal, a od sv. Anny Hory jako pánóm svým vrchním jim se ukrýval a od nich vysvětlení jmenovaného handle nechtěl přijíti a dočkati, než je Kadaňské tuze a ukrutně svévolnými listy dotýkal, jich nutiti nepřestával, aby jemu dotčených 200 fi. a zemské holdování podle jeho vuole dali; aneb aby s ním v knížetství Saském slyšení znovu přijali; z kterejchž své- volných listuov tři před rukama jsou, ty také klademe, aby přečteny byly. Tu opět žádné listy ani upamatování Kadaňských u Pavla mlynáře prospěti nemohlo. Než chtěli-li jsou takové svévolné těžkosti v knížetství Saském prázdni býti, museli jsou opět proti slušnosti na Šnejperku před statečným rytířem Asmu- sem z Kunryc, tu hejtmanem, k slyšení státi ; a po vyslyšení toho handle nemohl jmenovaný p. hejtman v žalobě Pavla mlynáře a Kadaň- ských odporu nic najíti, že by Pavel mlynář podle svého žádání něco nejméně proti Ka- daňským míti měl. Než Pavla mlynáře vysoce a pilně upamatovali, aby od toho neslušného předsevzetí odstoupil a pustil. Kteréhož handle oni Kadaňští u dotčeného p. hejtmana kopí psané jsou požádali, která jim dána jest; kterúž tu též klademe, aby čtena byla, která jest též na českú řeč vyložena. Ale Pavel mlynář připověděl též dotčenému p. hejtmanu, ve dvou hodinách ten bšeid neb jednání při- jíti; čehož jest neučinil, než odšel odtad, a p. hejtmanovi až do dnešního dne tam se nepo- stavil, všecko v zapomenutí a svévolnost po- stavil, takže by oni Kadaňští na věky žádného konce dosáhnúti nemohli. Poněvadž on všecka slyšení sobě volená opovrhl, a určité dni jemu 391 se nelíbí neb příjemné nejsou, jako u toho, u kterého žádné cnosti znáti není, než toliko svévolnost a pych, lidi oklamávati, jakž pak takových smluv rušiteluov vobyčej jest, kteří slušně ve všech právích zvláštního trestání čekati mají. O čemž páni Kadaňští nepochy- bují, že VMt toho pilně povážiti ráčíte, a pány Kadaňské spravedlivě ochrániti a ruku nad nimi držeti. Ale ještě se Pavlovi mlynáři ne- zdálo pokoj míti, než před nedávním časem strašlivé, hrozné a svévolné psaní Kadaňským učinil, v tom chtěje míti, aby jemu těch 200 fi. a zemské holdování ve dvou nedělích s bez- pečným svobodným glejtem položili. Pakli by se toho nestalo, že dává on srozumění ozna- mujíc, aby se Kadaňští dalších škod varovali, a že mají potomně nadjíti, kterak jest on to psaním svým mínil, a že chce ten handl ně- komu prodati, kterej na Kadaňských hněv mnoho nebude dbáti; k kterému předsevzetí on častojmenovaný nikda žádné spravedlnosti neměl ani nemá. Také na takových lehko- myslných pohruožkách proti Kadaňským dosti nemá, než zavírá v tom dotčeném listu, že ten má nejposlední přátelský list býti. V kterémž listu oni Kadaňští nic jiného nadjíti nemohou, než jeho za nového odpovědníka a protimyslné jejím nevyjeti [!] oznámili. Skrze to opět krá- lovská silnice pro téhož Pavla mlynáře ležela tak dlúho, až ho oni Kadaňští na sv. Anny Hoře do vězení připravili. Kterýžto list oni Kadaňští VMtem též kladou, kterýž na českou řeč vyložen jest. Poněvadž pak Pavel mlynář ve všem svém předsevzetí nic jiného nehledal, než svévolností pychu lidem uškoditi, i museli oni Kadaňští dle spravedlnosti jejich odporovati, a stojí tu obžalu- jíce jeho jakožto rušitele smlúvy, kterýž své- volně pohrůžky a odpovědní listy od sebe dal, a pilně prosíce VMti: račte takový handl s pilností přehlédnúti a Kadaňské podle jejich božské spra- vedlnosti zachovati, podle toho také na Pavla mlynáře práva udělati. Toho oni s tím, což k to- mu náležitého jest, očekávati chtějí, a na ten čas, jestliže dále nic potřeba nebude, tím zavírajíce.
Strana 392
392 Pavel mlynář vyslyšev žalobu žádal, po- něvadž přítele žádného a také peněz nemá, aby se přátely mohl opatriti, aby jemu pro- půjčen byl čas, a to do dvú hodin pořád zbě- hlých. I jest jemu čas propůjčen do zejtřejšího dne do dvanádcti hodin. Tu on na zejtří stoje promluvení učinil, že by chtěl jim Kadaňským 200 fi., které by jemu povinni býti měli, pro- pustiti a se zapsati, že jich on ani dědicové -jeho nemají z nich upomínati, a dále se i za- psati. Tu oni Kadaňští to sobě oznámeno ma- jíce, k tomu sou od sebe mluviti dali, že oni jemu nic povinnovati ani dlužní nejsou, a chce-li na jich žalobu odpovídati, že jeho sly- šeti chtí, a že oni odpor od něho uslyšíce, mají co dosti proti němu mluviti i ukazovati, a zvláště i o těch 200 fi., že jemu jich dlužni nejsou. Tu on Pavel Milnar slyše, za to prosil, aby od něho žádost učiněna byla, a král JMt aby jeho na zápis přijíti ráčil a s ním milost učiniti, že toho by měniti nechtěl, než tomu by dosti učinil; prose, aby pan purgmistr a páni se k tomu přičinili a té milosti na králi JMti se dožádali, že se on vinen dává a na tu žalobu že odpovídati nechce. A tak to všecko jest králi JMti potom oznámeno ; a dále když od Jeho Milosti poručení se stalo, aby po takovém vyslyšení vejpověď se stala a konec tomu podle práva učiněn byl. Tu p. purgmistr a rada slyšíce žalobu Kadaňských a jeho Paul Milnara řeči a k jich žalobě od něho promluvení, a nahledše v jich Kadaňských spravedlnosti, kteréž proti němu ukázali, kvitancí, smlüvy a což se za dobré paměti pana Wolfartha Planknara, toho času podkomořího království Českého, srovnalo, v listy poselací a což sú koli prokázali, takto o tom nalézají a svým ortelem vypovídají: Poněvadž on Pavel mlynář, byv pod řádem a právem v koruně České obyvatelem, ten řád a právo opustil, a dal se jest proti zřízení zemskému v odpověď a odpovědníkem se po- stavil, a těžkost purgmistru a konšelóm i vší E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwu města Prahy: obci Kadaňské bez jich provinění, nemaje práva a spravedlnosti, jest činil, a kteráž urovnání s ním jměli, smlouvy, vejpovědi i kvitancí, ta- ková všecka změnil, jich nezachoval a beze vší hodné příčiny je zrušil; v té odpovědi s pomocníky svými lidem škodil, čemuž jest neodepřel, ale milosti žádal, a tak v pokuty zřízení zemského jest upadl: i z těch příčin dává se jim Kadaňským, purgmistru a kon- šelóm i vší obci, proti němu Pavlovi mlynáři za právo, tak že se té odpovědi Pavla mly- náře při pokutách zřízením zemským vymě- řených zuostavuje, a jim Kadaňským se proti němu právo propouští. Actum in consilio se- natus sabbato ante s. Franciscum a. 1545. (Rukop. &. 2129 fol. 83.) Kamenice u Jilového. 1. 1430, 26. února. (Kšaft Ondřeje Štuka z Kamenice.) Já Ondřej řečený Štuk z Ka- menice oznamuji tiemto listem obecně přede všemi, ktož je uzřie anebo čtúce uslyšie, že ač jsa zdráv na těle a požívaje rozumu zdra- vého a svobodného, avšak obávaje se smrti v ty časy nebezpečné a nepokojné, nejsa sebú člověk v nich jist ijedné hodiny, i zjednávám, činím, zpósobuji a ustanovuji poručníky ze všeho statku svého movitého i nemovitého, kteréhož mi jest všemohúcí pán Buoh z své nesmierné štědroty a dobroty popřieti i pójčiti ráčil, jestliže by mne pán Buoh v té mieře dříve, nežli by Prokop syn muoj let došel roz- umnych, neuchoval, poctivü paní Annu z Vrapic, vdovu někdy dobré paměti slovutného Václava řečeného Štuk z Prahy manželku a matku mú milú, a slovutného Václava z Cholpic, strýce mého, tak jakož sem je byl prve zvolil a na to poručenstvie list s pečetmi visutými podle rádu a obyčeje zemského učinil, kterýžto list poruční již tiemto listem umořuji takově, aby žádné viece moci na věky neměl; porúčeje svrchu- psaným poručníkuom to vše, což nynie mám anebo mieti budu, a zvláště a jmenovitě: jakožto dvuor v Kamenici s popluzími, s dédinami
392 Pavel mlynář vyslyšev žalobu žádal, po- něvadž přítele žádného a také peněz nemá, aby se přátely mohl opatriti, aby jemu pro- půjčen byl čas, a to do dvú hodin pořád zbě- hlých. I jest jemu čas propůjčen do zejtřejšího dne do dvanádcti hodin. Tu on na zejtří stoje promluvení učinil, že by chtěl jim Kadaňským 200 fi., které by jemu povinni býti měli, pro- pustiti a se zapsati, že jich on ani dědicové -jeho nemají z nich upomínati, a dále se i za- psati. Tu oni Kadaňští to sobě oznámeno ma- jíce, k tomu sou od sebe mluviti dali, že oni jemu nic povinnovati ani dlužní nejsou, a chce-li na jich žalobu odpovídati, že jeho sly- šeti chtí, a že oni odpor od něho uslyšíce, mají co dosti proti němu mluviti i ukazovati, a zvláště i o těch 200 fi., že jemu jich dlužni nejsou. Tu on Pavel Milnar slyše, za to prosil, aby od něho žádost učiněna byla, a král JMt aby jeho na zápis přijíti ráčil a s ním milost učiniti, že toho by měniti nechtěl, než tomu by dosti učinil; prose, aby pan purgmistr a páni se k tomu přičinili a té milosti na králi JMti se dožádali, že se on vinen dává a na tu žalobu že odpovídati nechce. A tak to všecko jest králi JMti potom oznámeno ; a dále když od Jeho Milosti poručení se stalo, aby po takovém vyslyšení vejpověď se stala a konec tomu podle práva učiněn byl. Tu p. purgmistr a rada slyšíce žalobu Kadaňských a jeho Paul Milnara řeči a k jich žalobě od něho promluvení, a nahledše v jich Kadaňských spravedlnosti, kteréž proti němu ukázali, kvitancí, smlüvy a což se za dobré paměti pana Wolfartha Planknara, toho času podkomořího království Českého, srovnalo, v listy poselací a což sú koli prokázali, takto o tom nalézají a svým ortelem vypovídají: Poněvadž on Pavel mlynář, byv pod řádem a právem v koruně České obyvatelem, ten řád a právo opustil, a dal se jest proti zřízení zemskému v odpověď a odpovědníkem se po- stavil, a těžkost purgmistru a konšelóm i vší E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwu města Prahy: obci Kadaňské bez jich provinění, nemaje práva a spravedlnosti, jest činil, a kteráž urovnání s ním jměli, smlouvy, vejpovědi i kvitancí, ta- ková všecka změnil, jich nezachoval a beze vší hodné příčiny je zrušil; v té odpovědi s pomocníky svými lidem škodil, čemuž jest neodepřel, ale milosti žádal, a tak v pokuty zřízení zemského jest upadl: i z těch příčin dává se jim Kadaňským, purgmistru a kon- šelóm i vší obci, proti němu Pavlovi mlynáři za právo, tak že se té odpovědi Pavla mly- náře při pokutách zřízením zemským vymě- řených zuostavuje, a jim Kadaňským se proti němu právo propouští. Actum in consilio se- natus sabbato ante s. Franciscum a. 1545. (Rukop. &. 2129 fol. 83.) Kamenice u Jilového. 1. 1430, 26. února. (Kšaft Ondřeje Štuka z Kamenice.) Já Ondřej řečený Štuk z Ka- menice oznamuji tiemto listem obecně přede všemi, ktož je uzřie anebo čtúce uslyšie, že ač jsa zdráv na těle a požívaje rozumu zdra- vého a svobodného, avšak obávaje se smrti v ty časy nebezpečné a nepokojné, nejsa sebú člověk v nich jist ijedné hodiny, i zjednávám, činím, zpósobuji a ustanovuji poručníky ze všeho statku svého movitého i nemovitého, kteréhož mi jest všemohúcí pán Buoh z své nesmierné štědroty a dobroty popřieti i pójčiti ráčil, jestliže by mne pán Buoh v té mieře dříve, nežli by Prokop syn muoj let došel roz- umnych, neuchoval, poctivü paní Annu z Vrapic, vdovu někdy dobré paměti slovutného Václava řečeného Štuk z Prahy manželku a matku mú milú, a slovutného Václava z Cholpic, strýce mého, tak jakož sem je byl prve zvolil a na to poručenstvie list s pečetmi visutými podle rádu a obyčeje zemského učinil, kterýžto list poruční již tiemto listem umořuji takově, aby žádné viece moci na věky neměl; porúčeje svrchu- psaným poručníkuom to vše, což nynie mám anebo mieti budu, a zvláště a jmenovitě: jakožto dvuor v Kamenici s popluzími, s dédinami
Strana 393
Kamenice (1430). ornými i neornými, s platem, s lesy, s rybníky, s potoky --, tak aby oni tiem zbožím a dvo- rem do let nadepsaného Prokopa, syna mého, mocně vládli a je zpravovali tak, jakož já jin to svěřuji nad jiné lidi. A dále porúčiem mocně týmž poručníkuom svrchupsaným plat v dolepsaných vsech, kterýž mám na lidech úročních a kmecích, jakožto v Skuhři, v Olešovicích, v Pichoticích, v Ladvém, v Ladevci, v Kúnicích, v Svojesovicích, v Stran- čicích, ve Mštěticích, ve Skuřiech, v Desnici a v Čelechovicích, veškeren, nic nepoostavuje. Také chci a vuole má jest, aby častopsaný Prokop, syn muoj, dokudžby let rozumných nedošel, častopsaných poručníkóv svých poslušen byl a bez jich rady a vóle nic nečinil, ale s jich radú a volí všecko učinil. Pakli by týž syn muoj nahoře jmenovaný chtěl kterak svévolně živ býti, a statek svrchupsaný marně utracovati aneb jej k své vuoli prodati a rozptýliti, a rady poručníkuov svých nadepsaných nechtěl po- slušen býti: tehda chci, aby tíž poručníci toho nikoli jemu nedopúštěli ani jemu toho zbožie a statku nahoře psaného tak, jakož svrchu psáno stojí, postupovali, než sami jím mocně vládli a spravovali, a témuž synu mému aby na každý rok z toho statku mého dvaceti kop gr. rozdílně na sv. Jiříe deset kop gr. a na sv. Havla deset k. gr., když by mne pán Buoh neuchoval, vydávali. A to dotud, když by častopsaní poručníci na něm shledali a uznamenali, že by bez jich rady a vuole nic svévolně nečinil; tehda aby jemu toho všeho statku, tak jakož svrchupsáno stojí, beze všech zmatkuov a nesnází ustúpili. Avšak tuto sobě zvláště moc pozuostavuji, když by chtěl, abych toto jisté poručenstvie změnil a jakž by mi sě zdálo najlépe učinil. Dále také, neuchoval-li by pán Buoh v té mieře častopsaného syna mého, tehda aby to všecko, což svrchu psáno stojí, spadlo pravým nápadem na děti slovutného Johánka z Pit- kovic bratra mého, kromě Pichotice, to chci, aby sestra má Kateřina v mocném držení byla, Archiv Český XXVI. 893 jíž to odkazuji. A když by je pán Buoh také neuchoval, tehdá také aby spadlo na též děti bratra iného jmenovaného, a to když by syn muoj častopsaný umřel. Také odkazuji Prokopovi Rechcerovi tři kopy gr. platu v Svojšovicích, a to také, když by častopsaného syna mého pán Buoh neuchoval,aby on s tiem učinil, jakž by sě jemu najlépe líbilo. A dále také, jakož držím zádušie v Kúnicích a v Čelechovicích, byl-li by syn často psaný to- ho v držení, prosím poručníkuov svrchupsaných, aby syna mého zpravili, navedli a k tomu drželi, aby toho zádušie nikam jinam neobracoval, než tu, kdež sú předci naši nadali. A také prosím týchž poručníkóv, to což jsem z toho zádušie na svú potřebu utratil, a toho jest jistá summa pade- sát kop grošuov, aby to z statku mého vlast- nieho pod časy na též zádušie k špitálu u sv. Ambrože, nežli by syn muoj nadepsaný let rozumných došel, bylo vyplněno a splaceno. A toho aby nikoli na mé duši nezóstavovali. Slibuje svú dobrú věrú, jestliže bych, zdráv jsa, do času toho, nežli by syn muoj častopsaný let rozumných došel, ten jistý dvuor svrchu- psaný se vším příslušenstvím i ten jistý plat na těch vsech svrchupsaných ve deky zemské vložiti a zapsati, ato hned na prvnie, na druhé anebo konečně na třetie Suché dni, kdyžby dcky zemské za mého zdravého života otevřeny byly a úředníky obyčejnými osazeny, anebo tiem řádem a obyčejem objistiti, utvrditi a za- psati, kterýž by řád a obyčej miesto desk zemských byl uložen a ustanoven, ježto by jeho páni, rytieři a panoše obecně za právo požívali. Pakli by ani dcky zemské za mého zdravého života nebyly otevřeny, ani který řád a obyčej miesto desk zemských byl vložen a ustanoven, tehda aby tento list a zápis plnů moc i plné právo měl, obdržal i zachoval nade- psanému synu mému k tomu ke všemu, což svrchu psáno stojí, tak plně a cele, jakož by deky zemské v své moci byly za staradávna. Toho na jistotu pečeť sem svú vlastní k tomuto listu přivěsil, a pro lepšie svědectvie prosil sem 50
Kamenice (1430). ornými i neornými, s platem, s lesy, s rybníky, s potoky --, tak aby oni tiem zbožím a dvo- rem do let nadepsaného Prokopa, syna mého, mocně vládli a je zpravovali tak, jakož já jin to svěřuji nad jiné lidi. A dále porúčiem mocně týmž poručníkuom svrchupsaným plat v dolepsaných vsech, kterýž mám na lidech úročních a kmecích, jakožto v Skuhři, v Olešovicích, v Pichoticích, v Ladvém, v Ladevci, v Kúnicích, v Svojesovicích, v Stran- čicích, ve Mštěticích, ve Skuřiech, v Desnici a v Čelechovicích, veškeren, nic nepoostavuje. Také chci a vuole má jest, aby častopsaný Prokop, syn muoj, dokudžby let rozumných nedošel, častopsaných poručníkóv svých poslušen byl a bez jich rady a vóle nic nečinil, ale s jich radú a volí všecko učinil. Pakli by týž syn muoj nahoře jmenovaný chtěl kterak svévolně živ býti, a statek svrchupsaný marně utracovati aneb jej k své vuoli prodati a rozptýliti, a rady poručníkuov svých nadepsaných nechtěl po- slušen býti: tehda chci, aby tíž poručníci toho nikoli jemu nedopúštěli ani jemu toho zbožie a statku nahoře psaného tak, jakož svrchu psáno stojí, postupovali, než sami jím mocně vládli a spravovali, a témuž synu mému aby na každý rok z toho statku mého dvaceti kop gr. rozdílně na sv. Jiříe deset kop gr. a na sv. Havla deset k. gr., když by mne pán Buoh neuchoval, vydávali. A to dotud, když by častopsaní poručníci na něm shledali a uznamenali, že by bez jich rady a vuole nic svévolně nečinil; tehda aby jemu toho všeho statku, tak jakož svrchupsáno stojí, beze všech zmatkuov a nesnází ustúpili. Avšak tuto sobě zvláště moc pozuostavuji, když by chtěl, abych toto jisté poručenstvie změnil a jakž by mi sě zdálo najlépe učinil. Dále také, neuchoval-li by pán Buoh v té mieře častopsaného syna mého, tehda aby to všecko, což svrchu psáno stojí, spadlo pravým nápadem na děti slovutného Johánka z Pit- kovic bratra mého, kromě Pichotice, to chci, aby sestra má Kateřina v mocném držení byla, Archiv Český XXVI. 893 jíž to odkazuji. A když by je pán Buoh také neuchoval, tehdá také aby spadlo na též děti bratra iného jmenovaného, a to když by syn muoj častopsaný umřel. Také odkazuji Prokopovi Rechcerovi tři kopy gr. platu v Svojšovicích, a to také, když by častopsaného syna mého pán Buoh neuchoval,aby on s tiem učinil, jakž by sě jemu najlépe líbilo. A dále také, jakož držím zádušie v Kúnicích a v Čelechovicích, byl-li by syn často psaný to- ho v držení, prosím poručníkuov svrchupsaných, aby syna mého zpravili, navedli a k tomu drželi, aby toho zádušie nikam jinam neobracoval, než tu, kdež sú předci naši nadali. A také prosím týchž poručníkóv, to což jsem z toho zádušie na svú potřebu utratil, a toho jest jistá summa pade- sát kop grošuov, aby to z statku mého vlast- nieho pod časy na též zádušie k špitálu u sv. Ambrože, nežli by syn muoj nadepsaný let rozumných došel, bylo vyplněno a splaceno. A toho aby nikoli na mé duši nezóstavovali. Slibuje svú dobrú věrú, jestliže bych, zdráv jsa, do času toho, nežli by syn muoj častopsaný let rozumných došel, ten jistý dvuor svrchu- psaný se vším příslušenstvím i ten jistý plat na těch vsech svrchupsaných ve deky zemské vložiti a zapsati, ato hned na prvnie, na druhé anebo konečně na třetie Suché dni, kdyžby dcky zemské za mého zdravého života otevřeny byly a úředníky obyčejnými osazeny, anebo tiem řádem a obyčejem objistiti, utvrditi a za- psati, kterýž by řád a obyčej miesto desk zemských byl uložen a ustanoven, ježto by jeho páni, rytieři a panoše obecně za právo požívali. Pakli by ani dcky zemské za mého zdravého života nebyly otevřeny, ani který řád a obyčej miesto desk zemských byl vložen a ustanoven, tehda aby tento list a zápis plnů moc i plné právo měl, obdržal i zachoval nade- psanému synu mému k tomu ke všemu, což svrchu psáno stojí, tak plně a cele, jakož by deky zemské v své moci byly za staradávna. Toho na jistotu pečeť sem svú vlastní k tomuto listu přivěsil, a pro lepšie svědectvie prosil sem 50
Strana 394
394 urozených pánuov pana Alše z Dubé a pana Hynce z Pirkštejna, a slovutných panoší Otíka z Vře- sovic v ty časy purkrabí hradu Pražského, Oldřicha kněze z Chrástu a Jana z Kopaniny, že sú také své pečeti vlastní k témuž listu přivěsili. Jenž dán leta tisícieho čtyřstého a tfideátého v tu neděli před středů Postní. (Rukop. č. 2096, fol. O. 6.) 2. 1430, 14. listopadu. Já Ondřej řečený Štuk z Kamenice vyznávám tiemto listem — že jsem dlužen pravého dluhu — osm set kop gr. — slovutným Václavovi řečenému Štuk z Cholpic a Václavovi z Miletína. V kterémžto dluhu nemaje jim peněz dáti a zaplatiti, i po- stúpil sem jim a nocí tohoto listu postupují zbožie svého a dědin svých v Kamenici, tvrze, dvoru poplužnieho s poplužími, dvoróv kme- cích s platem v Skuhři, v Olešovicích, v Lád- vém, v Ládevci, v Pichoticích vsi, dvórov kmecích s platem, v Kúnicích, v Svojšovicích, ve Mštěticích, ve Skuřiech dvoróv kmecích s platem, se vším, což tu mám, s dědinami, s lesy, s potoky, rybníky, s mlýny, s podáními kostelnini — k držení, požívání, vládnutí, prodání a zapsání —. A jestli že by kdy zemské dsky byly v svém řádu jako dřieve, tehdy mám i slibuji — toho zapsánie dskami potvrditi —. A toho na potvrzení a jistotu svú sem pečeť vlastní mým pravým vědomím k tomuto listu přivěsil, a ksvé snažné prosbě pro další i většie svědomie pečeť nrozeného pana Jaro- slava Zajiece z Hazmburka, a slovutných panoší Mikše Rysa z Vranieho, Perto'ta z Mezného, Jana z Kopaniny a Jana z Přietočna, že jsú své pečeti k mé prosbě přivěsili k tomuto listu. Jenž dán v Praze leta tisíc čtyřstého třidcátého v úterý po sv. Martině. (Rukop. č. 992 f. 145.) 3. 1444, 19. listopadu. Pána Boha všemo- hücieho napfed pomoci Zádaje já Jan Odolen, spolumésténín Nov. M. Pr. — oznamuji, Ze mám tři kopy gr. platu ročnieho v Kamenici u Ládvého a na Kolmanovi čtvrtů kopu gr. také platu ročnieho. A na Kamenném Újezdě E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archiwu města Prahy: blízko u Plzně pět kop gr. platu roč., kterýžto plat mám v dskách zemských napsaný. Ozna- muji také, že urozený pán pan Aleš z Štem- berka odjinud z Holic, seděním na Hrádku, dlužen mi jest šedesáte kop gr. — za koně i za pancieře, kteréž mi jest pobral. Také uro- zený pán pan Jan Zdeněk z Šternberga, se- děním na Konopišti, dlužen mi jeden vuoz, troje šle řemenné, jeden tlumok a dvě pěřině. — Kteréžto penieze — k tomu vinici u Slaného, kterúž mi jest kněz Ondřej tudiež z Slaného zapsal — odkazuji — Kateřině, manželce mé —. Datum fer. V. die s. Elisabet oc XLIIII'. (Rukop. 6. 2096 f. K. 7.) 4. 1449, 28. ledna. Johannes, natus Ni- colai Chroplik de Hobze, fassus est, se perce- pisse omnes litteras super bonis ville Came- nicze Bonantes a Jacobo, notario officii sex dominorum, quas sibi idem Nicolaus servare dederat. Actum fer. IIII. ante Purif. a. etc XLIX. (Rukop. ć. 2099 fol. 1041.) 5. 1494. — My — purgmistr — kon- šelé, starší přísežní i všecka obec Nov. M. Pr. — oznamujem listem tiemto —, že jsme prodali a mocí listu tohoto prodáváme Matě- jovi, Aničce manželce jeho, dědicuom a bu- dúcím jich — Kamenici dvuor s poplużim —, kteréžto popluží leží k cestě jdúc od rybníčku, s rybníčky dvěma ležícími v témž popluží, i s lesem, kterýž slove Štosov, v témž popluží ležícím, lovu zvuole však sobě v témž lese pozuostavujíce, item pole nad mlýnem ležície, lúky čtyry, jednu pod Skuhři, druhů v Što- sově, třetí pod Strhařovem, čtvrtů v Jelenči, i s křovinami v týchž lukách, kteréž sú, aby mohl sobě je vyćistiti, i pastvinami moha užívati bez škody našie —, a to jsme prodali za LXX k. gr. pod plat každého roku — čtyř k. gr. —. Dále rybník, kterýž pod týmž dvo- rem leží, má budúcně od držitele téhož dvoru opatrován býti před vodú dčtiovú neb jihovů i takć hostinski pro uvarovánie škody při témž rybniku na splavć aneb na hrázi —. Item svótnićku, kteriż v témž dvoře ku po-
394 urozených pánuov pana Alše z Dubé a pana Hynce z Pirkštejna, a slovutných panoší Otíka z Vře- sovic v ty časy purkrabí hradu Pražského, Oldřicha kněze z Chrástu a Jana z Kopaniny, že sú také své pečeti vlastní k témuž listu přivěsili. Jenž dán leta tisícieho čtyřstého a tfideátého v tu neděli před středů Postní. (Rukop. č. 2096, fol. O. 6.) 2. 1430, 14. listopadu. Já Ondřej řečený Štuk z Kamenice vyznávám tiemto listem — že jsem dlužen pravého dluhu — osm set kop gr. — slovutným Václavovi řečenému Štuk z Cholpic a Václavovi z Miletína. V kterémžto dluhu nemaje jim peněz dáti a zaplatiti, i po- stúpil sem jim a nocí tohoto listu postupují zbožie svého a dědin svých v Kamenici, tvrze, dvoru poplužnieho s poplužími, dvoróv kme- cích s platem v Skuhři, v Olešovicích, v Lád- vém, v Ládevci, v Pichoticích vsi, dvórov kmecích s platem, v Kúnicích, v Svojšovicích, ve Mštěticích, ve Skuřiech dvoróv kmecích s platem, se vším, což tu mám, s dědinami, s lesy, s potoky, rybníky, s mlýny, s podáními kostelnini — k držení, požívání, vládnutí, prodání a zapsání —. A jestli že by kdy zemské dsky byly v svém řádu jako dřieve, tehdy mám i slibuji — toho zapsánie dskami potvrditi —. A toho na potvrzení a jistotu svú sem pečeť vlastní mým pravým vědomím k tomuto listu přivěsil, a ksvé snažné prosbě pro další i většie svědomie pečeť nrozeného pana Jaro- slava Zajiece z Hazmburka, a slovutných panoší Mikše Rysa z Vranieho, Perto'ta z Mezného, Jana z Kopaniny a Jana z Přietočna, že jsú své pečeti k mé prosbě přivěsili k tomuto listu. Jenž dán v Praze leta tisíc čtyřstého třidcátého v úterý po sv. Martině. (Rukop. č. 992 f. 145.) 3. 1444, 19. listopadu. Pána Boha všemo- hücieho napfed pomoci Zádaje já Jan Odolen, spolumésténín Nov. M. Pr. — oznamuji, Ze mám tři kopy gr. platu ročnieho v Kamenici u Ládvého a na Kolmanovi čtvrtů kopu gr. také platu ročnieho. A na Kamenném Újezdě E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archiwu města Prahy: blízko u Plzně pět kop gr. platu roč., kterýžto plat mám v dskách zemských napsaný. Ozna- muji také, že urozený pán pan Aleš z Štem- berka odjinud z Holic, seděním na Hrádku, dlužen mi jest šedesáte kop gr. — za koně i za pancieře, kteréž mi jest pobral. Také uro- zený pán pan Jan Zdeněk z Šternberga, se- děním na Konopišti, dlužen mi jeden vuoz, troje šle řemenné, jeden tlumok a dvě pěřině. — Kteréžto penieze — k tomu vinici u Slaného, kterúž mi jest kněz Ondřej tudiež z Slaného zapsal — odkazuji — Kateřině, manželce mé —. Datum fer. V. die s. Elisabet oc XLIIII'. (Rukop. 6. 2096 f. K. 7.) 4. 1449, 28. ledna. Johannes, natus Ni- colai Chroplik de Hobze, fassus est, se perce- pisse omnes litteras super bonis ville Came- nicze Bonantes a Jacobo, notario officii sex dominorum, quas sibi idem Nicolaus servare dederat. Actum fer. IIII. ante Purif. a. etc XLIX. (Rukop. ć. 2099 fol. 1041.) 5. 1494. — My — purgmistr — kon- šelé, starší přísežní i všecka obec Nov. M. Pr. — oznamujem listem tiemto —, že jsme prodali a mocí listu tohoto prodáváme Matě- jovi, Aničce manželce jeho, dědicuom a bu- dúcím jich — Kamenici dvuor s poplużim —, kteréžto popluží leží k cestě jdúc od rybníčku, s rybníčky dvěma ležícími v témž popluží, i s lesem, kterýž slove Štosov, v témž popluží ležícím, lovu zvuole však sobě v témž lese pozuostavujíce, item pole nad mlýnem ležície, lúky čtyry, jednu pod Skuhři, druhů v Što- sově, třetí pod Strhařovem, čtvrtů v Jelenči, i s křovinami v týchž lukách, kteréž sú, aby mohl sobě je vyćistiti, i pastvinami moha užívati bez škody našie —, a to jsme prodali za LXX k. gr. pod plat každého roku — čtyř k. gr. —. Dále rybník, kterýž pod týmž dvo- rem leží, má budúcně od držitele téhož dvoru opatrován býti před vodú dčtiovú neb jihovů i takć hostinski pro uvarovánie škody při témž rybniku na splavć aneb na hrázi —. Item svótnićku, kteriż v témž dvoře ku po-
Strana 395
Kamenice (1430 —1543). tfebé naSie i našim budúcím pozuostavujem, budem mieti moc jie užívati —. Tomu na svědomie pečeť naši dali sme přivěsiti k to- muto listu. (Rukop. č. 2089 f. V. 19. Bez dne.) 6. 1505, 1. února. Jan, Václavuov syn z Mokřan, kúpil inlýn pod Kamenicí — u Vaňka z Záběhlic za XXII k. m. — a z té summy jmenované těmto soukupóm platil za ten mlýn: Martinovi VIII k., Janovi starému II k., pá- nuom ouředníkuom po smrti Jana starého I k., Vaňkovi z Záběhlic, u kteréhož jest koupil, XI k. — Actum sabbato ante Purificationem a. 1505. (Rukop č. 2133 II. fol. 9.) 7. 1509, 10. března. Úředníci [šestipan. Nov. M. Pr.] přijavše od Matěje z Kamenice poslednie penieze, kteréž položil za dvuor a za siedlo tu v Kamenici, kterýžto dvuor kúpil od ouředníkuov za LXX k., z toho — jeho kvitují. Actum sabbato ante Gregori a. 1509. (Tamtéz fol. II. 21.) 8. 1515, 3. února. Pan Václav, páně Se- verynóv bratr, měštěnína Star. M. Pr., kúpil mlýn pod Kamenicí u Macka poručníka za XLV k. m. — Platiti bude na rathüze — úředníkóm [Sestipan.] úroku 42 gr. s. Georgii et s. Galli. — Actum sabbato post Purifica- tionem a. 1515. (Tamtéž fol. II. 53.) 9. 1517, 11. bř. Václav, mlynář z Prahy, kúpil mlýn pod Kamenicí u Šimona mlynáře za XLVIIII k. m., a má jemu postüpiti 4 sle- pic a jeden kohát, pytlíky II, voSkrdy II, Ze- leznd pánvice jedna. — A z toho bude úročiti 44 gr. m. při sv. Jiří a 44 gr. při sv. Havle. Actum fer. IIII. ante Gregorii a. sc XVII? (Tamtéž II. fol. 53.) 10. 1522, 6. listopadu. Jíra z Chomutovic koupil sobě, Anně manželce své, — mlýn pod Kamenicí od Václava mlynáře z Prahy za LX k. m. — Z kteréhožto mlýnu úroku k úřadu šestipanskému Nov. M Pr. LXXXIIII gr. m. — Actum fer. V. die Leonardi a. oc vicesimo secundo. (Tamtéz III. fol. 14.) 11. 1539, 21. července. Václav Ječmen s povolením pánuov úředníkuov koupil sobě, 395 Krystině manželce své — mlejn ležící pod Kamenicí od Václava mlynáře Kulhavého a bratří jeho za LXX k. m. — A k tomu mlejnu přidali sou Václavovi páni úředníci porostlinu tu proti roli Kamenického ležící až nad rybník Hluboký, a taky tu průhon podle rybníka svo- bodný a prostranný bez překážky každého mlynáře býti má. A k témuž mlajnu přidána louka ležící v Suchých lukách —. Ouroku pak z toho mlajnu on Václay — platiti má — k vobci Nov. M. Pr. II k. m. — A při tom témuž Václavovi jest to propůjčeno, když tajž grunt opraví a dobře zlepší, ten že bude míti moc prodati, sméniti a všeckno učiniti jako s svým vlastním, váak s povolením pánuov —. Stalo se v pondělí před sv. Jakubem a Fili- pem 1. c 39. (Rukop. č. 2150 fol. 7.) 12. 1540, 27. července. Jan Pelikán koupil sobě, Kateřině manželce své — mlejn v Zá- lesí ležící pod Kamenicí hořejší od Václava Ječmena za dvě stě kop m. míň VII k. m. — Úroku z toho mlejnu k vobci Nov. M. Pr. I k. m. — Actum fer. IIII. post Jacobi Fi- lipi. (Tamtéž fol. 13.) 13. 1543. — Jan Srna z Karlovy Hory, Martin Divišovský z Prošovic a Jiřík Tuonský z Písnice z větší rady, a Jiřík bakalář od bí- lých orluov z starších obecních, měšťané Nov. M. Pr., jsouce vysláni od purgmistra a rady i vší obce nadepsaného Nového M. Pr., ozná- mili před úředníky Pražskými, že dědictví svého Strašnice tvrze, dvoru poplužního s po- pluzim, vsi celé tudiz i dvoruov kmecich s platem, Práče tvrze, dvoru poplužního s po- plužím, Sedobrovic, Velešovic, Pichotic, Ka- menice, Skuhře, Želivec, Petřkova, Todic, Svošovic, Sulic, Krsovic, Ládvec, Popovic, Vesec a Podole, vesnic celých a dvoruov kme- cích s platem; ve vsi Ládvým, ve vsi Oujezdci, ve vsi Raduňovicích, ve vsi Vosnicích, ve vsi Kúnicích a v Nuslích dvory kmecí s platem, což tu mají, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, podacími kostelními v Kamenici, v Kúnicích, Popovicích, se dvěma dvory kme- 50*
Kamenice (1430 —1543). tfebé naSie i našim budúcím pozuostavujem, budem mieti moc jie užívati —. Tomu na svědomie pečeť naši dali sme přivěsiti k to- muto listu. (Rukop. č. 2089 f. V. 19. Bez dne.) 6. 1505, 1. února. Jan, Václavuov syn z Mokřan, kúpil inlýn pod Kamenicí — u Vaňka z Záběhlic za XXII k. m. — a z té summy jmenované těmto soukupóm platil za ten mlýn: Martinovi VIII k., Janovi starému II k., pá- nuom ouředníkuom po smrti Jana starého I k., Vaňkovi z Záběhlic, u kteréhož jest koupil, XI k. — Actum sabbato ante Purificationem a. 1505. (Rukop č. 2133 II. fol. 9.) 7. 1509, 10. března. Úředníci [šestipan. Nov. M. Pr.] přijavše od Matěje z Kamenice poslednie penieze, kteréž položil za dvuor a za siedlo tu v Kamenici, kterýžto dvuor kúpil od ouředníkuov za LXX k., z toho — jeho kvitují. Actum sabbato ante Gregori a. 1509. (Tamtéz fol. II. 21.) 8. 1515, 3. února. Pan Václav, páně Se- verynóv bratr, měštěnína Star. M. Pr., kúpil mlýn pod Kamenicí u Macka poručníka za XLV k. m. — Platiti bude na rathüze — úředníkóm [Sestipan.] úroku 42 gr. s. Georgii et s. Galli. — Actum sabbato post Purifica- tionem a. 1515. (Tamtéž fol. II. 53.) 9. 1517, 11. bř. Václav, mlynář z Prahy, kúpil mlýn pod Kamenicí u Šimona mlynáře za XLVIIII k. m., a má jemu postüpiti 4 sle- pic a jeden kohát, pytlíky II, voSkrdy II, Ze- leznd pánvice jedna. — A z toho bude úročiti 44 gr. m. při sv. Jiří a 44 gr. při sv. Havle. Actum fer. IIII. ante Gregorii a. sc XVII? (Tamtéž II. fol. 53.) 10. 1522, 6. listopadu. Jíra z Chomutovic koupil sobě, Anně manželce své, — mlýn pod Kamenicí od Václava mlynáře z Prahy za LX k. m. — Z kteréhožto mlýnu úroku k úřadu šestipanskému Nov. M Pr. LXXXIIII gr. m. — Actum fer. V. die Leonardi a. oc vicesimo secundo. (Tamtéz III. fol. 14.) 11. 1539, 21. července. Václav Ječmen s povolením pánuov úředníkuov koupil sobě, 395 Krystině manželce své — mlejn ležící pod Kamenicí od Václava mlynáře Kulhavého a bratří jeho za LXX k. m. — A k tomu mlejnu přidali sou Václavovi páni úředníci porostlinu tu proti roli Kamenického ležící až nad rybník Hluboký, a taky tu průhon podle rybníka svo- bodný a prostranný bez překážky každého mlynáře býti má. A k témuž mlajnu přidána louka ležící v Suchých lukách —. Ouroku pak z toho mlajnu on Václay — platiti má — k vobci Nov. M. Pr. II k. m. — A při tom témuž Václavovi jest to propůjčeno, když tajž grunt opraví a dobře zlepší, ten že bude míti moc prodati, sméniti a všeckno učiniti jako s svým vlastním, váak s povolením pánuov —. Stalo se v pondělí před sv. Jakubem a Fili- pem 1. c 39. (Rukop. č. 2150 fol. 7.) 12. 1540, 27. července. Jan Pelikán koupil sobě, Kateřině manželce své — mlejn v Zá- lesí ležící pod Kamenicí hořejší od Václava Ječmena za dvě stě kop m. míň VII k. m. — Úroku z toho mlejnu k vobci Nov. M. Pr. I k. m. — Actum fer. IIII. post Jacobi Fi- lipi. (Tamtéž fol. 13.) 13. 1543. — Jan Srna z Karlovy Hory, Martin Divišovský z Prošovic a Jiřík Tuonský z Písnice z větší rady, a Jiřík bakalář od bí- lých orluov z starších obecních, měšťané Nov. M. Pr., jsouce vysláni od purgmistra a rady i vší obce nadepsaného Nového M. Pr., ozná- mili před úředníky Pražskými, že dědictví svého Strašnice tvrze, dvoru poplužního s po- pluzim, vsi celé tudiz i dvoruov kmecich s platem, Práče tvrze, dvoru poplužního s po- plužím, Sedobrovic, Velešovic, Pichotic, Ka- menice, Skuhře, Želivec, Petřkova, Todic, Svošovic, Sulic, Krsovic, Ládvec, Popovic, Vesec a Podole, vesnic celých a dvoruov kme- cích s platem; ve vsi Ládvým, ve vsi Oujezdci, ve vsi Raduňovicích, ve vsi Vosnicích, ve vsi Kúnicích a v Nuslích dvory kmecí s platem, což tu mají, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, podacími kostelními v Kamenici, v Kúnicích, Popovicích, se dvěma dvory kme- 50*
Strana 396
396 cími s platem v Vidovicích, k témuž poda- címu v Popovicích náležících —, že jsú od mnoha let v pokojném držení a užívání až posavad byli a ještě jsou, a to sobě a budúcím purgmistru, radě i vší obci Nov. M. Pr. v tato registra zase vložiti a vepsati jsou dali, (1543.) (Rukop. č. 331 fol. 141.) (Bez dne.) 14. 1543, 26. května. Bartoň, mlynář z No- vého M. Pr., koupil sobě, Saloméně manželce své — mlýn pod Kamenicí ležící dolejší od Václava mlynáře Ječmene [za] IICL k. m. — Üroku polouletního k vobci z toho mlýnu XLIIII gr. Stalo se v sobotu po Božím těle. (Rukop. č. 2150 fol. 39.) 15. 1544, 8. srpna. Jan Prášek mlynář koupil sobě, Anně manželce své — mlajn pod Kamenicí dolejší od Bartoše, Poltova zetě, za IICL k. m. — Ouroku k vobci Nov. M. Pr. polouletního XLIIII gr. Stalo se v pátek pfed sv. Vavfincem. (Rukop. ć. 2150 fol. 49.) 16. 1547, 25. února. Václav Ječmen koupil sobé, Krystiné manželce své, mlajn dolej&i pod Kamenicí od Jíry mlynáře za LXXXV k. m. — Stalo se v pátek po sv. Matéji. (Tam- též fol. 64.) Kamýk. 1. 1421, 15. října. Johannes de Kamyk reposuit pro Andrea et Simone, fratribus ibi- dem de Kamyk, residuum precii pro heredi- tate per eum empta C s. dictus Andreas confitens, se prius ab eodem Johanne pro eo- dem contractu C et X s. gr. recepisse. Actum f. III. ante s. Galli a. etc. XXI. (Rukop. €. 2099 fol. 85.) 2. 1436, 19. kvétna. Johannes z Kopaniny a Hanuš z Hradčan z strany Jana řečeného Ztestie, z Kamyka nápravníka, a Kateřiny manželky jeho, z jedné, Jan Šarka a Martin Lichuceveský z strany Dorothy, Marthy a So- phie — sirotkuov Janových nápravníkových — o nápravu neb o dědictvie syrchupsaným Janem, otcem již jmenovaných sirotkóv, ostavené, o něž jest ruoznice byla, takovéto jsú vyrčenie uči- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: nili: Najprvé svrchupsané dědictvie neb ná- pravu pfifkli sú — Janovi Zčestie a Kateřině manželce jeho, — a z toho mají — vydati — Dorothé svrchupsané pétmezcietma k. gr. — a svrchupsanym Marthé a Sophii — také mají vydati po pétmezcietma k. gr. — Actum pleno in consilio sabbato post Ascensionem domini anno oc XXXVI*. (Rukop. 6. 2099 fol. 421 — č. 87 fol. 87.) 3. 1436, 9. listopadu. Juxta arbitrariam pronuncciacionem — Johannes, feodalis de Kamyk, fassus est et recognovit, se teneri et debitorie obligari in quinque s. gr. Georgio de Domazlicz, civi Mai. Civ. Prag. — et pro- scribit eidem Georgio — curiam alias feodali- tatem, quam habet in Kamyk —. Actum fer. VI. ante Martini a. etc. XXXVI. (Rukop. č. 2099 fol. 187.) 4. 1445, 13. května. Jan řečený Zčestie — všechno právo své, kteréž jest měl ke dvoru a k nápravě v Kamýku s nebožků Kateřinú manZelkü svá, vedle zápisu [čís. 2.] svrchupsa- ného, — vzdal Marthě pastorkyni své, a Pe- trovi ze Zlutic, manzelu jejiemu —. Actum pleno in consilio f. V. ante Penthecosten anno 9c XLV. (Rukop. c. 2099 fol. 422 — č. 87 fol. 81.) Karlštejn. 1. 1416, 14. července. Stiborius cliens de Karlsstein — resignavit — omne ius suum, guod sibi competit — in duabus vineis per Benessium sartorem fratrem suum relictis, de Minori Civitate, Anne relicte dicti Be- nessii —. Actum fer. III. post Margarethe a. etc. XVI. (Rukop. é. 2099 fol. 94.) 2. 1483, 4. dubna. Domini consules ad- invenerunt per sentenciam, ut Johannes Wlasak et conthoralis ipsius septem strichones sili- ginis, quam asserebant se fore emptam a Ma- thiejka de Nova Civitate per dimidium octavum gr, Hosprzidoni, nune in Karlsstein perma- nenti, restituerunt actualiter, quod deduxit dictam siliginem fore furtive sibi receptam —.
396 cími s platem v Vidovicích, k témuž poda- címu v Popovicích náležících —, že jsú od mnoha let v pokojném držení a užívání až posavad byli a ještě jsou, a to sobě a budúcím purgmistru, radě i vší obci Nov. M. Pr. v tato registra zase vložiti a vepsati jsou dali, (1543.) (Rukop. č. 331 fol. 141.) (Bez dne.) 14. 1543, 26. května. Bartoň, mlynář z No- vého M. Pr., koupil sobě, Saloméně manželce své — mlýn pod Kamenicí ležící dolejší od Václava mlynáře Ječmene [za] IICL k. m. — Üroku polouletního k vobci z toho mlýnu XLIIII gr. Stalo se v sobotu po Božím těle. (Rukop. č. 2150 fol. 39.) 15. 1544, 8. srpna. Jan Prášek mlynář koupil sobě, Anně manželce své — mlajn pod Kamenicí dolejší od Bartoše, Poltova zetě, za IICL k. m. — Ouroku k vobci Nov. M. Pr. polouletního XLIIII gr. Stalo se v pátek pfed sv. Vavfincem. (Rukop. ć. 2150 fol. 49.) 16. 1547, 25. února. Václav Ječmen koupil sobé, Krystiné manželce své, mlajn dolej&i pod Kamenicí od Jíry mlynáře za LXXXV k. m. — Stalo se v pátek po sv. Matéji. (Tam- též fol. 64.) Kamýk. 1. 1421, 15. října. Johannes de Kamyk reposuit pro Andrea et Simone, fratribus ibi- dem de Kamyk, residuum precii pro heredi- tate per eum empta C s. dictus Andreas confitens, se prius ab eodem Johanne pro eo- dem contractu C et X s. gr. recepisse. Actum f. III. ante s. Galli a. etc. XXI. (Rukop. €. 2099 fol. 85.) 2. 1436, 19. kvétna. Johannes z Kopaniny a Hanuš z Hradčan z strany Jana řečeného Ztestie, z Kamyka nápravníka, a Kateřiny manželky jeho, z jedné, Jan Šarka a Martin Lichuceveský z strany Dorothy, Marthy a So- phie — sirotkuov Janových nápravníkových — o nápravu neb o dědictvie syrchupsaným Janem, otcem již jmenovaných sirotkóv, ostavené, o něž jest ruoznice byla, takovéto jsú vyrčenie uči- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: nili: Najprvé svrchupsané dědictvie neb ná- pravu pfifkli sú — Janovi Zčestie a Kateřině manželce jeho, — a z toho mají — vydati — Dorothé svrchupsané pétmezcietma k. gr. — a svrchupsanym Marthé a Sophii — také mají vydati po pétmezcietma k. gr. — Actum pleno in consilio sabbato post Ascensionem domini anno oc XXXVI*. (Rukop. 6. 2099 fol. 421 — č. 87 fol. 87.) 3. 1436, 9. listopadu. Juxta arbitrariam pronuncciacionem — Johannes, feodalis de Kamyk, fassus est et recognovit, se teneri et debitorie obligari in quinque s. gr. Georgio de Domazlicz, civi Mai. Civ. Prag. — et pro- scribit eidem Georgio — curiam alias feodali- tatem, quam habet in Kamyk —. Actum fer. VI. ante Martini a. etc. XXXVI. (Rukop. č. 2099 fol. 187.) 4. 1445, 13. května. Jan řečený Zčestie — všechno právo své, kteréž jest měl ke dvoru a k nápravě v Kamýku s nebožků Kateřinú manZelkü svá, vedle zápisu [čís. 2.] svrchupsa- ného, — vzdal Marthě pastorkyni své, a Pe- trovi ze Zlutic, manzelu jejiemu —. Actum pleno in consilio f. V. ante Penthecosten anno 9c XLV. (Rukop. c. 2099 fol. 422 — č. 87 fol. 81.) Karlštejn. 1. 1416, 14. července. Stiborius cliens de Karlsstein — resignavit — omne ius suum, guod sibi competit — in duabus vineis per Benessium sartorem fratrem suum relictis, de Minori Civitate, Anne relicte dicti Be- nessii —. Actum fer. III. post Margarethe a. etc. XVI. (Rukop. é. 2099 fol. 94.) 2. 1483, 4. dubna. Domini consules ad- invenerunt per sentenciam, ut Johannes Wlasak et conthoralis ipsius septem strichones sili- ginis, quam asserebant se fore emptam a Ma- thiejka de Nova Civitate per dimidium octavum gr, Hosprzidoni, nune in Karlsstein perma- nenti, restituerunt actualiter, quod deduxit dictam siliginem fore furtive sibi receptam —.
Strana 397
Kamgk— Kbel. Actum sabbato ante Palmas etc. a. XXXIII. (Tamtéž fol. 355.) 3. 1436, 8. srpna. Magister Cristannus, plebanus ecclesie s. Michaelis in Antiqua Civ. Pr, et Sigismundus, natus Alberti institoris, interrogatus per d. consules, quid ipsis con- staret. de quodam debito, in quo Johannes Poledne, purgravius in Karlsstin, Martino Tassner — obligatur, responderunt: quod quando idem Martinus monuit ipsum de decem s. gr. et VII gr, in quibus foret sibi pro speciebus et aliis rebus institalibus pro d. Georgio Strnad, preposito castri Pragensis, obligatus, ex tunc idem Poledne recognovit oc — se obligari. Actum fer. IIIL. ante diem s. Laurencii a. etc. XXXVI. (Tamtéž fol. 465.) 4. 1439. — Sigismundus, olim scriptor de Karlstein. (Tamtéz fol. 504.) Kasejovice. 1502, 18. listopadu. Lukeš, někdy tržný, seznal se, Ze jest dluZen XII'/, k. gr. pr. knézi Mikulášovi z Předboře, nynie v Kasejovicích obyvajíciemu —. Actum fer. VI. ante Elisabeth a. MCCCCCII. (Rukop. é. 94 1I. fol. 180.) Khel. 1. 1356. — Domicella Dorothea, monialis de claustro s. Marie Magdalene, resignavit matri sue Anne III s. gr. annui census in villa dicta Qwel cum omni fructu. (Ruk. &. 987 f. 182.) 2. 1361. — Franciscus de Quel resignavit hereditatem suam in Kwel Mathie de Turnaw et Wenceslao Budkonis. (Tamtéz fol. 217.) 3. 1364. — Heynil Stach et Eudirlinus et Mertlinus, ambo fratres, emerunt erga Ma- thiam de turri villam Weynor cum omnia bona (!) ad hec pertinencia, et cum ad hec ec- clesia, et super unum rusticum in Quel et cum omnia bona (l), sicut Reymbotus Goldener olim habuit. (Tamtéž fol. 218.) 4. 1412, 19. březua. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. recogno- scimus, quod inter Sigismundum, filium olim Francisci de Quel, et duos filios ipsius Sigis- 397 mundi racione omnium huiusmodi bonorum mobilium et immobilium per dictum Franciscum relictorum, que bona ad ipsos post mortem ipsius Francisci, qui sine testamento decessit, sunt devoluta et ipsis per nos adiudicata, quidquid resultaverit ultra debita, in quibus ipse Franciscus mansit obligatus, racione eo- rundem bonorum talis inter ipsos divisio facta est, sic videlicet: quod duo filii ipsius Sigis- mundi primo et ante omnia habere debent huiusmodi V s. gr. census, quarum due sunt super vinea pridem Wojtiechonis de Nova Civ., nunc Johanconis Finder, sita in monte patibuli, et III s. gr. super domo Przibiconis sutoris, pro et loco illarum V s. gr. census, quas ipsi filii Sigismundi habuerunt super bonis in Micholup, quas dictus Franciscus, avus ipsorum, ipsis vendidit. Insuper eciam filii ipsius Sigismundi pro porcione ipsorum habere debent decem s. gr. census super domibus infrascriptis, videlicet IIII s. gr. super domo olim Mixonis Hopfner sita in acie ex opposito fontis prope s. Egidium; item II s. gr. super domo olim Hlawnie sartoris sita in Novo foro carbonum; item III s. gr. super Brazdim mi- nori et I s. gr. super domo Mediolani pisca- toris sita in Nova Civ. Nam eciam filius ipsius Sigismundi de bonis in Lobecz, nec non uten- silibus domus, lectisterniis et aliis certis bonis venditis cesserunt XCVI s. gr. Insuper ipsi Sigismundo cessit pro porcione sua domus, que dicti patris sui fuit, — hereditarie possi- denda —. Actum sabbato ante dominicam Ju- dica. (Rukop. 6. 2099 fol. 68.) 5. 1418, 28. ûnora. Gremlinus sartor et Johannes Kbelsky fassi sunt, se percepisse XIID/, s. — in debito bone memorie Francisci de Kbel a Johanne Wilburg, domino doctore et prothonotario civitatis, et promiserunt — bona Lobecz, que ipse Johannes a Sigismundo, filio dieti Francisci de Kbel, emit, — disbri- gare. Actum fer. II. post Oculi a. etc. XVIII. (Tamtéž fol. 61.) 6. 1418, 19. kvétna. Wenceslaus de Chwal,
Kamgk— Kbel. Actum sabbato ante Palmas etc. a. XXXIII. (Tamtéž fol. 355.) 3. 1436, 8. srpna. Magister Cristannus, plebanus ecclesie s. Michaelis in Antiqua Civ. Pr, et Sigismundus, natus Alberti institoris, interrogatus per d. consules, quid ipsis con- staret. de quodam debito, in quo Johannes Poledne, purgravius in Karlsstin, Martino Tassner — obligatur, responderunt: quod quando idem Martinus monuit ipsum de decem s. gr. et VII gr, in quibus foret sibi pro speciebus et aliis rebus institalibus pro d. Georgio Strnad, preposito castri Pragensis, obligatus, ex tunc idem Poledne recognovit oc — se obligari. Actum fer. IIIL. ante diem s. Laurencii a. etc. XXXVI. (Tamtéž fol. 465.) 4. 1439. — Sigismundus, olim scriptor de Karlstein. (Tamtéz fol. 504.) Kasejovice. 1502, 18. listopadu. Lukeš, někdy tržný, seznal se, Ze jest dluZen XII'/, k. gr. pr. knézi Mikulášovi z Předboře, nynie v Kasejovicích obyvajíciemu —. Actum fer. VI. ante Elisabeth a. MCCCCCII. (Rukop. é. 94 1I. fol. 180.) Khel. 1. 1356. — Domicella Dorothea, monialis de claustro s. Marie Magdalene, resignavit matri sue Anne III s. gr. annui census in villa dicta Qwel cum omni fructu. (Ruk. &. 987 f. 182.) 2. 1361. — Franciscus de Quel resignavit hereditatem suam in Kwel Mathie de Turnaw et Wenceslao Budkonis. (Tamtéz fol. 217.) 3. 1364. — Heynil Stach et Eudirlinus et Mertlinus, ambo fratres, emerunt erga Ma- thiam de turri villam Weynor cum omnia bona (!) ad hec pertinencia, et cum ad hec ec- clesia, et super unum rusticum in Quel et cum omnia bona (l), sicut Reymbotus Goldener olim habuit. (Tamtéž fol. 218.) 4. 1412, 19. březua. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. recogno- scimus, quod inter Sigismundum, filium olim Francisci de Quel, et duos filios ipsius Sigis- 397 mundi racione omnium huiusmodi bonorum mobilium et immobilium per dictum Franciscum relictorum, que bona ad ipsos post mortem ipsius Francisci, qui sine testamento decessit, sunt devoluta et ipsis per nos adiudicata, quidquid resultaverit ultra debita, in quibus ipse Franciscus mansit obligatus, racione eo- rundem bonorum talis inter ipsos divisio facta est, sic videlicet: quod duo filii ipsius Sigis- mundi primo et ante omnia habere debent huiusmodi V s. gr. census, quarum due sunt super vinea pridem Wojtiechonis de Nova Civ., nunc Johanconis Finder, sita in monte patibuli, et III s. gr. super domo Przibiconis sutoris, pro et loco illarum V s. gr. census, quas ipsi filii Sigismundi habuerunt super bonis in Micholup, quas dictus Franciscus, avus ipsorum, ipsis vendidit. Insuper eciam filii ipsius Sigismundi pro porcione ipsorum habere debent decem s. gr. census super domibus infrascriptis, videlicet IIII s. gr. super domo olim Mixonis Hopfner sita in acie ex opposito fontis prope s. Egidium; item II s. gr. super domo olim Hlawnie sartoris sita in Novo foro carbonum; item III s. gr. super Brazdim mi- nori et I s. gr. super domo Mediolani pisca- toris sita in Nova Civ. Nam eciam filius ipsius Sigismundi de bonis in Lobecz, nec non uten- silibus domus, lectisterniis et aliis certis bonis venditis cesserunt XCVI s. gr. Insuper ipsi Sigismundo cessit pro porcione sua domus, que dicti patris sui fuit, — hereditarie possi- denda —. Actum sabbato ante dominicam Ju- dica. (Rukop. 6. 2099 fol. 68.) 5. 1418, 28. ûnora. Gremlinus sartor et Johannes Kbelsky fassi sunt, se percepisse XIID/, s. — in debito bone memorie Francisci de Kbel a Johanne Wilburg, domino doctore et prothonotario civitatis, et promiserunt — bona Lobecz, que ipse Johannes a Sigismundo, filio dieti Francisci de Kbel, emit, — disbri- gare. Actum fer. II. post Oculi a. etc. XVIII. (Tamtéž fol. 61.) 6. 1418, 19. kvétna. Wenceslaus de Chwal,
Strana 398
398 natus olim Crucis institoris, fassus est, se in quingentis s. gr. domine Anne, conthorali sue, debitorie obligari. In qua quidem summa debiti — condescendit ei hereditates suas in Kbel cum agris, curiis rusticalibus —. Actum [in consilio Maioris Civ. Prag.] fer. V. post Zophie anno — XVIII*. (Rukop. é. 2099 fol. 82.) 7. 1421, 11. bfezna. Amicabilis compo- sieio facta inter Blazkonem iudicem, villanum de Kbel, ex una, et Sstichonem de ibidem parte ex altera per potentes arbitros Johannem Kassmberk, Duchkonem, Witkonem de Mochow et Pessikonem de Drzeweziez in hunc modum: Quia prenominatus Sstiech debet condescendere prenotato iudici de uno quartali agri cum se- mine in quatuordecim s. gr., sicuti villani re- commendaverint in eadem sentencia satis esse, si vero ibidem non sufficeret, tunc in alio agro supplere debet. Qui iudex illos agros cum se- gete tenere debet a die s. Georgii venturo proxime ad unum annum —. Actum [in con- silio Nove Civ. Prag.] feria tercia ante domi- nicam Palmarum anno — XXI?. (Rukop. €. 2079 fol. K. 29.) 8. 1437, 2. prosince. Famosus Pessico dictus Blahotiezky de Blahotiez — fecit ami- cabilem concordiam cum domino Pessicone ab argentea stella, commissario orphanorum Pro- copii de Olssan, pro dotalicio, quod habere dinoscitur idem Blahotiezky in bonis Kbel di- ctorum orphanorum post mortem Marthe con- thoralis sue, relicte vero prefati Procopii, tali sub condicione: Si orphanos prefati Procopii ante etatem ipsorum — mori contingerit, quod triginta s. gr. iam dicto Blahotieczky post mor- tem dictorum orphanorum — debent — dari, aut tres s. gr. census annui —. Actum in pleno consilio feria II. ante diem s. Barbare. (Rukop. 6. 2099 fol. 453.) 9. 1438, 8. července. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pražského vyznáváme tiemto zápisem obecně přede všemi, že vstúpiv před nás slovutný Pešík od střiebrné hvězdy, spolupřiesežný náš měštěnín, i vznesl jest na E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ny, kterak nemoha sirotköm nebožce Proko- povým z Olšan zbožie po mateři těch jistých sirotkuov a po nebožci Vackovi Křížovic zuo- stalému nižádným právem dosáhnüti, ponévadz Janek Rokycanský, seděním na Brzvech, všecko zboží svrchupsaného Vacka jménem Vaňka, sirotka téhož Vacka, právem zemským a vedle zápisuov desk zemských jest opanoval. Ale že s velikú prací a nemalými náklady pro dobré a užitečné těch jistých sirotkuov učinil jest přátelskou smlúvu s svrchupsaným Jankem Rokycanským o to zbožie ve Kbele, kteréž jesti bylo Vacka svrchupsaného, a to takovüto: Ze to jisté zboZie ve Kbele má pri téch sirot- ciech Prokopovych z Olsan zuostati pod tako- vüto üámluvü, jestliZe by jednoho z téch jistych sirotkuov pán Duoh neuchoval s8 tohoto světa sjieti před lety rozumnymi, tehda to jisté zbožie na druhého sirotka zuostalého má spad- núti. Pakli by pán Buoh neuchoval, že by oba s tohoto světa sešli před lety dospělými, tehda to jisté zboží ve Kbele má na svrchupsaného Janka Rokycanského spadnüti plným právem. Jestli pak že by ta jistá oba sirotky došly svých let rozumných, tehdy to jisté zbožie ve Kbele má při nich dědicky zuostati —. Žá- dajíce a prosiece Pešík a Janek svrchupsaní k té jisté smlúvě našeho povolenie. Ke kte- réžto žádosti jich tak hodné, dali sme k té jisté smlúvě naše povolenie a mocí tohoto zá- pisu dáváme, děkujíce zvláště svrchupsanému Pešíkovi z té pilnosti a práce, kterúžto má o dobré a užitečné těch sirotkuov svrchu- psaných. Actum feria tercia post diem s. Pro- copii a. XXXVIII. (Rukop. č. 992 fol. 178.) 10. 1450, 26. března. Ex amicabili con- cordia Kaczka de Kbel cum Nicolao filio suo tenetur solvere Blahe a s. Ambrosio — !/, s. gr. — Item Martinus, qui emit hereditatem erga Rzieham ibidem in Kbel, tenetur solvere dicto Blahe II s. —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] feria V. post Annuncciacionem S. Marie. (Rukop. é. 88 fol. 476.) 11. 1496, 23. června. Ve jméno božie
398 natus olim Crucis institoris, fassus est, se in quingentis s. gr. domine Anne, conthorali sue, debitorie obligari. In qua quidem summa debiti — condescendit ei hereditates suas in Kbel cum agris, curiis rusticalibus —. Actum [in consilio Maioris Civ. Prag.] fer. V. post Zophie anno — XVIII*. (Rukop. é. 2099 fol. 82.) 7. 1421, 11. bfezna. Amicabilis compo- sieio facta inter Blazkonem iudicem, villanum de Kbel, ex una, et Sstichonem de ibidem parte ex altera per potentes arbitros Johannem Kassmberk, Duchkonem, Witkonem de Mochow et Pessikonem de Drzeweziez in hunc modum: Quia prenominatus Sstiech debet condescendere prenotato iudici de uno quartali agri cum se- mine in quatuordecim s. gr., sicuti villani re- commendaverint in eadem sentencia satis esse, si vero ibidem non sufficeret, tunc in alio agro supplere debet. Qui iudex illos agros cum se- gete tenere debet a die s. Georgii venturo proxime ad unum annum —. Actum [in con- silio Nove Civ. Prag.] feria tercia ante domi- nicam Palmarum anno — XXI?. (Rukop. €. 2079 fol. K. 29.) 8. 1437, 2. prosince. Famosus Pessico dictus Blahotiezky de Blahotiez — fecit ami- cabilem concordiam cum domino Pessicone ab argentea stella, commissario orphanorum Pro- copii de Olssan, pro dotalicio, quod habere dinoscitur idem Blahotiezky in bonis Kbel di- ctorum orphanorum post mortem Marthe con- thoralis sue, relicte vero prefati Procopii, tali sub condicione: Si orphanos prefati Procopii ante etatem ipsorum — mori contingerit, quod triginta s. gr. iam dicto Blahotieczky post mor- tem dictorum orphanorum — debent — dari, aut tres s. gr. census annui —. Actum in pleno consilio feria II. ante diem s. Barbare. (Rukop. 6. 2099 fol. 453.) 9. 1438, 8. července. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pražského vyznáváme tiemto zápisem obecně přede všemi, že vstúpiv před nás slovutný Pešík od střiebrné hvězdy, spolupřiesežný náš měštěnín, i vznesl jest na E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ny, kterak nemoha sirotköm nebožce Proko- povým z Olšan zbožie po mateři těch jistých sirotkuov a po nebožci Vackovi Křížovic zuo- stalému nižádným právem dosáhnüti, ponévadz Janek Rokycanský, seděním na Brzvech, všecko zboží svrchupsaného Vacka jménem Vaňka, sirotka téhož Vacka, právem zemským a vedle zápisuov desk zemských jest opanoval. Ale že s velikú prací a nemalými náklady pro dobré a užitečné těch jistých sirotkuov učinil jest přátelskou smlúvu s svrchupsaným Jankem Rokycanským o to zbožie ve Kbele, kteréž jesti bylo Vacka svrchupsaného, a to takovüto: Ze to jisté zboZie ve Kbele má pri téch sirot- ciech Prokopovych z Olsan zuostati pod tako- vüto üámluvü, jestliZe by jednoho z téch jistych sirotkuov pán Duoh neuchoval s8 tohoto světa sjieti před lety rozumnymi, tehda to jisté zbožie na druhého sirotka zuostalého má spad- núti. Pakli by pán Buoh neuchoval, že by oba s tohoto světa sešli před lety dospělými, tehda to jisté zboží ve Kbele má na svrchupsaného Janka Rokycanského spadnüti plným právem. Jestli pak že by ta jistá oba sirotky došly svých let rozumných, tehdy to jisté zbožie ve Kbele má při nich dědicky zuostati —. Žá- dajíce a prosiece Pešík a Janek svrchupsaní k té jisté smlúvě našeho povolenie. Ke kte- réžto žádosti jich tak hodné, dali sme k té jisté smlúvě naše povolenie a mocí tohoto zá- pisu dáváme, děkujíce zvláště svrchupsanému Pešíkovi z té pilnosti a práce, kterúžto má o dobré a užitečné těch sirotkuov svrchu- psaných. Actum feria tercia post diem s. Pro- copii a. XXXVIII. (Rukop. č. 992 fol. 178.) 10. 1450, 26. března. Ex amicabili con- cordia Kaczka de Kbel cum Nicolao filio suo tenetur solvere Blahe a s. Ambrosio — !/, s. gr. — Item Martinus, qui emit hereditatem erga Rzieham ibidem in Kbel, tenetur solvere dicto Blahe II s. —. Actum [in consilio Nove Civ. Pr.] feria V. post Annuncciacionem S. Marie. (Rukop. é. 88 fol. 476.) 11. 1496, 23. června. Ve jméno božie
Strana 399
Kbel— Klatovy. amen. Já Vít ze Gbela, soused tohoto Nov. M. Pr. — toto mé vuole činím poslednie po- ručenstvie, kdežto duom svuoj na Pořečí vedle domu Havla šenkéře vysazený — dávám — Havlovi synu mému. Ale Vávrovi, synu mému druhému, odkazuji dvuor a seděnie, kteréž mám ve Gbele —. Actum anno oc XCVI ante Johannis B. feria V. (Rukop. 6. 2095 f. B. 1.) 12. 1542, 22. dubna. Matěj Vítků přiznal se jest před pány úředníky městskými, jakož jest prodal grunt a dvuor ve Gbele Svato&ovi Rekovi za I'/,C k. m. minus X kop m., Ze jest přijal tu všicku summu —. Actum sabbato post Reliquiarum 1542. (Rukop. 6. 42 f. 46.) Klatovy. 1. 1488, 28. ledna. My purgmistr a kon- šelé města Klatov známo činíme listem tiemto před všemi lidmi, kdož jej čísti neb čtúce slyšeti budú, a zvláště mnohovzácné opatrnosti pánóm purgmistru a konšelóm Star. M. Pr., pánóm a přátelóm nám přeznivým, službu naši napřed vzkazujíce, na vědomie VMti dáváme, že vstúpil jest před nás do plné rady našie opatrný muž Viktor spoluměštěnín náš, i se- znal — jakož má zápis knihami nadepsaného města Pražského na duom páně Lukšuov po- stavený v Železné ulici, kteréžto penieze mají dány býti svrchupsanému Viktorovi na Hrom- nice najprv příštie. Ale že jest sám osobně při tom býti nemohl, i poručil jest (o mocně opatrnému muži Jindřichovi synu svému — aby ty penieze vzal. — Toho na svědomie a jistotu pečet sekretu města našeho dali sme pfitisknüti k tomuto listu, jenž jest psán a dán l. b. etc. LXXXVIIL. ten pondělí po sv. Pavlu na vieru obrácenie. (Rukop. č. 94. I. f. 69.) 2. 1520. (Nález o jezy.) Když se psalo I. 1520 ve čtvrtek před sv. Žofijí, páni starší pří- sežní mlynáři zejmena tito: Václav Vrbský z St. M. Pr., Blažej mlynář z téhož města, a Burjan Pejtlů z Plzně, Matěj z Nov. M. Pr., Petr z Šer- linku z téhož města, jsouce od pánův Pražan. Starom. vysláni k rozeznání té pře a nesnáze, 399 která jest byla mezi Vávrou mlynářem Podšibe- nickým z jedné, a Mikulášem Jirovic a někte- rými sousedy z strany druhé při městě Kla- tovech, o čistění stoky a břehy a o požitek jich ; vyslyševše strany a to s pilností ohledavše, takto jsou za právo pověděli. Napřed jii čistění stoky mlynář se takto zachovati má: násadiště u lopaty má míti tří loktů z dýli míry Pražské, a tou stoje tuče (?), kdyby koliv toho potřeba kázala, pokudž dosáhnouti může, klásti na břeh má; a kdyby tím čistěním břehy se vyvejsily, má to, zvláště písky neužitečné, odvésti a odprázdniti. Což se pak požitku břehu, pokudž při čistění mlynář lopatů vy- kládá, toho on požívati má s dřívím i travou; co by pak při tom místě čistění okolo břehu těch bylo, toho ten, číž grunty jsou, ať užívá. A po těch březích škoda jestli by se komu podmíláním dála, to s mlynárovym védomím můž sobě teu opraviti, však mlynáři beze škody ; jinak žádný plotu v struze dělati nemá. A co se dotýče rybníku páně Mikulášova, na kterýž se voda z té stoky přijímá, tu aby trouba položena byla rouvním nebozezem provrtaná, a tou kdyby potřeba byla, aby se napouštěl; v té pak troubě aby byl, že kdyby rybníček plný byl, aby díra velká zahražena byla. Dále jestli by přes to potřebí vody více bylo, tehdy pan Mikuláš má moc míti, vody z té stuky pojíti po nešpoře, a v neděli, též po nešpořích, zase ji navrátí, kolikrát by koli potřeba bylo. To a podtud v té při mezi stranami mlynáři přísežní právem vypověděli, aby jim, kteříž mají grunty své při též stůčce i jiných, vě- déli se čím spraviti. Kdoby pak koli podle tohoto vyřízení se nechoval, ten podle práv našich panu purgkmistru a radě z toho města Klatov, při kterémž by se toho dopustil, deset kop míš. má propadnouti. Toto také svrchu- psaní přísežní mlynáři při rovnání té pře za právo jsou pověděli, aby každý toho pod nimi položenou pokutou desíti kop míš. zachoval: Nejprve dva prahy, jeden nad Šibenickým mlejnem pod Vrhlíkem, a druhý mezi panem
Kbel— Klatovy. amen. Já Vít ze Gbela, soused tohoto Nov. M. Pr. — toto mé vuole činím poslednie po- ručenstvie, kdežto duom svuoj na Pořečí vedle domu Havla šenkéře vysazený — dávám — Havlovi synu mému. Ale Vávrovi, synu mému druhému, odkazuji dvuor a seděnie, kteréž mám ve Gbele —. Actum anno oc XCVI ante Johannis B. feria V. (Rukop. 6. 2095 f. B. 1.) 12. 1542, 22. dubna. Matěj Vítků přiznal se jest před pány úředníky městskými, jakož jest prodal grunt a dvuor ve Gbele Svato&ovi Rekovi za I'/,C k. m. minus X kop m., Ze jest přijal tu všicku summu —. Actum sabbato post Reliquiarum 1542. (Rukop. 6. 42 f. 46.) Klatovy. 1. 1488, 28. ledna. My purgmistr a kon- šelé města Klatov známo činíme listem tiemto před všemi lidmi, kdož jej čísti neb čtúce slyšeti budú, a zvláště mnohovzácné opatrnosti pánóm purgmistru a konšelóm Star. M. Pr., pánóm a přátelóm nám přeznivým, službu naši napřed vzkazujíce, na vědomie VMti dáváme, že vstúpil jest před nás do plné rady našie opatrný muž Viktor spoluměštěnín náš, i se- znal — jakož má zápis knihami nadepsaného města Pražského na duom páně Lukšuov po- stavený v Železné ulici, kteréžto penieze mají dány býti svrchupsanému Viktorovi na Hrom- nice najprv příštie. Ale že jest sám osobně při tom býti nemohl, i poručil jest (o mocně opatrnému muži Jindřichovi synu svému — aby ty penieze vzal. — Toho na svědomie a jistotu pečet sekretu města našeho dali sme pfitisknüti k tomuto listu, jenž jest psán a dán l. b. etc. LXXXVIIL. ten pondělí po sv. Pavlu na vieru obrácenie. (Rukop. č. 94. I. f. 69.) 2. 1520. (Nález o jezy.) Když se psalo I. 1520 ve čtvrtek před sv. Žofijí, páni starší pří- sežní mlynáři zejmena tito: Václav Vrbský z St. M. Pr., Blažej mlynář z téhož města, a Burjan Pejtlů z Plzně, Matěj z Nov. M. Pr., Petr z Šer- linku z téhož města, jsouce od pánův Pražan. Starom. vysláni k rozeznání té pře a nesnáze, 399 která jest byla mezi Vávrou mlynářem Podšibe- nickým z jedné, a Mikulášem Jirovic a někte- rými sousedy z strany druhé při městě Kla- tovech, o čistění stoky a břehy a o požitek jich ; vyslyševše strany a to s pilností ohledavše, takto jsou za právo pověděli. Napřed jii čistění stoky mlynář se takto zachovati má: násadiště u lopaty má míti tří loktů z dýli míry Pražské, a tou stoje tuče (?), kdyby koliv toho potřeba kázala, pokudž dosáhnouti může, klásti na břeh má; a kdyby tím čistěním břehy se vyvejsily, má to, zvláště písky neužitečné, odvésti a odprázdniti. Což se pak požitku břehu, pokudž při čistění mlynář lopatů vy- kládá, toho on požívati má s dřívím i travou; co by pak při tom místě čistění okolo břehu těch bylo, toho ten, číž grunty jsou, ať užívá. A po těch březích škoda jestli by se komu podmíláním dála, to s mlynárovym védomím můž sobě teu opraviti, však mlynáři beze škody ; jinak žádný plotu v struze dělati nemá. A co se dotýče rybníku páně Mikulášova, na kterýž se voda z té stoky přijímá, tu aby trouba položena byla rouvním nebozezem provrtaná, a tou kdyby potřeba byla, aby se napouštěl; v té pak troubě aby byl, že kdyby rybníček plný byl, aby díra velká zahražena byla. Dále jestli by přes to potřebí vody více bylo, tehdy pan Mikuláš má moc míti, vody z té stuky pojíti po nešpoře, a v neděli, též po nešpořích, zase ji navrátí, kolikrát by koli potřeba bylo. To a podtud v té při mezi stranami mlynáři přísežní právem vypověděli, aby jim, kteříž mají grunty své při též stůčce i jiných, vě- déli se čím spraviti. Kdoby pak koli podle tohoto vyřízení se nechoval, ten podle práv našich panu purgkmistru a radě z toho města Klatov, při kterémž by se toho dopustil, deset kop míš. má propadnouti. Toto také svrchu- psaní přísežní mlynáři při rovnání té pře za právo jsou pověděli, aby každý toho pod nimi položenou pokutou desíti kop míš. zachoval: Nejprve dva prahy, jeden nad Šibenickým mlejnem pod Vrhlíkem, a druhý mezi panem
Strana 400
400 Jindřichem a Vrhlíkem při těch cejších, kteří jsou při těch prazích za znamení položeny, aby stály a nic vejše ani níže. A co se jezu páně Jindřichova dotýče, v tom se tak zachovati, pokud mu cejchem ukázáno a vyměřeno jest; a kdež cejch položen na gruntech pana Zoub- ského, tím se Jan Batěk spravovati má, též i pan Zoubský. A co se dotýče mlynáře Podšibenickýho mlejna, kol nemá míti než půl čtvrta lokte klatovského zvejší, a potom i ji- ným má se, jako od starodávna bylo, zachovati, aby škody žádnejmu neučinil. Item v mlejně páně Jindřichově pod brankú kola mají z vejší tří loket zdejších tří čtvrtí a tří prstů. Item ve mlejně, který Batěk drží, na tom mají kola z vejší bejti jako pod Šibenickým, totiž půl čtvrta lokte zdejšího neb klatovského. Item přívraty, kte- réž by koli nad stokami mlynářskými byly, ty mají zkaženy býti a žádný jich více dělati nemá, ani kdo které nečistoty má do stuky, buď rybář neb koželuh, neb jivchář ; také nemá žádný v struhách koží močiti, než mají sobě žumpy podle stuky dělati a tu močiti; a sou- sedé, kteříž vodu z stuky na haltéře napouštěli, kdyby pak plny byly, tehdy aby v té díře špunt, v němž díra, co by mohlo dva prsty strčiti, a tou dírou aby voda živá na haltéře ustavičně šla. Item kdo by koliv té vody buď na mlejny neb na haltéře užívali, [aby] se též [u] Vrblíku bez obecné škody dělal, aby společně nato naklá- dali nyní i potomně, pokudž by kdo toho po- žíval, a ten též podle míry má dělati. Také ti, kdož té vody požívají, kdyby potřeba byla stoky čistiti, všickni mají i mlynáři pomáhati ; a kteříž vodu na haltéře berou, když by ryb na haltéřích neměli, vodu všickni mají pouštěti. Item mlynář nemaje co mlíti; žádné vody aby zrádně nedržel ani jinam aby ji vobracel, než předce stokou ji pustil. Item míry dvě, kte- rýmiž na rybníček i na haltéře vodu pouštěti, mají páni na rathouze jednu míru míti a mlynář Podšibenický druhou, a podle těchto se zacho- vati mají. Actum et relatum in consilio f. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: VI. XI Millia Virginum et divae Ursulae anno 1569. (Rukop. č. 3010 fol. 69.)*) *) V téže knize čte se též tento zápis z r. 1581: Žádost vší obce města Klatov z jedné a urozeným panem Viktorynem Pekem z Římku a na Bezděkově z strany druhé, za příčinou mlejna v nově začatého ano i vody z řeky Ouhlavy vedení leta Páně 1581 v středu v den sv. Františka [4. říj.], my starší přísežní mlynáři v království Českém v městech Pražských, zejména Jiřík Jiráček a Jindřich Stupka z Nových mlejnův, jsouce vysláni řádem a právem od slovutné a mnoho vzáctné poctivosti pana purgmistra a rady Starého Města Pražského, na žádost a připsání slovutné opa- trnosti pana purgmistra a rady i na místě vší obce města Klatov z jedné, a urozeným panem Viktorynem Pekem z Římku a na Bezděkově z strany druhé, za příčinou mlejna v nově zaraženého neb začatého ano i vody z řeky Ouhlavy vedení, tak jakž od stran před nás předestříno a ukazováno i mluveno bylo. Předně postavivši se v jisté místo podlí pánův hejtmanův kraje Plzeňského, zejména urozených pánův p.p. Jana mladšího z Roupova na Roupově a Nezdicích oc, pana Bořivoje z Rochce z Utova a na Tejnci k tomu za komisaře zřízených, od nichž milostivé poručení JMCské, p. pána nás všech nejmilostivějšího, ukázáno i také před stranami přečteno, v přítomnosti uroze- ných p. pana Koca z Dobrže a na Bystřici, JMCské rady, p. Jindřicha Janovskýho z Janovic a na Jano- vicích, p. Jindficha Be&ína z Bešin a na Bešinech, p. Jana staršího Janovskýho z Janovic a v Janovicích i jiných pánův přátel dožádaných, jakž též poručení JMCské v sobé zavírá. Tu my svrchu jmenovaní mly- náři přísežní slyšíce strany v jich stížnostech a obra- nách i svobodách, co k tomu ukazováno bylo, též v smlouvu, kteráž se jistým snešením v počtu mnohých přátel mezi stranami stala, nahlédše, toho všeho maje sobě od stran moc danou, s pilností, pamatujíce na pána Boha, spravedlnost a svědomí své pováživše a to vše očitě spatřívše, takto mezi stranami za spravedlivé nacházíme, nyní i budoucně zůstavujeme aneb ustano- vujeme. Předně z počátku vody vedení na rybník Bezděkovský z řeky Ouhlavy tak řečený v březích gruntu urozeného pana Jindřicha Janovského z Janovic a na Janovicích s jeho žádostivou dobrou volí práh jsme položili, a v něm díru lokte z šíří a půl lokte z vejší míry klatovský udělali a vyměřili, a k jisté míře týž práh k zemi přijehlovali, a v dolejším konci prahu, totiž po vodě, hůl vrazili a cejchem k tomu na- řízeným cejchovali k vrchu předřečené díry v prahu vyměřené, kterýžto cejch má býti zarumován pro bez- pečnost a porušení, poněvadž na poušti jest z jezování, pak jakž cejchem tak vrchem díry srovnati se má
400 Jindřichem a Vrhlíkem při těch cejších, kteří jsou při těch prazích za znamení položeny, aby stály a nic vejše ani níže. A co se jezu páně Jindřichova dotýče, v tom se tak zachovati, pokud mu cejchem ukázáno a vyměřeno jest; a kdež cejch položen na gruntech pana Zoub- ského, tím se Jan Batěk spravovati má, též i pan Zoubský. A co se dotýče mlynáře Podšibenickýho mlejna, kol nemá míti než půl čtvrta lokte klatovského zvejší, a potom i ji- ným má se, jako od starodávna bylo, zachovati, aby škody žádnejmu neučinil. Item v mlejně páně Jindřichově pod brankú kola mají z vejší tří loket zdejších tří čtvrtí a tří prstů. Item ve mlejně, který Batěk drží, na tom mají kola z vejší bejti jako pod Šibenickým, totiž půl čtvrta lokte zdejšího neb klatovského. Item přívraty, kte- réž by koli nad stokami mlynářskými byly, ty mají zkaženy býti a žádný jich více dělati nemá, ani kdo které nečistoty má do stuky, buď rybář neb koželuh, neb jivchář ; také nemá žádný v struhách koží močiti, než mají sobě žumpy podle stuky dělati a tu močiti; a sou- sedé, kteříž vodu z stuky na haltéře napouštěli, kdyby pak plny byly, tehdy aby v té díře špunt, v němž díra, co by mohlo dva prsty strčiti, a tou dírou aby voda živá na haltéře ustavičně šla. Item kdo by koliv té vody buď na mlejny neb na haltéře užívali, [aby] se též [u] Vrblíku bez obecné škody dělal, aby společně nato naklá- dali nyní i potomně, pokudž by kdo toho po- žíval, a ten též podle míry má dělati. Také ti, kdož té vody požívají, kdyby potřeba byla stoky čistiti, všickni mají i mlynáři pomáhati ; a kteříž vodu na haltéře berou, když by ryb na haltéřích neměli, vodu všickni mají pouštěti. Item mlynář nemaje co mlíti; žádné vody aby zrádně nedržel ani jinam aby ji vobracel, než předce stokou ji pustil. Item míry dvě, kte- rýmiž na rybníček i na haltéře vodu pouštěti, mají páni na rathouze jednu míru míti a mlynář Podšibenický druhou, a podle těchto se zacho- vati mají. Actum et relatum in consilio f. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: VI. XI Millia Virginum et divae Ursulae anno 1569. (Rukop. č. 3010 fol. 69.)*) *) V téže knize čte se též tento zápis z r. 1581: Žádost vší obce města Klatov z jedné a urozeným panem Viktorynem Pekem z Římku a na Bezděkově z strany druhé, za příčinou mlejna v nově začatého ano i vody z řeky Ouhlavy vedení leta Páně 1581 v středu v den sv. Františka [4. říj.], my starší přísežní mlynáři v království Českém v městech Pražských, zejména Jiřík Jiráček a Jindřich Stupka z Nových mlejnův, jsouce vysláni řádem a právem od slovutné a mnoho vzáctné poctivosti pana purgmistra a rady Starého Města Pražského, na žádost a připsání slovutné opa- trnosti pana purgmistra a rady i na místě vší obce města Klatov z jedné, a urozeným panem Viktorynem Pekem z Římku a na Bezděkově z strany druhé, za příčinou mlejna v nově zaraženého neb začatého ano i vody z řeky Ouhlavy vedení, tak jakž od stran před nás předestříno a ukazováno i mluveno bylo. Předně postavivši se v jisté místo podlí pánův hejtmanův kraje Plzeňského, zejména urozených pánův p.p. Jana mladšího z Roupova na Roupově a Nezdicích oc, pana Bořivoje z Rochce z Utova a na Tejnci k tomu za komisaře zřízených, od nichž milostivé poručení JMCské, p. pána nás všech nejmilostivějšího, ukázáno i také před stranami přečteno, v přítomnosti uroze- ných p. pana Koca z Dobrže a na Bystřici, JMCské rady, p. Jindřicha Janovskýho z Janovic a na Jano- vicích, p. Jindficha Be&ína z Bešin a na Bešinech, p. Jana staršího Janovskýho z Janovic a v Janovicích i jiných pánův přátel dožádaných, jakž též poručení JMCské v sobé zavírá. Tu my svrchu jmenovaní mly- náři přísežní slyšíce strany v jich stížnostech a obra- nách i svobodách, co k tomu ukazováno bylo, též v smlouvu, kteráž se jistým snešením v počtu mnohých přátel mezi stranami stala, nahlédše, toho všeho maje sobě od stran moc danou, s pilností, pamatujíce na pána Boha, spravedlnost a svědomí své pováživše a to vše očitě spatřívše, takto mezi stranami za spravedlivé nacházíme, nyní i budoucně zůstavujeme aneb ustano- vujeme. Předně z počátku vody vedení na rybník Bezděkovský z řeky Ouhlavy tak řečený v březích gruntu urozeného pana Jindřicha Janovského z Janovic a na Janovicích s jeho žádostivou dobrou volí práh jsme položili, a v něm díru lokte z šíří a půl lokte z vejší míry klatovský udělali a vyměřili, a k jisté míře týž práh k zemi přijehlovali, a v dolejším konci prahu, totiž po vodě, hůl vrazili a cejchem k tomu na- řízeným cejchovali k vrchu předřečené díry v prahu vyměřené, kterýžto cejch má býti zarumován pro bez- pečnost a porušení, poněvadž na poušti jest z jezování, pak jakž cejchem tak vrchem díry srovnati se má
Strana 401
Klatovy— Klecany. a vejše nic, kterémužto prahu, cejchu i jezu právo dáváme, aby tak v budoucích časích jmín a držán byl, což to všechno pan Viktoryn Pek z Římku a na Bez- děkové zadělati a opatrovati má, jest a bude povinen, a toho tak požívati bez překážky pánův Klatovských i také pana Jindřicha Janovského i budoucích jich. Pakli by kdo tím hejbal, porušoval, zvyšoval nebo sni- žoval, rozšiřoval nebo přebíjením náplatkův zužoval i jinak jakýmkoliv oumyslem všetečně tomu překážel, tehdy ten každý takový v pokutu JMCské jakožto králi Českému z dávna vyměřenou upadá, totiž statku cti i hrdla zbavení. Strana pak straně pro nezdržení toho též v pokutu upadá a sto kop gr. čes., polovici škodu trpícímu a druhou polovici do komory JMCské. Item odtud jsme vedeni na jiné místo až k jezu v nově zdělanému, Loubský tak řečenému, odkudž se voda k městu Klatovům žene ; tu jsme spatřili a našli cejchy dva, jeden starý a druhý nový, jednostejné míry od předkův našich vražené a utvrzené, a nad též cejchy zvejšení jezu k čtvrti lokte míry Pražský našlo se: Z čehož jistá míra vzata a panu prymasovi města Klatov v ruce dána. Ten a takový jez k cejchům výš dotčeným srovnán býti má, neb takovým zvejšením na škodu a újmu se býti spatřuje a skutečně poznává; což pan purgkmistr a páni města Klatov pro obecní dobré nad tím i jinými mnohými artykuli v předešlých starých relacích obsaženými, jak a pokud jedenkaždý svých svobod a vejsad požívati má, oč činiti bylo aneb jest, ruku ochrannú držeti povinni býti ráčí. Item odtud opět vedeni jsme na třetí místo ke mlejnu Mathou- šovu, tu jest nám ukázaný sroubek v způsobu haltýře v břehu při stoce udělaný, z něhož se voda k piva vaření do města Klatov vede. Ten pak že by tu ne- místně a nezpůsobně pod mnohými nečistotami byl, čehož na onen čas jak potřebující tak i udělující smy- sliti neuměli, ani tomu tak dobře porozuměti nemohli, nebo ta věc sama v sobě se předešle ukryla; nyní pak tomu lépe vyrozumévsi, kterak beze škody již psaných mnohých nečistot přecíditi a vyhnouti se nemůže. I na též předestření pánův Klatovských i na místě vší obce to spatřivše, neuznávaje my proti starým relacim nic býti, alébrž nedostatek napraviti dopouštíme, aby vejše podle uznalé potřeby a své vlastní vůle takovou vodu bez nečistot, poněvadž grunt jejich jest, pojali, a vedli trubami aneb jak se jim líbí, však jistou míru, jakž v starých relacích předkův našich o tom se vysvě- tluje a nachází, a více nic. Stalo se ut supra a dokonáno spatření v sobotu po sv. Františku [7. října] léta vejš- psaného 81. (Tamtéž fol. 93.) Klecany. 1. 1357. — Bohuslaus Wolframi resignavit filio suo Simoni hereditatem super villam Kle- Archiv Cesky XXVI. 401 can cum omnibus pertinenciis —. (Rukop. č. 987 fol. 186.)*) *) V universitní knihovně Pražské jest tato listina ze dne 6. května 1358, která též o Klecanech mluví: Nos Nicolaus iudex, Habardus, Nicolaus Gentes, cives et iurati Maioris Civ. Pr., tenore presencium reco- gnoscimus universis, quod constituti in presencia nostra Franciscus et Katerina, nati ex filia Maczkonis Albi, civis Minoris Civ. Pr., et Janko ac Wenceslaus, nati ex filia Henrici Znoymeri, pueri Wenceslai Geczmi- conis, quondam civis dicte civitatis Pragensis, publice recognoverunt protestantes, se recepisse decem et octo s. ab honorabilibus et religiosis viris domino Henrico preposito et conventu monasterii Zderaziensis in Nova Civ. Pr. pro domo et, curia in villa Cleczan spectante ad dictum monasterium Zderaziense, quam curiam dictus Wanko Geczmyk tenuit una cum hereditate ad eandem pertinente in servicio, quod vulgariter naprawa dicitur, secundum taxam et estimacionem proborum virorum, qui dictam domum et curiam taxaverunt; promittentes pro se ac omnibus heredibus et succes- soribus suis perpetuis temporibus quidquam iuris vel dominii sibi vendicare seu attribuere in supradictis domo, curia seu hereditate vel naprawa, sed mona- sterium faciunt quittum et liberum a quavis impeticione seu questione, si qua pro supradictis omnibus ab ipsis aut alio quocumque posset, inferri de iure seu de facto. Protestati sunt et domini et fratres Nicolaus prior, Valentinus plebanus ecclesie s. Wenceslai, quod dictas decem et octo s. nomine prepositi et conventus, quas pro dicta domo seu curia solverunt, pro illis pecuniis vendiderunt marcam cum dimidia census, quam ha- buerunt in testamento a domino Paulo felieis recorda- cionis de Podwin super curia eadem, in testimonium, quod ea, que ipsis sunt donata in testamento, in evi- dentem utilitatem sunt conversa, In cuius rei testi- monium ad peticionem ambarum parcium sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum Prage anno domini MCCCLVIII in die s. Johannis ap. ev. 2. 1421, 30. června. Martha conthoralis Nicolai Maixner de et super municione — in Kleczan X s. gr. census annui et perpetui una cum censibus retentis nostro in consilio publicavit. Actum feria 1I. post festum s. Petri anni — XXI?. (Rukop. & 2099 fol. 119.) 3. 1428, 30. éervence. Amicabiles compo- sitores inter Martinum waczkarz, civem Maioris Civ. Pr., ex una, et Georgium alias Jiram, institorem de Praga, racione bonorum in Kle- czan parte ex altera contendencium, talem fe- 51
Klatovy— Klecany. a vejše nic, kterémužto prahu, cejchu i jezu právo dáváme, aby tak v budoucích časích jmín a držán byl, což to všechno pan Viktoryn Pek z Římku a na Bez- děkové zadělati a opatrovati má, jest a bude povinen, a toho tak požívati bez překážky pánův Klatovských i také pana Jindřicha Janovského i budoucích jich. Pakli by kdo tím hejbal, porušoval, zvyšoval nebo sni- žoval, rozšiřoval nebo přebíjením náplatkův zužoval i jinak jakýmkoliv oumyslem všetečně tomu překážel, tehdy ten každý takový v pokutu JMCské jakožto králi Českému z dávna vyměřenou upadá, totiž statku cti i hrdla zbavení. Strana pak straně pro nezdržení toho též v pokutu upadá a sto kop gr. čes., polovici škodu trpícímu a druhou polovici do komory JMCské. Item odtud jsme vedeni na jiné místo až k jezu v nově zdělanému, Loubský tak řečenému, odkudž se voda k městu Klatovům žene ; tu jsme spatřili a našli cejchy dva, jeden starý a druhý nový, jednostejné míry od předkův našich vražené a utvrzené, a nad též cejchy zvejšení jezu k čtvrti lokte míry Pražský našlo se: Z čehož jistá míra vzata a panu prymasovi města Klatov v ruce dána. Ten a takový jez k cejchům výš dotčeným srovnán býti má, neb takovým zvejšením na škodu a újmu se býti spatřuje a skutečně poznává; což pan purgkmistr a páni města Klatov pro obecní dobré nad tím i jinými mnohými artykuli v předešlých starých relacích obsaženými, jak a pokud jedenkaždý svých svobod a vejsad požívati má, oč činiti bylo aneb jest, ruku ochrannú držeti povinni býti ráčí. Item odtud opět vedeni jsme na třetí místo ke mlejnu Mathou- šovu, tu jest nám ukázaný sroubek v způsobu haltýře v břehu při stoce udělaný, z něhož se voda k piva vaření do města Klatov vede. Ten pak že by tu ne- místně a nezpůsobně pod mnohými nečistotami byl, čehož na onen čas jak potřebující tak i udělující smy- sliti neuměli, ani tomu tak dobře porozuměti nemohli, nebo ta věc sama v sobě se předešle ukryla; nyní pak tomu lépe vyrozumévsi, kterak beze škody již psaných mnohých nečistot přecíditi a vyhnouti se nemůže. I na též předestření pánův Klatovských i na místě vší obce to spatřivše, neuznávaje my proti starým relacim nic býti, alébrž nedostatek napraviti dopouštíme, aby vejše podle uznalé potřeby a své vlastní vůle takovou vodu bez nečistot, poněvadž grunt jejich jest, pojali, a vedli trubami aneb jak se jim líbí, však jistou míru, jakž v starých relacích předkův našich o tom se vysvě- tluje a nachází, a více nic. Stalo se ut supra a dokonáno spatření v sobotu po sv. Františku [7. října] léta vejš- psaného 81. (Tamtéž fol. 93.) Klecany. 1. 1357. — Bohuslaus Wolframi resignavit filio suo Simoni hereditatem super villam Kle- Archiv Cesky XXVI. 401 can cum omnibus pertinenciis —. (Rukop. č. 987 fol. 186.)*) *) V universitní knihovně Pražské jest tato listina ze dne 6. května 1358, která též o Klecanech mluví: Nos Nicolaus iudex, Habardus, Nicolaus Gentes, cives et iurati Maioris Civ. Pr., tenore presencium reco- gnoscimus universis, quod constituti in presencia nostra Franciscus et Katerina, nati ex filia Maczkonis Albi, civis Minoris Civ. Pr., et Janko ac Wenceslaus, nati ex filia Henrici Znoymeri, pueri Wenceslai Geczmi- conis, quondam civis dicte civitatis Pragensis, publice recognoverunt protestantes, se recepisse decem et octo s. ab honorabilibus et religiosis viris domino Henrico preposito et conventu monasterii Zderaziensis in Nova Civ. Pr. pro domo et, curia in villa Cleczan spectante ad dictum monasterium Zderaziense, quam curiam dictus Wanko Geczmyk tenuit una cum hereditate ad eandem pertinente in servicio, quod vulgariter naprawa dicitur, secundum taxam et estimacionem proborum virorum, qui dictam domum et curiam taxaverunt; promittentes pro se ac omnibus heredibus et succes- soribus suis perpetuis temporibus quidquam iuris vel dominii sibi vendicare seu attribuere in supradictis domo, curia seu hereditate vel naprawa, sed mona- sterium faciunt quittum et liberum a quavis impeticione seu questione, si qua pro supradictis omnibus ab ipsis aut alio quocumque posset, inferri de iure seu de facto. Protestati sunt et domini et fratres Nicolaus prior, Valentinus plebanus ecclesie s. Wenceslai, quod dictas decem et octo s. nomine prepositi et conventus, quas pro dicta domo seu curia solverunt, pro illis pecuniis vendiderunt marcam cum dimidia census, quam ha- buerunt in testamento a domino Paulo felieis recorda- cionis de Podwin super curia eadem, in testimonium, quod ea, que ipsis sunt donata in testamento, in evi- dentem utilitatem sunt conversa, In cuius rei testi- monium ad peticionem ambarum parcium sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum Prage anno domini MCCCLVIII in die s. Johannis ap. ev. 2. 1421, 30. června. Martha conthoralis Nicolai Maixner de et super municione — in Kleczan X s. gr. census annui et perpetui una cum censibus retentis nostro in consilio publicavit. Actum feria 1I. post festum s. Petri anni — XXI?. (Rukop. & 2099 fol. 119.) 3. 1428, 30. éervence. Amicabiles compo- sitores inter Martinum waczkarz, civem Maioris Civ. Pr., ex una, et Georgium alias Jiram, institorem de Praga, racione bonorum in Kle- czan parte ex altera contendencium, talem fe- 51
Strana 402
402 cerunt pronuncciacionem —, quod prefatus Martinus predicto Georgio [debet] dare et assignare XX s. gr. —. Actum feria VI. post festum s. Jacobi ap. anno — XXIII. (Rukop. č. 2099 fol. 124.) 4. 1432, 6. října. My purgmistr a konšelé i všecka obec Velikého Města Pražského vy- znáváme tiemto zápisem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že zname- navše a spatřivše, kterak Petr Meziřiecký, ně- kdy spoluměštěnín náš, od nás v naší najpil- nější potřebu a núzi k nepřátelóm božím a našim na poraženie pravd božských a zkaženie jazyka našeho českého nevinně a křivě zhy- zděného, proti své vlastnie přísaze utekl jest a odběhl, pro kteréžto příčiny i pro jiné mnohé všecka zbožie dědičná téhož Petra Meziřieckého i také ten jistý plat, kterýž jest měl na Kle- canech, na Mikulášovu Jevicerovu zboží a což k Klecanóm přislušie, vedle práv našich měs- ckých i také ciesařských právě a spravedlivě jest na nás připadl, a v berniech zadržených a jiných poplatciech měsckých — sě jesti prostál. Kteréhožto platu tak na nás připadeného a — prostálého všechno právo naše, kteréž sme k tomu jistému platu kterakkolivěk měli a mieti mohli, máme a mieti muožeme — dali sme mocně — opatrnému Jankovi od střiebrné hvězdy — a poctivé Anně, někdy Johánka Kbelského manželce, cti*) téhož Janka, a Ka- truši dceři jejie, manželce svrchupsaného Janka, i jich dědicóm a budúcím pro jich dobrotivé, hojné a statečné k nám svým statkem v naší velmi pilnú potřebu okázánie, jímžto statkem pravdám božím i nám všem k týmž pravdám božským příchylným jest statečně a skutečně poslüzeno —. Actum a. domini MCCCCXXXII® feria II. post festum s. Francisci. (Rukop. &. 992 fol. 143.) *) tsti, tchyni. 5. 1432, 6. října. Ex decreto tocius com- munitatis magne Nicolaus, natus Nicolai Je- wiczer, qui in contemptum legis divine de communitate confugerat, restitutus est per E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: magistrum civium et dominos consules Maioris Civ. Pr. ad graciam et ad ius totale, guod patri ipsius ad bona in Kleczan competebat, iure tamen, quod prefate communitati in hu- iusmodi competebat et competit bonis, dumtaxat excepto. Pro quo quidem iure patris certam summam assignare debet, si eadem habere voluerit. Hoc adiecto, quod pretactus Nico- laus debet bonum et malum cum prefata communitate usque ad triennium pati, et legi divine et communioni utriusque speciei fide- liter adherere. Actum anno oc XXXII® fer. II. post Francisci. (Rukop. & 2099 fol. 348.) 6. 1432, 14. fijna. My purgmistr a konšelé i všecka obec Velikého Města Pražského známo činíme tiemto zápisem —: Tak jakož jest Mi- kuláš Jevicer, spoluměštěnín náš, od nás v naší najpilnější potřebu a núzi utekl a odběhl k ne- přátelóm —, pro kteréžto utečenie jeho ve- škeren statek na nás jesti spravedlivě připadl; a potom Mikulášek, syn Mikuláše téhož Jevi- cera, navrátiv sě zasě k nám i prosil jest nás statečně, abychom jemu ty scestnosti, kteréž jesti proti nám učinil, odpustiece, milost jemu dali a k právu, kteréž jest měl otec jeho k Klecanóm, jej navrátili, že chce za to právo otcovo tři sta k. bez dvadceti kop gr. nám dáti. A my, páni svrchupsaní, a obec znamenavšie jeho prosbu hodnúů a podobnů, ty jisté scesnosti jeho a viny proti nám uči- něné sme jemu odpustili a k milosti a k právu, kteréž jest toliko otec jeho k svrchupsaným Klecanóm měl, jeho sme navrátili —, tak aby nám svrchupsaných tři sta kop bez dvadceti k. gr. dal, kromě platu Petra Meziřieckého aneb jiných měšťan našich odběhlých —. Kte- rýchžto peněz Mikulášek svrchupsaný mieti nemoha, i prosil jest opatrného Janka od střie- brné hvězdy —, aby za něho těch jistých tři sta k. bez dvadceti k. gr. dal a obci — za- platil; kterýžto Janek těch jistých tři sta kop bez dvadceti k. gr. nám jest — skutečně dal —. A dále Mikulášek — postúpil jest mocně a vzdal to jisté zboZie v Klecanech — často-
402 cerunt pronuncciacionem —, quod prefatus Martinus predicto Georgio [debet] dare et assignare XX s. gr. —. Actum feria VI. post festum s. Jacobi ap. anno — XXIII. (Rukop. č. 2099 fol. 124.) 4. 1432, 6. října. My purgmistr a konšelé i všecka obec Velikého Města Pražského vy- znáváme tiemto zápisem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že zname- navše a spatřivše, kterak Petr Meziřiecký, ně- kdy spoluměštěnín náš, od nás v naší najpil- nější potřebu a núzi k nepřátelóm božím a našim na poraženie pravd božských a zkaženie jazyka našeho českého nevinně a křivě zhy- zděného, proti své vlastnie přísaze utekl jest a odběhl, pro kteréžto příčiny i pro jiné mnohé všecka zbožie dědičná téhož Petra Meziřieckého i také ten jistý plat, kterýž jest měl na Kle- canech, na Mikulášovu Jevicerovu zboží a což k Klecanóm přislušie, vedle práv našich měs- ckých i také ciesařských právě a spravedlivě jest na nás připadl, a v berniech zadržených a jiných poplatciech měsckých — sě jesti prostál. Kteréhožto platu tak na nás připadeného a — prostálého všechno právo naše, kteréž sme k tomu jistému platu kterakkolivěk měli a mieti mohli, máme a mieti muožeme — dali sme mocně — opatrnému Jankovi od střiebrné hvězdy — a poctivé Anně, někdy Johánka Kbelského manželce, cti*) téhož Janka, a Ka- truši dceři jejie, manželce svrchupsaného Janka, i jich dědicóm a budúcím pro jich dobrotivé, hojné a statečné k nám svým statkem v naší velmi pilnú potřebu okázánie, jímžto statkem pravdám božím i nám všem k týmž pravdám božským příchylným jest statečně a skutečně poslüzeno —. Actum a. domini MCCCCXXXII® feria II. post festum s. Francisci. (Rukop. &. 992 fol. 143.) *) tsti, tchyni. 5. 1432, 6. října. Ex decreto tocius com- munitatis magne Nicolaus, natus Nicolai Je- wiczer, qui in contemptum legis divine de communitate confugerat, restitutus est per E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: magistrum civium et dominos consules Maioris Civ. Pr. ad graciam et ad ius totale, guod patri ipsius ad bona in Kleczan competebat, iure tamen, quod prefate communitati in hu- iusmodi competebat et competit bonis, dumtaxat excepto. Pro quo quidem iure patris certam summam assignare debet, si eadem habere voluerit. Hoc adiecto, quod pretactus Nico- laus debet bonum et malum cum prefata communitate usque ad triennium pati, et legi divine et communioni utriusque speciei fide- liter adherere. Actum anno oc XXXII® fer. II. post Francisci. (Rukop. & 2099 fol. 348.) 6. 1432, 14. fijna. My purgmistr a konšelé i všecka obec Velikého Města Pražského známo činíme tiemto zápisem —: Tak jakož jest Mi- kuláš Jevicer, spoluměštěnín náš, od nás v naší najpilnější potřebu a núzi utekl a odběhl k ne- přátelóm —, pro kteréžto utečenie jeho ve- škeren statek na nás jesti spravedlivě připadl; a potom Mikulášek, syn Mikuláše téhož Jevi- cera, navrátiv sě zasě k nám i prosil jest nás statečně, abychom jemu ty scestnosti, kteréž jesti proti nám učinil, odpustiece, milost jemu dali a k právu, kteréž jest měl otec jeho k Klecanóm, jej navrátili, že chce za to právo otcovo tři sta k. bez dvadceti kop gr. nám dáti. A my, páni svrchupsaní, a obec znamenavšie jeho prosbu hodnúů a podobnů, ty jisté scesnosti jeho a viny proti nám uči- něné sme jemu odpustili a k milosti a k právu, kteréž jest toliko otec jeho k svrchupsaným Klecanóm měl, jeho sme navrátili —, tak aby nám svrchupsaných tři sta kop bez dvadceti k. gr. dal, kromě platu Petra Meziřieckého aneb jiných měšťan našich odběhlých —. Kte- rýchžto peněz Mikulášek svrchupsaný mieti nemoha, i prosil jest opatrného Janka od střie- brné hvězdy —, aby za něho těch jistých tři sta k. bez dvadceti k. gr. dal a obci — za- platil; kterýžto Janek těch jistých tři sta kop bez dvadceti k. gr. nám jest — skutečně dal —. A dále Mikulášek — postúpil jest mocně a vzdal to jisté zboZie v Klecanech — často-
Strana 403
Klecany (1432— 1435). psanému Jankovi od střiebrné hvězdy k jmění, k držení, ku požívání a ovládnutí. Actum pleno in consilio feria III. ante Galli anno oc XXXII. (Rukop. č. 992 fol. 144.) 1. 1438, 7. ledna. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pražského vyznáváme —, Tak jakož jsú slovutný Janek od střiebrné hvězdy a paní Anna Johánková Kbelská, cti jeho, a Katruše manželka téhož Janka —, vyplatili od nás a od obce našie zbožie v Kle- canech v jisté summě peněz —, o kteréžto zbožie — některaký svár a róznice mezi stra- noma svrchupsanýma byl jesti vznikl. I opatrní Jan Roček a Vaněk Duršmid, ubrmané a přá- telští smlúvce mocní — mezi týmaž stranoma — výpověď učinili: Najprvé, že svrchupsaní Janek, Anná a Katruše mají to jisté zbožie Klecanské — držeti kromě dvanádcti kop gr. platu na urče- ných lidech tudiež v Klecanech, Mikuláškovi [synu Jevicerovu] — postüpeného, jakoZto sobé sám jest týž Mikulášek s povolením Janka, Anny a Katruše ty jisté lidi vybral. Kterýžto plat má sobě sám již jmenovaný Mikulášek vybierati a na své potřeby jej obracovati —, ale roboty na týchž lidech — mají — Janek, Anna a Katruše mieti —. Než toto jest vy- mienéno: když tři leta vydržie svrchupsani Janek, Anna a Katruše až do dne sv. Jiřie, tehdy častopsaný Mikulášek má a moci bude to jisté právo otce svého — svými vlastními a hotovými penězi — na ten den sv. Jiřie vyplatiti anebo prodati, komuž bude chtieti; a když — Mikulášek tři sta kop gr. — rázu pražského za krále Václava dělaných — Jan- kovi, Anně a Katruši — dá a zaplatí, a k tomu s náklady do pětmecietma k. gr. —, tehdy oni jemu toho práva — mají postúpiti —. Pakli bude chtieti to právo komu prodati, tehdá má dáti — Jankovi, Anné a Katrusi védéti, chtie-li oni je od ného küpiti, Ze má jim jeho přieti mimo jiné lidi —. A jestliže by toho zbožie svými vlastními penězi nevy- platil ani komu prodal — po těch třech letech, 403 tehdy nemá jeho ani bude moci žádnému za- vaditi ani najieti ani kterak zastaviti, než Janek, Anna a Katruse — aby jeho v držení a v vládnutí bez překážky byli tak dlúho, dokavadž by od nich svými vlastními penězi jeho nevyplatil anebo neprodal. Pakli předepsaný Mikulášek svými vlast- ními penězi — to své právo — vyplatí anebo prodá, tehdy Janek, Anna a Katruse mají plnú zvóli v tom zbożie a právě jeho — mieti jakožto prve, od tédne sv. Jiřie po tom vypla- cení potitajic aZ do sv. Martina najprv pfi- štieho, tak aby svú čeleď tu chovali i dobytek svój se vším nábytkem. A sedláci roboty, v kterýchž sedie, ty mají jim toho leta všecky splniti —. Také Mikulášek neb ten, komuž prodá to právo své — má a bude moci svú čeleď ihned po sv. Jiří tu chovati toliko s do- bytkem orným po sklizenie dědin a připravení k uosetí —. Actum pleno in consilio anno domini millesimo quadringentesimo tricesimo tercio feria quarta post Epiphaniam domini tempore magistri civium Petri a pomis para- disi. (Rukop. č. 992 fol. 145.) 8. 1434, 23. bfezna. V té pri a ruoznici — mezi — Jankem od stfiebrné hvézdy — a pani Katrusi vdovû, nékdy manzelkü — Mikuláše Jewiczera — o věno tiemž manželem jie odkázané, za kteréžto věno svrchupsaný Janek jesti rukojmé, — ubrmané — vypově- děli jsú, aby svrchupsaný Janek [dal] jie na Kle- canech LX k. gr. věna, kterýchžto LX k. gr. týž Janek zapisuje jie na svrchupsaném zbožie —. Actum fer. III. post dominicam Palmarum. (Rukop. č. 2099 fol. 372.) 9. 1435, 15. listopadu. (Jan od stříbrné hvězdy koupil Klecany.) Já Jan, syn někdy Mikulášóv Jeviceróv z Prahy, vyznávám tiemto zápisem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce uslySie: Tak jakož dobré paměti Mikuláš z Prahy, bratr mój vlastní a nedielný, zbožie a dědiny své i mé dědické v Klecanech, tvrz, dvuor poplużni s poplużim, ves celi, dvory kmecie a podsedčie s platem, a v Kle- 61*
Klecany (1432— 1435). psanému Jankovi od střiebrné hvězdy k jmění, k držení, ku požívání a ovládnutí. Actum pleno in consilio feria III. ante Galli anno oc XXXII. (Rukop. č. 992 fol. 144.) 1. 1438, 7. ledna. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pražského vyznáváme —, Tak jakož jsú slovutný Janek od střiebrné hvězdy a paní Anna Johánková Kbelská, cti jeho, a Katruše manželka téhož Janka —, vyplatili od nás a od obce našie zbožie v Kle- canech v jisté summě peněz —, o kteréžto zbožie — některaký svár a róznice mezi stra- noma svrchupsanýma byl jesti vznikl. I opatrní Jan Roček a Vaněk Duršmid, ubrmané a přá- telští smlúvce mocní — mezi týmaž stranoma — výpověď učinili: Najprvé, že svrchupsaní Janek, Anná a Katruše mají to jisté zbožie Klecanské — držeti kromě dvanádcti kop gr. platu na urče- ných lidech tudiež v Klecanech, Mikuláškovi [synu Jevicerovu] — postüpeného, jakoZto sobé sám jest týž Mikulášek s povolením Janka, Anny a Katruše ty jisté lidi vybral. Kterýžto plat má sobě sám již jmenovaný Mikulášek vybierati a na své potřeby jej obracovati —, ale roboty na týchž lidech — mají — Janek, Anna a Katruše mieti —. Než toto jest vy- mienéno: když tři leta vydržie svrchupsani Janek, Anna a Katruše až do dne sv. Jiřie, tehdy častopsaný Mikulášek má a moci bude to jisté právo otce svého — svými vlastními a hotovými penězi — na ten den sv. Jiřie vyplatiti anebo prodati, komuž bude chtieti; a když — Mikulášek tři sta kop gr. — rázu pražského za krále Václava dělaných — Jan- kovi, Anně a Katruši — dá a zaplatí, a k tomu s náklady do pětmecietma k. gr. —, tehdy oni jemu toho práva — mají postúpiti —. Pakli bude chtieti to právo komu prodati, tehdá má dáti — Jankovi, Anné a Katrusi védéti, chtie-li oni je od ného küpiti, Ze má jim jeho přieti mimo jiné lidi —. A jestliže by toho zbožie svými vlastními penězi nevy- platil ani komu prodal — po těch třech letech, 403 tehdy nemá jeho ani bude moci žádnému za- vaditi ani najieti ani kterak zastaviti, než Janek, Anna a Katruse — aby jeho v držení a v vládnutí bez překážky byli tak dlúho, dokavadž by od nich svými vlastními penězi jeho nevyplatil anebo neprodal. Pakli předepsaný Mikulášek svými vlast- ními penězi — to své právo — vyplatí anebo prodá, tehdy Janek, Anna a Katruse mají plnú zvóli v tom zbożie a právě jeho — mieti jakožto prve, od tédne sv. Jiřie po tom vypla- cení potitajic aZ do sv. Martina najprv pfi- štieho, tak aby svú čeleď tu chovali i dobytek svój se vším nábytkem. A sedláci roboty, v kterýchž sedie, ty mají jim toho leta všecky splniti —. Také Mikulášek neb ten, komuž prodá to právo své — má a bude moci svú čeleď ihned po sv. Jiří tu chovati toliko s do- bytkem orným po sklizenie dědin a připravení k uosetí —. Actum pleno in consilio anno domini millesimo quadringentesimo tricesimo tercio feria quarta post Epiphaniam domini tempore magistri civium Petri a pomis para- disi. (Rukop. č. 992 fol. 145.) 8. 1434, 23. bfezna. V té pri a ruoznici — mezi — Jankem od stfiebrné hvézdy — a pani Katrusi vdovû, nékdy manzelkü — Mikuláše Jewiczera — o věno tiemž manželem jie odkázané, za kteréžto věno svrchupsaný Janek jesti rukojmé, — ubrmané — vypově- děli jsú, aby svrchupsaný Janek [dal] jie na Kle- canech LX k. gr. věna, kterýchžto LX k. gr. týž Janek zapisuje jie na svrchupsaném zbožie —. Actum fer. III. post dominicam Palmarum. (Rukop. č. 2099 fol. 372.) 9. 1435, 15. listopadu. (Jan od stříbrné hvězdy koupil Klecany.) Já Jan, syn někdy Mikulášóv Jeviceróv z Prahy, vyznávám tiemto zápisem obecně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce uslySie: Tak jakož dobré paměti Mikuláš z Prahy, bratr mój vlastní a nedielný, zbožie a dědiny své i mé dědické v Klecanech, tvrz, dvuor poplużni s poplużim, ves celi, dvory kmecie a podsedčie s platem, a v Kle- 61*
Strana 404
404 cánkách dvory kmecie a rybáře s platem, s dědinami — s řekú, s rybníky, s podáním kostelním, s hory, s doly i se vší zvolí — zapsal jest a vzdal před pány purgmistrem a konšely Star. M. Pr. slovutnému Janovi od střiebrné hvězdy, měštěnínu téhož města Praž- ského, a paní Anně, vdově po nebožci Johán- kovi Kbelském, dci [tsti] jeho, a jich dědicóm abudůúcím v jisté summě peněz, jakož toho vzdánie a zapsánie kniehy pánóv nadepsaného města Pražského jasnějie a plnějie vyličují a svědčie. Též já, nadepsaný Jan, s dobrým roz- myslem a dobrovolně nadepsané dědiny a zbožie v Klecanech a v Klecánkách — za čisté a svobodné ode všech platóv, zápisóv i ode všelikterakých zmatkóv a závad, vzdánie a za- psánie potvrzuje nadepsaného Mikuláše bratra svého, prodal sem a mocí listu tohoto prodá- vám svrchupsanému Janovi od střiebrné hvězdy, měštěnínu nadepsaného města Pražského, a paní Anně, vdově po nebožci Johánkovi Kbelském dci [tsti[ jeho, i jich dědicóm a budúcím za šest seth kop a za třidceti k. gr. dobrých střie- brných rázu pražského, mně jimi úplně a v ce- losti zaplacených —; kterýchžto dědin a zboží nadepsaných ihned jsem jim skutečně mocně a svobodně ku pravému dědictví postúpil —. A když dsky zemské budú otevřieny a zemané této země jich budú obecně požívati, že mám a slibuji svrchupsané zbožie — ve dsky zemské vložiti a vepsati pravým trhem vedle řádu a práva země této, jsa od nich k tomu napo- menut, od jich napomenutie počítajíc na první, na druhé a konečně na třetie Suché dni pořad zběhlé, a svrchupsané dědiny a zbožie jim očistiti, osvoboditi a zpraviti před každým člověkem právem zemským, a zvláště před věny a před sirotky, jakožto tato země za právo má, a menovitě přede všemi zápisy kře- stanskými a židovskými i před duchovním právem — zbožím svým — zvláště třidceti kopami gr. platu ročnieho a věčného, kterýž mám na dědinách v Tuchoměřicích, na tvrzi, na dvoru poplužniem, na dvořích kmecích —. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Pakli by desk zemských nebylo a byl který jiný řád v této zemi miesto desk zemských vložen a ustanoven, jehož by obecně páni, rytieři, panoše a zemané této země miesto desk zemských požívali a o svá zbožie jím sobě jistotu činili, ale tiem řádem tvrzením mám a slibuji jim ujistiti a utvrditi po ty troje Suché dni se zprávů —. Pakli by toho obého nebylo, točiž desk zemských ani kterého jiného řádu a tvrzenie miesto desk, a mne pán Buoh v tom neuchoval, tehda tomu chci, aby toto mé prodánie a tento list nadepsaným Janovi a paní Anně — k dě- dinám a ke zboží svrchupsanému v časiech budúcích obdrželo k věčnosti takovů moc, pevnost a tvrdost, jakož by dskami zemskými vedle řádu a práva země této z staradávna držaného a zachovalého s mým osobním při- znáním před úředníky desk zemských mnú jim bylo utvrzeno a zapsáno. A jestliže by v té chvíli anebo potom kto sáhl jim kterým právem koli na svrchupsané zbožie a dědiny pro kterékoli zmatky a zá- vady, že já to mám a slibuji jim zpraviti, očistiti a skutečně odvaditi a osvoboditi beze všie škody nadepsaných Jana, panie Anny a jich budúcích —. Pakli bych toho neučinil, tehda dávám nadepsaným Janovi a paní Anně i jich budúcím tiemto zápisem plnú moc i plné právo, aby s pomocí úředníkóv desk zemských anebo s pomocí purkrabie hradu Pražského, kteříž by v ty časy byli, a s pomocí úřed- níkóv, pánóv a konšelóv svrchupsaného města Pražského mohli sě uvázati v platy mé, ve třidceti k. gr. platu ročnieho a věčného, kterýž mám na dědinách v Tuchoměřicích, i ve všechny jiné platy mé, kteréž mám okolo Prahy na vinicech, i v domy i ve všechna jiná má zbožie a platy — a těch dědin, zboží, platóv i domóv sě zmocniti, je držeti a jich požívati, je pro- dati, — tak dlúho, dokudž bych jim nade- psaných dědin a zboží nezpravil a neočistil — Actum pleno in consilio fer. III. ante Elisabeth anno sc XXXV. (Rukop č. 992 f. 167.)
404 cánkách dvory kmecie a rybáře s platem, s dědinami — s řekú, s rybníky, s podáním kostelním, s hory, s doly i se vší zvolí — zapsal jest a vzdal před pány purgmistrem a konšely Star. M. Pr. slovutnému Janovi od střiebrné hvězdy, měštěnínu téhož města Praž- ského, a paní Anně, vdově po nebožci Johán- kovi Kbelském, dci [tsti] jeho, a jich dědicóm abudůúcím v jisté summě peněz, jakož toho vzdánie a zapsánie kniehy pánóv nadepsaného města Pražského jasnějie a plnějie vyličují a svědčie. Též já, nadepsaný Jan, s dobrým roz- myslem a dobrovolně nadepsané dědiny a zbožie v Klecanech a v Klecánkách — za čisté a svobodné ode všech platóv, zápisóv i ode všelikterakých zmatkóv a závad, vzdánie a za- psánie potvrzuje nadepsaného Mikuláše bratra svého, prodal sem a mocí listu tohoto prodá- vám svrchupsanému Janovi od střiebrné hvězdy, měštěnínu nadepsaného města Pražského, a paní Anně, vdově po nebožci Johánkovi Kbelském dci [tsti[ jeho, i jich dědicóm a budúcím za šest seth kop a za třidceti k. gr. dobrých střie- brných rázu pražského, mně jimi úplně a v ce- losti zaplacených —; kterýchžto dědin a zboží nadepsaných ihned jsem jim skutečně mocně a svobodně ku pravému dědictví postúpil —. A když dsky zemské budú otevřieny a zemané této země jich budú obecně požívati, že mám a slibuji svrchupsané zbožie — ve dsky zemské vložiti a vepsati pravým trhem vedle řádu a práva země této, jsa od nich k tomu napo- menut, od jich napomenutie počítajíc na první, na druhé a konečně na třetie Suché dni pořad zběhlé, a svrchupsané dědiny a zbožie jim očistiti, osvoboditi a zpraviti před každým člověkem právem zemským, a zvláště před věny a před sirotky, jakožto tato země za právo má, a menovitě přede všemi zápisy kře- stanskými a židovskými i před duchovním právem — zbožím svým — zvláště třidceti kopami gr. platu ročnieho a věčného, kterýž mám na dědinách v Tuchoměřicích, na tvrzi, na dvoru poplužniem, na dvořích kmecích —. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Pakli by desk zemských nebylo a byl který jiný řád v této zemi miesto desk zemských vložen a ustanoven, jehož by obecně páni, rytieři, panoše a zemané této země miesto desk zemských požívali a o svá zbožie jím sobě jistotu činili, ale tiem řádem tvrzením mám a slibuji jim ujistiti a utvrditi po ty troje Suché dni se zprávů —. Pakli by toho obého nebylo, točiž desk zemských ani kterého jiného řádu a tvrzenie miesto desk, a mne pán Buoh v tom neuchoval, tehda tomu chci, aby toto mé prodánie a tento list nadepsaným Janovi a paní Anně — k dě- dinám a ke zboží svrchupsanému v časiech budúcích obdrželo k věčnosti takovů moc, pevnost a tvrdost, jakož by dskami zemskými vedle řádu a práva země této z staradávna držaného a zachovalého s mým osobním při- znáním před úředníky desk zemských mnú jim bylo utvrzeno a zapsáno. A jestliže by v té chvíli anebo potom kto sáhl jim kterým právem koli na svrchupsané zbožie a dědiny pro kterékoli zmatky a zá- vady, že já to mám a slibuji jim zpraviti, očistiti a skutečně odvaditi a osvoboditi beze všie škody nadepsaných Jana, panie Anny a jich budúcích —. Pakli bych toho neučinil, tehda dávám nadepsaným Janovi a paní Anně i jich budúcím tiemto zápisem plnú moc i plné právo, aby s pomocí úředníkóv desk zemských anebo s pomocí purkrabie hradu Pražského, kteříž by v ty časy byli, a s pomocí úřed- níkóv, pánóv a konšelóv svrchupsaného města Pražského mohli sě uvázati v platy mé, ve třidceti k. gr. platu ročnieho a věčného, kterýž mám na dědinách v Tuchoměřicích, i ve všechny jiné platy mé, kteréž mám okolo Prahy na vinicech, i v domy i ve všechna jiná má zbožie a platy — a těch dědin, zboží, platóv i domóv sě zmocniti, je držeti a jich požívati, je pro- dati, — tak dlúho, dokudž bych jim nade- psaných dědin a zboží nezpravil a neočistil — Actum pleno in consilio fer. III. ante Elisabeth anno sc XXXV. (Rukop č. 992 f. 167.)
Strana 405
Klecany — 10. 1438, 27. ledna. Domina Anna, relicta olim Johankonis dicti Kbelsky pannicide — resignavit, dedit et donavit — omne et totale ius suum, quod habet —. in bonis Drazice, Kle- cany et Uhrzieniewes, dotalicium filie sue bone memorie, in vineis, domibus et in aliis bonis olim Ludvici apothecarii, iuxta continenciam lit- terarum desuper confectarum, eciam debita ei et marito suo prefato per certas personas, prout in regestris pannicidii lucidius continetur, pro panno et aliis rebus debitorie obligata, nec non omnia et singula alia bona sua — fa- moso Johanni de Cunwald, genero suo dilecto —, dempta domo, in qua habitat, sita penes domum olim ad Cristoforum dictam ex una et ex opposito domus orphanorum Stiepankonis parte ab altera; illam dat et donat pueris nepotibus suis, quos prefatus gener suus cum filia sua habuerint, inter ipsos oportuno tempore dividendam. — Actum in pleno consilio feria secunda post Conversionem s. Pauli a. XXXVII. (Rukop. č. 992. f. 177.) WKileneéc. 1 1424, b. prosince..Villanus de Kleneze confessus, quod Dasilisca emit circa Czrni- konem aream, et post unum annum idem Ba- silisca vendidit Jane pro tredecim s. gr. eándem aream, subarravit eundem ipsa Jana cum III S. gr., et postea resignavit in iudicio bannito secundum ius dicte ville, et biberunt merci- potum. Ibidem idem Basilisca ius suum, quod sibi ad dictam pecuniam competebat, re- signavit Budkoni, patruo suo. Et hoc constat consulibus, ville. Et post mortem ipsius Dasi- lisce ipsa Jana reposuit quinque s. gr. coram consulibus et easdem recepit dominus tempo- ralis. Et ultimas quinque s. gr. assignavit ipsa Jana Budkoni, patruo ipsius Basilisce. Actum feria ILI. ante Nicolai a. XXIIII. (Rukop.é. 2099 fol. 151.) 2. 1532. 17, června. Matěj Hevero z Klence stoje v radě [Star. M. Pr.| oznámil: Jakož sú byli listové čtyři k věrné ruce dáni [k] schování Kličany. 405 Martinovi Šalomónovi na pargameně s visutými pečetmi na sedění a dvuor v Klenči od nebožtíka Jakuba, švagra jeho zetě Heve- rova, že jest je vyzdvihl a skutečně přijal od Magdaleny Šalomónové — Act. fer. II. post Viti a. XXXII. (Rukop. č. 534 1L. fol. 141.) Klenové. 1433, 19. června. Petřík z Ostromeče svobodně a dobrovolně — sstúpil jest mocně a vzdal a tiemto zápisem skutečnějie vzdává a sstupuje všechno právo své, kteréž jest měl od nebožky Katheřiny, sestry vlastnie Mikšovy Taterovy, na Ostromeči před Philipem z Paz- derova a před jinými dobrými lidmi na tom zbozi v Lojoviefch a Nespefiech a na dvü tlovékû v Klenovém déno a vzdéno, opatrném'u Janovi Rečkovi, mésténinu Velikého Města Pražského, jeho dědicóm a budúcím — Actum in consilio feria VI. post Viti Johanne Welwar pro tunc magistro civium existente. (Rukop. t. 992. f. 150.) Kliéany. 1. 1431. 8. ríjna. Magister civium et do- mini consules Maioris civitatis Pragensis au- dientes causam inter Jeronimum Ssrol ex una et Marssonem de Montibus parte ex altera, ver- tentem occasione census et aliorum usufruetuum de villa Kliczan proveniencium, quem censum in eadem villa habere dinoscitur, taliter pro- nuncciaverunt: ut prefatus Marsso censum pro termino Galli nunc venientem totum tolleret et reciperet, quemadmodum prefatus Jeronimus pro termino Georgii nunc elapso tulit et re- cepit, impedimento dicti Jeronimi quolibet se- cluso ; mandantes ulterius, ut prefati Jeronimus et Marsso census posteros et omnes alios usu- fructus, quocunque nomine nuncupentur, equa- liter tollant et recipiant. Quemquidem censum necnon et usufructus de eadem villa provenien- tes iudex eiusdem ville Kliczan debet colligere et recipere et inter dietas partes equaliter di- videre. Hoc ulterius adiecto, quod una pars sine altera iudicia in eadem villa nulla peragat neque
Klecany — 10. 1438, 27. ledna. Domina Anna, relicta olim Johankonis dicti Kbelsky pannicide — resignavit, dedit et donavit — omne et totale ius suum, quod habet —. in bonis Drazice, Kle- cany et Uhrzieniewes, dotalicium filie sue bone memorie, in vineis, domibus et in aliis bonis olim Ludvici apothecarii, iuxta continenciam lit- terarum desuper confectarum, eciam debita ei et marito suo prefato per certas personas, prout in regestris pannicidii lucidius continetur, pro panno et aliis rebus debitorie obligata, nec non omnia et singula alia bona sua — fa- moso Johanni de Cunwald, genero suo dilecto —, dempta domo, in qua habitat, sita penes domum olim ad Cristoforum dictam ex una et ex opposito domus orphanorum Stiepankonis parte ab altera; illam dat et donat pueris nepotibus suis, quos prefatus gener suus cum filia sua habuerint, inter ipsos oportuno tempore dividendam. — Actum in pleno consilio feria secunda post Conversionem s. Pauli a. XXXVII. (Rukop. č. 992. f. 177.) WKileneéc. 1 1424, b. prosince..Villanus de Kleneze confessus, quod Dasilisca emit circa Czrni- konem aream, et post unum annum idem Ba- silisca vendidit Jane pro tredecim s. gr. eándem aream, subarravit eundem ipsa Jana cum III S. gr., et postea resignavit in iudicio bannito secundum ius dicte ville, et biberunt merci- potum. Ibidem idem Basilisca ius suum, quod sibi ad dictam pecuniam competebat, re- signavit Budkoni, patruo suo. Et hoc constat consulibus, ville. Et post mortem ipsius Dasi- lisce ipsa Jana reposuit quinque s. gr. coram consulibus et easdem recepit dominus tempo- ralis. Et ultimas quinque s. gr. assignavit ipsa Jana Budkoni, patruo ipsius Basilisce. Actum feria ILI. ante Nicolai a. XXIIII. (Rukop.é. 2099 fol. 151.) 2. 1532. 17, června. Matěj Hevero z Klence stoje v radě [Star. M. Pr.| oznámil: Jakož sú byli listové čtyři k věrné ruce dáni [k] schování Kličany. 405 Martinovi Šalomónovi na pargameně s visutými pečetmi na sedění a dvuor v Klenči od nebožtíka Jakuba, švagra jeho zetě Heve- rova, že jest je vyzdvihl a skutečně přijal od Magdaleny Šalomónové — Act. fer. II. post Viti a. XXXII. (Rukop. č. 534 1L. fol. 141.) Klenové. 1433, 19. června. Petřík z Ostromeče svobodně a dobrovolně — sstúpil jest mocně a vzdal a tiemto zápisem skutečnějie vzdává a sstupuje všechno právo své, kteréž jest měl od nebožky Katheřiny, sestry vlastnie Mikšovy Taterovy, na Ostromeči před Philipem z Paz- derova a před jinými dobrými lidmi na tom zbozi v Lojoviefch a Nespefiech a na dvü tlovékû v Klenovém déno a vzdéno, opatrném'u Janovi Rečkovi, mésténinu Velikého Města Pražského, jeho dědicóm a budúcím — Actum in consilio feria VI. post Viti Johanne Welwar pro tunc magistro civium existente. (Rukop. t. 992. f. 150.) Kliéany. 1. 1431. 8. ríjna. Magister civium et do- mini consules Maioris civitatis Pragensis au- dientes causam inter Jeronimum Ssrol ex una et Marssonem de Montibus parte ex altera, ver- tentem occasione census et aliorum usufruetuum de villa Kliczan proveniencium, quem censum in eadem villa habere dinoscitur, taliter pro- nuncciaverunt: ut prefatus Marsso censum pro termino Galli nunc venientem totum tolleret et reciperet, quemadmodum prefatus Jeronimus pro termino Georgii nunc elapso tulit et re- cepit, impedimento dicti Jeronimi quolibet se- cluso ; mandantes ulterius, ut prefati Jeronimus et Marsso census posteros et omnes alios usu- fructus, quocunque nomine nuncupentur, equa- liter tollant et recipiant. Quemquidem censum necnon et usufructus de eadem villa provenien- tes iudex eiusdem ville Kliczan debet colligere et recipere et inter dietas partes equaliter di- videre. Hoc ulterius adiecto, quod una pars sine altera iudicia in eadem villa nulla peragat neque
Strana 406
406 penas et emendas ab aliquo eorum exigat, nisi presencia seu assensus et voluntas utriusque partis ad predicta affuerit. Actum pleno in consilio sabbato ante Galli a. XXXI. (Rukop. č. 992 f. 133.) 2. 1432, 17. července. Mikuláš od vrše, Jan Velvar, Václav Straboch a Matěj od bielého jelene, úředníci někdy z Týna, vstúpivše do plné rady Velikého Města Praž. vyznali sú, kterak opatrní Jeronym Šrol a Mareš od Hory vstúpivše před ně do úřadu i se svými ubvr- many, kteréž sú byli od sebe vydali, i učinili sú mezi sebú před nimi o ten jistý plat v Kli- čanech, kterýž jesti vzdal svrchupsaný Mareš témuž Jeronymovi, takovéto svolenie : že svrchu- psaný Jeronym postúpil jest mocně a postupuje polovici všeho platu, kterýž nynie béře s Bašt- ským vedle úmluvy mezi nimi učiněné, i všech jiných puožitkóv se vším právem —, tak aby rychtář Kličanský polovici úroku dával Maršovi nadepsanému, na sv. Jiřie nynie minulého dá- vati počna, a Jeronymovi druhů polovici —. A když sobě dokoná s Baštským o ostatek platu, tehda toho také má bráti polovici Ma- reš svrchupsaný a on druhů polovici. | Actum pleno in consilio feria V. ante Magdalene a. XXXII. (Rukop. č. 2099 f. 317.) 3. 1433, 5. listopadu. Stará rada, kteráž jest byla od narozenie Božieho MCCCCXXXII, otázána jsúci pány nynějšími, což by jí bylo svědomo o té při, kteráž jest byla mezi Jero- nymem Šrolem z jedné a Maršem od Hory Kostečkú z strany druhé o plat v Kličanech a o listy, kteréž svědčie na ten plat, vyznala jest takověto: Že když jest ta pře mezi svrchu- psanýma stranama byla, tehda obě straně přišle sta na pana Duchka o tu při, jakožto na mocného ubrmana; a tak pan Duchek v pl- né radě smířiv, je vyřekl jest mezi nimi, aby svrchupsaný Mareš ty jisté listy ve dvú nedělí položil u pana Barthoše súkenníka, jenž jest v ty časy purgmistrem byl, a on dále měl je položiti v radě anebo některému pánu je dáti, aby jich u sebe choval. A umřel-li by prvé E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwwu města Prahy: svrchupsaný Jeronym nežli Mareš, tehdy sú měli Maršovi ti jistí listové vydáni býti. Pakliby umřel prve Mareš, tehdy jsú Jerony- movi vydáni býti měli —. Actum pleno in consilio feria V. post Omnium sanctorum a. XXXIII. (Rukop. č. 2099 f. 362.) 4. 1434, 2. května. Statečný Jan Čapek z Sán, hauptman vojska Sirotčieho, jakožto mocný ubrman vypověděl jest z též moci ubr- manské mezi statečným Václavem z Baště z jedné a mezi slovutným Michalem Skálú ze Žlunic, měštěnínem Nov. M. Pr., z druhé strany, takovúto měrú: aby Václav z Baště rozdělil na pravů polovici ves Kličany, platy, kteréž jsú tudiež v té vsi — a když to všecko bude rovně na póli rozděleno, tehdy aby Michal Skála volil sobě toho všeho jednu po- lovici a Václav Baštský druhů polovici. — To stalo se v radě v neděli den sv. Sigmunda leta sc XXXIIII. (Rukop. č. 7082 f. 92.) Klínec. 1497, 3. června. (Kšaft Václava ze Světic.) Ve jméno božie amen. Já Václav z Svötie, krále JMti dvoru šenk a Starého M. Pr. mě- štěnín, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že, jakož mám obdarovánie listem zvláštním na pargameně od najjasnějšícho kniežete a pána pana Vladislava krále Českého a markrabí Moravského oc, pána mého milostivého JMti, abych všecken statek svuoj movitý i nemovitý, dědičný, manský nebo zápisný, kterýž mám na listech nebo jinak kterakžkoli anebo ještě v ča- siech budücich jmieti budu, dáti, odkázati, poru- čiti mohl společně nebo rozdielně, komuž se mi zdáti a líbiti bude, buď to za zdravého života aneb na smrtedlné posteli; a také téhož statku svého abych mohl poručníky zdělati, kohož by mi se zdálo a líbilo, a to odkázánie nebo po- ručenie aby tolikéž pevnosti a moci mělo, jako by to dckami zemskými zapsáno a utvrzeno bylo, jakož pak týž list pod JKMti pečetí vi- sutú to vše plnějie a šíře v sobě zavierá.
406 penas et emendas ab aliquo eorum exigat, nisi presencia seu assensus et voluntas utriusque partis ad predicta affuerit. Actum pleno in consilio sabbato ante Galli a. XXXI. (Rukop. č. 992 f. 133.) 2. 1432, 17. července. Mikuláš od vrše, Jan Velvar, Václav Straboch a Matěj od bielého jelene, úředníci někdy z Týna, vstúpivše do plné rady Velikého Města Praž. vyznali sú, kterak opatrní Jeronym Šrol a Mareš od Hory vstúpivše před ně do úřadu i se svými ubvr- many, kteréž sú byli od sebe vydali, i učinili sú mezi sebú před nimi o ten jistý plat v Kli- čanech, kterýž jesti vzdal svrchupsaný Mareš témuž Jeronymovi, takovéto svolenie : že svrchu- psaný Jeronym postúpil jest mocně a postupuje polovici všeho platu, kterýž nynie béře s Bašt- ským vedle úmluvy mezi nimi učiněné, i všech jiných puožitkóv se vším právem —, tak aby rychtář Kličanský polovici úroku dával Maršovi nadepsanému, na sv. Jiřie nynie minulého dá- vati počna, a Jeronymovi druhů polovici —. A když sobě dokoná s Baštským o ostatek platu, tehda toho také má bráti polovici Ma- reš svrchupsaný a on druhů polovici. | Actum pleno in consilio feria V. ante Magdalene a. XXXII. (Rukop. č. 2099 f. 317.) 3. 1433, 5. listopadu. Stará rada, kteráž jest byla od narozenie Božieho MCCCCXXXII, otázána jsúci pány nynějšími, což by jí bylo svědomo o té při, kteráž jest byla mezi Jero- nymem Šrolem z jedné a Maršem od Hory Kostečkú z strany druhé o plat v Kličanech a o listy, kteréž svědčie na ten plat, vyznala jest takověto: Že když jest ta pře mezi svrchu- psanýma stranama byla, tehda obě straně přišle sta na pana Duchka o tu při, jakožto na mocného ubrmana; a tak pan Duchek v pl- né radě smířiv, je vyřekl jest mezi nimi, aby svrchupsaný Mareš ty jisté listy ve dvú nedělí položil u pana Barthoše súkenníka, jenž jest v ty časy purgmistrem byl, a on dále měl je položiti v radě anebo některému pánu je dáti, aby jich u sebe choval. A umřel-li by prvé E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwwu města Prahy: svrchupsaný Jeronym nežli Mareš, tehdy sú měli Maršovi ti jistí listové vydáni býti. Pakliby umřel prve Mareš, tehdy jsú Jerony- movi vydáni býti měli —. Actum pleno in consilio feria V. post Omnium sanctorum a. XXXIII. (Rukop. č. 2099 f. 362.) 4. 1434, 2. května. Statečný Jan Čapek z Sán, hauptman vojska Sirotčieho, jakožto mocný ubrman vypověděl jest z též moci ubr- manské mezi statečným Václavem z Baště z jedné a mezi slovutným Michalem Skálú ze Žlunic, měštěnínem Nov. M. Pr., z druhé strany, takovúto měrú: aby Václav z Baště rozdělil na pravů polovici ves Kličany, platy, kteréž jsú tudiež v té vsi — a když to všecko bude rovně na póli rozděleno, tehdy aby Michal Skála volil sobě toho všeho jednu po- lovici a Václav Baštský druhů polovici. — To stalo se v radě v neděli den sv. Sigmunda leta sc XXXIIII. (Rukop. č. 7082 f. 92.) Klínec. 1497, 3. června. (Kšaft Václava ze Světic.) Ve jméno božie amen. Já Václav z Svötie, krále JMti dvoru šenk a Starého M. Pr. mě- štěnín, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že, jakož mám obdarovánie listem zvláštním na pargameně od najjasnějšícho kniežete a pána pana Vladislava krále Českého a markrabí Moravského oc, pána mého milostivého JMti, abych všecken statek svuoj movitý i nemovitý, dědičný, manský nebo zápisný, kterýž mám na listech nebo jinak kterakžkoli anebo ještě v ča- siech budücich jmieti budu, dáti, odkázati, poru- čiti mohl společně nebo rozdielně, komuž se mi zdáti a líbiti bude, buď to za zdravého života aneb na smrtedlné posteli; a také téhož statku svého abych mohl poručníky zdělati, kohož by mi se zdálo a líbilo, a to odkázánie nebo po- ručenie aby tolikéž pevnosti a moci mělo, jako by to dckami zemskými zapsáno a utvrzeno bylo, jakož pak týž list pod JKMti pečetí vi- sutú to vše plnějie a šíře v sobě zavierá.
Strana 407
Klínec. Tak já vedle téhož KMti obdarovánie s dobrým mým rozmyslem toto mé o všem zbožie a statku mém, mně z daru božieho pójčeném, poručenstvie mé poslednie vuole mocí tohoto listu. mého kšaftnieho řédím, zpósobuji oby- čejem takovýmto: Tak že přede všemi věcmi činím a ustanovuji po mé smrti mocného po- ručníka Tomáše z Světic, strýce a služebníka mého věrného a milého, všeho statku a zbo- žie mého movitého i nemovitého, kterýžkoli mám neb v časiech budůcích jmieti budu, a kdež by ten a na čemkoli záležal a kterým nebo kterakým koli jménem muož a mohl by jme- nován býti, nic nevymieňuje. Jemužto odkázal sem a poručil dobrovolně po mé smrti a mocí tohoto kšaftu odkazuji a porúčiem najprve duom muoj, v němž bydlím, i všecken jiný statek muoj movitý i nemovitý, kdež by ten a na čemkoli záležal, i s dluhy vezpod psa- nými, tak jakož svrchu dotčeno jest, a jmeno- vitě pak tyto majestáty, zápisy a listy, kteréž mám: První zápis najjasnějšieho kniežete a pána pana Zigmunda slavné pamětii ciesaře Římskéh a Uherského, Českého sc krále, jímižto JMt zastaviti a jménem zástavy pod visutým JMti majestátem zapsati jest ráčil vsi kláštera Zbra- slavského Libčice, Klinec a v Leštni několiko člověkuov s úroky, poplatky i s tiem se vším, což k tomu příslušie, urozenému někdy panu Hynkovi Škodovi z Waldeka i jeho dědicóm a budúcím ve dvůú stú k. gr. a v šedesáti kop. gr., a tak s takovými přímienkami, jakož týž zápis plnějie to a šíře v sobě zavierá; kterýžto zápis od již psaného pana Hynka Škody a pana Petra, syna jeho, přišel jest byl v moc Bořivo- jovi z Lochovic a z Okoře, panu Burianovi z Waldeka, Janovi z Čečelic a Zdeslavovi z Buřenic, od nich pak panu Oldřichovi Med- kovi z Waldeka a panie Anně manželce jeho ze Brzvi, a od nich dále Hanušovi z Stupic. A tak já od téhož Hanuše mám jej také s jeho dobrú volí psanú řádně toliko na samú ves Libčice, jakož listové těch dobrých volí od jedněch k druhým prošlí zřejmě to ukazují. 407 Druhý pak list, jímžto ctihodní kněžie, kněz Jan opat i všeckeren konvent kláštera Zbra- slavského, pod téhož opata i konventu a podle nich na svědomie jistých pánóv i jiných do- brých lidí tudiež zejména položených pečetmi visutými, zastavili sú: mi i skutečně postúpili vsi své a kláštera jich Libčice řečené s lidmi v též vsi bydlejícími, s platem, lukami, lesy, ře- kami i se všemi a všelikými puožitky a pří- slušnostmi k tomu z staradávna příslušnými, ve dvú stú kopách a ve dvadceti k. gr. Item zápis najjasnějšícho kniežete a pána, pana Jiříe krále Českého sc slavné paměti, jímžto JMt dal jest a dává povolenie své knězi opa- tovi a konventu prvepsaným, abych já prve psanú ves Libčice od nich v zástavě již dotčené měl a držal bez splacenie až do šesti let pořád zběhlých. A druhý list také téhož krále JMti, jímžto z přirozené dobroty své a z vlastnie lásky, kterýž (!) ke mně měl, učinil mi jest milost takovú, že ves Libčice častopsaná od budúcích králuov Českých ani od opata a konventu kláštera Zbraslavského ani od žádného jiného nemá mi bez vuole mé splacována býti, než že já jie se všemi příslušnostmi, užitky a po- platky do života mého bez výplaty požívatí mám bez všeliké překážky. Listy pak, kteréž na penieze mám, kteříž mně a podle mne svrchudotčenému Thomášovi, strýci a služebníku mému, svědčie, ty všechny listy a zápisy svrchujmenované s jiným se vším statkem, k čemuž koli právo mám, nic nevy- mienuje, tak jakož již nahoře dotčeno jest, otkázal sem a poručil již psanému Thomášovi ke jmění, držení, ku požívání a s tiem se vším, i s týmiž majestáty a zápisy i s listy na pe- nieze vznícími, když a což jemu líbí se nebo líbiti bude, jakžto s jeho vlastním učiniti bez každých lidí všelikého odporu a překážky. Chtě tomu, aby on po mé smrti vydal Aničce ze Dvorcuov, přítelkyni své, dvadceti k. gr. č., item k záduší Matky božie před Týnem pět- medcietma kop gr. č., věře také jemu, že on pamatuje na tuto mú dobrůú vuoli, kterúž
Klínec. Tak já vedle téhož KMti obdarovánie s dobrým mým rozmyslem toto mé o všem zbožie a statku mém, mně z daru božieho pójčeném, poručenstvie mé poslednie vuole mocí tohoto listu. mého kšaftnieho řédím, zpósobuji oby- čejem takovýmto: Tak že přede všemi věcmi činím a ustanovuji po mé smrti mocného po- ručníka Tomáše z Světic, strýce a služebníka mého věrného a milého, všeho statku a zbo- žie mého movitého i nemovitého, kterýžkoli mám neb v časiech budůcích jmieti budu, a kdež by ten a na čemkoli záležal a kterým nebo kterakým koli jménem muož a mohl by jme- nován býti, nic nevymieňuje. Jemužto odkázal sem a poručil dobrovolně po mé smrti a mocí tohoto kšaftu odkazuji a porúčiem najprve duom muoj, v němž bydlím, i všecken jiný statek muoj movitý i nemovitý, kdež by ten a na čemkoli záležal, i s dluhy vezpod psa- nými, tak jakož svrchu dotčeno jest, a jmeno- vitě pak tyto majestáty, zápisy a listy, kteréž mám: První zápis najjasnějšieho kniežete a pána pana Zigmunda slavné pamětii ciesaře Římskéh a Uherského, Českého sc krále, jímižto JMt zastaviti a jménem zástavy pod visutým JMti majestátem zapsati jest ráčil vsi kláštera Zbra- slavského Libčice, Klinec a v Leštni několiko člověkuov s úroky, poplatky i s tiem se vším, což k tomu příslušie, urozenému někdy panu Hynkovi Škodovi z Waldeka i jeho dědicóm a budúcím ve dvůú stú k. gr. a v šedesáti kop. gr., a tak s takovými přímienkami, jakož týž zápis plnějie to a šíře v sobě zavierá; kterýžto zápis od již psaného pana Hynka Škody a pana Petra, syna jeho, přišel jest byl v moc Bořivo- jovi z Lochovic a z Okoře, panu Burianovi z Waldeka, Janovi z Čečelic a Zdeslavovi z Buřenic, od nich pak panu Oldřichovi Med- kovi z Waldeka a panie Anně manželce jeho ze Brzvi, a od nich dále Hanušovi z Stupic. A tak já od téhož Hanuše mám jej také s jeho dobrú volí psanú řádně toliko na samú ves Libčice, jakož listové těch dobrých volí od jedněch k druhým prošlí zřejmě to ukazují. 407 Druhý pak list, jímžto ctihodní kněžie, kněz Jan opat i všeckeren konvent kláštera Zbra- slavského, pod téhož opata i konventu a podle nich na svědomie jistých pánóv i jiných do- brých lidí tudiež zejména položených pečetmi visutými, zastavili sú: mi i skutečně postúpili vsi své a kláštera jich Libčice řečené s lidmi v též vsi bydlejícími, s platem, lukami, lesy, ře- kami i se všemi a všelikými puožitky a pří- slušnostmi k tomu z staradávna příslušnými, ve dvú stú kopách a ve dvadceti k. gr. Item zápis najjasnějšícho kniežete a pána, pana Jiříe krále Českého sc slavné paměti, jímžto JMt dal jest a dává povolenie své knězi opa- tovi a konventu prvepsaným, abych já prve psanú ves Libčice od nich v zástavě již dotčené měl a držal bez splacenie až do šesti let pořád zběhlých. A druhý list také téhož krále JMti, jímžto z přirozené dobroty své a z vlastnie lásky, kterýž (!) ke mně měl, učinil mi jest milost takovú, že ves Libčice častopsaná od budúcích králuov Českých ani od opata a konventu kláštera Zbraslavského ani od žádného jiného nemá mi bez vuole mé splacována býti, než že já jie se všemi příslušnostmi, užitky a po- platky do života mého bez výplaty požívatí mám bez všeliké překážky. Listy pak, kteréž na penieze mám, kteříž mně a podle mne svrchudotčenému Thomášovi, strýci a služebníku mému, svědčie, ty všechny listy a zápisy svrchujmenované s jiným se vším statkem, k čemuž koli právo mám, nic nevy- mienuje, tak jakož již nahoře dotčeno jest, otkázal sem a poručil již psanému Thomášovi ke jmění, držení, ku požívání a s tiem se vším, i s týmiž majestáty a zápisy i s listy na pe- nieze vznícími, když a což jemu líbí se nebo líbiti bude, jakžto s jeho vlastním učiniti bez každých lidí všelikého odporu a překážky. Chtě tomu, aby on po mé smrti vydal Aničce ze Dvorcuov, přítelkyni své, dvadceti k. gr. č., item k záduší Matky božie před Týnem pět- medcietma kop gr. č., věře také jemu, že on pamatuje na tuto mú dobrůú vuoli, kterúž
Strana 408
498 sem jemu v tomto poruéenstvi okézal, činiti bude almuZny a jiné skutky milosrdné za mû i jiných duše věrných křesťanóv. Oznamuji také, že pan Jošt dlužen mi dvě k. gr., a Wald z Podskalé za rukojemstvie za jednoho krajčieho deset k. gr. vše a všudy & Na potvrzenie i budúcie pamět prosil sem slovutného Bartoše z Starého Uhelného trhu, v ty časy rychtáře, a slovutné opatrnosti pá- nuov Jana z Tedražic a Petra Zuba, konšeluov přísežných nadepsaného St. M. Pr., že sú pečeti své dali přivěsiti k. tomuto listu. Jenž jest dán od narozenie syna božieho MCCCCXOVII, tu sobotu po sv. Marcellu. (Rukop. č. 94 II, f. 72.) Klamin, Chlamin městečko. 1. 1423, 7. ledna. Stala sě přátelská a konečná úmluva — o čtvrt dědiny — v Klu- míně, kteráž leží ot Újezdce mezi dědinami Jiří- kovů Mrštíkovů a Mstichovů, takovúto měrů: že vedle té úmluvě ubrmanské Ursula [vdova někdy Martinova z Klumína| vzdala jest a stú- pila mocně té jisté čtvrti dědiny — Petrovi Kolářovi [z domu někdy Janova Drdova] — a dále aby týž Petr vydal Ursule a Marthě, sestrám svým, čtyři k. gr., a Ante mateii své ostatek vedle rozkázánie kšaftnieho Mar- tina z Klumína. Actum in consilio (Nove Civ. Pr.) feria quarta in crastino Epiphanie domini sc XXIII. (Rukop. č. 2082 f. B. 10.) 2. 1519, 12; října. (Obec Pražská kupuje Klumin.) Kundrát z Krajku a na Mladém Bo- leslavi přiznal se — jakož jest prodal dědiny zápisné, totižto Klumín městečko s jeho pří- slušenstvím purkmistru, konšeluom i vší obci města Prahy — za 1750 k. gr. č., a jim toho tak, jakž jest sám měl a držel, v témž: právě postoupil; i jestliže by kdykoli a od kohožkoli to dědictví zápisné k výplatě přišlo, ježto by taková výplata: soudem rozeznána byla a suma svrchupsaná že by zase zouplna jemu purk- mistru, konseluom i vší obci — dána nebyla, tehdy týž Kundrát — to, což by se jim — E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. též sumy při takové výplatě nedostalo, dodati : mó, a to pod pokutou s komorníkem Pražským : uvázání v dědictví dědičné téhož Kundráta, totizto v Celakovice a v Mezeříč městečko s mlýnem, s podacími kostelními —. Stalo se 1. 1519 v středu po sv. Diviší. (Desky zemské větší č. 42 f. F. 22.) 3. 1522, 4. července. Mikuláš příjmím Šulík z Kojetic předstúpiv do úřadu [šesti- panského] žádal jest, aby jemu to dopuštěno bylo, kdež jest příbuzný přítel jeho Duníček z Klumína zamordován —, grunt, kterýž po něm pozuostal — tu v Klumíně, aby k zkáze nepřišel, že on naň dosésti chce a k sobě při- jíti i opatřiti a zdělati. — Páni úředníci — jemu jsú toho dopřáli —. Kterýžto Mikuláš po nedlúhém času tajž grunt prodal jest Bar- toňovi Kubovu synu z Mratína za XLII kop m. -- Actum fer. VI. die Procopii 1522. (Rukop. č. 2152. f.' B. 11.) 4. 1523, 19. února. Jakož po smrti ne- božce Duníčka z Klumina grunt jeho po ném zuostaly tu v Klumíně páni úředníci opatrujíce, aby k zkáze a k spuštění nepřišel, na žádost přítele jeho Mikuláše, člověka osadních sv. Mikuláše v Kojeticích, dopřáli sú jemu, aby naň dosedl a opatroval. Kterýžto s příznie pánuov úředníkuov naň dosedši, opatrovati po- čal a, z příhody se uraziv, pro nedostatek zdravie svého zpravovati nemoha, od toho gruntu pustil. Na kterýž Martin, sirotek panský z Mratína, z vuole pánuov úředníkuov jest dosedl. Z kteréhož Mikulášovi z Kojetic, proto že jest přítelem nebožtíka Duníčka byl i na ten grunt náklad učinil, vydati má on Mratínský XX kop podle trhu, jakž se rokové platí —. Actum feria V. in capite ieiunii 1523. Kateřina a Marta, sestry nebożce Dunitka z Klumína, připověděly se na peníz gruntovní, kteréž klade Martin Mratínský, že jim spra- vedlivost ta příleží po jich bratru. Páni úřed- níci toho jimdopustili, však po vyplnění 20 kop m. Mikulášovi Kojetickému. Actum sabbato die Benedicti [21. bfezna] 1528. (Ruk. à. 2155 f. 25.)
498 sem jemu v tomto poruéenstvi okézal, činiti bude almuZny a jiné skutky milosrdné za mû i jiných duše věrných křesťanóv. Oznamuji také, že pan Jošt dlužen mi dvě k. gr., a Wald z Podskalé za rukojemstvie za jednoho krajčieho deset k. gr. vše a všudy & Na potvrzenie i budúcie pamět prosil sem slovutného Bartoše z Starého Uhelného trhu, v ty časy rychtáře, a slovutné opatrnosti pá- nuov Jana z Tedražic a Petra Zuba, konšeluov přísežných nadepsaného St. M. Pr., že sú pečeti své dali přivěsiti k. tomuto listu. Jenž jest dán od narozenie syna božieho MCCCCXOVII, tu sobotu po sv. Marcellu. (Rukop. č. 94 II, f. 72.) Klamin, Chlamin městečko. 1. 1423, 7. ledna. Stala sě přátelská a konečná úmluva — o čtvrt dědiny — v Klu- míně, kteráž leží ot Újezdce mezi dědinami Jiří- kovů Mrštíkovů a Mstichovů, takovúto měrů: že vedle té úmluvě ubrmanské Ursula [vdova někdy Martinova z Klumína| vzdala jest a stú- pila mocně té jisté čtvrti dědiny — Petrovi Kolářovi [z domu někdy Janova Drdova] — a dále aby týž Petr vydal Ursule a Marthě, sestrám svým, čtyři k. gr., a Ante mateii své ostatek vedle rozkázánie kšaftnieho Mar- tina z Klumína. Actum in consilio (Nove Civ. Pr.) feria quarta in crastino Epiphanie domini sc XXIII. (Rukop. č. 2082 f. B. 10.) 2. 1519, 12; října. (Obec Pražská kupuje Klumin.) Kundrát z Krajku a na Mladém Bo- leslavi přiznal se — jakož jest prodal dědiny zápisné, totižto Klumín městečko s jeho pří- slušenstvím purkmistru, konšeluom i vší obci města Prahy — za 1750 k. gr. č., a jim toho tak, jakž jest sám měl a držel, v témž: právě postoupil; i jestliže by kdykoli a od kohožkoli to dědictví zápisné k výplatě přišlo, ježto by taková výplata: soudem rozeznána byla a suma svrchupsaná že by zase zouplna jemu purk- mistru, konseluom i vší obci — dána nebyla, tehdy týž Kundrát — to, což by se jim — E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. též sumy při takové výplatě nedostalo, dodati : mó, a to pod pokutou s komorníkem Pražským : uvázání v dědictví dědičné téhož Kundráta, totizto v Celakovice a v Mezeříč městečko s mlýnem, s podacími kostelními —. Stalo se 1. 1519 v středu po sv. Diviší. (Desky zemské větší č. 42 f. F. 22.) 3. 1522, 4. července. Mikuláš příjmím Šulík z Kojetic předstúpiv do úřadu [šesti- panského] žádal jest, aby jemu to dopuštěno bylo, kdež jest příbuzný přítel jeho Duníček z Klumína zamordován —, grunt, kterýž po něm pozuostal — tu v Klumíně, aby k zkáze nepřišel, že on naň dosésti chce a k sobě při- jíti i opatřiti a zdělati. — Páni úředníci — jemu jsú toho dopřáli —. Kterýžto Mikuláš po nedlúhém času tajž grunt prodal jest Bar- toňovi Kubovu synu z Mratína za XLII kop m. -- Actum fer. VI. die Procopii 1522. (Rukop. č. 2152. f.' B. 11.) 4. 1523, 19. února. Jakož po smrti ne- božce Duníčka z Klumina grunt jeho po ném zuostaly tu v Klumíně páni úředníci opatrujíce, aby k zkáze a k spuštění nepřišel, na žádost přítele jeho Mikuláše, člověka osadních sv. Mikuláše v Kojeticích, dopřáli sú jemu, aby naň dosedl a opatroval. Kterýžto s příznie pánuov úředníkuov naň dosedši, opatrovati po- čal a, z příhody se uraziv, pro nedostatek zdravie svého zpravovati nemoha, od toho gruntu pustil. Na kterýž Martin, sirotek panský z Mratína, z vuole pánuov úředníkuov jest dosedl. Z kteréhož Mikulášovi z Kojetic, proto že jest přítelem nebožtíka Duníčka byl i na ten grunt náklad učinil, vydati má on Mratínský XX kop podle trhu, jakž se rokové platí —. Actum feria V. in capite ieiunii 1523. Kateřina a Marta, sestry nebożce Dunitka z Klumína, připověděly se na peníz gruntovní, kteréž klade Martin Mratínský, že jim spra- vedlivost ta příleží po jich bratru. Páni úřed- níci toho jimdopustili, však po vyplnění 20 kop m. Mikulášovi Kojetickému. Actum sabbato die Benedicti [21. bfezna] 1528. (Ruk. à. 2155 f. 25.)
Strana 409
Klumín— Kné£eves, 5. 1525, 9. ledna. (Martin Kornule z Klu- mína o dluh neb. Jíry Tichého sladovníka.) Valenta, starý rychtář z Klumína, svědčil: Když sem byl povolán od neb. Václava Kor- nule, otce Martinova, když ležal na smrtedlné posteli, i oznamoval nebožtík, co jsú lidé mu dlužní byli — i oznámil jest dluh XV k. m. u Jíry Tichého; a já se ho optal: Milý pane Václave, jest-li to dluh spravedlivý? A on mi řekl: Nedajž mi toho P. B., abych jinak mluvil. A já řekl: Béřeš li to k své víře a duši, že jest tak? a on řekl: Beru, že jinak nepravím. A potom nebyl hodiny živ. — Actum fer. II, post Epiph. a. XXV. (Rukop. č. 1047 f. H. 1.) 6. 1532, 24. února. Václav Žatecký, pekař z Vobříství, koupil sobě duom v Klumíně i s dědinámi a lukami k tomu domu příležícími od Václava Řezníka za LXV kop m. — A při tom skrze pány úředníky jest toto vymíněno, že jeho Václava Řezníka z poddanosti nepro- pustili a nepropouštějí, než jej na tom posta- vují a čas ukládají do sv. Ducha najprv pří- štího, aby on Václav Řezník tu v Klumíně aneb jinde, kdež by se jemu vidělo na zboží městském, zákup učinil a pod pány Města Starého se vosadil. A jestli by toho neučinil, tehdy peníze, kteréž by jemu Václav pekař za týž duom klásti měl, aby jemu vydávány ne- byly, leč se zákupu dosti stane. Actum sab- bato ante Mathie 1532. (Rukop. č. 2155 f. 147 ) 7. 1541, 8. ledna. V té při mezi Adamem, člověkem poddaným p. Smila Myšky ze Žlunic, a pány ouředníky šestipanskými na místě pod- daných Star. M. Pr. z Klumína, kdež sou téhož Adama vinili z mordu, a to takového, že on tu' neděli před Všemi svatými v Klumíně za- mordoval jest člověka a poddaného obce této Řezňáka a druhého Petra krejčího bez všeliké příčiny sobě dané — Tu p. purgmistr a rada — vypovídají: Poněvadž při tom mordu, kterej se jesti v Klumíně stal, Petr Řezňáků a Polák krejčí zamordováni jsou, jakž svědkové doklá- dají, byli sou téhož skutku a svády přítomni Chmel, Havel z Semilkovic a Adam, lidé pod- Archiv Český XXVI. 409 daní p. Smila Myšky ze Žlunic; však Chmel. a Havel sou ustoupili, takže ku právu sou dosažení a ujištění býti nemohli, Adam pak sa ku právu připraven — aby vinen býti měl, jest odpíral. I poněvadž z svědkuov to se na- chází, že jest on Adam při té svádě podle Chmele a Havla za pomocníka k mordu — se najíti dal, a brani též podle nich dobyl, kterúž jest i vokrvavil — i z těch příčin — Adam té žaloby prázden býti nemuože — páni naň na Adama právo outrpné pouštějí a dále v tom k němu podle práva spravedlivě se zachovati chtí. Act. sabbato post Trium magorum a. XXXXI. (Rukop. ć. 1130 f. 440.) Kněževes. 1. 1426, 26. ledna. — Stal sč jesti nález obcí starší Velikého Města Pr. mezi sirotkem nebožce Sigmundovým Kněževeského a Miku- lášem, synem páně Janovým Jiřického, poruč- níkem toho jistého sirotka, z jedné strany, a mezi paní Machnú vdovü, nékdy manzelkü svrchupsaného Sigmunda Kněževeského, z druhé strany, o věno jejie: panie Machny i o zbožie jiná po svrchupsaném Sigmundovi zuostavená. Tak jakož jest svrchupsaný Sigmund čtyři sta k. gr. věna svrchupsané paní Machně věnoval, na Kněževsi listem svým zapsal a kšaftem po- tvrdil, aby jí svrchupsaný Mikuláš poručník čtyřidceti k. gr. platu ročnieho vydával — tu z Kněževsi —- tak dlúho, dokavadž by jí čtyř set k. věna — nebylo zaplaceno. Pakli by na který rok svrchupsanych rokuov ten úrok paní Machně vydán nebyl, tehdy purg- mistři a konšelé, kteříž v tu dobu budú, mají ji vydati rychtáře, aby jel s poslem purkra- biným a jí k těm lidem úročním i k tomu ke všemu, což tu jest v Kněževsi, práva dopo- mohl pospěšného k vybrání úroku —. Dále také jest vyrčeno: Tak jakož jest svrchupsaná paní nebožči Sigmundovi póldru- hého sta k. gr. po sobě na Bynicích — jme- novala, aby to sirotku — v roce od vyrčenie tohoto — očistila a konečně vysvobodila podle b2
Klumín— Kné£eves, 5. 1525, 9. ledna. (Martin Kornule z Klu- mína o dluh neb. Jíry Tichého sladovníka.) Valenta, starý rychtář z Klumína, svědčil: Když sem byl povolán od neb. Václava Kor- nule, otce Martinova, když ležal na smrtedlné posteli, i oznamoval nebožtík, co jsú lidé mu dlužní byli — i oznámil jest dluh XV k. m. u Jíry Tichého; a já se ho optal: Milý pane Václave, jest-li to dluh spravedlivý? A on mi řekl: Nedajž mi toho P. B., abych jinak mluvil. A já řekl: Béřeš li to k své víře a duši, že jest tak? a on řekl: Beru, že jinak nepravím. A potom nebyl hodiny živ. — Actum fer. II, post Epiph. a. XXV. (Rukop. č. 1047 f. H. 1.) 6. 1532, 24. února. Václav Žatecký, pekař z Vobříství, koupil sobě duom v Klumíně i s dědinámi a lukami k tomu domu příležícími od Václava Řezníka za LXV kop m. — A při tom skrze pány úředníky jest toto vymíněno, že jeho Václava Řezníka z poddanosti nepro- pustili a nepropouštějí, než jej na tom posta- vují a čas ukládají do sv. Ducha najprv pří- štího, aby on Václav Řezník tu v Klumíně aneb jinde, kdež by se jemu vidělo na zboží městském, zákup učinil a pod pány Města Starého se vosadil. A jestli by toho neučinil, tehdy peníze, kteréž by jemu Václav pekař za týž duom klásti měl, aby jemu vydávány ne- byly, leč se zákupu dosti stane. Actum sab- bato ante Mathie 1532. (Rukop. č. 2155 f. 147 ) 7. 1541, 8. ledna. V té při mezi Adamem, člověkem poddaným p. Smila Myšky ze Žlunic, a pány ouředníky šestipanskými na místě pod- daných Star. M. Pr. z Klumína, kdež sou téhož Adama vinili z mordu, a to takového, že on tu' neděli před Všemi svatými v Klumíně za- mordoval jest člověka a poddaného obce této Řezňáka a druhého Petra krejčího bez všeliké příčiny sobě dané — Tu p. purgmistr a rada — vypovídají: Poněvadž při tom mordu, kterej se jesti v Klumíně stal, Petr Řezňáků a Polák krejčí zamordováni jsou, jakž svědkové doklá- dají, byli sou téhož skutku a svády přítomni Chmel, Havel z Semilkovic a Adam, lidé pod- Archiv Český XXVI. 409 daní p. Smila Myšky ze Žlunic; však Chmel. a Havel sou ustoupili, takže ku právu sou dosažení a ujištění býti nemohli, Adam pak sa ku právu připraven — aby vinen býti měl, jest odpíral. I poněvadž z svědkuov to se na- chází, že jest on Adam při té svádě podle Chmele a Havla za pomocníka k mordu — se najíti dal, a brani též podle nich dobyl, kterúž jest i vokrvavil — i z těch příčin — Adam té žaloby prázden býti nemuože — páni naň na Adama právo outrpné pouštějí a dále v tom k němu podle práva spravedlivě se zachovati chtí. Act. sabbato post Trium magorum a. XXXXI. (Rukop. ć. 1130 f. 440.) Kněževes. 1. 1426, 26. ledna. — Stal sč jesti nález obcí starší Velikého Města Pr. mezi sirotkem nebožce Sigmundovým Kněževeského a Miku- lášem, synem páně Janovým Jiřického, poruč- níkem toho jistého sirotka, z jedné strany, a mezi paní Machnú vdovü, nékdy manzelkü svrchupsaného Sigmunda Kněževeského, z druhé strany, o věno jejie: panie Machny i o zbožie jiná po svrchupsaném Sigmundovi zuostavená. Tak jakož jest svrchupsaný Sigmund čtyři sta k. gr. věna svrchupsané paní Machně věnoval, na Kněževsi listem svým zapsal a kšaftem po- tvrdil, aby jí svrchupsaný Mikuláš poručník čtyřidceti k. gr. platu ročnieho vydával — tu z Kněževsi —- tak dlúho, dokavadž by jí čtyř set k. věna — nebylo zaplaceno. Pakli by na který rok svrchupsanych rokuov ten úrok paní Machně vydán nebyl, tehdy purg- mistři a konšelé, kteříž v tu dobu budú, mají ji vydati rychtáře, aby jel s poslem purkra- biným a jí k těm lidem úročním i k tomu ke všemu, což tu jest v Kněževsi, práva dopo- mohl pospěšného k vybrání úroku —. Dále také jest vyrčeno: Tak jakož jest svrchupsaná paní nebožči Sigmundovi póldru- hého sta k. gr. po sobě na Bynicích — jme- novala, aby to sirotku — v roce od vyrčenie tohoto — očistila a konečně vysvobodila podle b2
Strana 410
410 práva, řádu a běhu zemského —. Pakli by toho neučinila aneb učiniti v tom času ne- mohla, tehda na jejiem věně svrchupsaném patnddcte k. gr. platu za póldruhého sta k. maji sniti, a ona má sě v Bynice uvázati a jich, jakož sě jí zdá, požívati —. Actum in communitate seniori — sabbato post Conver- sionem Pauli anno — XXVI° (Rukop. č. 2090 fol. 71.) 2. 1434, 5. listopadu. Václav z Miletína vstúpiv do plné rady Velikého Města Praž- ského, svobodně a dobrovolně beze všeho při- nucenie vyznal jest a tiemto zápisem vyznává, že Peša a Jan, člověky jeho úročnie z Veliké Kněževsi, ukazovali sú jemu list purkrechtní svuoj od myší shrýzený, jakož jsú někdy jich předkové od opata a konventu Strahovského měli na ty tři lány v Kněževsi, na nich[ž] sedie a jemu z nich úroky platie. A protož dle spra- vedlnosti pro budúcie puotky a příhody, kte- réž by sě jim mohly pro toho listu ztracenie přihoditi, oznamuje tiemto zápisem jich právo, kteréž mají: že mají pravé purkrechtnie tři lány tu v Kněževsi, na nichž sedie a jemu z nich úrok platie, takže z každého lánu o sv. Havle kopu a čtyři gr. a šestero kur mají platiti, a o sv. Jiří kopu a čtyři gr. — jemu i po něm jeho budúcím —. A když by zem- ská berně byla, tehdy mají dáti z každého lánu puol k. gr. A také pod jeho súd a jeho budúcích slušejí a slušeti mají v právě purk- rechtniem, a mají požívati ortele práva Praž- ského. A také on ani jeho budúcí nemají jich k žádným robotám tisknúti ani ot umrlé [sic] státi a bráti. A v to právo a v svrchupsané poplatky Jan a Peša svrchupsaní ty dědiny s svými dvory a sedlištěmi moci budú dáti i prodati i jich dědici a budúci člověku hod- nému s povolením svrchupsaného Václava a jeho budúcích. Kteréžto svědomie my purgmistr a kon- šelé syrchupsaného města Pražského slyševše, k jeho žádosti a prosbě snažné svrchupsaných Jana a Peši, člověkóv jeho, v kniehy naše E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: měscké pro budúcí pevnost vepsati a vložiti sme kázali. Actum pleno in consilio feria sexta post Omnium Sanctorum a. d. MCCCCXXXIIII®. (Rukop. č. 992 f. 158.) 3. 1439. — My purgmistr a konšelé Ve- likého Města Pražského oznamujem tiemto zápisem obecně a zjevně všem, ktož jej uzřie nebo čtúc uslyšie, že vstúpiv před nás a před obec naši veliků: urozený pán Hanuš z Kolo- vrat vznesl jest na nás, kterak by Mikulášek Kněževeský, spoluměštěnín náš, sšel s tohoto světa, žádaje a proše, abychom jemu zbožie téhož Mikuláška dali a popřáli. Tu my, zna- menajíce smrt Mikuláška svrchupsaného a také přivedše sobě ku paměti, kterak týž Mikulá- šek byl jest dán pro narčenie zrády u vězenie, ale v moci našie vždy jesti byl, a tu v tom vězení žádných nedostatků od pití a od je- dení netrpěv, než poctivě chován, učinil jest nad těmi mordeřstvie, kteří jsú jemu v tom vězení posluhovali a s ním laskavě nakládali, i utekl jest z toho vězenie k hanbě svrchu- psaného pana Hanuše i našie tudiež. A práva okazují, který měštěnín pro narčenie uteče ven z města, tehda sbožie jeho všecko spadlo jest na obec. Nadto tento mnohokrát viece jest provinil, nežli jiný měštěnín, nebo jsa narčen zradú a jsa u vězení a moci panské, mord učiniv z vězenie utekl, a tak práva svá měst- cká jest ztratil i se vším zbožím, a v tom k nepřátelóm města našeho jest utekl, a jim kšaft učiniv zbožie své poručil, nemaje k němu žádného práva, nebo moci žádné nemá, poně- vadž těmi i jinými vinami svá práva jest ztratil. I z těch a jiných příčin všecko zbožie svrchupsaného Mikuláška na obec jest spra- vedlivě připadlo. A tak my, purgmistr a konšelé i všecka obec, jeho viny všecky před oči položivše a je s velikú pilností pováživše i shledali sme, že to zbožie na obec naši jest spravedlivě připadlo, jakožto tvrz a ves řečená Jiřice se vším příslušenstvím, patnádcte kop gr. platu ročnieho na slovutném Vítkovi v Kněževsi, a
410 práva, řádu a běhu zemského —. Pakli by toho neučinila aneb učiniti v tom času ne- mohla, tehda na jejiem věně svrchupsaném patnddcte k. gr. platu za póldruhého sta k. maji sniti, a ona má sě v Bynice uvázati a jich, jakož sě jí zdá, požívati —. Actum in communitate seniori — sabbato post Conver- sionem Pauli anno — XXVI° (Rukop. č. 2090 fol. 71.) 2. 1434, 5. listopadu. Václav z Miletína vstúpiv do plné rady Velikého Města Praž- ského, svobodně a dobrovolně beze všeho při- nucenie vyznal jest a tiemto zápisem vyznává, že Peša a Jan, člověky jeho úročnie z Veliké Kněževsi, ukazovali sú jemu list purkrechtní svuoj od myší shrýzený, jakož jsú někdy jich předkové od opata a konventu Strahovského měli na ty tři lány v Kněževsi, na nich[ž] sedie a jemu z nich úroky platie. A protož dle spra- vedlnosti pro budúcie puotky a příhody, kte- réž by sě jim mohly pro toho listu ztracenie přihoditi, oznamuje tiemto zápisem jich právo, kteréž mají: že mají pravé purkrechtnie tři lány tu v Kněževsi, na nichž sedie a jemu z nich úrok platie, takže z každého lánu o sv. Havle kopu a čtyři gr. a šestero kur mají platiti, a o sv. Jiří kopu a čtyři gr. — jemu i po něm jeho budúcím —. A když by zem- ská berně byla, tehdy mají dáti z každého lánu puol k. gr. A také pod jeho súd a jeho budúcích slušejí a slušeti mají v právě purk- rechtniem, a mají požívati ortele práva Praž- ského. A také on ani jeho budúcí nemají jich k žádným robotám tisknúti ani ot umrlé [sic] státi a bráti. A v to právo a v svrchupsané poplatky Jan a Peša svrchupsaní ty dědiny s svými dvory a sedlištěmi moci budú dáti i prodati i jich dědici a budúci člověku hod- nému s povolením svrchupsaného Václava a jeho budúcích. Kteréžto svědomie my purgmistr a kon- šelé syrchupsaného města Pražského slyševše, k jeho žádosti a prosbě snažné svrchupsaných Jana a Peši, člověkóv jeho, v kniehy naše E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: měscké pro budúcí pevnost vepsati a vložiti sme kázali. Actum pleno in consilio feria sexta post Omnium Sanctorum a. d. MCCCCXXXIIII®. (Rukop. č. 992 f. 158.) 3. 1439. — My purgmistr a konšelé Ve- likého Města Pražského oznamujem tiemto zápisem obecně a zjevně všem, ktož jej uzřie nebo čtúc uslyšie, že vstúpiv před nás a před obec naši veliků: urozený pán Hanuš z Kolo- vrat vznesl jest na nás, kterak by Mikulášek Kněževeský, spoluměštěnín náš, sšel s tohoto světa, žádaje a proše, abychom jemu zbožie téhož Mikuláška dali a popřáli. Tu my, zna- menajíce smrt Mikuláška svrchupsaného a také přivedše sobě ku paměti, kterak týž Mikulá- šek byl jest dán pro narčenie zrády u vězenie, ale v moci našie vždy jesti byl, a tu v tom vězení žádných nedostatků od pití a od je- dení netrpěv, než poctivě chován, učinil jest nad těmi mordeřstvie, kteří jsú jemu v tom vězení posluhovali a s ním laskavě nakládali, i utekl jest z toho vězenie k hanbě svrchu- psaného pana Hanuše i našie tudiež. A práva okazují, který měštěnín pro narčenie uteče ven z města, tehda sbožie jeho všecko spadlo jest na obec. Nadto tento mnohokrát viece jest provinil, nežli jiný měštěnín, nebo jsa narčen zradú a jsa u vězení a moci panské, mord učiniv z vězenie utekl, a tak práva svá měst- cká jest ztratil i se vším zbožím, a v tom k nepřátelóm města našeho jest utekl, a jim kšaft učiniv zbožie své poručil, nemaje k němu žádného práva, nebo moci žádné nemá, poně- vadž těmi i jinými vinami svá práva jest ztratil. I z těch a jiných příčin všecko zbožie svrchupsaného Mikuláška na obec jest spra- vedlivě připadlo. A tak my, purgmistr a konšelé i všecka obec, jeho viny všecky před oči položivše a je s velikú pilností pováživše i shledali sme, že to zbožie na obec naši jest spravedlivě připadlo, jakožto tvrz a ves řečená Jiřice se vším příslušenstvím, patnádcte kop gr. platu ročnieho na slovutném Vítkovi v Kněževsi, a
Strana 411
Kněževes — Kojetice. k tomu duom v Celetné ulici s jeho městištěm, kterýžto leží mezi domy Zdimířovým písařo- vým z jedné a ot zlatého jelena ob uličku strany druhé. Kteréžto svrchupsané zbožie častojmenovaného Mikuláška se vším právem, s dobrým rozmyslem a s potazem i povolením obce našie veliké, nic sobě tu práva nepozuo- stavujíc, dali sme a mocí tohoto zápisu dá- váme nadepsanému panu Hanušovi, jeho dě- dicóm a budúčím k mění, k držení a k dědič- nému vládnutí — a to pro jeho dobrodinie, příchylnost a bedlivů práci, kterúž jest nám a městu našemu dnem i nocí s lidem nema- lým i svými přátely po smrti slavných pamětí císařovy milosti a krále Albrechta, pánov na- šich milostivých, pro zachovánie a obranu města našeho proti našim nepřátelóm, jsúce jako na sirobě zuostaveni, statečně s námi trvaje, opovdziv se všeho jměnie i života svého, ukazoval jest a ukazuje až do sie chvíle. Actum feria secunda post Lucie. (Rukop. čís. 992 f. 159.) 4. 1522, 3. dubna. Jakož jest koupil dvuor v Kněževsi Mikuláš od synuov Prokůp- kových za jistou summu peněz podle čbero- vánie a práva jich v té vsi, i že jsú jmeno- vaní Prokúpkové pozuostali pánuom úřední- kuom peněz puojčených i na ürocích zadrża- lých XXV kop m. Protož na místě jich on Mikulás téch XXV kop vyplniti má. — Actum f. V. ante Ambrosii 1522. (Rukop. ¢. 2155 f. 20.) Kněžice. 1. 1371. — Nos Gallus iudex — iurati in Hradezano recognoscimus —-, quod ego Wenceslaus dictus Oczass — recognosco me esse debitum domino Prziechoni de Knyezicz VI s., et hoc cum suis fratribus, videlicet do- mino Petro et domino Hrzkoni ibidem in Knyezicz. (Rukop. ć. 2252 f. 28'.) 2. 1431, 15. kvétna. — Quemadmodum Strenuus Sigismundus de Knieziez dimidiam quintam s. gr. Offce, sorori sue carnali, resi- gnavit, que circa Johannem Rabsstein pro bo- 411 nis fuerunt reposite; exinde Protiwa, frater dicti Sigismundi, plenum assensum tribuit, ut prefata Zophia pecuniam possit exigere pro sua utilitate. — Act. fer. [II. post Ascen. d. (Rukop. é. 2099 f. 314.) 3. 1455, 12. listopadu. — Jakub husař — vzdal jest mocně ku pravému dědictví urozenému a statečnému panu Purkartovi z Kopidlna a z Kněžic ty dědiny, kteréž jest na jeho zboží v Záhornici držal, zejména dvuor purkrechtní —. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria IIII. die Sanctorum quinque fratrum anno LV?. (Rukop. č. 2085 f. A. 2.) Kobylisy.*) 1517, 3. listopadu. Smlúva přátelská stala se jest — mezi Matějem vinopalem z strany jedné a Markétá, matká nebozky Víty vino- palky, z strany druhé, o kšaft, kterýž dělala táž Víta. A to taková, že z toho statku on Matěj má bráti XXXV k. gr. m. z gruntu, které sú v Kobolysech u Jana Poláka. — Ac- tum [in consilio Novae Urb. Prag.] fer. Il. post Omnium Sanctorum. (Rukop. č. 2092 f. 186.) *) Zápisy viničné tu pojaty nejsou. Kojetice.) 1. 1411, 10. listopadu. Zdenko de Nab- dina et de Kojeticz protestatus est, se teneri XXX s. gr. Nicolao de Dussnik dicto Poledne, solvendas, quando ei[s] carere nollet. Si non sol- veret, tunc ipse — poterit se intromittere de hereditatibus suis in Kojeticz, curia arature, taberna cum censu, agris. — Act. a. d. MCCCCXI fer. III, ante Martini. (Desky dvor- ské č. 20 fol. 61.) *) Archiv městský chová několik rukopisů ko- stela sv. Mikuláše na Star. M. Pr., kde od r. 1545 až 1620 zapsáno množství zpráv o Kojeticích, které tuto nemožno vydati. Proto ani období 1545—1550 se zde neotiskuje, aby se to netrhalo. 2. 1422, 20. června. Bietka de Kozolup — resignat curiam suam rusticalem ibidem in 52+
Kněževes — Kojetice. k tomu duom v Celetné ulici s jeho městištěm, kterýžto leží mezi domy Zdimířovým písařo- vým z jedné a ot zlatého jelena ob uličku strany druhé. Kteréžto svrchupsané zbožie častojmenovaného Mikuláška se vším právem, s dobrým rozmyslem a s potazem i povolením obce našie veliké, nic sobě tu práva nepozuo- stavujíc, dali sme a mocí tohoto zápisu dá- váme nadepsanému panu Hanušovi, jeho dě- dicóm a budúčím k mění, k držení a k dědič- nému vládnutí — a to pro jeho dobrodinie, příchylnost a bedlivů práci, kterúž jest nám a městu našemu dnem i nocí s lidem nema- lým i svými přátely po smrti slavných pamětí císařovy milosti a krále Albrechta, pánov na- šich milostivých, pro zachovánie a obranu města našeho proti našim nepřátelóm, jsúce jako na sirobě zuostaveni, statečně s námi trvaje, opovdziv se všeho jměnie i života svého, ukazoval jest a ukazuje až do sie chvíle. Actum feria secunda post Lucie. (Rukop. čís. 992 f. 159.) 4. 1522, 3. dubna. Jakož jest koupil dvuor v Kněževsi Mikuláš od synuov Prokůp- kových za jistou summu peněz podle čbero- vánie a práva jich v té vsi, i že jsú jmeno- vaní Prokúpkové pozuostali pánuom úřední- kuom peněz puojčených i na ürocích zadrża- lých XXV kop m. Protož na místě jich on Mikulás téch XXV kop vyplniti má. — Actum f. V. ante Ambrosii 1522. (Rukop. ¢. 2155 f. 20.) Kněžice. 1. 1371. — Nos Gallus iudex — iurati in Hradezano recognoscimus —-, quod ego Wenceslaus dictus Oczass — recognosco me esse debitum domino Prziechoni de Knyezicz VI s., et hoc cum suis fratribus, videlicet do- mino Petro et domino Hrzkoni ibidem in Knyezicz. (Rukop. ć. 2252 f. 28'.) 2. 1431, 15. kvétna. — Quemadmodum Strenuus Sigismundus de Knieziez dimidiam quintam s. gr. Offce, sorori sue carnali, resi- gnavit, que circa Johannem Rabsstein pro bo- 411 nis fuerunt reposite; exinde Protiwa, frater dicti Sigismundi, plenum assensum tribuit, ut prefata Zophia pecuniam possit exigere pro sua utilitate. — Act. fer. [II. post Ascen. d. (Rukop. é. 2099 f. 314.) 3. 1455, 12. listopadu. — Jakub husař — vzdal jest mocně ku pravému dědictví urozenému a statečnému panu Purkartovi z Kopidlna a z Kněžic ty dědiny, kteréž jest na jeho zboží v Záhornici držal, zejména dvuor purkrechtní —. Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) feria IIII. die Sanctorum quinque fratrum anno LV?. (Rukop. č. 2085 f. A. 2.) Kobylisy.*) 1517, 3. listopadu. Smlúva přátelská stala se jest — mezi Matějem vinopalem z strany jedné a Markétá, matká nebozky Víty vino- palky, z strany druhé, o kšaft, kterýž dělala táž Víta. A to taková, že z toho statku on Matěj má bráti XXXV k. gr. m. z gruntu, které sú v Kobolysech u Jana Poláka. — Ac- tum [in consilio Novae Urb. Prag.] fer. Il. post Omnium Sanctorum. (Rukop. č. 2092 f. 186.) *) Zápisy viničné tu pojaty nejsou. Kojetice.) 1. 1411, 10. listopadu. Zdenko de Nab- dina et de Kojeticz protestatus est, se teneri XXX s. gr. Nicolao de Dussnik dicto Poledne, solvendas, quando ei[s] carere nollet. Si non sol- veret, tunc ipse — poterit se intromittere de hereditatibus suis in Kojeticz, curia arature, taberna cum censu, agris. — Act. a. d. MCCCCXI fer. III, ante Martini. (Desky dvor- ské č. 20 fol. 61.) *) Archiv městský chová několik rukopisů ko- stela sv. Mikuláše na Star. M. Pr., kde od r. 1545 až 1620 zapsáno množství zpráv o Kojeticích, které tuto nemožno vydati. Proto ani období 1545—1550 se zde neotiskuje, aby se to netrhalo. 2. 1422, 20. června. Bietka de Kozolup — resignat curiam suam rusticalem ibidem in 52+
Strana 412
412 Kozolup cum hominibus censualibus, et aliam curiam in Kojeticz cum taberna et subsidibus — et in Zebrakow VI homines censuales, et I censitam in Modrziez dictum Waniek, Ac- tum (in consilio Maioris Civ. Pr.) sabbato ante Joh. Bapt. anno — XXII". (Rukop. č. 2099 f. 113.) Kokořín. 1426. — Katherina, relicta. Hlassonis mi- litis — promisit una cum fideiussoribus sub- scriptis nobilem dominum Alssonem de Duba, nunc in Kokorzin residenti (!), heredes et succes- sores eius de rebus infrascriptis domino Zbyn- koni, plebano de Costelecz, post mortem domini Hlassonis ad fidas manus repositis a quolibet impetente — reddere indempnem sub pena trecentarum s. pro qua fideiussores sunt manu coniuncta et indivisa —- Johannes Walkun miles, Cunsso de Chlum et Andreas Sstuk. — Actum in pleno consilio feria III* ante As- sumpcionem Marie a. oc XXVI, presentibus serenissimo principe Sigismundo duce Lith- wánie et utroque consilio Antique et Nove Civitatis Prag. Petrzico vero de Semil, nun- cius dieti domini Alssonis, dixit nomine ipsius domini, res easdem dicte Katherine fore ple- narie restituendas. Tyto véci jsem já dala schovati po ne- božce smrti páně Hlasově, manžela mého, na Kokořín knězi Zbyňkovi k věrné ruce, strýci jeho, a jinú zbroji podle této, ježto toho ne- mohu pamatovati pro zármutek, kterýž jsem měla po jeho smrti: Najprv pás střiebrný po- zlatitý se zvonci, it. koflík střiebrný pozlatitý dvénasob skladitý, it. kord střiebrný pozlatitý a kovaný, a tovarystvo střiebrné pozlatité, it. sukně s chřiebty krátká aksamitu črného vy- ražovanieho, it. sukně červená dlúhá s chřieb- ty, it. Subu postavcovü s soboly krátkü, it. šubu dlúhů pohanského postavce s kunami blankytnü, it. Subu dláhá s kunami postavcovü. A plášť aksamitnf dlühy s kunami, ostavil jest jej sám nebožtík za zdravého života na E. XIV. Zprávy o statcích venkavských z archivu města Prahy: Ústie. (Bez datování, ale mezi zápisy z r. 1426.) (Rukop. č. 992 f. 64.) Koleč. 1. 1417. — Marguardus cliens, filius olim Czrnyn de Coleze. (Rukop. 6. 2099 f. 98.) 2. 1538, 6, zárí. My purgmistr Nov. M. Pr. — známo činíme —, kterak — Marek forman — kšaft jest — učinil — co se do- týče krémy v Kolči, jestliže by se Vít s Vá- clavem [synové jeho] snésti nemohli, tehdy já Víta nad túž krčmú mocným hospodářem činím a jemu ji mocně poroučím. — Ve vsi Křovi- cích mám na dvoru u Jana CXXVI k. m,, a za to jsü mi rukojmie rychtář a všickni sousedé z té vsi. It. ve vsi ve Tmáni Špaček dlužen mi za statek bez tfi XXX4 k. m., it. v Cholci za poustku L k. — Actum fer VI. ante Nati- vitatem Marie a. 38. (Rukop. č. 2207 f. D. 10.) Kolín. 1. 1402. — Barbara, Wenceslai Smalcz conthoralis legittima, resignavit — marito suo omnia bona sua, et notanter iura sua — in curia dicta Liczk et in curia, que adiacet ci- vitati Coloniensi immediate, nec non in domo, que in ipsa civitate est situata. (Rukop. 6.996 f. 65.) 9. 1525, 1. éervence. L. B. MVCXXV tu sobotu po sv. Petru a Pavlu my mlynáři přísežní, kteříž sme byli vysláni od p. purg- mistra a pánuov města Prahy zejména tito: Jiřík z Knechtova domu, Jan Zub z Poříčí, Petr mlynář ze Šerlinku, Jan Pernštejnský z Hory, Jindřich z Plaňas, kteráž se jest zběhla nesnáz mezi mlynáři u města Nového Kolína n. L., i to sme vyhledali při všech mlynich čtyřech, že jsú se nezachovali vedle zřízení a vyhledání předkuov přísežných mly- nářuov. — I protož my k tomu říkáme: Nej- prvé při dolejším mlýnu v Kravařích, aby k cejchu březnímu *) tomu, kterýž jest udělán, jez ten i záplavy aby držány byly. A jestliže by chtěl práh klásti u téhož mlýna, aby bez
412 Kozolup cum hominibus censualibus, et aliam curiam in Kojeticz cum taberna et subsidibus — et in Zebrakow VI homines censuales, et I censitam in Modrziez dictum Waniek, Ac- tum (in consilio Maioris Civ. Pr.) sabbato ante Joh. Bapt. anno — XXII". (Rukop. č. 2099 f. 113.) Kokořín. 1426. — Katherina, relicta. Hlassonis mi- litis — promisit una cum fideiussoribus sub- scriptis nobilem dominum Alssonem de Duba, nunc in Kokorzin residenti (!), heredes et succes- sores eius de rebus infrascriptis domino Zbyn- koni, plebano de Costelecz, post mortem domini Hlassonis ad fidas manus repositis a quolibet impetente — reddere indempnem sub pena trecentarum s. pro qua fideiussores sunt manu coniuncta et indivisa —- Johannes Walkun miles, Cunsso de Chlum et Andreas Sstuk. — Actum in pleno consilio feria III* ante As- sumpcionem Marie a. oc XXVI, presentibus serenissimo principe Sigismundo duce Lith- wánie et utroque consilio Antique et Nove Civitatis Prag. Petrzico vero de Semil, nun- cius dieti domini Alssonis, dixit nomine ipsius domini, res easdem dicte Katherine fore ple- narie restituendas. Tyto véci jsem já dala schovati po ne- božce smrti páně Hlasově, manžela mého, na Kokořín knězi Zbyňkovi k věrné ruce, strýci jeho, a jinú zbroji podle této, ježto toho ne- mohu pamatovati pro zármutek, kterýž jsem měla po jeho smrti: Najprv pás střiebrný po- zlatitý se zvonci, it. koflík střiebrný pozlatitý dvénasob skladitý, it. kord střiebrný pozlatitý a kovaný, a tovarystvo střiebrné pozlatité, it. sukně s chřiebty krátká aksamitu črného vy- ražovanieho, it. sukně červená dlúhá s chřieb- ty, it. Subu postavcovü s soboly krátkü, it. šubu dlúhů pohanského postavce s kunami blankytnü, it. Subu dláhá s kunami postavcovü. A plášť aksamitnf dlühy s kunami, ostavil jest jej sám nebožtík za zdravého života na E. XIV. Zprávy o statcích venkavských z archivu města Prahy: Ústie. (Bez datování, ale mezi zápisy z r. 1426.) (Rukop. č. 992 f. 64.) Koleč. 1. 1417. — Marguardus cliens, filius olim Czrnyn de Coleze. (Rukop. 6. 2099 f. 98.) 2. 1538, 6, zárí. My purgmistr Nov. M. Pr. — známo činíme —, kterak — Marek forman — kšaft jest — učinil — co se do- týče krémy v Kolči, jestliže by se Vít s Vá- clavem [synové jeho] snésti nemohli, tehdy já Víta nad túž krčmú mocným hospodářem činím a jemu ji mocně poroučím. — Ve vsi Křovi- cích mám na dvoru u Jana CXXVI k. m,, a za to jsü mi rukojmie rychtář a všickni sousedé z té vsi. It. ve vsi ve Tmáni Špaček dlužen mi za statek bez tfi XXX4 k. m., it. v Cholci za poustku L k. — Actum fer VI. ante Nati- vitatem Marie a. 38. (Rukop. č. 2207 f. D. 10.) Kolín. 1. 1402. — Barbara, Wenceslai Smalcz conthoralis legittima, resignavit — marito suo omnia bona sua, et notanter iura sua — in curia dicta Liczk et in curia, que adiacet ci- vitati Coloniensi immediate, nec non in domo, que in ipsa civitate est situata. (Rukop. 6.996 f. 65.) 9. 1525, 1. éervence. L. B. MVCXXV tu sobotu po sv. Petru a Pavlu my mlynáři přísežní, kteříž sme byli vysláni od p. purg- mistra a pánuov města Prahy zejména tito: Jiřík z Knechtova domu, Jan Zub z Poříčí, Petr mlynář ze Šerlinku, Jan Pernštejnský z Hory, Jindřich z Plaňas, kteráž se jest zběhla nesnáz mezi mlynáři u města Nového Kolína n. L., i to sme vyhledali při všech mlynich čtyřech, že jsú se nezachovali vedle zřízení a vyhledání předkuov přísežných mly- nářuov. — I protož my k tomu říkáme: Nej- prvé při dolejším mlýnu v Kravařích, aby k cejchu březnímu *) tomu, kterýž jest udělán, jez ten i záplavy aby držány byly. A jestliže by chtěl práh klásti u téhož mlýna, aby bez
Strana 413
Kokořín— Kolín. přísežných mlynářuov vědomosti nekladl, a to z té příčiny, že k míře náleží. A jestliže by mlýn kdy státi jměl, aby byla na čtyry žlaby vytahována stavidla. A což se Podhradského a Zálabského dotýče, aby prahové jednostejní byli, a jestliže by který nižší byl, aby srov- náni byli za jedno; a jezové aby byli též za- chováni podle cejchu prvního, kterýž jest u mlýna Podhradského. A ta šíř, kteráž jest vyhledána od prvních mlynářuov přísežných, aby zachována byla při témž jezu. A co jest dole a vejše, aby to bylo sňato mimo to první vyměření, A což se dotýče stavidel vytahování u těch mlýnuov, u mlýna Podhradského na čtyry žlaby aby bylo vytaženo každú neděli anebo kdyby měly mlýny státi. A u mlýnu Zálabského též na čtyry. A kdyby měli v kte- rém mlýně co mlíti, aby sobě překážky neči- nili, jeden aby druhému vody nadarmo ne- pouštěl, a zvlášť u mlýna Podhradského aby vodu do města hnáti mohli ku potřebě své. A což se dotýče mlýna Hrobského, ty záplavy, kteréž jsú na jezu, aby: byly sňaty k cejchu za rovno, a žádná aby vejše neležela než s cej- chem zajedno, a tak aby prvé voda se přelila přes jez, než na cejch by vstoupila; a jez vejše aby dělán nebyl a šířka aby nebyla umensena. — A což se tkne stavidel, aby žádného vyššího nebylo u všech čtyř mlýnuov, než puoldruhého lokte. — A u téhož mlýnu Hrobského, kdyby měly mlýny státi, aby byla stavidla čtyry vytahována. — A což se pak splavu dotýče u mlýna Hrobského, aby práh ležal z hloubí lokte pod cejchem, a kdyby koli bylo potřebí lidem, aby byl otvírán. A což se kamení na vostruovku nad mlýnem Hrobským dotýče, to kteréž jest navozeno, aby sňato bylo. (Rukop. č. 2141 f. 194.) #) breznimu? 3. 1532, 29. července. Já Jiřík Sadov- skaj z Sloupna, úředník na zámku Kolínském nad Labem, službu svû vzkazuji, vzéctné opa- trnosti a slovutné poctivosti pâni a přátelé moji milí! Jakož ste mi ráčili na místě pána mého JMti a na mé Zédostivé psaní vyslati 413 osoby a opatrné muže, přísežné starší řemesla mlynářského, Jana Vrbovského, Václava Noska a Mikuláše Kalousa, aby oni podle přísah svých byli přítomni při vkládání prahu nového u mlýna Hrobského u Kolína, jakož pak při přítomnosti osob svrchupsaných jest tajž práh nový vložen březní *) u téhoZ mlejua Hrobského. Kterémužto vložení mlynáři přísežní jsú místo dali pro budúcí nesnáze. Též i kuol, který jest cajchovaný, kterýž jest vbitý vedle strouhy, která teče na sladový mlýn, k tomu kolu aby byla stavidla držána puol druhého lokte praž- ského a s tím cajchem za rovno, a vajše nic. A nástavkuov žádných nemá na stavidla při- bíjeti, a to pod pokutou starodávní. A tak jiná stavidla při témž mlýně která sú, též má k tomu cejchu držeti Blažek mlynář Hrobský, a to pro škody lidské. A kdyžby neměl co mlíti; má svrchupsaný Blažek mlynář vodu táhnúti na čtyry žlaby březnie.*) Item kuol, který jest vbitý v stavu u jeho mlýna, na kterým jest cejch přibitý, k tomu cejchu má vodu na stavě držeti níže dvú prstuov, a více nic. A kteréž by koli byly splavy na stavě u téhož mlýna, to tajž mlynář má vyčistiti pro příčiny škod lidských. Kteréžto pak osoby svrchupsané přísežné — toho pilně rozváživše, toto, což se v tomto listu svrchu píše, sú vy- pověděli na budúcí časy toho k zdržení. Toho na svědomí — já Jiřík Sadovský z Sloupna pečeť svû sem ptitiskl s svÿm jistým vědo- mím. Dán na Kolíně n. L. v úterý po sv. Ja- kubu ap. l. ete. XXXII. (Rukop. č. 2141 f. 60.) *) břežní ? 4. 1535, 24. června. L. P. MVCXXXV ve čtvrtek na den sv. Jana Kř., my mlynáři pří- sežní, kteříž sme byli vysláni — na žádost uroz. p. p. Jana z Pernštejna etc. JMti a na žádost pánuov purgmistra a rady města Kolína Nového n. L., zejména tito: Jan Vrbský, Vá- clav Nosek, Pavel, Jiřík Prášek a Mikuláš Kalous, kteráž jest se zběhla nesnáz mezi mlynáři u města Kolína Nového n. L., i to smě vyhledali a také uznali při všech mlýních
Kokořín— Kolín. přísežných mlynářuov vědomosti nekladl, a to z té příčiny, že k míře náleží. A jestliže by mlýn kdy státi jměl, aby byla na čtyry žlaby vytahována stavidla. A což se Podhradského a Zálabského dotýče, aby prahové jednostejní byli, a jestliže by který nižší byl, aby srov- náni byli za jedno; a jezové aby byli též za- chováni podle cejchu prvního, kterýž jest u mlýna Podhradského. A ta šíř, kteráž jest vyhledána od prvních mlynářuov přísežných, aby zachována byla při témž jezu. A co jest dole a vejše, aby to bylo sňato mimo to první vyměření, A což se dotýče stavidel vytahování u těch mlýnuov, u mlýna Podhradského na čtyry žlaby aby bylo vytaženo každú neděli anebo kdyby měly mlýny státi. A u mlýnu Zálabského též na čtyry. A kdyby měli v kte- rém mlýně co mlíti, aby sobě překážky neči- nili, jeden aby druhému vody nadarmo ne- pouštěl, a zvlášť u mlýna Podhradského aby vodu do města hnáti mohli ku potřebě své. A což se dotýče mlýna Hrobského, ty záplavy, kteréž jsú na jezu, aby: byly sňaty k cejchu za rovno, a žádná aby vejše neležela než s cej- chem zajedno, a tak aby prvé voda se přelila přes jez, než na cejch by vstoupila; a jez vejše aby dělán nebyl a šířka aby nebyla umensena. — A což se tkne stavidel, aby žádného vyššího nebylo u všech čtyř mlýnuov, než puoldruhého lokte. — A u téhož mlýnu Hrobského, kdyby měly mlýny státi, aby byla stavidla čtyry vytahována. — A což se pak splavu dotýče u mlýna Hrobského, aby práh ležal z hloubí lokte pod cejchem, a kdyby koli bylo potřebí lidem, aby byl otvírán. A což se kamení na vostruovku nad mlýnem Hrobským dotýče, to kteréž jest navozeno, aby sňato bylo. (Rukop. č. 2141 f. 194.) #) breznimu? 3. 1532, 29. července. Já Jiřík Sadov- skaj z Sloupna, úředník na zámku Kolínském nad Labem, službu svû vzkazuji, vzéctné opa- trnosti a slovutné poctivosti pâni a přátelé moji milí! Jakož ste mi ráčili na místě pána mého JMti a na mé Zédostivé psaní vyslati 413 osoby a opatrné muže, přísežné starší řemesla mlynářského, Jana Vrbovského, Václava Noska a Mikuláše Kalousa, aby oni podle přísah svých byli přítomni při vkládání prahu nového u mlýna Hrobského u Kolína, jakož pak při přítomnosti osob svrchupsaných jest tajž práh nový vložen březní *) u téhoZ mlejua Hrobského. Kterémužto vložení mlynáři přísežní jsú místo dali pro budúcí nesnáze. Též i kuol, který jest cajchovaný, kterýž jest vbitý vedle strouhy, která teče na sladový mlýn, k tomu kolu aby byla stavidla držána puol druhého lokte praž- ského a s tím cajchem za rovno, a vajše nic. A nástavkuov žádných nemá na stavidla při- bíjeti, a to pod pokutou starodávní. A tak jiná stavidla při témž mlýně která sú, též má k tomu cejchu držeti Blažek mlynář Hrobský, a to pro škody lidské. A kdyžby neměl co mlíti; má svrchupsaný Blažek mlynář vodu táhnúti na čtyry žlaby březnie.*) Item kuol, který jest vbitý v stavu u jeho mlýna, na kterým jest cejch přibitý, k tomu cejchu má vodu na stavě držeti níže dvú prstuov, a více nic. A kteréž by koli byly splavy na stavě u téhož mlýna, to tajž mlynář má vyčistiti pro příčiny škod lidských. Kteréžto pak osoby svrchupsané přísežné — toho pilně rozváživše, toto, což se v tomto listu svrchu píše, sú vy- pověděli na budúcí časy toho k zdržení. Toho na svědomí — já Jiřík Sadovský z Sloupna pečeť svû sem ptitiskl s svÿm jistým vědo- mím. Dán na Kolíně n. L. v úterý po sv. Ja- kubu ap. l. ete. XXXII. (Rukop. č. 2141 f. 60.) *) břežní ? 4. 1535, 24. června. L. P. MVCXXXV ve čtvrtek na den sv. Jana Kř., my mlynáři pří- sežní, kteříž sme byli vysláni — na žádost uroz. p. p. Jana z Pernštejna etc. JMti a na žádost pánuov purgmistra a rady města Kolína Nového n. L., zejména tito: Jan Vrbský, Vá- clav Nosek, Pavel, Jiřík Prášek a Mikuláš Kalous, kteráž jest se zběhla nesnáz mezi mlynáři u města Kolína Nového n. L., i to smě vyhledali a také uznali při všech mlýních
Strana 414
414 čtyrech tak: Jakož jsú sobě stěžovali předkem Matěj mlynář Podskalským s Pohradským mlej- nem od [do?] Kravařskýho mlynáře, že by sám sobě kladl práh bez přítomnosti starších mly- nářuov přísežných; a my súce na to vedeni, s pilností sme to vyhledali a k nápravě při- vedli ranejm jitrem, uznavše takovou nepo- řádnou věc, kuol sme kázali bíti a naň cejch přibíti, aby on tejž mlynář — tak se choval, stavidly a stavem nic vejše aby nedržal, než s tím cejchem zároveň, pro škody hořejších mlýnuov. A taky jestli by kdy mlynář ten neb budoucí jeho neměl co mlíti a měl mlýny za- raženy, aby škody hořejším mlynářuom ne- činil, má táhnúti na čtyry žlaby vodu vždycky, kdyby měly koli mlejny státi, a nástavkuov žád- nejch aby na stavidla nepřibíjel. A prahu také, kdyby ten sešel, aby bez přísežných mlyná- řuov nekladl. A což se Poděbradského a Zá- Jabského mlýnu dotýče, aby prahové jedno- stejní byli a aby byli s rovnou k cejchu za rovno; a jezové aby též byli zachováni podle cejchu toho, kterýž jest námi vyměřený a vy- daný u Podhradskýho mlejna nad samejmi krmíky. A ta šíř, kteráž jest vyhledána od prvních mlynářů přísežných, aby zachována byla při témž jezu. A co jest dole a vejše, aby to bylo srovnáno k tomu cejchu na rovno. A co se dotýče stavidel vytahování u těch mlýnuov u mlýna Podhradského, na čtyry žlaby aby bylo vytaženo každúů neděli anebo kdyby měly mlejny státi. U mlejna Zálabského též na čtyry žlaby. A kdyby měli v kterém mlýně co mlíti; aby sobě překážky nečinili, jeden druhému vody aby nadarmo nepouštěl. A zvláště u mlýna Podhradského aby vodu do města hnáti mohli ku potřebě své. Což se pak mlýnu Hrobského dotýče, ty záplavy, kteréž jsú na jezu, pokudž jest znamenáno, aby byly sňaty, tak aby prvé voda se přelila přes jez, než by na cejch vstoupila a přešla; a jez vejše aby dělán nebyl, a šířka aby nebyla umen- šena, než jakž jest prvé vyměřena prvními mlynáři. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Item jestli že by kdy jakž koli splavy na ten jez aneb i na mlejn přišlo, aby to hned beze všech odtahuov sklizováno bylo. A kteréž jest topolí s splavy nyní na témž jezu, tudíž i na vostruovku a taky u mlýna, to aby hned beze všech odtahuov sklizeno bylo; a při obou dvouch dolejších stavích aby se též drželi pro uvarování lidských škod. A což se tkne sta- videl, aby žádného výše nebylo u všech čtyř mlýnuov než I'/, lokte pražského; a nástav- kové aby na stavidlích přibíjeni nebyli při žádným mlýnu. — A u téhož mlýnu Hrob- ského, kdyby měl mlýn státi; aby byla sta- vidla čtyři vytahována, a míň nic, než radši víc. — A což se jak splavu dotýče u mlýna Hrobského, aby práh ležal z hloubí lokte pod cejchem; a kdyžby koli potřebí bylo lidem, aby byl otvírán beze všeho odporu. A což se ka- mení na vostruovku nad mlejnem Hrobským dotýče, to, kteréž jest navozený, aby sňato bylo beze všeho kopání. (Rukop. č. 2141 f. 192.) Kolo, ves zaniklá u Žatce. 1. 1527, 6. června. (Mezi Matúšem Kol- ským z jedné, a Mikulášem valchářem a pa- storky jeho z strany druhé, o břeh u vody Ohře.) Matúš Kolský, měštěnín náš [Žatecký], obvinil jest před námi jednoho souseda v předměstí našem, Mikuláše valcháře a pastorky jeho, že by se jemu skrze ně tokem řeky Ohře škoda znamenitá na statku jeho díti jměla, a to ta- kovým zpuosobem: že by oni jemu jakožto pánu těch gruntuov té řeky a břehu překážku činili a hájili břehův svých opravovati a jich užívati, kdež dědinu majíce drží od těch grun- tuo koupenú, kteráž sahá k břehóm jeho Ma- toušovým. A oni tomu odpor činili a činí, pra- více, že oni jemu na grunty řeky jeho a břehy nesahají, než na to, což jest jich a což jim Buoh a voda k gruntuom jich připojila. Tu my úřad [Žatecký] — takto sme — vypověděli: Poněvadž on Matouš Kolský užívání toho břehu s pod- břežím dostatečně jest svědky provedl a po-
414 čtyrech tak: Jakož jsú sobě stěžovali předkem Matěj mlynář Podskalským s Pohradským mlej- nem od [do?] Kravařskýho mlynáře, že by sám sobě kladl práh bez přítomnosti starších mly- nářuov přísežných; a my súce na to vedeni, s pilností sme to vyhledali a k nápravě při- vedli ranejm jitrem, uznavše takovou nepo- řádnou věc, kuol sme kázali bíti a naň cejch přibíti, aby on tejž mlynář — tak se choval, stavidly a stavem nic vejše aby nedržal, než s tím cejchem zároveň, pro škody hořejších mlýnuov. A taky jestli by kdy mlynář ten neb budoucí jeho neměl co mlíti a měl mlýny za- raženy, aby škody hořejším mlynářuom ne- činil, má táhnúti na čtyry žlaby vodu vždycky, kdyby měly koli mlejny státi, a nástavkuov žád- nejch aby na stavidla nepřibíjel. A prahu také, kdyby ten sešel, aby bez přísežných mlyná- řuov nekladl. A což se Poděbradského a Zá- Jabského mlýnu dotýče, aby prahové jedno- stejní byli a aby byli s rovnou k cejchu za rovno; a jezové aby též byli zachováni podle cejchu toho, kterýž jest námi vyměřený a vy- daný u Podhradskýho mlejna nad samejmi krmíky. A ta šíř, kteráž jest vyhledána od prvních mlynářů přísežných, aby zachována byla při témž jezu. A co jest dole a vejše, aby to bylo srovnáno k tomu cejchu na rovno. A co se dotýče stavidel vytahování u těch mlýnuov u mlýna Podhradského, na čtyry žlaby aby bylo vytaženo každúů neděli anebo kdyby měly mlejny státi. U mlejna Zálabského též na čtyry žlaby. A kdyby měli v kterém mlýně co mlíti; aby sobě překážky nečinili, jeden druhému vody aby nadarmo nepouštěl. A zvláště u mlýna Podhradského aby vodu do města hnáti mohli ku potřebě své. Což se pak mlýnu Hrobského dotýče, ty záplavy, kteréž jsú na jezu, pokudž jest znamenáno, aby byly sňaty, tak aby prvé voda se přelila přes jez, než by na cejch vstoupila a přešla; a jez vejše aby dělán nebyl, a šířka aby nebyla umen- šena, než jakž jest prvé vyměřena prvními mlynáři. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Item jestli že by kdy jakž koli splavy na ten jez aneb i na mlejn přišlo, aby to hned beze všech odtahuov sklizováno bylo. A kteréž jest topolí s splavy nyní na témž jezu, tudíž i na vostruovku a taky u mlýna, to aby hned beze všech odtahuov sklizeno bylo; a při obou dvouch dolejších stavích aby se též drželi pro uvarování lidských škod. A což se tkne sta- videl, aby žádného výše nebylo u všech čtyř mlýnuov než I'/, lokte pražského; a nástav- kové aby na stavidlích přibíjeni nebyli při žádným mlýnu. — A u téhož mlýnu Hrob- ského, kdyby měl mlýn státi; aby byla sta- vidla čtyři vytahována, a míň nic, než radši víc. — A což se jak splavu dotýče u mlýna Hrobského, aby práh ležal z hloubí lokte pod cejchem; a kdyžby koli potřebí bylo lidem, aby byl otvírán beze všeho odporu. A což se ka- mení na vostruovku nad mlejnem Hrobským dotýče, to, kteréž jest navozený, aby sňato bylo beze všeho kopání. (Rukop. č. 2141 f. 192.) Kolo, ves zaniklá u Žatce. 1. 1527, 6. června. (Mezi Matúšem Kol- ským z jedné, a Mikulášem valchářem a pa- storky jeho z strany druhé, o břeh u vody Ohře.) Matúš Kolský, měštěnín náš [Žatecký], obvinil jest před námi jednoho souseda v předměstí našem, Mikuláše valcháře a pastorky jeho, že by se jemu skrze ně tokem řeky Ohře škoda znamenitá na statku jeho díti jměla, a to ta- kovým zpuosobem: že by oni jemu jakožto pánu těch gruntuov té řeky a břehu překážku činili a hájili břehův svých opravovati a jich užívati, kdež dědinu majíce drží od těch grun- tuo koupenú, kteráž sahá k břehóm jeho Ma- toušovým. A oni tomu odpor činili a činí, pra- více, že oni jemu na grunty řeky jeho a břehy nesahají, než na to, což jest jich a což jim Buoh a voda k gruntuom jich připojila. Tu my úřad [Žatecký] — takto sme — vypověděli: Poněvadž on Matouš Kolský užívání toho břehu s pod- břežím dostatečně jest svědky provedl a po-
Strana 415
Kolo (1527—1528). kázal, i ač tejž břeh mezníky k svýmu statku od dědiny valchářovy a pastorkuo jeho oddě- lený ve dvú nedělech pokáže, že jeho užiti a jej držeti má se vším tím, což k němu voda přiďělila, bez valchářovy a pastorkuo jeho vší překážky. Kterýžto nález náš obě straně při- javše Bohu a právu poděkovali. Potom pak, když Matouš Kolský vedle toho nálezu v těch dvú nedělech pořad zběhlých k tomu se nad- šel a úřadu žádal, aby s ním vysláno bylo, že chce to, což mu nalezeno, pokazovati: i tak se jest stalo, že jsou k tomu osoby z ouřadu podle něho vyslány byly, a strana druhá též k tomu obeslána; a tak u přítomnosti jich od Matouše Kolského předkem ukázána cesta mezi krajem břehu a dědinami valchářovými a sirotčími, jakž nad břehem podle cesty leží. A potom ukázáni mezníci za cestou v dědi- nách, kteříž valchářovy dědiny od sirotčích dědin rozdělují. A při tom od téhož Matouše oznamováno jest, že když jsou se valchář s si- rotky o ty dědiny rozdělovali; že sou jinde mezníků těch saditi nemohli, aniž by jim do- puštěno bylo, než toliko v svém. A ta cesta starobylá mezi vrchním krajem břehu a jich dědinami že jest od starodávna vždycky za mezník bývala, a jakž, když sou se pan Kli- ment a Matouš Kolský o řeku a břehy dělili, mezník v kraji břehu před cestou sou vložili, kteréhož toliko místo a jamka ostala, a tak v svém toliko též že ten mezník on Matouš Kolský vsadil sc. Proti tomu strana druhá, valchář s sirotky, mluvili; že podle ortele mezníku neukazuje pan Matouš, než že uka- zuje mezníky jich, do kterých jemu nic není. A což se cesty dotýče za puol honuov, jed- nak ukazujíce, že jest ji voda všecku i s bře- hem pobralá, jakž znamení probraného břehu z obou stran ukazuje, jakž jest země ujejdena *) a drnem porostlá. Žádajíce při tom břehu i při jiném při všem zachování býti. A když sou o to zase do rady sročeni byli, vedli sou strana odporná, valchář s sirotky, tyto svědky : Matěj Kudlata, Thoma Pichla a Jan Hrbík, 415. sousedé, na závazek ten, kterýž svědkóm podle práva duoleží, svědčili sou před pány takto: To nám v paměti a při tom sme byli, když valchář vyčítal sirotkuom Blažkovic III kopy záhonuov dědiny míň X záhonuov za jich spravedlivost, a tu sou mezníky sadili, a mezi šla od jedněch ouvrat až do druhých; a uká- záno i podbřeží, kdež tu nebožtík pan Jan Michalovic mnluvil k valchářovi: pane mladý, již teď ukázal sirotkóm a vyměření učinil, a oni sou hospodáři mladí; což se toho podbřeží dotýče, budou-li moci sobě to opravovati? A on pověděl: I bych já za ně toho neopravoval. Strana pak puovodní, Matouš Kolský, nic ktěm svědkóm mluviti nechtěje, poněvadž sou teprv po právu rčení vedeni, žádal vždy podle toho práva rčeného zachován býti, poněvadž mez- níky již ukázal, aby více jemu v těch březích překážky nečinili. A tak oboje strana, když jsou se k nám k ouřadu vo opatření, k své libosti sobě ten nález vykládajíce, domlouvali, i dali sme ten rozum právu a orteli mezi nimi rčenému: Poněvadž on Matouš Kolský podle ortele mezníky za cestou v dědinách okázal, kteříž dědiny ty rozdělují a tak do cesty toliko užívání dědin sirotčích ukazují, i podle této starobylé cesty toho břehu od dědin rozdělení a pokázaného toho břehu a podbřeží užívání že jemu Matoušovi Kolskému ten břeh příležeti má, a on jeho užívati má bez jeho valchářovy a sirotků překážky. Než kdež by řeka starodávná břeh a cestu pode- brala a odjala, tak že by gruntů již sirotčích za cestu dosahala, ten břeh sirotkóm neb val- cháři držeti a užívati náleží i jej opatrovati, ač nechtěl-li by cesty dále do svého gruntu dopustiti. sc. Kdež — valchář — se odvolal —. Datum fer. VI. post Stanislai (10. května) se XXVII% Tu my — ortele tohoto vašeho jakožto spravedlivého potvrzujeme. Actum infra octavam Ascensionis domini (6. června) 1527. (Rukop. čís. 92 f. 40.) *) ujezděna? 2. 1528, 9. října. (Mezi Matoušem Kol- ským a úročníky o plať.) Jeden měštěnín náš
Kolo (1527—1528). kázal, i ač tejž břeh mezníky k svýmu statku od dědiny valchářovy a pastorkuo jeho oddě- lený ve dvú nedělech pokáže, že jeho užiti a jej držeti má se vším tím, což k němu voda přiďělila, bez valchářovy a pastorkuo jeho vší překážky. Kterýžto nález náš obě straně při- javše Bohu a právu poděkovali. Potom pak, když Matouš Kolský vedle toho nálezu v těch dvú nedělech pořad zběhlých k tomu se nad- šel a úřadu žádal, aby s ním vysláno bylo, že chce to, což mu nalezeno, pokazovati: i tak se jest stalo, že jsou k tomu osoby z ouřadu podle něho vyslány byly, a strana druhá též k tomu obeslána; a tak u přítomnosti jich od Matouše Kolského předkem ukázána cesta mezi krajem břehu a dědinami valchářovými a sirotčími, jakž nad břehem podle cesty leží. A potom ukázáni mezníci za cestou v dědi- nách, kteříž valchářovy dědiny od sirotčích dědin rozdělují. A při tom od téhož Matouše oznamováno jest, že když jsou se valchář s si- rotky o ty dědiny rozdělovali; že sou jinde mezníků těch saditi nemohli, aniž by jim do- puštěno bylo, než toliko v svém. A ta cesta starobylá mezi vrchním krajem břehu a jich dědinami že jest od starodávna vždycky za mezník bývala, a jakž, když sou se pan Kli- ment a Matouš Kolský o řeku a břehy dělili, mezník v kraji břehu před cestou sou vložili, kteréhož toliko místo a jamka ostala, a tak v svém toliko též že ten mezník on Matouš Kolský vsadil sc. Proti tomu strana druhá, valchář s sirotky, mluvili; že podle ortele mezníku neukazuje pan Matouš, než že uka- zuje mezníky jich, do kterých jemu nic není. A což se cesty dotýče za puol honuov, jed- nak ukazujíce, že jest ji voda všecku i s bře- hem pobralá, jakž znamení probraného břehu z obou stran ukazuje, jakž jest země ujejdena *) a drnem porostlá. Žádajíce při tom břehu i při jiném při všem zachování býti. A když sou o to zase do rady sročeni byli, vedli sou strana odporná, valchář s sirotky, tyto svědky : Matěj Kudlata, Thoma Pichla a Jan Hrbík, 415. sousedé, na závazek ten, kterýž svědkóm podle práva duoleží, svědčili sou před pány takto: To nám v paměti a při tom sme byli, když valchář vyčítal sirotkuom Blažkovic III kopy záhonuov dědiny míň X záhonuov za jich spravedlivost, a tu sou mezníky sadili, a mezi šla od jedněch ouvrat až do druhých; a uká- záno i podbřeží, kdež tu nebožtík pan Jan Michalovic mnluvil k valchářovi: pane mladý, již teď ukázal sirotkóm a vyměření učinil, a oni sou hospodáři mladí; což se toho podbřeží dotýče, budou-li moci sobě to opravovati? A on pověděl: I bych já za ně toho neopravoval. Strana pak puovodní, Matouš Kolský, nic ktěm svědkóm mluviti nechtěje, poněvadž sou teprv po právu rčení vedeni, žádal vždy podle toho práva rčeného zachován býti, poněvadž mez- níky již ukázal, aby více jemu v těch březích překážky nečinili. A tak oboje strana, když jsou se k nám k ouřadu vo opatření, k své libosti sobě ten nález vykládajíce, domlouvali, i dali sme ten rozum právu a orteli mezi nimi rčenému: Poněvadž on Matouš Kolský podle ortele mezníky za cestou v dědinách okázal, kteříž dědiny ty rozdělují a tak do cesty toliko užívání dědin sirotčích ukazují, i podle této starobylé cesty toho břehu od dědin rozdělení a pokázaného toho břehu a podbřeží užívání že jemu Matoušovi Kolskému ten břeh příležeti má, a on jeho užívati má bez jeho valchářovy a sirotků překážky. Než kdež by řeka starodávná břeh a cestu pode- brala a odjala, tak že by gruntů již sirotčích za cestu dosahala, ten břeh sirotkóm neb val- cháři držeti a užívati náleží i jej opatrovati, ač nechtěl-li by cesty dále do svého gruntu dopustiti. sc. Kdež — valchář — se odvolal —. Datum fer. VI. post Stanislai (10. května) se XXVII% Tu my — ortele tohoto vašeho jakožto spravedlivého potvrzujeme. Actum infra octavam Ascensionis domini (6. června) 1527. (Rukop. čís. 92 f. 40.) *) ujezděna? 2. 1528, 9. října. (Mezi Matoušem Kol- ským a úročníky o plať.) Jeden měštěnín náš
Strana 416
416 Matouš Kolský maje statek sobě daný a kšaf- tem manželky své odkázaný, a maje též i platy z některých gruntuo toho statku v sady a chmelnice neb zahrady rozdělaných, kterýchž jest od drahných let po manželce a předcích svých užíval a vedle zvyklého obyčeje na groš malý je vybíraje až dosavad. Nyní pak zna- menaje zpuosob času, požádal jest na týchž svých úročnících, poněvadž on z toho statku šosy a berně k vobci [Žatecké] na bílý groš platí, aby mu též z těch gruntuov ten plat na groš český placen byl. Kteřížto úročníci toho podniknouti nechtíce, jemu v odpor se dali sc. Tu my úřad [Žatecký] tomu všemu, což jest z obou stran mluveno i pokazováno — vyroz- uměvše — takto — sme — mezi nimi vypo- věděli: Ačkoli pan Matouš jest pán těch grun- tuov, však neposloupný, než milostný, -ale on těch gruntuo pod plat nevydal, než předkové jeho, a též manželka jeho toho tak užívající, těch gruntuov jemu též tak vtom právě káaf-. tem dala oc. A poněvadž předkóm jeho a manželce jeho na groš malý z těch gruntuov placeno bylo, a on též Matouš po předcích svých a manželce za mnohá leta tak od nich na malý groš břal, a ne toliko den a rok po kšaftu manželky své s tím mlčal, ale za XXVIII let tomu se nezepřel a vejše na nich nepožádal, a také i tomu svolení zemskému obecnému den a rok pominul, a tak to právo promlčel: i protož z těch příčin oni ouročníci jeho nejsou jemu více povinovatí z toho pla- titi, neZ pokudZ sou prve předkóm jeho i jemu samému na gro$ maly platili, aby tak ještě při tom zachováni byli. Kdežto předepsaný Matovš — na VMt — se jest odvolal. — Datum fer. V. post Exaltacionem s. Crucis [17. září] a. XXVIII. — Tu my — takto pravíme: Poné- vadž dělí se poplatkové, že jední jsou dědiční a druzí purkrechtní, na purkrechtních a k dě- dictví lidem postoupených, a kterýchž pán purkrechtní odkúpiti nemuože, vajše také po- platkuov povyšovati nemá. Než pán dědičný, kterémuž lidé náležejí a člověčenstvím jsou E. XIV. Zprávy o stateích venkovských s archivu města Prahy: jemu dědičným povinni, držíce dvory kmecí, těm lidem muož milost učiniti v platu aneb po groši českým vejše přičiniti, jakž za řád v zemi jest. Protož jestliže purkrechtní plat na těch lidech není, než dědičný, tehdy pán jich, on Matouš Kolský, své platy muože zlep- šiti, a oni lidé ti to podniknouti mají a budou povinni. Než mají-li to vysazeno toliko pod purkrechty, a že člověčenství neslibují, tím by jemu povinní nebyli. Pakli výsad na pork- recht: nemají, také on Matouš práva svého dědičného užíti má. Actum fer. VI. die Dio- nisii (9. října) anno 1528. Jakož nedávno pominulého času byla pře a soud — o placení — úrokuov z nějakých. saduov —, kdež jste VMti ortelem — vypo- védéti rátili, rozdélivée na dvé poplatky —. Kdežto obojí strana vyslyševší ten nález. VMti,. — jej schválili, Bohu a právu poděkovali; a tak obojí strana ten nález k úmyslu svému obra- cujíce, na rozdílu zuostali — ač — Matouš Kolský mluvil, gruntuov svých se zmocniti chtéje, a ouroéníci mluvili, Ze jsou gruntové jich a že toliko pan Matouš plat na nich má. — Tu my -—— takto — mezi nimi jsme vypo- védéli: Aékoli nékdy ten plat v Kole byl jest dédiény, doni£ ves v Kole byla a Kolo sloula, a dvorové kmecí byli a lidé v nich pánuom svým člověčenstvím náleželi; ale poněvadž ves spustla, dvorové zhynuli, dědiny rozděleny a některé rozprodány, a toliko sadové nějací zuostali, a ty lidé a sousedé z města. [Žatce] pod plat ujavše, panu Matoušovi člověčen- stvím nenáleZejí, aniZ mu toho slibují: i z té příčiny pan Matouš má je při tom platu staro- dávním držeti, a nad to výš nemá jich pota- hovati, poněvadž pán jich dědičný není. — Pan Matouš — na VMt — se jest'odvolal. — Datum fer. V. post Assumpcionem Mariae anno 1529. — Tu my — takto pravíme: Po- névadZ téch gruntuov v Kole dědictví náleží Matoušovi Kolskému, a on se na to potahuje, aby ti úročníci z těch gruntuov. držení svého: a poplatkuov výsady ukázali, — a pokudž se
416 Matouš Kolský maje statek sobě daný a kšaf- tem manželky své odkázaný, a maje též i platy z některých gruntuo toho statku v sady a chmelnice neb zahrady rozdělaných, kterýchž jest od drahných let po manželce a předcích svých užíval a vedle zvyklého obyčeje na groš malý je vybíraje až dosavad. Nyní pak zna- menaje zpuosob času, požádal jest na týchž svých úročnících, poněvadž on z toho statku šosy a berně k vobci [Žatecké] na bílý groš platí, aby mu též z těch gruntuov ten plat na groš český placen byl. Kteřížto úročníci toho podniknouti nechtíce, jemu v odpor se dali sc. Tu my úřad [Žatecký] tomu všemu, což jest z obou stran mluveno i pokazováno — vyroz- uměvše — takto — sme — mezi nimi vypo- věděli: Ačkoli pan Matouš jest pán těch grun- tuov, však neposloupný, než milostný, -ale on těch gruntuo pod plat nevydal, než předkové jeho, a též manželka jeho toho tak užívající, těch gruntuov jemu též tak vtom právě káaf-. tem dala oc. A poněvadž předkóm jeho a manželce jeho na groš malý z těch gruntuov placeno bylo, a on též Matouš po předcích svých a manželce za mnohá leta tak od nich na malý groš břal, a ne toliko den a rok po kšaftu manželky své s tím mlčal, ale za XXVIII let tomu se nezepřel a vejše na nich nepožádal, a také i tomu svolení zemskému obecnému den a rok pominul, a tak to právo promlčel: i protož z těch příčin oni ouročníci jeho nejsou jemu více povinovatí z toho pla- titi, neZ pokudZ sou prve předkóm jeho i jemu samému na gro$ maly platili, aby tak ještě při tom zachováni byli. Kdežto předepsaný Matovš — na VMt — se jest odvolal. — Datum fer. V. post Exaltacionem s. Crucis [17. září] a. XXVIII. — Tu my — takto pravíme: Poné- vadž dělí se poplatkové, že jední jsou dědiční a druzí purkrechtní, na purkrechtních a k dě- dictví lidem postoupených, a kterýchž pán purkrechtní odkúpiti nemuože, vajše také po- platkuov povyšovati nemá. Než pán dědičný, kterémuž lidé náležejí a člověčenstvím jsou E. XIV. Zprávy o stateích venkovských s archivu města Prahy: jemu dědičným povinni, držíce dvory kmecí, těm lidem muož milost učiniti v platu aneb po groši českým vejše přičiniti, jakž za řád v zemi jest. Protož jestliže purkrechtní plat na těch lidech není, než dědičný, tehdy pán jich, on Matouš Kolský, své platy muože zlep- šiti, a oni lidé ti to podniknouti mají a budou povinni. Než mají-li to vysazeno toliko pod purkrechty, a že člověčenství neslibují, tím by jemu povinní nebyli. Pakli výsad na pork- recht: nemají, také on Matouš práva svého dědičného užíti má. Actum fer. VI. die Dio- nisii (9. října) anno 1528. Jakož nedávno pominulého času byla pře a soud — o placení — úrokuov z nějakých. saduov —, kdež jste VMti ortelem — vypo- védéti rátili, rozdélivée na dvé poplatky —. Kdežto obojí strana vyslyševší ten nález. VMti,. — jej schválili, Bohu a právu poděkovali; a tak obojí strana ten nález k úmyslu svému obra- cujíce, na rozdílu zuostali — ač — Matouš Kolský mluvil, gruntuov svých se zmocniti chtéje, a ouroéníci mluvili, Ze jsou gruntové jich a že toliko pan Matouš plat na nich má. — Tu my -—— takto — mezi nimi jsme vypo- védéli: Aékoli nékdy ten plat v Kole byl jest dédiény, doni£ ves v Kole byla a Kolo sloula, a dvorové kmecí byli a lidé v nich pánuom svým člověčenstvím náleželi; ale poněvadž ves spustla, dvorové zhynuli, dědiny rozděleny a některé rozprodány, a toliko sadové nějací zuostali, a ty lidé a sousedé z města. [Žatce] pod plat ujavše, panu Matoušovi člověčen- stvím nenáleZejí, aniZ mu toho slibují: i z té příčiny pan Matouš má je při tom platu staro- dávním držeti, a nad to výš nemá jich pota- hovati, poněvadž pán jich dědičný není. — Pan Matouš — na VMt — se jest'odvolal. — Datum fer. V. post Assumpcionem Mariae anno 1529. — Tu my — takto pravíme: Po- névadZ téch gruntuov v Kole dědictví náleží Matoušovi Kolskému, a on se na to potahuje, aby ti úročníci z těch gruntuov. držení svého: a poplatkuov výsady ukázali, — a pokudž se
Strana 417
Kolo (1528 —1534). v těch výsadách co najde, při tom také — ud Matúše — mají býti zuostaveni. Než zase, jestli že by výsad žádných — neměli —, on Matouš K. grunty své, jakožto pán dědičný, dědičně bude moci opatřiti a plat svuoj zlep- 8iti. Actum fer. III. Innocentum [28. prosince] 1529. (Rukop. 6. 92 f. 50.) 3. 1533, 22. září. (Mezi Janem Klimšovic ajedné a Janem Elščiným z strany druhé o puol sadu v Kole.) Jakož jest nebožtík Jan sirotek někdy Jana Mikulášovic, souseda našeho (Ža- teckého], kšaft učinil o svém statku, a tím kšaftem svým mezi jinými Janovi tovaryši svému, synu pana Klimenta kramáře, měště- nína našeho, polovici sadu svého v Kole od- kázal, kdež po smrti téhož Jana, když o ten kšaft ruoznice byla mezi přátely a panem mistrem Mikulášem, pan Vít Orudka z Oujezdce na místě nevěsty své paní Elišky, a Jan Eliš- čin, měštěnín náš, na místě paní Marty man- želky své, sester nadepsaného Jana sirotka, toho kšaftu hájili, až k tomu přišlo, že ta věc mezi mistrem Mikulášem a těmi přátely jme- novaného Jana sirotka soudem a právem ro- zeznána a ortelem Vašich Milostí potvrzena jest, tak že ten kšaft Jana pečetěn a právem stvrzen jest a stojí; však že v tom soudu a orteli dotčeno jest, že by otec pan Kliment, byv na tom kšaftu a relatorem jedním toho jsa, nemohl synu svému svědkem býti, i z té příčiny Jan Eliščin, měštěnín náš, na místě manželky své Marty ohlásil se k té polovici toho sadu a s tím i soud jeden zahájený zpo- vídal, pravě se míti právo a spravedlivost k té polovici sadu lepší, nežli on Jan Klim- šovic. I zvěděv to tajž Jan Klimšovic, tomu odpor učinil a toho hájil, obeslav Jana Eli8- čina, k němu o to mluvil, až potom s ním o to i ku právu přistúpil sc. — Tu my úřad — takto — sme oznámili: Ačkoli jest ten rok tak zapsán, ale že při tom hned na ten čas rozdíl byl mezi stranami, a že pan Jan Eliščin toho hájil a v tom se ohrazoval, jakož toho dobrúů pamět máme, i protož v té při takto Archiv Český XXVI. 417 pravíme: poněvadž jest Jan páně Klimenta tomu podvolení přítomen nebyl a toho panu mistru neporučil, jakož strana toho nepokazuje, nébrž že i otec jeho tomu odpor činil, že Jan Klimšovic tím podvolením jemu panu Janovi Eliščinýmu povinen není, a té při začaté že jiný rok položen bude. Kdež toho našeho ná- lezu on Jan Klimšovic — se jest odvolal. Da- tum fer. VI. ante Margarete [11. července] — XXXIII". — Tu my — ortele tohoto — po- tvrzujem, však na ten zpuosob, abyšte vy stranám rok volný o takovú věc položili, aby k času položenýmu s potřebami svých spra- vedlivostí a přátely na hotově býti mohli. Actum fer. II. post Matheum ev. [22. září] 1533. (Tamtéž f. 98.) 4. 1534, 16. dubna. (Mezi Janem Klim- šovic z jedné a Janem Elščiným z strany druhé o puol sadu v Kole.) Kdež jest nale- zeno ortelem VMti, aby pan Jan Elščin Ja- novi synu páně Klimentovu odpovídal, i sto- jíce strany o to k roku položenému takto pře své ku právu stavěli: Předkem Jan Klim- šovic skrze zástupce svého dal čísti kšaft ne- božce Jana sirotka, syna dobré paměti někdy pana Jana Mikulášovic, zvláště v tom artikuli, kdež mezi jinými v témž kšaftu zapsáno stojí : „co se pak Jana tovaryše jeho, syna pana Kli- menta kramáře, dotejče, tomu dává polovici sadu v Kole podle sadu pana Adama Zimy“ sc. A když jest přečtěn, to ku právu pokládaje a mluvě, poněvadž jest ten kšaft stvrzen a k moci podle práva došel, že věří Bohu a právu Jan, že toho dání tím kšaftem užiti má. Proti tomu strana druhá, pan Jan Eliščin, skrze zástupce svého Matiáše přivedl ku pa- měti, jaká jest byla pře a nesnáz o tu věc a. předkem o kšaft ten nebožce Jana sirotka, žádaje, aby ten ortel o tu při přečtěn byl — a podle toho mluvě, že jest pan Kliment na místě Jana, syna svého, pod svou mocí maje od toho puol sadu hned jest v radě pustil, prve než byl kšaft stvrzen, a to že jest proto učinil, aby svědkem mohl býti a ten kšaft 58
Kolo (1528 —1534). v těch výsadách co najde, při tom také — ud Matúše — mají býti zuostaveni. Než zase, jestli že by výsad žádných — neměli —, on Matouš K. grunty své, jakožto pán dědičný, dědičně bude moci opatřiti a plat svuoj zlep- 8iti. Actum fer. III. Innocentum [28. prosince] 1529. (Rukop. 6. 92 f. 50.) 3. 1533, 22. září. (Mezi Janem Klimšovic ajedné a Janem Elščiným z strany druhé o puol sadu v Kole.) Jakož jest nebožtík Jan sirotek někdy Jana Mikulášovic, souseda našeho (Ža- teckého], kšaft učinil o svém statku, a tím kšaftem svým mezi jinými Janovi tovaryši svému, synu pana Klimenta kramáře, měště- nína našeho, polovici sadu svého v Kole od- kázal, kdež po smrti téhož Jana, když o ten kšaft ruoznice byla mezi přátely a panem mistrem Mikulášem, pan Vít Orudka z Oujezdce na místě nevěsty své paní Elišky, a Jan Eliš- čin, měštěnín náš, na místě paní Marty man- želky své, sester nadepsaného Jana sirotka, toho kšaftu hájili, až k tomu přišlo, že ta věc mezi mistrem Mikulášem a těmi přátely jme- novaného Jana sirotka soudem a právem ro- zeznána a ortelem Vašich Milostí potvrzena jest, tak že ten kšaft Jana pečetěn a právem stvrzen jest a stojí; však že v tom soudu a orteli dotčeno jest, že by otec pan Kliment, byv na tom kšaftu a relatorem jedním toho jsa, nemohl synu svému svědkem býti, i z té příčiny Jan Eliščin, měštěnín náš, na místě manželky své Marty ohlásil se k té polovici toho sadu a s tím i soud jeden zahájený zpo- vídal, pravě se míti právo a spravedlivost k té polovici sadu lepší, nežli on Jan Klim- šovic. I zvěděv to tajž Jan Klimšovic, tomu odpor učinil a toho hájil, obeslav Jana Eli8- čina, k němu o to mluvil, až potom s ním o to i ku právu přistúpil sc. — Tu my úřad — takto — sme oznámili: Ačkoli jest ten rok tak zapsán, ale že při tom hned na ten čas rozdíl byl mezi stranami, a že pan Jan Eliščin toho hájil a v tom se ohrazoval, jakož toho dobrúů pamět máme, i protož v té při takto Archiv Český XXVI. 417 pravíme: poněvadž jest Jan páně Klimenta tomu podvolení přítomen nebyl a toho panu mistru neporučil, jakož strana toho nepokazuje, nébrž že i otec jeho tomu odpor činil, že Jan Klimšovic tím podvolením jemu panu Janovi Eliščinýmu povinen není, a té při začaté že jiný rok položen bude. Kdež toho našeho ná- lezu on Jan Klimšovic — se jest odvolal. Da- tum fer. VI. ante Margarete [11. července] — XXXIII". — Tu my — ortele tohoto — po- tvrzujem, však na ten zpuosob, abyšte vy stranám rok volný o takovú věc položili, aby k času položenýmu s potřebami svých spra- vedlivostí a přátely na hotově býti mohli. Actum fer. II. post Matheum ev. [22. září] 1533. (Tamtéž f. 98.) 4. 1534, 16. dubna. (Mezi Janem Klim- šovic z jedné a Janem Elščiným z strany druhé o puol sadu v Kole.) Kdež jest nale- zeno ortelem VMti, aby pan Jan Elščin Ja- novi synu páně Klimentovu odpovídal, i sto- jíce strany o to k roku položenému takto pře své ku právu stavěli: Předkem Jan Klim- šovic skrze zástupce svého dal čísti kšaft ne- božce Jana sirotka, syna dobré paměti někdy pana Jana Mikulášovic, zvláště v tom artikuli, kdež mezi jinými v témž kšaftu zapsáno stojí : „co se pak Jana tovaryše jeho, syna pana Kli- menta kramáře, dotejče, tomu dává polovici sadu v Kole podle sadu pana Adama Zimy“ sc. A když jest přečtěn, to ku právu pokládaje a mluvě, poněvadž jest ten kšaft stvrzen a k moci podle práva došel, že věří Bohu a právu Jan, že toho dání tím kšaftem užiti má. Proti tomu strana druhá, pan Jan Eliščin, skrze zástupce svého Matiáše přivedl ku pa- měti, jaká jest byla pře a nesnáz o tu věc a. předkem o kšaft ten nebožce Jana sirotka, žádaje, aby ten ortel o tu při přečtěn byl — a podle toho mluvě, že jest pan Kliment na místě Jana, syna svého, pod svou mocí maje od toho puol sadu hned jest v radě pustil, prve než byl kšaft stvrzen, a to že jest proto učinil, aby svědkem mohl býti a ten kšaft 58
Strana 418
418 aby mistru k tvrzení přijíti mohl, jakož týž ortel JMti pánuov Pražan to v sobě šíř obsa- huje a zavírá. A kdož od čeho pustí, že to již jeho není a na to se navracovati nemá; a tak, když je ten artikul z kšaftu vyňat právem a ortelem, a kšaft stvrzen, tehdy jest hned připadlo toho puol sadu podle práv milostných císaře Karla a krále Václava na najbližšího přítele, jakožto paní Martu, sestru vlastní ne- božtíka Jana sirotka; a pan Jan, páně Klimšův syn, jsa při právě, že by se k tomu nikda neohlásil do šesti nedělí ani co proti tomu mluvil, a on Jan Eliščin na místě manželky své toho puol sadu jest držel, užíval i v knihy městské vepsati jej sobě dal. A Jan Klimšů po právě jest nešel, a to v tom, učiniv odpor zápisu tomu, že té věci tak zanechal, toho k místu a k konci podle práva nevedl, jeho Jana Eliščina neobsílal, a tak tudy svú věc promlčel a zameškal sc. Tu my úřad — takto — sme — vypověděli: Poněvadž ten artikul, co se toho puol sadu dotejče, ortelem z kšaftu jest vyňat z příčiny, že pan Kliment synu svému svědkem býti nemohl, a tak podle práva v VI nedělech kšaft vtom artikuli stvrzen není, i z té příčiny Jan Eliščin na místě man- želky své toho puol sadu užiti má. Kdež — Jan Klimšovic — se odvolal —. Actum fer. V. ante Lucie anno [11. prosincejoc 1533? — Tu my — ortel tento takto napravujem: Po- něvadž jest při kšaftu nebožtíka Jana, pastorka mistra Mikulášova, o toho puol sadu, kterýhož jest on Jan kšaftující Janovi, synu Klimenta kramáře, odkázal, důminka učiněna a osob k vysvědčování toho kšaftu více jest bylo, nežli sám otec jeho, a taková věc, nežli jest VI neděl prošlo, před právem jest ohlášena a tak k promlčení nepřišla, i podle těch svěd- kuov, kteříž při kšaftu jsou byli, Jan, syn Klimenta kramáře, té spravedlnosti sobě od Jana, pastorka mistra Mikulášova, odkázané užiti má. A toho puol sadu jemu spravedlivě náleží. Act. fer. V. ante Religuiarum [16. dubna] a. etc. XXXIIII. (Tamtéž fol. 105.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 5. 1542, 8. července. (Mezi Martou, někdy Petra Slezáka dcerou, na svém i dětí svých místě z jedné, a Annou sestrou jeho z strany druhé o kšaft otce jich.) Marta, někdy Petra Slezáka dcera, na místě svém i na místě dítek svých učinila odpor kšaftu téhož Petra Slezáka, otce svého a děda týchž dítek svých, zvláště a zejména proto, že jest on kšaftoval o dědině v Kole za Drahobýlem ležící, jí a dětem jejím náležité, o platy, kteří z ní vycházejí, pravíce, že té dědiny toliko do života svého s přízní Jana, manžela jejího, užívati měl, a po smrti jeho aby zase na ni a děti jeho připadla, tak jakž mezi nimi o to smlouva byla učiněna. A oni děti její že úročníkuom hamfešt dáti měli. Toliko se tím rozešlo, že se nenalezli. Na to všecko dala čísti svědomí, kteráž vypsaná VMtem posíláme, i přípis kšaftu Petra Slezáka, obzvláštně se o tom dokládající svědomí Klim- še kramáře a Tomáše Piískoře, spoluradních našich [Žateckých]. Též dala čísti zápis z kněh městských, kdež se Pavel a Jan bratří dělí o statek a na podíl Januov ta dědina přišla, a to všecko on píše sobě a svým budúcím. Žádaje to s dětmi svými podle svědkuov uká- zaných a jiné spravedlnosti zaopatření, aby ten kšaft jim na škodu tvrzen nebyl. Proti tomu Anna, sestra její, mluviti dala, že jest otec její o svém kšaftoval a že ten kšaft tvrzen býti má. Neb ačkoli strana mluví, že by ně- jakou smlouvou toliko tu dědinu do života svého Petr nebožtík držeti měl a potom na vnuky jeho aby připadla, však že se to neu- kazuje, aby jakým zápisem taková námluva mezi nimi stvrzena byla. A což se pak zápisem pořádným nevykoná, tedy místa a stálosti míti nemuože podle práva. Svědkové pak někteří slyšenou věc svědčí, ale aby se to tak v skutku stalo a k zápisu přišlo, toho nevyznávají. Než ta dědina že jest přišla jemu od Jana frejmarkem, jakož i sama k tomu se poněkud zná, a on Petr postoupil jest mu zase dědiny své u Stankovic, kteráž „na láně“ slove, a té oni podnes užívají. Na to dala čísti svědomí, kteréž
418 aby mistru k tvrzení přijíti mohl, jakož týž ortel JMti pánuov Pražan to v sobě šíř obsa- huje a zavírá. A kdož od čeho pustí, že to již jeho není a na to se navracovati nemá; a tak, když je ten artikul z kšaftu vyňat právem a ortelem, a kšaft stvrzen, tehdy jest hned připadlo toho puol sadu podle práv milostných císaře Karla a krále Václava na najbližšího přítele, jakožto paní Martu, sestru vlastní ne- božtíka Jana sirotka; a pan Jan, páně Klimšův syn, jsa při právě, že by se k tomu nikda neohlásil do šesti nedělí ani co proti tomu mluvil, a on Jan Eliščin na místě manželky své toho puol sadu jest držel, užíval i v knihy městské vepsati jej sobě dal. A Jan Klimšů po právě jest nešel, a to v tom, učiniv odpor zápisu tomu, že té věci tak zanechal, toho k místu a k konci podle práva nevedl, jeho Jana Eliščina neobsílal, a tak tudy svú věc promlčel a zameškal sc. Tu my úřad — takto — sme — vypověděli: Poněvadž ten artikul, co se toho puol sadu dotejče, ortelem z kšaftu jest vyňat z příčiny, že pan Kliment synu svému svědkem býti nemohl, a tak podle práva v VI nedělech kšaft vtom artikuli stvrzen není, i z té příčiny Jan Eliščin na místě man- želky své toho puol sadu užiti má. Kdež — Jan Klimšovic — se odvolal —. Actum fer. V. ante Lucie anno [11. prosincejoc 1533? — Tu my — ortel tento takto napravujem: Po- něvadž jest při kšaftu nebožtíka Jana, pastorka mistra Mikulášova, o toho puol sadu, kterýhož jest on Jan kšaftující Janovi, synu Klimenta kramáře, odkázal, důminka učiněna a osob k vysvědčování toho kšaftu více jest bylo, nežli sám otec jeho, a taková věc, nežli jest VI neděl prošlo, před právem jest ohlášena a tak k promlčení nepřišla, i podle těch svěd- kuov, kteříž při kšaftu jsou byli, Jan, syn Klimenta kramáře, té spravedlnosti sobě od Jana, pastorka mistra Mikulášova, odkázané užiti má. A toho puol sadu jemu spravedlivě náleží. Act. fer. V. ante Religuiarum [16. dubna] a. etc. XXXIIII. (Tamtéž fol. 105.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 5. 1542, 8. července. (Mezi Martou, někdy Petra Slezáka dcerou, na svém i dětí svých místě z jedné, a Annou sestrou jeho z strany druhé o kšaft otce jich.) Marta, někdy Petra Slezáka dcera, na místě svém i na místě dítek svých učinila odpor kšaftu téhož Petra Slezáka, otce svého a děda týchž dítek svých, zvláště a zejména proto, že jest on kšaftoval o dědině v Kole za Drahobýlem ležící, jí a dětem jejím náležité, o platy, kteří z ní vycházejí, pravíce, že té dědiny toliko do života svého s přízní Jana, manžela jejího, užívati měl, a po smrti jeho aby zase na ni a děti jeho připadla, tak jakž mezi nimi o to smlouva byla učiněna. A oni děti její že úročníkuom hamfešt dáti měli. Toliko se tím rozešlo, že se nenalezli. Na to všecko dala čísti svědomí, kteráž vypsaná VMtem posíláme, i přípis kšaftu Petra Slezáka, obzvláštně se o tom dokládající svědomí Klim- še kramáře a Tomáše Piískoře, spoluradních našich [Žateckých]. Též dala čísti zápis z kněh městských, kdež se Pavel a Jan bratří dělí o statek a na podíl Januov ta dědina přišla, a to všecko on píše sobě a svým budúcím. Žádaje to s dětmi svými podle svědkuov uká- zaných a jiné spravedlnosti zaopatření, aby ten kšaft jim na škodu tvrzen nebyl. Proti tomu Anna, sestra její, mluviti dala, že jest otec její o svém kšaftoval a že ten kšaft tvrzen býti má. Neb ačkoli strana mluví, že by ně- jakou smlouvou toliko tu dědinu do života svého Petr nebožtík držeti měl a potom na vnuky jeho aby připadla, však že se to neu- kazuje, aby jakým zápisem taková námluva mezi nimi stvrzena byla. A což se pak zápisem pořádným nevykoná, tedy místa a stálosti míti nemuože podle práva. Svědkové pak někteří slyšenou věc svědčí, ale aby se to tak v skutku stalo a k zápisu přišlo, toho nevyznávají. Než ta dědina že jest přišla jemu od Jana frejmarkem, jakož i sama k tomu se poněkud zná, a on Petr postoupil jest mu zase dědiny své u Stankovic, kteráž „na láně“ slove, a té oni podnes užívají. Na to dala čísti svědomí, kteréž
Strana 419
Koloděje (1352 — 1426). vypsané VMtem posíláme. A pravě, že on Petr tu dědinu za Drahobýlem sám podle toho sfrejmarčení rozdal jest pod plat, a toho vždy bez naříkání mnohá léta užíval, rovně jako i oni té dědiny u Stankovic, a potom ji pod plat rozdal; na to ukázal svědomí. A poněvadž jest to tím samým držením zdědil i pod plat rozdal, tedyť jest dobře o tom kšaftovati mohl. Dokládajíc se v tom ortele mezi Matyášem a pastorky Repinovími o chmelnici pod plat rozdanú. Žádaje vedle toho tvrzení kšaftu otce svého. Dále praví: by pak nekšaftoval, tedy podle obdarování města našeho ona jako nej- bližší s městem trpící ten všecken statek by obsáhla, poněvadž sestra její Marta ven ze zdí jest, ježto by tu proti obdarování nemohla nic vziti. Takć że ona sama Anna jej otce i matef svü smrti jest dochovala a jim poslu- hovala, je jako věrná dcera opatrovala, ježto v tom ve všem čase bodaj kdy k nim Marta, sestra její, dohlédla. A tak byť jak i nějaká námluva o tom byla, aby po smrti jeho na ně ta dědina připadla, však poněvadž by sobě to u něho potratili a dokonalého také nic z strany toho nápadu není a nebylo, i maje to v vuoli své a moci, odkázal jest tomu, kdož mu dobře činil. Než přes to všecko, chceli tu dědinu na láně u Stankovic jí zase Marta pustiti, tedy by se s ní vo to chtěla dáti ohledati. Neb to nic divného není, že zápis jim nápad svědčí, poněvadž jest on Petr tak mnoho let tu dědinu držel i pod plat potom rozdal, a žádný ho za života jeho nikda nevinil. Dokládajíce se také ortele mezi Janem Kotrčem z jedné a Kateřinú Červenkovou z strany druhé, kterak Kotrč jměl zápis na dědinu a proto držením Kateřina Čer- venková proti němu obdržela. Vedle toho též žádá za spravedlivé opatření. Tu sme my — vypověděli: Poněvadž se jest to z zápisu knih městských našlo, že ta dědina, kterúž jest Petr Slezák pod plat rozdal, manželce a dětem po Janovi, zeti jeho, jakožto budúcím a nápadní- kuom jeho jest náležitá, a strana neukazuje toho, aby on Petr jakým zápisem túž dědinu 419 od Jana sobě danůú, ujištěnú měl: z těch příčin při týchž Martě a sirotcích, dětech jejich, zůstati má, a ten kšaft v tom artykuli k tvrzení prijíti ani jaké mocnosti míti nemuože. Než což se jiných věcí týmž kšaftem odkázaných, anyby vlastní jeho Petrovy byly, dotýče, v tom ve všem svuoj průchod svobodný míti má podle práva. Ale Anna — se odvolala. Dán v Žatci, ve čtvrtek po sv. Stanislavu [11. kvótna] I. 1542. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Actum in consilio die Saturni post s. m. Johannem Hussium [8. éervence.] 1542. (Tamtéz f. 244.) Koloděje. 1. 1352, —. Nicolaus Sleichenkauf publi- cavit, quod emit XVII!/, s. gr. census, quod habet super castrum Koladie erga Franciscum Rokzaner. (Rukop. é. 987 f. 9.) 2. 1852, —. Berta de Gallis interdixit castrum Kolade... per CC s. et XXV s. gr. (Tamtéz.) 3. 1353, —. Frenclinus Neoburger reco- gnovit coram scabinis, castrum Koladye fore esse liberum. (Tamtéz f. 10.) 4. 1422 [?], 21. listopadu. My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského vyznáváme všem, že stará rada, kteráž jest byla od leta od narozenie božieho tisícieho čtyřstého osme- mezcietmého, jsúci otázána námi, co by jí bylo svědomo v té při, kteráž jest byla za jich panstvie mezi paní Kateřinů Václava Štuka z Cholpic z jedné, a Johánkem z Koloděj z strany druhé o dvadceti kop gr. platu, kte- rýchž má na Kolodějích na tom na všem zboží dskami zemskými zapsáno věna svého pravého a spravedlivého, vyznala jest takověto, že když jest již jmenovaná paní Kateřina žádala a prosila častokrát, aby jí k tomu jistému vénu jejiemu spravedlivému práva dopomohli skutečného, tu jsú téhož Johánka Koloděj- ského obsielali mnohokrát listy svými, aby stál ku právu svému a odpoviedal nadepsané paní Kateřině k žalobám jejím. A když jesti po mnohých a častých obsieláních státi ku 53%
Koloděje (1352 — 1426). vypsané VMtem posíláme. A pravě, že on Petr tu dědinu za Drahobýlem sám podle toho sfrejmarčení rozdal jest pod plat, a toho vždy bez naříkání mnohá léta užíval, rovně jako i oni té dědiny u Stankovic, a potom ji pod plat rozdal; na to ukázal svědomí. A poněvadž jest to tím samým držením zdědil i pod plat rozdal, tedyť jest dobře o tom kšaftovati mohl. Dokládajíc se v tom ortele mezi Matyášem a pastorky Repinovími o chmelnici pod plat rozdanú. Žádaje vedle toho tvrzení kšaftu otce svého. Dále praví: by pak nekšaftoval, tedy podle obdarování města našeho ona jako nej- bližší s městem trpící ten všecken statek by obsáhla, poněvadž sestra její Marta ven ze zdí jest, ježto by tu proti obdarování nemohla nic vziti. Takć że ona sama Anna jej otce i matef svü smrti jest dochovala a jim poslu- hovala, je jako věrná dcera opatrovala, ježto v tom ve všem čase bodaj kdy k nim Marta, sestra její, dohlédla. A tak byť jak i nějaká námluva o tom byla, aby po smrti jeho na ně ta dědina připadla, však poněvadž by sobě to u něho potratili a dokonalého také nic z strany toho nápadu není a nebylo, i maje to v vuoli své a moci, odkázal jest tomu, kdož mu dobře činil. Než přes to všecko, chceli tu dědinu na láně u Stankovic jí zase Marta pustiti, tedy by se s ní vo to chtěla dáti ohledati. Neb to nic divného není, že zápis jim nápad svědčí, poněvadž jest on Petr tak mnoho let tu dědinu držel i pod plat potom rozdal, a žádný ho za života jeho nikda nevinil. Dokládajíce se také ortele mezi Janem Kotrčem z jedné a Kateřinú Červenkovou z strany druhé, kterak Kotrč jměl zápis na dědinu a proto držením Kateřina Čer- venková proti němu obdržela. Vedle toho též žádá za spravedlivé opatření. Tu sme my — vypověděli: Poněvadž se jest to z zápisu knih městských našlo, že ta dědina, kterúž jest Petr Slezák pod plat rozdal, manželce a dětem po Janovi, zeti jeho, jakožto budúcím a nápadní- kuom jeho jest náležitá, a strana neukazuje toho, aby on Petr jakým zápisem túž dědinu 419 od Jana sobě danůú, ujištěnú měl: z těch příčin při týchž Martě a sirotcích, dětech jejich, zůstati má, a ten kšaft v tom artykuli k tvrzení prijíti ani jaké mocnosti míti nemuože. Než což se jiných věcí týmž kšaftem odkázaných, anyby vlastní jeho Petrovy byly, dotýče, v tom ve všem svuoj průchod svobodný míti má podle práva. Ale Anna — se odvolala. Dán v Žatci, ve čtvrtek po sv. Stanislavu [11. kvótna] I. 1542. Tu my — ortele tohoto — potvrzujeme. Actum in consilio die Saturni post s. m. Johannem Hussium [8. éervence.] 1542. (Tamtéz f. 244.) Koloděje. 1. 1352, —. Nicolaus Sleichenkauf publi- cavit, quod emit XVII!/, s. gr. census, quod habet super castrum Koladie erga Franciscum Rokzaner. (Rukop. é. 987 f. 9.) 2. 1852, —. Berta de Gallis interdixit castrum Kolade... per CC s. et XXV s. gr. (Tamtéz.) 3. 1353, —. Frenclinus Neoburger reco- gnovit coram scabinis, castrum Koladye fore esse liberum. (Tamtéz f. 10.) 4. 1422 [?], 21. listopadu. My purgmistr a konšelé Velikého Města Pražského vyznáváme všem, že stará rada, kteráž jest byla od leta od narozenie božieho tisícieho čtyřstého osme- mezcietmého, jsúci otázána námi, co by jí bylo svědomo v té při, kteráž jest byla za jich panstvie mezi paní Kateřinů Václava Štuka z Cholpic z jedné, a Johánkem z Koloděj z strany druhé o dvadceti kop gr. platu, kte- rýchž má na Kolodějích na tom na všem zboží dskami zemskými zapsáno věna svého pravého a spravedlivého, vyznala jest takověto, že když jest již jmenovaná paní Kateřina žádala a prosila častokrát, aby jí k tomu jistému vénu jejiemu spravedlivému práva dopomohli skutečného, tu jsú téhož Johánka Koloděj- ského obsielali mnohokrát listy svými, aby stál ku právu svému a odpoviedal nadepsané paní Kateřině k žalobám jejím. A když jesti po mnohých a častých obsieláních státi ku 53%
Strana 420
-420 právu a žalobám nechtěl a nedbal, ani jí co :chtěl spravedlivého učiniti; a k tomu vyslyševše „hodné a podobné druhých zeman svědomie, tudiež také i měšťan svrchupsaného města Pražského, kteříž jsú toho dobře svědomi, že ona má své věno svrchupsané dskami zem- skými na Kolodějích tu řádně zapsáno se vším právem a ohradú, kteráž jest měla při tom z práva zachována býti, i nahořepsanú paní Kateřinu kázali sú v tom jistém jejiem platu věnném Vaňkovi rychtářovi, aby ji na Libeň i na to na vše, což k Libni příslušie, sku- tečně uvedl a mocna ji toho všeho učinil. Kterážto paní Kateřina uvedena jest týmž Vaňkem rychtářem, tak aby ona vším tiem zbožím vládla a jeho požívala, jakožto svého vlastnieho, dokavadž by sě jí o ten věnný plat vedle desk zemských nestalo spravedlivé. A to sě jesti stalo leta — dvamezcietmého ten pondělí na den Obětovánie matky božie. (Rukop. č. 2099 f. 290.) 5. 1426, 22. srpna. Já Jan z Dubče vy- znávám tiemto listem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že Václav ře- čený Štuk z Cholpic, dobré paměti manžel poctivé panie Kateřiny z Cholpic, kúpil u Martinka, Rotlevova syna, dvadceti k. gr. platu na Kolodějích. A když svrchupsaný Václav Štuk umřel, tehdy Šimon a Vaněk, Štukovi a její děti, prodali jí ten svrchujmenovaný plat na Kolodějích za jejie věno, a to jie ve dsky zemské vložili. A to mi jest tak svědomo i byl jsem při tom, když jsú jí ten plat na Kolo- dějích ve dsky vkládali. A my Zdeslav Tluxa z Buřenic, purkrabie na Karlštejně, Jan z Wal- deka seděním v Litni, Buzek z Tmáně, Hos- přid z Hostivic k svrchupsanému Janovu Dub- čovu vyznání své jsme pečeti na svědomie toho vyznánie k tomuto listu přitiskli. A toho na svědomie já svrchupsany Jan Dubeé svü jsem pečeť k tomuto listu přitiskl, jenž jest dán a psán na Karlštejně v tu středu před Sv. Bartoloméjem anno d. oc XXVI? (Rukop. €. 992 f. 64) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 6. 1430, 16. června. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pr. tiemto zápisem obecně vyznáváme všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že vstúpiv před nás do plné rady našie slovutný Aleš z Chobolic, vyznal jestí svobodně a dobrovolně, jakožto najvyšší ubr- man od slovutného Johánka z Koloděj z jedné a ode panie Kateřiny z Cholpic z strany druhé mocně a obapolně vydaný a vyvolený, a pod pěti sty k. gr. naň i na jeho všelikteraké vyrčenie a rozkázánie zaručených, kterak, když jest stranám nahořepsaným k konání té pře, kteráž mezi nimi jest o plat věnný též panie Kateřiny, rozkázal, aby obě straně na- depsané v určený čas a na jisté miesto práva položily svá popsaná s listy i pře také všechny své, kteréž proti sobě kterakkoli mají: tu na- depsaná paní Kateřina Cholpička s Václavem, synem svým, práva svá všechna, listy i pře popsané vedle rozkázánie svrchujmenovaného Alše na to miesto jim rozkázané a k tomu dni položila jest. Ale druhá strana, totiž Johánek z Koloděj s synem svým, práv svých, listuov a pře popsané po prvniem, po druhém i po třetiem napomenutí položiti nedbal jest. Actum in consilio anno — XXX? feria VI* post festum Corporis Christi. (Rukop. é 2099 f. 302.) 1. 1480, 2. listopadu. Mathias dictus Sezrba, supremus notarius tabularum regni Bohemie, Audreas notarius minorum tabularum, eiusdem regni Bohemie, Ctiborius de Zezhu- dicz, supremus camerarius earundem tabularum, et Buzko de Libowiez, beneficiarius iam dic- tarum tabularum a divine memorie Zophia, predicti regni regina, deputatus ad predictas tabulas terre, pleno in consilio Maioris Civ. Pr. personaliter comparentes protestati sunt et recognoverunt libere absque omni compul- sione: Quia honorabiles magistri, baccalarii et studentes domus collegii Hedwigis, regine Polo- nie, habent et habere noscuntur censum an- nuum nudum, hereditarium, perpetuum et non cameracensem, in bonis subscriptis per tabulas terre proscriptum et obligatum cum omni
-420 právu a žalobám nechtěl a nedbal, ani jí co :chtěl spravedlivého učiniti; a k tomu vyslyševše „hodné a podobné druhých zeman svědomie, tudiež také i měšťan svrchupsaného města Pražského, kteříž jsú toho dobře svědomi, že ona má své věno svrchupsané dskami zem- skými na Kolodějích tu řádně zapsáno se vším právem a ohradú, kteráž jest měla při tom z práva zachována býti, i nahořepsanú paní Kateřinu kázali sú v tom jistém jejiem platu věnném Vaňkovi rychtářovi, aby ji na Libeň i na to na vše, což k Libni příslušie, sku- tečně uvedl a mocna ji toho všeho učinil. Kterážto paní Kateřina uvedena jest týmž Vaňkem rychtářem, tak aby ona vším tiem zbožím vládla a jeho požívala, jakožto svého vlastnieho, dokavadž by sě jí o ten věnný plat vedle desk zemských nestalo spravedlivé. A to sě jesti stalo leta — dvamezcietmého ten pondělí na den Obětovánie matky božie. (Rukop. č. 2099 f. 290.) 5. 1426, 22. srpna. Já Jan z Dubče vy- znávám tiemto listem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že Václav ře- čený Štuk z Cholpic, dobré paměti manžel poctivé panie Kateřiny z Cholpic, kúpil u Martinka, Rotlevova syna, dvadceti k. gr. platu na Kolodějích. A když svrchupsaný Václav Štuk umřel, tehdy Šimon a Vaněk, Štukovi a její děti, prodali jí ten svrchujmenovaný plat na Kolodějích za jejie věno, a to jie ve dsky zemské vložili. A to mi jest tak svědomo i byl jsem při tom, když jsú jí ten plat na Kolo- dějích ve dsky vkládali. A my Zdeslav Tluxa z Buřenic, purkrabie na Karlštejně, Jan z Wal- deka seděním v Litni, Buzek z Tmáně, Hos- přid z Hostivic k svrchupsanému Janovu Dub- čovu vyznání své jsme pečeti na svědomie toho vyznánie k tomuto listu přitiskli. A toho na svědomie já svrchupsany Jan Dubeé svü jsem pečeť k tomuto listu přitiskl, jenž jest dán a psán na Karlštejně v tu středu před Sv. Bartoloméjem anno d. oc XXVI? (Rukop. €. 992 f. 64) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 6. 1430, 16. června. My purgmistr a kon- šelé Velikého Města Pr. tiemto zápisem obecně vyznáváme všem, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že vstúpiv před nás do plné rady našie slovutný Aleš z Chobolic, vyznal jestí svobodně a dobrovolně, jakožto najvyšší ubr- man od slovutného Johánka z Koloděj z jedné a ode panie Kateřiny z Cholpic z strany druhé mocně a obapolně vydaný a vyvolený, a pod pěti sty k. gr. naň i na jeho všelikteraké vyrčenie a rozkázánie zaručených, kterak, když jest stranám nahořepsaným k konání té pře, kteráž mezi nimi jest o plat věnný též panie Kateřiny, rozkázal, aby obě straně na- depsané v určený čas a na jisté miesto práva položily svá popsaná s listy i pře také všechny své, kteréž proti sobě kterakkoli mají: tu na- depsaná paní Kateřina Cholpička s Václavem, synem svým, práva svá všechna, listy i pře popsané vedle rozkázánie svrchujmenovaného Alše na to miesto jim rozkázané a k tomu dni položila jest. Ale druhá strana, totiž Johánek z Koloděj s synem svým, práv svých, listuov a pře popsané po prvniem, po druhém i po třetiem napomenutí položiti nedbal jest. Actum in consilio anno — XXX? feria VI* post festum Corporis Christi. (Rukop. é 2099 f. 302.) 1. 1480, 2. listopadu. Mathias dictus Sezrba, supremus notarius tabularum regni Bohemie, Audreas notarius minorum tabularum, eiusdem regni Bohemie, Ctiborius de Zezhu- dicz, supremus camerarius earundem tabularum, et Buzko de Libowiez, beneficiarius iam dic- tarum tabularum a divine memorie Zophia, predicti regni regina, deputatus ad predictas tabulas terre, pleno in consilio Maioris Civ. Pr. personaliter comparentes protestati sunt et recognoverunt libere absque omni compul- sione: Quia honorabiles magistri, baccalarii et studentes domus collegii Hedwigis, regine Polo- nie, habent et habere noscuntur censum an- nuum nudum, hereditarium, perpetuum et non cameracensem, in bonis subscriptis per tabulas terre proscriptum et obligatum cum omni
Strana 421
Koloděje — Kopanina. iure, robore et firmitate, gue secundum ius et consvetudinem circa prefatas tabulas cur- rentem observari debebatur, videlicet in Colo- diej X s. gr., in Paczow XVI s. gr., in Za- luzan octo s. gr., in Ninonicz VII s. gr., villis, curiis rusticalibus, agris, pratis et omni liber- tate ad dicta bona pertinentibus, qui quidem census circa prefatas tabulas per possessores antedictorum bonorum pretactis magistris, baccalariis et studentibus reponebatur, et per beneficiarios prescriptarum tabularum precio ipsorum sublato eisdem actualiter presenta- batur. Actum in consilio feria V* post festum Omnium sanctorum. (Rukop. é. 2099 f. 307.) Komárov u Jičína. 1453, 17 července. Ve jmeno svaté a nerozdielné Trojice amen. Já Zdinka, vdova nékdy — Jakuba od melúnuvy manželka, — duom — v Opatovicích —, sedm kop platu a úroka ročnieho v Tuhani, v Slaném, v Ko- márově a na Lúčkách, v vesnicích blíž od Ji- čína, jakož ve dskách zemských stojí zapsáno — panně Aničce vnučce mé, dceři Jana syna Celného, odkazuji. — Datum feria III. die s. Allexii anno LIIL (Rukop. é. 2096 f. S 6.) Komoranky u Prahy. 1473, 8. března. Jakož Václav Ojieř z Očedělic smlúvu a nájem učinil s Václavem, rychtářem z Modřan, o dědiny a lúky ke Ko- mořankám příslušející; v XXII", s. gr. jemu vydané, a o zaplacenie, a to za pót let; potom po prodání toho zboží a dódin stala sé smlúva o ten nájem mezi Jírú z Přestúpíně, hospodářem dvoru královy milosti, a nahoře psaným Václavem taková, že Jíra Václavovi má splatiti a vyplniti těch XXIDI'/, s. — Ac- tum in cousilio [Maj. U. Pr.] fer. II ante Gre- gorii oc LXXII. (Rukop. €. 2141, 110.) Kopanina u Prahy. 1. 1418, 31. kvótna. Jan de Polek et Clara uxor eius, olim Alberti Kotkonis relicta, 421 fassi sunt, se teneri octuaginta s. gr. Johanni Re- czek, testamentario dicti Alberti, et orphanis ipsius pro universis bonis — ipsis in bonis in Copanyna relictis. Cuius quidem pecunie tri- ginta s. gr. solvere promiserunt in festo s. Galli venturo proxime, pro residuis vero quin- quaginta s. gr. dicti Jan et Clara prefatis Jo- hanni et orphanis — super dictis bonis in Co- panyna in tabulis terre regni Boemie proscri- bere debent quinque s. gr. census — perpetui —. Anno oc XVIII? feria III. dominice Factus est dominus. (Rukop. 6. 992 f. 18.) 2. 1426, 5. &ervna. Bernassko natus Kot- konis — recognovit sibi satis fore factum per testamentarios Alberti Kotkonis, patrui sui, videlicet per dominam Claram, conthoralem quondam dicti Alberti, nunc vero Johannis de Kopanina uxorem —, et eundem Johannem, tamquam emptores bonorum residuorum ibidem in Kopanina — pro porcione sua concernente —. Actum feria IIII. post festum Corporis Christi a. XXVI. (Rukop. č. 2099 f. 178.) 3. 1426, 31. srpna. Jan Reéek stoje osob- ně před radú Velikého Mésta Prazského — seznal sě jest, že jesti prodal ostatek zbožie nebožce Albrechtova z Kopaniny tudiež v Ko- paninách, jakožto mocný poručník týmž Al- brechtem ustanovený, co jesti zbývalo mimo dvě stě k. gr. věna panie Klářinina, v ta doby manželky svrchupsaného Albrechta, kterýchž jesti byl jí na tom zboží v Kopaninách zapsal — též paní Klařé a Janovi, nynie manželu jejiemu, dédicóm a budücím jich za osmdesáte k. gr. Kterízto manZelé svrchupsanému Reéckovi zavdali jsü na to küpenie étyridceti k. gr., a ostatních čtyřidceti k. gr. tíž manželé mají za sebú v zprávě chovati tak dlúho, dokavadž by Káče a Peša sirotci k letóm rozumným a do- spělým nepřišli. A kdyžby k letóm rozumným přišli a peněz těch od svrchupsaných manže- lóv požádali, tehdy z těch čtyřidceti kop mají dáti Káči třidceti kop gr. a Pešovi deset k. — Actum in consilio anno oc XXVI feria VII. post. Bartholomei. (Rukop. č. 992 f. 65.)
Koloděje — Kopanina. iure, robore et firmitate, gue secundum ius et consvetudinem circa prefatas tabulas cur- rentem observari debebatur, videlicet in Colo- diej X s. gr., in Paczow XVI s. gr., in Za- luzan octo s. gr., in Ninonicz VII s. gr., villis, curiis rusticalibus, agris, pratis et omni liber- tate ad dicta bona pertinentibus, qui quidem census circa prefatas tabulas per possessores antedictorum bonorum pretactis magistris, baccalariis et studentibus reponebatur, et per beneficiarios prescriptarum tabularum precio ipsorum sublato eisdem actualiter presenta- batur. Actum in consilio feria V* post festum Omnium sanctorum. (Rukop. é. 2099 f. 307.) Komárov u Jičína. 1453, 17 července. Ve jmeno svaté a nerozdielné Trojice amen. Já Zdinka, vdova nékdy — Jakuba od melúnuvy manželka, — duom — v Opatovicích —, sedm kop platu a úroka ročnieho v Tuhani, v Slaném, v Ko- márově a na Lúčkách, v vesnicích blíž od Ji- čína, jakož ve dskách zemských stojí zapsáno — panně Aničce vnučce mé, dceři Jana syna Celného, odkazuji. — Datum feria III. die s. Allexii anno LIIL (Rukop. é. 2096 f. S 6.) Komoranky u Prahy. 1473, 8. března. Jakož Václav Ojieř z Očedělic smlúvu a nájem učinil s Václavem, rychtářem z Modřan, o dědiny a lúky ke Ko- mořankám příslušející; v XXII", s. gr. jemu vydané, a o zaplacenie, a to za pót let; potom po prodání toho zboží a dódin stala sé smlúva o ten nájem mezi Jírú z Přestúpíně, hospodářem dvoru královy milosti, a nahoře psaným Václavem taková, že Jíra Václavovi má splatiti a vyplniti těch XXIDI'/, s. — Ac- tum in cousilio [Maj. U. Pr.] fer. II ante Gre- gorii oc LXXII. (Rukop. €. 2141, 110.) Kopanina u Prahy. 1. 1418, 31. kvótna. Jan de Polek et Clara uxor eius, olim Alberti Kotkonis relicta, 421 fassi sunt, se teneri octuaginta s. gr. Johanni Re- czek, testamentario dicti Alberti, et orphanis ipsius pro universis bonis — ipsis in bonis in Copanyna relictis. Cuius quidem pecunie tri- ginta s. gr. solvere promiserunt in festo s. Galli venturo proxime, pro residuis vero quin- quaginta s. gr. dicti Jan et Clara prefatis Jo- hanni et orphanis — super dictis bonis in Co- panyna in tabulis terre regni Boemie proscri- bere debent quinque s. gr. census — perpetui —. Anno oc XVIII? feria III. dominice Factus est dominus. (Rukop. 6. 992 f. 18.) 2. 1426, 5. &ervna. Bernassko natus Kot- konis — recognovit sibi satis fore factum per testamentarios Alberti Kotkonis, patrui sui, videlicet per dominam Claram, conthoralem quondam dicti Alberti, nunc vero Johannis de Kopanina uxorem —, et eundem Johannem, tamquam emptores bonorum residuorum ibidem in Kopanina — pro porcione sua concernente —. Actum feria IIII. post festum Corporis Christi a. XXVI. (Rukop. č. 2099 f. 178.) 3. 1426, 31. srpna. Jan Reéek stoje osob- ně před radú Velikého Mésta Prazského — seznal sě jest, že jesti prodal ostatek zbožie nebožce Albrechtova z Kopaniny tudiež v Ko- paninách, jakožto mocný poručník týmž Al- brechtem ustanovený, co jesti zbývalo mimo dvě stě k. gr. věna panie Klářinina, v ta doby manželky svrchupsaného Albrechta, kterýchž jesti byl jí na tom zboží v Kopaninách zapsal — též paní Klařé a Janovi, nynie manželu jejiemu, dédicóm a budücím jich za osmdesáte k. gr. Kterízto manZelé svrchupsanému Reéckovi zavdali jsü na to küpenie étyridceti k. gr., a ostatních čtyřidceti k. gr. tíž manželé mají za sebú v zprávě chovati tak dlúho, dokavadž by Káče a Peša sirotci k letóm rozumným a do- spělým nepřišli. A kdyžby k letóm rozumným přišli a peněz těch od svrchupsaných manže- lóv požádali, tehdy z těch čtyřidceti kop mají dáti Káči třidceti kop gr. a Pešovi deset k. — Actum in consilio anno oc XXVI feria VII. post. Bartholomei. (Rukop. č. 992 f. 65.)
