z 620 stránek
Titul
I
II
Prooemium
III
IV
Pars prior Recapitulation
1
2
3
4
5
6
7
8
Series documentorum
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
582
583
584
585
586
587
588
589
590
591
592
593
594
595
596
597
598
599
600
Index
601
602
603
604
605
606
607
608
609
610
611
612
613
Index Locorum
614
615
616
Název:
Codex juris Bohemici. Tomi II. Pars I., Documenta Juris publici saec. XIVmi (1306-1378)
Autor:
Jireček, Hermenegild
Rok vydání:
1896
Místo vydání:
Praha
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
620
Obsah:
- I: Titul
- III: Prooemium
- 1: Pars prior Recapitulation
- 9: Series documentorum
- 601: Index
- 614: Index Locorum
upravit
Strana I
CODEX JURIS BOHEMICI. TOMI II. PARS I. CONTINENS DOCUMENTA JURIS PUBLICI SAEC, XIVMI ( 1306—1378). AUXILIIS „AGADEMIAE BOHEMICAE CAES. FRANCISCI JOSEPHI“ EDIDIT HERMENEGILDUS JIREČEK. PRAGÆ—LIPSIÆ. APUD FR. TEMPSKY BIBLIOPOLAM. 1896.
CODEX JURIS BOHEMICI. TOMI II. PARS I. CONTINENS DOCUMENTA JURIS PUBLICI SAEC, XIVMI ( 1306—1378). AUXILIIS „AGADEMIAE BOHEMICAE CAES. FRANCISCI JOSEPHI“ EDIDIT HERMENEGILDUS JIREČEK. PRAGÆ—LIPSIÆ. APUD FR. TEMPSKY BIBLIOPOLAM. 1896.
Strana II
Strana III
PTOOCMIUM. Inter multa eximia quae Boemiae regnum Carolo IV.. regi suo, „patri patriae" debet, non ultimum locum obtinet, quod ille fuit qui archivum documentis juris publici reponendis et asservandis instituit. Documenta archivi usque ad annum 1420 in cancellaria imperiali servabantur, unde jussu Sigismundi regis in firmissimam arcem regiam Křivoklat (Burgleins) una cum tabulis terrae, corona et insignibus regalibus translata sunt. Arce Křivoklat a. 1422 igne consumpta, omnia haec cimelia regni in regiam civitatem Novam Plznam, ac demum in regiam arcem Karlstein sunt devecta. (Dsky zemské již na Karlšteině se chovají i všechna jiná práva zemská všie země české i s koruní královstvie. Letopisové čeští.) Quem in modum archivum Karlsteinense constructum fuerit, edocemur e relatione domini Menhardi de Nova Domo, a. 1437 burgravii Karlsteinensis. Documenta erant reposita in quatuor archis sive cistis, distinctas signaturas habentibus. Prima archa continebat instrumenta regnum Boemiae ejus- demque regni coronam spectantia; secunda litteras ducatum Austriae, marcam Brandeburgensem, castra et feuda regni tangentes, litteras fundationis Collegii Caroli IV. et praepo- siturae OO. SS. in castro Pragensi, fasciculum litterarum Wenceslai IV., collectionem sententiarum judicii terrae, fasci- culum litterarum Moraviam tangentium, litteras papales. In tertia cista, ferrea, inclusa erant registra bernae regalis cum registris proventuum regalium; in quarta, parva, registra litte- rarum minoris momenti. Circa a. 1500 Wladislaus rex Ordinibus baronum et equitum concessit, ut jura terrae ex tabulis et privilegiis in
PTOOCMIUM. Inter multa eximia quae Boemiae regnum Carolo IV.. regi suo, „patri patriae" debet, non ultimum locum obtinet, quod ille fuit qui archivum documentis juris publici reponendis et asservandis instituit. Documenta archivi usque ad annum 1420 in cancellaria imperiali servabantur, unde jussu Sigismundi regis in firmissimam arcem regiam Křivoklat (Burgleins) una cum tabulis terrae, corona et insignibus regalibus translata sunt. Arce Křivoklat a. 1422 igne consumpta, omnia haec cimelia regni in regiam civitatem Novam Plznam, ac demum in regiam arcem Karlstein sunt devecta. (Dsky zemské již na Karlšteině se chovají i všechna jiná práva zemská všie země české i s koruní královstvie. Letopisové čeští.) Quem in modum archivum Karlsteinense constructum fuerit, edocemur e relatione domini Menhardi de Nova Domo, a. 1437 burgravii Karlsteinensis. Documenta erant reposita in quatuor archis sive cistis, distinctas signaturas habentibus. Prima archa continebat instrumenta regnum Boemiae ejus- demque regni coronam spectantia; secunda litteras ducatum Austriae, marcam Brandeburgensem, castra et feuda regni tangentes, litteras fundationis Collegii Caroli IV. et praepo- siturae OO. SS. in castro Pragensi, fasciculum litterarum Wenceslai IV., collectionem sententiarum judicii terrae, fasci- culum litterarum Moraviam tangentium, litteras papales. In tertia cista, ferrea, inclusa erant registra bernae regalis cum registris proventuum regalium; in quarta, parva, registra litte- rarum minoris momenti. Circa a. 1500 Wladislaus rex Ordinibus baronum et equitum concessit, ut jura terrae ex tabulis et privilegiis in
Strana IV
IV — arce Karsteinensi servatis pro „Constitutionibus terrae" conscri- bendis requirerent. In quem finem Matthaeus de Chlumčan omnia documenta archivi in decem titulos redegit, litteras A—K per ordinem singulis cistis applicando. In cista A. reperiebantur litterae atque privilegia regni et coronae. In cista B. et C. litterae castra, arces et civitates in Bavaria acquisitas concernentes. D. litterae Misniam cum appendiciis tangentes. E. litterae ad ducatus Slesiae et marcam Lusicensem spectantes. F. Litterae marchiae Brandeburgensis. G. Litterae diversae, ut pacta Olomucensia, litterae papales. H. Transactiones cum terris extraneis. I. Litterae Luxem- burgenses. K. Litterae Austriam concernentes. Anno 1466, Georgio regnante, primum Inventarium confectum est, auctore potissimum domino Zdenkone de Stern- berg; alterum ca. a. 1500 opera Matthaei de Chlumčan. Aevo decimo sexto medio (1547) Ordines regni, moniti perditione terrae tabularum a. 1541 igne consumptarum, jusse- runt confici Copiarium privilegiorum et litterarum, quo complectebantur 300 diplomata ex autographis descripta. Magnam hujus copiarii partem celeberrimus Bohuslaus Balbinus in Miscellaneis suis typis describendam curavit. Anno 1626, officio burgraviatus Karlsteinensis a. 1622 cessante, archivum Karlsteinense Pragam ad capellam S. Wen- ceslai in ecclesia metropolitana translatum et ibi repositum est, unde nomen alterum „Archivi S. Wenceslai" (Archiv Svato- Vácslavský). A. 1747 selecta sunt originalia 214 litterarum regnum et coronam tangentium, ut Vindobonam transferantur in archivo caes. arcano reponenda. Copiae deponebantur in Archivo S. Wenceslai. Archivum Wenceslai a. 1838 in domum Statuum Boemiae translatum, ab a. 1882 Archivo regni incorporatum est.
IV — arce Karsteinensi servatis pro „Constitutionibus terrae" conscri- bendis requirerent. In quem finem Matthaeus de Chlumčan omnia documenta archivi in decem titulos redegit, litteras A—K per ordinem singulis cistis applicando. In cista A. reperiebantur litterae atque privilegia regni et coronae. In cista B. et C. litterae castra, arces et civitates in Bavaria acquisitas concernentes. D. litterae Misniam cum appendiciis tangentes. E. litterae ad ducatus Slesiae et marcam Lusicensem spectantes. F. Litterae marchiae Brandeburgensis. G. Litterae diversae, ut pacta Olomucensia, litterae papales. H. Transactiones cum terris extraneis. I. Litterae Luxem- burgenses. K. Litterae Austriam concernentes. Anno 1466, Georgio regnante, primum Inventarium confectum est, auctore potissimum domino Zdenkone de Stern- berg; alterum ca. a. 1500 opera Matthaei de Chlumčan. Aevo decimo sexto medio (1547) Ordines regni, moniti perditione terrae tabularum a. 1541 igne consumptarum, jusse- runt confici Copiarium privilegiorum et litterarum, quo complectebantur 300 diplomata ex autographis descripta. Magnam hujus copiarii partem celeberrimus Bohuslaus Balbinus in Miscellaneis suis typis describendam curavit. Anno 1626, officio burgraviatus Karlsteinensis a. 1622 cessante, archivum Karlsteinense Pragam ad capellam S. Wen- ceslai in ecclesia metropolitana translatum et ibi repositum est, unde nomen alterum „Archivi S. Wenceslai" (Archiv Svato- Vácslavský). A. 1747 selecta sunt originalia 214 litterarum regnum et coronam tangentium, ut Vindobonam transferantur in archivo caes. arcano reponenda. Copiae deponebantur in Archivo S. Wenceslai. Archivum Wenceslai a. 1838 in domum Statuum Boemiae translatum, ab a. 1882 Archivo regni incorporatum est.
Strana 1
Pars prior. RECAPITULATIO documentorum juris publici rempublicam regnan- tibus Přemyslidis tagentium et in Codicis tomo primo contentorum, adjectis aliquibus documentis ex eodem aevo noviter repertis. Literae Gregorii VII. papae super usu mitrae 1073. (Cod. I. 11.) Literae Gregorii VII. papae de ritu slavico in Boe- mia 1080. (Cod. I. 12.) Privilegium episcopatus Pragensis renovatum 1086. (Cod. I. 13.) De electionis Boemiae principum confirmatione 1126. (Cod. I. 15.) Literae Friderici I. Imp. dignitatem regalem duci Vladislao II. impertientis 1158, 18. Jan. (Cod. I. 16.) Literae Innocentii III. papae super privilegiis regni Boemiae 1204, 15. Apr. (Cod. I. 20.) Literae Innocentii III. papae super regali dignitate Premyslai I. 1204, 19. Apr. (Cod. I. 21.) Privilegium episcopatus Olomucensis 1206. (Cod. I.23.) Friderici II. Imp. privilegium super libertatibus regni Boemiae 1212, 26. Septembris. (Cod. I. 24.) Codex jur. boh. II. 1.
Pars prior. RECAPITULATIO documentorum juris publici rempublicam regnan- tibus Přemyslidis tagentium et in Codicis tomo primo contentorum, adjectis aliquibus documentis ex eodem aevo noviter repertis. Literae Gregorii VII. papae super usu mitrae 1073. (Cod. I. 11.) Literae Gregorii VII. papae de ritu slavico in Boe- mia 1080. (Cod. I. 12.) Privilegium episcopatus Pragensis renovatum 1086. (Cod. I. 13.) De electionis Boemiae principum confirmatione 1126. (Cod. I. 15.) Literae Friderici I. Imp. dignitatem regalem duci Vladislao II. impertientis 1158, 18. Jan. (Cod. I. 16.) Literae Innocentii III. papae super privilegiis regni Boemiae 1204, 15. Apr. (Cod. I. 20.) Literae Innocentii III. papae super regali dignitate Premyslai I. 1204, 19. Apr. (Cod. I. 21.) Privilegium episcopatus Olomucensis 1206. (Cod. I.23.) Friderici II. Imp. privilegium super libertatibus regni Boemiae 1212, 26. Septembris. (Cod. I. 24.) Codex jur. boh. II. 1.
Strana 2
2 — Císař Fridrich vysvobozuje královstvie české ode všech daní peně- žitých věčně, kteréž jsú dávali k jeho dvoru spravedlivě. V té bulli dává moc, který by koli volen byl za krále, aby od císaře přijal regalia. V též bulli všecky meze, kterak sú koli odtrženy od království českého, aby mohly zasě shromážděny býti. K císařovu dvoru jezditi nemá, nežli na tři místa: Do Normberka, Bomberka a Merspurka. A také v té bulli dává na vůli králi českému, chce-li poslati tři sta oděncuov neb tři sta hřiven dáti, když by císař jel na korunování. A v též bulli moc dává králi českému, aby biskupy své uvésti mohl v jich biskupství a léna jim podávati mají. Anno 1212. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Donationes regi Boemiae a Friderico II. Imp. factae. 1212, 20. Sept. (Cod. I. 25.) List s zlatú bullí ciesaře Fridricha, jimž vyznává, že ten zamek Flos připojuje a dává k koruně české k věčnosti se vším příslušenstvím. It. Krajinu Milin a Rêchenbach a Lichtenstein hrad a při tom také zboží Mantile, Lue a k tomu hrad Donin. Datum 1212. (A. K. Zápisové na zámek Flos.) Donationes marchioni Moraviae a Friderico II. Imp. factae. 1212, 26. Sept. (Cod. I. 26.) Bulle zlatá ciesaře Fridricha, krále sicilského, kdež markrabí mo- ravskému Henrychovi dává pod manstvie Mokřan a Mokrá. Datum 1212. (A. K. Na Mokřan a Mokrá.) Confirmatio electionis Wenceslai I. in regem Boe- miae ddo 1216, 26. Julii. (Cod. I. 27.) Ciesaře Fridricha bulla zlatá, že dává povolení k volení krále Vácslava syna Ottogarova. Jehož datum jest anno 1216. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Compositio et concordia de statu ecclesiae in Boemia 1221—1223. (Cod. I. 28.) Literae super jure consecrationis coronationisque regum Boemiae archiepiscopo Moguntinensi competente. 1228. (Cod. I. 32.) Wenceslai I. in regem confirmatio imperialis ddo. 1231. (Cod. I. 34.) Bulle zlatá Fridricha ciesaře, Jerusalemského, sicilského krále, kterýmž potvrzuje králi Vácslavovi, synu krále Ottogara, království se vším jeho příslušenstvím, i zeměmi, a zapovídá všem kniežatóm světským i duchovním a legatóm, aby proti tomu nebyli. Datum anno 1231. (A.K. Na svobody země české privilegia.)
2 — Císař Fridrich vysvobozuje královstvie české ode všech daní peně- žitých věčně, kteréž jsú dávali k jeho dvoru spravedlivě. V té bulli dává moc, který by koli volen byl za krále, aby od císaře přijal regalia. V též bulli všecky meze, kterak sú koli odtrženy od království českého, aby mohly zasě shromážděny býti. K císařovu dvoru jezditi nemá, nežli na tři místa: Do Normberka, Bomberka a Merspurka. A také v té bulli dává na vůli králi českému, chce-li poslati tři sta oděncuov neb tři sta hřiven dáti, když by císař jel na korunování. A v též bulli moc dává králi českému, aby biskupy své uvésti mohl v jich biskupství a léna jim podávati mají. Anno 1212. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Donationes regi Boemiae a Friderico II. Imp. factae. 1212, 20. Sept. (Cod. I. 25.) List s zlatú bullí ciesaře Fridricha, jimž vyznává, že ten zamek Flos připojuje a dává k koruně české k věčnosti se vším příslušenstvím. It. Krajinu Milin a Rêchenbach a Lichtenstein hrad a při tom také zboží Mantile, Lue a k tomu hrad Donin. Datum 1212. (A. K. Zápisové na zámek Flos.) Donationes marchioni Moraviae a Friderico II. Imp. factae. 1212, 26. Sept. (Cod. I. 26.) Bulle zlatá ciesaře Fridricha, krále sicilského, kdež markrabí mo- ravskému Henrychovi dává pod manstvie Mokřan a Mokrá. Datum 1212. (A. K. Na Mokřan a Mokrá.) Confirmatio electionis Wenceslai I. in regem Boe- miae ddo 1216, 26. Julii. (Cod. I. 27.) Ciesaře Fridricha bulla zlatá, že dává povolení k volení krále Vácslava syna Ottogarova. Jehož datum jest anno 1216. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Compositio et concordia de statu ecclesiae in Boemia 1221—1223. (Cod. I. 28.) Literae super jure consecrationis coronationisque regum Boemiae archiepiscopo Moguntinensi competente. 1228. (Cod. I. 32.) Wenceslai I. in regem confirmatio imperialis ddo. 1231. (Cod. I. 34.) Bulle zlatá Fridricha ciesaře, Jerusalemského, sicilského krále, kterýmž potvrzuje králi Vácslavovi, synu krále Ottogara, království se vším jeho příslušenstvím, i zeměmi, a zapovídá všem kniežatóm světským i duchovním a legatóm, aby proti tomu nebyli. Datum anno 1231. (A.K. Na svobody země české privilegia.)
Strana 3
3 — Confirmatio libertatum ecclesiae Pragensis. 1253. (Cod. I. 44.) Privilegium episcopatus Olomucensis confirmatum et auctum. 1256. (Cod. I. 46.) Literae Alexandri IV. papae super coronatione Premyslai Otacari II. 1260. (Cod. I. 48.) Literae Otacari Premyslai II. regis libertates ecclesiae Pragensis confirmantis. 1262. (Cod. I. 49.) Investitura regis Premyslai Otakari II. 1262, 9. Aug. (Cod. I. 50.) Premyslai II. regis in heredem Ulrici ducis con- stitutio. 1267, 4. Dec. (Cod. I. 55.) Pactio de confinio inter Moraviam et ducatum Opoliensem. Ca. 1267. (Cod. I. 57.) Clemens papa IV. Otacaro regi indulget, ut terras, quas de manibus Litwanorum vel aliorum infidelium eripuerit, non solum ad manus suas retinere, sed etiam de ipsis, absque tamen praejudicio fratrum Ord. Teutonicorum, libere disponere possit. 1268, 26. Jan. (Arch. S. Wenc. Emb. II. 696.) Creatio principatus Oppaviensis. Ca. 1269. (Cod. I. 60.) Stephanus archiepiscopus Colocensis, Lampertus Agriensis, Job Quinqueecclesiensis, Philippus Waciensis, Paulus Vesprimiensis, Timotheus Zagrabiensis et Ladi- slaus Timmensis episcopi pro Stephano rege Hungariae jurant, illum formam pacis cum Otacaro rege initae observaturum esse. 1271, 2. Julii. (Arch. S. Wenc. — Emb. II. 754.) Tractatus pacis inter Premyslaum Otacarum II. Boemiae et Stephanum Ungariae regem. 1271, 14. Julii. (Cod. I. 62.) Pactum de bonis comitum olim de Bogen. 1273. (Сod. I. 63.) I*
3 — Confirmatio libertatum ecclesiae Pragensis. 1253. (Cod. I. 44.) Privilegium episcopatus Olomucensis confirmatum et auctum. 1256. (Cod. I. 46.) Literae Alexandri IV. papae super coronatione Premyslai Otacari II. 1260. (Cod. I. 48.) Literae Otacari Premyslai II. regis libertates ecclesiae Pragensis confirmantis. 1262. (Cod. I. 49.) Investitura regis Premyslai Otakari II. 1262, 9. Aug. (Cod. I. 50.) Premyslai II. regis in heredem Ulrici ducis con- stitutio. 1267, 4. Dec. (Cod. I. 55.) Pactio de confinio inter Moraviam et ducatum Opoliensem. Ca. 1267. (Cod. I. 57.) Clemens papa IV. Otacaro regi indulget, ut terras, quas de manibus Litwanorum vel aliorum infidelium eripuerit, non solum ad manus suas retinere, sed etiam de ipsis, absque tamen praejudicio fratrum Ord. Teutonicorum, libere disponere possit. 1268, 26. Jan. (Arch. S. Wenc. Emb. II. 696.) Creatio principatus Oppaviensis. Ca. 1269. (Cod. I. 60.) Stephanus archiepiscopus Colocensis, Lampertus Agriensis, Job Quinqueecclesiensis, Philippus Waciensis, Paulus Vesprimiensis, Timotheus Zagrabiensis et Ladi- slaus Timmensis episcopi pro Stephano rege Hungariae jurant, illum formam pacis cum Otacaro rege initae observaturum esse. 1271, 2. Julii. (Arch. S. Wenc. — Emb. II. 754.) Tractatus pacis inter Premyslaum Otacarum II. Boemiae et Stephanum Ungariae regem. 1271, 14. Julii. (Cod. I. 62.) Pactum de bonis comitum olim de Bogen. 1273. (Сod. I. 63.) I*
Strana 4
4 — Infeudatio Premyslai Otacari II. de Boemia et Moravia. 1276, 25. Nov. (Cod. I. 66.) Depectio inter Rudolphum et Premyslaum Otacarum II. facta. 1277, 6. Maji. (Cod. I. 67.) Pacis conventio inter Rudolphum et Premyslaum Otacarum II. renovata. 1277, 12. Sept. (Cod. I. 68.) Pactio inter Rudolphum regem et Boemos facta. 1278, m. Oct. (Cod. I. 70.) Privilegium Rudolphi Rom. reg. civitati Egrensi datum. 1279, 7. Junii. (Cod. I. 72.) Tractatus inter Cunegundim dominam Oppaviae et Wladislaum ducem Opoliensem. 1279. (Cod. I. 73.) Sententia Rudolphi Rom. regis de exactionibus vi extortis. 23. Aug. 1283. (Cod. I. 74.) List Rudolfa, krále římského, kterýž nalezá se vší Říší, že ktož by přinucením k čemu přinucen byl, že toho povinen držeti nenie. A druhý v táž slova i třetí dvau jest. Datum a. 1283. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Barones Boemiae promittunt Wenceslao regi fideli- tatem et homagium, simulque pacem et concordiam cum aliis baronibus terrae Boemiae. 1284, 24 Maii. (Arch. S. Wenc. — Eml. II. 1316, 1317.) Concordiae unio super principatu Oppaviensi. 1286—87. (Cod. I. 79.) Oblatio ducatus Opoliensis regi Boemiae. 1289, 10. Januarii. (Cod. I. 80.) List s mnoho pečetmi kniežete Kazimíra Opolského, kterýž píše králi Vacslavovi českému, že se i své dědice s tiem kniežetstvím pod manstvie podává králi českému i jeho budúcím. 1289. (A. K. Podda- nost k lénu kniežete Opolského Kazimira.) Permutatio terrarum et bonorum inter Fridericum marchionem Missnensem et Wenceslaum II. 1289, 6. Febr. (Cod. I. 81.)
4 — Infeudatio Premyslai Otacari II. de Boemia et Moravia. 1276, 25. Nov. (Cod. I. 66.) Depectio inter Rudolphum et Premyslaum Otacarum II. facta. 1277, 6. Maji. (Cod. I. 67.) Pacis conventio inter Rudolphum et Premyslaum Otacarum II. renovata. 1277, 12. Sept. (Cod. I. 68.) Pactio inter Rudolphum regem et Boemos facta. 1278, m. Oct. (Cod. I. 70.) Privilegium Rudolphi Rom. reg. civitati Egrensi datum. 1279, 7. Junii. (Cod. I. 72.) Tractatus inter Cunegundim dominam Oppaviae et Wladislaum ducem Opoliensem. 1279. (Cod. I. 73.) Sententia Rudolphi Rom. regis de exactionibus vi extortis. 23. Aug. 1283. (Cod. I. 74.) List Rudolfa, krále římského, kterýž nalezá se vší Říší, že ktož by přinucením k čemu přinucen byl, že toho povinen držeti nenie. A druhý v táž slova i třetí dvau jest. Datum a. 1283. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Barones Boemiae promittunt Wenceslao regi fideli- tatem et homagium, simulque pacem et concordiam cum aliis baronibus terrae Boemiae. 1284, 24 Maii. (Arch. S. Wenc. — Eml. II. 1316, 1317.) Concordiae unio super principatu Oppaviensi. 1286—87. (Cod. I. 79.) Oblatio ducatus Opoliensis regi Boemiae. 1289, 10. Januarii. (Cod. I. 80.) List s mnoho pečetmi kniežete Kazimíra Opolského, kterýž píše králi Vacslavovi českému, že se i své dědice s tiem kniežetstvím pod manstvie podává králi českému i jeho budúcím. 1289. (A. K. Podda- nost k lénu kniežete Opolského Kazimira.) Permutatio terrarum et bonorum inter Fridericum marchionem Missnensem et Wenceslaum II. 1289, 6. Febr. (Cod. I. 81.)
Strana 5
5 — Literae Rudolphi Rom regis de officio pincernatus et de jure electorali regibus Boemiae competente. 1289, 4. Mart. (Cod. I. 82.) Cessio terrae Misnensis a Rudolpho Rom. rege rati- ficata. 1289, 13. Mart. (Cod. I. 83.) List Rudolfa krále římského, že Fridrich, markrabě míšenské, před- stúpil před něho a prosil i v moc dal zboží své, kteréž měl v lužické zemi, králi Rudolfovi, aby mu ráčil dáti léno na to zbožie, a jmenovaný Rudolfus dal jest králi Vacslavovi jakžto králi českému to pod manstvie. Dat 1289. (A. K. Manstvie v zemi lužické.) Literae Rudolphi Rom. regis super terra et prin- cipatu Wratislauiensi. 1290, 22. Julii, 25. et 26. Sept. (Cod. I. 84.) List Rudolffa, krále římského, že králi Vácslavovi českému dává na kniežetstvie Vratislavském své právo, i budúcím kralóm českým. Datum 1290. List Rudolffa, krále římského, že králi Vacslavovi českému dává všecka manství Jindřicha někdy kniežete Vratislavského, se vším jich příslušenstvím. 1290. (A. K. Na slezské kniežetstvie ciesařští a kralovští majestátové.) Infeudatio castri Wissenek in Breisgovia siti 1290, 13. Sept (Arch. S. Wenc. — Ember II. 1512.) Literae confirmatoriae Rudolphi Rom. regis de jure pincernatus et electoratus regi Boemiae compe- tente. 1290, 26. Sept. (Cod. I. 85.) Literae obligationis ducum Opoliensium. 1291, 17. Januarii. (Arch. aul. Vindobon. — Fidler, Böhmens Herrschaft in Polen. — Emler II. 1530.) Castri Skala in ducatu Cracoviensi in manus regis Boemiae infeudatio. 1291, 7. Febr. List Henricha z Bzov (sic!), purkrabí hradu Skály kniežetstvie krakovského, kdež vyznává, že jest ten zámek přijal a přijímá od krále Vácslava českého a dědicóv přijímati má v manstvie. (A. K.) Notum etc., quod ego Henricus de Woschow, purcravius castri dicti Scala sive Steyn, siti in terra seu ducatu Cra- coviae, in Wenceslai regis Boemiae praesentia constitutus, non
5 — Literae Rudolphi Rom regis de officio pincernatus et de jure electorali regibus Boemiae competente. 1289, 4. Mart. (Cod. I. 82.) Cessio terrae Misnensis a Rudolpho Rom. rege rati- ficata. 1289, 13. Mart. (Cod. I. 83.) List Rudolfa krále římského, že Fridrich, markrabě míšenské, před- stúpil před něho a prosil i v moc dal zboží své, kteréž měl v lužické zemi, králi Rudolfovi, aby mu ráčil dáti léno na to zbožie, a jmenovaný Rudolfus dal jest králi Vacslavovi jakžto králi českému to pod manstvie. Dat 1289. (A. K. Manstvie v zemi lužické.) Literae Rudolphi Rom. regis super terra et prin- cipatu Wratislauiensi. 1290, 22. Julii, 25. et 26. Sept. (Cod. I. 84.) List Rudolffa, krále římského, že králi Vácslavovi českému dává na kniežetstvie Vratislavském své právo, i budúcím kralóm českým. Datum 1290. List Rudolffa, krále římského, že králi Vacslavovi českému dává všecka manství Jindřicha někdy kniežete Vratislavského, se vším jich příslušenstvím. 1290. (A. K. Na slezské kniežetstvie ciesařští a kralovští majestátové.) Infeudatio castri Wissenek in Breisgovia siti 1290, 13. Sept (Arch. S. Wenc. — Ember II. 1512.) Literae confirmatoriae Rudolphi Rom. regis de jure pincernatus et electoratus regi Boemiae compe- tente. 1290, 26. Sept. (Cod. I. 85.) Literae obligationis ducum Opoliensium. 1291, 17. Januarii. (Arch. aul. Vindobon. — Fidler, Böhmens Herrschaft in Polen. — Emler II. 1530.) Castri Skala in ducatu Cracoviensi in manus regis Boemiae infeudatio. 1291, 7. Febr. List Henricha z Bzov (sic!), purkrabí hradu Skály kniežetstvie krakovského, kdež vyznává, že jest ten zámek přijal a přijímá od krále Vácslava českého a dědicóv přijímati má v manstvie. (A. K.) Notum etc., quod ego Henricus de Woschow, purcravius castri dicti Scala sive Steyn, siti in terra seu ducatu Cra- coviae, in Wenceslai regis Boemiae praesentia constitutus, non
Strana 6
6 — vi nec dolo aut metu aliquo inductus, sed bona et spontanea voluntate mea, recognoscens dictam terram seu ducatum necnon ipsum castrum Scala sive Steyn et Castrum Novum circa Slaucoviam ac alia castra et munitiones, quas a duce quondam Wratislaviae, D. Henrico, in terra Cracoviensi tenui et teneo, ad dictum regem de jure ac rationabiliter pertinere, castra ipsa in ipsius regis manibus resignavi tanquam vero domini terrae. Ipse autem rex — castra eadem, vid. Scalam et Novum Castrum — mihi concessit et contulit, per me et heredes meos in feudum et jure feudi ab eodem rege ac suis heredibus possidenda . . . Actum et datum in Brunna 1291, VII. Idus Febr. IV. indictionis. (A. K. Na hrad Skálu manství. — Arch. aul. Vindob. — Fidler, Böhmens Herrschaft in Polen II. — Emler II. 1531.) Infeudatio et investitura Wenceslai II. per Adol- phum regem. 1292, 10. et 13. Maji. (Cod. I. 87.) Terrae Plisnensis et Egirensis oppignoratio. 1292, 11. Maji. (Cod. I. 88.) Renuntiatio terrae Cracoviae et Sandomiriae in favorem regis Boemiae. 1292, 9. Oct. List Vidimus, kdež Jakub Gnezenský arcibiskup a vedle něho duchovní i světští vyznávají, že Vladislav knieže sirazské a kujavské, přijímá krále Vácslava českého za svého pravého a dědičného pána, jemu přísahu věrnosti učinil a slibuje jeho ani budúcích kraluov českých v kniežetství krakovském a sandoměrském a v markrabství moravském nehyndrovati ani překážeti; pakliby to učinil, že zemí svých, kniežetství sirazského a kujavského, má témuž králi propadnúti; také se poddává v duchovní pokutu, jestliže by toho slibu nezdržel. (A. K. Knieže Sy- radské poddal se králóm českým.) Nos Jacobus D. gr. s. Gnezdensis ecclesiae archiepi- scopus, notum facimus universis praesentium notitiam habituris, quod illustris princeps dominus Wladislaus, dux Cujaviae et Syradiae, in domini praeclarissimi et serenissimi regis Boe- miae, ducis Cracoviae et Sudameriae ac marchionis Moraviae, et nostra ac venerabilium fratrum nostrorum, dom. Pragensis et Olomucensis episcoporum, necnon et illustrium principum, Dei gratia ducum Boleslai Mazoviae, Kazimiri Bytomensis,
6 — vi nec dolo aut metu aliquo inductus, sed bona et spontanea voluntate mea, recognoscens dictam terram seu ducatum necnon ipsum castrum Scala sive Steyn et Castrum Novum circa Slaucoviam ac alia castra et munitiones, quas a duce quondam Wratislaviae, D. Henrico, in terra Cracoviensi tenui et teneo, ad dictum regem de jure ac rationabiliter pertinere, castra ipsa in ipsius regis manibus resignavi tanquam vero domini terrae. Ipse autem rex — castra eadem, vid. Scalam et Novum Castrum — mihi concessit et contulit, per me et heredes meos in feudum et jure feudi ab eodem rege ac suis heredibus possidenda . . . Actum et datum in Brunna 1291, VII. Idus Febr. IV. indictionis. (A. K. Na hrad Skálu manství. — Arch. aul. Vindob. — Fidler, Böhmens Herrschaft in Polen II. — Emler II. 1531.) Infeudatio et investitura Wenceslai II. per Adol- phum regem. 1292, 10. et 13. Maji. (Cod. I. 87.) Terrae Plisnensis et Egirensis oppignoratio. 1292, 11. Maji. (Cod. I. 88.) Renuntiatio terrae Cracoviae et Sandomiriae in favorem regis Boemiae. 1292, 9. Oct. List Vidimus, kdež Jakub Gnezenský arcibiskup a vedle něho duchovní i světští vyznávají, že Vladislav knieže sirazské a kujavské, přijímá krále Vácslava českého za svého pravého a dědičného pána, jemu přísahu věrnosti učinil a slibuje jeho ani budúcích kraluov českých v kniežetství krakovském a sandoměrském a v markrabství moravském nehyndrovati ani překážeti; pakliby to učinil, že zemí svých, kniežetství sirazského a kujavského, má témuž králi propadnúti; také se poddává v duchovní pokutu, jestliže by toho slibu nezdržel. (A. K. Knieže Sy- radské poddal se králóm českým.) Nos Jacobus D. gr. s. Gnezdensis ecclesiae archiepi- scopus, notum facimus universis praesentium notitiam habituris, quod illustris princeps dominus Wladislaus, dux Cujaviae et Syradiae, in domini praeclarissimi et serenissimi regis Boe- miae, ducis Cracoviae et Sudameriae ac marchionis Moraviae, et nostra ac venerabilium fratrum nostrorum, dom. Pragensis et Olomucensis episcoporum, necnon et illustrium principum, Dei gratia ducum Boleslai Mazoviae, Kazimiri Bytomensis,
Strana 7
Boleslai Opoliensis, Nicolai Opaviensis et aliorum nobilium plurium et baronum praesentia constitutus — sponte renun- tiavit juri suo, quod sibi in terris Cracoviae et Sudameriae competebat vel competere videbatur; promittens eidem dom. regi fidelitatem et assistentiam contra omnem hominem in futurum. Et hoc ibidem proprio juramento firmavit, se nostrae subjiciens excommunicationis sententiae et eam per nos contra se petens promulgari, quod ipsam incurreret ipso facto, si contra praedicta veniret vel aliquod praedictorum. Datum in castris ante Syraz 1292, VII. Idus Octobris. (Arch. aul. Vind. — Fidler. — Emler II. 1590.) Testimonium de rege Boemiae in dominum a duce Wladislao Poloniensi accepto. 1292, 9. Oct. (Arch. aul. Vind. — Fidler. — Emler II. 1591.) Infeudatio oppidi Dresdae atque castri Radeburg. 1294. (Cod, I. 89.) List od biskupa míšenského Lenharta (sic), že králi Vácslavovi českému a jeho dědicóm, budúcím kralóm českým, Dražďany město a dvuor a hrad Rademburg pod manstvie dal. Dat. 1294. (A. K. Na Draždany město a dvuor a hrad Rademburk.) Wenceslaus rex Thobiae Pragensi episcopo pro bonis episcopatus Zbraslav, Bechin, aliisque, quas olim Otakarus rex suis usibus aut civitatibus regalibus adjunxerat, alia bona in commutationem tradit. 1295. 11. Aug. (Arch. S. Wenc. Eml. II. 1692.) Adolphus Rom. rex Heinrico advocato de Plawe, castrum suum Hirzsberg pro 600 marcis arg. obligat 1296, 20 Mart. (Arch. S. Wenc.) Promissio de terra Plisnensi et Egrensi in eventum facta. 1298, 12. Febr. (Cod. I. 92.) Literae Alberti regis de corona a rege Boemiae in curia imperiali debite non gestanda. 1298, 17. Nov. (Cod I. 94.) List Albrechta krále římského, kterýmžto dává svobodu a výsadu králi českému, že pod korunú nenie povinen slúžiti v úřadu svém arci-
Boleslai Opoliensis, Nicolai Opaviensis et aliorum nobilium plurium et baronum praesentia constitutus — sponte renun- tiavit juri suo, quod sibi in terris Cracoviae et Sudameriae competebat vel competere videbatur; promittens eidem dom. regi fidelitatem et assistentiam contra omnem hominem in futurum. Et hoc ibidem proprio juramento firmavit, se nostrae subjiciens excommunicationis sententiae et eam per nos contra se petens promulgari, quod ipsam incurreret ipso facto, si contra praedicta veniret vel aliquod praedictorum. Datum in castris ante Syraz 1292, VII. Idus Octobris. (Arch. aul. Vind. — Fidler. — Emler II. 1590.) Testimonium de rege Boemiae in dominum a duce Wladislao Poloniensi accepto. 1292, 9. Oct. (Arch. aul. Vind. — Fidler. — Emler II. 1591.) Infeudatio oppidi Dresdae atque castri Radeburg. 1294. (Cod, I. 89.) List od biskupa míšenského Lenharta (sic), že králi Vácslavovi českému a jeho dědicóm, budúcím kralóm českým, Dražďany město a dvuor a hrad Rademburg pod manstvie dal. Dat. 1294. (A. K. Na Draždany město a dvuor a hrad Rademburk.) Wenceslaus rex Thobiae Pragensi episcopo pro bonis episcopatus Zbraslav, Bechin, aliisque, quas olim Otakarus rex suis usibus aut civitatibus regalibus adjunxerat, alia bona in commutationem tradit. 1295. 11. Aug. (Arch. S. Wenc. Eml. II. 1692.) Adolphus Rom. rex Heinrico advocato de Plawe, castrum suum Hirzsberg pro 600 marcis arg. obligat 1296, 20 Mart. (Arch. S. Wenc.) Promissio de terra Plisnensi et Egrensi in eventum facta. 1298, 12. Febr. (Cod. I. 92.) Literae Alberti regis de corona a rege Boemiae in curia imperiali debite non gestanda. 1298, 17. Nov. (Cod I. 94.) List Albrechta krále římského, kterýmžto dává svobodu a výsadu králi českému, že pod korunú nenie povinen slúžiti v úřadu svém arci-
Strana 8
8 šenkovském, než při korunování ciesaře má pod korunú seděti podle ciesaře na svém miestě. Datum 1298. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Emtio venditio civitatis Pernae ratihabita. 1298, 22. Nov. (Cod. I. 95.) Wenceslai II. in capitaneum terrae Misnensis, Orientalis et Plisnensis constitntio. 1298. (Cod. I. 96.) Wladislai ducis Poloniae promissio de oblatione ducatuum suorum Majoris Poloniae, Poznaniae, Pomo- raniae, Lanciciae, Cuyaviae et Syraziae in feudum regis Boemiae. 1299, 23. Aug. (Arch. aul. Vind. — Fidler. — Emler II. 1843.) Wenceslai II. de Dresda, Radeberg et Donin inve- stitura. 1300, 19. Apr. (Cod. I. 97.) Territorii Sadoviensis recuperatio 1300, 29. Junii. (Cod. I. 98.) Concessio de Majori Polonia subjuganda Wence- slao II. data. 1300, 29. Junii. (Cod. I. 100.) Terrae Lusatiae per Theodoricum marchionem archiepiscopo Magdeburgensi oblatio. 1301. (Cod. I. 103.) List Theodorika lantgrabi durinského, kdež prodává zemi lužickú arcibiskupovi Magdburskému, a v tom listu hned vypisuje meze téhož markrabstvie. 1301. (A. K. Na zemi lužickú registrum.) List Theodorika lantgrabi durinského, kdež prodává zemi lužickú arcibiskupovi Magdburskému a zase ji pod léno od téhož arcibiskupa přijímá, kdež pak týž arcibiskup všeho toho práva postúpil kralóm českým, kdež se to šíře ve svrchupsaných registřích najde. 1301. (A. K. O pro- dání země lužické.) Foedus inter Wenceslaum II. et regem Franciae contra Albertum regem Romanorum. 1303. (Cod. I. 105.) Conventio inter Albertum regem Romanorum et Wenceslaum III. 1305, 18. Aug. (Cod. I. 107.) Generalis confirmatio privilegiorum regum Boemiae. 1305, 20. Aug. (Cod. I. 108.)
8 šenkovském, než při korunování ciesaře má pod korunú seděti podle ciesaře na svém miestě. Datum 1298. (A. K. Na svobody země české privilegia.) Emtio venditio civitatis Pernae ratihabita. 1298, 22. Nov. (Cod. I. 95.) Wenceslai II. in capitaneum terrae Misnensis, Orientalis et Plisnensis constitntio. 1298. (Cod. I. 96.) Wladislai ducis Poloniae promissio de oblatione ducatuum suorum Majoris Poloniae, Poznaniae, Pomo- raniae, Lanciciae, Cuyaviae et Syraziae in feudum regis Boemiae. 1299, 23. Aug. (Arch. aul. Vind. — Fidler. — Emler II. 1843.) Wenceslai II. de Dresda, Radeberg et Donin inve- stitura. 1300, 19. Apr. (Cod. I. 97.) Territorii Sadoviensis recuperatio 1300, 29. Junii. (Cod. I. 98.) Concessio de Majori Polonia subjuganda Wence- slao II. data. 1300, 29. Junii. (Cod. I. 100.) Terrae Lusatiae per Theodoricum marchionem archiepiscopo Magdeburgensi oblatio. 1301. (Cod. I. 103.) List Theodorika lantgrabi durinského, kdež prodává zemi lužickú arcibiskupovi Magdburskému, a v tom listu hned vypisuje meze téhož markrabstvie. 1301. (A. K. Na zemi lužickú registrum.) List Theodorika lantgrabi durinského, kdež prodává zemi lužickú arcibiskupovi Magdburskému a zase ji pod léno od téhož arcibiskupa přijímá, kdež pak týž arcibiskup všeho toho práva postúpil kralóm českým, kdež se to šíře ve svrchupsaných registřích najde. 1301. (A. K. O pro- dání země lužické.) Foedus inter Wenceslaum II. et regem Franciae contra Albertum regem Romanorum. 1303. (Cod. I. 105.) Conventio inter Albertum regem Romanorum et Wenceslaum III. 1305, 18. Aug. (Cod. I. 107.) Generalis confirmatio privilegiorum regum Boemiae. 1305, 20. Aug. (Cod. I. 108.)
Strana 9
Pars posterior. SERIES documentorum juris publici ab anno 1306 usque ad аnwum 1420. 1. Barones Boemiae testantur, quot et qualia privi- legia regnum Boemiae habeat. 1306, 23. Oct. Occiso Wenceslao, septimo rege Bohemiae, in juventutis suae flore (4. Aug. 1306), facta est tam baronum nobilium, quam civium pro eligendo rege altero ad Octavam Assumptionis (22. Aug. 1306) generalis in Praga convocatio. In quo termino dissentientibus votis et affectibus disparibus impedita fuit concordia electionis. Quidam enim inter electores in Rudolfum, ducem Austriae, filium Alberti regis Romanorum, alii in Henricum, ducem Karinthiae, qui tunc personaliter affuit, vota sua dirigunt, major tamen pars hominum Henricum, ducem Karinthiae, eo quod seniorem regni haberet filiam in conjugio, pro rege sibi postulat et eligit. Instrumenta producuntur pro ipso imperialia, ut „si quis regum Bohemiae sine mascu- lina progenie discederet ex hac vita, filia eodem jure in regno, quo et filius, gaudere debeat, ne mortis aliquando rapacitas filum generationis regiae interrumpat.“ (Chron. Aulae Regiae.) Sorores praefatae Annae, uxoris Henrici, Karinthiae ducis, flexis genibus coram omnibus nobilibus regni Boemiae publice supplicarunt, ne hereditate sua, puta regno Boemiae, privarentur, nec Rudolphus, sed Henricus, sororius earum, potius eligatur in regem, producentes pro se imperalia documenta, quibus cavebatur, „si quis regum sine prole mascu- lini sexus decederet, superstes filia eadem successione qua filius gaudere deberet, ne mortis occasio aliquando, dum non sunt filii, successionem interrumpat." (Pulkavae Chronicon.) Imperialium instrumentorum a Petro abbate Aulae Regiae adducto- rum nulla reperiuntur vestigia; testanturque nobiles Boemiae anno 1306
Pars posterior. SERIES documentorum juris publici ab anno 1306 usque ad аnwum 1420. 1. Barones Boemiae testantur, quot et qualia privi- legia regnum Boemiae habeat. 1306, 23. Oct. Occiso Wenceslao, septimo rege Bohemiae, in juventutis suae flore (4. Aug. 1306), facta est tam baronum nobilium, quam civium pro eligendo rege altero ad Octavam Assumptionis (22. Aug. 1306) generalis in Praga convocatio. In quo termino dissentientibus votis et affectibus disparibus impedita fuit concordia electionis. Quidam enim inter electores in Rudolfum, ducem Austriae, filium Alberti regis Romanorum, alii in Henricum, ducem Karinthiae, qui tunc personaliter affuit, vota sua dirigunt, major tamen pars hominum Henricum, ducem Karinthiae, eo quod seniorem regni haberet filiam in conjugio, pro rege sibi postulat et eligit. Instrumenta producuntur pro ipso imperialia, ut „si quis regum Bohemiae sine mascu- lina progenie discederet ex hac vita, filia eodem jure in regno, quo et filius, gaudere debeat, ne mortis aliquando rapacitas filum generationis regiae interrumpat.“ (Chron. Aulae Regiae.) Sorores praefatae Annae, uxoris Henrici, Karinthiae ducis, flexis genibus coram omnibus nobilibus regni Boemiae publice supplicarunt, ne hereditate sua, puta regno Boemiae, privarentur, nec Rudolphus, sed Henricus, sororius earum, potius eligatur in regem, producentes pro se imperalia documenta, quibus cavebatur, „si quis regum sine prole mascu- lini sexus decederet, superstes filia eadem successione qua filius gaudere deberet, ne mortis occasio aliquando, dum non sunt filii, successionem interrumpat." (Pulkavae Chronicon.) Imperialium instrumentorum a Petro abbate Aulae Regiae adducto- rum nulla reperiuntur vestigia; testanturque nobiles Boemiae anno 1306
Strana 10
10 23. Oct., regnum Boemiae nullas alias litteras imperatorum possidere quam bullam auream Friderici II. 1212 unam et 1216 alteram. Anno 1323 mentio fit de quibusdam documentis, „in quibus et per quae barones regni Boemiae se obligaverant Alberto regi Romanorum, quod nullum deberent sibi in regem Boemiae assumere, nisi unum ex principibus et de domo ducum Austriae“. Documenta haec commemo- rantur apud Petrum abbatem Aulae Regiae, vocanturque „ardua privilegia“ „privilegia quaedam fortissima, in quibus majores barones Boemiae temporibus Alberti Rom. regis, ducum Austriae genitoris, ipsis hisce du- cibus Austriae plura incaute juramenta fecerant et promissa." Quorum documentorum anno 1323 a ducibus Austriae regi Joanni restitutorum, contextus et tenor plane ignoratur, documentis ipsis expost verisimillime exstinctis. Rudolfus dux Austriae in generali conventu regni Boemiae diebus 8.—15. Oct. 1306 celebrato, Heinrico duce Karinthiae amoto, in regem est electus, duxitque uxorem Elisabetham, regis Wenceslai II. viduam. (Chron. Aulae Regiae, Chron. Benesii atque Francisci ad annum 1323.) Nos Johannes episcopus Pragensis, Heynco de Duba, Thobias de Bechingen, Heinricus de Rosemberg camerarius, Albertus de Seberg, Reymundus de Luchtemburg subcame- rarius, Heinricus de Lypa, Ulricus de Luchtemburg, judices jurati et universitas civium in Praga . . . Ad universalem notitiam cupimus pervenire, quod a do- mino nostro Alberto, Romanorum rege, alias litteras, gratias et privilegia regnum Bohemiae tangentia nec petivimus nec habemus, nisi litteras infra scriptas, quas sub bulla aurea regnum Bohemiae habere dinoscitur, (et quas) praefatus rex ipsi regno Bohemiae sui gratia confirmavit. Quarum litterarum tenor de verbo ad verbum dinoscitur est talis : Fridericus divina favente clementia Romanorum impe- rator electus etc. Datum in nobili civitate Basiliensi VI. Kal. Oct. (= 1212, 26. Sept.) (Vid. Codex juris Bohemici I., 25.)
10 23. Oct., regnum Boemiae nullas alias litteras imperatorum possidere quam bullam auream Friderici II. 1212 unam et 1216 alteram. Anno 1323 mentio fit de quibusdam documentis, „in quibus et per quae barones regni Boemiae se obligaverant Alberto regi Romanorum, quod nullum deberent sibi in regem Boemiae assumere, nisi unum ex principibus et de domo ducum Austriae“. Documenta haec commemo- rantur apud Petrum abbatem Aulae Regiae, vocanturque „ardua privilegia“ „privilegia quaedam fortissima, in quibus majores barones Boemiae temporibus Alberti Rom. regis, ducum Austriae genitoris, ipsis hisce du- cibus Austriae plura incaute juramenta fecerant et promissa." Quorum documentorum anno 1323 a ducibus Austriae regi Joanni restitutorum, contextus et tenor plane ignoratur, documentis ipsis expost verisimillime exstinctis. Rudolfus dux Austriae in generali conventu regni Boemiae diebus 8.—15. Oct. 1306 celebrato, Heinrico duce Karinthiae amoto, in regem est electus, duxitque uxorem Elisabetham, regis Wenceslai II. viduam. (Chron. Aulae Regiae, Chron. Benesii atque Francisci ad annum 1323.) Nos Johannes episcopus Pragensis, Heynco de Duba, Thobias de Bechingen, Heinricus de Rosemberg camerarius, Albertus de Seberg, Reymundus de Luchtemburg subcame- rarius, Heinricus de Lypa, Ulricus de Luchtemburg, judices jurati et universitas civium in Praga . . . Ad universalem notitiam cupimus pervenire, quod a do- mino nostro Alberto, Romanorum rege, alias litteras, gratias et privilegia regnum Bohemiae tangentia nec petivimus nec habemus, nisi litteras infra scriptas, quas sub bulla aurea regnum Bohemiae habere dinoscitur, (et quas) praefatus rex ipsi regno Bohemiae sui gratia confirmavit. Quarum litterarum tenor de verbo ad verbum dinoscitur est talis : Fridericus divina favente clementia Romanorum impe- rator electus etc. Datum in nobili civitate Basiliensi VI. Kal. Oct. (= 1212, 26. Sept.) (Vid. Codex juris Bohemici I., 25.)
Strana 11
11 — Fridericus secundus divina favente clementia Romanorum rex semper augustus etc. Acta sunt haec a. D. incarnationis MCCXVI. septimo Kal. Augusti (= 1216, 26. Julii). Datum apud Ulmam. (Vid. Codex juris Bohemici I. 27.) Datum Pragae X° kal. Nov. Ind. V., anno Domini MCCCVI°. (Orig. arch. c. r. aul. Vindobonensis. — Emler II, 2112.) 2. Confirmatio privilegiorum quatuor civitatibus terrae Opaviensis. 1306, 18. Decembris. In nomine Domini. Amen. Noverint universi praesentes et posteri, quod nos Nicolaus D. gr. dux, dominus et verus heres terrae Opaviae, dilectis fidelibus, singulis et universis, quatuor civitatum nostrarum Opaviae, Lobsycz, Jegerdorph et Vrowdintal civibus, favorem gratiae nostrae contulimus et secundum benevolentiae nostrae gremium voluntarie et libera- liter universa aperimus, in eo vid., quod eorum privilegia, gratias, donationes et jura per eosdem cives habitas vel habita ante tempus, quo se nostro dominio denuo conmise- runt, gratas et grata, inviolabiles et inviolata conservare fideliter promittimus et praesentis scripti patrocinio commu- nimus. Et ut praedictorum civium nostrorum fidelis devotio, qua se nostro dominio conmiserunt, aliarum terrarum incolis ad nostram dicionem transeundi patulum sit exemplum, nos de singulari gratia et benignitate eis eas gratias et praeroga- tivas, per nos de novo collatas, confirmantes, tenere cunctis temporibus promittimus illibatas, vid. ut nulli civium praedic- tarum quatuor civitatum quidpiam injuriae, oppressionis, violentiae aut captivitatis sine jure et absque judicio inferre aut infligere debeamus nec inferre nostri heredes et succes- sores debeant in futurum, sed si quid querimoniae, culpae vel causae inter praefatos quatuor civitatum cives emerserit,
11 — Fridericus secundus divina favente clementia Romanorum rex semper augustus etc. Acta sunt haec a. D. incarnationis MCCXVI. septimo Kal. Augusti (= 1216, 26. Julii). Datum apud Ulmam. (Vid. Codex juris Bohemici I. 27.) Datum Pragae X° kal. Nov. Ind. V., anno Domini MCCCVI°. (Orig. arch. c. r. aul. Vindobonensis. — Emler II, 2112.) 2. Confirmatio privilegiorum quatuor civitatibus terrae Opaviensis. 1306, 18. Decembris. In nomine Domini. Amen. Noverint universi praesentes et posteri, quod nos Nicolaus D. gr. dux, dominus et verus heres terrae Opaviae, dilectis fidelibus, singulis et universis, quatuor civitatum nostrarum Opaviae, Lobsycz, Jegerdorph et Vrowdintal civibus, favorem gratiae nostrae contulimus et secundum benevolentiae nostrae gremium voluntarie et libera- liter universa aperimus, in eo vid., quod eorum privilegia, gratias, donationes et jura per eosdem cives habitas vel habita ante tempus, quo se nostro dominio denuo conmise- runt, gratas et grata, inviolabiles et inviolata conservare fideliter promittimus et praesentis scripti patrocinio commu- nimus. Et ut praedictorum civium nostrorum fidelis devotio, qua se nostro dominio conmiserunt, aliarum terrarum incolis ad nostram dicionem transeundi patulum sit exemplum, nos de singulari gratia et benignitate eis eas gratias et praeroga- tivas, per nos de novo collatas, confirmantes, tenere cunctis temporibus promittimus illibatas, vid. ut nulli civium praedic- tarum quatuor civitatum quidpiam injuriae, oppressionis, violentiae aut captivitatis sine jure et absque judicio inferre aut infligere debeamus nec inferre nostri heredes et succes- sores debeant in futurum, sed si quid querimoniae, culpae vel causae inter praefatos quatuor civitatum cives emerserit,
Strana 12
12 haec omnia mediante jure, justitia et judiciis aequitate corri- gere promittimus et sopire. In cujus rei testimonium praesens privilegium ipsis et eorum posteris perpetuo profuturum conscribi fecimus et nostris sigillis perpetuo consigniri. Actum Opaviae XV. Kal. Januarii 1306. Datum ibidem per manus Pauli, prothonotarii curiae nostrae. (Orig. in archivo curiae Opaviensis. Boček, Cod. Mor. V. 198. et 199.) 3. Collatio regni Boemiae a rege Romanorum Alberto filiis suis facta. 1307, 18. Jan. Albertus D. gr. Romanorum rex etc. Etsi puritate fidei et affectus dulcedine, quibus magni- ficus et excellens Rudolfus, rex Bohemiae, primogenitus et princeps Noster carissimus, minori functus regimine, Nobis et sacro Romano Imperio utiliter et obsequiose complacere studuit, gratiosius invitati, eidem Rudolfo de regno Bohemiae, principatibus, ducatibus, marchionatibus, dominiis, terris, bonis, juribus, jurisdictionibus, honoribus et pertinentiis quibus- cunque, quocunque censeantur nomine, ex magnifici principis Wenceslai memorati regni regis avunculi nostri caris- simi obitu sine liberis masculis heredibus legitimis dece- dentis vacantibus et ad Nos velut ad feodi dominum ac ad idem Imperium reversis legitime et apertis, quos, quas et quae idem quondam avunculus noster Wenceslaus, pater suus, sororius et princeps Noster carissimus, a Nobis et eodem Imperio ullo umquam tempore tenuerunt, habuerunt et etiam possederunt, providendum duxerimus, ipsumque regno Bohemiae et universis praefatis dominiis, terris et juribus praefeceri- mus apud Pragam: idem tamen apud Znoymam in Nostra constitutus praesentia, praelibatum regnum et universa ac singula suprascripta in manus Nostras regias libere resigna- vit, petens et Nostrae instanter supplicans Majestati, ut sibi
12 haec omnia mediante jure, justitia et judiciis aequitate corri- gere promittimus et sopire. In cujus rei testimonium praesens privilegium ipsis et eorum posteris perpetuo profuturum conscribi fecimus et nostris sigillis perpetuo consigniri. Actum Opaviae XV. Kal. Januarii 1306. Datum ibidem per manus Pauli, prothonotarii curiae nostrae. (Orig. in archivo curiae Opaviensis. Boček, Cod. Mor. V. 198. et 199.) 3. Collatio regni Boemiae a rege Romanorum Alberto filiis suis facta. 1307, 18. Jan. Albertus D. gr. Romanorum rex etc. Etsi puritate fidei et affectus dulcedine, quibus magni- ficus et excellens Rudolfus, rex Bohemiae, primogenitus et princeps Noster carissimus, minori functus regimine, Nobis et sacro Romano Imperio utiliter et obsequiose complacere studuit, gratiosius invitati, eidem Rudolfo de regno Bohemiae, principatibus, ducatibus, marchionatibus, dominiis, terris, bonis, juribus, jurisdictionibus, honoribus et pertinentiis quibus- cunque, quocunque censeantur nomine, ex magnifici principis Wenceslai memorati regni regis avunculi nostri caris- simi obitu sine liberis masculis heredibus legitimis dece- dentis vacantibus et ad Nos velut ad feodi dominum ac ad idem Imperium reversis legitime et apertis, quos, quas et quae idem quondam avunculus noster Wenceslaus, pater suus, sororius et princeps Noster carissimus, a Nobis et eodem Imperio ullo umquam tempore tenuerunt, habuerunt et etiam possederunt, providendum duxerimus, ipsumque regno Bohemiae et universis praefatis dominiis, terris et juribus praefeceri- mus apud Pragam: idem tamen apud Znoymam in Nostra constitutus praesentia, praelibatum regnum et universa ac singula suprascripta in manus Nostras regias libere resigna- vit, petens et Nostrae instanter supplicans Majestati, ut sibi
Strana 13
13 — et illustribus Frederico, Leupoldo, Alberto, Henrico et Ottoni, suis fratribus, filiis et principibus Nostris carissimis, quibus fraternae caritatis dulcedinem et affectum ostendere voluit in effectu, si ipsum, quod divina avertant auspicia, sine liberis masculis decedere contigerit, praenotatum regnum cum principatibus et dominiis antedictis conferre, ex liberalitatis regiae beneficentia dignaremur. Nos, quos ad ipsius Rudolfi et aliorum fratrum promo- tionem votivam nominis et honoris exaltationem non solum aequitatis invitat ratio, verum etiam naturalis inducit affectus, ipsis paternae pietatis affectantes clementiam impertiri, pium praefati Rudolfi conceptum propositum approbantes multi- formiter et ejusdem instantiis (et) supplicationibus favorabiliter inclinati, praenotatum regnum Bohemiae cum principatibus ducatibus, marchionatibus, dominiis, terris, bonis, juribus, jurisdictionibus, honoribus et pertinetiis omnibus supra- scriptis ac universis et singulis aliis, quae memorati principes W. et W., quondam reges Bohemiae, ullo umquam tempore quocunque titulo tenuerunt, habuerunt aut etiam possiderunt, praefato Rudolfo et Friederico, suo et Leupoldi fratris sui absentis nomine, Alberto, Henrico et Ottoni fratribus, filiis Nostris carissimis, si ipsum R. (quod absit) sine liberis masculis, heredibus legitimis, decedere contigerit, ad ejusdem regni Bohemiae principum, magnatum, baronum et nobilium preces humiles et consensum, concessimus, contulimus, donavimus, tradidimus, et ipsos Rudolfum, Fridericum, suo (et) fratris sui Leupoldis absentis nomine, Albertum, Henricum et Ottonem sceptro Nostro regali, cum hastarum vexillatarum porrectione et traditione, prout moris est, de eodem regno Bohemiae : principatibus, dominiis, bonis, juribus et universis aliis supra- dictis investivimus; nec non et ipsum regnum cum universis et singulis praenotatis eisdem fratribus Nostris filiis conce- dimus, conferimus, donamus, tradimus, et eosdem de ipsis omnibus et singulis praefatos Nostros filios praesentibus liberaliter investimus. Volentes et ordinantes, ut praedictus Rudolfus et sui legitimi heredes masculi in ipso regno Bohemiae et universis
13 — et illustribus Frederico, Leupoldo, Alberto, Henrico et Ottoni, suis fratribus, filiis et principibus Nostris carissimis, quibus fraternae caritatis dulcedinem et affectum ostendere voluit in effectu, si ipsum, quod divina avertant auspicia, sine liberis masculis decedere contigerit, praenotatum regnum cum principatibus et dominiis antedictis conferre, ex liberalitatis regiae beneficentia dignaremur. Nos, quos ad ipsius Rudolfi et aliorum fratrum promo- tionem votivam nominis et honoris exaltationem non solum aequitatis invitat ratio, verum etiam naturalis inducit affectus, ipsis paternae pietatis affectantes clementiam impertiri, pium praefati Rudolfi conceptum propositum approbantes multi- formiter et ejusdem instantiis (et) supplicationibus favorabiliter inclinati, praenotatum regnum Bohemiae cum principatibus ducatibus, marchionatibus, dominiis, terris, bonis, juribus, jurisdictionibus, honoribus et pertinetiis omnibus supra- scriptis ac universis et singulis aliis, quae memorati principes W. et W., quondam reges Bohemiae, ullo umquam tempore quocunque titulo tenuerunt, habuerunt aut etiam possiderunt, praefato Rudolfo et Friederico, suo et Leupoldi fratris sui absentis nomine, Alberto, Henrico et Ottoni fratribus, filiis Nostris carissimis, si ipsum R. (quod absit) sine liberis masculis, heredibus legitimis, decedere contigerit, ad ejusdem regni Bohemiae principum, magnatum, baronum et nobilium preces humiles et consensum, concessimus, contulimus, donavimus, tradidimus, et ipsos Rudolfum, Fridericum, suo (et) fratris sui Leupoldis absentis nomine, Albertum, Henricum et Ottonem sceptro Nostro regali, cum hastarum vexillatarum porrectione et traditione, prout moris est, de eodem regno Bohemiae : principatibus, dominiis, bonis, juribus et universis aliis supra- dictis investivimus; nec non et ipsum regnum cum universis et singulis praenotatis eisdem fratribus Nostris filiis conce- dimus, conferimus, donamus, tradimus, et eosdem de ipsis omnibus et singulis praefatos Nostros filios praesentibus liberaliter investimus. Volentes et ordinantes, ut praedictus Rudolfus et sui legitimi heredes masculi in ipso regno Bohemiae et universis
Strana 14
14 — aliis ac singulis suprascriptis pleno jure gaudeant et fruantur, ac adjicientes expresse, ut praelibato Rudolfo, aut fratrum suorum altero, sine legitimis heredibus decedenti, gradatim succedat cum suis masculis heredibus legitimis frater senior tunc superstes, ipsosque Rudolfum et Fridericum, suo et Leupoldi fratris sui absentis nomine, Albertum, Henricum et Ottonem fratres, filios Nostros carissimos, supradicti Rudolfi libere et expresse ad hoc interveniente consensu, in praefa- torum regni Bohemiae et eorum omnium, quae superius sunt expressa, possessionem misimus et tenore praesentium mittimus corporalem. Qui etiam Rudolfus constituit, se, sui et praemissorum suorum fratrum nomine, suprascripta omnia et singula possi- dere de plenitudine Nostrae potestatis regiae, cuius immen- sitas et mensura et quae etiam perficit imperfectum, defectus quosque in praemissis habitos, si qui sunt, de certa scientia tollentes omnino ac supplentes universa et singula, si qua de jure sunt vel esse videntur in praemissis articulis imperfecta. Nulli ergo hominum omnino liceat hanc Nostrae con- cessionis, collationis, donationis, traditionis, investiturae, ordi- nationis, additionis, in possesionem corporalem missionis et suppletionis paginam infringere, aut, ei in aliquo ausu te- merario contraire. Quod qui facere praesumpserit, gravem Nostrae (Majestatis) offensam se noverit incursurum. In quorûm omnium et quorumlibet praemissorum testi- monium evidens atque robur perpetuo duraturum praesens scriptum exinde conscribi et Majestatis Nostrae appensione sigilli jussimus communiri. Datum apud Znoymam, XV. kal. Februarii, Ind. V., 1307. (E Cod. caes. archivi Vindob., complectente formulas regis Alberti I. — Palacký Formelbücher I., 124. — Ember II., 2123. — Instrumentum hujus tenoris non inveniebatur nec in regio archivo Carlsteinensi nec in loco alio.) 4. Hynconis de Przibislavs Henrico regi homagium. 1307, 2. Oct. Post mortem Rudolfi regis (1307, 4. Julii) in regem Boemiae, post-
14 — aliis ac singulis suprascriptis pleno jure gaudeant et fruantur, ac adjicientes expresse, ut praelibato Rudolfo, aut fratrum suorum altero, sine legitimis heredibus decedenti, gradatim succedat cum suis masculis heredibus legitimis frater senior tunc superstes, ipsosque Rudolfum et Fridericum, suo et Leupoldi fratris sui absentis nomine, Albertum, Henricum et Ottonem fratres, filios Nostros carissimos, supradicti Rudolfi libere et expresse ad hoc interveniente consensu, in praefa- torum regni Bohemiae et eorum omnium, quae superius sunt expressa, possessionem misimus et tenore praesentium mittimus corporalem. Qui etiam Rudolfus constituit, se, sui et praemissorum suorum fratrum nomine, suprascripta omnia et singula possi- dere de plenitudine Nostrae potestatis regiae, cuius immen- sitas et mensura et quae etiam perficit imperfectum, defectus quosque in praemissis habitos, si qui sunt, de certa scientia tollentes omnino ac supplentes universa et singula, si qua de jure sunt vel esse videntur in praemissis articulis imperfecta. Nulli ergo hominum omnino liceat hanc Nostrae con- cessionis, collationis, donationis, traditionis, investiturae, ordi- nationis, additionis, in possesionem corporalem missionis et suppletionis paginam infringere, aut, ei in aliquo ausu te- merario contraire. Quod qui facere praesumpserit, gravem Nostrae (Majestatis) offensam se noverit incursurum. In quorûm omnium et quorumlibet praemissorum testi- monium evidens atque robur perpetuo duraturum praesens scriptum exinde conscribi et Majestatis Nostrae appensione sigilli jussimus communiri. Datum apud Znoymam, XV. kal. Februarii, Ind. V., 1307. (E Cod. caes. archivi Vindob., complectente formulas regis Alberti I. — Palacký Formelbücher I., 124. — Ember II., 2123. — Instrumentum hujus tenoris non inveniebatur nec in regio archivo Carlsteinensi nec in loco alio.) 4. Hynconis de Przibislavs Henrico regi homagium. 1307, 2. Oct. Post mortem Rudolfi regis (1307, 4. Julii) in regem Boemiae, post-
Strana 15
15 posito Friderico duce Austriae, Rudolfi mortui fratre, vocatus est Hein- ricus, dux Karinthiae. (1307, 15. Aug.) Nos Hinco de Przibislaws domino Heinrico, Bohemiae et Poloniae regi, Karinthiae duci et comiti Tirolis, de fidelitate sibi et heredibus suis futuris per nos servanda perpetuo nostro et heredum nostrorum nomine praestitimus debitum sacramentum, promittentes fide data nomine juramenti, quod ipsi domino regi et heredibus suis perpetuo fideles et obedi- entes esse volumus, nichilque contra eos umquam attempta- bimus vel faciemus verbo vel facto, publice vel occulte, sed potius ipsis adhaerentes eos toto posse contra omnem hominem, quandocunque et quotiescunque nobis mandaverit, juvabimus fideliter. Datum in Colonia a. D. 1307, VI. Nonis Oct., indict. VI. (Arch. S. Wenc. — Emler II., 2148.) 5. Litterae nobilium Moraviae duci Austriae missae. 1307, 31. Augusti. Nobiles marchionatus Moraviae significant litteris ddo. 31. Aug. 1307, se recepisse a Friderico duce Austriae quoddam privilegium, quod nulli- unde reperitur et cujus tenor penitus est ignotus. Verba litterarum quae huc attinent, sunt sequentia: „Serenissimo principi et domino suo carissimo, D. Friderico, duci Austriae et Styriae, domino Carniolae, Marchiae ac Portus- Naonis, Joannes Olomucensis episcopus, necnon universitas nobilium terrae Moraviae . . . Mag. V. cum debita reverentia et honore ad uberes gratiarum assurgimus actiones pro eo, quod nobiles terrae nostrae, qui fuerunt in nostrae legationis officio nuper ad Vestram Excellentiam deputati, in petitionibus Vobis ex parte nostri propositis, gratiose fuistis ac favorabiliter inclinati; licet duae ex petitionibus, quae nostrae etiam insertae fuerant literae, in privilegio nobis per Vestram Dominationem con- cesso, non fuerint annotatae, quas tamen, prout de vestra speramus clementia, facietis in indulto nobis privilegio appli- cari etc.“ Datum Brunnae, Pridie Kal. Sept. (Lichnowsky Gesch. des H. Habsburg II. — Chytil VI. addit. 14. — Ember II. 2141.)
15 posito Friderico duce Austriae, Rudolfi mortui fratre, vocatus est Hein- ricus, dux Karinthiae. (1307, 15. Aug.) Nos Hinco de Przibislaws domino Heinrico, Bohemiae et Poloniae regi, Karinthiae duci et comiti Tirolis, de fidelitate sibi et heredibus suis futuris per nos servanda perpetuo nostro et heredum nostrorum nomine praestitimus debitum sacramentum, promittentes fide data nomine juramenti, quod ipsi domino regi et heredibus suis perpetuo fideles et obedi- entes esse volumus, nichilque contra eos umquam attempta- bimus vel faciemus verbo vel facto, publice vel occulte, sed potius ipsis adhaerentes eos toto posse contra omnem hominem, quandocunque et quotiescunque nobis mandaverit, juvabimus fideliter. Datum in Colonia a. D. 1307, VI. Nonis Oct., indict. VI. (Arch. S. Wenc. — Emler II., 2148.) 5. Litterae nobilium Moraviae duci Austriae missae. 1307, 31. Augusti. Nobiles marchionatus Moraviae significant litteris ddo. 31. Aug. 1307, se recepisse a Friderico duce Austriae quoddam privilegium, quod nulli- unde reperitur et cujus tenor penitus est ignotus. Verba litterarum quae huc attinent, sunt sequentia: „Serenissimo principi et domino suo carissimo, D. Friderico, duci Austriae et Styriae, domino Carniolae, Marchiae ac Portus- Naonis, Joannes Olomucensis episcopus, necnon universitas nobilium terrae Moraviae . . . Mag. V. cum debita reverentia et honore ad uberes gratiarum assurgimus actiones pro eo, quod nobiles terrae nostrae, qui fuerunt in nostrae legationis officio nuper ad Vestram Excellentiam deputati, in petitionibus Vobis ex parte nostri propositis, gratiose fuistis ac favorabiliter inclinati; licet duae ex petitionibus, quae nostrae etiam insertae fuerant literae, in privilegio nobis per Vestram Dominationem con- cesso, non fuerint annotatae, quas tamen, prout de vestra speramus clementia, facietis in indulto nobis privilegio appli- cari etc.“ Datum Brunnae, Pridie Kal. Sept. (Lichnowsky Gesch. des H. Habsburg II. — Chytil VI. addit. 14. — Ember II. 2141.)
Strana 16
16 6. Homagium civitatis Gurzimensis Henrico regi praestitum. 1308, 21. Martii. Quod nos serenissimo et carissimo domino, domino nostro Henrico, Bohemiae et Poloniae regi, duci Carinthiae et comiti Tirolis, et illustri dominae Annae Bohemiae et Poloniae reginae, consorti suae, ac futuris heredibus suis, si quos eis simul clementia divina donaverit, non coacti nec vi aut metu aliquo inducti, sed bona libera et spontanea voluntate nostra, omni fraude, dolo malo, occasione, causa et excusatione quibuslibet exclusis, praestitimus fidelitatis debitum sacramen- tum, promittentes nostro et heredum nostrorum nomine, quod ipsum dominum Henricum et heredes suos futuros, si quos cum praedicta domina Anna regina nostra habuerit, quos exnunc reges Bohemiae et dominos nostros veros ac legiti- mos esse asserimus, pro nostris dominis habere perpetuo vo- lumus, et eis ac cuilibet ipsorum, qui pro tempore regno Bo- hemiae praefuerit, obsequi obedienter, prompte et fideliter, ipsisque astare et eos contra omnem hominem juvare, quanto- cumque et quotiescumque mandaverint, totis nostris viribus atque posse, et nihil contra ipsos aut eorum aliquem nun- quam occasione vel causa acceptare vel facere per nos vel alium aut alios, verbo vel facto, publice vel occulte. In cujus promissionis nostrae testimonium praesentes litteras sigillo civitatis nostrae duximus sigillandas. Datum in Gurzim a. D. 1308, Kal. April. Indictione VI. (Inter Privilegia regis et regni Boemive. A. K. — Goldast Supplem. XX. — Emler II. 2172.) 7. Fridericus dux Austriae renuntiat Boemiae et Moraviae in favorem Heinrici regis electi. 1308, 14. Augusti. Fridericus dux Austriae renuntiat omnibus juribus ,alles des rechts vnd der Anspruech, die er het oder gehaben mocht an dem Chunigrîch zu Behem vnd an dem Lande ze Merhern von sînes sel. vaters wegen, wîlen Chunig Albrechts von Rom ... oder von sînes brueders wegen, wîlen Chunig Rudolfs von Behem, oder von den Lantherren, oder von der
16 6. Homagium civitatis Gurzimensis Henrico regi praestitum. 1308, 21. Martii. Quod nos serenissimo et carissimo domino, domino nostro Henrico, Bohemiae et Poloniae regi, duci Carinthiae et comiti Tirolis, et illustri dominae Annae Bohemiae et Poloniae reginae, consorti suae, ac futuris heredibus suis, si quos eis simul clementia divina donaverit, non coacti nec vi aut metu aliquo inducti, sed bona libera et spontanea voluntate nostra, omni fraude, dolo malo, occasione, causa et excusatione quibuslibet exclusis, praestitimus fidelitatis debitum sacramen- tum, promittentes nostro et heredum nostrorum nomine, quod ipsum dominum Henricum et heredes suos futuros, si quos cum praedicta domina Anna regina nostra habuerit, quos exnunc reges Bohemiae et dominos nostros veros ac legiti- mos esse asserimus, pro nostris dominis habere perpetuo vo- lumus, et eis ac cuilibet ipsorum, qui pro tempore regno Bo- hemiae praefuerit, obsequi obedienter, prompte et fideliter, ipsisque astare et eos contra omnem hominem juvare, quanto- cumque et quotiescumque mandaverint, totis nostris viribus atque posse, et nihil contra ipsos aut eorum aliquem nun- quam occasione vel causa acceptare vel facere per nos vel alium aut alios, verbo vel facto, publice vel occulte. In cujus promissionis nostrae testimonium praesentes litteras sigillo civitatis nostrae duximus sigillandas. Datum in Gurzim a. D. 1308, Kal. April. Indictione VI. (Inter Privilegia regis et regni Boemive. A. K. — Goldast Supplem. XX. — Emler II. 2172.) 7. Fridericus dux Austriae renuntiat Boemiae et Moraviae in favorem Heinrici regis electi. 1308, 14. Augusti. Fridericus dux Austriae renuntiat omnibus juribus ,alles des rechts vnd der Anspruech, die er het oder gehaben mocht an dem Chunigrîch zu Behem vnd an dem Lande ze Merhern von sînes sel. vaters wegen, wîlen Chunig Albrechts von Rom ... oder von sînes brueders wegen, wîlen Chunig Rudolfs von Behem, oder von den Lantherren, oder von der
Strana 17
17 — stet wegen in Behem und in Merhern", a Henrico rege Boemiae in re- compensam recipiens „fumf vnd viertzg tausent march grozzer Prager phenninge, sechs vnd fumftzig pfenninge fuer di march.“ (Lichnowsky „Gesch. des H. Habsburg“ III. — Chytil Cod. VI. Add. 15. — Ember II. 2183.) 8. Fridericus et Leopoldus, duces Austriae, Hen- rico VII. Rom. regi, auxilium in acquirendo regno Boe- miae contra Henricum regem Boemiae promittunt, marchio- natum Moraviae ab eo pignoris nomine recipientes. 1309, 17. Sept. Fridericus et Leopoldus, duces Austriae et Stiriae, do- mini Carniolae, Marchiae et Portus Naonis, comites de Habspurg et de Chiburg, necnon Alsatii landgrauii, notum faciunt, „Quod d. Henricus R. rex, 30.000 marcarum argenti, 56 grossos Prag. pro marca qualibet computando, nobis et fratribus nostris promisit; pro quibus promisimus nos et tenemur eundem dominum nostrum, d. Henricum R. regem, juvare et eidem assistere et servire cum omni potentia nostra, in expensis nostris propriis, eidem in regno Boemiae in persona propria aut per alium, pro facienda acquisitione ejusdem regni ... Promittimus etiam et tenemur praefato domino nostro, d. Henrico regi R., in parata pecunia mutuare 20.000 marc. arg., pro quibus marchionatum Moraviae cum omnibus juribus, utilitatibus et pertinentiis suis nobis, fra- tribus et heredibus nostris obligavit tenendum tamdiu et possidendum, quousque dicta summa pecuniae, vid. 50 millia m. arg., per dictum dominum nostrum, d. H. R. regem vel succes- sores suos in Imperio, nobis vel heredibus nostris integraliter fuerit persoluta, perceptis fructibus in sorten minime com- putandis ... Praeterea promittimus pro nobis et fratribus nostris et tenemur restituere Moraviam ipsi d. nostro regi vel suis successoribus in Imperio, postquam nobis vel nostris heredibus de 50 millibus marcarum plene et integraliter fuerit satisfactum . . . Datum Speier XV. kal. Oct. 1309. (Arch. S. Wenc. — Chytil Cod. VI. 397 et VII, 794. — Ember II. 2196.) Codex jur. boh. II. 1.
17 — stet wegen in Behem und in Merhern", a Henrico rege Boemiae in re- compensam recipiens „fumf vnd viertzg tausent march grozzer Prager phenninge, sechs vnd fumftzig pfenninge fuer di march.“ (Lichnowsky „Gesch. des H. Habsburg“ III. — Chytil Cod. VI. Add. 15. — Ember II. 2183.) 8. Fridericus et Leopoldus, duces Austriae, Hen- rico VII. Rom. regi, auxilium in acquirendo regno Boe- miae contra Henricum regem Boemiae promittunt, marchio- natum Moraviae ab eo pignoris nomine recipientes. 1309, 17. Sept. Fridericus et Leopoldus, duces Austriae et Stiriae, do- mini Carniolae, Marchiae et Portus Naonis, comites de Habspurg et de Chiburg, necnon Alsatii landgrauii, notum faciunt, „Quod d. Henricus R. rex, 30.000 marcarum argenti, 56 grossos Prag. pro marca qualibet computando, nobis et fratribus nostris promisit; pro quibus promisimus nos et tenemur eundem dominum nostrum, d. Henricum R. regem, juvare et eidem assistere et servire cum omni potentia nostra, in expensis nostris propriis, eidem in regno Boemiae in persona propria aut per alium, pro facienda acquisitione ejusdem regni ... Promittimus etiam et tenemur praefato domino nostro, d. Henrico regi R., in parata pecunia mutuare 20.000 marc. arg., pro quibus marchionatum Moraviae cum omnibus juribus, utilitatibus et pertinentiis suis nobis, fra- tribus et heredibus nostris obligavit tenendum tamdiu et possidendum, quousque dicta summa pecuniae, vid. 50 millia m. arg., per dictum dominum nostrum, d. H. R. regem vel succes- sores suos in Imperio, nobis vel heredibus nostris integraliter fuerit persoluta, perceptis fructibus in sorten minime com- putandis ... Praeterea promittimus pro nobis et fratribus nostris et tenemur restituere Moraviam ipsi d. nostro regi vel suis successoribus in Imperio, postquam nobis vel nostris heredibus de 50 millibus marcarum plene et integraliter fuerit satisfactum . . . Datum Speier XV. kal. Oct. 1309. (Arch. S. Wenc. — Chytil Cod. VI. 397 et VII, 794. — Ember II. 2196.) Codex jur. boh. II. 1.
Strana 18
18 — 9. Boemi ab observatione juramenti regi Henrico praestito absolvuntur. 1310, 25. Juli. A. D. 1310, feria VI ante festum S. Jacobi apost., coram d. Hen- rico Romanorum rege pro tribunali sedente apud Frankenfurd in domo fratrum S. Antonii, circumstantibus principibus, baronibus et vasallis Imperii, ex parte nobilium, civium et hominum regni Boemiae propositum exstitit et a circumstantibus per sententiam inquisitum, quod cum iidem nobiles, cives et homines illustri Heinrico, filio quondam Meinhardi ducis Carinthiae, excommunicationis publice (sic) innodato, tamquam regi Boemiae fidelitatis et homagii praestiterint juramentum, utrum hujusmodi juramentum teneantur ex juris debito observare? Super quo communi distante sententia principum, vid. d. Petri Moguntinensis archiepiscopi et ven. fratrum Joannis Argentinensis, Sibotonis Spirensis episcoporum, Henrici abbatis Fuldensis, et illustrium principum, d. Rudolphi ducis Saxoniae, viri nobilis de Luzelburg Walraami, Guidonis de Flandria, Bertholdi de Hennenberg et Gerlaci de Hassaw comitum, nostra (i. e. Rudolphi comitis palatini Rheni ducis Bavariae) et aliorum quam plurium nobilium, judicatum et pronuntiatum exstitit et diffinitum, nobiles, cives et homines praedicti regni ad observationem hujusmodi juramenti ex juris debito nullatenus obligari. (Arch. i. r. aul. Vindob. — Liber ventustissimus archivi civ. Prag. refert, quod hanc absolutionem testabantur archiepiscopus Coloniensis, episcopus Argentinensis et archiepiscopus Mognuntinus litteris die 25. Jul. Frankenfurti datis. — Eml. II. 2222—2225.) 10. Henricus rex Romanorum promittit filium suum Joannem, Elisabetham filiam Wenceslai II. regis Boemiae maritantem, in regem Boemiae se promoturum. 1310, 25. Jul. Henricus rex Romanorum promittit Frankenfurdi VIII. Kal. Aug a. D. 1310, quod votivis et instantivis precibus baronum, nobilium, civi- tatum et hominum regni Boemiae favorabiliter inclinatus et ut status ejusdem regni salubriter reformetur, Johannem comitem Luczenburgensem ûlium suum, et non alium in regem Boemiae praeficiet, quem simul „inclytae domicellae Elyzabeth, natae quondam Wenceslai regis Boemiae. quamprimum ad Nostros conspectus eadem pervenerit, legitime copulabimus in maritum." (Relatio ex Vetustissimo libro civitatis Pragensis excerpta apud Emler II. 2226. — Idem testatur, etiam secundum notitiam in eodem Libro vetustissimo contentam, Rudolphus comes palatinus Rheni et archiepiscopus Coloniensis. Emler II. 2227, 2228.) —
18 — 9. Boemi ab observatione juramenti regi Henrico praestito absolvuntur. 1310, 25. Juli. A. D. 1310, feria VI ante festum S. Jacobi apost., coram d. Hen- rico Romanorum rege pro tribunali sedente apud Frankenfurd in domo fratrum S. Antonii, circumstantibus principibus, baronibus et vasallis Imperii, ex parte nobilium, civium et hominum regni Boemiae propositum exstitit et a circumstantibus per sententiam inquisitum, quod cum iidem nobiles, cives et homines illustri Heinrico, filio quondam Meinhardi ducis Carinthiae, excommunicationis publice (sic) innodato, tamquam regi Boemiae fidelitatis et homagii praestiterint juramentum, utrum hujusmodi juramentum teneantur ex juris debito observare? Super quo communi distante sententia principum, vid. d. Petri Moguntinensis archiepiscopi et ven. fratrum Joannis Argentinensis, Sibotonis Spirensis episcoporum, Henrici abbatis Fuldensis, et illustrium principum, d. Rudolphi ducis Saxoniae, viri nobilis de Luzelburg Walraami, Guidonis de Flandria, Bertholdi de Hennenberg et Gerlaci de Hassaw comitum, nostra (i. e. Rudolphi comitis palatini Rheni ducis Bavariae) et aliorum quam plurium nobilium, judicatum et pronuntiatum exstitit et diffinitum, nobiles, cives et homines praedicti regni ad observationem hujusmodi juramenti ex juris debito nullatenus obligari. (Arch. i. r. aul. Vindob. — Liber ventustissimus archivi civ. Prag. refert, quod hanc absolutionem testabantur archiepiscopus Coloniensis, episcopus Argentinensis et archiepiscopus Mognuntinus litteris die 25. Jul. Frankenfurti datis. — Eml. II. 2222—2225.) 10. Henricus rex Romanorum promittit filium suum Joannem, Elisabetham filiam Wenceslai II. regis Boemiae maritantem, in regem Boemiae se promoturum. 1310, 25. Jul. Henricus rex Romanorum promittit Frankenfurdi VIII. Kal. Aug a. D. 1310, quod votivis et instantivis precibus baronum, nobilium, civi- tatum et hominum regni Boemiae favorabiliter inclinatus et ut status ejusdem regni salubriter reformetur, Johannem comitem Luczenburgensem ûlium suum, et non alium in regem Boemiae praeficiet, quem simul „inclytae domicellae Elyzabeth, natae quondam Wenceslai regis Boemiae. quamprimum ad Nostros conspectus eadem pervenerit, legitime copulabimus in maritum." (Relatio ex Vetustissimo libro civitatis Pragensis excerpta apud Emler II. 2226. — Idem testatur, etiam secundum notitiam in eodem Libro vetustissimo contentam, Rudolphus comes palatinus Rheni et archiepiscopus Coloniensis. Emler II. 2227, 2228.) —
Strana 19
19 — 11. Libertates regno et incolis regni Boemiae a Joanne rege ante coronationem promissae. 1310, 25. Decembris. Johannes Dei gratia Boemiae et Poloniae rex, sacri Imperii citra montes vicarius generalis, ac Lucemburgensis comes, omnibus in perpetuum. Gloriae regalis culmen attollitur, tempusque datur vitae felicitati productius, dum rex amari, non timeri, desiderans, non saevientis sed diligentis potius in subjectorum assumit gubernatione officium. Nam dum ipsis in rege, et regi in eis, sic complacet, ex huiusmodi caritativae receptionis operibus pax et ex pacis totius boni procedit stabilitate fomentum, et pium illud regis pacifici, quo humanum genus, ut honeste vivat, alterum non laedat, jus suum unicuique tribuat, infor- matur, decretum ad suum feliciter infelici dudum transgres- sione abolitum revocatur effectum. Quapropter nos, qui guber- nationi regni Boemiae superna sumus dispositione praepositi, sic in ipso vivere, sicque Deo auxiliante proponimus dirigere actus nostros, quod nil sibi vendicet odium vel favor usurpet illicitus, sed omnia ex caritate composita inter nos et ipsius regni incolas fidei, amoris et dilectionis perpetuae sentiant firmitatem. Et ut huius nostri laudabilis Deo favente propositi iidem regnicolae in efficaci et benigna sentiant prosecutione progressum, hoc eis promittimus et ad hoc nos fideli et con- stanti promissionis vinculo obligamus: I. Quod venerabilem in Christo patrem dominum Johannem, Pragensem episcopum, principem nostrum dilectum, et succes- sores suos, ipsam Pragensem ecclesiam, totumque clerum, nec non nobiles et terrigenas, regnique ipsius populum uni- versum, bona et possessiones ipsorum, in eorum conservabimus juribus, et eorum libertates, consuetudines, privilegia et jura quaelibet, tam in judicio quam extra judicium, firma et illibata servabimus, nec ea immutabimus nec diminuemus in aliquo, sed ea et per nos tenebimus et per alios teneri et servari semper ab omnibus immutabiliter faciemus, nec aliquibus, cuiuscunque conditionis aut status fuerint, hominibus aliqua, 2*
19 — 11. Libertates regno et incolis regni Boemiae a Joanne rege ante coronationem promissae. 1310, 25. Decembris. Johannes Dei gratia Boemiae et Poloniae rex, sacri Imperii citra montes vicarius generalis, ac Lucemburgensis comes, omnibus in perpetuum. Gloriae regalis culmen attollitur, tempusque datur vitae felicitati productius, dum rex amari, non timeri, desiderans, non saevientis sed diligentis potius in subjectorum assumit gubernatione officium. Nam dum ipsis in rege, et regi in eis, sic complacet, ex huiusmodi caritativae receptionis operibus pax et ex pacis totius boni procedit stabilitate fomentum, et pium illud regis pacifici, quo humanum genus, ut honeste vivat, alterum non laedat, jus suum unicuique tribuat, infor- matur, decretum ad suum feliciter infelici dudum transgres- sione abolitum revocatur effectum. Quapropter nos, qui guber- nationi regni Boemiae superna sumus dispositione praepositi, sic in ipso vivere, sicque Deo auxiliante proponimus dirigere actus nostros, quod nil sibi vendicet odium vel favor usurpet illicitus, sed omnia ex caritate composita inter nos et ipsius regni incolas fidei, amoris et dilectionis perpetuae sentiant firmitatem. Et ut huius nostri laudabilis Deo favente propositi iidem regnicolae in efficaci et benigna sentiant prosecutione progressum, hoc eis promittimus et ad hoc nos fideli et con- stanti promissionis vinculo obligamus: I. Quod venerabilem in Christo patrem dominum Johannem, Pragensem episcopum, principem nostrum dilectum, et succes- sores suos, ipsam Pragensem ecclesiam, totumque clerum, nec non nobiles et terrigenas, regnique ipsius populum uni- versum, bona et possessiones ipsorum, in eorum conservabimus juribus, et eorum libertates, consuetudines, privilegia et jura quaelibet, tam in judicio quam extra judicium, firma et illibata servabimus, nec ea immutabimus nec diminuemus in aliquo, sed ea et per nos tenebimus et per alios teneri et servari semper ab omnibus immutabiliter faciemus, nec aliquibus, cuiuscunque conditionis aut status fuerint, hominibus aliqua, 2*
Strana 20
20 — quae praedictis juribus, consuetudinibus, privilegiis vel liber- tatibus praejudicare possent, privilegia dabimus, imo data ab aliis praesentibus revocamus. II. Et ne huius generalitatis ambiguum calumniosae quispiam interpretationis figuratione adhibita in praedictae nostrae voluntati contrarium et ipsorum regnicolarum odibilem referat intellectum: eorumdem regnicolarum jura, quae magis dilucidatione et aperta intelligentia opus habent, per hoc non revocatis nec diminutis aliis, promissa quoque nostra, quae eis super eisdem juribus et quibusdam certis articulis obser- vandis praestitimus, praesentis scripti mandavimus annotatione includi. III. Specialiter enim haec jura regnicolas ipsos ab antiquo habuisse et a nobis et successoribus nostris habere debere praesentibus profitemur: IV. Quod videlicet nobiles et terrigenae ipsi non tenentur, nec nos ipsos ad hoc debemus aliqua ratione compellere, quod ad expeditionem procedant aliquam ultra quam metae terrarum Boemiae et Moraviae se extendunt, nisi hoc ab eis, ut ultra metas ipsas ad expeditionem procedant, nostris possumus precibus vel denariis obtinere. Sed cum ipsis terris Boemiae et Moraviae vel earum alteri defendendae vel pacificandae immineret necessitas, ad hoc sive expeditione sive servitio alio opus esset, Boemi et Moravi, simul vel divisim, prout bonum et status terrarum ipsarum exegerit, procedere neces- sario tenebuntur. V. Collecta generalis quoque, quae vulgariter berna dicitur, nec per nos nec per successores nostros reges Boemiae ipsi regno debet imponi vel recipi, nisi in duobus casibus infra scriptis: Ad coronationem videlicet regis, et ad quam- libet regis filiam maritandam. Et tunc collecta ipsa hoc modo solvetur: Videlicet quilibet laneus vel molendinum super flumen, quotquot rotas habuerit, unum fertonem argenti, et quilibet artifex mechanicus de artificio suo, quaelibet taberna et quodlibet molendinum super rivulum, etiamsi plures rotas habuerit, unum lotonem argenti, et si argenti usus non fuerit, pro fertone XVI, pro lotone IIII grossos Pragenses; — de agris autem, qui
20 — quae praedictis juribus, consuetudinibus, privilegiis vel liber- tatibus praejudicare possent, privilegia dabimus, imo data ab aliis praesentibus revocamus. II. Et ne huius generalitatis ambiguum calumniosae quispiam interpretationis figuratione adhibita in praedictae nostrae voluntati contrarium et ipsorum regnicolarum odibilem referat intellectum: eorumdem regnicolarum jura, quae magis dilucidatione et aperta intelligentia opus habent, per hoc non revocatis nec diminutis aliis, promissa quoque nostra, quae eis super eisdem juribus et quibusdam certis articulis obser- vandis praestitimus, praesentis scripti mandavimus annotatione includi. III. Specialiter enim haec jura regnicolas ipsos ab antiquo habuisse et a nobis et successoribus nostris habere debere praesentibus profitemur: IV. Quod videlicet nobiles et terrigenae ipsi non tenentur, nec nos ipsos ad hoc debemus aliqua ratione compellere, quod ad expeditionem procedant aliquam ultra quam metae terrarum Boemiae et Moraviae se extendunt, nisi hoc ab eis, ut ultra metas ipsas ad expeditionem procedant, nostris possumus precibus vel denariis obtinere. Sed cum ipsis terris Boemiae et Moraviae vel earum alteri defendendae vel pacificandae immineret necessitas, ad hoc sive expeditione sive servitio alio opus esset, Boemi et Moravi, simul vel divisim, prout bonum et status terrarum ipsarum exegerit, procedere neces- sario tenebuntur. V. Collecta generalis quoque, quae vulgariter berna dicitur, nec per nos nec per successores nostros reges Boemiae ipsi regno debet imponi vel recipi, nisi in duobus casibus infra scriptis: Ad coronationem videlicet regis, et ad quam- libet regis filiam maritandam. Et tunc collecta ipsa hoc modo solvetur: Videlicet quilibet laneus vel molendinum super flumen, quotquot rotas habuerit, unum fertonem argenti, et quilibet artifex mechanicus de artificio suo, quaelibet taberna et quodlibet molendinum super rivulum, etiamsi plures rotas habuerit, unum lotonem argenti, et si argenti usus non fuerit, pro fertone XVI, pro lotone IIII grossos Pragenses; — de agris autem, qui
Strana 21
21 — per laneos distincti non (sunt), de aratro unum fertonem nobis ipsius collectae nomine solvere tenebuntur. — Illos autem agros, laneos, artifices, molendinarios et molendina solummodo collectae praedictae subjecta et obnoxia esse dicimus, de quibus dominis eorum census solvitur, et (quae non) sunt ipsorum dominorum vel servitorum suorum usibus deputata. Si quae autem ex eis vel servitores dominorum ipsorum pro servitio suo tenent, vel ipsi domini pro se colunt, suis vel curiarum suarum vel bonorum suorum officiis vel custodiis deputarunt, dicimus non debere solvi collectam. VI. Antiquum etiam regnicolarum ipsorum jus, quod aliquorum praedecessorum nostrorum, regum Boemorum, tempo- ribus abolitum et abusu revocatum fuerat, renovantes, decer- nimus et in perpetua de cetero volumus stabilitate manere, quod quicunque filiis masculis non relictis decesserit, filiae superstites in hereditate et bonis paternis succedant. Si autem nec filios nec filias habens et nulla de bonis suis in vita vel in morte dispositione facta decedat, proximiores usque ad quartum consanguineitatis gradum masculini vel feminini sexus heredes in bonis suis omnibus et hereditate succedant. Quibus non existentibus, et legitima bonorum suorum dispositione, prout praemissum est, per decedentes non facta, ad nos tunc demum bona decedentium taliter devolvantur. Et hoc idem in bonis eorum, qui pro delictis suis capitali puniuntur sen- tentia, volumus observari. Licere autem volumus omnibus filiorum et filiarum posteritate carentibus et capitali, ut dictum est, sententia puniendis, de bonis suis in vita et in morte disponere, prout eorum placuerit voluntati. VII. Ceterum ut omnis, quae de nobis ipsis nobilibus et terrigenis regni Boemiae possit oriri suspicio vel displicendi materia auferatur, hanc nobis legem cum adimplendi necessi- tate imponimus et hoc in nobis et successoribus nostris perpetuae obligationis observatione firmamus, quod nullum capitaneum, nullum purcravium vel castellanum in castris nostris, nullum beneficiarium vel officialem aliquem in Boemia vel Moravia vel in curia nostra ponemus alienigenam, nec bona, possessiones vel castra vel officia aliqua alienigenis
21 — per laneos distincti non (sunt), de aratro unum fertonem nobis ipsius collectae nomine solvere tenebuntur. — Illos autem agros, laneos, artifices, molendinarios et molendina solummodo collectae praedictae subjecta et obnoxia esse dicimus, de quibus dominis eorum census solvitur, et (quae non) sunt ipsorum dominorum vel servitorum suorum usibus deputata. Si quae autem ex eis vel servitores dominorum ipsorum pro servitio suo tenent, vel ipsi domini pro se colunt, suis vel curiarum suarum vel bonorum suorum officiis vel custodiis deputarunt, dicimus non debere solvi collectam. VI. Antiquum etiam regnicolarum ipsorum jus, quod aliquorum praedecessorum nostrorum, regum Boemorum, tempo- ribus abolitum et abusu revocatum fuerat, renovantes, decer- nimus et in perpetua de cetero volumus stabilitate manere, quod quicunque filiis masculis non relictis decesserit, filiae superstites in hereditate et bonis paternis succedant. Si autem nec filios nec filias habens et nulla de bonis suis in vita vel in morte dispositione facta decedat, proximiores usque ad quartum consanguineitatis gradum masculini vel feminini sexus heredes in bonis suis omnibus et hereditate succedant. Quibus non existentibus, et legitima bonorum suorum dispositione, prout praemissum est, per decedentes non facta, ad nos tunc demum bona decedentium taliter devolvantur. Et hoc idem in bonis eorum, qui pro delictis suis capitali puniuntur sen- tentia, volumus observari. Licere autem volumus omnibus filiorum et filiarum posteritate carentibus et capitali, ut dictum est, sententia puniendis, de bonis suis in vita et in morte disponere, prout eorum placuerit voluntati. VII. Ceterum ut omnis, quae de nobis ipsis nobilibus et terrigenis regni Boemiae possit oriri suspicio vel displicendi materia auferatur, hanc nobis legem cum adimplendi necessi- tate imponimus et hoc in nobis et successoribus nostris perpetuae obligationis observatione firmamus, quod nullum capitaneum, nullum purcravium vel castellanum in castris nostris, nullum beneficiarium vel officialem aliquem in Boemia vel Moravia vel in curia nostra ponemus alienigenam, nec bona, possessiones vel castra vel officia aliqua alienigenis
Strana 22
22 — ipsis in perpetuum vel ad tempus dabimus, nec eos here- ditare in regno Boemiae aliqualiter admittamus; sed praedicta omnia in Boemos vel in Moravos tantum per nos ita dispen- sari debere decrevimus, quod (nec) nobis licere aliud judicamus. VIII. Et ne subrepat alia, quod una via sub sincera sollicitudine prohibetur, hoc praedictae nostrae legi cum aequali observationis necessitate adjungimus, quod nullum alienigenam vel extraneum in Boemia vel Moravia hereditates. castra, possessiones, bona immobilia vel jura aliqua emere vel empta retinere aliqualiter admittemus; sed si alicui de talibus bona hujusmodi donata vel legata vel forte in dotem dominae alicujus de Boemia vel Moravia fuerint assignata, vel quocunque alio titulo pervenerint ad eundem, ea a die, qua ad eum pervenerint, intra annum vendere alicui terrigenae teneatur; quod si non fecerit, omnia praedicta, quae fuerat assecutus, tunc ad proximiores ipsius dominae consanguineos statim post ipsius anni terminum devolvantur. Et quia omnia et singula supradicta terrigenis ipsis firma semper volumus et illibata servare, promittimus, quod cum favente Domino in regem Boemiae fuerimus coronati, literas praesentis tenoris cum majoribus sigillis nostris rega- libus, quibus tunc utemur, sigillatas triplicatas ipsi domino episcopo Pragensi et terrigenis intra duas septimanas a die coronationis nostrae dare nullatenus obmittemus . . . (Palacký, Formelbücher I. 129 — Codex jur. boh. II. 2. p. 192. — Chytil VI. 18. — Emb. II. 2245.) Joannes, Heinrici VII. Romanorum regis filius primogenitus, 31. Augusti 1310 ad petitionem Boemorum in solemni conventu Spirae a patre recepit regnum Boemiae. Eodemque die celebratae sunt nuptiae novi regis cum Elisabetha, filia Wenceslai II. Boemiae regis. Mense Decembri, die 9., Henricus I. rex Boemiae, devictus e castro Pragensi in Bavariam evasit; die autem 25. ejusdem mensis incolae terrae fidelitatem jurarunt regi Joanni, quo die publicata est promissio libertatum et jurium regni Boemiae a novo rege data. „Sic prima et capitali regni Boemiae civitate Pragensi primum prae omnibus aliis civitatibus et castris habita in regno Boemiae, omnes aliae civitates et castra regni se regi Johanni et reginae Elisabeth un- animes subdiderunt Tandem post haec II. Nonas (7.) Februarii, requirentibus
22 — ipsis in perpetuum vel ad tempus dabimus, nec eos here- ditare in regno Boemiae aliqualiter admittamus; sed praedicta omnia in Boemos vel in Moravos tantum per nos ita dispen- sari debere decrevimus, quod (nec) nobis licere aliud judicamus. VIII. Et ne subrepat alia, quod una via sub sincera sollicitudine prohibetur, hoc praedictae nostrae legi cum aequali observationis necessitate adjungimus, quod nullum alienigenam vel extraneum in Boemia vel Moravia hereditates. castra, possessiones, bona immobilia vel jura aliqua emere vel empta retinere aliqualiter admittemus; sed si alicui de talibus bona hujusmodi donata vel legata vel forte in dotem dominae alicujus de Boemia vel Moravia fuerint assignata, vel quocunque alio titulo pervenerint ad eundem, ea a die, qua ad eum pervenerint, intra annum vendere alicui terrigenae teneatur; quod si non fecerit, omnia praedicta, quae fuerat assecutus, tunc ad proximiores ipsius dominae consanguineos statim post ipsius anni terminum devolvantur. Et quia omnia et singula supradicta terrigenis ipsis firma semper volumus et illibata servare, promittimus, quod cum favente Domino in regem Boemiae fuerimus coronati, literas praesentis tenoris cum majoribus sigillis nostris rega- libus, quibus tunc utemur, sigillatas triplicatas ipsi domino episcopo Pragensi et terrigenis intra duas septimanas a die coronationis nostrae dare nullatenus obmittemus . . . (Palacký, Formelbücher I. 129 — Codex jur. boh. II. 2. p. 192. — Chytil VI. 18. — Emb. II. 2245.) Joannes, Heinrici VII. Romanorum regis filius primogenitus, 31. Augusti 1310 ad petitionem Boemorum in solemni conventu Spirae a patre recepit regnum Boemiae. Eodemque die celebratae sunt nuptiae novi regis cum Elisabetha, filia Wenceslai II. Boemiae regis. Mense Decembri, die 9., Henricus I. rex Boemiae, devictus e castro Pragensi in Bavariam evasit; die autem 25. ejusdem mensis incolae terrae fidelitatem jurarunt regi Joanni, quo die publicata est promissio libertatum et jurium regni Boemiae a novo rege data. „Sic prima et capitali regni Boemiae civitate Pragensi primum prae omnibus aliis civitatibus et castris habita in regno Boemiae, omnes aliae civitates et castra regni se regi Johanni et reginae Elisabeth un- animes subdiderunt Tandem post haec II. Nonas (7.) Februarii, requirentibus
Strana 23
23 — monitis et petitionibus baronum rex Johannes per Petrum archiepiscopum Maguntinum, in ecclesia Pragensi more regio consecratur et tam ipse quam regina Elizabeth regalibus insigniis decorantur". (Pulkava Chron.) 12. Fridericus dux Austriae Joanni regi restituit marchionatum Moraviae. 1311, 30. Mart. Fridericus D. gr. dux Austriae et Styriae, dominus Carinthiae, recognoscimus et publice profitemur, quod affectan- tes cum magnifico domino Johanne, B. et P. rege, in amoris puritate et dilectionis vinculo solide solidari, tractatus inter ipsum regem ex una et nos ac fratres nostros per strenuos viros Ulricum de Clingenberg et Theodoricum de Pillidsdorff, consiliarios nostros, ad hoc plenum mandatum habentes — nostro nomine ex altera parte initos ac ordinationem hincinde factam ratos et firmos habere volentes, pro nobis et fratribus nostris pro- mittimus et ad hoc nos praesentibus firmiter obligamus, quod marchionatum Moraviae nobis per seren. dominum nostrum Hen- ricum, Rom. regem illustrem, obligatum, libere et absolute red- dimus ac litteras assignationis dicti d. regis Romanorum nobis super eo traditas, repraesentavimus regi Boemiae memorato. In cujus rei testimonium sigillum nostrum praesentibus est appensum. Datum Pataviae A. D. 1311, III. Kal. Aprilis. (Ludewig, Relig. V. 627. — Dobner Mon. IV, 284. — Chytil Cod. Mor. VI. 44 — Emler III. 6 et 24.) 13. Oppignoratio terrae Opaviae. 1311, 11. Junii. Nos Boleslaus, Heinricus et Wlodislaus D. gr. duces Slesiae dominique Wratislaviae et Legenicz, una cum Bernhardo et Heinrico, ducibus Zlesiae dominisque de Vorstemberch illustribus, patruelibus nostris carissimis, promittimus bona fide sine doli captione, nos obligantes excellenti ac magnifico principi, d. Johanni B. et P. regi, affini nostro carissimo, suisque heredibus et successoribus legitimis, quod quando- cumque nobis vel heredibus aut successoribus nostris legitimis octo millia marcarum grossorum denariorum Pragensium, sexa- ginta quatuor grossis pro qualibet marca computandis, solverit,
23 — monitis et petitionibus baronum rex Johannes per Petrum archiepiscopum Maguntinum, in ecclesia Pragensi more regio consecratur et tam ipse quam regina Elizabeth regalibus insigniis decorantur". (Pulkava Chron.) 12. Fridericus dux Austriae Joanni regi restituit marchionatum Moraviae. 1311, 30. Mart. Fridericus D. gr. dux Austriae et Styriae, dominus Carinthiae, recognoscimus et publice profitemur, quod affectan- tes cum magnifico domino Johanne, B. et P. rege, in amoris puritate et dilectionis vinculo solide solidari, tractatus inter ipsum regem ex una et nos ac fratres nostros per strenuos viros Ulricum de Clingenberg et Theodoricum de Pillidsdorff, consiliarios nostros, ad hoc plenum mandatum habentes — nostro nomine ex altera parte initos ac ordinationem hincinde factam ratos et firmos habere volentes, pro nobis et fratribus nostris pro- mittimus et ad hoc nos praesentibus firmiter obligamus, quod marchionatum Moraviae nobis per seren. dominum nostrum Hen- ricum, Rom. regem illustrem, obligatum, libere et absolute red- dimus ac litteras assignationis dicti d. regis Romanorum nobis super eo traditas, repraesentavimus regi Boemiae memorato. In cujus rei testimonium sigillum nostrum praesentibus est appensum. Datum Pataviae A. D. 1311, III. Kal. Aprilis. (Ludewig, Relig. V. 627. — Dobner Mon. IV, 284. — Chytil Cod. Mor. VI. 44 — Emler III. 6 et 24.) 13. Oppignoratio terrae Opaviae. 1311, 11. Junii. Nos Boleslaus, Heinricus et Wlodislaus D. gr. duces Slesiae dominique Wratislaviae et Legenicz, una cum Bernhardo et Heinrico, ducibus Zlesiae dominisque de Vorstemberch illustribus, patruelibus nostris carissimis, promittimus bona fide sine doli captione, nos obligantes excellenti ac magnifico principi, d. Johanni B. et P. regi, affini nostro carissimo, suisque heredibus et successoribus legitimis, quod quando- cumque nobis vel heredibus aut successoribus nostris legitimis octo millia marcarum grossorum denariorum Pragensium, sexa- ginta quatuor grossis pro qualibet marca computandis, solverit,
Strana 24
24 — pro quibus nobis terram Opaviae (prout in litteris desuper confectis docetur) nomine pignoris obligavit, ad requisitionem sui vel cui deputaverit seu quem ad hoc constituerit, ipsam terram Opaviae cum universis juribus et pertinentiis suis, sicut nobis obligata est, sibi resignabimus libere et absque contra- dictione qualibet supradicta. Promittimus insuper fide pura, quod sicut juravit et promisit Henricus de Sylicz, castellanus castri dicti Grecz prope civitatem Opaviam, sic et alii, quos in castellanos ibidem praefici contigerit, antequam praeficiantur, ad hoc jurabunt et promittent, idem castrum ad manus dom. regis praedicti vel cui disposuerit, postquam sibi de praedicta pecuniae solutione constiterit, absque mora sive dispendio resignare. Super quibus praesentes fieri et nostris et supradicto- rum Bernhardi ac Henrici ducum sigillis fecimus communiri. Et nos Bernhardus et Henricus, recognoscentes nos promisis- se praemissa et omnia sic acta esse, sigilla nostra una cum sigillis dictorum ducum, nostrorum patruelium, in eorum testi- monium apposuimus huic scripto. Datum in Olomutz a. D. 1311, Idus Julii. (Chytil VI. 52. — Grünhagen II. 466. — Eml. III. 23.) 14. Tractatus super marchionatu Moraviae inter Jo- annem regem Boemiae et Fridericum ducem Austriae ordinatus a rege Romanorum firmatur. 1311, 15. Junii. Heinricus Romanorum rex etc. Ut inter illustres Johannem, B. et P. regem, primoge- nitum Nostrum ... et Fridericum ducem Austriae ... amplioris amicitiae foedera perseverent, tractatus seu comportationem inter eosdem super marchionatu Moraviae nuper ordinatos apud Egram approbamus, laudamus et eisdem expressum consensum Nostrum et benivolum adhibemus etc. Datum in castris ante Brixiam XVI. Kal. Julii a. 1311, regni vero Nostri anno tertio. (Kurz, Friedrich d. Schöne 423. — Chytil VI. 47. — Eml. III. 24.)