Strana 422
422 Kopček (?) ves. 1434. 29. října. Wenceslaus Henslini filius, villanus in villa Kopezek, qui fuit per communitatem ab ecclesia s. Egidii ab- Stractus, solvens duas s. gr. quolibet anno, restitutus est per dominos consules ad paro- chiam seu ecclesiam predictam viceversa, ut parrochianis et dicte ecclesie censum antedic- tum — solveret. Actum feria VI. ante festum Omnium sanctorum in consilio anno oc XXXIIIT. (Rukop. č. 87 f. 23.) Kopec, Kopeć? ves na sever od Praby. 1. 1426, 28. kvétna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. recogno- scimus universis, nos inter Medkam, relictam Pauli de villa Kopecz, et Blazkonem, fratrem ipsius Pauli, pro servandis et nutriendis or- phanis et natis iam dicti Pauli, videlicet Hawlone et Duchkone, ac pro residencia per- sonali in bonis dictorum orphanorum iuxta arbitrariam pronuncciacionem et ipsius Blaz- konis benivolam et deliberatam submissionem parte vertente ex altera, talem tulisse senten- ciam, unanimem deposicionem arbitrorum par- cium prescriptarum oculis obicientes, mandantes jam dicto Blazkoni, quatenus in pretactis bo- nis iam prescriptorum orphanorum iuxta be- nivolam submissionem sui ipsius effectualiter presideat et sedeat, eosdem orphanos decenter fruendo et nutriendo —. Dicta vero bona nullo modo a dictis orphanis usque ad annos legitti- mos et discretos eorundem alienando, vendendo aut minorando. Predicte vero Medceze, matri ipsorum orphanorum, nec non ipsis orphanis pro ratificacione et explecione eiusdem senten- cie eum hominibus diete ville sufficienter cau- cionet et firmet. Actum in pleno consilio feria IIII. post Trinitatis a. XXVI. (Rukop. 6. 2099 f. 190.) 2. 1470, 4. září. Ve jméno božie amen. Já Oldřich Chmelický z Vlčie Hory vyznávám —, že — přidávám slovutné panie Anně, man- želce mé milé, k věnu jejiemu a nad věno E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jejie, kteréž dskami má zapsáno, V k. gr. platu ročnieho v Postřižíně a v Kopeči, a k tomu XX kur, tak aby toho bez překážky všeliké požívala až do své živnosti. Než když by jie Buoh neuchoval, tehdy chci, aby to na Jiříka, syna mého, připadlo mocně. Jemužto Jiříkovi synu zbožie mé všecko — otkazuji a dávám, tak však, aby panně Katheřině, dceři mé a sestře své, kdyžby jí Buoh dobrého co naho- dil, XL k. gr. k tomu, což jí Janem, bratrem jich, vydáno býti má, přidal —. Item jakož mi Valentin v Drastech IIII k. gr. platí do roka, aby dal faráři VII k. gr., a on je ve jméno božie obrať, kdež a nač sě jemu naj- užitečnějie bude zdáti —. Actum feria III. post Egidii a. LXX. (Rukop. č. 2119 f. P. 8.) Kopidlno. 1. 1436, 19. kvétna. Quemadmodum no- bilis dominus Henik de Walsstein residens in Skala impediebat Georgium aurifabrum et Ve- ronicam conthoralem ipsius, cives Maioris Civ. Prag., in percepcione decem s. gr. census an- nui et perpetui, quem habere dinoscitur in media parte opidi Kopydlna; exinde idem He- nik ad peticionem dominorum magistri civium et consulum eiusdem civitatis — dimisit pre- fatum censum et de eodem dictis Georgio et Veronice coniugibus condescendit —. Actum in pleno consilio sabbato post Ascensionem domini anno oc XXXVI. (Rukop. č. 87 f. 98.) 2. 1451, 9. srpna. Ve jmeno bozie amen. Já Veronika, dcera Hanuškova někdy z Pint- loku a již Jírova zlatníkova, měštěnína Sta- rého Města Pražského manželka, vyznávám tiemto listem oc, że — vzdala jsem — všecko- zbožie své -- Jírovi manželu svému —. Zvláště pak o tom platu desieti kop gr. na polovici městečka v Kopydlně, kterýžto na mě po Mi- kulášovi dobré paměti z Pintloku, nedielném strýci mém, jest připadl, kterýchžto X kop platu já i manžel muoj prodali sme Zdeňatovi z Kopydlna i jeho dédicóm a budücím, list jemu na sě s rukojměmi v témž listu jmeno-
422 Kopček (?) ves. 1434. 29. října. Wenceslaus Henslini filius, villanus in villa Kopezek, qui fuit per communitatem ab ecclesia s. Egidii ab- Stractus, solvens duas s. gr. quolibet anno, restitutus est per dominos consules ad paro- chiam seu ecclesiam predictam viceversa, ut parrochianis et dicte ecclesie censum antedic- tum — solveret. Actum feria VI. ante festum Omnium sanctorum in consilio anno oc XXXIIIT. (Rukop. č. 87 f. 23.) Kopec, Kopeć? ves na sever od Praby. 1. 1426, 28. kvétna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Pr. recogno- scimus universis, nos inter Medkam, relictam Pauli de villa Kopecz, et Blazkonem, fratrem ipsius Pauli, pro servandis et nutriendis or- phanis et natis iam dicti Pauli, videlicet Hawlone et Duchkone, ac pro residencia per- sonali in bonis dictorum orphanorum iuxta arbitrariam pronuncciacionem et ipsius Blaz- konis benivolam et deliberatam submissionem parte vertente ex altera, talem tulisse senten- ciam, unanimem deposicionem arbitrorum par- cium prescriptarum oculis obicientes, mandantes jam dicto Blazkoni, quatenus in pretactis bo- nis iam prescriptorum orphanorum iuxta be- nivolam submissionem sui ipsius effectualiter presideat et sedeat, eosdem orphanos decenter fruendo et nutriendo —. Dicta vero bona nullo modo a dictis orphanis usque ad annos legitti- mos et discretos eorundem alienando, vendendo aut minorando. Predicte vero Medceze, matri ipsorum orphanorum, nec non ipsis orphanis pro ratificacione et explecione eiusdem senten- cie eum hominibus diete ville sufficienter cau- cionet et firmet. Actum in pleno consilio feria IIII. post Trinitatis a. XXVI. (Rukop. 6. 2099 f. 190.) 2. 1470, 4. září. Ve jméno božie amen. Já Oldřich Chmelický z Vlčie Hory vyznávám —, že — přidávám slovutné panie Anně, man- želce mé milé, k věnu jejiemu a nad věno E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: jejie, kteréž dskami má zapsáno, V k. gr. platu ročnieho v Postřižíně a v Kopeči, a k tomu XX kur, tak aby toho bez překážky všeliké požívala až do své živnosti. Než když by jie Buoh neuchoval, tehdy chci, aby to na Jiříka, syna mého, připadlo mocně. Jemužto Jiříkovi synu zbožie mé všecko — otkazuji a dávám, tak však, aby panně Katheřině, dceři mé a sestře své, kdyžby jí Buoh dobrého co naho- dil, XL k. gr. k tomu, což jí Janem, bratrem jich, vydáno býti má, přidal —. Item jakož mi Valentin v Drastech IIII k. gr. platí do roka, aby dal faráři VII k. gr., a on je ve jméno božie obrať, kdež a nač sě jemu naj- užitečnějie bude zdáti —. Actum feria III. post Egidii a. LXX. (Rukop. č. 2119 f. P. 8.) Kopidlno. 1. 1436, 19. kvétna. Quemadmodum no- bilis dominus Henik de Walsstein residens in Skala impediebat Georgium aurifabrum et Ve- ronicam conthoralem ipsius, cives Maioris Civ. Prag., in percepcione decem s. gr. census an- nui et perpetui, quem habere dinoscitur in media parte opidi Kopydlna; exinde idem He- nik ad peticionem dominorum magistri civium et consulum eiusdem civitatis — dimisit pre- fatum censum et de eodem dictis Georgio et Veronice coniugibus condescendit —. Actum in pleno consilio sabbato post Ascensionem domini anno oc XXXVI. (Rukop. č. 87 f. 98.) 2. 1451, 9. srpna. Ve jmeno bozie amen. Já Veronika, dcera Hanuškova někdy z Pint- loku a již Jírova zlatníkova, měštěnína Sta- rého Města Pražského manželka, vyznávám tiemto listem oc, że — vzdala jsem — všecko- zbožie své -- Jírovi manželu svému —. Zvláště pak o tom platu desieti kop gr. na polovici městečka v Kopydlně, kterýžto na mě po Mi- kulášovi dobré paměti z Pintloku, nedielném strýci mém, jest připadl, kterýchžto X kop platu já i manžel muoj prodali sme Zdeňatovi z Kopydlna i jeho dédicóm a budücím, list jemu na sě s rukojměmi v témž listu jmeno-
Strana 423
Kopec— Kosorice. vanymi do vjitie do desk téhoZ platu uéiniv&e, tak porúčiem i častopsanému manželu mému plnů moc — dávám, těch X kop platu témuž Zdeňatovi a dědicóm jeho ve dsky zemské — vložiti. — Jenž jest dán léta etc. LI oc v pon- dělí u vigilii sv. Vavřince. (Rukop. č. 2119 fol. E. 4.) Korkyné ves u Dobříše. 1430, 14. listopadu. My purgmistr a kon- šelé Starého M. Pr. vyznáváme tiemto listem zjevně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, kterak vstúpiv před nás do plné rady slovutný Jiecha z Radikovic odjinud z Korkyně, i vyznal jest svobodně, že ještě za pokojných časóv a za zdravého života slav- né paměti krále Václava zapsal jest a vložil ve dsky zemské mocně ku pravému dědictví podle řádu a obyčeje zemského zbožie své tudiež v Korkyni a v Radikovicích a což k tomu příslušie, slovutnému Bohuslavovi z Košieně bratru svému, a žádnému jinému. Kterézto zapsánie a vloZenie ve dsky zemské napredpsany Jiecha z Radikovie obnovil jest v radě před námi, a mocně toho potvrdil a potvrzuje tiemto listem. Tomu na svědectvie pečet města našeho svrchupsaného s naším dobrým vědomím přitištěna jest k tomuto listu. Jenž dán léta tisícého čtyrstého třidcátého v úterý po sv. Martinu b. (Rukop. č. 992 f. 123.) Kornhaus viz Mèec. Korno ves u Berouna. 1416, 20. března. Nicolaus Fridlini, debi- tor principalis, et Johannes frater ipsius, fide- jussor, fassi sunt, se teneri in LX s. gr. Wen- ceslao Stupe et Johanni Kunigsse, guas pro- miserunt solvere in festo s. Johannis B. ven- turo proxime. Quod si non facerent, ex tunc mox predictus Nicolaus debet — sex s. gr. census perpetui super bonis suis in Korna proscrihere et intabulare —. Actum fer. VI. dominice Reminiscere anno oc XVI. (Rukop. č. 2099, f. 36.) 423 Koryčany. 1387, 16. února. Beness de Koriczan, Sdislaus frater ipsius, fatentur, se censuare debere I'/, s. gr. census annui — Mathie, olim Sdenkonis orphano, pro quibus quidem D/, s. census obligant dicto orphano curiam suam, quam ibidem in Koriezano habere di- noscuntur. Factum sabbato ante dominicam Esto michi a. MCCCLXXXVII. (Rukop. č. 2012 f. 238.) Kosmice, Kozmice. 1425, 22. ledna. Margareta filia Wences- lai de Kosmicz, quondam officialis tabularum regni Bohemie, omne ius, quod dinoscitur ha- bere in et adversus Wilhelmum et Sdenconem Kostkas fratres, dat atque resignat — dicto Wenceslao, patri suo, predicta filia sua cum dictis fratribus agendi, faciendi concordandi — obligandi et pro eadem respondendi ac si pro- pria interesset in persona. — Actum pleno in consilio fer. II. post Fabiani a. XXV. (Rukop. &. 2099 f. 170.) Kosoř. 1456, 3. března. Johannes, iudex de Ko- sorze villa, emit domum alias curiam cum area, agris — pro se, Anna coniuge — sitam — ibidem in Kosorze penes domum Zacharie, agros sitos inter agros communitatis, erga Ma- thiam dictum Chyssak, iudicem de Radotin, — pro quadraginta septem s. gr. — Actum (n consilio Nove Civ. Prag.) feria IIII. ante festum Translacionis s. Wenceslai m. anno — LVI°. (Rukop. č. 2085 f. A. 17.) Kosofice. 1. 1433, 3. listopadu. Zdenia virgo de Kosorzic fassa est, se teneri in XXV s. gr. Katherine relicte Petri Lud, et Anne moniali Pruzka —, quam quidem pecuniam ipsis de- putat et proscribit in tribus hominibus suis censualibus ibidem in Kosorzicz habitis —. Actum feria III. post Omnium sanctorum a. XXXIII. (Rukop. 6. 2099 f. 362.)
Kopec— Kosorice. vanymi do vjitie do desk téhoZ platu uéiniv&e, tak porúčiem i častopsanému manželu mému plnů moc — dávám, těch X kop platu témuž Zdeňatovi a dědicóm jeho ve dsky zemské — vložiti. — Jenž jest dán léta etc. LI oc v pon- dělí u vigilii sv. Vavřince. (Rukop. č. 2119 fol. E. 4.) Korkyné ves u Dobříše. 1430, 14. listopadu. My purgmistr a kon- šelé Starého M. Pr. vyznáváme tiemto listem zjevně přede všemi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, kterak vstúpiv před nás do plné rady slovutný Jiecha z Radikovic odjinud z Korkyně, i vyznal jest svobodně, že ještě za pokojných časóv a za zdravého života slav- né paměti krále Václava zapsal jest a vložil ve dsky zemské mocně ku pravému dědictví podle řádu a obyčeje zemského zbožie své tudiež v Korkyni a v Radikovicích a což k tomu příslušie, slovutnému Bohuslavovi z Košieně bratru svému, a žádnému jinému. Kterézto zapsánie a vloZenie ve dsky zemské napredpsany Jiecha z Radikovie obnovil jest v radě před námi, a mocně toho potvrdil a potvrzuje tiemto listem. Tomu na svědectvie pečet města našeho svrchupsaného s naším dobrým vědomím přitištěna jest k tomuto listu. Jenž dán léta tisícého čtyrstého třidcátého v úterý po sv. Martinu b. (Rukop. č. 992 f. 123.) Kornhaus viz Mèec. Korno ves u Berouna. 1416, 20. března. Nicolaus Fridlini, debi- tor principalis, et Johannes frater ipsius, fide- jussor, fassi sunt, se teneri in LX s. gr. Wen- ceslao Stupe et Johanni Kunigsse, guas pro- miserunt solvere in festo s. Johannis B. ven- turo proxime. Quod si non facerent, ex tunc mox predictus Nicolaus debet — sex s. gr. census perpetui super bonis suis in Korna proscrihere et intabulare —. Actum fer. VI. dominice Reminiscere anno oc XVI. (Rukop. č. 2099, f. 36.) 423 Koryčany. 1387, 16. února. Beness de Koriczan, Sdislaus frater ipsius, fatentur, se censuare debere I'/, s. gr. census annui — Mathie, olim Sdenkonis orphano, pro quibus quidem D/, s. census obligant dicto orphano curiam suam, quam ibidem in Koriezano habere di- noscuntur. Factum sabbato ante dominicam Esto michi a. MCCCLXXXVII. (Rukop. č. 2012 f. 238.) Kosmice, Kozmice. 1425, 22. ledna. Margareta filia Wences- lai de Kosmicz, quondam officialis tabularum regni Bohemie, omne ius, quod dinoscitur ha- bere in et adversus Wilhelmum et Sdenconem Kostkas fratres, dat atque resignat — dicto Wenceslao, patri suo, predicta filia sua cum dictis fratribus agendi, faciendi concordandi — obligandi et pro eadem respondendi ac si pro- pria interesset in persona. — Actum pleno in consilio fer. II. post Fabiani a. XXV. (Rukop. &. 2099 f. 170.) Kosoř. 1456, 3. března. Johannes, iudex de Ko- sorze villa, emit domum alias curiam cum area, agris — pro se, Anna coniuge — sitam — ibidem in Kosorze penes domum Zacharie, agros sitos inter agros communitatis, erga Ma- thiam dictum Chyssak, iudicem de Radotin, — pro quadraginta septem s. gr. — Actum (n consilio Nove Civ. Prag.) feria IIII. ante festum Translacionis s. Wenceslai m. anno — LVI°. (Rukop. č. 2085 f. A. 17.) Kosofice. 1. 1433, 3. listopadu. Zdenia virgo de Kosorzic fassa est, se teneri in XXV s. gr. Katherine relicte Petri Lud, et Anne moniali Pruzka —, quam quidem pecuniam ipsis de- putat et proscribit in tribus hominibus suis censualibus ibidem in Kosorzicz habitis —. Actum feria III. post Omnium sanctorum a. XXXIII. (Rukop. 6. 2099 f. 362.)
Strana 424
424 2. 1448, 14. listopadu. Katherina virgo dicta Wysoka, protestata est, quod a Johanne Semeczka percepit XX s. gr. super illas XXX s. gr., prout sibi tres homines censuales in Cossorzicz cum censu et dominio pro XXX s. gr. vendidit, videlicet Benessium, Wojtiess- konem et Waczkonem —. Actum in consilio feria V. post Briccii anno oc XLVIII. (Rukop. ć. 2099 f. 1049.) Kostomlaty nad Labem. 1413, 24. listopadu. Fridlinus Kussenpfe- nig — recognovit, prout Caspar Schotter pro eo disbrigator existit circa tabulas terre racione XX s. gr. census per ipsum venditi in bonis Costomlat s. Alb. Mixiconi Parczifal, ita ipse Fridlinus — vult — indempnem reddere —. Actum (in consilio Nove Civ. Pr,) feria VI. ante Katherine a. XIII. (Rukop. č. 2299 t. 72.) Košíře. 1. 1361. — Anna Thafelrunge porrextrix vendidit curiam in Koschir cum aratura sub forma pignoris infra hinc et festum s. Micha- elis in LXX s. gr. Quod si non redimeret, tunc Jesco Roconis et Enderlinus Ruperdi et Pecha, iudex Judeorum, debent predictam curiam ven- dere cum scitu ydoneorum seu obligare pro pe- cunia prenotata. (Rukop. 8. 987 f. 203.) 2. 1361. — Nicolaus Lekschet emit he- reditatem in Koschur erga relictam Frenclini Tavelrung. Ditlebus, plebanus s. Nicolai, in- terdixit. (Rukop. ć. 987 f. 205.) Budiž zde uvedena listina chovaná v universitní knihovně Pražské z roku 1361: In nomine domini amen. Guoniam omnia, gue sub statu corrumptibilium geruntur, more fluentis aque decurrunt, decrevit idcirco virorum sapientum sagacitas, ut gesta hominum perpe- tuari debeant litteris —. Nos igitur Michael Donati iudex, Leo de Sacz, magister civium, Miranus Pesco dictus Soppuch, Johannes Geytanerii, Henricus dictus Hofnagister, Bertholdus dictus Esler, Friczko institor, Fridlinus aurifaber, Cunsso Gottrati, Jursiko brasiator, Bohunko Loderii, Sdenko humulator, cives iurati Nove Civ. sub castro Pragensi, ad universorum noticiam — volumus pervenire, quod discretus vir Ambrosius, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwwu města Prahy: serenissimi domini domini Karoli — imperatoris — notularius — curiam suam sitam in minori villa dicta Kossyrz cum una aratura agrorum — pro sexaginta quatuor s. gr. d. prag. — vendidit — abbati et con- ventui monasterii in Plas —. Datum Prage in nostra sepe dicta civitate proxima feria secunda post festum Assumpcionis M. V. [16. srpna] a. m. trecentesimo sexagesimo primo. 3. 1406, 26. dubna. Nos Franciscus Rok- czaner, protunc magister civium, Theodricus de Ach, Ottlinus aurifaber, Caspar Schotter, Henricus linicida, Laurencius pannifex, Jacobus Terkler, Wenceslaus Lawterbach, Purkardus de Aldemburg, Duchco rymer, Nicolaus Cor- nawer, Henricus de Misna aurifaber, Benedictus Felix, Henricus de Ach, Sigismundus Smelczer, Simon pannicida, Henricus Sachsensfelt et Ma- thias Mentler, consules et scabini Maioris Civ. Prag., notum facimus tenore presencium uni- versis, quod nos in causa dissensionis et con- troversie, que vertebatur inter villanos seu communitate ville Cossyrs ex una, nec non Herssonem et ceteros cives de Minori Civitate Prag. et alios homines, qui retro et circum dictam villam Cossirz in monte dictam (!) Mezy- horzy versus Butowicz seu alias ubilibet in fundo dicte communitatis vineas habere dinos- cuntur, de quibus decimas ipsi villani percipiunt, parte ex altera, pro et racione viarum, que de ipsis vineis seu ad easdem vineas trauseunt, talem inter ipsos tulisse sentenciam, sic vide- licet, quod ipsi cives et alii homines, qui in loco supradicto Mezyhorzy, retro et circum villam predictam, habere dinoscuntur, eciam heredes et successores ipsorum de cetero et in antea perpetuis temporibus easdem vias, quo- cienscunque necessarium fuerit, soli emendare, reformare et reficere debent atque tenentur sine dampno villanorum predictorum. Ita quod ipsi villani ville Cossyrs, heredes et successores ipsorum, de labore viarum predi- ctarum debent esse deinde ‘et perpetue liberi et soluti. In quorum evidenciam secretum civitatis nostre predicte nec non sigillum ma- gistri moncium vinearum presentibus sunt
424 2. 1448, 14. listopadu. Katherina virgo dicta Wysoka, protestata est, quod a Johanne Semeczka percepit XX s. gr. super illas XXX s. gr., prout sibi tres homines censuales in Cossorzicz cum censu et dominio pro XXX s. gr. vendidit, videlicet Benessium, Wojtiess- konem et Waczkonem —. Actum in consilio feria V. post Briccii anno oc XLVIII. (Rukop. ć. 2099 f. 1049.) Kostomlaty nad Labem. 1413, 24. listopadu. Fridlinus Kussenpfe- nig — recognovit, prout Caspar Schotter pro eo disbrigator existit circa tabulas terre racione XX s. gr. census per ipsum venditi in bonis Costomlat s. Alb. Mixiconi Parczifal, ita ipse Fridlinus — vult — indempnem reddere —. Actum (in consilio Nove Civ. Pr,) feria VI. ante Katherine a. XIII. (Rukop. č. 2299 t. 72.) Košíře. 1. 1361. — Anna Thafelrunge porrextrix vendidit curiam in Koschir cum aratura sub forma pignoris infra hinc et festum s. Micha- elis in LXX s. gr. Quod si non redimeret, tunc Jesco Roconis et Enderlinus Ruperdi et Pecha, iudex Judeorum, debent predictam curiam ven- dere cum scitu ydoneorum seu obligare pro pe- cunia prenotata. (Rukop. 8. 987 f. 203.) 2. 1361. — Nicolaus Lekschet emit he- reditatem in Koschur erga relictam Frenclini Tavelrung. Ditlebus, plebanus s. Nicolai, in- terdixit. (Rukop. ć. 987 f. 205.) Budiž zde uvedena listina chovaná v universitní knihovně Pražské z roku 1361: In nomine domini amen. Guoniam omnia, gue sub statu corrumptibilium geruntur, more fluentis aque decurrunt, decrevit idcirco virorum sapientum sagacitas, ut gesta hominum perpe- tuari debeant litteris —. Nos igitur Michael Donati iudex, Leo de Sacz, magister civium, Miranus Pesco dictus Soppuch, Johannes Geytanerii, Henricus dictus Hofnagister, Bertholdus dictus Esler, Friczko institor, Fridlinus aurifaber, Cunsso Gottrati, Jursiko brasiator, Bohunko Loderii, Sdenko humulator, cives iurati Nove Civ. sub castro Pragensi, ad universorum noticiam — volumus pervenire, quod discretus vir Ambrosius, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwwu města Prahy: serenissimi domini domini Karoli — imperatoris — notularius — curiam suam sitam in minori villa dicta Kossyrz cum una aratura agrorum — pro sexaginta quatuor s. gr. d. prag. — vendidit — abbati et con- ventui monasterii in Plas —. Datum Prage in nostra sepe dicta civitate proxima feria secunda post festum Assumpcionis M. V. [16. srpna] a. m. trecentesimo sexagesimo primo. 3. 1406, 26. dubna. Nos Franciscus Rok- czaner, protunc magister civium, Theodricus de Ach, Ottlinus aurifaber, Caspar Schotter, Henricus linicida, Laurencius pannifex, Jacobus Terkler, Wenceslaus Lawterbach, Purkardus de Aldemburg, Duchco rymer, Nicolaus Cor- nawer, Henricus de Misna aurifaber, Benedictus Felix, Henricus de Ach, Sigismundus Smelczer, Simon pannicida, Henricus Sachsensfelt et Ma- thias Mentler, consules et scabini Maioris Civ. Prag., notum facimus tenore presencium uni- versis, quod nos in causa dissensionis et con- troversie, que vertebatur inter villanos seu communitate ville Cossyrs ex una, nec non Herssonem et ceteros cives de Minori Civitate Prag. et alios homines, qui retro et circum dictam villam Cossirz in monte dictam (!) Mezy- horzy versus Butowicz seu alias ubilibet in fundo dicte communitatis vineas habere dinos- cuntur, de quibus decimas ipsi villani percipiunt, parte ex altera, pro et racione viarum, que de ipsis vineis seu ad easdem vineas trauseunt, talem inter ipsos tulisse sentenciam, sic vide- licet, quod ipsi cives et alii homines, qui in loco supradicto Mezyhorzy, retro et circum villam predictam, habere dinoscuntur, eciam heredes et successores ipsorum de cetero et in antea perpetuis temporibus easdem vias, quo- cienscunque necessarium fuerit, soli emendare, reformare et reficere debent atque tenentur sine dampno villanorum predictorum. Ita quod ipsi villani ville Cossyrs, heredes et successores ipsorum, de labore viarum predi- ctarum debent esse deinde ‘et perpetue liberi et soluti. In quorum evidenciam secretum civitatis nostre predicte nec non sigillum ma- gistri moncium vinearum presentibus sunt
Strana 425
Kostomlaty— Kośire (136 1—1436). appensa. Datum Prage a. d. m. quadringen- tesimo sexto, feria secunda post Ostensionem reliquiarum. (Rukop. ¢. 986 f. 138.) 4. 1406, 2. éervna. Nos Caspar Schotter protunc magister civium, Teodricus de Ach, Fran- ciscus Rokzaner ceterique consules Mai. Civ. Prag. recognoscimus, quod in nostra presencia constitutus discretus vir dominus prepositus curie monasterii Plazensis in monte Petrino, domina Dorothea relicta Wenceslai Roll, Ni- colaus filius ipsius, nec non villani communi- tatis ville Kossierz, dum eosdem requisitos habuimus, utrum sentencie late per dominos consules, predecessores nostros, inter ipsos ex una nec non fratres Carthusienses parte ex altera, racione decimarum stare vellent con- tenti. Qui unanimiter omnes responderunt, se velle stare contenti de sentencia lata per do- minos consules, predecessores nostros. Act. fer. II. post festum Penthec. a. MCCCCVI. (Rukop. &. 2099 f. 3.) 5. 1414, 12. éervence. Matias, filius Bar- tonii dicti Rinderda de Kossiers, fassus est coram magistro vinearum, se convenisse duas partes vinee a dicto patre suo, cuius residua tercia pars ipsius vinee ad eundem Matiam dinoscitur pertinere, ad VI annos integros —. Que quidem vinea sita est supra villam Kossiers inter vineas Polaconis ex una et relicte olim magistri Conradi, advocati consistorii, parte ex altera. Tenetur quoque ipse Mathias — singulis annis — dare V1 8. gr. e¢ XV gr. nomine census eidem Bartonio, patri suo —. Act. fer. V. &nte Margarethe a. XIIII. (Rukop. 6. 2099 f. 19) 6. 1415, 3. prosince. Martinus dictus Cza- resch residens in Kossiers, et Katherina con- thoralis ipsius legittima — fassi sunt, se teneri XXXII s. gr. Joseph Judeo de Chotibors — quam pecuniam deputaverunt — super duabus vineis ipsorum, que sibi invicem sunt anexe, et ad hec super humulariis et pratis, que ad ipsas vineas pertinere dinoscuntur — que quidem vinee site sunt retro Kossiersz penes viam, Archiv Cesky XXVI. 425 sicut itur in Stodoluk —. Act. fer. III. ante s. Nicolai a. XV. (Rukop. ć. 2099 f. 54.) 7. 1426, 18. února. Ex mandato magistri civium et dominorum consulum de pleno con- silio domini officiales — proscripserunt curiam in Kossierz cum orto —, quam prius Stepha- nus Minoris Partis a monachis Plasnensibus tenuit —, Mikeskoni Wleziehrdlo, conthorali sue, heredibus et successoribus suis in LXXV s. gr. in vero et iusto debito racione expensarum pro Polonis —. Actum feria II. dominice Invocavit anno — XXVI*. (Rukop. 6. 2099 f. 114) 8. 1429. — Johannes a clavibus, notarius iudicis, emit — mediam curiam in Cossierz cum media parte agrorum, pratorum, ortis ac aliis pertinenciis, notanter cum medietate decimarum, que ad prefatam curiam solvuntur, erga Mikeskam dictum Wleziehrdlo pro triginta cum media octava s. gr., cuius alia medietas dicte curie — ad dictum Mikeskam pertinere dinoscuntur — tali sub condicione, quod si aliquis hominum ad predictam curiam melius ius haberet et demonstraret, quam ipse Jo- hannes, exinde nullatenus debet de eadem condescendere, nisi prius predicte triginta cum media octava s. gr. sibi aut eius heredibus et successoribus date et persolute plenarie et in toto una cum impensis super eandem curiam intermedio factis. Act. a. XXVIIII. (Rukop. č. 2102 f. 307.) 9. 1436, 2. tervence. Nos magister civium et scabini Maioris Civ. Pr. notum facimus tenore presencium, quod constitutus coram nobis nostro pleno in consilio cireumspectus Nicolaus Kniezevesky, concivis noster, — resignavit — omne et totale ius suum, quod habere dino- Scitur post mortem domine Elssce conthoralis sue, relicte olim nobilis Wockonis de Wald- stein dicti Woksa, supremi ianitoris regis Wenceslai dive memorie, ad curiam allodialem in villa Kossierz et ad omnia bona seu iura ad dictam curiam et ipsius aream quomodolibet spectancia — virtute littere maiestatis sonante (1) 54
Kostomlaty— Kośire (136 1—1436). appensa. Datum Prage a. d. m. quadringen- tesimo sexto, feria secunda post Ostensionem reliquiarum. (Rukop. ¢. 986 f. 138.) 4. 1406, 2. éervna. Nos Caspar Schotter protunc magister civium, Teodricus de Ach, Fran- ciscus Rokzaner ceterique consules Mai. Civ. Prag. recognoscimus, quod in nostra presencia constitutus discretus vir dominus prepositus curie monasterii Plazensis in monte Petrino, domina Dorothea relicta Wenceslai Roll, Ni- colaus filius ipsius, nec non villani communi- tatis ville Kossierz, dum eosdem requisitos habuimus, utrum sentencie late per dominos consules, predecessores nostros, inter ipsos ex una nec non fratres Carthusienses parte ex altera, racione decimarum stare vellent con- tenti. Qui unanimiter omnes responderunt, se velle stare contenti de sentencia lata per do- minos consules, predecessores nostros. Act. fer. II. post festum Penthec. a. MCCCCVI. (Rukop. &. 2099 f. 3.) 5. 1414, 12. éervence. Matias, filius Bar- tonii dicti Rinderda de Kossiers, fassus est coram magistro vinearum, se convenisse duas partes vinee a dicto patre suo, cuius residua tercia pars ipsius vinee ad eundem Matiam dinoscitur pertinere, ad VI annos integros —. Que quidem vinea sita est supra villam Kossiers inter vineas Polaconis ex una et relicte olim magistri Conradi, advocati consistorii, parte ex altera. Tenetur quoque ipse Mathias — singulis annis — dare V1 8. gr. e¢ XV gr. nomine census eidem Bartonio, patri suo —. Act. fer. V. &nte Margarethe a. XIIII. (Rukop. 6. 2099 f. 19) 6. 1415, 3. prosince. Martinus dictus Cza- resch residens in Kossiers, et Katherina con- thoralis ipsius legittima — fassi sunt, se teneri XXXII s. gr. Joseph Judeo de Chotibors — quam pecuniam deputaverunt — super duabus vineis ipsorum, que sibi invicem sunt anexe, et ad hec super humulariis et pratis, que ad ipsas vineas pertinere dinoscuntur — que quidem vinee site sunt retro Kossiersz penes viam, Archiv Cesky XXVI. 425 sicut itur in Stodoluk —. Act. fer. III. ante s. Nicolai a. XV. (Rukop. ć. 2099 f. 54.) 7. 1426, 18. února. Ex mandato magistri civium et dominorum consulum de pleno con- silio domini officiales — proscripserunt curiam in Kossierz cum orto —, quam prius Stepha- nus Minoris Partis a monachis Plasnensibus tenuit —, Mikeskoni Wleziehrdlo, conthorali sue, heredibus et successoribus suis in LXXV s. gr. in vero et iusto debito racione expensarum pro Polonis —. Actum feria II. dominice Invocavit anno — XXVI*. (Rukop. 6. 2099 f. 114) 8. 1429. — Johannes a clavibus, notarius iudicis, emit — mediam curiam in Cossierz cum media parte agrorum, pratorum, ortis ac aliis pertinenciis, notanter cum medietate decimarum, que ad prefatam curiam solvuntur, erga Mikeskam dictum Wleziehrdlo pro triginta cum media octava s. gr., cuius alia medietas dicte curie — ad dictum Mikeskam pertinere dinoscuntur — tali sub condicione, quod si aliquis hominum ad predictam curiam melius ius haberet et demonstraret, quam ipse Jo- hannes, exinde nullatenus debet de eadem condescendere, nisi prius predicte triginta cum media octava s. gr. sibi aut eius heredibus et successoribus date et persolute plenarie et in toto una cum impensis super eandem curiam intermedio factis. Act. a. XXVIIII. (Rukop. č. 2102 f. 307.) 9. 1436, 2. tervence. Nos magister civium et scabini Maioris Civ. Pr. notum facimus tenore presencium, quod constitutus coram nobis nostro pleno in consilio cireumspectus Nicolaus Kniezevesky, concivis noster, — resignavit — omne et totale ius suum, quod habere dino- Scitur post mortem domine Elssce conthoralis sue, relicte olim nobilis Wockonis de Wald- stein dicti Woksa, supremi ianitoris regis Wenceslai dive memorie, ad curiam allodialem in villa Kossierz et ad omnia bona seu iura ad dictam curiam et ipsius aream quomodolibet spectancia — virtute littere maiestatis sonante (1) 54
Strana 426
426 super predictis bonis Kossierz — famoso Sigis- mundo Slama, similiter concivi nostro, in certo debito sibi debitorie obligato, nec non cuiusdam simultacionis et mutue amicicie inter ipsos contracte ob respectum, ad habendum, tenen- dum, utifruendum, alienandum, obligandum, vendendum et hereditarie possidendum. — Actum feria secunda ante diem s. Procopii anno domini millesimo quadringentesimo trice- simo sexto. (Rukop. č. 992 f. 169.) 10. 1437, 26. listopadu. Mathias dictus Nedorosstie de Krzessicz emit pro se, heredibus ac successoribus suis curiam in Kossierz, olim nomine Cundolti, cum agris cultis et, incultis, pratis, decimis vinee supra eandem curiam et aliis omnibus pertinentiis ad eandem spectantibus pro sexaginta sexag. gr. erga Johannem dictum Mar- ssalek, servitorem dominorum Antique Civitatis Pragensis. — Actum in iudicio bannito feria III. post festum s. Katherine virg. (Rukop. €. 90 f. 11 a & 2102 f. 408.) 11. 1438, 17. března. Bartossius, iudex de Ujezd a s. Laurencio de Minori Parte civ. Prag., accedens personaliter ad dominos — Maior. Civ. Pr. ipsis exposuit, qualiter fecis- set concordiam cum Ratiborio, procuratore Ni- colai Kniezewesky, quod deberet semina ad curiam in Kossierz emere et ordinare pro se- minandis agris, si esset consensus et assensus predictorum dominorum; domini vero prefati adhibuerunt suum consensum ad predicta, ita quod idem Bartossius quicquid provenerit ex huiusmodi seminibus in predictis, quod debet suscipere pro se et sua utilitate veram me- dietatem, et ad metendum illorum seminum seu super messe ipse Bartossius debet dare medietatem pro impensis. Sed colere agros et deducere usufructus de huiusmodi agris, hoc procurator prefate curie suis propriis impensis disponere et ordinare debet. Actum feria II. post Oculi dominicam. (Rukop. 6. 2099 f. 457.) 12. 1443. — Paulus linicida emit pro se, Elisabeth conthorali sua — vineam duodecim E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: str. sitam in bonis Kossirz penes vineam Bar- tossii sutoris de Ujezd et Petri Pala hincinde erga Thomasskonem ab anulo argenteo pro guadraginta sexag. — Act. a. XLIII. (Rukop. č. 2102 f. 440.) 13. 1444. — Petrus, civis de Minori Parte Prag., d. Nicolaus de Bozkowicz, d. Nicolaus Ssarth de Nimburga, sacerdotes et commissarii et tutores pie memorie Martini dicti Hes et Barbare conthoralis ipsius, emerunt — vi- neam guatuor str. — supra villam Kossierz ex una penes vineam Vale, ex altera penes vineam Dampssonis, circa Dorotheam dictam Srcho- nisa pro una s. gr. — Act. a. XLIIIL. (Tam- též fol. 444.) 14. 1445. — Augustinus Lojownik, civis Nove Civ. Pr., emit — duas viueas cum hu- muletis duobus — erga Sigismundum fabrum a valva Sderasiensi pro nonaginta s. gr. — Quarum vinearum una sita est sub vinea quon- dam Stephani de Glacez, nunc vero Michaelis institoris, contra fluvium in Kossierz defluen- tem; altera vero situata est sub vinea Wien- czek penes vineam quondam filii Waczkonis — sub condicionibus interelusis, quod Augu- Stinus de nargula sub Wienczek situata, in. qua nunc humuletum est exstructum, per me- diam sexagenam gr. ad ecclesiam s. Jacobi penes Carthusiam usque sex annos — solvere est astrictus —. De cuneo vero vinee alterius Klinek nunccupato — quinque gr. census an- nui ad officium Mai. Civ. Pr. solvere tenebitur —. Act. a. XLV. (Tamtéz f. 441.) 15. 1449, 8. října. (Spor mezi Matějem Krtkem a Vaňkem Valečovským z Kněžmostu o dvůr.) Když jest pře byla vznikla mezi Vaň- kem z Kněžmosta řečeným Valečovský z jedné, a mezi Matějem řečeným Krtek, měštěníny Starého Města Pražského, z strany druhé, o dvuor poplužní v Košieřiech i o to všecko, což k tomu příslušie z staradávna; páni purg- mistr a konšelé přísežní téhož města Praž- ského slyševše pře a práva i duovody obú stran a jmenovitě takovéto, že Vaněk svrchu-
426 super predictis bonis Kossierz — famoso Sigis- mundo Slama, similiter concivi nostro, in certo debito sibi debitorie obligato, nec non cuiusdam simultacionis et mutue amicicie inter ipsos contracte ob respectum, ad habendum, tenen- dum, utifruendum, alienandum, obligandum, vendendum et hereditarie possidendum. — Actum feria secunda ante diem s. Procopii anno domini millesimo quadringentesimo trice- simo sexto. (Rukop. č. 992 f. 169.) 10. 1437, 26. listopadu. Mathias dictus Nedorosstie de Krzessicz emit pro se, heredibus ac successoribus suis curiam in Kossierz, olim nomine Cundolti, cum agris cultis et, incultis, pratis, decimis vinee supra eandem curiam et aliis omnibus pertinentiis ad eandem spectantibus pro sexaginta sexag. gr. erga Johannem dictum Mar- ssalek, servitorem dominorum Antique Civitatis Pragensis. — Actum in iudicio bannito feria III. post festum s. Katherine virg. (Rukop. €. 90 f. 11 a & 2102 f. 408.) 11. 1438, 17. března. Bartossius, iudex de Ujezd a s. Laurencio de Minori Parte civ. Prag., accedens personaliter ad dominos — Maior. Civ. Pr. ipsis exposuit, qualiter fecis- set concordiam cum Ratiborio, procuratore Ni- colai Kniezewesky, quod deberet semina ad curiam in Kossierz emere et ordinare pro se- minandis agris, si esset consensus et assensus predictorum dominorum; domini vero prefati adhibuerunt suum consensum ad predicta, ita quod idem Bartossius quicquid provenerit ex huiusmodi seminibus in predictis, quod debet suscipere pro se et sua utilitate veram me- dietatem, et ad metendum illorum seminum seu super messe ipse Bartossius debet dare medietatem pro impensis. Sed colere agros et deducere usufructus de huiusmodi agris, hoc procurator prefate curie suis propriis impensis disponere et ordinare debet. Actum feria II. post Oculi dominicam. (Rukop. 6. 2099 f. 457.) 12. 1443. — Paulus linicida emit pro se, Elisabeth conthorali sua — vineam duodecim E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: str. sitam in bonis Kossirz penes vineam Bar- tossii sutoris de Ujezd et Petri Pala hincinde erga Thomasskonem ab anulo argenteo pro guadraginta sexag. — Act. a. XLIII. (Rukop. č. 2102 f. 440.) 13. 1444. — Petrus, civis de Minori Parte Prag., d. Nicolaus de Bozkowicz, d. Nicolaus Ssarth de Nimburga, sacerdotes et commissarii et tutores pie memorie Martini dicti Hes et Barbare conthoralis ipsius, emerunt — vi- neam guatuor str. — supra villam Kossierz ex una penes vineam Vale, ex altera penes vineam Dampssonis, circa Dorotheam dictam Srcho- nisa pro una s. gr. — Act. a. XLIIIL. (Tam- též fol. 444.) 14. 1445. — Augustinus Lojownik, civis Nove Civ. Pr., emit — duas viueas cum hu- muletis duobus — erga Sigismundum fabrum a valva Sderasiensi pro nonaginta s. gr. — Quarum vinearum una sita est sub vinea quon- dam Stephani de Glacez, nunc vero Michaelis institoris, contra fluvium in Kossierz defluen- tem; altera vero situata est sub vinea Wien- czek penes vineam quondam filii Waczkonis — sub condicionibus interelusis, quod Augu- Stinus de nargula sub Wienczek situata, in. qua nunc humuletum est exstructum, per me- diam sexagenam gr. ad ecclesiam s. Jacobi penes Carthusiam usque sex annos — solvere est astrictus —. De cuneo vero vinee alterius Klinek nunccupato — quinque gr. census an- nui ad officium Mai. Civ. Pr. solvere tenebitur —. Act. a. XLV. (Tamtéz f. 441.) 15. 1449, 8. října. (Spor mezi Matějem Krtkem a Vaňkem Valečovským z Kněžmostu o dvůr.) Když jest pře byla vznikla mezi Vaň- kem z Kněžmosta řečeným Valečovský z jedné, a mezi Matějem řečeným Krtek, měštěníny Starého Města Pražského, z strany druhé, o dvuor poplužní v Košieřiech i o to všecko, což k tomu příslušie z staradávna; páni purg- mistr a konšelé přísežní téhož města Praž- ského slyševše pře a práva i duovody obú stran a jmenovitě takovéto, že Vaněk svrchu-
Strana 427
Košíře: (1487—1449). psaný okázal jest v plné radě na rathúze mě- sta již pověděného listy jisté, jimižto práv svých i těch, jenž k tomu právo mají, duovo- dil jest. Z nichžto první list pokázal s pečetí města výš praveného, jímžto purgmistr a rada Starého Města Pražského, na niežto i Matěj Krtek svrchupsaný tehdáž sedal jest, navrátili sú zbožie Mikulášovi dobré paměti Kněževe- skému, když byl u vězení jich na Žebráce, a propustili, aby, komuž by chtěl, je poručil oc. Jiný list Vaněk prvé psaný okázal jest tudiež krále Václavóv slavné paměti s přivěšeným jeho milosti majestátem, jímžto jeho milost zapsala jest Košieře ty, o něž pře tehdaž bieše mezi stranami svrchupsanými, a podle toho i jiné věci Voxovi z Waldštejna, najvyš- šiemu vrátnému svému, ve dvů tisící kop gr. ke jmění, držení i pokojnému požívání, doniž by mu těch dvú tisící kop gr. neb jeho dědi- cóm a budúcím králem Václavem neboli jeho také budúcími nebylo zaplaceno penězi hoto- vými, takto zatvrdiv: ktož koli [by] panu Voxovi neb jeho dědicím a budúcím v držení toho zbožie překážel, aby v pokutu padesáti hřiven střiebra čistého upadl, polovici do komory krá- Jovské a druhů polovici straně, kteréž by v tom bylo překážieno, bez milosti. Item týž Vaněk dále k duovodu toho, kterak jest k majestátu a zápisu krále Václa- va, o němžto svrchu zmienka jest, přišel, tak jakž panu Voxovi svědčí, okázal list poruční a kšaftní téhož pana Voxy s jeho a jiných dobrých lidí z pánóv, zeman i také z konšel Staroměstských pečetmi visutými, jímžto mezi jinými věcmi a zbožími tudiež kšaftovanými odkázal jest i vzdal Košieře svrchupsané a Psáře i jiné věci se všemi jich příslušnostmi panie Elšce své manželce, kteréžto i jiným také druhým listem pod visutými svú a jiných pěti pánóv zemských pečetmi všecka zbožie svá, kteráž má nebo mieti bude, týž pan Voxa mocně dal jest. Item jiný opět list okázal panie Elšky z Uhlišč, výš dotčené panie Voxovy manželky, 427 s visutými také jejie i jiných dobrých lidí z pánov i zeman na svědomie pečetmi, jímžto táž paní Elška, jsúci po smrti páně Voxově za Mikulášem Kněževeským, měštěnínem Sta- roměstským, a majestátu svrchupsaného krále Václava na Košieře i zbožie toho a jiného v něm zapsaného mocna i v bezpřekážném držení jsúci, dala jest věno své a ten majestát na Košieře i jiné všecky listy, kteréžkoli od pana Voxy měla, Mikulášovi Kněževeskému, tehdáž manželu svému, mocně a plným prá- vem. Item okázal potom list poruční a kšaftní Mikulášóv také Kněževeského s visutými opět jeho, města Mělnického a jistých podle toho zeman pečetmi, jímžto týž Mikuláš Kněže- veský učinil jest vedle jiných dobrých lidí Vaňka z Kněžmosta svrchupsaného všech svých zboží po jeho smrti zuostalých i také Košieř a majestátu krále Václava, jenž na Košieře svědčí, pravého a mocného poručníka. A mezi jinými věcmi Vaněk častopsaný pokázal opět list pod pečetí pánóv Staroměst- ských, jímžto purgmistr a rada téhož města, na niežto i Matěj Krtek tehdáž seděl jest, psali sú Vilémovi Jankovskému, jednomu z po- ručníkóv Mikuláše Kněževeského, jako kšaftu jeho potvrzujíc a prosiece, poněvadž jest po- ručníkem, aby sě přičinil, by panie Hrbkové, spoluměštce našie, dvamezcietma kop gr., jimiž jie Mikuláš Kněževeský pozuostal vinovat, bylo dáno. Podle toho zpravoval týž Vaněk pamětí sě také mnohých lidí, jenž toho svědomi, do- kládaje, kterak ciesař Sigmund slavné paměti, byv někým naveden, kázal byl to zbožie Ko- šieřské podlé řádu a práva země této na Malé Straně trhem provolati, jakoby na jeho milost spadlo. A že Mikuláš Kněževeský majestátem svrchupsaným krále Václava proti tomu jest odpor učinil, věda, že k tomu tiem zápisem práva má lepšie než ciesařova milost ani kto jiný, jakož ten odpor i ještě ve dskách dvor- ských nalezen jest. A tak to i na panský zem- 54*
Košíře: (1487—1449). psaný okázal jest v plné radě na rathúze mě- sta již pověděného listy jisté, jimižto práv svých i těch, jenž k tomu právo mají, duovo- dil jest. Z nichžto první list pokázal s pečetí města výš praveného, jímžto purgmistr a rada Starého Města Pražského, na niežto i Matěj Krtek svrchupsaný tehdáž sedal jest, navrátili sú zbožie Mikulášovi dobré paměti Kněževe- skému, když byl u vězení jich na Žebráce, a propustili, aby, komuž by chtěl, je poručil oc. Jiný list Vaněk prvé psaný okázal jest tudiež krále Václavóv slavné paměti s přivěšeným jeho milosti majestátem, jímžto jeho milost zapsala jest Košieře ty, o něž pře tehdaž bieše mezi stranami svrchupsanými, a podle toho i jiné věci Voxovi z Waldštejna, najvyš- šiemu vrátnému svému, ve dvů tisící kop gr. ke jmění, držení i pokojnému požívání, doniž by mu těch dvú tisící kop gr. neb jeho dědi- cóm a budúcím králem Václavem neboli jeho také budúcími nebylo zaplaceno penězi hoto- vými, takto zatvrdiv: ktož koli [by] panu Voxovi neb jeho dědicím a budúcím v držení toho zbožie překážel, aby v pokutu padesáti hřiven střiebra čistého upadl, polovici do komory krá- Jovské a druhů polovici straně, kteréž by v tom bylo překážieno, bez milosti. Item týž Vaněk dále k duovodu toho, kterak jest k majestátu a zápisu krále Václa- va, o němžto svrchu zmienka jest, přišel, tak jakž panu Voxovi svědčí, okázal list poruční a kšaftní téhož pana Voxy s jeho a jiných dobrých lidí z pánóv, zeman i také z konšel Staroměstských pečetmi visutými, jímžto mezi jinými věcmi a zbožími tudiež kšaftovanými odkázal jest i vzdal Košieře svrchupsané a Psáře i jiné věci se všemi jich příslušnostmi panie Elšce své manželce, kteréžto i jiným také druhým listem pod visutými svú a jiných pěti pánóv zemských pečetmi všecka zbožie svá, kteráž má nebo mieti bude, týž pan Voxa mocně dal jest. Item jiný opět list okázal panie Elšky z Uhlišč, výš dotčené panie Voxovy manželky, 427 s visutými také jejie i jiných dobrých lidí z pánov i zeman na svědomie pečetmi, jímžto táž paní Elška, jsúci po smrti páně Voxově za Mikulášem Kněževeským, měštěnínem Sta- roměstským, a majestátu svrchupsaného krále Václava na Košieře i zbožie toho a jiného v něm zapsaného mocna i v bezpřekážném držení jsúci, dala jest věno své a ten majestát na Košieře i jiné všecky listy, kteréžkoli od pana Voxy měla, Mikulášovi Kněževeskému, tehdáž manželu svému, mocně a plným prá- vem. Item okázal potom list poruční a kšaftní Mikulášóv také Kněževeského s visutými opět jeho, města Mělnického a jistých podle toho zeman pečetmi, jímžto týž Mikuláš Kněže- veský učinil jest vedle jiných dobrých lidí Vaňka z Kněžmosta svrchupsaného všech svých zboží po jeho smrti zuostalých i také Košieř a majestátu krále Václava, jenž na Košieře svědčí, pravého a mocného poručníka. A mezi jinými věcmi Vaněk častopsaný pokázal opět list pod pečetí pánóv Staroměst- ských, jímžto purgmistr a rada téhož města, na niežto i Matěj Krtek tehdáž seděl jest, psali sú Vilémovi Jankovskému, jednomu z po- ručníkóv Mikuláše Kněževeského, jako kšaftu jeho potvrzujíc a prosiece, poněvadž jest po- ručníkem, aby sě přičinil, by panie Hrbkové, spoluměštce našie, dvamezcietma kop gr., jimiž jie Mikuláš Kněževeský pozuostal vinovat, bylo dáno. Podle toho zpravoval týž Vaněk pamětí sě také mnohých lidí, jenž toho svědomi, do- kládaje, kterak ciesař Sigmund slavné paměti, byv někým naveden, kázal byl to zbožie Ko- šieřské podlé řádu a práva země této na Malé Straně trhem provolati, jakoby na jeho milost spadlo. A že Mikuláš Kněževeský majestátem svrchupsaným krále Václava proti tomu jest odpor učinil, věda, že k tomu tiem zápisem práva má lepšie než ciesařova milost ani kto jiný, jakož ten odpor i ještě ve dskách dvor- ských nalezen jest. A tak to i na panský zem- 54*
Strana 428
428 ský súd přišlo, i zápis ten v súd byl položen, avšak vždy Kněževeský při svém právu byl zuostaven i list mu ten a majestát krále Vá- clavóv od súdu panského a zemského zase vrácen, takže nikdy z držení toho zbožie ižád- ným právem jest nevyvazen až do smrti; ač potom kšaftem a poručenstvím svým posled- ním, k němuž i povolenie a moc pánóv purg- mistra a konšelóv Staroměstských měl, (s nimiž i Matěj Krtek na radě tehdáž jest seděl, jakož toho již nahoře dotčeno), týž Mikuláš Kněže- veský jemu Vaňkovi a jiným dal jest podle jiných věcí ten majestát i s tiem, na což svědčí, plným právem, žádaje: poněvadž ani pan Voxa ani paní Elška jeho manželka, ani také i Kně- ževeský po nich ciesařem, pány zemskými ani jiným právem z drženie toho zbožie a práv svých nejsú vyvedeni, ale v tom zuostaveni, jakož všemu kraji i tomuto městu svědomo, a zachováni, aby jemu právo bylo rčeno podle spravedlnosti. Matěj pak Krtek z druhé strany k duo- vodu pře své i práva k těm Košieřóm a pří- slušnostem jich okázal jest přiepis listu Bal- vínova, kterýž někdy, jakož ten přiepis uka- zuje, byl jest královny Alžběty úředníkem, jímžto dědiny kmecie tudiež v Košieřiech jsú týmž Balvínem vysazeny pod purgrecht. A dru- hého listu podle toho přiepis, jímžto královna Alžběta potvrdila jest vysazenie těch purg- rechtóv. Pokázal dále tudiež přiepisy dvú li- stóv krále Václavových, z nichžto jedniem dal jest moc jeho milost k vysazení vinic tudiež v Košieřích v takovú Ilhotu, jakož v Starém Městě Pražském řád jest a právo. A když by ta lhota vyšla, aby ti, ktož by vinice takové měli, desátky toho s nich platili vedle oby- čejóv viničních starodávních. Item druhý přiepis listu téhož krále Vá- clava ukázal, kterak jeho milost Alžbětu, ženu Nazovu, a syny jejie svobodil, prázdny učinil i zbavil úrokóv, berní i jiných poplatkóv a obtie- žení městských se sboží jeho, kteráž měl v městě i jinde, kromě domu v Starém Městě ležícieho. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Potom pak když od pánov a rady Starého Města Pražského týž Matěj Krtek tázán jsa, má-li co ještě viece práv k tomu zboží, nežli ti přiepisové káží, zakládal sě dskami dvor- skými řka, že to řádně má od těch, jenž k tomu zboží právo mají, v též dsky dvorské sobě vloženo a vepsáno. A páni purgmistr a konšelé vyslali pět pánóv přísežných z rady své, jmenovitě Jana Velvara, Jakuba Žlutic- ského, Váni, Jana Svatbu a Mikuláše mydláře, a s nimi dva písaře přísežná Jana Túška a Vaňka Skořčpku ke dskám dvorským; vedle nichžto šly také obě straně k týmž dskám i s přátely svými v počtu dosti velikém. A tu slyšali přiepisy dvú listóv ve dsky dvorské vepsaných čtúce, jeden Balivinóv na vysazenie dědin kmecích tudiež v Košieřích v purg- recht, a druhý královny Alžběty, jimiž toho vysazenie potvrdila jest, kteřížto přiepisové také prvé i přede pány purgmistrem a kon- šely na rathúze Starého Města Pražského byly jsú okázány a čteny, jakož sě svrchu píše. Tudiež také čten jest i trh, jímžto Hanuš Piesek v též dsky dvorské kladl jest Matějovi Krtkovi svrchupsanému Košieře, přiznav sč, že mu je prodal za třidceti kop gr. Tázán dále týž Matěj Krtek, kterým by právem v drženie toho zbožie všel, řekl, že tiem právem, kteréž má ve dskách, kterémužto právu teprv o Božiem křtění najbližšiem rok minul jest, seznav prvé, že sě, a to hned po vskočenie Slámovu do Prahy, byl uvázal, kte- rémužto vskočení minulo již devět let nebo viece. Páni pak purgmistr a konšelé Starého Města Pražského pilně a snažnů bedlivostí při obú stran i také práv a duovoduov jich pová- živše, a srozuměvše z jedné strany, že ti přie- pisové v radě jich i u desk dvorských slyšaní, o nichž jest svrchu zmienka, práva ku panství toho zbožie Košieřského nic nedotýčí, a že ten Piesek, od něhož Matěj Krtek ve dskách dvor- ských to má, práva jest k tomu nikdy neměl ižádného, aniž má dskami ani jiným řádným
428 ský súd přišlo, i zápis ten v súd byl položen, avšak vždy Kněževeský při svém právu byl zuostaven i list mu ten a majestát krále Vá- clavóv od súdu panského a zemského zase vrácen, takže nikdy z držení toho zbožie ižád- ným právem jest nevyvazen až do smrti; ač potom kšaftem a poručenstvím svým posled- ním, k němuž i povolenie a moc pánóv purg- mistra a konšelóv Staroměstských měl, (s nimiž i Matěj Krtek na radě tehdáž jest seděl, jakož toho již nahoře dotčeno), týž Mikuláš Kněže- veský jemu Vaňkovi a jiným dal jest podle jiných věcí ten majestát i s tiem, na což svědčí, plným právem, žádaje: poněvadž ani pan Voxa ani paní Elška jeho manželka, ani také i Kně- ževeský po nich ciesařem, pány zemskými ani jiným právem z drženie toho zbožie a práv svých nejsú vyvedeni, ale v tom zuostaveni, jakož všemu kraji i tomuto městu svědomo, a zachováni, aby jemu právo bylo rčeno podle spravedlnosti. Matěj pak Krtek z druhé strany k duo- vodu pře své i práva k těm Košieřóm a pří- slušnostem jich okázal jest přiepis listu Bal- vínova, kterýž někdy, jakož ten přiepis uka- zuje, byl jest královny Alžběty úředníkem, jímžto dědiny kmecie tudiež v Košieřiech jsú týmž Balvínem vysazeny pod purgrecht. A dru- hého listu podle toho přiepis, jímžto královna Alžběta potvrdila jest vysazenie těch purg- rechtóv. Pokázal dále tudiež přiepisy dvú li- stóv krále Václavových, z nichžto jedniem dal jest moc jeho milost k vysazení vinic tudiež v Košieřích v takovú Ilhotu, jakož v Starém Městě Pražském řád jest a právo. A když by ta lhota vyšla, aby ti, ktož by vinice takové měli, desátky toho s nich platili vedle oby- čejóv viničních starodávních. Item druhý přiepis listu téhož krále Vá- clava ukázal, kterak jeho milost Alžbětu, ženu Nazovu, a syny jejie svobodil, prázdny učinil i zbavil úrokóv, berní i jiných poplatkóv a obtie- žení městských se sboží jeho, kteráž měl v městě i jinde, kromě domu v Starém Městě ležícieho. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Potom pak když od pánov a rady Starého Města Pražského týž Matěj Krtek tázán jsa, má-li co ještě viece práv k tomu zboží, nežli ti přiepisové káží, zakládal sě dskami dvor- skými řka, že to řádně má od těch, jenž k tomu zboží právo mají, v též dsky dvorské sobě vloženo a vepsáno. A páni purgmistr a konšelé vyslali pět pánóv přísežných z rady své, jmenovitě Jana Velvara, Jakuba Žlutic- ského, Váni, Jana Svatbu a Mikuláše mydláře, a s nimi dva písaře přísežná Jana Túška a Vaňka Skořčpku ke dskám dvorským; vedle nichžto šly také obě straně k týmž dskám i s přátely svými v počtu dosti velikém. A tu slyšali přiepisy dvú listóv ve dsky dvorské vepsaných čtúce, jeden Balivinóv na vysazenie dědin kmecích tudiež v Košieřích v purg- recht, a druhý královny Alžběty, jimiž toho vysazenie potvrdila jest, kteřížto přiepisové také prvé i přede pány purgmistrem a kon- šely na rathúze Starého Města Pražského byly jsú okázány a čteny, jakož sě svrchu píše. Tudiež také čten jest i trh, jímžto Hanuš Piesek v též dsky dvorské kladl jest Matějovi Krtkovi svrchupsanému Košieře, přiznav sč, že mu je prodal za třidceti kop gr. Tázán dále týž Matěj Krtek, kterým by právem v drženie toho zbožie všel, řekl, že tiem právem, kteréž má ve dskách, kterémužto právu teprv o Božiem křtění najbližšiem rok minul jest, seznav prvé, že sě, a to hned po vskočenie Slámovu do Prahy, byl uvázal, kte- rémužto vskočení minulo již devět let nebo viece. Páni pak purgmistr a konšelé Starého Města Pražského pilně a snažnů bedlivostí při obú stran i také práv a duovoduov jich pová- živše, a srozuměvše z jedné strany, že ti přie- pisové v radě jich i u desk dvorských slyšaní, o nichž jest svrchu zmienka, práva ku panství toho zbožie Košieřského nic nedotýčí, a že ten Piesek, od něhož Matěj Krtek ve dskách dvor- ských to má, práva jest k tomu nikdy neměl ižádného, aniž má dskami ani jiným řádným
Strana 429
Košíře (1449—1484). obyčejem. A tak že Krtkovi ani jinému klásti jest neměl ani mohl podle práv země této; kteréhožto vkládánie ještě i odpor v též dsky dvorské Jindřichem Gavlencem vložený, jenž u těch desk také jest úředníkem, v týchž dskách nalezen jest, i list ukazován a čten, kterýmžto Piesek svrchupsaný pod svú aji- ných dobrých visutými pečetmi to právo, kte- réž mu sě zdálo, že by měl k Košieřóm, Ga- vlencovi zapsal jest; vážiec také i to podle ji- ných věcí, že týž Matěj Krtek v to jest vnikl bez práva, jakož z jeho vlastnieho přiznánie jest shledáno. A z druhé strany to před sě vzemše, kterak Mikuláš Kněževeský, po němžto posledním jeho poručenstvím i jinými zápisy nahoře dotčenými Vaněk svrchupsaný z Kněž- mosta s jinými k tomu sě zboží táhne, ani ciesařovů milostí, ani súdem pánov zemských, ani kterým také jiným právem z drženie toho zbožie Košieřského a z práv svých nebyl jest nikdy vyveden ani toho kým odsúzen; vážiec i práva starodávná tohoto města, vedle nichžto každý měštěnín o ta zbožie, kteráž by na zemi měl, donižby s takovými zbožími od mě- sta sě neodčetl, má právem toho města súzen býti. Ale poněvadž i pan purgmistr a rada Sta- roměstská, na kteréžto i Matěj Krtek tehdáž seděl jest, listem svým pod pečetí městsků byli sú navrátili Kněževeskému všecka zbožie Košieřská i jiná v jeho vězení jemu odjatá, i kšaftovati je a poručiti, komuž by chtěl, svolili, jeżto tomu jeho kšaftu a poručenství posledniemu, tak jakož již dotčeno, s povole- ním pana purgmistra i všech konšelóv Staro- městských udělanému netoliko v času od práva uloženém, ale i do této chvíle nebylo aniž jest nikdy ižádným člověkem odpierśno, a tak jemu časové jsú již bez všelikého nároku pro- šli. Z listóv také napřed zmieněných shledavše, že Kněževeský to zbožie Košieřské i jiné Vaň- kovi z Kněžmosta a jiným, ktož právo k tomu mají, a dědicóm jich řádně jest poručil, a všech věcí mocným ho poručníkem učinil, takto jsú mezi stranami svrchupsanými vyřkli a svým 429 ortelem za právo nalezli i vynesli: Najprvé, že toho kšaftu a poslednieho poručenstvie Mi- kulášova Kněževeského potvrzují a moc jemu dávají, jakžto řádně a podle práv města to- hoto došlému ; dále přikazujíc, aby Matěj Krtek Košieř dvoru i se vším, což k tomu příslušie, jemu Vaňkovi do třetieho dne konečně postú- pil. A o ty puožitky, což jest týž Krtek dvoru toho i zbožie ta léta požíval, a o svrchky ve dvoře zastihlé tudiež v Košieřiech, jakožto o nábytek a obilé i o jiné věci, aby vydali z obú stranů po přieteli a na ty zaručili mocně. Stal sě tento nález v středu naj- bližší před sv. Dionysiem anno domini mille- simo CCCC"XLIX*. (Rukop. č. 992 fol. 223.) 16. 1456. — Mathias Sstraboch emit pro se, Anna conthorali sua — vineam cum tor- culari, tugurio alias s wiezku — in bonis ville Kossierz, sitam sub monte Srpowa hora et pe- nes vineam Mathie dicti Ridrda, erga Doro- theam relictam Andree a tabulis, pro quadra- ginta s. gr. — Act. a. ete. LII. (Rukop. &. 2103 f. 64.) 17. 1418, 21. září. Ve jméno boZie amen. Já Augustin Rak, měštěnín Star. M. Pr., vy- znávám, že — duom muoj, v němž bydlím, dvory mé, kteréž v Košieřích mám, a vinice —, duom také muoj na hradě Pražském podle vrat v témž hradě k Brusce jdúc ležící, s prá- vem vrátenstvie —- otkazuji — opatrnému Michalovi, bratru mému —. Actum dominico in die Cosme et Damiani. (Rukop. é. 2119 f. S. 15.) 18. 1484, 16. února. Šimon řečený Jorda, měštěnín St. M. Pr. — poručníkóm rozkazuje a porúčie —, aby dvuor v Košieřiech — pro- dadúce, aby dali ty penieze na kostely tyto, totiž sv. Jakuba z Kartúz, sv. Jana proti přie- vozu novému a sv. Vavřince rozdielem rov- ným. Domek pak svuoj, v němž bydlí, — Marthě manželce své otkazuje —. Actum fer. II. post Valentini. (Rukop. č. 2119 f, X. 10.) 19. 1484, 24. listopadu. Martha, Symonis Lidrde relicta, emit — curiam — supra flu-
Košíře (1449—1484). obyčejem. A tak že Krtkovi ani jinému klásti jest neměl ani mohl podle práv země této; kteréhožto vkládánie ještě i odpor v též dsky dvorské Jindřichem Gavlencem vložený, jenž u těch desk také jest úředníkem, v týchž dskách nalezen jest, i list ukazován a čten, kterýmžto Piesek svrchupsaný pod svú aji- ných dobrých visutými pečetmi to právo, kte- réž mu sě zdálo, že by měl k Košieřóm, Ga- vlencovi zapsal jest; vážiec také i to podle ji- ných věcí, že týž Matěj Krtek v to jest vnikl bez práva, jakož z jeho vlastnieho přiznánie jest shledáno. A z druhé strany to před sě vzemše, kterak Mikuláš Kněževeský, po němžto posledním jeho poručenstvím i jinými zápisy nahoře dotčenými Vaněk svrchupsaný z Kněž- mosta s jinými k tomu sě zboží táhne, ani ciesařovů milostí, ani súdem pánov zemských, ani kterým také jiným právem z drženie toho zbožie Košieřského a z práv svých nebyl jest nikdy vyveden ani toho kým odsúzen; vážiec i práva starodávná tohoto města, vedle nichžto každý měštěnín o ta zbožie, kteráž by na zemi měl, donižby s takovými zbožími od mě- sta sě neodčetl, má právem toho města súzen býti. Ale poněvadž i pan purgmistr a rada Sta- roměstská, na kteréžto i Matěj Krtek tehdáž seděl jest, listem svým pod pečetí městsků byli sú navrátili Kněževeskému všecka zbožie Košieřská i jiná v jeho vězení jemu odjatá, i kšaftovati je a poručiti, komuž by chtěl, svolili, jeżto tomu jeho kšaftu a poručenství posledniemu, tak jakož již dotčeno, s povole- ním pana purgmistra i všech konšelóv Staro- městských udělanému netoliko v času od práva uloženém, ale i do této chvíle nebylo aniž jest nikdy ižádným člověkem odpierśno, a tak jemu časové jsú již bez všelikého nároku pro- šli. Z listóv také napřed zmieněných shledavše, že Kněževeský to zbožie Košieřské i jiné Vaň- kovi z Kněžmosta a jiným, ktož právo k tomu mají, a dědicóm jich řádně jest poručil, a všech věcí mocným ho poručníkem učinil, takto jsú mezi stranami svrchupsanými vyřkli a svým 429 ortelem za právo nalezli i vynesli: Najprvé, že toho kšaftu a poslednieho poručenstvie Mi- kulášova Kněževeského potvrzují a moc jemu dávají, jakžto řádně a podle práv města to- hoto došlému ; dále přikazujíc, aby Matěj Krtek Košieř dvoru i se vším, což k tomu příslušie, jemu Vaňkovi do třetieho dne konečně postú- pil. A o ty puožitky, což jest týž Krtek dvoru toho i zbožie ta léta požíval, a o svrchky ve dvoře zastihlé tudiež v Košieřiech, jakožto o nábytek a obilé i o jiné věci, aby vydali z obú stranů po přieteli a na ty zaručili mocně. Stal sě tento nález v středu naj- bližší před sv. Dionysiem anno domini mille- simo CCCC"XLIX*. (Rukop. č. 992 fol. 223.) 16. 1456. — Mathias Sstraboch emit pro se, Anna conthorali sua — vineam cum tor- culari, tugurio alias s wiezku — in bonis ville Kossierz, sitam sub monte Srpowa hora et pe- nes vineam Mathie dicti Ridrda, erga Doro- theam relictam Andree a tabulis, pro quadra- ginta s. gr. — Act. a. ete. LII. (Rukop. &. 2103 f. 64.) 17. 1418, 21. září. Ve jméno boZie amen. Já Augustin Rak, měštěnín Star. M. Pr., vy- znávám, že — duom muoj, v němž bydlím, dvory mé, kteréž v Košieřích mám, a vinice —, duom také muoj na hradě Pražském podle vrat v témž hradě k Brusce jdúc ležící, s prá- vem vrátenstvie —- otkazuji — opatrnému Michalovi, bratru mému —. Actum dominico in die Cosme et Damiani. (Rukop. é. 2119 f. S. 15.) 18. 1484, 16. února. Šimon řečený Jorda, měštěnín St. M. Pr. — poručníkóm rozkazuje a porúčie —, aby dvuor v Košieřiech — pro- dadúce, aby dali ty penieze na kostely tyto, totiž sv. Jakuba z Kartúz, sv. Jana proti přie- vozu novému a sv. Vavřince rozdielem rov- ným. Domek pak svuoj, v němž bydlí, — Marthě manželce své otkazuje —. Actum fer. II. post Valentini. (Rukop. č. 2119 f, X. 10.) 19. 1484, 24. listopadu. Martha, Symonis Lidrde relicta, emit — curiam — supra flu-
Strana 430
430 vium in decliviori Kossierz a Wenceslao rana et Martino a vetulis, commissariis per Symo- nem Lidrdam legittime substitutis — pro quadraginta quinque s. gr. mis. — Act. fer. IIII. ante festum Katherine a. etc. 84. (Ru- kop. č. 2106 f. 146.) 20. 1515, 27. dubna. My purgmistr a rada i všecka obec Menšího Města Pr. — známo činíme tiemto listem — že my — dali jsme lúku naši obecní ležící nad Košířem, kterúž držela někdy Podvorná řečená — dě- dičně opatrnému muži Jiříkovi řečenému Še- divkovi řezníku, spoluradniemu a súsedu na- šemu, z kteréžto lúky má — platiti k záduší kostela sv. Mikuláše do města našeho jednu kopu úroka na míšenský groš počítajíce. — Jenž jest dán l. etc. VCXV v pátek před sv. Vitališem. — Item páni dali druhú lúku pod Košířem Vitovi Zelenému (?) na takový zpuo. sob jako Jiříkovi. (Rukop. č. 2211 f. M. 3.) 21. 1517, 8. ledna. Dorota Jechova z Ko- šieř — seznala se jest, Ze jest prodala dvuor svój v Kosierích ležící vedle Slaboné, Vaviin- covi Roubíékovic — za XXIII k. m. — Act. a. VCXVII fer. V. post Epiph. (Tamtéz f. M. 18.) 22. 1530, 20. ledna. Havel, starého rych- táře vnuk z Košíř, — oznámil — Ze jest pro- dal dvuor svüj náleZející tomuto městu [Men- $ífmu Pr.] s polovicí stodoly i s dédinkou — ležící v Košířích ve dvoru Michala Teplé Báby — témuž Michalovi a Dorotě m. j. za XXII s. m. — Act. fer. V. die s. Fabiani Seb. a. MVCXXX. (Rukp. €. 2212 f. H. 16.) 23. 1531, 28. tervna. My Ferdinand etc. Jakož jest předek náš král Ludvík — dáti ráčil dvuor v Košieřích — kterýž někdy držela uroz. Johanka z Tajné, uroz. Jana z Janovic manželka, slovutnému Tomášovi z Pačelic a Jiříkovi, věrným našim milým — i prošeni sme od téhož Tomáše, poněvadž on Jiřík umřel, abychom mu toho dání — potvrditi ráčili. — [Potvrzuje se | — Než on Menbart, kterýž tu na tom dvoře jest, ten aby tu byl E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: až do své živnosti, tak jakž v prvním listu majestátu vepsán jest —. Dán na hradě Praž- ském v středu po sv. Janě kr. l. ete. XXXI. (Archiv místodrž. Kopiář III. fol. 416.) 24. 1532, 30. srpna. Vavřinec, člověk obecní ze vsi Košíře Zadního — oznámil jest, že — maje peníze poslední dáti za grunt, na němž bydlí, Janovi Žižovi, dožádal se jest p. Martina Smila řezníka, aby jej penězi založil, jmenovitě III k. m. — Act. fer. VI. Felicis et Aucti 1532. (Rukop. č. 2155 f. 150.) 25. 1538, 15. února. Vít Kuneš medir, mé&ténín Men&. M. Pr., vstúpiv do úřadu [šestipanského] žádal jest, aby jemu tu za- hradu, kterúž nebožka Anna Toniška držala, v knihy úřadu svého a manželce jeho, synu jeho dopustili vložiti; i to oznámiv, že jest jemu od již jmenované Anny ta zahrada od- kázána. Tu páni úředníci — v kšaft od Anny Tonišky učiněný nahledše, v kterémž se zře- tedlnć naślo, że — statek svuoj veśken od- kazala — jmenovanému Vítovi, Johanné m. j. a dceři své — dali své povolení, a tu zahradu, kteráž leží za Košíři — v knihy úřadu — za- psati dali —. Act. fer. Vl. post Valentini a. 1538. (Rukop. 6. 2152 f. F. 15.) 26. 1540, 4. nora. Ferdinand — król — ráčil dáti své povolení, aby Jiříkovi Velikovi z Šonova, ingrosatoru větších desk zemských, vinice jeho, kteráž leží nad Košíři na Mandi- covských horách mezi Duchkem košinářem z jedné a Matějem Roubíčkem, koželuhem z Nov. M. Pr., z strany druhé, ku pravému právu dědickému ve dsky zemské vložena byla, takže on Jiřík ani jeho dědici není a nebude povinen JMti Kr. z té vinice žádných purkrechtův platiti. — Stalo se l. 1540 v středu před sv. Dorotú. (Archiv stavovský č. 42 fol. A. 11.) — Vklad čte se v kvaternu č. 3 fol. B. 7. větších desk zemských.) Kotopeky. 1469, 4. května. Jan řečený Vyzřiven a Matěj z Poděhus, starší mlynáři přísežní
430 vium in decliviori Kossierz a Wenceslao rana et Martino a vetulis, commissariis per Symo- nem Lidrdam legittime substitutis — pro quadraginta quinque s. gr. mis. — Act. fer. IIII. ante festum Katherine a. etc. 84. (Ru- kop. č. 2106 f. 146.) 20. 1515, 27. dubna. My purgmistr a rada i všecka obec Menšího Města Pr. — známo činíme tiemto listem — že my — dali jsme lúku naši obecní ležící nad Košířem, kterúž držela někdy Podvorná řečená — dě- dičně opatrnému muži Jiříkovi řečenému Še- divkovi řezníku, spoluradniemu a súsedu na- šemu, z kteréžto lúky má — platiti k záduší kostela sv. Mikuláše do města našeho jednu kopu úroka na míšenský groš počítajíce. — Jenž jest dán l. etc. VCXV v pátek před sv. Vitališem. — Item páni dali druhú lúku pod Košířem Vitovi Zelenému (?) na takový zpuo. sob jako Jiříkovi. (Rukop. č. 2211 f. M. 3.) 21. 1517, 8. ledna. Dorota Jechova z Ko- šieř — seznala se jest, Ze jest prodala dvuor svój v Kosierích ležící vedle Slaboné, Vaviin- covi Roubíékovic — za XXIII k. m. — Act. a. VCXVII fer. V. post Epiph. (Tamtéz f. M. 18.) 22. 1530, 20. ledna. Havel, starého rych- táře vnuk z Košíř, — oznámil — Ze jest pro- dal dvuor svüj náleZející tomuto městu [Men- $ífmu Pr.] s polovicí stodoly i s dédinkou — ležící v Košířích ve dvoru Michala Teplé Báby — témuž Michalovi a Dorotě m. j. za XXII s. m. — Act. fer. V. die s. Fabiani Seb. a. MVCXXX. (Rukp. €. 2212 f. H. 16.) 23. 1531, 28. tervna. My Ferdinand etc. Jakož jest předek náš král Ludvík — dáti ráčil dvuor v Košieřích — kterýž někdy držela uroz. Johanka z Tajné, uroz. Jana z Janovic manželka, slovutnému Tomášovi z Pačelic a Jiříkovi, věrným našim milým — i prošeni sme od téhož Tomáše, poněvadž on Jiřík umřel, abychom mu toho dání — potvrditi ráčili. — [Potvrzuje se | — Než on Menbart, kterýž tu na tom dvoře jest, ten aby tu byl E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: až do své živnosti, tak jakž v prvním listu majestátu vepsán jest —. Dán na hradě Praž- ském v středu po sv. Janě kr. l. ete. XXXI. (Archiv místodrž. Kopiář III. fol. 416.) 24. 1532, 30. srpna. Vavřinec, člověk obecní ze vsi Košíře Zadního — oznámil jest, že — maje peníze poslední dáti za grunt, na němž bydlí, Janovi Žižovi, dožádal se jest p. Martina Smila řezníka, aby jej penězi založil, jmenovitě III k. m. — Act. fer. VI. Felicis et Aucti 1532. (Rukop. č. 2155 f. 150.) 25. 1538, 15. února. Vít Kuneš medir, mé&ténín Men&. M. Pr., vstúpiv do úřadu [šestipanského] žádal jest, aby jemu tu za- hradu, kterúž nebožka Anna Toniška držala, v knihy úřadu svého a manželce jeho, synu jeho dopustili vložiti; i to oznámiv, že jest jemu od již jmenované Anny ta zahrada od- kázána. Tu páni úředníci — v kšaft od Anny Tonišky učiněný nahledše, v kterémž se zře- tedlnć naślo, że — statek svuoj veśken od- kazala — jmenovanému Vítovi, Johanné m. j. a dceři své — dali své povolení, a tu zahradu, kteráž leží za Košíři — v knihy úřadu — za- psati dali —. Act. fer. Vl. post Valentini a. 1538. (Rukop. 6. 2152 f. F. 15.) 26. 1540, 4. nora. Ferdinand — król — ráčil dáti své povolení, aby Jiříkovi Velikovi z Šonova, ingrosatoru větších desk zemských, vinice jeho, kteráž leží nad Košíři na Mandi- covských horách mezi Duchkem košinářem z jedné a Matějem Roubíčkem, koželuhem z Nov. M. Pr., z strany druhé, ku pravému právu dědickému ve dsky zemské vložena byla, takže on Jiřík ani jeho dědici není a nebude povinen JMti Kr. z té vinice žádných purkrechtův platiti. — Stalo se l. 1540 v středu před sv. Dorotú. (Archiv stavovský č. 42 fol. A. 11.) — Vklad čte se v kvaternu č. 3 fol. B. 7. větších desk zemských.) Kotopeky. 1469, 4. května. Jan řečený Vyzřiven a Matěj z Poděhus, starší mlynáři přísežní
Strana 431
Košíře — Kouřim. z Prahy, jsúce od pánuov purgmistra a rady Star. M. Pr. vedle úřadu a práv jich k ohle- dání jezu v Kotopecké obci ležiecího a o zá- štie mezi podepsanými mlynáři obesláni a vy- sláni, kterakž jsú tam a v též obci výpověď učinili, takto jsú před svrchupsanými pány v plné radě stojíc oznámili: Aby mlynář, kte- rýž sedí najblíže pod jezem Kotopeckým, Thuoma řečený Vidourek, toho jezu sebral na tři prsty doluov, a vedle záměř, kteréž jsú vbili, výše nemá zvyšovati téhož jezu nyní i budúcie časy. A když by chtěl ten jez opra- vovati, tehdy v též obci s jich vuolí a bez škody i také v kněžském má bráti zemi neb kamenie. Dále jsú sezuali, že túž výpovědí odřekli jsú a odřiekají Janka Kachavu, dolej- šieho mlynáře, kterýž v Praskoleské obci sedí, aby nic neměl činiti s jezem předepsaným, a to proto, neb vedle starých lidí vyznání, kte- říž také k tomu požádáni jsú byli, týž Jan mlynář má svuoj jez k svému mlýnu mieti. Actum fer. V. post Sigismundi oc LXIX. (Ru- kop. č. 2141 f. 421.) Kotoun. 1425, 26. října. Ve jméno božie amen. Já Tomášek z Hlohovic tiemto listem ozna- muji všem a na vědomie dávám, že — usta- novuji tohoto svého poslednieho poručenstvie slovutné a opatrné Václava z Bítova, písaře někdy z Malé Strany, Prokopa nebožce Ji- dáškova syna z Jenče, a Jana řečeného Sčrba mocné správce a poručníky, prosě jich, aby oni toto mé poručenstvie tak spravovali, jakož já jim toho nad jiné lidi svěřuji a doufám. Potom odkazuji dvuor svuoj, kterýž mám a držím v Kotúni — Mikulášovi bratru své- mu. Dále oznamuji, že na to zbožie v Klad- rubcích mám list, jenž svědčí na sedmdesát a na osm kop gr., z kterýchžto peněz odkazuji Mikulášovi, bratru svému, třidceti k. gr., Vác- lavovi z Piesku, písaři ungelta v Praze, dvad- ceti k. gr., Benešovi 7 Milčína dvadceti k. gr., a Janovi Sérbovi svrchupsanému s Margrethû, 431 sestri mi, osm kop gr., ostatnich k rozdielu na rovný diel —. Dále vyznávám, že jsem s svrchupsanym Niklasem o ty věci, o kteréž jsem s ním či- niti měl před múdrými a opatrnými Václavem z Bítova, písařem někdy z Malé Strany, a Ja- kubem písařem z Berúna, počet učinil, po kterémžto počtu nezuostal sem jemu nic viec nežli šest kop bez dvanádcti gr. Za kteréžto penieze prosil jest mne, abych jemu soli a jiné spížie přivezl; kterúžto suol když jsem jemu vezl, pobral jest mi za příměřím i s koňmi i s vozem pan Hanuš na Žebrák, a o to jest pan Hanuš obsielán ode pánóv konšelóv listem, aby tu suol Niklasovi navrátil -—. Tomu na svědomie prosil sem müdrych a opatrnych Vaňka Raka rychtáře, Martina z Trnavy a Jiří z domu Domažlického, konšelóv Star. M. Pr., že sú své pečeti vlastnie přivěsili k to- muto listu. Jenż jest dán léta od narozenie syna bożieho tisicieho Ctyisteho a pótmecciet- mého v pátek před sv. Simonišem a Judú ap. a. XXV. (Rukop. č. 992 f. 61.) Kounice. 1456, — Já Jindřich z Pitkovic seděním v Kamenici, první jistec dluhu — vyznávám sc. že jsem dlužen slovutnému panoši Janovi Mudrochovi z Prietotua — XI kop gr. pr., — v kterómżto dluhu — zastavil sem — êlo- věka svého Valúšek řečeného z Kúnic o LXXV gr. úroka peněžitého a platu ročnieho —. A my Petr Hájek z Tuchoraze, Markvart z Ne- chanic a Petr Kule z Věřic seděním v Pyšelech — slibujem všichni jednostajně rukú společnú a nerozdielni — to všecko — plniti — (Ru- kopis č. 2119 H. 6.) Kouřim. 1. 1413, 13. února. Nos Wenceslaus Chani, pro tune magister civium, ceterique con- sules et scabini Mai. Civ. Pr. recognoscimus, nos copiam proscripcionis et obligacionis dota- licii — vidisse sigillatam appresso sigillo civi-
Košíře — Kouřim. z Prahy, jsúce od pánuov purgmistra a rady Star. M. Pr. vedle úřadu a práv jich k ohle- dání jezu v Kotopecké obci ležiecího a o zá- štie mezi podepsanými mlynáři obesláni a vy- sláni, kterakž jsú tam a v též obci výpověď učinili, takto jsú před svrchupsanými pány v plné radě stojíc oznámili: Aby mlynář, kte- rýž sedí najblíže pod jezem Kotopeckým, Thuoma řečený Vidourek, toho jezu sebral na tři prsty doluov, a vedle záměř, kteréž jsú vbili, výše nemá zvyšovati téhož jezu nyní i budúcie časy. A když by chtěl ten jez opra- vovati, tehdy v též obci s jich vuolí a bez škody i také v kněžském má bráti zemi neb kamenie. Dále jsú sezuali, že túž výpovědí odřekli jsú a odřiekají Janka Kachavu, dolej- šieho mlynáře, kterýž v Praskoleské obci sedí, aby nic neměl činiti s jezem předepsaným, a to proto, neb vedle starých lidí vyznání, kte- říž také k tomu požádáni jsú byli, týž Jan mlynář má svuoj jez k svému mlýnu mieti. Actum fer. V. post Sigismundi oc LXIX. (Ru- kop. č. 2141 f. 421.) Kotoun. 1425, 26. října. Ve jméno božie amen. Já Tomášek z Hlohovic tiemto listem ozna- muji všem a na vědomie dávám, že — usta- novuji tohoto svého poslednieho poručenstvie slovutné a opatrné Václava z Bítova, písaře někdy z Malé Strany, Prokopa nebožce Ji- dáškova syna z Jenče, a Jana řečeného Sčrba mocné správce a poručníky, prosě jich, aby oni toto mé poručenstvie tak spravovali, jakož já jim toho nad jiné lidi svěřuji a doufám. Potom odkazuji dvuor svuoj, kterýž mám a držím v Kotúni — Mikulášovi bratru své- mu. Dále oznamuji, že na to zbožie v Klad- rubcích mám list, jenž svědčí na sedmdesát a na osm kop gr., z kterýchžto peněz odkazuji Mikulášovi, bratru svému, třidceti k. gr., Vác- lavovi z Piesku, písaři ungelta v Praze, dvad- ceti k. gr., Benešovi 7 Milčína dvadceti k. gr., a Janovi Sérbovi svrchupsanému s Margrethû, 431 sestri mi, osm kop gr., ostatnich k rozdielu na rovný diel —. Dále vyznávám, že jsem s svrchupsanym Niklasem o ty věci, o kteréž jsem s ním či- niti měl před múdrými a opatrnými Václavem z Bítova, písařem někdy z Malé Strany, a Ja- kubem písařem z Berúna, počet učinil, po kterémžto počtu nezuostal sem jemu nic viec nežli šest kop bez dvanádcti gr. Za kteréžto penieze prosil jest mne, abych jemu soli a jiné spížie přivezl; kterúžto suol když jsem jemu vezl, pobral jest mi za příměřím i s koňmi i s vozem pan Hanuš na Žebrák, a o to jest pan Hanuš obsielán ode pánóv konšelóv listem, aby tu suol Niklasovi navrátil -—. Tomu na svědomie prosil sem müdrych a opatrnych Vaňka Raka rychtáře, Martina z Trnavy a Jiří z domu Domažlického, konšelóv Star. M. Pr., že sú své pečeti vlastnie přivěsili k to- muto listu. Jenż jest dán léta od narozenie syna bożieho tisicieho Ctyisteho a pótmecciet- mého v pátek před sv. Simonišem a Judú ap. a. XXV. (Rukop. č. 992 f. 61.) Kounice. 1456, — Já Jindřich z Pitkovic seděním v Kamenici, první jistec dluhu — vyznávám sc. že jsem dlužen slovutnému panoši Janovi Mudrochovi z Prietotua — XI kop gr. pr., — v kterómżto dluhu — zastavil sem — êlo- věka svého Valúšek řečeného z Kúnic o LXXV gr. úroka peněžitého a platu ročnieho —. A my Petr Hájek z Tuchoraze, Markvart z Ne- chanic a Petr Kule z Věřic seděním v Pyšelech — slibujem všichni jednostajně rukú společnú a nerozdielni — to všecko — plniti — (Ru- kopis č. 2119 H. 6.) Kouřim. 1. 1413, 13. února. Nos Wenceslaus Chani, pro tune magister civium, ceterique con- sules et scabini Mai. Civ. Pr. recognoscimus, nos copiam proscripcionis et obligacionis dota- licii — vidisse sigillatam appresso sigillo civi-
Strana 432
432 tatis Gurimensis. Cuiusquidem tenor seguitur in hec verba: Actum fer. II. ipso die ante festum s. Valentini a. d. MCCCCXIII con- stituti coram nobis nostro in consilio discreti viri Nicolaus Gil, noster coniuratus, Johannes filius ipsius, fassi sunt, se suo suorumque he- redum nomine super omnia bona ipsorum mo- bilia et immobilia in centum septuaginta quinque s. gr. d. racione dotalicii honeste matrone obligatas proscripsisse, tali condicione interiecta, quod si Johannes filius Nicolai Gil, maritus Osanne, non habitis nec procreatis heredibus ex ea prior ipsa Osanna ex hac migraverit luce, quod tunc summa pecunie prescripta — eidem Osanne — expleretur. Testes Nicolaus Episcopi Werggesseil Hana Hloh, Johlinus faber, Wenceslaus Zeiboth ceterique iurati Gurimenses. (Rukop. é. 2099 f. 13.) 2. 1417, 7. iíjna. (Littera quittancie directa de Gurim ad consules Mai. Civ. Pr.) Serviciis fidelibus predirectis, multe prudencie domini et amici nostri predilecti! Prudenciis vestris presentibus notum facimus et testamur, quia Anna virgo, quondam filia Pauli pistoris, nostri concivis grate memorie, coram nobis in pleno consilio constituta se publice re- cognovit, a prudente viro Wenceslao dicto Stupa et honesta domina Barbara, vestris concivibus, X s. gr. pr. in parata pecunia sustulisse — a d. Katherina institrice, quondam vestra concive, testamentaliter delegatas — Datum in Gurim proxima fer. V. post festum 8. Francisci. Magister civium et iurati civitatis Gurimensis. (Rukop. č. 2099 f. 60.) 3. 1433, 11. dubna. Margaretha, relicta guondam Mersslonis pannificis de Gurim, con- stituta coram dominis in consilio (Nove Civ. Prag.) — resignavit — Barthossio dicto Stryczek, tonsori de Porziecz, civi Nove Civ. Prag. sororino — prefati Mersslonis, domum suam cum area ibidem in Gurim —. Actum — sabbato in vigilia Pasche anno oc XXXIII. (Rukop. €. 2082 f. B. 29.) E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 4. 1461, 11. září. (O kšaftu Machny Filipovy.) My Jakub Třieska purgmistr, Jan Derhut, Jan Dvořka, Štěpán Pajcuch, František, Vít Kraj, Štěpán Pelíšek, konšelé přísežní města Kúřiině, listem tiemto oznamujem všem vóbec i každému zvláště, kterak poctivá vdova paní Machna, někdy manželka nebožce Filipa našeho spoluměštěnína, ačkoli na těle jsúc neduživa, ale však s zdravů myslí a rozumem — kšaft svuoj — učinila — a po tom zřie- zení — byla jest živa rok anebo viece. Potom opět když jest drahně odnepadla, pánuov jest požádala příchodem k sobě již za rady jiné, úmysl vždy ten majíc, aby po smrti její sváruov a nesnází o statek její nebylo. A když jsú páni k žádosti její přišli, podala jest jim lístku sepsaného, proséc jich a řkúci: Páni, pro ně- které nedostatky své i také pro ukrácenie práce VMti kázala sem sepsati svü vuoli po- slední na lístek, a6 mne P. B. neuchová. Prosím, račte vedle toho listu a spisu kšaft tvrditi. A když sú jej páni od nie přijeli, opět po několika dnech požádala jest pánuov, aby ráčili k nie přijíti; tu jest jim opět ně- které věci oznámila, a oni jsú to opět zna- menati kázali a lístek toho napsali. A potom brzo jest po několika dnech umřela. Potom po smrti již psané paní Machny Filipové rada, kteráž jest při té chvíli byla, první její po- rué[ens]tvie před sě vzemše i druhé, totiž tu ceduli, kterüz jsü z rukü její vzali sepsanü, i to což jest potom po tfetie rozkázala, kSaft jsú sepsali, stvrdili a naložili. Kterýžto potom před královú milost a jeho radu když jest položen skrze rozkázánie pana pod- komořieho, ten jest skrze túž radu královy milosti pro některé kusy nepravé v něm napsané a polo- žené za nepravý nalezen a odsúzen. Potom my jakožto rada jiná často jsúc staráni od mnohých osob, kterýmžto jest již psaná nebožka paní Machna z svého statku některé věci odkázala a poručila, i také od p. podkomořieho mnoho- krát jsúc napomínáni ústně i po listech k do- konání kšaftu častopsané nebožky paní Machny
432 tatis Gurimensis. Cuiusquidem tenor seguitur in hec verba: Actum fer. II. ipso die ante festum s. Valentini a. d. MCCCCXIII con- stituti coram nobis nostro in consilio discreti viri Nicolaus Gil, noster coniuratus, Johannes filius ipsius, fassi sunt, se suo suorumque he- redum nomine super omnia bona ipsorum mo- bilia et immobilia in centum septuaginta quinque s. gr. d. racione dotalicii honeste matrone obligatas proscripsisse, tali condicione interiecta, quod si Johannes filius Nicolai Gil, maritus Osanne, non habitis nec procreatis heredibus ex ea prior ipsa Osanna ex hac migraverit luce, quod tunc summa pecunie prescripta — eidem Osanne — expleretur. Testes Nicolaus Episcopi Werggesseil Hana Hloh, Johlinus faber, Wenceslaus Zeiboth ceterique iurati Gurimenses. (Rukop. é. 2099 f. 13.) 2. 1417, 7. iíjna. (Littera quittancie directa de Gurim ad consules Mai. Civ. Pr.) Serviciis fidelibus predirectis, multe prudencie domini et amici nostri predilecti! Prudenciis vestris presentibus notum facimus et testamur, quia Anna virgo, quondam filia Pauli pistoris, nostri concivis grate memorie, coram nobis in pleno consilio constituta se publice re- cognovit, a prudente viro Wenceslao dicto Stupa et honesta domina Barbara, vestris concivibus, X s. gr. pr. in parata pecunia sustulisse — a d. Katherina institrice, quondam vestra concive, testamentaliter delegatas — Datum in Gurim proxima fer. V. post festum 8. Francisci. Magister civium et iurati civitatis Gurimensis. (Rukop. č. 2099 f. 60.) 3. 1433, 11. dubna. Margaretha, relicta guondam Mersslonis pannificis de Gurim, con- stituta coram dominis in consilio (Nove Civ. Prag.) — resignavit — Barthossio dicto Stryczek, tonsori de Porziecz, civi Nove Civ. Prag. sororino — prefati Mersslonis, domum suam cum area ibidem in Gurim —. Actum — sabbato in vigilia Pasche anno oc XXXIII. (Rukop. €. 2082 f. B. 29.) E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 4. 1461, 11. září. (O kšaftu Machny Filipovy.) My Jakub Třieska purgmistr, Jan Derhut, Jan Dvořka, Štěpán Pajcuch, František, Vít Kraj, Štěpán Pelíšek, konšelé přísežní města Kúřiině, listem tiemto oznamujem všem vóbec i každému zvláště, kterak poctivá vdova paní Machna, někdy manželka nebožce Filipa našeho spoluměštěnína, ačkoli na těle jsúc neduživa, ale však s zdravů myslí a rozumem — kšaft svuoj — učinila — a po tom zřie- zení — byla jest živa rok anebo viece. Potom opět když jest drahně odnepadla, pánuov jest požádala příchodem k sobě již za rady jiné, úmysl vždy ten majíc, aby po smrti její sváruov a nesnází o statek její nebylo. A když jsú páni k žádosti její přišli, podala jest jim lístku sepsaného, proséc jich a řkúci: Páni, pro ně- které nedostatky své i také pro ukrácenie práce VMti kázala sem sepsati svü vuoli po- slední na lístek, a6 mne P. B. neuchová. Prosím, račte vedle toho listu a spisu kšaft tvrditi. A když sú jej páni od nie přijeli, opět po několika dnech požádala jest pánuov, aby ráčili k nie přijíti; tu jest jim opět ně- které věci oznámila, a oni jsú to opět zna- menati kázali a lístek toho napsali. A potom brzo jest po několika dnech umřela. Potom po smrti již psané paní Machny Filipové rada, kteráž jest při té chvíli byla, první její po- rué[ens]tvie před sě vzemše i druhé, totiž tu ceduli, kterüz jsü z rukü její vzali sepsanü, i to což jest potom po tfetie rozkázala, kSaft jsú sepsali, stvrdili a naložili. Kterýžto potom před královú milost a jeho radu když jest položen skrze rozkázánie pana pod- komořieho, ten jest skrze túž radu královy milosti pro některé kusy nepravé v něm napsané a polo- žené za nepravý nalezen a odsúzen. Potom my jakožto rada jiná často jsúc staráni od mnohých osob, kterýmžto jest již psaná nebožka paní Machna z svého statku některé věci odkázala a poručila, i také od p. podkomořieho mnoho- krát jsúc napomínáni ústně i po listech k do- konání kšaftu častopsané nebožky paní Machny
Strana 433
Kouřim (1417— 1512). i také od Jíry kramáře, spolu s námi přiesež- ného, ačkoli všech těch věcí ovšem svědomi nejsúce, poněvadž jsme při ničemž nebyli vedle řádu a obyčeje města našeho. Ale však vedle úřadu našeho toho žádným obyčejem slušným zniknúti nemohúce, takto sě nám zdá za slušné a spravedlivé a tak ve jmeno buožie nalézáme: aby ta cedule, kteráž jest z jejich rukü vzata a staré radě podána, v své moci ostala, vedle té aby kšaft byl řiezen i konán. Kteráž takto zní slovo od slova: Item najprv k zdejšímu kostelu kalich a deset k. gr. na archu. It. na opravu kostela v Třebovli X k. gr., když by opravovali. It. Havlovi Harmburkovi XXX k. gr. za práci, aby poručníkem s p. Jírú byl, což se zádušie do- týče, jakož list mají. It. Nazové L k. gr., it. Zigmundovi X k. gr., it. do Hřib dceři Joštově X k. gr., it. děvečce jako u mně IIII k. gr., it. Jírovi mladému duom, synu Jírovu kramářovu. Pak o jiné všecky věci rozkázala menšie, to jest poručila panie Osaně, manželce páně Jírově: It. u Pyskova pastorka II k. gr., ty aby dány byly Duoře Oršilině, it. u Trmala III k. gr., ty aby dány byly poručníkuom. Pak jakož u konce též cedule jest psáno, že jiné věci svěřuje paní Ozaně, manželce Jíry kramáře, i také v jiných cedulech ve všech toho jest dotčeno, i také sám Jíra to často jest pred starü radü i námi oznamoval i také některé kusy vy- psané okazoval, to sě nám zdá také na jeho vieru i duši vložiti. On s tím učiň právě, jakož jest jemu svěřeno. Toho všeho na svědomí pečeť věčie města našeho jest přivěšena k to- muto listu. Actum feria sexta post Nativ. M. V. &. MCCCCLXI. (Rukop. č. 992 f. 263.) 5. 1468, 23. prosince. Národuom všech lidí, buďte stavu, duostojenstvie a povyšenie kterého- kolivěk, my purgmistr a konšelé města Kúřimě službu naši předsílajíce známo činíme i svěd- číme, že opatrný Jíra kramář, spolupřiesežný súsed náš, listu tohoto ukazatel, všechna leta a časy obyvánie svého mezi námi a v městě našem až do času nynějšího dobře a chvalně Archiv Český XXVI. 433 sě jest zachoval, nižádné zlé pověsti, ježto by za- chování jeho kterým obyčejem zastieniti měla, nepozuostaviv. Toho na svědomie pečet města našeho svrchupsaného kázali jsme přitisknúti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v pátek před slavným hodem Narozenie buožieho 1l. P. tisícieho čtyřstého šedesátého osmého. (Tamtéž.) 6. 1491, 22. června. My purgmistr a rada mésta Kürimského oznamujem tiemto listem — že k žádosti slov. Pavla Bakaláře z Bezdédic, spoluradného našeho, listu tohoto okazatele, dali sme jemu výpis kšaftu pod pečetí naší, kterýž dobré paměti nebožka Dorota z Sobučic v městě našem vedle řádu a práva učinila jest, kterýž se podpisuje v tato slova: Dorota z Sobučic jsúci tělesnú nemocí obklíčena, však rozumu zdravého a paměti dobré užívajíc, poručenstvie o statku svém, kterýž měla, zřiedila jest takto : Najprvé a prvotně což se dotýče listu toho, kterýž jí svědčí, jakož paní Machna Jakubova jie platiti povinna jest podle listu toho, to všechno právo mocně poručila Pavlovi Baka- lářovi s takovú však domienkú, aby Pavel Ba- kalář z toho Havlovi Kněžatovu deset k., Ja- novi deset k., Duoře Bartákové zdejšie deset k., do Zásmuk na kalich deset k. k tomu zá- duší — dal. A jakož také prvé byla poručila a zapsala Přemyslovi padesát k., aby jemu nic dáno nebylo, protože paní Machna neučinila jie, což měla učiniti. A jiné také věci, jakožto šaty Jakubovi z Sobučic poručila, tak aby on to všecko prodal a kúpil za to kalich nebo ornát do Zásmuk k tomu záduší. Při tom oznámila, že neb. p. Jakubovi dala schovati 7 k. gr. č., a sama paní Machna Jakubova že jest jie dluZna sedm kop gr. m. za slady a za obilé —. Tomu na svědomie pečeť naši přitisknúti sme dali k tomuto listu. Actum fer. ILII post festum s. Viti a. d. MCCCCLXXXXI. (Rukop. & 94. II. f. 55,) 7. 1512, 21. srpna. (Mezi Pavlem Rund- kem a Přemyslem 2 Jilmanic o dluh.) Pavel Runák vinil jest uroz. vládyku Přemysla z Jil- manic, spolusúseda našeho, kšaftem nebožtíka 55
Kouřim (1417— 1512). i také od Jíry kramáře, spolu s námi přiesež- ného, ačkoli všech těch věcí ovšem svědomi nejsúce, poněvadž jsme při ničemž nebyli vedle řádu a obyčeje města našeho. Ale však vedle úřadu našeho toho žádným obyčejem slušným zniknúti nemohúce, takto sě nám zdá za slušné a spravedlivé a tak ve jmeno buožie nalézáme: aby ta cedule, kteráž jest z jejich rukü vzata a staré radě podána, v své moci ostala, vedle té aby kšaft byl řiezen i konán. Kteráž takto zní slovo od slova: Item najprv k zdejšímu kostelu kalich a deset k. gr. na archu. It. na opravu kostela v Třebovli X k. gr., když by opravovali. It. Havlovi Harmburkovi XXX k. gr. za práci, aby poručníkem s p. Jírú byl, což se zádušie do- týče, jakož list mají. It. Nazové L k. gr., it. Zigmundovi X k. gr., it. do Hřib dceři Joštově X k. gr., it. děvečce jako u mně IIII k. gr., it. Jírovi mladému duom, synu Jírovu kramářovu. Pak o jiné všecky věci rozkázala menšie, to jest poručila panie Osaně, manželce páně Jírově: It. u Pyskova pastorka II k. gr., ty aby dány byly Duoře Oršilině, it. u Trmala III k. gr., ty aby dány byly poručníkuom. Pak jakož u konce též cedule jest psáno, že jiné věci svěřuje paní Ozaně, manželce Jíry kramáře, i také v jiných cedulech ve všech toho jest dotčeno, i také sám Jíra to často jest pred starü radü i námi oznamoval i také některé kusy vy- psané okazoval, to sě nám zdá také na jeho vieru i duši vložiti. On s tím učiň právě, jakož jest jemu svěřeno. Toho všeho na svědomí pečeť věčie města našeho jest přivěšena k to- muto listu. Actum feria sexta post Nativ. M. V. &. MCCCCLXI. (Rukop. č. 992 f. 263.) 5. 1468, 23. prosince. Národuom všech lidí, buďte stavu, duostojenstvie a povyšenie kterého- kolivěk, my purgmistr a konšelé města Kúřimě službu naši předsílajíce známo činíme i svěd- číme, že opatrný Jíra kramář, spolupřiesežný súsed náš, listu tohoto ukazatel, všechna leta a časy obyvánie svého mezi námi a v městě našem až do času nynějšího dobře a chvalně Archiv Český XXVI. 433 sě jest zachoval, nižádné zlé pověsti, ježto by za- chování jeho kterým obyčejem zastieniti měla, nepozuostaviv. Toho na svědomie pečet města našeho svrchupsaného kázali jsme přitisknúti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v pátek před slavným hodem Narozenie buožieho 1l. P. tisícieho čtyřstého šedesátého osmého. (Tamtéž.) 6. 1491, 22. června. My purgmistr a rada mésta Kürimského oznamujem tiemto listem — že k žádosti slov. Pavla Bakaláře z Bezdédic, spoluradného našeho, listu tohoto okazatele, dali sme jemu výpis kšaftu pod pečetí naší, kterýž dobré paměti nebožka Dorota z Sobučic v městě našem vedle řádu a práva učinila jest, kterýž se podpisuje v tato slova: Dorota z Sobučic jsúci tělesnú nemocí obklíčena, však rozumu zdravého a paměti dobré užívajíc, poručenstvie o statku svém, kterýž měla, zřiedila jest takto : Najprvé a prvotně což se dotýče listu toho, kterýž jí svědčí, jakož paní Machna Jakubova jie platiti povinna jest podle listu toho, to všechno právo mocně poručila Pavlovi Baka- lářovi s takovú však domienkú, aby Pavel Ba- kalář z toho Havlovi Kněžatovu deset k., Ja- novi deset k., Duoře Bartákové zdejšie deset k., do Zásmuk na kalich deset k. k tomu zá- duší — dal. A jakož také prvé byla poručila a zapsala Přemyslovi padesát k., aby jemu nic dáno nebylo, protože paní Machna neučinila jie, což měla učiniti. A jiné také věci, jakožto šaty Jakubovi z Sobučic poručila, tak aby on to všecko prodal a kúpil za to kalich nebo ornát do Zásmuk k tomu záduší. Při tom oznámila, že neb. p. Jakubovi dala schovati 7 k. gr. č., a sama paní Machna Jakubova že jest jie dluZna sedm kop gr. m. za slady a za obilé —. Tomu na svědomie pečeť naši přitisknúti sme dali k tomuto listu. Actum fer. ILII post festum s. Viti a. d. MCCCCLXXXXI. (Rukop. & 94. II. f. 55,) 7. 1512, 21. srpna. (Mezi Pavlem Rund- kem a Přemyslem 2 Jilmanic o dluh.) Pavel Runák vinil jest uroz. vládyku Přemysla z Jil- manic, spolusúseda našeho, kšaftem nebožtíka 55
Strana 434
434 Tomana tchána svého, na místě Mandaleny dcery Tomana, manželky své, z 6 kop 54 gr. a vosmi korcuov žita. Tomu kšaftu Přemysl odpor čině pravil, že dlužen nejsem a že sem nic nebral; abych se kdy s Tomanem o dluh ten sčítal, v tom já jse nepamatuji. Než snad muož to býti, že jest něco od čeledi k potře- bě mé vzato. Ale jakož praví, že jsem se o dluh sčítal, nechť to podle práva provodí. K tomu původ pře Pavel mluvil: páni milí, jáť svědkuov dostatečnějších k pruovodu ne- mám, než kšaft, kterýž jest tchán muoj ne- božtík podle práva a zřízení města před spolu- přísežnými učinil, tím já provodím, a při tom kšaftu podle práva zachován žádám býti. K tomu Přemysl, odpor pře, pravil, by on měl na mě mrtvým jedním provoditi,; mně se zdá, že to podle práva není; než žádám toho, aby na mě svědomím živým podle práva pokázal. Při tom my je slyševše, učinili sme na nich dotázku, máli ještě která strana co k polep- šení pře své, aby oznámili. Pověděli, že nic nemáme, než že s tím k právu přistupujem a v tom podle práva opatřeni býti žádáme. A my žalobu i odpor slyšavše —, poněvadž p. Přemysl kšaftu řádně vedle práva města našeho učiněnému nijakž slušně neodvedl, to- liko dluhu odpor činil pravě, že jemu nic dlu- žen není a že se nepamatuje, aby kdy o dluh s Tomášem se sčítal, ve jméno boží vypoví- dáme —, že Přemysl dluhem v kšaftu polo- ženým povinen jest. A Pavel, původ pře, ná- lez náš přijal jest; ale Přemysl, strana od- porní, přijíti nechtěl jest, k orteli plnosti prá- va VMti se odvolav. Při tom my, milí páni, VMtí žádáme, aby VMt nám v tom dostateč- nější a světlejší naučení dáti ráčili; která by strana při čem zachována býti měla. Dán v Kouřimi v středu den sv. Agapita (18. srpna) 1. Р. sc XII. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujem: Poněvadž on Přemysl tvrzenému kšaftu podle práva odpíraje, žádným svědomím jest toho nepokázal, aby dluhem jemu Toma- \ E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: novi v kšaftu položeném povinovat nebyl, a on Toman svú smrtí to jest zapečetil; i z té příčiny, chce-li Přemysl toho dluhu býti práz- den, aby to podle práva zpravil do dvú neděl pořád zběhlých. Pakli by nezpravil a zpraviti podle práva nechtěl, aby se podle ortele vámi rčeného zachoval. Actum sabbato ante Tymo- thei et Symphoriani (21. srpna) a. 1512. (Tam- též f. 106.) 8. 1512, 12. října. (Mezi Markétou Mi- kuláše Chmele manželkou, a Čeňkem přítelem téhož Chmele, o nápad.) Markéta, manželka někdy Mikuláše Chmele, po smrti téhož man- žela svého táhla se na všecek statek pravě, že jest jí statek svuoj všecek vzdal při smlú- vách svatebních, přijev k ní do Nymburka ke dni jmenovitému, když jemu položila k smlú- vám svatebním; i učinili smlúvu svatební před lidmi dobrými, takže on Mikuláš vzal jest sobě Markétu za pravú manželku a spolu- hromaždnici všeho statku svého se vším stat- kem jejím, kterýžkoli měla; kterýž jest na vozy bral i z domu jejího prodaného, kdež jesti 50 kop gr. měla, tu sumu všicku sem sú vybrali. A na ty smlúvy pokázala jest svě- domí listovní pod pečetí pánuov Nymburských, jakož teď vložený oznámí. Proti tomu Čeněk odpor Markýtě čině pravil, že k statku Miku- láše Chmele žádného práva ani spravedlnosti nemá. A dála-li se jest jaká smlúva pod prá- vem Nymburskym, že právo Nymburské ku právu zdejšímu nepříleží; a že smlúva ta do- konalá není, neb podle práva zdejšího, kdež jest Mikuláš Chmel statek měl, oznámena ne- byla, ani také v knihy naše městské zapsána byla, ale že on Mikuláš Chmel v zdraví svém statek svuoj všecek mně jest mocně dal. A na to svědomí listovní i ústní vedl jest, kdež osoby níž psané, jeden každý z nich učiniv závazek podle práva, svědomí vydaly. Proti tomu původ, poněvadž se jest smlúva dobrovolná stala před lidmi dobrými, tak praví, by se kterákoli smlúva na lese stala, že má držána býti, jakož toho i sousedé naši při
434 Tomana tchána svého, na místě Mandaleny dcery Tomana, manželky své, z 6 kop 54 gr. a vosmi korcuov žita. Tomu kšaftu Přemysl odpor čině pravil, že dlužen nejsem a že sem nic nebral; abych se kdy s Tomanem o dluh ten sčítal, v tom já jse nepamatuji. Než snad muož to býti, že jest něco od čeledi k potře- bě mé vzato. Ale jakož praví, že jsem se o dluh sčítal, nechť to podle práva provodí. K tomu původ pře Pavel mluvil: páni milí, jáť svědkuov dostatečnějších k pruovodu ne- mám, než kšaft, kterýž jest tchán muoj ne- božtík podle práva a zřízení města před spolu- přísežnými učinil, tím já provodím, a při tom kšaftu podle práva zachován žádám býti. K tomu Přemysl, odpor pře, pravil, by on měl na mě mrtvým jedním provoditi,; mně se zdá, že to podle práva není; než žádám toho, aby na mě svědomím živým podle práva pokázal. Při tom my je slyševše, učinili sme na nich dotázku, máli ještě která strana co k polep- šení pře své, aby oznámili. Pověděli, že nic nemáme, než že s tím k právu přistupujem a v tom podle práva opatřeni býti žádáme. A my žalobu i odpor slyšavše —, poněvadž p. Přemysl kšaftu řádně vedle práva města našeho učiněnému nijakž slušně neodvedl, to- liko dluhu odpor činil pravě, že jemu nic dlu- žen není a že se nepamatuje, aby kdy o dluh s Tomášem se sčítal, ve jméno boží vypoví- dáme —, že Přemysl dluhem v kšaftu polo- ženým povinen jest. A Pavel, původ pře, ná- lez náš přijal jest; ale Přemysl, strana od- porní, přijíti nechtěl jest, k orteli plnosti prá- va VMti se odvolav. Při tom my, milí páni, VMtí žádáme, aby VMt nám v tom dostateč- nější a světlejší naučení dáti ráčili; která by strana při čem zachována býti měla. Dán v Kouřimi v středu den sv. Agapita (18. srpna) 1. Р. sc XII. Tu my z plnosti práva ortel váš takto napravujem: Poněvadž on Přemysl tvrzenému kšaftu podle práva odpíraje, žádným svědomím jest toho nepokázal, aby dluhem jemu Toma- \ E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: novi v kšaftu položeném povinovat nebyl, a on Toman svú smrtí to jest zapečetil; i z té příčiny, chce-li Přemysl toho dluhu býti práz- den, aby to podle práva zpravil do dvú neděl pořád zběhlých. Pakli by nezpravil a zpraviti podle práva nechtěl, aby se podle ortele vámi rčeného zachoval. Actum sabbato ante Tymo- thei et Symphoriani (21. srpna) a. 1512. (Tam- též f. 106.) 8. 1512, 12. října. (Mezi Markétou Mi- kuláše Chmele manželkou, a Čeňkem přítelem téhož Chmele, o nápad.) Markéta, manželka někdy Mikuláše Chmele, po smrti téhož man- žela svého táhla se na všecek statek pravě, že jest jí statek svuoj všecek vzdal při smlú- vách svatebních, přijev k ní do Nymburka ke dni jmenovitému, když jemu položila k smlú- vám svatebním; i učinili smlúvu svatební před lidmi dobrými, takže on Mikuláš vzal jest sobě Markétu za pravú manželku a spolu- hromaždnici všeho statku svého se vším stat- kem jejím, kterýžkoli měla; kterýž jest na vozy bral i z domu jejího prodaného, kdež jesti 50 kop gr. měla, tu sumu všicku sem sú vybrali. A na ty smlúvy pokázala jest svě- domí listovní pod pečetí pánuov Nymburských, jakož teď vložený oznámí. Proti tomu Čeněk odpor Markýtě čině pravil, že k statku Miku- láše Chmele žádného práva ani spravedlnosti nemá. A dála-li se jest jaká smlúva pod prá- vem Nymburskym, že právo Nymburské ku právu zdejšímu nepříleží; a že smlúva ta do- konalá není, neb podle práva zdejšího, kdež jest Mikuláš Chmel statek měl, oznámena ne- byla, ani také v knihy naše městské zapsána byla, ale že on Mikuláš Chmel v zdraví svém statek svuoj všecek mně jest mocně dal. A na to svědomí listovní i ústní vedl jest, kdež osoby níž psané, jeden každý z nich učiniv závazek podle práva, svědomí vydaly. Proti tomu původ, poněvadž se jest smlúva dobrovolná stala před lidmi dobrými, tak praví, by se kterákoli smlúva na lese stala, že má držána býti, jakož toho i sousedé naši při
Strana 435
Kouřim (1512—1515). právě našem sú užívali a tu smlúvůú statky po manželkách svých obdržívali. A na to list pod pečetí naší okázali jsú žádajíc, aby též Mar- kéta toho užíti mohla. K tomu odpor: byla-li jest smlúva, ale tu jest Markéta zrušila, že se jest k manželu svému, jako na to sluší, ne- zachovávala a jej bila, statek berúci jinam nosila, od něho pryč chodila, a nebyla statku hromaždnice ale rozmrhaždnice. Na to svědo- mí ústní vedli. Proti tomu původ: jestliže jest od něho chodila, že jest to z mušení činila, neb jest s ní zle nakládal, s ní se bil; než pro jinú žádnú nepoctivost od něho jest ne- chodila, než nemohúci nezbednosti jeho snésti. A na to svědomí vedli. My pak vyrozuměvše, po čem se Markéta táhne na statek pozuostalý manžela svého, i odporu Čeňkovu, jaků se praví spravedlnost k témuž statku míti, toho z obú stran pilně pováživše i jich svědomí; a poněvadž dání Markéty od muže jejího ini Čeňkovo podle práv našich v knihy naše městské jest nevešlo a zapsáno není, ve jméno boží vyříkame, vyšší právo vyhrazujíc, a za spravedlivé nalézáme: že Markéta k statku tomu práva a spravedl- nosti nemá, toliko k třetině statku podle práv a obdarování našich, a dva díly statku téhož Mikuláše Chmele pozuostalé připadly sú na přítele jeho přirozeného najbližšího s městem trpícího. A Čeněk nález náš přijal jest, ale Markéta přijíti jest nechtěla, k VMtem vyšší- mu právu se odvolavši. Kdež my VMti prosí- me, že nám v tom z plnosti práva světlejší a dokonalejší naučení laskavě dáti ráčíte, při čem by která strana zachována měla býti. Dán v Kouřimi před sv. Divišem (den ozna- čen není) l. P. sc 12. Tu my z plnosti práva ortele Vašeho jakožto spravedlivě Vámi vy- řčeného právem naším potvrzujem. Actum in consilio senatus fer. 3. ante Calixti [12.-října] a. 1512. (Rukop. 93 f. 106.) 9. 1512, 22. listopadu. (Mezi Pavlem Ru- nákem a Přemyslem a Jilmanic o dluh.) Při stání položeném strany oboje stojíce a tvrzení 435 i nápravu VMti ortele slyšíce, tu pan Přemysl mluvil jest: ač bych mohl se toho zhájiti, neb já užívám řádu rytířského, ale poněvadž vyš- šímu právu i vám tak se zdá a vidí, již já to učiniti chci. A Pavel, původ pře, mluvil: já také, což jest podle práva, přijíti chci. Kdež my toho pováživše, poněvadž se obojí strany k přijetí nápravy svolují, VMti vyšší právo vyhradivše, nápravu panu Přemyslovi našli sme takto: Jakož mne Pavel Runák viní kšaf- tem tchána svého nebožtíka z dluhu sečteného 6 kop 54. gr. míš. a 8 korcuo žita, já tak pra- vím a to zpravuji, bera to k své víře a k své duši, že sem se s Tomanem o dluh ten nikdy nesčítal a že dluhem tím povinen nejsem. A Pavel nápravy té přijíti jest nechtěl, ale k VMtem se jest odvolal. Kdež my VMti žá- dáme, že nám v tom světlejší naučení a do- konalejší dáti ráčíte, kterak bychom se v tom zachovati měli. Dán v Kouřimi v středu po sv. Briccfí (17. listopadu) 1. P. se XII? Tu my z plnosti práva toto naučení vám dáváme: Poněvadž jest on Pavel té nápravy přijíti ne- chtěl, že pan Přemysl podle práva přísahu učiniti má, zdvihna proti východu slunce dva prsty takto: Jakož mě Pavel Runák viní kšaf- tem tchána svého nebožtíka z dluhu sečteného 6 kop 54 gr. míš. a vosmi korcuov žita, na tom přísahám, že sem s Tomanem o dluh ten nikdy se nesčítal a že dluhem tím povinen nejsem, tak mi Buoh pomáhej, všichni světí. Actum fer. 2. ante Clementis [22. listopadu] a. 1512" (Tamtéž f. 107.) 10. 1515, 27. listopadu. My Vladislav — král — oznamujem tímto listem — že jsme prošeni od velebného Kašpara opata i všeho konventu kláštera P. Marie a sv. Karla na Nov. M. Pr. — abychom majestát cís. Karla — kterýž celý a neporušený nám ukázali na nějaký plat svědčící, kterýž na městě Kouřimi ukázal a k témuž klášteru dal, obnoviti a milostivě potvrditi ráčili; při tom nám ozna- mujíce, že opatrní rychtář a konšelé i všecka obec města Kouřimě list na sebe udělali a na 55*
Kouřim (1512—1515). právě našem sú užívali a tu smlúvůú statky po manželkách svých obdržívali. A na to list pod pečetí naší okázali jsú žádajíc, aby též Mar- kéta toho užíti mohla. K tomu odpor: byla-li jest smlúva, ale tu jest Markéta zrušila, že se jest k manželu svému, jako na to sluší, ne- zachovávala a jej bila, statek berúci jinam nosila, od něho pryč chodila, a nebyla statku hromaždnice ale rozmrhaždnice. Na to svědo- mí ústní vedli. Proti tomu původ: jestliže jest od něho chodila, že jest to z mušení činila, neb jest s ní zle nakládal, s ní se bil; než pro jinú žádnú nepoctivost od něho jest ne- chodila, než nemohúci nezbednosti jeho snésti. A na to svědomí vedli. My pak vyrozuměvše, po čem se Markéta táhne na statek pozuostalý manžela svého, i odporu Čeňkovu, jaků se praví spravedlnost k témuž statku míti, toho z obú stran pilně pováživše i jich svědomí; a poněvadž dání Markéty od muže jejího ini Čeňkovo podle práv našich v knihy naše městské jest nevešlo a zapsáno není, ve jméno boží vyříkame, vyšší právo vyhrazujíc, a za spravedlivé nalézáme: že Markéta k statku tomu práva a spravedl- nosti nemá, toliko k třetině statku podle práv a obdarování našich, a dva díly statku téhož Mikuláše Chmele pozuostalé připadly sú na přítele jeho přirozeného najbližšího s městem trpícího. A Čeněk nález náš přijal jest, ale Markéta přijíti jest nechtěla, k VMtem vyšší- mu právu se odvolavši. Kdež my VMti prosí- me, že nám v tom z plnosti práva světlejší a dokonalejší naučení laskavě dáti ráčíte, při čem by která strana zachována měla býti. Dán v Kouřimi před sv. Divišem (den ozna- čen není) l. P. sc 12. Tu my z plnosti práva ortele Vašeho jakožto spravedlivě Vámi vy- řčeného právem naším potvrzujem. Actum in consilio senatus fer. 3. ante Calixti [12.-října] a. 1512. (Rukop. 93 f. 106.) 9. 1512, 22. listopadu. (Mezi Pavlem Ru- nákem a Přemyslem a Jilmanic o dluh.) Při stání položeném strany oboje stojíce a tvrzení 435 i nápravu VMti ortele slyšíce, tu pan Přemysl mluvil jest: ač bych mohl se toho zhájiti, neb já užívám řádu rytířského, ale poněvadž vyš- šímu právu i vám tak se zdá a vidí, již já to učiniti chci. A Pavel, původ pře, mluvil: já také, což jest podle práva, přijíti chci. Kdež my toho pováživše, poněvadž se obojí strany k přijetí nápravy svolují, VMti vyšší právo vyhradivše, nápravu panu Přemyslovi našli sme takto: Jakož mne Pavel Runák viní kšaf- tem tchána svého nebožtíka z dluhu sečteného 6 kop 54. gr. míš. a 8 korcuo žita, já tak pra- vím a to zpravuji, bera to k své víře a k své duši, že sem se s Tomanem o dluh ten nikdy nesčítal a že dluhem tím povinen nejsem. A Pavel nápravy té přijíti jest nechtěl, ale k VMtem se jest odvolal. Kdež my VMti žá- dáme, že nám v tom světlejší naučení a do- konalejší dáti ráčíte, kterak bychom se v tom zachovati měli. Dán v Kouřimi v středu po sv. Briccfí (17. listopadu) 1. P. se XII? Tu my z plnosti práva toto naučení vám dáváme: Poněvadž jest on Pavel té nápravy přijíti ne- chtěl, že pan Přemysl podle práva přísahu učiniti má, zdvihna proti východu slunce dva prsty takto: Jakož mě Pavel Runák viní kšaf- tem tchána svého nebožtíka z dluhu sečteného 6 kop 54 gr. míš. a vosmi korcuov žita, na tom přísahám, že sem s Tomanem o dluh ten nikdy se nesčítal a že dluhem tím povinen nejsem, tak mi Buoh pomáhej, všichni světí. Actum fer. 2. ante Clementis [22. listopadu] a. 1512" (Tamtéž f. 107.) 10. 1515, 27. listopadu. My Vladislav — král — oznamujem tímto listem — že jsme prošeni od velebného Kašpara opata i všeho konventu kláštera P. Marie a sv. Karla na Nov. M. Pr. — abychom majestát cís. Karla — kterýž celý a neporušený nám ukázali na nějaký plat svědčící, kterýž na městě Kouřimi ukázal a k témuž klášteru dal, obnoviti a milostivě potvrditi ráčili; při tom nám ozna- mujíce, že opatrní rychtář a konšelé i všecka obec města Kouřimě list na sebe udělali a na 55*
Strana 436
436 sebe pokutu uložili, jestliže by kdy toho pla- tu nedávali. Ale že ten list v búřku Praž- než že v kniehách klášterských a v registrách starým písmem jest vepsaný, ježto jest nám vidimus hodnověrný toho všeho ukázán, pro- síce nás také, abychom ten list jejich obno- viti a potvrditi ráčili. Kteřížto listové slovo od slova takto v sobě znějí. [Viz Čelakovského Privilegia král. měst venkovských I. str. 449 a 450 č. 305.] K jejichžto slušné prosbě jsúce naklonění — svrchupsaný majestát cís. Karla a zápis Kouřimských tímto listem obnovujem a — potvrzujem —. Dán na Budíné v pátek den sv. Michala arch. [29. září) l. 1514. Ve dsky vložen 1. 1515 v úterý před sv. Ondřejem. (Desky zem. větší č. 6. fol. A. 17.) 11. 1516, 11. února. (Mezi Havlem Hro- šem a Markétou Alexandrovou o nápad.) Havel Hroš, táhna se na statek Marty Kučerky někdy manželky své, po smrti její, pravil se k tomu statku pozuostalému právo a spravedlnost míti, a na to pokázal zápis knihami našimi od též Marty jemu učiněný. Proti tomu Markéta Alexandrova skrze Mikuláše Vrcholi, řečníka svého, učinila odpor takto: že ten zápis jemu Havlovi Hrošovi k užitku není žádnému a Mar- kétě k škodě z příčiny nejprve té, že on Hroš podvodně jest ji v ten zápis uvedl a že jest jí statek, kterýž má na zemi, v knihy městské zapsal, ježto kdyby ona jej věkem přebyla, tím zápisem nikterakž by k tomu přijíti nemohla, a tak že nezmocniv se statku svého za živnosti své, z toho zápisu sám se jest vyvedl. Druhé, jakož v manželství ji pod- vodem uvedl, že jest měl ženu jinú živu i děti s ní maje, i v zápis takovým podvodem ji uvedl, k nf víry manželské nezachoval, v cizoložství jsa zjevně postižen, pro neřády své mnohé jsa od pánuov i kněží trestán; k tomu žeby touž Martu i o hrdlo připraviti chtěl, navozuje, aby ji poduskü udusili, a mnohé ukrutenství jí sám skrze se i syna svého Ciné lánfm, bitím, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy. hladem, žízní, zimůú ji trápě. A na to všecko za svědomí pokázala jest táž Markéta list od pá- nuoy Horníkuov s rozvody od práva duchovního, od mistruov a kněží z konsistoře a od kněze děkana a farářuov Horských z úřadu duchovního. A na to na všecko položila jest list krále JMti a pána pana našeho nejmilostivějšího. A vedle těch všech příčin položených žádala jest podle. práva našeho zachována býti. Proti tomu pan Pavel Klenovský od svrchupsaného Hroše mlu- vil, že to všecko k tomu zápisu k překážce nic. býti nemuože, a pro takové jeho poklesky zrušen býti by nemél ani zkaZen. Neb páni Horníci rozsudek sú učinili na právě svém a jeho statku sú odsúdili ne z těch příčin, ale pro nedostatek opatření potřeby své. A vedle toho důvodu slov svých žádal jest vedle práva zachován býti. My pak — poněvadž táž Marta to jest dostatečně před námi pokázala, že jest týž Havel Hroš podvodně v manželství ji uvedl a k ní se vedle řádu křesťanského nezachoval, tak jakož v sobě to všecko její pokázání šíře ukazuje a svědčí, ve jméno Boží vypovídáme, vyšší právo vyhraZujíó, vedle práva našeho nalézáme podle týchž příčin na téhož Hroše dotčených a dokázaných, že týž Havel Hroš k statku Marty Kučerky, někdy manželky jeho, vedle téhož jejího zápisu žádného práva nemá, než že jest na túž Martu Kučerku vedle práva našeho připadl, a vedle pokázání kšaftu na Markétu Alexandrovu. A Markéta Alexandrova vejpověď a nález náš jest přijala, ale Havel Hroš puovod pře přijíti jest nechtěl, k právu vyššímu se odvolávaje. Dán v sobotu před sv. Školastiků [9. února] I. sc XVI, Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum a. 1516 v pondélf post Invocavit [11. ünora.] (Rukop. é. 93 f. 107.) 12. 1516, 18. června. (Mezi Benešem Mir- kem z Solopisk a Ondráčkem Chybú o rčení.) Uroz. vládyka p. Beneš Mirek z Solopisk na místě Zigmunda Bielka puovoda před námi prožalování učinil, vině Ondráčka Chybu ze
436 sebe pokutu uložili, jestliže by kdy toho pla- tu nedávali. Ale že ten list v búřku Praž- než že v kniehách klášterských a v registrách starým písmem jest vepsaný, ježto jest nám vidimus hodnověrný toho všeho ukázán, pro- síce nás také, abychom ten list jejich obno- viti a potvrditi ráčili. Kteřížto listové slovo od slova takto v sobě znějí. [Viz Čelakovského Privilegia král. měst venkovských I. str. 449 a 450 č. 305.] K jejichžto slušné prosbě jsúce naklonění — svrchupsaný majestát cís. Karla a zápis Kouřimských tímto listem obnovujem a — potvrzujem —. Dán na Budíné v pátek den sv. Michala arch. [29. září) l. 1514. Ve dsky vložen 1. 1515 v úterý před sv. Ondřejem. (Desky zem. větší č. 6. fol. A. 17.) 11. 1516, 11. února. (Mezi Havlem Hro- šem a Markétou Alexandrovou o nápad.) Havel Hroš, táhna se na statek Marty Kučerky někdy manželky své, po smrti její, pravil se k tomu statku pozuostalému právo a spravedlnost míti, a na to pokázal zápis knihami našimi od též Marty jemu učiněný. Proti tomu Markéta Alexandrova skrze Mikuláše Vrcholi, řečníka svého, učinila odpor takto: že ten zápis jemu Havlovi Hrošovi k užitku není žádnému a Mar- kétě k škodě z příčiny nejprve té, že on Hroš podvodně jest ji v ten zápis uvedl a že jest jí statek, kterýž má na zemi, v knihy městské zapsal, ježto kdyby ona jej věkem přebyla, tím zápisem nikterakž by k tomu přijíti nemohla, a tak že nezmocniv se statku svého za živnosti své, z toho zápisu sám se jest vyvedl. Druhé, jakož v manželství ji pod- vodem uvedl, že jest měl ženu jinú živu i děti s ní maje, i v zápis takovým podvodem ji uvedl, k nf víry manželské nezachoval, v cizoložství jsa zjevně postižen, pro neřády své mnohé jsa od pánuov i kněží trestán; k tomu žeby touž Martu i o hrdlo připraviti chtěl, navozuje, aby ji poduskü udusili, a mnohé ukrutenství jí sám skrze se i syna svého Ciné lánfm, bitím, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy. hladem, žízní, zimůú ji trápě. A na to všecko za svědomí pokázala jest táž Markéta list od pá- nuoy Horníkuov s rozvody od práva duchovního, od mistruov a kněží z konsistoře a od kněze děkana a farářuov Horských z úřadu duchovního. A na to na všecko položila jest list krále JMti a pána pana našeho nejmilostivějšího. A vedle těch všech příčin položených žádala jest podle. práva našeho zachována býti. Proti tomu pan Pavel Klenovský od svrchupsaného Hroše mlu- vil, že to všecko k tomu zápisu k překážce nic. býti nemuože, a pro takové jeho poklesky zrušen býti by nemél ani zkaZen. Neb páni Horníci rozsudek sú učinili na právě svém a jeho statku sú odsúdili ne z těch příčin, ale pro nedostatek opatření potřeby své. A vedle toho důvodu slov svých žádal jest vedle práva zachován býti. My pak — poněvadž táž Marta to jest dostatečně před námi pokázala, že jest týž Havel Hroš podvodně v manželství ji uvedl a k ní se vedle řádu křesťanského nezachoval, tak jakož v sobě to všecko její pokázání šíře ukazuje a svědčí, ve jméno Boží vypovídáme, vyšší právo vyhraZujíó, vedle práva našeho nalézáme podle týchž příčin na téhož Hroše dotčených a dokázaných, že týž Havel Hroš k statku Marty Kučerky, někdy manželky jeho, vedle téhož jejího zápisu žádného práva nemá, než že jest na túž Martu Kučerku vedle práva našeho připadl, a vedle pokázání kšaftu na Markétu Alexandrovu. A Markéta Alexandrova vejpověď a nález náš jest přijala, ale Havel Hroš puovod pře přijíti jest nechtěl, k právu vyššímu se odvolávaje. Dán v sobotu před sv. Školastiků [9. února] I. sc XVI, Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum a. 1516 v pondélf post Invocavit [11. ünora.] (Rukop. é. 93 f. 107.) 12. 1516, 18. června. (Mezi Benešem Mir- kem z Solopisk a Ondráčkem Chybú o rčení.) Uroz. vládyka p. Beneš Mirek z Solopisk na místě Zigmunda Bielka puovoda před námi prožalování učinil, vině Ondráčka Chybu ze
Strana 437
Kouřim (1515—1518) rčení, kdež jest pověděl a pobídil Bílka o pět kop gr., kdo by prve srpy své prodal, aby, kdož by déle neprodal, jemu 5 kop gr. dal. K tomu Ondráček strana odporní mluvil: K to- mu jse znám, že sem základ o 5 kop gr. učinil, ale na takový způsob, kdo by své srpy prve na ruozno prodal; žádaje, což jest Bílek pro- žaloval, aby to provedl. Proti tomu puovod pravil: Muož to rozumem dosaženo býti, neb jest pobízel Jakuba písaře, aby od něho srpy koupil, i že jest základu nečinil na ruo- zno, než aby společně u něho srpy koupil na spolek. K tomu odpor: Proto jsem písaře po- bídil věda, že on v tom nejde a toho nekoupí, než on se jest s trubačem sšeptával a pod- vodem ten trh učinil, aby mě tudy k škodě přivedl. A potom tomu podvodu odpor učinil. A v tom táhli sú se na svědomí. Tu my slyševše žalobu i odpor, a jich svědky z obú stran pilně váživše, kdež prve byli jsme jich k smlúvě přátelské podali, znajíc, že svědkové z obú stran jsú ku právu nedostateční a oni proti sobě v té při zazleni, nechtíc, aby mezi nimi obojí stranú a přátely jich ošklivost další vznikla, toto mezi nimi ve jméno boží za spravedlivé, vyšší právo vyhražujíc, nalézáme a vypovídáme: že strana straně tím základem povinna není. A Ondrák Chyba, strana od- porní, nález náš jest přijal, ale Zigmund Bí- lek, původ pře, přijíti jest nechtěl, k VMtem právu vyššímu jse odvolav. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Vítem [13. června] I. se XVI% Tu my z plnosti práva ortele vašeho pováživše, takto pravíme: že z obojí strany svědkuov v té při seznáváme Zigmunda Bílka vinějšího býti nežli Ondřeje Chybu, než po- něvadž on Ondřej Chyba ortel váš přijal, i již Zigmund. Bílek jemu základem povinen není, a on Bílek na právě vašem a orteli také pře- stati má. Actum feria IV. post Vitum |[18. června] a. 1516. (Tamtéž fol. 108.) 13.. 1518, 3. května. (Mezi přísežnými a sousedy některými o zranění.) Strana odporní proti straně původu stojéci před právem na- 437 ším, k žalobě majíci odpovídati, vložila jest odpor a příčinu nebýti povinnovata k žalobě odpovídati, poněvadž súc obě straně od nás jako od práva uručeny pod základ znamenitý, mír a pokoj řečí i skutkem proti sobě zacho- vati, že by se strana původu a osoba proti straně a osobě ouporní řečí nezachovala, ale znamenitě o něm, cti jeho dotýkajíc, ač. krom v oči, před dobrými lidmi že by mluviti měla, toho dokázati chtie; a při tom žádají, aby to napřed právem, nežli pře první, která a oč mezi nimi jest, slyšáno i na místě o základ propadený i o nárok postaveno bylo. Žádajíc v tom vedle práva zachována býti, není-li to proti právu. Ale my z práva svého vypověděli jsme: poněvadž mezi stranami pře o skutek učiněný prve před právo naše, nežli tato pří- hoda slovy přišla jest, i žaloba slyšána, a strana odporu prve slyšéci žalobu, ač z pří- činy přátel nemajíci, za odložení žádala jest, k tomu se jest svolila, že odpovídati žalobě chce, vypověděli jsme: Poněvadž skutku a ran jse dotýče, a prve žaloba ran nežli příhoda slovy před právo naše přišla jest, a což prve časem, to i právem, a žaloba ran jiným žalo- bám má předložena býti, a tato slova že z pří- hody skutku toho mezi nimi přišlého přišla jest: aby k žalobě první odpovídáno bylo. A ihned když pře první na místě právem po- stavena bude, že ihned toto slyšáno bude, a což strana na stranu pokáže, že se vedle práva k straně každé zachovati chce. Tu strana odporní slyšíce vypovědění naše, k VMtem jakožto k vyššímu právu odvolala se jest. Dán feria VI. post Marci [30. dubna] ev. a. 1518. Confirmatum f. II. post Philippum et Jacobum [3. května] a. 1518. (Tamtéž fol. 109.) 14. 1518, 18. května. (Mezi přísešnými a sousedy některými o odpor svědkuov.) Strana odporní puovoda dala se jest proti svědkuom strany odporné, že by též osoby, kteréž se kladů a stavějí od odporné strany za svědky, svědkové býti neměli, než za stranu položeny jako naříkající Václava Jenčatu a v při se
Kouřim (1515—1518) rčení, kdež jest pověděl a pobídil Bílka o pět kop gr., kdo by prve srpy své prodal, aby, kdož by déle neprodal, jemu 5 kop gr. dal. K tomu Ondráček strana odporní mluvil: K to- mu jse znám, že sem základ o 5 kop gr. učinil, ale na takový způsob, kdo by své srpy prve na ruozno prodal; žádaje, což jest Bílek pro- žaloval, aby to provedl. Proti tomu puovod pravil: Muož to rozumem dosaženo býti, neb jest pobízel Jakuba písaře, aby od něho srpy koupil, i že jest základu nečinil na ruo- zno, než aby společně u něho srpy koupil na spolek. K tomu odpor: Proto jsem písaře po- bídil věda, že on v tom nejde a toho nekoupí, než on se jest s trubačem sšeptával a pod- vodem ten trh učinil, aby mě tudy k škodě přivedl. A potom tomu podvodu odpor učinil. A v tom táhli sú se na svědomí. Tu my slyševše žalobu i odpor, a jich svědky z obú stran pilně váživše, kdež prve byli jsme jich k smlúvě přátelské podali, znajíc, že svědkové z obú stran jsú ku právu nedostateční a oni proti sobě v té při zazleni, nechtíc, aby mezi nimi obojí stranú a přátely jich ošklivost další vznikla, toto mezi nimi ve jméno boží za spravedlivé, vyšší právo vyhražujíc, nalézáme a vypovídáme: že strana straně tím základem povinna není. A Ondrák Chyba, strana od- porní, nález náš jest přijal, ale Zigmund Bí- lek, původ pře, přijíti jest nechtěl, k VMtem právu vyššímu jse odvolav. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Vítem [13. června] I. se XVI% Tu my z plnosti práva ortele vašeho pováživše, takto pravíme: že z obojí strany svědkuov v té při seznáváme Zigmunda Bílka vinějšího býti nežli Ondřeje Chybu, než po- něvadž on Ondřej Chyba ortel váš přijal, i již Zigmund. Bílek jemu základem povinen není, a on Bílek na právě vašem a orteli také pře- stati má. Actum feria IV. post Vitum |[18. června] a. 1516. (Tamtéž fol. 108.) 13.. 1518, 3. května. (Mezi přísežnými a sousedy některými o zranění.) Strana odporní proti straně původu stojéci před právem na- 437 ším, k žalobě majíci odpovídati, vložila jest odpor a příčinu nebýti povinnovata k žalobě odpovídati, poněvadž súc obě straně od nás jako od práva uručeny pod základ znamenitý, mír a pokoj řečí i skutkem proti sobě zacho- vati, že by se strana původu a osoba proti straně a osobě ouporní řečí nezachovala, ale znamenitě o něm, cti jeho dotýkajíc, ač. krom v oči, před dobrými lidmi že by mluviti měla, toho dokázati chtie; a při tom žádají, aby to napřed právem, nežli pře první, která a oč mezi nimi jest, slyšáno i na místě o základ propadený i o nárok postaveno bylo. Žádajíc v tom vedle práva zachována býti, není-li to proti právu. Ale my z práva svého vypověděli jsme: poněvadž mezi stranami pře o skutek učiněný prve před právo naše, nežli tato pří- hoda slovy přišla jest, i žaloba slyšána, a strana odporu prve slyšéci žalobu, ač z pří- činy přátel nemajíci, za odložení žádala jest, k tomu se jest svolila, že odpovídati žalobě chce, vypověděli jsme: Poněvadž skutku a ran jse dotýče, a prve žaloba ran nežli příhoda slovy před právo naše přišla jest, a což prve časem, to i právem, a žaloba ran jiným žalo- bám má předložena býti, a tato slova že z pří- hody skutku toho mezi nimi přišlého přišla jest: aby k žalobě první odpovídáno bylo. A ihned když pře první na místě právem po- stavena bude, že ihned toto slyšáno bude, a což strana na stranu pokáže, že se vedle práva k straně každé zachovati chce. Tu strana odporní slyšíce vypovědění naše, k VMtem jakožto k vyššímu právu odvolala se jest. Dán feria VI. post Marci [30. dubna] ev. a. 1518. Confirmatum f. II. post Philippum et Jacobum [3. května] a. 1518. (Tamtéž fol. 109.) 14. 1518, 18. května. (Mezi přísešnými a sousedy některými o odpor svědkuov.) Strana odporní puovoda dala se jest proti svědkuom strany odporné, že by též osoby, kteréž se kladů a stavějí od odporné strany za svědky, svědkové býti neměli, než za stranu položeny jako naříkající Václava Jenčatu a v při se
Strana 438
438 proti němu dávajíce, příčinu kladúc: poněvadž Jan Kubáč jako strana odporní toho od Vaňka sám neslyšel, neb kdyby slyšel a těmito, ač by se k tomu strana původu neznala, naň do- voditi chtěl, že by tak za svědky státi a po- stavení býti mohli. Než poněvadž sami jsú slyšeli; nechť toho naň dovozují. A poněvadž jeden. z svědkuov jest to mluvil, že jest mnoho dobrých lidí při tom bylo, aby též jimi naň provozoval. A strana odporu toho jest hájila pravieci, že malý rozdíl jest vuoči a krom v oči o jednom mluviti; a kdo by se k svému mlu- vení nechtěl znáti, že kejmž muože toho naň dovésti, že ty osoby ne za stranu, ale za svědky přijaty a postaveny býti mají; neb jináč žádný by snad nemohl postranního mluvení o sobě dovésti, když by tak při právě a za právo mělo držáno býti, jakož toho v tom stání strana původu žádala a podala jest toho na právo naše, též osoby za svědky-li čili za stranu postaveny býti mají, abychom jim z práva oznámili. My pak nahlédše v právo i oznámili jsme, že tím vedle práva povinni nejsme, abychom jim oznámili, mají-li ty dvě osoby, kteréž strana odporu za svědky vede, čili za stranu položeny býti před rozsudkem a ortelem, že jich řeči teprv i svědomí váženy býti mají. Kdež strana původu se — jest odvolal. Dán v Kouřimi v pátek po Vstoupení Krista P. [14. května] l. sc XVIII. Tu my — potvr- zujem. Actum fer. III. ante Pentecostes [18. května] a. d. 1518. (Tamtéž fol. 109.) 15. 1518, 30. června. (Mezi Václavem Jenčatú a Janem Bukačem rychtářem o zranění.) Václav Jenčata prožalování učinil na Jana Bu- kače, rychtáře našeho, kterak on, jsa rychtářem a úředníkem města tohoto, maje takové věci sta- vovati, i učinil jest tak, že jest na Vaňka stál blízko od domu jeho, a naň outok učinil, zra- nil i zamordovati chtěl pod řádem a právem, kdež jesti naň žádné péče neměl ini s ním jaké zlé vuole měl. A i toto dopověděl, že jest jemu učinil, úřad jeho vyměňuje, ne jako súsed, ale jako lotr lotrovský a zrádně, po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: něvadž jest s ním nic činiti neměl, ani naň žádné péče měl. K žalobě té Jan rychtář, strana odporní, mluvil jest: Milí páni, co toto Václav Jenčata žaluje, však jest toto konec; ptajte se na počátek, a tu já také na ty zrády odpovídati budu, co se jest mně stalo u rej- tara od Trčky, že mi zrádce vyjedený dával, a hospodář to slyšel a tomu nic neříkal, a Vaněk s Zoubkem mne drželi a zbroj pobravše, s ním tlačili a bili.. Žádaje za vodložení. Při druhém stání Jan Bukač, strana odporní, skrze Ondřeje Kavku žádal, aby žaloba připsaná byla čtena, neb někteří přátelé ji neslyšeli; kdež slyševše žalobu čtenou, za potaz žádavše, skrze téhož řečníka mluveno jest: Pan Mírek učinil jest prožalování od puovoda pře od konce, páni račte se ptáti na počátek, nebo předkem rychtáři zrádci nadali, a mluvíc, že by neučinil jako súsed, že jest na Vaňka stál lotrovsky a zrádně učinil, jakož se při konci žaloby ukazuje, kdež rychtář praví, že jest na Vaňka nestál, než na jiného nepřítele svého; za to žádajíc, co sú prožalovali, to podle práva aby pokázali a provedli; i toho žádaje, aby svědkové podle práva přijímáni byli, a osoby, které by svědomí vydávaly, zejména jim ozná- mili. Původ dal jest mluviti: Jakož praví v odporu, že jest na Vaňka nestál než na ji- ného nepřítele svého, páni milí, račte to v pa- měti míti i připsati rozkázati: poněvadž jest na Vaňka nestál, tehda jemu Vaněk nic po- vinen nebyl; a že se k němu jako súsed ne- zachoval, jakož prožalováno jest, že jemu. lo- trovsky a zrádně udělal, jej ranil, zamordo- vati chtěl, podle toho žádáme podle práva za spravedlivé opatření. K tomu Jan rychtář sám jest mluvil: Tak pravím, že já na Vaňka ani na jiného žádného sem nestál, než šel jsem od svého domu na svého nepřítele. Také, bych Vaňka ranil, o tom nevím; a bych jej ranil i zabil, k tomu bych se jako dobrý znáti chtěl. Při tom učiněna jest otázka od práva na rych- táře, stál-li si na koho? odpověděl : nestál sem na žádného, aniž sem řečníku svému to mlu-
438 proti němu dávajíce, příčinu kladúc: poněvadž Jan Kubáč jako strana odporní toho od Vaňka sám neslyšel, neb kdyby slyšel a těmito, ač by se k tomu strana původu neznala, naň do- voditi chtěl, že by tak za svědky státi a po- stavení býti mohli. Než poněvadž sami jsú slyšeli; nechť toho naň dovozují. A poněvadž jeden. z svědkuov jest to mluvil, že jest mnoho dobrých lidí při tom bylo, aby též jimi naň provozoval. A strana odporu toho jest hájila pravieci, že malý rozdíl jest vuoči a krom v oči o jednom mluviti; a kdo by se k svému mlu- vení nechtěl znáti, že kejmž muože toho naň dovésti, že ty osoby ne za stranu, ale za svědky přijaty a postaveny býti mají; neb jináč žádný by snad nemohl postranního mluvení o sobě dovésti, když by tak při právě a za právo mělo držáno býti, jakož toho v tom stání strana původu žádala a podala jest toho na právo naše, též osoby za svědky-li čili za stranu postaveny býti mají, abychom jim z práva oznámili. My pak nahlédše v právo i oznámili jsme, že tím vedle práva povinni nejsme, abychom jim oznámili, mají-li ty dvě osoby, kteréž strana odporu za svědky vede, čili za stranu položeny býti před rozsudkem a ortelem, že jich řeči teprv i svědomí váženy býti mají. Kdež strana původu se — jest odvolal. Dán v Kouřimi v pátek po Vstoupení Krista P. [14. května] l. sc XVIII. Tu my — potvr- zujem. Actum fer. III. ante Pentecostes [18. května] a. d. 1518. (Tamtéž fol. 109.) 15. 1518, 30. června. (Mezi Václavem Jenčatú a Janem Bukačem rychtářem o zranění.) Václav Jenčata prožalování učinil na Jana Bu- kače, rychtáře našeho, kterak on, jsa rychtářem a úředníkem města tohoto, maje takové věci sta- vovati, i učinil jest tak, že jest na Vaňka stál blízko od domu jeho, a naň outok učinil, zra- nil i zamordovati chtěl pod řádem a právem, kdež jesti naň žádné péče neměl ini s ním jaké zlé vuole měl. A i toto dopověděl, že jest jemu učinil, úřad jeho vyměňuje, ne jako súsed, ale jako lotr lotrovský a zrádně, po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: něvadž jest s ním nic činiti neměl, ani naň žádné péče měl. K žalobě té Jan rychtář, strana odporní, mluvil jest: Milí páni, co toto Václav Jenčata žaluje, však jest toto konec; ptajte se na počátek, a tu já také na ty zrády odpovídati budu, co se jest mně stalo u rej- tara od Trčky, že mi zrádce vyjedený dával, a hospodář to slyšel a tomu nic neříkal, a Vaněk s Zoubkem mne drželi a zbroj pobravše, s ním tlačili a bili.. Žádaje za vodložení. Při druhém stání Jan Bukač, strana odporní, skrze Ondřeje Kavku žádal, aby žaloba připsaná byla čtena, neb někteří přátelé ji neslyšeli; kdež slyševše žalobu čtenou, za potaz žádavše, skrze téhož řečníka mluveno jest: Pan Mírek učinil jest prožalování od puovoda pře od konce, páni račte se ptáti na počátek, nebo předkem rychtáři zrádci nadali, a mluvíc, že by neučinil jako súsed, že jest na Vaňka stál lotrovsky a zrádně učinil, jakož se při konci žaloby ukazuje, kdež rychtář praví, že jest na Vaňka nestál, než na jiného nepřítele svého; za to žádajíc, co sú prožalovali, to podle práva aby pokázali a provedli; i toho žádaje, aby svědkové podle práva přijímáni byli, a osoby, které by svědomí vydávaly, zejména jim ozná- mili. Původ dal jest mluviti: Jakož praví v odporu, že jest na Vaňka nestál než na ji- ného nepřítele svého, páni milí, račte to v pa- měti míti i připsati rozkázati: poněvadž jest na Vaňka nestál, tehda jemu Vaněk nic po- vinen nebyl; a že se k němu jako súsed ne- zachoval, jakož prožalováno jest, že jemu. lo- trovsky a zrádně udělal, jej ranil, zamordo- vati chtěl, podle toho žádáme podle práva za spravedlivé opatření. K tomu Jan rychtář sám jest mluvil: Tak pravím, že já na Vaňka ani na jiného žádného sem nestál, než šel jsem od svého domu na svého nepřítele. Také, bych Vaňka ranil, o tom nevím; a bych jej ranil i zabil, k tomu bych se jako dobrý znáti chtěl. Při tom učiněna jest otázka od práva na rych- táře, stál-li si na koho? odpověděl : nestál sem na žádného, aniž sem řečníku svému to mlu-
Strana 439
Kouřim (1518—1519). viti poručil. Kdež hned řečník jeho, od práva neodstupuje, k tomu se jest přiznal, že jemu toho, aby na koho stál, mluviti neporučil; a též přátelé, kteříž s rychtářem stáli, k tomu se přiznali, že toho řečníku mluviti neporučili. My pak — nalézáme: Poněvadž Jan rych- tář toho, čím jest jej Vaněk nařekl, s sebe nesvodí podle práva, a jistoty jinde ani podo- benství žádnýho neukazuje: že jest povinen podle práva zprávu 2ato učiniti, vezma to na tu přísahu, kterú k úřadu rychtářskému učinil, zdvihna dva prsty, že tím povinen není. A též zase Vaněk Jenčato, kterýmiž slovy Jana rych- táře v žalobě své nařekl, že by jej ranil, naň stál, útok učinil, jej zamordovati chtěl a jemu, ne jako súsed, ale jako lotr lotrovský a zrádně učinil, že jest naň toho podle práva nedovedl, že jemu jest vedle práva na právu povinen v tato slova: že ten nárok, kterýmž sem tě nařekl, z naděje sem učinil a z lítosti zdraví svého a příhody, která mi se tu přihodila; než že já tak pravím, že tebe za lotra ani za zrádného člověka nemám, než mám tě za do- brého člověka, jako tě jiní všickni dobří lidé mají. A které by se straně nálezu a vejpovědi naší přijíti nezdálo, vyšší právo se nezavírá. A strana puovodu Václav Jenčato nález a vej- pověď naši přijal jest, ale Jan rychtář, strana odporu, jse odvolal. Dán v Kouřimi v středu ochtáb Božího Těla [9. června] l. sc XVIII. Tu my z plnosti práva vyššího ortele va- šeho takto potvrzujeme: Poněvadž Václav Jen- čato přistúpiv s Janem Bukačem ku právu o mord a zranění, kteréž by se jemu Jenčatovi od Jana Bukače státi mělo, a maje svú při právem a soudem konati a k místu vésti, a toho nepostaviv na místě, dal se jest v hanění, dotýkaje jeho na cti a dobré pověsti, a toho jest na něho rychtáře, čím jeho dotýkal stoje před právem, nedovedl: z té příčiny, poněvadž jest řádu a práva v tom pominul, povinen jest jemu Janovi Bukačovi rychtáři nápravu učiniti, jakž vámi jemu jest nalezeno. Také, což se žaloby Václava Jenčaty na Jana Bukače rych- 439 táře učiněné dotýče, poněvadž z svědkuov jeho Václava Jenčaty to dostatečně vyhledati se nemuož vedle práva, aby tím raněním Jan Bukač, které se Václavovi Jenčatovi v té půtce jich stalo, vinen byl, a on rychtář, sa úřed- níkem přísežným, z toho jest obžalován, a vedle práva, kdyby naň to bylo uvedeno, u velikú by pokutu právem vyměřenú přijíti a upadnüti mohl: a protož on Jan Bukač rychtář tu pří sahu, kterúž k úřadu svému rychtářskému má, aby zjevně přijal, že tím, čím jeho Václav Jenčato viní, a tak ani tím raněním, jemu vinen není. Actum fer. IIII. post Petri et Pauli ap. [30. června| a. 1518. (Tamtéž fol. 109.) 16. 1519, na počátku února. (Mezi Bene- šem kramářem a Matoušem o smlouvy.) Beneš Mirek z Solopisk, spolusúsed náš, mluvil jest před právem naším na místě Beneše kramáře : Smlúvu, kterú má Beneš kramář s p. Matúšem, že přátelé p. Matoušovi jemu tu smlúvu zdvi- hají a mezi jinú řečí za to žádali, aby při- psáno bylo, že tak Beneš praví: jestliže p. Matúš chce s ním pokoj míti, že on s ním také i k němu se přátelsky zachovati [chce]. Pakli nechce, má tpho vuoli. Než poněvadž p. Ma- touš za své přátely nechce Benešovi přiřéci, aby před nimi pokoj měl, že on také tak praví: přihodilo-li by se co jemu od přátel Benešových, že také tím povinen býti nechce. A p. Matúš též jest připsati kázal: že já v smlúvě stál jsem a stojím i přátelé moji též. Než poněvadž on smlúvu všetečně zdvihá, v tom já VMti páni za opatření žádám. Při druhém stání p. Beneš Mirek na místě Be- neše kramáře žádal, aby žaloba připsaná čtena byla, i při tom mluvě: jakož jest připsáno, že Matúš smlúvu s Benešem učiněnú drží i přá- telé jeho též, to jest on mluvil, ale tak se nenalézá, neb přátelé jeho smlúvu zdvihli“ jej uplundrovali; pohrůžky jemu činili. Ale Beneš jako dobrý smlúvu jest zdržel, a co naň přišlo od přátel Matúšových, to vše snes a strpěl, a před VMt pány přinesl a na to svědky vedl. Při tom pan Matúš učinil otázku
Kouřim (1518—1519). viti poručil. Kdež hned řečník jeho, od práva neodstupuje, k tomu se jest přiznal, že jemu toho, aby na koho stál, mluviti neporučil; a též přátelé, kteříž s rychtářem stáli, k tomu se přiznali, že toho řečníku mluviti neporučili. My pak — nalézáme: Poněvadž Jan rych- tář toho, čím jest jej Vaněk nařekl, s sebe nesvodí podle práva, a jistoty jinde ani podo- benství žádnýho neukazuje: že jest povinen podle práva zprávu 2ato učiniti, vezma to na tu přísahu, kterú k úřadu rychtářskému učinil, zdvihna dva prsty, že tím povinen není. A též zase Vaněk Jenčato, kterýmiž slovy Jana rych- táře v žalobě své nařekl, že by jej ranil, naň stál, útok učinil, jej zamordovati chtěl a jemu, ne jako súsed, ale jako lotr lotrovský a zrádně učinil, že jest naň toho podle práva nedovedl, že jemu jest vedle práva na právu povinen v tato slova: že ten nárok, kterýmž sem tě nařekl, z naděje sem učinil a z lítosti zdraví svého a příhody, která mi se tu přihodila; než že já tak pravím, že tebe za lotra ani za zrádného člověka nemám, než mám tě za do- brého člověka, jako tě jiní všickni dobří lidé mají. A které by se straně nálezu a vejpovědi naší přijíti nezdálo, vyšší právo se nezavírá. A strana puovodu Václav Jenčato nález a vej- pověď naši přijal jest, ale Jan rychtář, strana odporu, jse odvolal. Dán v Kouřimi v středu ochtáb Božího Těla [9. června] l. sc XVIII. Tu my z plnosti práva vyššího ortele va- šeho takto potvrzujeme: Poněvadž Václav Jen- čato přistúpiv s Janem Bukačem ku právu o mord a zranění, kteréž by se jemu Jenčatovi od Jana Bukače státi mělo, a maje svú při právem a soudem konati a k místu vésti, a toho nepostaviv na místě, dal se jest v hanění, dotýkaje jeho na cti a dobré pověsti, a toho jest na něho rychtáře, čím jeho dotýkal stoje před právem, nedovedl: z té příčiny, poněvadž jest řádu a práva v tom pominul, povinen jest jemu Janovi Bukačovi rychtáři nápravu učiniti, jakž vámi jemu jest nalezeno. Také, což se žaloby Václava Jenčaty na Jana Bukače rych- 439 táře učiněné dotýče, poněvadž z svědkuov jeho Václava Jenčaty to dostatečně vyhledati se nemuož vedle práva, aby tím raněním Jan Bukač, které se Václavovi Jenčatovi v té půtce jich stalo, vinen byl, a on rychtář, sa úřed- níkem přísežným, z toho jest obžalován, a vedle práva, kdyby naň to bylo uvedeno, u velikú by pokutu právem vyměřenú přijíti a upadnüti mohl: a protož on Jan Bukač rychtář tu pří sahu, kterúž k úřadu svému rychtářskému má, aby zjevně přijal, že tím, čím jeho Václav Jenčato viní, a tak ani tím raněním, jemu vinen není. Actum fer. IIII. post Petri et Pauli ap. [30. června| a. 1518. (Tamtéž fol. 109.) 16. 1519, na počátku února. (Mezi Bene- šem kramářem a Matoušem o smlouvy.) Beneš Mirek z Solopisk, spolusúsed náš, mluvil jest před právem naším na místě Beneše kramáře : Smlúvu, kterú má Beneš kramář s p. Matúšem, že přátelé p. Matoušovi jemu tu smlúvu zdvi- hají a mezi jinú řečí za to žádali, aby při- psáno bylo, že tak Beneš praví: jestliže p. Matúš chce s ním pokoj míti, že on s ním také i k němu se přátelsky zachovati [chce]. Pakli nechce, má tpho vuoli. Než poněvadž p. Ma- touš za své přátely nechce Benešovi přiřéci, aby před nimi pokoj měl, že on také tak praví: přihodilo-li by se co jemu od přátel Benešových, že také tím povinen býti nechce. A p. Matúš též jest připsati kázal: že já v smlúvě stál jsem a stojím i přátelé moji též. Než poněvadž on smlúvu všetečně zdvihá, v tom já VMti páni za opatření žádám. Při druhém stání p. Beneš Mirek na místě Be- neše kramáře žádal, aby žaloba připsaná čtena byla, i při tom mluvě: jakož jest připsáno, že Matúš smlúvu s Benešem učiněnú drží i přá- telé jeho též, to jest on mluvil, ale tak se nenalézá, neb přátelé jeho smlúvu zdvihli“ jej uplundrovali; pohrůžky jemu činili. Ale Beneš jako dobrý smlúvu jest zdržel, a co naň přišlo od přátel Matúšových, to vše snes a strpěl, a před VMt pány přinesl a na to svědky vedl. Při tom pan Matúš učinil otázku
Strana 440
440 na puovoda, mají-li více svědkuov. Odpovédéli, k té při že nemají. Odpor mluvil: Jakož sú prožalování učinili, že bychom smlúvy nezdrželi, a přátelé moji že by smlúvu zdvihli Benešovi a pohrůžky činili; tomu já s přátely svými odpor činím, neb sú se jako dobří zachovali, a že žaloby podle práva nepokazují. Původ: Žalobu, kterúů jsme učinili, tu svědky dosta- tečně pokazujem, že sú smlúvy Benešovi zdvihli. Odpor; Přátelé moji teď stojí, viníš-li je čím? Puovod: Těchto já neviním. Odpor: Což jest prožalováno, toho dostatečně. podle práva ne- dokazují, neb svědkové vztahují se na dceru mü a ne na prátely; a také svédkové v slovích se nesrovnávajf, a toho, což jest proZalováno, toho týmiž svědky slušně není dokázáno. A podle toho za opatření podle práva žádám. My pak slyševše žalobu i odpor a svědomí s pilností rozváživše, poněvadž prožalování učiněno jest od Beneše kramáře na Matúše a na přátely jeho, žeby Benešovi smlúvy ne- zdrZeli, jej plundrovali a pohrüzky činili, podle té žaloby že svědky dostatečně podle práva na Matúše a na přátely jeho nepokázal, aby oni jemu smlúvu zdvihati měli: nalézáme ve jméno boží vedle práva našeho, vyšší právo vyhraZujíc, a za spravedlivé vypovídáme, že v tom Matúš s přátely svými Benešovi kra- máři nic povinen není. A což se dotýče dcery Matúšovy, na kterúž sú svědky vedli bez pří- tomnosti její, žeby Benešovi pohrůžky činiti měla: právo se jemu nezavírá, chce-li ji viniti tu, kdež ku právu přísedí; a které straně ná- lezu a vejpovědi přijíti by se nezdálo, vyšší právo se nezavírá. A Matúš, strana odporní, nález a vejpověď naši jest přijal, ale Beneš kramář se jest odvolal. Dán v Kouřimi v pon- dělí řed Hromnicemi [31. ledna] l. sc XVIIII*. Tu my — potvrzujeme. Actum in consilio fer. III. ante Purificationem M. V. a. 1519. (Tamtéz fol. 110.) 17. 1519, 18. července. (Mezi Jifíkem Trčkou a Janem Bukačem rychtářem.) Jiřík Trčka, spolusúsed náš a přísežný konšel obecní, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: žalobu čině na Jana Bukaée, rychtáre inésta našeho, podal jest cedule sepsané před právo naše. K tomu Jan rychtář, strana odporní, podal jest též cedule sepsané. Při jiném pak stání táž strana odporní mluviti poručiv proti Jiříkovi Trčkovi: že což jest jemu učinil, že jest to mohl a měl jako rychtář právo učiniti, nercii raniti, ale i zamordovati, neb jest od ného a pomoeníkuov jeho bit, rván, tlačen, až hanba mluviti, jak se jest jemu pfihodilo. A kdož práva ne&anuje, právo jeho Sanovati povinno není. Nébrž kdo na právo sáhne, že právo moc má, naň sáhnúti a k němu se tak zachovati, jakž toho potřeba nejvejš káže, ja- kož to z té příhody musil, sebe lituje a lehkosti své, učiniti. Neb ani řečí ani skutkem naň jest rychtář nepočal, než toliko jemu, což slyšel mluviti, mluvil, jako přítel příteli, ne aby ji- stil, že by tak bylo, by Trčka měl odprošovati Saka, než že Sak praví. A že Trčka upřímo tomu nechtěl dorozuměti, ale znamenitě rych- táře jest hanlivými slovy dotýkal mluvě: že kdožkoli praví, že bych jeho prosil, že v hrdlo lže jako zrádce, i ty pravíš-li, že v hrdlo lžeš jako zrádce. A tento že by měl mluviti: Milý Tréko, ját to Sakovi vuoči mluviti chci, kdež chceš před pány i jinde, že jest to mluvil, a nedávej mi zrádcí. A on jemu bez přestání vždy lži dával, a potom dav jemu pěstí, s ji- nými jej bili, tlačili a svúů vuoli provodili, neprohlédajíce k sobě ani k úřadu a právu. Strana původa proti těm řečem dal mluviti: ne tím způsobem naň jest sáhl jako na právo, neb jest žádnému nic ani pánuom neučinil, aby měl proč od rychtáře napraven býti a tak se právu zprotiviti, neZ toliko proti řeči a osobě že jest mluvil; však když toho rychtář nejistí, ani na Trčku toho jistě praví, aby měl Saka odprošovati, že on také k němu toho jest nemluvil a jemu lži jest nedával, než tomu, kdož jest to mluvil. A kdež praví, že jest to dobře měl a mohl učiniti vedle práva a jej bíti i zabíti: myť toho práva neznáme, anébrž ani za právo držíme, i toho žádáme,
440 na puovoda, mají-li více svědkuov. Odpovédéli, k té při že nemají. Odpor mluvil: Jakož sú prožalování učinili, že bychom smlúvy nezdrželi, a přátelé moji že by smlúvu zdvihli Benešovi a pohrůžky činili; tomu já s přátely svými odpor činím, neb sú se jako dobří zachovali, a že žaloby podle práva nepokazují. Původ: Žalobu, kterúů jsme učinili, tu svědky dosta- tečně pokazujem, že sú smlúvy Benešovi zdvihli. Odpor; Přátelé moji teď stojí, viníš-li je čím? Puovod: Těchto já neviním. Odpor: Což jest prožalováno, toho dostatečně. podle práva ne- dokazují, neb svědkové vztahují se na dceru mü a ne na prátely; a také svédkové v slovích se nesrovnávajf, a toho, což jest proZalováno, toho týmiž svědky slušně není dokázáno. A podle toho za opatření podle práva žádám. My pak slyševše žalobu i odpor a svědomí s pilností rozváživše, poněvadž prožalování učiněno jest od Beneše kramáře na Matúše a na přátely jeho, žeby Benešovi smlúvy ne- zdrZeli, jej plundrovali a pohrüzky činili, podle té žaloby že svědky dostatečně podle práva na Matúše a na přátely jeho nepokázal, aby oni jemu smlúvu zdvihati měli: nalézáme ve jméno boží vedle práva našeho, vyšší právo vyhraZujíc, a za spravedlivé vypovídáme, že v tom Matúš s přátely svými Benešovi kra- máři nic povinen není. A což se dotýče dcery Matúšovy, na kterúž sú svědky vedli bez pří- tomnosti její, žeby Benešovi pohrůžky činiti měla: právo se jemu nezavírá, chce-li ji viniti tu, kdež ku právu přísedí; a které straně ná- lezu a vejpovědi přijíti by se nezdálo, vyšší právo se nezavírá. A Matúš, strana odporní, nález a vejpověď naši jest přijal, ale Beneš kramář se jest odvolal. Dán v Kouřimi v pon- dělí řed Hromnicemi [31. ledna] l. sc XVIIII*. Tu my — potvrzujeme. Actum in consilio fer. III. ante Purificationem M. V. a. 1519. (Tamtéz fol. 110.) 17. 1519, 18. července. (Mezi Jifíkem Trčkou a Janem Bukačem rychtářem.) Jiřík Trčka, spolusúsed náš a přísežný konšel obecní, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: žalobu čině na Jana Bukaée, rychtáre inésta našeho, podal jest cedule sepsané před právo naše. K tomu Jan rychtář, strana odporní, podal jest též cedule sepsané. Při jiném pak stání táž strana odporní mluviti poručiv proti Jiříkovi Trčkovi: že což jest jemu učinil, že jest to mohl a měl jako rychtář právo učiniti, nercii raniti, ale i zamordovati, neb jest od ného a pomoeníkuov jeho bit, rván, tlačen, až hanba mluviti, jak se jest jemu pfihodilo. A kdož práva ne&anuje, právo jeho Sanovati povinno není. Nébrž kdo na právo sáhne, že právo moc má, naň sáhnúti a k němu se tak zachovati, jakž toho potřeba nejvejš káže, ja- kož to z té příhody musil, sebe lituje a lehkosti své, učiniti. Neb ani řečí ani skutkem naň jest rychtář nepočal, než toliko jemu, což slyšel mluviti, mluvil, jako přítel příteli, ne aby ji- stil, že by tak bylo, by Trčka měl odprošovati Saka, než že Sak praví. A že Trčka upřímo tomu nechtěl dorozuměti, ale znamenitě rych- táře jest hanlivými slovy dotýkal mluvě: že kdožkoli praví, že bych jeho prosil, že v hrdlo lže jako zrádce, i ty pravíš-li, že v hrdlo lžeš jako zrádce. A tento že by měl mluviti: Milý Tréko, ját to Sakovi vuoči mluviti chci, kdež chceš před pány i jinde, že jest to mluvil, a nedávej mi zrádcí. A on jemu bez přestání vždy lži dával, a potom dav jemu pěstí, s ji- nými jej bili, tlačili a svúů vuoli provodili, neprohlédajíce k sobě ani k úřadu a právu. Strana původa proti těm řečem dal mluviti: ne tím způsobem naň jest sáhl jako na právo, neb jest žádnému nic ani pánuom neučinil, aby měl proč od rychtáře napraven býti a tak se právu zprotiviti, neZ toliko proti řeči a osobě že jest mluvil; však když toho rychtář nejistí, ani na Trčku toho jistě praví, aby měl Saka odprošovati, že on také k němu toho jest nemluvil a jemu lži jest nedával, než tomu, kdož jest to mluvil. A kdež praví, že jest to dobře měl a mohl učiniti vedle práva a jej bíti i zabíti: myť toho práva neznáme, anébrž ani za právo držíme, i toho žádáme,
Strana 441
Kouřim (1519). at toho dokáží, což mluviti smějí. Než že Trčka žádné péče naň neměl, naděje se, po- něvadž hospodářem sám i on zavázána byla [sic], a hospodáři přiřekli, aby nic nepočínali, než právem živi byli, že jakož on tak Bukač pokojně se k sobě zachovají. Kdež pak měl jest to rychtář učiniti pod takovým závazkem a přiřčením svým čili nic, aby to právem vá- ženo bylo. A tak ty i jiné řeči mluvice vedli svědky. My pak vážíce žalobu i odpor a pře lí- čení, i svědky z obú stran s pilností váživše, takto mezi nimi nalézáme a ve jméno boží za spravedlivé podle práva našeho vypovídáme : Poněvadž vedle příhody a svědomí Jiříka Trčky pro ty řeči toliko slyšené sobě mluvíce, od rych- táre řečí duotklivů a hanlivúů i skutkem na Jana rychtáře jest sáhl, a Jan Bukač, též opo- vrhši právo, sám sobě túž příhodu napravoval a Trčku hanebně jest ranil; poněvadž obadva právo opovrhše sama sobě řečí i skutkem na- pravovala, že páni obadva v svú kázeň a v své trestání berou tak a potud, pokudž jednoho každého provina káže, trestati je chtí. A řeči hanlivé všecky, které sú byly, ty zdvihají a na budácí Casy v nic obracují, Ze jim k Skodé býti nemají. Jan Bukač vejpovéd naši přijal jest, ale Jiřík Trčka se odvolal. Dán v Kou- řimi v pátek před sv. Vítem [10. června] 1. etc. XVIIII*. Tu my — potvrzujeme, toto zvlásté při- dávajíce vedle práva: Poněvadž on Jiřík Trčka toho podle své žaloby, že by Jan Bukač rychtář na něho stál a jeho zamordovati chtěl i zranil, neprovedl dostatečně vedle práva, neb Václav Jenčato za svědka jemu býti nemuož, poněvadž s ním Janem Bukačem ve při o ta- kovou a podobnou věc jest byl, a Jan Zoubek jest svědek jeden, na kterého vedle práva ortel vypovědín býti nemuož: i z těch příčin jemu Jiříkovi Trčkovi Jan Bukač rychtář tou pokutou vedle práva povinen není. Než které sú řeči jiné mezi nimi i bití v domě Jiříka rejthara prošly, toho my vedle ortele vašeho Archiv Český XXVI. 441 při tom necháváme, a vy vedle řádu a úřadu vašeho k tomu immuožte a máte spravedlivě přístúpati. Actum feria IL. ante Magdalenae [18. července] a. 1519. (Tamtéž fol. 112.) 18. 1519, 16. prosince. (Mezi Janem Do- břichovským a Matoušem 2 Koberovic.) Jan Dobřichovský vinil jest Matúše z Koberovic, spolusúseda našeho, že by zaň slíbil za nějaký kůň, a slíbiv, své dáti jest musil 12'/, kop a 10 gr. míš. Druhé, týž Jan Dobřichovský ob- vinil jest Matouše, že by jemu koně plesnivého půjčil, aby se jím domuov vezl, a že jest jemu týž Matúš toho koně zas nevrátil i s chomútem, a pravě Jan Dobřichovský, že jest za ten kuoň 9 kop gr. dal. Třetí, Jan nadepsaný téhož Matúše obvinil, že by jemu dal 20 zl. uh. na zlatě i na váze dobrých, a že jest jemu řekl týž Matúš, při jeho vyvésti a provésti bez škody, a tomu že jest dosti neučinil. Žádaje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. A na to na všecko Jan Dobřichovský pokázal jest svědomí listovní pod pečetí pánuov Nym- burských. Proti tomu Matúš z Koberovic čině odpor mluvil: však jsú se svolili žalobu všicku dostatečně provésti, ale že neprovozují nežli dva artikule, a třetího nic, a tak že rčení svému dosti nečiní, a tudy v při své padají, a tím já proti nim jsem práv. Druhé, že když jest po- třeba přišla na Jana Dobfichovského, Ze jest žádal téhož Matúše, aby s ním v té potřebě stával, že jemu za práci jeho chce učiniti ; a že jest i to k němu mluvil, že na tento čas jest i hrdlem nebezpečen, aby jemu kuoň zjednal a koupil; i tento kuoň druhý, z kte- réhož jej viní, že jest jemu dal i zlatých ně- kolik za práci jeho, a že jemu Jan tím povinen byl. Kuoň ten jeden zaplatil, i druhý dáti měl vedle společního jich zůstání potajného. V tom týž Matúš P. Boha se dokládaje, že jest to tak, a k tomu svědomí vedl jest. Proti tomu Jan Dobřichovský dal jest mluviti, že což Jan mluví, zvlášt o ty dva artykule, což se koní dotýče, že to dostatečně provodí; než třetího artykule že nyní zanechává a na tento čas b6
Kouřim (1519). at toho dokáží, což mluviti smějí. Než že Trčka žádné péče naň neměl, naděje se, po- něvadž hospodářem sám i on zavázána byla [sic], a hospodáři přiřekli, aby nic nepočínali, než právem živi byli, že jakož on tak Bukač pokojně se k sobě zachovají. Kdež pak měl jest to rychtář učiniti pod takovým závazkem a přiřčením svým čili nic, aby to právem vá- ženo bylo. A tak ty i jiné řeči mluvice vedli svědky. My pak vážíce žalobu i odpor a pře lí- čení, i svědky z obú stran s pilností váživše, takto mezi nimi nalézáme a ve jméno boží za spravedlivé podle práva našeho vypovídáme : Poněvadž vedle příhody a svědomí Jiříka Trčky pro ty řeči toliko slyšené sobě mluvíce, od rych- táre řečí duotklivů a hanlivúů i skutkem na Jana rychtáře jest sáhl, a Jan Bukač, též opo- vrhši právo, sám sobě túž příhodu napravoval a Trčku hanebně jest ranil; poněvadž obadva právo opovrhše sama sobě řečí i skutkem na- pravovala, že páni obadva v svú kázeň a v své trestání berou tak a potud, pokudž jednoho každého provina káže, trestati je chtí. A řeči hanlivé všecky, které sú byly, ty zdvihají a na budácí Casy v nic obracují, Ze jim k Skodé býti nemají. Jan Bukač vejpovéd naši přijal jest, ale Jiřík Trčka se odvolal. Dán v Kou- řimi v pátek před sv. Vítem [10. června] 1. etc. XVIIII*. Tu my — potvrzujeme, toto zvlásté při- dávajíce vedle práva: Poněvadž on Jiřík Trčka toho podle své žaloby, že by Jan Bukač rychtář na něho stál a jeho zamordovati chtěl i zranil, neprovedl dostatečně vedle práva, neb Václav Jenčato za svědka jemu býti nemuož, poněvadž s ním Janem Bukačem ve při o ta- kovou a podobnou věc jest byl, a Jan Zoubek jest svědek jeden, na kterého vedle práva ortel vypovědín býti nemuož: i z těch příčin jemu Jiříkovi Trčkovi Jan Bukač rychtář tou pokutou vedle práva povinen není. Než které sú řeči jiné mezi nimi i bití v domě Jiříka rejthara prošly, toho my vedle ortele vašeho Archiv Český XXVI. 441 při tom necháváme, a vy vedle řádu a úřadu vašeho k tomu immuožte a máte spravedlivě přístúpati. Actum feria IL. ante Magdalenae [18. července] a. 1519. (Tamtéž fol. 112.) 18. 1519, 16. prosince. (Mezi Janem Do- břichovským a Matoušem 2 Koberovic.) Jan Dobřichovský vinil jest Matúše z Koberovic, spolusúseda našeho, že by zaň slíbil za nějaký kůň, a slíbiv, své dáti jest musil 12'/, kop a 10 gr. míš. Druhé, týž Jan Dobřichovský ob- vinil jest Matouše, že by jemu koně plesnivého půjčil, aby se jím domuov vezl, a že jest jemu týž Matúš toho koně zas nevrátil i s chomútem, a pravě Jan Dobřichovský, že jest za ten kuoň 9 kop gr. dal. Třetí, Jan nadepsaný téhož Matúše obvinil, že by jemu dal 20 zl. uh. na zlatě i na váze dobrých, a že jest jemu řekl týž Matúš, při jeho vyvésti a provésti bez škody, a tomu že jest dosti neučinil. Žádaje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. A na to na všecko Jan Dobřichovský pokázal jest svědomí listovní pod pečetí pánuov Nym- burských. Proti tomu Matúš z Koberovic čině odpor mluvil: však jsú se svolili žalobu všicku dostatečně provésti, ale že neprovozují nežli dva artikule, a třetího nic, a tak že rčení svému dosti nečiní, a tudy v při své padají, a tím já proti nim jsem práv. Druhé, že když jest po- třeba přišla na Jana Dobfichovského, Ze jest žádal téhož Matúše, aby s ním v té potřebě stával, že jemu za práci jeho chce učiniti ; a že jest i to k němu mluvil, že na tento čas jest i hrdlem nebezpečen, aby jemu kuoň zjednal a koupil; i tento kuoň druhý, z kte- réhož jej viní, že jest jemu dal i zlatých ně- kolik za práci jeho, a že jemu Jan tím povinen byl. Kuoň ten jeden zaplatil, i druhý dáti měl vedle společního jich zůstání potajného. V tom týž Matúš P. Boha se dokládaje, že jest to tak, a k tomu svědomí vedl jest. Proti tomu Jan Dobřichovský dal jest mluviti, že což Jan mluví, zvlášt o ty dva artykule, což se koní dotýče, že to dostatečně provodí; než třetího artykule že nyní zanechává a na tento čas b6
Strana 442
442 od něho pouští, že svědkuov, kteříž by k tomu svědčiti měli, na ten čas v zemi není. A Matúš že mluví slova holá a jich ničímž neprokazuje ani provodí; žádaje v tom podle práva za opatření. A s tím obě straně ku právu sú přistúpily. Tu my slyševše žalobu i odpor, pře líčení a svědky z vobůú stran s pilností váživše, takto o tom vypovídáme, podle práva našeho ve jméno boží za spravedlivé nalézáme: Poně- vadž Jan Dobřichovský dostatečně jest to po- kázal svým svědomím, že jest za ten kuoň slíbil i své dáti musil; a k tomu i svědek téhož Matúše s svědomím Jana Dobřichovského se srovnává, že jest jej řekl zaplatiti a ne. zaplatil, a Jan poněvadž jest jej vedle slibu svého za Matúše zaplatil, že je mu týž Matúš tou 12'/, kopou a 10 gr. povinen, aby jemu zase navrátil. A což se druhého koně ples- nivého dotýče, kteréhož on Jan Dobřichovský, tak jakž praví, že jest půjčil, a to svědkem dokazuje jedním, že jest jeho Matúš nechal i s chomútem, a on Matúš že by se řekl s Janem o něj smluviti: poněvadž toho do- statečně Matúš nepokázal, by jemu ten kuoň plesnivý, kterýmž se jest domuov vezl, tak jakž svědkové ukazují, dal, než nějaků bronku, že Matúš jest povinen s týmž Janem o kuoň plesnivy se smluviti. A chce-li Jana Matúš z té bronky viniti, na kterúž svědomí vede, že by jemu jej dal, právo se jemu nezavírá. A což se třetího artykule dotýče, poněvadž sú prožalovavše od toho pustili dobrovolně, že Janovi Matúš na ten čas tím povinen není. Než což se řčení mezi nimi potajného dotýče, kteréhož Matúš v svém odporu dotýkal, že by jemu za práci jeho, kterúž jest pro Jana Do- břichovského vedl, řekl učiniti, zdá-li se Ma- túšovi z toho řčení Jana viniti, právo se jemu nezavírá. A Jan Dobrichovsky nález a vej- pověď naši jest přijal, ale Matúš — se od- volal. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Marku [29. dubna] léta etc. XVIIII*. Tu my — potvrzujeme, a tietiho kusu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: o 20 zl., poněvadž strany ortel váš ujavše před naším právem mlčí, toho také nezdviháme podle práva města našeho. Actum fer. VI. post Luciae [16. prosince] a. 1519. (Tamtéž fol. 111.) 19. 1519, 16. prosince. (Mezi Václavem Slunéčkem a Matějem Zhryzelem o kožich liščí.) Václav Slunéčko řečený obvinil jest Matěje Zhryzela, že by jemu vzal kožich liščí za 11 kop gr., který byl dal Šandové, i že jej na ní vymluvil pravě, že sú jej zabili, k tomu šňoru hedvábnü, a na té šňoře klenotuov za 4 kopy gr., a na frejmarku že zuostal dluhu 1 kopu gr., a za uzdu 15 gr. č. a věrtel hrachu, žá- daje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. A na to týž Václav vedl jest svědky tyto. Proti tomu Matěj odpor čině skrze pana purg- krabí Karštejnského dal jest mluviti: K tomu se Matěj zná, že jest čubu vzal, ale že jest ji vzal s povolením Václava Slunéčky v dluhu, kdež jest jemu byl dlužen 7 kop gr. č. a 10 gr. Ale šňory že jest tu žádné nebylo, ani jiných klenotuov, krom čuby, a na to týž Ma- túš vedl jest svědky. Tu Václav Slunéčko mluvil jest takto, že jest toho nikdy žádný od něho neslyšel, abych k vzetí kožichu po- volení dal, a že jest Matějovi nikdy dlužen nebyl, než toliko sedm kop gr. míně dvadcíti gr. že jest jemu spravedlivě dlužen a víc uic. A s tím obě straně ku právu sú přistúpily. Tu my — nalézáme: Poněvadž Matěj před právem dobrovolně se jest seznal, že jest čubu od Šandové vzal, a toho dostatečně podle práva jest nedokázal, aby Václav k tomu vzetí povolení dal: že Matěj Václavovi čubú jest povinen, aneb jemu za ni 11 kop dáti. A též Václav dluh 7 kop, k kterémuž se seznal, při témž času hned Matějovi aby dal a zaplatil. A což se šňory a prstenuov dotýče, poněvadž Václav dostačně nepokázal, aby to jemu Matěj bral, že jemu tím povinen není. Než chce-li Vác- lav Šandovou z šňory a těch klenotnov viniti, právo se jemu nezavírá. A což se té kopy a věr- tele hrachu dotýče, poněvadž to Václav svěd-
442 od něho pouští, že svědkuov, kteříž by k tomu svědčiti měli, na ten čas v zemi není. A Matúš že mluví slova holá a jich ničímž neprokazuje ani provodí; žádaje v tom podle práva za opatření. A s tím obě straně ku právu sú přistúpily. Tu my slyševše žalobu i odpor, pře líčení a svědky z vobůú stran s pilností váživše, takto o tom vypovídáme, podle práva našeho ve jméno boží za spravedlivé nalézáme: Poně- vadž Jan Dobřichovský dostatečně jest to po- kázal svým svědomím, že jest za ten kuoň slíbil i své dáti musil; a k tomu i svědek téhož Matúše s svědomím Jana Dobřichovského se srovnává, že jest jej řekl zaplatiti a ne. zaplatil, a Jan poněvadž jest jej vedle slibu svého za Matúše zaplatil, že je mu týž Matúš tou 12'/, kopou a 10 gr. povinen, aby jemu zase navrátil. A což se druhého koně ples- nivého dotýče, kteréhož on Jan Dobřichovský, tak jakž praví, že jest půjčil, a to svědkem dokazuje jedním, že jest jeho Matúš nechal i s chomútem, a on Matúš že by se řekl s Janem o něj smluviti: poněvadž toho do- statečně Matúš nepokázal, by jemu ten kuoň plesnivý, kterýmž se jest domuov vezl, tak jakž svědkové ukazují, dal, než nějaků bronku, že Matúš jest povinen s týmž Janem o kuoň plesnivy se smluviti. A chce-li Jana Matúš z té bronky viniti, na kterúž svědomí vede, že by jemu jej dal, právo se jemu nezavírá. A což se třetího artykule dotýče, poněvadž sú prožalovavše od toho pustili dobrovolně, že Janovi Matúš na ten čas tím povinen není. Než což se řčení mezi nimi potajného dotýče, kteréhož Matúš v svém odporu dotýkal, že by jemu za práci jeho, kterúž jest pro Jana Do- břichovského vedl, řekl učiniti, zdá-li se Ma- túšovi z toho řčení Jana viniti, právo se jemu nezavírá. A Jan Dobrichovsky nález a vej- pověď naši jest přijal, ale Matúš — se od- volal. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Marku [29. dubna] léta etc. XVIIII*. Tu my — potvrzujeme, a tietiho kusu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: o 20 zl., poněvadž strany ortel váš ujavše před naším právem mlčí, toho také nezdviháme podle práva města našeho. Actum fer. VI. post Luciae [16. prosince] a. 1519. (Tamtéž fol. 111.) 19. 1519, 16. prosince. (Mezi Václavem Slunéčkem a Matějem Zhryzelem o kožich liščí.) Václav Slunéčko řečený obvinil jest Matěje Zhryzela, že by jemu vzal kožich liščí za 11 kop gr., který byl dal Šandové, i že jej na ní vymluvil pravě, že sú jej zabili, k tomu šňoru hedvábnü, a na té šňoře klenotuov za 4 kopy gr., a na frejmarku že zuostal dluhu 1 kopu gr., a za uzdu 15 gr. č. a věrtel hrachu, žá- daje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. A na to týž Václav vedl jest svědky tyto. Proti tomu Matěj odpor čině skrze pana purg- krabí Karštejnského dal jest mluviti: K tomu se Matěj zná, že jest čubu vzal, ale že jest ji vzal s povolením Václava Slunéčky v dluhu, kdež jest jemu byl dlužen 7 kop gr. č. a 10 gr. Ale šňory že jest tu žádné nebylo, ani jiných klenotuov, krom čuby, a na to týž Ma- túš vedl jest svědky. Tu Václav Slunéčko mluvil jest takto, že jest toho nikdy žádný od něho neslyšel, abych k vzetí kožichu po- volení dal, a že jest Matějovi nikdy dlužen nebyl, než toliko sedm kop gr. míně dvadcíti gr. že jest jemu spravedlivě dlužen a víc uic. A s tím obě straně ku právu sú přistúpily. Tu my — nalézáme: Poněvadž Matěj před právem dobrovolně se jest seznal, že jest čubu od Šandové vzal, a toho dostatečně podle práva jest nedokázal, aby Václav k tomu vzetí povolení dal: že Matěj Václavovi čubú jest povinen, aneb jemu za ni 11 kop dáti. A též Václav dluh 7 kop, k kterémuž se seznal, při témž času hned Matějovi aby dal a zaplatil. A což se šňory a prstenuov dotýče, poněvadž Václav dostačně nepokázal, aby to jemu Matěj bral, že jemu tím povinen není. Než chce-li Vác- lav Šandovou z šňory a těch klenotnov viniti, právo se jemu nezavírá. A což se té kopy a věr- tele hrachu dotýče, poněvadž to Václav svěd-
Strana 443
Kouřim (1519—1520). kem jedním provedl, že jemu jest to dlužen, a Matěj odpor čině praví, že dlužen není: že se Matěj podle práva proti tomu svědku po- vinen jest očistiti. Václav Slunéčko vejpověď naši přijal jest, ale Matěj — se jest odvolal. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Vondřeji [2. prosince] l. etc. X VIITI*. Tu my — potvrzujeme. Actum die Ve neris post Luciam [16. prosince] a. 1519. (Tamtéž fol. 113.) 20.*) 1519, 16. prosince. (Mezi Fiolkou a některými havéři 2 jedné a. Pavlem s Beadédic obeslaným z strany druhé o zsekání a ochromení.) Fiolka a havéři obvinili sú Pavla z Bezdědic, rodiče a spolusúseda našeho, mluvíc, že se jim stala příhoda od Pavla nadepsaného v městě na- šem pod řádem a právem nepořádná, nekřesťan- ská i nešlechetná, že jsú na svém zdraví mrzce a hanebné ohaveni, zsekáni a zchromeni, ježto by toho pohan jeden druhému neučinil, ježto jsú také oni k tomu žádné příčiny nedali, než patříce na řád a ustanovení VMti, kdež jste rozkázati ráčili domácím i přespolním s tesáky nechoditi, že se tak zachovali. Ale on zření k VMti žádného ani ku právu nemaje, usta- novení VMti v nic sobě obrátiv, s braní jest chodil, je o jich zdraví připravil; ježto oni kdyby též sobě ustanovení a rozkázání VMti nevážili a braň při sobě měli, jistě že by se jemu tak sekati a o své zdraví připraviti ne dali. A též i přátelé jich kdyby na vás a právo VMti nepatřili, že by nad ním pomstu učinili takovü, že by se jím jiní trestati musili. I VMti za to žádají, že jich v takové jich příhodě, kteráž se jest jim jakožto služebníkóm VMti přihodila, ráčíte vedle práva litovati; neb to ráčíte znáti, kdož řád a právo opovrhá, svévolně koho zseká neb zchromí, jaké pomsty a neb pokuty vedle práva jest hoden, že se k tomuto též vedle téhož práva ráčíte spravedlivě zachovati. Proti tomu Pavel mluviti dal, že oni jdúc po noci, křiky a hurty činili, kdež jest bylo též zapovědíno, aby pokřikuov nočních nečinili; a že Pavel mluvil k nim, aby toho zanechali, než jemu láli; a 443 on nemoha toho nikterakž zbýti, musil to uči- niti, jsa jimi k tomu přinucen. A nato vedeno jest svědomí. My pak — takto o tom nalézáme a vy- povídáme: Poněvadž Fiolka s havéři Pavla svrchupsaného z toho sú před právem obvinili, že by je pořadem a právem bez jich provinění zsekal a ochromil, tak jakž ta žaloba šíře to v sobě drží a ukazuje; a on Pavel toho jest svědomím dostatečně podle práva nikterakž neodvedl, by oni jakym počátkem příčinu k tomu dali; než že jest Pavel to svévolně jim učinil a v tom proti právu jest provinil; i my jakožto obránce práva k témuž Pavlovi pro takový jeho nevážný účinek zachovati se chcem, vedle práva a pokuty nato od staro- dávna ustanovené, kteréž na tento čas před stranami nepotřebí oznamovati, A což se Fijolky a Přestúpila od téhož Pavla ochromení dotýče, na každého z nich po desíti hřivnách vedle práva našeho povinen jest týž Pavel po- ložiti ve dvú nedělích pořád zběhlých. Puovod pře vejpověď naši jest přijal, ale Pavel se od- volal. Dán v Kouřimi fer. VI. post Conceptionis B. V. [9. prosince] a. etc. XVIIII. Tu wy z plnosti práva vrchního ortele vašeho v tom, což jest v něm položeno, po- tvrzujeme, než toto k tomu z pravého práva přidáváme: kdež jest v žalobě od Fiolky a Přestúpila proti Pavlovi učiněné položeno, že by jim Pavel nešlechetně učinil, poněvadž se to z svědkuo nalézá, že mezi Pavlem z Bez- dědic a Fiolkou a Prestipilem predesly jsu řeči duotklivé a půtky, z kterýchž potom jest až k bitvě přišlo: i z té příčiny on Pavel tu jest nic proti své cti a poctivosti škodu aneb kterú újmu nésti měl, zvláště že se v tom skutku a té příhodě žádný jeho vklad proti právu, aby na ně Fiolku a Přestupila z úmysla státi aneb jíti měl, nenalézá podle práva města našeho. Actum fer. VI. post Luciae [16. prosince] anno 1519. (Tamtéž fol. 114.) *) Viz AC. XXI. str. 151. 21. 1520, 5. ledna. (Mezi Zigmundem Bílkem a Jakubem, synem Roubíčkovým, o vle- 56*
Kouřim (1519—1520). kem jedním provedl, že jemu jest to dlužen, a Matěj odpor čině praví, že dlužen není: že se Matěj podle práva proti tomu svědku po- vinen jest očistiti. Václav Slunéčko vejpověď naši přijal jest, ale Matěj — se jest odvolal. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Vondřeji [2. prosince] l. etc. X VIITI*. Tu my — potvrzujeme. Actum die Ve neris post Luciam [16. prosince] a. 1519. (Tamtéž fol. 113.) 20.*) 1519, 16. prosince. (Mezi Fiolkou a některými havéři 2 jedné a. Pavlem s Beadédic obeslaným z strany druhé o zsekání a ochromení.) Fiolka a havéři obvinili sú Pavla z Bezdědic, rodiče a spolusúseda našeho, mluvíc, že se jim stala příhoda od Pavla nadepsaného v městě na- šem pod řádem a právem nepořádná, nekřesťan- ská i nešlechetná, že jsú na svém zdraví mrzce a hanebné ohaveni, zsekáni a zchromeni, ježto by toho pohan jeden druhému neučinil, ježto jsú také oni k tomu žádné příčiny nedali, než patříce na řád a ustanovení VMti, kdež jste rozkázati ráčili domácím i přespolním s tesáky nechoditi, že se tak zachovali. Ale on zření k VMti žádného ani ku právu nemaje, usta- novení VMti v nic sobě obrátiv, s braní jest chodil, je o jich zdraví připravil; ježto oni kdyby též sobě ustanovení a rozkázání VMti nevážili a braň při sobě měli, jistě že by se jemu tak sekati a o své zdraví připraviti ne dali. A též i přátelé jich kdyby na vás a právo VMti nepatřili, že by nad ním pomstu učinili takovü, že by se jím jiní trestati musili. I VMti za to žádají, že jich v takové jich příhodě, kteráž se jest jim jakožto služebníkóm VMti přihodila, ráčíte vedle práva litovati; neb to ráčíte znáti, kdož řád a právo opovrhá, svévolně koho zseká neb zchromí, jaké pomsty a neb pokuty vedle práva jest hoden, že se k tomuto též vedle téhož práva ráčíte spravedlivě zachovati. Proti tomu Pavel mluviti dal, že oni jdúc po noci, křiky a hurty činili, kdež jest bylo též zapovědíno, aby pokřikuov nočních nečinili; a že Pavel mluvil k nim, aby toho zanechali, než jemu láli; a 443 on nemoha toho nikterakž zbýti, musil to uči- niti, jsa jimi k tomu přinucen. A nato vedeno jest svědomí. My pak — takto o tom nalézáme a vy- povídáme: Poněvadž Fiolka s havéři Pavla svrchupsaného z toho sú před právem obvinili, že by je pořadem a právem bez jich provinění zsekal a ochromil, tak jakž ta žaloba šíře to v sobě drží a ukazuje; a on Pavel toho jest svědomím dostatečně podle práva nikterakž neodvedl, by oni jakym počátkem příčinu k tomu dali; než že jest Pavel to svévolně jim učinil a v tom proti právu jest provinil; i my jakožto obránce práva k témuž Pavlovi pro takový jeho nevážný účinek zachovati se chcem, vedle práva a pokuty nato od staro- dávna ustanovené, kteréž na tento čas před stranami nepotřebí oznamovati, A což se Fijolky a Přestúpila od téhož Pavla ochromení dotýče, na každého z nich po desíti hřivnách vedle práva našeho povinen jest týž Pavel po- ložiti ve dvú nedělích pořád zběhlých. Puovod pře vejpověď naši jest přijal, ale Pavel se od- volal. Dán v Kouřimi fer. VI. post Conceptionis B. V. [9. prosince] a. etc. XVIIII. Tu wy z plnosti práva vrchního ortele vašeho v tom, což jest v něm položeno, po- tvrzujeme, než toto k tomu z pravého práva přidáváme: kdež jest v žalobě od Fiolky a Přestúpila proti Pavlovi učiněné položeno, že by jim Pavel nešlechetně učinil, poněvadž se to z svědkuo nalézá, že mezi Pavlem z Bez- dědic a Fiolkou a Prestipilem predesly jsu řeči duotklivé a půtky, z kterýchž potom jest až k bitvě přišlo: i z té příčiny on Pavel tu jest nic proti své cti a poctivosti škodu aneb kterú újmu nésti měl, zvláště že se v tom skutku a té příhodě žádný jeho vklad proti právu, aby na ně Fiolku a Přestupila z úmysla státi aneb jíti měl, nenalézá podle práva města našeho. Actum fer. VI. post Luciae [16. prosince] anno 1519. (Tamtéž fol. 114.) *) Viz AC. XXI. str. 151. 21. 1520, 5. ledna. (Mezi Zigmundem Bílkem a Jakubem, synem Roubíčkovým, o vle- 56*
Strana 444
444 zení do zahrady.) Zigmund Bílek, spolusúsed náš, vinil jest Jakuba, syna Roubíčkova, že jest jemu do zahrady všel a merunky pobral, že by jemu to učinil zlodějsky; žádaje toho, abychom se k němu zachovali vedle práva jako k zloději. K tomu Jakub Roubíček pravil, že jest toho zlodějsky neučinil, ani nočně že jest na to nechodil, než ve dne že jest všel na zahradu Bílkovu a meruněk něco sebral, hledaje syna Bílkova, že jest s ním také na zahradě Roubíčkově býval a ovoce jeho také trhal, tu naději maje, že sobě Bílek toho vážiti nebude proti mně. A také že jsem sám nebyl, než s druhým tovaryšem, a tomu jest to Bílek odpustil, ale tomuto, když naň dobré lidi slal, odpustiti nechtěl. K tomu původ jest mluvil, že jest Roubíček té víry na mně nikdy nedo- sáhl, aby muoj statek bral, jak by se jemu líbilo, a že sem já statku synu svému nezdal, aby on jemu nebo komu jinému tam odpouštěl choditi; než co jest mi učinil Roubíček, že jest mi zlodějsky učinil; a jakož praví, že sem druhému, kterýž s ním byl, odpustil, že toho není; žádaje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. Tu my slyševše žalobu, odpor i pře líčení a toho s pilností pováživše, takto o tom vy- povídáme a nalézáme: Jakož Zigmund Bílek v žalobě té toho jest doložil, že by Jakub Roubíček zlodějsky jemu meruňky bral: my jemu toho za věc zlodějskou nepokládáme, než poněvadž jest to učinil bez povolení Zigmunda Bílka, že jest to z nevážnosti a všetečnosti učinil. A pro takovú všetečnost Roubíčka do kázně své vzíti rozkážeme a jej trestati bu- deme podle jeho provinění. Roubíček nález náš přijal, ale Bílek se odvolal, Dán fer IV. Thome ap. [21. prosince] etc. 19. Tu my — potvrzujem. Actum fer. V. ante Trium Regum [5. ledna] anno 1520. (Tamtéž fol. 114.) 22.*) 1520, 12. listopadu. (Mezi Štěpánem a Annou, sestrou jeho, o svěření etc.) Štěpán, obyvatel mezi námi, vině Annu sestru svi, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: někdy Matúše sladovníka a již nyní manželku Valentína súseda našeho, položil jest před námi na právě ceduli. Proti tomu Anna, sestra Štěpána nadepsaného, činíc odpor položila též ceduli. Proti tomu Štěpán inluvil, že jest tu mátě její i jeho zde umřela a kšaftu žádného jest neučinila, a ona že jest všecko pobrala, a že to pokázati chce. K tomu odpor mluvil, že k ní nic nepřivezl, jí schovati nedal nic, než což jest přivezla mátě její, že jest přivezla do domu muže jejího nebožtíka, a že máti, jsúci živa, tím vládla a dávala komu chtěla, a Štěpánova tu jest nic nebylo, a že jest dílný byl s mateří svú. A kteréž jest ona věci brala, že jest brala, což jí náleželo smlúvou, kterúž jest učinila s Lukšem, synem nebožtíka Matúše někdy manžela jejího, jakožto dědicem. A chce-li on Lukše z čeho viniti, právo se mu nezavírá; a že od žaloby ona neodstupuje, než při té zachována býti žádá. A praví, že k tomu, což jest pobrala, lepší má spravedlnost nežli on Štěpán, že jest s městem trpící. K to- mu původ mluvil, aby pokázala, že jest s ma- teří byl dielen, také že jest toho Lukeš nikda v své moci neměl a na ni se nikda netáhl, a toho sobě nikdy neosoboval, a že já té smlúvě, kteráž se jest stala mezi Lukšem a macechú jeho, nic neříkám a jí neodpírám. 1 vedl jest svědky. Tu my — nalézíme: Kdež Štěpán Annu, sestru svú, před námi obvinil z sumy některé grošuov i zlatých, že by po tetě pobrala, také túž Annu vině ze tří sukní, kloku a čubky, i z některých jiných věcí, kteréž též, Štěpán praví, že by Anna po sestře jeho a své po- brala. I poněvadž osobě ty obě nadepsané, totižto teta a sestra Štěpánova při právě tomto našem životy dokonaly, jakož práva naše ukazují, kdož by koli pod právem naším umřel, statek jeho že na přítele nejbližšího připadá. A poněvadž Anna častopsaná nejbližší přítel ty časy s městem trpící byla jest těch dvú osob, tety a sestry jmenovaných: tu my podle práva města a obdarování vypovídáme za spra-
444 zení do zahrady.) Zigmund Bílek, spolusúsed náš, vinil jest Jakuba, syna Roubíčkova, že jest jemu do zahrady všel a merunky pobral, že by jemu to učinil zlodějsky; žádaje toho, abychom se k němu zachovali vedle práva jako k zloději. K tomu Jakub Roubíček pravil, že jest toho zlodějsky neučinil, ani nočně že jest na to nechodil, než ve dne že jest všel na zahradu Bílkovu a meruněk něco sebral, hledaje syna Bílkova, že jest s ním také na zahradě Roubíčkově býval a ovoce jeho také trhal, tu naději maje, že sobě Bílek toho vážiti nebude proti mně. A také že jsem sám nebyl, než s druhým tovaryšem, a tomu jest to Bílek odpustil, ale tomuto, když naň dobré lidi slal, odpustiti nechtěl. K tomu původ jest mluvil, že jest Roubíček té víry na mně nikdy nedo- sáhl, aby muoj statek bral, jak by se jemu líbilo, a že sem já statku synu svému nezdal, aby on jemu nebo komu jinému tam odpouštěl choditi; než co jest mi učinil Roubíček, že jest mi zlodějsky učinil; a jakož praví, že sem druhému, kterýž s ním byl, odpustil, že toho není; žádaje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. Tu my slyševše žalobu, odpor i pře líčení a toho s pilností pováživše, takto o tom vy- povídáme a nalézáme: Jakož Zigmund Bílek v žalobě té toho jest doložil, že by Jakub Roubíček zlodějsky jemu meruňky bral: my jemu toho za věc zlodějskou nepokládáme, než poněvadž jest to učinil bez povolení Zigmunda Bílka, že jest to z nevážnosti a všetečnosti učinil. A pro takovú všetečnost Roubíčka do kázně své vzíti rozkážeme a jej trestati bu- deme podle jeho provinění. Roubíček nález náš přijal, ale Bílek se odvolal, Dán fer IV. Thome ap. [21. prosince] etc. 19. Tu my — potvrzujem. Actum fer. V. ante Trium Regum [5. ledna] anno 1520. (Tamtéž fol. 114.) 22.*) 1520, 12. listopadu. (Mezi Štěpánem a Annou, sestrou jeho, o svěření etc.) Štěpán, obyvatel mezi námi, vině Annu sestru svi, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: někdy Matúše sladovníka a již nyní manželku Valentína súseda našeho, položil jest před námi na právě ceduli. Proti tomu Anna, sestra Štěpána nadepsaného, činíc odpor položila též ceduli. Proti tomu Štěpán inluvil, že jest tu mátě její i jeho zde umřela a kšaftu žádného jest neučinila, a ona že jest všecko pobrala, a že to pokázati chce. K tomu odpor mluvil, že k ní nic nepřivezl, jí schovati nedal nic, než což jest přivezla mátě její, že jest přivezla do domu muže jejího nebožtíka, a že máti, jsúci živa, tím vládla a dávala komu chtěla, a Štěpánova tu jest nic nebylo, a že jest dílný byl s mateří svú. A kteréž jest ona věci brala, že jest brala, což jí náleželo smlúvou, kterúž jest učinila s Lukšem, synem nebožtíka Matúše někdy manžela jejího, jakožto dědicem. A chce-li on Lukše z čeho viniti, právo se mu nezavírá; a že od žaloby ona neodstupuje, než při té zachována býti žádá. A praví, že k tomu, což jest pobrala, lepší má spravedlnost nežli on Štěpán, že jest s městem trpící. K to- mu původ mluvil, aby pokázala, že jest s ma- teří byl dielen, také že jest toho Lukeš nikda v své moci neměl a na ni se nikda netáhl, a toho sobě nikdy neosoboval, a že já té smlúvě, kteráž se jest stala mezi Lukšem a macechú jeho, nic neříkám a jí neodpírám. 1 vedl jest svědky. Tu my — nalézíme: Kdež Štěpán Annu, sestru svú, před námi obvinil z sumy některé grošuov i zlatých, že by po tetě pobrala, také túž Annu vině ze tří sukní, kloku a čubky, i z některých jiných věcí, kteréž též, Štěpán praví, že by Anna po sestře jeho a své po- brala. I poněvadž osobě ty obě nadepsané, totižto teta a sestra Štěpánova při právě tomto našem životy dokonaly, jakož práva naše ukazují, kdož by koli pod právem naším umřel, statek jeho že na přítele nejbližšího připadá. A poněvadž Anna častopsaná nejbližší přítel ty časy s městem trpící byla jest těch dvú osob, tety a sestry jmenovaných: tu my podle práva města a obdarování vypovídáme za spra-
Strana 445
Kouřim (1520—1521). vedlivé, že též Anně statek všecek po těch dvú osobách pozuostalý spravedlivě příleží. A což se dotýče statku po mateři Štěpánově pozůstalého, buď peněz, šatuov, nádob neb ja- kýchkoli svrchkuov, poněvadž Štěpán s ma- teří svú po smrti otce v statku jest pozuostal, s ní otcem svým ani jiným žádným podělen jest nebyl, aniž Anna toho pokázala, aby s mateří dílný byl, anébrž pau Mikuláš, ja- kožto pán jich dědičný, toho jest jim přál a v tom spolku překážky jim jest nečinil, tak jakož list téhož pana Mikuláše ukazuje: že to všecko, buď peníze hotové, šaty, nádobí i jiné všecky věci po mateři pozuostalé, to což týž Štěpán podle práva slušně pokáže, jemu ja- kožto dědici slušně a spravedlivě náleží. Pak ani původ ani strana odporní vejpovědi naší nepřijali sú, ale k VMtem se odvolávají. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Kříže [14. září] l. etc. XX. Tu my toto pravíme: Což se artykule prvního dotýče, poněvadž jste doložili, kdož pod právem vaším umře, že ten statek na nejbližšího přítele připadá, a práva vaše že to ukazují: toho my potvrzujem a při tom právu necháváme. Než což se druhého arty- kule dotýče, ten my podle práva takto na- pravujem: Cožkoli jest po smrti uebožky Do- roty, matky Štěpánovy, toho statku přinese- ného a přivezeného zuostalo a muož se ho madjíti u koho koli; což on Štěpán provede, že jest toho statku, ten mu má vydán býti. Actum fer. II. post Martini [12. listop.] anno XX. (Tamtéž fol. 115.) *) Viz AČ. XXI. str. 164, 23. 1521, 22. dubna. (Mezi Václavem z Berúna z jedné a Prokopem Gryblem a jinými z strany druhé o zápis.) Václav z Berúna položil jest list sobě učiněný na zápis smlúvy o dluh v knihy naše učiněný a tuto zapečetěný, při tom zápis slyšeti žádaje i při něm zachován býti chtě. A tím zápisem vinil jest Prokopa Gryble a Jakuba Cbybu, súsedy naše, jakožto držitele statku Václava Vrbíka po smrti jeho, z dluhu, žádaje podle práva přitom zachován býti. Proti 445 tomu sousedé naši odpor činíce poručili mlu- viti, že se nás v zápisu tom nic nedotýče a nic s Kateřinú činiti neměli jsme a nemáme, aniž smluvú v zápisu povinni jsme, iniž také povinni jsme k žalobě této odpovídati; neb netoliko my, ale jiných víc jest držiteluo statku Vrbíkova, a chce-li nás společně viniti, a bu- de-li potřebí, budem odpovídati. A s tím žádali, aby jim zápisové z knih našich čteni byli. Tu my v zápisy všecky nahlédše, tudíž žalobu, odpor, pře líčení, svědkuo a toho všeho s pil- ností pováživše, poněvadž držitelé nynější toho gruntu, jakožto Prokop Grybl, Jakub Chyba i jiní, majíce dluhy na Vrbíkovi nebožtíkovi, manželce a dětech jeho, i nechtějíce o ně při- jíti, ku právu sú se postavili a připověděli, a své dluhy připsali i oznámili, tak jakož knihy naše ukazují, také biřickým hlasem od práva ktomu bylo pobízeno, oznámeno a voláno, tak zjevně, nepotajně v týž statek jsú jakožto věřitelé v dluzích svých v dvuor sobč vzdaný vstúpili a vkročili, obci i jiným, komuž spravedlivě po- vinni byli podle práva a kněh našich a prv- nějších zápisuov, sobě již čistili. Ale Kateřina svú spravedlivost jest pominula, k ní se jest nehlásila, kterúž nyní před právem praví se míti, aniž k ní se připověděla. Nadto i nyní vočišťovati téhož statku jim vedle práva po- mocna jest nebyla, ale letóm mnohým za prv- ního držitele, potom i druhých držiteluov, ja- kožto dědicuov, až do třetích těchto mimo právo, jakož sám zápis její to v sobě ukazuje, ,projíti jest dala, a vedle zápisu svého se jest ne- zachovala. Protož my podle práva nalézáme a vypovídáme, že tím, čímž jest Kateřina anebo Vaněk na místě jejím Prokopa Gryble a Jakuba Chybu, držitele statku Vrbíkova, ob- vinili, vedle těch příčin jim povinni nejsou. Strana odporu nález a vejpověď naši přijal, ale Vaněk k VMtem jakožto k vyššímu právu odvolal se. Dán v Kouřimi v pátek před Pře- nesením sv. Václava [1. března] l. ete. XXI“. Tu my z plnosti práva vrchního ortel váš takto napravujem a z práva vypovídáme: Po-
Kouřim (1520—1521). vedlivé, že též Anně statek všecek po těch dvú osobách pozuostalý spravedlivě příleží. A což se dotýče statku po mateři Štěpánově pozůstalého, buď peněz, šatuov, nádob neb ja- kýchkoli svrchkuov, poněvadž Štěpán s ma- teří svú po smrti otce v statku jest pozuostal, s ní otcem svým ani jiným žádným podělen jest nebyl, aniž Anna toho pokázala, aby s mateří dílný byl, anébrž pau Mikuláš, ja- kožto pán jich dědičný, toho jest jim přál a v tom spolku překážky jim jest nečinil, tak jakož list téhož pana Mikuláše ukazuje: že to všecko, buď peníze hotové, šaty, nádobí i jiné všecky věci po mateři pozuostalé, to což týž Štěpán podle práva slušně pokáže, jemu ja- kožto dědici slušně a spravedlivě náleží. Pak ani původ ani strana odporní vejpovědi naší nepřijali sú, ale k VMtem se odvolávají. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Kříže [14. září] l. etc. XX. Tu my toto pravíme: Což se artykule prvního dotýče, poněvadž jste doložili, kdož pod právem vaším umře, že ten statek na nejbližšího přítele připadá, a práva vaše že to ukazují: toho my potvrzujem a při tom právu necháváme. Než což se druhého arty- kule dotýče, ten my podle práva takto na- pravujem: Cožkoli jest po smrti uebožky Do- roty, matky Štěpánovy, toho statku přinese- ného a přivezeného zuostalo a muož se ho madjíti u koho koli; což on Štěpán provede, že jest toho statku, ten mu má vydán býti. Actum fer. II. post Martini [12. listop.] anno XX. (Tamtéž fol. 115.) *) Viz AČ. XXI. str. 164, 23. 1521, 22. dubna. (Mezi Václavem z Berúna z jedné a Prokopem Gryblem a jinými z strany druhé o zápis.) Václav z Berúna položil jest list sobě učiněný na zápis smlúvy o dluh v knihy naše učiněný a tuto zapečetěný, při tom zápis slyšeti žádaje i při něm zachován býti chtě. A tím zápisem vinil jest Prokopa Gryble a Jakuba Cbybu, súsedy naše, jakožto držitele statku Václava Vrbíka po smrti jeho, z dluhu, žádaje podle práva přitom zachován býti. Proti 445 tomu sousedé naši odpor činíce poručili mlu- viti, že se nás v zápisu tom nic nedotýče a nic s Kateřinú činiti neměli jsme a nemáme, aniž smluvú v zápisu povinni jsme, iniž také povinni jsme k žalobě této odpovídati; neb netoliko my, ale jiných víc jest držiteluo statku Vrbíkova, a chce-li nás společně viniti, a bu- de-li potřebí, budem odpovídati. A s tím žádali, aby jim zápisové z knih našich čteni byli. Tu my v zápisy všecky nahlédše, tudíž žalobu, odpor, pře líčení, svědkuo a toho všeho s pil- ností pováživše, poněvadž držitelé nynější toho gruntu, jakožto Prokop Grybl, Jakub Chyba i jiní, majíce dluhy na Vrbíkovi nebožtíkovi, manželce a dětech jeho, i nechtějíce o ně při- jíti, ku právu sú se postavili a připověděli, a své dluhy připsali i oznámili, tak jakož knihy naše ukazují, také biřickým hlasem od práva ktomu bylo pobízeno, oznámeno a voláno, tak zjevně, nepotajně v týž statek jsú jakožto věřitelé v dluzích svých v dvuor sobč vzdaný vstúpili a vkročili, obci i jiným, komuž spravedlivě po- vinni byli podle práva a kněh našich a prv- nějších zápisuov, sobě již čistili. Ale Kateřina svú spravedlivost jest pominula, k ní se jest nehlásila, kterúž nyní před právem praví se míti, aniž k ní se připověděla. Nadto i nyní vočišťovati téhož statku jim vedle práva po- mocna jest nebyla, ale letóm mnohým za prv- ního držitele, potom i druhých držiteluov, ja- kožto dědicuov, až do třetích těchto mimo právo, jakož sám zápis její to v sobě ukazuje, ,projíti jest dala, a vedle zápisu svého se jest ne- zachovala. Protož my podle práva nalézáme a vypovídáme, že tím, čímž jest Kateřina anebo Vaněk na místě jejím Prokopa Gryble a Jakuba Chybu, držitele statku Vrbíkova, ob- vinili, vedle těch příčin jim povinni nejsou. Strana odporu nález a vejpověď naši přijal, ale Vaněk k VMtem jakožto k vyššímu právu odvolal se. Dán v Kouřimi v pátek před Pře- nesením sv. Václava [1. března] l. ete. XXI“. Tu my z plnosti práva vrchního ortel váš takto napravujem a z práva vypovídáme: Po-
Strana 446
446 něvadž ona Kateřina z Berúna podle Doroty a Barbory, sester svých, byla jest toho statku po Václavovi Holečkovi, otci svém, též jako Vít, bratr těch sester, pravá dědička, a z toho statku měla jest podle zápisu kněhami města vašeho učiněného díl peněžitý vziti, kteryż jí Kateřině jako jiným sestrám vydán býti měl a má: i toho dílu peněžitého a v statek movitý a dluh přivedeného ona promlčeti jako dědička nemohla. A také poněvadž se na dil na gruntu otce svého pozuostaly a smluvń dokonali v jisté sumě zapsaný táhne, ježto to provolání podle práva učiněné nevztahovalo se než na grunt a statek nemovitý, měl-li by kdo k němu lepší právo, nežli ti věřitelé poslednější, kteříž se na to táhli. A Kateřina netoliko jest věřitel předešlejší, ale k tomu dědička. A v tom, když věřitelé jiní ten grunt ujímali a s ním, pokudž se jim líbilo, nakládali, zápis kněhami městskými též Kateřině učiněný podle sester jejich zuostal j st celý a neporušený a ne- kvitovaný. I z těch všech příčin jí Kateřině dáváme za právo, že jest k dílu svému po otci svém v statek movitý a dlužný jí zapsanému spravedliva podle práva města našeho. Actum fer. II. ante s. Georgium [22. dubna] anno domini 1521. (Tamtéž fol. 116.) 24. 1521, 22. června. (Mezi Janem Kábem a Nítou, nevěstou jeho, otrh domu.) Jan Káb, súsed náš, vznesl jest na nás túžebně, kdež jest prodal duom svuoj Matějovi Přeskovi, zeti svému, kterak by Níta, nevěsta jeho, s si- rotky svými po Václavovi, manželu jejím ne- božtíkovi a synu téhož Káby, pozuostalými v tom trhu jemu překážku činila, žádaje nás týž Káb i s manželků svú v tom podle práva za opatření. A Níta, nevěsta jeho, v odporu svém poručila jest mluviti, že Jan Káb nemá moci toho domu prodati, protože jest jej Vác- lavovi, synu svému a manželu mému nebož- tíkovi, na smlúvách svadebních zadal. Potom týž manžel muoj na smrtedlné posteli kšaft čině, o tom domu pořízení jest také učinil, a otec jeho Káb k tomu kšaftu byl povolán E. XIV. Zprávy o statcích venkovských © archivu města Prahy: i slyżel jej, a jemu odpor nećinil, nóbrż vuoh svú k témuž kšaftu přidal. A podle toho kšaftu Níta s sirotky svými k němu se zachovati chce, žádajíc též v tom spravedlivě od nás i s sirotky opatřena býti, táhnúc se v tom na tejž kšaft. Přitom táž Níta vedla jest svědky, kteříž při tom kšaftu byli, jsúce toho času na úřadě. K tomu původ mluvil jest skrze přítele svého, že jest chodil ku panu purgmistru a jeho žádal, aby kšaftu synu jeho nedopúštěl, i že jest jemu pan purgmistr pověděl, že syn jiný statek má a kšaftovati muož. Potom když kšaft čten zde nahoře na rathouze, že Piesek zet Kábuov tomu kšaftu odpor učinil, a nevěsta též, a oba společně jeho projíti nechtěli. I poněvadž jest kšaft nepřijatý a od práva netvrzený, že Ká- bovi k žádné škodě není. A kdež sú poručníci pravili, že by zadání domu dostatečně pokázati mohli, tu nic nepokazují. A poněvadž nepo- kazují ani dání ani zapsání žádného, zdá se Janovi Kábovi, že jemu zbytečně a bez po- třeby statek jeho hyndrují, žádaje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. I poně- vadž Káb k tomu jest se před námi přiznal, že jest svuoj statek, jako duom, synu svému do- brovolně zadal na ten způsob, aby s svú man- želků v témž statku od syna svého a nevěsty slušně opatrován a chován sa, až do svých životuov opuštění nebyli. A též také Níta, ne- věsta jeho, od sebe i sirotkuov a dětí svých vedle téhož zadání to jest lidmi dobrými a svědky kšaftovními, kteříž při témž kšaftu Václava manžela jejího byli, pokázala, že Jan Kába, otec manžela jejího, při témž zřízení syna svého jsa a je slyšav, svú vuoli k tomu jest dal a odporu žádného až do tohoto času tomu jest neučinil. Protož ve jméno boží vy- povídáme a nalézáme, že Janovi Kábovi mimo tyż kšaft a řízení manžela svého táž Níta s dítkami svými a vnúčátky téhož Jana Káby nic víc povinovata není. A k témuž statku, ač by se tomu dosti nedálo, vedle téhož zřízení že jiné spravedlnosti ani práva žádného týž Jan Káb nemá. Pak nálezu a vejpovědi naš
446 něvadž ona Kateřina z Berúna podle Doroty a Barbory, sester svých, byla jest toho statku po Václavovi Holečkovi, otci svém, též jako Vít, bratr těch sester, pravá dědička, a z toho statku měla jest podle zápisu kněhami města vašeho učiněného díl peněžitý vziti, kteryż jí Kateřině jako jiným sestrám vydán býti měl a má: i toho dílu peněžitého a v statek movitý a dluh přivedeného ona promlčeti jako dědička nemohla. A také poněvadž se na dil na gruntu otce svého pozuostaly a smluvń dokonali v jisté sumě zapsaný táhne, ježto to provolání podle práva učiněné nevztahovalo se než na grunt a statek nemovitý, měl-li by kdo k němu lepší právo, nežli ti věřitelé poslednější, kteříž se na to táhli. A Kateřina netoliko jest věřitel předešlejší, ale k tomu dědička. A v tom, když věřitelé jiní ten grunt ujímali a s ním, pokudž se jim líbilo, nakládali, zápis kněhami městskými též Kateřině učiněný podle sester jejich zuostal j st celý a neporušený a ne- kvitovaný. I z těch všech příčin jí Kateřině dáváme za právo, že jest k dílu svému po otci svém v statek movitý a dlužný jí zapsanému spravedliva podle práva města našeho. Actum fer. II. ante s. Georgium [22. dubna] anno domini 1521. (Tamtéž fol. 116.) 24. 1521, 22. června. (Mezi Janem Kábem a Nítou, nevěstou jeho, otrh domu.) Jan Káb, súsed náš, vznesl jest na nás túžebně, kdež jest prodal duom svuoj Matějovi Přeskovi, zeti svému, kterak by Níta, nevěsta jeho, s si- rotky svými po Václavovi, manželu jejím ne- božtíkovi a synu téhož Káby, pozuostalými v tom trhu jemu překážku činila, žádaje nás týž Káb i s manželků svú v tom podle práva za opatření. A Níta, nevěsta jeho, v odporu svém poručila jest mluviti, že Jan Káb nemá moci toho domu prodati, protože jest jej Vác- lavovi, synu svému a manželu mému nebož- tíkovi, na smlúvách svadebních zadal. Potom týž manžel muoj na smrtedlné posteli kšaft čině, o tom domu pořízení jest také učinil, a otec jeho Káb k tomu kšaftu byl povolán E. XIV. Zprávy o statcích venkovských © archivu města Prahy: i slyżel jej, a jemu odpor nećinil, nóbrż vuoh svú k témuž kšaftu přidal. A podle toho kšaftu Níta s sirotky svými k němu se zachovati chce, žádajíc též v tom spravedlivě od nás i s sirotky opatřena býti, táhnúc se v tom na tejž kšaft. Přitom táž Níta vedla jest svědky, kteříž při tom kšaftu byli, jsúce toho času na úřadě. K tomu původ mluvil jest skrze přítele svého, že jest chodil ku panu purgmistru a jeho žádal, aby kšaftu synu jeho nedopúštěl, i že jest jemu pan purgmistr pověděl, že syn jiný statek má a kšaftovati muož. Potom když kšaft čten zde nahoře na rathouze, že Piesek zet Kábuov tomu kšaftu odpor učinil, a nevěsta též, a oba společně jeho projíti nechtěli. I poněvadž jest kšaft nepřijatý a od práva netvrzený, že Ká- bovi k žádné škodě není. A kdež sú poručníci pravili, že by zadání domu dostatečně pokázati mohli, tu nic nepokazují. A poněvadž nepo- kazují ani dání ani zapsání žádného, zdá se Janovi Kábovi, že jemu zbytečně a bez po- třeby statek jeho hyndrují, žádaje v tom vedle práva za spravedlivé opatření. I poně- vadž Káb k tomu jest se před námi přiznal, že jest svuoj statek, jako duom, synu svému do- brovolně zadal na ten způsob, aby s svú man- želků v témž statku od syna svého a nevěsty slušně opatrován a chován sa, až do svých životuov opuštění nebyli. A též také Níta, ne- věsta jeho, od sebe i sirotkuov a dětí svých vedle téhož zadání to jest lidmi dobrými a svědky kšaftovními, kteříž při témž kšaftu Václava manžela jejího byli, pokázala, že Jan Kába, otec manžela jejího, při témž zřízení syna svého jsa a je slyšav, svú vuoli k tomu jest dal a odporu žádného až do tohoto času tomu jest neučinil. Protož ve jméno boží vy- povídáme a nalézáme, že Janovi Kábovi mimo tyż kšaft a řízení manžela svého táž Níta s dítkami svými a vnúčátky téhož Jana Káby nic víc povinovata není. A k témuž statku, ač by se tomu dosti nedálo, vedle téhož zřízení že jiné spravedlnosti ani práva žádného týž Jan Káb nemá. Pak nálezu a vejpovědi naš
Strana 447
Kouřim (1521—1522). Káb přijíti jest nechtěl, ale k VMtem jakožto k právu vrchnímu se odvolal. Dán v Kouřimi v středu před sv. Vítem [12. června] léta Páně etc. XXI. Tu my — potvrzujeme. Actum sabbato ante Johannem B. [22. června] a. 1521. (Tamtéž fol. 116.) 25. 1522, 22. ledna. (Mezi Pavlem Ru- nákem a Simonem Vraštíkem o dluh.) Pavel Runák, soused náš, skrze pana Mirka z Solo- pisk obvinil Šimona Vraštíka, též süseda a spoluradního našeho, mluvě: Toho Pavel pamět má, že jest půjčil Šimonovi Vraštíkovi 20 kop míš., a že jemu z sumy platiti úrok měl, i nemá té Pavel paměti, aby jemu zase dal a oplatil ; i jestliže jest nedal, aby dal, a pakli jest dal, aby to pokázal, před kým jest dal, neb toho pamětí svú snésti nemuož, aby jemu dal. Šimon Vraštík odpor čině pravil : co sem jemu dlužen, že sem jemu zaplatil, a nic jemu dlužen nejsem. Pakli jsem co dlužen, nechť to pokáže. A v tom se obě straně volaly na zápis. K tomu původ: zápis tento světle vyměřuje tak, že strana straně měla dáti půl léta napřed věděti: i nechť pokáže Vraštík, kdy a pokom dal Pavlovi půl léta napřed věděti, a před kým jest jemu pe- níze dával, a před kterým panem purgmistrem a pány Pavel rozkázal ten zápis vymazati. Zase odpor: Zápis ten tak světle ukazuje, že když ta suma jemu dána bude, tedy má zápis zrušen býti, že toho nepotřebí Šimonovi do- kazovat. A poněvadž on toho dluhu tím zá- pisem poukazuje, on též tím zápisem jako zrušeným toho jemu odpírá. Půvoď: Ač jest ten zápis zrušen, Pavel praví, že jest neřádně ten zápis rušen, a k tomu vuole žádné jest nedával, ani toho, před kým jest jemu tu sumu oplácel. Tu my — takto mezi nimi nalézáme a vypovídáme: Poněvadž Šimon Vraštík zná se, že jest jemu dlužen byl 20 kop míš., ale že jemu je oplatil; ale že týž Šimon Vraštík toho ničímž nepokázal, kdy jest jemu je dával, ani 447 před kým, ani toho, kdy jest vuoli Pavel dával k zkažení toho zápisu. I protož z těch příčin chceli Šimon Vraštík, spoluradní náš, dluhu prázden býti, aby se zprávou vedle práva z to- ho dluhu sebe nevinného očistil, a to takovou: zdvihna dva prsty, stoje proti východu slunce: Jakož mě viní Pavel Runák z dluhu zápisem ze 20 kop míš. i z úrokuo nato vzešlých, na tom přísahám, že tím dluhem jemu povi- novat nejsem. Tak mi Buoh pomáhej i všichni světí. Pak tento nález náš strana puovodní jest přijala, ale strana odporní se jest odvolal. Dán fer. V. ante Luciae [12. prosince] anno 21. Tu my — takto napravujem: Poněvadž se z toho zápisu knihami vašimi městskými na dluh půjčený učiněného shledává, že on Šimon Vraštík pro ten dluh podvolil se jest Pavlovi Runákovi v úrok peněžitý na časy budúcí a rozdílné; k tomu také místo rukojmí zavázal jest týmž zápisem pět kop záhonů dědiny své právem dědičným přede všemi jinými lidmi jménem a způsobem pokuty, kdyžby kolivěk Pavel Runák neb dědici jeho půl léta napřed Šimonovi Vraštíkovi věděti dali; a on toho dluhu nevyplnil, aby se na těch pět kop zá- honuov dědiny zvésti mohli. A také poněvadž v těch ve všech letech, jak Pavel Runák svü nepamětí to zavírá, není ani pro úroky ani pro jistinu ku pokutě v zápisu položené při- stúpáno, a vtom zápis jest zkažen a zrušen; kteréhožto zápisu zkažení aby nebylo, Pavel Runák neodpírá, než takto mluví, že by ktomu svého povolení nedal: i z těch příčin on Šimon Vraštík dluhem tím Pavlovi Runákovi povinen není. Než poněvadž Pavel Runák to před právem pověděl, že k zkažení zápisu toho kněhami městskými učiněného nedával svého povolení, aby zrušen býti měl: i chce-li on Pavel o to k tomu mluviti neb hledéti, kdo takovúů věc v svém opatření mívá, právo se jemu nezavírá podle práva města našeho. Actum in consilio fer. III. die Vincentii [22. ledna]. a. 1522% (Tamtéž fol. 117.) 26. 1522, 17. března. (Mezi Kunou, man-
Kouřim (1521—1522). Káb přijíti jest nechtěl, ale k VMtem jakožto k právu vrchnímu se odvolal. Dán v Kouřimi v středu před sv. Vítem [12. června] léta Páně etc. XXI. Tu my — potvrzujeme. Actum sabbato ante Johannem B. [22. června] a. 1521. (Tamtéž fol. 116.) 25. 1522, 22. ledna. (Mezi Pavlem Ru- nákem a Simonem Vraštíkem o dluh.) Pavel Runák, soused náš, skrze pana Mirka z Solo- pisk obvinil Šimona Vraštíka, též süseda a spoluradního našeho, mluvě: Toho Pavel pamět má, že jest půjčil Šimonovi Vraštíkovi 20 kop míš., a že jemu z sumy platiti úrok měl, i nemá té Pavel paměti, aby jemu zase dal a oplatil ; i jestliže jest nedal, aby dal, a pakli jest dal, aby to pokázal, před kým jest dal, neb toho pamětí svú snésti nemuož, aby jemu dal. Šimon Vraštík odpor čině pravil : co sem jemu dlužen, že sem jemu zaplatil, a nic jemu dlužen nejsem. Pakli jsem co dlužen, nechť to pokáže. A v tom se obě straně volaly na zápis. K tomu původ: zápis tento světle vyměřuje tak, že strana straně měla dáti půl léta napřed věděti: i nechť pokáže Vraštík, kdy a pokom dal Pavlovi půl léta napřed věděti, a před kým jest jemu pe- níze dával, a před kterým panem purgmistrem a pány Pavel rozkázal ten zápis vymazati. Zase odpor: Zápis ten tak světle ukazuje, že když ta suma jemu dána bude, tedy má zápis zrušen býti, že toho nepotřebí Šimonovi do- kazovat. A poněvadž on toho dluhu tím zá- pisem poukazuje, on též tím zápisem jako zrušeným toho jemu odpírá. Půvoď: Ač jest ten zápis zrušen, Pavel praví, že jest neřádně ten zápis rušen, a k tomu vuole žádné jest nedával, ani toho, před kým jest jemu tu sumu oplácel. Tu my — takto mezi nimi nalézáme a vypovídáme: Poněvadž Šimon Vraštík zná se, že jest jemu dlužen byl 20 kop míš., ale že jemu je oplatil; ale že týž Šimon Vraštík toho ničímž nepokázal, kdy jest jemu je dával, ani 447 před kým, ani toho, kdy jest vuoli Pavel dával k zkažení toho zápisu. I protož z těch příčin chceli Šimon Vraštík, spoluradní náš, dluhu prázden býti, aby se zprávou vedle práva z to- ho dluhu sebe nevinného očistil, a to takovou: zdvihna dva prsty, stoje proti východu slunce: Jakož mě viní Pavel Runák z dluhu zápisem ze 20 kop míš. i z úrokuo nato vzešlých, na tom přísahám, že tím dluhem jemu povi- novat nejsem. Tak mi Buoh pomáhej i všichni světí. Pak tento nález náš strana puovodní jest přijala, ale strana odporní se jest odvolal. Dán fer. V. ante Luciae [12. prosince] anno 21. Tu my — takto napravujem: Poněvadž se z toho zápisu knihami vašimi městskými na dluh půjčený učiněného shledává, že on Šimon Vraštík pro ten dluh podvolil se jest Pavlovi Runákovi v úrok peněžitý na časy budúcí a rozdílné; k tomu také místo rukojmí zavázal jest týmž zápisem pět kop záhonů dědiny své právem dědičným přede všemi jinými lidmi jménem a způsobem pokuty, kdyžby kolivěk Pavel Runák neb dědici jeho půl léta napřed Šimonovi Vraštíkovi věděti dali; a on toho dluhu nevyplnil, aby se na těch pět kop zá- honuov dědiny zvésti mohli. A také poněvadž v těch ve všech letech, jak Pavel Runák svü nepamětí to zavírá, není ani pro úroky ani pro jistinu ku pokutě v zápisu položené při- stúpáno, a vtom zápis jest zkažen a zrušen; kteréhožto zápisu zkažení aby nebylo, Pavel Runák neodpírá, než takto mluví, že by ktomu svého povolení nedal: i z těch příčin on Šimon Vraštík dluhem tím Pavlovi Runákovi povinen není. Než poněvadž Pavel Runák to před právem pověděl, že k zkažení zápisu toho kněhami městskými učiněného nedával svého povolení, aby zrušen býti měl: i chce-li on Pavel o to k tomu mluviti neb hledéti, kdo takovúů věc v svém opatření mívá, právo se jemu nezavírá podle práva města našeho. Actum in consilio fer. III. die Vincentii [22. ledna]. a. 1522% (Tamtéž fol. 117.) 26. 1522, 17. března. (Mezi Kunou, man-
Strana 448
448 želkou někdy Havla Hroše, a Blaškem Brouč- kem o dluh.) Kuna manželka nebožtíka Havla Hroše, a Václav syn jeho, táhnúc se po spra- vedlnosti, ona muže svého a on otce, na ten dluh se připověděli a skrze Vaclava Vodičku mluvili sú takto: Dluh ten, který jest na Blaž- kovi Broučkovi, že k němu právo a spravedl- nost mají z příčiny té, že Hroš nebožtík půjčil jest Blažkovi Broučkovi peněz těch sám; a poněvadž jest jich puojčil sám, tehdy jsú jeho byly, a Brouček od něho jest je bral a s ním smlúvu činil, a na tu smlúvu sú sobě cedule řezané učinili, kteréž jsú položili. Přitom k tomu i svědka strana původní vedla jest téhož Broučka. Proti tomu Markéta Alexandrová pravíci se míti spravedlnost po tetě své Martě Kačerce k tomu dluhu, dala jest mluviti Mikulášovi Vrcholovi takto: Kdež praví oni míti se spra- vedlnosti k tomu dluhu po Hrošovi, tak jakž Hrošovi bylo rozkázáno, aby to dokázal, že jest dluh jeho a že jest svých peněz půjčoval, též nechť oni to pokáží. Původ k tomu: tato slova sú holá a těch ničímž podle práva ne- pokazuje, i protož nám nic ke škodě nejsou. Od- por: Ona praví tak, že jakž k jinému statku a k jiným dluhuom měla spravedlnost a má podle ortele a vejpovědi vyšším právem stvr- zené, tak i k tomuto. A v tom volali se na ortel první, kterýž jest čten. Původ: ortel ten ukazuje, aby jí její statek byl propuštěn; ale że jest Hroś Broučkovi puojčil jako svých, i necht ona pokaże, že jest jejích půjčoval. Odpor: Toho jí není potřebí, neb se jest Brou- ček seznal, že jest Martě Kačerce platil, a s Markétú Alexandrovů se smlúval a jí i platiti počal, k tomu jest se týž na ten dluh jako i na jiné Marta Kačerka připověděla, a na to svědka jest vedla uroz. vládyku p. Přemysla z Jilmanic. Proti tomu původ: Svědek ten státi nemuož, neb jest tu při vedl a s ní stával, a což od ní slyšel, to svědčí. Mikuláš Vrchole proti tomu: Já sem řečník její a od ní tu při vedu, než p. Přemysl jest toliko potřebu a vuoli její oznámil. E. XIV. Zprávy o stalcích venkovských a archiwu města Prahy: Tu my — vypovídáne: Poněvadž Marté Kačerce prvním ortelem statek všecek, kterýž jest měl Hroš po ní, jest jí připovědín, a on Hroš po té vejpovědi k tomu dluhu na Brouč- kovi, kterýž jest se připověděl, pravě; že jest jeho, a toho ničímž vedle práva nepokázal ani žádný až posavad; ač Brouček jako jistec a dlužník toho dluhu vyznává, že jest od Hroše ty peníze bral, ale však toho ani jim ani jiným jsú nepokázali, strana původní, by jeho vlastní peníze byly. I z příčiny té Mar- kéta po tetě své Martě též k tomu dluhu právo a spravedlnost má jako i k jinému statku podle kšaftovního poručenství. Této pak vejpovědi naší strana původní přijíti ne- chtěla, ale odvolává se. Dán v Kouřimi ve Gtvrtek den sv. Doroty [6. února] I. etc, XXII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž cedule řezané, které sobě na dluh v této při položený Havel někdy Hroš s Blažkem Brouč- kem udělali, to v sobě zavírají, že jest Havel Hroš Blažkovi Broučkovi svých peněz půjčoval, a těch cedulí datum stojí některé léto potom, jakž Martě Katerce statek jest pfisouzen, aby jeho Havel Hroš jí postoupil; čemuž a těm cedulem řezaným, by tak udělané nebyly, Mar- kéta Alexandrová jest neodepřela, též -ani proti Blažkovi Broučkovi, jakožto jistci, kterýž se k tomu ke všemu podle cedulí přiznává, ničímž neodvedla, aby Marty Kačerky ty peníze byly, ani toho ukázala, aby se Brouček sní s Martú Kačerkú o to smlouval a jí platiti počal; nadto také kdež jest Marta Kačerka přípověď k tomu dluhu Broučka podle jiného statku před právem udělala, že by k němu jakožto k svému dluhu spravedlnost měla, a toho ona Marta za živnosti své nepokázala, ani v kšaftu svém, kterýž zřídila, zmínky otom dluhu Broučkovu, majíc naň již přípověd, neučinila, ani ona Markéta Alexandrová ničímž jest toho ne- pokázala proti cedulem řezaným, aby ty peníze u Blažka Broučka Marty Kačerky, tedy její byly. I z těch příčin Kuna, Havla někdy
448 želkou někdy Havla Hroše, a Blaškem Brouč- kem o dluh.) Kuna manželka nebožtíka Havla Hroše, a Václav syn jeho, táhnúc se po spra- vedlnosti, ona muže svého a on otce, na ten dluh se připověděli a skrze Vaclava Vodičku mluvili sú takto: Dluh ten, který jest na Blaž- kovi Broučkovi, že k němu právo a spravedl- nost mají z příčiny té, že Hroš nebožtík půjčil jest Blažkovi Broučkovi peněz těch sám; a poněvadž jest jich puojčil sám, tehdy jsú jeho byly, a Brouček od něho jest je bral a s ním smlúvu činil, a na tu smlúvu sú sobě cedule řezané učinili, kteréž jsú položili. Přitom k tomu i svědka strana původní vedla jest téhož Broučka. Proti tomu Markéta Alexandrová pravíci se míti spravedlnost po tetě své Martě Kačerce k tomu dluhu, dala jest mluviti Mikulášovi Vrcholovi takto: Kdež praví oni míti se spra- vedlnosti k tomu dluhu po Hrošovi, tak jakž Hrošovi bylo rozkázáno, aby to dokázal, že jest dluh jeho a že jest svých peněz půjčoval, též nechť oni to pokáží. Původ k tomu: tato slova sú holá a těch ničímž podle práva ne- pokazuje, i protož nám nic ke škodě nejsou. Od- por: Ona praví tak, že jakž k jinému statku a k jiným dluhuom měla spravedlnost a má podle ortele a vejpovědi vyšším právem stvr- zené, tak i k tomuto. A v tom volali se na ortel první, kterýž jest čten. Původ: ortel ten ukazuje, aby jí její statek byl propuštěn; ale że jest Hroś Broučkovi puojčil jako svých, i necht ona pokaże, že jest jejích půjčoval. Odpor: Toho jí není potřebí, neb se jest Brou- ček seznal, že jest Martě Kačerce platil, a s Markétú Alexandrovů se smlúval a jí i platiti počal, k tomu jest se týž na ten dluh jako i na jiné Marta Kačerka připověděla, a na to svědka jest vedla uroz. vládyku p. Přemysla z Jilmanic. Proti tomu původ: Svědek ten státi nemuož, neb jest tu při vedl a s ní stával, a což od ní slyšel, to svědčí. Mikuláš Vrchole proti tomu: Já sem řečník její a od ní tu při vedu, než p. Přemysl jest toliko potřebu a vuoli její oznámil. E. XIV. Zprávy o stalcích venkovských a archiwu města Prahy: Tu my — vypovídáne: Poněvadž Marté Kačerce prvním ortelem statek všecek, kterýž jest měl Hroš po ní, jest jí připovědín, a on Hroš po té vejpovědi k tomu dluhu na Brouč- kovi, kterýž jest se připověděl, pravě; že jest jeho, a toho ničímž vedle práva nepokázal ani žádný až posavad; ač Brouček jako jistec a dlužník toho dluhu vyznává, že jest od Hroše ty peníze bral, ale však toho ani jim ani jiným jsú nepokázali, strana původní, by jeho vlastní peníze byly. I z příčiny té Mar- kéta po tetě své Martě též k tomu dluhu právo a spravedlnost má jako i k jinému statku podle kšaftovního poručenství. Této pak vejpovědi naší strana původní přijíti ne- chtěla, ale odvolává se. Dán v Kouřimi ve Gtvrtek den sv. Doroty [6. února] I. etc, XXII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž cedule řezané, které sobě na dluh v této při položený Havel někdy Hroš s Blažkem Brouč- kem udělali, to v sobě zavírají, že jest Havel Hroš Blažkovi Broučkovi svých peněz půjčoval, a těch cedulí datum stojí některé léto potom, jakž Martě Katerce statek jest pfisouzen, aby jeho Havel Hroš jí postoupil; čemuž a těm cedulem řezaným, by tak udělané nebyly, Mar- kéta Alexandrová jest neodepřela, též -ani proti Blažkovi Broučkovi, jakožto jistci, kterýž se k tomu ke všemu podle cedulí přiznává, ničímž neodvedla, aby Marty Kačerky ty peníze byly, ani toho ukázala, aby se Brouček sní s Martú Kačerkú o to smlouval a jí platiti počal; nadto také kdež jest Marta Kačerka přípověď k tomu dluhu Broučka podle jiného statku před právem udělala, že by k němu jakožto k svému dluhu spravedlnost měla, a toho ona Marta za živnosti své nepokázala, ani v kšaftu svém, kterýž zřídila, zmínky otom dluhu Broučkovu, majíc naň již přípověd, neučinila, ani ona Markéta Alexandrová ničímž jest toho ne- pokázala proti cedulem řezaným, aby ty peníze u Blažka Broučka Marty Kačerky, tedy její byly. I z těch příčin Kuna, Havla někdy
Strana 449
Kouřim (1522). Hroše manželka, a Václav syn téhož Hroše, pokudž jednomu každému z nich náleží, k tomu dluhu u Broučka bližší právo ukázali a spra- vedlnost lepší mají než Markéta Alexandrová podle práva města našeho. Actum fer. II. die Gertrudis [17. března] anno 1522. (Tamtéž fol. 118.) 27. 1522, 12. července. Jiřík kolář z Kou- timé, syn někdy Jana Zemana z Lhotky, stoje osobně před pány úředníky v úřadě šesti- pánuov, ukázal listy mocné dva, jeden na místě Anny Zemanky, matky své, a Štěpána bratra svého, pod pečetí pana purgmistra a pánuov města Kouřimě; druhý též list mocný od rych- táře a konšeluov městečka Mnichovic pod pečetí jich na místě Markéty, dcery Zemanky svrchupsané a sestry své, v nichž se společně přiznávají, že jakož sú po jmenovaném Janovi otci svém, spolu s Annou matkou svou, právo měli na LXII kop m. v gruntu tom tu ve Lhotce; ale kdež jim placeno a kladeno mělo býti od Jana Novodvorského každého roku při sv. Havlu po IIII kopách m. všem spolu az do vyplnénie summy LXIIY k. m. —, že to právo prodali témuž Janovi Novodvor- skému za XXV kop. gr. m. — Actum fer. IMI. die Visitacionis Elizabet Marie anno 1522. (Rukopis č. 2152 fol. B. 10.) 28. 1522, 30. července. (Mezi Mudrlantem a Janem z Myškovic o obstavuňk.) Mudrlant, člověk krále JMti, obstavil na právě našem rych- táře z Myškovic, člověka páně Horňateckého, pro dluh Jana z Myškovic, člověka téhož pána, pro XI!/, kop gr. a VIII gr. vše českých pravě, že by týž Jan byl jemu povinovat tím dluhem. Proti tomu Jan mluvil: Že já tobě nic po- vinovat nejsem, než byl-li jest co dlužen tobě bratr muoj, jí sem s ním dílný, a tím také po- vinovat nejsem, a budu-liť co dlužen a co po- kážeš, chciť rád dáti aneb se s tebú umluvití. K tomu původ mluvil, žes se se mnú smlival, a to pokázati mohu; kdež na to svědky vedl. K tomu svědomí mluvil pan Bohuslav Horňa- tecký, že já se k tomu znám, žé sem mluvil Archiv Český XXVI. 449 s panem hejtmanem, že já Janovi káži zapla- titi, ale však na ten způsob, bude-li mu co spravedlivého povinovat. Tu my — vypovídáme: Poněvadž jest. Mudrlant toho dostatečně podle práva dluhu nepokázal, by mu Jan jím byl povinovat, ani toho, by se s ním smlúval, i z příčin těch jemu tím dluhem Jan povinovat není. Než co se téhož dluhu dotýče, poněvadž Jan Horňatecký, by nebyl na tom gruntu, na kterémž jest Křtěn seděl, tomu neodpírá, my také jeho od něho právem neodříkáme. Tento pak nález náš strana odporní jest přijala, ale strana původu se odvolává. Dán v pátek po sv. Stanislavu [9. května] 1. etc. XXII. Tu my takto napravujem : Poněvadž z listu hejtmana Kolinského i také svédkuo to se shledává, že tomu dluhu X1'/, kop VIII gr. čes. není od pana Horiateckého ani od Jana rychtáře z Myškovic, člověka jeho, odepříno, nébrž pan Horňatecký k tomu se znal, že jest s ním otom mluveno, aby člověku svému ten dluh zaplatiti rozkázal, než toliko tu výminku přidal, bude-li co spravedlivě povinovat. I po- něvadž té výminky ani toho, aby dluh spra- vedlivý nebyl, nepokázal, ani také toho, aby Matěj Mudrlant o jiný dluh obstavil aneb upo- minal, neZ o tech XI'/, kop gr. VIII gr., o kte- rýchž psaní hejtmana Kolinského jest učiněno i stané právo se stalo: i z těch ze všech příčin on Jan z Myskovic, člověk páně Horňa- teckého, povinen jest Matějovi Mudrlantovi ten dluh zaplatiti, a to od vyhlášení ortele ve dvů nedělích pořád zběhlých podle práva města našeho. Actum die Mercurii ante Trans- figurationem domini [30. července] a. 1522... (Rukop. č. 92. fol. 119.) 29. 1522, 6. srpna. Mezi Dorotou Bar- tákovou a Přemyslem o krádež peněz.) Dorota Bartačka vdova vinila Přemysla takto: Když jsem byla duom svuoj Dubinovi prodala, a ne- chtějíce jemu jeho dodati, to, což mi měl Dubina vedle trhu zavdati, to sem já. jemu položila, chtíci toho trhu prázdna býti, totižto 57
Kouřim (1522). Hroše manželka, a Václav syn téhož Hroše, pokudž jednomu každému z nich náleží, k tomu dluhu u Broučka bližší právo ukázali a spra- vedlnost lepší mají než Markéta Alexandrová podle práva města našeho. Actum fer. II. die Gertrudis [17. března] anno 1522. (Tamtéž fol. 118.) 27. 1522, 12. července. Jiřík kolář z Kou- timé, syn někdy Jana Zemana z Lhotky, stoje osobně před pány úředníky v úřadě šesti- pánuov, ukázal listy mocné dva, jeden na místě Anny Zemanky, matky své, a Štěpána bratra svého, pod pečetí pana purgmistra a pánuov města Kouřimě; druhý též list mocný od rych- táře a konšeluov městečka Mnichovic pod pečetí jich na místě Markéty, dcery Zemanky svrchupsané a sestry své, v nichž se společně přiznávají, že jakož sú po jmenovaném Janovi otci svém, spolu s Annou matkou svou, právo měli na LXII kop m. v gruntu tom tu ve Lhotce; ale kdež jim placeno a kladeno mělo býti od Jana Novodvorského každého roku při sv. Havlu po IIII kopách m. všem spolu az do vyplnénie summy LXIIY k. m. —, že to právo prodali témuž Janovi Novodvor- skému za XXV kop. gr. m. — Actum fer. IMI. die Visitacionis Elizabet Marie anno 1522. (Rukopis č. 2152 fol. B. 10.) 28. 1522, 30. července. (Mezi Mudrlantem a Janem z Myškovic o obstavuňk.) Mudrlant, člověk krále JMti, obstavil na právě našem rych- táře z Myškovic, člověka páně Horňateckého, pro dluh Jana z Myškovic, člověka téhož pána, pro XI!/, kop gr. a VIII gr. vše českých pravě, že by týž Jan byl jemu povinovat tím dluhem. Proti tomu Jan mluvil: Že já tobě nic po- vinovat nejsem, než byl-li jest co dlužen tobě bratr muoj, jí sem s ním dílný, a tím také po- vinovat nejsem, a budu-liť co dlužen a co po- kážeš, chciť rád dáti aneb se s tebú umluvití. K tomu původ mluvil, žes se se mnú smlival, a to pokázati mohu; kdež na to svědky vedl. K tomu svědomí mluvil pan Bohuslav Horňa- tecký, že já se k tomu znám, žé sem mluvil Archiv Český XXVI. 449 s panem hejtmanem, že já Janovi káži zapla- titi, ale však na ten způsob, bude-li mu co spravedlivého povinovat. Tu my — vypovídáme: Poněvadž jest. Mudrlant toho dostatečně podle práva dluhu nepokázal, by mu Jan jím byl povinovat, ani toho, by se s ním smlúval, i z příčin těch jemu tím dluhem Jan povinovat není. Než co se téhož dluhu dotýče, poněvadž Jan Horňatecký, by nebyl na tom gruntu, na kterémž jest Křtěn seděl, tomu neodpírá, my také jeho od něho právem neodříkáme. Tento pak nález náš strana odporní jest přijala, ale strana původu se odvolává. Dán v pátek po sv. Stanislavu [9. května] 1. etc. XXII. Tu my takto napravujem : Poněvadž z listu hejtmana Kolinského i také svédkuo to se shledává, že tomu dluhu X1'/, kop VIII gr. čes. není od pana Horiateckého ani od Jana rychtáře z Myškovic, člověka jeho, odepříno, nébrž pan Horňatecký k tomu se znal, že jest s ním otom mluveno, aby člověku svému ten dluh zaplatiti rozkázal, než toliko tu výminku přidal, bude-li co spravedlivě povinovat. I po- něvadž té výminky ani toho, aby dluh spra- vedlivý nebyl, nepokázal, ani také toho, aby Matěj Mudrlant o jiný dluh obstavil aneb upo- minal, neZ o tech XI'/, kop gr. VIII gr., o kte- rýchž psaní hejtmana Kolinského jest učiněno i stané právo se stalo: i z těch ze všech příčin on Jan z Myskovic, člověk páně Horňa- teckého, povinen jest Matějovi Mudrlantovi ten dluh zaplatiti, a to od vyhlášení ortele ve dvů nedělích pořád zběhlých podle práva města našeho. Actum die Mercurii ante Trans- figurationem domini [30. července] a. 1522... (Rukop. č. 92. fol. 119.) 29. 1522, 6. srpna. Mezi Dorotou Bar- tákovou a Přemyslem o krádež peněz.) Dorota Bartačka vdova vinila Přemysla takto: Když jsem byla duom svuoj Dubinovi prodala, a ne- chtějíce jemu jeho dodati, to, což mi měl Dubina vedle trhu zavdati, to sem já. jemu položila, chtíci toho trhu prázdna býti, totižto 57
Strana 450
450 XIII kop gr. 6.; a Dubina vedle trhu tolikéž jest mně položil. A s tím sem hned z rathúzu šla, poručivše to Přemyslovi, bratru svému, aby on ten duom, zdá-li se jemu, kterýž sem Du- binovi prodala, zapsal, neb sem sama přisáhla jemu toho domu nezapisovati. Tu jest Pře- mysl, bratr muoj, Dubinovi duom dodal i za- psal, i peníze, kteréž sem položila, i ty, kteréž Dubina zavdal, voboje jest vzal, a mně jest z závdavku těch XIIII kop gr. pomalu vydal. A druhých mých XIIII kop gr. mně jest ne- dal a pravě, že jest jich nevzal, než jedny peníze, totiž XIIII kop gr. Kdež já to slyšíc, že mi jich zapírá, vobeslala sem pány starou radu, kteráž jest toho času byla, na nich sem žádala, aby mi to seznali, kdož jest ty peníze s druhým pytlíkem vzal, poněvadž p. Přemysl pří, že jest jich nevzal. Tu voni zavolali sú mezi se Přemysla, to já nevím, co potom; ti vstoupivsi zase do rady, tak si ke mně mluvili: Milá panf Doroto, ráé(-li pan purg- mistr to sám slyšeti s těmi pány, kteréž při sobě má, to my učiníme a seznáme, což jest nám védomo. I jest mné rozkázáno vystü- piti. A potom jest mi od purgmistra a těch pánuo, kteříž při něm na ten čas byli, povědíno: poněvadž pánuov toho počtu, což by ku právu náleželo, při sobě nemám, odkládám toho do JMti příjezdy pana podkomořího. Tu sem já opět žádala, aby ráčili;, svědky mé slyšíce, je zapsati, aby já je ku potřebě své míti mohla a ukázati. K tomu od Přemysla: Jakož jest mne právem obvinila Dorota Bartačka, že bych dva pytlíky její s penězi vzal z rathizu, a jeden že bych jí vrátil a druhého že bych u sebe zanechal, k tomu pravím: že což sem koli vzal jejího, že sem všetečně ani svévolně nic nebral, než z dožádání a poručení jejího, a to všecko, což sem jejího vzal, jí sem vrátil a u sebe sem nic nezanechal. V tom se pána Boha dokládám i svého svědomí; neb když jest ode mne ostatek těch peněz pobrala, z ni- čehéhož více jest mne nenaříkala ani žádného, až téměř do dvú neb do tří let. Než když E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy jest ty všecky peníze s nevěstkou dcerou svou a s panharty jejími utratila, a ostatek tak, jakž pravila, jí pokradli, i navrátila se nejprv na úřad pravě, že by páni ty peníze vzali a je do sklepu obecního vnesli; i nemohüc tu nic míti, smysliváe sobé kfivü a nepravü ret, zapomenuvše se nad P. Bohem i svů duší, i naříká mne pravě, že bych já jich u sebe zanechal. Ježto já k tomu tak pravím, že mne křivě, falešně i nespravedlivě naříká, a já tím povinen nejsem, a v tom se svrchovaného P. Boha, kterýž všecky věci vidí, dokládám a VMti věřím, že jejím holejm a prostejm, ne- pravým i křivým, smýšleným slovuom věřiti neráčíte, nebí v nich žádné pravdy není, než že mne v tom ráčíte litovati i spravedlivě opatfiti. Službu svú vzkazujem etc. VMtem ozna- mujem, Że jest přišla před nás pře taková, kterüZ vypsanü v cedulích VMtem od stran podle jich svolení posíláme ; kteréžto místa a konce učiniti sme nemohli z příčiny té, že strana původu žádala jest k svědomí staré rady, kteřížto vystúpivše z Javic počtem devět, ukázali sú nedostatek býti k říkání práva s strany osob. I poněvadž takový nedostatek býti uznali sme, podali jsme stranám toho, aby každá strana, spíšíce své potřeby, všecky před právem položili; a tak aby VMtem ode- slány byly k rozeznání a k koncování té pře. Kdež pak obě straně k tomu se svolily a ce- dule tyto jedna každá strana sepsanü sú po- ložily; protož VMtí žádáme, že nahlédnúc v ně a podle práva rozvážíc, nám o tom širší na- učení dáti ráčíte. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Bonifacii [6. cervna] l. ete. XXII. Tu my z plnosti práva nalézáme a vy- povídáme: Poněvadž ona Dorota Bartačka se- znáním staré rady to jest podle své žaloby pokázala, Ze ona nechtíci Dubinovi domu, kterýž jemu byla prodala, zapsati, položila jest na právě XIIII kop gr. A on Dubina podle trhu místo závdavku též druhých XIIII kop gr. položil. Kdež on Přemysl, aby v ten
450 XIII kop gr. 6.; a Dubina vedle trhu tolikéž jest mně položil. A s tím sem hned z rathúzu šla, poručivše to Přemyslovi, bratru svému, aby on ten duom, zdá-li se jemu, kterýž sem Du- binovi prodala, zapsal, neb sem sama přisáhla jemu toho domu nezapisovati. Tu jest Pře- mysl, bratr muoj, Dubinovi duom dodal i za- psal, i peníze, kteréž sem položila, i ty, kteréž Dubina zavdal, voboje jest vzal, a mně jest z závdavku těch XIIII kop gr. pomalu vydal. A druhých mých XIIII kop gr. mně jest ne- dal a pravě, že jest jich nevzal, než jedny peníze, totiž XIIII kop gr. Kdež já to slyšíc, že mi jich zapírá, vobeslala sem pány starou radu, kteráž jest toho času byla, na nich sem žádala, aby mi to seznali, kdož jest ty peníze s druhým pytlíkem vzal, poněvadž p. Přemysl pří, že jest jich nevzal. Tu voni zavolali sú mezi se Přemysla, to já nevím, co potom; ti vstoupivsi zase do rady, tak si ke mně mluvili: Milá panf Doroto, ráé(-li pan purg- mistr to sám slyšeti s těmi pány, kteréž při sobě má, to my učiníme a seznáme, což jest nám védomo. I jest mné rozkázáno vystü- piti. A potom jest mi od purgmistra a těch pánuo, kteříž při něm na ten čas byli, povědíno: poněvadž pánuov toho počtu, což by ku právu náleželo, při sobě nemám, odkládám toho do JMti příjezdy pana podkomořího. Tu sem já opět žádala, aby ráčili;, svědky mé slyšíce, je zapsati, aby já je ku potřebě své míti mohla a ukázati. K tomu od Přemysla: Jakož jest mne právem obvinila Dorota Bartačka, že bych dva pytlíky její s penězi vzal z rathizu, a jeden že bych jí vrátil a druhého že bych u sebe zanechal, k tomu pravím: že což sem koli vzal jejího, že sem všetečně ani svévolně nic nebral, než z dožádání a poručení jejího, a to všecko, což sem jejího vzal, jí sem vrátil a u sebe sem nic nezanechal. V tom se pána Boha dokládám i svého svědomí; neb když jest ode mne ostatek těch peněz pobrala, z ni- čehéhož více jest mne nenaříkala ani žádného, až téměř do dvú neb do tří let. Než když E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy jest ty všecky peníze s nevěstkou dcerou svou a s panharty jejími utratila, a ostatek tak, jakž pravila, jí pokradli, i navrátila se nejprv na úřad pravě, že by páni ty peníze vzali a je do sklepu obecního vnesli; i nemohüc tu nic míti, smysliváe sobé kfivü a nepravü ret, zapomenuvše se nad P. Bohem i svů duší, i naříká mne pravě, že bych já jich u sebe zanechal. Ježto já k tomu tak pravím, že mne křivě, falešně i nespravedlivě naříká, a já tím povinen nejsem, a v tom se svrchovaného P. Boha, kterýž všecky věci vidí, dokládám a VMti věřím, že jejím holejm a prostejm, ne- pravým i křivým, smýšleným slovuom věřiti neráčíte, nebí v nich žádné pravdy není, než že mne v tom ráčíte litovati i spravedlivě opatfiti. Službu svú vzkazujem etc. VMtem ozna- mujem, Że jest přišla před nás pře taková, kterüZ vypsanü v cedulích VMtem od stran podle jich svolení posíláme ; kteréžto místa a konce učiniti sme nemohli z příčiny té, že strana původu žádala jest k svědomí staré rady, kteřížto vystúpivše z Javic počtem devět, ukázali sú nedostatek býti k říkání práva s strany osob. I poněvadž takový nedostatek býti uznali sme, podali jsme stranám toho, aby každá strana, spíšíce své potřeby, všecky před právem položili; a tak aby VMtem ode- slány byly k rozeznání a k koncování té pře. Kdež pak obě straně k tomu se svolily a ce- dule tyto jedna každá strana sepsanü sú po- ložily; protož VMtí žádáme, že nahlédnúc v ně a podle práva rozvážíc, nám o tom širší na- učení dáti ráčíte. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Bonifacii [6. cervna] l. ete. XXII. Tu my z plnosti práva nalézáme a vy- povídáme: Poněvadž ona Dorota Bartačka se- znáním staré rady to jest podle své žaloby pokázala, Ze ona nechtíci Dubinovi domu, kterýž jemu byla prodala, zapsati, položila jest na právě XIIII kop gr. A on Dubina podle trhu místo závdavku též druhých XIIII kop gr. položil. Kdež on Přemysl, aby v ten
Strana 451
Kourtm (1529 —1523). trh mezi Dorotou a Dubinou nervkrocil a na mist6 Doroty Dubinovi aby domu nezapsal, tomu jest neodepfrel. A stará rada seznává, že jest ty peníze Přemysl po takovém zápisu Dubinovi udělaném vzal. I jest-li že jest oboje peníze Dubinovyi Dorotiny Bartačky on Přemysl z rathúzu vyzdvihl a k sobě přijal, tehdy po- vinen jest též oboje peníze, jakožto sobě k víře poručené, jí Dorotě zase vydati a navrátiti, a to ode dne ortele tohoto vyhlášení do dvú nedělí pořád zběhlých podle práva města našeho. Actum die Iovis (?) in die Transfigurationis domini [16. srpna[ a. 1522. (Tamteż fol. 119.) 30. 1528, ke konci ledna. (Mezi Havlem es Třebovle a s některými jinjmi o statek.) Havel z Třebovle, forberečník a přísedící města našeho, táhna se na statek nebožtíka Tomana též z Třebovle, žádal jest za zmocnění téhož statku, mluvě tak, že má k němu spravedlnost po nejbližším příteli svém, po bratru tetěném. Z strany druhé Dorota z Prahy, též táhnúc se na ten statek, mluvila jest, že k němu má spravedlnost, nejprve jako pravá dědička po otci svém Matějovi; druhé jako pravá nápad- nice po bratru svém vlastním, nebožtíkovi To- manovi. Třetí strana, jako měšťané a obyvatelé města Kúřima, pravíce se též spravedlnost míti k tomu statku, inluvili sá, Ze méstané a obyvatelé a tak obec všecka města tohoto k tomu statku spravedlnost mají takovú, że Toman nebožtík umřel jest bez zřízení kšaf- tovního, pro kterúžto věc ten statek připadl jest na krále JMt, měštané pak a obyvatelé všickní města tohoto mají to obdarování, že což na krále JMt připadnúti by mělo, to na obec tuto připadnúti má; i tehdy my, majíc k tomu spravedlnost takovú, žádáme za zmocnění téhož statku. Na to strana první mluvila: Obec ač praví spravedlnost se k tomu míti, však toho ničímž nepokazují, než kdež se volají na privi- legium a obdarování krále JMti, to ukazuje, že má připadnúti na nejbliż8i[ho] pritele s městem trpícího, kdež Havel ten jest. Co se dotýče Doroty, ta jest odbyta od otce svého a od- 451 dělena. Druhá strana nato mluvila: Nejprv co se obce dotýče, s nimi ona nic činiti nemá, neb k tomu obeslána není; než co se Havla dotýče, k tomu tak praví, že má lepší spra- vedlnost ktomu statku než on, a tudy že jest pravá dědička po otci svém; vtom pak táhnúc se na zápis nebožtíka Matěje, otce svého. Druhé, že jest Toman bratr její vlastní byl, a protož žádá, abyšte jíoto konec učinili. Třetí strana, obec, k tomu mluvila, nejprv k privile- gium a obdarování, že to obdarování vztahuje se na obyvatele a měštany Kouřima, že mají toho obdarování užiti. Ale Havel obyvatel města není, i protož toho užiti nemá. A tak jest na krále JMt připadlo, a my to obdárování máme, že což na krále JMt připadne, to jest obci naší ráčil dáti. A co se Doroty dotýče, ona dědička toho statku býti nemuož, neb To- man ten jest měl statek svuoj svobodný, čistý, moha s ním činiti, co by se jemu zdálo, a on Toman nebyl jest otec její, a tak dědička toho statku byti nemuoż. A s tim ona Dorota i Havel k südu sú přistúpili, ale obec vzala sobě pro- tah dotud, dokudž by ona Dorota s Havlem o to právem rozdělena nebyla. Tu my nahlédše v kšaft nebožtíka Matěje, slyšavše takto potřeby stran všech i jich do- líčení, i všeho, což sú pokázaly, s pilností po- váživše, takto mezi nimi za spravedlivé podle práva a privilegií nalezli jsme a vypověděli: Poněvadž Matěj, otec Tomana i Doroty svrchu- psaných, učinil jest kšaft, v kterémžto statek svuoj vsecken jest porućil Kiiżovi a Tomanovi synuom svym, k jmóni, k drżeni i plnómu vládařství, o Dorotě, dceři své, v tom ksaftu zmínky žádné nečině, ji nápadnicí po synech svých ani dědičkou nevyhlašuje, a oni oba dva Kříž i Toman mnohá leta ten statek drželi, jím vládli, jeho užívali bez překážky Doroty svrchupsané i všelijakého naříkání až do smrti ; a majestát císaře Karla JMti slavné paměti to zřetedlně ukazuje, i poněvadž on Kříž ani Toman dědicuov po sobě nepozuostavivše, bez zřízení a kšaftu z světa tohoto sú sešli: že 67*
Kourtm (1529 —1523). trh mezi Dorotou a Dubinou nervkrocil a na mist6 Doroty Dubinovi aby domu nezapsal, tomu jest neodepfrel. A stará rada seznává, že jest ty peníze Přemysl po takovém zápisu Dubinovi udělaném vzal. I jest-li že jest oboje peníze Dubinovyi Dorotiny Bartačky on Přemysl z rathúzu vyzdvihl a k sobě přijal, tehdy po- vinen jest též oboje peníze, jakožto sobě k víře poručené, jí Dorotě zase vydati a navrátiti, a to ode dne ortele tohoto vyhlášení do dvú nedělí pořád zběhlých podle práva města našeho. Actum die Iovis (?) in die Transfigurationis domini [16. srpna[ a. 1522. (Tamteż fol. 119.) 30. 1528, ke konci ledna. (Mezi Havlem es Třebovle a s některými jinjmi o statek.) Havel z Třebovle, forberečník a přísedící města našeho, táhna se na statek nebožtíka Tomana též z Třebovle, žádal jest za zmocnění téhož statku, mluvě tak, že má k němu spravedlnost po nejbližším příteli svém, po bratru tetěném. Z strany druhé Dorota z Prahy, též táhnúc se na ten statek, mluvila jest, že k němu má spravedlnost, nejprve jako pravá dědička po otci svém Matějovi; druhé jako pravá nápad- nice po bratru svém vlastním, nebožtíkovi To- manovi. Třetí strana, jako měšťané a obyvatelé města Kúřima, pravíce se též spravedlnost míti k tomu statku, inluvili sá, Ze méstané a obyvatelé a tak obec všecka města tohoto k tomu statku spravedlnost mají takovú, że Toman nebožtík umřel jest bez zřízení kšaf- tovního, pro kterúžto věc ten statek připadl jest na krále JMt, měštané pak a obyvatelé všickní města tohoto mají to obdarování, že což na krále JMt připadnúti by mělo, to na obec tuto připadnúti má; i tehdy my, majíc k tomu spravedlnost takovú, žádáme za zmocnění téhož statku. Na to strana první mluvila: Obec ač praví spravedlnost se k tomu míti, však toho ničímž nepokazují, než kdež se volají na privi- legium a obdarování krále JMti, to ukazuje, že má připadnúti na nejbliż8i[ho] pritele s městem trpícího, kdež Havel ten jest. Co se dotýče Doroty, ta jest odbyta od otce svého a od- 451 dělena. Druhá strana nato mluvila: Nejprv co se obce dotýče, s nimi ona nic činiti nemá, neb k tomu obeslána není; než co se Havla dotýče, k tomu tak praví, že má lepší spra- vedlnost ktomu statku než on, a tudy že jest pravá dědička po otci svém; vtom pak táhnúc se na zápis nebožtíka Matěje, otce svého. Druhé, že jest Toman bratr její vlastní byl, a protož žádá, abyšte jíoto konec učinili. Třetí strana, obec, k tomu mluvila, nejprv k privile- gium a obdarování, že to obdarování vztahuje se na obyvatele a měštany Kouřima, že mají toho obdarování užiti. Ale Havel obyvatel města není, i protož toho užiti nemá. A tak jest na krále JMt připadlo, a my to obdárování máme, že což na krále JMt připadne, to jest obci naší ráčil dáti. A co se Doroty dotýče, ona dědička toho statku býti nemuož, neb To- man ten jest měl statek svuoj svobodný, čistý, moha s ním činiti, co by se jemu zdálo, a on Toman nebyl jest otec její, a tak dědička toho statku byti nemuoż. A s tim ona Dorota i Havel k südu sú přistúpili, ale obec vzala sobě pro- tah dotud, dokudž by ona Dorota s Havlem o to právem rozdělena nebyla. Tu my nahlédše v kšaft nebožtíka Matěje, slyšavše takto potřeby stran všech i jich do- líčení, i všeho, což sú pokázaly, s pilností po- váživše, takto mezi nimi za spravedlivé podle práva a privilegií nalezli jsme a vypověděli: Poněvadž Matěj, otec Tomana i Doroty svrchu- psaných, učinil jest kšaft, v kterémžto statek svuoj vsecken jest porućil Kiiżovi a Tomanovi synuom svym, k jmóni, k drżeni i plnómu vládařství, o Dorotě, dceři své, v tom ksaftu zmínky žádné nečině, ji nápadnicí po synech svých ani dědičkou nevyhlašuje, a oni oba dva Kříž i Toman mnohá leta ten statek drželi, jím vládli, jeho užívali bez překážky Doroty svrchupsané i všelijakého naříkání až do smrti ; a majestát císaře Karla JMti slavné paměti to zřetedlně ukazuje, i poněvadž on Kříž ani Toman dědicuov po sobě nepozuostavivše, bez zřízení a kšaftu z světa tohoto sú sešli: že 67*
Strana 452
452 ona Dorota dědictví tu žádného nemá ani ná- padu podle téhož obdarování císařského, po- něvadž s městem trpící není. Ale poněvadž on Havel jsa k městu přísedící, s městem v pla- tích, losuncích i všech břemenách městských trpící, přátelství na ten čas nejbližší jest před námi ukázal: že on k tomu statku bližší jest nežli ona Dorota svrchupsaná. Této vejpovědi naší Dorota přijíti nechtě k VMtem se od- volává. Dán v Kouřimi ve čtvrtek po Obrácení sv. Pavla na víru [29. ledna] I. XXIII. Confirmatum fer. III. (?) ante Brigidae anno 1523. (Tamtéž fol. 121.) 31. 1523, 9. února. (Mezi Lukšem [Bu- líkem] havérem a Peškem o zranění.) Bulik havéř obvinil jest Peška, že jest jej pod řádem a právem oštípem pobodl i ochromil bez jeho všeho provinění, žádajíc v tom podle práva za opatření. Odpor Pešek tomu odpírá a praví tak, že jest jemu všetečně nic neučinil, než že jemu to učiniti musil, bráně se svému násilí. Původ: Sám prve jest to mluvil, že sem se s ním nevadil, aniž sem s ním zlé vuole měl; než kdež praví, že jest on tomu příčinu dal, toho nepokáže. Odpor: On vždy tak praví, že jest jemu to učiniti musil z příčiny a počátku jeho, bráně se jemu, a na to vedl jest svědomí. Proti těm svědkuom strana původu mluvila, že první svědek nesvědčí na Bulíka, než na pa- cholka, který s ním hrál. Druhý svědek, ten jest při počátku nebyl. Třetí svědek, ten ne- praví, že by k němu tu řeč mluvil, a nad to že sú před rychtářem jeho přátelé byli a tu při slyšeli. A stím obě straně ku právu přistúpily. Tu my — sme nalezli: Poněvadž to svědkové zjevně vyznávají, že což jest koli učinil on Pešek témuž Bulíkovi, že jest z pří- čin a z počátku téhož Bulíka učinil, bráně se násilí svému že jest jej pobod, i na to se jest strojil řečí svú, tak jakž svědomí Jakuba Ne- řáda ukazuje. I cožkoli se jest jemu přihodilo z počátku jeho, z toho viny žádnému dávati nemuože, než sám sobě. A on Pešek za týž E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: účinek jemu Bulikovi více povinovat podle práva není, než co jest on lékaři dal a to pokáže, aby jemu to zase od Peška dáno bylo a navráceno. A jakož původ pře, k svědomí tomu mluvě, to jest v řeči své doložil, že by to svědomí neukazovalo na Bulíka, než na ně- jakého pacholka: i poněvadž s žádným jiným, tak jakž týž svědomí ukazuje, neměl on Pešek na ten čas nic činiti, a žádný jiný za ním jest s voštípem neběžel, než on Bulík, a žád- ného jiného také jest Pešek nepobodl nežli Bulíka: i jest jisté znamení, že jest žádný jiný nebyl než Bulík. Bulik havéř této naší vejpovědi nechtě přijíti etc. Dán fer. II. post Conversionem Pauli [26. ledna] l. etc. XXIII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž z svědkuov Peškových tomu se jest vyrozumělo, že taková půtka mezi Bulíkem a jím Peškem z příčiny od Bulíka dané jest přišla a takové ranění jest se přihodilo; i z té příčiny on Pešek tou žalobou ani raněním jemu Bulíkovi, ani kterým úplatkem za lékařství není povinen podle práva města našeho. Actum fer. II. in die Apollonae [9. února] a. 1523. (Tamtéž fol. 121.) 32. 1523, 11. června. (Mezi přátely ne- božtíka Ilavlíčka zamordovaného a Mikulášem Nakserou o mord etc.) Matka, bratr, sestry a přátelé všickni žalují na Mikuláše Nakseru, že jest syna jejího a těmto bratra a jiným přítele zamordoval pod řádem a právem, opo- vrhsi řád a právo, ježto na něj péče žádné jest neměl; žádajíc, že se k němu podle práva zachováte. Odpor, Mikuláš Naksera, toho žádá, ať to pokazuje. Původ: Toho nám není potřebí, neb neslyšíme, by tomu odpíral, a pří-li toho, nechť poví, ať víme. Odpor, on tomu odpírá a praví, že toho nepokáží, tak jakž sú pro- žalovali. Původ: Poněvadž odpírá, jest VMtem vědomo, kterak přátelé nebožtíkovi při pohřbu jeho žádali sú p. purgmistra a pánuov, aby ty rány sečný ohledali, k kterým on se jest znal skrze přátely své, kteří sú od něho po- sláni byli; a v tom strana vedla svědomí.
452 ona Dorota dědictví tu žádného nemá ani ná- padu podle téhož obdarování císařského, po- něvadž s městem trpící není. Ale poněvadž on Havel jsa k městu přísedící, s městem v pla- tích, losuncích i všech břemenách městských trpící, přátelství na ten čas nejbližší jest před námi ukázal: že on k tomu statku bližší jest nežli ona Dorota svrchupsaná. Této vejpovědi naší Dorota přijíti nechtě k VMtem se od- volává. Dán v Kouřimi ve čtvrtek po Obrácení sv. Pavla na víru [29. ledna] I. XXIII. Confirmatum fer. III. (?) ante Brigidae anno 1523. (Tamtéž fol. 121.) 31. 1523, 9. února. (Mezi Lukšem [Bu- líkem] havérem a Peškem o zranění.) Bulik havéř obvinil jest Peška, že jest jej pod řádem a právem oštípem pobodl i ochromil bez jeho všeho provinění, žádajíc v tom podle práva za opatření. Odpor Pešek tomu odpírá a praví tak, že jest jemu všetečně nic neučinil, než že jemu to učiniti musil, bráně se svému násilí. Původ: Sám prve jest to mluvil, že sem se s ním nevadil, aniž sem s ním zlé vuole měl; než kdež praví, že jest on tomu příčinu dal, toho nepokáže. Odpor: On vždy tak praví, že jest jemu to učiniti musil z příčiny a počátku jeho, bráně se jemu, a na to vedl jest svědomí. Proti těm svědkuom strana původu mluvila, že první svědek nesvědčí na Bulíka, než na pa- cholka, který s ním hrál. Druhý svědek, ten jest při počátku nebyl. Třetí svědek, ten ne- praví, že by k němu tu řeč mluvil, a nad to že sú před rychtářem jeho přátelé byli a tu při slyšeli. A stím obě straně ku právu přistúpily. Tu my — sme nalezli: Poněvadž to svědkové zjevně vyznávají, že což jest koli učinil on Pešek témuž Bulíkovi, že jest z pří- čin a z počátku téhož Bulíka učinil, bráně se násilí svému že jest jej pobod, i na to se jest strojil řečí svú, tak jakž svědomí Jakuba Ne- řáda ukazuje. I cožkoli se jest jemu přihodilo z počátku jeho, z toho viny žádnému dávati nemuože, než sám sobě. A on Pešek za týž E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: účinek jemu Bulikovi více povinovat podle práva není, než co jest on lékaři dal a to pokáže, aby jemu to zase od Peška dáno bylo a navráceno. A jakož původ pře, k svědomí tomu mluvě, to jest v řeči své doložil, že by to svědomí neukazovalo na Bulíka, než na ně- jakého pacholka: i poněvadž s žádným jiným, tak jakž týž svědomí ukazuje, neměl on Pešek na ten čas nic činiti, a žádný jiný za ním jest s voštípem neběžel, než on Bulík, a žád- ného jiného také jest Pešek nepobodl nežli Bulíka: i jest jisté znamení, že jest žádný jiný nebyl než Bulík. Bulik havéř této naší vejpovědi nechtě přijíti etc. Dán fer. II. post Conversionem Pauli [26. ledna] l. etc. XXIII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž z svědkuov Peškových tomu se jest vyrozumělo, že taková půtka mezi Bulíkem a jím Peškem z příčiny od Bulíka dané jest přišla a takové ranění jest se přihodilo; i z té příčiny on Pešek tou žalobou ani raněním jemu Bulíkovi, ani kterým úplatkem za lékařství není povinen podle práva města našeho. Actum fer. II. in die Apollonae [9. února] a. 1523. (Tamtéž fol. 121.) 32. 1523, 11. června. (Mezi přátely ne- božtíka Ilavlíčka zamordovaného a Mikulášem Nakserou o mord etc.) Matka, bratr, sestry a přátelé všickni žalují na Mikuláše Nakseru, že jest syna jejího a těmto bratra a jiným přítele zamordoval pod řádem a právem, opo- vrhsi řád a právo, ježto na něj péče žádné jest neměl; žádajíc, že se k němu podle práva zachováte. Odpor, Mikuláš Naksera, toho žádá, ať to pokazuje. Původ: Toho nám není potřebí, neb neslyšíme, by tomu odpíral, a pří-li toho, nechť poví, ať víme. Odpor, on tomu odpírá a praví, že toho nepokáží, tak jakž sú pro- žalovali. Původ: Poněvadž odpírá, jest VMtem vědomo, kterak přátelé nebožtíkovi při pohřbu jeho žádali sú p. purgmistra a pánuov, aby ty rány sečný ohledali, k kterým on se jest znal skrze přátely své, kteří sú od něho po- sláni byli; a v tom strana vedla svědomí.
Strana 453
Kouřim (1528—1524). Tu my — mezi nimi vypověděli sme: Poněvadž svědkové obojí strany to zjevně ukazují, že žádný jiný bitvy na ten čas s ne- božtíkem Havlíčkem jest neměl, než Mikuláš Naksera, a on na žádného jiného toho ne- svozuje ani koho ukazuje: i z příčiny té žádný jiný immordem tím vinen není, nežli týž Mikuláš Naksera, a my jeho za mordéře podle práva pokládáme. Než dále zdá-li se komu, jeho z čeho viniti;, právo se mu nezavírá. Strana odporni nálezu našeho nepřijavši, k VMtem se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Duchu [29. května] l. XXIII. Tu my — takto napravujem: Ačkoli z svědkuov všech, kteříž vedeni jsú, shledává se, že jest se žádný jiný tu chvíli s tím Ha- vlíčkem nebil, nežli on sám Naksera, a tak že jest skrze ruce jeho z světa sšel; ale že z týchž svědkuov to se nachází, že týž Ha- vlíček jemu Nakserovi řečí, skutkem i po- čátkem příčinu k tomu dal, že jest se jemu a násilí svému brániti mohl: z té příčiny żadni pokutú podle práva povinovat není. Actum. fer. V. ante Viti [11. června] a. 1523. (Tamtéž fol. 122.) 33. 1524, na počátku března. (Mezi Ja- kubem Sakem a Havlem z Třebovle.) Jakub Sak, měštěnín Starého města Pražského, ob- vinil jest Havla z Třebovle forberečníka, pří- sedícího městu našemu, slovy těmito: Jakož ste vejpověd učinili mezi Havlem a sestrou Tomanovou o statek nebožtíka Tomana z Tře- bovle, že jest při tom bylo mluveno od přítele matky mé, že ona praví se býti bližší přítel otci Tomanovu než Havel, a že Havel nebyl žádný přítel otci Tomanovu, než matka má že jest byla blízká přítelkyně otci Tomanovu i Tomanovi, a že k tomu statku lepší spra- vedlnost praví se míti matka má a já po ní, nežli Pavel, a to pokázati chci. Odpor proti tomu mluviti dal, že jest on nejbližší přátel- ství pokázal před právem a nejpříbuznější, a z příčiny té že jest jemu ten statek právem tímto přísouzen a vyšším tvrzen. Původ, Jakub 453 Sak, dal mluviti; on praví se lepší spravedlnost míti k tomu statku než Havel, tudy že lepšího přátelství a bližšího pokázati chce a pokáže, než Havel. Odpor Havel toho žádá podle práva: svědky, kteréž vésti k své potřebě druhá strana chce, ať sú osobně před právem a před ním postaveni, že on k nim mluviti chce, což bude za potřebu. Původ: O tom právu sme nevěděli, by svědkové měli staveni býti osobně, když již svědomí dadí, neb sú již někteří ze- mřeli; při tom též žádáme podle práva opatřeni býti, neb my znavše je býti lidi nedostatečné, nezdravé, i vedli sme je. Protož žádáme, aby ćteni byli. Odpor Havel toho žádá, aby to bedlivě právem váženo bylo, mají-li svědkové vedeni býti prve, než se žaloba začne, neb on za to má, že to za právo není, aby prvé svěd- kové vedeni byli, než k při přistúpí; neb teprv dnes o to s ním soud má, a on již svědky prve vedl; pak by je měl trpěti, na tom není. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž matka Jakuba Saka přípověd učinivše k tomu statku, toho ničímž jest nedokázala, aby k němu spravedlnost měla za živnosti své, a nepokázavši poručení učinila; a on Jakub Sak též po smrti její svoliv se pokázati přátelství a příbuzenství bližší nežli Havel, i toho jest dostatečně podle práva nepokázal: i z příčin těch Havel Bartáků z Třebovle jest bližší k tomu statku Tomanovu, nežli on Jakub Sak, tak jakž prve jemu naše právo přiřklo a vyšší stvrdilo. Strana původu se odvolává. Dán v Kouřimi v středu po Obrácení sv. Pavla [27. ledna] l. XXIIII. Tu my — potvrzujem. Actum in consilio ante Translationem s. Wenceslai a. 1524. (Tamtéž fol. 123.) 34. 1524, 27. května. (Mezi Jiříkem Di- blíkem a Ondráčkem bratrem jeho.) Jiřík Di- blík, spoluradní náš, obvinil jest Vondráčka, bratra svého, z strany poplatku z statku, kte- réhož sú jim starší a předkové jich zanechali; kterýžto statek jim jest smlúvů rozdělen na dva díly, z nichž Jiřík Diblík místo a konec
Kouřim (1528—1524). Tu my — mezi nimi vypověděli sme: Poněvadž svědkové obojí strany to zjevně ukazují, že žádný jiný bitvy na ten čas s ne- božtíkem Havlíčkem jest neměl, než Mikuláš Naksera, a on na žádného jiného toho ne- svozuje ani koho ukazuje: i z příčiny té žádný jiný immordem tím vinen není, nežli týž Mikuláš Naksera, a my jeho za mordéře podle práva pokládáme. Než dále zdá-li se komu, jeho z čeho viniti;, právo se mu nezavírá. Strana odporni nálezu našeho nepřijavši, k VMtem se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Duchu [29. května] l. XXIII. Tu my — takto napravujem: Ačkoli z svědkuov všech, kteříž vedeni jsú, shledává se, že jest se žádný jiný tu chvíli s tím Ha- vlíčkem nebil, nežli on sám Naksera, a tak že jest skrze ruce jeho z světa sšel; ale že z týchž svědkuov to se nachází, že týž Ha- vlíček jemu Nakserovi řečí, skutkem i po- čátkem příčinu k tomu dal, že jest se jemu a násilí svému brániti mohl: z té příčiny żadni pokutú podle práva povinovat není. Actum. fer. V. ante Viti [11. června] a. 1523. (Tamtéž fol. 122.) 33. 1524, na počátku března. (Mezi Ja- kubem Sakem a Havlem z Třebovle.) Jakub Sak, měštěnín Starého města Pražského, ob- vinil jest Havla z Třebovle forberečníka, pří- sedícího městu našemu, slovy těmito: Jakož ste vejpověd učinili mezi Havlem a sestrou Tomanovou o statek nebožtíka Tomana z Tře- bovle, že jest při tom bylo mluveno od přítele matky mé, že ona praví se býti bližší přítel otci Tomanovu než Havel, a že Havel nebyl žádný přítel otci Tomanovu, než matka má že jest byla blízká přítelkyně otci Tomanovu i Tomanovi, a že k tomu statku lepší spra- vedlnost praví se míti matka má a já po ní, nežli Pavel, a to pokázati chci. Odpor proti tomu mluviti dal, že jest on nejbližší přátel- ství pokázal před právem a nejpříbuznější, a z příčiny té že jest jemu ten statek právem tímto přísouzen a vyšším tvrzen. Původ, Jakub 453 Sak, dal mluviti; on praví se lepší spravedlnost míti k tomu statku než Havel, tudy že lepšího přátelství a bližšího pokázati chce a pokáže, než Havel. Odpor Havel toho žádá podle práva: svědky, kteréž vésti k své potřebě druhá strana chce, ať sú osobně před právem a před ním postaveni, že on k nim mluviti chce, což bude za potřebu. Původ: O tom právu sme nevěděli, by svědkové měli staveni býti osobně, když již svědomí dadí, neb sú již někteří ze- mřeli; při tom též žádáme podle práva opatřeni býti, neb my znavše je býti lidi nedostatečné, nezdravé, i vedli sme je. Protož žádáme, aby ćteni byli. Odpor Havel toho žádá, aby to bedlivě právem váženo bylo, mají-li svědkové vedeni býti prve, než se žaloba začne, neb on za to má, že to za právo není, aby prvé svěd- kové vedeni byli, než k při přistúpí; neb teprv dnes o to s ním soud má, a on již svědky prve vedl; pak by je měl trpěti, na tom není. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž matka Jakuba Saka přípověd učinivše k tomu statku, toho ničímž jest nedokázala, aby k němu spravedlnost měla za živnosti své, a nepokázavši poručení učinila; a on Jakub Sak též po smrti její svoliv se pokázati přátelství a příbuzenství bližší nežli Havel, i toho jest dostatečně podle práva nepokázal: i z příčin těch Havel Bartáků z Třebovle jest bližší k tomu statku Tomanovu, nežli on Jakub Sak, tak jakž prve jemu naše právo přiřklo a vyšší stvrdilo. Strana původu se odvolává. Dán v Kouřimi v středu po Obrácení sv. Pavla [27. ledna] l. XXIIII. Tu my — potvrzujem. Actum in consilio ante Translationem s. Wenceslai a. 1524. (Tamtéž fol. 123.) 34. 1524, 27. května. (Mezi Jiříkem Di- blíkem a Ondráčkem bratrem jeho.) Jiřík Di- blík, spoluradní náš, obvinil jest Vondráčka, bratra svého, z strany poplatku z statku, kte- réhož sú jim starší a předkové jich zanechali; kterýžto statek jim jest smlúvů rozdělen na dva díly, z nichž Jiřík Diblík místo a konec
Strana 454
454 též o poplatky s bratrem svým míti chtěje, žádal jest v tom právem opatřen býti, co by z kterého dílu poplatku býti mělo, pokládaje to za spravedlivé, aby každý z toho platil, cožkoli drží, a což jest od starodávna uloženo. Proti tomu Ondráček dal mluviti, poněvadž statek na dvé rozdělen jest, aby též ten poplatek na dvé rozdělen byl, v tom žádaje též právem rozdělen býti s bratrem svým. Tu my — sme mezi nimi nalezli: Poně- vadž, ač jest statek na dvé rozdělen, však po- platci rozděleni nejsou, že každý z nich po- vinen jest z toho platiti, cožkolivěk drží spra- vedlivě, to, což uloženo jest od starodávna, a jakž právem spravedlivě na který kus uloženo bude. Strana odporní této vejpovědi naší ne- přijala, ale k VMtem se odvolává. Dán v Kou- Hmi v pátek den Svátostí (8. dubna] l. XXIIII. Tu my — takto napravujem: Ponévadz oni Jiřík Diblík a Ondráček bratří statkem jim od starších jich pozuostalém smlüvou sü rozděleni a na ten statek poplatek od staro- dávna Ze vloZen jest byl, a protož z té příčiny jeden každý z těch bratruo tím a takovým po- platkem jest povinen vedle polovice své a držení, jakž od starodávna na ten statek, kterejmž sú se oni podělili, poplatky vysazeny sú byly. Actum in consilio fer. VI. post f. Spiritus s. [27. května] a. 1524. (Tamtéž fol. 123.) 35. 1524, 10. června. (Mezi Magdalenou, Valšový syna manželkou, a Valšovou.) Man- dalena manželka nebožtíka Havlíčka, Valšový syna, stojíc v radě, žádala jest za zmocnění spravedlnosti a dílu jí spravedlivě náležitého po témž Havlíčkovi muži svém, a to jmenovitě třetího dílu, neb se k němu právo a spravedl- nost praví míti po muži svém podle práva města tohoto. Odpor proti tomu dala mluviti Valšová, matka téhož nebožtíka Havlíčka, že ona praví se k tomu statku všemu lepší spra- vedlnost miti, neż ona, a to tudy, že on ne- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archwu města Prahy: prve nežli jest Mandu za manželku měl, zadal jest mateři své spravedlnost svú všicku, dokadž jest živ. A v tom hned týž řečník opravil se a mluvil, že jest zadal a dal spravedlnost svú všicku zde v tomto městě i jinde mateři své, dokadž jest živa, a že od ní dílu žádného ne- žádá; protož přes to zadání, by pak ženě své potom co zadati chtěl, že jest toho učiniti ne- mohl bez vuole mateřiny. A přes to poněvadž spravedlnost praví se míti, nechí at ji pokazuje. Původ: Jest v paměti, když nebožtík Havlíček již Mandu tuto za manželku pojal, že jest byl soud a rozepře mezi syny Valšovými a sestrú jich, a mezi touž Valšovou matkú jich, o po- díly a spravedlnost jednomu každému z nich należitń v tom statku pozuostalém po nebožtí- kovi Valšovi, otci jich, a tu tehdáž teprv stal se jest mezi nimi podíl. Protož z příčiny té, by on měl spravedlnost svú před podíly odkazovati mateři své, nám se toho jim věřiti nezdá, leč to pokáží, co mluví. A také potom by pak žádati chtěl, že jest spravedlnosti její zadati nemohl, poněvadž jest jeho manželka byla, a každá manželka má právo a spravedlnost k třetímu dílu statku po muži svém. A kdež toho žádají, aby spravedlnosti své pokázala: pokazuje ji tudy, že jest jeho manželka byla řádně knězem oddávána. Odpor: Ač jest ona manželka jeho byla, však smluv žádných jest nebylo, kterýmiž by jí spravedlnost ukázati měl na třetinu statku svého. A v tom vedeni jsú svědkové. Tu my — jsme nalezli a vypověděli: Po- něvadž on Havlíček nebožtík smlúvami sva- tebními ani potom ničímž a nikdyž Mandé, manželce své, spravedlnosti té, na kterúž se táhne, jest neukázal, než tak, jakž svědkové ukazují, dobrovolně mateři díl svůj zadal, prve nežli jest Mandu za manželku měl, a v tom beze všeho pořízení z světa jest sšel a toho zadání svého nikterakž jest za živnosti své nezrušil: Ze ona Manda vedle práva v tom dílu muže svého spravedlnosti žádné nemá. božtík Havlíček, syn její, ještě za živnosti své, | NeZ chce-li mátě Havlíčkova co z dobré vuole
454 též o poplatky s bratrem svým míti chtěje, žádal jest v tom právem opatřen býti, co by z kterého dílu poplatku býti mělo, pokládaje to za spravedlivé, aby každý z toho platil, cožkoli drží, a což jest od starodávna uloženo. Proti tomu Ondráček dal mluviti, poněvadž statek na dvé rozdělen jest, aby též ten poplatek na dvé rozdělen byl, v tom žádaje též právem rozdělen býti s bratrem svým. Tu my — sme mezi nimi nalezli: Poně- vadž, ač jest statek na dvé rozdělen, však po- platci rozděleni nejsou, že každý z nich po- vinen jest z toho platiti, cožkolivěk drží spra- vedlivě, to, což uloženo jest od starodávna, a jakž právem spravedlivě na který kus uloženo bude. Strana odporní této vejpovědi naší ne- přijala, ale k VMtem se odvolává. Dán v Kou- Hmi v pátek den Svátostí (8. dubna] l. XXIIII. Tu my — takto napravujem: Ponévadz oni Jiřík Diblík a Ondráček bratří statkem jim od starších jich pozuostalém smlüvou sü rozděleni a na ten statek poplatek od staro- dávna Ze vloZen jest byl, a protož z té příčiny jeden každý z těch bratruo tím a takovým po- platkem jest povinen vedle polovice své a držení, jakž od starodávna na ten statek, kterejmž sú se oni podělili, poplatky vysazeny sú byly. Actum in consilio fer. VI. post f. Spiritus s. [27. května] a. 1524. (Tamtéž fol. 123.) 35. 1524, 10. června. (Mezi Magdalenou, Valšový syna manželkou, a Valšovou.) Man- dalena manželka nebožtíka Havlíčka, Valšový syna, stojíc v radě, žádala jest za zmocnění spravedlnosti a dílu jí spravedlivě náležitého po témž Havlíčkovi muži svém, a to jmenovitě třetího dílu, neb se k němu právo a spravedl- nost praví míti po muži svém podle práva města tohoto. Odpor proti tomu dala mluviti Valšová, matka téhož nebožtíka Havlíčka, že ona praví se k tomu statku všemu lepší spra- vedlnost miti, neż ona, a to tudy, že on ne- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archwu města Prahy: prve nežli jest Mandu za manželku měl, zadal jest mateři své spravedlnost svú všicku, dokadž jest živ. A v tom hned týž řečník opravil se a mluvil, že jest zadal a dal spravedlnost svú všicku zde v tomto městě i jinde mateři své, dokadž jest živa, a že od ní dílu žádného ne- žádá; protož přes to zadání, by pak ženě své potom co zadati chtěl, že jest toho učiniti ne- mohl bez vuole mateřiny. A přes to poněvadž spravedlnost praví se míti, nechí at ji pokazuje. Původ: Jest v paměti, když nebožtík Havlíček již Mandu tuto za manželku pojal, že jest byl soud a rozepře mezi syny Valšovými a sestrú jich, a mezi touž Valšovou matkú jich, o po- díly a spravedlnost jednomu každému z nich należitń v tom statku pozuostalém po nebožtí- kovi Valšovi, otci jich, a tu tehdáž teprv stal se jest mezi nimi podíl. Protož z příčiny té, by on měl spravedlnost svú před podíly odkazovati mateři své, nám se toho jim věřiti nezdá, leč to pokáží, co mluví. A také potom by pak žádati chtěl, že jest spravedlnosti její zadati nemohl, poněvadž jest jeho manželka byla, a každá manželka má právo a spravedlnost k třetímu dílu statku po muži svém. A kdež toho žádají, aby spravedlnosti své pokázala: pokazuje ji tudy, že jest jeho manželka byla řádně knězem oddávána. Odpor: Ač jest ona manželka jeho byla, však smluv žádných jest nebylo, kterýmiž by jí spravedlnost ukázati měl na třetinu statku svého. A v tom vedeni jsú svědkové. Tu my — jsme nalezli a vypověděli: Po- něvadž on Havlíček nebožtík smlúvami sva- tebními ani potom ničímž a nikdyž Mandé, manželce své, spravedlnosti té, na kterúž se táhne, jest neukázal, než tak, jakž svědkové ukazují, dobrovolně mateři díl svůj zadal, prve nežli jest Mandu za manželku měl, a v tom beze všeho pořízení z světa jest sšel a toho zadání svého nikterakž jest za živnosti své nezrušil: Ze ona Manda vedle práva v tom dílu muže svého spravedlnosti žádné nemá. božtík Havlíček, syn její, ještě za živnosti své, | NeZ chce-li mátě Havlíčkova co z dobré vuole
Strana 455
Kouřim (1524). jí dáti z toho, toho se jí nehájí. Této vej- povédi naší strana původní přijíti nechtíc, k VMtem odvolala se. Dán fer. IIII. post Bo- nifacii [8. tervna] anno XXIIII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž ona Mandalena, nebožtíka Havlíčka, syna Val- šové, manželka, práva svého nikterak jest ne- potratila, pro kteréž by měla věnné právo ztratiti; a on nebožtík Havlíček, manžel někdy Mandalenin, bez kšaftu a pořízení o statku svém z tohoto světa sšel a jí Mandaleny, man- želky své, nijak jest neopatřil; též poněvadž to zadání statku, kteréž jest týž Havlíček jí Valšové matce své učinil, dostatečné a za dost podle práva není a býti nemuože, a právo města našeho jest, když by muž bez pořízení a kšaftu zhynul, že žena jeho po jeho smrti k třetině dílu statku jeho právo má: i z těch příčin jmenovaná Mandalena, manželka někdy jeho Havlíčkova, k třetině dílu statku po manželu jejím pozuostalému právo a spravedlnost má. Actum die Veneris post Bonifacii [10. června] anno domini 1524. (Tamtéž fol. 124.) 36. 1524, 8. července. (Mezi Annou Bu- lánkovou a Markétou Trčkovou.) Anna Bulán- ková obvinila jest Markétu Trčkovu, že ona drží dědinu, kteráž náleží Bulánkové a sirot- kuom jejím, i ať oznámí, jakú spravedlností ji drží, zástavú-li či trhem; protož v tom. žádá spravedlivě opatřena býti. Proti tomu Markéta Trčková dala mluviti: Anna Bulánková dobře ví, jakým způsobem ona to drží, ale snad z návodu něčího ptá se na to, o tom dobře védûc, Ze jesté za živnosti Bulánka nebožtíka Jiřík nebožtík Trčka, manžel její, tu dědinu držel jest za některá léta bez všeho naříkání téhož Bulánka, ježto kdyby jakú spravedlnost na ní měl nebožtík Bulánek, nebyl jest tak možný, aby Jiříka Trčky nebožtíka z ní ne- napomínal, věda o tom, žeby mu mohl zaplatiti, ale nic jest tomu neříkal až do smrti své. Též i Anna Bulánková po smrti jeho za některé leto, vědúc dobře, že Jiřík Trčka tu dědinu 455 drží a jí užívá jako své, tomu jest nic neříkala až posavad; a to se všecko pokázati muož a vyhledati kněhami a registry, kdež jest z té dědiny Jiřík Trčka platy a poplatky, kteréž z ní platiti měl, platil a dával. A přes to, jestliže pokáže toho, żeby jemu nebožtíkovi Trčkovi jakúů zástavů ta dědina přišla a mohla vyplacena býti, i toho Markéta Trčková ne- pobíhá. Původ Bulánková tak praví, že o tom neví, kterak jest jí v držení přišla, než žádá spravedlivě opatřena býti, neb to pokázati muož kšaftem, že jest jí a sirotkuom jejím nélezela. Pakli praví, že ji koupil nebožtík Trčka a zaplatil, nech to pokazují, a pokáže-li Bulénkové, na tom prestati chce. À potum ve- dena sú na to svědomí. Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli a vypověděli: Poněvadž Jiřík Trčka za živ- nosti své mnohá leta tu dědinu držal bez nářku všelijakého, a on nebožtík Bulánek za živnosti své aní manželka jeho po smrti jeho tomu sú nic neříkali podle práva; a právo zjevně uka- zuje, kdož by koli dědictví jaké držel den a a rok bez nářku, že potom narčení žádné platné býti nemá. A nad to strana původní svolila se, jestliže to pokáže, že jest koupil a zaplatil, že na tom přestati chce. A ona Mar- kéta Trčková jest to svědky ukázala, že jest tu dědinu nebožtík Trčka koupil i zaplatil : i z příčin těch ona Anna Bulánková ani sirotci její k tomu spravedlnosti žádné nemají podle práva. Této naší vejpovědi strana pů- vodu přijíti nechtě, k VMtem se odvolala. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Petru a Pavlu [1. července] léta ete. XXIIII. Tu my — potvrzujem. Actum fer. VI. Kyliani [8. éervence] a. 1524. (Tamtéz fol. 125.) 37. 1524, 13. července. (Mezi Václavem Vodičkou a Vondráčkem Chybou.) Václav Vo- dička, spoluradní náš, obvinil jest Ondráčka Chybu, že když jsem úřad rychtářský držel, Ondřej Chyba vyručil jest ode mne přítele svého na postavení do určitého času pod zá- klad 10 kop gr.; m. potom když jest ten čas
Kouřim (1524). jí dáti z toho, toho se jí nehájí. Této vej- povédi naší strana původní přijíti nechtíc, k VMtem odvolala se. Dán fer. IIII. post Bo- nifacii [8. tervna] anno XXIIII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž ona Mandalena, nebožtíka Havlíčka, syna Val- šové, manželka, práva svého nikterak jest ne- potratila, pro kteréž by měla věnné právo ztratiti; a on nebožtík Havlíček, manžel někdy Mandalenin, bez kšaftu a pořízení o statku svém z tohoto světa sšel a jí Mandaleny, man- želky své, nijak jest neopatřil; též poněvadž to zadání statku, kteréž jest týž Havlíček jí Valšové matce své učinil, dostatečné a za dost podle práva není a býti nemuože, a právo města našeho jest, když by muž bez pořízení a kšaftu zhynul, že žena jeho po jeho smrti k třetině dílu statku jeho právo má: i z těch příčin jmenovaná Mandalena, manželka někdy jeho Havlíčkova, k třetině dílu statku po manželu jejím pozuostalému právo a spravedlnost má. Actum die Veneris post Bonifacii [10. června] anno domini 1524. (Tamtéž fol. 124.) 36. 1524, 8. července. (Mezi Annou Bu- lánkovou a Markétou Trčkovou.) Anna Bulán- ková obvinila jest Markétu Trčkovu, že ona drží dědinu, kteráž náleží Bulánkové a sirot- kuom jejím, i ať oznámí, jakú spravedlností ji drží, zástavú-li či trhem; protož v tom. žádá spravedlivě opatřena býti. Proti tomu Markéta Trčková dala mluviti: Anna Bulánková dobře ví, jakým způsobem ona to drží, ale snad z návodu něčího ptá se na to, o tom dobře védûc, Ze jesté za živnosti Bulánka nebožtíka Jiřík nebožtík Trčka, manžel její, tu dědinu držel jest za některá léta bez všeho naříkání téhož Bulánka, ježto kdyby jakú spravedlnost na ní měl nebožtík Bulánek, nebyl jest tak možný, aby Jiříka Trčky nebožtíka z ní ne- napomínal, věda o tom, žeby mu mohl zaplatiti, ale nic jest tomu neříkal až do smrti své. Též i Anna Bulánková po smrti jeho za některé leto, vědúc dobře, že Jiřík Trčka tu dědinu 455 drží a jí užívá jako své, tomu jest nic neříkala až posavad; a to se všecko pokázati muož a vyhledati kněhami a registry, kdež jest z té dědiny Jiřík Trčka platy a poplatky, kteréž z ní platiti měl, platil a dával. A přes to, jestliže pokáže toho, żeby jemu nebožtíkovi Trčkovi jakúů zástavů ta dědina přišla a mohla vyplacena býti, i toho Markéta Trčková ne- pobíhá. Původ Bulánková tak praví, že o tom neví, kterak jest jí v držení přišla, než žádá spravedlivě opatřena býti, neb to pokázati muož kšaftem, že jest jí a sirotkuom jejím nélezela. Pakli praví, že ji koupil nebožtík Trčka a zaplatil, nech to pokazují, a pokáže-li Bulénkové, na tom prestati chce. À potum ve- dena sú na to svědomí. Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli a vypověděli: Poněvadž Jiřík Trčka za živ- nosti své mnohá leta tu dědinu držal bez nářku všelijakého, a on nebožtík Bulánek za živnosti své aní manželka jeho po smrti jeho tomu sú nic neříkali podle práva; a právo zjevně uka- zuje, kdož by koli dědictví jaké držel den a a rok bez nářku, že potom narčení žádné platné býti nemá. A nad to strana původní svolila se, jestliže to pokáže, že jest koupil a zaplatil, že na tom přestati chce. A ona Mar- kéta Trčková jest to svědky ukázala, že jest tu dědinu nebožtík Trčka koupil i zaplatil : i z příčin těch ona Anna Bulánková ani sirotci její k tomu spravedlnosti žádné nemají podle práva. Této naší vejpovědi strana pů- vodu přijíti nechtě, k VMtem se odvolala. Dán v Kouřimi v pátek po sv. Petru a Pavlu [1. července] léta ete. XXIIII. Tu my — potvrzujem. Actum fer. VI. Kyliani [8. éervence] a. 1524. (Tamtéz fol. 125.) 37. 1524, 13. července. (Mezi Václavem Vodičkou a Vondráčkem Chybou.) Václav Vo- dička, spoluradní náš, obvinil jest Ondráčka Chybu, že když jsem úřad rychtářský držel, Ondřej Chyba vyručil jest ode mne přítele svého na postavení do určitého času pod zá- klad 10 kop gr.; m. potom když jest ten čas
Strana 456
456 přišel, měv jej přede mnú .postaviti, i nepo- stavil; i protož VMti žádám, že ho k tomu přidržeti ráčíte, ať on, poněvadž jest mi základ propadl, jej dá a mně položí. Odpor: Žaloby sem se nenadál této, neb sem se domníval, že on to nechá na pokoji, jako přítel dobrý, jsa úředník, kterýž by měl súseda každého opa- tfiti a ochrániti a ne o statky pfipravovati. Původ: I v tom žádám za opatření, kdež mne dotýká v tom, že bych súsedy o statky při- pravoval, že sem na tom nikdy nebyl a nejsem, a toho pravého neučiní. Druhé stání obnovena jest žaloba, k níž stoje odpor mluvil, že jest mne nikdy za úřadu svého rychtářského ne- vinil, až teprva, když jest úřad s něho sešel. Původ: Vinil sem ho a napomínal sem ho z toho základu ještě za úřadu svého, aby mi základ položil; ale on mi z toho vycházel tím, žádaje inne s přátely svými, abych mu roku přidal, aby mohl postaviti toho jistého přede mnü. À já sem jemu řekl, že já toho učiniti nemohu, neb sú u mne druhá strana byli a ke mně domlúvali, kterak sem je opatřil, a já sem jim řekl, že druhá strana jest nestála, a propadli základ. I dal sem Chybovi odpověď tu, aby mi základ položil, že bez něho býti nechci; a on odpověděl, že mi na to odpověd dá, až se o to s přátely poradí; i nedal mi odpovědi žádné a také jest nestával, až jest v tom úřad se mne sešel; protož mnou jest tu nic nesešlo, než žádám v tom spravedlivě právem rozdělen býti i rozeznán. Odpor: Po- něvadž jest s něho úřad sešel, jemu tím po- vinovat nejsem; a také sem ho žádal, aby mi ruku přidal, abych mohl ho před ním postaviti, a on jest toho učiniti nechtěl. Tu my — nalezli sme: Poněvadž právo ukazuje, že pokuty a základové ne na osoby, ale na úřad náležejí, a on Václav Vodička za úřadu svého toho jest k místu nepřivedl: i z příčiny té Ondráček Chyba jemu tím po- vinovat není vedle práva. Strana původní — odvolává se. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Kyliana [8. července] léta božího XXIIII. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: Tu my — takto napravujem: Poněvadž Václav Vodička, sa rychtářem, Ondráčka Chybu v rukojemství jest ne pro svú při přijal, ale pro cizí a pro stranu jinú; a on Chyba, maje postaviti přítele svého na jistý a určitý čas, jeho jest nepostavil, i tím postavením a pro- padeným základem úřadu rychtářskému Chyba jest vinen nebyl, než straně druhé, kdyby byla na právo šla: ale poněvadž strana o to ne- stála, že on Václav Vodička kté pokutě práva míti nemůže. Než jestliže on Václav Vodička chce k němu Chybovi o tu duotku a nářek, kterýž jest jemu učinil, před právem hleděti, právo se jemu nezavírá. Actum fer. IIII. post Kyliani [13. července] a. 1524. (Tamtéž fol. 126.) 38. 1524, 21. éervence. (Mezi dcerams ne- božky Doroty Bartáčkové a Přemyslem.) Dcery někdy Doroty Bartáčkové táhnúcí se na peníze po matce své, žádajíce toho, aby se orteli VMtí dosti stalo, obeslavše téhož Přemysla k tomu právem. Kdež týž Přemysl stoje, tomu odpor jest učinil takový: poněvadžo rtel na ně se nevztahuje, že jim povinovat nic nejsem, a také já to pokázati mohu, že jest mi nebožka Dorota to odpustila. Vtom rozkaz se stal jakožto od práva, aby to pokazoval Přemysl, a na to jest odloženo. Potom opět stoje obě straně ktéž žádosti, mluvil jest Pře- mysl: poněvadž praví, že sú mateře jich peníze za mnû zuostaly, jmenovité 14 kop gr., nechť toho pokazují, předkem jakožto puovod, a když pokáží, já, bude-li mi třeba toho, budu po- kazovati, že jest mi odpustila. A v tom po- druhé rozkaz se stal z práva, aby Přemysl ve dvouch nedělích pořád sběhlých to po- kázal, že jest jemu je odpustila a svědky na to vedl. Pakli neprovede vedle práva toho, tehdy aby ty peníze v těch dvú nedělích jim na právě položil. Tu Přemysl slyše takový rozkaz, žádal jest, aby k VMti jakožto ku právu vyššímu o to odesláno bylo. Kdež my VMti žádáme, že nám v tom naučení dáti ráčíte. Dán v Kouřimi fer. VI. die Kyliani [8. ter- | vence] anno XXIIII.
456 přišel, měv jej přede mnú .postaviti, i nepo- stavil; i protož VMti žádám, že ho k tomu přidržeti ráčíte, ať on, poněvadž jest mi základ propadl, jej dá a mně položí. Odpor: Žaloby sem se nenadál této, neb sem se domníval, že on to nechá na pokoji, jako přítel dobrý, jsa úředník, kterýž by měl súseda každého opa- tfiti a ochrániti a ne o statky pfipravovati. Původ: I v tom žádám za opatření, kdež mne dotýká v tom, že bych súsedy o statky při- pravoval, že sem na tom nikdy nebyl a nejsem, a toho pravého neučiní. Druhé stání obnovena jest žaloba, k níž stoje odpor mluvil, že jest mne nikdy za úřadu svého rychtářského ne- vinil, až teprva, když jest úřad s něho sešel. Původ: Vinil sem ho a napomínal sem ho z toho základu ještě za úřadu svého, aby mi základ položil; ale on mi z toho vycházel tím, žádaje inne s přátely svými, abych mu roku přidal, aby mohl postaviti toho jistého přede mnü. À já sem jemu řekl, že já toho učiniti nemohu, neb sú u mne druhá strana byli a ke mně domlúvali, kterak sem je opatřil, a já sem jim řekl, že druhá strana jest nestála, a propadli základ. I dal sem Chybovi odpověď tu, aby mi základ položil, že bez něho býti nechci; a on odpověděl, že mi na to odpověd dá, až se o to s přátely poradí; i nedal mi odpovědi žádné a také jest nestával, až jest v tom úřad se mne sešel; protož mnou jest tu nic nesešlo, než žádám v tom spravedlivě právem rozdělen býti i rozeznán. Odpor: Po- něvadž jest s něho úřad sešel, jemu tím po- vinovat nejsem; a také sem ho žádal, aby mi ruku přidal, abych mohl ho před ním postaviti, a on jest toho učiniti nechtěl. Tu my — nalezli sme: Poněvadž právo ukazuje, že pokuty a základové ne na osoby, ale na úřad náležejí, a on Václav Vodička za úřadu svého toho jest k místu nepřivedl: i z příčiny té Ondráček Chyba jemu tím po- vinovat není vedle práva. Strana původní — odvolává se. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Kyliana [8. července] léta božího XXIIII. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archwwu města Prahy: Tu my — takto napravujem: Poněvadž Václav Vodička, sa rychtářem, Ondráčka Chybu v rukojemství jest ne pro svú při přijal, ale pro cizí a pro stranu jinú; a on Chyba, maje postaviti přítele svého na jistý a určitý čas, jeho jest nepostavil, i tím postavením a pro- padeným základem úřadu rychtářskému Chyba jest vinen nebyl, než straně druhé, kdyby byla na právo šla: ale poněvadž strana o to ne- stála, že on Václav Vodička kté pokutě práva míti nemůže. Než jestliže on Václav Vodička chce k němu Chybovi o tu duotku a nářek, kterýž jest jemu učinil, před právem hleděti, právo se jemu nezavírá. Actum fer. IIII. post Kyliani [13. července] a. 1524. (Tamtéž fol. 126.) 38. 1524, 21. éervence. (Mezi dcerams ne- božky Doroty Bartáčkové a Přemyslem.) Dcery někdy Doroty Bartáčkové táhnúcí se na peníze po matce své, žádajíce toho, aby se orteli VMtí dosti stalo, obeslavše téhož Přemysla k tomu právem. Kdež týž Přemysl stoje, tomu odpor jest učinil takový: poněvadžo rtel na ně se nevztahuje, že jim povinovat nic nejsem, a také já to pokázati mohu, že jest mi nebožka Dorota to odpustila. Vtom rozkaz se stal jakožto od práva, aby to pokazoval Přemysl, a na to jest odloženo. Potom opět stoje obě straně ktéž žádosti, mluvil jest Pře- mysl: poněvadž praví, že sú mateře jich peníze za mnû zuostaly, jmenovité 14 kop gr., nechť toho pokazují, předkem jakožto puovod, a když pokáží, já, bude-li mi třeba toho, budu po- kazovati, že jest mi odpustila. A v tom po- druhé rozkaz se stal z práva, aby Přemysl ve dvouch nedělích pořád sběhlých to po- kázal, že jest jemu je odpustila a svědky na to vedl. Pakli neprovede vedle práva toho, tehdy aby ty peníze v těch dvú nedělích jim na právě položil. Tu Přemysl slyše takový rozkaz, žádal jest, aby k VMti jakožto ku právu vyššímu o to odesláno bylo. Kdež my VMti žádáme, že nám v tom naučení dáti ráčíte. Dán v Kouřimi fer. VI. die Kyliani [8. ter- | vence] anno XXIIII.
Strana 457
Kouřim (1524). Tu my — potvrzujem, zvláště poněvadž nález prve jest se o to právem vyšším stal, a ten se též na dědičky, jako i na nebožku mateř jich vztahuje, a on Přemysl tím toliko se brání, že jest mu to nebožka Dorota Bar- táčka odpustila. Protož z té příčiny on Pře- mysl podle rozkazu práva povinen jest to, že jest mu odpustila, pokázati. Actum die Iovis ante Magdalenae [21. července] a. 1524. (Tamtéž fol. 125.) 89. 1524, 22. července. (Mezi Jakubem Kantorem na místě sirotka a Janem Zubem.) Jakub Kantor, spoluradní náš, a Jakub Kalina, poručníci volení od nebožtíka Svatoše Rubina na místě Jana, sirotka pozuostalého po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi, obvinili jsú Jana Zuba, manžela nebožky Marty nékdy Rubinky, témito slovy: Žalujem na Jana Zuba a viníme jej z toho, že sedí neb bydlí, obývá v statku sirotčím a našem vedle poručení, a jeho užívá, jej utrácí, jím vládne, jak se jemu zdá, sirotku ke škodč, v tom žádáme vedle práva za opa- tření, pravíce spravedlnost a právo míti ktomu statku všemu pozuostalému po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi na místě sirotka vedle po- ručení a kšaftu téhož Rubina. Proti tomu od- por čině Jan Zub skrze řečníka svého mluvil jest toto: Jan Zub k této žalobě to praví, že v tom statku praví se míti poručení i spra- vedlnost po manželce své Martě a po dítěti tom, kteréž sú spolu splodili, k pravé polovici téhož statku z příčiny té, že jest jej na smlú- vách svatebních přijala po dni a po roce, jakž řád a obyčej jest, (páni poručníci, s volí vaší !) za mocného hospodáře na právo své; a to jest jí kšaftem vyměřeno, jaké právo má a jací ná- padové na ni mají býti, a tak i právo její nebo díl toho statku i ti nápadové přišli sou a připadli podle těch smluv na Jana Zuba; i též v tom žádá právem opatření. Druhé, kdež se činí poručníci jako mocní již toho statku, ježto kšaft tak neukazuje, než toliko k radě je volivše ; ale toho nesvědčí, by s ními prve o to mluvil a jich žádal za to, a oni Archiv Český XXVI. 457 k sobě aby to přijali; jakž toho řád a právo jest, než oni všetečně sobě věc nenáležitů na sebe sú vzali. Třetí, kdež praví, že statku užívá sirotku ke škodě: kdyby právě sami k sobě nahlédli, kterak oni na tento čas statek ten spravují, vtáhše na sebe tu moc, za to máme jistě, že by nalézti mohli to prve u sebe, že statek ten jimi hyne, a oni že jej maří, škodu znamenitú na tom činíc sirotku tomu i Janovi Zubovi podle toho. A na to potom vedeni sú svčdkové. Tu my slyševše — vypověděli jsme: Po- něvadž on Svatoš Rubin čině kšaft a zřízení statku svého, Martu manželku svú v témž kšaftu za společnici s syny svými jest postavil, i toho znamenitě domíniv, by pak i stav svůj změnila, díl její aby na penězích hotových jí vyplacen byl, tak jakž ten kšaft od něho uči- něný to v sobě drží a zavírá; a ona Marta Rubinka stav svuoj změnivši, dílu ani spra- vedlnosti své, kterúž jest měla v statku muže svého, jemu Janovi Zubovi ani jinému žádnému před právem jest nezdala za zdravého života svého ani při smrti, než toliko tak, jakž svěd- kové Janovi Zubovi to ukazují, jej za hospo- dáře mocného jest přijala na díl a spravedlnost svú; že tím a takovým přijetím ke všemu dílu jejímu, na kterýž se táhne, spravedlnosti ne- má, poněvadž jest jeho tím dostatečněji před právem potom neopatřila. Než třetí díl spra- vedlnosti, kterúž jest měla Marta Rubinka v statku Svatoše muže prvního, jemu Janovi Zubovi podle práva a řádu města našeho ná- leží, a více nic, a ten aby jemu vydán byl tak, když statek šacován bude, tím závdavkem a na ty roky, jakž na třetí díl záleží podle zřízení a kšaftu Svatoše Rubina o tom učině- ného. Co se pak dítěte dotýče toho, kteréž jest mezi ním Janem Zubem a Martú Rubinkú zplozeno, o kterémž poručníci v řeči své sú promluvili, že by neřádně bylo zplozené, ale toho sú ničímž neukázali: bude-li .se zdáti komu na místě jeho na tento čas aneb jemu samému, kdyžby k létuom rozumnějším přišlo, 58
Kouřim (1524). Tu my — potvrzujem, zvláště poněvadž nález prve jest se o to právem vyšším stal, a ten se též na dědičky, jako i na nebožku mateř jich vztahuje, a on Přemysl tím toliko se brání, že jest mu to nebožka Dorota Bar- táčka odpustila. Protož z té příčiny on Pře- mysl podle rozkazu práva povinen jest to, že jest mu odpustila, pokázati. Actum die Iovis ante Magdalenae [21. července] a. 1524. (Tamtéž fol. 125.) 89. 1524, 22. července. (Mezi Jakubem Kantorem na místě sirotka a Janem Zubem.) Jakub Kantor, spoluradní náš, a Jakub Kalina, poručníci volení od nebožtíka Svatoše Rubina na místě Jana, sirotka pozuostalého po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi, obvinili jsú Jana Zuba, manžela nebožky Marty nékdy Rubinky, témito slovy: Žalujem na Jana Zuba a viníme jej z toho, že sedí neb bydlí, obývá v statku sirotčím a našem vedle poručení, a jeho užívá, jej utrácí, jím vládne, jak se jemu zdá, sirotku ke škodč, v tom žádáme vedle práva za opa- tření, pravíce spravedlnost a právo míti ktomu statku všemu pozuostalému po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi na místě sirotka vedle po- ručení a kšaftu téhož Rubina. Proti tomu od- por čině Jan Zub skrze řečníka svého mluvil jest toto: Jan Zub k této žalobě to praví, že v tom statku praví se míti poručení i spra- vedlnost po manželce své Martě a po dítěti tom, kteréž sú spolu splodili, k pravé polovici téhož statku z příčiny té, že jest jej na smlú- vách svatebních přijala po dni a po roce, jakž řád a obyčej jest, (páni poručníci, s volí vaší !) za mocného hospodáře na právo své; a to jest jí kšaftem vyměřeno, jaké právo má a jací ná- padové na ni mají býti, a tak i právo její nebo díl toho statku i ti nápadové přišli sou a připadli podle těch smluv na Jana Zuba; i též v tom žádá právem opatření. Druhé, kdež se činí poručníci jako mocní již toho statku, ježto kšaft tak neukazuje, než toliko k radě je volivše ; ale toho nesvědčí, by s ními prve o to mluvil a jich žádal za to, a oni Archiv Český XXVI. 457 k sobě aby to přijali; jakž toho řád a právo jest, než oni všetečně sobě věc nenáležitů na sebe sú vzali. Třetí, kdež praví, že statku užívá sirotku ke škodě: kdyby právě sami k sobě nahlédli, kterak oni na tento čas statek ten spravují, vtáhše na sebe tu moc, za to máme jistě, že by nalézti mohli to prve u sebe, že statek ten jimi hyne, a oni že jej maří, škodu znamenitú na tom činíc sirotku tomu i Janovi Zubovi podle toho. A na to potom vedeni sú svčdkové. Tu my slyševše — vypověděli jsme: Po- něvadž on Svatoš Rubin čině kšaft a zřízení statku svého, Martu manželku svú v témž kšaftu za společnici s syny svými jest postavil, i toho znamenitě domíniv, by pak i stav svůj změnila, díl její aby na penězích hotových jí vyplacen byl, tak jakž ten kšaft od něho uči- něný to v sobě drží a zavírá; a ona Marta Rubinka stav svuoj změnivši, dílu ani spra- vedlnosti své, kterúž jest měla v statku muže svého, jemu Janovi Zubovi ani jinému žádnému před právem jest nezdala za zdravého života svého ani při smrti, než toliko tak, jakž svěd- kové Janovi Zubovi to ukazují, jej za hospo- dáře mocného jest přijala na díl a spravedlnost svú; že tím a takovým přijetím ke všemu dílu jejímu, na kterýž se táhne, spravedlnosti ne- má, poněvadž jest jeho tím dostatečněji před právem potom neopatřila. Než třetí díl spra- vedlnosti, kterúž jest měla Marta Rubinka v statku Svatoše muže prvního, jemu Janovi Zubovi podle práva a řádu města našeho ná- leží, a více nic, a ten aby jemu vydán byl tak, když statek šacován bude, tím závdavkem a na ty roky, jakž na třetí díl záleží podle zřízení a kšaftu Svatoše Rubina o tom učině- ného. Co se pak dítěte dotýče toho, kteréž jest mezi ním Janem Zubem a Martú Rubinkú zplozeno, o kterémž poručníci v řeči své sú promluvili, že by neřádně bylo zplozené, ale toho sú ničímž neukázali: bude-li .se zdáti komu na místě jeho na tento čas aneb jemu samému, kdyžby k létuom rozumnějším přišlo, 58
Strana 458
458 koho z čeho viniti a na spravedlnost po ma- teři své se táhnúti, právo se mu nezavírá. Této naší vejpovědi strany obě nechtěly sú přijíti, než žádaly, aby k VMtem byla odeslána, jakožto ku právu vrchnímu. Dán v Kouřimi v pátek den Rozeslání apoštoluov [15. čer- vence] l. XXIIII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž ne- boztík Svatoš Rubin k$aft udélav, v témž kšaftu rozumně jest pořídil o statku svém, co by se mělo dostati synuom, dcerám i Martě manželce jeho, tak že jest statek svuoj po- ručil šesti synuom svým a Martě, manželce své a mateři jich, na rovný mezi ně podíl, také jí Martě manželce své peníže i klenoty, kteréž sú byly v truhle její, ty jest poručil, a k tomu šafranici menší jí Martě obzvláště poručiv, dále dcerám svým, co mu se vidělo a zdálo, tak jakož ten kšaft jeho Svatoše Ru- bina ukazuje. A ktomu zřídiv i nápady s mr- tvých synuov na živé, a pakli by zemřeli všickni synové, na dcery, a aby nápady šly na mateř, toho jest nepoložil: i z těch příčin podle téhož kšaftu Svatoše Rubina Jan, syn téhož Rubina pozuostalej, v tom statku jemu a bratřím i mateři odkázaném společně též podle nápadu s mrtvých na něho jmá šest díluov, a ti jemu spravedlivě přiležejí, a sedmej díl mateři jich nebožce podle téhož kšaftu spravedlivě jest náležel a náleží, i s tím nad ten díl, což jest jí obzvláště odkázáno. A po- něvadž ona Marta Rubinka Jana Zuba přijala jest na smlúvách svatebních za hospodáře mocného na ten všecken díl svuoj jí kšaftem náležitý, tak jakž svědkové ukazují, k tomu statku po ní zuostalém podle těch smluv sva- tebních on Jan Zub právo a spravedlnost má, nebo takové smlúvy svatební ve všem držány a zachovány vždycky býti mají. Actum die Magdalenae [22. &ervence] a. 1524. (Tamtéz fol. 121.) 40. 1524, 7. října. (Mezi Mikulášem sla- dovníkem a Bubou též sladovníkem.) Mikuláš sladovník obvinil Bubu též sladovníka slovy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských £ archivu města Prahy: těmito: Kdež jest Mikuláš prodal Bubovi sla- dovnu trhem, podle kteréhož zadržel jemu peníze dědičné již první 8 kop míš., a zadržav, potom poslal jest k němu lidi žádaje ho, aby mu něco ulevil, a on k žádosti jeho to jest učinil. Odpor: Kdež ho viní nejprve z trhu, k tomu tak praví, že by on trhu dosti rád učinil, ale nemohl, a nemoha žádal jest ho, aby mu ulevil, zdali by mohl tomu dosti či- niti; i uznává, že nemuož. I protož statek Mi- kulášovi zase pouští. A co se smlúvy dotýče, smlúvy jest žádné dokonalé neučinil, než toliko úmluvu, zdali by mohl tomu dosti činiti; i ne- moha, tomu neví co říci, než co jest dal, o to přijíti musí. Původ: Poněvadž smlouvě od- pírá, ta se pokázati muož, že jest se stala dokonalá, a po té smlúvě že jest on v statku seděl i něco bořil, a zbořív, i chce jemu poustku pustiti; i žádá za opatření podle práva. Odpor Buba tak praví, že jest nebořil, ale opravoval; a kdež praví, že se smlúva do- konalá stala, nechť ji pokazují. V tom pů- vodní strana vedla jest svědky. Tu my — mezi nimi takto jsme vypově- děli a nalezli: Poněvadž Buba mimo trh po- sílal jest lidi k Mikulášovi, aby jemu na gruntu ulevil 10 kop a na placení 2 kopy, a on k žá- dosti jeho a těch lidí to jest učinil a ulevil mu to, zač jest žádal; a on Buba přijav to ulevení po těch lidech, tak jakž svědkové uka- zují v statku jest sedél a jím vládl, jak se jemu vidělo k svému užitku: i z příčiny té Buba povinovat jest Mikulášovi v té smlúvě státi a jí dosti činiti podle práva. Strana od- porní — se odvolává. Dán v pátek po sv. Mauricím [23. září] 1. XXIIII. Tu my — potvrzujeme. Actum feria VI. ante Dionisium [7. října] a. 1524. (Tamtéž fol. 128.) 41. 1524, 30. prosince. (Mezi Janem Kan- torem a Janem Zubem.) Jakub Kantor a Jakub Kalina, poručníci Jana sirotka pozuostalého po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi, z strany jedné, a mezi Janem Zubem z strany druhé,
458 koho z čeho viniti a na spravedlnost po ma- teři své se táhnúti, právo se mu nezavírá. Této naší vejpovědi strany obě nechtěly sú přijíti, než žádaly, aby k VMtem byla odeslána, jakožto ku právu vrchnímu. Dán v Kouřimi v pátek den Rozeslání apoštoluov [15. čer- vence] l. XXIIII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž ne- boztík Svatoš Rubin k$aft udélav, v témž kšaftu rozumně jest pořídil o statku svém, co by se mělo dostati synuom, dcerám i Martě manželce jeho, tak že jest statek svuoj po- ručil šesti synuom svým a Martě, manželce své a mateři jich, na rovný mezi ně podíl, také jí Martě manželce své peníže i klenoty, kteréž sú byly v truhle její, ty jest poručil, a k tomu šafranici menší jí Martě obzvláště poručiv, dále dcerám svým, co mu se vidělo a zdálo, tak jakož ten kšaft jeho Svatoše Ru- bina ukazuje. A ktomu zřídiv i nápady s mr- tvých synuov na živé, a pakli by zemřeli všickni synové, na dcery, a aby nápady šly na mateř, toho jest nepoložil: i z těch příčin podle téhož kšaftu Svatoše Rubina Jan, syn téhož Rubina pozuostalej, v tom statku jemu a bratřím i mateři odkázaném společně též podle nápadu s mrtvých na něho jmá šest díluov, a ti jemu spravedlivě přiležejí, a sedmej díl mateři jich nebožce podle téhož kšaftu spravedlivě jest náležel a náleží, i s tím nad ten díl, což jest jí obzvláště odkázáno. A po- něvadž ona Marta Rubinka Jana Zuba přijala jest na smlúvách svatebních za hospodáře mocného na ten všecken díl svuoj jí kšaftem náležitý, tak jakž svědkové ukazují, k tomu statku po ní zuostalém podle těch smluv sva- tebních on Jan Zub právo a spravedlnost má, nebo takové smlúvy svatební ve všem držány a zachovány vždycky býti mají. Actum die Magdalenae [22. &ervence] a. 1524. (Tamtéz fol. 121.) 40. 1524, 7. října. (Mezi Mikulášem sla- dovníkem a Bubou též sladovníkem.) Mikuláš sladovník obvinil Bubu též sladovníka slovy E. XIV. Zprávy o statcích venkovských £ archivu města Prahy: těmito: Kdež jest Mikuláš prodal Bubovi sla- dovnu trhem, podle kteréhož zadržel jemu peníze dědičné již první 8 kop míš., a zadržav, potom poslal jest k němu lidi žádaje ho, aby mu něco ulevil, a on k žádosti jeho to jest učinil. Odpor: Kdež ho viní nejprve z trhu, k tomu tak praví, že by on trhu dosti rád učinil, ale nemohl, a nemoha žádal jest ho, aby mu ulevil, zdali by mohl tomu dosti či- niti; i uznává, že nemuož. I protož statek Mi- kulášovi zase pouští. A co se smlúvy dotýče, smlúvy jest žádné dokonalé neučinil, než toliko úmluvu, zdali by mohl tomu dosti činiti; i ne- moha, tomu neví co říci, než co jest dal, o to přijíti musí. Původ: Poněvadž smlouvě od- pírá, ta se pokázati muož, že jest se stala dokonalá, a po té smlúvě že jest on v statku seděl i něco bořil, a zbořív, i chce jemu poustku pustiti; i žádá za opatření podle práva. Odpor Buba tak praví, že jest nebořil, ale opravoval; a kdež praví, že se smlúva do- konalá stala, nechť ji pokazují. V tom pů- vodní strana vedla jest svědky. Tu my — mezi nimi takto jsme vypově- děli a nalezli: Poněvadž Buba mimo trh po- sílal jest lidi k Mikulášovi, aby jemu na gruntu ulevil 10 kop a na placení 2 kopy, a on k žá- dosti jeho a těch lidí to jest učinil a ulevil mu to, zač jest žádal; a on Buba přijav to ulevení po těch lidech, tak jakž svědkové uka- zují v statku jest sedél a jím vládl, jak se jemu vidělo k svému užitku: i z příčiny té Buba povinovat jest Mikulášovi v té smlúvě státi a jí dosti činiti podle práva. Strana od- porní — se odvolává. Dán v pátek po sv. Mauricím [23. září] 1. XXIIII. Tu my — potvrzujeme. Actum feria VI. ante Dionisium [7. října] a. 1524. (Tamtéž fol. 128.) 41. 1524, 30. prosince. (Mezi Janem Kan- torem a Janem Zubem.) Jakub Kantor a Jakub Kalina, poručníci Jana sirotka pozuostalého po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi, z strany jedné, a mezi Janem Zubem z strany druhé,
Strana 459
Kouřim (1524—1526). kdež poručníci svřchupsaní na místě sirotka stojíc mluvili: žádáme toho, ať se nálezu a orteli pánuo Pražan dosti stane, aby sirotek již. věděl, co jest jeho, aby již také to opa- trovati mohl. Proti tomu Jan Zub stoje mluvil : A já téhož žádám také, což mi spravedlivě náleží napřed před tím dílem, kterýž mi jest ortelem pánuov Pražan přisouzen, že mě před- kem v tom spravedlivě zachováte; a to ať jest mi vydáno napřed tak podle těch cedulí, kteréž sem položil, k čemu se pravím spra- vedlnost napřed míti k některým věcem ja- kožto svým, kteréž sem do toho statku své vlastní vnesl, a některé že sú mi spravedlivě připadly a náležejí po manželce mé, jakž ce- dule ty ukazují; a když mi to vydáno bude, nechť jest statek ten teprv čistý šacován, a což mi spravedlivě náležeti bude podle toho ortele a kšaftu, ať jest mi též vydáno. Puovod: k tomu my tak pravíme, co se těch cedulí dotýče, že to k VMtem připouštíme, abyšte toho spravedlivě poväZili, co jest tu jeho a co sirotčího, aby v tom spravedlnost sirotčí vyhledána byla; neb my nepravíme, by to jeho nebylo, a také nepravíme, by bylo, než to k VMtem připouštíme. A také v nálezu pá- nuov Pražan žádné šaty se nejmenují ani vý- prava, aby měl spravedlnost k tomu míti před sirotkem, ani také v kšaftu. I protož toho žá- dáme, ať jest ten statek všecek šacován, i to, k čemu se on spravedlnost praví míti před sirotkem; a když to šacováno bude, bude-li chtíti sirotka z čeho viniti, že jemu práv býti má. Odpor: Já vždy pravím, když mi to předkem vydáno bude, což mi mimo díl mně přisouzený náleží podle těch cedulí, že proti tomu nejsem, aby statek čistý šacován byl, neb mi 6e nezdá za spravedlivé býti, aby mé věci v ten šacunk a do toho statku potaho- vány býti měly, aby v nich ten sirotek spra- vedlnost jaki miti m6l. Pivod: Bychom se měli v jini věc dávati, toho se nám učiniti nezdá, než podle nálezu a ortele pánuov Pražan a podle kšaftu žádáme zachováni býti. 459 Tu my — nalezli sme: Poněvadž jest soud předešlý byl o statek nebožtíka Svatoše Rubina, a o ten jest ortel rčen; a Jan Zub praví se míti některé věci v tom statku své, a některé že sú jemu přišly před sirotkem po ženě jeho: i z příčiny té poručníci toho sirotka na místě téhož sirotka povinni sú jemu z těch věcí, na kteréž se táhne, předkem od- povídati, a když to bude na místě postaveno, tehdy statek ten nebožtíka Svatoše Rubina, když bude čistý a bez závad, má dělen býti na ty díly, jakž ortel a nález pánuov Pražan ukazuje. Strana puovodní — odvolala se. Dán v Kouřimi fer. VI ante Katherinae [18. listo- padu] a. 1524. Tu my — potvrzujem. Actum feria V. ante Circumcisionem domini [30. prosince] a. 1524. (Tamtéž fol. 129.) 42. 1525, 4. ledna. (Meżi Śtastnejm z Li- blic a Matějem Koželuhem z Brodu o stavuňk.) Štastný z Liblic obstavil Matěje Koželuha, súseda města Brodu Českého, pro pana purg- mistra a pány spoluradní téhož města pro ne- dopomožení práva od člověka jich dědičného. Kdež ta pře když jest byla k slyšení přišla, strana původní, jakožto Štastný, mluvil jest skrze řečníka svého toto: Pane purgmistře, páni milí, abyšte počátek znáti mohli, odkad a proč se jest tento stavuňk stal, že Štastný času předešlého měv soud před pány náprav- níky s člověkem pánuo Brodských o nějaký statek, kterýž jemu náleží po ženě jeho, kte- ryżto statek jemu jest přísouzen pány náprav- níky, a člověku pánuov Brodských bylo roz- kázáno, aby on Štastnýmu toho statku postúpil ve dvd nedólich. A ten jistý pánuov náprav- níkuov nálezu přijíti nechtíc, odvolal se jest k králi JMti, když jest tehdáž ráčil býti v Praze, v tom čase toho sobě nic k místu neveda, z toho statku se jest vystěhoval, po- brav z něho svrchky všecky a jej téměř vy- chalupovav, téměř pustého nechal. A tak do toho statku jest Štastný pány nápravníky uve- den, a již o to pokoj má; než. co se svrchkuov, 68*
Kouřim (1524—1526). kdež poručníci svřchupsaní na místě sirotka stojíc mluvili: žádáme toho, ať se nálezu a orteli pánuo Pražan dosti stane, aby sirotek již. věděl, co jest jeho, aby již také to opa- trovati mohl. Proti tomu Jan Zub stoje mluvil : A já téhož žádám také, což mi spravedlivě náleží napřed před tím dílem, kterýž mi jest ortelem pánuov Pražan přisouzen, že mě před- kem v tom spravedlivě zachováte; a to ať jest mi vydáno napřed tak podle těch cedulí, kteréž sem položil, k čemu se pravím spra- vedlnost napřed míti k některým věcem ja- kožto svým, kteréž sem do toho statku své vlastní vnesl, a některé že sú mi spravedlivě připadly a náležejí po manželce mé, jakž ce- dule ty ukazují; a když mi to vydáno bude, nechť jest statek ten teprv čistý šacován, a což mi spravedlivě náležeti bude podle toho ortele a kšaftu, ať jest mi též vydáno. Puovod: k tomu my tak pravíme, co se těch cedulí dotýče, že to k VMtem připouštíme, abyšte toho spravedlivě poväZili, co jest tu jeho a co sirotčího, aby v tom spravedlnost sirotčí vyhledána byla; neb my nepravíme, by to jeho nebylo, a také nepravíme, by bylo, než to k VMtem připouštíme. A také v nálezu pá- nuov Pražan žádné šaty se nejmenují ani vý- prava, aby měl spravedlnost k tomu míti před sirotkem, ani také v kšaftu. I protož toho žá- dáme, ať jest ten statek všecek šacován, i to, k čemu se on spravedlnost praví míti před sirotkem; a když to šacováno bude, bude-li chtíti sirotka z čeho viniti, že jemu práv býti má. Odpor: Já vždy pravím, když mi to předkem vydáno bude, což mi mimo díl mně přisouzený náleží podle těch cedulí, že proti tomu nejsem, aby statek čistý šacován byl, neb mi 6e nezdá za spravedlivé býti, aby mé věci v ten šacunk a do toho statku potaho- vány býti měly, aby v nich ten sirotek spra- vedlnost jaki miti m6l. Pivod: Bychom se měli v jini věc dávati, toho se nám učiniti nezdá, než podle nálezu a ortele pánuov Pražan a podle kšaftu žádáme zachováni býti. 459 Tu my — nalezli sme: Poněvadž jest soud předešlý byl o statek nebožtíka Svatoše Rubina, a o ten jest ortel rčen; a Jan Zub praví se míti některé věci v tom statku své, a některé že sú jemu přišly před sirotkem po ženě jeho: i z příčiny té poručníci toho sirotka na místě téhož sirotka povinni sú jemu z těch věcí, na kteréž se táhne, předkem od- povídati, a když to bude na místě postaveno, tehdy statek ten nebožtíka Svatoše Rubina, když bude čistý a bez závad, má dělen býti na ty díly, jakž ortel a nález pánuov Pražan ukazuje. Strana puovodní — odvolala se. Dán v Kouřimi fer. VI ante Katherinae [18. listo- padu] a. 1524. Tu my — potvrzujem. Actum feria V. ante Circumcisionem domini [30. prosince] a. 1524. (Tamtéž fol. 129.) 42. 1525, 4. ledna. (Meżi Śtastnejm z Li- blic a Matějem Koželuhem z Brodu o stavuňk.) Štastný z Liblic obstavil Matěje Koželuha, súseda města Brodu Českého, pro pana purg- mistra a pány spoluradní téhož města pro ne- dopomožení práva od člověka jich dědičného. Kdež ta pře když jest byla k slyšení přišla, strana původní, jakožto Štastný, mluvil jest skrze řečníka svého toto: Pane purgmistře, páni milí, abyšte počátek znáti mohli, odkad a proč se jest tento stavuňk stal, že Štastný času předešlého měv soud před pány náprav- níky s člověkem pánuo Brodských o nějaký statek, kterýž jemu náleží po ženě jeho, kte- ryżto statek jemu jest přísouzen pány náprav- níky, a člověku pánuov Brodských bylo roz- kázáno, aby on Štastnýmu toho statku postúpil ve dvd nedólich. A ten jistý pánuov náprav- níkuov nálezu přijíti nechtíc, odvolal se jest k králi JMti, když jest tehdáž ráčil býti v Praze, v tom čase toho sobě nic k místu neveda, z toho statku se jest vystěhoval, po- brav z něho svrchky všecky a jej téměř vy- chalupovav, téměř pustého nechal. A tak do toho statku jest Štastný pány nápravníky uve- den, a již o to pokoj má; než. co se svrchkuov, 68*
Strana 460
460 kteréž jest z toho statku člověk pánuov Brod- ských pobral, dotýče, Štastný bez nich býti nechtěje, obeslal jest člověka pánuov Brod- ských ku právu, právem předně vině jej z těch svrchkuov, kteréž jest pobral, aby mu je zase navrátil. Tu páni Brodští, jsúc páni jeho dě- diční, od něho sú spravedlivého neučinili, než místo odporu svého týž člověk jich volal se jest k králi JMti, netrpěv s ním soudu žá- dného ani nálezu ; a páni Brodští toho sú jemu dopustili; neučinivše mezi nimi rozsudku žá- dného, s kterýmž by se mohli odvolati ku právu vyššímu aneb králi JMti. A tak on s tím voláním toliko Štastného odbýval, jak se jemu zdálo, toho nijakž k místu neveda, až v tom umřel. I nemoha Štastný k svému nikterakž přijíti, obstavil jest súseda Brodského pro pány Brodské pro nedopomožení práva od člo- věka jich dědičného. Proti tomu páni Brodští stojíc na místě odporu svého, položili sú ce- duli tuto: Původ v tom se Štastný nepama- tuje, by jemu ortel na to rčen byl, tak jakž řád jest s vejhradou práva vyššího. Odpor: ortel jemu jest rčený a nález, kterémužto on jest nic neříkal ani potom, než jako s hněvem šel jest pryč s přátely svými, a to se ukázati muož. A na to sú vedeni svědkové. Tu my — takto sme mezi nimi nalezli: Poněvadž páni Brodští svolivše se to pokázati, že sú konec rozsudkem a pravým ortelem učinili mezi Štastným a Petrem člověkem svým o ty svrchky, z kterýchž jest Štastný téhož Petra vinil, toho sú dostatečně neuká- zali; i z příčiny té páni Brodští povinnovati sú od člověka svého aneb od držitele toho statku, do kteréhož sú ti svrchkové vneseni, když budů od Štastného před právem obvi- něni, spravedlivě učiniti, aneb ortel mezi stra- nami spravedlivý řéci s vejhradou práva vyššího. Strana odporní — odvolává se. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Šimoniše Judy [28. října] XXIII. Tu my — potvrzujeme. Actum fer. IIII. ante Epiphaniam domini (4. ledna] a. 1525. (Tamtéž fol. 199.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 43. 1525, v březnu. (Mezi Janem Zubem a Jakubem Kantorem.) Jan Zub obvinil jest Jakuba Kantora a Jakuba Kalinu, jakožto po- ručníky sirotka pozůstalého po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi a držitele statku na místě téhož sirotka z strany věcí některých, kteréž pravil, že jest své vnesl do toho statku, žá- daje, aby jemu z toho statku vydány byly ja- kožto jeho, na kteréž jest položil ceduli. Proti tomu poručníci mluvili sú toto: že nevíme o tom, aby jeho byly, a nepravíme, než až to pokáže, neb my jemu toho nevěříme. Původ: Ale já vím, že jsá mé, a nevéríte-li, ptejte se, neb já vám bezdék vériti nerozkáZi. Od- por: My pravíme, Ze sú to věci sirotčí a že jeho nejsú; pakli praví, že sú jeho, nechť po- kazuje, a což pokáže, my toho jemu přejem; než on v statku sirotčím mocí sedí a jej mocí drží. Původ: Statek ten, kterýž se při sjití a spojení manželství snáší, ten se nikdy ne- osvédéuje, ale jest v tejnosti a jako v duo- věrnosti. V tom rozkaz se stal od nás jakožto od práva řediteluo, aby původní strana svě- domím pokazovala, co praví, že jest jeho. Původ: Poněvadž toho pokazovati mám, tohoto žádám, cožkoli svědky pokazovati bych ne- mohl pro smrt některých a zdálení některých, neb jsú v jiných zemích, to ať jest spravedlivě váženo, jedno podle vědomosti z VMtí ně- kterých, neb jest VMti některým vědomo, že sú mé. A druhé pamatujíc na závazky VMtí, neb oni lstivě a neprávě chtějí mne o to při- praviti, srozuomívajíc snad tomu, že bych já na to na všecko svědkuov míti nemohl; neb právo jest, že při právě žádnému lstivá a pod- vodná věc ku pomoci býti nemá, i protož žádám v tvm spravedlivě podle práva opatřen býti. Odpor: V této duotce žádáme za opa- tření, neb my pravíme, že jsme nic lstivě ani nepravě nečinili ani činíme, než chováme se spravedlivě, jako na dobré lidi sluší. A v tom jsú čteni svědkové. Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli: Poněvadž poručníci ničímž těch věcí Janovi
460 kteréž jest z toho statku člověk pánuov Brod- ských pobral, dotýče, Štastný bez nich býti nechtěje, obeslal jest člověka pánuov Brod- ských ku právu, právem předně vině jej z těch svrchkuov, kteréž jest pobral, aby mu je zase navrátil. Tu páni Brodští, jsúc páni jeho dě- diční, od něho sú spravedlivého neučinili, než místo odporu svého týž člověk jich volal se jest k králi JMti, netrpěv s ním soudu žá- dného ani nálezu ; a páni Brodští toho sú jemu dopustili; neučinivše mezi nimi rozsudku žá- dného, s kterýmž by se mohli odvolati ku právu vyššímu aneb králi JMti. A tak on s tím voláním toliko Štastného odbýval, jak se jemu zdálo, toho nijakž k místu neveda, až v tom umřel. I nemoha Štastný k svému nikterakž přijíti, obstavil jest súseda Brodského pro pány Brodské pro nedopomožení práva od člo- věka jich dědičného. Proti tomu páni Brodští stojíc na místě odporu svého, položili sú ce- duli tuto: Původ v tom se Štastný nepama- tuje, by jemu ortel na to rčen byl, tak jakž řád jest s vejhradou práva vyššího. Odpor: ortel jemu jest rčený a nález, kterémužto on jest nic neříkal ani potom, než jako s hněvem šel jest pryč s přátely svými, a to se ukázati muož. A na to sú vedeni svědkové. Tu my — takto sme mezi nimi nalezli: Poněvadž páni Brodští svolivše se to pokázati, že sú konec rozsudkem a pravým ortelem učinili mezi Štastným a Petrem člověkem svým o ty svrchky, z kterýchž jest Štastný téhož Petra vinil, toho sú dostatečně neuká- zali; i z příčiny té páni Brodští povinnovati sú od člověka svého aneb od držitele toho statku, do kteréhož sú ti svrchkové vneseni, když budů od Štastného před právem obvi- něni, spravedlivě učiniti, aneb ortel mezi stra- nami spravedlivý řéci s vejhradou práva vyššího. Strana odporní — odvolává se. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Šimoniše Judy [28. října] XXIII. Tu my — potvrzujeme. Actum fer. IIII. ante Epiphaniam domini (4. ledna] a. 1525. (Tamtéž fol. 199.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 43. 1525, v březnu. (Mezi Janem Zubem a Jakubem Kantorem.) Jan Zub obvinil jest Jakuba Kantora a Jakuba Kalinu, jakožto po- ručníky sirotka pozůstalého po nebožtíkovi Svatošovi Rubinovi a držitele statku na místě téhož sirotka z strany věcí některých, kteréž pravil, že jest své vnesl do toho statku, žá- daje, aby jemu z toho statku vydány byly ja- kožto jeho, na kteréž jest položil ceduli. Proti tomu poručníci mluvili sú toto: že nevíme o tom, aby jeho byly, a nepravíme, než až to pokáže, neb my jemu toho nevěříme. Původ: Ale já vím, že jsá mé, a nevéríte-li, ptejte se, neb já vám bezdék vériti nerozkáZi. Od- por: My pravíme, Ze sú to věci sirotčí a že jeho nejsú; pakli praví, že sú jeho, nechť po- kazuje, a což pokáže, my toho jemu přejem; než on v statku sirotčím mocí sedí a jej mocí drží. Původ: Statek ten, kterýž se při sjití a spojení manželství snáší, ten se nikdy ne- osvédéuje, ale jest v tejnosti a jako v duo- věrnosti. V tom rozkaz se stal od nás jakožto od práva řediteluo, aby původní strana svě- domím pokazovala, co praví, že jest jeho. Původ: Poněvadž toho pokazovati mám, tohoto žádám, cožkoli svědky pokazovati bych ne- mohl pro smrt některých a zdálení některých, neb jsú v jiných zemích, to ať jest spravedlivě váženo, jedno podle vědomosti z VMtí ně- kterých, neb jest VMti některým vědomo, že sú mé. A druhé pamatujíc na závazky VMtí, neb oni lstivě a neprávě chtějí mne o to při- praviti, srozuomívajíc snad tomu, že bych já na to na všecko svědkuov míti nemohl; neb právo jest, že při právě žádnému lstivá a pod- vodná věc ku pomoci býti nemá, i protož žádám v tvm spravedlivě podle práva opatřen býti. Odpor: V této duotce žádáme za opa- tření, neb my pravíme, že jsme nic lstivě ani nepravě nečinili ani činíme, než chováme se spravedlivě, jako na dobré lidi sluší. A v tom jsú čteni svědkové. Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli: Poněvadž poručníci ničímž těch věcí Janovi
Strana 461
Kouřim (1525). Zubovi neodvozují, a on Jan Zub podle žaloby své a cedule svědky jest vedl: i z příčiny té Jan Zub, načkoli jest svědky vedl, podle ža- loby své a cedule, a což svědkové vyznávají, k těm všem věcem právo a spravedlnost má podle práva. Než co se šatuov jeho chodicích a jiných věcí, o kterýchž svědkové zmínky žádné nečiní, dotýče, jako plechu, kuše, he- veru, pily, uzdy, sekery kladní a pobíjačky, poněvadž právo psané ukazuje, že obviněný víry hodný a pověsti dobré raději má při- puštěn býti k obraně člověka, těla a věcí, nežli přemožen býti od žalobce: i z příčiny té poručníci na místě sirotka povinni sú pří- sahú učiniti za to, že ty věci Jana Zuba ne- jsou než sirotčí. Strana odporní se odvolala. Dán v Kouřimi v první středu v postě [1. března] l. XXV. Tu my z plnosti práva vrchního ortele vašeho jakožto řádně podle práva přišlého po- tvrzujeme. V tom však, což jest koli on Jan Zub svědky podle práva provedl, že jest svých vécí na ceduli jmenovanyeh a sepsaných do statku po neboZtíku Svatosovi Rubinovi zuo- stalého vnesl, že toho vedle rozsudku vašeho z práva učiněného užiti má. Než co se pak přísahy vámi poručníkuom sirotka nalezené dotýče za ty jiné věci, kterýchž puovod svědky neprovedl, že to býti nemuože, aby cizí za to bez puovodu přísahu činiti měli. Ale poněvadž ty věci hospodářské tu v statku sirotčím na- lezené sú při hospodářství, a podobné rozumu jest, že ty věci tu v tom statku prve jsú byly, a protož k těm věcem, kteréž svědky proká- zané nejsü, bližší jest podle práva sirotek nežli on Jan Zub, leč chtěl-li by tu on také v tom díl míti, což jest manželka jeho měla. Naposledy pak, co se koflíku toho pozlaceného dotýče, k tomu tak z práva pravíme: poněvadž z svědomí Jiříka Ruozhy, spoluradního vašeho, to se zřetedlně nalézá, že ten koflík ne z sa- mého pásku a stříbra jeho Jana Zuba jest udělán, ale i k tomu ona Rubinka číši stří- brnou jest přidala, a tak že z toho obého 461 společně jest udělán; a protož jestliže ta číše stříbrná byla sirotkuom náležící, že by sirotek k tomu koflíku tak podle uznání spravedlivého právo a díl měl. Pakli jest ta číše stříbrná již dotčená její samé Rubinky manželky jeho Jana Zuba byla, tehdy by jmenovanému Ja- novi Zubovi podle orteluo našich předešlých spravedlivě ten koflík příslušel. Actum, ut supra. (Tamtéž fol. 130.) 44. 1525, 8. dubna. (Mezi poručníky Jana sirotka a Janem Zubem.) Poručníci Jana, si- rotka neboztíka Svatose Rubina, na místé té- hoZ sirotka stojíc mluvili: co se té číše dotýče, že Jan sirotek k té číši stříbrné má sprave- dlnost lepší nežli on Jan Zub, a to kšaftem otce jeho, tak že jest ji žádnému obzvláště neporučil, a ta že jest zuostala mezi jinými nádobami v statku tom, i ještě nějaké lžíce, a bylo jest také toho stříbra jiného více. Proti tomu Jan Zub dal mluviti; pravě se k tomu spravedlnost lepší míti nežli sirotek týmž kšaftem, nebo stříbro všecko, kteréž jest v truhle její bylo, to jest jí, totiž ženě své zřetedlně kšaftem poručil, nic nevymíniv ob- zvláště, ani té číše, a ta jest byla v truhle její a ne jinde. Co se pak jmenování dotýče, že jest ji nejmenoval obzvláště: nebylo po- třebí, poněvadž stříbro všecko jest jí poručil, nic nevymíniv, a ta jest též stříbro byla jako i jiné. I protož žádám v tom za spravedlivé opatření právem podle ortele pánuov Pražan prvního a podle kšaftu. Původ: Žádáme, ať jest svědek čten. Tu my — jsme nalezli: Poněvadž poruč- níci ničímž neukazují, by ta číše jinde krom truhly její byla, a stříbro všecko, kteréž jest bylo v truhle, to jest poručil ženě své kšaf- tem: i z příčiny té podle napřed kšaftu, po- tom podle ortele pánuov Pražan on Jan Zub k té číši spravedlnost lepší má nežli sirotek podle práva. Strana puovední — se odvolala. Dán v Kouřími v středu po sv. Ambroži [5. dubna] l. XXV. Tu my — potvrzujeme. Actum sabbato
Kouřim (1525). Zubovi neodvozují, a on Jan Zub podle žaloby své a cedule svědky jest vedl: i z příčiny té Jan Zub, načkoli jest svědky vedl, podle ža- loby své a cedule, a což svědkové vyznávají, k těm všem věcem právo a spravedlnost má podle práva. Než co se šatuov jeho chodicích a jiných věcí, o kterýchž svědkové zmínky žádné nečiní, dotýče, jako plechu, kuše, he- veru, pily, uzdy, sekery kladní a pobíjačky, poněvadž právo psané ukazuje, že obviněný víry hodný a pověsti dobré raději má při- puštěn býti k obraně člověka, těla a věcí, nežli přemožen býti od žalobce: i z příčiny té poručníci na místě sirotka povinni sú pří- sahú učiniti za to, že ty věci Jana Zuba ne- jsou než sirotčí. Strana odporní se odvolala. Dán v Kouřimi v první středu v postě [1. března] l. XXV. Tu my z plnosti práva vrchního ortele vašeho jakožto řádně podle práva přišlého po- tvrzujeme. V tom však, což jest koli on Jan Zub svědky podle práva provedl, že jest svých vécí na ceduli jmenovanyeh a sepsaných do statku po neboZtíku Svatosovi Rubinovi zuo- stalého vnesl, že toho vedle rozsudku vašeho z práva učiněného užiti má. Než co se pak přísahy vámi poručníkuom sirotka nalezené dotýče za ty jiné věci, kterýchž puovod svědky neprovedl, že to býti nemuože, aby cizí za to bez puovodu přísahu činiti měli. Ale poněvadž ty věci hospodářské tu v statku sirotčím na- lezené sú při hospodářství, a podobné rozumu jest, že ty věci tu v tom statku prve jsú byly, a protož k těm věcem, kteréž svědky proká- zané nejsü, bližší jest podle práva sirotek nežli on Jan Zub, leč chtěl-li by tu on také v tom díl míti, což jest manželka jeho měla. Naposledy pak, co se koflíku toho pozlaceného dotýče, k tomu tak z práva pravíme: poněvadž z svědomí Jiříka Ruozhy, spoluradního vašeho, to se zřetedlně nalézá, že ten koflík ne z sa- mého pásku a stříbra jeho Jana Zuba jest udělán, ale i k tomu ona Rubinka číši stří- brnou jest přidala, a tak že z toho obého 461 společně jest udělán; a protož jestliže ta číše stříbrná byla sirotkuom náležící, že by sirotek k tomu koflíku tak podle uznání spravedlivého právo a díl měl. Pakli jest ta číše stříbrná již dotčená její samé Rubinky manželky jeho Jana Zuba byla, tehdy by jmenovanému Ja- novi Zubovi podle orteluo našich předešlých spravedlivě ten koflík příslušel. Actum, ut supra. (Tamtéž fol. 130.) 44. 1525, 8. dubna. (Mezi poručníky Jana sirotka a Janem Zubem.) Poručníci Jana, si- rotka neboztíka Svatose Rubina, na místé té- hoZ sirotka stojíc mluvili: co se té číše dotýče, že Jan sirotek k té číši stříbrné má sprave- dlnost lepší nežli on Jan Zub, a to kšaftem otce jeho, tak že jest ji žádnému obzvláště neporučil, a ta že jest zuostala mezi jinými nádobami v statku tom, i ještě nějaké lžíce, a bylo jest také toho stříbra jiného více. Proti tomu Jan Zub dal mluviti; pravě se k tomu spravedlnost lepší míti nežli sirotek týmž kšaftem, nebo stříbro všecko, kteréž jest v truhle její bylo, to jest jí, totiž ženě své zřetedlně kšaftem poručil, nic nevymíniv ob- zvláště, ani té číše, a ta jest byla v truhle její a ne jinde. Co se pak jmenování dotýče, že jest ji nejmenoval obzvláště: nebylo po- třebí, poněvadž stříbro všecko jest jí poručil, nic nevymíniv, a ta jest též stříbro byla jako i jiné. I protož žádám v tom za spravedlivé opatření právem podle ortele pánuov Pražan prvního a podle kšaftu. Původ: Žádáme, ať jest svědek čten. Tu my — jsme nalezli: Poněvadž poruč- níci ničímž neukazují, by ta číše jinde krom truhly její byla, a stříbro všecko, kteréž jest bylo v truhle, to jest poručil ženě své kšaf- tem: i z příčiny té podle napřed kšaftu, po- tom podle ortele pánuov Pražan on Jan Zub k té číši spravedlnost lepší má nežli sirotek podle práva. Strana puovední — se odvolala. Dán v Kouřími v středu po sv. Ambroži [5. dubna] l. XXV. Tu my — potvrzujeme. Actum sabbato
Strana 462
462 post Ambrosium [8. dubna] a. 1525. (Tamtóż fol. 131.) 45. 1525, 8. dubna. (Mezi Janem Mikżem a Přemyslem z Jihnanic o rukojemství.) Jan Mikeš, purgkrabě z Kostelce, obvinil jest Pře- mysla z Jilmanic tímto: Kdež jest mi slíbil Přemysl za Ondřeje z Třebovle za 11'/, kop 13 gr. vše českých, žádám v tom za opatření spravedlivé, že jeho k tomu přidržeti budete, aby mi to zaplatil a rukojemství svému dosti učinil. Proti tomu odpor učinil Přemysl ta- kový, že sem já jemu za to neslíbil za žádné peníze, aniž také vím až podnes, co jest toho dluhu. Pakli praví, že sem slíbil za peníze jaké, neché to pokáze. I protož žádám v tom za spravedlivé opatření. Původ: Já pravím, že jest slíbil a to ukázati mohu; a v tom po- ložil jest cedule. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž se to z cedulí Přemyslovejch těch, kteréž jest purgrabě položil ku potřebě své, zřetedlně uznává, že jest týž Přemysl v ten slib za toho Ondráka všel, nejprve ku pánu JMti, potom i k samému purgrabí, že jest za ty pe- níze slíbil do času jmenovitého, a čas jest přešel; i z příčiny té týž Přemysl povinovat jest to opatfiti, aby purgrabé k tomu dluhu přijíti mohl, a to konečně ve dvú nedělích pořád zběhlých podle práva. Strana odporní odvolala se jest. Dán v Kouřimi v středu po sv. AmbroZi (5. dubna] ]. XXV. Tu my — potvrzujeme. Actum sabbato ante Palmarum [8. dubna] anno 1525. (Tam- též fol. 132.] 46. 1525, 8. dubna, (Mezi Benešem Mir- kem s jedné a Reginú Bartaččinú etc. o při- rčení.) Beneš Mirek obvinil Reginu Bartaččinu a Lídu jakožto dědičky z toho, že matka je- jich řekla jest mi dáti polovici peněz těch, kteréž vysoudí na Přemyslovi, jestliže jí je vysoudím; i vysoudil jsem je, a z těch mi řekla dáti 7 kop gr., a ony sú toho vědomy ja- kožto dědičky. Regina stojíc k tomu mluvila, že jest máti neřekla dáti, a o tom já nic ne- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: vím, dále pak dala mluviti řečníku svému toto: Kdež je viní na místě mateře jich z po- lovice peněz těch 14 kop gr., že jest máti jich řekla jemu jich polovici dáti, dokládaje však toho, jestliže jí je vysoudí: i ony o tom vě- domosti žádné nemají, aby on jí co vysoudil, poněvadž skrze jeho soud v ruce sú jí ne- přišly, nebo ony sú teprv po smrti její o ty peníze stávaly na 1" léta, a on vida to, Ze se o ně soudí, tomu jest nic neříkal až po- savad. Co se pak dání dotýče, k tomu tak praví, že jest jemu toho před právem nikdy nezdala ani ujistila, nad to ani kšaftem, kterýž jest činila, nic jemu jest neukázala, ježto jiné všecko, což komu povinovata jest byla, ozná- mila, a také za živnosti její jí jest z toho nikdy nenapomínal. I z příčin těch praví, že jemu ničímž povinovaty nejsou. Puovod: To já bohdá pokáži, že sem s ní stával a je vy- soudil i na místě právem postavil za živnosti její; než jak se jest to koli protáhlo, to jest mnû neseslo, nežli pány, že sú se k Přemy- slovi, jakž ortel ukazuje, tak nezachovali. Také bych jí měl prve upomínati z toho, nežli by je vyzdvihla: nevím, trefilo-li by mi se, neb sem toho čekal, až ty peníze v ruce přijdúů. A co se kšaftu dotýče, ten měla vuoli činiti, jak se jí zdálo, než mého jest zakšaftovati nemohla žádnému. A potom vedeni sú svěd- kové, a kšaft Bartáčkové čten jest. Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli: Poněvadž Beneš Mirek podle žaloby své veda svědomí, že jest jemu těch 14 kop gr. polo- vici zadala, toho neukazuje, aby jemu kdy před právem co zadávala nebožka Dorota Bar- táčková za živnosti své, nadto ani kšaftem a vuolí svú poslední jest jemu nic neukázala: i z příčiny té ona Regina a ani Lída jemu tím, z čeho je viní, povinny nejsou podle práva. Strana puovodní — se odvolává. Dán v Koufimi v stfedu po sv. AmbroZovi [5. dubna] 25. Tu my — takto pravíme: Poněvadž ta | pře, kteráž jest za nebožky Doroty Bartatky
462 post Ambrosium [8. dubna] a. 1525. (Tamtóż fol. 131.) 45. 1525, 8. dubna. (Mezi Janem Mikżem a Přemyslem z Jihnanic o rukojemství.) Jan Mikeš, purgkrabě z Kostelce, obvinil jest Pře- mysla z Jilmanic tímto: Kdež jest mi slíbil Přemysl za Ondřeje z Třebovle za 11'/, kop 13 gr. vše českých, žádám v tom za opatření spravedlivé, že jeho k tomu přidržeti budete, aby mi to zaplatil a rukojemství svému dosti učinil. Proti tomu odpor učinil Přemysl ta- kový, že sem já jemu za to neslíbil za žádné peníze, aniž také vím až podnes, co jest toho dluhu. Pakli praví, že sem slíbil za peníze jaké, neché to pokáze. I protož žádám v tom za spravedlivé opatření. Původ: Já pravím, že jest slíbil a to ukázati mohu; a v tom po- ložil jest cedule. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž se to z cedulí Přemyslovejch těch, kteréž jest purgrabě položil ku potřebě své, zřetedlně uznává, že jest týž Přemysl v ten slib za toho Ondráka všel, nejprve ku pánu JMti, potom i k samému purgrabí, že jest za ty pe- níze slíbil do času jmenovitého, a čas jest přešel; i z příčiny té týž Přemysl povinovat jest to opatfiti, aby purgrabé k tomu dluhu přijíti mohl, a to konečně ve dvú nedělích pořád zběhlých podle práva. Strana odporní odvolala se jest. Dán v Kouřimi v středu po sv. AmbroZi (5. dubna] ]. XXV. Tu my — potvrzujeme. Actum sabbato ante Palmarum [8. dubna] anno 1525. (Tam- též fol. 132.] 46. 1525, 8. dubna, (Mezi Benešem Mir- kem s jedné a Reginú Bartaččinú etc. o při- rčení.) Beneš Mirek obvinil Reginu Bartaččinu a Lídu jakožto dědičky z toho, že matka je- jich řekla jest mi dáti polovici peněz těch, kteréž vysoudí na Přemyslovi, jestliže jí je vysoudím; i vysoudil jsem je, a z těch mi řekla dáti 7 kop gr., a ony sú toho vědomy ja- kožto dědičky. Regina stojíc k tomu mluvila, že jest máti neřekla dáti, a o tom já nic ne- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: vím, dále pak dala mluviti řečníku svému toto: Kdež je viní na místě mateře jich z po- lovice peněz těch 14 kop gr., že jest máti jich řekla jemu jich polovici dáti, dokládaje však toho, jestliže jí je vysoudí: i ony o tom vě- domosti žádné nemají, aby on jí co vysoudil, poněvadž skrze jeho soud v ruce sú jí ne- přišly, nebo ony sú teprv po smrti její o ty peníze stávaly na 1" léta, a on vida to, Ze se o ně soudí, tomu jest nic neříkal až po- savad. Co se pak dání dotýče, k tomu tak praví, že jest jemu toho před právem nikdy nezdala ani ujistila, nad to ani kšaftem, kterýž jest činila, nic jemu jest neukázala, ježto jiné všecko, což komu povinovata jest byla, ozná- mila, a také za živnosti její jí jest z toho nikdy nenapomínal. I z příčin těch praví, že jemu ničímž povinovaty nejsou. Puovod: To já bohdá pokáži, že sem s ní stával a je vy- soudil i na místě právem postavil za živnosti její; než jak se jest to koli protáhlo, to jest mnû neseslo, nežli pány, že sú se k Přemy- slovi, jakž ortel ukazuje, tak nezachovali. Také bych jí měl prve upomínati z toho, nežli by je vyzdvihla: nevím, trefilo-li by mi se, neb sem toho čekal, až ty peníze v ruce přijdúů. A co se kšaftu dotýče, ten měla vuoli činiti, jak se jí zdálo, než mého jest zakšaftovati nemohla žádnému. A potom vedeni sú svěd- kové, a kšaft Bartáčkové čten jest. Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli: Poněvadž Beneš Mirek podle žaloby své veda svědomí, že jest jemu těch 14 kop gr. polo- vici zadala, toho neukazuje, aby jemu kdy před právem co zadávala nebožka Dorota Bar- táčková za živnosti své, nadto ani kšaftem a vuolí svú poslední jest jemu nic neukázala: i z příčiny té ona Regina a ani Lída jemu tím, z čeho je viní, povinny nejsou podle práva. Strana puovodní — se odvolává. Dán v Koufimi v stfedu po sv. AmbroZovi [5. dubna] 25. Tu my — takto pravíme: Poněvadž ta | pře, kteráž jest za nebožky Doroty Bartatky
Strana 463
Kouřim (1525). zašla, za živnosti její k konci jest nepřišla, a on Beneš Mirek Regině a Lidmile tomu jest neodepřel, aby tak nebylo, a též když ony v odporu svém mluvili, že sú se 1'/, léta o to soudily po smrti mateře své, by s nimi stával, toho jest také neprovedl: i z těch příčin dává se jim za právo, že jemu tou žalobou povinny nejsou. Actum sabbato ante Palmarum [8. dubna] anno 1525. (Tamtéž fol. 132.) 47. 1525, 14. června. (Mezi Janem Zubem a poručníky nebożtika Svatoše Rubina.) Jan Zub pfipraviv ku právu poručníky nebožtíka Svatoše Rubina, Jakuba Kantora a Jakuba Kalinu, mluvil jest toto: Táhnu se na spra- vedlnost, kteráž mi náleží po manželce mé, a zvlášť grunt, podle toho i jiné věci, pokudž tato má cedule ukazuje; protož podle té cedule a spravedlnosti mé žádám, ať jest mi to vy- dáno. Proti tomu poručníci místo odporu svého položili sú ceduli druhů. Proti té ceduli mluvil původ toto: Nejprve co se vdání dotýče, že jest se bez nich nevdávala, ale s volí jich jest všecko činila.. Druhé, co se truhly dotýče, tu jest jí poručil kšaftem, i stříbro i peníze i jiné věci, což jest v ní, a odtad bráno nic jiného není nežli ta číška, o kterúž jest soud byl, a o tu jest již pokoj; než více stříbra i jiného co jest tam, tím hýbáno není ani co bráno, a tomu odpírám, neb já o tom nic nevím, a také sú oni po smrti její hned truhlu zamkli. I protož vždy žádám, ať jest mi to vydáno tak podle ortele pánuov Pražan, a kšaftu i spravedlnosti mé, kterúůž mám po manželce své, i ten grunt, kterýž mi náleží po manželce mé, Třetí, co se šatuov chodicích tkne, k těm se praví míti spravedlnost po manželce své, a ona po muži svém prvním, nebo poněvadž muži po ženě, tak také zase ženě po muži šaty chodicí náleží. Odpor: my pravíme, Ze sirotek k šatuom jeho nebožtíka spravedlnost má lepší, jakožto syn po otci, nežli ona měla, a tak lepší, nežli on Jan Zub má. I též žá- dáme, že sirotka toho podle práva spravedlivě opatřiti ráčíte. 463 Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli: Poněvadž nebožka Marta Rubinka Janovi Zu- bovi smlúvami svatebními jest po sobě vej- pravu jmenovala, i z příčiny té Jan Zub podle těch smluv spravedlnost má k té vejpravě její i šatuom jejím chodicím i ke všem věcem, kteréž sú její byly, jako truhla její, stříbro, peníze i věci jiné, kteréž sú její v té truhle, jakž kšaft ukazuje, a tak k gruntu; než co se šatuov chodicích Svatoše nebožtíka dotýče, k těm spravedlnost má sirotek lepší jakožto dědic, nežli on Jan Zub. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Prima (9. éervna] XXV. Tu my — potvrzujeme tak, jakž sám v sobě stojí a tuto jes6 vepsán, a ne podle cedulí, kteráž v sobě žalobu a druhá odpor drží, že to podle práva není, aby cedulí kdo žalovati měl aneb odpírati, poněvadž k pro- vedení pře nenáleží. Actum in die Iovis ante s. Vitum [14. června] anno 1525. (Tamtéž fol. 133.) 48. 1525, 21. července. (Mezi Václavem malířem a Václavem Kotlasem.) Václav malíř obvinil jest Václava Kotlasa z toho, že sedí v dílu statku nebožtíka Valše, kteréhož statku Valšova také jest díl obdržel Petr Valšů po otci svém podle podílů těch, kteří sú se staly o tom statku. I podle těch podíluo, jakž sami ti v sobě znějí, z toho dílu, který Kotlas drží, má vydáno býti k tomu dílu, kterýž jest se Petrovi dostal a kterýž já nyní držím po manželce téhož Petra nebožtíka a ona po muži svém týmž Petrovi, má vydáno býti 20 kop; i těch Kotlas jest nevydal až posavad, protož žádám, že ho k tomu přidržíte, aby těch 20 kop on vydal mně a manželce mé a tomu dosti učinil dle povinnosti své. Proti tomu odpor čině Václav Kotlas pravil, že sú leta přešla některým penězuom, a že jest jich něco vyplnil, neb kdyby jich nevyplnil, nic (?) v těch létech přešlých za živnosti své, jsa živ ně- které leto, a vostatek což jest koli málo nebo | mnoho pozuostalo, że jest inu odpustil. Kdeż
Kouřim (1525). zašla, za živnosti její k konci jest nepřišla, a on Beneš Mirek Regině a Lidmile tomu jest neodepřel, aby tak nebylo, a též když ony v odporu svém mluvili, že sú se 1'/, léta o to soudily po smrti mateře své, by s nimi stával, toho jest také neprovedl: i z těch příčin dává se jim za právo, že jemu tou žalobou povinny nejsou. Actum sabbato ante Palmarum [8. dubna] anno 1525. (Tamtéž fol. 132.) 47. 1525, 14. června. (Mezi Janem Zubem a poručníky nebożtika Svatoše Rubina.) Jan Zub pfipraviv ku právu poručníky nebožtíka Svatoše Rubina, Jakuba Kantora a Jakuba Kalinu, mluvil jest toto: Táhnu se na spra- vedlnost, kteráž mi náleží po manželce mé, a zvlášť grunt, podle toho i jiné věci, pokudž tato má cedule ukazuje; protož podle té cedule a spravedlnosti mé žádám, ať jest mi to vy- dáno. Proti tomu poručníci místo odporu svého položili sú ceduli druhů. Proti té ceduli mluvil původ toto: Nejprve co se vdání dotýče, že jest se bez nich nevdávala, ale s volí jich jest všecko činila.. Druhé, co se truhly dotýče, tu jest jí poručil kšaftem, i stříbro i peníze i jiné věci, což jest v ní, a odtad bráno nic jiného není nežli ta číška, o kterúž jest soud byl, a o tu jest již pokoj; než více stříbra i jiného co jest tam, tím hýbáno není ani co bráno, a tomu odpírám, neb já o tom nic nevím, a také sú oni po smrti její hned truhlu zamkli. I protož vždy žádám, ať jest mi to vydáno tak podle ortele pánuov Pražan, a kšaftu i spravedlnosti mé, kterúůž mám po manželce své, i ten grunt, kterýž mi náleží po manželce mé, Třetí, co se šatuov chodicích tkne, k těm se praví míti spravedlnost po manželce své, a ona po muži svém prvním, nebo poněvadž muži po ženě, tak také zase ženě po muži šaty chodicí náleží. Odpor: my pravíme, Ze sirotek k šatuom jeho nebožtíka spravedlnost má lepší, jakožto syn po otci, nežli ona měla, a tak lepší, nežli on Jan Zub má. I též žá- dáme, že sirotka toho podle práva spravedlivě opatřiti ráčíte. 463 Tu my — takto jsme mezi nimi nalezli: Poněvadž nebožka Marta Rubinka Janovi Zu- bovi smlúvami svatebními jest po sobě vej- pravu jmenovala, i z příčiny té Jan Zub podle těch smluv spravedlnost má k té vejpravě její i šatuom jejím chodicím i ke všem věcem, kteréž sú její byly, jako truhla její, stříbro, peníze i věci jiné, kteréž sú její v té truhle, jakž kšaft ukazuje, a tak k gruntu; než co se šatuov chodicích Svatoše nebožtíka dotýče, k těm spravedlnost má sirotek lepší jakožto dědic, nežli on Jan Zub. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek den sv. Prima (9. éervna] XXV. Tu my — potvrzujeme tak, jakž sám v sobě stojí a tuto jes6 vepsán, a ne podle cedulí, kteráž v sobě žalobu a druhá odpor drží, že to podle práva není, aby cedulí kdo žalovati měl aneb odpírati, poněvadž k pro- vedení pře nenáleží. Actum in die Iovis ante s. Vitum [14. června] anno 1525. (Tamtéž fol. 133.) 48. 1525, 21. července. (Mezi Václavem malířem a Václavem Kotlasem.) Václav malíř obvinil jest Václava Kotlasa z toho, že sedí v dílu statku nebožtíka Valše, kteréhož statku Valšova také jest díl obdržel Petr Valšů po otci svém podle podílů těch, kteří sú se staly o tom statku. I podle těch podíluo, jakž sami ti v sobě znějí, z toho dílu, který Kotlas drží, má vydáno býti k tomu dílu, kterýž jest se Petrovi dostal a kterýž já nyní držím po manželce téhož Petra nebožtíka a ona po muži svém týmž Petrovi, má vydáno býti 20 kop; i těch Kotlas jest nevydal až posavad, protož žádám, že ho k tomu přidržíte, aby těch 20 kop on vydal mně a manželce mé a tomu dosti učinil dle povinnosti své. Proti tomu odpor čině Václav Kotlas pravil, že sú leta přešla některým penězuom, a že jest jich něco vyplnil, neb kdyby jich nevyplnil, nic (?) v těch létech přešlých za živnosti své, jsa živ ně- které leto, a vostatek což jest koli málo nebo | mnoho pozuostalo, że jest inu odpustil. Kdeż
Strana 464
464 sú se pak, jakožto strana puovodní, táhla na kšaft nebožtíka Petra v žalobě své, též i Ko- tlas na týž kšaft táhne se, jestliže jest ženě své aneb komu jinému týmž kšaftem jaký dluh na něm poručil, poněvadž jest dluhy malé i veliké položil, jest věc jistá, kdyby o tomto dluhu s ním místa neměl a jemu ho neodpustil, žeby jej týž v kšaft vložil. A tak z té a takové příčiny Kotlas jemu ničímž po- vinovat není, neb poněvadž jest Petr nebožtík svuoj dluh, kteryinz jest jemu povinovat byl, vložil a oznámil, žeť by jistě i na svuoj ne- zapomněl. Puovod nejprve v odporu svém, kterýž činí, dluhu tomu neodpíraje než toliko praví, že jsú léta minula, aneb že jest něco na to dal a něco že jest jemu odpuostil; i po- něvadž dluhu neodpírají, nechať pokazují, že jest něco na to dal a něco že jest jemu od- pustil. Dále, kdež kšaftu dotýkají: v žalobě naší zmínky o něm žádné není, však přes to bude-li mu ho potřebí, i na ten nezapomene. Odpor: Při první žalobě táhl se jest na kšaft, a poněvadž podle kšaftu viniti ho nechce, žádá, ať má o to pokoj. A potom vedeni sú svědkové. Tu my — nalezli sme: Poněvadž Václav malíř spravedlnost svú na těch 20 kop pokázal jest nejprve zápisem, kterýž jest v kněhách městských; druhé, pokázal kšaftem Petra Valše, kterýmžto týž Petr statek svůj všicek ženě své jest poručil, a toto jest týž statek jeho byl jako i jiný, Václav pak Kotlas toho jest ničímž podle práva neodvedl, aby jemu je od- pustil: i z příčiny té Václav Kotlas povinovat jest těch 20 kop Václavovi malíři a manželce jeho vyplniti tak podle zápisu toho, jakž sám v sobě zní na časy ty. Než co se těch 4 kop dotýče, kteréž jest mu ulevil nebožtík Petr za svršky, o nichž to svědkové svědčí, toho ulevení Kotlas užiti má podle práva. Strana odporní odvolala se. Dán fer. VI. ante Kiliani [7. července] anno 25. Tu my — potvrzujeme. Actum die Ve- neris ante Magdalenae [21. července] a. 1525. (Tamtéž fol. 134.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 49. 1525, na počátku září. (Mezi Janem Poláčkem a Janem Loskotem o nářek na po- clivosti.) Jan Poláček obvinil jest Jana Los- kota z toho, že jest ho znamenitě zmazal na jeho poctivosti mluvě, že jest zrádce, zloděj, a žeby zde své šibalské kusy provozoval, a žeby byl pankhart, a že sú jej pro jeho zlo- dějství a lotrovství z Hradce se psy ven vy- hnali, a k tomu se jest před právem přiznal. Proti tomu Jan Loskot odpor čině mluvil: což sem jemu koli mluvil, přišlo jest z počátku jeho, a také byl jsem tehdáž vožralý. Puovod: Byl-li jest jemu co povinovat jaků příčinú, měl právo před sebú, ale praví, že jest jemu příčiny žádné nedal; také i to, že jest k němu při střízví *) ráno lidi posílal, zná-li se k tomu, a on se k tomu znal. A v tom položil jest týž Jan Poláčků k vývodu svému listy. Tu my — nalezli: Poněvadž Jan Loskot, čímž jest Jana Poláčka nařekl, toho jest naň nepokázal vedle práva, i z příčiny té Jan Loskot povinovat jest Janovi Poláčkovi nápravu za to učiniti vedle práva, a to takovú slovo od slova: Jene milý, čím sem tě koli nařekl a zmazal na tvé poctivosti, pravím tak, co sem koli mluvil, že sem křivě a neprávě mluvil; protož prosím tebe pro Buoh, pro matku Boží, pro všecky svaté, odpusť mi to, že já tě mám za dobrého člověka, jako tě jiní dobří lidé mají. Strana puovodní — se jest odvolal. Dán v Kouřimi v pátek (?) po sv. Jiljí opatu [8. září] I. XXV. Tu my — potvrzujeme. Actum ante Na- tivitatis M. V. anno, ut supra. (Tamtéž f. 134.) +) Rukop. má stčzví. 50. 1525, 20. září. (Mezi Adamem na místě Kateřiny, manželky své, a poručníky někdy Svatoše Rubina.) Adam, na místě man- želky své, obeslav nejprve poručníky nebož- tíka Svatoše Rubina, jakožto držitele statku jeho, Jakuba Kantora a Jakuba Kalinu, potom i Jana Zuba, dal jest mluviti řečníku svému toto: Adam na místě Kateřiny manželky své praví se právo a spravedlnost míti nápadem
464 sú se pak, jakožto strana puovodní, táhla na kšaft nebožtíka Petra v žalobě své, též i Ko- tlas na týž kšaft táhne se, jestliže jest ženě své aneb komu jinému týmž kšaftem jaký dluh na něm poručil, poněvadž jest dluhy malé i veliké položil, jest věc jistá, kdyby o tomto dluhu s ním místa neměl a jemu ho neodpustil, žeby jej týž v kšaft vložil. A tak z té a takové příčiny Kotlas jemu ničímž po- vinovat není, neb poněvadž jest Petr nebožtík svuoj dluh, kteryinz jest jemu povinovat byl, vložil a oznámil, žeť by jistě i na svuoj ne- zapomněl. Puovod nejprve v odporu svém, kterýž činí, dluhu tomu neodpíraje než toliko praví, že jsú léta minula, aneb že jest něco na to dal a něco že jest jemu odpuostil; i po- něvadž dluhu neodpírají, nechať pokazují, že jest něco na to dal a něco že jest jemu od- pustil. Dále, kdež kšaftu dotýkají: v žalobě naší zmínky o něm žádné není, však přes to bude-li mu ho potřebí, i na ten nezapomene. Odpor: Při první žalobě táhl se jest na kšaft, a poněvadž podle kšaftu viniti ho nechce, žádá, ať má o to pokoj. A potom vedeni sú svědkové. Tu my — nalezli sme: Poněvadž Václav malíř spravedlnost svú na těch 20 kop pokázal jest nejprve zápisem, kterýž jest v kněhách městských; druhé, pokázal kšaftem Petra Valše, kterýmžto týž Petr statek svůj všicek ženě své jest poručil, a toto jest týž statek jeho byl jako i jiný, Václav pak Kotlas toho jest ničímž podle práva neodvedl, aby jemu je od- pustil: i z příčiny té Václav Kotlas povinovat jest těch 20 kop Václavovi malíři a manželce jeho vyplniti tak podle zápisu toho, jakž sám v sobě zní na časy ty. Než co se těch 4 kop dotýče, kteréž jest mu ulevil nebožtík Petr za svršky, o nichž to svědkové svědčí, toho ulevení Kotlas užiti má podle práva. Strana odporní odvolala se. Dán fer. VI. ante Kiliani [7. července] anno 25. Tu my — potvrzujeme. Actum die Ve- neris ante Magdalenae [21. července] a. 1525. (Tamtéž fol. 134.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: 49. 1525, na počátku září. (Mezi Janem Poláčkem a Janem Loskotem o nářek na po- clivosti.) Jan Poláček obvinil jest Jana Los- kota z toho, že jest ho znamenitě zmazal na jeho poctivosti mluvě, že jest zrádce, zloděj, a žeby zde své šibalské kusy provozoval, a žeby byl pankhart, a že sú jej pro jeho zlo- dějství a lotrovství z Hradce se psy ven vy- hnali, a k tomu se jest před právem přiznal. Proti tomu Jan Loskot odpor čině mluvil: což sem jemu koli mluvil, přišlo jest z počátku jeho, a také byl jsem tehdáž vožralý. Puovod: Byl-li jest jemu co povinovat jaků příčinú, měl právo před sebú, ale praví, že jest jemu příčiny žádné nedal; také i to, že jest k němu při střízví *) ráno lidi posílal, zná-li se k tomu, a on se k tomu znal. A v tom položil jest týž Jan Poláčků k vývodu svému listy. Tu my — nalezli: Poněvadž Jan Loskot, čímž jest Jana Poláčka nařekl, toho jest naň nepokázal vedle práva, i z příčiny té Jan Loskot povinovat jest Janovi Poláčkovi nápravu za to učiniti vedle práva, a to takovú slovo od slova: Jene milý, čím sem tě koli nařekl a zmazal na tvé poctivosti, pravím tak, co sem koli mluvil, že sem křivě a neprávě mluvil; protož prosím tebe pro Buoh, pro matku Boží, pro všecky svaté, odpusť mi to, že já tě mám za dobrého člověka, jako tě jiní dobří lidé mají. Strana puovodní — se jest odvolal. Dán v Kouřimi v pátek (?) po sv. Jiljí opatu [8. září] I. XXV. Tu my — potvrzujeme. Actum ante Na- tivitatis M. V. anno, ut supra. (Tamtéž f. 134.) +) Rukop. má stčzví. 50. 1525, 20. září. (Mezi Adamem na místě Kateřiny, manželky své, a poručníky někdy Svatoše Rubina.) Adam, na místě man- želky své, obeslav nejprve poručníky nebož- tíka Svatoše Rubina, jakožto držitele statku jeho, Jakuba Kantora a Jakuba Kalinu, potom i Jana Zuba, dal jest mluviti řečníku svému toto: Adam na místě Kateřiny manželky své praví se právo a spravedlnost míti nápadem
Strana 465
Kouřim (1525). a právem kšaftovním po třech sestrách jejich k jisté sumě peněžité a k výpravám slušným v statku nebožtíka Rubina, podle toho k statku přidanému i poručenému z téhož statku; i žádá, aby jemu ta spravedlnost a nápad jíti mohl od poručníkuov a Jana Zuba, jakožto držiteluo statku toho všeho. Proti tomu poručníci svrchu- psaní i Jan Zub společně odpor číně dali mlu- viti: K tomu my tak pravíme, jakž týž kšaft vyměřuje nápady s vejminkami všemi, že proti tomu nejsou, než nápadu s strany vejprav, toho odporují, neb kšaft vyměřuje, jakým zpuoso- bem měli jim dílové a vejpravy dány býti a kdy; neb ukazuje, že každé dceři jeho aby vydáno bylo 40 kop a vejprava na takový zpuosob, kdyžby k letuom kterážkoli z nich a k místu přišla, aby na smlúvách jí dáno bylo 20 kop a vejprava, a odtud v rok 10 kop, a opět v rok 10 kop. Ale poněvadž sú všecky dřív let došlých zemřely, a smluv žád- ných jest nebylo, by po nich výprava jiná dá- vána býti měla, než jakáž jest jim dána, po- kudž na mrtvé náleží, nezdá se to za spra- vedlivé býti; než poněvadž jest tato Kateřina Jet došlá k místu přišla, k ní se jest zachovati tak, jakž kšaft vyměřuje; protož v tom žádá- me spravedlivě opatření býti. Puovod: V od- poru svém místo dávají summě nápadní pe- něžité, jako 40 kop gr., než toliko dělí ten nápad. Co se vejprav dotýče, žeby těmi po- vinni nebyli. I poněvadž on nebožtík Svatoš Rubin těch nápaduov jest nedělil, než jakž v jednom tak v druhém spolčil jest ten nápad, že díl všicek dcery jedné, totiž suma peněžitá i vejprava, měla připadati na jiné živé, a tak až do poslední, a tato jest všecky přečkala: i z příčiny té praví, že jakž sumy tak i vej- pravy jí spravedlivě náležejí podle těch ná- paduov. A poněvadž jí na smlúvách dána jest slušná vejprava, jakž kšaft jmenuje, kteréž jest, jakž lidmi to muož uznáno i šacováno býti, za 30 kop gr., i též praví se po jedné každé sestře spravedlnost míti k vejpravě za 30 kop gr. Archiv Český XXVI. 465 Tu my — takto sme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž kšaft ukazuje, kteráž by dcera k letóm přišla, aby jí na smlúvách dáno bylo 20 kop a vejprava slušná, a odtad v rok 10 kop a opět v rok 10 kop, a tak na ten zpuosob aby jí díl ten vyšel, podle toho i vej- prava. A tyto dcery tři sú dřív let došlých zemřely, tak že jest smluv žádných nebylo; také že jest v kšaftu při nápadích nedoloženo, aby výprava měla připadati s jedné na druhů; i z příčin těch Adam na místě Kateřiny man- želky své, a tak sama Kateřina podle práva k díluom těm třem po sestrách svých spra- vedlnost má, totiž k sumám peněžitým po jedné každé k 20 kopám gr., podle toho i k statku tomu přidanému, kterýž jest na gruntích; než co se vejprav dotýče, k těm práva ani spravedlnosti žádné nemá podle práva. Strana puovodní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Lidmilú [15. září] I. XXV. Tu my — takto napravujem: Poněvadž nebožtík Svatoš Rubin kšaftem kázal vydati ku penězuom každé dceři vejpravu slušnou, a poručníci díluov a peněz dáti neodpírají, že také povinni sou vejpravu slušnou podle těch peněz nápadních jí Kateřině vydati, takovou však, kteráž by mírně k těm dvadcíti kopám groším českejm náležela. Actum die Mercurii ante Matheum ev. [20. září] a. 1525. (Tamtéž fol. 136.) 51. 1525, 3. listopadu. (Mezi Matějem Kul- hánkem a staršími vetešnickými.) Matěj Kul- hánek obvinil jest starší a všicek cech řemesla vetešnického etc.: Jakožto nález a ortel pá- nuov Pražan ukazuje, aby Matěj Kulhánek, což jest učinil proti nim a proti tomu cechu, toho na nich hledal, aby mu to odpustili; i tomu se jest dosti stalo, tak že on Matěj Kulhánek v dosti velikém počtu přátel svých v cechu jest jich žádal a prosil pro Buoh, pro matku boží i pro všecky svaté, aby jemu to odpustili jednú, druhé i třetí, žádaje, což nejvejš muož prošeno býti; i nemohl jest na 69
Kouřim (1525). a právem kšaftovním po třech sestrách jejich k jisté sumě peněžité a k výpravám slušným v statku nebožtíka Rubina, podle toho k statku přidanému i poručenému z téhož statku; i žádá, aby jemu ta spravedlnost a nápad jíti mohl od poručníkuov a Jana Zuba, jakožto držiteluo statku toho všeho. Proti tomu poručníci svrchu- psaní i Jan Zub společně odpor číně dali mlu- viti: K tomu my tak pravíme, jakž týž kšaft vyměřuje nápady s vejminkami všemi, že proti tomu nejsou, než nápadu s strany vejprav, toho odporují, neb kšaft vyměřuje, jakým zpuoso- bem měli jim dílové a vejpravy dány býti a kdy; neb ukazuje, že každé dceři jeho aby vydáno bylo 40 kop a vejprava na takový zpuosob, kdyžby k letuom kterážkoli z nich a k místu přišla, aby na smlúvách jí dáno bylo 20 kop a vejprava, a odtud v rok 10 kop, a opět v rok 10 kop. Ale poněvadž sú všecky dřív let došlých zemřely, a smluv žád- ných jest nebylo, by po nich výprava jiná dá- vána býti měla, než jakáž jest jim dána, po- kudž na mrtvé náleží, nezdá se to za spra- vedlivé býti; než poněvadž jest tato Kateřina Jet došlá k místu přišla, k ní se jest zachovati tak, jakž kšaft vyměřuje; protož v tom žádá- me spravedlivě opatření býti. Puovod: V od- poru svém místo dávají summě nápadní pe- něžité, jako 40 kop gr., než toliko dělí ten nápad. Co se vejprav dotýče, žeby těmi po- vinni nebyli. I poněvadž on nebožtík Svatoš Rubin těch nápaduov jest nedělil, než jakž v jednom tak v druhém spolčil jest ten nápad, že díl všicek dcery jedné, totiž suma peněžitá i vejprava, měla připadati na jiné živé, a tak až do poslední, a tato jest všecky přečkala: i z příčiny té praví, že jakž sumy tak i vej- pravy jí spravedlivě náležejí podle těch ná- paduov. A poněvadž jí na smlúvách dána jest slušná vejprava, jakž kšaft jmenuje, kteréž jest, jakž lidmi to muož uznáno i šacováno býti, za 30 kop gr., i též praví se po jedné každé sestře spravedlnost míti k vejpravě za 30 kop gr. Archiv Český XXVI. 465 Tu my — takto sme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž kšaft ukazuje, kteráž by dcera k letóm přišla, aby jí na smlúvách dáno bylo 20 kop a vejprava slušná, a odtad v rok 10 kop a opět v rok 10 kop, a tak na ten zpuosob aby jí díl ten vyšel, podle toho i vej- prava. A tyto dcery tři sú dřív let došlých zemřely, tak že jest smluv žádných nebylo; také že jest v kšaftu při nápadích nedoloženo, aby výprava měla připadati s jedné na druhů; i z příčin těch Adam na místě Kateřiny man- želky své, a tak sama Kateřina podle práva k díluom těm třem po sestrách svých spra- vedlnost má, totiž k sumám peněžitým po jedné každé k 20 kopám gr., podle toho i k statku tomu přidanému, kterýž jest na gruntích; než co se vejprav dotýče, k těm práva ani spravedlnosti žádné nemá podle práva. Strana puovodní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Lidmilú [15. září] I. XXV. Tu my — takto napravujem: Poněvadž nebožtík Svatoš Rubin kšaftem kázal vydati ku penězuom každé dceři vejpravu slušnou, a poručníci díluov a peněz dáti neodpírají, že také povinni sou vejpravu slušnou podle těch peněz nápadních jí Kateřině vydati, takovou však, kteráž by mírně k těm dvadcíti kopám groším českejm náležela. Actum die Mercurii ante Matheum ev. [20. září] a. 1525. (Tamtéž fol. 136.) 51. 1525, 3. listopadu. (Mezi Matějem Kul- hánkem a staršími vetešnickými.) Matěj Kul- hánek obvinil jest starší a všicek cech řemesla vetešnického etc.: Jakožto nález a ortel pá- nuov Pražan ukazuje, aby Matěj Kulhánek, což jest učinil proti nim a proti tomu cechu, toho na nich hledal, aby mu to odpustili; i tomu se jest dosti stalo, tak že on Matěj Kulhánek v dosti velikém počtu přátel svých v cechu jest jich žádal a prosil pro Buoh, pro matku boží i pro všecky svaté, aby jemu to odpustili jednú, druhé i třetí, žádaje, což nejvejš muož prošeno býti; i nemohl jest na 69
Strana 466
466 nich toho dosśhniti, neż podávali sú jemu cest, kterýchž jemu bylo jest nemožné přijíti, neb jest nikdy právem cti odsouzen nebyl a není, aniž jest co proti své cti učinil. I žádá v tom za spravedlivé podle práva opatření. Proti tomu vetešníci i všicek cech odpovídajíc dali mluviti: Jakož nález a naučení jest nám učiněno a dáno, tak jsme se chovali, však na přímluvu pana podkomořího, pana oftrychtýře i naši a přátel jeho těch jsme jemu cest sluš- ných podávali, na kterýchž on jest na ten čas přestati mohl; neb jsme jemu toho přáli a pouštěli, tovaryše jednoho aby míti mohl, do cechu aby šel, kdyžby obeslán byl, a zápis aby na se udělal, aby cechmistrem nebýval, a v tom tak aby trval do času. Potom pak, jak by se choval v tom stoje, jestliže by nás zač žádal, že bychom jemu ještě jinačejší volnost ukázati chtěli. Ale on toho přijíti nechtěl, než dal se v soud tento s námi znovu, a ne aby toho na nás žádostmi hledal, ale nevoli nám všelijakú aby činil. I z příčin těch, poněvadž jest toho přijíti nechtěl od nás, pravíme, že jemu již ani tím ani jiným povinovati nejsme; neb to ani V naučení pánuo Pražan se zjevně neuka- zuje, aby jemu v té povinnosti měli býti, když- by jich za to žádal, aby jemu to odpustili; protož toho žádáme, ať před ním již pokoj máme. Tu my — takto jsme o tom nalezli: Po- něvadž jest Matěj Kulhánek podle ortele pá- nuov Pražan toho na vetešnících a na tom ce- chu žádostmi snažnými i s přátely svými hle- dal, jednú, druhé i třetí, a tak tomu orteli dosti učinil: i z příčiny té vetešníci na takové žádosti jeho povinní sú jemu to odpustiti a jej do cechu přijíti zase, a on se cechmistrem spravovati má. Strana odporní — se odvolá- vaji. Dán v Kouřimi den sv. Kryšpína [25. října] I. XXV. Tu my — takto napravujem: Poněvadž prve jest jemu Kulhánkovi to z práva námi nalezeno, aby on toho na cechu hledal, aby cechu prázden nebyl, a cechu to není nalezeno, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: aby jemu to, cožby on chtěl, učiniti měli; než poněvadž, když jest toho na nich hledal, těch dvou cest jemu jsou podali, aby tovaryše jed- noho choval a zapsal se, aby cechmistrem ne- býval, a v tom tak dlúho stál a trval, až by uznali, jak se chová, a potom bude-li čeho žádati a zač, že jemu volnost jinačejší ukázati chtí: i povinen jest on Kulhánek tu cestu ujíti a tak se zachovati, a cech v času slušném mají jemu vice tovary$uov dopuostiti chovati, tak jakž v jich cechu jest za obyčej. A oni cechmistři chtěli-li by jemu z toho přiřčení vyjíti, že toho učiniti již nemohou. Actum fer. VI. post Omnium sanctorum |3. listopadu] anno 1525. (Tamtéž fol. 137.) 52. 1526, 3. ledna. (Mezi Matoušem Kul- hdnkem a veteśniky.) Matěj Kulhánek veteš- ník obvinil jest skrze řečníka svého vetešníky a všecek cech vetešnický města našeho slovy těmito: Kdež času dávního vetešníci obvinili sú Kulhánka, že jest kůže kradené kupoval, věda o tom, že sú kradené, pak tomu jest Kulhánek odpíral i ještě odpírá a žádá toho, ať to pravé učiní, čímž sú ho nařkli. Odpor od vetešníkuov učiněn jest takový: Jest v pa- měti, když sme to na vás vznášeli, obeslavše Kulhánka, žeby on kradené věci přijímal, to- mu jest neodpíral na ten čas, nébrž i za staré rady že jest se k tomu přiznal a vám se na milost dal, a z příčiny té s povolením vaším že jest mu i řemeslo složeno. Původ: K ža- lobě neodpovídají, než toliko táhnú se na ně- jaké svědomí vaše, i Matěj Kulhánek toho žádá, ať oznámí, tak-li praví, že jest přijímal kůže kradené, věda o tom, že sú kradené. Odpor: To jest vědomo, že jest přijímal a o ně se smlouval i úplatky zato činil; a také po- něvadž jest věděl, že ten jistý Kocolt, od něhož jest je přijímal, švec není, než souke- ník, mohl jest rozuoměti, že sú kradené; a my zato máme a držíme, že jest věděl o tom, že sú kradené. Původ: Poněvadž praví, že jest věděl o tom, ať toho naň pokazují. I vedla jest v tom strana odporní svědomí.
466 nich toho dosśhniti, neż podávali sú jemu cest, kterýchž jemu bylo jest nemožné přijíti, neb jest nikdy právem cti odsouzen nebyl a není, aniž jest co proti své cti učinil. I žádá v tom za spravedlivé podle práva opatření. Proti tomu vetešníci i všicek cech odpovídajíc dali mluviti: Jakož nález a naučení jest nám učiněno a dáno, tak jsme se chovali, však na přímluvu pana podkomořího, pana oftrychtýře i naši a přátel jeho těch jsme jemu cest sluš- ných podávali, na kterýchž on jest na ten čas přestati mohl; neb jsme jemu toho přáli a pouštěli, tovaryše jednoho aby míti mohl, do cechu aby šel, kdyžby obeslán byl, a zápis aby na se udělal, aby cechmistrem nebýval, a v tom tak aby trval do času. Potom pak, jak by se choval v tom stoje, jestliže by nás zač žádal, že bychom jemu ještě jinačejší volnost ukázati chtěli. Ale on toho přijíti nechtěl, než dal se v soud tento s námi znovu, a ne aby toho na nás žádostmi hledal, ale nevoli nám všelijakú aby činil. I z příčin těch, poněvadž jest toho přijíti nechtěl od nás, pravíme, že jemu již ani tím ani jiným povinovati nejsme; neb to ani V naučení pánuo Pražan se zjevně neuka- zuje, aby jemu v té povinnosti měli býti, když- by jich za to žádal, aby jemu to odpustili; protož toho žádáme, ať před ním již pokoj máme. Tu my — takto jsme o tom nalezli: Po- něvadž jest Matěj Kulhánek podle ortele pá- nuov Pražan toho na vetešnících a na tom ce- chu žádostmi snažnými i s přátely svými hle- dal, jednú, druhé i třetí, a tak tomu orteli dosti učinil: i z příčiny té vetešníci na takové žádosti jeho povinní sú jemu to odpustiti a jej do cechu přijíti zase, a on se cechmistrem spravovati má. Strana odporní — se odvolá- vaji. Dán v Kouřimi den sv. Kryšpína [25. října] I. XXV. Tu my — takto napravujem: Poněvadž prve jest jemu Kulhánkovi to z práva námi nalezeno, aby on toho na cechu hledal, aby cechu prázden nebyl, a cechu to není nalezeno, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: aby jemu to, cožby on chtěl, učiniti měli; než poněvadž, když jest toho na nich hledal, těch dvou cest jemu jsou podali, aby tovaryše jed- noho choval a zapsal se, aby cechmistrem ne- býval, a v tom tak dlúho stál a trval, až by uznali, jak se chová, a potom bude-li čeho žádati a zač, že jemu volnost jinačejší ukázati chtí: i povinen jest on Kulhánek tu cestu ujíti a tak se zachovati, a cech v času slušném mají jemu vice tovary$uov dopuostiti chovati, tak jakž v jich cechu jest za obyčej. A oni cechmistři chtěli-li by jemu z toho přiřčení vyjíti, že toho učiniti již nemohou. Actum fer. VI. post Omnium sanctorum |3. listopadu] anno 1525. (Tamtéž fol. 137.) 52. 1526, 3. ledna. (Mezi Matoušem Kul- hdnkem a veteśniky.) Matěj Kulhánek veteš- ník obvinil jest skrze řečníka svého vetešníky a všecek cech vetešnický města našeho slovy těmito: Kdež času dávního vetešníci obvinili sú Kulhánka, že jest kůže kradené kupoval, věda o tom, že sú kradené, pak tomu jest Kulhánek odpíral i ještě odpírá a žádá toho, ať to pravé učiní, čímž sú ho nařkli. Odpor od vetešníkuov učiněn jest takový: Jest v pa- měti, když sme to na vás vznášeli, obeslavše Kulhánka, žeby on kradené věci přijímal, to- mu jest neodpíral na ten čas, nébrž i za staré rady že jest se k tomu přiznal a vám se na milost dal, a z příčiny té s povolením vaším že jest mu i řemeslo složeno. Původ: K ža- lobě neodpovídají, než toliko táhnú se na ně- jaké svědomí vaše, i Matěj Kulhánek toho žádá, ať oznámí, tak-li praví, že jest přijímal kůže kradené, věda o tom, že sú kradené. Odpor: To jest vědomo, že jest přijímal a o ně se smlouval i úplatky zato činil; a také po- něvadž jest věděl, že ten jistý Kocolt, od něhož jest je přijímal, švec není, než souke- ník, mohl jest rozuoměti, že sú kradené; a my zato máme a držíme, že jest věděl o tom, že sú kradené. Původ: Poněvadž praví, že jest věděl o tom, ať toho naň pokazují. I vedla jest v tom strana odporní svědomí.
Strana 467
Kourim (1525 —1526). Tu my — takto jsme mezi nimi vypové- deli: Poněvadž vetešníci podle odporu svého toho sú na Matěje Kulhánka zřetedlně, čím sú ho nařkli, by o tom věděl, že sú kradené ty kože, neukázali na schválení práva: i z pří- činy té Matěj Kulhánek řemesla toho veteš- nického ani cechu zbaven býti nemá podle práva, a ten nářek učiněný od vetešníkuo jemu Kulhánkovi na potomní časy jeho poctivosti ani tomu řemeslu ke škodě býti nemá. Strana odporní — odvolává se. Dán v Kouřimi v středu před sv. Lidmilou [13. září] l. 1525. Tu my — takto napravujem: Poněvadž Kulhánek o to činiti měl za první rady, a stará rada na jakém konci jest tu věc posta- vila, pamětí to sú svú oznámili; i poněvadž starou: radou jemu to bylo ukázáno, aby on toho na cechu hledal, a on se dal zase ve při, toho neučiniv, což jemu radou bylo rozkázáno : i Kulhánek podle paměti staré rady tak aby se zachoval a toho na cechu aby hledal, nebo sic podle práva, což jemu jest vámi nalezeno, užiti nemuož. Actum fer. IIII. ante Epipha- niam domini [13. ledna] anno 1526. (Tamtéž fol. 135.) 53. 1526, 9. února. (Mezi Mikulášem si- rotkem a Martinem Beránkem.) Mikuláš, sirotek nebožtíka Jana Krajíčka, s poručníky svými obeslav Martina Beránka obvinil jeho, že drží statek otce jeho nebožtíka, k kterémuož se praví právo a spravedlnost míti sirotek, k statku movitému i nemovitému, k pěti díluom podle nápadu kšaftovního po otci jeho, po bratřích a sestrách svých, kterýchž jest bylo čtvero, a a tento pátý živý zuostalý. Proti tomu Martin Beránek odpor čině tomu odpíral a pravil, že nemá sirotek spravedlnosti než k polovici pravé toho statku, a matka jeho k druhé po- lovici podle téhož kšaftu, neb jest jí napřed s dětmi statek poručil a nápadnicí též učinil v kšaftu s dětmi; a ona také jsúci vdovú ty děti všecky jest přečkala; nadto vejš poněvadž jest nápad položil s mateře, jestliže by, vdovü jsúc, umřela, na děti: vidí se spravedlivé býti, 467 aby též nápad šel s dětí na mateř, poněvadž jest je spolčil statkem. A vtom čten jest kšaft. K kterémuž strana původa mluvila jest toto : Kšaft ukazuje zjevně, že nápad má jíti s jed- noho dítěte na druhé až do posledního, a na matef jest nápadu nepoloZil, neZ teprv po smrti dětí všech; a tak máti tu žádného nápadu nemá, dokavadž jest které dítě živo, než ten sirotek má ty nápady všecky čtyři s dětí zemřelých a svuoj pátý. A nadto vejš, by těch nápaduov v kšaftu nebylo polo- ženo, tehdy podle práva s dětí na mateř nápad nemá jíti, než na jiné děti. Také i to, že jest nápad mateřin vymínil v tom, že dokudž by dítě kterékoli živo bylo, nápadu na mateř jest nepoložil, než teprv po smrti dětí. Odpor: By se mělo mnoho mluviti, není potřebí, než toho žádá, ať jest ten kšaft podle práva vážen, a podle toho spravedlivé vyrčení aby se stalo podle práva. Tu my — takto jsme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž jest nebožtík Jan Krajíček v kšaftu svém zjevně nepoložil nápadu na mateř i děti, dokavadž by které dítě živo bylo, než teprv po smrti dětí všech, a tento sirotek jest dětí všecky přečkal: i z příčiny té Mikuláš sirotek v statku po otci jeho pozuostalém má pět díluov a matka jeho šestý díl podle práva. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek po Božím křtění [12. ledna] l. XXVI. Confirmatum die Apollonae [9. února] a. 1526. (Tamtéž fol. 137.) 54. 1526, 18. dubna. (Mezi Kateřinou Vondrovou a Petrem.) Kateřina Vondrová a Dorota, dcera její, obvinili sú Petra, že se jim táhne na duom, kterýž jim náleží, neb jest na ně připadl, na jednu po muži jejím, nebož- tikovi Vondrovi, a na druhi podle zápisu, kteryż jest na tyż duom otce jejiho. Proti tomu odpor, Petr, praví se právo a spravedl- nost míti k tomu domu, a to podle kšaftu otce svého Jana Škorničky, kterýmž jemu jest jej poručil, a ten jest kšaft tvrzen, a ony si jej přijaly i k němu vuoli daly; a ač ony naň 59*
Kourim (1525 —1526). Tu my — takto jsme mezi nimi vypové- deli: Poněvadž vetešníci podle odporu svého toho sú na Matěje Kulhánka zřetedlně, čím sú ho nařkli, by o tom věděl, že sú kradené ty kože, neukázali na schválení práva: i z pří- činy té Matěj Kulhánek řemesla toho veteš- nického ani cechu zbaven býti nemá podle práva, a ten nářek učiněný od vetešníkuo jemu Kulhánkovi na potomní časy jeho poctivosti ani tomu řemeslu ke škodě býti nemá. Strana odporní — odvolává se. Dán v Kouřimi v středu před sv. Lidmilou [13. září] l. 1525. Tu my — takto napravujem: Poněvadž Kulhánek o to činiti měl za první rady, a stará rada na jakém konci jest tu věc posta- vila, pamětí to sú svú oznámili; i poněvadž starou: radou jemu to bylo ukázáno, aby on toho na cechu hledal, a on se dal zase ve při, toho neučiniv, což jemu radou bylo rozkázáno : i Kulhánek podle paměti staré rady tak aby se zachoval a toho na cechu aby hledal, nebo sic podle práva, což jemu jest vámi nalezeno, užiti nemuož. Actum fer. IIII. ante Epipha- niam domini [13. ledna] anno 1526. (Tamtéž fol. 135.) 53. 1526, 9. února. (Mezi Mikulášem si- rotkem a Martinem Beránkem.) Mikuláš, sirotek nebožtíka Jana Krajíčka, s poručníky svými obeslav Martina Beránka obvinil jeho, že drží statek otce jeho nebožtíka, k kterémuož se praví právo a spravedlnost míti sirotek, k statku movitému i nemovitému, k pěti díluom podle nápadu kšaftovního po otci jeho, po bratřích a sestrách svých, kterýchž jest bylo čtvero, a a tento pátý živý zuostalý. Proti tomu Martin Beránek odpor čině tomu odpíral a pravil, že nemá sirotek spravedlnosti než k polovici pravé toho statku, a matka jeho k druhé po- lovici podle téhož kšaftu, neb jest jí napřed s dětmi statek poručil a nápadnicí též učinil v kšaftu s dětmi; a ona také jsúci vdovú ty děti všecky jest přečkala; nadto vejš poněvadž jest nápad položil s mateře, jestliže by, vdovü jsúc, umřela, na děti: vidí se spravedlivé býti, 467 aby též nápad šel s dětí na mateř, poněvadž jest je spolčil statkem. A vtom čten jest kšaft. K kterémuž strana původa mluvila jest toto : Kšaft ukazuje zjevně, že nápad má jíti s jed- noho dítěte na druhé až do posledního, a na matef jest nápadu nepoloZil, neZ teprv po smrti dětí všech; a tak máti tu žádného nápadu nemá, dokavadž jest které dítě živo, než ten sirotek má ty nápady všecky čtyři s dětí zemřelých a svuoj pátý. A nadto vejš, by těch nápaduov v kšaftu nebylo polo- ženo, tehdy podle práva s dětí na mateř nápad nemá jíti, než na jiné děti. Také i to, že jest nápad mateřin vymínil v tom, že dokudž by dítě kterékoli živo bylo, nápadu na mateř jest nepoložil, než teprv po smrti dětí. Odpor: By se mělo mnoho mluviti, není potřebí, než toho žádá, ať jest ten kšaft podle práva vážen, a podle toho spravedlivé vyrčení aby se stalo podle práva. Tu my — takto jsme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž jest nebožtík Jan Krajíček v kšaftu svém zjevně nepoložil nápadu na mateř i děti, dokavadž by které dítě živo bylo, než teprv po smrti dětí všech, a tento sirotek jest dětí všecky přečkal: i z příčiny té Mikuláš sirotek v statku po otci jeho pozuostalém má pět díluov a matka jeho šestý díl podle práva. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek po Božím křtění [12. ledna] l. XXVI. Confirmatum die Apollonae [9. února] a. 1526. (Tamtéž fol. 137.) 54. 1526, 18. dubna. (Mezi Kateřinou Vondrovou a Petrem.) Kateřina Vondrová a Dorota, dcera její, obvinili sú Petra, že se jim táhne na duom, kterýž jim náleží, neb jest na ně připadl, na jednu po muži jejím, nebož- tikovi Vondrovi, a na druhi podle zápisu, kteryż jest na tyż duom otce jejiho. Proti tomu odpor, Petr, praví se právo a spravedl- nost míti k tomu domu, a to podle kšaftu otce svého Jana Škorničky, kterýmž jemu jest jej poručil, a ten jest kšaft tvrzen, a ony si jej přijaly i k němu vuoli daly; a ač ony naň 59*
Strana 468
468 zápis mají, ale poněvadž sú tomuto kšaftu vuoli daly, svolení právo ruší. A v tom čten jest kšaft Jana Škorničky. K tomu původ mluvil: V tom se nepamatuji, by k tomu kšaftu vuoli dávaly kdy aneb jej přijímaly ; a by pak, k němu stojíc, na ten čas jemu neodepřely, to jim ke škodě nic býti nemuož, a to z pří- činy té, neb kšaft ten ukazuje, že duom svuoj poroučí, ale tento duom jeho jest nebyl, neb jest jemu nijakž zadán nebyl, ani smlúvami ani zápisem ani kněhami městskými, ani nijakž ; a tak poněvadž jest jeho nebyl, nemohl jest jeho zadávati ani o něm kšaftovati, po- névadz jest cizí věc byla. V tom roz- kaz se stal od práva, aby strany potřeby své ukazovaly; i čten jest zápis na žádost strany původní. A k němu táž strana mluvila: Nejprv zápis ten ukazuje, že jest koupil sobě a dě- dicuom i potomkuom svým. Druhé, že ona Vondrová po smrti muže svého byla jest v témž domu až do této chvíle a jím vládla, a žádný ji odtud neodtiskal. Odpor: Nejprve zápis ten nesvědčí jí, než svědčí, že kúpil sobě a dědi- cuom svým, a Vondrová dědic není, než žena jeho jest byla; ale Dorota, ta jest dcera Von- drova byla, a ta jest dědička, i spíš by jí ten duom náležel. A poněvadž jest ona kšaft muže svého přijala, i máti její také jemu jest ne- odepřela, i z příčiny té Petr má k němu lepší spravedlnost, nežli ony obě dvě. Druhé, že jeho otec byl jest také v něm za živnosti své za X let, a po kšaftu jest již na VII let a žádný jest ho nenaříkal. Puovod: Ač jest on v něm byl, ale jeho jest nebyl, ani jemu kterak zadán byl. Protož žádá, že již jim konec spravedlivý podle práva učiniti ráčíte. Tu my — takto sme mezi stranami vypo- věděli : Poněvadž Petr ničímž toho neukazuje, aby ten duom Janovi Škorničkovi, otci téhož Petra, buď smlúvami neb zápisem neb jakým právem zadán byl: i z příčiny té Kateřina Vondráková s Dorotú, dcerú svú, kněmu právo a spravedl- nost lepší mají, nežli on Petr podle práva. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: die Veneris ante Scholasticam (9. ünora] a. 1526. Tu my — takto pravíme: Poněvadž to se nalézá z zápisu Vondrova, že je sobě koupil a dědicuom svým duom, a potom toho zápisu neproměniv, z tohoto světa bez kšaftu jest sešel, zuostaviv po sobě Kateřinu manželku a Dorotu dceru: i podle toho nepořízení, poně- vadž v zápisu jméno manželky postaveno ne- bylo, třetí díl na ni Kateřinu připadl a jiného statku tolikéž, a na Dorotu dceru dva díly. A ony by po smrti Vondrově Janovi Škorničkovi při tom domu práva postoupily a jemu jej zdaly, na to se nepokázala jistota žádná, než tak jsúce jeho v držení před Janem Škorničkú i po Janovi Škorničkovi, jich jest žádný žád- nejm právem ztohu nevyvedl, a on Škornička nemaje práva, toho jest kšaftovati ani o tom nápaduov činiti nemohl. I z těch příčin vašemu orteli místo se dává jakožto spravedlivě podle práva přišlému, a tím se potvrzuje, že ony při tom domu zuostaveny býti mají podle práva a držení svého. Actum fer. IIII. post Grego- rium [18. dubna] anno, ut supra. (Tamtéž fol. 138.) 55. 1526, 8. června. (Mezi poručníky Jana Krajíčka z strany jedné a Martinem Beránkem z druhé.) Poručníci sirotka Mikuláše, syna někdy Jana Krajíčka, žádali sú, co se peněz dotýče, kteréž jest Barbora, máti jeho, brala za duom otce jeho I'/,CX kop a za nádobí XVIII kop a nájmu II kopy, z těch peněz aby jemu dáno bylo pět díluov podle rozsudku a ortele uči- něného i právem vyšším stvrzeného. Při tom stoje Beránek Martin na místě Barbory, man- želky své, dal mluviti; že na tom není, co naň spravedlivě přijde, aby jemu dáno nebylo, však když to spravedlivě uváženo bude a roz- vrženo; neb máti bravše peníze z domu, pla- tila jest těmi dědiny, poněvadž sú zaplaceny nebyly, a na ostatek živa byla s Mikulášem, jej chovajíc, naň nakládajíc, šaty i jinými věcmi jej opatrujíc v školách i na řemesle, a tak nejsúc tím statkem dílná, spolu s ním jej
468 zápis mají, ale poněvadž sú tomuto kšaftu vuoli daly, svolení právo ruší. A v tom čten jest kšaft Jana Škorničky. K tomu původ mluvil: V tom se nepamatuji, by k tomu kšaftu vuoli dávaly kdy aneb jej přijímaly ; a by pak, k němu stojíc, na ten čas jemu neodepřely, to jim ke škodě nic býti nemuož, a to z pří- činy té, neb kšaft ten ukazuje, že duom svuoj poroučí, ale tento duom jeho jest nebyl, neb jest jemu nijakž zadán nebyl, ani smlúvami ani zápisem ani kněhami městskými, ani nijakž ; a tak poněvadž jest jeho nebyl, nemohl jest jeho zadávati ani o něm kšaftovati, po- névadz jest cizí věc byla. V tom roz- kaz se stal od práva, aby strany potřeby své ukazovaly; i čten jest zápis na žádost strany původní. A k němu táž strana mluvila: Nejprv zápis ten ukazuje, že jest koupil sobě a dě- dicuom i potomkuom svým. Druhé, že ona Vondrová po smrti muže svého byla jest v témž domu až do této chvíle a jím vládla, a žádný ji odtud neodtiskal. Odpor: Nejprve zápis ten nesvědčí jí, než svědčí, že kúpil sobě a dědi- cuom svým, a Vondrová dědic není, než žena jeho jest byla; ale Dorota, ta jest dcera Von- drova byla, a ta jest dědička, i spíš by jí ten duom náležel. A poněvadž jest ona kšaft muže svého přijala, i máti její také jemu jest ne- odepřela, i z příčiny té Petr má k němu lepší spravedlnost, nežli ony obě dvě. Druhé, že jeho otec byl jest také v něm za živnosti své za X let, a po kšaftu jest již na VII let a žádný jest ho nenaříkal. Puovod: Ač jest on v něm byl, ale jeho jest nebyl, ani jemu kterak zadán byl. Protož žádá, že již jim konec spravedlivý podle práva učiniti ráčíte. Tu my — takto sme mezi stranami vypo- věděli : Poněvadž Petr ničímž toho neukazuje, aby ten duom Janovi Škorničkovi, otci téhož Petra, buď smlúvami neb zápisem neb jakým právem zadán byl: i z příčiny té Kateřina Vondráková s Dorotú, dcerú svú, kněmu právo a spravedl- nost lepší mají, nežli on Petr podle práva. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: die Veneris ante Scholasticam (9. ünora] a. 1526. Tu my — takto pravíme: Poněvadž to se nalézá z zápisu Vondrova, že je sobě koupil a dědicuom svým duom, a potom toho zápisu neproměniv, z tohoto světa bez kšaftu jest sešel, zuostaviv po sobě Kateřinu manželku a Dorotu dceru: i podle toho nepořízení, poně- vadž v zápisu jméno manželky postaveno ne- bylo, třetí díl na ni Kateřinu připadl a jiného statku tolikéž, a na Dorotu dceru dva díly. A ony by po smrti Vondrově Janovi Škorničkovi při tom domu práva postoupily a jemu jej zdaly, na to se nepokázala jistota žádná, než tak jsúce jeho v držení před Janem Škorničkú i po Janovi Škorničkovi, jich jest žádný žád- nejm právem ztohu nevyvedl, a on Škornička nemaje práva, toho jest kšaftovati ani o tom nápaduov činiti nemohl. I z těch příčin vašemu orteli místo se dává jakožto spravedlivě podle práva přišlému, a tím se potvrzuje, že ony při tom domu zuostaveny býti mají podle práva a držení svého. Actum fer. IIII. post Grego- rium [18. dubna] anno, ut supra. (Tamtéž fol. 138.) 55. 1526, 8. června. (Mezi poručníky Jana Krajíčka z strany jedné a Martinem Beránkem z druhé.) Poručníci sirotka Mikuláše, syna někdy Jana Krajíčka, žádali sú, co se peněz dotýče, kteréž jest Barbora, máti jeho, brala za duom otce jeho I'/,CX kop a za nádobí XVIII kop a nájmu II kopy, z těch peněz aby jemu dáno bylo pět díluov podle rozsudku a ortele uči- něného i právem vyšším stvrzeného. Při tom stoje Beránek Martin na místě Barbory, man- želky své, dal mluviti; že na tom není, co naň spravedlivě přijde, aby jemu dáno nebylo, však když to spravedlivě uváženo bude a roz- vrženo; neb máti bravše peníze z domu, pla- tila jest těmi dědiny, poněvadž sú zaplaceny nebyly, a na ostatek živa byla s Mikulášem, jej chovajíc, naň nakládajíc, šaty i jinými věcmi jej opatrujíc v školách i na řemesle, a tak nejsúc tím statkem dílná, spolu s ním jej
Strana 469
Kouřim (1526). jest utrácela a nato živa byla. Původ: Toho jest na nás, jakožto na poručníky, ani na právo nikdy vznášeno nebylo, aby ona berúc peníze „za duom, dědiny jimi platila, neb jest ona ty dědiny držela a jich užívala, i z nich užitky znamenitý brala, z kterýchžto užitkuov mohla jest ty dědiny platiti, a ještě žeby i zbývati mělo. Odpor: Oni také jakožto poručníci ni- kdy sú toho nevznášeli, aby ona ten statek zle spravovati měla. Ty my slyšíc takovú rozepři, takto sme mezi stranami nalezli: Poněvadž Barbora, man- želka Martina Beránka a matka Mikuláše, jsúc nedílná s synem, ten statek spravovala a živ- nost spolu s ním měla, jej čistíc a doplácejíc z peněz, kteréž jest brala za duom a nádoby; a poručníci v těch létech ani sirotek toho jsú nikdy na právo nevznášeli, by se co spravedl- nosti sirotčí ubližovati mělo: i z příčiny té Martin Beránek na místě manželky své, nebo ona sama Barbora, má to zápisy ukázsti, co jest na grunty vyplatila a vydala, a co se ukáže, to při tom aby zuostalo. Než ostatek což jest koli zuostalo těch peněz, v těch si- rotek má spravedlnost též podle ortele prv- ního pět díluov a máti šestý. Strana původní se odvolává. Dán v středu po sv. Stanislavu [9. května] léta etc. XXVI. Tu my — potvrzujeme. Actum fer. VI. post Bonifacium [8. června] anno 1526. (Tam- též fol. 139.) 56. 1526, 18. června. (Mezi Zigmundem Bílkem a Annou Dundovou.) Zigmund Bílek, spoluradní náš, obvinil Annu, Dundovu vdovu, z toho, že jest jí prodal 60 korcuov žita po 12 gr. alb., i 30 korcuov jest vzala i zapla- tila, a druhých 30 měvši bráti hned s hod, i nebere až posavád, protož žádá v tom za opatření. Tomu odpor čině Anna Dundová mluvila: K tomu se znám, že jsem kúpila, ale měla jsem jemu to uručiti i neměla sem ru- kojmí, a poněvadž sem jemu neuručila, a on mi ho svěřiti nechtěl, než což mi svěřil, to sem zaplatila; i z příčiny té nejsem povinna, 469 abych je bráti měla, poněvadž sem uručiti ne- mohla. Avšak i přes to chtěla sem bráti ne- uručivše, ale on mi jeho nechtěl dáti bez ru- kojmí, pravě, že sem samotna. Původ: Tak jest bylo, že si mi uručiti měla, avšakí sem věřil 30 korcuov bez rukojmí a zaplatilas mi, a vostatek prosilas mne, ať bych počkal přes hody, že je bráti budeš, i nebralas. Odpor: Chtěla sem bráti, a tys mi dáti nechtěl bez rukojmí. A v tom obojí strana vedla jest ku potřebě své svědomí. Tu my — takto jsme mezi nimi vypově- děli: Poněvadž Zigmund Bílek sám se k tomu přiznává, že jest jemu to uručiti měla podle té smlúvy a toho trhu, i z příčiny té Anna Dundová, poněvadž jest neuručila a nemohše uručiti, toho žita jest nevzala, není povinna toho žita bráti podle práva. Strana původní se odvolává. Dán v Kouřimi v středu před Božím vstoupení [9. května] léta etc. XXVI. Tu my — potvrzujem. Actum fer. VI. post Bonifacii [8. června] anno 1526. (Tamtéž fol. 139.) 57. 1526, 14. července. (Mezi Janem Ka- pounkem z jedné a Pavlem Runákem z strany druhé o svěření.) Jan Kapounek obvinil Pavla Runáka z toho, že jest mu dal k věrné ruce schovati IIII kopy X gr. širokých prvníků a krále Jiřího, i žádá, aby mu zase ruku věrnú otevřel. A dále, kdež má u něho zadělaného učteného dluhu XI kop, ty aby mu dal a za- platil. Proti tomu odpor čině dal mluviti: Pavel, co se schování toho dotýče, tomu ne- odpírá, by nedal, než tomu odpírá, by byly prvníci a krále Jiřího. Dále co se jiného dluhu dotýče, tomu odpírá a praví, že jemu nic dlužen není, ani se kdy s ním učítal: A poněvadž praví, že jest se s ním učítal, ať to pokazuje, než Pavel by tomu rád, aby se S ním učetl, neb když se učtení stane, toho neví, bude-li jemu co zase povinen dáti čili nic. Původ: Mluvil jest to Pavel před lidmi, že má u mne Kapounek okolo XX kop, a to se pokázati muož: Odpor: Mluvil-li' jest
Kouřim (1526). jest utrácela a nato živa byla. Původ: Toho jest na nás, jakožto na poručníky, ani na právo nikdy vznášeno nebylo, aby ona berúc peníze „za duom, dědiny jimi platila, neb jest ona ty dědiny držela a jich užívala, i z nich užitky znamenitý brala, z kterýchžto užitkuov mohla jest ty dědiny platiti, a ještě žeby i zbývati mělo. Odpor: Oni také jakožto poručníci ni- kdy sú toho nevznášeli, aby ona ten statek zle spravovati měla. Ty my slyšíc takovú rozepři, takto sme mezi stranami nalezli: Poněvadž Barbora, man- želka Martina Beránka a matka Mikuláše, jsúc nedílná s synem, ten statek spravovala a živ- nost spolu s ním měla, jej čistíc a doplácejíc z peněz, kteréž jest brala za duom a nádoby; a poručníci v těch létech ani sirotek toho jsú nikdy na právo nevznášeli, by se co spravedl- nosti sirotčí ubližovati mělo: i z příčiny té Martin Beránek na místě manželky své, nebo ona sama Barbora, má to zápisy ukázsti, co jest na grunty vyplatila a vydala, a co se ukáže, to při tom aby zuostalo. Než ostatek což jest koli zuostalo těch peněz, v těch si- rotek má spravedlnost též podle ortele prv- ního pět díluov a máti šestý. Strana původní se odvolává. Dán v středu po sv. Stanislavu [9. května] léta etc. XXVI. Tu my — potvrzujeme. Actum fer. VI. post Bonifacium [8. června] anno 1526. (Tam- též fol. 139.) 56. 1526, 18. června. (Mezi Zigmundem Bílkem a Annou Dundovou.) Zigmund Bílek, spoluradní náš, obvinil Annu, Dundovu vdovu, z toho, že jest jí prodal 60 korcuov žita po 12 gr. alb., i 30 korcuov jest vzala i zapla- tila, a druhých 30 měvši bráti hned s hod, i nebere až posavád, protož žádá v tom za opatření. Tomu odpor čině Anna Dundová mluvila: K tomu se znám, že jsem kúpila, ale měla jsem jemu to uručiti i neměla sem ru- kojmí, a poněvadž sem jemu neuručila, a on mi ho svěřiti nechtěl, než což mi svěřil, to sem zaplatila; i z příčiny té nejsem povinna, 469 abych je bráti měla, poněvadž sem uručiti ne- mohla. Avšak i přes to chtěla sem bráti ne- uručivše, ale on mi jeho nechtěl dáti bez ru- kojmí, pravě, že sem samotna. Původ: Tak jest bylo, že si mi uručiti měla, avšakí sem věřil 30 korcuov bez rukojmí a zaplatilas mi, a vostatek prosilas mne, ať bych počkal přes hody, že je bráti budeš, i nebralas. Odpor: Chtěla sem bráti, a tys mi dáti nechtěl bez rukojmí. A v tom obojí strana vedla jest ku potřebě své svědomí. Tu my — takto jsme mezi nimi vypově- děli: Poněvadž Zigmund Bílek sám se k tomu přiznává, že jest jemu to uručiti měla podle té smlúvy a toho trhu, i z příčiny té Anna Dundová, poněvadž jest neuručila a nemohše uručiti, toho žita jest nevzala, není povinna toho žita bráti podle práva. Strana původní se odvolává. Dán v Kouřimi v středu před Božím vstoupení [9. května] léta etc. XXVI. Tu my — potvrzujem. Actum fer. VI. post Bonifacii [8. června] anno 1526. (Tamtéž fol. 139.) 57. 1526, 14. července. (Mezi Janem Ka- pounkem z jedné a Pavlem Runákem z strany druhé o svěření.) Jan Kapounek obvinil Pavla Runáka z toho, že jest mu dal k věrné ruce schovati IIII kopy X gr. širokých prvníků a krále Jiřího, i žádá, aby mu zase ruku věrnú otevřel. A dále, kdež má u něho zadělaného učteného dluhu XI kop, ty aby mu dal a za- platil. Proti tomu odpor čině dal mluviti: Pavel, co se schování toho dotýče, tomu ne- odpírá, by nedal, než tomu odpírá, by byly prvníci a krále Jiřího. Dále co se jiného dluhu dotýče, tomu odpírá a praví, že jemu nic dlužen není, ani se kdy s ním učítal: A poněvadž praví, že jest se s ním učítal, ať to pokazuje, než Pavel by tomu rád, aby se S ním učetl, neb když se učtení stane, toho neví, bude-li jemu co zase povinen dáti čili nic. Původ: Mluvil jest to Pavel před lidmi, že má u mne Kapounek okolo XX kop, a to se pokázati muož: Odpor: Mluvil-li' jest
Strana 470
470 co Pavel dole před léty, to jemu ke škodě není, neb tomu, teď stoje před právem, nyní odpírá a praví, že jemu nic dlužen není více nadto, což jest jemu svěřil; a teď to, což jest mu svěřil, před právem jemu klade. I v tom vedeni sú svědkové. Tu my — takto jsme mezi stranami na- lezli: Poněvadž Jan Kapounek toho ničímž nepokazuje mimo svérenü véé, by jaký dluh měl učtený na Pavlovi Runákovi, i z příčiny té Pavel dada jemu to, což jest jemu svěřil, nadto vejš jemu ničímž povinovat není podle práva. Strana puovodní se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek den sv. mistra Jana Husi [6. července] l. XXVI. Tu my — potvrzujem. Actum sabbato post Margaretam [14. července] a. 1526. (Tamtéž fol. 141.) 58. 1526, 19. července. (Mezi Václavem, písařem p. Švamberka, a Prokopem Mrskalem.) Václav, písař pana z Švambergka, obvinil jest Prokopa Mrskala, súseda našeho, z toho, že jest mu povinovat kožich liščí nepodšitý, pod- břiškový, kterýž pokládám býti za VII kop míš.; sukni ženskúů, blankytnú, anglického sukna, axamitem premovanú s květy, za níž poklídám III/, míá.; sukni druhá fiolovj barvy, téz anglického sukna, zelenym polouatlasím pre- movanü, za kterúž pokládám IIII kopy; a ten kožich a ty dvě sukni poslal sem k témuž Prokopovi na jeho slib a mně od něho přiří- kání, na ten základ měl mi peněz k puojčení vyjednati VI nebo VIII kop míš. za nékterü neděli, jakož při tom základu list jest jemu dán a poslán ode mne: i to mi svévolně u sebe drží a toho užívá, jakž se jemu zdá, bez mála rok, i žádám, ať jest mi to zase od něho vy- dáno. A cedule, kterúž sem jemu při tom po- slal, prosím, ať jest položena, z kteréž zna- mená se, že sem jemu základ ten položil aneb poslal, ale on mi na to nic nepüjéil. Prokop odpor čině dal mluviti: tomu neodpírá, by u něho ty šaty nebyly, ale praví k tomu tak, že což jest mu na to vyjednati a půjčití mohl, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: že jest půjčil a vyjednal, jmenovitě VIII kop minus XIII gr. č. A potom vedeni sú svědkové. Tu my — takto sme o tom nalezli: Po- něvadž Prokop Mrskal svědky to ukazuje, že jest Václavovi písaři na ty šaty půjčil VIII kop minus XIII gr. alb, a on toho nicífmz neodvozuje: i z příčiny té Václav písař povi- novat jest Prokopovi tu sumu zase oplatiti, a on Prokop ty šaty jemu vrátiti podle práva. Strana puovodní přijíti nechtě, k VMtem se odvolává. Dán feria V. ante Petri et Pauli [28. června] anno XXVI. Tu my — toto pravíme: Poněvadž původ neodpírá, by jemu on Prokop I kopu půjčiti neměl, a piva sud poslati, a vy jste vypově- děli, že to jemu sumou zaplatiti má: to při tom zuostati muože. Než co se těch III kop gr. na ty šaty Václavovi písaři půjčených, o kte- rýchž jediný svědek toliko seznává, dotýče: poněvadž takový svědek jest ku právu nedo- statečný, povinen jest podle toho svědka on Prokop spraviti, a když spraví, tehdy Václav písař dluhem jemu bude povinen. Pakli by nespravil ve dvú nedělích pořád zběhlých, také týž Václav ničímž jemu povinen nebude. Actum feria V. post Margarethae [19. července] anno 1526. [Tamtéž fol. 140.) 59. 1526, 2. listopadu. (Mezi Jírou bed- nářem a Lidmilou.) Jíra bednář vložil jest na úřad žádost tuto žádaje, aby manželka jeho Regina i on také podle kšaftu nebožtíka Bar- táka, otce svého, byla zachována, aby jí vy- dáno bylo z statku toho předkem LX kop gr. m. K tomu Lidmila sestra též Reginy, táhnúci se též na kšaft mateře své, žádala podle něho zachována býti, mluviec, že jest to byl statek po nebožtíkovi otci jich dosti zna- menitý, ale ona máti nebožka, v tom statku súci s ní, ji jest chovala s pankharty jejími, kterýchž jest jí naplodila, a náklad znamenitý na ni činila a veliký díl statku na ni nalo- žila; kterúžto věc máti nebožka uváživši, i či- nila jest kšaft, podle kteréhož žádá spravedlivě opatřena býti. Původ žádá napřed podle kšaftu
470 co Pavel dole před léty, to jemu ke škodě není, neb tomu, teď stoje před právem, nyní odpírá a praví, že jemu nic dlužen není více nadto, což jest jemu svěřil; a teď to, což jest mu svěřil, před právem jemu klade. I v tom vedeni sú svědkové. Tu my — takto jsme mezi stranami na- lezli: Poněvadž Jan Kapounek toho ničímž nepokazuje mimo svérenü véé, by jaký dluh měl učtený na Pavlovi Runákovi, i z příčiny té Pavel dada jemu to, což jest jemu svěřil, nadto vejš jemu ničímž povinovat není podle práva. Strana puovodní se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek den sv. mistra Jana Husi [6. července] l. XXVI. Tu my — potvrzujem. Actum sabbato post Margaretam [14. července] a. 1526. (Tamtéž fol. 141.) 58. 1526, 19. července. (Mezi Václavem, písařem p. Švamberka, a Prokopem Mrskalem.) Václav, písař pana z Švambergka, obvinil jest Prokopa Mrskala, súseda našeho, z toho, že jest mu povinovat kožich liščí nepodšitý, pod- břiškový, kterýž pokládám býti za VII kop míš.; sukni ženskúů, blankytnú, anglického sukna, axamitem premovanú s květy, za níž poklídám III/, míá.; sukni druhá fiolovj barvy, téz anglického sukna, zelenym polouatlasím pre- movanü, za kterúž pokládám IIII kopy; a ten kožich a ty dvě sukni poslal sem k témuž Prokopovi na jeho slib a mně od něho přiří- kání, na ten základ měl mi peněz k puojčení vyjednati VI nebo VIII kop míš. za nékterü neděli, jakož při tom základu list jest jemu dán a poslán ode mne: i to mi svévolně u sebe drží a toho užívá, jakž se jemu zdá, bez mála rok, i žádám, ať jest mi to zase od něho vy- dáno. A cedule, kterúž sem jemu při tom po- slal, prosím, ať jest položena, z kteréž zna- mená se, že sem jemu základ ten položil aneb poslal, ale on mi na to nic nepüjéil. Prokop odpor čině dal mluviti: tomu neodpírá, by u něho ty šaty nebyly, ale praví k tomu tak, že což jest mu na to vyjednati a půjčití mohl, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: že jest půjčil a vyjednal, jmenovitě VIII kop minus XIII gr. č. A potom vedeni sú svědkové. Tu my — takto sme o tom nalezli: Po- něvadž Prokop Mrskal svědky to ukazuje, že jest Václavovi písaři na ty šaty půjčil VIII kop minus XIII gr. alb, a on toho nicífmz neodvozuje: i z příčiny té Václav písař povi- novat jest Prokopovi tu sumu zase oplatiti, a on Prokop ty šaty jemu vrátiti podle práva. Strana puovodní přijíti nechtě, k VMtem se odvolává. Dán feria V. ante Petri et Pauli [28. června] anno XXVI. Tu my — toto pravíme: Poněvadž původ neodpírá, by jemu on Prokop I kopu půjčiti neměl, a piva sud poslati, a vy jste vypově- děli, že to jemu sumou zaplatiti má: to při tom zuostati muože. Než co se těch III kop gr. na ty šaty Václavovi písaři půjčených, o kte- rýchž jediný svědek toliko seznává, dotýče: poněvadž takový svědek jest ku právu nedo- statečný, povinen jest podle toho svědka on Prokop spraviti, a když spraví, tehdy Václav písař dluhem jemu bude povinen. Pakli by nespravil ve dvú nedělích pořád zběhlých, také týž Václav ničímž jemu povinen nebude. Actum feria V. post Margarethae [19. července] anno 1526. [Tamtéž fol. 140.) 59. 1526, 2. listopadu. (Mezi Jírou bed- nářem a Lidmilou.) Jíra bednář vložil jest na úřad žádost tuto žádaje, aby manželka jeho Regina i on také podle kšaftu nebožtíka Bar- táka, otce svého, byla zachována, aby jí vy- dáno bylo z statku toho předkem LX kop gr. m. K tomu Lidmila sestra též Reginy, táhnúci se též na kšaft mateře své, žádala podle něho zachována býti, mluviec, že jest to byl statek po nebožtíkovi otci jich dosti zna- menitý, ale ona máti nebožka, v tom statku súci s ní, ji jest chovala s pankharty jejími, kterýchž jest jí naplodila, a náklad znamenitý na ni činila a veliký díl statku na ni nalo- žila; kterúžto věc máti nebožka uváživši, i či- nila jest kšaft, podle kteréhož žádá spravedlivě opatřena býti. Původ žádá napřed podle kšaftu
Strana 471
Kouřim (1526—1527). otce svého opatřena býti, potom pak dále, když toto na místě postaveno bude, co se ma- teřina kšaftu dotýče, což jí za potřebné zdáti se bude, k němu se domlúvati chce. Odpor: máti její nic více jest jí dáti úmyslu neměla nežli to, o čem jest kšaftovala, neb i těch LX kop míš. najde se jí podle mateřina kšaftu, kteréž jest jí otec poručil. A v tom čtení jsú kšaftové a vejpisy. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž Barták nebožtík kšaftem jest odkázal a poruči] z statku svého napřed Regině, dceři své, LX kop gr., a ostatek statku Dorotě, manželce své, s syny svými, jakž kšaft jeho ukazuje: i z příčiny té podle téhož kšaftu z statku nebožtíka otce jejího jí Regině má vydáno býti těch LX kop míš., tak jakž v kněhách našich gruntov- ních i kšaftovních všecko se na míšenský groš píše, na ten však způsob, jestliže jest co na tu sumu již vybrala, aby jí to vyraženo bylo, a ostatek sumy aby vybírala podle placení téhož statku Bartákova do vyplnění sumy té. Strana puovodní — se odvolává. Dán v Kou- řimi v pátek den sv. Matouše [21. září] 1. XXVI. Tu my — potvrzujem. Actum fer. VI. post Omnium sanctorum (2. listopadu] anno 1526. (Tamtéž fol. 141.) 60. 1526, 14. listopadu. (J/ezi pannou Dorotou a Blažkem sladovníkem.) Panna Do- rota jsúc pohnána ku právu našemu od Blažka sladovníka na místě Doroty manželky jeho, z nářku cti, kterýž jest táž panna Dorota uči- nila na Dorotu manželku Blažkovu, kterýžto nářek vésti majíc podle práva na manželku Blažkovu, pohnala jest k svědomí Pavla Žáčka, švagra svého, kterýžto má její sestru vlastní. Přitom strana druhá stojíc hájila jest toho, poněvadž jest týž Pavel švagr její, a tak pří- tel krevny sstupeny, že on podle práva za svědka býti nemuož. I na to žádaly sú strany nálezu z práva. Tu my pováživše toho, takto sme mezi nimi nalezli: Poněvadž Pavel jest přítel panny Doroty anebo švagr sstúpený, a cti se dotýče, 471 i z příčiny té on Pavel za svědka v této při býti nemuož podle práva. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi v středu po sv. Linhartu [7. listopadu] I. XXVI. Tu my — takto napravujem: Poněvadž v jiné menší věci švagr svědčiti muože podle práva, nadto tuto poněvadž se dotýče pocti- vosti, největší věci: on Pavel Žáček jí panně Dorotě svědomí dáti má a muože též podle práva. Actum fer. IIII. post Briccium [14. li- stopadu] anno 1526. (Tamtéž fol. 143.) 61. 1527, 6. března. (Mezi Bártou Hra- náčem z strany jedné a mlynářem z Vlčích Doluo z druhé.) Bárta Hranáč obvinil jest mlynáře z Vlčích Doluo tímto, že jest mu pod řádem a právem svévolně a všetečně hlavu stíti chtěl, ale že jest mu se zavrhl, i uťal mu palec a kus prstu. Protož v tom žádá, což za právo jest, za spravedlivé opatření. Proti tomu mly- nář odpíraje dal mluviti, že tomu odpírá, aby mu hlavu stíti chtěl, nébrž ani jest na to ne- myslil, protož ať to pokazuje; než co se palce dotýče, k tomu se zná, že jest mu necelý, ale kus palce ufal, a to jest mu udělal z příčin jeho, kteréž jest jemu dal. Puovod: V čem se zná, v tom žádám za opatření, než co se pří- čin dotýče, k těm praví tak, že jest na lese nebylo, než pod právem: byl-li jest mu co vi- nen, měl jest právo před sebú. A potom ve- deno jest od obojí strany svědomí. Tu my — takto sme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž se to z svčdkuov uznati muože, že Bárta Hranáč mlynáře z žádné svády ani z jaké zlé vuole, než z dobrého přátelství udeřil ho tou sekerkou na záda; a on mlynář s rozmyslem dobrým, jakož svědci dva vyzná- vají, jeho zase zavolav, to jest jemu učinil a kus palce jemu ufťfal: i z příčiny té mlynář pro takový skutek povinovat jest Bártovi po- kutou tou, kterouž právo pro takovou věc uka- zuje, totiž pěti funty, za každý funt XX gr. počítajíc vedle práva. Strana odporní — od- volává se. Dán v Kouřimi v pátek den Obrá- cení sv. Pavla [25. ledna] I. XXVII.
Kouřim (1526—1527). otce svého opatřena býti, potom pak dále, když toto na místě postaveno bude, co se ma- teřina kšaftu dotýče, což jí za potřebné zdáti se bude, k němu se domlúvati chce. Odpor: máti její nic více jest jí dáti úmyslu neměla nežli to, o čem jest kšaftovala, neb i těch LX kop míš. najde se jí podle mateřina kšaftu, kteréž jest jí otec poručil. A v tom čtení jsú kšaftové a vejpisy. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž Barták nebožtík kšaftem jest odkázal a poruči] z statku svého napřed Regině, dceři své, LX kop gr., a ostatek statku Dorotě, manželce své, s syny svými, jakž kšaft jeho ukazuje: i z příčiny té podle téhož kšaftu z statku nebožtíka otce jejího jí Regině má vydáno býti těch LX kop míš., tak jakž v kněhách našich gruntov- ních i kšaftovních všecko se na míšenský groš píše, na ten však způsob, jestliže jest co na tu sumu již vybrala, aby jí to vyraženo bylo, a ostatek sumy aby vybírala podle placení téhož statku Bartákova do vyplnění sumy té. Strana puovodní — se odvolává. Dán v Kou- řimi v pátek den sv. Matouše [21. září] 1. XXVI. Tu my — potvrzujem. Actum fer. VI. post Omnium sanctorum (2. listopadu] anno 1526. (Tamtéž fol. 141.) 60. 1526, 14. listopadu. (J/ezi pannou Dorotou a Blažkem sladovníkem.) Panna Do- rota jsúc pohnána ku právu našemu od Blažka sladovníka na místě Doroty manželky jeho, z nářku cti, kterýž jest táž panna Dorota uči- nila na Dorotu manželku Blažkovu, kterýžto nářek vésti majíc podle práva na manželku Blažkovu, pohnala jest k svědomí Pavla Žáčka, švagra svého, kterýžto má její sestru vlastní. Přitom strana druhá stojíc hájila jest toho, poněvadž jest týž Pavel švagr její, a tak pří- tel krevny sstupeny, že on podle práva za svědka býti nemuož. I na to žádaly sú strany nálezu z práva. Tu my pováživše toho, takto sme mezi nimi nalezli: Poněvadž Pavel jest přítel panny Doroty anebo švagr sstúpený, a cti se dotýče, 471 i z příčiny té on Pavel za svědka v této při býti nemuož podle práva. Strana odporní — se odvolává. Dán v Kouřimi v středu po sv. Linhartu [7. listopadu] I. XXVI. Tu my — takto napravujem: Poněvadž v jiné menší věci švagr svědčiti muože podle práva, nadto tuto poněvadž se dotýče pocti- vosti, největší věci: on Pavel Žáček jí panně Dorotě svědomí dáti má a muože též podle práva. Actum fer. IIII. post Briccium [14. li- stopadu] anno 1526. (Tamtéž fol. 143.) 61. 1527, 6. března. (Mezi Bártou Hra- náčem z strany jedné a mlynářem z Vlčích Doluo z druhé.) Bárta Hranáč obvinil jest mlynáře z Vlčích Doluo tímto, že jest mu pod řádem a právem svévolně a všetečně hlavu stíti chtěl, ale že jest mu se zavrhl, i uťal mu palec a kus prstu. Protož v tom žádá, což za právo jest, za spravedlivé opatření. Proti tomu mly- nář odpíraje dal mluviti, že tomu odpírá, aby mu hlavu stíti chtěl, nébrž ani jest na to ne- myslil, protož ať to pokazuje; než co se palce dotýče, k tomu se zná, že jest mu necelý, ale kus palce ufal, a to jest mu udělal z příčin jeho, kteréž jest jemu dal. Puovod: V čem se zná, v tom žádám za opatření, než co se pří- čin dotýče, k těm praví tak, že jest na lese nebylo, než pod právem: byl-li jest mu co vi- nen, měl jest právo před sebú. A potom ve- deno jest od obojí strany svědomí. Tu my — takto sme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž se to z svčdkuov uznati muože, že Bárta Hranáč mlynáře z žádné svády ani z jaké zlé vuole, než z dobrého přátelství udeřil ho tou sekerkou na záda; a on mlynář s rozmyslem dobrým, jakož svědci dva vyzná- vají, jeho zase zavolav, to jest jemu učinil a kus palce jemu ufťfal: i z příčiny té mlynář pro takový skutek povinovat jest Bártovi po- kutou tou, kterouž právo pro takovou věc uka- zuje, totiž pěti funty, za každý funt XX gr. počítajíc vedle práva. Strana odporní — od- volává se. Dán v Kouřimi v pátek den Obrá- cení sv. Pavla [25. ledna] I. XXVII.
Strana 472
472 Tu my — takto napravujem: Poněvadž se to z svědkuov puovoda i strany odporné, to jest mlynáře z Vlčích Dolů, světle uznává a nachází, že jest on Bárta Hranáč mlynáře bil, a on mlynář toho za žert nepřijal, než ještě se mu opovídal, aby k němu nechodil, že jej utne; a on Bárta, vyšed již z domu, zase se navrátil: i z těch příčin, poněvadž on Bárta sám k ourazu jest, svévolně dav k tomu pří- činu, přišel, on mlynář jemu pokutou tou, jakž jste vy našli; povinen není podle práva. Actum in consilio fer. IIII. Cinerum [6. břez- na] anno 1527. (Tamtéž fol. 143.) 62. 1527, 13. března. (Mezi Blažkem sla- dovníkem a Pavlem Žáčkem.) Panna Dorota jsúci v soudu a v při s Dorotou manželkou Blažka sledovníka, o nářek cti, pohnala jest k svědomí Pavla Žáčka podle předešlého or- tele, aby jí svědomí vydal. Tu Blažek toho háje dal jest mluviti toto: že Pavel od času předešlého mluvil jest o manželce Blažkově slova duotklivá, podle kterýchžto mluvil jest i to, že kdybych věděl, že toho má manželka Blažkova zapříti, co jest mluvila, že bych ji upral, až by se přede mnú válela. A po ta- kových slovích Blažek za to má, že Pavel ještě jest na tom, kdyby ji kde podskočil, že by jí to učinil, což jest mluvil, neb ani na potkání pozdravení křesťanského jí činí. Druhé, že jest týž Pavel mluvil a manželku Blažkovu nařekl slovy těmito, že chce pannu tetku jeho o čest připraviti, ježto ona na tom jest nikdy nebyla, anébrž tomu odpírá. l z těch a ta- kových příčin, poněvadž týž Pavel nedočekav toho času, až by dal svědomí podle předešlého nálezu ku potřebě panně, svévolně učinil se jest nepřítelem manželky Blažkovy, pohruožky jí čině, a podle toho jí duotklivá slova mluvě a ji naříkaje slovy nepravými, a již jako též puovodem vedle panny se proti ní postavil, jakož ihned nejprve při začátku těch všech pří s ní stál při žalobě, on za svědka býti nemuož podle práva v této při. Proti tomu Pavel mluvil: Na tom sem nikdy nebyl, abych E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ji bíti měl, než k tomu se znám, že sem mluvil, kdybych věděl, jaká slova ona mluvila v domu tety mé a má jich zase zapříti, že bych jí dal pohlavek neb dva nebo tří; než bych měl mlu- viti, že ji chce o poctivost připraviti, tomu odpírám. A co se stávání s ní tkne, také sem s ní nikdy já před právem nestál o to. I vedl jest Blažek svědomí proti Pavlovi. Tu my — takto sme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž Pavel Žáček k tomu se jest před právem přiznal, že jest manželku Blažkovu bíti chtěl; druhé, že jest o ní slova duotklivá mluvil a tudy zjevně se jest za ne- přítele proti ní v té při podle panny postavil: i z příčiny té on Pavel Žáček v té při za svědka býti nemuož podle práva. Panna Do- rota — se odvolává. Dán v Kouřimi v středu před sv. Valentinem [13. února] léta Božího XXVII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž jest on Pavel Žáček tomu odepřel, že se pannou v té při jest nestál, a to naň není pokázáno ; a také poněvadž se z svědkuov Blažka to ne- nachází, aby jaký nářek on Pavel Žáček, ze- jména jakž by býti mělo na manželku jeho, učinil; a také by ji bíti chtěl, to jest s vý- minkou pověděl: i z těch příčin on Pavel v té při muože za svědka přijat býti podle práva. Actum feria IIII. post Cinerum [13. března] anno 1527. (Tamtéž fol. 144.) 63. 1527, 9. srpna. (Mezi Blažkem sla- dovníkem na místě Doroty manželky své, a pannú Dorotú.) Blažek sladovník na místě Doroty, manželky své, obvinil pannu Dorotu z toho, že jest panna Dorota mluvila před právem o manželce jeho, žeby se neřádně chovala a jiné po sobě vedla; i žádá v tom vedle práva za opatření. Proti tomu odpor činíc panna Dorota mluvila, že já což sem koli mluvila, že sem pravdu mluvila; a v tom se P. Boha dokládám, že sem to od paní Blaž- kové slyšela, že jest to mluvila v domku mém, a při tom jest žádný živý nebyl nežli já a ona, a smím to před pánem Bobem, před lidmi,
472 Tu my — takto napravujem: Poněvadž se to z svědkuov puovoda i strany odporné, to jest mlynáře z Vlčích Dolů, světle uznává a nachází, že jest on Bárta Hranáč mlynáře bil, a on mlynář toho za žert nepřijal, než ještě se mu opovídal, aby k němu nechodil, že jej utne; a on Bárta, vyšed již z domu, zase se navrátil: i z těch příčin, poněvadž on Bárta sám k ourazu jest, svévolně dav k tomu pří- činu, přišel, on mlynář jemu pokutou tou, jakž jste vy našli; povinen není podle práva. Actum in consilio fer. IIII. Cinerum [6. břez- na] anno 1527. (Tamtéž fol. 143.) 62. 1527, 13. března. (Mezi Blažkem sla- dovníkem a Pavlem Žáčkem.) Panna Dorota jsúci v soudu a v při s Dorotou manželkou Blažka sledovníka, o nářek cti, pohnala jest k svědomí Pavla Žáčka podle předešlého or- tele, aby jí svědomí vydal. Tu Blažek toho háje dal jest mluviti toto: že Pavel od času předešlého mluvil jest o manželce Blažkově slova duotklivá, podle kterýchžto mluvil jest i to, že kdybych věděl, že toho má manželka Blažkova zapříti, co jest mluvila, že bych ji upral, až by se přede mnú válela. A po ta- kových slovích Blažek za to má, že Pavel ještě jest na tom, kdyby ji kde podskočil, že by jí to učinil, což jest mluvil, neb ani na potkání pozdravení křesťanského jí činí. Druhé, že jest týž Pavel mluvil a manželku Blažkovu nařekl slovy těmito, že chce pannu tetku jeho o čest připraviti, ježto ona na tom jest nikdy nebyla, anébrž tomu odpírá. l z těch a ta- kových příčin, poněvadž týž Pavel nedočekav toho času, až by dal svědomí podle předešlého nálezu ku potřebě panně, svévolně učinil se jest nepřítelem manželky Blažkovy, pohruožky jí čině, a podle toho jí duotklivá slova mluvě a ji naříkaje slovy nepravými, a již jako též puovodem vedle panny se proti ní postavil, jakož ihned nejprve při začátku těch všech pří s ní stál při žalobě, on za svědka býti nemuož podle práva v této při. Proti tomu Pavel mluvil: Na tom sem nikdy nebyl, abych E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: ji bíti měl, než k tomu se znám, že sem mluvil, kdybych věděl, jaká slova ona mluvila v domu tety mé a má jich zase zapříti, že bych jí dal pohlavek neb dva nebo tří; než bych měl mlu- viti, že ji chce o poctivost připraviti, tomu odpírám. A co se stávání s ní tkne, také sem s ní nikdy já před právem nestál o to. I vedl jest Blažek svědomí proti Pavlovi. Tu my — takto sme mezi stranami vy- pověděli: Poněvadž Pavel Žáček k tomu se jest před právem přiznal, že jest manželku Blažkovu bíti chtěl; druhé, že jest o ní slova duotklivá mluvil a tudy zjevně se jest za ne- přítele proti ní v té při podle panny postavil: i z příčiny té on Pavel Žáček v té při za svědka býti nemuož podle práva. Panna Do- rota — se odvolává. Dán v Kouřimi v středu před sv. Valentinem [13. února] léta Božího XXVII. Tu my — takto napravujem: Poněvadž jest on Pavel Žáček tomu odepřel, že se pannou v té při jest nestál, a to naň není pokázáno ; a také poněvadž se z svědkuov Blažka to ne- nachází, aby jaký nářek on Pavel Žáček, ze- jména jakž by býti mělo na manželku jeho, učinil; a také by ji bíti chtěl, to jest s vý- minkou pověděl: i z těch příčin on Pavel v té při muože za svědka přijat býti podle práva. Actum feria IIII. post Cinerum [13. března] anno 1527. (Tamtéž fol. 144.) 63. 1527, 9. srpna. (Mezi Blažkem sla- dovníkem na místě Doroty manželky své, a pannú Dorotú.) Blažek sladovník na místě Doroty, manželky své, obvinil pannu Dorotu z toho, že jest panna Dorota mluvila před právem o manželce jeho, žeby se neřádně chovala a jiné po sobě vedla; i žádá v tom vedle práva za opatření. Proti tomu odpor činíc panna Dorota mluvila, že já což sem koli mluvila, že sem pravdu mluvila; a v tom se P. Boha dokládám, že sem to od paní Blaž- kové slyšela, že jest to mluvila v domku mém, a při tom jest žádný živý nebyl nežli já a ona, a smím to před pánem Bobem, před lidmi,
Strana 473
Kouřim (1527—1528). před králem JMtí i všudy mluviti, že sem to od ní slyšela. Původ: Tomu se odpírá, že jest Blažková toho ani jiného panně o sobě ne- mluvila, a toho neukáže. I stal se rozkaz od práva, aby to panna, což jest mluvila, ukazo- vala. A potom od obojí strany vedena sú ně- která svědomí. Tu my — takto sme nalezli: Poněvadž panna Dorota, čímž jest nařkla, jedním i dru- hým nářkem, paní Dorotu Blazkovü, toho jest na ni niéehéhoz před právem nepokázala, i z příčiny té panna Dorota povinovata jest paní Dorotě Blažkové nápravu za to učiniti vedle práva, a to takovú: Paní Doroto, čím sem tě koli nařkla a na tvú poctivost sáhla, pravím tak, co sem koli mluvila, že sem křivě a neprávě mluvila; protož prosím tebe pro Buoh, pro matku Boží, pro všecky svatý, od- pusť mi to; že já tě mám za dobrü i poctivü paní, jako tě jiní dobří lidé mají. Strana od- porní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Markétú [12. července] léta XXVII. Tu my z plnosti práva vrchního ortel tento váš takto napravujem: Ačkoli nachází se z vedení pře nářek na Dorotu Blažkovů, ale že ona Dorota zase na nepoctivost panny Doroty svědomí jest vedla, chtěci tady pocti- vost svú vyvaditi, ježto mělo býti bez toho: i z té příčiny ona panna Dorota jí Dorotě Blažkové nápravú povinna není a býti nemá nyní ani na časy budúcí a věčné. Chce-li pak také ona panna Dorota o svuoj nářek k těm svědkuom od Blažkové na ni vedeným hleděti, to muože dobře učiniti a právo se jí nezavírá. Actum fer. VI. in vigilia Laurentii [9. srpna] anno 1527. (Tamtéž fol. 144.) 64. 1528, 18. června. (Mezi Havlem z Tře- bovle a Matějem Zemanem o pšenici.) Havel z Třebovle obvinil Matěje Zemana z sto kor- cuov pšenice, a k své potřebě chtěl jest vísti svědka Mikuláše; kteréhož když před právem postavil, druhá strana Matěj Zeman, toho háje, dal mluviti, že týž Mikuláš za svědka přijat býti nemuože, napřed proto že jest sobě švagra Archiv Český XXVI. 473 zabil s pomocníky svými, a o to jest nesnáze měl, i v vězení na Poděbradech byl, ač nyní o to pokoj má některakou smluvou. Druhé, že jest postižen v zlodějství časem nočním a v tom jest jat a zavázán. Třetí, že jest sobě ženu pojal, kteráž má muže živého, s ní se oddal, a s ní neřádně obývá. A tak z těch příčin svědkem býti se zbraňuje vedle práva. Proti tomu Havel na místě téhož Mikuláše dal mlu- viti: Co se toho mordu tkne, tomu odpírá, neb nikdy o to souzen nebyl, ač jest nesnází o to měl, ale nic naň ukázáno není, což by jeho poctivosti škoditi mělo. Druhé, co se krádeže tkne, k tomu tak praví, ač mu se to přihodilo, že jest nékterü hrusku utrhl na zahradě bez vědomí toho, čí jest zahrada byla, ale však tudy on své poctivosti ztratiti nemuož, nebo jest jemu se to přihodilo za pacholetstvie, když byl pohůnkem, a také žádný jest ho z toho nevinil, a komu jest se škoda stala, tomuto jest neporučil, aby jej vinil, aniž nálezem práva poctivosti své jest ztratil. A co se ženy tkne, o tom on nic neví, aby ona prvního muže živého měla. A poněvadž praví a jehojed ním, druhým i třetím naříkaje štrafuje, to ať pravé činí, a proč by svědomí vedle práva vydati ne- mohl, ať ukáže. Původ Matěj Zeman svědky jest vedl na to, že jest Mikuláš nočně hrušky očesal. Tu my — takto nalezli: Poněvadž Matěj Zeman Strafuje svédka Havlova Mikuláše mordem, krádeží i neřádným s manželků ob- cováním, tudy pravě, žeby svědomí vedle práva vydati nemohl, a nařekši jej mordem, toho vedle práva, aby za mordéře vodsouzen kdy byl, též z zlodějství aby před právem viněn byl, ne- pokazuje; co se pak ženy dotýče, aby měl živého muže ženu míti, též nikterakž do- statečně vedle práva na ného není dovedeno: i z příčiny té Mikuláš vedle práva svědomí vydati muože. Matěj Zeman — se odvolává. Dán v Kouřimi (kdy?) anno XXVIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujem. Actum fer. IIII. post Viti [18. června] anno 1528. (Tamtéž fol. 148.) 60
Kouřim (1527—1528). před králem JMtí i všudy mluviti, že sem to od ní slyšela. Původ: Tomu se odpírá, že jest Blažková toho ani jiného panně o sobě ne- mluvila, a toho neukáže. I stal se rozkaz od práva, aby to panna, což jest mluvila, ukazo- vala. A potom od obojí strany vedena sú ně- která svědomí. Tu my — takto sme nalezli: Poněvadž panna Dorota, čímž jest nařkla, jedním i dru- hým nářkem, paní Dorotu Blazkovü, toho jest na ni niéehéhoz před právem nepokázala, i z příčiny té panna Dorota povinovata jest paní Dorotě Blažkové nápravu za to učiniti vedle práva, a to takovú: Paní Doroto, čím sem tě koli nařkla a na tvú poctivost sáhla, pravím tak, co sem koli mluvila, že sem křivě a neprávě mluvila; protož prosím tebe pro Buoh, pro matku Boží, pro všecky svatý, od- pusť mi to; že já tě mám za dobrü i poctivü paní, jako tě jiní dobří lidé mají. Strana od- porní — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Markétú [12. července] léta XXVII. Tu my z plnosti práva vrchního ortel tento váš takto napravujem: Ačkoli nachází se z vedení pře nářek na Dorotu Blažkovů, ale že ona Dorota zase na nepoctivost panny Doroty svědomí jest vedla, chtěci tady pocti- vost svú vyvaditi, ježto mělo býti bez toho: i z té příčiny ona panna Dorota jí Dorotě Blažkové nápravú povinna není a býti nemá nyní ani na časy budúcí a věčné. Chce-li pak také ona panna Dorota o svuoj nářek k těm svědkuom od Blažkové na ni vedeným hleděti, to muože dobře učiniti a právo se jí nezavírá. Actum fer. VI. in vigilia Laurentii [9. srpna] anno 1527. (Tamtéž fol. 144.) 64. 1528, 18. června. (Mezi Havlem z Tře- bovle a Matějem Zemanem o pšenici.) Havel z Třebovle obvinil Matěje Zemana z sto kor- cuov pšenice, a k své potřebě chtěl jest vísti svědka Mikuláše; kteréhož když před právem postavil, druhá strana Matěj Zeman, toho háje, dal mluviti, že týž Mikuláš za svědka přijat býti nemuože, napřed proto že jest sobě švagra Archiv Český XXVI. 473 zabil s pomocníky svými, a o to jest nesnáze měl, i v vězení na Poděbradech byl, ač nyní o to pokoj má některakou smluvou. Druhé, že jest postižen v zlodějství časem nočním a v tom jest jat a zavázán. Třetí, že jest sobě ženu pojal, kteráž má muže živého, s ní se oddal, a s ní neřádně obývá. A tak z těch příčin svědkem býti se zbraňuje vedle práva. Proti tomu Havel na místě téhož Mikuláše dal mlu- viti: Co se toho mordu tkne, tomu odpírá, neb nikdy o to souzen nebyl, ač jest nesnází o to měl, ale nic naň ukázáno není, což by jeho poctivosti škoditi mělo. Druhé, co se krádeže tkne, k tomu tak praví, ač mu se to přihodilo, že jest nékterü hrusku utrhl na zahradě bez vědomí toho, čí jest zahrada byla, ale však tudy on své poctivosti ztratiti nemuož, nebo jest jemu se to přihodilo za pacholetstvie, když byl pohůnkem, a také žádný jest ho z toho nevinil, a komu jest se škoda stala, tomuto jest neporučil, aby jej vinil, aniž nálezem práva poctivosti své jest ztratil. A co se ženy tkne, o tom on nic neví, aby ona prvního muže živého měla. A poněvadž praví a jehojed ním, druhým i třetím naříkaje štrafuje, to ať pravé činí, a proč by svědomí vedle práva vydati ne- mohl, ať ukáže. Původ Matěj Zeman svědky jest vedl na to, že jest Mikuláš nočně hrušky očesal. Tu my — takto nalezli: Poněvadž Matěj Zeman Strafuje svédka Havlova Mikuláše mordem, krádeží i neřádným s manželků ob- cováním, tudy pravě, žeby svědomí vedle práva vydati nemohl, a nařekši jej mordem, toho vedle práva, aby za mordéře vodsouzen kdy byl, též z zlodějství aby před právem viněn byl, ne- pokazuje; co se pak ženy dotýče, aby měl živého muže ženu míti, též nikterakž do- statečně vedle práva na ného není dovedeno: i z příčiny té Mikuláš vedle práva svědomí vydati muože. Matěj Zeman — se odvolává. Dán v Kouřimi (kdy?) anno XXVIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujem. Actum fer. IIII. post Viti [18. června] anno 1528. (Tamtéž fol. 148.) 60
Strana 474
474 65. 1528, 9. října. (Mezi Petrem Holým z Humpolce a Adamem z Brtnice z jedné a starou radou z strany druhé.) Petr Holý z Humpolce, člověk páně Trčkuov, a Adam z Brtnice, člověk páně z Waldštejna, obvinili jsú radu roku předešlého před námi jakožto radou novou, davše skrze přítele svého mluviti slova tato: Kdež obstavili sú na právě Praž- ském Jiříka Ruozhu pro nedopomožení práva, kdež oni jako původové dali sou při právě tomto škůdci svého do vězení, jdúce po právě; i když jest na něho právo puštěno, tu týž Martin Osáhlo k škodě se jim seznal a s nimi o ní se umluvil a smluviti chtěl, chtě jim plátce býti, a jmenovitě Holému XXX kop hned dáti chtěl a o vostatek se smluviti, a Adamovi kuvň zaplatiti; a když trápen byl, že jest na některú osobu zde jiné věci vyznal, tito sú smrti jeho nežádali než toho, aby jim zaplatil, jakož s nimi se umluviti chtěl, a oni sú jej utratiti dali mimo jich vuoli. I nic jiného nežádají, než aby mohli k svému uhoditi, a škoda, kteráž se jim stala, aby jim zapla- cena byla, k kteréž se jest i Martin Osáhlo znal a jim zaplatiti chtěl, oznámiv, že peníze někde má, žeby oni odtud k svému přijíti mohli; i kdyby je to potkati mohlo, žeby oni soudu toho chtěli nechati, k kterémuž sou od pánuov Pražan z stavuňku podáni; jakož sou se tito páni před pány Pražany toho dožádali a k tomu se svo- lili, aby při tomto právě před radou novou o to, oč jest se stavuňk stal, vinění byli. K tomu strana odporní, jako stará rada, dali sú mluviti: Nám se zdá, že nejsme povinni k této žalobě odpovídati z příčin těchto: nej- prve se v tom nepamatujeme, abychom móli žádati toho před pány Pražany a vto se svo- liti, abychom při tomto právě před radou novou od nich viněni byli, než toho sme žádali, aby stavuňk propuštěn byl. I jest nám povědíno od pánuov Pražan, že stavuňk propuštěn ne- bude, než aby nás vinili před radou touto novou při právě tomto z toho, proč jest se obstavuňk stal; ale my na ten artykul v svo- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: lení zemském ode všech tří stavuov svolený sme se volali, kdo by chtěl radu starou panuov Pražan viniti, aby ji před novou radou vinil, a kdož by radu starou kterého ji- ného města viniti chtěl, že má při úřadu pana podkomořího řádně přišlého to zuostati, jakož svolení všech tří stavuov ukazuje; i žádali jsme podle téhož svolení zachování býti i ještě žádáme. Také že nejsme obesláni tu, kdež náleží, ale kdyby nás oheslali tu, kdež náleží podle téhož svolení, že bychom chtěli jin od- pověd dávati. I podle dotčeného svolení, jakž prve, i nyní ještě žádáme zachováni býti. Tu my — takto jsme vypověděli: Poně-: vadž původní strana toho neprokazuje, aby se měli strana odporni jako stará rada svoliti k tonu, oć jest se stavuńk stal, před novou radou odpovidati, ale táž strana odporní žádá zachována býti v tom podle svolení zemského ; a my nahlédše v svolení zemské a jeho po- váživše, že taková věc k slyšení na pana pod- komořího řádně přišlého vztahuje se: i z té příčiny staré rady podle téhož práva a svolení zemského při tom zanecháváme a za pravé dá- váme; než zdálo-li by se straně puovodní je, jako starou radu, před úřadem pana pod- komořího z čeho viniti, právo se jim nezavírá. Strana původní — se odvolává. Dán v Kouřimi před (kdy?) sv. Tymotheem 1. XXVIII. Tu my ortel tento takto napravujem : Po- něvadž taková věc na starou radu vztahuje se pro nedopomožení práva, ježto to k soudu pří- ležeti pana podkomořího nemuože, než k soudu vašemu, aby lidé práva volně při svých spra- vedlnostech užití mohli: protož z té příčiny oni Petr Humpolecký a Adam z Brtnice mohli sou dobře a mohou o to k staré radě hleděti právem jich, tu kdež přísedí, a vy máte a ste o to povinní jim konec spravedlivý bez pro- dlévání učiniti podle práva. Actum fer. VI. die Dionisii [9. řijna] anno 1528. (Tamtéž fol. 148.) 66. 1528, 23. října. (Mezi Stanislavem Pehm a Václavem Žibřídem.) Stanislav Peh-
474 65. 1528, 9. října. (Mezi Petrem Holým z Humpolce a Adamem z Brtnice z jedné a starou radou z strany druhé.) Petr Holý z Humpolce, člověk páně Trčkuov, a Adam z Brtnice, člověk páně z Waldštejna, obvinili jsú radu roku předešlého před námi jakožto radou novou, davše skrze přítele svého mluviti slova tato: Kdež obstavili sú na právě Praž- ském Jiříka Ruozhu pro nedopomožení práva, kdež oni jako původové dali sou při právě tomto škůdci svého do vězení, jdúce po právě; i když jest na něho právo puštěno, tu týž Martin Osáhlo k škodě se jim seznal a s nimi o ní se umluvil a smluviti chtěl, chtě jim plátce býti, a jmenovitě Holému XXX kop hned dáti chtěl a o vostatek se smluviti, a Adamovi kuvň zaplatiti; a když trápen byl, že jest na některú osobu zde jiné věci vyznal, tito sú smrti jeho nežádali než toho, aby jim zaplatil, jakož s nimi se umluviti chtěl, a oni sú jej utratiti dali mimo jich vuoli. I nic jiného nežádají, než aby mohli k svému uhoditi, a škoda, kteráž se jim stala, aby jim zapla- cena byla, k kteréž se jest i Martin Osáhlo znal a jim zaplatiti chtěl, oznámiv, že peníze někde má, žeby oni odtud k svému přijíti mohli; i kdyby je to potkati mohlo, žeby oni soudu toho chtěli nechati, k kterémuž sou od pánuov Pražan z stavuňku podáni; jakož sou se tito páni před pány Pražany toho dožádali a k tomu se svo- lili, aby při tomto právě před radou novou o to, oč jest se stavuňk stal, vinění byli. K tomu strana odporní, jako stará rada, dali sú mluviti: Nám se zdá, že nejsme povinni k této žalobě odpovídati z příčin těchto: nej- prve se v tom nepamatujeme, abychom móli žádati toho před pány Pražany a vto se svo- liti, abychom při tomto právě před radou novou od nich viněni byli, než toho sme žádali, aby stavuňk propuštěn byl. I jest nám povědíno od pánuov Pražan, že stavuňk propuštěn ne- bude, než aby nás vinili před radou touto novou při právě tomto z toho, proč jest se obstavuňk stal; ale my na ten artykul v svo- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: lení zemském ode všech tří stavuov svolený sme se volali, kdo by chtěl radu starou panuov Pražan viniti, aby ji před novou radou vinil, a kdož by radu starou kterého ji- ného města viniti chtěl, že má při úřadu pana podkomořího řádně přišlého to zuostati, jakož svolení všech tří stavuov ukazuje; i žádali jsme podle téhož svolení zachování býti i ještě žádáme. Také že nejsme obesláni tu, kdež náleží, ale kdyby nás oheslali tu, kdež náleží podle téhož svolení, že bychom chtěli jin od- pověd dávati. I podle dotčeného svolení, jakž prve, i nyní ještě žádáme zachováni býti. Tu my — takto jsme vypověděli: Poně-: vadž původní strana toho neprokazuje, aby se měli strana odporni jako stará rada svoliti k tonu, oć jest se stavuńk stal, před novou radou odpovidati, ale táž strana odporní žádá zachována býti v tom podle svolení zemského ; a my nahlédše v svolení zemské a jeho po- váživše, že taková věc k slyšení na pana pod- komořího řádně přišlého vztahuje se: i z té příčiny staré rady podle téhož práva a svolení zemského při tom zanecháváme a za pravé dá- váme; než zdálo-li by se straně puovodní je, jako starou radu, před úřadem pana pod- komořího z čeho viniti, právo se jim nezavírá. Strana původní — se odvolává. Dán v Kouřimi před (kdy?) sv. Tymotheem 1. XXVIII. Tu my ortel tento takto napravujem : Po- něvadž taková věc na starou radu vztahuje se pro nedopomožení práva, ježto to k soudu pří- ležeti pana podkomořího nemuože, než k soudu vašemu, aby lidé práva volně při svých spra- vedlnostech užití mohli: protož z té příčiny oni Petr Humpolecký a Adam z Brtnice mohli sou dobře a mohou o to k staré radě hleděti právem jich, tu kdež přísedí, a vy máte a ste o to povinní jim konec spravedlivý bez pro- dlévání učiniti podle práva. Actum fer. VI. die Dionisii [9. řijna] anno 1528. (Tamtéž fol. 148.) 66. 1528, 23. října. (Mezi Stanislavem Pehm a Václavem Žibřídem.) Stanislav Peh-
Strana 475
Kouřim (1528). mon prodal jest byl u nás v Kouřimi futra za XX kop míš. Jírovi kožišníkovi, a na to hned III[ kopy míš. vzal, a za ostatek sumy dotčený Jiřík postavil jemu rukojmí Šimona Šatného, na ten čas šenkýře, kterýž nyní sou- sedem mezi námi jest; a dotčený Stanislav v tom čase z země vyjel, a Václav Žibřid na- pomínal rukojmě Šimona Šatného z XVI kop pravě, že sou jeho futra byla, a že jest je to- liko Stanislavovi dal prodávati; a Šimon Šatný jemu se té sumy dáti zhajoval, že s ním oto v rozepři byl. A v tom čase Stanislav se na- vrátil a Simona Satného z sumy dotéené upo- mínal jakožto rukojmí pravě, Ze sou ta futra za jeho peníze koupena byla, než že jest to- liko s Žibřidem v kupectví spolek měl, ale že sou jeho byla ; a to se jest podvolil dotčený Stanislav prokázati při právě našem pod ztra- cením té pře od té středy před sv. Duchem minulým až do času sv. Martina; v pátek pak před sv. Václavem dal jest týž Stanislav před námi při právě našem mluviti, kdež podvolil se jest prokázati, že jsú ta futra, o kteréž s Žibřidem v rozepři jest, za jeho peníze kou- pena, a tak že jsou jeho byla; i bylo jest je- mu toho odloženo až do sv. Martina, aby on to prokázal. I poněvadž pak do Gdánska jeda to sobě prve zjednati mohl, a vy ste k dožá- dání jeho do dneška jemu, jakožto přespolnímu, toho odložili, i teď svědomí k své potřebě před vámi klade, a to, což jest mluvil, pravé činí. Proti tomu Václav Žibřid(?), soused náš, poručníkem sa od Václava Žibřida, očima své- ho, mocným té pře od něho ustanoveným, mlu- vil: Tomu svědomí vyrozuoměti se muože, že svědek vysvědčuje, že jest ta futra za LXXX kop míš., kteréž jemu se po manželce dostaly, koupil, ale nesvědčí, kterého roku jest ta futra kupoval, a taky neukazuje, aby tato futra za ty peníze koupena byla; ale já to ukázati mohu, že sou ta futra očima mého byla, a Stanislavovi k prodávání poručena že sou byla; i položil svědomí listovní. Původ: Znáti rá- číte, že toliko opatrnosti hledá, ale z svědka 475 vyrozuměti se muože, že za peníze Stanisla- vovy, kterýž jemu po manželce jeho se do- staly, jsou koupeny. Odpor: Kdyby jeho byla, nedal by k braní penězuom prodlení tak dlú- hého, nebo již na čtyři léta jest, jakž sou ta futra prodána. Původ: Nebo jest v zemi této nebyl, proto jest až posavad nenapomínal. Tu my — takto jsme vypověděli: Poně- vadž z svědkuo Václava Žibřida i z řeči jeho to se nalézá, že Václav Žibřid z Prahy ty futra poručil Stanislavovi prodávati, a právo psané ukazuje, když kdo komu co dá v moc prodávati, když prodá, má [za ?] to státi: i z pří- činy té Stanislav má za ta futra peníze od Jíry kožišníka vzíti podle poručení svého. Jestliže pak dále Václav Žibřid bude chtiti jeho z věci poručené viniti, právo se mu nezavírá. Václav Žibřid odvolává se. Dán v Kouřimi v středu po sv. Havlu opatu [21. října] léta etc. XXVIII. Tu my ortel tento stvrzujeme a sprave- dlivý býti pravíme, tak však, ty peníze aby byly na právě před vámi položeny, a těch ne- máte prve propúštěti, leč mezi Stanislavem a Žibřidem o to také místo a konec podle prá- va učiníte. Actum fer. VI. post Galli [23. října] a. 1528. (Tamtéž fol. 151.) 67. 1528, 4. listopadu. (Mezi Havlem z Vranic a Kateřinou, dcerou někdy Rubina, o kšaft.) Havel z Vranic chtěl jest svědky vésti k své potřebě o počet let k té při, kte- rúž má s Kateřinou, dcerou nebožtíka Rubina, s strany tvrzení kšaftu nebožtíka Jana, syna Rubinova; kterýžto ortel na touž při od nás vyrčený za staré rady k žádosti strany odporní k VMtem, jako k právu vrchnímu, jest vode- slaný. I bylo jest nám za předešlé rady od VMtí psáno, aby pro lepší a snadnější vy- rozuomění obojí strana svědky vedly o počet let nebožtíka Jana, a jak sou jemu z které příčiny léta dána byla etc. I k té potřebě Havel z Vranic chtěl jest svědky vésti; i když sou ty osoby před právem postaveny byly, i k těm Kateřina, dcera pnebožtíka Rubina, 60*
Kouřim (1528). mon prodal jest byl u nás v Kouřimi futra za XX kop míš. Jírovi kožišníkovi, a na to hned III[ kopy míš. vzal, a za ostatek sumy dotčený Jiřík postavil jemu rukojmí Šimona Šatného, na ten čas šenkýře, kterýž nyní sou- sedem mezi námi jest; a dotčený Stanislav v tom čase z země vyjel, a Václav Žibřid na- pomínal rukojmě Šimona Šatného z XVI kop pravě, že sou jeho futra byla, a že jest je to- liko Stanislavovi dal prodávati; a Šimon Šatný jemu se té sumy dáti zhajoval, že s ním oto v rozepři byl. A v tom čase Stanislav se na- vrátil a Simona Satného z sumy dotéené upo- mínal jakožto rukojmí pravě, Ze sou ta futra za jeho peníze koupena byla, než že jest to- liko s Žibřidem v kupectví spolek měl, ale že sou jeho byla ; a to se jest podvolil dotčený Stanislav prokázati při právě našem pod ztra- cením té pře od té středy před sv. Duchem minulým až do času sv. Martina; v pátek pak před sv. Václavem dal jest týž Stanislav před námi při právě našem mluviti, kdež podvolil se jest prokázati, že jsú ta futra, o kteréž s Žibřidem v rozepři jest, za jeho peníze kou- pena, a tak že jsou jeho byla; i bylo jest je- mu toho odloženo až do sv. Martina, aby on to prokázal. I poněvadž pak do Gdánska jeda to sobě prve zjednati mohl, a vy ste k dožá- dání jeho do dneška jemu, jakožto přespolnímu, toho odložili, i teď svědomí k své potřebě před vámi klade, a to, což jest mluvil, pravé činí. Proti tomu Václav Žibřid(?), soused náš, poručníkem sa od Václava Žibřida, očima své- ho, mocným té pře od něho ustanoveným, mlu- vil: Tomu svědomí vyrozuoměti se muože, že svědek vysvědčuje, že jest ta futra za LXXX kop míš., kteréž jemu se po manželce dostaly, koupil, ale nesvědčí, kterého roku jest ta futra kupoval, a taky neukazuje, aby tato futra za ty peníze koupena byla; ale já to ukázati mohu, že sou ta futra očima mého byla, a Stanislavovi k prodávání poručena že sou byla; i položil svědomí listovní. Původ: Znáti rá- číte, že toliko opatrnosti hledá, ale z svědka 475 vyrozuměti se muože, že za peníze Stanisla- vovy, kterýž jemu po manželce jeho se do- staly, jsou koupeny. Odpor: Kdyby jeho byla, nedal by k braní penězuom prodlení tak dlú- hého, nebo již na čtyři léta jest, jakž sou ta futra prodána. Původ: Nebo jest v zemi této nebyl, proto jest až posavad nenapomínal. Tu my — takto jsme vypověděli: Poně- vadž z svědkuo Václava Žibřida i z řeči jeho to se nalézá, že Václav Žibřid z Prahy ty futra poručil Stanislavovi prodávati, a právo psané ukazuje, když kdo komu co dá v moc prodávati, když prodá, má [za ?] to státi: i z pří- činy té Stanislav má za ta futra peníze od Jíry kožišníka vzíti podle poručení svého. Jestliže pak dále Václav Žibřid bude chtiti jeho z věci poručené viniti, právo se mu nezavírá. Václav Žibřid odvolává se. Dán v Kouřimi v středu po sv. Havlu opatu [21. října] léta etc. XXVIII. Tu my ortel tento stvrzujeme a sprave- dlivý býti pravíme, tak však, ty peníze aby byly na právě před vámi položeny, a těch ne- máte prve propúštěti, leč mezi Stanislavem a Žibřidem o to také místo a konec podle prá- va učiníte. Actum fer. VI. post Galli [23. října] a. 1528. (Tamtéž fol. 151.) 67. 1528, 4. listopadu. (Mezi Havlem z Vranic a Kateřinou, dcerou někdy Rubina, o kšaft.) Havel z Vranic chtěl jest svědky vésti k své potřebě o počet let k té při, kte- rúž má s Kateřinou, dcerou nebožtíka Rubina, s strany tvrzení kšaftu nebožtíka Jana, syna Rubinova; kterýžto ortel na touž při od nás vyrčený za staré rady k žádosti strany odporní k VMtem, jako k právu vrchnímu, jest vode- slaný. I bylo jest nám za předešlé rady od VMtí psáno, aby pro lepší a snadnější vy- rozuomění obojí strana svědky vedly o počet let nebožtíka Jana, a jak sou jemu z které příčiny léta dána byla etc. I k té potřebě Havel z Vranic chtěl jest svědky vésti; i když sou ty osoby před právem postaveny byly, i k těm Kateřina, dcera pnebožtíka Rubina, 60*
Strana 476
476 dala příteli mluviti, že osoby dotčený vedle práva svědomí vydati nemohou z příčin těchto: Nejprve co se Jiříka Runáka dotýče, že v témž kšaftu něco náleží synu jeho nedílnýmu, i pro užitek syna svého že nemá svědomí k té při vydáváti. Co se poručníkuov dotýče, že sou od Kateřiny nařčeni, že sou z toho statku užitky k sobě přijímali a z toho počtu jí nečinili, a že sou poručníci její nevyčteni a o to konce nemají, a že sou příčina té pře, aby počtu mohli ujíti tudy. Co se pak šafáře dotýče, že jest v tom dvoře nájemníkem bez vědomí Ka- teřiny, ježto ona neví, z jaké sumy jest najatý, a jest tu jako služebníkem v tom nájmu. Anna pak Zápotocká, poněvadž přítelkyně jest, a ně- kterúů sumu drahnú jako XL kop z toho vzíti má, a jest poněkud jako původ a příčina té pře hlavní. I poněvadž se některých věcí v kšaftu jim odkázaných tu dotýče, a žádný vedle práva sobě a k svému užitku svědčiti nemá: i z jedné i z druhé příčiny, že dotčené osoby svědčiti nemají. K tomu Havel skrze přítele dal jest mlu- viti: Co se Jiříka Runáka dotýče, že toliko jeho synu náleží něco v kšaftu, ale to náleží k hlavní při o tvrzení kšaftu, ježto se k tomu svědomí nevede ; než toto jest o případní věc, jako o počet let, ježto k této při to nic na překážku není. Co se pak Anny Zápotocké dotýče, že jest přítelkyně, že svědomí vydati nemuože, a že by měla z toho statku něco bráti: k tomu odpověd jako i k svědomí Ji- říka Runáka muože se dáti, že k tomuto svě- domí dáti muože, poněvadž hlavní pře se ne- dotýče, a o létech žádný lépe nemuož vysvěd- čiti nežli přátelé. Co se šafáře dotýče, že se od služebníka dělí, neb jest z jisté sumy od Havla ten dvuor najal a v žádné službě není. A také předepsaný osoby k užitku sobě svěd- čiti nemají, nebo sú v při otevření kšaftu ne- stály, a hlavní pře tuto se nedotýče, než pří- padné věci, o počet let. I zdá se Havlovi, že k této věci svědomí vydati mohou podle na- učení pánuov soudcuov, aby o počet let svě- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy : domí dáno bylo; a také každý přísahu činí, že což svědčiti má, že toho pro žádný užitek, ani pro přátelství žádné nečiní, což svědčiti má. A také právo ukazuje, že žádný svěd- kuov zoumyslně a bezpotřebně nemá od práva odmítati; a zná-li se zúmyslnost, za to má přisíci, že toho nečiní z úmyslu, než z příčiny potřeby pře. I považtež toho, z kterých příčin svědkové vedle práva zamítají se. K tomu Kateřina dala mluviti, že těch svědkuov z žádné zúmyslnosti od práva neodmítá, nežli z potřeby pře. K tomu Havel dal mluviti, že to zúmyslně činí a ty osoby odmítá od práva, kterýmiž by jistej počet let tudy ukázán nebyl. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž svědkové dotčení nejsou k hlavní při, jako o tvrzení kšaftu, než toliko o počet let, že ti svědkové, kteříž se zamítají od Kateřiny, mohou svědomí k při o počet let vedle na- učení od práva vrchního dáti. Kateřina — se odvolává. Dán v Kouřimi v středu den sv. Marka papeže [7. října] léta XXVIII. Tu my ortele tohoto potvrzujeme, tak však : poněvadž on Havel z Vranic vedl sobě svě- domí ku potřebě své na provedení let podle práva jemu nebožtíkovi Janovi, synu Svato- šovu, a bylo to prve od práva ukázáno, aby obě strany svědomí sobě vedly: chce-li též Kateřina, dcera nebožtíka Svatoše Rubina, jaké sobě svědky vésti, buď ty, které on Havel vede nebo jiné, že to bude moci dobře učiniti, a my majíce to k sobě odeslané, bez nedo- statku uvážíce je, chcem ten ortel předešlý mezi nimi na místě a na konci spravedlivém postaviti. Actum fer. IIII. post Omnium san- ctorum [4. listopadu] anno 1528. (Tamtéž fol. 149.) 68. 1528, v prosinci. (Mezi Havlem z Vra- nic a Kateřinou o kšaft.) Havel z Vranic žádal jest před právem, aby kšaft nebožtíka Jana Rubinova, bratra jeho ujčeného, tvrzen byl, a podle kšaftu žádaje, aby toho statku, kterýž jest jemu nebožtík Jan kšaftem ukázal, zmocněn byl. Toho hájíci Kateřina, sestra nebožtíka
476 dala příteli mluviti, že osoby dotčený vedle práva svědomí vydati nemohou z příčin těchto: Nejprve co se Jiříka Runáka dotýče, že v témž kšaftu něco náleží synu jeho nedílnýmu, i pro užitek syna svého že nemá svědomí k té při vydáváti. Co se poručníkuov dotýče, že sou od Kateřiny nařčeni, že sou z toho statku užitky k sobě přijímali a z toho počtu jí nečinili, a že sou poručníci její nevyčteni a o to konce nemají, a že sou příčina té pře, aby počtu mohli ujíti tudy. Co se pak šafáře dotýče, že jest v tom dvoře nájemníkem bez vědomí Ka- teřiny, ježto ona neví, z jaké sumy jest najatý, a jest tu jako služebníkem v tom nájmu. Anna pak Zápotocká, poněvadž přítelkyně jest, a ně- kterúů sumu drahnú jako XL kop z toho vzíti má, a jest poněkud jako původ a příčina té pře hlavní. I poněvadž se některých věcí v kšaftu jim odkázaných tu dotýče, a žádný vedle práva sobě a k svému užitku svědčiti nemá: i z jedné i z druhé příčiny, že dotčené osoby svědčiti nemají. K tomu Havel skrze přítele dal jest mlu- viti: Co se Jiříka Runáka dotýče, že toliko jeho synu náleží něco v kšaftu, ale to náleží k hlavní při o tvrzení kšaftu, ježto se k tomu svědomí nevede ; než toto jest o případní věc, jako o počet let, ježto k této při to nic na překážku není. Co se pak Anny Zápotocké dotýče, že jest přítelkyně, že svědomí vydati nemuože, a že by měla z toho statku něco bráti: k tomu odpověd jako i k svědomí Ji- říka Runáka muože se dáti, že k tomuto svě- domí dáti muože, poněvadž hlavní pře se ne- dotýče, a o létech žádný lépe nemuož vysvěd- čiti nežli přátelé. Co se šafáře dotýče, že se od služebníka dělí, neb jest z jisté sumy od Havla ten dvuor najal a v žádné službě není. A také předepsaný osoby k užitku sobě svěd- čiti nemají, nebo sú v při otevření kšaftu ne- stály, a hlavní pře tuto se nedotýče, než pří- padné věci, o počet let. I zdá se Havlovi, že k této věci svědomí vydati mohou podle na- učení pánuov soudcuov, aby o počet let svě- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy : domí dáno bylo; a také každý přísahu činí, že což svědčiti má, že toho pro žádný užitek, ani pro přátelství žádné nečiní, což svědčiti má. A také právo ukazuje, že žádný svěd- kuov zoumyslně a bezpotřebně nemá od práva odmítati; a zná-li se zúmyslnost, za to má přisíci, že toho nečiní z úmyslu, než z příčiny potřeby pře. I považtež toho, z kterých příčin svědkové vedle práva zamítají se. K tomu Kateřina dala mluviti, že těch svědkuov z žádné zúmyslnosti od práva neodmítá, nežli z potřeby pře. K tomu Havel dal mluviti, že to zúmyslně činí a ty osoby odmítá od práva, kterýmiž by jistej počet let tudy ukázán nebyl. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž svědkové dotčení nejsou k hlavní při, jako o tvrzení kšaftu, než toliko o počet let, že ti svědkové, kteříž se zamítají od Kateřiny, mohou svědomí k při o počet let vedle na- učení od práva vrchního dáti. Kateřina — se odvolává. Dán v Kouřimi v středu den sv. Marka papeže [7. října] léta XXVIII. Tu my ortele tohoto potvrzujeme, tak však : poněvadž on Havel z Vranic vedl sobě svě- domí ku potřebě své na provedení let podle práva jemu nebožtíkovi Janovi, synu Svato- šovu, a bylo to prve od práva ukázáno, aby obě strany svědomí sobě vedly: chce-li též Kateřina, dcera nebožtíka Svatoše Rubina, jaké sobě svědky vésti, buď ty, které on Havel vede nebo jiné, že to bude moci dobře učiniti, a my majíce to k sobě odeslané, bez nedo- statku uvážíce je, chcem ten ortel předešlý mezi nimi na místě a na konci spravedlivém postaviti. Actum fer. IIII. post Omnium san- ctorum [4. listopadu] anno 1528. (Tamtéž fol. 149.) 68. 1528, v prosinci. (Mezi Havlem z Vra- nic a Kateřinou o kšaft.) Havel z Vranic žádal jest před právem, aby kšaft nebožtíka Jana Rubinova, bratra jeho ujčeného, tvrzen byl, a podle kšaftu žádaje, aby toho statku, kterýž jest jemu nebožtík Jan kšaftem ukázal, zmocněn byl. Toho hájíci Kateřina, sestra nebožtíka
Strana 477
Kouřim (1528). Jana, dala jest příteli svému mluviti: že Jan, bratr její, pachole nemobl jest kšaftovati podle práva pro příčiny mnohé, kteréž oznámené budú. Příčina jedna jest tato, že času otce jeho, když jest umřel, byl jest dítě; druhá, když jest kšaftoval, nebylo jest od kšaftu otce jeho než na deváté léto, a žádné dítě a pa- chole nemuož vedle práva pořádně kšaftovati. Třetí, že jest byl pod správou poručníkuov svých a jimi se jest spravoval až do smrti, a to se ukáže tímto, že sou byli poručníci jeho nevyčtenií a počtu sou jemu neučinili, a že sou statek jeho spravovali do smrti i po smrti; a jestli toho Havel bude hájiti, to se prokázati muože řečí Havlovú, že jest se zha- joval, do správy toho statku vjíti pravě, že sou poručníci statku. Čtvrtá příčina, že žádný syn krom vuole otce svého nemuož nic pro- měňovati a zjinačiti, ale ji vyplniti povinen jest, v tom se táhne na právo psané, jakž libé věci sú příjemné k jeho přijetí, tak i odporné býti mají příjemné. V tom se táhne na kšaft a zřízení otce jeho a na ten artykul. I toho domíněno, jestliže by synové jeho všichni ze- mřeli, aby dílové jich na dcery spadly až do nejposlednější. Ale paní Kateřina, jakožto sestra vlastní Jana pacholete a dcera nebožtíka Sva- toše Rubina, přečkavši všecky bratří své svým zdravím a životem vedle vuole kšaftovní otce svého praví se k tomu všemu statku mohvi- tému i nemohvitému lepší právo a spravedlnost míti, nežli Havel ujčený bratr její, vedle téhož kšaftu pořádného a práva nápadného a vedle vuole otce jejího; az té příčiny žádá, aby ten kšaft tvrzen nebyl. Druhé praví, že jest to kšaft neřádný pro příčiny všecky napřed do- tčené, a že jest o cizích věcech, nemaje k nim práva a spravedlnosti, kšaftoval tak, jakž jest domíněno. A i tímto se nad to dovozuje, pe- níze svěřené, které sú dány byly k věrné ruce poručníkuom do sklepu, 1% fi. uherských a sta- rých grošuov a peněz něco staré mince za LXXV kop míš., a k těm Jan Smolař doložil jest XXV kop. míš., a tak té sumy sejde II“ 477 kop. míš., a že jest na ty paní Kateřina měla přípověd před právem, a to se jest nevykonalo právem, až on v tom umřel. A že ona, jakž k jinému statku, tak i k těm penězuom praví se lepší právo míti, nežli Havel, bratr její ujčený. A poněvadž ona bratra živností pře- čkala, a to se nevykonalo, a protož se praví k tomu i k jinému spravedlnost míti, poněvadž jest on těmi penězi kšaftoval, nemaje sprave- dlnosti právem sobě k tomu ukázané. Druhá příčina neřádného kšaftu, že jest kšaftoval těmi věcmi, kteréž sú víc náležely Kateřině nežli jemu ; co se klínotuov dotýče, kterýmiž jest kšaftovala nebožka Marta, mátě jich, po smrti manžela svého, že jest odkázala čtyřem dcerám po XX kopách a klínoty všecky s ná- padem s mrtvých na živé zuostalé. A poněvadž jest ona všecky sestry životem přečkala, praví se ktomu spravedlnost míti před Janem, bra- trem nebožtíkem, a v tom se táhne na kšaft nebožky mateře své. A poněvadž jest Jan pa- chole, bratr její, o tom pořízení učinil jako o svým, že jest toho pořízení řádně neučinil; a poněvadž paní Kateřina odtad a z toho statku jest ještě nevybyta, jakož se to nalézti muože v tom sepsání nebo kšaftu Jana nebožtíka pacholete, co by ještě vydáno býti mělo. Též že jest peněz z sklepu nevyzdvihla ještě, ani k klínotém přišla podle kšaftu nebožky ma- teře, ani se toho statku kdy odevzdala vedle práva, protož praví se k tomu lepší sprave- dluost míti nežli Havel, bratr její ujčený, i jiný každý; v tom táhna se nejvejš na vuoli otce svého i na všecky příčiny nadepsané, v tom žádaje spravedlivě zachována býti. A po- tom vedeni sú svědkové. Tu my — takto jsme vypověděli: Poně- vadž Havel z Vranic to jest dostatečně vedle práva svědky ukázal, že sou nebožtíkovi Ja- noví od p. purgmistra a pánův léta dána byla, a léta že jest měl, a ten statek po nebožtíkovi otci jeho vedle kšaftu otcova na něho jest připadl: i z té příčiny vedle práva Jan kšuft řádný učiniti jest mohl o věcech po nebožtí-
Kouřim (1528). Jana, dala jest příteli svému mluviti: že Jan, bratr její, pachole nemobl jest kšaftovati podle práva pro příčiny mnohé, kteréž oznámené budú. Příčina jedna jest tato, že času otce jeho, když jest umřel, byl jest dítě; druhá, když jest kšaftoval, nebylo jest od kšaftu otce jeho než na deváté léto, a žádné dítě a pa- chole nemuož vedle práva pořádně kšaftovati. Třetí, že jest byl pod správou poručníkuov svých a jimi se jest spravoval až do smrti, a to se ukáže tímto, že sou byli poručníci jeho nevyčtenií a počtu sou jemu neučinili, a že sou statek jeho spravovali do smrti i po smrti; a jestli toho Havel bude hájiti, to se prokázati muože řečí Havlovú, že jest se zha- joval, do správy toho statku vjíti pravě, že sou poručníci statku. Čtvrtá příčina, že žádný syn krom vuole otce svého nemuož nic pro- měňovati a zjinačiti, ale ji vyplniti povinen jest, v tom se táhne na právo psané, jakž libé věci sú příjemné k jeho přijetí, tak i odporné býti mají příjemné. V tom se táhne na kšaft a zřízení otce jeho a na ten artykul. I toho domíněno, jestliže by synové jeho všichni ze- mřeli, aby dílové jich na dcery spadly až do nejposlednější. Ale paní Kateřina, jakožto sestra vlastní Jana pacholete a dcera nebožtíka Sva- toše Rubina, přečkavši všecky bratří své svým zdravím a životem vedle vuole kšaftovní otce svého praví se k tomu všemu statku mohvi- tému i nemohvitému lepší právo a spravedlnost míti, nežli Havel ujčený bratr její, vedle téhož kšaftu pořádného a práva nápadného a vedle vuole otce jejího; az té příčiny žádá, aby ten kšaft tvrzen nebyl. Druhé praví, že jest to kšaft neřádný pro příčiny všecky napřed do- tčené, a že jest o cizích věcech, nemaje k nim práva a spravedlnosti, kšaftoval tak, jakž jest domíněno. A i tímto se nad to dovozuje, pe- níze svěřené, které sú dány byly k věrné ruce poručníkuom do sklepu, 1% fi. uherských a sta- rých grošuov a peněz něco staré mince za LXXV kop míš., a k těm Jan Smolař doložil jest XXV kop. míš., a tak té sumy sejde II“ 477 kop. míš., a že jest na ty paní Kateřina měla přípověd před právem, a to se jest nevykonalo právem, až on v tom umřel. A že ona, jakž k jinému statku, tak i k těm penězuom praví se lepší právo míti, nežli Havel, bratr její ujčený. A poněvadž ona bratra živností pře- čkala, a to se nevykonalo, a protož se praví k tomu i k jinému spravedlnost míti, poněvadž jest on těmi penězi kšaftoval, nemaje sprave- dlnosti právem sobě k tomu ukázané. Druhá příčina neřádného kšaftu, že jest kšaftoval těmi věcmi, kteréž sú víc náležely Kateřině nežli jemu ; co se klínotuov dotýče, kterýmiž jest kšaftovala nebožka Marta, mátě jich, po smrti manžela svého, že jest odkázala čtyřem dcerám po XX kopách a klínoty všecky s ná- padem s mrtvých na živé zuostalé. A poněvadž jest ona všecky sestry životem přečkala, praví se ktomu spravedlnost míti před Janem, bra- trem nebožtíkem, a v tom se táhne na kšaft nebožky mateře své. A poněvadž jest Jan pa- chole, bratr její, o tom pořízení učinil jako o svým, že jest toho pořízení řádně neučinil; a poněvadž paní Kateřina odtad a z toho statku jest ještě nevybyta, jakož se to nalézti muože v tom sepsání nebo kšaftu Jana nebožtíka pacholete, co by ještě vydáno býti mělo. Též že jest peněz z sklepu nevyzdvihla ještě, ani k klínotém přišla podle kšaftu nebožky ma- teře, ani se toho statku kdy odevzdala vedle práva, protož praví se k tomu lepší sprave- dluost míti nežli Havel, bratr její ujčený, i jiný každý; v tom táhna se nejvejš na vuoli otce svého i na všecky příčiny nadepsané, v tom žádaje spravedlivě zachována býti. A po- tom vedeni sú svědkové. Tu my — takto jsme vypověděli: Poně- vadž Havel z Vranic to jest dostatečně vedle práva svědky ukázal, že sou nebožtíkovi Ja- noví od p. purgmistra a pánův léta dána byla, a léta že jest měl, a ten statek po nebožtíkovi otci jeho vedle kšaftu otcova na něho jest připadl: i z té příčiny vedle práva Jan kšuft řádný učiniti jest mohl o věcech po nebožtí-
Strana 478
478 kovi otci na něj spravedlivě připadených. Co se pak peněz svěřených zlatých uherských, grošuov starých i jiné mince staré a klenotuov dotýče, a kšaftu nebožky Marty Rubinky, ma- teře jich: jestliže kdo z jednoho i z druhého toho statku držitele bude chtíti viniti, právo se jemu nezavírá. Kateřina — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Duchem [29. května] l. XXVIII. Tu my k orteli vašemu takto pravíme: Poněvadž nebožtík Jan, syn Rubinuov, podle let sobě daných byl jest držitelem statku, kterýž jemu náležel kšaftem po Svatošovi Ru- binovi, otci jeho, a ten statek před svúů smrtí spravoval dvě létě, tak jakž v při vedení toho jest dotčeno; a Kateřina tomu jest neodepřela, aby toho tak nebylo, a také vědůúci, že jest otec její zřídil nápady, zemřeli-li by synové před léty dospělými, že nápad přijíti měl na dcery až do poslední. A ona jsúc pod týmž právem jako Jan, a majíc léta spravedlivá a dospělá, s tím mlčela a jemu Janovi odporu nevložila, poručníkuov jest nenaříkala, aby dání těch let jí a jejímu nápadu ke škodě ne- bylo, a v tom držení jemu Janovi žádné pře- kážky nečinila, než toho pominula až i léta městská prošla; a přes to i to jest svědomím prokázáno, že jest více nežli XVIII let měl, když jest kšaft činil: i podle práva ortele va- šeho z příčin položených potvrzujeme, však v tom vymieňujíc, což jest prve na nesnázi bylo za živnosti Jana Rubinova, a oč se jest pře neskonala, jakožto o penězích svěřených zlatých uherských, groších a klenotích a kšaftu nebožky Marty Rubinky, to aby z práva pro- puštěno nebylo, než o to strany abyšte sly- šeli, kdož k tomu právo míti chtí, a jim spra- vedlivý rozsudek aby udělali s výhradůú práva vyššího, a to bez prodlení. Actum ante Syl- vestri papae anno 1528. (Tamtéž fol. 146.) 69. 1529, 27. února. (Mezi Havlem z Tře- bovle a Matějem Zemanem.) Havel z Třebovle obvinil Matěje Zemana tímto: Jsú tomu tři leta při Vánocech, že jest Havel prodal Ze- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archww města Prahy manovi sto korcuov pšenice po X gr. a svez jemu je, a těch jest jemu nezaplatil až po- savad, i žádá v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Matěj Zeman dal mluviti, že se v tom nepamatuje, aby kúpil sto korcuov, než tak praví, že jest nekoupil nežli LX korcuov, a ty jest u něho stržil, avšak ani těch LX korcuov jest jemu nesvezl: a protož co by platno bylo, kdyby jeden od jednoho co koupil a on jemu nesvezl, jakož jest nesvezl, nerciliš sto korcuov, ale ani LX ani X, nebo jest jemu nic neukázal, ani jest co od něho přijal, aniž jemu vrub jaký, jakož obyčej jest, od sladov- níka přinesl, aby o tom také vědomost měl, že jest jemu svezl. I protož praví, že jemu ničímž povinen není. V středu pak po sv. Jiljí obojí strana stojéci žádaly, aby pře prve připsaná čtena jim byla; i když jest jim přečtena byla, při té žalobě původní strana žádal zachován býti, strana pak odporní Matěj Zeman žádal, aby k prvnímu odporu toto při- loženo bylo: že Zeman sladovny své nemá, ale že jemu lidé dělají z peněz na svých sla- dovnách, a že řád a obyčej zachovává se při tomto městě, že kdož komu co sveze na sla- dovnu, že jemu vrub anebo vroubky malý od sladovníka přináší; ale pan Havel že jest Ze- manovi žádného vrubu, aby jemu co svésti kázal, neukázal, ani čeleď jeho žádná, ani jest k Zemanovi nepřišel, ani neposlal žádného, aby jemu ukázal, že jest jemu pšenici na sladovnu ssul, ani také jeho k sladovníku přivedl, aby sladovník oznámil, že jest Zeman rozkázal svízti na svůj vrub, i toho jest nic neučinil; a Ze- man nic nepřijav od Havla ani ukázanýho ani danýho, neví jemu zač platiti; mohl jest on svý, kde chtěl, voziti. Ale Zeman jest skrze žádného ani od něho nic nepřijal, i vidí se jemu, že Havlovi ničímž povinen není. Potom vedeni sú svědkové. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž jest se Matěj Zeman před dobrými lidmi se- znal, že jest jemu Havel LX korcuov pšenice svezl, a Havel svědky k své straně vedenými
478 kovi otci na něj spravedlivě připadených. Co se pak peněz svěřených zlatých uherských, grošuov starých i jiné mince staré a klenotuov dotýče, a kšaftu nebožky Marty Rubinky, ma- teře jich: jestliže kdo z jednoho i z druhého toho statku držitele bude chtíti viniti, právo se jemu nezavírá. Kateřina — se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Duchem [29. května] l. XXVIII. Tu my k orteli vašemu takto pravíme: Poněvadž nebožtík Jan, syn Rubinuov, podle let sobě daných byl jest držitelem statku, kterýž jemu náležel kšaftem po Svatošovi Ru- binovi, otci jeho, a ten statek před svúů smrtí spravoval dvě létě, tak jakž v při vedení toho jest dotčeno; a Kateřina tomu jest neodepřela, aby toho tak nebylo, a také vědůúci, že jest otec její zřídil nápady, zemřeli-li by synové před léty dospělými, že nápad přijíti měl na dcery až do poslední. A ona jsúc pod týmž právem jako Jan, a majíc léta spravedlivá a dospělá, s tím mlčela a jemu Janovi odporu nevložila, poručníkuov jest nenaříkala, aby dání těch let jí a jejímu nápadu ke škodě ne- bylo, a v tom držení jemu Janovi žádné pře- kážky nečinila, než toho pominula až i léta městská prošla; a přes to i to jest svědomím prokázáno, že jest více nežli XVIII let měl, když jest kšaft činil: i podle práva ortele va- šeho z příčin položených potvrzujeme, však v tom vymieňujíc, což jest prve na nesnázi bylo za živnosti Jana Rubinova, a oč se jest pře neskonala, jakožto o penězích svěřených zlatých uherských, groších a klenotích a kšaftu nebožky Marty Rubinky, to aby z práva pro- puštěno nebylo, než o to strany abyšte sly- šeli, kdož k tomu právo míti chtí, a jim spra- vedlivý rozsudek aby udělali s výhradůú práva vyššího, a to bez prodlení. Actum ante Syl- vestri papae anno 1528. (Tamtéž fol. 146.) 69. 1529, 27. února. (Mezi Havlem z Tře- bovle a Matějem Zemanem.) Havel z Třebovle obvinil Matěje Zemana tímto: Jsú tomu tři leta při Vánocech, že jest Havel prodal Ze- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archww města Prahy manovi sto korcuov pšenice po X gr. a svez jemu je, a těch jest jemu nezaplatil až po- savad, i žádá v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Matěj Zeman dal mluviti, že se v tom nepamatuje, aby kúpil sto korcuov, než tak praví, že jest nekoupil nežli LX korcuov, a ty jest u něho stržil, avšak ani těch LX korcuov jest jemu nesvezl: a protož co by platno bylo, kdyby jeden od jednoho co koupil a on jemu nesvezl, jakož jest nesvezl, nerciliš sto korcuov, ale ani LX ani X, nebo jest jemu nic neukázal, ani jest co od něho přijal, aniž jemu vrub jaký, jakož obyčej jest, od sladov- níka přinesl, aby o tom také vědomost měl, že jest jemu svezl. I protož praví, že jemu ničímž povinen není. V středu pak po sv. Jiljí obojí strana stojéci žádaly, aby pře prve připsaná čtena jim byla; i když jest jim přečtena byla, při té žalobě původní strana žádal zachován býti, strana pak odporní Matěj Zeman žádal, aby k prvnímu odporu toto při- loženo bylo: že Zeman sladovny své nemá, ale že jemu lidé dělají z peněz na svých sla- dovnách, a že řád a obyčej zachovává se při tomto městě, že kdož komu co sveze na sla- dovnu, že jemu vrub anebo vroubky malý od sladovníka přináší; ale pan Havel že jest Ze- manovi žádného vrubu, aby jemu co svésti kázal, neukázal, ani čeleď jeho žádná, ani jest k Zemanovi nepřišel, ani neposlal žádného, aby jemu ukázal, že jest jemu pšenici na sladovnu ssul, ani také jeho k sladovníku přivedl, aby sladovník oznámil, že jest Zeman rozkázal svízti na svůj vrub, i toho jest nic neučinil; a Ze- man nic nepřijav od Havla ani ukázanýho ani danýho, neví jemu zač platiti; mohl jest on svý, kde chtěl, voziti. Ale Zeman jest skrze žádného ani od něho nic nepřijal, i vidí se jemu, že Havlovi ničímž povinen není. Potom vedeni sú svědkové. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž jest se Matěj Zeman před dobrými lidmi se- znal, že jest jemu Havel LX korcuov pšenice svezl, a Havel svědky k své straně vedenými
Strana 479
Kouřim (1528—1529). prodej a svezení Matějovi Zemanovi sto kor- cuov pšenice prokázal, a Matěj Zeman toho ničímž neodvedl: i z té příčiny týž Matěj Zeman povinen jest Havlovi za těch sto kor- cuov pšenice dáti a zaplatiti vedle práva. Matěj Zeman — se odvolal. Dán v Kouřimi v sobotu před sv. Valentinem [13. února] 1. XXVIIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Ac- tum sabbato post Mathiam ap. [27. února] 1529. (Tamtéž fol. 152.) 70. 1529, 27. února. (Mezi Adamem s Brtnice a Petrem z Humpolce z jedné a sta- rou radou z strany druhé.) Adam z Brtnice a Holý z Humpolce vedli svědky k při o ne- dopomožení práva zejména tyto: Jana Meče, Vrtílku, Václava písaře rychtáře Nového Města Pražského, Jana Perníčka, Adama řezníka z Brt- nice, kdež jsú k těm svědkuom stará vada mlu- viti dali, že ty osoby vedle práva nemají k této při svědomí vydati z příčin těchto: Nejprve co se Jana Meče dotýče, že jest se s Ada- mem a Holým za puovod postavil proti Matě- jovi Osáhlovi, z kteréž tato pře jest pošla, o kteréhož i páni Pražané psáti jsou ráčili, a v tom se na též psaní táhli. A tak, kdyby týž Meč měl svědomí k této při dáti, svědčil by jim, s nimiž se byl za puovod postavil; a zase kdyby týž Jan Meč s námi v rozepři vjíti měl, též by oni jemu svědomí proti nám dali, a tak by jeden druhému svědomí dávali proti nám, nebo jakž tomu vyrozuovměti muo- žeme, že sú na tom společně zuostali, chtějíce nás k škodě připraviti. Václav pak Vrtílka a písař že sú s nimi v té při proti Osáhlovi stávali, od nich mluvili a jich potřeby při právě tomto s nimi jednali, z kteréžto pře tato jest přišla; kterúžto oni z opatrnosti dělí, ježto jedna jesí, nebo oni nemohůúce se na témž Mar- tinovi Osáhlovi věcí svých doptati a dosáhnútíi, s námi se v tuto rezepři dali, chtějíce to na nás míti. I jest právo a zřízení zemské, kdož s kejm v při stává a od něho mluví, potřeby jeho jednaje, že nemá svědomí k té při vydati. 479 I vedle téhož práva a zřízení zemského žádali zachování býti. Co se pak svědomí Jana Per- níčka a Adama řezníka z Brtnice dotýče, ti sou při tom nebyli, když jest práva útrpného na Martina Osáhlu žádáno, a tak svědomí o té věci, poněvadž sou při tom nebyli, dáti sou nemohli a nemohou. A také poněvadž sou ani vedle pořadu práva svědomí nevydali, nebo toliko na jakés přísahy sou svědčili, svědomí jich platné býti vedle práva nemuože. I z pří- čin předpověděných pravíme, že ti svědkové strany puovodní vedle práva k této při svědomí dáti nemohou. Petr pak Holý z Humpolce, a Adam z Brtnice dali sú mluviti: Kdež tito páni, jako stará rada, skrze pana Václava Vo- dičku dali jsú mluviti, že Jan Meč, Václav Vr- tílka a písař Jan Perníček, Adam řezník z Brt- nice, svědomí k této při vydati nemohli, z těch příčin nejprve, žeby se Jan Meč za puovod v té při s nimi proti Martinovi Osáhlovi zlo- činci postavil, a Václav Vrtílka a písař žeby od nich mluvili v též při a za přátely jich súce při tomto právě, s nimi jich potřeby jednali, i proto že by svědomí k této při vydati nemohli. V tom táhnúc se na zřízení zemské, kdož by s kejm v při stával a jemu se za přátele v tom postavil, že k té při svědomí vydati nemá. I tak Adam a Holý poručili k tomu promluviti, že sou tito svědkové jich s nimi v této při ne- stávali, ani Jan Meč v této při s nimi za pů- vod se jest nepostavil, než v při toliko roku předešlého proti Martinovi Osáhlovi, ježto tito páni tehdáž soudce sou byli a s nimi v odporu nebyli, jako v této při sou, a tak tehdy v této při s nimi tito svědkové jich nebyli, kteráž jest z stavuňku přišla pro nedopomožení práva, kterúž mají s těmito pány staré rady. Co se pak svědomí těch dvou Jana Perníčka a Adama, řezníka z Brtnice dotýče, kdež tíž páni mluví, žeby vedle práva svědomí nevydali; než na jakés přísahy, a tak jich svědomí žeby platné nebylo: i vydali sou svědomí vedle pořadu práva toho, kterýž se při tom právě u nich v margrabství Moravském chová, nebo i též
Kouřim (1528—1529). prodej a svezení Matějovi Zemanovi sto kor- cuov pšenice prokázal, a Matěj Zeman toho ničímž neodvedl: i z té příčiny týž Matěj Zeman povinen jest Havlovi za těch sto kor- cuov pšenice dáti a zaplatiti vedle práva. Matěj Zeman — se odvolal. Dán v Kouřimi v sobotu před sv. Valentinem [13. února] 1. XXVIIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Ac- tum sabbato post Mathiam ap. [27. února] 1529. (Tamtéž fol. 152.) 70. 1529, 27. února. (Mezi Adamem s Brtnice a Petrem z Humpolce z jedné a sta- rou radou z strany druhé.) Adam z Brtnice a Holý z Humpolce vedli svědky k při o ne- dopomožení práva zejména tyto: Jana Meče, Vrtílku, Václava písaře rychtáře Nového Města Pražského, Jana Perníčka, Adama řezníka z Brt- nice, kdež jsú k těm svědkuom stará vada mlu- viti dali, že ty osoby vedle práva nemají k této při svědomí vydati z příčin těchto: Nejprve co se Jana Meče dotýče, že jest se s Ada- mem a Holým za puovod postavil proti Matě- jovi Osáhlovi, z kteréž tato pře jest pošla, o kteréhož i páni Pražané psáti jsou ráčili, a v tom se na též psaní táhli. A tak, kdyby týž Meč měl svědomí k této při dáti, svědčil by jim, s nimiž se byl za puovod postavil; a zase kdyby týž Jan Meč s námi v rozepři vjíti měl, též by oni jemu svědomí proti nám dali, a tak by jeden druhému svědomí dávali proti nám, nebo jakž tomu vyrozuovměti muo- žeme, že sú na tom společně zuostali, chtějíce nás k škodě připraviti. Václav pak Vrtílka a písař že sú s nimi v té při proti Osáhlovi stávali, od nich mluvili a jich potřeby při právě tomto s nimi jednali, z kteréžto pře tato jest přišla; kterúžto oni z opatrnosti dělí, ježto jedna jesí, nebo oni nemohůúce se na témž Mar- tinovi Osáhlovi věcí svých doptati a dosáhnútíi, s námi se v tuto rezepři dali, chtějíce to na nás míti. I jest právo a zřízení zemské, kdož s kejm v při stává a od něho mluví, potřeby jeho jednaje, že nemá svědomí k té při vydati. 479 I vedle téhož práva a zřízení zemského žádali zachování býti. Co se pak svědomí Jana Per- níčka a Adama řezníka z Brtnice dotýče, ti sou při tom nebyli, když jest práva útrpného na Martina Osáhlu žádáno, a tak svědomí o té věci, poněvadž sou při tom nebyli, dáti sou nemohli a nemohou. A také poněvadž sou ani vedle pořadu práva svědomí nevydali, nebo toliko na jakés přísahy sou svědčili, svědomí jich platné býti vedle práva nemuože. I z pří- čin předpověděných pravíme, že ti svědkové strany puovodní vedle práva k této při svědomí dáti nemohou. Petr pak Holý z Humpolce, a Adam z Brtnice dali sú mluviti: Kdež tito páni, jako stará rada, skrze pana Václava Vo- dičku dali jsú mluviti, že Jan Meč, Václav Vr- tílka a písař Jan Perníček, Adam řezník z Brt- nice, svědomí k této při vydati nemohli, z těch příčin nejprve, žeby se Jan Meč za puovod v té při s nimi proti Martinovi Osáhlovi zlo- činci postavil, a Václav Vrtílka a písař žeby od nich mluvili v též při a za přátely jich súce při tomto právě, s nimi jich potřeby jednali, i proto že by svědomí k této při vydati nemohli. V tom táhnúc se na zřízení zemské, kdož by s kejm v při stával a jemu se za přátele v tom postavil, že k té při svědomí vydati nemá. I tak Adam a Holý poručili k tomu promluviti, že sou tito svědkové jich s nimi v této při ne- stávali, ani Jan Meč v této při s nimi za pů- vod se jest nepostavil, než v při toliko roku předešlého proti Martinovi Osáhlovi, ježto tito páni tehdáž soudce sou byli a s nimi v odporu nebyli, jako v této při sou, a tak tehdy v této při s nimi tito svědkové jich nebyli, kteráž jest z stavuňku přišla pro nedopomožení práva, kterúž mají s těmito pány staré rady. Co se pak svědomí těch dvou Jana Perníčka a Adama, řezníka z Brtnice dotýče, kdež tíž páni mluví, žeby vedle práva svědomí nevydali; než na jakés přísahy, a tak jich svědomí žeby platné nebylo: i vydali sou svědomí vedle pořadu práva toho, kterýž se při tom právě u nich v margrabství Moravském chová, nebo i též
Strana 480
480 právo dokládá v témž svědomí jich pod pečetí svou, a druhé pod pečetí toho dobrého člo- věka, kterúž jest k tomu svědomí přitiskl, že sú právo učinili a pod přísahou to svědomí vydali, a tak tehdy vedle práva pořadu, kterýž se u nich chová, ježto takové svědomí vedle práva platné jest: i tak tehdy ti svědkové jich mohou jim v této při dobře svědomí dáti, nebo se jich nedotýče. Poněvadž pak ani osob jich tito páni staré rady nářkem žádným neštra- fují, než toliko na ně se domlúvají, ježto ta- kové na svědky domlúvání teprv váženo bývá při rozvážení pře. Tu my — takto jsme vypověděli: Po- něvadž štrafuňk od rady staré nevztahuje se k nehodnosti svědkuom strany puovodní v této při vedle práva: i z té příčiny odvrženi býti nemají, než při rozvážení té pře mají- pová- ženi býti vedle práva v té domluvě a štra- funku. Tu Petr Holý a Adam vejpověd naši přijali, ale strana druhá — se odvolává. Dán v Kouřimi v sobotu před sv. Valentinem [13. ünora] ]. XXVIIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Ac- tum sabbato post Mathiae [27. ńnora] anno 1529. (Tamtéž fol. 153.) 71. 1529, 16. června. (Mezi Janem Zu- bem a Kateřinou, dcerou Svatošovou.) Jan Zub, spoluradní náš, chtěl jest svědky vésti k své potřebě k při hlavní o klenoty, jako pásy stříbrné, žádaje, aby jemu ti svědkové vedle práva přijati byli; poněvadž nález a naučení od práva vyššího o ty pásy jest přišlo, aby on svědky k potřebě své vedl. Proti tomu Kateřina, dcera nebožtíka Svatoše Rubina, dala skrze svého přítele mluviti: ať Jan Zub to naučení ukáže; i na žádost jich též naučení čteno jest jim. K témuž naučení Kateřina po- ručila jest mluviti, Ze jest Jan Zub vedle práva časně těch svědkuov vedle téhož naučení nevedl, a poněvadž jest právu a času projíti dal, toho sobě v času určeném nevykonav, že on tu žádného již práva a spravedlnosti nemá, a Kateřina že není povinna vedle práva, těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: svédkuov vísti, k tomu dopustiti. Havel z Vranic skrze přítele svého k tomu dal mluviti, že k těm klenotuom podle káaftu neboztíka Jana, syna Rubinova, kdež ty pásy a jiné klenoty v tom kšaftu položené sú, právo a spravedlnost má, i táž slova k tomu poručil mluviti jako Kateřina. K tomu Jan Zub dal mluviti, že jest po právu šel, a pro pána Boha nejednou, na právo volaje, žádal, aby jemu konec vedle téhož nálezu a naučení toho učiněn byl; ale ne- stáváním k právu strany druhé to jest schá- zelo, až v tom týž Jan umřel. Také že žá- dného času k tomu určeného jmenováno není. I poněvadž jest Janem Zubem tu nic nesešlo, než stranou druhou, a jest mu rozkázáno jako dnes, aby ty svědky vedl a se všemi potře- bami aby stál: i že on ty svědky vede, žá- daje, aby přijati byli. Tu my slyševše řeči strany puovodni i také stran odporních a naučení od práva vyššího, a toho všeho pilně pováživše, takto sme mezi nimi vypověděli: Poněvadž jest na- učení od práva vyššího přišlo, aby Jan Zub svědky o též pásy a klenoty vedl, a času určitého žádného v témž naučení není jmeno- váno: protož týž Jan Zub muože ještě ty svědky o též klenoty vedle práva vísti. Strany odporní se odvolávají. Dán v Kouřimi v středu po sv. Bonifacii [9. éervna] I. XXVIIII. Tu my tohoto vašeho ortele potvrzujeme. Actum fer. IV. post Vitum [16. června] anno 1529. (Tamtéž fol. 154.) 72. 1529, v červenci (?) (Mezi Václavem rychtářem a Kateřinou, manželkou Jana kováře.) Václav Bříský, rýchtář náš, obvinil jest Kate- finu, manželku Jana kováře, skrze přítele svého, že chodieci po ulicech a po domích svýmyslně bez jeho provinění obouzí jeho li- dem, řečmi jeho poctivosti duotklivými a ne- duovodnými dotýkaje; ježto pan rychtář praví, což ona o něm mluví, že jest netoliko toho [ne]učinil, ale ani na to myslil, Zádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Kateřina kovářka mluvila: Vždy pravím, že jest mi
480 právo dokládá v témž svědomí jich pod pečetí svou, a druhé pod pečetí toho dobrého člo- věka, kterúž jest k tomu svědomí přitiskl, že sú právo učinili a pod přísahou to svědomí vydali, a tak tehdy vedle práva pořadu, kterýž se u nich chová, ježto takové svědomí vedle práva platné jest: i tak tehdy ti svědkové jich mohou jim v této při dobře svědomí dáti, nebo se jich nedotýče. Poněvadž pak ani osob jich tito páni staré rady nářkem žádným neštra- fují, než toliko na ně se domlúvají, ježto ta- kové na svědky domlúvání teprv váženo bývá při rozvážení pře. Tu my — takto jsme vypověděli: Po- něvadž štrafuňk od rady staré nevztahuje se k nehodnosti svědkuom strany puovodní v této při vedle práva: i z té příčiny odvrženi býti nemají, než při rozvážení té pře mají- pová- ženi býti vedle práva v té domluvě a štra- funku. Tu Petr Holý a Adam vejpověd naši přijali, ale strana druhá — se odvolává. Dán v Kouřimi v sobotu před sv. Valentinem [13. ünora] ]. XXVIIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Ac- tum sabbato post Mathiae [27. ńnora] anno 1529. (Tamtéž fol. 153.) 71. 1529, 16. června. (Mezi Janem Zu- bem a Kateřinou, dcerou Svatošovou.) Jan Zub, spoluradní náš, chtěl jest svědky vésti k své potřebě k při hlavní o klenoty, jako pásy stříbrné, žádaje, aby jemu ti svědkové vedle práva přijati byli; poněvadž nález a naučení od práva vyššího o ty pásy jest přišlo, aby on svědky k potřebě své vedl. Proti tomu Kateřina, dcera nebožtíka Svatoše Rubina, dala skrze svého přítele mluviti: ať Jan Zub to naučení ukáže; i na žádost jich též naučení čteno jest jim. K témuž naučení Kateřina po- ručila jest mluviti, Ze jest Jan Zub vedle práva časně těch svědkuov vedle téhož naučení nevedl, a poněvadž jest právu a času projíti dal, toho sobě v času určeném nevykonav, že on tu žádného již práva a spravedlnosti nemá, a Kateřina že není povinna vedle práva, těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: svédkuov vísti, k tomu dopustiti. Havel z Vranic skrze přítele svého k tomu dal mluviti, že k těm klenotuom podle káaftu neboztíka Jana, syna Rubinova, kdež ty pásy a jiné klenoty v tom kšaftu položené sú, právo a spravedlnost má, i táž slova k tomu poručil mluviti jako Kateřina. K tomu Jan Zub dal mluviti, že jest po právu šel, a pro pána Boha nejednou, na právo volaje, žádal, aby jemu konec vedle téhož nálezu a naučení toho učiněn byl; ale ne- stáváním k právu strany druhé to jest schá- zelo, až v tom týž Jan umřel. Také že žá- dného času k tomu určeného jmenováno není. I poněvadž jest Janem Zubem tu nic nesešlo, než stranou druhou, a jest mu rozkázáno jako dnes, aby ty svědky vedl a se všemi potře- bami aby stál: i že on ty svědky vede, žá- daje, aby přijati byli. Tu my slyševše řeči strany puovodni i také stran odporních a naučení od práva vyššího, a toho všeho pilně pováživše, takto sme mezi nimi vypověděli: Poněvadž jest na- učení od práva vyššího přišlo, aby Jan Zub svědky o též pásy a klenoty vedl, a času určitého žádného v témž naučení není jmeno- váno: protož týž Jan Zub muože ještě ty svědky o též klenoty vedle práva vísti. Strany odporní se odvolávají. Dán v Kouřimi v středu po sv. Bonifacii [9. éervna] I. XXVIIII. Tu my tohoto vašeho ortele potvrzujeme. Actum fer. IV. post Vitum [16. června] anno 1529. (Tamtéž fol. 154.) 72. 1529, v červenci (?) (Mezi Václavem rychtářem a Kateřinou, manželkou Jana kováře.) Václav Bříský, rýchtář náš, obvinil jest Kate- finu, manželku Jana kováře, skrze přítele svého, že chodieci po ulicech a po domích svýmyslně bez jeho provinění obouzí jeho li- dem, řečmi jeho poctivosti duotklivými a ne- duovodnými dotýkaje; ježto pan rychtář praví, což ona o něm mluví, že jest netoliko toho [ne]učinil, ale ani na to myslil, Zádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Kateřina kovářka mluvila: Vždy pravím, že jest mi
Strana 481
Kouřim (1529). nešlechetně a zrádně učinil, svúů vuoli se mnû v domu mém inaje, o poctivost mne připravil, ježto hrdlem svým to bych pokázati směla; nebo račte se ho ptáti, kterak jest do domu všel a proč jest čeleď z domu vyhnal, a duom zavřev, se mnú svú vuoli měl. Protož žádám v tom nejvejš pro pána Boha a všecky svaté za spravedlivé vedle práva opatření. Puovod Slyšíte, jaká jest žaloba na ni prošla, že se teď sama k tomu zná a táž slova ještě pocti- vosti páně rychtářově duotklivá a neduovodná mluví, kterýchž nijakž pravých neučiní. V pátek pak po sv. Vítě týž puovod žalobu předešlú obnovil i při tom toho ještě doložil, že netoliko toho skutkem, což na něj kovářka praví, jest učinil, ale ani také co takového nepoctivého kdy k ní mluvil. Proti tomu Kateřina skrze manžela svého mluviti dala: Kdež mluví, že by jí toho skutkem neučinil: i kdyby neučinil, však by manželka má na dítě a na sebe bez potřeby té nepoctivosti nevtahovala; i jakž prve pravila, ještě praví, že jest jí to učinil, vlezši do domu, s ni svû vuoli mél, jezto, maje přísahu, toho jest učiniti neměl; i vždy žádá v tom, i já s ní, pro pána Boha, pro všecky svaté za spravedlivé opatření. Puovod: Pan rychtář tomu všemu, jakž prve, tak i nyní odpírá. Odpor: však dívče ví, jak jest se mnû, do domu vlezši, počínal, račte se ho optati; a by tu hranice byla, chtěla bych toho dokázati a na tom umříti, což pravím, že jest pravda. Puovod: Václav rychtář žádá, aby připsáno bylo, že jest s ní svú vVuoli měl a násilí jí učinil. Tu táž Kateřina kovářka dotázána jsúc od práva, praví-li, to že jest jí rychtář násilí učinil? I dala jest tu odpověď: Jakž sem prve pravila, ještě pravím to, Ze si se mnû svû vuoli měl a o čest mne připravil; a já sem tě, klekši na kolena, prosila, aby mi toho ne- činil, aby mi radši hlavu sťal, nežli by mi to učiniti měl; oznamujíc, že sem u stolu Božího byla a při své nemocí sem. A tys pověděl, že jináče neuděláš, než jak sem umínil, bych ne- měl z té komory vyjíti. K tomu rychtář, tomu Archiv Český XXVI. 481 i jinému všemu odpírám, že toho nijakž pra- vého neutinis. Tu my — takto jsme o tom vypověděli: Poněvadž Kateřina, manželka Jana kováře, po žalobě od Václava Bříského, rychtáře na- šeho, na ni učiněné před právem vždy na té- hož Václava rychtáře praví, že jest skutkem s ní svú vuoli, vlezše do domu jejího, mimo její všecku vuoli a přes prosbu její měl; a Václav rychtář tomu odpor učinil, že jest ne- toliko s ní toho skutku učinil, ale ani kdy oč takového nepoctivého s ní nemluvil; a Kate- řina toho jest vedle práva slušně neprovedla, a právo psané jest, že narčený bližší jest po- ctivosti hrdla statku hájiti, nežli od naříkají- cího přemožen býti: protož Václav Bříský vedle práva přísahou na kříži, kteráž jemu od práva nalezena bude, že tím povinen není, čímž jeho Kateřina naříká, má se očistiti. A když tomu Václav rychtář dosti učiní, zase Kateřina povinna bude jemu nápravu, kteráž jí od práva nalezena bude, učiniti. Kateřina se odvolává. Dán v Kouřimi v pondělí před sv. mistrem Janem Husem [5. července], ut supra. Tu my k tomuto orteli takto pravíme, že ortele vašeho v tom potvrzujeme, aby váš rychtář přísahu, polože dva prsty na kříži, učinil, poněvadž ona kovářka, kdyby se jí ten skutek přihodil, podle práva jeho jest neohlá- sila. A tak on tou přísahou, očistě se toho obžalování, prázden bude. A ona, by měla k jaké nápravě po jeho očištění přidržána býti, že v té při přidržána býti nemá. Actum fer. III. ante Julianae (?) virginis 1529. (Tam- též fol. 155) 73. 1529, 10. listopadu. (Mezi Magdalenou, dcerou Apolloninou, a poručníky někdy Jakuba Holýho.) Magdalena, dcera nebožky Apollony, žádala, aby jí kšaft mateře její čten byl, při kterémžto kšaftu táž Magdalena žádala zacho- vána býti, a prvotně těch LX kop míš. aby jí vydáno bylo, který[ch]ž jest nebožka mátě její s Jakubem, manželem svým, k sobě přijala a 61
Kouřim (1529). nešlechetně a zrádně učinil, svúů vuoli se mnû v domu mém inaje, o poctivost mne připravil, ježto hrdlem svým to bych pokázati směla; nebo račte se ho ptáti, kterak jest do domu všel a proč jest čeleď z domu vyhnal, a duom zavřev, se mnú svú vuoli měl. Protož žádám v tom nejvejš pro pána Boha a všecky svaté za spravedlivé vedle práva opatření. Puovod Slyšíte, jaká jest žaloba na ni prošla, že se teď sama k tomu zná a táž slova ještě pocti- vosti páně rychtářově duotklivá a neduovodná mluví, kterýchž nijakž pravých neučiní. V pátek pak po sv. Vítě týž puovod žalobu předešlú obnovil i při tom toho ještě doložil, že netoliko toho skutkem, což na něj kovářka praví, jest učinil, ale ani také co takového nepoctivého kdy k ní mluvil. Proti tomu Kateřina skrze manžela svého mluviti dala: Kdež mluví, že by jí toho skutkem neučinil: i kdyby neučinil, však by manželka má na dítě a na sebe bez potřeby té nepoctivosti nevtahovala; i jakž prve pravila, ještě praví, že jest jí to učinil, vlezši do domu, s ni svû vuoli mél, jezto, maje přísahu, toho jest učiniti neměl; i vždy žádá v tom, i já s ní, pro pána Boha, pro všecky svaté za spravedlivé opatření. Puovod: Pan rychtář tomu všemu, jakž prve, tak i nyní odpírá. Odpor: však dívče ví, jak jest se mnû, do domu vlezši, počínal, račte se ho optati; a by tu hranice byla, chtěla bych toho dokázati a na tom umříti, což pravím, že jest pravda. Puovod: Václav rychtář žádá, aby připsáno bylo, že jest s ní svú vVuoli měl a násilí jí učinil. Tu táž Kateřina kovářka dotázána jsúc od práva, praví-li, to že jest jí rychtář násilí učinil? I dala jest tu odpověď: Jakž sem prve pravila, ještě pravím to, Ze si se mnû svû vuoli měl a o čest mne připravil; a já sem tě, klekši na kolena, prosila, aby mi toho ne- činil, aby mi radši hlavu sťal, nežli by mi to učiniti měl; oznamujíc, že sem u stolu Božího byla a při své nemocí sem. A tys pověděl, že jináče neuděláš, než jak sem umínil, bych ne- měl z té komory vyjíti. K tomu rychtář, tomu Archiv Český XXVI. 481 i jinému všemu odpírám, že toho nijakž pra- vého neutinis. Tu my — takto jsme o tom vypověděli: Poněvadž Kateřina, manželka Jana kováře, po žalobě od Václava Bříského, rychtáře na- šeho, na ni učiněné před právem vždy na té- hož Václava rychtáře praví, že jest skutkem s ní svú vuoli, vlezše do domu jejího, mimo její všecku vuoli a přes prosbu její měl; a Václav rychtář tomu odpor učinil, že jest ne- toliko s ní toho skutku učinil, ale ani kdy oč takového nepoctivého s ní nemluvil; a Kate- řina toho jest vedle práva slušně neprovedla, a právo psané jest, že narčený bližší jest po- ctivosti hrdla statku hájiti, nežli od naříkají- cího přemožen býti: protož Václav Bříský vedle práva přísahou na kříži, kteráž jemu od práva nalezena bude, že tím povinen není, čímž jeho Kateřina naříká, má se očistiti. A když tomu Václav rychtář dosti učiní, zase Kateřina povinna bude jemu nápravu, kteráž jí od práva nalezena bude, učiniti. Kateřina se odvolává. Dán v Kouřimi v pondělí před sv. mistrem Janem Husem [5. července], ut supra. Tu my k tomuto orteli takto pravíme, že ortele vašeho v tom potvrzujeme, aby váš rychtář přísahu, polože dva prsty na kříži, učinil, poněvadž ona kovářka, kdyby se jí ten skutek přihodil, podle práva jeho jest neohlá- sila. A tak on tou přísahou, očistě se toho obžalování, prázden bude. A ona, by měla k jaké nápravě po jeho očištění přidržána býti, že v té při přidržána býti nemá. Actum fer. III. ante Julianae (?) virginis 1529. (Tam- též fol. 155) 73. 1529, 10. listopadu. (Mezi Magdalenou, dcerou Apolloninou, a poručníky někdy Jakuba Holýho.) Magdalena, dcera nebožky Apollony, žádala, aby jí kšaft mateře její čten byl, při kterémžto kšaftu táž Magdalena žádala zacho- vána býti, a prvotně těch LX kop míš. aby jí vydáno bylo, který[ch]ž jest nebožka mátě její s Jakubem, manželem svým, k sobě přijala a 61
Strana 482
482 za nimi pozuostaly. Druhé, aby s sirotky v statku zuostala do let jich, jakž kšaft uka- zuje. Proti tomu poručníci od nebožtíka Ja- koba Holého, manžela též Apollony, ustanovení mluvili: Co jest spravedlivě též nebožce A pol- loně náleželo a o čem jest kšaftovati mohla, tomu my na odpor nejsme; než co se LX kop dotýče, znáte, že jest nebožtík Jakub Holý v kšaftu svém jich nepoložil, aby je za sebou měl, kterémuž kšaftu prve místo jest dala. A poněvadž jest jiný dluhy v kšaftu kladl, bylby také i tento položil. Také jest nebožtík nebyl tak potřebný, aby jejích LX kop potřebovati měl; a kdyby jí dlužen spravedlivě byl, byl by ho, jako jiných, nezapomenul, ale v kšaftu by jej položil. Co se pak v statku zuostání s sirotky dotýče, pravíme, že jest ona Apollona nemohla pořízení přes vuoli manžela svého a kšaft jeho činiti, kterýžto kšaft jest přijala, a na žádost její i tvrzen jest. Při tom žádali, aby týž kšaft Jakuba Holého čten byl; při kterémžto kšaftu poručníci žádali, aby sirotek zachován byl a překážka v tom aby se jim žádná nedála. A potom vedeno jest od strany svědomí. Tu my — takto sme vypověděli: Poně- vadž nebožka Apollona k dluhu LX kop míš. jí Magdaleně, dceři své, kšaftem svým se jest přiznala, že jest za nimi s nebožtíkem Jakubem Holým těch LX kop zuostalo, a na to jest i táž Magdalena svědomí listovní položila: i z té příčiny těch LX kop míš. má též Mag- daleně z toho statku po Jakubovi Holém a Apolloně pozuostalém vydáno býti. Co se pak hotových peněz a jiného statku dotýče, po- něvadž jim poručníkuom od Jakuba Holého nic o tom poručeno není, než od Apollony k ruce věrné svěřeno, tak jakž její kšaft ukazuje: i z příčiny té poručníci z té summy vedle vuole Apollony i z jiného všeho statku sirotku náležitého ve dvú nedělích pořád zbě- hlych před právem řádný počet učiniti mají, a tu má toho všeho právem pováženo býti, i vuole při tom poslední paní Apollony; a což slušného v tom od práva nalezeno bude, tomu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: obojí strana mají obvyknúti a při tom tak se zachovati. Poručníci se odvolávají. Dán v Kou- řimi v pátek před sv. Divisem [8. iijna] léta te. XXVIIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Actum in consilio fer. IIII. ante Martinum ep. (10. listopadu] anno 1529. (Tamtéž fol. 156.) 74. 1530, 27. ledna. (Mezi poručníky Doroty Bartačky a Janem Smolařem.) Pavel z Bezdědic a Václav Bříský, poručníci na místě Doroty Bartačky od ní ustanovení, ob- vinili sú Jana Smolaře slovy těmito: Kdeż Dorota Bartačka s dědici svými půjčila jest Janovi Smolařovi LVII[ kop míš., jakž zápis kněh městských ukazuje, a rok jest k dání penězuom přešel při sv. Jiří minulém, a Jan Smolař týchž peněz jest nedal: i přátelsky jest napomínán od nich na tři čtvrti léta, aby to vypravil, ale on toho vypraviti ne- dbal až posavad. I my na místě paní Doroty vedle poručení jejího žádáme zmocnění té dě- diny propadené vedle znění téhož zápisu; a v tom žádali, aby týž zápis čten byl. Proti tomu Jan Smolař mluvil: Kdež mluví, žeby mi půjčeno bylo LVIII kop, pravím, Ze jest mi toliko půjčeno L kop, a VIIl kop jest mi dvou úrokuov z té summy připsáno, kteréž úroky ještě platím. Kdež pak mluví, že bych často od paní Doroty napomínám byl, abych to vypravil, a že bych toho zanedbal: i šel sem ku paní Dorotě s žádostmi přátelskými, a tehdy IMI kopy míš. úroku sem jí z těch peněz dal a ještě dáti mám, a ona s synem ještě spolu seděla a příročí mi dali k dání do sv. Jiří nejprve příštího; a při tom sám druhý sem byl, když mi to příročí dali. I nevím, kudy mi se to děje, že dříve času se napomínám; a poněvadž mi to zdvihají, žádám v tom za spravedlivé opatření vedle svolení a zřízení obecního všech tří stavuov země této, a to v tom artykuli: Co se dluhuov dotýče, kterýchž sú sobě vuobec kdo koli na úrok puojčili;, že se takovým všem summäm, z nichž se úrok platí, rok k dání odkládá do
482 za nimi pozuostaly. Druhé, aby s sirotky v statku zuostala do let jich, jakž kšaft uka- zuje. Proti tomu poručníci od nebožtíka Ja- koba Holého, manžela též Apollony, ustanovení mluvili: Co jest spravedlivě též nebožce A pol- loně náleželo a o čem jest kšaftovati mohla, tomu my na odpor nejsme; než co se LX kop dotýče, znáte, že jest nebožtík Jakub Holý v kšaftu svém jich nepoložil, aby je za sebou měl, kterémuž kšaftu prve místo jest dala. A poněvadž jest jiný dluhy v kšaftu kladl, bylby také i tento položil. Také jest nebožtík nebyl tak potřebný, aby jejích LX kop potřebovati měl; a kdyby jí dlužen spravedlivě byl, byl by ho, jako jiných, nezapomenul, ale v kšaftu by jej položil. Co se pak v statku zuostání s sirotky dotýče, pravíme, že jest ona Apollona nemohla pořízení přes vuoli manžela svého a kšaft jeho činiti, kterýžto kšaft jest přijala, a na žádost její i tvrzen jest. Při tom žádali, aby týž kšaft Jakuba Holého čten byl; při kterémžto kšaftu poručníci žádali, aby sirotek zachován byl a překážka v tom aby se jim žádná nedála. A potom vedeno jest od strany svědomí. Tu my — takto sme vypověděli: Poně- vadž nebožka Apollona k dluhu LX kop míš. jí Magdaleně, dceři své, kšaftem svým se jest přiznala, že jest za nimi s nebožtíkem Jakubem Holým těch LX kop zuostalo, a na to jest i táž Magdalena svědomí listovní položila: i z té příčiny těch LX kop míš. má též Mag- daleně z toho statku po Jakubovi Holém a Apolloně pozuostalém vydáno býti. Co se pak hotových peněz a jiného statku dotýče, po- něvadž jim poručníkuom od Jakuba Holého nic o tom poručeno není, než od Apollony k ruce věrné svěřeno, tak jakž její kšaft ukazuje: i z příčiny té poručníci z té summy vedle vuole Apollony i z jiného všeho statku sirotku náležitého ve dvú nedělích pořád zbě- hlych před právem řádný počet učiniti mají, a tu má toho všeho právem pováženo býti, i vuole při tom poslední paní Apollony; a což slušného v tom od práva nalezeno bude, tomu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: obojí strana mají obvyknúti a při tom tak se zachovati. Poručníci se odvolávají. Dán v Kou- řimi v pátek před sv. Divisem [8. iijna] léta te. XXVIIII. Tu my — ortele tohoto potvrzujeme. Actum in consilio fer. IIII. ante Martinum ep. (10. listopadu] anno 1529. (Tamtéž fol. 156.) 74. 1530, 27. ledna. (Mezi poručníky Doroty Bartačky a Janem Smolařem.) Pavel z Bezdědic a Václav Bříský, poručníci na místě Doroty Bartačky od ní ustanovení, ob- vinili sú Jana Smolaře slovy těmito: Kdeż Dorota Bartačka s dědici svými půjčila jest Janovi Smolařovi LVII[ kop míš., jakž zápis kněh městských ukazuje, a rok jest k dání penězuom přešel při sv. Jiří minulém, a Jan Smolař týchž peněz jest nedal: i přátelsky jest napomínán od nich na tři čtvrti léta, aby to vypravil, ale on toho vypraviti ne- dbal až posavad. I my na místě paní Doroty vedle poručení jejího žádáme zmocnění té dě- diny propadené vedle znění téhož zápisu; a v tom žádali, aby týž zápis čten byl. Proti tomu Jan Smolař mluvil: Kdež mluví, žeby mi půjčeno bylo LVIII kop, pravím, Ze jest mi toliko půjčeno L kop, a VIIl kop jest mi dvou úrokuov z té summy připsáno, kteréž úroky ještě platím. Kdež pak mluví, že bych často od paní Doroty napomínám byl, abych to vypravil, a že bych toho zanedbal: i šel sem ku paní Dorotě s žádostmi přátelskými, a tehdy IMI kopy míš. úroku sem jí z těch peněz dal a ještě dáti mám, a ona s synem ještě spolu seděla a příročí mi dali k dání do sv. Jiří nejprve příštího; a při tom sám druhý sem byl, když mi to příročí dali. I nevím, kudy mi se to děje, že dříve času se napomínám; a poněvadž mi to zdvihají, žádám v tom za spravedlivé opatření vedle svolení a zřízení obecního všech tří stavuov země této, a to v tom artykuli: Co se dluhuov dotýče, kterýchž sú sobě vuobec kdo koli na úrok puojčili;, že se takovým všem summäm, z nichž se úrok platí, rok k dání odkládá do
Strana 483
Kouřim (1529-—1580). sv. Jiřího nejprve příštího aneb odtud do dvú nedělí pořád zběhlých. A já z té summy paní Dorotě úroky sem platil a platím, a k dluhu se jí znám, a když ten čas sv. Jiří přijde, summu dluhu v témž zápisu postavenúů dáti jí chci. Tu my slyševše žalobu, odpor, zápis, a svolení zemské, a toho všeho pilně pováživše, takto jsme o tom vypověděli: Poněvadž ar- tykul sněmovní svolení obecního všech tří sta- vuov v království v tomto v sněmu, kterýž při sv. Františku minulém držán jest, to uka- zuje, že vuobec všem dluhuom, z kterýchž se úrokové platí, odkládá se k dání do sv. Jiří nejprve příštího, anebo konečně do dvú nedělí pořad zběhlých, a tento dluh jest, z něhož úroci se platí: i z příčiny té Dorota Bartačka vedle téhož svolení obecního povinna jest Ja- novi Smolařovi té summě sčekání učiniti, jakž týž zápis ukazuje, do sv. Jiří nejprve přištího aneb do dvú neděl odtud pořád zběhlých. Strana původní se odvolává. Dán v Kouřimi v. pátek po ochtábu sv. Tří králuov [14. ledna] léta etc. XXX. Tu my k orteli tomuto takto pravíme: Kdyby odpor se byl stal od puovoda, Ze z té summy ürokové nejsou bráni, nemohl by byl Jan Smolař svolení toho užiti sněmovního, poněvadž toho ničímž nepokazuje, aby ti úrokové od něho bráni byli; ale poněvadž odpor se nestal tomu, ortel váš tento z. té příčiny styvrzujem. Než kdyžby sv. Jiří přišel nejprvní, tehdy také, nedá-li on Jan té summy v zápisu po- stavené i s úrokem na to přišlým, oni poruč- nici na místě Doroty Bartáčkové té pokuty vedle téhož zápisu užíti mají. Actum fer. V. post Conversionem Pauli [27. ledna] anno do- mini 1530. (Tamtéž fol. 157.) 75. 1530, 14. února. (Mezi Zigmundem Freyskutem z jedné a Jiříkem Diblíkem a Ji- říkem Dubinou z strany druhé o věci krámské.) Zigmund Freyskut etc. obvinil jest skrze pří- tele svého Jiříka Diblíka a Jiříka Dubinu, poručníky kšaftem nebožtíka Jakuba Holého 483 ustanovené, kdež nebožtík Jakub Holý od dáv- ního času s panem Zigmundem měl jest činiti, a před svou smrtí vzal jest od něho při sv. Vítě a sv. Vavřinci věcí krámských za ICVIIII kop a XXXIIII gr. míš. léta etc. XXVIII; a na to jest cedule jemu od pana Zigmunda dána, kteráž teď od poručníkuov jest položena. A na tu ceduli jest dáno panu Zigmundovi od Šmolc Endrlova syna z Slavonic na místě Ja- kuba Holého na sv. Michala téhož léta LXX kop míš., jakoż pan Zigmund na té ceduli jemu to znamenal, a ještě dluhu na tu ceduli pozuostalo XL kop XXXIIII gr. míš. A při sv. Václavě před dnem téhož sv. Michala, vše léta léta toho jednoho, dáno jest věcí krámských témuž Jakubovi Holému od p. Zigmunda za LVI kop míš. a XXVIII gr., a na to jest také témuž Holému cedule dána, kteréž po- ručníci nekladou. Ale ač té cedule sv. Václavské poručníci nekladou, však nebožka paní Appol- lona, manželka téhož Jakuba Holého, po smrti jeho o Hromnicech, když v Praze byla s jedním z poručníkuov, a pravili, že té cedule Svato- Václavské najíti nemohou; a p. Zigmund četl jí z register, oznamuje, že tyto a tyto věci krámské při témž sv. Václavě vzaty jsou. A ona se před týmž poručníkem seznala, že jest tak, a že jest ty věci nebožtík domuov při sv. Václavě přivezl, a já sem je od něho na krám přijala; a tak tehdy tím samým při- znáním Appollony, jíž se taková věc dotýkala, ukazuje se dluh té cedule sv. Václavské. A hned tehdáž vzala jest paní Appollona s týmž panem poručníkem věcí krámských též od pana Zigmunda za XIII kop a X gr. míš., a na též jest cedule. Kdeż dluhu všeho nebožtíka Jakuba Holého krom dluhu paní Appollony p. Zigmundovi jest pozuostalého XC VI kop a II gr.; protož pan Zigmund žádá, aby poručníci k tomu přidržáni byli, aby oni tu sv. Václavskou ceduli položili pro snadší tomu vyrozuomění i také vedle toho k dluhu zaplacení. Proti tomu poručníci skrze přítele svého mluvili, že oni o té ceduli, kterúž 61*
Kouřim (1529-—1580). sv. Jiřího nejprve příštího aneb odtud do dvú nedělí pořád zběhlých. A já z té summy paní Dorotě úroky sem platil a platím, a k dluhu se jí znám, a když ten čas sv. Jiří přijde, summu dluhu v témž zápisu postavenúů dáti jí chci. Tu my slyševše žalobu, odpor, zápis, a svolení zemské, a toho všeho pilně pováživše, takto jsme o tom vypověděli: Poněvadž ar- tykul sněmovní svolení obecního všech tří sta- vuov v království v tomto v sněmu, kterýž při sv. Františku minulém držán jest, to uka- zuje, že vuobec všem dluhuom, z kterýchž se úrokové platí, odkládá se k dání do sv. Jiří nejprve příštího, anebo konečně do dvú nedělí pořad zběhlých, a tento dluh jest, z něhož úroci se platí: i z příčiny té Dorota Bartačka vedle téhož svolení obecního povinna jest Ja- novi Smolařovi té summě sčekání učiniti, jakž týž zápis ukazuje, do sv. Jiří nejprve přištího aneb do dvú neděl odtud pořád zběhlých. Strana původní se odvolává. Dán v Kouřimi v. pátek po ochtábu sv. Tří králuov [14. ledna] léta etc. XXX. Tu my k orteli tomuto takto pravíme: Kdyby odpor se byl stal od puovoda, Ze z té summy ürokové nejsou bráni, nemohl by byl Jan Smolař svolení toho užiti sněmovního, poněvadž toho ničímž nepokazuje, aby ti úrokové od něho bráni byli; ale poněvadž odpor se nestal tomu, ortel váš tento z. té příčiny styvrzujem. Než kdyžby sv. Jiří přišel nejprvní, tehdy také, nedá-li on Jan té summy v zápisu po- stavené i s úrokem na to přišlým, oni poruč- nici na místě Doroty Bartáčkové té pokuty vedle téhož zápisu užíti mají. Actum fer. V. post Conversionem Pauli [27. ledna] anno do- mini 1530. (Tamtéž fol. 157.) 75. 1530, 14. února. (Mezi Zigmundem Freyskutem z jedné a Jiříkem Diblíkem a Ji- říkem Dubinou z strany druhé o věci krámské.) Zigmund Freyskut etc. obvinil jest skrze pří- tele svého Jiříka Diblíka a Jiříka Dubinu, poručníky kšaftem nebožtíka Jakuba Holého 483 ustanovené, kdež nebožtík Jakub Holý od dáv- ního času s panem Zigmundem měl jest činiti, a před svou smrtí vzal jest od něho při sv. Vítě a sv. Vavřinci věcí krámských za ICVIIII kop a XXXIIII gr. míš. léta etc. XXVIII; a na to jest cedule jemu od pana Zigmunda dána, kteráž teď od poručníkuov jest položena. A na tu ceduli jest dáno panu Zigmundovi od Šmolc Endrlova syna z Slavonic na místě Ja- kuba Holého na sv. Michala téhož léta LXX kop míš., jakoż pan Zigmund na té ceduli jemu to znamenal, a ještě dluhu na tu ceduli pozuostalo XL kop XXXIIII gr. míš. A při sv. Václavě před dnem téhož sv. Michala, vše léta léta toho jednoho, dáno jest věcí krámských témuž Jakubovi Holému od p. Zigmunda za LVI kop míš. a XXVIII gr., a na to jest také témuž Holému cedule dána, kteréž po- ručníci nekladou. Ale ač té cedule sv. Václavské poručníci nekladou, však nebožka paní Appol- lona, manželka téhož Jakuba Holého, po smrti jeho o Hromnicech, když v Praze byla s jedním z poručníkuov, a pravili, že té cedule Svato- Václavské najíti nemohou; a p. Zigmund četl jí z register, oznamuje, že tyto a tyto věci krámské při témž sv. Václavě vzaty jsou. A ona se před týmž poručníkem seznala, že jest tak, a že jest ty věci nebožtík domuov při sv. Václavě přivezl, a já sem je od něho na krám přijala; a tak tehdy tím samým při- znáním Appollony, jíž se taková věc dotýkala, ukazuje se dluh té cedule sv. Václavské. A hned tehdáž vzala jest paní Appollona s týmž panem poručníkem věcí krámských též od pana Zigmunda za XIII kop a X gr. míš., a na též jest cedule. Kdeż dluhu všeho nebožtíka Jakuba Holého krom dluhu paní Appollony p. Zigmundovi jest pozuostalého XC VI kop a II gr.; protož pan Zigmund žádá, aby poručníci k tomu přidržáni byli, aby oni tu sv. Václavskou ceduli položili pro snadší tomu vyrozuomění i také vedle toho k dluhu zaplacení. Proti tomu poručníci skrze přítele svého mluvili, že oni o té ceduli, kterúž 61*
Strana 484
484 sv. Václavskú jmenují, nevědí; a tak praví, kdyby tu ceduli věděli i co jiného panu Zigmundovi prospěšného, aby meškán nebyl, že by položili; ale že o ní nevědí, než kterou sou našli, tu jsou položili. Kdež pak mluví, žeby nebožtík Jakub Holý všeho dluhu zuostal XC VI kop II gr. míš., a to tak, že na ceduli dluhu při sv. Vítě a sv. Vavřinci zuostalóho IC VIIII kop XXXIIII gr. míš., nedal jest než těchto LXX kop skrze Śmolc Andrlova syna na ceduli znamenanych na den sv. Michala, a XXXVIIII kop a XXXIII gr. pozuostalo jest dluhu na touż ceduli, a na den sv. Vaclava, prve před dnem téhož sv. Michala, že jest vzal týž nebožtík Holý věcí krámských za LVI kop. míš. a některý groš, nežli co první dluh dal; ježto znáti ráčíte, kdyby jemu prv- ního dluhu nezaplatil, žeby jemu jiných věcí neuvěřil, nebo žádný dluhu na dlub nevráží, než když jemu první dluh zaplatí, teprv více jemu uvěří; nebo když jest druhého dne hned po sv. Vśclavć skrze Śmole Andrlova syna LXX kop na místě Holého, to jest na sv. Michala dáno, podobněji jest, že jest dal za ty věci, které jest o sv. Václavě vzal, ale ne na starý dluh při sv. Vítě a při sv. Vavfinci zuostaly, neb jest ten snad prve zaplatil. A tak když jest ten dluh při sv. Václavě zuostalej byl zaplacen, i nebylo na něj cedule potřebie. A poněvadž poručníci o té ceduli, kterúž sv. Václavskúů jmenují, ani o tak veliké sumě dluhu, jako oni praví, nevědí, nemohou se spraviti nežli tou cedulí, která jest před rukama. A což jest na ní dluhu spravedlivě pozuostalého, od toho, aby zaplaceno bylo, nejsou. Také jest nebožtík Holý kšaft činil a o takové sumě dluhu v kšaftu nepo- ložil. Puovod: položil jest, což jest dluhu panu Zigmundovi zuostalého, že sú toho cedule. Na to potom vedeni sú svědkové a vidimus ukazované. Tu my slyševše žalobu, odpor, pře líčení, vidimus, cedule, svědomí, a toho všeho pilně pováživše, takto jsme o tom vypověděli: Po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: něvadž poručníci ničímž toho neprokazují, aby panu Zigmundovi Freyskutovi od nebožtíka Jakuba Holého aneb od koho jiného na místě jeho na dluh jemu pozuostalý, jakž cedule při sv. Vavřínci a při sv. Václavě dané uka- zují, co více dáno bylo nežli LXX kop. míš., ale pan Zigmund že jest to zápisy nerušenými z register kupeckych, jakž vidimus ukazuje, prokázal, že jest jemu Jakub Holý dluhu na ceduli při sv. Vítě a sv. Vavřinci za věci krámské sumu CVIIII kop XXXIIII gr. po- zuostal, a na to jest toliko jemu skrze Šmole Andrlova syna LXX kop dal, a při sv. Vác- lavě že jest témuž Jakubovi věcí krámských za LVI kop. a XXXVIII gr. míš. prodal, a na to jest jemu i ceduli dal, jakož pak i sama nebožka Apollona, manželka Jakuba Holého, k tomu se seznala, že jest ty věci krámské při sv. Václavě domuov týž Jakub přivezl, a ona že jest je na krám přijala, i služebník p. Zigmunduov též to vysvědčil, že jest ty věci krámské při tom času Jakub Holý od pana Zigmunda vzal: i z příčiny té poručníci povinní sou dluh ten pozuostalý z statku po Jakubovi Holém pozuostalého p. Zigmundovi zaplatiti anebo s ním o něj se smluviti. Po- ručnící sé odvolávají. Dán v Kouřimi v pondělí před Hromnicemi [31. ledna] anno etc. 30. Tu my ortele tohoto potvrzujem a jej spravedlivý býti pravíme. Actum fer. II. ante Julianae V. [14. inora] anno 1530. (Tamtóż fol. 158.) 76. 1530, 1. května. (Přípověď Prokopa bakaláře k dědictví.) Prokop bakalář, syn té- hož nebožtíka Matěje,*“) i na místě sestry své připověděl se jest na všecek statek po otci jich pozuostalý, kterýž by po splacenie dlu- huov jakýchžkoli pozuostal, pravě se i s sestrou svou k němu spravedlnost a právo míti jako po otci svém, o kterémž jest nekšaftoval. Při tom Jiřík Dubina skrze přítele svého poručil jest mluviti, že Jiřík má na sladovně nebo- žtíka Matěje sladovníka šest sladuov bez dvou korcuov toliko, kdež pak ještě za živnosti
484 sv. Václavskú jmenují, nevědí; a tak praví, kdyby tu ceduli věděli i co jiného panu Zigmundovi prospěšného, aby meškán nebyl, že by položili; ale že o ní nevědí, než kterou sou našli, tu jsou položili. Kdež pak mluví, žeby nebožtík Jakub Holý všeho dluhu zuostal XC VI kop II gr. míš., a to tak, že na ceduli dluhu při sv. Vítě a sv. Vavřinci zuostalóho IC VIIII kop XXXIIII gr. míš., nedal jest než těchto LXX kop skrze Śmolc Andrlova syna na ceduli znamenanych na den sv. Michala, a XXXVIIII kop a XXXIII gr. pozuostalo jest dluhu na touż ceduli, a na den sv. Vaclava, prve před dnem téhož sv. Michala, že jest vzal týž nebožtík Holý věcí krámských za LVI kop. míš. a některý groš, nežli co první dluh dal; ježto znáti ráčíte, kdyby jemu prv- ního dluhu nezaplatil, žeby jemu jiných věcí neuvěřil, nebo žádný dluhu na dlub nevráží, než když jemu první dluh zaplatí, teprv více jemu uvěří; nebo když jest druhého dne hned po sv. Vśclavć skrze Śmole Andrlova syna LXX kop na místě Holého, to jest na sv. Michala dáno, podobněji jest, že jest dal za ty věci, které jest o sv. Václavě vzal, ale ne na starý dluh při sv. Vítě a při sv. Vavfinci zuostaly, neb jest ten snad prve zaplatil. A tak když jest ten dluh při sv. Václavě zuostalej byl zaplacen, i nebylo na něj cedule potřebie. A poněvadž poručníci o té ceduli, kterúž sv. Václavskúů jmenují, ani o tak veliké sumě dluhu, jako oni praví, nevědí, nemohou se spraviti nežli tou cedulí, která jest před rukama. A což jest na ní dluhu spravedlivě pozuostalého, od toho, aby zaplaceno bylo, nejsou. Také jest nebožtík Holý kšaft činil a o takové sumě dluhu v kšaftu nepo- ložil. Puovod: položil jest, což jest dluhu panu Zigmundovi zuostalého, že sú toho cedule. Na to potom vedeni sú svědkové a vidimus ukazované. Tu my slyševše žalobu, odpor, pře líčení, vidimus, cedule, svědomí, a toho všeho pilně pováživše, takto jsme o tom vypověděli: Po- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: něvadž poručníci ničímž toho neprokazují, aby panu Zigmundovi Freyskutovi od nebožtíka Jakuba Holého aneb od koho jiného na místě jeho na dluh jemu pozuostalý, jakž cedule při sv. Vavřínci a při sv. Václavě dané uka- zují, co více dáno bylo nežli LXX kop. míš., ale pan Zigmund že jest to zápisy nerušenými z register kupeckych, jakž vidimus ukazuje, prokázal, že jest jemu Jakub Holý dluhu na ceduli při sv. Vítě a sv. Vavřinci za věci krámské sumu CVIIII kop XXXIIII gr. po- zuostal, a na to jest toliko jemu skrze Šmole Andrlova syna LXX kop dal, a při sv. Vác- lavě že jest témuž Jakubovi věcí krámských za LVI kop. a XXXVIII gr. míš. prodal, a na to jest jemu i ceduli dal, jakož pak i sama nebožka Apollona, manželka Jakuba Holého, k tomu se seznala, že jest ty věci krámské při sv. Václavě domuov týž Jakub přivezl, a ona že jest je na krám přijala, i služebník p. Zigmunduov též to vysvědčil, že jest ty věci krámské při tom času Jakub Holý od pana Zigmunda vzal: i z příčiny té poručníci povinní sou dluh ten pozuostalý z statku po Jakubovi Holém pozuostalého p. Zigmundovi zaplatiti anebo s ním o něj se smluviti. Po- ručnící sé odvolávají. Dán v Kouřimi v pondělí před Hromnicemi [31. ledna] anno etc. 30. Tu my ortele tohoto potvrzujem a jej spravedlivý býti pravíme. Actum fer. II. ante Julianae V. [14. inora] anno 1530. (Tamtóż fol. 158.) 76. 1530, 1. května. (Přípověď Prokopa bakaláře k dědictví.) Prokop bakalář, syn té- hož nebožtíka Matěje,*“) i na místě sestry své připověděl se jest na všecek statek po otci jich pozuostalý, kterýž by po splacenie dlu- huov jakýchžkoli pozuostal, pravě se i s sestrou svou k němu spravedlnost a právo míti jako po otci svém, o kterémž jest nekšaftoval. Při tom Jiřík Dubina skrze přítele svého poručil jest mluviti, že Jiřík má na sladovně nebo- žtíka Matěje sladovníka šest sladuov bez dvou korcuov toliko, kdež pak ještě za živnosti
Strana 485
Kouřim jeho před panem purgmistrem k nim se jest připověděl i na cechmistry takovú věc vznesl; a on před týmiž cechmistry nebožtík se seznal, i před Prokopem synem svým, že sou ti sla- dové, kteříž sou na sladovně zděláni, i ještě kteříž v díle sou, z jeho Jiříkovy pšenice a ne z jiné, a odtud pan Jiřík aby svý vzal; i žádá Jiřík, abyšte jemu ty slady dopustili vzíti, aby on svý opatřil, nebo i vruby mezi sebou mají; a v tom ty vruby položil. Při tom též Michal hrnčíř skrze přítele svého o pět sla- duov méně korce připověděl se jest, a k tomu o X korcuov pšenice, a na to vruby položil; a že jest se týž za živnosti své nebožtík Matěj před dobrými lidmi k tomu znal, mluvě to, že sou ti sladové z jeho pšenice, kteří sou na sladovné zdéláni anebo v díle, a ne z jiné, nebo též to Michal na cechmistry vznášel, aby to opatřili a s ním k němu došli. A oni sou pověděli, že jim to nenáleží, přijde-li taková věc k soudu. Ale jakž povědíno jest, též Mi- chalovi před dobrými lidmi pravil jest, že tu na sladovně jeho sladové sou, a že své odtud vezme, i Michal žádá, abyšte ráčili jemu slady jeho vydati. Tu my — takto jsme mezi nimi vypovč- děli: Nejprve, co se Jiříka Dubiny dotýče, ten že jest vedle práva provedl šest sladuov méně dvou korcuov pšenice. Michal pak hrnčíř že jest podle přípovědi své proved šest sladuov méně korce pšenice; Anna pak Válová pří- povéd učinivše o XIII korcuov pšenice, a po přípovědech některých na též slady učiněných že jest slad nasula, a toho neprokazuje, aby jej zřezala, a tak toliko vedle práva III korce prokazuje. Cikán pak vedle přípovědi své že jest XII korcuov pšenice prokázal. Jan Loskot ten jest také XI korcuov prokázal a XL gr. míš. puojčených. Pavel pak krejčí toliko jest na přípověd svou dostatečně vedle práva X korcuov pšenice prokázal. I z příčiny té vedle prvnějšího, prostředního i posledního svezení, a podle velikosti a malosti týchž sladuov pro- kázání mají se všickni týmiž slady a pšenicí (1530). 485 na sladovně po nebožtíkovi Matějovi sladov- níku pozuostalým poděliti, a od díla a nákladu na to učiněného zaplatiti; a což by jednomu každému na týchž sladích se nedostalo, mají na statku po témž Matějovi pozuostalém o více dluhu pozuostalého se hojiti, jako na sladovně, na zahradách, a to mají s dědici společně prodati, pokudž by nejlépe mohli. Co se pak jiných dluhuo peněžitých dotýče, kteréž by prokázány byly: jestli by statku co dědicuom přes zaplacení dluhuov za slady zuostalo, ty mají dědicové spraviti, pokudž by statku po- statiti mohlo; a coz by po dluzích splacení zůstalo, to spravedlivě dědicuom po neboztí- kovi Matějovi zůstalým náleží vedle práva. Jiřík. Dubina se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Jiřím [22. dubna] léta etc. XXX. Tu my k orteli tomuto takto pravíme: Poněvadž při všem pořad práva se zachovati má, a to jest za právo, kdož první jest časem, že první býti má i právem; protož jestliže Jiřík Dubina první přípověd učinil před jinými k tomu statku, jemu také předkem podle té jeho přípovědi a pruovodu jeho věc z téhož statku zpravena býti má; a tak pořád, kdož po kom prípovčď má poznamenanú, každý své spravedlnosti, pokudž jste podle jich pruo- voduov našli, tím poťadem má užiti, aby v své celosti pořad práva byl zachován. Než jestliže všichni jednoho času společně sou ty přípo- vědi učinili; tehdy také nález váš tak předce svuoj pruochod míti má, jakž ste vy jej uči- nili. Actum sabbato ante Philippi et Jakobi (1. kvétna] anno 1530. (Tamtéz fol. 161.) *) Tento zápis následuje v rukopise po č. 77, kde se o Matěji sladovníku nemluví. Tak ale děje se v č. 78 (viz níže). 77. 1530, l. července. (Mezi Kateřinou dcerou Rubinovú z jedné, a Janem | Zubem a Havlem o klenoty a pásy etc.) Kateřina, dcera nebožtíka Svatoše Rubina, manželka Adama syna Smoloařova, obvinila jest skrze přítele svého Pavla z Vranic [Jana Zuba a Havla] z pásuov stříbr- ných, z čepce zlatého, perlovce, zlatých záušek
Kouřim jeho před panem purgmistrem k nim se jest připověděl i na cechmistry takovú věc vznesl; a on před týmiž cechmistry nebožtík se seznal, i před Prokopem synem svým, že sou ti sla- dové, kteříž sou na sladovně zděláni, i ještě kteříž v díle sou, z jeho Jiříkovy pšenice a ne z jiné, a odtud pan Jiřík aby svý vzal; i žádá Jiřík, abyšte jemu ty slady dopustili vzíti, aby on svý opatřil, nebo i vruby mezi sebou mají; a v tom ty vruby položil. Při tom též Michal hrnčíř skrze přítele svého o pět sla- duov méně korce připověděl se jest, a k tomu o X korcuov pšenice, a na to vruby položil; a že jest se týž za živnosti své nebožtík Matěj před dobrými lidmi k tomu znal, mluvě to, že sou ti sladové z jeho pšenice, kteří sou na sladovné zdéláni anebo v díle, a ne z jiné, nebo též to Michal na cechmistry vznášel, aby to opatřili a s ním k němu došli. A oni sou pověděli, že jim to nenáleží, přijde-li taková věc k soudu. Ale jakž povědíno jest, též Mi- chalovi před dobrými lidmi pravil jest, že tu na sladovně jeho sladové sou, a že své odtud vezme, i Michal žádá, abyšte ráčili jemu slady jeho vydati. Tu my — takto jsme mezi nimi vypovč- děli: Nejprve, co se Jiříka Dubiny dotýče, ten že jest vedle práva provedl šest sladuov méně dvou korcuov pšenice. Michal pak hrnčíř že jest podle přípovědi své proved šest sladuov méně korce pšenice; Anna pak Válová pří- povéd učinivše o XIII korcuov pšenice, a po přípovědech některých na též slady učiněných že jest slad nasula, a toho neprokazuje, aby jej zřezala, a tak toliko vedle práva III korce prokazuje. Cikán pak vedle přípovědi své že jest XII korcuov pšenice prokázal. Jan Loskot ten jest také XI korcuov prokázal a XL gr. míš. puojčených. Pavel pak krejčí toliko jest na přípověd svou dostatečně vedle práva X korcuov pšenice prokázal. I z příčiny té vedle prvnějšího, prostředního i posledního svezení, a podle velikosti a malosti týchž sladuov pro- kázání mají se všickni týmiž slady a pšenicí (1530). 485 na sladovně po nebožtíkovi Matějovi sladov- níku pozuostalým poděliti, a od díla a nákladu na to učiněného zaplatiti; a což by jednomu každému na týchž sladích se nedostalo, mají na statku po témž Matějovi pozuostalém o více dluhu pozuostalého se hojiti, jako na sladovně, na zahradách, a to mají s dědici společně prodati, pokudž by nejlépe mohli. Co se pak jiných dluhuo peněžitých dotýče, kteréž by prokázány byly: jestli by statku co dědicuom přes zaplacení dluhuov za slady zuostalo, ty mají dědicové spraviti, pokudž by statku po- statiti mohlo; a coz by po dluzích splacení zůstalo, to spravedlivě dědicuom po neboztí- kovi Matějovi zůstalým náleží vedle práva. Jiřík. Dubina se odvolává. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Jiřím [22. dubna] léta etc. XXX. Tu my k orteli tomuto takto pravíme: Poněvadž při všem pořad práva se zachovati má, a to jest za právo, kdož první jest časem, že první býti má i právem; protož jestliže Jiřík Dubina první přípověd učinil před jinými k tomu statku, jemu také předkem podle té jeho přípovědi a pruovodu jeho věc z téhož statku zpravena býti má; a tak pořád, kdož po kom prípovčď má poznamenanú, každý své spravedlnosti, pokudž jste podle jich pruo- voduov našli, tím poťadem má užiti, aby v své celosti pořad práva byl zachován. Než jestliže všichni jednoho času společně sou ty přípo- vědi učinili; tehdy také nález váš tak předce svuoj pruochod míti má, jakž ste vy jej uči- nili. Actum sabbato ante Philippi et Jakobi (1. kvétna] anno 1530. (Tamtéz fol. 161.) *) Tento zápis následuje v rukopise po č. 77, kde se o Matěji sladovníku nemluví. Tak ale děje se v č. 78 (viz níže). 77. 1530, l. července. (Mezi Kateřinou dcerou Rubinovú z jedné, a Janem | Zubem a Havlem o klenoty a pásy etc.) Kateřina, dcera nebožtíka Svatoše Rubina, manželka Adama syna Smoloařova, obvinila jest skrze přítele svého Pavla z Vranic [Jana Zuba a Havla] z pásuov stříbr- ných, z čepce zlatého, perlovce, zlatých záušek
Strana 486
486 a jiných klenotuov, kteréž sou při tomto právě, jakožto držitele statku po nebožtíkovi Svato- šovi Rubinovi otci svém pozuostalého, pravieci se k nim lepší právo a spravedlnost míti, nežli týž Havel, Jan Zub, ani kdo jiný z lidí, a to vedle kšaftu pořádného nebožky Marty Ru- binky mateře své; z kterýchžto pasuov a kle- notuov nebožtíka Jana bratra svého, za živ- nosti jeho a Jana Zuba, přípověd učinivši, vi- nila a o to konce vedle práva, až umřel, ne- měla, jakož svědomím bude se to moci ukázatí. Protož podle artykule v orteli mezi Havlem a paní Kateřinou o statek Rubinovský od práva vyššího odeslaném (a to tohoto: oč jest nesnáz za živnosti Jana Rubinova byla, jako o pásy, klenoty, peníze, a nevykonalo se to, to aby z práva propuštěno nebylo, ale konec rozsudkem práva spravedlivým vzalo), paní Kateřina praví se lepší k těm pásuom a kle- notuom právo a spravedlnost míti kšaftem svrchupsaným, nežli Havel a Jan Zub i kdo jiný, v tom žádaje za spravedlivé vedle práva opatření. Při tom Jan Zub stoje mluvil, že sem já sám s nebožtíkem Janem, pastorkem svým, za živnosti jeho o ty pásy soud jměl, a než se to vedle práva vykonalo, až jest on umřel, jakož i taková věc, tak mám za to, připsána jest, i naučení od práva vyššího o ty pásy jest přišlo. I poněvadž sem já sám toliko s Janem, pastorkem svým, o ně soud měl, a on jest umřel, žádám, že mi ty pásy z právď vydati ráčíte; bude-li mne pak kdo chtíti z čeho vi- niti, však jsem ku právu usedlý, chci každému z toho práv býti. Pakli toho učiniti neráčíte, račte mi vedle práva tomu odložení učiniti, a a já k takové potřebě chci sobě přátely zjed- nati. Proti tomu Havel dal mluviti; že on zprávu má, že jest se prve soud stal mezi Janem Zubem a Janem Rubinovým o též klenoty a pásy, i naučení o to od práva vyš- šího jest přišlo, a Jan Zub že jest se potom s nebožtíkem Janem o všecku svou spravedl- nost, kterúž by v tom statku jměl, smluvil, ne- maje se do toho statku o nic více navracovati. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: I Havel se na též naučení a nález o ty klenoty táhne a na smlúvu Jana Zuba o spravedlnost jeho. A na to potom vedeni sú svědkové. Tu my — takto jsme o tom vypověděli: Nejprve co se Kateřiny, dcery nebožtíka Svatoše Rubina, dotýče : poněvadž táž Kateřina táhne se na ty pásy a jiné klenoty kšaftem mateře své Marty Rubinky a druhé nápadem po též mateři, a táž Marta Rubinka všecku spravedlnost svú v tom statku Rubinovském sobě náležící smlu- vami svatebními Janovi Zubovi zadala jest, jakož i ortel na to učiněný a od vyššího práva odeslaný světle ukazuje, a tak ten kšaft svuoj táž Marta Rubinka těmi smluvami jest vy- zdvihla a zrušila; i z příčiny té ona Kateřina nemá práva a spravedlnosti k těm klenotuom podle práva. Co se pak Jana Zuba dotýče, poněvadž jest týž Jan Zub o všecku svou spravedlnost v tom statku Rubinovském po manželce sobě náležitou smlouvu učinil, a té smlúvy jest zápis našich kněh městských uči- něný, při kterémžto žádné výminky o též klenoty jest neučinil, ač svědky na to vede, když se ty smlúvy dály, že jest též klenoty na ten čas vymínil. Ale poněvadž v kněhách městských toho není doloženo, z příčiny té Jan Zub práva a spravedlnosti k těm kleno- tuom vedle práva nemá. Než poněvadž v kšaftu Jana syna NRubinova, od práva vyššího stvr- zeného, jakož jiný statek všecek, tak i ty kle- noty Havlovi poručeny sou a odkázány: i z pří- činy té Havel právo a spravedlnost má k těm klenotuom vedle práva. Kateřina a Jan Zub se odvolávají. Dán v Kouřimi v středu. před sv. Scholastykou [9. února] léta etc. XXX. Tu my — ortele tohoto potvrzujem. Actum die Veneris post Petri et Pauli [1. července] anno 1530. (Tamtéž fol. 160.) 78. 1530, 1. července. (Mezi Jiříkem Dubinú a přípovědníky na statek Matěje sla- dovníka.) Po přečtení ortele VMtí mezi připo- vědníky Jiřík Dubina skrze přítele svého po- ručil jest mluviti, že ortel od práva vyššího jest napravený, i vedle toho ortele napraveného
486 a jiných klenotuov, kteréž sou při tomto právě, jakožto držitele statku po nebožtíkovi Svato- šovi Rubinovi otci svém pozuostalého, pravieci se k nim lepší právo a spravedlnost míti, nežli týž Havel, Jan Zub, ani kdo jiný z lidí, a to vedle kšaftu pořádného nebožky Marty Ru- binky mateře své; z kterýchžto pasuov a kle- notuov nebožtíka Jana bratra svého, za živ- nosti jeho a Jana Zuba, přípověd učinivši, vi- nila a o to konce vedle práva, až umřel, ne- měla, jakož svědomím bude se to moci ukázatí. Protož podle artykule v orteli mezi Havlem a paní Kateřinou o statek Rubinovský od práva vyššího odeslaném (a to tohoto: oč jest nesnáz za živnosti Jana Rubinova byla, jako o pásy, klenoty, peníze, a nevykonalo se to, to aby z práva propuštěno nebylo, ale konec rozsudkem práva spravedlivým vzalo), paní Kateřina praví se lepší k těm pásuom a kle- notuom právo a spravedlnost míti kšaftem svrchupsaným, nežli Havel a Jan Zub i kdo jiný, v tom žádaje za spravedlivé vedle práva opatření. Při tom Jan Zub stoje mluvil, že sem já sám s nebožtíkem Janem, pastorkem svým, za živnosti jeho o ty pásy soud jměl, a než se to vedle práva vykonalo, až jest on umřel, jakož i taková věc, tak mám za to, připsána jest, i naučení od práva vyššího o ty pásy jest přišlo. I poněvadž sem já sám toliko s Janem, pastorkem svým, o ně soud měl, a on jest umřel, žádám, že mi ty pásy z právď vydati ráčíte; bude-li mne pak kdo chtíti z čeho vi- niti, však jsem ku právu usedlý, chci každému z toho práv býti. Pakli toho učiniti neráčíte, račte mi vedle práva tomu odložení učiniti, a a já k takové potřebě chci sobě přátely zjed- nati. Proti tomu Havel dal mluviti; že on zprávu má, že jest se prve soud stal mezi Janem Zubem a Janem Rubinovým o též klenoty a pásy, i naučení o to od práva vyš- šího jest přišlo, a Jan Zub že jest se potom s nebožtíkem Janem o všecku svou spravedl- nost, kterúž by v tom statku jměl, smluvil, ne- maje se do toho statku o nic více navracovati. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: I Havel se na též naučení a nález o ty klenoty táhne a na smlúvu Jana Zuba o spravedlnost jeho. A na to potom vedeni sú svědkové. Tu my — takto jsme o tom vypověděli: Nejprve co se Kateřiny, dcery nebožtíka Svatoše Rubina, dotýče : poněvadž táž Kateřina táhne se na ty pásy a jiné klenoty kšaftem mateře své Marty Rubinky a druhé nápadem po též mateři, a táž Marta Rubinka všecku spravedlnost svú v tom statku Rubinovském sobě náležící smlu- vami svatebními Janovi Zubovi zadala jest, jakož i ortel na to učiněný a od vyššího práva odeslaný světle ukazuje, a tak ten kšaft svuoj táž Marta Rubinka těmi smluvami jest vy- zdvihla a zrušila; i z příčiny té ona Kateřina nemá práva a spravedlnosti k těm klenotuom podle práva. Co se pak Jana Zuba dotýče, poněvadž jest týž Jan Zub o všecku svou spravedlnost v tom statku Rubinovském po manželce sobě náležitou smlouvu učinil, a té smlúvy jest zápis našich kněh městských uči- něný, při kterémžto žádné výminky o též klenoty jest neučinil, ač svědky na to vede, když se ty smlúvy dály, že jest též klenoty na ten čas vymínil. Ale poněvadž v kněhách městských toho není doloženo, z příčiny té Jan Zub práva a spravedlnosti k těm kleno- tuom vedle práva nemá. Než poněvadž v kšaftu Jana syna NRubinova, od práva vyššího stvr- zeného, jakož jiný statek všecek, tak i ty kle- noty Havlovi poručeny sou a odkázány: i z pří- činy té Havel právo a spravedlnost má k těm klenotuom vedle práva. Kateřina a Jan Zub se odvolávají. Dán v Kouřimi v středu. před sv. Scholastykou [9. února] léta etc. XXX. Tu my — ortele tohoto potvrzujem. Actum die Veneris post Petri et Pauli [1. července] anno 1530. (Tamtéž fol. 160.) 78. 1530, 1. července. (Mezi Jiříkem Dubinú a přípovědníky na statek Matěje sla- dovníka.) Po přečtení ortele VMtí mezi připo- vědníky Jiřík Dubina skrze přítele svého po- ručil jest mluviti, že ortel od práva vyššího jest napravený, i vedle toho ortele napraveného
Strana 487
Kouřim (1530). pan Jiřík žádá za spravedlivé opatření, aby jemu předkem jeho vydáno bylo; nebo předkem před jinými přípovědníky přípověď jest učinil před panem purgmistrem ještě za živnosti ne- božtíka Matěje, i také před cechmistry, kteréž i k svědomí vedl; a tak jest také pořádně se- psáno, jak jest kdo přípověď učinil, i k právu vyššímu odesláno. I táhne se v tom na pamět pana purgmistra, kterýž ty časy úřad purgmi- strský držel, kterak pan Jiřík předkem u něho doma přípověď jest na též slady učinil. Proti tomu jiní přípovědníci skrze přítele svého po- ručili sú: mluviti: Slyšeti ráčíte, že týž ortel není napraven, ale tvrzen, nebo jsú jednoho dne a času a jedné hodiny zde při právě přípovědi všickni učinili na též slady a za opatření také žádali; než všickni pojednou mluviti jsou nemohli, a panu Jiříkovi pro po- ctivost, předkem aby mluvil, dopustili; než jed- noho času k právu sou přistoupili všickni, a právem všem jednoho času nález o to jest učiněn; a tak páně Jiříkova přípověď zde prv- nější při právě není, ale všech jednoho času. Také jest konec mezi nimi oto učiněn. Nebo pan Jiřík vedle nálezu a podíluov od VMtí nalezených prve podíl svuoj vzal, a když statek jiný prodán bude, toho mu též od těchto stran hájeno nebude, aby sobě předkem svuoj po- dil vzal. Tu my pamět o tom Šimona spoluradního našeho, kterýž času toho úřad purgmistrský držel, vyslyšeli sme, kteráž taková jest: Tak jest bylo, že pan Jiřík Dubina nejprve ke mně domuov jest přišel a přípověd o též slady učinil; a potom někteří z těch přípovědníkuov toho dne také sú přišli, a také na též slady připověděli se, a to ještě za živnosti Matěje bylo. A potom po smrti jeho těm všem pří- povědlníkuom jeden den od nás rok o to při právě jest složen. Protož VMtí žádáme, že nám v tom širší naučení dáti ráčíte. Dán etc. Tu my z plnosti práva při tomto v této při rozdílu naučení podle předešlého ortele toto dáváme; poněvadž se to za právo drží, 487 kdož se sám svú osobú nejprve k kterému statku připoví, že ten z toho statku nejprve má odbyt býti; a poněvadž Šimon, spoluradní váš, tu pamět jest dal, že Jiřík Dubina nejprve domuo k němu přišel, když jest purgmistrem byl, a podle něho žádný jiný: že on Dubina má své přípovědi užíti přede všemi jinými přípovědlníky, a jemu jeho dluh má nejprve zaplacen býti, a potom jiným podle pořádku. Actum fer. VI. ante Processionis M. V, [1. července] anno 1530. (Tamtéž fol. 163) 79. 1530, před 2. červencem. (Mezi Jiříkem Jenčatou a Mandalenou z jedné, a Janem Zu- bem a Janem Smolařem z strany druhé o zá- pis.) Jan Zub a Jan Smolař skrze. přítele svého obvinili jsou Jiříka Jenčatu na místě Mandaleny manželky jeho, kterýž k sobě tu při na místě jejím mocně příjal, nejprve žádavše, aby jim zápis ten čten byl, kterýž jest jim nebožtík Václav Jenčata, manžel její, na všecek statek svůj učinil v XIII kop. míš., za kteréž sú za něho slíbili k nebožtíkovi Mikulášovi Nyklovi. I čten jest; při témž k témuož zápisu poručili sú mluviti; že sú oni ji neupomínali až do této chvíle, protože sú ještě svého po- dle téhož rukojemství byli nedali; ale poněvadž jest jim již z práva spravedlivě nalezeno, aby vedle téhož rukojemství tu summu dali, i dali sou; i protož žádají, aby jim paní Magdalena, jako v statku po nebožtíkovi Václavovi Jen- čatovi pozuostalá, ten dluh zase, kterýž sú oni dali, zpravila; pakliby toho neučinila, tehdy páni Janové žádají, kteréhož by se koli statku po nebožtíkovi Václavovi Jenčatovi, prvním manželu jejím, pozuostalého doptati mohli, buď v komoře nebo kde jinde na čemžkoli, aby ho zmocnění byli. Proti tomu Jiřík Jenčata na místě manželky své, skrze přítele svého poručil jest mluviti: poněvadž jest zápis a za- dání jeho nebožtíka dobrovolné, kdež oni rukojmí se za něho postavivše, za touž summu, jestliže by on nebožtík té summy nezpravil, aby k nim o touž summu hledíno bylo, i ne- žádali sú toho zase, aby jim to nebožtík kejm
Kouřim (1530). pan Jiřík žádá za spravedlivé opatření, aby jemu předkem jeho vydáno bylo; nebo předkem před jinými přípovědníky přípověď jest učinil před panem purgmistrem ještě za živnosti ne- božtíka Matěje, i také před cechmistry, kteréž i k svědomí vedl; a tak jest také pořádně se- psáno, jak jest kdo přípověď učinil, i k právu vyššímu odesláno. I táhne se v tom na pamět pana purgmistra, kterýž ty časy úřad purgmi- strský držel, kterak pan Jiřík předkem u něho doma přípověď jest na též slady učinil. Proti tomu jiní přípovědníci skrze přítele svého po- ručili sú: mluviti: Slyšeti ráčíte, že týž ortel není napraven, ale tvrzen, nebo jsú jednoho dne a času a jedné hodiny zde při právě přípovědi všickni učinili na též slady a za opatření také žádali; než všickni pojednou mluviti jsou nemohli, a panu Jiříkovi pro po- ctivost, předkem aby mluvil, dopustili; než jed- noho času k právu sou přistoupili všickni, a právem všem jednoho času nález o to jest učiněn; a tak páně Jiříkova přípověď zde prv- nější při právě není, ale všech jednoho času. Také jest konec mezi nimi oto učiněn. Nebo pan Jiřík vedle nálezu a podíluov od VMtí nalezených prve podíl svuoj vzal, a když statek jiný prodán bude, toho mu též od těchto stran hájeno nebude, aby sobě předkem svuoj po- dil vzal. Tu my pamět o tom Šimona spoluradního našeho, kterýž času toho úřad purgmistrský držel, vyslyšeli sme, kteráž taková jest: Tak jest bylo, že pan Jiřík Dubina nejprve ke mně domuov jest přišel a přípověd o též slady učinil; a potom někteří z těch přípovědníkuov toho dne také sú přišli, a také na též slady připověděli se, a to ještě za živnosti Matěje bylo. A potom po smrti jeho těm všem pří- povědlníkuom jeden den od nás rok o to při právě jest složen. Protož VMtí žádáme, že nám v tom širší naučení dáti ráčíte. Dán etc. Tu my z plnosti práva při tomto v této při rozdílu naučení podle předešlého ortele toto dáváme; poněvadž se to za právo drží, 487 kdož se sám svú osobú nejprve k kterému statku připoví, že ten z toho statku nejprve má odbyt býti; a poněvadž Šimon, spoluradní váš, tu pamět jest dal, že Jiřík Dubina nejprve domuo k němu přišel, když jest purgmistrem byl, a podle něho žádný jiný: že on Dubina má své přípovědi užíti přede všemi jinými přípovědlníky, a jemu jeho dluh má nejprve zaplacen býti, a potom jiným podle pořádku. Actum fer. VI. ante Processionis M. V, [1. července] anno 1530. (Tamtéž fol. 163) 79. 1530, před 2. červencem. (Mezi Jiříkem Jenčatou a Mandalenou z jedné, a Janem Zu- bem a Janem Smolařem z strany druhé o zá- pis.) Jan Zub a Jan Smolař skrze. přítele svého obvinili jsou Jiříka Jenčatu na místě Mandaleny manželky jeho, kterýž k sobě tu při na místě jejím mocně příjal, nejprve žádavše, aby jim zápis ten čten byl, kterýž jest jim nebožtík Václav Jenčata, manžel její, na všecek statek svůj učinil v XIII kop. míš., za kteréž sú za něho slíbili k nebožtíkovi Mikulášovi Nyklovi. I čten jest; při témž k témuož zápisu poručili sú mluviti; že sú oni ji neupomínali až do této chvíle, protože sú ještě svého po- dle téhož rukojemství byli nedali; ale poněvadž jest jim již z práva spravedlivě nalezeno, aby vedle téhož rukojemství tu summu dali, i dali sou; i protož žádají, aby jim paní Magdalena, jako v statku po nebožtíkovi Václavovi Jen- čatovi pozuostalá, ten dluh zase, kterýž sú oni dali, zpravila; pakliby toho neučinila, tehdy páni Janové žádají, kteréhož by se koli statku po nebožtíkovi Václavovi Jenčatovi, prvním manželu jejím, pozuostalého doptati mohli, buď v komoře nebo kde jinde na čemžkoli, aby ho zmocnění byli. Proti tomu Jiřík Jenčata na místě manželky své, skrze přítele svého poručil jest mluviti: poněvadž jest zápis a za- dání jeho nebožtíka dobrovolné, kdež oni rukojmí se za něho postavivše, za touž summu, jestliže by on nebožtík té summy nezpravil, aby k nim o touž summu hledíno bylo, i ne- žádali sú toho zase, aby jim to nebožtík kejm
Strana 488
488 ujistil, k komu by o tu summu hleděti měli, než na statku jim to místo podpory ujistil, a oni sú na tom přestali; a tak že by povinnější věc byla, aby oni k statku po něm pozuostalém hleděli, a ne k manželce jeho anebo k domu, v kterémžto tento Jiřík s Magdalenou man- želkou svou sedí, kterýž jest trhem koupil a za něj platí. Pakli by jej slušně od něho kou- piti chtěli; žeby on od toho nebyl, aby jim jej prodal; než manželka jeho tak praví, že ona o tom neví, aby po nebožtíkovi jaký ta- kový statek, jako dědiny, luky, pozuostal, než ten duom, kterýž jest tento Jiřík koupil, ježto se kopa záhonuov dědiny anebo louka v něm směsknati nemuože; i tak praví, že není po- vinna zač platiti a že není z čeho; než mohli by se oni kde statku po nebožtíkovi pozuo- stalého doptati, že ona proti tomu není. A když by se jakého statku po nebožtíkovi, o němž ona neví, doptati mohli, že ona tak praví, že vedle práva k třetině téhož statku právo a spravedlnost měla by a má, poněvadž jest ne- božtík kšaftu neučinil. Tu my — takto sme vypověděli: Poně- vadž Jiřík Jenčata na místě Magdaleny, man- Zelky svó, tomu jest odepřel a odpírá, aby jaký statek anebo co takového po nebožtí- kovi Václavovi Jenčatovi dotčená Magdalena po prvním manželu svém držela, a Jan Zuba Jan Smolař ničímž sou toho podle práva ne- prokázali; aby co po nebožtíkovi Václavovi Jenéatovi pozuostalého dotčená Magdalena měla a držela: i z příčiny té on Jiřík na místě Magdaleny manželky své není jim tou žalobou povinen vedle práva; než jestliže by se kde jakého statku anebo peněz za statek po nebož- tíkovi Václavovi Jenčatovi pozuostalých doptati mohli, vedle zápisu toho jim učiněného k tomu aby hleděli, právo se jim nezavírá. Jan Zub a Jan Smolař se odvolávají. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Žofií f. II. [12. května]a. XXX. Tu my ortele tohoto potvrzujeme a nejvíce z té příčiny, poněvadž puovodové toliko holé řeči mluvili, a k těm řečem žádného pruovodu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu města Prahy: sú neprokázali, že ta vaše vejpovéd v své váze zuostati má. Actum ante Processionis b. M. V. [2. července) 1530. (Tamtéž fol. 162.) 80. 1530, 31. prosince. (Mezi Kateřinú Kozmovú a Markétú Bendovú o dluh půjčený.) Kateřina Kozmová z Chvatlin ete. skrze přítele svého poručila jest mluviti: V paměti míti rá- číte, kterak Kateřina Kozmová času předešlého postavena jest od toho jistého, kdož jest byl obstaven pro dluh nebožtíka Kozmy, prvního manžela jejího, od Markéty Bendové; i nema- jíci peněz hotových, chtěla jest jí Bendové tím, čímž má, odbýti. I vzata jest do vězení, a v něm XVII dní sedéla, az jest na rukojmě z vézení domü do dvou nedélí, aby se s Ben- dovou smluvila anebo jí tím, čímž má, odbyla. I posílala jest k ní dvakráte v těch dvou ne- délích, aby se s ní o to smluvila; než pravila, že chce, aby to právem končeno bylo. A po- něvadž pořad práva jest, že dlužník, vysedě v vězení XIIII dní a nemaje hotových peněz, aby zaplatil, odbýti má věřitele tím, čímž má; a poněvadž jest již Kozmová více nežli XIIII dní pro ten dluh v vězení vyseděla, chce Be- nedové tím, čím má, odbýti. Proti tomu Mar- kéta Benedovská skrze přítele mluvila: By měla proti tomu mnoho mluviti, není potřebí, než poněvadž jest pořádně obstavila, žádá vedle téhož obstavuňku za spravedlivé opa- tření. Také právo tak neukazuje, aby dlužník věřitele odbyl tím, čím chce, ale odbýti má ho tím, nač by věřitel jemu ukázal : a poněvadž jest jí Bendová hotových peněz L kop míš. půjčila, i též žádá, aby jí zase hotovými pe- nězi zaplatila; nebo Bendová na její statek netáhne se, než vedle práva stavného žádá za spravedlivé opatření. Neb i to by se mohlo prokázati, což se jest při právě pánuov Pra- žan přihodilo, že Machomet sladovník půjčil Magdaléné, dcefi neboztíka pana Matüse, lIIC kop peněz hotových, a ona také chtěla ho ně- kterými věcmi odbýti, a on toho nechtěl při- jíti, a ona jest rok pro ten dluh seděla, aby zaplatila, až se o zaplacení smluvila.