24 — pro quibus nobis terram Opaviae (prout in litteris desuper confectis docetur) nomine pignoris obligavit, ad requisitionem sui vel cui deputaverit seu quem ad hoc constituerit, ipsam terram Opaviae cum universis juribus et pertinentiis suis, sicut nobis obligata est, sibi resignabimus libere et absque contra- dictione qualibet supradicta. Promittimus insuper fide pura, quod sicut juravit et promisit Henricus de Sylicz, castellanus castri dicti Grecz prope civitatem Opaviam, sic et alii, quos in castellanos ibidem praefici contigerit, antequam praeficiantur, ad hoc jurabunt et promittent, idem castrum ad manus dom. regis praedicti vel cui disposuerit, postquam sibi de praedicta pecuniae solutione constiterit, absque mora sive dispendio resignare. Super quibus praesentes fieri et nostris et supradicto- rum Bernhardi ac Henrici ducum sigillis fecimus communiri. Et nos Bernhardus et Henricus, recognoscentes nos promisis- se praemissa et omnia sic acta esse, sigilla nostra una cum sigillis dictorum ducum, nostrorum patruelium, in eorum testi- monium apposuimus huic scripto. Datum in Olomutz a. D. 1311, Idus Julii. (Chytil VI. 52. — Grünhagen II. 466. — Eml. III. 23.) 14. Tractatus super marchionatu Moraviae inter Jo- annem regem Boemiae et Fridericum ducem Austriae ordinatus a rege Romanorum firmatur. 1311, 15. Junii. Heinricus Romanorum rex etc. Ut inter illustres Johannem, B. et P. regem, primoge- nitum Nostrum ... et Fridericum ducem Austriae ... amplioris amicitiae foedera perseverent, tractatus seu comportationem inter eosdem super marchionatu Moraviae nuper ordinatos apud Egram approbamus, laudamus et eisdem expressum consensum Nostrum et benivolum adhibemus etc. Datum in castris ante Brixiam XVI. Kal. Julii a. 1311, regni vero Nostri anno tertio. (Kurz, Friedrich d. Schöne 423. — Chytil VI. 47. — Eml. III. 24.)
Strana 25
25 — 15. Homagium a civitatibus terrae Opaviae Ioanni regi praestitum. 1311, 16. Junii. List města Opavy, že sú člověčenství slíbili Janovi českému králi jakožto pánu dědičnému a z jeho přikázání slíbili kniežatóm Boleslavovi Henrychovi a Vladislavovi kniežatóm slezským, jsúce jim od řečeného krále zastaveni v osmi tisících hřivnách gr. královských, 64 groše za hřivnu počítajíc. (A. K.) Města Lubešic list, kdež vyznávají, že sú člověčenství slíbili králi Janovi českému a z rozkázání jeho Boleslavovi, Henrychovi a Vla- dislavovi kniežatóm slezským, kterémuž sú zastaveni v osmi tisících hřivnách. 1311. (A. K.) Nos judex, scabini atque universitas civitatis Opavien- sis (Lubeschizensis, Jegerdorfensis) recognoscimus publice confitentes excellenti ac magnifico principi, d. Johanni inclyto B. et P. regi, tamquam vero regi ac domino nostro, fide data, unanimiter homagium praestitisse, necnon de mandato et voluntate ipsius speciali serenissimis ac gloriosis princi- pibus Bolezlao, Henrico et Wolodislao, Slesiae ducibus, domi- nisque Wratislaviae et Legenicz illustribus, heredibusque ac legitimis ipsorum successoribus, quibus nos et civitatem nostram totamque terram Opaviae pro VIII millibus marcarum gross. reg. denarorium, 64 grossos pro qualibet marcha compu- tando, nomine pignoris obligavit, obedientiam et devotionem fidei absque dolo communiter juravisse, promittentes etc. Datum Opaviae a. D. 1311, XVII. Kal. Julii. (A. K. — Chytil VI. 48. — Grünhagen II. 467. Ember III. 25—27.) — 16. Jura et consuetudines regno Boemiae atque mar- chionatui Moraviae concessae confirmatae. 1311, 18. Junii. Nos Johannes Dei gratia Boemiae et Poloniae rex, sacri Imperii citra montes vicarius generalis, ac Lucemburgensis comes, universis regni Boemiae et marchionatus nostri Moraviae fidelibus, quibus nosse fuerit opportunum, salutem et notitiam subscriptorum.
25 — 15. Homagium a civitatibus terrae Opaviae Ioanni regi praestitum. 1311, 16. Junii. List města Opavy, že sú člověčenství slíbili Janovi českému králi jakožto pánu dědičnému a z jeho přikázání slíbili kniežatóm Boleslavovi Henrychovi a Vladislavovi kniežatóm slezským, jsúce jim od řečeného krále zastaveni v osmi tisících hřivnách gr. královských, 64 groše za hřivnu počítajíc. (A. K.) Města Lubešic list, kdež vyznávají, že sú člověčenství slíbili králi Janovi českému a z rozkázání jeho Boleslavovi, Henrychovi a Vla- dislavovi kniežatóm slezským, kterémuž sú zastaveni v osmi tisících hřivnách. 1311. (A. K.) Nos judex, scabini atque universitas civitatis Opavien- sis (Lubeschizensis, Jegerdorfensis) recognoscimus publice confitentes excellenti ac magnifico principi, d. Johanni inclyto B. et P. regi, tamquam vero regi ac domino nostro, fide data, unanimiter homagium praestitisse, necnon de mandato et voluntate ipsius speciali serenissimis ac gloriosis princi- pibus Bolezlao, Henrico et Wolodislao, Slesiae ducibus, domi- nisque Wratislaviae et Legenicz illustribus, heredibusque ac legitimis ipsorum successoribus, quibus nos et civitatem nostram totamque terram Opaviae pro VIII millibus marcarum gross. reg. denarorium, 64 grossos pro qualibet marcha compu- tando, nomine pignoris obligavit, obedientiam et devotionem fidei absque dolo communiter juravisse, promittentes etc. Datum Opaviae a. D. 1311, XVII. Kal. Julii. (A. K. — Chytil VI. 48. — Grünhagen II. 467. Ember III. 25—27.) — 16. Jura et consuetudines regno Boemiae atque mar- chionatui Moraviae concessae confirmatae. 1311, 18. Junii. Nos Johannes Dei gratia Boemiae et Poloniae rex, sacri Imperii citra montes vicarius generalis, ac Lucemburgensis comes, universis regni Boemiae et marchionatus nostri Moraviae fidelibus, quibus nosse fuerit opportunum, salutem et notitiam subscriptorum.
Strana 26
26 — Ad fastigia sceptrigeri diadematis, divina disponente clementia, sublimati, ad hoc ferventibus votis intendimus, ut nostri regiminis tempore nostrae dicioni subiectis libertas optata proveniat, vitentur pericula ac a malignorum protecti incursibus quiete sedeant, sedendo quiescant in pulcritudine pacis, in tabernaculis fiduciae ac temporalium maneant requie opulenta. quod tunc salubrius fieri et commodius expediri credimus, si ius suum tribuatur cuilibet et ultra debitum non artetur. Hoc sane attendentes, omnes regni nostri Boemiae et Moraviae principes, ecclesiasticos et seculares, barones, nobiles, praelatos, clericos et uniuersos nostrae dicioni subiectos, pio favoris ap- plausu fauorabiliter amplectentes, eisdem duximus promittendum : I. Quod omnia eorum jura, consuetudines, quae et quas a nostris habuerint et habere consveverunt praedecessoribus, rata habere volumus et tenere et eadem inconvulsa conser- vare, necnon quod omnia eorum privilegia, quae a nostris habent praedecessoribus, volumus nostris confirmare sigillis. II. Praeterea ut nostri subiecti uberiorem nostrae pietatis sentiant benivolenciam, promittimus, vt nullam steuram vel exactionem, quae berna vulgariter dicitur, nisi nos vxorem ducere contingeret, seu in liberorum nostrorum, filiorum et filiarum, coniugali copulacione, ab eis aliquatenus exigemus. III. Ceterum, ut nostri regni regnicolas ad voluntaria pro- vocemus obsequia, pollicemur eisdem, quod numquam alicui alteri quam Moravo in Moravia aliquod officium suppae com- mittemus. IV. Insuper communi voto parentum affectantium succes- sionem suam devolvi ad posteros, clementer assentientes nolumus, quod liberis, filiis et filiabus seu fratribus, eorumve filiis infra quartam generationem extantibus, alicuius nostri subditi bona ad nos tamquam vacantia, nisi propter crimen confis- canda forent, devolvantur, seu nostro aerario applicentur. V. Porro ut suis utilitatibus nostri subditi quietius intendant et commodius conquiescant, hanc eis duximus facere gratiam specialem, quod ultra metas regni nostri Boemiae et marchi- onatus Morauiae, ad quorum defensionem principes, barones, nobiles regni nostri Boemiae et marchionatus Morauiae contra
26 — Ad fastigia sceptrigeri diadematis, divina disponente clementia, sublimati, ad hoc ferventibus votis intendimus, ut nostri regiminis tempore nostrae dicioni subiectis libertas optata proveniat, vitentur pericula ac a malignorum protecti incursibus quiete sedeant, sedendo quiescant in pulcritudine pacis, in tabernaculis fiduciae ac temporalium maneant requie opulenta. quod tunc salubrius fieri et commodius expediri credimus, si ius suum tribuatur cuilibet et ultra debitum non artetur. Hoc sane attendentes, omnes regni nostri Boemiae et Moraviae principes, ecclesiasticos et seculares, barones, nobiles, praelatos, clericos et uniuersos nostrae dicioni subiectos, pio favoris ap- plausu fauorabiliter amplectentes, eisdem duximus promittendum : I. Quod omnia eorum jura, consuetudines, quae et quas a nostris habuerint et habere consveverunt praedecessoribus, rata habere volumus et tenere et eadem inconvulsa conser- vare, necnon quod omnia eorum privilegia, quae a nostris habent praedecessoribus, volumus nostris confirmare sigillis. II. Praeterea ut nostri subiecti uberiorem nostrae pietatis sentiant benivolenciam, promittimus, vt nullam steuram vel exactionem, quae berna vulgariter dicitur, nisi nos vxorem ducere contingeret, seu in liberorum nostrorum, filiorum et filiarum, coniugali copulacione, ab eis aliquatenus exigemus. III. Ceterum, ut nostri regni regnicolas ad voluntaria pro- vocemus obsequia, pollicemur eisdem, quod numquam alicui alteri quam Moravo in Moravia aliquod officium suppae com- mittemus. IV. Insuper communi voto parentum affectantium succes- sionem suam devolvi ad posteros, clementer assentientes nolumus, quod liberis, filiis et filiabus seu fratribus, eorumve filiis infra quartam generationem extantibus, alicuius nostri subditi bona ad nos tamquam vacantia, nisi propter crimen confis- canda forent, devolvantur, seu nostro aerario applicentur. V. Porro ut suis utilitatibus nostri subditi quietius intendant et commodius conquiescant, hanc eis duximus facere gratiam specialem, quod ultra metas regni nostri Boemiae et marchi- onatus Morauiae, ad quorum defensionem principes, barones, nobiles regni nostri Boemiae et marchionatus Morauiae contra
Strana 27
27 — omnem hominem nobis assistere fideliter promiserunt, pro sub- jugatione alicuius terrae alienigenae eos invitos nullatenus compellemus. VI. Postremo cum steuram, quae berna vulgariter dicitur, in casibus superius expressis, nec non in coronatione regis Boemiae, in quo casu berna etiam est tollenda, accipere nos contigerit, nolumus, ut plus quam unus ferto argenti de laneo requiratur vel aliquatenus exigatur. Quae omnia et singula sigillis nostrae excellenciae fecimus communiri. Datum Brunnae XIIII°. Kalendas Julii a. D. 1311, regnorum vero nostrorum anno primo. (Orig. membr. in archivo march. Moraviae sub N. 1. inter Privilegia. — Confirmatio hujus constitutionis in libro domini Ctiborii de Cimburk „Kniha Tovačovská" cum versione boemica. — Jura primaera Mor. p. 36—38. — Chytil VI. 49. — Eml. III. 29.) 17. Joannes rex recognoscit jus archiepiscopi Mogun- tinensis regem Boemiae coronandi. 1311. 9. Augusti. Joannes B. et P. rex recognoscit, „rev. in Chr. patrem, d. Petrum archiepiscopum Moguntinum, ad instantiam et preces nostras ac nostrorum baronum nos in regem Boemiae, prout ad eum de jure hoc spectabat et spectat de jure et consuetudine, coronasse ac imposuisse nostro capiti regale dicti regni dadema et nobis alia insignia regalia ad coronationem ipsam spectantia impendisse; pro quo sibi M marc. arg., sicut eas a nobis recepit, dedimus, sicut ei proinde dandae erant tam de consuetudine quam de jure. Dat. Pragae V. Idus Augusti a. D. 1311. regnorum nostrorum anno primo. (Senkenberg Selecta juris II. 118, — Gudenus Cod. dipl. anecd. III. — Böhmer Reg. — Ember III. 40). Litteris dd. Pragae 1311. ante festum S. Michaelis datis petivit Joannes rex, ut Hermannus archiepiscopus Moguntinus vices suas pro coronatione reginae Boemiae committat suffraganeis suis, episcopo sc. Pra- gensi et Olomucensi. (Dobner Mon. IV. 284, — Chyt. VI. 55). 18. Barones Moraviae, Fridericus de Linavia, Nicolaus juvenis dux, Ulricus de Bozkowicz, Gozwinus, Friduscho et Guntherus de Brandîz ac Maczko dictus Monachus, a
27 — omnem hominem nobis assistere fideliter promiserunt, pro sub- jugatione alicuius terrae alienigenae eos invitos nullatenus compellemus. VI. Postremo cum steuram, quae berna vulgariter dicitur, in casibus superius expressis, nec non in coronatione regis Boemiae, in quo casu berna etiam est tollenda, accipere nos contigerit, nolumus, ut plus quam unus ferto argenti de laneo requiratur vel aliquatenus exigatur. Quae omnia et singula sigillis nostrae excellenciae fecimus communiri. Datum Brunnae XIIII°. Kalendas Julii a. D. 1311, regnorum vero nostrorum anno primo. (Orig. membr. in archivo march. Moraviae sub N. 1. inter Privilegia. — Confirmatio hujus constitutionis in libro domini Ctiborii de Cimburk „Kniha Tovačovská" cum versione boemica. — Jura primaera Mor. p. 36—38. — Chytil VI. 49. — Eml. III. 29.) 17. Joannes rex recognoscit jus archiepiscopi Mogun- tinensis regem Boemiae coronandi. 1311. 9. Augusti. Joannes B. et P. rex recognoscit, „rev. in Chr. patrem, d. Petrum archiepiscopum Moguntinum, ad instantiam et preces nostras ac nostrorum baronum nos in regem Boemiae, prout ad eum de jure hoc spectabat et spectat de jure et consuetudine, coronasse ac imposuisse nostro capiti regale dicti regni dadema et nobis alia insignia regalia ad coronationem ipsam spectantia impendisse; pro quo sibi M marc. arg., sicut eas a nobis recepit, dedimus, sicut ei proinde dandae erant tam de consuetudine quam de jure. Dat. Pragae V. Idus Augusti a. D. 1311. regnorum nostrorum anno primo. (Senkenberg Selecta juris II. 118, — Gudenus Cod. dipl. anecd. III. — Böhmer Reg. — Ember III. 40). Litteris dd. Pragae 1311. ante festum S. Michaelis datis petivit Joannes rex, ut Hermannus archiepiscopus Moguntinus vices suas pro coronatione reginae Boemiae committat suffraganeis suis, episcopo sc. Pra- gensi et Olomucensi. (Dobner Mon. IV. 284, — Chyt. VI. 55). 18. Barones Moraviae, Fridericus de Linavia, Nicolaus juvenis dux, Ulricus de Bozkowicz, Gozwinus, Friduscho et Guntherus de Brandîz ac Maczko dictus Monachus, a
Strana 28
28 — Joanne rege in gratiam recepti, eidem atque capitaneo suo Moraviae deinceps fidelitatem et servitia sua pro- mittunt. 1312, 20. Julii. (Arch. S. Wenc. — Emler III. 83.) 19. Fridericus et Leopoldus, duces Austriae, sub- mittunt se quoad jus sibi in marchionatum Moraviae pro 30.000 marc. arg. competens edicto Heinrici VII., aut post obitum ejusdem quod quinque arbitri enun- tiaverint. 1312, 25 Julii. (Arch. S. Wenc. — Eml. III. 84.) 20. Fridericus, dux Austriae, de summa pecuniae Henrico Rom. Imp mutuata eas summas defalcat, de quibus Joannes rex Boemiae se expediverat 1312, 27. Julii. (Arch. S. Wenc. — Eml. III. 88.) 21. Hermannus et fratres ejus de Sonburg renunti- ant officio suppae Cadanensis et pertinentiis ejus. 1312, 15. Sept Noverint ... quod nos ... omnibus juribus et actionibus, quae nobis in officio suppe Cadanensis et pertinentiis ejus ex quacumque causa competunt ad praesens vel possent com- petere in futurum, et litteris seu privilegiis quibuscumque super hiis a Romanorum vel Boemiae regibus aut aliis quibus- libet personis sub quacunque forma vel conceptione verborum traditis seu consessis, renuntiamus expresse et de hujusmodi juribus et actionibus serenissimo domino nostro, d. Joanni, B. et P. regi, libere cedimus ac idem officium cum suis pertinentiis universis benivole resignamus, volentes omnino, ut litterae et privilegia hujusmodi sint cassa, irrita et viribus vacua, et nullum de caetero tam in judicio quam extra, robur obtineant firmitatis, exceptis litteris dicti domini nostri regis
28 — Joanne rege in gratiam recepti, eidem atque capitaneo suo Moraviae deinceps fidelitatem et servitia sua pro- mittunt. 1312, 20. Julii. (Arch. S. Wenc. — Emler III. 83.) 19. Fridericus et Leopoldus, duces Austriae, sub- mittunt se quoad jus sibi in marchionatum Moraviae pro 30.000 marc. arg. competens edicto Heinrici VII., aut post obitum ejusdem quod quinque arbitri enun- tiaverint. 1312, 25 Julii. (Arch. S. Wenc. — Eml. III. 84.) 20. Fridericus, dux Austriae, de summa pecuniae Henrico Rom. Imp mutuata eas summas defalcat, de quibus Joannes rex Boemiae se expediverat 1312, 27. Julii. (Arch. S. Wenc. — Eml. III. 88.) 21. Hermannus et fratres ejus de Sonburg renunti- ant officio suppae Cadanensis et pertinentiis ejus. 1312, 15. Sept Noverint ... quod nos ... omnibus juribus et actionibus, quae nobis in officio suppe Cadanensis et pertinentiis ejus ex quacumque causa competunt ad praesens vel possent com- petere in futurum, et litteris seu privilegiis quibuscumque super hiis a Romanorum vel Boemiae regibus aut aliis quibus- libet personis sub quacunque forma vel conceptione verborum traditis seu consessis, renuntiamus expresse et de hujusmodi juribus et actionibus serenissimo domino nostro, d. Joanni, B. et P. regi, libere cedimus ac idem officium cum suis pertinentiis universis benivole resignamus, volentes omnino, ut litterae et privilegia hujusmodi sint cassa, irrita et viribus vacua, et nullum de caetero tam in judicio quam extra, robur obtineant firmitatis, exceptis litteris dicti domini nostri regis
Strana 29
29 — B., quas de novo super bonis ad dictam suppam pertinentibus sub simili data harum litterarum recepimus ab eodem. Datum Pragae XVII. Kal. Oct. a. D. 1312. (Arch. S. Wenc. — Arch. c. r. aul. Vindobon. — Balbin Misc. VIII. — Emler III. 102.) Friderico atque fratribus ejus de Schonnenburch Heinricus Rom. rex litteras quondam Friderico, eorum patri, super officio suppae in Kadano cum suis appertinentiis ac quibusdam aliis tribus villis in eisdem litteris contentis per Albertum Rom. regem traditas, confirmavit litteris 31. Jan. 1310 Norimbergae datis. (Eml. II. 2821.) 22. Explanatio jurium inter Ludovicum Romanorum et Joannem Boemiae regem. 1314, 4. Dec Ludewicus Dei gratia Romanorum rex semper augustus. Uniuersis praesentes literas inspecturis gratiam suam et omne bonum. Ad universitatis vestrae notitiam volumus pervenire, quo Nos, attendentes grata et fructuosa obsequia, quae Nobis et Imperio illustris Joannes, Boemiae et Poloniae rex, princeps Noster dilectus, iam dudum exhibuit et impendit ac impendere poterit in futurum, nec non graves expensas et labores varios, quos sustinuit circa Nostram promotionem in regem Romanorum, promittimus eidem bona fide tenore praesentium: Quod Nos, toto posse Nostro, contra omnes homines assistemus in suis regnis, dominiis aliis, honoribus et iuribus quibuscunque habitis ac juste ac racionabiliter habendis, ultra Rhenum et citra, quandocunque et quotiescunque fuerit necesse, retinendis et etiam his recuperandis et adipiscendis, quae ad ipsum et dicta regna et dominia debent et consueverent perti- nere, ac specialiter omnia castra, terras, possessiones, dominia et jura, quae umquam possedit d. m. rex Wenceslaus, socer suus, ubicunque fuerint, dum vixit, in partibus Poloniae, Cracoviae, Misnensi terra et alibi ; ac promittimus et efficiemus pro posse Nostro, quod idem rex Boemiae eisdem pacifice gaudere valeat, et eum in iisdem tuebimur ac ea sibi concedemus in feudum, ac defendemus.
29 — B., quas de novo super bonis ad dictam suppam pertinentibus sub simili data harum litterarum recepimus ab eodem. Datum Pragae XVII. Kal. Oct. a. D. 1312. (Arch. S. Wenc. — Arch. c. r. aul. Vindobon. — Balbin Misc. VIII. — Emler III. 102.) Friderico atque fratribus ejus de Schonnenburch Heinricus Rom. rex litteras quondam Friderico, eorum patri, super officio suppae in Kadano cum suis appertinentiis ac quibusdam aliis tribus villis in eisdem litteris contentis per Albertum Rom. regem traditas, confirmavit litteris 31. Jan. 1310 Norimbergae datis. (Eml. II. 2821.) 22. Explanatio jurium inter Ludovicum Romanorum et Joannem Boemiae regem. 1314, 4. Dec Ludewicus Dei gratia Romanorum rex semper augustus. Uniuersis praesentes literas inspecturis gratiam suam et omne bonum. Ad universitatis vestrae notitiam volumus pervenire, quo Nos, attendentes grata et fructuosa obsequia, quae Nobis et Imperio illustris Joannes, Boemiae et Poloniae rex, princeps Noster dilectus, iam dudum exhibuit et impendit ac impendere poterit in futurum, nec non graves expensas et labores varios, quos sustinuit circa Nostram promotionem in regem Romanorum, promittimus eidem bona fide tenore praesentium: Quod Nos, toto posse Nostro, contra omnes homines assistemus in suis regnis, dominiis aliis, honoribus et iuribus quibuscunque habitis ac juste ac racionabiliter habendis, ultra Rhenum et citra, quandocunque et quotiescunque fuerit necesse, retinendis et etiam his recuperandis et adipiscendis, quae ad ipsum et dicta regna et dominia debent et consueverent perti- nere, ac specialiter omnia castra, terras, possessiones, dominia et jura, quae umquam possedit d. m. rex Wenceslaus, socer suus, ubicunque fuerint, dum vixit, in partibus Poloniae, Cracoviae, Misnensi terra et alibi ; ac promittimus et efficiemus pro posse Nostro, quod idem rex Boemiae eisdem pacifice gaudere valeat, et eum in iisdem tuebimur ac ea sibi concedemus in feudum, ac defendemus.
Strana 30
30 — Insuper omnia privilegia sibi et suis praedecessoribus in regnis et dominiis antedictis, coniunctim vel divisim, concessa et indulta, omnes gratias, donationes et libertates a regibus Romanorum seu imperatoribus factas innouamus et praesentibus confirmamus. Promittimus etiam, si contingat, ducem Lotharingiae, Brabantiae et Limburgiae, consanguineum dicti regis B., decedere, liberis proprii corporis non relictis, quod Nos eidem regi B. in ducatibus antedictis cum eorum iuribus et pertinentiis adipis- cendis et retinendis, sicut proximiori duci, toto posse Nostro contra omnes homines assistemus, et in omni alio dominio, in quo successor suus legitimus deberet succedere, et de eisdem ipsum regem infeodabimus ac omne ius, quod Nos ratione Imperii possemus petere in dicta successione, eidem regi B. liberaliter remittemus. Item promittimus, quod Nos ipsum regem nec ultra montes nec citra ad parlamentum vel expeditionem Nostram, privatam vel publicam, sine eius voluntate ire cogemus ultra privilegia sibi vel suis praedecessoribus a divis Romanorum regibus seu imperatoribus concessa, nec propter hoc offensam Nostram incurret vel indignationem. Item promittimus, quod ipsum regem Boemiae, nobiles, vasallos, castrenses, ministeriales, cives, oppidanos et quoscunque subditos, ecclesiasticos et saeculares suos, regnorum suorum et dominiorum, servabimus et tuebimur per sacrum Imperium in libertatibus, bonis consuetudinibus et statutis suis hucusque per eos habitis et usitatis, et quod nullum ex praemissis ad iudicium curiae Nostrae evocabimus nec evocari permittemus, quamdiu idem rex quaerelantibus de eis paratus fuerit facere iustitiae complementum. Item promittimus procurare et efficere pro posse Nostro, quod dux Austriae omnes literas, quas habet, virtute quarum aliquod ius sibi posset vindicare in regno Boemiae vel eius appendiciis aut in nobilius, civibus et incolis dicti regni, restituet, quas etiam vivente domino Henrico, Romanorum imperatore b. m., reddere promisit.
30 — Insuper omnia privilegia sibi et suis praedecessoribus in regnis et dominiis antedictis, coniunctim vel divisim, concessa et indulta, omnes gratias, donationes et libertates a regibus Romanorum seu imperatoribus factas innouamus et praesentibus confirmamus. Promittimus etiam, si contingat, ducem Lotharingiae, Brabantiae et Limburgiae, consanguineum dicti regis B., decedere, liberis proprii corporis non relictis, quod Nos eidem regi B. in ducatibus antedictis cum eorum iuribus et pertinentiis adipis- cendis et retinendis, sicut proximiori duci, toto posse Nostro contra omnes homines assistemus, et in omni alio dominio, in quo successor suus legitimus deberet succedere, et de eisdem ipsum regem infeodabimus ac omne ius, quod Nos ratione Imperii possemus petere in dicta successione, eidem regi B. liberaliter remittemus. Item promittimus, quod Nos ipsum regem nec ultra montes nec citra ad parlamentum vel expeditionem Nostram, privatam vel publicam, sine eius voluntate ire cogemus ultra privilegia sibi vel suis praedecessoribus a divis Romanorum regibus seu imperatoribus concessa, nec propter hoc offensam Nostram incurret vel indignationem. Item promittimus, quod ipsum regem Boemiae, nobiles, vasallos, castrenses, ministeriales, cives, oppidanos et quoscunque subditos, ecclesiasticos et saeculares suos, regnorum suorum et dominiorum, servabimus et tuebimur per sacrum Imperium in libertatibus, bonis consuetudinibus et statutis suis hucusque per eos habitis et usitatis, et quod nullum ex praemissis ad iudicium curiae Nostrae evocabimus nec evocari permittemus, quamdiu idem rex quaerelantibus de eis paratus fuerit facere iustitiae complementum. Item promittimus procurare et efficere pro posse Nostro, quod dux Austriae omnes literas, quas habet, virtute quarum aliquod ius sibi posset vindicare in regno Boemiae vel eius appendiciis aut in nobilius, civibus et incolis dicti regni, restituet, quas etiam vivente domino Henrico, Romanorum imperatore b. m., reddere promisit.
Strana 31
31 — Item promittimus procurare et efficere pro posse Nostro quod Rudolphus, dux Bauariae, germanus noster, omnes literas obligationum et promissionum, quas habet et habuit ab eodem rege et ven. Baldevino, Treverensi archiepiscopo, principe Nostro dilecto, sigillis eorum sigillatas occasione promotionis faciendae de eodem rege Boemiae in regem Romanorum, per ipsum ducem restituet. Item cum dux Austriae teneat in Moravia quasdam terras, videlicet Znomam castrum et oppidum et Boerlicz oppidum, cum eorum pertinentiis pro certa pecuniae summa obligatas, et quaedam pars dictae pecuniae sit soluta, pro- mittimus dictum ducem ad hoc inducere, ut dictas terras, castrum et oppida cum eorum universis attinentiis eidem regi restituat, mediante summa pecuniae, ut tenetur. Item promittimus, quod summas pecuniarum promissas et adhuc solvendas nobilibus viris Ger. comiti Juliacensi, Adolfo comiti de Monte et Ottoni de Kûk a dicto rege Boe- miae occasione suae promotionis in regem Romanorum eisdem persolvemus, iuxta suarum continentiam literarum a dicto rege Boemiae ipsis concessarum, et eidem dictas literas suas obligatorias super dictis pecuniarum summis datas liberas restitui procurabimus et faciemus. Item obligamus sibi pro decem millibus marcarum argenti terram Egrensem et castra Vlos et Barkenstein, cum omnibus regalibus, dominiis, mero et mixto imperio, fructibus, reditibus, iuribus et aliis quibuscunque pertinentiis pro expensis factis per eundem occasione promotionis nostrae in Romanorum regem, quousque sibi aut suis heredibus de dicta summa integre fuerit satisfactum, percipiendis (fructibus) sibi et here- dibus suis in sortem minime computandis. In quorum . . . . Datum Coloniae II. Nonas Decembris a. D. 1314., regni vero Nostri anno I. (E litera recognit. Balduini archiepiscopi Treverensis ab anno 1335., cujus orig. in archivo C. R. Aul. Vindobon, servatur, communicavit Dr. Fr. Palacký. — Chytil VI. add. 22. — Eml. III. 232.)
31 — Item promittimus procurare et efficere pro posse Nostro quod Rudolphus, dux Bauariae, germanus noster, omnes literas obligationum et promissionum, quas habet et habuit ab eodem rege et ven. Baldevino, Treverensi archiepiscopo, principe Nostro dilecto, sigillis eorum sigillatas occasione promotionis faciendae de eodem rege Boemiae in regem Romanorum, per ipsum ducem restituet. Item cum dux Austriae teneat in Moravia quasdam terras, videlicet Znomam castrum et oppidum et Boerlicz oppidum, cum eorum pertinentiis pro certa pecuniae summa obligatas, et quaedam pars dictae pecuniae sit soluta, pro- mittimus dictum ducem ad hoc inducere, ut dictas terras, castrum et oppida cum eorum universis attinentiis eidem regi restituat, mediante summa pecuniae, ut tenetur. Item promittimus, quod summas pecuniarum promissas et adhuc solvendas nobilibus viris Ger. comiti Juliacensi, Adolfo comiti de Monte et Ottoni de Kûk a dicto rege Boe- miae occasione suae promotionis in regem Romanorum eisdem persolvemus, iuxta suarum continentiam literarum a dicto rege Boemiae ipsis concessarum, et eidem dictas literas suas obligatorias super dictis pecuniarum summis datas liberas restitui procurabimus et faciemus. Item obligamus sibi pro decem millibus marcarum argenti terram Egrensem et castra Vlos et Barkenstein, cum omnibus regalibus, dominiis, mero et mixto imperio, fructibus, reditibus, iuribus et aliis quibuscunque pertinentiis pro expensis factis per eundem occasione promotionis nostrae in Romanorum regem, quousque sibi aut suis heredibus de dicta summa integre fuerit satisfactum, percipiendis (fructibus) sibi et here- dibus suis in sortem minime computandis. In quorum . . . . Datum Coloniae II. Nonas Decembris a. D. 1314., regni vero Nostri anno I. (E litera recognit. Balduini archiepiscopi Treverensis ab anno 1335., cujus orig. in archivo C. R. Aul. Vindobon, servatur, communicavit Dr. Fr. Palacký. — Chytil VI. add. 22. — Eml. III. 232.)
Strana 32
32 — 23. Civitatis Egrae oppignoratio. 1315, 26. Aug. Wir Ludowich, von gotes genaden Roemischer chünig, ze allen zeiten merer dez reiches, enbieten unseren lieben getrewen .... dem rat vnd der gemain der purger von Eger vnser hulde vnd allez guot. Wir lan euch wizzen, daz wir durch gemainen frumen vnd ere des reiches vnd auch durch fride vilnach der chri- stenheit, euch mit gewoenlichem dienst vnd vndertaenicheit der ir Roemischem reiche schuldich seit, dem hochgebornem Johannes, chünige von Beheim vnd des reiches getrewen fürsten, versetzet haben. Mane wir ewer bescheidenheit, wan er vns besunder gehaizzen hat, daz er euch hilflich vnd für- derlich sein welle an allen sachen, daz ir im an vnser stat vndertaenich vnd gehorsam seit. Vnd wizzet, gewinne wir den gewalt, den wir gerechte habn sullen, daz wir immer darnach trachten wellen, wie wir euch zerechten staten wider bringen vnd euch erloesen vmb die pfenning, da wir euch im vmb gesetzet habn, vnd seit vns an disen sachen gehorsam, als lieb euch alle vnser ere sei. Der brief ist gebn zu Munchen dez eretages nach sand Bartholomes tach, do man zalt von Christes geburt dreuzehen hundert jar, darnach in dem fumfzehenden jar, jn dem ersten jar unsers reiches. (Orig. arch. civ. Egra. — Kürschner Eger u. Böhmen. — Eml. III. 275.) 24. Petri de Rosemberch, supremi regni B camerarii, promissio, quod totis viribus Joanni regi B. assistere et adhaerere vult 1315, 25. Nov. Dat. Pragae VII. Kal. Dec. a. D. 1315. (Ember III. 286.) 25. Pothonis de Turgow promissio, quod Joanni regi cum munitionibus Grediss et Arnow perpetuo servire
32 — 23. Civitatis Egrae oppignoratio. 1315, 26. Aug. Wir Ludowich, von gotes genaden Roemischer chünig, ze allen zeiten merer dez reiches, enbieten unseren lieben getrewen .... dem rat vnd der gemain der purger von Eger vnser hulde vnd allez guot. Wir lan euch wizzen, daz wir durch gemainen frumen vnd ere des reiches vnd auch durch fride vilnach der chri- stenheit, euch mit gewoenlichem dienst vnd vndertaenicheit der ir Roemischem reiche schuldich seit, dem hochgebornem Johannes, chünige von Beheim vnd des reiches getrewen fürsten, versetzet haben. Mane wir ewer bescheidenheit, wan er vns besunder gehaizzen hat, daz er euch hilflich vnd für- derlich sein welle an allen sachen, daz ir im an vnser stat vndertaenich vnd gehorsam seit. Vnd wizzet, gewinne wir den gewalt, den wir gerechte habn sullen, daz wir immer darnach trachten wellen, wie wir euch zerechten staten wider bringen vnd euch erloesen vmb die pfenning, da wir euch im vmb gesetzet habn, vnd seit vns an disen sachen gehorsam, als lieb euch alle vnser ere sei. Der brief ist gebn zu Munchen dez eretages nach sand Bartholomes tach, do man zalt von Christes geburt dreuzehen hundert jar, darnach in dem fumfzehenden jar, jn dem ersten jar unsers reiches. (Orig. arch. civ. Egra. — Kürschner Eger u. Böhmen. — Eml. III. 275.) 24. Petri de Rosemberch, supremi regni B camerarii, promissio, quod totis viribus Joanni regi B. assistere et adhaerere vult 1315, 25. Nov. Dat. Pragae VII. Kal. Dec. a. D. 1315. (Ember III. 286.) 25. Pothonis de Turgow promissio, quod Joanni regi cum munitionibus Grediss et Arnow perpetuo servire
Strana 33
33 — velit et eidem Pothoni a Joanne rege nomine pignoris obligatio oppidi Hoff (Dvuor) etc. 1316, 10. Jan. (Cod. j. b. II. 3, p. 30. — Emler III. 294.) 26. Joannis regis obligatio titulo pignoris castri Veliss et civitatis Giczin Pothoni dicti de Fridlant, filii Hinconis de Duba. 1316, 2. Junii. (Emler III. 319.) 27. Ludovicus, Romanorum rex, civitati Egrensi confirmat omnia privilegia, libertates et consuetudines. 1318, 1. Aprilis. Ludowicus, Dei gr. Rom. rex s. a. Universis sacri romani Imperii fidelibus praesentes literas inspecturis gratiam suam et omne bonum. In serenitatis Nostrae praesentia prudentes viri, cives Egrenses, fideles nostri dilecti, celsitudini Nostrae instantivis precibus supplicarunt, quatenus universas gratias, jura, libertates et consuetudines ipsis ac per eos oppido ipsorum donatas, traditas et concessas a praedecessoribus Nostris, divis Imperatoribus et Romanorum regibus, dignaremur ex solita clementia confirmare. Nos vero justis ac honestis eorum petitionibus ex benignitate solita favorabiliter acclinati omnia jura, libertates, gratias et approbatas consuetudines ab universis et singulis praedecessoribus Nostris in Imperio et regno Romano tradita seu traditas, indulta seu indultas, con- cessa seu concessas, prout ipsis rite et racionabiliter data, concessa et confirmata sunt, auctoritate regia confirmamus. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc Nostrae confirma- tionis paginam infringere vel ei in ausu aliquo temerario con- traire. Siquis autem hoc attemptare praesumpserit, se noverit indignationem regiam graviter incursurum. In cuius Nostrae confirmationis testimonium hac literas conscribi et Nostrae Maiestatis sigillo jussimus communiri. Datum in Egra Kal. Aprilis a. D. 1323, regni vero Nostri anno quarto. (Orig. arch. civ. Egrensis. — Arch. S. Wenc.) Codex jur. boh. II. 1. 3
33 — velit et eidem Pothoni a Joanne rege nomine pignoris obligatio oppidi Hoff (Dvuor) etc. 1316, 10. Jan. (Cod. j. b. II. 3, p. 30. — Emler III. 294.) 26. Joannis regis obligatio titulo pignoris castri Veliss et civitatis Giczin Pothoni dicti de Fridlant, filii Hinconis de Duba. 1316, 2. Junii. (Emler III. 319.) 27. Ludovicus, Romanorum rex, civitati Egrensi confirmat omnia privilegia, libertates et consuetudines. 1318, 1. Aprilis. Ludowicus, Dei gr. Rom. rex s. a. Universis sacri romani Imperii fidelibus praesentes literas inspecturis gratiam suam et omne bonum. In serenitatis Nostrae praesentia prudentes viri, cives Egrenses, fideles nostri dilecti, celsitudini Nostrae instantivis precibus supplicarunt, quatenus universas gratias, jura, libertates et consuetudines ipsis ac per eos oppido ipsorum donatas, traditas et concessas a praedecessoribus Nostris, divis Imperatoribus et Romanorum regibus, dignaremur ex solita clementia confirmare. Nos vero justis ac honestis eorum petitionibus ex benignitate solita favorabiliter acclinati omnia jura, libertates, gratias et approbatas consuetudines ab universis et singulis praedecessoribus Nostris in Imperio et regno Romano tradita seu traditas, indulta seu indultas, con- cessa seu concessas, prout ipsis rite et racionabiliter data, concessa et confirmata sunt, auctoritate regia confirmamus. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc Nostrae confirma- tionis paginam infringere vel ei in ausu aliquo temerario con- traire. Siquis autem hoc attemptare praesumpserit, se noverit indignationem regiam graviter incursurum. In cuius Nostrae confirmationis testimonium hac literas conscribi et Nostrae Maiestatis sigillo jussimus communiri. Datum in Egra Kal. Aprilis a. D. 1323, regni vero Nostri anno quarto. (Orig. arch. civ. Egrensis. — Arch. S. Wenc.) Codex jur. boh. II. 1. 3
Strana 34
34 — 28. Ducatus Opaviensis Nicolai duci denuo in feudum conceditur. 1318, 3. Julii. Johannes rex Nicolao, filio Nicolai ducis Opaviae, filii naturalis quondam regis Priemysl al. Ottacari, qui per Wenceslaum quondam regem, filium legitimum dicti Ottacari, de ducatu Opaviensi expulsus fuit, ducatum eundem contulit. (Pulk.) List Mikuláše kniežete Opavského, že jest přijal léno toho kniežet- stvie Opavského od krále českého i budúcích králuov českých. 1318. (A. K.) Nos Nicolaus D. gr. dux Oppaviae. Ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam tenore praesentium cupimus pervenire, quod cum serenissimus dominus noster, d. Joannes B. et P. rex ac L. comes illustris, consideratis fidei et servitiorum nostrorum meritis, quibus nos suae munificae liberali- tatis gratiam meruisse cognovit, ac pensatis utilibus et fidelibus per nos sibi praestitis et praestandis servitiis, ex sua muni- fica liberalitate nobis et heredibus nostris in feudum et jure feudi contulerit in perpetuum terram seu ducatum suum Oppaviensem cum dignitate et titulo ducatus ipsius, necnon cum civitatibus, castris, munitionibus, villis, possessionibus et universis aliis pertinentiis, utilitatibus, proventibus et juribus terrae seu ducatus ipsius, prout in privilegio suo super hiis nobis dato, haec omnia plenius et expressius continentur: nos pro nobis et heredibus nostris recipientes in feudum a dicto d. nostro rege ipsum ducatum cum omnibus et singulis supra- dictis sibi recipienti pro se et suis heredibus ac successoribus, regibus Bohemiae, tamquam vero feudi praedicti domino fecimus et facimus homagium. Promittentes ipsi fidelitatem, devotionem, obedientiam ac reverentiam perpetuam per praesentes corporali per nos interposito juramento, ordinando et omnino fieri volendo, ut heredes et successores nostri in ipso feudo seu ducatu succe- dentes, de manibus ejusdem domini nostri regis et praedictorum suorum heredum ac successorum idem feudum seu ducatum recipere jure feudi ac eis homagium, fidelitatem, devotionem et obedientiam ac reverentiam praedictas, interposito etiam juramento, promittere ac similiter facere in perpetuum teneantur.
34 — 28. Ducatus Opaviensis Nicolai duci denuo in feudum conceditur. 1318, 3. Julii. Johannes rex Nicolao, filio Nicolai ducis Opaviae, filii naturalis quondam regis Priemysl al. Ottacari, qui per Wenceslaum quondam regem, filium legitimum dicti Ottacari, de ducatu Opaviensi expulsus fuit, ducatum eundem contulit. (Pulk.) List Mikuláše kniežete Opavského, že jest přijal léno toho kniežet- stvie Opavského od krále českého i budúcích králuov českých. 1318. (A. K.) Nos Nicolaus D. gr. dux Oppaviae. Ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam tenore praesentium cupimus pervenire, quod cum serenissimus dominus noster, d. Joannes B. et P. rex ac L. comes illustris, consideratis fidei et servitiorum nostrorum meritis, quibus nos suae munificae liberali- tatis gratiam meruisse cognovit, ac pensatis utilibus et fidelibus per nos sibi praestitis et praestandis servitiis, ex sua muni- fica liberalitate nobis et heredibus nostris in feudum et jure feudi contulerit in perpetuum terram seu ducatum suum Oppaviensem cum dignitate et titulo ducatus ipsius, necnon cum civitatibus, castris, munitionibus, villis, possessionibus et universis aliis pertinentiis, utilitatibus, proventibus et juribus terrae seu ducatus ipsius, prout in privilegio suo super hiis nobis dato, haec omnia plenius et expressius continentur: nos pro nobis et heredibus nostris recipientes in feudum a dicto d. nostro rege ipsum ducatum cum omnibus et singulis supra- dictis sibi recipienti pro se et suis heredibus ac successoribus, regibus Bohemiae, tamquam vero feudi praedicti domino fecimus et facimus homagium. Promittentes ipsi fidelitatem, devotionem, obedientiam ac reverentiam perpetuam per praesentes corporali per nos interposito juramento, ordinando et omnino fieri volendo, ut heredes et successores nostri in ipso feudo seu ducatu succe- dentes, de manibus ejusdem domini nostri regis et praedictorum suorum heredum ac successorum idem feudum seu ducatum recipere jure feudi ac eis homagium, fidelitatem, devotionem et obedientiam ac reverentiam praedictas, interposito etiam juramento, promittere ac similiter facere in perpetuum teneantur.
Strana 35
35 — Obligantes nihilominus nos, heredes et successores nostros praedictos sub praemisso juramento corporaliter praestito, solemni stipulatione interposita, ipsi domino nostro regi, heredibus et successoribus suis praefatis promittimus, quod quotiescumque et quandocumque ipse dominus noster rex jusserit et ejus jusserint successores, ipsum et eos juvabimus et juvari volumus per heredes et successores nostros contra omnem hominem fideliter toto posse, tamquam ejus fidelis vasallus, necnon ad omnia et singula in perpetuum, quae jura feudi exigunt et requirunt et etiam quae quisque fidelis vasallus suo vero domino facere potest in omnibus atque debet. Hoc autem specialiter expresso, quod si nos vel quem- cumque ex nostris heredibus et successoribus nobis succeden- tibus in ducatu praedicto continget decedere, filiis legitimis non relictis: extunc statim ducatus ipse cum omnibus et sin- gulis supradictis ad dictum dominum nostrum regem et heredes ac successores suos praedictos et ad regnum praedictum Boemiae libere revertatur. Promisimus denique et promittimus solemni interposita stipulatione, ut praemissum est, pro nobis, heredibus ac suc- cessoribus nostris praedictis sub praestito juramento, praedicta omnia et singula praedictorum firmiter servare perpetuo et inviolabiliter adimplere. Testes . . . . In quorum . . . . Datum Pragae V. Non. Julii A. D. 1318. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VI. 136. — Grünhagen II. 467. — Emb. III. 454. — Pulkava ad a. 1318.) 29. Promissio baronibus et nobilibus ducatus Opaviensis a duce Nicolao facta. 1318, 19. Julii. Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae. Ad universorum noti- tiam volumus pervenire, quod volentes dilectos fideles nostros, barones et nobiles ipsius ducatus nostri Opaviensis, quos pleno et gratioso favoris applausu amplectimur, ad debita et gratuita provocare servitia, pollicemur eisdem, quod eos in omnibus 3*
35 — Obligantes nihilominus nos, heredes et successores nostros praedictos sub praemisso juramento corporaliter praestito, solemni stipulatione interposita, ipsi domino nostro regi, heredibus et successoribus suis praefatis promittimus, quod quotiescumque et quandocumque ipse dominus noster rex jusserit et ejus jusserint successores, ipsum et eos juvabimus et juvari volumus per heredes et successores nostros contra omnem hominem fideliter toto posse, tamquam ejus fidelis vasallus, necnon ad omnia et singula in perpetuum, quae jura feudi exigunt et requirunt et etiam quae quisque fidelis vasallus suo vero domino facere potest in omnibus atque debet. Hoc autem specialiter expresso, quod si nos vel quem- cumque ex nostris heredibus et successoribus nobis succeden- tibus in ducatu praedicto continget decedere, filiis legitimis non relictis: extunc statim ducatus ipse cum omnibus et sin- gulis supradictis ad dictum dominum nostrum regem et heredes ac successores suos praedictos et ad regnum praedictum Boemiae libere revertatur. Promisimus denique et promittimus solemni interposita stipulatione, ut praemissum est, pro nobis, heredibus ac suc- cessoribus nostris praedictis sub praestito juramento, praedicta omnia et singula praedictorum firmiter servare perpetuo et inviolabiliter adimplere. Testes . . . . In quorum . . . . Datum Pragae V. Non. Julii A. D. 1318. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VI. 136. — Grünhagen II. 467. — Emb. III. 454. — Pulkava ad a. 1318.) 29. Promissio baronibus et nobilibus ducatus Opaviensis a duce Nicolao facta. 1318, 19. Julii. Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae. Ad universorum noti- tiam volumus pervenire, quod volentes dilectos fideles nostros, barones et nobiles ipsius ducatus nostri Opaviensis, quos pleno et gratioso favoris applausu amplectimur, ad debita et gratuita provocare servitia, pollicemur eisdem, quod eos in omnibus 3*
Strana 36
36 — illis juribus et bonis consuetudinibus, quae et quas barones et nobiles regni Boemiae et marchionatus Moraviae habent et obtinent, quibus et eos uti et gaudere volumus, promittimus conservare; dantes eis has nostras literas nostro sigillo et serenissimi domini nostri, domini Johannis, Boemiae et Polo- niae regis ac Lucemburgensis comitis, sigillatas in evidens testimonium super eo. Datum Brunnae A. D. 1318, XIV. Kal. Augusti. Et nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. c., ad instan- tiam et petitionem illustris Nicolai, ducis Opaviae, principis nostri dilecti, nostra sigilla ad meliorem praemissorum certitu- dinem praesentibus duximus appendenda. Dat. anno, loco et die praedictis. (E renovatione ab anno 1339 in archivo Statuum Opaviae. — Chyt. VII., 243.) 30. Confirmatio privilegiorum ducatus Opaviensis. 1318, 19. Julii. Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae, promittimus fide bona, quod dilectis fidelibus nostris, baronibus et nobilibus ducatus nostri Opaviensis, quos gratia prosequimur speciali, omnia privi- legia per reges Boemiae ipsis concessa, cum quibus jure apud nos se juvare debent et possent, et cum quibus apud dominum nostrum, d. Joannem B. et P. regem ac L. c. se juvisse de- buissent et etiam potuissent, rata et grata volumus et incon- vulsa servare, sub harum, quas sigillo nostro una cum sigillis ser. domini nostri, d. Johannis B. et P. regii ac L. c., sigillari rogavimus, testimonio literarum. Datum Brunnae A. D. 1318 XIV. Kal. Augusti. Et nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, ad instantiam et petitionem illustris Nicolai, ducis Opaviae, prin- cipis nostri dilecti, nostra sigilla ad majorem praemissorum certitudinem praesentibus duximus appendenda. Datum anno, loco et die praedictis. (E renovatione anni 1339, ut supra. — Chytil VII. 243.)
36 — illis juribus et bonis consuetudinibus, quae et quas barones et nobiles regni Boemiae et marchionatus Moraviae habent et obtinent, quibus et eos uti et gaudere volumus, promittimus conservare; dantes eis has nostras literas nostro sigillo et serenissimi domini nostri, domini Johannis, Boemiae et Polo- niae regis ac Lucemburgensis comitis, sigillatas in evidens testimonium super eo. Datum Brunnae A. D. 1318, XIV. Kal. Augusti. Et nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. c., ad instan- tiam et petitionem illustris Nicolai, ducis Opaviae, principis nostri dilecti, nostra sigilla ad meliorem praemissorum certitu- dinem praesentibus duximus appendenda. Dat. anno, loco et die praedictis. (E renovatione ab anno 1339 in archivo Statuum Opaviae. — Chyt. VII., 243.) 30. Confirmatio privilegiorum ducatus Opaviensis. 1318, 19. Julii. Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae, promittimus fide bona, quod dilectis fidelibus nostris, baronibus et nobilibus ducatus nostri Opaviensis, quos gratia prosequimur speciali, omnia privi- legia per reges Boemiae ipsis concessa, cum quibus jure apud nos se juvare debent et possent, et cum quibus apud dominum nostrum, d. Joannem B. et P. regem ac L. c. se juvisse de- buissent et etiam potuissent, rata et grata volumus et incon- vulsa servare, sub harum, quas sigillo nostro una cum sigillis ser. domini nostri, d. Johannis B. et P. regii ac L. c., sigillari rogavimus, testimonio literarum. Datum Brunnae A. D. 1318 XIV. Kal. Augusti. Et nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, ad instantiam et petitionem illustris Nicolai, ducis Opaviae, prin- cipis nostri dilecti, nostra sigilla ad majorem praemissorum certitudinem praesentibus duximus appendenda. Datum anno, loco et die praedictis. (E renovatione anni 1339, ut supra. — Chytil VII. 243.)
Strana 37
37 — 31. Benessii de Michelsberch recognitio, quod Joannes rex sibi et heredibus suis theloneum suum in Minori Bole- slavia cum jure forensi ipsius oppidi donaverat. 1318. (Priv. regni.) 32. Munitionis Kamnik infeudatio. 1319, 9. Januarii. Zámek Kamyk: List Henricha z Kamyku, že jest sie podmanil s Kamykem zámkem svým králi Janovi, českému králi a jeho budúcím, králuom českým. Dat. 1319. (A. K. — Cod. jur. boh. II. 3, p. 31. — Eml. III. 479.) 33. Munitionis Schrekow infeudatio. 1319, 19. Januar. Střekov zámek: List Peška z Střekova, že ten zámek Střekov pod- manil králi Janovi a jeho budúcím, králuom českým. Dat. 1319. (A. K. — Cod. jur. boh. II. 3, p. 32. — Emb. III. 483.) 34. Ludovicus, Rom. rex, Henricum et Dyemonem de Cholditz de universis feudis ab Imperio eis compe- tentibus infeudat atque monetam in Cholditz tenendam concedit. 1319, 29. Mart. (Arch. S. Wenc. — Emb. ad a. 1318, III. 429.) 35. Joannes rex qua dominus marchiae Budis- sinensis promittit jura hujus terrae se servaturum. 1319, 31. August. Anno 1319, mense Augusto, princeps Wol (de) marus, marchio Branden- burgensis, qui potentia et divitiis super omnes suos antecessores marchiones excreverat, sine heredibus et liberis est defunctus. Igitur circumsedentes principes mox incoeperunt viciniores sibi occupare civitates: Heinricus, dux Silesiae, Bolconis ducis filius, Gorlicz obtinuit et Lubanum, licet antiquis temporibus ad regnum spectaverint Boemorum, Joanni vero, regi Boemiae, barones et cives de districtu Budissinensi homagium praestitere. (Chron. Aulae Regiae.)
37 — 31. Benessii de Michelsberch recognitio, quod Joannes rex sibi et heredibus suis theloneum suum in Minori Bole- slavia cum jure forensi ipsius oppidi donaverat. 1318. (Priv. regni.) 32. Munitionis Kamnik infeudatio. 1319, 9. Januarii. Zámek Kamyk: List Henricha z Kamyku, že jest sie podmanil s Kamykem zámkem svým králi Janovi, českému králi a jeho budúcím, králuom českým. Dat. 1319. (A. K. — Cod. jur. boh. II. 3, p. 31. — Eml. III. 479.) 33. Munitionis Schrekow infeudatio. 1319, 19. Januar. Střekov zámek: List Peška z Střekova, že ten zámek Střekov pod- manil králi Janovi a jeho budúcím, králuom českým. Dat. 1319. (A. K. — Cod. jur. boh. II. 3, p. 32. — Emb. III. 483.) 34. Ludovicus, Rom. rex, Henricum et Dyemonem de Cholditz de universis feudis ab Imperio eis compe- tentibus infeudat atque monetam in Cholditz tenendam concedit. 1319, 29. Mart. (Arch. S. Wenc. — Emb. ad a. 1318, III. 429.) 35. Joannes rex qua dominus marchiae Budis- sinensis promittit jura hujus terrae se servaturum. 1319, 31. August. Anno 1319, mense Augusto, princeps Wol (de) marus, marchio Branden- burgensis, qui potentia et divitiis super omnes suos antecessores marchiones excreverat, sine heredibus et liberis est defunctus. Igitur circumsedentes principes mox incoeperunt viciniores sibi occupare civitates: Heinricus, dux Silesiae, Bolconis ducis filius, Gorlicz obtinuit et Lubanum, licet antiquis temporibus ad regnum spectaverint Boemorum, Joanni vero, regi Boemiae, barones et cives de districtu Budissinensi homagium praestitere. (Chron. Aulae Regiae.)
Strana 38
38 Anno 1319 Joannes rex civitatem Gorlicz cum districtu et terri- torio suis, quae olim de marchia Budissinensi, ad quam antiquitus perti- nebat legitime, alienata fuerat, ab Henrico duce Slesiae, domino de Furstemberg, ad regnum Boemiae libere reduxit, per reges et regnum B. hereditarie perpetuo possidendam. (Pulk.) Nota : Otto marchio Brandenburgensis terram Budessenensem divisit, ponens ad castrum et civitatem Budessen Lubawe civitatem, Nyzwaz, Konigsbruke cum eorum attinentiis et Hoyerswerde dimidium. „Distinctio judicii Budessin inchoabitur in illo loco, ubi oritur flumen Lube- towe et protendetur directe usque ad terminos Boemiae, et descendet per descensum praedicti fluminis usque ad locum ubi dicta Lubata cadit in Majorem Zprewam, et procedet de ipsa Zprewa per semitam quae dicitur Musaten-stîc, ac deinde per eandem semitam usque in villam Gabelenze directe usque in flumen quod dicitur Niza.“ „Item ad civitatem Gorliz ponimus civitatem Luban, Schonen- berg, Rotenberg, castrum Landiscrone et dimidium Hoyerswerde. Distinctio judicii pertinentis ad Gorliz inchoabitur in illo loco, ubi oritur flumen Lubate et servabitur in ascensu et descensu, prout superius est expressum". (Köhler, Oberlausitz I., 42.) Johannes D. gr. B. et P. rex, L. comes ac marchiae Budissinensis dominus, omnibus in perpetuum. Sollicitudo jugis curae gubernationis et amministrationis reipublicae, qua inces- santer premimur, nos excitat adeo, quod circa celsitudinem gloriae majestatis, regnorum, heredum et subditorum nostro- rum quietem mente versantes, noctes insompnes ducimus, ut regnorum nostrorum integritatem, honoris heredum et subdi- torum nostrorum prosperitatem, pro futuris et efficacibus fulci- mentis procurare valeamus. Sane marchia et provincia terrae Budissinensis tota ad nos legitime deuoluta, quiaque ipsius marchiae Budissinensis incolis nostrae serenitati iuxta puritatis suae fidei debitum se benivole recommendantibus et recommitentibus nobis fidelitatis omagia praestantes et corporali fide eorum procuratorum inter- posita facientes, se et sua vna cum tota marchia et provincia Budissinensi nostrae dicioni spontanee submiserunt, jure poli aequum et juxta celsitudinis nostrae regiae maiestatis benigni- tatem dignum ac rationi consentaneum fore censemus, dictae marchiae et provinciae Budissinensis incolas talium praerogati- varam privilegiis insigniri, et sinceritatem fidei ipsorum con-
38 Anno 1319 Joannes rex civitatem Gorlicz cum districtu et terri- torio suis, quae olim de marchia Budissinensi, ad quam antiquitus perti- nebat legitime, alienata fuerat, ab Henrico duce Slesiae, domino de Furstemberg, ad regnum Boemiae libere reduxit, per reges et regnum B. hereditarie perpetuo possidendam. (Pulk.) Nota : Otto marchio Brandenburgensis terram Budessenensem divisit, ponens ad castrum et civitatem Budessen Lubawe civitatem, Nyzwaz, Konigsbruke cum eorum attinentiis et Hoyerswerde dimidium. „Distinctio judicii Budessin inchoabitur in illo loco, ubi oritur flumen Lube- towe et protendetur directe usque ad terminos Boemiae, et descendet per descensum praedicti fluminis usque ad locum ubi dicta Lubata cadit in Majorem Zprewam, et procedet de ipsa Zprewa per semitam quae dicitur Musaten-stîc, ac deinde per eandem semitam usque in villam Gabelenze directe usque in flumen quod dicitur Niza.“ „Item ad civitatem Gorliz ponimus civitatem Luban, Schonen- berg, Rotenberg, castrum Landiscrone et dimidium Hoyerswerde. Distinctio judicii pertinentis ad Gorliz inchoabitur in illo loco, ubi oritur flumen Lubate et servabitur in ascensu et descensu, prout superius est expressum". (Köhler, Oberlausitz I., 42.) Johannes D. gr. B. et P. rex, L. comes ac marchiae Budissinensis dominus, omnibus in perpetuum. Sollicitudo jugis curae gubernationis et amministrationis reipublicae, qua inces- santer premimur, nos excitat adeo, quod circa celsitudinem gloriae majestatis, regnorum, heredum et subditorum nostro- rum quietem mente versantes, noctes insompnes ducimus, ut regnorum nostrorum integritatem, honoris heredum et subdi- torum nostrorum prosperitatem, pro futuris et efficacibus fulci- mentis procurare valeamus. Sane marchia et provincia terrae Budissinensis tota ad nos legitime deuoluta, quiaque ipsius marchiae Budissinensis incolis nostrae serenitati iuxta puritatis suae fidei debitum se benivole recommendantibus et recommitentibus nobis fidelitatis omagia praestantes et corporali fide eorum procuratorum inter- posita facientes, se et sua vna cum tota marchia et provincia Budissinensi nostrae dicioni spontanee submiserunt, jure poli aequum et juxta celsitudinis nostrae regiae maiestatis benigni- tatem dignum ac rationi consentaneum fore censemus, dictae marchiae et provinciae Budissinensis incolas talium praerogati- varam privilegiis insigniri, et sinceritatem fidei ipsorum con-
Strana 39
39 — dignamur gratiarum vicissitudinibus recompensare, ut ipsi de nostrae regiae maiestatis dominio digne possint et merito de- beant gratulari. Ut igitur perpetuae fidei firmitatis fundamentum, inco- larum praedictae marchiae et provinciae Budissinensis erga nos, heredes et successores nostros ao amplius et perfectius per diuturnorum continuationem temporum suscipiat incre- mentum, quominus ab inmediato regimine nostro, heredum et successorum nostrorum fuerint sequestrati, ipsius Budissi- nensis marchiae et provinciae incolis promittimus, quod nec per nos, nec per heredes aut successores nostros ipsa marchia et provincia Budissinensis, sed nec praecipuae civitates Budissin, Camencz et Lubowia cuiquam supp(ae) nomine concedi, conferri aut committi, nec obligari, nec vendi aut permutari ullo vmquam tempore debeant, sponsione nostra regia perpetuo valitura. Adiicientes, quod dictae marchiae et provinciae Budissi- nensi incolae ad nullas petitiones steure nobis, heredibus aut successoribus nostris erunt aliquatenus obligati. Insuper ut barones, nobiles et vasalli dictae marchiae et provinciae incolae se nostro gaudeant subesse regimini et dominio laetabundi, ipsos et quemlibet ipsorum in eorum iuribus, quibus a divis regibus Boemiae, praedecessoribus nostris felicium recordationum, se munitos asserunt, plenius et gratiosius conservare promittimus. Ipsorum siquidem juris esse consentiendo fatemur, quod infra metas marchiae Budissinensis praedictae, et non extra, nobis, heredibus et successoribus nostris promptae fidelitatis obsequia facere tenebuntur. Verum quia castellani castri Budissin perpetuati asse- runtur ex specialium priuilegiorum dono tali gaudere, quod nec de castrensibus pheudis dicti castri Budissin, nec de aliis possessionibus, quas obtinent aut in futurum obtinebunt, ali- quovis servitutis genere teneantur obnoxii, huic assertioni juxta nostrarum benignitatum pias confidentias aures credule praebentes, eidem omnia et singula iura et privilegiorum
39 — dignamur gratiarum vicissitudinibus recompensare, ut ipsi de nostrae regiae maiestatis dominio digne possint et merito de- beant gratulari. Ut igitur perpetuae fidei firmitatis fundamentum, inco- larum praedictae marchiae et provinciae Budissinensis erga nos, heredes et successores nostros ao amplius et perfectius per diuturnorum continuationem temporum suscipiat incre- mentum, quominus ab inmediato regimine nostro, heredum et successorum nostrorum fuerint sequestrati, ipsius Budissi- nensis marchiae et provinciae incolis promittimus, quod nec per nos, nec per heredes aut successores nostros ipsa marchia et provincia Budissinensis, sed nec praecipuae civitates Budissin, Camencz et Lubowia cuiquam supp(ae) nomine concedi, conferri aut committi, nec obligari, nec vendi aut permutari ullo vmquam tempore debeant, sponsione nostra regia perpetuo valitura. Adiicientes, quod dictae marchiae et provinciae Budissi- nensi incolae ad nullas petitiones steure nobis, heredibus aut successoribus nostris erunt aliquatenus obligati. Insuper ut barones, nobiles et vasalli dictae marchiae et provinciae incolae se nostro gaudeant subesse regimini et dominio laetabundi, ipsos et quemlibet ipsorum in eorum iuribus, quibus a divis regibus Boemiae, praedecessoribus nostris felicium recordationum, se munitos asserunt, plenius et gratiosius conservare promittimus. Ipsorum siquidem juris esse consentiendo fatemur, quod infra metas marchiae Budissinensis praedictae, et non extra, nobis, heredibus et successoribus nostris promptae fidelitatis obsequia facere tenebuntur. Verum quia castellani castri Budissin perpetuati asse- runtur ex specialium priuilegiorum dono tali gaudere, quod nec de castrensibus pheudis dicti castri Budissin, nec de aliis possessionibus, quas obtinent aut in futurum obtinebunt, ali- quovis servitutis genere teneantur obnoxii, huic assertioni juxta nostrarum benignitatum pias confidentias aures credule praebentes, eidem omnia et singula iura et privilegiorum
Strana 40
40 — ipsorum castellanorum emunitates praedictas, prout eis hactenus rite usi sunt, de nostrae celsitudinis gratia, gloriae majestate, praesentibus confirmamus. Amplius autem, ut fida et merito commendanda et extol- lenda preconiis dilectorum nostrorum fidelium burgensium ciuitatis Budissinensis fldelitatis eximietas eo specialiorum insigniatur, juxta nostrae regiae munificenciae liberalitatem prae caeteris libertatum, beneficiorum et gratiarum muneribus, quo ipsos prae ceteris ad nostrae celsitudinis gloriam ampli- andam novimus inhiasse et laboriosis conatibus insudasse, et ut etiam ex eo specialis commodi fructum consequantur et obtineant, quo sub titulo dictae ciuitatis Budissinensis tota marchia praedicta discretivo nomine se tamquam a digniori gaudet nuncupari : ipsam ciuitatem Budissin et eius burgenses in perpetuum de nostrae liberalitatis munificencia talium libertatum priuilegiis insignimus, quod omnia allodia infra unius dimidii milliaris spacium ab ipsa civitate Budissin immediate mensurandum, quae ipsi cives aut alter ipsorum jam justo possident titulo aut in futurum ipsos aut quemlibet ipsorum legitime possidere contigerit, jure successionis heredi- tarie eis approprianda duximus et incorporanda, per ipsos aut alterum ipsorum iusto titulo perpetuo possidenda. Hoc adiecto de nostrae regiae munificencia gratiae fulcimento, quod ipsi cives aut alter ipsorum, quando et quociens dicta allodia infra metas praedictas sita inter se mutuo emerint vel vendi- derint, venditores resignare, emptores vero debito modo ea recipere et per manum judicis civitatis Budissinensis here- ditarii, qui pro tempore fuerit, investiri ad eadem perpetuo tenebuntur. In cujus rei testimonium praesentes literas fieri et sigillo majestatis nostrae jussimus communiri. Dat. Pragae per manus vener. Johannis, Wissegradensis praepositi, regni Boemiae cancellarii, principis nostri dilecti, II. Kal. Sept. a. d. 1319, regnorum vero nostrorum a. IX°. (Arch. S. Wenc. — Köhler Oberlausitz I. p. 164. — Emb. III. 519.
40 — ipsorum castellanorum emunitates praedictas, prout eis hactenus rite usi sunt, de nostrae celsitudinis gratia, gloriae majestate, praesentibus confirmamus. Amplius autem, ut fida et merito commendanda et extol- lenda preconiis dilectorum nostrorum fidelium burgensium ciuitatis Budissinensis fldelitatis eximietas eo specialiorum insigniatur, juxta nostrae regiae munificenciae liberalitatem prae caeteris libertatum, beneficiorum et gratiarum muneribus, quo ipsos prae ceteris ad nostrae celsitudinis gloriam ampli- andam novimus inhiasse et laboriosis conatibus insudasse, et ut etiam ex eo specialis commodi fructum consequantur et obtineant, quo sub titulo dictae ciuitatis Budissinensis tota marchia praedicta discretivo nomine se tamquam a digniori gaudet nuncupari : ipsam ciuitatem Budissin et eius burgenses in perpetuum de nostrae liberalitatis munificencia talium libertatum priuilegiis insignimus, quod omnia allodia infra unius dimidii milliaris spacium ab ipsa civitate Budissin immediate mensurandum, quae ipsi cives aut alter ipsorum jam justo possident titulo aut in futurum ipsos aut quemlibet ipsorum legitime possidere contigerit, jure successionis heredi- tarie eis approprianda duximus et incorporanda, per ipsos aut alterum ipsorum iusto titulo perpetuo possidenda. Hoc adiecto de nostrae regiae munificencia gratiae fulcimento, quod ipsi cives aut alter ipsorum, quando et quociens dicta allodia infra metas praedictas sita inter se mutuo emerint vel vendi- derint, venditores resignare, emptores vero debito modo ea recipere et per manum judicis civitatis Budissinensis here- ditarii, qui pro tempore fuerit, investiri ad eadem perpetuo tenebuntur. In cujus rei testimonium praesentes literas fieri et sigillo majestatis nostrae jussimus communiri. Dat. Pragae per manus vener. Johannis, Wissegradensis praepositi, regni Boemiae cancellarii, principis nostri dilecti, II. Kal. Sept. a. d. 1319, regnorum vero nostrorum a. IX°. (Arch. S. Wenc. — Köhler Oberlausitz I. p. 164. — Emb. III. 519.
Strana 41
41 — 36. Enuntiatio Henrici ducis Sleziae et de Jauer et Furstenberg in causa terrae Budessinensis et Gorlicensis. 1319, 22. Sept. Nos Henricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Jauer et Furstenberg, ad notitiam universorum volumus pervenire, quod brigam sive discordiam, quae inter nos ex una, et inter illustrem principem, dominum d. Joannem B. et P. regem, c. L., marchionemque Budissinensem et dominum Gorli- censem parte ex altera, suborta fuerat, eo modo duximus complanandam et componendam, quod provincia sive marchia Budissinensis cum omnibus et singulis civitatibus, oppidis, munitionibus, hominibus, ministerialibus, baronibus, vasallis, inquilinis et incolis et cum omnibus et singulis possessionibus, jurisdictionibus, dominiis ac honoribus ceterisque omnibus et singulis juribus et pertinentiis universis, ad ipsam terram, provinciam sive marchiam Budissinensem de jure et consuetu- dine spectantibus, absque dimembratione qualibet, prout magnae et felicis recordationis, dominus d. Waldemarus, nuper marchio Brandenburgensis, possedit et tenuit, sibi, domino praedicto, heredibus et successoribus suis remaneat; terra quoque Gorlicensis et civitas, cum omnibus et singulis juribus et pertinentiis universis una cum omnibus conditionibus supe- rius expressatis nobis, heredibus et successoribus nostris nihilominus debet remanere. In cuius rei testimonium praesentes literas fieri et sigillo nostro maiori jussimus communiri. Datum in castro prope Olsnitz a. D. 1319. (A. K. — Ludewig Reb. V. 536. — Köhler, Oberlausitz I. 119. — Cod. Raudnic. p. 267. — Emler III. 529.) 37. Henricus dux Sleziae et dominus de Jaur et Furstenberg renuntiat juri suo in terra Budissinensi. 1319, 22. Sept. List Henrycha kniežete Javorského a Slezského, že králi Janovi českému všecko své právo dává k Lužické zemi a Budišinské krajině i k Frankfurtu na Odře. (A. K. Dva listy.)
41 — 36. Enuntiatio Henrici ducis Sleziae et de Jauer et Furstenberg in causa terrae Budessinensis et Gorlicensis. 1319, 22. Sept. Nos Henricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Jauer et Furstenberg, ad notitiam universorum volumus pervenire, quod brigam sive discordiam, quae inter nos ex una, et inter illustrem principem, dominum d. Joannem B. et P. regem, c. L., marchionemque Budissinensem et dominum Gorli- censem parte ex altera, suborta fuerat, eo modo duximus complanandam et componendam, quod provincia sive marchia Budissinensis cum omnibus et singulis civitatibus, oppidis, munitionibus, hominibus, ministerialibus, baronibus, vasallis, inquilinis et incolis et cum omnibus et singulis possessionibus, jurisdictionibus, dominiis ac honoribus ceterisque omnibus et singulis juribus et pertinentiis universis, ad ipsam terram, provinciam sive marchiam Budissinensem de jure et consuetu- dine spectantibus, absque dimembratione qualibet, prout magnae et felicis recordationis, dominus d. Waldemarus, nuper marchio Brandenburgensis, possedit et tenuit, sibi, domino praedicto, heredibus et successoribus suis remaneat; terra quoque Gorlicensis et civitas, cum omnibus et singulis juribus et pertinentiis universis una cum omnibus conditionibus supe- rius expressatis nobis, heredibus et successoribus nostris nihilominus debet remanere. In cuius rei testimonium praesentes literas fieri et sigillo nostro maiori jussimus communiri. Datum in castro prope Olsnitz a. D. 1319. (A. K. — Ludewig Reb. V. 536. — Köhler, Oberlausitz I. 119. — Cod. Raudnic. p. 267. — Emler III. 529.) 37. Henricus dux Sleziae et dominus de Jaur et Furstenberg renuntiat juri suo in terra Budissinensi. 1319, 22. Sept. List Henrycha kniežete Javorského a Slezského, že králi Janovi českému všecko své právo dává k Lužické zemi a Budišinské krajině i k Frankfurtu na Odře. (A. K. Dva listy.)
Strana 42
42 — Henricus D. gr. dux Slesiae, dominus de Jaur et Furstenberg. Ut modus et ordo gestorum nostrorum, qui efficaci per- manentia perpetuo oportet et debet subsistere et solide per- manere, in memorabilibus recordantur et redigantur jugiter valituris, vigor aequitatis et ordo postulat rationis. Hinc igitur est, quod nos Henricus dux praedictus ad perpetuam rei memoriam praesentibus recognoscimus, quod matura deli- bera ione praehabita et omnium et singulorum fidelium et consiliariorum nostrorum consilio accedente et laude re- signamus et dedimus ac donavimus, quinimo praesentibus resignamus, damus et donamus omnia et singula jura, quae sive ex origine nostrae nativitatis et sanguinis quorum- cunque progenitorum nostrorum, vel ex successione legitima, sive feudali titulo a sacro Imperio vel Romanorum rege vel- a quocumque alio dependeant dominio, nobis, heredibus ac successoribus nostris in marchiis, provinciis, terris et posses- sionibus Luzicensi, Lubucensi et Budissinensi, ac etiam in civitate Frankenford sita prope ripam fluminis dicti Odera, vel ad eas vel ad alteram earum unquam compe- tierunt, competunt vel in futurum competere poterunt quo- cunque titulo sive modo, cum omnibus et singulis civitatibus, oppidis, castris, castellis, munitionibus, foris, villis, allodiis, comitibus, libertinis, baronibus, ministerialibus, vasallis, inqui- linis et accolis, ad praedictas marchias, provincias, terras et possessiones et ad civitatem Frankenford praedictam de jure vel consuetudine quocunque modo vel titulo spectantibus, serenissimo principi domino Joanni, B. et P. regi, L. comiti, marchiaeque Budissinensi domino, heredibus et successoribus ejus in perpetuum tenenda, possidenda, pariter et habenda. Expresse nos, praefatus dux Henricus, nullum heredum super- stitem habentes, heredum et successorum nostrorum nomine renunciantes in his scriptis omni beneficio in integrum resti- tutionis, interdicti, de dolo actionis, beneficio cujuscunque juris, quo quis resignationem, dationem et donationem per se factam retractare poterit aut potest. Testes etc. In cuius rei etc.
42 — Henricus D. gr. dux Slesiae, dominus de Jaur et Furstenberg. Ut modus et ordo gestorum nostrorum, qui efficaci per- manentia perpetuo oportet et debet subsistere et solide per- manere, in memorabilibus recordantur et redigantur jugiter valituris, vigor aequitatis et ordo postulat rationis. Hinc igitur est, quod nos Henricus dux praedictus ad perpetuam rei memoriam praesentibus recognoscimus, quod matura deli- bera ione praehabita et omnium et singulorum fidelium et consiliariorum nostrorum consilio accedente et laude re- signamus et dedimus ac donavimus, quinimo praesentibus resignamus, damus et donamus omnia et singula jura, quae sive ex origine nostrae nativitatis et sanguinis quorum- cunque progenitorum nostrorum, vel ex successione legitima, sive feudali titulo a sacro Imperio vel Romanorum rege vel- a quocumque alio dependeant dominio, nobis, heredibus ac successoribus nostris in marchiis, provinciis, terris et posses- sionibus Luzicensi, Lubucensi et Budissinensi, ac etiam in civitate Frankenford sita prope ripam fluminis dicti Odera, vel ad eas vel ad alteram earum unquam compe- tierunt, competunt vel in futurum competere poterunt quo- cunque titulo sive modo, cum omnibus et singulis civitatibus, oppidis, castris, castellis, munitionibus, foris, villis, allodiis, comitibus, libertinis, baronibus, ministerialibus, vasallis, inqui- linis et accolis, ad praedictas marchias, provincias, terras et possessiones et ad civitatem Frankenford praedictam de jure vel consuetudine quocunque modo vel titulo spectantibus, serenissimo principi domino Joanni, B. et P. regi, L. comiti, marchiaeque Budissinensi domino, heredibus et successoribus ejus in perpetuum tenenda, possidenda, pariter et habenda. Expresse nos, praefatus dux Henricus, nullum heredum super- stitem habentes, heredum et successorum nostrorum nomine renunciantes in his scriptis omni beneficio in integrum resti- tutionis, interdicti, de dolo actionis, beneficio cujuscunque juris, quo quis resignationem, dationem et donationem per se factam retractare poterit aut potest. Testes etc. In cuius rei etc.
Strana 43
43 — Datum in castro prope Olsnitz, X. Kal. Octobris a. D. 1319 (Balbin Misc. I., VIII. — Ludewig Reb. V. 537. — Köhler, Urk. d. M. Niederlausitz I. 117. — Cod. Raudnic. — Ember III. 530.) 38. Heinricus, dux Sleziae et dominus in Jauer, cedit Joanni regi jus suum in terram Lusatiae et Budis- sin. una cum civitate Frankfurt super Oderam. 1319, 22. Septembris. Serenissimo principi, domino suo generoso, domino Rom. Imp. vel Romanorum regi, qui pro parte sua semper fuit augusto, Henricus, D. gr. Sleziae dux, dominus in Furstenberge, debita fidelitatis servitia ad quaelibet genera mandatorum. Cum matura deliberatione praehabita et communicato consilio nostrorum fidelium, illustri principi, domino Joanni, B. et P. regi, L. comiti, marchionique Budissinensi, heredibus et successoribus eius resignavimus, dedimus et donavimus omnia et singula jura, quae sive ex nostrae nativitatis proxi- mitate et sanguinis quorumcunque progenitorum nostrorum, vel ex successione legitima quacunque, sive feodali titulo a Vobis vel a quocunque alio domino dependentia in marchiis, provinciis et terris Lusicensi, Lubucensi, Budissinensi et civi- tate Franccenvort prope ripam fluminis dicti Odera sita, cum omnibus et singulis juribus ac pertinentiis universis, vel ad eas vel ad alteram earum spectantibus, nobis et praedeces- soribus nostris unquam competierunt, competunt nunc seu competere poterunt in futurum, Vestrae Maj. omnes marchias, provincias, terras et possessiones praedictas et jura earundem cum omni debita reverentia praesentibus resignamus, nec non ut easdem et quamlibet earum cum suis juribus et perti- nentiis universis eidem illustri principi, D. Joanni, B. et P regi, L. comiti, marchiaeque Budissinensis domino conferatis, ipsumque, heredes et successores eius ad easdem et quamlibet earum investiatis, sincere et affectuose supplicamus. Renun- tiamus quoque omnibus beneficiis et juribus quibuscunque
43 — Datum in castro prope Olsnitz, X. Kal. Octobris a. D. 1319 (Balbin Misc. I., VIII. — Ludewig Reb. V. 537. — Köhler, Urk. d. M. Niederlausitz I. 117. — Cod. Raudnic. — Ember III. 530.) 38. Heinricus, dux Sleziae et dominus in Jauer, cedit Joanni regi jus suum in terram Lusatiae et Budis- sin. una cum civitate Frankfurt super Oderam. 1319, 22. Septembris. Serenissimo principi, domino suo generoso, domino Rom. Imp. vel Romanorum regi, qui pro parte sua semper fuit augusto, Henricus, D. gr. Sleziae dux, dominus in Furstenberge, debita fidelitatis servitia ad quaelibet genera mandatorum. Cum matura deliberatione praehabita et communicato consilio nostrorum fidelium, illustri principi, domino Joanni, B. et P. regi, L. comiti, marchionique Budissinensi, heredibus et successoribus eius resignavimus, dedimus et donavimus omnia et singula jura, quae sive ex nostrae nativitatis proxi- mitate et sanguinis quorumcunque progenitorum nostrorum, vel ex successione legitima quacunque, sive feodali titulo a Vobis vel a quocunque alio domino dependentia in marchiis, provinciis et terris Lusicensi, Lubucensi, Budissinensi et civi- tate Franccenvort prope ripam fluminis dicti Odera sita, cum omnibus et singulis juribus ac pertinentiis universis, vel ad eas vel ad alteram earum spectantibus, nobis et praedeces- soribus nostris unquam competierunt, competunt nunc seu competere poterunt in futurum, Vestrae Maj. omnes marchias, provincias, terras et possessiones praedictas et jura earundem cum omni debita reverentia praesentibus resignamus, nec non ut easdem et quamlibet earum cum suis juribus et perti- nentiis universis eidem illustri principi, D. Joanni, B. et P regi, L. comiti, marchiaeque Budissinensis domino conferatis, ipsumque, heredes et successores eius ad easdem et quamlibet earum investiatis, sincere et affectuose supplicamus. Renun- tiamus quoque omnibus beneficiis et juribus quibuscunque
Strana 44
44 — circa huiusmodi resignationem, dationem et donationem, prout in literis nostris, super huiusmodi confectis, plenius continetur Per Vestrae Maj. decretum de certa fiducia nihilominus pote- rimus confirmari . . . Datum in castro prope Olsnitz A. D. 1319. (Ludewig Rel. V. 537. — Köhler Samml. der Urk. des M. Oberlausitz I. 118. — Emb. III. 531.) 39. Ludovicus Rom. rex approbat cessionem mar- chiae Budissinensis. 1320, 13. Septembris. Nos Ludovicus D. gr. Romanorum rex s. a. Ad universam notitiam praesentibus volumus pervenire, quod Nos illustris Joannis, B. et P. regis ac L. comitis, prin- cipis et affinis Nostri charissimi, affectum et ingentem solli- citudinem, quam circa Nos et Imperium gerit assidue, adver- tentes, ipsumque Joannem ad prosequendum commodum et honorem Imperii aliquarum retributionum repensa allicere cupientes, sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, marchiam et terram Budesinensem et civitatem Camentz ac universum dominium earundem, quae ad Imperium ex eo, quod quondam Woldemarus, marchio Brandenburgensis, sine herede decessit, fuerat devoluta, damus, concedimus et donamus ex certa Nostra scientia in feudum et jus feudi tenendum et possidendum perhenniter, cum civitatibus, censibus, castris, munitionibus, oppidis, villis, molendinis, silvis, venationibus, rubetis, pratis, pascuis, aquis aquarumve decursibus et uni- versaliter cum omnibus et singulis juribus quocunque nomine censeantur et in quibuscunque rebus consistant, quae ad ipsam terram Budissinensem et civitatem Camentz pertinere dignoscuntur. Volentes, ut ipse Joannes, heredes et successores sui, Boemiae reges, terram et civitatem praedictam cum uni- versis pertinentiis et juribus suis praenotatis habere, jure dominii tenere et possidere perpetuis temporibus debeant, Nobisque et Imperio debita fidelitatis obsequia, ut jus feudorum exigit, de terra et civitatibus praedictis praestare teneantur.
44 — circa huiusmodi resignationem, dationem et donationem, prout in literis nostris, super huiusmodi confectis, plenius continetur Per Vestrae Maj. decretum de certa fiducia nihilominus pote- rimus confirmari . . . Datum in castro prope Olsnitz A. D. 1319. (Ludewig Rel. V. 537. — Köhler Samml. der Urk. des M. Oberlausitz I. 118. — Emb. III. 531.) 39. Ludovicus Rom. rex approbat cessionem mar- chiae Budissinensis. 1320, 13. Septembris. Nos Ludovicus D. gr. Romanorum rex s. a. Ad universam notitiam praesentibus volumus pervenire, quod Nos illustris Joannis, B. et P. regis ac L. comitis, prin- cipis et affinis Nostri charissimi, affectum et ingentem solli- citudinem, quam circa Nos et Imperium gerit assidue, adver- tentes, ipsumque Joannem ad prosequendum commodum et honorem Imperii aliquarum retributionum repensa allicere cupientes, sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, marchiam et terram Budesinensem et civitatem Camentz ac universum dominium earundem, quae ad Imperium ex eo, quod quondam Woldemarus, marchio Brandenburgensis, sine herede decessit, fuerat devoluta, damus, concedimus et donamus ex certa Nostra scientia in feudum et jus feudi tenendum et possidendum perhenniter, cum civitatibus, censibus, castris, munitionibus, oppidis, villis, molendinis, silvis, venationibus, rubetis, pratis, pascuis, aquis aquarumve decursibus et uni- versaliter cum omnibus et singulis juribus quocunque nomine censeantur et in quibuscunque rebus consistant, quae ad ipsam terram Budissinensem et civitatem Camentz pertinere dignoscuntur. Volentes, ut ipse Joannes, heredes et successores sui, Boemiae reges, terram et civitatem praedictam cum uni- versis pertinentiis et juribus suis praenotatis habere, jure dominii tenere et possidere perpetuis temporibus debeant, Nobisque et Imperio debita fidelitatis obsequia, ut jus feudorum exigit, de terra et civitatibus praedictis praestare teneantur.
Strana 45
45 — In cuius rei testimonium praesentes literas fieri et sigillis Majestatis Nostrae jussimus communiri. Datum in castris prope villam Hasulach, Idus Septembris a. D. 1320, regni vero nostri anno sexto. (Arch. S. Wenc. — Vidimus episcopi Joannis Olomuc. ab a. 1339. — Köhler Oberlausitz I. 123.— Chytil, Cod.— Emler III.613.) 40. Impignoratio super Flozz et Barkstein facta Ulrico lantgravio Leuthembergensi. 1321, 4. Mai. List Ludwíka římského krále, kdež zastavuje Flos a Parkstein Ulrichovi lankrabi z Lvickenberka v 1800 hř. řez. peněz, a potom za věrné služby zapsal mu na těch zámcích 400 hr. též řez peněz; tu také zavazuje se, že za svého života nemá vypláceti od něho ani od dědicův jeho. (A. K. — Emler III. 674.) 41. Heinricus de Waldenberch et Albertus burgra- vius de Lyzenic recognoscunt se a Joanne rege castrum et oppidum Budyn pignoris loco pro 2200 sex. gr. Prag. recepisse. 1321, 9. Maii. (Arch S. Wenc. — Emler III. 675.) 42. Promissiones regi Joanni a Ludowico Rom. rege post victoriam Muldorfensem factae. 1322, 4. Oct. Ludowicus rex R potentia Joannis in proelio Muldorfensi suffultus gloriosam victoriam est adeptus. Promiserat itaque ei Brandemburgensem marchiam, quae pro tunc ex morte Woldemari marchionis absque liberis masculis defuncti vacavit, in feodum conferre et civitates Aldemburch, Czwikaw et Kempnitz pro certa pecuniarum summa titulo pignoris obligare, datis et vallatis promissionibus super eo. (Pulkawa.) — daz wir unserm lieben swager bescheiden haben und bescheiden zu nemen acht grozze turnoys an Unserm zolle zu Bacherach, der er viere sol nemen und aufheben an der schult, der wir im schuldich sein, der do ist hundert tusent phunt und zweintzich tusent pfunt haller atc.
45 — In cuius rei testimonium praesentes literas fieri et sigillis Majestatis Nostrae jussimus communiri. Datum in castris prope villam Hasulach, Idus Septembris a. D. 1320, regni vero nostri anno sexto. (Arch. S. Wenc. — Vidimus episcopi Joannis Olomuc. ab a. 1339. — Köhler Oberlausitz I. 123.— Chytil, Cod.— Emler III.613.) 40. Impignoratio super Flozz et Barkstein facta Ulrico lantgravio Leuthembergensi. 1321, 4. Mai. List Ludwíka římského krále, kdež zastavuje Flos a Parkstein Ulrichovi lankrabi z Lvickenberka v 1800 hř. řez. peněz, a potom za věrné služby zapsal mu na těch zámcích 400 hr. též řez peněz; tu také zavazuje se, že za svého života nemá vypláceti od něho ani od dědicův jeho. (A. K. — Emler III. 674.) 41. Heinricus de Waldenberch et Albertus burgra- vius de Lyzenic recognoscunt se a Joanne rege castrum et oppidum Budyn pignoris loco pro 2200 sex. gr. Prag. recepisse. 1321, 9. Maii. (Arch S. Wenc. — Emler III. 675.) 42. Promissiones regi Joanni a Ludowico Rom. rege post victoriam Muldorfensem factae. 1322, 4. Oct. Ludowicus rex R potentia Joannis in proelio Muldorfensi suffultus gloriosam victoriam est adeptus. Promiserat itaque ei Brandemburgensem marchiam, quae pro tunc ex morte Woldemari marchionis absque liberis masculis defuncti vacavit, in feodum conferre et civitates Aldemburch, Czwikaw et Kempnitz pro certa pecuniarum summa titulo pignoris obligare, datis et vallatis promissionibus super eo. (Pulkawa.) — daz wir unserm lieben swager bescheiden haben und bescheiden zu nemen acht grozze turnoys an Unserm zolle zu Bacherach, der er viere sol nemen und aufheben an der schult, der wir im schuldich sein, der do ist hundert tusent phunt und zweintzich tusent pfunt haller atc.
Strana 46
46 — — daz wir durch liebe und dienst, den uns unser lieber fürst und swager etc. an dem strite bei Muldorf — getan hat, geloben, seinem aydemn Friderich dem jungen, march- grafen von Missen, ze leihen die lant Düringen, Missen und das Osterlant, die von uns und dem rîche ze lehen geen etc. — daz wir für chost und schaden, den unser etc. an dem strite bei Muldorf getan und genommen hat, gegeben haben und geben alle die gevangen, die er gevangen hat an dem selben stritte, ze schaffen mit în in seinen frum und nutz in alle weis als er beste chan und mach, und swaz er von în gehaben und gewinnen mach, ez sei an erbe, burgen oder an gute, das ist unser gute wille, und swas des, daz er von în also gewinnet, von uns und dem rîche ze lehen rüret, daz geloben wir im ze leihen und in dar inne ze behalten und ze beschirmen. — daz wir umb den nutzen und erbern dienst, den uns und dem rîche uuser lieber fürste und swager Johans, chunig von Beheim und von Polen, getan hat an dem stritte bei Muldorf — îm Eger die stat und das lant mit den vesten Hohemberg, Seberg, Kynsperg, mit herscheft, rechten, vogtayen, clostern, burchlehen, iuden, manschaft, nützen und mit allem dem das daczo gehört, für zehen tusent march silbers, drei phunt haller für ie die march zu reiten, und auch für zehen tusent march, die wir îm vor dar auf geben haben, als er des unser briefe gehabt hat, dieselbe stat, lant und vesten ze haben und ze niezzen von im und seiner erben an allen abslach, swas sî sein geniesen als lang uncz daz wir es oder unser nachchumen an dem rîche von im oder seinen erben umb die vorgenanten zweintzich tusent march silbers wider losen. — daz wir umb den nutzen und erbern dienst etc., versetzen unser und des rîches stete Altemburch, burch und stat, Zwichowe et Chemnitz mit dem lande, herscheft, rechten, clostern, kirchlehen, vogtayen und mit allem dem das daczo gehort, für zehen tusent march silbers, drei phunt heller für ie die march ze reiten, die selben stette, burch und lant von im, von seinen erben oder swem er es antwurtet, ze haben und ze niezzen an allen abslach etc.
46 — — daz wir durch liebe und dienst, den uns unser lieber fürst und swager etc. an dem strite bei Muldorf — getan hat, geloben, seinem aydemn Friderich dem jungen, march- grafen von Missen, ze leihen die lant Düringen, Missen und das Osterlant, die von uns und dem rîche ze lehen geen etc. — daz wir für chost und schaden, den unser etc. an dem strite bei Muldorf getan und genommen hat, gegeben haben und geben alle die gevangen, die er gevangen hat an dem selben stritte, ze schaffen mit în in seinen frum und nutz in alle weis als er beste chan und mach, und swaz er von în gehaben und gewinnen mach, ez sei an erbe, burgen oder an gute, das ist unser gute wille, und swas des, daz er von în also gewinnet, von uns und dem rîche ze lehen rüret, daz geloben wir im ze leihen und in dar inne ze behalten und ze beschirmen. — daz wir umb den nutzen und erbern dienst, den uns und dem rîche uuser lieber fürste und swager Johans, chunig von Beheim und von Polen, getan hat an dem stritte bei Muldorf — îm Eger die stat und das lant mit den vesten Hohemberg, Seberg, Kynsperg, mit herscheft, rechten, vogtayen, clostern, burchlehen, iuden, manschaft, nützen und mit allem dem das daczo gehört, für zehen tusent march silbers, drei phunt haller für ie die march zu reiten, und auch für zehen tusent march, die wir îm vor dar auf geben haben, als er des unser briefe gehabt hat, dieselbe stat, lant und vesten ze haben und ze niezzen von im und seiner erben an allen abslach, swas sî sein geniesen als lang uncz daz wir es oder unser nachchumen an dem rîche von im oder seinen erben umb die vorgenanten zweintzich tusent march silbers wider losen. — daz wir umb den nutzen und erbern dienst etc., versetzen unser und des rîches stete Altemburch, burch und stat, Zwichowe et Chemnitz mit dem lande, herscheft, rechten, clostern, kirchlehen, vogtayen und mit allem dem das daczo gehort, für zehen tusent march silbers, drei phunt heller für ie die march ze reiten, die selben stette, burch und lant von im, von seinen erben oder swem er es antwurtet, ze haben und ze niezzen an allen abslach etc.