488 ujistil, k komu by o tu summu hleděti měli, než na statku jim to místo podpory ujistil, a oni sú na tom přestali; a tak že by povinnější věc byla, aby oni k statku po něm pozuostalém hleděli, a ne k manželce jeho anebo k domu, v kterémžto tento Jiřík s Magdalenou man- želkou svou sedí, kterýž jest trhem koupil a za něj platí. Pakli by jej slušně od něho kou- piti chtěli; žeby on od toho nebyl, aby jim jej prodal; než manželka jeho tak praví, že ona o tom neví, aby po nebožtíkovi jaký ta- kový statek, jako dědiny, luky, pozuostal, než ten duom, kterýž jest tento Jiřík koupil, ježto se kopa záhonuov dědiny anebo louka v něm směsknati nemuože; i tak praví, že není po- vinna zač platiti a že není z čeho; než mohli by se oni kde statku po nebožtíkovi pozuo- stalého doptati, že ona proti tomu není. A když by se jakého statku po nebožtíkovi, o němž ona neví, doptati mohli, že ona tak praví, že vedle práva k třetině téhož statku právo a spravedlnost měla by a má, poněvadž jest ne- božtík kšaftu neučinil. Tu my — takto sme vypověděli: Poně- vadž Jiřík Jenčata na místě Magdaleny, man- Zelky svó, tomu jest odepřel a odpírá, aby jaký statek anebo co takového po nebožtí- kovi Václavovi Jenčatovi dotčená Magdalena po prvním manželu svém držela, a Jan Zuba Jan Smolař ničímž sou toho podle práva ne- prokázali; aby co po nebožtíkovi Václavovi Jenéatovi pozuostalého dotčená Magdalena měla a držela: i z příčiny té on Jiřík na místě Magdaleny manželky své není jim tou žalobou povinen vedle práva; než jestliže by se kde jakého statku anebo peněz za statek po nebož- tíkovi Václavovi Jenčatovi pozuostalých doptati mohli, vedle zápisu toho jim učiněného k tomu aby hleděli, právo se jim nezavírá. Jan Zub a Jan Smolař se odvolávají. Dán v Kouřimi v pátek před sv. Žofií f. II. [12. května]a. XXX. Tu my ortele tohoto potvrzujeme a nejvíce z té příčiny, poněvadž puovodové toliko holé řeči mluvili, a k těm řečem žádného pruovodu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských 2 archivu města Prahy: sú neprokázali, že ta vaše vejpovéd v své váze zuostati má. Actum ante Processionis b. M. V. [2. července) 1530. (Tamtéž fol. 162.) 80. 1530, 31. prosince. (Mezi Kateřinú Kozmovú a Markétú Bendovú o dluh půjčený.) Kateřina Kozmová z Chvatlin ete. skrze přítele svého poručila jest mluviti: V paměti míti rá- číte, kterak Kateřina Kozmová času předešlého postavena jest od toho jistého, kdož jest byl obstaven pro dluh nebožtíka Kozmy, prvního manžela jejího, od Markéty Bendové; i nema- jíci peněz hotových, chtěla jest jí Bendové tím, čímž má, odbýti. I vzata jest do vězení, a v něm XVII dní sedéla, az jest na rukojmě z vézení domü do dvou nedélí, aby se s Ben- dovou smluvila anebo jí tím, čímž má, odbyla. I posílala jest k ní dvakráte v těch dvou ne- délích, aby se s ní o to smluvila; než pravila, že chce, aby to právem končeno bylo. A po- něvadž pořad práva jest, že dlužník, vysedě v vězení XIIII dní a nemaje hotových peněz, aby zaplatil, odbýti má věřitele tím, čímž má; a poněvadž jest již Kozmová více nežli XIIII dní pro ten dluh v vězení vyseděla, chce Be- nedové tím, čím má, odbýti. Proti tomu Mar- kéta Benedovská skrze přítele mluvila: By měla proti tomu mnoho mluviti, není potřebí, než poněvadž jest pořádně obstavila, žádá vedle téhož obstavuňku za spravedlivé opa- tření. Také právo tak neukazuje, aby dlužník věřitele odbyl tím, čím chce, ale odbýti má ho tím, nač by věřitel jemu ukázal : a poněvadž jest jí Bendová hotových peněz L kop míš. půjčila, i též žádá, aby jí zase hotovými pe- nězi zaplatila; nebo Bendová na její statek netáhne se, než vedle práva stavného žádá za spravedlivé opatření. Neb i to by se mohlo prokázati, což se jest při právě pánuov Pra- žan přihodilo, že Machomet sladovník půjčil Magdaléné, dcefi neboztíka pana Matüse, lIIC kop peněz hotových, a ona také chtěla ho ně- kterými věcmi odbýti, a on toho nechtěl při- jíti, a ona jest rok pro ten dluh seděla, aby zaplatila, až se o zaplacení smluvila.
Strana 489
Kouřim (1530 —1581). Tu my — o tom vypověděli: Poněvadž Kateřina Kozmová volá se na právo, že věři- tele svého, Markéty Bendové, odbýti chce tím, čím má; a právo psané jest, jestliže věřitel nalezl by u dlužníka svého jakýchžkoli věcí, pojednou za dluh svuoj má jemu to od dluž- níka za jeho dluh dáno býti; a tuto že ve dvoře Kateřiny Kozmové mohůú se svrškové a nábytkové za ten dluh Bendové naleznúti: i z příčiny té ona Kateřina Kozmová povinna jest jí Markéty Bendové svršky a nábytky svými, kteréžkoli má, odbýti za dluh její, pro kterýž se obstavuňk stal, a tomu dosti učiniti při tomto právě ve dvú nedělích pořád zběh- lých. Kateřina Kozmová se odvolává. Dán v Kouřimi v středu den Mlaďátek léta etc. XXXI. [28. prosince 1530.) Tu my k orteli vašemu takto pravíme, a jak pořádek v tom se má zachovati, z práva naučení dáváme: Poněvadž Kateřina Kozmová praví, že jiným věřitele svého, Markéty Ben- dové, odbýti nemuože, nežli statkem očitým : jestliže jí věřitel její toho věřiti chce, to jest při vuoli jeho, a nechtěl-li by věřiti, má pří- sahu učiniti, že na hotových penězích, na stříbře ani na zlatě ani na klenotech nic nemá; a když by tu věc vykonala a přísahu učinila, tehda jistec, čímž by chtěl z statku očitého věřitele svého odbýti, vuole té nemá, než má statek svuoj movitý i nemovitý všicek věřiteli svému okázati, a což sobě věřitel obíře z statku jistcova, toho má jistec postúpiti, zač do jeho suminy dosažení z téhož statku právem by od- hádáno bylo. Než poněvadž ona Markéta Ben- dová, co ste vy jí nalezli, to jest ujala a k vejpovědi vaší přistúpila, táž vejpověď a ortel mé svuoj průchod míti a ona má při tom zuostavena byti etc. Actum feriis Syl- vestri p, [— 31. prosince 1530] 1531. (Tam- též fol. 166). 81. 1531, 23. kvétna. (Mezi panem Divi- $em Slavatü a lidmi pánwov Zajimaëuov etc. o stavuňk.) Pan Michal Slavata z Chlumu a z Košumberga žalobu jest učinil na lidi pá- Archiv Český XXVI. 489 nuov Zajimatuov moravských, pana Karla a pana Sezimy z Kumstatu, slovy těmito; kdež času předešlého lidé pánuov Zajímačuov byli sou obstaveni pod klášterem od pana Michala Slavaty pro dluhy JMti povinné, i podáni sou na právo Sázavské a uručeni od rychtáře Sá- zavského k stání i dostání na témž právě Sá- zavském na den určený pod základ XXV kop gr. čes. I majíce sobě den složený na právě v Sázavě, i nestáli jsou na ten den při tom právě, a tak základ JMti pánu propadli XXV kop gr., poněvadž jest ortel zřetedlný při právě VMti o to učiněný, že základ tomu ná- leží, proti komu se urukuje. I JMti pán roz- kázal jest zde při právě pro ten základ obsta- viti, i vedle téhož stavuňku žádá za opatření, aby JMti ten základ propadený dán byl. Proti tomu lidé pánuov Zajímačuov po- ruëili mluviti, že oni tomu odpírají, aby ten stavuňk stal se na právě Sázavském, nebo se jest stal v krčmě pod klášterem, a kdež sú obstaveni a uručeni tu pod klášterem v těch krčmách, tu jsú stáli na den složený až do západu slunce; a tak praví, že sou základu nepropadli. Původ: snad jste nedorozuměli, jak jest prožalováno, čili jste nedoslechli? Však jest mluveno, Ze sou obstaveni mezi krémami pod klášterem rychtářem Sázavským, ježto tu práva není, než ty krčmy od starodávna ná- ležely sou ku právu Sázavskému, a tu jsúce od rychtáře Sázavského uručeni, aby na den určitý na právě Sázavském stáli; i nestáli sou, a tak základ propadli, ježto právo až do ve- čera bylo jest vosazeno. Odpor: poněvadž mezi těmi krčmami pod klášterem práva ob- obzvláštně není, proč sú pak tu obstaveni, když práva není? Ale jináče se to najde a prokáže, že jest tu jiné právo pod klášterem, obzvláštní, a v Sázavě jiné. Původ: to se svě- domím prokáže, že ty krčmy od starodávna náležejí ku právu Sázavskému, a proto jest tu obstaveno a do Sázavy na právo podáno. V pátek pak před Zvěstováním P. M. [24. bř.] pan Michal Slavata skrze přítele vedle žaloby zašlé 62
Kouřim (1530 —1581). Tu my — o tom vypověděli: Poněvadž Kateřina Kozmová volá se na právo, že věři- tele svého, Markéty Bendové, odbýti chce tím, čím má; a právo psané jest, jestliže věřitel nalezl by u dlužníka svého jakýchžkoli věcí, pojednou za dluh svuoj má jemu to od dluž- níka za jeho dluh dáno býti; a tuto že ve dvoře Kateřiny Kozmové mohůú se svrškové a nábytkové za ten dluh Bendové naleznúti: i z příčiny té ona Kateřina Kozmová povinna jest jí Markéty Bendové svršky a nábytky svými, kteréžkoli má, odbýti za dluh její, pro kterýž se obstavuňk stal, a tomu dosti učiniti při tomto právě ve dvú nedělích pořád zběh- lých. Kateřina Kozmová se odvolává. Dán v Kouřimi v středu den Mlaďátek léta etc. XXXI. [28. prosince 1530.) Tu my k orteli vašemu takto pravíme, a jak pořádek v tom se má zachovati, z práva naučení dáváme: Poněvadž Kateřina Kozmová praví, že jiným věřitele svého, Markéty Ben- dové, odbýti nemuože, nežli statkem očitým : jestliže jí věřitel její toho věřiti chce, to jest při vuoli jeho, a nechtěl-li by věřiti, má pří- sahu učiniti, že na hotových penězích, na stříbře ani na zlatě ani na klenotech nic nemá; a když by tu věc vykonala a přísahu učinila, tehda jistec, čímž by chtěl z statku očitého věřitele svého odbýti, vuole té nemá, než má statek svuoj movitý i nemovitý všicek věřiteli svému okázati, a což sobě věřitel obíře z statku jistcova, toho má jistec postúpiti, zač do jeho suminy dosažení z téhož statku právem by od- hádáno bylo. Než poněvadž ona Markéta Ben- dová, co ste vy jí nalezli, to jest ujala a k vejpovědi vaší přistúpila, táž vejpověď a ortel mé svuoj průchod míti a ona má při tom zuostavena byti etc. Actum feriis Syl- vestri p, [— 31. prosince 1530] 1531. (Tam- též fol. 166). 81. 1531, 23. kvétna. (Mezi panem Divi- $em Slavatü a lidmi pánwov Zajimaëuov etc. o stavuňk.) Pan Michal Slavata z Chlumu a z Košumberga žalobu jest učinil na lidi pá- Archiv Český XXVI. 489 nuov Zajimatuov moravských, pana Karla a pana Sezimy z Kumstatu, slovy těmito; kdež času předešlého lidé pánuov Zajímačuov byli sou obstaveni pod klášterem od pana Michala Slavaty pro dluhy JMti povinné, i podáni sou na právo Sázavské a uručeni od rychtáře Sá- zavského k stání i dostání na témž právě Sá- zavském na den určený pod základ XXV kop gr. čes. I majíce sobě den složený na právě v Sázavě, i nestáli jsou na ten den při tom právě, a tak základ JMti pánu propadli XXV kop gr., poněvadž jest ortel zřetedlný při právě VMti o to učiněný, že základ tomu ná- leží, proti komu se urukuje. I JMti pán roz- kázal jest zde při právě pro ten základ obsta- viti, i vedle téhož stavuňku žádá za opatření, aby JMti ten základ propadený dán byl. Proti tomu lidé pánuov Zajímačuov po- ruëili mluviti, že oni tomu odpírají, aby ten stavuňk stal se na právě Sázavském, nebo se jest stal v krčmě pod klášterem, a kdež sú obstaveni a uručeni tu pod klášterem v těch krčmách, tu jsú stáli na den složený až do západu slunce; a tak praví, že sou základu nepropadli. Původ: snad jste nedorozuměli, jak jest prožalováno, čili jste nedoslechli? Však jest mluveno, Ze sou obstaveni mezi krémami pod klášterem rychtářem Sázavským, ježto tu práva není, než ty krčmy od starodávna ná- ležely sou ku právu Sázavskému, a tu jsúce od rychtáře Sázavského uručeni, aby na den určitý na právě Sázavském stáli; i nestáli sou, a tak základ propadli, ježto právo až do ve- čera bylo jest vosazeno. Odpor: poněvadž mezi těmi krčmami pod klášterem práva ob- obzvláštně není, proč sú pak tu obstaveni, když práva není? Ale jináče se to najde a prokáže, že jest tu jiné právo pod klášterem, obzvláštní, a v Sázavě jiné. Původ: to se svě- domím prokáže, že ty krčmy od starodávna náležejí ku právu Sázavskému, a proto jest tu obstaveno a do Sázavy na právo podáno. V pátek pak před Zvěstováním P. M. [24. bř.] pan Michal Slavata skrze přítele vedle žaloby zašlé 62
Strana 490
490 žádal za spravedlivé opatření, aby základ pro- padený od lidí pánuov Zajímačuov JMti byl složen. Tu my slyševše, takto jsme mezi nimi vypo- věděli: Poněvadž lidé JMtí pánuov Zajímačuov to jsú vedle práva odvedli, že o ten stavuňk pod klášterem sv. Prokopa zběhlý nejsou k stání a dostání ku právu do Sázavy podáni a uručeni, ale tu pod klášterem, kdež jsú ob- stavení: byli, jsúce k stání i dostání uručeni, že jsú na dni sobě složené stáli i dostáli: i z příčiny té JMti panu Michalovi Slavatovi toho základu, pro kterýž jest na tomto právě obstaveno, jsú nepropadli. Michal Slavata od- volává se. Dáu v Kouřimi v úterý po Zvě- stování P. M. 28. března léta Páně etc. XXXI. Tu my ortele tohoto — potvrzujem. Actum fer. III. ante. Urbanum [23. kvétna] 1531. (Tamtéz fol. 167.) 82. 1531, 5. srpna. (Mezi Tomásem Trékou a Ondřejem Nyklem.) Tomáš Trčka, spolu ra- dní náš, na místě Markéty manželky své, skrze přítele svého poručil jest mluviti slovy těmito: Jakož znáti ráčíte, že jest kšaft pře- dešlý učiněný nebožtíkem Pavlem Chladem, bratrem paní Markéty a Ondřeje Nykle, i po sinrti téhož Pavla Chlada pozval jest pan On- dřej Nykl v místo toto před právo sestry své, paní Markéty; a ona jest nevěděla, proč jest sem v toto místo před právo povolána, a když jest čten ten kšaft Pavla Chlada, že jest jemu hned místa nedala a ještě nedává a praví, že jest nepořádný z příčin těch: když jest týž nebožtík Pavel Chlad nemocí byl obtížen, že jest pan Ondřej Nykl k němu úkladně přišel, a lestně vnuknutí dával, kterak ten kšaft má činiti; aby z toho statku žádnému z přátel nic neučinil nežli jemu, při tom nepamatuje ani na paní Markétu, sestru svú, aby jí také z toho učinil, než sám sebe toliko zvelebuje a dobrodiní svá, kteráž jest jemu činil, před- kládaje, a k tomu jeho nezbedně potahuje, aby mu ten statek poručil, aspoň pro dítky, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: že má poň patero dítek; i to mluvě a sestru svou potupuje, že jest otce našeho i nás o sta- tek připravovala, a tak aby jí nic neporučil; pakli bude co chtíti, aby dosti málo jí po- ručil. I toto mluvě: Ze má táž sestra naše manžela svého ne z rodu našeho, ale odjinud, a jedinké dítě mají, a tak kdyby ona umřela a dítě, že statek z nás přátel sejde a na muože jejího přijde. A boje se, aby žádný jeho úmyslu nebožtíka z toho, jakž jest ho nemocí obklí- čeného navedl, nesvedl, ihned, jakž zpráva o tom jest, ku panu purgmistrovi šel, a ne- nalezái ho doma, i vzal jest na sebe úřad purgmistrský, kterýž jest jemu na ten čas po- ručen nebyl, i rozkázal jest po služebníku dvěma pánuom a písaři k němu jíti, pravě, že jest pan purgmistr jim jíti k němu roz- kázal. Na pana purgmistra toho jest nevznesl, aby pány k tomu vyslal, kteříž by voleni byli. Také i z přátel svých některé k tomu vyslal, boje se, aby, jakž jest ho navedl, z toho jeho nesrazili. A tak poněvadž jest to bez povolení p. purgmistra učinil a k němu vyslal, že jest ten kšaft nepořádně učiněn. Také že jest týž nebožtík Pavel Chlad, bratr její, paní Markétě krávy dal za živnosti své; a pan Ondřej týmž kšaftem dáti jí jich nedá (!) a nechce; a právo psané jest, kdož komu co dobrovolně dá, že toho potom jinému dáti nemuože, ani o tom kšaftovati. A poněvadž pan Ondřej týmž kša- ftem na to se táhne, i také tou příčinou ten kšaft jest nepořádný, jestli jest v něm o těch kravách kšaftováno. Také týž Pavel Chlad seznav sám úklad páně Ondřejuov a poslav pro paní Markétu, to jest jí oznámil, jak jest kšaftoval, a že jest ho na to Ondřej Nykl navedl, aby tak kšaftoval a jemu poručil, a sestře své nic, než toliko to, jakž jest ksaftoval ; to jemu týž Ondřej Nykl předkládaje, že pro něho mnoho přátelství činí, a že toho týž Chlad, obávaje se, jestli by vedle vuole jeho toho neučinil a pám Buoh ho pozdravil, žeby od něho nelibost měl; a tak -že jest týž Chlad kšaftovati vedle vuole Ondřeje Nykle 'musil,
490 žádal za spravedlivé opatření, aby základ pro- padený od lidí pánuov Zajímačuov JMti byl složen. Tu my slyševše, takto jsme mezi nimi vypo- věděli: Poněvadž lidé JMtí pánuov Zajímačuov to jsú vedle práva odvedli, že o ten stavuňk pod klášterem sv. Prokopa zběhlý nejsou k stání a dostání ku právu do Sázavy podáni a uručeni, ale tu pod klášterem, kdež jsú ob- stavení: byli, jsúce k stání i dostání uručeni, že jsú na dni sobě složené stáli i dostáli: i z příčiny té JMti panu Michalovi Slavatovi toho základu, pro kterýž jest na tomto právě obstaveno, jsú nepropadli. Michal Slavata od- volává se. Dáu v Kouřimi v úterý po Zvě- stování P. M. 28. března léta Páně etc. XXXI. Tu my ortele tohoto — potvrzujem. Actum fer. III. ante. Urbanum [23. kvétna] 1531. (Tamtéz fol. 167.) 82. 1531, 5. srpna. (Mezi Tomásem Trékou a Ondřejem Nyklem.) Tomáš Trčka, spolu ra- dní náš, na místě Markéty manželky své, skrze přítele svého poručil jest mluviti slovy těmito: Jakož znáti ráčíte, že jest kšaft pře- dešlý učiněný nebožtíkem Pavlem Chladem, bratrem paní Markéty a Ondřeje Nykle, i po sinrti téhož Pavla Chlada pozval jest pan On- dřej Nykl v místo toto před právo sestry své, paní Markéty; a ona jest nevěděla, proč jest sem v toto místo před právo povolána, a když jest čten ten kšaft Pavla Chlada, že jest jemu hned místa nedala a ještě nedává a praví, že jest nepořádný z příčin těch: když jest týž nebožtík Pavel Chlad nemocí byl obtížen, že jest pan Ondřej Nykl k němu úkladně přišel, a lestně vnuknutí dával, kterak ten kšaft má činiti; aby z toho statku žádnému z přátel nic neučinil nežli jemu, při tom nepamatuje ani na paní Markétu, sestru svú, aby jí také z toho učinil, než sám sebe toliko zvelebuje a dobrodiní svá, kteráž jest jemu činil, před- kládaje, a k tomu jeho nezbedně potahuje, aby mu ten statek poručil, aspoň pro dítky, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: že má poň patero dítek; i to mluvě a sestru svou potupuje, že jest otce našeho i nás o sta- tek připravovala, a tak aby jí nic neporučil; pakli bude co chtíti, aby dosti málo jí po- ručil. I toto mluvě: Ze má táž sestra naše manžela svého ne z rodu našeho, ale odjinud, a jedinké dítě mají, a tak kdyby ona umřela a dítě, že statek z nás přátel sejde a na muože jejího přijde. A boje se, aby žádný jeho úmyslu nebožtíka z toho, jakž jest ho nemocí obklí- čeného navedl, nesvedl, ihned, jakž zpráva o tom jest, ku panu purgmistrovi šel, a ne- nalezái ho doma, i vzal jest na sebe úřad purgmistrský, kterýž jest jemu na ten čas po- ručen nebyl, i rozkázal jest po služebníku dvěma pánuom a písaři k němu jíti, pravě, že jest pan purgmistr jim jíti k němu roz- kázal. Na pana purgmistra toho jest nevznesl, aby pány k tomu vyslal, kteříž by voleni byli. Také i z přátel svých některé k tomu vyslal, boje se, aby, jakž jest ho navedl, z toho jeho nesrazili. A tak poněvadž jest to bez povolení p. purgmistra učinil a k němu vyslal, že jest ten kšaft nepořádně učiněn. Také že jest týž nebožtík Pavel Chlad, bratr její, paní Markétě krávy dal za živnosti své; a pan Ondřej týmž kšaftem dáti jí jich nedá (!) a nechce; a právo psané jest, kdož komu co dobrovolně dá, že toho potom jinému dáti nemuože, ani o tom kšaftovati. A poněvadž pan Ondřej týmž kša- ftem na to se táhne, i také tou příčinou ten kšaft jest nepořádný, jestli jest v něm o těch kravách kšaftováno. Také týž Pavel Chlad seznav sám úklad páně Ondřejuov a poslav pro paní Markétu, to jest jí oznámil, jak jest kšaftoval, a že jest ho na to Ondřej Nykl navedl, aby tak kšaftoval a jemu poručil, a sestře své nic, než toliko to, jakž jest ksaftoval ; to jemu týž Ondřej Nykl předkládaje, že pro něho mnoho přátelství činí, a že toho týž Chlad, obávaje se, jestli by vedle vuole jeho toho neučinil a pám Buoh ho pozdravil, žeby od něho nelibost měl; a tak -že jest týž Chlad kšaftovati vedle vuole Ondřeje Nykle 'musil,
Strana 491
Kouřim (1531). jakž jest ho navedl. I to kdež paní Martě týž Chlad mluvil : jestliže na mne pán Buoh těžší nemoc dopustí, přijdiž, že já tobě ještě víc učiniti chci. Jakož pak potom kšaftu když obtížnost na něm byla, k němu jest přišla, a on jest pro některé sousedy i radní poslal a před nimi jí více, nežli v kšaftu položeno jest, poručil. A když jest ona chtěla, aby ku panu purgmistrovi poslal, aby dva pány k němu vyslal: i pověděl nebožtík, že jest nepotřebí, že jest statek muoj a já mám vuoli, komu co chci poručiti; také že jest noc, kterak by se ku p. purgmistrovi tloukli. Také že jest po- slednější to poručenství, nežli ten kšaft, před těmi sousedy dobrými učinil; a právo jest, že jeden kolikrát chce muože kšaftovati a vuoli svou proměniti, a k poslednější vuoli člověka patříno vedle práva býti má; a tak kšaft a poručenství poslednější platnější jest nežli první, a tak tehdy poručenstvím tím posled- nějším nebožtík Pavel Chlad umořil jest ten kšaft, kterýž nepořádný jest z příčin ozná- mených. A že jest také zde před právem dobrovolně pan Ondřej k tomu se svolil, což- koli nad ten kšaft výše paní Markéta sobě daného a poručeného od téhož Pavla Chlada prokáže, že tomu místo dáví, aby toho užila. I paní Markéta žádá, aby ti svědkové vedení čteni byli, a což se jimi prokáže, na to se předkem vedle téhož svolení páně Ondřejova táhne, a potom na polovici všeho statku po nebož- tíkovi Pavlu Chladovi bratru jich pozuostalého, a v tom žádá za spravedlivé vedle práva opa- tření. Proti tomu Ondřej Nykl dal mluviti: Žaloba, kteráž jest velmi obšírná prošla, aby se měla všecka opakovati, není potřebí; než kdež mezi jiným toho se dokládá, že jest kšaft nepořádný a duotky na pana Ondřeje, žeby lestně něco jednati měl, ježto on tak praví: že sa zde rodilý a pod právem usedlý, vždycky jest se tak choval, jako na dobrého záleží, ne- daje toho žádnému napřed; a když toho čas bude, že i na ty duotky p. Ondřej chce se po- 491 hleděti. Než na tento čas kdež mluví, že jest kšaft nepořádný, k tomu poručil jest promlu- viti na odpor pravě: že jest ten kšaft pořádný, nebo vedle obyčeje a řádu města tohoto sta- robylého a zvyklého učiněný; že sú dva pří- sežní u něho byli, a třetí písař též přísežný, a tak jest se pořádně stal; ježto když se tomu někdy na odpor stalo, že sú dva nepřísežní sousedé u kšaftu byli, že jemu místo dáváno není a ještě ti sousedé proto jsou trestáni ; ale p. Ondřej že jest nic scestně neučinil a při tom kšaftu nebyl, nežli dva přísežní a písař též příšežný, jakž jest oznámeno; a tak jest kšaft pořádně vedle obyčeje města tohoto učiněný. Také že sou p. Tomáš s paní Markétou při vyhlášení kšaftu byli a jemu sou místo dali, toliko se hlásili a táhli výše nad ten kšaft na pět krav a zahradu s stodolou; a týž kšaft stvrzen jest, toliko na smlúvu je podavše o to, což jest na při bylo, jako o krávy, za- hradu s stodolou. Tak i tím se prokazuje, že jest ten kšaft stvrzen, že sou p. Tomáš s paní Markétou na ten kšaft polovici šatuov a cíno- vého nádobí vzali; ježto VMt ráčivše uznati, že jest tomu kšaftu místo dáno, toliko o ty krávy, zahradu s stodolou žeby na rozepři bylo, ráčily ste dva pány k tomu vydati, aby vedle téhož kšaftu o šaty a cínové nádobí je podě- lili; pověděvše, aby svrchky v tom domě ani ničímž hýbáno nebylo, ale to aby p. Ondřej vedle téhož kšaftu opatroval jako své. Také jest i panu Ondřejovi ten kšaft vypsaný od práva vydán, ježto se kšaftové vypsaní od práva nevydávají nežli tvrzení, jako i tento tvrzený jest jemu vypsaný vydán; a p. Ondřej vedle téhož kšaftu některú summu lidem v témž kšaftu odkázanou již jest vydal a vydávati bude. Také jest nebožtík Pavel Chlad těm pánuom, kteří sú k němu na kšaft přišli, dě- koval, že sú na žádost jeho k němu přišli. A když všickní ven vyšli i pan Ondřej, nebo při tom jest nebyl, když kšaftoval, aby ho nač lestně vísti jměl, tu jest nebožtík Pavel raditi, a dále, pokudž mu se bude viděti, i o ně | Chlad před těmi pány a písařem samými kšaft 62*
Kouřim (1531). jakž jest ho navedl. I to kdež paní Martě týž Chlad mluvil : jestliže na mne pán Buoh těžší nemoc dopustí, přijdiž, že já tobě ještě víc učiniti chci. Jakož pak potom kšaftu když obtížnost na něm byla, k němu jest přišla, a on jest pro některé sousedy i radní poslal a před nimi jí více, nežli v kšaftu položeno jest, poručil. A když jest ona chtěla, aby ku panu purgmistrovi poslal, aby dva pány k němu vyslal: i pověděl nebožtík, že jest nepotřebí, že jest statek muoj a já mám vuoli, komu co chci poručiti; také že jest noc, kterak by se ku p. purgmistrovi tloukli. Také že jest po- slednější to poručenství, nežli ten kšaft, před těmi sousedy dobrými učinil; a právo jest, že jeden kolikrát chce muože kšaftovati a vuoli svou proměniti, a k poslednější vuoli člověka patříno vedle práva býti má; a tak kšaft a poručenství poslednější platnější jest nežli první, a tak tehdy poručenstvím tím posled- nějším nebožtík Pavel Chlad umořil jest ten kšaft, kterýž nepořádný jest z příčin ozná- mených. A že jest také zde před právem dobrovolně pan Ondřej k tomu se svolil, což- koli nad ten kšaft výše paní Markéta sobě daného a poručeného od téhož Pavla Chlada prokáže, že tomu místo dáví, aby toho užila. I paní Markéta žádá, aby ti svědkové vedení čteni byli, a což se jimi prokáže, na to se předkem vedle téhož svolení páně Ondřejova táhne, a potom na polovici všeho statku po nebož- tíkovi Pavlu Chladovi bratru jich pozuostalého, a v tom žádá za spravedlivé vedle práva opa- tření. Proti tomu Ondřej Nykl dal mluviti: Žaloba, kteráž jest velmi obšírná prošla, aby se měla všecka opakovati, není potřebí; než kdež mezi jiným toho se dokládá, že jest kšaft nepořádný a duotky na pana Ondřeje, žeby lestně něco jednati měl, ježto on tak praví: že sa zde rodilý a pod právem usedlý, vždycky jest se tak choval, jako na dobrého záleží, ne- daje toho žádnému napřed; a když toho čas bude, že i na ty duotky p. Ondřej chce se po- 491 hleděti. Než na tento čas kdež mluví, že jest kšaft nepořádný, k tomu poručil jest promlu- viti na odpor pravě: že jest ten kšaft pořádný, nebo vedle obyčeje a řádu města tohoto sta- robylého a zvyklého učiněný; že sú dva pří- sežní u něho byli, a třetí písař též přísežný, a tak jest se pořádně stal; ježto když se tomu někdy na odpor stalo, že sú dva nepřísežní sousedé u kšaftu byli, že jemu místo dáváno není a ještě ti sousedé proto jsou trestáni ; ale p. Ondřej že jest nic scestně neučinil a při tom kšaftu nebyl, nežli dva přísežní a písař též příšežný, jakž jest oznámeno; a tak jest kšaft pořádně vedle obyčeje města tohoto učiněný. Také že sou p. Tomáš s paní Markétou při vyhlášení kšaftu byli a jemu sou místo dali, toliko se hlásili a táhli výše nad ten kšaft na pět krav a zahradu s stodolou; a týž kšaft stvrzen jest, toliko na smlúvu je podavše o to, což jest na při bylo, jako o krávy, za- hradu s stodolou. Tak i tím se prokazuje, že jest ten kšaft stvrzen, že sou p. Tomáš s paní Markétou na ten kšaft polovici šatuov a cíno- vého nádobí vzali; ježto VMt ráčivše uznati, že jest tomu kšaftu místo dáno, toliko o ty krávy, zahradu s stodolou žeby na rozepři bylo, ráčily ste dva pány k tomu vydati, aby vedle téhož kšaftu o šaty a cínové nádobí je podě- lili; pověděvše, aby svrchky v tom domě ani ničímž hýbáno nebylo, ale to aby p. Ondřej vedle téhož kšaftu opatroval jako své. Také jest i panu Ondřejovi ten kšaft vypsaný od práva vydán, ježto se kšaftové vypsaní od práva nevydávají nežli tvrzení, jako i tento tvrzený jest jemu vypsaný vydán; a p. Ondřej vedle téhož kšaftu některú summu lidem v témž kšaftu odkázanou již jest vydal a vydávati bude. Také jest nebožtík Pavel Chlad těm pánuom, kteří sú k němu na kšaft přišli, dě- koval, že sú na žádost jeho k němu přišli. A když všickní ven vyšli i pan Ondřej, nebo při tom jest nebyl, když kšaftoval, aby ho nač lestně vísti jměl, tu jest nebožtík Pavel raditi, a dále, pokudž mu se bude viděti, i o ně | Chlad před těmi pány a písařem samými kšaft 62*
Strana 492
492 ten udělal a nic nepořádného při tom jest ne- učinil, jako spíše při tom jest učinil, když nočně poručenství to jest dělal, již nemaje rozumu tak dobrého a paměti, jako jest měl, když jest ten kšaft dělal; a tak tehdy ten kšaft pořádně jest učinil před dvěma přísež- nými a písařem též přísežným. Tu my slyševše takto sme vypověděli: Poněvadž se to dostatečně svědky vedle práva prokazuje, že kšaft řádný od Pavla Chlada jest učiněn, vedle kteréhož Ondřej Nykl v tom se jest dobrovolně sám před právem svolil, což Markéta Trčková, sestra jeho, prokázala, žeby jí mimo ten kšaft od nebožtíka Pavla Chlada výše co přidáno bylo, nadto což jest v kšaftu jeho postaveno, aby jí od něho vy- dáno bylo, že jí toho užiti dáti chce; a Mar- kéta Trčková že jest to dostatečně prokázala, že jest jí pět krav, zahrada a stodola a jedny včely od nebožtíka Pavla Chlada mimo kšaft dáno: i z příčivy té týž Ondřej Nykl vedle podvolení svého povinen jest jí Markétě Trč- kové tu zahradu s stodolou, jedny včely a krávy po témž Cbladovi pozuostalé nad ten kšaft dáti; než co se obilé v té stodole po témž Chladovi pozuostalého dotýče, že jest toho Markéta Trčková neprokázala, aby jí od Pavla Chlada dáno bylo, i z příčiny té Ondřej Nykl není povinen jí Markétě Trčkové vedle práva toho obilé vydati. Oboji strana se odvolali. Dán v Kouřimi v středu před sv. Urbanem [24. května] 1. XXXI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum sabbato die ante papam Sixtum [5. srpna] a. 1531. (Tamtéz fol. 168.) 83. 1531, 22. září. (Mezi Matoušem z Ko- berovic a Zigmundem Bílkem.) Zigmund Bílek, konšel radní náš, obvinil jest p. Matúše z Ko- berovic, staršího a hospodáře města našeho, skrze přítele svého slovy těmito: že p. Matúš věda o tom dobře, že jest Zigmund poruč- níkem učiněn od nebožtíka Jíry šafáře, a VMt že jste toho s něho sníti neráčili, aby on toho statku neopatroval, pokudž by přiná- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: leželo; i chtěl jest tak učiniti; a ten staťek té vdově a sirotku opatrovati vedle žádosti téhož nebožtíka Jiříka do času, jakž by při- náleželo a jakž cedule smluvní ukazují. I když jest přišel do dvora, tehdy pan Matúš nejprve sám jest se na něj s tesákem, chtěje ho bíti, potrhl, a Celedi jej biti a ven z dvoru vyhnati rozkázal a dvuor po něm zavříti. A když mlat- cuom jej bíti kázal, a oni uznavše nevinu Zigmundovu jeho sú zanechali, a když Zig- mund domuovy šel, p. Matúš vyjedši na pole, i půjčil čeledi koně a honiti ho s zbrojí kázal po svobodný silnici královský až sem k městu, a jíti ho, bíti, a snad i zabíti; a ne proto, aby ho k právu hnali, ale aby ho bili, jakž jest povědíno. Ale p. Zigmund přátelskými slovy jest jich odbyl. Též i k p. Matúšovi přátel- skými slovy že jest mluvil, aby toho zanechal a mocí na něho nesáhal, jestliže by jemu co proti právu učinil, že chce s ním pod právo jíti a jemu práv býti. Ale pan Matúš přes to kázal jest ho jímati a bíti; a také nedá jemu vedle též vuole kšaftovní téhož nebožtíka Jíry statku toho, též vdově a sirotku do času, jakž cedule řezané ukazují, opatrovati, ale zámky u komor vytahal, klíče vzal a některé věci z komor pobral, i čeleď nékterd zahnal a mocí a pyšně do statku vkročil; a což té vdově a sirotku nad to, jakž cedule vyměřuje, pozuosta- lého náleží, panu Zigmundovi opatrovati ne- dá. I vtom ve všem p. Zigmund žádá za spravedlivé opatření. Proti tomu p. Matúš příteli svému poručil jest mluviti: kdež jest Zigmupd Bílek prožaloval, žeby ho p. Matúš velel bíti a zabíti; a sám s tesákem Ze jest se na něj potrhal a mocí do statku vkročil, jakž táž žaloba v sobě obsahuje, i k té žalobě toto p. Matúš poručil jest promluviti: nejprve co se toho prožalování dotýče, žeby ho pan Matúš velel bíti a zabíti; a mocí do statku žeby vkročil, ježto on tomu všemu odpírá a tak praví, že jest statek ten svobodný Havluov, a ne sirotčí, trhem koupil k svému vlastnímu držení a zápisem knčh městských trh stvr-
492 ten udělal a nic nepořádného při tom jest ne- učinil, jako spíše při tom jest učinil, když nočně poručenství to jest dělal, již nemaje rozumu tak dobrého a paměti, jako jest měl, když jest ten kšaft dělal; a tak tehdy ten kšaft pořádně jest učinil před dvěma přísež- nými a písařem též přísežným. Tu my slyševše takto sme vypověděli: Poněvadž se to dostatečně svědky vedle práva prokazuje, že kšaft řádný od Pavla Chlada jest učiněn, vedle kteréhož Ondřej Nykl v tom se jest dobrovolně sám před právem svolil, což Markéta Trčková, sestra jeho, prokázala, žeby jí mimo ten kšaft od nebožtíka Pavla Chlada výše co přidáno bylo, nadto což jest v kšaftu jeho postaveno, aby jí od něho vy- dáno bylo, že jí toho užiti dáti chce; a Mar- kéta Trčková že jest to dostatečně prokázala, že jest jí pět krav, zahrada a stodola a jedny včely od nebožtíka Pavla Chlada mimo kšaft dáno: i z příčivy té týž Ondřej Nykl vedle podvolení svého povinen jest jí Markétě Trč- kové tu zahradu s stodolou, jedny včely a krávy po témž Cbladovi pozuostalé nad ten kšaft dáti; než co se obilé v té stodole po témž Chladovi pozuostalého dotýče, že jest toho Markéta Trčková neprokázala, aby jí od Pavla Chlada dáno bylo, i z příčiny té Ondřej Nykl není povinen jí Markétě Trčkové vedle práva toho obilé vydati. Oboji strana se odvolali. Dán v Kouřimi v středu před sv. Urbanem [24. května] 1. XXXI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum sabbato die ante papam Sixtum [5. srpna] a. 1531. (Tamtéz fol. 168.) 83. 1531, 22. září. (Mezi Matoušem z Ko- berovic a Zigmundem Bílkem.) Zigmund Bílek, konšel radní náš, obvinil jest p. Matúše z Ko- berovic, staršího a hospodáře města našeho, skrze přítele svého slovy těmito: že p. Matúš věda o tom dobře, že jest Zigmund poruč- níkem učiněn od nebožtíka Jíry šafáře, a VMt že jste toho s něho sníti neráčili, aby on toho statku neopatroval, pokudž by přiná- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: leželo; i chtěl jest tak učiniti; a ten staťek té vdově a sirotku opatrovati vedle žádosti téhož nebožtíka Jiříka do času, jakž by při- náleželo a jakž cedule smluvní ukazují. I když jest přišel do dvora, tehdy pan Matúš nejprve sám jest se na něj s tesákem, chtěje ho bíti, potrhl, a Celedi jej biti a ven z dvoru vyhnati rozkázal a dvuor po něm zavříti. A když mlat- cuom jej bíti kázal, a oni uznavše nevinu Zigmundovu jeho sú zanechali, a když Zig- mund domuovy šel, p. Matúš vyjedši na pole, i půjčil čeledi koně a honiti ho s zbrojí kázal po svobodný silnici královský až sem k městu, a jíti ho, bíti, a snad i zabíti; a ne proto, aby ho k právu hnali, ale aby ho bili, jakž jest povědíno. Ale p. Zigmund přátelskými slovy jest jich odbyl. Též i k p. Matúšovi přátel- skými slovy že jest mluvil, aby toho zanechal a mocí na něho nesáhal, jestliže by jemu co proti právu učinil, že chce s ním pod právo jíti a jemu práv býti. Ale pan Matúš přes to kázal jest ho jímati a bíti; a také nedá jemu vedle též vuole kšaftovní téhož nebožtíka Jíry statku toho, též vdově a sirotku do času, jakž cedule řezané ukazují, opatrovati, ale zámky u komor vytahal, klíče vzal a některé věci z komor pobral, i čeleď nékterd zahnal a mocí a pyšně do statku vkročil; a což té vdově a sirotku nad to, jakž cedule vyměřuje, pozuosta- lého náleží, panu Zigmundovi opatrovati ne- dá. I vtom ve všem p. Zigmund žádá za spravedlivé opatření. Proti tomu p. Matúš příteli svému poručil jest mluviti: kdež jest Zigmupd Bílek prožaloval, žeby ho p. Matúš velel bíti a zabíti; a sám s tesákem Ze jest se na něj potrhal a mocí do statku vkročil, jakž táž žaloba v sobě obsahuje, i k té žalobě toto p. Matúš poručil jest promluviti: nejprve co se toho prožalování dotýče, žeby ho pan Matúš velel bíti a zabíti; a mocí do statku žeby vkročil, ježto on tomu všemu odpírá a tak praví, že jest statek ten svobodný Havluov, a ne sirotčí, trhem koupil k svému vlastnímu držení a zápisem knčh městských trh stvr-
Strana 493
Kouřim (1581— 1532). zený má, a Zigmund Bílek že jest jemu do něho vkročil, a s vozem nebo se dvěma při- jel, a některé věci z něho na voze, i právem zapověděné, jako vlnu, vzal; v tom táhna se na ps+mět Jakuba Kantora, úřad purgmistrsky držícího, kterýž oznámil, že jest rozkázání učinil Zigmundovi Bílkovi, aby tou vlnou ne- hýbal. Kdež pak mluví, žeby nad tím statkem Zigmund Bílek poručníkem byl, pan Matouš k tomu praví, že týž Zigmund Bílek nikdy není nad ním ani nad jeho statkem poručníkem ustanovený, kterýž jest k svému vlastnímu držení koupil, ale svévolně týž Zigmund Bílek do téhož statku jeho kouperého a zápisem stvrzeného vkročiv, klíče sobě velel dávati a z špejcharu žito bral a je z dvoru, i jiné věci, vozil. A pan Matúš kázal jest ho zase obrá- tili, a když mu pověděli; Ze jede sem do města pod právo, toho jest tak zanechal, ale na právo takovů věc vznesl a právem k němu o to hledí; a v tom žádá za spravedlivé opa- tření, že jest Zigmund Bílek svévolně jemu do statku vkročil, žito a vlnu i jiné věci bral z něho, i saje prodal. A potom vedeni sú svědci. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž jest Havel po smrti nebožtíka Jíry šafáře dvoru s tím se vším, oč v cedulech řezaných o nájem učiněných zapsáno jest, podle smlúvy zmocněn, a to panu Matoušovi, jakž zápis ukazuje, pro- dal; a Anna šafářka že jest spravedlnost svou, kteroužkoli v tom statku by jměla, panu Ma- toušovi k spravování, jakž svědkové vysvědčují, duověrně poddala: i z příčiny té pan Matúš vedle práva ten statek koupený od Havla, jakž zápis ukazuje a cedule, spravovati imá, i díl ten, kterýž by též Anně náležitý byl v tom statku, vedle poručení a poddání jemu toho jejího vlastního, a z toho řádný počet aby učinil jí. Co se pak dílu sirotku náleži- tého v tom statku dotýče, k tomu aby po- ručníci a mátě přihlédali; aby se jim žádná na tom křivda nedála. A co se dluhuov po témž Jírovi šafářovi věřiteluom pozuostalych 493 dotýče, ty aby z statku toho v tom dvoře po smrti Jíry šafáře pozuostalého, nadto což jest v ceduli zapsáno, zpraveny byly, však bez vě- domí poručníkuov aby nic prodáváno nebylo. A dále bude-li chtíti strana stranu z čeho vi- niti, právo se ji nezavird. Zigmund Bilek se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek den sv. Lidmily [16. září] l. XXX. Tu my ortele tohoto potvrzujem, však s touto opravou, když on pan Matúš učiní počet té Anně ženě i jejímu sirotku, cožkoli statku přeběhne mimo cedule, kteréž sou na nájem učiněné, že jí to povinen bude vydati ve dvů nedělích pořád zběhlých po počtu, však tak, bude-li ona toho žádati. Což přijme od něho Matouše s sirotkem svým, tak jakž ortel váš ukazuje, má se opatříti. Actum die Veneris post s. Mathaeum ap. [22. září] a. 1563). (Tamtéz fol. 164.) 84. 1532 19. ledna. (Mezi Jaroslavem z Prahy a Jakubem, člověkem páně Slavatovýn, o padesáte kop gr.) Jaroslav, kožišník z Prahy, předešlého času žádal, aby jemu spravedlnost z práva vydána byla vedle společného s Bar- borou manželkou jeho, jeden druhému spra- vedlnosti jednomu každému náležité vzdání, kteráž spravedlnost náležitá manželce jeho po otci jejím jest, aby jemu táž spravedlnost na místě Barbory manželky jeho vydána byla; i v tom jemu překážka od člověka páně Sla- vatova stala se jest, a o to stání jemu nejednú jest odloženo bylo bezpotřebně. A Jaroslav k té spravedlnosti po manželce sobě náležité isvědky spravedlnost míti se jest prokázal, a jako dne včerejšího jest i den k nálezu psaním JMti k pánón Pražanuom učiněným o to po- ložen, a do dneška toho odloženo jest. I Jaro- slav žádá, aby již dnes konec o tu při vedle odložení VMtí byl učiněn. Proti tomu Jakub, syn rychtáře z Olešky, člověk paně Slavatuov, skrze přítele svého mluvil, že jest Jakub, z úmysla překážky jemu neučinil, ale postihše tu spravedlnost pří tomto právě, k ní se jest připověděl, a spravedlnost k ní vzdáním od
Kouřim (1581— 1532). zený má, a Zigmund Bílek že jest jemu do něho vkročil, a s vozem nebo se dvěma při- jel, a některé věci z něho na voze, i právem zapověděné, jako vlnu, vzal; v tom táhna se na ps+mět Jakuba Kantora, úřad purgmistrsky držícího, kterýž oznámil, že jest rozkázání učinil Zigmundovi Bílkovi, aby tou vlnou ne- hýbal. Kdež pak mluví, žeby nad tím statkem Zigmund Bílek poručníkem byl, pan Matouš k tomu praví, že týž Zigmund Bílek nikdy není nad ním ani nad jeho statkem poručníkem ustanovený, kterýž jest k svému vlastnímu držení koupil, ale svévolně týž Zigmund Bílek do téhož statku jeho kouperého a zápisem stvrzeného vkročiv, klíče sobě velel dávati a z špejcharu žito bral a je z dvoru, i jiné věci, vozil. A pan Matúš kázal jest ho zase obrá- tili, a když mu pověděli; Ze jede sem do města pod právo, toho jest tak zanechal, ale na právo takovů věc vznesl a právem k němu o to hledí; a v tom žádá za spravedlivé opa- tření, že jest Zigmund Bílek svévolně jemu do statku vkročil, žito a vlnu i jiné věci bral z něho, i saje prodal. A potom vedeni sú svědci. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž jest Havel po smrti nebožtíka Jíry šafáře dvoru s tím se vším, oč v cedulech řezaných o nájem učiněných zapsáno jest, podle smlúvy zmocněn, a to panu Matoušovi, jakž zápis ukazuje, pro- dal; a Anna šafářka že jest spravedlnost svou, kteroužkoli v tom statku by jměla, panu Ma- toušovi k spravování, jakž svědkové vysvědčují, duověrně poddala: i z příčiny té pan Matúš vedle práva ten statek koupený od Havla, jakž zápis ukazuje a cedule, spravovati imá, i díl ten, kterýž by též Anně náležitý byl v tom statku, vedle poručení a poddání jemu toho jejího vlastního, a z toho řádný počet aby učinil jí. Co se pak dílu sirotku náleži- tého v tom statku dotýče, k tomu aby po- ručníci a mátě přihlédali; aby se jim žádná na tom křivda nedála. A co se dluhuov po témž Jírovi šafářovi věřiteluom pozuostalych 493 dotýče, ty aby z statku toho v tom dvoře po smrti Jíry šafáře pozuostalého, nadto což jest v ceduli zapsáno, zpraveny byly, však bez vě- domí poručníkuov aby nic prodáváno nebylo. A dále bude-li chtíti strana stranu z čeho vi- niti, právo se ji nezavird. Zigmund Bilek se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek den sv. Lidmily [16. září] l. XXX. Tu my ortele tohoto potvrzujem, však s touto opravou, když on pan Matúš učiní počet té Anně ženě i jejímu sirotku, cožkoli statku přeběhne mimo cedule, kteréž sou na nájem učiněné, že jí to povinen bude vydati ve dvů nedělích pořád zběhlých po počtu, však tak, bude-li ona toho žádati. Což přijme od něho Matouše s sirotkem svým, tak jakž ortel váš ukazuje, má se opatříti. Actum die Veneris post s. Mathaeum ap. [22. září] a. 1563). (Tamtéz fol. 164.) 84. 1532 19. ledna. (Mezi Jaroslavem z Prahy a Jakubem, člověkem páně Slavatovýn, o padesáte kop gr.) Jaroslav, kožišník z Prahy, předešlého času žádal, aby jemu spravedlnost z práva vydána byla vedle společného s Bar- borou manželkou jeho, jeden druhému spra- vedlnosti jednomu každému náležité vzdání, kteráž spravedlnost náležitá manželce jeho po otci jejím jest, aby jemu táž spravedlnost na místě Barbory manželky jeho vydána byla; i v tom jemu překážka od člověka páně Sla- vatova stala se jest, a o to stání jemu nejednú jest odloženo bylo bezpotřebně. A Jaroslav k té spravedlnosti po manželce sobě náležité isvědky spravedlnost míti se jest prokázal, a jako dne včerejšího jest i den k nálezu psaním JMti k pánón Pražanuom učiněným o to po- ložen, a do dneška toho odloženo jest. I Jaro- slav žádá, aby již dnes konec o tu při vedle odložení VMtí byl učiněn. Proti tomu Jakub, syn rychtáře z Olešky, člověk paně Slavatuov, skrze přítele svého mluvil, že jest Jakub, z úmysla překážky jemu neučinil, ale postihše tu spravedlnost pří tomto právě, k ní se jest připověděl, a spravedlnost k ní vzdáním od
Strana 494
494 Barbory, manželky Jaroslavovy, míti se pro- kázal. Co se pak odložení roku dotýče, to že jest se pro potřebu stalo. Kdež pak mluví, že jest dnes o tu při s strany L kop gr. čes. k nálezu rok psaním VMtí ku pánóm Praža- nóm složen: i znáti ráčíte, že jest již o tu při konec se stal na onen čas, když týž Jaroslav od ní jest při tomto právě stoje pustil a práva se strhl. Tu slova pověděv, že již více o tu při při tomto právě stávati nechci a nebudu; a tak tím dobrovolným svolením od ní jest pustil, a potom k roku složenému nestoje, i tak jest učinil, a toho, což jest mluvil, skutkem dokázal, že o tu spravedlnost nestojí. A poněvadž jest se Jaroslav svévolně práva strhl pověděvši, že více o tu spravedlnost stávati nechci, a tak že jest dobrovolně od ní pustil, a VMt, nedržím z práva, ale více z folku, že ste jemu přes to z práva stržení ještě ráčili den k stání položiti a rozkázati, aby k při své stál, a stane-li na ten den, že se jemu konec učiní; pakli by nestál, že na tom těžkost míti bude. I jakž jest prve svévolně pověděl, že nestane, i nestál jest, a tak jest se práva tohoto strhl. Protoz člověk JMti páně žádá, že vedle toho jeho Jaroslava nestání a svévol- ného z práva stržení konec spravedlivý jemu učiníte; více by měl Jakub mnoho mluvití, není potřebí, neb jest první při konec učiněn svévolným Jaroslava z práva stržením a ku právu nestáním ; nebo znáti ráčíte, kdož svévolně od práva odkračuje, že v své při padá; jakož Jaroslav svévolně se jest práva strhl a k právu na rok složený nestál, a tak jest v při padl. I vedle toho člověk JMti pána žádá za spravedlivé opatření. Tu my slyševše takový rozdíl mezi stra- nami, takto jsme vo tom nalezli: Poněvadž jest Jaroslav nález náš předešlý učiněný přijal, že ku právu našemu o těch L kop gr. do té pře skonání státi i dostáti má; a potom při právě z příčin daných že jest promluvil, že k té při více státi nechce, kterýmž nestáním že jest nic proti straně neučinil, nežli proti E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: právu, a Jakub tím nestáním Jaroslavovým k těm L kop gr. spravedlnost míti chce, ale že Jaroslav po témž promluvení skutečně a a očitě k té spravedlnosti stojí, o kterúž roku pod ztracením též pře nikdy složeno jest ne- bylo: i z příčiny té on Jaroslav tím nestáním předešlým v té při zašlé ještě jest nepadl. Jakub se odvolává. Dán v Kouřimi ve čtvrtek po Všech Svatých [2. listopadu] l. XXXI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Veneris post Antonium [19. ledna] 1531. (Tamtéž fol. 170.) 85. 1532, 23 dubna. (Mezi Jaroslavem z Prahy a Jakubem člověkem pana Michala Sla- vaty.) Jakub syn rychtáře z Olešky, člověk páné Slavatuov, obvinil Jaroslava kožišuíka, pastorka Valentina Zuba, souseda Starého Města Pražského, na místě Barbory manželky jeho, že Jakub jakž prve, tak i nyní viní Barboru manželku Jaroslavovu aneb Jaroslava na místě jejím, a to z toho: že jest táž Barbora zdala a dala Jakubovi L kop gr. čes. dobrovolně z své svobodné vuole na spravedlnosti své po otci svém Jiříkovi Runákovi kšaftem jeho při tomto právě náležité, na kterýchžto L kop gr. aby jemu Jakubovi od též Barbory anebo od těch, kdož by ten statek a spravedlnost drželi, XXV kop gr. čes. z té spravedlnosti o sv. Jiří minulém anebo konečně ve dvú nedělí pořád zběhlých dáno bylo; druhých pak XXV kop gr. má dáno býti témuž Jakubovi z té spra- vedlnosti vedle toho dobrovolného Barbory svolení a dání o sv. Havle nejprve příštím, anebo též konečně odtud ve dvú nedělí pořád zběhlých od též Barbory anebo od držitele toho statku a spravedlnosti, jakž táž smnlúva a dobrovolné zdání od Barbory těch L kop gr. čes. Jakubovi obsahuje. Ale že těch XXV kop gr., kteréž při sv. Jiří minulém vedle té- hož dobrovolného Barbory dání jměly dány býti Jakubovi od Barbory anebo od držitele toho statku, až posavad Jakubovi dáno není: i toho Jakub žádá, aby jemu těch XXV kop gr., kteréž při sv. Jiří měly dány býti, nyní
494 Barbory, manželky Jaroslavovy, míti se pro- kázal. Co se pak odložení roku dotýče, to že jest se pro potřebu stalo. Kdež pak mluví, že jest dnes o tu při s strany L kop gr. čes. k nálezu rok psaním VMtí ku pánóm Praža- nóm složen: i znáti ráčíte, že jest již o tu při konec se stal na onen čas, když týž Jaroslav od ní jest při tomto právě stoje pustil a práva se strhl. Tu slova pověděv, že již více o tu při při tomto právě stávati nechci a nebudu; a tak tím dobrovolným svolením od ní jest pustil, a potom k roku složenému nestoje, i tak jest učinil, a toho, což jest mluvil, skutkem dokázal, že o tu spravedlnost nestojí. A poněvadž jest se Jaroslav svévolně práva strhl pověděvši, že více o tu spravedlnost stávati nechci, a tak že jest dobrovolně od ní pustil, a VMt, nedržím z práva, ale více z folku, že ste jemu přes to z práva stržení ještě ráčili den k stání položiti a rozkázati, aby k při své stál, a stane-li na ten den, že se jemu konec učiní; pakli by nestál, že na tom těžkost míti bude. I jakž jest prve svévolně pověděl, že nestane, i nestál jest, a tak jest se práva tohoto strhl. Protoz člověk JMti páně žádá, že vedle toho jeho Jaroslava nestání a svévol- ného z práva stržení konec spravedlivý jemu učiníte; více by měl Jakub mnoho mluvití, není potřebí, neb jest první při konec učiněn svévolným Jaroslava z práva stržením a ku právu nestáním ; nebo znáti ráčíte, kdož svévolně od práva odkračuje, že v své při padá; jakož Jaroslav svévolně se jest práva strhl a k právu na rok složený nestál, a tak jest v při padl. I vedle toho člověk JMti pána žádá za spravedlivé opatření. Tu my slyševše takový rozdíl mezi stra- nami, takto jsme vo tom nalezli: Poněvadž jest Jaroslav nález náš předešlý učiněný přijal, že ku právu našemu o těch L kop gr. do té pře skonání státi i dostáti má; a potom při právě z příčin daných že jest promluvil, že k té při více státi nechce, kterýmž nestáním že jest nic proti straně neučinil, nežli proti E. XIV. Zprávy o statcích venkovských a archivu města Prahy: právu, a Jakub tím nestáním Jaroslavovým k těm L kop gr. spravedlnost míti chce, ale že Jaroslav po témž promluvení skutečně a a očitě k té spravedlnosti stojí, o kterúž roku pod ztracením též pře nikdy složeno jest ne- bylo: i z příčiny té on Jaroslav tím nestáním předešlým v té při zašlé ještě jest nepadl. Jakub se odvolává. Dán v Kouřimi ve čtvrtek po Všech Svatých [2. listopadu] l. XXXI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Veneris post Antonium [19. ledna] 1531. (Tamtéž fol. 170.) 85. 1532, 23 dubna. (Mezi Jaroslavem z Prahy a Jakubem člověkem pana Michala Sla- vaty.) Jakub syn rychtáře z Olešky, člověk páné Slavatuov, obvinil Jaroslava kožišuíka, pastorka Valentina Zuba, souseda Starého Města Pražského, na místě Barbory manželky jeho, že Jakub jakž prve, tak i nyní viní Barboru manželku Jaroslavovu aneb Jaroslava na místě jejím, a to z toho: že jest táž Barbora zdala a dala Jakubovi L kop gr. čes. dobrovolně z své svobodné vuole na spravedlnosti své po otci svém Jiříkovi Runákovi kšaftem jeho při tomto právě náležité, na kterýchžto L kop gr. aby jemu Jakubovi od též Barbory anebo od těch, kdož by ten statek a spravedlnost drželi, XXV kop gr. čes. z té spravedlnosti o sv. Jiří minulém anebo konečně ve dvú nedělí pořád zběhlých dáno bylo; druhých pak XXV kop gr. má dáno býti témuž Jakubovi z té spra- vedlnosti vedle toho dobrovolného Barbory svolení a dání o sv. Havle nejprve příštím, anebo též konečně odtud ve dvú nedělí pořád zběhlých od též Barbory anebo od držitele toho statku a spravedlnosti, jakž táž smnlúva a dobrovolné zdání od Barbory těch L kop gr. čes. Jakubovi obsahuje. Ale že těch XXV kop gr., kteréž při sv. Jiří minulém vedle té- hož dobrovolného Barbory dání jměly dány býti Jakubovi od Barbory anebo od držitele toho statku, až posavad Jakubovi dáno není: i toho Jakub žádá, aby jemu těch XXV kop gr., kteréž při sv. Jiří měly dány býti, nyní
Strana 495
Kouřim (1532). od Barbory anebo od pana Jaroslava na mí- stě jejím dány byly. Což se pak druhých XXV kop gr. dotýče, kteréž při sv. Havle nejprve příštím vedle tehož od Barbory svolení a dání dobrovolného dány býti mají, z těch na tento čas Jakub nenapomíná. Než když Gas ten sv. Havla k dání druhých XXV kop gr. přijde, takć bude jich chtiti użiti a z nich napomfnati. Proti tomu od Jaroslava mluveno, Że on tomu odpírá a praví, že Barbora manželka Jarosla- vova jemu Jakubovi pořádně vedle práva jest nedala, a tak že Barbora anebo Jaroslav na místě jejím nejsou Jakubovi co povinni dáti. Původ položil list téhož dání těch L kop gr. čes., při tom mluvě: což jest prožalováno, to se prokazuje, a vedle toho svolení dobrovol- ného a z svobodné vůle zadání těch L kop gr. od Barbory Jakubovi učiněného Jakub žádá za spravedlivé vedle práva opatření, poněvadž takové dobrovolné svolení a dání při každém právě průchod svůj mívá; k kterémuž dobro- volnému svolenie a dání táž Barbora dobrých lidí rytířských dožádala jest se, že sú pečeti své k takovému dobrovolnému jejímu těch L kop gr. Jakubovi dání přitiskli na svědomí. Odpor Jaroslav tak praví: že to dání od Bav- bory Jakubovi těch L kop gr. pořádné není, a tak že k škodě Barboře anebo panu Jaro- slavovi na místě jejím není; a to tím jest ne- pořádné a stálé býti nemuože, že týž Jakub věda, že pan Jaroslav přijetí má a smlouvy s Barborou, na ten čas v stavu panenském ještě trvající, k stavu manželskému činiti má, že jest ji týž Jakub do vsi Olešce lestně od- vedl, a jakž úkladně, Istně a podvodně k slibu k stavu manželskému ji skrze chytrosti jest přivedl, tak také lstně, úkladně a podvodně skrze přátely chytrostí a mistrovsky k tomuto zadání jest ji přivedl. A poněvadž po tom za- dání Jakubovi těch L kop gr. čes. Jaroslavovi Barbora za manželku právem jest přisouzena, a z toho slibu k stavu manželskému Jakubovi od Barbory učiněného jest sešlo, a týž Jakub ji prosoudil; a tak když jest o větčí věc, jako 495 o stav manželský, Jakubovi právem oderčeno a z toho sešlo, že jemu Barbora za manželku není přisouzena, nežli panu Jaroslavovi, i nad to o menší věc, jako s toho zadání Jakubovi těch L kop gr., že jest sešlo; nebo jakož jest o ten slib týž Jakub sobě svědky vedle práva nepořádné způsobil a svědomí vedl, tak také v tuťo smlúvu a zadání Barboru lstně, úkladně a nepořádně jest uvedl; a kdyby ta smlúva a zadáví měla místo vedle práva míti, žeby pan Jaroš prokázal, že jest paní Barbora tu všecku spravedlnost po otci svém jemu prve zadala, nežli jest se tato smlúva a zdání těch L kop gr. po sv. Janě po Vánocích těchto minulých stala, nebo jest jemu Jarošovi hned o zdejším posvícení Kouřimském tu spravedlnost všecku zdala. Ale poněvadž jest Barbora ještě k místu byla nepřišla a zmocněna statku toho vedle kšaftu otce svého nebyla, a tak zdání to že jest nepořádné bylo, jako i toto, kteréž Jaku- bovi učinila, nepořádné jest; nebo táž Bar- bora poručníky měvši, že jest to zdání bez vědomí jich a vuole učinila a tak nepořádně ; a poněvadž ten statek při tomto právě jest byl, na kterémž toto zadání jest, i kdyby to zadání pořádné mělo býti, že jest měla témuž Jakubovi při tomto právě zdáti, ale že jest nezdala, i jest nepořádné vzdání. Tu my — takto jsme nalezli: Poněvadž Jakub sladovník, člověk páně Slavatuov, listem pod pečetmi dobrých lidí rytířských sobě do- brovolné od Barbory L kop gr. čes. vzdání předešlejší časem, nežli on Jaroslav to své zdání společné s touž Barborou, manželkou svou, při právě Pražském učiněné prokázal jest: i z příčiny té on Jakub vedle toho sobě dobrovolného od Barbory vzdání těch L kop gr. vedle práva užiti má. Jaroslav se odvo- lává. Dán v Kouřimi v středu po Zvěstování P. M. [27. brezna] 1. XXXII. Tu my ortel váš — takto napravujem: Poněvadž Barbora, manželka Jaroslavova, toho času, když Jakub sladovník proti právu a do- brému pořádku ji Barboru z práva jejího vy-
Kouřim (1532). od Barbory anebo od pana Jaroslava na mí- stě jejím dány byly. Což se pak druhých XXV kop gr. dotýče, kteréž při sv. Havle nejprve příštím vedle tehož od Barbory svolení a dání dobrovolného dány býti mají, z těch na tento čas Jakub nenapomíná. Než když Gas ten sv. Havla k dání druhých XXV kop gr. přijde, takć bude jich chtiti użiti a z nich napomfnati. Proti tomu od Jaroslava mluveno, Że on tomu odpírá a praví, že Barbora manželka Jarosla- vova jemu Jakubovi pořádně vedle práva jest nedala, a tak že Barbora anebo Jaroslav na místě jejím nejsou Jakubovi co povinni dáti. Původ položil list téhož dání těch L kop gr. čes., při tom mluvě: což jest prožalováno, to se prokazuje, a vedle toho svolení dobrovol- ného a z svobodné vůle zadání těch L kop gr. od Barbory Jakubovi učiněného Jakub žádá za spravedlivé vedle práva opatření, poněvadž takové dobrovolné svolení a dání při každém právě průchod svůj mívá; k kterémuž dobro- volnému svolenie a dání táž Barbora dobrých lidí rytířských dožádala jest se, že sú pečeti své k takovému dobrovolnému jejímu těch L kop gr. Jakubovi dání přitiskli na svědomí. Odpor Jaroslav tak praví: že to dání od Bav- bory Jakubovi těch L kop gr. pořádné není, a tak že k škodě Barboře anebo panu Jaro- slavovi na místě jejím není; a to tím jest ne- pořádné a stálé býti nemuože, že týž Jakub věda, že pan Jaroslav přijetí má a smlouvy s Barborou, na ten čas v stavu panenském ještě trvající, k stavu manželskému činiti má, že jest ji týž Jakub do vsi Olešce lestně od- vedl, a jakž úkladně, Istně a podvodně k slibu k stavu manželskému ji skrze chytrosti jest přivedl, tak také lstně, úkladně a podvodně skrze přátely chytrostí a mistrovsky k tomuto zadání jest ji přivedl. A poněvadž po tom za- dání Jakubovi těch L kop gr. čes. Jaroslavovi Barbora za manželku právem jest přisouzena, a z toho slibu k stavu manželskému Jakubovi od Barbory učiněného jest sešlo, a týž Jakub ji prosoudil; a tak když jest o větčí věc, jako 495 o stav manželský, Jakubovi právem oderčeno a z toho sešlo, že jemu Barbora za manželku není přisouzena, nežli panu Jaroslavovi, i nad to o menší věc, jako s toho zadání Jakubovi těch L kop gr., že jest sešlo; nebo jakož jest o ten slib týž Jakub sobě svědky vedle práva nepořádné způsobil a svědomí vedl, tak také v tuťo smlúvu a zadání Barboru lstně, úkladně a nepořádně jest uvedl; a kdyby ta smlúva a zadáví měla místo vedle práva míti, žeby pan Jaroš prokázal, že jest paní Barbora tu všecku spravedlnost po otci svém jemu prve zadala, nežli jest se tato smlúva a zdání těch L kop gr. po sv. Janě po Vánocích těchto minulých stala, nebo jest jemu Jarošovi hned o zdejším posvícení Kouřimském tu spravedlnost všecku zdala. Ale poněvadž jest Barbora ještě k místu byla nepřišla a zmocněna statku toho vedle kšaftu otce svého nebyla, a tak zdání to že jest nepořádné bylo, jako i toto, kteréž Jaku- bovi učinila, nepořádné jest; nebo táž Bar- bora poručníky měvši, že jest to zdání bez vědomí jich a vuole učinila a tak nepořádně ; a poněvadž ten statek při tomto právě jest byl, na kterémž toto zadání jest, i kdyby to zadání pořádné mělo býti, že jest měla témuž Jakubovi při tomto právě zdáti, ale že jest nezdala, i jest nepořádné vzdání. Tu my — takto jsme nalezli: Poněvadž Jakub sladovník, člověk páně Slavatuov, listem pod pečetmi dobrých lidí rytířských sobě do- brovolné od Barbory L kop gr. čes. vzdání předešlejší časem, nežli on Jaroslav to své zdání společné s touž Barborou, manželkou svou, při právě Pražském učiněné prokázal jest: i z příčiny té on Jakub vedle toho sobě dobrovolného od Barbory vzdání těch L kop gr. vedle práva užiti má. Jaroslav se odvo- lává. Dán v Kouřimi v středu po Zvěstování P. M. [27. brezna] 1. XXXII. Tu my ortel váš — takto napravujem: Poněvadž Barbora, manželka Jaroslavova, toho času, když Jakub sladovník proti právu a do- brému pořádku ji Barboru z práva jejího vy-
Strana 496
496 vedl, a ona jsúc z práva svého odvedena, a nejsúc svobodna, na sebe listovní závadu jest učinila, L kop gr. čes. na svém statku uká- zala, a to jsúc v jeho Jakubově moci učinila, svého statku nejsüc zmocněna a podle práva nemajíc statku od poručníkuov aneb od ko- hož náleželo postoupeného: i z té příčiny ta- kovým listem on Jakub jí na její statek sá- hati nemuože, než takový list má zrušen býti jakožto mimo pořádek práva přišlej; než ona nyní jsúc prázna jeho moci, a chce-li jemu co dáti z svého statku, jí se ta svoboda právem nezavírá. Actum die Martis in die s. Georgii [23. dubna] a. 1532. (Tamtéž fol. 171) 86. 1532, 16. srpna. (Mezi Tomášem Trčkou a Matoušem šenkéřem o stravu) To- máš Trčka, spoluradní náš, obvinil Matouše šenkéře na místě ženy jeho, že jest mu táž žena jeho za stravu zuostala za XVIII nedělí, za každý tejden po XVI gr. míš. počítajíc, žádaje aby jemu zaplaceno bylo. Proti tomu Matis dal mluviti, že on tak praví: že man- želka jeho nesmlúvala se jest o žádnů stravu s panem Tomášem a manželkou jeho, než že jest u nich v podruží byla, a dělala jest jim doma i na zahradě, což sou jí kázali; i neod- pírá tomu, aby s nimi nejedla, než poněvadž jest u nich dělala, že jest zato držela, že ta strava za tu práci bude, nebo kdyby u nich byla nedělala, také by nejedla. Původ: že jest více u mne v podruží byla a jídala, nežli těch XVIIII nedělí, a pokudž jest dělala, že jí za ty neděle za stravu nenapomínám, než za ty neděle, kteréž jest nedělala a za stolem s námi k jídlu sedala a s námi jídala, jako těch XVIIII nedělí; a když chtěla, svobodně sobě pivo točila a komu chtěla dávala; také sem já ji nejednal, aby u mne dělala, neb já jiné děvky k dílu zjednané mám. Tu my — takto o tom nalezli jsme : Po- něvadž Tomáš Trčka žádné smlúvy s Dorotou, manželkou Matouše šenkéře, o žádnů stravu ani o dílo neučinil jest: i z té příčiny táž Do- rota jemu Tomášovi není za žádnou stravu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: povinna, a zase také on Tomáš jí Dorotě za žádné dílo vedle práva povinen není. Tomáš Trčka odvolává se. Dán v Kouřimi, v středu před sv. Jakubem ap. [24. července) XXXII. Tu my ortele toho — potvrzujeme. Actum fer. VI. post Assumptionem B. Marie V. [16. srpna] anno 1532. (Tamtéž fol. 173.) 87. 1533, 1. dubna. (Mezi Zigmundem Andělem 2 Ronovce a Bohuslavem Hornalcckym z Dobročovic o cupus.) Štěpán z Libodřic, člověk urozeného pana Bohuslava Horňateckého z Dobročovic a na Zalužanech, obstaven jest na právě našem pro XXIIII kop gr. čes. od urozeného pana Zigmunda Anděla staršího z Ronovce ete., k kterémuž stavuňku tyz pan Bohuslav Horňatecký mluvil jest: v paméti máte, že ste dva pány k rychtáři, zítra bohdá dvě neděle budou, vydali o ten stavuňk, kdež jest pan Zigmund Anděl obstavil Štěpána z Libodřic člověka mého, pro XXIIII kop gr., kteréž praví že nebožtík pan Zigmund Bareš cupusu drže tale na Horách Kutnách zuostal ; i toho sem prve žádal, aby rychtář z ruko- jemství toho rukojmě a člověka mého z sta- vuňku propustil, jakožto nepořádného, z příčiny jedné: poněvadž jest člověk muoj pro mne obstaven, že já stoje k tomu, osobou svou jeho vypravuji, také že jest týž člověk muoj pro dluoh pro mne obstaven, ježto sem já nikdy panu Ziginundovi Andělovi dlužen nebyl ani pěti peněz, ani dlužen co sem. Také znáte, jak o stavuňcích zřízení zemské vyměřuje, má-li člověk pro pána svého obstaven býti čili nic, a do jaké summy stavuňkové vedle zřízení zeinského dopušťování býti mají. Protož za to žádá, že toho povážíte, jest-li to stavuňk po- řádný čili nic, a náleží-li to vám súditi čili nenáleží. Proti tomu pan Zigmund Anděl mluvil, Ze muě již není žádného soudu s pa- nem Horňateckým potřebí, že prve již pan Bohuslav o to při právě horním stál, a poně- vadž jest to již prve právem horním spraved- livě rozsouzeno a tejmž právem na těch XXIIII kop gr. na pana Horňateckého právo mi jest
496 vedl, a ona jsúc z práva svého odvedena, a nejsúc svobodna, na sebe listovní závadu jest učinila, L kop gr. čes. na svém statku uká- zala, a to jsúc v jeho Jakubově moci učinila, svého statku nejsüc zmocněna a podle práva nemajíc statku od poručníkuov aneb od ko- hož náleželo postoupeného: i z té příčiny ta- kovým listem on Jakub jí na její statek sá- hati nemuože, než takový list má zrušen býti jakožto mimo pořádek práva přišlej; než ona nyní jsúc prázna jeho moci, a chce-li jemu co dáti z svého statku, jí se ta svoboda právem nezavírá. Actum die Martis in die s. Georgii [23. dubna] a. 1532. (Tamtéž fol. 171) 86. 1532, 16. srpna. (Mezi Tomášem Trčkou a Matoušem šenkéřem o stravu) To- máš Trčka, spoluradní náš, obvinil Matouše šenkéře na místě ženy jeho, že jest mu táž žena jeho za stravu zuostala za XVIII nedělí, za každý tejden po XVI gr. míš. počítajíc, žádaje aby jemu zaplaceno bylo. Proti tomu Matis dal mluviti, že on tak praví: že man- želka jeho nesmlúvala se jest o žádnů stravu s panem Tomášem a manželkou jeho, než že jest u nich v podruží byla, a dělala jest jim doma i na zahradě, což sou jí kázali; i neod- pírá tomu, aby s nimi nejedla, než poněvadž jest u nich dělala, že jest zato držela, že ta strava za tu práci bude, nebo kdyby u nich byla nedělala, také by nejedla. Původ: že jest více u mne v podruží byla a jídala, nežli těch XVIIII nedělí, a pokudž jest dělala, že jí za ty neděle za stravu nenapomínám, než za ty neděle, kteréž jest nedělala a za stolem s námi k jídlu sedala a s námi jídala, jako těch XVIIII nedělí; a když chtěla, svobodně sobě pivo točila a komu chtěla dávala; také sem já ji nejednal, aby u mne dělala, neb já jiné děvky k dílu zjednané mám. Tu my — takto o tom nalezli jsme : Po- něvadž Tomáš Trčka žádné smlúvy s Dorotou, manželkou Matouše šenkéře, o žádnů stravu ani o dílo neučinil jest: i z té příčiny táž Do- rota jemu Tomášovi není za žádnou stravu E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: povinna, a zase také on Tomáš jí Dorotě za žádné dílo vedle práva povinen není. Tomáš Trčka odvolává se. Dán v Kouřimi, v středu před sv. Jakubem ap. [24. července) XXXII. Tu my ortele toho — potvrzujeme. Actum fer. VI. post Assumptionem B. Marie V. [16. srpna] anno 1532. (Tamtéž fol. 173.) 87. 1533, 1. dubna. (Mezi Zigmundem Andělem 2 Ronovce a Bohuslavem Hornalcckym z Dobročovic o cupus.) Štěpán z Libodřic, člověk urozeného pana Bohuslava Horňateckého z Dobročovic a na Zalužanech, obstaven jest na právě našem pro XXIIII kop gr. čes. od urozeného pana Zigmunda Anděla staršího z Ronovce ete., k kterémuž stavuňku tyz pan Bohuslav Horňatecký mluvil jest: v paméti máte, že ste dva pány k rychtáři, zítra bohdá dvě neděle budou, vydali o ten stavuňk, kdež jest pan Zigmund Anděl obstavil Štěpána z Libodřic člověka mého, pro XXIIII kop gr., kteréž praví že nebožtík pan Zigmund Bareš cupusu drže tale na Horách Kutnách zuostal ; i toho sem prve žádal, aby rychtář z ruko- jemství toho rukojmě a člověka mého z sta- vuňku propustil, jakožto nepořádného, z příčiny jedné: poněvadž jest člověk muoj pro mne obstaven, že já stoje k tomu, osobou svou jeho vypravuji, také že jest týž člověk muoj pro dluoh pro mne obstaven, ježto sem já nikdy panu Ziginundovi Andělovi dlužen nebyl ani pěti peněz, ani dlužen co sem. Také znáte, jak o stavuňcích zřízení zemské vyměřuje, má-li člověk pro pána svého obstaven býti čili nic, a do jaké summy stavuňkové vedle zřízení zeinského dopušťování býti mají. Protož za to žádá, že toho povážíte, jest-li to stavuňk po- řádný čili nic, a náleží-li to vám súditi čili nenáleží. Proti tomu pan Zigmund Anděl mluvil, Ze muě již není žádného soudu s pa- nem Horňateckým potřebí, že prve již pan Bohuslav o to při právě horním stál, a poně- vadž jest to již prve právem horním spraved- livě rozsouzeno a tejmž právem na těch XXIIII kop gr. na pana Horňateckého právo mi jest
Strana 497
Kouřim (1532— 1533). dáno, ježto znáte, že páni Horníci ty vejsady mají: kdož by z panského a rytířského sta- vuov na Horách cupus zaseděl, že toho pána nebo rytířského člověka lidé protv mají ob- stavováni býti; nebo kdyby nákladníci měli pána z toho poháněti a s ním se súditi, žeby hory musely hynúti a zatonúti. Než žádám, že mi vedle téhož rozsudku spravedlivého od práva horního učiněného a práva na témž panu Horňateckém daného vedle obstavuňku k té summě dopomuožete; nebo znáte, když jací zatykačové anebo právo stavné zejdou, že vedle zřízení zemského toho dopomáhati ráčíte. Také že pan Bohuslav Horňatecký statek po nebožtíkovi panu Zigmundovi Baršovi ujci svém pozuostalý drží, kterýž maje tali na horách, tu summu cupusu XXIIII kop gr. pozuostal jest ; a poněvadž pan Bohuslav Horňa- tecký statek po něm pozuostalý drží, že jest také dluhy po něm pozůstalé povinen zaplatiti. Při tom týž pan Zigmund Anděl položil list od práva horního z strany těch XXIIII kop gr., i podle téhož listu a obstavuňku žádaje k týmž XXIIII kopám gr. za dopomožení. Tu my — mezi nimi takto jsme o tom nalezli a vypověděli: Poněvadž pan Zigmund Anděl starší z Ronovce listem od úřadu hor- ního to jest pořádně podle práva prokázal, že jest na pana Bohuslava Horňateckého jemu pro nestání před týmž úřadem právo stavné dáno; i také že jest to týž pan Zigmund Anděl svědomím pod pečetí pánuov šeph- mistruov artykulem vypsaným z majestátu slavné paměti krále Ludvíka provedl, kterýžby pán nebo rytířský člověk cupus na Horách Kutnách narazil, že lidé téhož pána anebo rytířského člověka mobhbú a mají pro ten dluh obstavováni vedle téhož majestátu býti; a pan Bohuslav Horňatecký že jest toho ničímž ne- odvedl: i z té příčiny on pan Anděl stavuňk pořádný na člověka pana Bohuslava Horňa- teckého vedle práva jest učinil. Než poněvadž v témž listu od úřadu horního toho se do- kládá, že ta věc z strany těch XXIIII kop Archiv Český XXVI. 497 gr. čes. k témuž úřadu hornímu k rozeznání a rozvážení jich náleží, i protož p. Bohuslav Horňatecký vedle téhož listu od úřadu hor- ního povinen jest oto při témž úřadu horním státi ode dneška ve dvú nedělích pořád sběh- lých v šestnácte hodin, a vedle týchž práv horních s týmž panem Zigmundem Andělem týmž úřadem horním o to rozeznán býti. Bohu- slav Horňatecký se odvolal. Dán v Kouřimi v úterý den sv. Gedruty [17. března] léta XXXIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Martis post dominicam Judica [1. dubna] 1533. (Tamtéž folio 174.) 88. 1533, 21. října. (Mezi Petrem mly- nářem z Velikého mlejna etc. a mistrem Janem mlynářem, otčímem jeho, o spravedlnost.) Petr syn nebožtíka Jíry, mlynáře z Velikého mlýna, na místě Kateřiny mateře své, sám od sebe i na místě jiných bratří svých obvinil jest mistra Jana mlynáře z Větčína, otčíma svého, že týž mlynář odsouzen jsa právem duchovním v konsistoři Pražské manželství od Kateřiny manželky své, mateře Petrovy a jiných sirot- kuov, tak že na věčné časy jí v manželství má prázden býti, i také též všeho statku ode- rčen jest, kterýž odsudek týž Jan mlynář prve slyšel jest, i také VMt ráčili jste jej slyšeti; a jsa tak právem manželství od Kateřiny mly- nářky i také statku oderčen, že jest některé peníze 2 práva tohoto vyzdvihl. I jestli jest je vyručil, toho Petr žádá, aby od rukojmí na právě položeny byly; pakli jest jich neuručil, ale aby je zase na právě složil. Také že jest se dal v prodaj zahrady, i toho Petr žádá na místě mateře své a od sebe i bratří svých, aby týž Jan mlynář toho statku prázden byl, k kterémuž vedle toho rozsudku žádného-práva a spravedlnosti nemá. A což jest koli z toho statku vyzdvihl anebo za tu zahradu prodanú vzal, aby to zase na právě složil, v tom za spravedlivé vedle práva opatření žádaje. Proti tomu mistr Jan mlynář mluviti dal: žaloba, kteráž se jest na mistra Jana od Petra, pa- 63
Kouřim (1532— 1533). dáno, ježto znáte, že páni Horníci ty vejsady mají: kdož by z panského a rytířského sta- vuov na Horách cupus zaseděl, že toho pána nebo rytířského člověka lidé protv mají ob- stavováni býti; nebo kdyby nákladníci měli pána z toho poháněti a s ním se súditi, žeby hory musely hynúti a zatonúti. Než žádám, že mi vedle téhož rozsudku spravedlivého od práva horního učiněného a práva na témž panu Horňateckém daného vedle obstavuňku k té summě dopomuožete; nebo znáte, když jací zatykačové anebo právo stavné zejdou, že vedle zřízení zemského toho dopomáhati ráčíte. Také že pan Bohuslav Horňatecký statek po nebožtíkovi panu Zigmundovi Baršovi ujci svém pozuostalý drží, kterýž maje tali na horách, tu summu cupusu XXIIII kop gr. pozuostal jest ; a poněvadž pan Bohuslav Horňa- tecký statek po něm pozuostalý drží, že jest také dluhy po něm pozůstalé povinen zaplatiti. Při tom týž pan Zigmund Anděl položil list od práva horního z strany těch XXIIII kop gr., i podle téhož listu a obstavuňku žádaje k týmž XXIIII kopám gr. za dopomožení. Tu my — mezi nimi takto jsme o tom nalezli a vypověděli: Poněvadž pan Zigmund Anděl starší z Ronovce listem od úřadu hor- ního to jest pořádně podle práva prokázal, že jest na pana Bohuslava Horňateckého jemu pro nestání před týmž úřadem právo stavné dáno; i také že jest to týž pan Zigmund Anděl svědomím pod pečetí pánuov šeph- mistruov artykulem vypsaným z majestátu slavné paměti krále Ludvíka provedl, kterýžby pán nebo rytířský člověk cupus na Horách Kutnách narazil, že lidé téhož pána anebo rytířského člověka mobhbú a mají pro ten dluh obstavováni vedle téhož majestátu býti; a pan Bohuslav Horňatecký že jest toho ničímž ne- odvedl: i z té příčiny on pan Anděl stavuňk pořádný na člověka pana Bohuslava Horňa- teckého vedle práva jest učinil. Než poněvadž v témž listu od úřadu horního toho se do- kládá, že ta věc z strany těch XXIIII kop Archiv Český XXVI. 497 gr. čes. k témuž úřadu hornímu k rozeznání a rozvážení jich náleží, i protož p. Bohuslav Horňatecký vedle téhož listu od úřadu hor- ního povinen jest oto při témž úřadu horním státi ode dneška ve dvú nedělích pořád sběh- lých v šestnácte hodin, a vedle týchž práv horních s týmž panem Zigmundem Andělem týmž úřadem horním o to rozeznán býti. Bohu- slav Horňatecký se odvolal. Dán v Kouřimi v úterý den sv. Gedruty [17. března] léta XXXIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Martis post dominicam Judica [1. dubna] 1533. (Tamtéž folio 174.) 88. 1533, 21. října. (Mezi Petrem mly- nářem z Velikého mlejna etc. a mistrem Janem mlynářem, otčímem jeho, o spravedlnost.) Petr syn nebožtíka Jíry, mlynáře z Velikého mlýna, na místě Kateřiny mateře své, sám od sebe i na místě jiných bratří svých obvinil jest mistra Jana mlynáře z Větčína, otčíma svého, že týž mlynář odsouzen jsa právem duchovním v konsistoři Pražské manželství od Kateřiny manželky své, mateře Petrovy a jiných sirot- kuov, tak že na věčné časy jí v manželství má prázden býti, i také též všeho statku ode- rčen jest, kterýž odsudek týž Jan mlynář prve slyšel jest, i také VMt ráčili jste jej slyšeti; a jsa tak právem manželství od Kateřiny mly- nářky i také statku oderčen, že jest některé peníze 2 práva tohoto vyzdvihl. I jestli jest je vyručil, toho Petr žádá, aby od rukojmí na právě položeny byly; pakli jest jich neuručil, ale aby je zase na právě složil. Také že jest se dal v prodaj zahrady, i toho Petr žádá na místě mateře své a od sebe i bratří svých, aby týž Jan mlynář toho statku prázden byl, k kterémuž vedle toho rozsudku žádného-práva a spravedlnosti nemá. A což jest koli z toho statku vyzdvihl anebo za tu zahradu prodanú vzal, aby to zase na právě složil, v tom za spravedlivé vedle práva opatření žádaje. Proti tomu mistr Jan mlynář mluviti dal: žaloba, kteráž se jest na mistra Jana od Petra, pa- 63
Strana 498
498 storka jeho, stala, i tak mistr Jan k tomu praví: že jest manželka jeho statku Petrova jemu nevzdala, a poněvadž on na místě ma- teře své viní, toho mocnost sobě od ní danou nechť pokáže. Puovod: však jest snad mistr Jan tomu vyrozuměl, poněvadž jest manželství odsouzen, že jest i statku po Kateřině mateři Petrově, někdy manželce své, odsouzen, a tak že práva a spravedlnosti k němu nemá. Při tom list mocný od Kateřiny, mateře své, položil. Odpor: že jest prve mistr Jan soud o tu spra- vedlnost sobě od manželky vzdanú při tomto právě s přátely jejími měl, a ta že jest mu právem přisouzena; ale o túž spravedlnost že jest on se v konsistoři s manželkou nesoudil, nežli o manželství toliko, a tak že v konsi- stoři není statku odsouzen; nebo poněvadž jest mu ta spravedlnost při tomto právě do- brovolně od též manželky jeho vzdána, že toho v konsistoři súditi nenáleželo; nebo i zde před právem k dotazu od práva učiněnému v radě oznámila jest, že mi tu spravedlnost dobrovolně vzdává. Tu my — takto sme nalezli: Poněvadž ona Kateřina mlynářka, někdy manželka mistra Jana, mlynáře z Věčína, dobrovolně se jest dala za manželku témuž Janovi mlynáři, a jsúci s ním v manželství, v moci jeho, spravedlnost sobě v statku náležitou dobrovolně a duověrně k společnému užívání jako věrnému manželu kněhami našimi městskými zdala a zapsala jest; ale po témž vzdání a rozsudku od práva našeho učiněném právem duchovním v konsi- stoři Pražské týž Jan mlynář že jest man- želství s touž Kateřinou oderčen a s ní až do smrti rozveden z příčin hodných, kteréž zákon Páně i právo duchovní ukazuje, tak jakž se- znání od práva duchovního z konsistoře Pražské nám odeslané ukazuje; i z příčin těch on Jan mlynář té spravedlnosti od Kateřiny mlynářky před rozvodem sobě k společné s ní živnosti vzdané vedle práva užiti nemá, ale to vzdání a spravedlnost zase vedle práva v moc též Kateřiny přijíti má. Jan mlynář se odvolává. E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Jeronymu [2. října] 1. XXXIII. Tu my k orteli tomuto toto pravíme a jej takto napravujeme: Každý muž s ženou svou když sou na konec a na místo právem du- chovním o manželstvo rozvedeni, tehda ty osoby, mezi kterejmi takový rozvod se stane, statku nemají zbavováni takovou měrou bejti, jakž jste vy nalezli; než ten řád v tom máte zachovatíi: kdož manželstvem v právu duchovním rozvedeni sou, jako Jan Záruba mlynář s Kateřinou mlynář- kou, cožkoli statku jejich obojího a jim náležejí- cího jest, kteréhož sou užívali v manželstvu, o ten je poděliti rovně máte, kromě toho, což jest sobě v zápisu při právě vašem Kateřina mly- nářka vymínila, toho v podíl klásti nemá, než to napřed jmíti; a to od otevření ortele tohoto ve dvú nedělích pořád zběhlých. Neb jak jste vy hnuli zápisem, to místa podle práva míti ne- muože. Actum die Mercurii in die s. Ursulae cum sodalibus eius [21. října] a. 1533. (Tamtéž fol. 176.) 89. 1533, 13. listopadu. (Mezi Mikulášem Vraštíkem a Jancm (Sirotčěím o zdi zboření.) Mikuláš Vraštík, konšel spoluradní náš, žalobu jest učininil na Jana Sirotčího slovy těmito: Kdež ste na žádost mou i Jana Sirotčího vy- cházeli na škodu, kterou jest mi tou louží učinil a zeď u stodoly mi obořil, kterouž louži jest nadržel; ježto za předešlých držiteluov toho gruntu mého takové louže tu jest nebylo, aby se na těch gruntích škoda dála; nebo i dělníci tu stodolu stavěli sou na suše; jakož pak byli ste jemu rozkázali prve, aby ten hejcoch vyprázdnil a té louže aby tu nedržel, a on jest ho nevyprázdnil, než předce tu louži držel, až mi se škoda stala: i žádám v tom za spravedlivé vedle práva opatření, aby mi od něho ta škoda nahražena byla. Proti tomu Jan Sirotčí mluvil, že sem já jemu škody ne- učinil, také jest tu prve louže byla, a na suše ta stodola není postavena; i já toho nehájím, třebas tuto louže nebylo. Opět od puovoda mluveno: když jest ta stodola stavena byla, že
498 storka jeho, stala, i tak mistr Jan k tomu praví: že jest manželka jeho statku Petrova jemu nevzdala, a poněvadž on na místě ma- teře své viní, toho mocnost sobě od ní danou nechť pokáže. Puovod: však jest snad mistr Jan tomu vyrozuměl, poněvadž jest manželství odsouzen, že jest i statku po Kateřině mateři Petrově, někdy manželce své, odsouzen, a tak že práva a spravedlnosti k němu nemá. Při tom list mocný od Kateřiny, mateře své, položil. Odpor: že jest prve mistr Jan soud o tu spra- vedlnost sobě od manželky vzdanú při tomto právě s přátely jejími měl, a ta že jest mu právem přisouzena; ale o túž spravedlnost že jest on se v konsistoři s manželkou nesoudil, nežli o manželství toliko, a tak že v konsi- stoři není statku odsouzen; nebo poněvadž jest mu ta spravedlnost při tomto právě do- brovolně od též manželky jeho vzdána, že toho v konsistoři súditi nenáleželo; nebo i zde před právem k dotazu od práva učiněnému v radě oznámila jest, že mi tu spravedlnost dobrovolně vzdává. Tu my — takto sme nalezli: Poněvadž ona Kateřina mlynářka, někdy manželka mistra Jana, mlynáře z Věčína, dobrovolně se jest dala za manželku témuž Janovi mlynáři, a jsúci s ním v manželství, v moci jeho, spravedlnost sobě v statku náležitou dobrovolně a duověrně k společnému užívání jako věrnému manželu kněhami našimi městskými zdala a zapsala jest; ale po témž vzdání a rozsudku od práva našeho učiněném právem duchovním v konsi- stoři Pražské týž Jan mlynář že jest man- želství s touž Kateřinou oderčen a s ní až do smrti rozveden z příčin hodných, kteréž zákon Páně i právo duchovní ukazuje, tak jakž se- znání od práva duchovního z konsistoře Pražské nám odeslané ukazuje; i z příčin těch on Jan mlynář té spravedlnosti od Kateřiny mlynářky před rozvodem sobě k společné s ní živnosti vzdané vedle práva užiti nemá, ale to vzdání a spravedlnost zase vedle práva v moc též Kateřiny přijíti má. Jan mlynář se odvolává. E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Jeronymu [2. října] 1. XXXIII. Tu my k orteli tomuto toto pravíme a jej takto napravujeme: Každý muž s ženou svou když sou na konec a na místo právem du- chovním o manželstvo rozvedeni, tehda ty osoby, mezi kterejmi takový rozvod se stane, statku nemají zbavováni takovou měrou bejti, jakž jste vy nalezli; než ten řád v tom máte zachovatíi: kdož manželstvem v právu duchovním rozvedeni sou, jako Jan Záruba mlynář s Kateřinou mlynář- kou, cožkoli statku jejich obojího a jim náležejí- cího jest, kteréhož sou užívali v manželstvu, o ten je poděliti rovně máte, kromě toho, což jest sobě v zápisu při právě vašem Kateřina mly- nářka vymínila, toho v podíl klásti nemá, než to napřed jmíti; a to od otevření ortele tohoto ve dvú nedělích pořád zběhlých. Neb jak jste vy hnuli zápisem, to místa podle práva míti ne- muože. Actum die Mercurii in die s. Ursulae cum sodalibus eius [21. října] a. 1533. (Tamtéž fol. 176.) 89. 1533, 13. listopadu. (Mezi Mikulášem Vraštíkem a Jancm (Sirotčěím o zdi zboření.) Mikuláš Vraštík, konšel spoluradní náš, žalobu jest učininil na Jana Sirotčího slovy těmito: Kdež ste na žádost mou i Jana Sirotčího vy- cházeli na škodu, kterou jest mi tou louží učinil a zeď u stodoly mi obořil, kterouž louži jest nadržel; ježto za předešlých držiteluov toho gruntu mého takové louže tu jest nebylo, aby se na těch gruntích škoda dála; nebo i dělníci tu stodolu stavěli sou na suše; jakož pak byli ste jemu rozkázali prve, aby ten hejcoch vyprázdnil a té louže aby tu nedržel, a on jest ho nevyprázdnil, než předce tu louži držel, až mi se škoda stala: i žádám v tom za spravedlivé vedle práva opatření, aby mi od něho ta škoda nahražena byla. Proti tomu Jan Sirotčí mluvil, že sem já jemu škody ne- učinil, také jest tu prve louže byla, a na suše ta stodola není postavena; i já toho nehájím, třebas tuto louže nebylo. Opět od puovoda mluveno: když jest ta stodola stavena byla, že
Strana 499
Kouřim (1533). jest tu té louže nebylo, než v jiným místě, nebo kterak by ji byl v louži stavěti měl? Nebo teď ještě tomu VI let, když sem se oženil, že jest louže okrouhlá byla, když ste na to vy- sélali a jemu ten hejcuch rozkázali vyprázdniti, ale on nevyprazdňováním toho hejcochu že jest tu louži nadržel a rozšířil a jí přivětšil, a tou louží zeď u stodoly mi obořil. Nebo i prve od stodoly, bylo jest zemí zvýšeno a kolím zabito a přepleteno, a on tu zem od stodoly vybrav, k studnici navezl, a násyp u stud- nice udélav na II lokty zvejši, a tak voda vodpad od studnice mající k stodole spadá, a tak mi zeď u stodoly podtopuje; a vjezd z druhý strany studnice do louže byl jest, a on jinudy jej převedl. Odpor: že jest prve ta louže byla, nežli jest nebožtík Vraštík tu stodolu stavěl, ježto ještě, kdo jest ji stavěl, živ jest, že jest tu louže byla; a já sem ji nepřidělal a hejcoch také sem nevyprazdňoval; také sem já od stodoly té hlíny neodvezl k studnici, než jakž jest prve bylo: než že jest mi se do louže ta zeď vobořila, i žádám, aby mi to zase pan Mikuláš vyprázdnil. Původ: že si nikdyž téhož hejcochu po rozkázání panském nevy- prazdňoval! také chceš-li na tom, kdož jest tu stodolu stavěl, toho přestati, což on o tom sezná, byla-li jest tu louže ta, když jest ta stodola stavena, čili nic. Tu my — takto jsme o tom nalezli: Po- něvadž Mikuláš Vraštík to jest vedle práva svědkem Martinem zedníkem prokázal, že jest nebožtík Šimon Vraštík zeď za mezí a louží postavil, a ne v louží, a tomu že jest k XX letuom; a Jan Sirotčí to vedle práva prokázati se svoliv, že jest ta stodola ne na suše, ale v louži postavena, ale toho že jest ničímž podle práva neprokázal: i z té příčiny, kterouž jest škodu touž louží on Jan Sirotčí na zdi u stodoly Mikulášovi Vraštíkovi učinil, tu jemu vedle práva k nápravě přivésti má ve dvú nedělích pořád zbě- hlých, tak jakž jest prve táž zeď postavena byla. Jan Sirotčí se odvolává. Dán v Kouřimi v středu po Narození P. Marie [10. září] I. XXXIII. 499 Tu my tento ortel — takto napravujem: Poněvadž původ pořádku práva jest nezachoval, a jeho obeslaného prve, než se jest škoda stala na té zdi, po lidech nenapomínal, že od té louže škoda se jemu na zdi děje, a neopa- tří-li toho časně, že ta zeď jemu padne, než toho tak zanechal, až se jemu ta škoda stala: že obeslaný tou škodou jemu původovi povinen není; než podle práva se nachází, že na bu- doucí čas on Jan Sirotčí obeslaný má a po- vinen jest tu louzi opatriti tak, aby se tomu gruntu Mikuláše Vraštíka škoda dále od té louže nedála. Actum die Jovis, in die s. Briccii [13. listopadu] a. 1533. (Tamtéž fol. 175.) 90. 1533, 13. listopadu. (Mezi panem Adamem z Říčan a na místě Havla z Sološic, služebníka jeho, a Adamem synem Jana Smo- lare, etc.) Urozenf pán pan Adam z Říčan na Zásmucích od Havla z Sološic, služebníka svého, ráčil jest promluvení učiniti : jakož jsem vám prve psaní učinil a žádal, aby Havlovi z Sološic, služebníku mému, peníze prve tímto právem přisouzené propuštěny a vydány byly, o kterúž věc až k dnešku stání jest složeno ; i jakž jsem prve žádal, i nyní ještě žádám, jestli možné, aby mu ty peníze propuštěny byly. Pákli by kdo na odpor tomu byl, že to chce slyšeti. Při tom Adam syn Jana Smolaře, na místě Kateřiny manželky své, skrze přítele svého žádal, aby čten byl ortel od práva vyš- šího mezi týmž Havlem z Sološic a Kateřinou manželkou: Adamovou. Dále mluvě, že ty peníze v orteli domíněné obsaženy sou přípo- vědí Adama na místě Kateřiny manželky jeho, při tomto právě před tím ortelem ještě za živnosti nebožtíka Jana Rubinova, bratra Ka- teřiny; ježto tomu více nežli na čtyři léta, jak jest se ta přípověď před tím ortelem stala na též peníze, o kterých se zmínka v orteli činí, aby strany tímto právem o ně slyšány byly; a když jest se Havel práva tohoto zhostil a ku právu tomuto o tu při z strany těch peněz stá- vati nechtěl, z toho se vytahuje; i že jest Adam na místě Kateřiny manželky své na všecky peníze, 63*
Kouřim (1533). jest tu té louže nebylo, než v jiným místě, nebo kterak by ji byl v louži stavěti měl? Nebo teď ještě tomu VI let, když sem se oženil, že jest louže okrouhlá byla, když ste na to vy- sélali a jemu ten hejcuch rozkázali vyprázdniti, ale on nevyprazdňováním toho hejcochu že jest tu louži nadržel a rozšířil a jí přivětšil, a tou louží zeď u stodoly mi obořil. Nebo i prve od stodoly, bylo jest zemí zvýšeno a kolím zabito a přepleteno, a on tu zem od stodoly vybrav, k studnici navezl, a násyp u stud- nice udélav na II lokty zvejši, a tak voda vodpad od studnice mající k stodole spadá, a tak mi zeď u stodoly podtopuje; a vjezd z druhý strany studnice do louže byl jest, a on jinudy jej převedl. Odpor: že jest prve ta louže byla, nežli jest nebožtík Vraštík tu stodolu stavěl, ježto ještě, kdo jest ji stavěl, živ jest, že jest tu louže byla; a já sem ji nepřidělal a hejcoch také sem nevyprazdňoval; také sem já od stodoly té hlíny neodvezl k studnici, než jakž jest prve bylo: než že jest mi se do louže ta zeď vobořila, i žádám, aby mi to zase pan Mikuláš vyprázdnil. Původ: že si nikdyž téhož hejcochu po rozkázání panském nevy- prazdňoval! také chceš-li na tom, kdož jest tu stodolu stavěl, toho přestati, což on o tom sezná, byla-li jest tu louže ta, když jest ta stodola stavena, čili nic. Tu my — takto jsme o tom nalezli: Po- něvadž Mikuláš Vraštík to jest vedle práva svědkem Martinem zedníkem prokázal, že jest nebožtík Šimon Vraštík zeď za mezí a louží postavil, a ne v louží, a tomu že jest k XX letuom; a Jan Sirotčí to vedle práva prokázati se svoliv, že jest ta stodola ne na suše, ale v louži postavena, ale toho že jest ničímž podle práva neprokázal: i z té příčiny, kterouž jest škodu touž louží on Jan Sirotčí na zdi u stodoly Mikulášovi Vraštíkovi učinil, tu jemu vedle práva k nápravě přivésti má ve dvú nedělích pořád zbě- hlých, tak jakž jest prve táž zeď postavena byla. Jan Sirotčí se odvolává. Dán v Kouřimi v středu po Narození P. Marie [10. září] I. XXXIII. 499 Tu my tento ortel — takto napravujem: Poněvadž původ pořádku práva jest nezachoval, a jeho obeslaného prve, než se jest škoda stala na té zdi, po lidech nenapomínal, že od té louže škoda se jemu na zdi děje, a neopa- tří-li toho časně, že ta zeď jemu padne, než toho tak zanechal, až se jemu ta škoda stala: že obeslaný tou škodou jemu původovi povinen není; než podle práva se nachází, že na bu- doucí čas on Jan Sirotčí obeslaný má a po- vinen jest tu louzi opatriti tak, aby se tomu gruntu Mikuláše Vraštíka škoda dále od té louže nedála. Actum die Jovis, in die s. Briccii [13. listopadu] a. 1533. (Tamtéž fol. 175.) 90. 1533, 13. listopadu. (Mezi panem Adamem z Říčan a na místě Havla z Sološic, služebníka jeho, a Adamem synem Jana Smo- lare, etc.) Urozenf pán pan Adam z Říčan na Zásmucích od Havla z Sološic, služebníka svého, ráčil jest promluvení učiniti : jakož jsem vám prve psaní učinil a žádal, aby Havlovi z Sološic, služebníku mému, peníze prve tímto právem přisouzené propuštěny a vydány byly, o kterúž věc až k dnešku stání jest složeno ; i jakž jsem prve žádal, i nyní ještě žádám, jestli možné, aby mu ty peníze propuštěny byly. Pákli by kdo na odpor tomu byl, že to chce slyšeti. Při tom Adam syn Jana Smolaře, na místě Kateřiny manželky své, skrze přítele svého žádal, aby čten byl ortel od práva vyš- šího mezi týmž Havlem z Sološic a Kateřinou manželkou: Adamovou. Dále mluvě, že ty peníze v orteli domíněné obsaženy sou přípo- vědí Adama na místě Kateřiny manželky jeho, při tomto právě před tím ortelem ještě za živnosti nebožtíka Jana Rubinova, bratra Ka- teřiny; ježto tomu více nežli na čtyři léta, jak jest se ta přípověď před tím ortelem stala na též peníze, o kterých se zmínka v orteli činí, aby strany tímto právem o ně slyšány byly; a když jest se Havel práva tohoto zhostil a ku právu tomuto o tu při z strany těch peněz stá- vati nechtěl, z toho se vytahuje; i že jest Adam na místě Kateřiny manželky své na všecky peníze, 63*
Strana 500
500 kteréž se Havlovi za statky při tomto právě prodané platí, i na všecek statek jeho pod šos města náležící, obstavuňk učinil; i po ob- stavení týchž peněz a statku že jest Havel ve dvou nedělích k obstavuňku nestál, až právo stavné prošlo, nebo netoliko vedle obstavuňku šest nedělí je vyšlo; i poněvadž Havel o též peníze a statek obstavené k obstavuňku nestál, až potom stavné prošlo: i prve jest Adam za zvod těch peněz a statkuov obstavených žádal i nyní za též žádá, v tom žádaje spravedlivě vedle práva opatřen býti. Proti tomu JMt pán od Havla, služebníka svého, ráčil jest mluviti a žádati, aby přípověď na též peníze v orteli domněné při tomto právě učiněná čtena byla, a kdy jest ta přípověď učiněna; a což Adam, syn Smolařuov, dal mluviti, Ze jest při tomto právě před tím ortelem táž přípověď učiněna, to ať prokáže. I na žádost stran čtena jest přípověď Jana Smolaře na místě Kateřiny nevěstý jeho, i také čteno jest svědomí listovní Jana Čuby o přípověď od Kateřiny učiněnou. K tomu pán JMt ráčil jest mluviti, že jest táž přípověď učiněna po témž orteli, a toho se neprokazuje, aby registry přípověď před tím ortelem byla zapsána; a tak v témž orteli této se pře nedotýče, i Havel, služebník muoj, není povinen z jakých peněz Adamovi práv býti. Adam Smolařů skrze přítele dal promluviti, že jest od Kateřiny, manželky Adamovy, ta přípověd na též peníze při tomto právě uči- něna skrze Jana Čubu hned po smrti nebožky mateře její, ještě za živnosti Jana bratra jejího, před týmž ortelem, když s ním soudy a spra- vedlnost svú po otci a mateři i s Janem Zubem měla, ježto několik orteluov mezi nimi právem jest učiněno, jakož i svědomím Jana Čuby prokazuje se; a tak jest táž přípověď před týmž ortelem učiněna. A poněvadž jest Havel ten ortel přijal, v kterýmž o týchž penězích jest domíněno, že o ně tímto právem mají rozsúzeni býti: i což jemu jest příjemného při- javše, že také i což by jemu nelibého bylo týmž ortelem nalezeno, povinen jest podniknúti E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiou města Prahy: a o ty peníze týmž ortelem domíněné při tomto právě státi; a poněvadž vedle obsta- vuňku pro nestání ku právu učiněného na všecky peníze za statky, i také všecek statek Havlovi při tomto právě náležitý, ku právu nestál jest, až stavuňk prošel, i Adam vždy za zvod týchž peněz a statku obstavených žádá. Tu my — takto sme o tom nalezli: Po- něvadž Adam syn Jana Smolaře, na místě Kateřiny manželky své, při tomto právě ob- stavuňk na peníze dědičné Havla z Sološic, kteréž jemu za statky pod šos města tohoto náležící platí se, i také na všecek statek při tomto právě jemu náležitý učinil jest, a to pro nestání Havlovo k tomuto právu o pri ortelem práva vyššího domíněnou; i že on Havel z So- lošic již k stání složenému k též rozepři ortelem práva vyššího domíněné stojí: i z té příčiny skrze ten stavuňk v při hlavní jest nepadl, než k hlavní při obojí strany státi, mluviti a prokazovati, což za potřebu jedné každé straně bylo by vedle práva, mají a mohou. Adam Smolařuov se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Severynu [30. října) XXXIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Briccii [13. listopadu] anno 1533. (Tamtéž fol. 177.) 91. 1534, 12. května. (Mezi Ondřejem synem Jakuba zahradníka, a Janem Hobzou kovářem.) Ondřej zahradníka Jakuba syn, sou- seda našeho, obvinil jest Jana Hobzu, tova- ryše řemesla kovářského, že času předešlého týž Hobza pod právem tímto a řádem jemu Ondrovi prst u ruky a potom i ucho uťal jest bez provinění a příčiny k tomu od něho dané, ježto již tomu rok o masopustě bude, jakž jest ho zsekal, a jesté se zhojiti nemuoze, neb mu klidwoser tete; v tom Zádaje vedle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan Hobza poručil jest promluviti, že on o tako- vém bití jeho neví, než že jest se tak sešlo: když sú oni s Petrem Jiskrovým bili a sekali jednoho pacholíka špitálského, a on přiběhl,
500 kteréž se Havlovi za statky při tomto právě prodané platí, i na všecek statek jeho pod šos města náležící, obstavuňk učinil; i po ob- stavení týchž peněz a statku že jest Havel ve dvou nedělích k obstavuňku nestál, až právo stavné prošlo, nebo netoliko vedle obstavuňku šest nedělí je vyšlo; i poněvadž Havel o též peníze a statek obstavené k obstavuňku nestál, až potom stavné prošlo: i prve jest Adam za zvod těch peněz a statkuov obstavených žádal i nyní za též žádá, v tom žádaje spravedlivě vedle práva opatřen býti. Proti tomu JMt pán od Havla, služebníka svého, ráčil jest mluviti a žádati, aby přípověď na též peníze v orteli domněné při tomto právě učiněná čtena byla, a kdy jest ta přípověď učiněna; a což Adam, syn Smolařuov, dal mluviti, Ze jest při tomto právě před tím ortelem táž přípověď učiněna, to ať prokáže. I na žádost stran čtena jest přípověď Jana Smolaře na místě Kateřiny nevěstý jeho, i také čteno jest svědomí listovní Jana Čuby o přípověď od Kateřiny učiněnou. K tomu pán JMt ráčil jest mluviti, že jest táž přípověď učiněna po témž orteli, a toho se neprokazuje, aby registry přípověď před tím ortelem byla zapsána; a tak v témž orteli této se pře nedotýče, i Havel, služebník muoj, není povinen z jakých peněz Adamovi práv býti. Adam Smolařů skrze přítele dal promluviti, že jest od Kateřiny, manželky Adamovy, ta přípověd na též peníze při tomto právě uči- něna skrze Jana Čubu hned po smrti nebožky mateře její, ještě za živnosti Jana bratra jejího, před týmž ortelem, když s ním soudy a spra- vedlnost svú po otci a mateři i s Janem Zubem měla, ježto několik orteluov mezi nimi právem jest učiněno, jakož i svědomím Jana Čuby prokazuje se; a tak jest táž přípověď před týmž ortelem učiněna. A poněvadž jest Havel ten ortel přijal, v kterýmž o týchž penězích jest domíněno, že o ně tímto právem mají rozsúzeni býti: i což jemu jest příjemného při- javše, že také i což by jemu nelibého bylo týmž ortelem nalezeno, povinen jest podniknúti E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiou města Prahy: a o ty peníze týmž ortelem domíněné při tomto právě státi; a poněvadž vedle obsta- vuňku pro nestání ku právu učiněného na všecky peníze za statky, i také všecek statek Havlovi při tomto právě náležitý, ku právu nestál jest, až stavuňk prošel, i Adam vždy za zvod týchž peněz a statku obstavených žádá. Tu my — takto sme o tom nalezli: Po- něvadž Adam syn Jana Smolaře, na místě Kateřiny manželky své, při tomto právě ob- stavuňk na peníze dědičné Havla z Sološic, kteréž jemu za statky pod šos města tohoto náležící platí se, i také na všecek statek při tomto právě jemu náležitý učinil jest, a to pro nestání Havlovo k tomuto právu o pri ortelem práva vyššího domíněnou; i že on Havel z So- lošic již k stání složenému k též rozepři ortelem práva vyššího domíněné stojí: i z té příčiny skrze ten stavuňk v při hlavní jest nepadl, než k hlavní při obojí strany státi, mluviti a prokazovati, což za potřebu jedné každé straně bylo by vedle práva, mají a mohou. Adam Smolařuov se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Severynu [30. října) XXXIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Briccii [13. listopadu] anno 1533. (Tamtéž fol. 177.) 91. 1534, 12. května. (Mezi Ondřejem synem Jakuba zahradníka, a Janem Hobzou kovářem.) Ondřej zahradníka Jakuba syn, sou- seda našeho, obvinil jest Jana Hobzu, tova- ryše řemesla kovářského, že času předešlého týž Hobza pod právem tímto a řádem jemu Ondrovi prst u ruky a potom i ucho uťal jest bez provinění a příčiny k tomu od něho dané, ježto již tomu rok o masopustě bude, jakž jest ho zsekal, a jesté se zhojiti nemuoze, neb mu klidwoser tete; v tom Zádaje vedle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan Hobza poručil jest promluviti, že on o tako- vém bití jeho neví, než že jest se tak sešlo: když sú oni s Petrem Jiskrovým bili a sekali jednoho pacholíka špitálského, a on přiběhl,
Strana 501
Kouřim (1538—15834). aby to rozvedl, aby ho nedobili, a nic jest u seben eměl; a když jest to rozvazoval, i že sú oni se na tohoto obrátili; a když na něho bili, nic jest při sobě neměl, až popedl kus šavle přeražené, kteráž Petrovi Jiskrovu se pferazila, a tou se jest teprva hájil jim, když na něho bili; i toho neví, urazil-li jest ho v tom sebe hájení, nebo koho jiného, než jeho sú oni, když to rozvazoval, urazili; a když byl urážen, i šel jest do domu černýho, a oni se tam ještě před branou chvíli bili; i že on o tom neví, aby Ondřejovi prst a ucho uťal. Puovod: slyšeti ráčíte, že tomu Hobza zcela neodpírá, aby mu toho prstu a ucha neufal, než v nevědomost to klade, že o tom neví, aby mu to udělal. Kdež pak mluví, žeby On- dřej s tím pacholkem ze špitála a Petrem Ji- skrovým se bil: i Ondřej tomu odpírá, aby při tom počátku byl, kdyZ jest se Petr Jiskruov s tím pacholkem bil, a aby na koho počínal; než toliko Ze Hobza ten zámysl klade, Ze jest ho rozvazoval, jeZto on jest na Zádného nepo- čínal, aby ho rozvazovati měl; a poněvadž týž Hobza praví, že se v tom nepamatuje, aby jemu ten prst a ucho uťal, že Ondřej to chce prokázati, že jest jemu to bez příčiny jeho, jakž jest prve oznámeno, učinil; i vedl jest týž původ svědky k straně své. Tu my —- takto jsme nalezli: Poněvadž Ondřej, syn Jakuba zahradníka, vedle žaloby své svědky to jest vedle práva prokázal, že Jan Hobza pod řádem a právem prst u ruky à ucho jemu ufal; a Jan Hobza toho Ze jest ničím neodvedl, aby jemu k tomu Ondřej pří- činu dal: i z příčiny té on Jan Hobza povinen jest jemu Ondřejovi pokuty za každý ten úd po pěti funtech vedle práva na to vyměřených dáti, a k tomu ty škody všecky proto vyna- ložené a vzaté, kteréž týž Ondřej vedle práva prokáže, zaplatiti, a to konečně od dneška ve dvú nedělích pořád zběhlých. Vejstupek pak, kterýž jest týž Hobza tím proti právu učinil, my jako správcové práva pokuty, kterúž vedle práva nésti má, na ten čas před stranami ne- 501 oznamujem, než té v své moci zanecháváme. Strany oboje se odvolaly. Dán v Kouřimi, v pondélí po sv. Lucii (15. prosince] XXXIII. Tu my ortel tento takto napravujem Poněvadž Ondřej, syn Jakuba zahradníka, to svědomím jest ukázal, že bez příčiny k tomu dané Jan Hobza pod právem na zdraví jemu škodu učinil, a prst a ucho jemu uťal a, by to z příčiny sobě dané a z mušení učinil, toho jest neodvedl: i z té příčiny podle práva má odménnü spravedlnost nésti a tolikyZ na svých üdech üjmu a ohavu trpéti, leč by se o to strany smluviti chtěly. Actum fer. III. Rogationum [12. května] 1534. (Tamtéž f. 178.) 92. 1534, 13. května. (Mezi Kunú Žibřidkú a Štěpánem mlynářem.) Vít Sokol na místě Kuny Žibřidky, manželky své, stoje obvinil jest Ště- pána mlynáře: kdež Kuna manželka má za- stavila jest mu éubu ve IIII kop. míš., i že jemu chce ty III kopy zase oplatiti, aby jí čubu navrátil, v tom žádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Štěpán mlynář poručil jest mluviti, že jest Sokol Štěpánovi nic ne- zastavil, a jemu jest Štěpán nic nepůjčil, než Kuně manželce jeho, i obeslal jest ji po dvakráte ku právu a nestojí, jakž jest ta věc, a v čem jest jemu ten kožich zastavila, aby sama oznámila. Vít Sokol oznámil, že na místě Kuny manželky své stojí k právu a státi chce. Odpor: ač manželka jeho sama k tomu při právě státi by měla, a v čem jest ten kožich Štěpánovi zastavila, oznámiti: i aby tím se ne- zaneprazdňovalo, jak samo v sobě jest, Štěpán poručil jest oznámiti: že nebožtík Václav Žibřid, první muž Kuny Žibřidky, vdlužil se jest v nékterü summu penéz, a Stépán mlynář s Janem koželuhem rukojmí se za něho posta- vili, i musil jest Štěpán mlynář skrze to ru- kojemství za nebožtíka VII kop dáti; i po smrti jeho obsílal jest ji sem ku právu pro těch VII kop míš., a ona na mázhúze svolila jest se, že jemu chce těch VII kop zaplatiti, aby jedny sem ku právu neobsílal ji. I při- | půjčil jest jí k těm VII kopám IIII kopy míš.,
Kouřim (1538—15834). aby to rozvedl, aby ho nedobili, a nic jest u seben eměl; a když jest to rozvazoval, i že sú oni se na tohoto obrátili; a když na něho bili, nic jest při sobě neměl, až popedl kus šavle přeražené, kteráž Petrovi Jiskrovu se pferazila, a tou se jest teprva hájil jim, když na něho bili; i toho neví, urazil-li jest ho v tom sebe hájení, nebo koho jiného, než jeho sú oni, když to rozvazoval, urazili; a když byl urážen, i šel jest do domu černýho, a oni se tam ještě před branou chvíli bili; i že on o tom neví, aby Ondřejovi prst a ucho uťal. Puovod: slyšeti ráčíte, že tomu Hobza zcela neodpírá, aby mu toho prstu a ucha neufal, než v nevědomost to klade, že o tom neví, aby mu to udělal. Kdež pak mluví, žeby On- dřej s tím pacholkem ze špitála a Petrem Ji- skrovým se bil: i Ondřej tomu odpírá, aby při tom počátku byl, kdyZ jest se Petr Jiskruov s tím pacholkem bil, a aby na koho počínal; než toliko Ze Hobza ten zámysl klade, Ze jest ho rozvazoval, jeZto on jest na Zádného nepo- čínal, aby ho rozvazovati měl; a poněvadž týž Hobza praví, že se v tom nepamatuje, aby jemu ten prst a ucho uťal, že Ondřej to chce prokázati, že jest jemu to bez příčiny jeho, jakž jest prve oznámeno, učinil; i vedl jest týž původ svědky k straně své. Tu my —- takto jsme nalezli: Poněvadž Ondřej, syn Jakuba zahradníka, vedle žaloby své svědky to jest vedle práva prokázal, že Jan Hobza pod řádem a právem prst u ruky à ucho jemu ufal; a Jan Hobza toho Ze jest ničím neodvedl, aby jemu k tomu Ondřej pří- činu dal: i z příčiny té on Jan Hobza povinen jest jemu Ondřejovi pokuty za každý ten úd po pěti funtech vedle práva na to vyměřených dáti, a k tomu ty škody všecky proto vyna- ložené a vzaté, kteréž týž Ondřej vedle práva prokáže, zaplatiti, a to konečně od dneška ve dvú nedělích pořád zběhlých. Vejstupek pak, kterýž jest týž Hobza tím proti právu učinil, my jako správcové práva pokuty, kterúž vedle práva nésti má, na ten čas před stranami ne- 501 oznamujem, než té v své moci zanecháváme. Strany oboje se odvolaly. Dán v Kouřimi, v pondélí po sv. Lucii (15. prosince] XXXIII. Tu my ortel tento takto napravujem Poněvadž Ondřej, syn Jakuba zahradníka, to svědomím jest ukázal, že bez příčiny k tomu dané Jan Hobza pod právem na zdraví jemu škodu učinil, a prst a ucho jemu uťal a, by to z příčiny sobě dané a z mušení učinil, toho jest neodvedl: i z té příčiny podle práva má odménnü spravedlnost nésti a tolikyZ na svých üdech üjmu a ohavu trpéti, leč by se o to strany smluviti chtěly. Actum fer. III. Rogationum [12. května] 1534. (Tamtéž f. 178.) 92. 1534, 13. května. (Mezi Kunú Žibřidkú a Štěpánem mlynářem.) Vít Sokol na místě Kuny Žibřidky, manželky své, stoje obvinil jest Ště- pána mlynáře: kdež Kuna manželka má za- stavila jest mu éubu ve IIII kop. míš., i že jemu chce ty III kopy zase oplatiti, aby jí čubu navrátil, v tom žádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Štěpán mlynář poručil jest mluviti, že jest Sokol Štěpánovi nic ne- zastavil, a jemu jest Štěpán nic nepůjčil, než Kuně manželce jeho, i obeslal jest ji po dvakráte ku právu a nestojí, jakž jest ta věc, a v čem jest jemu ten kožich zastavila, aby sama oznámila. Vít Sokol oznámil, že na místě Kuny manželky své stojí k právu a státi chce. Odpor: ač manželka jeho sama k tomu při právě státi by měla, a v čem jest ten kožich Štěpánovi zastavila, oznámiti: i aby tím se ne- zaneprazdňovalo, jak samo v sobě jest, Štěpán poručil jest oznámiti: že nebožtík Václav Žibřid, první muž Kuny Žibřidky, vdlužil se jest v nékterü summu penéz, a Stépán mlynář s Janem koželuhem rukojmí se za něho posta- vili, i musil jest Štěpán mlynář skrze to ru- kojemství za nebožtíka VII kop dáti; i po smrti jeho obsílal jest ji sem ku právu pro těch VII kop míš., a ona na mázhúze svolila jest se, že jemu chce těch VII kop zaplatiti, aby jedny sem ku právu neobsílal ji. I při- | půjčil jest jí k těm VII kopám IIII kopy míš.,
Strana 502
502 a tak v té summě XI kop. míš. ten kožich zastavila jest mu: i nechť ty III kopy míš., k kterýmž se zná, že jest jí půjčil, na právě položí, a on ten kožich na právě položiti chce. A nebude-li se k tomu Kuna Žibřidka znáti, že jest se mu těch VII kop svolila zaplatiti, že to prokázati chce. A tu sú svědkové jeho &teni. Potom mluveno, Ze se to těmi svědky prokazuje, Ze jest se Kuna Zibridka svolila téch VII kop Stépánovi zaplatiti, a sami se k tomu znají, že jest jí IIII kopy půjčil, a tak jest ten kožich v té summě XI kop jemu za- stavila. Původ: že jest Štěpán mlynář prve na zahradu po Žibřidovi pozůstalou o těch VII kop přípověď učinil, i nechť o těch VII kop vedle přípovědi k zahradě hledí. Tu my — takto sme nalezli: Poněvadž Štěpán mlynář to jest svědky podle práva pro- kázal, že Kuna Žibřidka ten dluh УП Кор míš. po nebožtíkovi Václavovi Žibřidovi, prv- ním manželu svém, jemu pozuostalý, zaplatiti jest se svolila: i z příčiny té ona Kuna podle podvolení svého povinna jest jemu Štěpánovi těch VII kop míš. podle práva zaplatití ve dvůú nedělích pořád zběhlých. A zase bude-li chtíti jeho Štěpána z jakého přirčení podle práva viniti, právo se jí nezavírá. Strana pů- vodní se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý den sv. Gedruty [17. bfezna] l. etc. XXXIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujem. Ac- tum die Mercurii Rogationum [13. kvétna] a. 1534. (Tamtéz fol. 179,) 93. 1534, 16. zárí. (Mezi panem Janem z Doubravce a Benešem rychtářem z Cerhenic.) Urozený pan Arnošt Vitanovský etc. na místě urozeného pana Jana Doubravce z Doubravan a na Radimi promluvení jest učinil: kdež jest pau otec muoj v městě tomto pod právem ob- stavuňk učinil na rychtáře z Cerhenic pro summu sirotčí jmenovitů, za kterúž jest týž s druhým sousedem svým, kterýž umřel, rukojmí rukou nedílnou panu otci mému, vedle kte- réhož obstavuňku přisouzeno jest panu otci mému, aby rychtář tu summu vedle obstavuňku E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: panu otci mému položil; i položiv tv summu, že jest ji zase obstavil, i z které příčiny to jest učinil a zase tu summu obstavil, žádaje, aby to oznámil, a jakú by spravedlnost k tomu měl. Protitomu Beneš, rychtář z Cerhenic, mluvil jest, že k tomu stání přítele s sebou míti měl, ale na ten čas že ho nemá, žádaje do jiného času za odložení. Při tom týž pan Arnošt na téhož Beneše dotázku učinil: znáš-li se k tomu ještě, jakožs se prve znal, že si rukojmí s dru- hým sousedem svým ku panu otci mému za tu summu rukou nedílnou? Proti tomu rychtář mluvil: že se znám, že spolu s druhým sousedem slíbil sem za tu summu, ale nerozdílnou rukou jsem neslíbil. Pan Arnost táhl se na prokaz svědky, že jest se prve k tomu týž rychtář znal, že jest spolu s druhým rukou nedílnou za tu summu slíbil. Pan Arnošt předešle ob- noviv žádal, aby ta summa obstavená, prve před rychtářem přisouzená panu Janovi Ra- diimskému, propuštěna byla. Proti tomu Beneš rychtář dal mluviti, že se on tomu na odpor staví, aby ta summa panu Janovi před rych- tářem přisouzena byla; nebo když jest pro tu summu obstaven byl, i položiv tu: suminu na právě, i skrze pány přátely své žádal jest p. Jana, kdež jest rukojmě byl za člověka páně Janova sám drubý, aby pan Jan jemu té těžkosti ne- činil, ale z stavuňku ho propustil, poněvadž po tom jistém, za kteréhož on sám druhý slíbil, na gruntech páně Janových statek jest pozuostal, aby pan Jan z toho statku po něm pozuostalého k těm penězuom přijíti ráčil; jakož i za to jest držel, že z toho statku po něm pozůstalého tu summu jest vyzdvihl, anebo k tomu statku o ni hledéti bude; poné- vadž mnohá léta, jakž jest ten jistý ušel, o to jemu jest nic neříkal, i domníval se jest, že jemu o to pokoj dá. A jestliže by se jemu ta cesta slušná neviděla býti, ale že svůj díl, za kterýž jest slíbil, jemu dáti chce; a když jest pan Jan toho učiniti, a jedné ani druhé cestě místa dáti nechtěl, i vedle stavuňku tu summu na právě, aby rukojmě vypravil,
502 a tak v té summě XI kop. míš. ten kožich zastavila jest mu: i nechť ty III kopy míš., k kterýmž se zná, že jest jí půjčil, na právě položí, a on ten kožich na právě položiti chce. A nebude-li se k tomu Kuna Žibřidka znáti, že jest se mu těch VII kop svolila zaplatiti, že to prokázati chce. A tu sú svědkové jeho &teni. Potom mluveno, Ze se to těmi svědky prokazuje, Ze jest se Kuna Zibridka svolila téch VII kop Stépánovi zaplatiti, a sami se k tomu znají, že jest jí IIII kopy půjčil, a tak jest ten kožich v té summě XI kop jemu za- stavila. Původ: že jest Štěpán mlynář prve na zahradu po Žibřidovi pozůstalou o těch VII kop přípověď učinil, i nechť o těch VII kop vedle přípovědi k zahradě hledí. Tu my — takto sme nalezli: Poněvadž Štěpán mlynář to jest svědky podle práva pro- kázal, že Kuna Žibřidka ten dluh УП Кор míš. po nebožtíkovi Václavovi Žibřidovi, prv- ním manželu svém, jemu pozuostalý, zaplatiti jest se svolila: i z příčiny té ona Kuna podle podvolení svého povinna jest jemu Štěpánovi těch VII kop míš. podle práva zaplatití ve dvůú nedělích pořád zběhlých. A zase bude-li chtíti jeho Štěpána z jakého přirčení podle práva viniti, právo se jí nezavírá. Strana pů- vodní se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý den sv. Gedruty [17. bfezna] l. etc. XXXIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujem. Ac- tum die Mercurii Rogationum [13. kvétna] a. 1534. (Tamtéz fol. 179,) 93. 1534, 16. zárí. (Mezi panem Janem z Doubravce a Benešem rychtářem z Cerhenic.) Urozený pan Arnošt Vitanovský etc. na místě urozeného pana Jana Doubravce z Doubravan a na Radimi promluvení jest učinil: kdež jest pau otec muoj v městě tomto pod právem ob- stavuňk učinil na rychtáře z Cerhenic pro summu sirotčí jmenovitů, za kterúž jest týž s druhým sousedem svým, kterýž umřel, rukojmí rukou nedílnou panu otci mému, vedle kte- réhož obstavuňku přisouzeno jest panu otci mému, aby rychtář tu summu vedle obstavuňku E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: panu otci mému položil; i položiv tv summu, že jest ji zase obstavil, i z které příčiny to jest učinil a zase tu summu obstavil, žádaje, aby to oznámil, a jakú by spravedlnost k tomu měl. Protitomu Beneš, rychtář z Cerhenic, mluvil jest, že k tomu stání přítele s sebou míti měl, ale na ten čas že ho nemá, žádaje do jiného času za odložení. Při tom týž pan Arnošt na téhož Beneše dotázku učinil: znáš-li se k tomu ještě, jakožs se prve znal, že si rukojmí s dru- hým sousedem svým ku panu otci mému za tu summu rukou nedílnou? Proti tomu rychtář mluvil: že se znám, že spolu s druhým sousedem slíbil sem za tu summu, ale nerozdílnou rukou jsem neslíbil. Pan Arnost táhl se na prokaz svědky, že jest se prve k tomu týž rychtář znal, že jest spolu s druhým rukou nedílnou za tu summu slíbil. Pan Arnošt předešle ob- noviv žádal, aby ta summa obstavená, prve před rychtářem přisouzená panu Janovi Ra- diimskému, propuštěna byla. Proti tomu Beneš rychtář dal mluviti, že se on tomu na odpor staví, aby ta summa panu Janovi před rych- tářem přisouzena byla; nebo když jest pro tu summu obstaven byl, i položiv tu: suminu na právě, i skrze pány přátely své žádal jest p. Jana, kdež jest rukojmě byl za člověka páně Janova sám drubý, aby pan Jan jemu té těžkosti ne- činil, ale z stavuňku ho propustil, poněvadž po tom jistém, za kteréhož on sám druhý slíbil, na gruntech páně Janových statek jest pozuostal, aby pan Jan z toho statku po něm pozuostalého k těm penězuom přijíti ráčil; jakož i za to jest držel, že z toho statku po něm pozůstalého tu summu jest vyzdvihl, anebo k tomu statku o ni hledéti bude; poné- vadž mnohá léta, jakž jest ten jistý ušel, o to jemu jest nic neříkal, i domníval se jest, že jemu o to pokoj dá. A jestliže by se jemu ta cesta slušná neviděla býti, ale že svůj díl, za kterýž jest slíbil, jemu dáti chce; a když jest pan Jan toho učiniti, a jedné ani druhé cestě místa dáti nechtěl, i vedle stavuňku tu summu na právě, aby rukojmě vypravil,
Strana 503
Kouřim (1534—1535). složil jest, ač pravil jest, i nyní praví, že druhého dílu položiti nebyl jest a není po- vinen. I z té příčiny zase na právě tu summu jest obstavil, pravě se druhým dílem za dru- hého rukojmí povinen nebýti, poněvadž jeden každý rukojmě podle práva tohoto svým dílem rukojemství odbýti muože, i nyní též praví, a vedle práva v tom za spravedlivé opatření žádá. Proti tomu pan Arnošt mluvil, že sou mnohá slova jalová od Beneše promluvená, i není potřebí ke všem mluviti; než když mluví, žeby jemu od rychtáře nebylo právem nalezeno, aby tu summu vedle obstavuňku na právě položil, ježto jest jemu právem to od rychtáře nalezeno, aby ji položil; nebo i tím skutkem dokazuje se, když jest tu summu, pro kterúž jest obstaven, na právě položil, že jest muselo jemu od rychtáře právem na- lezeno býti, aby ji podle obstavuňku na právě položil; a když jest ji pan otec muoj vyzdvi- hnüti mél i obstavil ji, i Zídám na místé pana otce mého, aby ty peníze vedle obstavuňku vydány byly. Tu my — jsme nalezli a ortelem svým vy- pověděli: Poněvadž pan Arnošt Vitanovský na místě pana Jana Doubravce z Doubravan a na Radimi registry podle práva to jest prokázal, že Beneš, rychtář z Cerhenic, s Tůmou Str- nadem odtudZ z Cerhenic k témuZ panu Ja- novi Doubravcovi slíbili sou rukou společní a nedílnou za VII kop XII gr. míš. peněz si- rotčích za Víta rychtáře z Radimě, člověka jeho, však s tou výminkou, jakž táž registra ukazují, jestli by jeden rukojmě umřel, že na místě jeho jiného rukojmě k živému pozuo- stalému přistaviti má; ale že po smrti Tůmy, jednoho rukojmě, k Benešovi druhého rukojmě postaveno není: i z té příčiny on Beneš rychtář toliko svůj díl panu Janovi Doubravcovi vedle rukojemství dáti má, a více v tom rukojemství jemu podle práva povinen není. Pan Arnošt Vitanovský na místě pana Jana Doubravce se odvolává. Dán v Kouřimi v pondělí den sv. Margéty [13. července] 1l. XXXIIII. 503 Tu my ortel tento takto napravujem: Po- něvadž každý rukojmě, kterýž rukou neroz- dílnou slibuje a tak se za rukojmí staví, umře-li druhý rukojmě a nevyvadí dílu svého, ten živý zuostalý ten díl má vyvaditi, a ten dil vyvadé, chce-li hledéti k držiteluom po mrtvém jistei statku, právo se mu nezavírá; a vy davše moc registróm, a týmiž registry zavázal se rychtář z Cerhenic místo mrtvého rukojmí jiného postaviti živého, tomu jest dosti neučinil a to jest obmeškal, a k tomu se jest netáhl před právem, aby rukojmí jiného místo mrtvého postavil: z té příčiny povinen jest díl druhý položiti, a to od odevření ortele tohoto před stranami podle práva hostinského do třetího dne pořád zběhlého. Actum feria IIII. post Exaltationem crucis [16. září] anno 1534. (Tamtéž fol. 180.) 94. 1535, 1 dubna. (Mezi Tomášem Trčkou a Hanzlem 2 Solopisk o stavuñk.) Tomáš Trčka, soused náš, obstavil jest Hanzle z So- lopisk pro VII kop XXVIII gr. čes. K tomu obstavuüku urozeny pan Jiiík Sadovsky z Sloupna, hejtman na Kolíné, s Hanzlem člo- vékem Jeho Milosti páné stoje mluvil jest: po- névadZ jest se žaloba a stavuňk na člověka JMti páně od Tomáše Trčky stala pro summu dluhu VI[ kop XXVIII gr. čes., i jest věc povinná, aby týž Tomáš Trčka, zač ten dluh jest, oznámil a dluh podle práva aby prokázal. Proti tomu Tomáš Trčka mluvil, že sem při stavuňku oznámil, že ho pro summu dluhu spravedlivého VII kop XXVIII gr. čes. a pro právo stavné obstavuji, kterémuž dluhu týž Hanzl při stavuňku neodepřel jest; a že jest vedle smlúvy tu sumu měl mi vyplniti na roky, měv dáti o sv. Václavě minulém III kopy gr., a odtud v rok též pří sv. Václavě Il kopy gr., a třetího roku aby ostatek doplnil; a s tou vý- minkou ta smlúva mezi námi učiněna jest, jestli by mi kterých peněz na který koli rok vedle té smlouvy nedal, aby mi všecku sumu pojednou dáti povinen byl. A když mi na rok sv. Václava minulého III kopy gr. vedle smlûvy
Kouřim (1534—1535). složil jest, ač pravil jest, i nyní praví, že druhého dílu položiti nebyl jest a není po- vinen. I z té příčiny zase na právě tu summu jest obstavil, pravě se druhým dílem za dru- hého rukojmí povinen nebýti, poněvadž jeden každý rukojmě podle práva tohoto svým dílem rukojemství odbýti muože, i nyní též praví, a vedle práva v tom za spravedlivé opatření žádá. Proti tomu pan Arnošt mluvil, že sou mnohá slova jalová od Beneše promluvená, i není potřebí ke všem mluviti; než když mluví, žeby jemu od rychtáře nebylo právem nalezeno, aby tu summu vedle obstavuňku na právě položil, ježto jest jemu právem to od rychtáře nalezeno, aby ji položil; nebo i tím skutkem dokazuje se, když jest tu summu, pro kterúž jest obstaven, na právě položil, že jest muselo jemu od rychtáře právem na- lezeno býti, aby ji podle obstavuňku na právě položil; a když jest ji pan otec muoj vyzdvi- hnüti mél i obstavil ji, i Zídám na místé pana otce mého, aby ty peníze vedle obstavuňku vydány byly. Tu my — jsme nalezli a ortelem svým vy- pověděli: Poněvadž pan Arnošt Vitanovský na místě pana Jana Doubravce z Doubravan a na Radimi registry podle práva to jest prokázal, že Beneš, rychtář z Cerhenic, s Tůmou Str- nadem odtudZ z Cerhenic k témuZ panu Ja- novi Doubravcovi slíbili sou rukou společní a nedílnou za VII kop XII gr. míš. peněz si- rotčích za Víta rychtáře z Radimě, člověka jeho, však s tou výminkou, jakž táž registra ukazují, jestli by jeden rukojmě umřel, že na místě jeho jiného rukojmě k živému pozuo- stalému přistaviti má; ale že po smrti Tůmy, jednoho rukojmě, k Benešovi druhého rukojmě postaveno není: i z té příčiny on Beneš rychtář toliko svůj díl panu Janovi Doubravcovi vedle rukojemství dáti má, a více v tom rukojemství jemu podle práva povinen není. Pan Arnošt Vitanovský na místě pana Jana Doubravce se odvolává. Dán v Kouřimi v pondělí den sv. Margéty [13. července] 1l. XXXIIII. 503 Tu my ortel tento takto napravujem: Po- něvadž každý rukojmě, kterýž rukou neroz- dílnou slibuje a tak se za rukojmí staví, umře-li druhý rukojmě a nevyvadí dílu svého, ten živý zuostalý ten díl má vyvaditi, a ten dil vyvadé, chce-li hledéti k držiteluom po mrtvém jistei statku, právo se mu nezavírá; a vy davše moc registróm, a týmiž registry zavázal se rychtář z Cerhenic místo mrtvého rukojmí jiného postaviti živého, tomu jest dosti neučinil a to jest obmeškal, a k tomu se jest netáhl před právem, aby rukojmí jiného místo mrtvého postavil: z té příčiny povinen jest díl druhý položiti, a to od odevření ortele tohoto před stranami podle práva hostinského do třetího dne pořád zběhlého. Actum feria IIII. post Exaltationem crucis [16. září] anno 1534. (Tamtéž fol. 180.) 94. 1535, 1 dubna. (Mezi Tomášem Trčkou a Hanzlem 2 Solopisk o stavuñk.) Tomáš Trčka, soused náš, obstavil jest Hanzle z So- lopisk pro VII kop XXVIII gr. čes. K tomu obstavuüku urozeny pan Jiiík Sadovsky z Sloupna, hejtman na Kolíné, s Hanzlem člo- vékem Jeho Milosti páné stoje mluvil jest: po- névadZ jest se žaloba a stavuňk na člověka JMti páně od Tomáše Trčky stala pro summu dluhu VI[ kop XXVIII gr. čes., i jest věc povinná, aby týž Tomáš Trčka, zač ten dluh jest, oznámil a dluh podle práva aby prokázal. Proti tomu Tomáš Trčka mluvil, že sem při stavuňku oznámil, že ho pro summu dluhu spravedlivého VII kop XXVIII gr. čes. a pro právo stavné obstavuji, kterémuž dluhu týž Hanzl při stavuňku neodepřel jest; a že jest vedle smlúvy tu sumu měl mi vyplniti na roky, měv dáti o sv. Václavě minulém III kopy gr., a odtud v rok též pří sv. Václavě Il kopy gr., a třetího roku aby ostatek doplnil; a s tou vý- minkou ta smlúva mezi námi učiněna jest, jestli by mi kterých peněz na který koli rok vedle té smlouvy nedal, aby mi všecku sumu pojednou dáti povinen byl. A když mi na rok sv. Václava minulého III kopy gr. vedle smlûvy
Strana 504
504 nedal, i že sem ho pro tu všecku summu ob- stavil; a že jest se při stavuňku týž Hanzl k té smlúvě před rychtářem přiznal, že s tou pokutou ta smlúva, jakž sem oznámil, o ten dluh mezi námi účiněna jest. Táhne se v tom na pamět rychtářovu. K tomu pan hejtman od Hanzle mluvil: poněvadž sám Tomáš Trčka oznamuje, že jest smlúva mezi nimi učiněna, aby na roky tu sumu jemu vyplnil a ne po- jednou, než toliko volá se na domínku, jestli by na který rok kterých peněz nedal, anby ho ze vší sumy vinil: i což mluví, nechť podle práva ukazuje. Tomáš Trčka mluvil: nejprve nechť oznámí týž Hanzl, odpírá-li tomu, že jest se k té smlouvě mi před rychtářem při sta- vuňku znal, a bude-li tomu odpírati, teprv budu povinen to ukázati. Pan hejtman: slyšíte-li, co se mluví? poněvadž taková smlüvu byti oznamujete, to abyšte prokázali. Tomáš Trčka: že jest se k té smlúvě týž Hanzl při stavuňku znal, ježto mimo seznání rychtářovo jiného svě- domí není potřebí; a to abyšte znali, že jest toho dluhu větší summa byla nežli těch VII kop. XXVIII gr. čes., o kterýž jest se mnú smlúvu učinil; a cedule řezané toho mezi sebou měli sme týž s tou duominkou, jestli by mi kterých peněz na který rok nedal, aby mi vÉecku summu pojedná dal. Na kteráZ smlüvu témi cedulemi zapsanü byl jest mi díl té summy vyplatil, a toliko IX kop gr. dluhu po- zuostal, i pro těch IX kop gr. pozuostalych byl sem ho na právě Pražském obstavil, jakož pak ta věc při témž právě Pražském skonala se jest, tak že ta summa od rukojmie jeho na právě položena jest, a poručníku mému, kte- réhož sem na místě svém ustanovil, z práva vydána, kteréž jest mi byl dodal; i potom týž Hanzl přišel ke mně s pláčem, prose mne, abych s ním milost ucinil, a tu summu navráté jemu, néjaküá smlúvu s ním o týž dluh abych učinil, dav mi I[ kop gr. na ten dluh; i učinil jest tu smlúvu se mnú o týž dluh pozuostalý, aby mi jej na ty roky vyplnil, dada o sv. Václavě minulém III kopy gr. a též při času sv. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: Václava roku každého po II kopách gr., aby mi jej dovyplnil; a jestli by mi kterých peněz na který rok vedle též smlúvy nedal, všecku tu suminu pojednou aby mi dal. Kteréž smlúvě před rychtářem při stavuňku neodepřel jest, ale k ní se přiznal. Tu my — takto jsme vypověděli: Poněvadž se to z přiznání Hanzle krčmáře při stavuňku k dluhu nachází, i také že jest se k ceduli řezané přiznal, a vedle té cedule žádal zachován býti: i z těch příčin on Hanzl jemu Tomášovi Trčkovi povinen jest vedle cedulí řezaných podle práva ten dluh zaplatiti a vyplniti ve XIIII dnech pořád zběhlých. Hanzl se odvo- lává. Gurimi fer. V. post Julianam [18. února] auno etc. 35. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek po Velikonoci [!. dubna] léta 1535. (Tamtéž fol. 181.) 95. 1535, 1. dubna. (Mezi Havlem Lysejm a Janem Vrtalem o kšaft.) Jan Vrtal, soused náš, skrze přítele svého dal jest mluviti: tak jakž sú se strany času předešlého dožádaly, aby kšaft Marty Kryblové vyhlášen byl; i rá- čili ste Janovi Vrtalovi na pomyšlení prótah jeden i druhý dáti, aby odpověď dal, chce-li ten kšaft pfijíti a jemu místo dáti čili nic. I tu odpověď dává, že toho kšaftu nepřijímá, že mu se poněkud při tom kšaftu vidí nepo- řádek býti, poněvadž pro nebožtíka Jaroše, kterýž za městem umřel, některé osoby z sou- seduov trestáni sou byli proto, že jsou krom osob z úřadu vyslaných k kšaftu k němu šli; ač vý- měru toho měli, že jest se to nočně zběhlo za městem, že sú ku právu poslati nemohli, však proto trestáni sú, oznámivše, že jest ta věc nepořádná, aby které osoby krom z úřadu při kšaftích mély byti; i takovü ste véc zapovédeéli a tomu kšaftu místo dáno není. I že jest ten kšaft Marty Ičryblové před časem prve od někter,ch osob krom úřadu, jako od kněží sepsán, ježto ona mohla jest a měla k úřadu poslati, aby dva páni k ní poslani byli k kšaftu, a při nich ten kšaft aby sepsán byl, ale kněžím
504 nedal, i že sem ho pro tu všecku summu ob- stavil; a že jest se při stavuňku týž Hanzl k té smlúvě před rychtářem přiznal, že s tou pokutou ta smlúva, jakž sem oznámil, o ten dluh mezi námi účiněna jest. Táhne se v tom na pamět rychtářovu. K tomu pan hejtman od Hanzle mluvil: poněvadž sám Tomáš Trčka oznamuje, že jest smlúva mezi nimi učiněna, aby na roky tu sumu jemu vyplnil a ne po- jednou, než toliko volá se na domínku, jestli by na který rok kterých peněz nedal, anby ho ze vší sumy vinil: i což mluví, nechť podle práva ukazuje. Tomáš Trčka mluvil: nejprve nechť oznámí týž Hanzl, odpírá-li tomu, že jest se k té smlouvě mi před rychtářem při sta- vuňku znal, a bude-li tomu odpírati, teprv budu povinen to ukázati. Pan hejtman: slyšíte-li, co se mluví? poněvadž taková smlüvu byti oznamujete, to abyšte prokázali. Tomáš Trčka: že jest se k té smlúvě týž Hanzl při stavuňku znal, ježto mimo seznání rychtářovo jiného svě- domí není potřebí; a to abyšte znali, že jest toho dluhu větší summa byla nežli těch VII kop. XXVIII gr. čes., o kterýž jest se mnú smlúvu učinil; a cedule řezané toho mezi sebou měli sme týž s tou duominkou, jestli by mi kterých peněz na který rok nedal, aby mi vÉecku summu pojedná dal. Na kteráZ smlüvu témi cedulemi zapsanü byl jest mi díl té summy vyplatil, a toliko IX kop gr. dluhu po- zuostal, i pro těch IX kop gr. pozuostalych byl sem ho na právě Pražském obstavil, jakož pak ta věc při témž právě Pražském skonala se jest, tak že ta summa od rukojmie jeho na právě položena jest, a poručníku mému, kte- réhož sem na místě svém ustanovil, z práva vydána, kteréž jest mi byl dodal; i potom týž Hanzl přišel ke mně s pláčem, prose mne, abych s ním milost ucinil, a tu summu navráté jemu, néjaküá smlúvu s ním o týž dluh abych učinil, dav mi I[ kop gr. na ten dluh; i učinil jest tu smlúvu se mnú o týž dluh pozuostalý, aby mi jej na ty roky vyplnil, dada o sv. Václavě minulém III kopy gr. a též při času sv. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: Václava roku každého po II kopách gr., aby mi jej dovyplnil; a jestli by mi kterých peněz na který rok vedle též smlúvy nedal, všecku tu suminu pojednou aby mi dal. Kteréž smlúvě před rychtářem při stavuňku neodepřel jest, ale k ní se přiznal. Tu my — takto jsme vypověděli: Poněvadž se to z přiznání Hanzle krčmáře při stavuňku k dluhu nachází, i také že jest se k ceduli řezané přiznal, a vedle té cedule žádal zachován býti: i z těch příčin on Hanzl jemu Tomášovi Trčkovi povinen jest vedle cedulí řezaných podle práva ten dluh zaplatiti a vyplniti ve XIIII dnech pořád zběhlých. Hanzl se odvo- lává. Gurimi fer. V. post Julianam [18. února] auno etc. 35. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se ve čtvrtek po Velikonoci [!. dubna] léta 1535. (Tamtéž fol. 181.) 95. 1535, 1. dubna. (Mezi Havlem Lysejm a Janem Vrtalem o kšaft.) Jan Vrtal, soused náš, skrze přítele svého dal jest mluviti: tak jakž sú se strany času předešlého dožádaly, aby kšaft Marty Kryblové vyhlášen byl; i rá- čili ste Janovi Vrtalovi na pomyšlení prótah jeden i druhý dáti, aby odpověď dal, chce-li ten kšaft pfijíti a jemu místo dáti čili nic. I tu odpověď dává, že toho kšaftu nepřijímá, že mu se poněkud při tom kšaftu vidí nepo- řádek býti, poněvadž pro nebožtíka Jaroše, kterýž za městem umřel, některé osoby z sou- seduov trestáni sou byli proto, že jsou krom osob z úřadu vyslaných k kšaftu k němu šli; ač vý- měru toho měli, že jest se to nočně zběhlo za městem, že sú ku právu poslati nemohli, však proto trestáni sú, oznámivše, že jest ta věc nepořádná, aby které osoby krom z úřadu při kšaftích mély byti; i takovü ste véc zapovédeéli a tomu kšaftu místo dáno není. I že jest ten kšaft Marty Ičryblové před časem prve od někter,ch osob krom úřadu, jako od kněží sepsán, ježto ona mohla jest a měla k úřadu poslati, aby dva páni k ní poslani byli k kšaftu, a při nich ten kšaft aby sepsán byl, ale kněžím
Strana 505
Kouřim toho kšaftu spisovati nenáleželo jest, a tak že sú na se kněží vzali úřad konšelský, kterýž jim nenáleží, a ten kšaft sepsali; a potom když měla umříti, že jest teprv k úřadu posláno, | a tu že jest před těmi pány vyslanými ten kšaft prve sepsaný ji prećten ; a ona sic bolestmi obtiżena, coż jí čteno bylo, říkala jedny: ano tak. Druhé, že Havel Lysý z té komory, v kteréž ona umřela, věci po ní pozuostalé, nežli kšaft stvrzen jest, pobral. Také že sou peřiny ně- které po ní pozuostaly, a on Havel Lysý některé z nich kněžím dal. I že to k rozvážení právu připouští, jsou-li pořádné ty příčiny ozná- mené, a jest-li týž kšaft pořádný čili není. Proti tomu Havel Lysý, spolu radní náš, mluvil jest: kdež široce o nebožtíkovi Jarošovi Jan Vrtal dal jest mluviti, že kteréž osoby u něho u kšaftu z souseduov byli sou, že sou proto trestáni, ale proto jest Tomášek toho užil, což jest mu Jaroš před těmi sousedy po- ručil; ale u tohoto kšaftu Marty Kryblové byli jsou dva konšelé radní od úřadu vyslaní, a třetí písař přísežný. Kdež pak mluví, že by ten kšaft prve nebožka Marta Kryblová dala sobě sepsati, a potom že sou teprv k ní ti páni posláni : i poněvadž táž Marta Kryblová o nemalém statku kšaftovati jest měla, i bylo jest jí potřebí s rozmyslem a rozšafně to řé- diti, i dala jest sobě tak ten kšaft sepsati. Ale když ti dva páni od pana purgmistra k ní k kšaftu k žádosti její vysláni byli, bez po- chyby że su se v tom nezmejlili a neobmeškali, ale że su ten ksaft ji Gisti dali, a na ni se doptali, je-li tak vuole její, jakž týž kšaft jim se- psaný podala; jakož i jeden každý i já to muože učiniti, a kšaft sobě sám za zdravého života anebo někomu dáti sepsati. Jakož Jakub Černý a Bušek kšafty prve dali sú sobě sepsati. A ozná- mě, že jest ta vuole jeho před těmi pány, kteříž by k kšaftu vyslání byli, a ten kšaft jim anebo písaři dal by schovati, že kšaft stálý a platný bývá; táhna se při tom na seznání těch kon- šeluov radních, kteříž k ní k kšaftu vysláni byli, že jest tak ta vuole její byla, jakž ten Archiv Český XXVI. (1535). 505 kšaft sepsaný jest. Kdež pak mluví, žeby teprv nebožka Marta Kryblová pro pány k tomu kšaftu poslala, když jméla umříti: ježto aby tak bylo, tomu odpírám, nebo jest po tom jesté živa byla sedm neb vosm nedělí. Kdež pak mluví, že bych z té komory, v kteréž nebožka Marta Kryblová byla, některé věci po ní po- zuostalé bral, nežli by kšaft tvrzen byl: i tomu odpírám, abych co jeho bral, cožby mi nená- leželo. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž nebožka Marta Kryblová toho se jest na panu purgmistru doZádala, aby k ní k kšaftu dva konšely radní vyslal, i když ti dva konšelé radní od p. purgmistra k ní poslaní přišli i s písařem radním, a ona podala jim kšaftu na papíře sepsaného, a k jednomu, druhému i třetímu dotazu od těch konšeluov radních, když jí jej přečísti dali, s dobrým rozmyslem oznámila, že ta vuole poslední její jest, jakž téhož kšaftu jim sepsaného podala: i z té pří- činy týž kšaft Marty Kryblové pořádně podle práva přišlý jest, a pau purgmistr a páni jej tvrdí. Jan Vrtal se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek před sv. Benediktem [19. března] léta etc. XXXV. Tu my ortele tohoto -- potvrzujeme. Actum fer. V. post Pascha [l. dubna] anno 1535. (Tamtéz fol. 182.) 96. 1535, 13. května. (Mezi Ondřejem, pana Zdeňka Iwa člověkem, a Bartolomějem Truha- čem o kšaft.) Bartoloměj, písař Poděbradský, s Jiříkem rychtářem z Poděbrad, stojíce s On- dřejem, člověkem JMti urozeného pána pana Zdeňka Lva z Rožmitála z zboží Blatenského, mluvili jsou: Jakož jest VMtem psaní učiněno od JMti pana Lva, kterak nebožtík Václav Štěně, člověk JMti páně, jsa nedílný s bratřími svými, a statček na gruntích JMti páně ubrav a spustiv a bratři své schudiv a za týž statček peníze shromáždiv, i díl sem toho pod právo vnesl, nejsa s bratřími svými pánem JMtí ani právem dílný, a něco statečku zde při- nabyv, i za to zde statček jest koupil; i maje 64
Kouřim toho kšaftu spisovati nenáleželo jest, a tak že sú na se kněží vzali úřad konšelský, kterýž jim nenáleží, a ten kšaft sepsali; a potom když měla umříti, že jest teprv k úřadu posláno, | a tu že jest před těmi pány vyslanými ten kšaft prve sepsaný ji prećten ; a ona sic bolestmi obtiżena, coż jí čteno bylo, říkala jedny: ano tak. Druhé, že Havel Lysý z té komory, v kteréž ona umřela, věci po ní pozuostalé, nežli kšaft stvrzen jest, pobral. Také že sou peřiny ně- které po ní pozuostaly, a on Havel Lysý některé z nich kněžím dal. I že to k rozvážení právu připouští, jsou-li pořádné ty příčiny ozná- mené, a jest-li týž kšaft pořádný čili není. Proti tomu Havel Lysý, spolu radní náš, mluvil jest: kdež široce o nebožtíkovi Jarošovi Jan Vrtal dal jest mluviti, že kteréž osoby u něho u kšaftu z souseduov byli sou, že sou proto trestáni, ale proto jest Tomášek toho užil, což jest mu Jaroš před těmi sousedy po- ručil; ale u tohoto kšaftu Marty Kryblové byli jsou dva konšelé radní od úřadu vyslaní, a třetí písař přísežný. Kdež pak mluví, že by ten kšaft prve nebožka Marta Kryblová dala sobě sepsati, a potom že sou teprv k ní ti páni posláni : i poněvadž táž Marta Kryblová o nemalém statku kšaftovati jest měla, i bylo jest jí potřebí s rozmyslem a rozšafně to řé- diti, i dala jest sobě tak ten kšaft sepsati. Ale když ti dva páni od pana purgmistra k ní k kšaftu k žádosti její vysláni byli, bez po- chyby że su se v tom nezmejlili a neobmeškali, ale że su ten ksaft ji Gisti dali, a na ni se doptali, je-li tak vuole její, jakž týž kšaft jim se- psaný podala; jakož i jeden každý i já to muože učiniti, a kšaft sobě sám za zdravého života anebo někomu dáti sepsati. Jakož Jakub Černý a Bušek kšafty prve dali sú sobě sepsati. A ozná- mě, že jest ta vuole jeho před těmi pány, kteříž by k kšaftu vyslání byli, a ten kšaft jim anebo písaři dal by schovati, že kšaft stálý a platný bývá; táhna se při tom na seznání těch kon- šeluov radních, kteříž k ní k kšaftu vysláni byli, že jest tak ta vuole její byla, jakž ten Archiv Český XXVI. (1535). 505 kšaft sepsaný jest. Kdež pak mluví, žeby teprv nebožka Marta Kryblová pro pány k tomu kšaftu poslala, když jméla umříti: ježto aby tak bylo, tomu odpírám, nebo jest po tom jesté živa byla sedm neb vosm nedělí. Kdež pak mluví, že bych z té komory, v kteréž nebožka Marta Kryblová byla, některé věci po ní po- zuostalé bral, nežli by kšaft tvrzen byl: i tomu odpírám, abych co jeho bral, cožby mi nená- leželo. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž nebožka Marta Kryblová toho se jest na panu purgmistru doZádala, aby k ní k kšaftu dva konšely radní vyslal, i když ti dva konšelé radní od p. purgmistra k ní poslaní přišli i s písařem radním, a ona podala jim kšaftu na papíře sepsaného, a k jednomu, druhému i třetímu dotazu od těch konšeluov radních, když jí jej přečísti dali, s dobrým rozmyslem oznámila, že ta vuole poslední její jest, jakž téhož kšaftu jim sepsaného podala: i z té pří- činy týž kšaft Marty Kryblové pořádně podle práva přišlý jest, a pau purgmistr a páni jej tvrdí. Jan Vrtal se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek před sv. Benediktem [19. března] léta etc. XXXV. Tu my ortele tohoto -- potvrzujeme. Actum fer. V. post Pascha [l. dubna] anno 1535. (Tamtéz fol. 182.) 96. 1535, 13. května. (Mezi Ondřejem, pana Zdeňka Iwa člověkem, a Bartolomějem Truha- čem o kšaft.) Bartoloměj, písař Poděbradský, s Jiříkem rychtářem z Poděbrad, stojíce s On- dřejem, člověkem JMti urozeného pána pana Zdeňka Lva z Rožmitála z zboží Blatenského, mluvili jsou: Jakož jest VMtem psaní učiněno od JMti pana Lva, kterak nebožtík Václav Štěně, člověk JMti páně, jsa nedílný s bratřími svými, a statček na gruntích JMti páně ubrav a spustiv a bratři své schudiv a za týž statček peníze shromáždiv, i díl sem toho pod právo vnesl, nejsa s bratřími svými pánem JMtí ani právem dílný, a něco statečku zde při- nabyv, i za to zde statček jest koupil; i maje 64
Strana 506
506 umříti, o něm jest kšaft učinil, a mimo bratři své nedílné jinému ten statek jest zadal a po- ručil, nejsa od JMti pána vyhoštěný a pro- puštěný; ježto jest toho učiniti a mimo bratři své nedílné bez povolení páně jinému statku kšaftovati a poručiti nemohl; žádajíce v tom vedle práva na místě JMti pána k tomu statku po Václavovi Štěněti pozuostalému Ondřejovi, člověku páně, za dopomožení jakožto bratru jeho nedílnému, i na místě jiných bratří jeho; k kterémuž statku po témž Václavovi Štěněti pozůstalému týž Ondřej, člověk páně, s bra- třími svými praví se lepší právo a spravedlnost míti, nežli on Batoloměj Trubač, jemuž jest ten statek kšaftoval, ani kdo jiný, a to jakožto krevní přátelé jeho; v tom žádaje za sprave- dlivé opatření. Při tom Bartoloměj Trubač, konšel spolu radní náš, žádal jest, aby kšaft Václava Štěněte čten byl, kterýž i čten jest. K tomu týž Bartoloměj mluvil: kdež se od strany mluví, žeby snad o něčem Václav Štěně, cožby JMti pánu k poddání a opatrování náleželo, kšaftovati měl, ježto se toho tu v témž kšaftu jeho nenachází, také ani toho, aby co z JMti páně gruntuo pobral, nebo v tom kšaftu jeho toho se nepo- kládá; nebo jest to zde vědomo, že týž ne- božtík Václav Štěně, přišed do tohoto města, velmi: jest nemocen byl a nic neměl, ježto kdyby bylo tovaryšuov rybníkářských, s kte- rýmiž na rybnících dělával, nebylo, žeby byl velikú núzi trpěl a snad by i žebrati musil ; ježto kdyby co JMti pánu z gruntuov nebo bratřím svým pobral, poněvadž mnoho let zde pod právem jest byl, žeby JMt pán byl sem na něho psaní učinil, a bratři jeho byli by ho za živnosti z toho vinili, ale z ničehéhož od nich až do smrti viněn nebyl. Ale poněvadž jest Václav Štěně o žádném statku pozemském JMti páně nekšaftoval, nežli o statku pod šos města tohoto náležícím, kterýžto Václav Ště- ně dělaje na zahradách na den při tomto městě, ty zahrady jest koupil, a dělaje na den odtud je platil, na kterýž statček od bratří jeho ani od jiného žádného přípovědi žádné E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: za živnosti jeho nebylo jest učiněno, ani čím nařčen byl jest, ani jaké závady na něm jest nebylo. A tak týž Václav Štěně dobře jest to učiniti mobl a učinil, a o tom statku svém šosovním za živnosti jebo od žídného nenaří- kaném, kterýž jest koupil sím sobě, kšaftovati a, komu chtěl, jej poručiti podle pořádku práva mohl jest; ježto týž Václav Štěně mnohá léta zde pod právem byl, a nikdy od JMti pána na něho psaní nebylo jest učiněno, ani od bratří svých z ničehéhož naříkán ani před právem viněn jest nebyl; a poněvadž jest ten statek pod šos města tohoto náležitým kšaftem pořádným Bartolomějovi Trubačovi poručil, i on vedle toho kšaftu jeho praví se k tomu statku od téhož Václava Štěněte sobě poruče- nému lepší právo a spravedlnost míti, nežli bratři jeho ani kdo jiný. Nebo i právo to uka- zuje, by jeden statek svuoj šosovný, nezávadný a nenaříkaný po městě jdúcímu komu poručil, že ho vedle práva užiti má. A poněvadž jest statek ten od žádného za živnosti jeho Václava Štěněte narčený nebyl, a na něj od žádného přípovědi nebylo jest učiněno, a ničímž závadný nebyl: i že jest dobře to učiniti a o něm kšaf- tovati, a, komu chtěl, jej poručiti mohl. I po- něvadž jest jej kšaftem pořádným Bartoloměji Trubačovi poručil, vedle téhož kšaftu žádá toho statku užití. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž Václav Štěně za živnosti své jsa mnohá léta při městě pod právem naším, nikda od bratří svých, ani od žádného z toho, žeby na statku je zchudil, narčen jest nebyl, a o statku ni- žádném pod JMti pánem jest nekšaftoval, nežli o statku svobodném, kterýž jest měl koupený, ač nedoplacený, v knihách městských zapsaný, pod šos města náležitý: i z těch příčin on Václav Štěně o tom statku kšaftovati jest mohl, a ten kšaft podle práva pořádně jest učinil. I protož on Bartoloměj Trubač k tomu statku Václavem Štěnětem sobě odkázanému pod prá- vem naším lepší právo a spravedlnost kšaftem jeho má, nežli oni bratři téhož Václava Ště-
506 umříti, o něm jest kšaft učinil, a mimo bratři své nedílné jinému ten statek jest zadal a po- ručil, nejsa od JMti pána vyhoštěný a pro- puštěný; ježto jest toho učiniti a mimo bratři své nedílné bez povolení páně jinému statku kšaftovati a poručiti nemohl; žádajíce v tom vedle práva na místě JMti pána k tomu statku po Václavovi Štěněti pozuostalému Ondřejovi, člověku páně, za dopomožení jakožto bratru jeho nedílnému, i na místě jiných bratří jeho; k kterémuž statku po témž Václavovi Štěněti pozůstalému týž Ondřej, člověk páně, s bra- třími svými praví se lepší právo a spravedlnost míti, nežli on Batoloměj Trubač, jemuž jest ten statek kšaftoval, ani kdo jiný, a to jakožto krevní přátelé jeho; v tom žádaje za sprave- dlivé opatření. Při tom Bartoloměj Trubač, konšel spolu radní náš, žádal jest, aby kšaft Václava Štěněte čten byl, kterýž i čten jest. K tomu týž Bartoloměj mluvil: kdež se od strany mluví, žeby snad o něčem Václav Štěně, cožby JMti pánu k poddání a opatrování náleželo, kšaftovati měl, ježto se toho tu v témž kšaftu jeho nenachází, také ani toho, aby co z JMti páně gruntuo pobral, nebo v tom kšaftu jeho toho se nepo- kládá; nebo jest to zde vědomo, že týž ne- božtík Václav Štěně, přišed do tohoto města, velmi: jest nemocen byl a nic neměl, ježto kdyby bylo tovaryšuov rybníkářských, s kte- rýmiž na rybnících dělával, nebylo, žeby byl velikú núzi trpěl a snad by i žebrati musil ; ježto kdyby co JMti pánu z gruntuov nebo bratřím svým pobral, poněvadž mnoho let zde pod právem jest byl, žeby JMt pán byl sem na něho psaní učinil, a bratři jeho byli by ho za živnosti z toho vinili, ale z ničehéhož od nich až do smrti viněn nebyl. Ale poněvadž jest Václav Štěně o žádném statku pozemském JMti páně nekšaftoval, nežli o statku pod šos města tohoto náležícím, kterýžto Václav Ště- ně dělaje na zahradách na den při tomto městě, ty zahrady jest koupil, a dělaje na den odtud je platil, na kterýž statček od bratří jeho ani od jiného žádného přípovědi žádné E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: za živnosti jeho nebylo jest učiněno, ani čím nařčen byl jest, ani jaké závady na něm jest nebylo. A tak týž Václav Štěně dobře jest to učiniti mobl a učinil, a o tom statku svém šosovním za živnosti jebo od žídného nenaří- kaném, kterýž jest koupil sím sobě, kšaftovati a, komu chtěl, jej poručiti podle pořádku práva mohl jest; ježto týž Václav Štěně mnohá léta zde pod právem byl, a nikdy od JMti pána na něho psaní nebylo jest učiněno, ani od bratří svých z ničehéhož naříkán ani před právem viněn jest nebyl; a poněvadž jest ten statek pod šos města tohoto náležitým kšaftem pořádným Bartolomějovi Trubačovi poručil, i on vedle toho kšaftu jeho praví se k tomu statku od téhož Václava Štěněte sobě poruče- nému lepší právo a spravedlnost míti, nežli bratři jeho ani kdo jiný. Nebo i právo to uka- zuje, by jeden statek svuoj šosovný, nezávadný a nenaříkaný po městě jdúcímu komu poručil, že ho vedle práva užiti má. A poněvadž jest statek ten od žádného za živnosti jeho Václava Štěněte narčený nebyl, a na něj od žádného přípovědi nebylo jest učiněno, a ničímž závadný nebyl: i že jest dobře to učiniti a o něm kšaf- tovati, a, komu chtěl, jej poručiti mohl. I po- něvadž jest jej kšaftem pořádným Bartoloměji Trubačovi poručil, vedle téhož kšaftu žádá toho statku užití. Tu my — takto sme vypověděli: Poněvadž Václav Štěně za živnosti své jsa mnohá léta při městě pod právem naším, nikda od bratří svých, ani od žádného z toho, žeby na statku je zchudil, narčen jest nebyl, a o statku ni- žádném pod JMti pánem jest nekšaftoval, nežli o statku svobodném, kterýž jest měl koupený, ač nedoplacený, v knihách městských zapsaný, pod šos města náležitý: i z těch příčin on Václav Štěně o tom statku kšaftovati jest mohl, a ten kšaft podle práva pořádně jest učinil. I protož on Bartoloměj Trubač k tomu statku Václavem Štěnětem sobě odkázanému pod prá- vem naším lepší právo a spravedlnost kšaftem jeho má, nežli oni bratři téhož Václava Ště-
Strana 507
Kouřim (1535). něte. Ondřej se jest odvolal. Dán v Kouřimi, v pátek po Na nebe Krysta pána vstoupení [7. kvétna] léta etc. XXXV. Tu my tohoto ortele — potvrzujeme. Actum die Mercurii ante s. Sophiam (18. kvétna] a. 1535. (Tamtéz fol. 183.) 97. 1535, 17. června. (Přípovědníci na statek úebožky Doroty koláčnice.) Vétitelé a přípovědníci na statek nebožky Doroty ko- láčnice vedle přípovědí svých a jejího k dluhóm přiznání k zaplacení dluhuov svých z téhož statku žádali sou přijítii Nejprve Matěj sladovník, spolu radní náš, dal mluviti: kdež pan Matěj má dluh na koláčnici, a přípověď o něj učinil předkem na statek po ní pozuostalý, i vedle prvnější přípovědi své a práva žádá za spra- vedlivé opatření. Jíra lormejstr mluvil: že sem já za ni některé summy v rukojemství dal, a některé ještě dáti mám; i poněvadí právo jest, kdož za koho co dá, že předkem má ten dluh jemu dán býti, i o týž dluh sem se při právě připověděl, i vedle práva a pfípovédi v tom žádám za opatření. Šimon sladovník také žádal za dopomožení k II kopám míš. dluhu vedle práva a přípovědi své. Václav Zárybnický oznámil, že jest za nebožku ru- kojmí za IIII kopy iníš. k Pavlíčkovi do Lo- šánek, žádaje v tom za opatření, aby z toho rokojemství vypraven byl. Šteydlová přípověď učinivší: na statek po ní pozuostalý, též o do- pomožení XII gr. čes. dluhu žádala jest. V pon- dělí pak po sv. Valerianu Matěj sladovník žá- dost předešlů o svůj dluh obnoviv, vedle pří- povědi své k témuž dluhu za dopomožení žádal. Šimon sladovník též o 2 kopy míš. za dopomožení vedle přípovědi své žádal. Jíra lormejstr predeslü žádost o svůj dluh, kterýž jest za ní díl v rukojemství dal a ještě dáti má, i také o sumu od ní na statku před- kem sobě ukázanú, žádaje k tomu dluhu a summě předkem za dopomození. Vanék z Crhynek o XXV gr. Ges. dluhu se pripovédél, k kterémuZ neboZka že jest se v vězení před rychtářem se- znala, žádaje k témuž dluhu za dopomožení. Jan, 507 Kynduluov švagr, za III'/,, korce pšenice dluhu, (jenž summa II kopy míš. za ní učiní), vedle přípovědi za dopomožení žádal. Jan Stebuzský na místě Voršily, nevěsty Buršové z Nym- burgka, k 80 gr. míš. dluhu za povidla o do- pomožení žádal, k kterémuž dluhu že se jest táž koláčnice také zde v radě přiznala. Pavel z Lošánek též o dopomoZení k IIII kopám míš dluhu žádal jest, kterémužto dluhu Ze jest též ona koláčnice přiznala se. Vaněk z Sobučic o XXVI kop míš. dluhu též za dopomožení žádal, vedle přiznání k témuž dluhu zde v radě od koláčnice. Šteydlová předešlů žádost o 24 gr. míš dluhu z strany dopomožení obnovila jest. Regina, manželka Říhy Buška, o XX gr. míš. dluhu na statek po též koláčnici pozuo- stalý připověděla se, žádajíc za dopomožení. Regina, žena Beneše řezáče, k XXI gr. míš. dluhu za dopomožení vedle přiznání též koláč- nice žádala jest. Lída kamenice od Matěje sladovníka též k XXVI gr. dluhu za dopomo- žení vedle přípovědi a přiznání též koláčnice žádala jest. Martin, písař městský, na místě Reginy manželky své, o dopomožení XI gr. míš. a IIII d. dluhu žádal jest, k kterémuž se jest táž koláčnice znala. V pátek pak před sv. Philipem a Jakubem úředníci zádušní oznámili sou a přípověď na statek po koláčnici pozuo- stalý učinili; a předkem za dopomožení k V kopám míš. zádušním od Kadečkové na zahradě též koláčnice ukázaným, kteréž sú kšaftem Vávry Kadečky poručeny; při tom, aby ten kšaft Vávry Kadečky čten byl, žádali sou. Při tom jiní všickni věřitelé a přípovědníci vedle přípovědí svých a příznání k dluhuom od Do- roty koláčnice žádali sú k dluhuom svým za dopomožení, a-přípovědi jich čteny sú. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž nebožka Dorota koláčnice sama stojécí v radě osobně, nežli jest ku právu útrpnému dána byla, co komu dlužna jest, oznámi'a jednoho času a dne; a při tom žádala, aby ti všichni dluhové věřiteluom jejím z statku po ní po- zuostalého zaplaceni byli, a jestli by co statku [7
Kouřim (1535). něte. Ondřej se jest odvolal. Dán v Kouřimi, v pátek po Na nebe Krysta pána vstoupení [7. kvétna] léta etc. XXXV. Tu my tohoto ortele — potvrzujeme. Actum die Mercurii ante s. Sophiam (18. kvétna] a. 1535. (Tamtéz fol. 183.) 97. 1535, 17. června. (Přípovědníci na statek úebožky Doroty koláčnice.) Vétitelé a přípovědníci na statek nebožky Doroty ko- láčnice vedle přípovědí svých a jejího k dluhóm přiznání k zaplacení dluhuov svých z téhož statku žádali sou přijítii Nejprve Matěj sladovník, spolu radní náš, dal mluviti: kdež pan Matěj má dluh na koláčnici, a přípověď o něj učinil předkem na statek po ní pozuostalý, i vedle prvnější přípovědi své a práva žádá za spra- vedlivé opatření. Jíra lormejstr mluvil: že sem já za ni některé summy v rukojemství dal, a některé ještě dáti mám; i poněvadí právo jest, kdož za koho co dá, že předkem má ten dluh jemu dán býti, i o týž dluh sem se při právě připověděl, i vedle práva a pfípovédi v tom žádám za opatření. Šimon sladovník také žádal za dopomožení k II kopám míš. dluhu vedle práva a přípovědi své. Václav Zárybnický oznámil, že jest za nebožku ru- kojmí za IIII kopy iníš. k Pavlíčkovi do Lo- šánek, žádaje v tom za opatření, aby z toho rokojemství vypraven byl. Šteydlová přípověď učinivší: na statek po ní pozuostalý, též o do- pomožení XII gr. čes. dluhu žádala jest. V pon- dělí pak po sv. Valerianu Matěj sladovník žá- dost předešlů o svůj dluh obnoviv, vedle pří- povědi své k témuž dluhu za dopomožení žádal. Šimon sladovník též o 2 kopy míš. za dopomožení vedle přípovědi své žádal. Jíra lormejstr predeslü žádost o svůj dluh, kterýž jest za ní díl v rukojemství dal a ještě dáti má, i také o sumu od ní na statku před- kem sobě ukázanú, žádaje k tomu dluhu a summě předkem za dopomození. Vanék z Crhynek o XXV gr. Ges. dluhu se pripovédél, k kterémuZ neboZka že jest se v vězení před rychtářem se- znala, žádaje k témuž dluhu za dopomožení. Jan, 507 Kynduluov švagr, za III'/,, korce pšenice dluhu, (jenž summa II kopy míš. za ní učiní), vedle přípovědi za dopomožení žádal. Jan Stebuzský na místě Voršily, nevěsty Buršové z Nym- burgka, k 80 gr. míš. dluhu za povidla o do- pomožení žádal, k kterémuž dluhu že se jest táž koláčnice také zde v radě přiznala. Pavel z Lošánek též o dopomoZení k IIII kopám míš dluhu žádal jest, kterémužto dluhu Ze jest též ona koláčnice přiznala se. Vaněk z Sobučic o XXVI kop míš. dluhu též za dopomožení žádal, vedle přiznání k témuž dluhu zde v radě od koláčnice. Šteydlová předešlů žádost o 24 gr. míš dluhu z strany dopomožení obnovila jest. Regina, manželka Říhy Buška, o XX gr. míš. dluhu na statek po též koláčnici pozuo- stalý připověděla se, žádajíc za dopomožení. Regina, žena Beneše řezáče, k XXI gr. míš. dluhu za dopomožení vedle přiznání též koláč- nice žádala jest. Lída kamenice od Matěje sladovníka též k XXVI gr. dluhu za dopomo- žení vedle přípovědi a přiznání též koláčnice žádala jest. Martin, písař městský, na místě Reginy manželky své, o dopomožení XI gr. míš. a IIII d. dluhu žádal jest, k kterémuž se jest táž koláčnice znala. V pátek pak před sv. Philipem a Jakubem úředníci zádušní oznámili sou a přípověď na statek po koláčnici pozuo- stalý učinili; a předkem za dopomožení k V kopám míš. zádušním od Kadečkové na zahradě též koláčnice ukázaným, kteréž sú kšaftem Vávry Kadečky poručeny; při tom, aby ten kšaft Vávry Kadečky čten byl, žádali sou. Při tom jiní všickni věřitelé a přípovědníci vedle přípovědí svých a příznání k dluhuom od Do- roty koláčnice žádali sú k dluhuom svým za dopomožení, a-přípovědi jich čteny sú. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž nebožka Dorota koláčnice sama stojécí v radě osobně, nežli jest ku právu útrpnému dána byla, co komu dlužna jest, oznámi'a jednoho času a dne; a při tom žádala, aby ti všichni dluhové věřiteluom jejím z statku po ní po- zuostalého zaplaceni byli, a jestli by co statku [7
Strana 508
5 08 po věřitelích jejich pozuostalo, toho při tom jest žádala a že ta vuole její poslední jest, oznámila, aby ostatek toho statku mezi dcery její rozděleno bylo; i z té příčiny k tomu všemu statku po ní pozuostalému i na dluzích všickni věřitelé její, kteříž na ten čas ku právu stojí, vedle velikosti a malosti dluliuov právo a spravedlnost mají, krom co se V kop míš. k záduší zdejšímu od Markéty Kadečkové na zahradě práva dědičného ukázaných dotýče, ty roku každého k záduší po 1 kopě míš. mají placeny býti do vyplnění V kop míš, a co více summy na té zahradě vostane, též na věřitele vedle velikosti a malosti dluhuov jíti má; a kterých X kop míš. Jíra lormejstr, zeť její, v rukojemství za nebozku dal jest, těch X kop míš. předkem z toho statku přede všemi jinými věřiteli jejími má jemu vyplněno býti; než co se VI kop míš., za kteréž též za ne- božku rukojmí jest, dotýče, ty vedle jiných vě- fiteluov bríti má. A pan purgmistr a páni z sebe osoby, aby duom, zahradu a jiný sta- tek movitý i nemovitý prodali, voliti mají, a ve- dle velikosti a malosti dluhuov ty peníze za ten statek a svršky i na dluzích mezi též věřitele děliti mají, dokudž toho statku stačí. Pakli by co toho statku po dluzích vériteluov pfebéhlo, to dcerám jejím vedle poslední její vuole býti má. Matěj sladovník se odvolává. Dán v Kou- řimi, v středu před Božím tělem [26. května] léta ete. XXXV. Tu my k orteli tomuto pravíme a jej takto napravujeme: Poněvadž zřetedlné právo jest, že první časem první jest i právem, a kdož se prve ku právu uteče, že ten předkem práva užiti má: i z té příčiny, kdož jest první přípověď podle pořádku práva na statek po Dorotě koláčnici pozuostalý učinil a jí pokázal, ten také před jinými spravedlnosti své v týmž statku užití má podle práva; a tak potom i jiní, jak sú se připověděli jeden po druhým, pokudž týž statek postačitíi bude moci. Než co se pak jiných artykuluov v týmž orteli vašem položených dotýče, těch my jakožto E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: řádně a podle práva pořádně přišlých potvr- zujeme. Actum die Jovis post s. Vitum [17. června] anno 1535. (Tamtéž fol. 184.) 98. 1535, 14. července. (Mezi Šimonem Hlávkou krejčím, a Matúšem mlynářem, a Pavlem bratrem jeho, o zsekání.) Šimon Hlávka, tovaryš řemesla krejčovského, obvinil jest Pavla mlynáře s hráze a Matouše bratra jeho. Za jiné nemá tento Šimon pacholík, než že o tom zprávu míti ráčíťe od p. rychtáře, co jest mu se pod tímto řádem a právem od těchto Pavla mlynáře a Matúše bratra jeho přihodilo, z čeho je i viní, že oni pod řádem a právem jsú ho urazili a zranili, ježto on jest na dobrú vuoli přišel, a s Pavlem ani bratrem jeho žádné zlé vuole jest neměl, než z do- puštění a ponuku p. hospodáře kratochvíl bez škody, metlami mrskaje kytli svou, měl; a Pavel že jest nejprve na něj počátek řečí a láním učinil, a šavle na něj, chté ho bíti, dobyl, a hospodář a jiní chytili ho a nedali mu ho bíti; a Matúš, bratr jeho, z počátku téhož Pavla, bratra svého, v tom tohoto Šimona sekerou uhodil a jeho ranil, ježto s ním žádné zlé vuole nemél ani co mluvil; žádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Pavel mlynář s Matüsem, bratrem svym, dali mluviti, Ze oni tomu odpírají, a Ze jest Pavel s ním ani bratr žádné vády nemél, ani Pavel šavle na ného nedobyl a jelo nebil, nebo se toho na něho neukáže; než tak se jest zběhlo: že on mrskal tu kytli svou choštištěm, a Pavluov bratr stál u židle, a on ho tím choštištěm mrskal, ježto jest mu k tomu příčiny nedal ; a Pavel vida to, Ze bratra bez příčiny mrská, i řekl mu: proč ho mrskáš, však jest toho ne- zasloužil? ale šavle na něho nedobyl. A bratru jeho, mládenečku nerozumnému, toho se slito- valo, že ho bez příčiny jemu dané mrskal, i pleštil ho sekerkou; ale prve týž bratr Pavluov k tomu jest mu žádné příčiny nedal, ani on Pavel, aniž na něho šavle dobyl, ani ho bil, než toliko mluvil inu, proč mu bratra mrská. Puovod: že jest tento Šimon žádné zlé vuole
5 08 po věřitelích jejich pozuostalo, toho při tom jest žádala a že ta vuole její poslední jest, oznámila, aby ostatek toho statku mezi dcery její rozděleno bylo; i z té příčiny k tomu všemu statku po ní pozuostalému i na dluzích všickni věřitelé její, kteříž na ten čas ku právu stojí, vedle velikosti a malosti dluliuov právo a spravedlnost mají, krom co se V kop míš. k záduší zdejšímu od Markéty Kadečkové na zahradě práva dědičného ukázaných dotýče, ty roku každého k záduší po 1 kopě míš. mají placeny býti do vyplnění V kop míš, a co více summy na té zahradě vostane, též na věřitele vedle velikosti a malosti dluhuov jíti má; a kterých X kop míš. Jíra lormejstr, zeť její, v rukojemství za nebozku dal jest, těch X kop míš. předkem z toho statku přede všemi jinými věřiteli jejími má jemu vyplněno býti; než co se VI kop míš., za kteréž též za ne- božku rukojmí jest, dotýče, ty vedle jiných vě- fiteluov bríti má. A pan purgmistr a páni z sebe osoby, aby duom, zahradu a jiný sta- tek movitý i nemovitý prodali, voliti mají, a ve- dle velikosti a malosti dluhuov ty peníze za ten statek a svršky i na dluzích mezi též věřitele děliti mají, dokudž toho statku stačí. Pakli by co toho statku po dluzích vériteluov pfebéhlo, to dcerám jejím vedle poslední její vuole býti má. Matěj sladovník se odvolává. Dán v Kou- řimi, v středu před Božím tělem [26. května] léta ete. XXXV. Tu my k orteli tomuto pravíme a jej takto napravujeme: Poněvadž zřetedlné právo jest, že první časem první jest i právem, a kdož se prve ku právu uteče, že ten předkem práva užiti má: i z té příčiny, kdož jest první přípověď podle pořádku práva na statek po Dorotě koláčnici pozuostalý učinil a jí pokázal, ten také před jinými spravedlnosti své v týmž statku užití má podle práva; a tak potom i jiní, jak sú se připověděli jeden po druhým, pokudž týž statek postačitíi bude moci. Než co se pak jiných artykuluov v týmž orteli vašem položených dotýče, těch my jakožto E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: řádně a podle práva pořádně přišlých potvr- zujeme. Actum die Jovis post s. Vitum [17. června] anno 1535. (Tamtéž fol. 184.) 98. 1535, 14. července. (Mezi Šimonem Hlávkou krejčím, a Matúšem mlynářem, a Pavlem bratrem jeho, o zsekání.) Šimon Hlávka, tovaryš řemesla krejčovského, obvinil jest Pavla mlynáře s hráze a Matouše bratra jeho. Za jiné nemá tento Šimon pacholík, než že o tom zprávu míti ráčíťe od p. rychtáře, co jest mu se pod tímto řádem a právem od těchto Pavla mlynáře a Matúše bratra jeho přihodilo, z čeho je i viní, že oni pod řádem a právem jsú ho urazili a zranili, ježto on jest na dobrú vuoli přišel, a s Pavlem ani bratrem jeho žádné zlé vuole jest neměl, než z do- puštění a ponuku p. hospodáře kratochvíl bez škody, metlami mrskaje kytli svou, měl; a Pavel že jest nejprve na něj počátek řečí a láním učinil, a šavle na něj, chté ho bíti, dobyl, a hospodář a jiní chytili ho a nedali mu ho bíti; a Matúš, bratr jeho, z počátku téhož Pavla, bratra svého, v tom tohoto Šimona sekerou uhodil a jeho ranil, ježto s ním žádné zlé vuole nemél ani co mluvil; žádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Pavel mlynář s Matüsem, bratrem svym, dali mluviti, Ze oni tomu odpírají, a Ze jest Pavel s ním ani bratr žádné vády nemél, ani Pavel šavle na ného nedobyl a jelo nebil, nebo se toho na něho neukáže; než tak se jest zběhlo: že on mrskal tu kytli svou choštištěm, a Pavluov bratr stál u židle, a on ho tím choštištěm mrskal, ježto jest mu k tomu příčiny nedal ; a Pavel vida to, Ze bratra bez příčiny mrská, i řekl mu: proč ho mrskáš, však jest toho ne- zasloužil? ale šavle na něho nedobyl. A bratru jeho, mládenečku nerozumnému, toho se slito- valo, že ho bez příčiny jemu dané mrskal, i pleštil ho sekerkou; ale prve týž bratr Pavluov k tomu jest mu žádné příčiny nedal, ani on Pavel, aniž na něho šavle dobyl, ani ho bil, než toliko mluvil inu, proč mu bratra mrská. Puovod: že jest tento Šimon žádné zlé vuole
Strana 509
Kouřim (1535). s nimi neměl, než když kratochvíl s povolením hospodáře provodil bez škody, a hospodář mu řekl, že má v ty kytli čerta, a on s čertem povrhši tu kytli na zemi inrskal jí; a když Pavluov bratr tu u židle stál, i toho neví, za- sáhl-[l]i jest ho po kaštanu koncovím těmi met- lami; než zúmyslně, praví, že jest mu toho neučinil, nebo s »ím zlé vuole nemél; nez jestli jest ho kde zasáhl, že jest mu to nechtě učinil, i žeby ho proto, kdyby ho i z ne- chtění mrštil, bíti a zraniti neměli, poněvadž jest mu ani žadné škody neučinil; než jestli by jim co vinen byl, žeby ho právem viniti měli.. Odpor: že jest on mohl svou kytli mrskati nebo sebe, ale tohoto bratra Pavlova že jest bez příčiny jemu dané tím choštištěm mrskati neměl, a toho mu neoznámil, aby s ním žertoval; a Pavel vida to, že ho bez příčiny inrskal, i litoval toho, i mluvil mu: proč ho mrskáš, však jest toho nezasloužil? A Matúš, bratr jeho, když mu se toho slitovalo, žeby ho bez příčiny mrskal, pleštil ho zase tou sekerkou; a to jest učinil z příčiny sobě | | na onen čas v šesti nedělích ležela, vstanúcí dané, ježto on sa pod právem, neměl jest ho mrskati. A na žádost strany odporní čteni jsou svědkové. Tu my — sme vypověděli : Poněvadž se to z svědkuo nachází, že Šimon Hlávka krejčí s po- volením hospodáře kratochvíl provozoval v dobré vuoli, s Matoušem inlynářem zlé žádné vuole nemaje, v tom z žertu mrskal ho choštištěm; a Matúš mlynář, aby mu žert protimyslný byl, neoznámil, než vida, že Pavel, bratr jeho, o to se hněvá a jeho bíti chce, i s dobrým roz- myslem týž Matúš mlynář Hlávku krejčího v hlavu a v rameno ranil jest, tak jakž zprávu o tom rychtář náš nám učinil, že jest před úřadem jeho rány před stranami ukázal: i ta- kové jeho ranění proti žertu Hlávky jest proti právu, i protož on Matúš mlynář že jemu Hlávkovi tím zbitím podle práva povinen jest pokutami za šrámy uloženými, a lékaři od ho- jení zaplacením. A on Matúš i Pavel, bratr jeho, což jsou proti právu učinili, pan purg- 509 mistr, páni toho v své moci zanechávají. Pavel a Matouš se odvolávají. V Kouřimi fer. V. post Vitum [17. června] anno XXXV. Tu my ortele tohoto potvrzujeme, tak však: poněvadž Šimon Hlávka bezpotřebně v ty žerty jest se dal, a z toho příčinu k této nesnázi způsobil, abyšte jeho také vězením potud, pokudž jest zasloužil, potrestali. Actum post s. Margaretam fer. IIIL. [14. cervence] anuo 1535. (Tamtéz fol. 1806.) 99. 1535, 25. srpna. (Mezi Tomášem Trčkou na místě Margéty manželky jeho, a Janem Jiříka Ruozhy zetěm, o vedení svědkuov.) Tomáš Trčka, spolusoused náš, s Markétou manželkou svou, skrze přítele mluviti dali, že toho žádají, aby té pře mezi Markétou man- želkou 'Tomášovou, a Janem zetěm Jiříka Ruozhy, od času dávního při právě zašlé, po- něvadž svědkové v té při vedení obojí strany vyhlášeni sou, konec právem učiněn byl. Proti tomu Jan, zeť Ruozhy, poručil mluviti: V pa- měti máte, že jest sobě Jan na vonen čas to před právem osvobodil, kdyžby Markéta, kteráž z šesti nedělí, a zde osobně při právě stála, jestliže by se k těm slovuom znala, kteréž jest před některými lidmi oznámila, že jest je Janovi mluvila, Zeby svédkuov na to vésti | potřebí nebylo; pakli by se znáti nechtěla, žeby svědky vésti musel a chtěl. I jestliže by se k tomu znáti nechtěla, žádá Jan, aby na to svědkové podle práva přijati jemu byli, a kdyžby přijati byli, aby ta pře k konci právem vedena byla. Původ: že k těm obšírným Slovuom není potřebí mluviti, nebo znáte, že | jest ta pře času dávního zašla více než na půl léta, na kterúž i strana odporní odpověď jest dávala, a majíc čas prostranný, kdy sú té pfi odkladové Cinéni, že sú mohli k své po- třebě svědky, což potřebovali, vésti, dokudž sú svědkové obojí strany vyhlášeni nebyli; ale poněvadž sú již obojí strany svědkové vyhlá- šeni, praví Markéta, že již ta strana odporní po vyhlášení svědkuo strany obojí více svědkuo
Kouřim (1535). s nimi neměl, než když kratochvíl s povolením hospodáře provodil bez škody, a hospodář mu řekl, že má v ty kytli čerta, a on s čertem povrhši tu kytli na zemi inrskal jí; a když Pavluov bratr tu u židle stál, i toho neví, za- sáhl-[l]i jest ho po kaštanu koncovím těmi met- lami; než zúmyslně, praví, že jest mu toho neučinil, nebo s »ím zlé vuole nemél; nez jestli jest ho kde zasáhl, že jest mu to nechtě učinil, i žeby ho proto, kdyby ho i z ne- chtění mrštil, bíti a zraniti neměli, poněvadž jest mu ani žadné škody neučinil; než jestli by jim co vinen byl, žeby ho právem viniti měli.. Odpor: že jest on mohl svou kytli mrskati nebo sebe, ale tohoto bratra Pavlova že jest bez příčiny jemu dané tím choštištěm mrskati neměl, a toho mu neoznámil, aby s ním žertoval; a Pavel vida to, že ho bez příčiny inrskal, i litoval toho, i mluvil mu: proč ho mrskáš, však jest toho nezasloužil? A Matúš, bratr jeho, když mu se toho slitovalo, žeby ho bez příčiny mrskal, pleštil ho zase tou sekerkou; a to jest učinil z příčiny sobě | | na onen čas v šesti nedělích ležela, vstanúcí dané, ježto on sa pod právem, neměl jest ho mrskati. A na žádost strany odporní čteni jsou svědkové. Tu my — sme vypověděli : Poněvadž se to z svědkuo nachází, že Šimon Hlávka krejčí s po- volením hospodáře kratochvíl provozoval v dobré vuoli, s Matoušem inlynářem zlé žádné vuole nemaje, v tom z žertu mrskal ho choštištěm; a Matúš mlynář, aby mu žert protimyslný byl, neoznámil, než vida, že Pavel, bratr jeho, o to se hněvá a jeho bíti chce, i s dobrým roz- myslem týž Matúš mlynář Hlávku krejčího v hlavu a v rameno ranil jest, tak jakž zprávu o tom rychtář náš nám učinil, že jest před úřadem jeho rány před stranami ukázal: i ta- kové jeho ranění proti žertu Hlávky jest proti právu, i protož on Matúš mlynář že jemu Hlávkovi tím zbitím podle práva povinen jest pokutami za šrámy uloženými, a lékaři od ho- jení zaplacením. A on Matúš i Pavel, bratr jeho, což jsou proti právu učinili, pan purg- 509 mistr, páni toho v své moci zanechávají. Pavel a Matouš se odvolávají. V Kouřimi fer. V. post Vitum [17. června] anno XXXV. Tu my ortele tohoto potvrzujeme, tak však: poněvadž Šimon Hlávka bezpotřebně v ty žerty jest se dal, a z toho příčinu k této nesnázi způsobil, abyšte jeho také vězením potud, pokudž jest zasloužil, potrestali. Actum post s. Margaretam fer. IIIL. [14. cervence] anuo 1535. (Tamtéz fol. 1806.) 99. 1535, 25. srpna. (Mezi Tomášem Trčkou na místě Margéty manželky jeho, a Janem Jiříka Ruozhy zetěm, o vedení svědkuov.) Tomáš Trčka, spolusoused náš, s Markétou manželkou svou, skrze přítele mluviti dali, že toho žádají, aby té pře mezi Markétou man- želkou 'Tomášovou, a Janem zetěm Jiříka Ruozhy, od času dávního při právě zašlé, po- něvadž svědkové v té při vedení obojí strany vyhlášeni sou, konec právem učiněn byl. Proti tomu Jan, zeť Ruozhy, poručil mluviti: V pa- měti máte, že jest sobě Jan na vonen čas to před právem osvobodil, kdyžby Markéta, kteráž z šesti nedělí, a zde osobně při právě stála, jestliže by se k těm slovuom znala, kteréž jest před některými lidmi oznámila, že jest je Janovi mluvila, Zeby svédkuov na to vésti | potřebí nebylo; pakli by se znáti nechtěla, žeby svědky vésti musel a chtěl. I jestliže by se k tomu znáti nechtěla, žádá Jan, aby na to svědkové podle práva přijati jemu byli, a kdyžby přijati byli, aby ta pře k konci právem vedena byla. Původ: že k těm obšírným Slovuom není potřebí mluviti, nebo znáte, že | jest ta pře času dávního zašla více než na půl léta, na kterúž i strana odporní odpověď jest dávala, a majíc čas prostranný, kdy sú té pfi odkladové Cinéni, že sú mohli k své po- třebě svědky, což potřebovali, vésti, dokudž sú svědkové obojí strany vyhlášeni nebyli; ale poněvadž sú již obojí strany svědkové vyhlá- šeni, praví Markéta, že již ta strana odporní po vyhlášení svědkuo strany obojí více svědkuo
Strana 510
510 k té při podle práva vésti nemuože a nemá; nebo ani táž strana odporní toho jest sobě před vyhlášením těch svědkuov nepozuostavila, | aby po vyhlášení těch svědkuo více svědkuov vésti měla; i žádá, aby toho též straně dopu- štěno nebylo, aby ty svědky k svědomí vedla. Odpor: znáti ráčíte, že času předešlého to sobě jest osvobodil, nežli sú ti svědkové vy- hlášení byli, jestli by se k těm slovuom Mar- kétka znáti nechtěla, aby on na to svědky vésti mohl; a by i toho nebylo, že se vždycky při tomto právě ten pořad chová, dokudž strany ku právu nepřistoupí, a právo v tejném po- tazu není, což za potřebu jest, že svědky vedou. A poněvadž podle práva městského súpeř bližší jest své cti hájiti, nežli od žalob- níka přemožen býti, že táž cesta jemu tak súžena není, aby před zavřením pře k své potřebě svědkuov vésti nemohl; nebo strana súpeř neví, sčím k hotovosti se míti, dokudž prókazu puovoda neslyší, než strana původní se vší hotovostí má při právě býti, a súpeř slyše prókaz strany původní, což mu za po- třebu jest, k své potřebě svědky vésti má; a poněvadž i strana súpeř před vyhlášením těch svědkuov toho jest v své moci pozuostavil a to sobě osvobodil, aby ty svědky ještě vésti mohl, ačby se k tomu Markéta sama znáti nechtěla, žádaje, aby ti svědkové podle práva přijati byli. Původ: že se tomu odpiri, aby sobě strana odporní před vyhlášením svědkuov vyminila, aby po vyhlášení svědkuo ještě svědky vésti mohla, než že jest táž strana odporní těch svědkuov vyhlášení žádala bez té výminky pozuostavené, v čemž i na paměť vaší že se táhne; a poněvadž jest táž strana odporní svědky obojí strany vyhlášené beze vší výminky slyšela, že více k té při svědkuov vésti nemuože, a že ti svědkové obojí strany k té při hlavní vedení to vysvědčují, což sú k sobě obojí strany mluvily, a jakž jest prve mluveno, když ta pře hlavní zašlá konec právem vezme, bude-li pak strana odporní z čeho chtíti Margétu právem obešlíc viniti, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: že jemu odpověď dávati bude; a že jest žádné súžení též straně odporní se nestalo a neděje, poněvadž jest pře více než půl léta zašla, ježto což sú svědkuov potřebovali, před vy- hlášením svědkuov mohli sú je vésti, ale po vyslyšení svědkuov strany obojí beze vší vý- minky že již více svědkuov k té při vésti nemají. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Jan, zeť Ruzhů, času předešlého v hlavní při, nežli sú strany svědky vyhlásiti daly, skrze přítele svého mluviti jest dal, jestli by se Markéta Trčková k těm slovuom, kteráž jemu mluvila, neznala, žeby to svědky prokázati mohl: i z té příčiny podle práva na ten ar- tykul svědky vésti muože, ačby se Markéta Trčková při právě k těm slovuom znáti ne- chtěla. Strana odporni se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý den sv. Bartoloměje |24. srpna] léta etc. XXXV. Confirmatum fer. IIII. post Bartolomeum [25. srpna] anno 1535. (Tamtéž fol. 187.) 100. 1535, 18. prosince. (Mezi Václavem Špičatým a Janem z Křížova domu, poručníky sirotka po někdy Janovi Cikánovi pozuostalého, a Mikulášem Hlaváčem otčímem téhož sirotka z jedné, a Jiříkem Růzhú z Zichovic z strany druhé o votavu) Václav Špičatý a Jan z Kří- žova domu, poručníci sirotka po nebožtíkovi Janovi Cikánovi pozuostalého, i s Mikulášem Hlaváčem z Vojenic, otčímem jeho, obvinili sou Jiříka Růzhu z Žichovic, že na gruntech téhož sirotka otavu témuž sirotku náležitou rozkázal jest pobrati, a něco do své stodoly a něco do Třebovle dal svésti, ježto oni po- ručníci na seč a na hrabání té otavy sou na- kladali, a on bez jich vědomí že jest pod řádem a právem tu otavu pobral nebo pobrati rozkázal mimo řád a právo, nemaje k tomu spravedlnosti; v tom žádaje vedle práva za opatření. Proti tomu Jiřík Růzha mluvil: kdež mne viní, žebych na gruntech toho sirotka otavu bez jich vědomí pobral, i že toho pra- vého neučiní, aby to gruntové toho sirotka
510 k té při podle práva vésti nemuože a nemá; nebo ani táž strana odporní toho jest sobě před vyhlášením těch svědkuov nepozuostavila, | aby po vyhlášení těch svědkuo více svědkuov vésti měla; i žádá, aby toho též straně dopu- štěno nebylo, aby ty svědky k svědomí vedla. Odpor: znáti ráčíte, že času předešlého to sobě jest osvobodil, nežli sú ti svědkové vy- hlášení byli, jestli by se k těm slovuom Mar- kétka znáti nechtěla, aby on na to svědky vésti mohl; a by i toho nebylo, že se vždycky při tomto právě ten pořad chová, dokudž strany ku právu nepřistoupí, a právo v tejném po- tazu není, což za potřebu jest, že svědky vedou. A poněvadž podle práva městského súpeř bližší jest své cti hájiti, nežli od žalob- níka přemožen býti, že táž cesta jemu tak súžena není, aby před zavřením pře k své potřebě svědkuov vésti nemohl; nebo strana súpeř neví, sčím k hotovosti se míti, dokudž prókazu puovoda neslyší, než strana původní se vší hotovostí má při právě býti, a súpeř slyše prókaz strany původní, což mu za po- třebu jest, k své potřebě svědky vésti má; a poněvadž i strana súpeř před vyhlášením těch svědkuov toho jest v své moci pozuostavil a to sobě osvobodil, aby ty svědky ještě vésti mohl, ačby se k tomu Markéta sama znáti nechtěla, žádaje, aby ti svědkové podle práva přijati byli. Původ: že se tomu odpiri, aby sobě strana odporní před vyhlášením svědkuov vyminila, aby po vyhlášení svědkuo ještě svědky vésti mohla, než že jest táž strana odporní těch svědkuov vyhlášení žádala bez té výminky pozuostavené, v čemž i na paměť vaší že se táhne; a poněvadž jest táž strana odporní svědky obojí strany vyhlášené beze vší výminky slyšela, že více k té při svědkuov vésti nemuože, a že ti svědkové obojí strany k té při hlavní vedení to vysvědčují, což sú k sobě obojí strany mluvily, a jakž jest prve mluveno, když ta pře hlavní zašlá konec právem vezme, bude-li pak strana odporní z čeho chtíti Margétu právem obešlíc viniti, E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: že jemu odpověď dávati bude; a že jest žádné súžení též straně odporní se nestalo a neděje, poněvadž jest pře více než půl léta zašla, ježto což sú svědkuov potřebovali, před vy- hlášením svědkuov mohli sú je vésti, ale po vyslyšení svědkuov strany obojí beze vší vý- minky že již více svědkuov k té při vésti nemají. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Jan, zeť Ruzhů, času předešlého v hlavní při, nežli sú strany svědky vyhlásiti daly, skrze přítele svého mluviti jest dal, jestli by se Markéta Trčková k těm slovuom, kteráž jemu mluvila, neznala, žeby to svědky prokázati mohl: i z té příčiny podle práva na ten ar- tykul svědky vésti muože, ačby se Markéta Trčková při právě k těm slovuom znáti ne- chtěla. Strana odporni se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý den sv. Bartoloměje |24. srpna] léta etc. XXXV. Confirmatum fer. IIII. post Bartolomeum [25. srpna] anno 1535. (Tamtéž fol. 187.) 100. 1535, 18. prosince. (Mezi Václavem Špičatým a Janem z Křížova domu, poručníky sirotka po někdy Janovi Cikánovi pozuostalého, a Mikulášem Hlaváčem otčímem téhož sirotka z jedné, a Jiříkem Růzhú z Zichovic z strany druhé o votavu) Václav Špičatý a Jan z Kří- žova domu, poručníci sirotka po nebožtíkovi Janovi Cikánovi pozuostalého, i s Mikulášem Hlaváčem z Vojenic, otčímem jeho, obvinili sou Jiříka Růzhu z Žichovic, že na gruntech téhož sirotka otavu témuž sirotku náležitou rozkázal jest pobrati, a něco do své stodoly a něco do Třebovle dal svésti, ježto oni po- ručníci na seč a na hrabání té otavy sou na- kladali, a on bez jich vědomí že jest pod řádem a právem tu otavu pobral nebo pobrati rozkázal mimo řád a právo, nemaje k tomu spravedlnosti; v tom žádaje vedle práva za opatření. Proti tomu Jiřík Růzha mluvil: kdež mne viní, žebych na gruntech toho sirotka otavu bez jich vědomí pobral, i že toho pra- vého neučiní, aby to gruntové toho sirotka
Strana 511
Kourim (1535—1536). byli, nebo znáte, co se gruntuov, na kterychz věno jest, dotýče, jak je kdo držeti má. Než já pravím, že ty grunty lépe dceři mé nále- żeji, neb jí věno jest na tom statku jmeno- váno, a jí vyplněno není; tiähna se v tom na smlúvy svatební, kteréž smlúvy že jí vyplněny nejsú, a tak že k tomu gruntu týmž věnem v tom statku sobě ukázaným a nevyplněným dcera má Jepší právo a správedlnost má, nežli ten sirotek po Janovi Cikánovi pozuostaly. Původ: kdež strana odporní mluví, žeby ti gruntové sirotéí nebyli, ale żeby dcery jeho byli, ježto poručníci praví, že jest týž grunt sirotéí; nebo jest od nebožtíka otce jejího kou- pený, i nebožtík že jest za něj platil, ač zá- pisu na něj není, že jest toliko o nějakých peněz dědičných sčítání na rozdílu mezi nimi bylo, jakž to předešlá rozepře ukazuje, ježto se učtení to gruntovně bude moci ukázati; a tak poněvadž jest nebožtík otec sirotka tu louku koupil a ji platil, že jest sirotčí ; i prve krátce sirotka z ní seno a votava že jest skli- zováno a bráváno bylo, i letos seno k ruce sirotka s ní bez překážky vzato jest bylo, i na seč a hrabání k ruce sirotka naloženo jest, a on pan Jiřík Růzha mimo řád a právo sušenú již pobrati jest rozkázal, ježto právem to rozeznáno není, aby jemu nebo dceři jeho to náleželo.. Odpor: poněvadž praví, že jest sirotčí, nechť to ukáží, nebo toho ničímž nepro- kazují. Původ: táhli se na při předešlů, že jest ji nebožtík Jan Cikán koupil a platil. A potom čtení sou svědkové strany obojí. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž se to od poručníkuov sirotka a manželky po ne- božtíkovi Janovi Cikánovi pozuostalych svéd- kem prokazuje, že nebožtík Jan, Nechutuov syn, prodav tu louku nebožtíkovi Janovi Ci- kánovi, švagru svému, s ním o právo dědičné za ni sú se sčetli, také i před právem že jest se týž Jan Nechutuov k prodaji též louky, jakž předešlá pře ukazuje, znal; a on Jan Cikán za živnosti své, i potom po smrti jeho oni poručníci té louky některé léto v držení 511 sûce, bez překážky jí sú užívali; a on Jiřík Růzha ani dcera jeho k tomu nic sú neříkali ; pro kteréž příčiny on Jiřík Růzha bez obsta- vení právem, nebo nejméň bez vznešení na právo neměl jest též otavy na místě dcery své bráti: i protož z těch příčin povinen jest o túž otavu s týmiž poručníky sirotka a man- żelky po Janovi Cikánovi pozuostalých smlu- viti se a z toho jim práv býti do dvú nedělí pořad zběhlých. Co se pak spravedlnosti Ka- teřiny, dcery jeho Jiříka Růzhy, smlúvami svatebními od Václava Nechuty jmenované do- týče, ta se jim tímto nálezem unezastěňuje, ani také spravedlnost sirotka po Janovi Ne- chutovi pozuostalého, ač která spravedlivě jí náležitá nachází se. Jiřík Růzha se odvolal. Dán v Kouřimi, v pátek po sv. Kateřině [26. listopadu] léta ete. XXXV. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Saturni post s. Luciam [18. prosince] 1335. (Tamtéž fol. 188.) 101. 1536, 18. února. Mezi Janem Ře- záčem z Nového města Pražského z jedné, a Janem šenkéřem a Johannou šenkéřkou z strany druhé o ztrátu peněz.) Jan syn Řezáčuov, mě- štěnín: Nového Města Pražského, obvivil jest Jaua šenkéře od Víta krejčího a Johannu šenkéřku vod Šatných, že času předešlého vzali sou ode mue peuíze, a těch jsou mi až posavad nenavrátili,v tom Zádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan senkóć a Johanna šenkéřka skrze přítele svého mluviti dali: po- něvadž se ta žaloba na jednoho i na druhého vztahuje, i Jan šenkéř sám od sebe poručil jest dotázku učiniti, pravi-li na něj, že jest mi ty peníze vzal. Proti tomu Jan Řezáč mluvil: že sou se tou Zalobou zpraviti mohli, kteráZ sem učinil, že když jsem já usnul, že sou vzali ode mne peníze, kterýchž já zase až posavad nemám. K tomu Jan šenkéř mlu- viti dal, Ze on tomu odpírá, aby od ného ty peníze vzal, ani aby je v rukou měl; a po- něvadž na něho praví, to ať podle práva pro- káže. Než Johanna šenkéřka tak praví, že
Kourim (1535—1536). byli, nebo znáte, co se gruntuov, na kterychz věno jest, dotýče, jak je kdo držeti má. Než já pravím, že ty grunty lépe dceři mé nále- żeji, neb jí věno jest na tom statku jmeno- váno, a jí vyplněno není; tiähna se v tom na smlúvy svatební, kteréž smlúvy že jí vyplněny nejsú, a tak že k tomu gruntu týmž věnem v tom statku sobě ukázaným a nevyplněným dcera má Jepší právo a správedlnost má, nežli ten sirotek po Janovi Cikánovi pozuostaly. Původ: kdež strana odporní mluví, žeby ti gruntové sirotéí nebyli, ale żeby dcery jeho byli, ježto poručníci praví, že jest týž grunt sirotéí; nebo jest od nebožtíka otce jejího kou- pený, i nebožtík že jest za něj platil, ač zá- pisu na něj není, že jest toliko o nějakých peněz dědičných sčítání na rozdílu mezi nimi bylo, jakž to předešlá rozepře ukazuje, ježto se učtení to gruntovně bude moci ukázati; a tak poněvadž jest nebožtík otec sirotka tu louku koupil a ji platil, že jest sirotčí ; i prve krátce sirotka z ní seno a votava že jest skli- zováno a bráváno bylo, i letos seno k ruce sirotka s ní bez překážky vzato jest bylo, i na seč a hrabání k ruce sirotka naloženo jest, a on pan Jiřík Růzha mimo řád a právo sušenú již pobrati jest rozkázal, ježto právem to rozeznáno není, aby jemu nebo dceři jeho to náleželo.. Odpor: poněvadž praví, že jest sirotčí, nechť to ukáží, nebo toho ničímž nepro- kazují. Původ: táhli se na při předešlů, že jest ji nebožtík Jan Cikán koupil a platil. A potom čtení sou svědkové strany obojí. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž se to od poručníkuov sirotka a manželky po ne- božtíkovi Janovi Cikánovi pozuostalych svéd- kem prokazuje, že nebožtík Jan, Nechutuov syn, prodav tu louku nebožtíkovi Janovi Ci- kánovi, švagru svému, s ním o právo dědičné za ni sú se sčetli, také i před právem že jest se týž Jan Nechutuov k prodaji též louky, jakž předešlá pře ukazuje, znal; a on Jan Cikán za živnosti své, i potom po smrti jeho oni poručníci té louky některé léto v držení 511 sûce, bez překážky jí sú užívali; a on Jiřík Růzha ani dcera jeho k tomu nic sú neříkali ; pro kteréž příčiny on Jiřík Růzha bez obsta- vení právem, nebo nejméň bez vznešení na právo neměl jest též otavy na místě dcery své bráti: i protož z těch příčin povinen jest o túž otavu s týmiž poručníky sirotka a man- żelky po Janovi Cikánovi pozuostalých smlu- viti se a z toho jim práv býti do dvú nedělí pořad zběhlých. Co se pak spravedlnosti Ka- teřiny, dcery jeho Jiříka Růzhy, smlúvami svatebními od Václava Nechuty jmenované do- týče, ta se jim tímto nálezem unezastěňuje, ani také spravedlnost sirotka po Janovi Ne- chutovi pozuostalého, ač která spravedlivě jí náležitá nachází se. Jiřík Růzha se odvolal. Dán v Kouřimi, v pátek po sv. Kateřině [26. listopadu] léta ete. XXXV. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Saturni post s. Luciam [18. prosince] 1335. (Tamtéž fol. 188.) 101. 1536, 18. února. Mezi Janem Ře- záčem z Nového města Pražského z jedné, a Janem šenkéřem a Johannou šenkéřkou z strany druhé o ztrátu peněz.) Jan syn Řezáčuov, mě- štěnín: Nového Města Pražského, obvivil jest Jaua šenkéře od Víta krejčího a Johannu šenkéřku vod Šatných, že času předešlého vzali sou ode mue peuíze, a těch jsou mi až posavad nenavrátili,v tom Zádaje za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan senkóć a Johanna šenkéřka skrze přítele svého mluviti dali: po- něvadž se ta žaloba na jednoho i na druhého vztahuje, i Jan šenkéř sám od sebe poručil jest dotázku učiniti, pravi-li na něj, že jest mi ty peníze vzal. Proti tomu Jan Řezáč mluvil: že sou se tou Zalobou zpraviti mohli, kteráZ sem učinil, že když jsem já usnul, že sou vzali ode mne peníze, kterýchž já zase až posavad nemám. K tomu Jan šenkéř mlu- viti dal, Ze on tomu odpírá, aby od ného ty peníze vzal, ani aby je v rukou měl; a po- něvadž na něho praví, to ať podle práva pro- káže. Než Johanna šenkéřka tak praví, že
Strana 512
512 když jest se byl opil, že jest ona byla od něho ty peníze vzala pro opatření, aby mu jich nepobrali; jakož tak činívá, když se kdo opije, že od něho peníze vezme a schová, Ježto přitom i lidé byli; ale že ou vstavši, zase jí jest je vytrhl, a zase je k sobě vzal, a vzavši, tloukl jimi vo stůl a zase je schoval. A poněvadž praví, že jest jemu je potom vzala, i nechť to prokáže, čímž ji naříká, aby je potom jměla; žádající, poněvadž by se jim tu na čest, hrdlo, statek ten nářek ztahoval, kdyby to na ně podle práva provedl, aby týmž Janem Řezáčem podle práva a zřízení zem- ského ujištěno bylo, jestli by toho pravého podle práva, jakž je naříká, neučinil, aby oni zase k němu při tomto právě o týž nářek hleděti mohli; poněvadž i nové zřízení zemské vyměřuje, kdož koho při kterém právě nařkne, že při tom právě z toho jemu práv býti má; žádajíce v tom za spravedlivé opatření. Původ; že Buryanu příliš mnoho o tom od Jana šen- kéře a Johanny inluví, více nežli potřeba jest; i poněvadž jest týž Jan šenkéř při tom byl, když jest táž Johanna ode mne ty peníze vzala, žeby měl o tom věděti; a poněvadž Jo- hanna k tomu se zná, že jest ona ode mne ty peníze vzala, a poněvadž já jich až posavad zase nemám, že já nemám k komu jinému nežli k ní o to hleděti; a mimo jich vlastní přiznání že mi není jiného potřebí prókazu. Odporové: že Jan šenkéř tomu vždy odpírá, aby on mu je vzal, ani aby je v rukou měl; a Johanna šenkéřka praví, že když jest je byla od něho pro opatření, vidúci ho opilého, aby je neztratil, vzala, ihned některých lidí zavolala a jim oznámila, že jest ty peníze od něho vzala, aby jich neztratil, i žádala, aby je sečtli, co jich bylo; a on vstav od stolu i zase jí je s láním vydřel a k sobě jest vzal; a potom jest jich od něho nevzala, ježto bude-li toho potřeba, že se to šíře svědky bude moci odvésti. Než což jest strana puo- vodní prožalovala, a čím tyto jest nařekl, nechť to podle práva ukáže, a bude-li jim co E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archívu mésta Prahy: zapotřebí odvozovati, že oni odvozovati budou. Původ: poněvadž skrze to její ode mne peněz vzetí a jich dotýkání o též peníze sem já přišel, že jich nemám, že já nemám k komu jinému o ně hleděti nežli k nim; a nad to též Johanny přiznání že mi jiného prókazu po- třebí není, poněvadž k tomu se zná, že jest ty peníze ode mne vzala, kterýchž já zase až posavad nemám. I dotaz na téhož Jana Ře- záče od práva učiněn jest, aby to zřetedlně před právem oznámil, kterým způsobem viní jeho nebo ji, pro opatření-li žeby od něho ty peníze vzali, čili žeby je zlodějským během a krádežem vzali, aby to zřetedlně oznámil. Jan Řezáč: když sem já usnul, že jsou oni ode mne peníze mi vzali, kterýchž já až posavad zase od nich vrácených nemám. Při tom od- porní strany žádaly, aby svědkové k té při zavedení čteni byli. K tomu původ mluvil: znáti ráčíte, poněvadž jest ona Johanna sama zde při právě k tomu se přiznala, že jest ode mne ty peníze vzala, kterýchž já zase až po- savad nemám, i že mimo jednoho při právě přiznání jiných svědkuov potřebí není; a tak k čemuž se táž Johanna zná, že mi není na to svědkuov potřebí vésti. Než což se Jana šenkéře dotýče, že sem ho hned při žalobě vyhradil, tak že jest ode inne Johanna peníze | mi vzala, a on toliko že jest při tom byl a žeby o tom měl věděti. Odporové proti tomu mluviti dali: což se Jana šenkéře dotýče, kdež původ mluví, žeby on těch peněz jemu nevzal, i že jest ho též prve týmž nářkem jako Jo- hannu nařekl, vině je oba, že sou mu ty pe- níze vzali, a nyní toliko praví, že jest mu je Johanna vzala, žádaje týž Jan šenkéř, poněvadž nyní sám Jan Řezáč praví, že tím vinen není, čímž jest ho prve nařekl, aby mu ten nářek podle práva napraven byl. Co se pak Johanny dotýče, vždy tak praví, že jest ona jemu těch peněz byla krádeží ani loupežem nevzala, nežli pro opatření, chtěvši je schovati jemu, aby mu jich nepobrali, zjevně před lidmi byla jest je vzala, chtévši je i sčísti dáti; a on jí
512 když jest se byl opil, že jest ona byla od něho ty peníze vzala pro opatření, aby mu jich nepobrali; jakož tak činívá, když se kdo opije, že od něho peníze vezme a schová, Ježto přitom i lidé byli; ale že ou vstavši, zase jí jest je vytrhl, a zase je k sobě vzal, a vzavši, tloukl jimi vo stůl a zase je schoval. A poněvadž praví, že jest jemu je potom vzala, i nechť to prokáže, čímž ji naříká, aby je potom jměla; žádající, poněvadž by se jim tu na čest, hrdlo, statek ten nářek ztahoval, kdyby to na ně podle práva provedl, aby týmž Janem Řezáčem podle práva a zřízení zem- ského ujištěno bylo, jestli by toho pravého podle práva, jakž je naříká, neučinil, aby oni zase k němu při tomto právě o týž nářek hleděti mohli; poněvadž i nové zřízení zemské vyměřuje, kdož koho při kterém právě nařkne, že při tom právě z toho jemu práv býti má; žádajíce v tom za spravedlivé opatření. Původ; že Buryanu příliš mnoho o tom od Jana šen- kéře a Johanny inluví, více nežli potřeba jest; i poněvadž jest týž Jan šenkéř při tom byl, když jest táž Johanna ode mne ty peníze vzala, žeby měl o tom věděti; a poněvadž Jo- hanna k tomu se zná, že jest ona ode mne ty peníze vzala, a poněvadž já jich až posavad zase nemám, že já nemám k komu jinému nežli k ní o to hleděti; a mimo jich vlastní přiznání že mi není jiného potřebí prókazu. Odporové: že Jan šenkéř tomu vždy odpírá, aby on mu je vzal, ani aby je v rukou měl; a Johanna šenkéřka praví, že když jest je byla od něho pro opatření, vidúci ho opilého, aby je neztratil, vzala, ihned některých lidí zavolala a jim oznámila, že jest ty peníze od něho vzala, aby jich neztratil, i žádala, aby je sečtli, co jich bylo; a on vstav od stolu i zase jí je s láním vydřel a k sobě jest vzal; a potom jest jich od něho nevzala, ježto bude-li toho potřeba, že se to šíře svědky bude moci odvésti. Než což jest strana puo- vodní prožalovala, a čím tyto jest nařekl, nechť to podle práva ukáže, a bude-li jim co E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archívu mésta Prahy: zapotřebí odvozovati, že oni odvozovati budou. Původ: poněvadž skrze to její ode mne peněz vzetí a jich dotýkání o též peníze sem já přišel, že jich nemám, že já nemám k komu jinému o ně hleděti nežli k nim; a nad to též Johanny přiznání že mi jiného prókazu po- třebí není, poněvadž k tomu se zná, že jest ty peníze ode mne vzala, kterýchž já zase až posavad nemám. I dotaz na téhož Jana Ře- záče od práva učiněn jest, aby to zřetedlně před právem oznámil, kterým způsobem viní jeho nebo ji, pro opatření-li žeby od něho ty peníze vzali, čili žeby je zlodějským během a krádežem vzali, aby to zřetedlně oznámil. Jan Řezáč: když sem já usnul, že jsou oni ode mne peníze mi vzali, kterýchž já až posavad zase od nich vrácených nemám. Při tom od- porní strany žádaly, aby svědkové k té při zavedení čteni byli. K tomu původ mluvil: znáti ráčíte, poněvadž jest ona Johanna sama zde při právě k tomu se přiznala, že jest ode mne ty peníze vzala, kterýchž já zase až po- savad nemám, i že mimo jednoho při právě přiznání jiných svědkuov potřebí není; a tak k čemuž se táž Johanna zná, že mi není na to svědkuov potřebí vésti. Než což se Jana šenkéře dotýče, že sem ho hned při žalobě vyhradil, tak že jest ode inne Johanna peníze | mi vzala, a on toliko že jest při tom byl a žeby o tom měl věděti. Odporové proti tomu mluviti dali: což se Jana šenkéře dotýče, kdež původ mluví, žeby on těch peněz jemu nevzal, i že jest ho též prve týmž nářkem jako Jo- hannu nařekl, vině je oba, že sou mu ty pe- níze vzali, a nyní toliko praví, že jest mu je Johanna vzala, žádaje týž Jan šenkéř, poněvadž nyní sám Jan Řezáč praví, že tím vinen není, čímž jest ho prve nařekl, aby mu ten nářek podle práva napraven byl. Co se pak Johanny dotýče, vždy tak praví, že jest ona jemu těch peněz byla krádeží ani loupežem nevzala, nežli pro opatření, chtěvši je schovati jemu, aby mu jich nepobrali, zjevně před lidmi byla jest je vzala, chtévši je i sčísti dáti; a on jí
Strana 513
Kouřim (1536). je zase vytrhl a o stuol jimi tloukl, a potom zase je schoval; a potémž od nítěch peněz jeho vzetí že jest ona jich zase od něho podruhé nevzala, žádajíce, čímž jest je týž Jan Řezáč nařekl, to aby podle práva pravé učinil. A potom čteni sú též strany svědkové. Tu my — sme mezi stranami vypověděli: Poněvadž z řečí strany odporní i také z svěd- kuov to se nachází, jedno že Johanna šen- kéřka tím způsobem ty peníze od Jana Ře- záče vzala jest pro opatření, i že jest dala na stuol k přečtení lidem; a on Jan Řezáč že jest je zase vzal, nadto ráno k tomu se jest přiznal, kdyby ona Johanna byla jemu těch peněz nevrátila, žeby byl jich neztratil; a po- něvadž každé přiznání vlastní proti sobě moc má, i z té příčiny ona Johanna tou žalobou Řezáčovi povinna není. A též poněvadž na Jana šenkéře týž Jan Řezáč ničímž toho ne- ukazuje, aby též ztráty jaká příčina byl, i též z té příčiny Jan šenkéř jemu tou žalobou po- vinen není, ale on Jan Řezáč jim Janovi šen- kéřovi a Johanně povinen jest nápravu podle práva učiniti. Jan Řezáč se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek po sv. Třech králích [7. ledna] léta XXXVI. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Než což se třetího artykule a té nápravy dotýče, tou on Jan Řezáč jim Janovi šenkéři a Johanně šenkéřce podle práva povinen není, a chce-li on Jan Řezáč té a takové ztráty kde se ještě ptáti, právo se jemu nezavírá. Stalo se v pátek po sv. Juliane [18. dnora] 1536. (Tamtéž fol. 189.) 102. 1536, 19. února. (Mezi Jakubem Zpěváčkem z Rathaj a Matoušem vetešníkem o zsekání). Jakub Zpěváček z Rathej, člověk pana Ladislava Malešického z Černovic a na Ratajích, skrze Jiříka Hofejznu rychtáře z On- dřejova, přítele svého, obvinil jest Matouše vetešníka, měštěnína Starého Města Pražského, že jest týž Matúš jeho Jakuba Zpěváčka pod tímto právem a řádem mimo řád a právo i zří- zení zemské zmordoval, zsekal a schromil, a ško- Archiv Český XXVI. 518 du znamenitü na zdraví jemu učinil pod fre- junkem jarmarečním města tohoto, ježto kdyby s ním co činiti měl, k právu se jest neutekl a jeho nevinil, než pod řádem a právem a fre- junkem jarmarečním jeho zmordoval bez pří- činy jemu k tomu od něho dané; v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Matúš vetešník skrze urozeného pana Jiříka Kunovského z Ostrova mluviti dal: kdež Jakub Zpěváček Matúše viní a na něho žaluje, žeby mimo řád a právo pod řádem a právem i frejunkem jarmarečním města tohoto jeho zmordoval, zsekal a schromil bez piítiny od ného jemu k tomu dané, pii tom lotrem a zrádcí Matúše nazývajíce: i kterouž jest se žalobou Zpěváček na Matúše utekl, že jest on ho prve z toho viniti jměl. Nebo Matúš praví, že jest se toho pod řádem a právem a fre- junkem jarmarečním města tohoto na Zpěváčka nenadál, aby on ten počátek, který jest na něho pod řádem a právem zde učinil, učiniti měl; nebo kdež jest on seděl za stolem, a on u židle stál mluvě mu: Matúši, co se po mně ptáš a lotry mi dáváš, však co chceš, téď na mně máš. A pravě, žeby Matúš lotry mu dával, ježto jest on mu lotruov nedával, než pravil, že o lotry činiti nemá. A tak s těmi slovy i skutkem on Zpěváček na Matúše počátek jest učinil, a tak on Zpěváček frejunk že jest zrušil, ale ne Matúš. Nebo když jest tak řečí Zpěvá- ček na něho počátek učinil, i také na něj tím mečem prve sekal, a on bráně se násilí svému, i jeho jest zsekal; ale tomu odpírá, aby na něho počátek Matúš učinil a z počátku svého aby ho zsekal, než což jest mu učinil, že jest z počátku Zpěváčkova řečí a skutkem na sebe učiněného, bráně se, to jemu učinil; a jestli by tomu Zpěváček odpíral, že to Matúš prokäzati muože. Původ: že Jakub Zpěváček, jakž jest prve prožalovati dal, ještě tak praví, že Matúš pod řádem a právem a frejunkem jarmarečním města tohoto jest ho bez jeho příčiny zmor- doval, zsekal i schromil, a to že jest mu ne- šlechetně a zrádně učinil, nebo jest na něj 65
Kouřim (1536). je zase vytrhl a o stuol jimi tloukl, a potom zase je schoval; a potémž od nítěch peněz jeho vzetí že jest ona jich zase od něho podruhé nevzala, žádajíce, čímž jest je týž Jan Řezáč nařekl, to aby podle práva pravé učinil. A potom čteni sú též strany svědkové. Tu my — sme mezi stranami vypověděli: Poněvadž z řečí strany odporní i také z svěd- kuov to se nachází, jedno že Johanna šen- kéřka tím způsobem ty peníze od Jana Ře- záče vzala jest pro opatření, i že jest dala na stuol k přečtení lidem; a on Jan Řezáč že jest je zase vzal, nadto ráno k tomu se jest přiznal, kdyby ona Johanna byla jemu těch peněz nevrátila, žeby byl jich neztratil; a po- něvadž každé přiznání vlastní proti sobě moc má, i z té příčiny ona Johanna tou žalobou Řezáčovi povinna není. A též poněvadž na Jana šenkéře týž Jan Řezáč ničímž toho ne- ukazuje, aby též ztráty jaká příčina byl, i též z té příčiny Jan šenkéř jemu tou žalobou po- vinen není, ale on Jan Řezáč jim Janovi šen- kéřovi a Johanně povinen jest nápravu podle práva učiniti. Jan Řezáč se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek po sv. Třech králích [7. ledna] léta XXXVI. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Než což se třetího artykule a té nápravy dotýče, tou on Jan Řezáč jim Janovi šenkéři a Johanně šenkéřce podle práva povinen není, a chce-li on Jan Řezáč té a takové ztráty kde se ještě ptáti, právo se jemu nezavírá. Stalo se v pátek po sv. Juliane [18. dnora] 1536. (Tamtéž fol. 189.) 102. 1536, 19. února. (Mezi Jakubem Zpěváčkem z Rathaj a Matoušem vetešníkem o zsekání). Jakub Zpěváček z Rathej, člověk pana Ladislava Malešického z Černovic a na Ratajích, skrze Jiříka Hofejznu rychtáře z On- dřejova, přítele svého, obvinil jest Matouše vetešníka, měštěnína Starého Města Pražského, že jest týž Matúš jeho Jakuba Zpěváčka pod tímto právem a řádem mimo řád a právo i zří- zení zemské zmordoval, zsekal a schromil, a ško- Archiv Český XXVI. 518 du znamenitü na zdraví jemu učinil pod fre- junkem jarmarečním města tohoto, ježto kdyby s ním co činiti měl, k právu se jest neutekl a jeho nevinil, než pod řádem a právem a fre- junkem jarmarečním jeho zmordoval bez pří- činy jemu k tomu od něho dané; v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Matúš vetešník skrze urozeného pana Jiříka Kunovského z Ostrova mluviti dal: kdež Jakub Zpěváček Matúše viní a na něho žaluje, žeby mimo řád a právo pod řádem a právem i frejunkem jarmarečním města tohoto jeho zmordoval, zsekal a schromil bez piítiny od ného jemu k tomu dané, pii tom lotrem a zrádcí Matúše nazývajíce: i kterouž jest se žalobou Zpěváček na Matúše utekl, že jest on ho prve z toho viniti jměl. Nebo Matúš praví, že jest se toho pod řádem a právem a fre- junkem jarmarečním města tohoto na Zpěváčka nenadál, aby on ten počátek, který jest na něho pod řádem a právem zde učinil, učiniti měl; nebo kdež jest on seděl za stolem, a on u židle stál mluvě mu: Matúši, co se po mně ptáš a lotry mi dáváš, však co chceš, téď na mně máš. A pravě, žeby Matúš lotry mu dával, ježto jest on mu lotruov nedával, než pravil, že o lotry činiti nemá. A tak s těmi slovy i skutkem on Zpěváček na Matúše počátek jest učinil, a tak on Zpěváček frejunk že jest zrušil, ale ne Matúš. Nebo když jest tak řečí Zpěvá- ček na něho počátek učinil, i také na něj tím mečem prve sekal, a on bráně se násilí svému, i jeho jest zsekal; ale tomu odpírá, aby na něho počátek Matúš učinil a z počátku svého aby ho zsekal, než což jest mu učinil, že jest z počátku Zpěváčkova řečí a skutkem na sebe učiněného, bráně se, to jemu učinil; a jestli by tomu Zpěváček odpíral, že to Matúš prokäzati muože. Původ: že Jakub Zpěváček, jakž jest prve prožalovati dal, ještě tak praví, že Matúš pod řádem a právem a frejunkem jarmarečním města tohoto jest ho bez jeho příčiny zmor- doval, zsekal i schromil, a to že jest mu ne- šlechetně a zrádně učinil, nebo jest na něj 65
Strana 514
514 péče neměl; i jakž jest prve žádal, i nyní ještě žádá za spravedlivé opatření. A pan Zpěváček to jest mluvil: že sem já na něho skutkem ani řečí počátku neučinil, ani sem na to nepřišel; než když sem s panem Jiříkem Dubinou seděl před domem, a on řekl, abych šel do světnice k Jenčatovi, abych jeho zavolal, a já šel sem, a Jenčata s ním tam za stolem byl, a Matúš u stolu stál, ale za stolem nese- děl, jakž oni praví, než Jenčata na židli seděl ; a já k židli k němu přistoupiv, stál sem u židle a optal sem se ho, daří-li mu se? a on mi dal píti. A Matúš hned mi mluvil: co se po mně ptáš? po lepším nežli si sám, však si lotr. A já proti tomu pověděl: že já se pane Matúši nic po vás neptám a lotr nejsem, než sem dobrý chudý tovaryš. I šel sem předce odtud, chtě ven z světnice zase před duom jíti, a ty bned zrádně po zadu si mě u dveří sekal beze vší mé příčiny a beze všeho počátku ode mne na tebe učiněného, ježto se to muože po- kázati. Odpor žádal, aby to připsáno bylo, že Zpěváček vždy, jakž prve, tak i nyní lotrem a zrádcí Matúše nazývá, nebo mu toho po- třebí bude, když tato pře konec vezme; a že Matúš odpírá tomu, aby on počátek na Zpě- váčka učinil. Než on Zpěváček skutkem i řečí počátek na něho jest učinil, nebo i sám mluví, že jest tam do světnice k stolu, kdež jest Matúš byl, přišel, a když jest na Matúše mečem sekal, on bráně se násilí svému, i zsekal jest ho. Původ: že Zpěváček Matúše lotrem a zrádcí nenazývá, než že jest se prve k tomu přiznal, že jest mi to mluviti poručil, že jest ho Matúš nešlechetně a zrádně zmordoval a zsekal pod tímto řádem a právem a pod frejunkem bez příčiny od něho jemu k tomu dané, ježto Zpě- váček řečí ani skutkem počátku na něho jest neučinil, ježto se bohdá bude moci to proká- zati. À v tom vedeni sú svědkové a tteni. Tu my — takto jsme vypověděli: Poněvadž Matúš vetešník z Prahy dostatečně podle práva jest svědky to odvedl, že což jest koli Jaku- bovi Zpěváčkovi učinil a jeho zranil, že jest E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: to z příčin počátku od téhož Jakuba Zpěváčka řečí i skutkem na sebe nčiněného jemu učinil: i z těch příčin on Matúš jemu Jakubovi Zpě- váčkovi tím, z čehož ho viní, podle práva povinen není. Jakub Zpěváček se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu den sv. Juliany panny [16. února] léta etc. XXXVI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Saturni post Julianam [19 února a. 1536. (Tamtéž fol. 191). 103. 1536, 8. května. (Mezi Tomášem Trčkou na místě Markéty manželky jeho, a Ja- nem zetěm Jiříka Ituozhy, o slova hanlivá.) Tomáš Trčka na místě Markéty, manželky své, obvinil jest Jana, zetě Jiříka Ruozhy, že při- šed do domu jeho neděle minulé, i pobízel manželky jeho, aby k němu, polovice k ní připíjeje, zase piipijela; a ona tomu odpirala, že nemuože o polovice připíjeti, nežli to, což slušné. I pila jest, což na to náleželo. A on vždy ji k tomu pobízel a nutkal, aby jemu polovice splňovala, a ona vždy oznamovala, že polovic píti nemuože, a chtějíc jemu jako hosti pokoj dáti, i ušla jest před ním od stolu k kamnuom. A on přišed od stolu k ní k kam- nuom i vždy jí pokoje nedal, k tomu ji: nut- kaje, jakž i prve, aby s ním o polovice pila; a ona, jakž i prve, oznámila, že toho učiniti nemuože. A když vždy jí pokoje nedal o to připíjení o polovice, i vyšla ven před ním do kuchyně, a on vyšed za ní vždy ji nutkal, aby s ním o polovice pila. A když toho učiniti nechtěla, a on počel nectným jazykem láti; a ona nemajíci doma hospodáře, i vždy chtéjici, aby jí pokoj dal, i ušla jest zase před ním do světnice a sedla u kamen. A on, jakž prve, nejednou opět vždy ji k tomu nutil, aby s ním o polovice pila; a ona mu řekla: a já bych toho ještě někomu jinačejšímu, nežli si ty, k vůli neučinila, abych s ním o polůvky pila. A on jí mluvil hanebná a nepoctivá slova s haneb- ným láním, že si zrádná arcizrádná kurva, mosna arcimoSna, a že si od svých nepořád- ných věcí nahá ucházela, a ona mu tomu ode-
514 péče neměl; i jakž jest prve žádal, i nyní ještě žádá za spravedlivé opatření. A pan Zpěváček to jest mluvil: že sem já na něho skutkem ani řečí počátku neučinil, ani sem na to nepřišel; než když sem s panem Jiříkem Dubinou seděl před domem, a on řekl, abych šel do světnice k Jenčatovi, abych jeho zavolal, a já šel sem, a Jenčata s ním tam za stolem byl, a Matúš u stolu stál, ale za stolem nese- děl, jakž oni praví, než Jenčata na židli seděl ; a já k židli k němu přistoupiv, stál sem u židle a optal sem se ho, daří-li mu se? a on mi dal píti. A Matúš hned mi mluvil: co se po mně ptáš? po lepším nežli si sám, však si lotr. A já proti tomu pověděl: že já se pane Matúši nic po vás neptám a lotr nejsem, než sem dobrý chudý tovaryš. I šel sem předce odtud, chtě ven z světnice zase před duom jíti, a ty bned zrádně po zadu si mě u dveří sekal beze vší mé příčiny a beze všeho počátku ode mne na tebe učiněného, ježto se to muože po- kázati. Odpor žádal, aby to připsáno bylo, že Zpěváček vždy, jakž prve, tak i nyní lotrem a zrádcí Matúše nazývá, nebo mu toho po- třebí bude, když tato pře konec vezme; a že Matúš odpírá tomu, aby on počátek na Zpě- váčka učinil. Než on Zpěváček skutkem i řečí počátek na něho jest učinil, nebo i sám mluví, že jest tam do světnice k stolu, kdež jest Matúš byl, přišel, a když jest na Matúše mečem sekal, on bráně se násilí svému, i zsekal jest ho. Původ: že Zpěváček Matúše lotrem a zrádcí nenazývá, než že jest se prve k tomu přiznal, že jest mi to mluviti poručil, že jest ho Matúš nešlechetně a zrádně zmordoval a zsekal pod tímto řádem a právem a pod frejunkem bez příčiny od něho jemu k tomu dané, ježto Zpě- váček řečí ani skutkem počátku na něho jest neučinil, ježto se bohdá bude moci to proká- zati. À v tom vedeni sú svědkové a tteni. Tu my — takto jsme vypověděli: Poněvadž Matúš vetešník z Prahy dostatečně podle práva jest svědky to odvedl, že což jest koli Jaku- bovi Zpěváčkovi učinil a jeho zranil, že jest E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: to z příčin počátku od téhož Jakuba Zpěváčka řečí i skutkem na sebe nčiněného jemu učinil: i z těch příčin on Matúš jemu Jakubovi Zpě- váčkovi tím, z čehož ho viní, podle práva povinen není. Jakub Zpěváček se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu den sv. Juliany panny [16. února] léta etc. XXXVI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Saturni post Julianam [19 února a. 1536. (Tamtéž fol. 191). 103. 1536, 8. května. (Mezi Tomášem Trčkou na místě Markéty manželky jeho, a Ja- nem zetěm Jiříka Ituozhy, o slova hanlivá.) Tomáš Trčka na místě Markéty, manželky své, obvinil jest Jana, zetě Jiříka Ruozhy, že při- šed do domu jeho neděle minulé, i pobízel manželky jeho, aby k němu, polovice k ní připíjeje, zase piipijela; a ona tomu odpirala, že nemuože o polovice připíjeti, nežli to, což slušné. I pila jest, což na to náleželo. A on vždy ji k tomu pobízel a nutkal, aby jemu polovice splňovala, a ona vždy oznamovala, že polovic píti nemuože, a chtějíc jemu jako hosti pokoj dáti, i ušla jest před ním od stolu k kamnuom. A on přišed od stolu k ní k kam- nuom i vždy jí pokoje nedal, k tomu ji: nut- kaje, jakž i prve, aby s ním o polovice pila; a ona, jakž i prve, oznámila, že toho učiniti nemuože. A když vždy jí pokoje nedal o to připíjení o polovice, i vyšla ven před ním do kuchyně, a on vyšed za ní vždy ji nutkal, aby s ním o polovice pila. A když toho učiniti nechtěla, a on počel nectným jazykem láti; a ona nemajíci doma hospodáře, i vždy chtéjici, aby jí pokoj dal, i ušla jest zase před ním do světnice a sedla u kamen. A on, jakž prve, nejednou opět vždy ji k tomu nutil, aby s ním o polovice pila; a ona mu řekla: a já bych toho ještě někomu jinačejšímu, nežli si ty, k vůli neučinila, abych s ním o polůvky pila. A on jí mluvil hanebná a nepoctivá slova s haneb- ným láním, že si zrádná arcizrádná kurva, mosna arcimoSna, a že si od svých nepořád- ných věcí nahá ucházela, a ona mu tomu ode-
Strana 515
Kouřim přela, a jsúci hněvem hnuta, že jest proti tomu pověděla: že toho pravého, což mluvíš, neučiníš, než lháti musíš. A on tak nectným jazykem lál jí, ježto před VMtí nesluší toho mluviti. A v tom lání k hodině se neupokojil a na ni s bitím se pohrážel; a ona mu řekla, že ji v jejím bíti nebude. I poslala pro rychtáře, aby jí před ním pokoj učinil. I že jest jí ještě před rychtářem některá slova nepoctivá a dů- tklivá mluvil, ježto i bez pochyby to vše bude se moci prokázati. I tak praví že jest jí to všecko bez jejího provinění učinil, čehož jest učiniti neměl, aby jí tak nectným jazykem lál; ježto praví, kdyby ta poběhlá, neřádná, zjevná osoba byla, a on člověk kdyby poběhlý byl, žeby těch slov nepoctivých, kteréž jest k ní mluvil, mluoviti jí neměl, a toho jí činiti, což jest učinil. Nebo právem o takovů věc, kdyby jemu co vinna byla, měl by k ní hleděti. A poněvadž jest jí taková slova duotklivá a ne- poctivá bez jejího provinění mluvil, naříkaje ji, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan, zeť Jiříka Ruozhy, příteli svému mluviti dal: kteráž žaloba jest od pana Tomáše Trčky od manželky jeho na Jana, zetě mého, učiněna, tak v pravdě praví, že toho v paměti nemá, jakž se na něho ta žaloba vztahuje, aby tak puosobil a mluvil; a to z jistých příčin: že jest opilý byl, nebo i lidé sú ho viděli, že jest opilý byl, nebo tam na pití u pana Tomáše Trčky hned po obědích až do pěti hodin na noc byl jest, a jakž zpráva od jiných lidí, že jest to, což pan Tomáš sobě ztěžuje, mezi manželkou jeho a jím Janem ve IIII hodiny na noc se sběhlo. A když jest opilý byl a v jeho domě, že spíše od p. Tomáše měl by ochráněn býti, jako opilý, nežli se toho na- dál, aby tato žaloba na něj měla učiněna býti; nebo jestli jest co protimyslného manželce p. Tomášově promluvil, že jest to z opilosti pro- mluvil. A praví, že nic toho nepamatuje, než jakž od jiných lidí o tom zpráva jest, že man- želka páně Tomášova také nějaká slova nepo- ctivá jemu jest mluvila, a z toho, což pan To- (1536). 515 máš sobě ztěžuje, Ze jest to přišlo; nebo jest i nejprve k Janovi připila, a on zase k ní plnou připil, a ona píti nechtěla, a z toho, jakž zpráva jest, nějaké řeči mezi nimi pošly; ježto vždy Jan praví a pána Boha se dokládá, že toho nic nepamatuje, nebo jest byl opilý. A na to potom vedeni sú svědkové obojí strany i jiné potřeby ku právu položené čteny jsú. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž z svědkuov od obojí strany vedených podle práva to se nachází, že času večerního od Jana, zetě Ruozhova, slova hanlivá a nepoctivá k Martě, manželce Tomáše Trčky, v domě je- jím prošly sou, a proti těm zase též slova hanlivá od Markéty Trčkové jemu Janovi že sou mluvena, ale takových neslušných věcí vedle týchž slov hanlivých prošlých na nižád- nou stranu před právem v skutku že uvedeno není: i z těch příčin ta slova hanlivá od obojí strany mezí nimi prošlá žádné straně k újmě na poctivosti jich nejsou, než což sú tím ne- slušných slov k sobě mluvením též strany jedna proti druhé také i proti právu provinili, trestání jich proto vedle větší a menší pro- viny právo V své moci zanechává. Markéta Trčková se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu před sv. Cyrhou a Strachotou [8. března] léta Páně etc. XXXVI. Tu my k orteli vašemu toto přidáváme a jej takto napravujeme: Poněvadž se to nachází, že Jan, zeť Jiříka Ruozhy, obeslaný, byl jest těch slov neuctivých a hanlivých původ i pří- čina, a to jest mluvil, že ona Markéta Trč- ková jest kurva: z té příčiny on má se před vámi ústně přiznati, že ji má za to, aneb ne- má; přizná-li se, že má, tehdy povinen jest to na ni provésti ve dvú nedělích pořád zběh- lých od přečtění ortele tohoto našeho podle práva; pakli se nepřizná, tehdy ona Markéta má na tom, jak ste vy ji ortelem svým opa- třili, přestati. A poněvadž on Jan to jest také pravil, že jest ty řeči z ožralství mluvil, má dvakráte větší pokutú pokutován nežli střízlivý býti. A ona Markéta Trčková dále žádnou po- 66%
Kouřim přela, a jsúci hněvem hnuta, že jest proti tomu pověděla: že toho pravého, což mluvíš, neučiníš, než lháti musíš. A on tak nectným jazykem lál jí, ježto před VMtí nesluší toho mluviti. A v tom lání k hodině se neupokojil a na ni s bitím se pohrážel; a ona mu řekla, že ji v jejím bíti nebude. I poslala pro rychtáře, aby jí před ním pokoj učinil. I že jest jí ještě před rychtářem některá slova nepoctivá a dů- tklivá mluvil, ježto i bez pochyby to vše bude se moci prokázati. I tak praví že jest jí to všecko bez jejího provinění učinil, čehož jest učiniti neměl, aby jí tak nectným jazykem lál; ježto praví, kdyby ta poběhlá, neřádná, zjevná osoba byla, a on člověk kdyby poběhlý byl, žeby těch slov nepoctivých, kteréž jest k ní mluvil, mluoviti jí neměl, a toho jí činiti, což jest učinil. Nebo právem o takovů věc, kdyby jemu co vinna byla, měl by k ní hleděti. A poněvadž jest jí taková slova duotklivá a ne- poctivá bez jejího provinění mluvil, naříkaje ji, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan, zeť Jiříka Ruozhy, příteli svému mluviti dal: kteráž žaloba jest od pana Tomáše Trčky od manželky jeho na Jana, zetě mého, učiněna, tak v pravdě praví, že toho v paměti nemá, jakž se na něho ta žaloba vztahuje, aby tak puosobil a mluvil; a to z jistých příčin: že jest opilý byl, nebo i lidé sú ho viděli, že jest opilý byl, nebo tam na pití u pana Tomáše Trčky hned po obědích až do pěti hodin na noc byl jest, a jakž zpráva od jiných lidí, že jest to, což pan Tomáš sobě ztěžuje, mezi manželkou jeho a jím Janem ve IIII hodiny na noc se sběhlo. A když jest opilý byl a v jeho domě, že spíše od p. Tomáše měl by ochráněn býti, jako opilý, nežli se toho na- dál, aby tato žaloba na něj měla učiněna býti; nebo jestli jest co protimyslného manželce p. Tomášově promluvil, že jest to z opilosti pro- mluvil. A praví, že nic toho nepamatuje, než jakž od jiných lidí o tom zpráva jest, že man- želka páně Tomášova také nějaká slova nepo- ctivá jemu jest mluvila, a z toho, což pan To- (1536). 515 máš sobě ztěžuje, Ze jest to přišlo; nebo jest i nejprve k Janovi připila, a on zase k ní plnou připil, a ona píti nechtěla, a z toho, jakž zpráva jest, nějaké řeči mezi nimi pošly; ježto vždy Jan praví a pána Boha se dokládá, že toho nic nepamatuje, nebo jest byl opilý. A na to potom vedeni sú svědkové obojí strany i jiné potřeby ku právu položené čteny jsú. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž z svědkuov od obojí strany vedených podle práva to se nachází, že času večerního od Jana, zetě Ruozhova, slova hanlivá a nepoctivá k Martě, manželce Tomáše Trčky, v domě je- jím prošly sou, a proti těm zase též slova hanlivá od Markéty Trčkové jemu Janovi že sou mluvena, ale takových neslušných věcí vedle týchž slov hanlivých prošlých na nižád- nou stranu před právem v skutku že uvedeno není: i z těch příčin ta slova hanlivá od obojí strany mezí nimi prošlá žádné straně k újmě na poctivosti jich nejsou, než což sú tím ne- slušných slov k sobě mluvením též strany jedna proti druhé také i proti právu provinili, trestání jich proto vedle větší a menší pro- viny právo V své moci zanechává. Markéta Trčková se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu před sv. Cyrhou a Strachotou [8. března] léta Páně etc. XXXVI. Tu my k orteli vašemu toto přidáváme a jej takto napravujeme: Poněvadž se to nachází, že Jan, zeť Jiříka Ruozhy, obeslaný, byl jest těch slov neuctivých a hanlivých původ i pří- čina, a to jest mluvil, že ona Markéta Trč- ková jest kurva: z té příčiny on má se před vámi ústně přiznati, že ji má za to, aneb ne- má; přizná-li se, že má, tehdy povinen jest to na ni provésti ve dvú nedělích pořád zběh- lých od přečtění ortele tohoto našeho podle práva; pakli se nepřizná, tehdy ona Markéta má na tom, jak ste vy ji ortelem svým opa- třili, přestati. A poněvadž on Jan to jest také pravil, že jest ty řeči z ožralství mluvil, má dvakráte větší pokutú pokutován nežli střízlivý býti. A ona Markéta Trčková dále žádnou po- 66%
Strana 516
516 kutou žádnému povinna není, poněvadž není ukázáno, aby ta slova mluvila, z kterýchž ná- pravu učiniti by měla. Actum fer. II. in die s. Stanislai ep. [8. kvétna] a. 1536. (Tamtéž fol. 193.) 104. 1536, 9. května. (Mezi Martinem Jeslinkem a Jírou Lantrou o dluh.) Martin Jeslinek skrze přítele svého obvinil jest Jíru Lantru, že jest mu od dávního času XXIIII kop míš. za slady dlužen, žádaje, aby mu týž dluh zaplatil. Proti tomu Jiřík Lantra mluvil, že sem mu toho dluhu nebyl dlužen a nejsem ani malého peníze. Původ: že jest mu tu sum- mu dluhu zuostal, než když ono na něm ne- dostatek byl, jako pro dluhy od města ušel, i proto jest mu éekal a jeho nenapomínal; než potom některú chvíli dva člověky k němu po- slal, aby mu ten dlub zaplatil anebo s ním o něj na místě postavil; tehdy že jest po těch poslaných Martinovi Jeslinkovi odpověď dal, že jest mu ten dluh Martin Jeslinek odpustil, a aby mu dlužen nebyl, tomu jest neodepřel; a nyní praví, Ze jest mu nebyl dluzen té sum- my ani malého peníze, a že dlužen není. Od- por: že když sem uslyšel, žeby se na mně o nějaký dluh potahoval, i šel sem k němu o to, když nemocen ležel, a on jest mi ten dluh odpustil, ježto sú při tom lidé byli, a to se prokázati muože. Původ tomu odepřel, aby mu ten dluh odpustil, a poněvadž se svoluje to prokázati, nechť to prokáže podle práva. A na to vedeni sú svědkové. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Martin Jeslinek podle práva svědomím žaloby své jest neprokázal, a Jiřík Lantra to jest svědomím jednoho konšela spoluradního na- šeho prokázal, což jest mu koli mnoho nebo málo dlužen byl, že jest inu to Martin Jesli- nek odpustil: i z těch příčin on Jiřík Lavtra tím dluhem jemu Martinovi Jeslinkovi podle práva povinen není. Martin Jeslinek odvolal se jest. Dán v Kouřimi, v úterý den sv. Mar- ka ev. [25. dubna] 1. XXXVI. Tu my ortel tento váš takto napravujeme: E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Poněvadž Jiřík Lantra podle práva a podvo- lení svého svědomím toho jest neprovedl, aby jemu dluh Martin Jeslinek odpustil: z té pří- činy dává se jemu Jeslinkovi za právo tak, že jest Lantra jemu Jeslinkovi dluhem povi- novat; ale že on Jeslinek summy na ten čas v žalobě postavené nepokázal, chce-li k své summě XXIII[ kopám míš. přijíti, má tu sum- mu XXIII kop míš. do dvú nedělí pořád zběhlých provésti; pakli by svědomí nebylo, poněvadž Lantra k tomu se znal, že jest mu dluh odpustil, má to Jeslinek zpraviti, jakž vámi jemu bude nalezeno, že mu téch XXIIII kop míš. dlužen jest, a že mu jich neodpustil. Zač zpraví do té summy XXIIII kop, to jemu do dvú nedělí pořád zběhlých od zprávy jeho povinen dáti bude; pakli by nechtěl zpraviti, již jemu Lantra ničímž v tom dále povinen nebude. Actum die Martis post s. Stanislaum [9. kvčtna] a. 1536. (Tamtéž fol. 194.) 105. 1536, 10. kvčtna. (Mezi Pavlem a Adamem bratřími a Bezdědic z jedné, a Ka- teřinou Kulhánkovou z strany aruhé.) Pan Pa- vel a Adam bratří z Bezdčědic, vedle vyručení svého VI kop míš. z domu někdy Matěje Kul- hánka krejčího položených k rozkazu od práva učiněného na právě položivše, toho sú žádali: poněvadž za těch VI kop míš. za Kateřinu Kulhánkovou slíbili jsou k ruce její a na ni je vynaložili, aby v tom byli opatření, aby zase k tém VI kopám míš. prijíti mohli. Pri tom Kateřina Kulhánková jsúci přítomna k to- mu jest mluvila, že já o tom nevím, jak sú ty peníze a nač vyručeny a kde vynaloženy, a tomu já odpírám, abych jim co dlužna byla, nebo sem u nich služebnicí byla, a za to sú mi nezaplatili. Pávod: že jsme my nikdy dě- kujíc pánu Bohu toho nepotřebovali, abychom měli těch VI kop míš. k ruce a potřebě své vyrukovati, než bez pochyby že v paměti máte, že když jest tato Kateřina Kulhánková odpor zde při tomto právě vložila proti kšaftu ne- božtíka Matěje Kulhánka, muže svého, proti panu Václavovi Vodičkovi, příčiny toho polo-
516 kutou žádnému povinna není, poněvadž není ukázáno, aby ta slova mluvila, z kterýchž ná- pravu učiniti by měla. Actum fer. II. in die s. Stanislai ep. [8. kvétna] a. 1536. (Tamtéž fol. 193.) 104. 1536, 9. května. (Mezi Martinem Jeslinkem a Jírou Lantrou o dluh.) Martin Jeslinek skrze přítele svého obvinil jest Jíru Lantru, že jest mu od dávního času XXIIII kop míš. za slady dlužen, žádaje, aby mu týž dluh zaplatil. Proti tomu Jiřík Lantra mluvil, že sem mu toho dluhu nebyl dlužen a nejsem ani malého peníze. Původ: že jest mu tu sum- mu dluhu zuostal, než když ono na něm ne- dostatek byl, jako pro dluhy od města ušel, i proto jest mu éekal a jeho nenapomínal; než potom některú chvíli dva člověky k němu po- slal, aby mu ten dlub zaplatil anebo s ním o něj na místě postavil; tehdy že jest po těch poslaných Martinovi Jeslinkovi odpověď dal, že jest mu ten dluh Martin Jeslinek odpustil, a aby mu dlužen nebyl, tomu jest neodepřel; a nyní praví, Ze jest mu nebyl dluzen té sum- my ani malého peníze, a že dlužen není. Od- por: že když sem uslyšel, žeby se na mně o nějaký dluh potahoval, i šel sem k němu o to, když nemocen ležel, a on jest mi ten dluh odpustil, ježto sú při tom lidé byli, a to se prokázati muože. Původ tomu odepřel, aby mu ten dluh odpustil, a poněvadž se svoluje to prokázati, nechť to prokáže podle práva. A na to vedeni sú svědkové. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Martin Jeslinek podle práva svědomím žaloby své jest neprokázal, a Jiřík Lantra to jest svědomím jednoho konšela spoluradního na- šeho prokázal, což jest mu koli mnoho nebo málo dlužen byl, že jest inu to Martin Jesli- nek odpustil: i z těch příčin on Jiřík Lavtra tím dluhem jemu Martinovi Jeslinkovi podle práva povinen není. Martin Jeslinek odvolal se jest. Dán v Kouřimi, v úterý den sv. Mar- ka ev. [25. dubna] 1. XXXVI. Tu my ortel tento váš takto napravujeme: E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Poněvadž Jiřík Lantra podle práva a podvo- lení svého svědomím toho jest neprovedl, aby jemu dluh Martin Jeslinek odpustil: z té pří- činy dává se jemu Jeslinkovi za právo tak, že jest Lantra jemu Jeslinkovi dluhem povi- novat; ale že on Jeslinek summy na ten čas v žalobě postavené nepokázal, chce-li k své summě XXIII[ kopám míš. přijíti, má tu sum- mu XXIII kop míš. do dvú nedělí pořád zběhlých provésti; pakli by svědomí nebylo, poněvadž Lantra k tomu se znal, že jest mu dluh odpustil, má to Jeslinek zpraviti, jakž vámi jemu bude nalezeno, že mu téch XXIIII kop míš. dlužen jest, a že mu jich neodpustil. Zač zpraví do té summy XXIIII kop, to jemu do dvú nedělí pořád zběhlých od zprávy jeho povinen dáti bude; pakli by nechtěl zpraviti, již jemu Lantra ničímž v tom dále povinen nebude. Actum die Martis post s. Stanislaum [9. kvčtna] a. 1536. (Tamtéž fol. 194.) 105. 1536, 10. kvčtna. (Mezi Pavlem a Adamem bratřími a Bezdědic z jedné, a Ka- teřinou Kulhánkovou z strany aruhé.) Pan Pa- vel a Adam bratří z Bezdčědic, vedle vyručení svého VI kop míš. z domu někdy Matěje Kul- hánka krejčího položených k rozkazu od práva učiněného na právě položivše, toho sú žádali: poněvadž za těch VI kop míš. za Kateřinu Kulhánkovou slíbili jsou k ruce její a na ni je vynaložili, aby v tom byli opatření, aby zase k tém VI kopám míš. prijíti mohli. Pri tom Kateřina Kulhánková jsúci přítomna k to- mu jest mluvila, že já o tom nevím, jak sú ty peníze a nač vyručeny a kde vynaloženy, a tomu já odpírám, abych jim co dlužna byla, nebo sem u nich služebnicí byla, a za to sú mi nezaplatili. Pávod: že jsme my nikdy dě- kujíc pánu Bohu toho nepotřebovali, abychom měli těch VI kop míš. k ruce a potřebě své vyrukovati, než bez pochyby že v paměti máte, že když jest tato Kateřina Kulhánková odpor zde při tomto právě vložila proti kšaftu ne- božtíka Matěje Kulhánka, muže svého, proti panu Václavovi Vodičkovi, příčiny toho polo-
Strana 517
Kouřim (15836). Zivsi, že tomu kšaftu místa nedává; a VMt uznavše, žeby ta pře o ten odpor proti témuž kšaftu vložený nemohla brzy právem konce vzíti, a že tato Kateřina sem před právo v toto místo šatuov na sobě nemající vstupovala jest, že na ni stydko bylo hleděti, i že od úřadu skrze pana Matúše jest nám popnuknutí dáno, abychom my ty peníze vyručili a jí na šaty je vynaložili; jakož i na ni vynaloženy sú. A jestliže by pak jí rozsudkem o to práva spravedlivým učiněným přisouzeny nebyly, jest nám ta cesta od úřadu ukázána, že bude míti u pana Václava Vodičky XX kop míš. vedle kšaftu téhož manžela svébo sobě náležících, a že zase těch VI kop míš. odtud díno bude, abychom ıny na tom škody nenesli. Ježto i zá- pis ten toho ukazuje, že bychom my těch pe- něz položiti neměli zase, lečby to spravedlivě právem rozeznáno bylo, žeby též Kateřině ue- náležely; ale jak jest se pak s panem Václa- vem Vodičkou bez rozsúzení práva snesla, to již musí tak býti, poněvadž tak chce míti, třebas aby nic neměla. Ale poněvadž sme my těch peněz k žádné své potřebě nevyručili ani k ruce své, nežli k ruce též Kateřině Kulhán- kové z ponuku úřadu, abychom jí na šaty vy- naložili, jakož i na ni sme je vynaložili: i žá- dáme v tom spravedlivě opatření býti, abychom zase k týmž penězuom přijítíi mohli. Tomu Ka- teřina Kulhánková odepřela, aby se ty peníze na ni vynaložili, než že jest u nich služebnicí byla, a zato že sú jí také nezaplatili. K tomu pan Pavel mluvil jest.: že sem žádných tak register neučinil toho, co sem na ni nakládal, z těch příčin, nebo sem se toho nenadál, aby za mé dobrodiní to mi učiniti měla a tomu odpírati ; nebo [netoliko] těch VI kop na ni sem vynaložil, ale i mnohem více nad to dobře sem jí činil, a i to bohdá ukáži, co sem na ni nakládal; však víš, že si od manželky mé na ty peníze vzala sukni a pláštěk, a že sem tě od fišmejstrky z dluhuo vyplatil, co si se vdlužila, když si u ní šenkéřkou byla; také když si v nemoci ležela, že sem na tě naklá- 517 dal. Kateřina tomu jest odepřela, aby co na ni z té sumy nakládáno bylo, a aby od nich od fišmejstrky z dluhuov vypravena byla. Pů- vod žádal, aby svědkové jeho čteni byli, a vi- dělo-li by se, žeby ma týchž svědcích dosti bylo, při tom aby zuostalo; pakli by se toho potřeba znala, aby ještě více svědkuov mohlo přivětšeno býti. Odporní strana skrze přítele svého dala jest promluviti, že ten zápis toho neukazuje, jakž žaloba učiněna, aby oni této Kateřině k ruce těch VI kop míš. vyvučili, než že oni je vyručivše, k svému užitku obrá- tili, kde chtěli. Nebo Kateřina, aby k ruce její těch VI kop míš. vyručili, i také na ni aby je vynaložili, tomu odpírá, než že jest od ne- božky manželky páně Pavlovy, aby u nich ve dvoře čeledínem byla, dožádána byla, a že jí za práci její učiněno bude i jí připovědíno; a ona že jest u nich ve dvoře IIW'/, léta bylu a jako jiná čeleď dělávala, a za to že sú dosti málo na ni zjednali, anebo komu za ni platili; ale tomu odpírá, aby těch VI kop míš. vyru- čených na ni naložili anebo z nich jaké dluhy za ni dali; než jestliže sú co za ni kde dali nebo na ni naložili; že sú to na službu, což jest u nich dělala jako jiná děvka, jí, ač dosti málo, vydali. Tu my — sme nalezli: Poněvadž Pavel a Adam, bratří vlastní z Bezdědic, vyručili sou VI kop míš. z práva tohoto na ten způ- sob, jestli by Kateřině Kulhánkové nepřinále- žely, aby je zase na právě položili; kdyžby jim od práva tohoto rozkázáno bylo, jakž ta- kové věci připsání v registřích městských uka- zuje; a úřad to uznavše, že těch VI kop jí Kateřině Kulhánkové nenáleží, i zase sou na právě jim je složiti rozkázali, a oni je polo- živše, z toho Kateřinu Kulhánkovúů obvivili jsou, že sou těch VI kop na ni vynaložili; a ona Kateřina Kulhánková tomu odpívá, aby těch VI kop míš. vyručených na ni vynaložili, než praví, jestli jest co na ni vynaloženo nebo za ni komu v dluzích co dáno, že za její práci, což jest u nich ve dvoře v Třebovli byla, to
Kouřim (15836). Zivsi, že tomu kšaftu místa nedává; a VMt uznavše, žeby ta pře o ten odpor proti témuž kšaftu vložený nemohla brzy právem konce vzíti, a že tato Kateřina sem před právo v toto místo šatuov na sobě nemající vstupovala jest, že na ni stydko bylo hleděti, i že od úřadu skrze pana Matúše jest nám popnuknutí dáno, abychom my ty peníze vyručili a jí na šaty je vynaložili; jakož i na ni vynaloženy sú. A jestliže by pak jí rozsudkem o to práva spravedlivým učiněným přisouzeny nebyly, jest nám ta cesta od úřadu ukázána, že bude míti u pana Václava Vodičky XX kop míš. vedle kšaftu téhož manžela svébo sobě náležících, a že zase těch VI kop míš. odtud díno bude, abychom ıny na tom škody nenesli. Ježto i zá- pis ten toho ukazuje, že bychom my těch pe- něz položiti neměli zase, lečby to spravedlivě právem rozeznáno bylo, žeby též Kateřině ue- náležely; ale jak jest se pak s panem Václa- vem Vodičkou bez rozsúzení práva snesla, to již musí tak býti, poněvadž tak chce míti, třebas aby nic neměla. Ale poněvadž sme my těch peněz k žádné své potřebě nevyručili ani k ruce své, nežli k ruce též Kateřině Kulhán- kové z ponuku úřadu, abychom jí na šaty vy- naložili, jakož i na ni sme je vynaložili: i žá- dáme v tom spravedlivě opatření býti, abychom zase k týmž penězuom přijítíi mohli. Tomu Ka- teřina Kulhánková odepřela, aby se ty peníze na ni vynaložili, než že jest u nich služebnicí byla, a zato že sú jí také nezaplatili. K tomu pan Pavel mluvil jest.: že sem žádných tak register neučinil toho, co sem na ni nakládal, z těch příčin, nebo sem se toho nenadál, aby za mé dobrodiní to mi učiniti měla a tomu odpírati ; nebo [netoliko] těch VI kop na ni sem vynaložil, ale i mnohem více nad to dobře sem jí činil, a i to bohdá ukáži, co sem na ni nakládal; však víš, že si od manželky mé na ty peníze vzala sukni a pláštěk, a že sem tě od fišmejstrky z dluhuo vyplatil, co si se vdlužila, když si u ní šenkéřkou byla; také když si v nemoci ležela, že sem na tě naklá- 517 dal. Kateřina tomu jest odepřela, aby co na ni z té sumy nakládáno bylo, a aby od nich od fišmejstrky z dluhuov vypravena byla. Pů- vod žádal, aby svědkové jeho čteni byli, a vi- dělo-li by se, žeby ma týchž svědcích dosti bylo, při tom aby zuostalo; pakli by se toho potřeba znala, aby ještě více svědkuov mohlo přivětšeno býti. Odporní strana skrze přítele svého dala jest promluviti, že ten zápis toho neukazuje, jakž žaloba učiněna, aby oni této Kateřině k ruce těch VI kop míš. vyvučili, než že oni je vyručivše, k svému užitku obrá- tili, kde chtěli. Nebo Kateřina, aby k ruce její těch VI kop míš. vyručili, i také na ni aby je vynaložili, tomu odpírá, než že jest od ne- božky manželky páně Pavlovy, aby u nich ve dvoře čeledínem byla, dožádána byla, a že jí za práci její učiněno bude i jí připovědíno; a ona že jest u nich ve dvoře IIW'/, léta bylu a jako jiná čeleď dělávala, a za to že sú dosti málo na ni zjednali, anebo komu za ni platili; ale tomu odpírá, aby těch VI kop míš. vyru- čených na ni naložili anebo z nich jaké dluhy za ni dali; než jestliže sú co za ni kde dali nebo na ni naložili; že sú to na službu, což jest u nich dělala jako jiná děvka, jí, ač dosti málo, vydali. Tu my — sme nalezli: Poněvadž Pavel a Adam, bratří vlastní z Bezdědic, vyručili sou VI kop míš. z práva tohoto na ten způ- sob, jestli by Kateřině Kulhánkové nepřinále- žely, aby je zase na právě položili; kdyžby jim od práva tohoto rozkázáno bylo, jakž ta- kové věci připsání v registřích městských uka- zuje; a úřad to uznavše, že těch VI kop jí Kateřině Kulhánkové nenáleží, i zase sou na právě jim je složiti rozkázali, a oni je polo- živše, z toho Kateřinu Kulhánkovúů obvivili jsou, že sou těch VI kop na ni vynaložili; a ona Kateřina Kulhánková tomu odpívá, aby těch VI kop míš. vyručených na ni vynaložili, než praví, jestli jest co na ni vynaloženo nebo za ni komu v dluzích co dáno, že za její práci, což jest u nich ve dvoře v Třebovli byla, to
Strana 518
518 jí jest učiněno; a oni Pavel a Adam žaloby své podle práva neprokázali jsou, aby těch VI kop vyručených na touž Kateřinu vynalo- žili: i z těch příčin ona Kateřina Kulhánková těmi VI kopami podle práva jim povinna není. Pavel a Adam odvolali se. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Marku [27. dubna] l. XXXVI. Tu iny ortel tento takto napravujeme: Poněvadž se to z strany obojí svédkuov na- chází, Ze ona Kateřina Kulhánková práci ve dvoře na žádost nebožky Alžběty, Pavlové manželky, vedla jest, a přes ty peníze vyru- čený aby jí co za práci její učinili, toho se nenalézá: i nechtí-li oni püvodové za tu práci, což sú na ni naložili, toho jí nechati, mají se s ní o to urovnati. A poněvadž svědkové se- znávají, že jest jako jiná děvka sloužila, to s ní jakožto s jinou děvkou sečtouce a srov- najíce, jí zaplatili, a z toho výražku, což sou za ui dali, aby sobě vyrazili. Actum die Mer- curii post s. Stanislaum e. [10. kvétna] a. 1536. (Tamtéz fol. 195.) 106. 1537, 7. ledna. (Mezi Jakubem Zpě- váčkem, člověkem pana Malešického, a Matou- Sem velešníkem.) Urozený a statečný rytíř pan Zdislav Malešický z Černovic a na Ratajich odeslav Mikuláše Holého z Ratej, člověka svého, s Jiříkem Hofejznú, rychtářem z On- dřejova, na místě svém s Jakubem Zpěváčkem, člověkem svým, i skrze Jiříka Hofejznu mlu- viti dali: že pan Zdislav Malešický od Jakuba Zpévátko, člověka svého, viní Matúše veteš- níka z Prahy, že jest téhož Zpěváčka pod tímto právem a řádem mimo řád a právo i zří- zení zemské zmordoval, zsekal, schromil, a škodu znamenitů na zdraví jému učinil pod frejunkem jarmarečním města tohoto, ježto kdyby s ním co činiti měl, ku právu se jest neutekl a jeho nevinil, než pod řádem a prá- vem a frejunkem jarmarečním jeho zmordoval, zsekal a schromil, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Matúš ve- tešník mluviti dal, že jemu k té žalobě není povinen odpovídati z příčiny té, že jest týž E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Zpěváček zloděj a psanec, ježto se to, i když čas k tomu uložen bude, na něj prokázati bude moci; než kdež v té žalobě mluví, žeby Ma- túš proti frejunku něco učinil, ježto on tím své pře zlepšiti nemuože, neb to jemu zpra- vovati, by i co pod frejunkem učinil, nenáleží. Původ: že Zpěváček, by zloděj a psanec byl, tomu odpírá, a že jest zjevně v Praze i jinde pod právem býval a pod panem Malešickým osedlý jest, a nikda jest ho žádný z takových věcí nevinil a na něj nic neprokázal. Než praví, že jest jemu on Matúš povinen k té žalobě podle práva odpovídati, co jest jemu pod tímto řádem a právem učinil, a bude-li pak chtíti Zpěváčka ku právu obešlíc zase z čeho viniti, že jemu podle práva práv bude. Matúš vetešník mluviti dal: jest-li tomu na od- por Jakub Zpěváček, žeby psanec byl, že Ma- túš vedle odložení k tomu od práva hotov jest to prokdzati. Jifik Hofejzua s Zpěváčkem stoje žalobu předešlú obnovil i toho doložil, že jest nešlechetně a zrádně Matúš Jakubovi. Zpěváčkovi pod tímto řádem a právem učimil a jeho zmordoval a zsekal bez příčiny k tomu jeho dané, ježto jest se od něho toho nena- dál, v tom vždy žádaje podle práva za spra- vedlivé opatření. Odpor svědomí listovní po- ložil a za vyhlášení téhož svědomí žádal. K tomu Zpěváček mluvil: že se toho nebojím, abych já psancem byl, a že mně Václav neří- kají, a také aniž jsem toho lotra znal. Odpo mluviti dal, že se to tím vyznáním na něj prokazuje, že zloděj a psanec jest, žádaje v tom vedle práva a zřízení zemského za opa- tření, aby se týmž Zpěváčkem ujištěno bylo; a dále což JMtem pánóm Pražanóm za potře- bu bude, o to k němu přistúpati, toho cestu míti budou. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž jest Matúš příčiny té, pro kterúž Jakubovi Zpě- váčkovi při právě odpovídati zbraňuje se, s do- statkem neprokázal, než kšaft vypsaný položiv, v němž zmínka o Zpěváčkovi jest, ježto s tím jménem mnoho lidí na světě jest, a toliko na
518 jí jest učiněno; a oni Pavel a Adam žaloby své podle práva neprokázali jsou, aby těch VI kop vyručených na touž Kateřinu vynalo- žili: i z těch příčin ona Kateřina Kulhánková těmi VI kopami podle práva jim povinna není. Pavel a Adam odvolali se. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Marku [27. dubna] l. XXXVI. Tu iny ortel tento takto napravujeme: Poněvadž se to z strany obojí svédkuov na- chází, Ze ona Kateřina Kulhánková práci ve dvoře na žádost nebožky Alžběty, Pavlové manželky, vedla jest, a přes ty peníze vyru- čený aby jí co za práci její učinili, toho se nenalézá: i nechtí-li oni püvodové za tu práci, což sú na ni naložili, toho jí nechati, mají se s ní o to urovnati. A poněvadž svědkové se- znávají, že jest jako jiná děvka sloužila, to s ní jakožto s jinou děvkou sečtouce a srov- najíce, jí zaplatili, a z toho výražku, což sou za ui dali, aby sobě vyrazili. Actum die Mer- curii post s. Stanislaum e. [10. kvétna] a. 1536. (Tamtéz fol. 195.) 106. 1537, 7. ledna. (Mezi Jakubem Zpě- váčkem, člověkem pana Malešického, a Matou- Sem velešníkem.) Urozený a statečný rytíř pan Zdislav Malešický z Černovic a na Ratajich odeslav Mikuláše Holého z Ratej, člověka svého, s Jiříkem Hofejznú, rychtářem z On- dřejova, na místě svém s Jakubem Zpěváčkem, člověkem svým, i skrze Jiříka Hofejznu mlu- viti dali: že pan Zdislav Malešický od Jakuba Zpévátko, člověka svého, viní Matúše veteš- níka z Prahy, že jest téhož Zpěváčka pod tímto právem a řádem mimo řád a právo i zří- zení zemské zmordoval, zsekal, schromil, a škodu znamenitů na zdraví jému učinil pod frejunkem jarmarečním města tohoto, ježto kdyby s ním co činiti měl, ku právu se jest neutekl a jeho nevinil, než pod řádem a prá- vem a frejunkem jarmarečním jeho zmordoval, zsekal a schromil, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Matúš ve- tešník mluviti dal, že jemu k té žalobě není povinen odpovídati z příčiny té, že jest týž E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Zpěváček zloděj a psanec, ježto se to, i když čas k tomu uložen bude, na něj prokázati bude moci; než kdež v té žalobě mluví, žeby Ma- túš proti frejunku něco učinil, ježto on tím své pře zlepšiti nemuože, neb to jemu zpra- vovati, by i co pod frejunkem učinil, nenáleží. Původ: že Zpěváček, by zloděj a psanec byl, tomu odpírá, a že jest zjevně v Praze i jinde pod právem býval a pod panem Malešickým osedlý jest, a nikda jest ho žádný z takových věcí nevinil a na něj nic neprokázal. Než praví, že jest jemu on Matúš povinen k té žalobě podle práva odpovídati, co jest jemu pod tímto řádem a právem učinil, a bude-li pak chtíti Zpěváčka ku právu obešlíc zase z čeho viniti, že jemu podle práva práv bude. Matúš vetešník mluviti dal: jest-li tomu na od- por Jakub Zpěváček, žeby psanec byl, že Ma- túš vedle odložení k tomu od práva hotov jest to prokdzati. Jifik Hofejzua s Zpěváčkem stoje žalobu předešlú obnovil i toho doložil, že jest nešlechetně a zrádně Matúš Jakubovi. Zpěváčkovi pod tímto řádem a právem učimil a jeho zmordoval a zsekal bez příčiny k tomu jeho dané, ježto jest se od něho toho nena- dál, v tom vždy žádaje podle práva za spra- vedlivé opatření. Odpor svědomí listovní po- ložil a za vyhlášení téhož svědomí žádal. K tomu Zpěváček mluvil: že se toho nebojím, abych já psancem byl, a že mně Václav neří- kají, a také aniž jsem toho lotra znal. Odpo mluviti dal, že se to tím vyznáním na něj prokazuje, že zloděj a psanec jest, žádaje v tom vedle práva a zřízení zemského za opa- tření, aby se týmž Zpěváčkem ujištěno bylo; a dále což JMtem pánóm Pražanóm za potře- bu bude, o to k němu přistúpati, toho cestu míti budou. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž jest Matúš příčiny té, pro kterúž Jakubovi Zpě- váčkovi při právě odpovídati zbraňuje se, s do- statkem neprokázal, než kšaft vypsaný položiv, v němž zmínka o Zpěváčkovi jest, ježto s tím jménem mnoho lidí na světě jest, a toliko na
Strana 519
Kouřim (1536—1537). kartě jméno křtěné dokládá se, kterážto karta u práva místa nemá; poněvadž se témuž Zpě- váčkovi velké věci, cti a hrdla dotýče: i z té příčiny on Matúš povinen jest jemu Jakubovi Zpěváčkovi k té žalobě na se učiněné podle práva odpovídati. Matúš vetešník se odvolává. Dán v Kouřimi ve čtvrtek den sv. Voršily [21. října] léta etc. XXXVI. Tu my tento ortel váš v tom potvrzujem; že on Matúš jemu Zpěváčkovi jest povinen na tu žalobu odpovídati; než což se toho psan- ství a jeho Zpěváčka dotýče, poněvadž jest v orteli vašem to doloženo, že pod tím jménem Zpěváček mnoho jiných se najíti muože, tak jako by se na jiného a ne na něho takové psanství vztahovati mělo, a on Zpěváček, aby zlodějem a psancem byl, holými slovy odpírá: i z té příčiny on Zpěváček povinen jest uru- čiti a na právě vašem z toho se vyměřití, že on ten není, a že to psanství naň se nevzta- huje, a to od přečtení ortele tohoto našeho ve čtyřech nedělích jořád zběhlých. Actum die Saturni post Epiphaniam domini [7. ledna] a. 1537. (Tamtéž fol. 192.) 107. 1537, 20. srpna. (Mezi Jakubem pra- chařem a Martinem: koželuhem z strany druhé o poručenství.) Jakub prachař, sanytrník na Horách Kutnách, obvinil jest Martina kože- luha skrze přítele svého, kdež týž Martin koželuh, dokudž ještě na Horách Kutnách sousedem byl, poručníkem spolu s jinými po- ručníky ustanovený jest od nebožtíka Říhy Bílka nad statkem a sirotky po něm pozuo- stalými, z kterýchž jednu dceru téhož nebož- tíka Říhy tento Jakub manželků má, kteráž že jest let neměla, i není jí počtu od týchž poručníkuov otcem jejím ustanovenÿch z toho učiněno; a poněvadž jiní poručníci sou zemřeli a počtu z poručenství sirotkuom neučinili, a toliko on Martin jeden poručník z nich živý pozuostalý jest; a statek po témž Říhovi Bíl- kovi pozuostalý jest byl a nějaká louka, ježto toho se neví, kde jest se táž louka poděla, a právo psané ukazuje, by více poručníkuov | 519 umřelo, a jeden živý pozuostal, že sám počet z toho, nad čímž poručníkem byl by ustano- vený a v svěření měl by, učiniti povinen jest; i toho Jakub na místě manželky své, dcery nebožtíka Říhy Bílka, žádá, aby on Martin koželuh počet jemu na místě manželky jeho podle poručenství toho učinil. Proti tomu Martin koželuh skrze přítele svého promluvil, že tomu všemu odpírá, aby poručníkem a ho- spodářem toho statku byl a jej opatroval, anebo k sobě přijímal anebo prodával, a jemu že nemá z čeho počtu činiti, a že jemu ničímž povinen není. Původ: že ste ráčili míti a sly- šeti dvakráte kšaft téhož Říhy, v kterýmž druhým poručníkem Martin postaven jest, kterýž kšaft i slyšel a jemu neodpiral. Odpor: ač jest Martin poručníkem v tom kšaftu po- staven, ale tak praví, že jest toho poručen- ství k sobě nepřijal, a že jest s ním o ně nebožtík nemluvil a toho se na něm nedo- žádal, a tak že jest Martin: žádného statku k sobě nepřijal a jeho neopatroval, a nemá jemu z čeho počtu činiti. Původ: že sou kon- šelé přísežní a písař přísežný při tom kšaftu byli, že jest on druhým poručníkem v tom kšaftu postaven a volen; také že i to mohu prokázati, že jest on z toho statku louku prodal a peníze za ni přijal. Odpor: znáti râtite, že jeden o svých věcech toliko kšaf- tovati muože, ale aby bez vuole jednoho a dožádání toho na něm za poručníka vepsati kázati ho měl, že toho pořádně učiniti ne- muože. A potom svědomí čteno. Tu my — takto vypověděli: Poněvadž kšaftem nebožtíka Říhy Bílka od práva Hlou šeckého pod pečetí pánuov šephmistruov a rady na Horách Kutnách vydaným to jest od strany puovodní prokázáno, že Martin koželuh při jiných poručníkem sirotkuom a manželce od téhož Říby Bílka ustanoven jest; též i svě- domím Zigmunda Sojky, rychtáře předměstí Hloušeckého na Horách Kutnách, to se pro- kazuje, Ze jest se Martin kozeluh k tomu před ním přiznal, že jest louku za IIII kopy
Kouřim (1536—1537). kartě jméno křtěné dokládá se, kterážto karta u práva místa nemá; poněvadž se témuž Zpě- váčkovi velké věci, cti a hrdla dotýče: i z té příčiny on Matúš povinen jest jemu Jakubovi Zpěváčkovi k té žalobě na se učiněné podle práva odpovídati. Matúš vetešník se odvolává. Dán v Kouřimi ve čtvrtek den sv. Voršily [21. října] léta etc. XXXVI. Tu my tento ortel váš v tom potvrzujem; že on Matúš jemu Zpěváčkovi jest povinen na tu žalobu odpovídati; než což se toho psan- ství a jeho Zpěváčka dotýče, poněvadž jest v orteli vašem to doloženo, že pod tím jménem Zpěváček mnoho jiných se najíti muože, tak jako by se na jiného a ne na něho takové psanství vztahovati mělo, a on Zpěváček, aby zlodějem a psancem byl, holými slovy odpírá: i z té příčiny on Zpěváček povinen jest uru- čiti a na právě vašem z toho se vyměřití, že on ten není, a že to psanství naň se nevzta- huje, a to od přečtení ortele tohoto našeho ve čtyřech nedělích jořád zběhlých. Actum die Saturni post Epiphaniam domini [7. ledna] a. 1537. (Tamtéž fol. 192.) 107. 1537, 20. srpna. (Mezi Jakubem pra- chařem a Martinem: koželuhem z strany druhé o poručenství.) Jakub prachař, sanytrník na Horách Kutnách, obvinil jest Martina kože- luha skrze přítele svého, kdež týž Martin koželuh, dokudž ještě na Horách Kutnách sousedem byl, poručníkem spolu s jinými po- ručníky ustanovený jest od nebožtíka Říhy Bílka nad statkem a sirotky po něm pozuo- stalými, z kterýchž jednu dceru téhož nebož- tíka Říhy tento Jakub manželků má, kteráž že jest let neměla, i není jí počtu od týchž poručníkuov otcem jejím ustanovenÿch z toho učiněno; a poněvadž jiní poručníci sou zemřeli a počtu z poručenství sirotkuom neučinili, a toliko on Martin jeden poručník z nich živý pozuostalý jest; a statek po témž Říhovi Bíl- kovi pozuostalý jest byl a nějaká louka, ježto toho se neví, kde jest se táž louka poděla, a právo psané ukazuje, by více poručníkuov | 519 umřelo, a jeden živý pozuostal, že sám počet z toho, nad čímž poručníkem byl by ustano- vený a v svěření měl by, učiniti povinen jest; i toho Jakub na místě manželky své, dcery nebožtíka Říhy Bílka, žádá, aby on Martin koželuh počet jemu na místě manželky jeho podle poručenství toho učinil. Proti tomu Martin koželuh skrze přítele svého promluvil, že tomu všemu odpírá, aby poručníkem a ho- spodářem toho statku byl a jej opatroval, anebo k sobě přijímal anebo prodával, a jemu že nemá z čeho počtu činiti, a že jemu ničímž povinen není. Původ: že ste ráčili míti a sly- šeti dvakráte kšaft téhož Říhy, v kterýmž druhým poručníkem Martin postaven jest, kterýž kšaft i slyšel a jemu neodpiral. Odpor: ač jest Martin poručníkem v tom kšaftu po- staven, ale tak praví, že jest toho poručen- ství k sobě nepřijal, a že jest s ním o ně nebožtík nemluvil a toho se na něm nedo- žádal, a tak že jest Martin: žádného statku k sobě nepřijal a jeho neopatroval, a nemá jemu z čeho počtu činiti. Původ: že sou kon- šelé přísežní a písař přísežný při tom kšaftu byli, že jest on druhým poručníkem v tom kšaftu postaven a volen; také že i to mohu prokázati, že jest on z toho statku louku prodal a peníze za ni přijal. Odpor: znáti râtite, že jeden o svých věcech toliko kšaf- tovati muože, ale aby bez vuole jednoho a dožádání toho na něm za poručníka vepsati kázati ho měl, že toho pořádně učiniti ne- muože. A potom svědomí čteno. Tu my — takto vypověděli: Poněvadž kšaftem nebožtíka Říhy Bílka od práva Hlou šeckého pod pečetí pánuov šephmistruov a rady na Horách Kutnách vydaným to jest od strany puovodní prokázáno, že Martin koželuh při jiných poručníkem sirotkuom a manželce od téhož Říby Bílka ustanoven jest; též i svě- domím Zigmunda Sojky, rychtáře předměstí Hloušeckého na Horách Kutnách, to se pro- kazuje, Ze jest se Martin kozeluh k tomu před ním přiznal, že jest louku za IIII kopy
Strana 520
520 gr. čes. prodal, a on Martin kożeluh ničímž toho jest neodvedl, aby toho poručenství k sobě nepřijal a toho statku se nedotýkal, a louku svou a ne sirotčí aby prodal: i z těch příčin on Martin koželuh povinen jest na kříži pří- sahou podle práva se očistiti, že jest ty louky sirotčí neprodal, a když to učiní, tehdy od Jakuba sanytrníka dále o to pokoj dán jemu podle práva býti má. Martin koželuh odvolává se. Dán v Kouřími, v pondělí po sv. Kateřině [27. listopadu] l. XXXVI. Tu my ortel tento takto napravujem: Po- něvadž Jakuba prachaře žena léta dospělá před mnoha léty měla, a mátě její s jinými dětmi vtom statku otcem jejím pořízeným jest zuostala, a tak k Martinovi koželuhovi o nic jest hledíno nebylo, že podle let projití i na jiné právo jeho vystěhování a hnutí již z toho poručenství tím by osvobozen byl, ale že puovod duominku učinil, že by louku pro- dati měl, a ta žeby zapisována býti měla ne tu, kde se po zápisu Martin ptal, než na Ko- líně: i chce li se potom původ ptáti, jestli ta louka tam zapsána, právo se jemu nezavírá; a najde-li se to, Ze ji Martin prodával, a pro dobré sirotčí jestliže jest peněz nevynaložil, než je za sebou zadržal, tím ženě Jakubově povinen by byl, aby jí takové peníze zase na- vrátil. Actum die Lunae post Agapiti [20. srpna] a 1537. (Tamtéž fol. 196.) 108. 1538, 15. ledna. (Mezi Evou, Říhy Kyndule manżelkou, a. Jifíkem Dubinou o pe- nize zadrżalć.) Eva, manželka Rihy Kyndule, skrze přítele svého na místě jeho obvinila Jiříka Dubinu z XII kop gr. čes. peněz dě- dičných za zahradu zadržalých, na kteréž jest jemu toho práva dědičného od Adama Smola- řova XLII kop. míš. prodáno, žádaje, aby k za- placení podle práva přidržán byl; při tom žá- dala, aby zápis trhu čten byl. Proti tomu Jiřík Dubina mluvil, že jest jemu Kyndulovi a sestře jeho na místě jeho platíval podle let, a toliko XII kop. míš. jemu pozuostávám, nebo pro jedny peníze byl mi kuoň v Praze E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: obstavil, kterýž sem mu dal; a tyto dvoje pe- níze toliko proto sem mu zadržal, že jest mně byl pro krávu obstavil, a já tam stávaje, ne- málo sem byl utratil, i aby mi ty škody na- hradil. Puovod: že jest Řehoř Kyndule man- .lelce své i mně o tom poručil, nikam od knih nebo register města VMti nechoditi, než co se jest v knihách nebo registřích města VMti za- psaného, že jest vyplatil, nalezne, při tom aby zuostalo. Odpor: že se při tomto městě každé peníze dědičné nezapisují, než podle zápisu a let sobě plati a napominaji, a z każ- dych peněz se nekvitují, až při posledních penězích; nebo při tomto právě jest mnoho statkuov zaplacených, na kteréž kvitancí není, než podle let, kteráž sou prošla vedle zápisu trhového, tím se zpravují. Původ: že se tak v jiných městech i při právě pánuov Pražan jako práva vyššího chová, co se peněz grun- tovních vyplatí, že tak každé peníze kněhami nebo registry se připisují: i podle toho zpuo- sobu na místě manžela svého žádá za opa- tření. A také což sestrou jeho prokáže, co jest peněz na místě jeho od něho vyzdvihla, také při tom stuoj. Proti tomu Jiřík Dubina inluvil: jakž sem prve mluvil i ještě pravím, že sem já podle trhu a zápisu svého podle let za tu zahradu platíval, a více žádných peněz za ni sem nezadržel, krom dvojích peněz po VI kopách míš. z příčiny, jakož sem ozná- mil; a kdybych já Kyndulovi podle let ne- platil, byl by po pořadu práva šel a mne z nich vinil by, ale nevinil jest, nebo sem mu platíval podle let; ježto on Kyndule z Brodu a z Prahy na dlužníky své psaní jest sem či- níval, ale v těch psaní na mne jest nepsával, nebo sem mu podle let platíval, a kdybych já mu byl co zadržoval, byl by také na mne vedle jiných psaní činil a mne by vinil. Pů- vod: Ze Kyndule praví, Ze si mu XXIIII kop míš. peněz dědičných za tu zahradu zadržel, nebo praví, jakž zde v městě není, že jest žádných peněz od tebe nevzal, a že tomu ni- jakž nevěří, leč to ukážeš, aby mu těch XXIII,
520 gr. čes. prodal, a on Martin kożeluh ničímž toho jest neodvedl, aby toho poručenství k sobě nepřijal a toho statku se nedotýkal, a louku svou a ne sirotčí aby prodal: i z těch příčin on Martin koželuh povinen jest na kříži pří- sahou podle práva se očistiti, že jest ty louky sirotčí neprodal, a když to učiní, tehdy od Jakuba sanytrníka dále o to pokoj dán jemu podle práva býti má. Martin koželuh odvolává se. Dán v Kouřími, v pondělí po sv. Kateřině [27. listopadu] l. XXXVI. Tu my ortel tento takto napravujem: Po- něvadž Jakuba prachaře žena léta dospělá před mnoha léty měla, a mátě její s jinými dětmi vtom statku otcem jejím pořízeným jest zuostala, a tak k Martinovi koželuhovi o nic jest hledíno nebylo, že podle let projití i na jiné právo jeho vystěhování a hnutí již z toho poručenství tím by osvobozen byl, ale že puovod duominku učinil, že by louku pro- dati měl, a ta žeby zapisována býti měla ne tu, kde se po zápisu Martin ptal, než na Ko- líně: i chce li se potom původ ptáti, jestli ta louka tam zapsána, právo se jemu nezavírá; a najde-li se to, Ze ji Martin prodával, a pro dobré sirotčí jestliže jest peněz nevynaložil, než je za sebou zadržal, tím ženě Jakubově povinen by byl, aby jí takové peníze zase na- vrátil. Actum die Lunae post Agapiti [20. srpna] a 1537. (Tamtéž fol. 196.) 108. 1538, 15. ledna. (Mezi Evou, Říhy Kyndule manżelkou, a. Jifíkem Dubinou o pe- nize zadrżalć.) Eva, manželka Rihy Kyndule, skrze přítele svého na místě jeho obvinila Jiříka Dubinu z XII kop gr. čes. peněz dě- dičných za zahradu zadržalých, na kteréž jest jemu toho práva dědičného od Adama Smola- řova XLII kop. míš. prodáno, žádaje, aby k za- placení podle práva přidržán byl; při tom žá- dala, aby zápis trhu čten byl. Proti tomu Jiřík Dubina mluvil, že jest jemu Kyndulovi a sestře jeho na místě jeho platíval podle let, a toliko XII kop. míš. jemu pozuostávám, nebo pro jedny peníze byl mi kuoň v Praze E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: obstavil, kterýž sem mu dal; a tyto dvoje pe- níze toliko proto sem mu zadržal, že jest mně byl pro krávu obstavil, a já tam stávaje, ne- málo sem byl utratil, i aby mi ty škody na- hradil. Puovod: že jest Řehoř Kyndule man- .lelce své i mně o tom poručil, nikam od knih nebo register města VMti nechoditi, než co se jest v knihách nebo registřích města VMti za- psaného, že jest vyplatil, nalezne, při tom aby zuostalo. Odpor: že se při tomto městě každé peníze dědičné nezapisují, než podle zápisu a let sobě plati a napominaji, a z każ- dych peněz se nekvitují, až při posledních penězích; nebo při tomto právě jest mnoho statkuov zaplacených, na kteréž kvitancí není, než podle let, kteráž sou prošla vedle zápisu trhového, tím se zpravují. Původ: že se tak v jiných městech i při právě pánuov Pražan jako práva vyššího chová, co se peněz grun- tovních vyplatí, že tak každé peníze kněhami nebo registry se připisují: i podle toho zpuo- sobu na místě manžela svého žádá za opa- tření. A také což sestrou jeho prokáže, co jest peněz na místě jeho od něho vyzdvihla, také při tom stuoj. Proti tomu Jiřík Dubina inluvil: jakž sem prve mluvil i ještě pravím, že sem já podle trhu a zápisu svého podle let za tu zahradu platíval, a více žádných peněz za ni sem nezadržel, krom dvojích peněz po VI kopách míš. z příčiny, jakož sem ozná- mil; a kdybych já Kyndulovi podle let ne- platil, byl by po pořadu práva šel a mne z nich vinil by, ale nevinil jest, nebo sem mu platíval podle let; ježto on Kyndule z Brodu a z Prahy na dlužníky své psaní jest sem či- níval, ale v těch psaní na mne jest nepsával, nebo sem mu podle let platíval, a kdybych já mu byl co zadržoval, byl by také na mne vedle jiných psaní činil a mne by vinil. Pů- vod: Ze Kyndule praví, Ze si mu XXIIII kop míš. peněz dědičných za tu zahradu zadržel, nebo praví, jakž zde v městě není, že jest žádných peněz od tebe nevzal, a že tomu ni- jakž nevěří, leč to ukážeš, aby mu těch XXIII,
Strana 521
Kouřim (1538). kop míš. nedržel ; jestli pak to prokážeš, že si mu toliko XII kop míš. zaseděl, to svůj průchod míti bude. Také byť pak v týchž psaní na dlužníky jeho činěných na tebe psáno nebylo, to na škodu není, nebo více-li jeden za jaký grunt peněz zadrží, více pojednou dáti musí. Odpor žádal, aby zápis koupení jeho čten byl a zápis koupení práva dědič- ného jeho Kyndule; a potom k těm zápisuom mluvil: že jest Adam, tak mám za to, jedny peníze po závdavku vzal ode mne, a tak by Kyndulovi XLII kop míš. za tu zahradu ne- dostalo mu se doplatiti; a tak Kyndule na omyl koupil, ježto by tolik sumy na té za- hradě pozuostalé nebylo. Původ: kterak by na omyl koupil, nebo jakž jest XLII kop míš. koupil i zaplatil, kterak by toho učiniti ne- měl? také podle zápisuov ta suma jemu Kyn- dulovi podle prodaje a koupení jeho najíti se má. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Eva, manželka Říhy Kyndule, na místě jeho viní Jiříka Dubinu z XXIII kop míš, z čtve- rých peněz dědičných za zahradu zadržalých; a on Jiřík Dubina zná se, že jest toliko dvoje peníze po VI kopách míš. zaseděl z příčiny oznámené a výše nic; a že ten starobylý pořad při tomto právě se zachovává, že se z každých peněz gruntovních soukupové nekvitují, než při posledních toliko peněz vyplacení, ale podle zápisuov a let sobě platí, a on Říha Kyndule jeho Jiříka Dubiny při právě našem nikdy jest neviníval, aby jemu peníze dědičné za- držoval, až léta placení penězuom podle zá- pisu sou vyšla: i z těch příčin toliko on Jiřík Dubina ty dvoje peníze, k kterýmž se zná, jemu Říhovi Kyndulovi povinen jest, kteréž i manželce jeho dány již sou. Kdež pak týž Jiřík Dubina praví, že jest jemu dvojích peněz nezadržel: i poněvadž týž Jiřík Dubina při právě toho jest nevohlásil, že peněz dědičných témuž Říhovi Kyndulovi nezadržuje, i z té příčiny povinen jest on Jiřík Dubina to pří- sahou podle práva zpraviti, že jest více žád- Archiv Český XXVI. 521 ných peněz dědičných krom dvojích, k kte- rýmž se seznal, jemu Říhovi Kyndulovi ne- zaseděl. Strany oboje se odvolaly. Dán v Kou- řimi ve čtvrtek den sv. Mikuláše [6. prosince] léta etc. XXXVII. Tu my ortel tento takto napravujeme: Poněvadž on Jiřík Dubina jsa před právem vaším od Evy, manželky Říhy Kyndule, z XII kop gr. čes. peněz dědičných za zahradu za- držalých obviněn, takové sumě, aby jí na ty roky v žalobě postavené zadržeti měl, jest odepřel, než k polovici toliko, jakožto k VI kopám gr. čes. za dva roky zadržalým, se jest přiznal: z té příčiny on Jiřík Dubina předkem, k čemuž jest se sám přiznal, jakožto k VI kopám gr. čes., ty aby jí Evě od odevření a přečtení ortele tohoto našeho do dvú nedělí pořád zběhlých vyplnil, dnebo na právě vašem položil; a což se druhé polovice dotýče, jestli on Jiřík Dubina to do čtyř neděl též od pře- čtení ortele tohoto našeho pořád zběhlých podle práva prokáže, že jest takovú sumu jemu Kyndulovi vyplnil a jemu že jest ji ne- zadržal, tehdy toho užiti má; pakli by ne- prokázal, tehdy jemu Kyndulovi anebo Evě, manželce jeho, podle rokuo v zápisu polože- ných bude povinen takovúů sumu, totižto těch VI kop gr. čes. vyplniti, a to proto, že jest on Říha Kyndule o to se při právě vašem neohlašoval. Actum die Martis ante festum s. Antonini [15. ledna] a. 1538. (Tamtéž f. 197.) 109. 1538, 6. března. (Mezi Evou, Řehoře Kyndule manželkou, na místě téhož: manžela svého a Matějem Haškem o poručenství.) Eva, manželka Řehoře Kyndule, obvinila jest na místě manžela svého Matěje Haška, kdež jest se rukojmím postavil za právo dědičné k Ře- hořovi Kyndulovi za dědinu a louku za Mi- kuláše Nakseru statkem svým, i pokuty pro nesplnění sumy v zápisu jest doloženo, i není Řehořovi Kyndulovi VII kop gr. č. doplněno, i žádal[a], aby zápis čten byl; při tom žádala za spravedlivé opatření podle pokuty dolo- žené, aby v ten statek právem dědičným on 66
Kouřim (1538). kop míš. nedržel ; jestli pak to prokážeš, že si mu toliko XII kop míš. zaseděl, to svůj průchod míti bude. Také byť pak v týchž psaní na dlužníky jeho činěných na tebe psáno nebylo, to na škodu není, nebo více-li jeden za jaký grunt peněz zadrží, více pojednou dáti musí. Odpor žádal, aby zápis koupení jeho čten byl a zápis koupení práva dědič- ného jeho Kyndule; a potom k těm zápisuom mluvil: že jest Adam, tak mám za to, jedny peníze po závdavku vzal ode mne, a tak by Kyndulovi XLII kop míš. za tu zahradu ne- dostalo mu se doplatiti; a tak Kyndule na omyl koupil, ježto by tolik sumy na té za- hradě pozuostalé nebylo. Původ: kterak by na omyl koupil, nebo jakž jest XLII kop míš. koupil i zaplatil, kterak by toho učiniti ne- měl? také podle zápisuov ta suma jemu Kyn- dulovi podle prodaje a koupení jeho najíti se má. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Eva, manželka Říhy Kyndule, na místě jeho viní Jiříka Dubinu z XXIII kop míš, z čtve- rých peněz dědičných za zahradu zadržalých; a on Jiřík Dubina zná se, že jest toliko dvoje peníze po VI kopách míš. zaseděl z příčiny oznámené a výše nic; a že ten starobylý pořad při tomto právě se zachovává, že se z každých peněz gruntovních soukupové nekvitují, než při posledních toliko peněz vyplacení, ale podle zápisuov a let sobě platí, a on Říha Kyndule jeho Jiříka Dubiny při právě našem nikdy jest neviníval, aby jemu peníze dědičné za- držoval, až léta placení penězuom podle zá- pisu sou vyšla: i z těch příčin toliko on Jiřík Dubina ty dvoje peníze, k kterýmž se zná, jemu Říhovi Kyndulovi povinen jest, kteréž i manželce jeho dány již sou. Kdež pak týž Jiřík Dubina praví, že jest jemu dvojích peněz nezadržel: i poněvadž týž Jiřík Dubina při právě toho jest nevohlásil, že peněz dědičných témuž Říhovi Kyndulovi nezadržuje, i z té příčiny povinen jest on Jiřík Dubina to pří- sahou podle práva zpraviti, že jest více žád- Archiv Český XXVI. 521 ných peněz dědičných krom dvojích, k kte- rýmž se seznal, jemu Říhovi Kyndulovi ne- zaseděl. Strany oboje se odvolaly. Dán v Kou- řimi ve čtvrtek den sv. Mikuláše [6. prosince] léta etc. XXXVII. Tu my ortel tento takto napravujeme: Poněvadž on Jiřík Dubina jsa před právem vaším od Evy, manželky Říhy Kyndule, z XII kop gr. čes. peněz dědičných za zahradu za- držalých obviněn, takové sumě, aby jí na ty roky v žalobě postavené zadržeti měl, jest odepřel, než k polovici toliko, jakožto k VI kopám gr. čes. za dva roky zadržalým, se jest přiznal: z té příčiny on Jiřík Dubina předkem, k čemuž jest se sám přiznal, jakožto k VI kopám gr. čes., ty aby jí Evě od odevření a přečtení ortele tohoto našeho do dvú nedělí pořád zběhlých vyplnil, dnebo na právě vašem položil; a což se druhé polovice dotýče, jestli on Jiřík Dubina to do čtyř neděl též od pře- čtení ortele tohoto našeho pořád zběhlých podle práva prokáže, že jest takovú sumu jemu Kyndulovi vyplnil a jemu že jest ji ne- zadržal, tehdy toho užiti má; pakli by ne- prokázal, tehdy jemu Kyndulovi anebo Evě, manželce jeho, podle rokuo v zápisu polože- ných bude povinen takovúů sumu, totižto těch VI kop gr. čes. vyplniti, a to proto, že jest on Říha Kyndule o to se při právě vašem neohlašoval. Actum die Martis ante festum s. Antonini [15. ledna] a. 1538. (Tamtéž f. 197.) 109. 1538, 6. března. (Mezi Evou, Řehoře Kyndule manželkou, na místě téhož: manžela svého a Matějem Haškem o poručenství.) Eva, manželka Řehoře Kyndule, obvinila jest na místě manžela svého Matěje Haška, kdež jest se rukojmím postavil za právo dědičné k Ře- hořovi Kyndulovi za dědinu a louku za Mi- kuláše Nakseru statkem svým, i pokuty pro nesplnění sumy v zápisu jest doloženo, i není Řehořovi Kyndulovi VII kop gr. č. doplněno, i žádal[a], aby zápis čten byl; při tom žádala za spravedlivé opatření podle pokuty dolo- žené, aby v ten statek právem dědičným on 66
Strana 522
522 Řehoř Kyndule uveden byl. K tomu Matěj Hašek mluvil: že sem se toho nenadál, aby mne z toho viniti měl, také jest pokuta prá- vem dědičným a ne dědičně; dále mluvě, že jest on Mikuláš Naksera jistec jemu Kyndu- lovi větší sumy na ty roky peněz vyplatil podle zápisu, a Matěje Haška nikdyž jest v těch časech týž Kyndule nevinil zde na právě, aby jemu co zadržáno bylo, až teď teprv; a Mikuláš Naksera praví, že těch VII kop gr. č. toliko jest zadržel z příčiny první pře s týmž Kyndulí o přídavek při trhu té dědiny a louky, za kteréž ještě těch VII kop gr. čes. jest pozuostalých, při tomto právě zašlé, kteréž právem vykonáno ještě není. Také že jest on Řehoř Kyndule pro těch VII kop gr. čes. pro něho jistce Mikuláše Nakseru na právě Pražském Matouše šenkéře obstavil, a podle pokuty právem dědičným v zápisu doložené k statku Matěje Haška nehleděl jest, ale s jistcem o sumu se smlúval, jemu příročí přidával, a pro jistce na právě Pražském pro těch VII kop gr. obstavil, a tak těmi příči- nami jeho Matěje Haška rukojmě a statku jeho strhl se jest; a tak Matěj Hašek praví, že jemu Řehořovi Kyndulovi ničímž povinen není. Také když ty peníze VII kop gr. jistec dáti měl, na právě jest je položil, a rukojmí i statek jeho z rukojemství vypravil, a tak jemu Kyndulovi ten statek propaden není. Původ: že na onen čas Matěj Hašek jsa na místě Kyndule obviněn, jiné odpovědi jest ne- dal, než že jest se domníval, že jest to vy- praveno; i rozkázáno jest mu od práva bylo, aby se nato vyptal, a ve dvi nedělích světlú odpověď dal. I stoje ve dvú nedělích, též nic jiného jest nemluvil, i rozkázáno mu od VMti, aby těch VII kop gr. na právě položil. I mlu- veno jest ode mne na místě Kyndule, že on se na těch VII kop gr. nepotahuje, nežli na statek propadený, podle kteréž pokuty za uve- dení právem dědičným v ten statek žádá, a kdyby ta suma vyplněna a zaplacena byla, byl by zápis zkažen; ale poněvadž jemu těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: VII kop gr. dodáno jest nebylo, praví, že jest jemu ten statek propaden. Odpor: co jest na onen čas na žalobu od Matěje Haška mluveno, jest to připsáno, a jakž se od Říhy Kyndule mluví, není tak zapsáno; a že jest Matěj Hašek to na onen čas z té příčiny promluvil, nevěděv o tom, jest-li ta suma od jistce za- placena, poněvadž jest prve od Kyndule na- pomínán nebyl, aby jemu zaplaceno nebylo; ale když se doptal, že sou od jistce peníze, těch VII kop gr., na právě položeny, a že jest on Kyndule s jistcem o ně se smlúval, jemu příročí přidával, a pro ně na právě Pražském pro jistce obstavil, a tak že jest se s ruko- jemství téhož Matěje Haška a s statku jeho strhl; i tu odpověď na tu žalobu dává a pří- činy oznamuje, že ten statek jeho Říhovi Kyndulovi propaden není. Tu my — jsme nalezli: Poněvadž on Řehoř Kyndule maje pokutu právem dědičným v zápisu na statek Matěje Haška v rukojem- ství zastavený zapsanou, jestli by kterých peněz jemu podle zápisu na který rok dáno nebylo, že jest v statek ten jeho Matěje Haška právem dědičným vésti se měl; ale týž Řehoř Kyndule že jest nikda z ničehéhož jeho Ma- těje Haška na právě našem nevinil, aby jemu podle zápisu v čem dosti se nedálo, ani po pokutě šel, až léta vyplacení té sumy podle zápisu prošla; také že jest pro těch VII kop gr. na právě Pražském pro jistce Mikuláše Nakseru obstavil a k jistci o touž sumu prve hleděl, a tak rukojmě s statku jeho se strhl: i z těch příčin Matěj Hašek tím rukojemstvím jemu Říhovi Kyndulovi povinen není podle práva, ani statek jeho v témž rukojemství jemu propaden není, než on Řehoř Kyndule těch VII kop gr. jemu od jistce pozuostalých a na právě složených bez všeliké překážky vyzdvihnúti má. Eva Kyndulová se odvolává. Dán v Kouřimi v sobotu den Početí P. Marie [8. prosince) I. XXXVII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Mercurii post Translationem s.
522 Řehoř Kyndule uveden byl. K tomu Matěj Hašek mluvil: že sem se toho nenadál, aby mne z toho viniti měl, také jest pokuta prá- vem dědičným a ne dědičně; dále mluvě, že jest on Mikuláš Naksera jistec jemu Kyndu- lovi větší sumy na ty roky peněz vyplatil podle zápisu, a Matěje Haška nikdyž jest v těch časech týž Kyndule nevinil zde na právě, aby jemu co zadržáno bylo, až teď teprv; a Mikuláš Naksera praví, že těch VII kop gr. č. toliko jest zadržel z příčiny první pře s týmž Kyndulí o přídavek při trhu té dědiny a louky, za kteréž ještě těch VII kop gr. čes. jest pozuostalých, při tomto právě zašlé, kteréž právem vykonáno ještě není. Také že jest on Řehoř Kyndule pro těch VII kop gr. čes. pro něho jistce Mikuláše Nakseru na právě Pražském Matouše šenkéře obstavil, a podle pokuty právem dědičným v zápisu doložené k statku Matěje Haška nehleděl jest, ale s jistcem o sumu se smlúval, jemu příročí přidával, a pro jistce na právě Pražském pro těch VII kop gr. obstavil, a tak těmi příči- nami jeho Matěje Haška rukojmě a statku jeho strhl se jest; a tak Matěj Hašek praví, že jemu Řehořovi Kyndulovi ničímž povinen není. Také když ty peníze VII kop gr. jistec dáti měl, na právě jest je položil, a rukojmí i statek jeho z rukojemství vypravil, a tak jemu Kyndulovi ten statek propaden není. Původ: že na onen čas Matěj Hašek jsa na místě Kyndule obviněn, jiné odpovědi jest ne- dal, než že jest se domníval, že jest to vy- praveno; i rozkázáno jest mu od práva bylo, aby se nato vyptal, a ve dvi nedělích světlú odpověď dal. I stoje ve dvú nedělích, též nic jiného jest nemluvil, i rozkázáno mu od VMti, aby těch VII kop gr. na právě položil. I mlu- veno jest ode mne na místě Kyndule, že on se na těch VII kop gr. nepotahuje, nežli na statek propadený, podle kteréž pokuty za uve- dení právem dědičným v ten statek žádá, a kdyby ta suma vyplněna a zaplacena byla, byl by zápis zkažen; ale poněvadž jemu těch E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: VII kop gr. dodáno jest nebylo, praví, že jest jemu ten statek propaden. Odpor: co jest na onen čas na žalobu od Matěje Haška mluveno, jest to připsáno, a jakž se od Říhy Kyndule mluví, není tak zapsáno; a že jest Matěj Hašek to na onen čas z té příčiny promluvil, nevěděv o tom, jest-li ta suma od jistce za- placena, poněvadž jest prve od Kyndule na- pomínán nebyl, aby jemu zaplaceno nebylo; ale když se doptal, že sou od jistce peníze, těch VII kop gr., na právě položeny, a že jest on Kyndule s jistcem o ně se smlúval, jemu příročí přidával, a pro ně na právě Pražském pro jistce obstavil, a tak že jest se s ruko- jemství téhož Matěje Haška a s statku jeho strhl; i tu odpověď na tu žalobu dává a pří- činy oznamuje, že ten statek jeho Říhovi Kyndulovi propaden není. Tu my — jsme nalezli: Poněvadž on Řehoř Kyndule maje pokutu právem dědičným v zápisu na statek Matěje Haška v rukojem- ství zastavený zapsanou, jestli by kterých peněz jemu podle zápisu na který rok dáno nebylo, že jest v statek ten jeho Matěje Haška právem dědičným vésti se měl; ale týž Řehoř Kyndule že jest nikda z ničehéhož jeho Ma- těje Haška na právě našem nevinil, aby jemu podle zápisu v čem dosti se nedálo, ani po pokutě šel, až léta vyplacení té sumy podle zápisu prošla; také že jest pro těch VII kop gr. na právě Pražském pro jistce Mikuláše Nakseru obstavil a k jistci o touž sumu prve hleděl, a tak rukojmě s statku jeho se strhl: i z těch příčin Matěj Hašek tím rukojemstvím jemu Říhovi Kyndulovi povinen není podle práva, ani statek jeho v témž rukojemství jemu propaden není, než on Řehoř Kyndule těch VII kop gr. jemu od jistce pozuostalých a na právě složených bez všeliké překážky vyzdvihnúti má. Eva Kyndulová se odvolává. Dán v Kouřimi v sobotu den Početí P. Marie [8. prosince) I. XXXVII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Mercurii post Translationem s.
Strana 523
Kouřim (15838). Wenceslai [6. března] a. 1538. 200.) 110. 1538, 6. března. (Mezi Evou, Řehoře Kyndule manšelkou, z jedné a Mikulášem Nak- serou z strany druhé o stavuňk.) Eva, Řehoře Kyndule manželka, příteli svému poručila jest mluviti: kdež jest od Mikuláše Naksery při tomto právě obstavena, i pravila ten stavuňk nepořádný býti, a protož ani se jest vyručiti chtěla ; až potom z rady přátel k tomu jest přistoupila, že jest na rukojmě dána, i ještě praví týž stavuňk nepořádný býti a toho žádá, aby týž stavuňk propuštěn byl, a to těmi pří- činami : že jest nepořádný, že právo ukazuje, žejistec jistce na každém právě obstaviti muože, ale že ona jistcem té věci jest nebyla a není, než vězněm jest muže svého, nebo muž pánem jest podle práva ženy své; a tak jeho věci, nemajíci k tomu od něho moci sobě dané a povolení, nikdy na sebe jest nevzala a vzíti nemuože. Též že jest i jiné právo psané, že žena nemuože žádného dluhu a těžkosti na minuože svého vztáhnúti bez jeho moci dané a povolení, a by vztáhnúti chtěla, že on toho není povinen podniknúti. Také že jest smlouva Svatováclavská mezi stavy, že žádný bez o- povědi učiněné staviti nemuože, a jestli by bez opovědi zastavil, že ten stavuňk svého průchodu míti nemá; jakož pak i o to nález na právě Pražském stal se jest, kdež soused pánuov Pražan obstavil jest člověka pana Šebestiana z Weitmille na právě Pražském bez opovědi, i že jest ten stavuňk zdvižen; a poněvadž od Mikuláše Naksery pánuom Pražanuom o týž stavuňk opovědi se jest ne- stalo, jakož psaní od pánuov Pražan Novo- městských o to učiněno jest, i z těch příčin oznámených praví týž stavuňk nepořádný býti. Proti tomu Mikuláš Naksera příteli svému promluviti dal: jest vědomo a v dobré paměti, že jest v časech předešlých Mikuláš Naksera Řekoře Kynduli při tomto právě obvinil z ne- dostiučíinění jemu podle trhu, některé duomince a přidání hnoje, a na tu rozepři zašlou i svěd- (Tamtéž fol. 523 kové vedeni sou, a pro nestávání Řehoře ku právu že jest rozsudkem práva konec až po- savad ta rozepře vzíti nemohla a nevzala. Než když s mocností ona Eva Kyndulka byla jest od téhož Řehoře Kyndule k vinění některých souseduov a koncování pří pořadem práva k tomuto právu vyslaná, a Mikuláš Naksera toho jest žádal, aby jemu z pře jeho prve s týmž Kyndulí při tomto právě zašlé práva podle práva byla; i že jest též Eva skrze přítele svého svolila se a připověděla při tomto právě, že také jemu Mikulášovi Nakserovi o při zašlou i každému, kdež by ji z čeho vinil a- neb viniti chtěl manžela jejího, že každému na místě manžela svého při tomto právě z toho podle práva býti práva chce; i toho Mikuláš Naksera žádá, aby podle povinnosti práva a podvolení svého jemu z té pře prve zašlé při tomto právě práva byla. Kdež pak praví týž stavuňk nepořádný býti, i Mikuláš Naksera praví, že jest stavuňk pořádný pro nedostání ku právu tomuto ku při prvé zašlé, a to k roz- súzení právem spravedlivému připouští. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž on Mikuláš Naksera v čase předešlém, když Eva manželka Řehoře Kyndule, ku právu našemu na místě jeho byla jest od něho k vinění z některých dluhuov a trhu sousedy naše vyslána, při právě našem toho jest žádal, aby ona Eva, manželka Řehoře Kyndule, z pře v létech předešlých prve při právě našem zašlé a svědky na ni zavedené, kterouž jest jeho Řehoře Kyndule z přídaje hnoje a duominky při trhu od něho jemu učiněné obvinil, práva byla; a ona Eva Kyndulka na místě manžela svého k tomu se jest při právě našem svolila, když místo rozsudkem práva o ty pře na ten čas zašlé vezme, že také z pří prve zašlých, a kdož by z čeho manžela jejího vinil aneb viniti chtěl, že ona na místě jeho též z toho při právě našem podle práva každému práva býti chce; a tak podle svolení svého z té pře prve mezi týmž Mikulášem Nakserou a jím Říhou Kynduli zašlé při právě našem 66*
Kouřim (15838). Wenceslai [6. března] a. 1538. 200.) 110. 1538, 6. března. (Mezi Evou, Řehoře Kyndule manšelkou, z jedné a Mikulášem Nak- serou z strany druhé o stavuňk.) Eva, Řehoře Kyndule manželka, příteli svému poručila jest mluviti: kdež jest od Mikuláše Naksery při tomto právě obstavena, i pravila ten stavuňk nepořádný býti, a protož ani se jest vyručiti chtěla ; až potom z rady přátel k tomu jest přistoupila, že jest na rukojmě dána, i ještě praví týž stavuňk nepořádný býti a toho žádá, aby týž stavuňk propuštěn byl, a to těmi pří- činami : že jest nepořádný, že právo ukazuje, žejistec jistce na každém právě obstaviti muože, ale že ona jistcem té věci jest nebyla a není, než vězněm jest muže svého, nebo muž pánem jest podle práva ženy své; a tak jeho věci, nemajíci k tomu od něho moci sobě dané a povolení, nikdy na sebe jest nevzala a vzíti nemuože. Též že jest i jiné právo psané, že žena nemuože žádného dluhu a těžkosti na minuože svého vztáhnúti bez jeho moci dané a povolení, a by vztáhnúti chtěla, že on toho není povinen podniknúti. Také že jest smlouva Svatováclavská mezi stavy, že žádný bez o- povědi učiněné staviti nemuože, a jestli by bez opovědi zastavil, že ten stavuňk svého průchodu míti nemá; jakož pak i o to nález na právě Pražském stal se jest, kdež soused pánuov Pražan obstavil jest člověka pana Šebestiana z Weitmille na právě Pražském bez opovědi, i že jest ten stavuňk zdvižen; a poněvadž od Mikuláše Naksery pánuom Pražanuom o týž stavuňk opovědi se jest ne- stalo, jakož psaní od pánuov Pražan Novo- městských o to učiněno jest, i z těch příčin oznámených praví týž stavuňk nepořádný býti. Proti tomu Mikuláš Naksera příteli svému promluviti dal: jest vědomo a v dobré paměti, že jest v časech předešlých Mikuláš Naksera Řekoře Kynduli při tomto právě obvinil z ne- dostiučíinění jemu podle trhu, některé duomince a přidání hnoje, a na tu rozepři zašlou i svěd- (Tamtéž fol. 523 kové vedeni sou, a pro nestávání Řehoře ku právu že jest rozsudkem práva konec až po- savad ta rozepře vzíti nemohla a nevzala. Než když s mocností ona Eva Kyndulka byla jest od téhož Řehoře Kyndule k vinění některých souseduov a koncování pří pořadem práva k tomuto právu vyslaná, a Mikuláš Naksera toho jest žádal, aby jemu z pře jeho prve s týmž Kyndulí při tomto právě zašlé práva podle práva byla; i že jest též Eva skrze přítele svého svolila se a připověděla při tomto právě, že také jemu Mikulášovi Nakserovi o při zašlou i každému, kdež by ji z čeho vinil a- neb viniti chtěl manžela jejího, že každému na místě manžela svého při tomto právě z toho podle práva býti práva chce; i toho Mikuláš Naksera žádá, aby podle povinnosti práva a podvolení svého jemu z té pře prve zašlé při tomto právě práva byla. Kdež pak praví týž stavuňk nepořádný býti, i Mikuláš Naksera praví, že jest stavuňk pořádný pro nedostání ku právu tomuto ku při prvé zašlé, a to k roz- súzení právem spravedlivému připouští. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž on Mikuláš Naksera v čase předešlém, když Eva manželka Řehoře Kyndule, ku právu našemu na místě jeho byla jest od něho k vinění z některých dluhuov a trhu sousedy naše vyslána, při právě našem toho jest žádal, aby ona Eva, manželka Řehoře Kyndule, z pře v létech předešlých prve při právě našem zašlé a svědky na ni zavedené, kterouž jest jeho Řehoře Kyndule z přídaje hnoje a duominky při trhu od něho jemu učiněné obvinil, práva byla; a ona Eva Kyndulka na místě manžela svého k tomu se jest při právě našem svolila, když místo rozsudkem práva o ty pře na ten čas zašlé vezme, že také z pří prve zašlých, a kdož by z čeho manžela jejího vinil aneb viniti chtěl, že ona na místě jeho též z toho při právě našem podle práva každému práva býti chce; a tak podle svolení svého z té pře prve mezi týmž Mikulášem Nakserou a jím Říhou Kynduli zašlé při právě našem 66*
Strana 524
524 povinna jest jemu Nakserovi práva býti, a tak z těch příčin i pořádně jest od téhož Mikuláše Naksery pronedostání práva ktomůto právu podle podvolení svého obstavena. Eva Kyndulka při- jíti nechtěla, ut supra. Dán fer. VI. po sv. Dorotě [8. února] léta XXXVIII. Confirmatum in consilio fer. IMI. post Translationem s. Wenceslai [6. března] a. 1538. (Tamtéž fol. 201.) 111. 1538, 6. března. (Mezi Matějem sla- dovníkem z jedné, a Jiříkem Dubinou a Havlem Lysého, poručníky syna po Jiříkovi Ruozhovi pozuostalého, z strany druhé o dluh.) Matěj sladovník, spoluradní náš, obvinil jest Jiříka Dubinu a Havla Lysého, poručníky syna po Jiříkovi Ruozhovi pozuostalého: jakož jest pan Matěj času předešlého přípověď učinil při právě na všecek statek po Jiříkovi Ruozhovi pozuo- stalý pro dluhy jemu od něho pozuostalé, pro jeden o XXXVI kop míš. a o druhý za XI korcuov pšenice po XLIIII gr. míš., žádaje, aby ta přípověď čtena byla; při tom žádaje, poněvadž toho statku tíž poručníci držitelé jsou, aby jemu ti dluhové zaplaceni byli. Také co se XXIIII kop miś. dluhu na dědiné právem dědičným zapsaných dotýče, cemuž již léta jsou vyšla, jakž týž dluh měl jest o sv. Havle zaplacen býti i není zaplacen, i žádaje za zvod právem dědičným v tu dědinu. Proti tomu poručníci mluvili: co se dluhu spravedlivého od p. Matěje prokáže, při tom musí zuostati, nebo o tom dluhu v kšaftu jeho postaveno není a my o tom nevíme; a což se zápisu do- týče, že právem dědičným není v něm pokuta zapsána, jakž původ za zvod právem dědičným v tu dědinu žádá, než toliko že jest dědina místo rukojmí za podporu. Původ: na tom vejkladu nic není, než jakž zápis v sobě právem dědičným zní, v tom p. Matěj podle téhož zápisu vedle práva žádá za spravedlivé opatření, poněvadž již čas k zaplacení jest vyšel. Poručníci mluvili: co se těch dluhuov za XI korcuov pšenice a jiných, na kteréž zápisu není, dotýče, my o nich nevíme, než E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: jestli jest nebožtík Jiřík Ruozha o nich v kšaftu svém postavil, tím se zpraviti cheme. Než co se toho zápisu dotýče, že jest někdy z toho dluhu v tom zápisu postaveného viněno nebylo, aby nebyl vyplněn, a také zápis s pokutou na propadení dědiny není, i v jednom i v druhém k rozvázení se pfipoustíme. Püvod: co se toho dluhu na té dědině dotýče, že jest již skoro rok tomu, jakž p. Matěj obvinění jest učinil, že ten zápis vypraven není, a ta summa při sv. Havle měla zaplacena býti, a když by dlub zaplacen byl, bylby zápis zkažen ; co se pak jiných dluhuov, na kteréž přípovědi sou, dotýče, položil-li jest o nich nebožtík v kšaftu, nechť jest čten. Při tom mluvě, poněvadž jest nepoložil o nich v kšaftu, žádal, aby svědomí na to vedené čteno bylo. Tu my — jsme nalezli: Poněvadž Matěj sladovník i na místě Doroty, manželky své, k nebožtíkovi Jiříkovi Růzhovi, když na smrtedlné posteli ležel, s dvěma sousedy přišel, a o všecky dluhy, což jest jim povinen byl, připamatování jemu jest učinil o L kop míš. a za XI korcuov pSenice po XLIIII gr. míš. ; a on Jifik Ruozha tymż dluhuom jest neodepiel, než na snadu položil, že jest se domníval, že by mu starý dluh Dorota, manželka Matěje sladovníka, odpustila: i z těch příčin oni po- ručníci na místě sirotka po Jiříkovi Ruozhovi pozuostalého povinni sou o ty dluhy L kop míš. i s zápisným dluhem, kterýž starý jest, poéítajíc, a za XI korcuo pSenice po XLIV gr. míš. s týmž Matějem sladovníkem i na místě Doroty, manželky jeho, smluviti se, a jim z toho právi býti do dvú nedělí pořád zběhlých, a více mimo to z ničehéhož oni poručníci na místě sirotka Jiříka Ruozhy nemají od téhož Matěje sladovníka a manželky jeho napomináni býti. Matěj sladovník se odvolává. Dán v Kouřími, ve čtvrtek po sv. Dorotě [7. února] léta etc. XXXVIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer. IIII. post Translationem Wenceslai [6. března] a. 1538. (Tamtéž fol. 202.)
524 povinna jest jemu Nakserovi práva býti, a tak z těch příčin i pořádně jest od téhož Mikuláše Naksery pronedostání práva ktomůto právu podle podvolení svého obstavena. Eva Kyndulka při- jíti nechtěla, ut supra. Dán fer. VI. po sv. Dorotě [8. února] léta XXXVIII. Confirmatum in consilio fer. IMI. post Translationem s. Wenceslai [6. března] a. 1538. (Tamtéž fol. 201.) 111. 1538, 6. března. (Mezi Matějem sla- dovníkem z jedné, a Jiříkem Dubinou a Havlem Lysého, poručníky syna po Jiříkovi Ruozhovi pozuostalého, z strany druhé o dluh.) Matěj sladovník, spoluradní náš, obvinil jest Jiříka Dubinu a Havla Lysého, poručníky syna po Jiříkovi Ruozhovi pozuostalého: jakož jest pan Matěj času předešlého přípověď učinil při právě na všecek statek po Jiříkovi Ruozhovi pozuo- stalý pro dluhy jemu od něho pozuostalé, pro jeden o XXXVI kop míš. a o druhý za XI korcuov pšenice po XLIIII gr. míš., žádaje, aby ta přípověď čtena byla; při tom žádaje, poněvadž toho statku tíž poručníci držitelé jsou, aby jemu ti dluhové zaplaceni byli. Také co se XXIIII kop miś. dluhu na dědiné právem dědičným zapsaných dotýče, cemuž již léta jsou vyšla, jakž týž dluh měl jest o sv. Havle zaplacen býti i není zaplacen, i žádaje za zvod právem dědičným v tu dědinu. Proti tomu poručníci mluvili: co se dluhu spravedlivého od p. Matěje prokáže, při tom musí zuostati, nebo o tom dluhu v kšaftu jeho postaveno není a my o tom nevíme; a což se zápisu do- týče, že právem dědičným není v něm pokuta zapsána, jakž původ za zvod právem dědičným v tu dědinu žádá, než toliko že jest dědina místo rukojmí za podporu. Původ: na tom vejkladu nic není, než jakž zápis v sobě právem dědičným zní, v tom p. Matěj podle téhož zápisu vedle práva žádá za spravedlivé opatření, poněvadž již čas k zaplacení jest vyšel. Poručníci mluvili: co se těch dluhuov za XI korcuov pšenice a jiných, na kteréž zápisu není, dotýče, my o nich nevíme, než E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: jestli jest nebožtík Jiřík Ruozha o nich v kšaftu svém postavil, tím se zpraviti cheme. Než co se toho zápisu dotýče, že jest někdy z toho dluhu v tom zápisu postaveného viněno nebylo, aby nebyl vyplněn, a také zápis s pokutou na propadení dědiny není, i v jednom i v druhém k rozvázení se pfipoustíme. Püvod: co se toho dluhu na té dědině dotýče, že jest již skoro rok tomu, jakž p. Matěj obvinění jest učinil, že ten zápis vypraven není, a ta summa při sv. Havle měla zaplacena býti, a když by dlub zaplacen byl, bylby zápis zkažen ; co se pak jiných dluhuov, na kteréž přípovědi sou, dotýče, položil-li jest o nich nebožtík v kšaftu, nechť jest čten. Při tom mluvě, poněvadž jest nepoložil o nich v kšaftu, žádal, aby svědomí na to vedené čteno bylo. Tu my — jsme nalezli: Poněvadž Matěj sladovník i na místě Doroty, manželky své, k nebožtíkovi Jiříkovi Růzhovi, když na smrtedlné posteli ležel, s dvěma sousedy přišel, a o všecky dluhy, což jest jim povinen byl, připamatování jemu jest učinil o L kop míš. a za XI korcuov pSenice po XLIIII gr. míš. ; a on Jifik Ruozha tymż dluhuom jest neodepiel, než na snadu položil, že jest se domníval, že by mu starý dluh Dorota, manželka Matěje sladovníka, odpustila: i z těch příčin oni po- ručníci na místě sirotka po Jiříkovi Ruozhovi pozuostalého povinni sou o ty dluhy L kop míš. i s zápisným dluhem, kterýž starý jest, poéítajíc, a za XI korcuo pSenice po XLIV gr. míš. s týmž Matějem sladovníkem i na místě Doroty, manželky jeho, smluviti se, a jim z toho právi býti do dvú nedělí pořád zběhlých, a více mimo to z ničehéhož oni poručníci na místě sirotka Jiříka Ruozhy nemají od téhož Matěje sladovníka a manželky jeho napomináni býti. Matěj sladovník se odvolává. Dán v Kouřími, ve čtvrtek po sv. Dorotě [7. února] léta etc. XXXVIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer. IIII. post Translationem Wenceslai [6. března] a. 1538. (Tamtéž fol. 202.)
Strana 525
Kouřim (1588). 525 112. 15. března. (Mezi Řehořem Kyndulí a manželkou jeho a Janem Loskotem o koupéní domu.) Eva, manzelka Řehoře Kyndule, na místě jeho obvinila jest Jana Loskota, souseda našeho, že jest koupil od téhož manžela jejího při Hromnicích minulých duom; kterýž zde v tomto mésté má, za MI“ a XX kop míš., měv zavdati první tejden v postě minulý IX kop míš., a odtud v rok při tom čase platiti má po XX kopách míš. do zaplacení; a po- něvadž zde v této obci i jinde to statutum jest a pořad, kdož co koupí, aby držel anebo, dada závduvek, to aby vuoli mél zase pustiti nebo drzeti, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan Loskot mluvil, že jest bylo od pánuo Pražan psaní uči- něno, že jest on Kyndule v šesti nedělích měl se mnou zde o to na místě postaviti, i nestál jest, a toho zde se mnou na místu nepostavil; i když jest toho neučinil, nevím co k tomu říci a na ten čas k tomu abych měl jemu odpovídati, poněvadž přítelem k tomu sem se neopatřil. Také kterak by to bylo, aby ti, kteříž kupovali, proti mně svědčiti měli, a že sem já toho domu sám nekupoval než jiní, ježto sem já jim toho tak daleko neporučil, aby oni mně ten duom kupovali; a já sem od něho nic nekoupil, a byl sem tak velmi opilý, nic sem toho nepamatoval a nepamatuji, abych co od něho koupil; nebo když sem jej kupovati chtěl, to sem sobě vyminil, abych sobě prve ohledal a o to s svými pány abych se poradil. Původ: že jest v těch šesti nedělích zde z toho on Jan Loskot dnes čtyři neděle od manželky Kyndulové na místě jeho obviněn, i vzal sobě odtah, aby ve dvú nedělí odpověď na tu ža- lobu dal; a v tom jest se úřad obnovil a osazen nebyl, i toho jest do IIII nedělí, jako do dneška, odloženo, a tak jest Kyndule toho neobmeškal. Také slyšeti ráčíte, že koupení trhu toho domu on Jan Loskot neodpírá, než toliko pří- činy jalové klade, ježto sám dobrovolně z své dobré vuole. ten duom od Říhy Kyndule jest koupil i litkup pili; a kdyZ litkup pili i lidmi sobé to na Kynduli osvédéoval, Ze jest mu ten duom prodal, a to se prokázati muoze. Odpor: Ze já byv velmi opily, toho nepamatuji, abych jej od něho koupil, a jiným tak daleko sem toho neporučil, aby oni jej mně koupili; než že jest měl úmysl ten duom koupiti, ale tu výminku že jest sobě učinil, nežli by jej kupoval, aby sobě jej ohledal. Ale v tom nej- vejš pána Boha se dokládá, že se v tom ne- pamatuje, aby jej od něho stržil a koupil; a hned praví, že jest nic nedotržil a nedokoupil, ježto kdož jaký grunt kúpiti má, nejprve jej sobě ohledá, ale tento jest sobě ho neohledal podle té výminky sobě učiněné, a tak jest nic nedokoupil. Kterýž duom v nic se boří a sype. Než ač večerního času jest nebylo, ale že jest Jan Loskot od téhož Říhy Kyndule a jiných k tomu přiveden byl, že sú ho opojili, že jest odtud jíti nemohl, než inuseli ho vésti. A teď on Říha Kyndule viní ho, žeby v tom čase od něho ten duom koupil, ježto znáti ráčíte právo psané, jakž ukazuje, když se jaký grunt kupovati a prodávati iná, že při střízví a ne v opilství to se díti má, ale tuto že jest se tak nestalo;.a by se pak jaký trh stal, (ač. Jan Loskot praví, že jest se trh nestal), ale poně- vadž ne v času střízlivém, že podle práva stálé nebylo by. Také znáti ráčíte, když o jaký grunt trh díti se má, jaký pořádek v tom se zachovává, že k tomu od obojí strany lidé dožádáni bývají, a při těch že se koupení a prodej činívá: ale tuto žádných přátel nebylo jest, nebo žádný trh dokonalý a pořádný ne- stal se jest. Také že se tu gruntové prodávají a kupují, pod kterýmž právem tíž gruntové jsou, ale on Kyndule že mluví, že jest se ten trh v Praze dál. A tak z příčin: oznámených že jest žádný trh dokonalý se nestal. A také právo psané ukazuje kap. 27. art. 2., což se koli jaký trh, a zvlástě o gruntovní věci, činiti má, aby stálé bylo, že se to s dobrým rozmyslem a rozšafně s dobrou pamětí působiti má; pakli se jinače děje, že to stálé není; na kteréž právo Jan Loskot se táhne a žádá, aby čteno
Kouřim (1588). 525 112. 15. března. (Mezi Řehořem Kyndulí a manželkou jeho a Janem Loskotem o koupéní domu.) Eva, manzelka Řehoře Kyndule, na místě jeho obvinila jest Jana Loskota, souseda našeho, že jest koupil od téhož manžela jejího při Hromnicích minulých duom; kterýž zde v tomto mésté má, za MI“ a XX kop míš., měv zavdati první tejden v postě minulý IX kop míš., a odtud v rok při tom čase platiti má po XX kopách míš. do zaplacení; a po- něvadž zde v této obci i jinde to statutum jest a pořad, kdož co koupí, aby držel anebo, dada závduvek, to aby vuoli mél zase pustiti nebo drzeti, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Jan Loskot mluvil, že jest bylo od pánuo Pražan psaní uči- něno, že jest on Kyndule v šesti nedělích měl se mnou zde o to na místě postaviti, i nestál jest, a toho zde se mnou na místu nepostavil; i když jest toho neučinil, nevím co k tomu říci a na ten čas k tomu abych měl jemu odpovídati, poněvadž přítelem k tomu sem se neopatřil. Také kterak by to bylo, aby ti, kteříž kupovali, proti mně svědčiti měli, a že sem já toho domu sám nekupoval než jiní, ježto sem já jim toho tak daleko neporučil, aby oni mně ten duom kupovali; a já sem od něho nic nekoupil, a byl sem tak velmi opilý, nic sem toho nepamatoval a nepamatuji, abych co od něho koupil; nebo když sem jej kupovati chtěl, to sem sobě vyminil, abych sobě prve ohledal a o to s svými pány abych se poradil. Původ: že jest v těch šesti nedělích zde z toho on Jan Loskot dnes čtyři neděle od manželky Kyndulové na místě jeho obviněn, i vzal sobě odtah, aby ve dvú nedělí odpověď na tu ža- lobu dal; a v tom jest se úřad obnovil a osazen nebyl, i toho jest do IIII nedělí, jako do dneška, odloženo, a tak jest Kyndule toho neobmeškal. Také slyšeti ráčíte, že koupení trhu toho domu on Jan Loskot neodpírá, než toliko pří- činy jalové klade, ježto sám dobrovolně z své dobré vuole. ten duom od Říhy Kyndule jest koupil i litkup pili; a kdyZ litkup pili i lidmi sobé to na Kynduli osvédéoval, Ze jest mu ten duom prodal, a to se prokázati muoze. Odpor: Ze já byv velmi opily, toho nepamatuji, abych jej od něho koupil, a jiným tak daleko sem toho neporučil, aby oni jej mně koupili; než že jest měl úmysl ten duom koupiti, ale tu výminku že jest sobě učinil, nežli by jej kupoval, aby sobě jej ohledal. Ale v tom nej- vejš pána Boha se dokládá, že se v tom ne- pamatuje, aby jej od něho stržil a koupil; a hned praví, že jest nic nedotržil a nedokoupil, ježto kdož jaký grunt kúpiti má, nejprve jej sobě ohledá, ale tento jest sobě ho neohledal podle té výminky sobě učiněné, a tak jest nic nedokoupil. Kterýž duom v nic se boří a sype. Než ač večerního času jest nebylo, ale že jest Jan Loskot od téhož Říhy Kyndule a jiných k tomu přiveden byl, že sú ho opojili, že jest odtud jíti nemohl, než inuseli ho vésti. A teď on Říha Kyndule viní ho, žeby v tom čase od něho ten duom koupil, ježto znáti ráčíte právo psané, jakž ukazuje, když se jaký grunt kupovati a prodávati iná, že při střízví a ne v opilství to se díti má, ale tuto že jest se tak nestalo;.a by se pak jaký trh stal, (ač. Jan Loskot praví, že jest se trh nestal), ale poně- vadž ne v času střízlivém, že podle práva stálé nebylo by. Také znáti ráčíte, když o jaký grunt trh díti se má, jaký pořádek v tom se zachovává, že k tomu od obojí strany lidé dožádáni bývají, a při těch že se koupení a prodej činívá: ale tuto žádných přátel nebylo jest, nebo žádný trh dokonalý a pořádný ne- stal se jest. Také že se tu gruntové prodávají a kupují, pod kterýmž právem tíž gruntové jsou, ale on Kyndule že mluví, že jest se ten trh v Praze dál. A tak z příčin: oznámených že jest žádný trh dokonalý se nestal. A také právo psané ukazuje kap. 27. art. 2., což se koli jaký trh, a zvlástě o gruntovní věci, činiti má, aby stálé bylo, že se to s dobrým rozmyslem a rozšafně s dobrou pamětí působiti má; pakli se jinače děje, že to stálé není; na kteréž právo Jan Loskot se táhne a žádá, aby čteno
Strana 526
E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bylo. A tento trh že jest se tak s dobrým rozmyslem a pamětí a rozšafně nestal, znáti ráčíte, že podle práva stálý býti nemohl by; než že on Kyndule všechněm Kouřímským, v čemž by protimyslnost učiniti mohl, že to před se bere; i nemoha toho dovésti, i dal se jest v tohoto souseda tím, žeby duom od něho koupil, ježto on tomu odpírá; a tak že to více jemu zoumyslně, nežli z jaké potřeby a spravedlnosti činí a jeho viní, ježto i to znáti ráčíte, že při něm na zdraví znamenitý nedostatek jest. A kdyby trh dokonalý a oprav- dový se stal, poněvadž původ praví, že teď rok bude o Hromnicích, že jest se to stalo, a závdavek že jest první tejden v postě měl dán býti: žeby mu byl ten závdavek, jakž se v tom pořad zachovává, ujistil a z něho byl by ho napomínal toho času, ale neujistil jest jemu závdavku, a on ho také z něho nenapo- mínal, až teď teprv; také ani zápisu toho trhu nestalo se jest, jakž pořádek práva jest, žádný trh pořádný se nestal. A také Jan Loskot zprávu má, že v městech Pražských to statutum jest, na kterémž právě on Kyndule praví, že jest se to dálo: že kdož co prodá, že do tře- tího dne u práva ten trh ohlásiti má, a kdyby von Kyndule jemu pořádně a opravdu prodal, byl by trh časně u práva ohlásil, ale toho jest neučinil, nebo žádný trh dokonalý se jest nestal. A tak z příčin oznámených Jan Loskot praví, že jemu ničímž povinen není. Tu my jsme — vypověděli : Poněvadž jest to podle práva svědomím od Jana Loskota pro- kázáno, že když jest Řehoř Kyndule jemu Janovi Kyndulovi*) ten duom prodal, Ze jsem toho na jeho dobré vuoli postavil, aby sobě ten duom po šesti nedělích nebo po čtvrt létě po trhu ohledaje, vuoli měl jej držeti nebo nechati: i z té příčiny mimo dobro- volné od Říhy Kyndule jemu Janovi Los- kotovi toho při prodaji propůjčení on Jan Loskot jemu Řehořovi Kyndulovi tím trhem podle práva povinen není. Strana původní se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek den sv. Mikuláše [6. prosince] léta etc. XXXVII. *) Čti Loskotovi. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum fer. VI. post Gregorium [15. března] anno 1538. (Tamtéž fol. 199.) 113. 1538, [27. srpna.] (Mezi Duchkem sladovníkem z Rataj a Prokopem sladovníkem o dluh.) Duchek sladovník z Rathaj podle psaní pana Václava Malešického, pána svého, skrze přítele svého obvinil jest Prokopa sladovníka, že jest jemu za službu jeho, kdež jest u něho několik let sloužil, pozuostal XVI; kop gr, čes., žádaje, aby k zaplacení přidržán byl. Proti tomu Prokop sladovník skrze přítele svého mluviti jest poručil: poněvadž on Duchek na předešlou žalobu ua Prokopa sladovnika učiněnou se vstahuje, i žádá Prokop, aby ta pře prve zašlá čtena byla; dále mluvě, že on tomu dluhu odpírá, aby jemu co dlužen byl, a praví, že jest ho nikdy v službu za čeledína ne- jednal ; a poněvadž praví, že jest se s ním o dluh, kterýmuž Prokop odpírá, sčetl: i nechť to pro- káže, že jest se s ním sčetl, nebo Prokop tomu odpírá. Původ: poněvadž se Prokop zná že jest u něho byl Duchek XIII let a v sladovně dělával, než toliko praví, že jest se s ním o službu nesmlúval: i jest to lípe k straně Duchkově, že sobě bude moci, co chce, za tu službu počísti, poněvadž jest s ním o službu nesmlúval, nebo jest u něho nebyl povinen darmo dělati; a poněvadž se zná, že jest u něho Duchek byl a dělal, i nechť, to prokáže, že jest jemu zaplatil. Odpor: vždy Prokop tomu odpírá, že jest nikdy Duchka za čeledína sobě na penězích nejednal, a že jemu nemá zač platiti; poněvadž s ním o žádnů službu nesmlúval se; pakli praví, že jest ho jednal na penězích a že jest mu co dlužen, nechť to prokáže; nebo Prokop praví, ač jest u něho byl i s ženou svou, Ze jest jim toho přál toliko, aby tu u něho byli a jedli a pili do vuole jeho, ale nejednal jest ho na penězích za čeledína, nebo kde chtěl, jinde u lidí dělával. Původ: že jest odpor od Prokopa sladovníka
E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: bylo. A tento trh že jest se tak s dobrým rozmyslem a pamětí a rozšafně nestal, znáti ráčíte, že podle práva stálý býti nemohl by; než že on Kyndule všechněm Kouřímským, v čemž by protimyslnost učiniti mohl, že to před se bere; i nemoha toho dovésti, i dal se jest v tohoto souseda tím, žeby duom od něho koupil, ježto on tomu odpírá; a tak že to více jemu zoumyslně, nežli z jaké potřeby a spravedlnosti činí a jeho viní, ježto i to znáti ráčíte, že při něm na zdraví znamenitý nedostatek jest. A kdyby trh dokonalý a oprav- dový se stal, poněvadž původ praví, že teď rok bude o Hromnicích, že jest se to stalo, a závdavek že jest první tejden v postě měl dán býti: žeby mu byl ten závdavek, jakž se v tom pořad zachovává, ujistil a z něho byl by ho napomínal toho času, ale neujistil jest jemu závdavku, a on ho také z něho nenapo- mínal, až teď teprv; také ani zápisu toho trhu nestalo se jest, jakž pořádek práva jest, žádný trh pořádný se nestal. A také Jan Loskot zprávu má, že v městech Pražských to statutum jest, na kterémž právě on Kyndule praví, že jest se to dálo: že kdož co prodá, že do tře- tího dne u práva ten trh ohlásiti má, a kdyby von Kyndule jemu pořádně a opravdu prodal, byl by trh časně u práva ohlásil, ale toho jest neučinil, nebo žádný trh dokonalý se jest nestal. A tak z příčin oznámených Jan Loskot praví, že jemu ničímž povinen není. Tu my jsme — vypověděli : Poněvadž jest to podle práva svědomím od Jana Loskota pro- kázáno, že když jest Řehoř Kyndule jemu Janovi Kyndulovi*) ten duom prodal, Ze jsem toho na jeho dobré vuoli postavil, aby sobě ten duom po šesti nedělích nebo po čtvrt létě po trhu ohledaje, vuoli měl jej držeti nebo nechati: i z té příčiny mimo dobro- volné od Říhy Kyndule jemu Janovi Los- kotovi toho při prodaji propůjčení on Jan Loskot jemu Řehořovi Kyndulovi tím trhem podle práva povinen není. Strana původní se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek den sv. Mikuláše [6. prosince] léta etc. XXXVII. *) Čti Loskotovi. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum fer. VI. post Gregorium [15. března] anno 1538. (Tamtéž fol. 199.) 113. 1538, [27. srpna.] (Mezi Duchkem sladovníkem z Rataj a Prokopem sladovníkem o dluh.) Duchek sladovník z Rathaj podle psaní pana Václava Malešického, pána svého, skrze přítele svého obvinil jest Prokopa sladovníka, že jest jemu za službu jeho, kdež jest u něho několik let sloužil, pozuostal XVI; kop gr, čes., žádaje, aby k zaplacení přidržán byl. Proti tomu Prokop sladovník skrze přítele svého mluviti jest poručil: poněvadž on Duchek na předešlou žalobu ua Prokopa sladovnika učiněnou se vstahuje, i žádá Prokop, aby ta pře prve zašlá čtena byla; dále mluvě, že on tomu dluhu odpírá, aby jemu co dlužen byl, a praví, že jest ho nikdy v službu za čeledína ne- jednal ; a poněvadž praví, že jest se s ním o dluh, kterýmuž Prokop odpírá, sčetl: i nechť to pro- káže, že jest se s ním sčetl, nebo Prokop tomu odpírá. Původ: poněvadž se Prokop zná že jest u něho byl Duchek XIII let a v sladovně dělával, než toliko praví, že jest se s ním o službu nesmlúval: i jest to lípe k straně Duchkově, že sobě bude moci, co chce, za tu službu počísti, poněvadž jest s ním o službu nesmlúval, nebo jest u něho nebyl povinen darmo dělati; a poněvadž se zná, že jest u něho Duchek byl a dělal, i nechť, to prokáže, že jest jemu zaplatil. Odpor: vždy Prokop tomu odpírá, že jest nikdy Duchka za čeledína sobě na penězích nejednal, a že jemu nemá zač platiti; poněvadž s ním o žádnů službu nesmlúval se; pakli praví, že jest ho jednal na penězích a že jest mu co dlužen, nechť to prokáže; nebo Prokop praví, ač jest u něho byl i s ženou svou, Ze jest jim toho přál toliko, aby tu u něho byli a jedli a pili do vuole jeho, ale nejednal jest ho na penězích za čeledína, nebo kde chtěl, jinde u lidí dělával. Původ: že jest odpor od Prokopa sladovníka
Strana 527
Kouřim (1538). učiněn, že jest Duchek u něho čeledínem nebyl ; i to chce Duchek ukázati, že jest Duchek u něho čeledínem byl; i vyhlášeni jsou svědkové též strany. Při tom týž původ mluvil: že jest se to pokázalo, čemuž Prokop sladovník odpírá, aby u něho čeledínem byl; i vyhlášeni jsou svědkové též strany. Při tom týž původ mluvil: že jest se to pokázalo, čemuž Prokop sladovník odpírá, aby u něho čeledínem jako sladovnickým tovaryšem byl, kdež pak toliko výměru má, že jest ho nejednal; i to jest lípe Duchkovi, poněvadž praví, že jest ho nejednal, že jemu povinen dáti bude za těch XIII let, po čem sladovníkuom jiným se platí na tejden. Odpor: że jest żaloba prośla o XVI'/, kopy gr. čes. dluhu před lidmi ućteneho, i że se té žaloby neprokazuje, aby jemu Prokop sladovník tou summou povinen byl, ani jakejm jejím dílem, než toliko že jest u něho bejval, slady dělával, a pšenice přijímal; ale toho se neprokazuje, aby jemu co dlužen byl, a Prokop sladovník tomu odpírá, aby jemu co povinen byl. Původ: znáti ráčíte, že jest Duchek osoba prostá, a že jest jemu Prokopovi na pěkná slova jeho toho duověřil, že mu v tom křivdy neučiní a jemu za tu službu, co jest uněho byl, zaplatí; i že sou lidé toho svědomí byli, že jest se s ním o ten dluh sčetl, ale že sou již zemřeli, neb jest tomu již vosm let nebo více, a že toho sečtení dluhu již nemá kejm prokázati; než v tom se pána Boha dokládá, že jest jemu jej týž Prokop dlužen, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Tu my — jsme o tom vypověděli: Poně- vadž Duchek sladovník z Rathej obvinil jest Prokopa sladovnika z XVI'/, kop gr. čes. dluhu pred lidmi utteneho, kterómuż on Prokop odpirś, a on Duchek ničímž toho dluhu jest neprokázal: i z té příčiny on Prokop sladovník jemu Duch- kovi sladovníkovi tím dluhem podle práva po- vinen není. Duchek sladovník odvolává se. Dán v Kouřimi, v středu po sv. Agapitu [21. srpna] I. XXXVIII. Tu my ortel tento takto napravujem: 527 Poněvadž dluh tento, z kteréhož jest Duchek sladovník jeho Prokopa obvinil, není dluh prostej, ale na mzdu a záplatu služby se vzta- huje, kterážto věc z duověrnosti mezi osobami mnohokrát se děje: že z té příčiny, chce-li Prokop takové žaloby prázden býti, má to podle práva od přečtení ortele tohoto do dvú nedělí pořád zběhlých zpraviti, že jest on Prokop jemu Duchkovi za službu jeho zúplna zaplatil, a více potom s ním že jest počtu žádného nečinil, aniž jest ho více jednal. Zpraví-li tak, jakž jemu od vás nalezeno bude, jemu Duchkovi ničímž dále povinovat nebude ; pakli by nezpravil, aneb zpraviti nechtěl, tehdy summou v žalobě položenou jemu Duchkovi povinen bude a vyplniti též do dvú nedělí po- řád zběhlých. Actum die Martis post s. Bartho- lomeum (27. srpna] a. 1538. (Tamtéž fol. 204.) 114. 1538, 28. srpna. (Mezi Jakubem, na místě Jana syna jeho z Kořenic, a Ondřejem Nyklem o přípověď na peníze;) Jakub, otec Jana z Kořenic, na místě jeho skrze přítele jeho poručil jest mluviti: kdež jest Ryneš po- vinen jemu Janovi zuostal za kuoň X kop míš., i za ten kuoň že jest mu ukázal před Hrom- nicemi u Mikuláše Naksery, kterémuž jej pro- dal, VIII kop míš., a I kopu míš. aby jemu dodal, žádaje aby jemu těch IX kop míš. uká- zaných dáno bylo, a k zaplacení I kopy míš. týž Ryneš aby podle práva přidržán byl. Při tom p. Ondřej Nykl mluvil: že sem já se prve u rychtáře na ty peníze připověděl, nežli jest se Jan s Rynšem soudil, aby jemu Ryneš, nežli jest co ukazoval, (neb sem já se na ně hned brzy po sv. Václavě připověděl, a on je teprv jemu někdy po Hromnicech ukazoval), nebo když sem slíbil za něho a dáti musil V kop gr., i řekl mi je oplatiti o posvícení našem Kouřimském, i neoplatil, i vzal sobě odtah do sv. Václava; a když jest žena jeho zřetelně mluvila, že jest on Ryneš přeč od ní šel, a že nemá žádných peněz, ježto to pro- kázati mohu, a já nevěda, odkud k svému přijíti, i připověděl sem se na ty peníze jeho
Kouřim (1538). učiněn, že jest Duchek u něho čeledínem nebyl ; i to chce Duchek ukázati, že jest Duchek u něho čeledínem byl; i vyhlášeni jsou svědkové též strany. Při tom týž původ mluvil: že jest se to pokázalo, čemuž Prokop sladovník odpírá, aby u něho čeledínem byl; i vyhlášeni jsou svědkové též strany. Při tom týž původ mluvil: že jest se to pokázalo, čemuž Prokop sladovník odpírá, aby u něho čeledínem jako sladovnickým tovaryšem byl, kdež pak toliko výměru má, že jest ho nejednal; i to jest lípe Duchkovi, poněvadž praví, že jest ho nejednal, že jemu povinen dáti bude za těch XIII let, po čem sladovníkuom jiným se platí na tejden. Odpor: że jest żaloba prośla o XVI'/, kopy gr. čes. dluhu před lidmi ućteneho, i że se té žaloby neprokazuje, aby jemu Prokop sladovník tou summou povinen byl, ani jakejm jejím dílem, než toliko že jest u něho bejval, slady dělával, a pšenice přijímal; ale toho se neprokazuje, aby jemu co dlužen byl, a Prokop sladovník tomu odpírá, aby jemu co povinen byl. Původ: znáti ráčíte, že jest Duchek osoba prostá, a že jest jemu Prokopovi na pěkná slova jeho toho duověřil, že mu v tom křivdy neučiní a jemu za tu službu, co jest uněho byl, zaplatí; i že sou lidé toho svědomí byli, že jest se s ním o ten dluh sčetl, ale že sou již zemřeli, neb jest tomu již vosm let nebo více, a že toho sečtení dluhu již nemá kejm prokázati; než v tom se pána Boha dokládá, že jest jemu jej týž Prokop dlužen, v tom žádaje podle práva za spravedlivé opatření. Tu my — jsme o tom vypověděli: Poně- vadž Duchek sladovník z Rathej obvinil jest Prokopa sladovnika z XVI'/, kop gr. čes. dluhu pred lidmi utteneho, kterómuż on Prokop odpirś, a on Duchek ničímž toho dluhu jest neprokázal: i z té příčiny on Prokop sladovník jemu Duch- kovi sladovníkovi tím dluhem podle práva po- vinen není. Duchek sladovník odvolává se. Dán v Kouřimi, v středu po sv. Agapitu [21. srpna] I. XXXVIII. Tu my ortel tento takto napravujem: 527 Poněvadž dluh tento, z kteréhož jest Duchek sladovník jeho Prokopa obvinil, není dluh prostej, ale na mzdu a záplatu služby se vzta- huje, kterážto věc z duověrnosti mezi osobami mnohokrát se děje: že z té příčiny, chce-li Prokop takové žaloby prázden býti, má to podle práva od přečtení ortele tohoto do dvú nedělí pořád zběhlých zpraviti, že jest on Prokop jemu Duchkovi za službu jeho zúplna zaplatil, a více potom s ním že jest počtu žádného nečinil, aniž jest ho více jednal. Zpraví-li tak, jakž jemu od vás nalezeno bude, jemu Duchkovi ničímž dále povinovat nebude ; pakli by nezpravil, aneb zpraviti nechtěl, tehdy summou v žalobě položenou jemu Duchkovi povinen bude a vyplniti též do dvú nedělí po- řád zběhlých. Actum die Martis post s. Bartho- lomeum (27. srpna] a. 1538. (Tamtéž fol. 204.) 114. 1538, 28. srpna. (Mezi Jakubem, na místě Jana syna jeho z Kořenic, a Ondřejem Nyklem o přípověď na peníze;) Jakub, otec Jana z Kořenic, na místě jeho skrze přítele jeho poručil jest mluviti: kdež jest Ryneš po- vinen jemu Janovi zuostal za kuoň X kop míš., i za ten kuoň že jest mu ukázal před Hrom- nicemi u Mikuláše Naksery, kterémuž jej pro- dal, VIII kop míš., a I kopu míš. aby jemu dodal, žádaje aby jemu těch IX kop míš. uká- zaných dáno bylo, a k zaplacení I kopy míš. týž Ryneš aby podle práva přidržán byl. Při tom p. Ondřej Nykl mluvil: že sem já se prve u rychtáře na ty peníze připověděl, nežli jest se Jan s Rynšem soudil, aby jemu Ryneš, nežli jest co ukazoval, (neb sem já se na ně hned brzy po sv. Václavě připověděl, a on je teprv jemu někdy po Hromnicech ukazoval), nebo když sem slíbil za něho a dáti musil V kop gr., i řekl mi je oplatiti o posvícení našem Kouřimském, i neoplatil, i vzal sobě odtah do sv. Václava; a když jest žena jeho zřetelně mluvila, že jest on Ryneš přeč od ní šel, a že nemá žádných peněz, ježto to pro- kázati mohu, a já nevěda, odkud k svému přijíti, i připověděl sem se na ty peníze jeho
Strana 528
528 u Mikuláše Naksery hned po sv. Václavě brzo, prve nežli jest je Janovi ukazoval: a tak pravím se lepší právo a spravedlnost k těm penězóm míti, nežli on Jan podle předešlejší přípovědi své k nim; nebo právo psané ukazuje, že kdož jest první časem, jest i první právem. Tu Ryneš mluvil jest: že sem já ještě o sv. Václavě toho koně neměl, a jemu Janovi prve sem já těch IX kop míš. u Naksery ukázal. Ondřej Nykl: že si ty Rynši hned o sv. Václavě, jak si s koňmi do Prahy jel, tam zuostal, a žena tvá brzy po sv. Václavě přede mnú před lidmi mluvila jest, že si ty od ní preč šel, a že nemá žádných peněz, nač živa býti; a já sem se na ty peníze hned připověděl, a tak prve nežli si ty je Janovi ukazoval, ježto to pro- kázati mohu. Původ: že jsou ty peníze za ten kuoň jeho Janovy byly, nebo jest mu toho koně Ryneš nezaplatil, za kterýž ty peníze u Mikuláše Naksery sou; a tak Jan lepší právo a spravedlnost k těm penězuom má nežli on Ondřej Nykl, poněvadž sou ty peníze za jeho statek od Rynše jemu ukázány. Ondřej Nykl: že jest již ten kuoň Januov nebyl, nežli Rynšuov, poněvadž jemu jest jej prodal, a když jest žena Rynšova zřetedlně mluvila; že jest on Ryneš preč od ní šel a zde ho nebylo, a já se na ně hned brzo po sv. Václavě připověděl, a tak on Ryneš po mé na ně přípovědi nemohl jest jich Janovi ukázati; a tak poněvadž sem se prve k nim připověděl, pravím se k nim lepší právo a spravedlnost míti, nežli on Jan. Tu od práva jest vypovědíno: Poněvadž on Ryneš nikdy od Ondřeje Nykle, byv pod právem, z toho dluhu viněn jest nebyl, a jemu ukázáno není na též peníze, aby se k nim připověděl, ale ty peníze jemu Janovi od Rynše za ten kuoň dluhu ukázány sou: i z těch příčin „že ta přípověď jeho Ondřeje Nykle na ty peníze místa podle práva nemá, než týž Ondřej Nykl o svůj dluh že k Rynšovi, kterýž pod právem jest, hleděti podle práva muože. Ondřej Nykl se odvolává. Dán v Kouřimi, v pondělí po sv. Vité [17. června] l. XXXVIII. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Tu my ortele tohoto — potvrzujeme Actum in die Mercurii post s. Bartholomaum [28. srpna] a. 1538. (Tamtéž fol. 203.) 115. 1539, 6. března. (Mezi Adamem ko- žišníkem, sousedem Nového Města Pražského, a Matousem synem někdy Jiříka Rundka.) Adam kožišník, měštěnín Nového Města Praž- ského, skrze přítele svého žádal, aby přípověď jeho při tomto právě na statek po Janovi Runákovi pozuostalý učiněná byla čtena; dále mluvě: kdež jest Dorota Runáková, přítelkyně jeho, dluh měla na tom dvoře, v kterýmž Jan Runák po otci svém Václavovi Runákovi seděl jest a umřel, kterýž dluh ten byl jest spolní též Doroty s Pavlem, bratrem jejím, a jinými sirotky ; kterýž Pavel, syn Svatoškuov, bratr její, týž dvuor jemu Václavovi Runákovi prodal jest, kterýž Václav Runák, otec Janův, sedě v tom statku, nezaplatil jest ho jí Dorotě a bratru jejímu a jiným sirotkuom, až umřel; a Jan Runák seděl v tom statku neza- placeném po otci svém, a taky jest toho dluhu nezaplatil, až umřel. A poněvadž jest ona Dorota Runáková živností Pavla, bratra svého, a jiné sirotky přečkala, a tak ten dluh spolní na témž dvoře že jest na ni s téhož bratra jejího a jiných sirotkuov mladších připadl. Kterýž dluh táž Dorota na tom dvoře, jakž jinou všecku spravedlnost sobě náležitou, zadala jest při tomto právě zá- pisem kněh městských Adamovi kožišníkovi, ač sobě byla výminky pozuostavila do živnosti své, že jest to mohla utratiti nebo změniti; ale poněvadž jest toho nezměnila, než tak při tom zdání toho zanechala, až umřela: i tím zdáním jejím že jest ten dluh i jiná všecka spravedl- nost po ní pozůstalá na téhož Adama přišla; i podle toho vzdání sobě od Doroty Runákové Adam za zmocnění toho dvoru po Janovi Runákovi pozuostalého v tom dluhu na něm po- zuostalém a neodevzdaném od též Doroty žádá; kterýž dvůr koupen jest byl za IIIS kop gr. čes. méně XX kop gr. čes., i žádal, aby zápis kopuení toho dvoru i vzdání jemu Adamovi
528 u Mikuláše Naksery hned po sv. Václavě brzo, prve nežli jest je Janovi ukazoval: a tak pravím se lepší právo a spravedlnost k těm penězóm míti, nežli on Jan podle předešlejší přípovědi své k nim; nebo právo psané ukazuje, že kdož jest první časem, jest i první právem. Tu Ryneš mluvil jest: že sem já ještě o sv. Václavě toho koně neměl, a jemu Janovi prve sem já těch IX kop míš. u Naksery ukázal. Ondřej Nykl: že si ty Rynši hned o sv. Václavě, jak si s koňmi do Prahy jel, tam zuostal, a žena tvá brzy po sv. Václavě přede mnú před lidmi mluvila jest, že si ty od ní preč šel, a že nemá žádných peněz, nač živa býti; a já sem se na ty peníze hned připověděl, a tak prve nežli si ty je Janovi ukazoval, ježto to pro- kázati mohu. Původ: že jsou ty peníze za ten kuoň jeho Janovy byly, nebo jest mu toho koně Ryneš nezaplatil, za kterýž ty peníze u Mikuláše Naksery sou; a tak Jan lepší právo a spravedlnost k těm penězuom má nežli on Ondřej Nykl, poněvadž sou ty peníze za jeho statek od Rynše jemu ukázány. Ondřej Nykl: že jest již ten kuoň Januov nebyl, nežli Rynšuov, poněvadž jemu jest jej prodal, a když jest žena Rynšova zřetedlně mluvila; že jest on Ryneš preč od ní šel a zde ho nebylo, a já se na ně hned brzo po sv. Václavě připověděl, a tak on Ryneš po mé na ně přípovědi nemohl jest jich Janovi ukázati; a tak poněvadž sem se prve k nim připověděl, pravím se k nim lepší právo a spravedlnost míti, nežli on Jan. Tu od práva jest vypovědíno: Poněvadž on Ryneš nikdy od Ondřeje Nykle, byv pod právem, z toho dluhu viněn jest nebyl, a jemu ukázáno není na též peníze, aby se k nim připověděl, ale ty peníze jemu Janovi od Rynše za ten kuoň dluhu ukázány sou: i z těch příčin „že ta přípověď jeho Ondřeje Nykle na ty peníze místa podle práva nemá, než týž Ondřej Nykl o svůj dluh že k Rynšovi, kterýž pod právem jest, hleděti podle práva muože. Ondřej Nykl se odvolává. Dán v Kouřimi, v pondělí po sv. Vité [17. června] l. XXXVIII. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Tu my ortele tohoto — potvrzujeme Actum in die Mercurii post s. Bartholomaum [28. srpna] a. 1538. (Tamtéž fol. 203.) 115. 1539, 6. března. (Mezi Adamem ko- žišníkem, sousedem Nového Města Pražského, a Matousem synem někdy Jiříka Rundka.) Adam kožišník, měštěnín Nového Města Praž- ského, skrze přítele svého žádal, aby přípověď jeho při tomto právě na statek po Janovi Runákovi pozuostalý učiněná byla čtena; dále mluvě: kdež jest Dorota Runáková, přítelkyně jeho, dluh měla na tom dvoře, v kterýmž Jan Runák po otci svém Václavovi Runákovi seděl jest a umřel, kterýž dluh ten byl jest spolní též Doroty s Pavlem, bratrem jejím, a jinými sirotky ; kterýž Pavel, syn Svatoškuov, bratr její, týž dvuor jemu Václavovi Runákovi prodal jest, kterýž Václav Runák, otec Janův, sedě v tom statku, nezaplatil jest ho jí Dorotě a bratru jejímu a jiným sirotkuom, až umřel; a Jan Runák seděl v tom statku neza- placeném po otci svém, a taky jest toho dluhu nezaplatil, až umřel. A poněvadž jest ona Dorota Runáková živností Pavla, bratra svého, a jiné sirotky přečkala, a tak ten dluh spolní na témž dvoře že jest na ni s téhož bratra jejího a jiných sirotkuov mladších připadl. Kterýž dluh táž Dorota na tom dvoře, jakž jinou všecku spravedlnost sobě náležitou, zadala jest při tomto právě zá- pisem kněh městských Adamovi kožišníkovi, ač sobě byla výminky pozuostavila do živnosti své, že jest to mohla utratiti nebo změniti; ale poněvadž jest toho nezměnila, než tak při tom zdání toho zanechala, až umřela: i tím zdáním jejím že jest ten dluh i jiná všecka spravedl- nost po ní pozůstalá na téhož Adama přišla; i podle toho vzdání sobě od Doroty Runákové Adam za zmocnění toho dvoru po Janovi Runákovi pozuostalého v tom dluhu na něm po- zuostalém a neodevzdaném od též Doroty žádá; kterýž dvůr koupen jest byl za IIIS kop gr. čes. méně XX kop gr. čes., i žádal, aby zápis kopuení toho dvoru i vzdání jemu Adamovi
Strana 529
Kouřim (1538—1589). té spravedlnosti od Doroty Runákové čteny byly. Dále mluvě: slyšeti ste ráčili, kterak ten dvuor koupil jest byl Václav Runák za IIIY kop gr. čes. méně XX kop gr. čes. od Pavla, bratra Doroty Runákové, a týž Václav Runák sedě v tom statku, jakž jest inluveno, že jest ho nezaplatil, nebo kvitancí toho nemohou se najíti, a Jan Runák, syn jeho, že jest v tom statku nezaplaceném zuostal po otci, a také toho dluhu jest nezaplatil, až umřel, nebo též kvitancí toho se nenachází; a v tom zápisu toho se dokládá, že jest ten dluh plněn býti měl Pavlovi synu Svatoškovu, bratru Doroti- nému, à jinym sirotkuom, a Barbofe materi jich, ale není téhož dluhu jim vyplněno, poně- vadž kvitancí se nenachází. A když jest Dorota živností přečkala bratra svého a jiné sirotky, i že jest ta spravedlnost jich na témž dvoře jim náležitá na ni připadla, a ona jest týž dluh jako i jinou spravedlnost svou všecku knihami městskými jemu Adamovi zadala, ale teprv po smrti její toho aby užil. A poněvadž se to tím zápisem ukazuje, že žádný na tom dvoře tu spravedlnost nemá, nežli on Adam kožišník tím vzdáním Dorotiným, i podle toho týž Adam žádá za zmocnění toho gruntu po Janovi Runákovi pozuostalého v tom dluhu na něm jemu náležitém. Proti tomu Matouš, syn po nebožtíkovi Jiříkovi Ruozhovi pozuostalý, skrze přítele svého mluviti dal: kdež Adam kožíšník žádá za uvedení v ten dvuor po Janovi Runákovi pozuostalý, kteréhož Matouš jako nápadník po strejci svém s jinými přátely svými jakožto nejbližší k tomu v držení jest a bohdá bude, pravíc týž dvůr zaplacený býti etc., ježto z toho zápisu znáti ráčíte, že sou tomu léta mnohá, jakž jest ten dvuor od Václava Runáka koupen byl, a toto již třetí koleno v držení jest, že zde při tomto právě ten pořad se za- chovává, že podle let za statky sobě platí, a z každých peněz se nekvitují, než z každých peněz roku každého se podle trhovního zápisu napomínají a platí, a tak podle let a trhovního zápisu že jest dávno zaplacen. Archiv Český XXVI 529 Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Adam kožišník ničímž toho jest podle práva neprokázal, aby nebožka Dorota Říhovi jaký dluh dědičný zadrželý anebo jinače vzešlý pozuostalý a sobě náležitý na tom dvoře po Janovi Runákovi pozuostalém jměla, ježto ona Dorota byvši pod tímto právem zletilá na LXX let, až i zde umřela, nikdy v těch časech o nižádnú spravedlnost dědickou ani o jaký dluh zadržený na ten dvuor při právě netáhla se jest a nepřipověděla, ani jeho ničímž nena- říkala, ani při podílu synuov po Václavovi Runákovi pozuostalých o týž dvuor ani potom za držení ho Jana Runáka až do smrti své; ježto na LXX let jest, jakž ten dvuor od Václava Runáka koupen jest, a již třetí koleno jej drží, až také i týž Jan Runák umřel jest. A starobylý pořad při tomto právě že se za- chovává, že se z každých peněz gruntovních soukupové nekvitují, než vedle zápisu podle let a placení sobě platí, a z peněz dědičných roku každého se napomínají a po právě jdou: i z té příčiny on Adam kožišník k žádnému dědičnému dlubu ani jinak vzešlému zadrža- lému na témž dvoře po Janovi Runákovi po- zuostalém práva a spravedlnosti po též Dorotě podle práva nemá. Adam kožišník se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý po sv. Janě Zlat. [28. ledna] ete. léta XXXIX. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum die Jovis post Translationem s. Wenceslai (6. brezna] a. 1539. (Tamtéz fol. 206.) 116. 1539, 10. dubna. (Mezi Simonem sla- dovníkem a Kateřinou Jílkovou.) Šimon sladovník, soused náš, žádal jest, aby kšaft Jakuba Jílka, někdy manžela Anny manželky jeho, čten byl, kterýž čten jest. Dále mluvě, že on podle toho kšaftu po manželce své praví se ku polovici toho statku, v kterémž Kateřina Jílková sedí, právo a spravedlnost míti, z kteréhož i berně polovici dal jest, žádaje, aby v tu polovici statku vpuštěn byl a jemu podle práva aby k tomu bylo dopomoženo. Při tom Kateřina Jílková skrze přítele svého žádala, aby kšaft nebožtíka 67
Kouřim (1538—1589). té spravedlnosti od Doroty Runákové čteny byly. Dále mluvě: slyšeti ste ráčili, kterak ten dvuor koupil jest byl Václav Runák za IIIY kop gr. čes. méně XX kop gr. čes. od Pavla, bratra Doroty Runákové, a týž Václav Runák sedě v tom statku, jakž jest inluveno, že jest ho nezaplatil, nebo kvitancí toho nemohou se najíti, a Jan Runák, syn jeho, že jest v tom statku nezaplaceném zuostal po otci, a také toho dluhu jest nezaplatil, až umřel, nebo též kvitancí toho se nenachází; a v tom zápisu toho se dokládá, že jest ten dluh plněn býti měl Pavlovi synu Svatoškovu, bratru Doroti- nému, à jinym sirotkuom, a Barbofe materi jich, ale není téhož dluhu jim vyplněno, poně- vadž kvitancí se nenachází. A když jest Dorota živností přečkala bratra svého a jiné sirotky, i že jest ta spravedlnost jich na témž dvoře jim náležitá na ni připadla, a ona jest týž dluh jako i jinou spravedlnost svou všecku knihami městskými jemu Adamovi zadala, ale teprv po smrti její toho aby užil. A poněvadž se to tím zápisem ukazuje, že žádný na tom dvoře tu spravedlnost nemá, nežli on Adam kožišník tím vzdáním Dorotiným, i podle toho týž Adam žádá za zmocnění toho gruntu po Janovi Runákovi pozuostalého v tom dluhu na něm jemu náležitém. Proti tomu Matouš, syn po nebožtíkovi Jiříkovi Ruozhovi pozuostalý, skrze přítele svého mluviti dal: kdež Adam kožíšník žádá za uvedení v ten dvuor po Janovi Runákovi pozuostalý, kteréhož Matouš jako nápadník po strejci svém s jinými přátely svými jakožto nejbližší k tomu v držení jest a bohdá bude, pravíc týž dvůr zaplacený býti etc., ježto z toho zápisu znáti ráčíte, že sou tomu léta mnohá, jakž jest ten dvuor od Václava Runáka koupen byl, a toto již třetí koleno v držení jest, že zde při tomto právě ten pořad se za- chovává, že podle let za statky sobě platí, a z každých peněz se nekvitují, než z každých peněz roku každého se podle trhovního zápisu napomínají a platí, a tak podle let a trhovního zápisu že jest dávno zaplacen. Archiv Český XXVI 529 Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Adam kožišník ničímž toho jest podle práva neprokázal, aby nebožka Dorota Říhovi jaký dluh dědičný zadrželý anebo jinače vzešlý pozuostalý a sobě náležitý na tom dvoře po Janovi Runákovi pozuostalém jměla, ježto ona Dorota byvši pod tímto právem zletilá na LXX let, až i zde umřela, nikdy v těch časech o nižádnú spravedlnost dědickou ani o jaký dluh zadržený na ten dvuor při právě netáhla se jest a nepřipověděla, ani jeho ničímž nena- říkala, ani při podílu synuov po Václavovi Runákovi pozuostalých o týž dvuor ani potom za držení ho Jana Runáka až do smrti své; ježto na LXX let jest, jakž ten dvuor od Václava Runáka koupen jest, a již třetí koleno jej drží, až také i týž Jan Runák umřel jest. A starobylý pořad při tomto právě že se za- chovává, že se z každých peněz gruntovních soukupové nekvitují, než vedle zápisu podle let a placení sobě platí, a z peněz dědičných roku každého se napomínají a po právě jdou: i z té příčiny on Adam kožišník k žádnému dědičnému dlubu ani jinak vzešlému zadrža- lému na témž dvoře po Janovi Runákovi po- zuostalém práva a spravedlnosti po též Dorotě podle práva nemá. Adam kožišník se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý po sv. Janě Zlat. [28. ledna] ete. léta XXXIX. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum die Jovis post Translationem s. Wenceslai (6. brezna] a. 1539. (Tamtéz fol. 206.) 116. 1539, 10. dubna. (Mezi Simonem sla- dovníkem a Kateřinou Jílkovou.) Šimon sladovník, soused náš, žádal jest, aby kšaft Jakuba Jílka, někdy manžela Anny manželky jeho, čten byl, kterýž čten jest. Dále mluvě, že on podle toho kšaftu po manželce své praví se ku polovici toho statku, v kterémž Kateřina Jílková sedí, právo a spravedlnost míti, z kteréhož i berně polovici dal jest, žádaje, aby v tu polovici statku vpuštěn byl a jemu podle práva aby k tomu bylo dopomoženo. Při tom Kateřina Jílková skrze přítele svého žádala, aby kšaft nebožtíka 67
Strana 530
530 Jílka mlynáře, manžela jejího, čten byl; dále mluvě, že ona kšaftu Jakuba, syna svého, místa nedává, kterýmž se Šimon sladovník na díl statku táhne a to pro kšaft Jílka mlynáře, otce jich, a že jest týž Jakub pořádně pro kšaft otce svého kšaftovati nemohl, a že jest ten kšaft jeho Jakuba nepořádný z těch pří- čin: nebo že jest ona Kateřina Jílková v tom statku hospodyní od nebožtíka manžela svého ustanovená tím kšaftem jeho, a syny při sobě aby chovala, a jestli by jich prve pán Buoh smrti neuchoval, aby ten všecek statek při ní zuostal, jakož pak ona vždycky v tom statku za hospodyni jest byla a až posavad jest. A ten statek spravovala podle kšaftu manžela svého a jej shromažďovala; a synové jak sú jí ho shromažďovati pomáhali, znáti ráčíte, že by jej byli prve rozptýlili, nežli shromažďovali; také že sú tíž synové nikdy let zmocněni právem nebyli, ani dílu v tom statku drželi, ani ho kdy žádali; a tak z těch příčin že jest on Jakub, nejsa let zmocněn, ani dílu právem neudržev, pořádně o dílu v tom statku kšaf- tovati nemohl, než ona Kateřina Jílková vždycky v tom statku za hospodyni zuostavši a jej zpravovavši, když jest živností syny přečkala, že jsú dílové jich na ni připadli podle kšaftu otce jich. Původ: že nebožtík Jakub léta přirozená maje jako dědic po otci v tom statku jest seděl, s mateří se snášeje, a jej spravoval a opatroval, a tu se oženiv i dědičky po sobě jest pozuostavil a manželky, i kšaft pořádný podle práva jest učinil, nebo i druhý syn Jan o dílu svém, maje na vojnu jeti, kšaft jest učinil bez překážky, a ona Jílková nic jest tomu neříkala, a kdyby kšaft neřádný uči- nil, že by ti páni, kteříž k kšaftu vysláni byli, toho nedopustili. Odpor: poněvadž oni synové nikdy let právem zmocněni sú nebyli, ani právem rozděleni o týž statek byli, ani dílu on Jakub zmocněn nebyl, i že toho kšaftu pro kšaft otce svého učiniti jest nemohl, kterýž nápad s synuov na mateř jest obrátil. Tu my — jsme o tom vypověděli: poněvadž nebožtík E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Pruhy: Jílek mlynář kšaftem svým statek svuoj poručil jest Kateřině manželce své, s Jakubem a Ja- nem syny jich, na rovný díl, a on Jakub, syn jeho, leť přirozených došed a ożeniv se v tom statku po otci svém, kšaft pořádný podle práva učinil a spravedlnost v tom statku sobě přináležitou jí na rovný díl manželce své s Barborou dcerou poručiv: i z téch příčin ten kšaft Jakuba, syna Jílka inlynáře, podle práva pořádný jest, a on Šimon sladovník tím kšaftem Jakubovým po Anně, někdy manželce téhož Jakuba a nyní své, což jí tu spravedlivě v tom statku přináležitého jest, právo a spravedlnost podle práva má. Kateřina Jílková se odvolává. Dán v Kouřimi, po sv. Školastyce [10. února| léta etc. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum die Jovis post ferias Paschatis [10. dubna) a. 1539. (Tamtéž fol. 207.) 117. 1539, 12. dubna. (Mezi Mikulášem Nakserou rychtářem a Řehořem | Kynduli o hnuoj.) Mikuláš Naksera, nyní rychtář náš, obvinil jest Řehoře Kynduli, kdež jest u něho louku koupil, že jest řekl jemu přidati hnoje k opravě té louky, anebo což by se jemu lí- bilo s ním učiniti k jeho potřebě, a tomu že dosti neučinil jest, jemu toho hnoje bráti zbra- ňuje. v tom žádal za spravedlivé vedle práva opatření. Tomu Řehoř Kyndule odpíraje dal mluviti, że jest on jemu nókteraki hrstku hnoje přidal v tom dvoře, kterýž jest byl Jiříkovi Dubinovi a Stejskalovi prodal, aby jej sobě jmenovitě do sv. Jiřího pobral, a on jest ho do té chvíle nepobral; i zdá mu se, że jemu tím povinen není, aby jej jemu do jeho vuole choval a jemu v tom stál, dokud by on chtěl, neb do času jmenovitého aby jej sobě pobral, jemu dal jest jej; a že jest ho tak mnoho nebylo, jako nyní jest, nebo jest ho přidělal. Původ: že sou mi, kteříž ten dvuor drželi, povolení dali, abych ho tam po- nechal, nebo s tím domíněním si mi jej při- dal, jestliže to budu moci na těch, kdož sou ten dvuor koupili, obdrżeti, abych ho tam
530 Jílka mlynáře, manžela jejího, čten byl; dále mluvě, že ona kšaftu Jakuba, syna svého, místa nedává, kterýmž se Šimon sladovník na díl statku táhne a to pro kšaft Jílka mlynáře, otce jich, a že jest týž Jakub pořádně pro kšaft otce svého kšaftovati nemohl, a že jest ten kšaft jeho Jakuba nepořádný z těch pří- čin: nebo že jest ona Kateřina Jílková v tom statku hospodyní od nebožtíka manžela svého ustanovená tím kšaftem jeho, a syny při sobě aby chovala, a jestli by jich prve pán Buoh smrti neuchoval, aby ten všecek statek při ní zuostal, jakož pak ona vždycky v tom statku za hospodyni jest byla a až posavad jest. A ten statek spravovala podle kšaftu manžela svého a jej shromažďovala; a synové jak sú jí ho shromažďovati pomáhali, znáti ráčíte, že by jej byli prve rozptýlili, nežli shromažďovali; také že sú tíž synové nikdy let zmocněni právem nebyli, ani dílu v tom statku drželi, ani ho kdy žádali; a tak z těch příčin že jest on Jakub, nejsa let zmocněn, ani dílu právem neudržev, pořádně o dílu v tom statku kšaf- tovati nemohl, než ona Kateřina Jílková vždycky v tom statku za hospodyni zuostavši a jej zpravovavši, když jest živností syny přečkala, že jsú dílové jich na ni připadli podle kšaftu otce jich. Původ: že nebožtík Jakub léta přirozená maje jako dědic po otci v tom statku jest seděl, s mateří se snášeje, a jej spravoval a opatroval, a tu se oženiv i dědičky po sobě jest pozuostavil a manželky, i kšaft pořádný podle práva jest učinil, nebo i druhý syn Jan o dílu svém, maje na vojnu jeti, kšaft jest učinil bez překážky, a ona Jílková nic jest tomu neříkala, a kdyby kšaft neřádný uči- nil, že by ti páni, kteříž k kšaftu vysláni byli, toho nedopustili. Odpor: poněvadž oni synové nikdy let právem zmocněni sú nebyli, ani právem rozděleni o týž statek byli, ani dílu on Jakub zmocněn nebyl, i že toho kšaftu pro kšaft otce svého učiniti jest nemohl, kterýž nápad s synuov na mateř jest obrátil. Tu my — jsme o tom vypověděli: poněvadž nebožtík E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Pruhy: Jílek mlynář kšaftem svým statek svuoj poručil jest Kateřině manželce své, s Jakubem a Ja- nem syny jich, na rovný díl, a on Jakub, syn jeho, leť přirozených došed a ożeniv se v tom statku po otci svém, kšaft pořádný podle práva učinil a spravedlnost v tom statku sobě přináležitou jí na rovný díl manželce své s Barborou dcerou poručiv: i z téch příčin ten kšaft Jakuba, syna Jílka inlynáře, podle práva pořádný jest, a on Šimon sladovník tím kšaftem Jakubovým po Anně, někdy manželce téhož Jakuba a nyní své, což jí tu spravedlivě v tom statku přináležitého jest, právo a spravedlnost podle práva má. Kateřina Jílková se odvolává. Dán v Kouřimi, po sv. Školastyce [10. února| léta etc. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto potvrzujeme. Actum die Jovis post ferias Paschatis [10. dubna) a. 1539. (Tamtéž fol. 207.) 117. 1539, 12. dubna. (Mezi Mikulášem Nakserou rychtářem a Řehořem | Kynduli o hnuoj.) Mikuláš Naksera, nyní rychtář náš, obvinil jest Řehoře Kynduli, kdež jest u něho louku koupil, že jest řekl jemu přidati hnoje k opravě té louky, anebo což by se jemu lí- bilo s ním učiniti k jeho potřebě, a tomu že dosti neučinil jest, jemu toho hnoje bráti zbra- ňuje. v tom žádal za spravedlivé vedle práva opatření. Tomu Řehoř Kyndule odpíraje dal mluviti, że jest on jemu nókteraki hrstku hnoje přidal v tom dvoře, kterýž jest byl Jiříkovi Dubinovi a Stejskalovi prodal, aby jej sobě jmenovitě do sv. Jiřího pobral, a on jest ho do té chvíle nepobral; i zdá mu se, że jemu tím povinen není, aby jej jemu do jeho vuole choval a jemu v tom stál, dokud by on chtěl, neb do času jmenovitého aby jej sobě pobral, jemu dal jest jej; a že jest ho tak mnoho nebylo, jako nyní jest, nebo jest ho přidělal. Původ: že sou mi, kteříž ten dvuor drželi, povolení dali, abych ho tam po- nechal, nebo s tím domíněním si mi jej při- dal, jestliže to budu moci na těch, kdož sou ten dvuor koupili, obdrżeti, abych ho tam
Strana 531
Kouřim (15839). přes sv. Jiří nechal, že ty proti tomu ne- budeš; a což se ho do sv. Jiří nadělá, že mi jej dáváš, a na to svědky vedl. Odpor: že sú oni ty moci neměli toho dopustiti bez mé vuole, neb sem jemu jej dal do času jmeno- vitého, ale ne do smrti; a svuoj sem vozil, co sem ho přidělal, neb sem mnoho slámy po dvoře rozestlal, a svědky to prokázati mohu. Původ: že jest mu jej dal, co se ho do sv. Jiří nadělá; a poněvadž se zná, že jest jím hýbal a jej ven vozil, tehdy svědkuov není potřebí; i opět žádal při tom podle práva za spravedlivé opatření. Při tom Eva, Řehoře Kyndule manželka, žádala, aby zápis trhu dě- diny a louky čten byl; dále mluvě: slyšeti ráčíte z toho zápisu, co jest Řehoř Kyndule jemu Mikulášovi Nakserovi prodal, a prodav jemu tu dědinu a louku, že jemu hnoje ne- prodal jest, a což jeden neprodá, není tím po- vinen; než toliko byl jest jemu Řehoř Kyn- dule hnoje z milosti a z dobré vuole přidal do času jmenovitého, do sv. Jiří, aby do toho času jej sobě vyvozil, oznámiv jemu, že do toho času dvuor prodá; a když jest ho sobě nevyvezl v tom čase jmenovitém, že on jemu tím povinen není, nebo dada jeden druhému co z milosti do času jmenovaného, a on toho v tom čase nevzal by, že jemu tím na další čas povinen není, nebo což jeden sobě vymíní, to právo tvrdí. Původ: že žaloba se ztahuje, že jest jemu ten hnuoj dal, a právo psané jest, kdož komu co dá, že jemu toho zase vzíti nemuože ; a že jest ten bnuoj dal jemu i s tou výminkou, bude-li moci na těch, kdož ten dvuor koupili, to zjednati, aby ho sobě tam mimo sv. Jiří nechal, a on sobě jest to na Jiříkovi Dubinovi zjednal, aby ho tam sobě přes sv. Jiří nechal, jakož se i to ukazuje. Odpor: že se toho těmi svědky neukazuje, než ti svědkové vaši to vysvědčují, že jest Řehoř Kyndule jemu Mikulášovi Nakserovi z milosti ten hnuoj přidal, aby jej sobě do sv. Jiří pobral, a když jest ho v tom čase nevzal, praví se jemu tím povinen nebýti. 531 Tu my — sme vypověděli: Poněvadž Řehoř Kyndule přidal jest hnuoj ve dvoře Mikulášovi Nakserovi rychtáři do času jmeno- vaného sv. Jiří, aby jej sobě vyklidil, a on do toho času určitého jest ho nevyvezl ani déle, ač dyuor v držení jemu Řehořovi Kyndulovi od Jiříka Dubiny zase puštěn jest, a on se toho dále jest na Řehořovi Kyndulovi, aby jemu tu ho pozanechal, nedožádal: i z těch příčin on Řehoř Kyndule jemu Mikulášovi Nakserovi rychtáři tím hnojem podle práva povinen není. Mikuláš Naksera se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek po sv. Dorotě [7. února] l. XXXVIIII. Tu my ortel tento takto napravujem: Po- něvadž on Řehoř Kyndule dal jest ve dvoře hnůj Mikulášovi Nakserovi a jmenovitě do sv. Jiří, a při tom učinil výminku, bude-li chtíti s držitelem statku o to jednati, aby mu toho ponechal hnoje, že proti němu není; a držitel. dvoru po Kyndulovi k tomu se seznal, že Nakserovi toho propůjčil, aby po sv. Jiří toho sobě hnoje zanechal; a Kyndule ujavši dvuor, zase tím hnojem hnul a jej voziti ven dal, neučiniv v tom opovědi jemu Nakserovi, čehož jest proti svému dání učiniti neměl, a zvláště že jest Naksera u držitele toho dvoru to sobě zjednal a vuole dosáhl, aby toho hnoje sobě tu zanechal: i což jest ho koli do sv. Jiří nadělaného v tom dvoře bylo, ten jemu Mi- kulášovi Nakserovi spravedlivě náleží, a protož Kyndule jemu jej aby pustil, a jestliže jest jeho co vyvezl; s ním Naksera aby se oň smluvil, a to do dvú nedělí pořád zběhlých od otevření ortele tohoto. Actum sabbato post festum Paschatis [12. dubna] a. 1539. (Tamtéž fol. 205.) 118. 1539, 3. července (Mezi Petráškem z Voplan, člověkem paní Johanny Čabelické, na místě Markéty manželky své z jedné, a Šimonem z Choradic, člověkem páně komorníkovým, z strany druhé o nápad k statku.) Petrášek z Voplan, člověk paní Johanny Čabelické z Úšavy etc., na místě Markéty manželky své, skrze přítele 67*
Kouřim (15839). přes sv. Jiří nechal, že ty proti tomu ne- budeš; a což se ho do sv. Jiří nadělá, že mi jej dáváš, a na to svědky vedl. Odpor: že sú oni ty moci neměli toho dopustiti bez mé vuole, neb sem jemu jej dal do času jmeno- vitého, ale ne do smrti; a svuoj sem vozil, co sem ho přidělal, neb sem mnoho slámy po dvoře rozestlal, a svědky to prokázati mohu. Původ: že jest mu jej dal, co se ho do sv. Jiří nadělá; a poněvadž se zná, že jest jím hýbal a jej ven vozil, tehdy svědkuov není potřebí; i opět žádal při tom podle práva za spravedlivé opatření. Při tom Eva, Řehoře Kyndule manželka, žádala, aby zápis trhu dě- diny a louky čten byl; dále mluvě: slyšeti ráčíte z toho zápisu, co jest Řehoř Kyndule jemu Mikulášovi Nakserovi prodal, a prodav jemu tu dědinu a louku, že jemu hnoje ne- prodal jest, a což jeden neprodá, není tím po- vinen; než toliko byl jest jemu Řehoř Kyn- dule hnoje z milosti a z dobré vuole přidal do času jmenovitého, do sv. Jiří, aby do toho času jej sobě vyvozil, oznámiv jemu, že do toho času dvuor prodá; a když jest ho sobě nevyvezl v tom čase jmenovitém, že on jemu tím povinen není, nebo dada jeden druhému co z milosti do času jmenovaného, a on toho v tom čase nevzal by, že jemu tím na další čas povinen není, nebo což jeden sobě vymíní, to právo tvrdí. Původ: že žaloba se ztahuje, že jest jemu ten hnuoj dal, a právo psané jest, kdož komu co dá, že jemu toho zase vzíti nemuože ; a že jest ten bnuoj dal jemu i s tou výminkou, bude-li moci na těch, kdož ten dvuor koupili, to zjednati, aby ho sobě tam mimo sv. Jiří nechal, a on sobě jest to na Jiříkovi Dubinovi zjednal, aby ho tam sobě přes sv. Jiří nechal, jakož se i to ukazuje. Odpor: že se toho těmi svědky neukazuje, než ti svědkové vaši to vysvědčují, že jest Řehoř Kyndule jemu Mikulášovi Nakserovi z milosti ten hnuoj přidal, aby jej sobě do sv. Jiří pobral, a když jest ho v tom čase nevzal, praví se jemu tím povinen nebýti. 531 Tu my — sme vypověděli: Poněvadž Řehoř Kyndule přidal jest hnuoj ve dvoře Mikulášovi Nakserovi rychtáři do času jmeno- vaného sv. Jiří, aby jej sobě vyklidil, a on do toho času určitého jest ho nevyvezl ani déle, ač dyuor v držení jemu Řehořovi Kyndulovi od Jiříka Dubiny zase puštěn jest, a on se toho dále jest na Řehořovi Kyndulovi, aby jemu tu ho pozanechal, nedožádal: i z těch příčin on Řehoř Kyndule jemu Mikulášovi Nakserovi rychtáři tím hnojem podle práva povinen není. Mikuláš Naksera se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek po sv. Dorotě [7. února] l. XXXVIIII. Tu my ortel tento takto napravujem: Po- něvadž on Řehoř Kyndule dal jest ve dvoře hnůj Mikulášovi Nakserovi a jmenovitě do sv. Jiří, a při tom učinil výminku, bude-li chtíti s držitelem statku o to jednati, aby mu toho ponechal hnoje, že proti němu není; a držitel. dvoru po Kyndulovi k tomu se seznal, že Nakserovi toho propůjčil, aby po sv. Jiří toho sobě hnoje zanechal; a Kyndule ujavši dvuor, zase tím hnojem hnul a jej voziti ven dal, neučiniv v tom opovědi jemu Nakserovi, čehož jest proti svému dání učiniti neměl, a zvláště že jest Naksera u držitele toho dvoru to sobě zjednal a vuole dosáhl, aby toho hnoje sobě tu zanechal: i což jest ho koli do sv. Jiří nadělaného v tom dvoře bylo, ten jemu Mi- kulášovi Nakserovi spravedlivě náleží, a protož Kyndule jemu jej aby pustil, a jestliže jest jeho co vyvezl; s ním Naksera aby se oň smluvil, a to do dvú nedělí pořád zběhlých od otevření ortele tohoto. Actum sabbato post festum Paschatis [12. dubna] a. 1539. (Tamtéž fol. 205.) 118. 1539, 3. července (Mezi Petráškem z Voplan, člověkem paní Johanny Čabelické, na místě Markéty manželky své z jedné, a Šimonem z Choradic, člověkem páně komorníkovým, z strany druhé o nápad k statku.) Petrášek z Voplan, člověk paní Johanny Čabelické z Úšavy etc., na místě Markéty manželky své, skrze přítele 67*
Strana 532
532 svého žádal jest užiti peněz pod tímto právem za lidmi po někdy Janovi Kučerovi, myslivci JMti pana komorníka, pozuostalých, pravieci se k nim právo a spravedlnost míti pořízením kšaftovním téhož Jana Kučery, bratra též manželky jeho strejčeného, a na to svědomí položil. Proti tomu Šimon z Choradic, člověk pana komorníka, a Anna Frejková z Lipnice a druhá sestra, též bratr a sestry strejčené nebožtíka Jana Kučery myslivce, přípověď na ty peníze učinivše, skrze přítele inluviti poručili: že tak rovnou k týmž penězuom praví jse spravedlnost míti jako ona Petrášková, nebo též bratr a sestry nebožtíka strejčené sou jako ona Petrášková, nebo že jest nebožtík kšaftu neučinil; nebo nežli jest pan úředník, jsa od JMti pána na žádost téhož Jana myslivce vyslín, k němu k kšaftu příjel, že est již byl umřel, i na žádost původa svědomí jtéž strany vyhlášeno jest, podle kteréhož on původ týchž peněz žádal jest užiti. Odpor: že to svědomí za kšaft pořádný býti nemuože, nebo jakož pan Kryštof vysvědčuje, nebožtík Kučera pověděv, žeby té vuole byl, dobře Petráškové učiniti; než aby od JMti pána pan úředník k takovému pořiezení kšaftovnímu vyslán byl, a tak toho pořízení jest nevykonal, než na další čas toho odložil, a nežli jest tam úředník přijel, že jest umřel. A poněvadž kšaftu pořádného není, že oni se tak rovnou spravedlnost k těm penězuom jako ona Petráš- ková jmíti pravi. Tu Petrášek žádal ještě svědkuov k tomu vedených za vyhlášení i prvních čtení. Dále mluvě: že se to dostatečně prokazuje těmi svědky, že jest nebožtík Jan Kučera jí Petráš- kové, sestře své strejčené, všecek statek svůj poručil před pánem a těmi osobami, kteréž s JMtí pánem při tom byli, kteříž svědomí vydávají, nebo jest pan Petr úředník prve u něho byl nežli JMti pán; a kdež jest před panem úředníkem nebožtík oznamoval, že Petráškové chce dobře učiniti, a potom před JMtí panem a těmi, kteříž při JMti pánu byli, E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. to jest vykonal a Petráškové to všecko poručil, kteráž i s nebožkou Murlejovou, starou sestrou jeho, a s ním Janem Kučerou pracoval jest až do smrti jeho, ač jiných přátel jeho žádný jest, s ním nepracoval; a že jsou i jiní přátelé jeho jemu připomínání byli, a on že jest jim nechtěl nic poručiti nežli Petráškové, při tom žádaje zachován býti. Tu my — vypověděli: Poněvadž nebožtík Jan Kučera úmysl svuoj oznámil před JMtí panem Janem Kryštofem z Šelmberga a z Kosti etc., žeby chtěl Markétě Petráškové dobře učiniti, ale vztáhše to na další čas, JMti pána žádaje, aby pan Petr, úředník z Hrádku, k němu vyslán byl, žeby chtěl to pořízení kšaftovní před ním učiniti; a nežli jest pan Petr k němu přijel, že jest týž Jan Kučera umřel, jakož to svědkové vysvědčují; a tak úmyslu svého pořízením kšaftovním jest nevykonal a statku nepořízeného po sobě jest pozuostavil ; i z těch příčin bratři a sestry strejčení nebož- tíka Jana Kučery rovnou spravedlnost mají k těm penězuom pod tímto právem po Janovi Kučerovi pozuostalým s Markétou Petráškovou podle práva. Petrášek se odvolává. Dán v Kovřimi, v sobotu u vigilii sv. Petra a Pavla [28. června] léta etc. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto potvrzujeme však tak: jestliže takových přátel, bratruov a sester strejčených při jedné straně jest tolik osob jako při druhé, neb bylo-li by při jedné straně více osob a při druhé méně, tehdy ti, kdež jich méně jest, mají rovný díl vzíti podle práva jako ti, kdež jich více jest. Actum in consilio fer. V. ante Procopium [3. července] anno 1539. (Tamtéž fol. 210.) 119. 1539, 5. července. (Mesi Maloušem Jiříka Runáka synem, a Dorotou někdy Ru- náka dcerou, o nápad k statku po někdy Ja- noví Runákovi, strejci jich, pozuostalému ) Ma- touš, syn Jiříka Runáka, skrze přítele svého poručil mluviti: jakož jest v čase předešlém toho na VMti žádal i nyní toho žádá v statek po Janovi Runákovi strejci jeho pozuostalý ja-
532 svého žádal jest užiti peněz pod tímto právem za lidmi po někdy Janovi Kučerovi, myslivci JMti pana komorníka, pozuostalých, pravieci se k nim právo a spravedlnost míti pořízením kšaftovním téhož Jana Kučery, bratra též manželky jeho strejčeného, a na to svědomí položil. Proti tomu Šimon z Choradic, člověk pana komorníka, a Anna Frejková z Lipnice a druhá sestra, též bratr a sestry strejčené nebožtíka Jana Kučery myslivce, přípověď na ty peníze učinivše, skrze přítele inluviti poručili: že tak rovnou k týmž penězuom praví jse spravedlnost míti jako ona Petrášková, nebo též bratr a sestry nebožtíka strejčené sou jako ona Petrášková, nebo že jest nebožtík kšaftu neučinil; nebo nežli jest pan úředník, jsa od JMti pána na žádost téhož Jana myslivce vyslín, k němu k kšaftu příjel, že est již byl umřel, i na žádost původa svědomí jtéž strany vyhlášeno jest, podle kteréhož on původ týchž peněz žádal jest užiti. Odpor: že to svědomí za kšaft pořádný býti nemuože, nebo jakož pan Kryštof vysvědčuje, nebožtík Kučera pověděv, žeby té vuole byl, dobře Petráškové učiniti; než aby od JMti pána pan úředník k takovému pořiezení kšaftovnímu vyslán byl, a tak toho pořízení jest nevykonal, než na další čas toho odložil, a nežli jest tam úředník přijel, že jest umřel. A poněvadž kšaftu pořádného není, že oni se tak rovnou spravedlnost k těm penězuom jako ona Petráš- ková jmíti pravi. Tu Petrášek žádal ještě svědkuov k tomu vedených za vyhlášení i prvních čtení. Dále mluvě: že se to dostatečně prokazuje těmi svědky, že jest nebožtík Jan Kučera jí Petráš- kové, sestře své strejčené, všecek statek svůj poručil před pánem a těmi osobami, kteréž s JMtí pánem při tom byli, kteříž svědomí vydávají, nebo jest pan Petr úředník prve u něho byl nežli JMti pán; a kdež jest před panem úředníkem nebožtík oznamoval, že Petráškové chce dobře učiniti, a potom před JMtí panem a těmi, kteříž při JMti pánu byli, E. X1V. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy. to jest vykonal a Petráškové to všecko poručil, kteráž i s nebožkou Murlejovou, starou sestrou jeho, a s ním Janem Kučerou pracoval jest až do smrti jeho, ač jiných přátel jeho žádný jest, s ním nepracoval; a že jsou i jiní přátelé jeho jemu připomínání byli, a on že jest jim nechtěl nic poručiti nežli Petráškové, při tom žádaje zachován býti. Tu my — vypověděli: Poněvadž nebožtík Jan Kučera úmysl svuoj oznámil před JMtí panem Janem Kryštofem z Šelmberga a z Kosti etc., žeby chtěl Markétě Petráškové dobře učiniti, ale vztáhše to na další čas, JMti pána žádaje, aby pan Petr, úředník z Hrádku, k němu vyslán byl, žeby chtěl to pořízení kšaftovní před ním učiniti; a nežli jest pan Petr k němu přijel, že jest týž Jan Kučera umřel, jakož to svědkové vysvědčují; a tak úmyslu svého pořízením kšaftovním jest nevykonal a statku nepořízeného po sobě jest pozuostavil ; i z těch příčin bratři a sestry strejčení nebož- tíka Jana Kučery rovnou spravedlnost mají k těm penězuom pod tímto právem po Janovi Kučerovi pozuostalým s Markétou Petráškovou podle práva. Petrášek se odvolává. Dán v Kovřimi, v sobotu u vigilii sv. Petra a Pavla [28. června] léta etc. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto potvrzujeme však tak: jestliže takových přátel, bratruov a sester strejčených při jedné straně jest tolik osob jako při druhé, neb bylo-li by při jedné straně více osob a při druhé méně, tehdy ti, kdež jich méně jest, mají rovný díl vzíti podle práva jako ti, kdež jich více jest. Actum in consilio fer. V. ante Procopium [3. července] anno 1539. (Tamtéž fol. 210.) 119. 1539, 5. července. (Mesi Maloušem Jiříka Runáka synem, a Dorotou někdy Ru- náka dcerou, o nápad k statku po někdy Ja- noví Runákovi, strejci jich, pozuostalému ) Ma- touš, syn Jiříka Runáka, skrze přítele svého poručil mluviti: jakož jest v čase předešlém toho na VMti žádal i nyní toho žádá v statek po Janovi Runákovi strejci jeho pozuostalý ja-
Strana 533
Kourim (1589). kožto nejbližší přítel a v prvním stupni ná- padník po meči s městem trpící jako po strejci uveden, a jeho právem aby zmocněn byl podle práva a privilegium města VMti, poněvadž týž statek nekšaftovaný pozuostal jest ; a když toho právem zmocněn bude, bude-li pak kdo chtíti a hlásiti se tu spravedlnost jakou míti a jeho z toho obešle, že každému z toho práv býti chce. Též i Barbora, sestra téhož Matúše Runáka, pfistojici nápadem po témž strejci svém Janovi Runákovi též díl a spravedl- nost v tom statku po něm pozuostalém ohlá- sila se míti, kterúž i témuž Matoušovi, bratru svému, zápisem kuěh městských že jest zadala. Proti tomu Dorota, dcera někdy Pavla Runáka, skrze přítele svého poručila jest mlu- viti: Ze ona Dorota tomu odpírá a místa ne- dává, aby on Matúš bližší přítel a tak nápadník byl k tomu statku po Janovi Runákovi po- zuostalému nežli ona Dorota, nebo toliko týž Jan Runák strejc: jemu byl jest též jako jí Dorotě, nebo byl jest bratr vlastní Pavla Ru- náka, otce Dorotina, a též bratr Jiříka Runáka, otce Matoušova; a tak že bližší přítel Janovi Runákovi on Mathouš býti nemuože nežli Do- rota Pavla Runáka, nežli rovný, ani bližší spravedlnosti míti nežli ona Dorota k tomu statku po něm pozuostalému; než ona Dorota praví se lepší spravedlnost k tomu statku po Janovi Runákovi pozuostalému míti nežli on Matouš, a to tudy, že jest jí nebožtík Jan Runák dobrovolně přijal do všeho statku svého, aby jí v něm opatroval a ji smrti v něm dochoval. A tak ona ten statek a spra- vedlnost sobě po otci svém náležitý a po- zuostalý že jest jemu svěřila duověrně na ten způsob, že se těmi statky jeden s dru- hým spolčili; a protož on Jan Runák spolčiv se s ní tím statkem vším svým, a ji tu do všeho statku toho spolčeného za dědičku přijal, i kdy k němu páni na kšaft vyslání byli, že jest ani kšaftovati o něm nechtěl, protože jest ji Dorotu tu za dědičku tím spolčením statku a dobrovolným do něho přijetím nechal. A tak 533 ona Dorota k jednomu i druhému dvoru s jich příslušenstvím praví se, mimo jeho Matúše i jiné všecky, lepší spravedlnost míti, k jednomu po otci jako dědička, nebo ten dvuor nikdy jest Jana Runáka nebyl, nežli Pavla Runáka otce jejího, a její po něm jako dědičky po otci; a k druhému dvoru po Janovi Runá- kovi, jestli ne větší spravedlnost, ale tak rovnû jako on Matúš, praví se míti nápa- dem po strejci, a to tim spoléenim a dobro- volným do toho statku ji za dědičku přijetím od Jana Runáka, strejce jejího. Nebo i táž Do- rota s tímto městem trpící jest, nebo dvuor drží po otci svém, a sousedú v městě byla jest, a za živnosti ještě Jana Runáka peníze sobě z domu a z sladovny vyzdvihla jest i ještě vyzdvihá. A protož toho z příčin oznámených žádá, aby on Matouš v ten statek jeden a i druhý uvozován a jich zmocňován nebyl, dokudž by VMtí právem o to rozeznáni nebyli. A co se Barbory dotýče, že ona tu nápadem po Janovi Runákovi v tom statku dílu míti nemuože, nebo jest se vší spravedlnosti prve odevzdala, a dílná súci, všecku spravedlnost muži svému jest zdala a s městem trpící není. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž oni Matouš, Barbora, Dorota na jednom stupni přá- telství jsou, a všem třem jednostejně on ‘Jan Runák strejc vlastní byl; a Dorota mluviti davši, že Barbora jest oddělena a že žádné spravedl- nosti nemá, a toho ničímž neukázala; a Matúš jí Barboře v tom místo u práva dal jest, také ptivilegium i konfirmací města našeho též na obyvatele jako na měšťany se vztahují, jakž též privilegium i konfirmací v těch slovách v sobě obsahují: cives et incolas etc., a Barbora obyvatelem před smrtí při smrti Jana Runáka byla a nyní jest: i z těch příčin on Matouš, Bar- bora, Dorota v tom dvoře a statku, kterýž dědičný jeho Jana Runáka byl, jednostejný a rovný díl mají, i také v 1!/,0 kopě míš. dluhu knihami jemu zapsaného na spravedlnosti, kterúž po Pavlovi otci svém má, a Dorota dajíc 1?/,© kopy míš. z statku po témž Pavlovi
Kourim (1589). kožto nejbližší přítel a v prvním stupni ná- padník po meči s městem trpící jako po strejci uveden, a jeho právem aby zmocněn byl podle práva a privilegium města VMti, poněvadž týž statek nekšaftovaný pozuostal jest ; a když toho právem zmocněn bude, bude-li pak kdo chtíti a hlásiti se tu spravedlnost jakou míti a jeho z toho obešle, že každému z toho práv býti chce. Též i Barbora, sestra téhož Matúše Runáka, pfistojici nápadem po témž strejci svém Janovi Runákovi též díl a spravedl- nost v tom statku po něm pozuostalém ohlá- sila se míti, kterúž i témuž Matoušovi, bratru svému, zápisem kuěh městských že jest zadala. Proti tomu Dorota, dcera někdy Pavla Runáka, skrze přítele svého poručila jest mlu- viti: Ze ona Dorota tomu odpírá a místa ne- dává, aby on Matúš bližší přítel a tak nápadník byl k tomu statku po Janovi Runákovi po- zuostalému nežli ona Dorota, nebo toliko týž Jan Runák strejc: jemu byl jest též jako jí Dorotě, nebo byl jest bratr vlastní Pavla Ru- náka, otce Dorotina, a též bratr Jiříka Runáka, otce Matoušova; a tak že bližší přítel Janovi Runákovi on Mathouš býti nemuože nežli Do- rota Pavla Runáka, nežli rovný, ani bližší spravedlnosti míti nežli ona Dorota k tomu statku po něm pozuostalému; než ona Dorota praví se lepší spravedlnost k tomu statku po Janovi Runákovi pozuostalému míti nežli on Matouš, a to tudy, že jest jí nebožtík Jan Runák dobrovolně přijal do všeho statku svého, aby jí v něm opatroval a ji smrti v něm dochoval. A tak ona ten statek a spra- vedlnost sobě po otci svém náležitý a po- zuostalý že jest jemu svěřila duověrně na ten způsob, že se těmi statky jeden s dru- hým spolčili; a protož on Jan Runák spolčiv se s ní tím statkem vším svým, a ji tu do všeho statku toho spolčeného za dědičku přijal, i kdy k němu páni na kšaft vyslání byli, že jest ani kšaftovati o něm nechtěl, protože jest ji Dorotu tu za dědičku tím spolčením statku a dobrovolným do něho přijetím nechal. A tak 533 ona Dorota k jednomu i druhému dvoru s jich příslušenstvím praví se, mimo jeho Matúše i jiné všecky, lepší spravedlnost míti, k jednomu po otci jako dědička, nebo ten dvuor nikdy jest Jana Runáka nebyl, nežli Pavla Runáka otce jejího, a její po něm jako dědičky po otci; a k druhému dvoru po Janovi Runá- kovi, jestli ne větší spravedlnost, ale tak rovnû jako on Matúš, praví se míti nápa- dem po strejci, a to tim spoléenim a dobro- volným do toho statku ji za dědičku přijetím od Jana Runáka, strejce jejího. Nebo i táž Do- rota s tímto městem trpící jest, nebo dvuor drží po otci svém, a sousedú v městě byla jest, a za živnosti ještě Jana Runáka peníze sobě z domu a z sladovny vyzdvihla jest i ještě vyzdvihá. A protož toho z příčin oznámených žádá, aby on Matouš v ten statek jeden a i druhý uvozován a jich zmocňován nebyl, dokudž by VMtí právem o to rozeznáni nebyli. A co se Barbory dotýče, že ona tu nápadem po Janovi Runákovi v tom statku dílu míti nemuože, nebo jest se vší spravedlnosti prve odevzdala, a dílná súci, všecku spravedlnost muži svému jest zdala a s městem trpící není. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž oni Matouš, Barbora, Dorota na jednom stupni přá- telství jsou, a všem třem jednostejně on ‘Jan Runák strejc vlastní byl; a Dorota mluviti davši, že Barbora jest oddělena a že žádné spravedl- nosti nemá, a toho ničímž neukázala; a Matúš jí Barboře v tom místo u práva dal jest, také ptivilegium i konfirmací města našeho též na obyvatele jako na měšťany se vztahují, jakž též privilegium i konfirmací v těch slovách v sobě obsahují: cives et incolas etc., a Barbora obyvatelem před smrtí při smrti Jana Runáka byla a nyní jest: i z těch příčin on Matouš, Bar- bora, Dorota v tom dvoře a statku, kterýž dědičný jeho Jana Runáka byl, jednostejný a rovný díl mají, i také v 1!/,0 kopě míš. dluhu knihami jemu zapsaného na spravedlnosti, kterúž po Pavlovi otci svém má, a Dorota dajíc 1?/,© kopy míš. z statku po témž Pavlovi
Strana 534
534 otci svém bez překážky Matouše a Barbory užiti má. Než co se chování Doroty, v kteréž se Jan Runák, statku jejího užívaje, zapsal, dotýče, také ji povinni chovati nejsou, poněvadž ona statek svůj zase míti má, avšak v tom ve všem jí Doroty i statku jejího pana purg- mistra, pánů v moci a opatrování svém, jakž prve byli, i potomkóm svým toho zůstavují. Dorota se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý po sv. Petru a Pavlu [1. tervence] XXXVIIII Tu my ortel tento takto napravujem: Po- névadz se to nacházi, ze Jan Runák, Jiřík a Pavel bratří sú vlastní byli a synové otce jednoho, někdy Václava Runáka, a kdyby Jiřík a Pavel živi byli a životem bratra svého Jana Runáka pretkali, a on by Jan bez potízení umřel a žádného dědice po sobě nepozuostavil, žeby podle práva oni v tom statku bratra svého rovný díl měli; protož poněvadž Jiřík pozuostavil jest po sobě dvě děti, Matúše a Barbory, on pak Pavel, bratr téhož Jiříka, toliko jedno, jakožto Dorotu: z té příčiny oni dva, Matúš a Barbora, právem otce svého jeden díl, a ona Dorota též právem otce svého druhý díl v tom ve všem statku po Janovi Runákovi, strejci svém vlastním, pozuostalém mají, i v tom 17/,0 kopě míš. ; poněvadž se ona Dorota k tomu dluhu zná; než což se druhého dvoru někdy Pavla Runáka, otce Doroty, dotýče, to se při vašem orteli zuostavuje, tak že jí samé Dorotě týž dvuor se vším svým příslušenstvím náleží. Actum sabbato post Prokopii [5. éervence] 1539. (Tamtéž fol. 208.) 120. 1539, 30. srpna. (Mezi Jiříkem Di- blikem u Dorotou, Pavla Rundka dcerou, o ve- dení svědkuov.) Jiřík Diblík k hlavní při mezi jím a Dorotou, dcerou Pavla Runáka, zašlé obeslal jest k svědomí ku právu opatrné Vá- clava Vodičku, Mikuláše Vraštíka, Matěje sla- dovníka, konšely radné, žádaje na nich, aby jemu podle práva svědomí vydali. Proti tomu Dorota, dcera Pavla Runáka, skrze přítele mlu- viti dala: poněvadž sou ti páni z rady v té při hlavní v radě seděli, ji slyšeli i vejpověď ně- E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu městu Pruhy: kterú v té při, ji rozvažujíce, činili, a prve při žalobě a odporu nebylo jest od strany oznámeno, že jich k svědomí potřebuje: i vidí se, že podle práva svědomí dáti nemohou. Nebo se to při každém právě i při vyšším zacho- vává, kdož pánuov kterých z lavic potřebuje k svědomí, že je oznámí při žalobě a odporu, že jich k svědomí potřebuje, a v hlavní při v rozvažování seděti jich nedopouští. A že sou čtyry povahy u práva, žalobník, odporník, soudce, svědek; a jestli soudcí, že svědkem býti nemá. — Původ: dokudž jest od strany odpor nevzešel, že sem nevěděl, abych těch pánuov k svědomí potřeboval, než když jest odpor vzešel, i k právu jich k svědomí potře- buji; a poněvadž ještě svědkové vyhlášeni ne- jsou, a k rozvážení pře hlavní ještě jest ne- přišla, že se vidí, že svědomí podle práva k té při dáti mohou. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž jmeno- vaní Václav Vodička, Mikuláš Vraštík, Matěj. sladovník, spolu radní naši, toliko při žalobě a odporu pře hlavní byli sou, a ještě o tu při hlavní k rozvažování a potazu tejnému jest nepřišlo: i z těch příčin tíž spolu radní svědomí podle práva k té při hlavní jemu Ji- říkovi Diblíkovi dáti mají. Dorota se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po sv. Bartholoměji [27. srpna] léta etc. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v sobotu po Stětí sv. Jana [30. srpna] léta 1539. (Tamtéž fol. 211.) 121. 1539, 8. listopadu. (Mezi Jiříkem Diblíkem a Dorotou, nékdy Pavla Runáka dcerou, o dání spravedlnosti.) Jiřík Diblik skrze přítele svého mluviti jest poručil: kdež jest jemu Dorota, dcera někdy Pavla Runáka, všecku spravedlnost svú zde před právem do- brovolně s dobrým rozmyslem zdala, i jinde u Hory před lidmi, kteráž jí koli přináležitá jest byla po Janovi Runákovi, strejci jejím ; i že jsou táž Dorota s Matoušem, někdy sy- nem Jiříka Runáka, o to smlouvu učinili, kte- réžto smlouvě mezi nimi učiněné že on Jiřík
534 otci svém bez překážky Matouše a Barbory užiti má. Než co se chování Doroty, v kteréž se Jan Runák, statku jejího užívaje, zapsal, dotýče, také ji povinni chovati nejsou, poněvadž ona statek svůj zase míti má, avšak v tom ve všem jí Doroty i statku jejího pana purg- mistra, pánů v moci a opatrování svém, jakž prve byli, i potomkóm svým toho zůstavují. Dorota se odvolává. Dán v Kouřimi, v úterý po sv. Petru a Pavlu [1. tervence] XXXVIIII Tu my ortel tento takto napravujem: Po- névadz se to nacházi, ze Jan Runák, Jiřík a Pavel bratří sú vlastní byli a synové otce jednoho, někdy Václava Runáka, a kdyby Jiřík a Pavel živi byli a životem bratra svého Jana Runáka pretkali, a on by Jan bez potízení umřel a žádného dědice po sobě nepozuostavil, žeby podle práva oni v tom statku bratra svého rovný díl měli; protož poněvadž Jiřík pozuostavil jest po sobě dvě děti, Matúše a Barbory, on pak Pavel, bratr téhož Jiříka, toliko jedno, jakožto Dorotu: z té příčiny oni dva, Matúš a Barbora, právem otce svého jeden díl, a ona Dorota též právem otce svého druhý díl v tom ve všem statku po Janovi Runákovi, strejci svém vlastním, pozuostalém mají, i v tom 17/,0 kopě míš. ; poněvadž se ona Dorota k tomu dluhu zná; než což se druhého dvoru někdy Pavla Runáka, otce Doroty, dotýče, to se při vašem orteli zuostavuje, tak že jí samé Dorotě týž dvuor se vším svým příslušenstvím náleží. Actum sabbato post Prokopii [5. éervence] 1539. (Tamtéž fol. 208.) 120. 1539, 30. srpna. (Mezi Jiříkem Di- blikem u Dorotou, Pavla Rundka dcerou, o ve- dení svědkuov.) Jiřík Diblík k hlavní při mezi jím a Dorotou, dcerou Pavla Runáka, zašlé obeslal jest k svědomí ku právu opatrné Vá- clava Vodičku, Mikuláše Vraštíka, Matěje sla- dovníka, konšely radné, žádaje na nich, aby jemu podle práva svědomí vydali. Proti tomu Dorota, dcera Pavla Runáka, skrze přítele mlu- viti dala: poněvadž sou ti páni z rady v té při hlavní v radě seděli, ji slyšeli i vejpověď ně- E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu městu Pruhy: kterú v té při, ji rozvažujíce, činili, a prve při žalobě a odporu nebylo jest od strany oznámeno, že jich k svědomí potřebuje: i vidí se, že podle práva svědomí dáti nemohou. Nebo se to při každém právě i při vyšším zacho- vává, kdož pánuov kterých z lavic potřebuje k svědomí, že je oznámí při žalobě a odporu, že jich k svědomí potřebuje, a v hlavní při v rozvažování seděti jich nedopouští. A že sou čtyry povahy u práva, žalobník, odporník, soudce, svědek; a jestli soudcí, že svědkem býti nemá. — Původ: dokudž jest od strany odpor nevzešel, že sem nevěděl, abych těch pánuov k svědomí potřeboval, než když jest odpor vzešel, i k právu jich k svědomí potře- buji; a poněvadž ještě svědkové vyhlášeni ne- jsou, a k rozvážení pře hlavní ještě jest ne- přišla, že se vidí, že svědomí podle práva k té při dáti mohou. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž jmeno- vaní Václav Vodička, Mikuláš Vraštík, Matěj. sladovník, spolu radní naši, toliko při žalobě a odporu pře hlavní byli sou, a ještě o tu při hlavní k rozvažování a potazu tejnému jest nepřišlo: i z těch příčin tíž spolu radní svědomí podle práva k té při hlavní jemu Ji- říkovi Diblíkovi dáti mají. Dorota se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po sv. Bartholoměji [27. srpna] léta etc. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Stalo se v sobotu po Stětí sv. Jana [30. srpna] léta 1539. (Tamtéž fol. 211.) 121. 1539, 8. listopadu. (Mezi Jiříkem Diblíkem a Dorotou, nékdy Pavla Runáka dcerou, o dání spravedlnosti.) Jiřík Diblik skrze přítele svého mluviti jest poručil: kdež jest jemu Dorota, dcera někdy Pavla Runáka, všecku spravedlnost svú zde před právem do- brovolně s dobrým rozmyslem zdala, i jinde u Hory před lidmi, kteráž jí koli přináležitá jest byla po Janovi Runákovi, strejci jejím ; i že jsou táž Dorota s Matoušem, někdy sy- nem Jiříka Runáka, o to smlouvu učinili, kte- réžto smlouvě mezi nimi učiněné že on Jiřík
Strana 535
Kouřim (1539). Diblík místa nedává pro takové předešlejší je- mu té vší spravedlnosti od též Doroty zadání, pravě se k té vší spravedlnosti od ní jemu zadané právo a spravedlnost míti; žádaje, aby jim zá- pisu s týmž Matoušem té smlouvy dopuštěno nebylo, než on té spravedlnosti od Doroty zdané aby užil, nebo již po témž zdání od ní jemu ten statek její jest nebyl a není, ale již jeho. Proti tomu Dorota skrze přítele svého mluviti jest poručila: že ona Dorota o tom vzdání jemu toho statku nic neví a tomu od- pírá, aby jemu jej mocně k dědičnému držení a jeho užívání dědičně dala, aby jej prodati, smóniti, nebo coż by se jemu líbilo s ním učiniti bez překážky všelikého člověka mohl ; nebo jest ten statek jakožto nepořízený v opa- trování VMti byl, a VMti ráčili ste jeho pana Jiříka Diblíka s nebožtíkem Jiříkem Dubinou poručníkem nad týmž statkem ustanoviti, ažby právem o týž statek vykonalo se, aby oni týž statek spravovali a řídili a z toho řádný po- čet před VMti učinili; a on p. Jiřík, sa poruční- kem nad týmž statkem od VMti ustanoveným, i radu jest jí Dorotě a naučení dal, aby jemu na jeho slova toho duověřila a jemu v spra- vedlnosti své v opatrování se duověřila, aby jí k spravedlnosti její dopomohl, přiříkaje jí, že v tom žádného podvodu a lsti obmyšleno ne- bude, než v tom k ní že se upřímně a spra- vedlivě zachová, a aby jemu toho v spravedl- nosti své duověřila se, že se s ní statkem svým spolčí a duom svuoj předkem zde v mě- stě že jí zapíše. A jakož VMti ráčíte ji znáti ne- rozumnü býti, že svých věcí při právě zpra- vovati neumí, i na takovü jeho radu a přiří- kání, že v tom žádného podvodu a lsti obmý- šleti nebude, jemu toho duověřujíc, v spravedl- nosti své v při jemu jest se duověřila; a když zde v radě chtěl jest jí duom svuoj zapsati, a ona jemu zase spravedlnosti své chtěla jest svěřiti, a VMti majíce o tom při každém obno- vování úřadu od JMti pana podkomořího z po- ručení JKMti přikázání a poručení, abyste ta- kové sirotky a statky jich opatrovati ráčili, ' 535 i neráčili ste jí z příčin VMti vědomých zapsání toho domu dopuostiti. A když jest jedno místa míti nemohlo, že jest také s naklonění té duo- věrnosti její k němu v spravedlnosti její se- šlo; v tom na pamět VMti úřadu Dorota že se táhne. Při tom Jiřík Diblík mluvil: slyšeti rá- číte, že Dorota tomu vzdání mně toho statku neodpírá, než mluví, že jest mi se s tím stat- kem duověřila, a že by se tu něco ode mne podvodně a lstivě obmýšlelo a působilo, če- muž já odpírám, a když k tomu přijde, a tato se pře vykoná, že se také o to mluviti bude. A poněvadž se na pamět VMti o též vzdání táhne, i nechť jest ta paměť vyhlášena, a bude-li mi pak k tomu co ještě potřebí jakých svědkuov, že je vésti chci. Při tom Dorota dala jest mluviti: slyšeti ráčíte, že když jest jemu se byla na jeho radu a naučení v spravedlnosti své svěřila a jemu ji vzdávala, a když jest jí vzdání toho domu od něho v zápis jíti ne- mohlo, i že jest on ji dobrovolně z toho za- dání duověrného zde v radě propustil, ježto takové dobrovolné v radě jednoho každého ústně přiznání mocné jest a mnohem platnější, nežli což se dole děje a mluví; a jestli by se kde potom jináče proti tomu, nežli co se u práva mluvilo nebo jednalo, obmýšlelo, že se za podvod a lest podle práva přičítá a místa míti nemá. Také znáti ráčíte právo, když se jakého statku šosovního dotýče, že se ten jinde nezadává nežli u práva, a jestli by úřad uznal jaký zmatky v tom, že toho zadání ne- dopouští; a kdyby ten statek jemu Jiříkovi Diblíkovi od Doroty mocně zadán byl, čemuž ona odpírá, i kdyby jeho statek byl, že by po- tom byl nedopustil se o něj Dorotě s Matú- šem súditi, než ona Dorota s Matoušem o něj soud jest měla; a aby jeho ten statek byl, v té při nebylo jest pře od něho vedeno, než on Jifik Diblik propustiv zde v radć ji Dorotu z takového duověrného na slova jeho v spra- vedlnosti svěření, i opět to dole obmejšlí, chtěje ten statek podvodně a nespravedlivě od ní míti; nebo. což kdo jinde proti tomu, od če-
Kouřim (1539). Diblík místa nedává pro takové předešlejší je- mu té vší spravedlnosti od též Doroty zadání, pravě se k té vší spravedlnosti od ní jemu zadané právo a spravedlnost míti; žádaje, aby jim zá- pisu s týmž Matoušem té smlouvy dopuštěno nebylo, než on té spravedlnosti od Doroty zdané aby užil, nebo již po témž zdání od ní jemu ten statek její jest nebyl a není, ale již jeho. Proti tomu Dorota skrze přítele svého mluviti jest poručila: že ona Dorota o tom vzdání jemu toho statku nic neví a tomu od- pírá, aby jemu jej mocně k dědičnému držení a jeho užívání dědičně dala, aby jej prodati, smóniti, nebo coż by se jemu líbilo s ním učiniti bez překážky všelikého člověka mohl ; nebo jest ten statek jakožto nepořízený v opa- trování VMti byl, a VMti ráčili ste jeho pana Jiříka Diblíka s nebožtíkem Jiříkem Dubinou poručníkem nad týmž statkem ustanoviti, ažby právem o týž statek vykonalo se, aby oni týž statek spravovali a řídili a z toho řádný po- čet před VMti učinili; a on p. Jiřík, sa poruční- kem nad týmž statkem od VMti ustanoveným, i radu jest jí Dorotě a naučení dal, aby jemu na jeho slova toho duověřila a jemu v spra- vedlnosti své v opatrování se duověřila, aby jí k spravedlnosti její dopomohl, přiříkaje jí, že v tom žádného podvodu a lsti obmyšleno ne- bude, než v tom k ní že se upřímně a spra- vedlivě zachová, a aby jemu toho v spravedl- nosti své duověřila se, že se s ní statkem svým spolčí a duom svuoj předkem zde v mě- stě že jí zapíše. A jakož VMti ráčíte ji znáti ne- rozumnü býti, že svých věcí při právě zpra- vovati neumí, i na takovü jeho radu a přiří- kání, že v tom žádného podvodu a lsti obmý- šleti nebude, jemu toho duověřujíc, v spravedl- nosti své v při jemu jest se duověřila; a když zde v radě chtěl jest jí duom svuoj zapsati, a ona jemu zase spravedlnosti své chtěla jest svěřiti, a VMti majíce o tom při každém obno- vování úřadu od JMti pana podkomořího z po- ručení JKMti přikázání a poručení, abyste ta- kové sirotky a statky jich opatrovati ráčili, ' 535 i neráčili ste jí z příčin VMti vědomých zapsání toho domu dopuostiti. A když jest jedno místa míti nemohlo, že jest také s naklonění té duo- věrnosti její k němu v spravedlnosti její se- šlo; v tom na pamět VMti úřadu Dorota že se táhne. Při tom Jiřík Diblík mluvil: slyšeti rá- číte, že Dorota tomu vzdání mně toho statku neodpírá, než mluví, že jest mi se s tím stat- kem duověřila, a že by se tu něco ode mne podvodně a lstivě obmýšlelo a působilo, če- muž já odpírám, a když k tomu přijde, a tato se pře vykoná, že se také o to mluviti bude. A poněvadž se na pamět VMti o též vzdání táhne, i nechť jest ta paměť vyhlášena, a bude-li mi pak k tomu co ještě potřebí jakých svědkuov, že je vésti chci. Při tom Dorota dala jest mluviti: slyšeti ráčíte, že když jest jemu se byla na jeho radu a naučení v spravedlnosti své svěřila a jemu ji vzdávala, a když jest jí vzdání toho domu od něho v zápis jíti ne- mohlo, i že jest on ji dobrovolně z toho za- dání duověrného zde v radě propustil, ježto takové dobrovolné v radě jednoho každého ústně přiznání mocné jest a mnohem platnější, nežli což se dole děje a mluví; a jestli by se kde potom jináče proti tomu, nežli co se u práva mluvilo nebo jednalo, obmýšlelo, že se za podvod a lest podle práva přičítá a místa míti nemá. Také znáti ráčíte právo, když se jakého statku šosovního dotýče, že se ten jinde nezadává nežli u práva, a jestli by úřad uznal jaký zmatky v tom, že toho zadání ne- dopouští; a kdyby ten statek jemu Jiříkovi Diblíkovi od Doroty mocně zadán byl, čemuž ona odpírá, i kdyby jeho statek byl, že by po- tom byl nedopustil se o něj Dorotě s Matú- šem súditi, než ona Dorota s Matoušem o něj soud jest měla; a aby jeho ten statek byl, v té při nebylo jest pře od něho vedeno, než on Jifik Diblik propustiv zde v radć ji Dorotu z takového duověrného na slova jeho v spra- vedlnosti svěření, i opět to dole obmejšlí, chtěje ten statek podvodně a nespravedlivě od ní míti; nebo. což kdo jinde proti tomu, od če-
Strana 536
536 hož v radě pustí, puosobí, a jináče co obmejšlí, že se to za podvod a lesť přičítá, jezto lest a podvod podle práva psaného místa u práva nemají. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž on Jiřík Diblík poručníkem sa volený od úřadu konšelského nad statkem po Janovi Runákovi pozuostalým k opatrování s nebožtíkem Jiří- kem Dubinou do rozdělení toho statku mezi pořadem práva, i že jest toho pořádně učiniti a jí Doroty, dcery Pavla Runáka, k zadání sobě spravedlnosti její po témž Janovi Runá- kovi, strejci jejím, přivésti neměl a nemohl, když jest ještě ona té spravedlnosti své v tom statku ani právem zmocněna nebyla, jsúci i se vším statkem a spravedlnostmi svými v opa- trování úřadu konšelského, že bez povolení a vědomí téhož úřadu konšelského nic žádnému zadati nemá a nemuože, což předešlým orte- lem i od práva vyššího v tom artykuli stvrzeno jest; a ona Dorota že jest to dostatečně podle práva odvedla pamětí, registry při právě při- psanou, i také svědky, že jest z toho zadávání mezi jím Jiříkem Diblíkem domu Dorotě, a od ní jemu spravedlnosti na statku po Janovi Ru- nákovi v radě sešlo, že jest od toho zadávání od ní jemu té spravedlnosti v radě dobrovolně pustil, a zápisem kněh městských toho zadá- vání zapsáno a ztvrzeno není; a ona Dorota po sjití toho zadávání o ten statek po Janovi Runákovi s Matoušem, synem Jiříka Runáka, soud měla jest beze vší překážky toho Jiříka Diblíka, a ortelem práva tohoto, i také orte- lem od práva vyššího ten statek po Janovi Runákovi jí Dorotě a Matoušovi přisouzen jest, a jemu Jiříkovi Diblíkovi týmiž ortely žádné spravedlnosti na tom statku přisouzeno není; a tak on Jiřík Diblík po témž orteli od práva vyššího žádného zadání druhého pořádného (na kteréž v této při se ztahoval) spravedlnosti té na tom statku od Doroty sobě ničímž podle práva neprokázal jest, ani se na tu spravedl- nost netáhl, až když jí Dorotě podle ortele od práva vyššího rozkázáno jest, aby cedule E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dílčí toho statku s Matoušem a Barborou po- ložili, a oni se trhem o ten statek smluvili, a cedule trhovní položili: i z těch příčin on Jiřík Diblík nižádným dáním od Doroty práva a spravedlnosti k tomu statku po Janovi Runá- kovi pozuostalému podle práva nemá, než ona Dorota té spravedlnosti po Janovi Runákovi, strejci svém, podle ortele předešlého od práva vyššího užiti má. Jiřík Diblík se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po slavnosti Všech Svatých (5. listopadu) l. XXXVIIII. Tu iny k tomuto orteli toto říkáme a va- lézáme: pouěvadž se je tomu světle i dosta- tečně z některých svědkuov, kteréž sú sobě strany k své potřebě vedly, a nejvíce z po- znamenání register radních města vašeho vy- rozumělo, když jest Dorotě duom od Jiříka Diblíka proti jejímu takovému jemu dání v knihy městské vložen a vepsán býti nemohl, že jest on Jiřík Diblík tu hned před právem od ta- kového jejího sobě dání dobrovolně pustil, a jeho přijíti nechtěl; a dále aby Diblíkovi ona Dorota týž statek Ruňákovský po tom po pří- sudku dokonale a podle pořadu práva dala, a on aby to od ni pfijal a stvrzené mél, tak jak na gruntovní věc podle práva prinälezi, toho se jest z téhož poznamenání a z těch obojí strany svédkuov, ani z jiného pruovodu vy- hledati nemohlo: z těch příčin dává se jí Do- rotě za právo tak, že ona jemu Jiříkovi Di- blíkovi tou žalobou ani dáním, z kteréhož ji vinil, povinna není. Actum die Saturni post. s. Leonardum [8. listopadu] a. 1539 (Tamtéž fol. 211.) 122. 1539, 11. prosince. (Mezi Martou Zlatú a Jakubem Michálkovým o vedení svěd- kuov.) Marta Zlatá k při hlavní proti Jaku- bovi Michálkovu, bratru svému, chtěla jest k svědomí vésti Václava Vodičku, konšela spolu radního našeho; i toho týž Jakub, bratr její, háje dal mluviti: že jeho p. Václava v svědomí proti sobě trpěti nemuože, aby jí Martě, sestře jeho, proti němu svědomí dáti jměl, jedno z té příčiny, že pokládá jeho sobě-
536 hož v radě pustí, puosobí, a jináče co obmejšlí, že se to za podvod a lesť přičítá, jezto lest a podvod podle práva psaného místa u práva nemají. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž on Jiřík Diblík poručníkem sa volený od úřadu konšelského nad statkem po Janovi Runákovi pozuostalým k opatrování s nebožtíkem Jiří- kem Dubinou do rozdělení toho statku mezi pořadem práva, i že jest toho pořádně učiniti a jí Doroty, dcery Pavla Runáka, k zadání sobě spravedlnosti její po témž Janovi Runá- kovi, strejci jejím, přivésti neměl a nemohl, když jest ještě ona té spravedlnosti své v tom statku ani právem zmocněna nebyla, jsúci i se vším statkem a spravedlnostmi svými v opa- trování úřadu konšelského, že bez povolení a vědomí téhož úřadu konšelského nic žádnému zadati nemá a nemuože, což předešlým orte- lem i od práva vyššího v tom artykuli stvrzeno jest; a ona Dorota že jest to dostatečně podle práva odvedla pamětí, registry při právě při- psanou, i také svědky, že jest z toho zadávání mezi jím Jiříkem Diblíkem domu Dorotě, a od ní jemu spravedlnosti na statku po Janovi Ru- nákovi v radě sešlo, že jest od toho zadávání od ní jemu té spravedlnosti v radě dobrovolně pustil, a zápisem kněh městských toho zadá- vání zapsáno a ztvrzeno není; a ona Dorota po sjití toho zadávání o ten statek po Janovi Runákovi s Matoušem, synem Jiříka Runáka, soud měla jest beze vší překážky toho Jiříka Diblíka, a ortelem práva tohoto, i také orte- lem od práva vyššího ten statek po Janovi Runákovi jí Dorotě a Matoušovi přisouzen jest, a jemu Jiříkovi Diblíkovi týmiž ortely žádné spravedlnosti na tom statku přisouzeno není; a tak on Jiřík Diblík po témž orteli od práva vyššího žádného zadání druhého pořádného (na kteréž v této při se ztahoval) spravedlnosti té na tom statku od Doroty sobě ničímž podle práva neprokázal jest, ani se na tu spravedl- nost netáhl, až když jí Dorotě podle ortele od práva vyššího rozkázáno jest, aby cedule E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: dílčí toho statku s Matoušem a Barborou po- ložili, a oni se trhem o ten statek smluvili, a cedule trhovní položili: i z těch příčin on Jiřík Diblík nižádným dáním od Doroty práva a spravedlnosti k tomu statku po Janovi Runá- kovi pozuostalému podle práva nemá, než ona Dorota té spravedlnosti po Janovi Runákovi, strejci svém, podle ortele předešlého od práva vyššího užiti má. Jiřík Diblík se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po slavnosti Všech Svatých (5. listopadu) l. XXXVIIII. Tu iny k tomuto orteli toto říkáme a va- lézáme: pouěvadž se je tomu světle i dosta- tečně z některých svědkuov, kteréž sú sobě strany k své potřebě vedly, a nejvíce z po- znamenání register radních města vašeho vy- rozumělo, když jest Dorotě duom od Jiříka Diblíka proti jejímu takovému jemu dání v knihy městské vložen a vepsán býti nemohl, že jest on Jiřík Diblík tu hned před právem od ta- kového jejího sobě dání dobrovolně pustil, a jeho přijíti nechtěl; a dále aby Diblíkovi ona Dorota týž statek Ruňákovský po tom po pří- sudku dokonale a podle pořadu práva dala, a on aby to od ni pfijal a stvrzené mél, tak jak na gruntovní věc podle práva prinälezi, toho se jest z téhož poznamenání a z těch obojí strany svédkuov, ani z jiného pruovodu vy- hledati nemohlo: z těch příčin dává se jí Do- rotě za právo tak, že ona jemu Jiříkovi Di- blíkovi tou žalobou ani dáním, z kteréhož ji vinil, povinna není. Actum die Saturni post. s. Leonardum [8. listopadu] a. 1539 (Tamtéž fol. 211.) 122. 1539, 11. prosince. (Mezi Martou Zlatú a Jakubem Michálkovým o vedení svěd- kuov.) Marta Zlatá k při hlavní proti Jaku- bovi Michálkovu, bratru svému, chtěla jest k svědomí vésti Václava Vodičku, konšela spolu radního našeho; i toho týž Jakub, bratr její, háje dal mluviti: že jeho p. Václava v svědomí proti sobě trpěti nemuože, aby jí Martě, sestře jeho, proti němu svědomí dáti jměl, jedno z té příčiny, že pokládá jeho sobě-
Strana 537
Kouřim (1539). nepřítelem býti z té příčiny, že jest pravil o něm týž p. Václav, žeby některá slova o něm na nepoctivost jeho mluvitíi měl; a p. Jakub k němu mluvil, aby tomu nevěřil, aby o něm co k jeho nepoctivosti mluvil, a on pan Vá- clav tomu místa dáti jest nechtěl, než předce v tom nepřátelství to zuostalo, v čemž se i pan Václav před některými lidmi slyšeti dal, žeby k Jakubovi nepřátelství měl; a právo ukazuje, že kdož se komu za nepřítele postaví, že proti němu svědomí dáti nemá. Také když jest ona Marta Zlatá některé svědky vedla k svědomí ku právu k té při hlavní, a mezi nimi také Alžbětu Šatnú, a pan Václav že jest těžce o to svědomí k též Šatné domlúval, žeby ně- čeho též Martě nevysvědčila, a že ona Marta skrze její nevysvědčení o spravedlnost svú při- jde; ježto znáte, že svědek svědka k svědomí napravovati nemá, což by straně svědčiti měl, než strana svědku ku paměti přivésti má, coby potřebného opustil; a poněvadž jest se v tom větší náchylnosti přátelstvím p. Václav k Martě nežli k Jakubovi nachýlil, nébrž jemu za ne- přítele slovy se postavil; i z té druhé příčiny p. Jakubovi se vidí, že proti němu svědomí dáti nemá. Třetí, že jest VMtem vědomé, že ona Marta potrativší poctivost svou, a jsúci zde v radě od úřadu dotázána, s kejm by se toho dopustila, že jest zde před právem p. Vá- clava nařkla a na něho pravila, že jest on tím vinen a ne kdo jiný, a že jest on ji o pocti- vost připravil; ač p. Jakub p. Václava nena- říká, než připamatuje, čím jest od též Marty před právem narčen byl, a že jest pan Václav toho nářku a domnění z sebe nesvedl, slyše to před právem i před lidmi široce mluviti, ježto i p. Jakub nemá proč přátelství k němu oto míti. Čtvrté, že jest VMti vědomé, co jest v svém puovodu táž Marta za osobu, že jest o poctivost přišla a ji potratila, že jí dokud živa nabýti nemuože, a právo psané zřetedlně ukazuje, že má mezi osobami rozdíl býti, jak jsou v zachování rozdílné; a tak pan Jakub, jsa dobře zachovalý, že jest bližší k obhájení Archiv Český XXVI. 537 statku jako súpeř, nežli ona Marta k duovodu proti němu; táhna se v tom na právo psané cap. 68. art. 1. rozd. 7., kdo má jak a komu za svědka býti. A tak z těch příčin vidí se, že p. Václava proti sobě on Jakub trpěti nemá, aby proti němu jí Martě svědomí dal. Proti tomu Václav Vodička mluvil: že sem já sám v svědomí se nepotahoval a nepotahuji, než od strany jsa právem k svědomí připraven; a poněvadž o dávní věc na mně svědomí se žádá, i žádal sem prótahu, abych na to pomysle, i což by pravého bylo, abych podle práva se- znal. Kdež se pak od strany mluví, žebych já nepřítelem se o nějaké řeči panu Jakubovi po- stavil: i o tom já nevím a tomu odpírám, abych jemu se za nepřítele postavil; než když jest mne zpráva došla, žeby některé řeči na ublí- žení mně pan Jakub mluvil, a já sem požádal jednoho svého i jeho přítele, aby s ním o to promluvil, má-li on s sestrou soud, chce-li, aby se soudil, než mně i sobě řečmi aby pokoj dal, ví, že já k němu vždycky dobré přátelství chovám. A když jest pravil, že mne nic na ne- poctivost nemluví: i tomu sem místo dal, a s ním o to v soud sem nešel, ani nepřátelství k němu sem neměl. Druhé, co se Šatné do- týče, že jest ona mne z ničehéhož před prá- vem nevinila, než já sem ji z dluhu obvinil, a bude-li mne ona Šatná chtíti z čeho vinmiti, že já jí práv budu z toho podle práva. Co se pak toho dotýče, žeby mne Marta něčím před právem naříkala: i tomu já odpírám, aby ona mne čím před právem naříkala, abych s ní Martou o to zde před právem soud jměl, a aby na mne co uvedeno bylo; než já to před VMtí pravím, že sem se vždycky tak dobře zachoval, jako on Jakub, přátelé jeho i kdo jiný, v tom žádnému nic napřed ne- dada, a že jest na mne nikdy žádný nic ne- slušného neprokázal, proč bych svědomí po- dle práva dáti nemohl; a tak pravím, .že sem tak hoden svědomí podle práva dáti, čehož bych svědom byl, jako on Jakub, přá- telé jeho i jiný kdo z lidí, v tom žádnému 68
Kouřim (1539). nepřítelem býti z té příčiny, že jest pravil o něm týž p. Václav, žeby některá slova o něm na nepoctivost jeho mluvitíi měl; a p. Jakub k němu mluvil, aby tomu nevěřil, aby o něm co k jeho nepoctivosti mluvil, a on pan Vá- clav tomu místa dáti jest nechtěl, než předce v tom nepřátelství to zuostalo, v čemž se i pan Václav před některými lidmi slyšeti dal, žeby k Jakubovi nepřátelství měl; a právo ukazuje, že kdož se komu za nepřítele postaví, že proti němu svědomí dáti nemá. Také když jest ona Marta Zlatá některé svědky vedla k svědomí ku právu k té při hlavní, a mezi nimi také Alžbětu Šatnú, a pan Václav že jest těžce o to svědomí k též Šatné domlúval, žeby ně- čeho též Martě nevysvědčila, a že ona Marta skrze její nevysvědčení o spravedlnost svú při- jde; ježto znáte, že svědek svědka k svědomí napravovati nemá, což by straně svědčiti měl, než strana svědku ku paměti přivésti má, coby potřebného opustil; a poněvadž jest se v tom větší náchylnosti přátelstvím p. Václav k Martě nežli k Jakubovi nachýlil, nébrž jemu za ne- přítele slovy se postavil; i z té druhé příčiny p. Jakubovi se vidí, že proti němu svědomí dáti nemá. Třetí, že jest VMtem vědomé, že ona Marta potrativší poctivost svou, a jsúci zde v radě od úřadu dotázána, s kejm by se toho dopustila, že jest zde před právem p. Vá- clava nařkla a na něho pravila, že jest on tím vinen a ne kdo jiný, a že jest on ji o pocti- vost připravil; ač p. Jakub p. Václava nena- říká, než připamatuje, čím jest od též Marty před právem narčen byl, a že jest pan Václav toho nářku a domnění z sebe nesvedl, slyše to před právem i před lidmi široce mluviti, ježto i p. Jakub nemá proč přátelství k němu oto míti. Čtvrté, že jest VMti vědomé, co jest v svém puovodu táž Marta za osobu, že jest o poctivost přišla a ji potratila, že jí dokud živa nabýti nemuože, a právo psané zřetedlně ukazuje, že má mezi osobami rozdíl býti, jak jsou v zachování rozdílné; a tak pan Jakub, jsa dobře zachovalý, že jest bližší k obhájení Archiv Český XXVI. 537 statku jako súpeř, nežli ona Marta k duovodu proti němu; táhna se v tom na právo psané cap. 68. art. 1. rozd. 7., kdo má jak a komu za svědka býti. A tak z těch příčin vidí se, že p. Václava proti sobě on Jakub trpěti nemá, aby proti němu jí Martě svědomí dal. Proti tomu Václav Vodička mluvil: že sem já sám v svědomí se nepotahoval a nepotahuji, než od strany jsa právem k svědomí připraven; a poněvadž o dávní věc na mně svědomí se žádá, i žádal sem prótahu, abych na to pomysle, i což by pravého bylo, abych podle práva se- znal. Kdež se pak od strany mluví, žebych já nepřítelem se o nějaké řeči panu Jakubovi po- stavil: i o tom já nevím a tomu odpírám, abych jemu se za nepřítele postavil; než když jest mne zpráva došla, žeby některé řeči na ublí- žení mně pan Jakub mluvil, a já sem požádal jednoho svého i jeho přítele, aby s ním o to promluvil, má-li on s sestrou soud, chce-li, aby se soudil, než mně i sobě řečmi aby pokoj dal, ví, že já k němu vždycky dobré přátelství chovám. A když jest pravil, že mne nic na ne- poctivost nemluví: i tomu sem místo dal, a s ním o to v soud sem nešel, ani nepřátelství k němu sem neměl. Druhé, co se Šatné do- týče, že jest ona mne z ničehéhož před prá- vem nevinila, než já sem ji z dluhu obvinil, a bude-li mne ona Šatná chtíti z čeho vinmiti, že já jí práv budu z toho podle práva. Co se pak toho dotýče, žeby mne Marta něčím před právem naříkala: i tomu já odpírám, aby ona mne čím před právem naříkala, abych s ní Martou o to zde před právem soud jměl, a aby na mne co uvedeno bylo; než já to před VMtí pravím, že sem se vždycky tak dobře zachoval, jako on Jakub, přátelé jeho i kdo jiný, v tom žádnému nic napřed ne- dada, a že jest na mne nikdy žádný nic ne- slušného neprokázal, proč bych svědomí po- dle práva dáti nemohl; a tak pravím, .že sem tak hoden svědomí podle práva dáti, čehož bych svědom byl, jako on Jakub, přá- telé jeho i jiný kdo z lidí, v tom žádnému 68
Strana 538
538 napřed nedaje. Marta Zlatá mluviti dala: že se světle od strany neoznamuje, aby pan Václav nepřítelem jemu Jakubovi se postavil, než na snadu a na domnění všecko zatměle po- kládaje; ježto ten za nepřítele bývá, kdož s kejm rozepře a soudy má, i ten proti tomu svědomí dáti nemá, ale p. Václav že s p. Jaku- bem žádné rozepře nemá, a tak že jest jemu se za nepřítele nepostavil. Druhé, co se Šatné dotýče, kdyby jí p. Václav co ublížil, že po- řad práva má, žeby ho vinila. Co se pak do- týče toho, žeby Marta pana Václava před prá- vem z něčeho naříkala, to zatměle pokládaje, ale pana Václava nesmějí tím naříci, aniž ne- vědí, kudy počíti, aby ho nařkli a proč by ne- byl hoden svědomí dáti; a Marta sama vozná- mila, že jest o nic nikdy pana Václava před žádným právem nevinila a nenaříkala. Co se pak Marty dotýče, kdež mluví, žeby poctivost potratila: i že o to rozepře není, a nikdy ji pan Jakub tím prve nenaříkal; než jestli ji Jakub ku právu o to obešle, když tato pře konec vezme, že jemu na to odpověď podle práva dá. A tak že se toho ničímž neukazuje, aby pan Václav jí Martě svědomí podle práva dáti nemohl. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž on Jakub Michälkuov. v Strafunku svém bez ná- řku Václava Vodičky příčiny oznamovati, a že ho ničímž nenaříká, mluvit dal, a na ten štra- funk bez nářku svědky vésti žádá, ježto jest to proti právu: i z těch příčin on Jakub toho učiniti nemuože podle práva; než jestliže chce jeho Václava Vodičku světle nařknúti a na to svědky vésti, právo se jemu nezavírá. Jakub Michálkuov se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Kateřině [27. listopadu] 1. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer. V. post s. Nicolaum [11. prosince] a. 1539. (Tamtéž fol. 213.) 123. 1540, 7. února. (Mezi Janem Kruo- tou a Matoušem šenkéřem o nářek.) Jan Kruota obvinil jest Matouše šenkéře, že některů so- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: botu nedávno minulú potkav se s ním týž Matouš, že jeho jest pankhartem nazval a na- řekl; a on Matouš že jest se k tomu před těmi lidmi přiznal, že jest jemu to mluvil a jeho nařekl, že jest pankhart, a toho doložil, že jest s tím na hotově, že chce to na něho vésti. A potom že jest i chodil k nebožce ma- teři mlynářky Toušický, a na ní toho se do- tazoval a vyptával před lidmi, že ona o tom vědomost má, že jest Jan Kruotha pankhart; a ona ležíci již na smrtedlné posteli, že jest před dobrými lidmi to jemu mluvila, že o tom nic neví, než že zná jeho Jana Kruotha a otce jeho dobře, i také mateř jeho dobře znala, a že o rodičích jeho ani o něm Janovi Kruo thovi nic zlého neví, než všecko dobré, jako o lidech dobrých. A poněvadž jest tak velmi jeho na poctivosti on Matúš nařekl, a on po své poctivosti stojí, i žádá v tom za sprave- dlivé opatření. Proti tomu Matouš příteli svému mluviti dal: že on tomu odpírá, aby jeho Jana Kruthu bez výminky pankhartem sám od sebe nazval. Původ: že jest zřetedlná žaloba, že potkav se s ním Matúš, že jest jemu ta slova mluvil: víš-li o tom, že si pankhart; a když jest k němu o to lidi poslal, že jest k tomu před nimi se přiznal, že jest jemu ta slova mluvil a jeho pankhartem nazval, i toho do- loživ, že s tím na hotově, to na něho vésti ; i potom že jest se na to vyptával na nebožce matefi mlynérky Tousické, dav sobě odem- knouti, snad skrze toho, kdo jest s ním byl, kde jest ona v podruží byla, i tu se na ni toho vyptával, že jest Kruotha pankhart. A poněvadž jest zřetedlná a světlá žaloba, že má na ni světlúů odpověď dáti. Odpor: že Matúš té žalobě, aby ho pankhartem sám nazval, zřetedlně odpírá. A potom svědkové od puo- voda na to vedení čteni sou a ortel mezi Jiříkem Ruozhou etc. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Matúš šenkéř Jana Krůthu pankhartem jest nazval a nařekl, i po tom nářku na jeho nepo- ctivost, sním rozepře nemaje, se vyptával, ja-
538 napřed nedaje. Marta Zlatá mluviti dala: že se světle od strany neoznamuje, aby pan Václav nepřítelem jemu Jakubovi se postavil, než na snadu a na domnění všecko zatměle po- kládaje; ježto ten za nepřítele bývá, kdož s kejm rozepře a soudy má, i ten proti tomu svědomí dáti nemá, ale p. Václav že s p. Jaku- bem žádné rozepře nemá, a tak že jest jemu se za nepřítele nepostavil. Druhé, co se Šatné dotýče, kdyby jí p. Václav co ublížil, že po- řad práva má, žeby ho vinila. Co se pak do- týče toho, žeby Marta pana Václava před prá- vem z něčeho naříkala, to zatměle pokládaje, ale pana Václava nesmějí tím naříci, aniž ne- vědí, kudy počíti, aby ho nařkli a proč by ne- byl hoden svědomí dáti; a Marta sama vozná- mila, že jest o nic nikdy pana Václava před žádným právem nevinila a nenaříkala. Co se pak Marty dotýče, kdež mluví, žeby poctivost potratila: i že o to rozepře není, a nikdy ji pan Jakub tím prve nenaříkal; než jestli ji Jakub ku právu o to obešle, když tato pře konec vezme, že jemu na to odpověď podle práva dá. A tak že se toho ničímž neukazuje, aby pan Václav jí Martě svědomí podle práva dáti nemohl. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž on Jakub Michälkuov. v Strafunku svém bez ná- řku Václava Vodičky příčiny oznamovati, a že ho ničímž nenaříká, mluvit dal, a na ten štra- funk bez nářku svědky vésti žádá, ježto jest to proti právu: i z těch příčin on Jakub toho učiniti nemuože podle práva; než jestliže chce jeho Václava Vodičku světle nařknúti a na to svědky vésti, právo se jemu nezavírá. Jakub Michálkuov se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Kateřině [27. listopadu] 1. XXXVIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer. V. post s. Nicolaum [11. prosince] a. 1539. (Tamtéž fol. 213.) 123. 1540, 7. února. (Mezi Janem Kruo- tou a Matoušem šenkéřem o nářek.) Jan Kruota obvinil jest Matouše šenkéře, že některů so- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: botu nedávno minulú potkav se s ním týž Matouš, že jeho jest pankhartem nazval a na- řekl; a on Matouš že jest se k tomu před těmi lidmi přiznal, že jest jemu to mluvil a jeho nařekl, že jest pankhart, a toho doložil, že jest s tím na hotově, že chce to na něho vésti. A potom že jest i chodil k nebožce ma- teři mlynářky Toušický, a na ní toho se do- tazoval a vyptával před lidmi, že ona o tom vědomost má, že jest Jan Kruotha pankhart; a ona ležíci již na smrtedlné posteli, že jest před dobrými lidmi to jemu mluvila, že o tom nic neví, než že zná jeho Jana Kruotha a otce jeho dobře, i také mateř jeho dobře znala, a že o rodičích jeho ani o něm Janovi Kruo thovi nic zlého neví, než všecko dobré, jako o lidech dobrých. A poněvadž jest tak velmi jeho na poctivosti on Matúš nařekl, a on po své poctivosti stojí, i žádá v tom za sprave- dlivé opatření. Proti tomu Matouš příteli svému mluviti dal: že on tomu odpírá, aby jeho Jana Kruthu bez výminky pankhartem sám od sebe nazval. Původ: že jest zřetedlná žaloba, že potkav se s ním Matúš, že jest jemu ta slova mluvil: víš-li o tom, že si pankhart; a když jest k němu o to lidi poslal, že jest k tomu před nimi se přiznal, že jest jemu ta slova mluvil a jeho pankhartem nazval, i toho do- loživ, že s tím na hotově, to na něho vésti ; i potom že jest se na to vyptával na nebožce matefi mlynérky Tousické, dav sobě odem- knouti, snad skrze toho, kdo jest s ním byl, kde jest ona v podruží byla, i tu se na ni toho vyptával, že jest Kruotha pankhart. A poněvadž jest zřetedlná a světlá žaloba, že má na ni světlúů odpověď dáti. Odpor: že Matúš té žalobě, aby ho pankhartem sám nazval, zřetedlně odpírá. A potom svědkové od puo- voda na to vedení čteni sou a ortel mezi Jiříkem Ruozhou etc. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Matúš šenkéř Jana Krůthu pankhartem jest nazval a nařekl, i po tom nářku na jeho nepo- ctivost, sním rozepře nemaje, se vyptával, ja-
Strana 539
Kouřim (1539—1540). kož to všecko na jeho Matouše odpor vzešlý svědky podle práva od Jana Kruothy ničímž jest neprokázal: i z těch příčin on Matúš šen- kéř povinen jest podle práva nápravu Janovi Krůtovi za to učiniti, a to takovú: Jene Kruotho milý, čím sem tebe koli nařekl a zmazal na tvé poctivosti, pravím tak, což sem koli mlu- vil, že sem křivě a neprávě mluvil; protož prosím tebe pro Buoh, pro všecky svaté, od- pusť mi to; že já tebe mám za dobrého člo- véka, jako tebe jiní dobří lidé mají. Matúš šenkéř se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po sv. Fabianu a Sebestianu [21. ledna] l. XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Saturni post. s. Dorotheam [7. ünora] a. 1540. (Tamtéž fol. 215.) 124. 1540, 4. srpna. (Mezi Martou Zlatou a Annou Michálkovou o odpovídání.) Marta Zlatá žádala jest skrze přítele svého, aby ža- loba a obvinění její na Jakuba Michálkova, bratra jejího, o spravedlnost a díl její za živ- nosti jeho předešle učiněná čtena byla. Potom mluveno: kdež jest Marta obvinila nebožtíka Jakuba, bratra svého, při právě za živnosti jeho z dílu a spravedlnosti své v statku po otci jich Michálkovi sobě náležité hlavním zá- pisem otce jich, kterýmž jest ji rovnou dědič- kou s týmž Jakubem, bratrem jejím, v tom statku pozuostavil a jim zavázal jej, tak jako Jakubovi bratru jejímu; a ona Marta, sestra téhož Jakuba, jsúci na jednom stupni přátelství s ním podle práva rovná nápadnice, a majíci týmž hlavním zápisem jednostejnou v témž statku spravedlnost a díl, a z toho statku že vybyta není ani smlúvami, ani se ho nikdy z strany spravedlnosti své neodkvitovala; i že pro smrt nebožtíka Jakuba, bratra jejího, té pře o tu spravedlnost její právem nevykonalo se jest, a spravedlnost ta její jí vyplněna není, i podle vejpovědi VMti výminky právem učiněné Marta ji Annu, jakožto držitelkyni po témž ne- božtíkovi Jakubovi Michálkovu, manželu jejím, viní: poněvadž ten díl a spravedlnost Martě hlavním zápisem otce jich náležitý ve všem 539 statku od nebožtíka Jakuba bratra jejího, z kteréhož jeho vinila, vyplněn jí není, aby týž díl a spravedlnost od též Anny, jakožto statku po témž Jakubovi držitelkyně, jí Martě z toho statku podle téhož hlavního zápisu, otcem jich učiněného, vydána a vyplněna byla. Nebo i když jest prve nebožtík Jakub, bratr Martin, někomu ten statek zapsati chtěl, že jest Marta toho zhájila a jeho z toho vinila, tak že jest to jeho předsevzetí svého průchodu míti nemohlo. A též kdež jest o všem statku on Jakub kšaltoval, že jest též Marta tomu kšaftu místa nedala a nedává pro nevyplnění jí spravedlnosti a dílu jejího ; nebo právo psané ukazuje, že žádný o cizím dílu a spravedlnosti kšaftovati nemuože, než což by jemu spravedlivě náležitého bylo; a on Jakub že jest o všem statku kšaftoval, Martě sestře své dílu a spra- vedlnosti podle hlavního zápisu jí náležité nedav a nevyplniv. A poněvadž Anna, manželka po něm pozuostalá; v tom ve všem statku sedí a jeho užívá a jeho držitelkyní po něm jest, i z té spravedlnosti a dílu svého v statku jí náležitého Marta touž Annu viní, aby jí ta spravedlnost její z toho statku vyplněna od Jakuba, bratra jejího, z kteréhož jeho právem za živnosti vinila, a vydána od též Anny byla, v tom žádajíc za spravedlivé opatření. Proti tomu Anna, manželka po Jakubovi Michálkovi pozuostalá, mluviti dala: že z příčin těchto, kteréž se podle práva ukáží, není povinna odpovídati k té žalobě; jedna příčina ta, že Jakub Michálkuo, někdy manžel její, koupil jest ten statek od otce svého, ježto otec jeho sobě volný byv, dobrovolně a svobodně jemu ten statek prodal a knihami městskými zapsal, a on Jakub toho statku bez naříkání od též Marty i jiného každého člověka podle téhož zápisu od otce svého v držení a užívání mnohá léta, k XXX letóm, byl jest, až jej beze všeho naříkání a svobodně prodal; a ona Marta byvši zletilá a za mužem vdaná zde pod právem i potom v vdovství ničímž o žádnů sprave- dlnost dielnú jemu jest toho statku nenaříkala, 68*
Kouřim (1539—1540). kož to všecko na jeho Matouše odpor vzešlý svědky podle práva od Jana Kruothy ničímž jest neprokázal: i z těch příčin on Matúš šen- kéř povinen jest podle práva nápravu Janovi Krůtovi za to učiniti, a to takovú: Jene Kruotho milý, čím sem tebe koli nařekl a zmazal na tvé poctivosti, pravím tak, což sem koli mlu- vil, že sem křivě a neprávě mluvil; protož prosím tebe pro Buoh, pro všecky svaté, od- pusť mi to; že já tebe mám za dobrého člo- véka, jako tebe jiní dobří lidé mají. Matúš šenkéř se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po sv. Fabianu a Sebestianu [21. ledna] l. XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Saturni post. s. Dorotheam [7. ünora] a. 1540. (Tamtéž fol. 215.) 124. 1540, 4. srpna. (Mezi Martou Zlatou a Annou Michálkovou o odpovídání.) Marta Zlatá žádala jest skrze přítele svého, aby ža- loba a obvinění její na Jakuba Michálkova, bratra jejího, o spravedlnost a díl její za živ- nosti jeho předešle učiněná čtena byla. Potom mluveno: kdež jest Marta obvinila nebožtíka Jakuba, bratra svého, při právě za živnosti jeho z dílu a spravedlnosti své v statku po otci jich Michálkovi sobě náležité hlavním zá- pisem otce jich, kterýmž jest ji rovnou dědič- kou s týmž Jakubem, bratrem jejím, v tom statku pozuostavil a jim zavázal jej, tak jako Jakubovi bratru jejímu; a ona Marta, sestra téhož Jakuba, jsúci na jednom stupni přátelství s ním podle práva rovná nápadnice, a majíci týmž hlavním zápisem jednostejnou v témž statku spravedlnost a díl, a z toho statku že vybyta není ani smlúvami, ani se ho nikdy z strany spravedlnosti své neodkvitovala; i že pro smrt nebožtíka Jakuba, bratra jejího, té pře o tu spravedlnost její právem nevykonalo se jest, a spravedlnost ta její jí vyplněna není, i podle vejpovědi VMti výminky právem učiněné Marta ji Annu, jakožto držitelkyni po témž ne- božtíkovi Jakubovi Michálkovu, manželu jejím, viní: poněvadž ten díl a spravedlnost Martě hlavním zápisem otce jich náležitý ve všem 539 statku od nebožtíka Jakuba bratra jejího, z kteréhož jeho vinila, vyplněn jí není, aby týž díl a spravedlnost od též Anny, jakožto statku po témž Jakubovi držitelkyně, jí Martě z toho statku podle téhož hlavního zápisu, otcem jich učiněného, vydána a vyplněna byla. Nebo i když jest prve nebožtík Jakub, bratr Martin, někomu ten statek zapsati chtěl, že jest Marta toho zhájila a jeho z toho vinila, tak že jest to jeho předsevzetí svého průchodu míti nemohlo. A též kdež jest o všem statku on Jakub kšaltoval, že jest též Marta tomu kšaftu místa nedala a nedává pro nevyplnění jí spravedlnosti a dílu jejího ; nebo právo psané ukazuje, že žádný o cizím dílu a spravedlnosti kšaftovati nemuože, než což by jemu spravedlivě náležitého bylo; a on Jakub že jest o všem statku kšaftoval, Martě sestře své dílu a spra- vedlnosti podle hlavního zápisu jí náležité nedav a nevyplniv. A poněvadž Anna, manželka po něm pozuostalá; v tom ve všem statku sedí a jeho užívá a jeho držitelkyní po něm jest, i z té spravedlnosti a dílu svého v statku jí náležitého Marta touž Annu viní, aby jí ta spravedlnost její z toho statku vyplněna od Jakuba, bratra jejího, z kteréhož jeho právem za živnosti vinila, a vydána od též Anny byla, v tom žádajíc za spravedlivé opatření. Proti tomu Anna, manželka po Jakubovi Michálkovi pozuostalá, mluviti dala: že z příčin těchto, kteréž se podle práva ukáží, není povinna odpovídati k té žalobě; jedna příčina ta, že Jakub Michálkuo, někdy manžel její, koupil jest ten statek od otce svého, ježto otec jeho sobě volný byv, dobrovolně a svobodně jemu ten statek prodal a knihami městskými zapsal, a on Jakub toho statku bez naříkání od též Marty i jiného každého člověka podle téhož zápisu od otce svého v držení a užívání mnohá léta, k XXX letóm, byl jest, až jej beze všeho naříkání a svobodně prodal; a ona Marta byvši zletilá a za mužem vdaná zde pod právem i potom v vdovství ničímž o žádnů sprave- dlnost dielnú jemu jest toho statku nenaříkala, 68*
Strana 540
540 a opovědi své při právě o žádnůú spravedlnost neučinila a žádné překážky jemu v tom nečinila, až jest i jej prodal; a ona otom zde při právě súci a dobře vědúci, nic jest neříkala a o žádnů se spravedlnost k němu nehlásila a v tom prodaji překážky jemu neučinila; kteréhož statku i otec jich podle zápisu jemu na něj učiněného postoupil jest a do domu zde v městě, kterýž jí Martě s mužem jejím dal, vstěhoval; a po- něvadž on Jakub od prodaje jemu ho od otce ten statek k XXX letóm do prodaje svého bez naříkání jest jej držel a jeho užíval, až svobodně a světle při přítomnosti některých spoluradních VMtí jest jej beze vší překážky od Marty v tom jemu prodal, a právo psané jest, kdož drží dědicství den a rok bez na- říkání, že potom bezpečně drží: i protož není povinna k té žalobě odpovídati. Tu my — jsme vypověděli: poněvadž ty příčiny od Anny Michálkové oznámené, žeby povinna nebyla k obvinění Martě Zlaté odpo- vídati, za dosti podle práva k neodpovídání nejsou, i z té příčiny jí Martě Zlaté proti Anně Michálkové za právo se v tom dává, že jest jí Martě povinna k té žalobě z spra- vedlnosti, z kteréž ji viní, odpovídati. Anna Michálková se odvolává. Dán v Kouřimi, v pon- dělí před sv. Marketú [12. července] l. XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Mercurii post s. Stephanum inven- tum [4. srpna] a. 1540. (Tamtéž fol. 216.) 125. 1540, 30. září. (Mezi Kateřinou, Mi- kuláše Hlaváče mladšího manželkou, a úřed- níky obecními na místě vší obce.) Kateřina, manželka Mikuláše Hlaváče mladšího z Voje- nic, příteli svému mluviti jest poručila: kdež jest od nebožtíka Václava Nechuty, otce je- jího, puol louky odkázáno a X kop míš. Lid- mile sestře její, někdy manželce Jiříka Du- biny, kdež ona toho jest bez překážky užívala, a manželu svému ani žádnému toho nezapsala a o tom jest nekšaftovala a umřela; než po smrti její s přízní a vuolí paní Kateřiny, sestry její, že jest toho nebožtík Jiřík Dubina do E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: smrti své užíval, když jemu paní Kateřina přála, z té příčiny nadějíci se, jestli by ho pán Buoh prve od smrti neuchoval, že on jako přítel na ni z toho statku svého udělením zpomene. A poněvadž toho jest neučinil, i že ona se na tu louku a X kop míš. po Lidmile, sestře své, jakožto nekšaftovanů právem nápadním tá- hne; pravieci se k tomu lepší právo a sprave- dlnost míti nežli kdo z lidí, jakožto vlastní sestra též Lidmily; a v tom žádá zachována býti podle privilegium obce této, kteréžto v sobě zavírá, kdož by bez kšaftovního poří- zení o statku svém umřel, že ten statek ne- kšaftovaný připadá na nejbližšího přítele jeho s městem trpícího, podle kteréhož privilegium žádá spravedlivě zuostavena býti. Proti tomu póni obecni mluviti dali: że nebożka Lidmila dala jest se za manželku nebožtíkovi Jiříkovi Dubinovi, nebyvši vdovou, a on jí se za man- žela, a když se spolu v stav manželský sešli, že sou chudi byli; a súce spolu drahně let, statček společně shromáždili jsou, leč k tomu, co po přátelích jim přišlo, a nikdy ničímž spolu se nedělili; než když ona se jemu v stav manželský za manželku se vším dala, i byv on pánem jejím, těla jejího i všeho statečku, (jakž právo psané ukazuje, že muž jest pánem ženy, těla jejího i statku), jí i ten statek spra- voval a opatroval i tím vším vládl beze vší překážky, a v ničemž se nedělila s ním, a žádný v niveč z toho statku jim nevkračoval a překážky o nic nečinil ani ona paní Kateřina. A na žádost strany čteno jest právo psané, a potom mluveno: že on Jiřík Dubina, byv pá- nem jí Lidmily i všeho statku i té půl louky, v držení toho jest byl beze vší překážky od též Kateřiny i jiného každého za živnosti též Lidmily, manželky své, i po smrti její, a o té půl louce jako o jiném všem statku kšaft po- řádný jest učinil, kterýž i tvrzen jest. Tu iny — takto o tom vypověděli: Po- něvadž ona Kateřina žaloby své a v tom, že s povolením jejím on Jiřík Dubina tu louku držel, ničímž neukázala, a k tomu že roků a
540 a opovědi své při právě o žádnůú spravedlnost neučinila a žádné překážky jemu v tom nečinila, až jest i jej prodal; a ona otom zde při právě súci a dobře vědúci, nic jest neříkala a o žádnů se spravedlnost k němu nehlásila a v tom prodaji překážky jemu neučinila; kteréhož statku i otec jich podle zápisu jemu na něj učiněného postoupil jest a do domu zde v městě, kterýž jí Martě s mužem jejím dal, vstěhoval; a po- něvadž on Jakub od prodaje jemu ho od otce ten statek k XXX letóm do prodaje svého bez naříkání jest jej držel a jeho užíval, až svobodně a světle při přítomnosti některých spoluradních VMtí jest jej beze vší překážky od Marty v tom jemu prodal, a právo psané jest, kdož drží dědicství den a rok bez na- říkání, že potom bezpečně drží: i protož není povinna k té žalobě odpovídati. Tu my — jsme vypověděli: poněvadž ty příčiny od Anny Michálkové oznámené, žeby povinna nebyla k obvinění Martě Zlaté odpo- vídati, za dosti podle práva k neodpovídání nejsou, i z té příčiny jí Martě Zlaté proti Anně Michálkové za právo se v tom dává, že jest jí Martě povinna k té žalobě z spra- vedlnosti, z kteréž ji viní, odpovídati. Anna Michálková se odvolává. Dán v Kouřimi, v pon- dělí před sv. Marketú [12. července] l. XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Mercurii post s. Stephanum inven- tum [4. srpna] a. 1540. (Tamtéž fol. 216.) 125. 1540, 30. září. (Mezi Kateřinou, Mi- kuláše Hlaváče mladšího manželkou, a úřed- níky obecními na místě vší obce.) Kateřina, manželka Mikuláše Hlaváče mladšího z Voje- nic, příteli svému mluviti jest poručila: kdež jest od nebožtíka Václava Nechuty, otce je- jího, puol louky odkázáno a X kop míš. Lid- mile sestře její, někdy manželce Jiříka Du- biny, kdež ona toho jest bez překážky užívala, a manželu svému ani žádnému toho nezapsala a o tom jest nekšaftovala a umřela; než po smrti její s přízní a vuolí paní Kateřiny, sestry její, že jest toho nebožtík Jiřík Dubina do E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: smrti své užíval, když jemu paní Kateřina přála, z té příčiny nadějíci se, jestli by ho pán Buoh prve od smrti neuchoval, že on jako přítel na ni z toho statku svého udělením zpomene. A poněvadž toho jest neučinil, i že ona se na tu louku a X kop míš. po Lidmile, sestře své, jakožto nekšaftovanů právem nápadním tá- hne; pravieci se k tomu lepší právo a sprave- dlnost míti nežli kdo z lidí, jakožto vlastní sestra též Lidmily; a v tom žádá zachována býti podle privilegium obce této, kteréžto v sobě zavírá, kdož by bez kšaftovního poří- zení o statku svém umřel, že ten statek ne- kšaftovaný připadá na nejbližšího přítele jeho s městem trpícího, podle kteréhož privilegium žádá spravedlivě zuostavena býti. Proti tomu póni obecni mluviti dali: że nebożka Lidmila dala jest se za manželku nebožtíkovi Jiříkovi Dubinovi, nebyvši vdovou, a on jí se za man- žela, a když se spolu v stav manželský sešli, že sou chudi byli; a súce spolu drahně let, statček společně shromáždili jsou, leč k tomu, co po přátelích jim přišlo, a nikdy ničímž spolu se nedělili; než když ona se jemu v stav manželský za manželku se vším dala, i byv on pánem jejím, těla jejího i všeho statečku, (jakž právo psané ukazuje, že muž jest pánem ženy, těla jejího i statku), jí i ten statek spra- voval a opatroval i tím vším vládl beze vší překážky, a v ničemž se nedělila s ním, a žádný v niveč z toho statku jim nevkračoval a překážky o nic nečinil ani ona paní Kateřina. A na žádost strany čteno jest právo psané, a potom mluveno: že on Jiřík Dubina, byv pá- nem jí Lidmily i všeho statku i té půl louky, v držení toho jest byl beze vší překážky od též Kateřiny i jiného každého za živnosti též Lidmily, manželky své, i po smrti její, a o té půl louce jako o jiném všem statku kšaft po- řádný jest učinil, kterýž i tvrzen jest. Tu iny — takto o tom vypověděli: Po- něvadž ona Kateřina žaloby své a v tom, že s povolením jejím on Jiřík Dubina tu louku držel, ničímž neukázala, a k tomu že roků a
Strana 541
Kouřim (1540). dni projíti dala, při právě přiznala se: i z těch příčin ona Kateřina k té louce žádného práva a spravedlnosti podle práva nemá. Kateřina se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek den sv. Lamperta [17. září] I. ete. XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Jovis in die s. Jeronymi (30. září] a. 1540. (Tamtéž fol. 217.) 126. 1540, 5. listopadu. Mezi Martou Zla- tou a Annou, někdy Jakuba Michálkova man- želkou.) Marta Zlatá skrze přítele svého obvi- nila jest Annu, manželku po Jakubovi Michál- kovu pozuostalů, kdež jest Marta obvinila ne- božtíka Jakuba, bratra svého, při právě za živnosti jeho z dílu a spravedlnosti své v statku po otci jich Michálkovi sobě náležité hlavním zápisem otce jich, kterýmž jest ji rovnou dě- dičkou s týmž Jakubem, bratrem jejím, v tom statku pozuostavil a jim zavázal jej, tak jako i Jakubovi bratru jejímu; a ona Marta, sestra téhož Jakuba, jsúcí na jednom stupni přátel- ství s ním podle práva rovná nápadnice, a mající týmž hlavním zépisem jednostejnou v témž statku po otci jich spravedlnost, i z toho statku že vybyta není, ani smlúvami, ani se ho nikdy z strany spravedlnosti své neodkvito- vala, i že pro smrt nebožtíka Jakuba, bratra jejího, té pře o tu spravedlnost a díl její prá- vem nevykonalo se jest, a spravedlnost ta a díl její vyplněn jí není; i podle výminky VMti vejpovědí právem učiněné Marta ji Annu, ja- kožto statku držitelkyní po témž nebožtíkovi Jakubovi Michálkovu, manželu jejím, viní, po- něvadž ten díl a spravedlnost Martě hlavním zápisem otce jich náležitý ve všem statku od nebožtíka Jakuba, bratra jejího, z kteréhož jeho vinila, vyplněn jí není, aby týž díl a spravedlnost od též Anny, jakožto statku po témž Jakubovi držitelkyně, jí Martě z toho statku podle téhož hlavního zápisu, otcem jich učiněného, vydána a vyplněna byla. Nebo i když jest prve nebožtík Jakub, bratr Martin, ně- komu ten statek zapsati chtěl, že jest Marta toho zhájila a jeho z toho vinila, tak že jest 541 to jeho předsevzetí svého průchodu míti ne- mohlo. A též kdež jest o všem statku Jakub kšaftoval, že jest též Marta tomu kšaftu místa nedala a nedává pro nevyplnění jí spravedl- nosti a dílu jejího podle hlavního zápisu, otcem jich učiněného ; nebo právo psané ukazuje, že žádný o cizím dílu kšaftovati nemuože, než což by jemu spravedlivě náležitého bylo; a on Jakub že jest o všem statku kšaftoval, Martě, sestře své, dílu a spravedlnosti podle hlavního zápisu jí náležité nedav a nevyplniv. A poně- vadž Anna, manželka po něm pozuostalá, v tom ve všem statku sedí a jeho držitelkyně po něm jest, i z té spravedlnosti a dílu svého v statku hlavním zápisem otce jich náležitého Marta touž Annu viní, aby jí ta spravedlnost její z toho statku vyplněna od Jakuba, bratra jejího, z kteréž jeho právem za živnosti vi- nila, vydána a vyplněna od též Anny byla, v tom žádajíc za spravedlivé opatření. Proti tomu Anna, manželka po Jakubovi Michálkovu pozuostalá, skrze poručníky své mluviti jest dala: kdež Marta Zlatá tou jednou příčinou tím zápisem spravedlnost a díl dědický praví se míti v statku po Jakubovi Michálkovu, ně- kdy manželu této Anny, pozuostalém, ježto to nic za duovod není, aby ona tím zápisem k tomu statku spravedlnost měla; nebo ten zápis poslednějším zápisem na ten statek od otce Michálka Vodáka Jakubovi, synu jeho, podle prodaje a zadání jemu učiněným umrtven a umořen jest, a potom prodajem také Jakuba Michálkova; nebo Michal Vodák koupiv ten statek i držav jej pokud se jemu líbilo, i po- tom ten zápis umořil, prodav díl toho statku, a druhú polovici dav Jakubovi, synu svému, a na něj zápis kněhami městskými svoboduč bez překážky jemu učinil a předešlý zápis po- slednějším umrtvil; a na žádost strany týž zá- pis čten jest. Dále mluveno, že se to tím ukazuje, že ten zápis předešlý otec Michal Vodák změnil jest prodajem svobodným a dá- ním toho statku Jakubovi, na kterýž zápis zřetedlný jemu jest kněhami městskými učinil
Kouřim (1540). dni projíti dala, při právě přiznala se: i z těch příčin ona Kateřina k té louce žádného práva a spravedlnosti podle práva nemá. Kateřina se odvolává. Dán v Kouřimi, v pátek den sv. Lamperta [17. září] I. ete. XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum die Jovis in die s. Jeronymi (30. září] a. 1540. (Tamtéž fol. 217.) 126. 1540, 5. listopadu. Mezi Martou Zla- tou a Annou, někdy Jakuba Michálkova man- želkou.) Marta Zlatá skrze přítele svého obvi- nila jest Annu, manželku po Jakubovi Michál- kovu pozuostalů, kdež jest Marta obvinila ne- božtíka Jakuba, bratra svého, při právě za živnosti jeho z dílu a spravedlnosti své v statku po otci jich Michálkovi sobě náležité hlavním zápisem otce jich, kterýmž jest ji rovnou dě- dičkou s týmž Jakubem, bratrem jejím, v tom statku pozuostavil a jim zavázal jej, tak jako i Jakubovi bratru jejímu; a ona Marta, sestra téhož Jakuba, jsúcí na jednom stupni přátel- ství s ním podle práva rovná nápadnice, a mající týmž hlavním zépisem jednostejnou v témž statku po otci jich spravedlnost, i z toho statku že vybyta není, ani smlúvami, ani se ho nikdy z strany spravedlnosti své neodkvito- vala, i že pro smrt nebožtíka Jakuba, bratra jejího, té pře o tu spravedlnost a díl její prá- vem nevykonalo se jest, a spravedlnost ta a díl její vyplněn jí není; i podle výminky VMti vejpovědí právem učiněné Marta ji Annu, ja- kožto statku držitelkyní po témž nebožtíkovi Jakubovi Michálkovu, manželu jejím, viní, po- něvadž ten díl a spravedlnost Martě hlavním zápisem otce jich náležitý ve všem statku od nebožtíka Jakuba, bratra jejího, z kteréhož jeho vinila, vyplněn jí není, aby týž díl a spravedlnost od též Anny, jakožto statku po témž Jakubovi držitelkyně, jí Martě z toho statku podle téhož hlavního zápisu, otcem jich učiněného, vydána a vyplněna byla. Nebo i když jest prve nebožtík Jakub, bratr Martin, ně- komu ten statek zapsati chtěl, že jest Marta toho zhájila a jeho z toho vinila, tak že jest 541 to jeho předsevzetí svého průchodu míti ne- mohlo. A též kdež jest o všem statku Jakub kšaftoval, že jest též Marta tomu kšaftu místa nedala a nedává pro nevyplnění jí spravedl- nosti a dílu jejího podle hlavního zápisu, otcem jich učiněného ; nebo právo psané ukazuje, že žádný o cizím dílu kšaftovati nemuože, než což by jemu spravedlivě náležitého bylo; a on Jakub že jest o všem statku kšaftoval, Martě, sestře své, dílu a spravedlnosti podle hlavního zápisu jí náležité nedav a nevyplniv. A poně- vadž Anna, manželka po něm pozuostalá, v tom ve všem statku sedí a jeho držitelkyně po něm jest, i z té spravedlnosti a dílu svého v statku hlavním zápisem otce jich náležitého Marta touž Annu viní, aby jí ta spravedlnost její z toho statku vyplněna od Jakuba, bratra jejího, z kteréž jeho právem za živnosti vi- nila, vydána a vyplněna od též Anny byla, v tom žádajíc za spravedlivé opatření. Proti tomu Anna, manželka po Jakubovi Michálkovu pozuostalá, skrze poručníky své mluviti jest dala: kdež Marta Zlatá tou jednou příčinou tím zápisem spravedlnost a díl dědický praví se míti v statku po Jakubovi Michálkovu, ně- kdy manželu této Anny, pozuostalém, ježto to nic za duovod není, aby ona tím zápisem k tomu statku spravedlnost měla; nebo ten zápis poslednějším zápisem na ten statek od otce Michálka Vodáka Jakubovi, synu jeho, podle prodaje a zadání jemu učiněným umrtven a umořen jest, a potom prodajem také Jakuba Michálkova; nebo Michal Vodák koupiv ten statek i držav jej pokud se jemu líbilo, i po- tom ten zápis umořil, prodav díl toho statku, a druhú polovici dav Jakubovi, synu svému, a na něj zápis kněhami městskými svoboduč bez překážky jemu učinil a předešlý zápis po- slednějším umrtvil; a na žádost strany týž zá- pis čten jest. Dále mluveno, že se to tím ukazuje, že ten zápis předešlý otec Michal Vodák změnil jest prodajem svobodným a dá- ním toho statku Jakubovi, na kterýž zápis zřetedlný jemu jest kněhami městskými učinil
Strana 542
542 beze vší překážky ; a kdyby ona Marta tu na tom statku jakú spravedlnost dědicků zavá- zanú měla, a byvši zletHlá a zde pod právem, žeby byla tomu prodaji a změnění otcovu toho statku Jakubovi, bratru jejímu, místa nedala, i také prodaji Jakubovu téhož statku jinému, ale o spravedlnost svú při právě byla by se ohlásila; ale nikdy jest prodaji téhož statku a směnění jednomu ani druhému na odpor se nepostavila. Ježto jest o tom právo psané o prodajích statků, kdyžby potřeba na otce přišla, že statek bez překážky ženy a dětí prodati muože, kteréž čteno jest. Při tom mluvě: že nebožtík Michal Vodák, otec jich, tak zadlužilý byl, že pro dluhy od práva to- hoto jest ucházel a glejtoval se, a pro dluhy ten statek Jakubovi synu prodal jest, a díl jeho dal a postúpil zápisem kněh městských, ježto se to bude moci ukázati. Také kdež se spravedlnost dědicskou v tom statku Marta míti praví, žeby z toho statku vybyta nebyla: ježto se to světle zápisem ukáže, že jest vy- byta, nebo otec jich koupiv duom od Šimona Šatného Vaňkovi Hluchému, zeti svému, muži Marty, dal jej k živnosti jich společné s touž Martou za oddíl její; nebo žádný přítel jeho jest nebyl, aby mu jej dal, než že jest jim společně k živnosti s Martú dal jej za její od- díl, ač Vaňkovi Hluchému zeti, muži Marty, zápis na něj učinil jest a ne jí Martě, proto že muož s ženou jest jako jedno tělo, a že při tomto právě ženám na domy zápisové se ne- činí nežli mužuom; však ten duom oběma společně jest k živnosti dán za oddíl Marty ; na čemž ona přestala a o žádný dědický díl za živnosti otce při prodaji toho statku ani va Jakuba, bratra jejího, pfed prodajem i pri prodaji toho statku jest se neohlašovala, než mlčením k tomu jest promlouvala. A na to potom čteni sú svědkové i zápisy a ortele etc. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž Mi- chálek, otec nebožtíka Jakuba a Marty, polo- vici statku smlüvami svatebními jemu Jaku- bovi dal a kněhami městskými stvrdil, a dru- E. XIV Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: hou polovici toho statku on Jakub od téhož otce svého koupil a zaplatil, a Marta, sestra jeho, mnohá léta pod právem tímto zletilá jsúci nic tomu neříkala a o žádnú spravedlnost svú v tom statku při právě neohlašovala se a toho statku o nic nenaříkala, až teprv když již léta minulého zápis manželce on Jakub učiniti chtěl, po prodaji toho statku Janovi krčmářovi: i z těch příčin ona Anna, manželka nebožtíka Jakuba Michálkova, toho statku bez překážky Marty Zlaté užiti má podle práva. Marta Zlatá se odvolává. Dán v Kouřimi v úterý den sv. Mathúše ev. (21. září] l XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Ac- tum fer. VI. post. Omnium sanctorum [5. li- stopadu] 1540. (TamtéZ fof. 218.) 127. 1541, 30. března. (Mezi Janem Ze- leným a Burianem Zápským o hanéni). Jan Zelený obvinil jest skrze přítele svého Buriana Zápského, že jest ho zhaněl nejprve u Jana Šteydle, i že jest před ním odtud z domu ušel a sedl před domem hospodáře svého, kde jest obytem; a on Burian přišed za ním, lál jest nectným jazykem, mluvě jemu: tu-li jsi zrádce, lotře? a že jsou tě měli oběsiti, a že sou dva tovaryše tvý od tebe oběsili, a že si ty sotva utekl, že by také byli tebe oběsili; a nešlechetný lotře, zrádce, že musíš katu v ruce býti a oběšen býti. Ježto Jan Zelený aby takový byl, jakž jest ho nařekl, tomu od- pírá a Ze doufá pánu Bohu a své nevině, jakZ jest ho naříkal, že toho na něho podle práva neukáže, žádaje v tom podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Burian Zápský mluvil: že se v tom nepamatuji, abych jemu ta slova mluvil, že jsou od něho dva tovaryše oběsili, a jeho také že by byli, kdyby neutekl, obésili; neZ budu-li v tom upamatován, to pfi tom bud. NeZ znám se k tomu, Ze sem jemu ta slova mluvil: kdyby mne nebylo, Ze by byl visel. Nebo jest tak to bylo, že před léty pro jeho nezpůsoby bylo jest mu dílo zde zastave- no, že jsou jemu díla nedali, a on nemaje díla,
542 beze vší překážky ; a kdyby ona Marta tu na tom statku jakú spravedlnost dědicků zavá- zanú měla, a byvši zletHlá a zde pod právem, žeby byla tomu prodaji a změnění otcovu toho statku Jakubovi, bratru jejímu, místa nedala, i také prodaji Jakubovu téhož statku jinému, ale o spravedlnost svú při právě byla by se ohlásila; ale nikdy jest prodaji téhož statku a směnění jednomu ani druhému na odpor se nepostavila. Ježto jest o tom právo psané o prodajích statků, kdyžby potřeba na otce přišla, že statek bez překážky ženy a dětí prodati muože, kteréž čteno jest. Při tom mluvě: že nebožtík Michal Vodák, otec jich, tak zadlužilý byl, že pro dluhy od práva to- hoto jest ucházel a glejtoval se, a pro dluhy ten statek Jakubovi synu prodal jest, a díl jeho dal a postúpil zápisem kněh městských, ježto se to bude moci ukázati. Také kdež se spravedlnost dědicskou v tom statku Marta míti praví, žeby z toho statku vybyta nebyla: ježto se to světle zápisem ukáže, že jest vy- byta, nebo otec jich koupiv duom od Šimona Šatného Vaňkovi Hluchému, zeti svému, muži Marty, dal jej k živnosti jich společné s touž Martou za oddíl její; nebo žádný přítel jeho jest nebyl, aby mu jej dal, než že jest jim společně k živnosti s Martú dal jej za její od- díl, ač Vaňkovi Hluchému zeti, muži Marty, zápis na něj učinil jest a ne jí Martě, proto že muož s ženou jest jako jedno tělo, a že při tomto právě ženám na domy zápisové se ne- činí nežli mužuom; však ten duom oběma společně jest k živnosti dán za oddíl Marty ; na čemž ona přestala a o žádný dědický díl za živnosti otce při prodaji toho statku ani va Jakuba, bratra jejího, pfed prodajem i pri prodaji toho statku jest se neohlašovala, než mlčením k tomu jest promlouvala. A na to potom čteni sú svědkové i zápisy a ortele etc. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž Mi- chálek, otec nebožtíka Jakuba a Marty, polo- vici statku smlüvami svatebními jemu Jaku- bovi dal a kněhami městskými stvrdil, a dru- E. XIV Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: hou polovici toho statku on Jakub od téhož otce svého koupil a zaplatil, a Marta, sestra jeho, mnohá léta pod právem tímto zletilá jsúci nic tomu neříkala a o žádnú spravedlnost svú v tom statku při právě neohlašovala se a toho statku o nic nenaříkala, až teprv když již léta minulého zápis manželce on Jakub učiniti chtěl, po prodaji toho statku Janovi krčmářovi: i z těch příčin ona Anna, manželka nebožtíka Jakuba Michálkova, toho statku bez překážky Marty Zlaté užiti má podle práva. Marta Zlatá se odvolává. Dán v Kouřimi v úterý den sv. Mathúše ev. (21. září] l XL. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Ac- tum fer. VI. post. Omnium sanctorum [5. li- stopadu] 1540. (TamtéZ fof. 218.) 127. 1541, 30. března. (Mezi Janem Ze- leným a Burianem Zápským o hanéni). Jan Zelený obvinil jest skrze přítele svého Buriana Zápského, že jest ho zhaněl nejprve u Jana Šteydle, i že jest před ním odtud z domu ušel a sedl před domem hospodáře svého, kde jest obytem; a on Burian přišed za ním, lál jest nectným jazykem, mluvě jemu: tu-li jsi zrádce, lotře? a že jsou tě měli oběsiti, a že sou dva tovaryše tvý od tebe oběsili, a že si ty sotva utekl, že by také byli tebe oběsili; a nešlechetný lotře, zrádce, že musíš katu v ruce býti a oběšen býti. Ježto Jan Zelený aby takový byl, jakž jest ho nařekl, tomu od- pírá a Ze doufá pánu Bohu a své nevině, jakZ jest ho naříkal, že toho na něho podle práva neukáže, žádaje v tom podle práva za spravedlivé opatření. Proti tomu Burian Zápský mluvil: že se v tom nepamatuji, abych jemu ta slova mluvil, že jsou od něho dva tovaryše oběsili, a jeho také že by byli, kdyby neutekl, obésili; neZ budu-li v tom upamatován, to pfi tom bud. NeZ znám se k tomu, Ze sem jemu ta slova mluvil: kdyby mne nebylo, Ze by byl visel. Nebo jest tak to bylo, že před léty pro jeho nezpůsoby bylo jest mu dílo zde zastave- no, že jsou jemu díla nedali, a on nemaje díla,
Strana 543
Kouřim (1540—1541). u mne jest za stolem jídal a píjel, a kdy chtěl, piva šel sobě svobodně natočití do pivnice, a tak na půl třetího léta u mne jest jídal a píjel i líhal. I to u mne v mym domě mlu- víval: když díla nemám, půjdu, a budu kde budu moci bráti. A já mluvil jemu, aby toho nečinil, že by tak o hrdlo přijíti musil; než aby tu u mne jedl, pil a líhal, toho sem jemu přál, a tak jsem ho od toho odvedl. A to jsem jemu mluvil ne z počátku svého, než z příčin slovy i skutkem prve od něho mně daných, jedno že toho dne, (kteréhož mne pak nočně bil a modřin nadělal), nejprve u Šteydle mluvil jest mi: bídný šibale, lotře, že si mi velel, cos jmenuje, zapříti. A potom vyšed z domu sám druhý, a když sem já s Janem Knížetem z domu vyšel, jda domuov, i rozkázav Janovi Knížeti předse jíti, i že jest mne nočně bil a modřin nadělal, z čehož sem ho obvinil. A já oznámiv ponoenym, že jest mne Zelený bil, i šel sem s týmiž ponocnými po něm, aby mi toho nezapřel a postihl sem ho ještě mezi dveřmi domu Eliášova; a k příčinám těm prve slovy i skutkem daným to jsem jemu, jakž sem oznámil, mluvil, a ne z počátku svého. Jan Zelený tomu odepřel, aby to tak bylo, kdyby Buriana nebylo, aby měl oběšen býti ; také aby to mluvil, aby šel krásti nebo co zlého činiti, též tomu odpírá; a což Burian mluví, toho žádaje, aby to prokázal na něho. Než k tomu že se Jan Zelený zná, že jest to mluvil Burianovi, že jest mu velel dluhu za- příti, a že jest to šibalská věc; a že jest inu velel dluhu zapříti, žeto muože ukázati. Burian Zápský tomu odepřel, že jest mu nevelel nic zapříti. I na žádost strany původní čteni sú svědkové, K těm svědkuom od puovoda mluveno, že což jest Jan Zelený prožaloval, kterak jest ho Burian zbytečně zoumyslné naříkal, že se to těmi svědky prokazuje; k čemuž také i Burian v od- poru se přiznal, než toliko to, že by ho z toho napomenutím svým vyvedl, obaluje, ježto Ze- lený praví, že jest nikdy takový nebyl, jakž jest ho Burian naříkal, žádaje v tom za spra- 543 vedlivé opatření. Též na žádost strany odporní čteni svědkové sú. Tu my — jsme vypověděli : Poněvadž Burian Janovi Zelenému žádné příčiny k zlému jest nedal, než dobrú měrú k němu jest promluvil; ale Zelený jeho Buriana šibalstvem | naříkal a potom v ně i bil, jakož Jiřík mečíř, ty časy ponocný jsa, vyznal, a Burian modřiny před právem ukázal; ale že Burian za ním šed ha- nebně, nevážně lál a zase haněl, oni sobě ná- pravu jeden druhému povinní nejsou, než to hanění pan purgmistr, páni mezi stranami zdvihají a v nic obracejí, a to hanění žádnému z nich k újmě poctivosti býti nemá na časy potomní; avšak poněvadž toho neřádu jsou se dopustili, pan purgmistr, páni je obadva v své trestání berou. Jan Zelený se odvolává. Dán v Kouřimi v úterý po sv. Benediktu |22. bfezna] XLI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer IV. post Annuntiationem b. Mariae [30. března] 1541. (Tamtéž fol. 219.) 128. 1541. 30. března. (Mezi Víthou z jedné, a poručníky a držiteli statku po někdy Jílkovi mlynáři otci též Víthy z strany druhé o odpovídání.) Vítha skrze přítele svého obvi- nila jest Šimona sladovníka, Kateřinu Jílkovou, Mikuláše Vraštíka a Jana Kruothu, poručníky sirotka po Jakubovi, syna Jílka mlynáře, po- zuostalého jakožto držitele statku někdy Jílka mlynáře, že jí v tom statku kšaftem Jílka mlynáře, otce jejího, VI kop náležitých jest, a dále třetina statku toho že jest jí poručena a náležitá kšaftem Jana, bratra jejího, žádajíci v tom za dopomožení podle práva. Proti tomu držitelé statku po Jílkovi mlynáři a poručníci sirotka Jakuba, syna Jílka mlynáře, skrze přítele svého poručili sou mluviti: že toto obe- slání a žaloba ztahuje se na dvě věci, jedno na kšaft Jílka mlynáře o VI kop, a druhé na třetinu statku podle kšaftu Jana bratra jejího ; a právo psané ukazuje, že žaloba nemá býti o rozdílné věci, a jedinou žalobou o dvojí věc že nemá viněno býti; a tak na jedno obeslání
Kouřim (1540—1541). u mne jest za stolem jídal a píjel, a kdy chtěl, piva šel sobě svobodně natočití do pivnice, a tak na půl třetího léta u mne jest jídal a píjel i líhal. I to u mne v mym domě mlu- víval: když díla nemám, půjdu, a budu kde budu moci bráti. A já mluvil jemu, aby toho nečinil, že by tak o hrdlo přijíti musil; než aby tu u mne jedl, pil a líhal, toho sem jemu přál, a tak jsem ho od toho odvedl. A to jsem jemu mluvil ne z počátku svého, než z příčin slovy i skutkem prve od něho mně daných, jedno že toho dne, (kteréhož mne pak nočně bil a modřin nadělal), nejprve u Šteydle mluvil jest mi: bídný šibale, lotře, že si mi velel, cos jmenuje, zapříti. A potom vyšed z domu sám druhý, a když sem já s Janem Knížetem z domu vyšel, jda domuov, i rozkázav Janovi Knížeti předse jíti, i že jest mne nočně bil a modřin nadělal, z čehož sem ho obvinil. A já oznámiv ponoenym, že jest mne Zelený bil, i šel sem s týmiž ponocnými po něm, aby mi toho nezapřel a postihl sem ho ještě mezi dveřmi domu Eliášova; a k příčinám těm prve slovy i skutkem daným to jsem jemu, jakž sem oznámil, mluvil, a ne z počátku svého. Jan Zelený tomu odepřel, aby to tak bylo, kdyby Buriana nebylo, aby měl oběšen býti ; také aby to mluvil, aby šel krásti nebo co zlého činiti, též tomu odpírá; a což Burian mluví, toho žádaje, aby to prokázal na něho. Než k tomu že se Jan Zelený zná, že jest to mluvil Burianovi, že jest mu velel dluhu za- příti, a že jest to šibalská věc; a že jest inu velel dluhu zapříti, žeto muože ukázati. Burian Zápský tomu odepřel, že jest mu nevelel nic zapříti. I na žádost strany původní čteni sú svědkové, K těm svědkuom od puovoda mluveno, že což jest Jan Zelený prožaloval, kterak jest ho Burian zbytečně zoumyslné naříkal, že se to těmi svědky prokazuje; k čemuž také i Burian v od- poru se přiznal, než toliko to, že by ho z toho napomenutím svým vyvedl, obaluje, ježto Ze- lený praví, že jest nikdy takový nebyl, jakž jest ho Burian naříkal, žádaje v tom za spra- 543 vedlivé opatření. Též na žádost strany odporní čteni svědkové sú. Tu my — jsme vypověděli : Poněvadž Burian Janovi Zelenému žádné příčiny k zlému jest nedal, než dobrú měrú k němu jest promluvil; ale Zelený jeho Buriana šibalstvem | naříkal a potom v ně i bil, jakož Jiřík mečíř, ty časy ponocný jsa, vyznal, a Burian modřiny před právem ukázal; ale že Burian za ním šed ha- nebně, nevážně lál a zase haněl, oni sobě ná- pravu jeden druhému povinní nejsou, než to hanění pan purgmistr, páni mezi stranami zdvihají a v nic obracejí, a to hanění žádnému z nich k újmě poctivosti býti nemá na časy potomní; avšak poněvadž toho neřádu jsou se dopustili, pan purgmistr, páni je obadva v své trestání berou. Jan Zelený se odvolává. Dán v Kouřimi v úterý po sv. Benediktu |22. bfezna] XLI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer IV. post Annuntiationem b. Mariae [30. března] 1541. (Tamtéž fol. 219.) 128. 1541. 30. března. (Mezi Víthou z jedné, a poručníky a držiteli statku po někdy Jílkovi mlynáři otci též Víthy z strany druhé o odpovídání.) Vítha skrze přítele svého obvi- nila jest Šimona sladovníka, Kateřinu Jílkovou, Mikuláše Vraštíka a Jana Kruothu, poručníky sirotka po Jakubovi, syna Jílka mlynáře, po- zuostalého jakožto držitele statku někdy Jílka mlynáře, že jí v tom statku kšaftem Jílka mlynáře, otce jejího, VI kop náležitých jest, a dále třetina statku toho že jest jí poručena a náležitá kšaftem Jana, bratra jejího, žádajíci v tom za dopomožení podle práva. Proti tomu držitelé statku po Jílkovi mlynáři a poručníci sirotka Jakuba, syna Jílka mlynáře, skrze přítele svého poručili sou mluviti: že toto obe- slání a žaloba ztahuje se na dvě věci, jedno na kšaft Jílka mlynáře o VI kop, a druhé na třetinu statku podle kšaftu Jana bratra jejího ; a právo psané ukazuje, že žaloba nemá býti o rozdílné věci, a jedinou žalobou o dvojí věc že nemá viněno býti; a tak na jedno obeslání
Strana 544
544 a žalobu o dvojí věc že nejsou k té žalobě povinni odpovídati podle práva, táhnúce se v tom na právo psané; než chtějí-li z kteréž koli jedné věci viniti, že se odpověď dá, a když se o jednu věc konec právem vezme, a budü-li chtíti z druhé věci viniti, že se odpověď bude dávati. Původ: že se ta obrana vidí ne- dostatečná býti podle práva; nebo žaloba jest o spravedlnost v jednom statku z VI kop, a potom v témž statku z třetiny toho statku, i vidí se, že sou povinni k té žalobě podle práva odpovídati. Tu my —- sme vypověděli : Poněvadž žaloba od Víthy vztahuje se na poručníky a držitele statku po Jílkovi mlynáři pozuostalého z spra- vedlnosti, kterúž ona míti se praví na tom jednom statku po témž Jílkovi mlynáři pozuo- stalém kšaftem Jílka mlynáře, otce svého, a Jana bratra: i z té příčiny za právo jí Víthě se dává proti týmž poručníkuom a toho statku držiteluom, že jsou jí povinní k té žalobě podle práva odpovídati. Strana pak odporní se odvolávají. lán v Kouřimi, v středu po sv. Benediktu [23. bfezna] XLI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer. IV. post dominicam Letare [30. března] 1541. (Tamtéž fol. 221.) 129. 1541, 23. listopadu. (Mezi Václavem z zahrad a Barborou schovanicí Svatoše Kavky, o vydání svědomí pohlaví ženskému.) Václav z zahrad postavil jest Annu Juonku, sousedu naši, před právem, žádaje, aby jemu svědomí podle práva k při hlavní o krádež vína v za- hradě vydala. Toho hájíci Barbora, schovanice Svatoše Kavky, skrze přítele svého mluviti dala: že ona svědomí podle práva k té při proti ní, poněvadž se poctivosti a krádeže do- týče, vydati nemá. Původ skrze přítele svého mluviti dal, že v některých přech žena svě- domí dáti nemá, ale v některých dáti muože, nebo i v některých přech biřic podle práva svědomí dáti muože; a poněvadž se tuto pře proti pohlaví ženskému dotýče, i že dobře k té při ženské pohlaví proti pohlaví ženskému svěd- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy : titi muoZe; a Ze jest se ta krádež za městem stala a ne v městě, ježto tu samého mužského pohlaví vždycky nemuože býti; nebo což se v poli děje, že v těch přech při každém soudu i při soudu krále J. Mti. ženy svědomí vydávají. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž v té při, k kteréž Anna Juonka obeslána jest, po- ctivosti i hrdla dotýče se, a právo psané uka- zuje, že v takových přech ženy podle práva svědčiti nemají: i z těch příčin jí Barboře proti Václavovi za právo v tom se dává, že ona Anna Juonka k té při o krádež svědomí podle práva dáti nemá. Václav se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Brikcí [17. listopadu] léta ete. XLI. Tu my ortel tento takto napravujem a nalézáme, Ze ona Anna Jünková podle práva svědomí dáti má; bude-li pak strana proti straně při hlavní při co chtíti k témuž svě- domí Anny Jůnkové, proč by přijato býti ne- inélo, se domlouvati, to dále právo rozeznati má. Actum die Mercurii post s. Elizabetham [23. listopadu] a. 1541. (Tamtéž fol. 222.) 130. 1542, 26. ledna. (Mezi Janem sy- nem Bernáškovým od Hory Kutný, a poruč- niky Marjdny, manżelky jeho, o smlivy sva- tebni.) Jan, syn Bernaskuov od Hory Kutny, skrze přítele svého obvinil jest Václava Vo- dičku, Jakuba Lána, spoluradní naše, a Mi- chala Rašovského z Posvátné Lhoty, též sou- seda našeho, poručníky Marjány manželky jeho, z XXV kop gr. čes., kteréž jemu oni páni poručníci že sou do dne a do roka podle smluv svatebních vyplniti móli i aż posavad nevyplnili sou; při tom položil ceduli řezanou týchž smluv svatebních, kteráž čtena jest. Dále žádal, aby oni páni poručníci podle týchž smluv svatebních k vyplnění jemu těch XXV kop gr. přidržáni byli. Proti tomu páni po- ručníci mluvili jsou: kdež Jan Bernáškuov nás podle cedulí o smlúvy svatební viní z XXV kop gr. podle týchž smluv svatebních, žeby jemu nebyly vyplněny, i poněvadž se tu v té žalobě summy s strany smluv svatebních a
544 a žalobu o dvojí věc že nejsou k té žalobě povinni odpovídati podle práva, táhnúce se v tom na právo psané; než chtějí-li z kteréž koli jedné věci viniti, že se odpověď dá, a když se o jednu věc konec právem vezme, a budü-li chtíti z druhé věci viniti, že se odpověď bude dávati. Původ: že se ta obrana vidí ne- dostatečná býti podle práva; nebo žaloba jest o spravedlnost v jednom statku z VI kop, a potom v témž statku z třetiny toho statku, i vidí se, že sou povinni k té žalobě podle práva odpovídati. Tu my —- sme vypověděli : Poněvadž žaloba od Víthy vztahuje se na poručníky a držitele statku po Jílkovi mlynáři pozuostalého z spra- vedlnosti, kterúž ona míti se praví na tom jednom statku po témž Jílkovi mlynáři pozuo- stalém kšaftem Jílka mlynáře, otce svého, a Jana bratra: i z té příčiny za právo jí Víthě se dává proti týmž poručníkuom a toho statku držiteluom, že jsou jí povinní k té žalobě podle práva odpovídati. Strana pak odporní se odvolávají. lán v Kouřimi, v středu po sv. Benediktu [23. bfezna] XLI. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum fer. IV. post dominicam Letare [30. března] 1541. (Tamtéž fol. 221.) 129. 1541, 23. listopadu. (Mezi Václavem z zahrad a Barborou schovanicí Svatoše Kavky, o vydání svědomí pohlaví ženskému.) Václav z zahrad postavil jest Annu Juonku, sousedu naši, před právem, žádaje, aby jemu svědomí podle práva k při hlavní o krádež vína v za- hradě vydala. Toho hájíci Barbora, schovanice Svatoše Kavky, skrze přítele svého mluviti dala: že ona svědomí podle práva k té při proti ní, poněvadž se poctivosti a krádeže do- týče, vydati nemá. Původ skrze přítele svého mluviti dal, že v některých přech žena svě- domí dáti nemá, ale v některých dáti muože, nebo i v některých přech biřic podle práva svědomí dáti muože; a poněvadž se tuto pře proti pohlaví ženskému dotýče, i že dobře k té při ženské pohlaví proti pohlaví ženskému svěd- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy : titi muoZe; a Ze jest se ta krádež za městem stala a ne v městě, ježto tu samého mužského pohlaví vždycky nemuože býti; nebo což se v poli děje, že v těch přech při každém soudu i při soudu krále J. Mti. ženy svědomí vydávají. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž v té při, k kteréž Anna Juonka obeslána jest, po- ctivosti i hrdla dotýče se, a právo psané uka- zuje, že v takových přech ženy podle práva svědčiti nemají: i z těch příčin jí Barboře proti Václavovi za právo v tom se dává, že ona Anna Juonka k té při o krádež svědomí podle práva dáti nemá. Václav se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek po sv. Brikcí [17. listopadu] léta ete. XLI. Tu my ortel tento takto napravujem a nalézáme, Ze ona Anna Jünková podle práva svědomí dáti má; bude-li pak strana proti straně při hlavní při co chtíti k témuž svě- domí Anny Jůnkové, proč by přijato býti ne- inélo, se domlouvati, to dále právo rozeznati má. Actum die Mercurii post s. Elizabetham [23. listopadu] a. 1541. (Tamtéž fol. 222.) 130. 1542, 26. ledna. (Mezi Janem sy- nem Bernáškovým od Hory Kutný, a poruč- niky Marjdny, manżelky jeho, o smlivy sva- tebni.) Jan, syn Bernaskuov od Hory Kutny, skrze přítele svého obvinil jest Václava Vo- dičku, Jakuba Lána, spoluradní naše, a Mi- chala Rašovského z Posvátné Lhoty, též sou- seda našeho, poručníky Marjány manželky jeho, z XXV kop gr. čes., kteréž jemu oni páni poručníci že sou do dne a do roka podle smluv svatebních vyplniti móli i aż posavad nevyplnili sou; při tom položil ceduli řezanou týchž smluv svatebních, kteráž čtena jest. Dále žádal, aby oni páni poručníci podle týchž smluv svatebních k vyplnění jemu těch XXV kop gr. přidržáni byli. Proti tomu páni po- ručníci mluvili jsou: kdež Jan Bernáškuov nás podle cedulí o smlúvy svatební viní z XXV kop gr. podle týchž smluv svatebních, žeby jemu nebyly vyplněny, i poněvadž se tu v té žalobě summy s strany smluv svatebních a
Strana 545
Kouřim (1541—1548). manželství dotýče, i Ze na tento čas nejsme povinni k té žalobě odpovídati z té příčiny, Ze jest on Jan ji Marjanu, manzelku svi, do konsistofe ku právu duchovnímu obeslal, žá- daje s ní rozveden býti, kterýž list od kon- sistoře před VMtí ukázán jest; i dokudž on na místě o manželství s manželkou svou právem duchovním místa nevezme, jakožto o přednější a větší věc, že podle pořadu práva nejsme povinni k této žalobě odpovídati. Než když s ní místo o tu při o manželství vezme, bu- de-li nás chtíti z jaké smlúvy svatební a po- dle ní z jaké summy viniti, že my podle po- řadu práva chcem jemu odpověď dáti. Původ: znáti ráčíte, že sou páni poručníci obviněni z XXV kop. gr., kteréž jsou jako jistcové podle týchž smluv svatebních Janovi vyplniti smluvili se, a tak že z manželství obvinění nejsú; než oni na ten čas to pletou, aby k ob- vinění neodpovídali, ježto Jan praví, že podle těch cedulí a smluv povinní sou jemu z těch XXV kop. gr. podle žaloby právi býti, a zase budou-li potom chtíti z čeho jeho viniti, že jest jim dobře na Horách usedlý. Odpor: že se nic od nás tuto neplete, než poněvadž on Jan ku právu duchovnímu manželku svú s strany manželství obeslal jest, žádaje s ní právem v manželství rozveden býti, ježto těch XXV kop gr. podle cedulí a smluv s strany téhož manželství dotýče se: i vidí se nám, dokudž právem duchovním o přednější a větší věc, jako o manželství, místa nevezme, že my k té ža- lobě s strany týchž smluv svatebních k stavu manželskému příležících nejsme na tento čas povinni odpovídati. Než když ona pře konec mezi nimi právem duchovním vezme, bude-li pak on Jan z čeho nás viniti podle pořadu práva, chcem jemu odpověď dáti. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Jan, syn Bernáskuov, Marjanu manzelku svi do konsistofe arcibiskupství Pražského ku právu duchovnímu obeslal jest, a že chce s ní z stavu manželského rozveden býti, jakž od pánuov viceadministratoruov a konsistoře faráři našemu Archiv Český XXVI. 545 o tom psaní učiněno jest a nám ukázáno, aby táž manželka jeho Jana na rukojmě vzata byla, aby jemu ku právu duchovnímu k půhonu stála, ježto tu se větší věci, jako manželství dotýče, a k témuž manželství smlúvy ty sva- tební staly se, podle kterýchž smluv z summy oni poručníci od Jana viní se: i z té příčiny jim poruéníkuom v této při za právo se proti Janovi dává, že jemu oni poručníci k této ža- lobé nejsou povinni odpovidati dotud, dokudz o manželství s manželkou svou právem du- chovním místa prve nevezme. Jan Bernáškuov se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek před Jedenácti tisíci panen [20. ríjna] l. XLI. Tu my ortele tohoto potvrzujeme na ten způsob, když by před právem duchovním oni manželé rozeznáním místo měli, bude-li chtíti Jan, syn Bernáškuov, poručníky z smluv sva- tebních a z věna viniti, že tíž poručníci podle práva jemu právi býti mají. Actum in consilio fer. V. post Conversionem Pauli [26. ledna] a. 1542. (Tamtéž fol. 221.) 131. 1543, 5. února. (Mezi Janem Rat- hauzem a Viktorinem z jedné, a Matousem Koblasou z strany druhé.) Jan Rathauz a Vi- ktorin šenkéři obvinili sou Mathouse Koblasu, kdež sou haltýře najali u Broučka k zsazování ryb, i že sou se jim znamenité škody předešle na rybách dály, kterýchž škod Viktorin sobě XL kop pokládá a Jan Rathauz XXX kop míš.; i nevěděli sou od koho, až pak od Brou- čka postiženo jest, že z rozkazu páně Matú- šova žlábky, kterýmiž na ty haltýře voda se vede, přesekány a smetány sou, žádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Matouš mluvil, že sem já tam více nežli od roka ne- byl a tomu odpírám, abych já je smetal, než teprv sem tam byl v Smrtedlnú neděli, a že oni mi v poltrubí zakládají, že já sobě z pol- trubí struhy vyvésti nemohu. Původ: že jest předešle pan Matouš mluvil, dělal-li jest jim škodu prve, že ještě dělati bude. Odpor: pra- vili sem, délal-li sem co v svým, že ještě dělati budu, ale v cizím sem já překážky žád- 69
Kouřim (1541—1548). manželství dotýče, i Ze na tento čas nejsme povinni k té žalobě odpovídati z té příčiny, Ze jest on Jan ji Marjanu, manzelku svi, do konsistofe ku právu duchovnímu obeslal, žá- daje s ní rozveden býti, kterýž list od kon- sistoře před VMtí ukázán jest; i dokudž on na místě o manželství s manželkou svou právem duchovním místa nevezme, jakožto o přednější a větší věc, že podle pořadu práva nejsme povinni k této žalobě odpovídati. Než když s ní místo o tu při o manželství vezme, bu- de-li nás chtíti z jaké smlúvy svatební a po- dle ní z jaké summy viniti, že my podle po- řadu práva chcem jemu odpověď dáti. Původ: znáti ráčíte, že sou páni poručníci obviněni z XXV kop. gr., kteréž jsou jako jistcové podle týchž smluv svatebních Janovi vyplniti smluvili se, a tak že z manželství obvinění nejsú; než oni na ten čas to pletou, aby k ob- vinění neodpovídali, ježto Jan praví, že podle těch cedulí a smluv povinní sou jemu z těch XXV kop. gr. podle žaloby právi býti, a zase budou-li potom chtíti z čeho jeho viniti, že jest jim dobře na Horách usedlý. Odpor: že se nic od nás tuto neplete, než poněvadž on Jan ku právu duchovnímu manželku svú s strany manželství obeslal jest, žádaje s ní právem v manželství rozveden býti, ježto těch XXV kop gr. podle cedulí a smluv s strany téhož manželství dotýče se: i vidí se nám, dokudž právem duchovním o přednější a větší věc, jako o manželství, místa nevezme, že my k té ža- lobě s strany týchž smluv svatebních k stavu manželskému příležících nejsme na tento čas povinni odpovídati. Než když ona pře konec mezi nimi právem duchovním vezme, bude-li pak on Jan z čeho nás viniti podle pořadu práva, chcem jemu odpověď dáti. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Jan, syn Bernáskuov, Marjanu manzelku svi do konsistofe arcibiskupství Pražského ku právu duchovnímu obeslal jest, a že chce s ní z stavu manželského rozveden býti, jakž od pánuov viceadministratoruov a konsistoře faráři našemu Archiv Český XXVI. 545 o tom psaní učiněno jest a nám ukázáno, aby táž manželka jeho Jana na rukojmě vzata byla, aby jemu ku právu duchovnímu k půhonu stála, ježto tu se větší věci, jako manželství dotýče, a k témuž manželství smlúvy ty sva- tební staly se, podle kterýchž smluv z summy oni poručníci od Jana viní se: i z té příčiny jim poruéníkuom v této při za právo se proti Janovi dává, že jemu oni poručníci k této ža- lobé nejsou povinni odpovidati dotud, dokudz o manželství s manželkou svou právem du- chovním místa prve nevezme. Jan Bernáškuov se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek před Jedenácti tisíci panen [20. ríjna] l. XLI. Tu my ortele tohoto potvrzujeme na ten způsob, když by před právem duchovním oni manželé rozeznáním místo měli, bude-li chtíti Jan, syn Bernáškuov, poručníky z smluv sva- tebních a z věna viniti, že tíž poručníci podle práva jemu právi býti mají. Actum in consilio fer. V. post Conversionem Pauli [26. ledna] a. 1542. (Tamtéž fol. 221.) 131. 1543, 5. února. (Mezi Janem Rat- hauzem a Viktorinem z jedné, a Matousem Koblasou z strany druhé.) Jan Rathauz a Vi- ktorin šenkéři obvinili sou Mathouse Koblasu, kdež sou haltýře najali u Broučka k zsazování ryb, i že sou se jim znamenité škody předešle na rybách dály, kterýchž škod Viktorin sobě XL kop pokládá a Jan Rathauz XXX kop míš.; i nevěděli sou od koho, až pak od Brou- čka postiženo jest, že z rozkazu páně Matú- šova žlábky, kterýmiž na ty haltýře voda se vede, přesekány a smetány sou, žádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Matouš mluvil, že sem já tam více nežli od roka ne- byl a tomu odpírám, abych já je smetal, než teprv sem tam byl v Smrtedlnú neděli, a že oni mi v poltrubí zakládají, že já sobě z pol- trubí struhy vyvésti nemohu. Původ: že jest předešle pan Matouš mluvil, dělal-li jest jim škodu prve, že ještě dělati bude. Odpor: pra- vili sem, délal-li sem co v svým, že ještě dělati budu, ale v cizím sem já překážky žád- 69
Strana 546
546 nému nečinil. V stíedu pak před sv. Janem křtitelem původové žalobu obnovili, při tom dokládajíce, že sou konšelé na to vycházeli a mezníky viděli, že ti haltýřové v jeho nejsou ani žlábkové, v tom na paměť úřadu se táh- nüce. A poněvadž žlábkuov z rozkazu jeho přesekáním škody se jim staly, k čemuž se i znal předešle, dělal-li jest škodu, že ještě více dělati bude, žádajíce v tom za sprave- dlivé opatření. Gdpor skrze přítele mluviti dal: že jest Mathúš předešle před VMtí oznamoval, že VMti jiné mezníky ukázati chce, ale pro ne- moc svü Ze jest se k tomu najíti dáti nemohl až posavad. Co se pak škod dotýče, tomu on odpírá, aby on jim jaké škody učinil a jimi aby on povinen byl; i tomu také odpírá, aby žlábky jim přesekal, než že jest toliko žlábku své- ho odložil, ale ne na škodu jim, než toliko pro potřebu svú, aby poltrubí vycídil; a že sou se oni toho na něm nedožádali, aby z jeho pol- trubí sobě vodu pojali a poltrubí jemu aby | zakládati měli. Původ: poněvadž se zná, že jest žlábků odložil, po kterých oni na haltýře vodu vedli, a škoda. znamenitá se jim, jakž oznámili, stala na rybách, ježto prokázati to mohou žádajíce, aby k zaplacení škod jim při- držán byl. Odpor: i nechť to ukáží, kterého času ty ryby sou jim zemřely, toho-li času, když jest on žlábku svého odložil pro potřebu svou, čili kdy jindy; než on vždy škodě odpírá, aby jim ji učinil. Původ: že ovi Zlábkuov v jeho sú nepoložili, jakož ste to viděti ráčili, než vodu toliko na haltýře ku potřebě z grun- tuov Broučkových, a ne z jeho, pojali bez škody jeho, kteráž voda zbytečně vypadá; a jemu toho poltrubí nezacpali, jakž on praví; nebo kdyby jemu co učinili, co by učiniti neměli, že jest pořad príva, Zeby je mél viniti, ale ne aby jim Zlábky presekávati dal, nebo odházeti na škodu jich velikou. A po přečtení svědkuov strany obojí žádali sú původové za spraved- livé opatření. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Viktorin a Jan Rathauz Senkéti nikdy pred E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: právem žádných škod, aby jim od koho na ry- bách činěny byly, neohlašovali sou, a škod až posavad neobvedli, ani týchž škod podle práva neprokazují: i z těch příčin proti týmž Vikto- rinovi a Janovi NRathúzovi šenkéřuom, Matou- šovi Koblasovi v tom se za právo dává, že jim tou žalobou a škodami povinen není; než pro slova zbytečná mluvená, dělal-li jsem škodu v svém, že ještě dělati budu, on Matúš Koblasa podle vuole úřadu trestán býti má. Původové se odvolávají. Dán v Kouřimi, u vi- gilií sv. Jakuba ap. [24. července] I. XLII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Ac- tum fer. II. die Agathae [5. ánora] 1543. (Tam- též fol. 223.) 132. 1545, 5. února. Mezi Jiříkem z Ráje a Jiříkem Diblíkem o počet.) Jiřík z Ráje skrze přítele svého obvinil jest Jiříka Diblíka, že | jest podle kšaftu nebožtíka Jakuba Holého, děda jeho, poručníkem, s druhým poručníkem Jiříkem Dubinou, kterýž již umřel, i kdež pře- dešlého času počet jemu činěn byl, i VMti vě- domé jest, že jest ho nepřijal a jemu místa | nedal; i toho žádá, aby jemu počet pořádný učinil, žádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Jiřík Diblík mluvil: že sem já na žádost nebožtíka Jakuba Holého toho poru- čenství k sobě nepřijal, než na rozkaz úřadu při Jiříkovi Dubinovi poručníkem sem byl, ale k sobě nic toho statku sem nepřijímal, jakožto sem při počtu činění s Jiříkem Dubinou ozna- moval, a on tomu místa dával, nebo i po tom počtu učinění IC kop gr. čes. za obcí touto jemu náležitých bylo jest, a on je bez mého vědomí vyzdvihl, i jiné bez mého vědomí činil, a v tom mnou se zpravovati nechtěl, než Ji- říkem Dubinou v tom se zpravoval, a já sem se toho nedotýkal. A poněvadž sme jemu z toho poručenství počet činili, a on potom se oženil i dítky měl, a Dubina několik let již umřel, a potom učiněném počtu nic více o tom neříkal až posavad: i pravím, že již více nejsem povinen jemu toho počtu podruhé činiti. Původ: když jest poručníkem s Jiříkem
546 nému nečinil. V stíedu pak před sv. Janem křtitelem původové žalobu obnovili, při tom dokládajíce, že sou konšelé na to vycházeli a mezníky viděli, že ti haltýřové v jeho nejsou ani žlábkové, v tom na paměť úřadu se táh- nüce. A poněvadž žlábkuov z rozkazu jeho přesekáním škody se jim staly, k čemuž se i znal předešle, dělal-li jest škodu, že ještě více dělati bude, žádajíce v tom za sprave- dlivé opatření. Gdpor skrze přítele mluviti dal: že jest Mathúš předešle před VMtí oznamoval, že VMti jiné mezníky ukázati chce, ale pro ne- moc svü Ze jest se k tomu najíti dáti nemohl až posavad. Co se pak škod dotýče, tomu on odpírá, aby on jim jaké škody učinil a jimi aby on povinen byl; i tomu také odpírá, aby žlábky jim přesekal, než že jest toliko žlábku své- ho odložil, ale ne na škodu jim, než toliko pro potřebu svú, aby poltrubí vycídil; a že sou se oni toho na něm nedožádali, aby z jeho pol- trubí sobě vodu pojali a poltrubí jemu aby | zakládati měli. Původ: poněvadž se zná, že jest žlábků odložil, po kterých oni na haltýře vodu vedli, a škoda. znamenitá se jim, jakž oznámili, stala na rybách, ježto prokázati to mohou žádajíce, aby k zaplacení škod jim při- držán byl. Odpor: i nechť to ukáží, kterého času ty ryby sou jim zemřely, toho-li času, když jest on žlábku svého odložil pro potřebu svou, čili kdy jindy; než on vždy škodě odpírá, aby jim ji učinil. Původ: že ovi Zlábkuov v jeho sú nepoložili, jakož ste to viděti ráčili, než vodu toliko na haltýře ku potřebě z grun- tuov Broučkových, a ne z jeho, pojali bez škody jeho, kteráž voda zbytečně vypadá; a jemu toho poltrubí nezacpali, jakž on praví; nebo kdyby jemu co učinili, co by učiniti neměli, že jest pořad príva, Zeby je mél viniti, ale ne aby jim Zlábky presekávati dal, nebo odházeti na škodu jich velikou. A po přečtení svědkuov strany obojí žádali sú původové za spraved- livé opatření. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž Viktorin a Jan Rathauz Senkéti nikdy pred E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: právem žádných škod, aby jim od koho na ry- bách činěny byly, neohlašovali sou, a škod až posavad neobvedli, ani týchž škod podle práva neprokazují: i z těch příčin proti týmž Vikto- rinovi a Janovi NRathúzovi šenkéřuom, Matou- šovi Koblasovi v tom se za právo dává, že jim tou žalobou a škodami povinen není; než pro slova zbytečná mluvená, dělal-li jsem škodu v svém, že ještě dělati budu, on Matúš Koblasa podle vuole úřadu trestán býti má. Původové se odvolávají. Dán v Kouřimi, u vi- gilií sv. Jakuba ap. [24. července] I. XLII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Ac- tum fer. II. die Agathae [5. ánora] 1543. (Tam- též fol. 223.) 132. 1545, 5. února. Mezi Jiříkem z Ráje a Jiříkem Diblíkem o počet.) Jiřík z Ráje skrze přítele svého obvinil jest Jiříka Diblíka, že | jest podle kšaftu nebožtíka Jakuba Holého, děda jeho, poručníkem, s druhým poručníkem Jiříkem Dubinou, kterýž již umřel, i kdež pře- dešlého času počet jemu činěn byl, i VMti vě- domé jest, že jest ho nepřijal a jemu místa | nedal; i toho žádá, aby jemu počet pořádný učinil, žádaje v tom za spravedlivé opatření. Proti tomu Jiřík Diblík mluvil: že sem já na žádost nebožtíka Jakuba Holého toho poru- čenství k sobě nepřijal, než na rozkaz úřadu při Jiříkovi Dubinovi poručníkem sem byl, ale k sobě nic toho statku sem nepřijímal, jakožto sem při počtu činění s Jiříkem Dubinou ozna- moval, a on tomu místa dával, nebo i po tom počtu učinění IC kop gr. čes. za obcí touto jemu náležitých bylo jest, a on je bez mého vědomí vyzdvihl, i jiné bez mého vědomí činil, a v tom mnou se zpravovati nechtěl, než Ji- říkem Dubinou v tom se zpravoval, a já sem se toho nedotýkal. A poněvadž sme jemu z toho poručenství počet činili, a on potom se oženil i dítky měl, a Dubina několik let již umřel, a potom učiněném počtu nic více o tom neříkal až posavad: i pravím, že již více nejsem povinen jemu toho počtu podruhé činiti. Původ: když jest poručníkem s Jiříkem
Strana 547
Kouřim (1543). Dubinou byl, a k činění počtu z poručenství přistoupil, a právo psané jest, že poručníci si- rotkuom počet z poručenství činiti mají, jakož pak i oni počali sou ho činiti, ale nevykonali sou, a Jiřík ho nepřijal, a taky toho neob- meškal, než nebožtíka Jiříka Dubinu i pana Jiříka obsílal, aby jemu ten počet vykonali. I žádali v tom obojí za rozvážení právem, měl-li by fen počet činiti či nic. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž z svědkuov strany odporní Jiříka Diblíka, osob starý rady, i také některých nynější rady to se nachází, že nebožtík Jiřík Dubina za živ- nosti své s Jiříkem Diblíkem jakožto poručníci jemu Jiříkovi Rejskému podle poruéenství počet řádný učinili sou, než toliko že jest Jiřík na promyšlení sobě vzal o týž počet, a nedav od té chvíle odpovědi, aby toho počtu nepřijal, ani týchž poručníkuov více nikdy z počtu nenapomínal, ani z jakých věcí svých, aby jemu za nimi náležité pozuostaly, nikdy ku právu neobsílal, byv pod právem ženatý a dítky maje, až jeden poručník umřel; a on Jiřík Rejský, jsa sousedem, věda, že jest kšaft činil, téhož kšaftu ničímž nenaříkal, aby co jemu Jiřík Dubina dlužen byl, ani počtu aby jemu s Jiříkem Diblíkem nevykonal; v kterémž kšaftu Jiřík Dubina jest položil, žeby Jiřík Rejsky jemu jeśt6 XXXII'/, kop IX. gr. miś. za masa a püjéenych dluzen zuostal. A ten kšaft že jest pořádně podle práva bez nářku k tvrzeni prisel, kterómuż na III'/, lóta jest; také i vyzdviháním summy peněz od obce po témž počtu od nich učiněném léta přirození měv, to jest skutečně týž Jiřík Rejský ztvrdil, že jest počtu místo dal: i z těch příčin: jemu Jiříkovi Diblíkovi odporu proti Jiříkovi Rej- skému původu se za právo dává, že jemu Ji- říkovi Rejskému více žádným počtem podle pořadu práva povinen není. Jiřík Rejský se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po Novém lété (3. ledna] XLIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme z zvláštní této příčiny, poněvadž jest Jiřík 547 Rejsky, maje léta přirozená a jsa pod právem, pro nevykonávání počtu poručníků Jiříka Du- biny a Jiříka Diblíka jest časně nenapominal, tak že i jeden z tých poručníkuov, Jiřík Du- bina, jest umřel, a léta v tom městská prošla: tehda také sám (ač měl-li v čem s strany kte- rólo počtu nedostatek), podle práva se jest obmeškal, a spravedlnost, byla-li která, pro- mlčal. Actum in consilio die Agathae [5. inora] 1543. (Tamtéž fol. 224.) 153. 1545, 4. dubna. (Mezi Ondřejem Bílkem a Mikulášem synem jeho z jedné, a Vítem Toušického z strany druhé o zbiti a o nářek.) Ondřej Bílek s Mikulášem, synem svým, obvinili sou skrze přítele svého Víta Tou- šického, že když Firšic s Vodvářků vadili se, a Firšic chtěl s tesákem na Vodváfku, a on v to vkročil, aby se zlého nestalo, i rozvedl to; a když je rozvedl, i sedl na lavici, a on přišed k němu, i dal mu pěstí v voko, ježto drahně dní hleděti nemohl; a to jemu učinil bez jeho příčiny, ježto on se nevadil, než aby se zlé nestalo, rozvedše ty, kteří se vadili, sedl zase na lavici; a on davše mu pěstí v voko, i chtěl ho konvicí práti, a ven z domu ho vystrkal, inluvě jemu: vyjedený pankharte, arcipankharte, a ty se vždy vadíš! Žádaje v tom ve všem za spravedlivé opatření. Proti tomu Vít skrze přítele mluviti dal: že jest jednou i druhé svádu u něho učinil, a on proto trestal jest ho, maje i dobré přátelství s ním, i pověděl to: vymořený pankharte, an tebe s pěsť není, a ty se vždy vadíš. Ale ne k nářku ani ne zlou měrou, nežli z trestání; nebo praví, že jest ho zlou měrou nenaříkal a nenaříká, než že jest to toliko, hněvem jsa hnut, z příčiny trestání pověděl. Nebo i prve ven ho z domu vystrčil, aby se nevadil, a on podruhé všed, opět se vadil. Původ: co se jest prožalovalo, že se to všecko muože prokázati, že jest výše nenaříkal ho, než jak on se zná; pravě, že dobrou měrou to učinil, nebo ne- jednou ho pankhartem naříkal; a na to potom čtení sú svědkové. Proti svědkuom od strany 69*
Kouřim (1543). Dubinou byl, a k činění počtu z poručenství přistoupil, a právo psané jest, že poručníci si- rotkuom počet z poručenství činiti mají, jakož pak i oni počali sou ho činiti, ale nevykonali sou, a Jiřík ho nepřijal, a taky toho neob- meškal, než nebožtíka Jiříka Dubinu i pana Jiříka obsílal, aby jemu ten počet vykonali. I žádali v tom obojí za rozvážení právem, měl-li by fen počet činiti či nic. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž z svědkuov strany odporní Jiříka Diblíka, osob starý rady, i také některých nynější rady to se nachází, že nebožtík Jiřík Dubina za živ- nosti své s Jiříkem Diblíkem jakožto poručníci jemu Jiříkovi Rejskému podle poruéenství počet řádný učinili sou, než toliko že jest Jiřík na promyšlení sobě vzal o týž počet, a nedav od té chvíle odpovědi, aby toho počtu nepřijal, ani týchž poručníkuov více nikdy z počtu nenapomínal, ani z jakých věcí svých, aby jemu za nimi náležité pozuostaly, nikdy ku právu neobsílal, byv pod právem ženatý a dítky maje, až jeden poručník umřel; a on Jiřík Rejský, jsa sousedem, věda, že jest kšaft činil, téhož kšaftu ničímž nenaříkal, aby co jemu Jiřík Dubina dlužen byl, ani počtu aby jemu s Jiříkem Diblíkem nevykonal; v kterémž kšaftu Jiřík Dubina jest položil, žeby Jiřík Rejsky jemu jeśt6 XXXII'/, kop IX. gr. miś. za masa a püjéenych dluzen zuostal. A ten kšaft že jest pořádně podle práva bez nářku k tvrzeni prisel, kterómuż na III'/, lóta jest; také i vyzdviháním summy peněz od obce po témž počtu od nich učiněném léta přirození měv, to jest skutečně týž Jiřík Rejský ztvrdil, že jest počtu místo dal: i z těch příčin: jemu Jiříkovi Diblíkovi odporu proti Jiříkovi Rej- skému původu se za právo dává, že jemu Ji- říkovi Rejskému více žádným počtem podle pořadu práva povinen není. Jiřík Rejský se odvolává. Dán v Kouřimi, v středu po Novém lété (3. ledna] XLIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme z zvláštní této příčiny, poněvadž jest Jiřík 547 Rejsky, maje léta přirozená a jsa pod právem, pro nevykonávání počtu poručníků Jiříka Du- biny a Jiříka Diblíka jest časně nenapominal, tak že i jeden z tých poručníkuov, Jiřík Du- bina, jest umřel, a léta v tom městská prošla: tehda také sám (ač měl-li v čem s strany kte- rólo počtu nedostatek), podle práva se jest obmeškal, a spravedlnost, byla-li která, pro- mlčal. Actum in consilio die Agathae [5. inora] 1543. (Tamtéž fol. 224.) 153. 1545, 4. dubna. (Mezi Ondřejem Bílkem a Mikulášem synem jeho z jedné, a Vítem Toušického z strany druhé o zbiti a o nářek.) Ondřej Bílek s Mikulášem, synem svým, obvinili sou skrze přítele svého Víta Tou- šického, že když Firšic s Vodvářků vadili se, a Firšic chtěl s tesákem na Vodváfku, a on v to vkročil, aby se zlého nestalo, i rozvedl to; a když je rozvedl, i sedl na lavici, a on přišed k němu, i dal mu pěstí v voko, ježto drahně dní hleděti nemohl; a to jemu učinil bez jeho příčiny, ježto on se nevadil, než aby se zlé nestalo, rozvedše ty, kteří se vadili, sedl zase na lavici; a on davše mu pěstí v voko, i chtěl ho konvicí práti, a ven z domu ho vystrkal, inluvě jemu: vyjedený pankharte, arcipankharte, a ty se vždy vadíš! Žádaje v tom ve všem za spravedlivé opatření. Proti tomu Vít skrze přítele mluviti dal: že jest jednou i druhé svádu u něho učinil, a on proto trestal jest ho, maje i dobré přátelství s ním, i pověděl to: vymořený pankharte, an tebe s pěsť není, a ty se vždy vadíš. Ale ne k nářku ani ne zlou měrou, nežli z trestání; nebo praví, že jest ho zlou měrou nenaříkal a nenaříká, než že jest to toliko, hněvem jsa hnut, z příčiny trestání pověděl. Nebo i prve ven ho z domu vystrčil, aby se nevadil, a on podruhé všed, opět se vadil. Původ: co se jest prožalovalo, že se to všecko muože prokázati, že jest výše nenaříkal ho, než jak on se zná; pravě, že dobrou měrou to učinil, nebo ne- jednou ho pankhartem naříkal; a na to potom čtení sú svědkové. Proti svědkuom od strany 69*
Strana 548
548 odporné mluveno: Ze Vít tak praví, že ti svéd- kové tak dobře k Vítově straně svědčí, jako k straně původu, že když jest pro vádu prve činěnúů v domě jeho kázal jemu, aby do jeho domu k němu na vádu nechodil, a on přes tu zápověď přišed do domu jeho, když on ležel, vždy vádu s hostmi v domu jeho pů- sobil, a on vstav, Ze jest jemu pohlavek dal; a že jest toliko dobrou měrou z trestání řekl jemu to slovo: zvymořený pankharte, z přá- telství dobrého a ne k nářku; nebo tak praví, Ze ho nenaiíkal a nenaríká paukhartstvím, nez že ho má za takového člověka, jako ho jiní dobří lidé mají. A toho že jest jemu zou- myslně neučinil, že jest jemu z nic ten po- hlavek dal, než z příčiny vády jeho s hostui. Původ: co se toho prvního svědka dotýče, že ten svědčí, že sou se jiní vadili, a on rozva- zoval, aby se zlé nestalo; a on jest ho pod řádem a právem bil a v voko udeřil, kterýnž několik nedél hledéti nemohl, a až posavad jím dobre bledéti nemuoze. Jezto jest moc mi- nula a právem kuždý živ býti má, i že jest ho sám v domě svém pod právem bíti neměl. Také svědkové svědčí, že jest ho pankhart- stvím naříkal, ne jakž on praví z přátelství, nebo žádný jednoho z přátelství nebije a ne- naříká. A poněvadž z pankhartství narčenému nálezí se vyvésti, i že teď otec jeho před právem k němu se přiznává, že jest syn jeho, a máti, že jest mateř jeho, a podle závazku k manželství učiněného že sú pořádně sdáni; pokázal list, žádaje v tom ve všem za spra- vedlivé opatření. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž z svědkuov od strany původní vedených to se nachází, že on Mikuláš původ po napomenutí od Víta, aby v domě jeho s hostmi se ne- vadil, když týž Vít ležel, nočně opět s hostmi v domě jeho se vadil; a on vstav, že jest ho udeřil, a „vymořený pankharte a ty se vždy s hostmi v domě vadíš,“ řekl, toliko z přátelství pro trestání, patře k jeho inladosti, a ne bě- hem nářku, jakož v odpovědi na žalobu před E. XIV. Zprávy o statcích vénkovských z archivu města Prahy, vyhlášením svědkuov o tom před právém sám Vít seznal a oznámil, že ho zúmyslně nena- říkal a nenařiká: i z té příčiny jemu Vítovi za právo proti jemu Mikulášovi se dává, že jemu žádnou nápravou povinen není. A to promluvení Vítovo jemu Mikulášovi na škodu býti nemá na časy potomní. Než poněvadž on Mikuláš přes napomenutí Vítovo vždy v domě jeho vádu pod právem puosobil, proto úřad trestání jeho v své moci zanechává. Mikuláš se odvolává. Dán v Kouřimi, v sobotu po sv. Cyrhovi a Strachotovi [10. března] XLIII. Contirmatum fer. IIII. die Ambrosii do- ctoris |4. dubna| 1543. (Tamtéž fol. 225.) 134, 1543, 29. prosince. (Mezi Matoušem Černým sladovníkem, a Zignundem mlynářem Poříčanským, o pohlavek.) Matouš Černý, sla- dovník, skrze přítele svého žádal, aby pře mezi jím a Zigmundem, mlynářem Poříčanským, při úřadu rychtářském zašlá čtena byla; i jest čtena: „V té při, jakož jest obvinil a žaloval Matúš Černý na mlynáře Poříčanského, kterak jest ho bil a pohlavkoval bez příčiny pod řádem a právem a jej mordoval, a by nebylo dobrých lidí, byl by jej snad i zamordoval, žá- daje za spravedlivé opatření podle práva.“ Odpor: jakož jest žalobu na mlynáře učinil, kterak by jej Matúše mordoval i zamordovati chtěl, k tomu mlynář praví tak, že tomu odpírá, aby jej mordoval, ani jest ten nebyl, aby imordovati chtěl; a poněvadž sou proža- lovali, aby to pravé činili a ukázali. Původ: Matúš praví tak: kdož koli koho tepe, žeť ten toho morduje, a poněvadž jest jej bil, tehdy jest jej i mordoval. Dále mluvě, že se v tom Matúš nepamatuje, aby v té žalobě před rychtářem toho doložil, žeby ho zamordoval, kdyby dobrých lidí nebylo, než že jest jeho bil a mordoval pod řádem a právem; a také že jest hned on mlynář tomu všemu byl odepřel, že jest ani pohlavku jeinu nedal, ani na něj ruky vložil, i že jest ta žaloba a odpor z nepaměti sepsána. Odpor: žeby se i to, kdyby potřeba toho byla, i lidmi prokázati
548 odporné mluveno: Ze Vít tak praví, že ti svéd- kové tak dobře k Vítově straně svědčí, jako k straně původu, že když jest pro vádu prve činěnúů v domě jeho kázal jemu, aby do jeho domu k němu na vádu nechodil, a on přes tu zápověď přišed do domu jeho, když on ležel, vždy vádu s hostmi v domu jeho pů- sobil, a on vstav, Ze jest jemu pohlavek dal; a že jest toliko dobrou měrou z trestání řekl jemu to slovo: zvymořený pankharte, z přá- telství dobrého a ne k nářku; nebo tak praví, Ze ho nenaiíkal a nenaríká paukhartstvím, nez že ho má za takového člověka, jako ho jiní dobří lidé mají. A toho že jest jemu zou- myslně neučinil, že jest jemu z nic ten po- hlavek dal, než z příčiny vády jeho s hostui. Původ: co se toho prvního svědka dotýče, že ten svědčí, že sou se jiní vadili, a on rozva- zoval, aby se zlé nestalo; a on jest ho pod řádem a právem bil a v voko udeřil, kterýnž několik nedél hledéti nemohl, a až posavad jím dobre bledéti nemuoze. Jezto jest moc mi- nula a právem kuždý živ býti má, i že jest ho sám v domě svém pod právem bíti neměl. Také svědkové svědčí, že jest ho pankhart- stvím naříkal, ne jakž on praví z přátelství, nebo žádný jednoho z přátelství nebije a ne- naříká. A poněvadž z pankhartství narčenému nálezí se vyvésti, i že teď otec jeho před právem k němu se přiznává, že jest syn jeho, a máti, že jest mateř jeho, a podle závazku k manželství učiněného že sú pořádně sdáni; pokázal list, žádaje v tom ve všem za spra- vedlivé opatření. Tu my — jsme vypověděli: Poněvadž z svědkuov od strany původní vedených to se nachází, že on Mikuláš původ po napomenutí od Víta, aby v domě jeho s hostmi se ne- vadil, když týž Vít ležel, nočně opět s hostmi v domě jeho se vadil; a on vstav, že jest ho udeřil, a „vymořený pankharte a ty se vždy s hostmi v domě vadíš,“ řekl, toliko z přátelství pro trestání, patře k jeho inladosti, a ne bě- hem nářku, jakož v odpovědi na žalobu před E. XIV. Zprávy o statcích vénkovských z archivu města Prahy, vyhlášením svědkuov o tom před právém sám Vít seznal a oznámil, že ho zúmyslně nena- říkal a nenařiká: i z té příčiny jemu Vítovi za právo proti jemu Mikulášovi se dává, že jemu žádnou nápravou povinen není. A to promluvení Vítovo jemu Mikulášovi na škodu býti nemá na časy potomní. Než poněvadž on Mikuláš přes napomenutí Vítovo vždy v domě jeho vádu pod právem puosobil, proto úřad trestání jeho v své moci zanechává. Mikuláš se odvolává. Dán v Kouřimi, v sobotu po sv. Cyrhovi a Strachotovi [10. března] XLIII. Contirmatum fer. IIII. die Ambrosii do- ctoris |4. dubna| 1543. (Tamtéž fol. 225.) 134, 1543, 29. prosince. (Mezi Matoušem Černým sladovníkem, a Zignundem mlynářem Poříčanským, o pohlavek.) Matouš Černý, sla- dovník, skrze přítele svého žádal, aby pře mezi jím a Zigmundem, mlynářem Poříčanským, při úřadu rychtářském zašlá čtena byla; i jest čtena: „V té při, jakož jest obvinil a žaloval Matúš Černý na mlynáře Poříčanského, kterak jest ho bil a pohlavkoval bez příčiny pod řádem a právem a jej mordoval, a by nebylo dobrých lidí, byl by jej snad i zamordoval, žá- daje za spravedlivé opatření podle práva.“ Odpor: jakož jest žalobu na mlynáře učinil, kterak by jej Matúše mordoval i zamordovati chtěl, k tomu mlynář praví tak, že tomu odpírá, aby jej mordoval, ani jest ten nebyl, aby imordovati chtěl; a poněvadž sou proža- lovali, aby to pravé činili a ukázali. Původ: Matúš praví tak: kdož koli koho tepe, žeť ten toho morduje, a poněvadž jest jej bil, tehdy jest jej i mordoval. Dále mluvě, že se v tom Matúš nepamatuje, aby v té žalobě před rychtářem toho doložil, žeby ho zamordoval, kdyby dobrých lidí nebylo, než že jest jeho bil a mordoval pod řádem a právem; a také že jest hned on mlynář tomu všemu byl odepřel, že jest ani pohlavku jeinu nedal, ani na něj ruky vložil, i že jest ta žaloba a odpor z nepaměti sepsána. Odpor: žeby se i to, kdyby potřeba toho byla, i lidmi prokázati
Strana 549
Kouřim (1543—1544). mohlo těmi, kteří s mlynářem při žalobě a odporu stáli, že jest taková žaloba před rych- tářem učiněna, jakž tuto sepsána, i potom podruhétaké před stranami čtena byla ; a za jiné se nedrží, než jakž žaloba a odpor vzešly, že pan rychtář tak to sepsal, a v tom se spra- vedlivě zachoval. A mimo to, což jest před panem rychtářem sepsáno, že není náležité podle pořadu práva toho jinačiti. A v tom čtení sú svědkové obojí strany. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž Matúš Černý, sladovnik, podle žaloby učiněné na Zigmunda, mlyndate Poficanskeho, toho jest podle práva neprokázal, aby jeho týž mlynář pod řádem a právem zamordovati chtěl, kdyby dobrých lidí nebylo, než toliko to jest pro- kázal, že jest pohlavek jemu dal: i z těch příčin on Zigmund inlynář za mordéře jmín býti ani pokuty, kteráž na mordefe náleží, nésti nemá, než pro týž vejstupek pod řádem a právem učiněný, že jest Matúšovi bez jeho příčiny pohlavek dal, vězením práva tohoto potrestán podle uvážení téhož práva býti má. Zigmund se odvolává. Dán v Kouřimi, v pon- dělí po sv. Ondřeji [3. prosince] léta ete. XLIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum sabbato ante Circumcisionem domini [29. prosince] 1544 (?) (Tamtéž fol. 226.) 135. 1544, 9. července (Mezi Markem kovářem z Zásmuk, a Markétou chalupnicí z Chrášťan, o trávení a zlodějství.) Marek, kovář z Zásmuk, skrze přítele svého připa- matovav psaní od JMti pána svého, pana Adama z Říčan etc. obvinil jest Markétu, cha- lupnici rychtátovu z Chráštan, že když pře- dešlého času poslali dceru její Markové pro potřebu do města tohoto, a tato osoba shle- davši se s ní na rynku, sápala se s ni, ne- chtějíci jí pokoje dáti, mluvieci s ní o nějakého pacholka, žeby některaké dievce někdy násilí učinil, chtějíci, aby ona jí, kdo byl, oznámila; a nechtéla se ji spustiti, aZ do domu s nf přišla, kdež ona před ní ušla; a že byvši sní někde prve v domě, jí píti dávala, a když 549 ona píti nechtěla, že jí rozundala bradu, a bezděky píti v ústa nalivala, a ona od toho Ze jest otekla a zbláznila se; Zádaje v tom za spravedlivé opatření podle práva. A poněvadž jest táž osoba prve podezřelá, že u Naksery čepec ukradla, a ku právu o to zde připra- vena byla. Proti tomu Markéta mluvila: že sem já toliko na žádost ženy Macha Brada- tého do města šla, a když sme sem přišly, ona šla ku panu Jakubovi Llanovi, a já šla k tkadlci o plátno, a když ho neudělal, a já šla k Kučerovi, a on sám toliko seděl; i kázala sem sobě žejtlík piva dáti. A tu sem ho po- bídila, aby koupil ode mne svini s prasaty, a on pověděl, že nekoupí, že má svou. A když sem já pila to pivo za ten peníz, a Petloch přišel tam na pivo, a já mu z zástolí vyvstala, a on potom řekl mi, abychom spolu pili; a když sme tam s Petlochem sedéli a pili, a já ty děvečky nikdy neznala, a ona tam přišla, ká- zala sobě žejtlík piva dáti, a postaviv&i tykev, S kterü na pivo přišla, a do ní piva nabrala, i tu pila. A já rozprávěla o příhodě, která se stala dievce rychtářově, že některaký pacholek shánél se na poli po dievce rychtárové, mluvé jí: Zvyjednaný hrome, a já hrdším vydíral nežli si ty! A ona přišedší domuov, s pláčem to ža- lovala; a Ze jest ten jistf na plavém koni byl, v zelený sukni, v červených nohavicích, v chocholatém klobouku papouškovém ; a ona k tomu se ohlásila, ježto jí nic do toho nebylo, pravieci, že ho zná, kdo jest, že jest z Zásmuk myslivec, a že má ženu svou. Než prosila mne, abych na ni mateři její nežalovala, aby ji nebila ; a já sem šla za ní na rynk, chtějíci, aby se mnú k rychtáři šla a oznámila, kdo je to. Ale s ní sem se nedrala, než za ní toliko sem šla až před duom Míšenského, chtějíci, aby se mnú k rychtáři šla, ale přes práh sem nešla. A pověděla sem, že půjdu ku panu Ny- klovi, aby se mnú šla. A píti sem já jí, ani abych jí do úst lila, nedávala. A co se ně- jakého čepce dotýče, že já o to slušnou smlouvou na místé postaveno mám. Původ:
Kouřim (1543—1544). mohlo těmi, kteří s mlynářem při žalobě a odporu stáli, že jest taková žaloba před rych- tářem učiněna, jakž tuto sepsána, i potom podruhétaké před stranami čtena byla ; a za jiné se nedrží, než jakž žaloba a odpor vzešly, že pan rychtář tak to sepsal, a v tom se spra- vedlivě zachoval. A mimo to, což jest před panem rychtářem sepsáno, že není náležité podle pořadu práva toho jinačiti. A v tom čtení sú svědkové obojí strany. Tu my — sme vypověděli: Poněvadž Matúš Černý, sladovnik, podle žaloby učiněné na Zigmunda, mlyndate Poficanskeho, toho jest podle práva neprokázal, aby jeho týž mlynář pod řádem a právem zamordovati chtěl, kdyby dobrých lidí nebylo, než toliko to jest pro- kázal, že jest pohlavek jemu dal: i z těch příčin on Zigmund inlynář za mordéře jmín býti ani pokuty, kteráž na mordefe náleží, nésti nemá, než pro týž vejstupek pod řádem a právem učiněný, že jest Matúšovi bez jeho příčiny pohlavek dal, vězením práva tohoto potrestán podle uvážení téhož práva býti má. Zigmund se odvolává. Dán v Kouřimi, v pon- dělí po sv. Ondřeji [3. prosince] léta ete. XLIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme. Actum sabbato ante Circumcisionem domini [29. prosince] 1544 (?) (Tamtéž fol. 226.) 135. 1544, 9. července (Mezi Markem kovářem z Zásmuk, a Markétou chalupnicí z Chrášťan, o trávení a zlodějství.) Marek, kovář z Zásmuk, skrze přítele svého připa- matovav psaní od JMti pána svého, pana Adama z Říčan etc. obvinil jest Markétu, cha- lupnici rychtátovu z Chráštan, že když pře- dešlého času poslali dceru její Markové pro potřebu do města tohoto, a tato osoba shle- davši se s ní na rynku, sápala se s ni, ne- chtějíci jí pokoje dáti, mluvieci s ní o nějakého pacholka, žeby některaké dievce někdy násilí učinil, chtějíci, aby ona jí, kdo byl, oznámila; a nechtéla se ji spustiti, aZ do domu s nf přišla, kdež ona před ní ušla; a že byvši sní někde prve v domě, jí píti dávala, a když 549 ona píti nechtěla, že jí rozundala bradu, a bezděky píti v ústa nalivala, a ona od toho Ze jest otekla a zbláznila se; Zádaje v tom za spravedlivé opatření podle práva. A poněvadž jest táž osoba prve podezřelá, že u Naksery čepec ukradla, a ku právu o to zde připra- vena byla. Proti tomu Markéta mluvila: že sem já toliko na žádost ženy Macha Brada- tého do města šla, a když sme sem přišly, ona šla ku panu Jakubovi Llanovi, a já šla k tkadlci o plátno, a když ho neudělal, a já šla k Kučerovi, a on sám toliko seděl; i kázala sem sobě žejtlík piva dáti. A tu sem ho po- bídila, aby koupil ode mne svini s prasaty, a on pověděl, že nekoupí, že má svou. A když sem já pila to pivo za ten peníz, a Petloch přišel tam na pivo, a já mu z zástolí vyvstala, a on potom řekl mi, abychom spolu pili; a když sme tam s Petlochem sedéli a pili, a já ty děvečky nikdy neznala, a ona tam přišla, ká- zala sobě žejtlík piva dáti, a postaviv&i tykev, S kterü na pivo přišla, a do ní piva nabrala, i tu pila. A já rozprávěla o příhodě, která se stala dievce rychtářově, že některaký pacholek shánél se na poli po dievce rychtárové, mluvé jí: Zvyjednaný hrome, a já hrdším vydíral nežli si ty! A ona přišedší domuov, s pláčem to ža- lovala; a Ze jest ten jistf na plavém koni byl, v zelený sukni, v červených nohavicích, v chocholatém klobouku papouškovém ; a ona k tomu se ohlásila, ježto jí nic do toho nebylo, pravieci, že ho zná, kdo jest, že jest z Zásmuk myslivec, a že má ženu svou. Než prosila mne, abych na ni mateři její nežalovala, aby ji nebila ; a já sem šla za ní na rynk, chtějíci, aby se mnú k rychtáři šla a oznámila, kdo je to. Ale s ní sem se nedrala, než za ní toliko sem šla až před duom Míšenského, chtějíci, aby se mnú k rychtáři šla, ale přes práh sem nešla. A pověděla sem, že půjdu ku panu Ny- klovi, aby se mnú šla. A píti sem já jí, ani abych jí do úst lila, nedávala. A co se ně- jakého čepce dotýče, že já o to slušnou smlouvou na místé postaveno mám. Původ:
Strana 550
550 by se k tem ke všem slovuom mélo mluviti, nevidí se potřebné, než že si po rynku za ní chodila, s ní se sápala, i na krchově ještě chtějíci vždy, ať by, kdo by to byl, pověděla, až si do toho domu, kdež před tebú ušla, za ní piisla. A když si se jí ptala, odkud jest, a ona chtějíc tebe odbýti i povědělať, že jest z Kostelce, a tys jí řekla: však já tebe znám, že si Kotova z Zásmuk. A taky jest ona tobě nepravila, aby věděla, kdo jest to, na kterého si ty se ptala, žeby to učiniti měl, než pra- vila, že o tom neví, aby jí pokoj dala a za ní nechodila a s ní se nesápala. A také že si se před panem rychtářem k tomu znala, že si jí píti: dávala, i táhl se při tom na prokaz svědky. A kdež mluvíš, že by o krádež smluvou na místě postaveno jměla, i kdyby sobě toho zase zlým puosobením všeho nevyzdvihla, mohlo by to své místo míti. Olpor: jakž dne včerejšího Markyta tomu odepřela, že jest jí píti nedá- vala, ani úst nerozvazovala, ani ji netrávila, jakož se na ni žaloba vztahuje: že i nyní též tomu odpírá. A že ani ta děvečka přítomna není, od kteréž žaloba se činí, ježto v takových hlavních přech, kohož se dotýče, vždy ta osoba přítomna býti má. Tu svědkové obojí strany čtení sú. Tu my — jsme vypověděli a nalezli: Po- něvadž původ žaloby své, aby ta děvečka zblázněná votekla, a jí aby Marta obžalovaná v ústa líti nebo napájeti anebo zastruhovati měla, ničímž neukázal; a z zprávy hned o tom dané od rychtáře našeho i z svědkuov se uznává, že ta děvečka velmi opilá byvši sobě počínala, jakž obyčej lidí opilých ; a zlodějstvem jakým, ježto pro ně hodna byla Markéta dání ku právu útrpnému, nic se neukázalo: z těch příčin jí Markétě dává se za právo tak, že ničímž jim původuom vedle té žaloby povinna není. Pů- vodové se odvolávají. Dán v Kouřimi, den sv. Pavla [30. června] XLUII. My ortele tohoto — potvrzujeme, však s touto vejminkou, bude-li se moci Marek kovář z Zásmuk jakožto původ čeho jistčího E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z. archivu města Prahy: doptati proti straně odporné, právo se jemu ne- zavírá. Actum fer. III. post Jahannem Hussium, apostolum ac martirem domini [9. července] 1544. (Tamtéž fol. 227.) 137. 1544, 25. října. (Mezi Oktavianem z Doubravy z jedné, a Prokopem bakalářem a Kateřinou, manželkou někdy Václava Bříského, z strany druhé o dluh.) Oktavian z Doubravy skrze Mikuláše bakaláře od hvězdy, měště- nína Nového Města Pražského, obvinil Pro- kopa bakaláře a Kateřinu, manželku po Václa- vovi Bříském pozůstalou, že nebožtík Václav Bříský vdlužil se u dobré paměti pana Be- neše ručníkáře v XLV kop míš., a tu summu zápisem kněh města tohoto ujistil jest jemu a zapsal na právě dědičném na domě Pro- kopa bakaláře a šafránici své tu středu před sv. Klimentem léta etc. XXXII, že jemu ta summa na rozdílné roky po VIII kop. míš. nedílně iněla vyplacena býti; i že ještě té summy podle toho zápisu, kterýž jest nevy- kvitovaný, není jemu dovyplaceno, ale na tých gruntích zuostalo XX kop míš., o kte- rýchž pan Beneš na smrtedlné posteli paní Dorotě, manželce své, oznámil; a ona jest je mocně zadala panu Oktavianovi, jakož to zdání prve při právě vašem ukázal, a ještě zde má býti, žádaje, aby k dovyplnění přidržáni byli, a grunty své aby vyvadili; při tom na žádost téhož původa zápis ten čten jest. Proti tomu Prokop bakalář mluvil: Ze se mue tu nic ne- dotýče aniž o tom zápisu sem věděl, než kdež sem já koupil duom od Václava Bříského na placení roční po V kopách míš., a komuž sem ja platiti měl, jako Břískému, za živnosti jeho platil sem, a po smrti jeho teď Kateřině, manželce jeho, doplatil sem, ježto již všecka léta vy- placení prošla jsou; nebo když sem kterého roku při času náležitém peněz nedal, že sem hned od Václava Bříského, i také po smrti jeho od manželky jeho ku právu obsílán byl a dáti sem musel, nechtěl-li bych o grunt přijíti; a již grunt jest vyplaceny podle let, nebo toliko po V kop. míš. já za duom podle
550 by se k tem ke všem slovuom mélo mluviti, nevidí se potřebné, než že si po rynku za ní chodila, s ní se sápala, i na krchově ještě chtějíci vždy, ať by, kdo by to byl, pověděla, až si do toho domu, kdež před tebú ušla, za ní piisla. A když si se jí ptala, odkud jest, a ona chtějíc tebe odbýti i povědělať, že jest z Kostelce, a tys jí řekla: však já tebe znám, že si Kotova z Zásmuk. A taky jest ona tobě nepravila, aby věděla, kdo jest to, na kterého si ty se ptala, žeby to učiniti měl, než pra- vila, že o tom neví, aby jí pokoj dala a za ní nechodila a s ní se nesápala. A také že si se před panem rychtářem k tomu znala, že si jí píti: dávala, i táhl se při tom na prokaz svědky. A kdež mluvíš, že by o krádež smluvou na místě postaveno jměla, i kdyby sobě toho zase zlým puosobením všeho nevyzdvihla, mohlo by to své místo míti. Olpor: jakž dne včerejšího Markyta tomu odepřela, že jest jí píti nedá- vala, ani úst nerozvazovala, ani ji netrávila, jakož se na ni žaloba vztahuje: že i nyní též tomu odpírá. A že ani ta děvečka přítomna není, od kteréž žaloba se činí, ježto v takových hlavních přech, kohož se dotýče, vždy ta osoba přítomna býti má. Tu svědkové obojí strany čtení sú. Tu my — jsme vypověděli a nalezli: Po- něvadž původ žaloby své, aby ta děvečka zblázněná votekla, a jí aby Marta obžalovaná v ústa líti nebo napájeti anebo zastruhovati měla, ničímž neukázal; a z zprávy hned o tom dané od rychtáře našeho i z svědkuov se uznává, že ta děvečka velmi opilá byvši sobě počínala, jakž obyčej lidí opilých ; a zlodějstvem jakým, ježto pro ně hodna byla Markéta dání ku právu útrpnému, nic se neukázalo: z těch příčin jí Markétě dává se za právo tak, že ničímž jim původuom vedle té žaloby povinna není. Pů- vodové se odvolávají. Dán v Kouřimi, den sv. Pavla [30. června] XLUII. My ortele tohoto — potvrzujeme, však s touto vejminkou, bude-li se moci Marek kovář z Zásmuk jakožto původ čeho jistčího E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z. archivu města Prahy: doptati proti straně odporné, právo se jemu ne- zavírá. Actum fer. III. post Jahannem Hussium, apostolum ac martirem domini [9. července] 1544. (Tamtéž fol. 227.) 137. 1544, 25. října. (Mezi Oktavianem z Doubravy z jedné, a Prokopem bakalářem a Kateřinou, manželkou někdy Václava Bříského, z strany druhé o dluh.) Oktavian z Doubravy skrze Mikuláše bakaláře od hvězdy, měště- nína Nového Města Pražského, obvinil Pro- kopa bakaláře a Kateřinu, manželku po Václa- vovi Bříském pozůstalou, že nebožtík Václav Bříský vdlužil se u dobré paměti pana Be- neše ručníkáře v XLV kop míš., a tu summu zápisem kněh města tohoto ujistil jest jemu a zapsal na právě dědičném na domě Pro- kopa bakaláře a šafránici své tu středu před sv. Klimentem léta etc. XXXII, že jemu ta summa na rozdílné roky po VIII kop. míš. nedílně iněla vyplacena býti; i že ještě té summy podle toho zápisu, kterýž jest nevy- kvitovaný, není jemu dovyplaceno, ale na tých gruntích zuostalo XX kop míš., o kte- rýchž pan Beneš na smrtedlné posteli paní Dorotě, manželce své, oznámil; a ona jest je mocně zadala panu Oktavianovi, jakož to zdání prve při právě vašem ukázal, a ještě zde má býti, žádaje, aby k dovyplnění přidržáni byli, a grunty své aby vyvadili; při tom na žádost téhož původa zápis ten čten jest. Proti tomu Prokop bakalář mluvil: Ze se mue tu nic ne- dotýče aniž o tom zápisu sem věděl, než kdež sem já koupil duom od Václava Bříského na placení roční po V kopách míš., a komuž sem ja platiti měl, jako Břískému, za živnosti jeho platil sem, a po smrti jeho teď Kateřině, manželce jeho, doplatil sem, ježto již všecka léta vy- placení prošla jsou; nebo když sem kterého roku při času náležitém peněz nedal, že sem hned od Václava Bříského, i také po smrti jeho od manželky jeho ku právu obsílán byl a dáti sem musel, nechtěl-li bych o grunt přijíti; a již grunt jest vyplaceny podle let, nebo toliko po V kop. míš. já za duom podle
Strana 551
Kouřim (1544). zápisu svého, na kterýž se i táhla, platiti sem měl, jakož sem i platil, a on Břískej po VIII kopách míš. platiti se zapsal; a tak že já nic panu Benešovi povinen sem nebyl a nejsem. Původ položil psanie přímluvné od pana purg- mistra a üradu ku pánuom Novoměstským utinéné, kteréZ éteno jest. Dále mluveno, Ze se to tím psaním ukazuje, že od VMtíi pří- mluva ku panu Benešovi o sčekání peněz za- | drzalych Prokopovi bakaláři i také Břískému učiněna jest, a tak to sčekání zápisu tomu na škodu není; kterýž zápis jako nevyplacený v kuihách nevykvitovaný stojí. Prokop bakalář : že jest toliko příročí do Svátosti vyžádáno bylo, a když ten čas přišel, že sem já ktomu jsa od Bříského obsílán, musil to vyplniti, a práva dědičného jsou mi nepromlleli, nez vždy sem vyplňovati je niusel. A také v tom zápisu poknta jest zapsána, ježto kdyby i sče- kání na který rok učinil, tehdy by nedal druhým penézuom vyjiti, neż podle pokuty sel by, kdyby placeno nebylo, i protoż po po- kutě nešli sú. Původ; že to sčekání na přímluvu VMti na škodu tomu dluhu není, nebo kdyby dluh byl vyplacen, bylby zápis vykvitován, ale když vyplacen není, i není zápis vykvitován; a staré přísloví jest, že zápis z kněh nevy- líže se. Kateřina Bříská skrze přítele mluviti dala, Ze ona nic dlužna není, nebo nebožtík pan Beneš byv rozumný člověk, kdyby jemu co dlužna byla, žeby ji byl napomínal, než z ničehbéhož ji nebožtík ani manželka jeho nena- pomínali, ježto v zápisu pokuta jest doložena ; kdyby co vyplněno nebylo, žeby byli po po- kutě šli, ale nikdy nešli jsou, neb nic po- zuostalého není, nebo vyplňovati museli sou, a již léta vyplacení pominula sou. Také že avi pan Beneš o dluhu v kšaftu svém nepo- stavil jest, ani také Václav Bříský že jest v kšaftu svém, aby co dlužen pozuostal, ne- postavil. Původ: ač jest Bříský v kšaftu svém o dluhu nepostavil, i nebylo jest potřebí po- druhé klásti o tom dluhu v kšaftu, když jest na néj zápis knéhami; a tím se dluh nevy- 551 placený prokazuje, že zápis vykvitovaný není. Kateřina Bříská: že jest ona za živnosti pana Beneše i po smrti jeho u nich bývala, a že sú ji nikdyž nenapomínali, aby jim co dlužna byla. Původ: že jest jí paní Dorota napomí- nala, a ona pravila: že máte dosti, že muozte pokoj o to dáti. A kdyby dluh byl zaplacený, bylby zápis vykvitovaný. Odpor: že zde při právě ten pořad se zachovává, že podle let a pokuty v zápisu dostavené sobě platí, a když jiz léta přejdou, že vice ničímž, kdož platiti měl, povinen není, buď žeby kvitanci sobě učiniti nedal; nebo kdo chce kvitanci sobě učiniti, dá, a kdo chce nedá, to na škodu nebývá. Původ: to by mohlo a muož při do- mácích býti, ale od přespolních lépe jest, aby kvitováno bylo, jako tento zápis kdyby vy- vazeny byl, bylby vykvitovany. Kateřina Bříská: kdyby které peníze za který rok vy- plněny nebyly, žeby byli po pokutě šli, ne- dajíce letuom v zápisu projíti. Tu my slyševše žalobu, odpor, zápis, list přímluvní, kšaft Václava Bříského, a toho všeho pilně pováživše, takto jsme o tom vypověděli Poněvadž Oktavian žaloby své podle práva ani kšaftem nebožtíka Beneše ručnikáře ne- provedl a neukázal, a zápis kněhami měst- skými Václav Bříský s pokutou (ač dávno čas prošel a minul) na statek udělal, jakož pro neplnění toho zápisu psaní od pánuov Pražan Nového Města on Beneš vyjednal, a na to psaní od Bříského pod pečetí města našeho odpověď jest dána, z kteréž odpovědi vyhle- dati se nemuoże, aby on Václav Btískf nebo Prokop bakalář co dluzen zuostal mimo dvě kopě míšenské, kterýmž psaním na léto XXXVI dlužen je býti on nebožtík Václav Bříský při- znal se; z těch příčin, jestliže Kateřina Bříská po smrti muže svého těch dvú kop míšenských nezaplatila, konečně ve čtrnácti dnech pořád zběhlých dáti je a zaplatiti má. Oktavian se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek den sv. Havla [16. ríjna], léta ete. XLIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme.