Strana 47
47 — daz wir gelobt haben und geloben daz haus zu Hohemberg, daz wir unserm lieben fürsten und swager etc. mit andern unsern briefe versetzet haben, ze ledigen und ze entweren und in seine oder seiner erben gewalt lediclich zu antwurten zwischen hie vnd ostern, die nehest kumt. (Böhmer Reg. Imp. — Eml. IV. 801—806.) 43. Diploma Johannis regis ad ordinandum statum civitatis Egrae. 1322, 23. Oct. Anno 1322 Joannes rex de civitate et provincia Egrensi pro XX millibus marcarum per Ludovicum, regem Rom., sibi obligatis, et de aliis tribus civitatibus imperialibus eidem similiter obligatis pro debitis aliis, vid. Aldenburg, Czwikow et Cytz (Žiča, Zeitsch) se nomine Imperii intro- mittit. (Chron. Aulae Regiae.) Anno 1322 Ludovicus, rex Rom, regi Boemiae civitatem et terram Egrensem in XX millibus marcarum pro damnis, quae ipse rex ratione Imperii sustinuit, pignore obligavit. (Beness Minorita.) Wir Johans, von gotes genaden chunig ze Behem vnd ze Polan vnd graffe ze Luczemburch, veriehen vnd tuon chunt allen den, die disen brief sehen und horen lesen, daz wir den beschaiden luten, den burgern von Eger, darvmbe daz sie sich guotlich nach dem gebot vnd geheizze vnsers durchluchtigen herren, hern Ludwiges chunig von Rome, z'allen zîten merer dez rîches, zu vns gekart haben mit der stat zu Eger vnd vns gehuldet haben vnd gelobent holt vnd trewe zu wesen als irem rechten herren, gelobe wir in stete ze behalden alle die rechte, die si von Romischen keysern vnd Romischen chunigen biz her bracht haben vnd in red- lichen von în virlihen sint. Ez ist auch vnser wille, daz allez daz, daz ieczund bei dem gerichte ist, dabei belibe, nicht von uns dar abe ze nemen. Wir gelobn auch, daz wir cheinen bern noch landstîwer von dem lande nemen wellen. Wir wellen auch, daz die vorgenanten burger von Eger mit cheynem chamerer von Behem nicht schullen ze schaffen haben, sunder mit uns vnd mit unserm houptman oder richter, den wir in geben.
47 — daz wir gelobt haben und geloben daz haus zu Hohemberg, daz wir unserm lieben fürsten und swager etc. mit andern unsern briefe versetzet haben, ze ledigen und ze entweren und in seine oder seiner erben gewalt lediclich zu antwurten zwischen hie vnd ostern, die nehest kumt. (Böhmer Reg. Imp. — Eml. IV. 801—806.) 43. Diploma Johannis regis ad ordinandum statum civitatis Egrae. 1322, 23. Oct. Anno 1322 Joannes rex de civitate et provincia Egrensi pro XX millibus marcarum per Ludovicum, regem Rom., sibi obligatis, et de aliis tribus civitatibus imperialibus eidem similiter obligatis pro debitis aliis, vid. Aldenburg, Czwikow et Cytz (Žiča, Zeitsch) se nomine Imperii intro- mittit. (Chron. Aulae Regiae.) Anno 1322 Ludovicus, rex Rom, regi Boemiae civitatem et terram Egrensem in XX millibus marcarum pro damnis, quae ipse rex ratione Imperii sustinuit, pignore obligavit. (Beness Minorita.) Wir Johans, von gotes genaden chunig ze Behem vnd ze Polan vnd graffe ze Luczemburch, veriehen vnd tuon chunt allen den, die disen brief sehen und horen lesen, daz wir den beschaiden luten, den burgern von Eger, darvmbe daz sie sich guotlich nach dem gebot vnd geheizze vnsers durchluchtigen herren, hern Ludwiges chunig von Rome, z'allen zîten merer dez rîches, zu vns gekart haben mit der stat zu Eger vnd vns gehuldet haben vnd gelobent holt vnd trewe zu wesen als irem rechten herren, gelobe wir in stete ze behalden alle die rechte, die si von Romischen keysern vnd Romischen chunigen biz her bracht haben vnd in red- lichen von în virlihen sint. Ez ist auch vnser wille, daz allez daz, daz ieczund bei dem gerichte ist, dabei belibe, nicht von uns dar abe ze nemen. Wir gelobn auch, daz wir cheinen bern noch landstîwer von dem lande nemen wellen. Wir wellen auch, daz die vorgenanten burger von Eger mit cheynem chamerer von Behem nicht schullen ze schaffen haben, sunder mit uns vnd mit unserm houptman oder richter, den wir in geben.
Strana 48
48 — Wir tuon in auch die genade, daz die juden zu Eger mit der stat uns dienen sullen. Dar nach gelobe wir, daz wir sie nieman furbaz verseczen wellen. Vnd verlihen în auch von sundern genaden, daz sie czolles vnd vngeldes ledig vnd vrei sullen varn in allen vnsern gebieten, und des selbes czolles vnd vngeldes sullen alle vnser burger vnd alle unsere leute von allen unsern landen da zu Eger auch vrey und ledig sein. Dar vber geben wir in disen brif mit vnserm jnsigl virsiglt, der ist gegeben ze Prag des sunnabendes vor sand Symon Judas tak, do man czalt von Christes geburt dreu- czehenhundert jare dar nach in dem zwei und zweingisten jare, Unser rîche in dem czwelften jare. (Pelzel K. Karl. IV. Urk. n. 48. — Drivok Aeltere Geschichte v. Eger. — Kürschner II. — Emler III. 814.) 44. Promissio regis Joannis de berna per Boemiam non accipienda. 1323, 20. Aug. Král Jan slibuje berně nebrati, leč by kterú dceru vdával, a toliko po věrdunku z lánu, totiž po 16 gr. V témž listu slibuje obyvatele při jich právích zachovati. Datum toho listu 1323. (A. K.) Nos Joannes rex ... recognoscimus, nos de regno nostro Boemiae et ab incolis ipsius regni recepisse omnes bernas, quas nobis juxta consuetudinem hactenus observatam pro- coronatione nostra et maritagio seu copula maritali nostrarum filiarum, quae natae sunt usque mode, debebant et tenebantur vel deberent aut tenerentur dare. Profitentes etiam, nos jus ad aliquam bernam recipi- endam propterea ulterius non habere, ac promittentes, quod a dictis incolis et de regno praedicto occasione hujus vel alia quacumque causa nunquam in antea aliquam recipiemus bernam nec petemus, nisi tantum si nobis aliquae filiae post datam praesentium disponente divina gratia nascerentur, et tunc pro illis, vid. pro qualibet earum, dum ad annos nubiles
48 — Wir tuon in auch die genade, daz die juden zu Eger mit der stat uns dienen sullen. Dar nach gelobe wir, daz wir sie nieman furbaz verseczen wellen. Vnd verlihen în auch von sundern genaden, daz sie czolles vnd vngeldes ledig vnd vrei sullen varn in allen vnsern gebieten, und des selbes czolles vnd vngeldes sullen alle vnser burger vnd alle unsere leute von allen unsern landen da zu Eger auch vrey und ledig sein. Dar vber geben wir in disen brif mit vnserm jnsigl virsiglt, der ist gegeben ze Prag des sunnabendes vor sand Symon Judas tak, do man czalt von Christes geburt dreu- czehenhundert jare dar nach in dem zwei und zweingisten jare, Unser rîche in dem czwelften jare. (Pelzel K. Karl. IV. Urk. n. 48. — Drivok Aeltere Geschichte v. Eger. — Kürschner II. — Emler III. 814.) 44. Promissio regis Joannis de berna per Boemiam non accipienda. 1323, 20. Aug. Král Jan slibuje berně nebrati, leč by kterú dceru vdával, a toliko po věrdunku z lánu, totiž po 16 gr. V témž listu slibuje obyvatele při jich právích zachovati. Datum toho listu 1323. (A. K.) Nos Joannes rex ... recognoscimus, nos de regno nostro Boemiae et ab incolis ipsius regni recepisse omnes bernas, quas nobis juxta consuetudinem hactenus observatam pro- coronatione nostra et maritagio seu copula maritali nostrarum filiarum, quae natae sunt usque mode, debebant et tenebantur vel deberent aut tenerentur dare. Profitentes etiam, nos jus ad aliquam bernam recipi- endam propterea ulterius non habere, ac promittentes, quod a dictis incolis et de regno praedicto occasione hujus vel alia quacumque causa nunquam in antea aliquam recipiemus bernam nec petemus, nisi tantum si nobis aliquae filiae post datam praesentium disponente divina gratia nascerentur, et tunc pro illis, vid. pro qualibet earum, dum ad annos nubiles
Strana 49
49 — pervenerit et tradita fuerit copula maritali, post hoc imme- diate elapso uno anno incolae praedicti universi et singuli praedictam bernam per unum fertonem, vid. XVI grossos den., dare de laneo quolibet tenebuntur. Promittimus praeterea, nulli alienigenae aliquam muniti- onem regalem vel castrum aliquod suppae nomine vel alio quocumque modo committere vel locare aut eum burgravium facere in eisdem, nisi tantum Boemis. Caeterum quia bene decet ut unusquisque in suo jure servetur, promittimus praefatos incolas nostros in omnibus ipsorum juribus firmiter tenere et etiam conservare, nec eos contra jus aliqualiter perturbare. Hoc autem omnia et singula Nos promittimus servaturos. Dat. Pragae a. D. 1323, XIII. Kal. Septembris. (A. K. — Emler III. 893.) 45. Promissio Joannis regis de berna per Moraviam non recipienda. 1323, 28. Augusti. Nos Joannes etc., recognoscimus etc., nos de marchionatu nostro Moraviae et ab ejus incolis recepisse omnes bernas, quas nobis juxta consuetudinem hactenus observatam pro coro- natione nostra et maritagio seu copula maritali nostrarum filiarum, quae natae sunt usquemodo, debebant et tenebantur vel deberent aut tenerentur dare. Profitentes etiam, nos jus ad aliquam bernam recipiendam propterea ulterius non habere, ac promittentes, quod a dictis incolis et de marchionatu praedicto occasione hujusmodi vel alia quacumque causa nunquam inantea aliquam recipiemus bernam, nec petemus, nisi tantum, si nobis aliquae filiae post datam praesentium, disponente divina gratia, nascerentur, et tunc pro illis, vide- licet pro qualibet earum, dum ad annos nubiles pervenerit et tradita fuerit copulae maritali, post hoc immediate elapso uno anno incolae praedicti universi et singuli praedictam bernam per unum fertonem, vid. sedecim grossos denarios, dare de laneo quolibet tenebuntur. Codex jur. boh. II. 1.
49 — pervenerit et tradita fuerit copula maritali, post hoc imme- diate elapso uno anno incolae praedicti universi et singuli praedictam bernam per unum fertonem, vid. XVI grossos den., dare de laneo quolibet tenebuntur. Promittimus praeterea, nulli alienigenae aliquam muniti- onem regalem vel castrum aliquod suppae nomine vel alio quocumque modo committere vel locare aut eum burgravium facere in eisdem, nisi tantum Boemis. Caeterum quia bene decet ut unusquisque in suo jure servetur, promittimus praefatos incolas nostros in omnibus ipsorum juribus firmiter tenere et etiam conservare, nec eos contra jus aliqualiter perturbare. Hoc autem omnia et singula Nos promittimus servaturos. Dat. Pragae a. D. 1323, XIII. Kal. Septembris. (A. K. — Emler III. 893.) 45. Promissio Joannis regis de berna per Moraviam non recipienda. 1323, 28. Augusti. Nos Joannes etc., recognoscimus etc., nos de marchionatu nostro Moraviae et ab ejus incolis recepisse omnes bernas, quas nobis juxta consuetudinem hactenus observatam pro coro- natione nostra et maritagio seu copula maritali nostrarum filiarum, quae natae sunt usquemodo, debebant et tenebantur vel deberent aut tenerentur dare. Profitentes etiam, nos jus ad aliquam bernam recipiendam propterea ulterius non habere, ac promittentes, quod a dictis incolis et de marchionatu praedicto occasione hujusmodi vel alia quacumque causa nunquam inantea aliquam recipiemus bernam, nec petemus, nisi tantum, si nobis aliquae filiae post datam praesentium, disponente divina gratia, nascerentur, et tunc pro illis, vide- licet pro qualibet earum, dum ad annos nubiles pervenerit et tradita fuerit copulae maritali, post hoc immediate elapso uno anno incolae praedicti universi et singuli praedictam bernam per unum fertonem, vid. sedecim grossos denarios, dare de laneo quolibet tenebuntur. Codex jur. boh. II. 1.
Strana 50
50 — Promittimus praeterea, nulli alienigenae aliquam muni- tionem regalem vel castrum aliquod suppae nomine vel alio quocumque modo committere vel locare aut purgravium facere in eisdem, nisi tantum Moravis. Caeterum quia bene decet ut unusquisque in suo jure servetur, promittimus praefatos incolas nostros in omnibus juribus tenere firmiter et favorabiliter conservare, nec eos contra jus aliqualiter perturbare. Haec autem omnia et singula nos promittimus servaturos. In cujus rei testimonium praesentes litteras exinde fieri et sigillo nostro majori jussimus communiri. Datum Brunae a. D. 1323, V. Kalendas Septembris. (Originale in archivo terrae Moraviae sub. Nr. 4. inter Privilegia. — Insertum privilegio Moraviae a Mathia rege a. 1479 dato. — Kniha Tovač. praebet versionem boemicam. — Chytil VI. 175. — Ember III. 896.) 46. Joannes rex episcopo atque ecclesiae Olomu- censi omnia privilegia confirmat. 1323, 4. Sept. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes. Notum facimus universis tam praesentibus quam futuris, quod considerantes attente fidei et dilectionis affectum, quem rev. Conradus Olomucensis episcopus, princeps noster dilectus, ad celsitudinem nostram gessit laudabiliter hactenus et gerit laudabiliter in praesenti, ac proinde volentes sibi et propter ipsum ecclesiae suae Olomucensi condignae gratitudinis re- pendia exhibere : episcopo et ecclesiae praefatis omnes liber- tates, immunitates et gratias ac jura quaecumque episcopo et dictae ecclesiae ac capitulo Olomucensi per felicis memoriae quondam reges Boemiae, nostros praedecessores, collata seu concessa, ex certa nostra scientia ratificamus, approbamus ac etiam confirmamus, firmiter promittentes ipsi episcopo et succes- soribus ejus, Olomucensibus episcopis, ac ecclesiae praedictae hujusmodi libertates, immunitates et gratias ac jura nullo umquam tempore infringere, sed potius semper volumus dictum
50 — Promittimus praeterea, nulli alienigenae aliquam muni- tionem regalem vel castrum aliquod suppae nomine vel alio quocumque modo committere vel locare aut purgravium facere in eisdem, nisi tantum Moravis. Caeterum quia bene decet ut unusquisque in suo jure servetur, promittimus praefatos incolas nostros in omnibus juribus tenere firmiter et favorabiliter conservare, nec eos contra jus aliqualiter perturbare. Haec autem omnia et singula nos promittimus servaturos. In cujus rei testimonium praesentes litteras exinde fieri et sigillo nostro majori jussimus communiri. Datum Brunae a. D. 1323, V. Kalendas Septembris. (Originale in archivo terrae Moraviae sub. Nr. 4. inter Privilegia. — Insertum privilegio Moraviae a Mathia rege a. 1479 dato. — Kniha Tovač. praebet versionem boemicam. — Chytil VI. 175. — Ember III. 896.) 46. Joannes rex episcopo atque ecclesiae Olomu- censi omnia privilegia confirmat. 1323, 4. Sept. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes. Notum facimus universis tam praesentibus quam futuris, quod considerantes attente fidei et dilectionis affectum, quem rev. Conradus Olomucensis episcopus, princeps noster dilectus, ad celsitudinem nostram gessit laudabiliter hactenus et gerit laudabiliter in praesenti, ac proinde volentes sibi et propter ipsum ecclesiae suae Olomucensi condignae gratitudinis re- pendia exhibere : episcopo et ecclesiae praefatis omnes liber- tates, immunitates et gratias ac jura quaecumque episcopo et dictae ecclesiae ac capitulo Olomucensi per felicis memoriae quondam reges Boemiae, nostros praedecessores, collata seu concessa, ex certa nostra scientia ratificamus, approbamus ac etiam confirmamus, firmiter promittentes ipsi episcopo et succes- soribus ejus, Olomucensibus episcopis, ac ecclesiae praedictae hujusmodi libertates, immunitates et gratias ac jura nullo umquam tempore infringere, sed potius semper volumus dictum
Strana 51
51 — episcopum et successores ejus praefatos ac ecclesiam ante- dictam confovere, protegere et conservare favorabiliter et inviolabiliter in eisdem. In cujus rei testimonium praesentes literas exinde fieri et sigillo nostro majori jussimus communiri. Datum Brunnae a. D. 1323, II. Nonas Septembris. (E codice privil. episc. Olomuc. exscr. Boček. — Codex Mor. VI. 236. — Emler III. 899.) 47. Joannes rex statuit, ne incolae ducatus Opa- viensis duci Nicolao bernam dent, nisi talis a Bohemis et Moravis recipiatur. 1323, 13. Sept. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes. Recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos de regno nostro Boemiae et ab incolis ipsius regni rece- pisse omnes bernas, quas nobis iuxta consuetudinem hactenus observatam pro coronatione nostra et maritagio seu copula maritali nostrarum filiarum, quae natae sunt usque modo, debebant et tenebantur vel deberent aut tenerentur dare. Profitentes etiam, nos ius ad aliquam bernam recipiendam ulterius propterea non habere, ac promittentes, quod a dictis incolis et de regno praedicto occasione huius vel alia qua- cumque causa numquam inantea aliquam recipiemus bernam nec pecuniam, nisi tantum si nobis aliquae filiae post datam praesentium disponente diuina gratia nascerentur, et tunc pro illis, videlicet pro qualibet earum, dum ad annos nubiles pervenerit et tradita fuerit copulae maritali, post hoc imme- diate elapso uno anno incolae praedicti universi et singuli praedictam bernam per unum fertonem, videlicet sedecim grossos denarios, dare de laneo quolibet tenebuntur. Cupientes etiam, ut terra nostra seu ducatus Oppauiensis et ipsius incolae eadem gracia et iuribus, quibus barones et nobiles nostri Boemiae et Moraviae utuntur, frui valeant et gau- dere, ipsi nostrae terrae seu ducatui Oppauiensi ac eius incolis 4*)
51 — episcopum et successores ejus praefatos ac ecclesiam ante- dictam confovere, protegere et conservare favorabiliter et inviolabiliter in eisdem. In cujus rei testimonium praesentes literas exinde fieri et sigillo nostro majori jussimus communiri. Datum Brunnae a. D. 1323, II. Nonas Septembris. (E codice privil. episc. Olomuc. exscr. Boček. — Codex Mor. VI. 236. — Emler III. 899.) 47. Joannes rex statuit, ne incolae ducatus Opa- viensis duci Nicolao bernam dent, nisi talis a Bohemis et Moravis recipiatur. 1323, 13. Sept. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes. Recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos de regno nostro Boemiae et ab incolis ipsius regni rece- pisse omnes bernas, quas nobis iuxta consuetudinem hactenus observatam pro coronatione nostra et maritagio seu copula maritali nostrarum filiarum, quae natae sunt usque modo, debebant et tenebantur vel deberent aut tenerentur dare. Profitentes etiam, nos ius ad aliquam bernam recipiendam ulterius propterea non habere, ac promittentes, quod a dictis incolis et de regno praedicto occasione huius vel alia qua- cumque causa numquam inantea aliquam recipiemus bernam nec pecuniam, nisi tantum si nobis aliquae filiae post datam praesentium disponente diuina gratia nascerentur, et tunc pro illis, videlicet pro qualibet earum, dum ad annos nubiles pervenerit et tradita fuerit copulae maritali, post hoc imme- diate elapso uno anno incolae praedicti universi et singuli praedictam bernam per unum fertonem, videlicet sedecim grossos denarios, dare de laneo quolibet tenebuntur. Cupientes etiam, ut terra nostra seu ducatus Oppauiensis et ipsius incolae eadem gracia et iuribus, quibus barones et nobiles nostri Boemiae et Moraviae utuntur, frui valeant et gau- dere, ipsi nostrae terrae seu ducatui Oppauiensi ac eius incolis 4*)
Strana 52
52 — de liberalitate nostra regia hanc duximus graciam faciendam, ut barones et nobiles ac incolae ipsius illustri Nicolao, duci Oppauiensi, principi nostro dilecto, ad nullam bernam inantea teneantur. Promittentes et volentes, ut praefatus dux ius ad aliquam bernam recipiendam habere non debeat nec etiam petere vel recipere, nisi dumtaxat a nostris Boemiae et Mo- raviae incolis reciperemus, tunc incolae praefati ducatus bernam per unum fertonem, videlicet sedecim grossos denarios, ut prae- mittitur, dare de laneo quolibet tenebuntur. In cuius rei testimonium praesentes fieri et sigillo nostro maiori iussimus communiri. Datum Brunnae a. D. 1323, Idus Septembris. (Ex originali in archivo Conventus publici ducatus Sile- siae comm. Chyt. VI. 180. — Eml. III. 905. extr.) 48. Debitum Ludovici Imp. in castro Hirschberg assecuratum. Zámek Hiršperk. List ciesaře Ludwíka, kdež připisuje pánu z Plavna šest set hřiven stř. (A. K.) 1323. 49. Pax et unio inter Joannem regem Boemiae, Carolum regem Ungariae atque duces Austriae et Styriae. 1323, 18. Sept. M. Augusto 1323 Ungariae et Boemiae reges, Carolus sc. et Joannes, in regnorum terminis juxta Albam Ecclesiam (Holíč, Weisskirchen) con- venere et tractatus amicabiles fecere. (Chr. Aulae R.) Wir Johans von Gottes genaden Chunig ze Behem vnd ze Polan vnd Grafe ze Luczemburch. Verienen offentlichen mit dîsem brife vnd tun chunt allen den, die in an sehent, lesent oder horent lesen, daz vnser lieber Bruder, der Hoh- geborn furste, Chunig karel von vngern, vns vnd die Hoh- geborn fursten und herren, hern Fridrichen, Leupolden, Albrechten, Heinrichen vnd Otten. gebrudern, Herczogen ze Osterrîch vnd ze Styr, unsern lieben Schwagern, versunet vnd verrichtet hat, lieplich vnd gutlich, mit vnsern willen, baident- halben, vmb alle die chrieg vnd missehelung, die zwischen
52 — de liberalitate nostra regia hanc duximus graciam faciendam, ut barones et nobiles ac incolae ipsius illustri Nicolao, duci Oppauiensi, principi nostro dilecto, ad nullam bernam inantea teneantur. Promittentes et volentes, ut praefatus dux ius ad aliquam bernam recipiendam habere non debeat nec etiam petere vel recipere, nisi dumtaxat a nostris Boemiae et Mo- raviae incolis reciperemus, tunc incolae praefati ducatus bernam per unum fertonem, videlicet sedecim grossos denarios, ut prae- mittitur, dare de laneo quolibet tenebuntur. In cuius rei testimonium praesentes fieri et sigillo nostro maiori iussimus communiri. Datum Brunnae a. D. 1323, Idus Septembris. (Ex originali in archivo Conventus publici ducatus Sile- siae comm. Chyt. VI. 180. — Eml. III. 905. extr.) 48. Debitum Ludovici Imp. in castro Hirschberg assecuratum. Zámek Hiršperk. List ciesaře Ludwíka, kdež připisuje pánu z Plavna šest set hřiven stř. (A. K.) 1323. 49. Pax et unio inter Joannem regem Boemiae, Carolum regem Ungariae atque duces Austriae et Styriae. 1323, 18. Sept. M. Augusto 1323 Ungariae et Boemiae reges, Carolus sc. et Joannes, in regnorum terminis juxta Albam Ecclesiam (Holíč, Weisskirchen) con- venere et tractatus amicabiles fecere. (Chr. Aulae R.) Wir Johans von Gottes genaden Chunig ze Behem vnd ze Polan vnd Grafe ze Luczemburch. Verienen offentlichen mit dîsem brife vnd tun chunt allen den, die in an sehent, lesent oder horent lesen, daz vnser lieber Bruder, der Hoh- geborn furste, Chunig karel von vngern, vns vnd die Hoh- geborn fursten und herren, hern Fridrichen, Leupolden, Albrechten, Heinrichen vnd Otten. gebrudern, Herczogen ze Osterrîch vnd ze Styr, unsern lieben Schwagern, versunet vnd verrichtet hat, lieplich vnd gutlich, mit vnsern willen, baident- halben, vmb alle die chrieg vnd missehelung, die zwischen
Strana 53
53 — vns vnd vnseren Landen baidenthalben gewesen sint vncz vf disen heutigen tage, also, daz wir furbaz, dieweil wir lebe, gantze fruntschaft vnd sune mit ein ander haben sullen, an alliz geuerde. Wir sullen ouch vf die vorgenanten Herren vnd fursten, vnser liebe Swager, noch vf iren Lant Osterrîch vnd Styr vnd daz darzu gehoret, nicht zogen ze schaden, noch durch vnser Lande, Behem vnd Merhern vnd daz dar zu gehoret, lazzen ziehen, noch yman gestaten ze ziehen, der in vnsern Landen gesezzen ist; ez were denne, daz ein Romischer Chunige vf sie ziehen und schadige wolt, dem mugn wir beholfen sein mit andern Leuten vnd Dienern, die wir haben vnd gewinnen, an alein mit den Leuten, die in vnsern Landen ze Behem vnd ze Merhern vnd waz darzu gehoret, mit den sullen wir vf sie nicht ziehen. Wir nemen ouch ouz vnsern lieben Bruder, den vorgenanten Chunig von vngern, daz wir dem helfen mugen vnd dienen, als vnser gelubde gen im stent, vnd daz die sune, freuntschaft vnd gelubde, als vorgeschriben ist, von vns vnzebrochen vnd stete belîben, des haben wir zu den Heiligen geswore, stete ze haben, an allez geverde. Und geben daruber den vorgenanten Herren vnd fursten, vnsern lieben Swagere, Herczogn ze Osterrîch vnd ze Styr, dîsen Brif, mit vnsers lieben Bruder, des Chunigs von Vngern, vnd vnserm, darnach vnser fursten, Conrates Bischofs ze Olomuncz, vnd Nyclass Herczogen ze Troppow, vnd vnser lîben getrewen, Graf Heinrichs von wilnow, Heinrichs von der Lypen des alden, Heinrichs von der Lypen, seines Sunes, Peters von Rosemberch, wilhelms von Landstein, vlrichs von dem Nîwen House, wockens von Crawarn vnd Thymens von Colticz Insigel, die sie ze einer zeuchnuzze der vorgenanten sune vnd sache durch vnser bete willen geben habent, versigelten. Wir karel von Gotes genaden, Chunig ze Vngern, Cunrat Bischof ze Olomuncz, Nyclas Herczog ze Troppow, Heinrich Graf ze wilnow, der alt vnd der Jung Heinrich von der Lypen, Peter von Rosemberch, wilhelm von Landstein, vlrich von dem nîwen House, wocke von Crawarn vnd Thyme von Colticz, veriehen offentlich mit dîsem Brife, das wir der Sune,
53 — vns vnd vnseren Landen baidenthalben gewesen sint vncz vf disen heutigen tage, also, daz wir furbaz, dieweil wir lebe, gantze fruntschaft vnd sune mit ein ander haben sullen, an alliz geuerde. Wir sullen ouch vf die vorgenanten Herren vnd fursten, vnser liebe Swager, noch vf iren Lant Osterrîch vnd Styr vnd daz darzu gehoret, nicht zogen ze schaden, noch durch vnser Lande, Behem vnd Merhern vnd daz dar zu gehoret, lazzen ziehen, noch yman gestaten ze ziehen, der in vnsern Landen gesezzen ist; ez were denne, daz ein Romischer Chunige vf sie ziehen und schadige wolt, dem mugn wir beholfen sein mit andern Leuten vnd Dienern, die wir haben vnd gewinnen, an alein mit den Leuten, die in vnsern Landen ze Behem vnd ze Merhern vnd waz darzu gehoret, mit den sullen wir vf sie nicht ziehen. Wir nemen ouch ouz vnsern lieben Bruder, den vorgenanten Chunig von vngern, daz wir dem helfen mugen vnd dienen, als vnser gelubde gen im stent, vnd daz die sune, freuntschaft vnd gelubde, als vorgeschriben ist, von vns vnzebrochen vnd stete belîben, des haben wir zu den Heiligen geswore, stete ze haben, an allez geverde. Und geben daruber den vorgenanten Herren vnd fursten, vnsern lieben Swagere, Herczogn ze Osterrîch vnd ze Styr, dîsen Brif, mit vnsers lieben Bruder, des Chunigs von Vngern, vnd vnserm, darnach vnser fursten, Conrates Bischofs ze Olomuncz, vnd Nyclass Herczogen ze Troppow, vnd vnser lîben getrewen, Graf Heinrichs von wilnow, Heinrichs von der Lypen des alden, Heinrichs von der Lypen, seines Sunes, Peters von Rosemberch, wilhelms von Landstein, vlrichs von dem Nîwen House, wockens von Crawarn vnd Thymens von Colticz Insigel, die sie ze einer zeuchnuzze der vorgenanten sune vnd sache durch vnser bete willen geben habent, versigelten. Wir karel von Gotes genaden, Chunig ze Vngern, Cunrat Bischof ze Olomuncz, Nyclas Herczog ze Troppow, Heinrich Graf ze wilnow, der alt vnd der Jung Heinrich von der Lypen, Peter von Rosemberch, wilhelm von Landstein, vlrich von dem nîwen House, wocke von Crawarn vnd Thyme von Colticz, veriehen offentlich mit dîsem Brife, das wir der Sune,
Strana 54
— 54 — der fruntschaft vnd der richtigunge, als vor geschriben ist, gezeug sin, vnd haben durch bete des vorgenanten Chunigs von Behem vnd von Polan vnd Grafen ze Luczemburch, zu einem vrchunde, mit samt dem sînen, gegeben vnser Insigel an dîsen Brif. Der Brif ist gegeben ze Göding an der March, des Sunntags vor sand Matheus Tag, do man czalt von Christes geburt dreu- zehenhundert Jar vnd darnach in dem dreu vnd darnach in dem dreu vnd zwainzigisten Jare. (Kurz Oesterreich unter Friedrich dem Schönen. Beilage XXIII. S. 479. — Chyt. VI. 242. — Eml. III. 907.) 50. Renunciatio successioni Boemicae per Leo- poldum ducem Austriae. 1324, 26. Febr. De liberatione Henrici ducis Austriae. — A. D. 1323 in die Nat. Chr. (25. Dec.) Henricus dux Austriae, anno praeterito (1322) captus in proelio Muldorfensi, qui vinculatus ferreis compedibus per ebdomadas octo in castro jacuerat Burgilino (i. c. Křivoklát), intervenientibus pactis et tractatibus Pragam venit. Altera die abinde processit, fratresque suos duos, duces in Austria, visitavit, qui cum conditionibus et pactis ab ipso duce capto factis nollent acquiescere, Henricus dux stare volens quam promiserat fide, pristinae se captivitati in die b. Mathiae ap. (24. Febr.) coepit ultroneus mancipare. In festo autem b. Bartolomei subsequente Ungariae et Boemiae reges, Carolus sc. et Joannes, in regnorum terminis juxta Albam Ecclesiam pariter convenere. Ibi inter alios tractatus amicabiles, quos insimul habuere, tractatum est, quod idem Henricus dux liberatus de sua extitit captivitate. Promisit vero idem Henricus dux Joanni regi novem millia marc. arg. dare et quaedam ardua privilegia resignare (habebant enim apud se duces Austriae privilegia quaedam fortissima, in quibus ipsis majores barones Boemiae temporibus Alberti Rom. regis, ducum Austriae genitoris, plura incaute juramenta fecerant et promissa). Haec omnia simul cum privilegiis Henrici ducis Karintiae, quae super regnum habuit Boemiae, resignare duces Austriae promiserunt. Itaque pro- horum certitudine promissorum civitas Lâ cum oppido Wîtra et aliis muni- tionibus regi Boemiae obligatur, et civitas Zno(y)ma cum castro, quae antea a regno abstracta fuerat, regi redditur et regno iterum adunatur. (Chron. Aulae R. ad 1323.) Nos Leopoldus, D. g. dux Austriae & Stiriae. Ad uni- versorum notitiam tenore praesentium cupimus devenire, quod,
— 54 — der fruntschaft vnd der richtigunge, als vor geschriben ist, gezeug sin, vnd haben durch bete des vorgenanten Chunigs von Behem vnd von Polan vnd Grafen ze Luczemburch, zu einem vrchunde, mit samt dem sînen, gegeben vnser Insigel an dîsen Brif. Der Brif ist gegeben ze Göding an der March, des Sunntags vor sand Matheus Tag, do man czalt von Christes geburt dreu- zehenhundert Jar vnd darnach in dem dreu vnd darnach in dem dreu vnd zwainzigisten Jare. (Kurz Oesterreich unter Friedrich dem Schönen. Beilage XXIII. S. 479. — Chyt. VI. 242. — Eml. III. 907.) 50. Renunciatio successioni Boemicae per Leo- poldum ducem Austriae. 1324, 26. Febr. De liberatione Henrici ducis Austriae. — A. D. 1323 in die Nat. Chr. (25. Dec.) Henricus dux Austriae, anno praeterito (1322) captus in proelio Muldorfensi, qui vinculatus ferreis compedibus per ebdomadas octo in castro jacuerat Burgilino (i. c. Křivoklát), intervenientibus pactis et tractatibus Pragam venit. Altera die abinde processit, fratresque suos duos, duces in Austria, visitavit, qui cum conditionibus et pactis ab ipso duce capto factis nollent acquiescere, Henricus dux stare volens quam promiserat fide, pristinae se captivitati in die b. Mathiae ap. (24. Febr.) coepit ultroneus mancipare. In festo autem b. Bartolomei subsequente Ungariae et Boemiae reges, Carolus sc. et Joannes, in regnorum terminis juxta Albam Ecclesiam pariter convenere. Ibi inter alios tractatus amicabiles, quos insimul habuere, tractatum est, quod idem Henricus dux liberatus de sua extitit captivitate. Promisit vero idem Henricus dux Joanni regi novem millia marc. arg. dare et quaedam ardua privilegia resignare (habebant enim apud se duces Austriae privilegia quaedam fortissima, in quibus ipsis majores barones Boemiae temporibus Alberti Rom. regis, ducum Austriae genitoris, plura incaute juramenta fecerant et promissa). Haec omnia simul cum privilegiis Henrici ducis Karintiae, quae super regnum habuit Boemiae, resignare duces Austriae promiserunt. Itaque pro- horum certitudine promissorum civitas Lâ cum oppido Wîtra et aliis muni- tionibus regi Boemiae obligatur, et civitas Zno(y)ma cum castro, quae antea a regno abstracta fuerat, regi redditur et regno iterum adunatur. (Chron. Aulae R. ad 1323.) Nos Leopoldus, D. g. dux Austriae & Stiriae. Ad uni- versorum notitiam tenore praesentium cupimus devenire, quod,
Strana 55
55 — quia mediante illustri principe, D. Carolo Hungariae rege, fratre nostro charissimo, inter magnificum principem D. Johannem Bohemiae & Poloniae regem ac comitem Lucem- burgensem, & nos ac illustres principes, duces Austriae & Stiriae, fratres nostros charissimos, super omnibus discordiis, litibus & controversiis, quae hinc inde vertebantur, compo- sitio amicabilis & firma concordia intervenit, sponte & libere, & ex maturo & deliberato consilio, nostro & heredum nostrorum nomine renunciamus omni juri, omnique actioni & quaestioni, quod vel quae in regno Bohemiae vel marchionatu seu terra Moraviae, in toto vel in parte, ex quacunque causa, quocunque jure vel titulo aut modo, nobis & heredibus nostris competebant hactenus, competunt in praesenti vel possent quomodolibet competere in futurum, & nihil juris vel actionis fatemur in eisdem dicimus & recognoscimus nos habere. Et si quid juris vel actionis habuissemus vel habere potuissemus in ipsis, de hoc spontanea & libera voluntate nostra & etiam maturo & deliberato consilio praehabito super hoc saepius cum baronibus & nobilibus nostris, totaliter concessimus & concedimus d. regi Bohemiae antedicto, ita, quod nunquam sibi vel heredibus aut successoribus suis de hoc aliquam brigam movebimus nec aliquam quaestionem; imo potius ipsum dominum regem Bohemiae & heredes & successores suos de eo semper quietos stare & pacificos promittemus. Promittentes sub corporali praestito juramento & omni fraude ac dolo exclusis, ipsi domino regi Bohemiae omnes literas omniaque privilegia & instrumenta, quae habemus seu habere dignoscimur, sub quibuscunque formis seu tenoribus verborum, super quibuscunque concessionibus & donationibus, obligationibus vel aliis quibuscunque modis ac contractibus nobis & heredibus nostris per quascunque personas, cujus- cunque status, conditionis vel praeminentiae extiterint, etiamsi Imperiali vel regali praefulserint dignitate, & per d. regem Bohemiae de regno ipso Bohemiae vel marchionatu Moraviae vel aliqua parte ipsorum factis, statim sibi resignare & in suam tradere potestatem ; sic quod nullam de ipsis literis seu privilegiis nobis unquam reservabimus vel retinebimus quoquo
55 — quia mediante illustri principe, D. Carolo Hungariae rege, fratre nostro charissimo, inter magnificum principem D. Johannem Bohemiae & Poloniae regem ac comitem Lucem- burgensem, & nos ac illustres principes, duces Austriae & Stiriae, fratres nostros charissimos, super omnibus discordiis, litibus & controversiis, quae hinc inde vertebantur, compo- sitio amicabilis & firma concordia intervenit, sponte & libere, & ex maturo & deliberato consilio, nostro & heredum nostrorum nomine renunciamus omni juri, omnique actioni & quaestioni, quod vel quae in regno Bohemiae vel marchionatu seu terra Moraviae, in toto vel in parte, ex quacunque causa, quocunque jure vel titulo aut modo, nobis & heredibus nostris competebant hactenus, competunt in praesenti vel possent quomodolibet competere in futurum, & nihil juris vel actionis fatemur in eisdem dicimus & recognoscimus nos habere. Et si quid juris vel actionis habuissemus vel habere potuissemus in ipsis, de hoc spontanea & libera voluntate nostra & etiam maturo & deliberato consilio praehabito super hoc saepius cum baronibus & nobilibus nostris, totaliter concessimus & concedimus d. regi Bohemiae antedicto, ita, quod nunquam sibi vel heredibus aut successoribus suis de hoc aliquam brigam movebimus nec aliquam quaestionem; imo potius ipsum dominum regem Bohemiae & heredes & successores suos de eo semper quietos stare & pacificos promittemus. Promittentes sub corporali praestito juramento & omni fraude ac dolo exclusis, ipsi domino regi Bohemiae omnes literas omniaque privilegia & instrumenta, quae habemus seu habere dignoscimur, sub quibuscunque formis seu tenoribus verborum, super quibuscunque concessionibus & donationibus, obligationibus vel aliis quibuscunque modis ac contractibus nobis & heredibus nostris per quascunque personas, cujus- cunque status, conditionis vel praeminentiae extiterint, etiamsi Imperiali vel regali praefulserint dignitate, & per d. regem Bohemiae de regno ipso Bohemiae vel marchionatu Moraviae vel aliqua parte ipsorum factis, statim sibi resignare & in suam tradere potestatem ; sic quod nullam de ipsis literis seu privilegiis nobis unquam reservabimus vel retinebimus quoquo
Strana 56
56 — modo, & nihilominus cassantes, annullantes & irritantes ac cassas, nullas & irritas decernentes & esse volentes hujus- modi literas & privilegia & instrumenta, ita quod nunquam nobis vel heredibus nostris aliquid juris, utilitatis, commodi vel honoris, in judicio vel extra judicium, alicujus roboris obtineant firmitatem, nec etiam nobis afferant vel conferant aut afferre vel conferre possint (aut) aliqualiter ullo tempore suffragari, nec non a nobis & heredibus nostris astrinxerunt (sic) et pro quibus nos, vel ipsorum aliquos vel aliquem, nos vel heredes nostri possemus quocunque modo impetere vel movere, etiam per quae possemus quomodolibet nobis vel here- dibus nostris, sibi vel nobis, in regno Bohemiae & terra Moraviae vel aliqua parte ipsorum, jus aliquod vendicare. Caeterum promittimus sub debito praestiti juramenti et sine omnis doli & fraudis admixtione, procurare fideliter & efficere cum affectu, quod frater noster, dominus Fridericus, dux Austriae, postquam a captivitate dimissus fuerit, intra duos menses immediate sequentes, rata & firma habebit omnia & singula supradicta, et nihilominus super his omnibus per eum inviolabiliter observandis & plenarie adimplendis suas speciales consimiles & patentes literas, suo sigillatas sigillo, dabit d. regi Bohemiae antedicto, & nihilominus jurabit tactis sacrosanctis evangeliis corporaliter omnia & singula supra- dicta, omni fraude & dolo semotis, perpetuis temporibus tenere firmiter & servare. Praemissa autem omnia & singula, prout superius expri- muntur, promittimus sub virtute praestiti juramenti et etiam omni fraude & dolo exclusis, semper tenere ac habere ac inviolabiliter observare, et contra ea vel eorum aliquod ullo unquam tempore, de jure aut facto, non facere nec venire; renunciantes sponte & expresse in his omnibus & singulis, nostro & heredum nostrorum nomine, exceptioni doli mali & in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, constitutioni & consuetudini cuilibet in omnibus literis apostolicis et aliis ab imperatoribus seu regibus Romanorum vel ab aliis quibuscunque nobis concessis vel concedendis, omnique juris tam canonici quam civilis auxilio,
56 — modo, & nihilominus cassantes, annullantes & irritantes ac cassas, nullas & irritas decernentes & esse volentes hujus- modi literas & privilegia & instrumenta, ita quod nunquam nobis vel heredibus nostris aliquid juris, utilitatis, commodi vel honoris, in judicio vel extra judicium, alicujus roboris obtineant firmitatem, nec etiam nobis afferant vel conferant aut afferre vel conferre possint (aut) aliqualiter ullo tempore suffragari, nec non a nobis & heredibus nostris astrinxerunt (sic) et pro quibus nos, vel ipsorum aliquos vel aliquem, nos vel heredes nostri possemus quocunque modo impetere vel movere, etiam per quae possemus quomodolibet nobis vel here- dibus nostris, sibi vel nobis, in regno Bohemiae & terra Moraviae vel aliqua parte ipsorum, jus aliquod vendicare. Caeterum promittimus sub debito praestiti juramenti et sine omnis doli & fraudis admixtione, procurare fideliter & efficere cum affectu, quod frater noster, dominus Fridericus, dux Austriae, postquam a captivitate dimissus fuerit, intra duos menses immediate sequentes, rata & firma habebit omnia & singula supradicta, et nihilominus super his omnibus per eum inviolabiliter observandis & plenarie adimplendis suas speciales consimiles & patentes literas, suo sigillatas sigillo, dabit d. regi Bohemiae antedicto, & nihilominus jurabit tactis sacrosanctis evangeliis corporaliter omnia & singula supra- dicta, omni fraude & dolo semotis, perpetuis temporibus tenere firmiter & servare. Praemissa autem omnia & singula, prout superius expri- muntur, promittimus sub virtute praestiti juramenti et etiam omni fraude & dolo exclusis, semper tenere ac habere ac inviolabiliter observare, et contra ea vel eorum aliquod ullo unquam tempore, de jure aut facto, non facere nec venire; renunciantes sponte & expresse in his omnibus & singulis, nostro & heredum nostrorum nomine, exceptioni doli mali & in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, constitutioni & consuetudini cuilibet in omnibus literis apostolicis et aliis ab imperatoribus seu regibus Romanorum vel ab aliis quibuscunque nobis concessis vel concedendis, omnique juris tam canonici quam civilis auxilio,
Strana 57
57 — quod contra praemissa vel eorum aliquod possent nobis aut nostris heredibus quocunque modo vel tempore in aliquo suffragari. In quorum omnium testimonium et robur perpetuo vali- turum literas praesentes nostro sigillo fecimus communiri. Datum in Bruka, die Dominica qua cantatur Esto mihi, a. А. 1324. (Goldast Append. XXVII. — Balb. I. 8. — Dobner Mon. IV. 126. — Chyt. VI. 823. — Eml. III. 961.) 51. Unio Joannis regis cum Henrico duce Karintiae, olim ante Joannem Boemiae rege. 1324, 2. Julii. Wir Johannes von Gotes Genaden Chunich ze Pehaim und ze Polan und Graf ze Luzenburch, veriehen und thun kunt allen den, die dîsen brieff sehent oder horent lesen, daz wir uns veraint haben und ze rath worden seyn mit unsern Freunden und dienern, daz wir ein ewige Freund- schaft haben wellen mit dem hochgebohrnen Fursten, unsern lieben Schwager Herzogen Hainrichen von Charnden, Grafen ze Tyrol und ze Gorz, Vogt der Gotteshauser ze Aglay, ze Triende und ze Brixen, und sunderleich geben wir im ehleichen unser lieben Mumen, Junkhfrauen Beatrisen, die gebohren ist von Prabant und von Luzenburch, und zu der- selben unser Mumen geben wir im zechen tausendt march Silber Prager Minze, als daz Pehaim sitleich und gewohnlaich ist, darnach wellen wir ihm geben zwainzich tausendt march Silber desselben gewigedes fur der haimbsteur, die unser saligen Schwester, Frauen Annen, seiner Wirtinne, die im von dem Lande ze Pehaim gevallen solten seyn, als er gibet, und sullen im auch geben der ersten werung von den zechen tausent Marchen, die wir im geben zu unser Mumen funff tausendt March an Sand Michelstag, der schierst kumt, darnach yber ain jahr, und darnach alle jahr funff tausendt March ie ze Sand Michelstag. Und das sullen wir tun als lang, unz das wir in geweren gar und ganzleichen, die vorbenant sint, der
57 — quod contra praemissa vel eorum aliquod possent nobis aut nostris heredibus quocunque modo vel tempore in aliquo suffragari. In quorum omnium testimonium et robur perpetuo vali- turum literas praesentes nostro sigillo fecimus communiri. Datum in Bruka, die Dominica qua cantatur Esto mihi, a. А. 1324. (Goldast Append. XXVII. — Balb. I. 8. — Dobner Mon. IV. 126. — Chyt. VI. 823. — Eml. III. 961.) 51. Unio Joannis regis cum Henrico duce Karintiae, olim ante Joannem Boemiae rege. 1324, 2. Julii. Wir Johannes von Gotes Genaden Chunich ze Pehaim und ze Polan und Graf ze Luzenburch, veriehen und thun kunt allen den, die dîsen brieff sehent oder horent lesen, daz wir uns veraint haben und ze rath worden seyn mit unsern Freunden und dienern, daz wir ein ewige Freund- schaft haben wellen mit dem hochgebohrnen Fursten, unsern lieben Schwager Herzogen Hainrichen von Charnden, Grafen ze Tyrol und ze Gorz, Vogt der Gotteshauser ze Aglay, ze Triende und ze Brixen, und sunderleich geben wir im ehleichen unser lieben Mumen, Junkhfrauen Beatrisen, die gebohren ist von Prabant und von Luzenburch, und zu der- selben unser Mumen geben wir im zechen tausendt march Silber Prager Minze, als daz Pehaim sitleich und gewohnlaich ist, darnach wellen wir ihm geben zwainzich tausendt march Silber desselben gewigedes fur der haimbsteur, die unser saligen Schwester, Frauen Annen, seiner Wirtinne, die im von dem Lande ze Pehaim gevallen solten seyn, als er gibet, und sullen im auch geben der ersten werung von den zechen tausent Marchen, die wir im geben zu unser Mumen funff tausendt March an Sand Michelstag, der schierst kumt, darnach yber ain jahr, und darnach alle jahr funff tausendt March ie ze Sand Michelstag. Und das sullen wir tun als lang, unz das wir in geweren gar und ganzleichen, die vorbenant sint, der
Strana 58
58 — dreizich tausendt marche ; sahe er aber das, daz wir si vor der frist gehaben mochten an grossen Schaden, so suln wir aber damit tun, swas in lieb ist, an gevärde. Darnach wellen wir seiner Tochter, die unser Sun da nemen soll, geben und beweisen zechen tausent march Silbers desselben gewigedes in dem Lande ze Marherrn auff Vesten, auff Urber und auf gewisser gulter, damit sie wohl (bericht) wirt, und darzu berichten wir sie, ir widerlegung zwainzich tausend Marche, und auch ir Morgengabe in demselben lande, auch mit gewisser gult, damit si wol bericht wirt nach des landes gewonhait. Und das vorgenant gut geben Wir im fur alle die ansprache und recht, die er gibt auf das Chunichreich ze Pehaim, und fur allen den Schaden, den er von denselben Chunichreich giht haben genomen. Und wer, daz im des luzel daucht, das wir im getan und geben haben umb die vorge- schriben verzeichenusse, so seyn wir des yberain komen, das wir des ybergen gegangen seyn und uns verbunden haben hinder den hochwirdigen Fursten herrn Paldewein Ertzbischoff ze Trier und hinder unsern herrn Bischoff Heinreichen ze Triende, und swas die zwen erfinden, daz wir hinzu tun sulen, es sey an der Sume des gutes oder an der Frist oder an der gewisshait, des seyn wir gebunden ze volfiren und stat ze haben, an alle verziechenusse. Darnach wellen wir unsern Sun, der sein Tochter nimet eeleichen, ob es Gottes Willen ist, voraus geben das Lant ze Marhern mit Leuten und mit gut und mit allen den rechten, die darzu gehorent, und besunderlich aller der Perchwerch halber, die in Pehaim und in Marhern synt, es sey an golde oder an Silber oder swelcherlay artz si seyn, und darzu das Land Troppau mit allen den rechten, als wir es inne haben, und das Land ze Glatz mit allen den Rechten und darzu gehort, ganz und gar, und das Land ze Budischin mit allen den rechten, und darzu gehorent, gar und ganzleichen, lewt und gut. Wir wellen auch im unser Mumen, die vorgenant ist, antwurten gen Insprukke auf Sand Gallen tach, der schierst
58 — dreizich tausendt marche ; sahe er aber das, daz wir si vor der frist gehaben mochten an grossen Schaden, so suln wir aber damit tun, swas in lieb ist, an gevärde. Darnach wellen wir seiner Tochter, die unser Sun da nemen soll, geben und beweisen zechen tausent march Silbers desselben gewigedes in dem Lande ze Marherrn auff Vesten, auff Urber und auf gewisser gulter, damit sie wohl (bericht) wirt, und darzu berichten wir sie, ir widerlegung zwainzich tausend Marche, und auch ir Morgengabe in demselben lande, auch mit gewisser gult, damit si wol bericht wirt nach des landes gewonhait. Und das vorgenant gut geben Wir im fur alle die ansprache und recht, die er gibt auf das Chunichreich ze Pehaim, und fur allen den Schaden, den er von denselben Chunichreich giht haben genomen. Und wer, daz im des luzel daucht, das wir im getan und geben haben umb die vorge- schriben verzeichenusse, so seyn wir des yberain komen, das wir des ybergen gegangen seyn und uns verbunden haben hinder den hochwirdigen Fursten herrn Paldewein Ertzbischoff ze Trier und hinder unsern herrn Bischoff Heinreichen ze Triende, und swas die zwen erfinden, daz wir hinzu tun sulen, es sey an der Sume des gutes oder an der Frist oder an der gewisshait, des seyn wir gebunden ze volfiren und stat ze haben, an alle verziechenusse. Darnach wellen wir unsern Sun, der sein Tochter nimet eeleichen, ob es Gottes Willen ist, voraus geben das Lant ze Marhern mit Leuten und mit gut und mit allen den rechten, die darzu gehorent, und besunderlich aller der Perchwerch halber, die in Pehaim und in Marhern synt, es sey an golde oder an Silber oder swelcherlay artz si seyn, und darzu das Land Troppau mit allen den rechten, als wir es inne haben, und das Land ze Glatz mit allen den Rechten und darzu gehort, ganz und gar, und das Land ze Budischin mit allen den rechten, und darzu gehorent, gar und ganzleichen, lewt und gut. Wir wellen auch im unser Mumen, die vorgenant ist, antwurten gen Insprukke auf Sand Gallen tach, der schierst
Strana 59
59 — kumt, und wellen auch selber darkommen und unsern Sun mit uns dahin bringen, und darzu alle die, der wir zu unsern Taydungen und gewishait bedurffen, als vor und hernach geschrieben stet, damit diesei Sache gevestent und bestattiget werden, und damit wir auch vergewissen das vorgenant gut. Wir sulen auch zu bringen das unserei Land und Lewt, die wir unsern Sun voraus geben unserm Swager von Charnten schweren und hulden zu der Chinde hant, ob wir nicht enweren (des Gott nich gebe), das er ir Pfleger und Furmund sey, bis das si zu iren tagen koment. War auch (des Gott nicht gebe), das unser Mume sturbe an erben, so sulent die zechen tausend march, die wir ir haben geben, uns und unser Erben wider angefallen, aber mit ir Morgengab mag sy tun und schaffen, swas si will, und ir leibgeding und ir widerlegung, die zwainzich tausend March sullent unsern Shwager von Charinden und sein Erben wider angefallen. Wir veriehen auch des, ob unsers Swagers tochter von Charindten, die unser Sun nimet, an erben verfur, so sullen die zechen tausend March, die wir ir geben haben, unsern Swager von Charinden und sein Erben wider ange- vallen, aber die zwainzich tausend March, ihr leibgeding und ir widerlegung, die sullent uns und unser Erben wider angefallen; aber mit ir Morgengab mag si tun und schaffen, swas si will. Wir sullen auch des gebunden seyn, swanne die Chint zu iren tagen koment, das si danne zu einander gelegt werden, oder vormalen, ob wir seyn ze Rath und yberain worden, und ob wir in der Frist nicht enwaren (des Gott nicht gebe), so suln wir ee ze erkennen geben welche unser freunde, und diener die Sache an unser statt volfuren und vollenden, als vorgeschriben steet. Und sullen das tun, so wir nachst zu einander komen, und ob wir nicht enwaren, so sullen unser freunde und diener, den es empfolchen ist, von unsern wegen gewalt haben zu vodern an unsern Swager von Charinden, und an die, den es auch von seinen wegen empfolchen ist, ze volfiren und ze enden.
59 — kumt, und wellen auch selber darkommen und unsern Sun mit uns dahin bringen, und darzu alle die, der wir zu unsern Taydungen und gewishait bedurffen, als vor und hernach geschrieben stet, damit diesei Sache gevestent und bestattiget werden, und damit wir auch vergewissen das vorgenant gut. Wir sulen auch zu bringen das unserei Land und Lewt, die wir unsern Sun voraus geben unserm Swager von Charnten schweren und hulden zu der Chinde hant, ob wir nicht enweren (des Gott nich gebe), das er ir Pfleger und Furmund sey, bis das si zu iren tagen koment. War auch (des Gott nicht gebe), das unser Mume sturbe an erben, so sulent die zechen tausend march, die wir ir haben geben, uns und unser Erben wider angefallen, aber mit ir Morgengab mag sy tun und schaffen, swas si will, und ir leibgeding und ir widerlegung, die zwainzich tausend March sullent unsern Shwager von Charinden und sein Erben wider angefallen. Wir veriehen auch des, ob unsers Swagers tochter von Charindten, die unser Sun nimet, an erben verfur, so sullen die zechen tausend March, die wir ir geben haben, unsern Swager von Charinden und sein Erben wider ange- vallen, aber die zwainzich tausend March, ihr leibgeding und ir widerlegung, die sullent uns und unser Erben wider angefallen; aber mit ir Morgengab mag si tun und schaffen, swas si will. Wir sullen auch des gebunden seyn, swanne die Chint zu iren tagen koment, das si danne zu einander gelegt werden, oder vormalen, ob wir seyn ze Rath und yberain worden, und ob wir in der Frist nicht enwaren (des Gott nicht gebe), so suln wir ee ze erkennen geben welche unser freunde, und diener die Sache an unser statt volfuren und vollenden, als vorgeschriben steet. Und sullen das tun, so wir nachst zu einander komen, und ob wir nicht enwaren, so sullen unser freunde und diener, den es empfolchen ist, von unsern wegen gewalt haben zu vodern an unsern Swager von Charinden, und an die, den es auch von seinen wegen empfolchen ist, ze volfiren und ze enden.
Strana 60
60 — Wir sullen auch auf den tach gen Insprukke bringen, da die hochzeit seyn soll, alle die, der unser Shwager von Charinden bedarff zu der gewisshait und zu der bestättigung, und das sol er auch herwider tun an alles gevarde, der wir baidenthalben bedurffen. Und swen wir si auf den tag nicht gehaben mochten an alle argliste, so sullen Wir bey unseren trewen an einander verhaissen, das wir si zu einander bringen auf einen andern tach, des wir danne baidenthalben ze Rath werden, damit die vorgenanten Sache alle volfurt und bestatiget werden. Er soll auch seinen Rath senden in unser Land, als vorgeschriben steet, umb die hulde einzunemen, und das sullen wir auch hinwider tun. Wir gehaissen auch bey unsern ayde und bey unsern trewen alles, das die vorgeschriben handvest sagt und sprichet, ze volfuren und stat ze haben, und auch das unser getrewe Arnoldt von Pittingen und Pernhardt von Zunenburch geschworen habent auf unser selen und auf unser ere. Und das das alles stat und unzerbrochen beleibe, geben wir im disem brieff versigelten mit unsern hangenden Insigel zu ainem Urkunde der Wahrheit. Das ist geschehen und der brieff ist geben vor Munt- zilles, do man zalt von Christes geburt dreyzehen hundert Jahr und darnach in dem vier und zwainzigisten Jahr, des Montages nach Sand Peters und Sand Paulstag. (Steyerer Comment, pro histor. Alberti II. p. 596. e tab. Oenopont. — Chyt. VII. 264. — Eml. III. 998 et 999.) 52. Promissio Joannis regis de berna per Boe- miam non accipienda. Druhý list krale Januov v táž slova (co 1323) hned po dvú letú. (A. K.) 1325, 15. Mart. A. 1325 rex de Rheno revertitur et Pragam ingreditur in die b. Gregorii papae (12. Mart.). Venit autem non solum ob hoc rex, ut reginam cerneret, sed ut pecuniam ab omnibus extorqueret. Igitur post duos menses, quibus tunc in regno mansit, per diversos exactionum modos 95.000 millia marc. arg. in denariis, ut dicebatur mihi a regis officialibus, congregavit. Partem vero hujus pecuniae secum ad Rhenum detulit, partem creditoribus deputavit. (Chron. Aulae R.)
60 — Wir sullen auch auf den tach gen Insprukke bringen, da die hochzeit seyn soll, alle die, der unser Shwager von Charinden bedarff zu der gewisshait und zu der bestättigung, und das sol er auch herwider tun an alles gevarde, der wir baidenthalben bedurffen. Und swen wir si auf den tag nicht gehaben mochten an alle argliste, so sullen Wir bey unseren trewen an einander verhaissen, das wir si zu einander bringen auf einen andern tach, des wir danne baidenthalben ze Rath werden, damit die vorgenanten Sache alle volfurt und bestatiget werden. Er soll auch seinen Rath senden in unser Land, als vorgeschriben steet, umb die hulde einzunemen, und das sullen wir auch hinwider tun. Wir gehaissen auch bey unsern ayde und bey unsern trewen alles, das die vorgeschriben handvest sagt und sprichet, ze volfuren und stat ze haben, und auch das unser getrewe Arnoldt von Pittingen und Pernhardt von Zunenburch geschworen habent auf unser selen und auf unser ere. Und das das alles stat und unzerbrochen beleibe, geben wir im disem brieff versigelten mit unsern hangenden Insigel zu ainem Urkunde der Wahrheit. Das ist geschehen und der brieff ist geben vor Munt- zilles, do man zalt von Christes geburt dreyzehen hundert Jahr und darnach in dem vier und zwainzigisten Jahr, des Montages nach Sand Peters und Sand Paulstag. (Steyerer Comment, pro histor. Alberti II. p. 596. e tab. Oenopont. — Chyt. VII. 264. — Eml. III. 998 et 999.) 52. Promissio Joannis regis de berna per Boe- miam non accipienda. Druhý list krale Januov v táž slova (co 1323) hned po dvú letú. (A. K.) 1325, 15. Mart. A. 1325 rex de Rheno revertitur et Pragam ingreditur in die b. Gregorii papae (12. Mart.). Venit autem non solum ob hoc rex, ut reginam cerneret, sed ut pecuniam ab omnibus extorqueret. Igitur post duos menses, quibus tunc in regno mansit, per diversos exactionum modos 95.000 millia marc. arg. in denariis, ut dicebatur mihi a regis officialibus, congregavit. Partem vero hujus pecuniae secum ad Rhenum detulit, partem creditoribus deputavit. (Chron. Aulae R.)
Strana 61
61 — (Idem contextus ut supra sub n. 44.) Datum in generali colloquio Pragae a. D. 1325, Idus Martii. (A. K. — Ember III. 1046.) 53. Dispensatio Hynconis ducis Sleziae et domini de Jawer. 1325, 8. Maii. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, ad uni- versorum volumus tenore praesentium notitiam devenire, quod nos illustrem principem, Hynconem ducem Sleziae et dominum in Jawer, sororium nostrum carissimum, de omnibus et sin- gulis tractatibus et contractibus, nobiscum super Gorlicz, Luban, Soraw et Senfftenberg tam civitatum quam castrorum et terrae Lusatiae resignationum, commissionum et jurium sibi in eisdem competentium ad nos devolutorum, coram ser. domino nostro d. Ludovico Rom. rege et aliis nobis factis, necnon suos vasallos, barones et cives munitionum praedictarum de omnibus fidelitatis homagiis, per eos nobis praestitis, con- cordia super nos et ipsum amicabili et plenaria celebrata, fatemur et dicimus absolutum perpetuo et aeternum absolutos. In cujus rei . . . Datum Pragae VIII. Idus Maji a. D. 1325. (E copia saec. XVI. archivi Gorliczensis vidimata typis excussit Köhler Ober-Lausitz I. 134 — Eml. III. 1106.) 54. Otto, Albertus et Hartmannus fratres burgravii in Kirchberg, ecclesiae S. Laurentii Erfordiae quosdam mansus in villis Alkesleben et aliis conferunt. 1325, 6. Julii. (Arch. S. Wenc.) 55. Privilegiorum ecclesiae Pragensis confirmatio. 1325, 24. Sept. —(Vide Cod. jur. boh. II. 3, pag. 202.)
61 — (Idem contextus ut supra sub n. 44.) Datum in generali colloquio Pragae a. D. 1325, Idus Martii. (A. K. — Ember III. 1046.) 53. Dispensatio Hynconis ducis Sleziae et domini de Jawer. 1325, 8. Maii. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, ad uni- versorum volumus tenore praesentium notitiam devenire, quod nos illustrem principem, Hynconem ducem Sleziae et dominum in Jawer, sororium nostrum carissimum, de omnibus et sin- gulis tractatibus et contractibus, nobiscum super Gorlicz, Luban, Soraw et Senfftenberg tam civitatum quam castrorum et terrae Lusatiae resignationum, commissionum et jurium sibi in eisdem competentium ad nos devolutorum, coram ser. domino nostro d. Ludovico Rom. rege et aliis nobis factis, necnon suos vasallos, barones et cives munitionum praedictarum de omnibus fidelitatis homagiis, per eos nobis praestitis, con- cordia super nos et ipsum amicabili et plenaria celebrata, fatemur et dicimus absolutum perpetuo et aeternum absolutos. In cujus rei . . . Datum Pragae VIII. Idus Maji a. D. 1325. (E copia saec. XVI. archivi Gorliczensis vidimata typis excussit Köhler Ober-Lausitz I. 134 — Eml. III. 1106.) 54. Otto, Albertus et Hartmannus fratres burgravii in Kirchberg, ecclesiae S. Laurentii Erfordiae quosdam mansus in villis Alkesleben et aliis conferunt. 1325, 6. Julii. (Arch. S. Wenc.) 55. Privilegiorum ecclesiae Pragensis confirmatio. 1325, 24. Sept. —(Vide Cod. jur. boh. II. 3, pag. 202.)
Strana 62
62 — 56. Promissio regis Joannis de berna per Moraviam non recipienda. 1327, 31. Jan. Nos Joannes etc., recognoscimus etc., quod quia sicut prius aliquociens dilecti fideles nostri, barones, nobiles et wladykones terrae nostrae Moraviae, sic et nunc ad instan- tiam nostram pro multiplicibus debitis nostris, quibus in instanti opprimimur, quae sine ipsorum adjutorio nullo modo evadere poteramus, bernam sive collectam regiam generalem nobis dederunt ac indulserunt grata promptitude, de sola ipsorum benivolentia, non de jure: nos proinde eis grata vicissitudine occurrere cupientes, sincere promisimus et promittimus, quod nullam de caetero nobis dari in ipsa terra nostra bernam sive collectam regiam aut per nullum modum recipi faciemus nostris temporibus, nisi pro maritagio alicujus filiae nostrae seu copula maritali, si qua nobis inantea ultra eas, quae jam natae sunt, dante Domino legitima nascerentur seu nasceretur, tunc denique ea ad nubendum adulta et tradita, per fertonem, vid. XVI gr. Prag. per ipsam terram nostram Moraviam de laneo quolibet bernam sive collectam regiam recipere nobis ideo licebit, quod ratione maritagii hujusmodi nullas civitates nostras, munitiones aut bona regalia obligare aut alienare aliqualiter debeamus. Similiter pro alicujus filiorum nostrorum coronatione etiam eandem bernam aut collectam regiam recipere possumus, si aliquando ipsum in regem Boemiae et in ipso regno volumus aut debeat coronari. Specialiter etiam promittimus, quod nullas munitiones ipsius terrae nostrae M. extraneis vel advenis quibuscumque donare, obligare aut committere debeamus. Harum etc. Datum Brunnae II. Kal. Febr. a. D. 1327. (Originale in archivo Statuum marchionatus Moraviae: N. 2. inter Privilegia. — Contextus legitur in confirmatione privilegiorum regis Matthiae ab a. 1479: Kniha Tovačovská, ubi et versio bohemica. — Chytil VI. 323. — Ember III. 1268.)
62 — 56. Promissio regis Joannis de berna per Moraviam non recipienda. 1327, 31. Jan. Nos Joannes etc., recognoscimus etc., quod quia sicut prius aliquociens dilecti fideles nostri, barones, nobiles et wladykones terrae nostrae Moraviae, sic et nunc ad instan- tiam nostram pro multiplicibus debitis nostris, quibus in instanti opprimimur, quae sine ipsorum adjutorio nullo modo evadere poteramus, bernam sive collectam regiam generalem nobis dederunt ac indulserunt grata promptitude, de sola ipsorum benivolentia, non de jure: nos proinde eis grata vicissitudine occurrere cupientes, sincere promisimus et promittimus, quod nullam de caetero nobis dari in ipsa terra nostra bernam sive collectam regiam aut per nullum modum recipi faciemus nostris temporibus, nisi pro maritagio alicujus filiae nostrae seu copula maritali, si qua nobis inantea ultra eas, quae jam natae sunt, dante Domino legitima nascerentur seu nasceretur, tunc denique ea ad nubendum adulta et tradita, per fertonem, vid. XVI gr. Prag. per ipsam terram nostram Moraviam de laneo quolibet bernam sive collectam regiam recipere nobis ideo licebit, quod ratione maritagii hujusmodi nullas civitates nostras, munitiones aut bona regalia obligare aut alienare aliqualiter debeamus. Similiter pro alicujus filiorum nostrorum coronatione etiam eandem bernam aut collectam regiam recipere possumus, si aliquando ipsum in regem Boemiae et in ipso regno volumus aut debeat coronari. Specialiter etiam promittimus, quod nullas munitiones ipsius terrae nostrae M. extraneis vel advenis quibuscumque donare, obligare aut committere debeamus. Harum etc. Datum Brunnae II. Kal. Febr. a. D. 1327. (Originale in archivo Statuum marchionatus Moraviae: N. 2. inter Privilegia. — Contextus legitur in confirmatione privilegiorum regis Matthiae ab a. 1479: Kniha Tovačovská, ubi et versio bohemica. — Chytil VI. 323. — Ember III. 1268.)
Strana 63
63 — 57. Unio inter Joannem regem Boemiae et Poloniae et Carolum regem Ungariae. 1327, 13. Febr. Nos Carolus D. gr. rex Hungariae, recognoscimus et ad universorum notitiam tenore praesentium cupimus pervenire, quod nos cum magnifico principe d. Joanne, B. et P. rege illustri ac L. comite, fratre nostro charissimo, indisso- lubilis ac individuae amicitiae unionem permanere cupientes, ad ipsius unionis robur et perpetuam firmitatem sincera fide promittimus, ipsum d. regem B. contra omnem hominem, omni tem- pore, in quovis necessitatis articulo et in locis quibuslibet, toto posse nostro, quandocunque per eum requisiti fuerimus, adiuvare, illustribus ducibus Austriae, qui nunc sunt, fratribus nostris, dumtaxat exceptis; contra quos, si praedictus rex Bohemiae hostiliter cum exercitu processerit, sedem tenebimus in quiete, neque eis hac in parte aliquod ferre volumus sub- sidium vel iuvamen, nec admittere, quod de regno nostro Hungariae ipsis aliqua subsidia per quoscunque nostros regni- colas afferantur. Si autem ipsi duces terras praedicti d. regis B. invaderent, tunc nos sibi tenemur toto succurrere posse nostro, prout super eo per ipsum d. regem B. fuerimus requisiti. Ipse quoque similiter vice versa, si eidem duces Austriae terras nostras ullo vnquam tempore invaderent, teneatur nobis ad requisitionem nostram totius suae potentiae subsidio succurrere opportune. Et quandocunque ipse d. rex B. suos homines nobis in auxilium transmiserit, illis in pabulo equorum, tantummodo intra metas regni nostri, tenebimur providere; et ipse simi- liter nostris, quos sibi quandocunque miserimus, homines intra metas regni sui in solo equorum pabulo providebit. Ad maioris autem mutuae dilectionis nostrae evidens ligamentum illustrem Ladislaum, primogenitum nostrum, inclitae Annae, natae dicti d. regis B., postquam a sede apostolica super consanguinitate dispensatio, pro qua obtinenda tam dictus d. rex quam nos tenebimur in proximo ad ipsam
63 — 57. Unio inter Joannem regem Boemiae et Poloniae et Carolum regem Ungariae. 1327, 13. Febr. Nos Carolus D. gr. rex Hungariae, recognoscimus et ad universorum notitiam tenore praesentium cupimus pervenire, quod nos cum magnifico principe d. Joanne, B. et P. rege illustri ac L. comite, fratre nostro charissimo, indisso- lubilis ac individuae amicitiae unionem permanere cupientes, ad ipsius unionis robur et perpetuam firmitatem sincera fide promittimus, ipsum d. regem B. contra omnem hominem, omni tem- pore, in quovis necessitatis articulo et in locis quibuslibet, toto posse nostro, quandocunque per eum requisiti fuerimus, adiuvare, illustribus ducibus Austriae, qui nunc sunt, fratribus nostris, dumtaxat exceptis; contra quos, si praedictus rex Bohemiae hostiliter cum exercitu processerit, sedem tenebimus in quiete, neque eis hac in parte aliquod ferre volumus sub- sidium vel iuvamen, nec admittere, quod de regno nostro Hungariae ipsis aliqua subsidia per quoscunque nostros regni- colas afferantur. Si autem ipsi duces terras praedicti d. regis B. invaderent, tunc nos sibi tenemur toto succurrere posse nostro, prout super eo per ipsum d. regem B. fuerimus requisiti. Ipse quoque similiter vice versa, si eidem duces Austriae terras nostras ullo vnquam tempore invaderent, teneatur nobis ad requisitionem nostram totius suae potentiae subsidio succurrere opportune. Et quandocunque ipse d. rex B. suos homines nobis in auxilium transmiserit, illis in pabulo equorum, tantummodo intra metas regni nostri, tenebimur providere; et ipse simi- liter nostris, quos sibi quandocunque miserimus, homines intra metas regni sui in solo equorum pabulo providebit. Ad maioris autem mutuae dilectionis nostrae evidens ligamentum illustrem Ladislaum, primogenitum nostrum, inclitae Annae, natae dicti d. regis B., postquam a sede apostolica super consanguinitate dispensatio, pro qua obtinenda tam dictus d. rex quam nos tenebimur in proximo ad ipsam
Strana 64
— 64 — sedem apostolicam nostros nuntios destinare, fuerit obtenta, infra sex menses immediate sequentes tradimus et matrimo- niali foedere in loco, quem idem d. rex et nos duxerimus mutuo deputandum, promittimus copulare. Quad si dispensatio huius a praedicta sede apostolica ista vice nequierit obtineri, contractus ipsius matrimonii teneri debebit usque ad triennium in suspenso, et interim uterque nostrum, videlicet tam d. rex B. antedictus quam nos, bona fide et toto posse pro dispen- satione huius tenebimur laborare. Postquam vero ipsa dispensatio obtenta fuerit, et prae- dicta filia ipsius regis B. duodecimum aetatis suae annum compleverit, ex tunc ipse d. rex B. statim eam marito suo Ladislao praedicto tenetur usque ad metas saepedicti regni nostri Hungariae transmittere, et intra annum abinde com- putandum ipsi natae suae decem millia marcarum grossorum Pragensium, LVI grossos pro marca qualibet computando, in Broda Hungaricali nomine dotalitii tenebitur assignare; quae decem millia marcarum nos ibidem tenebimur recipere in regnum nostrum, quocunque tempore nobis placuerit, deduc- turi, saepe dicto d. rege B. pro uniuersis suis regnicolis pro- mittente, quod usque ad castrum nostrum Trenchiniense secure praedicta pecunia deducetur. Nos vero vice versa pro dotalicio saepedicti filii nostri XV millia marcarum argenti, ita quod quaelibet ad valorem LVI grossorum Pragen. se extendat, tenebimur assignare. Dotalitium vero supradictum, quod ab vtroque latere totum se extendit ad XXV millia, in infrascriptis bonis divisum ita: X millia, quae pro dotalicio filiae praedicti d regis B., et XV millia, quae pro dotalitio praefati filii nostri designantur, ex nostris videlicet civitatibus reginalibus Vereuche, Segusd, Labad, Chehy, Arangas cum suis comitibus, officialibus, villis et pertinentiis uniuersis; item ville Steritorn, Burg, Sleabas, duae villae Achat, Balchas, Wihus, Darary, Chehine, Wiloch cum omnibus suit utilitatibus praedicta X millia mar- carum; item Posaga cum toto suo districtu, castris, civita- tibus, villis, oppidis et aliis suis pertinentiis uniuersis praefata XV millia marcarum sunt per nos certitudinaliter denominata.
— 64 — sedem apostolicam nostros nuntios destinare, fuerit obtenta, infra sex menses immediate sequentes tradimus et matrimo- niali foedere in loco, quem idem d. rex et nos duxerimus mutuo deputandum, promittimus copulare. Quad si dispensatio huius a praedicta sede apostolica ista vice nequierit obtineri, contractus ipsius matrimonii teneri debebit usque ad triennium in suspenso, et interim uterque nostrum, videlicet tam d. rex B. antedictus quam nos, bona fide et toto posse pro dispen- satione huius tenebimur laborare. Postquam vero ipsa dispensatio obtenta fuerit, et prae- dicta filia ipsius regis B. duodecimum aetatis suae annum compleverit, ex tunc ipse d. rex B. statim eam marito suo Ladislao praedicto tenetur usque ad metas saepedicti regni nostri Hungariae transmittere, et intra annum abinde com- putandum ipsi natae suae decem millia marcarum grossorum Pragensium, LVI grossos pro marca qualibet computando, in Broda Hungaricali nomine dotalitii tenebitur assignare; quae decem millia marcarum nos ibidem tenebimur recipere in regnum nostrum, quocunque tempore nobis placuerit, deduc- turi, saepe dicto d. rege B. pro uniuersis suis regnicolis pro- mittente, quod usque ad castrum nostrum Trenchiniense secure praedicta pecunia deducetur. Nos vero vice versa pro dotalicio saepedicti filii nostri XV millia marcarum argenti, ita quod quaelibet ad valorem LVI grossorum Pragen. se extendat, tenebimur assignare. Dotalitium vero supradictum, quod ab vtroque latere totum se extendit ad XXV millia, in infrascriptis bonis divisum ita: X millia, quae pro dotalicio filiae praedicti d regis B., et XV millia, quae pro dotalitio praefati filii nostri designantur, ex nostris videlicet civitatibus reginalibus Vereuche, Segusd, Labad, Chehy, Arangas cum suis comitibus, officialibus, villis et pertinentiis uniuersis; item ville Steritorn, Burg, Sleabas, duae villae Achat, Balchas, Wihus, Darary, Chehine, Wiloch cum omnibus suit utilitatibus praedicta X millia mar- carum; item Posaga cum toto suo districtu, castris, civita- tibus, villis, oppidis et aliis suis pertinentiis uniuersis praefata XV millia marcarum sunt per nos certitudinaliter denominata.
Strana 65
— 65 — Hoc expresso, quod si praedictum Ladislaum, filium nostrum, ante vel post obitum nostrum habendo liberum vel liberos masculos, decedere forte contingeret, idem filius sive filii in regno Hungariae supradicto succedere debeant, et ipsum regnum ad eos, et non ad alios, iure hereditario perti- nebit. Si vero saepedictum filium nostrum habendo filiam vel filias mori contingeret, ex tunc ipsa vel ipsae iuxta consuetudinem ipsius Hungariae observatam succedere et hereditare debent. Si vero praedictum filium nostrum sine filiis vel filiabus de hac luce migrare contingeret, tunc supradicta Anna, nurus nostra, utrumque dotalicium praefatum usque ad mortem suam pacifice possidebit. Ea vero defuncta, praedicta X millia mar- carum per praedictum d. regem Boemiae eidem Annae, filiae suae, nomine dotalitii assignata ad eundem et heredes suos libere revertantur; ipseque d. B. rex ac heredes sui praedicta bona praescripta, quae pro dictis X millibus marcarum — fuerit ex integro satisfactum (sic!). Quumque per nos, heredes ac successores nostros, reges Hungariae, d. regi B. vel heredibus suis memoratis saepedicta X millia marcarum in praedicta ciuitate nostra Trenchiniensi numerata fuerint et soluta et abinde usque ad metas Moraviae ex parte nostra vel successorum nostrorum praedictorum secure conducta, tunc praedicta bona debent esse libera et soluta; nosque pro nostris terrigenis promittimus, quod nullum in ipsius pecuniae deductione impedimentum praestabunt. Hoc etiam specialiter est adiunctum, quod si per mortem alterutrius, videlicet Ladislai et Annae praedictorum, vel propter difficultatem praefatae dispensationis praefatum matrimonium non posset legitime consummari, tunc nec nos nec supradictus rex B. ad solvendum dotalitium erimus obligati; nihilominus tamen unio dilectionis et amicitiae, et omnia alia, quae praedicta sunt, debent per nos et saepedictum regem Boemiae inviola- biliter observari. Insuper si regem B. supradictum claudere contingeret diem extremum, tunc nos regnum Boemiae nec non ipsius regni heredes supradictos cum omnibus terris et iuribus suis in nostram protectionem recipiemus et ipsum ac omnes defen- Codex jur. boh. II. 1. 5
— 65 — Hoc expresso, quod si praedictum Ladislaum, filium nostrum, ante vel post obitum nostrum habendo liberum vel liberos masculos, decedere forte contingeret, idem filius sive filii in regno Hungariae supradicto succedere debeant, et ipsum regnum ad eos, et non ad alios, iure hereditario perti- nebit. Si vero saepedictum filium nostrum habendo filiam vel filias mori contingeret, ex tunc ipsa vel ipsae iuxta consuetudinem ipsius Hungariae observatam succedere et hereditare debent. Si vero praedictum filium nostrum sine filiis vel filiabus de hac luce migrare contingeret, tunc supradicta Anna, nurus nostra, utrumque dotalicium praefatum usque ad mortem suam pacifice possidebit. Ea vero defuncta, praedicta X millia mar- carum per praedictum d. regem Boemiae eidem Annae, filiae suae, nomine dotalitii assignata ad eundem et heredes suos libere revertantur; ipseque d. B. rex ac heredes sui praedicta bona praescripta, quae pro dictis X millibus marcarum — fuerit ex integro satisfactum (sic!). Quumque per nos, heredes ac successores nostros, reges Hungariae, d. regi B. vel heredibus suis memoratis saepedicta X millia marcarum in praedicta ciuitate nostra Trenchiniensi numerata fuerint et soluta et abinde usque ad metas Moraviae ex parte nostra vel successorum nostrorum praedictorum secure conducta, tunc praedicta bona debent esse libera et soluta; nosque pro nostris terrigenis promittimus, quod nullum in ipsius pecuniae deductione impedimentum praestabunt. Hoc etiam specialiter est adiunctum, quod si per mortem alterutrius, videlicet Ladislai et Annae praedictorum, vel propter difficultatem praefatae dispensationis praefatum matrimonium non posset legitime consummari, tunc nec nos nec supradictus rex B. ad solvendum dotalitium erimus obligati; nihilominus tamen unio dilectionis et amicitiae, et omnia alia, quae praedicta sunt, debent per nos et saepedictum regem Boemiae inviola- biliter observari. Insuper si regem B. supradictum claudere contingeret diem extremum, tunc nos regnum Boemiae nec non ipsius regni heredes supradictos cum omnibus terris et iuribus suis in nostram protectionem recipiemus et ipsum ac omnes defen- Codex jur. boh. II. 1. 5
Strana 66
66 — dere tenebimur et promittimus tanquam bona propria nostra. Idem quoque d. rex B. antedictus liberis nostris in regno nostro Hungariae facere et eos defendere tenebitur vice versa, si nos (quod absit) migrare contingeret ab hac luce. Ut autem haec omnia et singula praemissa ac etiam ea, quae in unione prius inter nos et saepedictum regem Boemiae habita et ordinata sunt, in omnibus et per omnia permaneant semper salva, in ecclesia S. Jacobi apud fratres minores in ciuitate nostra Tyrnauia super magnum altare, praesentibus testibus ad hoc specialiter convocatis, iuravimus, testimonio sacrosanctorum euangeliorum, omni fraude et dolo omnino cessantibus, irrevocabiliter et inviolabiliter adimplere, rata et firma semper tenere et habere ac perpetuo observare; nec contra ea vel eorum aliquod ullo unquam tempore de iure vel de facto facere vel venire. Est autem inter caetera constitutum, quod tam saepedicta nata praefati d. regis B., quam etiam memoratus filius noster, dum sibi fuerint, ut praemittitur, transmittendi, sani et immunes ab omnibus defectibus mentis et corporis, sicut condecet, habeantur. In quorum praedictorum et robur praesentes fieri litteras et sigillo nostro authentico fecimus roborari. Datum Tirnauiae Idus Februarii, a. D. 1327. (A. K. — Ad verba Fejeri VII. 3. et Ludewigii Reliquias V. excussum apud Chytil. Cod. Mor. VI. 327. et apud Emler Reg. III. 1274.) 58. Bolco dux Opoliensis declarat se esse vasallum Joannis regis respectu terrae Falkenbergensis. 1327. 18. Febr. Eodem tempore (1327) multi duces Poloniae ad Joannem regem Boemiae, visitantem eorum terminos, venerunt eique fidem et dextram sub forma homagii ultronei praebuerunt, Erat enim tunc rex sub tali inten- tione, quod Cracoviam cum regno Poloniae sibi ablatam cuperet in manu valida recuperare. (Chron. Aulae Regiae.) List Bolka kniežete Opolského, že jest pod léno přijal od krále Jana zemi svú Hlohov Menší. (A. K.)
66 — dere tenebimur et promittimus tanquam bona propria nostra. Idem quoque d. rex B. antedictus liberis nostris in regno nostro Hungariae facere et eos defendere tenebitur vice versa, si nos (quod absit) migrare contingeret ab hac luce. Ut autem haec omnia et singula praemissa ac etiam ea, quae in unione prius inter nos et saepedictum regem Boemiae habita et ordinata sunt, in omnibus et per omnia permaneant semper salva, in ecclesia S. Jacobi apud fratres minores in ciuitate nostra Tyrnauia super magnum altare, praesentibus testibus ad hoc specialiter convocatis, iuravimus, testimonio sacrosanctorum euangeliorum, omni fraude et dolo omnino cessantibus, irrevocabiliter et inviolabiliter adimplere, rata et firma semper tenere et habere ac perpetuo observare; nec contra ea vel eorum aliquod ullo unquam tempore de iure vel de facto facere vel venire. Est autem inter caetera constitutum, quod tam saepedicta nata praefati d. regis B., quam etiam memoratus filius noster, dum sibi fuerint, ut praemittitur, transmittendi, sani et immunes ab omnibus defectibus mentis et corporis, sicut condecet, habeantur. In quorum praedictorum et robur praesentes fieri litteras et sigillo nostro authentico fecimus roborari. Datum Tirnauiae Idus Februarii, a. D. 1327. (A. K. — Ad verba Fejeri VII. 3. et Ludewigii Reliquias V. excussum apud Chytil. Cod. Mor. VI. 327. et apud Emler Reg. III. 1274.) 58. Bolco dux Opoliensis declarat se esse vasallum Joannis regis respectu terrae Falkenbergensis. 1327. 18. Febr. Eodem tempore (1327) multi duces Poloniae ad Joannem regem Boemiae, visitantem eorum terminos, venerunt eique fidem et dextram sub forma homagii ultronei praebuerunt, Erat enim tunc rex sub tali inten- tione, quod Cracoviam cum regno Poloniae sibi ablatam cuperet in manu valida recuperare. (Chron. Aulae Regiae.) List Bolka kniežete Opolského, že jest pod léno přijal od krále Jana zemi svú Hlohov Menší. (A. K.)
Strana 67
67 — Nos Polko D. gr. dux Opuliensis et dominus in Valchen- berg, recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse principem et vasallum magnifici domini nostri Joannis B. et P. regis ac comitis L. et ab eo terram nostram Valchen- berch cum suis civitatibus, vid. Valchenberch, Glogouia minore et Czulcss necnon Strelitz oppido cum munitione ibidem et Pransyn munitione, cum etiam villis, hominibus, vasallis et militibus ad ipsas spectantibus ac aliis suis pertinentiis uni- versis, in quibuscumque consistant, quas nunc habemus et in posterum sumus quocumque titulo habituri, nostro, heredum et successorum nostrorum nomine, ducum Opuliensium et dominorum ibidem in Valchenberch, recepisse in feudum et ab ipso tenere ac possidere jure et titulo feudali, volentes, quod heredes et successores nostri, duces Opulienses et domini in Valchenberch praelibati, juxta litterarum continen- tiam, quas a praefato domino nostro, rege B., super eo rece- pimus et habemus, quandocunque praedictam terram nostram vacare contigerit, eam ab ipso domino nostro rege aut a suis heredibus vel successoribus suis, B. regibus, in feudo recipere temper deinceps debeant et tenere et facto sibi servandae perpetuae fidelitatis homagio, sicut et nos nunc spontanea et libera voluntate fecimus, ei vel eis, tanquam ejus vel eorum princeps et vassalus, sincera fide intendere debeant et parere. In cujus rei testimonium praesentes litteras fieri et sin- gillo nostro jussimus communiri. Actum Opaviae a. D. 1327, Kal. Martii. (A. K. — Pulkava. — Grünhagen II. 303.— Emler III. 1246.) 59. Kazimirus dux Tessinensis recognoscit se esse vasallum Joannis regis. 1327, 18. Febr. List Kazimíra kniežete Těšínského, kdež vyznává, že s tím se vším což má neb mieti bude, jest manem krále českého a jeho budúcích po věčné časy. 1327. Nos Kazimirus D. gr. D. dux Thesschinensis recognos- cimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse prin- 5*)
67 — Nos Polko D. gr. dux Opuliensis et dominus in Valchen- berg, recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse principem et vasallum magnifici domini nostri Joannis B. et P. regis ac comitis L. et ab eo terram nostram Valchen- berch cum suis civitatibus, vid. Valchenberch, Glogouia minore et Czulcss necnon Strelitz oppido cum munitione ibidem et Pransyn munitione, cum etiam villis, hominibus, vasallis et militibus ad ipsas spectantibus ac aliis suis pertinentiis uni- versis, in quibuscumque consistant, quas nunc habemus et in posterum sumus quocumque titulo habituri, nostro, heredum et successorum nostrorum nomine, ducum Opuliensium et dominorum ibidem in Valchenberch, recepisse in feudum et ab ipso tenere ac possidere jure et titulo feudali, volentes, quod heredes et successores nostri, duces Opulienses et domini in Valchenberch praelibati, juxta litterarum continen- tiam, quas a praefato domino nostro, rege B., super eo rece- pimus et habemus, quandocunque praedictam terram nostram vacare contigerit, eam ab ipso domino nostro rege aut a suis heredibus vel successoribus suis, B. regibus, in feudo recipere temper deinceps debeant et tenere et facto sibi servandae perpetuae fidelitatis homagio, sicut et nos nunc spontanea et libera voluntate fecimus, ei vel eis, tanquam ejus vel eorum princeps et vassalus, sincera fide intendere debeant et parere. In cujus rei testimonium praesentes litteras fieri et sin- gillo nostro jussimus communiri. Actum Opaviae a. D. 1327, Kal. Martii. (A. K. — Pulkava. — Grünhagen II. 303.— Emler III. 1246.) 59. Kazimirus dux Tessinensis recognoscit se esse vasallum Joannis regis. 1327, 18. Febr. List Kazimíra kniežete Těšínského, kdež vyznává, že s tím se vším což má neb mieti bude, jest manem krále českého a jeho budúcích po věčné časy. 1327. Nos Kazimirus D. gr. D. dux Thesschinensis recognos- cimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse prin- 5*)
Strana 68
68 — cipem et vasallum magnifici domini, domini nostri, d. Joannis B. et P. regis illustris ac comitis L., et ab eo terram nostram Tesschynensem cum suis civitatibus et castris, vid. Tesschyn civitate cum castro, Freyenstat et Belitz civitatibus, Zchot- schow et Jemnitz oppidis cum munitionibus et Ostravia castro, cum etiam villis (ut supra in literis praecedentibus 58). Datum et actum in Opavia a. D., 1327, Kalendas Martii duodecimo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Pulkava. — Grünh. II. 559. — Emler III. 1275.) 60. Wladislaus dux Cozlensis recognoscit se esse vasallum regis Boemiae. 1327, 19. Febr. List Vladislava kniežete Kozelského, že od krále Jana na svá panství Kozlé léno přijal a zavazuje se budúcím králóm českým pod manství. (A. K.) Nos Wladislaus dux Coslensis recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse principem et vasallum magnifici domini nostri, domini Joannis B. et P. regis illustris ac L. comitis, et ab éo terram nostram Coslensem cum suis civitatibus Kosla, Peuthum, Peyzenchreschin ac castris, vid. Tost et Slabatyn, cum etiam villis, hominibus, vasallis et militibus ad ipsas et ipsa spectantibus ac aliis suis perti- nentiis universis, in quibuscunque consistant, quas et quae nunc habemus et in posterum sumus quocunque titulo habituri, nostro, heredum et successorum nostrorum, ducum Coslensium nomine, recepisse in feudum et ab ipso tenere ac possidere jure ac titulo feodali; volentes, etc. (ut supra in literis prae- cedentibus sub n. 58). Harum nostrarum testimonio literarum datum in Opavia a. D. 1327, XI. Kal Martii. (A. K. — Pulkava. — Grünh. II. 417. — Eml. III. 1279.) 61. Joannes rex Wladislaum ducem Koslensem in protectionem suam recipit. 1327, 19. Febr. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, notum facimus tenore praesentium universis, quod, quia illustris
68 — cipem et vasallum magnifici domini, domini nostri, d. Joannis B. et P. regis illustris ac comitis L., et ab eo terram nostram Tesschynensem cum suis civitatibus et castris, vid. Tesschyn civitate cum castro, Freyenstat et Belitz civitatibus, Zchot- schow et Jemnitz oppidis cum munitionibus et Ostravia castro, cum etiam villis (ut supra in literis praecedentibus 58). Datum et actum in Opavia a. D., 1327, Kalendas Martii duodecimo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Pulkava. — Grünh. II. 559. — Emler III. 1275.) 60. Wladislaus dux Cozlensis recognoscit se esse vasallum regis Boemiae. 1327, 19. Febr. List Vladislava kniežete Kozelského, že od krále Jana na svá panství Kozlé léno přijal a zavazuje se budúcím králóm českým pod manství. (A. K.) Nos Wladislaus dux Coslensis recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse principem et vasallum magnifici domini nostri, domini Joannis B. et P. regis illustris ac L. comitis, et ab éo terram nostram Coslensem cum suis civitatibus Kosla, Peuthum, Peyzenchreschin ac castris, vid. Tost et Slabatyn, cum etiam villis, hominibus, vasallis et militibus ad ipsas et ipsa spectantibus ac aliis suis perti- nentiis universis, in quibuscunque consistant, quas et quae nunc habemus et in posterum sumus quocunque titulo habituri, nostro, heredum et successorum nostrorum, ducum Coslensium nomine, recepisse in feudum et ab ipso tenere ac possidere jure ac titulo feodali; volentes, etc. (ut supra in literis prae- cedentibus sub n. 58). Harum nostrarum testimonio literarum datum in Opavia a. D. 1327, XI. Kal Martii. (A. K. — Pulkava. — Grünh. II. 417. — Eml. III. 1279.) 61. Joannes rex Wladislaum ducem Koslensem in protectionem suam recipit. 1327, 19. Febr. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, notum facimus tenore praesentium universis, quod, quia illustris
Strana 69
69 — Wladizlaus dux Kozlensis ob specialis amoris affectum, quem ad nostram gerit celsitudinem, princeps et vasallus noster esse decrevit, terram suam Kozlensem cum omnibus civita- tibus, vid. Kozla, Pouthym, Peyzenckreschin et castris, vid. Tost et Slabatyn, cum etiam villis (ut supra in litteris prae- cedentibus n. 60). Promittentes eum, heredes et successores suos praedictos in omnibus suis Polonicalibus juribus, disponente Domino, magnifice conservare et tamquam quemlibet principem et vasallum nostrum ubilibet defendere ac tueri. Faventes etiam et concedentes sibi in perpetuum, ut filii sui legitimi, quos nunc habet et Dominus sibi superaddi- derit, in praedicta terra sua Kozlensi sibi invicem semper succedere debeant, jure et titulo feodali, aut eis non exstan- tibus, filias suas legitimas, vel etiam eisdem non superstitibus, illustres Semowith et Georgium, fratres suos, in ipsa terra de regii favoris plenitudine succedere jure volumus feodali, ita tamen, quod iidem praefatam terram Cozlensem cum suis pertinentiis praenotatis, quandocunque eam vacare contingerit, a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B. saepe- dictis, semper teneantur in feodum recipere ac etiam possidere. In cujus rei . . . Datum Opaviae a. D. 1327, XI Kal. Mart. (Chyt. VI. 846. — Grünhagen II. 417. — Eml. III. 1280.) 62. Joannes rex Lesconem ducem Ratiboriae in suam protectionem recipit. 1327, 19. Febr. Nos Joannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, notum facimus tenore praesentium universis, quod, quia illustris Lesko, dux Ratiboriensis, ob specialis amoris affectum, quem ad nostram gerit celsitudinem, princeps et vasallus noster esse decrevit, terram suam Ratibor cum suis civitatibus et castris, vid. Ratibor civitas cum castro, Cosla, Sor et Plesna civita- tibus et Klewicz civitate sibi obligata, Ribinek castrum cum oppido, cum etiam villis, hominibus, vasallis ac militibus ad
69 — Wladizlaus dux Kozlensis ob specialis amoris affectum, quem ad nostram gerit celsitudinem, princeps et vasallus noster esse decrevit, terram suam Kozlensem cum omnibus civita- tibus, vid. Kozla, Pouthym, Peyzenckreschin et castris, vid. Tost et Slabatyn, cum etiam villis (ut supra in litteris prae- cedentibus n. 60). Promittentes eum, heredes et successores suos praedictos in omnibus suis Polonicalibus juribus, disponente Domino, magnifice conservare et tamquam quemlibet principem et vasallum nostrum ubilibet defendere ac tueri. Faventes etiam et concedentes sibi in perpetuum, ut filii sui legitimi, quos nunc habet et Dominus sibi superaddi- derit, in praedicta terra sua Kozlensi sibi invicem semper succedere debeant, jure et titulo feodali, aut eis non exstan- tibus, filias suas legitimas, vel etiam eisdem non superstitibus, illustres Semowith et Georgium, fratres suos, in ipsa terra de regii favoris plenitudine succedere jure volumus feodali, ita tamen, quod iidem praefatam terram Cozlensem cum suis pertinentiis praenotatis, quandocunque eam vacare contingerit, a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B. saepe- dictis, semper teneantur in feodum recipere ac etiam possidere. In cujus rei . . . Datum Opaviae a. D. 1327, XI Kal. Mart. (Chyt. VI. 846. — Grünhagen II. 417. — Eml. III. 1280.) 62. Joannes rex Lesconem ducem Ratiboriae in suam protectionem recipit. 1327, 19. Febr. Nos Joannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, notum facimus tenore praesentium universis, quod, quia illustris Lesko, dux Ratiboriensis, ob specialis amoris affectum, quem ad nostram gerit celsitudinem, princeps et vasallus noster esse decrevit, terram suam Ratibor cum suis civitatibus et castris, vid. Ratibor civitas cum castro, Cosla, Sor et Plesna civita- tibus et Klewicz civitate sibi obligata, Ribinek castrum cum oppido, cum etiam villis, hominibus, vasallis ac militibus ad
Strana 70
70 — ipsas et ipsam spectantibus, et aliis suis pertinentiis universis, in quibuscunque consistant, quas et quae nunc possidet et inposterum quocunque titulo possidebit, suo, heredum et succes- sorum suorum, ducum Ratiboriensium, in nostris spontanea et libera voluntate resignans manibus a nobis recepit in feodum et facto nobis per eum debitae fidelitatis homagio nobis, here- dibus et successoribus nostris, regibus B., tanquam princeps et vasallus noster ac regni nostri B. promisit fideliter inten- dere et parere: nos ipsius subjectioni benevole ac in hac parte grata vicissitudine occurrere disponentes, ipsum in nostram, heredum et successorum nostrorum, regum B. prae- dictorum, protectionem tanquam principem et vasallum nostrum recipimus et tutelam, promittentes, eum, heredes et successores suos praedictos in omnibus sibi competentibus juribus, dispo- nente Domino, magnifice conservare et tanquam quemlibet principem et vasallum nostrum ubilibet defendere ac tueri. Faventes et concedentes sibi in perpetuum, ut filii sui legitimi ac filiae, si quos aut si quas habet vel habuerit, in praedicta terra sua Ratibor sibi invicem semper succedere debeant jure et titulo feodali. Quibus si caruerit, extunc ipsam terram suam, post ipsius Lesconis decessum, jure congruo possidendam possit in vita sua alicui principum ad nos, he- redes et successores nostros, reges B. antedictos, debitum per feodales semper habenti respectum, et valeat resignare. Resignatio vero haec nobis debebit per eum, cui terra ipsa resignata fuerit, intimari, quam ratam et gratam nos promittimus habituros. Quo si forte non facto morte praeoccupatus fuerit, extunc ad propinquiorem suorum consanguineorum, quicunque fuerit, ipsa terra Ratibor sit absque difficultate qualibet devoluta, jure nobis recipiendi terram ipsam a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B. praeliteratis, et habendi in feodum, ut praemittitur, reservato. In cujus rei . . . Datum Oppaviae a. D. 1327, XI. Kal. Martii. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen II. 379. — Eml. III. 1281.)
70 — ipsas et ipsam spectantibus, et aliis suis pertinentiis universis, in quibuscunque consistant, quas et quae nunc possidet et inposterum quocunque titulo possidebit, suo, heredum et succes- sorum suorum, ducum Ratiboriensium, in nostris spontanea et libera voluntate resignans manibus a nobis recepit in feodum et facto nobis per eum debitae fidelitatis homagio nobis, here- dibus et successoribus nostris, regibus B., tanquam princeps et vasallus noster ac regni nostri B. promisit fideliter inten- dere et parere: nos ipsius subjectioni benevole ac in hac parte grata vicissitudine occurrere disponentes, ipsum in nostram, heredum et successorum nostrorum, regum B. prae- dictorum, protectionem tanquam principem et vasallum nostrum recipimus et tutelam, promittentes, eum, heredes et successores suos praedictos in omnibus sibi competentibus juribus, dispo- nente Domino, magnifice conservare et tanquam quemlibet principem et vasallum nostrum ubilibet defendere ac tueri. Faventes et concedentes sibi in perpetuum, ut filii sui legitimi ac filiae, si quos aut si quas habet vel habuerit, in praedicta terra sua Ratibor sibi invicem semper succedere debeant jure et titulo feodali. Quibus si caruerit, extunc ipsam terram suam, post ipsius Lesconis decessum, jure congruo possidendam possit in vita sua alicui principum ad nos, he- redes et successores nostros, reges B. antedictos, debitum per feodales semper habenti respectum, et valeat resignare. Resignatio vero haec nobis debebit per eum, cui terra ipsa resignata fuerit, intimari, quam ratam et gratam nos promittimus habituros. Quo si forte non facto morte praeoccupatus fuerit, extunc ad propinquiorem suorum consanguineorum, quicunque fuerit, ipsa terra Ratibor sit absque difficultate qualibet devoluta, jure nobis recipiendi terram ipsam a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B. praeliteratis, et habendi in feodum, ut praemittitur, reservato. In cujus rei . . . Datum Oppaviae a. D. 1327, XI. Kal. Martii. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen II. 379. — Eml. III. 1281.)