Kouřim (1544). zápisu svého, na kterýž se i táhla, platiti sem měl, jakož sem i platil, a on Břískej po VIII kopách míš. platiti se zapsal; a tak že já nic panu Benešovi povinen sem nebyl a nejsem. Původ položil psanie přímluvné od pana purg- mistra a üradu ku pánuom Novoměstským utinéné, kteréZ éteno jest. Dále mluveno, Ze se to tím psaním ukazuje, že od VMtíi pří- mluva ku panu Benešovi o sčekání peněz za- | drzalych Prokopovi bakaláři i také Břískému učiněna jest, a tak to sčekání zápisu tomu na škodu není; kterýž zápis jako nevyplacený v kuihách nevykvitovaný stojí. Prokop bakalář : že jest toliko příročí do Svátosti vyžádáno bylo, a když ten čas přišel, že sem já ktomu jsa od Bříského obsílán, musil to vyplniti, a práva dědičného jsou mi nepromlleli, nez vždy sem vyplňovati je niusel. A také v tom zápisu poknta jest zapsána, ježto kdyby i sče- kání na který rok učinil, tehdy by nedal druhým penézuom vyjiti, neż podle pokuty sel by, kdyby placeno nebylo, i protoż po po- kutě nešli sú. Původ; že to sčekání na přímluvu VMti na škodu tomu dluhu není, nebo kdyby dluh byl vyplacen, bylby zápis vykvitován, ale když vyplacen není, i není zápis vykvitován; a staré přísloví jest, že zápis z kněh nevy- líže se. Kateřina Bříská skrze přítele mluviti dala, Ze ona nic dlužna není, nebo nebožtík pan Beneš byv rozumný člověk, kdyby jemu co dlužna byla, žeby ji byl napomínal, než z ničehbéhož ji nebožtík ani manželka jeho nena- pomínali, ježto v zápisu pokuta jest doložena ; kdyby co vyplněno nebylo, žeby byli po po- kutě šli, ale nikdy nešli jsou, neb nic po- zuostalého není, nebo vyplňovati museli sou, a již léta vyplacení pominula sou. Také že avi pan Beneš o dluhu v kšaftu svém nepo- stavil jest, ani také Václav Bříský že jest v kšaftu svém, aby co dlužen pozuostal, ne- postavil. Původ: ač jest Bříský v kšaftu svém o dluhu nepostavil, i nebylo jest potřebí po- druhé klásti o tom dluhu v kšaftu, když jest na néj zápis knéhami; a tím se dluh nevy- 551 placený prokazuje, že zápis vykvitovaný není. Kateřina Bříská: že jest ona za živnosti pana Beneše i po smrti jeho u nich bývala, a že sú ji nikdyž nenapomínali, aby jim co dlužna byla. Původ: že jest jí paní Dorota napomí- nala, a ona pravila: že máte dosti, že muozte pokoj o to dáti. A kdyby dluh byl zaplacený, bylby zápis vykvitovaný. Odpor: že zde při právě ten pořad se zachovává, že podle let a pokuty v zápisu dostavené sobě platí, a když jiz léta přejdou, že vice ničímž, kdož platiti měl, povinen není, buď žeby kvitanci sobě učiniti nedal; nebo kdo chce kvitanci sobě učiniti, dá, a kdo chce nedá, to na škodu nebývá. Původ: to by mohlo a muož při do- mácích býti, ale od přespolních lépe jest, aby kvitováno bylo, jako tento zápis kdyby vy- vazeny byl, bylby vykvitovany. Kateřina Bříská: kdyby které peníze za který rok vy- plněny nebyly, žeby byli po pokutě šli, ne- dajíce letuom v zápisu projíti. Tu my slyševše žalobu, odpor, zápis, list přímluvní, kšaft Václava Bříského, a toho všeho pilně pováživše, takto jsme o tom vypověděli Poněvadž Oktavian žaloby své podle práva ani kšaftem nebožtíka Beneše ručnikáře ne- provedl a neukázal, a zápis kněhami měst- skými Václav Bříský s pokutou (ač dávno čas prošel a minul) na statek udělal, jakož pro neplnění toho zápisu psaní od pánuov Pražan Nového Města on Beneš vyjednal, a na to psaní od Bříského pod pečetí města našeho odpověď jest dána, z kteréž odpovědi vyhle- dati se nemuoże, aby on Václav Btískf nebo Prokop bakalář co dluzen zuostal mimo dvě kopě míšenské, kterýmž psaním na léto XXXVI dlužen je býti on nebožtík Václav Bříský při- znal se; z těch příčin, jestliže Kateřina Bříská po smrti muže svého těch dvú kop míšenských nezaplatila, konečně ve čtrnácti dnech pořád zběhlých dáti je a zaplatiti má. Oktavian se odvolává. Dán v Kouřimi, ve čtvrtek den sv. Havla [16. ríjna], léta ete. XLIIII. Tu my ortele tohoto — potvrzujeme.
Strana 552
552 Actum sabbato post s. Severinum [25. října), a. 1544. (Tamtéž fol. 228.) Kovary. 1406, 17. května. Marziko, braseator prope s. Crucem Maiorem, promisit, guod si unguam futuris temporibus Krzistan, villanus de villa Kowars, per novercam ipsius Marzikonis seu quemvis alium, racione VIII s. gr. minus XX gr. impeteretur, quod tunc ipse Marziko eundem Krzistanum libertare debet. — Actum fer. II. ante Ascensionem domini a. MCCCCVI. (Rukop. &. 2099 f. 5.) Kovarovice. 1. 1428, 5. května. Pessat de Kowarzowicz — recognovit, se vendidisse curiam ibidem in Kowarzowicz — Paulo dicto Zechowecz de Duban pro sex s. et XV gr. — Actum feria IHI. post Invencionem s. Crucis. (Rukop. č. 2099 f. 212.) 2. 1432, 3. října. Paulus sirotek de Michel oc constitutus coram dominis in consilio [Nov. Civ. Pr.] resignavit ius suum, quod ipsum concernit — ad famosum Pawlikonem de Ko- warzowiez, filium Wenceslai Mnyssek de Minori Parte, occasione quinque s. gr. minus viginti gr. pro hereditate in Kowarzowiez dicto Pa- wlikoni vendita, reverendo viro Laurencio de Brzezowa, arcium liberalium magistro alme universitatis studii Pragensis. Actum feria sexta ante diem s. Francisci oc XXXII. (Rukop. 6. 2082 fol. A. 16.) 3. 1502, 3. prosince. Jan Kavka rychtář tehdáz, Jan Chalupa, Jan Hledik, Simon Shajbal, Simon Sum, sousedé z Jesenice, najali dvuor v Kovařovicích za XII let. — S toho mají úročiti při sv. Kateřině VII k. na každý rok — a mají také každý rok přivézti IIIT vozy lesu do dvoru Strasnického z vo- beeníeh lesuov. Actum sabbato post Andree 1502. (Rukop. č. 2133 II f. 6.) 4. 1509, 26. června. Martin Srb najal louky Kovařovské a má s nich dáti na sv. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Kateřinu IIII k. A bude-li chtieti ty louky dále držeti, o to se má — smluviti. Actum fer. III. ante Petri et Pauli a. oc 1509. (Pře- škrtnuto.) (Tamtéž f. 27.) 5. 1510, 12. dubna. L. 1510 Simon Shaj- bal, Beránek, Jan rychtář, Matěj Jenkuo, Jan Krčmář, súsedé z Jesenice, přijali pod plat louky a dědiny od dvoru Kovařovského za VI let, krom lesuo a potokuo. Ale co jest v lukách křovie, ješto by na překážku bylo trávě, to mají sobě čistiti. A s toho mají platiti VI k. jednú v rok při sv. Kateřině, a po třech letech pořad minulých jiná tři leta mají přivézti IIII vozy drev z lesuo obecních každý rok do dvoru Strašnického, odkudž by jim bylo ukázáno. Actum fer VI. Religuiarum (Tamtéž f. 32.) 6. 1517, 3. ledna. L. 1517 v sobotu po Novém letě Hladík, Beránek, Jančiek, Tkadlec, súsedé z Jesenice, přijaly jsú pod plat louky a dědiny od dvoru Kovařovského za V let -- krom lesuov a potokóv. A z toho mají platiti V k. při sv. Kateřině, a každý rok mají při- vésti čtyry vozy drev z lesóv obecních do dvoru Strašnického, odkudž by jim bylo uká- záno. (Tamtéž fol. 60.) Kozarovice. 1391, 16. listopadu. Duchco de Gradu, alias de Karlow myesta, Johannes Dyetye cerdo, Mica Hrazaconis gener, Hawel recc- gnoverunt, quod debent curiam allodialem in Kozorowicyech disbrigare et LXX gr. census in Wanyeczkone curie kmetii — cum omni libertate, prout ipsi habuerunt — Raczkoni, cui dictam curiam vendiderunt, de Krzywuss. — Act. fer. V. ante Elisabeth a. — XCI. (Rukop. č. 2072 fr. 66.) Kozlé. 1442, 16. června. Mikeš Vořiešek z Kozlé a Jana, manželka jeho — osobně v radě (Nov. M. Pr.) vzdali sû — slovutnému panoši Heř- manovi z Kozlé, pánu svému, dédicuom a
552 Actum sabbato post s. Severinum [25. října), a. 1544. (Tamtéž fol. 228.) Kovary. 1406, 17. května. Marziko, braseator prope s. Crucem Maiorem, promisit, guod si unguam futuris temporibus Krzistan, villanus de villa Kowars, per novercam ipsius Marzikonis seu quemvis alium, racione VIII s. gr. minus XX gr. impeteretur, quod tunc ipse Marziko eundem Krzistanum libertare debet. — Actum fer. II. ante Ascensionem domini a. MCCCCVI. (Rukop. &. 2099 f. 5.) Kovarovice. 1. 1428, 5. května. Pessat de Kowarzowicz — recognovit, se vendidisse curiam ibidem in Kowarzowicz — Paulo dicto Zechowecz de Duban pro sex s. et XV gr. — Actum feria IHI. post Invencionem s. Crucis. (Rukop. č. 2099 f. 212.) 2. 1432, 3. října. Paulus sirotek de Michel oc constitutus coram dominis in consilio [Nov. Civ. Pr.] resignavit ius suum, quod ipsum concernit — ad famosum Pawlikonem de Ko- warzowiez, filium Wenceslai Mnyssek de Minori Parte, occasione quinque s. gr. minus viginti gr. pro hereditate in Kowarzowiez dicto Pa- wlikoni vendita, reverendo viro Laurencio de Brzezowa, arcium liberalium magistro alme universitatis studii Pragensis. Actum feria sexta ante diem s. Francisci oc XXXII. (Rukop. 6. 2082 fol. A. 16.) 3. 1502, 3. prosince. Jan Kavka rychtář tehdáz, Jan Chalupa, Jan Hledik, Simon Shajbal, Simon Sum, sousedé z Jesenice, najali dvuor v Kovařovicích za XII let. — S toho mají úročiti při sv. Kateřině VII k. na každý rok — a mají také každý rok přivézti IIIT vozy lesu do dvoru Strasnického z vo- beeníeh lesuov. Actum sabbato post Andree 1502. (Rukop. č. 2133 II f. 6.) 4. 1509, 26. června. Martin Srb najal louky Kovařovské a má s nich dáti na sv. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Kateřinu IIII k. A bude-li chtieti ty louky dále držeti, o to se má — smluviti. Actum fer. III. ante Petri et Pauli a. oc 1509. (Pře- škrtnuto.) (Tamtéž f. 27.) 5. 1510, 12. dubna. L. 1510 Simon Shaj- bal, Beránek, Jan rychtář, Matěj Jenkuo, Jan Krčmář, súsedé z Jesenice, přijali pod plat louky a dědiny od dvoru Kovařovského za VI let, krom lesuo a potokuo. Ale co jest v lukách křovie, ješto by na překážku bylo trávě, to mají sobě čistiti. A s toho mají platiti VI k. jednú v rok při sv. Kateřině, a po třech letech pořad minulých jiná tři leta mají přivézti IIII vozy drev z lesuo obecních každý rok do dvoru Strašnického, odkudž by jim bylo ukázáno. Actum fer VI. Religuiarum (Tamtéž f. 32.) 6. 1517, 3. ledna. L. 1517 v sobotu po Novém letě Hladík, Beránek, Jančiek, Tkadlec, súsedé z Jesenice, přijaly jsú pod plat louky a dědiny od dvoru Kovařovského za V let -- krom lesuov a potokóv. A z toho mají platiti V k. při sv. Kateřině, a každý rok mají při- vésti čtyry vozy drev z lesóv obecních do dvoru Strašnického, odkudž by jim bylo uká- záno. (Tamtéž fol. 60.) Kozarovice. 1391, 16. listopadu. Duchco de Gradu, alias de Karlow myesta, Johannes Dyetye cerdo, Mica Hrazaconis gener, Hawel recc- gnoverunt, quod debent curiam allodialem in Kozorowicyech disbrigare et LXX gr. census in Wanyeczkone curie kmetii — cum omni libertate, prout ipsi habuerunt — Raczkoni, cui dictam curiam vendiderunt, de Krzywuss. — Act. fer. V. ante Elisabeth a. — XCI. (Rukop. č. 2072 fr. 66.) Kozlé. 1442, 16. června. Mikeš Vořiešek z Kozlé a Jana, manželka jeho — osobně v radě (Nov. M. Pr.) vzdali sû — slovutnému panoši Heř- manovi z Kozlé, pánu svému, dédicuom a
Strana 553
Kovary— Kozojedy. budúcím jeho dvuor purkrechtní — proto, neb sú toho dvoru nemohli zpravovati ani osaditi. — A Heřman, svrchupsaný pán jich, dal jim ještě k tomu svú vuoli, aby přišli do Kozlé*) na den sv. Jakuba ap. vét&. a prodali ten dvuor, komuz mohü, a penieze aby sobě vzali. Pakli by nepiiśli do toho roku, tehda Hefman, pán jich, má se v ten dvór uvázati. — Actum sabbato post festum s. Viti auno oc XLII. (Rukop. é. 2083 f. F. 3.) *) u Ledče n. S. Kozly (v okresu Brandýském n. L.). 1473, 20. února. Martinus de Trzebossicz, Matheus de Czisycz, Wenceslaus de Chrast et Petrus z Kozel, vitrici ecclesie Omnium sanctorum v Kozlech, publicaverunt XL s. gr. creditas Johanni Tatrman, cuius causa indicunt ad omnem substanciam eius (v Star. M. Pr.) Act. sabbato ante Kathedram Petri a. LXXIII. (Zaplatil je$té téhož roku.) (Rukop. č. 94 II. f. 69.) Kozmice. 1. 1458, 28. února. Ve jmeno božie amen. Já mistr Jan Borotín, měštěnín Starého Města Pražského, vyznávám tiemto listem oc, že ačkoli — nemocen jsem a neduživ na těle oc. Nejprvé a přede všemi věcmi činím a ustano- vuji paní Kateřinu, manželku mú, nejvyšší poručnicí, a podle nie také i s ní činím a ustanovuji opatrné lidi pana Sigmunda Pytle a Prokopa od Bruncvíka, měšťany Star. Města Pr. — mocné poručníky synuov mých a podle toho domu mého, v němž bydlím i všeho — statku mého. — Potom pak ten plat v Kozmi- cích, kterýž mám, porúčiem panie Kateřině, manželce mé, tak aby ona platu toho požívajíc, Janka syna mého a jejieho při sobě chovala, jej k dobrému a poctivému vedic — aż do let jeho rozumu došlých. Dále též manželce mé porúčiem — aby duom muoj — prodadüc XV kop gr., kterýchž Pavlovi, kmotru mému z Klokota, dlużen zuostávám, dala a za ostatek aby platu dětem kúpila, což by ty Archiv Český XXV 553 penieze za duom postihnúti a stačiti mohly. Kteréhožto platu, tak jakož již dotčeno jest, kúpeného, chci aby táž manželka má bez vše- likého přiekazu s dětmi požívala, dokudžby stavu svého neproměnila vdovského. Kdyzby sě pak koli vdala, tehdy aby na věnu svém, kteréž v Kozmicích dekami zemskými ote mne zapsáno má, měla dosti. A jestli že by synové moji let rozumných neduojdüc zemreli, tehdy vóle má jest k tomu a tak tomu chci, aby jiej něco platu po smrti dětí mých zuostalého, což by se poruéhíkóm zdálo, pridáno bylo a postüpeno aż do jejieho života a nic dále, neb tomu chci, aby ten plat jiej pridany po smrti jejie na studenty vedle rozšafnosti poručníkuov —- byl obrácen. — Datum feria II. ante Trans- lacionem s. Wenceslai a. LVIII. (Rukop. č. 2119 fol. K. 3.) 2. 1464. — Ve jmeno boží amen. Já Prokop od Bruncvíka, měštěnín Star. M. Pr. — jakoż jsem poručníkem od mistra Borotina platu v Kozmicích, to právo mé pánóm purgmistru a pánóm mocné poruéiem prose, aby tak sé a tomu dosti stalo, jakož kšaft jeho mistra B. káže —. (Vložený list za 2119 f. N 3.) Kozojedy. 1. 1436. — Elzka, relicta olim Zdimirii de Kozojed, residens in foro equorum [na Nov. M. Pr.]. (Rukop. č. 2082 f. L. 25.) 2. 1464, 18. července. Generosus dominus Johannes de Kozojed emit domum [v Nov. M. Pr.] Act. fer. IIII. post s. Margarethe. (Ru- kop. č. 2096 fol. D 12). Elzska, relicta de Hrziesskuow, soror pie memorie famosi Johannis de Kozojed, re- signavit — Bietcze, sorori sue, XXX s., quas ei legavit prenominatus — frater ipsins littera sua testamentali. Item ibidem [in consilio Nove Urb. Pr.] famosi Johannes et Kerunk de Lom, fratres germani, commissarii eiusdem Johannis de Kozojed, ad hanc resignacionem dederunt voluntatem. Eciam idem commissarii condescen- derunt domum iam dicti Johannis Kozojedsky TO
Kovary— Kozojedy. budúcím jeho dvuor purkrechtní — proto, neb sú toho dvoru nemohli zpravovati ani osaditi. — A Heřman, svrchupsaný pán jich, dal jim ještě k tomu svú vuoli, aby přišli do Kozlé*) na den sv. Jakuba ap. vét&. a prodali ten dvuor, komuz mohü, a penieze aby sobě vzali. Pakli by nepiiśli do toho roku, tehda Hefman, pán jich, má se v ten dvór uvázati. — Actum sabbato post festum s. Viti auno oc XLII. (Rukop. é. 2083 f. F. 3.) *) u Ledče n. S. Kozly (v okresu Brandýském n. L.). 1473, 20. února. Martinus de Trzebossicz, Matheus de Czisycz, Wenceslaus de Chrast et Petrus z Kozel, vitrici ecclesie Omnium sanctorum v Kozlech, publicaverunt XL s. gr. creditas Johanni Tatrman, cuius causa indicunt ad omnem substanciam eius (v Star. M. Pr.) Act. sabbato ante Kathedram Petri a. LXXIII. (Zaplatil je$té téhož roku.) (Rukop. č. 94 II. f. 69.) Kozmice. 1. 1458, 28. února. Ve jmeno božie amen. Já mistr Jan Borotín, měštěnín Starého Města Pražského, vyznávám tiemto listem oc, že ačkoli — nemocen jsem a neduživ na těle oc. Nejprvé a přede všemi věcmi činím a ustano- vuji paní Kateřinu, manželku mú, nejvyšší poručnicí, a podle nie také i s ní činím a ustanovuji opatrné lidi pana Sigmunda Pytle a Prokopa od Bruncvíka, měšťany Star. Města Pr. — mocné poručníky synuov mých a podle toho domu mého, v němž bydlím i všeho — statku mého. — Potom pak ten plat v Kozmi- cích, kterýž mám, porúčiem panie Kateřině, manželce mé, tak aby ona platu toho požívajíc, Janka syna mého a jejieho při sobě chovala, jej k dobrému a poctivému vedic — aż do let jeho rozumu došlých. Dále též manželce mé porúčiem — aby duom muoj — prodadüc XV kop gr., kterýchž Pavlovi, kmotru mému z Klokota, dlużen zuostávám, dala a za ostatek aby platu dětem kúpila, což by ty Archiv Český XXV 553 penieze za duom postihnúti a stačiti mohly. Kteréhožto platu, tak jakož již dotčeno jest, kúpeného, chci aby táž manželka má bez vše- likého přiekazu s dětmi požívala, dokudžby stavu svého neproměnila vdovského. Kdyzby sě pak koli vdala, tehdy aby na věnu svém, kteréž v Kozmicích dekami zemskými ote mne zapsáno má, měla dosti. A jestli že by synové moji let rozumných neduojdüc zemreli, tehdy vóle má jest k tomu a tak tomu chci, aby jiej něco platu po smrti dětí mých zuostalého, což by se poruéhíkóm zdálo, pridáno bylo a postüpeno aż do jejieho života a nic dále, neb tomu chci, aby ten plat jiej pridany po smrti jejie na studenty vedle rozšafnosti poručníkuov —- byl obrácen. — Datum feria II. ante Trans- lacionem s. Wenceslai a. LVIII. (Rukop. č. 2119 fol. K. 3.) 2. 1464. — Ve jmeno boží amen. Já Prokop od Bruncvíka, měštěnín Star. M. Pr. — jakoż jsem poručníkem od mistra Borotina platu v Kozmicích, to právo mé pánóm purgmistru a pánóm mocné poruéiem prose, aby tak sé a tomu dosti stalo, jakož kšaft jeho mistra B. káže —. (Vložený list za 2119 f. N 3.) Kozojedy. 1. 1436. — Elzka, relicta olim Zdimirii de Kozojed, residens in foro equorum [na Nov. M. Pr.]. (Rukop. č. 2082 f. L. 25.) 2. 1464, 18. července. Generosus dominus Johannes de Kozojed emit domum [v Nov. M. Pr.] Act. fer. IIII. post s. Margarethe. (Ru- kop. č. 2096 fol. D 12). Elzska, relicta de Hrziesskuow, soror pie memorie famosi Johannis de Kozojed, re- signavit — Bietcze, sorori sue, XXX s., quas ei legavit prenominatus — frater ipsins littera sua testamentali. Item ibidem [in consilio Nove Urb. Pr.] famosi Johannes et Kerunk de Lom, fratres germani, commissarii eiusdem Johannis de Kozojed, ad hanc resignacionem dederunt voluntatem. Eciam idem commissarii condescen- derunt domum iam dicti Johannis Kozojedsky TO
Strana 554
554 Bietcze, predicte alteri sorori eiusdem Johannis, que quidem Bietka habuit prescriptas in eadem | domo XL s. secundum litteram testamentalem iam dicti fratris ipsius. (Tamtéž.) 3. 1496. — Dorothea Wanczurowa z Loun emit domum pro se nec non pro Daliboro de Kozojed, fratruele suo — in Orto Judeorum [na Novém M. Pr.]. (Rukop. č. 2090 fol. A. 16.) 4. 1498, 22. listopadu. Slovutné a vzáctné opatrnosti pánóm purgmistru a radć Nov. M. Pr., pánuom a přátelóm vašim milým. My purgmistr a rada mósta Lina službu naši vzkazujie, VMti tiemto listem oznamujem, kterak předstúpivši před nás slovútná paní Dorota z Kozojed, nyní mezi námi obývajiecie, i zpravila jest nás, že by od Kateřiny, VMti súsedy, a od manžela jejieho penieze některé za duom bráti měla, kterýž jim prodala. I ne- mohúci sama k VMti se vypraviti k vyzdvižení těch peněz pro nedostatek zdravie svého, ty a takové penieze poručila jest — uroz. panoši Jindřichovi z Libošína a na Studeněvsi, listu tohoto ukazateli, aby on ty penieze právem jejím k ruce jejie mohl vyzdvibnúti. — Dán pod pečetí města našeho k tomu listu přitištěnů ve čtvrtek před sv. Kateřinú a. XCVIII. (Rukop. č. 2090 f. 257.) 5. 1500, 7. května. Dorota z Kozojed když jest na voze před rathúz [Nov. M. Pr.] přijela, pro nedostatek zdravie svého na rathúz jíti do rady nemohńc, i k žádosti jejie dva pani z rady k nie jsń vysláni — před nimiž jest oznámila, kdež jest listem pánuov Lún- ských penieze domové vyzdvihovati poručila Jindřichovi Hořešovcovi z Libošína a na Stu deněvsi -— ty peníze aby nebyly nižádnému vydány, leč by ona Dorota jinému — poručenie učinila. Actum fer. V. post Mathie ap. [27. úno- ra]. — Potom ve čtvrtek před sv. Stanislavem [7. května] jsúce před rathúz přivezena, tu — ty penieze jest odevzdala Heřmanovi z Března a Markétě jeho manželce. (Tamtéž f. 318.) E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Kozolupy. 1422, 20. června. Bietka de Kozolup — resignavit curiam suam rusticalem ibidem in Kozolup cum hominibus censualibus, et aliam euriam in Kojeticz cum taberna et subsidibus — et in Zebrakow VI homines censuales, et ceusitam in Midrzicz dictum Waniek (komu?) Act. sabato ante Joh. B. a. XXII. (Rukop. č. 2099 f. 113.) Kozovazy. 1529, 31. prosince. Martin Kaplan z Vi- kaně koupil sobě grunt aneb dódictvie v Ko- zovazech od Pavla za CCXXXVI k. m. Než Pavel má přidati k tomu Martinovi: koně 4 a vuoz se všemi potřebami, což k tomu ná- leží, jeden pluh s železy, tři brány, troje váhy, pět krav dojných a šestú jalovici, telat lonských tré a letošních také tré, ovcí XV, prasat dvě, slepic dvacet a kohout, dvě husi, dvě kačice s kačerem, stuol, dieži, a 21 str. žíta má mu vysouti, psenice VII str., hrachu III str. Koupil se vSim jetmenem, coż ho jest, krom zase on má Martin Pavlovi vysouti XI str. toho jeć- mene; též se vším ovsem koupil, než má zase vysouti XVI str. toho ovsa Pavlovi. K tomu Pavel má sobě vzieti větší stuoh sena na louce u Mochova. A má tu Pavel býti s ním Martinem aż do sv. Jifie s svśm dobytkem, a mají slámy spolu užívati. Též koupil Martin se vším ose- ním zimním. Actum fer. VI. ante Novum annum a. 1529. (Rukop. č. 2133 III. f. 19.) Krabusice. 1521, 5. dubna. Stala se smlüva dobrovolnd mezi Petrem Krabošákem z jedné a Janem též Krabošákem, bratřími, z strany druhé: Ja- kož týž Petr maje se odděliti od Jana, bratra svého, na jiné sídlo pod jiného pána, kterúž spravedlivost md na gruntech otce svóho tu v Krabosicich a diel, jmenovitě XX kop gr. m., ty jemu on Jan bratr vyplniti m4 —. Coż se pak pěti kop gr. m. dotýče, kteréž po ne- božce Brožovi, bratru jich, dielu jeho na těch
554 Bietcze, predicte alteri sorori eiusdem Johannis, que quidem Bietka habuit prescriptas in eadem | domo XL s. secundum litteram testamentalem iam dicti fratris ipsius. (Tamtéž.) 3. 1496. — Dorothea Wanczurowa z Loun emit domum pro se nec non pro Daliboro de Kozojed, fratruele suo — in Orto Judeorum [na Novém M. Pr.]. (Rukop. č. 2090 fol. A. 16.) 4. 1498, 22. listopadu. Slovutné a vzáctné opatrnosti pánóm purgmistru a radć Nov. M. Pr., pánuom a přátelóm vašim milým. My purgmistr a rada mósta Lina službu naši vzkazujie, VMti tiemto listem oznamujem, kterak předstúpivši před nás slovútná paní Dorota z Kozojed, nyní mezi námi obývajiecie, i zpravila jest nás, že by od Kateřiny, VMti súsedy, a od manžela jejieho penieze některé za duom bráti měla, kterýž jim prodala. I ne- mohúci sama k VMti se vypraviti k vyzdvižení těch peněz pro nedostatek zdravie svého, ty a takové penieze poručila jest — uroz. panoši Jindřichovi z Libošína a na Studeněvsi, listu tohoto ukazateli, aby on ty penieze právem jejím k ruce jejie mohl vyzdvibnúti. — Dán pod pečetí města našeho k tomu listu přitištěnů ve čtvrtek před sv. Kateřinú a. XCVIII. (Rukop. č. 2090 f. 257.) 5. 1500, 7. května. Dorota z Kozojed když jest na voze před rathúz [Nov. M. Pr.] přijela, pro nedostatek zdravie svého na rathúz jíti do rady nemohńc, i k žádosti jejie dva pani z rady k nie jsń vysláni — před nimiž jest oznámila, kdež jest listem pánuov Lún- ských penieze domové vyzdvihovati poručila Jindřichovi Hořešovcovi z Libošína a na Stu deněvsi -— ty peníze aby nebyly nižádnému vydány, leč by ona Dorota jinému — poručenie učinila. Actum fer. V. post Mathie ap. [27. úno- ra]. — Potom ve čtvrtek před sv. Stanislavem [7. května] jsúce před rathúz přivezena, tu — ty penieze jest odevzdala Heřmanovi z Března a Markétě jeho manželce. (Tamtéž f. 318.) E. XIV Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Kozolupy. 1422, 20. června. Bietka de Kozolup — resignavit curiam suam rusticalem ibidem in Kozolup cum hominibus censualibus, et aliam euriam in Kojeticz cum taberna et subsidibus — et in Zebrakow VI homines censuales, et ceusitam in Midrzicz dictum Waniek (komu?) Act. sabato ante Joh. B. a. XXII. (Rukop. č. 2099 f. 113.) Kozovazy. 1529, 31. prosince. Martin Kaplan z Vi- kaně koupil sobě grunt aneb dódictvie v Ko- zovazech od Pavla za CCXXXVI k. m. Než Pavel má přidati k tomu Martinovi: koně 4 a vuoz se všemi potřebami, což k tomu ná- leží, jeden pluh s železy, tři brány, troje váhy, pět krav dojných a šestú jalovici, telat lonských tré a letošních také tré, ovcí XV, prasat dvě, slepic dvacet a kohout, dvě husi, dvě kačice s kačerem, stuol, dieži, a 21 str. žíta má mu vysouti, psenice VII str., hrachu III str. Koupil se vSim jetmenem, coż ho jest, krom zase on má Martin Pavlovi vysouti XI str. toho jeć- mene; též se vším ovsem koupil, než má zase vysouti XVI str. toho ovsa Pavlovi. K tomu Pavel má sobě vzieti větší stuoh sena na louce u Mochova. A má tu Pavel býti s ním Martinem aż do sv. Jifie s svśm dobytkem, a mají slámy spolu užívati. Též koupil Martin se vším ose- ním zimním. Actum fer. VI. ante Novum annum a. 1529. (Rukop. č. 2133 III. f. 19.) Krabusice. 1521, 5. dubna. Stala se smlüva dobrovolnd mezi Petrem Krabošákem z jedné a Janem též Krabošákem, bratřími, z strany druhé: Ja- kož týž Petr maje se odděliti od Jana, bratra svého, na jiné sídlo pod jiného pána, kterúž spravedlivost md na gruntech otce svóho tu v Krabosicich a diel, jmenovitě XX kop gr. m., ty jemu on Jan bratr vyplniti m4 —. Coż se pak pěti kop gr. m. dotýče, kteréž po ne- božce Brožovi, bratru jich, dielu jeho na těch
Strana 555
Kozolupy—Kralovice. 555 Krajnice, Krejnice u Strakonic. 1418, 6. října. Nos magister civium, con- sules et scabini Maioris Civ. Prag. recognosci- mus, quod Procopius de Rakonyk pro parte Alssonis de Krajnic et Janco de Chrzicz pro- parte Janconis eciam de Krajnic, fratris dicti Alssonis, potentes arbitri — in causa dissen- sionis — racione quarundam impeticionum, quibus dictus Janco prefatum Alssonem — im- petivit, tam racione patrimonii, quam eciam pro aliis rebus, signanter pro výsluhy vulgariter nuncupati, talem — fecerunt pronuncciacionem — quod hereditatem ipsorum ibidem in Krajnic simul habere debent et eadem equaliter uti. Item pro omnibus aliis impeticionibus — ipse Alsso pretacto Janconi — duas s. minus tredecim gr. dare debet —. Actum anno oc. XVIII. fe- ria V. post Francisci. (Rukop. čís. 992 f. 25.) Kralovice u Zlonic. 1. 1418, 6. října. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recog- noscimus —, quod prudentes viri Janco Fro- lich, noster coniuratus, et Bernassco, frater ipsius, testamentarii olim Nicolai Frolich, patris ipsorum — propter evidentem — profectum aliorum puerorum dicti Nicolai nondum annos etatis ipsorum legittime habencium, illas unde- cim s. gr. census perpetui, quas pueri ipsius Nicolai habere dinoscebantur — super bonis — in Kralowicz — transduxerunt — super bonis in Libomyssl, velut talis transduccio in tabulis terre plenius continetur. Actum anno oc XVIII" feria quinta post festum s. Francisci. (Rukop. č. 992 f. 25.) 2. 1430, 29. září. Jindřich z Hrádku svým a Janka, bratra svého, jmenem stoje osobně v plné radě Velikého M. Pr., vyznal jest dobro- volně, kterak opatrný Mikuláš Frolich, měště- nín svrchupsaného města Pražského, měl jest XI kop gr. platu ročního a věčného na Vra- picích na panu Niklasovi Benešovském. A po- tom když jest bylo po smrti jeho, tehda Vaněk, syn téhož Niklasa, když jest sfrýmarčil o Kralovice, tam na Kralovice těch XI k. gr. převedl. A když sú pak Kralovice prodávány svrchupsaným Jindřichovi a Jankovi bratřím, tehdy jsú oni jich kúpit nechtěli s tiem pla- tem, leč bude očištěno od toho platu. A tak sú sě svolili bratřie svrchupsaní s poručníky sirotkóv nadepsaného Frolicha k prosbě krále Václava dobré paměti, že sú za ten plat dali deset a sto kop gr. Stachovi a u desk zem- ských jemu položili. A Stach vzav ty penieze, i zapsal těch XI k. gr. platu na Libomyšli i na tom na všem, což k Libomyšli příslušie, týmiž dckami Vaňkovi, sirotku svrchujmeno- vaného Mikuláše Frolicha. Actum feria VI. ipso s. Michaelis arch. (Rukop. č. 2099 f. 306). Kralovice u Říčan. 1435, 17. ledna. Vita, relicta quondam Krztienonis morantis penes domum olim Bo- hunconis carnificis, concivis Nov. Civ. Pr. — recognovit, quod pie memorie Petrus Zahorsky de Kralowicz una cum filiis suis persolverunt sibi atque pretacto Krztienoni — curiam — ibidem in Kralowicz in toto ac plenarie — emptam erga dominam Vitam et maritum ip- sius suprascriptos. Item prenotata domina Vita notificavit — se habuisse litteram in parga- meno cum sigillo pendenti capituli ecclesie Wyssegradensis, sonantem super bonis pretactis in Kralowicz, que littera iacuit ad triginta annos circa Nicolaum Sliwensky — data sibi ad servandum. Actum in consilio (Nove Civ. Pr.) feria III (?) die s. Anthonii oc XXXV°. (2082 f. L 1.) Kralovice. 1. 1441, 30. srpna. Swacho de Kralowicz, olim Johanuis dicti Loyownik consanguineus — resignavit — medietatem curie sue in Kra- 70* gruntích pozuostalo, těch on Petr má nechati Janovi, bratru svému. — Actum fer. VI. post Ambrosii 1521 (Rukop. č. 2155 f. 8)
Kozolupy—Kralovice. 555 Krajnice, Krejnice u Strakonic. 1418, 6. října. Nos magister civium, con- sules et scabini Maioris Civ. Prag. recognosci- mus, quod Procopius de Rakonyk pro parte Alssonis de Krajnic et Janco de Chrzicz pro- parte Janconis eciam de Krajnic, fratris dicti Alssonis, potentes arbitri — in causa dissen- sionis — racione quarundam impeticionum, quibus dictus Janco prefatum Alssonem — im- petivit, tam racione patrimonii, quam eciam pro aliis rebus, signanter pro výsluhy vulgariter nuncupati, talem — fecerunt pronuncciacionem — quod hereditatem ipsorum ibidem in Krajnic simul habere debent et eadem equaliter uti. Item pro omnibus aliis impeticionibus — ipse Alsso pretacto Janconi — duas s. minus tredecim gr. dare debet —. Actum anno oc. XVIII. fe- ria V. post Francisci. (Rukop. čís. 992 f. 25.) Kralovice u Zlonic. 1. 1418, 6. října. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. recog- noscimus —, quod prudentes viri Janco Fro- lich, noster coniuratus, et Bernassco, frater ipsius, testamentarii olim Nicolai Frolich, patris ipsorum — propter evidentem — profectum aliorum puerorum dicti Nicolai nondum annos etatis ipsorum legittime habencium, illas unde- cim s. gr. census perpetui, quas pueri ipsius Nicolai habere dinoscebantur — super bonis — in Kralowicz — transduxerunt — super bonis in Libomyssl, velut talis transduccio in tabulis terre plenius continetur. Actum anno oc XVIII" feria quinta post festum s. Francisci. (Rukop. č. 992 f. 25.) 2. 1430, 29. září. Jindřich z Hrádku svým a Janka, bratra svého, jmenem stoje osobně v plné radě Velikého M. Pr., vyznal jest dobro- volně, kterak opatrný Mikuláš Frolich, měště- nín svrchupsaného města Pražského, měl jest XI kop gr. platu ročního a věčného na Vra- picích na panu Niklasovi Benešovském. A po- tom když jest bylo po smrti jeho, tehda Vaněk, syn téhož Niklasa, když jest sfrýmarčil o Kralovice, tam na Kralovice těch XI k. gr. převedl. A když sú pak Kralovice prodávány svrchupsaným Jindřichovi a Jankovi bratřím, tehdy jsú oni jich kúpit nechtěli s tiem pla- tem, leč bude očištěno od toho platu. A tak sú sě svolili bratřie svrchupsaní s poručníky sirotkóv nadepsaného Frolicha k prosbě krále Václava dobré paměti, že sú za ten plat dali deset a sto kop gr. Stachovi a u desk zem- ských jemu položili. A Stach vzav ty penieze, i zapsal těch XI k. gr. platu na Libomyšli i na tom na všem, což k Libomyšli příslušie, týmiž dckami Vaňkovi, sirotku svrchujmeno- vaného Mikuláše Frolicha. Actum feria VI. ipso s. Michaelis arch. (Rukop. č. 2099 f. 306). Kralovice u Říčan. 1435, 17. ledna. Vita, relicta quondam Krztienonis morantis penes domum olim Bo- hunconis carnificis, concivis Nov. Civ. Pr. — recognovit, quod pie memorie Petrus Zahorsky de Kralowicz una cum filiis suis persolverunt sibi atque pretacto Krztienoni — curiam — ibidem in Kralowicz in toto ac plenarie — emptam erga dominam Vitam et maritum ip- sius suprascriptos. Item prenotata domina Vita notificavit — se habuisse litteram in parga- meno cum sigillo pendenti capituli ecclesie Wyssegradensis, sonantem super bonis pretactis in Kralowicz, que littera iacuit ad triginta annos circa Nicolaum Sliwensky — data sibi ad servandum. Actum in consilio (Nove Civ. Pr.) feria III (?) die s. Anthonii oc XXXV°. (2082 f. L 1.) Kralovice. 1. 1441, 30. srpna. Swacho de Kralowicz, olim Johanuis dicti Loyownik consanguineus — resignavit — medietatem curie sue in Kra- 70* gruntích pozuostalo, těch on Petr má nechati Janovi, bratru svému. — Actum fer. VI. post Ambrosii 1521 (Rukop. č. 2155 f. 8)
Strana 556
556 lowiez, cuius altera medietas eiusdem curie pertinet ad Marzkam, fratruelem ipsius Swacho- nis, cum agris — necnon omnia alia bona sua — et specialiter censum in Haezecz super Cunssone, quod habere dinoscitur, discreto Jo- hanni Fedrian, civi de Montibus Cuthnis, amico suo —. Ista tamen condicione notanter ex- pressa, quod prefatus Johannes debet et tene- tur iam nominatum Swachonem circa se fo- vere, sibi de victis et convictis usque ad mortem ipsius providendo. Si autem prefatum Johannem prius iam nominato Swachone mori contin- gerit, extunc quicunque prefata bona post mor- tem eiusdem Johannis tenuerit, debet et te- netur similiter pretacto Swachoni exhibere huiusmodi necessitatem. — Actum feria IIII. ante Egidii a. XLI. (Rukop. 6. 90 f. 71). 2. 1520, 30. dubna. Ve jmeno boZie amen. Já Václav Haldecký, měštěnín Pražský, — co se dotýče statku mého, kterýž mám na zemi, jakožto v MaleSicich, v Kralovicich a v Jenti, — kteryZto statek dskami zemskymi zapsán mám — toho všeho statku ustanovuji nejvyšší — poručnici panie Annu z Smojna, manželku svú milú, jiežto k radě — přidávám — pana Mikoláše Vančuru z Řehnic — švagra svého, a pana Oldřicha Myšku ze Žlunic a na Sluhách, kmotra svého — kteréžto paní Anně ten statek na zemi — otkazuji. — Dán léta oc XX v pondóli pfed sv. Filipem a Jakubem. (Rukop. à. 2142 f. B 2.) Kralupy. 1526, 20. července. Dorota, vdova někdy Vaclava mlynáře, vzdala jest — sto XLIII kop gr. m., kterých jí náleží bráti za mlajn v Kralubích, k tomu po smrti své vešken sta- tek — Štěpánovi a Vávrovi, synóm svým. — A co se dotýče Kateřiny, dcery její, tak ozná- mila, Ze jest z toho statku vybytá, a Ze ji více dala, nežli se jmenovaným synóm z toho statku dostane. Actum in consilio [Novae Ur- bis Prag.] fer. VI. ante festum Magdalene. (Rukop. &. 2110 fol. 164 a &. 2093 f. 933.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Kraseniee (Krasonice). 1526, 21. října. Po smrti Jan[a] Lamače ševce smlúva — stala se jest o statek po něm pozuostalý, kterýž jest právem Jana Trepka šmajdéř obdržal, a to taková, že on Jan Trepka — ze všeho toho statku Lamačova má vydati Anně matce, Ondřejovi a Šimonovi Drâbovi bratřím ze vsi Krasonic, Apoloně a Markétě sestrám nebožtíka Jana Lamače — z cínového nádobie — kuože — sukna — a LX k. m. (Kvitují Šimon Dráb a Ondřej ze vsi Krasenic a Martin jinak Mašek z Heraltic, švagr jich.) Act. v středu in vig. V&ech svatych 1. etc. XXVI. (Rukop. 6. 99. f. 235.) Krašovice. 1412, 5. května. — Postguam Otik dictus Rus de Krassowicz literam super quadraginta duos gr. census super domum [in Nova Civ. Pr.] sonantem cum aliis nonnullis rebus per- didisset — que litera postquam fuit deperdita — domus pretacta [per redempcionem] est li- berata. — Act. fer. V ante Stanislai MCCCCXII. Kratonohy. 1481, 6. února. Guemadmodum nobilis dominus Johannes iunior de Dobrzeniez emit S. gr. census annui et perpetui in villa seu bonis Cratonoh apud Martham a tuba aurea, proat tabule terre lacius elucidant et declarant ; que quidem Martha non habens bona libera in terra, quibus huiusmodi censum disbrigaret more terre, promisit et tenetur eundem censum disbrigare curia sua in Ssessowicz. — Actum in concilio fer. III. in die Dorothee annorum ete. LXXXI. (Rukop. 6. 94 II. f. 167.) MKratonosy někdy u Nymburka. 1437. — My purgmistr a konšelé Veli- kého Města Pražského oznamujem tiemto zá- pisem obecně všem, že vstúpiv před nás do plné rady našie můúdrý a opatrný Mikuláš, měštěnín z Nymburka, svobodně a dobrovolně vyznal jest, kterak listy své, kteréž měl s vy-
556 lowiez, cuius altera medietas eiusdem curie pertinet ad Marzkam, fratruelem ipsius Swacho- nis, cum agris — necnon omnia alia bona sua — et specialiter censum in Haezecz super Cunssone, quod habere dinoscitur, discreto Jo- hanni Fedrian, civi de Montibus Cuthnis, amico suo —. Ista tamen condicione notanter ex- pressa, quod prefatus Johannes debet et tene- tur iam nominatum Swachonem circa se fo- vere, sibi de victis et convictis usque ad mortem ipsius providendo. Si autem prefatum Johannem prius iam nominato Swachone mori contin- gerit, extunc quicunque prefata bona post mor- tem eiusdem Johannis tenuerit, debet et te- netur similiter pretacto Swachoni exhibere huiusmodi necessitatem. — Actum feria IIII. ante Egidii a. XLI. (Rukop. 6. 90 f. 71). 2. 1520, 30. dubna. Ve jmeno boZie amen. Já Václav Haldecký, měštěnín Pražský, — co se dotýče statku mého, kterýž mám na zemi, jakožto v MaleSicich, v Kralovicich a v Jenti, — kteryZto statek dskami zemskymi zapsán mám — toho všeho statku ustanovuji nejvyšší — poručnici panie Annu z Smojna, manželku svú milú, jiežto k radě — přidávám — pana Mikoláše Vančuru z Řehnic — švagra svého, a pana Oldřicha Myšku ze Žlunic a na Sluhách, kmotra svého — kteréžto paní Anně ten statek na zemi — otkazuji. — Dán léta oc XX v pondóli pfed sv. Filipem a Jakubem. (Rukop. à. 2142 f. B 2.) Kralupy. 1526, 20. července. Dorota, vdova někdy Vaclava mlynáře, vzdala jest — sto XLIII kop gr. m., kterých jí náleží bráti za mlajn v Kralubích, k tomu po smrti své vešken sta- tek — Štěpánovi a Vávrovi, synóm svým. — A co se dotýče Kateřiny, dcery její, tak ozná- mila, Ze jest z toho statku vybytá, a Ze ji více dala, nežli se jmenovaným synóm z toho statku dostane. Actum in consilio [Novae Ur- bis Prag.] fer. VI. ante festum Magdalene. (Rukop. &. 2110 fol. 164 a &. 2093 f. 933.) E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Kraseniee (Krasonice). 1526, 21. října. Po smrti Jan[a] Lamače ševce smlúva — stala se jest o statek po něm pozuostalý, kterýž jest právem Jana Trepka šmajdéř obdržal, a to taková, že on Jan Trepka — ze všeho toho statku Lamačova má vydati Anně matce, Ondřejovi a Šimonovi Drâbovi bratřím ze vsi Krasonic, Apoloně a Markétě sestrám nebožtíka Jana Lamače — z cínového nádobie — kuože — sukna — a LX k. m. (Kvitují Šimon Dráb a Ondřej ze vsi Krasenic a Martin jinak Mašek z Heraltic, švagr jich.) Act. v středu in vig. V&ech svatych 1. etc. XXVI. (Rukop. 6. 99. f. 235.) Krašovice. 1412, 5. května. — Postguam Otik dictus Rus de Krassowicz literam super quadraginta duos gr. census super domum [in Nova Civ. Pr.] sonantem cum aliis nonnullis rebus per- didisset — que litera postquam fuit deperdita — domus pretacta [per redempcionem] est li- berata. — Act. fer. V ante Stanislai MCCCCXII. Kratonohy. 1481, 6. února. Guemadmodum nobilis dominus Johannes iunior de Dobrzeniez emit S. gr. census annui et perpetui in villa seu bonis Cratonoh apud Martham a tuba aurea, proat tabule terre lacius elucidant et declarant ; que quidem Martha non habens bona libera in terra, quibus huiusmodi censum disbrigaret more terre, promisit et tenetur eundem censum disbrigare curia sua in Ssessowicz. — Actum in concilio fer. III. in die Dorothee annorum ete. LXXXI. (Rukop. 6. 94 II. f. 167.) MKratonosy někdy u Nymburka. 1437. — My purgmistr a konšelé Veli- kého Města Pražského oznamujem tiemto zá- pisem obecně všem, že vstúpiv před nás do plné rady našie můúdrý a opatrný Mikuláš, měštěnín z Nymburka, svobodně a dobrovolně vyznal jest, kterak listy své, kteréž měl s vy-
Strana 557
Kralupy— Krč. sutými pečetmi a s rukojmiemi, jenž svědčí jeden na zbožie a na dědiny v Krněvicích, na tvrz, dvuor poplužní, dvory kmecie s platem; druhý list na dědiny a zbožie v Kratonosiech, na dvuor poplužní, na dvory kmecí s platem, třetí list na dvé kopé gr. platu v Kratonosiech, a čtvrtý list majestát slavné paměti ciesaře Karla na zbožie v Krněvicích, i také všechny jiné listy, jenž na jiná zbožie svědčie, kteréž doma má, dal jest dobrovolně a s dobrým rozmyslem opatrnému Janovi řezníku, měště- nínu našemu, bratru svému vlastniemu, s svû dobri a plnń vuoli po svć smrti tak úplně, jakož ti listové svědčie, aby svrchupsaný Jan i jeho budúcí mohli těch listuov požívati týmž plným právem, jakožto Mikuláš svrchupsaný bez přiekážky väelikteraké. Pod takovúto vymienků znamenitě položenú: jestli že by z svrchupsaných, totižto Mikuláše nebo Janka, pán Buoh neuchoval, tehda na toho umrlého syny a na živého a svrchupsanych bratřie všecko zbožie na svrchupsaných listech jme- nované má spadnúti plným právem. Actum pleno in consilio anno domini millesimo gua- dringentesimo XXXVII. (Rukop. č. 992 f. 169.) Krë u Prahy.*) 1. 1411, 6. fijna. Postquam d. Thomas, cantor ecclesie Wissegradensis, Andream dic- tum Sylynk, civem Nove Civ. Prag., pro una sexagena gr. census et censibus retentis, nec non pro XVII strichonibus siliginis coram nobis in consilio [Nove Civ. Pr.] impetisset, ex tunc — sentencian — ediximus isto modo, quod d. Thomas Andream pretactum pro ea- dem sexagena gr. et censibus retentis et pro siligine perpetue non debeat infestare, sed quod eandem sexagenam census cum censu retento et siligine, prout cantor pretactus in bonis in Krcz exigere debeat affuture, nam testes concorditer retulerunt, quod idem census de eisdem bonis sit solvendus, que bona An- dreas non tenet, ct quod Andreas eundem censum nuuquam solverit. Actum fer, III. post 557 Francisci a. MCCCCXI. C. 12.) *) V archivu kapituly sv. Vítské chová se pod sign. XII, 8. tato listina o Krói ze dne 26. dubna 1367: Nos Nicolaus Rembote iudex, Ortlinus Cle- menter, Seydlinus institor, Petrus pannicida de Melnik et Klblinus Heusmek, consules iurati, Maioris Civi- tatis Pragensis cives, notum facimus tenore presen- cium universis, quod quia discreti et honesti viri d. Bernhardus rector altaris s. Elisabeth in ecclesia Pragensi ex una, et Petrus pistor ecclesie Wissegra- densis parte ex altera, de et super omnibus litibus, questionibus, causis et controversiis dudum inter eos pro area seu fundo municionis in villa Kyrcz, prato prope curiam ipsius Petri sito, arboribus fructiferis in metis agrorum eiusdem Petri sitis, et possessione, gubernacione, tuicione, defensione seu regimine ho- minum ad dictum altare s. Elisabeth spectancium, nec non super quibuscunque aliis causis, negociis seu bonis, quibuscunque vocabulorum nominibus nuncu- patis, exortis, coram venerabili viro d. Petro, officiali curie archiepiscopalis Pragensis, sponte et voluntarie, concorditer et unanimiter compromiserunt et consen- serunt de alto et basso in honorabilem virum d. Ni- colaum de Frankenstein, canonicum ecclesie Bolesla- viensis, Pragensis dyocesis, tamquam in arbitrum.et amicabilem compositorem, dantes et concedentes ipsi arbitro plenam et omnimodam potestatem sine stre- pitu et figura iudicii examinandi, cognoscendi et per se ipsum arbitrandi, ordinandi, pronunciandi, diffini- endi, laudandi et terminandi, sicut ipsi arbitro plus videbitur expedire. Promiseruntque predicti d. Bern- hardus et Petrus bona fide absque dolo quolibet pro se et eorum in hac parte successoribus predicti d. Nicolai arbitrio, ordinacioni, precepto seu preceptis stare, obedire et cum effectu adimplere et in nullo contravenire per se ipsos vel per interpositas per- sonas quacunque racione vel causa, de iure vel de facto, sub pena triginta sexagenarum grossorum dena- riorum pragensium, quas parti servanti urbitrium et pronunciacionem dicti d. Nicolay de Frankenstein pars non servans debet et tenetur absque contra diccione qualibet persolvere, aut id non faciens per ipsam partem dictum arbitrium servantem pars non servans pro predictis triginta sexagenis grossorum potest et debet protinus coram iudicibus ecclesia- sticis, secularibus vel quibuscunque aliis quomodolibet conveniri. Qui quidem d. Nicolaus de Frankenstein, arbiter predictus, visis et diligenter inspectis omnibus et singulis probacionibus et racionibus, quas partes predicte hincinde proponere ct producere voluerunt et coram eo produxerunt et proposuerunt, ipsisque (Rukop. č. 2075 fol.
Kralupy— Krč. sutými pečetmi a s rukojmiemi, jenž svědčí jeden na zbožie a na dědiny v Krněvicích, na tvrz, dvuor poplužní, dvory kmecie s platem; druhý list na dědiny a zbožie v Kratonosiech, na dvuor poplužní, na dvory kmecí s platem, třetí list na dvé kopé gr. platu v Kratonosiech, a čtvrtý list majestát slavné paměti ciesaře Karla na zbožie v Krněvicích, i také všechny jiné listy, jenž na jiná zbožie svědčie, kteréž doma má, dal jest dobrovolně a s dobrým rozmyslem opatrnému Janovi řezníku, měště- nínu našemu, bratru svému vlastniemu, s svû dobri a plnń vuoli po svć smrti tak úplně, jakož ti listové svědčie, aby svrchupsaný Jan i jeho budúcí mohli těch listuov požívati týmž plným právem, jakožto Mikuláš svrchupsaný bez přiekážky väelikteraké. Pod takovúto vymienků znamenitě položenú: jestli že by z svrchupsaných, totižto Mikuláše nebo Janka, pán Buoh neuchoval, tehda na toho umrlého syny a na živého a svrchupsanych bratřie všecko zbožie na svrchupsaných listech jme- nované má spadnúti plným právem. Actum pleno in consilio anno domini millesimo gua- dringentesimo XXXVII. (Rukop. č. 992 f. 169.) Krë u Prahy.*) 1. 1411, 6. fijna. Postquam d. Thomas, cantor ecclesie Wissegradensis, Andream dic- tum Sylynk, civem Nove Civ. Prag., pro una sexagena gr. census et censibus retentis, nec non pro XVII strichonibus siliginis coram nobis in consilio [Nove Civ. Pr.] impetisset, ex tunc — sentencian — ediximus isto modo, quod d. Thomas Andream pretactum pro ea- dem sexagena gr. et censibus retentis et pro siligine perpetue non debeat infestare, sed quod eandem sexagenam census cum censu retento et siligine, prout cantor pretactus in bonis in Krcz exigere debeat affuture, nam testes concorditer retulerunt, quod idem census de eisdem bonis sit solvendus, que bona An- dreas non tenet, ct quod Andreas eundem censum nuuquam solverit. Actum fer, III. post 557 Francisci a. MCCCCXI. C. 12.) *) V archivu kapituly sv. Vítské chová se pod sign. XII, 8. tato listina o Krói ze dne 26. dubna 1367: Nos Nicolaus Rembote iudex, Ortlinus Cle- menter, Seydlinus institor, Petrus pannicida de Melnik et Klblinus Heusmek, consules iurati, Maioris Civi- tatis Pragensis cives, notum facimus tenore presen- cium universis, quod quia discreti et honesti viri d. Bernhardus rector altaris s. Elisabeth in ecclesia Pragensi ex una, et Petrus pistor ecclesie Wissegra- densis parte ex altera, de et super omnibus litibus, questionibus, causis et controversiis dudum inter eos pro area seu fundo municionis in villa Kyrcz, prato prope curiam ipsius Petri sito, arboribus fructiferis in metis agrorum eiusdem Petri sitis, et possessione, gubernacione, tuicione, defensione seu regimine ho- minum ad dictum altare s. Elisabeth spectancium, nec non super quibuscunque aliis causis, negociis seu bonis, quibuscunque vocabulorum nominibus nuncu- patis, exortis, coram venerabili viro d. Petro, officiali curie archiepiscopalis Pragensis, sponte et voluntarie, concorditer et unanimiter compromiserunt et consen- serunt de alto et basso in honorabilem virum d. Ni- colaum de Frankenstein, canonicum ecclesie Bolesla- viensis, Pragensis dyocesis, tamquam in arbitrum.et amicabilem compositorem, dantes et concedentes ipsi arbitro plenam et omnimodam potestatem sine stre- pitu et figura iudicii examinandi, cognoscendi et per se ipsum arbitrandi, ordinandi, pronunciandi, diffini- endi, laudandi et terminandi, sicut ipsi arbitro plus videbitur expedire. Promiseruntque predicti d. Bern- hardus et Petrus bona fide absque dolo quolibet pro se et eorum in hac parte successoribus predicti d. Nicolai arbitrio, ordinacioni, precepto seu preceptis stare, obedire et cum effectu adimplere et in nullo contravenire per se ipsos vel per interpositas per- sonas quacunque racione vel causa, de iure vel de facto, sub pena triginta sexagenarum grossorum dena- riorum pragensium, quas parti servanti urbitrium et pronunciacionem dicti d. Nicolay de Frankenstein pars non servans debet et tenetur absque contra diccione qualibet persolvere, aut id non faciens per ipsam partem dictum arbitrium servantem pars non servans pro predictis triginta sexagenis grossorum potest et debet protinus coram iudicibus ecclesia- sticis, secularibus vel quibuscunque aliis quomodolibet conveniri. Qui quidem d. Nicolaus de Frankenstein, arbiter predictus, visis et diligenter inspectis omnibus et singulis probacionibus et racionibus, quas partes predicte hincinde proponere ct producere voluerunt et coram eo produxerunt et proposuerunt, ipsisque (Rukop. č. 2075 fol.
Strana 558
558 cum debita diligencia recensitis et cum sapientibus deliberacione prehabita diligenti per ea, que vidit, audivit et cognovit, Christi nomine invocato, pro bono pacis et concordie ex vigore compromissi in eum, ut prefertur, facti ordinavit, laudavit, arbitratus est, dif- finivit, dixit, decrevit et mandavit: quod predictus Petrus et ... heredes ac ... successores sui in area seu municione predicta dicto domino Bernhardo et... successoribus suis in dicto altari s. Elisabeth annis singulis inantea nomine dicti altaris iu festo s. Georii octo grossos et in festo s. Galli inmediate sequenti Octo grossos pragenses usnalis monete racione dicte nree seu municionis vel pocius racione fundi, in quo dicta municio sita est, pro pensione annua perpetua dare et in omnem eventum solvere debeant et tene- antur; et quod idem Petrus et ... successores sui, possessores memorati prati, ab una parte fluvio de ponte fluenti et ab alia parte agris dicti Petri sitis retro curiam ipsius Petri in latum et in longum a principio eorundem agrorum cultorum versus dictum pontem incipiendo usque ad fossatum, in quod me- moratus fluvius suo meatu ac decursu ab antiquo fluxit et nunc fluit, se confiniantis, dicto d. Bernhardo et .., successoribus suis in dicto altari annis singulis inantea nomine dicti altaris in terminis supradictis sedecim grossos monete predicte racione dicti prati pro pensione annua perpetua solvere debeant et te- neantur. Preterea predictus dominus Nicolaus arbiter ordinavit, laudavit, arbitratus est, diffinivit, dixit, de- crevit et mandavit, quod dictus Petrus, ... heredes et... successores sui, possessores predictorum bo- norum eum hominibus ad dietum altare spectantibus in dicta villa Kyrez nichil in ipsius altariste seu rec- toris altaris predicti et eiusdem hominum preiudi- cium vel gravamen disponere habeant neque eisdem vel alicui eorum inantea racione regiminis, guberna- cionis vel quovis alio modo auctoritate propria pre- cipere, mandare valeant sive possint; quodque eciam dictus Petrus, ... heredes et ... successores sui pro se et ... successoribus suis et specialiter a Welcone dicto de Kyrez, Mirankone filio Welconis, et Marga- retha conthorali Mirankonis, Wenceslao, Czenkone, filiis Welconis, et a Jutta filia predicti Welconis, dic- tum d. Bernhardum et... successores suos in dicto altari et eius possessione super omnibus et singulis premissis per omnia rite et legittime observandis et adimplendis reddere et facere securum, et nichilominus aliis necessariis, de quibus visum fuerit, cavere et expedire omni tempore debeant et teneantur. Insuper predictus dominus Nieolaus arbiter ordinavit, laudavit, arbitratus est, diffinivit, dixit, decrevit et mandavit, quod dictus d. Bernhardus sepedicto Petro debeat persolvere et dare decem sexagenas grossorum pra- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: gensim denariorum, quas idem d. Bernhardus eidem Petro, prout ipse Petrus coram nobis fassus est et recognovit, in parata et numerata pecunia iam plene persolvit et dedit; quodque eciam dictus d. Bernhardus suique ... successores in dicto altari suo et ipsius altaris nomine pro arboribus sitis prope memoratos agros predicti Petri et ipsarum arborum fructibus et utilitatibus, nec non pro iniuriis et dampnis, si que predictis hominibus ad dictum altare spectantibus illata fuerunt, ipsi Petro suisque ... heredibus et... successoribus perpetuo in futurum nullam debeant neque possint movere questionem; sed omnes predicti ex utraque parte stare et esse contenti debeant et teneantur sub pena in compromisso apposita in sin- gulis punctis et clausulis ac clausularum partibus laudi et compromissi, si contrafactum fuerit, et tociens, quociens factum fuerit, committenda et solvenda parti predictum arbitrium observanti per partem ipsum ar- bitrium non servantem; predicto nichilominus arbitrio per predictum d. Nicolaum, sicut predicitur, pronun- ciato inviolabiliter in omni sua parte observando ac perpetuo in suo robore permanendo. In cuius rei per- petue firmitatis vigorem et testimonium, et nein pre- missis vel aliquo premissorum ullum in posterum per quempiam dubium possit suboriri, sigilla nostra ad predictarum parcium preces presentibus sunt appensa. Datum anno domini millesimo trecentesimo quinqua- gesimo septimo, XXVI. die mensis Aprilis. Y témze archivu jest fragment listiny asi z r. 140) (sign. XXII, 13) dosvédéujíci, že Mikuláš. Ceis- meister a mistr Hartung, kanovníei sv. Vititi, si pre- bendy své v Kréi a Studenci sménili. 2. 1426. — Nicolaus de Milen emit cu- riam in Krez quondam Anthonii de Mulhyn de duabus araturis agrorum cum pratis, pas- cuis, humuleto, tercia parte .silve ae quatuor hominibus ad eandem curiam spectantibus, vi- delicet Johanne, Michalezone, Philippo fabro et Jacobo — erga communitatem Maioris Ci- vitatis Pragensis pro sexaginta sexag. gr. — Act. a. XXVI. (Rukop. é. 2102 fol. 251.) 3. 1430. — Nobilis dominus Jaroslaus dictus Zagiecz de Hasemburg emit — curiam in Krez olim Anthonii, cum agris cultis et. in- cultis et cum omnibus segetibus, pratis, pas- cuis, humuletis, rubetis et quatuor ceusitis hominibus, videlicet Michalcone, Philippo fabro, Jacobo et Bornowezone, nec non omnibus et singulis pertinenciis ad dictam curiam ab an-
558 cum debita diligencia recensitis et cum sapientibus deliberacione prehabita diligenti per ea, que vidit, audivit et cognovit, Christi nomine invocato, pro bono pacis et concordie ex vigore compromissi in eum, ut prefertur, facti ordinavit, laudavit, arbitratus est, dif- finivit, dixit, decrevit et mandavit: quod predictus Petrus et ... heredes ac ... successores sui in area seu municione predicta dicto domino Bernhardo et... successoribus suis in dicto altari s. Elisabeth annis singulis inantea nomine dicti altaris iu festo s. Georii octo grossos et in festo s. Galli inmediate sequenti Octo grossos pragenses usnalis monete racione dicte nree seu municionis vel pocius racione fundi, in quo dicta municio sita est, pro pensione annua perpetua dare et in omnem eventum solvere debeant et tene- antur; et quod idem Petrus et ... successores sui, possessores memorati prati, ab una parte fluvio de ponte fluenti et ab alia parte agris dicti Petri sitis retro curiam ipsius Petri in latum et in longum a principio eorundem agrorum cultorum versus dictum pontem incipiendo usque ad fossatum, in quod me- moratus fluvius suo meatu ac decursu ab antiquo fluxit et nunc fluit, se confiniantis, dicto d. Bernhardo et .., successoribus suis in dicto altari annis singulis inantea nomine dicti altaris in terminis supradictis sedecim grossos monete predicte racione dicti prati pro pensione annua perpetua solvere debeant et te- neantur. Preterea predictus dominus Nicolaus arbiter ordinavit, laudavit, arbitratus est, diffinivit, dixit, de- crevit et mandavit, quod dictus Petrus, ... heredes et... successores sui, possessores predictorum bo- norum eum hominibus ad dietum altare spectantibus in dicta villa Kyrez nichil in ipsius altariste seu rec- toris altaris predicti et eiusdem hominum preiudi- cium vel gravamen disponere habeant neque eisdem vel alicui eorum inantea racione regiminis, guberna- cionis vel quovis alio modo auctoritate propria pre- cipere, mandare valeant sive possint; quodque eciam dictus Petrus, ... heredes et ... successores sui pro se et ... successoribus suis et specialiter a Welcone dicto de Kyrez, Mirankone filio Welconis, et Marga- retha conthorali Mirankonis, Wenceslao, Czenkone, filiis Welconis, et a Jutta filia predicti Welconis, dic- tum d. Bernhardum et... successores suos in dicto altari et eius possessione super omnibus et singulis premissis per omnia rite et legittime observandis et adimplendis reddere et facere securum, et nichilominus aliis necessariis, de quibus visum fuerit, cavere et expedire omni tempore debeant et teneantur. Insuper predictus dominus Nieolaus arbiter ordinavit, laudavit, arbitratus est, diffinivit, dixit, decrevit et mandavit, quod dictus d. Bernhardus sepedicto Petro debeat persolvere et dare decem sexagenas grossorum pra- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archiwu města Prahy: gensim denariorum, quas idem d. Bernhardus eidem Petro, prout ipse Petrus coram nobis fassus est et recognovit, in parata et numerata pecunia iam plene persolvit et dedit; quodque eciam dictus d. Bernhardus suique ... successores in dicto altari suo et ipsius altaris nomine pro arboribus sitis prope memoratos agros predicti Petri et ipsarum arborum fructibus et utilitatibus, nec non pro iniuriis et dampnis, si que predictis hominibus ad dictum altare spectantibus illata fuerunt, ipsi Petro suisque ... heredibus et... successoribus perpetuo in futurum nullam debeant neque possint movere questionem; sed omnes predicti ex utraque parte stare et esse contenti debeant et teneantur sub pena in compromisso apposita in sin- gulis punctis et clausulis ac clausularum partibus laudi et compromissi, si contrafactum fuerit, et tociens, quociens factum fuerit, committenda et solvenda parti predictum arbitrium observanti per partem ipsum ar- bitrium non servantem; predicto nichilominus arbitrio per predictum d. Nicolaum, sicut predicitur, pronun- ciato inviolabiliter in omni sua parte observando ac perpetuo in suo robore permanendo. In cuius rei per- petue firmitatis vigorem et testimonium, et nein pre- missis vel aliquo premissorum ullum in posterum per quempiam dubium possit suboriri, sigilla nostra ad predictarum parcium preces presentibus sunt appensa. Datum anno domini millesimo trecentesimo quinqua- gesimo septimo, XXVI. die mensis Aprilis. Y témze archivu jest fragment listiny asi z r. 140) (sign. XXII, 13) dosvédéujíci, že Mikuláš. Ceis- meister a mistr Hartung, kanovníei sv. Vititi, si pre- bendy své v Kréi a Studenci sménili. 2. 1426. — Nicolaus de Milen emit cu- riam in Krez quondam Anthonii de Mulhyn de duabus araturis agrorum cum pratis, pas- cuis, humuleto, tercia parte .silve ae quatuor hominibus ad eandem curiam spectantibus, vi- delicet Johanne, Michalezone, Philippo fabro et Jacobo — erga communitatem Maioris Ci- vitatis Pragensis pro sexaginta sexag. gr. — Act. a. XXVI. (Rukop. é. 2102 fol. 251.) 3. 1430. — Nobilis dominus Jaroslaus dictus Zagiecz de Hasemburg emit — curiam in Krez olim Anthonii, cum agris cultis et. in- cultis et cum omnibus segetibus, pratis, pas- cuis, humuletis, rubetis et quatuor ceusitis hominibus, videlicet Michalcone, Philippo fabro, Jacobo et Bornowezone, nec non omnibus et singulis pertinenciis ad dictam curiam ab an-
Strana 559
Kré (1426—1446). tiquo spectantibus — erga Nicolaum de Milen, civem Maioris Civ. Pr., pro sexaginta s. gr. — prout Nicolaus prefatus a communitate Pra- gensi emptam solus habuit, tenuit et possedit, prout littera maiori sigillo munita civitatis predicte Pragensis hoc idem efficacius ostendit. Act. a. XXX. (Rukop. č. 2102 f. 323.) 4. 1432, 29. července. Amicabilis con- cordia facta est per -— Witkonem de domo quondam Johannis Rak et Gregorium Wie- trowsky ex porte Stankonis de Zderaz, nec non Kacze coniugis ipsius, Eleze matris eius- | dem Kacze, et Laurencii dicti Datiek, fratris ; germani dicte Kacze, nec non per Stephanum | de Hluboeczrt, hominem censualem Simonis ab albo leone, et Swachonem de Kreze ex parte Brozonis ibidem de Krcz post Wyssegradum, occasione — displicenciarum et presertim racione dampnorum per predictum Brozonem dietis orphanis in bonis eorum in Krez illa- torum, in hunc modum: quod dictus Broz det — Stankoni cum prefatis orphanis duas s. gr. sic, quod hereditas ibidem in Krez sit libera dietis orphanis ab impeticione ipsius Brozonis —. Actum in consilio Nove Civ. Prag. feria IIL. post s. Jacobi ap. a. etc. XXXII. (Rukop. č. 2082 f. A. 5.) 5. 1433, 9. ánora. Laurencius et Kaczka Soror ipsius germana, coniux legittima Stan- konis vectoris de Zderaz, orphani quondam Mathie Pytka sub Wyssegrado, condescende- runt — suo atque Eleze matris ipsorum no- mine, ius, quod ipsos concernit ad medietatem hereditatis, alias ku puol dédiné, et ad aream desertam case quondam supranominati Pytka sitas in Krez ex opposito piscine inter casas Brozonis et Niclonis. Actum in consilio Nove Civ. Prag. fer. secunda ante Scolastice a. etc. XXXIII. (Tamtéž f. B. 16.) 6. 1434, 27. února. Johannes Rakownicky emit curiam in Krez inferiori cum heredita- tibus, pratis, piscinis, silvis, rivis — pro se, d. Wychna coniuge sua, erga Niclonem ami- cum consanguineum quondam Johannis Lo- 559 jownik cirea s. Michaelem de Opathowicz — pro sedecim s. gr. —. Actum sabbato post Matthei ap. et ev. a. ete. XXXIIII. (Rukop. é. 2082 f. G. 24) 1. 1435, 18. prosince. Johannes filius Jo- hannis Celny, fassus est, se debitorie obligari in decem sexag. gr. Jacobo a melone, socero suo, et Zdince conthorali ipsius, in eadem pecunia pecora sua et pecudes maiora et mi- nora in curia Krez habita proscribendo. Act. in consilio feria III. ipso die s. Lucie. (Rukop. č. 2099 f. 414 a € 81 f. 70.) 8. 1446, 19. rijna. Já Martin Lichucevesky, mé&ténín Star. M. Pr., vyznávám tiemto zápisem obecně přede všemi, kdož jej čísti nebo čtúce | slyseti budá: Tak jakož sú mi pśni osadni sv. Havla v témž městě Pražském svěřili vsi své, jmenem Krč řečené, kterúž mají od pánóv purgmistra a konšelóv i všie obce téhož města Pražského k kostelu jich dáno a postúpeno, abych úroky a poplatky spravedlivé na lidech též vsi jakožto vládař od nich ustanovený vybieral a vybera v celosti farářovi s jeho kněžími dával. Na kterúžto dále ves listu s majestátem dobré paměti ciesaře Zigmunda Římského a krále Českého úmyslem tiem, aby při témž kostelu zuostati mohla, sobě sem a svým dědicóm dobyl, ač by kdy od budúcích králuov Českých jinam od téhož kostela a osady odtržena měla býti. Pro utvrzenie pak a vše- likého scestného domnievánie vyvrženie, kteréž by snad někomu nebo některým mohlo v srdce vpadniti, że bych pravě též osadě s tiem pla- tem nemienil učiniti, anebo že by skrze vydá- nie toho listu a majestátu mnú učiněného překážka a ujma na vybieránie téhož úroka osadě častopsané sě nedála, svobodně a dobro- volně pro vyvrženie všech takových z srdce domnievánie svolil sem a tiemto zápisem sě skutečnějie svolují, že ten list a majestát mnú na túž ves dobytý a vyprošený nemá na pře- kážku a škodu též osadě k tomu platu braní a zdvihání vedle téhož svěřenie Zádná mérü býti ani jim škoditi. A jestli že bych kdy
Kré (1426—1446). tiquo spectantibus — erga Nicolaum de Milen, civem Maioris Civ. Pr., pro sexaginta s. gr. — prout Nicolaus prefatus a communitate Pra- gensi emptam solus habuit, tenuit et possedit, prout littera maiori sigillo munita civitatis predicte Pragensis hoc idem efficacius ostendit. Act. a. XXX. (Rukop. č. 2102 f. 323.) 4. 1432, 29. července. Amicabilis con- cordia facta est per -— Witkonem de domo quondam Johannis Rak et Gregorium Wie- trowsky ex porte Stankonis de Zderaz, nec non Kacze coniugis ipsius, Eleze matris eius- | dem Kacze, et Laurencii dicti Datiek, fratris ; germani dicte Kacze, nec non per Stephanum | de Hluboeczrt, hominem censualem Simonis ab albo leone, et Swachonem de Kreze ex parte Brozonis ibidem de Krcz post Wyssegradum, occasione — displicenciarum et presertim racione dampnorum per predictum Brozonem dietis orphanis in bonis eorum in Krez illa- torum, in hunc modum: quod dictus Broz det — Stankoni cum prefatis orphanis duas s. gr. sic, quod hereditas ibidem in Krez sit libera dietis orphanis ab impeticione ipsius Brozonis —. Actum in consilio Nove Civ. Prag. feria IIL. post s. Jacobi ap. a. etc. XXXII. (Rukop. č. 2082 f. A. 5.) 5. 1433, 9. ánora. Laurencius et Kaczka Soror ipsius germana, coniux legittima Stan- konis vectoris de Zderaz, orphani quondam Mathie Pytka sub Wyssegrado, condescende- runt — suo atque Eleze matris ipsorum no- mine, ius, quod ipsos concernit ad medietatem hereditatis, alias ku puol dédiné, et ad aream desertam case quondam supranominati Pytka sitas in Krez ex opposito piscine inter casas Brozonis et Niclonis. Actum in consilio Nove Civ. Prag. fer. secunda ante Scolastice a. etc. XXXIII. (Tamtéž f. B. 16.) 6. 1434, 27. února. Johannes Rakownicky emit curiam in Krez inferiori cum heredita- tibus, pratis, piscinis, silvis, rivis — pro se, d. Wychna coniuge sua, erga Niclonem ami- cum consanguineum quondam Johannis Lo- 559 jownik cirea s. Michaelem de Opathowicz — pro sedecim s. gr. —. Actum sabbato post Matthei ap. et ev. a. ete. XXXIIII. (Rukop. é. 2082 f. G. 24) 1. 1435, 18. prosince. Johannes filius Jo- hannis Celny, fassus est, se debitorie obligari in decem sexag. gr. Jacobo a melone, socero suo, et Zdince conthorali ipsius, in eadem pecunia pecora sua et pecudes maiora et mi- nora in curia Krez habita proscribendo. Act. in consilio feria III. ipso die s. Lucie. (Rukop. č. 2099 f. 414 a € 81 f. 70.) 8. 1446, 19. rijna. Já Martin Lichucevesky, mé&ténín Star. M. Pr., vyznávám tiemto zápisem obecně přede všemi, kdož jej čísti nebo čtúce | slyseti budá: Tak jakož sú mi pśni osadni sv. Havla v témž městě Pražském svěřili vsi své, jmenem Krč řečené, kterúž mají od pánóv purgmistra a konšelóv i všie obce téhož města Pražského k kostelu jich dáno a postúpeno, abych úroky a poplatky spravedlivé na lidech též vsi jakožto vládař od nich ustanovený vybieral a vybera v celosti farářovi s jeho kněžími dával. Na kterúžto dále ves listu s majestátem dobré paměti ciesaře Zigmunda Římského a krále Českého úmyslem tiem, aby při témž kostelu zuostati mohla, sobě sem a svým dědicóm dobyl, ač by kdy od budúcích králuov Českých jinam od téhož kostela a osady odtržena měla býti. Pro utvrzenie pak a vše- likého scestného domnievánie vyvrženie, kteréž by snad někomu nebo některým mohlo v srdce vpadniti, że bych pravě též osadě s tiem pla- tem nemienil učiniti, anebo že by skrze vydá- nie toho listu a majestátu mnú učiněného překážka a ujma na vybieránie téhož úroka osadě častopsané sě nedála, svobodně a dobro- volně pro vyvrženie všech takových z srdce domnievánie svolil sem a tiemto zápisem sě skutečnějie svolují, že ten list a majestát mnú na túž ves dobytý a vyprošený nemá na pře- kážku a škodu též osadě k tomu platu braní a zdvihání vedle téhož svěřenie Zádná mérü býti ani jim škoditi. A jestli že bych kdy
Strana 560
560 nebolito dódicovć a budńci moji nad svi eti a vérü sé zapomena, komu jej vydal nebo vydali bez svolenie a vuole vsie osady svrchu- psané: chci tomu, aby žadné moci ten list ne- měl, neb jej tiemto zápisem mořím a moc jemu v8ichuu odjímám, a to až do pána a krále bu- | dücieho. A kdyZ pán a hrál budücí v zemi bude, budú-li moci páni osadní neboli osada předepsaného kostela sv. Havla k kostelu svému tu ves přichýliti a obdrżeti s platem jejím, toho jim mám raden a pomocen beze lsti býti, | asvým právem jim nepřekážeti. Pakli by żadni měrú toho obržeti nemohli, a já sobě co, ne- bolito imoji bodücí, tiem listem a majestátem přivésti mohl, toho mi mají prieti a na tom mi nepřekážeti žádným obyčejem. Také v té mieře mám všechen úrok na týchž lidech vy- bierati a panu Mikulášovi od červeného jelene a panu Matějovi porybnému, anebo komuž oni rozkáží, jej dávati v celosti a úplně, kromě Martina Horinka rychtáře, kterýž platí IIII k. gr. a srazuje sobě za práci kopu gr., a mně má tři k. gr. dávati. Pakli bych na kterém sedláku kterého üroka dobyti nemohl, toho mám svrchupsanym pánóm Mikulášovi a Ma- tějovi okázati, aby oni sami, nebo komuž oni rozkáží, takového úroka nedaného dobývali a k zaplacení připravovali. Jestli pak že bych já svrchupsaný ürok vybera, v celosti jeho na který rok týmž pánóm, anebo komuž by oni rozkázali, nedal a nepolożil: to pany aby opra- veno bylo, a k tomu aby připraven byl, aby jim v celosti dodán byl. A neuchoval-li by pán Buoh mne v té mieře z tohoto světa sníti, aby od mych dédicuov a budücích to vše v celosti držáno bylo, tak jakož sě svrchu vypisuje. Actum feria IIII. post Galli. (Rukop. 6. 2099 f. 1024.) 9. 1451, 25. kvétna. Ladislaus, dei gracia Hungarie, Bohemie, Dalmacie, Croacie etc. rex, Austrie dux et Moravie marchio etc., no- bili d. Johanni de Hazmburg iudici ceterisque officialibus curie nostre regalis, fidelibus nos- tris dilectis, graciam regiam et omne bonum. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy | Fideles dilecti! Omne ius, quod nobis com- | petit in municionibus superiori et inferiori in Krez cum agris, pratis, pascuis, piscinis, rivis, silvis — per mortem Procopii de Munhaym | et de Kreg, et ad quecumque bona idem Pro- copius iuris habuit ubicunque, ad nos, ut re- | gem Dohemie, devoluta, fidelibus nostris di- | leetis. Nicolao et Krasimo de Pusta Dobra dedimus et contulimus graciose. Mandamus igitur vobis, ut prefatis Nicolao et Krasimo super dictis bonis litteram proelamacionis dare, et servato iuris ordine, si eadem bona ad nos devoluta inveneritis, extunc possessionem eo- rundem tradere non omittatis. Salvis tamen iuribus alienis. Presencium sub appensione nostri regalis sigili testimonio litterarum datum Bude die XXV mensis Maii auno d. MCCCCLVII, regnorum nostrorum anno Hun- garie etc. XVII*, Bohemie vero IIII*. Ad re- lacionem d. Hynkonis de Wettovia. (Desky dvorské č. 26 fol. 132.) 10. 1458, 9. ledna. Post mortem pie me- morie Witkonis vectoris facta est divisio de bonis —, quia domus sita in acie in cireulo ex opposito capelle Corporis Christi et penes domum Mathie Zluticky fabri, curia in Michel et alia curia in Krez — cessit Katherine, re- licte eiusdem Witkonis —, de qua totali sub- staucia ipsa Katherina tenetur dare viginti octo s. gr. Barbare et Dorothee pueris ipsius, dum ad annos maturos pervenerint —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) feria II. post Epiphauiam anno — LVIJI". (Rukop. & 2085 fol. E. 25.) 11. 1459, 3. prosince. Barthoss, successor Witkonis vectoris, cum Katherina coniuge sua, suo et Barbare, Dorothee, filiarum dicti Witkonis, nomine, Johannes Albus a stella, Wenceslaus de domo Alssonis et Matthaeus Hotowecz, commissarii prenominati Witkonis, condescenderunt Nicolao et Erasimo fratribus de Pusta Dobra curiam cum agris, pratis — — in Superiori Krez —. Actum fer. II. ante s. Barbare a. etc. LIX*. (Rukop. ć. 2085 f. H. 23.)
560 nebolito dódicovć a budńci moji nad svi eti a vérü sé zapomena, komu jej vydal nebo vydali bez svolenie a vuole vsie osady svrchu- psané: chci tomu, aby žadné moci ten list ne- měl, neb jej tiemto zápisem mořím a moc jemu v8ichuu odjímám, a to až do pána a krále bu- | dücieho. A kdyZ pán a hrál budücí v zemi bude, budú-li moci páni osadní neboli osada předepsaného kostela sv. Havla k kostelu svému tu ves přichýliti a obdrżeti s platem jejím, toho jim mám raden a pomocen beze lsti býti, | asvým právem jim nepřekážeti. Pakli by żadni měrú toho obržeti nemohli, a já sobě co, ne- bolito imoji bodücí, tiem listem a majestátem přivésti mohl, toho mi mají prieti a na tom mi nepřekážeti žádným obyčejem. Také v té mieře mám všechen úrok na týchž lidech vy- bierati a panu Mikulášovi od červeného jelene a panu Matějovi porybnému, anebo komuž oni rozkáží, jej dávati v celosti a úplně, kromě Martina Horinka rychtáře, kterýž platí IIII k. gr. a srazuje sobě za práci kopu gr., a mně má tři k. gr. dávati. Pakli bych na kterém sedláku kterého üroka dobyti nemohl, toho mám svrchupsanym pánóm Mikulášovi a Ma- tějovi okázati, aby oni sami, nebo komuž oni rozkáží, takového úroka nedaného dobývali a k zaplacení připravovali. Jestli pak že bych já svrchupsaný ürok vybera, v celosti jeho na který rok týmž pánóm, anebo komuž by oni rozkázali, nedal a nepolożil: to pany aby opra- veno bylo, a k tomu aby připraven byl, aby jim v celosti dodán byl. A neuchoval-li by pán Buoh mne v té mieře z tohoto světa sníti, aby od mych dédicuov a budücích to vše v celosti držáno bylo, tak jakož sě svrchu vypisuje. Actum feria IIII. post Galli. (Rukop. 6. 2099 f. 1024.) 9. 1451, 25. kvétna. Ladislaus, dei gracia Hungarie, Bohemie, Dalmacie, Croacie etc. rex, Austrie dux et Moravie marchio etc., no- bili d. Johanni de Hazmburg iudici ceterisque officialibus curie nostre regalis, fidelibus nos- tris dilectis, graciam regiam et omne bonum. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy | Fideles dilecti! Omne ius, quod nobis com- | petit in municionibus superiori et inferiori in Krez cum agris, pratis, pascuis, piscinis, rivis, silvis — per mortem Procopii de Munhaym | et de Kreg, et ad quecumque bona idem Pro- copius iuris habuit ubicunque, ad nos, ut re- | gem Dohemie, devoluta, fidelibus nostris di- | leetis. Nicolao et Krasimo de Pusta Dobra dedimus et contulimus graciose. Mandamus igitur vobis, ut prefatis Nicolao et Krasimo super dictis bonis litteram proelamacionis dare, et servato iuris ordine, si eadem bona ad nos devoluta inveneritis, extunc possessionem eo- rundem tradere non omittatis. Salvis tamen iuribus alienis. Presencium sub appensione nostri regalis sigili testimonio litterarum datum Bude die XXV mensis Maii auno d. MCCCCLVII, regnorum nostrorum anno Hun- garie etc. XVII*, Bohemie vero IIII*. Ad re- lacionem d. Hynkonis de Wettovia. (Desky dvorské č. 26 fol. 132.) 10. 1458, 9. ledna. Post mortem pie me- morie Witkonis vectoris facta est divisio de bonis —, quia domus sita in acie in cireulo ex opposito capelle Corporis Christi et penes domum Mathie Zluticky fabri, curia in Michel et alia curia in Krez — cessit Katherine, re- licte eiusdem Witkonis —, de qua totali sub- staucia ipsa Katherina tenetur dare viginti octo s. gr. Barbare et Dorothee pueris ipsius, dum ad annos maturos pervenerint —. Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) feria II. post Epiphauiam anno — LVIJI". (Rukop. & 2085 fol. E. 25.) 11. 1459, 3. prosince. Barthoss, successor Witkonis vectoris, cum Katherina coniuge sua, suo et Barbare, Dorothee, filiarum dicti Witkonis, nomine, Johannes Albus a stella, Wenceslaus de domo Alssonis et Matthaeus Hotowecz, commissarii prenominati Witkonis, condescenderunt Nicolao et Erasimo fratribus de Pusta Dobra curiam cum agris, pratis — — in Superiori Krez —. Actum fer. II. ante s. Barbare a. etc. LIX*. (Rukop. ć. 2085 f. H. 23.)
Strana 561
Krč (1457—- 1470). 12. 1463, 13. července. Ve jmeno božie amen. Já Martin Lichucský, měštěnín Starého M. Pr., vyznávám, — že — duom muoj, v němž bydlím, a podle toho také i stiem všeckeren jiny statek muoj — otkazuji — panie Elšce manželce mé. — Item oznamuji dále, že ja- kož jsem panu Jindřichovi Buštěveskému ma- jestátu svěřil na Krč, kteréhož od něho ne- mohu zase mieti, o tom tak vuole má jest: v Cieżby koli moci týž majestát byl, aby nebyl ke škodě které kostelu a osadě Svatohavelské obyčejem ižádným. A manželce své rozkazuji a porúčiem, aby k témuž kostelu VI. k. gr. vydala po mé smrti. Item list na dvadceti k. gr. platu, kterýž mám na panny Svatojirské, item majestát, kterýž se panem Zbyňkem Korn- hauským spolu máme, jemužto právo mé za L kop gr. již prodal sem, a také právo mé, kteréž mśm na pśny Drażickć ke IIIIC a ke XLti hřivnám, jakož oto také již obostranně ubrmané jsú vydáni ; ta práva má všecka i listy častopsané manželce mé porúčiem a otkazuji. — Actum feria IIII. in die Margarethe virg. a. LXIII. (Rukop. ć. 2119 f. M. 12). 13. 1466, 11. března. Ve jmeno bożie amen. Já Janek Celný, měštěnín St. M. Pr., vyznávám —, že — duom muoj, v němž by- dlim, dvuor muoj V Krči se vším jebo příslu- šenstvím, — lúky také mé u Krče, jednu, kte- róż Matej Pelician drží a držeti má do sv. Václava a III k. gr. dáti, druhú, kterúž Brož- ková z Nového města do téhož času má dodr- žeti a Il!/, k. gr. dáti, a k tomu těch padesáte gr., kteréž mi Horník rychtář z Krče dlužen jest, dal sem — Jírovi a Janovi, synóm mým, k rovnému mezi ně rozdielu, tak však, aby Johance, Barboře, Kateřině a Anně, dcerám mým a sestrám jich, šestnádcte k. gr. — vy- dáno bylo —. Actum feria III. ante Georgii a. LXVI. (Rukop. ć. 2119 f. O. 5.) 14. 1470, — Kdyż pied lety mnohymi Matěj z Krče, řečený Pipka, v těžké leže ne- moci, Elšce manželce své, a Vavřincovi, Kačce i jiným dítkám svým ještě malým, kteréž jsú Archiv Český XXVI. 561 měli spolu, statku a dědictvie svého tudież v Krči odumřel jest, učiniv jim súseda odtudž Brože, poručníka, kterýž toho statku sám naj- prvé ve své zprávě a nájmu a potom po něm i jiní držíce mnohá leta požívali jsú; v tom Marta, vnuka Pipkova a dcera Kačky výše: psané, majíci již muže Jakuba řečeného Želézko, po smrti inuže též matky své a otce svého Staňka ze Zderazu jsúci zpravena, že by to dědictvie pod jmenem též Kačky prodáno bylo, hned před pány purgmistrem a radú Star. M. Pr. vinieci nařkla jest Jíru súseda z Krče, kterýž toho statku v ta doby v drženie jsa, nechtěl jest jí, o to často jsa nabiezen, žádným přátelským ohledáním rovného učiniti, pravieci s6 k tomu próva svćho nikakż neztratiti ani jeho odfókati, ani kdy komu prodśvakti, ale że jest měla a má právem sobě vzdaným od též Kačky matky své, a Vavřince, bratra jejieho a svého ujce, lepšie a stálejšie právo nežli Jíra prveřečený; i také okázavši z knih Nov. M. Pr. výpis dotýkající svrchupsaných sirotkuov s tím statkem jich před XXXVIII lety uči- něný a jiem přiřčený ; prosieci pánuov pokorně za dopomožení spravedlnosti. Jiežto týž Jíra odpor čině, pravil jest sě i také ten statek ne- duovodně viniti a nařékati, než že on hotov jest a chce svědectviem hodnověrným provo- diti, že Staněk prve pravený s żeni svu Katki a matků Marty již dotčené, kteráž jesti toho statku také dědička byla, z jednostajné vuole jej vzdavše Jakubovi z Nov. M. Pr. a penieze za to vzemše na témž právě v Krči, čber pa- mátného u Marše rychtáře s súsedy pili jsú. K tomu dokazuje kšaftem, že by jemu a Duchkovi, jakožto svým strýčeným bratřiem, statek ten týž Jakub odkázal k splacení ženě jeho; a toho táhna sě na svých súseduov pa- mět; a žádaje za to pánuov, aby jej ráčili podle řádu té vsi při jeho právě zuostaviti. Tehdy pávi napřed psaní spravedlnosti i také právu vsi výšejmenované chtiece dosti učiniti, kázali jsú stranám před zahájeným též vsi súdem státi k rozsúzení; při kterémžto práva 71
Krč (1457—- 1470). 12. 1463, 13. července. Ve jmeno božie amen. Já Martin Lichucský, měštěnín Starého M. Pr., vyznávám, — že — duom muoj, v němž bydlím, a podle toho také i stiem všeckeren jiny statek muoj — otkazuji — panie Elšce manželce mé. — Item oznamuji dále, že ja- kož jsem panu Jindřichovi Buštěveskému ma- jestátu svěřil na Krč, kteréhož od něho ne- mohu zase mieti, o tom tak vuole má jest: v Cieżby koli moci týž majestát byl, aby nebyl ke škodě které kostelu a osadě Svatohavelské obyčejem ižádným. A manželce své rozkazuji a porúčiem, aby k témuž kostelu VI. k. gr. vydala po mé smrti. Item list na dvadceti k. gr. platu, kterýž mám na panny Svatojirské, item majestát, kterýž se panem Zbyňkem Korn- hauským spolu máme, jemužto právo mé za L kop gr. již prodal sem, a také právo mé, kteréž mśm na pśny Drażickć ke IIIIC a ke XLti hřivnám, jakož oto také již obostranně ubrmané jsú vydáni ; ta práva má všecka i listy častopsané manželce mé porúčiem a otkazuji. — Actum feria IIII. in die Margarethe virg. a. LXIII. (Rukop. ć. 2119 f. M. 12). 13. 1466, 11. března. Ve jmeno bożie amen. Já Janek Celný, měštěnín St. M. Pr., vyznávám —, že — duom muoj, v němž by- dlim, dvuor muoj V Krči se vším jebo příslu- šenstvím, — lúky také mé u Krče, jednu, kte- róż Matej Pelician drží a držeti má do sv. Václava a III k. gr. dáti, druhú, kterúž Brož- ková z Nového města do téhož času má dodr- žeti a Il!/, k. gr. dáti, a k tomu těch padesáte gr., kteréž mi Horník rychtář z Krče dlužen jest, dal sem — Jírovi a Janovi, synóm mým, k rovnému mezi ně rozdielu, tak však, aby Johance, Barboře, Kateřině a Anně, dcerám mým a sestrám jich, šestnádcte k. gr. — vy- dáno bylo —. Actum feria III. ante Georgii a. LXVI. (Rukop. ć. 2119 f. O. 5.) 14. 1470, — Kdyż pied lety mnohymi Matěj z Krče, řečený Pipka, v těžké leže ne- moci, Elšce manželce své, a Vavřincovi, Kačce i jiným dítkám svým ještě malým, kteréž jsú Archiv Český XXVI. 561 měli spolu, statku a dědictvie svého tudież v Krči odumřel jest, učiniv jim súseda odtudž Brože, poručníka, kterýž toho statku sám naj- prvé ve své zprávě a nájmu a potom po něm i jiní držíce mnohá leta požívali jsú; v tom Marta, vnuka Pipkova a dcera Kačky výše: psané, majíci již muže Jakuba řečeného Želézko, po smrti inuže též matky své a otce svého Staňka ze Zderazu jsúci zpravena, že by to dědictvie pod jmenem též Kačky prodáno bylo, hned před pány purgmistrem a radú Star. M. Pr. vinieci nařkla jest Jíru súseda z Krče, kterýž toho statku v ta doby v drženie jsa, nechtěl jest jí, o to často jsa nabiezen, žádným přátelským ohledáním rovného učiniti, pravieci s6 k tomu próva svćho nikakż neztratiti ani jeho odfókati, ani kdy komu prodśvakti, ale że jest měla a má právem sobě vzdaným od též Kačky matky své, a Vavřince, bratra jejieho a svého ujce, lepšie a stálejšie právo nežli Jíra prveřečený; i také okázavši z knih Nov. M. Pr. výpis dotýkající svrchupsaných sirotkuov s tím statkem jich před XXXVIII lety uči- něný a jiem přiřčený ; prosieci pánuov pokorně za dopomožení spravedlnosti. Jiežto týž Jíra odpor čině, pravil jest sě i také ten statek ne- duovodně viniti a nařékati, než že on hotov jest a chce svědectviem hodnověrným provo- diti, že Staněk prve pravený s żeni svu Katki a matků Marty již dotčené, kteráž jesti toho statku také dědička byla, z jednostajné vuole jej vzdavše Jakubovi z Nov. M. Pr. a penieze za to vzemše na témž právě v Krči, čber pa- mátného u Marše rychtáře s súsedy pili jsú. K tomu dokazuje kšaftem, že by jemu a Duchkovi, jakožto svým strýčeným bratřiem, statek ten týž Jakub odkázal k splacení ženě jeho; a toho táhna sě na svých súseduov pa- mět; a žádaje za to pánuov, aby jej ráčili podle řádu té vsi při jeho právě zuostaviti. Tehdy pávi napřed psaní spravedlnosti i také právu vsi výšejmenované chtiece dosti učiniti, kázali jsú stranám před zahájeným též vsi súdem státi k rozsúzení; při kterémžto práva 71
Strana 562
562 svá, duovody i odpory položivše, když jest skrze konšely téhož súdu ortel mezi stranami vypověděn, Marta tetež psaná vyrčení jich v ničemž nehyndrujíc, k vyššiemu právu pánuov Pražan Staroměstských slušným řádem sě jest odvolala. Před nimižto stojíce obě straně žá- daly jsú obojí právem jich býti rozsúzeny; ale páni již pravení vidúce, že po přátelské sa- motné smlúvě, kteréž jsú jiem dlúhý čas a ne- jedná pfáli, nikoli sé sami smluviti netbají a nechtie, rozkázali jsá obojiem práva svá, to- tito výpis smlúvy přátelské a kšaftu, i s tiem mezi nimi rčeným v Krči ortelem, před sebú položiti; kterýchžto spisuov bedlivostí svú pilně pováživše a shledavše, že výpis přátelské smlúvy statek svrchudotčený po úplatku uve- dených naň škod skrze Brože předpověděného tvrdí a čist ostavuje sirotkuom napřed prave- ným i budúcím jich, a nad to že ani těmi svědky, po nichž jest ortel v Krči rčen, ani kterými jinými, práva svého ztraceniem neb prodániem, nikdyž sě Vavřinec, jsa statku toho dědic, neodsvědčuje: protož Vavřincovi řeče- nému Batěk, synu Matěje Pipky svrchu již praveného a ujci Marty, ženy Želézkovy, díl jeho dědičný jakožto statku toho v Krči dědici pravému dokonalým svým ortelem připověděli jsú a připovídají spravedlivě. A že týž Vavři- nec předepsaný osobně před nimi postaven jsa, v radě právo své všecko, kteréž jest měl k dědictví témuž, vzdal jest a vzdává mocně častopsané Martě s dětmi jejími, tíž páni vy- pověděli jsú, že již i ona s dětmi svými k té- hož Vavřince dielu celému a pravému má právo plné i spravedlnost. Katherina Marthe, Jacobi Zelezko uxoris, mater et Laurencii de Krez soror, cum Eli- zabeth filia sua et iam dicte Marthe sorore, — resignaverunt — omne et totale ius suum, quod ilis ad agros quosdam in Krez sitos, quos nunc Georgius tenet, competere dinos- citur, suprascripte Marthe ad habendum, exi- gendum, commutandum, vendendum et heredi- tarie possidendum, nihil inibi pro se — iuris E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy : relinguendo —. Actum fer. V. post Religuias [10. května] anno, guo supra. Martha, uxor Jacobi dicti Zelezko, — resignavit — omne et totale ius, guod ei ad guosdam agros in Krcz sitos pertinere dinos- citur, Conrado mercatori ad habendum, tenen- dum, exigendum, commutandum, vendendum et possidendum hereditarie, nichil inibi pro se, heredibus et successoribus suis iuris relin- guendo, sed totale et integrum huiusmodi ius in eundem Conradum transferrendo illi ad hereditatem sine omnium hominum repugnancia et contradiccione. Actum sabbato in die s. Valentini [14. ünora] annorum oc LXXVIIL*. — Conradus mercator sponte et bona delibe- ratione resignavit et presentibus condescedendo resignat omne et totale ius, quod ei ad agros quosdam in Krez sitos competere dinoscitur, Georgio aurifabro ab aurea aquila et Anna uxori eius, heredibus et successoribus suis —. Actum, ut supra. (Rukop. č. 2141 f. 170.) 15. 1474. — Thomas, ruricola de Krez, cum Martino patre suo fassi sunt, se perce- pisse — pecuniam — quam [eis] Henricus similiter ruricola de Modrzano resignavit —. Actum etc. LXXIIII (bez dne) (Rukop č. 2087 f. H. 7.) 16. 1477, 2. ledna. Thomas, iudex de Krez, — fassus est [in consilio Nove Civ. Prag.] se percepisse a Johanne Korunka sar- tore — pecuniam pro domo eidem vendita —. Actum fer. V. in crastino Circum. d. (Rukop. é. 2087 f. M. 18) 17. 1487, 12. prosince. Georgius auri- faber ab aurea aquila — resignavit — domum suam, quam inhabitat, ad auream aquilam nunccupatam, et curiam in villa dicta Krez — Magdalene, conthorali sue —. Actum fer. IIIL. ante Lucie à. LXXXVII. (Rukop. č. 2106 fol. 211.) 18. 1499, 9. listopadu. Léta buožího de- vadcátého devátého tu sobotu před sv. Marti- nem stal se jest trh a smlouva mezi p. purg- mistrem a konšely Nov. M. Pr. a staršími
562 svá, duovody i odpory položivše, když jest skrze konšely téhož súdu ortel mezi stranami vypověděn, Marta tetež psaná vyrčení jich v ničemž nehyndrujíc, k vyššiemu právu pánuov Pražan Staroměstských slušným řádem sě jest odvolala. Před nimižto stojíce obě straně žá- daly jsú obojí právem jich býti rozsúzeny; ale páni již pravení vidúce, že po přátelské sa- motné smlúvě, kteréž jsú jiem dlúhý čas a ne- jedná pfáli, nikoli sé sami smluviti netbají a nechtie, rozkázali jsá obojiem práva svá, to- tito výpis smlúvy přátelské a kšaftu, i s tiem mezi nimi rčeným v Krči ortelem, před sebú položiti; kterýchžto spisuov bedlivostí svú pilně pováživše a shledavše, že výpis přátelské smlúvy statek svrchudotčený po úplatku uve- dených naň škod skrze Brože předpověděného tvrdí a čist ostavuje sirotkuom napřed prave- ným i budúcím jich, a nad to že ani těmi svědky, po nichž jest ortel v Krči rčen, ani kterými jinými, práva svého ztraceniem neb prodániem, nikdyž sě Vavřinec, jsa statku toho dědic, neodsvědčuje: protož Vavřincovi řeče- nému Batěk, synu Matěje Pipky svrchu již praveného a ujci Marty, ženy Želézkovy, díl jeho dědičný jakožto statku toho v Krči dědici pravému dokonalým svým ortelem připověděli jsú a připovídají spravedlivě. A že týž Vavři- nec předepsaný osobně před nimi postaven jsa, v radě právo své všecko, kteréž jest měl k dědictví témuž, vzdal jest a vzdává mocně častopsané Martě s dětmi jejími, tíž páni vy- pověděli jsú, že již i ona s dětmi svými k té- hož Vavřince dielu celému a pravému má právo plné i spravedlnost. Katherina Marthe, Jacobi Zelezko uxoris, mater et Laurencii de Krez soror, cum Eli- zabeth filia sua et iam dicte Marthe sorore, — resignaverunt — omne et totale ius suum, quod ilis ad agros quosdam in Krez sitos, quos nunc Georgius tenet, competere dinos- citur, suprascripte Marthe ad habendum, exi- gendum, commutandum, vendendum et heredi- tarie possidendum, nihil inibi pro se — iuris E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy : relinguendo —. Actum fer. V. post Religuias [10. května] anno, guo supra. Martha, uxor Jacobi dicti Zelezko, — resignavit — omne et totale ius, guod ei ad guosdam agros in Krcz sitos pertinere dinos- citur, Conrado mercatori ad habendum, tenen- dum, exigendum, commutandum, vendendum et possidendum hereditarie, nichil inibi pro se, heredibus et successoribus suis iuris relin- guendo, sed totale et integrum huiusmodi ius in eundem Conradum transferrendo illi ad hereditatem sine omnium hominum repugnancia et contradiccione. Actum sabbato in die s. Valentini [14. ünora] annorum oc LXXVIIL*. — Conradus mercator sponte et bona delibe- ratione resignavit et presentibus condescedendo resignat omne et totale ius, quod ei ad agros quosdam in Krez sitos competere dinoscitur, Georgio aurifabro ab aurea aquila et Anna uxori eius, heredibus et successoribus suis —. Actum, ut supra. (Rukop. č. 2141 f. 170.) 15. 1474. — Thomas, ruricola de Krez, cum Martino patre suo fassi sunt, se perce- pisse — pecuniam — quam [eis] Henricus similiter ruricola de Modrzano resignavit —. Actum etc. LXXIIII (bez dne) (Rukop č. 2087 f. H. 7.) 16. 1477, 2. ledna. Thomas, iudex de Krez, — fassus est [in consilio Nove Civ. Prag.] se percepisse a Johanne Korunka sar- tore — pecuniam pro domo eidem vendita —. Actum fer. V. in crastino Circum. d. (Rukop. é. 2087 f. M. 18) 17. 1487, 12. prosince. Georgius auri- faber ab aurea aquila — resignavit — domum suam, quam inhabitat, ad auream aquilam nunccupatam, et curiam in villa dicta Krez — Magdalene, conthorali sue —. Actum fer. IIIL. ante Lucie à. LXXXVII. (Rukop. č. 2106 fol. 211.) 18. 1499, 9. listopadu. Léta buožího de- vadcátého devátého tu sobotu před sv. Marti- nem stal se jest trh a smlouva mezi p. purg- mistrem a konšely Nov. M. Pr. a staršími
Strana 563
Krč (1474—1511). obecními z jedné, a panem Jetřichem a Wol- fem bratřími z Tandorfu strany druhé tako- váto, že nadepsaní bratří prodali jsou Krč, tvrz s dvorem poplužním, s lukami, krčmou vysa- zenou, s chrastinami, rybníkem, s potoky —, jakož jsou sami po otci svém drželi — nade- psaným pánuom purgmistru i vší obci za sedm set k. gr. na míšensko počítajíc —. (Rvkop. č. 2090 II. 157.) 19. 1501, 21. srpna. Jan Duchek koupil krčmu v Krči hořejší sobě, manželce své, svým budúcím u Vaňka, Matějova syna z Michle, za XXVI kop. Zavdal VII kop. A Duchek již psaný slíbil člověčenství pánuom i obci. Úro- titi z již psané krčmy má rozdílně, na sv. Havla I. k. a na sv. Jiří I kopu vždy věčně platiti má i s svým budúcími. Stalo se v so- botu po sv. Královně na nebe vzetí léta 1501. (Rukop. č. 2133 I. f. 10.) 20. 1502. — Bartoš z Chřenice koupil tvrz v Krči s příkopem sobě, manželce svéi svým dě- dicóm u pánuov ouředlníkuov, s povolením pana purgkmistra a vší obce, za sto kop a za XXti kop, se třími lány dědiny již jemu mezí vykázané a s lúkůú, která leží k silnici, i s tou loukü, která leží pod rybníčkem pod silnicí v cho- botě rybníčka, i s tou loučků, která leží v loučku. A má z toho úročiti při sv. Jiří 1'/, kopy gr. a při sv. Havle také 1!/, kop gr. alborum atak věčně. — (Rukopis čís. 2133 I. f. 12). 21. 1505, 5 března. Matěj řečený Tatek kúpil tvrz v Krči se třemi lány dědiny, s pří- kopem, s loukú, která leží k silnici, i s tou lúkou, která leží pod rybníčkem pod silnicí v chobotě rybníčka, i s tou louckü, která leží v loučku, u Anny manželky nebožtíka Bar- toše, i synův jeho nebožtíka, Ondřeje a Duch- ka, sobě, manželce své i svým budúcím za puoldruhého sta kop a za XIII kop. A páni úředníci mají bráti po VI kop. a Anně svrchu- psané s sirotky po lI kopäch dávati. A z té sumy páni ouředníci mají vyzdvihnouti XCIIII kop. A páni ouředníci z rozkázání p. purgk- 563 mistra a pánuov přijali jsú Matěje svrchupsa- ného. A on slíbil jest p. purgkmistru, pánuom úředníkuom a vší obci pravé člověčenství se vším poslušenstvím. Stalo se v sobotu před. Druzebnü nedélí leta MCCCCCV. (Rukop. éfs. 2133 I f. 15.) 22. 1507, 7. srpna. L. P. 1507 Bartoś řečený Bareš, měštěnín Města Nového Praž., ujal louku sobě k užitku, k držení, k užívání, i toho všeho křoví, což v té louce jest, aby ji sobě vyčistil bez překážky všech jiných. A ta louka leží na chobotě nad velkým rybníkem- Krčským vedle louky Matěje Tatka strany jedné a pánův mistrův strany druhé. A svrchu- psaný Bartoš ujal tu louku sobě k užitku až | do svého života, a má zní platiti při každém- Havla po II kopách gr. a X groš. míš. Actum sabbato ante Laurentii. (Rukop. č. 2133 II. f. 17.) — 28. 1511, 30 srpna. Duchek z Vesce, příjmím Douša, přijal lán dědiny pod plat od. dvoru Krčského sobě k užitku a k živnosti od pánův úředníkúv, také manželce své i svým budúcím, a z toho lánu má platiti II kopy gr. míš. — A Duchek svrchupsaný on i jeho budúcí budú míti moc tu dědinu prodati, smě- niti, komuž by on anebo dědicové chtěli, s svě- domím a volí pánův úředníkův pod týž plat, jakož nahoře psáno stojí. Actum sabbato ante Egidii anno 1511. (Rukop. č. 2133 II. f. 42.) 24. 1511, 6. září. Jindřich 2 Modřan kúpil krému v Krči sobě, manželce své i svým bu- dúcím, u Jana Duchkova syna, za XVIII kop. Při tom hned zavdal IIII kopy. — Actum sabbato ante Nativitatem Marie. (TamtéZz f. 42.) 25. 1511, 22. listopadu. Jan, mlynät z Michle, přijal tu dědinu pod plat, kterúž Štička držal, od dvoru Kréského, a má z nf platiti XIIII gr. II denáry na každý sv. Jiří a na sv. Havel tolikéž, pokudž držeti bude om i jeho potomní. Actum sabbato ante Katherine V. anno 1511. (Martin, mlynář z Michle, ujal tu dědinu, kterüz jest držel Jan Štička od dvoru Krčského, sobě, manželce i svým budúcím ; 71*
Krč (1474—1511). obecními z jedné, a panem Jetřichem a Wol- fem bratřími z Tandorfu strany druhé tako- váto, že nadepsaní bratří prodali jsou Krč, tvrz s dvorem poplužním, s lukami, krčmou vysa- zenou, s chrastinami, rybníkem, s potoky —, jakož jsou sami po otci svém drželi — nade- psaným pánuom purgmistru i vší obci za sedm set k. gr. na míšensko počítajíc —. (Rvkop. č. 2090 II. 157.) 19. 1501, 21. srpna. Jan Duchek koupil krčmu v Krči hořejší sobě, manželce své, svým budúcím u Vaňka, Matějova syna z Michle, za XXVI kop. Zavdal VII kop. A Duchek již psaný slíbil člověčenství pánuom i obci. Úro- titi z již psané krčmy má rozdílně, na sv. Havla I. k. a na sv. Jiří I kopu vždy věčně platiti má i s svým budúcími. Stalo se v so- botu po sv. Královně na nebe vzetí léta 1501. (Rukop. č. 2133 I. f. 10.) 20. 1502. — Bartoš z Chřenice koupil tvrz v Krči s příkopem sobě, manželce svéi svým dě- dicóm u pánuov ouředlníkuov, s povolením pana purgkmistra a vší obce, za sto kop a za XXti kop, se třími lány dědiny již jemu mezí vykázané a s lúkůú, která leží k silnici, i s tou loukü, která leží pod rybníčkem pod silnicí v cho- botě rybníčka, i s tou loučků, která leží v loučku. A má z toho úročiti při sv. Jiří 1'/, kopy gr. a při sv. Havle také 1!/, kop gr. alborum atak věčně. — (Rukopis čís. 2133 I. f. 12). 21. 1505, 5 března. Matěj řečený Tatek kúpil tvrz v Krči se třemi lány dědiny, s pří- kopem, s loukú, která leží k silnici, i s tou lúkou, která leží pod rybníčkem pod silnicí v chobotě rybníčka, i s tou louckü, která leží v loučku, u Anny manželky nebožtíka Bar- toše, i synův jeho nebožtíka, Ondřeje a Duch- ka, sobě, manželce své i svým budúcím za puoldruhého sta kop a za XIII kop. A páni úředníci mají bráti po VI kop. a Anně svrchu- psané s sirotky po lI kopäch dávati. A z té sumy páni ouředníci mají vyzdvihnouti XCIIII kop. A páni ouředníci z rozkázání p. purgk- 563 mistra a pánuov přijali jsú Matěje svrchupsa- ného. A on slíbil jest p. purgkmistru, pánuom úředníkuom a vší obci pravé člověčenství se vším poslušenstvím. Stalo se v sobotu před. Druzebnü nedélí leta MCCCCCV. (Rukop. éfs. 2133 I f. 15.) 22. 1507, 7. srpna. L. P. 1507 Bartoś řečený Bareš, měštěnín Města Nového Praž., ujal louku sobě k užitku, k držení, k užívání, i toho všeho křoví, což v té louce jest, aby ji sobě vyčistil bez překážky všech jiných. A ta louka leží na chobotě nad velkým rybníkem- Krčským vedle louky Matěje Tatka strany jedné a pánův mistrův strany druhé. A svrchu- psaný Bartoš ujal tu louku sobě k užitku až | do svého života, a má zní platiti při každém- Havla po II kopách gr. a X groš. míš. Actum sabbato ante Laurentii. (Rukop. č. 2133 II. f. 17.) — 28. 1511, 30 srpna. Duchek z Vesce, příjmím Douša, přijal lán dědiny pod plat od. dvoru Krčského sobě k užitku a k živnosti od pánův úředníkúv, také manželce své i svým budúcím, a z toho lánu má platiti II kopy gr. míš. — A Duchek svrchupsaný on i jeho budúcí budú míti moc tu dědinu prodati, smě- niti, komuž by on anebo dědicové chtěli, s svě- domím a volí pánův úředníkův pod týž plat, jakož nahoře psáno stojí. Actum sabbato ante Egidii anno 1511. (Rukop. č. 2133 II. f. 42.) 24. 1511, 6. září. Jindřich 2 Modřan kúpil krému v Krči sobě, manželce své i svým bu- dúcím, u Jana Duchkova syna, za XVIII kop. Při tom hned zavdal IIII kopy. — Actum sabbato ante Nativitatem Marie. (TamtéZz f. 42.) 25. 1511, 22. listopadu. Jan, mlynät z Michle, přijal tu dědinu pod plat, kterúž Štička držal, od dvoru Kréského, a má z nf platiti XIIII gr. II denáry na každý sv. Jiří a na sv. Havel tolikéž, pokudž držeti bude om i jeho potomní. Actum sabbato ante Katherine V. anno 1511. (Martin, mlynář z Michle, ujal tu dědinu, kterüz jest držel Jan Štička od dvoru Krčského, sobě, manželce i svým budúcím ; 71*
Strana 564
564 má z toho platiti XLI gr. II denáry při sv Jiří a tolikéž při sv. Havle. Actum sabbato post Fa- biani (23. led.) anno etc. 1518.) (Tamtéž I. f. 42.) 26. 1515, 13. října Vondrák z Kundratic ujal pole u Krčských polí od pánóv úředníkóv X strychóv sobě, manželce své i svým budúcím. A z toho bude míti platiti při sv. Havle úroku po XX groších míš. jednú v rok i jeho bu- dúcí. Actum sabbato ante Galli a. XV. (Tam- též I. f. 23.) 27. 1516, 9. ledna. Jan Hubatý kúpil tvrz v Kréi se dvorem, s dédinami i s tím se vším, což k tomu přísluší, u Matěje Tatka sobě, dědicóm a budúcím svým. Pod týž plat a v túž povinnost a služby pp. purgmistru a pánóm úředníkóm i vší obci Nového Města Pražského vstúpil jest, jakožto on Matěj Tatek a jeho předci a držitelé téhož dvoru byli jsú povinni. A to kúpil Jan předepsaný za CC k. méně jedné kopy míš. A týž Jan úroku platiti při sv. Jiří III kopy míš. a při sv. Havle III kopy míš. bude pánóm a obci Nového Města Pražského i jeho potomni na budici časy. Aclum sabbato ante Fabiani anno etc, XVI. (Rukop. č. 2133 I f. 29.) 28. 1516, 10. května. Jakub, Kazimastšin zet, ujal pole s palúkem nad Štihlá od úředníkóv [šestipan. Nov. M. Pr.] za VI let, a má z toho platiti při každém sv. Havle po L gr. m. — A týž má přivésti vuoz lesu do Strašnic každý rok. Actum sabbato post Stanislai a. 1516. — (Rukop. č. 2133 f. II. 58.) 29. 1516, 14. května. Jakub, Kazimastšin zeť, ujal pole s palúkem za Krčí proti Štihle na rozhránie mezi královským a panským, od úředníkóv dědičně, aby jie mohl prodati, smě- niti s panským povolením. — A platiti bude mieti XL gr. m. při sv. Havle —. Actum fer. IIII post Stanislai a. oc XVI. — (Rukop. čís. 2133 IL f. 59.) 30. 1516, 21. kvétna. Jan Rozvoda ujal lüku Kréská, kterüZ jest drzel Jan Sipar, za VI let pořád sběhlých, a má z ní platiti po I kopě L gr. míš. pří sv. Havle. Actum feria E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: IIII. ante Urbani anno r. 16. (Rukop. č. 2133 II. f. 58) 31. 1516, 22. fijna. Stala se jest smliva přátelská, jakož jest Vít krčmář povinoval Ja- novi krémári ve Dvorcích III kopy míš. za tu krčmu v Krči hořejší, tak že má témuž Janovi krčmáři o svátcích vánočních dáti II. k. míš., a úrok též o svátcích vánočních má položiti třetí kopu míš. A ty peníze mají kladeny býti v úřadovně šestipánuov; a Jan krčmář má jeho z každých peněz před pány úředníky kvitovati. Actum feria II[I post XI millia Virginum anno ete. XVI. — (Rukop. 6. 2133 I. f. 32). 32. 1516, 15. listopadu. Matěj z Domašic kúpil dvůr v Krči se vším poplužím orným i neorným, s vrbinami, s lukami, s oulehlími, což k témuž dvoru přísluší, krom což jest Mi- chelským pronajato od Matěje Tatka, tak jakž týž Matěj Tatek držel a užíval, za CCV kop grošů míš. A to kúpil sobě, manželce své i dědicóm svým k jmění, držení, ku pravému dědictví s povolením pánóv úředníkóv obec- ních. A ihned zavdal jest XX kop míš. A týž Matěj předepsaný bude mieti platiti z téhož dvoru a popluží při Jiří III kopy míš. a při sv. Havle III kopy míš. úroku pánóm a obci Nového Města Pražského, on i jeho budücí na potomní časy. Actum sabbato post Martini anno etc. XVI. (Tamtéž I f. 33.) 33. 1517, 10. ledna. Pan Jan Rozvoda ujal lúku v Krči Šípařovsků od pánóv úřed- níkóv za X let sobě i svým dědicóm, na 1". kopy gr. míš. každého roku platiti vždy při sv. Havle, a to s takovou výmienkú, že která struha skrze tu louku jde ke dvoru na mlýn, když by ji cídil držitel dvorský, má to sám bláto svoziti s louky ten dvorský držitel, aby loužie obecní ke škodě nebyla. Actum sabbato post Epiphanie domini anno oc. XVII. (Ruk. ć. 2133 II f. 60). 34. 1518, 8. května. S povolením pánóv úředníkóv Duchek z Vesce, přijmí Douša, postúpil jest lán dědiny Janovi Plačkovi a Ja- novi z Kroupné ulice i budúcím jich, aby oni
564 má z toho platiti XLI gr. II denáry při sv Jiří a tolikéž při sv. Havle. Actum sabbato post Fa- biani (23. led.) anno etc. 1518.) (Tamtéž I. f. 42.) 26. 1515, 13. října Vondrák z Kundratic ujal pole u Krčských polí od pánóv úředníkóv X strychóv sobě, manželce své i svým budúcím. A z toho bude míti platiti při sv. Havle úroku po XX groších míš. jednú v rok i jeho bu- dúcí. Actum sabbato ante Galli a. XV. (Tam- též I. f. 23.) 27. 1516, 9. ledna. Jan Hubatý kúpil tvrz v Kréi se dvorem, s dédinami i s tím se vším, což k tomu přísluší, u Matěje Tatka sobě, dědicóm a budúcím svým. Pod týž plat a v túž povinnost a služby pp. purgmistru a pánóm úředníkóm i vší obci Nového Města Pražského vstúpil jest, jakožto on Matěj Tatek a jeho předci a držitelé téhož dvoru byli jsú povinni. A to kúpil Jan předepsaný za CC k. méně jedné kopy míš. A týž Jan úroku platiti při sv. Jiří III kopy míš. a při sv. Havle III kopy míš. bude pánóm a obci Nového Města Pražského i jeho potomni na budici časy. Aclum sabbato ante Fabiani anno etc, XVI. (Rukop. č. 2133 I f. 29.) 28. 1516, 10. května. Jakub, Kazimastšin zet, ujal pole s palúkem nad Štihlá od úředníkóv [šestipan. Nov. M. Pr.] za VI let, a má z toho platiti při každém sv. Havle po L gr. m. — A týž má přivésti vuoz lesu do Strašnic každý rok. Actum sabbato post Stanislai a. 1516. — (Rukop. č. 2133 f. II. 58.) 29. 1516, 14. května. Jakub, Kazimastšin zeť, ujal pole s palúkem za Krčí proti Štihle na rozhránie mezi královským a panským, od úředníkóv dědičně, aby jie mohl prodati, smě- niti s panským povolením. — A platiti bude mieti XL gr. m. při sv. Havle —. Actum fer. IIII post Stanislai a. oc XVI. — (Rukop. čís. 2133 IL f. 59.) 30. 1516, 21. kvétna. Jan Rozvoda ujal lüku Kréská, kterüZ jest drzel Jan Sipar, za VI let pořád sběhlých, a má z ní platiti po I kopě L gr. míš. pří sv. Havle. Actum feria E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: IIII. ante Urbani anno r. 16. (Rukop. č. 2133 II. f. 58) 31. 1516, 22. fijna. Stala se jest smliva přátelská, jakož jest Vít krčmář povinoval Ja- novi krémári ve Dvorcích III kopy míš. za tu krčmu v Krči hořejší, tak že má témuž Janovi krčmáři o svátcích vánočních dáti II. k. míš., a úrok též o svátcích vánočních má položiti třetí kopu míš. A ty peníze mají kladeny býti v úřadovně šestipánuov; a Jan krčmář má jeho z každých peněz před pány úředníky kvitovati. Actum feria II[I post XI millia Virginum anno ete. XVI. — (Rukop. 6. 2133 I. f. 32). 32. 1516, 15. listopadu. Matěj z Domašic kúpil dvůr v Krči se vším poplužím orným i neorným, s vrbinami, s lukami, s oulehlími, což k témuž dvoru přísluší, krom což jest Mi- chelským pronajato od Matěje Tatka, tak jakž týž Matěj Tatek držel a užíval, za CCV kop grošů míš. A to kúpil sobě, manželce své i dědicóm svým k jmění, držení, ku pravému dědictví s povolením pánóv úředníkóv obec- ních. A ihned zavdal jest XX kop míš. A týž Matěj předepsaný bude mieti platiti z téhož dvoru a popluží při Jiří III kopy míš. a při sv. Havle III kopy míš. úroku pánóm a obci Nového Města Pražského, on i jeho budücí na potomní časy. Actum sabbato post Martini anno etc. XVI. (Tamtéž I f. 33.) 33. 1517, 10. ledna. Pan Jan Rozvoda ujal lúku v Krči Šípařovsků od pánóv úřed- níkóv za X let sobě i svým dědicóm, na 1". kopy gr. míš. každého roku platiti vždy při sv. Havle, a to s takovou výmienkú, že která struha skrze tu louku jde ke dvoru na mlýn, když by ji cídil držitel dvorský, má to sám bláto svoziti s louky ten dvorský držitel, aby loužie obecní ke škodě nebyla. Actum sabbato post Epiphanie domini anno oc. XVII. (Ruk. ć. 2133 II f. 60). 34. 1518, 8. května. S povolením pánóv úředníkóv Duchek z Vesce, přijmí Douša, postúpil jest lán dědiny Janovi Plačkovi a Ja- novi z Kroupné ulice i budúcím jich, aby oni
Strana 565
Kró (1515—1524). z toho platili pśnóm a obci Nového Města Pražského II kopě gr. m. A týž Douša vyminil jest sobě, aby užíval toho pole LXX záhonův, kteréž nyní drží, až do smrti, a z toho aby nic neplatil; a po smrti téhož Douši aby spadlo těch LXX záhonův na Jana Plačka a na Jana z Krúpné ulice a na dědice jich, aby oni toho pole všeho užívali, jakož jest užíval týž Douša napřed pověděný. A budú mieti moc to pole prodati, směniti, zastaviti aneb jinak s ním učiniti, jakž by se jim líbilo jako s svým vlastním, však s povolením pánóv úředníkóv a pod týž plat, jakož se nahoře okazuje. Actum sabbato die Stanislai anno domini sc. XVIII. presentibus officialibus. (Rukop. číslo 2133 II. fol. 67.) 85. 1518, 26. června. Havel z Čáslavě kúpil tvrz Krč sobě, manželce své i dědicóm svým od Matěje Tatka — jakož jest týž Ma- těj Tatek držel a užíval, za CCXL kop miś. ; ihned zavdal XLIIII kopy míš. A tyto osoby slíbili jsú za Havla z Čáslavě do polovice peněz placení nerozdílnúů rukú Matějovi Tat- kovi, totizto LXXXVIII kop míš.: pan Václav z Kabova domu, Duchek kramáf z Velenikov- ského domu, Petr mlynář ze Šerlinkovských mlýnóv. A týž Havel bude mieti úroku platiti při Havle III kopy míš. a při sv. Jiří III k. míš. A z lúky při sv. Havle III kopy míš. pánóm a obci Nového Města Pražského i jeho dědicové na budúcí časy. Actum sabbato post Johannis B. anno 1518. Dorota Tatková přijala XIIII kop mí&. za dvuor v Krči od Markéty, manželky někdy Jindřicha z Vodvojovic, z nichž ji kvituje. Actum sabbato ante Exalt. s. crucis 1518. (Rukop. č. 2133 I f. 38.) 36. 1521, 24. ledna. S povolením pánuov úředníkuov za jednoty města Václav z vápe- nice a Jan z Kroupné ulice ujali jsou lán dědiny někdy Doušovské z Vesce, kteráž leží při Krči, Jan od téhož Douši, jakž zápis první ukazuje, polovici té dědiny, a on Václav druhi polovici od Doroty, manželky Jana Plačka, pod plat obecní II kopy gr. míš. k úřadu 565 šestipanskému, a to rozdílně při každém sv. Jiří on Jan XXX gr. a při sv. Havle tolikéž platiti maji. A jakož dotčený Douša z Vesce podle zápisu předešlého postupuje té dědiny, byl sobě pozuostavil LXX záhon k užívání a k držení svému, pak již po jeho smrti on Václav z vápenice k svému dílu té dědiny Doušovské připojuje XXXV záhon a Jan z Kroupné ulice XXXV záhon, obadva k jméní a držení a k dědičnému vládnutí tak, jakž jest on Douša měl, držal a užíval, tak aby oni tu dědinu držeti, prodati, směniti, zasta- viti aneb kterakžkoli učiniti mohli jako se svń vlastní, však s povolením pánuov úředníkuov a pod týž plat, jakž se svrchu oznamuje. Actum feria V. ante Conversionis s. Pauli a. 1521. (Rukop. 6. 2133 f. I 40 a 2152 f. A. 19.) 37. 1521, 10. dubna. Václav pekař, měš- těnín města hořejšího [Prahy] nad úvozem, kúpil pole s paloukem za Krči proti Štihle, na rozhránie mezi královským a panským, od Jakuba Kasimaso za IIII k. m. Actum fer. III post Ambrosii a XXI. (Rukop. 6. 2133. II. f. 71. 38. 1524, 3. ledna. Kašpar Hybléř, z šlach- taty iněsta hořejšího, koupil sobě krčmu do- lejší Krče od Nejedlého tu v Krči za XVI kop m. — Z kteréžto krčmy on Kašpar bude mieti úročiti I k. úroku polouletního pánóm i obci do úřadu šestipanského na léta budoucí. Actum fer. II. ante Epiphaniam 1524. (Rukop. č. 2133 II. f. 75.) 39. 1524, 17. srpna. Jindřich Rormaystr koupil svbě, Martě manželce své, dědicům a budúcím svým díl dvoru v Hořejší Krči od Havla mlynáře za sto kop gr. miś. Podvoliv se týž Jindřich místo rukojmě k tomu, nedal-li by při svatém Havle v rok příští těch pěti kop m. a dvou kop a deseti gr. úroku k městu obecního, tehdy Havel bude moci jej viniti, jako by jemu peněz hotových půjčil, a napo- tom mají být penězi penězům rukojmě. A ten díl dvoru tak koupeného, jakž jsú sobě z obi stran vyměřili, takto se pokládá: Najprve věži
Kró (1515—1524). z toho platili pśnóm a obci Nového Města Pražského II kopě gr. m. A týž Douša vyminil jest sobě, aby užíval toho pole LXX záhonův, kteréž nyní drží, až do smrti, a z toho aby nic neplatil; a po smrti téhož Douši aby spadlo těch LXX záhonův na Jana Plačka a na Jana z Krúpné ulice a na dědice jich, aby oni toho pole všeho užívali, jakož jest užíval týž Douša napřed pověděný. A budú mieti moc to pole prodati, směniti, zastaviti aneb jinak s ním učiniti, jakž by se jim líbilo jako s svým vlastním, však s povolením pánóv úředníkóv a pod týž plat, jakož se nahoře okazuje. Actum sabbato die Stanislai anno domini sc. XVIII. presentibus officialibus. (Rukop. číslo 2133 II. fol. 67.) 85. 1518, 26. června. Havel z Čáslavě kúpil tvrz Krč sobě, manželce své i dědicóm svým od Matěje Tatka — jakož jest týž Ma- těj Tatek držel a užíval, za CCXL kop miś. ; ihned zavdal XLIIII kopy míš. A tyto osoby slíbili jsú za Havla z Čáslavě do polovice peněz placení nerozdílnúů rukú Matějovi Tat- kovi, totizto LXXXVIII kop míš.: pan Václav z Kabova domu, Duchek kramáf z Velenikov- ského domu, Petr mlynář ze Šerlinkovských mlýnóv. A týž Havel bude mieti úroku platiti při Havle III kopy míš. a při sv. Jiří III k. míš. A z lúky při sv. Havle III kopy míš. pánóm a obci Nového Města Pražského i jeho dědicové na budúcí časy. Actum sabbato post Johannis B. anno 1518. Dorota Tatková přijala XIIII kop mí&. za dvuor v Krči od Markéty, manželky někdy Jindřicha z Vodvojovic, z nichž ji kvituje. Actum sabbato ante Exalt. s. crucis 1518. (Rukop. č. 2133 I f. 38.) 36. 1521, 24. ledna. S povolením pánuov úředníkuov za jednoty města Václav z vápe- nice a Jan z Kroupné ulice ujali jsou lán dědiny někdy Doušovské z Vesce, kteráž leží při Krči, Jan od téhož Douši, jakž zápis první ukazuje, polovici té dědiny, a on Václav druhi polovici od Doroty, manželky Jana Plačka, pod plat obecní II kopy gr. míš. k úřadu 565 šestipanskému, a to rozdílně při každém sv. Jiří on Jan XXX gr. a při sv. Havle tolikéž platiti maji. A jakož dotčený Douša z Vesce podle zápisu předešlého postupuje té dědiny, byl sobě pozuostavil LXX záhon k užívání a k držení svému, pak již po jeho smrti on Václav z vápenice k svému dílu té dědiny Doušovské připojuje XXXV záhon a Jan z Kroupné ulice XXXV záhon, obadva k jméní a držení a k dědičnému vládnutí tak, jakž jest on Douša měl, držal a užíval, tak aby oni tu dědinu držeti, prodati, směniti, zasta- viti aneb kterakžkoli učiniti mohli jako se svń vlastní, však s povolením pánuov úředníkuov a pod týž plat, jakž se svrchu oznamuje. Actum feria V. ante Conversionis s. Pauli a. 1521. (Rukop. 6. 2133 f. I 40 a 2152 f. A. 19.) 37. 1521, 10. dubna. Václav pekař, měš- těnín města hořejšího [Prahy] nad úvozem, kúpil pole s paloukem za Krči proti Štihle, na rozhránie mezi královským a panským, od Jakuba Kasimaso za IIII k. m. Actum fer. III post Ambrosii a XXI. (Rukop. 6. 2133. II. f. 71. 38. 1524, 3. ledna. Kašpar Hybléř, z šlach- taty iněsta hořejšího, koupil sobě krčmu do- lejší Krče od Nejedlého tu v Krči za XVI kop m. — Z kteréžto krčmy on Kašpar bude mieti úročiti I k. úroku polouletního pánóm i obci do úřadu šestipanského na léta budoucí. Actum fer. II. ante Epiphaniam 1524. (Rukop. č. 2133 II. f. 75.) 39. 1524, 17. srpna. Jindřich Rormaystr koupil svbě, Martě manželce své, dědicům a budúcím svým díl dvoru v Hořejší Krči od Havla mlynáře za sto kop gr. miś. Podvoliv se týž Jindřich místo rukojmě k tomu, nedal-li by při svatém Havle v rok příští těch pěti kop m. a dvou kop a deseti gr. úroku k městu obecního, tehdy Havel bude moci jej viniti, jako by jemu peněz hotových půjčil, a napo- tom mají být penězi penězům rukojmě. A ten díl dvoru tak koupeného, jakž jsú sobě z obi stran vyměřili, takto se pokládá: Najprve věži
Strana 566
566 zbořenou s chlévem, a při tom kus dvoru po cestu a na dél proti úhlu chlevnímu, též i stud- nici k tomu, a k vodě potoční má vůli jíti, i místo k haltéři nad rybníčkem má míti. K tomu průjezd skrze stodolu svou maje, bude míti obraceti on i jeho náměstkové budoucně na místě Havlově, kteréž tu sobě pozůstavil. Dále k tomu XX záhonův zdélí dvojích honův až k krčmě. Item na vrchu u hranic páně děkanových a pokudž jest zákop, od zákopu dolův má býti meze zdélí od silnice až k vi- nicem, k tomu lúčka pod vinicí, v kteréž jest vrchoviště. Item v jiném místě pod rybníkem panským u louky Kašparovy počna od silnice až do hranic za boží muky, k tomu kus u louže za božími mukami; tu mezníci mají býti usa- zeni. To všecko na délku. Na šíř pak od Jí- lovské cesty, kteráž jest k božím mukám až do dědin Dolejší Krče. A tak v těch mezech nahoře dotčených on Jindřich a pod úrok svrchu psaný to držeti má a vládnúti jakožto svým vlastním a dědičným. A on Havel ani jeho budoucí nemají nic s Jindřichem a jeho budoucími činiti, než toliko dobré sousedství. Pakli by on Jindřich neb jeho budoucí úmysl měli prodati, tehdy předkem Havla aneb jeho budoucích k tomu trhu mají pobídit. Actum feria IIII. post Assumptionem Mariae 1524. (Rukop è. 2152 f. 111.) 40. 1527, 1. září. Blažek krejčí z Bělče, a Havel Čáslavský někdy z Krče, osobně sto- jíce v úřadě před pány úředníky oznámili jsou úmluvu společnú mezi sebou učiněnů v tento zpuosob : Že on Blažek krejčí maje dvuor po- plužní s jeho příslušenstvím tu v Bělči, vzdal jest a mocí zápisu tohoto vzdává a postupuje jemu Havlovi Čáslavskému v sumě jisté, jme- novitě v CLX kop m., k jmění, držení týmž právem, jakž sám měl a držal. A též sumu peněz svrchujmenovanému on Havel také zase témuž Blažkovi, dědicém a buducím jeho k vyzdvihování ukazuje na dvoru svém, kterýž v Krči prodav nezaplacený má, jakož o tom zápis trhu ukazuje, dává jemu moc plnú podle E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: téhož zápisu, aby peníze sobě k ruce přijímal i z nich kvitoval do vyplnění těch CLX kop m. nahoře dotčených. Však při tom toho jest dotčeno a vyhrazeno: že na tom dvoru v Krči někteří dluhové jsou pozůstalí a na gruntov- ních penězích ukázaní, které jsú věřitelé před Havlem vyzdvihovati měli, to též aby při tom zuostalo, jakž pak jest věřitelóm ukázáno a zá- pisem již tvrzeno, až do čtyř let pořád zběh- lých, v nichž ti dluhové vyplněni a vypraveni býti mají. Po vyjití pak těch čtyř let a diuhöv vyplnění hned peníze gruntovní, jakž se podle zápisu po XVIIIti kopách míš. platiti a vy- cházeti mají, ty aby jemu Blažkovi placeny byly a vycházely od držitele každého dvoru do sumy svrchupsané vyplnění. A těmi penězi tak vyzdvihovanými on Blažek bude povinen zase ten dvůr v Bělči jistiti a doplacovati bez za- drhování. Tak aby on Havel aneb budúcí jeho na tom dvoru sedíce pro neplacení hyndrováni nebyli, cožkoli podle trhu na tom dvoru ještě pozuostává. Actum in die Egidii anno 1527. Blažek krejčí z Bělče přijal od pana Ma- těje Myslíka z Hyršova, tehdáž úředníka špi- tála sv. Alžběty, XVIII kop m. za dvůr v Krči na svrchujmenovaný zápis, z nichž kvituje za rok sv. Jakuba léta oc. 1532, tak jakž týž Blažek zpravuje. Actum anno 1533. Blažek z Bělče stoje osobně před pány úředníky vzdal jest a mocně vzdává LXXIIII míš. spravedlnosti své, kterúž má na dvoru svrchupsaným zápisem, Jindřichovi Rudkovi z Ounhoště, Kubíkovi řezníkovi. A tu sumu LXXIIII kop míš. on Jindřich má jakožto ru- kojmí, přijímaje na dluh ten všecken, kterýž dlužen byl Blažek, zaplatiti témuž Kubíkovi, a po XI kopách gr. m. má každého roku vyzdvi- hovati až do těch LXXIIII kop míš. Actum a. 1535. (Rukop. č. 2133 f. 49 a 2152 f. D. 13. 41. 1527, 23. července. Jindřich z Vod- vojovic z kraje Hradeckého koupil sobě, Mar- kétě manželce své, dědicům a budúcím svým tvrz v Hořejší Krči s dědinami ornými i ne-
566 zbořenou s chlévem, a při tom kus dvoru po cestu a na dél proti úhlu chlevnímu, též i stud- nici k tomu, a k vodě potoční má vůli jíti, i místo k haltéři nad rybníčkem má míti. K tomu průjezd skrze stodolu svou maje, bude míti obraceti on i jeho náměstkové budoucně na místě Havlově, kteréž tu sobě pozůstavil. Dále k tomu XX záhonův zdélí dvojích honův až k krčmě. Item na vrchu u hranic páně děkanových a pokudž jest zákop, od zákopu dolův má býti meze zdélí od silnice až k vi- nicem, k tomu lúčka pod vinicí, v kteréž jest vrchoviště. Item v jiném místě pod rybníkem panským u louky Kašparovy počna od silnice až do hranic za boží muky, k tomu kus u louže za božími mukami; tu mezníci mají býti usa- zeni. To všecko na délku. Na šíř pak od Jí- lovské cesty, kteráž jest k božím mukám až do dědin Dolejší Krče. A tak v těch mezech nahoře dotčených on Jindřich a pod úrok svrchu psaný to držeti má a vládnúti jakožto svým vlastním a dědičným. A on Havel ani jeho budoucí nemají nic s Jindřichem a jeho budoucími činiti, než toliko dobré sousedství. Pakli by on Jindřich neb jeho budoucí úmysl měli prodati, tehdy předkem Havla aneb jeho budoucích k tomu trhu mají pobídit. Actum feria IIII. post Assumptionem Mariae 1524. (Rukop è. 2152 f. 111.) 40. 1527, 1. září. Blažek krejčí z Bělče, a Havel Čáslavský někdy z Krče, osobně sto- jíce v úřadě před pány úředníky oznámili jsou úmluvu společnú mezi sebou učiněnů v tento zpuosob : Že on Blažek krejčí maje dvuor po- plužní s jeho příslušenstvím tu v Bělči, vzdal jest a mocí zápisu tohoto vzdává a postupuje jemu Havlovi Čáslavskému v sumě jisté, jme- novitě v CLX kop m., k jmění, držení týmž právem, jakž sám měl a držal. A též sumu peněz svrchujmenovanému on Havel také zase témuž Blažkovi, dědicém a buducím jeho k vyzdvihování ukazuje na dvoru svém, kterýž v Krči prodav nezaplacený má, jakož o tom zápis trhu ukazuje, dává jemu moc plnú podle E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: téhož zápisu, aby peníze sobě k ruce přijímal i z nich kvitoval do vyplnění těch CLX kop m. nahoře dotčených. Však při tom toho jest dotčeno a vyhrazeno: že na tom dvoru v Krči někteří dluhové jsou pozůstalí a na gruntov- ních penězích ukázaní, které jsú věřitelé před Havlem vyzdvihovati měli, to též aby při tom zuostalo, jakž pak jest věřitelóm ukázáno a zá- pisem již tvrzeno, až do čtyř let pořád zběh- lých, v nichž ti dluhové vyplněni a vypraveni býti mají. Po vyjití pak těch čtyř let a diuhöv vyplnění hned peníze gruntovní, jakž se podle zápisu po XVIIIti kopách míš. platiti a vy- cházeti mají, ty aby jemu Blažkovi placeny byly a vycházely od držitele každého dvoru do sumy svrchupsané vyplnění. A těmi penězi tak vyzdvihovanými on Blažek bude povinen zase ten dvůr v Bělči jistiti a doplacovati bez za- drhování. Tak aby on Havel aneb budúcí jeho na tom dvoru sedíce pro neplacení hyndrováni nebyli, cožkoli podle trhu na tom dvoru ještě pozuostává. Actum in die Egidii anno 1527. Blažek krejčí z Bělče přijal od pana Ma- těje Myslíka z Hyršova, tehdáž úředníka špi- tála sv. Alžběty, XVIII kop m. za dvůr v Krči na svrchujmenovaný zápis, z nichž kvituje za rok sv. Jakuba léta oc. 1532, tak jakž týž Blažek zpravuje. Actum anno 1533. Blažek z Bělče stoje osobně před pány úředníky vzdal jest a mocně vzdává LXXIIII míš. spravedlnosti své, kterúž má na dvoru svrchupsaným zápisem, Jindřichovi Rudkovi z Ounhoště, Kubíkovi řezníkovi. A tu sumu LXXIIII kop míš. on Jindřich má jakožto ru- kojmí, přijímaje na dluh ten všecken, kterýž dlužen byl Blažek, zaplatiti témuž Kubíkovi, a po XI kopách gr. m. má každého roku vyzdvi- hovati až do těch LXXIIII kop míš. Actum a. 1535. (Rukop. č. 2133 f. 49 a 2152 f. D. 13. 41. 1527, 23. července. Jindřich z Vod- vojovic z kraje Hradeckého koupil sobě, Mar- kétě manželce své, dědicům a budúcím svým tvrz v Hořejší Krči s dědinami ornými i ne-
Strana 567
Krč (1527 —1540). ornými, lukami i se vším příslušenstvím k ní od starodávna příležícím, s svrchky a nábytky těmi, jakž jsú mezi sebou namluvili i cedulí řezanou stvrdili, od Havla Čáslavského za tři sta kop a XLti kop gr. míš. Stal se trh v úterý před sv. Jakubem Vel. [23. července] leta 1527. (Rukop. č. 2152 f. D. 6.) 42. 1527, 12. listopadu. Vojtěch z Pořičí — žádal jest, aby pro paměť bylo zapsáno : Kdež Havel z Čáslavě — přiznal se dlužen byti — najprv XXX kop gr. m., potom pak jiného dluhu V!/, k. m., na kterýžto dluh dotčený Havel prodav dvuor svuoj v Hořejší Krči Jin- dřichovi z Vodvojovic, když mu závdavek po- ložen byl, z téhož zavdavku jemu panu Voj- těchovi dal jest XVII kop m. — Actum fer. 3. post Martini 1527. (Rukop. č. 2155 f. 76.) 43. 1539, 19. července. My purgmistr a rada Nov. M. Pr. známo činíme tímto naším listem všem vůbec, kdežkoli čten neb čtúci slyšán bude, že jsme vysadili a mocí úřadu našeho i na místě vší obce tímto listem vy- sazujeme dědiny nad Krčí ležící k špitálu sv. Bartoloměje k tomu záduší chudým pod plat -a právo purkrechtní na rozdělání vinic v týchž dědinách k časuom a kletuom budoucím podle toho, jakž jest vyminěno v jisté míře a ujato od :osob níže položených. Předkem a nejprvé Fa- bianovi mlynáři z Botíče třinácte str., Ada- movi mlynáři tři str. tři věrtele, Jiříkovi mly- náři tři str. tři věrtele, Vítovi Dyndovi plavci šest str., Václavovi Beranovi dva str., Kateřině Duchkové tři str. a tři věr., Matějovi bečváři z Vyšehradu devět str.. Tak aby ti již psaní držitelé těch gruntuov byli v držení mocně i dědičně nyní i na časy budoucí. Však na ten zpuosob, že ten každý držitel podle míry stry- chuov od dání listu tohoto každého roku po- řad zběhlého při času sv. Martina ze dvou str. úročiti má a platiti po sedmi gr. míš. až do šesti let pořadně příštích. Po vyjití pak těch šesti let na budoucí leta každého roku a času sv. Martina povinni budou platiti z kaž- dého strychu X grošů m. platu ročního a dě- 567 dičného k nadepsanému špitálu. Kdež také tíž držitelé mají těch gruntuov pilni býti, je vy- sazujíce a rozdělávajíce, k užitku svýmu i k užitku již psaného záduší, v ničemž toho ne- opouštějíce; majíce i tu vuoli jiným lidem od sebe prodávati, dědičně zapisovati v knihy purg- mistruov i s tím učiniti jako s svým, což by se jím i budúcím jich líbilo a zdálo. Jestliže by pak který z nich grunt svůj opouštěl a nedělal tak, jakž by slušelo, aneb jestli že by úroku a platu kteréhožkoli roku nedal a dáti zanedbával, tehdy prvé dotčení úředníci špi- tálští k takovému mají se zachovati podle po- kuty starodávní, kteráž jest taková: Jestliže by který z těch držiteluov platu toho nedal, tehdy pro neplacení úroku toho kteréhožkoli dlužen bude a povinovat dáti pokuty na každý tajden dva groše míš.; a jestliže by do sv. Jiří po úroku zadržení úroku najprv příštího téhož úroku i s pokutami ten každý držitel nedal a nezaplatil, tehdy ihned po vyjití sv. Jiří dvou neděl úředníci špitálští plným prá- vem v grunt ten každého budú se moci uvá- zati a jej k dědičnému užívání držeti, prodati i činiti jako s vlastním téhož záduší špitál- ského. Toho na svědomí a pro lepší jistotu počet menší města našeho svrchupsaného k to- muto listu přivěsiti jsme dali a rozkázali. Jenž jest dán léta tisícého VCXXXIX v sobotu před sv. Márí Magdalenü oc. (Rukop. 6. 2150 f. 61.) 44. 1540. — Sobéslav Pardubsky z Mi- letínka a z Pardubic přiznal se před úředníky Pražskými, že dědictví své v Krči, dvuor po- plužní s poplužím, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníčky i se vší sc. s panstvím, to vše, což jest tu sám měl a držel, tak oc. v týchž oc. záleží, sc. žádného oc. prodal Mandaleně Hnátce, měštce Nového města Praž- ského, a jejím budoucím za300 kop grošů a čtyrydceti pět kop gr. č. zaplacených oc. po- stúpil. Zpraviti má právem zemským oc. tře- tinú výš. Milota z Hrušova přiznal se, že dědictví své od dvoru poplužního v Krči, pole a.lüku
Krč (1527 —1540). ornými, lukami i se vším příslušenstvím k ní od starodávna příležícím, s svrchky a nábytky těmi, jakž jsú mezi sebou namluvili i cedulí řezanou stvrdili, od Havla Čáslavského za tři sta kop a XLti kop gr. míš. Stal se trh v úterý před sv. Jakubem Vel. [23. července] leta 1527. (Rukop. č. 2152 f. D. 6.) 42. 1527, 12. listopadu. Vojtěch z Pořičí — žádal jest, aby pro paměť bylo zapsáno : Kdež Havel z Čáslavě — přiznal se dlužen byti — najprv XXX kop gr. m., potom pak jiného dluhu V!/, k. m., na kterýžto dluh dotčený Havel prodav dvuor svuoj v Hořejší Krči Jin- dřichovi z Vodvojovic, když mu závdavek po- ložen byl, z téhož zavdavku jemu panu Voj- těchovi dal jest XVII kop m. — Actum fer. 3. post Martini 1527. (Rukop. č. 2155 f. 76.) 43. 1539, 19. července. My purgmistr a rada Nov. M. Pr. známo činíme tímto naším listem všem vůbec, kdežkoli čten neb čtúci slyšán bude, že jsme vysadili a mocí úřadu našeho i na místě vší obce tímto listem vy- sazujeme dědiny nad Krčí ležící k špitálu sv. Bartoloměje k tomu záduší chudým pod plat -a právo purkrechtní na rozdělání vinic v týchž dědinách k časuom a kletuom budoucím podle toho, jakž jest vyminěno v jisté míře a ujato od :osob níže položených. Předkem a nejprvé Fa- bianovi mlynáři z Botíče třinácte str., Ada- movi mlynáři tři str. tři věrtele, Jiříkovi mly- náři tři str. tři věrtele, Vítovi Dyndovi plavci šest str., Václavovi Beranovi dva str., Kateřině Duchkové tři str. a tři věr., Matějovi bečváři z Vyšehradu devět str.. Tak aby ti již psaní držitelé těch gruntuov byli v držení mocně i dědičně nyní i na časy budoucí. Však na ten zpuosob, že ten každý držitel podle míry stry- chuov od dání listu tohoto každého roku po- řad zběhlého při času sv. Martina ze dvou str. úročiti má a platiti po sedmi gr. míš. až do šesti let pořadně příštích. Po vyjití pak těch šesti let na budoucí leta každého roku a času sv. Martina povinni budou platiti z kaž- dého strychu X grošů m. platu ročního a dě- 567 dičného k nadepsanému špitálu. Kdež také tíž držitelé mají těch gruntuov pilni býti, je vy- sazujíce a rozdělávajíce, k užitku svýmu i k užitku již psaného záduší, v ničemž toho ne- opouštějíce; majíce i tu vuoli jiným lidem od sebe prodávati, dědičně zapisovati v knihy purg- mistruov i s tím učiniti jako s svým, což by se jím i budúcím jich líbilo a zdálo. Jestliže by pak který z nich grunt svůj opouštěl a nedělal tak, jakž by slušelo, aneb jestli že by úroku a platu kteréhožkoli roku nedal a dáti zanedbával, tehdy prvé dotčení úředníci špi- tálští k takovému mají se zachovati podle po- kuty starodávní, kteráž jest taková: Jestliže by který z těch držiteluov platu toho nedal, tehdy pro neplacení úroku toho kteréhožkoli dlužen bude a povinovat dáti pokuty na každý tajden dva groše míš.; a jestliže by do sv. Jiří po úroku zadržení úroku najprv příštího téhož úroku i s pokutami ten každý držitel nedal a nezaplatil, tehdy ihned po vyjití sv. Jiří dvou neděl úředníci špitálští plným prá- vem v grunt ten každého budú se moci uvá- zati a jej k dědičnému užívání držeti, prodati i činiti jako s vlastním téhož záduší špitál- ského. Toho na svědomí a pro lepší jistotu počet menší města našeho svrchupsaného k to- muto listu přivěsiti jsme dali a rozkázali. Jenž jest dán léta tisícého VCXXXIX v sobotu před sv. Márí Magdalenü oc. (Rukop. 6. 2150 f. 61.) 44. 1540. — Sobéslav Pardubsky z Mi- letínka a z Pardubic přiznal se před úředníky Pražskými, že dědictví své v Krči, dvuor po- plužní s poplužím, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníčky i se vší sc. s panstvím, to vše, což jest tu sám měl a držel, tak oc. v týchž oc. záleží, sc. žádného oc. prodal Mandaleně Hnátce, měštce Nového města Praž- ského, a jejím budoucím za300 kop grošů a čtyrydceti pět kop gr. č. zaplacených oc. po- stúpil. Zpraviti má právem zemským oc. tře- tinú výš. Milota z Hrušova přiznal se, že dědictví své od dvoru poplužního v Krči, pole a.lüku
Strana 568
508 se dnem, ležící v mezech mezi polem Kadeřáv- kovským a Dluhosovou lükü z strany druhé — prodal Mikulášovi Karasovi z Nov. M. Pr. za XXX s. gr. —. (Desky zem. větší č. 1 f. C 22 a L 26.)*) *) V listině č. 1103 -I. f. 16 jsou tyto tři opisy zá- pisů deskových o Krči: V kvaternu trhovém žlutém l. 1552 v sobotu po Vtělení P. Kr. [26. br.] E. 30: Nej- jasnější kníže a pán pan Ferdinand etc. jakožto král Český ráčil se přiznati před úředníky Pražskými menšími desk zemských, že dědictví své dskami zemskými od purkmistra a rady, starších obecních i vší obce Sta- rého Města Pražského zapsané a podle jiného statku postoupené a na JMKr. převedené, totižto les řečený Rakovec ležící nade vsí Krčí podle háje Krtského Jiříka Kopryce z jedné a podle háje Jana Domažli- ckého z strany druhé, to vše, což tu JMKr. jmíti a dr- žeti ráčí, tak a v témž právě, v týchž mezech a hra- nicech, v nichž týž les Rakovec se vším okrškem zá- leží a jakž jsou předešlí držitelé toho všeho v držení a užívání byli, svrchu pravenému Jiříkovi z Kopryc a jeho dédieüm za stodvaceti pét kop gr. pr. prodatia jemu toho dědictví dědicky JMKr. postoupiti ráčil. Zpravovati JMKr. ráčí dědinami svými, zejména Libo- čany a dvory kmecími právem zemským třetinou vějš . A toto ve dsky kladení jménem a na místě JMtiK. učinili jsou Wolf z Vřesovic a na Dúbravské Hoře, najvyšší písař v království Českém, a Petr Chotek z Vojnína na Vraným, Kr. JMti v témž království Českém proku- rator, tak jakz relací od JMtiKr, ke dskám zemským učiněná v kvaternu relací leta 1551 v úterý po sv. Bo- nifácii [9. června.] zapsána plněji svědčí. V kvaternu větším zápisným bílým leta 1659 ve čtvrtek den Povýšení sv. kříže [14. září.] B. 51: Jiřík Kopryc z Kopryc přiznal se před úředníky Pražskými menšími desk zemských, že jest dlužen jedno sto a dvaceti pět kop gr. č. purkmistru a radě i vší obci Star. M. Pr., v kteréžto sumě postoupil jim dědictví své, totižto les neboližto háj řečený Rakovec ležící nade vsí Krčí podle háje Krtského téhož Jiříka Kopryc z jedné a Jana Domažlického z strany druhé, i s tou starou zprávou, jakž jemu dsky od JMtiCské a na onen čas od JMtiKr. v kvaternu trhovém žlutém leta 9c. padesátého druhého v sobotu po Vtélení P. Kr. E. 30. ovšem plněji svědčí, ato k jmění, držení, prodání, zastavení, zapsání a učinění s tím se vším, jako s svým vlastním, v témž právě, žádného práva, panství ani které zvláštnosti sobě ani dědicům svým na tom na všem nepozůstavujíc. V kvaternu památném žlutým leta 1659 ve čtvrtek den Povýšení sv. Kříže A. primum: E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Jiřík Kopryc z Kopryc přiznal se před úředníky Pražskými menšími desk zemských: Jakož jest téhož leta a dne postoupením kladl starou zprávou v sumě jednom sto a dvaceti pěti kopách gr. č. purkmistru a radě i vší obci Star. M. Pr. dědictví své, totižto les neboližto háj řečený Rakovec, ležící nade vsí Krčí podle háje Krtského téhož Jiříka Kopryce z jedné a p. Jana Domažlického z strany druhé, to vše, což sám má a drží, i se vším okrskem téhož háje i s tou starou zprávou, jakž jemu dsky té staré správy téhož léta a dne v kvaternu vét&ím zápisném bílém ovšem plněji svědčí, že on ty nadepsané dědiny nad tu starou zprávu nadto vejš zpravuje, to toliko, což by sám zavadil, dědinami svými, kteréž má, před každým člověkem právem zemským a zvláště před věny a sirotky, jakož země za právo má, čímž má aneb jmíti bude, třetinou vejš. Krchleby. 1. 1448, 15. května (Zwkojemsteí za zprávu). Já Kašpar z Rychnova vyznávám tiemto listem zjevně přede všemi, že s urozeným panem Janem z Sútic a slovutným panoší Mikulášem z Suchdola smlúvu učinil sem ta- kovů a mocí listu tohoto činím: Jakož na- před psaný pan Jan z Sútic a Mikuláš z Such- dola za mě zpravují Krchleby, že pro takový běh zprávy list, kterýž mám na Libenice na pět set kop gr. jistiny, z kterýchžto mně odtud jde padesát kop platu ročnieho, ten list již dotčený mám i slibuji položit u opatrného muže Ondřeje Maustytle, měštěnína Star. M. Pr., k ruce předepsaných pana Jana z Sútic a Mikuláše z Suchdola s takovüto vymluvü: když by mi potřebie bylo k upomínání, tehdy mi ten list má vydán býti k takové potřebě, a já jej mám i slibuji zasě na též miesto a tak, i jakož sě svrchu píše, polożiti bez zmatku. Pakli by ten list splněn a vyplacen byl ode mne, tehdy mám za téch pét set kop anebo konečně za dvě stě kop zbožie na zemi na svobodných dědinách k dědictvie kúpiti ; a když bych to již tak kúpil, tehdy tento list nemá jmieti nižádné moci viece, ale má mně vydán a vrácen býti v mú moc bez odpornosti. A toto všecko, což svrchupsáno stojí v tomto listu, já nadepsaný Kašpar panu Janovi z Sútic
508 se dnem, ležící v mezech mezi polem Kadeřáv- kovským a Dluhosovou lükü z strany druhé — prodal Mikulášovi Karasovi z Nov. M. Pr. za XXX s. gr. —. (Desky zem. větší č. 1 f. C 22 a L 26.)*) *) V listině č. 1103 -I. f. 16 jsou tyto tři opisy zá- pisů deskových o Krči: V kvaternu trhovém žlutém l. 1552 v sobotu po Vtělení P. Kr. [26. br.] E. 30: Nej- jasnější kníže a pán pan Ferdinand etc. jakožto král Český ráčil se přiznati před úředníky Pražskými menšími desk zemských, že dědictví své dskami zemskými od purkmistra a rady, starších obecních i vší obce Sta- rého Města Pražského zapsané a podle jiného statku postoupené a na JMKr. převedené, totižto les řečený Rakovec ležící nade vsí Krčí podle háje Krtského Jiříka Kopryce z jedné a podle háje Jana Domažli- ckého z strany druhé, to vše, což tu JMKr. jmíti a dr- žeti ráčí, tak a v témž právě, v týchž mezech a hra- nicech, v nichž týž les Rakovec se vším okrškem zá- leží a jakž jsou předešlí držitelé toho všeho v držení a užívání byli, svrchu pravenému Jiříkovi z Kopryc a jeho dédieüm za stodvaceti pét kop gr. pr. prodatia jemu toho dědictví dědicky JMKr. postoupiti ráčil. Zpravovati JMKr. ráčí dědinami svými, zejména Libo- čany a dvory kmecími právem zemským třetinou vějš . A toto ve dsky kladení jménem a na místě JMtiK. učinili jsou Wolf z Vřesovic a na Dúbravské Hoře, najvyšší písař v království Českém, a Petr Chotek z Vojnína na Vraným, Kr. JMti v témž království Českém proku- rator, tak jakz relací od JMtiKr, ke dskám zemským učiněná v kvaternu relací leta 1551 v úterý po sv. Bo- nifácii [9. června.] zapsána plněji svědčí. V kvaternu větším zápisným bílým leta 1659 ve čtvrtek den Povýšení sv. kříže [14. září.] B. 51: Jiřík Kopryc z Kopryc přiznal se před úředníky Pražskými menšími desk zemských, že jest dlužen jedno sto a dvaceti pět kop gr. č. purkmistru a radě i vší obci Star. M. Pr., v kteréžto sumě postoupil jim dědictví své, totižto les neboližto háj řečený Rakovec ležící nade vsí Krčí podle háje Krtského téhož Jiříka Kopryc z jedné a Jana Domažlického z strany druhé, i s tou starou zprávou, jakž jemu dsky od JMtiCské a na onen čas od JMtiKr. v kvaternu trhovém žlutém leta 9c. padesátého druhého v sobotu po Vtélení P. Kr. E. 30. ovšem plněji svědčí, ato k jmění, držení, prodání, zastavení, zapsání a učinění s tím se vším, jako s svým vlastním, v témž právě, žádného práva, panství ani které zvláštnosti sobě ani dědicům svým na tom na všem nepozůstavujíc. V kvaternu památném žlutým leta 1659 ve čtvrtek den Povýšení sv. Kříže A. primum: E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: Jiřík Kopryc z Kopryc přiznal se před úředníky Pražskými menšími desk zemských: Jakož jest téhož leta a dne postoupením kladl starou zprávou v sumě jednom sto a dvaceti pěti kopách gr. č. purkmistru a radě i vší obci Star. M. Pr. dědictví své, totižto les neboližto háj řečený Rakovec, ležící nade vsí Krčí podle háje Krtského téhož Jiříka Kopryce z jedné a p. Jana Domažlického z strany druhé, to vše, což sám má a drží, i se vším okrskem téhož háje i s tou starou zprávou, jakž jemu dsky té staré správy téhož léta a dne v kvaternu vét&ím zápisném bílém ovšem plněji svědčí, že on ty nadepsané dědiny nad tu starou zprávu nadto vejš zpravuje, to toliko, což by sám zavadil, dědinami svými, kteréž má, před každým člověkem právem zemským a zvláště před věny a sirotky, jakož země za právo má, čímž má aneb jmíti bude, třetinou vejš. Krchleby. 1. 1448, 15. května (Zwkojemsteí za zprávu). Já Kašpar z Rychnova vyznávám tiemto listem zjevně přede všemi, že s urozeným panem Janem z Sútic a slovutným panoší Mikulášem z Suchdola smlúvu učinil sem ta- kovů a mocí listu tohoto činím: Jakož na- před psaný pan Jan z Sútic a Mikuláš z Such- dola za mě zpravují Krchleby, že pro takový běh zprávy list, kterýž mám na Libenice na pět set kop gr. jistiny, z kterýchžto mně odtud jde padesát kop platu ročnieho, ten list již dotčený mám i slibuji položit u opatrného muže Ondřeje Maustytle, měštěnína Star. M. Pr., k ruce předepsaných pana Jana z Sútic a Mikuláše z Suchdola s takovüto vymluvü: když by mi potřebie bylo k upomínání, tehdy mi ten list má vydán býti k takové potřebě, a já jej mám i slibuji zasě na též miesto a tak, i jakož sě svrchu píše, polożiti bez zmatku. Pakli by ten list splněn a vyplacen byl ode mne, tehdy mám za téch pét set kop anebo konečně za dvě stě kop zbožie na zemi na svobodných dědinách k dědictvie kúpiti ; a když bych to již tak kúpil, tehdy tento list nemá jmieti nižádné moci viece, ale má mně vydán a vrácen býti v mú moc bez odpornosti. A toto všecko, což svrchupsáno stojí v tomto listu, já nadepsaný Kašpar panu Janovi z Sútic
Strana 569
Krchleby (1448—1453). a Mikulášovi z Suchdola dříevepsaným i jich budůcím slibuji ctně, věrně, právé a křesťansky zdržeti a v celosti zachovati bez zmatku. I své budúcie k témuž pevně zavazuji. Toho na vzdrženie pečeť mú vlastní mým vědomím i s při- znáním přitiskl sem k tomuto listu; a prosil sem pro lepší jistotu slovutných panoší Hrocha ze Střmelic, Bernharta z Zásmuk, Jana z Popovic a opatrného muže Ondřeje Maustytle, měště- nína z Prahy z Starého Města, aby vedle mne na svědomie pečeti své k tomuto listu přitiskli. A my Hroch z Střmelic, Bernhart z Zásmuk, Jan z Popovic a Ondřej Maustytl z Prahy vyznávámy, že jsúc osobně prošeni od prve psaného Kašpara z Rychnova k jeho prosebné žádosti pečeti naše přirozené s naším jistým vědomím na svědomie věcí svrchupsaných při- tiskli smy k tomuto listu. Jenž jest psán leta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého čtyřidcátého osmého, v středu den sv. Sophie. (Rukop. č. 992 fol. 235.) 2. 1453, 19. února. Jan z Sútic a Miku- láš z Suchdola vyznáváme tiemto listem přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú : Jakož dobré paměti Kašpar z Rychnova smlúvu s námi učiniv o zprávu, jakož zaň Krchleby zpravujeme oc, i položil nám v té zprávě u opatrného muže Ondřeje Maustytla z Prahy list svuoj, kterýž jměl od Hynka Libenického, jakož na Dolany svědčí i šíře na větší summu peněz, jakož to muož šíře v témž listu shledáno býti. A my již také jinú úmluvu o ten list majíce se paní Veronykú, dřieve psaného Kaš- para manželků, i propustili sme jie a jejím dcerám ten list z té zprávy a úmluvy našie s Kašparem, kterúž sme jméli, a mocí tohoto listu od sebe i od jiných osob, jenž by naším jmenem chtěli sě na to táhnúti, konečně a bez zmatku propúštieme, a ten list té již dotčené našie s Kašparem smlúvy prázden a svoboden činíme. Toho na svědomie i na jistotu pečeti naše vlastnie vědomím naším přitisknúti dali sme k tomuto listu. Jenž psán na Ratějiech leta božieho tisíc čtyřstého padesátého třetieho Archiv Český XXVI. 569 v ten pondělí před sv. Petrem na stolici vsa- zenie. (Rukop. 992 fol. 235.) 3. 1453, 7. března. Vstúpiv před pány purgmistra a konšely do plné rady Ondrášek Maustytl, pokázal jest list otevřený celý a neporušený, při němžto jsú pečeti nebožce Kašparova někdy z Rychnova a jiných dobrých lidí podle něho na svědomie, kterýžto vyka- zuje, že list svuoj hlavní, ježto svědčí na Li- benice na pět set kop gr., z nichžto šlo jemu odtud padesáte kop gr. platu ročnieho, týž Kašpar položil byl u Ondráška Maustytle svrchu- psaného k ruce pana Jana z Sútic a Mikulá- šově ze Suchdola, podle úmluv mezi nimi uči- něných v té zprávě za Krchleby tiem během a obyčejem i v ty námluvy, jakž týž list v sobě plněje zavierá. | Pokázal také i druhý list otevřený, celý opět a neporušený s pečetmi páně Janovů z Sútic a Mikulášovú z Suchdola, jímžto oba majíce jistů spolu smlúvu o tu zprávu za Krchleby se paní Veronykú, man- Zelkü Kašpara napřed praveného a poručnicí sirotkuov jeho, vyznávala, že ten list na Libe- nice u Maustitle v zprávě k ruce jich polo- žený, o němžto svrchu jest zmienka, propustili sú i propúštějí panie Veronyce i dcerám jejím z té zprávy a úmluvy s Kašparem učiněné od sebe i od jiných osob, jenž by jich jménem chtěli sě na to tähnüti. Osvědčuje před námi týž Maustitl, že již na to list ten na Libenice panie Veronice vydává; podle něhožto paní Veronika osobně stojící přiznala sě také, že jí vydán jest i s tiem listem úmluvným i také s druhým, jimž sě jí to propúštie, a že Mau- stytle i jeho dědice a budúcie z toho již prosta činí a prázdna. Kterýchžto dvú listů přiepi- sové, to jest úmluvy té, na kterúž list hlavní u Maustytle byl položen, i také kvitancie, k snažné prosbě častopsaného Maustytle i pa- nie Voronyky, obú společně, pro pamět větší již vypsaných budúcí kázáním panským v kniehy teď městské jsú vloženy a vepsány. Z nichžto první znie od slova k slovu takto: Já Kašpar z Rychnova (viz výše č. 1). Druhý pak list 72
Krchleby (1448—1453). a Mikulášovi z Suchdola dříevepsaným i jich budůcím slibuji ctně, věrně, právé a křesťansky zdržeti a v celosti zachovati bez zmatku. I své budúcie k témuž pevně zavazuji. Toho na vzdrženie pečeť mú vlastní mým vědomím i s při- znáním přitiskl sem k tomuto listu; a prosil sem pro lepší jistotu slovutných panoší Hrocha ze Střmelic, Bernharta z Zásmuk, Jana z Popovic a opatrného muže Ondřeje Maustytle, měště- nína z Prahy z Starého Města, aby vedle mne na svědomie pečeti své k tomuto listu přitiskli. A my Hroch z Střmelic, Bernhart z Zásmuk, Jan z Popovic a Ondřej Maustytl z Prahy vyznávámy, že jsúc osobně prošeni od prve psaného Kašpara z Rychnova k jeho prosebné žádosti pečeti naše přirozené s naším jistým vědomím na svědomie věcí svrchupsaných při- tiskli smy k tomuto listu. Jenž jest psán leta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého čtyřidcátého osmého, v středu den sv. Sophie. (Rukop. č. 992 fol. 235.) 2. 1453, 19. února. Jan z Sútic a Miku- láš z Suchdola vyznáváme tiemto listem přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú : Jakož dobré paměti Kašpar z Rychnova smlúvu s námi učiniv o zprávu, jakož zaň Krchleby zpravujeme oc, i položil nám v té zprávě u opatrného muže Ondřeje Maustytla z Prahy list svuoj, kterýž jměl od Hynka Libenického, jakož na Dolany svědčí i šíře na větší summu peněz, jakož to muož šíře v témž listu shledáno býti. A my již také jinú úmluvu o ten list majíce se paní Veronykú, dřieve psaného Kaš- para manželků, i propustili sme jie a jejím dcerám ten list z té zprávy a úmluvy našie s Kašparem, kterúž sme jméli, a mocí tohoto listu od sebe i od jiných osob, jenž by naším jmenem chtěli sě na to táhnúti, konečně a bez zmatku propúštieme, a ten list té již dotčené našie s Kašparem smlúvy prázden a svoboden činíme. Toho na svědomie i na jistotu pečeti naše vlastnie vědomím naším přitisknúti dali sme k tomuto listu. Jenž psán na Ratějiech leta božieho tisíc čtyřstého padesátého třetieho Archiv Český XXVI. 569 v ten pondělí před sv. Petrem na stolici vsa- zenie. (Rukop. 992 fol. 235.) 3. 1453, 7. března. Vstúpiv před pány purgmistra a konšely do plné rady Ondrášek Maustytl, pokázal jest list otevřený celý a neporušený, při němžto jsú pečeti nebožce Kašparova někdy z Rychnova a jiných dobrých lidí podle něho na svědomie, kterýžto vyka- zuje, že list svuoj hlavní, ježto svědčí na Li- benice na pět set kop gr., z nichžto šlo jemu odtud padesáte kop gr. platu ročnieho, týž Kašpar položil byl u Ondráška Maustytle svrchu- psaného k ruce pana Jana z Sútic a Mikulá- šově ze Suchdola, podle úmluv mezi nimi uči- něných v té zprávě za Krchleby tiem během a obyčejem i v ty námluvy, jakž týž list v sobě plněje zavierá. | Pokázal také i druhý list otevřený, celý opět a neporušený s pečetmi páně Janovů z Sútic a Mikulášovú z Suchdola, jímžto oba majíce jistů spolu smlúvu o tu zprávu za Krchleby se paní Veronykú, man- Zelkü Kašpara napřed praveného a poručnicí sirotkuov jeho, vyznávala, že ten list na Libe- nice u Maustitle v zprávě k ruce jich polo- žený, o němžto svrchu jest zmienka, propustili sú i propúštějí panie Veronyce i dcerám jejím z té zprávy a úmluvy s Kašparem učiněné od sebe i od jiných osob, jenž by jich jménem chtěli sě na to tähnüti. Osvědčuje před námi týž Maustitl, že již na to list ten na Libenice panie Veronice vydává; podle něhožto paní Veronika osobně stojící přiznala sě také, že jí vydán jest i s tiem listem úmluvným i také s druhým, jimž sě jí to propúštie, a že Mau- stytle i jeho dědice a budúcie z toho již prosta činí a prázdna. Kterýchžto dvú listů přiepi- sové, to jest úmluvy té, na kterúž list hlavní u Maustytle byl položen, i také kvitancie, k snažné prosbě častopsaného Maustytle i pa- nie Voronyky, obú společně, pro pamět větší již vypsaných budúcí kázáním panským v kniehy teď městské jsú vloženy a vepsány. Z nichžto první znie od slova k slovu takto: Já Kašpar z Rychnova (viz výše č. 1). Druhý pak list 72
Strana 570
570 v ta slova také jest psán, jakož tuto sě po- kládá: Jan z Sútic — (viz výše č. 2). Actum feria IIII. ipso die Thome de Aquino. (Rukop. č. 992 fol. 235.) Krpy. 1427. — V při a ruoznici, kteráž jest až dosavad trvala, vznikši o zbožie v Krpiech i o jiné mnohé věci mezi slovutným Zachařem odtud z Krp z jedné a Petříkem a Jankem bratry, syny Meissnerovými, z strany druhé, páni purgmistr a konšelé Star. M. Pr. vysly- ševše žalobý i odpory stran svrchupsanych a je pilně a s bedlivů radú převáživše, mezi týmaž stranoma, kteréž jsú na ně mocně přišle, takto vyřkli sú a vypověděli —, přikazujíce, aby svrchupsaný Zachař postavil rukojmie hodné a podobné svrchupsaným bratróm, tak aby stál jim ku právu, když bude od nich na- pomenut, a tu aby jim práv byl, z čehož mu vinu dadie před pány svrchupsanými pode dvěma stoma. A také viece přikázali jsú nadepsaným Petříkovi a Jankovi, aby svrchupsaného dvora v Krpiech, v kterýž sú sě uvázali, — nade- psanému Zachařovi postúpili. — Actum in pleno consilio ferie IIII. ante Dionisii anno — XXVII. (Rukop. č. 2099 f. 203.) Krsovice. 1. 1422. Wenceslaus de Krsowicz emit hereditatem liberam alias swobodne diedicztwie ibidem in Krsowicz pro se, heredibus, Johanne fratre suo et succesoribus, erga famosos Olbra- mum, Wenceslaum et Jankonem germanos fratres de Krsowicz — pro viginti quatuor s. g. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) sab- bato post diem s. Georgii anno — vicesimo secundo. (Rukop. 6. 2079 f. L. 5.) 2. 1505. — Matěj z Herynku, syn Ja- kubuov, koupil tři čtvrti dědiny a III str. v Krsovicích — u pánuov úředníkuov [šestip. Nov. M. Pr.] zall k. gr. m., az toho má úro- čiti — obci Nov. M. Pr. na každý sv. Havel E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: XXXVIII gr. a na sv. Jifí tolikéz. -— Actum sabbato ante Purificationem a. 1505. (Rukop. č. 2133 II. f. 9.) 3. 1508. — Válek, měštěnín Nov. M. Pr., najal od úředníkuov [šestipanských Nov. M. Pr.] potok k sobě k užitku, počna od slupi až po stav nahoru, a při tom také najal potok Krsovský a Kovářovský, pokudž pánuom a obci příleží, a z toho ze všeho má dáti I k. apintu mrenióv. — Actum f. IIIL. post dominicam Palmarum a. 1508. (Rukop. é. 2133 II. f. 20). 4. 1509. — Vavřinec z Voslnice najal louky Krsovské od úředlníkuo [šestip. Nov. M. Pr.] za VI let, a má snich platiti na vánoce III k. a odtud v rok IIII k. a tak na každé vánoce po IIII k. — Actum sabbato post Viti a. oc nono. (Rukop. ć. 2133. II. f. 27.) 5. 1511. — Stala se smliva — mezi bratřími Václavem Hotovcem a Jakubem brat- rem jeho, taková, kdež sú byli podáni na přá- telskü smlúvu o oddiel, který mají v Krsovi- cích, že Václav Hotovec má bratru svému vy- plniti za to X k. — A jestliže by Pán Buoh kterého smrti zachvátil do vyplněnie té summy, tehdy synové jich mají o to mezi sebi fóditi, Hotovcuo syn Vít penieze klásti Jakubovu synu. — Actum fer. III. post Pentecostes a. 1510. (Rukop. č. 2133 II. f. 39). 6. 1516. — Hotovec z Osnice ujal lúku Krsovskü*) s Vaviincem Strnadem, bratrem svým, od úředníkóv [Sestipan. Nov. M. Pr.] za III leta — a mají s nie platiti při sv. Havle po III k. m. a vuoz lesu pfivésti. — Actum sabbato post Stanislai a. 1516. (Rukop. 6. 2133 II. fol. 58.) Krumlov. 1418. — Nicolaus Cristofori de Praga fassus est seteneri XXIIII s. Jaxoni de Eylaw, residenti in Crumlow. (Rukop. 6. 992 f. 16). Kreény. 1416. — Witko, burggravius d. Wenceslai de Duba, residens in Krzezcneho. (Rukop. éfs. 2099 f. 91.) *) Srov. Strašnice.
570 v ta slova také jest psán, jakož tuto sě po- kládá: Jan z Sútic — (viz výše č. 2). Actum feria IIII. ipso die Thome de Aquino. (Rukop. č. 992 fol. 235.) Krpy. 1427. — V při a ruoznici, kteráž jest až dosavad trvala, vznikši o zbožie v Krpiech i o jiné mnohé věci mezi slovutným Zachařem odtud z Krp z jedné a Petříkem a Jankem bratry, syny Meissnerovými, z strany druhé, páni purgmistr a konšelé Star. M. Pr. vysly- ševše žalobý i odpory stran svrchupsanych a je pilně a s bedlivů radú převáživše, mezi týmaž stranoma, kteréž jsú na ně mocně přišle, takto vyřkli sú a vypověděli —, přikazujíce, aby svrchupsaný Zachař postavil rukojmie hodné a podobné svrchupsaným bratróm, tak aby stál jim ku právu, když bude od nich na- pomenut, a tu aby jim práv byl, z čehož mu vinu dadie před pány svrchupsanými pode dvěma stoma. A také viece přikázali jsú nadepsaným Petříkovi a Jankovi, aby svrchupsaného dvora v Krpiech, v kterýž sú sě uvázali, — nade- psanému Zachařovi postúpili. — Actum in pleno consilio ferie IIII. ante Dionisii anno — XXVII. (Rukop. č. 2099 f. 203.) Krsovice. 1. 1422. Wenceslaus de Krsowicz emit hereditatem liberam alias swobodne diedicztwie ibidem in Krsowicz pro se, heredibus, Johanne fratre suo et succesoribus, erga famosos Olbra- mum, Wenceslaum et Jankonem germanos fratres de Krsowicz — pro viginti quatuor s. g. — Actum (in consilio Nove Civ. Pr.) sab- bato post diem s. Georgii anno — vicesimo secundo. (Rukop. 6. 2079 f. L. 5.) 2. 1505. — Matěj z Herynku, syn Ja- kubuov, koupil tři čtvrti dědiny a III str. v Krsovicích — u pánuov úředníkuov [šestip. Nov. M. Pr.] zall k. gr. m., az toho má úro- čiti — obci Nov. M. Pr. na každý sv. Havel E. XIV. Zprávy o statcích venkovských s archivu města Prahy: XXXVIII gr. a na sv. Jifí tolikéz. -— Actum sabbato ante Purificationem a. 1505. (Rukop. č. 2133 II. f. 9.) 3. 1508. — Válek, měštěnín Nov. M. Pr., najal od úředníkuov [šestipanských Nov. M. Pr.] potok k sobě k užitku, počna od slupi až po stav nahoru, a při tom také najal potok Krsovský a Kovářovský, pokudž pánuom a obci příleží, a z toho ze všeho má dáti I k. apintu mrenióv. — Actum f. IIIL. post dominicam Palmarum a. 1508. (Rukop. é. 2133 II. f. 20). 4. 1509. — Vavřinec z Voslnice najal louky Krsovské od úředlníkuo [šestip. Nov. M. Pr.] za VI let, a má snich platiti na vánoce III k. a odtud v rok IIII k. a tak na každé vánoce po IIII k. — Actum sabbato post Viti a. oc nono. (Rukop. ć. 2133. II. f. 27.) 5. 1511. — Stala se smliva — mezi bratřími Václavem Hotovcem a Jakubem brat- rem jeho, taková, kdež sú byli podáni na přá- telskü smlúvu o oddiel, který mají v Krsovi- cích, že Václav Hotovec má bratru svému vy- plniti za to X k. — A jestliže by Pán Buoh kterého smrti zachvátil do vyplněnie té summy, tehdy synové jich mají o to mezi sebi fóditi, Hotovcuo syn Vít penieze klásti Jakubovu synu. — Actum fer. III. post Pentecostes a. 1510. (Rukop. č. 2133 II. f. 39). 6. 1516. — Hotovec z Osnice ujal lúku Krsovskü*) s Vaviincem Strnadem, bratrem svým, od úředníkóv [Sestipan. Nov. M. Pr.] za III leta — a mají s nie platiti při sv. Havle po III k. m. a vuoz lesu pfivésti. — Actum sabbato post Stanislai a. 1516. (Rukop. 6. 2133 II. fol. 58.) Krumlov. 1418. — Nicolaus Cristofori de Praga fassus est seteneri XXIIII s. Jaxoni de Eylaw, residenti in Crumlow. (Rukop. 6. 992 f. 16). Kreény. 1416. — Witko, burggravius d. Wenceslai de Duba, residens in Krzezcneho. (Rukop. éfs. 2099 f. 91.) *) Srov. Strašnice.
Strana 571
Krpy— Křešice. x ore Křešice u Průhonic, nejspíš Křeslice. 1. 1424, 7. listopadu. — Domini consules — pronuncciaverunt inter Margaretam, relic- tam Johannis Biehal, et Claram filiam eiusdem, necnon Nicolaum [smigmatorem], maritum dicte Clare, racione bonorum dicti Biehal, quod do- mus — adiectis piscibus in piscina in villa Krzessicich cum eadem piscina Clare perma- neant. — Actum fer. III. ante Martini oc. XXIIII. (Rukop. ć. 2099. fol. 151.) 2. 1431, 26. inora. (Smlowva o dvůr v Kresicich). My Petr a Jan měšťané měst Pražských, ubrmané od úředníkuov v ungeltě v Týně přísedících, se vší mocí vydaní mezi Štěpánem Běhalem a manżelki jeho z jedné strany a Jakubem i manželkú jeho strany druhé o dvuor v Křešicích i o všecky puožitky, kteříž k tomu dvoru příslušejí, abychom je rovným dielem rozdělili. Tehda vyjevše tam, i přijeli sme sobě k zprávě opatrné súsedy tu- diež v Křešicích přisedície Staňka, Kajna, Martina Žampacha, Duchka, Petra a Havla, i takto sme vyřkli a vyřiekáme mezi stranoma svrchupsanýma s jich plným a mocným svo- lením o všecky věci, nic po sobě nepoostavujíc: Najprve jedné straně přiřiekáme tvrz s dvo- řištěm jejím i se vším stavením, a stráň jmé- nem Botieč se všemi puožitky té stráně, item rybník větčí tudiež na Botieči s jedniem sta- vidlem hořejším i s tiem potokem, kterýž nad tiem stavidlem topí, i se všemi puožitky, což v tom potoce jest i okolo toho potoka; item lúku malú i velikú, kteréž ležie nad tiem rybníkem; item dědinu, kteráž leží nad tú strání jnénem Botieč, až do cesty Próhonické, i se všemi puožitky, kteříž jsú v těch dědi- nách ; item pole, kteréž leží mezi cestů Pró- honicků a mezi cestú Šešlickú, jménem v troje hony, až do té meze, kteráž bude okázána svrchupsanými súsedy; item rybník, kterýž leží nad rybníkem páně Johánkovým svrchní i s těmi se všemi úlehlemi i pastvami, kteréž ležie nad tiem rybníkem a nad cestú, kteráž vede ku Praze. Item Řeháka a Jakuba pastu- 571 chu přidáváme k svrchupsané tvrzi i se vším panstvím kromě kopy gr., kterúůž Řehák má platiti druhé straně. Pak druhé straně přiřie- káme městiště holé beze všeho stavenie a stráň jménem Hájek se všemi požitky, item dědinu všecku, kteráž leží nad tú strání až do cesty Próhonické; item pole, kteréž leží mezi dědi- nami Pitkovskými; item lúku, kteráž leží pod tú strání Hájkem; item rybníček, kterýž leží pod strání Botiečem z druhé strany potóčka, i s stavidlem nižším i s potokem i s tú lúčkůú, kteráž leží nad tiem rybníčkem, i s haltórem i s tiem lesem, kterýž jest anebo potom zroste na té lúce i v těch březiech; item rybník, kterýž leží nad Petrovským rybníkem, i s tiem malým pobočním rybníčkem i se všemi těmi úlehlemi, kteréž ležie nad tiem rybníkem anebo vezpod až do cesty Pražské. Item zejména dá- váme ten malý rybníček, kterýž leží pod Ja- kubovým, dříve řečenému Jakubovi a manželce jeho, a druhý rybníček, jménem Koryto, Ště- pánovi a manželce jeho. Item Maříka krčmáře a Vítka se vším panstvím a kopú gr. na Ře- hákovi svrchupsaném pririekśme k móśtiśti. A to vyrčenie obě straně přijely su dobrotivó a laskavě a zaručily sú k věčnému zdržení pod základem deseti kop gr., ubrmanóm pět kop gr. a pánóm úředníkóm pět kop gr., jestli žeby která strana kdy toho vyrčenie nezdržela, aby základ propadla svrchupsaný. A ty věci staly sú léta — tisícého čtyrstého třidcá- tého prvého druhý pondělí v postě před pány úředníky Janem Velvarem, Janem Hvězdářem, Matějem od bielého jelene, Křížkem s Koň- ského trhu, Mikulášem od vrše, Vaňkem z do- mu Trubačovic a Václavem Štrabochem v Týně v ungeltě. Item osenie, které sú sali spolu na pod- zim, to dělíme na poli a společním nákladem aby to sklidili sobě. Item hnuoj dělíme na poli, což jeho jest nebo bude, dokavadž spolu sú, jednomu vuoz a druhému druhý. Item kury Štěpánovi vše- cky přiřiekáme a k tomu vešken jeho nábytek, ja- kožto rúcho, truhly, stoly sc kromě tobo, cožby 72*
Krpy— Křešice. x ore Křešice u Průhonic, nejspíš Křeslice. 1. 1424, 7. listopadu. — Domini consules — pronuncciaverunt inter Margaretam, relic- tam Johannis Biehal, et Claram filiam eiusdem, necnon Nicolaum [smigmatorem], maritum dicte Clare, racione bonorum dicti Biehal, quod do- mus — adiectis piscibus in piscina in villa Krzessicich cum eadem piscina Clare perma- neant. — Actum fer. III. ante Martini oc. XXIIII. (Rukop. ć. 2099. fol. 151.) 2. 1431, 26. inora. (Smlowva o dvůr v Kresicich). My Petr a Jan měšťané měst Pražských, ubrmané od úředníkuov v ungeltě v Týně přísedících, se vší mocí vydaní mezi Štěpánem Běhalem a manżelki jeho z jedné strany a Jakubem i manželkú jeho strany druhé o dvuor v Křešicích i o všecky puožitky, kteříž k tomu dvoru příslušejí, abychom je rovným dielem rozdělili. Tehda vyjevše tam, i přijeli sme sobě k zprávě opatrné súsedy tu- diež v Křešicích přisedície Staňka, Kajna, Martina Žampacha, Duchka, Petra a Havla, i takto sme vyřkli a vyřiekáme mezi stranoma svrchupsanýma s jich plným a mocným svo- lením o všecky věci, nic po sobě nepoostavujíc: Najprve jedné straně přiřiekáme tvrz s dvo- řištěm jejím i se vším stavením, a stráň jmé- nem Botieč se všemi puožitky té stráně, item rybník větčí tudiež na Botieči s jedniem sta- vidlem hořejším i s tiem potokem, kterýž nad tiem stavidlem topí, i se všemi puožitky, což v tom potoce jest i okolo toho potoka; item lúku malú i velikú, kteréž ležie nad tiem rybníkem; item dědinu, kteráž leží nad tú strání jnénem Botieč, až do cesty Próhonické, i se všemi puožitky, kteříž jsú v těch dědi- nách ; item pole, kteréž leží mezi cestů Pró- honicků a mezi cestú Šešlickú, jménem v troje hony, až do té meze, kteráž bude okázána svrchupsanými súsedy; item rybník, kterýž leží nad rybníkem páně Johánkovým svrchní i s těmi se všemi úlehlemi i pastvami, kteréž ležie nad tiem rybníkem a nad cestú, kteráž vede ku Praze. Item Řeháka a Jakuba pastu- 571 chu přidáváme k svrchupsané tvrzi i se vším panstvím kromě kopy gr., kterúůž Řehák má platiti druhé straně. Pak druhé straně přiřie- káme městiště holé beze všeho stavenie a stráň jménem Hájek se všemi požitky, item dědinu všecku, kteráž leží nad tú strání až do cesty Próhonické; item pole, kteréž leží mezi dědi- nami Pitkovskými; item lúku, kteráž leží pod tú strání Hájkem; item rybníček, kterýž leží pod strání Botiečem z druhé strany potóčka, i s stavidlem nižším i s potokem i s tú lúčkůú, kteráž leží nad tiem rybníčkem, i s haltórem i s tiem lesem, kterýž jest anebo potom zroste na té lúce i v těch březiech; item rybník, kterýž leží nad Petrovským rybníkem, i s tiem malým pobočním rybníčkem i se všemi těmi úlehlemi, kteréž ležie nad tiem rybníkem anebo vezpod až do cesty Pražské. Item zejména dá- váme ten malý rybníček, kterýž leží pod Ja- kubovým, dříve řečenému Jakubovi a manželce jeho, a druhý rybníček, jménem Koryto, Ště- pánovi a manželce jeho. Item Maříka krčmáře a Vítka se vším panstvím a kopú gr. na Ře- hákovi svrchupsaném pririekśme k móśtiśti. A to vyrčenie obě straně přijely su dobrotivó a laskavě a zaručily sú k věčnému zdržení pod základem deseti kop gr., ubrmanóm pět kop gr. a pánóm úředníkóm pět kop gr., jestli žeby která strana kdy toho vyrčenie nezdržela, aby základ propadla svrchupsaný. A ty věci staly sú léta — tisícého čtyrstého třidcá- tého prvého druhý pondělí v postě před pány úředníky Janem Velvarem, Janem Hvězdářem, Matějem od bielého jelene, Křížkem s Koň- ského trhu, Mikulášem od vrše, Vaňkem z do- mu Trubačovic a Václavem Štrabochem v Týně v ungeltě. Item osenie, které sú sali spolu na pod- zim, to dělíme na poli a společním nákladem aby to sklidili sobě. Item hnuoj dělíme na poli, což jeho jest nebo bude, dokavadž spolu sú, jednomu vuoz a druhému druhý. Item kury Štěpánovi vše- cky přiřiekáme a k tomu vešken jeho nábytek, ja- kožto rúcho, truhly, stoly sc kromě tobo, cožby 72*
Strana 572
572 hřebíkem bylo přibito, jakožto město má za právo, a také cožby bylo společnieho až posud a jiných věcí. Item Štěpánovi kotec svrchní dáváme a Jakubovi spodnější. Item vypovie- dáme, aby Štěpán tu s Jakubem byl na tvrzi bez útisku a protivenstvie dvě neděli po svě- tiem Jiří a potom sě vystěhoval pod základem desieti kop gr. Item vyřiekáme, cožby kolivěk bylo nebo jmenováno mohlo býti nesnázi mezi nima, jakožto o pójčené penieze nebo žita nebo ovsa, aby to všechno pominulo. (Ruk.č. 992 f. 131) 3. 1440. — Vitus pannicida de Znojma resignavit — omnia iura sua, gue habet et habere quomodolibet poterit iuxta tenorem litterarum et proscripcionum desuper confec- tarum ad curiam in Krziessicz seu ad quecun- que bona, — Alberto, Czotr dicto, patri suo. (Ruk. č. 2102 f. 429.) 4. 1449, 11. ledna. Sigismundus de Gla- tovia, baccalarius arcium, patruus et commissa- rius Elsseze, filie olim Nicolai Literati, fratris sui germani — in consilio resignavit [Nov. Civ. Pr.] medietatem curie in Krzessicz —, medi- etatem XXX s. gr. census in Stupicz nec non medietatem in omnibus bonis suis —. Actum sabbato infra octavas Epiphanie anno oc. XLIX. (Rukop. 6. 88 f. 304 a €. 2084 f. C 4) 5. 1450,2. listopadu. Ve jmeno božie amen. Já Štěpán řečený Nedovařil, měštěnín Star. M. Pr., vyznávám oc. Ze — najprve učinil sem — opatrné lidi pana Pavla Cypsera a Ondřeje Roda, měštěníny Star. M. Pr. — poručníky domu mého, v němž bydlím a dvoru mého v Křešicích — a vedle toho i jiného všeho statku mého —. Potom pak vuole má jest —, aby poručníci — duom muoj a dvuor svrchu- psaný i jiný všechen statek — po mé smrti zuostalý — prodadúce a dluhy mé, jimiž osoby rozličné jsú ini spravedlivě povinny — vybe- rúce, komuž co dlužen a povinen jsem — zaplatili každému pěkně a bez nesnází. Dále odkazuji na opravenie kostela Matky božie před Týnem V s. gr., item na opravenie klá- štera sv. Jakuba X k. gr. — Jenž jest dán E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v ponděli po hodu Všech svatých. (Rukop. č. 2119 fol. C 5.) 6. 1453, 13. ledna. Paulus Czipser emit prose, Barbara conthorali sua — erga Alber- tum Czotr dictum omnia iura, que ipsum iuxta resignacionem sibi per Vitum pannicidam de Znoima, fratrem suum, factam ad curiam in Krzessicz et ad omnia et singula pertinencia ad eandem nec non ad censum in villa Stupicz quomodolibet concernunt, pro XX s. gr. — Actum in consilio sabbato post Epiphaniam a. LIII. (Rukop. €. 2105 fol. 8) 7. 1491, 18. listopadu. Wladislaus, dei graci& Hungarie, Bohemie oc rex, marchio Moravie oc notum facimus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis, quod nos omne ius nostrum, quod nobis competit et ad nos, ut Bohemie regem, devolutum est per mortem olim Johannis dicti Otecz et Nicolai fratrum de Chrast in curia arature in Krzesiez una cum censu et aliis suis pertinenciis uni- versis, pariter per mortem Wenceslai de Za- bokrk, civis Minoris Civitatis nostre Pragensis, in domo ipsius unacum reliqua substancia ip- sius in quibuscunque bonis et ubicunque existat, dedimus et contulimus, damus et conferimus per presentes honorabilibus magistro civium, consu- libus iuratis, toti communitati prefate Minoris Ci- vitatis nostre Pragensis, fidelibus nostris dilectis, ad habendum, tenendum et possidendum eo omni iure, quo prenominati eorundem bonorum immediati possessores habuerunt, tenuerunt et possederunt. Et hoc proculmoto nostro et ali- orum quorumque quovis impedimento. Manda- mus igitur iudici ceterisque officialibus curie nostre regalis Bohemie, fidelibus nostris dilec- tis, quatinus prefatis magistro civium et com- munitati litteram proclamacionis dare et ser- vato iuris ordine, si eadem bona ad nos de- voluta reperiretis, extunc possessionem eorun- dem tradere eisdem non obmittatis, iuribus tamen alienis semper et per omnia salvis. Pre- sencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio litterarum datum Bude feria sexta
572 hřebíkem bylo přibito, jakožto město má za právo, a také cožby bylo společnieho až posud a jiných věcí. Item Štěpánovi kotec svrchní dáváme a Jakubovi spodnější. Item vypovie- dáme, aby Štěpán tu s Jakubem byl na tvrzi bez útisku a protivenstvie dvě neděli po svě- tiem Jiří a potom sě vystěhoval pod základem desieti kop gr. Item vyřiekáme, cožby kolivěk bylo nebo jmenováno mohlo býti nesnázi mezi nima, jakožto o pójčené penieze nebo žita nebo ovsa, aby to všechno pominulo. (Ruk.č. 992 f. 131) 3. 1440. — Vitus pannicida de Znojma resignavit — omnia iura sua, gue habet et habere quomodolibet poterit iuxta tenorem litterarum et proscripcionum desuper confec- tarum ad curiam in Krziessicz seu ad quecun- que bona, — Alberto, Czotr dicto, patri suo. (Ruk. č. 2102 f. 429.) 4. 1449, 11. ledna. Sigismundus de Gla- tovia, baccalarius arcium, patruus et commissa- rius Elsseze, filie olim Nicolai Literati, fratris sui germani — in consilio resignavit [Nov. Civ. Pr.] medietatem curie in Krzessicz —, medi- etatem XXX s. gr. census in Stupicz nec non medietatem in omnibus bonis suis —. Actum sabbato infra octavas Epiphanie anno oc. XLIX. (Rukop. 6. 88 f. 304 a €. 2084 f. C 4) 5. 1450,2. listopadu. Ve jmeno božie amen. Já Štěpán řečený Nedovařil, měštěnín Star. M. Pr., vyznávám oc. Ze — najprve učinil sem — opatrné lidi pana Pavla Cypsera a Ondřeje Roda, měštěníny Star. M. Pr. — poručníky domu mého, v němž bydlím a dvoru mého v Křešicích — a vedle toho i jiného všeho statku mého —. Potom pak vuole má jest —, aby poručníci — duom muoj a dvuor svrchu- psaný i jiný všechen statek — po mé smrti zuostalý — prodadúce a dluhy mé, jimiž osoby rozličné jsú ini spravedlivě povinny — vybe- rúce, komuž co dlužen a povinen jsem — zaplatili každému pěkně a bez nesnází. Dále odkazuji na opravenie kostela Matky božie před Týnem V s. gr., item na opravenie klá- štera sv. Jakuba X k. gr. — Jenž jest dán E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: v ponděli po hodu Všech svatých. (Rukop. č. 2119 fol. C 5.) 6. 1453, 13. ledna. Paulus Czipser emit prose, Barbara conthorali sua — erga Alber- tum Czotr dictum omnia iura, que ipsum iuxta resignacionem sibi per Vitum pannicidam de Znoima, fratrem suum, factam ad curiam in Krzessicz et ad omnia et singula pertinencia ad eandem nec non ad censum in villa Stupicz quomodolibet concernunt, pro XX s. gr. — Actum in consilio sabbato post Epiphaniam a. LIII. (Rukop. €. 2105 fol. 8) 7. 1491, 18. listopadu. Wladislaus, dei graci& Hungarie, Bohemie oc rex, marchio Moravie oc notum facimus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis, quod nos omne ius nostrum, quod nobis competit et ad nos, ut Bohemie regem, devolutum est per mortem olim Johannis dicti Otecz et Nicolai fratrum de Chrast in curia arature in Krzesiez una cum censu et aliis suis pertinenciis uni- versis, pariter per mortem Wenceslai de Za- bokrk, civis Minoris Civitatis nostre Pragensis, in domo ipsius unacum reliqua substancia ip- sius in quibuscunque bonis et ubicunque existat, dedimus et contulimus, damus et conferimus per presentes honorabilibus magistro civium, consu- libus iuratis, toti communitati prefate Minoris Ci- vitatis nostre Pragensis, fidelibus nostris dilectis, ad habendum, tenendum et possidendum eo omni iure, quo prenominati eorundem bonorum immediati possessores habuerunt, tenuerunt et possederunt. Et hoc proculmoto nostro et ali- orum quorumque quovis impedimento. Manda- mus igitur iudici ceterisque officialibus curie nostre regalis Bohemie, fidelibus nostris dilec- tis, quatinus prefatis magistro civium et com- munitati litteram proclamacionis dare et ser- vato iuris ordine, si eadem bona ad nos de- voluta reperiretis, extunc possessionem eorun- dem tradere eisdem non obmittatis, iuribus tamen alienis semper et per omnia salvis. Pre- sencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio litterarum datum Bude feria sexta
Strana 573
Křešice (1440—1525). ante Elizabeth anno domini millesimo quad- ringentesimo nonagesimo primo, regnorum no- strorum Hungarie oc anno secundo, Bohemie vero vigesimo primo. (Rukop. č. 2107 fol. 5.) 8. 1525, 19. října. Jiří Dvorský, měštěnín města Prahy, koupil sobě, Markétě manželce své, — dvuor v Křesicích — od Václava Pecky a Anny manželky jeho, za CXX kop gr. m. — Actum fer. V. post Galli a. 1525. (Rukop. č. 2152 f. C. 21.) 9. 1525. — Jakož jest pře a nesnáz byla mezi Jiříkem Dvorským z jedné a Václavem Peckou z strany druhé o polovici dvoru v Křesicích taková, že on Jiřík počátkem té pře žaluje na Pecku, kdež jest jemu téhož dvoru polovici za XXX kop gr. č. trhem prodal i ten trh ozná- mil, a což by k té polovici dvoru náležeti mělo a pokudž jsá smluvili, Ze jest jemu Jifíkovi ceduli na to učiniti měl a to svoboditi k jeho užívánie. Při tom Zádaje, kdyZ se tomu od Pecky dosti stane, že on Jiřík od trhu ne- pouštie a v něm stojí i plátce býti chce. K té žalobě manželka Václava Pecky odporujíc praví, poněvadž jí tu podle manžela jejího na tom dvoru zápisem spravedlivost náleží, a ona tomu trhu vuole nedala a při něm nebyla, že ho dopustiti brání. Pokládajíc toho příčiny, že by on Jiřík v té společnosti k niem nezbedně se choval a čeleď jejich bil. Však proto sám Pecka k trhu se znaje pravie, že jest jemu Jiříkovi toho přál, což by tu k užitku jeho bylo, a znal, poněvadž jest poustka, aby sobě vystavěl k užívání. Ale že to Jiříkem sešlo, jakž se jest ten trh již dvě letě při sv. Vá- clavu zběhl, a maje hned při vánocech X kop zavdati, že jest nic nezavdal — až jest jemu oznámeno, že ten trh zdvihám. Ale že přátelé a zvláště mistr Brikcí přímluvu učinil, abychom o to pfátelsky ubhodili, a nestalo-li se jest čemu dosti, že se státi má. A když i tu bylo pochybeno, potom jest i obsílal a ten závdavek vyrážeti chtěl na užitku, kterýž jemu nenáležel. Jakož o to i přátelé byli voleni, takže na to nedal nežli osm kop, ježto jest za to dobře 573 pobral. Až teď přešel rok jedněm i druhým penězóm, pak poněvadž sem já v tom času všecky poplatky sám zastával a on příčinu dal, smlúvy nedržal, poplatky zadržoval, a zá- vdavek malý dav i za ten pobral. Nadto že žena trhu nepovoluje, poněvadž se s čeledí tepe a peníze od něho se nekladou, že jemu v tom státi nenie povinen. Žádaje za opatření. Zase Jiřík Dvorský ktomu pravie, že ten trh, jakž se stal, ona Pecková skrze muže svého to učinila a povolenie dala, kterémuž nyní odpírá a příčiny mi připisují, že by ta- ková věc mnou scházeti měla, jedno, že bych závdavek malý dav za to pobral, aneb peníze gruntovní za sebou zadrhoval, ježto to v sobě pravé nenie; neb sem na to náklad činil, sta- věl, plod kupoval, rybníky sadil a podle trhu chovati se chtěl, i penězi nebo poplatky ne- meškati, toliko aby, pokudž jest namluveno, bylo zapsáno a svobozeno. Ale že pan Pecka netoliko jest toho neučinil a zápisem nestvrdil, ale dědiny k sobě přijav, sedlákuom je roz- najímal, a pych učiniv od dvoru mne vytiskl proti smlúvě, kterúž v svém domu zapsanú ma, žádaje toho, aby jemu ten pych napravil, a smlúvu, která je zapsána, před pány úřed- níky položil. Proti tomu Pecka praví, že ta smlúva diel jejie na tabulce byl sepsán, a že jest skrze syna jeho, když sobě latiny psal, smazána, a diel že ještě na železném plechu psaný trvá. Ale poněvadž jest jí syn Jiříkuov spisoval a léta maje v paměti snad drží, aby o ní oznámil, neb v sobě jiného nezavírala, než co na obé straně zachovati se mělo, a zvláště loučky manželce mé že jsi nechati měl. Též o dědiny, že bych je rozvajímati, poněvadž jsú prázdné ležely, k tomu se znám, že sem to učinil. A vidí-li se pro ukrácení nesnáze i druhü polovici dvoru i s náklady na to ujíti a za- platiti, že jí příti chce, aby mi obé bylo za- placeno. Zase Jiřík právo žádaje, aby smlúva, kteráž jest zapsána, byla položena, že podle té páni úředníci [šestipanští] budú se moci zpraviti i té všie při vyrozuměti.
Křešice (1440—1525). ante Elizabeth anno domini millesimo quad- ringentesimo nonagesimo primo, regnorum no- strorum Hungarie oc anno secundo, Bohemie vero vigesimo primo. (Rukop. č. 2107 fol. 5.) 8. 1525, 19. října. Jiří Dvorský, měštěnín města Prahy, koupil sobě, Markétě manželce své, — dvuor v Křesicích — od Václava Pecky a Anny manželky jeho, za CXX kop gr. m. — Actum fer. V. post Galli a. 1525. (Rukop. č. 2152 f. C. 21.) 9. 1525. — Jakož jest pře a nesnáz byla mezi Jiříkem Dvorským z jedné a Václavem Peckou z strany druhé o polovici dvoru v Křesicích taková, že on Jiřík počátkem té pře žaluje na Pecku, kdež jest jemu téhož dvoru polovici za XXX kop gr. č. trhem prodal i ten trh ozná- mil, a což by k té polovici dvoru náležeti mělo a pokudž jsá smluvili, Ze jest jemu Jifíkovi ceduli na to učiniti měl a to svoboditi k jeho užívánie. Při tom Zádaje, kdyZ se tomu od Pecky dosti stane, že on Jiřík od trhu ne- pouštie a v něm stojí i plátce býti chce. K té žalobě manželka Václava Pecky odporujíc praví, poněvadž jí tu podle manžela jejího na tom dvoru zápisem spravedlivost náleží, a ona tomu trhu vuole nedala a při něm nebyla, že ho dopustiti brání. Pokládajíc toho příčiny, že by on Jiřík v té společnosti k niem nezbedně se choval a čeleď jejich bil. Však proto sám Pecka k trhu se znaje pravie, že jest jemu Jiříkovi toho přál, což by tu k užitku jeho bylo, a znal, poněvadž jest poustka, aby sobě vystavěl k užívání. Ale že to Jiříkem sešlo, jakž se jest ten trh již dvě letě při sv. Vá- clavu zběhl, a maje hned při vánocech X kop zavdati, že jest nic nezavdal — až jest jemu oznámeno, že ten trh zdvihám. Ale že přátelé a zvláště mistr Brikcí přímluvu učinil, abychom o to pfátelsky ubhodili, a nestalo-li se jest čemu dosti, že se státi má. A když i tu bylo pochybeno, potom jest i obsílal a ten závdavek vyrážeti chtěl na užitku, kterýž jemu nenáležel. Jakož o to i přátelé byli voleni, takže na to nedal nežli osm kop, ježto jest za to dobře 573 pobral. Až teď přešel rok jedněm i druhým penězóm, pak poněvadž sem já v tom času všecky poplatky sám zastával a on příčinu dal, smlúvy nedržal, poplatky zadržoval, a zá- vdavek malý dav i za ten pobral. Nadto že žena trhu nepovoluje, poněvadž se s čeledí tepe a peníze od něho se nekladou, že jemu v tom státi nenie povinen. Žádaje za opatření. Zase Jiřík Dvorský ktomu pravie, že ten trh, jakž se stal, ona Pecková skrze muže svého to učinila a povolenie dala, kterémuž nyní odpírá a příčiny mi připisují, že by ta- ková věc mnou scházeti měla, jedno, že bych závdavek malý dav za to pobral, aneb peníze gruntovní za sebou zadrhoval, ježto to v sobě pravé nenie; neb sem na to náklad činil, sta- věl, plod kupoval, rybníky sadil a podle trhu chovati se chtěl, i penězi nebo poplatky ne- meškati, toliko aby, pokudž jest namluveno, bylo zapsáno a svobozeno. Ale že pan Pecka netoliko jest toho neučinil a zápisem nestvrdil, ale dědiny k sobě přijav, sedlákuom je roz- najímal, a pych učiniv od dvoru mne vytiskl proti smlúvě, kterúž v svém domu zapsanú ma, žádaje toho, aby jemu ten pych napravil, a smlúvu, která je zapsána, před pány úřed- níky položil. Proti tomu Pecka praví, že ta smlúva diel jejie na tabulce byl sepsán, a že jest skrze syna jeho, když sobě latiny psal, smazána, a diel že ještě na železném plechu psaný trvá. Ale poněvadž jest jí syn Jiříkuov spisoval a léta maje v paměti snad drží, aby o ní oznámil, neb v sobě jiného nezavírala, než co na obé straně zachovati se mělo, a zvláště loučky manželce mé že jsi nechati měl. Též o dědiny, že bych je rozvajímati, poněvadž jsú prázdné ležely, k tomu se znám, že sem to učinil. A vidí-li se pro ukrácení nesnáze i druhü polovici dvoru i s náklady na to ujíti a za- platiti, že jí příti chce, aby mi obé bylo za- placeno. Zase Jiřík právo žádaje, aby smlúva, kteráž jest zapsána, byla položena, že podle té páni úředníci [šestipanští] budú se moci zpraviti i té všie při vyrozuměti.
Strana 574
574 Tato pře nepřišla k nálezu, ale jest na předešlů smlúvu podána, a smlúva ta slyšána i ortelem potom dělena. (Rukop. č. 2153 f. 184.) 10. 1526, 3. listopadu. Havel Bohupo- ručen — přípověď učinil na dvuor Jiříka Dvorského, kterýž má v Křesicích — pro dluh VELXXXV kop X gr. m. Actum sabbato post Omnium sanctorum, 1526. (Rukop. €. 2155 f. 63.) 11. 1528, 6. února. Vondřej Nosek koupil sobě, Lidmile manželce své, — polovici dvoru v Křesicích, — od Václava Pecky za sto kop gr. m. — Platu z té polovice a při sv. Jiří CV gr. m. a při sv. Havle tolikéž. Actum fer. V. die Dorothee 1528. (Rukop. č. 2152 f. D. 19.) 12. 1529. — S povolením pana purgmistra a pánuov zveden jest -— pan [Jan] Fryz na dvuor Jiříka Dvorského v Křesicích pro dluh CXL kop m. Actum sabbato ante Purifica- cionem 1529 [30. ledna]. (Rukop. 6. 2155 fol. 96.) Ondřej Nosek přípověď učinil na polovici dvoru v Křesicích, kteráž náležela nebožci Václavovi Peckovi — pro LVIII kop m. —. Actum fer. VI post Urbani (28. kvétna] 1529. (Tamtéž 97., srov. fol. 104.) 13. 1529, 19. července. My purgmistr a rada Star. M. Pr. známo činíme, — kterak Václav Pecka kotlář, někdy spoluměštěním náš, učinil jest kšaft — v neděli před sv. Urbanem l. oe XXVIIII. Též oznámil, že má na dvoře v Křesicích, kterýž od něho kúpil Ondřej Nosek řezník, zeť Jana od prstenu, XXI kop. — a to jest zapsáno v úřadě v šestipánech. — Jenž jest dán v pondělí před sv. Máří Majdalenü, (Rukop. č. 2142, f. N. 1.) 14. 1530, 17. listopadu. Václav Práčský koupil sobě, Markétě manželce své, — dvuor v Křesicích ležící na hoře proti dvoru Štěpána Křesického — od pana Jana z Třebska a Vác- lava Pětikostela, držiteluov tehdáž téhož dvoru, podle připovědi a zvodu, — přijavše od něho sto kop gr. č. — Z kteréhoZto dvoru platu v každém polouletí k üfadu Sestipanskému — E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: IIP/, kopy m. — Actum fer. V. post Martin 1530. (Rukop. é. 2152, f. D. 30.) 15. 1535, 26. dubna. Mezi Václavem Práé- ským z jedné a Štěpánem strany druhé, jakož tajž Václav Pračský koupil dvuor pustý v Kře- sicích — naproti dvoru Štěpánovu, i pošla jest mezi nimi nesnáz a rozdíl, což se dotýče stráně, kteráž leží za dvorem Štěpánovým a slove Hájek, takže on Václav P. pravil se míti spra- vedlnost na díl té stráně a majtiti v ní počal, a Štěpán jemu toho hájil, ukazuje to, že by jemu k dvoru jeho všecka ta stráň náležala až do mezí Pítkovských podle dědin nad tou strání příležících. A také vztahuje se i na rybník, který leží nad rybníčkem Petrovským, a na rybníček podle toho i poboční, že by ti také jemu Štěpánovi náležeti měli. A protož z jich obojích volí 'jest mezi nimi takto po- rovnáno: Předkem dotčená stráň Hájek ta všecka až do mezí Pitkovských jemu Štěpá- novi při jeho gruntu zuostati a náležeti má —. A což se rybníčkuov dotýče, jednoho i druhého nad Petrovským rybníkem a třetího malého rybníčku pod Botíčem i s tím paloučkem nad velikú lúkou, to také Štěpán pouští k držení jemu Václavovi Pr. — Než což se krčmiště dotýče a haltéře i těch porostlin okolo haltéře až do rybníčka Práčského, to při Štěpánovi zuostati má. A potokuov, kdež jim náleží, těch spo- lečně užívati mají —. Stalo se v pondělí před sv. Filipem a Jakubem ] XXXV. (Rukop. č. 2155, f. 201.) 16. 1541, 4. června. Pau Martin: Smil z Stoješic koupil — dvuor kmecí ve vsi Kře- sicích od Štěpána Křesického za III“ kop m. — z kteréhožto dvoru platu polouletního do úřadu šestipanského platiti má II k. XXX gr. m. — Stalo se v sobotu pfed sv. Duchem. (Tamtéž, f. F. 27.) 17. 1541, 25. prosince. Pan Martin Smil z Stoješic koupil sobě, Regině manželce své, — dvuor v Křesicích ležící na huoře proti dvoru Štěpána Křesického — i s tou strání, kteráž slove Botíč — od Václava Prátskýho
574 Tato pře nepřišla k nálezu, ale jest na předešlů smlúvu podána, a smlúva ta slyšána i ortelem potom dělena. (Rukop. č. 2153 f. 184.) 10. 1526, 3. listopadu. Havel Bohupo- ručen — přípověď učinil na dvuor Jiříka Dvorského, kterýž má v Křesicích — pro dluh VELXXXV kop X gr. m. Actum sabbato post Omnium sanctorum, 1526. (Rukop. €. 2155 f. 63.) 11. 1528, 6. února. Vondřej Nosek koupil sobě, Lidmile manželce své, — polovici dvoru v Křesicích, — od Václava Pecky za sto kop gr. m. — Platu z té polovice a při sv. Jiří CV gr. m. a při sv. Havle tolikéž. Actum fer. V. die Dorothee 1528. (Rukop. č. 2152 f. D. 19.) 12. 1529. — S povolením pana purgmistra a pánuov zveden jest -— pan [Jan] Fryz na dvuor Jiříka Dvorského v Křesicích pro dluh CXL kop m. Actum sabbato ante Purifica- cionem 1529 [30. ledna]. (Rukop. 6. 2155 fol. 96.) Ondřej Nosek přípověď učinil na polovici dvoru v Křesicích, kteráž náležela nebožci Václavovi Peckovi — pro LVIII kop m. —. Actum fer. VI post Urbani (28. kvétna] 1529. (Tamtéž 97., srov. fol. 104.) 13. 1529, 19. července. My purgmistr a rada Star. M. Pr. známo činíme, — kterak Václav Pecka kotlář, někdy spoluměštěním náš, učinil jest kšaft — v neděli před sv. Urbanem l. oe XXVIIII. Též oznámil, že má na dvoře v Křesicích, kterýž od něho kúpil Ondřej Nosek řezník, zeť Jana od prstenu, XXI kop. — a to jest zapsáno v úřadě v šestipánech. — Jenž jest dán v pondělí před sv. Máří Majdalenü, (Rukop. č. 2142, f. N. 1.) 14. 1530, 17. listopadu. Václav Práčský koupil sobě, Markétě manželce své, — dvuor v Křesicích ležící na hoře proti dvoru Štěpána Křesického — od pana Jana z Třebska a Vác- lava Pětikostela, držiteluov tehdáž téhož dvoru, podle připovědi a zvodu, — přijavše od něho sto kop gr. č. — Z kteréhoZto dvoru platu v každém polouletí k üfadu Sestipanskému — E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: IIP/, kopy m. — Actum fer. V. post Martin 1530. (Rukop. é. 2152, f. D. 30.) 15. 1535, 26. dubna. Mezi Václavem Práé- ským z jedné a Štěpánem strany druhé, jakož tajž Václav Pračský koupil dvuor pustý v Kře- sicích — naproti dvoru Štěpánovu, i pošla jest mezi nimi nesnáz a rozdíl, což se dotýče stráně, kteráž leží za dvorem Štěpánovým a slove Hájek, takže on Václav P. pravil se míti spra- vedlnost na díl té stráně a majtiti v ní počal, a Štěpán jemu toho hájil, ukazuje to, že by jemu k dvoru jeho všecka ta stráň náležala až do mezí Pítkovských podle dědin nad tou strání příležících. A také vztahuje se i na rybník, který leží nad rybníčkem Petrovským, a na rybníček podle toho i poboční, že by ti také jemu Štěpánovi náležeti měli. A protož z jich obojích volí 'jest mezi nimi takto po- rovnáno: Předkem dotčená stráň Hájek ta všecka až do mezí Pitkovských jemu Štěpá- novi při jeho gruntu zuostati a náležeti má —. A což se rybníčkuov dotýče, jednoho i druhého nad Petrovským rybníkem a třetího malého rybníčku pod Botíčem i s tím paloučkem nad velikú lúkou, to také Štěpán pouští k držení jemu Václavovi Pr. — Než což se krčmiště dotýče a haltéře i těch porostlin okolo haltéře až do rybníčka Práčského, to při Štěpánovi zuostati má. A potokuov, kdež jim náleží, těch spo- lečně užívati mají —. Stalo se v pondělí před sv. Filipem a Jakubem ] XXXV. (Rukop. č. 2155, f. 201.) 16. 1541, 4. června. Pau Martin: Smil z Stoješic koupil — dvuor kmecí ve vsi Kře- sicích od Štěpána Křesického za III“ kop m. — z kteréhožto dvoru platu polouletního do úřadu šestipanského platiti má II k. XXX gr. m. — Stalo se v sobotu pfed sv. Duchem. (Tamtéž, f. F. 27.) 17. 1541, 25. prosince. Pan Martin Smil z Stoješic koupil sobě, Regině manželce své, — dvuor v Křesicích ležící na huoře proti dvoru Štěpána Křesického — i s tou strání, kteráž slove Botíč — od Václava Prátskýho
Strana 575
Krivice— Kucharec Veliky. za sto vosmdesáte kop m. — Stalo se ve čtvrtek den sv. Tomáše 1541. (Rukop. č. 2152 f. F. 26.) 18. 1543 —. Uroz. Jan Licek z Rysm- burka a na Boruhrádku koupil duom ležící na Senném trhu od Šťastného, mlynáře z Křesic, za L k. č. — Act. a. 1543. (Rukop. č. 2192 f. 240.) 19. 1544, 17. července. Jan Hrzek ze Mšena a na Petrovicích — koupil — dva dvory kmecí v Kř., jeden někdy slove Práč- ského, a druhý Štěpánovský od pana Martina Smila ze Stojesic — za V kop m. — Stalo se ve čtvrtek po Rozeslání sv. apoštoluov 1544. (Rukop. č. 2152 f. F. 41.) Krivice. 1429, 19. července. Purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. slyševše žaloby a odpory mezi Sazemi z Mydlné z jedné a mezi sedláky a súsedy všie vsi Křivic z strany druhé o do- bytek, kterýž jest jim týž Sazema zajal, a o roboty, kterýchž na nich potahuje, tu jistü při mezi nimi bedlivě rozváživše i vyřkli sú mezi týmaž stranoma — přikazujíce, aby svrchu- psaný Sazema jim dobytek tak zajatý veškeren v celosti zasě navrátil, aneb za ten dobytek aby Jim na úroce srazil, a déle aby jich k vétéi roboté netiskl ani nutil, nez aby jemu toliko kazdÿ z své dédiny dal po deseti kopäch. Actum feria III. ante Magdalene. (Rukop. 6. 2099 f. 288.) Křivousy. 1. 1392, 3. října. Blahut de Podscalo convenit araturam agrorum in Krzywust Racz- koni de ibidem — ad sex annos; guolibet anno illorum dictus Raczko sibi dare debet tres s. — Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) feria V. post Remigii (Rukop. č. 2072 f. 88.) 2. 1414, 30. srpna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. reco- gnoscimus, quod discreti viri Jacobus de Litho- miericz pridem subiudex, et Laurencius pan- nifex, potentes arbitri electi inter Raczkonem de Krzibus ex una nec non Jacobum de Czi- 575 tawa, generum suum, et Sdenam conthoralem suam, filiam ipsius Raczkonis, parte ex altera, pro et super omnibus impeticionibus, quas ipse Jacobus cum conthorali sua — erga dictum Raczkonem racione hereditarie porcionis dicte Sdene habuerunt, talem — fecimus pronunc- ciacionem, quod ipse Raczko eidem Jacobo — dare debet pro porcione hereditaria ipsius Sdene XV s. gr. —. Actum feria V. in die ss. Felicis et Aucti. (Rukop. 6. 2099 f. 29.) 3. 1520, 18. září. My purgmistr a rada města Prahy známo činíme tímto listem oc kterak Dorota řečená Ciesařová od košíkuov, súseda naše, učinila jest kšaft v pátek den sv. Vavřince, — při tom dále oznámila: Jakož jsú prodali dvuor v Křivohusích k záduší sv. Jindřicha —, jakož zápis v osmi pánech to vše šíře v Sobě ukazuje, kdež pak každého roku platiti se má za nějaké užitky po 15 k. m. až do 21 let pořád zběhlých, [aby] Anna matka jejie — ty peníze z těch užitkuov — vybierala. — Dán v úterý před sv. Matúšem ap. sc XX. (Rukop. č. 2142 f. B. 10.) 4. 1539, 22. dubna. Martin Mládek z Pís- nice, měštěnín Nov. M. Pr., přiznal se před úředníky Pražskými, že dědictví své, dyuor v Křiívousích s dědinami, lukami, tůněmi, vr- binami — prodal Jiříkovi a Vítovi z Bukole — za puol třetího sta a deset kop gr. pr. — Stalo se 1. etc. XXXIX v outery pred sv. Jiřím. (Desky zem. větší č. 1 fol. C. 22.) 5. 1540, 23. září. Jakož jsú byli svěřili Janovi Mládkovi zápisu ve dskách na dvuor v Křivousích páni osadní sv. Jindřicha, a tejž dvuor potom pan Martin Mládek jest s volí týchž pánuov osadních prodal a peníze pánuom osadním vydal, a protož ten zápis, kterýž jest byl Jan Mládek na sebe pro též svěření učinil, páni osadní propouštějí. Actum fer. V post Ludmile. (Rukop. č. 2192 f. 108.) Kucharec Veliký. 1435, 5. bfezna. Ctibor de Zezhudicz, olim camerarius tabularum regni Bohemie —
Krivice— Kucharec Veliky. za sto vosmdesáte kop m. — Stalo se ve čtvrtek den sv. Tomáše 1541. (Rukop. č. 2152 f. F. 26.) 18. 1543 —. Uroz. Jan Licek z Rysm- burka a na Boruhrádku koupil duom ležící na Senném trhu od Šťastného, mlynáře z Křesic, za L k. č. — Act. a. 1543. (Rukop. č. 2192 f. 240.) 19. 1544, 17. července. Jan Hrzek ze Mšena a na Petrovicích — koupil — dva dvory kmecí v Kř., jeden někdy slove Práč- ského, a druhý Štěpánovský od pana Martina Smila ze Stojesic — za V kop m. — Stalo se ve čtvrtek po Rozeslání sv. apoštoluov 1544. (Rukop. č. 2152 f. F. 41.) Krivice. 1429, 19. července. Purgmistr a konšelé Velikého Města Pr. slyševše žaloby a odpory mezi Sazemi z Mydlné z jedné a mezi sedláky a súsedy všie vsi Křivic z strany druhé o do- bytek, kterýž jest jim týž Sazema zajal, a o roboty, kterýchž na nich potahuje, tu jistü při mezi nimi bedlivě rozváživše i vyřkli sú mezi týmaž stranoma — přikazujíce, aby svrchu- psaný Sazema jim dobytek tak zajatý veškeren v celosti zasě navrátil, aneb za ten dobytek aby Jim na úroce srazil, a déle aby jich k vétéi roboté netiskl ani nutil, nez aby jemu toliko kazdÿ z své dédiny dal po deseti kopäch. Actum feria III. ante Magdalene. (Rukop. 6. 2099 f. 288.) Křivousy. 1. 1392, 3. října. Blahut de Podscalo convenit araturam agrorum in Krzywust Racz- koni de ibidem — ad sex annos; guolibet anno illorum dictus Raczko sibi dare debet tres s. — Actum (in consilio Nove Civ. Prag.) feria V. post Remigii (Rukop. č. 2072 f. 88.) 2. 1414, 30. srpna. Nos magister civium, consules et scabini Maioris Civ. Prag. reco- gnoscimus, quod discreti viri Jacobus de Litho- miericz pridem subiudex, et Laurencius pan- nifex, potentes arbitri electi inter Raczkonem de Krzibus ex una nec non Jacobum de Czi- 575 tawa, generum suum, et Sdenam conthoralem suam, filiam ipsius Raczkonis, parte ex altera, pro et super omnibus impeticionibus, quas ipse Jacobus cum conthorali sua — erga dictum Raczkonem racione hereditarie porcionis dicte Sdene habuerunt, talem — fecimus pronunc- ciacionem, quod ipse Raczko eidem Jacobo — dare debet pro porcione hereditaria ipsius Sdene XV s. gr. —. Actum feria V. in die ss. Felicis et Aucti. (Rukop. 6. 2099 f. 29.) 3. 1520, 18. září. My purgmistr a rada města Prahy známo činíme tímto listem oc kterak Dorota řečená Ciesařová od košíkuov, súseda naše, učinila jest kšaft v pátek den sv. Vavřince, — při tom dále oznámila: Jakož jsú prodali dvuor v Křivohusích k záduší sv. Jindřicha —, jakož zápis v osmi pánech to vše šíře v Sobě ukazuje, kdež pak každého roku platiti se má za nějaké užitky po 15 k. m. až do 21 let pořád zběhlých, [aby] Anna matka jejie — ty peníze z těch užitkuov — vybierala. — Dán v úterý před sv. Matúšem ap. sc XX. (Rukop. č. 2142 f. B. 10.) 4. 1539, 22. dubna. Martin Mládek z Pís- nice, měštěnín Nov. M. Pr., přiznal se před úředníky Pražskými, že dědictví své, dyuor v Křiívousích s dědinami, lukami, tůněmi, vr- binami — prodal Jiříkovi a Vítovi z Bukole — za puol třetího sta a deset kop gr. pr. — Stalo se 1. etc. XXXIX v outery pred sv. Jiřím. (Desky zem. větší č. 1 fol. C. 22.) 5. 1540, 23. září. Jakož jsú byli svěřili Janovi Mládkovi zápisu ve dskách na dvuor v Křivousích páni osadní sv. Jindřicha, a tejž dvuor potom pan Martin Mládek jest s volí týchž pánuov osadních prodal a peníze pánuom osadním vydal, a protož ten zápis, kterýž jest byl Jan Mládek na sebe pro též svěření učinil, páni osadní propouštějí. Actum fer. V post Ludmile. (Rukop. č. 2192 f. 108.) Kucharec Veliký. 1435, 5. bfezna. Ctibor de Zezhudicz, olim camerarius tabularum regni Bohemie —
Strana 576
576 condescendit parochianis ecclesie s. Egidii de hominibus censualibus in villa Weliky Kucha- rzecz dicta, qui ab antiquo ad prefatam ecclesiam spectabant. Actum sabbato ante Invocavit. (Rukop. 6. 2099 f. 396.) Kunratice. 1. 1412, 3. bfezna. Jacobus rupator, alias fractor lapidum, convenit opus piscine seu pistarie sub castro Novo prope Cunraticz ex- truendum, a monte usque montem in longi- tudine cum obstaculo latitudinis triginta ul- narum et altitudinis ulnarum novem. Debet quo- que murum inter aquam et obstaculum erigere cum mussco, ut consvetudinis in talibus operibus. Qui murus debet fore unius ulne et unius quarte ulne spissus et novem ulnarum altus. Debetque Jacobus per se sibi frangere ad hoc opus et mox laborare incipere. Cui statim una sexageua gr. in presenti est donanda, et undecim sexagene debent ei ultra primam sexa- genam in hoc totali opere tribui successive. Sit eciam, quod hoc opus mox inceptum abs- que intervallis continuetur. Ea Jacobus sere- nissimo domino nostro regi et ad manus con- sulum Nove Civ. Pr., domini Hertwini, rectoris operis prescripti Novi castri, magistri Krzi- zoni[s], latomi eiusdem operis, et Blasii, scrip- toris ibidem, promisit — adimplere sub ca- pitali pena. Act. fer. quinta ante Oculi a. XII. (Rukop. 6. 2079, f. A. 14.) 2. 1416, 10. fijna. Amicalibis composicio facta est per famosos et honestos viros Wen- ceslaum, purgravium de Novo Castro, et Za- wissium, civem Nove Civ. Pr, inter Petrum coloratorem cucium, et Marzikonem de Hrn- czierz, sic quod idem Marzik debeat dare pre- dicto Petro tres sexag. cum XX gr. pro here- ditate in Hrnezierz villa, que hereditas fuit olim Marzikonis patris et Jetlini, avi predicti Petri —. Act. sabbato post b. Francisci a. XVI. (Ru- kop. č. 2079, f. G. 3.) 3. 1429, 5. března. Martinus de Turnawia pretextu certi debiti pie recordacionis sere- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: nissimi regis Wenceslai in et super piscinis circumcirca Novum castrum alias Cunraticze jacentibus in nostro consilio publicavit sabbato post Oculi a. XXIX. (Rukop. č. 2099, f. 142.) 4. 1432, 16. října. Katherina, relicta guondam Frankonis dicti Nosek de Cunraticz, et Gregorius filius ipsius — resignaverunt — Wankoni de Lhotka, genero ipsorum, unum laneum hereditatis ibidem in Cunraticz situm —. Actum feria IV. die s. Galli sc XXXII. (Rukop. č. 2082, f. A. 18.) 5. 1439, 6. září. Pána boha všemohúcieho, otce i syna i ducha svatého, vše jednoho Ho- spodina, napřed pomoci žádající já Alžběta, vdova někdy Zekšova trubačova manželka, spoluměštka Nov. M. Pr. — oznamuji, že mám v Kundraticích za Novým Hradem dvanádcte k. gr. platu dědičného, kterýž plat Jan Krk drží bezprávně proti mé vuoli; a v Třebuši- cích za Slaném mám třinádcte kop gr. platu dědičného, a ten plat Václav Carda drží bez- právně také proti mé vuoli. Kteréžto platy mám ve dskách zemských zapsány. O těch platiech takto rozkazuji a vuole má jest, aby poručníci — jich právem dobývali a o ně stáli se vší pilností, a když by jich dobyli, aby k sv. Karlu na Karluov, sv. Vojtěchu pod Zde- razem, sv. Mařie Majdaleně na Malé Straně, klášteru sv. Thomy, do kláštera sv. Katheřiny v Nov. M., k Matce božie na Botíči, do klá- štera sv. Klimenta konec mosta, do kostela sv. Petra na Vyšehrad — dali. Jenž v psán v neděli před Narozením matky božie anno — XXXIX*. (Rukop. é. 2096, f. C. 5) 6. 1470, 25. března. Ve jméno boZie amen. Já mistr Sigmund, lékař vnitřní a měštěnín Star. M. Pr, vyznávám tiemto listem oc, Ze aékoli z dopu&ténie boZieho nemocen jsem oc. Najprve a přede všemi věcmi činím a usta- novuji opatrného muže Vávru od „tří králuov“, nadepsaného St. M. Pr. měštěnína, švagra mého, a paní Dorotu manželku, sestru mú mili, pravé a mocné poručníky všeho statku a zbožie mého —, jimž všecko to zbožie mé,
576 condescendit parochianis ecclesie s. Egidii de hominibus censualibus in villa Weliky Kucha- rzecz dicta, qui ab antiquo ad prefatam ecclesiam spectabant. Actum sabbato ante Invocavit. (Rukop. 6. 2099 f. 396.) Kunratice. 1. 1412, 3. bfezna. Jacobus rupator, alias fractor lapidum, convenit opus piscine seu pistarie sub castro Novo prope Cunraticz ex- truendum, a monte usque montem in longi- tudine cum obstaculo latitudinis triginta ul- narum et altitudinis ulnarum novem. Debet quo- que murum inter aquam et obstaculum erigere cum mussco, ut consvetudinis in talibus operibus. Qui murus debet fore unius ulne et unius quarte ulne spissus et novem ulnarum altus. Debetque Jacobus per se sibi frangere ad hoc opus et mox laborare incipere. Cui statim una sexageua gr. in presenti est donanda, et undecim sexagene debent ei ultra primam sexa- genam in hoc totali opere tribui successive. Sit eciam, quod hoc opus mox inceptum abs- que intervallis continuetur. Ea Jacobus sere- nissimo domino nostro regi et ad manus con- sulum Nove Civ. Pr., domini Hertwini, rectoris operis prescripti Novi castri, magistri Krzi- zoni[s], latomi eiusdem operis, et Blasii, scrip- toris ibidem, promisit — adimplere sub ca- pitali pena. Act. fer. quinta ante Oculi a. XII. (Rukop. 6. 2079, f. A. 14.) 2. 1416, 10. fijna. Amicalibis composicio facta est per famosos et honestos viros Wen- ceslaum, purgravium de Novo Castro, et Za- wissium, civem Nove Civ. Pr, inter Petrum coloratorem cucium, et Marzikonem de Hrn- czierz, sic quod idem Marzik debeat dare pre- dicto Petro tres sexag. cum XX gr. pro here- ditate in Hrnezierz villa, que hereditas fuit olim Marzikonis patris et Jetlini, avi predicti Petri —. Act. sabbato post b. Francisci a. XVI. (Ru- kop. č. 2079, f. G. 3.) 3. 1429, 5. března. Martinus de Turnawia pretextu certi debiti pie recordacionis sere- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: nissimi regis Wenceslai in et super piscinis circumcirca Novum castrum alias Cunraticze jacentibus in nostro consilio publicavit sabbato post Oculi a. XXIX. (Rukop. č. 2099, f. 142.) 4. 1432, 16. října. Katherina, relicta guondam Frankonis dicti Nosek de Cunraticz, et Gregorius filius ipsius — resignaverunt — Wankoni de Lhotka, genero ipsorum, unum laneum hereditatis ibidem in Cunraticz situm —. Actum feria IV. die s. Galli sc XXXII. (Rukop. č. 2082, f. A. 18.) 5. 1439, 6. září. Pána boha všemohúcieho, otce i syna i ducha svatého, vše jednoho Ho- spodina, napřed pomoci žádající já Alžběta, vdova někdy Zekšova trubačova manželka, spoluměštka Nov. M. Pr. — oznamuji, že mám v Kundraticích za Novým Hradem dvanádcte k. gr. platu dědičného, kterýž plat Jan Krk drží bezprávně proti mé vuoli; a v Třebuši- cích za Slaném mám třinádcte kop gr. platu dědičného, a ten plat Václav Carda drží bez- právně také proti mé vuoli. Kteréžto platy mám ve dskách zemských zapsány. O těch platiech takto rozkazuji a vuole má jest, aby poručníci — jich právem dobývali a o ně stáli se vší pilností, a když by jich dobyli, aby k sv. Karlu na Karluov, sv. Vojtěchu pod Zde- razem, sv. Mařie Majdaleně na Malé Straně, klášteru sv. Thomy, do kláštera sv. Katheřiny v Nov. M., k Matce božie na Botíči, do klá- štera sv. Klimenta konec mosta, do kostela sv. Petra na Vyšehrad — dali. Jenž v psán v neděli před Narozením matky božie anno — XXXIX*. (Rukop. é. 2096, f. C. 5) 6. 1470, 25. března. Ve jméno boZie amen. Já mistr Sigmund, lékař vnitřní a měštěnín Star. M. Pr, vyznávám tiemto listem oc, Ze aékoli z dopu&ténie boZieho nemocen jsem oc. Najprve a přede všemi věcmi činím a usta- novuji opatrného muže Vávru od „tří králuov“, nadepsaného St. M. Pr. měštěnína, švagra mého, a paní Dorotu manželku, sestru mú mili, pravé a mocné poručníky všeho statku a zbožie mého —, jimž všecko to zbožie mé,
Strana 577
Kunratice — Kunice. jmenovitě duom muoj za sv. Mikulášem „u dvú Ivuov o jedné hlavě“, v němž bydlím —, po- lovici také domu „u jednorožce“ —. Item XI k. gr., kteréž mi pan Vít za peřiny mého dielu zuostává; item deset kop gr. platu a úroka ročnieho v Otmiecích, z nichžto pět kop platie mi Přech z Trnové purkrabie na Hrádku, a pět kop Petr Chlumek; it. v Kunraticích XVI k. gr. platu a úroka ročnieho, v nichžto othá- dány jsú mi a pošacovány čtyři lúky, krčma v padesáti gr. a II'/, k. gr. platu ročnieho. Item Ročov městečko, kteréžto ták, jakž proti panu Benešovi Sviňovi právo obdržav, přisúzeno mi jest dédicky a potom ve dvü stech a v šest- desáti kopách a XL gr. Sacováno, jakoZ to vie dsky plnéjie a &iefe svédGie; item právo mé všecko, kteréž mi ke vsi Domašicóm príslu&ie, tak jakž já s mistrem Augustinem dobré pa- měti děkanem kostela sv. Apolinářiše, složivše Sé, tu ves stem kopami gr. k témuž kostelu vyplatili sme, jakoz na to list a zápis naj- jasnějšícho kniežete a pána, pána Jiřie, krále Ceského a markrabie Moravského oc pod jeho milosti pečetí visutú jest zvláštní, podle toho také i všeckeren jiný statek muoj —-, to všecko prvepsaným manželóm a poručníkóm mým po- rúčiem a po mé smrti dědicky a k věčnosti otdávám —. Než tři kopy gr. platu a úroka ročnieho věč- ného v Březie, kteréž také ve dskách zemských mám zapsány, ty panie Anně sviečnici z Nového Města — otkazuji —. Dále poručníkóm mým porúčiem a rozkazuji, aby čtyry postavy sukna kupiece na oděv chudým, ve jméno božie za mú i mých předších duše rozkrájeli a rozdali, kdož a komuz sé jim najužitečnějie: bude zdáti. A ktomu také aby z toho po mně zuostalého statku kněžím na jích potřeby, žá- kóm a studentóm na drva u nížepsaných ko- steluov a kollejí vydali, jakož se tuto píše: Najprve k sv. Michalu v St. M. kněžím 1 k. gr. a žákóm tudiež 1 k. gr.; k Matce božie v Týně kněžím kopu, žákóm kopu gr.; k sv. Mikuláši kněžím kopu gr., žákóm 1 k.; stu- Archiv Český XXVI. 577 dentóm v Ceské kolleji 1 k., do kolleje Králové l k. do kolleje Reékovy 1 k. a do Nazarethu 1 k. gr. —. Actum feria II. in die Annuncia- cionis a. LXX. (Rukop. 6. 2119, f£. P 5) 7. 1477, 28. června. Ve jméno božie amen. Já Vavřinec od „tří králóv“, měštěnín St. M. Pr., vyznávám —, že — veškeren statek muoj — porúčiem — Dorothě manželce s diet- kami svými — všem na rovný diel. Item ja- kožto platu mého úročnieho dědičného v Zás- muciech XXX k. gr., it. v Kundraticích X k. gr. platu mého ürocnieho, item v Otmiecf[ch] za Berünem X k. gr. platu —, item právo mé, kteéž mám po mistru Zigmundovi ke stu kopám na ves Domašice, jakož šíře kšaft okazuje mistra Zigmunda. — Jenž jest dán — v sobotu po sv. Janě l. sedmdesátého sedmého. (Rukop. č. 2119. Vložený list za f. S. 1.) *) *) V deskách zem. větších č. 2. f. J. 18. čte se tato listina ze dne 2. pros. 1530: My Ferdinand — oznamujem — jakož skrze zřiezené rady komory naší v královstvie Českém s statečným Václavem Zimú z Novosedl, vérným naším milým, stala se jest smlúva z poručení našeho — že jest nám týž Václav ku po- třebě naší pilné tisíce k. gr. č. na ves celú Kundratice s platem, též na tři člověky osedlá v Paběnicích i s po- dacím kostelním a s poustkami, kteréž příslušejí k týmž Kundraticím a Paběnicuom — puojčil, a toho má v dr- žení a užívání býti týž Václav Zima, tak jakž sami jsme býti ráčili — kromě luk, kteréž k týmž gruntuom příslušejí — že jich užívati Václav Zima nemá, než — má rozkázati týmž lidem, je kliditi na náš náklad i také svézti — jak sou to prvé činili. A což se lesuov do- týče, těch nemá Václav Zima nic prodávati;, než má v nich zajíce honiti, ptáky lapati, a místo lesuov mfcení má se Václavovi z komory aneb z duochoduov našich každý rok patnácte k. gr. é. vydávati. — Zvéti veliké Zádné aby nebil ani jiným bíri dopouštěl, nez tu kratochvíl aby nám opatroval a choval. — Dán na hradé našem Pražském v pátek po sv. Ondřeji ap. 1. MVCXXX a království našich pátého. Ferdinandus. Adam de Nova Domo, supremus cancellarius r. B. Jiřík Žabka secretarius. Kunice. 1. 1517. 21. února. Kuba z Kunic kúpil dědictví od Brychty též z Kunic za XXVI, k. m. A ihned dal na to IIII k. k záduší, a 13
Kunratice — Kunice. jmenovitě duom muoj za sv. Mikulášem „u dvú Ivuov o jedné hlavě“, v němž bydlím —, po- lovici také domu „u jednorožce“ —. Item XI k. gr., kteréž mi pan Vít za peřiny mého dielu zuostává; item deset kop gr. platu a úroka ročnieho v Otmiecích, z nichžto pět kop platie mi Přech z Trnové purkrabie na Hrádku, a pět kop Petr Chlumek; it. v Kunraticích XVI k. gr. platu a úroka ročnieho, v nichžto othá- dány jsú mi a pošacovány čtyři lúky, krčma v padesáti gr. a II'/, k. gr. platu ročnieho. Item Ročov městečko, kteréžto ták, jakž proti panu Benešovi Sviňovi právo obdržav, přisúzeno mi jest dédicky a potom ve dvü stech a v šest- desáti kopách a XL gr. Sacováno, jakoZ to vie dsky plnéjie a &iefe svédGie; item právo mé všecko, kteréž mi ke vsi Domašicóm príslu&ie, tak jakž já s mistrem Augustinem dobré pa- měti děkanem kostela sv. Apolinářiše, složivše Sé, tu ves stem kopami gr. k témuž kostelu vyplatili sme, jakoz na to list a zápis naj- jasnějšícho kniežete a pána, pána Jiřie, krále Ceského a markrabie Moravského oc pod jeho milosti pečetí visutú jest zvláštní, podle toho také i všeckeren jiný statek muoj —-, to všecko prvepsaným manželóm a poručníkóm mým po- rúčiem a po mé smrti dědicky a k věčnosti otdávám —. Než tři kopy gr. platu a úroka ročnieho věč- ného v Březie, kteréž také ve dskách zemských mám zapsány, ty panie Anně sviečnici z Nového Města — otkazuji —. Dále poručníkóm mým porúčiem a rozkazuji, aby čtyry postavy sukna kupiece na oděv chudým, ve jméno božie za mú i mých předších duše rozkrájeli a rozdali, kdož a komuz sé jim najužitečnějie: bude zdáti. A ktomu také aby z toho po mně zuostalého statku kněžím na jích potřeby, žá- kóm a studentóm na drva u nížepsaných ko- steluov a kollejí vydali, jakož se tuto píše: Najprve k sv. Michalu v St. M. kněžím 1 k. gr. a žákóm tudiež 1 k. gr.; k Matce božie v Týně kněžím kopu, žákóm kopu gr.; k sv. Mikuláši kněžím kopu gr., žákóm 1 k.; stu- Archiv Český XXVI. 577 dentóm v Ceské kolleji 1 k., do kolleje Králové l k. do kolleje Reékovy 1 k. a do Nazarethu 1 k. gr. —. Actum feria II. in die Annuncia- cionis a. LXX. (Rukop. 6. 2119, f£. P 5) 7. 1477, 28. června. Ve jméno božie amen. Já Vavřinec od „tří králóv“, měštěnín St. M. Pr., vyznávám —, že — veškeren statek muoj — porúčiem — Dorothě manželce s diet- kami svými — všem na rovný diel. Item ja- kožto platu mého úročnieho dědičného v Zás- muciech XXX k. gr., it. v Kundraticích X k. gr. platu mého ürocnieho, item v Otmiecf[ch] za Berünem X k. gr. platu —, item právo mé, kteéž mám po mistru Zigmundovi ke stu kopám na ves Domašice, jakož šíře kšaft okazuje mistra Zigmunda. — Jenž jest dán — v sobotu po sv. Janě l. sedmdesátého sedmého. (Rukop. č. 2119. Vložený list za f. S. 1.) *) *) V deskách zem. větších č. 2. f. J. 18. čte se tato listina ze dne 2. pros. 1530: My Ferdinand — oznamujem — jakož skrze zřiezené rady komory naší v královstvie Českém s statečným Václavem Zimú z Novosedl, vérným naším milým, stala se jest smlúva z poručení našeho — že jest nám týž Václav ku po- třebě naší pilné tisíce k. gr. č. na ves celú Kundratice s platem, též na tři člověky osedlá v Paběnicích i s po- dacím kostelním a s poustkami, kteréž příslušejí k týmž Kundraticím a Paběnicuom — puojčil, a toho má v dr- žení a užívání býti týž Václav Zima, tak jakž sami jsme býti ráčili — kromě luk, kteréž k týmž gruntuom příslušejí — že jich užívati Václav Zima nemá, než — má rozkázati týmž lidem, je kliditi na náš náklad i také svézti — jak sou to prvé činili. A což se lesuov do- týče, těch nemá Václav Zima nic prodávati;, než má v nich zajíce honiti, ptáky lapati, a místo lesuov mfcení má se Václavovi z komory aneb z duochoduov našich každý rok patnácte k. gr. é. vydávati. — Zvéti veliké Zádné aby nebil ani jiným bíri dopouštěl, nez tu kratochvíl aby nám opatroval a choval. — Dán na hradé našem Pražském v pátek po sv. Ondřeji ap. 1. MVCXXX a království našich pátého. Ferdinandus. Adam de Nova Domo, supremus cancellarius r. B. Jiřík Žabka secretarius. Kunice. 1. 1517. 21. února. Kuba z Kunic kúpil dědictví od Brychty též z Kunic za XXVI, k. m. A ihned dal na to IIII k. k záduší, a 13
Strana 578
578 Brychtovi VI'/, k., a sirotkóm VI k. — A bude mieti klásti úroku při sv. Jifi */, k. VII gr. a při sv. Havle tolikéž. Actum sabbato ante Katedra Petri a. XVII“ (Rukop. č. 2133 II., f. 61.) 2. 1532, 29. června. Kuba z Kunic koupil sídlo v Kunicích od Jana Krásy za XII k. m. — Actum sabbato die Petri et Pauli. (Tamtéž III. f. 45.) 3. 1533, 6. ledna. Kuba v Kunicich kou- pil krčmu od Jana Krásy za XII k. m. — Koupil s těmito svršky : s vosmi mandeli vobilí, s dvíma slepicemi. Actum fer. 2. die Epiphanie a. — 33. (Tamteż III. f. 52.) 4. 1533, 7. ledna. Smlouva svatební —- mezi Václavem a Martou Vaškovou z Kunic taková, že Vašková přijala jest téhož Václava, svého manžela, k sobě do statku na takový zpuo- sob, že on má přiložiti tu VIII k. m. — a tu ho- spodářem mocným má býti. Z toho pak statku má vydati Adamovi a Vaňkovi, sirotkuom po Vaňkovi pozůstalým, po X k. m., a po vyjíti VIti let — má platiti každého roku po 1 k. m. vo soudu každému z nich — a do téch VlIti let má je pfi sobě míti, šatky i živností je vopatrovati. A po těch VIti letech, jestli že by se mohli snésti, aby při něm na penězích se zjednali. A nápad s jednoho dítěte na druhé má přijíti. A jestli že by obé umřelo, tehdy na mateř jich. A tomu jim mají přidati po peřině, dvou poduškou, dvou plachtou a kušj s heverem. — Actum fer. 3 post Trium regum a. XXXIII. (Tamtéž III. f. 51.) Kurí. 1. 1424, 13. května. Gira de Ugezd dictus Misera emit — curiam ratalem in,Kurzie — pro decem s. et sub census onere erga Simo- nem ab albo leone, tali sub condicione, quod predictus Gira — tenebitur censuare — II s. gr. census annui et perpetui —. Actum sabbato ante Sophie. (Rukop. ć. 2099 f. 130.) 2. 1538, 21. října. Duchek pekař z Brá- níku stoje osobně v úřadě [šestipanském St. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: M. Pr.] přiznal se, že jest přijal všecku summmu od pana Vondřeje z Kuřího, totiž sto třidceti kop za dvuor v Kuřím, z kteréžto summy ze vší jeho kvituje. — Stalo se — v pondělí po sv. Havle 1538. (Rukop. č. 2154 f. 16.) Květnice. 1. 1434, 4. října. Barthossius portulanus de Zlenicz, constitutus personaliter coram 'dominis in consilio [Nove Civ. Pr.] resignavit Zbinkoni Sskoda, concivi Nove Civ. Pr., VIs. gr. super famosis Mirkone de Pietichwost et Zacharia de Chylicz alias de Makotrzas, qui fideiusserunt pro domino Strachota de Kralowicz, residente im Kwietnicze —. Act. fer. secunda die s. Francisci a. XXXIIII. (Rukop. č. 2082 fol. G 25.) 2. 1451, 26. srpna. Petr Lopata z Sla- ného přiznal sě jest v plné radě — že tvrz Květnicí přijal jest s Jankem z Siebfiny od Matěje z Dubče, Herše z Prošovic, Jana z Bo- chova, Martina Piknoska, Mikuláše Šerlinka, Jakuba Všeruba, Jana z Radíče, Vaňka zlatníka, Ondráéka Oremusa, Materny, Martina Smolíka i jiných rukojmí Prokopových z Hobšovic, a v ní sě k ruce jejich uvázali pod úmluvami z vobú stranú svolenými takovými: že tvrze svrchu- psané synu Hobšovského ani žádnému jinému nikoli postúpiti nemají, leč by dřieve rukojmie již pravení i každý z nich byli tak opatřeni a tak ujištěni, aby z svých rukojemství, kdež za něho kdo stojí, byli konečně odvazeni tu z svých škod. Pakli by týž Lopata i s Siebr- ským to tak rukojmiem ujistili, aby oni i každý z nich byli vyvazením svým bezpečni. Než jestliže by Lopata i s Siebrským toho do- vésti nemohli, ale mají a slibují týmž rukoj- miem tvrze Květnice, tak jakž od nich ji mají, zasě postúpiti a jim vrátiti bez všelikého od- poru —. A kteřížkoli ještě listové Prokopovi Hobšovského ležie u Smolíka od oháněk, k těm sú sě také připověděli; aby žádnému vydáni nebyli —. Act. fer. V. post Bartholom. a. LI. (Rukop. č. 2099 f. 1085.)
578 Brychtovi VI'/, k., a sirotkóm VI k. — A bude mieti klásti úroku při sv. Jifi */, k. VII gr. a při sv. Havle tolikéž. Actum sabbato ante Katedra Petri a. XVII“ (Rukop. č. 2133 II., f. 61.) 2. 1532, 29. června. Kuba z Kunic koupil sídlo v Kunicích od Jana Krásy za XII k. m. — Actum sabbato die Petri et Pauli. (Tamtéž III. f. 45.) 3. 1533, 6. ledna. Kuba v Kunicich kou- pil krčmu od Jana Krásy za XII k. m. — Koupil s těmito svršky : s vosmi mandeli vobilí, s dvíma slepicemi. Actum fer. 2. die Epiphanie a. — 33. (Tamteż III. f. 52.) 4. 1533, 7. ledna. Smlouva svatební —- mezi Václavem a Martou Vaškovou z Kunic taková, že Vašková přijala jest téhož Václava, svého manžela, k sobě do statku na takový zpuo- sob, že on má přiložiti tu VIII k. m. — a tu ho- spodářem mocným má býti. Z toho pak statku má vydati Adamovi a Vaňkovi, sirotkuom po Vaňkovi pozůstalým, po X k. m., a po vyjíti VIti let — má platiti každého roku po 1 k. m. vo soudu každému z nich — a do téch VlIti let má je pfi sobě míti, šatky i živností je vopatrovati. A po těch VIti letech, jestli že by se mohli snésti, aby při něm na penězích se zjednali. A nápad s jednoho dítěte na druhé má přijíti. A jestli že by obé umřelo, tehdy na mateř jich. A tomu jim mají přidati po peřině, dvou poduškou, dvou plachtou a kušj s heverem. — Actum fer. 3 post Trium regum a. XXXIII. (Tamtéž III. f. 51.) Kurí. 1. 1424, 13. května. Gira de Ugezd dictus Misera emit — curiam ratalem in,Kurzie — pro decem s. et sub census onere erga Simo- nem ab albo leone, tali sub condicione, quod predictus Gira — tenebitur censuare — II s. gr. census annui et perpetui —. Actum sabbato ante Sophie. (Rukop. ć. 2099 f. 130.) 2. 1538, 21. října. Duchek pekař z Brá- níku stoje osobně v úřadě [šestipanském St. E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: M. Pr.] přiznal se, že jest přijal všecku summmu od pana Vondřeje z Kuřího, totiž sto třidceti kop za dvuor v Kuřím, z kteréžto summy ze vší jeho kvituje. — Stalo se — v pondělí po sv. Havle 1538. (Rukop. č. 2154 f. 16.) Květnice. 1. 1434, 4. října. Barthossius portulanus de Zlenicz, constitutus personaliter coram 'dominis in consilio [Nove Civ. Pr.] resignavit Zbinkoni Sskoda, concivi Nove Civ. Pr., VIs. gr. super famosis Mirkone de Pietichwost et Zacharia de Chylicz alias de Makotrzas, qui fideiusserunt pro domino Strachota de Kralowicz, residente im Kwietnicze —. Act. fer. secunda die s. Francisci a. XXXIIII. (Rukop. č. 2082 fol. G 25.) 2. 1451, 26. srpna. Petr Lopata z Sla- ného přiznal sě jest v plné radě — že tvrz Květnicí přijal jest s Jankem z Siebfiny od Matěje z Dubče, Herše z Prošovic, Jana z Bo- chova, Martina Piknoska, Mikuláše Šerlinka, Jakuba Všeruba, Jana z Radíče, Vaňka zlatníka, Ondráéka Oremusa, Materny, Martina Smolíka i jiných rukojmí Prokopových z Hobšovic, a v ní sě k ruce jejich uvázali pod úmluvami z vobú stranú svolenými takovými: že tvrze svrchu- psané synu Hobšovského ani žádnému jinému nikoli postúpiti nemají, leč by dřieve rukojmie již pravení i každý z nich byli tak opatřeni a tak ujištěni, aby z svých rukojemství, kdež za něho kdo stojí, byli konečně odvazeni tu z svých škod. Pakli by týž Lopata i s Siebr- ským to tak rukojmiem ujistili, aby oni i každý z nich byli vyvazením svým bezpečni. Než jestliže by Lopata i s Siebrským toho do- vésti nemohli, ale mají a slibují týmž rukoj- miem tvrze Květnice, tak jakž od nich ji mají, zasě postúpiti a jim vrátiti bez všelikého od- poru —. A kteřížkoli ještě listové Prokopovi Hobšovského ležie u Smolíka od oháněk, k těm sú sě také připověděli; aby žádnému vydáni nebyli —. Act. fer. V. post Bartholom. a. LI. (Rukop. č. 2099 f. 1085.)
Strana 579
Kurí— Kyje. Kvilice. 1433, 16. prosince. Sicut controversia ver- tebatur inter Katherinam relictam Johanais ex una, et Margaretam relictam Welislai ex altera, et Martinum patruelem earum parte ex tercia, pretextu quinque s. gr. census annui in villa Kwilieze habito, de quibus quidem quinque S. census unam s. Johanni Stupconi condes- cenderunt, ut decem s. in eadem excipiat, — arbitri — talem pronuncciacionem fecerunt pretextu huismodi census, sic videlicet, quod pretacte omnes partes equalem porcionem in dicto censu debent habere, videlicet per octua- ginta gr. — Actum pleno in consilio feria IIII. ante Thome (Rukopis č. 2099 f. 339.) Kyje. 1. 1423, 1. ledua. Honesta domina Vita, relicta quondam Johannis Prezka — fassa est, se curiam suam allodialem — sitam in villa Kyj — a festo s. Martini transacto proxime ad annos sex — prudentibus viris Martino dicto Ssramek et Martino dicto Rosemberg — convenisse et locasse. Ita videlicet, quod ipsi ambo in solidum -- quolibet anno VI s. cum XXti gr. eidem Vite — solvere debent. Actum feria VI. ante Epiphaniam anno — XXIII“. (Rukopis č. 2099 f. 122.) 2. 1429. — Petrus de Kyj emit pro se, Anna conthorali sua, heredibus ete. — duos strichones vinee erga Petrum Zatecky pro agro seu alodio suo ibidem in Kyj situato racione mutue commutacionis. (Rukop. č. 2102 f. 299). 3. 1430, 18. ledna. Stala sě jesti úmluva a smlúva konečná o manželstvo svaté mezi Vi- lémem z Libeznic z jedné a pannü Anickü, dcerú panie Víty Prékové z Kyj, z strany druhé, a to takováto: Ze svrchupsany Vilém má přiložiti šest a třidceti kop gr. k třetině statku svrchupsané Anny, kterýž má v Kyjích s svrchu- psanú mateří svú, a dvadceti kop gr. peněz hotových a šestnádct kop jí odkazuje na Ja- novi, bratru svém odtudž z Libeznic, kterýchž ji bude mieti a mó vydati tyż Jan, jestli żeby 579 jich nevybera od něho s toho světa sšel, prve nežli syrchupsaná Anička, beze všie odpornosti : a to jesti osobně stoje v radě Starého M. Pr. týž Jan slíbil učiniti. Než toto jest mezi nimi znamenitě vymluveno: Jestli žeby pán Buoh neuchoval prve Aničky svrchupsané s tohoto světa sníti, nežli nadepsaného Viléma, tehdy svrchupsaná Víta, mátě jejie, má a slíbila jest vydati témuž Vilémovi dvadceti kop gr., kterýchž jesti ke dceři její a k ní přiložil, a k tomu třetinu toho statku, kterýž mají v Kyjích, bez odpierdnie v3elikterakého; pakliby Vilém nadepsaný život svój skonaje s tohoto světa sšel prve nežli nahoře psaná Anička, tehda těch dvadceti kop hotovych i těch šestnádct od bratra, má na ni a na dóti jejie, alby které spolu měli, připadnúti plným právem a na rovný diel; a jestli žeby děti, kteréžby spolu měli, let svých rozomných nedojdiice s tohoto světa sešly, nežli nadepsaná Anička, tehda aby na ni připadlo těch všech šest a tfidceti kop gr. i jiný jeho statek, kterýžby spolu měli, bez překážky a odpornosti všech přátel jeho. Actum anno oc XXX? feria IIII. ipso die s. Prisce. Wilhelmus de Libeznicz fassus est, se no- mine Anniczcze conthoralis sue, nate vero do- mine Vite Prezkonisse de Kyg, se percepisse et levasse sedecim sexagenas gr. a Johanne ibidem de Libezniez fratre suo, iuxta proscrip- cionem superius factam, dimittentes prefati con- iuges iam nominatum Johannem, heredes et successores ipsius quitos, liberos penitus et solutos. Act. anno domini millesimo quadrin- gentesimo tricesimo nono. (Rukop. ć. 992 f. 115). 4. 1436, 3. července. Facta est amicabilis composicio per Wenceslaum Brzezkam et An- dream Troskowczonem arbitros — inter Wil- helmum de Libeznic ex una, et Simonem de Milewsk nec non Katherinam, conthoralem ipsius, parte ex altera, pretextu porcionis he- reditarie iam dictam Katherinam in bonis Kyj post mortem Johannis Prczkam, patris eius, nec non Vite, matris ipsius, derelictis concer- 73*
Kurí— Kyje. Kvilice. 1433, 16. prosince. Sicut controversia ver- tebatur inter Katherinam relictam Johanais ex una, et Margaretam relictam Welislai ex altera, et Martinum patruelem earum parte ex tercia, pretextu quinque s. gr. census annui in villa Kwilieze habito, de quibus quidem quinque S. census unam s. Johanni Stupconi condes- cenderunt, ut decem s. in eadem excipiat, — arbitri — talem pronuncciacionem fecerunt pretextu huismodi census, sic videlicet, quod pretacte omnes partes equalem porcionem in dicto censu debent habere, videlicet per octua- ginta gr. — Actum pleno in consilio feria IIII. ante Thome (Rukopis č. 2099 f. 339.) Kyje. 1. 1423, 1. ledua. Honesta domina Vita, relicta quondam Johannis Prezka — fassa est, se curiam suam allodialem — sitam in villa Kyj — a festo s. Martini transacto proxime ad annos sex — prudentibus viris Martino dicto Ssramek et Martino dicto Rosemberg — convenisse et locasse. Ita videlicet, quod ipsi ambo in solidum -- quolibet anno VI s. cum XXti gr. eidem Vite — solvere debent. Actum feria VI. ante Epiphaniam anno — XXIII“. (Rukopis č. 2099 f. 122.) 2. 1429. — Petrus de Kyj emit pro se, Anna conthorali sua, heredibus ete. — duos strichones vinee erga Petrum Zatecky pro agro seu alodio suo ibidem in Kyj situato racione mutue commutacionis. (Rukop. č. 2102 f. 299). 3. 1430, 18. ledna. Stala sě jesti úmluva a smlúva konečná o manželstvo svaté mezi Vi- lémem z Libeznic z jedné a pannü Anickü, dcerú panie Víty Prékové z Kyj, z strany druhé, a to takováto: Ze svrchupsany Vilém má přiložiti šest a třidceti kop gr. k třetině statku svrchupsané Anny, kterýž má v Kyjích s svrchu- psanú mateří svú, a dvadceti kop gr. peněz hotových a šestnádct kop jí odkazuje na Ja- novi, bratru svém odtudž z Libeznic, kterýchž ji bude mieti a mó vydati tyż Jan, jestli żeby 579 jich nevybera od něho s toho světa sšel, prve nežli syrchupsaná Anička, beze všie odpornosti : a to jesti osobně stoje v radě Starého M. Pr. týž Jan slíbil učiniti. Než toto jest mezi nimi znamenitě vymluveno: Jestli žeby pán Buoh neuchoval prve Aničky svrchupsané s tohoto světa sníti, nežli nadepsaného Viléma, tehdy svrchupsaná Víta, mátě jejie, má a slíbila jest vydati témuž Vilémovi dvadceti kop gr., kterýchž jesti ke dceři její a k ní přiložil, a k tomu třetinu toho statku, kterýž mají v Kyjích, bez odpierdnie v3elikterakého; pakliby Vilém nadepsaný život svój skonaje s tohoto světa sšel prve nežli nahoře psaná Anička, tehda těch dvadceti kop hotovych i těch šestnádct od bratra, má na ni a na dóti jejie, alby které spolu měli, připadnúti plným právem a na rovný diel; a jestli žeby děti, kteréžby spolu měli, let svých rozomných nedojdiice s tohoto světa sešly, nežli nadepsaná Anička, tehda aby na ni připadlo těch všech šest a tfidceti kop gr. i jiný jeho statek, kterýžby spolu měli, bez překážky a odpornosti všech přátel jeho. Actum anno oc XXX? feria IIII. ipso die s. Prisce. Wilhelmus de Libeznicz fassus est, se no- mine Anniczcze conthoralis sue, nate vero do- mine Vite Prezkonisse de Kyg, se percepisse et levasse sedecim sexagenas gr. a Johanne ibidem de Libezniez fratre suo, iuxta proscrip- cionem superius factam, dimittentes prefati con- iuges iam nominatum Johannem, heredes et successores ipsius quitos, liberos penitus et solutos. Act. anno domini millesimo quadrin- gentesimo tricesimo nono. (Rukop. ć. 992 f. 115). 4. 1436, 3. července. Facta est amicabilis composicio per Wenceslaum Brzezkam et An- dream Troskowczonem arbitros — inter Wil- helmum de Libeznic ex una, et Simonem de Milewsk nec non Katherinam, conthoralem ipsius, parte ex altera, pretextu porcionis he- reditarie iam dictam Katherinam in bonis Kyj post mortem Johannis Prczkam, patris eius, nec non Vite, matris ipsius, derelictis concer- 73*
Strana 580
580 nente; super qua porcione prius Wilhelmus antenominatus iam dictis coniugibus certam summam explevit. Huiusmodi composicionein et pronuncciacionem fecerunt, ut pretaetus Wil- helmus eisdem Simoni et Katherine coniugibus daret et persolveret sedecim s. gr. cum media ad summam ipsis prius expletam —. Actum pleno in consilio feria III. ante Procopii anno XXXVI. (Rukop. č. 87 f. 91.) 5. 1441, 21. ledna. Mařík řečený Buben, Bohuslav pícník s Senného trhu, Benda z Úhonic a Duchek z Malešic, ubrmané a přá- telští smlúvce od stran dolepsaných, totižto od Petra Drlíka z jedné, od Maříka a Barbory, sirotkuov Prokopovych z Počernic, z druhé, s povolením pánóv purgmistra a konšeluov Starého Města Pražského mocně vydaní a vy- volení, o šestnádcte kop gr. peněz dědičných, pro kteréžto penieze sirotčí již jmenovaní nařkli jsú Petra Drlíka, strýce svého, pravíce, že byty jisté penieze Petr Drlík k sobě vzal a přijal, svě- domím toho dobrých, usedlých lidí z Kyj a z Počernic dokázavše. A že by za ty penieze i za Drlíka slíbili Jakub Chudoba, Jan Lampa a Jirman do let sirotčiech. Protož svrchupsaní ubrmané a přátelští smlúvce přeslyševše strany svrchupsané s jich žalobami a odpovědmi, také svědomie svrchupsaného pilně pováživše, takto mezi stranami již jmenovanými před svrchu- psanými pány v plné radě osobně stojícími vy- poviedají : Aby Petr Drlík za svrchupsaných šest- nádcte kop gr. vydal a zaplatil osm kop gr. sirotkóm napřed psaným rozdielně, dvě kopě gr. na Suché dni, ježto nynie najprvé přijdú, dvě kopě gr. na sv. Jana Křtitele božieho potom příštieho, dvě kopě na sv. Havla a dvě kopě gr. peněz ostatečních na sv. Jiřie na roky ihned po sobě zbéhlé a budúcie. A že nemoha Petr Drlík za ty jisté penieze rukojmí . mieti, a podvolil sě jest takověto: Jestliže by na který rok svrchupsaný peněz napřed jmenovaných sirotkuom nahoře psaným netbal aneb nechtěl zaplatiti, tehda prosí pánóv purg- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: mistra a konšeluov i rychtáře svrchupsaného města Pražského, aby k již jmenovanému Pe- trovi i k jeho statku, kdež by ten kolivék mohl nalezen býti, inhed nazajtřie po každém roce dopomohli sirotkuom častojmenovaným práva skutečnieho, tak jakož jest obyčej za hotové penieze práva dopomoci, tak aby ten statek, k kterémužto by právo bylo dopomoženo, mohli prodati, zastaviti aneb s ním učiniti, jakožto s svým vlastním zbozím bez okázanie a ohlášenie všech súduov. Také sirotci svrchu- psaní, jestli že by Petr Drlík požádal jich k kterému svědomí o který dluh otce jich, mají jemu k tomu radni a pomocní býti, což by jim bylo svědomo. Actum sabbatho post diem s Fabiani anno MCCCCXLI. (Rukop. č. 992 fol. 206.) 6. 1460, 4. června. Paní Anna z Kyj a Václav Běchařský, manžel její, z jedné, a Petr syn též panie Anny, kteréhož s nebožtíkem Vilémem, mužem svým dřevním, měla jest, z strany druhé, stojiece osobně v plné radě, Seznali sé, Ze sé jest stala smlúva přátelská — mezi nimi o dvuor v Kyjich — po nebozci Vilémovi zuostalým takováto: že dvuor Kyjský má při Petrovi zuostati a kopa gr. platu u Ve- leni, a to má ihned jemu býti postúpeno bez zmatku; i o jiný plat, že Petr svrchupsaný má sobě vyplatiti, totiž na Žáčkovi, ten plat v osmi kopách, a na Fraňkovi v patnácti kopách. Ale mlýn ten má paní Anna, matka jeho, držeti — dokavadž by jie od téhož Petra, syna je- jieho, deset kop gr. nebylo vydáno —. Actum pleno in consilio [Ant. Urb. Prag.] fer. IIII. Quatuor temporum post Pentecostes a. LX. (Rukopis č. 2141 f. 369.) 7. 1507. Martin, rychtář z Kaj. (Rukop. č. 1046 f. 35.) 8. 1521, 11. května. Stala se smlúva do- brovolná — mezi Janem a Petrem Lejbusy, bratřími vlastními, jakož týž Petr táhl se na diel statku toho, kterýž Jan bratr jeho v Kyjích prodal a zaň peníze béře, pravě se k němu míti spravedlnost po otci svém. Aby taková
580 nente; super qua porcione prius Wilhelmus antenominatus iam dictis coniugibus certam summam explevit. Huiusmodi composicionein et pronuncciacionem fecerunt, ut pretaetus Wil- helmus eisdem Simoni et Katherine coniugibus daret et persolveret sedecim s. gr. cum media ad summam ipsis prius expletam —. Actum pleno in consilio feria III. ante Procopii anno XXXVI. (Rukop. č. 87 f. 91.) 5. 1441, 21. ledna. Mařík řečený Buben, Bohuslav pícník s Senného trhu, Benda z Úhonic a Duchek z Malešic, ubrmané a přá- telští smlúvce od stran dolepsaných, totižto od Petra Drlíka z jedné, od Maříka a Barbory, sirotkuov Prokopovych z Počernic, z druhé, s povolením pánóv purgmistra a konšeluov Starého Města Pražského mocně vydaní a vy- volení, o šestnádcte kop gr. peněz dědičných, pro kteréžto penieze sirotčí již jmenovaní nařkli jsú Petra Drlíka, strýce svého, pravíce, že byty jisté penieze Petr Drlík k sobě vzal a přijal, svě- domím toho dobrých, usedlých lidí z Kyj a z Počernic dokázavše. A že by za ty penieze i za Drlíka slíbili Jakub Chudoba, Jan Lampa a Jirman do let sirotčiech. Protož svrchupsaní ubrmané a přátelští smlúvce přeslyševše strany svrchupsané s jich žalobami a odpovědmi, také svědomie svrchupsaného pilně pováživše, takto mezi stranami již jmenovanými před svrchu- psanými pány v plné radě osobně stojícími vy- poviedají : Aby Petr Drlík za svrchupsaných šest- nádcte kop gr. vydal a zaplatil osm kop gr. sirotkóm napřed psaným rozdielně, dvě kopě gr. na Suché dni, ježto nynie najprvé přijdú, dvě kopě gr. na sv. Jana Křtitele božieho potom příštieho, dvě kopě na sv. Havla a dvě kopě gr. peněz ostatečních na sv. Jiřie na roky ihned po sobě zbéhlé a budúcie. A že nemoha Petr Drlík za ty jisté penieze rukojmí . mieti, a podvolil sě jest takověto: Jestliže by na který rok svrchupsaný peněz napřed jmenovaných sirotkuom nahoře psaným netbal aneb nechtěl zaplatiti, tehda prosí pánóv purg- E. XIV. Zprávy o statcích venkovských z archivu města Prahy: mistra a konšeluov i rychtáře svrchupsaného města Pražského, aby k již jmenovanému Pe- trovi i k jeho statku, kdež by ten kolivék mohl nalezen býti, inhed nazajtřie po každém roce dopomohli sirotkuom častojmenovaným práva skutečnieho, tak jakož jest obyčej za hotové penieze práva dopomoci, tak aby ten statek, k kterémužto by právo bylo dopomoženo, mohli prodati, zastaviti aneb s ním učiniti, jakožto s svým vlastním zbozím bez okázanie a ohlášenie všech súduov. Také sirotci svrchu- psaní, jestli že by Petr Drlík požádal jich k kterému svědomí o který dluh otce jich, mají jemu k tomu radni a pomocní býti, což by jim bylo svědomo. Actum sabbatho post diem s Fabiani anno MCCCCXLI. (Rukop. č. 992 fol. 206.) 6. 1460, 4. června. Paní Anna z Kyj a Václav Běchařský, manžel její, z jedné, a Petr syn též panie Anny, kteréhož s nebožtíkem Vilémem, mužem svým dřevním, měla jest, z strany druhé, stojiece osobně v plné radě, Seznali sé, Ze sé jest stala smlúva přátelská — mezi nimi o dvuor v Kyjich — po nebozci Vilémovi zuostalým takováto: že dvuor Kyjský má při Petrovi zuostati a kopa gr. platu u Ve- leni, a to má ihned jemu býti postúpeno bez zmatku; i o jiný plat, že Petr svrchupsaný má sobě vyplatiti, totiž na Žáčkovi, ten plat v osmi kopách, a na Fraňkovi v patnácti kopách. Ale mlýn ten má paní Anna, matka jeho, držeti — dokavadž by jie od téhož Petra, syna je- jieho, deset kop gr. nebylo vydáno —. Actum pleno in consilio [Ant. Urb. Prag.] fer. IIII. Quatuor temporum post Pentecostes a. LX. (Rukopis č. 2141 f. 369.) 7. 1507. Martin, rychtář z Kaj. (Rukop. č. 1046 f. 35.) 8. 1521, 11. května. Stala se smlúva do- brovolná — mezi Janem a Petrem Lejbusy, bratřími vlastními, jakož týž Petr táhl se na diel statku toho, kterýž Jan bratr jeho v Kyjích prodal a zaň peníze béře, pravě se k němu míti spravedlnost po otci svém. Aby taková
Strana 581
Kyje (1441—1538). věc [mezi] nimi déle na rozdílu nebyla, takto jest smluveno, že on Jan — má jemu vydati IMI kopy gr. m. — Actum sabbato post Flo- riani oc XXI. (Rukop. 6. 2154 f. 11.) 9. 1522, 15. května. Staly se smlúvy sva- tebnie mezi Jiříkem, synem někdy Václava Nováka z Strašnic z jedné, a Johanou Brožovou vdovou z Kaj z strany druhé, takovéto, že on Jiřík maje se k ní připojiti v stav manželský a v statek ten vkročiti, má tu přiložiti XXX kop gr. m. — sirotku svrchupsaného Brože z Kaj. — Stalo se ve čtvrtek den sv. P. Žofie sc XXII. (Rukop. č. 2152 f. B 9.) 10..1524, 10. června. Rychtář a konšelé ve vsi Kyjích jsúce přítomni, když Vondra přijmím Král koupil dvuor sirotčí, kterýž po- zuostal po nebožci Královi, oznámili trh, že za summu LXV kop gr. m. na tento zpuosob: jakož jest těch sirotkuov, kteříž tu na tom gruntu nápad mají, patero a šestý najstaršie, těm pěti vydati má každému na jeho diel osin kop; a což se najstaršího sirotka dotýče, tomu z toho gruntu dielu jeho bude mieti vydati XXIIII kopy. — Actum fer. VI. ante Viti 1524. (Rukop. č. 2155 f. 36.) 11. 1531, 13. května. Smlúva — stala se jest mezi Vondrou Šuhéřem z jedné, a Holým vočímem jeho z strany druhé ve vsi Kyjích, taková, že on Holý — po smrti manželky první, matky Vondrovy, když sobě pojal man- želku jinou, chtěje, aby sám své hospodářství 581 spravoval, učinil s týmž Vondrou, pastorkem svým, takový podiel: najprve on Holý má do- sésti na grunt, ježto slove truon, a tu za ho- spodáře býti do smrti své bez překážky jeho Vondry i jeho budúcích. Než však tajž grunt, poněvadž jest nedoplacený, má jej Vondra do- platiti. Po smrti pak Holého v témž gruntu on Vondra žádného nápadu nemá míti ani na statek jeho ani jeho budoucí, leč by co do- brovolně jemu Vondrovi učiniti chtěl — a též zase Holý žádného nápadu nemá míti k statku Vondrovu ani jeho budoucí. Však při tom toto jest vymíněno, že na ten grunt Vondra Holému vydal pět krav, k tomu též peřinu, cajchu a kožich. A což se dědin od truonu dotýče, o ty jest takto mluveno: že je má Vondra Holému dělati, vosévati a z nich užitku vobilé třetí mandel dávati; než zase Holý má třetího děl- níka, totiž žence nebo sekáče, na svuoj náklad drżeti, a což by vobilé bylo, to má Vondra Holému svésti; a na tom gruntu též Holému Vondra má stodolu postaviti. Než louček, kteréž jsú k tomu gruntu truonu, těch má sám Holý užívati a z toho gruntu toliko třetinu úroku bude moci platiti. Actum sabbato die Servacii 1531. (Tamtéž f. 125.) 12. 1533, 9. ledna. Marek mlynář koupil sobě, Evě manželce své, — mlajn v Kyjích — od Martina mlynáře — za CCXLVII kop m. — Stalo se v čtvrtek po Třech králích LI. MV*XXXIII. (Rukop. č. 2152 f. E. 22.) (Pokračování této sbírky viz v XXVIII. dílu Archivu Českého.)
Kyje (1441—1538). věc [mezi] nimi déle na rozdílu nebyla, takto jest smluveno, že on Jan — má jemu vydati IMI kopy gr. m. — Actum sabbato post Flo- riani oc XXI. (Rukop. 6. 2154 f. 11.) 9. 1522, 15. května. Staly se smlúvy sva- tebnie mezi Jiříkem, synem někdy Václava Nováka z Strašnic z jedné, a Johanou Brožovou vdovou z Kaj z strany druhé, takovéto, že on Jiřík maje se k ní připojiti v stav manželský a v statek ten vkročiti, má tu přiložiti XXX kop gr. m. — sirotku svrchupsaného Brože z Kaj. — Stalo se ve čtvrtek den sv. P. Žofie sc XXII. (Rukop. č. 2152 f. B 9.) 10..1524, 10. června. Rychtář a konšelé ve vsi Kyjích jsúce přítomni, když Vondra přijmím Král koupil dvuor sirotčí, kterýž po- zuostal po nebožci Královi, oznámili trh, že za summu LXV kop gr. m. na tento zpuosob: jakož jest těch sirotkuov, kteříž tu na tom gruntu nápad mají, patero a šestý najstaršie, těm pěti vydati má každému na jeho diel osin kop; a což se najstaršího sirotka dotýče, tomu z toho gruntu dielu jeho bude mieti vydati XXIIII kopy. — Actum fer. VI. ante Viti 1524. (Rukop. č. 2155 f. 36.) 11. 1531, 13. května. Smlúva — stala se jest mezi Vondrou Šuhéřem z jedné, a Holým vočímem jeho z strany druhé ve vsi Kyjích, taková, že on Holý — po smrti manželky první, matky Vondrovy, když sobě pojal man- želku jinou, chtěje, aby sám své hospodářství 581 spravoval, učinil s týmž Vondrou, pastorkem svým, takový podiel: najprve on Holý má do- sésti na grunt, ježto slove truon, a tu za ho- spodáře býti do smrti své bez překážky jeho Vondry i jeho budúcích. Než však tajž grunt, poněvadž jest nedoplacený, má jej Vondra do- platiti. Po smrti pak Holého v témž gruntu on Vondra žádného nápadu nemá míti ani na statek jeho ani jeho budoucí, leč by co do- brovolně jemu Vondrovi učiniti chtěl — a též zase Holý žádného nápadu nemá míti k statku Vondrovu ani jeho budoucí. Však při tom toto jest vymíněno, že na ten grunt Vondra Holému vydal pět krav, k tomu též peřinu, cajchu a kožich. A což se dědin od truonu dotýče, o ty jest takto mluveno: že je má Vondra Holému dělati, vosévati a z nich užitku vobilé třetí mandel dávati; než zase Holý má třetího děl- níka, totiž žence nebo sekáče, na svuoj náklad drżeti, a což by vobilé bylo, to má Vondra Holému svésti; a na tom gruntu též Holému Vondra má stodolu postaviti. Než louček, kteréž jsú k tomu gruntu truonu, těch má sám Holý užívati a z toho gruntu toliko třetinu úroku bude moci platiti. Actum sabbato die Servacii 1531. (Tamtéž f. 125.) 12. 1533, 9. ledna. Marek mlynář koupil sobě, Evě manželce své, — mlajn v Kyjích — od Martina mlynáře — za CCXLVII kop m. — Stalo se v čtvrtek po Třech králích LI. MV*XXXIII. (Rukop. č. 2152 f. E. 22.) (Pokračování této sbírky viz v XXVIII. dílu Archivu Českého.)
Strana 582
Rejstřík: památnějších písemností obsažených v díle dvacátém šestém. Ježto písemnosti v tomto svazku tištěné jsou uspořádány abecedním pořádkem míst, ke kterým se vztahují, jest v něm rejstříku písemností menší potřeba, nežli ve svazcích jiných. | Úplný chronologický seznam všech písemností zde vytištěných měl by sice také některou cenu, ale vypadl by nad slušnou míru veliký, poněvadž jest zde mnoho krátkých záznamů. Ale vítán bude tuším čtenářům seznam důležitějších listin, jež jsou tu a tam roztroušeny v této sbírce, soudních nálezů obzvlášť poučných a záznamů rozličných, třeba i krátkých, které mají mimořádnou zajímavost do sebe. Redaktor vybral takové znamenitější kusy z celého dílu, počtem 70, a učinil k nim kratinká regesta, jež srovnal do časového pořádku, jak tuto následují: 1357, 1372, 1388, 1404, 1405, 1406, 1406, 1408, 1412, 1413, 1417, 1418, 1419, 1422, 1423, 26. dubna výpověď kanovníka Boleslavského jako ubrmana o sporné nemovitosti v Krči, str. 557. 22. ledna Ottlin mistr mostu Pražského Kunšovi oltářníkovi v kostele Pražském a jeho ná- stupcům prodal úrok na svém dvoře v Jenči, 363 č. 5. 17. října Mikoláš Mertlinův měštěnín Staroměstský ode dvora svého ve Dvorcích za Vyšehradem šesti lidem svým úročním kusy pole po 2—6 korcích vysadil právem purkrechtním; z jeho rozsudků mohou se odvolávati k radě Staroměstské, 172. 11. června Jan z Vrapic na Hobšovicích a Anna manželka Štukova z Prahy lidem usedlým v Hobšovicích vysazují jejich pozemky právem zákupným, ustanovujíce jim práva a povin- nosti, 192-194. 2. čna král Václav klášteru Břevnovskému dává moc, aby prodal statků do 2000 kop a jiné koupil, 109. 26. dubna rada Staroměstská rozsuzuje při mezi obcí Košířskou a držiteli vinic o správu cest, 424 č. 3. 23. září král Václav hrad Hrádek nad Sázavou (Komorní), dobytý na Zoulovi, dává výsluhou dvěma komorníkům svým, 288. 18. čce rada Novoměstská rozsuzuje rozepře mezi Janem z Vrapic a jeho úročníky v Hobšo- vicích o vzájemná práva a povinnosti, 194 č. 2. 3. března záznam o dělání rybníka u Kunratic pod Novým Hradem (Wenzelsteinem), jenž zároveň se stavěl; jmenují se prováděči a dozorci obojí stavby, 576 č. 1. 22. srp.—1421: Odúmrť po Jírovi z Roztok projednává se, 103-105. 3. května král Václav svoluje, aby klášter Zderazský vsi své Chrčice a Klíčany prodal dvěma soukupům na čas jich života, 315. 6. prosince kšaft Anny někdy manželky Vackovy z Chval a již slov. Prokopa z Olšan, 8. 25. září kšaft Sazemy z Hořešovic měštěnína Staroměstského, 221. 1. čce obce St. a N. měst Pražských Mikšovi Tkaničkovi za službu prokázanou při poselstvu do Polska daly ves Dobroviz, 152 č. 1. 11. května král Sigmund Sigmundovi z Malobratřic jakožto poručníkovi povoluje spolek se sirotky Řehoře Čeňka z Prahy na Hostivicích se 227 č. 4.
Rejstřík: památnějších písemností obsažených v díle dvacátém šestém. Ježto písemnosti v tomto svazku tištěné jsou uspořádány abecedním pořádkem míst, ke kterým se vztahují, jest v něm rejstříku písemností menší potřeba, nežli ve svazcích jiných. | Úplný chronologický seznam všech písemností zde vytištěných měl by sice také některou cenu, ale vypadl by nad slušnou míru veliký, poněvadž jest zde mnoho krátkých záznamů. Ale vítán bude tuším čtenářům seznam důležitějších listin, jež jsou tu a tam roztroušeny v této sbírce, soudních nálezů obzvlášť poučných a záznamů rozličných, třeba i krátkých, které mají mimořádnou zajímavost do sebe. Redaktor vybral takové znamenitější kusy z celého dílu, počtem 70, a učinil k nim kratinká regesta, jež srovnal do časového pořádku, jak tuto následují: 1357, 1372, 1388, 1404, 1405, 1406, 1406, 1408, 1412, 1413, 1417, 1418, 1419, 1422, 1423, 26. dubna výpověď kanovníka Boleslavského jako ubrmana o sporné nemovitosti v Krči, str. 557. 22. ledna Ottlin mistr mostu Pražského Kunšovi oltářníkovi v kostele Pražském a jeho ná- stupcům prodal úrok na svém dvoře v Jenči, 363 č. 5. 17. října Mikoláš Mertlinův měštěnín Staroměstský ode dvora svého ve Dvorcích za Vyšehradem šesti lidem svým úročním kusy pole po 2—6 korcích vysadil právem purkrechtním; z jeho rozsudků mohou se odvolávati k radě Staroměstské, 172. 11. června Jan z Vrapic na Hobšovicích a Anna manželka Štukova z Prahy lidem usedlým v Hobšovicích vysazují jejich pozemky právem zákupným, ustanovujíce jim práva a povin- nosti, 192-194. 2. čna král Václav klášteru Břevnovskému dává moc, aby prodal statků do 2000 kop a jiné koupil, 109. 26. dubna rada Staroměstská rozsuzuje při mezi obcí Košířskou a držiteli vinic o správu cest, 424 č. 3. 23. září král Václav hrad Hrádek nad Sázavou (Komorní), dobytý na Zoulovi, dává výsluhou dvěma komorníkům svým, 288. 18. čce rada Novoměstská rozsuzuje rozepře mezi Janem z Vrapic a jeho úročníky v Hobšo- vicích o vzájemná práva a povinnosti, 194 č. 2. 3. března záznam o dělání rybníka u Kunratic pod Novým Hradem (Wenzelsteinem), jenž zároveň se stavěl; jmenují se prováděči a dozorci obojí stavby, 576 č. 1. 22. srp.—1421: Odúmrť po Jírovi z Roztok projednává se, 103-105. 3. května král Václav svoluje, aby klášter Zderazský vsi své Chrčice a Klíčany prodal dvěma soukupům na čas jich života, 315. 6. prosince kšaft Anny někdy manželky Vackovy z Chval a již slov. Prokopa z Olšan, 8. 25. září kšaft Sazemy z Hořešovic měštěnína Staroměstského, 221. 1. čce obce St. a N. měst Pražských Mikšovi Tkaničkovi za službu prokázanou při poselstvu do Polska daly ves Dobroviz, 152 č. 1. 11. května král Sigmund Sigmundovi z Malobratřic jakožto poručníkovi povoluje spolek se sirotky Řehoře Čeňka z Prahy na Hostivicích se 227 č. 4.
Strana 583
1423, 1424, 1424, 1428, 1429, 1429, 1430, 1430, 1431, 1431, 1432, 1432, 1432, 1432, 1432, 1434, 1436, 1436, 1487, 1437, 1438, 1438, 1439, 1446, 1449, 1453, 1459, 1469, 1470 1480, 1487, 1497, Rejstřík památnějších písemností. 583 19. list. Konrad arcibiskup Margreté Bedřichové z Ředhoště postoupil vsí Dušník, Železné a Vokovic na čtyři leta, 170. 5. února rada měst Pražských tvrz Bratrkovickou přisuzuje Divišovi z Křečova, zasloužilému o věc husitskou, 43 č. 1. 5. dubna rada Novoměstská židovi Josefovi z Chotěboře, bydlícímu v Praze, přisoudila dvůr v Horňatkách proti Půtovi Vršovi, 218 č. 1. 14. ledna Pražané Staroměstští Stanovi z Třebíze za služby jim prokázané zapisují dvůr ve Cvrčovicích, 132. 15. října Vilém z Postupic na Hrádku prodává úrok na 4 vsech měšťanům Staroměstským, 123. 26. list. rychtář s konšely ve vsi Drahelčicích rozsoudili při o dědictví, a po odvolání jedné strany rada Staroměstská potvrdila rozsudek vesničanů, 161. 26. února kšaft Ondřeje Štuka z Kamenice, 392. 2. září Zikmund z Záp prodává 8 kop gr. platu ročního na zboží z Babicích paní Dorotě Pecmanové z Babic, 2 č. 4. 18. února ubrmanská výpověď o úrok v Dalově u Divišova, sporný mezi Perchtou ze Štern- berka a záduším sv. Havla v Praze, 144. 25. června Otík z Vřeškovic purkrabě hradu Pražského zboží své v Uhl. Janovicích vzdává manželce své a spolu s ní dává je po smrti dětem svým, 324. 21. února ubrmanská výpověď o sváry mezi Zdislavem z Malovar na Chrusténicích a Drslavem z Malovar, 316. 26. čce testament Mikše Tkaničky měšťana Novoměstského a na Dobrovizi, 153 č. 3. 5. září rozsudek rychtáře a konšelů s přísežnými ve vsi Dobrovizi vynešený o dědictví byl potvrzen purkmistrem a konšely Staroměstskými jakožto vrchním soudem, 154 č. 4. (Ves Dobroviz držel 1422—1432 Novoměstský měšťan Mikeš Tkanička, str. 152-153.) 6. října Mikuláš Jevicer, jenž byl ušel ze Starého Města pro víru, přijat jest obcí na milost a připuštěn opět k statkům svým, 402 č. 5 a 6. 5. pros. ubrmanská úmluva o hlavu aneb o pokoru mezi lidmi z Bráníka, 34 č. 12. 22. kv. Zachaï z Krp na Veleni od obce Novoměstské najímá tvrz Brázdim Větší na 6 let, 44 č. 3. 14. května Pražané u veliké potřebě peněz k vyjednávání s císařem v Jihlavě prodali ves Holubice, 206 č. 2. 10. pros. Jakoubek a Jan z Vřesovic Albrechtovi, Hanušovi a Timovi z Koldic mají postoupiti Bílinu hrad a panství, s rukojměmi, pod ležením, 24 č. 1. 23. čce kšaft Jana z Kunwaldu podkomořího království Českého, 165. 28. října Pražané Staroměstští po výroku císaře Sigmunda propouštějí hrad Dražice s pří- slusenstvím ze všech poplatků a břemen města svého, 166. 2. dubna ves Dolany z odkazu Doroty Pehmové dostala se České kolleji na studenty, 157, 158. 1. čce obec Staroměstská Bernarda z Janovic činí správcem nebo zápisným držitelem tvrze Jitic, 383 č. 2; účet jeho schválen, 384. 14. pros. obec Staroměstská statky 7 měšťana Mikuláše Kněževeského, jenž byl utekl z vě- zení jejího, dává Hanušovi z Kolovrat za služby jeho, 410 č. 3. 23. dubna kapitula Vyšehradská dvůr svůj v Hodkovičkách vysazuje právem purkrechtním Václavovi z Modřan i dědicům, však panství sobě zůstavujíc, 199 č. 3. 8. října rada Staroměstská rozsuzuje rozepři mezi měšťany Vaňkem Valečovským z Kněžmosta a Matějem Krtkem o dvůr v Košířích, zapsaný králem Václavem Voxovi z Waldštejna, 426 č. 15. 6. září kšaft Jana ze Smiřic, jenž o den později byl odpraven jakožto zradce, 203-206. 11. března kšaft Tomáše Kozlíka studenta z K. Hradce, 240 č. 4. 4. května mlynáři přísežní rovnájí nesnáz u jezu Kotopeckého, 430. Smil z Kostelce dává úroky v Děčanech a v Senici na chování studentů, 145. 21. pros. kšaft Ondřeje Maustytla měštěnína Staroměstského, 321. 6. září obce St. a N. Měst Pražských dvůr v Butovicích vysazují (prodávají) člověku svému pod úrok 9 kop, 127 č. 5. 3. června kšaft Václava ze Světic, zápisného držitele vsi Libčic, Klince dc 406.
1423, 1424, 1424, 1428, 1429, 1429, 1430, 1430, 1431, 1431, 1432, 1432, 1432, 1432, 1432, 1434, 1436, 1436, 1487, 1437, 1438, 1438, 1439, 1446, 1449, 1453, 1459, 1469, 1470 1480, 1487, 1497, Rejstřík památnějších písemností. 583 19. list. Konrad arcibiskup Margreté Bedřichové z Ředhoště postoupil vsí Dušník, Železné a Vokovic na čtyři leta, 170. 5. února rada měst Pražských tvrz Bratrkovickou přisuzuje Divišovi z Křečova, zasloužilému o věc husitskou, 43 č. 1. 5. dubna rada Novoměstská židovi Josefovi z Chotěboře, bydlícímu v Praze, přisoudila dvůr v Horňatkách proti Půtovi Vršovi, 218 č. 1. 14. ledna Pražané Staroměstští Stanovi z Třebíze za služby jim prokázané zapisují dvůr ve Cvrčovicích, 132. 15. října Vilém z Postupic na Hrádku prodává úrok na 4 vsech měšťanům Staroměstským, 123. 26. list. rychtář s konšely ve vsi Drahelčicích rozsoudili při o dědictví, a po odvolání jedné strany rada Staroměstská potvrdila rozsudek vesničanů, 161. 26. února kšaft Ondřeje Štuka z Kamenice, 392. 2. září Zikmund z Záp prodává 8 kop gr. platu ročního na zboží z Babicích paní Dorotě Pecmanové z Babic, 2 č. 4. 18. února ubrmanská výpověď o úrok v Dalově u Divišova, sporný mezi Perchtou ze Štern- berka a záduším sv. Havla v Praze, 144. 25. června Otík z Vřeškovic purkrabě hradu Pražského zboží své v Uhl. Janovicích vzdává manželce své a spolu s ní dává je po smrti dětem svým, 324. 21. února ubrmanská výpověď o sváry mezi Zdislavem z Malovar na Chrusténicích a Drslavem z Malovar, 316. 26. čce testament Mikše Tkaničky měšťana Novoměstského a na Dobrovizi, 153 č. 3. 5. září rozsudek rychtáře a konšelů s přísežnými ve vsi Dobrovizi vynešený o dědictví byl potvrzen purkmistrem a konšely Staroměstskými jakožto vrchním soudem, 154 č. 4. (Ves Dobroviz držel 1422—1432 Novoměstský měšťan Mikeš Tkanička, str. 152-153.) 6. října Mikuláš Jevicer, jenž byl ušel ze Starého Města pro víru, přijat jest obcí na milost a připuštěn opět k statkům svým, 402 č. 5 a 6. 5. pros. ubrmanská úmluva o hlavu aneb o pokoru mezi lidmi z Bráníka, 34 č. 12. 22. kv. Zachaï z Krp na Veleni od obce Novoměstské najímá tvrz Brázdim Větší na 6 let, 44 č. 3. 14. května Pražané u veliké potřebě peněz k vyjednávání s císařem v Jihlavě prodali ves Holubice, 206 č. 2. 10. pros. Jakoubek a Jan z Vřesovic Albrechtovi, Hanušovi a Timovi z Koldic mají postoupiti Bílinu hrad a panství, s rukojměmi, pod ležením, 24 č. 1. 23. čce kšaft Jana z Kunwaldu podkomořího království Českého, 165. 28. října Pražané Staroměstští po výroku císaře Sigmunda propouštějí hrad Dražice s pří- slusenstvím ze všech poplatků a břemen města svého, 166. 2. dubna ves Dolany z odkazu Doroty Pehmové dostala se České kolleji na studenty, 157, 158. 1. čce obec Staroměstská Bernarda z Janovic činí správcem nebo zápisným držitelem tvrze Jitic, 383 č. 2; účet jeho schválen, 384. 14. pros. obec Staroměstská statky 7 měšťana Mikuláše Kněževeského, jenž byl utekl z vě- zení jejího, dává Hanušovi z Kolovrat za služby jeho, 410 č. 3. 23. dubna kapitula Vyšehradská dvůr svůj v Hodkovičkách vysazuje právem purkrechtním Václavovi z Modřan i dědicům, však panství sobě zůstavujíc, 199 č. 3. 8. října rada Staroměstská rozsuzuje rozepři mezi měšťany Vaňkem Valečovským z Kněžmosta a Matějem Krtkem o dvůr v Košířích, zapsaný králem Václavem Voxovi z Waldštejna, 426 č. 15. 6. září kšaft Jana ze Smiřic, jenž o den později byl odpraven jakožto zradce, 203-206. 11. března kšaft Tomáše Kozlíka studenta z K. Hradce, 240 č. 4. 4. května mlynáři přísežní rovnájí nesnáz u jezu Kotopeckého, 430. Smil z Kostelce dává úroky v Děčanech a v Senici na chování studentů, 145. 21. pros. kšaft Ondřeje Maustytla měštěnína Staroměstského, 321. 6. září obce St. a N. Měst Pražských dvůr v Butovicích vysazují (prodávají) člověku svému pod úrok 9 kop, 127 č. 5. 3. června kšaft Václava ze Světic, zápisného držitele vsi Libčic, Klince dc 406.
Strana 584
Rejstřík památnějších písemností. 1522, 1523, 1525, 1526, 1527, 1528, 584 1502, 23. března král Vladislav potvrzuje, že ves Čelechovice, darovaná špitálu blíž sv. Ambrože v Praze, má při něm vždy zůstati, 136. 1505 posel Budějovických při sněmu prosí nejv. purkrabího za přímluvu u krále o věcech obce Budějovické, 120 č. 13. 1511, 20. října mlynáři přísežní porovnali nesnáze o vodu a o kola mezi mlynáři a jinými sousedy v Kutné Hoře, 212-216. 1519, 22. února svatební smlouva mezi židy učiněná v Domažlicích, 160 č. 2. (1569, 21. října) nález přísežných mlynářů o jezy v Klatovech 399 č. 2, též (1581) o nový 1520 mlýn při Ouhlavě, 400. 1521, 15. čce odhad dědin zápisných v Horušanech a dvora popl. v Tlustovousích, 219. 1521, 1. října odhad vsí Cholupic a Písnice, 313. 4. pros. úředníci šestipanští v Praze rozsoudili při o spadlý kus skály vápené ve Dvorcích, 1521, komu patří, 180 č. 15. 17. září král Ludvík svoluje, aby Prokop z Chocemic, nobilitovaný králem Vladislavem, přijal za erbovní strýce Jindřicha bakaláře, Jana Kambálka a Jana Štolara, 216 č. 24. 19. října kšaft vládyky Tomáše z Prostiboře na Velikém Bašti, měštěnína Pražského, 5 č. 4. 1. čce mlynáři přísežní porovnali nesnáz mezi mlynáři u N. Kolína 412 č. 2, opět (1535) 413 č. 4. 14. list. pře v K. Hradci o statek nekšaftovaný, spadlý na obec, 248 č. 17. 6. června úřad Žatecký rovná rozepři o břeh řeky Ohře u vsi Kola, 414. 5. list. Voršila vdova po Jiříkovi Vlkovi měšťanu Pražském prodala dvůr a ves Bedřichov Václavovi Robmhapovi z Suché, 9. 1530, 11. srpna Kadaňští zavazují se držeti víru pod obojí způsobou, 386 č. 6; podkomoří rovná v Kadani spory o víru, 387-389. 27. čce přísežní mlynáři rozhodli o prahu u mlýna v Doksanech, 156 č. 3 a 4. 1533, 1534, 13. kv. Relace Berounských do Prahy, kterak přísežní mlynáři urovnali při mezi mlynáři Berounskými, 20 č. 15. 28. května pře proti rychtáři města Jaroměře o škody vzaté stavuňkem nepořádným, 340 č. 19. 1538, 1538 po 29. červnu: Pražané Budějovickým o dodržení pořádků mlynářských, 121 č. 14. 19. února pře mezi Janem Dobřenským z Dobřenic a Jindřichem z Krucemburku o cestu 1543, vozovou, 351; potom o škody outratní a nákladní z toho pošlé, 353. 1544, 18. února král Ferdinand svoluje, aby p. Ladislav Popel z Lobkovic svou ves Bašt Veliký směnil s kapitulou Pražskou za ves Příčovy Luhy, 7 č. 6. 1545, 3. října pře Kadaňských s jich odpovědníkem Pavlem mlynářem, 389.392. 1546, 15. října pře Jakuba mlynáře Úpského o lovení ryb ve strouze a o strouhu, 360.
Rejstřík památnějších písemností. 1522, 1523, 1525, 1526, 1527, 1528, 584 1502, 23. března král Vladislav potvrzuje, že ves Čelechovice, darovaná špitálu blíž sv. Ambrože v Praze, má při něm vždy zůstati, 136. 1505 posel Budějovických při sněmu prosí nejv. purkrabího za přímluvu u krále o věcech obce Budějovické, 120 č. 13. 1511, 20. října mlynáři přísežní porovnali nesnáze o vodu a o kola mezi mlynáři a jinými sousedy v Kutné Hoře, 212-216. 1519, 22. února svatební smlouva mezi židy učiněná v Domažlicích, 160 č. 2. (1569, 21. října) nález přísežných mlynářů o jezy v Klatovech 399 č. 2, též (1581) o nový 1520 mlýn při Ouhlavě, 400. 1521, 15. čce odhad dědin zápisných v Horušanech a dvora popl. v Tlustovousích, 219. 1521, 1. října odhad vsí Cholupic a Písnice, 313. 4. pros. úředníci šestipanští v Praze rozsoudili při o spadlý kus skály vápené ve Dvorcích, 1521, komu patří, 180 č. 15. 17. září král Ludvík svoluje, aby Prokop z Chocemic, nobilitovaný králem Vladislavem, přijal za erbovní strýce Jindřicha bakaláře, Jana Kambálka a Jana Štolara, 216 č. 24. 19. října kšaft vládyky Tomáše z Prostiboře na Velikém Bašti, měštěnína Pražského, 5 č. 4. 1. čce mlynáři přísežní porovnali nesnáz mezi mlynáři u N. Kolína 412 č. 2, opět (1535) 413 č. 4. 14. list. pře v K. Hradci o statek nekšaftovaný, spadlý na obec, 248 č. 17. 6. června úřad Žatecký rovná rozepři o břeh řeky Ohře u vsi Kola, 414. 5. list. Voršila vdova po Jiříkovi Vlkovi měšťanu Pražském prodala dvůr a ves Bedřichov Václavovi Robmhapovi z Suché, 9. 1530, 11. srpna Kadaňští zavazují se držeti víru pod obojí způsobou, 386 č. 6; podkomoří rovná v Kadani spory o víru, 387-389. 27. čce přísežní mlynáři rozhodli o prahu u mlýna v Doksanech, 156 č. 3 a 4. 1533, 1534, 13. kv. Relace Berounských do Prahy, kterak přísežní mlynáři urovnali při mezi mlynáři Berounskými, 20 č. 15. 28. května pře proti rychtáři města Jaroměře o škody vzaté stavuňkem nepořádným, 340 č. 19. 1538, 1538 po 29. červnu: Pražané Budějovickým o dodržení pořádků mlynářských, 121 č. 14. 19. února pře mezi Janem Dobřenským z Dobřenic a Jindřichem z Krucemburku o cestu 1543, vozovou, 351; potom o škody outratní a nákladní z toho pošlé, 353. 1544, 18. února král Ferdinand svoluje, aby p. Ladislav Popel z Lobkovic svou ves Bašt Veliký směnil s kapitulou Pražskou za ves Příčovy Luhy, 7 č. 6. 1545, 3. října pře Kadaňských s jich odpovědníkem Pavlem mlynářem, 389.392. 1546, 15. října pře Jakuba mlynáře Úpského o lovení ryb ve strouze a o strouhu, 360.
Strana 585
Rejstiik jmen osobních a místních. Písmeno a při čísle stránky znamená sloupec první, písmeno č sloupec druhý. A. Aaron viz Aron. Abraham žid z Boru 160b. de Ach viz z Cách. Adam pan 77a; poddaný 409; řezník 83-88, 102, 103; ry- chtář 68-9 ; šenkýř 92-3; z Brt- nice 474, 479, 480; v Kouřimi 464-5; v Nymburku 58-9; v Praze kožešník 528-9. Adam z Drahenic Václav 163-4. z Adlaru Vosovsky Jiřík 146a. Aegidius viz Jiljí. Alb Jiřík, u desk 6a; srv. Albus. Albeřice, ves u Dochova 1a; z A. paní Anna 1. Albert řečený Beskovec 5a; kra- móć a syn Sigmund 397a. Albík (z Uničova) misty v Praze 12a. Albrecht král Český 411a. Albrecht z Jílového a Kateřina žena 380a; postřihač v Praze 16a. Albrechtüv dvür v K. Hradci 5a. Albus Jifí z Popovic 35b; viz Alb, Bílý. de Aldemburg Burkbard v Praze 16a, 194a, 424b. Alder Hauman v K. Hoře 209a. Aldíková Bonuše z Poměnic v Bo- hušicích a dcera Jitka 29b. Aleš služebník panský 202-3; z Kladna v Praze 27a. Alexander v Jenéi 368, 370a; úředník na Smiřicích 344a. Archiv Český XXVI. Alexandrova Markéta 436, 448. Alexius, plebán v Hovorčevsi 235a. Allex v J. Hradei 239b. Al&ik v Draheléicích 161-2. Alžběta královna, manželka cís. Sigmunda 428. Alžběta kožišnice 181-2. Ambrož, hofmistr 380b; postřihač 16a; z Bezdédic 94, 95; z Ji- lového a jeho bratr Václav 136b; v Praze: mistr, děkan Svatovitsky (1490) 171b; písař (notularius) Karla IV. (1361) 424. Amcha, pan 692. Anděl z Chrudimě a matka Příba 15; Zigmund z Ronovce 496, 497. Andreas viz Ondřej. Andrlova vinice ve Dvorcích 183b. Angelus Žibřid z Ejstebna 296a. z Anglie Payne Petr 197. Anna mlynářka v Jaroměři, Jan, Mikuláš synové 361a. sv. Anny Hora (Annaberg) 389 až 391. Antík v Hobšovicích 192b. Antklopér Jifík od Hory 66. Antoch v Horhatkách 219a; v Ho- stivici 230b; v Jenéi 364b. Antonin, Antoniś v Praze 45b, 226a, 235b. Arnošt (z Pardubic) arcibiskup 198b. Aron Martin a Matěj 372-3; v Cachovicich 134b, 375a. Augustin děkan u sv. Apollináfe 577a. | Augustin z Hrnčíř Jan, Bartoň, Dorota, Kubík 298a; od husi v Praze rychtář 116b; v Jí- lovém 136b; v Klatovech 377, 378; od raka 212a. B. Baba Václav 117-8. Babice, Babičky, tvrz u Chval 1-4; z Babic Pecmanové 1-4. Babka Vaviinec v Praze 147-8; 177a; v K. Hote 210b. Bahno Michal z Lochynic 254-5. Bajchorsky (Bychorsky) Jan z Raż- kovic 219b. Bakalář. Jakub z Berouna 19a; Pavel z Bezdédie 433b; Po- tencian z Trniée i Zena 220b. Balearova Dorota 351a. Baltazar farář v Praze u sv. Jindřicha 136a. Balvín úředník královny Alžběty (1449) 428: z Bamberka Jan v kanceláři král. 289a, 316a. Banck Michael z Vratislavé 14a. Bánský Bohuslav z Dřenic, z Ře- nic 74a. Barbora Havel 353a. Barcš Bartoš 563b; Zigmund 312a, 321a, 496-7. Bařice ves neznámé polohy 5a; z B. Petřík 5a. Bárta Josef 275, 276. Bartačka, Bartáková, Bartáčková 74
Rejstiik jmen osobních a místních. Písmeno a při čísle stránky znamená sloupec první, písmeno č sloupec druhý. A. Aaron viz Aron. Abraham žid z Boru 160b. de Ach viz z Cách. Adam pan 77a; poddaný 409; řezník 83-88, 102, 103; ry- chtář 68-9 ; šenkýř 92-3; z Brt- nice 474, 479, 480; v Kouřimi 464-5; v Nymburku 58-9; v Praze kožešník 528-9. Adam z Drahenic Václav 163-4. z Adlaru Vosovsky Jiřík 146a. Aegidius viz Jiljí. Alb Jiřík, u desk 6a; srv. Albus. Albeřice, ves u Dochova 1a; z A. paní Anna 1. Albert řečený Beskovec 5a; kra- móć a syn Sigmund 397a. Albík (z Uničova) misty v Praze 12a. Albrecht král Český 411a. Albrecht z Jílového a Kateřina žena 380a; postřihač v Praze 16a. Albrechtüv dvür v K. Hradci 5a. Albus Jifí z Popovic 35b; viz Alb, Bílý. de Aldemburg Burkbard v Praze 16a, 194a, 424b. Alder Hauman v K. Hoře 209a. Aldíková Bonuše z Poměnic v Bo- hušicích a dcera Jitka 29b. Aleš služebník panský 202-3; z Kladna v Praze 27a. Alexander v Jenéi 368, 370a; úředník na Smiřicích 344a. Archiv Český XXVI. Alexandrova Markéta 436, 448. Alexius, plebán v Hovorčevsi 235a. Allex v J. Hradei 239b. Al&ik v Draheléicích 161-2. Alžběta královna, manželka cís. Sigmunda 428. Alžběta kožišnice 181-2. Ambrož, hofmistr 380b; postřihač 16a; z Bezdédic 94, 95; z Ji- lového a jeho bratr Václav 136b; v Praze: mistr, děkan Svatovitsky (1490) 171b; písař (notularius) Karla IV. (1361) 424. Amcha, pan 692. Anděl z Chrudimě a matka Příba 15; Zigmund z Ronovce 496, 497. Andreas viz Ondřej. Andrlova vinice ve Dvorcích 183b. Angelus Žibřid z Ejstebna 296a. z Anglie Payne Petr 197. Anna mlynářka v Jaroměři, Jan, Mikuláš synové 361a. sv. Anny Hora (Annaberg) 389 až 391. Antík v Hobšovicích 192b. Antklopér Jifík od Hory 66. Antoch v Horhatkách 219a; v Ho- stivici 230b; v Jenéi 364b. Antonin, Antoniś v Praze 45b, 226a, 235b. Arnošt (z Pardubic) arcibiskup 198b. Aron Martin a Matěj 372-3; v Cachovicich 134b, 375a. Augustin děkan u sv. Apollináfe 577a. | Augustin z Hrnčíř Jan, Bartoň, Dorota, Kubík 298a; od husi v Praze rychtář 116b; v Jí- lovém 136b; v Klatovech 377, 378; od raka 212a. B. Baba Václav 117-8. Babice, Babičky, tvrz u Chval 1-4; z Babic Pecmanové 1-4. Babka Vaviinec v Praze 147-8; 177a; v K. Hote 210b. Bahno Michal z Lochynic 254-5. Bajchorsky (Bychorsky) Jan z Raż- kovic 219b. Bakalář. Jakub z Berouna 19a; Pavel z Bezdédie 433b; Po- tencian z Trniée i Zena 220b. Balearova Dorota 351a. Baltazar farář v Praze u sv. Jindřicha 136a. Balvín úředník královny Alžběty (1449) 428: z Bamberka Jan v kanceláři král. 289a, 316a. Banck Michael z Vratislavé 14a. Bánský Bohuslav z Dřenic, z Ře- nic 74a. Barbora Havel 353a. Barcš Bartoš 563b; Zigmund 312a, 321a, 496-7. Bařice ves neznámé polohy 5a; z B. Petřík 5a. Bárta Josef 275, 276. Bartačka, Bartáková, Bartáčková 74
Strana 586
586 Dorota v Kouřimi 449-451, 456-7, 462b, 471a, 482-3, Důra 433b ; dcera Regina 462-3, 470-1; Lida 462-3 ; bratr Pře- mysl 450-1, 456-7, 462, viz z Jilmanic. Barták, v Kouřimi 470-1; v Praze z Celetné ulice 381a; Bartá- kovic Jiříka Barbora 99b. Bartoloměj, písař Poděbradský 505b. Bartoň z Bohdanče 258b; z Brá- níka 43a, v Brzvi 108a, v Ce- chovicích 134a, v Jesenici 378b ; rychtát v Mochové 238b; mlynáf v Praze 396a. Bartoš Jan 329b; Matéj 333a; postfihać 218; soukenik 406a; v Benešově kožešník 15b ; v Byd- žově krejčí 128b; z Bynic 129b ; v Kamenici mlynář 396a ; v Praze: postřihač 107, 304b; soukeník 225b, rychtâf 408a ; rychtář na Újezdě 426a, švec na Újezdě 426b. Bartošek ze Serafinova domu v Praze 103b, 130b. Bartuś, Bartolomeus pleban v Ho- stivafi 225b. Baruch z Lipna Vavfinec 32a. Barvif Jakub v Praze 295a. Basilisca člověk v Klenci 4051. Bašt Velký, ves u Prahy 5-8. Baštecký 205b; z Baště Václav 5a, 406, Annička 5a. Baštěk Malý, ves 8-9. Baštýn Matěj, minister ccclesiae na Vyšehradě 32-33. Batěk Jan 400a; Vavřinec 559a. 562a. Batík Václav v Praze 231b. Bavaria 44a (zajetí do Bavor?). Bavorin z Citova 10a. Bavorovský Tomáš, děkan u sv. Víta 379a. Beba Jiřík, mlynář v Berouně 19a, 21a. Bebta Duchek v Jenči 372b. Běchary ves 10a; Ondřej řečený Holý (Rasus) 10a. Běchařský Václav, 580b. Bechlín ves 10 ; z B. Anna 10a; Anna žena Jan Šlechtic 145b; Petr 10b; Zigmund 10. Běchovice u Prahy (Walhendorf) 10-14a, 48a. Běchovský Ondřej 13b. Bechyně Jan (v Praze) 107b, 130b, 142b, 155b, 202b, 206a, 235a, 289-290, 319b, podko- mofí (1417) 186a, (1419) 289a, 290b. . Beéková Marta v C. Brodu 55-7. Bedřichov, ves 9-10; z B. Dorota a Mikuláš 9b. Bedřichovice 10 ; z B. Bartoloměj 10. Běhal Jan, Markéta, Dorota 571a, Štěpán 571-2. Bejček Havel 352b, Matěj 336-7. Bejčková Jana 336-7; Marta 336b. Bělá, městečko 14a; purkrabí Jan 122b. Bělčice ves 14. Běleč ves 14. Bélobozka Jan z Chlumu 197a; Bélobozkové Anezka z Hob- šovic 197. Běloky ves 14b. Bělovice ves 15; clav 15a. Benätky nad Jizerou 15. Benda člověk 113; Bendová Mar- kéta 488-9. Benečice? ves 15. Benedüv Matéj 33. Benek z Hodkovic, Petruše žena, Víta dcera 198b. Beneschawer Nikolaus 44b; Benešovský. Beneš, kotlář 169b; kramář 108b, 439b, 440a; krejčí 396b; mydlář 97a; ručníkář 550-1; z Bělče 14a; z Brázdimě 198a; z Břeska 108a, v Č. Brodě mydlář 53b; z Chýnova 306a; ve Dvorcích 181a: vK. Hradci kožišník 249, 250; v Jenči 373-5; z Korycan, bratr Zdi- slav 423b; v Lethanech 481; v Praze 228a, 229a, konsel 146a, 363. BeneSov 15-16, 26a, 240a. z Benešova Jenek, Václav syn z Bélovic Vá- viz Rejstřík jmen osobních a místních. 29b; Prokop rychtář v Slaném 146b. Benešovský Hanza (Jan) 194-5 ; Beneschauer Nikolaus 44b, 194-5; 555b. Benjamin żid 160. Berau Jau 250a. Beránek Jan 24a, Martin 467-9; Sigmund konsel v Praze 16a; perkmistr v Praze- Bráníku (1418) 34a; Václav 567a; v Jesenici 552b. Beranka Johana 249-250. z Berejova pán 321a. Berink Prokop v Praze 202b. Berka pan 188a, 332a; z Dubé Aleś 68, 7b; Jiudfich nejv. sudi (1540) 122. Berkovcov4 Anežka 16b. Bernard služebník v Budějovicích 118a. z Bernarečku Jiřík, Kateřina 107a. Bernart od Samsona v Praze 166b; 8 pfíbuzenstvem 234b. Bernášek, porybný v Praze, Vá- clav syn 152a. Bernáškova lázeň v Praze 154b. Bernhard, oltářník u sv. Víta 557-8; probošt na Zderaze 315a. Beroun (Verona) 16-21, 233b; z Berouna Václav 445. Berounský Václav, sladovník 13b. Bešín Jindřich z Bešin, na Beši- nech 400b. z Běšin Johanna 146a, Běšínka Anna 146a. Beskovec Albert 5a; 129. z Běškovic Albrecht 25a; Beskovec. z Betlemu Václav, mistr 211b. Bez, člověk 204a. Bezbradý Hanuš v Praze 177a. z Bezdědic Ambrož 94-5; Jan a Zikmund 380a; Margreta 17; Pavel 443, 482b; Pavel a Adam 516-8; viz Bakalář. Bezdékov 21-4, 400-1. Bezdékovsky rybník 400b. Bezdruzicky Jetrich z Kolovrat a na Dustéhradé 373a. Béskovec viz u Klatov
586 Dorota v Kouřimi 449-451, 456-7, 462b, 471a, 482-3, Důra 433b ; dcera Regina 462-3, 470-1; Lida 462-3 ; bratr Pře- mysl 450-1, 456-7, 462, viz z Jilmanic. Barták, v Kouřimi 470-1; v Praze z Celetné ulice 381a; Bartá- kovic Jiříka Barbora 99b. Bartoloměj, písař Poděbradský 505b. Bartoň z Bohdanče 258b; z Brá- níka 43a, v Brzvi 108a, v Ce- chovicích 134a, v Jesenici 378b ; rychtát v Mochové 238b; mlynáf v Praze 396a. Bartoš Jan 329b; Matéj 333a; postfihać 218; soukenik 406a; v Benešově kožešník 15b ; v Byd- žově krejčí 128b; z Bynic 129b ; v Kamenici mlynář 396a ; v Praze: postřihač 107, 304b; soukeník 225b, rychtâf 408a ; rychtář na Újezdě 426a, švec na Újezdě 426b. Bartošek ze Serafinova domu v Praze 103b, 130b. Bartuś, Bartolomeus pleban v Ho- stivafi 225b. Baruch z Lipna Vavfinec 32a. Barvif Jakub v Praze 295a. Basilisca člověk v Klenci 4051. Bašt Velký, ves u Prahy 5-8. Baštecký 205b; z Baště Václav 5a, 406, Annička 5a. Baštěk Malý, ves 8-9. Baštýn Matěj, minister ccclesiae na Vyšehradě 32-33. Batěk Jan 400a; Vavřinec 559a. 562a. Batík Václav v Praze 231b. Bavaria 44a (zajetí do Bavor?). Bavorin z Citova 10a. Bavorovský Tomáš, děkan u sv. Víta 379a. Beba Jiřík, mlynář v Berouně 19a, 21a. Bebta Duchek v Jenči 372b. Běchary ves 10a; Ondřej řečený Holý (Rasus) 10a. Běchařský Václav, 580b. Bechlín ves 10 ; z B. Anna 10a; Anna žena Jan Šlechtic 145b; Petr 10b; Zigmund 10. Běchovice u Prahy (Walhendorf) 10-14a, 48a. Běchovský Ondřej 13b. Bechyně Jan (v Praze) 107b, 130b, 142b, 155b, 202b, 206a, 235a, 289-290, 319b, podko- mofí (1417) 186a, (1419) 289a, 290b. . Beéková Marta v C. Brodu 55-7. Bedřichov, ves 9-10; z B. Dorota a Mikuláš 9b. Bedřichovice 10 ; z B. Bartoloměj 10. Běhal Jan, Markéta, Dorota 571a, Štěpán 571-2. Bejček Havel 352b, Matěj 336-7. Bejčková Jana 336-7; Marta 336b. Bělá, městečko 14a; purkrabí Jan 122b. Bělčice ves 14. Běleč ves 14. Bélobozka Jan z Chlumu 197a; Bélobozkové Anezka z Hob- šovic 197. Běloky ves 14b. Bělovice ves 15; clav 15a. Benätky nad Jizerou 15. Benda člověk 113; Bendová Mar- kéta 488-9. Benečice? ves 15. Benedüv Matéj 33. Benek z Hodkovic, Petruše žena, Víta dcera 198b. Beneschawer Nikolaus 44b; Benešovský. Beneš, kotlář 169b; kramář 108b, 439b, 440a; krejčí 396b; mydlář 97a; ručníkář 550-1; z Bělče 14a; z Brázdimě 198a; z Břeska 108a, v Č. Brodě mydlář 53b; z Chýnova 306a; ve Dvorcích 181a: vK. Hradci kožišník 249, 250; v Jenči 373-5; z Korycan, bratr Zdi- slav 423b; v Lethanech 481; v Praze 228a, 229a, konsel 146a, 363. BeneSov 15-16, 26a, 240a. z Benešova Jenek, Václav syn z Bélovic Vá- viz Rejstřík jmen osobních a místních. 29b; Prokop rychtář v Slaném 146b. Benešovský Hanza (Jan) 194-5 ; Beneschauer Nikolaus 44b, 194-5; 555b. Benjamin żid 160. Berau Jau 250a. Beránek Jan 24a, Martin 467-9; Sigmund konsel v Praze 16a; perkmistr v Praze- Bráníku (1418) 34a; Václav 567a; v Jesenici 552b. Beranka Johana 249-250. z Berejova pán 321a. Berink Prokop v Praze 202b. Berka pan 188a, 332a; z Dubé Aleś 68, 7b; Jiudfich nejv. sudi (1540) 122. Berkovcov4 Anežka 16b. Bernard služebník v Budějovicích 118a. z Bernarečku Jiřík, Kateřina 107a. Bernart od Samsona v Praze 166b; 8 pfíbuzenstvem 234b. Bernášek, porybný v Praze, Vá- clav syn 152a. Bernáškova lázeň v Praze 154b. Bernhard, oltářník u sv. Víta 557-8; probošt na Zderaze 315a. Beroun (Verona) 16-21, 233b; z Berouna Václav 445. Berounský Václav, sladovník 13b. Bešín Jindřich z Bešin, na Beši- nech 400b. z Běšin Johanna 146a, Běšínka Anna 146a. Beskovec Albert 5a; 129. z Běškovic Albrecht 25a; Beskovec. z Betlemu Václav, mistr 211b. Bez, člověk 204a. Bezbradý Hanuš v Praze 177a. z Bezdědic Ambrož 94-5; Jan a Zikmund 380a; Margreta 17; Pavel 443, 482b; Pavel a Adam 516-8; viz Bakalář. Bezdékov 21-4, 400-1. Bezdékovsky rybník 400b. Bezdruzicky Jetrich z Kolovrat a na Dustéhradé 373a. Béskovec viz u Klatov
Strana 587
Rejstřík jmen osobních a místních. Bezno, ves 24; z B. Bohuněk 24b, 179a; Ctibor 24b; Jan 24b. Bezuchy Jan v Domazlicích 160a. Bičík, clovék v Bynicích 1312. z Biersperku Levín 302b; viz z Wirspergu. Bílá Hora u Praby 19b. Bilek Mikuláš 547-8; Ondřej 547b; Riba 519; Zigmund 443-4, 492-3; v Cholupi- cích 313a. Bílina řeka 384b. Bílina město 24-6; viz z Koldic. Bílková Alžběta v C. Brods 51a. z Bileka Václav 128b. Bilf v K. Hradci Jakub (Jaco- bellus Albus) 240b; v Praze: Jakub 297a, Jan od černé růže 316a, od hvézdy 560b, Macek 401b; z Roztyl Mikulás 147-8; viz Albus. Biskup pacholek 37a. Díta Zena v K. Hore 94, 95. z Bitova (de Wettovia) Hynek 560b, Václav 32a, 431. Bláha Vanék ve Dvorcích 183; v Praze od sv. Ambroze 398b. Blahotice ves 26-27. Blahotický z Blahotic Pešík 398a. Blahut z Družce 168b; v Pod- skalí 575a. Blatenský Petr, hejtman p. Ja- roslava z Hasištejna 171-2; Tomáš 314b. Blatná 27b, 505b. Blažej písať 576a, v Jenči 372a; v Praze 149a. Blažek forman 290-1 , fezník 97a, 329b; v Bělči 14b; v Hobšo- vicích 192b; v Jenči 370; z Jesenice 378b, ve Kbelu rychtář 398a; v Kolíně mly- nář 413b; v Kouřími sladov- ník 471-3; z Litomyšle 12, 13; v Praze kožišník 300a, mistr 366-7; mlynář 399a; v Žatci sirotci Blažkovic 415b. Blíz Jiřík z Kopřic 239a. z Blšan Vlček Jan 125b. Blud Jan 181a, Petr 183a. Blunkus Jan, bakalár v Praze 301a. Bobylek Vacek v Jenéi 368b. Bochník Mikulás v Bráníce 35-8, 40, 42. z Bochova Jan 578b. Boéek Zach 285-7. z Doemic Jan 374 é. 82, z Do- hemic Jan 374 6. 83; viz z Bohmic. Boháč v Jenči 371a. Bobatý Šimon 183b. z Bohdanče (Bohdanecký) Petr 258b, 270a; Bohdanecká Ka- teřina ze Sloupna 269, 270. Bohmice (Bohnice) u Prahy 27-9, 301a. z Bohmic (Bohmický) Antonín 28b, Janák 29a, Mikuláš 27:8, Ma- reš, Michal, Petřík 27b; viz z Boemic. Bohnice viz Bohmice. Bohuliby ves u Jílového 29. Bohuněk v Praze 555b, s příbu zenstvem 151b. Bohuňovice 66. Bohuňovský Jindřich 66. Bohuporučen Havel 574a. Bohuslav ves u Žlutic 29b. Bohuslav pícník 580a; robenec 204a; v Praze v Tyné 26a. Bohuslávka Zena v mlyné 48a. Bohuš kněz v Litoměřicích 198a; kuchmistr Křižovníků 175a. Bohušice ves u Benešova 29b. Bohuškův Jíra 303a. Boješice ves 29-30. Boleslav Mladý 25a, 30. z Boleslavi Jindřich uroz. pán (z Michalovic) 136a. Boleslav Starý 204b; kanovník Jan 235a, Mikuláš z Franken- steina 557-8. Bonoušek v Cholupicích 313a. Bonuše vdova 35b. Bor 160b, u Horažďovic 30b. Borajčka Machek v Praze 250b. Boreč ves u Lovosic 30-1. Boreň Lhota v Žatci 185b. Bořek Diviš 126b; Bořek Václav z Dohalic 279b; srv. Dohalicky. Boreš barvíř v Praze 14. Bořita pan 204a; z Martinic a na Smeéné Jan 312a. Bořita Ješek rybář 299b; Bor- 587 suta Václav 132-3; Borzotha Václav 318b. Bořková Kateřina v Praze 4a Bornovec člověk v Krči 558b. Borotice ves 155a. Borotín ves 31a. Borotín Jan v Praze 553. Borsuta (Bofita?) Vaclav 132-3. z Boršic Půta 235a. Boršův dům v Praze 182a. na Borubrádku viz Licek. Bosák Jan v Praze 156a; 71-2, 79-80. z Boskovic Mikuláš 426b. z Bosně Zdeněk 222a. Bošice ves 31a. Bošín ves 31. Bota (Buota) Vondřej v Jaroměři 325-6. Botíč potok 183a, 567a, 571a, 576b; stráň u Křešic 571, 575b. od Botíče Václav nákladník 180b. Bouška člověk 263a. Boušovice ves 156b. Božejovice ves u Jistebnice 31b. Božkov dvůr pustý u Plzně 31b; jiný, ves u Mnichovic 32a. z Brabí (Vrabí?) Ales, Dorota 5a. Bradáč v Jenči Duchek 374a; v Jílovém Jan 380a; Václav konšel v Praze 116b. Bradáček Duchek v Jenči 374a. Bradatý Jan v Praze 155a, 226b, 235a; Mach v Kouřimi 549b; Sigmund v Praze 155a, 226b; Vanék 202b. Bradec Pesek 174a. Brandýs nad Labem 32, 65. Brancův syn v Prosinicích 28b. Bráník ves u Prahy 32-43, 578a. Bránického chmeloice v Bráníku 40b. z Branišova Mikuláš Vojslav vlá- dyka 160b. Branná? Brenní Hoření, u Hostinného 46a. Braškov ves u Únhoště 43a. Bratrkovice ves u Velvar 43 4. Braum Jakub 183b; srv. Bróm. Brázdim, Brázdimec, ves 44:6, 198b, 397b; z Brázdimé Bu- šek 179a. Petr ves 74*
Rejstřík jmen osobních a místních. Bezno, ves 24; z B. Bohuněk 24b, 179a; Ctibor 24b; Jan 24b. Bezuchy Jan v Domazlicích 160a. Bičík, clovék v Bynicích 1312. z Biersperku Levín 302b; viz z Wirspergu. Bílá Hora u Praby 19b. Bilek Mikuláš 547-8; Ondřej 547b; Riba 519; Zigmund 443-4, 492-3; v Cholupi- cích 313a. Bílina řeka 384b. Bílina město 24-6; viz z Koldic. Bílková Alžběta v C. Brods 51a. z Bileka Václav 128b. Bilf v K. Hradci Jakub (Jaco- bellus Albus) 240b; v Praze: Jakub 297a, Jan od černé růže 316a, od hvézdy 560b, Macek 401b; z Roztyl Mikulás 147-8; viz Albus. Biskup pacholek 37a. Díta Zena v K. Hore 94, 95. z Bitova (de Wettovia) Hynek 560b, Václav 32a, 431. Bláha Vanék ve Dvorcích 183; v Praze od sv. Ambroze 398b. Blahotice ves 26-27. Blahotický z Blahotic Pešík 398a. Blahut z Družce 168b; v Pod- skalí 575a. Blatenský Petr, hejtman p. Ja- roslava z Hasištejna 171-2; Tomáš 314b. Blatná 27b, 505b. Blažej písať 576a, v Jenči 372a; v Praze 149a. Blažek forman 290-1 , fezník 97a, 329b; v Bělči 14b; v Hobšo- vicích 192b; v Jenči 370; z Jesenice 378b, ve Kbelu rychtář 398a; v Kolíně mly- nář 413b; v Kouřími sladov- ník 471-3; z Litomyšle 12, 13; v Praze kožišník 300a, mistr 366-7; mlynář 399a; v Žatci sirotci Blažkovic 415b. Blíz Jiřík z Kopřic 239a. z Blšan Vlček Jan 125b. Blud Jan 181a, Petr 183a. Blunkus Jan, bakalár v Praze 301a. Bobylek Vacek v Jenéi 368b. Bochník Mikulás v Bráníce 35-8, 40, 42. z Bochova Jan 578b. Boéek Zach 285-7. z Doemic Jan 374 é. 82, z Do- hemic Jan 374 6. 83; viz z Bohmic. Boháč v Jenči 371a. Bobatý Šimon 183b. z Bohdanče (Bohdanecký) Petr 258b, 270a; Bohdanecká Ka- teřina ze Sloupna 269, 270. Bohmice (Bohnice) u Prahy 27-9, 301a. z Bohmic (Bohmický) Antonín 28b, Janák 29a, Mikuláš 27:8, Ma- reš, Michal, Petřík 27b; viz z Boemic. Bohnice viz Bohmice. Bohuliby ves u Jílového 29. Bohuněk v Praze 555b, s příbu zenstvem 151b. Bohuňovice 66. Bohuňovský Jindřich 66. Bohuporučen Havel 574a. Bohuslav ves u Žlutic 29b. Bohuslav pícník 580a; robenec 204a; v Praze v Tyné 26a. Bohuslávka Zena v mlyné 48a. Bohuš kněz v Litoměřicích 198a; kuchmistr Křižovníků 175a. Bohušice ves u Benešova 29b. Bohuškův Jíra 303a. Boješice ves 29-30. Boleslav Mladý 25a, 30. z Boleslavi Jindřich uroz. pán (z Michalovic) 136a. Boleslav Starý 204b; kanovník Jan 235a, Mikuláš z Franken- steina 557-8. Bonoušek v Cholupicích 313a. Bonuše vdova 35b. Bor 160b, u Horažďovic 30b. Borajčka Machek v Praze 250b. Boreč ves u Lovosic 30-1. Boreň Lhota v Žatci 185b. Bořek Diviš 126b; Bořek Václav z Dohalic 279b; srv. Dohalicky. Boreš barvíř v Praze 14. Bořita pan 204a; z Martinic a na Smeéné Jan 312a. Bořita Ješek rybář 299b; Bor- 587 suta Václav 132-3; Borzotha Václav 318b. Bořková Kateřina v Praze 4a Bornovec člověk v Krči 558b. Borotice ves 155a. Borotín ves 31a. Borotín Jan v Praze 553. Borsuta (Bofita?) Vaclav 132-3. z Boršic Půta 235a. Boršův dům v Praze 182a. na Borubrádku viz Licek. Bosák Jan v Praze 156a; 71-2, 79-80. z Boskovic Mikuláš 426b. z Bosně Zdeněk 222a. Bošice ves 31a. Bošín ves 31. Bota (Buota) Vondřej v Jaroměři 325-6. Botíč potok 183a, 567a, 571a, 576b; stráň u Křešic 571, 575b. od Botíče Václav nákladník 180b. Bouška člověk 263a. Boušovice ves 156b. Božejovice ves u Jistebnice 31b. Božkov dvůr pustý u Plzně 31b; jiný, ves u Mnichovic 32a. z Brabí (Vrabí?) Ales, Dorota 5a. Bradáč v Jenči Duchek 374a; v Jílovém Jan 380a; Václav konšel v Praze 116b. Bradáček Duchek v Jenči 374a. Bradatý Jan v Praze 155a, 226b, 235a; Mach v Kouřimi 549b; Sigmund v Praze 155a, 226b; Vanék 202b. Bradec Pesek 174a. Brandýs nad Labem 32, 65. Brancův syn v Prosinicích 28b. Bráník ves u Prahy 32-43, 578a. Bránického chmeloice v Bráníku 40b. z Branišova Mikuláš Vojslav vlá- dyka 160b. Branná? Brenní Hoření, u Hostinného 46a. Braškov ves u Únhoště 43a. Bratrkovice ves u Velvar 43 4. Braum Jakub 183b; srv. Bróm. Brázdim, Brázdimec, ves 44:6, 198b, 397b; z Brázdimé Bu- šek 179a. Petr ves 74*
Strana 588
588 Brdce, místo u Jaroměře 355-9. na Břecštajně viz Zilvar. de Brega Laurencius 175a. Břehoryje, ves 169b. Bfekovec Václav 172a ; Petr z Ko- zího Hrbetu 124a; Biekovcová Kateřina 383a. Břeněk Jíra 5a. Brenní Hoření viz Branná. Břesko ves 108 ; z Břeska Mařík řečený Mníšek 108; Jana, Vavřinec 108. Břeskovice ves 108b ; z Bfeskovic Vintif, Winter 108b. Bfeáná ves 109a, čti Vřesná. Bfevnov u Prahy 109-113. Bfezí, ves 113a; z Bfezího Anna 159a. Březiněves 113-5; z Březiněvsi Jan v Praze 114. Březinka ves 115a. Březka Václav 314b, 579b. z Března Heřman, Markéta 554a ; Hruška Petr z Března 239a. Březnice 115a; Mikuláš z Břez- nice 115a. z Březové mistr Vavřinec 103-5, 297a, 552a. Břežany 59a, 115-6 ; Marek z Bře- žan v Praze 116a. Břibek (Příbek ?) suknakraječ 10b. Biić (?) ves 116.7; Myslibor z Bříče, purkrabí na Konopišti 116b. Brikcího právo méstské 361b. Brikecí mistr 573a. Brikciho nożife vinice ve Dvor- cích 181a. Bříský Václav v Kouřimi 480-2, 550-1; srv. Břízka. Bříšek Jiřík 337-8. Bříza ves 117a; z Břízy Jiřík 337-8. Brizka Vśclav s příbuzenstvem 314a; srv. Brísky. z Brna Jakub 209b, 306b; (de Brunia) Matias 209a; ze Drua (spíš z Debrna) Jech Václav 2362. Brnénky, Brnky ves 117b. Brnítky ves 301a. Brníky ves 46. na Brocné Katerina z Valcic 322b. Rejstřík jmen osobních a místních. Brod Cesky mésto 46-103, 140a, 322b, 459-60; purkmistr Va- viinec 87b: privilegium Zig- mundovo o káaftování 71-2, 87, 88, 94; z Brodu Martin 188a, 332a; de Droda Pe&ík 11a. Brodce ves 116b; vládyka Smil 170a. Brodec 103b, 130b; z Drodce Hrzek (Hurzko) 172b. Brouček v Kouřimi 545-6; Bla- žek 448-9. Broumov, opat Jakub 156b. Broumy viz Brümy. Brozánky 103-5. Brozany ves 105b. Broz osoba 205b, 327a; z Brá- zdimé 198a; z Chuchelce 318a; ve Dvorcích 183b; od Kutné Hory 83a ; z Krée 559a, 561-2; Martin 326-7. Brožčino pole u Bránika 40b. Brožek v Semčicích 116b. Brożova Johanna z Kyj 581a. Brtnice 105-6, 474, 479a. Bruknar, Bryknar, z Brukètejna Mikuláš, mistokomornik (1521) 219b, 313a. Brim Matěj 368-9; srv. Braum. Brumovský v Jenči 370-1. Brúmy, Broumy ves za Berounem 106-7; z Brum Jakub, Jin- dfich, Vaněk 106b. Bruncvik člověk 329-30, od Bruncvíka Prokop v Praze 553. Brunner Jan 226. de Brunnia (z Brna?) Matias 209. Druska potok u Prahy 154b. Bruxer Hanuš 47a. Brychta Jan 183-b; ve Dvorcích 182-3; v Kunicích 577b. Bryknar viz Bruknar. Brzvany ves 107a. Brzve ves 107-8, 398b; z Brzvi Anna 407a; na Brzvech 321a. Buba sladovník 458. Buben Mařík 580a. Bubovice ves 372b. Buch Jiřík 350-1. Bučina ves 117. Bučník ves 14a. Budčeves 117-8. Budeč 118a. Buděhoštice ves 107a, Buhoštice 122-3. | Budéjovice C. 118-122, 163-4; mlynáti 121-2; zádu&í 122-2; židé 120-1. | Budek Jan 405a, Stěpán 14b, 138b, Václav 138b, 397a. Budislavice ves 122b, z Budisla- vic Jiří v Praze 122b. Budwiez Jakub 173b. z Budyné Jan 145a. Büh, Buoh, Václav v Jenči, syn Hájek 388-9. Buhodévice(?) ves 122b; z Du- hodévic Jaroslav 122b. Buhostice (Budéhostice) 129-3. Bukač Jan rychtář v Kouřimi 438-440. Bukol ves 123-4. Bukovno ves 51a. Bulánek člověk 301a, Bulánková Anna 455. Bulík Lukeš havíř 452. Buřanka Markéta 248-9. Burda z Hořešovic Záviš 222b. z Bufenic Zdeslav 4072; purkra- ‘bi na Karlètejné 420a. Bufenickÿ Vladislav pan 247, 218. Bureš pekař 236a. Burjan 259a, z Jinočan 383a, z Přerova řezník 64. Bnršová z Nymburka 507b. Bušek v Kouřimi 505a; v Praze 300a; Mikuláš 17, Říha 507b. Buštěhrad viz Buštěves, Bezdru- žický. Buštěves, Buštěhrad 125-6, 170b. z Buštěvsi Albrecht, Anežka 125b, Havel, Jan, Kateřina, Vavřinec 126a. Buštěveský Jindřich 561a, Buště- veská Barbora 43b, Margreta 108b. Butovice ves 126-7, 424b; z Bu- tovic Šimon 127b. Butta osoba 202a. Bůzek, Buozek Jan 286-7. Býchorský viz Bajchorský Bydlín ves 128a. Bydžov 128-9, 244-5, 247b; z Bydžova Jakub lékař žid 129a; Pavel 145a.
588 Brdce, místo u Jaroměře 355-9. na Břecštajně viz Zilvar. de Brega Laurencius 175a. Břehoryje, ves 169b. Bfekovec Václav 172a ; Petr z Ko- zího Hrbetu 124a; Biekovcová Kateřina 383a. Břeněk Jíra 5a. Brenní Hoření viz Branná. Břesko ves 108 ; z Břeska Mařík řečený Mníšek 108; Jana, Vavřinec 108. Břeskovice ves 108b ; z Bfeskovic Vintif, Winter 108b. Bfeáná ves 109a, čti Vřesná. Bfevnov u Prahy 109-113. Bfezí, ves 113a; z Bfezího Anna 159a. Březiněves 113-5; z Březiněvsi Jan v Praze 114. Březinka ves 115a. Březka Václav 314b, 579b. z Března Heřman, Markéta 554a ; Hruška Petr z Března 239a. Březnice 115a; Mikuláš z Břez- nice 115a. z Březové mistr Vavřinec 103-5, 297a, 552a. Břežany 59a, 115-6 ; Marek z Bře- žan v Praze 116a. Břibek (Příbek ?) suknakraječ 10b. Biić (?) ves 116.7; Myslibor z Bříče, purkrabí na Konopišti 116b. Brikcího právo méstské 361b. Brikecí mistr 573a. Brikciho nożife vinice ve Dvor- cích 181a. Bříský Václav v Kouřimi 480-2, 550-1; srv. Břízka. Bříšek Jiřík 337-8. Bříza ves 117a; z Břízy Jiřík 337-8. Brizka Vśclav s příbuzenstvem 314a; srv. Brísky. z Brna Jakub 209b, 306b; (de Brunia) Matias 209a; ze Drua (spíš z Debrna) Jech Václav 2362. Brnénky, Brnky ves 117b. Brnítky ves 301a. Brníky ves 46. na Brocné Katerina z Valcic 322b. Rejstřík jmen osobních a místních. Brod Cesky mésto 46-103, 140a, 322b, 459-60; purkmistr Va- viinec 87b: privilegium Zig- mundovo o káaftování 71-2, 87, 88, 94; z Brodu Martin 188a, 332a; de Droda Pe&ík 11a. Brodce ves 116b; vládyka Smil 170a. Brodec 103b, 130b; z Drodce Hrzek (Hurzko) 172b. Brouček v Kouřimi 545-6; Bla- žek 448-9. Broumov, opat Jakub 156b. Broumy viz Brümy. Brozánky 103-5. Brozany ves 105b. Broz osoba 205b, 327a; z Brá- zdimé 198a; z Chuchelce 318a; ve Dvorcích 183b; od Kutné Hory 83a ; z Krée 559a, 561-2; Martin 326-7. Brožčino pole u Bránika 40b. Brožek v Semčicích 116b. Brożova Johanna z Kyj 581a. Brtnice 105-6, 474, 479a. Bruknar, Bryknar, z Brukètejna Mikuláš, mistokomornik (1521) 219b, 313a. Brim Matěj 368-9; srv. Braum. Brumovský v Jenči 370-1. Brúmy, Broumy ves za Berounem 106-7; z Brum Jakub, Jin- dfich, Vaněk 106b. Bruncvik člověk 329-30, od Bruncvíka Prokop v Praze 553. Brunner Jan 226. de Brunnia (z Brna?) Matias 209. Druska potok u Prahy 154b. Bruxer Hanuš 47a. Brychta Jan 183-b; ve Dvorcích 182-3; v Kunicích 577b. Bryknar viz Bruknar. Brzvany ves 107a. Brzve ves 107-8, 398b; z Brzvi Anna 407a; na Brzvech 321a. Buba sladovník 458. Buben Mařík 580a. Bubovice ves 372b. Buch Jiřík 350-1. Bučina ves 117. Bučník ves 14a. Budčeves 117-8. Budeč 118a. Buděhoštice ves 107a, Buhoštice 122-3. | Budéjovice C. 118-122, 163-4; mlynáti 121-2; zádu&í 122-2; židé 120-1. | Budek Jan 405a, Stěpán 14b, 138b, Václav 138b, 397a. Budislavice ves 122b, z Budisla- vic Jiří v Praze 122b. Budwiez Jakub 173b. z Budyné Jan 145a. Büh, Buoh, Václav v Jenči, syn Hájek 388-9. Buhodévice(?) ves 122b; z Du- hodévic Jaroslav 122b. Buhostice (Budéhostice) 129-3. Bukač Jan rychtář v Kouřimi 438-440. Bukol ves 123-4. Bukovno ves 51a. Bulánek člověk 301a, Bulánková Anna 455. Bulík Lukeš havíř 452. Buřanka Markéta 248-9. Burda z Hořešovic Záviš 222b. z Bufenic Zdeslav 4072; purkra- ‘bi na Karlètejné 420a. Bufenickÿ Vladislav pan 247, 218. Bureš pekař 236a. Burjan 259a, z Jinočan 383a, z Přerova řezník 64. Bnršová z Nymburka 507b. Bušek v Kouřimi 505a; v Praze 300a; Mikuláš 17, Říha 507b. Buštěhrad viz Buštěves, Bezdru- žický. Buštěves, Buštěhrad 125-6, 170b. z Buštěvsi Albrecht, Anežka 125b, Havel, Jan, Kateřina, Vavřinec 126a. Buštěveský Jindřich 561a, Buště- veská Barbora 43b, Margreta 108b. Butovice ves 126-7, 424b; z Bu- tovic Šimon 127b. Butta osoba 202a. Bůzek, Buozek Jan 286-7. Býchorský viz Bajchorský Bydlín ves 128a. Bydžov 128-9, 244-5, 247b; z Bydžova Jakub lékař žid 129a; Pavel 145a.
Strana 589
Rejstřík jmen osobních a místních. Bykáň u Malešova (?) 129b, spíš Vikań u Ć. Brodu. Bylina Dachek 253b. Bynice (Vinice) ves 129-30, 409, 410, z Bynic Margreta 103b, 130b. Bynický Mikuláš švec v Praze 130-1. z Byslavic viz ze Zbyslavic. z Bysně Hašek 317b. Bystřice 400b. z Byšic Byšický Janek 145a; Jan purkrabí hradu Pražského (1538) 377a. z Dytésky Sigmund v Praze 235b. B:dinka viz Hvézda. Bzenecky Jiřík v K. Hore 212b. С. Cacamerda Jan 105b, 115a. z Cách Jan 172b; (de Ach). Hen- rieus konšel 16a, 424b; The- odoricus konšel 424-5. Cáhlovský Kryštof z Plzně 385a. Cakov ves 14a, rozumi se Câkov ves u Chocerad. Calvus (Lysy ?) Petr zlatník 10b. Camerarii Albertus (1416) 149b, (1359) 168-9. Carda Jakub 93-4; Václav 576b; z Petrovie Václav 25a, 196, 316b. Cardův dům 103a. de Carthus (z Kartouz) rychtář Jan 126b. Castulus viz Haštal. Cedron Smil 11a. Ceismeister Mil. kanovník u sv. Víta 558b. Cejp Petr v K. Hradci 347 8. Celnf Jan v Praze 127b, 170b, 421a, 559b, s příbuzenstvem 561a. Cerhenice ves 131b, rychtár Be- neš 502-3. Cerhenky ves 131b, Crhýnky u Kouřimě 507a. Cerhonice ves 131-2. Chabry ves (prvotně Chrabry) 46b, 300-1; z Chaber Vanék 141a. Chaby ves u Stodülek 299, 300 č. 3 (omylem Chabrech). Chajnice viz Chýnice. Chalupa Jan z Jesenice 552a, Chalupová Dorota v Chrudimi 241a. Chané, Cbanie, Sigmund 319b, Chajnie 362b, 384a. Chani Václav purkmistr Pražský 431b; Chanye Václav konšel 16a. Chanice dvür 301b. Charous Jiřík 329b. Charouzka Marketa v C.Brodě 61a. Charvát pan 6b; Jiřík 184a, Kříž 182b; Charvátüv düm v Praze 182a. Cheb, Eger, 209b, 301-5; z Cheba Jindřich v Praze 194a, Mertlin 157b. Chejnov, Chejnovice ves u Libšic 305-6. Chlad Jan v Jenèi 368b; Pavel 490-2. Chlüba, Chlouba, Martin 374a. Chlubna Václav v Berouně 19b. Chlum hrad v Čáslavsku 68b; z Chlumu BéloboZka Jan 197a; Jan Kepka 187b; Jaroš pan 9b, 195-6, 299b ; Kuneś 412a; Suzana 24b, Vilém ze Svoj- kova 187b, 234a, 3177.8; viz Litoborsky, Slavata. z Chlumčan Matiáš hejtman v Písku 144. Chlumčanský Vilém z Přestavlk 375-6. Chlumec 306a, Petr z Chlumce 178b; viz z Lobkovic Popel. Chlumek Petr v Kunraticich 577a. Chlumin viz Klumin. Chlupatý Jan tesař 190a. Chmel v Klumíně 409 ; Jan v Dvor- cích 182-3; Jirik 81a; Miku- láš 434 5. z Chmelic Katefina 189a, Zig- mund 312b. Chmelický Oldřich 235b, 371a; Jan z Vlčí Hory 372-3, s pří- buzenstvem 422. Chmotulov (?) ves 306b. z Chobolic Aleš 420b. z Chocemic (chybně z Tocemic) Prokop 212b, 216b, 217a. Choceň město 306b. neznámé polohy 589 Chocerady viz Chotěrady. Chocholka Mikuláš v Pusté Dobré 28b; Vaněk v Dvorcích 182-3. Chodeć ves 306-7; viz Choteč. Chodov ves 146a, 297a. z Chodů viz Hysrle. ChodZov ves 307-12 ; viz z Chrástu. Cholec ves, Koleé 412b. Cholníková Anna 118a. z Cholpic Václav 293b, 319b; Stuk Václav 392b, 394a, 419 až 420 (Cholopice u Modřan). Cholpický Václav a syn Jan 294b. z Choltic viz Sekyrka. Cholupice ves 312-3; viz z Chol- pic. Cholušice (Chotutice) 313b. z Cholynic, Cholyně? Diviš, Anna žena a synové 117b. Chomutovský Jan v Bráníce 42a. z Choradic (z Choratic?) Šimon poddaný 531-2. z Chotče Chval purkrabí na Ko- stelci 3a, 124a. Chotěboř 425a; žid Josef 218b. Choteč 313b, viz Chodeč. Chotek z Vojnina 25a; Petr pro- kurator król. 309b, 311b, na Vraném 568a. Chotěrady (Chocerady) na Sázavě 14a, 288b. Chotétice 289b, Choto'ice 313-4. Chotivy, Chotiv ves u Borohrádku 289b. Chototice viz Chotötice. Chotutice, Cholusice 313b. Choustnický Mikuláš 253b. Chovranovsky Jifik v Č. Brodě 54-5, Chovransky mljn 54. z Clraber Matesko 300a, Velek 300a. Chrabersky Jan 379-80. Chrabry viz Chabry. Chrast 314-5. Chrást Jan 199a; z Chrástu Kníže Oldřich 191b; Mikuláš 572b; Oldřich v Chodově 297a; kněz Oldřich 394a ; Petr rychtář v Praze 154a, 299b; Sudka paní 170a; Václav 553a ; z Chróstu 8 z ChodZova Petr 312a. Chrástany ves 315a; chalupnice Markéta 549-50.
Rejstřík jmen osobních a místních. Bykáň u Malešova (?) 129b, spíš Vikań u Ć. Brodu. Bylina Dachek 253b. Bynice (Vinice) ves 129-30, 409, 410, z Bynic Margreta 103b, 130b. Bynický Mikuláš švec v Praze 130-1. z Byslavic viz ze Zbyslavic. z Bysně Hašek 317b. Bystřice 400b. z Byšic Byšický Janek 145a; Jan purkrabí hradu Pražského (1538) 377a. z Dytésky Sigmund v Praze 235b. B:dinka viz Hvézda. Bzenecky Jiřík v K. Hore 212b. С. Cacamerda Jan 105b, 115a. z Cách Jan 172b; (de Ach). Hen- rieus konšel 16a, 424b; The- odoricus konšel 424-5. Cáhlovský Kryštof z Plzně 385a. Cakov ves 14a, rozumi se Câkov ves u Chocerad. Calvus (Lysy ?) Petr zlatník 10b. Camerarii Albertus (1416) 149b, (1359) 168-9. Carda Jakub 93-4; Václav 576b; z Petrovie Václav 25a, 196, 316b. Cardův dům 103a. de Carthus (z Kartouz) rychtář Jan 126b. Castulus viz Haštal. Cedron Smil 11a. Ceismeister Mil. kanovník u sv. Víta 558b. Cejp Petr v K. Hradci 347 8. Celnf Jan v Praze 127b, 170b, 421a, 559b, s příbuzenstvem 561a. Cerhenice ves 131b, rychtár Be- neš 502-3. Cerhenky ves 131b, Crhýnky u Kouřimě 507a. Cerhonice ves 131-2. Chabry ves (prvotně Chrabry) 46b, 300-1; z Chaber Vanék 141a. Chaby ves u Stodülek 299, 300 č. 3 (omylem Chabrech). Chajnice viz Chýnice. Chalupa Jan z Jesenice 552a, Chalupová Dorota v Chrudimi 241a. Chané, Cbanie, Sigmund 319b, Chajnie 362b, 384a. Chani Václav purkmistr Pražský 431b; Chanye Václav konšel 16a. Chanice dvür 301b. Charous Jiřík 329b. Charouzka Marketa v C.Brodě 61a. Charvát pan 6b; Jiřík 184a, Kříž 182b; Charvátüv düm v Praze 182a. Cheb, Eger, 209b, 301-5; z Cheba Jindřich v Praze 194a, Mertlin 157b. Chejnov, Chejnovice ves u Libšic 305-6. Chlad Jan v Jenèi 368b; Pavel 490-2. Chlüba, Chlouba, Martin 374a. Chlubna Václav v Berouně 19b. Chlum hrad v Čáslavsku 68b; z Chlumu BéloboZka Jan 197a; Jan Kepka 187b; Jaroš pan 9b, 195-6, 299b ; Kuneś 412a; Suzana 24b, Vilém ze Svoj- kova 187b, 234a, 3177.8; viz Litoborsky, Slavata. z Chlumčan Matiáš hejtman v Písku 144. Chlumčanský Vilém z Přestavlk 375-6. Chlumec 306a, Petr z Chlumce 178b; viz z Lobkovic Popel. Chlumek Petr v Kunraticich 577a. Chlumin viz Klumin. Chlupatý Jan tesař 190a. Chmel v Klumíně 409 ; Jan v Dvor- cích 182-3; Jirik 81a; Miku- láš 434 5. z Chmelic Katefina 189a, Zig- mund 312b. Chmelický Oldřich 235b, 371a; Jan z Vlčí Hory 372-3, s pří- buzenstvem 422. Chmotulov (?) ves 306b. z Chobolic Aleš 420b. z Chocemic (chybně z Tocemic) Prokop 212b, 216b, 217a. Choceň město 306b. neznámé polohy 589 Chocerady viz Chotěrady. Chocholka Mikuláš v Pusté Dobré 28b; Vaněk v Dvorcích 182-3. Chodeć ves 306-7; viz Choteč. Chodov ves 146a, 297a. z Chodů viz Hysrle. ChodZov ves 307-12 ; viz z Chrástu. Cholec ves, Koleé 412b. Cholníková Anna 118a. z Cholpic Václav 293b, 319b; Stuk Václav 392b, 394a, 419 až 420 (Cholopice u Modřan). Cholpický Václav a syn Jan 294b. z Choltic viz Sekyrka. Cholupice ves 312-3; viz z Chol- pic. Cholušice (Chotutice) 313b. z Cholynic, Cholyně? Diviš, Anna žena a synové 117b. Chomutovský Jan v Bráníce 42a. z Choradic (z Choratic?) Šimon poddaný 531-2. z Chotče Chval purkrabí na Ko- stelci 3a, 124a. Chotěboř 425a; žid Josef 218b. Choteč 313b, viz Chodeč. Chotek z Vojnina 25a; Petr pro- kurator król. 309b, 311b, na Vraném 568a. Chotěrady (Chocerady) na Sázavě 14a, 288b. Chotétice 289b, Choto'ice 313-4. Chotivy, Chotiv ves u Borohrádku 289b. Chototice viz Chotötice. Chotutice, Cholusice 313b. Choustnický Mikuláš 253b. Chovranovsky Jifik v Č. Brodě 54-5, Chovransky mljn 54. z Clraber Matesko 300a, Velek 300a. Chrabersky Jan 379-80. Chrabry viz Chabry. Chrast 314-5. Chrást Jan 199a; z Chrástu Kníže Oldřich 191b; Mikuláš 572b; Oldřich v Chodově 297a; kněz Oldřich 394a ; Petr rychtář v Praze 154a, 299b; Sudka paní 170a; Václav 553a ; z Chróstu 8 z ChodZova Petr 312a. Chrástany ves 315a; chalupnice Markéta 549-50.
Strana 590
590 z Chrášťan Sigmund 294b. OChrčice Poděbradské 315-6. Chřen Jan 37a. z Chřenice Bartoš s příbuzen- stvem 563; Vávra 102a. z Chfenova Matéj viz Sérba. z Chříče Janek 55a; Absolon 305a. Chifnde ? ves 317b. Chroplik Mikuláš a Jan de Hobze 394b. Chroust Jiřík 262b. Chrudim 15a, 263a, 271a, 274, 283-4, 316, písař Petr 241a. Chrustenice ves 316-7. z Chržic Zeifrid 43-4. ChiZín u Budéhostic 123a. Chuchel, Chuchelec 317 8. Chudek Jan 326-7. Chudoba Jan 580a. Chval Vy&ehradsky 11a. Chvála Havel 352b. z Chvališova Jaroš v K. 212.3. Chvaly 4b, z Chval Václav, Va- cek 8, 9, 201 2, 397.8; viz Vacek. Chvatérubskd Lidmila z Lužné 307-11; Zigmund z Lestkova 307-11. Chvatlina ves 154b, 321-3, Chvat- liny 488b. z Chvinavy Kozel 14a; viz Chy- паха, Chvojenec (u Baště) ва; z Chvo- jence Václav 189a. Chvoštiště panoš 324a. Cbyba Jakub 445, 436-7, 455-6. z Chylic Zachar 578b. Chylín Bartoň 189b. Chylý Jakub řezník 133b. Chynava 323a; viz Chvinava. Chýně, Chýnov, u Uhonić 323a. Chýnice u Ořecha, Chajnice 324a. Cbyšák Mathias; rychtář v Ra- dotíně 423b. Cihelná Margreta 97b. i Cihelnÿ Blažek 97b, Jan v C. Brodě 53, 72, 75-7, 83-4, 97. Cikán v Kouřimi 485a; Jan 510-1, Martin 323a. Cimburk u K. Hory 215a. Hoře Ondráček Cirkvice ves 10b; Liškova, ves 132a. Císař sedlák v Měcholopech 188b. Císařová Dorota v Praze 575b. Citoliby ves 132a. Citov ves u Berkovic 142a: z Ci- tova Ales 10a, 142a; Bavorin mladší 10a. Clauber viz Klauber. Clementer Ortlin v Praze 557b; Clementeri Fridlinus 299b. de Colonia viz z Kolína. Comis Jan 168b. Cornauer viz Kornauer. Crbjnky u Koufímé 507a, Cer- henky 131b. Crnin viz Cernín. Crux viz Kříž. Ctibor z Kadané 384b; Stiborius panoá Karlétejnsky 396a; ze Zhudic komorntk desk 2062, 314b, 367a, vyšší komornik desk 289-90, viz ze Zhudovic. Ctiborova Dorota v Praze 295b. Cukman Viktorin 5b. Cukmanský Beneš 4a, 116a. Cvidek Jitik 261b. Cvikov 390a. Cvok v Praze 114a. Cvréovice, Syréovice 132b. Czaresch Martinus 425a. Czaychanow viz Hrádek Komorní. Czipser:Pavel 572b. Czotr (Cotr) Albertus 572b, Ma- rek 229. Czwejartuller Michael 379b. С. Čabelická Johanna z Úšavy 531b. Čach člověk v Cholupicích 313a. Čachovice, Cechovice 132 4. z Oachovic Aron 375a ; viz Nicek. Cajehanov viz Hrádek Komorní. Čákov ves u Chocerad, tišténo Cakov 14a. Čapek Jan ze Sán hejtman 406b. z Casavi (?) Václav, purkrabí na Hradišti Mnichovém 290a. Čáslav 565a. . Čáslavky, Tomáš z Cáslavek 343-4. Čáslavský Havel v Krči 14b, 566-7. z Častrova Duha 86a. Rejstřík jmen osobních « mistnich. Čbonín (Zbonín?) 134b. Čechtice 135, 297a. Čeček z Pakoměřic 113b. Celelice 135a; z Cecelic Alena . 1352; Jan 407a. Čéčovice Velké, Číčovice 135a; . Srv. BeBovice. Cejka Jíra v Chabrech 301a. z Cejkov viz Tomek. Cejková Anna 301a. Cekéice (?) in Cziekeziczich, mè- stečko 179a. Čeládek v Černoci 139a. Celakovice 135-6, 408b. Celechovec Hasek 191a. Celechovice 136-7, 393. Cemice viz Cimice. Čeněk suknakraječ v Praze 16a, 110a, 139b, 194a, 227-8, 231b, syn Řehoř 227-8, 231b; . v Koukími 434-5. Cenétice 137. z Cermik Erazim Václav 307-11. Černčice ves 137 8; z Černčic 33b, Voldřich 137b; Jan Svě- , tecky 167. Cernín pán 330b, 343a, páni 350-1. Černín z Kolče 412b, Jan mlynář 381a; Nathanael 351a; Petr . 297a. Černobýl Mikuláš mistr v Zatci . 184-6. Cernoc, Cernue, ves 139a. Cernohorská Lída 107a. Cernomice, Cernovice 138, 139, Ornomice 179a. z Cernosic Jan Svéteckj 167a Černovice (Černomice) u Stredo- kluk 138-9. z Cernovic viz Maleśicky. Černožice ves 343-4. Cernuc, Cernoc 139a. Černý Jakub v Kouřimi 505a; Jan v Č. Brodě 49-50; Matěj Knieže na Zderaze 315a; Ma- touš sladovník 548-9; Černá Dorota v C. Brodé 74-5, 83-5, . 87; viz Niger. Certousy, Tróńsy ves 139-140; z Certouz a z Bezdèdic , Zik- . mund 380a; viz z Trčús. Čer- viz též Čr-
590 z Chrášťan Sigmund 294b. OChrčice Poděbradské 315-6. Chřen Jan 37a. z Chřenice Bartoš s příbuzen- stvem 563; Vávra 102a. z Chfenova Matéj viz Sérba. z Chříče Janek 55a; Absolon 305a. Chifnde ? ves 317b. Chroplik Mikuláš a Jan de Hobze 394b. Chroust Jiřík 262b. Chrudim 15a, 263a, 271a, 274, 283-4, 316, písař Petr 241a. Chrustenice ves 316-7. z Chržic Zeifrid 43-4. ChiZín u Budéhostic 123a. Chuchel, Chuchelec 317 8. Chudek Jan 326-7. Chudoba Jan 580a. Chval Vy&ehradsky 11a. Chvála Havel 352b. z Chvališova Jaroš v K. 212.3. Chvaly 4b, z Chval Václav, Va- cek 8, 9, 201 2, 397.8; viz Vacek. Chvatérubskd Lidmila z Lužné 307-11; Zigmund z Lestkova 307-11. Chvatlina ves 154b, 321-3, Chvat- liny 488b. z Chvinavy Kozel 14a; viz Chy- паха, Chvojenec (u Baště) ва; z Chvo- jence Václav 189a. Chvoštiště panoš 324a. Cbyba Jakub 445, 436-7, 455-6. z Chylic Zachar 578b. Chylín Bartoň 189b. Chylý Jakub řezník 133b. Chynava 323a; viz Chvinava. Chýně, Chýnov, u Uhonić 323a. Chýnice u Ořecha, Chajnice 324a. Cbyšák Mathias; rychtář v Ra- dotíně 423b. Cihelná Margreta 97b. i Cihelnÿ Blažek 97b, Jan v C. Brodě 53, 72, 75-7, 83-4, 97. Cikán v Kouřimi 485a; Jan 510-1, Martin 323a. Cimburk u K. Hory 215a. Hoře Ondráček Cirkvice ves 10b; Liškova, ves 132a. Císař sedlák v Měcholopech 188b. Císařová Dorota v Praze 575b. Citoliby ves 132a. Citov ves u Berkovic 142a: z Ci- tova Ales 10a, 142a; Bavorin mladší 10a. Clauber viz Klauber. Clementer Ortlin v Praze 557b; Clementeri Fridlinus 299b. de Colonia viz z Kolína. Comis Jan 168b. Cornauer viz Kornauer. Crbjnky u Koufímé 507a, Cer- henky 131b. Crnin viz Cernín. Crux viz Kříž. Ctibor z Kadané 384b; Stiborius panoá Karlétejnsky 396a; ze Zhudic komorntk desk 2062, 314b, 367a, vyšší komornik desk 289-90, viz ze Zhudovic. Ctiborova Dorota v Praze 295b. Cukman Viktorin 5b. Cukmanský Beneš 4a, 116a. Cvidek Jitik 261b. Cvikov 390a. Cvok v Praze 114a. Cvréovice, Syréovice 132b. Czaresch Martinus 425a. Czaychanow viz Hrádek Komorní. Czipser:Pavel 572b. Czotr (Cotr) Albertus 572b, Ma- rek 229. Czwejartuller Michael 379b. С. Čabelická Johanna z Úšavy 531b. Čach člověk v Cholupicích 313a. Čachovice, Cechovice 132 4. z Oachovic Aron 375a ; viz Nicek. Cajehanov viz Hrádek Komorní. Čákov ves u Chocerad, tišténo Cakov 14a. Čapek Jan ze Sán hejtman 406b. z Casavi (?) Václav, purkrabí na Hradišti Mnichovém 290a. Čáslav 565a. . Čáslavky, Tomáš z Cáslavek 343-4. Čáslavský Havel v Krči 14b, 566-7. z Častrova Duha 86a. Rejstřík jmen osobních « mistnich. Čbonín (Zbonín?) 134b. Čechtice 135, 297a. Čeček z Pakoměřic 113b. Celelice 135a; z Cecelic Alena . 1352; Jan 407a. Čéčovice Velké, Číčovice 135a; . Srv. BeBovice. Cejka Jíra v Chabrech 301a. z Cejkov viz Tomek. Cejková Anna 301a. Cekéice (?) in Cziekeziczich, mè- stečko 179a. Čeládek v Černoci 139a. Celakovice 135-6, 408b. Celechovec Hasek 191a. Celechovice 136-7, 393. Cemice viz Cimice. Čeněk suknakraječ v Praze 16a, 110a, 139b, 194a, 227-8, 231b, syn Řehoř 227-8, 231b; . v Koukími 434-5. Cenétice 137. z Cermik Erazim Václav 307-11. Černčice ves 137 8; z Černčic 33b, Voldřich 137b; Jan Svě- , tecky 167. Cernín pán 330b, 343a, páni 350-1. Černín z Kolče 412b, Jan mlynář 381a; Nathanael 351a; Petr . 297a. Černobýl Mikuláš mistr v Zatci . 184-6. Cernoc, Cernue, ves 139a. Cernohorská Lída 107a. Cernomice, Cernovice 138, 139, Ornomice 179a. z Cernosic Jan Svéteckj 167a Černovice (Černomice) u Stredo- kluk 138-9. z Cernovic viz Maleśicky. Černožice ves 343-4. Cernuc, Cernoc 139a. Černý Jakub v Kouřimi 505a; Jan v Č. Brodě 49-50; Matěj Knieže na Zderaze 315a; Ma- touš sladovník 548-9; Černá Dorota v C. Brodé 74-5, 83-5, . 87; viz Niger. Certousy, Tróńsy ves 139-140; z Certouz a z Bezdèdic , Zik- . mund 380a; viz z Trčús. Čer- viz též Čr-
Strana 591
Rejstřík jmen osobních a místních. Cervenka Jan 21b, 23-4; Čer- venková Kateřina 419a; Mar- . kéta 21-4. Cervenf Vanék v Písnici 313a. z Ciháné viz Rychlík. Cimice, Ciemice ves 46b, 140-2; z Cimic Petr Husa 29a, JeSek s příbuzenstvem 141-2, Kristan s příbuzenstvem 141. z Cinévsi viz z Wartemberka. z Cinova Matéj 331a. Cisvic Jan pan 73 4. z Číšic? (de Czisycz) Matěj 553a Čížek Jan v Jaroměři 339-12, . 847, 354b, 359-60. Cotr (Czotr) Marek 229, Albert 572b. Čoubkův dům v Praze 181-2. z Črnčic Oldřich 33b; viz z Čern- čic. Črník v. Klenči 405a. Črnocký Jan z Roudnice (omylem z Radnice) s příbuzenstvem . 140b. i Crnomice ves 179a; viz Cerno- . mice. Crt Martin z Radéjovic 197b. Crvenec Duchek s příbuzenstvem . 368-70. Cuba Jan 500a. Cubrnj Vit 277.8. Cuchüv düm v K. Hradci 264a D. Ďáblice, Davlice ves u Prahy 134a, 142-4, 155a. Dajéman Martin, náchlebník 67 Daksová Darbora 203b. Dalej, údolí u Butovic 19274. Dalov u Vlašimé 144. Damašek Jan 261b, 282 3, ba- kalář 253b; Vít krejčí 253b. Damirovský Václav 343b. Dampšova vinice v Košířích 426b Dandovo pole u Bráníka 182a. Dandü Simon 86-7. Daněk v Chocni 306b. Daniel sirotek v Bráníce v Jenči 370-1. Darmopýchová vdova v Praze 157a. David v K. Hradci 335, 347-8, 353a; Táborský 279-80. Davlice viz Ďáblice. 39a ; Debrno ves 144-5, 158a, tisténo ze Brna 236a. Děčany ves 145a. Dédek Václav mlynát 306a. Dédibaby ves 145-6, Jedibaby 362b; z Dédibab Absolon 146a, Johanka 145b, 220b; viz Kavan. Dědoměřice 146. Dědomilice 146b. Dehnice, Dejvice 147-9; 7 Deh nic Anna 148-9; Beneš 147-8. Demetice ves 321b. Derhut Jan, kon&el v Kourimi 432b. Desnice ves u Prahy 393-4. Dětský Jan, maršálek Pražský (1538) 381a. Dibischii, Divisüv, Kunclin 172b. Diblík Jiřík v Kouřimi 97, 453-4, 483a, 534-6, 546-7. Dipoldus, Dypoldus de Colonia 291-2. Díté Jan, jircháť 552b. Ditlebus farář u sv. v Praze 424a. Diviš opat Břevnovský 109a; koláčník 254-5. Divišov městečko 144a. Divišovský Martin 36a, 40, 42a; Martin z Prošovic 395b. Divišův, Dibischii, Kunclín v Praze 172b. Dlabačův mlýn u K. Hory 215a. Dlažkovice ves 149a. Dlažkovský Jan 149a. Dlouhý Jan 208a, 254-5; Longus. Dluho&ovská louka v Krči 568a. Dobeš v Č. Brodé 622a. Dobeškovice ves 1a. Dobrá, ves 8b, Dobrá Pustá, ves u Prahy 28b, Veliká 169a. z Dobré Jan 146b. z Dobré Vody viz Král. Dobřejovice ves 154; z Dobřejovic Jindřich Dobřeň ves 154-5. Dobřenský z Dobřenic Jan 263 6, 335b, 351-3; mladší 556b; Dorota žena 263-7, Mareš 279b, Dobřichovice ves 155a. Dobřichovský Jan 441-2. Mikuláše viz 187a ; 154a. 591 Dobříč ves 155a. Dobříš ves 155. z Dobrochovic Enderl 225a. z Dobrodovic Bohuslav 151a; viz Dobrosovice, Horňatecký. z Dobroňan Mikuláš s pifbuzen- stvem 149a. Dobro&ovice, Dobrocovice 149-52. z Dobrotic Jan, Markéta, Mikuláš 30b. z Dobrovice Michal 233a. Dobroviz ves 152-4; z Dobrovize Kyjik (Kigik) Ondfej 152b, Sigmund 152-3; Vojtéch 154a; viz Kyjík. Dobrsky Jindřich z Tmáně vlá- dyka 1a. z Dobrže viz. Koc. Dohalický pan 331b, z Dohalic Václav Bořek 279b. z Dokez Chval 221a. Doksany ves 155-6 ; kláštěr prae- monstratsky 156, 305b. Dolánky ves u Velvar 156-8. Dolany ves 333b, 349a, 569a; u Jaroměře 158-9; u Žatce 157b; viz Tobeš. Dolce místo 352a. Doležal Jiřík 349a. Dolin, Dolina ves 123-4, 159. Dolinka ves 14a; Doliné ves 117b. Doloplazy 159b; z Doloplaz Vy- hnansky 159b. Domašice ves 577; Matéj 564b. Domašín Jan v K. Hradci 240a. Domašín ves 159b; z Domašína a z Dubu Boreš 159b. Domažlice 159-60; purkmistr Piksa Václav (1519) 160a; purkrabí Mikuláš z Branišova (1519) 160b; z Domažlic Jiří 396b. Domažlický Jan v Dobřichovicích 568; Jan z Rysengruudu, se- kretář při appellaci 43a ; Jiřík v C. Brodé 54a, 68-9; Do- mazlického düm v Praze 431b. Domšíkův dvůr .v Kralovicích 12a. Donát Matěj 371a; Václav 24b; Donátův Michal rychtář v Praze 363a, 424a. z Domašic
Rejstřík jmen osobních a místních. Cervenka Jan 21b, 23-4; Čer- venková Kateřina 419a; Mar- . kéta 21-4. Cervenf Vanék v Písnici 313a. z Ciháné viz Rychlík. Cimice, Ciemice ves 46b, 140-2; z Cimic Petr Husa 29a, JeSek s příbuzenstvem 141-2, Kristan s příbuzenstvem 141. z Cinévsi viz z Wartemberka. z Cinova Matéj 331a. Cisvic Jan pan 73 4. z Číšic? (de Czisycz) Matěj 553a Čížek Jan v Jaroměři 339-12, . 847, 354b, 359-60. Cotr (Czotr) Marek 229, Albert 572b. Čoubkův dům v Praze 181-2. z Črnčic Oldřich 33b; viz z Čern- čic. Črník v. Klenči 405a. Črnocký Jan z Roudnice (omylem z Radnice) s příbuzenstvem . 140b. i Crnomice ves 179a; viz Cerno- . mice. Crt Martin z Radéjovic 197b. Crvenec Duchek s příbuzenstvem . 368-70. Cuba Jan 500a. Cubrnj Vit 277.8. Cuchüv düm v K. Hradci 264a D. Ďáblice, Davlice ves u Prahy 134a, 142-4, 155a. Dajéman Martin, náchlebník 67 Daksová Darbora 203b. Dalej, údolí u Butovic 19274. Dalov u Vlašimé 144. Damašek Jan 261b, 282 3, ba- kalář 253b; Vít krejčí 253b. Damirovský Václav 343b. Dampšova vinice v Košířích 426b Dandovo pole u Bráníka 182a. Dandü Simon 86-7. Daněk v Chocni 306b. Daniel sirotek v Bráníce v Jenči 370-1. Darmopýchová vdova v Praze 157a. David v K. Hradci 335, 347-8, 353a; Táborský 279-80. Davlice viz Ďáblice. 39a ; Debrno ves 144-5, 158a, tisténo ze Brna 236a. Děčany ves 145a. Dédek Václav mlynát 306a. Dédibaby ves 145-6, Jedibaby 362b; z Dédibab Absolon 146a, Johanka 145b, 220b; viz Kavan. Dědoměřice 146. Dědomilice 146b. Dehnice, Dejvice 147-9; 7 Deh nic Anna 148-9; Beneš 147-8. Demetice ves 321b. Derhut Jan, kon&el v Kourimi 432b. Desnice ves u Prahy 393-4. Dětský Jan, maršálek Pražský (1538) 381a. Dibischii, Divisüv, Kunclin 172b. Diblík Jiřík v Kouřimi 97, 453-4, 483a, 534-6, 546-7. Dipoldus, Dypoldus de Colonia 291-2. Díté Jan, jircháť 552b. Ditlebus farář u sv. v Praze 424a. Diviš opat Břevnovský 109a; koláčník 254-5. Divišov městečko 144a. Divišovský Martin 36a, 40, 42a; Martin z Prošovic 395b. Divišův, Dibischii, Kunclín v Praze 172b. Dlabačův mlýn u K. Hory 215a. Dlažkovice ves 149a. Dlažkovský Jan 149a. Dlouhý Jan 208a, 254-5; Longus. Dluho&ovská louka v Krči 568a. Dobeš v Č. Brodé 622a. Dobeškovice ves 1a. Dobrá, ves 8b, Dobrá Pustá, ves u Prahy 28b, Veliká 169a. z Dobré Jan 146b. z Dobré Vody viz Král. Dobřejovice ves 154; z Dobřejovic Jindřich Dobřeň ves 154-5. Dobřenský z Dobřenic Jan 263 6, 335b, 351-3; mladší 556b; Dorota žena 263-7, Mareš 279b, Dobřichovice ves 155a. Dobřichovský Jan 441-2. Mikuláše viz 187a ; 154a. 591 Dobříč ves 155a. Dobříš ves 155. z Dobrochovic Enderl 225a. z Dobrodovic Bohuslav 151a; viz Dobrosovice, Horňatecký. z Dobroňan Mikuláš s pifbuzen- stvem 149a. Dobro&ovice, Dobrocovice 149-52. z Dobrotic Jan, Markéta, Mikuláš 30b. z Dobrovice Michal 233a. Dobroviz ves 152-4; z Dobrovize Kyjik (Kigik) Ondfej 152b, Sigmund 152-3; Vojtéch 154a; viz Kyjík. Dobrsky Jindřich z Tmáně vlá- dyka 1a. z Dobrže viz. Koc. Dohalický pan 331b, z Dohalic Václav Bořek 279b. z Dokez Chval 221a. Doksany ves 155-6 ; kláštěr prae- monstratsky 156, 305b. Dolánky ves u Velvar 156-8. Dolany ves 333b, 349a, 569a; u Jaroměře 158-9; u Žatce 157b; viz Tobeš. Dolce místo 352a. Doležal Jiřík 349a. Dolin, Dolina ves 123-4, 159. Dolinka ves 14a; Doliné ves 117b. Doloplazy 159b; z Doloplaz Vy- hnansky 159b. Domašice ves 577; Matéj 564b. Domašín Jan v K. Hradci 240a. Domašín ves 159b; z Domašína a z Dubu Boreš 159b. Domažlice 159-60; purkmistr Piksa Václav (1519) 160a; purkrabí Mikuláš z Branišova (1519) 160b; z Domažlic Jiří 396b. Domažlický Jan v Dobřichovicích 568; Jan z Rysengruudu, se- kretář při appellaci 43a ; Jiřík v C. Brodé 54a, 68-9; Do- mazlického düm v Praze 431b. Domšíkův dvůr .v Kralovicích 12a. Donát Matěj 371a; Václav 24b; Donátův Michal rychtář v Praze 363a, 424a. z Domašic
Strana 592
592 z Donína pán 102b, Petr 366a. Doreet Jakub 292b. Dorota pekařka v Č. Brodě s pří- buzenstvem 62-3; z Jílového 380a; v Kouřimi koláčnice 507-8; v Praze od jednorožce 119a, soukenice 181a ; z Veletic zlatnice 212-3; jeptiska 397a. z Doubravan a na Radimi Jan 313b. Doubravec z Doubravan Jan 502-3. Doubravská Hora 568a. z Doubravy Oktavian 550-1. Doupovec z Doupova Petr 27a; viz Düpovec. Dousek Jakub 149a. | Douša 86b; z Horetic Selich Du- chek 224b; Duchck z Vesce 563-5. Doxany viz Doksany. Dráb Ondfej a Simon, z Krasonic 556b. Draheléice ves 160-2. z Drahobudic Bohuslav 124a. Drahobuz ves 169b. z Drahobuzevsi Petr 105a. Drahobýl místo u Žatce 418-9. Drahomyśl 162. Drahonice v Práchensku 163-4; z Drahonic Václav Adam 163-4; v Žatecku 162-3; z Drahonic Vnouček panoš 162b. Drahoraz ves 164b. Drásal Řehoř 240-1. Drastník Beneš rychtář v Praze 48a. Drasty ves 164-5, 422b; z Drast Jan s pfíbuzenstvem 164b. Draštětice ves 155a. Dražice ves 165-7, 405a; z Dra- žic Jindřich, Janek 169b. Dražičtí páni 561a. Dražkov ves 167a; z Dražkova Eliška 167a. z Dražovic Mikuláš 131b. Drch pán na Dobré 8b. Drchkov ves u Kralovic 167. Drchiava ves 167-8. Drda Jan 408a. Drdák Matéj v Praze 27v. Dreba sedlák 324a. Dreigot Hanuš, zámečník v Bu- déjovicich 118a. bratří z Dřenic Bohuslav Bánský 74a. z Dřevčic Pešík 398a. na Dfevnicích viz Berka. Dřínov ves 168-9; z Dřínova Václav 146a. Dřísy ves 204b. Drlik Petr 580. Drmice ves 168. Drnovský Vaněk 171a. Drozdice ves 323a. Drslav v Braškově 43b. DrštkaVáclav 260-1; Zdeněk 178b. Drtina Matouš 183a. Družec ves 168b. z Duban Jindřich 167a; Zechovec Pavel 552a. Dubcová Kateřina 319-20. z Dubče Jan 47b, 420a; Mari- anna 170a; Matéj 306b, 578b, Zofka 106b. z Dubé pan 203b; Alei 394a; 412a; a z Úštěka Jindřich 43b; Jiřík nejv. sudí 171b; Václav 570b; viz Berka, Sko- pek. z Dubé Borcš a Vondřej 321a (z Dubu ?) Dubecký z Dubče a z Průhonic Jau 170a. Dubeč Veliký 169-70. Dubeč Jan 149b, 364-5. Dubeček ves 170a; z Dubečku Jan 170a, Janek 1913; Vanék panos 3a. Dubenec ves 170. Dubina člověk v Kouřimi 449-51 ; Jiřík v Kouřimi 483-7, 514a, 520-1, 524a, 530-1, 535a, 540, 546-7. Dubné, Johanka v Dubném 119a. Dubský Václav rychtář 28b. z Dubu a z Domašína Boreš s dětmi 159b; srv. z Dubé Boreš. od Dubu Jan kněz 114a. Duchek v Berouně farář 18b; v Bráníku pekař 578a; v Bře- zinóvsi 114a; v C. Brodé klerik 47; v Davlicích 143a; v Chy- nové 324a; v Kréi Jan 563a; z Kuřího pekař 40-1; z Po- dola rychtář 183b; v Praze 134b, 139b, 171b; Kunya(?) Rejstřík jmen osobních a místních. v Praze 34b; v Praze pekař 42a, postřihač 152a, řemenář 16a, sladovník 162a; de Gradu z Karlova města 552b; na Pro- síku farář 301a; z Rataj sla- dovník 526-7; z Sotalic 12b; z Tuklat 90b, 92a. Duchek Václav 98-100. Duchek košinář 430b, kožišník 305a, kramář 293b, lahvičník 181b, řemenář 206b, 424b. Duchková Kateřina 5672; Mag- dalena 98-100; Markéta 378. Duchoň, Duchoslav 339b. Dučice ves 170b. Duha Václav (z Castrova) 86. Dundová Anna v Kouřimi 469. Duníček v Klumíně 408b. Dópovec Ješek v Praze 16a; Ondráček 314b; viz Doupovec. Důra kolářka 99b; v Opavském domě 321a. Důras Duchek 208a. Durchan Duchek z l'odola 183b. Duršmid Vaněk (Václav) 35, 223b, 403, purkmistr v Praze 28a, 176-7; Petr 35, 293a. Dusík Ješek 246-7, 251. Dušek z Pardubic 279-80 : v Praze pan 406a, ze Pšanky 282-3. Dušníky 170-2, 411b. Dušný Václav 75-6. Dvorce ves u Prahy 172-184, 322b, 407b, 564b; skála vá- penná 180a. Dvorecký Klíma 184a. Dvořka Jan konšel v Kouřimi 432b. . Dvorník dvůr u Žatce 184-6. Dvorský Jiří v Praze 573. Dvůr Králové 251-2. Dynda Vit plavec 567a. E. de Efferding Thômling 299b. z Egerberka Jau 25a. de Egra viz Cheb. . z Ejstebna (ze Stebna) Zibiid Angel 296 č. 25. z Ejzíře (Zieře, Zejzíře) Jan, Frána a Václav 294-5. z Elsterberka Jindřich 292b. Elščin Jan 417-8.
592 z Donína pán 102b, Petr 366a. Doreet Jakub 292b. Dorota pekařka v Č. Brodě s pří- buzenstvem 62-3; z Jílového 380a; v Kouřimi koláčnice 507-8; v Praze od jednorožce 119a, soukenice 181a ; z Veletic zlatnice 212-3; jeptiska 397a. z Doubravan a na Radimi Jan 313b. Doubravec z Doubravan Jan 502-3. Doubravská Hora 568a. z Doubravy Oktavian 550-1. Doupovec z Doupova Petr 27a; viz Düpovec. Dousek Jakub 149a. | Douša 86b; z Horetic Selich Du- chek 224b; Duchck z Vesce 563-5. Doxany viz Doksany. Dráb Ondfej a Simon, z Krasonic 556b. Draheléice ves 160-2. z Drahobudic Bohuslav 124a. Drahobuz ves 169b. z Drahobuzevsi Petr 105a. Drahobýl místo u Žatce 418-9. Drahomyśl 162. Drahonice v Práchensku 163-4; z Drahonic Václav Adam 163-4; v Žatecku 162-3; z Drahonic Vnouček panoš 162b. Drahoraz ves 164b. Drásal Řehoř 240-1. Drastník Beneš rychtář v Praze 48a. Drasty ves 164-5, 422b; z Drast Jan s pfíbuzenstvem 164b. Draštětice ves 155a. Dražice ves 165-7, 405a; z Dra- žic Jindřich, Janek 169b. Dražičtí páni 561a. Dražkov ves 167a; z Dražkova Eliška 167a. z Dražovic Mikuláš 131b. Drch pán na Dobré 8b. Drchkov ves u Kralovic 167. Drchiava ves 167-8. Drda Jan 408a. Drdák Matéj v Praze 27v. Dreba sedlák 324a. Dreigot Hanuš, zámečník v Bu- déjovicich 118a. bratří z Dřenic Bohuslav Bánský 74a. z Dřevčic Pešík 398a. na Dfevnicích viz Berka. Dřínov ves 168-9; z Dřínova Václav 146a. Dřísy ves 204b. Drlik Petr 580. Drmice ves 168. Drnovský Vaněk 171a. Drozdice ves 323a. Drslav v Braškově 43b. DrštkaVáclav 260-1; Zdeněk 178b. Drtina Matouš 183a. Družec ves 168b. z Duban Jindřich 167a; Zechovec Pavel 552a. Dubcová Kateřina 319-20. z Dubče Jan 47b, 420a; Mari- anna 170a; Matéj 306b, 578b, Zofka 106b. z Dubé pan 203b; Alei 394a; 412a; a z Úštěka Jindřich 43b; Jiřík nejv. sudí 171b; Václav 570b; viz Berka, Sko- pek. z Dubé Borcš a Vondřej 321a (z Dubu ?) Dubecký z Dubče a z Průhonic Jau 170a. Dubeč Veliký 169-70. Dubeč Jan 149b, 364-5. Dubeček ves 170a; z Dubečku Jan 170a, Janek 1913; Vanék panos 3a. Dubenec ves 170. Dubina člověk v Kouřimi 449-51 ; Jiřík v Kouřimi 483-7, 514a, 520-1, 524a, 530-1, 535a, 540, 546-7. Dubné, Johanka v Dubném 119a. Dubský Václav rychtář 28b. z Dubu a z Domašína Boreš s dětmi 159b; srv. z Dubé Boreš. od Dubu Jan kněz 114a. Duchek v Berouně farář 18b; v Bráníku pekař 578a; v Bře- zinóvsi 114a; v C. Brodé klerik 47; v Davlicích 143a; v Chy- nové 324a; v Kréi Jan 563a; z Kuřího pekař 40-1; z Po- dola rychtář 183b; v Praze 134b, 139b, 171b; Kunya(?) Rejstřík jmen osobních a místních. v Praze 34b; v Praze pekař 42a, postřihač 152a, řemenář 16a, sladovník 162a; de Gradu z Karlova města 552b; na Pro- síku farář 301a; z Rataj sla- dovník 526-7; z Sotalic 12b; z Tuklat 90b, 92a. Duchek Václav 98-100. Duchek košinář 430b, kožišník 305a, kramář 293b, lahvičník 181b, řemenář 206b, 424b. Duchková Kateřina 5672; Mag- dalena 98-100; Markéta 378. Duchoň, Duchoslav 339b. Dučice ves 170b. Duha Václav (z Castrova) 86. Dundová Anna v Kouřimi 469. Duníček v Klumíně 408b. Dópovec Ješek v Praze 16a; Ondráček 314b; viz Doupovec. Důra kolářka 99b; v Opavském domě 321a. Důras Duchek 208a. Durchan Duchek z l'odola 183b. Duršmid Vaněk (Václav) 35, 223b, 403, purkmistr v Praze 28a, 176-7; Petr 35, 293a. Dusík Ješek 246-7, 251. Dušek z Pardubic 279-80 : v Praze pan 406a, ze Pšanky 282-3. Dušníky 170-2, 411b. Dušný Václav 75-6. Dvorce ves u Prahy 172-184, 322b, 407b, 564b; skála vá- penná 180a. Dvorecký Klíma 184a. Dvořka Jan konšel v Kouřimi 432b. . Dvorník dvůr u Žatce 184-6. Dvorský Jiří v Praze 573. Dvůr Králové 251-2. Dynda Vit plavec 567a. E. de Efferding Thômling 299b. z Egerberka Jau 25a. de Egra viz Cheb. . z Ejstebna (ze Stebna) Zibiid Angel 296 č. 25. z Ejzíře (Zieře, Zejzíře) Jan, Frána a Václav 294-5. z Elsterberka Jindřich 292b. Elščin Jan 417-8.
Strana 593
Rejstřík jmen osobních a místních. Elška, abatyše u sv. Jiří na hradě Pražském 114. Endirlia a Mertlin bratři 397a. Erasim od klíéü v Praze 118b; Václav z Cermík 307-11. z Erfurtu Jindřich Holzschuster, dřevěnkář? 210a. z Erhenic Pavel 321a. Ermolaus purkrabí na Helfm- burku 204a. Liskov? misto u Berouna 18b. Esler Berthold konsel 424a. Esterů Jan s příbuzenstvem 287-8. Ettlová Eliška v Praze 47b. Evančice 188a. Eylaw viz Jílové. F. Falknaur Bernart 118-9. Famfule Pavel 329b. Farář Jan 183b, Jiřík 100, Petr 100. Fedrian Jan v K. Hoře 556a. Fegalik Lorenz v C. Budějovicích 119a. Feigenstein Petr zlatuik 175b. Felix Benedikt konsel 424b. Fenclavová Regina 120a. Ferdinand I. král 7b, 122a, 143b, 430, 568, 577b. Ferdinand arcikniże (1548) 42b. Fikar Jakub z Vratu hofrychtéř král. Ceského 236-9. Filip Jan 330b; Filipova vinice ve Dvorcích 181a. Filipová Machna v Kouftimi 432b. Finder Johánek v Praze 397b. Fiola Jiřík s manZelkami 21-4. Fiolka v Kouřimi 443. Firsic élovék v Kourimi 547b. Flaška pán na Rychmberce(Rychm- burce) 8b. Flekač v K. Hradci Jan kramář 253b; Jifík 282a, s příbuzen- stvem 278-9; Flekačka Kate- řina 268-9, 278-9. Flodová, Flodka Kateřina 354. Floréř, Florerz Ulricus 179a. Fojt Vít v J. Hradci 239a. Foliman, vinice pod Karlovem v Praze 235b. Foréř Václav z Hlavatec 135b. Archiv Český XXVI. Frána, Fráňa sladovník 133a, od Žatce 160 1; pekař v Praze 293a; Fránüv Jan 294b. Franc krejčí 354a; kupec od! moufenína v Praze 322b. Francer člověk 385a. Franco pullator 363a. Franék, opat Ostrovsky 292. | Franék 580b, Václav 231b; v C. Brodu 46b ; v Hobsovicích 192b. z Frankensteina Mik. kanovník Boleslavský 557-8. z Freiberka Gabriel, metif, swert- feger 210a; Jindfich Konäel v Praze 26a. | Freisgut Zikmund 253, Freyskut 483-4. Frejkovd Anna z Lipnice 532a. ;Fremut z Krásného Dvora 25a Frenelin Longus v Praze 26b, syn Smidlinüv 11a. Frenklová Dorota 385 ; Nikl 385a. Fricek kramář 424a. Fridlin zlatník 363a, 424a; Frid- linův Mikuláš a Jan 423a. Fridrich převor křižovníků 175a. Frolich Mikuláš v Praze 145b, 193-4, 196b, 555 , Vančk 145b, 177a, 555, Václav alias Prat- forsst 196b; Bernášek 555, viz Pratforstiv. Fryc hfebićnik 304b. z Frycštojna Bohuš 128a. Fryda Pavel v Jenči 369a. Frysseysen Wolf 305a. Fryz Jan 574a. Fukáček Jan kožišník 326a. G. de Gallis (od kokotů) v Praze 419b. Gamarýtka Magdalena 99b. Gavlenec Jindřich 429a. Gbel viz Kbel. Gdánsko v Prusích 475a. Gebhart Jan z Pernštorfu 216a. Gefetterl Petr v Praze 210a. Gentes (Jenteš) Mikuláš konšel v Praze 401b. Germanicz viz Jeřmanice. Gerštorf Heindrich hejtman Ka- daňský 389b. Berta 593 Gerunk Jan v Lázsku 28b; Jan z Lomu 148b; viz Kerunk, z Lomu, ze Sulevic. Geslinek Martin 516. Gevetterlini Petr 118a. Geytanerii Johannes kon&el 424a. Gezlar Jan v K. Hofe 212b. Gil, Jíl? Mikuláš s příbuzenstvem v Kouřimi 432a. Glaser Kunc v Praze 172b, Vá- clav 220b. Glauber viz Klauber. Goldener Reymbotus 397a. Goldperg? Golperk místo 186a. Goliáš Velík 314b. Gorwol Mauricius 126b. Gosler Jan v Praze 172b. Gottratův Kuneš konšel 424a. Gotys člověk 318b. Grecz Regine viz Hradec Králové. z Gremleynu Konrád 296b. Gremlinus krejéí 397b. Greydl Ondřej v K. Hoře 211a. Gros v K. Hoře, Hanuš 209-10, Mates a Vilím 211a. z Grubu viz Rauš. Grybl Prokop 445. Gryspek z Gryspachu 42-43. Gylgiess z Jenče 364b. H. Habard konšel v Praze 401b; Habardův Petr konšel 16a. Habrová stráň u Bynic 103b, 130b. Haczecz? místo 556a. Hajdar Augustin a Kašpar z Vesce 163-4. Hájek sladovník 116b, Duchek 368-9, Zigmund s pfíbuzen- stvem 187a; z Popovic 106a; z Tuchoraze Petr 431b. Hájek stráň u Kťešie 571b, 574b. Háková Lidmila 188a, 332a. Halač Havel v Č. Brodě 47b; Halačová Dorota 46b. Halama Jan v C. Brodé 50b. Halaš Václav z Radimovie 258a. Halbonoch ves (blíze Ünho&té) 160b. Haldecký Václav v Praze 556a. Hálek Vančk ze Lhoty 155a. 75 Florian
Rejstřík jmen osobních a místních. Elška, abatyše u sv. Jiří na hradě Pražském 114. Endirlia a Mertlin bratři 397a. Erasim od klíéü v Praze 118b; Václav z Cermík 307-11. z Erfurtu Jindřich Holzschuster, dřevěnkář? 210a. z Erhenic Pavel 321a. Ermolaus purkrabí na Helfm- burku 204a. Liskov? misto u Berouna 18b. Esler Berthold konsel 424a. Esterů Jan s příbuzenstvem 287-8. Ettlová Eliška v Praze 47b. Evančice 188a. Eylaw viz Jílové. F. Falknaur Bernart 118-9. Famfule Pavel 329b. Farář Jan 183b, Jiřík 100, Petr 100. Fedrian Jan v K. Hoře 556a. Fegalik Lorenz v C. Budějovicích 119a. Feigenstein Petr zlatuik 175b. Felix Benedikt konsel 424b. Fenclavová Regina 120a. Ferdinand I. král 7b, 122a, 143b, 430, 568, 577b. Ferdinand arcikniże (1548) 42b. Fikar Jakub z Vratu hofrychtéř král. Ceského 236-9. Filip Jan 330b; Filipova vinice ve Dvorcích 181a. Filipová Machna v Kouftimi 432b. Finder Johánek v Praze 397b. Fiola Jiřík s manZelkami 21-4. Fiolka v Kouřimi 443. Firsic élovék v Kourimi 547b. Flaška pán na Rychmberce(Rychm- burce) 8b. Flekač v K. Hradci Jan kramář 253b; Jifík 282a, s příbuzen- stvem 278-9; Flekačka Kate- řina 268-9, 278-9. Flodová, Flodka Kateřina 354. Floréř, Florerz Ulricus 179a. Fojt Vít v J. Hradci 239a. Foliman, vinice pod Karlovem v Praze 235b. Foréř Václav z Hlavatec 135b. Archiv Český XXVI. Frána, Fráňa sladovník 133a, od Žatce 160 1; pekař v Praze 293a; Fránüv Jan 294b. Franc krejčí 354a; kupec od! moufenína v Praze 322b. Francer člověk 385a. Franco pullator 363a. Franék, opat Ostrovsky 292. | Franék 580b, Václav 231b; v C. Brodu 46b ; v Hobsovicích 192b. z Frankensteina Mik. kanovník Boleslavský 557-8. z Freiberka Gabriel, metif, swert- feger 210a; Jindfich Konäel v Praze 26a. | Freisgut Zikmund 253, Freyskut 483-4. Frejkovd Anna z Lipnice 532a. ;Fremut z Krásného Dvora 25a Frenelin Longus v Praze 26b, syn Smidlinüv 11a. Frenklová Dorota 385 ; Nikl 385a. Fricek kramář 424a. Fridlin zlatník 363a, 424a; Frid- linův Mikuláš a Jan 423a. Fridrich převor křižovníků 175a. Frolich Mikuláš v Praze 145b, 193-4, 196b, 555 , Vančk 145b, 177a, 555, Václav alias Prat- forsst 196b; Bernášek 555, viz Pratforstiv. Fryc hfebićnik 304b. z Frycštojna Bohuš 128a. Fryda Pavel v Jenči 369a. Frysseysen Wolf 305a. Fryz Jan 574a. Fukáček Jan kožišník 326a. G. de Gallis (od kokotů) v Praze 419b. Gamarýtka Magdalena 99b. Gavlenec Jindřich 429a. Gbel viz Kbel. Gdánsko v Prusích 475a. Gebhart Jan z Pernštorfu 216a. Gefetterl Petr v Praze 210a. Gentes (Jenteš) Mikuláš konšel v Praze 401b. Germanicz viz Jeřmanice. Gerštorf Heindrich hejtman Ka- daňský 389b. Berta 593 Gerunk Jan v Lázsku 28b; Jan z Lomu 148b; viz Kerunk, z Lomu, ze Sulevic. Geslinek Martin 516. Gevetterlini Petr 118a. Geytanerii Johannes kon&el 424a. Gezlar Jan v K. Hofe 212b. Gil, Jíl? Mikuláš s příbuzenstvem v Kouřimi 432a. Glaser Kunc v Praze 172b, Vá- clav 220b. Glauber viz Klauber. Goldener Reymbotus 397a. Goldperg? Golperk místo 186a. Goliáš Velík 314b. Gorwol Mauricius 126b. Gosler Jan v Praze 172b. Gottratův Kuneš konšel 424a. Gotys člověk 318b. Grecz Regine viz Hradec Králové. z Gremleynu Konrád 296b. Gremlinus krejéí 397b. Greydl Ondřej v K. Hoře 211a. Gros v K. Hoře, Hanuš 209-10, Mates a Vilím 211a. z Grubu viz Rauš. Grybl Prokop 445. Gryspek z Gryspachu 42-43. Gylgiess z Jenče 364b. H. Habard konšel v Praze 401b; Habardův Petr konšel 16a. Habrová stráň u Bynic 103b, 130b. Haczecz? místo 556a. Hajdar Augustin a Kašpar z Vesce 163-4. Hájek sladovník 116b, Duchek 368-9, Zigmund s pfíbuzen- stvem 187a; z Popovic 106a; z Tuchoraze Petr 431b. Hájek stráň u Kťešie 571b, 574b. Háková Lidmila 188a, 332a. Halač Havel v Č. Brodě 47b; Halačová Dorota 46b. Halama Jan v C. Brodé 50b. Halaš Václav z Radimovie 258a. Halbonoch ves (blíze Ünho&té) 160b. Haldecký Václav v Praze 556a. Hálek Vančk ze Lhoty 155a. 75 Florian
Strana 594
594 Haléř Abraham z Praby 160a. Haléřův dům v Praze 114b. Halíř Petr 272b. Handl Jan 22a. | Hanín člověk v Žluticích 29b. Hanovský dvůr v Butovicích 126b. Hanuš pán 431b, kameník 384b, v ©. Budějovicích ostroznik, 119, tuchšmid 164a; v Jenči 370a; v Praze konvář 18b, soukenik 295. Hanúšek, hospodář 304b; Vlasák v Budějovicích 119a; v Praze 231b; Oldrich na Vrbné 204a. Hanz| krémáf ze Solopisk 503-4. Harmburk Havel 433a. Hartunk kanovník u sv. Víta 558b. Hasácek Pavel krémár 154b. z Hasemburka Jan 560a, Vilém 292b, Zbynék 24b; viz Zajíc. z Hasištejna Jaroslav na Lobko- vicích 172a. Hasištejnský — purkrabé z Miletína 168a. Háša soused v K. Hore 95a. Hasek v Bohunovicích 66a. Hašek forman 290; švec v Praze 189b; od zvonu 379b; Matěj 521-2. Hastalovi Anna 295b, Anuicka Olframova 31b. Havel 37a, 301b; pargamenista 113; písař 329, 361a, syn Jan 329, 330; sladovník 101, 323-4; šenkýř 344b, tesař 110b; v Brníkách 46b; v Hob- šovicích 192b; z Košíř 4302; v Pisnici 313a; v Praze z do- mu Žateckého 492a, rychtář na Hradčanech 411a, sladovník 383b, &enkyf 399a; ze Se- milkovic 409; z Třebovle 473, 478-9; z Vranic 475-7, 480. Havelka v Roztylech 137b. Havlíček v Kouřimi 452-5; v Ouvalu 90-1. Havlík v Praze 34b, 227-8; kněz na Slovanech 133, opat 134a. Havlü Jan 97-8, z dvorü Hun- šových 270. Havránek 161-2. Havřík Václav 108b. Hawer František v Praze 172b. Václav Rejstřík jmen osobních a místních. Havraň ves 322a. Haťapaťa Vít v Brníkách 46b. Hataš Jakub 270. Hazuka Jan s 260-1. Hedviéina kollej v Praze 420b. Hedvika krejéi v Praze 5a, Václav 176b. Helfmburk hrad 203-4, purkrabí Ermolaus 204a. na Helfenštejně viz Rodovsky. Helm Ondřej 297a; Helmová Klára 206, 297a. Henrych od řebříků v Praze 178b. Henslin, Hensl, řezník v Praze 29b, 139b, 188b, 221b, 291a, s Zenou Maretou 315a; Hen- slinàv Václav 422a; Henzl a Petr bratri 305a. z Heraltic Marek, Mariin 556b. Hereš (Hersso) v Březiněvsi 113-4; z Praby 424b. Herman rytíř u Plzně 293a. Heřman v Jílovém 380a. Heřmanec osoba 126-7. Heřmanice u Jaroměře 187-8; u Lipého 187b. Heřmanská krčma 332a. Heřmanský Vaněk 188a. Hersso viz Hereš. Heršperk viz Hirschberg. z Hertmberka Petr vládyka 167b. Hertvin fiditel stavby N. Hradu u Kunratic 576a. Herynky, Herinky ves u Říčav 186-7 ; rychtář Jakub, Kuba 187a, Matěj 570a, Tomášek 197b. Iles Martin 426). lleslin fezntk 305b. Hesolt Václav, mladý 304b. Heusmek Elblín v Praze 557b. Hevero Matěj v Klenči 405a. Hilarius děkan kostela Pražského 231a. Hiltmar v Běchovicích 10b. Hirschberg, Heršperk, Hisperk ve Slezku 354a. Hladihlávek osoba 37a. Hladík v Jesenici 552b; Hledik. Hlas z Kamenice 167a; rylif 412a. příbuzenstvem viz Hlas Hlasivo ves 188; z Hlasiva Jan, hejtman Táborsky 188a. Hlaváč Jan šlajíéř v Praze 19a; Mikuláš z Vojenie 510b, 540-1, Pavel 158-9, 330-1, 333-5. Hlaváč Jan z Třibřich, hofrychtéř král. Českého (1502) 136. z Hlavatec Foréř Václav 135b. Hlávka Šimon krejčí 508-9. Hlavně krejčí 397b. Hlavno Kostelní u Brandýsa 188. Hlavsa Václav ve Dvorcích 182-3; v Jinočanech 381-2. z Hlazovic Lautbo 103 5, de Lazowess 104. Hledík Jan z Jesenice 5524; Václav v C. Brodu 59; viz Hladík. Hliñany ves 188-9. z Hlince Tos Jan 302b. Hliniky, role u Hliníkü 286-7. Hloh Hanna konšel 432a. z Hlohovie Tomášek 431. Hloupčtín ves 155a, 189. Hlouška, předměstí K. Hory 519b. Hložková Jana 254b. Hlubočepy, Hlubočerpy 189-191; de Hluboezrt Stépán 559a. Hlubcká, purkrabí Hynek z Lang- Steiua 191a. Hluchanka Salomena 280. Hluchý Ondřej v Jenči 371; Vaněk 542a. Hnát Jan 41b, 1822. Hnátčina louka u Bráníka 40b. Hnátka (Hnátová) Mandalena 38, 39, 567b. Hněvčeves 191a, 248a. IInidousy ves 191. Hobšov 191-2. Hobšovice 192-7; z Hobšovic Bělobožková Anežka 197a; Elška 203b; Jan 192, a syn Prokop 194-5; Mikuláš (Hob- šovský) 151b, 196-7, 372, Prokop 195-6, 578b, Veronika 196-7. Hobšovská, žena v Jilovém 380a. Hobza Jan v Kouřimi 500-1. z Hobze, Chroplík Mikuláš a Jan 394b. Hoch Duchek (Duchoň, Duchoslav) v Jaroměři 325-6; 339-340.
594 Haléř Abraham z Praby 160a. Haléřův dům v Praze 114b. Halíř Petr 272b. Handl Jan 22a. | Hanín člověk v Žluticích 29b. Hanovský dvůr v Butovicích 126b. Hanuš pán 431b, kameník 384b, v ©. Budějovicích ostroznik, 119, tuchšmid 164a; v Jenči 370a; v Praze konvář 18b, soukenik 295. Hanúšek, hospodář 304b; Vlasák v Budějovicích 119a; v Praze 231b; Oldrich na Vrbné 204a. Hanz| krémáf ze Solopisk 503-4. Harmburk Havel 433a. Hartunk kanovník u sv. Víta 558b. Hasácek Pavel krémár 154b. z Hasemburka Jan 560a, Vilém 292b, Zbynék 24b; viz Zajíc. z Hasištejna Jaroslav na Lobko- vicích 172a. Hasištejnský — purkrabé z Miletína 168a. Háša soused v K. Hore 95a. Hasek v Bohunovicích 66a. Hašek forman 290; švec v Praze 189b; od zvonu 379b; Matěj 521-2. Hastalovi Anna 295b, Anuicka Olframova 31b. Havel 37a, 301b; pargamenista 113; písař 329, 361a, syn Jan 329, 330; sladovník 101, 323-4; šenkýř 344b, tesař 110b; v Brníkách 46b; v Hob- šovicích 192b; z Košíř 4302; v Pisnici 313a; v Praze z do- mu Žateckého 492a, rychtář na Hradčanech 411a, sladovník 383b, &enkyf 399a; ze Se- milkovic 409; z Třebovle 473, 478-9; z Vranic 475-7, 480. Havelka v Roztylech 137b. Havlíček v Kouřimi 452-5; v Ouvalu 90-1. Havlík v Praze 34b, 227-8; kněz na Slovanech 133, opat 134a. Havlü Jan 97-8, z dvorü Hun- šových 270. Havránek 161-2. Havřík Václav 108b. Hawer František v Praze 172b. Václav Rejstřík jmen osobních a místních. Havraň ves 322a. Haťapaťa Vít v Brníkách 46b. Hataš Jakub 270. Hazuka Jan s 260-1. Hedviéina kollej v Praze 420b. Hedvika krejéi v Praze 5a, Václav 176b. Helfmburk hrad 203-4, purkrabí Ermolaus 204a. na Helfenštejně viz Rodovsky. Helm Ondřej 297a; Helmová Klára 206, 297a. Henrych od řebříků v Praze 178b. Henslin, Hensl, řezník v Praze 29b, 139b, 188b, 221b, 291a, s Zenou Maretou 315a; Hen- slinàv Václav 422a; Henzl a Petr bratri 305a. z Heraltic Marek, Mariin 556b. Hereš (Hersso) v Březiněvsi 113-4; z Praby 424b. Herman rytíř u Plzně 293a. Heřman v Jílovém 380a. Heřmanec osoba 126-7. Heřmanice u Jaroměře 187-8; u Lipého 187b. Heřmanská krčma 332a. Heřmanský Vaněk 188a. Hersso viz Hereš. Heršperk viz Hirschberg. z Hertmberka Petr vládyka 167b. Hertvin fiditel stavby N. Hradu u Kunratic 576a. Herynky, Herinky ves u Říčav 186-7 ; rychtář Jakub, Kuba 187a, Matěj 570a, Tomášek 197b. Iles Martin 426). lleslin fezntk 305b. Hesolt Václav, mladý 304b. Heusmek Elblín v Praze 557b. Hevero Matěj v Klenči 405a. Hilarius děkan kostela Pražského 231a. Hiltmar v Běchovicích 10b. Hirschberg, Heršperk, Hisperk ve Slezku 354a. Hladihlávek osoba 37a. Hladík v Jesenici 552b; Hledik. Hlas z Kamenice 167a; rylif 412a. příbuzenstvem viz Hlas Hlasivo ves 188; z Hlasiva Jan, hejtman Táborsky 188a. Hlaváč Jan šlajíéř v Praze 19a; Mikuláš z Vojenie 510b, 540-1, Pavel 158-9, 330-1, 333-5. Hlaváč Jan z Třibřich, hofrychtéř král. Českého (1502) 136. z Hlavatec Foréř Václav 135b. Hlávka Šimon krejčí 508-9. Hlavně krejčí 397b. Hlavno Kostelní u Brandýsa 188. Hlavsa Václav ve Dvorcích 182-3; v Jinočanech 381-2. z Hlazovic Lautbo 103 5, de Lazowess 104. Hledík Jan z Jesenice 5524; Václav v C. Brodu 59; viz Hladík. Hliñany ves 188-9. z Hlince Tos Jan 302b. Hliniky, role u Hliníkü 286-7. Hloh Hanna konšel 432a. z Hlohovie Tomášek 431. Hloupčtín ves 155a, 189. Hlouška, předměstí K. Hory 519b. Hložková Jana 254b. Hlubočepy, Hlubočerpy 189-191; de Hluboezrt Stépán 559a. Hlubcká, purkrabí Hynek z Lang- Steiua 191a. Hluchanka Salomena 280. Hluchý Ondřej v Jenči 371; Vaněk 542a. Hnát Jan 41b, 1822. Hnátčina louka u Bráníka 40b. Hnátka (Hnátová) Mandalena 38, 39, 567b. Hněvčeves 191a, 248a. IInidousy ves 191. Hobšov 191-2. Hobšovice 192-7; z Hobšovic Bělobožková Anežka 197a; Elška 203b; Jan 192, a syn Prokop 194-5; Mikuláš (Hob- šovský) 151b, 196-7, 372, Prokop 195-6, 578b, Veronika 196-7. Hobšovská, žena v Jilovém 380a. Hobza Jan v Kouřimi 500-1. z Hobze, Chroplík Mikuláš a Jan 394b. Hoch Duchek (Duchoň, Duchoslav) v Jaroměři 325-6; 339-340.
Strana 595
Rejstřík jmen osobních a místních. Hodějovský z Hodějova Jan starší 123a. Hodek Jan 281b; Jan z Kočkova 269-70 ; v Hobšovicích 192b. z Hodkova Kunášek 179a. Hodkovice, Hodkovičky u Prahy 41a, 179a, 197-201; z Hod- kovic Franěk, Mařík Medek, Petr 197b, Václav 198a ; Hod- kovské luhy u Bráníka 35b; rybník 41a. z Hodonína Bartoň 211b. Hofejzna Jiřík z Ondřejova 513, 518a. Hoflich, Hofleich Petr v Budějo- vicích 118a. Hofnagister Jindřich konšel 424a. Hofrychtéř Jan 130b. Hokovský, pan 22a. Holcův Jan 380a. Hole, Hól, Hůl ves u Říčan 201 až 203; z Holi Joblin v Praze 201-2, Anna žena 201-3. Holec Sigmund z Květnice 128b; Václav 135a, 196b, Vaněk 13b. Holeček Václav s détmi 445, 446. Holenko élovék v Ünhosti. z Holic viz ze Šternberka. Holický pán 276a. Holík Václav v Praze 194a. Holín viz Holyně. Holohlavy ves 203-6. Holovousy? Solovousy ves 206. Holub Jan 307b, 309a; Holubův dům v Praze 181-2. Holubice ves 42-3, 206-8; z Ho- lubie Mareš sdôtmi 147, Pavlík 148a. Holý Jan rytíř a žena Ofka 11,12; Jan 275a, 1382; Petr poddauy 474, 4719-80; z Béchar Ondřej Rasus 108, z Chrástu Petr 312b; z Kouřimi Jakub 481-4; v Praze Janck kožišník 15b; z Rataj Mikuláš 518a; viz Rasus. Holyně, Holín u Slivence 155a, 208b; z Holině Pavel 190. z Honbic Magdalena 145b; viz Horyna. Honice 208-9; Radlice 208b. z Honic Přech Hopfuer v Praze František 172b, Mikeš 397b. de Hopssouicz viz Hobšovice. Hora Kutná 66, 74-5, 92, 94-5, 113b, 118a, 138b, 153b, 209 až 218, 234a, 363a, 405-6, 412b, 436b, 496-7, 519, 534b, 544-5, 556a. Doly 5a; důl u sy. Ducha 211a; Flaser a Manthis 212b ; Perchtolus 2092, Rozunstrauch 212b. Hut pani Doroty 215b, Opozdilovská 213a, hut a mljn v Stolci 214a. Mlýny 212-6; Détinny 212b, 215a; Dlabacüv 215-6; Hott- mil 214; Hrdinovy 215-6; Klaudüv 216a ; Komoraéüv 214 až 215; Mikulásüv na Tráv- níce 215-6. Mlynář Štěpán 2162; Zicha 215b. Stav krá- lovsky 213b, nad Stolcem 213b. Zahrada Glauberova 211a. Düm Jasenhaus 211a. Konskyj trh 209b. Cesta k Lezuofüm 215a. z Hory Vítek v Praze 26a. Hora ves 209a. Horák Matéj 326-7; 326-9. Hofany ves 220; z Hofan Jan 220a. | Horčice v Č. Brodé 48a, Duchek 52-3. Horelice ves 220b. Hofesedly ves 220. Hořešovec Matěj, Matouš 221-3; Jindřich z Libošína a na Stu- deněvsi 554a. Hořešovice 221-4. z Hořešovic Albrecht 14b; Sa- zema 221-4, místosudí desk dvorských (1431) 222b, ko- morník desk zemských (1432) 223a; Václav 222a; viz Burda. Hofetice u Zatce 224-5; z Ho- fetic Dousa 224b. Hofickj Jan 337a, Jiřík 381b; Vincenc 164a. Hofijany ves 29a. Hořín Jan z Bezna 24b. Hořiněveský Václav 272-3. Horinka Matěj rychtář v Krči 560a. Horňatecký Bohuslav 449a, z Do- bročovic 496-7. 595 Horňatky ves 218-9. Horník rychtář v Krči 561a. Horník Simon 241b. Horoměřice ves 219b. Horousany ves 219-20. Horovka viz Hovorka. Hor&in Jan pan 344a. Horyna z Honbic Jiíík 290b. Hospozín ves 225; viz Trčka. Hospříd na Karlštejně 396b; z Hostivic 420a. Hostašovice ves 225. Hostěradová Kateřina 280-1. Hostimice ves 117b. z Hostimic Oldřich 145b. Hostinné 354. Hostirad Václav 257. Hostivař ves 225-7; 226a. Hostivice ves 227-232; dvůr Zá- z H. Jan kostelní 228b; z Hostivice Franěk 229b, 231b; Hospříd 420a. Hostivický viz z Moravěvsi. Hostlovice ves Křižovníků 143-4. Hostololice? ves 15. Hostomice ves 232a, z H. Šin- delář 18b. Hostouň 232-4; z H. Dětřich 133. z Hostovic Ondfej Velas 343b. Hostovlice ves 234a. Hošek v Jenči Jakub 373a, Petr 374-5, 377A. Hošťálek Jiřík 22a. Hoštice ves 234a. Hoštka ves 234-5, špitál 234b; Hoštecké špitálství 205a. Hotárek skalník 180b. Hotovec Matěj 560b; Václav, Jakub a Vít 570b; Hotovcův Jan 187a. House Šimon z Miletic 122b. Houžvička Jira v Holubicích 207b. Hovorčeves 235-9 ; plebán Alexius 235a. Hovorčovice dvůr 45. Hovorčovský Jan 236a, Brajda žena 236 8; Matouš 236a. Hovorka (Horovka) Martin v Ja- roměři 345, 352a, 356b, 359, 360; Hovorková Alžběta 259. 15*
Rejstřík jmen osobních a místních. Hodějovský z Hodějova Jan starší 123a. Hodek Jan 281b; Jan z Kočkova 269-70 ; v Hobšovicích 192b. z Hodkova Kunášek 179a. Hodkovice, Hodkovičky u Prahy 41a, 179a, 197-201; z Hod- kovic Franěk, Mařík Medek, Petr 197b, Václav 198a ; Hod- kovské luhy u Bráníka 35b; rybník 41a. z Hodonína Bartoň 211b. Hofejzna Jiřík z Ondřejova 513, 518a. Hoflich, Hofleich Petr v Budějo- vicích 118a. Hofnagister Jindřich konšel 424a. Hofrychtéř Jan 130b. Hokovský, pan 22a. Holcův Jan 380a. Hole, Hól, Hůl ves u Říčan 201 až 203; z Holi Joblin v Praze 201-2, Anna žena 201-3. Holec Sigmund z Květnice 128b; Václav 135a, 196b, Vaněk 13b. Holeček Václav s détmi 445, 446. Holenko élovék v Ünhosti. z Holic viz ze Šternberka. Holický pán 276a. Holík Václav v Praze 194a. Holín viz Holyně. Holohlavy ves 203-6. Holovousy? Solovousy ves 206. Holub Jan 307b, 309a; Holubův dům v Praze 181-2. Holubice ves 42-3, 206-8; z Ho- lubie Mareš sdôtmi 147, Pavlík 148a. Holý Jan rytíř a žena Ofka 11,12; Jan 275a, 1382; Petr poddauy 474, 4719-80; z Béchar Ondřej Rasus 108, z Chrástu Petr 312b; z Kouřimi Jakub 481-4; v Praze Janck kožišník 15b; z Rataj Mikuláš 518a; viz Rasus. Holyně, Holín u Slivence 155a, 208b; z Holině Pavel 190. z Honbic Magdalena 145b; viz Horyna. Honice 208-9; Radlice 208b. z Honic Přech Hopfuer v Praze František 172b, Mikeš 397b. de Hopssouicz viz Hobšovice. Hora Kutná 66, 74-5, 92, 94-5, 113b, 118a, 138b, 153b, 209 až 218, 234a, 363a, 405-6, 412b, 436b, 496-7, 519, 534b, 544-5, 556a. Doly 5a; důl u sy. Ducha 211a; Flaser a Manthis 212b ; Perchtolus 2092, Rozunstrauch 212b. Hut pani Doroty 215b, Opozdilovská 213a, hut a mljn v Stolci 214a. Mlýny 212-6; Détinny 212b, 215a; Dlabacüv 215-6; Hott- mil 214; Hrdinovy 215-6; Klaudüv 216a ; Komoraéüv 214 až 215; Mikulásüv na Tráv- níce 215-6. Mlynář Štěpán 2162; Zicha 215b. Stav krá- lovsky 213b, nad Stolcem 213b. Zahrada Glauberova 211a. Düm Jasenhaus 211a. Konskyj trh 209b. Cesta k Lezuofüm 215a. z Hory Vítek v Praze 26a. Hora ves 209a. Horák Matéj 326-7; 326-9. Hofany ves 220; z Hofan Jan 220a. | Horčice v Č. Brodé 48a, Duchek 52-3. Horelice ves 220b. Hofesedly ves 220. Hořešovec Matěj, Matouš 221-3; Jindřich z Libošína a na Stu- deněvsi 554a. Hořešovice 221-4. z Hořešovic Albrecht 14b; Sa- zema 221-4, místosudí desk dvorských (1431) 222b, ko- morník desk zemských (1432) 223a; Václav 222a; viz Burda. Hofetice u Zatce 224-5; z Ho- fetic Dousa 224b. Hofickj Jan 337a, Jiřík 381b; Vincenc 164a. Hofijany ves 29a. Hořín Jan z Bezna 24b. Hořiněveský Václav 272-3. Horinka Matěj rychtář v Krči 560a. Horňatecký Bohuslav 449a, z Do- bročovic 496-7. 595 Horňatky ves 218-9. Horník rychtář v Krči 561a. Horník Simon 241b. Horoměřice ves 219b. Horousany ves 219-20. Horovka viz Hovorka. Hor&in Jan pan 344a. Horyna z Honbic Jiíík 290b. Hospozín ves 225; viz Trčka. Hospříd na Karlštejně 396b; z Hostivic 420a. Hostašovice ves 225. Hostěradová Kateřina 280-1. Hostimice ves 117b. z Hostimic Oldřich 145b. Hostinné 354. Hostirad Václav 257. Hostivař ves 225-7; 226a. Hostivice ves 227-232; dvůr Zá- z H. Jan kostelní 228b; z Hostivice Franěk 229b, 231b; Hospříd 420a. Hostivický viz z Moravěvsi. Hostlovice ves Křižovníků 143-4. Hostololice? ves 15. Hostomice ves 232a, z H. Šin- delář 18b. Hostouň 232-4; z H. Dětřich 133. z Hostovic Ondfej Velas 343b. Hostovlice ves 234a. Hošek v Jenči Jakub 373a, Petr 374-5, 377A. Hošťálek Jiřík 22a. Hoštice ves 234a. Hoštka ves 234-5, špitál 234b; Hoštecké špitálství 205a. Hotárek skalník 180b. Hotovec Matěj 560b; Václav, Jakub a Vít 570b; Hotovcův Jan 187a. House Šimon z Miletic 122b. Houžvička Jira v Holubicích 207b. Hovorčeves 235-9 ; plebán Alexius 235a. Hovorčovice dvůr 45. Hovorčovský Jan 236a, Brajda žena 236 8; Matouš 236a. Hovorka (Horovka) Martin v Ja- roměři 345, 352a, 356b, 359, 360; Hovorková Alžběta 259. 15*
Strana 596
596 z Hrabačova Václav 46a. Hrabě Šimon 181b. i Hrabise muž s ženou Cachnou 235a. z Hradčan Hanuš 396a. Hradčany viz Praha. Hradec Jindřichův 169b, 232b, 239-40; z Hradce Adam nejv. kancléř. 144a, 577b; Jindřich nejv. purkrabí 120a; Menhart 162b. Hradec Králové, nad Labem, Grecz Regine, 5a, 240-88, 330a, 335a, 338a, 343-4, 347-8, 352-3, 360a, 464b; plebán Krauth u sv. Martina 240a; fortna rybářská 242b; koňský trh 250b; rychtář Ma- touš Přeštický 259a. Hradecký kraj, purkrabí Jan Li- toborský z Chlumu (1533) 309a. Hradecký Jan 301b, Jan bakalář 268-9, písař rychtářův 278. Hrádek (Křivoklát) 394b. Hrádek (na Sázavou) Viléma z Postupic 123a, 144b, nyní Komorní, nékdy Cajchanov 288 az 290, Vesely 14a. Hrádek někdy Lickův 289 č. 2 a 290 č. 4 jest Borohrádek, nikoli Komorní nad Sázavou. z Hrádku Jan 297a; Jindřich a Janek 555; Pavel 36a, 39b; a z Valečova Samuel podko- morí 4a, 212b; viz z Postupic. Hrádek osoba v Brodcích 116b; Hrádková Marta 274-5. z Hradešína Václav, nejv. mistr Křižovníků 143-4. Hradiště Mnichové 290-1. z Hradiště Bartoloměj 172a, Mar- tin 44a. Hradištko u Chodče 307a; u Ho- stivice 291-296. z Hradistka Martin 177-9. Nranáč Bárta 471-2. Nraštice u Dobfíše 296b. ze lIfbetu Kozího Petr Bfekovec 124a. Hrbik Jan 4158, Hrbková v Praze 427b, Markéta 274. Hrdina Jířík 286b. Hrdinka Janek, řezník 11-12; Mikeš 11b, 13, 169b; Hrdin- ková Anna 11-12. Hrdý Jiřík, poddaný Břevnovský 112-3. Hriebecky Jan, komornik 313a. od Hřebenů Mikuláš s příbuzen- stvem v Praze 120a. Hfíb Duchek z Vikánà 129b. Hřibojedy ves 343a. Hfídlo niva pod Velechovem u Dvorníku 185a. ze Hrimézdic? ze Hfmiric Václav 170. ze Hříškova, de Hrziesskuow Eliška vdova 553b. Hrlejov, Hrlev ves 296-7. Hfminín ves, nyní Rmeniu 198b. ze Himiric (Hiimézdic?) Vaclav 170. Hrnčíře u Kunratic 297-8; z Hrn- číř Mařík 576a. Hrobčický z Hrobčic 43a. Hrobka Václav 201a. Hrobský mlýn v Kolíně 413-4. Hroch úředník Slavatův 89-90, Petr 278, 344b. Hron s détmi v Jicinévsi 379b. Hroš Havel 436, s příbuzenstvem 448-9. Hrubec z Plané 28b. Hrubeš Jan v Žatci 185-6. Hrubý od K. Hory 74b. Hrubý Plebán v Cholupicích 313a. Hruška Petr z Března 239a. z Hrušova Milota 567b. Hrušovský 136b. Hrzek osoba 2052; (Hurzko) z Brodce 172b; v KnéZicích 411a. Hubaty Jan 564a. Hubenov ves 155a. Hubka Jan 181a, Matěj 220b. Hudec Jan 182a: Hůl ves, viz Hole. Húlek, Haolek Vančk 330-1, Václav 339b. Hilka Zigmund 136a. Hult Jan v C. Brodé 47b. Humburk ves 298b. u Slaného Jeronym Rejstřík jmen osobních a místních. Humburský Beneš Jan 129a. Humenec ves u Hloupětína 298-9. Humpolec město 299a, 474, 479, 480. Humpolec Mikuláš 233b. Huncledr Štěpán 190a. Hundorf ves u Rakovnika 299a. Ilunsovy dvory 270a. Huntir (Gunther) z Hostivice s piibuzenstvem 228-9. Hurt Aleš 191; Jindřich Aleš 223b, Mikuláš 159b. Hurzko viz Hrzek. Hus Jan kazatel 260b. Husař Matěj v Praze 13a. od Husi Augustin, rychtář Praž- ský 116b. z Hustiřan viz Záruba, Rodovský. Huš, Husso, Jakub 141a, Tomáš 141-2. Huša Jakub 46b; Petr 29a. Hvězda jinak Bzdinka v K. Hradci 5a. Hvézdéf 571b. Hybléř Kašpar 565b. Hylant Martin v Berouně 19b. Hynkův Jiřík 279b. z Hyršova Matěj Myslík 566b. Hysrle Mikuláš z Cbodů 313a. I. Isák školmistr židovský v Praze 128a; Isák mistr v Bydžově 128a. Izaiáš kněz 160a. J. Jakeš 204a, řezník 131-2, 233a, Jaxo purkmistr v Praze 3b; v J. Hradci 239b, v Jenti 370b, 372b, Jaxo 362b. Jakobinus magister 209b. Jakoubek rychtář 368a; v Hob- Sovicíeh 192b; Jakoubková Markéta 366-7; Jakoubkovsky dvür 222b. Jakub bednář 72a, 79-80; husar 411b; kovář 86-7; leštič ka- mend 172 3; mlynář 360-1; mydlář 71-3, 76, 79-80; písař 278-9, 437a, skalník (rupator, fractor lapidum) 576a; sladov- Jan v Praze 169b,
596 z Hrabačova Václav 46a. Hrabě Šimon 181b. i Hrabise muž s ženou Cachnou 235a. z Hradčan Hanuš 396a. Hradčany viz Praha. Hradec Jindřichův 169b, 232b, 239-40; z Hradce Adam nejv. kancléř. 144a, 577b; Jindřich nejv. purkrabí 120a; Menhart 162b. Hradec Králové, nad Labem, Grecz Regine, 5a, 240-88, 330a, 335a, 338a, 343-4, 347-8, 352-3, 360a, 464b; plebán Krauth u sv. Martina 240a; fortna rybářská 242b; koňský trh 250b; rychtář Ma- touš Přeštický 259a. Hradecký kraj, purkrabí Jan Li- toborský z Chlumu (1533) 309a. Hradecký Jan 301b, Jan bakalář 268-9, písař rychtářův 278. Hrádek (Křivoklát) 394b. Hrádek (na Sázavou) Viléma z Postupic 123a, 144b, nyní Komorní, nékdy Cajchanov 288 az 290, Vesely 14a. Hrádek někdy Lickův 289 č. 2 a 290 č. 4 jest Borohrádek, nikoli Komorní nad Sázavou. z Hrádku Jan 297a; Jindřich a Janek 555; Pavel 36a, 39b; a z Valečova Samuel podko- morí 4a, 212b; viz z Postupic. Hrádek osoba v Brodcích 116b; Hrádková Marta 274-5. z Hradešína Václav, nejv. mistr Křižovníků 143-4. Hradiště Mnichové 290-1. z Hradiště Bartoloměj 172a, Mar- tin 44a. Hradištko u Chodče 307a; u Ho- stivice 291-296. z Hradistka Martin 177-9. Nranáč Bárta 471-2. Nraštice u Dobfíše 296b. ze lIfbetu Kozího Petr Bfekovec 124a. Hrbik Jan 4158, Hrbková v Praze 427b, Markéta 274. Hrdina Jířík 286b. Hrdinka Janek, řezník 11-12; Mikeš 11b, 13, 169b; Hrdin- ková Anna 11-12. Hrdý Jiřík, poddaný Břevnovský 112-3. Hriebecky Jan, komornik 313a. od Hřebenů Mikuláš s příbuzen- stvem v Praze 120a. Hfíb Duchek z Vikánà 129b. Hřibojedy ves 343a. Hfídlo niva pod Velechovem u Dvorníku 185a. ze Hrimézdic? ze Hfmiric Václav 170. ze Hříškova, de Hrziesskuow Eliška vdova 553b. Hrlejov, Hrlev ves 296-7. Hfminín ves, nyní Rmeniu 198b. ze Himiric (Hiimézdic?) Vaclav 170. Hrnčíře u Kunratic 297-8; z Hrn- číř Mařík 576a. Hrobčický z Hrobčic 43a. Hrobka Václav 201a. Hrobský mlýn v Kolíně 413-4. Hroch úředník Slavatův 89-90, Petr 278, 344b. Hron s détmi v Jicinévsi 379b. Hroš Havel 436, s příbuzenstvem 448-9. Hrubec z Plané 28b. Hrubeš Jan v Žatci 185-6. Hrubý od K. Hory 74b. Hrubý Plebán v Cholupicích 313a. Hruška Petr z Března 239a. z Hrušova Milota 567b. Hrušovský 136b. Hrzek osoba 2052; (Hurzko) z Brodce 172b; v KnéZicích 411a. Hubaty Jan 564a. Hubenov ves 155a. Hubka Jan 181a, Matěj 220b. Hudec Jan 182a: Hůl ves, viz Hole. Húlek, Haolek Vančk 330-1, Václav 339b. Hilka Zigmund 136a. Hult Jan v C. Brodé 47b. Humburk ves 298b. u Slaného Jeronym Rejstřík jmen osobních a místních. Humburský Beneš Jan 129a. Humenec ves u Hloupětína 298-9. Humpolec město 299a, 474, 479, 480. Humpolec Mikuláš 233b. Huncledr Štěpán 190a. Hundorf ves u Rakovnika 299a. Ilunsovy dvory 270a. Huntir (Gunther) z Hostivice s piibuzenstvem 228-9. Hurt Aleš 191; Jindřich Aleš 223b, Mikuláš 159b. Hurzko viz Hrzek. Hus Jan kazatel 260b. Husař Matěj v Praze 13a. od Husi Augustin, rychtář Praž- ský 116b. z Hustiřan viz Záruba, Rodovský. Huš, Husso, Jakub 141a, Tomáš 141-2. Huša Jakub 46b; Petr 29a. Hvězda jinak Bzdinka v K. Hradci 5a. Hvézdéf 571b. Hybléř Kašpar 565b. Hylant Martin v Berouně 19b. Hynkův Jiřík 279b. z Hyršova Matěj Myslík 566b. Hysrle Mikuláš z Cbodů 313a. I. Isák školmistr židovský v Praze 128a; Isák mistr v Bydžově 128a. Izaiáš kněz 160a. J. Jakeš 204a, řezník 131-2, 233a, Jaxo purkmistr v Praze 3b; v J. Hradci 239b, v Jenti 370b, 372b, Jaxo 362b. Jakobinus magister 209b. Jakoubek rychtář 368a; v Hob- Sovicíeh 192b; Jakoubková Markéta 366-7; Jakoubkovsky dvür 222b. Jakub bednář 72a, 79-80; husar 411b; kovář 86-7; leštič ka- mend 172 3; mlynář 360-1; mydlář 71-3, 76, 79-80; písař 278-9, 437a, skalník (rupator, fractor lapidum) 576a; sladov- Jan v Praze 169b,
Strana 597
Rejstřík jmen osobních a místních. ník 493-6; torrifex 109a; z Brna 306b; Droumovsky opat 156b; v Bubovicích 372b; v Bydzové barvíf 128b, žid lekar 1292; v Herinku rych- tář 187a; v Hobšovicích švec 192b; v K. Hoře písař 363a, prachai 519-20, z koňského trhu 909b, v Jenči 365b, 370-1; v Kouřimi zahradník 500-1, v Křešicích pastucha 511a; z Plzně žid 364b; v Pod- skali 33b, z Prahy s dětmi 32, od černého jelena 4a, od melouna 559b, od mlejnü 421a; v Praze oltáfnik 34-5, kotlát 168a, 298a, mydlát 4a, 1772, pisa& 394b; rychtár na M. Strand 292b, 366-7, sladovnik | 240a; v Turnové bakalár 290. Jakubová Machna v Kourimi 433b ; v Praze Anna 367b. Jakubova vinice v Dvorcích 182b. Jakubec Kréínsky 331a. Jan apatykár 169b, bakalát 99b, bednár 371b, cantarista 13b; Geledin minemistra 293a; feo- dalis (dvořák) 142; hfebenár 305a; konváf 170b; kotláf 259b, lékař 275-6; mlyvář 156b, 170; notář 159a; řez- ník zeť Henslinův 305-6; rych- tář 102a; skalník 180a; zá- mečník (serifex) 229b; zlatník 179b, Jan náměstek P. Rezka 31b, zet Tfebického 102a; Sil- vester 170b; Jan Stépánü 77; Jan v Bélé purkrabí 122b; v Berouně 17, 19; v Boleslavi kanovník a plebán v Kojeti- cích 2352; z Bfezinévsi v Praze 114a; v Brnikách ryehtár 46b, v U. Brodé 47b, knéz 80-2; v Budéi nájemnik kostela 1182; v Bydzové kaplan 128b; v Ca- chovicich plebin 133-4; od Dubu knéz 114a; ve Dvorcích 180a, 182-3; v K. Hore ba- kalát 216b, krejčí s dětmi 211a, mlynář s dětmi 211b; Hradecký písař a bakalář s že- neu Mandalenou 278-9; v Ja- rométi koziónik 335b; v.Jendi 365a; v Jesenici rychtár 552b; v Kartouzích rychtát 126b; v Kosoti rychtár 423b ; v Kou- rimi kovár 480-1, koZeluh 501b; v Myskovicích rych'ár 449; v Plzni 59a; opat na Zbra- slavi 407b; ze Zatce 110a. Jan v Praze od červeného je- lena 91a, od klíčů 425b, od tří konví 225b, od mečů 147a, od okurek (a cucumeribus) 323b, od tří studnic 233b, sub stuba 105b, z Židovské zahrady v Praze 181b. Jan chirurg (cirologus) 164-5; chmelaf 12a: farář u sv. Štěpána s příbuz- nými 365a; opat na Slovanech 315-7 ; pomahaé 183a, starosta komornikü 6b, &enkyrt 58a, vinopal 183b, vozataj 231b; zet Denediktüv 26b. Viz Janek, Jollin. Jana, branná 182b. Janásek Petr 25062. Janéiek z Jesenice 552b. Janda Jan 189b. Janeba Jan 351-2. Janek od stříbrné hvězdy v Praze (bratr Pešíkúv) 1b, 123a, 125b, 222b, 233a, 305a, 402-4, (Jan) z Kunwaldu podkomoří 17b. Janek apatykát 223; pilat 323a; v C. Brodě 47b; konvář s pří- buzenstvem 14b; Ortlinüv syn, kon&el 164 ; Janka konviie syn Kašpar 14b. Janková Klára 211a. Jankov ves 178b. Jankovský Vilém 427b. Janovice 400b, Uhlířské 324-5. z Janovic AneZka 324b; Ber- nard od Samsona 383-4, Jan 430a, Purkard 27b, viz Jenec. Janovský z Janovic Jindřich a Jan 400-1; Bohuslav ze Su- chotlesk 214-5. Jaroměř 158b, 256-7, 325-362. Jaroměřice na Moravě? de Jer- mericz Andreas 209 č. 9. Jaromířský rektor Jiřík Ursinus 355a. Jaroslav kozisník z Prahy 493-5. Jaroš 126b, 130b, v Kourimi -Jenicek Jan 188b; 597 504-5, v Praze od mouřenína 239-40, 322a, huntér 31a. Jarošová Alžběta 181b. z Javorych Slatina Jan v Praze 302b. Jaxo viz Jakeš. Jech ze Brna (snad z Debrna) Václav 236a ; v Debrné 158a; Jechová Dorota z Košíř 430a. Jeclinus de Laczkaw 157b. Ječmen Václav 395-6. Ječmík Vaněk 401b. Jedibaby ves 362b; viz Dódi- baby. Jehlinovic Aleš v Praze 297. Jeleneč u Kamenice 394b. Jelenek Jan 257a, Jindra v Šest- licích 117b. z Jelení Jan 131b. z Jemnice Matěj v Praze 16a. Jenčata, Jenčato v Kouřimi 514a, Jiřík 487-8, Václav 437-41, 487-8. Jenec Jan z Janovic nejv. pur- krabí 296a. Jene& ves u Prahy 32b, 139b, 1972, 362-77, 431a, 5562; prope Tribezicz 362b. z Jenče Prokop 108b, 319b. Jenek z Benešova 29b. Jeníčková paní v Praze 198a. Jenišovice ves 377b; z Jenišovic Markvart 150-1, 377b, Soběň 150b. Jenkův Matěj 552b. z Jenšteina viz Skalský. Jenteš, psáno Gentes, konšel v Praze 401b. Jeřaba, Řeřaba Jan v Praze 140b. Jeřábková Anna 274-5. Jeřmanice (Germanicz) ves 377 8. de Jermericz (Jaroměřice na Mo- ravě) Andreas 209b. Jesenice ves u Prahy 378-9. Jeseník ves u Nymburka 379b. Jesko (Ješek) Rothonis 107a. Jestřebí statek 203b. Ješata poručník K. Rezkové 31b. Jewiczer, Jevicer, Mikuláš 2344, se syny 402-4. Jezdonice mlýn 14a. Jícha Jan z Lichucevsi 26a. Mikuláš
Rejstřík jmen osobních a místních. ník 493-6; torrifex 109a; z Brna 306b; Droumovsky opat 156b; v Bubovicích 372b; v Bydzové barvíf 128b, žid lekar 1292; v Herinku rych- tář 187a; v Hobšovicích švec 192b; v K. Hoře písař 363a, prachai 519-20, z koňského trhu 909b, v Jenči 365b, 370-1; v Kouřimi zahradník 500-1, v Křešicích pastucha 511a; z Plzně žid 364b; v Pod- skali 33b, z Prahy s dětmi 32, od černého jelena 4a, od melouna 559b, od mlejnü 421a; v Praze oltáfnik 34-5, kotlát 168a, 298a, mydlát 4a, 1772, pisa& 394b; rychtár na M. Strand 292b, 366-7, sladovnik | 240a; v Turnové bakalár 290. Jakubová Machna v Kourimi 433b ; v Praze Anna 367b. Jakubova vinice v Dvorcích 182b. Jakubec Kréínsky 331a. Jan apatykár 169b, bakalát 99b, bednár 371b, cantarista 13b; Geledin minemistra 293a; feo- dalis (dvořák) 142; hfebenár 305a; konváf 170b; kotláf 259b, lékař 275-6; mlyvář 156b, 170; notář 159a; řez- ník zeť Henslinův 305-6; rych- tář 102a; skalník 180a; zá- mečník (serifex) 229b; zlatník 179b, Jan náměstek P. Rezka 31b, zet Tfebického 102a; Sil- vester 170b; Jan Stépánü 77; Jan v Bélé purkrabí 122b; v Berouně 17, 19; v Boleslavi kanovník a plebán v Kojeti- cích 2352; z Bfezinévsi v Praze 114a; v Brnikách ryehtár 46b, v U. Brodé 47b, knéz 80-2; v Budéi nájemnik kostela 1182; v Bydzové kaplan 128b; v Ca- chovicich plebin 133-4; od Dubu knéz 114a; ve Dvorcích 180a, 182-3; v K. Hore ba- kalát 216b, krejčí s dětmi 211a, mlynář s dětmi 211b; Hradecký písař a bakalář s že- neu Mandalenou 278-9; v Ja- rométi koziónik 335b; v.Jendi 365a; v Jesenici rychtár 552b; v Kartouzích rychtát 126b; v Kosoti rychtár 423b ; v Kou- rimi kovár 480-1, koZeluh 501b; v Myskovicích rych'ár 449; v Plzni 59a; opat na Zbra- slavi 407b; ze Zatce 110a. Jan v Praze od červeného je- lena 91a, od klíčů 425b, od tří konví 225b, od mečů 147a, od okurek (a cucumeribus) 323b, od tří studnic 233b, sub stuba 105b, z Židovské zahrady v Praze 181b. Jan chirurg (cirologus) 164-5; chmelaf 12a: farář u sv. Štěpána s příbuz- nými 365a; opat na Slovanech 315-7 ; pomahaé 183a, starosta komornikü 6b, &enkyrt 58a, vinopal 183b, vozataj 231b; zet Denediktüv 26b. Viz Janek, Jollin. Jana, branná 182b. Janásek Petr 25062. Janéiek z Jesenice 552b. Janda Jan 189b. Janeba Jan 351-2. Janek od stříbrné hvězdy v Praze (bratr Pešíkúv) 1b, 123a, 125b, 222b, 233a, 305a, 402-4, (Jan) z Kunwaldu podkomoří 17b. Janek apatykát 223; pilat 323a; v C. Brodě 47b; konvář s pří- buzenstvem 14b; Ortlinüv syn, kon&el 164 ; Janka konviie syn Kašpar 14b. Janková Klára 211a. Jankov ves 178b. Jankovský Vilém 427b. Janovice 400b, Uhlířské 324-5. z Janovic AneZka 324b; Ber- nard od Samsona 383-4, Jan 430a, Purkard 27b, viz Jenec. Janovský z Janovic Jindřich a Jan 400-1; Bohuslav ze Su- chotlesk 214-5. Jaroměř 158b, 256-7, 325-362. Jaroměřice na Moravě? de Jer- mericz Andreas 209 č. 9. Jaromířský rektor Jiřík Ursinus 355a. Jaroslav kozisník z Prahy 493-5. Jaroš 126b, 130b, v Kourimi -Jenicek Jan 188b; 597 504-5, v Praze od mouřenína 239-40, 322a, huntér 31a. Jarošová Alžběta 181b. z Javorych Slatina Jan v Praze 302b. Jaxo viz Jakeš. Jech ze Brna (snad z Debrna) Václav 236a ; v Debrné 158a; Jechová Dorota z Košíř 430a. Jeclinus de Laczkaw 157b. Ječmen Václav 395-6. Ječmík Vaněk 401b. Jedibaby ves 362b; viz Dódi- baby. Jehlinovic Aleš v Praze 297. Jeleneč u Kamenice 394b. Jelenek Jan 257a, Jindra v Šest- licích 117b. z Jelení Jan 131b. z Jemnice Matěj v Praze 16a. Jenčata, Jenčato v Kouřimi 514a, Jiřík 487-8, Václav 437-41, 487-8. Jenec Jan z Janovic nejv. pur- krabí 296a. Jene& ves u Prahy 32b, 139b, 1972, 362-77, 431a, 5562; prope Tribezicz 362b. z Jenče Prokop 108b, 319b. Jenek z Benešova 29b. Jeníčková paní v Praze 198a. Jenišovice ves 377b; z Jenišovic Markvart 150-1, 377b, Soběň 150b. Jenkův Matěj 552b. z Jenšteina viz Skalský. Jenteš, psáno Gentes, konšel v Praze 401b. Jeřaba, Řeřaba Jan v Praze 140b. Jeřábková Anna 274-5. Jeřmanice (Germanicz) ves 377 8. de Jermericz (Jaroměřice na Mo- ravě) Andreas 209b. Jesenice ves u Prahy 378-9. Jeseník ves u Nymburka 379b. Jesko (Ješek) Rothonis 107a. Jestřebí statek 203b. Ješata poručník K. Rezkové 31b. Jewiczer, Jevicer, Mikuláš 2344, se syny 402-4. Jezdonice mlýn 14a. Jícha Jan z Lichucevsi 26a. Mikuláš
Strana 598
598 Jičiněves?, ves Jitina, Jitiněves 379b. Jidášek v Jenči Jan 370b, Pro- kop 368-70; Jidásküv Prokop 149-50, 365b, 37b, 431a; Jidášková Dorota 149-50, 377b. Jihlava město 206b. Jil? Gil Mikuláš v Kouřimi 432a. Jílče, Jileze Václav 16 č. 3. Jilek mlynář s příbuzenstvem 529-30, 543-4; zvonař 113a; z Malého Chuchla 318a; ve Vofese 379a. Jílková Kateřina 543b. Jiljí konvář 117a, z Jence 364b. z Jilmanic Ofka s příbuzenstvem 217-8 ; Pfemysl vládyka 433-5, 448a, 4622; viz Bartaéka, Pre- mysl. Jílové 136-7, 202a, stará Sichta 212b. z Jilového (de Eylaw) Jakes 570b. Jilovnice, Vanèk z Kojetic 134a. Jindřich bakalář 376a, plâtenik 424b; v Bohunovicich 66; z Obra&tan 315a; v K. Hofe bakaláf 213b, 216-17, v Ja- rométi pan 343a ; v Klatovech 400a; z Prahy 225b; probost u sv. Vita 379a, soukeník z Ouchova domu 264-5. Jinocany ves 381-3. Jinonice, Minonice 127; Ninonice 421a ; Pavlíček z Jinonie 127b. Jíra 205b; řečený Břeněk 5a; kožišník 475, kramář s ženou Ozanou 433a, krčmář 1582, mlynář 384b, zlatník 161-2. (Gylgiess) 379-81; Jira v Drániku 34b; z Cho- mutovic 395a, z Chuchla slu- Zebnik 318b; v K. Hradci platnéř s příbuzenstvem 242; v Jenči 373-4; v Kamenici mlynář 396a; v Kouřimi bed- nář s příbuzenstvem 470-1; lormejstr 507-8; v Motole 373b; v Praze 4b, 34b, 142-3, od jednorožce 30a, kramář 401-2, krejéí 295a, zelník 114a; ze Slaného 236a; viz z Roztok. Jirácek Jiří mlynár 400b. Jifí král 212a, 376b, 378-9, 407b, 469b, 577a. Jitf sladovnik 363a; suknakrajeć 107b; zlatník 145b, 422b; v Bydzové plebán 128b; v Je- senici kovář 378b; v Praze z Domažlic 396b, z domu Do- mazliekého 431b; od věže 18b; Jorg z Normberka 302a. Jifice ves 307b, 309a, 383-4, 410. Jifickf Jan 409b. Jiříček v Jaroměři 343a. Jifík 760, bakalár 253b, 395b; krumpéft s pfíbuznymi 239-40, mlynář 259a, mlynář z Knech- tova domu 412b; mydlář 71-2, 79-80; šenkýř 379b, úředník král. 65, vinopal 381b; Jifik z Benátek 15a; v C. Brodě písať 54, v Hrnčířích s pří- buzenstvem 297; v Kouřimi kolár 449a; me&it 543b; z Nového Domu 100; v Po- débradech rychtář 505b; v Praze bakaláť 9b, písať 6a, tkadlec 137b, zlatník 562b, od věže 134b; od pěti ko- steli 216b ; Jursiko sladovnik 424a.. Jirka 86a, Jifik 87a. Jirman élovék 580a. Jirny ves 382a, z Jiren Vít 225a. Jirovic Mikuláš v Klatovech 399b. Jírüv Ondrej 154a. Jiskrový Petr v Kouřimi 500-1. Jistebno (Stebno bliże Usti n, L. ?) 384b. Jíša zlatník 322b, Jan zlatník 179b, Jan z Podola 182-3. Jitinéves, ves Jitina, Jicinéves? 379b. Johan mlynár v Predméricích 248. Johannes sub stuba 115a; ze Skalice 213-4 ; z Tachova 28b. Johanka služebnice faráře Klíče 301. Johánková Kbelská Anna 233a. Johelinus řezník 1a; viz Jan. Johlín kovář 432a; z Holi Mi- kuláš 201-2, z Jílového ba. Jonáš žid v K. Hoře 209b. Rejstřík jmen osobních a mistnich. Jorda Šimon v Praze 429b. Jorg (Jiří) z Norimberka 302a. Josef žid z Chotěboře 218b, 425a. Jošek žid v Praze 128a. Joškova louka u Buhoštic 123a. Jošt, ran 408a; v Hřibech 433a, Jan 102b. Judas, žid v Praze 128a. Jun Jan 359-60; Juon rychtář ve Voděradech 88b. Juonek soukeník 181b. Juonka Anna v Kouřimi 544. Jursiko (Jiřík) sladovník 424a. Jůza člověk 276a. K. Káb Jan v Kouřimi 446-7. Kába Havel 184a, Martin s pří- buzenstvem 322b; Valentin 378a, z Brázdimé 198a, Kábüv dúm v Praze 565a. Kabát Jan 113a, 277-8. Kaceroy ves 42-3. Kachava Janek mlynář 4312. Kačerka Marta 448. z Kačic Václav s příbuzenstvem 116, Ctibor 208b. Kačka Zlý Jan 188b. Kačkovice ves 106b, 384b. Kačkovský Pavel 384b. Kadaň 384-92, kostelík sv. Jana a hláska sv. Frantiska 388a. Kadečka Vávra v Kouřimi 507. Kadeřávek — 201-b, kuchmistr 204a; Jíra v Praze 13a; Staněk 159b. Kadeřávkovské pole v Krči 568a. Kadrman Jakub 261b. z Kafunka Aneżka a Ondiej 32a. Kakamerda, Cacamerda Jan 105b, 115a. Kajn v Kiesicich 571a. Kala Valentin poddany 297a. Kalina v Koufimi Jakub 457-8, 460b, 463a; Jan 464b ; Václav ze Skály panose 203b. Kaliště Matěj 274a. Kalous, Kalús Matěj v Jenči 371, Mikuláš mlynář v Praze 156, 413b. Kalousek mlynář v Praze 20b. Kalvach (Kalbach) Jiřík v Seti 242a, 245-6.
598 Jičiněves?, ves Jitina, Jitiněves 379b. Jidášek v Jenči Jan 370b, Pro- kop 368-70; Jidásküv Prokop 149-50, 365b, 37b, 431a; Jidášková Dorota 149-50, 377b. Jihlava město 206b. Jil? Gil Mikuláš v Kouřimi 432a. Jílče, Jileze Václav 16 č. 3. Jilek mlynář s příbuzenstvem 529-30, 543-4; zvonař 113a; z Malého Chuchla 318a; ve Vofese 379a. Jílková Kateřina 543b. Jiljí konvář 117a, z Jence 364b. z Jilmanic Ofka s příbuzenstvem 217-8 ; Pfemysl vládyka 433-5, 448a, 4622; viz Bartaéka, Pre- mysl. Jílové 136-7, 202a, stará Sichta 212b. z Jilového (de Eylaw) Jakes 570b. Jilovnice, Vanèk z Kojetic 134a. Jindřich bakalář 376a, plâtenik 424b; v Bohunovicich 66; z Obra&tan 315a; v K. Hofe bakaláf 213b, 216-17, v Ja- rométi pan 343a ; v Klatovech 400a; z Prahy 225b; probost u sv. Vita 379a, soukeník z Ouchova domu 264-5. Jinocany ves 381-3. Jinonice, Minonice 127; Ninonice 421a ; Pavlíček z Jinonie 127b. Jíra 205b; řečený Břeněk 5a; kožišník 475, kramář s ženou Ozanou 433a, krčmář 1582, mlynář 384b, zlatník 161-2. (Gylgiess) 379-81; Jira v Drániku 34b; z Cho- mutovic 395a, z Chuchla slu- Zebnik 318b; v K. Hradci platnéř s příbuzenstvem 242; v Jenči 373-4; v Kamenici mlynář 396a; v Kouřimi bed- nář s příbuzenstvem 470-1; lormejstr 507-8; v Motole 373b; v Praze 4b, 34b, 142-3, od jednorožce 30a, kramář 401-2, krejéí 295a, zelník 114a; ze Slaného 236a; viz z Roztok. Jirácek Jiří mlynár 400b. Jifí král 212a, 376b, 378-9, 407b, 469b, 577a. Jitf sladovnik 363a; suknakrajeć 107b; zlatník 145b, 422b; v Bydzové plebán 128b; v Je- senici kovář 378b; v Praze z Domažlic 396b, z domu Do- mazliekého 431b; od věže 18b; Jorg z Normberka 302a. Jifice ves 307b, 309a, 383-4, 410. Jifickf Jan 409b. Jiříček v Jaroměři 343a. Jifík 760, bakalár 253b, 395b; krumpéft s pfíbuznymi 239-40, mlynář 259a, mlynář z Knech- tova domu 412b; mydlář 71-2, 79-80; šenkýř 379b, úředník král. 65, vinopal 381b; Jifik z Benátek 15a; v C. Brodě písať 54, v Hrnčířích s pří- buzenstvem 297; v Kouřimi kolár 449a; me&it 543b; z Nového Domu 100; v Po- débradech rychtář 505b; v Praze bakaláť 9b, písať 6a, tkadlec 137b, zlatník 562b, od věže 134b; od pěti ko- steli 216b ; Jursiko sladovnik 424a.. Jirka 86a, Jifik 87a. Jirman élovék 580a. Jirny ves 382a, z Jiren Vít 225a. Jirovic Mikuláš v Klatovech 399b. Jírüv Ondrej 154a. Jiskrový Petr v Kouřimi 500-1. Jistebno (Stebno bliże Usti n, L. ?) 384b. Jíša zlatník 322b, Jan zlatník 179b, Jan z Podola 182-3. Jitinéves, ves Jitina, Jicinéves? 379b. Johan mlynár v Predméricích 248. Johannes sub stuba 115a; ze Skalice 213-4 ; z Tachova 28b. Johanka služebnice faráře Klíče 301. Johánková Kbelská Anna 233a. Johelinus řezník 1a; viz Jan. Johlín kovář 432a; z Holi Mi- kuláš 201-2, z Jílového ba. Jonáš žid v K. Hoře 209b. Rejstřík jmen osobních a mistnich. Jorda Šimon v Praze 429b. Jorg (Jiří) z Norimberka 302a. Josef žid z Chotěboře 218b, 425a. Jošek žid v Praze 128a. Joškova louka u Buhoštic 123a. Jošt, ran 408a; v Hřibech 433a, Jan 102b. Judas, žid v Praze 128a. Jun Jan 359-60; Juon rychtář ve Voděradech 88b. Juonek soukeník 181b. Juonka Anna v Kouřimi 544. Jursiko (Jiřík) sladovník 424a. Jůza člověk 276a. K. Káb Jan v Kouřimi 446-7. Kába Havel 184a, Martin s pří- buzenstvem 322b; Valentin 378a, z Brázdimé 198a, Kábüv dúm v Praze 565a. Kabát Jan 113a, 277-8. Kaceroy ves 42-3. Kachava Janek mlynář 4312. Kačerka Marta 448. z Kačic Václav s příbuzenstvem 116, Ctibor 208b. Kačka Zlý Jan 188b. Kačkovice ves 106b, 384b. Kačkovský Pavel 384b. Kadaň 384-92, kostelík sv. Jana a hláska sv. Frantiska 388a. Kadečka Vávra v Kouřimi 507. Kadeřávek — 201-b, kuchmistr 204a; Jíra v Praze 13a; Staněk 159b. Kadeřávkovské pole v Krči 568a. Kadrman Jakub 261b. z Kafunka Aneżka a Ondiej 32a. Kakamerda, Cacamerda Jan 105b, 115a. Kajn v Kiesicich 571a. Kala Valentin poddany 297a. Kalina v Koufimi Jakub 457-8, 460b, 463a; Jan 464b ; Václav ze Skály panose 203b. Kaliště Matěj 274a. Kalous, Kalús Matěj v Jenči 371, Mikuláš mlynář v Praze 156, 413b. Kalousek mlynář v Praze 20b. Kalvach (Kalbach) Jiřík v Seti 242a, 245-6.
Strana 599
Kalvas Bartoň v Bráníce 42a. Kambálek Jan v K. Hoře 216-7. Kamená Vrata ves u Jílového 29a. od Kamene (de Lapide) Jan 194a. Kamenice 431b ; u Jilového 392-6 ; Saská (Kempnicz) 210a. z Kamenice Hlas 167a, Ondřej Štuk 194-5, Petr 372b, Přibík 138a; viz Bareš. Kameník Jan 136a, Jiřík 183a. Kamýk 25a, 396; z Kamýka Jan, Ondřej a Simon 396a. Káně Kiřtěn a Jan v Libiši 1724. Kaňha Mikuláš v Praze 115a. Kaňk u K. Hory, Vavřince 211a, důl Niklas 212b. Kantor Jakub v Berouně 19b; v C. Brodé Václav 48-9, 62b, 98-100; v Kourimi Jakub 457, 458, 460b, 463-4, Jan 493a. Kautorová Auna 111a; Kantorové syu Lazar v Praze 3b, 202 3. Kantorka virice u Prahy 212a. Kantoris Adam a jeho sestra Re- gina v C. Brodé 98.100. Kapalín Duchek 180b, Jakub 314a. Kaplan Martin 129b, 554b. Kaplice Jan 155b, 156a, 305b. Kapoun Petr 131b. Kapounek Jan v Koutimi 469 70. Kapr Jan sladovnfk 30b. Karas Mikuláš 36b, 40, 42a, 182a, 568a. Kardsek Jan 261b; Vit 180a. Karásek ze Lvovic Lvovicky Jan 259, 263b. Karban Martin 378b. Karcín Lukeš v Berouně 19b. Karel IV. císaf 375 6, 418a, 494b, 435-6, 451b, 557a. Karel kníze. Minsterberskj 6b, knéz Karel (snad tyZ) 129a. z Karie Michael 168b. Karhküv vnuk Jan v Boleslavi 30a. de Karlow myesta Duchek 552b. Karlova Hora 395b. Karlštejn 152b; 396-7; purkrabí 442b, Markvart Sebestian 31 1a, Poledue Jau 397a, Tluxa z Bu- fenic 420a, z Kartouz (de Carthus) rychtář Jau 126b. Rejstřík jmen osobních a místních. Kartouzští bratři 425a. Kartouzy blize kostela sv. Jakuba 426b, 429b. Kasejovice ves 397a. Kasimaso (Kazimaso?) Jakub 565b, Kazimaska 564 c. 28, 29. Kaše Jan řezník 380a. Kašek Vaněk v Praze 32a. Kašmberk Jan řezník 398a. Kašpar opat v Praze 435b. Kašparka Voršila 95-6. Kašparová z Opočnice kmetična 93. Kaštice ves 155a. Kateřina jeptiška v Praze 169a; kramárka 4322; mlynárka v C. Brodé 51-2. Katefinin Vanék 330 1. Kavan Jan ve Vořeše 379a; Zig- mund z Dédibab 146a. Kavka Jan 552a, Jilji 350a, On- dfej 438b, Svatos 544a. Kavková Anna 357b. Kazimaska Zena 564a, Kasimaso 565 č. 37. Kbel, Gbel, Guel ves u Praby 8b, 321a, 397-9. ze Kbela, ze Gbela, Kbelský Fran- tišek konšel 16a, a Zikmund 44b, 397; Jau 116b, 397b; Johánek 44b, 402-5, Kačka 398b; Matéj 397a; Mikulás 44b, Vít se syny 399a. Kehar Václav 170a, 182b, 187a. Kempniez, Kamenice Saská 210a. z Kelée Jan 375b. Kepka Jan z Chlumu 187b. Kerunk z Suchdola, purkrabí hradu Pražského 147a; viz Gerunk. Kigik viz Kyjik. z Kin&perku viz Plangnar. Klacanda Václav z Ledée 80-2. z Kladna Aleš 27a, Piech 229-30 ; a na Kladné Zdenčk vládyka 374b. Kladrubce 431a. Kladruby ves 143-4. J z Kladska (de Glacz) Stepan 426b. Klane v Budějovicích Krištof 119, Zigmund 119a. z Klaric Benes 121a. Kláster u Mn. Hradisté 2902. 599 Klatovy 377-8, 399-401; z Kla- tov Ondřej písař desk 420b. Klauber, Glauber, Clauber Fridlin 291a, 299a. Klaudiküv dvür v Dvorcích 181b. Klecánky 404a. Kleeany 166a, 233a, 401-5. Klecepatka Markéta 335b. Klement farář v Hospozíné 2252; sladovntk v Drníkách 46a. Kleneé ves 405. Klenové ves 405b. Klenovsky Pavel 436b. Klíč Duchek, farář v Chabrech 300b. Klíčová Kateřina 29a. Klíéany ves 315b, 405-6. od Kliéà Erazim v Praze 118b. Klika Jan z Prahy 31a. Klíma nožíř 122b; přísedící ve Dvorcfch 180-1, v Chabrech 301a, v Jenéi 371. Kliment opat Sedlecký 213b; infirmarius Bievnovsky 110a, konsel v Berouné 17a. Klimeš kramář, syn Jan 417-8. Klínec ves 406-8. Klínek, grunt u Žatce 185-6. z Klinštejna Alžběta 43-4; Anna dcera 44a; Ceněk prokurator nápadů královských 212, 295b, vicepurkrabi Pražský 312a; Jan na Skvorci 295.6; Jiud- rich a Zdenék 295b; viz z Roz- tok. z Klobúk Mareš 117a. Kloček, Klocek? člověk v Běcho- vicích 11b, 13a. Klokočka Prokop měšečník 40-1. z Klokot Pavel 553a. Klouskov ves u Jaroméie 342a, 348b, misto 352a. Klučenice ves 155a. Klucov ves 69a, tvrz 139a ; Klu- čovská paní 101b, šafář 101-2. Klumín (Chlumíu) 408-9. Kmentovy Jan z Bukovna 51. Kmošek Štěpán 10a; Kmośki Štěpán 164b. Knajsl Jan v Praze 158a. Knechtüv düm v Praze 412b. Knéz sedlák v Horouáanech 219b. Knëzatäv IIavel 439b.
Kalvas Bartoň v Bráníce 42a. Kambálek Jan v K. Hoře 216-7. Kamená Vrata ves u Jílového 29a. od Kamene (de Lapide) Jan 194a. Kamenice 431b ; u Jilového 392-6 ; Saská (Kempnicz) 210a. z Kamenice Hlas 167a, Ondřej Štuk 194-5, Petr 372b, Přibík 138a; viz Bareš. Kameník Jan 136a, Jiřík 183a. Kamýk 25a, 396; z Kamýka Jan, Ondřej a Simon 396a. Káně Kiřtěn a Jan v Libiši 1724. Kaňha Mikuláš v Praze 115a. Kaňk u K. Hory, Vavřince 211a, důl Niklas 212b. Kantor Jakub v Berouně 19b; v C. Brodé Václav 48-9, 62b, 98-100; v Kourimi Jakub 457, 458, 460b, 463-4, Jan 493a. Kautorová Auna 111a; Kantorové syu Lazar v Praze 3b, 202 3. Kantorka virice u Prahy 212a. Kantoris Adam a jeho sestra Re- gina v C. Brodé 98.100. Kapalín Duchek 180b, Jakub 314a. Kaplan Martin 129b, 554b. Kaplice Jan 155b, 156a, 305b. Kapoun Petr 131b. Kapounek Jan v Koutimi 469 70. Kapr Jan sladovnfk 30b. Karas Mikuláš 36b, 40, 42a, 182a, 568a. Kardsek Jan 261b; Vit 180a. Karásek ze Lvovic Lvovicky Jan 259, 263b. Karban Martin 378b. Karcín Lukeš v Berouně 19b. Karel IV. císaf 375 6, 418a, 494b, 435-6, 451b, 557a. Karel kníze. Minsterberskj 6b, knéz Karel (snad tyZ) 129a. z Karie Michael 168b. Karhküv vnuk Jan v Boleslavi 30a. de Karlow myesta Duchek 552b. Karlova Hora 395b. Karlštejn 152b; 396-7; purkrabí 442b, Markvart Sebestian 31 1a, Poledue Jau 397a, Tluxa z Bu- fenic 420a, z Kartouz (de Carthus) rychtář Jau 126b. Rejstřík jmen osobních a místních. Kartouzští bratři 425a. Kartouzy blize kostela sv. Jakuba 426b, 429b. Kasejovice ves 397a. Kasimaso (Kazimaso?) Jakub 565b, Kazimaska 564 c. 28, 29. Kaše Jan řezník 380a. Kašek Vaněk v Praze 32a. Kašmberk Jan řezník 398a. Kašpar opat v Praze 435b. Kašparka Voršila 95-6. Kašparová z Opočnice kmetična 93. Kaštice ves 155a. Kateřina jeptiška v Praze 169a; kramárka 4322; mlynárka v C. Brodé 51-2. Katefinin Vanék 330 1. Kavan Jan ve Vořeše 379a; Zig- mund z Dédibab 146a. Kavka Jan 552a, Jilji 350a, On- dfej 438b, Svatos 544a. Kavková Anna 357b. Kazimaska Zena 564a, Kasimaso 565 č. 37. Kbel, Gbel, Guel ves u Praby 8b, 321a, 397-9. ze Kbela, ze Gbela, Kbelský Fran- tišek konšel 16a, a Zikmund 44b, 397; Jau 116b, 397b; Johánek 44b, 402-5, Kačka 398b; Matéj 397a; Mikulás 44b, Vít se syny 399a. Kehar Václav 170a, 182b, 187a. Kempniez, Kamenice Saská 210a. z Kelée Jan 375b. Kepka Jan z Chlumu 187b. Kerunk z Suchdola, purkrabí hradu Pražského 147a; viz Gerunk. Kigik viz Kyjik. z Kin&perku viz Plangnar. Klacanda Václav z Ledée 80-2. z Kladna Aleš 27a, Piech 229-30 ; a na Kladné Zdenčk vládyka 374b. Kladrubce 431a. Kladruby ves 143-4. J z Kladska (de Glacz) Stepan 426b. Klane v Budějovicích Krištof 119, Zigmund 119a. z Klaric Benes 121a. Kláster u Mn. Hradisté 2902. 599 Klatovy 377-8, 399-401; z Kla- tov Ondřej písař desk 420b. Klauber, Glauber, Clauber Fridlin 291a, 299a. Klaudiküv dvür v Dvorcích 181b. Klecánky 404a. Kleeany 166a, 233a, 401-5. Klecepatka Markéta 335b. Klement farář v Hospozíné 2252; sladovntk v Drníkách 46a. Kleneé ves 405. Klenové ves 405b. Klenovsky Pavel 436b. Klíč Duchek, farář v Chabrech 300b. Klíčová Kateřina 29a. Klíéany ves 315b, 405-6. od Kliéà Erazim v Praze 118b. Klika Jan z Prahy 31a. Klíma nožíř 122b; přísedící ve Dvorcfch 180-1, v Chabrech 301a, v Jenéi 371. Kliment opat Sedlecký 213b; infirmarius Bievnovsky 110a, konsel v Berouné 17a. Klimeš kramář, syn Jan 417-8. Klínec ves 406-8. Klínek, grunt u Žatce 185-6. z Klinštejna Alžběta 43-4; Anna dcera 44a; Ceněk prokurator nápadů královských 212, 295b, vicepurkrabi Pražský 312a; Jan na Skvorci 295.6; Jiud- rich a Zdenék 295b; viz z Roz- tok. z Klobúk Mareš 117a. Kloček, Klocek? člověk v Běcho- vicích 11b, 13a. Klokočka Prokop měšečník 40-1. z Klokot Pavel 553a. Klouskov ves u Jaroméie 342a, 348b, misto 352a. Klučenice ves 155a. Klucov ves 69a, tvrz 139a ; Klu- čovská paní 101b, šafář 101-2. Klumín (Chlumíu) 408-9. Kmentovy Jan z Bukovna 51. Kmošek Štěpán 10a; Kmośki Štěpán 164b. Knajsl Jan v Praze 158a. Knechtüv düm v Praze 412b. Knéz sedlák v Horouáanech 219b. Knëzatäv IIavel 439b.
Strana 600
600 Kněževes 129-31, 228-9, 409-11, Kníževes 227. z Knčževsi, Knčževský Jan 221b, 229b, Margreta 103b, 130b, Mikulášek 410b, 425-9, Vítek 410b; Zigmund 129-30, 409b, Kněžice 227, 411; z Kněžic Sigmund se sourozenci 411; a z Kopidlna Purkart 411b. Kněžmost 426b, 428a. z Knína Symon 12b, Václav 132b. Kníže Jan 543a; Oldrich 191b; v Pisnici 313a. Knížetší Jiřík 252-3. Kníževes 227; viz Kněževes. Knotek Jan 249. z Koberovic Matouš 441-2, 492 až 493. Kobik Jan z Ledeć 136a. Koblasa Matous 545-6; Kob'asû Jan v Brodé 84a. Kobolisky v Bránice 39a. Kobrle Jan v Chrasti 314b. Kobylisy (Kobolisy) ves 411b. Kobylniky ves 155a. Koc z Dobrze 400b. Kocz Mauricius poddauy 297a. Kocolt v Koutimi 466b. Kočička Jan 131-2. z Kočkova viz Hodek. Kohout Jan 19b, 183b. Kojata 221a. Kojetice ves 116b, 134a, 219a, 408b, 411-2, 554b; plebán Jan 235a. z Kojetic Zäk Racek 115b; a z Nabdína Zdeněk 411b. Kokořín hrad 412. Koksa Jan 134a. Koláčník Jan 262b. Koláť Bartoň 41b, Pavel 39a, Petr 408a. z Koldic Albert 103-4; a z Bi- liny Albrecht, Hanus, Tima 24-5. z Koldina Jan s pzíbuzeunstvem 31. Koldüv Jakub 19a. Koleč, Choleč ves 412b; Gernín. Koleda ves 201b. Kolín n. R.? Dypoldus de Colonia 291-9. viz Kolin n. L. 412-4, 520a; hejt- mau 449b, Sadovsky ze Sloup- na 503b. z Koliua Kunad 16b, 194a. Kolhnan osoba 233b, 394a. Kolo někdy ves u Žatce 414-9. Kolodeje, castrum Koladie 419-21, z Koloděj Johánek 419-20. z Kolovrat Albrecht 126a, 138, na Krasové 126a ; Elsla 138a; Beneš 169b, Hanuš 17b, 365b, 410 1; Jindfich 36a, 126a; a z Kornhauzu Jan 294b ; Lib: štejnský Beneš 126a; viz Bez drużicky. Kolovrat Ilerbord z Rolova 1791; Jan v Praze 362b. Kolský Matouš 414 7. Komárov u Jičína 421a. Komorač Vávlav, mlynář v K. Hoře 211b. Komofanky u Prahy 421a. Komorníküv (Camerarii) Albert 149b. Kompater Mikulái 93a. Konárovice, rytít Václav 11a. Konia(?) Jan z Utvojic 208a. Konice 140a; z Konic Vilém 25a, nápravnik Prokop řeč. Rüzek 140 6. 11, Konlinüv Heylinus 31a. z Konojed Jan na Zlenicích 124a. Konopisté 16a, 144a, 394b, pur- krabí 116b. Konrád (z Vechty) podkomoří 289a; arcibiskup | Pražský 170b. Konrád advokát 425a; 562b. Konstantská vinice u Prahy 296b. Kopáé Jakub 95-6. Kopanina ves 421; z Kopaniny Jan 146b, 394a, 396a; viz Kotek. Kopček ves 422a. Kopec, Kopeč ves u Praby 422. Kopet Prokop s příbuzenstvem v Praze 136a. Kopidlanský Jan, škůdce zemský 290-1. Kopidlno 422-3. z Kopidlna, Zdeněk 422-3; a z Kněžic Purkart 411b. kupec Rejstřík jmen osobních a místních. Kopiník viz Duchek Václav. z Kopiic Bliz Jiřík 239a; viz z Kopryc. z Kopřivé Hory Kaspr Urticellus 43a. z Kopryc Jiřík 568; přic. Korák Jíra v Hlubočepech 190b č. 7. Koranda Vaněk 206a, 229-30. Korba Mařík v Bránice 34b. Kordule Albrecht z Sloupna 273a, 276, otec jeho Hynck 273a, 275-6. Kofenice ves 321b, z Korenie Jakub 527b, syn Jan 527-8. Korkynč ves u Dobčíše 423a. z Korkynč Jan 29a, a z Radi- kovie Jícha 423a. Kornauer Jakub 119a, Mik. 424b. Kornhausky Zbynék 561a. z Kornhauzu viz z Kolovrat. Korno ves u Derouna 423a. Kornule Martin z Klumína 409a. Koruna Vanék v Praze 233a. Koruuka Jan, krejéi 562b. Koryčany ves 423b. Koryto rybníček u Křešic 571b. Kosdrá$ (Cosdrasso) v Praze 211b, Kozdras Prokop 1a. Kosík Mikuláš 211b. Kosmice, Kozmice 423b, 553. z Kosmic Václav 15a, úředník desk 423b. Kosobudy ves 155a. Kosof ves 423b. Kosofice ves 128a, 423-4. z Kosofic Zdena 423b. Kostečka Mareš 113a, viz z Ko- 405-6, Petr 116b, s pfíbuzenstvem 317b. i Kostelec 122b, 137b; Cerny 550a; u Kokorína 412a. Kostelec, purkrabí Chval z Chotče 3a, 124a; Jan Mikeš 462a. Kostelec Ondřej pietanciarius 134b. z Kostelce Smil 25a, 145a. z Kosti viz z Šelmberka. Kostka (z Postupic) Vilém 14a, 423b, na Hrádku 123-4, 144b; Zdenék 32a, 105-6, 118a. 423b, Váňa žena 118a.
600 Kněževes 129-31, 228-9, 409-11, Kníževes 227. z Knčževsi, Knčževský Jan 221b, 229b, Margreta 103b, 130b, Mikulášek 410b, 425-9, Vítek 410b; Zigmund 129-30, 409b, Kněžice 227, 411; z Kněžic Sigmund se sourozenci 411; a z Kopidlna Purkart 411b. Kněžmost 426b, 428a. z Knína Symon 12b, Václav 132b. Kníže Jan 543a; Oldrich 191b; v Pisnici 313a. Knížetší Jiřík 252-3. Kníževes 227; viz Kněževes. Knotek Jan 249. z Koberovic Matouš 441-2, 492 až 493. Kobik Jan z Ledeć 136a. Koblasa Matous 545-6; Kob'asû Jan v Brodé 84a. Kobolisky v Bránice 39a. Kobrle Jan v Chrasti 314b. Kobylisy (Kobolisy) ves 411b. Kobylniky ves 155a. Koc z Dobrze 400b. Kocz Mauricius poddauy 297a. Kocolt v Koutimi 466b. Kočička Jan 131-2. z Kočkova viz Hodek. Kohout Jan 19b, 183b. Kojata 221a. Kojetice ves 116b, 134a, 219a, 408b, 411-2, 554b; plebán Jan 235a. z Kojetic Zäk Racek 115b; a z Nabdína Zdeněk 411b. Kokořín hrad 412. Koksa Jan 134a. Koláčník Jan 262b. Koláť Bartoň 41b, Pavel 39a, Petr 408a. z Koldic Albert 103-4; a z Bi- liny Albrecht, Hanus, Tima 24-5. z Koldina Jan s pzíbuzeunstvem 31. Koldüv Jakub 19a. Koleč, Choleč ves 412b; Gernín. Koleda ves 201b. Kolín n. R.? Dypoldus de Colonia 291-9. viz Kolin n. L. 412-4, 520a; hejt- mau 449b, Sadovsky ze Sloup- na 503b. z Koliua Kunad 16b, 194a. Kolhnan osoba 233b, 394a. Kolo někdy ves u Žatce 414-9. Kolodeje, castrum Koladie 419-21, z Koloděj Johánek 419-20. z Kolovrat Albrecht 126a, 138, na Krasové 126a ; Elsla 138a; Beneš 169b, Hanuš 17b, 365b, 410 1; Jindfich 36a, 126a; a z Kornhauzu Jan 294b ; Lib: štejnský Beneš 126a; viz Bez drużicky. Kolovrat Ilerbord z Rolova 1791; Jan v Praze 362b. Kolský Matouš 414 7. Komárov u Jičína 421a. Komorač Vávlav, mlynář v K. Hoře 211b. Komofanky u Prahy 421a. Komorníküv (Camerarii) Albert 149b. Kompater Mikulái 93a. Konárovice, rytít Václav 11a. Konia(?) Jan z Utvojic 208a. Konice 140a; z Konic Vilém 25a, nápravnik Prokop řeč. Rüzek 140 6. 11, Konlinüv Heylinus 31a. z Konojed Jan na Zlenicích 124a. Konopisté 16a, 144a, 394b, pur- krabí 116b. Konrád (z Vechty) podkomoří 289a; arcibiskup | Pražský 170b. Konrád advokát 425a; 562b. Konstantská vinice u Prahy 296b. Kopáé Jakub 95-6. Kopanina ves 421; z Kopaniny Jan 146b, 394a, 396a; viz Kotek. Kopček ves 422a. Kopec, Kopeč ves u Praby 422. Kopet Prokop s příbuzenstvem v Praze 136a. Kopidlanský Jan, škůdce zemský 290-1. Kopidlno 422-3. z Kopidlna, Zdeněk 422-3; a z Kněžic Purkart 411b. kupec Rejstřík jmen osobních a místních. Kopiník viz Duchek Václav. z Kopiic Bliz Jiřík 239a; viz z Kopryc. z Kopřivé Hory Kaspr Urticellus 43a. z Kopryc Jiřík 568; přic. Korák Jíra v Hlubočepech 190b č. 7. Koranda Vaněk 206a, 229-30. Korba Mařík v Bránice 34b. Kordule Albrecht z Sloupna 273a, 276, otec jeho Hynck 273a, 275-6. Kofenice ves 321b, z Korenie Jakub 527b, syn Jan 527-8. Korkynč ves u Dobčíše 423a. z Korkynč Jan 29a, a z Radi- kovie Jícha 423a. Kornauer Jakub 119a, Mik. 424b. Kornhausky Zbynék 561a. z Kornhauzu viz z Kolovrat. Korno ves u Derouna 423a. Kornule Martin z Klumína 409a. Koruna Vanék v Praze 233a. Koruuka Jan, krejéi 562b. Koryčany ves 423b. Koryto rybníček u Křešic 571b. Kosdrá$ (Cosdrasso) v Praze 211b, Kozdras Prokop 1a. Kosík Mikuláš 211b. Kosmice, Kozmice 423b, 553. z Kosmic Václav 15a, úředník desk 423b. Kosobudy ves 155a. Kosof ves 423b. Kosofice ves 128a, 423-4. z Kosofic Zdena 423b. Kostečka Mareš 113a, viz z Ko- 405-6, Petr 116b, s pfíbuzenstvem 317b. i Kostelec 122b, 137b; Cerny 550a; u Kokorína 412a. Kostelec, purkrabí Chval z Chotče 3a, 124a; Jan Mikeš 462a. Kostelec Ondřej pietanciarius 134b. z Kostelce Smil 25a, 145a. z Kosti viz z Šelmberka. Kostka (z Postupic) Vilém 14a, 423b, na Hrádku 123-4, 144b; Zdenék 32a, 105-6, 118a. 423b, Váňa žena 118a.
Strana 601
Rejstřík jmen osobních a místních. Kostomlaty 8b, 424a. Kosulcův dům v Praze 362b. z Košátek Jan 226-7, Košatka Jan 301a. Košatský Václav 4a. Košík Duchek, Martin syn 131, Petr ze Salic 124a. z Koäiné Bohuslav 116b, 178b, 423a, z Košína Bohuslav 296b. Košíře u Prahy 212a, 235h, 424-30. z Košumberka viz Slavata. Kotan Martin u Bráníka 36a. Kotas 43-4; Jíra 130b, Matěj 55-7. z Kotbus Hanuš zlatník 175b. Kotek Albert 139b, s dětmi 421; Bernard s ženou Ozan- kou 297a; Ježek v Praze 194a. z Kotenčic Zigmund 142b, 226b. Kotkov mlýn 313b. Kotlář v Praze Jakub 297-8; Jan 27b. Kotlas Václav 463-4. Kotopéky ves 430-1. Kotouň ves 431. Kotova žena z Zásmuk 550. Kotrč Jan 419a. Kottratův Kuneš konšel 363a. z Kouče Jan vládyka 374b. Koukol, Kükol, Vilém 299a, z Popovic v Praze 105-6. Kounice ves 431b. Kouřim 86a, 97a, 346a, 431 aż 552; purkmistr Tříska Jakub 432b; rychtář Bukač Jan 438 až 441, veliký mlýn 497b. Koutský Jan 182-3. Kontského vinice ve Dvorcích. 183a. Kovanda Jiřík 284-5. Kovářovice ves 552; z Kovářovic Mikuláš 301b. Kovářovská louka v Jesenici 318b; poustka v Cholupicích 3134. Kovśfovskf potok u Krsovic 570b. Kovátüv Jan v Cholupicích 312a. Kovary ves 552a. Koza Jan. 356a; Kozová Anna a Jobanna 352a. Kozarovice ves 552b. Archiv Český XXVI. :Krajsa Václav, Kozdras Prokop v Praze Kosdráš 211b. Kozel z Chvinavy 14a; Jan ze Lhotic 383a, z Pokšteina 308. z Kozího Hřbetu Břekovec 124a. z Kozince Jan 117b. Kozlík Matěj v K. Hradci 240b, syn Tomáš, student v Praze 240b. Kozlé, Kožly ves u Ledče 552-3! z Kozlé Heřman panoš 552, 553. Kozly ves u Brandýsa n. L. 553a; Petr z Kozel 553a. Kozmice 553, Kosmice 423b; viz z Kosmic. Kozmová Kateřina 488-9. Kozojedy ves 653-4. z Kozojed Dalibor a Dorota 551a ; Jan 370b, se sestrami 553-4; Kateřina 27b; Zdimír, Elška vdova 553b. Kozolupy 231a, 554b; z zolup Bětka 411b. Kozovazy ves 554b. Koželuh Matěj 459b. Kožma Jan 263b. Ko- Krabec Václav 228b; Vaněk v Praze 298-9. Krabošák Petr a Jan 554-5, Brož 554b. Krabušice, Krabošice 554-5. Kraffth, Krapthi Hanusius 173 4. Kraj Vít konšel v Kouřimi 432b. Krajíček Jan a Mikuláš 467-9. z Krajku a na MI. Boleslavi Kundrát 408; Wolf (Kreyg) nejv. kancléř 122a Krajnice, Krejnice u Strakonic 555a. z Krajnic Aleś 144a, 367a, 555a; Janek 117a, 555a. Petruše žena 370a ; viz Krejsa. Krajsová Kateřina 316a. z Krakova Kašpar 145a, Kate- řina 204a. Král člověk v Praze 301b; Jan z Dobré Vody 246a; (Rex) Michal v K. Hoře 211a; Vondra v Kyjích 581a; Rex Franco 162b. Kralovice 12.167, 555-6, u Drmic 1a, | 601 168b, u Říčan 555b, u Zlonic 555. z Kralovic Strachota 578b, Tomáš 183a, Vaněk 196a; viz Rychlík. Královská louka v Doksanech 155b. Kralupy 155a, 556a. Krapthi viz Kraffth. Krása Jan v Kunicích 578a. Krasenice, Krasonice 556b. Krásný Dvúr 25a. Krásný Jan a Vít 201a. Krašov viz z Kolovrat. Krašovice ves 556b. Kratonohy ves 556b. Kratonosy u Nymburka 556b. Krauth Jan pleban v K. Hradci 240a. Kravařský mlýn u Kolína 412b, 414a. Kravčice ves 139b. Kravka Jan 107b. z Krbové (Skrbová) Dorota s pří- buzenstvem v Praze 312-3. Krehleby 568-70. Krč u Prahy 14b, 28b, 40b, 557-568, sry. Krtský. z Krče Burjan 182a, s dětmi 558a. Krček Jan v Berouně 19b. Krčín Oldřich 117b. Kréín ves na Metuji 330 Krčínský Jakubec 331a, Jirík 381b, Martin, syn Zub 331. Kréínská Dorota 831b; Kréín- ského Dorota 350-1. Kréka Kliment v Praze 154a. Krčmář Jan z Jesenice 552b; Zigmund v Jenči 372a. Křeček Jiří v Č. Brodě 49-50, 56b, 62b. Křečný? ves 570b. Křečovice u Sedlčan 34b. z Křečova Diviš 43-4. Krejčík Hanzl 253b. Krejsa, Kreyssa Ondřej v Praze 16a; viz Krajsa. Křemenec Vavřinec ve Dvorcich 184a; viz Skřemenec. Křemyžíř, Krzemyzzierz, kanovník v Praze 220a. z Křenic Václav 225a. Křesický Štěpán 574. Velek Petr 76
Rejstřík jmen osobních a místních. Kostomlaty 8b, 424a. Kosulcův dům v Praze 362b. z Košátek Jan 226-7, Košatka Jan 301a. Košatský Václav 4a. Košík Duchek, Martin syn 131, Petr ze Salic 124a. z Koäiné Bohuslav 116b, 178b, 423a, z Košína Bohuslav 296b. Košíře u Prahy 212a, 235h, 424-30. z Košumberka viz Slavata. Kotan Martin u Bráníka 36a. Kotas 43-4; Jíra 130b, Matěj 55-7. z Kotbus Hanuš zlatník 175b. Kotek Albert 139b, s dětmi 421; Bernard s ženou Ozan- kou 297a; Ježek v Praze 194a. z Kotenčic Zigmund 142b, 226b. Kotkov mlýn 313b. Kotlář v Praze Jakub 297-8; Jan 27b. Kotlas Václav 463-4. Kotopéky ves 430-1. Kotouň ves 431. Kotova žena z Zásmuk 550. Kotrč Jan 419a. Kottratův Kuneš konšel 363a. z Kouče Jan vládyka 374b. Koukol, Kükol, Vilém 299a, z Popovic v Praze 105-6. Kounice ves 431b. Kouřim 86a, 97a, 346a, 431 aż 552; purkmistr Tříska Jakub 432b; rychtář Bukač Jan 438 až 441, veliký mlýn 497b. Koutský Jan 182-3. Kontského vinice ve Dvorcích. 183a. Kovanda Jiřík 284-5. Kovářovice ves 552; z Kovářovic Mikuláš 301b. Kovářovská louka v Jesenici 318b; poustka v Cholupicích 3134. Kovśfovskf potok u Krsovic 570b. Kovátüv Jan v Cholupicích 312a. Kovary ves 552a. Koza Jan. 356a; Kozová Anna a Jobanna 352a. Kozarovice ves 552b. Archiv Český XXVI. :Krajsa Václav, Kozdras Prokop v Praze Kosdráš 211b. Kozel z Chvinavy 14a; Jan ze Lhotic 383a, z Pokšteina 308. z Kozího Hřbetu Břekovec 124a. z Kozince Jan 117b. Kozlík Matěj v K. Hradci 240b, syn Tomáš, student v Praze 240b. Kozlé, Kožly ves u Ledče 552-3! z Kozlé Heřman panoš 552, 553. Kozly ves u Brandýsa n. L. 553a; Petr z Kozel 553a. Kozmice 553, Kosmice 423b; viz z Kosmic. Kozmová Kateřina 488-9. Kozojedy ves 653-4. z Kozojed Dalibor a Dorota 551a ; Jan 370b, se sestrami 553-4; Kateřina 27b; Zdimír, Elška vdova 553b. Kozolupy 231a, 554b; z zolup Bětka 411b. Kozovazy ves 554b. Koželuh Matěj 459b. Kožma Jan 263b. Ko- Krabec Václav 228b; Vaněk v Praze 298-9. Krabošák Petr a Jan 554-5, Brož 554b. Krabušice, Krabošice 554-5. Kraffth, Krapthi Hanusius 173 4. Kraj Vít konšel v Kouřimi 432b. Krajíček Jan a Mikuláš 467-9. z Krajku a na MI. Boleslavi Kundrát 408; Wolf (Kreyg) nejv. kancléř 122a Krajnice, Krejnice u Strakonic 555a. z Krajnic Aleś 144a, 367a, 555a; Janek 117a, 555a. Petruše žena 370a ; viz Krejsa. Krajsová Kateřina 316a. z Krakova Kašpar 145a, Kate- řina 204a. Král člověk v Praze 301b; Jan z Dobré Vody 246a; (Rex) Michal v K. Hoře 211a; Vondra v Kyjích 581a; Rex Franco 162b. Kralovice 12.167, 555-6, u Drmic 1a, | 601 168b, u Říčan 555b, u Zlonic 555. z Kralovic Strachota 578b, Tomáš 183a, Vaněk 196a; viz Rychlík. Královská louka v Doksanech 155b. Kralupy 155a, 556a. Krapthi viz Kraffth. Krása Jan v Kunicích 578a. Krasenice, Krasonice 556b. Krásný Dvúr 25a. Krásný Jan a Vít 201a. Krašov viz z Kolovrat. Krašovice ves 556b. Kratonohy ves 556b. Kratonosy u Nymburka 556b. Krauth Jan pleban v K. Hradci 240a. Kravařský mlýn u Kolína 412b, 414a. Kravčice ves 139b. Kravka Jan 107b. z Krbové (Skrbová) Dorota s pří- buzenstvem v Praze 312-3. Krehleby 568-70. Krč u Prahy 14b, 28b, 40b, 557-568, sry. Krtský. z Krče Burjan 182a, s dětmi 558a. Krček Jan v Berouně 19b. Krčín Oldřich 117b. Kréín ves na Metuji 330 Krčínský Jakubec 331a, Jirík 381b, Martin, syn Zub 331. Kréínská Dorota 831b; Kréín- ského Dorota 350-1. Kréka Kliment v Praze 154a. Krčmář Jan z Jesenice 552b; Zigmund v Jenči 372a. Křeček Jiří v Č. Brodě 49-50, 56b, 62b. Křečný? ves 570b. Křečovice u Sedlčan 34b. z Křečova Diviš 43-4. Krejčík Hanzl 253b. Krejsa, Kreyssa Ondřej v Praze 16a; viz Krajsa. Křemenec Vavřinec ve Dvorcich 184a; viz Skřemenec. Křemyžíř, Krzemyzzierz, kanovník v Praze 220a. z Křenic Václav 225a. Křesický Štěpán 574. Velek Petr 76
Strana 602
602 Křeslice viz Křešice. Křešice u Průhonic, nejspíše Křeslice 571a, 575a ; viz Ne- doróště. Křešín ves 155a. de Kreyg Wolf nejv. kancléř (1540) 122a; viz z Krajku. Krhovice ves 307b, 309a. Křimín Ves 48a. Křínecký pan 101b; Rožďálovský 101b. Křínovci ? bratři 311a. Křišťan v Kovarech 552a; z Li- toměřic 5a, z Prachatic 157-8, 397a. Kristofor kupec v Budějovicích 118, 119; familiaris konšelů Kutnohorskych 209; Cristofori Nicolaus v Praze 570b. Křivice ves 575a. (Křivoklát) Hrádek 394 č. 3. Křivousy Křivúsy 151b, 575. z Křivoús Racek 552b. Kříž (Crux) osoba 74a, 370a; mistr 576a; platnéf 27b, 108b, sladovník 235a. Kfíz v Brá- níku 34b; v Jaroměři kožeš- ník, žena Markéta 256-7, 261-2, 339; z Charvátova do- mu (Kříž Charvát) 182, kra- mář 172b, 398a, se synem Petrem 318-20; Vacek s ženou Annou a synem Vaňkem 319 až 20, 397-8. Křížek v Bráníce 33b; v Praze 571b; Krízkova louka u Bu- hoštic 123a. Kříženec ves 178b. Kiiżova chmelnice v Dvorcích 182-3; Křížův dim 510b. Křížová Jana v Berouně 21b. Křížovic Petr z Kytína 155a. Kfizovník Jan 191. Kfiżovnici, viz Praha Město. Krk Jan 576b. Krněvice někdy ves u Nymburka 557a. (Pam. Arch. X). z Krnova Jakub 293a. Kropáč Jan 172a, 276a. Kropáček Adam 262a. Kropáčková Alžběta 172a. Křovice ves 412b. Staré Rejstřík jmen osobních a místních. Krpy ves 570a; z Krp Zachař|Kulhánek Jan v Č. Brodě 47b; 44-5. Krsavský Štěpán ve Dvorcích 182b č. 30. (Krsovský ?) Krsňák Jan v Praze 146b, 366a. Krsovice ves 395b, 570. Krsovská vinice ve Dvorcích 183, Krsovský potok 570b. Krtek Matěj 426-9. Krteň kostel u Prahy 300a. Křtěn 449b, bečvář 108; Křtě- nova Víta 555b. Krtský (Krčský?) Šlechta 180b. Krtský háj u Krče 568. z Krucumburku Jindřich 351-3. Krumlov 120b, 570b. Krumlovští páni 184a. Krupička v K. Hradci 247-8. Krüta, Kruota Jan 538-9, 543b; Mikuláš 380a, Krútová Bar- bora 286a. Krýblová Marta v Kouřimi 504, 505. z Krymlova Medek Václav 136b. Kryštofor viz Krištofor. Kuba Kašpar v Č. Brodě 51a; v Genéticích 137b, v Herynku 187a, z Kunic 577-8; z Peček náchlebník 67; Kubová Anna 357b, Katefina 103a. Kubova vinice ve Dvorcích 183b. Kubúv Bartoň z Mratina 408b; Jira 183b. Kubáč Jan 438a. Kubíček 64b. Kubik ruénikai 374a; Jan v Č. Brodé 61-2. Kubka člověk 330-1. Kucbach Řehoř 232a. Kuchař Hanuš z Drast 165. Kuchařec Veliký 575-6. v Horoušicích 219b; v Kou- řimi Matěj, Matouš 465-7, 516b; v Praze Hanuš 34b. Kulhavý Šimon 383a, Václav 395b. z Kumstatu Karel a Sezima Zajímacové 489b. Kunad z Kolína 16b. Kundolt v Ko&írích 4262. Kuneš kuchař 204a, Vít metit 430b; z Lukovce Mikulái 307 a£ 311;v Praze jáhen na Zde- raze 315a, oltafnik na hradć 363-4. Kungswerder Jan řečený Lanc- man, písař Staroměstský s dět- mi 227a. Kunice ves 393-5, 577-8. Kunigsse Johannes 423a. Kunovský Jiřík z Ostrova 513b. Kunratice u Prahy 564a, 576-7; z K. Jan Zdich 190a, z Kunryc Asmus hejtman 391a. z Kunštátu a z Poděbrad Jiřík, správce království 306; viz Jiří král, z Kumstatu. z Kunvaldu Janek podkomoří 17b; viz Janek od stříbrné hvězdy. Kunya (?) Duchek v Praze 34b. Kuole Jan v Č. Brodě 57b; Ši- mon 50a, 54a; via Kule.. Kupec Michal v Praze 303a. „| Kuřátko Jiří v Berouně 19b. Kuře Otrad ze Skur 195a. Kuří, ves 40-1, 578. z Kuřího Tatek Ondřej 188b, Vondřej 578b. z Kuřimova Oldřich písař 150b. Kůrová Dorota 139b. Kučera Jan 187a, 532, Václav | Kus Petr v Praze 220a. 337-8; v Kouřimi 549b. Kučerková Marta 436. Kudlata Matěj 415a. Kudr Matěj v Hobšovicích 192b. Kudyvid Simon v Dvorcich 180a. Kujal Filip 136a. Kuklík Jan 134a. Kükol viz Koukol. Kulata Jan rektor university 182a. Kule Petr z Véfic 431b; viz Kuole. Kussenpfennig Fridlinus v Praze 16a, 379b, 424a. Kuzma Petr a žena Markéta 335a. Kuzel Petr 182a; Kuzelka Zenà 518. Kvétnice 196b, 578b; z Květ- nice, de Quietnicz, Jan 2252; Holec Sigmund 128b. z Kvétova Václav v Praze 154b. Kvílice ves 322b, 579a.
602 Křeslice viz Křešice. Křešice u Průhonic, nejspíše Křeslice 571a, 575a ; viz Ne- doróště. Křešín ves 155a. de Kreyg Wolf nejv. kancléř (1540) 122a; viz z Krajku. Krhovice ves 307b, 309a. Křimín Ves 48a. Křínecký pan 101b; Rožďálovský 101b. Křínovci ? bratři 311a. Křišťan v Kovarech 552a; z Li- toměřic 5a, z Prachatic 157-8, 397a. Kristofor kupec v Budějovicích 118, 119; familiaris konšelů Kutnohorskych 209; Cristofori Nicolaus v Praze 570b. Křivice ves 575a. (Křivoklát) Hrádek 394 č. 3. Křivousy Křivúsy 151b, 575. z Křivoús Racek 552b. Kříž (Crux) osoba 74a, 370a; mistr 576a; platnéf 27b, 108b, sladovník 235a. Kfíz v Brá- níku 34b; v Jaroměři kožeš- ník, žena Markéta 256-7, 261-2, 339; z Charvátova do- mu (Kříž Charvát) 182, kra- mář 172b, 398a, se synem Petrem 318-20; Vacek s ženou Annou a synem Vaňkem 319 až 20, 397-8. Křížek v Bráníce 33b; v Praze 571b; Krízkova louka u Bu- hoštic 123a. Kříženec ves 178b. Kiiżova chmelnice v Dvorcích 182-3; Křížův dim 510b. Křížová Jana v Berouně 21b. Křížovic Petr z Kytína 155a. Kfizovník Jan 191. Kfiżovnici, viz Praha Město. Krk Jan 576b. Krněvice někdy ves u Nymburka 557a. (Pam. Arch. X). z Krnova Jakub 293a. Kropáč Jan 172a, 276a. Kropáček Adam 262a. Kropáčková Alžběta 172a. Křovice ves 412b. Staré Rejstřík jmen osobních a místních. Krpy ves 570a; z Krp Zachař|Kulhánek Jan v Č. Brodě 47b; 44-5. Krsavský Štěpán ve Dvorcích 182b č. 30. (Krsovský ?) Krsňák Jan v Praze 146b, 366a. Krsovice ves 395b, 570. Krsovská vinice ve Dvorcích 183, Krsovský potok 570b. Krtek Matěj 426-9. Krteň kostel u Prahy 300a. Křtěn 449b, bečvář 108; Křtě- nova Víta 555b. Krtský (Krčský?) Šlechta 180b. Krtský háj u Krče 568. z Krucumburku Jindřich 351-3. Krumlov 120b, 570b. Krumlovští páni 184a. Krupička v K. Hradci 247-8. Krüta, Kruota Jan 538-9, 543b; Mikuláš 380a, Krútová Bar- bora 286a. Krýblová Marta v Kouřimi 504, 505. z Krymlova Medek Václav 136b. Kryštofor viz Krištofor. Kuba Kašpar v Č. Brodě 51a; v Genéticích 137b, v Herynku 187a, z Kunic 577-8; z Peček náchlebník 67; Kubová Anna 357b, Katefina 103a. Kubova vinice ve Dvorcích 183b. Kubúv Bartoň z Mratina 408b; Jira 183b. Kubáč Jan 438a. Kubíček 64b. Kubik ruénikai 374a; Jan v Č. Brodé 61-2. Kubka člověk 330-1. Kucbach Řehoř 232a. Kuchař Hanuš z Drast 165. Kuchařec Veliký 575-6. v Horoušicích 219b; v Kou- řimi Matěj, Matouš 465-7, 516b; v Praze Hanuš 34b. Kulhavý Šimon 383a, Václav 395b. z Kumstatu Karel a Sezima Zajímacové 489b. Kunad z Kolína 16b. Kundolt v Ko&írích 4262. Kuneš kuchař 204a, Vít metit 430b; z Lukovce Mikulái 307 a£ 311;v Praze jáhen na Zde- raze 315a, oltafnik na hradć 363-4. Kungswerder Jan řečený Lanc- man, písař Staroměstský s dět- mi 227a. Kunice ves 393-5, 577-8. Kunigsse Johannes 423a. Kunovský Jiřík z Ostrova 513b. Kunratice u Prahy 564a, 576-7; z K. Jan Zdich 190a, z Kunryc Asmus hejtman 391a. z Kunštátu a z Poděbrad Jiřík, správce království 306; viz Jiří král, z Kumstatu. z Kunvaldu Janek podkomoří 17b; viz Janek od stříbrné hvězdy. Kunya (?) Duchek v Praze 34b. Kuole Jan v Č. Brodě 57b; Ši- mon 50a, 54a; via Kule.. Kupec Michal v Praze 303a. „| Kuřátko Jiří v Berouně 19b. Kuře Otrad ze Skur 195a. Kuří, ves 40-1, 578. z Kuřího Tatek Ondřej 188b, Vondřej 578b. z Kuřimova Oldřich písař 150b. Kůrová Dorota 139b. Kučera Jan 187a, 532, Václav | Kus Petr v Praze 220a. 337-8; v Kouřimi 549b. Kučerková Marta 436. Kudlata Matěj 415a. Kudr Matěj v Hobšovicích 192b. Kudyvid Simon v Dvorcich 180a. Kujal Filip 136a. Kuklík Jan 134a. Kükol viz Koukol. Kulata Jan rektor university 182a. Kule Petr z Véfic 431b; viz Kuole. Kussenpfennig Fridlinus v Praze 16a, 379b, 424a. Kuzma Petr a žena Markéta 335a. Kuzel Petr 182a; Kuzelka Zenà 518. Kvétnice 196b, 578b; z Květ- nice, de Quietnicz, Jan 2252; Holec Sigmund 128b. z Kvétova Václav v Praze 154b. Kvílice ves 322b, 579a.
Strana 603
Rejstřík jmen osobních a místních. Kyčka Matěj 247. Kydlín Jakub s ženou a dětmi 271-2. Kyje ves 579-81. Kyjík Ondráček 154a, Kigik On- dřej z Dobrovize 152b. Kyndule Říha v Č. Brodě 70 1; v Kouřimi 507b, Říha, Řehoř 70-1, 530-1, s ženou Evou 520-6. Kyrcl Kašpar 384b. Kyser Jiřík z Chebu 304. Kytín ves 155a. L. Labka soused v Č. Brodě 84. Lacenbok pan 206. de Laczkaw Jeclinus 157b. Ládevský Jan v Praze 47a, 321a. Ladislav král 315a, 560a. Ládvec ves u Prahy 393-4. Ládvý ves u Prahy 393-5. z Lahovic Pavel 127a. Lahvička Havel kovář 180b. Lamač Jan švec 656b. Lampa Jan 580a. Lán Jakub 544b, 549b. Lancman Jan s potomstvem 229, 230; viz Kungswerder. Lancmanova Dorota 229b. Lancmanka vinice u Prahy 117b. Langašt Petr v Praze 367a; Langaštová Eliška 8-9. z Langšteina Mikuláš purkrabí na Hluboké 191a. Lankaš Jan 241b. z Lanštýna a z Telče Vítek 103b. Lantra Jíra 516. de Lapíde, od Kamene Jan 194a. Larva Jakub 93-4. Láska ve Dvorcích 183a, Matěj 181b. Laurencius viz Vavřinec. Lawterbach Václav konšel v Praze 194a, 424b. Lazar Burjan z Liboslavě 219b, 296b, Regina 6a. Lázek, Jan Gerunk v Lázku 28b. Lazoves viz z Hlazovic. z Lažan Jindřich 103-5, hejtman Vratislavský 316a. Leb Petr 209b. Lech Johlin 172-3. Ledeč 80-2, Ledče 136a. z Ledec Anna 131b, 365b. z Ledečka Mareš panoš 315. Legat platnéř 304b. Leitner Kristan v Praze Lejbus Jan a Petr 580-1. Lekschet Mikoláš 424a. Lekš mydlář 149a. Lémuzy ves 321b. Leptěj Jakub ve Lhotě mounově 28b. Lepý Pavel v Jenči 375b. Lerojidy ves 66-7. Leskovec Burjan 171a. z Lestkova, z Leskova, Jan pod- komoří 149b, 292; Zigmund 9b, Chvatérubsky 307a; Sokol Václav 16b. z Leštné Vítek 353-4. 172b. Šala- v Le$tni, ves klá&tera Zbraslav- j ského, nyní Le&tnice 407a. Leta Curia viz v Praze Tyn. Letal Jifík v Praze 318a. Letecký Václav 1a. Letek pan 380b. Letky ves 28b, 207a. Letná, stráň u Praby 117b. Letňany ves 48a, 134a, 143b. Lety ves 155a. Lev, Leo, krejčí 11a, 26b. Lev z Žatce v Praze 424a. Leva kupec v Tachově 118b; Václav v Bráníku 41. z Levína viz Pleský. Lewtmeritzer viz Litoméricky. Lhota 117b, 155a, 185b ;u Kom. Hrádku 288b; u Lipan 233b; Posvátná 544b; u Stříbřína 225a; Salamounova 28b. Lhota dvůr pustý 321a. Lhota Boreň (ze Lhoty Boreň) 185b. ze Lhoty Ofka 111b. ze Lhotic Kozel Jan 383a. Lhotka 117b, 449a, u Bráníka 40b, u Stf{bffna 225a. ze Lhotky Vaněk 576b. Libčice ves u Prahy 407. z Liběchova viz Lopatský. Libeň ves u Prahy 420a. Libenice ves 568-9. Libenický Hynek 569. 603 z Líbeznice Vilém s příbnzenstvem 579-80. Libiš ves 172a. Libišany ves 270a. Liblice 459b; z Liblic Kašpar 159a. Libněves 154b. z Liboce Lidmila 228-9. | Libočanský, Libocký mlýn u Žatce 185b. z Libodic Pešík 206a č. 2. Libodřice ves 496b. Libomyšl ves 3565. z Liboslavě viz Lazar. z Libošína viz Hořešovec. z Libovic Buzek, úředník krá- lové na menším soudě zemském 420b. Libeř ves, v Libři 117b. Libštejnský viz Kolovrat. Libuš ves 171a. Licek osoba 126b č. 2. Licek z Hrádku (t. j. z Boro- hrádku) 289-90, Jan z Rysm- burka a na Borohrádku 575a. Licentiatova Katefina 118b. Lichuceves 26a, 131b. z Lichucevsi Lichucevesky Martin 94b, 396a, 559b, 561a. Lichvec Mares koniel Vaněk 13a. z Licka Brikcí 386b. Licko, Liczk, dvúr u Kolína 412b. Liček viz Licek. Lidéf Prokop 365b; z Radkovic 235a. Lidrda Simon 429-30. Linhart z Hrnčíř 298a, Újezdce 371b. z Lipého viz z Dubé. z Lipna viz Baruch. z Lipnice Anna Frejková 532a. Lipolaje (Lysolaje?) 28b. Lipolt Mikuláš 185a. Lipoltúv Alexius 185a. Lipská řeka v Jeťmanicích 377b. Lišice ves 321b. Litálková Kateřina 42a. Litavka potok u Berouna 19-21. Liteň ves 420a. Litevský kníže viz Sigmund. Lithovice viz Litovice. 363a, z Vys. v Bráníce 76%
Rejstřík jmen osobních a místních. Kyčka Matěj 247. Kydlín Jakub s ženou a dětmi 271-2. Kyje ves 579-81. Kyjík Ondráček 154a, Kigik On- dřej z Dobrovize 152b. Kyndule Říha v Č. Brodě 70 1; v Kouřimi 507b, Říha, Řehoř 70-1, 530-1, s ženou Evou 520-6. Kyrcl Kašpar 384b. Kyser Jiřík z Chebu 304. Kytín ves 155a. L. Labka soused v Č. Brodě 84. Lacenbok pan 206. de Laczkaw Jeclinus 157b. Ládevský Jan v Praze 47a, 321a. Ladislav král 315a, 560a. Ládvec ves u Prahy 393-4. Ládvý ves u Prahy 393-5. z Lahovic Pavel 127a. Lahvička Havel kovář 180b. Lamač Jan švec 656b. Lampa Jan 580a. Lán Jakub 544b, 549b. Lancman Jan s potomstvem 229, 230; viz Kungswerder. Lancmanova Dorota 229b. Lancmanka vinice u Prahy 117b. Langašt Petr v Praze 367a; Langaštová Eliška 8-9. z Langšteina Mikuláš purkrabí na Hluboké 191a. Lankaš Jan 241b. z Lanštýna a z Telče Vítek 103b. Lantra Jíra 516. de Lapíde, od Kamene Jan 194a. Larva Jakub 93-4. Láska ve Dvorcích 183a, Matěj 181b. Laurencius viz Vavřinec. Lawterbach Václav konšel v Praze 194a, 424b. Lazar Burjan z Liboslavě 219b, 296b, Regina 6a. Lázek, Jan Gerunk v Lázku 28b. Lazoves viz z Hlazovic. z Lažan Jindřich 103-5, hejtman Vratislavský 316a. Leb Petr 209b. Lech Johlin 172-3. Ledeč 80-2, Ledče 136a. z Ledec Anna 131b, 365b. z Ledečka Mareš panoš 315. Legat platnéř 304b. Leitner Kristan v Praze Lejbus Jan a Petr 580-1. Lekschet Mikoláš 424a. Lekš mydlář 149a. Lémuzy ves 321b. Leptěj Jakub ve Lhotě mounově 28b. Lepý Pavel v Jenči 375b. Lerojidy ves 66-7. Leskovec Burjan 171a. z Lestkova, z Leskova, Jan pod- komoří 149b, 292; Zigmund 9b, Chvatérubsky 307a; Sokol Václav 16b. z Leštné Vítek 353-4. 172b. Šala- v Le$tni, ves klá&tera Zbraslav- j ského, nyní Le&tnice 407a. Leta Curia viz v Praze Tyn. Letal Jifík v Praze 318a. Letecký Václav 1a. Letek pan 380b. Letky ves 28b, 207a. Letná, stráň u Praby 117b. Letňany ves 48a, 134a, 143b. Lety ves 155a. Lev, Leo, krejčí 11a, 26b. Lev z Žatce v Praze 424a. Leva kupec v Tachově 118b; Václav v Bráníku 41. z Levína viz Pleský. Lewtmeritzer viz Litoméricky. Lhota 117b, 155a, 185b ;u Kom. Hrádku 288b; u Lipan 233b; Posvátná 544b; u Stříbřína 225a; Salamounova 28b. Lhota dvůr pustý 321a. Lhota Boreň (ze Lhoty Boreň) 185b. ze Lhoty Ofka 111b. ze Lhotic Kozel Jan 383a. Lhotka 117b, 449a, u Bráníka 40b, u Stf{bffna 225a. ze Lhotky Vaněk 576b. Libčice ves u Prahy 407. z Liběchova viz Lopatský. Libeň ves u Prahy 420a. Libenice ves 568-9. Libenický Hynek 569. 603 z Líbeznice Vilém s příbnzenstvem 579-80. Libiš ves 172a. Libišany ves 270a. Liblice 459b; z Liblic Kašpar 159a. Libněves 154b. z Liboce Lidmila 228-9. | Libočanský, Libocký mlýn u Žatce 185b. z Libodic Pešík 206a č. 2. Libodřice ves 496b. Libomyšl ves 3565. z Liboslavě viz Lazar. z Libošína viz Hořešovec. z Libovic Buzek, úředník krá- lové na menším soudě zemském 420b. Libeř ves, v Libři 117b. Libštejnský viz Kolovrat. Libuš ves 171a. Licek osoba 126b č. 2. Licek z Hrádku (t. j. z Boro- hrádku) 289-90, Jan z Rysm- burka a na Borohrádku 575a. Licentiatova Katefina 118b. Lichuceves 26a, 131b. z Lichucevsi Lichucevesky Martin 94b, 396a, 559b, 561a. Lichvec Mares koniel Vaněk 13a. z Licka Brikcí 386b. Licko, Liczk, dvúr u Kolína 412b. Liček viz Licek. Lidéf Prokop 365b; z Radkovic 235a. Lidrda Simon 429-30. Linhart z Hrnčíř 298a, Újezdce 371b. z Lipého viz z Dubé. z Lipna viz Baruch. z Lipnice Anna Frejková 532a. Lipolaje (Lysolaje?) 28b. Lipolt Mikuláš 185a. Lipoltúv Alexius 185a. Lipská řeka v Jeťmanicích 377b. Lišice ves 321b. Litálková Kateřina 42a. Litavka potok u Berouna 19-21. Liteň ves 420a. Litevský kníže viz Sigmund. Lithovice viz Litovice. 363a, z Vys. v Bráníce 76%
Strana 604
604 Litoborský Arnošt z Ohlumu 332-3; Jan z Chlumu a na Pecce 309a. Litoborův Jan v Praze 122b, 220a. Litochleb Simon 348-9. Litoměřice 80-2, 379b, probošt Bohuš 198a. z Litoměřic, Litoměřický Jakub 575a, Jan 10-11, Kristann 5a. Litoměřické právo 291-2. z Litomyšle Blažek 12, 13. Litovice ves 222a, 369b, 377b; z Litovic Jan 317b, 321a, a Mařík 369a; Ondřej 324a. Litovský v Jenčí 371a. Litožnice ves 48a. Lizna, Lyzna Jan 155b. Lobeč místo 44b, 397b. Lobeček Malý ves 42b. Loštický Matěj 249, 286. Loubský jez u Klatov 401a. Loučky, Lúčky ves u Jičína 421a. Louky, Lúky, ves u Jilového 29a. cd Louky Martin 256-7, 261b. Louny, Lúny město 384b, 387a, 554a; z Loun Magdalena 18a. Lstiméfice, Zdiméfice ves u Kun- ratic 298a. Lubka osoba 101. Lud Petr 10a, 208b, 423b. Ludvík král Český 143b, 216b, 430a, 497a. Ludvík apatykáf 291b, 405a. Luhy Příčové ves 8a. Lukeš v Bráníce 36b; v Brzvi 108a; v Davlicích 143a, pod dany Jana Tréky 93-4. z Lukovce viz Kuneš Mikuláš. Lobenhon v Kamenici (zu Kemp- |Luksův dům v Praze 399a. nicz) 210a. z Lobkovic Ladislav Popel, mar- šálek 7-8. na Lobkovicích z Hasištejna Ja roslav 172a. Lobzpas Kunc 109a. Lochkov ves 4a. Lochovice ves 154b. Lüky viz Louky. Lumenda Matěj v 325 6. Luňák Jakub 183a, Václav z Če- nětic 137b. Luňákovský grunt v Hlubočepech 190b. z Lungvic Jan u desk 6b. Jaroměři z Lochovie Bořivoj 16; Dorota!z Lunikovic Hynek v Praze 114b, 16b, Petr 16b; Bořivoj 407a. a z Okoře 140-1. Lunikovský Jan z Vraného 27a. Lochovskj v Hostimicích 117b.!de Lunyek Jan 122b. z Lochynic viz Bahno. Lupáč Václav v Dvorcích 182-3. Loderův Bohuněk konšel 424a.|Lussel Franz 209b. Lojovice ves 405b. Lojovník Augustin 555b, 559a. 426b, z Luštěnic Ctibor 9b. Jan | Lutmariczer viz Litoměřický. Lužec ves 204a. Loket město 119a; z Lokte Ka-|z Luzné viz Ohvatérubská. teřina 230. z Lomu Gerunk 317b; Jan a Ke- runk urození 553b; viz runk. Lvík purkrabí Vítka kanovnika 219a; Lvíková Dorota 185a. Ge-|ze Lvovic viz Karásek. Lvův Mikuláš v Bráníce 33a. Longus Frenclin 26b; viz Dlouhý. | Lyk Vaněk 12a. Lopata Petr z Slaného 578b. Lysolaje? Lipolaje ves 28b. Lopatský Jiřík 39b; z Libéchova|Lysy Havel v Kourtimi 504-5, 312b, syn mistr Václav 312b; Lopatská Regina 39b, 42a; 524a; Vaněček v Jenči 370a; Calvus Petr zlatník 10b. Lopatského louka v Bráníce|Lyzna, Lizna Jan 155b. 40b. Loskot Jan v Kourimi 464b, 485a, 595-6. Losänky u Koufimć 507. Lo&ausky Jan z Mitrovic 381a. M. Macek Simon v Bráníce 42a; v Kamenici 395a; v Praze husaf 177a, v Zluticích 29b. Rejstřík jmen osobních a místních. Macerovská poustka v Jenči 375a (spíš Macurovská). Mach 365-6 ; kożeluh 77 ; Prokop s détmi 148b; z Chuchla 318a; z Chuchla Vel Jan 318a; v Hnévéevsi 248; v Horoui&a- nech 219b; v Jeni 368-1; z Tuklat syn Duchküv 90-2. Machek 298b; se synem Janem knězem 250-1; rybář v Hod- kovičkách 199a. Machkův Jan v Žiuticích 29b. Machna paní 128a. Machomet sladovnik v 488b. Macura Matěj v Jenči 372-3 (viz Macerovská poustka). Máčkův Vávra v Cholupicích 313a. Maděra Petr fišmajstr 269b. Maixner Mikuláš 401b. Majerův dům v Praze 235-6. Majnuś Jakub 185. z Makotřas Zachar 578b. Malát, Malata Jan 187-8, 331-2. Malčín Jan vinař 33b. Malesice 148a, 146b, 556a; z Malešic Duchek 580a. Malešický Václay 526b; z Čer- novic Ladislav 513a, 518. Malešovice, Petr řečený Skrpka 122b. z Maličína Jan 146a; Anna a Kateřina 145b. Malík Martin 361a; v Jaroměři 335b. Malka jinak Markéta v Bráníce 32b; Jan 33a č. 3. z Malobratřic Sigmund 227b. Malovary ves 43b, 316-7; z Ma- lovar Zdisłav 43b, a Drslav 316-7. Malovec Jan 31a. z Malovic Petr 9b. Malšovice 264a. Maluška osoba 102. Malý Petřík 365b, Řehoř 14%a. Mamas (Maňas?) Mařík pekař v Drastech 164b. Maňas Martin konšel v Berouně 18b. Mančice ves 321b. Manda Jan 154-5. Praze Jiřík,
604 Litoborský Arnošt z Ohlumu 332-3; Jan z Chlumu a na Pecce 309a. Litoborův Jan v Praze 122b, 220a. Litochleb Simon 348-9. Litoměřice 80-2, 379b, probošt Bohuš 198a. z Litoměřic, Litoměřický Jakub 575a, Jan 10-11, Kristann 5a. Litoměřické právo 291-2. z Litomyšle Blažek 12, 13. Litovice ves 222a, 369b, 377b; z Litovic Jan 317b, 321a, a Mařík 369a; Ondřej 324a. Litovský v Jenčí 371a. Litožnice ves 48a. Lizna, Lyzna Jan 155b. Lobeč místo 44b, 397b. Lobeček Malý ves 42b. Loštický Matěj 249, 286. Loubský jez u Klatov 401a. Loučky, Lúčky ves u Jičína 421a. Louky, Lúky, ves u Jilového 29a. cd Louky Martin 256-7, 261b. Louny, Lúny město 384b, 387a, 554a; z Loun Magdalena 18a. Lstiméfice, Zdiméfice ves u Kun- ratic 298a. Lubka osoba 101. Lud Petr 10a, 208b, 423b. Ludvík král Český 143b, 216b, 430a, 497a. Ludvík apatykáf 291b, 405a. Luhy Příčové ves 8a. Lukeš v Bráníce 36b; v Brzvi 108a; v Davlicích 143a, pod dany Jana Tréky 93-4. z Lukovce viz Kuneš Mikuláš. Lobenhon v Kamenici (zu Kemp- |Luksův dům v Praze 399a. nicz) 210a. z Lobkovic Ladislav Popel, mar- šálek 7-8. na Lobkovicích z Hasištejna Ja roslav 172a. Lobzpas Kunc 109a. Lochkov ves 4a. Lochovice ves 154b. Lüky viz Louky. Lumenda Matěj v 325 6. Luňák Jakub 183a, Václav z Če- nětic 137b. Luňákovský grunt v Hlubočepech 190b. z Lungvic Jan u desk 6b. Jaroměři z Lochovie Bořivoj 16; Dorota!z Lunikovic Hynek v Praze 114b, 16b, Petr 16b; Bořivoj 407a. a z Okoře 140-1. Lunikovský Jan z Vraného 27a. Lochovskj v Hostimicích 117b.!de Lunyek Jan 122b. z Lochynic viz Bahno. Lupáč Václav v Dvorcích 182-3. Loderův Bohuněk konšel 424a.|Lussel Franz 209b. Lojovice ves 405b. Lojovník Augustin 555b, 559a. 426b, z Luštěnic Ctibor 9b. Jan | Lutmariczer viz Litoměřický. Lužec ves 204a. Loket město 119a; z Lokte Ka-|z Luzné viz Ohvatérubská. teřina 230. z Lomu Gerunk 317b; Jan a Ke- runk urození 553b; viz runk. Lvík purkrabí Vítka kanovnika 219a; Lvíková Dorota 185a. Ge-|ze Lvovic viz Karásek. Lvův Mikuláš v Bráníce 33a. Longus Frenclin 26b; viz Dlouhý. | Lyk Vaněk 12a. Lopata Petr z Slaného 578b. Lysolaje? Lipolaje ves 28b. Lopatský Jiřík 39b; z Libéchova|Lysy Havel v Kourtimi 504-5, 312b, syn mistr Václav 312b; Lopatská Regina 39b, 42a; 524a; Vaněček v Jenči 370a; Calvus Petr zlatník 10b. Lopatského louka v Bráníce|Lyzna, Lizna Jan 155b. 40b. Loskot Jan v Kourimi 464b, 485a, 595-6. Losänky u Koufimć 507. Lo&ausky Jan z Mitrovic 381a. M. Macek Simon v Bráníce 42a; v Kamenici 395a; v Praze husaf 177a, v Zluticích 29b. Rejstřík jmen osobních a místních. Macerovská poustka v Jenči 375a (spíš Macurovská). Mach 365-6 ; kożeluh 77 ; Prokop s détmi 148b; z Chuchla 318a; z Chuchla Vel Jan 318a; v Hnévéevsi 248; v Horoui&a- nech 219b; v Jeni 368-1; z Tuklat syn Duchküv 90-2. Machek 298b; se synem Janem knězem 250-1; rybář v Hod- kovičkách 199a. Machkův Jan v Žiuticích 29b. Machna paní 128a. Machomet sladovnik v 488b. Macura Matěj v Jenči 372-3 (viz Macerovská poustka). Máčkův Vávra v Cholupicích 313a. Maděra Petr fišmajstr 269b. Maixner Mikuláš 401b. Majerův dům v Praze 235-6. Majnuś Jakub 185. z Makotřas Zachar 578b. Malát, Malata Jan 187-8, 331-2. Malčín Jan vinař 33b. Malesice 148a, 146b, 556a; z Malešic Duchek 580a. Malešický Václay 526b; z Čer- novic Ladislav 513a, 518. Malešovice, Petr řečený Skrpka 122b. z Maličína Jan 146a; Anna a Kateřina 145b. Malík Martin 361a; v Jaroměři 335b. Malka jinak Markéta v Bráníce 32b; Jan 33a č. 3. z Malobratřic Sigmund 227b. Malovary ves 43b, 316-7; z Ma- lovar Zdisłav 43b, a Drslav 316-7. Malovec Jan 31a. z Malovic Petr 9b. Malšovice 264a. Maluška osoba 102. Malý Petřík 365b, Řehoř 14%a. Mamas (Maňas?) Mařík pekař v Drastech 164b. Maňas Martin konšel v Berouně 18b. Mančice ves 321b. Manda Jan 154-5. Praze Jiřík,
Strana 605
Rejstřík jmen osobních a místních. Maudalena pekafka 37a; v O. Brodé 62-3; v Jesenici 378b. Mandicovské hory v Košířích 430b. Mandinec Jan v Jenči 368-9. Mangas osoba 201-2. Manouśkiv Jifi konsel 212a. Maratka v Gernoci 139a. Marek élovék Slavatüv 59a; Lu- káš 1b, forman 412b, kovár ze Zásmuk 549-50; vinaf 127a; Markův Lukáš 29b ; viz Markus. Mareš pan 171b; člověk dědičný 295a; sladovník 11a, 116b; v Bydžově 128a; v Jenci 364b; v Kréi rychtáf 561b; v Ou- jezdci 137b ; z Kutné Hory viz Kostečka. Mareška muž 381-2. Margreta uzdařka v Praze 385-6. Marian Nicolaus 135a. Mařík (Mauricius) kovář 365-6, sladovník 552a ; v Bráníku 34a; v Čachovicích 133-4; v Hob- Sovicich 192b; v Kutné Hoře 211a ; v Jenéi řečený od Nouze 368a; v Kravéicích 139b; z Lipolaj 28b; z Podola 32-33; z Podskalí 153b; v Praze ko- vif 140-1, sladovník 168b; soukeník 46-7, 186a; z Zep 229a. Markoltüv düm v Praze 181b. Markova Dorota 1b; paní 181b; v Bohuiicích 29b. Markus 256b; vinař v Bráníku 33b; Markusův Martin řečený od Louky 256-7, 261b; viz Marek. Markvart Šebestian (z Hrádku), purkrabí Karlštejnský 311a. Maršálek Ambrož s ženou 354-9, 561-2; Jan 357b, 362a, 426a. z Maršovic Vaněk panoše 144a. Marta z Sedlákova domu 99b. Marták Jakub konsel v Praze 16a. Martin illuminator 225b; kantor 354-5; knéz 204-5; kozeluh 514-20, kożiśnik 50; notaf, dříve podkomorí ? (1418) 209b ; pekař 71b; pivovarský mistr 181b; šenkýř 182-3. Martin v Bráníku 40b, 43a; z Brodu 188a, 322a; v Brzvanech ry- chtář 107a; v Chrudimi sou- keník 316a, v Cachovicích ná- jemník 134b, v Dvorcích šen- kyf 182b, v K. Hoře švec 211a, v Král. Hradci zvoník 268b, v Jenči 372a, v Kadani mlynář 389-90; z Kaj (Kyj) rychtár 580b; z Klumína 408a; v Koufimi písat 507b; z Mra- tina sirotek 408b; z Nováó Vsi 46b; z Praby mistr 34a, pe- kař 79a, písař desk dvorských 146b, převor na Zderaze 315a, šenkýř z Markoltova domu 181b, švec 212a, vačkář 401-2, od bab 430a, z domu Vilím- kova 42; z Radotína 183b; ze Sedlčan 118b. Martinec Jan v Praze 231b. Martincova Majdalena v Jaro- měři, syn Václav 325. z Martinic a na Smečně Bořita Jan 312a. Martišův Jan 190a. Maruš Marek 152b. Marvanka Kateřina 189b. Marvašův Janek z Berouna, sestry Bětka a Lidmila 18. de Marypurk Konrad v Praze 172b. z Máslovie ulice Sedlák Simon 182b. Masník Jan 94-5. Masojedy ves 323a. Masojidek Jirik 92-3. Masek v Dvorcich 181-3. Mašička Matěj 354a. z Mašovic Šmatlan Václav 196a. na Mašťově Petr Vrš ze Sádlna 25a. Matéj 37a, koziénik 241b, malír 171a, pivovársky 39a, po- střihač sukna 47b; sladovník 370b; 484-7, 534; vinopal 411b; zámečník v Berouně 18b; v Bráníce 33b, v Brz- vanech 107a, v K. Hradci vozataj 240; z Kamenice 3952; v Kolíně mlynář 414 a; v Kou- řimi sladovník 524; v Pečkách krčmář 75b, z Poděbrad kaplan 605 15a; z Poděhus mlynář 430b; v Praze: kolář 132a, mlynář 399a,postřihač 177a, ab aureo luceo 293b, v Betlemé 33a, od hfebenüv 176b, od bflého jelena 176-7, 323b, 406a, 571b, od moufenína 176b, 202a, 207a, od véze 397a, z Vyšehradu 34a; z Turnova 397a. Matejka z Prahy 396b. Materna 578b; pan 301b. Mates, Matbes, písať 120a, uzdať 39a, jehlať 304b. Matesko z Chraber 300a. Matesek v Jenči 368a. Matiáš opat na Slovanech 375b, 377a, od desk v Praze 154b. Matieček, Matějka v Jaroměři 332-3. Matouš, Mathúš, pivovarský 183a, sladovník 444b, šenkýř 522a, v Bráníku sirotek 39a; v C. Brodě šenkýř 59-61; v Ho- řeticích 224b; v Jenéi 373b, v Jesenici kovář 378b; mistr v K. Hradci 243-4; v Kla- tovech mlynář 401a, z Ko- stelce 137b, v Kouřimi 439-40, mlynář 508-9, šenkýř 496a, 538-9; v Podole pod kostelem 182a; v Praze pernikát 19b, vetednik 513-4, 518-9; knap 232a; mlynář 349-50. Matoušková Anna v Podole 183b. Mauricius kníže Saský 390b. Mauricius v Podole 32-3; viz Mařík. Maustitl (Maustytl) Ondrácek 119a, Ondrej 321-2, 568-9. Mayssnarii Ambrosius z Prahy 211a; Mayssnarová Bonuse v Praze 322a; viz Meissner. Mazanečník Říha 48a. Mécholupy ves 117b, 188b,313 4, Micholup 397b. Meč Jan 479. Medek Jiřík 259, 270-1, z Hod- kovic Mařík s dětmi 197b, z Krymlova Václav 136b; Medková Anna 108b. Medek z Waldeku Burian místo- komornik 309a; z Waldeku
Rejstřík jmen osobních a místních. Maudalena pekafka 37a; v O. Brodé 62-3; v Jesenici 378b. Mandicovské hory v Košířích 430b. Mandinec Jan v Jenči 368-9. Mangas osoba 201-2. Manouśkiv Jifi konsel 212a. Maratka v Gernoci 139a. Marek élovék Slavatüv 59a; Lu- káš 1b, forman 412b, kovár ze Zásmuk 549-50; vinaf 127a; Markův Lukáš 29b ; viz Markus. Mareš pan 171b; člověk dědičný 295a; sladovník 11a, 116b; v Bydžově 128a; v Jenci 364b; v Kréi rychtáf 561b; v Ou- jezdci 137b ; z Kutné Hory viz Kostečka. Mareška muž 381-2. Margreta uzdařka v Praze 385-6. Marian Nicolaus 135a. Mařík (Mauricius) kovář 365-6, sladovník 552a ; v Bráníku 34a; v Čachovicích 133-4; v Hob- Sovicich 192b; v Kutné Hoře 211a ; v Jenéi řečený od Nouze 368a; v Kravéicích 139b; z Lipolaj 28b; z Podola 32-33; z Podskalí 153b; v Praze ko- vif 140-1, sladovník 168b; soukeník 46-7, 186a; z Zep 229a. Markoltüv düm v Praze 181b. Markova Dorota 1b; paní 181b; v Bohuiicích 29b. Markus 256b; vinař v Bráníku 33b; Markusův Martin řečený od Louky 256-7, 261b; viz Marek. Markvart Šebestian (z Hrádku), purkrabí Karlštejnský 311a. Maršálek Ambrož s ženou 354-9, 561-2; Jan 357b, 362a, 426a. z Maršovic Vaněk panoše 144a. Marta z Sedlákova domu 99b. Marták Jakub konsel v Praze 16a. Martin illuminator 225b; kantor 354-5; knéz 204-5; kozeluh 514-20, kożiśnik 50; notaf, dříve podkomorí ? (1418) 209b ; pekař 71b; pivovarský mistr 181b; šenkýř 182-3. Martin v Bráníku 40b, 43a; z Brodu 188a, 322a; v Brzvanech ry- chtář 107a; v Chrudimi sou- keník 316a, v Cachovicích ná- jemník 134b, v Dvorcích šen- kyf 182b, v K. Hoře švec 211a, v Král. Hradci zvoník 268b, v Jenči 372a, v Kadani mlynář 389-90; z Kaj (Kyj) rychtár 580b; z Klumína 408a; v Koufimi písat 507b; z Mra- tina sirotek 408b; z Nováó Vsi 46b; z Praby mistr 34a, pe- kař 79a, písař desk dvorských 146b, převor na Zderaze 315a, šenkýř z Markoltova domu 181b, švec 212a, vačkář 401-2, od bab 430a, z domu Vilím- kova 42; z Radotína 183b; ze Sedlčan 118b. Martinec Jan v Praze 231b. Martincova Majdalena v Jaro- měři, syn Václav 325. z Martinic a na Smečně Bořita Jan 312a. Martišův Jan 190a. Maruš Marek 152b. Marvanka Kateřina 189b. Marvašův Janek z Berouna, sestry Bětka a Lidmila 18. de Marypurk Konrad v Praze 172b. z Máslovie ulice Sedlák Simon 182b. Masník Jan 94-5. Masojedy ves 323a. Masojidek Jirik 92-3. Masek v Dvorcich 181-3. Mašička Matěj 354a. z Mašovic Šmatlan Václav 196a. na Mašťově Petr Vrš ze Sádlna 25a. Matéj 37a, koziénik 241b, malír 171a, pivovársky 39a, po- střihač sukna 47b; sladovník 370b; 484-7, 534; vinopal 411b; zámečník v Berouně 18b; v Bráníce 33b, v Brz- vanech 107a, v K. Hradci vozataj 240; z Kamenice 3952; v Kolíně mlynář 414 a; v Kou- řimi sladovník 524; v Pečkách krčmář 75b, z Poděbrad kaplan 605 15a; z Poděhus mlynář 430b; v Praze: kolář 132a, mlynář 399a,postřihač 177a, ab aureo luceo 293b, v Betlemé 33a, od hfebenüv 176b, od bflého jelena 176-7, 323b, 406a, 571b, od moufenína 176b, 202a, 207a, od véze 397a, z Vyšehradu 34a; z Turnova 397a. Matejka z Prahy 396b. Materna 578b; pan 301b. Mates, Matbes, písať 120a, uzdať 39a, jehlať 304b. Matesko z Chraber 300a. Matesek v Jenči 368a. Matiáš opat na Slovanech 375b, 377a, od desk v Praze 154b. Matieček, Matějka v Jaroměři 332-3. Matouš, Mathúš, pivovarský 183a, sladovník 444b, šenkýř 522a, v Bráníku sirotek 39a; v C. Brodě šenkýř 59-61; v Ho- řeticích 224b; v Jenéi 373b, v Jesenici kovář 378b; mistr v K. Hradci 243-4; v Kla- tovech mlynář 401a, z Ko- stelce 137b, v Kouřimi 439-40, mlynář 508-9, šenkýř 496a, 538-9; v Podole pod kostelem 182a; v Praze pernikát 19b, vetednik 513-4, 518-9; knap 232a; mlynář 349-50. Matoušková Anna v Podole 183b. Mauricius kníže Saský 390b. Mauricius v Podole 32-3; viz Mařík. Maustitl (Maustytl) Ondrácek 119a, Ondrej 321-2, 568-9. Mayssnarii Ambrosius z Prahy 211a; Mayssnarová Bonuse v Praze 322a; viz Meissner. Mazanečník Říha 48a. Mécholupy ves 117b, 188b,313 4, Micholup 397b. Meč Jan 479. Medek Jiřík 259, 270-1, z Hod- kovic Mařík s dětmi 197b, z Krymlova Václav 136b; Medková Anna 108b. Medek z Waldeku Burian místo- komornik 309a; z Waldeku
Strana 606
606 Oldřich 294b, 407a, purkrabí | Michalec, osoba 126b; Pražský 108a; z Waldeku Zdenék 3a, Zdenék a Václav 108a; viz z Waldeka. Mediolán rybár 397b. von Meichzen Heinreich 318b. Meissner Niclas 132a, Mikulás se syny 186a; Petr 186a, 194a; viz Maissnar. Mékejá úředník Slavatův 68b. Melichar kupec z Prahy 244-5, Vaněk služebník 245a. Melniger Hana 155a. Mělník město 103-5, klášter 204b. z Mělníka, Mělnický Jakub v Č. Brodö 77-8, 82-3; Petr sukna- kraječ 557b. Mendicus viz Zebrák hrad. Mendl Mikuláš v K. Hofe 211a. Menhart v Košířích 430a. Menšík Jan ve Dvorcích 183. Mentler Mathias v Praze 424b. Meprová, Néprová ? Svachna 123a. Merenstein Jan 175b. Méronice ves 25a. Merssl soukenník 432a. Mertlin v Chebu 157b; tlinův Mikuláš 172b. Messner Petřík, Janek 570a. z Měšovic Sobeš, lépe Dobeš 150b. Meynusiv Mikuláš 26b. de Mezecz Petr 209a; viz Mezi- říčský. z Meziříčí Hanoušek, Mezerziez Hanussco 234a. Meziříčí městečko 408b. Meziříčský Petr 402; (de Mezecz) 209a. Mezihoří, vrch u Košíř 424b. z Mezného Pertolt panoš 150b, 394a. Michal bradjí 181b, z Podvy- Sehradu — 183b; illuminator 157a, kramáť 426b, kupec 169b; sluZebník 232b ; zlatník 11-19, 175-9, 210b, 314b; v Benátkách n. J. 15a ; v Ger- noci 139a, v Hob&ovicích 192b; v Praze sellator 194a; v Utvo- jicích. 208a. 427b, v Kouřimi Mer- Havel 352b, 355-9; Vavřinec 350a; v Krči 558b. Michálek Jan 286; v K. Hradci švec 241a. Michálkův Jakub v Kouřimi 536 až 542. Michalovic Jan 415h; Michek v Chrudimi kožišník 316a; v Jenči 371-3. (z Michalovic) urozený pán Jin- dfich z Boleslavi (Mladé) 136 č. 2. Michel ves 137b, 552a, 560b, 563-4. Michelský Pavel 137b. Micholupy, Měcholupy? 397b. Mičan Jindřich z Roztok 170a. Midřice ves 554b, Modřice 412a. Mika, Hrazákův zeť 552b. . Mikes kożeśnik 156-7; v C. Brodu 231b; v Dvorcích 181-3; v Jaroměři 329, z Kněževsi 229b; z Kostelce Jan pur- krabí 462a. Mikovic Bětka a Janek v Be- rouně 17a. Mikovice ves 212a. Mikuláš bakalár 550b, bečváť (doleator) 299a; chirurg, cy- rologus 33-4, 170b; dékan 134b; flašnéř 304b ; komorník starý 318-9; konváfsky to- varyš 18b; kovář 363a, ko- Zeluh 71b, kramář 304b, mydlář 428b, 571a; piperator 172b; sladovník 30b, 458; túlař 190a, valchář 414-5. — v Kutné Hoře uzdář 211a; z Jílového syn Johlínův 5a; z Kouřimě 473; z Kovářovic 301b; v Písnici 313a, z Pra- chatic 401b. — V Praze od bí- lého zvonu 240; od hroznü 323a; od vrie 105b, 176b, 202a, 406a, 571b; apatykár 167-8; farář u sv. Benedikta 34a, u sv. Linharta 145a; jáhen na Zderaze 3152; v klá- šteře na Slovanech 133b; medik 34a, rychtár 401b, stfelec 186, valchár 212a. — V Soběslavi písař 365a; ze Rejstřík jmen osobních a místních. Sušice 203b, z Tábora ba- kalář 240-1, z Tachova 299b; viz Nykl. Mikuláš převor Břevnovský 110a. Mikuláš z Pelhřimova (Biskupec) 188b. Mikuláš řečený Píšek (Piessek) 12a. Mikuláš mistr špitálský (křížov- nický) v Praze 143b. Mikuláš probošt na Zderaze v Pra- ze 401b. Mikulášek Kněževský 410-1. Mikuläsov ves 234b. Mikulášovic Jan 417-8. Mikus Jan v K. Hradci 241-2. Milčeves 168-b, Miličeves 162b. z Milčína Beneš 431a, viz z Mi- ličína. z Milen Mikuláš měšťan Staro- městský 558-9. Milešov 25a. z Miletic Šimon House 122b. z Miletíua Václav 31b, 234a, 321a, 394a, 410a, purkrabé Hasiátejnskf 1688. z Miletínka viz Pardubský. Milevská Anna 156-7. z Milévska Simon 579-80. Miličeves 162b, Milčeves 168-9. z Miličína Diviš 178b, Vacek 240a, z Milčína Beneš 431a. Millar Hanuá 305a. Milnar Pavel, mlynář v Kadani 389-92. z Milostína Václav 134a. Milota osoba 319a. Milštajn Jan bakalář 316a. Minonice viz Jinonice. Minsterberský kníže viz Karel. Miranus, konšel v Praze 363a. Mírek Beneš ze Solopisk 436-9, 440a, 447a, 462-3; Jan v C. Brodě 50a. Mirovice 107a; z Mirovic Jan Široký 45-6. de Misa viz ze Stříbra. Misera Jíra z Újezda. 578a. Miska Václav 173-4. Mistffk Karel. v Jaroměři 334a, 337a, Kateřina žena 336-7. Míšenského dům v Kouřimi 549b. v Praze
606 Oldřich 294b, 407a, purkrabí | Michalec, osoba 126b; Pražský 108a; z Waldeku Zdenék 3a, Zdenék a Václav 108a; viz z Waldeka. Mediolán rybár 397b. von Meichzen Heinreich 318b. Meissner Niclas 132a, Mikulás se syny 186a; Petr 186a, 194a; viz Maissnar. Mékejá úředník Slavatův 68b. Melichar kupec z Prahy 244-5, Vaněk služebník 245a. Melniger Hana 155a. Mělník město 103-5, klášter 204b. z Mělníka, Mělnický Jakub v Č. Brodö 77-8, 82-3; Petr sukna- kraječ 557b. Mendicus viz Zebrák hrad. Mendl Mikuláš v K. Hofe 211a. Menhart v Košířích 430a. Menšík Jan ve Dvorcích 183. Mentler Mathias v Praze 424b. Meprová, Néprová ? Svachna 123a. Merenstein Jan 175b. Méronice ves 25a. Merssl soukenník 432a. Mertlin v Chebu 157b; tlinův Mikuláš 172b. Messner Petřík, Janek 570a. z Měšovic Sobeš, lépe Dobeš 150b. Meynusiv Mikuláš 26b. de Mezecz Petr 209a; viz Mezi- říčský. z Meziříčí Hanoušek, Mezerziez Hanussco 234a. Meziříčí městečko 408b. Meziříčský Petr 402; (de Mezecz) 209a. Mezihoří, vrch u Košíř 424b. z Mezného Pertolt panoš 150b, 394a. Michal bradjí 181b, z Podvy- Sehradu — 183b; illuminator 157a, kramáť 426b, kupec 169b; sluZebník 232b ; zlatník 11-19, 175-9, 210b, 314b; v Benátkách n. J. 15a ; v Ger- noci 139a, v Hob&ovicích 192b; v Praze sellator 194a; v Utvo- jicích. 208a. 427b, v Kouřimi Mer- Havel 352b, 355-9; Vavřinec 350a; v Krči 558b. Michálek Jan 286; v K. Hradci švec 241a. Michálkův Jakub v Kouřimi 536 až 542. Michalovic Jan 415h; Michek v Chrudimi kožišník 316a; v Jenči 371-3. (z Michalovic) urozený pán Jin- dfich z Boleslavi (Mladé) 136 č. 2. Michel ves 137b, 552a, 560b, 563-4. Michelský Pavel 137b. Micholupy, Měcholupy? 397b. Mičan Jindřich z Roztok 170a. Midřice ves 554b, Modřice 412a. Mika, Hrazákův zeť 552b. . Mikes kożeśnik 156-7; v C. Brodu 231b; v Dvorcích 181-3; v Jaroměři 329, z Kněževsi 229b; z Kostelce Jan pur- krabí 462a. Mikovic Bětka a Janek v Be- rouně 17a. Mikovice ves 212a. Mikuláš bakalár 550b, bečváť (doleator) 299a; chirurg, cy- rologus 33-4, 170b; dékan 134b; flašnéř 304b ; komorník starý 318-9; konváfsky to- varyš 18b; kovář 363a, ko- Zeluh 71b, kramář 304b, mydlář 428b, 571a; piperator 172b; sladovník 30b, 458; túlař 190a, valchář 414-5. — v Kutné Hoře uzdář 211a; z Jílového syn Johlínův 5a; z Kouřimě 473; z Kovářovic 301b; v Písnici 313a, z Pra- chatic 401b. — V Praze od bí- lého zvonu 240; od hroznü 323a; od vrie 105b, 176b, 202a, 406a, 571b; apatykár 167-8; farář u sv. Benedikta 34a, u sv. Linharta 145a; jáhen na Zderaze 3152; v klá- šteře na Slovanech 133b; medik 34a, rychtár 401b, stfelec 186, valchár 212a. — V Soběslavi písař 365a; ze Rejstřík jmen osobních a místních. Sušice 203b, z Tábora ba- kalář 240-1, z Tachova 299b; viz Nykl. Mikuláš převor Břevnovský 110a. Mikuláš z Pelhřimova (Biskupec) 188b. Mikuláš řečený Píšek (Piessek) 12a. Mikuláš mistr špitálský (křížov- nický) v Praze 143b. Mikuláš probošt na Zderaze v Pra- ze 401b. Mikulášek Kněževský 410-1. Mikuläsov ves 234b. Mikulášovic Jan 417-8. Mikus Jan v K. Hradci 241-2. Milčeves 168-b, Miličeves 162b. z Milčína Beneš 431a, viz z Mi- ličína. z Milen Mikuláš měšťan Staro- městský 558-9. Milešov 25a. z Miletic Šimon House 122b. z Miletíua Václav 31b, 234a, 321a, 394a, 410a, purkrabé Hasiátejnskf 1688. z Miletínka viz Pardubský. Milevská Anna 156-7. z Milévska Simon 579-80. Miličeves 162b, Milčeves 168-9. z Miličína Diviš 178b, Vacek 240a, z Milčína Beneš 431a. Millar Hanuá 305a. Milnar Pavel, mlynář v Kadani 389-92. z Milostína Václav 134a. Milota osoba 319a. Milštajn Jan bakalář 316a. Minonice viz Jinonice. Minsterberský kníže viz Karel. Miranus, konšel v Praze 363a. Mírek Beneš ze Solopisk 436-9, 440a, 447a, 462-3; Jan v C. Brodě 50a. Mirovice 107a; z Mirovic Jan Široký 45-6. de Misa viz ze Stříbra. Misera Jíra z Újezda. 578a. Miska Václav 173-4. Mistffk Karel. v Jaroměři 334a, 337a, Kateřina žena 336-7. Míšenského dům v Kouřimi 549b. v Praze
Strana 607
z Míšně Jindřich, zlatník 424b. z Mitrovic viz Lošanský. Mitrovský Václav. 341-2, 347, 350a. Mládek Jan 225b, a Martin 575b. z Mladenovic Petr mistr 154a. Mladimec Jan z Ünhoité 299b. Mlados Váelav 132a. Mlajnek sedlák v Horoušanech 219b; Jan 352 4. Mléčko Oldřich 171b. Mls Jan mistr s příbuznými 255-6, 278-9. Mlynář Jakub z Podskalí 184a. Mlynáře ves 21-2. Mlýnek viz Mlajnek. Mnichov ves 107a; z Mnichova Beneš 110. Mnichovice 32a, 449a. Mníšek místo 117b, 155a. Mníšek Janek 47a, Ondřej 18a, Václav 552a, z Bieska Michal 108a. Mochov ves 554b; rychtář Bartoň 238b. Mochova Jiřík 64a, Vitek 398a. z Motidlic Jakub 29b. Modřany u Prahy 40b, 117b, 199-200, 421a, 562b; odvo- lání šlo do Prahy X. z Modřan Jindřich 563b, Václav a Augustin 199-200. z Modřejovic viz Vrš. Modřice ves 412a, Midfice 554b. Mojżiska Kateřina, krámářka v Bydžově 244-5. Mokřany 106, 395a. Mokrejš Matěj, soukeník 267-8. z Mokrovous Beneš 144b. Molner Jan v Břevnově 111b. Moník Jiřík z Nedéli&t 248a. Moravec Bartoš 158a. Moravcová. Anna -vdova 300b. Moravěves 321-2. z Moravěvsi Jindřich panoš 231a, a na Hostivici Jindřich panoš s příbuzenstvem 296a. Moravsko u Borohrádku 289b. Most 386b; hrad 156a; z Mostu Anna 18a. Mostská Kačka 202a. Motáček Jiřík 274-5. z Rejstřík jmen osobních a místních. Motol ves 127b, 373b. Moufenin (von Moren) Hanus v Chebě 302-4. Mráček Jan v Jenči 373-4 Mráčková Eva v Jenči 375b. Mrakeš pan 300b. Mratín ves 408b Mráz Václav 161a. Mrchojedy ves 117a. Mrkvička, konvář v Praze 145b. Mrskal Prokop z Kouřimi 470. Mrštík Jiřík v Klumíně 408a. Mrzák z Vrážkova 10a. Mstich v Klumíně 408a. Mštětice ves u Prahy 393-4. Muchník, osoba v Praze 32b. Mudrák v Jenči 368-9. Mudrlant Matěj poddaný 449. Mudroch Jan z Přítočna 431b. Muldorfer Jiljf v Praze 194a. de Mulhaim Reinhard v Praze 172b. de Mulhausen Pertold 240a. de Mulhyn Antonius 558b. Munczer Jan z K. Hory 210b. de Munheim Antonin 14a, 209b; Prokop 560b. Munka Žalman žid v Praze 160. Můnsterberský kníže viz Karel. Mûfenin Hanuš (von Moren) v Chebu 302-4. Murlejova nebožka 532b. z Motinic Hanuš 113b. Muz Duchek 26a. Mydlář Václav v Praze 4b. z Mydlné Sezema 219, 575a. Myslík Matěj z Hyršova 566b; Petr z Kouříma 86; Václav v Praze rychtář 114b. z Myslína Anna 106b; Wiker 206a. Myslínský Václav v Praze 151b. Myška pán 221a; Oldřich ze Žlu- nic a na Sluhách 556a; Smil ze Žlunic 409. My&kovice ves 4493. Mže řeka v Berouně 20b. N. Nabdína a Kojetic 411b. Náchodský Lukáš 252-3. z Zdeněk 607 | Naksera 158b, 549b; v Jaroměři Václav 333-4; v Kouřimi Mi- kuláá 4592-3, 5921-4, 697-8, 530-1. Nasavrky město, odvolání šlo do Prahy IX. Návara Jan 184a. z Navarova Petr 128a. Názová Zena 433a, AlZbéta 498a. Názovsky düm 17b. Nebeského, Nebeská vinice ve Dvorcích 182-3. z Necbanic Markvart 124a, 431b. Nechna Anastasie, Přibík manžel, Berhard otec 209a. Nechuta Jan 511; Václav 511b, 540a. Nechutná Markleta 207b. Nedabyle ves 121a. Neděliště ves 240b, z Nedělišť Moník 248a. Nedoróště Matiáš z Křešic 4262. z Nedvědic Sigmund 322b. z Nedvojovic Martin Passer 213b. Negel Heydlin 318b. Neglinus Frána 318b. z Nejdeka Prokop 134b. Nejedlý v Krči 565b; Jindřich 263a, Jiřík 99b, 270a; Václav z Vysoké v K. Hradci s dětmi 265, 268, 280-1. z Němčic viz Skála. Němec v Ďáblicích 143b; (Theu- tonicus) Jan (Hanuš) 369-70 ; Matěj 338-9; Mikuláš v Jenči 368a; Tomášek sladovník 197b. Němcovic Matěj v Bělči 14b. Němcův Kuba v Cholupicích 313a. Nemilkov ves 155a. Nemošice ves 323a. Nenačovice ves 160b. Neoburger Frenclin 419b; Neumburger. Nepříkošice u Kom. Hrádku 289b. Néprová? tiéténo Meprová, Svach- na 123a. Nerád Simon 343a. Nespery ves 405b. Nétka Zena 365b. Neumburger Frenclin 379b; viz Neoburger. Nevisel Jakub v Brodé 48a. z Nezbavétic Matéj 150b. viz
z Míšně Jindřich, zlatník 424b. z Mitrovic viz Lošanský. Mitrovský Václav. 341-2, 347, 350a. Mládek Jan 225b, a Martin 575b. z Mladenovic Petr mistr 154a. Mladimec Jan z Ünhoité 299b. Mlados Váelav 132a. Mlajnek sedlák v Horoušanech 219b; Jan 352 4. Mléčko Oldřich 171b. Mls Jan mistr s příbuznými 255-6, 278-9. Mlynář Jakub z Podskalí 184a. Mlynáře ves 21-2. Mlýnek viz Mlajnek. Mnichov ves 107a; z Mnichova Beneš 110. Mnichovice 32a, 449a. Mníšek místo 117b, 155a. Mníšek Janek 47a, Ondřej 18a, Václav 552a, z Bieska Michal 108a. Mochov ves 554b; rychtář Bartoň 238b. Mochova Jiřík 64a, Vitek 398a. z Motidlic Jakub 29b. Modřany u Prahy 40b, 117b, 199-200, 421a, 562b; odvo- lání šlo do Prahy X. z Modřan Jindřich 563b, Václav a Augustin 199-200. z Modřejovic viz Vrš. Modřice ves 412a, Midfice 554b. Mojżiska Kateřina, krámářka v Bydžově 244-5. Mokřany 106, 395a. Mokrejš Matěj, soukeník 267-8. z Mokrovous Beneš 144b. Molner Jan v Břevnově 111b. Moník Jiřík z Nedéli&t 248a. Moravec Bartoš 158a. Moravcová. Anna -vdova 300b. Moravěves 321-2. z Moravěvsi Jindřich panoš 231a, a na Hostivici Jindřich panoš s příbuzenstvem 296a. Moravsko u Borohrádku 289b. Most 386b; hrad 156a; z Mostu Anna 18a. Mostská Kačka 202a. Motáček Jiřík 274-5. z Rejstřík jmen osobních a místních. Motol ves 127b, 373b. Moufenin (von Moren) Hanus v Chebě 302-4. Mráček Jan v Jenči 373-4 Mráčková Eva v Jenči 375b. Mrakeš pan 300b. Mratín ves 408b Mráz Václav 161a. Mrchojedy ves 117a. Mrkvička, konvář v Praze 145b. Mrskal Prokop z Kouřimi 470. Mrštík Jiřík v Klumíně 408a. Mrzák z Vrážkova 10a. Mstich v Klumíně 408a. Mštětice ves u Prahy 393-4. Muchník, osoba v Praze 32b. Mudrák v Jenči 368-9. Mudrlant Matěj poddaný 449. Mudroch Jan z Přítočna 431b. Muldorfer Jiljf v Praze 194a. de Mulhaim Reinhard v Praze 172b. de Mulhausen Pertold 240a. de Mulhyn Antonius 558b. Munczer Jan z K. Hory 210b. de Munheim Antonin 14a, 209b; Prokop 560b. Munka Žalman žid v Praze 160. Můnsterberský kníže viz Karel. Mûfenin Hanuš (von Moren) v Chebu 302-4. Murlejova nebožka 532b. z Motinic Hanuš 113b. Muz Duchek 26a. Mydlář Václav v Praze 4b. z Mydlné Sezema 219, 575a. Myslík Matěj z Hyršova 566b; Petr z Kouříma 86; Václav v Praze rychtář 114b. z Myslína Anna 106b; Wiker 206a. Myslínský Václav v Praze 151b. Myška pán 221a; Oldřich ze Žlu- nic a na Sluhách 556a; Smil ze Žlunic 409. My&kovice ves 4493. Mže řeka v Berouně 20b. N. Nabdína a Kojetic 411b. Náchodský Lukáš 252-3. z Zdeněk 607 | Naksera 158b, 549b; v Jaroměři Václav 333-4; v Kouřimi Mi- kuláá 4592-3, 5921-4, 697-8, 530-1. Nasavrky město, odvolání šlo do Prahy IX. Návara Jan 184a. z Navarova Petr 128a. Názová Zena 433a, AlZbéta 498a. Názovsky düm 17b. Nebeského, Nebeská vinice ve Dvorcích 182-3. z Necbanic Markvart 124a, 431b. Nechna Anastasie, Přibík manžel, Berhard otec 209a. Nechuta Jan 511; Václav 511b, 540a. Nechutná Markleta 207b. Nedabyle ves 121a. Neděliště ves 240b, z Nedělišť Moník 248a. Nedoróště Matiáš z Křešic 4262. z Nedvědic Sigmund 322b. z Nedvojovic Martin Passer 213b. Negel Heydlin 318b. Neglinus Frána 318b. z Nejdeka Prokop 134b. Nejedlý v Krči 565b; Jindřich 263a, Jiřík 99b, 270a; Václav z Vysoké v K. Hradci s dětmi 265, 268, 280-1. z Němčic viz Skála. Němec v Ďáblicích 143b; (Theu- tonicus) Jan (Hanuš) 369-70 ; Matěj 338-9; Mikuláš v Jenči 368a; Tomášek sladovník 197b. Němcovic Matěj v Bělči 14b. Němcův Kuba v Cholupicích 313a. Nemilkov ves 155a. Nemošice ves 323a. Nenačovice ves 160b. Neoburger Frenclin 419b; Neumburger. Nepříkošice u Kom. Hrádku 289b. Néprová? tiéténo Meprová, Svach- na 123a. Nerád Simon 343a. Nespery ves 405b. Nétka Zena 365b. Neumburger Frenclin 379b; viz Neoburger. Nevisel Jakub v Brodé 48a. z Nezbavétic Matéj 150b. viz
Strana 608
608 Nezdice 400b. Nicek (Niczko) z Čachovic 125b, s dětmi 133b, Vaněk 134a. de Nichil Johannes s dětmi 30b. Niger Peslinus 291a; viz Černý. Nikameunil Georgius zlatník 118 čís. 4. Nikodem v Jenči 374b. Ninonice 421a; viz Jinonice. z Nisy Michal 118a. Noezel Mertlin z K. Hory 138b. Normberk 86a; sekretář Jan Tyblar 384b, Jorg 302a. Normberské právo v Céchách IX. Nos Petr advokát 175a; Václav mlynář přísežný 167b. Nosek Franěk z Kunratic 576b, Václav mlynář 413b, Vondřej řezník 574a. od Nouze, od núze, Mařík v Jenči 368 č. 26. Nová Ves na Moravě 46b. Nováček Matěj ze Stodoluk (ze Stodůlek?) 208a. Novák Václav úročník 143b, v Č. Brodě Šimon 64; ve Dvorcích 181b; v Jenci 371-3; ze Straënic 581a; z Vy&ehradu 181a. Novodvorsky Jan 449a. z Novosedl viz Zima. Nový Hrad u Kunratic 316a; stavén 576; purkrabí Přech z Trnové 577a. Nusle ves, 152a, 395b. Nyček viz Nicek. Nykl pan 549b, Mikuláš 487b, Ondřej 490-2, 527-8; viz Mi- kuléë. Nymburk 58, 59, 426b, 434b, 441b, 556b; odvolání šlo do Prahy IX. 0. O- viz též Vo- Oběd Jan 243b. z Obořiště viz z Suchdola. Obříství ves 409a. Obrubce ves 136b. Obudlj Ondrej 116b; v Praze 35b. Ocas Václav 411a. Ocásek platnéf 304b. Ochs Janek 186a; viz Ox. z Očedělic viz Ojíř. Očeřovský dvůr 22b. z Odlochovic 221a. Odolen kuchmistr na Zderaze 315a; Jan v Praze 394a. Odolena Voda ves 39a. Ofka z Běchovic 13a; (v Praze) od tváři 380b. Ohře řeka 156a, 414b. Ojíř z Očedělic Václav 421a. z Okoře Bořivoj 407a; Kateřina 295b; Mikuláš, nejvyšší písař zemský 162. Okovice, Vokovice ves 315a. Okrouhlá louka u Butovic 127a. Okrouhlík role 286a. Olbram z Krsovic 570a; viz Olfram, Wolfram. Oldřich, číšník cís. Karla IV. 8638; knéz z Chrástu 394a; na Vrbné 204a; notát 209a. Oleška ves 493-5. Olešnice ves 393a. Olfram v Praze 31b; viz Olbram, Wolfram. Olomouc 93a. z Olšan Prokop 196a, 398a, s ženou Annou 8-9, 319-21. Ondráček, Ondrášek 305a; v Chrasti 314b; v Praze písař desk 167-8, 367a, zlatník 299b, od červeného jelena 202a; Ondrácková Anna 128b; Dorota 366-7. Ondfej mar&taléf 204a; zvonaf 314b; v Benešově farář 15b; z Chejnova krčmář 306a; z Jenče 368-9, 371a; pitanský 315a; v Praze 298b; forman 168b ; v klášteře na Zderaze 312a; ze Slaného kněz 394b; viz Vondfej. Ondfej, Andreas, písař desk menších 222a, 289, 290, z Klatov 420b, 429b. Oparno ves 25a. z Opatovic Michal 559b. Opavský dům 321a. Opferkuch Cunczo de Hundorf; 299a. Opice (Vopice) Jau z Tfebska 243-6, 298b, 574a. Opl, člověk 304b. Rejstřík jmen osobních a místních. Opočniče ves 93a. Ořech ves 379a. Oremus Jíra a Matěj v Praze 135; Ondráček 578b. Oršilina Důra 433a. Ortil Janek 110a. Ortlinův Jan a Václav 11; vdova Markéta 11. Orudka Vít z Oujezdce 184a, 417a. Osáhlo Martin 474a, 479. Oselbergar Jan 384b. z Oslova Jiří 156b, 162, 189a; Václav 145b. Osnice ves 395b, 570b. z Osova Anna 168b. z Ostromeče Petřík 405b. Ostrov ves 146b. z Ostrova Kunovský 513b, Za- chař Jan 10a. Ostrovský klášter sv. Jana 29a, 155a. Ostrý Vaněk ze Sulevic sedéním na Ostrém 25a. Otec Jan 572b. Otík soukeník 211a, suknakraječ 10a; viz Ottlin. Otlinger Henslin kon&el v Praze 194a. Otmíky ves 577a. z Otryb Petr 365b. Ottil zlatnfk 318b. Ottlin suknakrajeć 172b; zlatník 494b; mistr mostu Prazského 363; viz Otík. Ottlová Elška vdova 170a. Ottův Václav v Praze 172b. Otvojice ves, Utvojice, 207a, 208a. Ou- viz U- z Ovence Matěj vicepurkrabí v Praze 10, 299b; žena Dorota a syn Václav 10. Ox Žalman žid z Prahy, Ofka žena 160; viz Ochs. Ozanka s příbuzenstvem 149, 150. P Paběnice ves u Kunratic 577b. Pach potok v Kutné Hoře 214-5. Pacha Bohuslav z Chrudimě 263, s příbuzenstvem 271-2; Jin- diich 263a.