Strana 71
71 — 63, Joannes rex Kazimirum ducem Tessinensem in vasallum recipit. 1327, 24. Febr. Johannes et gr. B. et P. rex ac L. comes, recognoscimus et ad universorum notitiam volumus tenore praesentium per- venire, quod quia illustris Kazimirus dux Theschinensis ob specialis amoris affectum, quem ad nostram gerit celsitudinem, princeps et curialis noster esse decrevit, terram suam Teschi- nensem cum suis civitatibus et castris, vid. Teschen civitate cum castro, Freistat et Belicz civitatibus, Scotschow et Jemnicz oppidis cum munitionibus et Ostravia castro cum etiam villis, hominibus (ut supra in litteris 62) a nobis recepit in hereditatem suam, heredum ac successorum suorum, ducum Teschinensium, in perpetuum, et facto nobis per eum debitae fidelitatis homagio nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae, tanquam princeps noster ac regni nostri Boemiae promisit fideliter intendere et parere: nos ipsius subjectioni benevole ac in hac parte grata vicissitudine occurrere disponentes, ipsum in nostram, heredum et succes- sorum nostrorum, regum Boemiae praedictorum, protecti- onem tanquam principem et subditum nostrum recipimus et tutelam, promittentes eum, heredes ac successores suos in omnibus sibi competentibus juribus, disponente Domino, magnifice conservare et tamquam quemlibet principem et subditum nostrum ubilibet defendere et tueri. Faventes etiam et concedentes sibi in perpetuum, ut filii sui legitimi cum suorum successoribus legitimis in praedicta terra sua Teschinensi sibi invicem semper succedere debeant jure et titulo hereditario, ad faciendum et dimittendum suam juxta voluntatem. Ad majoris quoque expressionem gratiae nostrae praefato Kazimiro concedimus et favemus, ut si illustrem Johannem, ducem Osswienczinensem, fratruelem suum, prin- cipem nostrum dilectum, sive in futurum quoscunque principes et dominos Osswieczimenses absque liberis legitimis ex se genitis decedere contigerit, quod extunc ipsius vel ipsorum terra et ducatus Osswieczimensis ad eundem
71 — 63, Joannes rex Kazimirum ducem Tessinensem in vasallum recipit. 1327, 24. Febr. Johannes et gr. B. et P. rex ac L. comes, recognoscimus et ad universorum notitiam volumus tenore praesentium per- venire, quod quia illustris Kazimirus dux Theschinensis ob specialis amoris affectum, quem ad nostram gerit celsitudinem, princeps et curialis noster esse decrevit, terram suam Teschi- nensem cum suis civitatibus et castris, vid. Teschen civitate cum castro, Freistat et Belicz civitatibus, Scotschow et Jemnicz oppidis cum munitionibus et Ostravia castro cum etiam villis, hominibus (ut supra in litteris 62) a nobis recepit in hereditatem suam, heredum ac successorum suorum, ducum Teschinensium, in perpetuum, et facto nobis per eum debitae fidelitatis homagio nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae, tanquam princeps noster ac regni nostri Boemiae promisit fideliter intendere et parere: nos ipsius subjectioni benevole ac in hac parte grata vicissitudine occurrere disponentes, ipsum in nostram, heredum et succes- sorum nostrorum, regum Boemiae praedictorum, protecti- onem tanquam principem et subditum nostrum recipimus et tutelam, promittentes eum, heredes ac successores suos in omnibus sibi competentibus juribus, disponente Domino, magnifice conservare et tamquam quemlibet principem et subditum nostrum ubilibet defendere et tueri. Faventes etiam et concedentes sibi in perpetuum, ut filii sui legitimi cum suorum successoribus legitimis in praedicta terra sua Teschinensi sibi invicem semper succedere debeant jure et titulo hereditario, ad faciendum et dimittendum suam juxta voluntatem. Ad majoris quoque expressionem gratiae nostrae praefato Kazimiro concedimus et favemus, ut si illustrem Johannem, ducem Osswienczinensem, fratruelem suum, prin- cipem nostrum dilectum, sive in futurum quoscunque principes et dominos Osswieczimenses absque liberis legitimis ex se genitis decedere contigerit, quod extunc ipsius vel ipsorum terra et ducatus Osswieczimensis ad eundem
Strana 72
72 — Kazimirum ac heredes ipsius in perpetuum plene devolvatur et habeatur. In cujus rei . . . Datum in Boutung a. D. 1327, VI. Kal. Martii. (Grünhagen II. 560. — Eml. III. 1283.) 64. Joannes dux Oswicensis terram Oswicensem in feudum recipit a Joanne rege Boemiae. 1327, 24. Febr. List kněze Osvětimského Jana, kdež vyznává, že to kniežetstvie Osvětimské přijal pod léno od krále českého i jeho budúcích. 1327. Nos Johannes D. gr. dux Oswiencinensis et scolasticus Cracoviensis recognoscimus et fatemur tenore praesentium uni- versis, nos esse principem et vasallum magnifici principis, domini nostri Johannis, B. et P. regis illustris ac comitis L., et ab eo terram nostram Oswiencinensem cum suis civitatibus et castris, vid. Oswiencin civitate cum castro, Zathor civitate, Kant, Zipscha, Wadowicz et Spikowitz oppidis, cum etiam oppidanis villis etc. (ut supra in litteris 58, 59, 60). Datum in Boutung a. D. 1327, VI. Kal. Martii. (A. K. — Pulkava. — Grünhagen II. 577. — Chyt. VI. 846. — Eml. III. 1284.) 65. Bussko dictus Tluxa a rege Joanne in feudum recipit castrum suum Egram. 1327, 4. Mart. Ad universorum notitiam ego Bussko, dictus Tluxa, cupio pervenire, quod ego meo ac successorum et heredum meorum nomine castrum meum Egram cum triginta marcarum reddi- tibus et tribus araturis ad ipsum spectantibus in manibus magnifici et excellentis domini mei, domini Johannis Bohemiae et Poloniae regis ac Lucemburgensis comitis, resignans spon- tanea et libera voluntate ab ipso recepi in feudum, recognoscens me ipsius feudotarium et vasallum facto sibi per me debitae fidelitatis homagio ac etiam de hoc corporali sibi praestito
72 — Kazimirum ac heredes ipsius in perpetuum plene devolvatur et habeatur. In cujus rei . . . Datum in Boutung a. D. 1327, VI. Kal. Martii. (Grünhagen II. 560. — Eml. III. 1283.) 64. Joannes dux Oswicensis terram Oswicensem in feudum recipit a Joanne rege Boemiae. 1327, 24. Febr. List kněze Osvětimského Jana, kdež vyznává, že to kniežetstvie Osvětimské přijal pod léno od krále českého i jeho budúcích. 1327. Nos Johannes D. gr. dux Oswiencinensis et scolasticus Cracoviensis recognoscimus et fatemur tenore praesentium uni- versis, nos esse principem et vasallum magnifici principis, domini nostri Johannis, B. et P. regis illustris ac comitis L., et ab eo terram nostram Oswiencinensem cum suis civitatibus et castris, vid. Oswiencin civitate cum castro, Zathor civitate, Kant, Zipscha, Wadowicz et Spikowitz oppidis, cum etiam oppidanis villis etc. (ut supra in litteris 58, 59, 60). Datum in Boutung a. D. 1327, VI. Kal. Martii. (A. K. — Pulkava. — Grünhagen II. 577. — Chyt. VI. 846. — Eml. III. 1284.) 65. Bussko dictus Tluxa a rege Joanne in feudum recipit castrum suum Egram. 1327, 4. Mart. Ad universorum notitiam ego Bussko, dictus Tluxa, cupio pervenire, quod ego meo ac successorum et heredum meorum nomine castrum meum Egram cum triginta marcarum reddi- tibus et tribus araturis ad ipsum spectantibus in manibus magnifici et excellentis domini mei, domini Johannis Bohemiae et Poloniae regis ac Lucemburgensis comitis, resignans spon- tanea et libera voluntate ab ipso recepi in feudum, recognoscens me ipsius feudotarium et vasallum facto sibi per me debitae fidelitatis homagio ac etiam de hoc corporali sibi praestito
Strana 73
73 — juramento, volensque ut herédes et successores mei praedicti praefatum castrum meum cum omnibus suis pertinentiis, in quibuscunque consistant, a praelibato domino meo rege, here- dibus et successoribus suis, Romanorum regibus (sic), in feudum semper recipere debeant et habere. In cujus rei testimonium praesentes literas fieri et sigilli mei jussi munimine roborari. Datum Brunnae a. d. 1327, IV. Nonas Martii. (Ember III. 1285 e cod. Raudnic) 66. Translatio castri Voigtsbergensis in Henricum seniorem de Plavno. 1327, 12. Mart. Nos Joannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes. Ad univer- sorum notitiam tenore praesentium cupimus pervenire, quod dilecto fideli nostro, Henrico advocato seniori de Plawe, propterea, quod dominium suum Plawe cum universis perti- nentiis, suo et heredum suorum nomine, a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae, in feudo recipiat et teneat temporibus secuturis, gratiose concedimus et favemus, ut castrum nostrum Voytspergiam, quod pridem comparavimus titulo emptionis, ipse in eadem summa pecuniae, pro qua nobis illud castrum venditum existit, de qua etiam jam dilecto fideli nostro, Ottoni de Pergauw, de nostra scientia satisfecit, redimat et exsolvat et eo pleno jure, quo ad nos pertinebat et pertinere ex venditione praedicta poterat, ipse Henricus praedictus cum suis heredibus possidere debeat et habere; ipsum castrum strenuo militi Cunrado de Milein nomine nostro commissurus, toto eo tempore, quo inter nos et marchionem Misnensem discussum non fuerit justitia vel amore, utrum ipsius castri jus feudale ad nos debeat pertinere; et tunc Henricus et heredes sui praedicti castrum saepedictum a nobis et nostris heredibus in feudo recipient et tenebunt. Si vero praedicti castri jus feudale ad praelibatum marchionem inventum fuerit pertinere, extunc ipsum Henricum et heredes suos ad reci- piendum saepefatum castrum a nobis in feudo nolumus obligari.
73 — juramento, volensque ut herédes et successores mei praedicti praefatum castrum meum cum omnibus suis pertinentiis, in quibuscunque consistant, a praelibato domino meo rege, here- dibus et successoribus suis, Romanorum regibus (sic), in feudum semper recipere debeant et habere. In cujus rei testimonium praesentes literas fieri et sigilli mei jussi munimine roborari. Datum Brunnae a. d. 1327, IV. Nonas Martii. (Ember III. 1285 e cod. Raudnic) 66. Translatio castri Voigtsbergensis in Henricum seniorem de Plavno. 1327, 12. Mart. Nos Joannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes. Ad univer- sorum notitiam tenore praesentium cupimus pervenire, quod dilecto fideli nostro, Henrico advocato seniori de Plawe, propterea, quod dominium suum Plawe cum universis perti- nentiis, suo et heredum suorum nomine, a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae, in feudo recipiat et teneat temporibus secuturis, gratiose concedimus et favemus, ut castrum nostrum Voytspergiam, quod pridem comparavimus titulo emptionis, ipse in eadem summa pecuniae, pro qua nobis illud castrum venditum existit, de qua etiam jam dilecto fideli nostro, Ottoni de Pergauw, de nostra scientia satisfecit, redimat et exsolvat et eo pleno jure, quo ad nos pertinebat et pertinere ex venditione praedicta poterat, ipse Henricus praedictus cum suis heredibus possidere debeat et habere; ipsum castrum strenuo militi Cunrado de Milein nomine nostro commissurus, toto eo tempore, quo inter nos et marchionem Misnensem discussum non fuerit justitia vel amore, utrum ipsius castri jus feudale ad nos debeat pertinere; et tunc Henricus et heredes sui praedicti castrum saepedictum a nobis et nostris heredibus in feudo recipient et tenebunt. Si vero praedicti castri jus feudale ad praelibatum marchionem inventum fuerit pertinere, extunc ipsum Henricum et heredes suos ad reci- piendum saepefatum castrum a nobis in feudo nolumus obligari.
Strana 74
74 — Medio autem tempore, quo hujusmodi discussio facta non fuerit, ipsum castrum nobis per praefatum Conradum de Milein vel alium, quem Henricus vel heredes sui saepedicti in eodem castro burgravium vel rectorem, praelibato forsitan Conrado non exstante, nostro nomine instituerint, parere debebit ad faciendum de ipso contra quoscunque nostros aemulos, quidquid nostris usibus videbitur expedire. Promittentibus nobis sincere, Henricum et Henrici heredes ac suos in praelibato dominii Plawe successores, tanquam nostros feudatarios et vasallos nostro, heredum ac successorum nostro- rum, regum Boemiae, nomine, in omnibus sibi competentibus juribus magnifice, disponente Domino, conservare et ab injuriis quorumlibet defendere ac tueri. In cujus testimonium .. Dat. Pragae a. D. 1327, quarto Idus Martii. (Inclusum petitioni dominorum de Plawe ddo. 1347 Pelzel K. Karl IV. Urk. I. 102. — Eml. III. 1287.) - 67. Declaratio dominorum de Plawen super terra Plavnensi. 1327, 13. Mart. List pana Henrycha staršieho a pana Henrycha mladšieho, pánuov z Plavna, že sú se dobrovolně i své dědice a budúcí pod manstvie poddali králi Janovi českému i jeho dědicóm a budúcím, králóm českým. (A. K.) Nos Henricus senior de Plawen et eius filius, Henricus senior, recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse vasallos magnifici domini, domini nostri Joannis, B. et P regis illustris ac comitis L., et ab eo principale dominium nostrum Plawen cum suis munitionibus et bonis, videlicet castro Lubawe, munitionem Johansgrune, castrum Schoeneneck, munitionem Plonswitz, munitionem Lapidem, munitionem dictam Tirbil et Gatendorf, cum etiam villis, hominibus et vasallis, militibus ad ipsas et ipsa spectantibus ac aliis suis perti- nentiis universis, in quibuscunque consistant, quas et quae nunc habemus et imposterum sumus ad idem nostrum dominium quocumque titulo habituri, nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine recepisse in feudum et ab ipso tenere ac
74 — Medio autem tempore, quo hujusmodi discussio facta non fuerit, ipsum castrum nobis per praefatum Conradum de Milein vel alium, quem Henricus vel heredes sui saepedicti in eodem castro burgravium vel rectorem, praelibato forsitan Conrado non exstante, nostro nomine instituerint, parere debebit ad faciendum de ipso contra quoscunque nostros aemulos, quidquid nostris usibus videbitur expedire. Promittentibus nobis sincere, Henricum et Henrici heredes ac suos in praelibato dominii Plawe successores, tanquam nostros feudatarios et vasallos nostro, heredum ac successorum nostro- rum, regum Boemiae, nomine, in omnibus sibi competentibus juribus magnifice, disponente Domino, conservare et ab injuriis quorumlibet defendere ac tueri. In cujus testimonium .. Dat. Pragae a. D. 1327, quarto Idus Martii. (Inclusum petitioni dominorum de Plawe ddo. 1347 Pelzel K. Karl IV. Urk. I. 102. — Eml. III. 1287.) - 67. Declaratio dominorum de Plawen super terra Plavnensi. 1327, 13. Mart. List pana Henrycha staršieho a pana Henrycha mladšieho, pánuov z Plavna, že sú se dobrovolně i své dědice a budúcí pod manstvie poddali králi Janovi českému i jeho dědicóm a budúcím, králóm českým. (A. K.) Nos Henricus senior de Plawen et eius filius, Henricus senior, recognoscimus et fatemur tenore praesentium universis, nos esse vasallos magnifici domini, domini nostri Joannis, B. et P regis illustris ac comitis L., et ab eo principale dominium nostrum Plawen cum suis munitionibus et bonis, videlicet castro Lubawe, munitionem Johansgrune, castrum Schoeneneck, munitionem Plonswitz, munitionem Lapidem, munitionem dictam Tirbil et Gatendorf, cum etiam villis, hominibus et vasallis, militibus ad ipsas et ipsa spectantibus ac aliis suis perti- nentiis universis, in quibuscunque consistant, quas et quae nunc habemus et imposterum sumus ad idem nostrum dominium quocumque titulo habituri, nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine recepisse in feudum et ab ipso tenere ac
Strana 75
75 — possidere jure et titulo feudali. Volentes quod heredes ac successores nostri, domini in Plawen praelibati, quandocunque saepedictum dominium vacare contigerit, ipsum ab eodem domino nostro rege aut a suis heredibus seu successoribus, regibus Bohemiae, in feodo recipere semper deinceps debeant et tenere, et facto sibi per eos servandae perpetuae fideli- tatis homagio, sicut et nos nunc spontanea et libera voluntate fecimus, ei vel eis tanquam eius vel eorum vasalli sincera fide cum praedictis bonis omnibus intendere debeant et parere. Hujus rei testes nostri sunt vasalli infra scripti perti- nentes ad nostrum dominium praelibatum, videlicet strenui milites Tosso de Schoeneneck, suus filius Conradus, Ditricus de Tossenuelt, Cunradus dictus Sak et Nicolaus, frater suus, militaris, Henricus de Machwitz, Eberhardus de Widersperch, Cunradus de Milin et Heinzelinus dictus Roder, militaris, et quam plures alii fide digni. In cuius rei ... Dat. Pragae a. D. 1327 III. Idus Martii. (A. K. — Emler III. 1288.) 68. Infeudatio terrae Plavnensis. 1327, 15. Mart. List pana Henrycha staršieho z Plavna, že jest přijal léno od krále Jana českého a že má po věčné časy manem býti i jeho budúcí. 1327. Nos Henricus advocatus de Plawe senior et Henricus, ipsius filius senior, recognoscimus tenore praesentium et fatemur, quod licet olim progenitores nostri bonae memoriae quondam a viris spectabilibus, comitibus de Eberstein, terrae Saxoniae, retroactis temporibus dominium eorum in Plawe, quod nunc tenemus et ad nos ex successione legitima devo- lutum, in feudo recepisse ac etiam possedisse noscantur, tamen quia dudum eorundem comitum generatio ita quod superstes nullus remansit, penitus est extincta, multorum sapientum, quos super eo requisivimus, sumus certa et sana informatione edocti, quod ipsum nostrum dominium Plawe
75 — possidere jure et titulo feudali. Volentes quod heredes ac successores nostri, domini in Plawen praelibati, quandocunque saepedictum dominium vacare contigerit, ipsum ab eodem domino nostro rege aut a suis heredibus seu successoribus, regibus Bohemiae, in feodo recipere semper deinceps debeant et tenere, et facto sibi per eos servandae perpetuae fideli- tatis homagio, sicut et nos nunc spontanea et libera voluntate fecimus, ei vel eis tanquam eius vel eorum vasalli sincera fide cum praedictis bonis omnibus intendere debeant et parere. Hujus rei testes nostri sunt vasalli infra scripti perti- nentes ad nostrum dominium praelibatum, videlicet strenui milites Tosso de Schoeneneck, suus filius Conradus, Ditricus de Tossenuelt, Cunradus dictus Sak et Nicolaus, frater suus, militaris, Henricus de Machwitz, Eberhardus de Widersperch, Cunradus de Milin et Heinzelinus dictus Roder, militaris, et quam plures alii fide digni. In cuius rei ... Dat. Pragae a. D. 1327 III. Idus Martii. (A. K. — Emler III. 1288.) 68. Infeudatio terrae Plavnensis. 1327, 15. Mart. List pana Henrycha staršieho z Plavna, že jest přijal léno od krále Jana českého a že má po věčné časy manem býti i jeho budúcí. 1327. Nos Henricus advocatus de Plawe senior et Henricus, ipsius filius senior, recognoscimus tenore praesentium et fatemur, quod licet olim progenitores nostri bonae memoriae quondam a viris spectabilibus, comitibus de Eberstein, terrae Saxoniae, retroactis temporibus dominium eorum in Plawe, quod nunc tenemus et ad nos ex successione legitima devo- lutum, in feudo recepisse ac etiam possedisse noscantur, tamen quia dudum eorundem comitum generatio ita quod superstes nullus remansit, penitus est extincta, multorum sapientum, quos super eo requisivimus, sumus certa et sana informatione edocti, quod ipsum nostrum dominium Plawe
Strana 76
76 — cum omnibus suis juribus et pertinentiis in feudo a quo- cunque dominorum nobis placuerit, nunc recipere ac tenere licite valeamus. Nos ob specialis amoris affectum, quem ad magnifici principis, domini nostri, d. Joannis B. et P. regis illustris ac comitis L. celsitudinem gerimus, ipsius nos recognoscentes esse feodatarios et vasallos, praelibatum nostrum dominium in Plawe cum suis munitionibus et bonis, vid. castro Lubow, munitione Johansgrun, castro Schonek, muni- tione Plonswitz, munitione Lapide dicta, munitione dicta Tirbil et Gatndorf, cum etiam villis ... (ut supra in dipl. 67). Et nos Tosso de Schoeneck, Arnoldus de Valchenstein, Goczo de Menka, Heinricus de Machwitz, Conradus de Sak, Eberhardus de Tirbl et Conradus de Milin, milites, nec non Nicolaus dictus Sak, Nicolaus de Dobeneck et Heinricus dictus Roeder, militares seu armigeri praedictorum dominorum nostrorum de Plawe, quorum sumus homines et vasalli, pre- cibus inclinati, protestamur praemissa omnia, prout superius continentur, per eosdem dominos nostros nobis, praesentibus et consentientibus, de certa scientia esse facta. In quorum etc. Dat. Pragae a. D. 1327, XVIII. Kal. Aprilis. (A. K. — Orig. arch. Vind. — Balb. Misc. Dec. I. Eml. III. 1292.) — 69. Boleslaus dux Opoliensis recognoscit se esse vasallum regis Boemiae respectu terrae Opoliensis. 1327, 5. Apг. A. K. List Boleslava kniežete Opolského, jímž vyznává, že jest manem krále Jana, českého krále, se všemi svými panstvími 1328. Nos Boleslaus, D. gr. dux Opoliensis, recognoscimus tenore praesentium et fatemur, nos esse principem et vasallum magnifici domini nostri, d. Joannis B. et P. regis et L. comitis, et ab eo terram nostram Opoliensem cum civitate Opol et castro ibidem, cum civitate Rosenberch et castro Crasscow, cum oppidis, villis etc. (ut supra in n. 58, 59, 60).
76 — cum omnibus suis juribus et pertinentiis in feudo a quo- cunque dominorum nobis placuerit, nunc recipere ac tenere licite valeamus. Nos ob specialis amoris affectum, quem ad magnifici principis, domini nostri, d. Joannis B. et P. regis illustris ac comitis L. celsitudinem gerimus, ipsius nos recognoscentes esse feodatarios et vasallos, praelibatum nostrum dominium in Plawe cum suis munitionibus et bonis, vid. castro Lubow, munitione Johansgrun, castro Schonek, muni- tione Plonswitz, munitione Lapide dicta, munitione dicta Tirbil et Gatndorf, cum etiam villis ... (ut supra in dipl. 67). Et nos Tosso de Schoeneck, Arnoldus de Valchenstein, Goczo de Menka, Heinricus de Machwitz, Conradus de Sak, Eberhardus de Tirbl et Conradus de Milin, milites, nec non Nicolaus dictus Sak, Nicolaus de Dobeneck et Heinricus dictus Roeder, militares seu armigeri praedictorum dominorum nostrorum de Plawe, quorum sumus homines et vasalli, pre- cibus inclinati, protestamur praemissa omnia, prout superius continentur, per eosdem dominos nostros nobis, praesentibus et consentientibus, de certa scientia esse facta. In quorum etc. Dat. Pragae a. D. 1327, XVIII. Kal. Aprilis. (A. K. — Orig. arch. Vind. — Balb. Misc. Dec. I. Eml. III. 1292.) — 69. Boleslaus dux Opoliensis recognoscit se esse vasallum regis Boemiae respectu terrae Opoliensis. 1327, 5. Apг. A. K. List Boleslava kniežete Opolského, jímž vyznává, že jest manem krále Jana, českého krále, se všemi svými panstvími 1328. Nos Boleslaus, D. gr. dux Opoliensis, recognoscimus tenore praesentium et fatemur, nos esse principem et vasallum magnifici domini nostri, d. Joannis B. et P. regis et L. comitis, et ab eo terram nostram Opoliensem cum civitate Opol et castro ibidem, cum civitate Rosenberch et castro Crasscow, cum oppidis, villis etc. (ut supra in n. 58, 59, 60).
Strana 77
77 — volentes et decernentes, quod heredes et successores nostri, duces Opolienses memorati, a domino nostro rege, here- dibus et successoribus suis, regibus B. praelibatis praefatam terram nostram, quandocunque eam per mortem alicujus ducis ibidem vacare contigerit, in feodo recipere semper deinceps debeant et habere etc. Datum Vratislaviae a. D. 1327 in die Palmarum. (A. K. — Grünh. II. 304. — Eml. III. 1302.) 70. Acquisitio civitatis Vratislaviensis. 1327, 6. April. Tempore isto (1327), quo rex Joannes moratus est in regno Boemiae, venit ad ipsum Heinricus VI., dux Slesiae, dominus civitatis Wratislaviae, habuitque cum rege tractatum de ducatus resignatione. Huic rex provinciam Glacensem ad tempora vitae ducis possidendam pro ducatu assignat, sibique deputat M marcas arg. annis singulis a fisco regio, quoad vixerit, percipiendas. Igitur in die b Ambrosii ep (4. Apr.) rex cum duce Wratislaviam pervenit et se de civitate et omni ducis dominio, accedente plurium consilio, jure perpetuo intromisit, ita sane, quod dux ducatum suum regis nomine ad vitam suam debeat possidere. (Chron. Aulae R.) A. D. 1327 in octava S. Joannis B. Joannes rex in regnum suum revertitur et eo ibidem existente inter Boleslaum, Henricum et Wladislaum duces Slesiae grandis est orta dissensio, taliter, quod alter ad alterius procurandum destructionis dispendium anhelaret. Erat enim ducatuum dictorum fratrum talis divisio: Boleslaus, qui sororem reginae Boemiae uxorem habuit nomine Margaretham, pro parte sua Bregensem et alias civitates et castra ejusdem districtus possedit. Hic Boleslaus ex dicta uxore sua duos habebat filios, Wenceslaum et Lodvicum. Alter vero frater Henricus civitatem Wratislaviensem et Noviforensem cum suis districtibus possidebat. Tertius Wladislaus civitatem Legnicensem et ejus terri- torium obtinebat. Senior itaque frater Boleslaus Wladislaum, juniorem fratrem suum, sub spe obtinendae paternae portionis suae ad clericatum induxit, qui usque ad diaconatus ordinem est promotus. Deinde Henricum, secundum fratrem, ex eo quod de uxore sua, ducum Austriae sorore, masculina prole carebat, multum oppressit. Qui Henricus considerans se adversus fratrem ad debitum non posse tueri, Joannem regem accessit secumque tractatus inivit, juxta tractatus quondam Henrici ducis Wratislaviae, patrui patris sui, ut sibi civitatem et districtum Glacensem, ad vitae dumtaxat tempora,
77 — volentes et decernentes, quod heredes et successores nostri, duces Opolienses memorati, a domino nostro rege, here- dibus et successoribus suis, regibus B. praelibatis praefatam terram nostram, quandocunque eam per mortem alicujus ducis ibidem vacare contigerit, in feodo recipere semper deinceps debeant et habere etc. Datum Vratislaviae a. D. 1327 in die Palmarum. (A. K. — Grünh. II. 304. — Eml. III. 1302.) 70. Acquisitio civitatis Vratislaviensis. 1327, 6. April. Tempore isto (1327), quo rex Joannes moratus est in regno Boemiae, venit ad ipsum Heinricus VI., dux Slesiae, dominus civitatis Wratislaviae, habuitque cum rege tractatum de ducatus resignatione. Huic rex provinciam Glacensem ad tempora vitae ducis possidendam pro ducatu assignat, sibique deputat M marcas arg. annis singulis a fisco regio, quoad vixerit, percipiendas. Igitur in die b Ambrosii ep (4. Apr.) rex cum duce Wratislaviam pervenit et se de civitate et omni ducis dominio, accedente plurium consilio, jure perpetuo intromisit, ita sane, quod dux ducatum suum regis nomine ad vitam suam debeat possidere. (Chron. Aulae R.) A. D. 1327 in octava S. Joannis B. Joannes rex in regnum suum revertitur et eo ibidem existente inter Boleslaum, Henricum et Wladislaum duces Slesiae grandis est orta dissensio, taliter, quod alter ad alterius procurandum destructionis dispendium anhelaret. Erat enim ducatuum dictorum fratrum talis divisio: Boleslaus, qui sororem reginae Boemiae uxorem habuit nomine Margaretham, pro parte sua Bregensem et alias civitates et castra ejusdem districtus possedit. Hic Boleslaus ex dicta uxore sua duos habebat filios, Wenceslaum et Lodvicum. Alter vero frater Henricus civitatem Wratislaviensem et Noviforensem cum suis districtibus possidebat. Tertius Wladislaus civitatem Legnicensem et ejus terri- torium obtinebat. Senior itaque frater Boleslaus Wladislaum, juniorem fratrem suum, sub spe obtinendae paternae portionis suae ad clericatum induxit, qui usque ad diaconatus ordinem est promotus. Deinde Henricum, secundum fratrem, ex eo quod de uxore sua, ducum Austriae sorore, masculina prole carebat, multum oppressit. Qui Henricus considerans se adversus fratrem ad debitum non posse tueri, Joannem regem accessit secumque tractatus inivit, juxta tractatus quondam Henrici ducis Wratislaviae, patrui patris sui, ut sibi civitatem et districtum Glacensem, ad vitae dumtaxat tempora,
Strana 78
78 — deputaret et Joannes rex post mortem ejusdem Henrici ducatum Wratisla- viensem et ejus civitates atque provinciam pro se, regno et corona Boemiae imperpetuum obtineret. Quos tractatus rex Joannes gratanter acceptans sibi civitatem et districtum Glacensem cum omnibus pertinentiis assignavit, et viceversa Henricus regem Joannem per fidelitatum homagium tam nobilium quam civium, civitatum et districtuum praedictorum securum reddit in praemissis. Et sic rex Joannes hoc, quod quondam temporibus Rudolphi Rom. regis per Wenceslaum (II.) olim Boemiae regem, super devolutione ducatus Wratislaviensis in tractatibus conceptum extiterat, et postea mortuo Henrico, protunc duce Wratislaviensi, sine liberis per Henricum cogn. Ventrosum, patruum suum, patrem praedictorum Boleslai, Henrici et Wladislai, qui se de dicto ducatu Wratislaviensi de facto intromiserat ipsumque ad heredes suos praedictos, licet praeter debitum et jus, dedu- xerat, protunc ad effectum perduxit. (Pulk. Chron.) In nomine Domini Amen. Fidelitatis nostrae dexteram merito hiis liberalius impertimur, in quibus fidei caritatisque sinceritas peramplius reperitur. Ex eo nos Johannes, D. gr. B. et P. rex comesque L., ad memoriam sincerae fidei puritate revocata, quam nobis illustris princeps dom. Henricus dux Slesiae et dominus Wratislaviensis, prae caeteris amicis suis exhibuit propter favorem et fiduciam, quam ad nos toto corde suo gessit et adhuc gerit, adeo quod totam terram suam Wratislaviensem eo iure, sicut ipse eam habuit et possedit, ad manus nostras, virium compos suarum, voluntarie resignavit ob commune terrae suae commodum et honorem, discretis et constantis fidei viris nobis quam plurimum dilectis, feodalibus, consulibus, iuratis, scabinis Wratizlaviensibus atque aliarum civitatum eiusdemque terrae totius incolis uniuersis, bona fide omnique sine dolo, per praesentes damus, promittimus publice et spondemus, quod idem ingenuus princeps, amicus noster dilectus, dominus Henricus, dux Slesiae et dominus Wratislaviae, cui ex debito eandem tenemus fidem quam nobis, debet esse totius vitae suae temporibus et permanere civitatis Wratizlaviae, aliarum civitatum, castrorum, oppidorum, villarum, vasallorum atque totius terrae Wratizlaviensis verus cum plena possessione dominus, et non alter, videlicet cum titulo, auctoritate, dignitate, utilitatibus, proventibus, perceptionibus, exactio- nibus, pertinentiis, feodo, iudiciis, iure patronatus suorum
78 — deputaret et Joannes rex post mortem ejusdem Henrici ducatum Wratisla- viensem et ejus civitates atque provinciam pro se, regno et corona Boemiae imperpetuum obtineret. Quos tractatus rex Joannes gratanter acceptans sibi civitatem et districtum Glacensem cum omnibus pertinentiis assignavit, et viceversa Henricus regem Joannem per fidelitatum homagium tam nobilium quam civium, civitatum et districtuum praedictorum securum reddit in praemissis. Et sic rex Joannes hoc, quod quondam temporibus Rudolphi Rom. regis per Wenceslaum (II.) olim Boemiae regem, super devolutione ducatus Wratislaviensis in tractatibus conceptum extiterat, et postea mortuo Henrico, protunc duce Wratislaviensi, sine liberis per Henricum cogn. Ventrosum, patruum suum, patrem praedictorum Boleslai, Henrici et Wladislai, qui se de dicto ducatu Wratislaviensi de facto intromiserat ipsumque ad heredes suos praedictos, licet praeter debitum et jus, dedu- xerat, protunc ad effectum perduxit. (Pulk. Chron.) In nomine Domini Amen. Fidelitatis nostrae dexteram merito hiis liberalius impertimur, in quibus fidei caritatisque sinceritas peramplius reperitur. Ex eo nos Johannes, D. gr. B. et P. rex comesque L., ad memoriam sincerae fidei puritate revocata, quam nobis illustris princeps dom. Henricus dux Slesiae et dominus Wratislaviensis, prae caeteris amicis suis exhibuit propter favorem et fiduciam, quam ad nos toto corde suo gessit et adhuc gerit, adeo quod totam terram suam Wratislaviensem eo iure, sicut ipse eam habuit et possedit, ad manus nostras, virium compos suarum, voluntarie resignavit ob commune terrae suae commodum et honorem, discretis et constantis fidei viris nobis quam plurimum dilectis, feodalibus, consulibus, iuratis, scabinis Wratizlaviensibus atque aliarum civitatum eiusdemque terrae totius incolis uniuersis, bona fide omnique sine dolo, per praesentes damus, promittimus publice et spondemus, quod idem ingenuus princeps, amicus noster dilectus, dominus Henricus, dux Slesiae et dominus Wratislaviae, cui ex debito eandem tenemus fidem quam nobis, debet esse totius vitae suae temporibus et permanere civitatis Wratizlaviae, aliarum civitatum, castrorum, oppidorum, villarum, vasallorum atque totius terrae Wratizlaviensis verus cum plena possessione dominus, et non alter, videlicet cum titulo, auctoritate, dignitate, utilitatibus, proventibus, perceptionibus, exactio- nibus, pertinentiis, feodo, iudiciis, iure patronatus suorum
Strana 79
79 — omnium beneficiorum ecclesiasticorum et generaliter cum omni dominio et iure, nullo penitus excluso, quibus hucusque usus est, veluti ex paterna successione praedictam suam terram post divisionem cum fratribus suis ducibus Slesiae, Bolezslao Bregensi et Wladeslao Legniczensi dominis habitam, tenuit annis pluribus et possedit, solo homagio per praedictos cives ac fideles seu feodales Wratizlavienses nobis, heredibus ac successoribus nostris, Boemiae regibus, semper reservato, ita quod nullum debeant habere dominum verum, quamdiu vixerit, quam eundem. Fide firma adjicentes certo et volun- tario ex promisso, quod si dominus dux Henricus praedictus tempore succedente per nos et heredes nostros vel per quoscunque legitimos successores nostros, Boemiae reges, (quod absit) ex quocunque proposito et occasione a terra Wratizlaviensi, eius iuribus et dominio praedictis, quibuscunque censeantur nominibus, attemptatus fuerit alienari, transponi aut quocunque modo ab ea transmutari, etiam si de hoc nostras, heredum nostrorum et successorum nostrorum, regum Boemiae, receperint litteras speciales, exnunc prout extunc libera ex electione saepedictis feodalibus, civibus ac aliis praedictae terrae Wratizlaviensis incolis praecipimus firmiter et mandamus, quod huiusmodi mandatum, quemadmodum eorum fidei bene convenit et honori, reputare debeant irritum et inane. Etiam si quodcunque feodum suo tempore vacare con- tigerit, illud a nobis debet suscipi, sed idem dominus dux Henricus praefatus debet habere conferendi ipsum plenariam potestatem. Insuper si aliquas nostris cum inimicis gwerras inierimus, tunc omnes munitiones praedictae nobis debent tunc et omni tempore aperiri, sic tamen, quod dictarum d. Hen- ricus dux praedictus quietus maneat possessor vitae suae tempo- ribus sicut prius. Act. Wratizlaviae a. D. 1327, proxima feria II. post diem Palmarum. (Grünhagen und Markgraf Lehens- und Besitzurkunden Schlesiens I, 66. — Sommersberg, Ss. ver. Sil. I. 893. — Lünig, Cod. Germ. II, 111. — Lünig, Corp. jur. feud. II. 63. — Böhmer, Reg. Imp. 191, n. 96.)
79 — omnium beneficiorum ecclesiasticorum et generaliter cum omni dominio et iure, nullo penitus excluso, quibus hucusque usus est, veluti ex paterna successione praedictam suam terram post divisionem cum fratribus suis ducibus Slesiae, Bolezslao Bregensi et Wladeslao Legniczensi dominis habitam, tenuit annis pluribus et possedit, solo homagio per praedictos cives ac fideles seu feodales Wratizlavienses nobis, heredibus ac successoribus nostris, Boemiae regibus, semper reservato, ita quod nullum debeant habere dominum verum, quamdiu vixerit, quam eundem. Fide firma adjicentes certo et volun- tario ex promisso, quod si dominus dux Henricus praedictus tempore succedente per nos et heredes nostros vel per quoscunque legitimos successores nostros, Boemiae reges, (quod absit) ex quocunque proposito et occasione a terra Wratizlaviensi, eius iuribus et dominio praedictis, quibuscunque censeantur nominibus, attemptatus fuerit alienari, transponi aut quocunque modo ab ea transmutari, etiam si de hoc nostras, heredum nostrorum et successorum nostrorum, regum Boemiae, receperint litteras speciales, exnunc prout extunc libera ex electione saepedictis feodalibus, civibus ac aliis praedictae terrae Wratizlaviensis incolis praecipimus firmiter et mandamus, quod huiusmodi mandatum, quemadmodum eorum fidei bene convenit et honori, reputare debeant irritum et inane. Etiam si quodcunque feodum suo tempore vacare con- tigerit, illud a nobis debet suscipi, sed idem dominus dux Henricus praefatus debet habere conferendi ipsum plenariam potestatem. Insuper si aliquas nostris cum inimicis gwerras inierimus, tunc omnes munitiones praedictae nobis debent tunc et omni tempore aperiri, sic tamen, quod dictarum d. Hen- ricus dux praedictus quietus maneat possessor vitae suae tempo- ribus sicut prius. Act. Wratizlaviae a. D. 1327, proxima feria II. post diem Palmarum. (Grünhagen und Markgraf Lehens- und Besitzurkunden Schlesiens I, 66. — Sommersberg, Ss. ver. Sil. I. 893. — Lünig, Cod. Germ. II, 111. — Lünig, Corp. jur. feud. II. 63. — Böhmer, Reg. Imp. 191, n. 96.)
Strana 80
80 — 71. Promissio Joannis regis de terra Wratisla- viensi a corona Boemiae nunquam alienanda. 1327, 6. Apг. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, recognos- cimus et ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod dilec- torum fidelium nostrorum, civium Wratislaviensium, gratae devotionis et sincerae fidei promptitudine, quibus nostrae celsitudini complacuerunt hactenus et complacere tenentur et poterunt in futurum, benigno pensantes affectu ac volentes ipsos perinde, quanto uberius poterimus, prosequi gratiose, sincere promittimus eos et eorum quemlibet ac universos terrae Wratislaviensis incolas et feodales in omnibus sibi competentibus juribus et libertatibus seu immunitatibus super omnibus bonis suis in civitate Wratislaviensi et extra eam sitis, super quibus privilegia vel quascunque authenticas literas vel alias evidens poterunt testimonium demonstrare, ex qua- cunque rationabili aut evidenti concessione vel donatione d. m. ducum Silesiae ac dominorum Wratislaviensium sibi facta, de benignitate regia in perpetuum conservare, et jura, liber- tates ac inmunitates hujusmodi ipsis vel ipsorum cuipiam nullatenus violare. Quas potius prout provide ac rationabiliter factae sunt ipsis, ut super diversis suis incommodis ac pres- suris, quibus attriti sunt hactenus, novae respirationis sub nostro felici dominio remedia votiva suscipiant, approbandas duximus et etiam confirmandas, absolventes eos perpetuis temporibus a dationibus seu solutionibus generalis collectae regiae, quae vulgo berna dicitur, et volentes servitiis suis et subsidiis, quae servire ac dare consueverunt hactenus, gratiose in posterum contentari. Praedictam quoque terram Wratislaviensem et universos eius incolas in quibuslibet iustis causis contra quascunque personas, seculares et ecclesiasticas, principes ac principum subditos, super hereditatibus, debitis vel culpis aliis confovere ubilibet potentiae nostrae dextera disponentes praefatos cives Wratislavienses ac etiam Noviforenses nec non totius terrae
80 — 71. Promissio Joannis regis de terra Wratisla- viensi a corona Boemiae nunquam alienanda. 1327, 6. Apг. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, recognos- cimus et ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod dilec- torum fidelium nostrorum, civium Wratislaviensium, gratae devotionis et sincerae fidei promptitudine, quibus nostrae celsitudini complacuerunt hactenus et complacere tenentur et poterunt in futurum, benigno pensantes affectu ac volentes ipsos perinde, quanto uberius poterimus, prosequi gratiose, sincere promittimus eos et eorum quemlibet ac universos terrae Wratislaviensis incolas et feodales in omnibus sibi competentibus juribus et libertatibus seu immunitatibus super omnibus bonis suis in civitate Wratislaviensi et extra eam sitis, super quibus privilegia vel quascunque authenticas literas vel alias evidens poterunt testimonium demonstrare, ex qua- cunque rationabili aut evidenti concessione vel donatione d. m. ducum Silesiae ac dominorum Wratislaviensium sibi facta, de benignitate regia in perpetuum conservare, et jura, liber- tates ac inmunitates hujusmodi ipsis vel ipsorum cuipiam nullatenus violare. Quas potius prout provide ac rationabiliter factae sunt ipsis, ut super diversis suis incommodis ac pres- suris, quibus attriti sunt hactenus, novae respirationis sub nostro felici dominio remedia votiva suscipiant, approbandas duximus et etiam confirmandas, absolventes eos perpetuis temporibus a dationibus seu solutionibus generalis collectae regiae, quae vulgo berna dicitur, et volentes servitiis suis et subsidiis, quae servire ac dare consueverunt hactenus, gratiose in posterum contentari. Praedictam quoque terram Wratislaviensem et universos eius incolas in quibuslibet iustis causis contra quascunque personas, seculares et ecclesiasticas, principes ac principum subditos, super hereditatibus, debitis vel culpis aliis confovere ubilibet potentiae nostrae dextera disponentes praefatos cives Wratislavienses ac etiam Noviforenses nec non totius terrae
Strana 81
81 — Wratislaviensis incolas universos, quandocunque et ibicunque per regni nostri Boemici et aliarum terrarum nostrarum loca, in quibus thelonea de mercibus requiruntur, transitum cum quibuscunque suis mercimoniis fecerint, de solucionibus thelo- neorum huiusmodi liberos perpetuo esse volumus et exemptos. Ad maioris etiam expressionem nostrae gratiae saepedictis Wratislaviensibus civibus ac terrae Wratislaviensis inhabitato- ribus universis duximus nostro, heredum et successorum nostrorum, Boemicorum regum, nomine firmiter promittendum, quod ipsam terram a praedicti regni nostri Boemici unione nullis unquam temporibus venditionis, permutationis, obliga- tionis, infeodationis vel cuiuscunqne alienationis titulo dis- jungemus nec ipsam alicui capitaneorum locabimus sub deter- minata annua pensione, quae utique saepedictae terrae Wratisla- viensi et eius incolis vergeret in notabile detrimentum. Nullum etiam alium praeterquam aliquem terrigenam idoneum ipsi terrae capitaneum praeficiemus aut praefici patiemur. Et quascunque terras Polonicales aut earum partes vel loca a nostris rebellibus Deo nobis cooperante quomodocunque obtinuerimus, illas et illa praefatae terrae, ut ex eo status eius in melius proficiat, coadiuncturos inseparabiliter nos spon- demus, nolentes, quod aliquis civium Wratislaviensium extra civi- tatis Wratislaviae iudicium pro ullis debitis, hereditatibus aut causis aliis quibuscunque alibi responsurus trahatur, vel etiam ullus feodalium et incolarum terrae Wratislaviensis saepedictorum extra ipsius terrae iudicium pro debitis, hereditatibus aut causis huiusmodi ad iudicium longinquius vel eidem intolerabilius ali- quatenus evocetur. Promittimus praeterea nullum terrae ac civitatis Wrati- slaviensis proscriptorum irreconciliatum laeso vel propinquis, si idem laesus non extiterit, nostrae gratiae reformare vel ei treugas pacis aut quascunque inducias in terra vel civitate Wratislavia saepedicta manendi vel standi aliquatenus indulgere. Volentes firmiter, ut universus diocesis Wratislaviensis clerus divina in civitate Wratislavia sine racionabili et legi- tima causa ammodo suspendere non praesumat, et super quibus- Codex jur. boh. II. 1. 6
81 — Wratislaviensis incolas universos, quandocunque et ibicunque per regni nostri Boemici et aliarum terrarum nostrarum loca, in quibus thelonea de mercibus requiruntur, transitum cum quibuscunque suis mercimoniis fecerint, de solucionibus thelo- neorum huiusmodi liberos perpetuo esse volumus et exemptos. Ad maioris etiam expressionem nostrae gratiae saepedictis Wratislaviensibus civibus ac terrae Wratislaviensis inhabitato- ribus universis duximus nostro, heredum et successorum nostrorum, Boemicorum regum, nomine firmiter promittendum, quod ipsam terram a praedicti regni nostri Boemici unione nullis unquam temporibus venditionis, permutationis, obliga- tionis, infeodationis vel cuiuscunqne alienationis titulo dis- jungemus nec ipsam alicui capitaneorum locabimus sub deter- minata annua pensione, quae utique saepedictae terrae Wratisla- viensi et eius incolis vergeret in notabile detrimentum. Nullum etiam alium praeterquam aliquem terrigenam idoneum ipsi terrae capitaneum praeficiemus aut praefici patiemur. Et quascunque terras Polonicales aut earum partes vel loca a nostris rebellibus Deo nobis cooperante quomodocunque obtinuerimus, illas et illa praefatae terrae, ut ex eo status eius in melius proficiat, coadiuncturos inseparabiliter nos spon- demus, nolentes, quod aliquis civium Wratislaviensium extra civi- tatis Wratislaviae iudicium pro ullis debitis, hereditatibus aut causis aliis quibuscunque alibi responsurus trahatur, vel etiam ullus feodalium et incolarum terrae Wratislaviensis saepedictorum extra ipsius terrae iudicium pro debitis, hereditatibus aut causis huiusmodi ad iudicium longinquius vel eidem intolerabilius ali- quatenus evocetur. Promittimus praeterea nullum terrae ac civitatis Wrati- slaviensis proscriptorum irreconciliatum laeso vel propinquis, si idem laesus non extiterit, nostrae gratiae reformare vel ei treugas pacis aut quascunque inducias in terra vel civitate Wratislavia saepedicta manendi vel standi aliquatenus indulgere. Volentes firmiter, ut universus diocesis Wratislaviensis clerus divina in civitate Wratislavia sine racionabili et legi- tima causa ammodo suspendere non praesumat, et super quibus- Codex jur. boh. II. 1. 6
Strana 82
82 — libet causis suis dilectos fideles nostros cives ac feodales Wratislavienses ad forum ecclesiasticum, antequam cives ipsos in iudicio civili et feodales praedictos in iudicio provinciali convenîat, idem clerus trahere similiter non praesumat; in quibus siquidem iudiciis, si ipsi clero iusticia conveniens fuerit denegata, extunc prosequendi iura sua coram spirituali judice plenam habeat potestatem. In quorum omnium praedictorum robur et testimonium praesentes literas fieri et sigillo nostro majori jussimus roborari. Actum Wratislaviae . . . A. D. 1327, proxima feria secunda post diem palmarum. (Grünhagen und Markgraf, Lehens- und Besitzurkunden Schlesiens I, 67. — Böhmer, Reg. Imp. 191, n. 99.) 72. Ludovicus Brandenburgensis et Lusatiae mar- chio, Reynekino de Adelendorp, civi de Berlin, in feudum confert reditus quinque talentorum in villa Mare. 1327, 21. Maii. (Reppin.) (Arch. S. Wenc.) 73. Otto senior et Otto junior fratres de Lodburch et de Bergow, bona sua in Antiquo et Novo Seberch atque civitatem et castrum Belina Johanni regi in feudum offerunt. 1327, 31. Maii et 7. Junii. (Arch. S. Wenc. — V. Cod. j. b. II. 3, p. 32. — Eml. IV. 1332, 1336.) 74. Joannes rex Ottoni et Ottoni fratribus de Loden- burch dictis de Bergow, qui bona sua Seberch atque Bilina ei in feudum offerebant, villam suam Peczschow titulo feudali confert. 1327, 31. Maii. (Arch. S. Wenc.)g — hovtANO
82 — libet causis suis dilectos fideles nostros cives ac feodales Wratislavienses ad forum ecclesiasticum, antequam cives ipsos in iudicio civili et feodales praedictos in iudicio provinciali convenîat, idem clerus trahere similiter non praesumat; in quibus siquidem iudiciis, si ipsi clero iusticia conveniens fuerit denegata, extunc prosequendi iura sua coram spirituali judice plenam habeat potestatem. In quorum omnium praedictorum robur et testimonium praesentes literas fieri et sigillo nostro majori jussimus roborari. Actum Wratislaviae . . . A. D. 1327, proxima feria secunda post diem palmarum. (Grünhagen und Markgraf, Lehens- und Besitzurkunden Schlesiens I, 67. — Böhmer, Reg. Imp. 191, n. 99.) 72. Ludovicus Brandenburgensis et Lusatiae mar- chio, Reynekino de Adelendorp, civi de Berlin, in feudum confert reditus quinque talentorum in villa Mare. 1327, 21. Maii. (Reppin.) (Arch. S. Wenc.) 73. Otto senior et Otto junior fratres de Lodburch et de Bergow, bona sua in Antiquo et Novo Seberch atque civitatem et castrum Belina Johanni regi in feudum offerunt. 1327, 31. Maii et 7. Junii. (Arch. S. Wenc. — V. Cod. j. b. II. 3, p. 32. — Eml. IV. 1332, 1336.) 74. Joannes rex Ottoni et Ottoni fratribus de Loden- burch dictis de Bergow, qui bona sua Seberch atque Bilina ei in feudum offerebant, villam suam Peczschow titulo feudali confert. 1327, 31. Maii. (Arch. S. Wenc.)g — hovtANO
Strana 83
83 — 75. Castri Sparmberg infeudatio. 1327. List Peczolda z Sparenbergka, že se poddává v manstvie s zámkem svým Sparmbergem a se dvěma vsi Plintendorf a Ullrychsreut králi Janovi a jeho budúcím, králóm českým, k věčnosti. 1327. (A. K. — Lünig Cod. Germ. dipl. I. 998. — Emler IV. Addenda 2029.) 76. Udalrici de Hanau, resp. Joannis comitis de Spanheim fidejussio pro summa Henrico Karinthiae duci a rege Joanne solvenda. 1328, 14., resp. 18. Febr. Ulrich Herr zu Hanau, leistet für Johann K. v. B. Bürgschaft über 40.000 Prager Mark Silber, die derselbe an Heinrich Herczog von Kaernten, zu zalen hat. (Arch. S. Wenc. — Rieggers Arch. II. 595. — Emb. III. 1419, 1420.) 77. Nicolai ducis Opaviensis fidejussio pro 40.000 marc. in favorem Henrici Karinthiae ducis Tyrolique comitis. 1328, 30. Julii. Wir Nyclas von gotes genaden herczog ze Troppaw daz wir gelobt und gehaizzen haben vnd recht puerge sein worden dez hochgeporn fursten, hertzog Heinrichen von Chernden vnd grauen ze Tyrol, gen în vnd gen allen sînen erben, ez sein soen oder toechter, umb viertzig tausent mark silbers prager gewigdez, fuer vnsern lieben herren vnd hoch- geporn fursten, chunig Johansen von Beheim ... Der selben pfenning geuallent in zehen tausent mark zu unsers herren mumen. Dar nach geuallent im zwanzig tausent mark silbers des selben gewigdez fuer die haimstewr chuniginne vrow Annen, seiner wirtinne ... Dar nach gevallent îm zehen tausent mark silbers Prager münzze für den spruch, den îm der wirdig herre pyschof Heinrich von Tryend vnd der hoch- geporn fürste herczog Heinrich von Bayern vnd pfallentz 6*
83 — 75. Castri Sparmberg infeudatio. 1327. List Peczolda z Sparenbergka, že se poddává v manstvie s zámkem svým Sparmbergem a se dvěma vsi Plintendorf a Ullrychsreut králi Janovi a jeho budúcím, králóm českým, k věčnosti. 1327. (A. K. — Lünig Cod. Germ. dipl. I. 998. — Emler IV. Addenda 2029.) 76. Udalrici de Hanau, resp. Joannis comitis de Spanheim fidejussio pro summa Henrico Karinthiae duci a rege Joanne solvenda. 1328, 14., resp. 18. Febr. Ulrich Herr zu Hanau, leistet für Johann K. v. B. Bürgschaft über 40.000 Prager Mark Silber, die derselbe an Heinrich Herczog von Kaernten, zu zalen hat. (Arch. S. Wenc. — Rieggers Arch. II. 595. — Emb. III. 1419, 1420.) 77. Nicolai ducis Opaviensis fidejussio pro 40.000 marc. in favorem Henrici Karinthiae ducis Tyrolique comitis. 1328, 30. Julii. Wir Nyclas von gotes genaden herczog ze Troppaw daz wir gelobt und gehaizzen haben vnd recht puerge sein worden dez hochgeporn fursten, hertzog Heinrichen von Chernden vnd grauen ze Tyrol, gen în vnd gen allen sînen erben, ez sein soen oder toechter, umb viertzig tausent mark silbers prager gewigdez, fuer vnsern lieben herren vnd hoch- geporn fursten, chunig Johansen von Beheim ... Der selben pfenning geuallent in zehen tausent mark zu unsers herren mumen. Dar nach geuallent im zwanzig tausent mark silbers des selben gewigdez fuer die haimstewr chuniginne vrow Annen, seiner wirtinne ... Dar nach gevallent îm zehen tausent mark silbers Prager münzze für den spruch, den îm der wirdig herre pyschof Heinrich von Tryend vnd der hoch- geporn fürste herczog Heinrich von Bayern vnd pfallentz 6*
Strana 84
84 — graf ze Rein hin zu gesprochen habent, als die hantfest sprechent, die vnser payde herren gen einander dar umb geben habent. Der summe pringet also viertzig tausent mark prager münzzen. Der vorgenanten pfenning verhaizzen wir îm ze geben uf sand Mychels tag, der schirst chympt, fünf tausent mark dar nach aber von dem selben sand Mychels tag über ein jar zehen tausend mark etc. Der brief ist gegeben ze Brvnne, da man zalt von Cristes gepuert 1328 jar, des sunneabents nach sand Jacobs tag. (Arch. c.r. aul. Vindob. — Chytil VII. 852. — Eml. III. 1470.) 78. Cives Znoymenses promittunt Henricum ducem Karinthiae post mortem Joannis regis tutorem liberorum suorum agnoscere velle. 1328, 3. August. Henricus dux Carinthiae, olim rex Boemiae, litteris 1327, 20. Nov. datis Joannem regem Boemiae tutorem liberis suis instituit et vice versa Joannes rex Henricum ducem fecit tutorem filiorum suorum, ut patet e regesto ab anno 1328: „Quidam Boemiae optimates jussu Joannis regis promittunt, se collaboraturos, ut foedus et contractus inter regem et ducem facta effectui dentur, nempe ut post mortem regis Joannis omnium filiorum tutor sit et omnium bonorum administrator dux Henricus." (Eml. III. 1392, 1407.) Slib Znojemských z rozkázanie krále Jana kniežeti Korytanskému, že slíbili jsú a přisahali po smrti téhož krále knězi Henrychovi Korytanskému jakožto poručníku dětí krále Janových 1328. (A. K). Der Stat Znoim Verschreybung, daz sie auf Kunig Johans zu Behem gebot Hertzog Heinrichen von Kernten behuflich sein sollen, vermog der tayding und glubd zwischen înen aufgericht. Wir — richter — burgermaister und die gesworn alle der stat ze Znoym — daz wir von dem geschefte vnd gebote vnsers lîben herren, des hochgeporn chvnig Johansen von B. und P. etc., verhaizzen vnd gelobt haben mit trewen an aydes stat dem edelen hohen fuersten, herzogen Heinrichen von Chernden etc., stete helfen ze haben alle der taiding und gelubbe, di czwischen vnserm vorgenanten herren und im geschehen sint, als diselben vnsers lîben herren hantfeste
84 — graf ze Rein hin zu gesprochen habent, als die hantfest sprechent, die vnser payde herren gen einander dar umb geben habent. Der summe pringet also viertzig tausent mark prager münzzen. Der vorgenanten pfenning verhaizzen wir îm ze geben uf sand Mychels tag, der schirst chympt, fünf tausent mark dar nach aber von dem selben sand Mychels tag über ein jar zehen tausend mark etc. Der brief ist gegeben ze Brvnne, da man zalt von Cristes gepuert 1328 jar, des sunneabents nach sand Jacobs tag. (Arch. c.r. aul. Vindob. — Chytil VII. 852. — Eml. III. 1470.) 78. Cives Znoymenses promittunt Henricum ducem Karinthiae post mortem Joannis regis tutorem liberorum suorum agnoscere velle. 1328, 3. August. Henricus dux Carinthiae, olim rex Boemiae, litteris 1327, 20. Nov. datis Joannem regem Boemiae tutorem liberis suis instituit et vice versa Joannes rex Henricum ducem fecit tutorem filiorum suorum, ut patet e regesto ab anno 1328: „Quidam Boemiae optimates jussu Joannis regis promittunt, se collaboraturos, ut foedus et contractus inter regem et ducem facta effectui dentur, nempe ut post mortem regis Joannis omnium filiorum tutor sit et omnium bonorum administrator dux Henricus." (Eml. III. 1392, 1407.) Slib Znojemských z rozkázanie krále Jana kniežeti Korytanskému, že slíbili jsú a přisahali po smrti téhož krále knězi Henrychovi Korytanskému jakožto poručníku dětí krále Janových 1328. (A. K). Der Stat Znoim Verschreybung, daz sie auf Kunig Johans zu Behem gebot Hertzog Heinrichen von Kernten behuflich sein sollen, vermog der tayding und glubd zwischen înen aufgericht. Wir — richter — burgermaister und die gesworn alle der stat ze Znoym — daz wir von dem geschefte vnd gebote vnsers lîben herren, des hochgeporn chvnig Johansen von B. und P. etc., verhaizzen vnd gelobt haben mit trewen an aydes stat dem edelen hohen fuersten, herzogen Heinrichen von Chernden etc., stete helfen ze haben alle der taiding und gelubbe, di czwischen vnserm vorgenanten herren und im geschehen sint, als diselben vnsers lîben herren hantfeste
Strana 85
85 — sagent, di er îm dar vber geben hat, vnd nemlich, daz der- selbe hercoge fuermunt vnd gerhabe sein sol, ob ez ze schulden chumt, vnsers egenanten herren chunig Johansen chinde, die er iezunt hat oder nach gewinnet .. . Geben nach Chr. geburd 1328, an Sand Stephans tag des marterer, als sein lîchnam funden ward. (A. K. — Arch. c. r. aul. Vindob. — Chyt. VI. 285. — Emb. III. 1472.) 79. Ottonis comitis palatini fidejussio pro summa duci Karinthiae a Joanne rege solvenda. 1328, 21. Sept. Otto Pfalzgraf zu Rhein u. Herzog in Baiern, leistet dieselbe Bürgschaft wie Ulrich Herr zu Hanau (d. i. verbürgt sich für K. Johann um 40.000 mark silbers Prager Gewichtes zuhanden des Herzogs von Chornten). Dat. Purghausen, am S. Matthaeus des zwölfboten und ewan- gelisten Tag 1328. (Arch. S. Wenc. — Eml. III. 1494.) 80. Foedus Joannis regis cum generali fratrum domus Theutonicae magistro contra Wladislaum regem Kracoviae. 1329, 12. Mart. A. 1329. Joannes rex strenua valde et magnifica contra Lituanos et paganos in bellicis actibus exercuit opera: Ipse ad remotiores paganorum transivit terminos, suntque ibi per ipsum multa milia trucidata et circi- ter tria milia gentilitium baptizata. Ad haec omnia fratres cruciferi de domo Teuthonica sua auxilia praebuerunt fideliter et consilia. (Chron. Aulae Regiae.) Praecedebat foedus cum fratre Wernhero, magistro generali, atque fratribus domus Theutonicae, terrae Pruzziae dominis, anno supradicto in castro Torunensi initum, secundum quod reges Boemiae ipsis, magistro et fratribus, ad eorum requisitionem contra regem Kracoviae, gentis Litva- norum fautorem, debeant toto posse sub expensis et damnis propriis assistere, consiliis et auxiliis opportunis. Litteris die 3. Apr. 1329 in eodem castro datis Joannes rex dicto magistro et fratribus terras Dobrynensem, quam dicioni seu potestati suae ipsorum adjutorio subegerat, et Mazoviensem, quam adhuc fortassis subi- gere eum continget, aequa lance per medium dividens, medietatem utrique ripae sive littori fluvii Wizle contiguam, cum omnibus ipsarum terrarum castris, munitionibus etc. dedit, contulit et donavit. (Ember III. 1533, 1539.)
85 — sagent, di er îm dar vber geben hat, vnd nemlich, daz der- selbe hercoge fuermunt vnd gerhabe sein sol, ob ez ze schulden chumt, vnsers egenanten herren chunig Johansen chinde, die er iezunt hat oder nach gewinnet .. . Geben nach Chr. geburd 1328, an Sand Stephans tag des marterer, als sein lîchnam funden ward. (A. K. — Arch. c. r. aul. Vindob. — Chyt. VI. 285. — Emb. III. 1472.) 79. Ottonis comitis palatini fidejussio pro summa duci Karinthiae a Joanne rege solvenda. 1328, 21. Sept. Otto Pfalzgraf zu Rhein u. Herzog in Baiern, leistet dieselbe Bürgschaft wie Ulrich Herr zu Hanau (d. i. verbürgt sich für K. Johann um 40.000 mark silbers Prager Gewichtes zuhanden des Herzogs von Chornten). Dat. Purghausen, am S. Matthaeus des zwölfboten und ewan- gelisten Tag 1328. (Arch. S. Wenc. — Eml. III. 1494.) 80. Foedus Joannis regis cum generali fratrum domus Theutonicae magistro contra Wladislaum regem Kracoviae. 1329, 12. Mart. A. 1329. Joannes rex strenua valde et magnifica contra Lituanos et paganos in bellicis actibus exercuit opera: Ipse ad remotiores paganorum transivit terminos, suntque ibi per ipsum multa milia trucidata et circi- ter tria milia gentilitium baptizata. Ad haec omnia fratres cruciferi de domo Teuthonica sua auxilia praebuerunt fideliter et consilia. (Chron. Aulae Regiae.) Praecedebat foedus cum fratre Wernhero, magistro generali, atque fratribus domus Theutonicae, terrae Pruzziae dominis, anno supradicto in castro Torunensi initum, secundum quod reges Boemiae ipsis, magistro et fratribus, ad eorum requisitionem contra regem Kracoviae, gentis Litva- norum fautorem, debeant toto posse sub expensis et damnis propriis assistere, consiliis et auxiliis opportunis. Litteris die 3. Apr. 1329 in eodem castro datis Joannes rex dicto magistro et fratribus terras Dobrynensem, quam dicioni seu potestati suae ipsorum adjutorio subegerat, et Mazoviensem, quam adhuc fortassis subi- gere eum continget, aequa lance per medium dividens, medietatem utrique ripae sive littori fluvii Wizle contiguam, cum omnibus ipsarum terrarum castris, munitionibus etc. dedit, contulit et donavit. (Ember III. 1533, 1539.)
Strana 86
86 — 81. Homagium Wenceslai, ducis Mazoviae et domini Plocensis, Joanni regi Boemiae et suis successoribus, Boemiae regibus, factum. 1329, 29. Mart. Wenceslaus dux Mazoviae atque terrae Plocensis Joanni regi, contra Lituanos cum exercitu procedenti, litteris die 29. Mart. 1329 in castro Plock super Wislam datis assistere promisit contra Wladislaum regem Krakoviae, Lituanos contra fratres domus Teutonicae adjuvantem. List Vacslava kniežete Mazužského, že zemi svú Mazušskou a panstvie Plocenské se vším panstvím jich pod manstvie od krále Jana českého přijal jest a zavazuje se jemu pomáhati proti nepřátelóm. 1329. (A. K.) Nos Wenceslaus, D. gr. dux Mazoviae et dominus Plo- censis, constare volumus tenore praesentium universis, quod nos post habitos inter magnificum principem, dominum Joannem B. et P. regem ac L. comitem, dominum et affinem nostrum carissimum, ex una et nos ex altera parte varios anfractus et discordias, status et honoris nostri commodum attendentes, de consilio et favore amicorum et fidelium nostrorum nomine concordavimus in hunc modum : Quod videlicet nos, heredes et successores nostri prae- dicti terram nostram Mazoviensem hereditariam et ex gentilium manibus ereptam, sicut ad nos deducta est penitus, liberam et a nullo unquam imperatore aut etiam rege in feudum prius receptam, cum castris nostris Plozck, scilicet Vissegrado et Gostinin, civitatibus et villis locatis meis aut circa ea locandis, nobilibus, baronibus, militibus, vasallis et hominibus aliis ac ceteris omnibus et singulis pertinentiis suis et appendiis, in quibuscunque consistant aut quocunque cen- seantur nomine, ac bonis aliis, quae nunc possidemus aut imposterum possidebimus titulo sub quocunque, eis, regi, here- dibus et successoribus suis, sponte et libere ex causa subscripta resignare, ac eam seu ea ab ipsis, rege, heredibus et succes- soribus suis, B. regibus et P., in feudum, perpetuis a data praesentium inantea temporibus, praestito per nos, heredes et successores nostros fidelitatis debitae homagio et corporali nihilominus juramento, recipere et habere, dictisque regi, heredibus et successoribus suis, ad requisitionem eorundem
86 — 81. Homagium Wenceslai, ducis Mazoviae et domini Plocensis, Joanni regi Boemiae et suis successoribus, Boemiae regibus, factum. 1329, 29. Mart. Wenceslaus dux Mazoviae atque terrae Plocensis Joanni regi, contra Lituanos cum exercitu procedenti, litteris die 29. Mart. 1329 in castro Plock super Wislam datis assistere promisit contra Wladislaum regem Krakoviae, Lituanos contra fratres domus Teutonicae adjuvantem. List Vacslava kniežete Mazužského, že zemi svú Mazušskou a panstvie Plocenské se vším panstvím jich pod manstvie od krále Jana českého přijal jest a zavazuje se jemu pomáhati proti nepřátelóm. 1329. (A. K.) Nos Wenceslaus, D. gr. dux Mazoviae et dominus Plo- censis, constare volumus tenore praesentium universis, quod nos post habitos inter magnificum principem, dominum Joannem B. et P. regem ac L. comitem, dominum et affinem nostrum carissimum, ex una et nos ex altera parte varios anfractus et discordias, status et honoris nostri commodum attendentes, de consilio et favore amicorum et fidelium nostrorum nomine concordavimus in hunc modum : Quod videlicet nos, heredes et successores nostri prae- dicti terram nostram Mazoviensem hereditariam et ex gentilium manibus ereptam, sicut ad nos deducta est penitus, liberam et a nullo unquam imperatore aut etiam rege in feudum prius receptam, cum castris nostris Plozck, scilicet Vissegrado et Gostinin, civitatibus et villis locatis meis aut circa ea locandis, nobilibus, baronibus, militibus, vasallis et hominibus aliis ac ceteris omnibus et singulis pertinentiis suis et appendiis, in quibuscunque consistant aut quocunque cen- seantur nomine, ac bonis aliis, quae nunc possidemus aut imposterum possidebimus titulo sub quocunque, eis, regi, here- dibus et successoribus suis, sponte et libere ex causa subscripta resignare, ac eam seu ea ab ipsis, rege, heredibus et succes- soribus suis, B. regibus et P., in feudum, perpetuis a data praesentium inantea temporibus, praestito per nos, heredes et successores nostros fidelitatis debitae homagio et corporali nihilominus juramento, recipere et habere, dictisque regi, heredibus et successoribus suis, ad requisitionem eorundem
Strana 87
87 — de bonis supradictis parere et intendere tanquam veris nostris dominis, ipsisque serviendo juvare contra quemlibet mundi principem vel hominem fideliter, pro totis nostris viribus, teneamur. Promittentes omnia et singula supradicta bona fide, dolo et fraude quibuslibet exclusis, firmiter et inviolabiliter conser- vare, nec contra ea vel eorum aliqua, jure vel facto, ullo unquam casu vel tempore facere vel venire. Renunciantes expresse in omnibus his exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, constitutioni et consuetudini quibuslibet omnibus, literis apostolicis et aliis quibuscunque nobis concessis vel concedendis, omnique juris tam canonici quam civilis auxilio, quo vel quibus contra prae- missa vel eorum aliquod nobis, heredibus et successoribus nostris praefatis quocunque tempore vel modo posset in aliquo suffragium generari. Imo et si fortasse (quod Deus avertat) nos ipsi, heredes et successores nostri praedicti contra dicta vel eorum aliquod modo aliquo aut tempore excesserimus, volumus extunc, prout exnunc omnia et singula bona nostra, quaecunque habuimus, ut praedicitur, ipso facto fore perdita et ad ipsos, regem, heredes et successores suos, legitime et rationabiliter devoluta. Testes . . . Datum in Ploczk, a. D. 1329 quarta feria post dominicam Oculi mei semper. (A. K. — Balb. VIII. 240. — Alterae litterae ejusdem tenoris breviores ddo. 1329, 29. Mart. Ib. 239.) 82. Joannes dux Slesiae et dominus Stinaviae, terram suam Joanni regi resignans eam in feudum ab eodem rege recipit. 1329, 29. Aprilis. A. 1329 duces Poloniae et Slesiae, quorum numerum nunc nescio pro multitudine, fere omnes regis Joannis servitiis se mancipant, fidemque praestant. (Chron. Aulae Regiae.) List Jana kniežete Slezského, že se poddal s svými zeměmi Lubyn a Gorau se vším jich panováním králi Janovi i budúcím králóm českým pod manstvie 1329. (A. K.)
87 — de bonis supradictis parere et intendere tanquam veris nostris dominis, ipsisque serviendo juvare contra quemlibet mundi principem vel hominem fideliter, pro totis nostris viribus, teneamur. Promittentes omnia et singula supradicta bona fide, dolo et fraude quibuslibet exclusis, firmiter et inviolabiliter conser- vare, nec contra ea vel eorum aliqua, jure vel facto, ullo unquam casu vel tempore facere vel venire. Renunciantes expresse in omnibus his exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, constitutioni et consuetudini quibuslibet omnibus, literis apostolicis et aliis quibuscunque nobis concessis vel concedendis, omnique juris tam canonici quam civilis auxilio, quo vel quibus contra prae- missa vel eorum aliquod nobis, heredibus et successoribus nostris praefatis quocunque tempore vel modo posset in aliquo suffragium generari. Imo et si fortasse (quod Deus avertat) nos ipsi, heredes et successores nostri praedicti contra dicta vel eorum aliquod modo aliquo aut tempore excesserimus, volumus extunc, prout exnunc omnia et singula bona nostra, quaecunque habuimus, ut praedicitur, ipso facto fore perdita et ad ipsos, regem, heredes et successores suos, legitime et rationabiliter devoluta. Testes . . . Datum in Ploczk, a. D. 1329 quarta feria post dominicam Oculi mei semper. (A. K. — Balb. VIII. 240. — Alterae litterae ejusdem tenoris breviores ddo. 1329, 29. Mart. Ib. 239.) 82. Joannes dux Slesiae et dominus Stinaviae, terram suam Joanni regi resignans eam in feudum ab eodem rege recipit. 1329, 29. Aprilis. A. 1329 duces Poloniae et Slesiae, quorum numerum nunc nescio pro multitudine, fere omnes regis Joannis servitiis se mancipant, fidemque praestant. (Chron. Aulae Regiae.) List Jana kniežete Slezského, že se poddal s svými zeměmi Lubyn a Gorau se vším jich panováním králi Janovi i budúcím králóm českým pod manstvie 1329. (A. K.)
Strana 88
— 88 — Nos Joannes, D. gr. dux Sleziae et dominus Stinaviae, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos deliberatione matura et consilio diligenti praehabito, favore quoque et consensu fidelium et amicorum nostrorum expressis, nostrum principaliter, hominum, civitatum et terrarum nostrarum subscriptarum attendentes profectum inantea et commodum, ipsas terras, civitates nostras et castra, Stynaviam videlicet, Luebin, Goram civitates cum castris eis adjacen- tibus et bona nostra alia, quaecunque possidemus in praesenti vel possessuri seu habituri sumus disponente Domino in futuro, cum omnibus suis juribus, libertatibus et dominio, quibus a nostris ad nos pervenerunt praedecessoribus, ex eo quod magnificum principem, dominum nostrum charissimum, dominum Joannem B. et P. regem ac comitem L., post assumptum sibi ducatus et terrae Wratislawiensis dominium, inferendo damna ipsius ducatus et territorio, districtui et hominibus, dignoscimur perturbasse, in manus regis ipsius sponte et libere nostrorum heredum et successorum nostrorum nomine resignantes, ut nullum contra nos inantea de excessibus retro- actis per regem ipsum aut alium suo nomine instauretur judi- cium vel ut proferatur sententia, a rege praedicto, suo, heredum ac successorum suorum nomine, in feudum perpetuum rece- pimus. Promittentes nostro, heredum et successorum nostrorum praefatorum nomine, sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus ante dictis, de caetero terris, civitatibus, castris et bonis nostris saepe dictis tanquam veris nostris dominis intendere fideliter et parere, obedientiam et fidem ipsis debitas exhibendo. In quorum etc. Datum Wratislaviae a. D. 1329, III. Kal. Maii. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. p. 129. Eml. III. 1548. — Pulkava.) — 83. Declaratio Henrici ducis de Jawor super ven- ditione civitatis atque terrae Gorlicensis. 1329, 3. Maii. A. 1329 Gorlicz civitas, quae ab antiquo tempore abstracta fuerat ratione dotis propter nuptias a regno Boemiae, ad regem Joannem
— 88 — Nos Joannes, D. gr. dux Sleziae et dominus Stinaviae, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos deliberatione matura et consilio diligenti praehabito, favore quoque et consensu fidelium et amicorum nostrorum expressis, nostrum principaliter, hominum, civitatum et terrarum nostrarum subscriptarum attendentes profectum inantea et commodum, ipsas terras, civitates nostras et castra, Stynaviam videlicet, Luebin, Goram civitates cum castris eis adjacen- tibus et bona nostra alia, quaecunque possidemus in praesenti vel possessuri seu habituri sumus disponente Domino in futuro, cum omnibus suis juribus, libertatibus et dominio, quibus a nostris ad nos pervenerunt praedecessoribus, ex eo quod magnificum principem, dominum nostrum charissimum, dominum Joannem B. et P. regem ac comitem L., post assumptum sibi ducatus et terrae Wratislawiensis dominium, inferendo damna ipsius ducatus et territorio, districtui et hominibus, dignoscimur perturbasse, in manus regis ipsius sponte et libere nostrorum heredum et successorum nostrorum nomine resignantes, ut nullum contra nos inantea de excessibus retro- actis per regem ipsum aut alium suo nomine instauretur judi- cium vel ut proferatur sententia, a rege praedicto, suo, heredum ac successorum suorum nomine, in feudum perpetuum rece- pimus. Promittentes nostro, heredum et successorum nostrorum praefatorum nomine, sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus ante dictis, de caetero terris, civitatibus, castris et bonis nostris saepe dictis tanquam veris nostris dominis intendere fideliter et parere, obedientiam et fidem ipsis debitas exhibendo. In quorum etc. Datum Wratislaviae a. D. 1329, III. Kal. Maii. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. p. 129. Eml. III. 1548. — Pulkava.) — 83. Declaratio Henrici ducis de Jawor super ven- ditione civitatis atque terrae Gorlicensis. 1329, 3. Maii. A. 1329 Gorlicz civitas, quae ab antiquo tempore abstracta fuerat ratione dotis propter nuptias a regno Boemiae, ad regem Joannem
Strana 89
89 — revertitur et suo vero capiti reunitur. Hujus vero reunionis exstitit iste modus: Cives siquidem praefatae civitatis grave jugum, quod eis Henricus dux Slesiae dictus de Javir, eorum tunc dominus, injuste saepius impo- suit, ferre noluerunt, ad Wenceslaum, Joannis regis primogenitum, tunc in Francia constitutum, legatos miserunt. Qui heres juvenis urbem G. tutamini Joannis regis recommisit. (Chr. A. R.) O kúpení města Gorlicz. List kniežete Henrycha Javorského, že město Gorlicz s jeho příslušenstviem prodal mocně králi Janovi českému 1329. (A. K.) In nomine domini Amen. Nos Henricus D. gr. dux Slesiae, dominus de Furstenberch et in Jawor, recognoscimus, quod deliberatione matura et consilio diligenti nobis cum amicis quoque et fidelibus nostris praehabitis, eorum favore et consensu expressis accedentibus, civitatem nostram et terram Goerlitz, quam ab Imperatoribus aut Romanis regibus nos et praedecessores nostri recipere consuevimus, cum omnibus suis juribus et pertinentiis, quocunque vocentur nomine aut quibus- cunque consistant, exceptis Lubano civitate et territorio ejusdem civitatis, Lesna oppido forensi, Czaychow et Sweta castris cum suis appendiciis, nominatim exceptis etiam Sarow civitate, Trybul et Prybuz castris et oppidis, cum omnibus suis juribus, dominiis et pertinentiis, omnibus feudis et feuda- libus, quae in terra Lusatiae habere dignoscimur, expressis et non expressis, principi magnifico, domino Joanni B, et P. regi ac L. comiti, sororio nostro carissimo, vendidimus et in alia bona, vitae nostrae duntaxat possidenda temporibus, mutua- vimus, nobisque de medio sublatis, relictis per nos heredibus, expressis vel non expressis, et actione quibuslibet remotis, ad regnum Boemiae libere reversura, etiamsi castrum aliquod in bonis eisdem nostris instauraverimus laboribus ac expensis: Trautenow vid. et Curiam cum omnibus suis appendiciis, bonis feudalibus et hominibus, salvis omnibus eorum, qui ad nos pervenerunt juribus ; in tantum etiam, quod nec collectam nec steuram generalem, quae berna vulg, dicitur, de eisdem, nisi per regem ipsum aut suos officiales imposita fuerit regno Boemiae, et tunc taxationem illam, quae colligitur in Boemia, recipere debe- amus, secumcommutavimus, ipsas sibi, heredibus ac successoribus suis, Boemiae regibus, jure hereditario praesentibus testibus subnotatis nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine
89 — revertitur et suo vero capiti reunitur. Hujus vero reunionis exstitit iste modus: Cives siquidem praefatae civitatis grave jugum, quod eis Henricus dux Slesiae dictus de Javir, eorum tunc dominus, injuste saepius impo- suit, ferre noluerunt, ad Wenceslaum, Joannis regis primogenitum, tunc in Francia constitutum, legatos miserunt. Qui heres juvenis urbem G. tutamini Joannis regis recommisit. (Chr. A. R.) O kúpení města Gorlicz. List kniežete Henrycha Javorského, že město Gorlicz s jeho příslušenstviem prodal mocně králi Janovi českému 1329. (A. K.) In nomine domini Amen. Nos Henricus D. gr. dux Slesiae, dominus de Furstenberch et in Jawor, recognoscimus, quod deliberatione matura et consilio diligenti nobis cum amicis quoque et fidelibus nostris praehabitis, eorum favore et consensu expressis accedentibus, civitatem nostram et terram Goerlitz, quam ab Imperatoribus aut Romanis regibus nos et praedecessores nostri recipere consuevimus, cum omnibus suis juribus et pertinentiis, quocunque vocentur nomine aut quibus- cunque consistant, exceptis Lubano civitate et territorio ejusdem civitatis, Lesna oppido forensi, Czaychow et Sweta castris cum suis appendiciis, nominatim exceptis etiam Sarow civitate, Trybul et Prybuz castris et oppidis, cum omnibus suis juribus, dominiis et pertinentiis, omnibus feudis et feuda- libus, quae in terra Lusatiae habere dignoscimur, expressis et non expressis, principi magnifico, domino Joanni B, et P. regi ac L. comiti, sororio nostro carissimo, vendidimus et in alia bona, vitae nostrae duntaxat possidenda temporibus, mutua- vimus, nobisque de medio sublatis, relictis per nos heredibus, expressis vel non expressis, et actione quibuslibet remotis, ad regnum Boemiae libere reversura, etiamsi castrum aliquod in bonis eisdem nostris instauraverimus laboribus ac expensis: Trautenow vid. et Curiam cum omnibus suis appendiciis, bonis feudalibus et hominibus, salvis omnibus eorum, qui ad nos pervenerunt juribus ; in tantum etiam, quod nec collectam nec steuram generalem, quae berna vulg, dicitur, de eisdem, nisi per regem ipsum aut suos officiales imposita fuerit regno Boemiae, et tunc taxationem illam, quae colligitur in Boemia, recipere debe- amus, secumcommutavimus, ipsas sibi, heredibus ac successoribus suis, Boemiae regibus, jure hereditario praesentibus testibus subnotatis nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine
Strana 90
90 — sponte et libere resignavimus habendas, regendas, utifruendas per ipsum, heredes at successores suos praefatos ac etiam possi- dendas. Renuntiantes in his perpetuo nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine praedictorum, exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, omni juris auxilio, tam canonici quam civilis, literis quoque a papa, Imperatoribus aut Rom. regibus impetratis vel etiam impetrandis, ac aliter quovis adminiculo, quod vel per succes- sionem hereditariam aut infeudatationem imperialem vel alium quemcunque modum, nobis, heredibus vel successoribus nostris antedictis competeret vel competere fortasse posset, per quod nobis suffragium ferri, regi vero, heredibus aut succesoribus suis saepe dictis dispendium vel impedimentum aliquod gene- rari, renuntiantes. Promittentes omnia et singula nostra supra scripta firmiter observare et contra ea, vel eorum alterum, in toto vel in parte, nullo unquam tempore sive casu, dolo, fraude vel ingenio aliquo de jure vel facto per nos ipsos, alium aut per alios facere aut venire. In quorum etc. Datum et actum Wratislawiae in die inventionis s. crucis a. D. 1329. (Ex arch. Trebon. — Köhler, Urk. des M. Oberlausitz I. 152. — Emler III. 1551.) 84. Henricus dux Slesiae, dominus de Furstemberg et in Jauer, Imperatori refert, se civitatem Gorlicz regi Boemiae vendidisse. 1329, 3. Maii. Serenissimo principi ac domino suo, dom. Imperatori ac Romanorum regi semper augusto Henricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstemberg et in Jauer debitae subjectionis reve- rentiam cum parato ubilibet famulatu. Serenitatis V. celsitudini praesentibus indicamus, expresse confitentes, quod nos incitati quadam ex causa rationabili, civitatem nostram Gorliz, quam cum allis bonis nostris a Vobis in feodum recipere consuevimus, cum toto suo territorio ac
90 — sponte et libere resignavimus habendas, regendas, utifruendas per ipsum, heredes at successores suos praefatos ac etiam possi- dendas. Renuntiantes in his perpetuo nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine praedictorum, exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, omni juris auxilio, tam canonici quam civilis, literis quoque a papa, Imperatoribus aut Rom. regibus impetratis vel etiam impetrandis, ac aliter quovis adminiculo, quod vel per succes- sionem hereditariam aut infeudatationem imperialem vel alium quemcunque modum, nobis, heredibus vel successoribus nostris antedictis competeret vel competere fortasse posset, per quod nobis suffragium ferri, regi vero, heredibus aut succesoribus suis saepe dictis dispendium vel impedimentum aliquod gene- rari, renuntiantes. Promittentes omnia et singula nostra supra scripta firmiter observare et contra ea, vel eorum alterum, in toto vel in parte, nullo unquam tempore sive casu, dolo, fraude vel ingenio aliquo de jure vel facto per nos ipsos, alium aut per alios facere aut venire. In quorum etc. Datum et actum Wratislawiae in die inventionis s. crucis a. D. 1329. (Ex arch. Trebon. — Köhler, Urk. des M. Oberlausitz I. 152. — Emler III. 1551.) 84. Henricus dux Slesiae, dominus de Furstemberg et in Jauer, Imperatori refert, se civitatem Gorlicz regi Boemiae vendidisse. 1329, 3. Maii. Serenissimo principi ac domino suo, dom. Imperatori ac Romanorum regi semper augusto Henricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstemberg et in Jauer debitae subjectionis reve- rentiam cum parato ubilibet famulatu. Serenitatis V. celsitudini praesentibus indicamus, expresse confitentes, quod nos incitati quadam ex causa rationabili, civitatem nostram Gorliz, quam cum allis bonis nostris a Vobis in feodum recipere consuevimus, cum toto suo territorio ac
Strana 91
91 — appendiciis, magnifico principi d. Joanni B. et P. regi ac L. comiti, sororio nostro carissimo, pro certis bonis aliis per ipsum nobis in regno Boemiae coram multis assignatis prin- cipibus, vendidimus, ipsam sibi, heredibus et successoribus suis jure hereditario sponte et libere resignantes ac renunti- antes nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine, omni dominio, actioni, impetitioni, liti, juri, literis et adminiculis, quae nobis aut heredibus seu successoribus nostris, modo quovis vel ex causis quibuscumque, competunt vel competere possent in eisdem. Quapropter C. V. apicem adoramus, qua- tenus dictam venditionem nostram dignemini approbare, civitatem ipsam cum bonis suis et appendiciis, ut praedicitur, omnibus, ipsi regi, heredibus et successoribus suis ac regno Boemiae perpetuo, de certa nostra sciencia, confirmantes. Dat. Vratislaviae a. D. 1329, die Inventionis sanctae Crucis. (Ludewig Rel. V. 539. — Eml. III. 1550.) 85. Joannes rex Boleslaum ducem Lignicensem de possessionibus suis hereditatiis, regi in feudum oblatis, infeudat. 1329, 9. Maii. A. 1329 mense Maio Boleslaus, dux Slesiae, dominus Brigensis, civitatem Lignicz cum suis pertinentiis, quam a fratre suo Wladislao clerico vi abstulit et suae dicioni subdidit, a Joanne rege jure feodali quasi coactus suscepit et ad ejus obsequia perpetuo cum suis heredibus se astrinxit. (Pulk. chron.) In gotes namen Amen. Wir Johans von gotes genaden kunig ze Beheim und ze Polan und graf ze Lucemburch, verjehen und tûn ze wizzen allen den, die disen brief sehent lesen oder horent lesen, daz wir mit bedachtem mut, mit unserm guten willen, mit unserer manne rat, mit dem hochgeporn fursten, hern Bolezlawen hertzogen von Slezien und herrn ze Lygnitz, umb alle brache und krig, die zwischen uns und im von siner brüder wegen, hern Heinrichs und hern Vlotken, hertzogen von Slezien und herren von Brezlab, bisher gewert haben umb daz lant ze Lygnitz, burk und stat, Haynow, burk und stat, Goltperch die stadt, Chotzenow, die burk und swas
91 — appendiciis, magnifico principi d. Joanni B. et P. regi ac L. comiti, sororio nostro carissimo, pro certis bonis aliis per ipsum nobis in regno Boemiae coram multis assignatis prin- cipibus, vendidimus, ipsam sibi, heredibus et successoribus suis jure hereditario sponte et libere resignantes ac renunti- antes nostro, heredum ac successorum nostrorum nomine, omni dominio, actioni, impetitioni, liti, juri, literis et adminiculis, quae nobis aut heredibus seu successoribus nostris, modo quovis vel ex causis quibuscumque, competunt vel competere possent in eisdem. Quapropter C. V. apicem adoramus, qua- tenus dictam venditionem nostram dignemini approbare, civitatem ipsam cum bonis suis et appendiciis, ut praedicitur, omnibus, ipsi regi, heredibus et successoribus suis ac regno Boemiae perpetuo, de certa nostra sciencia, confirmantes. Dat. Vratislaviae a. D. 1329, die Inventionis sanctae Crucis. (Ludewig Rel. V. 539. — Eml. III. 1550.) 85. Joannes rex Boleslaum ducem Lignicensem de possessionibus suis hereditatiis, regi in feudum oblatis, infeudat. 1329, 9. Maii. A. 1329 mense Maio Boleslaus, dux Slesiae, dominus Brigensis, civitatem Lignicz cum suis pertinentiis, quam a fratre suo Wladislao clerico vi abstulit et suae dicioni subdidit, a Joanne rege jure feodali quasi coactus suscepit et ad ejus obsequia perpetuo cum suis heredibus se astrinxit. (Pulk. chron.) In gotes namen Amen. Wir Johans von gotes genaden kunig ze Beheim und ze Polan und graf ze Lucemburch, verjehen und tûn ze wizzen allen den, die disen brief sehent lesen oder horent lesen, daz wir mit bedachtem mut, mit unserm guten willen, mit unserer manne rat, mit dem hochgeporn fursten, hern Bolezlawen hertzogen von Slezien und herrn ze Lygnitz, umb alle brache und krig, die zwischen uns und im von siner brüder wegen, hern Heinrichs und hern Vlotken, hertzogen von Slezien und herren von Brezlab, bisher gewert haben umb daz lant ze Lygnitz, burk und stat, Haynow, burk und stat, Goltperch die stadt, Chotzenow, die burk und swas
Strana 92
92 — darczu gehört, gesünet und geeynet und ewiclichen berichtent sîn, also daz wir im, sinen erben und nachkomelingen dieselben und alle andere ihre eygen lant, die er von sinem, siner erben und nachkomeling namen uns mit willen und unbetwungen oufgeben hat, und unser, unserer erben und nachkomelingen, chunigen von Beheim, und ouch unsers rîches ze Beheim man davon worden ist, sie sein versatzt oder unversatzt, wo sie die haben ietzunt bede, hi diseit der Oder und dort genseit, und die hernach gewinnen, swo sie die gewinnen, verligen haben ze einem rechten erblehen. Dieselben lant sin benant: Lygnitz, burk und stat, Haynow, burg und stat, Goltperch die stat, Kotzenow die burk, Bryg, burk und stat, Nemptsch, burk und stat, Olow die stat, Grotkow die stat, Namzlow, burk und stat, Berolstat, burk und stat, Crutzeburch, burk und stat, Lantsperch, Tyefense und Bizin mit wîchpilden, derselben burge und stete und swaz darzu gehört, lant, guot und leut, ez sei verlehent oder unverlehent, mit allen rechten, vriheit und nuetzen, als sie von alder und irn eldern an sie komen und pracht sint. Und gelob wir mit unsern trewen an alle argelist von unsern, unserer erben und nachkomeling wegen und mainen die egenanten unsern swager, sin erben und nachkomeling ze lazzen und behalden gegen allermaniclich bei allen irn rechten und bie aller vreiheit, in welcher weys daz an sie komen und pracht ist von iren vorfaren, und nicht hindern, ez sie an manschaft, gulde, zinsen, zollen, ge- richten, dem obersten und dem nidersten, in burgen, steten, dörfern und uf den landen, allerhanden berkwerch an golde, silber, plie, tzin oder swie daz ertzt genant sei, müntzen, phaffen, clostern, munchhoven, kyrchlehen, juden oder wiltbar, swaran daz leit, also daz die egenanten unser swager, sein erben und nachkomeling muegen vrielich an alle vrag und urloup brechen und bowen newe oder alde veste, swa sie des gelust, iren landen ze frome und ze guot. Gescheh ouch, daz ire man, rittermessig leut, mit den vorgenanten unserm swager, sinen erben oder nachkomelingen oder sie selbe mit irn egnanten mannen hernach oder ietz und icht haben ze richten oder ze sachen, darumb sulle wir
92 — darczu gehört, gesünet und geeynet und ewiclichen berichtent sîn, also daz wir im, sinen erben und nachkomelingen dieselben und alle andere ihre eygen lant, die er von sinem, siner erben und nachkomeling namen uns mit willen und unbetwungen oufgeben hat, und unser, unserer erben und nachkomelingen, chunigen von Beheim, und ouch unsers rîches ze Beheim man davon worden ist, sie sein versatzt oder unversatzt, wo sie die haben ietzunt bede, hi diseit der Oder und dort genseit, und die hernach gewinnen, swo sie die gewinnen, verligen haben ze einem rechten erblehen. Dieselben lant sin benant: Lygnitz, burk und stat, Haynow, burg und stat, Goltperch die stat, Kotzenow die burk, Bryg, burk und stat, Nemptsch, burk und stat, Olow die stat, Grotkow die stat, Namzlow, burk und stat, Berolstat, burk und stat, Crutzeburch, burk und stat, Lantsperch, Tyefense und Bizin mit wîchpilden, derselben burge und stete und swaz darzu gehört, lant, guot und leut, ez sei verlehent oder unverlehent, mit allen rechten, vriheit und nuetzen, als sie von alder und irn eldern an sie komen und pracht sint. Und gelob wir mit unsern trewen an alle argelist von unsern, unserer erben und nachkomeling wegen und mainen die egenanten unsern swager, sin erben und nachkomeling ze lazzen und behalden gegen allermaniclich bei allen irn rechten und bie aller vreiheit, in welcher weys daz an sie komen und pracht ist von iren vorfaren, und nicht hindern, ez sie an manschaft, gulde, zinsen, zollen, ge- richten, dem obersten und dem nidersten, in burgen, steten, dörfern und uf den landen, allerhanden berkwerch an golde, silber, plie, tzin oder swie daz ertzt genant sei, müntzen, phaffen, clostern, munchhoven, kyrchlehen, juden oder wiltbar, swaran daz leit, also daz die egenanten unser swager, sein erben und nachkomeling muegen vrielich an alle vrag und urloup brechen und bowen newe oder alde veste, swa sie des gelust, iren landen ze frome und ze guot. Gescheh ouch, daz ire man, rittermessig leut, mit den vorgenanten unserm swager, sinen erben oder nachkomelingen oder sie selbe mit irn egnanten mannen hernach oder ietz und icht haben ze richten oder ze sachen, darumb sulle wir
Strana 93
93 — uns nicht annemen, sonder ob denselben irn mannen von in wurde recht versait oder nicht recht geschehen muocht vor irn mannen, so sullen der oftgenant unser swager, sein erben und genozzen recht gebin und nemen. Hat ouch er manne einer oder mer guot von uns und auch von in: der sol unser guot vor uns vorantwurten, und daz er, waz en oder sie darumb anget, vor in und iren mannen, und nindert anderswo. Wer aber, daz ander leut, di ir genozze nicht enweren noch ir man, mit im, unserm swager, sinen erben oder nach- komelingen icht hetten ze sachen umb schult. guot oder von andern sachen, swie daz sei: darumb sulle wir uns nicht annemen, dieweil sie recht bieten ze tun vor iren mannen. Moecht aber denselben davon im nicht recht geschehen, so muegen sie sich vor uns beruffen und ir recht ervolgen. Und umb alle sache, dadurch sie vor uns werden geladen oder beruffen, sulle wir in setzen ze richter irn genozzen, ob wir sie selber nicht ledik wern ze hoern, und des sullen sie nicht vorder warten wanne in dem lande ze Brezlab. Geschiht aber, daz ir genozze einer oder mer sie, unsern swager, sein erben oder nachkomeling haben ze beclagen: die mugen sie wol vor uns beclagen, und den sullen sie volgen vor uns, wo wir sein in Behem oder in Polan. Auch sol man ire leute, ritter, rittermezig oder choufleut und swie sie genant sein, umb derselben unsers swagers oder siner erben und nachkomeling schult oder gelt nicht bekuemmern noch oufhalden in unsern landen, stete, dörfer oder vesten ; aber irn purgen mag man wol zusprechen mit einem recht, swa man die vindet in den egeschribene unsern landen. Auch sullen unser swager, sein erben und nachkomeling nach iren lehenn ze enpfahen uns, unser erben oder nach- komeling nicht furbas suchen wenne in dem chunichrich ze Beheim. Ez ist auch gemachet, ob der oftgenant unser swager, sin erben oder nachkomelinge etzliche irer stet oder gewich- pildet vesten von noeten oder ander sachen verkouffen oder versetzen muezzen, daz sie dieselbe stat oder veste uns,
93 — uns nicht annemen, sonder ob denselben irn mannen von in wurde recht versait oder nicht recht geschehen muocht vor irn mannen, so sullen der oftgenant unser swager, sein erben und genozzen recht gebin und nemen. Hat ouch er manne einer oder mer guot von uns und auch von in: der sol unser guot vor uns vorantwurten, und daz er, waz en oder sie darumb anget, vor in und iren mannen, und nindert anderswo. Wer aber, daz ander leut, di ir genozze nicht enweren noch ir man, mit im, unserm swager, sinen erben oder nach- komelingen icht hetten ze sachen umb schult. guot oder von andern sachen, swie daz sei: darumb sulle wir uns nicht annemen, dieweil sie recht bieten ze tun vor iren mannen. Moecht aber denselben davon im nicht recht geschehen, so muegen sie sich vor uns beruffen und ir recht ervolgen. Und umb alle sache, dadurch sie vor uns werden geladen oder beruffen, sulle wir in setzen ze richter irn genozzen, ob wir sie selber nicht ledik wern ze hoern, und des sullen sie nicht vorder warten wanne in dem lande ze Brezlab. Geschiht aber, daz ir genozze einer oder mer sie, unsern swager, sein erben oder nachkomeling haben ze beclagen: die mugen sie wol vor uns beclagen, und den sullen sie volgen vor uns, wo wir sein in Behem oder in Polan. Auch sol man ire leute, ritter, rittermezig oder choufleut und swie sie genant sein, umb derselben unsers swagers oder siner erben und nachkomeling schult oder gelt nicht bekuemmern noch oufhalden in unsern landen, stete, dörfer oder vesten ; aber irn purgen mag man wol zusprechen mit einem recht, swa man die vindet in den egeschribene unsern landen. Auch sullen unser swager, sein erben und nachkomeling nach iren lehenn ze enpfahen uns, unser erben oder nach- komeling nicht furbas suchen wenne in dem chunichrich ze Beheim. Ez ist auch gemachet, ob der oftgenant unser swager, sin erben oder nachkomelinge etzliche irer stet oder gewich- pildet vesten von noeten oder ander sachen verkouffen oder versetzen muezzen, daz sie dieselbe stat oder veste uns,
Strana 94
94 — unser erben und nachkomeling des ersten anbieten. Und ob wir sie denne nicht kouften noch enloesten umb daz guet, da si ein ander man umb kouffen oder loesen wolde, so mugen si einem andern irem genozzen oder einem fugelichen manne die stat oder vesten verkouffen oder versetzen; und swer sie kouffet oder ze pfande innimt, der sal sie von uns, unsern erben und nachkomeling ze lehen enphahen und nemen gelicher wys, als unser swager, sein erben oder nachkomeling sie haben gehabt; doch sulle wir und unser erben oder nachkomeling allewege macht haben, dieselbe stat oder vesten zu loesen, vmb daz guot, darumb sie varsatzt ist, ob sie derselben stat oder vesten selber nicht enloesen, mit sulcher bescheidenheit, daz wir und unser erben oder nachkomelingin unserm swager und sinen erben die oftgenante stat oder vesten sullen wider- geben zu loesen, wenne sie die geloesen muegen, mit allem rechten, als sie von in versatzet ist. Swaz aber sie gutes an stete und an gewichpildet vesten irn mannen verkouffen oder versetzen, des enduerfen sie uns nicht anbieten, die ez von dem oftgenanten unserm swager und seinen erben oder nach- komelingen ze lehen enpfahen und nemen. Dise vorgeschriben red alle loben wir mit guten trewen, an arglist, ewiglich stet und gantz ze behalden, und daruber so geben wir îm disen brief versigelt mit unserm insigel zu einem offenne vrkund und getzugnûzze der warheit. Der ist gegeben ze Brezlab, da man zalt von Christes geburd 1329 an dem nehsten dynstag nach des heyligen crutz tag, als ez funden wart. (A. K. — Goldast Beyl. 26. — Grünhagen I. 302. — Eml. III. 1556. — Vide processum Lehnicensem ab a. 1546. Tieftrunk 1868.) 86. Henricus, dux Sleziae et Glogoviae ac dominus Saganensis, possessiones suas regi Joanni resignans easdem ab eo in feudum recipit. 1329, 9. Maii. List Henrycha kniežete Hlohovského a Zaganského, že se poddává králi Janovi i budúcím králóm i koruně české pod manstvie se všemi svými kniežetstvími 1329.