608 Nezdice 400b. Nicek (Niczko) z Čachovic 125b, s dětmi 133b, Vaněk 134a. de Nichil Johannes s dětmi 30b. Niger Peslinus 291a; viz Černý. Nikameunil Georgius zlatník 118 čís. 4. Nikodem v Jenči 374b. Ninonice 421a; viz Jinonice. z Nisy Michal 118a. Noezel Mertlin z K. Hory 138b. Normberk 86a; sekretář Jan Tyblar 384b, Jorg 302a. Normberské právo v Céchách IX. Nos Petr advokát 175a; Václav mlynář přísežný 167b. Nosek Franěk z Kunratic 576b, Václav mlynář 413b, Vondřej řezník 574a. od Nouze, od núze, Mařík v Jenči 368 č. 26. Nová Ves na Moravě 46b. Nováček Matěj ze Stodoluk (ze Stodůlek?) 208a. Novák Václav úročník 143b, v Č. Brodě Šimon 64; ve Dvorcích 181b; v Jenci 371-3; ze Straënic 581a; z Vy&ehradu 181a. Novodvorsky Jan 449a. z Novosedl viz Zima. Nový Hrad u Kunratic 316a; stavén 576; purkrabí Přech z Trnové 577a. Nusle ves, 152a, 395b. Nyček viz Nicek. Nykl pan 549b, Mikuláš 487b, Ondřej 490-2, 527-8; viz Mi- kuléë. Nymburk 58, 59, 426b, 434b, 441b, 556b; odvolání šlo do Prahy IX. 0. O- viz též Vo- Oběd Jan 243b. z Obořiště viz z Suchdola. Obříství ves 409a. Obrubce ves 136b. Obudlj Ondrej 116b; v Praze 35b. Ocas Václav 411a. Ocásek platnéf 304b. Ochs Janek 186a; viz Ox. z Očedělic viz Ojíř. Očeřovský dvůr 22b. z Odlochovic 221a. Odolen kuchmistr na Zderaze 315a; Jan v Praze 394a. Odolena Voda ves 39a. Ofka z Běchovic 13a; (v Praze) od tváři 380b. Ohře řeka 156a, 414b. Ojíř z Očedělic Václav 421a. z Okoře Bořivoj 407a; Kateřina 295b; Mikuláš, nejvyšší písař zemský 162. Okovice, Vokovice ves 315a. Okrouhlá louka u Butovic 127a. Okrouhlík role 286a. Olbram z Krsovic 570a; viz Olfram, Wolfram. Oldřich, číšník cís. Karla IV. 8638; knéz z Chrástu 394a; na Vrbné 204a; notát 209a. Oleška ves 493-5. Olešnice ves 393a. Olfram v Praze 31b; viz Olbram, Wolfram. Olomouc 93a. z Olšan Prokop 196a, 398a, s ženou Annou 8-9, 319-21. Ondráček, Ondrášek 305a; v Chrasti 314b; v Praze písař desk 167-8, 367a, zlatník 299b, od červeného jelena 202a; Ondrácková Anna 128b; Dorota 366-7. Ondfej mar&taléf 204a; zvonaf 314b; v Benešově farář 15b; z Chejnova krčmář 306a; z Jenče 368-9, 371a; pitanský 315a; v Praze 298b; forman 168b ; v klášteře na Zderaze 312a; ze Slaného kněz 394b; viz Vondfej. Ondfej, Andreas, písař desk menších 222a, 289, 290, z Klatov 420b, 429b. Oparno ves 25a. z Opatovic Michal 559b. Opavský dům 321a. Opferkuch Cunczo de Hundorf; 299a. Opice (Vopice) Jau z Tfebska 243-6, 298b, 574a. Opl, člověk 304b. Rejstřík jmen osobních a místních. Opočniče ves 93a. Ořech ves 379a. Oremus Jíra a Matěj v Praze 135; Ondráček 578b. Oršilina Důra 433a. Ortil Janek 110a. Ortlinův Jan a Václav 11; vdova Markéta 11. Orudka Vít z Oujezdce 184a, 417a. Osáhlo Martin 474a, 479. Oselbergar Jan 384b. z Oslova Jiří 156b, 162, 189a; Václav 145b. Osnice ves 395b, 570b. z Osova Anna 168b. z Ostromeče Petřík 405b. Ostrov ves 146b. z Ostrova Kunovský 513b, Za- chař Jan 10a. Ostrovský klášter sv. Jana 29a, 155a. Ostrý Vaněk ze Sulevic sedéním na Ostrém 25a. Otec Jan 572b. Otík soukeník 211a, suknakraječ 10a; viz Ottlin. Otlinger Henslin kon&el v Praze 194a. Otmíky ves 577a. z Otryb Petr 365b. Ottil zlatnfk 318b. Ottlin suknakrajeć 172b; zlatník 494b; mistr mostu Prazského 363; viz Otík. Ottlová Elška vdova 170a. Ottův Václav v Praze 172b. Otvojice ves, Utvojice, 207a, 208a. Ou- viz U- z Ovence Matěj vicepurkrabí v Praze 10, 299b; žena Dorota a syn Václav 10. Ox Žalman žid z Prahy, Ofka žena 160; viz Ochs. Ozanka s příbuzenstvem 149, 150. P Paběnice ves u Kunratic 577b. Pach potok v Kutné Hoře 214-5. Pacha Bohuslav z Chrudimě 263, s příbuzenstvem 271-2; Jin- diich 263a.
Strana 609
Rejstřík jmen osobních a místních. Pachole Martin forman 263. Pacov město 421a. Pacovská, žena v Jenči 372b. z Pačelíc Tomáš 430a. Pajcuch Štěpán, konšel v Kouřimi 432b. z Pakoměřic Čeček 113b. Pala 199a; Petr 426b. Palda Vaněk z Vařin 128a. Palec Jan v Hobšovicích 192b. Palovie Jan v Praze 300a. Pampa Abraham 101; Petr erc- kafóř 212-3. Panna hrad 191a. Paplíkův bratr Frantisek 155a. Parcifal Mikšík, Mixico 424a. z Pardubic Dušek 279-80; Smil 198a; viz z Pernštejna. Pardubský Soběslav z Miletínka a z Pardubic 567b. Pargameník Adam 100-1, Jiřík 100b. Paříkova Anna 242a. Pařízek Petr 141. Pásek, Pašek? v Bělé 14a. Passer Martin z Nedvojovic 213b; viz Vrabec. Pastouáka Kuba v Podole 183a. Pastucha Jan z Chuchla Velikého 318a; Petr 182; Pastuchova chmelnice ve Dvorcích 184a, vinice 182b. Pasunková vdova 207b. Patriarcha Martin, rychtát v Dvor- cích 177a. Pavel II. papez (1469) 111a. Pavel administrator u sv. Vita (1490) v Praze 171b. Pavel písař krále Jiřího, kšaft 212. Pavel krejčí 4863; mlynář 156; pláteník 157a, 169a, 426a; v Be- rouné soukeník 19b, v Dol. Chra- brech 300b; ve Dvorcích 181a; v Hloupétíné 189b; v Hluboée- pech rychtář 189b; v K. Hoře pergmistr 212b, v Jaroměři písať 334a, v Jenči 369-72, 374a; v Kopci 422a; v Kou- fimi mlynár 508-9, pekar 432a ; z Mal&ovic mlynář se syny 264-5; z Michle sirotek 552a; z Odolenie Vody 39a; barvíf Archiv Cesky XXVI. na Slovanech 183a, farář u sv. Havla 301a, mlynář 20; ex parte Judeorum 363a; z N. Vsi 100b; v Žepech 127b. Pavlův Beneš 373b; Zikeš a To- máš 349-50. Pavlíček tovaryš 350a; v Jenči 371a; z Jinonic 127b. Pavlík z Kovářovic 552a. Payne Petr z Anglie 197b. Pazdera Jan 8 příbuzenstvem 246-7, 251a. z Pazderova Filip 405b. Pazderková Marta s příbuzenstvem 246-7. Pecárek Jindřich 365-6. Pech v Hobšovicích 192b; v Praze uzdař 194a. Pecha rychtář židovský 424a. Pechanec tovaryš 162b; Jakub 168b. Pechyngar Martin v J. Hradci 239a. Pecinovští 198a. Pecka Václav kotlář 573-4. Pecmanové z Babic 1-4; Pec- manův Janek a Václav 29-30. Pečky 67a, 75b. na Pecce viz Litoborský. Pehm Ješek 157, 318b, 379b, s příbuzenstvem 156b; Stanislav 474-5. Pejtlů Burian 399a. Pek Viktorin z Římku a na Bez- děkově 400-1. Pekař Duchek z Kuřího 40-1. Pekelský Jan 254, s příbuzen- stvem 273-4. Pékny, z Péknikova místa Havel z Hluboéep 190-1. Peksa Jan 257, z ToSova 347-8. Pelech osoba v Písnici 313a. z Pelhřimova Mikuláš (Biskupec) 188b. Pelician Matěj v Krči 561a. Pelikán Jan 395b. Pelíšek Štěpán konšel v Kouřimi 432b. Penízek Tůma 12b; Penízek v Praze 47b; Petr purkmistr v Praze 300a. Pera Jan s dětmi 257. bratři (Mikulá&enci) 609 Perchtolus (Parchtolus?) dül v K. Hofe 209a. z Perče viz Rakovnický. z Perefiu Blažek 277a. Peřina Jakub rychtář 347. Perniéek Jan písať 479. z Pernétorfu Gebhart Jan 216a; Zigmund 146a. z Pern&tejna páu 269b; Jan 270a, 413b; Vojtéch 145-6, na Par- dubicích nejv. hofmistr 309a. Pernätejnskÿ Jan, mlynár z Hory 412b. Pertlinus kramár v Praze 16b. Pertoldüv Sigmund 292b. Peruc ves 157a. Peschlinus, Pesslinus, Peslin, pan 225a, Matéj 157b; Niger 291a. Pesoldüv Václav 129b. Peša člověk úroční 410a. Pešan osoba 110b. Pešánek v Hobšovicích 192b. Pešat z Kovářovic 552a. Pešeček Václav v Jenči 370b. Pešek člověk 452, kovář v Da- vlicích 142a; Miran konšel ře- čený Sopúch 424a. Pešík od stříbrné hvězdy (purk- mistr staroměstský) 17b, 43b, 108a, 123a, 125b, 133b, 165-6, 231b, 233a, 305, 321a, z Kun- waldu 148b; Petr 176b. z Pe&itejna viz z Sumburku. Pešovic Janek 134b. z Pětichvost Mírek 578b. Pótikostel Václav 246-7, 251, 574a. Pétipsy ves 25a. Petloch člověk v Koufimi 549b. Petr illuminator 131b; officiál arcibisk. 55b; nápravník (ar- miger) 207-8, 312a; opat Břevnovský 111; kněz v C. Brodě 46b, na Slovanech 133; barvíř koží 576a; bečvář 366a; kożeśnik 257b; od potoka 182-3; skalník 180a ; sklenář 75a; sladovnik 233a; tkadlec 335-6. Petr v Berouně mlynář 20b; v Bráníce 34b; z Horej- ších Chaber 46b; v Chrudimi písař 241a; z Davlie 134a; 77 340-2,
Rejstřík jmen osobních a místních. Pachole Martin forman 263. Pacov město 421a. Pacovská, žena v Jenči 372b. z Pačelíc Tomáš 430a. Pajcuch Štěpán, konšel v Kouřimi 432b. z Pakoměřic Čeček 113b. Pala 199a; Petr 426b. Palda Vaněk z Vařin 128a. Palec Jan v Hobšovicích 192b. Palovie Jan v Praze 300a. Pampa Abraham 101; Petr erc- kafóř 212-3. Panna hrad 191a. Paplíkův bratr Frantisek 155a. Parcifal Mikšík, Mixico 424a. z Pardubic Dušek 279-80; Smil 198a; viz z Pernštejna. Pardubský Soběslav z Miletínka a z Pardubic 567b. Pargameník Adam 100-1, Jiřík 100b. Paříkova Anna 242a. Pařízek Petr 141. Pásek, Pašek? v Bělé 14a. Passer Martin z Nedvojovic 213b; viz Vrabec. Pastouáka Kuba v Podole 183a. Pastucha Jan z Chuchla Velikého 318a; Petr 182; Pastuchova chmelnice ve Dvorcích 184a, vinice 182b. Pasunková vdova 207b. Patriarcha Martin, rychtát v Dvor- cích 177a. Pavel II. papez (1469) 111a. Pavel administrator u sv. Vita (1490) v Praze 171b. Pavel písař krále Jiřího, kšaft 212. Pavel krejčí 4863; mlynář 156; pláteník 157a, 169a, 426a; v Be- rouné soukeník 19b, v Dol. Chra- brech 300b; ve Dvorcích 181a; v Hloupétíné 189b; v Hluboée- pech rychtář 189b; v K. Hoře pergmistr 212b, v Jaroměři písať 334a, v Jenči 369-72, 374a; v Kopci 422a; v Kou- fimi mlynár 508-9, pekar 432a ; z Mal&ovic mlynář se syny 264-5; z Michle sirotek 552a; z Odolenie Vody 39a; barvíf Archiv Cesky XXVI. na Slovanech 183a, farář u sv. Havla 301a, mlynář 20; ex parte Judeorum 363a; z N. Vsi 100b; v Žepech 127b. Pavlův Beneš 373b; Zikeš a To- máš 349-50. Pavlíček tovaryš 350a; v Jenči 371a; z Jinonic 127b. Pavlík z Kovářovic 552a. Payne Petr z Anglie 197b. Pazdera Jan 8 příbuzenstvem 246-7, 251a. z Pazderova Filip 405b. Pazderková Marta s příbuzenstvem 246-7. Pecárek Jindřich 365-6. Pech v Hobšovicích 192b; v Praze uzdař 194a. Pecha rychtář židovský 424a. Pechanec tovaryš 162b; Jakub 168b. Pechyngar Martin v J. Hradci 239a. Pecinovští 198a. Pecka Václav kotlář 573-4. Pecmanové z Babic 1-4; Pec- manův Janek a Václav 29-30. Pečky 67a, 75b. na Pecce viz Litoborský. Pehm Ješek 157, 318b, 379b, s příbuzenstvem 156b; Stanislav 474-5. Pejtlů Burian 399a. Pek Viktorin z Římku a na Bez- děkově 400-1. Pekař Duchek z Kuřího 40-1. Pekelský Jan 254, s příbuzen- stvem 273-4. Pékny, z Péknikova místa Havel z Hluboéep 190-1. Peksa Jan 257, z ToSova 347-8. Pelech osoba v Písnici 313a. z Pelhřimova Mikuláš (Biskupec) 188b. Pelician Matěj v Krči 561a. Pelikán Jan 395b. Pelíšek Štěpán konšel v Kouřimi 432b. Penízek Tůma 12b; Penízek v Praze 47b; Petr purkmistr v Praze 300a. Pera Jan s dětmi 257. bratři (Mikulá&enci) 609 Perchtolus (Parchtolus?) dül v K. Hofe 209a. z Perče viz Rakovnický. z Perefiu Blažek 277a. Peřina Jakub rychtář 347. Perniéek Jan písať 479. z Pernétorfu Gebhart Jan 216a; Zigmund 146a. z Pern&tejna páu 269b; Jan 270a, 413b; Vojtéch 145-6, na Par- dubicích nejv. hofmistr 309a. Pernätejnskÿ Jan, mlynár z Hory 412b. Pertlinus kramár v Praze 16b. Pertoldüv Sigmund 292b. Peruc ves 157a. Peschlinus, Pesslinus, Peslin, pan 225a, Matéj 157b; Niger 291a. Pesoldüv Václav 129b. Peša člověk úroční 410a. Pešan osoba 110b. Pešánek v Hobšovicích 192b. Pešat z Kovářovic 552a. Pešeček Václav v Jenči 370b. Pešek člověk 452, kovář v Da- vlicích 142a; Miran konšel ře- čený Sopúch 424a. Pešík od stříbrné hvězdy (purk- mistr staroměstský) 17b, 43b, 108a, 123a, 125b, 133b, 165-6, 231b, 233a, 305, 321a, z Kun- waldu 148b; Petr 176b. z Pe&itejna viz z Sumburku. Pešovic Janek 134b. z Pětichvost Mírek 578b. Pótikostel Václav 246-7, 251, 574a. Pétipsy ves 25a. Petloch člověk v Koufimi 549b. Petr illuminator 131b; officiál arcibisk. 55b; nápravník (ar- miger) 207-8, 312a; opat Břevnovský 111; kněz v C. Brodě 46b, na Slovanech 133; barvíř koží 576a; bečvář 366a; kożeśnik 257b; od potoka 182-3; skalník 180a ; sklenář 75a; sladovnik 233a; tkadlec 335-6. Petr v Berouně mlynář 20b; v Bráníce 34b; z Horej- ších Chaber 46b; v Chrudimi písař 241a; z Davlie 134a; 77 340-2,
Strana 610
610 v K. Hore mincíř 213b; v Ho- z Pilníkova viz Zilvar. rousanech fiśmajstr 219b; v;Pincerna Jan v Č. Brodu 66, 67. K. Hradci pláteník 242a, z Hrádku úředník 532; z Jenče 365 ; v Kouřimi mlynář 497-8; v Kozmicích plebán 188b; z Navarova 128a; v Plzni 59a; oltářník u sv. Michala 383; pekař kostela Vyšehradského 557-8, řezník 381a, rychtář na St. Mčstč 202a, 221a, sla- dovník 16a, soukeník 168a, zlatník 166b, z Čoubkova domu 182b, vd stříbrné hvězdy 176b, z Senného trhu 3b, mlynář z Šerlinku 412b. Petrášek z Voplan poddaný 531-2. Petřík zlatník 191b; z Újezdu rychtár 126b. Petfikovice ves 298b. Petfín hora 425a. Petřkov ves u Prahy, Petříkov? 395b. Petrlík Matouš 343-4 Petrman v Dědibabech 145b. z Petrovic Stépán 317b; Carda. Petrovský Jan 313b. Petrovský rybník u Křešic 571b, 574b. Petrus sedlák v Horoušanech 219b. Petrův klín u Chuchle 318a. Petržilka Václav 71a, Petržilková Johanna 70-1. Pezoltová Elška 179a. z Pibru Jan 197b; Jan, Oldřich a Václav 375a. Pich Václav v Praze 18b. Pichla Thoma svédek 415a. Pichotice ves u Prahy 393-5. Picka Václav 102. Pidík Václav v Berouné 17a. Pidrle Petr 255 6. Pikaliéka Václav konàel 363a. Pikart élovék 271b; Pikhart Adam 101a, Jirík 23a, 381a. Piklfk Jan 183a. Pikna Marlin z Jenée 371b. Piknosek Duchek v Hobšovicích 192b; Martin 578b. Piknosy Jira v Dvorcich. 183b. Piksa Václav purkmistr v Do- mażlicich 160a. viz Pinkas Jiřík 66. Pinter Sebestian 386a. z Pintloku Hanoušek a Mikuláš 422b. Pipka Matěj z Krče s zenstvem 561a, 570a. z Pirkštejna Hynce Ptáček 394a. Písek město, hejtman městský 144a; z Píska Bernhard 172b, Seydlin 362b, Seydlin a Prokop příbu- 14b; Václav písať Ungeltu 431a; odvolání šlo do Pra- hy IX. Písek muž z Kouřímě 446b, Hanuš 211a, 428 9, Martiu 330b, a Mikeš 352a , viz Píšek. Písková žena 233a. Piskoť Tomáš v Žatci 418b. Pískovský statek 352a. Písnice ves 313a, 395b, 575b, z Pisnice Jan mistopisar 309a. Pisa v Bréniku 43a. Píšek (Piessek) Mikuláš viz Písek. Pistany, Pyesczan, ves u Lito- měřic 198b. z Pitkovic Anna 137; Jindřich 431; Johánek 393a; Mikuláš 106b, Zdenék a Hynek 137a; viz Pytkovśti, Pitkovské dédiny u Kresic 571b, meze 594b. Pivce dluznfk 304b. Pivo Vanék ze Zhofe 115b. Plaček Havel ve Dvorcích 182a; Jan 564-5 ; Plačkovo pole 181b. Plaer viz Pleyer. Planá místo 28b; z Plané Jan v Praze 28. Planar Fencl v Chebu 302, 304a; Ondráček a Václav 302b ; Pla- narová Uršila v Chebu 302b; viz Planer, Pleyer. z Plaňas Jindřich mlynář 412b. Planer Mikuláš 363a; Planerové bratfi 362b ; viz Planar, Pleyer. Plangnar v Kinsperku Wolfart, nejv. podkomoří 387-8, 392a. z Planice Kryštof 390. z Plasné (de Plasna) Mikuláš 31b. Plasy, klášter 424-5. 12a; Rejstřík jmen osobních a místních. Platner Toman v Praze 194a. Plebán Hruby v Cholupicích 313a.; Plebánovská poustka 313a. Ples ves u Jaromére 330b, 347a. Plesky pan 255a; Jan z Levina 255b. Pleyer (Plaer, Planer) Jan v Praze 172b, 194a, 291-2. Pliba Sigmund v Jenéi 371. Pluh Jifík 162b. Pluhař Václav 260. Plzák Vondra 190b. Plzeň město 59a, 364b, 385a. Plzeňský kraj 400b. Pňov ves 154b. Pňovská Eliška 101a. Pocernice ves 8b, 45b, 96b, 321a; z Počernic Prok s dótmi 580a. Podblatí ves 115a. Poděbradský (spíš Podhradský) mlýn v Kolíně 414a. Poděbrady 52b, 84a, 473b, 505b. z Poděbrad Matěj kaplan 15a; viz z Kunštátu. z Poděhús Matěj mlynář 430b. Podhradský mlýn v Kolíně 413-4. z Podjistbí Janek v Praze 135b. Podloučí ves u Jílového 29a. Podluhy (Podluchs) ves 107a. Podmoklský Vilém z Prosti- boře 7a. Podmokly ves 28b. Podol ves u Prahy 35b, 37a, 172b, 180-3, 395b, žaloba o mord na Podolské 180-1. z Podolšan Martin v Praze 315a. Podskalský mlýn v Kolínč 414a Podšibenický mlýn u Klatov a mlynář Vávra 399-400. Podušek Václav 36b. z Podviní (de Podwin) 401b. Podvinský Jan v Praze 225a; Prokop z Lerojid 66-7 ; Prokop pan 97-8. Podvorná, žena v Košířích 430a. z Pokštejna Modestus, purkmistr v Praze 357b ; Kozel Jan 308b. Poláci v Praze (1426) 425b. Poláček Jan 116b, 140a, 464b. Polák krejčí 409a; Jan v Ko- bylisech 411b; Matëj bednář Pavel
610 v K. Hore mincíř 213b; v Ho- z Pilníkova viz Zilvar. rousanech fiśmajstr 219b; v;Pincerna Jan v Č. Brodu 66, 67. K. Hradci pláteník 242a, z Hrádku úředník 532; z Jenče 365 ; v Kouřimi mlynář 497-8; v Kozmicích plebán 188b; z Navarova 128a; v Plzni 59a; oltářník u sv. Michala 383; pekař kostela Vyšehradského 557-8, řezník 381a, rychtář na St. Mčstč 202a, 221a, sla- dovník 16a, soukeník 168a, zlatník 166b, z Čoubkova domu 182b, vd stříbrné hvězdy 176b, z Senného trhu 3b, mlynář z Šerlinku 412b. Petrášek z Voplan poddaný 531-2. Petřík zlatník 191b; z Újezdu rychtár 126b. Petfikovice ves 298b. Petfín hora 425a. Petřkov ves u Prahy, Petříkov? 395b. Petrlík Matouš 343-4 Petrman v Dědibabech 145b. z Petrovic Stépán 317b; Carda. Petrovský Jan 313b. Petrovský rybník u Křešic 571b, 574b. Petrus sedlák v Horoušanech 219b. Petrův klín u Chuchle 318a. Petržilka Václav 71a, Petržilková Johanna 70-1. Pezoltová Elška 179a. z Pibru Jan 197b; Jan, Oldřich a Václav 375a. Pich Václav v Praze 18b. Pichla Thoma svédek 415a. Pichotice ves u Prahy 393-5. Picka Václav 102. Pidík Václav v Berouné 17a. Pidrle Petr 255 6. Pikaliéka Václav konàel 363a. Pikart élovék 271b; Pikhart Adam 101a, Jirík 23a, 381a. Piklfk Jan 183a. Pikna Marlin z Jenée 371b. Piknosek Duchek v Hobšovicích 192b; Martin 578b. Piknosy Jira v Dvorcich. 183b. Piksa Václav purkmistr v Do- mażlicich 160a. viz Pinkas Jiřík 66. Pinter Sebestian 386a. z Pintloku Hanoušek a Mikuláš 422b. Pipka Matěj z Krče s zenstvem 561a, 570a. z Pirkštejna Hynce Ptáček 394a. Písek město, hejtman městský 144a; z Píska Bernhard 172b, Seydlin 362b, Seydlin a Prokop příbu- 14b; Václav písať Ungeltu 431a; odvolání šlo do Pra- hy IX. Písek muž z Kouřímě 446b, Hanuš 211a, 428 9, Martiu 330b, a Mikeš 352a , viz Píšek. Písková žena 233a. Piskoť Tomáš v Žatci 418b. Pískovský statek 352a. Písnice ves 313a, 395b, 575b, z Pisnice Jan mistopisar 309a. Pisa v Bréniku 43a. Píšek (Piessek) Mikuláš viz Písek. Pistany, Pyesczan, ves u Lito- měřic 198b. z Pitkovic Anna 137; Jindřich 431; Johánek 393a; Mikuláš 106b, Zdenék a Hynek 137a; viz Pytkovśti, Pitkovské dédiny u Kresic 571b, meze 594b. Pivce dluznfk 304b. Pivo Vanék ze Zhofe 115b. Plaček Havel ve Dvorcích 182a; Jan 564-5 ; Plačkovo pole 181b. Plaer viz Pleyer. Planá místo 28b; z Plané Jan v Praze 28. Planar Fencl v Chebu 302, 304a; Ondráček a Václav 302b ; Pla- narová Uršila v Chebu 302b; viz Planer, Pleyer. z Plaňas Jindřich mlynář 412b. Planer Mikuláš 363a; Planerové bratfi 362b ; viz Planar, Pleyer. Plangnar v Kinsperku Wolfart, nejv. podkomoří 387-8, 392a. z Planice Kryštof 390. z Plasné (de Plasna) Mikuláš 31b. Plasy, klášter 424-5. 12a; Rejstřík jmen osobních a místních. Platner Toman v Praze 194a. Plebán Hruby v Cholupicích 313a.; Plebánovská poustka 313a. Ples ves u Jaromére 330b, 347a. Plesky pan 255a; Jan z Levina 255b. Pleyer (Plaer, Planer) Jan v Praze 172b, 194a, 291-2. Pliba Sigmund v Jenéi 371. Pluh Jifík 162b. Pluhař Václav 260. Plzák Vondra 190b. Plzeň město 59a, 364b, 385a. Plzeňský kraj 400b. Pňov ves 154b. Pňovská Eliška 101a. Pocernice ves 8b, 45b, 96b, 321a; z Počernic Prok s dótmi 580a. Podblatí ves 115a. Poděbradský (spíš Podhradský) mlýn v Kolíně 414a. Poděbrady 52b, 84a, 473b, 505b. z Poděbrad Matěj kaplan 15a; viz z Kunštátu. z Poděhús Matěj mlynář 430b. Podhradský mlýn v Kolíně 413-4. z Podjistbí Janek v Praze 135b. Podloučí ves u Jílového 29a. Podluhy (Podluchs) ves 107a. Podmoklský Vilém z Prosti- boře 7a. Podmokly ves 28b. Podol ves u Prahy 35b, 37a, 172b, 180-3, 395b, žaloba o mord na Podolské 180-1. z Podolšan Martin v Praze 315a. Podskalský mlýn v Kolínč 414a Podšibenický mlýn u Klatov a mlynář Vávra 399-400. Podušek Václav 36b. z Podviní (de Podwin) 401b. Podvinský Jan v Praze 225a; Prokop z Lerojid 66-7 ; Prokop pan 97-8. Podvorná, žena v Košířích 430a. z Pokštejna Modestus, purkmistr v Praze 357b ; Kozel Jan 308b. Poláci v Praze (1426) 425b. Poláček Jan 116b, 140a, 464b. Polák krejčí 409a; Jan v Ko- bylisech 411b; Matëj bednář Pavel
Strana 611
Rejstřík jmen osobních a místních. 262b ; Tomás 338-9, 353a ; Po- lákova vinice v Košířích 425a. Pole Dobré 8b. Poledne Jan, purkrabí Karl- štejnský 397a; Jiřík 333a; Mikuláš z Dušník 411b. z Polehradu Bartoloměj: 239a. de Polek Jan 421 č. 1, jinak Johannes de Kopanina 421 č. 2. Polet Štěpán 187a. Polévka Martin rychtář Bře- žanský 59. Polt Vondřej z Podskalí 182-3, v Kamenici Dolejší 396a. Poluboch Mikuláš v Berouně 16b. z Pomberka Adam 313b; Václav Slechta 313b. z Poménic viz Aldíková. Popelka Jan v K. Hore 213b. Popovice 395-6 ; z Popovic Albus Georgius 35b ; Jan panos 569a ; 125a, (1428) 9b, 299b; Otík z Vieskovic, Vieskovic (1430) 377b, 394a, (1431) 324b; Kerunk ze Suchdola (1436) 147a; Václav ze Skuhrova (1464) 231a; Byšický Jan z Byšic (1538) 377a. Vicepur- krabí Zachariáš ze Všeradic (1387) 175a, Matěj z Ovence (před 1424) 10a, 299b; Ceněk z Klinštejna (1457) 312a. — Kapitola 315a; probošt Štěpán aděkan Tom. Bavorovský (1561) 379a; děkan Předvoj a Plichta scholastik (1356) 198b; dě- kan Václav (1457) 312a, dě- kan Hilarius (1464) 231a; ad- ministrátor probošt Pavel a dě- kan Ambroz (1490) 171b; ka- novníci Ceisner a Hartung 558b; Bernhard oltárník 557, 558. R gina 7b, Zdenék a Hájek|Praha, Hradéany mésto: Horejsí 106a; Koukol 105.6. Porazil Jíra 182b. Poříčanský mlynář Sigmund 548-9 z Poříčí Laurin soukeník 212a Porybný Matěj, purkmistr v Praze 126b. Postřižín ves 422b. z Postupic Vilím na Hrádku 123-4, 144b; viz Kostka. Potměšil Beneš 276a. Potočník v Michli 137b. z Potštejna Jan na Žampachu, nejv. mincmistr 212b. z Pozdně Hurt Aleš 191b. Poznaň v Polsku 263a. z Prachatic odvolání Prahy IX. z Prachatic Křištan mistr 157-8; Mikuláš 220b, s ženou Mar- gretou 301b. Prachatický doktor 145a. Práč tvrz u Prahy 395b. Práčský (Prátský) Václav 574. Praha, hrad 4b; clava (Víta) 28 b; sv. Víta: 363, 364, 365a, 557 ; klášter sv. Jiří 115b,117b,204a, 5612; škola kostela Pražského 231a. špitál 231a. Praepositus castri Strnad Jiří (1436) 397a. Pur- krabí Jiří z Roudné (1426) šlo do kostel sv. Vá- město 565b; kostel sv. Be- nedikta 197b; Strahovská brá- na 306b ; rychtář Havel (1371) 411a. Praha, Staré Město: ulice Calet- ná 205b, 225b, 381b, 411a; Dlouhá 168a; v Krámích (sev. část rynku) 12b; Ostružnická (Platnéřská) (calcarificum) 26b; na příkopě 12a, 132b; u sv. Štěpána 26b; Železná 303a, 322b, 399a. Náměstí u sv. Havla 293a ; trh uhelný nový 45a, 397b, starý (Kozí nám.) 131a, 408a. Most, mistr mostu Ottlinus (1372) 363a. Pod židí (subiudea) 148a. — Dům u bab (de vetulis) 365a, 430a; u tří bratrů 321b; u Bruncvíka 553; cambium antiquum (4. 606) 293b; u císaře 302-4; de Gallis 419b; u hadův 32a; u hřebenů (nyní č. 609) 120a; u hroznüv 323a; u černé hvězdy 323a; u stříbrné hvě- zdy 1b, 17b, 43b, 108a, 123a, 125, 133b, 222b, 227-8, 231, 233, 305a, 321a, 398a, 402-3 ; u jednorozce 30a, 119a, 577a; u bílého jelena 176-7, 323b, 406a, 571b; u červeného je- 611 lena 91a, 202a, 560a; u čer- ného jelena 4a; u zlatého jelena 225b; u dvou jelenü o jedné hlavě (č. 436) 322a; v juri- stách (č. 591) 6a; u klíčů 45a, 118b, 425b ; u tří klíčů 222a; u tří konví (č. 476) 225b; u tří korun (č. 51) 39b; u pěti korun 45a, 151-3, 232a, 235b; u košíku (č. 464) 575b; u tří králů 576-7; u Kristofora (č. 461) 405a; u vlka pískajícího 323b ; u bílého lva 221b; u dvou lvů o jedné hlavě 577a; u bílého měsíce 28a; u moufenínü 110b, 176b, 202a, 207a, 226a, 239-40, 322; u tykví (a cucumeribus) 323b; u ohánék (&. 929) 578b; u černého orla 293a; u zla- tého orla (č. 457) 562b; u oslü 45a, 118a, 211b, 226a, 235b; u prstena 574a, u stfíbrného prestena (¢. 630) 426b; u ptáka 295a; u raka 212a; u ruky (č. 415) 301b; u černé růže 303, 316a; u Samsona 166b, 234b, 384a; u slona 138a, 302a; u tfí studnic 233b; u zlaté štiky (č. 705) 149a; u tváří. (lící, facies) 14b, 380b; u tří tváří 240a, 367b; Vilímkův dům 42a; u vrše 176b, 202a, 406a, 571b; Zajistovský 19b; u zvonu (č. 605) 379b; u bílého zvonu 11b, 240a; u žebříků (č. 431) 111a, 178-9. — Kostely a kláštery: sv. Anny 117b, 137b, 140a, 212a; sv. Benedikta 32-4 ; Betlém 33-5, 187b, 221a, 224a; sv. Ducha 169a; Ha- 8*ala 168b, 293a ; sv. Havla 35b, 129b, 144a, 168b, 233b, 301a, 559-61; Jakuba 135b; Jiljí 33-4, 138a, 233b, 397b, 422a; Klimenta 15a, 157a, 168b, 576b; Kříže 168b, Většího 552a; Linharta 145a, 168b, 294b; Martina 14b, 39a, 196b, 307b, 309-12; P. Marie na Louzi 4, 18b, 148b; pfed Ty- nem 171a, 237-8, 294b, 407b, T7
Rejstřík jmen osobních a místních. 262b ; Tomás 338-9, 353a ; Po- lákova vinice v Košířích 425a. Pole Dobré 8b. Poledne Jan, purkrabí Karl- štejnský 397a; Jiřík 333a; Mikuláš z Dušník 411b. z Polehradu Bartoloměj: 239a. de Polek Jan 421 č. 1, jinak Johannes de Kopanina 421 č. 2. Polet Štěpán 187a. Polévka Martin rychtář Bře- žanský 59. Polt Vondřej z Podskalí 182-3, v Kamenici Dolejší 396a. Poluboch Mikuláš v Berouně 16b. z Pomberka Adam 313b; Václav Slechta 313b. z Poménic viz Aldíková. Popelka Jan v K. Hore 213b. Popovice 395-6 ; z Popovic Albus Georgius 35b ; Jan panos 569a ; 125a, (1428) 9b, 299b; Otík z Vieskovic, Vieskovic (1430) 377b, 394a, (1431) 324b; Kerunk ze Suchdola (1436) 147a; Václav ze Skuhrova (1464) 231a; Byšický Jan z Byšic (1538) 377a. Vicepur- krabí Zachariáš ze Všeradic (1387) 175a, Matěj z Ovence (před 1424) 10a, 299b; Ceněk z Klinštejna (1457) 312a. — Kapitola 315a; probošt Štěpán aděkan Tom. Bavorovský (1561) 379a; děkan Předvoj a Plichta scholastik (1356) 198b; dě- kan Václav (1457) 312a, dě- kan Hilarius (1464) 231a; ad- ministrátor probošt Pavel a dě- kan Ambroz (1490) 171b; ka- novníci Ceisner a Hartung 558b; Bernhard oltárník 557, 558. R gina 7b, Zdenék a Hájek|Praha, Hradéany mésto: Horejsí 106a; Koukol 105.6. Porazil Jíra 182b. Poříčanský mlynář Sigmund 548-9 z Poříčí Laurin soukeník 212a Porybný Matěj, purkmistr v Praze 126b. Postřižín ves 422b. z Postupic Vilím na Hrádku 123-4, 144b; viz Kostka. Potměšil Beneš 276a. Potočník v Michli 137b. z Potštejna Jan na Žampachu, nejv. mincmistr 212b. z Pozdně Hurt Aleš 191b. Poznaň v Polsku 263a. z Prachatic odvolání Prahy IX. z Prachatic Křištan mistr 157-8; Mikuláš 220b, s ženou Mar- gretou 301b. Prachatický doktor 145a. Práč tvrz u Prahy 395b. Práčský (Prátský) Václav 574. Praha, hrad 4b; clava (Víta) 28 b; sv. Víta: 363, 364, 365a, 557 ; klášter sv. Jiří 115b,117b,204a, 5612; škola kostela Pražského 231a. špitál 231a. Praepositus castri Strnad Jiří (1436) 397a. Pur- krabí Jiří z Roudné (1426) šlo do kostel sv. Vá- město 565b; kostel sv. Be- nedikta 197b; Strahovská brá- na 306b ; rychtář Havel (1371) 411a. Praha, Staré Město: ulice Calet- ná 205b, 225b, 381b, 411a; Dlouhá 168a; v Krámích (sev. část rynku) 12b; Ostružnická (Platnéřská) (calcarificum) 26b; na příkopě 12a, 132b; u sv. Štěpána 26b; Železná 303a, 322b, 399a. Náměstí u sv. Havla 293a ; trh uhelný nový 45a, 397b, starý (Kozí nám.) 131a, 408a. Most, mistr mostu Ottlinus (1372) 363a. Pod židí (subiudea) 148a. — Dům u bab (de vetulis) 365a, 430a; u tří bratrů 321b; u Bruncvíka 553; cambium antiquum (4. 606) 293b; u císaře 302-4; de Gallis 419b; u hadův 32a; u hřebenů (nyní č. 609) 120a; u hroznüv 323a; u černé hvězdy 323a; u stříbrné hvě- zdy 1b, 17b, 43b, 108a, 123a, 125, 133b, 222b, 227-8, 231, 233, 305a, 321a, 398a, 402-3 ; u jednorozce 30a, 119a, 577a; u bílého jelena 176-7, 323b, 406a, 571b; u červeného je- 611 lena 91a, 202a, 560a; u čer- ného jelena 4a; u zlatého jelena 225b; u dvou jelenü o jedné hlavě (č. 436) 322a; v juri- stách (č. 591) 6a; u klíčů 45a, 118b, 425b ; u tří klíčů 222a; u tří konví (č. 476) 225b; u tří korun (č. 51) 39b; u pěti korun 45a, 151-3, 232a, 235b; u košíku (č. 464) 575b; u tří králů 576-7; u Kristofora (č. 461) 405a; u vlka pískajícího 323b ; u bílého lva 221b; u dvou lvů o jedné hlavě 577a; u bílého měsíce 28a; u moufenínü 110b, 176b, 202a, 207a, 226a, 239-40, 322; u tykví (a cucumeribus) 323b; u ohánék (&. 929) 578b; u černého orla 293a; u zla- tého orla (č. 457) 562b; u oslü 45a, 118a, 211b, 226a, 235b; u prstena 574a, u stfíbrného prestena (¢. 630) 426b; u ptáka 295a; u raka 212a; u ruky (č. 415) 301b; u černé růže 303, 316a; u Samsona 166b, 234b, 384a; u slona 138a, 302a; u tfí studnic 233b; u zlaté štiky (č. 705) 149a; u tváří. (lící, facies) 14b, 380b; u tří tváří 240a, 367b; Vilímkův dům 42a; u vrše 176b, 202a, 406a, 571b; Zajistovský 19b; u zvonu (č. 605) 379b; u bílého zvonu 11b, 240a; u žebříků (č. 431) 111a, 178-9. — Kostely a kláštery: sv. Anny 117b, 137b, 140a, 212a; sv. Benedikta 32-4 ; Betlém 33-5, 187b, 221a, 224a; sv. Ducha 169a; Ha- 8*ala 168b, 293a ; sv. Havla 35b, 129b, 144a, 168b, 233b, 301a, 559-61; Jakuba 135b; Jiljí 33-4, 138a, 233b, 397b, 422a; Klimenta 15a, 157a, 168b, 576b; Kříže 168b, Většího 552a; Linharta 145a, 168b, 294b; Martina 14b, 39a, 196b, 307b, 309-12; P. Marie na Louzi 4, 18b, 148b; pfed Ty- nem 171a, 237-8, 294b, 407b, T7
Strana 612
612 577a; Michala 240b, 322a, 383a, 397a, 577a; Mikuláše 26, 31, 168b, 202a, 411b, 577a; Ondřeje 45a; Vavřince 429b. — Špitál křižovnický a klášter 143b, 155, 204a, 206a, 208b, 212b ; nejv. mistr Zdeněk (1385-7) 173-5; provisor Zby- nék (1420) 189a. Kollej císat- ská 375a, Ceská 577b, Hedvi- čina 420b, králové Hedviky 372a, Nazaret a Reékova 577b; collegium magnum 373a ; Tyn, Ungelt, Leta curia 26a, 35b, 126b, 431a, 571; na vschodci (ad gradum) 173a. — Konielü seznamy (1388) 172b, (1404) 194a, (1406) 424b, (1408) 162, (1432) 176-7. Rychtári: Rem- bote Mikulás (1357) 587b, (1358) 401b; Petr (1419) 221a; Rak (1420) 135b; Alei z Krajnic (pfed 1428) 3672; Petr z Chrástu (1498) 299b; (1429) 202a, (1432) 154a; Sigmund syn Jana Bradatého (1443) 226b; Bartoš (1497) 408a. Praha, Nové Město: Andélova zahrada 136a, 382b; Dobytčí trh 181a; nad Jámou 137b, 182a; Koňská brána 140b; Koüsky trh 34b, 103b, 146b, 169b, 250b, 553b, 571b; Krou- pná ul. (nyní část Lípové) 564, 565; nad ouvozem (Vyšehrad- ská tř.) 181b; Opatovice 169b, 240a, 421a; Podskalí 18b, 33b, 153b, 169b, 183-4, 190b, 408a, 575a, Poříčí 212a, 399a, 412b, 432a; Piíkopy 181a; Psí ul. (nyní Václavská) 34b; Senný trh (Havlíčkovo nám.) 3b, 575a, 580a; Slive- necká ul. (záp. část Ječné) 187a; Svinská (vých. č. Ječné) 34b; Zderaz 134b; Zderaz- ská brána 426b; Židovská za- hrada 11b, 181b, 202a, 554a. — Dům Haléřův 114b; u hvězdy 550b ; u husi 116b; u kos 48a; u bílého lva 559a, 578a; 395b; u černé růže 4, 172a; Serafíinův 103b, 130b; na skále 385a; na slupi 5-6; stříbrný (č. 288) 36b; Ža- tecký 42. — Kostely a klá- štery: sv. Ambrože 136-7, 140-1, 398b; Apolináře 220a, 5$77a; Božího Těla 27a, 136a, 560b; Jindficha 4a, 1368, 244b, 575b; Karla 294b, 576b, opat Kaspar 435b; Katefiny 11-3, 204a, 576b; Klimenta na Poříčí 141, 212a; Lazara 136a; Matky Boží na Botíči 321b, 576b ; P. Marie Sněžné 146a, 235b; Michala v Opa- tovicích 15b, 379a; Mikuláše v Podskalí 183a; na Slovanech 133, 183, 365a, opat Václav (1475) 372a, Matyáš (1505) 375b, 377a, Jan (1538) 315-6; sv. Stépána 378-7, faráf Jan (1411), 365a; Vojtécha v Jir- chárích pod Zderazem 300, 576b; Václava na Zderaze 199a, 234a, 312a, 315, 378-9, probošt Mikuláš (1358) 401b. Špitály: sv. Alžběty 136, 187a, 566b; Ambroze 393b; Barto- lomáje pod Slovany 186-7, 567a; Pavla za Poríóskou brá- nou 307-8, 310a. — Mlýny nové 400b, Serlinkovské 565a. Vápenice na příkopě 296b. — Konšelů seznam (1372) 363a. Rychtáři: Jiří Síně (1408) 194a; Beneš Drastník (1480) 48a. Praha, Malá Strana. Kostely a klá- štery: sv. Jana 429 č. 18; Maří Magdaleny 397a, 576b; Matky Boží konec mostu 114a, 294b; Mikuláse 294b, 430a; Tomá&e 294b, 576b; Vavřince 212a, 426a, 429b. — Kon&elü seznam (1361) 424a. Rychtář Michal Donatüv (1361) 424a, (1372) 3632; Jakub (1417) 292b; Jakoubek (1428) 366-7. — Kačerův dům 315a. Obora 1a; vinice pod hradem 152a; prí- voz nový 429 č. 18. u mečů 147a; u bílých orlů! Prase Prokop sladovník 300b. Rejstřík jmen osobních a místních. Prasatova chmeluice v Bráníku 36a. Praskolesy ves 481a. Prášek mlynář Jan 396a; z Prahy 20b, 156, 413b. Prat (Prut) Mareš v Praze 225a. Pratworštův Vaněk 195-6, Prat- worst Václav 317b; viz Frolich. Prawnwart Bernard s pfíbuzen- stvem v Praze 209b. Pražák Petr v Praze 162b. Prbenec Pavel v C. Brodě 140a. Préka Jan s pfíbuzenstvem 579. Pfebohy ves 116b. z Pfeboz Jan 321a. Pfech pan 204-5; bratfími 411a. Pfedbof ves 106b. Pfedméfice ves 248a. Pfedslav pán na Lhoté 288b. Předvoj děkan kapituly Pražské 198b. Pfelouc 271a. Premonstráti v Doksanech 156a. Přemysl zástupce Slavatüv na soudě 58b; viz z Jilmanic. Přemyšlení ves 46b. Přeska Matěj 446a. z Přestavlk viz Chluméansky. Přestoupil havíř 443b. z Přestoupimě Prokop 139b; z z Přestoupíně Jíra, hospodář domu královského 421a; viz Přistoupim. Prešpurk v Uhrách 4b. Přeštický Matouš, rychtář v K. Hradci 259-60. Převory (Pfívory?) ves 123-4, 169a; z Převory Oldřich 196a. z Přetočna viz z Přítočna. Přibík mydlář 139b; ze Obonína 134b; v Praze řezník 188a, švec 397b. Příbram město 314b. Přibylo Ondřej v Chabích 299b. Přínský Václav s ženou 242-3. Přistoupim ves 102b; z Přistou- pimě Prokop řeč. Růzek 140a. Přistoupín ves 169a; viz Pře- stoupim. Přítočeň tvrz 302a; z Přítočna Jan 127a, 394a, Johanka 45b; Mudroch Jan 431b. Jíra z Kněžic s
612 577a; Michala 240b, 322a, 383a, 397a, 577a; Mikuláše 26, 31, 168b, 202a, 411b, 577a; Ondřeje 45a; Vavřince 429b. — Špitál křižovnický a klášter 143b, 155, 204a, 206a, 208b, 212b ; nejv. mistr Zdeněk (1385-7) 173-5; provisor Zby- nék (1420) 189a. Kollej císat- ská 375a, Ceská 577b, Hedvi- čina 420b, králové Hedviky 372a, Nazaret a Reékova 577b; collegium magnum 373a ; Tyn, Ungelt, Leta curia 26a, 35b, 126b, 431a, 571; na vschodci (ad gradum) 173a. — Konielü seznamy (1388) 172b, (1404) 194a, (1406) 424b, (1408) 162, (1432) 176-7. Rychtári: Rem- bote Mikulás (1357) 587b, (1358) 401b; Petr (1419) 221a; Rak (1420) 135b; Alei z Krajnic (pfed 1428) 3672; Petr z Chrástu (1498) 299b; (1429) 202a, (1432) 154a; Sigmund syn Jana Bradatého (1443) 226b; Bartoš (1497) 408a. Praha, Nové Město: Andélova zahrada 136a, 382b; Dobytčí trh 181a; nad Jámou 137b, 182a; Koňská brána 140b; Koüsky trh 34b, 103b, 146b, 169b, 250b, 553b, 571b; Krou- pná ul. (nyní část Lípové) 564, 565; nad ouvozem (Vyšehrad- ská tř.) 181b; Opatovice 169b, 240a, 421a; Podskalí 18b, 33b, 153b, 169b, 183-4, 190b, 408a, 575a, Poříčí 212a, 399a, 412b, 432a; Piíkopy 181a; Psí ul. (nyní Václavská) 34b; Senný trh (Havlíčkovo nám.) 3b, 575a, 580a; Slive- necká ul. (záp. část Ječné) 187a; Svinská (vých. č. Ječné) 34b; Zderaz 134b; Zderaz- ská brána 426b; Židovská za- hrada 11b, 181b, 202a, 554a. — Dům Haléřův 114b; u hvězdy 550b ; u husi 116b; u kos 48a; u bílého lva 559a, 578a; 395b; u černé růže 4, 172a; Serafíinův 103b, 130b; na skále 385a; na slupi 5-6; stříbrný (č. 288) 36b; Ža- tecký 42. — Kostely a klá- štery: sv. Ambrože 136-7, 140-1, 398b; Apolináře 220a, 5$77a; Božího Těla 27a, 136a, 560b; Jindficha 4a, 1368, 244b, 575b; Karla 294b, 576b, opat Kaspar 435b; Katefiny 11-3, 204a, 576b; Klimenta na Poříčí 141, 212a; Lazara 136a; Matky Boží na Botíči 321b, 576b ; P. Marie Sněžné 146a, 235b; Michala v Opa- tovicích 15b, 379a; Mikuláše v Podskalí 183a; na Slovanech 133, 183, 365a, opat Václav (1475) 372a, Matyáš (1505) 375b, 377a, Jan (1538) 315-6; sv. Stépána 378-7, faráf Jan (1411), 365a; Vojtécha v Jir- chárích pod Zderazem 300, 576b; Václava na Zderaze 199a, 234a, 312a, 315, 378-9, probošt Mikuláš (1358) 401b. Špitály: sv. Alžběty 136, 187a, 566b; Ambroze 393b; Barto- lomáje pod Slovany 186-7, 567a; Pavla za Poríóskou brá- nou 307-8, 310a. — Mlýny nové 400b, Serlinkovské 565a. Vápenice na příkopě 296b. — Konšelů seznam (1372) 363a. Rychtáři: Jiří Síně (1408) 194a; Beneš Drastník (1480) 48a. Praha, Malá Strana. Kostely a klá- štery: sv. Jana 429 č. 18; Maří Magdaleny 397a, 576b; Matky Boží konec mostu 114a, 294b; Mikuláse 294b, 430a; Tomá&e 294b, 576b; Vavřince 212a, 426a, 429b. — Kon&elü seznam (1361) 424a. Rychtář Michal Donatüv (1361) 424a, (1372) 3632; Jakub (1417) 292b; Jakoubek (1428) 366-7. — Kačerův dům 315a. Obora 1a; vinice pod hradem 152a; prí- voz nový 429 č. 18. u mečů 147a; u bílých orlů! Prase Prokop sladovník 300b. Rejstřík jmen osobních a místních. Prasatova chmeluice v Bráníku 36a. Praskolesy ves 481a. Prášek mlynář Jan 396a; z Prahy 20b, 156, 413b. Prat (Prut) Mareš v Praze 225a. Pratworštův Vaněk 195-6, Prat- worst Václav 317b; viz Frolich. Prawnwart Bernard s pfíbuzen- stvem v Praze 209b. Pražák Petr v Praze 162b. Prbenec Pavel v C. Brodě 140a. Préka Jan s pfíbuzenstvem 579. Pfebohy ves 116b. z Pfeboz Jan 321a. Pfech pan 204-5; bratfími 411a. Pfedbof ves 106b. Pfedméfice ves 248a. Pfedslav pán na Lhoté 288b. Předvoj děkan kapituly Pražské 198b. Pfelouc 271a. Premonstráti v Doksanech 156a. Přemysl zástupce Slavatüv na soudě 58b; viz z Jilmanic. Přemyšlení ves 46b. Přeska Matěj 446a. z Přestavlk viz Chluméansky. Přestoupil havíř 443b. z Přestoupimě Prokop 139b; z z Přestoupíně Jíra, hospodář domu královského 421a; viz Přistoupim. Prešpurk v Uhrách 4b. Přeštický Matouš, rychtář v K. Hradci 259-60. Převory (Pfívory?) ves 123-4, 169a; z Převory Oldřich 196a. z Přetočna viz z Přítočna. Přibík mydlář 139b; ze Obonína 134b; v Praze řezník 188a, švec 397b. Příbram město 314b. Přibylo Ondřej v Chabích 299b. Přínský Václav s ženou 242-3. Přistoupim ves 102b; z Přistou- pimě Prokop řeč. Růzek 140a. Přistoupín ves 169a; viz Pře- stoupim. Přítočeň tvrz 302a; z Přítočna Jan 127a, 394a, Johanka 45b; Mudroch Jan 431b. Jíra z Kněžic s
Strana 613
Rejstřík jmen osobních a místních Přívory viz Převory. Prko&ová Jobanka v Praze 241-2. Proch v Hobsovicich 192b; Martin 354a, 361a. z Próhonic viz Prühonice. Prokop apatykář 15b; bakalář 484-5, 550-1, písať 321a, řezáč 183, sladovník 256-7, 261b, 339, 526-7; zlatník 151; ve Dvorcích 181-3; v K. Hoře pregéf 212b, v K. Hradci plebán 240a, v Hrnéfrích &vec 298a; v Jen&i 364 5, 369a, 371a; z Kosofic 128a; v Praze 127, 306b; apatećnik 131a, 169a, móżećnik 39a, od sv. Kateřiny 181-2, od stfi- brné hvězdy 398, od žebříků 111a, 178-9. Prokopův Bohuslav se sourozenci 149b. Prokůpkovi 411a. Prorok (Prokop) Václav 352-4. Prorubský Zdeněk purkrabí 205a. Prosík ves, farář Duchek 301b. Prosinice ves 28b. z Prostiboře Jan 6-7: Jiří 7a; Kateřina 6b, Regina 5-7, vlá- dyka Tomáš 5-7; Václav 7; Vilém Podmoklský 7a. Prošovice ves 395b; z Prošovic Hereš 578b. Prták Martin 43-4. Průcha v Brzvi 108a. Prudík Václav 352a. Průhonice 571a; z P. Dubecký z Dubče 170a. Prunar Michal v Chebu, Jiřík 305a. Průša 317b, 331, viz Prokop. Pruzka Anna jeptiška 423b. Psáře ves u Prahy 427a. z Pšanky Dušek 282-3. Pšenička Vaněk 128a. Pšov ves 155a. Ptáček z Pirkštejna Hynce 394a. Ptáček Jan v Praze 13a. Ptice, pratum in Pticz 176a. Puchník Mik., officiál arcibiskup- ský 173-4. Puklice Ondráček v Budějovicích 118-20. synové v Kněževsi syn | Pakšpan Michal 239a. Pula Symon konšel 363a. Pupík Václav v Bráníce 33a. Purkrábek Jan 379b. z Pnsté Dobré Mikuláš a Erazim 560b. Puškařík 11, 117a; Jan v Bě- chovicích 12; Jan a Aleš 323b; Poškaříková Offka 192a. Pušpánek Mikuláš s dcerou v Be- rouně 17b. Pyesczan, Píšťany u Litoměřic 198b. de Pyeska viz Písek. Pyšely 431b. Pytel Sigmund 553a. Pytka Matěj pod Vyšehradem 559a. Pytkovští fundatorové kláštera sv. Ambrože v Praze 136b; viz z Pitkovic. Pytlík Jan v Praze 16a ; kożeluh 183a; Pytlíková Lidmila 183a. Q. Quel viz Kbel. В : В. Rabštejn Jan 225b, 411a; z Rab- Stejna Jan 205-6, purkrabí Vyšehradský 200b. Racek z Bydlína 128a ; z Křivoús 575. Rackovský dvůr 222b. Racktiv Duchek 141, Mikes 154a. z Rachmberku Bernhard 373-5, 377a; Rachmberková Elška ze Studeněvsi, Markéta dcera 374-5. z Račiněvsi Petřík, purkrabí Roud- nický 204-5. Radda Jan v K. Hradci 248-9. z Radějovic Ort Martin 197b. Radétín ves 29b. z Radife Jan 28a, 207a, 578b, maršálek Staroměstský 212b; Pavel 126b. Radíčoves 23a. z Radíkovic a z Korkyně Jícha 423a. Radim ves 313b, 502-3. z Radimovic Halaš Václav 258a. 613 Radislav Radslav. z Radkovic Lidéř 32a, 235a. Radlice Přech z Honic v Praze 208b. Radnice 140 č. 1. čti Roudnice. Radoch Václav rychtář 13a, Va- něk řezník 34b. Radotín ves 183b, 423b. z Radovic Mach 140a. Radslav v Opatovicích v Praze 240a ; viz Radislav. Raduňovice ves 395b. Rahoz? ves 189a. Ráj u Prahy 117b. z Ráje, Rejsky Jifík 546-7, Raj- Sky Jifík kon&el 352b. Rajchl z Rajchu Jindfich 374a. Rak Augustin 429b; Jan 559a; Matéj 183a; Vaněk v Praze 135b, 177a; rychtář 431b. Rakousy, mlýn u Chlumce п. С. 306a. z Rakova Petr 47b. Rakovec les u Krée 568. Rakovnický Jan s ženou Vich- nou v Praze 226-7, 559a; Václav z Perče 227a. z Rakovníka Prokop 555a. Rampač Jan, syn Replíkův 18b. Rampeška Havel z Jinocan 383a. Rana (Žába ?) Václav 430a. Rasus (Holý?) Andreas 10a. Rašovský Miloš 544b. Rataj Matěj 28b. z Rataj Duchek sladovník 526-7. Ratajský Jan 115b, 176b, 229a; purkmistr Staroméstsky (1428) 2a; Ratajski Anna v С. Brodé 48a. Ratéje ves 569a (Rataje?) Rathajüv strych v Cachovicích 134b. Rathauz Jan 545-6. Rathuje ves u Sázavy 513a, 518a (Rataje?) Ratibor člověk 426a. de Ratibor Andreas 209b; z Ra- tibore viz Skalsky. Ratka paní 380b. Rauš Jan z Grubu zenstvem 380b. sladovnfk 108b; viz s pfilu-
Rejstřík jmen osobních a místních Přívory viz Převory. Prko&ová Jobanka v Praze 241-2. Proch v Hobsovicich 192b; Martin 354a, 361a. z Próhonic viz Prühonice. Prokop apatykář 15b; bakalář 484-5, 550-1, písať 321a, řezáč 183, sladovník 256-7, 261b, 339, 526-7; zlatník 151; ve Dvorcích 181-3; v K. Hoře pregéf 212b, v K. Hradci plebán 240a, v Hrnéfrích &vec 298a; v Jen&i 364 5, 369a, 371a; z Kosofic 128a; v Praze 127, 306b; apatećnik 131a, 169a, móżećnik 39a, od sv. Kateřiny 181-2, od stfi- brné hvězdy 398, od žebříků 111a, 178-9. Prokopův Bohuslav se sourozenci 149b. Prokůpkovi 411a. Prorok (Prokop) Václav 352-4. Prorubský Zdeněk purkrabí 205a. Prosík ves, farář Duchek 301b. Prosinice ves 28b. z Prostiboře Jan 6-7: Jiří 7a; Kateřina 6b, Regina 5-7, vlá- dyka Tomáš 5-7; Václav 7; Vilém Podmoklský 7a. Prošovice ves 395b; z Prošovic Hereš 578b. Prták Martin 43-4. Průcha v Brzvi 108a. Prudík Václav 352a. Průhonice 571a; z P. Dubecký z Dubče 170a. Prunar Michal v Chebu, Jiřík 305a. Průša 317b, 331, viz Prokop. Pruzka Anna jeptiška 423b. Psáře ves u Prahy 427a. z Pšanky Dušek 282-3. Pšenička Vaněk 128a. Pšov ves 155a. Ptáček z Pirkštejna Hynce 394a. Ptáček Jan v Praze 13a. Ptice, pratum in Pticz 176a. Puchník Mik., officiál arcibiskup- ský 173-4. Puklice Ondráček v Budějovicích 118-20. synové v Kněževsi syn | Pakšpan Michal 239a. Pula Symon konšel 363a. Pupík Václav v Bráníce 33a. Purkrábek Jan 379b. z Pnsté Dobré Mikuláš a Erazim 560b. Puškařík 11, 117a; Jan v Bě- chovicích 12; Jan a Aleš 323b; Poškaříková Offka 192a. Pušpánek Mikuláš s dcerou v Be- rouně 17b. Pyesczan, Píšťany u Litoměřic 198b. de Pyeska viz Písek. Pyšely 431b. Pytel Sigmund 553a. Pytka Matěj pod Vyšehradem 559a. Pytkovští fundatorové kláštera sv. Ambrože v Praze 136b; viz z Pitkovic. Pytlík Jan v Praze 16a ; kożeluh 183a; Pytlíková Lidmila 183a. Q. Quel viz Kbel. В : В. Rabštejn Jan 225b, 411a; z Rab- Stejna Jan 205-6, purkrabí Vyšehradský 200b. Racek z Bydlína 128a ; z Křivoús 575. Rackovský dvůr 222b. Racktiv Duchek 141, Mikes 154a. z Rachmberku Bernhard 373-5, 377a; Rachmberková Elška ze Studeněvsi, Markéta dcera 374-5. z Račiněvsi Petřík, purkrabí Roud- nický 204-5. Radda Jan v K. Hradci 248-9. z Radějovic Ort Martin 197b. Radétín ves 29b. z Radife Jan 28a, 207a, 578b, maršálek Staroměstský 212b; Pavel 126b. Radíčoves 23a. z Radíkovic a z Korkyně Jícha 423a. Radim ves 313b, 502-3. z Radimovic Halaš Václav 258a. 613 Radislav Radslav. z Radkovic Lidéř 32a, 235a. Radlice Přech z Honic v Praze 208b. Radnice 140 č. 1. čti Roudnice. Radoch Václav rychtář 13a, Va- něk řezník 34b. Radotín ves 183b, 423b. z Radovic Mach 140a. Radslav v Opatovicích v Praze 240a ; viz Radislav. Raduňovice ves 395b. Rahoz? ves 189a. Ráj u Prahy 117b. z Ráje, Rejsky Jifík 546-7, Raj- Sky Jifík kon&el 352b. Rajchl z Rajchu Jindfich 374a. Rak Augustin 429b; Jan 559a; Matéj 183a; Vaněk v Praze 135b, 177a; rychtář 431b. Rakousy, mlýn u Chlumce п. С. 306a. z Rakova Petr 47b. Rakovec les u Krée 568. Rakovnický Jan s ženou Vich- nou v Praze 226-7, 559a; Václav z Perče 227a. z Rakovníka Prokop 555a. Rampač Jan, syn Replíkův 18b. Rampeška Havel z Jinocan 383a. Rana (Žába ?) Václav 430a. Rasus (Holý?) Andreas 10a. Rašovský Miloš 544b. Rataj Matěj 28b. z Rataj Duchek sladovník 526-7. Ratajský Jan 115b, 176b, 229a; purkmistr Staroméstsky (1428) 2a; Ratajski Anna v С. Brodé 48a. Ratéje ves 569a (Rataje?) Rathajüv strych v Cachovicích 134b. Rathauz Jan 545-6. Rathuje ves u Sázavy 513a, 518a (Rataje?) Ratibor člověk 426a. de Ratibor Andreas 209b; z Ra- tibore viz Skalsky. Ratka paní 380b. Rauš Jan z Grubu zenstvem 380b. sladovnfk 108b; viz s pfilu-
Strana 614
614 Ráz v Lémuzech 321b; Ráz Ondfej 130b. Razicky Smil ze Vchynie, Zena Kateřina 27b. Rechezer Jordan 26-7, 160b: Prokop 393b. Reček Jan (v Praze) 157-8, 207a, 223-4, 405b, 421b. Ředhošt ves 125b; z Redhoště Bedřich s příbuzenstvem 125b, 170b. Řehák, Řehoř, soukeník 326; v Jenči 364-5, 368-70 ; v Kfe- šicích pastucha 571; ze Sta- tivnice 28b; z Třebonic 300; viz Řehoř. z Řehnic Mikuláš Vančura 556a. Řehoř, starosta Tkaničkův 153b. Řehoř, Řehák, Říha soukenik 327-9; v C. Brodé rezník 48-9 ; v Praze z Coubkova domu 181-b, od Jednorožce 119, z Pňíkopa 132b, viz Řehák. Řehořův Jakub 206b. Řehořek nožíř 17b. z Reichnova Kašpar s příbu- zenstvem 179b. Reinhartová Ofka 117a. Rejskj Tobiás z Chrudimé 274; viz z Ráje. Rek Svatos 399a. Rembote viz Reymbote. z Renic (z Dífenic) Bohuslav Bánskf 74a. Repínovi pastorci 419a. Řepka Jiřík &enkfr od Salamou- nüv v Praze 84; Václav 86b. Replík Václav v Berouné 18b. z Repnic Hynek panoš 134b, Repnice Hynek 302a. Řeřaba Bartoš sladovník s dčtmi 140a. Revnice ves 155a. Rex viz Král. Reymbote, Rembote Mikuláš, rych- tář Staroměstský 26a, 557b. Řezáč Jan z Prahy 511-3; Šimon a Jíra 286b. Rezek Jan řezník 69-70; Petr s příbuzenstvem 31b. Řezňák v Klumíně 409a. Řezníček Nikodem v Jilovém 381a. Rejstřík jmen osobních a místních. Řezník Václav v Klumíně 409a. Režný Vaněk správce 133a. Říčany 202a. z Říčan Adam 549a, na Zá- smukách 499b; Ofka 15b; Petr 4b; Vok 96b. Ridrda Matěj 429b. Říha koželuh 183a ; Tomás 190b; v Jenči 377a, v Jinoéauech 383a, ve Kbelu 398b, v Pís- nici 313a. z Rímku viz Pek. Rinaco viz Rynák. Rindera Bartoň 425a. z Risenburku viz z Rysmburku. Robmhap ze Suché Bedřich Václav 9-10; Václav místopísať desk 219b, 314a. z Rochce a z Utova Bořivoj 400b. Rockzaner viz Rokycanský. Roček Jara 403a. Ročov místo 169b, 577a. z Ročova Herbord Kolovrat 179a. Rod z Bělče 14a. Rodovský zákon (Johannité) 389a. Rodovský Alcš z Hustiřan 269b, 350-1; Voldřich a Mikuláš 351a; viz Záruba. Roh Mikuláš v 159, 160. Rohan Symon 228-9. z Rohozce Mikuláš 299a. Rokův Ješek (Jesco Roconis) 424a; viz Rothonis. z Rokycan odvolání šlo do Pra- hy IX. z Rokycan Jan mistr 205b, 211b. Rokycanský, (Rokzaner, Rock- zaner) Frantisek 107a, 172b, 419b, 424-5; Janek 107-8, 319-21, 398b, Oldrich s pii- buzenstvem 107b, Zigmund 318b. Roll Václav s příbuzenstvem 425a. Roman v Bráníce 39b, Šimon 41b; ve Dvorcích 180b ; Václav z Malešic 143a; Romanova chmelnice v Bráníce 40b ; pole u Bráníka 182a. z Ronovce viz Anděl. Rormaystr (vodák ?) Jindřich 565b. Rosenfelth David z Vratislavi 14a. Domažlicích Rosemberg Jan, altarista a ba- kaláf v Praze 34a, 320b; Martin 579a. Rost Hansa v Praze 172b; Jan v Praze 26a. Rothonis Jesko 107a; viz Roküv. Rotleb, Rotlew Johlin 11a, Martin 172b, 420a, Petr 169b. z Rotètejna Jesek 138a. Roubíček Jakub 443-4; Jan 191a; Matěj 430b; Micbal 381-2; Vavtinec 430a. Roubik Stiglicz 126b. Rouček Jan 285a. Roučík Jan 252a, 272b, 282a; Regina žena 251-2, 272, 276a, 281-2. Roudná, Rúdná, ves 121a. z Roudné Jiří, podkomoří arci- biskupský 218b, purkrabí hradu Pražského 9b, 125a, 299b. Roudnice (Rudnicz) město 25b, 136b, 140 č. 2, 170b, 203-5, omylem Radnice 140 č. 1; klášter a špitál 204; purkrabí Petřík z Račiněvsi, vicepur- krabí Mikeš z Vliněvsi (1453) 204a. Roudnicky 37a; srv. Rudniczer. z Roupova a na Roupové a Ne- zdicfch Jan mladsi 400b. Rous osoba 37a; Rouska pani v C. Brodé 48a. z Rozlova Salomena 375a. Roztocky Václav 6a. z Roztok Jíra 103 5; a z Kliu- $tejna Jindrich 196b; Miéan Jindřich 170a. Roztyly ves 137b. z Roztyl Mikuláš Bílý 147-8. Rozum člověk v Chabrech 301a; Jan 282a, Jiřík 272b, s ženou 251-2. Rozvoda Jan v Krči 564. Rozvodov ves 234b. Rožďalovský Křínecký pan 101b. z Rožmberka Jošt 114a, Petr 120b. z Rožmberka páni 239-405 zboží jich 169a. z Rożmitalu Zdenék Lev 505b. Rožnovský Mikuláš 335b. ze Rtyně Jan 277a, žena Kate- řina 277-8.
614 Ráz v Lémuzech 321b; Ráz Ondfej 130b. Razicky Smil ze Vchynie, Zena Kateřina 27b. Rechezer Jordan 26-7, 160b: Prokop 393b. Reček Jan (v Praze) 157-8, 207a, 223-4, 405b, 421b. Ředhošt ves 125b; z Redhoště Bedřich s příbuzenstvem 125b, 170b. Řehák, Řehoř, soukeník 326; v Jenči 364-5, 368-70 ; v Kfe- šicích pastucha 571; ze Sta- tivnice 28b; z Třebonic 300; viz Řehoř. z Řehnic Mikuláš Vančura 556a. Řehoř, starosta Tkaničkův 153b. Řehoř, Řehák, Říha soukenik 327-9; v C. Brodé rezník 48-9 ; v Praze z Coubkova domu 181-b, od Jednorožce 119, z Pňíkopa 132b, viz Řehák. Řehořův Jakub 206b. Řehořek nožíř 17b. z Reichnova Kašpar s příbu- zenstvem 179b. Reinhartová Ofka 117a. Rejskj Tobiás z Chrudimé 274; viz z Ráje. Rek Svatos 399a. Rembote viz Reymbote. z Renic (z Dífenic) Bohuslav Bánskf 74a. Repínovi pastorci 419a. Řepka Jiřík &enkfr od Salamou- nüv v Praze 84; Václav 86b. Replík Václav v Berouné 18b. z Repnic Hynek panoš 134b, Repnice Hynek 302a. Řeřaba Bartoš sladovník s dčtmi 140a. Revnice ves 155a. Rex viz Král. Reymbote, Rembote Mikuláš, rych- tář Staroměstský 26a, 557b. Řezáč Jan z Prahy 511-3; Šimon a Jíra 286b. Rezek Jan řezník 69-70; Petr s příbuzenstvem 31b. Řezňák v Klumíně 409a. Řezníček Nikodem v Jilovém 381a. Rejstřík jmen osobních a místních. Řezník Václav v Klumíně 409a. Režný Vaněk správce 133a. Říčany 202a. z Říčan Adam 549a, na Zá- smukách 499b; Ofka 15b; Petr 4b; Vok 96b. Ridrda Matěj 429b. Říha koželuh 183a ; Tomás 190b; v Jenči 377a, v Jinoéauech 383a, ve Kbelu 398b, v Pís- nici 313a. z Rímku viz Pek. Rinaco viz Rynák. Rindera Bartoň 425a. z Risenburku viz z Rysmburku. Robmhap ze Suché Bedřich Václav 9-10; Václav místopísať desk 219b, 314a. z Rochce a z Utova Bořivoj 400b. Rockzaner viz Rokycanský. Roček Jara 403a. Ročov místo 169b, 577a. z Ročova Herbord Kolovrat 179a. Rod z Bělče 14a. Rodovský zákon (Johannité) 389a. Rodovský Alcš z Hustiřan 269b, 350-1; Voldřich a Mikuláš 351a; viz Záruba. Roh Mikuláš v 159, 160. Rohan Symon 228-9. z Rohozce Mikuláš 299a. Rokův Ješek (Jesco Roconis) 424a; viz Rothonis. z Rokycan odvolání šlo do Pra- hy IX. z Rokycan Jan mistr 205b, 211b. Rokycanský, (Rokzaner, Rock- zaner) Frantisek 107a, 172b, 419b, 424-5; Janek 107-8, 319-21, 398b, Oldrich s pii- buzenstvem 107b, Zigmund 318b. Roll Václav s příbuzenstvem 425a. Roman v Bráníce 39b, Šimon 41b; ve Dvorcích 180b ; Václav z Malešic 143a; Romanova chmelnice v Bráníce 40b ; pole u Bráníka 182a. z Ronovce viz Anděl. Rormaystr (vodák ?) Jindřich 565b. Rosenfelth David z Vratislavi 14a. Domažlicích Rosemberg Jan, altarista a ba- kaláf v Praze 34a, 320b; Martin 579a. Rost Hansa v Praze 172b; Jan v Praze 26a. Rothonis Jesko 107a; viz Roküv. Rotleb, Rotlew Johlin 11a, Martin 172b, 420a, Petr 169b. z Rotètejna Jesek 138a. Roubíček Jakub 443-4; Jan 191a; Matěj 430b; Micbal 381-2; Vavtinec 430a. Roubik Stiglicz 126b. Rouček Jan 285a. Roučík Jan 252a, 272b, 282a; Regina žena 251-2, 272, 276a, 281-2. Roudná, Rúdná, ves 121a. z Roudné Jiří, podkomoří arci- biskupský 218b, purkrabí hradu Pražského 9b, 125a, 299b. Roudnice (Rudnicz) město 25b, 136b, 140 č. 2, 170b, 203-5, omylem Radnice 140 č. 1; klášter a špitál 204; purkrabí Petřík z Račiněvsi, vicepur- krabí Mikeš z Vliněvsi (1453) 204a. Roudnicky 37a; srv. Rudniczer. z Roupova a na Roupové a Ne- zdicfch Jan mladsi 400b. Rous osoba 37a; Rouska pani v C. Brodé 48a. z Rozlova Salomena 375a. Roztocky Václav 6a. z Roztok Jíra 103 5; a z Kliu- $tejna Jindrich 196b; Miéan Jindřich 170a. Roztyly ves 137b. z Roztyl Mikuláš Bílý 147-8. Rozum člověk v Chabrech 301a; Jan 282a, Jiřík 272b, s ženou 251-2. Rozvoda Jan v Krči 564. Rozvodov ves 234b. Rožďalovský Křínecký pan 101b. z Rožmberka Jošt 114a, Petr 120b. z Rožmberka páni 239-405 zboží jich 169a. z Rożmitalu Zdenék Lev 505b. Rožnovský Mikuláš 335b. ze Rtyně Jan 277a, žena Kate- řina 277-8.
Strana 615
Rejstřík jmen osobních a místních. Rubal (Roubal?) Vaněk z Jenče 365b. Rubico Stiglicz 126b. Rubín v Kouřimi Jan 457-8, 461, 475-8, 480b, 486, 499-500; Svatoš s ženou a dcerou 457-61, 463-5, 475-8, 480a, 485-6. Ručí (Roučí?) Petr z K. Hory 234a. Ráčík viz Roučík. Rudeč ves 307b, 309a. Rudek Jindřich z Ounhoště 566b. Rüdná, z Rúdné viz Roudná. Rudniczer Mathias, purkmistr Staroměstský 16a; srv. Roud- nický. Ruduš Erhart v Chebu 302-4. Ruff Mikuláš 323b. Runák v Kouřimi Jan 529b, 532-6; Jiřík 4762, 494b, 528-9, 532-4; Matouü 528b, 532-6; Pavel 433-5, 447, 469-70, 533-4; Václav 528-9, 534a; viz Ruozha. Runáková Barbora 494b, 533-6; Dorota 528-9, 532-5. Ruozha, Růzha, Jiřík v Kouřimi 461a, 474a, z Žichovic 509-11, 514-5, 524-9; viz Runák. Ruperdův Enderlin 424a. Ros Otík z Krašovic 556b; Russ Petr 108b. Růzek Prokop z Přistoupimě, ná- pravník 140a (Rüzek?) Rüzha viz Ruozha. Růže Ondřej v Praze 144b. Růžek Václav v Železné ulici 322b; srv. Růzek. Ryba, Rybka Martin 16b, 305 6 ; Rybová Anna 113a. Rychlik z Oiháné Jan panoie sedénfm na Kralovicích 12a. Rychmberk (čti Rychmburk) pan- ství někdy Flaškovo 8b. Rychnov 3452; z Rychnova Kas- par 568-9. Rychta z Radótina 29b. Rynák, Rinaco de Zbrzessne 109a. Ryneš v Kouřimi 527-8; proku- rator Ortliniv v Běchovicích 11b. Ryplová Barbora v Praze 145b. Ryr Benedikt kameufk 197b. Rys Mikeš z Vraného 194-5, 394a. z Rysmburku Ales 242-3; Anna 242-3; viz Licek. 7 Rysengrundu viz Domažlický. Ryšavý Jakub žid 380b; Mikeš purkmistr v Praze 225b. Rytíř Jan z ženou Ofkou 13a. s. Sachsenfeld Henricus kon&el 424b. Sachův Václav v Brániku 32-3. Sadek Jan 240a. ze Sádina viz Vrs. Sadovskf z Sloupna Jifík 413, 503b. z Sadské Martin 52. Sak v Kouřími 440b; z Prahy 453. Salmanner Galm 11a. Salomecz Jakub v Jenéi 370-1. Salomena Zena v Brodé 83-8. de Samburg Bawarus 292b čti Bavor z Svamberka. Samson v K. Hradci Jenči 373b. od Samsona Bernard z Janovic 383 4. Samuel 360a; pan 171a; žid 129a; v Jaroměři 332-3; v Praze 234b; Pavel 136b. ze Sán Čapek Jan hejtman 406b. Sasko 390-1. Sasová Anežka, dcera Kříže kra- máře 318-9. Saul žid v Praze 128a. Saxa Jakub v K. Hradci 240a. Sázava řeka 288b. Sázavský klášter 489-90. Sazema z Hořešovic, komorník desk zemských s ženou Lid- milou 221-4; viz Sezema. Schandera Jan 235a. Schindel Mikuláš bečvář 299a. Schober Hermann 309b. Schorgast Henricus z Vratislavi 14a. Schotter Kaspar 30b, 379b, 424 ; Markus 227a. Schram Marscho konšel v Praze 16a. Sczrba viz Ščrba, Štěrba. Jakub 245-6; v sv. Prokopa 615 Sdislav pan 293a; viz Zdislav. z Seči viz Kalvach. Sedlák v Dvorcích Jan 181; Petr 183b, 198a ; Šimon z Máslovic ulice 182b. z Sedlčan Martin v Budějovicích 118b. Sedlec, Sedlicz, ves 198b ; pustá ves u Kom. Hrádku 288b. Sedlecký klášter u K. Hory 211a; opat Kliment (1511) 213b. Sedmý Petr z Litoměřic 80-2. Sedobrovice ves u Prahy 395b, dvůr 106b. Seidel viz Seydel. Seidlin Strasser v Praze 26b; viz Seydlin, Zeydlin. Seitsperg mistr 390a. Sekavec Petr písař 142-3. Sekerka Jaroslav pan 21b, 23a; Sekrka osoba 206a; Sekyrka z Choltic Vanék 289-90, Sele svědek z Hradce 74a; Jakub 262a. Selík Jiřík z Praze 158a. Senice ves 145a. Semčice ves 116b. Semečka Jan 424a. z Semil Petřík 412a. Semilkovice ves 409a. na Senutci (?) vsi 107a. Sestřenek Václav z Slavie 167a. Severyn a Václav bratři v Praze 395a. Seybote z Benešova 26b; Zeiboth. Seydel kramář v Praze 26a. Seydlinus z Písku 362b, v Praze 557b; viz Seidlin, Zeydlin. Sezema z Hořešovic, místosudí desk dvorských (1431) s ženou Barborou 222b; z Mydlné 219; srv. Sazema. Shajbal Šimon z Jesenice 552. Sibřín, Zibrzyn, Strzyebrzyn, ves u Říčan 225a; ze Sibřína Jošt 225a; ze Siebřiny, Siebrský Janek 578b. Siffrid opat Břevnovský 110a. Sigmund císař 114a, 165-6, 227b 305b, 323b. Sigmund kníže Litevský 43b, 159a, 412a. viz
Rejstřík jmen osobních a místních. Rubal (Roubal?) Vaněk z Jenče 365b. Rubico Stiglicz 126b. Rubín v Kouřimi Jan 457-8, 461, 475-8, 480b, 486, 499-500; Svatoš s ženou a dcerou 457-61, 463-5, 475-8, 480a, 485-6. Ručí (Roučí?) Petr z K. Hory 234a. Ráčík viz Roučík. Rudeč ves 307b, 309a. Rudek Jindřich z Ounhoště 566b. Rüdná, z Rúdné viz Roudná. Rudniczer Mathias, purkmistr Staroměstský 16a; srv. Roud- nický. Ruduš Erhart v Chebu 302-4. Ruff Mikuláš 323b. Runák v Kouřimi Jan 529b, 532-6; Jiřík 4762, 494b, 528-9, 532-4; Matouü 528b, 532-6; Pavel 433-5, 447, 469-70, 533-4; Václav 528-9, 534a; viz Ruozha. Runáková Barbora 494b, 533-6; Dorota 528-9, 532-5. Ruozha, Růzha, Jiřík v Kouřimi 461a, 474a, z Žichovic 509-11, 514-5, 524-9; viz Runák. Ruperdův Enderlin 424a. Ros Otík z Krašovic 556b; Russ Petr 108b. Růzek Prokop z Přistoupimě, ná- pravník 140a (Rüzek?) Rüzha viz Ruozha. Růže Ondřej v Praze 144b. Růžek Václav v Železné ulici 322b; srv. Růzek. Ryba, Rybka Martin 16b, 305 6 ; Rybová Anna 113a. Rychlik z Oiháné Jan panoie sedénfm na Kralovicích 12a. Rychmberk (čti Rychmburk) pan- ství někdy Flaškovo 8b. Rychnov 3452; z Rychnova Kas- par 568-9. Rychta z Radótina 29b. Rynák, Rinaco de Zbrzessne 109a. Ryneš v Kouřimi 527-8; proku- rator Ortliniv v Běchovicích 11b. Ryplová Barbora v Praze 145b. Ryr Benedikt kameufk 197b. Rys Mikeš z Vraného 194-5, 394a. z Rysmburku Ales 242-3; Anna 242-3; viz Licek. 7 Rysengrundu viz Domažlický. Ryšavý Jakub žid 380b; Mikeš purkmistr v Praze 225b. Rytíř Jan z ženou Ofkou 13a. s. Sachsenfeld Henricus kon&el 424b. Sachův Václav v Brániku 32-3. Sadek Jan 240a. ze Sádina viz Vrs. Sadovskf z Sloupna Jifík 413, 503b. z Sadské Martin 52. Sak v Kouřími 440b; z Prahy 453. Salmanner Galm 11a. Salomecz Jakub v Jenéi 370-1. Salomena Zena v Brodé 83-8. de Samburg Bawarus 292b čti Bavor z Svamberka. Samson v K. Hradci Jenči 373b. od Samsona Bernard z Janovic 383 4. Samuel 360a; pan 171a; žid 129a; v Jaroměři 332-3; v Praze 234b; Pavel 136b. ze Sán Čapek Jan hejtman 406b. Sasko 390-1. Sasová Anežka, dcera Kříže kra- máře 318-9. Saul žid v Praze 128a. Saxa Jakub v K. Hradci 240a. Sázava řeka 288b. Sázavský klášter 489-90. Sazema z Hořešovic, komorník desk zemských s ženou Lid- milou 221-4; viz Sezema. Schandera Jan 235a. Schindel Mikuláš bečvář 299a. Schober Hermann 309b. Schorgast Henricus z Vratislavi 14a. Schotter Kaspar 30b, 379b, 424 ; Markus 227a. Schram Marscho konšel v Praze 16a. Sczrba viz Ščrba, Štěrba. Jakub 245-6; v sv. Prokopa 615 Sdislav pan 293a; viz Zdislav. z Seči viz Kalvach. Sedlák v Dvorcích Jan 181; Petr 183b, 198a ; Šimon z Máslovic ulice 182b. z Sedlčan Martin v Budějovicích 118b. Sedlec, Sedlicz, ves 198b ; pustá ves u Kom. Hrádku 288b. Sedlecký klášter u K. Hory 211a; opat Kliment (1511) 213b. Sedmý Petr z Litoměřic 80-2. Sedobrovice ves u Prahy 395b, dvůr 106b. Seidel viz Seydel. Seidlin Strasser v Praze 26b; viz Seydlin, Zeydlin. Seitsperg mistr 390a. Sekavec Petr písař 142-3. Sekerka Jaroslav pan 21b, 23a; Sekrka osoba 206a; Sekyrka z Choltic Vanék 289-90, Sele svědek z Hradce 74a; Jakub 262a. Selík Jiřík z Praze 158a. Senice ves 145a. Semčice ves 116b. Semečka Jan 424a. z Semil Petřík 412a. Semilkovice ves 409a. na Senutci (?) vsi 107a. Sestřenek Václav z Slavie 167a. Severyn a Václav bratři v Praze 395a. Seybote z Benešova 26b; Zeiboth. Seydel kramář v Praze 26a. Seydlinus z Písku 362b, v Praze 557b; viz Seidlin, Zeydlin. Sezema z Hořešovic, místosudí desk dvorských (1431) s ženou Barborou 222b; z Mydlné 219; srv. Sazema. Shajbal Šimon z Jesenice 552. Sibřín, Zibrzyn, Strzyebrzyn, ves u Říčan 225a; ze Sibřína Jošt 225a; ze Siebřiny, Siebrský Janek 578b. Siffrid opat Břevnovský 110a. Sigmund císař 114a, 165-6, 227b 305b, 323b. Sigmund kníže Litevský 43b, 159a, 412a. viz
Strana 616
616 Sigmund kovář 426b; kuchmistr Menharda z Hradce 162b; malíř 171a; mistr 169b; mistr lékař. vnitřní 576b; rychtář 148; v Jenči 370-1; Karl- štejnský písař 397a; v Praze od oslů 45, 211b, od ptáka 295a; písař městský 231b; v Slivně a Měcholupech 117b. Silberzeiger Ula v Praze 11a, 26a. Silný Jan postřihač 11b. Simon vinar 32b; soukeník 424b; zeť Radochüv 13a; v Ceéovi- cích 135a; z Knína 12b; v Praze jirchárt 135b, od péti korun 152b; rychtár 194a. Sirotčí hejtman Capek ze Sén 406b. Sirotčí Jan z Kouřimi 498-9. Sirotek Heřman ze Zhorce pauo3 45a; viz ze Zhoice. Sirotková Kateřina s pfíbuzen- stvem 259-60. Sixt na soudě v Jaroměři 354-5. Skála, sídlo Heníka z Waldšteina 422b; ves u Drchlavy 167-8, Skála Jan 188a, 332a, 365; z Němčic a ze Žlunic Michal 315-6, 406b. ze Skály Kalina Václav panoše 203b. ze Skalice Jan 213-4. Skaličková Dorota 15b. Skalník Jan v Podskalí 190b. Skalský Ondřej z Ratiboře 322b ; Pavel Jan 212a; Pavel z Jen- &tejna 36a. Skopecký Řehoř v Berouně 18a. Skořepa Jan z Vyžlovky 73-4. Skořepka Vaněk písať 428b, Skorotínská žena v Hobšově 192a. Skrbová Dorota, též psána z Kr- bové 312-3. Skřemenec Jan 93a; Řehoř 37a, 181-2; Vavřinec 182b; viz Křemenec. Skřipel, šenkýř Václav 18b. Skrpka Petr z Malešovic 122b. Skuček Jan ve Dvorcích 180a. Skuhře (ve Skuhři) ves u Jílo- vého 393-5; srv. Skury. Václav Skuhrovský 306-7; Václav purkrabí hradu Praž- ského 231a. Skuhrovský Kryštof 93b. Skuhrovský grunt 117b. Skury, Vskury 28b, 195-6; srv. Skuhře. ze Skur Otrad řečený Kuře 195a. Skýřice ves 321b. Slaboň v Košířích 430a. Sladký Jan 181b; Sladkého chmelnice v Dvorcích 183b. Sladovec Jan 116b. Sláma Sigmund 293b, 384a, 426a, Slámovo vskočení do Prahy 428b. Slaný město 370a, 394b, 578b, rychtář Prokop z Benešova 146b. Slaný tvrz u Jičína 421a. Slánský Matouš 236-8. Slatina Jan z Javorych v Praze 302-3. Slavata pau 101b, z KoBumberka 88-90; Divis 489a; Michal 58-9, 73b, 89-90, 493-5; Michal z Chlumu 489 ; Michal z KoSumberka 68-9. Slaveé ves 121a. Slavétice ves 305b; z Slavétic Simon 175a. z Slavic Vaclav Sestfenek 167a. Slavík Mikuláš v Praze 177a. Slavonice 483b. Sleichenkauf Niklin 201b, Ni- colaus 419b. Slepý Jan v Dvorcích 177a. Sléval Martin 335a. Slezák Petr s příbuzenstvem 418-9. Slivenec ves 155a, 208b; z Sli- vence Petřík 189b. Slivenský Mikuláš 555b. Slivno ves 117b; ze Slivna Hanek panoše 3a. Sloupno ves 145-6. z Sloupna viz Sadovský, Kordule. ze Sloupnice Petr 126-7. Slovák švec 276a. Sluhy ves 116b; viz Myška. Slunéčko Václav 442b. Slúpnice viz Sloupnice. Sluštice ves 113a, 117a. ze Skuhrova Johanka 374-5;|Slyk, Slik? Jindrich z Chebu 209b. Rejstřík jmen osobních a místních. Smalcz Wenceslaus 412b. na Smečně viz z Martinic. ze Smědovic Diviš panoše 234b; Ješek s příbuzenstvem 234b. Smelczer Sig. 424b. Smetana Petr v K. Hradci 258a, 283-4; Smetanova louka v Jí- lovém 380b. Smetánko člověk 305a. Smíchov u Prahy 27a. Smidlin osoba 11a; dlinne. Smil (Smylo) Fridrichüv 10b; Martin řezník 430b; z Ko- stelce 25a, 145a; z Pardubic 198a; ze Vchynic 25a; ze Stoješic Martin 575b. Smiřice 131b, 343-4. ze Smiřic Jan 24b, kšaft jeho před popravou (1453) 203-6; Jan a Hynek jeho bratři 203b, 205b. Smiřický Jan 235a, Zigmund 6b. Smiřičky místo 344-5. 2e Smojna Anna 556a. Smolař v Koufimi Adam 485b, 499-500, 520-1, Jan 477a, 482-3, 487-8, 499-500; Matěj v Praze 5a, 150a, od Mouže- nínü 110b, purkmistr Staro- méstskj 225b. Smolík od ohánék (v Praze) 578b; Martin 578b. Smolfkovic Simon 22a. Smrzovsky Jan v Domažlicích 160a. Smydlinne gener 2092; viz Smidlin. ze Sobina Franék 229a. Sobol Jindřich z Trubic 35b. Sobučice u Koufimč 507b, z So- bučie Dorota a Jakub 433b. Sojka Zigmund rychtář 519b. Sokol Jan 158b, 333b, Vít 501b; z Lestkova Václav 96-7. Soldans Ursula von Wisperg 304a. Soleček ves 323a. Solopisky ves 503b; viz Mírek. Solo&ice ves 499-500. Solovousy, Holovousy 206. Sopou&ek Jan 356a. Sopúch Pešek Miran kon&el 424a. Sosnovec Jan z Vlkovic 293b. z Sotalic (Satalic) Duchek 12b. viz Smy-
616 Sigmund kovář 426b; kuchmistr Menharda z Hradce 162b; malíř 171a; mistr 169b; mistr lékař. vnitřní 576b; rychtář 148; v Jenči 370-1; Karl- štejnský písař 397a; v Praze od oslů 45, 211b, od ptáka 295a; písař městský 231b; v Slivně a Měcholupech 117b. Silberzeiger Ula v Praze 11a, 26a. Silný Jan postřihač 11b. Simon vinar 32b; soukeník 424b; zeť Radochüv 13a; v Ceéovi- cích 135a; z Knína 12b; v Praze jirchárt 135b, od péti korun 152b; rychtár 194a. Sirotčí hejtman Capek ze Sén 406b. Sirotčí Jan z Kouřimi 498-9. Sirotek Heřman ze Zhorce pauo3 45a; viz ze Zhoice. Sirotková Kateřina s pfíbuzen- stvem 259-60. Sixt na soudě v Jaroměři 354-5. Skála, sídlo Heníka z Waldšteina 422b; ves u Drchlavy 167-8, Skála Jan 188a, 332a, 365; z Němčic a ze Žlunic Michal 315-6, 406b. ze Skály Kalina Václav panoše 203b. ze Skalice Jan 213-4. Skaličková Dorota 15b. Skalník Jan v Podskalí 190b. Skalský Ondřej z Ratiboře 322b ; Pavel Jan 212a; Pavel z Jen- &tejna 36a. Skopecký Řehoř v Berouně 18a. Skořepa Jan z Vyžlovky 73-4. Skořepka Vaněk písať 428b, Skorotínská žena v Hobšově 192a. Skrbová Dorota, též psána z Kr- bové 312-3. Skřemenec Jan 93a; Řehoř 37a, 181-2; Vavřinec 182b; viz Křemenec. Skřipel, šenkýř Václav 18b. Skrpka Petr z Malešovic 122b. Skuček Jan ve Dvorcích 180a. Skuhře (ve Skuhři) ves u Jílo- vého 393-5; srv. Skury. Václav Skuhrovský 306-7; Václav purkrabí hradu Praž- ského 231a. Skuhrovský Kryštof 93b. Skuhrovský grunt 117b. Skury, Vskury 28b, 195-6; srv. Skuhře. ze Skur Otrad řečený Kuře 195a. Skýřice ves 321b. Slaboň v Košířích 430a. Sladký Jan 181b; Sladkého chmelnice v Dvorcích 183b. Sladovec Jan 116b. Sláma Sigmund 293b, 384a, 426a, Slámovo vskočení do Prahy 428b. Slaný město 370a, 394b, 578b, rychtář Prokop z Benešova 146b. Slaný tvrz u Jičína 421a. Slánský Matouš 236-8. Slatina Jan z Javorych v Praze 302-3. Slavata pau 101b, z KoBumberka 88-90; Divis 489a; Michal 58-9, 73b, 89-90, 493-5; Michal z Chlumu 489 ; Michal z KoSumberka 68-9. Slaveé ves 121a. Slavétice ves 305b; z Slavétic Simon 175a. z Slavic Vaclav Sestfenek 167a. Slavík Mikuláš v Praze 177a. Slavonice 483b. Sleichenkauf Niklin 201b, Ni- colaus 419b. Slepý Jan v Dvorcích 177a. Sléval Martin 335a. Slezák Petr s příbuzenstvem 418-9. Slivenec ves 155a, 208b; z Sli- vence Petřík 189b. Slivenský Mikuláš 555b. Slivno ves 117b; ze Slivna Hanek panoše 3a. Sloupno ves 145-6. z Sloupna viz Sadovský, Kordule. ze Sloupnice Petr 126-7. Slovák švec 276a. Sluhy ves 116b; viz Myška. Slunéčko Václav 442b. Slúpnice viz Sloupnice. Sluštice ves 113a, 117a. ze Skuhrova Johanka 374-5;|Slyk, Slik? Jindrich z Chebu 209b. Rejstřík jmen osobních a místních. Smalcz Wenceslaus 412b. na Smečně viz z Martinic. ze Smědovic Diviš panoše 234b; Ješek s příbuzenstvem 234b. Smelczer Sig. 424b. Smetana Petr v K. Hradci 258a, 283-4; Smetanova louka v Jí- lovém 380b. Smetánko člověk 305a. Smíchov u Prahy 27a. Smidlin osoba 11a; dlinne. Smil (Smylo) Fridrichüv 10b; Martin řezník 430b; z Ko- stelce 25a, 145a; z Pardubic 198a; ze Vchynic 25a; ze Stoješic Martin 575b. Smiřice 131b, 343-4. ze Smiřic Jan 24b, kšaft jeho před popravou (1453) 203-6; Jan a Hynek jeho bratři 203b, 205b. Smiřický Jan 235a, Zigmund 6b. Smiřičky místo 344-5. 2e Smojna Anna 556a. Smolař v Koufimi Adam 485b, 499-500, 520-1, Jan 477a, 482-3, 487-8, 499-500; Matěj v Praze 5a, 150a, od Mouže- nínü 110b, purkmistr Staro- méstskj 225b. Smolík od ohánék (v Praze) 578b; Martin 578b. Smolfkovic Simon 22a. Smrzovsky Jan v Domažlicích 160a. Smydlinne gener 2092; viz Smidlin. ze Sobina Franék 229a. Sobol Jindřich z Trubic 35b. Sobučice u Koufimč 507b, z So- bučie Dorota a Jakub 433b. Sojka Zigmund rychtář 519b. Sokol Jan 158b, 333b, Vít 501b; z Lestkova Václav 96-7. Soldans Ursula von Wisperg 304a. Soleček ves 323a. Solopisky ves 503b; viz Mírek. Solo&ice ves 499-500. Solovousy, Holovousy 206. Sopou&ek Jan 356a. Sopúch Pešek Miran kon&el 424a. Sosnovec Jan z Vlkovic 293b. z Sotalic (Satalic) Duchek 12b. viz Smy-
Strana 617
Rejstřík jmen osobních a místních. Soukeník Vojtěch 96-7. Soukup Jíra v Jenči 374-5. z Soutic (de Suticz) Mana vdova po Vítkovi 179a ; Martin 288-9; viz z Sutic. Sova Matěj 360 1: v Čečovicích 135a. Sovolusky u Kom. Hrádku 289b. Spálený v Dubenci 170a. Srb Matěj 183a, Martin 552a, Vaněk 219b; Srbova vinice v Dvorcích 183b. Srna Jan z Karlovy Hory 395b; Jíra z Vrbčan 88-90. Srpovy hory u Prahy 117b; Srpova hora u Košíř 429b. Sskarnzko (Skarousek) v Hobšo- vicích 192b. Stach élovék 555b; Heynil 397a; Merchlin 11a, Merklin 168b, Václav 168b. Stakory ves 128a. Stan z Trebíze 132b. Standlüv düm v J. Hradci 239a. Staněk v Branice 39a; v Kfe- šicích 571a. Stanewitz Andreas 111b. Stankovice ves 21-22, 418-19. Starosta Vít švec 324. Starostka Jakub sladovník 126a. Starůstková Vanka 127a. Stativnice ves u Prahy 28. Stebno viz z Ejstebna, Jistebno. Stebuzský Jan 507b. Stehelec Petr v Praze 154a. Stehlík Petr v Praze 222b. Stejskal Jan krčmář ve Dvorcích 182-3; v Kouřimi 530b. Steubil Frant. v Praze 172b. ze Stěžova Zdeněk 192a. Stiborius viz Ctibor. Stiglicz Rubico 126b. Stifín tvrz 106b ; ze Stifina Sorf Mikuláš 106b. Stodoluky, Stodülky ? 208a, 425b. ze StojeBic Smil Martin 576b. Stoklic Johelin 169b. Stolinský Melichar 381b. Straboch Václav 10a, 221a, 406a: srv. Štraboch. Strachota Jiřík 103a ; Strachota Trčkův 164b. Strachov, Střechov, viz Střekov. Archiv Český XXVI. Stračov ves u Jaroměře 330-1, 351a. Strahovský kläster 410a; u Prahy 300b. Strajéek Martin 182a; Matěj 143b; viz Strejcek, Strýček. Straka obstaven 244a ; Jan 344b; Pavel švec 255-6, 2723, 275-6, Straková Klára 224b, Marta 259a. Strakonický mistr Johannitú 388a. Stránčice ves u Prahy 106b, 393a. z Stránec Martin 224, 312-3, Petr 23a. Stránka dvůr u Záp 140b. Strasser Seidlin v Praze 26b; Laurencius 26b. Strašín, ves 113a, 117a. Strašnice, ves u Prahy 395b, 564a, 570b, 581a; Strašnický dvůr 552; viz Stuks. ze Středokluk Hanek 139a. Strejc Jiřík, postřihač 381a; viz Strýc. Strejček Martin v Dvorcích 182, 183; viz Strajček, Strýček. Střekov, Střechov, Strachov, dvůr u Nelahozevsi 42-3. Střelcovic, Střelček, Střelečkovic Václav, Jiřík a Jan 185-6. Střelec Jan v Berouně 19-20. Střelečkovic viz Střelcovic. Strhařov u Kamenice 394b. ze Stříbra (de Misa) Janek v Pra- ze 302-4; Petr 209a. Stříbřín viz Sibřín. Stifbrny Bohuslav 69-70; Jan 133a, 142b, 210b ; Janek 302a; Jiřík 277a; Ondráček 369b. ze Střihoma, de Strigonia Nico- laus, klerik diecése Vratislavské 111b. ze Střížkova viz Žleb. Střížův syn v Borotíně 31a. ze Střmelic Hroch, panoš 569a. Strnad Jakub 236b; Jifí na hra- dě Pražském 397a; Kašpar 69b, 99b; Matěj z Tryskovic 236-9; Tůma 503a; Vavřinec 258b, 570b. ze Strojetic Jan Ješek 224b, 312b. Strouhal Jan s příbuzenstvem 357-8, 360-2. dvůr 617 Strýc Jiřík v Praze 218a; viz Strejc. Strýček 192b, Bartoš 432a; viz Strajček, Strejček. Studenec, ves 558b. ze Studeněvsi viz Rachmberková, Hořešovec. Studnička Jan 301b. Stuk Hynek a Václav 169a; srv. Štuk. Stúpa Petr 189a; Václav 423a, 432a. Stupek Jan 579a. Stupice, ves 572b. ze Stupic Hanúšek 205b; Hanuš 407a. Stupka Jindřich 400b. Suchdol, ves 8b, 317b. ze Suchdola Kerunk, purkrabí hradu Pražského 147a; Miku- láš panoš 568-9; Petr 191-2. ze Suché viz Robmhap. ze Suchomast, ze Suchomasl Petr 192a. ze Suchotlesk (Janovský) Bobu- slav 214-5. Sudí Jíra v Jenči 373-4. ze Sulevic Gerunk Vanék 25a. Sulice ves u Prahy 395b, ze Su- lic Petr řečený Košík 124a. Sum Simon v Jesenici 5522. Surovec Jan v Jenéi 372b. Surovy Jan z Kralovic 12a. ze Sušice Mikuláš 203b ; viz To- mek. ze Sutic Jan pan 568-9; Matěj na Vyšehradě 32-3; viz zc Soutic. O Svach v Dubéi 169b; v C. Brodě 46b, v HobSovicich 192b; z Kralovic 555b; z Krče 559a; v Praze 225a. Svajpravice viz Svépravice. Svatba Jan konšel 428b. Svatoš 67a. Svatoškův Pavel s příbuzenstvem 528-9. Svépravice, ves 4b; Svejpravice, Svajpravice 321a, 379a. z Svétic Kateřina 7a ; Tomáš 407 ; Václav královský šenk 406b. Světlá u Borohrádku 289b. Světlík Jíra 384b. 78
Rejstřík jmen osobních a místních. Soukeník Vojtěch 96-7. Soukup Jíra v Jenči 374-5. z Soutic (de Suticz) Mana vdova po Vítkovi 179a ; Martin 288-9; viz z Sutic. Sova Matěj 360 1: v Čečovicích 135a. Sovolusky u Kom. Hrádku 289b. Spálený v Dubenci 170a. Srb Matěj 183a, Martin 552a, Vaněk 219b; Srbova vinice v Dvorcích 183b. Srna Jan z Karlovy Hory 395b; Jíra z Vrbčan 88-90. Srpovy hory u Prahy 117b; Srpova hora u Košíř 429b. Sskarnzko (Skarousek) v Hobšo- vicích 192b. Stach élovék 555b; Heynil 397a; Merchlin 11a, Merklin 168b, Václav 168b. Stakory ves 128a. Stan z Trebíze 132b. Standlüv düm v J. Hradci 239a. Staněk v Branice 39a; v Kfe- šicích 571a. Stanewitz Andreas 111b. Stankovice ves 21-22, 418-19. Starosta Vít švec 324. Starostka Jakub sladovník 126a. Starůstková Vanka 127a. Stativnice ves u Prahy 28. Stebno viz z Ejstebna, Jistebno. Stebuzský Jan 507b. Stehelec Petr v Praze 154a. Stehlík Petr v Praze 222b. Stejskal Jan krčmář ve Dvorcích 182-3; v Kouřimi 530b. Steubil Frant. v Praze 172b. ze Stěžova Zdeněk 192a. Stiborius viz Ctibor. Stiglicz Rubico 126b. Stifín tvrz 106b ; ze Stifina Sorf Mikuláš 106b. Stodoluky, Stodülky ? 208a, 425b. ze StojeBic Smil Martin 576b. Stoklic Johelin 169b. Stolinský Melichar 381b. Straboch Václav 10a, 221a, 406a: srv. Štraboch. Strachota Jiřík 103a ; Strachota Trčkův 164b. Strachov, Střechov, viz Střekov. Archiv Český XXVI. Stračov ves u Jaroměře 330-1, 351a. Strahovský kläster 410a; u Prahy 300b. Strajéek Martin 182a; Matěj 143b; viz Strejcek, Strýček. Straka obstaven 244a ; Jan 344b; Pavel švec 255-6, 2723, 275-6, Straková Klára 224b, Marta 259a. Strakonický mistr Johannitú 388a. Stránčice ves u Prahy 106b, 393a. z Stránec Martin 224, 312-3, Petr 23a. Stránka dvůr u Záp 140b. Strasser Seidlin v Praze 26b; Laurencius 26b. Strašín, ves 113a, 117a. Strašnice, ves u Prahy 395b, 564a, 570b, 581a; Strašnický dvůr 552; viz Stuks. ze Středokluk Hanek 139a. Strejc Jiřík, postřihač 381a; viz Strýc. Strejček Martin v Dvorcích 182, 183; viz Strajček, Strýček. Střekov, Střechov, Strachov, dvůr u Nelahozevsi 42-3. Střelcovic, Střelček, Střelečkovic Václav, Jiřík a Jan 185-6. Střelec Jan v Berouně 19-20. Střelečkovic viz Střelcovic. Strhařov u Kamenice 394b. ze Stříbra (de Misa) Janek v Pra- ze 302-4; Petr 209a. Stříbřín viz Sibřín. Stifbrny Bohuslav 69-70; Jan 133a, 142b, 210b ; Janek 302a; Jiřík 277a; Ondráček 369b. ze Střihoma, de Strigonia Nico- laus, klerik diecése Vratislavské 111b. ze Střížkova viz Žleb. Střížův syn v Borotíně 31a. ze Střmelic Hroch, panoš 569a. Strnad Jakub 236b; Jifí na hra- dě Pražském 397a; Kašpar 69b, 99b; Matěj z Tryskovic 236-9; Tůma 503a; Vavřinec 258b, 570b. ze Strojetic Jan Ješek 224b, 312b. Strouhal Jan s příbuzenstvem 357-8, 360-2. dvůr 617 Strýc Jiřík v Praze 218a; viz Strejc. Strýček 192b, Bartoš 432a; viz Strajček, Strejček. Studenec, ves 558b. ze Studeněvsi viz Rachmberková, Hořešovec. Studnička Jan 301b. Stuk Hynek a Václav 169a; srv. Štuk. Stúpa Petr 189a; Václav 423a, 432a. Stupek Jan 579a. Stupice, ves 572b. ze Stupic Hanúšek 205b; Hanuš 407a. Stupka Jindřich 400b. Suchdol, ves 8b, 317b. ze Suchdola Kerunk, purkrabí hradu Pražského 147a; Miku- láš panoš 568-9; Petr 191-2. ze Suché viz Robmhap. ze Suchomast, ze Suchomasl Petr 192a. ze Suchotlesk (Janovský) Bobu- slav 214-5. Sudí Jíra v Jenči 373-4. ze Sulevic Gerunk Vanék 25a. Sulice ves u Prahy 395b, ze Su- lic Petr řečený Košík 124a. Sum Simon v Jesenici 5522. Surovec Jan v Jenéi 372b. Surovy Jan z Kralovic 12a. ze Sušice Mikuláš 203b ; viz To- mek. ze Sutic Jan pan 568-9; Matěj na Vyšehradě 32-3; viz zc Soutic. O Svach v Dubéi 169b; v C. Brodě 46b, v HobSovicich 192b; z Kralovic 555b; z Krče 559a; v Praze 225a. Svajpravice viz Svépravice. Svatba Jan konšel 428b. Svatoš 67a. Svatoškův Pavel s příbuzenstvem 528-9. Svépravice, ves 4b; Svejpravice, Svajpravice 321a, 379a. z Svétic Kateřina 7a ; Tomáš 407 ; Václav královský šenk 406b. Světlá u Borohrádku 289b. Světlík Jíra 384b. 78
Strana 618
618 Světocký (Světecký) Jan z Čern- čic (Černošic) 167. Svidnišťany, Svinišťany ? ves 348b. ze Svinař Jan na Litovicích 377b. Svině DBcneš 577a. Svitáček pan 323a. Sviták Adam pan 78-9. Svlačce, niva u Prahy 27a. Svojesovice, Svojšovice, ves u Ří- čan 393-4; viz Svošovice. ze Svojkova viz z Chlumu. Svojše ze Zahrádky 305b. Svošovice, ves u Říčan 395b; viz Svojesovice. Svrchníková Dorota 426b. z Svrkynč Mikuláš 108. Syrnik Kiiżek 2979. Symon viz Simon. Sysel Janek v Praze 32a. S. Šach Václav, bakalár 316a. Šachov, ves u Borohrádku 289b Šak (Ssak) Wank v Praze 362b. Šalamoun Jakub 31a, Martin 405b. Šalamounova Lhota 28b. Šalamounka Magdalena 99b; Sa- . lamounéin Petr v Č. Brodě 47b. Saldíková Markéta 97a. Šálený, člověk v Brníčkách 301a. Šalovec Martin v Jenči 375a. Šanda Duchek 191a; Šandová, žena 442b. Šandera Jan 235a. Šárka u Prahy 159b. Šárka Jan 142b, 362b, 396a Petr 112. Sarkan Matéj, mydlár 140a. Sarovec (Sarowezo) v Jenéi 370b. Šart Mikuláš v Nymburka 426b. Šatný Šimon v Kouřimi 475a, 511b, 542a; Václav, písař 270-1; Šatná Alžběta v Kou- řimi 537-8. Šavel konšel v Brzvanech 107a. Sérba (Sezrba) Jan 110b, 431a; Matěj z Chřenova, nejvyšší pí- sať desk zemských 168a, 420b; Šerba, písať desk 321a, viz Stěrba. Šebek v Jenči 368 č. 31, žena Dorota a syn Matěj Sebek Šimonovský dvůr omylem Sibek 369 č. . Ssypek 369 č. 41. Sebestovic Václav 370a. Sebífovskf Radslav 6a. Sedivek Jan 57b; Janek 367a, Jifí 430a. Sedivy Pavel, sladovnik 22a. Selakovice viz Celakovice. Šelich Duchek, Douša 224b. z Šelmberka a z Kosti pan Jan Kryštof 532b. Šemík Šimon v Jenči 373. Šerba Matčj 321a, viz Ščrba. Šerého vinice v Dvorcích 182b. Serfelín Petr 354a. Serlink Jifík 136a; Mikuláa 578b, s pfibuzenstvem 131b. z Serlinku Petr, mlynár 399a, 419b, 565a. Sestlice, ves 117b, cesta Se&lická 571a. Se&ovice, ves 226b, 556b; srv. Čéčovice. z Šešovic Prokop 189a. Šetelka Václav v Praze 217b. Šich Jan z Jinočan 381-3. Šilink 323 č. 2; (Sylynk) Ondřej v Praze 557a. Šimák v Čečovicích 135a. Šimek krčmáť 343-5: písať 67a: v Budějovicích soukeník 164a; v K. Hoře forman 61-2, v Pra- ze z Boršova domu 182a: z Wartenberka 190b, Šimka paní 315a. Šimkovská Margareta v Budějo- vicích 48a. Šimon bakalář 143a, čeledín 91b, soukeník 338a; z Bráníka 34b; z Butovic 127b; z Ohrudimě Franc 283-4 ; z Hlubocep 195b; pod Kamenicí mlynář 395a; v Kouřimi purkmistr 487, sla- dovník 529-30 ; v Písnici 313a; v Praze 137b; rybát 297b; zlatník 153b; od péti korun 232 ; od bílého lva 221b, 578a, s příbuzenstvem 314. Šimonkův pastorek z Vladořic 29b. Šimonovic Vávra z Bydžova 128b. Šimonovic dům 37a. 36, v Chrabrech 300a. Rejstřík jmen osobních a místních. Šimůnek soukeník 957a. Šindel Jan děkan Vyšehradský 199. Šindel Mikuláš bečvář 299a. Šindelář Martin 134b; z Hosto- mic 18b. Šípař. Jan v Krči 564; Štěpán 182-3. Šípecký Vít s přibuzenstvem 184a. Sípek Kryštof 99b; Matěj 369b = č. 41 spíš Šebek. Siroký Jan z Mirovic 45-6. Širůček Jan 181b. Šiška Jan oltárnik 361a. Šišovic Prokop z Kytina 155a. z Šitboře (de Sitbor) Jan 225b. Skarousek (Szkaruzko) v Ilobšo- vicích 192b. Škola Jakub 262b. Škop Petr s příbuzenstvem 135b; Václav 306a. Škopek z Dubé Aleš 3a; Jin- , drich s ženou Alžbětou 167-8. Skornicka Jan a syn Petr 467-8. Skřiečka Václav v Praze 202a. Škroubar Martin 185b. ze Skvorce úředník 91b. na Škvorci Jan z Klinštejna 296a. Škvorecký Jindřich v Č. Brodě , 50b. Slap v Jenéi 368a. Šlechta Krtský (Krčský) 180b, z Pomberku Václav 313b. Šlechtic Jan z Bechlína 145b. Šlejnic z Šlejnic Jiřík 43a. Slik? Slyk Jindtich z Cheba 209b. Sluknov mésto 43a. Šmardoch Mařík 133a. Šmatlan Václav z Mašovic 196a. Smidlové (Smydlinne) zet Ula 209a. Śmole Endrle 483-4. Śnajdr Petr 233a ; Śneider Vaclav ze Slaného 233b. Snejperk mistr 391a. Šnorař Vanék 328a. Soldik Augustin v Č. Brodě 53-4 z Šonova viz Velík. Šorf z Stiřína Mikuláš 106b. Šort (Ssorth) Simon v Jenči 370a. Šouna Jan v Jenči 374-5, 377a. Spatek ve Tmäni 412b; Jan soukennik 267-8,
618 Světocký (Světecký) Jan z Čern- čic (Černošic) 167. Svidnišťany, Svinišťany ? ves 348b. ze Svinař Jan na Litovicích 377b. Svině DBcneš 577a. Svitáček pan 323a. Sviták Adam pan 78-9. Svlačce, niva u Prahy 27a. Svojesovice, Svojšovice, ves u Ří- čan 393-4; viz Svošovice. ze Svojkova viz z Chlumu. Svojše ze Zahrádky 305b. Svošovice, ves u Říčan 395b; viz Svojesovice. Svrchníková Dorota 426b. z Svrkynč Mikuláš 108. Syrnik Kiiżek 2979. Symon viz Simon. Sysel Janek v Praze 32a. S. Šach Václav, bakalár 316a. Šachov, ves u Borohrádku 289b Šak (Ssak) Wank v Praze 362b. Šalamoun Jakub 31a, Martin 405b. Šalamounova Lhota 28b. Šalamounka Magdalena 99b; Sa- . lamounéin Petr v Č. Brodě 47b. Saldíková Markéta 97a. Šálený, člověk v Brníčkách 301a. Šalovec Martin v Jenči 375a. Šanda Duchek 191a; Šandová, žena 442b. Šandera Jan 235a. Šárka u Prahy 159b. Šárka Jan 142b, 362b, 396a Petr 112. Sarkan Matéj, mydlár 140a. Sarovec (Sarowezo) v Jenéi 370b. Šart Mikuláš v Nymburka 426b. Šatný Šimon v Kouřimi 475a, 511b, 542a; Václav, písař 270-1; Šatná Alžběta v Kou- řimi 537-8. Šavel konšel v Brzvanech 107a. Sérba (Sezrba) Jan 110b, 431a; Matěj z Chřenova, nejvyšší pí- sať desk zemských 168a, 420b; Šerba, písať desk 321a, viz Stěrba. Šebek v Jenči 368 č. 31, žena Dorota a syn Matěj Sebek Šimonovský dvůr omylem Sibek 369 č. . Ssypek 369 č. 41. Sebestovic Václav 370a. Sebífovskf Radslav 6a. Sedivek Jan 57b; Janek 367a, Jifí 430a. Sedivy Pavel, sladovnik 22a. Selakovice viz Celakovice. Šelich Duchek, Douša 224b. z Šelmberka a z Kosti pan Jan Kryštof 532b. Šemík Šimon v Jenči 373. Šerba Matčj 321a, viz Ščrba. Šerého vinice v Dvorcích 182b. Serfelín Petr 354a. Serlink Jifík 136a; Mikuláa 578b, s pfibuzenstvem 131b. z Serlinku Petr, mlynár 399a, 419b, 565a. Sestlice, ves 117b, cesta Se&lická 571a. Se&ovice, ves 226b, 556b; srv. Čéčovice. z Šešovic Prokop 189a. Šetelka Václav v Praze 217b. Šich Jan z Jinočan 381-3. Šilink 323 č. 2; (Sylynk) Ondřej v Praze 557a. Šimák v Čečovicích 135a. Šimek krčmáť 343-5: písať 67a: v Budějovicích soukeník 164a; v K. Hoře forman 61-2, v Pra- ze z Boršova domu 182a: z Wartenberka 190b, Šimka paní 315a. Šimkovská Margareta v Budějo- vicích 48a. Šimon bakalář 143a, čeledín 91b, soukeník 338a; z Bráníka 34b; z Butovic 127b; z Ohrudimě Franc 283-4 ; z Hlubocep 195b; pod Kamenicí mlynář 395a; v Kouřimi purkmistr 487, sla- dovník 529-30 ; v Písnici 313a; v Praze 137b; rybát 297b; zlatník 153b; od péti korun 232 ; od bílého lva 221b, 578a, s příbuzenstvem 314. Šimonkův pastorek z Vladořic 29b. Šimonovic Vávra z Bydžova 128b. Šimonovic dům 37a. 36, v Chrabrech 300a. Rejstřík jmen osobních a místních. Šimůnek soukeník 957a. Šindel Jan děkan Vyšehradský 199. Šindel Mikuláš bečvář 299a. Šindelář Martin 134b; z Hosto- mic 18b. Šípař. Jan v Krči 564; Štěpán 182-3. Šípecký Vít s přibuzenstvem 184a. Sípek Kryštof 99b; Matěj 369b = č. 41 spíš Šebek. Siroký Jan z Mirovic 45-6. Širůček Jan 181b. Šiška Jan oltárnik 361a. Šišovic Prokop z Kytina 155a. z Šitboře (de Sitbor) Jan 225b. Skarousek (Szkaruzko) v Ilobšo- vicích 192b. Škola Jakub 262b. Škop Petr s příbuzenstvem 135b; Václav 306a. Škopek z Dubé Aleš 3a; Jin- , drich s ženou Alžbětou 167-8. Skornicka Jan a syn Petr 467-8. Skřiečka Václav v Praze 202a. Škroubar Martin 185b. ze Skvorce úředník 91b. na Škvorci Jan z Klinštejna 296a. Škvorecký Jindřich v Č. Brodě , 50b. Slap v Jenéi 368a. Šlechta Krtský (Krčský) 180b, z Pomberku Václav 313b. Šlechtic Jan z Bechlína 145b. Šlejnic z Šlejnic Jiřík 43a. Slik? Slyk Jindtich z Cheba 209b. Sluknov mésto 43a. Šmardoch Mařík 133a. Šmatlan Václav z Mašovic 196a. Smidlové (Smydlinne) zet Ula 209a. Śmole Endrle 483-4. Śnajdr Petr 233a ; Śneider Vaclav ze Slaného 233b. Snejperk mistr 391a. Šnorař Vanék 328a. Soldik Augustin v Č. Brodě 53-4 z Šonova viz Velík. Šorf z Stiřína Mikuláš 106b. Šort (Ssorth) Simon v Jenči 370a. Šouna Jan v Jenči 374-5, 377a. Spatek ve Tmäni 412b; Jan soukennik 267-8,
Strana 619
Špatka Jan 191; Jan v Hostivi- . etch 228b Spiéat Václav 510b. Spička z Úvalu Václav 225a. Spitalský Martin krejčí 109a. Sprinel Jan ve Dvorcích 183a. Sprinslová koZeluZka 181b. Srám Mares, purkmistr Pražský . 194a, Schram Marscho 16a. Sráméin düm (Ssrameze domus) , na Zderaze 199a. Srämek Martin 579a. Šrank (Schrank) Mikuláš 298-9. Srol Jeroným 223b, 405-6. Stastník (Zczastnik) Kliment 134b. Stastny pekař 254-5; Vávlav 183b, 264a; v Křešicích 575a; z Liblic 459-60. Štěch, Štich, ve Kbele 398a. Štefan z Bráníka 37a; Štefanka Eva 95-6. Štefl, Štěpán, Štefek 267a. Šteflík koníř v Praze 34b. Štěně Václav a Ondřej poddaní 505-7. Štěpáv mistr, (1413) 105a. Stépón mistr 978a; pfivoznik 183a, sklenár 266-7, 269a, tesař 77a; v Bohmicich se syny 27b; v Oholupicích 313a; v K. Hoře 214a; v Kouřimi 444-5, mlynář 501-2; z Prahy od bab 365a, kameník 231b, konvář 14b. ze Štěpánova Petr 117a. Stěpánova hora, vinice 303a. Štěpařka Markéta 357. Štěrba (Sczrba) Jan 110b, 431a; Petr 381-2; viz Ščrba. ze Sternberka Adam a Vilém 218a; z Holic Aleš 394b; Jan Zdeněk na Konopišti 394b ; . Perehta 144; Zdenàk 204-6. Stést, Zéestie, Jan nópravnik . 896. Steydle Jan v Kouřimi 542-3; Steydlová v Kouřimi 507a. Štich, Štěch ve Kbelu 398a. Štička Jan 563b. Štihla, místo u Krče 564-5. Štika Jan komorník 219b; Ondřej 206b. kancléř | králové Rejstřík jmen osobních a místních. Štípková Markéta s dětmi 342-3. Štítovský Václav, rychtář v Brodě . 80-2. Stok Jan 344a. Štolar v K. Hoře 212b, Jan 216-7 Štomíř ves 52b, 84a. Štork Hanuš 3862. Štosov les u Kamenice 394b. Straboch v Praze Matiáš 429b, Simon s příbuzenstvem 117b, Václav 161-2; viz Straboch. Strabochüv düm v Praze 321a. Strauch Simon 348-9. Stuk Jan 194a; Ondřej z Kame- nice 194-5, 412a, s příbuzen- stvem 392-4; Václav s ženou 192a, 195a, 392b; z Cholpic Václav s příbuzenstvem 419-20; srv. z Cholpic, Stuk. Štuks Mikuláš z Strašnic 1b. Sturm rychtár v Kfimíné 48a. Šud Jan v Praze s příbuzenstvem 813b. Šuhéř Vondra v Kyjích 581. Šulík Mikuláš z Kojetic 408a. Sultÿs Wolf 381a. z Sumburku a z Pesisteina Hei- man 298b. Sumpelka Zena 277a. Sváb &lovék 118b; v Jenti 363a ; Adam v C. Brodé 47b ; Duchek 322b; Václav zlatník 295b, Václav 8 détmi 322a. ze Švamberka pán 4704, Bavor de Samburg 292b; a ua Zvi- kové Henrych 311a Švihovský Václav 6a. T. Tábor město, bakalář Mikuláš 240b ; hejtman Táborský (1433) Jan z Hlasiv v Evanéicich 188a. Táborka Kateřina 134a. Táborský David 279-80; Jan 183b. — Tachlovsky Simon 134b. Tachov mésto 28b, 118b. z Tachova Bartoš a Kryštof 28, Mikuláš 299b. z Tajné Johanka 430a. Tajovsky Jan 3778. 619 z Tandorfu Jetřich a Wolfram 563b. Tanečník Mauricius poddaný 297a. Tarlíková Margareta 384b. Tatek Matěj v Krči 563-5, On- dřej z Kuřího 188b; Tatková Dorota 187b. Tatera Mikeš 405b. Tatrman Jan 553a. Tašner Martin 397a. Tavák z Modřan 40b. Tavelrung Frenclin 424a; Thafel- runge Anna 124a. Teéensky pan 205a. z Tedrazic Jan 408a. Tejuec 400b. Telátko Petr v Praze 234a. z Telče viz Lan&tjna. Tele Jakub z Prahy 167.8. Teplá Baba Michal 430a. Teplíšovice ves 117a. Teříšek Matěj v Bělči 14b. Terkléř Hanuš 176-9, Terkléřová Kateřina 296b. Terkler Jakub 194a, 209b, 424b. Teska v Dolanech 349a. z Těšína Trefan Jan 115b. Thaber Matěj 370a. Thafelrunge Anna 424a; Tavel- rung Frenclin 424a. Thassner Sigmund 128a. Theodrici Henricus notář v Praze 174b, Pavel purkmistr v Praze (1447) 186b. Theutonicus viz Němec. Thuba viz Tuba. Tichava v Jenči 364-5; Daniel v Praze 142a, Sigmund 379b. Tichna Jan v Hlubočepech 190b. Tichý Jíra sladovník 409a. Tirczka viz Trčka. z Tisové (z Tissowe) Filip 108b. z Tišnova Šimon 188b. Tkadlec z Jesenice 552b Tkanička Mikeš v Praze 152-3, 232a. Tlach Pavel 256a. Tlam Stibor, lovčí 164-5. Tlustovúsy dvůr 220a. Tluxa Zdeslav z Buřenic 407a; purkrabí na Karlštejně 420a. Tmáň ves 412b, ze Tmânë Buzek 420a; viz Dobrskÿ. 78*
Špatka Jan 191; Jan v Hostivi- . etch 228b Spiéat Václav 510b. Spička z Úvalu Václav 225a. Spitalský Martin krejčí 109a. Sprinel Jan ve Dvorcích 183a. Sprinslová koZeluZka 181b. Srám Mares, purkmistr Pražský . 194a, Schram Marscho 16a. Sráméin düm (Ssrameze domus) , na Zderaze 199a. Srämek Martin 579a. Šrank (Schrank) Mikuláš 298-9. Srol Jeroným 223b, 405-6. Stastník (Zczastnik) Kliment 134b. Stastny pekař 254-5; Vávlav 183b, 264a; v Křešicích 575a; z Liblic 459-60. Štěch, Štich, ve Kbele 398a. Štefan z Bráníka 37a; Štefanka Eva 95-6. Štefl, Štěpán, Štefek 267a. Šteflík koníř v Praze 34b. Štěně Václav a Ondřej poddaní 505-7. Štěpáv mistr, (1413) 105a. Stépón mistr 978a; pfivoznik 183a, sklenár 266-7, 269a, tesař 77a; v Bohmicich se syny 27b; v Oholupicích 313a; v K. Hoře 214a; v Kouřimi 444-5, mlynář 501-2; z Prahy od bab 365a, kameník 231b, konvář 14b. ze Štěpánova Petr 117a. Stěpánova hora, vinice 303a. Štěpařka Markéta 357. Štěrba (Sczrba) Jan 110b, 431a; Petr 381-2; viz Ščrba. ze Sternberka Adam a Vilém 218a; z Holic Aleš 394b; Jan Zdeněk na Konopišti 394b ; . Perehta 144; Zdenàk 204-6. Stést, Zéestie, Jan nópravnik . 896. Steydle Jan v Kouřimi 542-3; Steydlová v Kouřimi 507a. Štich, Štěch ve Kbelu 398a. Štička Jan 563b. Štihla, místo u Krče 564-5. Štika Jan komorník 219b; Ondřej 206b. kancléř | králové Rejstřík jmen osobních a místních. Štípková Markéta s dětmi 342-3. Štítovský Václav, rychtář v Brodě . 80-2. Stok Jan 344a. Štolar v K. Hoře 212b, Jan 216-7 Štomíř ves 52b, 84a. Štork Hanuš 3862. Štosov les u Kamenice 394b. Straboch v Praze Matiáš 429b, Simon s příbuzenstvem 117b, Václav 161-2; viz Straboch. Strabochüv düm v Praze 321a. Strauch Simon 348-9. Stuk Jan 194a; Ondřej z Kame- nice 194-5, 412a, s příbuzen- stvem 392-4; Václav s ženou 192a, 195a, 392b; z Cholpic Václav s příbuzenstvem 419-20; srv. z Cholpic, Stuk. Štuks Mikuláš z Strašnic 1b. Sturm rychtár v Kfimíné 48a. Šud Jan v Praze s příbuzenstvem 813b. Šuhéř Vondra v Kyjích 581. Šulík Mikuláš z Kojetic 408a. Sultÿs Wolf 381a. z Sumburku a z Pesisteina Hei- man 298b. Sumpelka Zena 277a. Sváb &lovék 118b; v Jenti 363a ; Adam v C. Brodé 47b ; Duchek 322b; Václav zlatník 295b, Václav 8 détmi 322a. ze Švamberka pán 4704, Bavor de Samburg 292b; a ua Zvi- kové Henrych 311a Švihovský Václav 6a. T. Tábor město, bakalář Mikuláš 240b ; hejtman Táborský (1433) Jan z Hlasiv v Evanéicich 188a. Táborka Kateřina 134a. Táborský David 279-80; Jan 183b. — Tachlovsky Simon 134b. Tachov mésto 28b, 118b. z Tachova Bartoš a Kryštof 28, Mikuláš 299b. z Tajné Johanka 430a. Tajovsky Jan 3778. 619 z Tandorfu Jetřich a Wolfram 563b. Tanečník Mauricius poddaný 297a. Tarlíková Margareta 384b. Tatek Matěj v Krči 563-5, On- dřej z Kuřího 188b; Tatková Dorota 187b. Tatera Mikeš 405b. Tatrman Jan 553a. Tašner Martin 397a. Tavák z Modřan 40b. Tavelrung Frenclin 424a; Thafel- runge Anna 124a. Teéensky pan 205a. z Tedrazic Jan 408a. Tejuec 400b. Telátko Petr v Praze 234a. z Telče viz Lan&tjna. Tele Jakub z Prahy 167.8. Teplá Baba Michal 430a. Teplíšovice ves 117a. Teříšek Matěj v Bělči 14b. Terkléř Hanuš 176-9, Terkléřová Kateřina 296b. Terkler Jakub 194a, 209b, 424b. Teska v Dolanech 349a. z Těšína Trefan Jan 115b. Thaber Matěj 370a. Thafelrunge Anna 424a; Tavel- rung Frenclin 424a. Thassner Sigmund 128a. Theodrici Henricus notář v Praze 174b, Pavel purkmistr v Praze (1447) 186b. Theutonicus viz Němec. Thuba viz Tuba. Tichava v Jenči 364-5; Daniel v Praze 142a, Sigmund 379b. Tichna Jan v Hlubočepech 190b. Tichý Jíra sladovník 409a. Tirczka viz Trčka. z Tisové (z Tissowe) Filip 108b. z Tišnova Šimon 188b. Tkadlec z Jesenice 552b Tkanička Mikeš v Praze 152-3, 232a. Tlach Pavel 256a. Tlam Stibor, lovčí 164-5. Tlustovúsy dvůr 220a. Tluxa Zdeslav z Buřenic 407a; purkrabí na Karlštejně 420a. Tmáň ves 412b, ze Tmânë Buzek 420a; viz Dobrskÿ. 78*
Strana 620
620 Tobeš Václav z Dolan 255a. Tobiáš Václav v K. Hoře 209a, v Jaroměři 325; Tobiáš žid v Bydžově 129a. Tobolka v Bráníce 39a. z Tocemic viz z Chocemic. Toch v Cernoci 139a. Toéná, ves 225a. Todné, ves 121a. Todice, ves 395b. na Tollšteině Slejnic 43a. Toman tchán Runáküv 434-5; Du&ek v Dolanech 158-9, 333-5 ; z Třebovle s příbuzenstvem 451.3. Tomás malíf 239a; v Chbabrích rychtáf 301a; z Cáslavek 343-4; v Kr. Hradci kramár 242a; v Krči rychtář 562b; v Praze kramár 322a; soukenfk a purk- mistr 125b; tkadlec 34b ; z Cu- chova domu soukenik 264-5; od flašek 162b; ze Stříbrného domu 36-9 ; Vyšehradského ko- stela kantor 557a; v Zlatní- kách rychtář 198a. Tomásek 73-4; pasíf 378a ; rych- tát v Herynkách 197b; z Loch- kova sedlák 4a; v Praze od zlatého prstenu 426b. Tomek Petr z Přemyšlení 46b; Prokop z Cejkov a z Sušice 4b. Tomík sedlák v Cachovicích 133b. Tomšova Kateřina v Dušníkách 172b. Toníčův dům 183b. Toníš Vavřinec z Opatovic 169b. Toniška Anna 430b. Tos Jan mladší z Hlince 302b. Tošek strýc Klíčové 29a; kože- luh 366a. z Tošova viz Peksa. Toušek, Túšek Jan písař 428b. Tousická mlynářka 538b; Tou- šický Vít 547 8. Toužetín, ves 196b. Tovatovskÿ Adam 136a. Tratovskÿ Martin 132a. Travenec Jan 225b. Trčka pán 78a; Jan pän 93b; podkomofi 386b ; Tirezka z Ho- spozína Hašek 225a. Tréka rejtar 438b; Zdenék 269a: v Kouřimi Jiřík 440-1, 455; Jiřík rejtar 441 ; Mikuláš 343-4; Tomáš 490-1, 496, 503-4, 509b, 514 5 ; v Praze Jan 48a; Trčkův Strachota 164b. z Trčús (de Trczus) Alexander 139b, 364b, Jenek s příbuzen- stvem 139a; Václav 139b; viz Čertousy. Trdlo Petr z Velvar 147a. Treblice (Tribeziez) 362b. Trebesice 131b. | Třebický 82b, 102a; Jan v C. Brodé 57-61, 66, 68-9, 77b; Ttebická Dórota 69-70. z Trebisic (de Trzebiessicz) Uha- nov 164b. Třebíz ves 322; z Třebíze Stan 132b. Třebonice, ves u Hostivic 293b. z Třebonic Ondřej 368b, Řehák 300. z Třebošic Martin 553a. Trebovelsky Pavel pan 88-90. z Třebovětic Zigmund 326a. Třebovle, ves u Kouřímě 433a, 451a, 453a, 510b, 517b. z Trebovle Havel 473, 478-9, forberećnik 451-3 ; Ondfej462a. z Trebska Jan 243-6, 298b, 574a. Třebušice za Slaným 576b. Trefan Jan 115b, 145a, 302a. Trepka Jan šmajdéř 556b. Tresedm (Tresedin) Václav 342-3. Třeštík Jan 187-8, 331-2. Trestivka Katefina 155b. Tribczicz, Treblice? 362b. z Ttibfich Hlavéé Jan hofrychtéf král. Českeho (1502) 136. Tribušek Václav v Praze 128b. Tfíska Jakub, purkmistr v Kou- fimi 432b. Trmal, muž 433a. z Trnavy Martin v Praze 431b. z Trníée Potencián, bakaláf 920b. Trnka Jan 183b. Trnová, ves 28a. z Trnovć Pfech, purkrabi na Hrádku 577a; Prokop 13b. Troskovec Ondřej 579b. Tršel Jan 152b. Tfténi, ves 307-9. Trubač Bartoloměj 505-6. Rejstřík jmen osobních a místních. Trubačovic dům v Praze 571b. z Trubic Jindřich Sobol 35b. Truhlová Anna 256-7, 261b, 339. Trutnovský Jan 361a. z Tryskovic Strnad Matěj 238b. Tschynder Thimo, fojt Břevnov- ský 111b. Tuba Lukeš 329, Pavel 329b. Tubohy, ves 204b. Tuchoměřice, ves 404; z Tucho- měřic Petr 232b. z Tuchoraz[e] Anna 373a, z Tu- choraze Lidmila 139a; Hájek Petr 431b. Tuček Jan 249. Tučkovská poustka v Cholupicích 313a. Tuháň ves 421a. Tuhanec ves 234b; z Tuhance Mikuláš 105b, 127a. Tuklaty ves 90-1. Tulák Martin z Břízy 117a; On- dřej 175b. Tulařka Kateřina 116b. Tuleha osoba 171a. Tulpy místo u K. Hory 322b. Tulula Jakub soukenik 267-8. Tima rychtář v Chabrech 300b. Tůmův Jan z Dobrotic 30b. Tůnský Jiřík z Písnice 395b. Turek Matéj 190a. Turnov mésto 290, 397a; 576a. Turnovský Matěj v Brázdimci 44b. Tursko ves 155a. Tursmid Petr v Bráníce 34a. Tüsek, Tousek, Jan písat 428b. Tvara poddaný 158a. Tvarúžek Václav 182a. Tyblar Jan sekretář Norimber- ský 384b. Týn viz Praha Staré M. Týnští úředníci 3b; VIII. Tyncar Mikoláš v Kadani 384b. Týnec u Břevnova 111a. Týnec (sídlo Zd. Medka z Wal- deka) 3a. U. Úborek, Ouborek Martin 348a. Ucho Jan v Libři 117b. Údešice ves 322b. Údrčský z Údrče Zikmund při dskách 312a.
620 Tobeš Václav z Dolan 255a. Tobiáš Václav v K. Hoře 209a, v Jaroměři 325; Tobiáš žid v Bydžově 129a. Tobolka v Bráníce 39a. z Tocemic viz z Chocemic. Toch v Cernoci 139a. Toéná, ves 225a. Todné, ves 121a. Todice, ves 395b. na Tollšteině Slejnic 43a. Toman tchán Runáküv 434-5; Du&ek v Dolanech 158-9, 333-5 ; z Třebovle s příbuzenstvem 451.3. Tomás malíf 239a; v Chbabrích rychtáf 301a; z Cáslavek 343-4; v Kr. Hradci kramár 242a; v Krči rychtář 562b; v Praze kramár 322a; soukenfk a purk- mistr 125b; tkadlec 34b ; z Cu- chova domu soukenik 264-5; od flašek 162b; ze Stříbrného domu 36-9 ; Vyšehradského ko- stela kantor 557a; v Zlatní- kách rychtář 198a. Tomásek 73-4; pasíf 378a ; rych- tát v Herynkách 197b; z Loch- kova sedlák 4a; v Praze od zlatého prstenu 426b. Tomek Petr z Přemyšlení 46b; Prokop z Cejkov a z Sušice 4b. Tomík sedlák v Cachovicích 133b. Tomšova Kateřina v Dušníkách 172b. Toníčův dům 183b. Toníš Vavřinec z Opatovic 169b. Toniška Anna 430b. Tos Jan mladší z Hlince 302b. Tošek strýc Klíčové 29a; kože- luh 366a. z Tošova viz Peksa. Toušek, Túšek Jan písař 428b. Tousická mlynářka 538b; Tou- šický Vít 547 8. Toužetín, ves 196b. Tovatovskÿ Adam 136a. Tratovskÿ Martin 132a. Travenec Jan 225b. Trčka pán 78a; Jan pän 93b; podkomofi 386b ; Tirezka z Ho- spozína Hašek 225a. Tréka rejtar 438b; Zdenék 269a: v Kouřimi Jiřík 440-1, 455; Jiřík rejtar 441 ; Mikuláš 343-4; Tomáš 490-1, 496, 503-4, 509b, 514 5 ; v Praze Jan 48a; Trčkův Strachota 164b. z Trčús (de Trczus) Alexander 139b, 364b, Jenek s příbuzen- stvem 139a; Václav 139b; viz Čertousy. Trdlo Petr z Velvar 147a. Treblice (Tribeziez) 362b. Trebesice 131b. | Třebický 82b, 102a; Jan v C. Brodé 57-61, 66, 68-9, 77b; Ttebická Dórota 69-70. z Trebisic (de Trzebiessicz) Uha- nov 164b. Třebíz ves 322; z Třebíze Stan 132b. Třebonice, ves u Hostivic 293b. z Třebonic Ondřej 368b, Řehák 300. z Třebošic Martin 553a. Trebovelsky Pavel pan 88-90. z Třebovětic Zigmund 326a. Třebovle, ves u Kouřímě 433a, 451a, 453a, 510b, 517b. z Trebovle Havel 473, 478-9, forberećnik 451-3 ; Ondfej462a. z Trebska Jan 243-6, 298b, 574a. Třebušice za Slaným 576b. Trefan Jan 115b, 145a, 302a. Trepka Jan šmajdéř 556b. Tresedm (Tresedin) Václav 342-3. Třeštík Jan 187-8, 331-2. Trestivka Katefina 155b. Tribczicz, Treblice? 362b. z Ttibfich Hlavéé Jan hofrychtéf král. Českeho (1502) 136. Tribušek Václav v Praze 128b. Tfíska Jakub, purkmistr v Kou- fimi 432b. Trmal, muž 433a. z Trnavy Martin v Praze 431b. z Trníée Potencián, bakaláf 920b. Trnka Jan 183b. Trnová, ves 28a. z Trnovć Pfech, purkrabi na Hrádku 577a; Prokop 13b. Troskovec Ondřej 579b. Tršel Jan 152b. Tfténi, ves 307-9. Trubač Bartoloměj 505-6. Rejstřík jmen osobních a místních. Trubačovic dům v Praze 571b. z Trubic Jindřich Sobol 35b. Truhlová Anna 256-7, 261b, 339. Trutnovský Jan 361a. z Tryskovic Strnad Matěj 238b. Tschynder Thimo, fojt Břevnov- ský 111b. Tuba Lukeš 329, Pavel 329b. Tubohy, ves 204b. Tuchoměřice, ves 404; z Tucho- měřic Petr 232b. z Tuchoraz[e] Anna 373a, z Tu- choraze Lidmila 139a; Hájek Petr 431b. Tuček Jan 249. Tučkovská poustka v Cholupicích 313a. Tuháň ves 421a. Tuhanec ves 234b; z Tuhance Mikuláš 105b, 127a. Tuklaty ves 90-1. Tulák Martin z Břízy 117a; On- dřej 175b. Tulařka Kateřina 116b. Tuleha osoba 171a. Tulpy místo u K. Hory 322b. Tulula Jakub soukenik 267-8. Tima rychtář v Chabrech 300b. Tůmův Jan z Dobrotic 30b. Tůnský Jiřík z Písnice 395b. Turek Matéj 190a. Turnov mésto 290, 397a; 576a. Turnovský Matěj v Brázdimci 44b. Tursko ves 155a. Tursmid Petr v Bráníce 34a. Tüsek, Tousek, Jan písat 428b. Tvara poddaný 158a. Tvarúžek Václav 182a. Tyblar Jan sekretář Norimber- ský 384b. Týn viz Praha Staré M. Týnští úředníci 3b; VIII. Tyncar Mikoláš v Kadani 384b. Týnec u Břevnova 111a. Týnec (sídlo Zd. Medka z Wal- deka) 3a. U. Úborek, Ouborek Martin 348a. Ucho Jan v Libři 117b. Údešice ves 322b. Údrčský z Údrče Zikmund při dskách 312a.
Strana 621
Uhanov z Třebíšic 164b. Úhlava, Ouhlava řeka 400b. Ublík Jan 180a, Uhlíková Dorota kmetična 180a. Uhlíkova vinice v Bráníce 42a. Uhliště, z Uhlišč. Elška 427. Ühonice ves 324a; z Uhonic Benda 580a. Uhrinéves u Prahy 406a. Üjezd ves 121a, 126b, 151b; u Borée 30-1; u Plzné Kamenny 394b; u Prahy 426. z Újezda Hynek 131b; Kříž 225a; Misera Jíra 578a. Újezdec ves 115a, 137b, 395b;; u Drchlavy 167-8; u Klumina 408a ; Vysoký 371b. z Újezdce Červeného Jan 108a; viz Orudka. z Úlibic Anna 324b. Ulrichus viz Oldřich. Uněbuzy ves 160b. Ünhoit město 566b, 171b, 374a. z Ünho&té Alżbóta 229a, Mladi- nec Jan 299b, Tomanec 230b. Unra Niklas z Lokte 119a. Üpské Anna mlynářka 349, 350. Úpský mlýn 360b. Urban v Blahoticich 27a; 22a. Urbánek viz Strouhal Jan. Ursinus Jifik, rektor Jaromiisky 355a. Urticellus Kašpar z Kopřivé Hory 43a. Usk viz Úštěk. Ústí, na Ústie 412b. z Úšavy viz Čabelická. z Úšťavy (Ussthavy) Martin rytíř 30b. Úštěk, Jindřich z Dubé alias de Usst 43b; Carda residens in Usk 196b. z Úští, de Usstie Bartlin, Hanú- šek syn 188b. z Utova a z Rochce Bořivoj 400b. Utvojice, Otvojice 207a, 208a. z Úvala Vavřinec 108b. ViW. Vacek v Č. Brodě konšel 47b; ze Chval 8-9, 201-2; Vacková Ounhošť Jiřík Rejstřík jmen osobních a místních. Anička 8a; v Holubicích 207b, v Jenéi 368; Vackova vinice v Košířích 426b; viz Václav, Vaněk. Vácha v Michli 137b. Vachník Václav 272b, s dětmi 284-5, Vachníková Alžběta 272, | 281-2, 285b. Wachtl 101b. Václav IV. král 103b, 105b, 109-11, 122b, 164b, 288b, 315b, 362a, 418a, 423a, 427-8, 555b, 576b. Václav místopísaf zemskf (1387) 1752. Václav purkrabí na Novém Hradě u Kunratic 576a. | Václav opat na Slovanech 372a. Václav hrobník sv. Václava, sakri- stán v kostele Pražském 306b. Václav děkan kostela Pražského 312a. Václav notář 152b ; písař p. ze Švamberka 470, v Boleslavi 30b; z Písku písař v Ungeltě 431a; písať purkmistrovský 228-9. Václav kožišník 306a ; malíř 171a, 463-4; sladovník 13b, 78-9, služebník 108a; trubač krá- lovsky 31a; vozataj 147-8; ve V. Bašti rychtář 5a; v Be- nátkách n. J. pernikář 15a, v Benešově kožišník 15b; kra- mář s żenou Hejlou 26a; v Be- round noZfi 19a; z Bílska 128b; v Bráníce 39a, 41b; v Brníkách 46; ve Dvorcich krémáft 180a; v Hobsovicich rychtár 192-3; z Hodkovic 198a; v Horométicích rychtát 219b; v Kouřimi z zahrad 544; v Letňanech rychtář 143b ; z Litoměřic 379; z Mo- dfan 199-201, rychtát 421a; v Podole vinař 172-3; v Praze od černé hvězdy 323a, nad ouvozem 181b; z podZidi (sub- judea) 148a, ze Strabochova domu 321a; klíčník Křížovní- ků 175a; kolář 28b, měšťan 5b, 115a, mlynář 395a; v Skřipli šenkýř 18b, ze Stativ- 621 nice 28b, 156. Václavův Jan z Mokřan 395a. Václavíkovské hony v Jinočanech 383a. Václavsky Jan z Vácova pano&e 126b. Vačkář Prokop 241-2. z Vahance Barjan vlädyka. 1a. Waikard, Weykart, Martin 175-6, 178a, 364b; Waikardův Va- cek 177a, Vacek a Jan 179b; Waikartová Manda 366-7, a Kateřina 178-9. Vak Jan v Dvorcích 181-2. Vál Matéj v Dvorcích 181a. Vála z Vikáné poddany 86-7. Válová Anna 485a. Válova vinice v Ko&ífích 426b. z Valčic Kateřina 322b. Valčubův Jan 182b. Valčubova chmelnice v Dvorcích 183b, vinice 182-3. Wald z Podskalí 408a. z Waldeka Burian 407a; Jan na Litni 420a; Medek 130a; Medek Oldřich 108, 294b; Zdenék a Václav 108a; viz Medek. z Waldstejna pan 359b, 474a, Henik na Skále 422b, Hynek 295b; viz Voxa. z Valeëova a na Hradka Samuel podkomoří 4a. Valecovsky Vanék 426.9. Válek v Hodkovicích 198a; v Praze 570b. Valenta sedlák v Horoušanech 219b, z Klumína rychtář 409a, v Michli 137b, v Praze Jan 217b. Valentův Jan v M. Boleslavi 30a. v Roudnici mlynář Valentin kaplan Jana ze Smiřic 204-5; farář na Zderaze 401b; sladovník 335-6; v Benešově rychtář 15b, v Bře- ziněvsi rychtář 113-4; v Dra- stech 422b; v Kouřimi 444b; Valentinová vdova v Bydžově 128b. Valeš ve Dvorcích 177a; Vale- šová 188a, 332a, v Kouřimi 454-5.
Uhanov z Třebíšic 164b. Úhlava, Ouhlava řeka 400b. Ublík Jan 180a, Uhlíková Dorota kmetična 180a. Uhlíkova vinice v Bráníce 42a. Uhliště, z Uhlišč. Elška 427. Ühonice ves 324a; z Uhonic Benda 580a. Uhrinéves u Prahy 406a. Üjezd ves 121a, 126b, 151b; u Borée 30-1; u Plzné Kamenny 394b; u Prahy 426. z Újezda Hynek 131b; Kříž 225a; Misera Jíra 578a. Újezdec ves 115a, 137b, 395b;; u Drchlavy 167-8; u Klumina 408a ; Vysoký 371b. z Újezdce Červeného Jan 108a; viz Orudka. z Úlibic Anna 324b. Ulrichus viz Oldřich. Uněbuzy ves 160b. Ünhoit město 566b, 171b, 374a. z Ünho&té Alżbóta 229a, Mladi- nec Jan 299b, Tomanec 230b. Unra Niklas z Lokte 119a. Üpské Anna mlynářka 349, 350. Úpský mlýn 360b. Urban v Blahoticich 27a; 22a. Urbánek viz Strouhal Jan. Ursinus Jifik, rektor Jaromiisky 355a. Urticellus Kašpar z Kopřivé Hory 43a. Usk viz Úštěk. Ústí, na Ústie 412b. z Úšavy viz Čabelická. z Úšťavy (Ussthavy) Martin rytíř 30b. Úštěk, Jindřich z Dubé alias de Usst 43b; Carda residens in Usk 196b. z Úští, de Usstie Bartlin, Hanú- šek syn 188b. z Utova a z Rochce Bořivoj 400b. Utvojice, Otvojice 207a, 208a. z Úvala Vavřinec 108b. ViW. Vacek v Č. Brodě konšel 47b; ze Chval 8-9, 201-2; Vacková Ounhošť Jiřík Rejstřík jmen osobních a místních. Anička 8a; v Holubicích 207b, v Jenéi 368; Vackova vinice v Košířích 426b; viz Václav, Vaněk. Vácha v Michli 137b. Vachník Václav 272b, s dětmi 284-5, Vachníková Alžběta 272, | 281-2, 285b. Wachtl 101b. Václav IV. král 103b, 105b, 109-11, 122b, 164b, 288b, 315b, 362a, 418a, 423a, 427-8, 555b, 576b. Václav místopísaf zemskf (1387) 1752. Václav purkrabí na Novém Hradě u Kunratic 576a. | Václav opat na Slovanech 372a. Václav hrobník sv. Václava, sakri- stán v kostele Pražském 306b. Václav děkan kostela Pražského 312a. Václav notář 152b ; písař p. ze Švamberka 470, v Boleslavi 30b; z Písku písař v Ungeltě 431a; písať purkmistrovský 228-9. Václav kožišník 306a ; malíř 171a, 463-4; sladovník 13b, 78-9, služebník 108a; trubač krá- lovsky 31a; vozataj 147-8; ve V. Bašti rychtář 5a; v Be- nátkách n. J. pernikář 15a, v Benešově kožišník 15b; kra- mář s żenou Hejlou 26a; v Be- round noZfi 19a; z Bílska 128b; v Bráníce 39a, 41b; v Brníkách 46; ve Dvorcich krémáft 180a; v Hobsovicich rychtár 192-3; z Hodkovic 198a; v Horométicích rychtát 219b; v Kouřimi z zahrad 544; v Letňanech rychtář 143b ; z Litoměřic 379; z Mo- dfan 199-201, rychtát 421a; v Podole vinař 172-3; v Praze od černé hvězdy 323a, nad ouvozem 181b; z podZidi (sub- judea) 148a, ze Strabochova domu 321a; klíčník Křížovní- ků 175a; kolář 28b, měšťan 5b, 115a, mlynář 395a; v Skřipli šenkýř 18b, ze Stativ- 621 nice 28b, 156. Václavův Jan z Mokřan 395a. Václavíkovské hony v Jinočanech 383a. Václavsky Jan z Vácova pano&e 126b. Vačkář Prokop 241-2. z Vahance Barjan vlädyka. 1a. Waikard, Weykart, Martin 175-6, 178a, 364b; Waikardův Va- cek 177a, Vacek a Jan 179b; Waikartová Manda 366-7, a Kateřina 178-9. Vak Jan v Dvorcích 181-2. Vál Matéj v Dvorcích 181a. Vála z Vikáné poddany 86-7. Válová Anna 485a. Válova vinice v Ko&ífích 426b. z Valčic Kateřina 322b. Valčubův Jan 182b. Valčubova chmelnice v Dvorcích 183b, vinice 182-3. Wald z Podskalí 408a. z Waldeka Burian 407a; Jan na Litni 420a; Medek 130a; Medek Oldřich 108, 294b; Zdenék a Václav 108a; viz Medek. z Waldstejna pan 359b, 474a, Henik na Skále 422b, Hynek 295b; viz Voxa. z Valeëova a na Hradka Samuel podkomoří 4a. Valecovsky Vanék 426.9. Válek v Hodkovicích 198a; v Praze 570b. Valenta sedlák v Horoušanech 219b, z Klumína rychtář 409a, v Michli 137b, v Praze Jan 217b. Valentův Jan v M. Boleslavi 30a. v Roudnici mlynář Valentin kaplan Jana ze Smiřic 204-5; farář na Zderaze 401b; sladovník 335-6; v Benešově rychtář 15b, v Bře- ziněvsi rychtář 113-4; v Dra- stech 422b; v Kouřimi 444b; Valentinová vdova v Bydžově 128b. Valeš ve Dvorcích 177a; Vale- šová 188a, 332a, v Kouřimi 454-5.
Strana 622
622 Valšův Petr. v Kouřimi: 463-4. Valeva vrch u Bráníka 42a. Walhendorf, Běchovice u Prahy 10-14a, 48a. Valkún Jan rytíř 412a. Walter Mikuláš v Břevnově 111b. z Valtéřova Martin 151b, z Val- tířova Dorota 1a. Valtíř z Bělče 14a. z Valu Kateřina 197a. Valúšek poddaný 431b. Vamberský s ženou 135a; Jan z Holubic se sestrami 207a. Váňa konšel 428b. Vančura Mikuláš 311a, 556a; Vančurová Dorota z Loun 554a. Vanééek 332.3, 552b. Vanéékovo pole u Bezna 24b. Vanék horlojnfk 136a; kotláf 304b; .kramát 133 4; podruh 290b; rychtář 420a; vozataj 117a; v; Béchovicích 13a; z Benesova 26a ; v Bráníce 39-40, 42-3; v Brenních rychtár 462, v Cachovicich 133-4, v K. Hore 211a, v Horfatkách s détmi 219a, v Horou&anech 219b; z Jence 364-5, 373a; v Kofenicích rychtáf 321b; z Křečovic 34b; v Modticích 412a; v Motole rychtáf 127b; z Nymburka 58-9, v Praze 133a; stfelec 140b; od péti korun 153b, od slona 302a: ze Stakor 128a, ze Záběhlic 395a. Vaňha Jan ze Stodoluk 208a. Vaníčkovic Zigmund 305a. Vániš Petr 262a, Václav 266-7, 269a. Vanteberský Jan, soused z Čimic 46b, Vanuše žena v Brníkách 46a. Vápenec Ondřej 261b, 282-3. Vápenický Ondřej ve Dvorcich 183a. Vápeník Jindřich 146b. Vatiny ves 128a. z Wartmberka Beneš. 36a, Václav 179a, Šimek 190b. Wasserman Alexander 139b. Vašková Marta 578a. Vavák Simon 75a. Vávra krejčí 358a, Vavřinec 371a; z Brník 46b; v Berouně mydlář 19b; z Chřenic 102; v Jenči 372a; v Písnici 313a; v Sc- dobrovicích 106b; ze Stativ- nice 28b. Vavřinec 228, 430b, kożiśnik 172-3, soukenik 206b, 424b; Hanék 226b; v Ceském Brodé purkmistr 87b; v Hobšovicích 192b; v Praze písař 48a, sla- dovník 177b, soukeník 221b. Waygardi viz Waikard. Ways Jiřík písař 212b. z Waytmile Petr 156a; Weitmille. Vażice ves 198b. ze Vchynic Smil 25a; viz Ra žický 27b. Vchynský Jiřík pán 90-2. Vdolek Jan v Hobšovicích 192b. Vdovin Jan 158.9, 333 5, 342a, 348-9, syn Mikuláš 3330, 342-3, 348-9. Vdovina Anna mlynářka 349, 350. Věchtíková Marta 295b. Večas Jan 127b. Věčín, Větčín, mlýn 497-8. z Věčína Jan Záruba 346; mistr Jan mlynář 497-8. Vedlice ves 205a. Weger Mikuláš v Kutné Hoře 209a. Weikartová viz Waikart. z Weitmille Šebestian pan 523a; viz z Waytmile. Weilburg Johannes, doctor 44b, 104a, Vejkart viz Waikardüv. Velaš Ondřej 254b; 343-4. Velek z Chraber 300a. Veleň ves 44b, 300b, 580b. Velentküv düm v Praze 565a. Velesovice ves u Prahy 395b. Veletice ves 212b. z Velhartic paní Vracka 313b. Velík Goliáš 314b; Jiřík z Šo- nova, ingrossator desk 430b; v Hobáovieích 192b. Velikj Zigmund v Jenéi 372a. Velisky Petr zlatnfk 211a. Velislavova Marla 579a. viz z decretorum Tirjstrák jmen osobních a místních. Velíš hrad 128a. z Velišova Jan Vrbčanský 88b. Velvar (z Velvar) Jan v Praze 153a, 232a, 299a, 406a, 428b, 571b; Samuel 206a, 211b. z Velvar Trdlo Petr 147a. Vencelík z Vrchovišť 312b, Zig- mund Petr, Kryštof 313a. Vénéek, Wienczek v Košířích 426b. Vepřek Mařík v Jenči 370a. Werdek Havel 47b. Werggesseil Mikuláš Biskupüv 432a. z Věřic viz Kule. Verneřice ves 169b. Veronensis civitas viz Beroun. Verunüv Petr 246a. Ves Křivá 136a, Nová 100b. Vesco 395b, 563-5; z Vesce Zigmund 13; viz Hajdar. Vesecky Jan 3504. Weseler Mikuláš 109a. Veselík na Holovousech 206b. Veselý Hrádek na Sázavě 14a. Větčín viz Věčín. Větrovský Řehoř 559a. de Wettovia viz z Bítova. Wejkard, Weykart viz Waikard. Weynor viz Vinof. de Weztuhova viz ze Vstuh. Ve Jakub v Dvorcich 182b. Vichtorynka viz Viktorynka. z Vídné Leonard 135b, 139a. Vidourek Tůma mlynář 431a. Vidovice ves 396a. Wienczek viz Véucek. Vikán ves 86-7, 129b, 554b. Viklifisté vylucováni 2282. Viktor v Klatovech, syn Jindřich 399a; v Praze 128b. Viktorin šenkýř 545-6. Viktorynka Alžběta 269-70, 276. Wilburg Jan, protonotář v Praze 397b. | Vilém v C. Brodé 51, pan 57-8. z Vilémova Augustin v Praze 111a. Wilmanüv Petr a Jakub v Kutué . Hore 209a. z Vinaric Valkin 106b. Vinice viz Bynice. Vinoř (Weynor) 397a.
622 Valšův Petr. v Kouřimi: 463-4. Valeva vrch u Bráníka 42a. Walhendorf, Běchovice u Prahy 10-14a, 48a. Valkún Jan rytíř 412a. Walter Mikuláš v Břevnově 111b. z Valtéřova Martin 151b, z Val- tířova Dorota 1a. Valtíř z Bělče 14a. z Valu Kateřina 197a. Valúšek poddaný 431b. Vamberský s ženou 135a; Jan z Holubic se sestrami 207a. Váňa konšel 428b. Vančura Mikuláš 311a, 556a; Vančurová Dorota z Loun 554a. Vanééek 332.3, 552b. Vanéékovo pole u Bezna 24b. Vanék horlojnfk 136a; kotláf 304b; .kramát 133 4; podruh 290b; rychtář 420a; vozataj 117a; v; Béchovicích 13a; z Benesova 26a ; v Bráníce 39-40, 42-3; v Brenních rychtár 462, v Cachovicich 133-4, v K. Hore 211a, v Horfatkách s détmi 219a, v Horou&anech 219b; z Jence 364-5, 373a; v Kofenicích rychtáf 321b; z Křečovic 34b; v Modticích 412a; v Motole rychtáf 127b; z Nymburka 58-9, v Praze 133a; stfelec 140b; od péti korun 153b, od slona 302a: ze Stakor 128a, ze Záběhlic 395a. Vaňha Jan ze Stodoluk 208a. Vaníčkovic Zigmund 305a. Vániš Petr 262a, Václav 266-7, 269a. Vanteberský Jan, soused z Čimic 46b, Vanuše žena v Brníkách 46a. Vápenec Ondřej 261b, 282-3. Vápenický Ondřej ve Dvorcich 183a. Vápeník Jindřich 146b. Vatiny ves 128a. z Wartmberka Beneš. 36a, Václav 179a, Šimek 190b. Wasserman Alexander 139b. Vašková Marta 578a. Vavák Simon 75a. Vávra krejčí 358a, Vavřinec 371a; z Brník 46b; v Berouně mydlář 19b; z Chřenic 102; v Jenči 372a; v Písnici 313a; v Sc- dobrovicích 106b; ze Stativ- nice 28b. Vavřinec 228, 430b, kożiśnik 172-3, soukenik 206b, 424b; Hanék 226b; v Ceském Brodé purkmistr 87b; v Hobšovicích 192b; v Praze písař 48a, sla- dovník 177b, soukeník 221b. Waygardi viz Waikard. Ways Jiřík písař 212b. z Waytmile Petr 156a; Weitmille. Vażice ves 198b. ze Vchynic Smil 25a; viz Ra žický 27b. Vchynský Jiřík pán 90-2. Vdolek Jan v Hobšovicích 192b. Vdovin Jan 158.9, 333 5, 342a, 348-9, syn Mikuláš 3330, 342-3, 348-9. Vdovina Anna mlynářka 349, 350. Věchtíková Marta 295b. Večas Jan 127b. Věčín, Větčín, mlýn 497-8. z Věčína Jan Záruba 346; mistr Jan mlynář 497-8. Vedlice ves 205a. Weger Mikuláš v Kutné Hoře 209a. Weikartová viz Waikart. z Weitmille Šebestian pan 523a; viz z Waytmile. Weilburg Johannes, doctor 44b, 104a, Vejkart viz Waikardüv. Velaš Ondřej 254b; 343-4. Velek z Chraber 300a. Veleň ves 44b, 300b, 580b. Velentküv düm v Praze 565a. Velesovice ves u Prahy 395b. Veletice ves 212b. z Velhartic paní Vracka 313b. Velík Goliáš 314b; Jiřík z Šo- nova, ingrossator desk 430b; v Hobáovieích 192b. Velikj Zigmund v Jenéi 372a. Velisky Petr zlatnfk 211a. Velislavova Marla 579a. viz z decretorum Tirjstrák jmen osobních a místních. Velíš hrad 128a. z Velišova Jan Vrbčanský 88b. Velvar (z Velvar) Jan v Praze 153a, 232a, 299a, 406a, 428b, 571b; Samuel 206a, 211b. z Velvar Trdlo Petr 147a. Vencelík z Vrchovišť 312b, Zig- mund Petr, Kryštof 313a. Vénéek, Wienczek v Košířích 426b. Vepřek Mařík v Jenči 370a. Werdek Havel 47b. Werggesseil Mikuláš Biskupüv 432a. z Věřic viz Kule. Verneřice ves 169b. Veronensis civitas viz Beroun. Verunüv Petr 246a. Ves Křivá 136a, Nová 100b. Vesco 395b, 563-5; z Vesce Zigmund 13; viz Hajdar. Vesecky Jan 3504. Weseler Mikuláš 109a. Veselík na Holovousech 206b. Veselý Hrádek na Sázavě 14a. Větčín viz Věčín. Větrovský Řehoř 559a. de Wettovia viz z Bítova. Wejkard, Weykart viz Waikard. Weynor viz Vinof. de Weztuhova viz ze Vstuh. Ve Jakub v Dvorcich 182b. Vichtorynka viz Viktorynka. z Vídné Leonard 135b, 139a. Vidourek Tůma mlynář 431a. Vidovice ves 396a. Wienczek viz Véucek. Vikán ves 86-7, 129b, 554b. Viklifisté vylucováni 2282. Viktor v Klatovech, syn Jindřich 399a; v Praze 128b. Viktorin šenkýř 545-6. Viktorynka Alžběta 269-70, 276. Wilburg Jan, protonotář v Praze 397b. | Vilém v C. Brodé 51, pan 57-8. z Vilémova Augustin v Praze 111a. Wilmanüv Petr a Jakub v Kutué . Hore 209a. z Vinaric Valkin 106b. Vinice viz Bynice. Vinoř (Weynor) 397a.
Strana 623
Rejstřík jmen osobních a místních. z Wirspergu, W.spergu Lefin 304a; Ursula Soldans 304a; viz v Biersperku. Vit kożiśnik 259; pernikár 385a; v C. Brodě 47b; v Kouřimi krejčí 511b; v Praze kramář 146b, kustos Vyšehradský 119a, rybář 150a. Víta vinopalka 411b. Vitanovský Arnošt 502-3. Vítek purkrabí Václava z Dubé 570b. Vítek kanovník Vyšehradský 132b, 219a. Vítek kněz z Černčic 138a. Vitek pivovarnik 250b; sladov- ník 370b; z Jenée 370a, v Praze 26a, vozka 560b. Vítek a Jaroš bratří 126b; Fencl 163b. Vítha žena v Kouřimi 543-4. Vítko cliens viz z Leštné Vítek. Vítků Matěj 399a. Vladislav II. kräl 4a, 18a, 32a, 120-1, 136-7, 216b, 227a, 245b, 372a, 406b, 435b, 572b. z Vladoře Jakub 29b; z Vladořic pastorek Šimonkův 29b. Vládyka, Wladika, Ondřej v Praze 173-5. Vlasák se synem Vítkem 250-1; Hanuš 119a, Jan 396b. Vlásek Jifík z Zábéhlic 318a; Martin v Praze 29b. Vlasimsky v Berouné Jan 18a; Martin 17; v Praze Martin 177a. Vlček Jan z Blsan 125b; pachole Zibrida z Eistebna 296b; po- střihač v Praze 16a. Vlčí Duby u Kouřimě, mlynář v nich 471-2. z Vlčí Hory viz Chmelický. Vlčíhrdlo Mikeška 425b; Jan ze V&ehrd 307-12. z Vlinévsi Mikeś, podpurkrabí na Roudnici 204a. Vik Jirfk 9b, 19a, 131a. Vlkovec ves 123-4. z Vlkovic Jan feéeny Sosnovec 293b. Vltava řeka 35b, 44b. Vnouček panoš z Drahonic 162b. Vobříství ves 409. Vocásek platnéř 304b. Vodák Michal 541-2. Voděrady ves 88b. Vodička Václav v Kouřimi 448a, 455-6, 479b, 516-7, 534, 536-8, 544b. Vodňany mčsto 163-4. Vodochody, Vodochoty ves 322b, Jan z rychty 235. Vodolenský Jakub 181b. Vodolice ves 107a. Voduřat člověk v Otvojicích 207a. Vodvářka v Kouřimi 547b. z Vodvojovic Jindřich a Marketa 565-7. Vojenice 510b, Hlaváč. z Vojnína viz Chotek. Vojslav podpřevor Břevnovský 110a. z Vojslavic Marquard 31b. Vojtěch Jiřík 359b ; kuchař 306b, sladovník 77-8, 82-3. Vojtěchův Jan z domu Oremusova 313b Vojtovice, nápravník Jan 236a. z Vojenic viz Vokáč Jan ve Dvorcich 182-3; Jiřík 338b. Vokatý David, žid v Praze 160a. Vokounek Martin s příbuzenstvem 306b. Vokovice ves 315a. Vokřín Václav 37a. Vokrúhlický hejtman Poděbrad- ský 84a. Voksa z Letňan 134a; viz Voxa. Voldanka Johanna 99b. Volechov n Dvorníku 185a. Wolf Ambrož 378b. Wolfgang v Chebu 305a. Wolframův Bohuslav, Symon syn 401a ; viz Olfram, Olbram. Vondra vinopal 190b. Vondrová Kateřina a Dorota 467-8. Vondrova chmelnice ve Dvorcich 182b, vinice 181-2. Vondráček v Písnici 313a. Vondrák z Kunratic 564a. Vondřej z vápenice podvyšehrad- ské 182b; v Praze z Holubova 170-1; Okovice: 623 domu 181-2; v Dušníkách rychtář 172a; viz Ondfej. Vondfejova vinice v Dvorcich 183b. Vonoklasy ves 155a. Vopice Jan z Třebska 243-6, 298b, 574a. z Voplan Petrášek 531b. Voříšek Dušek v Jaroměři 158b. 334a, 345, 356b; Jíra 314b, Mikeš 552b. z Voslnice Vavřinec 570b. Vosnice ves 395b, 570b. Voslový Jan kněz 236a. Vosoučka Václav 103a, čková Dorota 103a. Vosouška Havel 102b, Jan knčz 103a. Vosóvský Jiřík z Adlaru 146a. z Vostrova Zachař Jan 10a, Ku- novský 513b. Vošitka Jíra 102b. Voštník Jaroš 114, Václav správce (gubernator) 142a. Voxa z Waldštejna, nejvyšší. vrátný krále Václava. 425b, 427-8; viz Voksa. Vo- viz téz O-. Vrabec Ješek sladovnik 139b ; viz Passer. z Vrabí Vanék panoie 3a; srv. Brabí. na Vraném viz Chotek. z Vranic Havel 475-8; 485b. z Vraniho Lunikovsky Jan 27a; Mikeš 394a; řečený Rys 194-5. Vranskÿ Martin 138a, 169b, Si- mon 197b. Vrapice, ves 194-5, 565b. z Vrapic Anna 392b, Jan y Hob- Sovicích 192a, 194. Vraštík Mikuláš v Kouřimi 498-9, 534, 543b; Simon 447. Vosou- Pavel | Vratislav, město v Slezích 14a; hejtman Jindřich z Lažan 316a. Vrátný Martin 235a. z Vratu Dorota 140b; Fikar Ja- kub 236-9. Vráz, lépe Vráž, ves u Chocerad 14a, pustä 288b. Vrazda Petr s pfibuzenstvem263-4. z Vräzkova Mrzäk 10a.
Rejstřík jmen osobních a místních. z Wirspergu, W.spergu Lefin 304a; Ursula Soldans 304a; viz v Biersperku. Vit kożiśnik 259; pernikár 385a; v C. Brodě 47b; v Kouřimi krejčí 511b; v Praze kramář 146b, kustos Vyšehradský 119a, rybář 150a. Víta vinopalka 411b. Vitanovský Arnošt 502-3. Vítek purkrabí Václava z Dubé 570b. Vítek kanovník Vyšehradský 132b, 219a. Vítek kněz z Černčic 138a. Vitek pivovarnik 250b; sladov- ník 370b; z Jenée 370a, v Praze 26a, vozka 560b. Vítek a Jaroš bratří 126b; Fencl 163b. Vítha žena v Kouřimi 543-4. Vítko cliens viz z Leštné Vítek. Vítků Matěj 399a. Vladislav II. kräl 4a, 18a, 32a, 120-1, 136-7, 216b, 227a, 245b, 372a, 406b, 435b, 572b. z Vladoře Jakub 29b; z Vladořic pastorek Šimonkův 29b. Vládyka, Wladika, Ondřej v Praze 173-5. Vlasák se synem Vítkem 250-1; Hanuš 119a, Jan 396b. Vlásek Jifík z Zábéhlic 318a; Martin v Praze 29b. Vlasimsky v Berouné Jan 18a; Martin 17; v Praze Martin 177a. Vlček Jan z Blsan 125b; pachole Zibrida z Eistebna 296b; po- střihač v Praze 16a. Vlčí Duby u Kouřimě, mlynář v nich 471-2. z Vlčí Hory viz Chmelický. Vlčíhrdlo Mikeška 425b; Jan ze V&ehrd 307-12. z Vlinévsi Mikeś, podpurkrabí na Roudnici 204a. Vik Jirfk 9b, 19a, 131a. Vlkovec ves 123-4. z Vlkovic Jan feéeny Sosnovec 293b. Vltava řeka 35b, 44b. Vnouček panoš z Drahonic 162b. Vobříství ves 409. Vocásek platnéř 304b. Vodák Michal 541-2. Voděrady ves 88b. Vodička Václav v Kouřimi 448a, 455-6, 479b, 516-7, 534, 536-8, 544b. Vodňany mčsto 163-4. Vodochody, Vodochoty ves 322b, Jan z rychty 235. Vodolenský Jakub 181b. Vodolice ves 107a. Voduřat člověk v Otvojicích 207a. Vodvářka v Kouřimi 547b. z Vodvojovic Jindřich a Marketa 565-7. Vojenice 510b, Hlaváč. z Vojnína viz Chotek. Vojslav podpřevor Břevnovský 110a. z Vojslavic Marquard 31b. Vojtěch Jiřík 359b ; kuchař 306b, sladovník 77-8, 82-3. Vojtěchův Jan z domu Oremusova 313b Vojtovice, nápravník Jan 236a. z Vojenic viz Vokáč Jan ve Dvorcich 182-3; Jiřík 338b. Vokatý David, žid v Praze 160a. Vokounek Martin s příbuzenstvem 306b. Vokovice ves 315a. Vokřín Václav 37a. Vokrúhlický hejtman Poděbrad- ský 84a. Voksa z Letňan 134a; viz Voxa. Voldanka Johanna 99b. Volechov n Dvorníku 185a. Wolf Ambrož 378b. Wolfgang v Chebu 305a. Wolframův Bohuslav, Symon syn 401a ; viz Olfram, Olbram. Vondra vinopal 190b. Vondrová Kateřina a Dorota 467-8. Vondrova chmelnice ve Dvorcich 182b, vinice 181-2. Vondráček v Písnici 313a. Vondrák z Kunratic 564a. Vondřej z vápenice podvyšehrad- ské 182b; v Praze z Holubova 170-1; Okovice: 623 domu 181-2; v Dušníkách rychtář 172a; viz Ondfej. Vondfejova vinice v Dvorcich 183b. Vonoklasy ves 155a. Vopice Jan z Třebska 243-6, 298b, 574a. z Voplan Petrášek 531b. Voříšek Dušek v Jaroměři 158b. 334a, 345, 356b; Jíra 314b, Mikeš 552b. z Voslnice Vavřinec 570b. Vosnice ves 395b, 570b. Voslový Jan kněz 236a. Vosoučka Václav 103a, čková Dorota 103a. Vosouška Havel 102b, Jan knčz 103a. Vosóvský Jiřík z Adlaru 146a. z Vostrova Zachař Jan 10a, Ku- novský 513b. Vošitka Jíra 102b. Voštník Jaroš 114, Václav správce (gubernator) 142a. Voxa z Waldštejna, nejvyšší. vrátný krále Václava. 425b, 427-8; viz Voksa. Vo- viz téz O-. Vrabec Ješek sladovnik 139b ; viz Passer. z Vrabí Vanék panoie 3a; srv. Brabí. na Vraném viz Chotek. z Vranic Havel 475-8; 485b. z Vraniho Lunikovsky Jan 27a; Mikeš 394a; řečený Rys 194-5. Vranskÿ Martin 138a, 169b, Si- mon 197b. Vrapice, ves 194-5, 565b. z Vrapic Anna 392b, Jan y Hob- Sovicích 192a, 194. Vraštík Mikuláš v Kouřimi 498-9, 534, 543b; Simon 447. Vosou- Pavel | Vratislav, město v Slezích 14a; hejtman Jindřich z Lažan 316a. Vrátný Martin 235a. z Vratu Dorota 140b; Fikar Ja- kub 236-9. Vráz, lépe Vráž, ves u Chocerad 14a, pustä 288b. Vrazda Petr s pfibuzenstvem263-4. z Vräzkova Mrzäk 10a.
Strana 624
624 Vrbčany, ves 88-90. Vrbčanský Jan 73 4, 88-90, 101, 102. Vrbík Václav 445. Vrbno 155a, 204a. Vrbský (Vrbovský) Jan mlynář 20, 156, 413b, Václav mlynář 399a. Vrchol Mikuláš 436a, 448a. z Vrchovišť viz Vencelík, Vrček v Jinočanech 381-2. z Vřeskovic Otík panoš, purkrabí hradu Pražského 377b, (omy- lem tištěn z Vřeškovic) 324b, (omylem tistón z Vřesovic) 394. ze Vřesné? Zbrzessne Rynák 109a. ze Vřesovic Jan 24, 25, 309b, 311; Jakoubek na Žluticích 24, 25; Wolf na Doubravské Hoře 568a; srv. z Vřeskovic. ve Vřitbuchově 350b (snad omyl místo: Jiříka Bucha). Vrhlík, místo u Klatov 399-400. Vrna Pavel 39b, 42a. Vrnovský dvůr u Dvorců 180a. Vrowinus, Frowin, zlatník 5a. Vrš Půta 218 9; z Modřejovic Půta 32a; ze Sádlna Petr 25a. Vršovice, vinice 154b. z Vrtby Alžběta 313b. Vrták Mikuláš v Berounč 19a. Vrtal Jan v Koufimi 504.5. Vrtílka Václav 479. Wrz 107a, Brzve? «. Vskufí viz Skury. de Vssieselov viz ze Véeslavè. Vsteklinka? ves 162b. ze Vstuh? de Weztuhowa Hynek 109a (éi z Beztuhova?) Vé&ehrdy ves 307b, 309a. ze V&ehrd Barbora 308a; Řehoř 19a, viz Vlčíhrdlo. ze Všeradic Zachariáš krabí Pražský 175a. Všerub Jakub 578b. ze Všeslavě (de Vssieselov) Mi- kuláš, čeledín královský 383b. Všestudy, ves 171-2. ze Všetat Mikuláš 135a. Vtelno Veliké (Vtelen) ves 204-5. Wychowicz, Běchovice ? ves 364b. vícepur- Nejsti'ik jmen osobních a místních. _— Emo Vyhnanský z Doloplaz 159b. z Vyskytné Jan 381b. Vysoká Kateřina 187b, 424a. z Vysoké viz Nejedlý. Vyšehrad u Prahy 172-3, 177a, 181a, kostel sv. Petra 294b, 576b; kapitula 555b, děkan Jan Sindel (1446) 199; ka- novník Vítek 132b, 219a; kan- tor kostela Tomáš 557a; pe- kař kostela Petr 557-8; pur- krabí Jan z Rabštejna (1446) 200b; strážce kostela Václav Ortlinův 11b; knihy městské 6a; mlýn pod Vyšehradem 6a. Vyšehradské léno 103b. Výval Mařík ve Dvorcích 177a. Vyztiven Jan mlynár 430b. z Vyžlovky Jan Skofepa 73-4. Z. Záběhlice, ves 318a, 395a. v Zábrdci viz Brdce. Zach, vesnican 33a. Zachaf sladovuík 116b; hejtman panský v MI. Boleslavi 30b: z Krp 570a, z Vostrova Jan 10a; Zachafová Zofka 10a. Zacharias purkmistr v Praze 363a ; v Kosoti 423b. Zacharüv Jan v Litovicich 222a. Zachoéë Jitfk 181b. Zachystalüv Jan 354a. Záhornice, ves 411b. Záhorský Petr z Kralovic 555b. ze Zahrádky Svojše 305b. Zahradník Petr 183b. ze Zajetic Jan a Václav 130b. Zajíc Jan 370b; z Hazmburka Hynek 305b; Jaroslav 394a, 558b, Zbynék 24b, 145a, viz z Hazmburka. Zajíček Jan v Praze 28a, Jan nožíť 162a. Zajímači, páni moravští 489-90. Zajista Václav z Brandýsa 65, Zajistovský dúm 19b. | Zálabský mlýn v Kolíuč 413-4. Zálabský Václav s dětmi 259a. Zálesí pod Kamenicí 395b. Zálešák Zigmund 290b. Zálezlice u Malovar 317a. Zalužany 421a, 496b. ze Záp Zikmund 2, 3. Zápotocká Anna 476a. Zápy, dvůr na Stránce 140b. Zápský Burian 542-3; Zápský Jan 136a. Zárovský (ze Zárova) Jan s pří- buzenstvem 293-5; Mikuláš 194a, 292-3; Zárovská Kate- fina 306-7. Záruba z Hustifan Petr 252-3, 266-7; Václav 248; viz z Hu- stifan. Záruba mlynář z Většina 497-8; z Věčína Jan 346. Zárybnický Václav v Kouřimi 507a. Zásmuky 499b, 549-50, 577b; ze Zásmuk Bernhart panoš 569a. Zastudil Václav 245-6. Zatecký viz Žatecký. |Závadová Anna v Praze 225b. Závéta Petr 197b. Záviš v Praze 576a. Zázvorka Matěj z Prahy 26a. ze Zbislavic Jan 226b. Zbonín? Čbonín 134b. Zbraslavský klášter 201a, 318a; vsi k němu patřící 407a; opat Jan (před 1497) 407b. Zbrzessne viz z Vřesné. Zbyněk plebán v Kostelci 412a, provisor špitálu Křižovnického v Praze 189a. ze Zbyslavic Janek 106. Zlý Kačka Jan, syn Vojtěch 188b. Zlýčín, ves, 292a, 295a. Zezastnik viz Stastnik. Zčestie Jan (Štěstí) nápravník s příbuzenstvem 396. Zdeňata z Kopidlna 422-3. Zdeněk chmelař 424a; přítel Bu- řenického 247-8; z Popovic 106a; v Praze svíčník 135b, 202b; nejv. mistr Křižovníků 173-5. Zdenečkův Václav 139b. ze Zderazu Staněk vozataj 559a, 561b. Zdich Jan z Kunratic 190a. Zdický Petr 220b. ze Zdieře Frána 32a. Zdiměřice (Lstiměřice) u Kunra- tic 298a.
624 Vrbčany, ves 88-90. Vrbčanský Jan 73 4, 88-90, 101, 102. Vrbík Václav 445. Vrbno 155a, 204a. Vrbský (Vrbovský) Jan mlynář 20, 156, 413b, Václav mlynář 399a. Vrchol Mikuláš 436a, 448a. z Vrchovišť viz Vencelík, Vrček v Jinočanech 381-2. z Vřeskovic Otík panoš, purkrabí hradu Pražského 377b, (omy- lem tištěn z Vřeškovic) 324b, (omylem tistón z Vřesovic) 394. ze Vřesné? Zbrzessne Rynák 109a. ze Vřesovic Jan 24, 25, 309b, 311; Jakoubek na Žluticích 24, 25; Wolf na Doubravské Hoře 568a; srv. z Vřeskovic. ve Vřitbuchově 350b (snad omyl místo: Jiříka Bucha). Vrhlík, místo u Klatov 399-400. Vrna Pavel 39b, 42a. Vrnovský dvůr u Dvorců 180a. Vrowinus, Frowin, zlatník 5a. Vrš Půta 218 9; z Modřejovic Půta 32a; ze Sádlna Petr 25a. Vršovice, vinice 154b. z Vrtby Alžběta 313b. Vrták Mikuláš v Berounč 19a. Vrtal Jan v Koufimi 504.5. Vrtílka Václav 479. Wrz 107a, Brzve? «. Vskufí viz Skury. de Vssieselov viz ze Véeslavè. Vsteklinka? ves 162b. ze Vstuh? de Weztuhowa Hynek 109a (éi z Beztuhova?) Vé&ehrdy ves 307b, 309a. ze V&ehrd Barbora 308a; Řehoř 19a, viz Vlčíhrdlo. ze Všeradic Zachariáš krabí Pražský 175a. Všerub Jakub 578b. ze Všeslavě (de Vssieselov) Mi- kuláš, čeledín královský 383b. Všestudy, ves 171-2. ze Všetat Mikuláš 135a. Vtelno Veliké (Vtelen) ves 204-5. Wychowicz, Běchovice ? ves 364b. vícepur- Nejsti'ik jmen osobních a místních. _— Emo Vyhnanský z Doloplaz 159b. z Vyskytné Jan 381b. Vysoká Kateřina 187b, 424a. z Vysoké viz Nejedlý. Vyšehrad u Prahy 172-3, 177a, 181a, kostel sv. Petra 294b, 576b; kapitula 555b, děkan Jan Sindel (1446) 199; ka- novník Vítek 132b, 219a; kan- tor kostela Tomáš 557a; pe- kař kostela Petr 557-8; pur- krabí Jan z Rabštejna (1446) 200b; strážce kostela Václav Ortlinův 11b; knihy městské 6a; mlýn pod Vyšehradem 6a. Vyšehradské léno 103b. Výval Mařík ve Dvorcích 177a. Vyztiven Jan mlynár 430b. z Vyžlovky Jan Skofepa 73-4. Z. Záběhlice, ves 318a, 395a. v Zábrdci viz Brdce. Zach, vesnican 33a. Zachaf sladovuík 116b; hejtman panský v MI. Boleslavi 30b: z Krp 570a, z Vostrova Jan 10a; Zachafová Zofka 10a. Zacharias purkmistr v Praze 363a ; v Kosoti 423b. Zacharüv Jan v Litovicich 222a. Zachoéë Jitfk 181b. Zachystalüv Jan 354a. Záhornice, ves 411b. Záhorský Petr z Kralovic 555b. ze Zahrádky Svojše 305b. Zahradník Petr 183b. ze Zajetic Jan a Václav 130b. Zajíc Jan 370b; z Hazmburka Hynek 305b; Jaroslav 394a, 558b, Zbynék 24b, 145a, viz z Hazmburka. Zajíček Jan v Praze 28a, Jan nožíť 162a. Zajímači, páni moravští 489-90. Zajista Václav z Brandýsa 65, Zajistovský dúm 19b. | Zálabský mlýn v Kolíuč 413-4. Zálabský Václav s dětmi 259a. Zálesí pod Kamenicí 395b. Zálešák Zigmund 290b. Zálezlice u Malovar 317a. Zalužany 421a, 496b. ze Záp Zikmund 2, 3. Zápotocká Anna 476a. Zápy, dvůr na Stránce 140b. Zápský Burian 542-3; Zápský Jan 136a. Zárovský (ze Zárova) Jan s pří- buzenstvem 293-5; Mikuláš 194a, 292-3; Zárovská Kate- fina 306-7. Záruba z Hustifan Petr 252-3, 266-7; Václav 248; viz z Hu- stifan. Záruba mlynář z Většina 497-8; z Věčína Jan 346. Zárybnický Václav v Kouřimi 507a. Zásmuky 499b, 549-50, 577b; ze Zásmuk Bernhart panoš 569a. Zastudil Václav 245-6. Zatecký viz Žatecký. |Závadová Anna v Praze 225b. Závéta Petr 197b. Záviš v Praze 576a. Zázvorka Matěj z Prahy 26a. ze Zbislavic Jan 226b. Zbonín? Čbonín 134b. Zbraslavský klášter 201a, 318a; vsi k němu patřící 407a; opat Jan (před 1497) 407b. Zbrzessne viz z Vřesné. Zbyněk plebán v Kostelci 412a, provisor špitálu Křižovnického v Praze 189a. ze Zbyslavic Janek 106. Zlý Kačka Jan, syn Vojtěch 188b. Zlýčín, ves, 292a, 295a. Zezastnik viz Stastnik. Zčestie Jan (Štěstí) nápravník s příbuzenstvem 396. Zdeňata z Kopidlna 422-3. Zdeněk chmelař 424a; přítel Bu- řenického 247-8; z Popovic 106a; v Praze svíčník 135b, 202b; nejv. mistr Křižovníků 173-5. Zdenečkův Václav 139b. ze Zderazu Staněk vozataj 559a, 561b. Zdich Jan z Kunratic 190a. Zdický Petr 220b. ze Zdieře Frána 32a. Zdiměřice (Lstiměřice) u Kunra- tic 298a.
Strana 625
Rejstřík jmen osobních a místních. Zdimíř písař v Praze 411a. Zdislav z Malovar 43b, srv. Sdi- slav. .— Zechovec (Zechovec?) Pavel z Du- ban 552a; srv. Zichovec. Zehnak, Zehnák? v Brzvi 108a. Zeiboth Václav konsel 432a; viz Zeybote. Zeidlic Jindrieh pan 208a. z Zejfíze viz z Ejzíre. Zeká trubaé 576b. Zelenohorský Beneš v Praze 9b; Jiří 10a. Zelený Jan 542 3; Vít 430a. Zeley (Zelený?) Mikuláš v Č. Bro- dě 47a. Zelinka 11a. Zeman Jan ze Lhotky 449a; Ma- těj 473, 478-9. Zetek Havel rychtář v Hluboče- pech 190b. Zeybote z Benešova 26b; viz Zei- both. Zeydlini Bernhard 363a ; viz Seyd- lin. ze Zhofce Hefman panos 114a, (de Zhorecz) Herman 170a; Sirotek 45a. ze Zhoře Vaněk řečený Pivo 115b. Zhryzel Matěj 442b. ze Zhudovic, ze Zhudic Ctibor komorník vyšší desk 168a, 289b, camerarius 575b, supremus 420b; pano&e 317b; viz Ctibor. Zibrzyn vir Sibfin. Zich mlynáf v K. Hote 212b; Zikmund s dcerou Reginou 287.8. Zichovec Pavel 223b; srv. Ze- chovec. ze Zieře viz z Ejzíře. Zikeš Pavlův, Zikmund 349-350. Zikšův Jan z Tuklat 90-2. Zikmund císař 48-9, 53-4, 56-7, 87-8, 71-2, 94, 231, 407a, 559b. Zikmund kantor 257b; 577b. Zilvar Adam z Pilníkova a na Břecštejně 298b. Zima Adam pán v Kole 417b; Václav z Novosedel 577b. mistr Archiv Český XXVI. Zimpluch Jaclinus v Praze 173. Zipser Pavel 572b. Ziwot Weliko, Život Velík? pod- daný 297a. Zlatá Marta v Kouřimi 536-41. Zlatníky, ves 198. Zlechov viz Zlíchov. na Zlenicích z Konojed Jan 124a. ze Zlenic Bartoš vrátný (portu- lanus) 578b. Zlíchov, Zlechov 190a. Zlýčín, Zliczina 292a. Zluticky viz Zluticky. Zmakalka Lidmila 182b. ze Znojma Vit 572b. Zoojmer Jindřich se syny 401b. Zoubek Jan 438b. Zoubský v Klatovech 400a. Zoul viz Zál. Zpěváček Jakub z Rataj 513-4, 518-9. Zpěvák Vaněk 378a. Zub 331; Jan mlynář (z Poříčí) 167b, 412b; Jan v Kouřimi 457-65, 480, 485-8, 500; v Praze Petr 408a; Valentin 494b. Zúl, Zoul, Zulo, škůdce zemský 288-9. ze Zvěstova Přibík 221a. na Zvíkově viz ze Švamberka. ze Zvířetic Jan 115a. Žvířetický Hašek 66b. ze Zvoliněvsi Jindřich 221b, ze Zvolenévsi 223.4, 317b. Zykeś viz Zikeś. Z. Žabka sekretář króle Ferdinanda (1530) 577b, místokanclér (1540) 192a. ze Zabokrk Václav v Praze 572b. Zátek 580b; tovaryś 65; Pavel 471-2. Zák kożiśnik 305a; v Hobšovi- cích Vaněk 192b; z Kojesic Racek 115b; v Praze a vK. Hradci Vavřinec s dcerami 241-2. Žalud Mikuláš v Praze 177a. na Žampachu Jan z Potštejna 212b. 625 Žampach Václav, pan 279-80. Zampach Martin v Kresicích 571a. Zatec mésto 23-4, 107a, 160-1, 184-5, 224b, 387a, 414b, 416-8; odvolání šlo do Prahy IX, X (v předmluvě). z Zatce Jan 110a, 221b; _ purkmistr v Praze 424a. Zatecky Petr 116a, 579a; Václav , 424a. Zebrák (Mendicus) hrad 289a, 427a, 431b. Zebrákov, ves 412a, 554b. Zechovee, Zechovec Pavel z Du- ban 552a. z Žehrovic Jan 4a. z Želče Vítek s ženou 130-1. Želevice, ves 307b, 395b. Želézko Jakub s ženou 561b, 570. Železná, ves 170-1, 321b. Теру, пуш Веру, тез 229а, 366b. z Žep Matěj 232a, Pavel 127b; z Žepův Vitek a Prokop 366-7. Zerovnice, Zirovnice statek 312b. Zibtid Vaclav v Koufimi 474-5; s ženou Kunou 501 2. Zibridova vinice v Dvorcích 182a. Zichov 317a; z Zichova Pavel 316b. Zichovice, ves u Koufimé 510b; z Žichovic Růzha Jiřík 510-1. Žid Jan 329b. Žírovnice viz Žerovnice. z Žitavy (de Czitawa) Jakub 575. Žitavský Ondřej v Praze 122b. Život, Ziwot Weliko, poddaný 297a. Žíža Jan 430b. Žižice, ves 157. Žižka (Jan z Trocnova) 5a. Žižka Jan řezník 169b. z Žižova Žižovec (Zyzowczo de Zyzow) 117a. Zleb Jan ze StHŻkova 219b. ze Zlunic viz Skála, Myška. Žlutice 24b, 29b; viz z Vřesovic. ze Žlutic Petr 396b. Žlutický Jakub konšel 428b; Ja- nek 47a; Matěj kovář 560b. Žofie králová, manželka Václava IV. 105b, 420b. Županovice, ves 155a. Lev 79
Rejstřík jmen osobních a místních. Zdimíř písař v Praze 411a. Zdislav z Malovar 43b, srv. Sdi- slav. .— Zechovec (Zechovec?) Pavel z Du- ban 552a; srv. Zichovec. Zehnak, Zehnák? v Brzvi 108a. Zeiboth Václav konsel 432a; viz Zeybote. Zeidlic Jindrieh pan 208a. z Zejfíze viz z Ejzíre. Zeká trubaé 576b. Zelenohorský Beneš v Praze 9b; Jiří 10a. Zelený Jan 542 3; Vít 430a. Zeley (Zelený?) Mikuláš v Č. Bro- dě 47a. Zelinka 11a. Zeman Jan ze Lhotky 449a; Ma- těj 473, 478-9. Zetek Havel rychtář v Hluboče- pech 190b. Zeybote z Benešova 26b; viz Zei- both. Zeydlini Bernhard 363a ; viz Seyd- lin. ze Zhofce Hefman panos 114a, (de Zhorecz) Herman 170a; Sirotek 45a. ze Zhoře Vaněk řečený Pivo 115b. Zhryzel Matěj 442b. ze Zhudovic, ze Zhudic Ctibor komorník vyšší desk 168a, 289b, camerarius 575b, supremus 420b; pano&e 317b; viz Ctibor. Zibrzyn vir Sibfin. Zich mlynáf v K. Hote 212b; Zikmund s dcerou Reginou 287.8. Zichovec Pavel 223b; srv. Ze- chovec. ze Zieře viz z Ejzíře. Zikeš Pavlův, Zikmund 349-350. Zikšův Jan z Tuklat 90-2. Zikmund císař 48-9, 53-4, 56-7, 87-8, 71-2, 94, 231, 407a, 559b. Zikmund kantor 257b; 577b. Zilvar Adam z Pilníkova a na Břecštejně 298b. Zima Adam pán v Kole 417b; Václav z Novosedel 577b. mistr Archiv Český XXVI. Zimpluch Jaclinus v Praze 173. Zipser Pavel 572b. Ziwot Weliko, Život Velík? pod- daný 297a. Zlatá Marta v Kouřimi 536-41. Zlatníky, ves 198. Zlechov viz Zlíchov. na Zlenicích z Konojed Jan 124a. ze Zlenic Bartoš vrátný (portu- lanus) 578b. Zlíchov, Zlechov 190a. Zlýčín, Zliczina 292a. Zluticky viz Zluticky. Zmakalka Lidmila 182b. ze Znojma Vit 572b. Zoojmer Jindřich se syny 401b. Zoubek Jan 438b. Zoubský v Klatovech 400a. Zoul viz Zál. Zpěváček Jakub z Rataj 513-4, 518-9. Zpěvák Vaněk 378a. Zub 331; Jan mlynář (z Poříčí) 167b, 412b; Jan v Kouřimi 457-65, 480, 485-8, 500; v Praze Petr 408a; Valentin 494b. Zúl, Zoul, Zulo, škůdce zemský 288-9. ze Zvěstova Přibík 221a. na Zvíkově viz ze Švamberka. ze Zvířetic Jan 115a. Žvířetický Hašek 66b. ze Zvoliněvsi Jindřich 221b, ze Zvolenévsi 223.4, 317b. Zykeś viz Zikeś. Z. Žabka sekretář króle Ferdinanda (1530) 577b, místokanclér (1540) 192a. ze Zabokrk Václav v Praze 572b. Zátek 580b; tovaryś 65; Pavel 471-2. Zák kożiśnik 305a; v Hobšovi- cích Vaněk 192b; z Kojesic Racek 115b; v Praze a vK. Hradci Vavřinec s dcerami 241-2. Žalud Mikuláš v Praze 177a. na Žampachu Jan z Potštejna 212b. 625 Žampach Václav, pan 279-80. Zampach Martin v Kresicích 571a. Zatec mésto 23-4, 107a, 160-1, 184-5, 224b, 387a, 414b, 416-8; odvolání šlo do Prahy IX, X (v předmluvě). z Zatce Jan 110a, 221b; _ purkmistr v Praze 424a. Zatecky Petr 116a, 579a; Václav , 424a. Zebrák (Mendicus) hrad 289a, 427a, 431b. Zebrákov, ves 412a, 554b. Zechovee, Zechovec Pavel z Du- ban 552a. z Žehrovic Jan 4a. z Želče Vítek s ženou 130-1. Želevice, ves 307b, 395b. Želézko Jakub s ženou 561b, 570. Železná, ves 170-1, 321b. Теру, пуш Веру, тез 229а, 366b. z Žep Matěj 232a, Pavel 127b; z Žepův Vitek a Prokop 366-7. Zerovnice, Zirovnice statek 312b. Zibtid Vaclav v Koufimi 474-5; s ženou Kunou 501 2. Zibridova vinice v Dvorcích 182a. Zichov 317a; z Zichova Pavel 316b. Zichovice, ves u Koufimé 510b; z Žichovic Růzha Jiřík 510-1. Žid Jan 329b. Žírovnice viz Žerovnice. z Žitavy (de Czitawa) Jakub 575. Žitavský Ondřej v Praze 122b. Život, Ziwot Weliko, poddaný 297a. Žíža Jan 430b. Žižice, ves 157. Žižka (Jan z Trocnova) 5a. Žižka Jan řezník 169b. z Žižova Žižovec (Zyzowczo de Zyzow) 117a. Zleb Jan ze StHŻkova 219b. ze Zlunic viz Skála, Myška. Žlutice 24b, 29b; viz z Vřesovic. ze Žlutic Petr 396b. Žlutický Jakub konšel 428b; Ja- nek 47a; Matěj kovář 560b. Žofie králová, manželka Václava IV. 105b, 420b. Županovice, ves 155a. Lev 79
Strana 626
Rejstřík věcí a slov vzácnějších. A. alun (alaun?) název pramene u Berouna 10b. advocatus oppidi Brevnoviensis, fojt 111b. ambre pomum, stfíbrné jablko 215a. anleyt, torta, podaj 192a. antecessores — náméstkové, t. j. pfedchüdci 231a. apatykárt Jan 113, 169b; Janek 223; Ludvík 291b, 405a; Mikuláš 167-8; Prokop 15b, 169a, 131a. apatyka odkázána 169a. appellace z měst ke králi 149b; z K. Hory ke králi 216a; ze vsi k Staroměstské radě 154 č. 4, 167, 172b, 206-8; odkud šly k soudům Pražským IX, X. arcibiskup pražský Konrád (1423) 170b. arcufex, střelec 186. armiger viz nápravník. aurifaber viz zlatník. B. barvíř kůží (colorator cucium) Petr 576a. barvieř (holič) konšel 204a. berně králevské míra v Hobšo- vicích 193-4; kláštera Břev- novského 109b. bigamie 436. biřicovi za obsílku dva peníze bílé 345b. blázen a děti nejspíš pravdu po- vědí 274a. boží muka u Bráníka 40b. brány, hosp. náčiní 114a. bratr tetěný 96-7, 151b, 451a; ujéeny 476-7. bratrana 106b. bratří Pecinovsti (Mikulá&enci) 198a. břehů říčních opravování 414b. březní práh u mlýna 412-3, čti břežní. bronka (brůna) kůň 442a. C i Ch. caldeator, caldariator viz kotlář. cameracensis: census nudus, non cameracensis 420 č. 7. canulator viz konvár. caulista viz zelník. cech ševcovský 465-7. cedule řezané 275b. cejch u mlýna na vodu 20, 156, 214-5, 400-1; cejchovní právo dáti kolu 214a; viz práh u mlfna. cena pole 164b; vinice 426 č. 12 i 13. census viz ürok. cesta, spor o ni 351-3. chalup podsedéí 39 č. 25, 41 č. 33. chirurg Jan v Praze 164-5; Mi- kuláš 170b, (cyrologus) 33-4. chriebty na sukni 412a. commissarius et gubernator bo- norum, poruéník 2208. consilium, potaz v soudé 292a. conventor fructuum ecclesiae, ná- jemník kostela 118a. cupus (Zubusse), pííplatek tézífü 496b. curia ratalis, ürocní dvür 578a. cyrologus viz chirurg. č. čber píti 207b, památného píti 561b, čberní pití 46b, merci- potum bibere 405a, čberovati 381-2, 411a; viz litkup. česká kollej v Praze, nadání v její prospěch 158a ; českého národa dům 143; viz Praha Staré Město. číšník císařův Oldřich 363a. člověk (poddaný) poplatný za- staven 36b, 230b; dédiény prodán 295a. člověčenství (nevolnost) 416, slí- beno 6a, 41a, 42b, 141b, 230b, 236b, na tvrzi koupené pod ürok 363, 563a; slíbil huntýř z Prahy v Borotíné 31a; pro- ménéno v poslu&enství a vypo- véditelnost 236b. čubka, šuba odév 444b. D. dědění ab intestato 55-7, 278a. dédické právo dcer 51-3, 98a. dědictví: osáklé (züstalé) 136a; pfípovád k němu 484-5; vy- drženo za rok a den 386a; spor o ně 532-4; jak se dělí, když jeden dědic již něco do- stal (kollace) 100a. dědičné peníze (trhová cena grun- tu) splácejí se po částkách 520-1.
Rejstřík věcí a slov vzácnějších. A. alun (alaun?) název pramene u Berouna 10b. advocatus oppidi Brevnoviensis, fojt 111b. ambre pomum, stfíbrné jablko 215a. anleyt, torta, podaj 192a. antecessores — náméstkové, t. j. pfedchüdci 231a. apatykárt Jan 113, 169b; Janek 223; Ludvík 291b, 405a; Mikuláš 167-8; Prokop 15b, 169a, 131a. apatyka odkázána 169a. appellace z měst ke králi 149b; z K. Hory ke králi 216a; ze vsi k Staroměstské radě 154 č. 4, 167, 172b, 206-8; odkud šly k soudům Pražským IX, X. arcibiskup pražský Konrád (1423) 170b. arcufex, střelec 186. armiger viz nápravník. aurifaber viz zlatník. B. barvíř kůží (colorator cucium) Petr 576a. barvieř (holič) konšel 204a. berně králevské míra v Hobšo- vicích 193-4; kláštera Břev- novského 109b. bigamie 436. biřicovi za obsílku dva peníze bílé 345b. blázen a děti nejspíš pravdu po- vědí 274a. boží muka u Bráníka 40b. brány, hosp. náčiní 114a. bratr tetěný 96-7, 151b, 451a; ujéeny 476-7. bratrana 106b. bratří Pecinovsti (Mikulá&enci) 198a. břehů říčních opravování 414b. březní práh u mlýna 412-3, čti břežní. bronka (brůna) kůň 442a. C i Ch. caldeator, caldariator viz kotlář. cameracensis: census nudus, non cameracensis 420 č. 7. canulator viz konvár. caulista viz zelník. cech ševcovský 465-7. cedule řezané 275b. cejch u mlýna na vodu 20, 156, 214-5, 400-1; cejchovní právo dáti kolu 214a; viz práh u mlfna. cena pole 164b; vinice 426 č. 12 i 13. census viz ürok. cesta, spor o ni 351-3. chalup podsedéí 39 č. 25, 41 č. 33. chirurg Jan v Praze 164-5; Mi- kuláš 170b, (cyrologus) 33-4. chriebty na sukni 412a. commissarius et gubernator bo- norum, poruéník 2208. consilium, potaz v soudé 292a. conventor fructuum ecclesiae, ná- jemník kostela 118a. cupus (Zubusse), pííplatek tézífü 496b. curia ratalis, ürocní dvür 578a. cyrologus viz chirurg. č. čber píti 207b, památného píti 561b, čberní pití 46b, merci- potum bibere 405a, čberovati 381-2, 411a; viz litkup. česká kollej v Praze, nadání v její prospěch 158a ; českého národa dům 143; viz Praha Staré Město. číšník císařův Oldřich 363a. člověk (poddaný) poplatný za- staven 36b, 230b; dédiény prodán 295a. člověčenství (nevolnost) 416, slí- beno 6a, 41a, 42b, 141b, 230b, 236b, na tvrzi koupené pod ürok 363, 563a; slíbil huntýř z Prahy v Borotíné 31a; pro- ménéno v poslu&enství a vypo- véditelnost 236b. čubka, šuba odév 444b. D. dědění ab intestato 55-7, 278a. dédické právo dcer 51-3, 98a. dědictví: osáklé (züstalé) 136a; pfípovád k němu 484-5; vy- drženo za rok a den 386a; spor o ně 532-4; jak se dělí, když jeden dědic již něco do- stal (kollace) 100a. dědičné peníze (trhová cena grun- tu) splácejí se po částkách 520-1.
Strana 627
dědičný plat poddaného člově- Censtvím vázaného může býti zvýšen 416; viz purkrecht. dédina — hereditas (pole) 559a. dejudicare, prosouditi 161b. depositum 264-7. desátky z rybníka 110 č. 2. desky zemské nešly IX; Praža- nům nejsou propuštěny (1437) 165-6. deskový statek osvobozen z bře- men městských 166-7. devolutio viz odámrt. dílník, dielník a společník statku 326a, (mylně tištěno dělník). divisio hereditatis (rozdíl) 293a. dluh čím starší, tím spravedli- vější 276b. dlužníka hledání 252b. domu koupě, spor o ni 525-6. draha ve Dvorcích 181-2. dranice, pranice 342a. dfevénkár? Jindfich Holzschuster 210a. duchovní soud kterak jednal o důchodech 173-5. dům s právem vrátenství 429 č. 16. dveřník (vrátný, ianitor) krále Václava IV. Voksa (Vok) z Vald- štýna 425b, 427-8. dvora nájem 44-5, 127; dvür najat společně od sedláků 552a; viz fundus instructus. dvořák, feodalis 142-3; srv. ná- pravník. džberné viz čber. E. emfyteutické právo, purkrechtní 172, zákup 173; viz purkrecht, zákup. erbu propüjéení 216-7. erbovní strycové 216b. F. faleš, šenkýř pro ni vypovézen 58a. familiaris konšelů Kutnohorských 209. faska? 263b. fentováním sáhnouti 177b. feodalis, dvořák 142-3; viz ná- pravník. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. feodalitas, náprava 396b. feudum, dvůr poplužní 142b. fišmajstr v K. Hradci Maděra 269b. | Aašnéř Mikuláš 304b. fojt, advocatus oppidi Brevno- viensis 111b. z folku držeti, ne z práva 494a. forbereënik Havel z Třebovle 451-3. forestarius viz lovčí. formanů přepadení 290-1. frejd (mír): kdož by pod frej- dem koho vokrvavil, bud ruky zbaven 100b. frejuuk jarmareéní 513b, 518. fundus instructus 40, 298b, 372b, 374b, 554b. funty viz pokuta, futro, podšívka 475a. 6. glejtovati se 342b. groš český a míšenský při pla- cení úroků 416; kolik grošů na zlatý 302-3. z gruntův vypovězený 112a. gubernator villae Dawlicz 142a; commissarius et gubernator bo- norum, poručník 220a. H. haltéře na ryby 545b, 546a. hanění, spor o ně 542-3; han- livá slova 514-6. baviti 443; havif Lukeś Bulik 452a. hejcoch, hejcuch, kanálek odpadní 498-9. hejtman Písecký Matiáš z Chlum- čan (1431) 144a; Táborský Jan z Hlasiv (1433) 188a. hereditas, dědina (pole) 559a. hever 305a. hnůj, spor on 530-1. hofmistr Ambrož 380b. hofmistr nejvyšší Vojtěch z Pern- štejna (1533) 309a. hofrychtéř král. Českého Jakub Fikar z Vratu (1542) 239a; Hlaváč z Třibřich (1502) 136b. v holdu držeti (z výboje a podle úmluvy) 293b. 627 holdování zemské 390-1. holý plat (bez panství) 223b; census nudus, non cameracen- sis 420 č. 7. Holzschuster, dřevěnkář? 210a. hony (pozemky), spor o ně 383b. horlojník Vaněk 136a. hospes domus ad manum 301b; hospes passivus decani 134b. hospodár dvoru král. Jíra z Pfe- stupíné 421a. hospodářství trojstranné: po třech letech jsou úhory v týchž mí- stech 298-9. hostinské právo (právo nedomá- cích ?) 70b. hradba (ohrada), spor o obno- vení 97-8. hřebenář Jan 3054. hřebičník Fryc 304b. hromażdnici a společníci statků 246b, 326a, 434b. humuletarium, chmelnice 33a. hunter Jaroš v Praze 3la. hus pobití 345-6. husař Jakub 411b; Macek v Pra- ze 177a. huť u Berouna 18b. I. illuminator Martin 225b; Michal 157a; Petr 131b. ingrossator desk zemskych Velik z Sonova 430b. J. jablko stříbrné, 275a. jachant, kámen hyacint 205a. jehlaf Mathes 304b. jeptiška dédí 169a. jezero, rybnik 386a. jezy v Berouné 20-1; u Klatov 400a. jistec jistce 642. judex curiae viz sudí dvorsky. K. kabát cernÿ tikovany 318a. kamajk (skalisko u Bráníka) 40b. kancléř nejvyšší Adam z Hradce (1529) 144a, (1530) 577b. 79* pomum ambre
dědičný plat poddaného člově- Censtvím vázaného může býti zvýšen 416; viz purkrecht. dédina — hereditas (pole) 559a. dejudicare, prosouditi 161b. depositum 264-7. desátky z rybníka 110 č. 2. desky zemské nešly IX; Praža- nům nejsou propuštěny (1437) 165-6. deskový statek osvobozen z bře- men městských 166-7. devolutio viz odámrt. dílník, dielník a společník statku 326a, (mylně tištěno dělník). divisio hereditatis (rozdíl) 293a. dluh čím starší, tím spravedli- vější 276b. dlužníka hledání 252b. domu koupě, spor o ni 525-6. draha ve Dvorcích 181-2. dranice, pranice 342a. dfevénkár? Jindfich Holzschuster 210a. duchovní soud kterak jednal o důchodech 173-5. dům s právem vrátenství 429 č. 16. dveřník (vrátný, ianitor) krále Václava IV. Voksa (Vok) z Vald- štýna 425b, 427-8. dvora nájem 44-5, 127; dvür najat společně od sedláků 552a; viz fundus instructus. dvořák, feodalis 142-3; srv. ná- pravník. džberné viz čber. E. emfyteutické právo, purkrechtní 172, zákup 173; viz purkrecht, zákup. erbu propüjéení 216-7. erbovní strycové 216b. F. faleš, šenkýř pro ni vypovézen 58a. familiaris konšelů Kutnohorských 209. faska? 263b. fentováním sáhnouti 177b. feodalis, dvořák 142-3; viz ná- pravník. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. feodalitas, náprava 396b. feudum, dvůr poplužní 142b. fišmajstr v K. Hradci Maděra 269b. | Aašnéř Mikuláš 304b. fojt, advocatus oppidi Brevno- viensis 111b. z folku držeti, ne z práva 494a. forbereënik Havel z Třebovle 451-3. forestarius viz lovčí. formanů přepadení 290-1. frejd (mír): kdož by pod frej- dem koho vokrvavil, bud ruky zbaven 100b. frejuuk jarmareéní 513b, 518. fundus instructus 40, 298b, 372b, 374b, 554b. funty viz pokuta, futro, podšívka 475a. 6. glejtovati se 342b. groš český a míšenský při pla- cení úroků 416; kolik grošů na zlatý 302-3. z gruntův vypovězený 112a. gubernator villae Dawlicz 142a; commissarius et gubernator bo- norum, poručník 220a. H. haltéře na ryby 545b, 546a. hanění, spor o ně 542-3; han- livá slova 514-6. baviti 443; havif Lukeś Bulik 452a. hejcoch, hejcuch, kanálek odpadní 498-9. hejtman Písecký Matiáš z Chlum- čan (1431) 144a; Táborský Jan z Hlasiv (1433) 188a. hereditas, dědina (pole) 559a. hever 305a. hnůj, spor on 530-1. hofmistr Ambrož 380b. hofmistr nejvyšší Vojtěch z Pern- štejna (1533) 309a. hofrychtéř král. Českého Jakub Fikar z Vratu (1542) 239a; Hlaváč z Třibřich (1502) 136b. v holdu držeti (z výboje a podle úmluvy) 293b. 627 holdování zemské 390-1. holý plat (bez panství) 223b; census nudus, non cameracen- sis 420 č. 7. Holzschuster, dřevěnkář? 210a. hony (pozemky), spor o ně 383b. horlojník Vaněk 136a. hospes domus ad manum 301b; hospes passivus decani 134b. hospodár dvoru král. Jíra z Pfe- stupíné 421a. hospodářství trojstranné: po třech letech jsou úhory v týchž mí- stech 298-9. hostinské právo (právo nedomá- cích ?) 70b. hradba (ohrada), spor o obno- vení 97-8. hřebenář Jan 3054. hřebičník Fryc 304b. hromażdnici a společníci statků 246b, 326a, 434b. humuletarium, chmelnice 33a. hunter Jaroš v Praze 3la. hus pobití 345-6. husař Jakub 411b; Macek v Pra- ze 177a. huť u Berouna 18b. I. illuminator Martin 225b; Michal 157a; Petr 131b. ingrossator desk zemskych Velik z Sonova 430b. J. jablko stříbrné, 275a. jachant, kámen hyacint 205a. jehlaf Mathes 304b. jeptiška dédí 169a. jezero, rybnik 386a. jezy v Berouné 20-1; u Klatov 400a. jistec jistce 642. judex curiae viz sudí dvorsky. K. kabát cernÿ tikovany 318a. kamajk (skalisko u Bráníka) 40b. kancléř nejvyšší Adam z Hradce (1529) 144a, (1530) 577b. 79* pomum ambre
Strana 628
628 kanclét králové mistr Štěpán (1413) 105. kantor Martin 354-5; Zigmund 257b. klášter Břevnovský 109-112; 0- strovský 29, 155a; na Slova- nech, spor o úrok k němu 375-7. klenoty, spor o ně 59-61, 485-6. klidwosser (voda z rány?) 500b. klok (oděv) 444b. kmecí statek 552b. kmet, konšel vesnický, ohledává škody na poli, consules ville dictos kmety ducere 193a. kněz při kšaftu 56 7, 504-5. kněz (kníže) Karel Minsterberský 6b, knéz Karel 129a. knihy méstské v Praze VIII, XI, XII, na Vyšehradě 6a, v Kutné Hoře 66a. kola v mlýně, jich velikost 215-6. koláč, dar 205a. koláčník Diviš 254b. kollej viz Praha Staré Město. komorník desk Ctibor ze Zhudic 206a, 314b, 367a, 575b, vyšší 168a, 289, 290, 420b. konsistoř Pražská (pod obojí) 386-8, soudí o manželství 436b, 497-8. konšel nemá paměti nésti (svěd- čiti) než do čtyř. neděl 48b. konvář Hanuš 18b; Jan 170b; Janek a Štěpán 14b; (canu lator) Jiljí 117a, Mrkvička 145b. konvářský tovaryš Mikuláš 18b. konvenční pokuta 25a. kopice, kopa 74b. kopy české a míšeňské při sta- rých platech 376-7. kostelnici v Praze 141b; 144a; vitrici 378a. košinář Duchek 430b. kotec spodnější a vrchní 572a. kotlář Beneš 169b, Jakub 168a, (caldariator) 2984, Jan 259b. krajčovna (dům) 110b. krámu prvdej 15, 16. krávy náplužní 299a. krčmiště (kde stávala krčma) 40b. křižovníci v Praze 32 3. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. křižovnický nejvyšší mistr Miku- láš (1486) 143 č. 6, z Hrade- šína Václav (1529) 143 č. 8. krmíky u mlýna 414a. kryně (Gerinne) u mlýna 214a, 215a. kšaft, příklady 5-9, 28, 48, 227a, 239-241, 296-7, 300 1, 312-3, 321-3, 380-1, 392-4, 406-8, 432-3; Jana ze Smiřic před popravou 203-6; ksaft, spor on, 21-4, 53-4, 62.4, 71-3, 79-80, 84-8, 241-3, 246-8, 257-8, 260-1, 280-1, 287-8, 325, 417-9, 467,470 1, 475-8, 481-3, 490-2, 504-7. ksaft od kněží sepsán 504-5; má býti zapsán v knihách méstskych 53a; v radé 226a; 8 povolentm purkmistra 260a; tvrditi v 6 nedělích 286b; před kým nezfizovati 56-7; svědkové k němu mají býti povolávání a prošeni 257b; před vydáním se na cestu 211a; nemá býti tajně spiso- ván 280b; kšafty si odporující 337a; kdy neplatný 287-8; králem zdvižen 271b; společ- nici kšaftu 258b, 260a; spol- čuje 256b; kSaftoväni, majestát Sigmundúv Ceskobrodskym o tom 48-9, 53-4; svobodné 243a, 406b. kšaftovati nemohou lidé (poddaní) dědiční bez povolení pána 93b, 96b, 200b, kdo nemůže 477a; společně aneb rozdilné bra- třím povoleno 166a; kšaftovní právo Pražské ve vsi 193b. kšeft viz kšaft. kuchmistr Kadeřábek 204a; Sig- mund Menharta z Hradce 162b. kůň za čtyři kopy 331a. kuše s heverem 96-7. kvitance 269b. L. lahvičník Duchek 181b. lán Staroměstský drží 64 strychy 192b. ledva (dlužen za ledva XVII gr.) 171b. lékař Jan 275-7; Jakub Zid v Bydžově 129a ; Sigmund mistr lékař vnitřní (1470) 576b. lékařka 59a. léno Vyšehradské, omagium 103b. leštič kamene Jakub 172b. léta zemská viz zletilost. ležení ve smlouvě 25b. lhota pfi vysazování vinic 428a. list zachování 244a. listin v: archivě Pražském málo XII. listiny prořezati 230a. litkup piti 13b, 114a, 525a; viz čber. lormejstr Jíra 507-8. lovčí lesní král. Českého (fore- starius) Tlam Stibor 164-5. M. magister moncium viz perkmistr. malíř Matěj 171a; Sigmund 171a; Tomáš 239a; Václav 463-4. mandel třetí za užívání gruntu 581b; srv. nápolníci. manských statků klášter nekupuj 109a. manuál nenáleží ke knihám měst- ským 53, 54; manuály radní v Praze XI, XII. manžel pánem ženy, těla i statku 540b; manželka jest vězněm muže svého 523a. manželství rozvod 497-8. maršálek dvoru královského Po- pel z Lobkovic (1544) 7b. maršálek Staroměstský Jan z Ra- díče 212b; Jan Dětský (1538) 381a. meéíf (swertfeger) Gabriel 210a. medik Mikuláš v Praze 34a. mercipotaie viz &ber. měření land zakoupených nemá se opakovati 193a. merunky bráti není zlodějstvím 444a. městská povinnost na vsi 375a. méstské právo ve vsi 365, 365a, 374 6. 89, 377 6. 94, 410 C. 9, k&aftovní 193b; mé&tan Staroměstský o zboží na zemi má býti souzen právem toho města 429a, příklad 194-5 č. 153a.
628 kanclét králové mistr Štěpán (1413) 105. kantor Martin 354-5; Zigmund 257b. klášter Břevnovský 109-112; 0- strovský 29, 155a; na Slova- nech, spor o úrok k němu 375-7. klenoty, spor o ně 59-61, 485-6. klidwosser (voda z rány?) 500b. klok (oděv) 444b. kmecí statek 552b. kmet, konšel vesnický, ohledává škody na poli, consules ville dictos kmety ducere 193a. kněz při kšaftu 56 7, 504-5. kněz (kníže) Karel Minsterberský 6b, knéz Karel 129a. knihy méstské v Praze VIII, XI, XII, na Vyšehradě 6a, v Kutné Hoře 66a. kola v mlýně, jich velikost 215-6. koláč, dar 205a. koláčník Diviš 254b. kollej viz Praha Staré Město. komorník desk Ctibor ze Zhudic 206a, 314b, 367a, 575b, vyšší 168a, 289, 290, 420b. konsistoř Pražská (pod obojí) 386-8, soudí o manželství 436b, 497-8. konšel nemá paměti nésti (svěd- čiti) než do čtyř. neděl 48b. konvář Hanuš 18b; Jan 170b; Janek a Štěpán 14b; (canu lator) Jiljí 117a, Mrkvička 145b. konvářský tovaryš Mikuláš 18b. konvenční pokuta 25a. kopice, kopa 74b. kopy české a míšeňské při sta- rých platech 376-7. kostelnici v Praze 141b; 144a; vitrici 378a. košinář Duchek 430b. kotec spodnější a vrchní 572a. kotlář Beneš 169b, Jakub 168a, (caldariator) 2984, Jan 259b. krajčovna (dům) 110b. krámu prvdej 15, 16. krávy náplužní 299a. krčmiště (kde stávala krčma) 40b. křižovníci v Praze 32 3. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. křižovnický nejvyšší mistr Miku- láš (1486) 143 č. 6, z Hrade- šína Václav (1529) 143 č. 8. krmíky u mlýna 414a. kryně (Gerinne) u mlýna 214a, 215a. kšaft, příklady 5-9, 28, 48, 227a, 239-241, 296-7, 300 1, 312-3, 321-3, 380-1, 392-4, 406-8, 432-3; Jana ze Smiřic před popravou 203-6; ksaft, spor on, 21-4, 53-4, 62.4, 71-3, 79-80, 84-8, 241-3, 246-8, 257-8, 260-1, 280-1, 287-8, 325, 417-9, 467,470 1, 475-8, 481-3, 490-2, 504-7. ksaft od kněží sepsán 504-5; má býti zapsán v knihách méstskych 53a; v radé 226a; 8 povolentm purkmistra 260a; tvrditi v 6 nedělích 286b; před kým nezfizovati 56-7; svědkové k němu mají býti povolávání a prošeni 257b; před vydáním se na cestu 211a; nemá býti tajně spiso- ván 280b; kšafty si odporující 337a; kdy neplatný 287-8; králem zdvižen 271b; společ- nici kšaftu 258b, 260a; spol- čuje 256b; kSaftoväni, majestát Sigmundúv Ceskobrodskym o tom 48-9, 53-4; svobodné 243a, 406b. kšaftovati nemohou lidé (poddaní) dědiční bez povolení pána 93b, 96b, 200b, kdo nemůže 477a; společně aneb rozdilné bra- třím povoleno 166a; kšaftovní právo Pražské ve vsi 193b. kšeft viz kšaft. kuchmistr Kadeřábek 204a; Sig- mund Menharta z Hradce 162b. kůň za čtyři kopy 331a. kuše s heverem 96-7. kvitance 269b. L. lahvičník Duchek 181b. lán Staroměstský drží 64 strychy 192b. ledva (dlužen za ledva XVII gr.) 171b. lékař Jan 275-7; Jakub Zid v Bydžově 129a ; Sigmund mistr lékař vnitřní (1470) 576b. lékařka 59a. léno Vyšehradské, omagium 103b. leštič kamene Jakub 172b. léta zemská viz zletilost. ležení ve smlouvě 25b. lhota pfi vysazování vinic 428a. list zachování 244a. listin v: archivě Pražském málo XII. listiny prořezati 230a. litkup piti 13b, 114a, 525a; viz čber. lormejstr Jíra 507-8. lovčí lesní král. Českého (fore- starius) Tlam Stibor 164-5. M. magister moncium viz perkmistr. malíř Matěj 171a; Sigmund 171a; Tomáš 239a; Václav 463-4. mandel třetí za užívání gruntu 581b; srv. nápolníci. manských statků klášter nekupuj 109a. manuál nenáleží ke knihám měst- ským 53, 54; manuály radní v Praze XI, XII. manžel pánem ženy, těla i statku 540b; manželka jest vězněm muže svého 523a. manželství rozvod 497-8. maršálek dvoru královského Po- pel z Lobkovic (1544) 7b. maršálek Staroměstský Jan z Ra- díče 212b; Jan Dětský (1538) 381a. meéíf (swertfeger) Gabriel 210a. medik Mikuláš v Praze 34a. mercipotaie viz &ber. měření land zakoupených nemá se opakovati 193a. merunky bráti není zlodějstvím 444a. městská povinnost na vsi 375a. méstské právo ve vsi 365, 365a, 374 6. 89, 377 6. 94, 410 C. 9, k&aftovní 193b; mé&tan Staroměstský o zboží na zemi má býti souzen právem toho města 429a, příklad 194-5 č. 153a.
Strana 629
3; když pánem vsi jest měšťan, konšelé městští rozsuzují mezi nimi 194 č. 2. městských (Pražských) práv a poplatků bylo panství Dražické osvobozeno 166b. městský soud kdy nepříslušný 238b. s městem trpící 56a, 95-6, 98b, 248b, 257a, 259, 277-8, 419a, 435a, 444b, 451-2, 533, 540b, ve vsi Jenti 365 ¢. 12 i 13. měšečník Prokop Klokočka 40-1. | mincmistr nejvyšší Jan z Pot.' štejna (1511) 212b. místokomorník Ctibor ze Zbudo- vic (1431) 1682; — Mikuláš Bruknar z Bruk- štejna (1521) 313a; — Burian Medek z Waldeku (1533) 309a. | mistopisai zemsky Vaclav (1387)! 175a; Matéj Sérba z Chrenova (1431) 168a; Jan z Písuice (1533) 309a. mistr mostu Pražského Ottlin 363a mistr pivovarsky Martin 181b. mlatci seděli na dědině, mlatcov- ské dédiny 219a. mlýny v Berouně 19-21; v K. Hoře 212-6; v Kolíně 412-4; viz Hora Kutná. mlýnů cena 395-6. mlýnské platy, spor o ně 54-5 mlynáři ptísezní 167, 214-6, 360-1, 399-400, 412 3, 430; v Budéjovicích 121-2; v Kou- fimi 497b; v Praze X, 156, 212-3. mlynářské pořádky v Budějovicích 121-2. mord, úmluva où, 71; žaloba 100-1, 180 1, 262, 342.3, 409, 452-3; viz zranéní. mostní úředníci v Praze VIII. mucher, tkanina (mohér?) 274a. mučení viz útrpné právo. mzda dlužná, spor o ni 527b. N. náboženství podobojí zajištěno v Kadani 386.9; vyznáváno Ja-! Rejstřík věcí a slov vzácnějších. nem ze Smiřic 205a; odpadlý od pravd božských (od kališ- nictví) přijat na milost v Praze 402; odšel od pravd božích 267b; vystěhoval se pro víru 47a. náchlebník svědčiti némůže 67a. nadání ke kostelům a žákům, spor o ně 307-12. nájem dvoru 44-5, 127, 552a; polí 141 č. 4 i 9, 236. nákladníci vápenných hutí Dvorcích 180b. náméstkové, autecessores 231a; náměstek nebožtík Jindřich 66a. nápad, spor oň 48-9; na krále v Praze popirdn 222a; viz od- úmrť. nápolníci, uživatelé na polovici 35b, 426 č. 11; srv. mandel třetí. náprava, odprošení 216, 464b, 473a, 513a, 539a. — přísaha očistná 435b, 439a. — statek služebný 315a, dě- diéuá 396a, feolalitas 396b, servitium 401b; viz pfísaha náprávnik (feodalis) 142-3, Petr 207-8, (armiger) 312a; z Ka- myku Jau Zéestie 396a; z Ko- nic Prokop Rüzek 140a, z Voj- tovic Jan 236a nápravaíei, rozsudí 459b. nárek cti 49-51, 77, 216, 243b, 262b, 359 60, 464b, 471-3, 538-9, 547-8. narovnání 316-7. násadišté u lopaty 399%. nebozíz rourní 399b. nebuob, nebožtík 377b. nedíl mezi sedláky? 419 č. 2. nedilnd k3aftovala 285a. němčina a čeština v Kadani 385. německé rozhodnutí rady Staro- městské (1418) 209-10. neodbytá a neodeřčená dcera 52-3. nepořad ve 4 nedělích ukázati podle práva 72a. nevolnost: poddaný ve vsi Staro- městských vyprodav se, přijde o trhovou cenu, nezakonpi-li se znova 409 č. 6. ve 629 noblův LXXX půjčeno 136b. notář Theodorikův Jindřich v Praze 174b. notářský opis listiny 111-2. nové obilí (novalia) 199a. nožíř (scultellator) Klíma 122b. 0. obec odcizila úročníka v Kopečku od kostela, konšelové jej vrátili 422a. obec starší v Praze 410a; veliká 207a, 402a, 410b. obora, ortoferale u Břevnova (po- zdější Hvězda?) 110b; ortus ferarum (u Ovence?) 240a. obranní l'st 375-7. obstávka pastusiny 59; 64 ; viz stavuñk. obvénéni 285a. oči vyvrženy 242a. v oči, vuoči mluviti 438a odběžným právem držeti 224b. odbytí dítěte neposlušného 166a. odhad dědiny, statku 219-20; 313. odhaniti se, hané 244b. odkaz ke kostelu 26-7. odměna daná od kališnických Pra- žanů za služby diplomatické 152, za služby válečné 132b, 410-1. odměnná spravedlnost, poena ta- lionis 501b. odnepadnouti v nemoci (recidiva) 432b. odpovédnictví v Kadani 389-92. odümrt, devolutio 103-5, 309-10; jde na obec 248-9, 451a; viz nápad. odvolání odkud šlo k soudům Pražským IX, X. officialové probošta Pražského 362b. ofuknouti se na nékoho 349b. oheń dost neohlásen 267b. olovo u Mikovie, plumbi fodine (1471) 212a. oltátnik má 12 kop důchodů 201a. omagium viz léno. opily pokutován dvojnásobné 515b. penéz ubrániti se proti
3; když pánem vsi jest měšťan, konšelé městští rozsuzují mezi nimi 194 č. 2. městských (Pražských) práv a poplatků bylo panství Dražické osvobozeno 166b. městský soud kdy nepříslušný 238b. s městem trpící 56a, 95-6, 98b, 248b, 257a, 259, 277-8, 419a, 435a, 444b, 451-2, 533, 540b, ve vsi Jenti 365 ¢. 12 i 13. měšečník Prokop Klokočka 40-1. | mincmistr nejvyšší Jan z Pot.' štejna (1511) 212b. místokomorník Ctibor ze Zbudo- vic (1431) 1682; — Mikuláš Bruknar z Bruk- štejna (1521) 313a; — Burian Medek z Waldeku (1533) 309a. | mistopisai zemsky Vaclav (1387)! 175a; Matéj Sérba z Chrenova (1431) 168a; Jan z Písuice (1533) 309a. mistr mostu Pražského Ottlin 363a mistr pivovarsky Martin 181b. mlatci seděli na dědině, mlatcov- ské dédiny 219a. mlýny v Berouně 19-21; v K. Hoře 212-6; v Kolíně 412-4; viz Hora Kutná. mlýnů cena 395-6. mlýnské platy, spor o ně 54-5 mlynáři ptísezní 167, 214-6, 360-1, 399-400, 412 3, 430; v Budéjovicích 121-2; v Kou- fimi 497b; v Praze X, 156, 212-3. mlynářské pořádky v Budějovicích 121-2. mord, úmluva où, 71; žaloba 100-1, 180 1, 262, 342.3, 409, 452-3; viz zranéní. mostní úředníci v Praze VIII. mucher, tkanina (mohér?) 274a. mučení viz útrpné právo. mzda dlužná, spor o ni 527b. N. náboženství podobojí zajištěno v Kadani 386.9; vyznáváno Ja-! Rejstřík věcí a slov vzácnějších. nem ze Smiřic 205a; odpadlý od pravd božských (od kališ- nictví) přijat na milost v Praze 402; odšel od pravd božích 267b; vystěhoval se pro víru 47a. náchlebník svědčiti némůže 67a. nadání ke kostelům a žákům, spor o ně 307-12. nájem dvoru 44-5, 127, 552a; polí 141 č. 4 i 9, 236. nákladníci vápenných hutí Dvorcích 180b. náméstkové, autecessores 231a; náměstek nebožtík Jindřich 66a. nápad, spor oň 48-9; na krále v Praze popirdn 222a; viz od- úmrť. nápolníci, uživatelé na polovici 35b, 426 č. 11; srv. mandel třetí. náprava, odprošení 216, 464b, 473a, 513a, 539a. — přísaha očistná 435b, 439a. — statek služebný 315a, dě- diéuá 396a, feolalitas 396b, servitium 401b; viz pfísaha náprávnik (feodalis) 142-3, Petr 207-8, (armiger) 312a; z Ka- myku Jau Zéestie 396a; z Ko- nic Prokop Rüzek 140a, z Voj- tovic Jan 236a nápravaíei, rozsudí 459b. nárek cti 49-51, 77, 216, 243b, 262b, 359 60, 464b, 471-3, 538-9, 547-8. narovnání 316-7. násadišté u lopaty 399%. nebozíz rourní 399b. nebuob, nebožtík 377b. nedíl mezi sedláky? 419 č. 2. nedilnd k3aftovala 285a. němčina a čeština v Kadani 385. německé rozhodnutí rady Staro- městské (1418) 209-10. neodbytá a neodeřčená dcera 52-3. nepořad ve 4 nedělích ukázati podle práva 72a. nevolnost: poddaný ve vsi Staro- městských vyprodav se, přijde o trhovou cenu, nezakonpi-li se znova 409 č. 6. ve 629 noblův LXXX půjčeno 136b. notář Theodorikův Jindřich v Praze 174b. notářský opis listiny 111-2. nové obilí (novalia) 199a. nožíř (scultellator) Klíma 122b. 0. obec odcizila úročníka v Kopečku od kostela, konšelové jej vrátili 422a. obec starší v Praze 410a; veliká 207a, 402a, 410b. obora, ortoferale u Břevnova (po- zdější Hvězda?) 110b; ortus ferarum (u Ovence?) 240a. obranní l'st 375-7. obstávka pastusiny 59; 64 ; viz stavuñk. obvénéni 285a. oči vyvrženy 242a. v oči, vuoči mluviti 438a odběžným právem držeti 224b. odbytí dítěte neposlušného 166a. odhad dědiny, statku 219-20; 313. odhaniti se, hané 244b. odkaz ke kostelu 26-7. odměna daná od kališnických Pra- žanů za služby diplomatické 152, za služby válečné 132b, 410-1. odměnná spravedlnost, poena ta- lionis 501b. odnepadnouti v nemoci (recidiva) 432b. odpovédnictví v Kadani 389-92. odümrt, devolutio 103-5, 309-10; jde na obec 248-9, 451a; viz nápad. odvolání odkud šlo k soudům Pražským IX, X. officialové probošta Pražského 362b. ofuknouti se na nékoho 349b. oheń dost neohlásen 267b. olovo u Mikovie, plumbi fodine (1471) 212a. oltátnik má 12 kop důchodů 201a. omagium viz léno. opily pokutován dvojnásobné 515b. penéz ubrániti se proti
Strana 630
630 orel dvojhlavý na pečeti 111b. ortel et sententia 292a. ortoferale viz obora. osáklé (pozůstalé) dédictvi 136a; osáklý statek 197a. ostrožník Hanuš v Budějovicích 119a. osvobozeuí Drazic z břemen měst- skych 166-7. P. palet masa vepřového 231a. pán gruntů neposloupný, než mi- lostný (ze kšaftu) 416a. pánev na pivo 374b. pankart 103a; z pankharstvi naféenému náleží se vyvésti 548a. pargamenista Havel 113. pastušina obstavena 59. pastvina společná 225a. páteř korálový 51a. pečeť městská a purkmistrovská v Chebu 304a. peklhauba (šišák) 330b. penězi penězům rukojmě mají býti 565b. peníze, vídeňské 70b; pepř 120a. perkmistr (úředník báňský) Pavel v K. Hoře 212b. perkmistr hor viniénych, magister montium v Praze 110a, magi- ster vinearum 425 €. 5; perk- místrovsky üfad v Praze X, 228b. perna u stodoly 40b. pernikář Václav 15a. pícník, prodavač píce Bohuslav 580a. pietanciarius kláštera Zderazského 134b. piperator Nicolaus 172b. písař. nejvyšší zemský Mikuláš z Okoře (1415) 162a. písať nejvyšší- desk zemských Matěj Ščrba (z Chřenova) 168a, 420b (1430, vlastné místopísar). písař desk zemských menších On- dřej, Ondrášek, Andreas 289, 290, 367a. plat věčný 2-4. viz groš. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. | platnéř Kříž 27b, Vocásek a Le- | gát 304b. pluh a brány 114a. pluhy dva role 44b. pobíhati, popírati 455b. podaj, anleyt, torta 192a. poddanost a člověčenství slibo- vati 42b. poddanství vyprodaného 409a. podkomoří královský Konrad z Vechty (1406) 289a. — z Lestkova Jan (1416) 149b, (1417) 292b. — Bechyné Jan (1417) 186a, (1419) 289-90; — Jan z Kunvaldu (1437) 165-6, (1438) 17b; — Samuel z Hrádku (1471) 212b; — 'Tréka (1520) 386b; — Plangnar z Kinäpergku (1530) 387-8, 392a. podobojí víra viz náboženství. podruh kupuje chmelnici 181b. podruzi netrpí s městem 56a. podsedčí chalupa 13a, 39-41, 374b. podvod při smlouvě 275b. poena talionis, odměnná spravedl- nost 501b. pohlavek, spor oň 548, 549. pokora 34b. pokuta připadá králi 310b, nej- vyššímu purkrabí 213a; kon- venční 25a; péti funtü za zra- néní 501a. o polüvky píti, o polovice pfipí jeti 514b. porad, statutum v obci 525a. porrextrix (sic) Anna Thafelrunge 4242. poruéeuství nepfijato 519-20. poručník jak ručí za spoluporuč- níky 327b; otcovský ze správy nečiní počtů 327a; ženy staré 31b; nejvyšší poručníci jsou purkmistr a konšelé 227b. posloupný viz páv, příbuzenství. potaz v soudě, consilium 292a. povodeň 121a. prachai, sanytrnik Jakub v K. Hoře 519a. práh u mlýna 19-21, 15, 16, 167, 213-4; viz mlýn. pravdy boží (kališnictví) 367b, 402a. právo hostinské 503b; předkupní 298a, stavné 61a, 255b, viz útrpné právo. pri barviti 92b. příbuzenství posloupné 295a. přídavky při prodeji usedlosti viz fundus instructus. případní věc (incidenční) 476a. přípovědníci 259a, 487a. příročí sněmem povolené 483a. přísaha na soudé jak činčna 329a, očistná 355a, 481b, 520a, náprava 435b, správa 447b, viz náprava přisíci, prísahati 476b. přísudek na peníze 224b; pfísu- dek neb nález se promlčuje 376b. přívraty ve stoce 400a. přiznání při právě nejvíce váží 350b. proclamationum litterae 104-5. prodej člověka dědičného 295a; domu, odpor proti tomu 265b; na dva životy 315b. prokurator nápadú královských 295b, krále Jiřího Čeněk z Klinštejna (před 1471) 212, královský Peter Chotek z Voj- nína (1546) 309b. promlčení 375-7. propadení statku uprchlého vězně 410b; pro odstup od víry 402, navrácení jeho 403. prosouditi, deiudicare 161b. provina, provinění 441a. první časem, první jest i právem 508a. prvníky široké (grose) 469b. pšenice cena 65a. pucpacky dva, zboZí néjaké 301b. pullator Franco 363a. purkrabí nejvyšší 4b; Jenec Jan z Janovic (1499) 296a. purkrabí hradu Pražského viz Praha hrad. purkrecht, ius emphyteuticum 172-8; ves nadána tím prá- vem 192-4, dvür 199, 200; pán nemůže odkoupití držbu ani zvýšiti úrok 416; purkrecht-
630 orel dvojhlavý na pečeti 111b. ortel et sententia 292a. ortoferale viz obora. osáklé (pozůstalé) dédictvi 136a; osáklý statek 197a. ostrožník Hanuš v Budějovicích 119a. osvobozeuí Drazic z břemen měst- skych 166-7. P. palet masa vepřového 231a. pán gruntů neposloupný, než mi- lostný (ze kšaftu) 416a. pánev na pivo 374b. pankart 103a; z pankharstvi naféenému náleží se vyvésti 548a. pargamenista Havel 113. pastušina obstavena 59. pastvina společná 225a. páteř korálový 51a. pečeť městská a purkmistrovská v Chebu 304a. peklhauba (šišák) 330b. penězi penězům rukojmě mají býti 565b. peníze, vídeňské 70b; pepř 120a. perkmistr (úředník báňský) Pavel v K. Hoře 212b. perkmistr hor viniénych, magister montium v Praze 110a, magi- ster vinearum 425 €. 5; perk- místrovsky üfad v Praze X, 228b. perna u stodoly 40b. pernikář Václav 15a. pícník, prodavač píce Bohuslav 580a. pietanciarius kláštera Zderazského 134b. piperator Nicolaus 172b. písař. nejvyšší zemský Mikuláš z Okoře (1415) 162a. písať nejvyšší- desk zemských Matěj Ščrba (z Chřenova) 168a, 420b (1430, vlastné místopísar). písař desk zemských menších On- dřej, Ondrášek, Andreas 289, 290, 367a. plat věčný 2-4. viz groš. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. | platnéř Kříž 27b, Vocásek a Le- | gát 304b. pluh a brány 114a. pluhy dva role 44b. pobíhati, popírati 455b. podaj, anleyt, torta 192a. poddanost a člověčenství slibo- vati 42b. poddanství vyprodaného 409a. podkomoří královský Konrad z Vechty (1406) 289a. — z Lestkova Jan (1416) 149b, (1417) 292b. — Bechyné Jan (1417) 186a, (1419) 289-90; — Jan z Kunvaldu (1437) 165-6, (1438) 17b; — Samuel z Hrádku (1471) 212b; — 'Tréka (1520) 386b; — Plangnar z Kinäpergku (1530) 387-8, 392a. podobojí víra viz náboženství. podruh kupuje chmelnici 181b. podruzi netrpí s městem 56a. podsedčí chalupa 13a, 39-41, 374b. podvod při smlouvě 275b. poena talionis, odměnná spravedl- nost 501b. pohlavek, spor oň 548, 549. pokora 34b. pokuta připadá králi 310b, nej- vyššímu purkrabí 213a; kon- venční 25a; péti funtü za zra- néní 501a. o polüvky píti, o polovice pfipí jeti 514b. porad, statutum v obci 525a. porrextrix (sic) Anna Thafelrunge 4242. poruéeuství nepfijato 519-20. poručník jak ručí za spoluporuč- níky 327b; otcovský ze správy nečiní počtů 327a; ženy staré 31b; nejvyšší poručníci jsou purkmistr a konšelé 227b. posloupný viz páv, příbuzenství. potaz v soudě, consilium 292a. povodeň 121a. prachai, sanytrnik Jakub v K. Hoře 519a. práh u mlýna 19-21, 15, 16, 167, 213-4; viz mlýn. pravdy boží (kališnictví) 367b, 402a. právo hostinské 503b; předkupní 298a, stavné 61a, 255b, viz útrpné právo. pri barviti 92b. příbuzenství posloupné 295a. přídavky při prodeji usedlosti viz fundus instructus. případní věc (incidenční) 476a. přípovědníci 259a, 487a. příročí sněmem povolené 483a. přísaha na soudé jak činčna 329a, očistná 355a, 481b, 520a, náprava 435b, správa 447b, viz náprava přisíci, prísahati 476b. přísudek na peníze 224b; pfísu- dek neb nález se promlčuje 376b. přívraty ve stoce 400a. přiznání při právě nejvíce váží 350b. proclamationum litterae 104-5. prodej člověka dědičného 295a; domu, odpor proti tomu 265b; na dva životy 315b. prokurator nápadú královských 295b, krále Jiřího Čeněk z Klinštejna (před 1471) 212, královský Peter Chotek z Voj- nína (1546) 309b. promlčení 375-7. propadení statku uprchlého vězně 410b; pro odstup od víry 402, navrácení jeho 403. prosouditi, deiudicare 161b. provina, provinění 441a. první časem, první jest i právem 508a. prvníky široké (grose) 469b. pšenice cena 65a. pucpacky dva, zboZí néjaké 301b. pullator Franco 363a. purkrabí nejvyšší 4b; Jenec Jan z Janovic (1499) 296a. purkrabí hradu Pražského viz Praha hrad. purkrecht, ius emphyteuticum 172-8; ves nadána tím prá- vem 192-4, dvür 199, 200; pán nemůže odkoupití držbu ani zvýšiti úrok 416; purkrecht-
Strana 631
ní dvůr od držitelů vzdán pá- novi, že ho nikdo nechce kou- piti 552 (v Kožlém u Ledče n. S.); viz zákup. pustý dvůr 140-1. puška (krabice) 264b. В: В. rada městská stará a nová 474. rajzy odkázány 380b. ranhojič viz chirurg. ratalis curia 578a č. 1 (dvůr úroční). rčení při sázce 437a. registra kupecká 245a, rychtářská 333b. řeka u Bráníka dána v zástavu 35 č. 17. revers propuštěného z vězení 225b. řezáč Beneš z Kouřimi 507b; Prokop 183. robenec (dělník) Bohuslav 204a. roboty (1521) 313a. rormaystr (vodák? Rormaystr) Jindřich v Krči 565b. rourovod do Kadané 384-5. rozdíl (divisio) dédietví 293a; když některý dědic již něco dostal 100a. rozmrhaždnice statku 435a. rozvod manželství 436b, 497-8. ručnice 96-7, zapovídána 269b, pouzdro na ni 290b; knot k ní 290b. ručnikář Kubík 374a. rukojemství, spor o ně a p. 66, 80-82, 253.4, 275-7, 329-31, 462a, 487-8, 502-3, 521-3; za správu 568-9; obsah zá- vazku 124. ruky vérné otevření 327-9. ryb lovení 360-1 ; čberu cena 66b. rybník dělán 576a, po úmluvě s úročníky o náhradu za zá- topu 297 č. 2; zatopil dědiny 41, 219a. rybnikářští tovaryši 506a. rychtář volen 206b; práva dě- dičného rychtáře v Hobšovicích 193b; práva Pražská rychtář- ská 341a. rytířské šatstvo pozůstalé 412a, Rejstřík věcí a slov vzácnějších. S. sádka nová koupena 190a. sak na ryby 360b. sanytrník 519a. sbýti se = srovnati sc 382b. sedláci mohou svědčiti ve přích pánů, služebníci nikoli 68b. sekera tylatka 342b; sekery kladní a pobíjačky 461a. servitium, náprava 401b. sirotek, smlouva o vychování 142. skalník (rupator, fractor lapidum) 576a. slad ze pšenice 337-8; byl zmra- Zen 337b; spor o slady 484-7. slup u mlína, (past na vydry) 21a, 156b. sluzebník svédéiti nemüze ve pri pánové, sedláci ano 68b. sména statkü 7—8. smíšená ves Klíčany: společný majetek dvou měšťanů 405, rozdělena 406 č. 4. smlouvy svatební 19b, 36-7, 56:7, 210b, 246-7, 258-60, 273, 355-7, 434-5, 446a, 457-8, 544-5, 578a; žena ne- má jich vysvědčovati 99b; ži- dovská 160. smlúvce vyšší, superarbiter 306b. soud dvorský 309-12. soud vesnický soudí o dědictví nemovité 154 č. 4, 161, 561-2, na něm trh o městiště 405 č. 1. soud židovský 128a. splátky peněz dědičných za za- hradu koupenou 520-1. spolčení, společenství statků 184a, 252b. společníci kšaftu 258b, 260b. spolek mezi manżely 273b, 278b; se sirotky povolen 227b. Správce vsi, gubernator Dawlicz 142 €. 2. spravedlnost (dědictví) 72a,331-2, 534-6, 539-40. srub, vězení 343-4. sstúpený přítel 471 č. 60. ssúti a splatiti 294a. ssutí úroku k úřadu 377a. starosta, úředník soukromý 153b. statek očitý 489a; pozemský, ne šosovní 271b. villae 631 státi na koho, číhati na koho 438b. statutum, pořad v obci 525a. stavidla s nástavky 20b. Stavné právo 61a. stavuńk (obstava), spor oń 52-3, 61-2, 73-4, 88-92, 255, 283-4, 343-5, 347-8, 459-60, 489-90, 496-7, 499-500, 503-4, 523-4; nemá býti ve věcech purkrecht- ních 89b; nepořádný 340-2, 347. strejčený bratr, sestra 93b. střelec, arcufex 186. stříbrný základ položiti 226b. stříci ovce povinností 230b. střízví, střízlivost 464b, 525b. strouha, spor o ni 360-1. strychy měrné 177a. studentské nadání zřízeno 145a. stuka, stoka 399-400. subarrata pecunia viz závdavek. sudí dvorský nejvyšší Albert z Koldic a z Bíliny (1413) 104a; — Jirík z Dubé (1490) 171b; — Henrych z Švamberka (1546) 311a. sukně s chfiebty 412a; vléaté 290b. svatováclavská smlouva mezi stavy 523a. svědčiti nemají konšelé než do čtyř neděl 48-9. svědčiti mohou sedláci ve přích pánů 68b; služebníci nemohou svědčiti 68b, i jiné osoby ně- kdy 65b, 471a, 472-3, 534. svědek jeden žádný svědek 60b, 65b, 74a. 102b, jeden nestačí 357a, 441a, 470b, svědkem jedním nikdo nemá býti od- souzen 102a. svědek odmítán pro krádež 286b; bezpotřebně neodmítati 476b; kdy svědka vésti 509-10. svěření nepravé 264-7, spor o ně 469-70. swertfeger, meëit 210a. svíčník 135b, 202b, 577a. svoboda, majestat na ni 315a (snad osvobození od městských dávek). svíčnice
ní dvůr od držitelů vzdán pá- novi, že ho nikdo nechce kou- piti 552 (v Kožlém u Ledče n. S.); viz zákup. pustý dvůr 140-1. puška (krabice) 264b. В: В. rada městská stará a nová 474. rajzy odkázány 380b. ranhojič viz chirurg. ratalis curia 578a č. 1 (dvůr úroční). rčení při sázce 437a. registra kupecká 245a, rychtářská 333b. řeka u Bráníka dána v zástavu 35 č. 17. revers propuštěného z vězení 225b. řezáč Beneš z Kouřimi 507b; Prokop 183. robenec (dělník) Bohuslav 204a. roboty (1521) 313a. rormaystr (vodák? Rormaystr) Jindřich v Krči 565b. rourovod do Kadané 384-5. rozdíl (divisio) dédietví 293a; když některý dědic již něco dostal 100a. rozmrhaždnice statku 435a. rozvod manželství 436b, 497-8. ručnice 96-7, zapovídána 269b, pouzdro na ni 290b; knot k ní 290b. ručnikář Kubík 374a. rukojemství, spor o ně a p. 66, 80-82, 253.4, 275-7, 329-31, 462a, 487-8, 502-3, 521-3; za správu 568-9; obsah zá- vazku 124. ruky vérné otevření 327-9. ryb lovení 360-1 ; čberu cena 66b. rybník dělán 576a, po úmluvě s úročníky o náhradu za zá- topu 297 č. 2; zatopil dědiny 41, 219a. rybnikářští tovaryši 506a. rychtář volen 206b; práva dě- dičného rychtáře v Hobšovicích 193b; práva Pražská rychtář- ská 341a. rytířské šatstvo pozůstalé 412a, Rejstřík věcí a slov vzácnějších. S. sádka nová koupena 190a. sak na ryby 360b. sanytrník 519a. sbýti se = srovnati sc 382b. sedláci mohou svědčiti ve přích pánů, služebníci nikoli 68b. sekera tylatka 342b; sekery kladní a pobíjačky 461a. servitium, náprava 401b. sirotek, smlouva o vychování 142. skalník (rupator, fractor lapidum) 576a. slad ze pšenice 337-8; byl zmra- Zen 337b; spor o slady 484-7. slup u mlína, (past na vydry) 21a, 156b. sluzebník svédéiti nemüze ve pri pánové, sedláci ano 68b. sména statkü 7—8. smíšená ves Klíčany: společný majetek dvou měšťanů 405, rozdělena 406 č. 4. smlouvy svatební 19b, 36-7, 56:7, 210b, 246-7, 258-60, 273, 355-7, 434-5, 446a, 457-8, 544-5, 578a; žena ne- má jich vysvědčovati 99b; ži- dovská 160. smlúvce vyšší, superarbiter 306b. soud dvorský 309-12. soud vesnický soudí o dědictví nemovité 154 č. 4, 161, 561-2, na něm trh o městiště 405 č. 1. soud židovský 128a. splátky peněz dědičných za za- hradu koupenou 520-1. spolčení, společenství statků 184a, 252b. společníci kšaftu 258b, 260b. spolek mezi manżely 273b, 278b; se sirotky povolen 227b. Správce vsi, gubernator Dawlicz 142 €. 2. spravedlnost (dědictví) 72a,331-2, 534-6, 539-40. srub, vězení 343-4. sstúpený přítel 471 č. 60. ssúti a splatiti 294a. ssutí úroku k úřadu 377a. starosta, úředník soukromý 153b. statek očitý 489a; pozemský, ne šosovní 271b. villae 631 státi na koho, číhati na koho 438b. statutum, pořad v obci 525a. stavidla s nástavky 20b. Stavné právo 61a. stavuńk (obstava), spor oń 52-3, 61-2, 73-4, 88-92, 255, 283-4, 343-5, 347-8, 459-60, 489-90, 496-7, 499-500, 503-4, 523-4; nemá býti ve věcech purkrecht- ních 89b; nepořádný 340-2, 347. strejčený bratr, sestra 93b. střelec, arcufex 186. stříbrný základ položiti 226b. stříci ovce povinností 230b. střízví, střízlivost 464b, 525b. strouha, spor o ni 360-1. strychy měrné 177a. studentské nadání zřízeno 145a. stuka, stoka 399-400. subarrata pecunia viz závdavek. sudí dvorský nejvyšší Albert z Koldic a z Bíliny (1413) 104a; — Jirík z Dubé (1490) 171b; — Henrych z Švamberka (1546) 311a. sukně s chfiebty 412a; vléaté 290b. svatováclavská smlouva mezi stavy 523a. svědčiti nemají konšelé než do čtyř neděl 48-9. svědčiti mohou sedláci ve přích pánů 68b; služebníci nemohou svědčiti 68b, i jiné osoby ně- kdy 65b, 471a, 472-3, 534. svědek jeden žádný svědek 60b, 65b, 74a. 102b, jeden nestačí 357a, 441a, 470b, svědkem jedním nikdo nemá býti od- souzen 102a. svědek odmítán pro krádež 286b; bezpotřebně neodmítati 476b; kdy svědka vésti 509-10. svěření nepravé 264-7, spor o ně 469-70. swertfeger, meëit 210a. svíčník 135b, 202b, 577a. svoboda, majestat na ni 315a (snad osvobození od městských dávek). svíčnice
Strana 632
632 svobodný a všetečný 88a. svolení dobrovolné ruší právo 97b. sypně dva 239a. 8. Safranice 458a. šatů popis 470a. šenk král. dvoru Václav ze Světic (1497) 406b; viz číšník. &enkjr vypovédén pro faleś 58a. šenkýř schovává peníze opilých 511-3. šestipanský úřad v Praze VIII, 35-6, 39a, 41-2, 111a, 146b, 172a, 180a, 190b, 207b, 236b, 239a, 298a, 300b, 381-2, 394-5, 408.9, 430b, 449a, 564-6, 570a, 573-5, 578a. škody outratní a nákladní 353-4. škola v Kadani 387a; kostela Pražského 231a. šlachtaty, jatky 565b. śle řemenné, postroj na koně 394b. šmajdéř Jan Trepka 556b. šos co jest 56a; šosovní statek 259b, ne šosovní 271b. špitál v Hoštce 234b; sv. Pavla u Prahy 172a. špitální statky v Blatné 27b. štrafuňk, námitky proti nálezu 538a; štrafování 77a, 99b, 473b, 480a ; nálezu neštrafovati 184-5. švagr jest přítel krevný sstúpený 471a č. '60. ; švec majetník statku deskového 130-1. T. tajčiti (týčiti) včtvoví do země s tesáky choditi zapovídáno 433a. tesy, ležel na tesách 274a. tlouk u mlýna 360b. torta, arrha, anleyt, podaj 192a. tovaryš tovaryši svědčiti nemůže 65b. travičství, nařčení z něho 48a, 549-50. trh (prodej a koupi) oznámiti Rejstřík věcí a slov vzácnějších. trubač královský Václav 31a. truon, název gruntu u Kyj 581b. trvám právu (věřím) 203a. tuchšmid Hanuš 164a. tugurium, viežka 429b. túlať Mikuláš 190a. túnč, lacus 362b. tvrdost, zápisy 302a. tvrz s příkopem koupena 563a. tyna, tina, čber (při pití litkupu) 306a. U. účtů ze správy skládání 384a. uhlířští formané 155a. úhory jsou po třech letech v týchž místech 298-9. úlehle 40b. úlevek, sleva 382b. ungeltní úředníci v Praze VIII. universita Pražská, rektor Kulata Jan (1532) 182a; viz česká kollej, Praha Staré Město. úředníci při správě statků obec- ních v Praze VIII; sklepoví 384b. urfrid, smlouva s odpovědníkem 390 1. úrok z jistiny 47a. úrok z půdy prodáván 31b, 110a, 123 5, 363-4, z vinice kolik zač 175 č. 2 i 3; spor oň 375-7, 416-7, úrok ze zákup- ného dvora vykoupen 173, ne- platně 174b, narovnání o to 175a; úroku z vinice velikost 189 č. 2; census nudus non cameracensis in curiis rustica- libus per tabulas terre pro- scriptus 420 č. 7. urukování, uručení, zaručení 52b. usrhovati statku, statek mrhati 37b. útisk lidí úročních 194. útrpné právo (mučení) 78, 256b, 261b, 339, 409b, 507b. V i W. vatkár 401b. vak, kus skály 180a. do tfetího dne na právé 5926.!valchát 414-5. waltrok (žlab mlýnský) 215a. vápená skála ve Dvorcich sftítila se 180a. vápenice pod Vy&ehradem 182b. vápenné huté ve Dvorcích 180b. vazoví, stromoví 40b. včely odkázány 145a. vdavky proti vüli 247b. věno, smlouva o né 119-20; spor o né 355-7, zajištění jeho 1b. věrné ruky otevření 327-9. vetešnické (ševcovské) řemeslo v Kouřimi 465-7; vetešník Ma- touš 513-4, 518-9. vídeňské peníze 70b. vidimace výpisu od městského úřadu 171b. viežka, tugurium 429 č. 16. příbuzných vinice kopitolni v Běchovicích 11b; mnohé ve Dvorcích 172-84. visák s penězi 274. vitrici ecclesiae sancti Stephani 378a; viz kostelníci. vládať a dédie dvoru 147a; a držitel vinic 177b. vládnutí statkem, spor o ně 268. vlasy: leč by vlasy platili 38a. vlny cena 163a. voda dštivá, jihová, hostinská 394b. vodní právo 399-401, 412-5. voškrdy postoupiti 395a. vrátenství na hradě Pražském 429 č. 17. vrátny viz dvefnik. vrchní — vrchnost 238b. vrchní právo (soud) v Praze 1X, X. vruby k počítání 143b. vychalupovati statek = 459b. vydržení dědictví za rok a den 386a. výměra (výmluva?) 527a. vypovězený z gruntu 112a. výprosa sporná 222a. vysluhy 555a. vystěhovalý pro viru 47a. vzatek, krádež (z vylámané tru- hly) 37b. vybrati
632 svobodný a všetečný 88a. svolení dobrovolné ruší právo 97b. sypně dva 239a. 8. Safranice 458a. šatů popis 470a. šenk král. dvoru Václav ze Světic (1497) 406b; viz číšník. &enkjr vypovédén pro faleś 58a. šenkýř schovává peníze opilých 511-3. šestipanský úřad v Praze VIII, 35-6, 39a, 41-2, 111a, 146b, 172a, 180a, 190b, 207b, 236b, 239a, 298a, 300b, 381-2, 394-5, 408.9, 430b, 449a, 564-6, 570a, 573-5, 578a. škody outratní a nákladní 353-4. škola v Kadani 387a; kostela Pražského 231a. šlachtaty, jatky 565b. śle řemenné, postroj na koně 394b. šmajdéř Jan Trepka 556b. šos co jest 56a; šosovní statek 259b, ne šosovní 271b. špitál v Hoštce 234b; sv. Pavla u Prahy 172a. špitální statky v Blatné 27b. štrafuňk, námitky proti nálezu 538a; štrafování 77a, 99b, 473b, 480a ; nálezu neštrafovati 184-5. švagr jest přítel krevný sstúpený 471a č. '60. ; švec majetník statku deskového 130-1. T. tajčiti (týčiti) včtvoví do země s tesáky choditi zapovídáno 433a. tesy, ležel na tesách 274a. tlouk u mlýna 360b. torta, arrha, anleyt, podaj 192a. tovaryš tovaryši svědčiti nemůže 65b. travičství, nařčení z něho 48a, 549-50. trh (prodej a koupi) oznámiti Rejstřík věcí a slov vzácnějších. trubač královský Václav 31a. truon, název gruntu u Kyj 581b. trvám právu (věřím) 203a. tuchšmid Hanuš 164a. tugurium, viežka 429b. túlať Mikuláš 190a. túnč, lacus 362b. tvrdost, zápisy 302a. tvrz s příkopem koupena 563a. tyna, tina, čber (při pití litkupu) 306a. U. účtů ze správy skládání 384a. uhlířští formané 155a. úhory jsou po třech letech v týchž místech 298-9. úlehle 40b. úlevek, sleva 382b. ungeltní úředníci v Praze VIII. universita Pražská, rektor Kulata Jan (1532) 182a; viz česká kollej, Praha Staré Město. úředníci při správě statků obec- ních v Praze VIII; sklepoví 384b. urfrid, smlouva s odpovědníkem 390 1. úrok z jistiny 47a. úrok z půdy prodáván 31b, 110a, 123 5, 363-4, z vinice kolik zač 175 č. 2 i 3; spor oň 375-7, 416-7, úrok ze zákup- ného dvora vykoupen 173, ne- platně 174b, narovnání o to 175a; úroku z vinice velikost 189 č. 2; census nudus non cameracensis in curiis rustica- libus per tabulas terre pro- scriptus 420 č. 7. urukování, uručení, zaručení 52b. usrhovati statku, statek mrhati 37b. útisk lidí úročních 194. útrpné právo (mučení) 78, 256b, 261b, 339, 409b, 507b. V i W. vatkár 401b. vak, kus skály 180a. do tfetího dne na právé 5926.!valchát 414-5. waltrok (žlab mlýnský) 215a. vápená skála ve Dvorcich sftítila se 180a. vápenice pod Vy&ehradem 182b. vápenné huté ve Dvorcích 180b. vazoví, stromoví 40b. včely odkázány 145a. vdavky proti vüli 247b. věno, smlouva o né 119-20; spor o né 355-7, zajištění jeho 1b. věrné ruky otevření 327-9. vetešnické (ševcovské) řemeslo v Kouřimi 465-7; vetešník Ma- touš 513-4, 518-9. vídeňské peníze 70b. vidimace výpisu od městského úřadu 171b. viežka, tugurium 429 č. 16. příbuzných vinice kopitolni v Běchovicích 11b; mnohé ve Dvorcích 172-84. visák s penězi 274. vitrici ecclesiae sancti Stephani 378a; viz kostelníci. vládať a dédie dvoru 147a; a držitel vinic 177b. vládnutí statkem, spor o ně 268. vlasy: leč by vlasy platili 38a. vlny cena 163a. voda dštivá, jihová, hostinská 394b. vodní právo 399-401, 412-5. voškrdy postoupiti 395a. vrátenství na hradě Pražském 429 č. 17. vrátny viz dvefnik. vrchní — vrchnost 238b. vrchní právo (soud) v Praze 1X, X. vruby k počítání 143b. vychalupovati statek = 459b. vydržení dědictví za rok a den 386a. výměra (výmluva?) 527a. vypovězený z gruntu 112a. výprosa sporná 222a. vysluhy 555a. vystěhovalý pro viru 47a. vzatek, krádež (z vylámané tru- hly) 37b. vybrati
Strana 633
Z. zachovalost dosvédéena 433. záduší, statek kupován k němu s povolením královským 122a, zádušní statky v Praze VIII, IX. záhumní 369b. zajímati peníze, 383b. zákup právem německým 160b, ius emphyteuticum 173a, pro- veden v starší vsi 192-4, ve dvoře 199, 200; viz emfy- tentické právo, purkrecht. zálamky, vytáčky 51b. záměře u jezu 431a. zámišové kůže 338. zápis bez místa 308a. ze zápisného závazku propuštění 254a. záplavy na jezu 413-4. zástava řeky u Bráníka 35-6. zátopy polí rybníkem 41, 219a, 297 č. 2. záušek zlatý 485b. závdavek (subarrata pecunia) 159b, vrácen ne celý 233b. vypůjčovati si Archiv Český XXVI. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. závět viz kšaft. zbraně nenoste poddaní bez po- volení pánova, krom na cestách 194b. zelník (caulista) Jan v Praze 114b. zlatnice Dorota 212-3. zlatnik Feigenstein Petr 175b, Fridlín 4242, Hanuš z Kotbus 175, Jan 179b; Jindřich z Míšně 424b; Jíra 161-2; Jití 145b, 422b, Jí$a 179b, 322b; Michal 175-6, 179, 210b, 314b, Nikameunil 118 č. 4, Ondráček 299b; Ottli- nus 424b ; Pehm Ješek 156 7, 379b; Petr 151b, 160b, Pe- tMk 191a, Simon 153b, Šváb Václav 295b, Veliskj Petr 211a. zlatý s korunou 65b; rýnský kolika grošům se rovná 302-3. zletilost dána radou městskou 320b; zeny 99a, 241b. zmazati na poctivosti 464b. zpovídati soud, vypovidati soudć 417a. zpráva, přísaha očistná 447b. na 633 zpraviti, přísahou výpověď potvr- diti 527b. zranění, spor o ně 438-41,443, 452, 471-2, 500-1, 508-9, 513-4, 518-9; viz mord. zřízení zemské k soudům měst- ským nepřináleží 96a. zsekání, viz zranění. zvod v dédinu 524a; penéz a statkü obstavenych 500a. zvonař Ondřej 314b. zvor s oulehlemi nad lesem 40b. Ž. žákům týdně 2 gr. na maso 307b, 309-11. žalobů prostříti 268a; žaloby mají býti určité 77b; dvě ne- mají býti spojováný 543-4; žaloba jedna nebuď o rozdílné věci 543b. žena kdy může svědčiti 544b; žádná žena nevysvědčuj smluv svatebních 99b. židé v Budějovicích 120b; v Praze starší 120a, židovská svatební smlouva 160; židovský rychtář 424a, soud 128a. žita cena 469a. 80
Z. zachovalost dosvédéena 433. záduší, statek kupován k němu s povolením královským 122a, zádušní statky v Praze VIII, IX. záhumní 369b. zajímati peníze, 383b. zákup právem německým 160b, ius emphyteuticum 173a, pro- veden v starší vsi 192-4, ve dvoře 199, 200; viz emfy- tentické právo, purkrecht. zálamky, vytáčky 51b. záměře u jezu 431a. zámišové kůže 338. zápis bez místa 308a. ze zápisného závazku propuštění 254a. záplavy na jezu 413-4. zástava řeky u Bráníka 35-6. zátopy polí rybníkem 41, 219a, 297 č. 2. záušek zlatý 485b. závdavek (subarrata pecunia) 159b, vrácen ne celý 233b. vypůjčovati si Archiv Český XXVI. Rejstřík věcí a slov vzácnějších. závět viz kšaft. zbraně nenoste poddaní bez po- volení pánova, krom na cestách 194b. zelník (caulista) Jan v Praze 114b. zlatnice Dorota 212-3. zlatnik Feigenstein Petr 175b, Fridlín 4242, Hanuš z Kotbus 175, Jan 179b; Jindřich z Míšně 424b; Jíra 161-2; Jití 145b, 422b, Jí$a 179b, 322b; Michal 175-6, 179, 210b, 314b, Nikameunil 118 č. 4, Ondráček 299b; Ottli- nus 424b ; Pehm Ješek 156 7, 379b; Petr 151b, 160b, Pe- tMk 191a, Simon 153b, Šváb Václav 295b, Veliskj Petr 211a. zlatý s korunou 65b; rýnský kolika grošům se rovná 302-3. zletilost dána radou městskou 320b; zeny 99a, 241b. zmazati na poctivosti 464b. zpovídati soud, vypovidati soudć 417a. zpráva, přísaha očistná 447b. na 633 zpraviti, přísahou výpověď potvr- diti 527b. zranění, spor o ně 438-41,443, 452, 471-2, 500-1, 508-9, 513-4, 518-9; viz mord. zřízení zemské k soudům měst- ským nepřináleží 96a. zsekání, viz zranění. zvod v dédinu 524a; penéz a statkü obstavenych 500a. zvonař Ondřej 314b. zvor s oulehlemi nad lesem 40b. Ž. žákům týdně 2 gr. na maso 307b, 309-11. žalobů prostříti 268a; žaloby mají býti určité 77b; dvě ne- mají býti spojováný 543-4; žaloba jedna nebuď o rozdílné věci 543b. žena kdy může svědčiti 544b; žádná žena nevysvědčuj smluv svatebních 99b. židé v Budějovicích 120b; v Praze starší 120a, židovská svatební smlouva 160; židovský rychtář 424a, soud 128a. žita cena 469a. 80
Strana 634
634 Opravy k dílu XXVI. Str. 289 č. 2 a str. 290 č. 4 Hrádek někdy Lickův není Hrádek Komorní nad Sázavou, nýbrž Borohrádek, neboť u něho mezi řekami Orlicemi leží vsi Šachov, Moravsko, Chotiv i Světlá, jmenované v č. 2. ř. 13 zdola místo Chabrech čti Chabech; celý odstavec č. 3 vztahuje se k Chabům Str. 300a u Stodůlek, nikoli k Chabrům, což vysvítá na jisto ze zmínek o Třebonicích a o kostele Krtni. Str. 318a regest v č. 3 (Svědomí Brožovi z Chuchelce) náleží k číslu 4. Str. 324b ř. 11 shora místo z Vřeškovic čti z Vřeskovic. Str. 326a ř. 1, 20 a 27 shora místo dělník čti dielník (dílník). Str. 326b regest má zníti: Mezi J. Ch., M. Brožem z jedné, a Matějem Horákem z strany druhé . . . Str. 347b v regestě č. 25 čti nad Labem. Str. 348b v 2. ř. shora místo Čejpa čti Cejpa. Str. 377a čísla 93, 94 stojí omylem místo 95, 96. Str. 381b v 8. ř. zdola vynechána čárka mezi slovy: Vrčkem, Mareškou. Str. 384a v ř. 2—3 shora místo z Vřesovic čti z Vřeskovic. Str. 418 v 3. ř. shora místo jeho čti: její. Str. 586b k heslu Běchovice přidej stranu X (z předmluvy).
634 Opravy k dílu XXVI. Str. 289 č. 2 a str. 290 č. 4 Hrádek někdy Lickův není Hrádek Komorní nad Sázavou, nýbrž Borohrádek, neboť u něho mezi řekami Orlicemi leží vsi Šachov, Moravsko, Chotiv i Světlá, jmenované v č. 2. ř. 13 zdola místo Chabrech čti Chabech; celý odstavec č. 3 vztahuje se k Chabům Str. 300a u Stodůlek, nikoli k Chabrům, což vysvítá na jisto ze zmínek o Třebonicích a o kostele Krtni. Str. 318a regest v č. 3 (Svědomí Brožovi z Chuchelce) náleží k číslu 4. Str. 324b ř. 11 shora místo z Vřeškovic čti z Vřeskovic. Str. 326a ř. 1, 20 a 27 shora místo dělník čti dielník (dílník). Str. 326b regest má zníti: Mezi J. Ch., M. Brožem z jedné, a Matějem Horákem z strany druhé . . . Str. 347b v regestě č. 25 čti nad Labem. Str. 348b v 2. ř. shora místo Čejpa čti Cejpa. Str. 377a čísla 93, 94 stojí omylem místo 95, 96. Str. 381b v 8. ř. zdola vynechána čárka mezi slovy: Vrčkem, Mareškou. Str. 384a v ř. 2—3 shora místo z Vřesovic čti z Vřeskovic. Str. 418 v 3. ř. shora místo jeho čti: její. Str. 586b k heslu Běchovice přidej stranu X (z předmluvy).
- I: Titul
- III: Přehled obsahu
- VII: Předmluva
- 1: Edice
- 582: Rejstřík památnějších písemností
- 585: Rejstřík jmen osobních a místních
- 626: Rejstřík věcí a slov vzácnějších
- 634: Opravy