94 — unser erben und nachkomeling des ersten anbieten. Und ob wir sie denne nicht kouften noch enloesten umb daz guet, da si ein ander man umb kouffen oder loesen wolde, so mugen si einem andern irem genozzen oder einem fugelichen manne die stat oder vesten verkouffen oder versetzen; und swer sie kouffet oder ze pfande innimt, der sal sie von uns, unsern erben und nachkomeling ze lehen enphahen und nemen gelicher wys, als unser swager, sein erben oder nachkomeling sie haben gehabt; doch sulle wir und unser erben oder nachkomeling allewege macht haben, dieselbe stat oder vesten zu loesen, vmb daz guot, darumb sie varsatzt ist, ob sie derselben stat oder vesten selber nicht enloesen, mit sulcher bescheidenheit, daz wir und unser erben oder nachkomelingin unserm swager und sinen erben die oftgenante stat oder vesten sullen wider- geben zu loesen, wenne sie die geloesen muegen, mit allem rechten, als sie von in versatzet ist. Swaz aber sie gutes an stete und an gewichpildet vesten irn mannen verkouffen oder versetzen, des enduerfen sie uns nicht anbieten, die ez von dem oftgenanten unserm swager und seinen erben oder nach- komelingen ze lehen enpfahen und nemen. Dise vorgeschriben red alle loben wir mit guten trewen, an arglist, ewiglich stet und gantz ze behalden, und daruber so geben wir îm disen brief versigelt mit unserm insigel zu einem offenne vrkund und getzugnûzze der warheit. Der ist gegeben ze Brezlab, da man zalt von Christes geburd 1329 an dem nehsten dynstag nach des heyligen crutz tag, als ez funden wart. (A. K. — Goldast Beyl. 26. — Grünhagen I. 302. — Eml. III. 1556. — Vide processum Lehnicensem ab a. 1546. Tieftrunk 1868.) 86. Henricus, dux Sleziae et Glogoviae ac dominus Saganensis, possessiones suas regi Joanni resignans easdem ab eo in feudum recipit. 1329, 9. Maii. List Henrycha kniežete Hlohovského a Zaganského, že se poddává králi Janovi i budúcím králóm i koruně české pod manstvie se všemi svými kniežetstvími 1329.
Strana 95
95 — In nomine Domini amen. Noverint universi tam praesentes quam posteri, notitiam praesentium aut copiam habituri, quod quia nos Henricus, D. gr. dux Sleziae et Glogoviae ac dominus Saganensis, ob specialis amoris affectum, quem erga magnifici principis, domini Johannis B. et P. regis ac L. comitis, domini nostri charissimi gerimus celsitudinem, habito nobis cum amicis quoque ac fidelibus nostris consilio diligenti ac deliberatione matura, accedentibus etiam favore et consensu eorundem ex- pressis ad subscripta, bonum in hoc nostrum principaliter, consequenter autem fidelium, terrarum, civitatum, hominum et bonorum omnium nostrorum infrascriptorum commodum statumque inantea pacificum perpendentes, princeps et vasallus suus, heredum, successorum suorum, Boemiae regum ac ipsius regni Boemiae, in perpetuum fieri et fore decrevimus, omnia et singula bona nostra sub eisdem libertatibus ac iuribus, quibus a praedecessoribus nostris ad nos pervenisse noscuntur, omnesque terras nostras, quas ad praesens possidemus vel possidebimus quocunque titulo in futuro, tam citra quam ultra fluvium, qui Odera dicitur, cum civitatibus ac castris eis adiacen- tibus ac aliis, Sagano videlicet, Vreinstat, Sprotaw, Grunemberch, Krozzen, Nuenburch, Wartenberch, Malnitz, Pusa, Pobersberch, Czulchow, Swibosin, Lubnaw, Butnicz, Bentschicz, Kopaniz, Brandatendorf, Netka, Babinmost, Premund, Prsibow, Tre- bechow cum ceteris fortaliciis et municionibus nostris omnibus, appendiis, dominiis etc. nostro, heredum et successorum no- strorum, Sleziae et Glogoviae ducum ac dominorum Saganensium, nomine in regis ipsius manibus sponte et libere resignantes, ab eo in feudum recepimus perpetuum, factoque sibi per nos fidelitatis debitae homagio, praestito corporali nihilominus iura- mento, ipsi regi, heredibus et successoribus suis praedictis tanquam veris dominis nostris velut princeps et vasallus eorum regnique Boemiae antedicti parere deinceps promisimus et inten- dere in eosdem et contra quemlibet principem et hominem ipsos pro viribus fideliter adiuvare; reservata nobis aedificandi ac restaurandi munitiones novas in terris nostris et bonis praemissis et destruendi veteres, ubicunque et quandocunque
95 — In nomine Domini amen. Noverint universi tam praesentes quam posteri, notitiam praesentium aut copiam habituri, quod quia nos Henricus, D. gr. dux Sleziae et Glogoviae ac dominus Saganensis, ob specialis amoris affectum, quem erga magnifici principis, domini Johannis B. et P. regis ac L. comitis, domini nostri charissimi gerimus celsitudinem, habito nobis cum amicis quoque ac fidelibus nostris consilio diligenti ac deliberatione matura, accedentibus etiam favore et consensu eorundem ex- pressis ad subscripta, bonum in hoc nostrum principaliter, consequenter autem fidelium, terrarum, civitatum, hominum et bonorum omnium nostrorum infrascriptorum commodum statumque inantea pacificum perpendentes, princeps et vasallus suus, heredum, successorum suorum, Boemiae regum ac ipsius regni Boemiae, in perpetuum fieri et fore decrevimus, omnia et singula bona nostra sub eisdem libertatibus ac iuribus, quibus a praedecessoribus nostris ad nos pervenisse noscuntur, omnesque terras nostras, quas ad praesens possidemus vel possidebimus quocunque titulo in futuro, tam citra quam ultra fluvium, qui Odera dicitur, cum civitatibus ac castris eis adiacen- tibus ac aliis, Sagano videlicet, Vreinstat, Sprotaw, Grunemberch, Krozzen, Nuenburch, Wartenberch, Malnitz, Pusa, Pobersberch, Czulchow, Swibosin, Lubnaw, Butnicz, Bentschicz, Kopaniz, Brandatendorf, Netka, Babinmost, Premund, Prsibow, Tre- bechow cum ceteris fortaliciis et municionibus nostris omnibus, appendiis, dominiis etc. nostro, heredum et successorum no- strorum, Sleziae et Glogoviae ducum ac dominorum Saganensium, nomine in regis ipsius manibus sponte et libere resignantes, ab eo in feudum recepimus perpetuum, factoque sibi per nos fidelitatis debitae homagio, praestito corporali nihilominus iura- mento, ipsi regi, heredibus et successoribus suis praedictis tanquam veris dominis nostris velut princeps et vasallus eorum regnique Boemiae antedicti parere deinceps promisimus et inten- dere in eosdem et contra quemlibet principem et hominem ipsos pro viribus fideliter adiuvare; reservata nobis aedificandi ac restaurandi munitiones novas in terris nostris et bonis praemissis et destruendi veteres, ubicunque et quandocunque
Strana 96
96 — nobis videbitur pro nostro, terrarum praedictarum et hominum nostrorum commodo expedire libera facultate. Volentes et firmiter statuentes, ut, si forte nos, heredes aut successores nostri sublati de medio fuerimus, heredibus legitimis et praesertim masculinis non relictis, extunc iam dicta bona nostra, terrae, civitates et oppida cum omnibus pertinentiis suis, ut praedicitur, ad fratres nostros, principes illustres, d. Conradum videlicet, ducem Slesiae et Glogoviae, dominum Olsnensem, ac d. Joannem, ducem Sleziae et Glogoviae ac dominum Stynaviae, heredesque masculos duntaxat, si quos reliquerint, si autem nullos post se masculos reliquerint, ad regnum Boemiae praedictum libere et hereditarie debebunt pertinere. Hoc tamen adiciendum duximus nominatim, quod si nos ipsi, heredes vel successores nostri praefati cum clericis, ciuibus, rusticis et Judeis nostris aliquid causae, quaestionis vel iudicii instauraverimus, de his et huiusmodi rex, heredes et succes- sores sui praedicti nobis, heredibus vel successoribus nostris superstitibus intromittere se non debeant quovis modo. Si vero nobiles vel fideles terrarum nostrarum suprascriptarum debitam per nos, heredes vel successores nostros de suis quaestionibus aut causis nobis motis, de quibus iuxta literarum regalium datarum nobis continentiam, secundum fidelium nostrorum sentenciam et dictamen subire tenemur et facere judicium, assequi non possint iusticiam: regem, heredes et successores suos praenotatos adire poterunt, libere querelas ipsorum propo- nere et defectus, nosque heredes et successores nostri praedicti citati ibidem coram rege videlicet, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, ubicunque fuerit, Boemiae aut Poloniae coram altero vero principe per eos ad hoc iudice deputato, sisti tenebimur in terra Wratislaviensi duntaxat iudicio, facere et subire de nobis, heredibus vel successoribus nostris conque- rentibus quibuslibet iusticiae complementum. Illud insuper specifice decrevimus exprimendum, quod si fortasse nos, heredes vel successores nostros gravatos inopia, debitis aut alia causa rationabili aliqua territorii et dominii aliquanti de nostris vendere aut obligare continget munitionem
96 — nobis videbitur pro nostro, terrarum praedictarum et hominum nostrorum commodo expedire libera facultate. Volentes et firmiter statuentes, ut, si forte nos, heredes aut successores nostri sublati de medio fuerimus, heredibus legitimis et praesertim masculinis non relictis, extunc iam dicta bona nostra, terrae, civitates et oppida cum omnibus pertinentiis suis, ut praedicitur, ad fratres nostros, principes illustres, d. Conradum videlicet, ducem Slesiae et Glogoviae, dominum Olsnensem, ac d. Joannem, ducem Sleziae et Glogoviae ac dominum Stynaviae, heredesque masculos duntaxat, si quos reliquerint, si autem nullos post se masculos reliquerint, ad regnum Boemiae praedictum libere et hereditarie debebunt pertinere. Hoc tamen adiciendum duximus nominatim, quod si nos ipsi, heredes vel successores nostri praefati cum clericis, ciuibus, rusticis et Judeis nostris aliquid causae, quaestionis vel iudicii instauraverimus, de his et huiusmodi rex, heredes et succes- sores sui praedicti nobis, heredibus vel successoribus nostris superstitibus intromittere se non debeant quovis modo. Si vero nobiles vel fideles terrarum nostrarum suprascriptarum debitam per nos, heredes vel successores nostros de suis quaestionibus aut causis nobis motis, de quibus iuxta literarum regalium datarum nobis continentiam, secundum fidelium nostrorum sentenciam et dictamen subire tenemur et facere judicium, assequi non possint iusticiam: regem, heredes et successores suos praenotatos adire poterunt, libere querelas ipsorum propo- nere et defectus, nosque heredes et successores nostri praedicti citati ibidem coram rege videlicet, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, ubicunque fuerit, Boemiae aut Poloniae coram altero vero principe per eos ad hoc iudice deputato, sisti tenebimur in terra Wratislaviensi duntaxat iudicio, facere et subire de nobis, heredibus vel successoribus nostris conque- rentibus quibuslibet iusticiae complementum. Illud insuper specifice decrevimus exprimendum, quod si fortasse nos, heredes vel successores nostros gravatos inopia, debitis aut alia causa rationabili aliqua territorii et dominii aliquanti de nostris vendere aut obligare continget munitionem
Strana 97
97 — principi nobis aequali, aut etiam territorium non habentem seu dominium, alteri ipsi regno Boemiae competenti, munitionem eandem, sive dominium habeat et territorium sive non, ven- dendam vel obligandam ipsis regi, heredibus et successoribus suis exhibere prae ceteris debeamus. Qui si ipsam emere vel in pignore recipere noluerint, princeps ipse munitionem prae- dictam, territorium videlicet habentem, emens aut pignore tenens in feudum ipsam recipere tenebitur ab eisdem, ipsisque tanquam suis veris dominis parere, servire, intendere de eadem. Alter vero, non princeps, emens vel pignore tenens munitionem nostram, ut praedicitur, territorium aut dominium non habentem, a nobis, heredibus et successoribus nostris eam in feudum recipere tenebitur. Hoc adiecto, quod rex, heredes aut successores sui antedicti municiones supradictas pro summa eadem, in qua obligatae fuerint vel venditae, redimere valeant, quando velint. Illud etiam nolumus praeterire, quod si rex, heredes vel successores sui saepedicti nos, heredes aut successores nostros pro praestando ipsis per nos adiutorio ad partes extra Boemiam et Poloniam evocaverint alienas, subvenientiam nobis debitam, ne servitiis nimiis et importabilibus praegravemur, facere teneantur. In quorum omnium etc. Datum et actum Wratislaviae fer. III post dominicam Misericordia Domini a. D. 1329. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Exc. apud Grünhagen et Markgraf Lehens- und Besitzurkunden Schlesiens im Mittelalter I. pag. 129. — Eml. III. 1557. — Pulkava.) 87. Homagium Conradi ducis Olsnicensis. 1329, 10. Maii. List kněze Kunrata Hlohovského a Olsnického, kterak se králi Janovi i budúcím kralóm a koruně české se všemi svými panstvími pod manstvie dává. 1329. In nomine Domini amen. Noverint universi tam praesentes quam posteri notitiam praesentium aut copiam habituri, quod, Codex jur. boh. II. 1.
97 — principi nobis aequali, aut etiam territorium non habentem seu dominium, alteri ipsi regno Boemiae competenti, munitionem eandem, sive dominium habeat et territorium sive non, ven- dendam vel obligandam ipsis regi, heredibus et successoribus suis exhibere prae ceteris debeamus. Qui si ipsam emere vel in pignore recipere noluerint, princeps ipse munitionem prae- dictam, territorium videlicet habentem, emens aut pignore tenens in feudum ipsam recipere tenebitur ab eisdem, ipsisque tanquam suis veris dominis parere, servire, intendere de eadem. Alter vero, non princeps, emens vel pignore tenens munitionem nostram, ut praedicitur, territorium aut dominium non habentem, a nobis, heredibus et successoribus nostris eam in feudum recipere tenebitur. Hoc adiecto, quod rex, heredes aut successores sui antedicti municiones supradictas pro summa eadem, in qua obligatae fuerint vel venditae, redimere valeant, quando velint. Illud etiam nolumus praeterire, quod si rex, heredes vel successores sui saepedicti nos, heredes aut successores nostros pro praestando ipsis per nos adiutorio ad partes extra Boemiam et Poloniam evocaverint alienas, subvenientiam nobis debitam, ne servitiis nimiis et importabilibus praegravemur, facere teneantur. In quorum omnium etc. Datum et actum Wratislaviae fer. III post dominicam Misericordia Domini a. D. 1329. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Exc. apud Grünhagen et Markgraf Lehens- und Besitzurkunden Schlesiens im Mittelalter I. pag. 129. — Eml. III. 1557. — Pulkava.) 87. Homagium Conradi ducis Olsnicensis. 1329, 10. Maii. List kněze Kunrata Hlohovského a Olsnického, kterak se králi Janovi i budúcím kralóm a koruně české se všemi svými panstvími pod manstvie dává. 1329. In nomine Domini amen. Noverint universi tam praesentes quam posteri notitiam praesentium aut copiam habituri, quod, Codex jur. boh. II. 1.
Strana 98
98 — quia nos Conradus, D. gr. dux Sleziae et Glogoviae et dominus in Olsna, ob specialis amoris affectum, quem erga magnifici prin- cipis, d. Joannis B. et P. regis ac L. comitis, domini nostri carissimi, gerimus celsitudinem, habito nobis cum amicis quoque et fidelibus nostris consilio diligenti et deliberatione matura, accedentibus etiam favore et consensu eorundem expressis ad subscripta, bonum in hoc nostrum principaliter, consequenter autem fide- lium, terrarum, civitatum, hominum et bonorum nostrorum omnium infrascriptorum commodum statumque inantea paci- ficum perpendentes, princeps et vasallus suus, heredum ac successorum suorum, B. regum ac ipsius regni Boemiae, in perpetuum fieri et fore decrevimus, omnia et singula bona nostra sub eisdem libertatibus et juribus, quibus a praedeces- soribus nostris ad nos pervenisse noscuntur, omnesque terras nostras, quas ad praesens possidemus vel possidebimus quo- cunque titulo in futurum, tam citra quam ultra fluvium, qui Odora dicitur, cum civitatibus Wartenberch, Olsna, Mylitsch, Trebenitz, Trachenburch, Walow, Lubest, Wynczk, Herremstat et castris eis adjacentibus, cum aliis, Ploczk vid., Prusnitz, Sandewel, cum omnibus suis appendiis, dominiis, oppidis, villis, allodiis, feudis, feudalibus, nobilibus et plebejis, juribus, reddi- tibus, proventibus et utilitatibus earundem, quocumque vocentur nomine vel in quibuscunque consistant rebus, nostro, heredum et successorum nostrorum, Sleziae et Glogoviae ducum et dominorum Olsnensium nomine, in regis ipsius manibus sponte et libere resignantes, ab eo in feudum recepimus perpetuum, factoque sibi per nos fidelitatis debitae homagio, praestito cor- porali nihilominus juramento, ipsi regi, heredibus et successo- ribus suis praedictis, tanquam veris dominis nostris, velut princeps et vasallus eorum et regni Boemiae antedicti, parere deinceps promisimus et intendere in eosdem et contra quemlibet principem et hominem ipsos pro viribus fideliter adjuvare. Reservata nobis aedificandi ac instaurandi munitiones novas in terris et bonis nostris praedictis et destruendi veteres, ubicunque et quandocunque nobis videbitur pro nostro, terrarum praedictarum et hominum nostrorum commodo, atque expediendi libera facultate.
98 — quia nos Conradus, D. gr. dux Sleziae et Glogoviae et dominus in Olsna, ob specialis amoris affectum, quem erga magnifici prin- cipis, d. Joannis B. et P. regis ac L. comitis, domini nostri carissimi, gerimus celsitudinem, habito nobis cum amicis quoque et fidelibus nostris consilio diligenti et deliberatione matura, accedentibus etiam favore et consensu eorundem expressis ad subscripta, bonum in hoc nostrum principaliter, consequenter autem fide- lium, terrarum, civitatum, hominum et bonorum nostrorum omnium infrascriptorum commodum statumque inantea paci- ficum perpendentes, princeps et vasallus suus, heredum ac successorum suorum, B. regum ac ipsius regni Boemiae, in perpetuum fieri et fore decrevimus, omnia et singula bona nostra sub eisdem libertatibus et juribus, quibus a praedeces- soribus nostris ad nos pervenisse noscuntur, omnesque terras nostras, quas ad praesens possidemus vel possidebimus quo- cunque titulo in futurum, tam citra quam ultra fluvium, qui Odora dicitur, cum civitatibus Wartenberch, Olsna, Mylitsch, Trebenitz, Trachenburch, Walow, Lubest, Wynczk, Herremstat et castris eis adjacentibus, cum aliis, Ploczk vid., Prusnitz, Sandewel, cum omnibus suis appendiis, dominiis, oppidis, villis, allodiis, feudis, feudalibus, nobilibus et plebejis, juribus, reddi- tibus, proventibus et utilitatibus earundem, quocumque vocentur nomine vel in quibuscunque consistant rebus, nostro, heredum et successorum nostrorum, Sleziae et Glogoviae ducum et dominorum Olsnensium nomine, in regis ipsius manibus sponte et libere resignantes, ab eo in feudum recepimus perpetuum, factoque sibi per nos fidelitatis debitae homagio, praestito cor- porali nihilominus juramento, ipsi regi, heredibus et successo- ribus suis praedictis, tanquam veris dominis nostris, velut princeps et vasallus eorum et regni Boemiae antedicti, parere deinceps promisimus et intendere in eosdem et contra quemlibet principem et hominem ipsos pro viribus fideliter adjuvare. Reservata nobis aedificandi ac instaurandi munitiones novas in terris et bonis nostris praedictis et destruendi veteres, ubicunque et quandocunque nobis videbitur pro nostro, terrarum praedictarum et hominum nostrorum commodo, atque expediendi libera facultate.
Strana 99
99 — Volentes et firmiter statuentes, ut, si forte nos, heredes aut successores nostri sublati de medio fuerimus, heredibus legitimis et praesertim masculis non relictis, extunc bona jam dicta nostra, terrae, civitates et oppida, cum omnibus suis pertinentiis, ut praedicitur, ad fratres nostros, principes illustres d. Henricum vid. ducem Sleziae et Glogoviae, Saganensemque dominum, ac d. Johannem ducem Slesiae et Glogoviae ac do- minum Stynaviae, heredesque suos, masculos duntaxat, si quos reliquerint, si autem nullos post se masculos legitimos relin- querint, ad regnum Boemiae praedictum libere et hereditarie debeant pertinere. Hoc tamen adjiciendum duximus nominatim, quod si nos ipsi, heredes vel successores nostri praefati cum clericis, civibus, rusticis vel judaeis nostris aliquid causae, quaestionis aut judicii instauraverimus: de his et de huiusmodi rex et heredes sui praedicti nobis, heredibus vel successoribus nostris superstitibus intromittere se non debeant quovis modo. Si vero nobiles vel fideles terrarum nostrarum supra- scriptarum debitam per nos, heredes vel successores nostros de suis quaestionibus sive causis nobis motis, de quibus juxta litterarum regalium datarum nobis continentiam, secundum fidelium nostrorum sententiam et dictamen subire tenemur et facere judicium, assequi non possit justitiam : regem, heredes et successores suos praenotatos adire poterunt libere, querelas ipsorum proponere et defectus, nosque heredes et successores nostri praedicti, citati ibidem coram rege vid. et heredibus ac successoribus suis B. regibus, ubicunque Boemiae fuerint aut Poloniae, coram altero vero principe, per eos ad hoc judice deputato, sisti tenebimur et tenebuntur in terra Wratislaviensi duntaxat judicio, facere et subire de nobis, heredibus et succes- soribus nostris conquerentibus quibuslibet justitiae comple- mentum. Illud insuper specifice duximus exprimendum, quod si fortasse nos, heredes vel successores nostros, gravatos inopia, debitis aut alia causa rationabili, aliquam territorii et dominii aliquanti de nostris vendere vel obligare continget munitionem principi nobis aequali aut etiam territorium non habentem, 7*
99 — Volentes et firmiter statuentes, ut, si forte nos, heredes aut successores nostri sublati de medio fuerimus, heredibus legitimis et praesertim masculis non relictis, extunc bona jam dicta nostra, terrae, civitates et oppida, cum omnibus suis pertinentiis, ut praedicitur, ad fratres nostros, principes illustres d. Henricum vid. ducem Sleziae et Glogoviae, Saganensemque dominum, ac d. Johannem ducem Slesiae et Glogoviae ac do- minum Stynaviae, heredesque suos, masculos duntaxat, si quos reliquerint, si autem nullos post se masculos legitimos relin- querint, ad regnum Boemiae praedictum libere et hereditarie debeant pertinere. Hoc tamen adjiciendum duximus nominatim, quod si nos ipsi, heredes vel successores nostri praefati cum clericis, civibus, rusticis vel judaeis nostris aliquid causae, quaestionis aut judicii instauraverimus: de his et de huiusmodi rex et heredes sui praedicti nobis, heredibus vel successoribus nostris superstitibus intromittere se non debeant quovis modo. Si vero nobiles vel fideles terrarum nostrarum supra- scriptarum debitam per nos, heredes vel successores nostros de suis quaestionibus sive causis nobis motis, de quibus juxta litterarum regalium datarum nobis continentiam, secundum fidelium nostrorum sententiam et dictamen subire tenemur et facere judicium, assequi non possit justitiam : regem, heredes et successores suos praenotatos adire poterunt libere, querelas ipsorum proponere et defectus, nosque heredes et successores nostri praedicti, citati ibidem coram rege vid. et heredibus ac successoribus suis B. regibus, ubicunque Boemiae fuerint aut Poloniae, coram altero vero principe, per eos ad hoc judice deputato, sisti tenebimur et tenebuntur in terra Wratislaviensi duntaxat judicio, facere et subire de nobis, heredibus et succes- soribus nostris conquerentibus quibuslibet justitiae comple- mentum. Illud insuper specifice duximus exprimendum, quod si fortasse nos, heredes vel successores nostros, gravatos inopia, debitis aut alia causa rationabili, aliquam territorii et dominii aliquanti de nostris vendere vel obligare continget munitionem principi nobis aequali aut etiam territorium non habentem, 7*
Strana 100
100 — alteri regno Boemiae competenti fideli vel vasallo nostro: extunc munitionem eandem, sive territorium habeat et domi- nium sive non, vendendam et obligandam ipsis regi, heredibus et successoribus suis, B. regibus, exhibere prae caeteris debe- amus. Qui si ipsam emere vel in pignore accipere noluerint, princeps ipse munitionem praedictam territorium vid. habentem emens aut in pignore tenens, in feudum ipsam recipere tene- bitur ab eisdem, ipsisque tamquam veris suis dominis servire, parere et intendere de eadem. Alter vero,non princeps, emens vel in pignore tenens munitionem nostram, territorium aut dominium, ut praedicitur, non habentem, a nobis, heredibus et successoribus nostris eam in feudum recipiet. Hoc adjecto, quod rex, heredes et successores sui antedicti munitiones supradictas pro summa eadem, pro qua obligatae fuerint vel venditae, redimere valeant, quando velint. Illud etiam praeterire nolumus, quodsi rex, heredes ac successores sui antedicti, nos, heredes vel successores nostros in adjutorium sibi per nos praestandum ad partes alienas extra Boemiam vel Poloniam evocaverint, subvenientiam nobis debitam, ne servitiis nimiis aut intolerabilibus praegravemur, facere teneantur. In quorum omnium etc. Datum et actum Wratislaviae a. D. 1329, VI. Idus Maii. (A. K. — Pulkava. — Ludewig V. 630. — Balb. VIII. p. 225. — Sommersberg Sc. I. 832. — Emler III. 1558. Grünh. II. 19.) — 88. Civitatis Gorlicensis regno Boemiae incorpo- ratio, privilegiis ei simul confirmatis. 1329, 19. Maii. Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, omnibus quibus praesentes exhibitae fuerint, in perpetuum. Ab eo, per quem reges regnant et imperant, principatus regum et principum emanavit auctoritas, ut virga aequitatis et disciplinae subditos sibi regant populos, baculoque cor- rectionis et justitiae barbaras subigant et corrigant nationes.
100 — alteri regno Boemiae competenti fideli vel vasallo nostro: extunc munitionem eandem, sive territorium habeat et domi- nium sive non, vendendam et obligandam ipsis regi, heredibus et successoribus suis, B. regibus, exhibere prae caeteris debe- amus. Qui si ipsam emere vel in pignore accipere noluerint, princeps ipse munitionem praedictam territorium vid. habentem emens aut in pignore tenens, in feudum ipsam recipere tene- bitur ab eisdem, ipsisque tamquam veris suis dominis servire, parere et intendere de eadem. Alter vero,non princeps, emens vel in pignore tenens munitionem nostram, territorium aut dominium, ut praedicitur, non habentem, a nobis, heredibus et successoribus nostris eam in feudum recipiet. Hoc adjecto, quod rex, heredes et successores sui antedicti munitiones supradictas pro summa eadem, pro qua obligatae fuerint vel venditae, redimere valeant, quando velint. Illud etiam praeterire nolumus, quodsi rex, heredes ac successores sui antedicti, nos, heredes vel successores nostros in adjutorium sibi per nos praestandum ad partes alienas extra Boemiam vel Poloniam evocaverint, subvenientiam nobis debitam, ne servitiis nimiis aut intolerabilibus praegravemur, facere teneantur. In quorum omnium etc. Datum et actum Wratislaviae a. D. 1329, VI. Idus Maii. (A. K. — Pulkava. — Ludewig V. 630. — Balb. VIII. p. 225. — Sommersberg Sc. I. 832. — Emler III. 1558. Grünh. II. 19.) — 88. Civitatis Gorlicensis regno Boemiae incorpo- ratio, privilegiis ei simul confirmatis. 1329, 19. Maii. Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, omnibus quibus praesentes exhibitae fuerint, in perpetuum. Ab eo, per quem reges regnant et imperant, principatus regum et principum emanavit auctoritas, ut virga aequitatis et disciplinae subditos sibi regant populos, baculoque cor- rectionis et justitiae barbaras subigant et corrigant nationes.
Strana 101
101 Sane quia fideles nostri dilecti cives Gorliczenses coronae et mensae regni nostri Bohemiae stabiliter affigi ac insepara- biliter uniri, ut eo placibilius tantoque vehementius per nos, heredes et successores nostros, Boemiae reges, in sua causa foveantur et ubilibet in suis continuisque proficiant sub nostri regiminis umbraculo incrementis, desiderant : nos ipsorum grato in hac parte benignitatis occurrere volentes desiderio, cives eosdem ac ciuitatem Gorlicz cum omnibus suis pertinentiis, dominio, proventibus, redditibus, censibus, utilitatibus et quaestu aduocaciae ibidem nobis, heredibus et successoribus nostris regibus ac ipsi regno nostro Bohemiae perpetuis inantea temporibus incorporandos duximus et indissolubiliter uniendos. Promittentes nostro, heredum et successorum nostrorum praedictorum nomine, cives ipsos, ciuitatem et proventus aduo- catiae ibidem a corona regni nostri antedicti nullo unquam tempore alienare, venditione videlicet, obligatione, permutatione, infeudatione, donatione vel alio quovis modo, sed ipsos et eam nobis, heredibus et successoribus nostris omnimode reseruare, volentes ac firmiter statuentes, ut cives civitatis ejusdem eis iuribus, quibus freti sunt hactenus, Magdeburgensibus videlicet, prout ipsis a marchionibus Brandenburgensibus est concessum, in suis utantur de cetero judicii quaestionibus, contractibus atque causis. Concedimus etiam civibus praedictis gratiose usum ligno- rum de merica nostra provinciali pro aedificiorum necessariis succidere, si forte, quod absit, civitatem dictam in parte vel in toto sibi contigerit incendio desolari. Et quod de bonis suis, quae propriis ad civitatem excolunt araturis, taxaciones solvant in civitate solitas et collectas, nec de ipsis ad solucionem collectae qualis, quae volgariter berna dicitur, nobis aut alteri nostro nomine de cetero teneantur. Admittentes, quod, si cives ipsi bona aliqua a nobis, here- dibus vel successoribus nostris supradictis in feudum recipienda et a praedecessoribus nostris recipi consueta emptionis titulo comparaverint citra marcas decem, aduocatus ibidem, qui pro tempore fuerit, nobis absentibus infeudare possit eos usque ad nostram praesentiam de eisdem.
101 Sane quia fideles nostri dilecti cives Gorliczenses coronae et mensae regni nostri Bohemiae stabiliter affigi ac insepara- biliter uniri, ut eo placibilius tantoque vehementius per nos, heredes et successores nostros, Boemiae reges, in sua causa foveantur et ubilibet in suis continuisque proficiant sub nostri regiminis umbraculo incrementis, desiderant : nos ipsorum grato in hac parte benignitatis occurrere volentes desiderio, cives eosdem ac ciuitatem Gorlicz cum omnibus suis pertinentiis, dominio, proventibus, redditibus, censibus, utilitatibus et quaestu aduocaciae ibidem nobis, heredibus et successoribus nostris regibus ac ipsi regno nostro Bohemiae perpetuis inantea temporibus incorporandos duximus et indissolubiliter uniendos. Promittentes nostro, heredum et successorum nostrorum praedictorum nomine, cives ipsos, ciuitatem et proventus aduo- catiae ibidem a corona regni nostri antedicti nullo unquam tempore alienare, venditione videlicet, obligatione, permutatione, infeudatione, donatione vel alio quovis modo, sed ipsos et eam nobis, heredibus et successoribus nostris omnimode reseruare, volentes ac firmiter statuentes, ut cives civitatis ejusdem eis iuribus, quibus freti sunt hactenus, Magdeburgensibus videlicet, prout ipsis a marchionibus Brandenburgensibus est concessum, in suis utantur de cetero judicii quaestionibus, contractibus atque causis. Concedimus etiam civibus praedictis gratiose usum ligno- rum de merica nostra provinciali pro aedificiorum necessariis succidere, si forte, quod absit, civitatem dictam in parte vel in toto sibi contigerit incendio desolari. Et quod de bonis suis, quae propriis ad civitatem excolunt araturis, taxaciones solvant in civitate solitas et collectas, nec de ipsis ad solucionem collectae qualis, quae volgariter berna dicitur, nobis aut alteri nostro nomine de cetero teneantur. Admittentes, quod, si cives ipsi bona aliqua a nobis, here- dibus vel successoribus nostris supradictis in feudum recipienda et a praedecessoribus nostris recipi consueta emptionis titulo comparaverint citra marcas decem, aduocatus ibidem, qui pro tempore fuerit, nobis absentibus infeudare possit eos usque ad nostram praesentiam de eisdem.
Strana 102
102 — Recognoscimus nichilominus, quod, si cives iam dicti procurante seu mandante aduocato ipso hostes ciuitatis aut nostros insequendo aut etiam invadendo dampnificati raciona- biliter fuerint, ipsa sua dampna eis tenebimur resarcire. Si quis vero feudalium districtus Gorlitzensis bona sua, quae possidet, quocunque titulo vendere seu alienare decreuerit, per aduocatum praefatum licenciam recedendi de eisdem sibi dari simpliciter inhibemus, quousque per viam amoris, aequitatis vel iusticiae cum suis omnibus componat creditoribus, quibus scienter praesens debitorie fuerat obligatus. Et ne quis, cuiuscunque conditionis, status vel praeemi- nenciae fuerit, tabernas unam vel plures infra distantiam miliaris unius a ciuitate ipsa de novo praesumat omnimodo instaurare, vel tutelam Judaeorum Gorlitzensium, quos ciuibus saepedictis gubernandos, regendos et ab injuriis quibuslibet perpetuo defensandos nostro, heredum et successorum nostrorum prae- pictorum nomine et vice committimus curam, sibi ausu temerario vendicare. In quorum omnium testimonium et cautelam ampliorem praesentes literas fieri et sigilli nostri majoris patrocinio fecimus roborari. Datum et actum Gorlicz a. D. 1329, XIV. Kal. Junii. (E copia Rudolfi episcopi ddo. Godow 25. Nov. 1424 in archivo civ. Gorliczensis asservata typis exc. Tschoppe et Stenzel. — Köhler I. 148.) 89. Vitko episcopus Misnensis contestat divisionem bonorum inter fratres suos dom. Henricum et Thymonem de Kolditz. 1330, 5. Febr. (Mogelin.) (Arch. S. Wenc.) 90. Ulricus comes de Leuchtenberg declarat se esse vasallum Joannis regis in medietate castri Peczenstein. 1330, 9. Febr. List Oldřicha lantgrabi z Laytmberka, že od krále Jana na zámek Peczenstein léno přijal. 1330, (A. K. — Ember III. 1618.)
102 — Recognoscimus nichilominus, quod, si cives iam dicti procurante seu mandante aduocato ipso hostes ciuitatis aut nostros insequendo aut etiam invadendo dampnificati raciona- biliter fuerint, ipsa sua dampna eis tenebimur resarcire. Si quis vero feudalium districtus Gorlitzensis bona sua, quae possidet, quocunque titulo vendere seu alienare decreuerit, per aduocatum praefatum licenciam recedendi de eisdem sibi dari simpliciter inhibemus, quousque per viam amoris, aequitatis vel iusticiae cum suis omnibus componat creditoribus, quibus scienter praesens debitorie fuerat obligatus. Et ne quis, cuiuscunque conditionis, status vel praeemi- nenciae fuerit, tabernas unam vel plures infra distantiam miliaris unius a ciuitate ipsa de novo praesumat omnimodo instaurare, vel tutelam Judaeorum Gorlitzensium, quos ciuibus saepedictis gubernandos, regendos et ab injuriis quibuslibet perpetuo defensandos nostro, heredum et successorum nostrorum prae- pictorum nomine et vice committimus curam, sibi ausu temerario vendicare. In quorum omnium testimonium et cautelam ampliorem praesentes literas fieri et sigilli nostri majoris patrocinio fecimus roborari. Datum et actum Gorlicz a. D. 1329, XIV. Kal. Junii. (E copia Rudolfi episcopi ddo. Godow 25. Nov. 1424 in archivo civ. Gorliczensis asservata typis exc. Tschoppe et Stenzel. — Köhler I. 148.) 89. Vitko episcopus Misnensis contestat divisionem bonorum inter fratres suos dom. Henricum et Thymonem de Kolditz. 1330, 5. Febr. (Mogelin.) (Arch. S. Wenc.) 90. Ulricus comes de Leuchtenberg declarat se esse vasallum Joannis regis in medietate castri Peczenstein. 1330, 9. Febr. List Oldřicha lantgrabi z Laytmberka, že od krále Jana na zámek Peczenstein léno přijal. 1330, (A. K. — Ember III. 1618.)
Strana 103
103 — 91. Foedus Joannis regis cum ducibus Austriae. 1330, 9. Maii. Wir Johans chunig ze Beheim veriehen „daz wir durch liebe und freundschaft und durch vrîd und genade aller unser lande und leut uns mit einer lautern fruntschafft gemachet und verbunden haben ze den hochgeborn fürsten Albrechten und Otten, herzogen ze Osterrîch und ze Steyer und Kernten, ze Chrayen, auff der March und ze Portnaio, und si sich her- wider ze uns, di weil wir leben, ze baiden seiten, und auch unser jetweder chinde, daz die in derselben puntnusse sullen sein alle, die weil wir, ir vater, leben, zu einer ganzen freunt- schaft und einer freuntlichen helffnusse wider aller menilich, an die heiligen kirchen und daz Rîche und chunig Karel von Ungern, den wir also beschaidenlich ausgenommen haben nach unsern briefen, als di sagen, die er von uns hat. Wir nemen auch aus herzog Hainrich von Bayren den eltern, vnsern aydem, mit solcher bescheidenhait, ob er mit den her- tzogen von Osterîch krigen wurde oder si mit im, möcht wir si denne mit einander nicht berichten, so sullen wir stille sitzen in dem krieg und einem auff den andern nich beholffen sein. Wir nemen auch aus den edelen man, graf Ulrich von Wirtenberch, also ob er mit den vorgenannten herzogen von Osterrîch oder si mit im wurden krigen, so sullen wir macht haben uns anzenemen, daz freuntlich ze verrichten um alle sache, die ietzund oder hernach zwischen in sind, und wie wir dieselben sache verrichten, des sullend si uns baident- halben gevolgig sein. Und ze gelicher weiss habent sie ausgenomen den erwirdigen fürsten den bischof von Strazburch, also beschai- denlich, ob wir mit im oder er mit uns kriegen wurden, daz deme diselben hertzogen auch macht sullen haben, dieselben sache ze verrichten frevndtlich, und wie sie die sache ver- richtent, des sollen wir beidenthaben gevolgig sein. Wir sullen auch wider die egenannten hertzogen von Osterrîch, chaiser Ludwigen von Rom, oder ob ein ander chunig oder chaiser ufgestunde, er wer einwelich oder nicht, deheins kriges zu legen.
103 — 91. Foedus Joannis regis cum ducibus Austriae. 1330, 9. Maii. Wir Johans chunig ze Beheim veriehen „daz wir durch liebe und freundschaft und durch vrîd und genade aller unser lande und leut uns mit einer lautern fruntschafft gemachet und verbunden haben ze den hochgeborn fürsten Albrechten und Otten, herzogen ze Osterrîch und ze Steyer und Kernten, ze Chrayen, auff der March und ze Portnaio, und si sich her- wider ze uns, di weil wir leben, ze baiden seiten, und auch unser jetweder chinde, daz die in derselben puntnusse sullen sein alle, die weil wir, ir vater, leben, zu einer ganzen freunt- schaft und einer freuntlichen helffnusse wider aller menilich, an die heiligen kirchen und daz Rîche und chunig Karel von Ungern, den wir also beschaidenlich ausgenommen haben nach unsern briefen, als di sagen, die er von uns hat. Wir nemen auch aus herzog Hainrich von Bayren den eltern, vnsern aydem, mit solcher bescheidenhait, ob er mit den her- tzogen von Osterîch krigen wurde oder si mit im, möcht wir si denne mit einander nicht berichten, so sullen wir stille sitzen in dem krieg und einem auff den andern nich beholffen sein. Wir nemen auch aus den edelen man, graf Ulrich von Wirtenberch, also ob er mit den vorgenannten herzogen von Osterrîch oder si mit im wurden krigen, so sullen wir macht haben uns anzenemen, daz freuntlich ze verrichten um alle sache, die ietzund oder hernach zwischen in sind, und wie wir dieselben sache verrichten, des sullend si uns baident- halben gevolgig sein. Und ze gelicher weiss habent sie ausgenomen den erwirdigen fürsten den bischof von Strazburch, also beschai- denlich, ob wir mit im oder er mit uns kriegen wurden, daz deme diselben hertzogen auch macht sullen haben, dieselben sache ze verrichten frevndtlich, und wie sie die sache ver- richtent, des sollen wir beidenthaben gevolgig sein. Wir sullen auch wider die egenannten hertzogen von Osterrîch, chaiser Ludwigen von Rom, oder ob ein ander chunig oder chaiser ufgestunde, er wer einwelich oder nicht, deheins kriges zu legen.
Strana 104
104 Es ist auch getaidingt, daz unser kainer sich verbinden fürbaz gen nimand sol, ez nem ainer den andern aus mit namen, und auch also, daz ez dieser puntnusse an disen briefen nicht schade. Wenne auch dez Rîche fürbaz ledig wirt, wollen wir uns denne um das Rîche annemen und darnach stellen, so sullen uns diselben hertzogen von Osterich darzu beholffen sein, freuntlich trewlich, und sullen si da inne besorgen mit allen sachen, als wir des notdürftig sein und daz wir ez dester baz erzugen mügen. Wer aber, daz wir uns um daz Rîche nicht annemen wolten und si darnach stellen wolten, so sullen wir in darzu beholffen sein, freuntlich trewlich, vnd sullen wir si da inne besorgen auch mit allen sachen, als sie des notdurftig sein vnd daz sie es dester baz erzugen mügen. Wer aber, daz der vorgenant herzog Albrecht oder hertzog Otte sein bruder, des Gott nich engebe, abgienge und stürbe, so sol doch dieselbe püntnusse stet beleiben zwischen unser und ir einen, der denne lebet, und unsern beiden chinden in aller der mazze, als vorgeschriben stet. Wer auch, daz si beide abgiengen und nicht enwern, des Gott nicht wolle, so sullen wir irre chinde, lant und leut pfleger sein mit gantzen tuen, als unsers selbers kinde, als lange untz dieselben ire chinde zu iren tagen komen; also sullen si auch herwider, ob wir abgiengen, unser kinde, land und leut pfleger sein mit denselben trewen, als ir selbes chinde auch, als lang untz unser chinde zu ihren jaren komen, an geuerde. Und darumb loben wir dise püntnusse, als vorgeschriben stet, gantz und stete ze haben bei dem aide, den wir darumb gesworn haben ze den heiligen ewangelien, und geben darüber disen brief versigelt mit unserm grozzen insigel, daz daran hanget, zu einer gezugnuzze der warheit. Der ist geben ze Landow, do man zalt von Christes gepurde drewzehen hundert jar, darnach in dem dreizzigsten jar, der nechsten mitwochen nach dem suntag, wenne man singet: Cantate Domino.
104 Es ist auch getaidingt, daz unser kainer sich verbinden fürbaz gen nimand sol, ez nem ainer den andern aus mit namen, und auch also, daz ez dieser puntnusse an disen briefen nicht schade. Wenne auch dez Rîche fürbaz ledig wirt, wollen wir uns denne um das Rîche annemen und darnach stellen, so sullen uns diselben hertzogen von Osterich darzu beholffen sein, freuntlich trewlich, und sullen si da inne besorgen mit allen sachen, als wir des notdürftig sein und daz wir ez dester baz erzugen mügen. Wer aber, daz wir uns um daz Rîche nicht annemen wolten und si darnach stellen wolten, so sullen wir in darzu beholffen sein, freuntlich trewlich, vnd sullen wir si da inne besorgen auch mit allen sachen, als sie des notdurftig sein vnd daz sie es dester baz erzugen mügen. Wer aber, daz der vorgenant herzog Albrecht oder hertzog Otte sein bruder, des Gott nich engebe, abgienge und stürbe, so sol doch dieselbe püntnusse stet beleiben zwischen unser und ir einen, der denne lebet, und unsern beiden chinden in aller der mazze, als vorgeschriben stet. Wer auch, daz si beide abgiengen und nicht enwern, des Gott nicht wolle, so sullen wir irre chinde, lant und leut pfleger sein mit gantzen tuen, als unsers selbers kinde, als lange untz dieselben ire chinde zu iren tagen komen; also sullen si auch herwider, ob wir abgiengen, unser kinde, land und leut pfleger sein mit denselben trewen, als ir selbes chinde auch, als lang untz unser chinde zu ihren jaren komen, an geuerde. Und darumb loben wir dise püntnusse, als vorgeschriben stet, gantz und stete ze haben bei dem aide, den wir darumb gesworn haben ze den heiligen ewangelien, und geben darüber disen brief versigelt mit unserm grozzen insigel, daz daran hanget, zu einer gezugnuzze der warheit. Der ist geben ze Landow, do man zalt von Christes gepurde drewzehen hundert jar, darnach in dem dreizzigsten jar, der nechsten mitwochen nach dem suntag, wenne man singet: Cantate Domino.
Strana 105
105 — Und aller diesen vorgeschriben püntnusse und sachen sint gezeug etc. (Steyerer, Comment. pro hist. Alberti II. p. 26. Ex tab. caes. Vindob. — Böhmer, Reg. Imp. 194, n. 128. — Eml. III. 1636.) 92. Ludowicus Romanorum rex domino Henrico et Dyemoni de Kolditz confirmat feudum et jus, quod habent super castro et civitate Kolditz. 1330, 24. Maii. (Würnitz.) Věravé (Arch. S. Wenc.) 93. Promissio circa bernam per regnum Boemiae. 1331. 22. Aug. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, recognos- cimus tenore praesentium universis, nos temporibus retroactis omnes et singulas bernas, ad quarum praestationem sive solu- tionem nobis ratione coronationis nostrae ac desponsationis seu dotationis filiarum nostrarum, postquam ad aetatem nubilem, annos videlicet duodecim, pervenissent, ac deinde post annum desponsationis factae, regnum Boemiae ac ipsius incolae, epi- scopi, clerus, religiosi, barones, nobiles, civitates, cives, pauperes et divites, faciendam erant obnoxii, plenarie et integraliter recepisse. Post haec etiam ad nostras preces pro defectibus et necessitatibus nostris pluribus et evidentibus, quas alias evadere non potuimus, bernas plures non de jure, sed de eorum mera benivolentia nobis ipsos persolvisse profitemur, recognoscentes, quod ipsi nobis (sic) alicujus bernae, ut prae- dicitur, minime tenebantur, quod majestas regia apud ipsos non immerito recognoscit. Ob quod sincere promittimus et volumus ipsos, episcopos, clerum, religiosos, barones, nobiles, civitatum cives ac incolas ipsius nostri regni, inantea circa jura ipsorum ab antiquo observata inviolabiliter permanere, nullamque bernam per nos, heredes nostros vel quempiam nostro nomine ab ipsis de cetero petere (et) recipere volumus nec debemus, nisi contingat in futuro alias nos habere filias aetatis legitimae supradictae, et tunc
105 — Und aller diesen vorgeschriben püntnusse und sachen sint gezeug etc. (Steyerer, Comment. pro hist. Alberti II. p. 26. Ex tab. caes. Vindob. — Böhmer, Reg. Imp. 194, n. 128. — Eml. III. 1636.) 92. Ludowicus Romanorum rex domino Henrico et Dyemoni de Kolditz confirmat feudum et jus, quod habent super castro et civitate Kolditz. 1330, 24. Maii. (Würnitz.) Věravé (Arch. S. Wenc.) 93. Promissio circa bernam per regnum Boemiae. 1331. 22. Aug. Nos Johannes D. gr. B. et P. rex ac L. comes, recognos- cimus tenore praesentium universis, nos temporibus retroactis omnes et singulas bernas, ad quarum praestationem sive solu- tionem nobis ratione coronationis nostrae ac desponsationis seu dotationis filiarum nostrarum, postquam ad aetatem nubilem, annos videlicet duodecim, pervenissent, ac deinde post annum desponsationis factae, regnum Boemiae ac ipsius incolae, epi- scopi, clerus, religiosi, barones, nobiles, civitates, cives, pauperes et divites, faciendam erant obnoxii, plenarie et integraliter recepisse. Post haec etiam ad nostras preces pro defectibus et necessitatibus nostris pluribus et evidentibus, quas alias evadere non potuimus, bernas plures non de jure, sed de eorum mera benivolentia nobis ipsos persolvisse profitemur, recognoscentes, quod ipsi nobis (sic) alicujus bernae, ut prae- dicitur, minime tenebantur, quod majestas regia apud ipsos non immerito recognoscit. Ob quod sincere promittimus et volumus ipsos, episcopos, clerum, religiosos, barones, nobiles, civitatum cives ac incolas ipsius nostri regni, inantea circa jura ipsorum ab antiquo observata inviolabiliter permanere, nullamque bernam per nos, heredes nostros vel quempiam nostro nomine ab ipsis de cetero petere (et) recipere volumus nec debemus, nisi contingat in futuro alias nos habere filias aetatis legitimae supradictae, et tunc
Strana 106
106 — post unum annum, postquam desponsata fuerit earum aliqua, aut filium nostrum in regem Boemiae coronari, tunc enim licebit nobis, et non prius, bernam ab ipsis, per fertonem tantum de laneo quolibet, accipere et recipere, et non ultra. Praeterea et bona nostra fide et sincera promittimus, ipsos, episcopos, clerum, religiosos et civitatum cives, in receptione bernae alicujus a baronibus (et) nobilibus terrarum nostrarum non sejungere, aut contra barones et nobiles in bernae alicujus singularis datione ab ipsis similiter sequestrare et dividere; sed volumus, ut ipsi omnes et singuli ad solutionem et dati- onem alicujus bernae nobis vel heredibus aut successoribus nostris persolvendam insimul sint astricti. Si contrarium aliquod per nos vel filium nostrum aut alium ex parte nostri quemcunque fuerit attemptatum, ipso facto exnunc prout extunc omnibus et singulis ipsius regni nostri incolis, vid. epi- scopis, clero, religiosis, nobilibus, baronibus et civitatum civibus pauperibus et divitibus, bernam ipsam nobis, heredibus et successoribus nostris denegandi, mutuo se juvandi et nobis resistendi, in hac parte tantum in solidum, plenam et liberam praeter quamvis nostram displicentiam damus praesentibus facultatem. Harum quas coram principibus, nobilibus seu quibuscunque aliis demonstrare poterunt, in testimonium super eo datarum majori sigillo signatarum. Datum Tust a. D. 1331, in octava Assumptionis glor. Virg. (Lib. vel. Prag. — Chyt. VI. suppl. 29. — Eml. III. 1807.) 94. Joannes dux Sleziae et dominus Stinaviae omne jus proprietatis et successionis in civitate et territorio Glogoviensi post patrem Henricum aut fratrem Prim- konem sibi competens resignat et tradit Joanni regi. 1331, 1. Oct. List kniežete Stěnavského, že kniežetstvie Hlohovské zastavil králi Janovi ve dvú tisících hřivnách. 1331. Nos Joannes D. gr. dux Sleziae et dominus in Stinavia, notum fieri volumus universis tam praesentibus quam futuris,
106 — post unum annum, postquam desponsata fuerit earum aliqua, aut filium nostrum in regem Boemiae coronari, tunc enim licebit nobis, et non prius, bernam ab ipsis, per fertonem tantum de laneo quolibet, accipere et recipere, et non ultra. Praeterea et bona nostra fide et sincera promittimus, ipsos, episcopos, clerum, religiosos et civitatum cives, in receptione bernae alicujus a baronibus (et) nobilibus terrarum nostrarum non sejungere, aut contra barones et nobiles in bernae alicujus singularis datione ab ipsis similiter sequestrare et dividere; sed volumus, ut ipsi omnes et singuli ad solutionem et dati- onem alicujus bernae nobis vel heredibus aut successoribus nostris persolvendam insimul sint astricti. Si contrarium aliquod per nos vel filium nostrum aut alium ex parte nostri quemcunque fuerit attemptatum, ipso facto exnunc prout extunc omnibus et singulis ipsius regni nostri incolis, vid. epi- scopis, clero, religiosis, nobilibus, baronibus et civitatum civibus pauperibus et divitibus, bernam ipsam nobis, heredibus et successoribus nostris denegandi, mutuo se juvandi et nobis resistendi, in hac parte tantum in solidum, plenam et liberam praeter quamvis nostram displicentiam damus praesentibus facultatem. Harum quas coram principibus, nobilibus seu quibuscunque aliis demonstrare poterunt, in testimonium super eo datarum majori sigillo signatarum. Datum Tust a. D. 1331, in octava Assumptionis glor. Virg. (Lib. vel. Prag. — Chyt. VI. suppl. 29. — Eml. III. 1807.) 94. Joannes dux Sleziae et dominus Stinaviae omne jus proprietatis et successionis in civitate et territorio Glogoviensi post patrem Henricum aut fratrem Prim- konem sibi competens resignat et tradit Joanni regi. 1331, 1. Oct. List kniežete Stěnavského, že kniežetstvie Hlohovské zastavil králi Janovi ve dvú tisících hřivnách. 1331. Nos Joannes D. gr. dux Sleziae et dominus in Stinavia, notum fieri volumus universis tam praesentibus quam futuris,
Strana 107
107 — praesentes literas inspecturis, quod nos animo deliberato maturoque consilio, sani mente et corpore, totum jus proprie- tatis ac dominii, devolutionis et successionis hereditariae, quod ex parte domini quondam genitoris nostri, dom. Henrici, aut ex parte dom. Prymkonis, b. m., fratris nostri, ducum Glogoviae, in ipsa civitate Glogov, territorio, juribus, redi- tibus, censibus, proventibus, suisque appendiis et pertinentiis omnibus et singulis, quibuscunque nominibus censeantur, nobis hactenus competiit aut in praesenti competit vel competere poterit in futuro, magnifico principi, domino nostro, d. Joanni regi B. ac P. ac comiti L. et heredibus suis, pro 2000 marcarum Polonici pagamenti, 48 grossos Pragensium denariorum pro marca qualibet computando, quas ab ipso domino rege recepisse paratas praesentibus nos fatemur, vendidimus, cessimus et resignavimus libere in praesentia illustrium principum et dominorum, Boleslai vid. ducis Sleziae, domini Lignicensis, dom. Conradi, fratris nostri carissimi, ducis Glogoviae et domini Stinaviae, dom. Wytigonis episcopi Mysnensis, et ali- orum magnorum nobiliumque multorum virorum, convocatis et evocatis ad hoc civibus Glogoviensis universis, quos omnes tam divites quam pauperes, juvenes quam senes, sexus etiam utriusque, in loco publico ante hospitium dicti dom. regis, hoc est ante domum Henrici filii quondam Eckardi civis Glogoviensis, con- vocavimus, a praestito nobis homagio et fidelitatis debitae juramento et liga qualibet, quibus nobis tenebantur hactenus et astringebantur, absolvimus et absolutos a nobis et heredibus nostris, si quid adhuc nos habere contigerit, eos fore, publice pronunciamus; dirigentes et demonstrantes seu transferentes eos ad ipsum regem et heredes suos, tanquam homines ligios et fideles ad veros legitimos et hereditarios, de cetero suos dominos, doli, fraudis et malitiae fomento quolibet procum moto. Renunciantes sponte in his scriptis et expresse nostro et heredum nostrorum nomine, omni juri, proprietati et dominio, quae nobis in praedictis civitate Glogov et territorio ipsius ac ceteris annotatis superius hucusque competiverunt, com- petunt praesentialiter aut competere poterunt in futuro quoquo modo, exceptioni nihilominus doli mali, in factum actioni, bene-
107 — praesentes literas inspecturis, quod nos animo deliberato maturoque consilio, sani mente et corpore, totum jus proprie- tatis ac dominii, devolutionis et successionis hereditariae, quod ex parte domini quondam genitoris nostri, dom. Henrici, aut ex parte dom. Prymkonis, b. m., fratris nostri, ducum Glogoviae, in ipsa civitate Glogov, territorio, juribus, redi- tibus, censibus, proventibus, suisque appendiis et pertinentiis omnibus et singulis, quibuscunque nominibus censeantur, nobis hactenus competiit aut in praesenti competit vel competere poterit in futuro, magnifico principi, domino nostro, d. Joanni regi B. ac P. ac comiti L. et heredibus suis, pro 2000 marcarum Polonici pagamenti, 48 grossos Pragensium denariorum pro marca qualibet computando, quas ab ipso domino rege recepisse paratas praesentibus nos fatemur, vendidimus, cessimus et resignavimus libere in praesentia illustrium principum et dominorum, Boleslai vid. ducis Sleziae, domini Lignicensis, dom. Conradi, fratris nostri carissimi, ducis Glogoviae et domini Stinaviae, dom. Wytigonis episcopi Mysnensis, et ali- orum magnorum nobiliumque multorum virorum, convocatis et evocatis ad hoc civibus Glogoviensis universis, quos omnes tam divites quam pauperes, juvenes quam senes, sexus etiam utriusque, in loco publico ante hospitium dicti dom. regis, hoc est ante domum Henrici filii quondam Eckardi civis Glogoviensis, con- vocavimus, a praestito nobis homagio et fidelitatis debitae juramento et liga qualibet, quibus nobis tenebantur hactenus et astringebantur, absolvimus et absolutos a nobis et heredibus nostris, si quid adhuc nos habere contigerit, eos fore, publice pronunciamus; dirigentes et demonstrantes seu transferentes eos ad ipsum regem et heredes suos, tanquam homines ligios et fideles ad veros legitimos et hereditarios, de cetero suos dominos, doli, fraudis et malitiae fomento quolibet procum moto. Renunciantes sponte in his scriptis et expresse nostro et heredum nostrorum nomine, omni juri, proprietati et dominio, quae nobis in praedictis civitate Glogov et territorio ipsius ac ceteris annotatis superius hucusque competiverunt, com- petunt praesentialiter aut competere poterunt in futuro quoquo modo, exceptioni nihilominus doli mali, in factum actioni, bene-
Strana 108
108 — ficio restitutionis in integrum, literis quoque a papa, Romanorum imperatoribus et imperatore sive regibus et rege impetrandis ac etiam impetratis, omnique juris auxilio tam canonici, quam civilis, quibus praesenti nostrae venditioni, cessioni ac resignationi spontaneae modo posset aliquo derogari aut etiam obviari; et promittentes bona fide, nostro et heredum nostro- rum nomine, praedictum contractum nostrum praesentem venditionis sc., cessionis ac resignationis nostrae voluntariae omnium superius expressorum inviolabiliter perpetuis inantea temporibus observare et contra praemissa vel praemissorum aliquid, de jure sive de facto, per nos ipsos, alium vel alios, nullo unquam tempore facere vel venire aut aliqualiter contraire. In quorum omnium testimonium, memoriam et cautelam praesentes fieri et sigillorum, nostri videlicet et ven. patris in Christo domini Wytigonis, Mysnensis episcopi, nec non civium seu civitatis Glogoviensis a nobis rogatorum, appensio- nibus fecimus roborari. Et nos Wytigo D. gr. Mysnensis episcopus, judex, scabini et cives Glogovienses antedicti, ad preces d. Johannis ducis supradicti, sigilla nostra praesentibus in testimonium enarratorum superius omnium et singulorum duximus appendenda. Datum et actum Glogoviae in die b. Remigii a. D. 1331. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünh. I, 133. — Emb. III. 1836.) 95. Joannes rex privilegia civitatis Glogoviensis confirmat, promittens dictam civitatem nunquam a regno Boemiae alienandam. 1331, 2. Oct. (Regestum apud Grünhagen ex libro nigro civitatis Glo- gоviae. — Eml. III. 1837.) 96. Duces Sleziae Boleslaus, Wenceslaus et Lude- wicus, domini Legnicenses, terras suas Joanni regi resignantes easdem ab ipso in feudum recipiunt. 1331, 13. Dec. Nos Boleslaus, Wenceslaus et Ludvicus D. gr. duces Sleziae et domini Lignicenses, ad universorum tam praesentium
108 — ficio restitutionis in integrum, literis quoque a papa, Romanorum imperatoribus et imperatore sive regibus et rege impetrandis ac etiam impetratis, omnique juris auxilio tam canonici, quam civilis, quibus praesenti nostrae venditioni, cessioni ac resignationi spontaneae modo posset aliquo derogari aut etiam obviari; et promittentes bona fide, nostro et heredum nostro- rum nomine, praedictum contractum nostrum praesentem venditionis sc., cessionis ac resignationis nostrae voluntariae omnium superius expressorum inviolabiliter perpetuis inantea temporibus observare et contra praemissa vel praemissorum aliquid, de jure sive de facto, per nos ipsos, alium vel alios, nullo unquam tempore facere vel venire aut aliqualiter contraire. In quorum omnium testimonium, memoriam et cautelam praesentes fieri et sigillorum, nostri videlicet et ven. patris in Christo domini Wytigonis, Mysnensis episcopi, nec non civium seu civitatis Glogoviensis a nobis rogatorum, appensio- nibus fecimus roborari. Et nos Wytigo D. gr. Mysnensis episcopus, judex, scabini et cives Glogovienses antedicti, ad preces d. Johannis ducis supradicti, sigilla nostra praesentibus in testimonium enarratorum superius omnium et singulorum duximus appendenda. Datum et actum Glogoviae in die b. Remigii a. D. 1331. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünh. I, 133. — Emb. III. 1836.) 95. Joannes rex privilegia civitatis Glogoviensis confirmat, promittens dictam civitatem nunquam a regno Boemiae alienandam. 1331, 2. Oct. (Regestum apud Grünhagen ex libro nigro civitatis Glo- gоviae. — Eml. III. 1837.) 96. Duces Sleziae Boleslaus, Wenceslaus et Lude- wicus, domini Legnicenses, terras suas Joanni regi resignantes easdem ab ipso in feudum recipiunt. 1331, 13. Dec. Nos Boleslaus, Wenceslaus et Ludvicus D. gr. duces Sleziae et domini Lignicenses, ad universorum tam praesentium
Strana 109
109 — quam futurorum notitiam tenore praesentium volumus devenire, quod nos, habita deliberatione et contracto inter nos et cum fidelibus nostris consilio diligenti, nullo metu nos penitus urgente, sed motu proprio et bona nostra et libera voluntate inducti, omnes terras, civitates nostras, Lignitz vid. cum castro ibidem, Goldperg, Haynow cum castro adjacente, Brigk cum castro, Olow, Grotkaw, Nemptz cum castro, Namzslaw cum castro, Peroltstat cum castro, Creutzpurg cum castro, Bitschin, Lantsberg et Chuntzenstat cum castro, Choczenow et Tyefense castra nostra, cum territoriis et pertinentiis ipsorum, omnibus et singulis, quibuscunque distinguuntur nominibus et in quibus- cunque consistant rebus, quas et quae ab ineunte nostra aetate a parentibus et progenitoribus nostris liberas semper et ab omni servitute distrigatas tenuimus et possedimus, principis magnifici dom. Joannis B. et P. regis ac L. comitis, domini et sororii nostri carissimi, ante fores ecclesiae b. Joannis in Vratislavia submisimus ditioni; ipsa et ea pro- nobis et heredibus nostris praesentibus et futuris dicti regis libere resignantes in manus, ut principes vasalli sui, heredum et successorum suorum ac regni Boemiae fieri valeamus. Ipse vero dominus rex affectionem nostram et vota consi- derans, grato favore nobis occurrens, nos et heredes nostros in principes et vasallos suos, heredum et successorum suorum regum ac ipsius regni Boemiae recepit placite et assumpsit, prae- fatas terras, civitates nostras atque castra cum omnibus suis, ut praemittitur, appendiis, nostro et heredum nostrorum prae- dictorum nomine, in feudum perpetuum et hereditarium con- ferendo, ita quod regem ipsum, heredes et successores suos prae- notatos, de cetero dominos nostros et legitimos nos et heredes nostros recognoscere et eis intendere fideliter et assistere perpetue teneamur. Unde si, quod absit, nos ipsos vel heredes nostros migrare contingeret ab hac vita, heredibus masculis legitimis de corporibus nostris procedentibus non relictis, saepe- dictae terrae nostrae et civitates cum castris et appendiis suis omnibus ad supra dictos regem, heredes et successores suos nec non ad ipsum regnum Boemiae nomine et titulo
109 — quam futurorum notitiam tenore praesentium volumus devenire, quod nos, habita deliberatione et contracto inter nos et cum fidelibus nostris consilio diligenti, nullo metu nos penitus urgente, sed motu proprio et bona nostra et libera voluntate inducti, omnes terras, civitates nostras, Lignitz vid. cum castro ibidem, Goldperg, Haynow cum castro adjacente, Brigk cum castro, Olow, Grotkaw, Nemptz cum castro, Namzslaw cum castro, Peroltstat cum castro, Creutzpurg cum castro, Bitschin, Lantsberg et Chuntzenstat cum castro, Choczenow et Tyefense castra nostra, cum territoriis et pertinentiis ipsorum, omnibus et singulis, quibuscunque distinguuntur nominibus et in quibus- cunque consistant rebus, quas et quae ab ineunte nostra aetate a parentibus et progenitoribus nostris liberas semper et ab omni servitute distrigatas tenuimus et possedimus, principis magnifici dom. Joannis B. et P. regis ac L. comitis, domini et sororii nostri carissimi, ante fores ecclesiae b. Joannis in Vratislavia submisimus ditioni; ipsa et ea pro- nobis et heredibus nostris praesentibus et futuris dicti regis libere resignantes in manus, ut principes vasalli sui, heredum et successorum suorum ac regni Boemiae fieri valeamus. Ipse vero dominus rex affectionem nostram et vota consi- derans, grato favore nobis occurrens, nos et heredes nostros in principes et vasallos suos, heredum et successorum suorum regum ac ipsius regni Boemiae recepit placite et assumpsit, prae- fatas terras, civitates nostras atque castra cum omnibus suis, ut praemittitur, appendiis, nostro et heredum nostrorum prae- dictorum nomine, in feudum perpetuum et hereditarium con- ferendo, ita quod regem ipsum, heredes et successores suos prae- notatos, de cetero dominos nostros et legitimos nos et heredes nostros recognoscere et eis intendere fideliter et assistere perpetue teneamur. Unde si, quod absit, nos ipsos vel heredes nostros migrare contingeret ab hac vita, heredibus masculis legitimis de corporibus nostris procedentibus non relictis, saepe- dictae terrae nostrae et civitates cum castris et appendiis suis omnibus ad supra dictos regem, heredes et successores suos nec non ad ipsum regnum Boemiae nomine et titulo
Strana 110
110 — dominii devolventur. Si tamen, urgente casu aliquo, civitatem nostram aliquam sive castrum cum territorio vel sine territorio nos vel heredes nostri vendere compellamur principi vel nobili viro alteri, qui civitatem ipsam vel castrum a nobis vel here- dibus nostris in feudum recipere voluerit et habere, ipsam vel ipsum eisdem regi, heredibus et successoribus suis emenda offerre tenebimur et exhibere, pretio si voluerint, comparanda ; sin autem, ex tunc licebit nobis illam vel illud viro fideli et idoneo vendere, qui in feodum ipsam vel ipsum ab ipsis rege, heredibus aut successoribus suis recipiat, facturus et exhibiturus eis servitia debita, juxta morem suorum fidelium aliorum et consueta. Mandamus igitur universis et singulis, baronibus, nobilibus, clientibus, vasallis, fidelibus, civibus, oppidanis, villanis ac ceteris nostris hominibus, omnibus et singulis, qui nunc sunt vel erunt tempore futuro, quatenus supradictis regi et successoribus, here- dibus suis, si (quod absit) ut praedicitur, nos et heredes nostri decesserimus heredibus masculinis non relictis, tanquam veris et naturalibus dominis suis, ad quos ipsos praesentibus ordi- namus et dirigimus, servitiis et modis aliis, juxta communem fidelium Poloniae consuetudinem intendere debeant et parere. Testes . . . Datum Pragae, in die b. Luciae a. D. 1331. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 306. — Eml. III. 1862.) 97. De castris et civitatibus in Imperio a Joanne rege non acquirendis. K. Johann vereinigt sich mit Kaiser Ludwig dahin, dass der erstere sich keiner zum Reich gehörigen Burg oder Stadt unterziehen soll ohne des Kaisers Willen, der ihm jedoch die lehen, die er jetzt hat, für seine schäden lassen soll. 1331, 19. Dec. (Frankenfurt.) (Böhmer, Reg. Imp. — Eml. III. 1864.) 98. Pactum militare inter Joannem regem et Fridericum lantgravium Thuringensem. 1332, 6. Juni. Wir verichen offentlich, daz wir durch sunderlich lieb und frientschaft, die wir ze einander haben, und bezzerung
110 — dominii devolventur. Si tamen, urgente casu aliquo, civitatem nostram aliquam sive castrum cum territorio vel sine territorio nos vel heredes nostri vendere compellamur principi vel nobili viro alteri, qui civitatem ipsam vel castrum a nobis vel here- dibus nostris in feudum recipere voluerit et habere, ipsam vel ipsum eisdem regi, heredibus et successoribus suis emenda offerre tenebimur et exhibere, pretio si voluerint, comparanda ; sin autem, ex tunc licebit nobis illam vel illud viro fideli et idoneo vendere, qui in feodum ipsam vel ipsum ab ipsis rege, heredibus aut successoribus suis recipiat, facturus et exhibiturus eis servitia debita, juxta morem suorum fidelium aliorum et consueta. Mandamus igitur universis et singulis, baronibus, nobilibus, clientibus, vasallis, fidelibus, civibus, oppidanis, villanis ac ceteris nostris hominibus, omnibus et singulis, qui nunc sunt vel erunt tempore futuro, quatenus supradictis regi et successoribus, here- dibus suis, si (quod absit) ut praedicitur, nos et heredes nostri decesserimus heredibus masculinis non relictis, tanquam veris et naturalibus dominis suis, ad quos ipsos praesentibus ordi- namus et dirigimus, servitiis et modis aliis, juxta communem fidelium Poloniae consuetudinem intendere debeant et parere. Testes . . . Datum Pragae, in die b. Luciae a. D. 1331. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 306. — Eml. III. 1862.) 97. De castris et civitatibus in Imperio a Joanne rege non acquirendis. K. Johann vereinigt sich mit Kaiser Ludwig dahin, dass der erstere sich keiner zum Reich gehörigen Burg oder Stadt unterziehen soll ohne des Kaisers Willen, der ihm jedoch die lehen, die er jetzt hat, für seine schäden lassen soll. 1331, 19. Dec. (Frankenfurt.) (Böhmer, Reg. Imp. — Eml. III. 1864.) 98. Pactum militare inter Joannem regem et Fridericum lantgravium Thuringensem. 1332, 6. Juni. Wir verichen offentlich, daz wir durch sunderlich lieb und frientschaft, die wir ze einander haben, und bezzerung
Strana 111
— 111 — vnd frid vnd genade vnser beider lande vnde leute willen, einmuticlich vnd eintrachticlich vberein chomen sein, also daz wir alle vnser beider lebtage an einander beholfen sullen sein gegen alle die, die an vnser, des vorgenanten chunges Beheim, Merhern vnd Polan, vnd vnser, des egenant marcgrafen Meisen, Duringen, Osterlont und Plisnerlant, lant vnd herschefte, stozzen, der veinde wir wern, mit hundert mannen mit helmen, wie ofte oder wenne vnser einer den andern des ermant und bedorf; also bescheidenlich, swenn vnser einer dem andern hundert man mit helmen ze helfe sendet, daz er den die choste geben soll, vnd ob sie schaden nemen, den sol der, der daz volke gesendet hat, selber tragen, vnd ob sie frumen nemen, ez wer mit vesten oder mit geuangen, der frvnd sol des herren sein, ze dem sie gesant werdent. — Ez ist auch geret und geteidinget zwischen vns, ob vnser einer dem andern durch notdurft vber die hundert man mit helmen, mit zwain hundert mannen oder mer oder minner, seinen dinst haben wolte gen seinen veinden, als vorgeschriben ist: darvber sol iecslicher vnder vns czwenn seiner monne chiesen ; die vier sullen vollen gewalt haben won vnser beider wegen ze sprechen vmb dinst vnd vmb schaden, vnd swaz dann die vier ein- muticlich sprechent bei iren trewen, als ez sie dunchet redlich sein, daz sol von vns beiderseit an alle widerrede chraft haben vnd gancz vnd stet beliben. — Ez ist ouch geteidinget, daz wir beidenthalben daz romisch reich ouz nemen, sunder ob ein cheiser oder ein romisch chunig in vnser eines lant ze schaden ziehen wolte, so sol der ander an allez geuerde stille siczen vnd dem selben cheiser oder romischen chunge weder mit rat noch mit tat, noch mit landen, noch mit leuten an alle argliste dehein dinst noch dhein helfe tun. — Vnd wer getan, daz wir Johans, chunig ze Beheim, des vorgenanten marcgrafen von Meisen dinst vnd helf bedorften, daz sulle wir im vor einem monade embieten vnd ze wizzen tun in die stat ze Dresden; wer aber, daz vns Fridrich, marcgraf von Meisen, des egenanten chunges von Beheim dinst vnd helfe not wurde, daz sulle wir im gelicher weis einem monade vor in die burch ze Prag verbotscheften vnd empieten.
— 111 — vnd frid vnd genade vnser beider lande vnde leute willen, einmuticlich vnd eintrachticlich vberein chomen sein, also daz wir alle vnser beider lebtage an einander beholfen sullen sein gegen alle die, die an vnser, des vorgenanten chunges Beheim, Merhern vnd Polan, vnd vnser, des egenant marcgrafen Meisen, Duringen, Osterlont und Plisnerlant, lant vnd herschefte, stozzen, der veinde wir wern, mit hundert mannen mit helmen, wie ofte oder wenne vnser einer den andern des ermant und bedorf; also bescheidenlich, swenn vnser einer dem andern hundert man mit helmen ze helfe sendet, daz er den die choste geben soll, vnd ob sie schaden nemen, den sol der, der daz volke gesendet hat, selber tragen, vnd ob sie frumen nemen, ez wer mit vesten oder mit geuangen, der frvnd sol des herren sein, ze dem sie gesant werdent. — Ez ist auch geret und geteidinget zwischen vns, ob vnser einer dem andern durch notdurft vber die hundert man mit helmen, mit zwain hundert mannen oder mer oder minner, seinen dinst haben wolte gen seinen veinden, als vorgeschriben ist: darvber sol iecslicher vnder vns czwenn seiner monne chiesen ; die vier sullen vollen gewalt haben won vnser beider wegen ze sprechen vmb dinst vnd vmb schaden, vnd swaz dann die vier ein- muticlich sprechent bei iren trewen, als ez sie dunchet redlich sein, daz sol von vns beiderseit an alle widerrede chraft haben vnd gancz vnd stet beliben. — Ez ist ouch geteidinget, daz wir beidenthalben daz romisch reich ouz nemen, sunder ob ein cheiser oder ein romisch chunig in vnser eines lant ze schaden ziehen wolte, so sol der ander an allez geuerde stille siczen vnd dem selben cheiser oder romischen chunge weder mit rat noch mit tat, noch mit landen, noch mit leuten an alle argliste dehein dinst noch dhein helfe tun. — Vnd wer getan, daz wir Johans, chunig ze Beheim, des vorgenanten marcgrafen von Meisen dinst vnd helf bedorften, daz sulle wir im vor einem monade embieten vnd ze wizzen tun in die stat ze Dresden; wer aber, daz vns Fridrich, marcgraf von Meisen, des egenanten chunges von Beheim dinst vnd helfe not wurde, daz sulle wir im gelicher weis einem monade vor in die burch ze Prag verbotscheften vnd empieten.
Strana 112
112 — Der ist gegeben, do man zalt von Christes geburt dreu- zehenhundert iar, vnd dar nach in dem zwei und dreizigisten iare, an dem pfingstabent. (Ex orig. arch. reg. Dresd. typis excussit Emb. III. 1905.) 99. Pactum concordiae inter Ludovicum Rom. Imp. et regem Joannem. 1332, 23. Augusti. Verichen und tun chund, daz wir nach richtigung des hochwirdigen herrn Baldwins, ertzbischof ze Trier, vnd andrer vnserr friunt vnd rat ein gantz ewig verainung vnd friunt- schaft vmb alle bruche, ouflauf vnd missehelung, die zwischen vns biz her gewesen sint, gemachet haben vnd machen sie ouch mit disem brif, als hie geschriben stat, also daz wir beider- seit an einander beholfen sullen sein wider aller menlich, si sein geistlich oder wertlich, wie si genant sein, si sein hoch oder nider, ze allem dem, daz wir itzund inne haben oder noch ein gewinnen. Und wir chunig Johans vnser tochter Annen vnsers herren des cheisers sun, dem hochgeborn fursten hern Ludowig, markgrafe ze Brandenburch, ze einer eelicher housfrowen geben, vnd sullen die selben antworten zwischen hie vnd sand Lucas tag, der schirist chomet, gegen Franken- fort in die stat, in der gewalt, die vnser herr, der cheiser, dar zu benennet vnd erwellet. Und sol man die selben vnser tochter behalten untz ostern, die schirist choment, vnd dannen vber ein iar, also daz der hyrat vnd zulegung zwischen in niht geschehen sol auf die rede, daz wir in der vrist ver- suchen sullen, ob wir dispensationn vnd vrlaub von dem stul ze Rom erwerbe mugen vber die sipteil, die zwischen in ist, vnd sullen ouch daz werben, so wir beste mugen, an allen argen list; mochte wir ez aber in der vrist ê erwerben, so mag man sie ouch ê ze samen legen. Geschehe des allez niht, so sullen wir, der cheiser, die vorgenanten junchfrowen Annen, swenn sie vnser swager, der chunig, nach der vorgenanten vrist vordert, dar nach in vier wochen den Rein ze tal ant- worten gen Pingen oder gen Chobelentz oder eingen Beheim
112 — Der ist gegeben, do man zalt von Christes geburt dreu- zehenhundert iar, vnd dar nach in dem zwei und dreizigisten iare, an dem pfingstabent. (Ex orig. arch. reg. Dresd. typis excussit Emb. III. 1905.) 99. Pactum concordiae inter Ludovicum Rom. Imp. et regem Joannem. 1332, 23. Augusti. Verichen und tun chund, daz wir nach richtigung des hochwirdigen herrn Baldwins, ertzbischof ze Trier, vnd andrer vnserr friunt vnd rat ein gantz ewig verainung vnd friunt- schaft vmb alle bruche, ouflauf vnd missehelung, die zwischen vns biz her gewesen sint, gemachet haben vnd machen sie ouch mit disem brif, als hie geschriben stat, also daz wir beider- seit an einander beholfen sullen sein wider aller menlich, si sein geistlich oder wertlich, wie si genant sein, si sein hoch oder nider, ze allem dem, daz wir itzund inne haben oder noch ein gewinnen. Und wir chunig Johans vnser tochter Annen vnsers herren des cheisers sun, dem hochgeborn fursten hern Ludowig, markgrafe ze Brandenburch, ze einer eelicher housfrowen geben, vnd sullen die selben antworten zwischen hie vnd sand Lucas tag, der schirist chomet, gegen Franken- fort in die stat, in der gewalt, die vnser herr, der cheiser, dar zu benennet vnd erwellet. Und sol man die selben vnser tochter behalten untz ostern, die schirist choment, vnd dannen vber ein iar, also daz der hyrat vnd zulegung zwischen in niht geschehen sol auf die rede, daz wir in der vrist ver- suchen sullen, ob wir dispensationn vnd vrlaub von dem stul ze Rom erwerbe mugen vber die sipteil, die zwischen in ist, vnd sullen ouch daz werben, so wir beste mugen, an allen argen list; mochte wir ez aber in der vrist ê erwerben, so mag man sie ouch ê ze samen legen. Geschehe des allez niht, so sullen wir, der cheiser, die vorgenanten junchfrowen Annen, swenn sie vnser swager, der chunig, nach der vorgenanten vrist vordert, dar nach in vier wochen den Rein ze tal ant- worten gen Pingen oder gen Chobelentz oder eingen Beheim
Strana 113
113 — gen Tachow oder hintz dem Ellenbogen, sweders er wil. Wir, chunig Johans, sullen ouch vnsrer tochter Annen geben zehen tousent schok pfennig prager montze ze heimstewer, vnd die sullen wir ir geben ouf di zil, als vnser lieber vetter her Baldwin ertzbischof vnd graf Berthold von Hennenberch vns heizzent. Ez sol vnser, des cheisers sun, markgraf Ludowig von Brandenburch, der vorgenanten vrowen Annen geben ze wider- legung zehen tousend schok pfennig prager montze vnd sol si der richten, nach dem der hyrat geendet wirt, in iares vrist in der mark ze Brandenburch ouf den steten Franken- fort, Struzperch vnd Munichperch vnd daz darzu gehoret. Darzu sol er si nach seinen eren bemorgengaben. Swenn ouch der vorgenant markgraf selber gelobt vnd gesworen hat den hyrat ze vollfueren vnd sein brif dar vber gibt, so sullen wir, der cheiser, des geduldes ledik sein von dem hyrat, daz man vns dar umb nicht manen soll, wann er ze seinen tagen chomen ist, doch sullen wir ez furdern, an allez gewerde. Ez ist ouch zwischen uns geteidingt, daz wir, chunig Johans, schaffen vnd zvbringen sullen, daz die stet vnd gut ze Lamparten, die von dem cheiser vnser pfant sint, tun und vollfueren allez, daz wir tun sullen nach den brifen, die dar vber gegeben sint, und sol daz geschehen zwischen hie vnd virtzehen tag nach dem ostertag, der schirist chomet. Geschehe das nicht, so sullen die stot vnd gut dem cheiser an allez get ledig sein. Wir, chunig Johans, sullen ouch dem cheiser oder seinen boten die vorgenanten stet vnd gut wider ze losen geben, als die brif sagent, di vor dar vber gegeben sint, vnd sol ouch der pfening weren ze Venedi in aller der weise, als man ze Trient getan solt haben. Wir, der cheiser, sullen ouch schaffen, daz alle die laute (sic), die ze Lamparten in steten vnd ouf dem lande mit dem chunig von Beheim gewesen sint, gantz sun vnd friuntschaft haben, an allez geverde. Wir, der chunig, geheizen ouch, daz wir die selben stet vnd gut ze Lamparten niht versetzen sullen, weder dem babst, noch dem chunig von Frankrich, noch anders yemant von irn wegen. Codex jur. boh. II. 1.
113 — gen Tachow oder hintz dem Ellenbogen, sweders er wil. Wir, chunig Johans, sullen ouch vnsrer tochter Annen geben zehen tousent schok pfennig prager montze ze heimstewer, vnd die sullen wir ir geben ouf di zil, als vnser lieber vetter her Baldwin ertzbischof vnd graf Berthold von Hennenberch vns heizzent. Ez sol vnser, des cheisers sun, markgraf Ludowig von Brandenburch, der vorgenanten vrowen Annen geben ze wider- legung zehen tousend schok pfennig prager montze vnd sol si der richten, nach dem der hyrat geendet wirt, in iares vrist in der mark ze Brandenburch ouf den steten Franken- fort, Struzperch vnd Munichperch vnd daz darzu gehoret. Darzu sol er si nach seinen eren bemorgengaben. Swenn ouch der vorgenant markgraf selber gelobt vnd gesworen hat den hyrat ze vollfueren vnd sein brif dar vber gibt, so sullen wir, der cheiser, des geduldes ledik sein von dem hyrat, daz man vns dar umb nicht manen soll, wann er ze seinen tagen chomen ist, doch sullen wir ez furdern, an allez gewerde. Ez ist ouch zwischen uns geteidingt, daz wir, chunig Johans, schaffen vnd zvbringen sullen, daz die stet vnd gut ze Lamparten, die von dem cheiser vnser pfant sint, tun und vollfueren allez, daz wir tun sullen nach den brifen, die dar vber gegeben sint, und sol daz geschehen zwischen hie vnd virtzehen tag nach dem ostertag, der schirist chomet. Geschehe das nicht, so sullen die stot vnd gut dem cheiser an allez get ledig sein. Wir, chunig Johans, sullen ouch dem cheiser oder seinen boten die vorgenanten stet vnd gut wider ze losen geben, als die brif sagent, di vor dar vber gegeben sint, vnd sol ouch der pfening weren ze Venedi in aller der weise, als man ze Trient getan solt haben. Wir, der cheiser, sullen ouch schaffen, daz alle die laute (sic), die ze Lamparten in steten vnd ouf dem lande mit dem chunig von Beheim gewesen sint, gantz sun vnd friuntschaft haben, an allez geverde. Wir, der chunig, geheizen ouch, daz wir die selben stet vnd gut ze Lamparten niht versetzen sullen, weder dem babst, noch dem chunig von Frankrich, noch anders yemant von irn wegen. Codex jur. boh. II. 1.
Strana 114
114 — Wir, der cheiser, sullen dem chunig von Beheim ouf die von Berne nicht beholfen sein und sol vns ouch dar vmb niht manen; wir wollen ouch in wider den chunig nicht beholfen sein, sunder sullen wir sie friuntlich weisen mit vnsern brifen vnd botschaften, daz si im widergeben vnd lazzen volgen, daz si im genomen habent. Wolten si aber des niht gehorsam sein im wider ze geben Prichse die stat vnd swas sie im genomen habent, do mag er si an greifen an allen guten, die si inne habent, vnd daz sol niht wider vns sein. Wer aber, daz wir, der cheiser, den von Berne zulegten vnd beholfen wern, so mag vnser vorgenanteer swager, der chunig, vns manen vnd sullen wir im tun, als unser brif sprechent. Ouch schatzen wir, der chunig von Beheim, daz wir vnser lehen von vnsern herren, dem cheiser, empfahen sullen von virtzehen tag nach dem oster tag, der schirist chomet, vber ein iar an alles vertzichen, wir mugen sein dann mit seinem guten willen vnd gunst lenger vberik werden. Wir, der cheiser, nemen ouz mit namen vnser oheym von Osterich vnd alle vnser vettern, pfaltzgrafen bey Rein vnd hertzoge in Obern und in Nidern Beyern, vnd vnsern oheim, den hertzogen von Chernden, vnd vnsern aidem, margraf Fridrich von Meissen, all gemainclich ouf recht. So nemen wir, der chunig von Beheim, ouz die hertzogen von Osterich, den hertzogen von Chernden, den markgrafen von Meissen, hertzogen Heinrich von Beyern, vnsern aidem, den chunig von Frankrich, den chunig von Vngern, vnsern vettern den ertzbischof von Trier, den ertzbischof von Cholen vnd den grafen von Gulich, ouch all gemainlichen ouf ein recht. Sunderlichen sullen ouch die gegenburtig brief vnd ainung stet und vntzerbrochen beliben, unschedlich allen vnsern vordern brifen, wenn also vil, als si verendert sein mit disem gegenwertigen brife. Vnd daz daz alles stet vnd vntzerbrochen beleibe, der geben wir disen brif mit vnser beider insigel versigelt, vnd ze einer merer steticheit vnd sicherheit haben wir Baldwin, von gotes gnaden ertzbischof ze Trier vnd pfleger des heiligen stules ze Meintze, vnser insigel an disen brif ze vnsers herren
114 — Wir, der cheiser, sullen dem chunig von Beheim ouf die von Berne nicht beholfen sein und sol vns ouch dar vmb niht manen; wir wollen ouch in wider den chunig nicht beholfen sein, sunder sullen wir sie friuntlich weisen mit vnsern brifen vnd botschaften, daz si im widergeben vnd lazzen volgen, daz si im genomen habent. Wolten si aber des niht gehorsam sein im wider ze geben Prichse die stat vnd swas sie im genomen habent, do mag er si an greifen an allen guten, die si inne habent, vnd daz sol niht wider vns sein. Wer aber, daz wir, der cheiser, den von Berne zulegten vnd beholfen wern, so mag vnser vorgenanteer swager, der chunig, vns manen vnd sullen wir im tun, als unser brif sprechent. Ouch schatzen wir, der chunig von Beheim, daz wir vnser lehen von vnsern herren, dem cheiser, empfahen sullen von virtzehen tag nach dem oster tag, der schirist chomet, vber ein iar an alles vertzichen, wir mugen sein dann mit seinem guten willen vnd gunst lenger vberik werden. Wir, der cheiser, nemen ouz mit namen vnser oheym von Osterich vnd alle vnser vettern, pfaltzgrafen bey Rein vnd hertzoge in Obern und in Nidern Beyern, vnd vnsern oheim, den hertzogen von Chernden, vnd vnsern aidem, margraf Fridrich von Meissen, all gemainclich ouf recht. So nemen wir, der chunig von Beheim, ouz die hertzogen von Osterich, den hertzogen von Chernden, den markgrafen von Meissen, hertzogen Heinrich von Beyern, vnsern aidem, den chunig von Frankrich, den chunig von Vngern, vnsern vettern den ertzbischof von Trier, den ertzbischof von Cholen vnd den grafen von Gulich, ouch all gemainlichen ouf ein recht. Sunderlichen sullen ouch die gegenburtig brief vnd ainung stet und vntzerbrochen beliben, unschedlich allen vnsern vordern brifen, wenn also vil, als si verendert sein mit disem gegenwertigen brife. Vnd daz daz alles stet vnd vntzerbrochen beleibe, der geben wir disen brif mit vnser beider insigel versigelt, vnd ze einer merer steticheit vnd sicherheit haben wir Baldwin, von gotes gnaden ertzbischof ze Trier vnd pfleger des heiligen stules ze Meintze, vnser insigel an disen brif ze vnsers herren
Strana 115
115 — cheiser Ludowig vnd vnsers vettern des chuniges von Beheim beider insigel hängen lassen. Vnd daz ist geschehen vnd der brif ist gegeben ze Nurmberch an sand Bartholomei abent des zwelifboten, do man zalte von Christes geburt dreuzehenhundert iar vnd dar nach in dem zway vnd dreizigisten iare, in dem achzehenden iar vnser, cheiser Ludowigs, rîchs vnd in dem funften vnsers cheisertomes. (Ember III. 1933.) 100. Joannis regis cum Alberto et Ottone ducibus Austriae et Styriae amicitiae contractus. 1332, 30. Nov. Wir Johans, chunig ze Behem, vnd wir Albrecht und Ott, herczogen ze Oesterreich, veriehen, daz wir uns lieplich vnd vreuntlichen mit einander veraynet haben durch vrid vnd nucz aller vnser land vnd luete, vnd daz dest nimer arch- wones vnd zwiuels zwischen vns sei, so haben wir bederseitt an aydes stat gelobt, daz vnser ietweder dem ander oder den andern getrewe vnd gewer sei, vnd zwischent vnsern chindern, noch nicht ger noch tracht, daz dem ander oder den andern weder an leib, eren noch gut schade sei, noch niemant dorauf sterkch noch anweis mit dheinen sachen, an allez geuerde. Wer ouch, daz ieman vnser eynt weders schaden werben wollte oder wurbe mit worten oder mit werchen, daz sol der ander oder die andern fuerchomen vnd wenden, als verre er mag oder als verre si mogen, vnd sullen vns furbaz getrew- lichen vnd genczlich an einander lazzen leibes, eren vnd gutes. Wir wellen ouch, daz alle punde stet beleiben, die vnser ietweder gegen sinen vreunden getan hat. Gemaynlichen bederseitte haben wir daz heilig Ryche auzgenomen, darzu vnsern lieben bruder, kunig Charlen von Vngern, vnd den herczogen von Chernden. So haben wir, chunig Johans, sunderlich auzgenomen den kunig von Frankchriche, die erczbischolff von Trier vnd von Colen, den margrafen von Missen, den grafen von Gulich vnd vnsern aydem, herczog Heinrichen von Payern. 8*
115 — cheiser Ludowig vnd vnsers vettern des chuniges von Beheim beider insigel hängen lassen. Vnd daz ist geschehen vnd der brif ist gegeben ze Nurmberch an sand Bartholomei abent des zwelifboten, do man zalte von Christes geburt dreuzehenhundert iar vnd dar nach in dem zway vnd dreizigisten iare, in dem achzehenden iar vnser, cheiser Ludowigs, rîchs vnd in dem funften vnsers cheisertomes. (Ember III. 1933.) 100. Joannis regis cum Alberto et Ottone ducibus Austriae et Styriae amicitiae contractus. 1332, 30. Nov. Wir Johans, chunig ze Behem, vnd wir Albrecht und Ott, herczogen ze Oesterreich, veriehen, daz wir uns lieplich vnd vreuntlichen mit einander veraynet haben durch vrid vnd nucz aller vnser land vnd luete, vnd daz dest nimer arch- wones vnd zwiuels zwischen vns sei, so haben wir bederseitt an aydes stat gelobt, daz vnser ietweder dem ander oder den andern getrewe vnd gewer sei, vnd zwischent vnsern chindern, noch nicht ger noch tracht, daz dem ander oder den andern weder an leib, eren noch gut schade sei, noch niemant dorauf sterkch noch anweis mit dheinen sachen, an allez geuerde. Wer ouch, daz ieman vnser eynt weders schaden werben wollte oder wurbe mit worten oder mit werchen, daz sol der ander oder die andern fuerchomen vnd wenden, als verre er mag oder als verre si mogen, vnd sullen vns furbaz getrew- lichen vnd genczlich an einander lazzen leibes, eren vnd gutes. Wir wellen ouch, daz alle punde stet beleiben, die vnser ietweder gegen sinen vreunden getan hat. Gemaynlichen bederseitte haben wir daz heilig Ryche auzgenomen, darzu vnsern lieben bruder, kunig Charlen von Vngern, vnd den herczogen von Chernden. So haben wir, chunig Johans, sunderlich auzgenomen den kunig von Frankchriche, die erczbischolff von Trier vnd von Colen, den margrafen von Missen, den grafen von Gulich vnd vnsern aydem, herczog Heinrichen von Payern. 8*
Strana 116
116 — So haben wir herczog Albrecht vnd herczog Ott auzgenomen ouch besunderlich den erczbischolff von Salczburch, den bischolff von Pazzow, den herczogen von Sachsen vnd herczog Otten von Payern, vnser ohem, vnd die pischoelf von Chostencz vnd von Strazburch. Vnd wellen doch darinne tun daz beste, daz wir mugen, mit worten vnd mit werkchen, daz zu vreunt- schaft vnd aynung gehoeret vnd zeuchet vnd daz chrieg verchomen mag, mit guten trewen, an allen argen list. Der geben ist ze Wien, do man von Christes gebuerde zalt tusent drev hundert jar, darnach in dem zway vnd drizzigistem jar, an sand Andree des zwelifpotentag. (A. K. — Kunig Johansens Voreinunge und buntnuns mit Albrechten und Otten herzogen zu Osterreich und zu Steyer. — Lünig, Cod. Germ. I., 1007. — Böhmer, Reg. Imp. p. 253, n. 187. — Emler III. 1963.) 101. Friczkonis de Egerberch infeudatio bonorum Fünfhunden, Nechranicz, Brziežan et Wyklebitz cum pertinentiis. 1332, 24. Dec. (Parisius.) Pětipsy: List Fricka z Egrberga, kdež Pětipsy a jiné vsi pod- maňuje králi Janovi a budúcím jeho, kralóm českým. 1332. (A. K. — Cod. j. b. II. 3. p. 32.) 102. Otto et Carnim duces Pomeraniae cum Ludovico marchione Brandeburgensi ineunt pacem trium annorum. 1333, 28. Jan. (Lippen.) (Arch. S. Wenc.) 103. Infeudatio castri Kostomlat. 1333. Kostomlaty: List Borše z Ryzmberka, že prodává hrad Kosto- mlaty a zuostavuje sobě a budúcím, aby léno sobě přijímali k Ryzm- berku. 1333. (A. K. — Cod. j. b. II. 3. p. 34.)
116 — So haben wir herczog Albrecht vnd herczog Ott auzgenomen ouch besunderlich den erczbischolff von Salczburch, den bischolff von Pazzow, den herczogen von Sachsen vnd herczog Otten von Payern, vnser ohem, vnd die pischoelf von Chostencz vnd von Strazburch. Vnd wellen doch darinne tun daz beste, daz wir mugen, mit worten vnd mit werkchen, daz zu vreunt- schaft vnd aynung gehoeret vnd zeuchet vnd daz chrieg verchomen mag, mit guten trewen, an allen argen list. Der geben ist ze Wien, do man von Christes gebuerde zalt tusent drev hundert jar, darnach in dem zway vnd drizzigistem jar, an sand Andree des zwelifpotentag. (A. K. — Kunig Johansens Voreinunge und buntnuns mit Albrechten und Otten herzogen zu Osterreich und zu Steyer. — Lünig, Cod. Germ. I., 1007. — Böhmer, Reg. Imp. p. 253, n. 187. — Emler III. 1963.) 101. Friczkonis de Egerberch infeudatio bonorum Fünfhunden, Nechranicz, Brziežan et Wyklebitz cum pertinentiis. 1332, 24. Dec. (Parisius.) Pětipsy: List Fricka z Egrberga, kdež Pětipsy a jiné vsi pod- maňuje králi Janovi a budúcím jeho, kralóm českým. 1332. (A. K. — Cod. j. b. II. 3. p. 32.) 102. Otto et Carnim duces Pomeraniae cum Ludovico marchione Brandeburgensi ineunt pacem trium annorum. 1333, 28. Jan. (Lippen.) (Arch. S. Wenc.) 103. Infeudatio castri Kostomlat. 1333. Kostomlaty: List Borše z Ryzmberka, že prodává hrad Kosto- mlaty a zuostavuje sobě a budúcím, aby léno sobě přijímali k Ryzm- berku. 1333. (A. K. — Cod. j. b. II. 3. p. 34.)
Strana 117
117 — 104. Infeudatio castri Crosberg. 1333. List Lucze z Hoenloh, že sie podává v manstvie králi Janovi jakožto králi českému a jeho budúcím, kralóm českým, s zámkem Crosperk a koruně české k věčnosti. 1333. (A. K.) 105. Caroli, Joannis regis filii, in marchionem Moraviae institutio. Exeunte anno 1333. Illis autem temporibus dederat nobis pater noster marchionatum Moraviae et eodem titulo utebamur. (Vita Caroli.) Joannes rex, qui sibi nomen et titulum regis obtinere voluit et appellari „antiquus rex" noluit, marchionatum Moraviae Carolo qui et Wenceslaus, primogenito suo et heredi regni legitimo, anno aetatis suae decimo septimo Pragam revertenti, contulit et ipsum „marchionem" no- minari praecepit; qui et deinceps vocari „marchio Moraviae" incoepit. (Chr. Aulae Reg. ad 1333.) 106. Sublevatio incolis territorii Gladcensis quoad bernam concessa. 1334, 12. Sept. Joannes rex ... quod grata promptaque fidelitatis officia, quae fideles nostri dilecti universi, nobiles vid, milites et armigeri territorii seu districtus Glacensis, nobis exhibuerunt hactenus et exhibere poterunt et debebunt in futurum, interna mentis consideratione pensantes attendentesque ejusdem terri- torii quoad fructum proferendum sterilitatem non modicam, praefatis nobilibus territorii Glacensis, ut ipsi continuis pro- ficere valeant incrementis et nostris nostrorumque successorum, regum Boemiae, servitiis insistere debeant, hanc gratiam duximus perpetuo faciendam, vid. quod quotienscunque nos aut heredes vel successores nostros, reges Boemiae, collectam generalem, quae berna vulg. dicitur, in regno B. imponere continget, quod ipsi nobiles de quibuscunque bonis eorum, sitis in dicto districtu Glacensi, de quolibet manso seu laneo unum fertonem dumtaxat, XVI gr. Prag computando pro fertone, camerae regiae dare et solvere teneantur, et quod ad solvendam
117 — 104. Infeudatio castri Crosberg. 1333. List Lucze z Hoenloh, že sie podává v manstvie králi Janovi jakožto králi českému a jeho budúcím, kralóm českým, s zámkem Crosperk a koruně české k věčnosti. 1333. (A. K.) 105. Caroli, Joannis regis filii, in marchionem Moraviae institutio. Exeunte anno 1333. Illis autem temporibus dederat nobis pater noster marchionatum Moraviae et eodem titulo utebamur. (Vita Caroli.) Joannes rex, qui sibi nomen et titulum regis obtinere voluit et appellari „antiquus rex" noluit, marchionatum Moraviae Carolo qui et Wenceslaus, primogenito suo et heredi regni legitimo, anno aetatis suae decimo septimo Pragam revertenti, contulit et ipsum „marchionem" no- minari praecepit; qui et deinceps vocari „marchio Moraviae" incoepit. (Chr. Aulae Reg. ad 1333.) 106. Sublevatio incolis territorii Gladcensis quoad bernam concessa. 1334, 12. Sept. Joannes rex ... quod grata promptaque fidelitatis officia, quae fideles nostri dilecti universi, nobiles vid, milites et armigeri territorii seu districtus Glacensis, nobis exhibuerunt hactenus et exhibere poterunt et debebunt in futurum, interna mentis consideratione pensantes attendentesque ejusdem terri- torii quoad fructum proferendum sterilitatem non modicam, praefatis nobilibus territorii Glacensis, ut ipsi continuis pro- ficere valeant incrementis et nostris nostrorumque successorum, regum Boemiae, servitiis insistere debeant, hanc gratiam duximus perpetuo faciendam, vid. quod quotienscunque nos aut heredes vel successores nostros, reges Boemiae, collectam generalem, quae berna vulg. dicitur, in regno B. imponere continget, quod ipsi nobiles de quibuscunque bonis eorum, sitis in dicto districtu Glacensi, de quolibet manso seu laneo unum fertonem dumtaxat, XVI gr. Prag computando pro fertone, camerae regiae dare et solvere teneantur, et quod ad solvendam
Strana 118
118 — ultra fertonem nos, heredes vel successores nostri aut aliquis- officialium nostrorum eos compellere non possemus vel artare, non obstantibus quibuscunque juribus, consuetudinibus, privi- legiis, statutis, ordinationibus vel edictis, quibus, quantum hujusmodi gratiae nostrae obviarent, esse et intelligi volumus totaliter derogatum. Dat. apud S. Hubertum a. D. 1334, fer. II. post festum Nat. b. Mariae virg. (E tab. terra regni B. apud Eml. IV. 86.) 107. Capitulum Regensburgense vendit proventus de castellis Stauff et Werde. 1335, 16. Febr. Verkaufbrief hundert Pfunt geldes Regenspurger pfenige von dem Stift zu Regenspurg auf den Vesten Stauff und Werde Friedrichen dem Awer von Premberch u. Rudigern dem Reichen. (A. K.) 108. Carolus marchio Ottoni, duci Austriae, impig- norat civitatem Znoym cum castro ibidem pro dotalitio sororis suae Annae. 1335, 23. Febr. (Chron. Aulae Reg. ad a. 1335. — Chyt. VII. 38. — Eml. IV. 133.) 109. Albertus et Otto duces Austriae promittunt restitutionem civitatis Znoymae pro dote impignoratae solutis 10.000 marc. arg. ejusdem dotis. 1335, 10. Mart. (Arch. S. Wenc. — Chyt. VII. 41. — Eml. IV. 137.) 110. Impignoratio castri Adelburg a Ludovico Imp. pro 2000 tal. Friderico de Awe praeposito Regens- purgensi et Cuonrado Czintzennhouer facta. 1335, 23. Apr. (Nurnberch.) List ciesaře Ludvíka, kdež zámek Adlburk zastavuje Fridrichovi Zalbr (sic). 1335. (A. K.)
118 — ultra fertonem nos, heredes vel successores nostri aut aliquis- officialium nostrorum eos compellere non possemus vel artare, non obstantibus quibuscunque juribus, consuetudinibus, privi- legiis, statutis, ordinationibus vel edictis, quibus, quantum hujusmodi gratiae nostrae obviarent, esse et intelligi volumus totaliter derogatum. Dat. apud S. Hubertum a. D. 1334, fer. II. post festum Nat. b. Mariae virg. (E tab. terra regni B. apud Eml. IV. 86.) 107. Capitulum Regensburgense vendit proventus de castellis Stauff et Werde. 1335, 16. Febr. Verkaufbrief hundert Pfunt geldes Regenspurger pfenige von dem Stift zu Regenspurg auf den Vesten Stauff und Werde Friedrichen dem Awer von Premberch u. Rudigern dem Reichen. (A. K.) 108. Carolus marchio Ottoni, duci Austriae, impig- norat civitatem Znoym cum castro ibidem pro dotalitio sororis suae Annae. 1335, 23. Febr. (Chron. Aulae Reg. ad a. 1335. — Chyt. VII. 38. — Eml. IV. 133.) 109. Albertus et Otto duces Austriae promittunt restitutionem civitatis Znoymae pro dote impignoratae solutis 10.000 marc. arg. ejusdem dotis. 1335, 10. Mart. (Arch. S. Wenc. — Chyt. VII. 41. — Eml. IV. 137.) 110. Impignoratio castri Adelburg a Ludovico Imp. pro 2000 tal. Friderico de Awe praeposito Regens- purgensi et Cuonrado Czintzennhouer facta. 1335, 23. Apr. (Nurnberch.) List ciesaře Ludvíka, kdež zámek Adlburk zastavuje Fridrichovi Zalbr (sic). 1335. (A. K.)
Strana 119
119 — Té zástavy povolenie krále Jana českého jakožto korferšta dvěma listy. Jedním, druhým i třetím listem Hendricha Mohutského arcibiskupa, Balduina Trierského, korferšta ddo. 30. Junii 1335. (A. K.) List Ludvíka markrabí bramburského, korfersta, ddo. 12. Mart. 1335. (A. K.) Dva listy Rudolfa kniežete saského, korferšta ddo. 12. Martii 1335, kdež ti všichni nadepsaní korferštové dávají povolení k zástavě, a kterýchž listuov jest datum 1335. (A. K.) 111. Conventio inter Kazimirum Poloniae regem et Carolum marchionem Moraviae de pace servanda. 1335, 28. Maii. Kazimirus, D. gr. rex Poloniae nec non terrarum Cra- couiae, Sandomiriae, Siradiae, Lanciciae, Cuyaviae, Pomora- niaeque dominus et heres, universis, praesentes litteras inspec- turis, salutem et praesentibus fidem dare. Ad universitatis vestrae notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos de maturo, sano et deliberato nostro et nostrorum consiliariorum consilio, treugas et treu- garum foedera cum magnifico principe, domino Karolo, regis B. ac L. comitis primogenito, marchione Moraviae, hinc a festo b. Joannis baptistae proxime instante ad sequens festum eiusdem beati Joannis inclusive, ad annum nunc pro- xime secuturum, hodie in Dei nomine inivimus amicabiliter et inimus. Promittentes praedictas treugas pro nobis ac pro baro- nibus, nobilibus et fidelibus nostris, omnibus et singulis cuius- cumque status, eminentiae, conditionis seu dignitatis existant, qui pro nobis et nostri contemplatione faciunt et etiam facere praetermittunt, usque ad dictum festum et terminum b. Joannis B. attendere, servare et irrefragabiliter custodire secure, libere pacifice et quiete, nec vmquam tempore medio pendentibus et durantibus ipsis treugis, per nos seu aliquos aut aliquem de nostris fidelibus et nostrae subjectis dicioni, contravenire verbo, facto, paciencia, conniuencia, auxilio, consilio vel fauore. Pollicemur etiam firmiter et spondemus, praenominatas treugas ac ipsarum conditiones, pacta, pactiones, conventiones
119 — Té zástavy povolenie krále Jana českého jakožto korferšta dvěma listy. Jedním, druhým i třetím listem Hendricha Mohutského arcibiskupa, Balduina Trierského, korferšta ddo. 30. Junii 1335. (A. K.) List Ludvíka markrabí bramburského, korfersta, ddo. 12. Mart. 1335. (A. K.) Dva listy Rudolfa kniežete saského, korferšta ddo. 12. Martii 1335, kdež ti všichni nadepsaní korferštové dávají povolení k zástavě, a kterýchž listuov jest datum 1335. (A. K.) 111. Conventio inter Kazimirum Poloniae regem et Carolum marchionem Moraviae de pace servanda. 1335, 28. Maii. Kazimirus, D. gr. rex Poloniae nec non terrarum Cra- couiae, Sandomiriae, Siradiae, Lanciciae, Cuyaviae, Pomora- niaeque dominus et heres, universis, praesentes litteras inspec- turis, salutem et praesentibus fidem dare. Ad universitatis vestrae notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos de maturo, sano et deliberato nostro et nostrorum consiliariorum consilio, treugas et treu- garum foedera cum magnifico principe, domino Karolo, regis B. ac L. comitis primogenito, marchione Moraviae, hinc a festo b. Joannis baptistae proxime instante ad sequens festum eiusdem beati Joannis inclusive, ad annum nunc pro- xime secuturum, hodie in Dei nomine inivimus amicabiliter et inimus. Promittentes praedictas treugas pro nobis ac pro baro- nibus, nobilibus et fidelibus nostris, omnibus et singulis cuius- cumque status, eminentiae, conditionis seu dignitatis existant, qui pro nobis et nostri contemplatione faciunt et etiam facere praetermittunt, usque ad dictum festum et terminum b. Joannis B. attendere, servare et irrefragabiliter custodire secure, libere pacifice et quiete, nec vmquam tempore medio pendentibus et durantibus ipsis treugis, per nos seu aliquos aut aliquem de nostris fidelibus et nostrae subjectis dicioni, contravenire verbo, facto, paciencia, conniuencia, auxilio, consilio vel fauore. Pollicemur etiam firmiter et spondemus, praenominatas treugas ac ipsarum conditiones, pacta, pactiones, conventiones
Strana 120
120 — et sollempnitates quascumque inibi appositas et eorum quod- libet rata, grata, firma et irrefragabilia ac incommutabilia exacta diligencia tenere benivole et habere ac inviolabiliter obseruare, omni malo ingenio, dolo et studio penitus procul motis. Ceterum praedictis treugis et ipsarum pactionibus ac interiectionibus superius nominatis, magnificos principes, fratres nostros carissimos, dominos Karolum illustrem Ungariae regem, necnon Premislium Siradiensem et Wlodkonen Lanciciensem duces, praesentibus duximus includendos et includimus; qui quidem domini, rex et duces praedicti, ipsas treugas firmare, assecurare et approbare debent per suas litteras et scriptu- rarum munimenta necnon cautione fideiussoria suorum et per suos idoneos vasallos. Idem vero dominus, Moraviae marchio, id ipsum ipsis dominis, regi Ungariae et ducibus praedictis, facere et assecurare debebit. Sane insuper adjicimus et promittimus, quod, si fortasse (quod absit) aliquem vel aliquos ex nostris ipsas treugas vel earum interiectiones et conditiones violare aut contra eas aliquo casu vel modo venire contingat, extunc ad denunci- ationem et monitionem solam et vnicam dicti domini mar- chionis M. factam publice in castro vel civitate Kaliss, nos nostros nuntios et ambassiatores idoneos ad Kaliss infra spatium duorum mensium a die denunciacionis praedictae continue numerandorum transmittere volumus et tenemur. Ipse vero etiam dominus marchio M. suos Kaliss tenebitur et debebit infra dictos duos menses destinare nuncios, proposi- turos et demonstraturos saltem vltima die praedictorum duorum mensium, nisi saepefatus dominus marchio M. et nos de alia die anticipanda vel posterganda contingat fortasse vnanimiter concordare, quoties vel quomodo, qualiter seu per quempiam ipsae treugae fuerint violatae, recepturosque ibidem iuxta bonorum virorum arbitrium ad hoc communiter eligendorum super obiectis et illatis dampnis et iniuriis emendam et satisfactionem competentem. Ipsis autem nunciis praedicti domini marchionis M. volumus et promittimus de securo et libero providere conductu, incepto et inchoato in Barcz veniendi Kalis, et ibi placitandi, standi, demorandi et abinde ad prae-
120 — et sollempnitates quascumque inibi appositas et eorum quod- libet rata, grata, firma et irrefragabilia ac incommutabilia exacta diligencia tenere benivole et habere ac inviolabiliter obseruare, omni malo ingenio, dolo et studio penitus procul motis. Ceterum praedictis treugis et ipsarum pactionibus ac interiectionibus superius nominatis, magnificos principes, fratres nostros carissimos, dominos Karolum illustrem Ungariae regem, necnon Premislium Siradiensem et Wlodkonen Lanciciensem duces, praesentibus duximus includendos et includimus; qui quidem domini, rex et duces praedicti, ipsas treugas firmare, assecurare et approbare debent per suas litteras et scriptu- rarum munimenta necnon cautione fideiussoria suorum et per suos idoneos vasallos. Idem vero dominus, Moraviae marchio, id ipsum ipsis dominis, regi Ungariae et ducibus praedictis, facere et assecurare debebit. Sane insuper adjicimus et promittimus, quod, si fortasse (quod absit) aliquem vel aliquos ex nostris ipsas treugas vel earum interiectiones et conditiones violare aut contra eas aliquo casu vel modo venire contingat, extunc ad denunci- ationem et monitionem solam et vnicam dicti domini mar- chionis M. factam publice in castro vel civitate Kaliss, nos nostros nuntios et ambassiatores idoneos ad Kaliss infra spatium duorum mensium a die denunciacionis praedictae continue numerandorum transmittere volumus et tenemur. Ipse vero etiam dominus marchio M. suos Kaliss tenebitur et debebit infra dictos duos menses destinare nuncios, proposi- turos et demonstraturos saltem vltima die praedictorum duorum mensium, nisi saepefatus dominus marchio M. et nos de alia die anticipanda vel posterganda contingat fortasse vnanimiter concordare, quoties vel quomodo, qualiter seu per quempiam ipsae treugae fuerint violatae, recepturosque ibidem iuxta bonorum virorum arbitrium ad hoc communiter eligendorum super obiectis et illatis dampnis et iniuriis emendam et satisfactionem competentem. Ipsis autem nunciis praedicti domini marchionis M. volumus et promittimus de securo et libero providere conductu, incepto et inchoato in Barcz veniendi Kalis, et ibi placitandi, standi, demorandi et abinde ad prae-
Strana 121
121 — dictum locum Barcz remeandi, quandocumque placuerit pro ipsorum omnimodo libito voluntatis, sincere et absque omni dolo, salvis rebus eorum pariter et personis. Sin autem ipsum dominum marchionem Moraviae aut suos treugas praedictas vel earum conuentiones violare aliqualiter contingat, tunc etiam ad denunciationem solam et vnicam factam in castro et civitate Wratislauiae, idem dominus marchio M. suos nuntios et ambassiatores idoneos in Wratislauia infra duos menses a die denuntiacionis et admonitionis praedictae continue nume- randos transmittere tenetur. Nos vero etiam nostros inibi infra duos menses tenebimur destinare nuntios, proposituros simili modo, vt supra diximus, et declaraturos saltem vltima die praedictorum duorum mensium, nisi etiam saepefatus dominus marchio M. et nos de alia die anticipanda vel posterganda contingat fortasse concorditer concordare, quoties vel quo- modo, qualiter vel per quos praefatae treugae fuerint violatae, recepturosque ibidem, iuxta bonorum virorum arbitrium ad hoc communiter electorum, super obiectis et illatis dampnis et iniuriis emendam et satisfactionem condignam. Ipsis etiam nostris nunciis saepefatus dominus marchio M. debet et tenetur de securo et libero prouidere conductu, incipiendo in Barcz veniendi in Wratislauiam, ibidemque placitandi, standi, demo- randi et abinde ad praedictum locum Barcz remeandi, quando- cumque placuerit pro ipsorum omnimodo libito voluntatis, sincere et absque omni dolo et ingenio malo, salvis rebus eorum pariter et personis. In quorum omnium testimonium atque robur irrefraga- biliter valiturum praesentes conscribi et nostri sigilli appensione iussimus communiri. In testimonium autem praedictorum et euidenciam pleniorem, viris nobilibus nostrisque fidelibus, Spici- miro Cracouiensi castellano, Mistuijo Sandomiriensi, Nicolao Cracouiensi palatinis, Petro Sandomiriensi, Mistigneo Radomensi castellanis, Criuosando Cracouiensi, Henrico Sandomiriensi sub- camerariis mandauimus; qui quidem sigilla sua praesentibus appenderunt. Datum et actum in castro Sandomiriensi die dominico Infra Octavas Ascensionis Christi a. D. 1335.
121 — dictum locum Barcz remeandi, quandocumque placuerit pro ipsorum omnimodo libito voluntatis, sincere et absque omni dolo, salvis rebus eorum pariter et personis. Sin autem ipsum dominum marchionem Moraviae aut suos treugas praedictas vel earum conuentiones violare aliqualiter contingat, tunc etiam ad denunciationem solam et vnicam factam in castro et civitate Wratislauiae, idem dominus marchio M. suos nuntios et ambassiatores idoneos in Wratislauia infra duos menses a die denuntiacionis et admonitionis praedictae continue nume- randos transmittere tenetur. Nos vero etiam nostros inibi infra duos menses tenebimur destinare nuntios, proposituros simili modo, vt supra diximus, et declaraturos saltem vltima die praedictorum duorum mensium, nisi etiam saepefatus dominus marchio M. et nos de alia die anticipanda vel posterganda contingat fortasse concorditer concordare, quoties vel quo- modo, qualiter vel per quos praefatae treugae fuerint violatae, recepturosque ibidem, iuxta bonorum virorum arbitrium ad hoc communiter electorum, super obiectis et illatis dampnis et iniuriis emendam et satisfactionem condignam. Ipsis etiam nostris nunciis saepefatus dominus marchio M. debet et tenetur de securo et libero prouidere conductu, incipiendo in Barcz veniendi in Wratislauiam, ibidemque placitandi, standi, demo- randi et abinde ad praedictum locum Barcz remeandi, quando- cumque placuerit pro ipsorum omnimodo libito voluntatis, sincere et absque omni dolo et ingenio malo, salvis rebus eorum pariter et personis. In quorum omnium testimonium atque robur irrefraga- biliter valiturum praesentes conscribi et nostri sigilli appensione iussimus communiri. In testimonium autem praedictorum et euidenciam pleniorem, viris nobilibus nostrisque fidelibus, Spici- miro Cracouiensi castellano, Mistuijo Sandomiriensi, Nicolao Cracouiensi palatinis, Petro Sandomiriensi, Mistigneo Radomensi castellanis, Criuosando Cracouiensi, Henrico Sandomiriensi sub- camerariis mandauimus; qui quidem sigilla sua praesentibus appenderunt. Datum et actum in castro Sandomiriensi die dominico Infra Octavas Ascensionis Christi a. D. 1335.
Strana 122
122 — Nos vero, praedicti Spicimirus castellanus Cracouiensis, Mistuijus Sandomiriensis, Nicolaus Cracouiensis palatini, Petrus Sandomiriensis, Mistigneus Radomensis castellani, Criuosandius Cracoviensis et Henricus Sandomiriensis subcamerarii, man- datis gloriosi domini nostri Kazimiri D. gr. illustris Poloniae regis, volentes obedire praedictis omnibus interfuimus, et in testimonium sufficientissimum praesentibus nostra sigilla du- ximus appendenda. Datum et actum anno, die et loco antedictis. (Chytil VII., 41. — Eml. IV. 164.) 112. Conventio inter Joannem ducem Stinaviensem et regem Joannem de subjectione terrae ducalis. 1335, 7. Junii. Nos Johannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stinaviae, praesentibus publice recognoscimus et fatemur, quod nos cum magnifico et excellente principe, domino nostro Joanne, rege B., et cum inclyto domino Carolo, primogenito dicti domini regis, marchione Morauiae, conuenimus amicabiliter et singulas causas concordavimus, in hoc videlicet, quod ipsi civitatem Frauenstadt et districtum cum omnibus suis nobilibus, burgen- sibus et juribus, dominiis, oppidis, castris, vasallis et perti- nentiis, quibus ea prius possidebamus, et qui duci Conrado, fratri nostro, homagium praestiterunt, ab eodem fratre nostro tenentur iterato disbrigare, et hoc facere infra hinc et festum sancti Michaelis proxime affuturum. Et quando ipse rex ac marchio M. praedictam civitatem Frauenstadt cum pertinentiis suis praedictis ab homagio facto, ut dictum est, nobis disbri- gaverint et etiam potestati nostrae assignaverint, nec non quadringentas marcas polonicalis ponderis, XLVIII grossos pro- marca qualibet computando, infra hinc et dictum festum S. Michaelis nobis satisfecerint: tunc nos statim praefato domino regi B. heredibus et successoribus suis ordinabimus et faciemus et effectualiter procurabimus fieri homagium et fidelitatis iuramentum perpetuo per vasallos et burgenses civitatum Stinaviae, Frauenstadt, Gore, Lobyn, Lynda, Polchowitz, Colowen cum castris et pertinenciis uniuersis et alios incolas terrarum nostrarum uniuersos.
122 — Nos vero, praedicti Spicimirus castellanus Cracouiensis, Mistuijus Sandomiriensis, Nicolaus Cracouiensis palatini, Petrus Sandomiriensis, Mistigneus Radomensis castellani, Criuosandius Cracoviensis et Henricus Sandomiriensis subcamerarii, man- datis gloriosi domini nostri Kazimiri D. gr. illustris Poloniae regis, volentes obedire praedictis omnibus interfuimus, et in testimonium sufficientissimum praesentibus nostra sigilla du- ximus appendenda. Datum et actum anno, die et loco antedictis. (Chytil VII., 41. — Eml. IV. 164.) 112. Conventio inter Joannem ducem Stinaviensem et regem Joannem de subjectione terrae ducalis. 1335, 7. Junii. Nos Johannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stinaviae, praesentibus publice recognoscimus et fatemur, quod nos cum magnifico et excellente principe, domino nostro Joanne, rege B., et cum inclyto domino Carolo, primogenito dicti domini regis, marchione Morauiae, conuenimus amicabiliter et singulas causas concordavimus, in hoc videlicet, quod ipsi civitatem Frauenstadt et districtum cum omnibus suis nobilibus, burgen- sibus et juribus, dominiis, oppidis, castris, vasallis et perti- nentiis, quibus ea prius possidebamus, et qui duci Conrado, fratri nostro, homagium praestiterunt, ab eodem fratre nostro tenentur iterato disbrigare, et hoc facere infra hinc et festum sancti Michaelis proxime affuturum. Et quando ipse rex ac marchio M. praedictam civitatem Frauenstadt cum pertinentiis suis praedictis ab homagio facto, ut dictum est, nobis disbri- gaverint et etiam potestati nostrae assignaverint, nec non quadringentas marcas polonicalis ponderis, XLVIII grossos pro- marca qualibet computando, infra hinc et dictum festum S. Michaelis nobis satisfecerint: tunc nos statim praefato domino regi B. heredibus et successoribus suis ordinabimus et faciemus et effectualiter procurabimus fieri homagium et fidelitatis iuramentum perpetuo per vasallos et burgenses civitatum Stinaviae, Frauenstadt, Gore, Lobyn, Lynda, Polchowitz, Colowen cum castris et pertinenciis uniuersis et alios incolas terrarum nostrarum uniuersos.
Strana 123
123 — Et praedicta homagia seu fidelitatis juramenta ipse rex B., heredes et successores sui pro se perpetuo debebunt reti- nere, tali adiecta conditione, quod frater dux Henricus Saga- nensis et sui heredes iustam ipsorum portionem post mortem meam in praedictis terris nostris expectabunt, exceptis dun- taxat Frauenstadt et Lubin civitatibus cum universis districtibus et dominio ipsorum, quae dicto d. nostro regi, heredibus et successoribus suis absolute et libere remanebunt. Postquam autem vasalli, homines et burgenses praefati fidelitatis homagium seu iuramentum dicto regi et suis here- dibus fecerint : extunc statim ipse d. rex et sui heredes omnes praedictos vasallos, burgenses seu homines vel incolas ad nos remittere debet, eisdem praecipere et mandare, ut nobis prompte obediant, pareant et intendant tanquam ipsorum domino iusto temporibus vitae nostrae nec a nobis unquam recedere seu deviare propter aliquam causam, quam ipse d. rex aut sui heredes nobis adinvenire possent modo quovis. Promisimus etiam firmiter et tenemur dicto d. regi et suis heredibus, quod praefatos vasallos, homines et burgenses circa ipsorum jura debeamus favorabiliter conservare. Praeterea dictus d. rex pro se et heredibus suis nobis sincere promisit, quod pro possessionibus nostris seu terris nunquam laborabit, sed potius easdem terras nostras a violen- tiis et iniuriis quorumcunque vitae nostrae temporibus tenebitur magnifice defendere et tueri. Insuper si aliqui nobiles, burgenses aut incolae terrarum nostrarum homagium et fidelitatis iuramentum dicto d. regi B. aut heredibus suis facere renuerint et ipso praestito homagio nobis obedire nec promittere iterato nolent: extunc ipse rex B. aut heredes sui et nos eosdem renitentes seu rebelles vi compellere tenebimur ad praedictum homagium et fidelitatem dicto d. regi et obedientiam nobis faciendam. Et si nos praedictam ciuitatem Lubin infra quadriennium continuum exsoluere potuerimus, in huiusmodi exsolutione subsidium ipse rex tertium denarium nobis dare tenetur. Si autem ipse rex aut sui heredes ipsam prius exsoluerent, extunc datis sibi per nos duabus partibus civitatem eandem
123 — Et praedicta homagia seu fidelitatis juramenta ipse rex B., heredes et successores sui pro se perpetuo debebunt reti- nere, tali adiecta conditione, quod frater dux Henricus Saga- nensis et sui heredes iustam ipsorum portionem post mortem meam in praedictis terris nostris expectabunt, exceptis dun- taxat Frauenstadt et Lubin civitatibus cum universis districtibus et dominio ipsorum, quae dicto d. nostro regi, heredibus et successoribus suis absolute et libere remanebunt. Postquam autem vasalli, homines et burgenses praefati fidelitatis homagium seu iuramentum dicto regi et suis here- dibus fecerint : extunc statim ipse d. rex et sui heredes omnes praedictos vasallos, burgenses seu homines vel incolas ad nos remittere debet, eisdem praecipere et mandare, ut nobis prompte obediant, pareant et intendant tanquam ipsorum domino iusto temporibus vitae nostrae nec a nobis unquam recedere seu deviare propter aliquam causam, quam ipse d. rex aut sui heredes nobis adinvenire possent modo quovis. Promisimus etiam firmiter et tenemur dicto d. regi et suis heredibus, quod praefatos vasallos, homines et burgenses circa ipsorum jura debeamus favorabiliter conservare. Praeterea dictus d. rex pro se et heredibus suis nobis sincere promisit, quod pro possessionibus nostris seu terris nunquam laborabit, sed potius easdem terras nostras a violen- tiis et iniuriis quorumcunque vitae nostrae temporibus tenebitur magnifice defendere et tueri. Insuper si aliqui nobiles, burgenses aut incolae terrarum nostrarum homagium et fidelitatis iuramentum dicto d. regi B. aut heredibus suis facere renuerint et ipso praestito homagio nobis obedire nec promittere iterato nolent: extunc ipse rex B. aut heredes sui et nos eosdem renitentes seu rebelles vi compellere tenebimur ad praedictum homagium et fidelitatem dicto d. regi et obedientiam nobis faciendam. Et si nos praedictam ciuitatem Lubin infra quadriennium continuum exsoluere potuerimus, in huiusmodi exsolutione subsidium ipse rex tertium denarium nobis dare tenetur. Si autem ipse rex aut sui heredes ipsam prius exsoluerent, extunc datis sibi per nos duabus partibus civitatem eandem
Strana 124
124 — nobis tenebitur assignare; ita tamen, quod ipsa semper civitas Lubin cum castro et territorio suo post nostrum obitum ad eundem regem B. et heredes suos esse debebunt illico et libere devoluta. Deinde ipse rex denuo per literas suas et tractatus pridem in Wratislavia nobiscum habitos ratificare tenebitur praeter Lubyn et quingentas marcas ponderis et numeri prae- dictorum, de quibus ipse rex et heredes sui soluti erunt et liberi, ex eo quod praedictus noster frater dux, Henricus Saganensis, et heredes sui successionis in media parte terrarum nostrarum, prout superius exprimitur, respectum obtinebunt. Promittimus etiam omnia et singula praedicta bona fide loco praestiti corporaliter iuramenti custodire, attendere et infra hinc et festum beati Martini proxime affuturum obser- vare et effectualiter adimplere, nec contra ea venire vel facere per nos, alium vel alios, de jure, consuetudine vel de facto ; alioquin praefatae terrae nostrae ipso facto ad dictum dominum regem et heredes suos debebunt esse devolutae; de quibus terris nostris ipse rex aut heredes sui se tunc intromittere poterunt et debebunt, recusatione, contradictione et impedimentis cessan- tibus quibuscunque, renuntiantes in his omnibus et singulis supradictis exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, constitutioni, consuetudini, literis et indulgentiis apostolicis, imperialibus vel a Romanorum regibus impetratis vel impetrandis, vel omnibus aliis tam iuris canonici, quam civilis auxilio, per quod nobis suffragium a dicto d. rege et heredibus suis praeiudicium posset quomodolibet generari. In quorum etc. Actum et datum Prage a. D. 1335 septimo die Junii. (Grünhagen I. 138, ex archivo civ. Vratislav. — Chyt. VII. 61. — Eml. IV. 165.) 113. Balduinus archiepiscopus Trevirensis literas Lu- dovici Rom. regis 1314 IV. Dec. Joanni regi datas vidimat. 1335, 18. Augusti. List Vidimus arcib. Balduina, kdež svědomí dává, kterak Ludvík římský král zavazuje se Janovi, králi českému, pomocen býti proti všem a jeho při všem, což předkové, králi čeští, držali, zachovati a zuostaviti. 1335. (A K)
124 — nobis tenebitur assignare; ita tamen, quod ipsa semper civitas Lubin cum castro et territorio suo post nostrum obitum ad eundem regem B. et heredes suos esse debebunt illico et libere devoluta. Deinde ipse rex denuo per literas suas et tractatus pridem in Wratislavia nobiscum habitos ratificare tenebitur praeter Lubyn et quingentas marcas ponderis et numeri prae- dictorum, de quibus ipse rex et heredes sui soluti erunt et liberi, ex eo quod praedictus noster frater dux, Henricus Saganensis, et heredes sui successionis in media parte terrarum nostrarum, prout superius exprimitur, respectum obtinebunt. Promittimus etiam omnia et singula praedicta bona fide loco praestiti corporaliter iuramenti custodire, attendere et infra hinc et festum beati Martini proxime affuturum obser- vare et effectualiter adimplere, nec contra ea venire vel facere per nos, alium vel alios, de jure, consuetudine vel de facto ; alioquin praefatae terrae nostrae ipso facto ad dictum dominum regem et heredes suos debebunt esse devolutae; de quibus terris nostris ipse rex aut heredes sui se tunc intromittere poterunt et debebunt, recusatione, contradictione et impedimentis cessan- tibus quibuscunque, renuntiantes in his omnibus et singulis supradictis exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio restitutionis in integrum, constitutioni, consuetudini, literis et indulgentiis apostolicis, imperialibus vel a Romanorum regibus impetratis vel impetrandis, vel omnibus aliis tam iuris canonici, quam civilis auxilio, per quod nobis suffragium a dicto d. rege et heredibus suis praeiudicium posset quomodolibet generari. In quorum etc. Actum et datum Prage a. D. 1335 septimo die Junii. (Grünhagen I. 138, ex archivo civ. Vratislav. — Chyt. VII. 61. — Eml. IV. 165.) 113. Balduinus archiepiscopus Trevirensis literas Lu- dovici Rom. regis 1314 IV. Dec. Joanni regi datas vidimat. 1335, 18. Augusti. List Vidimus arcib. Balduina, kdež svědomí dává, kterak Ludvík římský král zavazuje se Janovi, králi českému, pomocen býti proti všem a jeho při všem, což předkové, králi čeští, držali, zachovati a zuostaviti. 1335. (A K)
Strana 125
125 — Baldewinus D. gr. S. Treuerensis ecclesiae archiepiscopus, S. Imperii per Galliam archicancellarius, recognoscimus, nos literas infra scriptas, omni carente suspicione, vero sigillo pendente ejus, de quo in ipsis literis fit mentio, prout prima facie apparebat, sigillatas, vidisse ac de verbo ad verbum perlegi fecisse, tenoris et continentiae in haec verba: (N. 22 hujus Codicis.) In cujus nostrae visionis et perlecturae testimonium sigillum nostrum praesentibus est appensum. Actum et datum Treveris a. D. 1335, die XVIII. mensis Augusti. (A. K. — Chyt. VII. 71. — Eml. IV. 191.) 114. Legati Kazimiri Poloniae regis testantur, Joannem regem necnon Karolum marchionem renunti- asse omni juri ac titulo regni Poloniae. 1335, 24. Aug. A. 1335 rex Joannes cum Carolo filio suo et cum pluribus suis satrapis Ungariam pacifice intravit et Carolum regem Ungariae in castro suo quod Plyntenburk dicitur, visitavit. Ubi tribus ebdomadis, juramento et pacto inter se de fide et concordia mutuo servanda factis, Joannes rex Cazimirum regem Cracoviae, filium Lokietkonis, cui ipse coram rege Ungariae regnum Poloniae pro XX millibus marcarum vendiderat, secum adduxit et Pragam in die b. Nicolai cum eo pariter intravit. Ideo rex Cazimir pluribus susceptis honoribus Pragae per dies novem mansit et ad sua rediens jus et titulum regni Poloniae consentiente Joanne rege hilariter reportavit. Igitur ex hac die Joannes rex tam sigillis quam epi- stolis cessavit se „regem Poloniae“ nominare. Isti itaque tres reges pariter confoederati se juvare mutuo nunc contra omnes alios principes sunt parati. Hoc itaque regnum Poloniae, quod triginta septem annis in persona Wenceslai regis fuerat regno Boemiae unitum, ab ipso modo quibusdam adjectis conditionibus est divisum. (Chron. Aulae Regiae ad A. 1335.) In nomine Domini amen. Anno ejusdem 1335 in festo b. Bartholomei ap. nos Spitko castellanus, Sbigneus praepo- situs Cracoviensis, Petrus castellanus Sandomeriensis, Thomas de Zaiuncko et Nimissa Mandrossa, procuratores a magnifico principe et domino Cazimiro rege Poloniae constituti ad infrascripta realiter atque dati — ad universorum notitiam
125 — Baldewinus D. gr. S. Treuerensis ecclesiae archiepiscopus, S. Imperii per Galliam archicancellarius, recognoscimus, nos literas infra scriptas, omni carente suspicione, vero sigillo pendente ejus, de quo in ipsis literis fit mentio, prout prima facie apparebat, sigillatas, vidisse ac de verbo ad verbum perlegi fecisse, tenoris et continentiae in haec verba: (N. 22 hujus Codicis.) In cujus nostrae visionis et perlecturae testimonium sigillum nostrum praesentibus est appensum. Actum et datum Treveris a. D. 1335, die XVIII. mensis Augusti. (A. K. — Chyt. VII. 71. — Eml. IV. 191.) 114. Legati Kazimiri Poloniae regis testantur, Joannem regem necnon Karolum marchionem renunti- asse omni juri ac titulo regni Poloniae. 1335, 24. Aug. A. 1335 rex Joannes cum Carolo filio suo et cum pluribus suis satrapis Ungariam pacifice intravit et Carolum regem Ungariae in castro suo quod Plyntenburk dicitur, visitavit. Ubi tribus ebdomadis, juramento et pacto inter se de fide et concordia mutuo servanda factis, Joannes rex Cazimirum regem Cracoviae, filium Lokietkonis, cui ipse coram rege Ungariae regnum Poloniae pro XX millibus marcarum vendiderat, secum adduxit et Pragam in die b. Nicolai cum eo pariter intravit. Ideo rex Cazimir pluribus susceptis honoribus Pragae per dies novem mansit et ad sua rediens jus et titulum regni Poloniae consentiente Joanne rege hilariter reportavit. Igitur ex hac die Joannes rex tam sigillis quam epi- stolis cessavit se „regem Poloniae“ nominare. Isti itaque tres reges pariter confoederati se juvare mutuo nunc contra omnes alios principes sunt parati. Hoc itaque regnum Poloniae, quod triginta septem annis in persona Wenceslai regis fuerat regno Boemiae unitum, ab ipso modo quibusdam adjectis conditionibus est divisum. (Chron. Aulae Regiae ad A. 1335.) In nomine Domini amen. Anno ejusdem 1335 in festo b. Bartholomei ap. nos Spitko castellanus, Sbigneus praepo- situs Cracoviensis, Petrus castellanus Sandomeriensis, Thomas de Zaiuncko et Nimissa Mandrossa, procuratores a magnifico principe et domino Cazimiro rege Poloniae constituti ad infrascripta realiter atque dati — ad universorum notitiam
Strana 126
126 — tenore praesentium volumus publice devenire, quod cum ser. princeps, dominus Johannes B. rex et illustris dominus Carolus primogenitus ejus, marchio Moraviae, pro se et suis heredibus praetendentes commodum et tranquillitatem regnorum Boemiae et Poloniae ac regnigenarum et incolarum ipsorum nec non contemplatione et intuitu serenissimorum principum, domini Caroli Hungariae regis et dicti Kazimiri Poloniae regis, cupien- tesque ipsis regnis et hominibus hinc inde salubri providere remedio, quatenus provide animarum et corporum periculis salubriter obvietur, sponte ac libere renunciaverint omni iuri actioni, exceptioni, proprietati, dominio et titulo regni Poloniae eis in eo competentibus, sub poena excommunicationis, promit- tentes pro se et heredibus suis contra huiusmodi renuntiati- onem et cessionem non contravenire aliqua occasione, ingenio, facto pariter et sermone, prout in aliis eorum litteris plenius continetur. Exceperunt tamen excipiuntque generosos principes, dominos duces infra scriptos, vasallos eorum, cum eorum duca- tibus, terris, bonis, dominiis et pertinentiis quibuscunque, quae tempore praestiti homagii possiderunt et omni modo et forma, quibus dicti domini duces ipsis dominis regi Boemiae et mar- chioni Moraviae et eorum heredibus sive ipsorum dicioni subiecerunt se successores duces et ducatus eorum et dominia cum appendentiis quibuslibet suis suo et heredum suorum dominio totaliter reservantur. Exceperunt etiam terras Wrati- slaviae et Glogoviae cum omnibus pertinentiis, districtibus et dominio ad ipsam spectantibus quoquo modo. Domini autem duces et ducatus praedicti hi sunt: domini Boleslaus Ligni- censis et Bregensis, Henricus Saganensis et Crosnensis, Con- radus Olsinensis, Johannes Stinaviensis Sleziae duces, Bolko de Opol, Bolko de Falkenberg, Albertus de Strelitz, Wladislaus Coslensis et Bytumiensis, Wenceslaus princeps Masoviae, dominus in Plozk, Lesko de Rathbor, Joannes Oswentimensis et Wladi- slaus de Teschin. Nos itaque volentes favorem et indissolubilem dilectionis amicitiam inter praefatos dominos, regem Boemiae et mar- chionem Moraviae et Poloniae, gratanter hinc inde benevole amplecti, promittimus pro ipso domino rege nostro Poloniae,
126 — tenore praesentium volumus publice devenire, quod cum ser. princeps, dominus Johannes B. rex et illustris dominus Carolus primogenitus ejus, marchio Moraviae, pro se et suis heredibus praetendentes commodum et tranquillitatem regnorum Boemiae et Poloniae ac regnigenarum et incolarum ipsorum nec non contemplatione et intuitu serenissimorum principum, domini Caroli Hungariae regis et dicti Kazimiri Poloniae regis, cupien- tesque ipsis regnis et hominibus hinc inde salubri providere remedio, quatenus provide animarum et corporum periculis salubriter obvietur, sponte ac libere renunciaverint omni iuri actioni, exceptioni, proprietati, dominio et titulo regni Poloniae eis in eo competentibus, sub poena excommunicationis, promit- tentes pro se et heredibus suis contra huiusmodi renuntiati- onem et cessionem non contravenire aliqua occasione, ingenio, facto pariter et sermone, prout in aliis eorum litteris plenius continetur. Exceperunt tamen excipiuntque generosos principes, dominos duces infra scriptos, vasallos eorum, cum eorum duca- tibus, terris, bonis, dominiis et pertinentiis quibuscunque, quae tempore praestiti homagii possiderunt et omni modo et forma, quibus dicti domini duces ipsis dominis regi Boemiae et mar- chioni Moraviae et eorum heredibus sive ipsorum dicioni subiecerunt se successores duces et ducatus eorum et dominia cum appendentiis quibuslibet suis suo et heredum suorum dominio totaliter reservantur. Exceperunt etiam terras Wrati- slaviae et Glogoviae cum omnibus pertinentiis, districtibus et dominio ad ipsam spectantibus quoquo modo. Domini autem duces et ducatus praedicti hi sunt: domini Boleslaus Ligni- censis et Bregensis, Henricus Saganensis et Crosnensis, Con- radus Olsinensis, Johannes Stinaviensis Sleziae duces, Bolko de Opol, Bolko de Falkenberg, Albertus de Strelitz, Wladislaus Coslensis et Bytumiensis, Wenceslaus princeps Masoviae, dominus in Plozk, Lesko de Rathbor, Joannes Oswentimensis et Wladi- slaus de Teschin. Nos itaque volentes favorem et indissolubilem dilectionis amicitiam inter praefatos dominos, regem Boemiae et mar- chionem Moraviae et Poloniae, gratanter hinc inde benevole amplecti, promittimus pro ipso domino rege nostro Poloniae,
Strana 127
127 — quod idem dominus rex Poloniae eisdem dominis regi Boemiae et marchioni Moraviae optime favet de omni iure, dominio et proprietate, quae habent vel se habere asserunt in dominiis, ducibus et ducatibus praedictis, ipsosque nullo modo unquam tempore impediet super ipsis nec duces aut ducatus ipsos vindicabit, impetet vel assumet in praeiudicium dominorum praedictorum regis et marchionis et heredum suorum, ipsosque super eisdem in nullo penitus per se vel heredes suos aliqua- liter molestabit, poenam et severitatem excommunicationis ipso facto, si contravenerit, incursurus. Insuper pro ipso domino rege Poloniae et suis heredibus omni actioni, exceptioni, prae- scriptioni et oppositioni iuris, consuetudinis aut etiam facti, si quae aut aliquod eorum ipsis domino regi Poloniae aut heredibus suis in saepedictis dominiis, ducibus aut ducatibus eorum possent aliqualiter suffragari aut competere quolibet modo in eisdem, non obstantibus aliquibus munimentis, litteris, scripturis, pactis, pacti- onibus, statutis, reformationibus aut aliis quibuslibet ordinati- onibus sub quacunque forma verborum conceptis, etiam si talia forent, de quibus de verbo ad verbum specialem et expressam oporteret fieri mentionem, quibus omnibus et singulis et cuilibet eorum ex certa nostra scientia esse et intelligi volumus penitus derogatum. Promittentes sub fidei praestito iuramento, quod saepe fatus dominus rex Poloniae praemissa omnia et singula hinc intra festum b. Galli proximum ratificabit ac suis patentibus approbabit litteris, grataque, rata et firma per omnia observabit. In quorum omnium testimonium atque robur praesentes conscribi et nostrorum sigillorum patrociniis fecimus communiri Datum et actum in Trencinio anno et die supra dictis. (Ludewig Rel. V. — Sommersberg Scr. r. Sil. I. — Chytil VII. 56. — Eml. IV. 195.) 115. Confoederatio atque unio inter Carolum regem Hungariae et Joannem regem Boemiae, Carolum mar- chionem et Joannem Carinthiae ducem instaurata. 1335, 3. Sept. Nos Carolus, D. gr. rex Hungariae, memoriae commen- dantes tenore praesentium significamus, quibus expedit, universis,
127 — quod idem dominus rex Poloniae eisdem dominis regi Boemiae et marchioni Moraviae optime favet de omni iure, dominio et proprietate, quae habent vel se habere asserunt in dominiis, ducibus et ducatibus praedictis, ipsosque nullo modo unquam tempore impediet super ipsis nec duces aut ducatus ipsos vindicabit, impetet vel assumet in praeiudicium dominorum praedictorum regis et marchionis et heredum suorum, ipsosque super eisdem in nullo penitus per se vel heredes suos aliqua- liter molestabit, poenam et severitatem excommunicationis ipso facto, si contravenerit, incursurus. Insuper pro ipso domino rege Poloniae et suis heredibus omni actioni, exceptioni, prae- scriptioni et oppositioni iuris, consuetudinis aut etiam facti, si quae aut aliquod eorum ipsis domino regi Poloniae aut heredibus suis in saepedictis dominiis, ducibus aut ducatibus eorum possent aliqualiter suffragari aut competere quolibet modo in eisdem, non obstantibus aliquibus munimentis, litteris, scripturis, pactis, pacti- onibus, statutis, reformationibus aut aliis quibuslibet ordinati- onibus sub quacunque forma verborum conceptis, etiam si talia forent, de quibus de verbo ad verbum specialem et expressam oporteret fieri mentionem, quibus omnibus et singulis et cuilibet eorum ex certa nostra scientia esse et intelligi volumus penitus derogatum. Promittentes sub fidei praestito iuramento, quod saepe fatus dominus rex Poloniae praemissa omnia et singula hinc intra festum b. Galli proximum ratificabit ac suis patentibus approbabit litteris, grataque, rata et firma per omnia observabit. In quorum omnium testimonium atque robur praesentes conscribi et nostrorum sigillorum patrociniis fecimus communiri Datum et actum in Trencinio anno et die supra dictis. (Ludewig Rel. V. — Sommersberg Scr. r. Sil. I. — Chytil VII. 56. — Eml. IV. 195.) 115. Confoederatio atque unio inter Carolum regem Hungariae et Joannem regem Boemiae, Carolum mar- chionem et Joannem Carinthiae ducem instaurata. 1335, 3. Sept. Nos Carolus, D. gr. rex Hungariae, memoriae commen- dantes tenore praesentium significamus, quibus expedit, universis,
Strana 128
128 — quod nos et filios nostros ac heredes heredumque nostrorum successores et regna nostra, cum inclyto principe d. Johanne, eadem gratia rege B. illustri et comite L., fratre nostro carissimo, ac magnificis dominis Carolo, primogenito, marchione Moraviae, et Joanne, duce Carinthiae, filiis eiusdem ipsorum- que heredibus, cupientes fraternae dilectionis vinculo uniri et cum ipsis in sinceritatis affectu, indissolubilis amicitiae firma constantia, perpetuo et inviolabiliter permanere, absque omni dolo et dissimulationis fraude, pure et devote, praesentibus nos obligamus simul cum Ludovico nostro primogenito ad sancta Dei evangelia corporali praestito juramento, promittentes, quod nos et filii nostri eorumque heredes dictum dominum Johannem, regem Boemiae, fratrem nostrum, et filios suos praedictos eorumque heredes ac regnum suum Boemiae prae- dictum cum terris eiusdem regni contiguis, contra omnes et quoslibet homines, cujusque conditionis, status et honoris existant, exceptis inclytis principibus, dominis Roberto, Iheru- salem et Siciliae, ac Cazimiro, Poloniae regibus, nec non filiis et heredibus eorundem et generaliter omnibus proximis, nobis in linea consanguinitatis attinentibus, in Italia et in quibuslibet eius partibus constitutis, volumus et tenemur perpetuo adjuvare. Ita videlicet, quod, si ipse rex et sui heredes extra metas regni sui Boemiae hostilem processum contra vicinos et confines eorum adversarios vel eorum alterum habuerint: ex tunc, ad petitionem ipsorum, gentis nostrae armigerae et sagittariae subsidio et auxilio, prout melius poterimus, ipsum vel filios suos, aut eorundem heredes, cum tota nostra regni Hungariae potentia adjuvare sine fraude et dolo promittimus et debemus. Si autem metas praedicti regni sui Boemiae quispiam eorundem adversariorum intraverit, ipsum et filios suos ac eorundem heredes et regnum cum pertinentiis suis contiguis potenter et hostiliter invasurus: ex tunc nos et filii nostri vel filiorum nostrorum heredes, eundem regem Boemiae, filios suos aut heredes eorum, cum tota nostra regni Hungariae potentia ad requisitionem suam, filiorum aut heredum suorum, promittimus personaliter et tenebimur adjuvare.
128 — quod nos et filios nostros ac heredes heredumque nostrorum successores et regna nostra, cum inclyto principe d. Johanne, eadem gratia rege B. illustri et comite L., fratre nostro carissimo, ac magnificis dominis Carolo, primogenito, marchione Moraviae, et Joanne, duce Carinthiae, filiis eiusdem ipsorum- que heredibus, cupientes fraternae dilectionis vinculo uniri et cum ipsis in sinceritatis affectu, indissolubilis amicitiae firma constantia, perpetuo et inviolabiliter permanere, absque omni dolo et dissimulationis fraude, pure et devote, praesentibus nos obligamus simul cum Ludovico nostro primogenito ad sancta Dei evangelia corporali praestito juramento, promittentes, quod nos et filii nostri eorumque heredes dictum dominum Johannem, regem Boemiae, fratrem nostrum, et filios suos praedictos eorumque heredes ac regnum suum Boemiae prae- dictum cum terris eiusdem regni contiguis, contra omnes et quoslibet homines, cujusque conditionis, status et honoris existant, exceptis inclytis principibus, dominis Roberto, Iheru- salem et Siciliae, ac Cazimiro, Poloniae regibus, nec non filiis et heredibus eorundem et generaliter omnibus proximis, nobis in linea consanguinitatis attinentibus, in Italia et in quibuslibet eius partibus constitutis, volumus et tenemur perpetuo adjuvare. Ita videlicet, quod, si ipse rex et sui heredes extra metas regni sui Boemiae hostilem processum contra vicinos et confines eorum adversarios vel eorum alterum habuerint: ex tunc, ad petitionem ipsorum, gentis nostrae armigerae et sagittariae subsidio et auxilio, prout melius poterimus, ipsum vel filios suos, aut eorundem heredes, cum tota nostra regni Hungariae potentia adjuvare sine fraude et dolo promittimus et debemus. Si autem metas praedicti regni sui Boemiae quispiam eorundem adversariorum intraverit, ipsum et filios suos ac eorundem heredes et regnum cum pertinentiis suis contiguis potenter et hostiliter invasurus: ex tunc nos et filii nostri vel filiorum nostrorum heredes, eundem regem Boemiae, filios suos aut heredes eorum, cum tota nostra regni Hungariae potentia ad requisitionem suam, filiorum aut heredum suorum, promittimus personaliter et tenebimur adjuvare.
Strana 129
129 — Ex converso idem frater noster, rex Boemiae, sive in eodem statu et honore regio, quo nunc, extiterit, sive in quem- cunque alium eminentiorem statum et honorem feliciter de- veniat et abundet cum filiis suis praedictis et heredibus eorum, nos, filios nostros et filiorum nostrorum heredes ac regna nostra, contra omnes et quoslibet homines, cujuscunque honoris et praeeminentiae titulis praefulgentes, nullo penitus excepto, teneantur et debeant, prout melius poterunt, perpetuo adjuvare. Expressione simili mediante, quodsi extra metas regnorum nostrorum processum hostilem contra nostros adver- sarios, vicinos et confines, nos vel filii nostri aut eorum heredes habuerimus: quod tunc nos, filios nostros et eorum heredes ipse rex Boemiae, filii sui et filiorum suorum heredes, ad petitionem nostram, gentis eorum armigerae et sagittariae subsidio, sine fraude et dolo, prout melius poterunt, adjuvabunt. Si autem metas regnorum nostrorum quispiam vel quipiam intraverint, nos vel filios nostros aut eorum heredes ac regna nostra hostiliter invasuri: ex tunc ipse frater noster, rex Boemiae et filii sui ac eorum heredes, cum tota ipsorum potentia regni Boemiae, ad requisitionem nostram, filiorum seu heredum nostrorum, sine fraude et dolo, personaliter tene- antur et debeant adjuvare. Praeterea promittimus, fugitivos et profugos seu quoslibet proscriptos de regno Boemiae ad regna nostra venientes nullatenus colligere, nec per quempiam nostrorum seu ad nos pertinentium recolligi et assumi aliquatenus sustinere. Et similiter idem frater noster, rex Boemiae, filii et filiorum heredes, proscriptos, profugos et fugitivos de regnis nostris ad regnum Boemiae transeuntes colligere aut per quempiam ad eos spectantium recolligi in regno Boemiae et suis contiguis pertinentiis nullatenus patientur ; imo, denunciatione facta hinc inde per nos, reges, heredes aut officiales regnorum utrorumque, proscriptos huiusmodi de regnis nostris utrobique excludemus et excludi omnimode faciemus. Praeterea, si inter nos, filios nostros aut heredes eorum ex una parte, ac dominos Albertum et Ottonem, duces Austriae et Styriae ac eorum heredes ex altera, quocunque tempore Codex jur. boh. II. 1. 9
129 — Ex converso idem frater noster, rex Boemiae, sive in eodem statu et honore regio, quo nunc, extiterit, sive in quem- cunque alium eminentiorem statum et honorem feliciter de- veniat et abundet cum filiis suis praedictis et heredibus eorum, nos, filios nostros et filiorum nostrorum heredes ac regna nostra, contra omnes et quoslibet homines, cujuscunque honoris et praeeminentiae titulis praefulgentes, nullo penitus excepto, teneantur et debeant, prout melius poterunt, perpetuo adjuvare. Expressione simili mediante, quodsi extra metas regnorum nostrorum processum hostilem contra nostros adver- sarios, vicinos et confines, nos vel filii nostri aut eorum heredes habuerimus: quod tunc nos, filios nostros et eorum heredes ipse rex Boemiae, filii sui et filiorum suorum heredes, ad petitionem nostram, gentis eorum armigerae et sagittariae subsidio, sine fraude et dolo, prout melius poterunt, adjuvabunt. Si autem metas regnorum nostrorum quispiam vel quipiam intraverint, nos vel filios nostros aut eorum heredes ac regna nostra hostiliter invasuri: ex tunc ipse frater noster, rex Boemiae et filii sui ac eorum heredes, cum tota ipsorum potentia regni Boemiae, ad requisitionem nostram, filiorum seu heredum nostrorum, sine fraude et dolo, personaliter tene- antur et debeant adjuvare. Praeterea promittimus, fugitivos et profugos seu quoslibet proscriptos de regno Boemiae ad regna nostra venientes nullatenus colligere, nec per quempiam nostrorum seu ad nos pertinentium recolligi et assumi aliquatenus sustinere. Et similiter idem frater noster, rex Boemiae, filii et filiorum heredes, proscriptos, profugos et fugitivos de regnis nostris ad regnum Boemiae transeuntes colligere aut per quempiam ad eos spectantium recolligi in regno Boemiae et suis contiguis pertinentiis nullatenus patientur ; imo, denunciatione facta hinc inde per nos, reges, heredes aut officiales regnorum utrorumque, proscriptos huiusmodi de regnis nostris utrobique excludemus et excludi omnimode faciemus. Praeterea, si inter nos, filios nostros aut heredes eorum ex una parte, ac dominos Albertum et Ottonem, duces Austriae et Styriae ac eorum heredes ex altera, quocunque tempore Codex jur. boh. II. 1. 9
Strana 130
130 — aliquam discordiam seu guerram contigeret suboriri: extunc ad unionem pacis et concordiae cum ipso devenire nolumus sine ipso rege Boemiae et filiis suis ac heredibus, sub virtute praestiti sacramenti, nisi primitus ad hoc dicti fratris nostri, regis Boemiae, filiorum suorum et heredum eorum, expressus consensus accesserit et voluntas. Caeterum quotiescunque nos, reges, filios et heredes nostros aut gentes nostras, praestando subsidium aut modo alio quocunque convenire contigerit vel placuerit, semper tuti et illaesi esse debeamus mutuo et penitus securi. Haec omnia et singula, sub virtute prius praestiti sacra- menti, pro filiis nostris et heredibus sub poena excommunica- tionis papalis perpetuae, promittimus praesentibus inviolabiliter observare, et ipse etiam frater noster, dominus rex Boemiae pro se, filiis suis et heredibus, eadem nobis, filiis nostris et heredibus viceversa, prout in praemissis declaratum articulatim existit, debent et tenentur, sub juramento et poena praedictis irrefragabiliter observare. In quorum omnium et singulorum superscriptorum testi- monium et perpetuam firmitatem nos, dictus rex Hungariae cum dicto Ludovico, nato nostro, praesentes scribi fecimus literas, sigillorum nostrorum pendentium munimine roboratas. Datum in Alto Castro, die dominica proxima ante festum Nativitatis b. Virginis a. D. 1335. (Chyt. VII. 81. — Ember IV. 202.) 116. Treugae pacis inter Ludovicum Rom. Imp. et Joannem regem. 1335, 16. Sept. (Regensburgii.) (Ember IV. 205.) 117. Kazimirus Poloniae rex ex causa renuntiati- onis regno et titulo Poloniae obligat se Joanni regi pro XX millibus sex. gr. Prag. 1335, 12. Novembris. Cazimirvs Dei gratia Poloniae rex, principalis debitor, Sbitko Cracouiensis, Petrus Sandomeriensis castellani, Nicolaus
130 — aliquam discordiam seu guerram contigeret suboriri: extunc ad unionem pacis et concordiae cum ipso devenire nolumus sine ipso rege Boemiae et filiis suis ac heredibus, sub virtute praestiti sacramenti, nisi primitus ad hoc dicti fratris nostri, regis Boemiae, filiorum suorum et heredum eorum, expressus consensus accesserit et voluntas. Caeterum quotiescunque nos, reges, filios et heredes nostros aut gentes nostras, praestando subsidium aut modo alio quocunque convenire contigerit vel placuerit, semper tuti et illaesi esse debeamus mutuo et penitus securi. Haec omnia et singula, sub virtute prius praestiti sacra- menti, pro filiis nostris et heredibus sub poena excommunica- tionis papalis perpetuae, promittimus praesentibus inviolabiliter observare, et ipse etiam frater noster, dominus rex Boemiae pro se, filiis suis et heredibus, eadem nobis, filiis nostris et heredibus viceversa, prout in praemissis declaratum articulatim existit, debent et tenentur, sub juramento et poena praedictis irrefragabiliter observare. In quorum omnium et singulorum superscriptorum testi- monium et perpetuam firmitatem nos, dictus rex Hungariae cum dicto Ludovico, nato nostro, praesentes scribi fecimus literas, sigillorum nostrorum pendentium munimine roboratas. Datum in Alto Castro, die dominica proxima ante festum Nativitatis b. Virginis a. D. 1335. (Chyt. VII. 81. — Ember IV. 202.) 116. Treugae pacis inter Ludovicum Rom. Imp. et Joannem regem. 1335, 16. Sept. (Regensburgii.) (Ember IV. 205.) 117. Kazimirus Poloniae rex ex causa renuntiati- onis regno et titulo Poloniae obligat se Joanni regi pro XX millibus sex. gr. Prag. 1335, 12. Novembris. Cazimirvs Dei gratia Poloniae rex, principalis debitor, Sbitko Cracouiensis, Petrus Sandomeriensis castellani, Nicolaus
Strana 131
131 — de Bocrey, woiwode de Cracouia, M. Sandomeriensis woiwode, Gessko, Mantroska, iudex curiae Cracouiensis, Passek de Bocrey, Sandomerensis iudex prouincialis, Czeloi, in Ratomis dominus, Kezimant subcamerarius, Henricus subcamerarius Sandomeriensis, Weras castellanus de Winitia, Andorsmonossi filius Lowczy et Pacoslaus Slibnik, fideiussores ipsius regis, domini nostri, ab ipso constituti ad infra scripta atque dati: tenore praesentium recognoscimus, dicimus et publice confi- temur, nos teneri et remanere obligatos magnifico principi, domino Joanni regi Boemiae et suis heredibus de summa et quantitate viginti millium sexagenarum grossorum dena- riorum Pragensium, in qua dicto domino regi Boemiae decem mille sexagenas dictorum denariorum iam soluimus in una parte; in alia uero parte nobili viro domino Henrico de Lippa de quatuor millibus sexagenarum dictorum grossorum satis dedimus, et securitatem fecimus sufficientem in sex millibus sexag. grossorum Pragensium praedictorum, occasione et ex causa renunciationis factae nobis, regi Poloniae, per ipsum dominum regem Boemiae de ipso regno et titulo Poloniae. Ipsam uero pecuniam residuam sex millium sexagenarum grossorum Pragensium promittimus bona fide in festo resur- rectionis Domini proxime venturo, eidem domino regi Boemiae ac suis heredibus uel eorum nuntiis, ad hoc speciale mandatum habentibus, dare, assignare et solvere sub nostris periculis et expensis, in Ratibor oppido uel si ipsum oppidum intermedio tempore de ipsius domini regis Boemiae et sui principis, domini Leskonis, ducis ibidem, manibus extrahi contingeret, ex tunc in ciuitate Oppauia in Moravia dare tenebimur et assignare ipsa sex millia grossorum Pragensium bonorum et legalium, vel valorem ipsorum in auro vel argento, iuxta taxam communem duorum virorum, ex utraque parte electorum, omni dilatione et procrastinatione penitus procul motis. Quod si non faceremus et dictam pecuniam in toto vel in parte, in locis et termino praefatis non soluerimus, ex tunc fideiussores praedicti immediate ciuitatem Oppaviae ingredi promittimus et tenemur in certa domo, quam nobis ipse dominus rex Boemiae vel heredes et nuntii sui ad hoc deputati, assigna- 9*)
131 — de Bocrey, woiwode de Cracouia, M. Sandomeriensis woiwode, Gessko, Mantroska, iudex curiae Cracouiensis, Passek de Bocrey, Sandomerensis iudex prouincialis, Czeloi, in Ratomis dominus, Kezimant subcamerarius, Henricus subcamerarius Sandomeriensis, Weras castellanus de Winitia, Andorsmonossi filius Lowczy et Pacoslaus Slibnik, fideiussores ipsius regis, domini nostri, ab ipso constituti ad infra scripta atque dati: tenore praesentium recognoscimus, dicimus et publice confi- temur, nos teneri et remanere obligatos magnifico principi, domino Joanni regi Boemiae et suis heredibus de summa et quantitate viginti millium sexagenarum grossorum dena- riorum Pragensium, in qua dicto domino regi Boemiae decem mille sexagenas dictorum denariorum iam soluimus in una parte; in alia uero parte nobili viro domino Henrico de Lippa de quatuor millibus sexagenarum dictorum grossorum satis dedimus, et securitatem fecimus sufficientem in sex millibus sexag. grossorum Pragensium praedictorum, occasione et ex causa renunciationis factae nobis, regi Poloniae, per ipsum dominum regem Boemiae de ipso regno et titulo Poloniae. Ipsam uero pecuniam residuam sex millium sexagenarum grossorum Pragensium promittimus bona fide in festo resur- rectionis Domini proxime venturo, eidem domino regi Boemiae ac suis heredibus uel eorum nuntiis, ad hoc speciale mandatum habentibus, dare, assignare et solvere sub nostris periculis et expensis, in Ratibor oppido uel si ipsum oppidum intermedio tempore de ipsius domini regis Boemiae et sui principis, domini Leskonis, ducis ibidem, manibus extrahi contingeret, ex tunc in ciuitate Oppauia in Moravia dare tenebimur et assignare ipsa sex millia grossorum Pragensium bonorum et legalium, vel valorem ipsorum in auro vel argento, iuxta taxam communem duorum virorum, ex utraque parte electorum, omni dilatione et procrastinatione penitus procul motis. Quod si non faceremus et dictam pecuniam in toto vel in parte, in locis et termino praefatis non soluerimus, ex tunc fideiussores praedicti immediate ciuitatem Oppaviae ingredi promittimus et tenemur in certa domo, quam nobis ipse dominus rex Boemiae vel heredes et nuntii sui ad hoc deputati, assigna- 9*)
Strana 132
132 — uerint, obstagium facturi ibidem et mansuri inibi nec ab inde exituri more consueto, qui in his servari solitus et haberi, donec sex millia sexagenarum et nihilominus mille sexagenas grossorum Pragensium poenae nomine pro damnis ac interesse fuerint in locis et modis praedictis integraliter persolutae. Si autem aliquem vel aliquos ex nobis (quod absit) ante solutionem dictae pecuniae de hac luce migrare contingat, tunc promittimus sine fraude, alium vel alios in locum decedentium vel decedentis substituere et ponere obligatum seu obligatos ad impletionem omnium et singulorum praemissorum, quem uel quos ipse dominus rex Boemiae vel heredes aut nuntii sui de regno Poloniae duxerint nominandum. Insuper promittimus, quod si nos, fideiussores praedicti, ipsum obstagium modo et forma, ut praediximus, non seruaverimus, vel de ipso obstagio exiremus, praedicta pecunia non soluta, quod tunc magnifici principes, dominus Carolvs, rex Hungariae, domina Elisabeth, regina Hungariae, ac Ludouicus, filius eorum, litteras renun- ciationis super regno et titulo Poloniae penes eos depositas, dictis regi Boemiae et suis heredibus debeant et teneantur libere et licite restituere, sine omni difficultate et sine nostra requisitione vel mandato. Et nihilominus saepe fatis regi Boemiae et eorum heredibus in mille sexagenis grossorum Pragensium poenae nomine volumus obligari. Harum serio testimonio litterarum, quibus nostra sigilla duximus apponenda. « Datum in Wysegrado in Hungaria a. D. 1335 die 12. mensis Novembris. (Ludewig Reliquiae V. — Chyt. VII. 89. — Eml. IV. 221.) 118. Kazimirus Poloniae rex de pace cum Joanne rege servanda. 1335, 19. Novembris. In nomine Domini amen. Nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae. Uniuersorum noticiae deferimus per praesentes, quod terrarum pacem et tranquilitatem pro viribus nutrire cupi- entes, ordinamus et indissolubiliter obseruari debere volumus et promittimus, quod si aliquam discordiae materiam insurgere
132 — uerint, obstagium facturi ibidem et mansuri inibi nec ab inde exituri more consueto, qui in his servari solitus et haberi, donec sex millia sexagenarum et nihilominus mille sexagenas grossorum Pragensium poenae nomine pro damnis ac interesse fuerint in locis et modis praedictis integraliter persolutae. Si autem aliquem vel aliquos ex nobis (quod absit) ante solutionem dictae pecuniae de hac luce migrare contingat, tunc promittimus sine fraude, alium vel alios in locum decedentium vel decedentis substituere et ponere obligatum seu obligatos ad impletionem omnium et singulorum praemissorum, quem uel quos ipse dominus rex Boemiae vel heredes aut nuntii sui de regno Poloniae duxerint nominandum. Insuper promittimus, quod si nos, fideiussores praedicti, ipsum obstagium modo et forma, ut praediximus, non seruaverimus, vel de ipso obstagio exiremus, praedicta pecunia non soluta, quod tunc magnifici principes, dominus Carolvs, rex Hungariae, domina Elisabeth, regina Hungariae, ac Ludouicus, filius eorum, litteras renun- ciationis super regno et titulo Poloniae penes eos depositas, dictis regi Boemiae et suis heredibus debeant et teneantur libere et licite restituere, sine omni difficultate et sine nostra requisitione vel mandato. Et nihilominus saepe fatis regi Boemiae et eorum heredibus in mille sexagenis grossorum Pragensium poenae nomine volumus obligari. Harum serio testimonio litterarum, quibus nostra sigilla duximus apponenda. « Datum in Wysegrado in Hungaria a. D. 1335 die 12. mensis Novembris. (Ludewig Reliquiae V. — Chyt. VII. 89. — Eml. IV. 221.) 118. Kazimirus Poloniae rex de pace cum Joanne rege servanda. 1335, 19. Novembris. In nomine Domini amen. Nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae. Uniuersorum noticiae deferimus per praesentes, quod terrarum pacem et tranquilitatem pro viribus nutrire cupi- entes, ordinamus et indissolubiliter obseruari debere volumus et promittimus, quod si aliquam discordiae materiam insurgere
Strana 133
133 — contigeret inter principes nobis subiectos vel capitaneos nostros ex vna parte, necnon principes, feudales et subiectos excellentissimi domini Johannis regis Boemiae limites nostri regni attingentes vel alios subiectos ipsius eosdem limites contingentes parte ex altera, et ob hoc hincinde dampna aliqua perpetrari, propter hoc pacis unio inter nos et ipsum regem Bohemiae ordinata non debet aliqualiter violari, sed in suo robore firmiter perdurare. Discordiae autem materia taliter excitata per capitaneos tam per nos quam per ipsum regem Boemiae deputandos sine procrastinacione qualibet prout ratio- nabile fuerit, dirimatur, sicut nostram gratiam observare cupiunt et diminutionem honoris proprii evitare. Sin autem de regno nostro terram alicuius principis praefati domini regis Boemiae subiecti per aliquos nobis subiectos,habentes fortalicia aut castra vel non, aliqua spolia conmitti contigeret: mox ille princeps aut capitaneus, sub cuius iurisdiccione talia conmittuntur, super eo requisitus, eadem spolia conmittentes ad satisfactionem congruam conpellere teneatur. Quod si requi- situs conpellere ipsos non curaret, ad hoc ipsemet ad satis- faccionem huiusmodi teneatur, postquam fuerit suo regi queri- monialiter nominatus. Si uero taliter spolia conmittentes domino suo temporali sive duci aut capitaneo vel episcopo temporale dominium habenti in hoc ipsis inobedientes existerent et ad mandatum ipsorum de spolio a se conmisso satisfacere recu- sarent: mox ipsius dominus temporalis, sub quo castra, forta- licia aut possessiones habebunt, ipsorum castra, fortalicia aut possessiones vallare et expugnare tenebuntur. Et si per se ipsos ad id sufficere non valerent hij, in quorum terris spolia sunt conmissa, ipsos ad eadem expugnanda, prout melius poterunt, adiuuabunt, adhibito ad hoc etiam regum adiutorio, si fuerit oppor- tunum. Quibus castris aut fortaliciis acquisitis et expugnatis penitus destruantur, nisi talia castra aut fortalicia terrarum confinia contigerent; tunc enim dominorum temporalium arbi- trio relinquatur, an magis ipsa destrui velint aut pocius locatis in ipsis hominibus pacificis ea pro se et terrarum defensione seruare, ac possessiones et bona eorundem spoliatorum ad dominos temporales, in quorum terris consistunt, libere reuertantur.
133 — contigeret inter principes nobis subiectos vel capitaneos nostros ex vna parte, necnon principes, feudales et subiectos excellentissimi domini Johannis regis Boemiae limites nostri regni attingentes vel alios subiectos ipsius eosdem limites contingentes parte ex altera, et ob hoc hincinde dampna aliqua perpetrari, propter hoc pacis unio inter nos et ipsum regem Bohemiae ordinata non debet aliqualiter violari, sed in suo robore firmiter perdurare. Discordiae autem materia taliter excitata per capitaneos tam per nos quam per ipsum regem Boemiae deputandos sine procrastinacione qualibet prout ratio- nabile fuerit, dirimatur, sicut nostram gratiam observare cupiunt et diminutionem honoris proprii evitare. Sin autem de regno nostro terram alicuius principis praefati domini regis Boemiae subiecti per aliquos nobis subiectos,habentes fortalicia aut castra vel non, aliqua spolia conmitti contigeret: mox ille princeps aut capitaneus, sub cuius iurisdiccione talia conmittuntur, super eo requisitus, eadem spolia conmittentes ad satisfactionem congruam conpellere teneatur. Quod si requi- situs conpellere ipsos non curaret, ad hoc ipsemet ad satis- faccionem huiusmodi teneatur, postquam fuerit suo regi queri- monialiter nominatus. Si uero taliter spolia conmittentes domino suo temporali sive duci aut capitaneo vel episcopo temporale dominium habenti in hoc ipsis inobedientes existerent et ad mandatum ipsorum de spolio a se conmisso satisfacere recu- sarent: mox ipsius dominus temporalis, sub quo castra, forta- licia aut possessiones habebunt, ipsorum castra, fortalicia aut possessiones vallare et expugnare tenebuntur. Et si per se ipsos ad id sufficere non valerent hij, in quorum terris spolia sunt conmissa, ipsos ad eadem expugnanda, prout melius poterunt, adiuuabunt, adhibito ad hoc etiam regum adiutorio, si fuerit oppor- tunum. Quibus castris aut fortaliciis acquisitis et expugnatis penitus destruantur, nisi talia castra aut fortalicia terrarum confinia contigerent; tunc enim dominorum temporalium arbi- trio relinquatur, an magis ipsa destrui velint aut pocius locatis in ipsis hominibus pacificis ea pro se et terrarum defensione seruare, ac possessiones et bona eorundem spoliatorum ad dominos temporales, in quorum terris consistunt, libere reuertantur.
Strana 134
134 — Cum autem spoliatores quoscunque de regno nostro in terras quorumcumque principum feudalium domini regis Boemiae memorati (quod absit) transire contingeret spolia conmissuri: volumus et mandamus per principes et capitaneos regni nostri eosdem efficaciter inpediri et si fieri poterit detineri; alioquin dampna per spoliatores huiusmodi facta ipsimet laesis de proprio resarcire debebunt. Ipsi autem spolia- tores in regnis Boemiae et Poloniae et in omnibus terris omnium principum regibus subiectis et adhaerentibus eisdem efficaciter sint proscripti. Ipsi quoque eciam post factam emendam de spoliis memoratis tamquam degeneres et infames in conspectu omnium principum et bonorum penitus sint abiecti et vox eorum tamquam funesta et reproba contra neminem audiatur. Illud etiam specialiter ordinamus et promittimus inviola- biliter obseruare, quod quicumque notabiliter proscripti fuerint vel in regno Hungariae, Poloniae aut Boemiae seu terris ali- quibus principum eisdem subiectorum aut adhaerentium eisdem : in omnibus dictis regnis et terris pro proscriptis haberi debebunt, sic quod cum in aliquo locorum praenominatorum aliquis talis repertus fuerit, mox in ipsum tamquam in hominem omni jure privatum ulcio ultima habeat exerceri. In quorum omnium testimonium praesentem litteram fieri et nostri sigilli munimine communiri. Actum et datum in Wissegrado in Vngaria die Sanctae Elizabeth a. D. 1335. (Ludewig Reliquiae V. — Chyt. VII. 91. — Emb. IV. 223.) 119. Carolus Hungariae rex testatur renuntiati- onem Poloniae. 1335, 19. Nov. Nos Carolus D gr. rex Hungariae memoriae commen- dantes, tenore praesentium significamus, quibus expedit, uni- uersis, quod, quia illustris princeps, dominus Johannes, per eandem rex Boemiae, frater noster carissimus, suas literas privilegiatas super renunciatione iuris et tituli regis, regni
134 — Cum autem spoliatores quoscunque de regno nostro in terras quorumcumque principum feudalium domini regis Boemiae memorati (quod absit) transire contingeret spolia conmissuri: volumus et mandamus per principes et capitaneos regni nostri eosdem efficaciter inpediri et si fieri poterit detineri; alioquin dampna per spoliatores huiusmodi facta ipsimet laesis de proprio resarcire debebunt. Ipsi autem spolia- tores in regnis Boemiae et Poloniae et in omnibus terris omnium principum regibus subiectis et adhaerentibus eisdem efficaciter sint proscripti. Ipsi quoque eciam post factam emendam de spoliis memoratis tamquam degeneres et infames in conspectu omnium principum et bonorum penitus sint abiecti et vox eorum tamquam funesta et reproba contra neminem audiatur. Illud etiam specialiter ordinamus et promittimus inviola- biliter obseruare, quod quicumque notabiliter proscripti fuerint vel in regno Hungariae, Poloniae aut Boemiae seu terris ali- quibus principum eisdem subiectorum aut adhaerentium eisdem : in omnibus dictis regnis et terris pro proscriptis haberi debebunt, sic quod cum in aliquo locorum praenominatorum aliquis talis repertus fuerit, mox in ipsum tamquam in hominem omni jure privatum ulcio ultima habeat exerceri. In quorum omnium testimonium praesentem litteram fieri et nostri sigilli munimine communiri. Actum et datum in Wissegrado in Vngaria die Sanctae Elizabeth a. D. 1335. (Ludewig Reliquiae V. — Chyt. VII. 91. — Emb. IV. 223.) 119. Carolus Hungariae rex testatur renuntiati- onem Poloniae. 1335, 19. Nov. Nos Carolus D gr. rex Hungariae memoriae commen- dantes, tenore praesentium significamus, quibus expedit, uni- uersis, quod, quia illustris princeps, dominus Johannes, per eandem rex Boemiae, frater noster carissimus, suas literas privilegiatas super renunciatione iuris et tituli regis, regni
Strana 135
135 Poloniae et aliarum terrarum in eisdem literis suis expressarum, excellenti principi, domino Cazimiro, per praedictam gratiam regi dicti regni Poloniae, similiter fratri nostro, per eundem dominum regem Boemiae et filios eius facta, ad nostras manus tanquam hominis communis et quem prout filium eius assum- serat, assignauit, ideo nos eidem domino regi Boemiae, fratri nostro et filiis eius, promittimus firmiter et sincere, quatenus si dictus dominus Casimirus, rex Poloniae, in festo paschae Domini proxime nunc venturo, sex millia marcarum eo modo, quo debet, eidem domino regi Boemiae vel filiis eius non soluerit aut conditiones seu obligationes pro ipsa solutione factas et firmationes in specialibus literis contentas et ex- pressas non fecerit nec compleuerit, ex tunc nos vel filii nostri eidem domino regi Boemiae vel filiis eius aut dictas literas in specie restituemus aut ad soluendum praedicta sex millia marcarum sexagenarum erimus obligati. In cuius promissionis testimonium praesentes sigillo nostro authentico fecimus communiri. Datum in alto castro Wisegrado in festo beatae Elisabeth a. D. 1335. (Ludewig Reliquiae V. — Chyt. VII. 92. — Eml. IV. 224.) 120. Kazimirus Poloniae rex rogat Joannem Boemiae regem, ut terram Dobrinensem restituat Wladislao duci. 1335, 23. Nov. (Wissegrad Ung.). (Arch. S. Wenc. — Eml. IV. 227.) 121. Joannes rex civitatem et castrum Pyrnis denuo in feudum recipit ab ecclesia Misnensi. 1336, 27. Januar. Receptio civitatis et castri Pyrnis facta est tali modo: Rex Joannes, cum nonnullorum fide dignorum testimonio plenam acceperat notitiam, quod civitas et castrum Pyrnis ab antiquo spectarent in feodum ad ecclesiam Misnensem, ipsam civitatem cum castro d. Witkoni episcopo Misnensi nomine ipsius ecclesiae libere restituit. Idemque episcopus „dictam suam ecclesiam cupiens tanto decorare propugnatore, rege Boemiae, conditionemque ipsius ecclesiae de bono in melius reddere
135 Poloniae et aliarum terrarum in eisdem literis suis expressarum, excellenti principi, domino Cazimiro, per praedictam gratiam regi dicti regni Poloniae, similiter fratri nostro, per eundem dominum regem Boemiae et filios eius facta, ad nostras manus tanquam hominis communis et quem prout filium eius assum- serat, assignauit, ideo nos eidem domino regi Boemiae, fratri nostro et filiis eius, promittimus firmiter et sincere, quatenus si dictus dominus Casimirus, rex Poloniae, in festo paschae Domini proxime nunc venturo, sex millia marcarum eo modo, quo debet, eidem domino regi Boemiae vel filiis eius non soluerit aut conditiones seu obligationes pro ipsa solutione factas et firmationes in specialibus literis contentas et ex- pressas non fecerit nec compleuerit, ex tunc nos vel filii nostri eidem domino regi Boemiae vel filiis eius aut dictas literas in specie restituemus aut ad soluendum praedicta sex millia marcarum sexagenarum erimus obligati. In cuius promissionis testimonium praesentes sigillo nostro authentico fecimus communiri. Datum in alto castro Wisegrado in festo beatae Elisabeth a. D. 1335. (Ludewig Reliquiae V. — Chyt. VII. 92. — Eml. IV. 224.) 120. Kazimirus Poloniae rex rogat Joannem Boemiae regem, ut terram Dobrinensem restituat Wladislao duci. 1335, 23. Nov. (Wissegrad Ung.). (Arch. S. Wenc. — Eml. IV. 227.) 121. Joannes rex civitatem et castrum Pyrnis denuo in feudum recipit ab ecclesia Misnensi. 1336, 27. Januar. Receptio civitatis et castri Pyrnis facta est tali modo: Rex Joannes, cum nonnullorum fide dignorum testimonio plenam acceperat notitiam, quod civitas et castrum Pyrnis ab antiquo spectarent in feodum ad ecclesiam Misnensem, ipsam civitatem cum castro d. Witkoni episcopo Misnensi nomine ipsius ecclesiae libere restituit. Idemque episcopus „dictam suam ecclesiam cupiens tanto decorare propugnatore, rege Boemiae, conditionemque ipsius ecclesiae de bono in melius reddere
Strana 136
136 — meliorem, ipsam civitatem cum castro una cum bonis universis spectan- tibus ad castrum Donyn, dependentibus in feodum ab ipsa Misnensi ecclesia, regi Joanni, ejusque successoribus, regibus Boemiae, contulit in feodum honorabile, regem per biretum de eis in signum vasallagii investiens. Rex autem civitatem et castrum una cum bonis praedictis ab ipso episcopo in feodum perpetuum accepit, promittens debitum fidelitatis homagium, obedientiam et reverentiam episcopo atque ecclesiae Misnensi exhibiturum." (Excerptum ex literis a. 1336, 27. Jan. a rege datis praesente Rudolfo Saxoniae ducis etc. — Eml. IV. 268.) 122. Litera Vitkonis episcopi Misnensis super feodo Pyrnensi regi collato. 1336. List Vítka biskupa Míšenského na Perno, že pro obranu králuov českých jim to město dáno pod manstvie i jich budúcím. (Při tom byl Rudolfus knieže saské a jiní svědkové.) 1336. (A. K.) 123. Joannes dux Slesiae et dominus Stinaviae Joanni regi pro civitate et terra Glogoviensi, quam ab eo ad tempora vitae suae possidendam acceperat, du- catum suum Stinaviensem cum civitatibus Stinavia, Gora, Lubin et Frauenstadt cedit, eisque in perpetuum renuntiat. 1336, 30. Jan. List Jana kniežete slezského, že pro to dobrodinie sobě od krále Jana učiněné, že jest jemu do života svého k užívání dal Glogov se vším příslušenstvím, on zase jakožto vděčný toho dává témuž králi českému, dědicóm i budúcím, kniežetstvie Stynavské s městy a s jinými příslušnostmi. 1336. (A. K.) Ten list jest podruhé sepsán. (A. K.) In nomine Domini Amen. Nos Joannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stynaviae, memoriae commendantes, ad universorum notitiam tam praesentis quam futurae aetatis cupimus tenore praesentium pervenire, quod provida et matura deliberatione et consilio nostro et fidelium nostrorum praehabitis ac libera et bona voluntate, non coacti, non compulsi, nulla fraude in- ducti seu dolo aliquo circumventi, pure, libere, sponte et irrevocabiliter inter vivos, commoditatem seu utilitatem nostram
136 — meliorem, ipsam civitatem cum castro una cum bonis universis spectan- tibus ad castrum Donyn, dependentibus in feodum ab ipsa Misnensi ecclesia, regi Joanni, ejusque successoribus, regibus Boemiae, contulit in feodum honorabile, regem per biretum de eis in signum vasallagii investiens. Rex autem civitatem et castrum una cum bonis praedictis ab ipso episcopo in feodum perpetuum accepit, promittens debitum fidelitatis homagium, obedientiam et reverentiam episcopo atque ecclesiae Misnensi exhibiturum." (Excerptum ex literis a. 1336, 27. Jan. a rege datis praesente Rudolfo Saxoniae ducis etc. — Eml. IV. 268.) 122. Litera Vitkonis episcopi Misnensis super feodo Pyrnensi regi collato. 1336. List Vítka biskupa Míšenského na Perno, že pro obranu králuov českých jim to město dáno pod manstvie i jich budúcím. (Při tom byl Rudolfus knieže saské a jiní svědkové.) 1336. (A. K.) 123. Joannes dux Slesiae et dominus Stinaviae Joanni regi pro civitate et terra Glogoviensi, quam ab eo ad tempora vitae suae possidendam acceperat, du- catum suum Stinaviensem cum civitatibus Stinavia, Gora, Lubin et Frauenstadt cedit, eisque in perpetuum renuntiat. 1336, 30. Jan. List Jana kniežete slezského, že pro to dobrodinie sobě od krále Jana učiněné, že jest jemu do života svého k užívání dal Glogov se vším příslušenstvím, on zase jakožto vděčný toho dává témuž králi českému, dědicóm i budúcím, kniežetstvie Stynavské s městy a s jinými příslušnostmi. 1336. (A. K.) Ten list jest podruhé sepsán. (A. K.) In nomine Domini Amen. Nos Joannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stynaviae, memoriae commendantes, ad universorum notitiam tam praesentis quam futurae aetatis cupimus tenore praesentium pervenire, quod provida et matura deliberatione et consilio nostro et fidelium nostrorum praehabitis ac libera et bona voluntate, non coacti, non compulsi, nulla fraude in- ducti seu dolo aliquo circumventi, pure, libere, sponte et irrevocabiliter inter vivos, commoditatem seu utilitatem nostram
Strana 137
137 non modicam considerantes, ob singularis et ingentis favoris et dilectionis affectum, quem erga magnificum et excellentis- simum principem dom. Joannem D. gr. B. regem ac comitem L., dominum nostrum carissimum, semper gessimus et gerimus, et potissime ex eo, quod idem dominus noster, rex B., civi- tatem et terram suam Glogoviae cum omnibus et singulis juribus, honoribus, dominio, pertinentiis et appendiis, utilita- tibus et fructibus et obventionibus quibuscunque ad eam pertinentibus, ad tempora vitae nostrae per nos habendam, possidendam, utifruendam tanquam domino gubernatori et locum ipsius tenenti, tradidit et commisit, praefato domino Joanni B. regi, heredibus et successoribus offerimus, donamus, cedimus et libere resignamus in perpetuum et hereditarie ducatum nostrum seu terram Stynaviensem, vid. cum civita- tibus Stynavia, Gora, Lubyn et Wrawenstat, cum castris seu fortalitiis ipsis adjacentibus et quidquid ad eam vel in ea in toto vel parte nobis juris, proprietatis, dominii aut actionis conpetit, conpetiit hactenus aut competere poterit quomodo- libet in futurum, habendam, regendam, tenendam, utifruendam et possidendam per ipsum dom. regem B., heredes et succes- sores suos, jure proprietario perpetuo, pacifice et quiete quicquid ipsi regi vel successoribus suis aut heredibus deinceps placuerit faciendum, cum omnibus et singulis, quo praedictam terram, vel infra vel supra vel subtus, villis, allodiis, campis, agris cultis vel incultis, pratis, montibus, vallibus, planis, silvis, rubetis, deserto, viis, inviis, fluviis, ripis, rivis, stagnis, aquis aquarumque decursibus, molendinis in aqua vel ad ventum expositis, venationibus, aucupationibus, piscationibus, piscinis, jurisdictionibus, monetis, theloniis, juribus patronatus ecclesi- arum, feodis, vasallatibus, militibus, clientibus, servitoribus, censitis agricolis, Judaeis, homagio quocunque seu quovis alio titulo, censibus, reditibus, proventibus et fructibus cum acces- sibus et egressibus, terrae ipsius limitibus, metis vel finibus suis continentur, cum omnibus suis juribus, appendiis, perti- nentiis, aliisque civitatibus, castris, oppidis et generaliter cum omnibus et singulis utilitatibus, quae habentur aut haberi poterunt supra terram vel infra vel subtus terram vel terras
137 non modicam considerantes, ob singularis et ingentis favoris et dilectionis affectum, quem erga magnificum et excellentis- simum principem dom. Joannem D. gr. B. regem ac comitem L., dominum nostrum carissimum, semper gessimus et gerimus, et potissime ex eo, quod idem dominus noster, rex B., civi- tatem et terram suam Glogoviae cum omnibus et singulis juribus, honoribus, dominio, pertinentiis et appendiis, utilita- tibus et fructibus et obventionibus quibuscunque ad eam pertinentibus, ad tempora vitae nostrae per nos habendam, possidendam, utifruendam tanquam domino gubernatori et locum ipsius tenenti, tradidit et commisit, praefato domino Joanni B. regi, heredibus et successoribus offerimus, donamus, cedimus et libere resignamus in perpetuum et hereditarie ducatum nostrum seu terram Stynaviensem, vid. cum civita- tibus Stynavia, Gora, Lubyn et Wrawenstat, cum castris seu fortalitiis ipsis adjacentibus et quidquid ad eam vel in ea in toto vel parte nobis juris, proprietatis, dominii aut actionis conpetit, conpetiit hactenus aut competere poterit quomodo- libet in futurum, habendam, regendam, tenendam, utifruendam et possidendam per ipsum dom. regem B., heredes et succes- sores suos, jure proprietario perpetuo, pacifice et quiete quicquid ipsi regi vel successoribus suis aut heredibus deinceps placuerit faciendum, cum omnibus et singulis, quo praedictam terram, vel infra vel supra vel subtus, villis, allodiis, campis, agris cultis vel incultis, pratis, montibus, vallibus, planis, silvis, rubetis, deserto, viis, inviis, fluviis, ripis, rivis, stagnis, aquis aquarumque decursibus, molendinis in aqua vel ad ventum expositis, venationibus, aucupationibus, piscationibus, piscinis, jurisdictionibus, monetis, theloniis, juribus patronatus ecclesi- arum, feodis, vasallatibus, militibus, clientibus, servitoribus, censitis agricolis, Judaeis, homagio quocunque seu quovis alio titulo, censibus, reditibus, proventibus et fructibus cum acces- sibus et egressibus, terrae ipsius limitibus, metis vel finibus suis continentur, cum omnibus suis juribus, appendiis, perti- nentiis, aliisque civitatibus, castris, oppidis et generaliter cum omnibus et singulis utilitatibus, quae habentur aut haberi poterunt supra terram vel infra vel subtus terram vel terras
Strana 138
138 — praedictas, mineris metalli, auri, argenti, cupri, stanni, plumbi, ferri vel generis alterius, puta lapidibus salis vel aliis obven- tionibus quibuscunque, in quibuscunque rebus consistant, in integrum cum omni usu seu requisitione nobis et eis vel pro- eis rebus ex aliqua earum modo aliquo pertinente, nil in eodem ducatu seu terris seu pertinentiis ipsarum nobis et quibuscunque heredibus et successoribus nostris proprietatis, juris, actionis vel dominii penitus reservantes, sed eisdem ducatui et terris cum pertinentiis ipsarum cedentes, abdicantes et in totum renuntiantes. Ut autem haec nostra cessio, donatio et resignatio pro- vide et rationabiliter consummata et celebrata robur firmitatis perpetuae obtineat, promittimus bona fide, corporaliter praestito juramento, contra eam nunquam ullo tempore, facto vel jure, facere vel venire per nos, alium vel alios, palam vel occulte, in toto vel in parte, nec eam revocare in vita vel in morte, occasione vel causa quacunque, renunciantes sponte et ex- presse pro nobis nostrisque heredibus vel successoribus uni- versis exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio resti- tutionis in integrum, constitutioni et consuetudini cuilibet, literis, privilegiis seu indulgentiis apostolicis, imperialibus seu a Romanis regibus impetratis seu etiam impetrandis, omnique juris canonici vel civilis auxilio, per quod nobis, heredibus et successoribus nostris posset aliquomodo suffragium, ipsi vero regi B., heredibus et successoribus suis posset praejudicium generari. Mandantes firmiter et praecipientes universis et singulis feodalibus, vasallis, militibus, clientibus, servitoribus, civibus, oppidanis, villanis, ceterisque incolis et hominibus in dicto ducatu Stynaviae et aliis terris nostris residentibus, cujus- cunque status, conditionis vel praeeminentiae existant, qua- tenus dicto domino regi B., suisque in perpetuum heredibus vel successoribus tanquam veris et naturalibus dominis suis debitae fidelitatis homagium et juramentum facere debeant et praestare, ipsisque obedientiam, devotionem, fidem et reve- rentiam in omnibus et per omnia tamquam dominis eorum veris et naturalibus faciendo; nam a fide, devotione et obedi-
138 — praedictas, mineris metalli, auri, argenti, cupri, stanni, plumbi, ferri vel generis alterius, puta lapidibus salis vel aliis obven- tionibus quibuscunque, in quibuscunque rebus consistant, in integrum cum omni usu seu requisitione nobis et eis vel pro- eis rebus ex aliqua earum modo aliquo pertinente, nil in eodem ducatu seu terris seu pertinentiis ipsarum nobis et quibuscunque heredibus et successoribus nostris proprietatis, juris, actionis vel dominii penitus reservantes, sed eisdem ducatui et terris cum pertinentiis ipsarum cedentes, abdicantes et in totum renuntiantes. Ut autem haec nostra cessio, donatio et resignatio pro- vide et rationabiliter consummata et celebrata robur firmitatis perpetuae obtineat, promittimus bona fide, corporaliter praestito juramento, contra eam nunquam ullo tempore, facto vel jure, facere vel venire per nos, alium vel alios, palam vel occulte, in toto vel in parte, nec eam revocare in vita vel in morte, occasione vel causa quacunque, renunciantes sponte et ex- presse pro nobis nostrisque heredibus vel successoribus uni- versis exceptioni doli mali, in factum actioni, beneficio resti- tutionis in integrum, constitutioni et consuetudini cuilibet, literis, privilegiis seu indulgentiis apostolicis, imperialibus seu a Romanis regibus impetratis seu etiam impetrandis, omnique juris canonici vel civilis auxilio, per quod nobis, heredibus et successoribus nostris posset aliquomodo suffragium, ipsi vero regi B., heredibus et successoribus suis posset praejudicium generari. Mandantes firmiter et praecipientes universis et singulis feodalibus, vasallis, militibus, clientibus, servitoribus, civibus, oppidanis, villanis, ceterisque incolis et hominibus in dicto ducatu Stynaviae et aliis terris nostris residentibus, cujus- cunque status, conditionis vel praeeminentiae existant, qua- tenus dicto domino regi B., suisque in perpetuum heredibus vel successoribus tanquam veris et naturalibus dominis suis debitae fidelitatis homagium et juramentum facere debeant et praestare, ipsisque obedientiam, devotionem, fidem et reve- rentiam in omnibus et per omnia tamquam dominis eorum veris et naturalibus faciendo; nam a fide, devotione et obedi-
Strana 139
139 — entia, nec non a fidelitatis et homagii juramento, quibus nobis essent astricti, absolvimus et absolutos ac liberos dicimus, facimus et omnimodo nunciamus, taliter, quodammodo ad nos et heredes vel successores nostros tanquam ad dominos suos nullum respectum habere debeant, aut aliquo juramento, ho- magio seu fidelitate nobis de cetero in aeternum astringantur. In quorum etc. Actum et datum Pragae a. D. 1336 feria secunda pro- xima ante festum purificationis b. Mariae virg. (A. K. — Grünhagen I. 139. — Eml. IV. 269.) 124. Hildegerus de Nazzow curiam suam in villa Dursdorf cum XV libris hallensibus annuis reditibus a Joanne rege in feudum recipit. (A. K.) 1336, 23. Febr. (Pragae.) 125. Stipulationes foederis bellici inter Joannem regem et Ottonem archiepiscopum Magdeburgensem contra marchionem Brandenburgensem. 1336, 2. Junii. Joannes rex cum Ottone, archiepiscopo Magdeburgensi, a. 1336 Pragae foedus contra Ludovicum marchionem Brandenburgensem et ad- jutores ipsius inire decrevit, cujus foederis stipulationes haec erant: Nos dictum d. archiepiscopum, si cum praefato marchione et sibi adhaerentibus seu adjutoribus suis aliquid facere habu- erit, in propriis expensis et absque refusione dampnorum nobis per eum facienda, si quae sibi assistendo sustineremus, cum C galeatis et totidem levibus hominibus, thoraces vel panceria habentibus, debebimus et promittimus amicabiliter adjuvare. Et si ipsius d. archiepiscopi nostraeque gentes sive homines insimul adunati in terris dicti marchionis vel sibi adhaerentium aliquas munitiones, civitates seu castra expugna- verint, illarum seu illorum media pars d. archiepiscopo et alia medietas nobis pertinere debebit.
139 — entia, nec non a fidelitatis et homagii juramento, quibus nobis essent astricti, absolvimus et absolutos ac liberos dicimus, facimus et omnimodo nunciamus, taliter, quodammodo ad nos et heredes vel successores nostros tanquam ad dominos suos nullum respectum habere debeant, aut aliquo juramento, ho- magio seu fidelitate nobis de cetero in aeternum astringantur. In quorum etc. Actum et datum Pragae a. D. 1336 feria secunda pro- xima ante festum purificationis b. Mariae virg. (A. K. — Grünhagen I. 139. — Eml. IV. 269.) 124. Hildegerus de Nazzow curiam suam in villa Dursdorf cum XV libris hallensibus annuis reditibus a Joanne rege in feudum recipit. (A. K.) 1336, 23. Febr. (Pragae.) 125. Stipulationes foederis bellici inter Joannem regem et Ottonem archiepiscopum Magdeburgensem contra marchionem Brandenburgensem. 1336, 2. Junii. Joannes rex cum Ottone, archiepiscopo Magdeburgensi, a. 1336 Pragae foedus contra Ludovicum marchionem Brandenburgensem et ad- jutores ipsius inire decrevit, cujus foederis stipulationes haec erant: Nos dictum d. archiepiscopum, si cum praefato marchione et sibi adhaerentibus seu adjutoribus suis aliquid facere habu- erit, in propriis expensis et absque refusione dampnorum nobis per eum facienda, si quae sibi assistendo sustineremus, cum C galeatis et totidem levibus hominibus, thoraces vel panceria habentibus, debebimus et promittimus amicabiliter adjuvare. Et si ipsius d. archiepiscopi nostraeque gentes sive homines insimul adunati in terris dicti marchionis vel sibi adhaerentium aliquas munitiones, civitates seu castra expugna- verint, illarum seu illorum media pars d. archiepiscopo et alia medietas nobis pertinere debebit.
Strana 140
140 — Si vero res alias receperint vel captos quoscunque deti- nuerint aut alia lucra qualiacunque reportaverint, haec nostri et ipsius d. arch. homines inter se juxta armaturam et perso- narum numerum dividere tenebuntur. Depactationes autem, si quae in terris marchionis et adjutorum ipsius factae fuerint, nobis et ipsi d. arch. commu- niter pertinebunt. Si vero homines nostri, hominibus arch. absentibus, ali- quas munitiones, civitates seu castra acquisierint, illa nobis absolute pertinere debebunt. Sique per marchionem aut quemvis suum adjutorem aliqua munitio, civitas sive castrum ad ipsum arch. pertinens vel pertinentes vallata vel vallatum fuerit, in eo casu nos sibi, quanto poterimus fortiores, venire tenebimur et pro- mittimus in succursum. Praeterea promittimus ipsi arch., ut si contingat nos aliquam cum marchione et sibi adhaerentibus facere vel inire concordiam sive treugas, easdem cum ipsis nisi de consensu et consilio ipsius arch. et eo incluso eidem concordiae et treugis, nullomodo faciemus. (Ex Riedelii Cod. dipl. Brand. Eml. IV. 298.) 126. Literae Bolkonis ducis Silesiae et domini in Munsterberg, quibus terras suas Munsterberch, Reichen- bach, Frankenstein, Sobotka, Patzkow etc. Joanni regi in feudum offert, ab eoque per osculum et reassumpti- onem bireti eas recipit, hoc adjecto, quod deficiente ali- quando mascula sobole ducatus ipse ad regnum Boemiae devolvi debeat. 1336, 29. Augusti. List Bolkuov kniežete slezského, že jest přijal od krále Jana českého kniežetstvie své slezské se všemi městy i panováním jich pod manstvie 1336. (A. K.) Illo tempore (1335) misit nos (Karolum) pater noster (rex Joannes) cum pulchro exercitu super ducem Sleziae nom. Bolkonem, dominum Munster- bergensem; nam ille dux non erat princeps neque vasallus patris nostri et regni Boemiae. Pater tamen noster acquisierat civitatem Wratisla- viensem per d. Henricum VII., ducem Wratislaviensem, qui heredes non
140 — Si vero res alias receperint vel captos quoscunque deti- nuerint aut alia lucra qualiacunque reportaverint, haec nostri et ipsius d. arch. homines inter se juxta armaturam et perso- narum numerum dividere tenebuntur. Depactationes autem, si quae in terris marchionis et adjutorum ipsius factae fuerint, nobis et ipsi d. arch. commu- niter pertinebunt. Si vero homines nostri, hominibus arch. absentibus, ali- quas munitiones, civitates seu castra acquisierint, illa nobis absolute pertinere debebunt. Sique per marchionem aut quemvis suum adjutorem aliqua munitio, civitas sive castrum ad ipsum arch. pertinens vel pertinentes vallata vel vallatum fuerit, in eo casu nos sibi, quanto poterimus fortiores, venire tenebimur et pro- mittimus in succursum. Praeterea promittimus ipsi arch., ut si contingat nos aliquam cum marchione et sibi adhaerentibus facere vel inire concordiam sive treugas, easdem cum ipsis nisi de consensu et consilio ipsius arch. et eo incluso eidem concordiae et treugis, nullomodo faciemus. (Ex Riedelii Cod. dipl. Brand. Eml. IV. 298.) 126. Literae Bolkonis ducis Silesiae et domini in Munsterberg, quibus terras suas Munsterberch, Reichen- bach, Frankenstein, Sobotka, Patzkow etc. Joanni regi in feudum offert, ab eoque per osculum et reassumpti- onem bireti eas recipit, hoc adjecto, quod deficiente ali- quando mascula sobole ducatus ipse ad regnum Boemiae devolvi debeat. 1336, 29. Augusti. List Bolkuov kniežete slezského, že jest přijal od krále Jana českého kniežetstvie své slezské se všemi městy i panováním jich pod manstvie 1336. (A. K.) Illo tempore (1335) misit nos (Karolum) pater noster (rex Joannes) cum pulchro exercitu super ducem Sleziae nom. Bolkonem, dominum Munster- bergensem; nam ille dux non erat princeps neque vasallus patris nostri et regni Boemiae. Pater tamen noster acquisierat civitatem Wratisla- viensem per d. Henricum VII., ducem Wratislaviensem, qui heredes non
Strana 141
141 — habebat ; et idem dux acceperat in donum Glacense territorium temporibus vitae suae, voluitque potius praedictam civitatem ac ducatum patri nostro et coronae regni Boemiae perpetuo applicari, quam fratri suo Boleslao dimittere, quia ipse et frater suus mutuo sibi inimicabantur. (Vita Caroli.) In nomine Domini Amen. Antiqua patrum veterum pia sanxere decreta, sese jurisdictionis procerum et potestates orbis principum mutua coaduvari baylia, vicissimque unaquaeque alterius debere bajulare onera et labores, ut tanto magis subditorum crescant commoda, quanto major inter principes dilectionis et unionis concordia generatur. Hinc est, quod nos Bolko D gr. Sleziae dux, dominus in Munsterberch, gratia ac dilectione uniri cupientes perpetua cum serenissimo principe, domino nostro, d. Joanne eadem gratia B. rege illustri, L. comite, ducatumque nostrum regno ipsi Boemiae subalternari volentes, sese et nostra ipsius domini regis supposuerimus dicioni, animo hilari et sincero maturo consiliariorum, vasal- lorum et civitatum consulum infrascriptorum nostrorum praevio consilio, sponte et libere, non compulsi aut coacti, verum zelo dilectionis et amoris veri incensi flamine, adstan- tibus nonnullis proceribus et magnatibus, in praesentia et testimonio dominorum et testium infra scriptorum, hodie du- catum nostrum praefatum cum terris et pertinentiis suis, civitatibus Munsterberch, Reichenbach, Frankenstein, Strelin, Kant, Sobotka, oppidum Sobotka, et castrum Paczkow, castris, fortalitiis, munitionibus, villis, dominiis, libertatibus, juris- dictione, baylia, feodis, feodalibus, vasallagiis, censitis et ad glebam astrictis, et cum omnibus et singulis juribus quibus- cunque, qualiacunque sint et in quibuscunque rebus consistant, ipsi domino regi et suis successoribus B. regibus ... ab eoque domino rege per osculum inter nos hinc inde praelibatum et reassumptione bireti ipsum ducatum nostrum cum terris et perti- nentiis ipsius in feodum honorabile recipimus pariter et habemus. Decernentes, quod si nos ab hac luce migrare con- tingat, legitimis liberis vid, masculis non relictis, ipse ducatus noster cum terris et pertinentiis suis universis, omni eo jure et forma, quibus nos habemus, ad ipsum regnum B. et coronam ipsius perpetuo protinus debent devolvi.
141 — habebat ; et idem dux acceperat in donum Glacense territorium temporibus vitae suae, voluitque potius praedictam civitatem ac ducatum patri nostro et coronae regni Boemiae perpetuo applicari, quam fratri suo Boleslao dimittere, quia ipse et frater suus mutuo sibi inimicabantur. (Vita Caroli.) In nomine Domini Amen. Antiqua patrum veterum pia sanxere decreta, sese jurisdictionis procerum et potestates orbis principum mutua coaduvari baylia, vicissimque unaquaeque alterius debere bajulare onera et labores, ut tanto magis subditorum crescant commoda, quanto major inter principes dilectionis et unionis concordia generatur. Hinc est, quod nos Bolko D gr. Sleziae dux, dominus in Munsterberch, gratia ac dilectione uniri cupientes perpetua cum serenissimo principe, domino nostro, d. Joanne eadem gratia B. rege illustri, L. comite, ducatumque nostrum regno ipsi Boemiae subalternari volentes, sese et nostra ipsius domini regis supposuerimus dicioni, animo hilari et sincero maturo consiliariorum, vasal- lorum et civitatum consulum infrascriptorum nostrorum praevio consilio, sponte et libere, non compulsi aut coacti, verum zelo dilectionis et amoris veri incensi flamine, adstan- tibus nonnullis proceribus et magnatibus, in praesentia et testimonio dominorum et testium infra scriptorum, hodie du- catum nostrum praefatum cum terris et pertinentiis suis, civitatibus Munsterberch, Reichenbach, Frankenstein, Strelin, Kant, Sobotka, oppidum Sobotka, et castrum Paczkow, castris, fortalitiis, munitionibus, villis, dominiis, libertatibus, juris- dictione, baylia, feodis, feodalibus, vasallagiis, censitis et ad glebam astrictis, et cum omnibus et singulis juribus quibus- cunque, qualiacunque sint et in quibuscunque rebus consistant, ipsi domino regi et suis successoribus B. regibus ... ab eoque domino rege per osculum inter nos hinc inde praelibatum et reassumptione bireti ipsum ducatum nostrum cum terris et perti- nentiis ipsius in feodum honorabile recipimus pariter et habemus. Decernentes, quod si nos ab hac luce migrare con- tingat, legitimis liberis vid, masculis non relictis, ipse ducatus noster cum terris et pertinentiis suis universis, omni eo jure et forma, quibus nos habemus, ad ipsum regnum B. et coronam ipsius perpetuo protinus debent devolvi.
Strana 142
142 — Si autem liberos legitimos relinquere nos contingat, hii feodales regni B. perpetuis esse temporibus censebuntur, quibus legitimam aetatem non habentibus praefatus dominus rex B. eorum tutor erit legitimus et curator. Renuntiantes in praemissis etc. etc. Nos vero praefati domini ducis vasalli, puta Henricus de Hugvicz, Hermannus de Peterswaldt, Henricus de Sthercz, Rheinkerus de Pissowzhein, Joannes de Budow et Joannes de Bussove, ac civitatum consules, puta Munsterberg, Reychen- bach, Frankenstein, Strelitz et Kant, ad requisitionem dicti domini nostri, ducis illustris, promittimus et volumus pro nobis et civitatibus nostris omnia et singula praemissa et quodlibet praemissorum per ipsum dominum nostrum Bolkonem facta grata, rata, firma et incommutabilia attendere et observare et irrefragabiliter custodire. Promittentes etiam bona fide et manu tactis evangeliis Dei, praedictis aut corum alicui ex quavis causa, occasione aut casu, de jure aut de facto, nullo unquam tempore contraire, renuntiantes etc. etc. Act. et dat. Strubingae ... in festo decollationis b. Joannis Bapt. a. D. 1336. (Sommersberg I. 484. — Grünhagen II. 128. — Eml. IV. 326.) 127. Hildegerus de Nazzow et Metza conthoralis ejus curiam in villa Dursdorf a Joanne rege in feudum suscipiunt. 1336, 20. Sept. (Pelzel, K. Karl IV. Urk. 18. — Chyt. VII., 90. — Emler IV. 329.) 128. Petitio Joannis regis in causa coronationis reginae Boemiae. 1336, 27. Sept. Joannes rex, intendens reginam Beatricem, conthoralem suam, Pragae regali diademate facere solemniter coronari, Heinricum, sedis Mogun- tinensis archiepiscopum, credens eum propter longam locorum distantiam non posse solemnitati coronationis personaliter interesse, rogat, ut aucto-
142 — Si autem liberos legitimos relinquere nos contingat, hii feodales regni B. perpetuis esse temporibus censebuntur, quibus legitimam aetatem non habentibus praefatus dominus rex B. eorum tutor erit legitimus et curator. Renuntiantes in praemissis etc. etc. Nos vero praefati domini ducis vasalli, puta Henricus de Hugvicz, Hermannus de Peterswaldt, Henricus de Sthercz, Rheinkerus de Pissowzhein, Joannes de Budow et Joannes de Bussove, ac civitatum consules, puta Munsterberg, Reychen- bach, Frankenstein, Strelitz et Kant, ad requisitionem dicti domini nostri, ducis illustris, promittimus et volumus pro nobis et civitatibus nostris omnia et singula praemissa et quodlibet praemissorum per ipsum dominum nostrum Bolkonem facta grata, rata, firma et incommutabilia attendere et observare et irrefragabiliter custodire. Promittentes etiam bona fide et manu tactis evangeliis Dei, praedictis aut corum alicui ex quavis causa, occasione aut casu, de jure aut de facto, nullo unquam tempore contraire, renuntiantes etc. etc. Act. et dat. Strubingae ... in festo decollationis b. Joannis Bapt. a. D. 1336. (Sommersberg I. 484. — Grünhagen II. 128. — Eml. IV. 326.) 127. Hildegerus de Nazzow et Metza conthoralis ejus curiam in villa Dursdorf a Joanne rege in feudum suscipiunt. 1336, 20. Sept. (Pelzel, K. Karl IV. Urk. 18. — Chyt. VII., 90. — Emler IV. 329.) 128. Petitio Joannis regis in causa coronationis reginae Boemiae. 1336, 27. Sept. Joannes rex, intendens reginam Beatricem, conthoralem suam, Pragae regali diademate facere solemniter coronari, Heinricum, sedis Mogun- tinensis archiepiscopum, credens eum propter longam locorum distantiam non posse solemnitati coronationis personaliter interesse, rogat, ut aucto-
Strana 143
143 — ritatem suam seu vices suas Joanni Pragensi et Joanni Olomucensi episcopis, Moguntinis suffraganeis, vel Vitkoni episcopo Misnensi et cuilibet eorum in solidum concedere dignaretur, ita ut d. regina de eorum vel alterius ipsorum manibus valeat et possit regni Boemiae regale diadema, ut moris est, suscipere. (E literis Joannis regis 27. Sept. 1336 Pragae datis. — Eml. IV. 332.) Beatrix regina anno subsequente, XV. Kal. Junii (18. Maji), in castro Pragensi ab Joanne, ejusdem ecclesiae episcopo, corona regni coronata est Joanne rege sine corona et absque regalibus induviis assistente (Chron. Aulae Reg.) 129. Unio inter Carolum Ungariae regem, Joannem Boemiae regem, duces Austriae, Carolum marchionem Moraviae et Joannem comitem Tyrolensem. 1336, 9. Oct. In Dei nomine Amen. Gloriosum genus victoriae titulusque triumphi laudifluus perhibetur, gloria decoratur virtutum, dum inter orbis primates pacis perpetuae libatur osculum, per quod dissensionum seditiones eminus propelluntur et subditis dulcioris tranquillitatis commoda salubrius propinantur. Nos itaque Karolus D. gr. Ungariae, Joannes Boemiae reges, Albertus et Otto Austriae, Styriae et Karinthiae duces, Karolus marchio Moraviae, et Joannes, comes Tyrolis, animad- vertentes mutuam hinc inde inter nos consanguinitatem, paren- telam et affinitatem sanguinis et generis, quibus ad invicem propaginis origine connectimur multimode naturali, cupientes- que summopere regnis et terrarum nostrarum dominiis com- modum post tot et tantas afflictiones et calamitates innumeras feliciter inducere, quatenus subditi nostri laeti de nostra ple- naria concordia unioneque sempiterna sese sentiant plenius consolatos, foedus et unionis perpetuae vinculum pro nobis et heredibus nostris, bona fide et sincero spiritu, tactis cor- poraliter sacrosanctis evangeliis, inter nos duximus fideliter connectendum. Promittentes firmiter et sincere sese invicem mutuo adjuvare juvamine, intra regnorum, terrarum et dominio rum nostrorum duntaxat limites, habitorum seu etiam imposterum habendorum, sub expensis panis et vini nobis per eum, in
143 — ritatem suam seu vices suas Joanni Pragensi et Joanni Olomucensi episcopis, Moguntinis suffraganeis, vel Vitkoni episcopo Misnensi et cuilibet eorum in solidum concedere dignaretur, ita ut d. regina de eorum vel alterius ipsorum manibus valeat et possit regni Boemiae regale diadema, ut moris est, suscipere. (E literis Joannis regis 27. Sept. 1336 Pragae datis. — Eml. IV. 332.) Beatrix regina anno subsequente, XV. Kal. Junii (18. Maji), in castro Pragensi ab Joanne, ejusdem ecclesiae episcopo, corona regni coronata est Joanne rege sine corona et absque regalibus induviis assistente (Chron. Aulae Reg.) 129. Unio inter Carolum Ungariae regem, Joannem Boemiae regem, duces Austriae, Carolum marchionem Moraviae et Joannem comitem Tyrolensem. 1336, 9. Oct. In Dei nomine Amen. Gloriosum genus victoriae titulusque triumphi laudifluus perhibetur, gloria decoratur virtutum, dum inter orbis primates pacis perpetuae libatur osculum, per quod dissensionum seditiones eminus propelluntur et subditis dulcioris tranquillitatis commoda salubrius propinantur. Nos itaque Karolus D. gr. Ungariae, Joannes Boemiae reges, Albertus et Otto Austriae, Styriae et Karinthiae duces, Karolus marchio Moraviae, et Joannes, comes Tyrolis, animad- vertentes mutuam hinc inde inter nos consanguinitatem, paren- telam et affinitatem sanguinis et generis, quibus ad invicem propaginis origine connectimur multimode naturali, cupientes- que summopere regnis et terrarum nostrarum dominiis com- modum post tot et tantas afflictiones et calamitates innumeras feliciter inducere, quatenus subditi nostri laeti de nostra ple- naria concordia unioneque sempiterna sese sentiant plenius consolatos, foedus et unionis perpetuae vinculum pro nobis et heredibus nostris, bona fide et sincero spiritu, tactis cor- poraliter sacrosanctis evangeliis, inter nos duximus fideliter connectendum. Promittentes firmiter et sincere sese invicem mutuo adjuvare juvamine, intra regnorum, terrarum et dominio rum nostrorum duntaxat limites, habitorum seu etiam imposterum habendorum, sub expensis panis et vini nobis per eum, in
Strana 144
144 — cujus servitiis tunc constituti fuerimus, ministrandi, sed dampnis propriis, omni eo tempore, quo aliqui seu aliquis ex nobis aut terrae ipsius per aliquem seu aliquos hostiliter cum exercitu, manu potenti, in eisdem terris suis fuerint impugnati, statim quam primum requisiti fuerimus, sine procrastinatione et dilatione quibuslibet, auxilioque, favore, consilio et dilectione fraterna prosequi et adesse rebus pariter et personis usque ad vitae nostrae tempora, pro totis viribus nostris et posse, adversus quemlibet hominem vel personam cujuscunque status, conditionis, dignitatis ac eminentiae existant, etiam si regali aut cujuscunque excellentiae titulo praeful- geant seu eminentiae fuerint decorati, nemine penitus exceptato. Promittentes pariter et spondentes, dolo vel ingenio malis seu dilatione quibusvis semotis, non quaesitis excusatione, subterfugiis aut colore quibuscunque, praefata omnia et sin- gula et quodlibet eorum attendere, servare et inviolabiliter custodire, ipsaque rata, grata, firma et incommutabilia irrefraga- biliter observare, nec ullo unquam tempore contra ea aut eorum aliqua seu aliquod opere, conniventia aut sermone per se aut alios, de jure aut de facto, directe vel indirecte, quomodolibet venire. Sane statuimus insuper et decernimus, quod si is seu hi, qui de nobis evocati pro ferendo nobis subsidio eorum venientes, certas terras, castra aut munitiones in hujusmodi servitio acquisierint, acquisita ejus erunt, qui alium seu alios pro subsidio imploravit, res vero mobiles et captivi acquisiti acquirentis erunt libere, libite et impune. In quorum omnium testimonium atque robur perpetuum praesentes literas conscribi et sigillorum nostrorum patrociniis jussimus communiri. Datum in Ensa in die S. Dyonisii a. D. 1336. (Orig. arch. aubici Vind. — Chytil VII. 132. — Ember IV. 334.) 130. Joannes rex renuntiat omni juri et actioni ei atque Joanni filio suo in Carinthia, Carniolia et Marchia competenti. 1336, 9. Octobr. Nos Johannes D. gr. Boemiae rex ac Lucemburgensis comes tenore praesentium recognoscimus et publice profitemur,
144 — cujus servitiis tunc constituti fuerimus, ministrandi, sed dampnis propriis, omni eo tempore, quo aliqui seu aliquis ex nobis aut terrae ipsius per aliquem seu aliquos hostiliter cum exercitu, manu potenti, in eisdem terris suis fuerint impugnati, statim quam primum requisiti fuerimus, sine procrastinatione et dilatione quibuslibet, auxilioque, favore, consilio et dilectione fraterna prosequi et adesse rebus pariter et personis usque ad vitae nostrae tempora, pro totis viribus nostris et posse, adversus quemlibet hominem vel personam cujuscunque status, conditionis, dignitatis ac eminentiae existant, etiam si regali aut cujuscunque excellentiae titulo praeful- geant seu eminentiae fuerint decorati, nemine penitus exceptato. Promittentes pariter et spondentes, dolo vel ingenio malis seu dilatione quibusvis semotis, non quaesitis excusatione, subterfugiis aut colore quibuscunque, praefata omnia et sin- gula et quodlibet eorum attendere, servare et inviolabiliter custodire, ipsaque rata, grata, firma et incommutabilia irrefraga- biliter observare, nec ullo unquam tempore contra ea aut eorum aliqua seu aliquod opere, conniventia aut sermone per se aut alios, de jure aut de facto, directe vel indirecte, quomodolibet venire. Sane statuimus insuper et decernimus, quod si is seu hi, qui de nobis evocati pro ferendo nobis subsidio eorum venientes, certas terras, castra aut munitiones in hujusmodi servitio acquisierint, acquisita ejus erunt, qui alium seu alios pro subsidio imploravit, res vero mobiles et captivi acquisiti acquirentis erunt libere, libite et impune. In quorum omnium testimonium atque robur perpetuum praesentes literas conscribi et sigillorum nostrorum patrociniis jussimus communiri. Datum in Ensa in die S. Dyonisii a. D. 1336. (Orig. arch. aubici Vind. — Chytil VII. 132. — Ember IV. 334.) 130. Joannes rex renuntiat omni juri et actioni ei atque Joanni filio suo in Carinthia, Carniolia et Marchia competenti. 1336, 9. Octobr. Nos Johannes D. gr. Boemiae rex ac Lucemburgensis comes tenore praesentium recognoscimus et publice profitemur,
Strana 145
145 — quod attentae considerationis oculis intuentes ac ponderantes sollicite, quanto sinceritatis et legalitatis vinculo magnificis principibus, dominis Alberto et Ottoni ducibus Austriae, Styriae et Karinthiae, affinibus nostris carissimis, astringimur, cupientes quoque terrarum nostrarum pacis tranquillitati et quietudini imposterum providere, pro nobis ac omnibus heredibus et successoribus nostris, et specialiter pro filio nostro Joanne, nec non praeclara Margaretha conthorali ipsius ac sorore ejusdem, filiabus magnifici principis, d. Henrici quondam ducis Karinthiae et comitis Tyrolis bonae memoriae, renunciamus expresse omni juri et actioni, si quod vel si qua nobis aut dictis heredibus et successoribus nostris vel eorum alteri in ducatu Karinthiae, terris Carnioliae et Marchiae, vel eorum juribus seu pertinentiis quibuscunque vel ad ea ex traditione supradicti ducis Karinthiae, collatione, infeodatione, confirmatione quorumcunque Imperatorum vel regum, aut suc- cessione juris hereditarii aut obligatione quacumque compe- tebant vel competere poterant quovis modo, salvis quidem terra, castris et bonis et districtibus ultra Sachsenburch etc. In cujus rei etc. Act. et dat. in Ensa a. D. 1336, in die b. Dionysii. (Orig. arch. aul. Vind. — Chytil VII. 135. — Eml. IV. 337.) 131. Albertus et Otto, duces Austriae, Styriae et Karinthiae, Joanni regi promittunt disbrigationem et in manus traditionem castri Luntenburch. 1336, 9. Oct. Nos Albertus et Otto, D. gr. duces Austriae, Styriae et Carinthiae, tenore praesentium profitemur, quod quia inter unionem et amicabilem compositionem inter magnificum prin- cipem, dominum Joannem, B. regem, affinem nostrum carissimum, ex una, et nos pro parte altera his diebus proxime praeteritis factam, eidem domino regi duximus firmiter promittendum, quod sibi et heredibus suis castrum Luntenburch a nob. viro Alberto de Rauchenstein, fideli nostro, infra hinc et b. Martini festum proxime affuturum disbrigare tenebimur et in ipsius domini Codex jur. boh. II. 1. 10
145 — quod attentae considerationis oculis intuentes ac ponderantes sollicite, quanto sinceritatis et legalitatis vinculo magnificis principibus, dominis Alberto et Ottoni ducibus Austriae, Styriae et Karinthiae, affinibus nostris carissimis, astringimur, cupientes quoque terrarum nostrarum pacis tranquillitati et quietudini imposterum providere, pro nobis ac omnibus heredibus et successoribus nostris, et specialiter pro filio nostro Joanne, nec non praeclara Margaretha conthorali ipsius ac sorore ejusdem, filiabus magnifici principis, d. Henrici quondam ducis Karinthiae et comitis Tyrolis bonae memoriae, renunciamus expresse omni juri et actioni, si quod vel si qua nobis aut dictis heredibus et successoribus nostris vel eorum alteri in ducatu Karinthiae, terris Carnioliae et Marchiae, vel eorum juribus seu pertinentiis quibuscunque vel ad ea ex traditione supradicti ducis Karinthiae, collatione, infeodatione, confirmatione quorumcunque Imperatorum vel regum, aut suc- cessione juris hereditarii aut obligatione quacumque compe- tebant vel competere poterant quovis modo, salvis quidem terra, castris et bonis et districtibus ultra Sachsenburch etc. In cujus rei etc. Act. et dat. in Ensa a. D. 1336, in die b. Dionysii. (Orig. arch. aul. Vind. — Chytil VII. 135. — Eml. IV. 337.) 131. Albertus et Otto, duces Austriae, Styriae et Karinthiae, Joanni regi promittunt disbrigationem et in manus traditionem castri Luntenburch. 1336, 9. Oct. Nos Albertus et Otto, D. gr. duces Austriae, Styriae et Carinthiae, tenore praesentium profitemur, quod quia inter unionem et amicabilem compositionem inter magnificum prin- cipem, dominum Joannem, B. regem, affinem nostrum carissimum, ex una, et nos pro parte altera his diebus proxime praeteritis factam, eidem domino regi duximus firmiter promittendum, quod sibi et heredibus suis castrum Luntenburch a nob. viro Alberto de Rauchenstein, fideli nostro, infra hinc et b. Martini festum proxime affuturum disbrigare tenebimur et in ipsius domini Codex jur. boh. II. 1. 10
Strana 146
146 — regis ac suorum heredum cum suis pertinentiis liberam tra- dere potestatem. Quod si non fecerimus, extunc ipse dominus rex et sui heredes ad maiorem cautelam exnunc prout extunc civitatem et castrum Welsperch, quae nunc tenet, tenere debebit inantea et etiam possidere, et nihilominus praefatus Albertus de Rauchenstein a promisso captivitatis suae vinculo absolvi non debebit, quousque praefatum castrum in Luntenburch in praedicti domini regis et heredum suorum potestatem de- ducatur. Quo castro Luntenburch disbrigato et in praefati regis vel suorum heredum tradito, civitas cum castro Welsperch praedicta ad manus dicti Alberti de Rauchenstayn et suorum heredum redire debent, penitus absoluta, et nihilominus ipse dictus A. de R. a promisso captivitatis liber debet esse pe- nitus et solutus. Act. et dat. in Ensa in die b. Dionysii a. D. 1336. (Chyt. VII. 139. — Emb. IV. 341.) 132. Alberti et Ottonis, ducum Austriae, promissio, quod castrum Greyffenberch et castrum in Stein in manus filii Joannis regis sunt daturi. 1336, 9. Octobr. (A. K. — Chytil VII. 138. — Eml. IV. 342.) 133. Henricus, dux Slesiae, dominus de Furstenberg et in Jawor, obligationem Zitaviae cum duobus castris Joanni regi relaxat. 1337, 4. Januar. Henricus dux, recipiens a Joanne rege civitatem Glogoviam et terram totam cum vasallis etc. tenendam, utifruendam ad vitae suae tempora et etiam possidendam, in recompensam relaxat obligationem Zitaviae et castrorum Czynonis (Ojvín) et Rhonow, ei (Henrico duci) per Joannem regem ratione dotis propter nuptias d. Agnetis, conthoralis quondam ducis, in XIX millibus marc. factam, in hunc modum, ut universi civitatis Zitaviae cives castrorumque dictorum burgravii, homines et vasalli territorii ejusdem regi Boemiae faciant et praestent fidelitatis homagium. Est etiam constitutum, ut si Henricus dux liberis masculis post se non relictis decesserit, civitas Zitavia ad regem Boemiae devolvatur; si (A
146 — regis ac suorum heredum cum suis pertinentiis liberam tra- dere potestatem. Quod si non fecerimus, extunc ipse dominus rex et sui heredes ad maiorem cautelam exnunc prout extunc civitatem et castrum Welsperch, quae nunc tenet, tenere debebit inantea et etiam possidere, et nihilominus praefatus Albertus de Rauchenstein a promisso captivitatis suae vinculo absolvi non debebit, quousque praefatum castrum in Luntenburch in praedicti domini regis et heredum suorum potestatem de- ducatur. Quo castro Luntenburch disbrigato et in praefati regis vel suorum heredum tradito, civitas cum castro Welsperch praedicta ad manus dicti Alberti de Rauchenstayn et suorum heredum redire debent, penitus absoluta, et nihilominus ipse dictus A. de R. a promisso captivitatis liber debet esse pe- nitus et solutus. Act. et dat. in Ensa in die b. Dionysii a. D. 1336. (Chyt. VII. 139. — Emb. IV. 341.) 132. Alberti et Ottonis, ducum Austriae, promissio, quod castrum Greyffenberch et castrum in Stein in manus filii Joannis regis sunt daturi. 1336, 9. Octobr. (A. K. — Chytil VII. 138. — Eml. IV. 342.) 133. Henricus, dux Slesiae, dominus de Furstenberg et in Jawor, obligationem Zitaviae cum duobus castris Joanni regi relaxat. 1337, 4. Januar. Henricus dux, recipiens a Joanne rege civitatem Glogoviam et terram totam cum vasallis etc. tenendam, utifruendam ad vitae suae tempora et etiam possidendam, in recompensam relaxat obligationem Zitaviae et castrorum Czynonis (Ojvín) et Rhonow, ei (Henrico duci) per Joannem regem ratione dotis propter nuptias d. Agnetis, conthoralis quondam ducis, in XIX millibus marc. factam, in hunc modum, ut universi civitatis Zitaviae cives castrorumque dictorum burgravii, homines et vasalli territorii ejusdem regi Boemiae faciant et praestent fidelitatis homagium. Est etiam constitutum, ut si Henricus dux liberis masculis post se non relictis decesserit, civitas Zitavia ad regem Boemiae devolvatur; si (A
Strana 147
147 — vero liberos masculos habuerit, qui eum supervixerint, tunc civitas, castra et territorium praedicta in XIX millibus marc. duci et eisdem heredibus sub modo pristini pignoris remanebunt ; insuper castra Czinonis et Rhonaw, quae aere alieno dux obligaverat, disbrigare et solvere tenebitur. Actum Vratislaviae 1337, in octava Innocentum. (Köhler Oberlausitz I. — Eml. IV. 365.) 134. Henricus, dux Slesiae, dominus de Furstemberg et in Jawr, civitatem Gorlicensem confert Joanni regi pro civitate et territorio Glogoviensi. 1337, 4. Januar. List kniežete Henrycha z Fürstemberku, že jest mu Jan král dal Hlohov a že to má po jeho smrti zase spadnúti na krále českého. 1327. (A. K.) Nos Henricus, D. gr. dux Sleziae et dominus de Fursten- berg et in Jawor, ad universoram notitiam ténore praesentium volumus pervenire, quod, cum magnificus princeps, d. Johannes, B. rex ac L. comes, sororius noster carissimus, civitatem suam Glogoviam cum districtibus et territoriis suis et universis perti- nentiis earundem nobis dederit ad tempora nostrae vitae, nos viceversa in specialis indicium amicitiae, civitatem Gorlecensem cum districtu et territorio suis, dominio, jurisdictione, jure, honore, fortalitiis, theoloneis, castris, oppidis, villis, vasallis et earum incolis, Judaeis, silvis, nemoribus, jure patronatus ecclesiarum et universis suis pertinentiis, damus sibi et heredibus suis et libere, sponte et bona voluntate, nostro et heredum nostrorum habendorum seu aliorum propinquorum nostrorum quorumeunque nomine, condescendimus et cedimus de eisdem, renunciantes pro- nobis et heredibus habendis seu propinquis nostris quibuscunque, omni juris actioni tam canonici quam civilis, si quae nobis vel heredibus nostris habendis seu propinquis, ut praemittitur, competunt vel competere possent quolibet modo in futurum. Et si quas literas vel privilegia a rege Romanorum vel impe- ratore, principibus, civibus vel aliis quibuscunque habemus forsitan, per quas vel quae secuturo tempore ipsi domino regi heredibus ac successoribus suis, B. regibus, per nos ac heredes nostros habendos seu propinquos actio vel quaestio de civitate, 10*
147 — vero liberos masculos habuerit, qui eum supervixerint, tunc civitas, castra et territorium praedicta in XIX millibus marc. duci et eisdem heredibus sub modo pristini pignoris remanebunt ; insuper castra Czinonis et Rhonaw, quae aere alieno dux obligaverat, disbrigare et solvere tenebitur. Actum Vratislaviae 1337, in octava Innocentum. (Köhler Oberlausitz I. — Eml. IV. 365.) 134. Henricus, dux Slesiae, dominus de Furstemberg et in Jawr, civitatem Gorlicensem confert Joanni regi pro civitate et territorio Glogoviensi. 1337, 4. Januar. List kniežete Henrycha z Fürstemberku, že jest mu Jan král dal Hlohov a že to má po jeho smrti zase spadnúti na krále českého. 1327. (A. K.) Nos Henricus, D. gr. dux Sleziae et dominus de Fursten- berg et in Jawor, ad universoram notitiam ténore praesentium volumus pervenire, quod, cum magnificus princeps, d. Johannes, B. rex ac L. comes, sororius noster carissimus, civitatem suam Glogoviam cum districtibus et territoriis suis et universis perti- nentiis earundem nobis dederit ad tempora nostrae vitae, nos viceversa in specialis indicium amicitiae, civitatem Gorlecensem cum districtu et territorio suis, dominio, jurisdictione, jure, honore, fortalitiis, theoloneis, castris, oppidis, villis, vasallis et earum incolis, Judaeis, silvis, nemoribus, jure patronatus ecclesiarum et universis suis pertinentiis, damus sibi et heredibus suis et libere, sponte et bona voluntate, nostro et heredum nostrorum habendorum seu aliorum propinquorum nostrorum quorumeunque nomine, condescendimus et cedimus de eisdem, renunciantes pro- nobis et heredibus habendis seu propinquis nostris quibuscunque, omni juris actioni tam canonici quam civilis, si quae nobis vel heredibus nostris habendis seu propinquis, ut praemittitur, competunt vel competere possent quolibet modo in futurum. Et si quas literas vel privilegia a rege Romanorum vel impe- ratore, principibus, civibus vel aliis quibuscunque habemus forsitan, per quas vel quae secuturo tempore ipsi domino regi heredibus ac successoribus suis, B. regibus, per nos ac heredes nostros habendos seu propinquos actio vel quaestio de civitate, 10*
Strana 148
148 — territorio et districtu praedictis posset aliqualiter suboriri de jure vel de facto, illas vel illa irritas, cassas, vacuas esse volumus et inanes nec alicuius in antea habere roboris firmi- tatem. Promittentes sincere et bona nostra fide, praestito juramento, contra praemissa omnia et singula per nos, heredes nostros habendos seu propinquos nunquam facere vel venire, nec etiam motu aliquo attemptare, de jure vel de facto, nec quovis ingenio ad impediendum, quo praemissa sunt, opem vel operam ad hoc dare. In cujus etc. Datum Wratislaviae a. D. 1337 in octava Innocentum. (A. K. — Grünhagen I. p. 141. — Eml. IV. 367.) 135. Henricus dux Slesiae dominus de Furstemberg et in Jawr, resignat Joanni regi et suis heredibus civi- tatem Luban cum oppido Fridberg, Zaraw et Tribul. 1337, 4. Januarii. List Henrycha kniežete slezského a javorského, že jemu král Jan český dal město Hlohov a to do života jeho, on pak zase, knieže Henrych jmenovaný, za to dal JMsti Luban s městečkem Frydberkem, Zarov a Tribul se vším příslušenstvím a panováním 1337. (A. K.) Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstin- berge et in Jawor, ad universorum notitiam tenore praesen. tium volumus pervenire, quod cum serenissimus d. Joannes B. rex ac L. comes, sororius noster carissimus, civitatem Glogoviam et districtum ad vitae nostrae tempora dederit, nos viceversa pro nostro posse pro hujus nobis impensis bene- ficiis recompensam non immerito, ubi potuerimus, facere cupi- entes, civitatem nostram Luban cum oppido nostro Fridberge, Zaraw et Tribul cum castris et vasallatibus, juribus, vid. et Senftinbergc, Zachow et Zwet cum earumdem omnium posses- sionibus, reditibus, hominibus et dominio et rebus aliis, in quibuscunque consistant, usque ad aquam Ques dictam, aut alias ubicunque sitis, ad praedictum dominum pertinentibus, omni eo jure, quo hucusque tenuimus et ad nos dignoscuntur pervenire, dicto d. regi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, praesentibus assignamus, et nobilibus viris
148 — territorio et districtu praedictis posset aliqualiter suboriri de jure vel de facto, illas vel illa irritas, cassas, vacuas esse volumus et inanes nec alicuius in antea habere roboris firmi- tatem. Promittentes sincere et bona nostra fide, praestito juramento, contra praemissa omnia et singula per nos, heredes nostros habendos seu propinquos nunquam facere vel venire, nec etiam motu aliquo attemptare, de jure vel de facto, nec quovis ingenio ad impediendum, quo praemissa sunt, opem vel operam ad hoc dare. In cujus etc. Datum Wratislaviae a. D. 1337 in octava Innocentum. (A. K. — Grünhagen I. p. 141. — Eml. IV. 367.) 135. Henricus dux Slesiae dominus de Furstemberg et in Jawr, resignat Joanni regi et suis heredibus civi- tatem Luban cum oppido Fridberg, Zaraw et Tribul. 1337, 4. Januarii. List Henrycha kniežete slezského a javorského, že jemu král Jan český dal město Hlohov a to do života jeho, on pak zase, knieže Henrych jmenovaný, za to dal JMsti Luban s městečkem Frydberkem, Zarov a Tribul se vším příslušenstvím a panováním 1337. (A. K.) Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstin- berge et in Jawor, ad universorum notitiam tenore praesen. tium volumus pervenire, quod cum serenissimus d. Joannes B. rex ac L. comes, sororius noster carissimus, civitatem Glogoviam et districtum ad vitae nostrae tempora dederit, nos viceversa pro nostro posse pro hujus nobis impensis bene- ficiis recompensam non immerito, ubi potuerimus, facere cupi- entes, civitatem nostram Luban cum oppido nostro Fridberge, Zaraw et Tribul cum castris et vasallatibus, juribus, vid. et Senftinbergc, Zachow et Zwet cum earumdem omnium posses- sionibus, reditibus, hominibus et dominio et rebus aliis, in quibuscunque consistant, usque ad aquam Ques dictam, aut alias ubicunque sitis, ad praedictum dominum pertinentibus, omni eo jure, quo hucusque tenuimus et ad nos dignoscuntur pervenire, dicto d. regi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, praesentibus assignamus, et nobilibus viris
Strana 149
149 — Hynconi Bercae de Duba vid., Henselino de Lippa, Thimoni de Kolditz et Ulrico Pflugoni seu aliis, quos ad hoc ipse d. rex deputaverit, ipsius, heredum et successorum suorum nomine per antedictos homines in praedictis civitate Luban, Fried- berg, Zaraw et Zwet castris et dominio residentes, fidelitatis homagium fieri statim tenebimur procurare, sic (quod absit) nobis sine herede masculo decedentibus, ut extunc praedicta omnia ad saepedictum regem, heredes et successores suos, ad regnum B. libere devolvantur; habitis autem legitimis heredibus masculis post nos relictis, tunc omnia praenotata nobis et eisdem remanebunt. In cujus rei testimonium . . . Datum Wratislaviae a. D. 1337. in octava Innocentum. (A. K. — Grünhagen I. 142. — Eml. IV. 366.) 136. Henrici ducis Slesiae, domini de Furstemberg et in Javor, promissio de civitate Glogov facta. 1337, 4. Jan. List Henrycha kniežete Javorského, že jest jemu král Jan dal Hlohov se vším příslušenstvím, že slibuje i všecky poddané při jich právích zachovati a kdyžby ho Buoh neuchoval, že to má zase na krále spadnúti 1337. Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstin- berg et in Jawor. Ad notitiam universorum tenore praesen- tium volumus pervenire, quod quia magnificus princeps, dom. Johannes B. rex illustris ac comes L., sororius noster caris- simus, civitatem suam Glogoviam cum toto ipsius districtu et territorio ad vitae nostrae tempora nobis dedit de mera sua munificentia et donavit per nos tenenda, regenda, uti- fruenda et etiam possidenda: nos viceversa, ne eadem civitas districtus seu territorium Glogoviense et ipsorum incolae sub nostro regimine et dominio deficiant inantea plus solito et laedantur, sed potius continuis valeant proficere incrementis, bona et sincera fide nostra promittimus ipsi dom. regi, here- dibus et successoribus suis firmiter et spondemus, ut ipsius districtus seu territorii vasallos, nobiles, milites, clientes,
149 — Hynconi Bercae de Duba vid., Henselino de Lippa, Thimoni de Kolditz et Ulrico Pflugoni seu aliis, quos ad hoc ipse d. rex deputaverit, ipsius, heredum et successorum suorum nomine per antedictos homines in praedictis civitate Luban, Fried- berg, Zaraw et Zwet castris et dominio residentes, fidelitatis homagium fieri statim tenebimur procurare, sic (quod absit) nobis sine herede masculo decedentibus, ut extunc praedicta omnia ad saepedictum regem, heredes et successores suos, ad regnum B. libere devolvantur; habitis autem legitimis heredibus masculis post nos relictis, tunc omnia praenotata nobis et eisdem remanebunt. In cujus rei testimonium . . . Datum Wratislaviae a. D. 1337. in octava Innocentum. (A. K. — Grünhagen I. 142. — Eml. IV. 366.) 136. Henrici ducis Slesiae, domini de Furstemberg et in Javor, promissio de civitate Glogov facta. 1337, 4. Jan. List Henrycha kniežete Javorského, že jest jemu král Jan dal Hlohov se vším příslušenstvím, že slibuje i všecky poddané při jich právích zachovati a kdyžby ho Buoh neuchoval, že to má zase na krále spadnúti 1337. Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstin- berg et in Jawor. Ad notitiam universorum tenore praesen- tium volumus pervenire, quod quia magnificus princeps, dom. Johannes B. rex illustris ac comes L., sororius noster caris- simus, civitatem suam Glogoviam cum toto ipsius districtu et territorio ad vitae nostrae tempora nobis dedit de mera sua munificentia et donavit per nos tenenda, regenda, uti- fruenda et etiam possidenda: nos viceversa, ne eadem civitas districtus seu territorium Glogoviense et ipsorum incolae sub nostro regimine et dominio deficiant inantea plus solito et laedantur, sed potius continuis valeant proficere incrementis, bona et sincera fide nostra promittimus ipsi dom. regi, here- dibus et successoribus suis firmiter et spondemus, ut ipsius districtus seu territorii vasallos, nobiles, milites, clientes,
Strana 150
150 — clerum tam saecularem quam religiosum, praefatae Glogoviensis civitatis cives, pauperes et divites, necnon Judaeos, quemlibet in jure suo et sibi competenti, quo a quondam ducibus et dominis Glogoviensibus et ab ipso dom. rege hucusque gavisi sunt, fovere inantea volumus et ab omnibus violentiis et inju- riis favorabiliter et inviolabiliter perservare, nec ullo unquam tempore ipsos, conjunctim vel divisim, in rebus vel persona contra justitiam et jura, ut praemittitur, eis competentia seu libertates eis factas offendere, nec etiam quidquam vendere, obligare vel alienare in civitate, districtu et territorio ante- dictis promittimus, nisi tantum pro temporibus vitae nostrae. Profitemur etiam, quod si nos liberos auf filias habere contingat, nobis superstitos vel superstitas, hiis non obstan- tibus, quamprimum diem clauserimus extremum, praenotata civitas, districtus et territorium Glogoviense cum hominibus et toto dominio ad praefatum dom. regem, heredes et succes- sores suos et ad regnum Boemiae libere devolventur. In cujus etc. Actum et datum Wratislaviae a. D. 1337 in octava Innocentum. (A. K. — Grünh. I. p. 143. — Chyt. VII. 103. — Eml. IV. 369.) 137. Henricus dux Slesiae, dominus in Furstenberg et Javor, promittit se velle regem B. in civitatem Glogov immittere ipsumque juvare. 1337, 4. Jan. Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus in Furstin- berg et in Jawor, ad notitiam universorum tenore praesentium volumus pervenire, quod cum magnificus princeps, dom. Johannes B. rex illustris ac comes L., sororius noster carissimus, civi- tatem suam Glogoviam cum toto territorio et dominio ac aliis universis pertinentiis, motus zelo sincerae amicitiae, nobis pro- vitae nostrae temporibus donaverit, datis nobis suis litteris super eo, nosque ad recompensam viceversa congruam et decibilem, ubi poterimus, non inmerito pro viribus intendere
150 — clerum tam saecularem quam religiosum, praefatae Glogoviensis civitatis cives, pauperes et divites, necnon Judaeos, quemlibet in jure suo et sibi competenti, quo a quondam ducibus et dominis Glogoviensibus et ab ipso dom. rege hucusque gavisi sunt, fovere inantea volumus et ab omnibus violentiis et inju- riis favorabiliter et inviolabiliter perservare, nec ullo unquam tempore ipsos, conjunctim vel divisim, in rebus vel persona contra justitiam et jura, ut praemittitur, eis competentia seu libertates eis factas offendere, nec etiam quidquam vendere, obligare vel alienare in civitate, districtu et territorio ante- dictis promittimus, nisi tantum pro temporibus vitae nostrae. Profitemur etiam, quod si nos liberos auf filias habere contingat, nobis superstitos vel superstitas, hiis non obstan- tibus, quamprimum diem clauserimus extremum, praenotata civitas, districtus et territorium Glogoviense cum hominibus et toto dominio ad praefatum dom. regem, heredes et succes- sores suos et ad regnum Boemiae libere devolventur. In cujus etc. Actum et datum Wratislaviae a. D. 1337 in octava Innocentum. (A. K. — Grünh. I. p. 143. — Chyt. VII. 103. — Eml. IV. 369.) 137. Henricus dux Slesiae, dominus in Furstenberg et Javor, promittit se velle regem B. in civitatem Glogov immittere ipsumque juvare. 1337, 4. Jan. Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus in Furstin- berg et in Jawor, ad notitiam universorum tenore praesentium volumus pervenire, quod cum magnificus princeps, dom. Johannes B. rex illustris ac comes L., sororius noster carissimus, civi- tatem suam Glogoviam cum toto territorio et dominio ac aliis universis pertinentiis, motus zelo sincerae amicitiae, nobis pro- vitae nostrae temporibus donaverit, datis nobis suis litteris super eo, nosque ad recompensam viceversa congruam et decibilem, ubi poterimus, non inmerito pro viribus intendere
Strana 151
151 — volentes, ne etiam per donationem terrae jam praedictae nobis factam ipse dom. rex B. in quibuscunque causis aliqualiter seducatur, harum serie promittimus firmiter et sincere ac etiam astringi volumus, quod ipsum dom. regem et suos in dictam civitatem Glogoviam et castra, oppida et fortalicia, quotienscunque et quandocunque opportunum fuerit, sine tamen nostro ac nostrorum praejudicio et gravamine et extra, dimit- tere promittimus et spondemus, nihilominus ipsum d. regem contra suos adversarios sibi injuriantes in Boemia et Polonia cum praedictis firmitatibus et nostris viribus promittimus adjuvare. In cujus rei . . Act. et dat. Wratislaviae a. D. 1337 in octava Innocentum. (A. K. — Grünhagen I. 144. — Emb. IV. 368.) 138. Henricus dux Slesiae, dominus in Furstenberg et Javor, unionem init cum Joanne rege et Carolo marchione. 1337, 6. Jan. Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstemberg et in Jawer, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod, quia cum illustribus principibus, dom. Joanne B. rege ac comite L. necnon Karolo, marchione M., ejusdem regis domini primogenito, sororiis nostris carissimis, ad pleni- orem concordiae pervenimus unionem et talia cum ipsis colli- gationis introivimus foedera, quod nos ipsos in regno B. seu terra M. aliisque terris ipsorum Poloniae cum tota nostra potentia, quotiens et quando eis necesse fuerit, fideliter adju- vare contra ipsorum adversarios eis injuriari volentes, sub propriis nostris dispendiis debeamus, ipsi vero in expensis nobis tunc providere tenebuntur. Si autem in dictorum dominorum obsequiis cum aliquo rebelle vel rebellibus ipsorum bellum campestre in dictis terris eorum inierimus, damna, quae nos sustinere contingeret, nobis resarcire sunt astricti, sed ad eos lucra, quae reportaverimus, pertinebunt.
151 — volentes, ne etiam per donationem terrae jam praedictae nobis factam ipse dom. rex B. in quibuscunque causis aliqualiter seducatur, harum serie promittimus firmiter et sincere ac etiam astringi volumus, quod ipsum dom. regem et suos in dictam civitatem Glogoviam et castra, oppida et fortalicia, quotienscunque et quandocunque opportunum fuerit, sine tamen nostro ac nostrorum praejudicio et gravamine et extra, dimit- tere promittimus et spondemus, nihilominus ipsum d. regem contra suos adversarios sibi injuriantes in Boemia et Polonia cum praedictis firmitatibus et nostris viribus promittimus adjuvare. In cujus rei . . Act. et dat. Wratislaviae a. D. 1337 in octava Innocentum. (A. K. — Grünhagen I. 144. — Emb. IV. 368.) 138. Henricus dux Slesiae, dominus in Furstenberg et Javor, unionem init cum Joanne rege et Carolo marchione. 1337, 6. Jan. Nos Heinricus D. gr. dux Sleziae, dominus de Furstemberg et in Jawer, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod, quia cum illustribus principibus, dom. Joanne B. rege ac comite L. necnon Karolo, marchione M., ejusdem regis domini primogenito, sororiis nostris carissimis, ad pleni- orem concordiae pervenimus unionem et talia cum ipsis colli- gationis introivimus foedera, quod nos ipsos in regno B. seu terra M. aliisque terris ipsorum Poloniae cum tota nostra potentia, quotiens et quando eis necesse fuerit, fideliter adju- vare contra ipsorum adversarios eis injuriari volentes, sub propriis nostris dispendiis debeamus, ipsi vero in expensis nobis tunc providere tenebuntur. Si autem in dictorum dominorum obsequiis cum aliquo rebelle vel rebellibus ipsorum bellum campestre in dictis terris eorum inierimus, damna, quae nos sustinere contingeret, nobis resarcire sunt astricti, sed ad eos lucra, quae reportaverimus, pertinebunt.
Strana 152
152 — Si vero cum eis extra limites suos ad alienas terras processerimus in eorum servitiis, tunc non solum pro expensis, verum etiam pro damnis, quae sustinuerimus, nobis respon- dere tenebuntur et pro servitiis nostris eam qua contentari aut subsistere possimus, facere recompensam. Dat. Wratislaviae in epiphania Domini a. D. 1337, nostri sub appensione sigilli in testimonium praemissorum. (E transscripto regis Sigismudi ddo. 1426, 20. Mart. — Arch. c. r. aulicum Vind. — Chyt. VII. 151. — Grünhagen I. 488. — Eml. IV. 372.) 139. Separatio districtus dicti Prudnik, siti juxta terram Opaviae. 1337, 6. Jan. Joannes rex, Karolo primogenito suo consentiente, districtum, terram et civitatem, quae Prudnik in vulgari seu Nova Civitas dicitur, sitam juxta terram Opaviae, Boleslao duci Opuliensi et domino in Falkenberg, pro 2000 marcarum gr. Prag. polonicalis numeri vendit cum omnibus juribus et metis, sicut eam domini de Rosenberg possederunt; insimul dictos districtum, terram et civitatem adjungit terrae Falkenbergensi, a terra Boemiae, Moraviae et Opaviae separatos. Dat. Wratislaviae feria II. in die epiphaniae Domini a. 1337. (Grünh. II. 305. — Ember IV. 370.) 140. Boleslaus, dux Slesiae et dominus in Fursten- berg et Munsterberg, civitatem Frankenstein oppignorat Joanni regi. 1337, 7. Januar. List Bolka kniežete Mynstrberského, že zámek svůj a město Frank- stein zastavil (ciesaři) Karlovi a neuchoval-liby Buoh jeho bez dědicuov mužského pohlaví, že ten zámek má spadnúti na krále české. 1337. (A. K.) Nos Polko, D. gr. dux Slesiae et dominus in Fursten- berch et in Munsterberch, recognoscimus magnifico et excellent principi, domino Joanni, B. regi illustri ac comiti L., domino nostro carissimo, in duobus millibus marcarum grossorum denariorum Pragensium polonicalis ponderis, quadraginta octo grossos pro marca qualibet computando, de qua summa pecu- niae idem dominus noster rex nos expedivit adeo quod conten-
152 — Si vero cum eis extra limites suos ad alienas terras processerimus in eorum servitiis, tunc non solum pro expensis, verum etiam pro damnis, quae sustinuerimus, nobis respon- dere tenebuntur et pro servitiis nostris eam qua contentari aut subsistere possimus, facere recompensam. Dat. Wratislaviae in epiphania Domini a. D. 1337, nostri sub appensione sigilli in testimonium praemissorum. (E transscripto regis Sigismudi ddo. 1426, 20. Mart. — Arch. c. r. aulicum Vind. — Chyt. VII. 151. — Grünhagen I. 488. — Eml. IV. 372.) 139. Separatio districtus dicti Prudnik, siti juxta terram Opaviae. 1337, 6. Jan. Joannes rex, Karolo primogenito suo consentiente, districtum, terram et civitatem, quae Prudnik in vulgari seu Nova Civitas dicitur, sitam juxta terram Opaviae, Boleslao duci Opuliensi et domino in Falkenberg, pro 2000 marcarum gr. Prag. polonicalis numeri vendit cum omnibus juribus et metis, sicut eam domini de Rosenberg possederunt; insimul dictos districtum, terram et civitatem adjungit terrae Falkenbergensi, a terra Boemiae, Moraviae et Opaviae separatos. Dat. Wratislaviae feria II. in die epiphaniae Domini a. 1337. (Grünh. II. 305. — Ember IV. 370.) 140. Boleslaus, dux Slesiae et dominus in Fursten- berg et Munsterberg, civitatem Frankenstein oppignorat Joanni regi. 1337, 7. Januar. List Bolka kniežete Mynstrberského, že zámek svůj a město Frank- stein zastavil (ciesaři) Karlovi a neuchoval-liby Buoh jeho bez dědicuov mužského pohlaví, že ten zámek má spadnúti na krále české. 1337. (A. K.) Nos Polko, D. gr. dux Slesiae et dominus in Fursten- berch et in Munsterberch, recognoscimus magnifico et excellent principi, domino Joanni, B. regi illustri ac comiti L., domino nostro carissimo, in duobus millibus marcarum grossorum denariorum Pragensium polonicalis ponderis, quadraginta octo grossos pro marca qualibet computando, de qua summa pecu- niae idem dominus noster rex nos expedivit adeo quod conten-
Strana 153
153 tamur rationabiliter, nos teneri. De qua quidem pecunia ipsum dominum nostrum, regem, heredes et successores suos securos et certos, prout expedit, reddere cupientes, civitatem nostram Frankenstein cum districtu ad illam pertinente, fortaliciis, judicio curiae, aliisque pertinentiis, obventionibus, gratiis, immunitatibus, juribus, dominiis, libertatibus, honoribus, exacti- onibus pecunialibus, annonalibus, pecuniis monetalibus, censibus, reditibus, jurisdictionibus, pheudis, pheudalibus, emphiteticis et ad glebam adstrictis, jure patronatus ecclesiarum et collati- onibus omnium beneficiorum cum cura vel sine cura et prae- sentationibus eorundem, necnon agris, cultis et incultis, mon- tibus, planis, silvis, rubetis, pratis, pascuis, aquis, aquarumque decursibus, molendinis, piscinis, piscationibus, aucupationibus, venationibus, commodis, emolumentis, utilitatibus et sine ex- ceptione qualibet bonis omnibus, in quibuscunque rebus con- sistant, et prout sunt distincta ab antiquo et ad civitatem praedictam spectare noscuntur. In eo casu, si nos et heredes nostri masculi, habitis hèredibus legitimis masculis post nos relictis, decederemus, quod tunc civitas ipsa Frankenstein cum omnibus et singulis pertinentiis suis supradictis ipsis esse debebunt titulo pignoris obligata, tenenda, regenda, utifruenda et etiam possidenda per eos, absque fructuum defalcatione, pacifice et quiete, tam diu, quousque civitas praedicta cum universis suis appendiis praenotatis per nostros heredes ab ipso d. rege, heredibus et possessoribus suis, B. regibus, fuerint in praedictis duobus millibus marcarum grossorum praefatorum exsoluta. Sique heredibus vel herede masculo vel masculis post nos (quod absit) non relictis decesserimus, extunc dicta civitas Frankenstein cum praenotatis suis appendiis uni- versis, velut aliae civitates, terrae et bona nostra omnia ad ipsos d. regem, heredes et successores suos, reges B., tanquam ad nostros veros et legitimos successores debebunt esse ipso facto absque impedimento quolibet devoluta. In cuius etc. Datum Vratislaviae in crastino epiphaniae Domini anno a nativitate ejusdem 1337. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünh. II. 131. — Eml. IV. 376.)
153 tamur rationabiliter, nos teneri. De qua quidem pecunia ipsum dominum nostrum, regem, heredes et successores suos securos et certos, prout expedit, reddere cupientes, civitatem nostram Frankenstein cum districtu ad illam pertinente, fortaliciis, judicio curiae, aliisque pertinentiis, obventionibus, gratiis, immunitatibus, juribus, dominiis, libertatibus, honoribus, exacti- onibus pecunialibus, annonalibus, pecuniis monetalibus, censibus, reditibus, jurisdictionibus, pheudis, pheudalibus, emphiteticis et ad glebam adstrictis, jure patronatus ecclesiarum et collati- onibus omnium beneficiorum cum cura vel sine cura et prae- sentationibus eorundem, necnon agris, cultis et incultis, mon- tibus, planis, silvis, rubetis, pratis, pascuis, aquis, aquarumque decursibus, molendinis, piscinis, piscationibus, aucupationibus, venationibus, commodis, emolumentis, utilitatibus et sine ex- ceptione qualibet bonis omnibus, in quibuscunque rebus con- sistant, et prout sunt distincta ab antiquo et ad civitatem praedictam spectare noscuntur. In eo casu, si nos et heredes nostri masculi, habitis hèredibus legitimis masculis post nos relictis, decederemus, quod tunc civitas ipsa Frankenstein cum omnibus et singulis pertinentiis suis supradictis ipsis esse debebunt titulo pignoris obligata, tenenda, regenda, utifruenda et etiam possidenda per eos, absque fructuum defalcatione, pacifice et quiete, tam diu, quousque civitas praedicta cum universis suis appendiis praenotatis per nostros heredes ab ipso d. rege, heredibus et possessoribus suis, B. regibus, fuerint in praedictis duobus millibus marcarum grossorum praefatorum exsoluta. Sique heredibus vel herede masculo vel masculis post nos (quod absit) non relictis decesserimus, extunc dicta civitas Frankenstein cum praenotatis suis appendiis uni- versis, velut aliae civitates, terrae et bona nostra omnia ad ipsos d. regem, heredes et successores suos, reges B., tanquam ad nostros veros et legitimos successores debebunt esse ipso facto absque impedimento quolibet devoluta. In cuius etc. Datum Vratislaviae in crastino epiphaniae Domini anno a nativitate ejusdem 1337. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünh. II. 131. — Eml. IV. 376.)
Strana 154
— 154 — 141. Bolko dux Munsterburgensis dat Joanni regi et suis successoribus plenam potestatem ad exsolvendum castrum cum civitate Richenbachensi. 1337, 8. Januarii. List Bolkuov kniežete slezského, že zámek svuoj Rychmbach i s městem dává králi Janovi, českému králi, po smrti své, jestliže by bez dědicuov sšel. 1337. (A. K.) Nos Bolko, D. gr. dux Sleziae et dominus de Furstin- berg et de Munstirberg, damus et concedimus magnifico et excellenti principi, domino nostro carissimo, d. Joanni, regi B. ac comiti L., castrum nostrum et civitatem Richinbach cum districtu et aliis omnibus et singulis dominiis, libertatibus, pertinentiis suis et juribus, a serenissimis principibus, patruis nostris, Bolcone et Heinrico ducibus Swidniczensibus, quibus obligata pignoris titulo existunt, pro duobus millibus marcarum grossorum denariorum Pragensium polonicalis ponderis et numeri, exsolvendi et redimendi plenam et omnimodam potestatem. Volentes, ut idem d. rex cum suis succes- soribus, B. regibus, castrum et civitatem Richinbach cum suis praedictis omnibus appendiciis, si nos et heredes nostros, legitimis heredibus non relictis, de hac luce (quod absit) migrare contigerit, pleno jure et dominio possideant et habeant perpetuis temporibus. Sed praemissis nullomodo obstantibus, quandocunque dicta, castrum et civitatem, cum aliis ipsorum appendiciis, a dicto d. rege in dictis pecuniis nos vel heredes nostri exsolverimus: extunc ipse d. rex et suus capitaneus, quem ibidem praefecerit, statim nobis vel nostris heredibus de dicto castro et civitate ac aliis omnibus praedictis et singulis suis pertinentiis sine omni dolo et absque difficultate et contradictione qualibet cedere et condescendere tenebuntur. Harum etc. Actum Wratislaviae a. D. 1337, feria IV. post festum epiphaniae Domini proxima. (A. K. — Grünh. II. 488. — Eml. IV. 377.)
— 154 — 141. Bolko dux Munsterburgensis dat Joanni regi et suis successoribus plenam potestatem ad exsolvendum castrum cum civitate Richenbachensi. 1337, 8. Januarii. List Bolkuov kniežete slezského, že zámek svuoj Rychmbach i s městem dává králi Janovi, českému králi, po smrti své, jestliže by bez dědicuov sšel. 1337. (A. K.) Nos Bolko, D. gr. dux Sleziae et dominus de Furstin- berg et de Munstirberg, damus et concedimus magnifico et excellenti principi, domino nostro carissimo, d. Joanni, regi B. ac comiti L., castrum nostrum et civitatem Richinbach cum districtu et aliis omnibus et singulis dominiis, libertatibus, pertinentiis suis et juribus, a serenissimis principibus, patruis nostris, Bolcone et Heinrico ducibus Swidniczensibus, quibus obligata pignoris titulo existunt, pro duobus millibus marcarum grossorum denariorum Pragensium polonicalis ponderis et numeri, exsolvendi et redimendi plenam et omnimodam potestatem. Volentes, ut idem d. rex cum suis succes- soribus, B. regibus, castrum et civitatem Richinbach cum suis praedictis omnibus appendiciis, si nos et heredes nostros, legitimis heredibus non relictis, de hac luce (quod absit) migrare contigerit, pleno jure et dominio possideant et habeant perpetuis temporibus. Sed praemissis nullomodo obstantibus, quandocunque dicta, castrum et civitatem, cum aliis ipsorum appendiciis, a dicto d. rege in dictis pecuniis nos vel heredes nostri exsolverimus: extunc ipse d. rex et suus capitaneus, quem ibidem praefecerit, statim nobis vel nostris heredibus de dicto castro et civitate ac aliis omnibus praedictis et singulis suis pertinentiis sine omni dolo et absque difficultate et contradictione qualibet cedere et condescendere tenebuntur. Harum etc. Actum Wratislaviae a. D. 1337, feria IV. post festum epiphaniae Domini proxima. (A. K. — Grünh. II. 488. — Eml. IV. 377.)
Strana 155
155 — 142. Bolkonis ducis Slesiae et domini de Furstenberg et Monstirberg obligatio de ineundo novo matrimonio. 1337, 8. Jan. Bolko dux recognoscit, quod si tractu temporis contingat prius consortem suam rebus eximi humanis, ipse cum alia novum contrahere matrimonium nullatenus vult, nisi de Joannis regis Boemiae licentia speciali. Dat. Vratislaviae 1337, VI. Idus Jan. (Grünhagen III. 132. — Eml. IV. 278.) 143. Bolko dux Slesiae, dominus in Furstinberg obligat civitatem Strelyn Joanni regi. 1337, 9. Januar. Nos Polko D. gr. dux Slesiae, dominus in Furstinberch, ad universorum praesentium et futurorum notitiam volumus pervenire, quod magnifico principi, dom. Joanni B. regi illustri ac comiti L., domino nostro carissimo, heredibus ac succes- soribus suis civitatem nostram Strelyn cum castro ibidem, judicio curiae et judicatu provinciali, oppido Wansow, terri- torio, districtu, pertinentiis et limitibus suis universis ab antiquo ad illa spectantibus, necnon jurisdictione, dominio, pheudis, pheudalibus, vasallis, vasallagiis, emphyteutis et ad glebam adstrictis hominibus, Judaeis, ac omnibus et singulis libertatibus, jure patronatus et praesentationibus ecclesiarum, juribus, obventionibus, proventibus, censibus, utilitatibus, usibus fructibus, usufructibus et emolumentis quibuscunque, qualia- cunque sint et in quibuscunque rebus consistant vel consistere poterunt in futurum, in duobus millibus trecentis marcis grossorum Pragensium polonicalis numeri et ponderis pignori obligavimus; in una parte, quam quidem pecuniam ipse d. rex in nostris debitis ad preces nostras, non parva exigente neces- sitate nostra, penes creditores nostros persolvit, tum in pecunia numerata, tum etiam in rebus aliis quibuscunque, in alia vero parte in quadringentis marcis grossorum, numeri et ponderis praedictorum, in quibus aliqua bona ad Strelyn spectantia, per nos obligata pignori per ipsum d. regem, heredes et succes- sores suos exsolvi debebunt; in tertia siquidem parte, in illa
155 — 142. Bolkonis ducis Slesiae et domini de Furstenberg et Monstirberg obligatio de ineundo novo matrimonio. 1337, 8. Jan. Bolko dux recognoscit, quod si tractu temporis contingat prius consortem suam rebus eximi humanis, ipse cum alia novum contrahere matrimonium nullatenus vult, nisi de Joannis regis Boemiae licentia speciali. Dat. Vratislaviae 1337, VI. Idus Jan. (Grünhagen III. 132. — Eml. IV. 278.) 143. Bolko dux Slesiae, dominus in Furstinberg obligat civitatem Strelyn Joanni regi. 1337, 9. Januar. Nos Polko D. gr. dux Slesiae, dominus in Furstinberch, ad universorum praesentium et futurorum notitiam volumus pervenire, quod magnifico principi, dom. Joanni B. regi illustri ac comiti L., domino nostro carissimo, heredibus ac succes- soribus suis civitatem nostram Strelyn cum castro ibidem, judicio curiae et judicatu provinciali, oppido Wansow, terri- torio, districtu, pertinentiis et limitibus suis universis ab antiquo ad illa spectantibus, necnon jurisdictione, dominio, pheudis, pheudalibus, vasallis, vasallagiis, emphyteutis et ad glebam adstrictis hominibus, Judaeis, ac omnibus et singulis libertatibus, jure patronatus et praesentationibus ecclesiarum, juribus, obventionibus, proventibus, censibus, utilitatibus, usibus fructibus, usufructibus et emolumentis quibuscunque, qualia- cunque sint et in quibuscunque rebus consistant vel consistere poterunt in futurum, in duobus millibus trecentis marcis grossorum Pragensium polonicalis numeri et ponderis pignori obligavimus; in una parte, quam quidem pecuniam ipse d. rex in nostris debitis ad preces nostras, non parva exigente neces- sitate nostra, penes creditores nostros persolvit, tum in pecunia numerata, tum etiam in rebus aliis quibuscunque, in alia vero parte in quadringentis marcis grossorum, numeri et ponderis praedictorum, in quibus aliqua bona ad Strelyn spectantia, per nos obligata pignori per ipsum d. regem, heredes et succes- sores suos exsolvi debebunt; in tertia siquidem parte, in illa
Strana 156
156 — quantitate pecuniae, pro qua cives Strelnenses pro nobis in civitatem Wratislaviae aut alibi apud Christianos vel Judaeos tenentur, quam ipsos persolvere continget, juxta clara docu- menta et probationes idoneas et sufficientes civium Strelnensium praedictorum; et in quarta parte in quinquaginta marcis eiusdem ponderis, quas secundum conscientiam et probationem ipsorum civium Strelnensium in fabrica aedificiorum castri ibidem ipsos impendere continget atque dare. Promisit etiam nobis ipse d. rex firmiter ac spopondit, quod ipsam civitatem Strelin cum castro et pertinentiis suis universis nobis absque difficultate reddere debeat et restituere, quandocunque nos aut filius noster vel heredes nostri ipsi d. regi, heredibus aut successoribus suis ipsam totalem summam et quantitatem pecuniae decrevimus persolvere, eandemque in civitate Wratislaviae coram consulibus, qui pro tunc ibidem erunt, praefato d. regi, heredibus vel successoribus suis prae- fatis, vel ipsorum nomine consulibus eisdem duxerimus assi- gnandam et etiam praesentandam; fructibus et utilitatibus per eos exinde perceptis seu etiam percipiendis in sorte principalis pecuniae eis per nos minime defalcandis, quos vel quas propter nonnullas ipsorum impensas et onera ibidem perferenda eis liberaliter condonamus. Si vero (q. a.) nos et filium nostrum absque legi- timis masculis heredibus de hac luce, priusquam prae- dicta exsolverimus, migrare contingat: ex tunc ipsa civitas Strelyn cum castro ac omnibus et singulis pertinentiis limitibus, dominiis, libertatibus et juribus suis universis superius nominatis, ad ipsum d. regem, heredes et suc- cessores suos reges B., prout et alia dominia, terrae et bona nostra omnia, libere et sine difficultate esse debebunt illico devoluta. Testes etc. In quorum etc. Datum Wratislaviae fer. V. infra octavas epiphaniae Domini a. ejusdem 1337. (Grünh. II. p. 308. — Eml. IV. 380.)
156 — quantitate pecuniae, pro qua cives Strelnenses pro nobis in civitatem Wratislaviae aut alibi apud Christianos vel Judaeos tenentur, quam ipsos persolvere continget, juxta clara docu- menta et probationes idoneas et sufficientes civium Strelnensium praedictorum; et in quarta parte in quinquaginta marcis eiusdem ponderis, quas secundum conscientiam et probationem ipsorum civium Strelnensium in fabrica aedificiorum castri ibidem ipsos impendere continget atque dare. Promisit etiam nobis ipse d. rex firmiter ac spopondit, quod ipsam civitatem Strelin cum castro et pertinentiis suis universis nobis absque difficultate reddere debeat et restituere, quandocunque nos aut filius noster vel heredes nostri ipsi d. regi, heredibus aut successoribus suis ipsam totalem summam et quantitatem pecuniae decrevimus persolvere, eandemque in civitate Wratislaviae coram consulibus, qui pro tunc ibidem erunt, praefato d. regi, heredibus vel successoribus suis prae- fatis, vel ipsorum nomine consulibus eisdem duxerimus assi- gnandam et etiam praesentandam; fructibus et utilitatibus per eos exinde perceptis seu etiam percipiendis in sorte principalis pecuniae eis per nos minime defalcandis, quos vel quas propter nonnullas ipsorum impensas et onera ibidem perferenda eis liberaliter condonamus. Si vero (q. a.) nos et filium nostrum absque legi- timis masculis heredibus de hac luce, priusquam prae- dicta exsolverimus, migrare contingat: ex tunc ipsa civitas Strelyn cum castro ac omnibus et singulis pertinentiis limitibus, dominiis, libertatibus et juribus suis universis superius nominatis, ad ipsum d. regem, heredes et suc- cessores suos reges B., prout et alia dominia, terrae et bona nostra omnia, libere et sine difficultate esse debebunt illico devoluta. Testes etc. In quorum etc. Datum Wratislaviae fer. V. infra octavas epiphaniae Domini a. ejusdem 1337. (Grünh. II. p. 308. — Eml. IV. 380.)
Strana 157
157 — 144. Promissio Bolkonis, Slesiae ducis dominique in Monsterberch, de juramento fidelitatis regi Joanni per civitates praestando. 1337, 10. Januar. List Bolka kniežete Mynsterberského, že všecky syny a many města k tomu připraviti chce, že mají slib a přísahu učiniti králi Janovi českému i jeho budúcím. 1337. (A. K.) Nos Bolko D. gr. Slesiae dux, dominus in Munstirberch promittimus bona fide firmiter et spondemus facere et efficere, quod fideles nostri, omnes et singuli, vasalli et feudales, civi- tatumque nostrarum cives hinc intra festum purificationis b. Mariae V. proxime venturum serenissimo principi, domino nostro, d. Joanni B. regi et suis successoribus, B. regibus, in manus ipsius regis vel alterius personae, quam ad hoc speci- aliter deputaverit, fidelitatis et obedientiae fideliter facient juramentum. Promittimus etiam sincero sensu et pollicemur, intra praefatum festum purificationis curare et ad effectum perdu- cere finaliter, quod praefati vasalli nostri et ipsarum nostrarum civitatum cives literas nostras, quibus homagium praefato domino regi et suis successoribus in veritate praestitimus, nostro munitas sigillo, suis sigillabunt sigillis, difficultate et dilatione quibuslibet procul motis. In quorum etc. Datum Wratislaviae, feria VI. post epiphaniam Domini a. c. 1337. (A. K. — Grünhagen II. 132. — Eml. IV. 381.) 145. Joannes rex Nicolao duci Opaviae et Rati- boriae, ducatum Ratiboriensem confirmat. 1337, 14. Januar. In nomine sanctae et individuae Trinitatis amen. Cum ab arcanis humanae memoriae causis et casibus diversis et multiplicibus plerumque excidant, quae in tractatibus ac quaestionibus aguntur, congruum censemus, rationi con-
157 — 144. Promissio Bolkonis, Slesiae ducis dominique in Monsterberch, de juramento fidelitatis regi Joanni per civitates praestando. 1337, 10. Januar. List Bolka kniežete Mynsterberského, že všecky syny a many města k tomu připraviti chce, že mají slib a přísahu učiniti králi Janovi českému i jeho budúcím. 1337. (A. K.) Nos Bolko D. gr. Slesiae dux, dominus in Munstirberch promittimus bona fide firmiter et spondemus facere et efficere, quod fideles nostri, omnes et singuli, vasalli et feudales, civi- tatumque nostrarum cives hinc intra festum purificationis b. Mariae V. proxime venturum serenissimo principi, domino nostro, d. Joanni B. regi et suis successoribus, B. regibus, in manus ipsius regis vel alterius personae, quam ad hoc speci- aliter deputaverit, fidelitatis et obedientiae fideliter facient juramentum. Promittimus etiam sincero sensu et pollicemur, intra praefatum festum purificationis curare et ad effectum perdu- cere finaliter, quod praefati vasalli nostri et ipsarum nostrarum civitatum cives literas nostras, quibus homagium praefato domino regi et suis successoribus in veritate praestitimus, nostro munitas sigillo, suis sigillabunt sigillis, difficultate et dilatione quibuslibet procul motis. In quorum etc. Datum Wratislaviae, feria VI. post epiphaniam Domini a. c. 1337. (A. K. — Grünhagen II. 132. — Eml. IV. 381.) 145. Joannes rex Nicolao duci Opaviae et Rati- boriae, ducatum Ratiboriensem confirmat. 1337, 14. Januar. In nomine sanctae et individuae Trinitatis amen. Cum ab arcanis humanae memoriae causis et casibus diversis et multiplicibus plerumque excidant, quae in tractatibus ac quaestionibus aguntur, congruum censemus, rationi con-
Strana 158
158 — sentaneum, legibusque prospectum mundanis, ea prout geruntur, singula scripturae fulcimentis singulariter perhennari: nos Johannes D. gr. B. rex, L. comes, cupientes non ignorare in praesentiarum superstites, inantea futuris notitiae patefieri praesentibus declaramus, quod constituti in praesentia nostra illustres principes nostri, domini Wladislaus Bithumiensis, Kazimirus Tessinensis, Boleslaus Valgenbergensis, Bolko Opuliensis, Albertus Streliczensis et Johannes Osweczi- nensis, duces et vasalli nostri dilecti, quaestionem movebant illustri Nicolao, Oppaviae et Rathiboriae duci, principi nostro et vasallo fideli, super ipso ducatu Rathiboriensi, de quo ipsum post decessum felicis recordationis Leszkonis, illustris ducis Rathiboriensis, infeodavimus, asserentes iidem duces, dictum ducatum R. ad se iure hereditariae successionis legi- time pertinere, petentes cum instantia ipsum ducem Nicolaum de ducatu R. et aliis terris, quas idem dux Leszko possederat et tenuerat, per nos sententialiter amoveri, ipsisque dictas terras conferri in feudum, se etiam investiri sollempniter de eisdem. Super quibus petitionibus idem dux Nicolaus, qui ibidem praesens erat, respondit, (quod) ducatum R. et alias terras per mortem ducis Leszkonis praedicti vacantes, ad ipsum suosque heredes legitime fore devolutum et devolutas, et quod ipsum ducatum et alias terras, sicut praedicitur, vacantes a nobis tanquam a vero domino talium feodorum iuste et legi- time in feodum recepisset. Petens ipse dux Nicolaus terminum iuris ad deliberandum et respondendum super praemissis et eorum quolibet sibi per nos praefigi et assignari. Qua petitione in quaestionem deducta, utrum admittenda esset, nos matura deliberatione praehabita et communicato ven. episcoporum, principum et baronum nostrorum consilio, dicto duci Nicolao terminum iuris iuxta suae petitionis formam per nostram interlocutoriam iudicavimus concedendum. Videntes autem, quod talis iuris terminus in longi temporis spatium iuxta legum tramites possit protrahi et differi, dictas partes induximus, ut terminum ad procedendum in dicto negotio crastinam diem extunc inmediate sequentem ultro acceptarent.
158 — sentaneum, legibusque prospectum mundanis, ea prout geruntur, singula scripturae fulcimentis singulariter perhennari: nos Johannes D. gr. B. rex, L. comes, cupientes non ignorare in praesentiarum superstites, inantea futuris notitiae patefieri praesentibus declaramus, quod constituti in praesentia nostra illustres principes nostri, domini Wladislaus Bithumiensis, Kazimirus Tessinensis, Boleslaus Valgenbergensis, Bolko Opuliensis, Albertus Streliczensis et Johannes Osweczi- nensis, duces et vasalli nostri dilecti, quaestionem movebant illustri Nicolao, Oppaviae et Rathiboriae duci, principi nostro et vasallo fideli, super ipso ducatu Rathiboriensi, de quo ipsum post decessum felicis recordationis Leszkonis, illustris ducis Rathiboriensis, infeodavimus, asserentes iidem duces, dictum ducatum R. ad se iure hereditariae successionis legi- time pertinere, petentes cum instantia ipsum ducem Nicolaum de ducatu R. et aliis terris, quas idem dux Leszko possederat et tenuerat, per nos sententialiter amoveri, ipsisque dictas terras conferri in feudum, se etiam investiri sollempniter de eisdem. Super quibus petitionibus idem dux Nicolaus, qui ibidem praesens erat, respondit, (quod) ducatum R. et alias terras per mortem ducis Leszkonis praedicti vacantes, ad ipsum suosque heredes legitime fore devolutum et devolutas, et quod ipsum ducatum et alias terras, sicut praedicitur, vacantes a nobis tanquam a vero domino talium feodorum iuste et legi- time in feodum recepisset. Petens ipse dux Nicolaus terminum iuris ad deliberandum et respondendum super praemissis et eorum quolibet sibi per nos praefigi et assignari. Qua petitione in quaestionem deducta, utrum admittenda esset, nos matura deliberatione praehabita et communicato ven. episcoporum, principum et baronum nostrorum consilio, dicto duci Nicolao terminum iuris iuxta suae petitionis formam per nostram interlocutoriam iudicavimus concedendum. Videntes autem, quod talis iuris terminus in longi temporis spatium iuxta legum tramites possit protrahi et differi, dictas partes induximus, ut terminum ad procedendum in dicto negotio crastinam diem extunc inmediate sequentem ultro acceptarent.
Strana 159
159 — Quo termino veniente et partibus praedictis nobis pro tribunali sedentibus personaliter coram nobis conparentibus, quaestio suborta erat inter ipsas partes, quo iure, utpote polonicali aut feodali, dicta quaestio tractari, agitari deberet et finiri, asserentibus praedictis ducibus, quod cum ipsi Poloni essent et iuxta continentiam litterarum nostrarum ipsis du- cibus ius polonicale in suis dumtaxat terris habendum et exercendum dedissemus, eos in dictis quaestionibus in iure polonicali, et non feodali, conservare et secundum polonicale ius eos audire, decidere et diffinire deberemus; duce vero Nicolao e contrario asserente et allegante, quod cum dicti duces essent vasalli et feodatarii nostri, idemque dux Nicolaus esset vasallus et feudatarius noster, ipsi quoque duces super ducatu R. et super caeteris terris, ut praedicitur, qui inquam ducatus quaeque terrae essent feoda nostra, tanquam veri do- mini feodi et patroni, ergo inter partes praedictas super rebus feodalibus non polonicali, sed feodali iure esse procedendum, (et) quia ducatus R. et caeterae terrae in quaestionem, ut praedicitur, deductae non infra limites terrarum dictorum ducum, sed sub nostrae maiestatis dicione tanquam speciale dominium et honorabile feodum, illustri personae dumtaxat de- bitum, distincta permanerent, ipse quoque dux Nicolaus esset cum omnibus terris suis de foro nostro feodali, et cum ipsi duces sint actores contra eum, eius forum utpote feodale, et non ipse dux Nicolaus ducum praedictorum, utpote polonicale, sequi deberent et tenerentur. Nos siquidem, quo iure praedictorum merito in causa praedicta procederemus, multis tractatibus praehabitis, inter ipsas partes invenire non valentes, tandem cum principibus, magnatibus et baronibus caeterisque nobilibus locum, in quo pro tribunali sedebamus, mutantes, nos locum recepimus in sequestrum et a singulis pro utraque partium praedictarum inductis quaesivimus, quid cuilibet eorum videretur in dicta quaestione iuxta ea, quae praedicta sunt, potius polonicali quam feodali iure foret procedendum ? Et licet multitudo magna venerabilium, illustrium, ingenuorum et nobilium personarum petitiones et allegationes ducis Nicolai praedictas tanquam
159 — Quo termino veniente et partibus praedictis nobis pro tribunali sedentibus personaliter coram nobis conparentibus, quaestio suborta erat inter ipsas partes, quo iure, utpote polonicali aut feodali, dicta quaestio tractari, agitari deberet et finiri, asserentibus praedictis ducibus, quod cum ipsi Poloni essent et iuxta continentiam litterarum nostrarum ipsis du- cibus ius polonicale in suis dumtaxat terris habendum et exercendum dedissemus, eos in dictis quaestionibus in iure polonicali, et non feodali, conservare et secundum polonicale ius eos audire, decidere et diffinire deberemus; duce vero Nicolao e contrario asserente et allegante, quod cum dicti duces essent vasalli et feodatarii nostri, idemque dux Nicolaus esset vasallus et feudatarius noster, ipsi quoque duces super ducatu R. et super caeteris terris, ut praedicitur, qui inquam ducatus quaeque terrae essent feoda nostra, tanquam veri do- mini feodi et patroni, ergo inter partes praedictas super rebus feodalibus non polonicali, sed feodali iure esse procedendum, (et) quia ducatus R. et caeterae terrae in quaestionem, ut praedicitur, deductae non infra limites terrarum dictorum ducum, sed sub nostrae maiestatis dicione tanquam speciale dominium et honorabile feodum, illustri personae dumtaxat de- bitum, distincta permanerent, ipse quoque dux Nicolaus esset cum omnibus terris suis de foro nostro feodali, et cum ipsi duces sint actores contra eum, eius forum utpote feodale, et non ipse dux Nicolaus ducum praedictorum, utpote polonicale, sequi deberent et tenerentur. Nos siquidem, quo iure praedictorum merito in causa praedicta procederemus, multis tractatibus praehabitis, inter ipsas partes invenire non valentes, tandem cum principibus, magnatibus et baronibus caeterisque nobilibus locum, in quo pro tribunali sedebamus, mutantes, nos locum recepimus in sequestrum et a singulis pro utraque partium praedictarum inductis quaesivimus, quid cuilibet eorum videretur in dicta quaestione iuxta ea, quae praedicta sunt, potius polonicali quam feodali iure foret procedendum ? Et licet multitudo magna venerabilium, illustrium, ingenuorum et nobilium personarum petitiones et allegationes ducis Nicolai praedictas tanquam
Strana 160
160 — iustas et racionabiles fore admittendas iudicassent, tamen dicti duces pro sua intentione, vid, quod iure polonicali in causa praedicta foret procedendum, plures consimilium personarum voces habere inveniebantur. Cumque ad hanc sententiam pro dictis ducibus iure polo- nicali procedere disponeremus, idem dux Nicolaus sentiens iuri suo feodali circa ducatum R. et caeteras terras praedictas verisimiliter derogari, nec consentire volens, quod natura sui feodalis iuris, quo suas terras praedictas a nobis hactenus tenuit et tenet, in ius polonicum, utpote in forum a suo iure alienum et omnino diversum, transferretur, omnibus praeter- missis a nobis recedebat. Cumque seriosum animum ulciscendi et vindicandi contra ducem Nicolaum praedictum propter talem recessum a nobis, ut praedicitur, assumpsissemus, videntes amici ipsius ducis Nicolai motum animi nostri contra ipsum, se apud nos inter- ponebant pro eodem. Ad quorum instantiam dictas quaestiones et causas nobis assumpsimus taliterque ordinandum, diffiniendum duximus et tenendum, quod dictus dux Nicolaus terram Ratibor et civitatem cum castro Ratiboriensi, Zar, Plessinam et Loslaw civitates et castrum Ribnik cum oppido ibidem et cum omni- bus inhabitatoribus terrarum praedictarum, cuiuscunque status aut conditionis existant, prout dictus dux Leszko tenuit, una etiam cum ducatu Oppaviae ac cum omnibus et singulis digni- tatibus, honoribus et iuribus, iurisdictionibus, dominiis utilibus directis, thesaurorum absconditorum et publicorum, mineralium aut in massas natura aut arte redactorum, una cum monetis. theloneis et generaliter et singulariter cum omnibus et sin- gulis ducalibus insigniis pro se et pro omnibus et singulis suis veris et legitimis heredibus utriusque sexus masculini et feminini, prout etiam in aliis litteris nostris dicto illustri Nicolao, duci Oppaviae, principi et fideli nostro dilecto, per nos super eisdem ducatibus et dominiis datis plenius novimus contineri. Idem autem dux Nicolaus civitates et munitiones, videlicet Cozlam et Glivicz infra hinc et crastinam diem post purifi- cationem b. Mariae virginis proxime nobis et in persona nostra
160 — iustas et racionabiles fore admittendas iudicassent, tamen dicti duces pro sua intentione, vid, quod iure polonicali in causa praedicta foret procedendum, plures consimilium personarum voces habere inveniebantur. Cumque ad hanc sententiam pro dictis ducibus iure polo- nicali procedere disponeremus, idem dux Nicolaus sentiens iuri suo feodali circa ducatum R. et caeteras terras praedictas verisimiliter derogari, nec consentire volens, quod natura sui feodalis iuris, quo suas terras praedictas a nobis hactenus tenuit et tenet, in ius polonicum, utpote in forum a suo iure alienum et omnino diversum, transferretur, omnibus praeter- missis a nobis recedebat. Cumque seriosum animum ulciscendi et vindicandi contra ducem Nicolaum praedictum propter talem recessum a nobis, ut praedicitur, assumpsissemus, videntes amici ipsius ducis Nicolai motum animi nostri contra ipsum, se apud nos inter- ponebant pro eodem. Ad quorum instantiam dictas quaestiones et causas nobis assumpsimus taliterque ordinandum, diffiniendum duximus et tenendum, quod dictus dux Nicolaus terram Ratibor et civitatem cum castro Ratiboriensi, Zar, Plessinam et Loslaw civitates et castrum Ribnik cum oppido ibidem et cum omni- bus inhabitatoribus terrarum praedictarum, cuiuscunque status aut conditionis existant, prout dictus dux Leszko tenuit, una etiam cum ducatu Oppaviae ac cum omnibus et singulis digni- tatibus, honoribus et iuribus, iurisdictionibus, dominiis utilibus directis, thesaurorum absconditorum et publicorum, mineralium aut in massas natura aut arte redactorum, una cum monetis. theloneis et generaliter et singulariter cum omnibus et sin- gulis ducalibus insigniis pro se et pro omnibus et singulis suis veris et legitimis heredibus utriusque sexus masculini et feminini, prout etiam in aliis litteris nostris dicto illustri Nicolao, duci Oppaviae, principi et fideli nostro dilecto, per nos super eisdem ducatibus et dominiis datis plenius novimus contineri. Idem autem dux Nicolaus civitates et munitiones, videlicet Cozlam et Glivicz infra hinc et crastinam diem post purifi- cationem b. Mariae virginis proxime nobis et in persona nostra
Strana 161
161 — fideli nostro Wolframo de Panovicz aut venerabili d. Johanni, episcopo Olomucensi, vel illustri Boleslao, duci Legnicensi, super nostram gratiam regiam debebit et tenebitur assignare, per ipsos vel eorum alterum supradictis ducibus nostro nomine assignandas. In cujus etc. Acta sunt haec Wratislaviae a. d. 1337, feria III. proxima post octavam Epiphaniae. (Grünh. II. 380. — Eml. IV. 386.) 146. Joannes rex Nicolaum, ducem Opaviae, in pos- sessione ducatus Ratiboriae promittit defendere. 1337, 14. Januar. Johannes D. gr. B. rex, L. comes, omnibus in perpetuum. Inter cunctas sollicitudines, quibus ex diversorum negotiorum regni nostri et nostrae dicioni subjectorum varietatibus diversi- mode pergravamur, illud de potissimis esse censemus et arbi- tramur, ut quilibet regni nostri incolarum et maxime hi, in quibus honor et status reipublicae nostrae residet et salvatur, in suo statu, dignitatibus, juribus et honoribus per nostrae regiae tuitionis et defensionis praesidia congrue conserventur. Hinc est, quod nos pensantes gravia disturbia nuper inter illustres principes Nicolaum Oppaviae et Ratiboriae ex una, et inter dominos Wladislaum Bithumiensem, Kazi- mirum Thesinensem, Boleslaum Valchenbergensem, Polkonem Opuliensem, Albertum Strelicensem et Johannem Osswe- czinensem, duces et vasallos nostros, parte ex altera, super terris Ratiboriae et aliis possessionibus et dominiis, quae illustris Leszko, olim dux R., princeps et vasallus noster, tenuit et possedit, et super quibusdam dominiis, possessionibus et iuribus suborta, ac super eo, quod dicti duces ipsum illustrem ducem Nicolaum super possessionibus et rebus, quae a nobis in feudo tenet et tenuit praedictis, cum et ipsi duces nostri fuerint et sint vasalli hereditarii, coram nobis non iure feu- dali, sed potius polonicali conveniri et secum iudiciali examine experiri contendebant: talibus et consimilibus discriminibus Codex jur. boh. II. 1. 11
161 — fideli nostro Wolframo de Panovicz aut venerabili d. Johanni, episcopo Olomucensi, vel illustri Boleslao, duci Legnicensi, super nostram gratiam regiam debebit et tenebitur assignare, per ipsos vel eorum alterum supradictis ducibus nostro nomine assignandas. In cujus etc. Acta sunt haec Wratislaviae a. d. 1337, feria III. proxima post octavam Epiphaniae. (Grünh. II. 380. — Eml. IV. 386.) 146. Joannes rex Nicolaum, ducem Opaviae, in pos- sessione ducatus Ratiboriae promittit defendere. 1337, 14. Januar. Johannes D. gr. B. rex, L. comes, omnibus in perpetuum. Inter cunctas sollicitudines, quibus ex diversorum negotiorum regni nostri et nostrae dicioni subjectorum varietatibus diversi- mode pergravamur, illud de potissimis esse censemus et arbi- tramur, ut quilibet regni nostri incolarum et maxime hi, in quibus honor et status reipublicae nostrae residet et salvatur, in suo statu, dignitatibus, juribus et honoribus per nostrae regiae tuitionis et defensionis praesidia congrue conserventur. Hinc est, quod nos pensantes gravia disturbia nuper inter illustres principes Nicolaum Oppaviae et Ratiboriae ex una, et inter dominos Wladislaum Bithumiensem, Kazi- mirum Thesinensem, Boleslaum Valchenbergensem, Polkonem Opuliensem, Albertum Strelicensem et Johannem Osswe- czinensem, duces et vasallos nostros, parte ex altera, super terris Ratiboriae et aliis possessionibus et dominiis, quae illustris Leszko, olim dux R., princeps et vasallus noster, tenuit et possedit, et super quibusdam dominiis, possessionibus et iuribus suborta, ac super eo, quod dicti duces ipsum illustrem ducem Nicolaum super possessionibus et rebus, quae a nobis in feudo tenet et tenuit praedictis, cum et ipsi duces nostri fuerint et sint vasalli hereditarii, coram nobis non iure feu- dali, sed potius polonicali conveniri et secum iudiciali examine experiri contendebant: talibus et consimilibus discriminibus Codex jur. boh. II. 1. 11
Strana 162
162 — mederi cupientes, ipsi illustri Nicolao, duci Oppaviae et Ratiboriae, heredibus et successoribus suis utriusque sexus, promittimus pro nobis et heredibus ac successoribus nostris, regibus Boemiae, (quod eos) et eorum quemlibet a quacunque inpetitione et actione ducum praedictorum heredumque suorum, quas sibi aut alicui heredum suorum utriusque sexus super terra et ducatu R. et singulis dominiis, quae felicis recorda- cionis Leszko, dux praedictus, possedit et tenuit, ipsi coniunctim vel divisim, aut heredes eorum, unquam moverent, disbrigare volumus et tenemur indempnesque reddere penitus et quietos. Si qui vero alii, cujuscunque status aut conditionis exi- stant, illustrem ducem N., principem nostrum, aut heredes ejus utriusque sexus, super pheudis, quae a nobis obtinent et ab heredibus nostris, regibus B. obtinebunt, inpetierint aut ipsis aut alteri ipsorum moverint quaestionem in judicio vel extra judicium, in parte vel in toto: ipsis gratiose et efficaciter aderimus et tota nostra potentia, cum omni jure pheudali, prout patroni ac domini pheudorum suos vasallos de jure tenentur defendere, jugiter defendemus. Ceterum ipsum ducem Nicolaum, heredes et successores eius utriusque sexus, nullo alio iure censeri volumus aut in aliquo foro super dictis feudis conveniri, nisi foro, more et iure principum Alemaniae vasallorum aliorum, et non Poloniae, omnibusque ac singulis ducalibus dignitatibus et honoribus, quibus alii principes Alemaniae vasalli hactenus usi sunt et utentur, ipsum ducem Nicolaum, heredes et successores eius utriusque sexus, insigniri, potiri volumus et gaudere. Renuntiantes expresse in his scriptis pro nobis et here- dibus nostris, regibus B., omni indignationi, si quam idem dux N. ad haec usque tempora quocunque casu incurrisset, omni- busque ac singulis actionibus et quaestionibus, litibus et contro- versiis, quas nos possemuś aut heredes nostri possent ipsi duci N. et heredibus ejus utriusque sexus super praedictis dominiis, titulis, juribus, possessionibus et utilitatibus ingerere aliqua- tenus vel movere. Revocantes etiam de certa nostra scientia omnes et singulas donationes, inpheudationes, concessiones, obligationes
162 — mederi cupientes, ipsi illustri Nicolao, duci Oppaviae et Ratiboriae, heredibus et successoribus suis utriusque sexus, promittimus pro nobis et heredibus ac successoribus nostris, regibus Boemiae, (quod eos) et eorum quemlibet a quacunque inpetitione et actione ducum praedictorum heredumque suorum, quas sibi aut alicui heredum suorum utriusque sexus super terra et ducatu R. et singulis dominiis, quae felicis recorda- cionis Leszko, dux praedictus, possedit et tenuit, ipsi coniunctim vel divisim, aut heredes eorum, unquam moverent, disbrigare volumus et tenemur indempnesque reddere penitus et quietos. Si qui vero alii, cujuscunque status aut conditionis exi- stant, illustrem ducem N., principem nostrum, aut heredes ejus utriusque sexus, super pheudis, quae a nobis obtinent et ab heredibus nostris, regibus B. obtinebunt, inpetierint aut ipsis aut alteri ipsorum moverint quaestionem in judicio vel extra judicium, in parte vel in toto: ipsis gratiose et efficaciter aderimus et tota nostra potentia, cum omni jure pheudali, prout patroni ac domini pheudorum suos vasallos de jure tenentur defendere, jugiter defendemus. Ceterum ipsum ducem Nicolaum, heredes et successores eius utriusque sexus, nullo alio iure censeri volumus aut in aliquo foro super dictis feudis conveniri, nisi foro, more et iure principum Alemaniae vasallorum aliorum, et non Poloniae, omnibusque ac singulis ducalibus dignitatibus et honoribus, quibus alii principes Alemaniae vasalli hactenus usi sunt et utentur, ipsum ducem Nicolaum, heredes et successores eius utriusque sexus, insigniri, potiri volumus et gaudere. Renuntiantes expresse in his scriptis pro nobis et here- dibus nostris, regibus B., omni indignationi, si quam idem dux N. ad haec usque tempora quocunque casu incurrisset, omni- busque ac singulis actionibus et quaestionibus, litibus et contro- versiis, quas nos possemuś aut heredes nostri possent ipsi duci N. et heredibus ejus utriusque sexus super praedictis dominiis, titulis, juribus, possessionibus et utilitatibus ingerere aliqua- tenus vel movere. Revocantes etiam de certa nostra scientia omnes et singulas donationes, inpheudationes, concessiones, obligationes
Strana 163
163 — et quascunque ordinationes seu dispositiones, si quas fecimus per nos vel interpositas personas, per quoscunque modos vel formas literarum, in quantum cuilibet literarum dicto duci N. per nos sub nostris sigillis aut sigillo datarum contrariae fuerint, sub quacunque forma verborum, etiam si de ipsis vel de ipsorum aliqua in aliis aut in hiis nostris literis oporteret de verbo ad verbum fieri mentionem, quas et quamlibet earum praesentibus cassamus etc. In cujus . . Acta sunt haec Wratislaviae presentibus etc. Dat. ibidem feria III proxima post octavam epiphaniae D. a. d. 1337. (Grünh. II. 383. — Eml. IV. 387.) 147. Joannes rex B. et Carolus marchio M. fratri- bus Theutonicis hospitalariis in Prussia protectionem suam promittunt. 1337, 5. Mart. In gotis namen amen. Wand die erbaren geistliche lewte, der homeister vnd die brudere des Ordens des Spitals Vnsir Frauwen von dem dewtschen huwse von Jeru- salem, durch breitunge des cristengloubens vnd merunge gotis-dinstis nicht alleyne thun grose vnczeliche kost vnd arbeit kegen die vînde des cruces, heiden genand, in pflege- lichin herferten, sunder ouch vnczegelich eren leyp vssetzen vnd wegen vncz an des blutes ranst vnd des todes strik, als wir selber haben gesehen vnd irfaren, dorumb wir Joannes, von gotis gnaden kunig czu Behemen vnd grafe czu Luczem- burg, vnd wir Karolus, vnsirs vorgenanten herren kunigis erstgeborn son, marggraue czu Merhern, vff das wir vnsir vorfarn, der hogwirdigen kunige von Behemen, pfat nach- volgen, die sich behulfflich, vnd gunstlich den vorgesprochenen meister, bruderen, hant bewieset vnd dem orden dorumb durch erer und vnsir vnd vnsir nochkomelinge sele trost und heil, vff das die teilhafftig werden erer guten werck: so gelobe wir vor uns vnd vnsir erben vnd aller vnsir nochkomelinge durch keynerley sache wille, danne luterlichin durch got den 11*
163 — et quascunque ordinationes seu dispositiones, si quas fecimus per nos vel interpositas personas, per quoscunque modos vel formas literarum, in quantum cuilibet literarum dicto duci N. per nos sub nostris sigillis aut sigillo datarum contrariae fuerint, sub quacunque forma verborum, etiam si de ipsis vel de ipsorum aliqua in aliis aut in hiis nostris literis oporteret de verbo ad verbum fieri mentionem, quas et quamlibet earum praesentibus cassamus etc. In cujus . . Acta sunt haec Wratislaviae presentibus etc. Dat. ibidem feria III proxima post octavam epiphaniae D. a. d. 1337. (Grünh. II. 383. — Eml. IV. 387.) 147. Joannes rex B. et Carolus marchio M. fratri- bus Theutonicis hospitalariis in Prussia protectionem suam promittunt. 1337, 5. Mart. In gotis namen amen. Wand die erbaren geistliche lewte, der homeister vnd die brudere des Ordens des Spitals Vnsir Frauwen von dem dewtschen huwse von Jeru- salem, durch breitunge des cristengloubens vnd merunge gotis-dinstis nicht alleyne thun grose vnczeliche kost vnd arbeit kegen die vînde des cruces, heiden genand, in pflege- lichin herferten, sunder ouch vnczegelich eren leyp vssetzen vnd wegen vncz an des blutes ranst vnd des todes strik, als wir selber haben gesehen vnd irfaren, dorumb wir Joannes, von gotis gnaden kunig czu Behemen vnd grafe czu Luczem- burg, vnd wir Karolus, vnsirs vorgenanten herren kunigis erstgeborn son, marggraue czu Merhern, vff das wir vnsir vorfarn, der hogwirdigen kunige von Behemen, pfat nach- volgen, die sich behulfflich, vnd gunstlich den vorgesprochenen meister, bruderen, hant bewieset vnd dem orden dorumb durch erer und vnsir vnd vnsir nochkomelinge sele trost und heil, vff das die teilhafftig werden erer guten werck: so gelobe wir vor uns vnd vnsir erben vnd aller vnsir nochkomelinge durch keynerley sache wille, danne luterlichin durch got den 11*
Strana 164
164 — homeister vnd die brudere gemeinlichin des dewtschen Ordens vorbenant czu beschirmen, vnd nicht dorumb daz wir keynis rechtis adir gewaldes vorderunge czu en haben wellen vmb dis beschirmen czu den landen, die hirnach genumit sind, vnd in keynen sachen widdir sie czu siene; vnd wellen sie vurdern vnd vortaidingen czu allem erem rechte, vnd ouch besunder czu eres ordens priuilegien, die in gegebin sind obir die hei- denisch . . . cristen geloubis nicht enhant, vnd was sie czu schaffen haben, kegen allen eren vmsessen, die vmb Colmer- land, Pomererland, Pruwsenland gesessen sind, vnd vmb andir sunderliche land, die an den vorgenanten landen gelegen... betwyngen mogen, die vngeloubig sint. Vnd ouch sunderlichin sie czu vordern in deme houe czu Rome mit ganczen truwen. Were abir das, das der meister vnd die brudere vorbe- numpt vnsir hulffe adir vnsir erben adir nochkomelinge durfften mit gewopniter hand kegen den, die en vnrechte gewald thun, welden: so sullen sie czu vns senden ere erbaren bothen, wie die denn obir eyn vmb die hulffe mit vns koment adir mit vnsirn lewten adir nach vns mit vnsirn erben adir noch- komelinge. Die wir adir vnsir erben adir nochkomelinge dorczu schicken, doran sal vns vnd in gnugen. Vff das desse ding gancz vnd vnezubrochlichin blieben, so haben wir dessen briff gegebin beuestent mit vnsirn grosen ingesegeln. Desse ding sint gericht vnd gescheen in der stad czu lesslaw nach der gebort vnsirs Herren tusent dreyhundert in deme sebende vnd dreysigsten Jare, an deme Asschetage. Des sind geczug etc. (Voigt Cod. dipl. Pruss. — Chyt. VII. 155. — Eml. IV. 393.) 148. Concordia inter Joannem Boemiae et Kazimirum Poloniae regem super diffiiniendis controversiis facta. 1337, 12. Mart. Nos Joannes B. et Kazemirus P. D. gr. reges, universis praesentes literas inspecturis salutem et notitiam subscrip- torum. Salus, vita et perennis tranquillitas, benedictio pacis radiat ac claris fulgoribus per orbis refulget climata, dum
164 — homeister vnd die brudere gemeinlichin des dewtschen Ordens vorbenant czu beschirmen, vnd nicht dorumb daz wir keynis rechtis adir gewaldes vorderunge czu en haben wellen vmb dis beschirmen czu den landen, die hirnach genumit sind, vnd in keynen sachen widdir sie czu siene; vnd wellen sie vurdern vnd vortaidingen czu allem erem rechte, vnd ouch besunder czu eres ordens priuilegien, die in gegebin sind obir die hei- denisch . . . cristen geloubis nicht enhant, vnd was sie czu schaffen haben, kegen allen eren vmsessen, die vmb Colmer- land, Pomererland, Pruwsenland gesessen sind, vnd vmb andir sunderliche land, die an den vorgenanten landen gelegen... betwyngen mogen, die vngeloubig sint. Vnd ouch sunderlichin sie czu vordern in deme houe czu Rome mit ganczen truwen. Were abir das, das der meister vnd die brudere vorbe- numpt vnsir hulffe adir vnsir erben adir nochkomelinge durfften mit gewopniter hand kegen den, die en vnrechte gewald thun, welden: so sullen sie czu vns senden ere erbaren bothen, wie die denn obir eyn vmb die hulffe mit vns koment adir mit vnsirn lewten adir nach vns mit vnsirn erben adir noch- komelinge. Die wir adir vnsir erben adir nochkomelinge dorczu schicken, doran sal vns vnd in gnugen. Vff das desse ding gancz vnd vnezubrochlichin blieben, so haben wir dessen briff gegebin beuestent mit vnsirn grosen ingesegeln. Desse ding sint gericht vnd gescheen in der stad czu lesslaw nach der gebort vnsirs Herren tusent dreyhundert in deme sebende vnd dreysigsten Jare, an deme Asschetage. Des sind geczug etc. (Voigt Cod. dipl. Pruss. — Chyt. VII. 155. — Eml. IV. 393.) 148. Concordia inter Joannem Boemiae et Kazimirum Poloniae regem super diffiiniendis controversiis facta. 1337, 12. Mart. Nos Joannes B. et Kazemirus P. D. gr. reges, universis praesentes literas inspecturis salutem et notitiam subscrip- torum. Salus, vita et perennis tranquillitas, benedictio pacis radiat ac claris fulgoribus per orbis refulget climata, dum
Strana 165
165 — regnorum subditis et terrarum incolis de commodis salubriter providetur. Eapropter terrarum pacem et tranquillitatem nutrire pro viribus cupientes, ordinamus unanimiter et indis- solubiliter observare debere volumus nos invicem et insolidum, promittentes, quod si per aliquos homines principum nobis utrobique subjectorum seu de terris eorundem aliqua dampna parte ab utraque contingeret perpetrari, propter hoc pacis unio inter nos concorditer facta non debet violari, sed in suo robore perpetuis temporibus firmissime perdurare. Sane dis- cordiae materia taliter perpetrata, aut dampna vel spolia quaecunque hincinde per maleficos irrogata, per capitaneos Vratislauiensem et Kalisiensem, Glogoviensem et Poznaniensem inter se mutuo requisitos sine procrastinatione qualibet, prout rationabile fuerit, dirimantur; ita tamen, quodsi de aliquo dictorum regnorum aut de terris nostris et principum nobis et alterutri subjectorum aliqua dampna aut spolia perpetra- rentur, capitanei Kalisiensis, Vratislaviensis et Poznaniensis, Glogoviensis inter se ac vicissim tenebuntur intimare, ac ipse capitaneus, sub quo talia sunt commissa, ipsos maleficos pro justitia facienda statuere tenebitur in locis et civitatibus infra scriptis, vid. capitaneus Vratislaviensis in Warthenberg et capitaneus Kalisiensis in Ostrassov ac capitaneus Glogoviensis in Frowstadt et capitaneus Poznaniensis in Kosczan a die requisitionis ad duas septimanas indilate, et eundem seu eosdem maleficos, si se ipse vel ipsi proprio juramento adhi- bitis duobus testibus probis et honestis, de furto non suspectis, non expurgaverint, ab eadem die per alias duas septimanas per fidejussoriam cautionem parti adversae contentam eosdem ad satisfactionem congruam et condignam compellendo. Si vero talia spolia committentes domino suo vel capitaneo in hoc inobedientes existerent et rebelles et ad mandatum ipsorum de spolio sic commisso comparere aut satisfacere recu- sarent: mox ipse dominus sive capitaneus, sub quo castra, fortalicia aut possessiones habet, ipsa vallare et expugnare tenebuntur. Et si per se ipsos ad id sufficere non valerent, ipse capita- neus, sub quo spolia sunt commissa, ad ipsos et eadem ex- pugnanda, prout melius poterit, etiam suis sumptibus adjuvabit.
165 — regnorum subditis et terrarum incolis de commodis salubriter providetur. Eapropter terrarum pacem et tranquillitatem nutrire pro viribus cupientes, ordinamus unanimiter et indis- solubiliter observare debere volumus nos invicem et insolidum, promittentes, quod si per aliquos homines principum nobis utrobique subjectorum seu de terris eorundem aliqua dampna parte ab utraque contingeret perpetrari, propter hoc pacis unio inter nos concorditer facta non debet violari, sed in suo robore perpetuis temporibus firmissime perdurare. Sane dis- cordiae materia taliter perpetrata, aut dampna vel spolia quaecunque hincinde per maleficos irrogata, per capitaneos Vratislauiensem et Kalisiensem, Glogoviensem et Poznaniensem inter se mutuo requisitos sine procrastinatione qualibet, prout rationabile fuerit, dirimantur; ita tamen, quodsi de aliquo dictorum regnorum aut de terris nostris et principum nobis et alterutri subjectorum aliqua dampna aut spolia perpetra- rentur, capitanei Kalisiensis, Vratislaviensis et Poznaniensis, Glogoviensis inter se ac vicissim tenebuntur intimare, ac ipse capitaneus, sub quo talia sunt commissa, ipsos maleficos pro justitia facienda statuere tenebitur in locis et civitatibus infra scriptis, vid. capitaneus Vratislaviensis in Warthenberg et capitaneus Kalisiensis in Ostrassov ac capitaneus Glogoviensis in Frowstadt et capitaneus Poznaniensis in Kosczan a die requisitionis ad duas septimanas indilate, et eundem seu eosdem maleficos, si se ipse vel ipsi proprio juramento adhi- bitis duobus testibus probis et honestis, de furto non suspectis, non expurgaverint, ab eadem die per alias duas septimanas per fidejussoriam cautionem parti adversae contentam eosdem ad satisfactionem congruam et condignam compellendo. Si vero talia spolia committentes domino suo vel capitaneo in hoc inobedientes existerent et rebelles et ad mandatum ipsorum de spolio sic commisso comparere aut satisfacere recu- sarent: mox ipse dominus sive capitaneus, sub quo castra, fortalicia aut possessiones habet, ipsa vallare et expugnare tenebuntur. Et si per se ipsos ad id sufficere non valerent, ipse capita- neus, sub quo spolia sunt commissa, ad ipsos et eadem ex- pugnanda, prout melius poterit, etiam suis sumptibus adjuvabit.
Strana 166
166 — Quibus castris et fortaliciis expugnatis et acquisitis, ipsa penitus destruantur et bonis eorundem venditis laesis indilate fiat emenda, nisi talia castra aut fortalicia terrarum confinia contingerent ; tunc enim dominorum arbitrio temporalium relin- quatur, an ea magis destrui velint, aut potius, ipsis locatis hominibus pacificis, ipsa pro se et terrarum defensione reser- vare, prius damna passis satisfactione condigna praemissa. Cum autem spoliatores quoscunque de uno regno ad aliud ac ad terras nostrae dicionis aut principum nobis subjectorum (quod absit) contingeret transire, spolia commissuri: volumus et mandamus per capitaneos utriusque partis, ipsos maleficos per fora publice proclamari ac efficaciter impediri et (si fieri poterit) detineri ; alioquin dampna per huiusmodi spoliatores facta ipsimet, in quorum munitionibus et apud quos reperti fuerint, laesis de proprio infra duas (ut praemittitur) septi- manas, resarcire tenebuntur et hoc ipsum quod ipsi spoliatores in persecutione pati debebunt. Ipsi autem spoliatores in regnis Boemiae et Poloniae praedictis ac in omnibus nostris et principum nobis subjectorum terris efficaciter sint pro- scripti et in praedictis omnibus regnis atque terris pro profugis habeantur, ut vox ipsorum tanquam funesta et reproba contra omnem hominem reputetur, donec nostrum utriusque gratiam mereantur obtinere. Ceterum volumus inviolabiliter ordinantes, quod cum profugi seu spoliatores huiusmodi de uno regno ad aliud cum spoliis vel sine spoliis accedunt, per terrigenas eiusdem regni, ad quod fugiunt, in agnitione et in insequutione eorum se invicem fideliter adjuvent. Alias ipsi, qui pro auxilio et juva- mine in agitatione huiusmodi spoliatorum requisiti, inobedientes fuerint et rebelles, nostrum amborum indignationem procul dubio se noverint incursuros, et nihilominus iidem requisiti et rebelles omnia damna inde sequuta, sine quavis difficultate, persolvent eisdem, per quos fuerint super huiusmodi insecutione (ut praemittitur) requisiti. Volumus etiam, ut haec nostra pacis ordinatio per decem annos continue computandos in suo robore immutabiliter et inconcusse perseveret.
166 — Quibus castris et fortaliciis expugnatis et acquisitis, ipsa penitus destruantur et bonis eorundem venditis laesis indilate fiat emenda, nisi talia castra aut fortalicia terrarum confinia contingerent ; tunc enim dominorum arbitrio temporalium relin- quatur, an ea magis destrui velint, aut potius, ipsis locatis hominibus pacificis, ipsa pro se et terrarum defensione reser- vare, prius damna passis satisfactione condigna praemissa. Cum autem spoliatores quoscunque de uno regno ad aliud ac ad terras nostrae dicionis aut principum nobis subjectorum (quod absit) contingeret transire, spolia commissuri: volumus et mandamus per capitaneos utriusque partis, ipsos maleficos per fora publice proclamari ac efficaciter impediri et (si fieri poterit) detineri ; alioquin dampna per huiusmodi spoliatores facta ipsimet, in quorum munitionibus et apud quos reperti fuerint, laesis de proprio infra duas (ut praemittitur) septi- manas, resarcire tenebuntur et hoc ipsum quod ipsi spoliatores in persecutione pati debebunt. Ipsi autem spoliatores in regnis Boemiae et Poloniae praedictis ac in omnibus nostris et principum nobis subjectorum terris efficaciter sint pro- scripti et in praedictis omnibus regnis atque terris pro profugis habeantur, ut vox ipsorum tanquam funesta et reproba contra omnem hominem reputetur, donec nostrum utriusque gratiam mereantur obtinere. Ceterum volumus inviolabiliter ordinantes, quod cum profugi seu spoliatores huiusmodi de uno regno ad aliud cum spoliis vel sine spoliis accedunt, per terrigenas eiusdem regni, ad quod fugiunt, in agnitione et in insequutione eorum se invicem fideliter adjuvent. Alias ipsi, qui pro auxilio et juva- mine in agitatione huiusmodi spoliatorum requisiti, inobedientes fuerint et rebelles, nostrum amborum indignationem procul dubio se noverint incursuros, et nihilominus iidem requisiti et rebelles omnia damna inde sequuta, sine quavis difficultate, persolvent eisdem, per quos fuerint super huiusmodi insecutione (ut praemittitur) requisiti. Volumus etiam, ut haec nostra pacis ordinatio per decem annos continue computandos in suo robore immutabiliter et inconcusse perseveret.
Strana 167
167 — In huius etc. Actum et datum Poznaniae, die S. Gregorii papae a. D. 1337, indictione V. (Orig. arch. aul. Vindob. — Kodeks dipl. Wielopolski II. — Dogiel Cod. Pol. — Eml. IV. 397.) 149. Foedus militare Ottonis et Barnim ducum cum Joanne rege. 1337, 12. Mart. A. 1337, 12. Mart. Otto dux Stetynensis, Pomoraniae, Slaviae et Cassubiae, ejusque filius unigenitus, nomine Barnim, promiserunt litteris Poznaniae datis Joanni regi B. tempore et loco ad ejus requisitionem in subsidium et juvamen ad terras suas viros centum galeatos destinare; quibus in expensis rex providere obligabatur, damna eorum, quae receperint, duce sufferente. Tenor harum litterarum idem est ut in foedere cum archiepiscopo Magdeburgensi a 1336 inito (vide n. 125.) (Arch, aul. Vid. — Eml. IV. 396.) 150. Joannes dux Stinaviae vendit civitatem et castrum Gor Joanni regi et ab eodem rege eandem civitatem et castrum una cum civitate Frowenstat in feudum suscipit. 1337, 27. Mart. K. List kniežete Jana slezského, že zemi svú Gor s zámkem, městem a se vším příslušenstvím prodává a prodal králi Janovi českému, dědicóm a budúcím za tisíc hřiven grošuov, a že král Jan z zvláštnie milosti dal zámek, město, krajinu tu s městem Frauenstat jemu zase k užívání do svého života 1337. In nomine Domini Amen. Nos Joannes D. gr. dux Zlesiae, dominus Stynaviae, ad universorum notitiam tam praesentium quam futurorum volumus publice pervenire, quod nos bona et nostra libera voluntate, sani mente et corpore, maturo et de- liberato nostro nostrorumque praevio consiliariorum consilio, sponte et libere, non compulsi, non coacti, nec aliqua pravi- tatis suggestione illecti, terram nostram Goram cum civitate et castro Gora, territorio et omnibus et singulis limitibus, dominio, honore, jurisdictione, bayllia meri et mixti imperii,
167 — In huius etc. Actum et datum Poznaniae, die S. Gregorii papae a. D. 1337, indictione V. (Orig. arch. aul. Vindob. — Kodeks dipl. Wielopolski II. — Dogiel Cod. Pol. — Eml. IV. 397.) 149. Foedus militare Ottonis et Barnim ducum cum Joanne rege. 1337, 12. Mart. A. 1337, 12. Mart. Otto dux Stetynensis, Pomoraniae, Slaviae et Cassubiae, ejusque filius unigenitus, nomine Barnim, promiserunt litteris Poznaniae datis Joanni regi B. tempore et loco ad ejus requisitionem in subsidium et juvamen ad terras suas viros centum galeatos destinare; quibus in expensis rex providere obligabatur, damna eorum, quae receperint, duce sufferente. Tenor harum litterarum idem est ut in foedere cum archiepiscopo Magdeburgensi a 1336 inito (vide n. 125.) (Arch, aul. Vid. — Eml. IV. 396.) 150. Joannes dux Stinaviae vendit civitatem et castrum Gor Joanni regi et ab eodem rege eandem civitatem et castrum una cum civitate Frowenstat in feudum suscipit. 1337, 27. Mart. K. List kniežete Jana slezského, že zemi svú Gor s zámkem, městem a se vším příslušenstvím prodává a prodal králi Janovi českému, dědicóm a budúcím za tisíc hřiven grošuov, a že král Jan z zvláštnie milosti dal zámek, město, krajinu tu s městem Frauenstat jemu zase k užívání do svého života 1337. In nomine Domini Amen. Nos Joannes D. gr. dux Zlesiae, dominus Stynaviae, ad universorum notitiam tam praesentium quam futurorum volumus publice pervenire, quod nos bona et nostra libera voluntate, sani mente et corpore, maturo et de- liberato nostro nostrorumque praevio consiliariorum consilio, sponte et libere, non compulsi, non coacti, nec aliqua pravi- tatis suggestione illecti, terram nostram Goram cum civitate et castro Gora, territorio et omnibus et singulis limitibus, dominio, honore, jurisdictione, bayllia meri et mixti imperii,
Strana 168
168 — juribus, patrociniis et praesentationibus ecclesiasticorum bene- ficiorum, nec non vasallis, feudalibus, vasallagiis, feodis, emphi- teotis et ad glebam adscriptis hominibus ac universis juribus, censibus, fructibus, usibus, usufructibus, proventibus et obven- tionibus suis universis, quae et qualescunque sint et in quibus- cunque rebus consistant vel consistere poterunt in futurum, et cum omnibus libertatibus et utilitatibus, agris, cultis et incultis, planis, vallibus, montibus, campis, pratis, pascuis, venationibus, aucupationibus, piscinis, molendinis, piscationibus, aquis aquarumque decursibus, silvis, rubetis, nemoribus et aliis singulis pertinentiis et appendiis suis serenissimo principi, domino nostro, domino Joanni eadem gratia B. regi, comiti L. et nomine suo suis heredibus seu successoribus, B. regibus, juste, rite, legitime et rationabiliter exhibitis solennitatibus et ceremoniis venditionis et emptionis, quae in huiusmodi con- tractibus adhiberi consueverunt, vendidimus, vendimusque, vero titulo et nomine venditionis tradimus, stipulatione mutua inter nos hinc inde celebrata, pro mille marchis grossorum denari- orum Pragensium polonicalis numeri pecuniae paratae. Quam pecuniam nos profitemur percepisse et habere ipsum dominum regem et successores eius de ipsa pecunia solutos nosque quietos, publice cognoscentes. Ipse autem dominus rex ipsam terram Goram cum civitate castroque Gora et territorio suo, nec non vasallis et utilitatibus suis, una cum civitate Fraven- stadt, expedita et exsoluta penes dominum Conradum Olsni- censem ducem, fratrem nostrum, nobis in feudum honorabile et perpetuum dedit, cum aliis terris nostris et civitatibus possi- denda, fruenda, utenda et utifruenda et habenda, usque ad tempora vitae nostrae, pacifice et quiete, tunc demum post mortem nostram ad ipsum dominum regem et successores suos, Boemiae reges, protinus libere devolvenda. Ipsa autem terra Gorensis cum ciuitate Fravenstatt et ipsarum vasallis et hominibus nobis interim in vita nostra intendere, parere, obedire et subesse debent, subesseque promittere, absque omni prae- stito fidelitatis homagio aut etiam juramento. Verum tamen ipsa terra praefata Fravenstatt ac vasalli et homines eorum statim praefato domino regi nomine suo suisque successoribus,
168 — juribus, patrociniis et praesentationibus ecclesiasticorum bene- ficiorum, nec non vasallis, feudalibus, vasallagiis, feodis, emphi- teotis et ad glebam adscriptis hominibus ac universis juribus, censibus, fructibus, usibus, usufructibus, proventibus et obven- tionibus suis universis, quae et qualescunque sint et in quibus- cunque rebus consistant vel consistere poterunt in futurum, et cum omnibus libertatibus et utilitatibus, agris, cultis et incultis, planis, vallibus, montibus, campis, pratis, pascuis, venationibus, aucupationibus, piscinis, molendinis, piscationibus, aquis aquarumque decursibus, silvis, rubetis, nemoribus et aliis singulis pertinentiis et appendiis suis serenissimo principi, domino nostro, domino Joanni eadem gratia B. regi, comiti L. et nomine suo suis heredibus seu successoribus, B. regibus, juste, rite, legitime et rationabiliter exhibitis solennitatibus et ceremoniis venditionis et emptionis, quae in huiusmodi con- tractibus adhiberi consueverunt, vendidimus, vendimusque, vero titulo et nomine venditionis tradimus, stipulatione mutua inter nos hinc inde celebrata, pro mille marchis grossorum denari- orum Pragensium polonicalis numeri pecuniae paratae. Quam pecuniam nos profitemur percepisse et habere ipsum dominum regem et successores eius de ipsa pecunia solutos nosque quietos, publice cognoscentes. Ipse autem dominus rex ipsam terram Goram cum civitate castroque Gora et territorio suo, nec non vasallis et utilitatibus suis, una cum civitate Fraven- stadt, expedita et exsoluta penes dominum Conradum Olsni- censem ducem, fratrem nostrum, nobis in feudum honorabile et perpetuum dedit, cum aliis terris nostris et civitatibus possi- denda, fruenda, utenda et utifruenda et habenda, usque ad tempora vitae nostrae, pacifice et quiete, tunc demum post mortem nostram ad ipsum dominum regem et successores suos, Boemiae reges, protinus libere devolvenda. Ipsa autem terra Gorensis cum ciuitate Fravenstatt et ipsarum vasallis et hominibus nobis interim in vita nostra intendere, parere, obedire et subesse debent, subesseque promittere, absque omni prae- stito fidelitatis homagio aut etiam juramento. Verum tamen ipsa terra praefata Fravenstatt ac vasalli et homines eorum statim praefato domino regi nomine suo suisque successoribus,
Strana 169
169 — Boemiae regibus, praestare tenentur fidelitatis debitae homa- gium et fidei juramentum, ipsumque solum et successores suos verum, legitimum, supremum et immediatum dominum reco- gnoscere debebunt. Nos autem volumus, promittimus et tenemur praefatos, terram Gorensem cum civitate Fravenstatt, ac earum vasallos, feudales et homines praefatos, penes antiqua jura, libertates, immunitates et gratias eorum nostris inviolabiliter conservare temporibus, nullamque eis inferre seu inferre quempiam permittere molestiam, injuriam aut offensam pro- totis nostris viribus et pro posse. Idem etiam dominus rex promisit, promittit et tenetur, nos, vasallos, terras, civitates, et earum homines penes jura, libertates, privilegia et immu- nitates, omnes et singulos nostros, manu tenere, servare et custodire, prout alii principes Poloniae vasallos suos habent eisque quomodolibet potiuntur; nos quoque non molestare, impedire vel etiam amovere debet ab ipsa possessione pacifica terrarum, civitatum, castrorum et possessionum omnium, totis vitae nostrae temporibus, prout in ipsius domini regis literis nobis super eo datis evidentius apparet, etc. Datum et actum Wratislaviae in domo regali sub testi- monio . . . a. D. 1337 feria quinta ante dominicam, in qua cantamus Laetare. (Arch. aul. Vindob. — Grünhagen I. 145. — Eml. IV. 405.) 151. Henricus dux Slesiae et dominus in Javor de castro Kant ad regem Boemiae devolvendo. 1337, 28. Martii. List Jindřicha kniežete Slezského, že po smrti své hrad a městečko Kant a Kamrerdorf se všemi příslušenstvími má připadnúti na krále české 1337. Nos Henricus D. gr. Slesiae dux, dominus in Jawer, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos castrum cum oppido Kant et allodium Camerer- dorf cum fructibus et pertinentiis suis universis, disbrigatis
169 — Boemiae regibus, praestare tenentur fidelitatis debitae homa- gium et fidei juramentum, ipsumque solum et successores suos verum, legitimum, supremum et immediatum dominum reco- gnoscere debebunt. Nos autem volumus, promittimus et tenemur praefatos, terram Gorensem cum civitate Fravenstatt, ac earum vasallos, feudales et homines praefatos, penes antiqua jura, libertates, immunitates et gratias eorum nostris inviolabiliter conservare temporibus, nullamque eis inferre seu inferre quempiam permittere molestiam, injuriam aut offensam pro- totis nostris viribus et pro posse. Idem etiam dominus rex promisit, promittit et tenetur, nos, vasallos, terras, civitates, et earum homines penes jura, libertates, privilegia et immu- nitates, omnes et singulos nostros, manu tenere, servare et custodire, prout alii principes Poloniae vasallos suos habent eisque quomodolibet potiuntur; nos quoque non molestare, impedire vel etiam amovere debet ab ipsa possessione pacifica terrarum, civitatum, castrorum et possessionum omnium, totis vitae nostrae temporibus, prout in ipsius domini regis literis nobis super eo datis evidentius apparet, etc. Datum et actum Wratislaviae in domo regali sub testi- monio . . . a. D. 1337 feria quinta ante dominicam, in qua cantamus Laetare. (Arch. aul. Vindob. — Grünhagen I. 145. — Eml. IV. 405.) 151. Henricus dux Slesiae et dominus in Javor de castro Kant ad regem Boemiae devolvendo. 1337, 28. Martii. List Jindřicha kniežete Slezského, že po smrti své hrad a městečko Kant a Kamrerdorf se všemi příslušenstvími má připadnúti na krále české 1337. Nos Henricus D. gr. Slesiae dux, dominus in Jawer, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos castrum cum oppido Kant et allodium Camerer- dorf cum fructibus et pertinentiis suis universis, disbrigatis
Strana 170
170 — et disbrigandis imposterum, prout pater et frater nostri posse- derunt et habuerunt, assignata et donata nobis quoad usu- fructum per dominum regem B. inclytum et usque ad tempora vitae nostrae utifruenda per nos et possidenda, post mortem autem nostram praefata castrum et oppidum Kant cum Camerer- dorf et utilitatibus ac pertinentiis suis universis, per nos possessis et habitis, ad ipsum dominum regem et successores suos, Boemiae reges, debent protinus revolvi. Harum nostrarum testimonio literarum. Datum Vratislaviae a. D. 1337, feria sexta proxima ante dominicam Laetare. (A. K. — Grünhagen I. 88. — Emler IV. 407.) 152. Henrici ducis Slesiae dominique in Jawer et Furstenberg literae, quo modo rex Joannes ei indul- serit a civitate Sitaviensi bernam exigere. 1337, 28. Mart. List kniežete Henricha Javorského, že s vuolí krále českého vzal berni ze svých poddaných a že polovici té berně má obrátiti na výplatu zboží zastavených 1337. (A. K.) Nos Henricus D. gr. Slesiae dux, dominus in Jawer et Furstenberch, universis praesentes literas inspecturis volumus fore notum, quod cum magnificus dominus Johannes B. rex nobis indulserit, ut a civitate et bonis civium et hominum Syttaviensium de marca qualibet unum lotonem grossorum nomine exactionis exigeremus, promittimus firmiter et tenemur, quod nos medietatem totius pecuniae illius exactae nomine dicti d. regis et pro eo in summa 2000 marcarum, in qua certa bona et possessiones ad castrum Kant spectantia et districtum ibidem sunt obligata pignori, pro exsolutione eorum defalcare in ipsa summa, partem mediam ipsum d. regem contingentem totaliter deducendam. Harum serie literarum . . . Datum Wratislaviae a. D. 1337, die dominica qua cantatur Laetare. (A. K. — Grünhagen I. 88. — Ember IV. 408.)
170 — et disbrigandis imposterum, prout pater et frater nostri posse- derunt et habuerunt, assignata et donata nobis quoad usu- fructum per dominum regem B. inclytum et usque ad tempora vitae nostrae utifruenda per nos et possidenda, post mortem autem nostram praefata castrum et oppidum Kant cum Camerer- dorf et utilitatibus ac pertinentiis suis universis, per nos possessis et habitis, ad ipsum dominum regem et successores suos, Boemiae reges, debent protinus revolvi. Harum nostrarum testimonio literarum. Datum Vratislaviae a. D. 1337, feria sexta proxima ante dominicam Laetare. (A. K. — Grünhagen I. 88. — Emler IV. 407.) 152. Henrici ducis Slesiae dominique in Jawer et Furstenberg literae, quo modo rex Joannes ei indul- serit a civitate Sitaviensi bernam exigere. 1337, 28. Mart. List kniežete Henricha Javorského, že s vuolí krále českého vzal berni ze svých poddaných a že polovici té berně má obrátiti na výplatu zboží zastavených 1337. (A. K.) Nos Henricus D. gr. Slesiae dux, dominus in Jawer et Furstenberch, universis praesentes literas inspecturis volumus fore notum, quod cum magnificus dominus Johannes B. rex nobis indulserit, ut a civitate et bonis civium et hominum Syttaviensium de marca qualibet unum lotonem grossorum nomine exactionis exigeremus, promittimus firmiter et tenemur, quod nos medietatem totius pecuniae illius exactae nomine dicti d. regis et pro eo in summa 2000 marcarum, in qua certa bona et possessiones ad castrum Kant spectantia et districtum ibidem sunt obligata pignori, pro exsolutione eorum defalcare in ipsa summa, partem mediam ipsum d. regem contingentem totaliter deducendam. Harum serie literarum . . . Datum Wratislaviae a. D. 1337, die dominica qua cantatur Laetare. (A. K. — Grünhagen I. 88. — Ember IV. 408.)
Strana 171
171 — 153. Henricus dux Slesiae et dominus in Javor obligat capitaneos suos in castro Kant ad sponsionem Joanni regi faciendam. 1337, 28. Martii. List Henrycha kniežete Slezského, že kolikrát koli haytmana uvodil by na zámek svuoj a města svého Kant, že tolikrát králi českému, králi Janovi, slibovati má, že jemu slúžiti a jeho poslúchati má. 1337. (A. K.) 154. Transactio nuptialis inter Carolum regem Ungariae et Joannem regem Boemiae atque Carolum marchionem Moraviae. 1338, 1. Mart. Nos Carolus D. gr. rex Hungariae, commendantes me- moriae tenore praesentium, quibus expedit, significamus uni- versis, quod licet inter excellentes principes, Joannem vid. eadem gratia regem Boemiae, comitem L., fratrem nostrum carissimum, et Carolum primogenitum, marchionem Moraviae nec non Johannem ducem Carinthiae, comitem Tirolis, filios suos, ab una, et nos, d. Ludovicum primogenitum et dominos, Andream scilicet, ducem Calabriae, noc non Steffanum, natos nostros carissimos, parte ex altera — perpetuae unionis et amicitiae foedera validis instrumentis et literis mutuo con- tracta et firmata et inita iam pridem, prout fere dinoscuntur sufficienter, hinc inde inter nos consanguineos quaesita existant : tamen, ut eo fortius, eo melius ipsa compositionis foedera ac novae parentelae contractus notis et obligamentis fortioribus supervenientibus inter nos nostrosque filios et praenotatum ac praememoratum dominum Carolum marchionem, utrorumque nostrorum heredes, in perpetuae stabilitatis memoriam tanquam firmiora roborentur, ordinationibus superioribus et compositi- onibus, tanquam praedictis prioribus literis proxime utrique unitis, salvis et suis iuribus et vigoribus, quoad omnes et singulos suos articulos, expressiones, promissiones et sponsiones mutuorum subsidiorum, juramentorum firmationes, personarum- que exceptiones et vinculorum conditiones, perpetuo absque omni deminutione et defectu permansuris et perduraturis,
171 — 153. Henricus dux Slesiae et dominus in Javor obligat capitaneos suos in castro Kant ad sponsionem Joanni regi faciendam. 1337, 28. Martii. List Henrycha kniežete Slezského, že kolikrát koli haytmana uvodil by na zámek svuoj a města svého Kant, že tolikrát králi českému, králi Janovi, slibovati má, že jemu slúžiti a jeho poslúchati má. 1337. (A. K.) 154. Transactio nuptialis inter Carolum regem Ungariae et Joannem regem Boemiae atque Carolum marchionem Moraviae. 1338, 1. Mart. Nos Carolus D. gr. rex Hungariae, commendantes me- moriae tenore praesentium, quibus expedit, significamus uni- versis, quod licet inter excellentes principes, Joannem vid. eadem gratia regem Boemiae, comitem L., fratrem nostrum carissimum, et Carolum primogenitum, marchionem Moraviae nec non Johannem ducem Carinthiae, comitem Tirolis, filios suos, ab una, et nos, d. Ludovicum primogenitum et dominos, Andream scilicet, ducem Calabriae, noc non Steffanum, natos nostros carissimos, parte ex altera — perpetuae unionis et amicitiae foedera validis instrumentis et literis mutuo con- tracta et firmata et inita iam pridem, prout fere dinoscuntur sufficienter, hinc inde inter nos consanguineos quaesita existant : tamen, ut eo fortius, eo melius ipsa compositionis foedera ac novae parentelae contractus notis et obligamentis fortioribus supervenientibus inter nos nostrosque filios et praenotatum ac praememoratum dominum Carolum marchionem, utrorumque nostrorum heredes, in perpetuae stabilitatis memoriam tanquam firmiora roborentur, ordinationibus superioribus et compositi- onibus, tanquam praedictis prioribus literis proxime utrique unitis, salvis et suis iuribus et vigoribus, quoad omnes et singulos suos articulos, expressiones, promissiones et sponsiones mutuorum subsidiorum, juramentorum firmationes, personarum- que exceptiones et vinculorum conditiones, perpetuo absque omni deminutione et defectu permansuris et perduraturis,
Strana 172
172 — etiam cum eodem d. Carolo, marchione, nos et dicti filii nostri ad hanc novae compositionis formam et specialis proximitatis devenimus unionem. Qui, ultra praedictam mutuam compositionem et prioris parentelae sanguinis connexionem, sibi specialiter astringi cupientes, nos et serenissima principissa, domina Elizabeth, regina Hungariae, consors nostra carissima, sub virtute iura- menti ad sancta Dei euangelia praestiti, virginem praecellentem, dominam Margaretham, filiam domini Caroli, marchionis Mora- uiae, nomine dicti domini Ludouici, primogeniti nostri, ac pro- ipso exnunc recepimus, absque omni fraude et dolo legitime, in uxorem nostri Ludovici, primogeniti nostri, regis Hungariae. Sicut etiam nos, Ludouicus primogenitus, praesentibus protestamur, quod exnunc dominam Margaretham, filiam domini Caroli, marchionis Morauiae, tactis sacrosanctis euangeliis, corporali praestito iuramento, sponte et libere recepimus legi- time in uxorem, quemadmodum ipse dominus genitor noster et domina genitrix nostra ipsam nostro nomine et pro nobis in uxorem legitime, autoritate praesentium, noscitur recepisse, dummodo domina dicta Margaretha nunc et infra terminum traductionis et traditionis talem corporalem non patiatur de- fectum, pro quo non immerito a tanto principe posset refutari. Quam a festo b. Michaelis arch. proxime affuturo, currente anno incarnationis Domini 1338 in prima reuolutione eiusdem festi, pro dicto domino Ludouico, primogenito nostro, in ciui- tate Brunna assumi et recipi, sincere et bona fide, quolibet dolo et fraude procul motis, traducere et traduci faciemus et procurabimus, Deo nobis comitante. Hoc deliberato, quod idem d. Carolus marchio cum eadem domina, Margaretha, filia sua, loco traditionis et traductionis eiusdem, pro titulo dotis et dotalicii decem millia marcarum grossorum Pragensium bonorum, LXIV grossos pro marca qualibet computando, ex tunc ipso domino Ludvico, primo- genito nostro, per ipsum danda, autoritate literarum suarum deputauit, tali expressione mediante, quod die traditionis et traductionis ipsius filiae suae nos et dominum Ludovicum, nostrum primogenitum, seu nostros nuncios, quos ad hoc cum
172 — etiam cum eodem d. Carolo, marchione, nos et dicti filii nostri ad hanc novae compositionis formam et specialis proximitatis devenimus unionem. Qui, ultra praedictam mutuam compositionem et prioris parentelae sanguinis connexionem, sibi specialiter astringi cupientes, nos et serenissima principissa, domina Elizabeth, regina Hungariae, consors nostra carissima, sub virtute iura- menti ad sancta Dei euangelia praestiti, virginem praecellentem, dominam Margaretham, filiam domini Caroli, marchionis Mora- uiae, nomine dicti domini Ludouici, primogeniti nostri, ac pro- ipso exnunc recepimus, absque omni fraude et dolo legitime, in uxorem nostri Ludovici, primogeniti nostri, regis Hungariae. Sicut etiam nos, Ludouicus primogenitus, praesentibus protestamur, quod exnunc dominam Margaretham, filiam domini Caroli, marchionis Morauiae, tactis sacrosanctis euangeliis, corporali praestito iuramento, sponte et libere recepimus legi- time in uxorem, quemadmodum ipse dominus genitor noster et domina genitrix nostra ipsam nostro nomine et pro nobis in uxorem legitime, autoritate praesentium, noscitur recepisse, dummodo domina dicta Margaretha nunc et infra terminum traductionis et traditionis talem corporalem non patiatur de- fectum, pro quo non immerito a tanto principe posset refutari. Quam a festo b. Michaelis arch. proxime affuturo, currente anno incarnationis Domini 1338 in prima reuolutione eiusdem festi, pro dicto domino Ludouico, primogenito nostro, in ciui- tate Brunna assumi et recipi, sincere et bona fide, quolibet dolo et fraude procul motis, traducere et traduci faciemus et procurabimus, Deo nobis comitante. Hoc deliberato, quod idem d. Carolus marchio cum eadem domina, Margaretha, filia sua, loco traditionis et traductionis eiusdem, pro titulo dotis et dotalicii decem millia marcarum grossorum Pragensium bonorum, LXIV grossos pro marca qualibet computando, ex tunc ipso domino Ludvico, primo- genito nostro, per ipsum danda, autoritate literarum suarum deputauit, tali expressione mediante, quod die traditionis et traductionis ipsius filiae suae nos et dominum Ludovicum, nostrum primogenitum, seu nostros nuncios, quos ad hoc cum
Strana 173
173 — nostris procuratoriis sufficientibus duximus transmittendos, mediantibus sufficientibus legitimis et idoneis pignorum obli- gationibus seu personarum credibilium et valentium fideiussi- onibus, de quibus praelati et barones nostri, pro ipsa domina sua filia transmittendi, merito contentari valeant et valebant, assecurabit. Quae praedictorum decem millium marcarum summa, a die traductionis ipsius filiae, nobis aut domino Ludouico nostro primogenito, sponso ipsius dominae Margarethae, infra unius anni spatium sub poenis, articulis et conditionibus, coram praelatis et baronibus utriusque partis, tunc temporis ordi- nandis, integraliter et infallibiliter persolvenda, si id facere poterit, quoquo modo, prout se idem d. marchio ad haec, bona et sincera fide, obligauit. Si autem ipsam totam summam decem millium marcarum intra revolutionem praedicti anni, a die traductionis ipsius dominae filiae suae computandi, casu aliquo non doloso soluere aliquatenus non posset : ex tunc medietatem summae praedictae intra reuolutionem anni praedicti, nobis et ipsi praedicto domino Ludouico aut procuratori seu procuratoribus nostris, per nos, ut praemittitur, deputandis, soluere promisit ac soluet, dolo et fraude quibuslibet procul motis. Pro residua quidem medietate ipsius summae, nobis et primogenito nostro sua pignora sufficientia et valentia in Morauia sita, de quibus nos et ipse dominus Ludouicus nostri- que procuratores praedicti contentari poterimus, intra finem anni saepe dicti et prius assignabit, tenenda et habenda per nos et primogenitum nostrum, sine dolo et fraude, pacifice et quiete, tamdiu, quousque medietas summae saepe dictae, puta quinque millia marcarum praedictarum, nobis et ipsi domino Ludovico per eundem dominum marchionem fuerit integraliter persoluta. Nos e conuerso assignamus pro parte eiusdem primo- geniti nostri, ratione donationis propter nuptias, eidem do- minae Margarethae, pecuniam cum augmento tertiae partis quin- decim millia marcarum propter suam praedictam dotem, eiusdem rationis et pagamenti, quorum summa hinc inde ad numerum
173 — nostris procuratoriis sufficientibus duximus transmittendos, mediantibus sufficientibus legitimis et idoneis pignorum obli- gationibus seu personarum credibilium et valentium fideiussi- onibus, de quibus praelati et barones nostri, pro ipsa domina sua filia transmittendi, merito contentari valeant et valebant, assecurabit. Quae praedictorum decem millium marcarum summa, a die traductionis ipsius filiae, nobis aut domino Ludouico nostro primogenito, sponso ipsius dominae Margarethae, infra unius anni spatium sub poenis, articulis et conditionibus, coram praelatis et baronibus utriusque partis, tunc temporis ordi- nandis, integraliter et infallibiliter persolvenda, si id facere poterit, quoquo modo, prout se idem d. marchio ad haec, bona et sincera fide, obligauit. Si autem ipsam totam summam decem millium marcarum intra revolutionem praedicti anni, a die traductionis ipsius dominae filiae suae computandi, casu aliquo non doloso soluere aliquatenus non posset : ex tunc medietatem summae praedictae intra reuolutionem anni praedicti, nobis et ipsi praedicto domino Ludouico aut procuratori seu procuratoribus nostris, per nos, ut praemittitur, deputandis, soluere promisit ac soluet, dolo et fraude quibuslibet procul motis. Pro residua quidem medietate ipsius summae, nobis et primogenito nostro sua pignora sufficientia et valentia in Morauia sita, de quibus nos et ipse dominus Ludouicus nostri- que procuratores praedicti contentari poterimus, intra finem anni saepe dicti et prius assignabit, tenenda et habenda per nos et primogenitum nostrum, sine dolo et fraude, pacifice et quiete, tamdiu, quousque medietas summae saepe dictae, puta quinque millia marcarum praedictarum, nobis et ipsi domino Ludovico per eundem dominum marchionem fuerit integraliter persoluta. Nos e conuerso assignamus pro parte eiusdem primo- geniti nostri, ratione donationis propter nuptias, eidem do- minae Margarethae, pecuniam cum augmento tertiae partis quin- decim millia marcarum propter suam praedictam dotem, eiusdem rationis et pagamenti, quorum summa hinc inde ad numerum
Strana 174
174 — viginti quinque millium marcarum se extendit. Pro quibus ex nunc, prout ex tunc, castra nostra, videlicet Zegedienum et Hazinis, alio nomine Beche nominatum, cum eorum pertinentiis et cum pleno dominio, iure eorundem et suarum pertinentiarum et specialiter cum iuribus patronatus ecclesiarum, promittimus sine dolo et fraude ipsi dominae Margarethae dare, tradere et obligare, suo casu occurrente (quod absit!) iuxta consuetu- dinem nuptialis juris regni Bohemiae redimenda ab eadem. Insuper ratione novae proximitatis, qua utrinque mutuo se astrinxit ipse dominus Carolus marchio cum nobis et nostris filiis, nos e conuerso eidem ex sincerae dilectionis affectu contra cunctos inimicos tenemur mutuo adiuuare, ita quod et ipsius domini marchionis inimici nostri erunt et similiter nostros inimicos ipse pro suis inimicis habebit et reputabit. Nosque ex amore paternali et fraternali ipsorumque affectioni filiali et similiter fraternali, nos et utrorumque nostrorum filios mutua vicissitudine contra omnes insidiantes ac rebellantes adiuuabimus; compositionibus tamen, inter eundem regem Boemiae et suos filios praedictos, nosque et similiter nostros filios, proxime literis, ut praedictum est supra, in suis vigoribus permansuris. Haec igitur omnia et singula et quodlibet praemissorum prout de uerbo ad uerbum praesentibus sunt inserta, sub virtute prius praestiti ad sancta Dei euangelia iuramenti, attendere et custodire promittimus ac firmiter ac inuiolabiliter obseruare. In cuius gestae rei memoriam nostrum et praedictae dominae reginae, consortis nostrae, sigilla ac etiam ipsius domini Ludouici sigillum, quo nunc utitur, duximus praesen- tibus appendendum. Actum et datum in Wisegrad, dominica Invocauit, a. D. 1338. (Ludewig V. 487. — Chytil VI. 190. — Eml. IV.) 155. Foedus inter Carolum regem Ungariae et Carolum marchionem Moraviae. 1338, 1. Martii. Nos Carolus D. gr. rex Hungariae, tenore praesentium, quibus expedit, significamus universis, memoriae commendamus,
174 — viginti quinque millium marcarum se extendit. Pro quibus ex nunc, prout ex tunc, castra nostra, videlicet Zegedienum et Hazinis, alio nomine Beche nominatum, cum eorum pertinentiis et cum pleno dominio, iure eorundem et suarum pertinentiarum et specialiter cum iuribus patronatus ecclesiarum, promittimus sine dolo et fraude ipsi dominae Margarethae dare, tradere et obligare, suo casu occurrente (quod absit!) iuxta consuetu- dinem nuptialis juris regni Bohemiae redimenda ab eadem. Insuper ratione novae proximitatis, qua utrinque mutuo se astrinxit ipse dominus Carolus marchio cum nobis et nostris filiis, nos e conuerso eidem ex sincerae dilectionis affectu contra cunctos inimicos tenemur mutuo adiuuare, ita quod et ipsius domini marchionis inimici nostri erunt et similiter nostros inimicos ipse pro suis inimicis habebit et reputabit. Nosque ex amore paternali et fraternali ipsorumque affectioni filiali et similiter fraternali, nos et utrorumque nostrorum filios mutua vicissitudine contra omnes insidiantes ac rebellantes adiuuabimus; compositionibus tamen, inter eundem regem Boemiae et suos filios praedictos, nosque et similiter nostros filios, proxime literis, ut praedictum est supra, in suis vigoribus permansuris. Haec igitur omnia et singula et quodlibet praemissorum prout de uerbo ad uerbum praesentibus sunt inserta, sub virtute prius praestiti ad sancta Dei euangelia iuramenti, attendere et custodire promittimus ac firmiter ac inuiolabiliter obseruare. In cuius gestae rei memoriam nostrum et praedictae dominae reginae, consortis nostrae, sigilla ac etiam ipsius domini Ludouici sigillum, quo nunc utitur, duximus praesen- tibus appendendum. Actum et datum in Wisegrad, dominica Invocauit, a. D. 1338. (Ludewig V. 487. — Chytil VI. 190. — Eml. IV.) 155. Foedus inter Carolum regem Ungariae et Carolum marchionem Moraviae. 1338, 1. Martii. Nos Carolus D. gr. rex Hungariae, tenore praesentium, quibus expedit, significamus universis, memoriae commendamus,
Strana 175
175 — quod cum nos ex novae parentelae contractu inter excellentem principem dominum Carolum, inclyti principis d. Joannis. Boemiae regis primogenitum, marchionem Moraviae, heredes suos ab una, et nos nostrosque filios parte ex altera, pro domino Ludovico, nostro primogenito, et in ejus persona nunc inito et firmato, exaltationem et augmentum honoris ipsius d. Caroli marchionis heredumque suorum, ut nostrum commodum pro- prium i. e. e converso ipse nostrum et heredum nostrorum, similiter ut suum proprium, merito reputemus, quia nobis nostrisque heredibus bona et sincera fide promisit, sub virtute ad sancta Dei evangelia per eum praestiti juramenti, quod si quandoque magnificum principem d. Casimirum regem Poloniae absque heredibus masculis decedere contingeret ab hac vita, quod tunc pro suis viribus omnibus et posse nobis, regi Hun- gariae, nostrisque heredibus, suum exhibebit et praestabit auxilium et juvamen, ut nos nostrique heredes ipsum regnum Poloniae ex eo nobis debitum seu debendum, suo adjuti sub- sidio assequamur, ut nostram deveniat in potestatem, ac pleno juri nostro vel heredum nostrorum regnum sit subjectum. Et quia etiam sub eodem praestito juramento nobis pro- misit, quod si decessionem praedicti d. Casimiri absque herede, ante consummationem matrimonii inter d. Ludovicum, nostrum primogenitum praefatum, et praecellentem virginem d. Marga- ritam filiam suam de novo firmati fieri contingat, non minus ad praemissa obtinenda suum posse exponet, quibus jam ipsum matrimonium esset consummatum: nos e converso pro nobis nostrisque filiis et heredibus memoratis, sub virtute per nos sibi praestiti juramenti, similiter promittimus et sincera fide assumimus, quod si praefatus d. Casimirus, rex Poloniae, heredes aut successores sui duces in Polonia residentes, principes et vasallos, civitates, castra, homines seu quaecunque jura suo genitori et sibi, ac inclyto principi, d. Joanni duci Carinthiae ac fratri ejusdem marchionis in ipso regno Poloniae, quoad ipsos duces, principes et vasallos competentia, quibuscunque censeantur nominibus, sibi vindicare et attrahere conarentur, ipsos forsitan duces et vasallos regis Bohemiae et domini marchionis ac fratris sui praedicti seu homines hostiliter
175 — quod cum nos ex novae parentelae contractu inter excellentem principem dominum Carolum, inclyti principis d. Joannis. Boemiae regis primogenitum, marchionem Moraviae, heredes suos ab una, et nos nostrosque filios parte ex altera, pro domino Ludovico, nostro primogenito, et in ejus persona nunc inito et firmato, exaltationem et augmentum honoris ipsius d. Caroli marchionis heredumque suorum, ut nostrum commodum pro- prium i. e. e converso ipse nostrum et heredum nostrorum, similiter ut suum proprium, merito reputemus, quia nobis nostrisque heredibus bona et sincera fide promisit, sub virtute ad sancta Dei evangelia per eum praestiti juramenti, quod si quandoque magnificum principem d. Casimirum regem Poloniae absque heredibus masculis decedere contingeret ab hac vita, quod tunc pro suis viribus omnibus et posse nobis, regi Hun- gariae, nostrisque heredibus, suum exhibebit et praestabit auxilium et juvamen, ut nos nostrique heredes ipsum regnum Poloniae ex eo nobis debitum seu debendum, suo adjuti sub- sidio assequamur, ut nostram deveniat in potestatem, ac pleno juri nostro vel heredum nostrorum regnum sit subjectum. Et quia etiam sub eodem praestito juramento nobis pro- misit, quod si decessionem praedicti d. Casimiri absque herede, ante consummationem matrimonii inter d. Ludovicum, nostrum primogenitum praefatum, et praecellentem virginem d. Marga- ritam filiam suam de novo firmati fieri contingat, non minus ad praemissa obtinenda suum posse exponet, quibus jam ipsum matrimonium esset consummatum: nos e converso pro nobis nostrisque filiis et heredibus memoratis, sub virtute per nos sibi praestiti juramenti, similiter promittimus et sincera fide assumimus, quod si praefatus d. Casimirus, rex Poloniae, heredes aut successores sui duces in Polonia residentes, principes et vasallos, civitates, castra, homines seu quaecunque jura suo genitori et sibi, ac inclyto principi, d. Joanni duci Carinthiae ac fratri ejusdem marchionis in ipso regno Poloniae, quoad ipsos duces, principes et vasallos competentia, quibuscunque censeantur nominibus, sibi vindicare et attrahere conarentur, ipsos forsitan duces et vasallos regis Bohemiae et domini marchionis ac fratris sui praedicti seu homines hostiliter
Strana 176
176 — invadendo. Et si ab his conatibus ad diligentem requisitionem nostram, quam cum diligentia nos interponere promittimus, desistere non curarent: extunc nos praefato d. Casimiro, regi Poloniae, heredibus et successoribus ipsius, adversum duces, vasallos et homines praedictos nullum debemus dare auxilium et juvamen. Praeterea nos pro nobis et nostris heredibus ipsi d. marchioni, suisque heredibus sub eodem fidei juramento sincere promittimus, quod si processu temporis regnum Poloniae, ut praemittitur, in nostram aut successorum nostrorum devenerit potestatem, quod tunc nos vel nostri heredes dictos duces praefato d. Joanni r. B., genitori ejusdem marchionis, sibi et suo fratri subjectos, civitatesque, castra, homines et vasallos seu alia jura quaecunque ipsis ducibus, principibus et vasallis competentia in dicto regno Poloniae, quibuscunque distin- quantur nominibus, nobis vel nostris heredibus vindicare, usur- pare et attrahere non debeamus per nos vel alios, quovis in- genio, publice vel occulte. Imo, si saepedicti duces, principes et vasalli, civitates, castra et homines memorati regis Boemiae, marchionis et fratris ejusdem praedicti, se nobis aut nostris heredibus regnum Poloniae tunc habentibus, subjicere vellent et appeterent eorum propria voluntate: hos in vasallos et homines nostros acceptare et recipere non debebimus, nec quicquam cum eisdem disponendo quoquo modo, in eorundem regis Boemiae, ipisus marchionis ac fratris sui praejudicium et gravamen. Hoc specialiter adjecto, quod nos nostrique heredes, nulli penitus principum seu hominum cujuscunque conditionis existant, nostrum impendemus seu exhibebimus auxilium, qui praedictos duces, principes et vasallos, patronos ipsius marchionis et fratris sui, ab ipsis et eorum potestate alienare quomodolibet atten- tarent; imo ipsos d. regem Boemiae, marchionem et suum fratrem in juribus in dictis ducibus, principibus et vasallis, ipsis competentibus, favorabiliter prosequemur. Haec igitur omnia et singula, et quodlibet praemissum, prout de verbo ad verbum praesentibus sunt inserta, sub virtute prius praestiti juramenti ad sancta Dei evangelia
176 — invadendo. Et si ab his conatibus ad diligentem requisitionem nostram, quam cum diligentia nos interponere promittimus, desistere non curarent: extunc nos praefato d. Casimiro, regi Poloniae, heredibus et successoribus ipsius, adversum duces, vasallos et homines praedictos nullum debemus dare auxilium et juvamen. Praeterea nos pro nobis et nostris heredibus ipsi d. marchioni, suisque heredibus sub eodem fidei juramento sincere promittimus, quod si processu temporis regnum Poloniae, ut praemittitur, in nostram aut successorum nostrorum devenerit potestatem, quod tunc nos vel nostri heredes dictos duces praefato d. Joanni r. B., genitori ejusdem marchionis, sibi et suo fratri subjectos, civitatesque, castra, homines et vasallos seu alia jura quaecunque ipsis ducibus, principibus et vasallis competentia in dicto regno Poloniae, quibuscunque distin- quantur nominibus, nobis vel nostris heredibus vindicare, usur- pare et attrahere non debeamus per nos vel alios, quovis in- genio, publice vel occulte. Imo, si saepedicti duces, principes et vasalli, civitates, castra et homines memorati regis Boemiae, marchionis et fratris ejusdem praedicti, se nobis aut nostris heredibus regnum Poloniae tunc habentibus, subjicere vellent et appeterent eorum propria voluntate: hos in vasallos et homines nostros acceptare et recipere non debebimus, nec quicquam cum eisdem disponendo quoquo modo, in eorundem regis Boemiae, ipisus marchionis ac fratris sui praejudicium et gravamen. Hoc specialiter adjecto, quod nos nostrique heredes, nulli penitus principum seu hominum cujuscunque conditionis existant, nostrum impendemus seu exhibebimus auxilium, qui praedictos duces, principes et vasallos, patronos ipsius marchionis et fratris sui, ab ipsis et eorum potestate alienare quomodolibet atten- tarent; imo ipsos d. regem Boemiae, marchionem et suum fratrem in juribus in dictis ducibus, principibus et vasallis, ipsis competentibus, favorabiliter prosequemur. Haec igitur omnia et singula, et quodlibet praemissum, prout de verbo ad verbum praesentibus sunt inserta, sub virtute prius praestiti juramenti ad sancta Dei evangelia
Strana 177
— 177 — attendere et custodire promittimus et firmiter ac inviolabiliter observare. In cujus rei gestae memoriam nostrum sigillum praesen- tibus duximus appendendum. Datum ut supra, in Wisegrad, dominica Invocavit a. D. 1338. (Goldast App. n. 28. — Chyt. VI. 187.) 156. Joannes rex contractum inter ducem Joannem ac fratres ejus Henricum de Sagan et Conradum de Olsnitz super ducatu Stynaviensi 1327, die 27. Aug. initum confirmat. 1338, 25. Martii. Johannes D. gr. B. rex et L. comes, ad universorum notitiam volumus pervenire, quod, quamquam benignitatis nostrae regia celsitudo quoslibet, quos ambit nostrum dominium, teneatui dulcorosis favoribus et benignis promotionibus amplexari, tamen dignum judicat nostra serenitas et congruum arbitratur, ut personas sublimis status, quos indefesse nostris insudare offi- ciis fideliter cognovimus, ad augendum ipsorum commoditates ferventius prosequi debeamus. Ad hoc utique consideratione habita et respectu, quod illustris princeps, d. Conradus, dux Sleziae et dominus in Olsna, fidelis noster dilectus, ad nostram veniens praesentiam, pro se et fratre suo, d. Henrico, duce Slesiae et domino Saganensi, similiter principe nostro, nobis exhibuerit quoddam privilegium fratris sui, ducis Johannis Stynaviae, continens contractum inter eos initum super dictis terris Stynaviae, cuius privilegii tenor talis est: (Contextus hujus conventionis seu diplomatis dati Stinaviae a. 1327, fer. IV. post diem S. Bartholomaei ap. (27. Aug.) legitur apud Grünhagen I. 147, ubi datum improprie positum est ad annum 1337.) nobisque cum humili devotione et instantia supplica- verit, quatenus praefatum privilegium et contractum venditi- onis inter ipsos initum et factum, ideo, quod dictus ducatus a nobis in feudum dependet et quod ad hoc necessario noster requiratur consensus, confirmare et approbare dignaremur Codex jur. boh. II. 1. 12
— 177 — attendere et custodire promittimus et firmiter ac inviolabiliter observare. In cujus rei gestae memoriam nostrum sigillum praesen- tibus duximus appendendum. Datum ut supra, in Wisegrad, dominica Invocavit a. D. 1338. (Goldast App. n. 28. — Chyt. VI. 187.) 156. Joannes rex contractum inter ducem Joannem ac fratres ejus Henricum de Sagan et Conradum de Olsnitz super ducatu Stynaviensi 1327, die 27. Aug. initum confirmat. 1338, 25. Martii. Johannes D. gr. B. rex et L. comes, ad universorum notitiam volumus pervenire, quod, quamquam benignitatis nostrae regia celsitudo quoslibet, quos ambit nostrum dominium, teneatui dulcorosis favoribus et benignis promotionibus amplexari, tamen dignum judicat nostra serenitas et congruum arbitratur, ut personas sublimis status, quos indefesse nostris insudare offi- ciis fideliter cognovimus, ad augendum ipsorum commoditates ferventius prosequi debeamus. Ad hoc utique consideratione habita et respectu, quod illustris princeps, d. Conradus, dux Sleziae et dominus in Olsna, fidelis noster dilectus, ad nostram veniens praesentiam, pro se et fratre suo, d. Henrico, duce Slesiae et domino Saganensi, similiter principe nostro, nobis exhibuerit quoddam privilegium fratris sui, ducis Johannis Stynaviae, continens contractum inter eos initum super dictis terris Stynaviae, cuius privilegii tenor talis est: (Contextus hujus conventionis seu diplomatis dati Stinaviae a. 1327, fer. IV. post diem S. Bartholomaei ap. (27. Aug.) legitur apud Grünhagen I. 147, ubi datum improprie positum est ad annum 1337.) nobisque cum humili devotione et instantia supplica- verit, quatenus praefatum privilegium et contractum venditi- onis inter ipsos initum et factum, ideo, quod dictus ducatus a nobis in feudum dependet et quod ad hoc necessario noster requiratur consensus, confirmare et approbare dignaremur Codex jur. boh. II. 1. 12
Strana 178
— 178 — benigniter: nos itaque praefatos Conradum et Henricum, duces Slesiae praedictos, ampliori benevolentiae et gratiosiori affectu prosequi prae ceteris disponentes, ipsorumque supplicationibus nobis porrectis benignius inclinati, omnem contractum prae- fatum, quemadmodum in dicto continetur privilegio, de libe- ralitate regia et de certa nostra scientia ratificamus, appro- bamus et praesentis scripti patrocinio confirmamus. Exceptis tamen expresse civitate et castro Lubyn cum universo suo districtu, territorio et dominio, necnon universis et singulis juribus, honoribus, utilitatibus, reditibus, nobilibus vasallatibus, feudatis vel non feudatis, hominibus et aliis perti- nentiis omnibus, in quibuscunque rebus consistant vel quo- cunque censeantur nomine, quam, quod et quae nobis, here- dibus et successoribus nostris perpetuo proprietatis titulo reservamus. Concedimus quoque liberaliter et conferimus praedictis Conrado Olsnicensi et Heinrico Saganensi ducibus, ipsorumque heredibus in perpetuum, ex dispositione dicti ducis Joannis Stynaviensis praefatam terram seu ducatum Stynaviensem, sc. Stynaviam, Goram, Vravenstadt cum castris ipsis adja- centibus, Novam Civitatem Lyndam, castrum Heincyndorph, Polkowitz, Gobenam cum omnibus ipsorum districtibus, in feudum honorabile et hereditarium, volentes, ut easdem terras cum omni eo dominio, jure et titulo, quibus alias ipsorum terras et ducatus a nobis tenent in feudum, exnunc inantea perpe- tuis temporibus a nobis, heredibus et successoribus nostris, Bohemiae regibus, in feudum habere et recipere debeant et possidere. Promittentes pro nobis et heredibus nostris bona fide, omni absque dolo, ipsos Conradum et Henricum duces prae- dictos ac heredes ipsorum, in ipsorum juribus dicti ducatus Stynaviensis, ut praemittitur, manutenere et défendere et gratiosius conservare, nec eundum ducatum per nos aut heredes nostros impetere vel aliquam ipsis proinde movere brigam, actionem vel quaestionem; renuntiantes nihilominus expresse omni contractui inter nos et praefatum ducem Johannem super praefatis terris pridem inito et facto, et
— 178 — benigniter: nos itaque praefatos Conradum et Henricum, duces Slesiae praedictos, ampliori benevolentiae et gratiosiori affectu prosequi prae ceteris disponentes, ipsorumque supplicationibus nobis porrectis benignius inclinati, omnem contractum prae- fatum, quemadmodum in dicto continetur privilegio, de libe- ralitate regia et de certa nostra scientia ratificamus, appro- bamus et praesentis scripti patrocinio confirmamus. Exceptis tamen expresse civitate et castro Lubyn cum universo suo districtu, territorio et dominio, necnon universis et singulis juribus, honoribus, utilitatibus, reditibus, nobilibus vasallatibus, feudatis vel non feudatis, hominibus et aliis perti- nentiis omnibus, in quibuscunque rebus consistant vel quo- cunque censeantur nomine, quam, quod et quae nobis, here- dibus et successoribus nostris perpetuo proprietatis titulo reservamus. Concedimus quoque liberaliter et conferimus praedictis Conrado Olsnicensi et Heinrico Saganensi ducibus, ipsorumque heredibus in perpetuum, ex dispositione dicti ducis Joannis Stynaviensis praefatam terram seu ducatum Stynaviensem, sc. Stynaviam, Goram, Vravenstadt cum castris ipsis adja- centibus, Novam Civitatem Lyndam, castrum Heincyndorph, Polkowitz, Gobenam cum omnibus ipsorum districtibus, in feudum honorabile et hereditarium, volentes, ut easdem terras cum omni eo dominio, jure et titulo, quibus alias ipsorum terras et ducatus a nobis tenent in feudum, exnunc inantea perpe- tuis temporibus a nobis, heredibus et successoribus nostris, Bohemiae regibus, in feudum habere et recipere debeant et possidere. Promittentes pro nobis et heredibus nostris bona fide, omni absque dolo, ipsos Conradum et Henricum duces prae- dictos ac heredes ipsorum, in ipsorum juribus dicti ducatus Stynaviensis, ut praemittitur, manutenere et défendere et gratiosius conservare, nec eundum ducatum per nos aut heredes nostros impetere vel aliquam ipsis proinde movere brigam, actionem vel quaestionem; renuntiantes nihilominus expresse omni contractui inter nos et praefatum ducem Johannem super praefatis terris pridem inito et facto, et
Strana 179
179 — omnibus juribus, quae nobis et heredibus nostris competunt vel competere possent ex contractu hujusmodi, quem quidem contractum et jura inde subsecuta, quibus nos juvare possemus, cassamus, irritamus et totaliter annullamus. Omnia igitur et singula etc. In cuius rei testimonium etc. Actum et datum in Aldenar, in die annunciationis b. V. gloriosae, a. D. 1338. (E libro archivi Vratislaviensis „Annales devolutionis" inti- tulato typis excussit Grünhagen I. 151, resp. 147.) 157. Joannes rex Conrado duci Slesiae et domino Olsnicensi concedit, quod eo absque heredibus masculis decedente filia ejus Hedwigis in omnibus terris ejus succedere possit, juribus coronae regni Boemiae, a qua illae dependent, semper salvis. List krále Jana českého, že knězi Kunratovi Olešnickému k tomu dává své povolení, aby dcera jeho Hedvika všecko jeho zboží po jeho smrti měla, pod lénem králuov českých. 1338. 1338, 25. Martii. Johannes D. gr. B. rex ac L. comes, notum esse volumus tenore praesentium universis, quod nos illustris principis d. Conradi, ducis Slesiae et domini Olsnicensis, principis et fidelis nostri dilecti, ingentem ardoris affectum et ingentem sollicitu- dinem, quam erga regale culmen assidue gerit et semper gessit, interna mentis consideratione animadvertentes, ipsum- que ad prosequendum commodum et honorem nostrum ferventius aliquarum retributionum recompensa et specialium gratiarum praerogativa allicere cupientes, hanc sibi gratiam duximus faciendam: quod si (quod absit) praefatum ducem ab hac luce migrando, absque herede vel heredibus masculis decedere contingeret, quod extunc filia sua, dicta Hedvigis, quam habet in praesenti, vel legitimi sui heredes de ipsius corpore descen- dentes, omnes suas terras, dominia et possessiones, quas ipse dux habet in praesenti vel habiturus esset in posterum, pleno juris titulo apprehendere hereditarie et possidere pacifice 12*
179 — omnibus juribus, quae nobis et heredibus nostris competunt vel competere possent ex contractu hujusmodi, quem quidem contractum et jura inde subsecuta, quibus nos juvare possemus, cassamus, irritamus et totaliter annullamus. Omnia igitur et singula etc. In cuius rei testimonium etc. Actum et datum in Aldenar, in die annunciationis b. V. gloriosae, a. D. 1338. (E libro archivi Vratislaviensis „Annales devolutionis" inti- tulato typis excussit Grünhagen I. 151, resp. 147.) 157. Joannes rex Conrado duci Slesiae et domino Olsnicensi concedit, quod eo absque heredibus masculis decedente filia ejus Hedwigis in omnibus terris ejus succedere possit, juribus coronae regni Boemiae, a qua illae dependent, semper salvis. List krále Jana českého, že knězi Kunratovi Olešnickému k tomu dává své povolení, aby dcera jeho Hedvika všecko jeho zboží po jeho smrti měla, pod lénem králuov českých. 1338. 1338, 25. Martii. Johannes D. gr. B. rex ac L. comes, notum esse volumus tenore praesentium universis, quod nos illustris principis d. Conradi, ducis Slesiae et domini Olsnicensis, principis et fidelis nostri dilecti, ingentem ardoris affectum et ingentem sollicitu- dinem, quam erga regale culmen assidue gerit et semper gessit, interna mentis consideratione animadvertentes, ipsum- que ad prosequendum commodum et honorem nostrum ferventius aliquarum retributionum recompensa et specialium gratiarum praerogativa allicere cupientes, hanc sibi gratiam duximus faciendam: quod si (quod absit) praefatum ducem ab hac luce migrando, absque herede vel heredibus masculis decedere contingeret, quod extunc filia sua, dicta Hedvigis, quam habet in praesenti, vel legitimi sui heredes de ipsius corpore descen- dentes, omnes suas terras, dominia et possessiones, quas ipse dux habet in praesenti vel habiturus esset in posterum, pleno juris titulo apprehendere hereditarie et possidere pacifice 12*
Strana 180
180 — bossit et debeat, et in eisdem omni eo jure, modo et forma succedere hereditarie possit et debeat, tanquam proles valeret masculina. Quas quidem terras praedictas filia sua ac eiusdem filii vel filiae, heredes legitimi de corpore ipsius descendentes, a nobis et heredibus nostris in feudum semper habebunt et recipient, et ipsa, tanquam nostra fidelis et princeps, more aliorum principum nostrorum, debita obsequia fidelitatis tene- bitur exhibere; non obstantibus quibuscunque constitutionibus, juribus, statutis, consuetudinibus et aliis, etiamsi talia essent, de quibus in genere vel in specie expressam oporteret fieri mentionem; quibus omnibus, in quantum huiusmodi nostrae gratiae et concessioni obviare possent, esse volumus et intelli- gimus totaliter derogatum. In cuius rei etc. Datum in Aldenar in die annunciationis b. Mariae V., a. D. 1338. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünh. II. 24. — Eml. IV. 532.) 158. Conradus dux Slesiae et dominus Olsnicensis Joannem regem a debito absolvit, quo ratione homagii et vasallatus ei de terris suis facti sibi obligabatur. 1338, 26. Martii. Nos Conradus D. gr. dux Slesiae Olsnicensis, notum facimus tenore praesentium universis, quod, quia magnificus princeps, dominus noster ac princeps, dominus Joannes, D. gr. B. rex ac L. comes, ad nostras affectivas instantias ac supplicationes ex insigni et speciali favore et gratia contractum venditionis, ordinationis et emptionis inter nos et fratrem nostrum, ducem Henricum de Sagano, ex una et ducem Joannem Stinaviae, etiam fratrem nostrum, super terra et ducatu Stinaviae parte ex altera initum et celebratum, per suas literas et privilegia generosius ratificando confirmavit: nos huiusmodi gratioso favori nobis impertito gratae vicissitudinis exhibitione occurrere dispositi, praefatum dominum regem ac ipsius heredes ac alios quoslibet, quorum interest vel interesse potest, omnibus
180 — bossit et debeat, et in eisdem omni eo jure, modo et forma succedere hereditarie possit et debeat, tanquam proles valeret masculina. Quas quidem terras praedictas filia sua ac eiusdem filii vel filiae, heredes legitimi de corpore ipsius descendentes, a nobis et heredibus nostris in feudum semper habebunt et recipient, et ipsa, tanquam nostra fidelis et princeps, more aliorum principum nostrorum, debita obsequia fidelitatis tene- bitur exhibere; non obstantibus quibuscunque constitutionibus, juribus, statutis, consuetudinibus et aliis, etiamsi talia essent, de quibus in genere vel in specie expressam oporteret fieri mentionem; quibus omnibus, in quantum huiusmodi nostrae gratiae et concessioni obviare possent, esse volumus et intelli- gimus totaliter derogatum. In cuius rei etc. Datum in Aldenar in die annunciationis b. Mariae V., a. D. 1338. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünh. II. 24. — Eml. IV. 532.) 158. Conradus dux Slesiae et dominus Olsnicensis Joannem regem a debito absolvit, quo ratione homagii et vasallatus ei de terris suis facti sibi obligabatur. 1338, 26. Martii. Nos Conradus D. gr. dux Slesiae Olsnicensis, notum facimus tenore praesentium universis, quod, quia magnificus princeps, dominus noster ac princeps, dominus Joannes, D. gr. B. rex ac L. comes, ad nostras affectivas instantias ac supplicationes ex insigni et speciali favore et gratia contractum venditionis, ordinationis et emptionis inter nos et fratrem nostrum, ducem Henricum de Sagano, ex una et ducem Joannem Stinaviae, etiam fratrem nostrum, super terra et ducatu Stinaviae parte ex altera initum et celebratum, per suas literas et privilegia generosius ratificando confirmavit: nos huiusmodi gratioso favori nobis impertito gratae vicissitudinis exhibitione occurrere dispositi, praefatum dominum regem ac ipsius heredes ac alios quoslibet, quorum interest vel interesse potest, omnibus
Strana 181
181 — debitis et pecuniarum quantitatibus, in quibus ipse dominus rex praedicto fratri nostro, duci Henrico Saganensi, ratione homagii et vasallatus sibi de terris suis facti obligari et teneri dignoscitur usque in praesentem diem, nostro et prae- dicti fratris nostri nomine absolvimus, liberamus et quittamus, ac absolutum, quittum ac liberum penitus dicimus, facimus et fatemur de dicta summa pecuniae seu debitis ipsis, recognos- centes fratri nostro esse taliter bene satisfactum ; promittentes nihilominus bona fide ordinare cum effectu, quod iden dux Henricus, frater noster, intra hinc et festum nativitatis S. Joannis B. proxime venturum omnes literas et instrumenta, quas et quae a praefato domino nostro rege vel heredibus suis et quibuscunque aliis personis habet et habere dignoscitur super dictis debitis et summa pecuniarum, dicto domino regi vel heredibus suis et ei vel eis, cui vel quibus ipse hoc com- miserit, restituet et assignet. In huius rei . . . Datum Aldinar, feria ante dominica Judica, a. D. 1338. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 310. — Ember IV. 537.) 159. Henricus dux Slesiae et dominus Saganensis Joannem regem absolvit a debito, quo ratione homagii et vasallatus ei de terris suis facti sibi obligabatur. List Jindřicha kniežete slezského, v němž kvituje krále Jana českého ze všech povinností, kteréž měl jest jemu učiniti. 1338. 1338, 22. Junii. (Verenstat.) (Contextus idem ut in diplomate praecedenti.) (A. K. — Arch. S. Wenc. — Emler IV. 542.) 160. Carmin herzog zu Stettin u. Pommern, spricht die ihm vom markgrafen Ludwig von Brandenburg versetzten staedte Premyslow, Boswald und Anger- münde aller verpflichtung los u. Iedig. 1338, 13. Augusti. (Frankenfurt.) (Arch, S. Wenc.)
181 — debitis et pecuniarum quantitatibus, in quibus ipse dominus rex praedicto fratri nostro, duci Henrico Saganensi, ratione homagii et vasallatus sibi de terris suis facti obligari et teneri dignoscitur usque in praesentem diem, nostro et prae- dicti fratris nostri nomine absolvimus, liberamus et quittamus, ac absolutum, quittum ac liberum penitus dicimus, facimus et fatemur de dicta summa pecuniae seu debitis ipsis, recognos- centes fratri nostro esse taliter bene satisfactum ; promittentes nihilominus bona fide ordinare cum effectu, quod iden dux Henricus, frater noster, intra hinc et festum nativitatis S. Joannis B. proxime venturum omnes literas et instrumenta, quas et quae a praefato domino nostro rege vel heredibus suis et quibuscunque aliis personis habet et habere dignoscitur super dictis debitis et summa pecuniarum, dicto domino regi vel heredibus suis et ei vel eis, cui vel quibus ipse hoc com- miserit, restituet et assignet. In huius rei . . . Datum Aldinar, feria ante dominica Judica, a. D. 1338. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 310. — Ember IV. 537.) 159. Henricus dux Slesiae et dominus Saganensis Joannem regem absolvit a debito, quo ratione homagii et vasallatus ei de terris suis facti sibi obligabatur. List Jindřicha kniežete slezského, v němž kvituje krále Jana českého ze všech povinností, kteréž měl jest jemu učiniti. 1338. 1338, 22. Junii. (Verenstat.) (Contextus idem ut in diplomate praecedenti.) (A. K. — Arch. S. Wenc. — Emler IV. 542.) 160. Carmin herzog zu Stettin u. Pommern, spricht die ihm vom markgrafen Ludwig von Brandenburg versetzten staedte Premyslow, Boswald und Anger- münde aller verpflichtung los u. Iedig. 1338, 13. Augusti. (Frankenfurt.) (Arch, S. Wenc.)
Strana 182
182 — 161. Otto und Carmin herzoge zu Stettin u. Pom- mern: Friedenschluss mit dem markgrafen Ludwig von Brandenburg. 1338, 14. Augusti. (Frankenfurt.) (Arch. S. Wenc.) 162. Henricus Moguntinensis archiepiscopus, elec- tor Imperii, consentit obligationi pignoratitiae castri Adelburg. 1338, 18. Augusti. (Pingen.) Zástavy zámku Adelburku povolení listem Henrycha Mohutského arcibiskupa. (A. K. — Vide hujus tomi n. 110.) 163. Joannis Boemiae regis in obligationem castri Adelburch ut principis Imperii consensus. 1338, 22. Octobri (in Meduno.) Té zástavy povolení krále Jana českého jakožto korferšta dvěma listy. (A. K. — Ember IV. 618.) 164. Kazimirus Poloniae rex cum Joanne B. rege et Carolo marchione Mor. amicitiae vinculum colligans, renuntiat omni juri in principatibus Legnicensi, Bre- gensi, Saganensi, Krosnensi, Olsnicensi, Stinaviensi, Opoliensi, Falkenbergensi, Strelecensi, Tessinensi, Ko- zlensi, Bytomensi, Mazoviensi, Plocensi, Ratiborensi et Oswietimensi, atque civitatibus Vratislaviensi et Glogoviensi. 1339, 9. Februarii. List Kazimíra krále polského, v němž se pokládá smlúva s králem Janem českým a Karlem synem jeho, kterak on, svrchu psaný Kazimír, dává jim kniežetstvie Vratislavské a Hlohovské se vším příslušenstvím a budúcím kralóm českým. Druhý list téhož Kazimíra na tauž smluvu v táž slova i roku téhož datum. Kazimirus D. gr. Pol. rex universis praesentes literas inspecturis salutem et notitiam subscriptorum. Salus et vita
182 — 161. Otto und Carmin herzoge zu Stettin u. Pom- mern: Friedenschluss mit dem markgrafen Ludwig von Brandenburg. 1338, 14. Augusti. (Frankenfurt.) (Arch. S. Wenc.) 162. Henricus Moguntinensis archiepiscopus, elec- tor Imperii, consentit obligationi pignoratitiae castri Adelburg. 1338, 18. Augusti. (Pingen.) Zástavy zámku Adelburku povolení listem Henrycha Mohutského arcibiskupa. (A. K. — Vide hujus tomi n. 110.) 163. Joannis Boemiae regis in obligationem castri Adelburch ut principis Imperii consensus. 1338, 22. Octobri (in Meduno.) Té zástavy povolení krále Jana českého jakožto korferšta dvěma listy. (A. K. — Ember IV. 618.) 164. Kazimirus Poloniae rex cum Joanne B. rege et Carolo marchione Mor. amicitiae vinculum colligans, renuntiat omni juri in principatibus Legnicensi, Bre- gensi, Saganensi, Krosnensi, Olsnicensi, Stinaviensi, Opoliensi, Falkenbergensi, Strelecensi, Tessinensi, Ko- zlensi, Bytomensi, Mazoviensi, Plocensi, Ratiborensi et Oswietimensi, atque civitatibus Vratislaviensi et Glogoviensi. 1339, 9. Februarii. List Kazimíra krále polského, v němž se pokládá smlúva s králem Janem českým a Karlem synem jeho, kterak on, svrchu psaný Kazimír, dává jim kniežetstvie Vratislavské a Hlohovské se vším příslušenstvím a budúcím kralóm českým. Druhý list téhož Kazimíra na tauž smluvu v táž slova i roku téhož datum. Kazimirus D. gr. Pol. rex universis praesentes literas inspecturis salutem et notitiam subscriptorum. Salus et vita
Strana 183
183 — et perhennis tranquillitas, benedictio pacis, irradiata claris fulgoribus per orbis clarius refulget climata, dum regnorum subditis et terrarum incolis providetur de commodis et inter principes desideratae gratiae unio ac indissolubilis caritatis foedera gratiosius amplectuntur. Cum itaque sicut status prae- cedentium temporum demonstrat, inter magnificos principes, dominos Johannem B. regem et Carolum, ipsius primogenitum, marchionem Moraviae, illustres, fratres nostros carissimos, ac progenitores et praedecessores ipsorum, parte ex una, nosque ac progenitores nostros, parte ex altera, nonnullae seducti- ones, afflictiones et multiplices calamitates, caedesque perso- narum ac rerum hinc inde per tempora agitatae noscantur ac damna perpetrata, propter quae regnorum et terrarum nostrarum gubernacula utrobique gravia pertulere dispendia et jacturas innumeras quotidie habuerunt: nos his tot et tantis cupientes salutifere obviare periculis, quin imo eis finem impo- nere salutarem, affectantes attentis affectibus cum jam dictis dominis rege et marchione firmam et perpetuam amicitiae gratiam ac fraternae dilectionis vinculum irrefragabiliter colligare, in hoc votis eorum et nostris satisfacientes, libenti animo reco- gnoscimus, dicimus et publice protestamur, nos in magnificis principibus, dominis ducibus, Boleslao Legnicensi et Bregensi, Henrico Saganensi et Crosnensi, Conrado Olsnensi, Joanne Stinaviensi, Slesiae ducibus, necnon Bolkone Opoliensi, Bolkone de Falckinberg, Alberto de Streletz, Vladislao Teschinensi,ducibus, Vladislao Cozlensi et Bytomensi, (Wenceslao) principe Masoviae, domino in Plozck, Leskone Ratiboriensi, et Joanne Oswietimensi, ducibus et vasallis eorum, cum ipsorum ducatibus et dominiis, terris, districtibus, jurisdictionibus, pertinentiis, metis, appen- diis et limitibus antiquis quibuscunque, necnon civitatibus Vrati- slaviae et Glogoviae cum districtibus, limitibus, affictibus et pertinentiis earum universis, nullum jus, proprietatem vel do- minium, possessionem aut titulum habere aut habuisse, com- petere vel competiisse aliqualiter in eisdem. Promittentes ipsos dominos regem et marchionem, aut heredes, coheredes vel successores eorum, super praenominatis ducibus et ducatibus eorum seu etiam civitatibus Vratislaviensi et Glogoviensi cum
183 — et perhennis tranquillitas, benedictio pacis, irradiata claris fulgoribus per orbis clarius refulget climata, dum regnorum subditis et terrarum incolis providetur de commodis et inter principes desideratae gratiae unio ac indissolubilis caritatis foedera gratiosius amplectuntur. Cum itaque sicut status prae- cedentium temporum demonstrat, inter magnificos principes, dominos Johannem B. regem et Carolum, ipsius primogenitum, marchionem Moraviae, illustres, fratres nostros carissimos, ac progenitores et praedecessores ipsorum, parte ex una, nosque ac progenitores nostros, parte ex altera, nonnullae seducti- ones, afflictiones et multiplices calamitates, caedesque perso- narum ac rerum hinc inde per tempora agitatae noscantur ac damna perpetrata, propter quae regnorum et terrarum nostrarum gubernacula utrobique gravia pertulere dispendia et jacturas innumeras quotidie habuerunt: nos his tot et tantis cupientes salutifere obviare periculis, quin imo eis finem impo- nere salutarem, affectantes attentis affectibus cum jam dictis dominis rege et marchione firmam et perpetuam amicitiae gratiam ac fraternae dilectionis vinculum irrefragabiliter colligare, in hoc votis eorum et nostris satisfacientes, libenti animo reco- gnoscimus, dicimus et publice protestamur, nos in magnificis principibus, dominis ducibus, Boleslao Legnicensi et Bregensi, Henrico Saganensi et Crosnensi, Conrado Olsnensi, Joanne Stinaviensi, Slesiae ducibus, necnon Bolkone Opoliensi, Bolkone de Falckinberg, Alberto de Streletz, Vladislao Teschinensi,ducibus, Vladislao Cozlensi et Bytomensi, (Wenceslao) principe Masoviae, domino in Plozck, Leskone Ratiboriensi, et Joanne Oswietimensi, ducibus et vasallis eorum, cum ipsorum ducatibus et dominiis, terris, districtibus, jurisdictionibus, pertinentiis, metis, appen- diis et limitibus antiquis quibuscunque, necnon civitatibus Vrati- slaviae et Glogoviae cum districtibus, limitibus, affictibus et pertinentiis earum universis, nullum jus, proprietatem vel do- minium, possessionem aut titulum habere aut habuisse, com- petere vel competiisse aliqualiter in eisdem. Promittentes ipsos dominos regem et marchionem, aut heredes, coheredes vel successores eorum, super praenominatis ducibus et ducatibus eorum seu etiam civitatibus Vratislaviensi et Glogoviensi cum
Strana 184
184 — pertinentiis suis, per nos vel heredes, coheredes et suc- cessores nostros, aut alios quoscunque, nullo unquam tempore impedire, molestare vel impetere, nec duces ac ducatus ipsos et ipsorum pertinentias nobis aut heredibus nostris vendica- bimus aut etiam assumemus, in ipsorum regis, marchionis vel heredum eorum praejudicium vel gravamen, quin imo placet nobis et optime favemus eis in eisdem; renunciantes insuper et cedentes pro nobis et heredibus, coheredibus et succes- soribus nostris, omni juri, actioni, quaestioni, proprietati et titulo in perpetuum, si quae nobis aut heredibus vel succes- soribus nostris competebant, competerent vel competere possent quomodo libet in futurum. Promittentes etiam sub fide praestiti juramenti, tactis sacrosanctis evangeliis et nihilominus excommunicationis latae sententiae, contra hujusmodi nostram renuntiationem, cessionem et promissionem aliqua actione, impetitione, suggestione, studio, ingenio, jure, facto atque verbo nequaquam venire, non obstan- tibus aliquibus pactis, pactionibus, statutis, reformationibus, ordinationibus, consuetudinibus, praescriptionibus, conventi- onibus, munimentis, indulgentiis, privilegiis vel literis aposto- licis, imperialibus, aut aliis quibuscunque scripturis impetratis vel in posterum impetrandis, necnon juribus quibuscunque tam juris canonici, civilis aut etiam municipalis, sub quacunque forma verborum vel prolatione conceptis vel in posterum con- cipiendis, etiamsi talia forent, quibus de verbo ad verbum specialem et expressam oporteret fieri quomodolibet menti- onem; quae omnia et singula et quodlibet singulorum cassa, irrita, vacua et inania esse et intelligi volumus, nulliusque fore efficaciae penitus aut momenti, ipsis etiam ex certa nostra scientia per omnia derogamus. In quorum omnium testimonium atque robur perpetuum praesentes scribi fecimus et nostrorum sigillorum munimine roborari. Datum Cracoviae in octava purificationis S. Mariae V. a. D. 1339. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. 29. — Grünhagen I. p. 4. — Ember IV. 642.)
184 — pertinentiis suis, per nos vel heredes, coheredes et suc- cessores nostros, aut alios quoscunque, nullo unquam tempore impedire, molestare vel impetere, nec duces ac ducatus ipsos et ipsorum pertinentias nobis aut heredibus nostris vendica- bimus aut etiam assumemus, in ipsorum regis, marchionis vel heredum eorum praejudicium vel gravamen, quin imo placet nobis et optime favemus eis in eisdem; renunciantes insuper et cedentes pro nobis et heredibus, coheredibus et succes- soribus nostris, omni juri, actioni, quaestioni, proprietati et titulo in perpetuum, si quae nobis aut heredibus vel succes- soribus nostris competebant, competerent vel competere possent quomodo libet in futurum. Promittentes etiam sub fide praestiti juramenti, tactis sacrosanctis evangeliis et nihilominus excommunicationis latae sententiae, contra hujusmodi nostram renuntiationem, cessionem et promissionem aliqua actione, impetitione, suggestione, studio, ingenio, jure, facto atque verbo nequaquam venire, non obstan- tibus aliquibus pactis, pactionibus, statutis, reformationibus, ordinationibus, consuetudinibus, praescriptionibus, conventi- onibus, munimentis, indulgentiis, privilegiis vel literis aposto- licis, imperialibus, aut aliis quibuscunque scripturis impetratis vel in posterum impetrandis, necnon juribus quibuscunque tam juris canonici, civilis aut etiam municipalis, sub quacunque forma verborum vel prolatione conceptis vel in posterum con- cipiendis, etiamsi talia forent, quibus de verbo ad verbum specialem et expressam oporteret fieri quomodolibet menti- onem; quae omnia et singula et quodlibet singulorum cassa, irrita, vacua et inania esse et intelligi volumus, nulliusque fore efficaciae penitus aut momenti, ipsis etiam ex certa nostra scientia per omnia derogamus. In quorum omnium testimonium atque robur perpetuum praesentes scribi fecimus et nostrorum sigillorum munimine roborari. Datum Cracoviae in octava purificationis S. Mariae V. a. D. 1339. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. 29. — Grünhagen I. p. 4. — Ember IV. 642.)
Strana 185
185 — 165. Foedus amicitiae inter Ludewicum Rom. Imp. et Joannem regem Boemiae. Ludovicus Bavarum, qui gerit se pro imperatore, cum rege B. con- cordavit, et rex B. feodum ab ipso recipiens ipsum dominum suum recognovit. (Neplach.) (Extractus res boemicas concernes.) 1339, 20. Martii. (Franchenfurt.) Daz wir, Keyser Ludowig, unserm swager Johan, kunig von Beheim, lîhen und och verlîhen haben daz kunigrîch ze Beheim mit dem furstentuom und dem schenkampt, mit allen iren nuetzen und eren, di dar zu gehorent, di lehen sind von uns und dem Romichen rîche. — Och haben wir verlîhen und verleihen ime Merhern mit allen wirden, eren und nuetzen und swaz da zu gehort, daz lehen ist von uns und dem Roemischen rîche. — Ouch verleihen wir ime und haben ver- lîhen, swaz in der grafschaft ze Luetzemburg und in der grafschaft ze der Welschen-Vels von uns und dem rîche ze lehen gat, daz sîn vater und sîn vordern, grafen daselbss, her bracht und gehabt han von dem Romischen rîche. Da zu lîhen wir ime vnd sînen erben und haben im och ver- lîhen alle diw lant in Polan, die er iezund inne hat und die di fursten und ander luet von ime ze lehen enphangen hand, und alles daz reht, daz wir und daz rîche dar an han oder haben muegen. Wir, Johan kuenig, ze Beheim bekennen, daz wir die vergeschriben herscheft, daz kunigrîch ze Beheim mit dem furstentuom und mit dem schenchampt, Merhern, di grafschaft ze Lutzemburg, dî grafschaft zu Welschen-Vels und di lande in Polan, dî wir iezund inne haben, mit allen îren nuetzen, eren, zugehorden, als diu von dem Romischen rîche rürend und gand, vom unserm herren keyser Ludowig, zu rechten lehen enphahen und och enphangen haben und haben och îme und dem Romischen rîche da von gesworn und gehuldet, als sitlich und gwonlich ist und als wir durch recht suellen. Och sullen kunig Johan von Beheim und sîn erben Eger, Flozz, Parkstein und Bachrach und waz dar zu gehort, in
185 — 165. Foedus amicitiae inter Ludewicum Rom. Imp. et Joannem regem Boemiae. Ludovicus Bavarum, qui gerit se pro imperatore, cum rege B. con- cordavit, et rex B. feodum ab ipso recipiens ipsum dominum suum recognovit. (Neplach.) (Extractus res boemicas concernes.) 1339, 20. Martii. (Franchenfurt.) Daz wir, Keyser Ludowig, unserm swager Johan, kunig von Beheim, lîhen und och verlîhen haben daz kunigrîch ze Beheim mit dem furstentuom und dem schenkampt, mit allen iren nuetzen und eren, di dar zu gehorent, di lehen sind von uns und dem Romichen rîche. — Och haben wir verlîhen und verleihen ime Merhern mit allen wirden, eren und nuetzen und swaz da zu gehort, daz lehen ist von uns und dem Roemischen rîche. — Ouch verleihen wir ime und haben ver- lîhen, swaz in der grafschaft ze Luetzemburg und in der grafschaft ze der Welschen-Vels von uns und dem rîche ze lehen gat, daz sîn vater und sîn vordern, grafen daselbss, her bracht und gehabt han von dem Romischen rîche. Da zu lîhen wir ime vnd sînen erben und haben im och ver- lîhen alle diw lant in Polan, die er iezund inne hat und die di fursten und ander luet von ime ze lehen enphangen hand, und alles daz reht, daz wir und daz rîche dar an han oder haben muegen. Wir, Johan kuenig, ze Beheim bekennen, daz wir die vergeschriben herscheft, daz kunigrîch ze Beheim mit dem furstentuom und mit dem schenchampt, Merhern, di grafschaft ze Lutzemburg, dî grafschaft zu Welschen-Vels und di lande in Polan, dî wir iezund inne haben, mit allen îren nuetzen, eren, zugehorden, als diu von dem Romischen rîche rürend und gand, vom unserm herren keyser Ludowig, zu rechten lehen enphahen und och enphangen haben und haben och îme und dem Romischen rîche da von gesworn und gehuldet, als sitlich und gwonlich ist und als wir durch recht suellen. Och sullen kunig Johan von Beheim und sîn erben Eger, Flozz, Parkstein und Bachrach und waz dar zu gehort, in
Strana 186
186 — pfandes weiz inn han, als lange, biz wir oder unser nach- chomen an dem rîche di selben gut von in wider losen, als di brief sprechent, di daruber geben sint. Keysersperk und waz dar zu gehort, daz sol dem keyser und dem Romischen rîche verlîben und habent der kunig von Beheim oder sîn erben sich dez verzîgen. (Emler IV. 662.) 166. Joannes Olom. ep. et Rudolphus dux Saxoniae literas Ludowici R. regis datas in castris prope Ha- sulach 1320, 13. Sept. transsumi faciunt. 1339, 10. Aprilis. (Pragae.) List Jana, biskupa Olomúckého, a Rudolfa, kniežete saského, že sú viděli celý a neporušitedlný list Ludvíka krále římského, kdež týž král vyznává, že králi Janovi českému a polskému králi a jeho budúcím, českým kralóm, dává markrabstvie Budišínské a město Kamenice s jich se vším příslušenstvím. 1339. (A. K.) (Vide hujus tomi n. 39. — Emler IV. 669. T3eD 167. Joannis regis et Caroli marchionis enuntiatio de berna boemicali. 1339, 1. Junii. It. Třetí list téhož krále Jana a Karla syna jeho, markrabi mo- ravského, jímž se oba zavazují pod přísahú na svatém čtení učiněnú a pod kletbú za své dědice a budúcí potom, berně nebrati, leč by syn se jeho korunoval aneb že by kterú vdával dceru, tehdy potom v roce toliko obecní berni po puol hřivně z lánu, totiž 28. gr. — Datum toho 1339. Nos Johannes D. gr. B. rex ac L. comes. Notum esse volumus tenore praesentium universis, quod licet praelati, barones, nobiles et alii regnicolae regni nostri Boemiae omnes collectas generales seu bernas hucusque de ipsorum benivolentia nobis plenarie expediverint, tamen ipsi evidentem et urgentissimam necessitatem nostram et debitorum gravia onera, quae propter gwerrarum et discordiarum turbationes multiplices, tam contra Imperatorem, quam duces Austriae ac alios aemulos vicinos nostros diversimode habitas hucusque
186 — pfandes weiz inn han, als lange, biz wir oder unser nach- chomen an dem rîche di selben gut von in wider losen, als di brief sprechent, di daruber geben sint. Keysersperk und waz dar zu gehort, daz sol dem keyser und dem Romischen rîche verlîben und habent der kunig von Beheim oder sîn erben sich dez verzîgen. (Emler IV. 662.) 166. Joannes Olom. ep. et Rudolphus dux Saxoniae literas Ludowici R. regis datas in castris prope Ha- sulach 1320, 13. Sept. transsumi faciunt. 1339, 10. Aprilis. (Pragae.) List Jana, biskupa Olomúckého, a Rudolfa, kniežete saského, že sú viděli celý a neporušitedlný list Ludvíka krále římského, kdež týž král vyznává, že králi Janovi českému a polskému králi a jeho budúcím, českým kralóm, dává markrabstvie Budišínské a město Kamenice s jich se vším příslušenstvím. 1339. (A. K.) (Vide hujus tomi n. 39. — Emler IV. 669. T3eD 167. Joannis regis et Caroli marchionis enuntiatio de berna boemicali. 1339, 1. Junii. It. Třetí list téhož krále Jana a Karla syna jeho, markrabi mo- ravského, jímž se oba zavazují pod přísahú na svatém čtení učiněnú a pod kletbú za své dědice a budúcí potom, berně nebrati, leč by syn se jeho korunoval aneb že by kterú vdával dceru, tehdy potom v roce toliko obecní berni po puol hřivně z lánu, totiž 28. gr. — Datum toho 1339. Nos Johannes D. gr. B. rex ac L. comes. Notum esse volumus tenore praesentium universis, quod licet praelati, barones, nobiles et alii regnicolae regni nostri Boemiae omnes collectas generales seu bernas hucusque de ipsorum benivolentia nobis plenarie expediverint, tamen ipsi evidentem et urgentissimam necessitatem nostram et debitorum gravia onera, quae propter gwerrarum et discordiarum turbationes multiplices, tam contra Imperatorem, quam duces Austriae ac alios aemulos vicinos nostros diversimode habitas hucusque
Strana 187
187 — notabiliter sustinuimus, ad suffocandum debitorum huius- modi voraginem, nec non ad recuperandum et redimendum regalia nostra, quae per obligationem et alios modos a camera regia distracta sunt et alienata, ut ipsis recuperatis, incolis regni nostri optatae quietis et pacis commoda in iusticiae certitudine eo salubrius procurare possimus: ipsi barones seu regnicolae collectam generalem seu regiam, quae berna volga- riter nuncupatur, de bonis ipsorum ex mera ipsorum libera- litate et benivolencia, et non ex aliquo jure. ad praesens nobis dabunt ac dare solvere et expedire benivole promiserunt, exceptis duntaxat illis baronibus seu nobilibus, qui de non solvenda seu non danda berna de nostra voluntate iuramentum praestiterunt, qui ad solutionem ipsius bernae nullatenus tenentur nec eam debebunt dare vel expedire. Quapropter considerato ingenti ardoris et devocionis ipsorum affectu, quo erga regale culmen in praemissis fervide afficiuntur, volentesque grata vicissitudine ipsorum occurrere benivolenciae, promisimus et promittimus pro nobis, heredibus et successoribus nostris, bona fide, et sacrosanctis evangeliis tactis corporaliter iuravimus et iuramus, quod de caetero in perpetuum nullo unquam tempore a praefatis proceribus, baronibus seu incolis regni praedicti, aut ab ipsorum heredibus, liberis et successoribus non debemus aut possumus aliquam collectam generalem seu bernam petere, exigere aut recipere, aut exigi seu recipi per nos, alium vel alios quomodolibet umquam permittemus, nisi in casu, quo tam de jure, quam de approbata hactenus consuetudine, merito nobis aut heredibus nostris debetur, utputa, si aliquem filiorum nostrorum regali diade- mate coronari in regem contingat, aut aliquam ex filiabus nostris, si quas habuerimus, dum ad annos nubiles pervenerint, nuptui seu ad maritandum tradiderimus, et postquam maritata fuerit, postea per unius anni spacium tunc ipsam bernam licite et de jure recipere, petere et exigere poterimus a regni- colis nostris praedictis, videlicet per mediam marcam regalem, viginti octo grossos duntaxat pro media marca computando, de quolibet laneo seu manso,
187 — notabiliter sustinuimus, ad suffocandum debitorum huius- modi voraginem, nec non ad recuperandum et redimendum regalia nostra, quae per obligationem et alios modos a camera regia distracta sunt et alienata, ut ipsis recuperatis, incolis regni nostri optatae quietis et pacis commoda in iusticiae certitudine eo salubrius procurare possimus: ipsi barones seu regnicolae collectam generalem seu regiam, quae berna volga- riter nuncupatur, de bonis ipsorum ex mera ipsorum libera- litate et benivolencia, et non ex aliquo jure. ad praesens nobis dabunt ac dare solvere et expedire benivole promiserunt, exceptis duntaxat illis baronibus seu nobilibus, qui de non solvenda seu non danda berna de nostra voluntate iuramentum praestiterunt, qui ad solutionem ipsius bernae nullatenus tenentur nec eam debebunt dare vel expedire. Quapropter considerato ingenti ardoris et devocionis ipsorum affectu, quo erga regale culmen in praemissis fervide afficiuntur, volentesque grata vicissitudine ipsorum occurrere benivolenciae, promisimus et promittimus pro nobis, heredibus et successoribus nostris, bona fide, et sacrosanctis evangeliis tactis corporaliter iuravimus et iuramus, quod de caetero in perpetuum nullo unquam tempore a praefatis proceribus, baronibus seu incolis regni praedicti, aut ab ipsorum heredibus, liberis et successoribus non debemus aut possumus aliquam collectam generalem seu bernam petere, exigere aut recipere, aut exigi seu recipi per nos, alium vel alios quomodolibet umquam permittemus, nisi in casu, quo tam de jure, quam de approbata hactenus consuetudine, merito nobis aut heredibus nostris debetur, utputa, si aliquem filiorum nostrorum regali diade- mate coronari in regem contingat, aut aliquam ex filiabus nostris, si quas habuerimus, dum ad annos nubiles pervenerint, nuptui seu ad maritandum tradiderimus, et postquam maritata fuerit, postea per unius anni spacium tunc ipsam bernam licite et de jure recipere, petere et exigere poterimus a regni- colis nostris praedictis, videlicet per mediam marcam regalem, viginti octo grossos duntaxat pro media marca computando, de quolibet laneo seu manso,
Strana 188
188 — Et ad ampliorem praedictorum securitatem et cautelam sponte et deliberato animo nos obligamus et submittimus ad poenam sentenciae excommunicationis camerae domini papae, quam nos et inclitus Karolus marchio Mor, primogenitus noster carissimus, aut alii nostri heredes et successores, ipso facto volumus incurrere et ipsa sentencia ligari, si contra praedictam nostram promissionem, fidem et juramentum prae- stitum umquam facere aut venire attemptaremus. Praefatus etiam Karolus, primogenitus noster, sub fidei suae puritate promisit similiter et iuravit, si (quod absit) de hoc medio tolleremur, omnia praedicta attendere et inviola- biliter observare. In cuius rei testimonium praesentibus nostrum sigillum est appensum. Et nos Karolus marchio M., primogenitus domini regis Boemiae praedicti, omnia et singula suprascripta promisimus bona fide, corporaliter praestito juramento, sacrosanctis tactis evangeliis, illibata observare et constanter custodire; et si umquam secus faceremus, extunc volumus sentenciam excom- municationis camerae domini papae, quam in nos sponte extunc ferimus, ipso facto incurrisse. Harum testimonium literarum, quibus sigillum nostrum una cum sigillo dicti d. genitoris nostri iussimus applicari. Datum Pragae feria tertia infra octavas festi Corporis Christi a. eiusdem 1339. (A. K. — Chyt. VII. 237. — Eml. IV. 693.) 168. Nicolaus Winkler bona sua, sc. oppidum et munitionem Valkenaw, et quae in iudicio suo Lompez hereditarie habet, in regis Joannis manus resignans ea ab ipso in feudum recipit. List Mikuláše Winklara, že králi Janovi českému a budúcím kralóm českým sebe i dědice své s městečkem Valknov i s rychtou podává se k lénu i všecky dědice i držitele potomní 1339. 1339, 3. Junii. (Pragae.) (A. K. — Emb IV. Add. 2061.)
188 — Et ad ampliorem praedictorum securitatem et cautelam sponte et deliberato animo nos obligamus et submittimus ad poenam sentenciae excommunicationis camerae domini papae, quam nos et inclitus Karolus marchio Mor, primogenitus noster carissimus, aut alii nostri heredes et successores, ipso facto volumus incurrere et ipsa sentencia ligari, si contra praedictam nostram promissionem, fidem et juramentum prae- stitum umquam facere aut venire attemptaremus. Praefatus etiam Karolus, primogenitus noster, sub fidei suae puritate promisit similiter et iuravit, si (quod absit) de hoc medio tolleremur, omnia praedicta attendere et inviola- biliter observare. In cuius rei testimonium praesentibus nostrum sigillum est appensum. Et nos Karolus marchio M., primogenitus domini regis Boemiae praedicti, omnia et singula suprascripta promisimus bona fide, corporaliter praestito juramento, sacrosanctis tactis evangeliis, illibata observare et constanter custodire; et si umquam secus faceremus, extunc volumus sentenciam excom- municationis camerae domini papae, quam in nos sponte extunc ferimus, ipso facto incurrisse. Harum testimonium literarum, quibus sigillum nostrum una cum sigillo dicti d. genitoris nostri iussimus applicari. Datum Pragae feria tertia infra octavas festi Corporis Christi a. eiusdem 1339. (A. K. — Chyt. VII. 237. — Eml. IV. 693.) 168. Nicolaus Winkler bona sua, sc. oppidum et munitionem Valkenaw, et quae in iudicio suo Lompez hereditarie habet, in regis Joannis manus resignans ea ab ipso in feudum recipit. List Mikuláše Winklara, že králi Janovi českému a budúcím kralóm českým sebe i dědice své s městečkem Valknov i s rychtou podává se k lénu i všecky dědice i držitele potomní 1339. 1339, 3. Junii. (Pragae.) (A. K. — Emb IV. Add. 2061.)
Strana 189
189 — 169. a) Promissio Joannis de hominibus et vasallis terrae Budissinensis nullo modo a regno Boemiae alienandis. 169. b) Promissio Joannis de incolis terrae Gorli- censis a regno Boemiae non alienandis. 1339, 8. Junii. (Köhler Oberlausitz I. — Emler IV. 697, 698.) 170. Caroli marchionis enuntiatio de berna mora- vicali. 1339, 3. Julii. Nos Karolus D. gr. domini regis Boemiae primoge- nitus, marchio Moraviae, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod licet barones, nobiles et alii marchionatus nostri Moraviae incolae pridem collectas et bernas de ipsorum benivolentia nobis plene expediverint, ipsi tamen considerantes evidentem nostram necessitatem et gravia onera debitorum nostrorum, quae propter guerrarum et discor- diarum turbationes multiplices nostri genitoris atque nostras tam contra Imperatorem, quam contra duces Austriae ac alios aemulos nostros vicinos diversimodo habitas, hucusque nota- biliter sustinuimus, ad suffocandum debitorum huiusmodi voraginem, ad reparandum et redimendum marchionatus bona nostra, quae per obligationes per praedictum dominum et genitorem nostrum et nos factas a nobis et camera alienata sunt et distracta, ut ipsis reparatis et exsolutis incolis nostri marchionatus optatae quietis, pacis commoda et rectitudinem iusticiae eo salubrius procurare possimus: ipsi barones et nobiles marchionatus nostri collectam generalem, quae berna dicitur, de ipsorum bonis ex mera ipsorum benivolencia et libera voluntate, et non ex aliquo jure, ad praesens nobis dare unanimiter promiserunt. Eapropter considerato ardoris affectu, quo erga nos in praemissis fervidi afficiuntur, volentes insuper grata vicissi- tudine eorum occurrere voluntati, promisimus et sincere pro- mittimus bona fide pro nobis, heredibus et successoribus nostris,
189 — 169. a) Promissio Joannis de hominibus et vasallis terrae Budissinensis nullo modo a regno Boemiae alienandis. 169. b) Promissio Joannis de incolis terrae Gorli- censis a regno Boemiae non alienandis. 1339, 8. Junii. (Köhler Oberlausitz I. — Emler IV. 697, 698.) 170. Caroli marchionis enuntiatio de berna mora- vicali. 1339, 3. Julii. Nos Karolus D. gr. domini regis Boemiae primoge- nitus, marchio Moraviae, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod licet barones, nobiles et alii marchionatus nostri Moraviae incolae pridem collectas et bernas de ipsorum benivolentia nobis plene expediverint, ipsi tamen considerantes evidentem nostram necessitatem et gravia onera debitorum nostrorum, quae propter guerrarum et discor- diarum turbationes multiplices nostri genitoris atque nostras tam contra Imperatorem, quam contra duces Austriae ac alios aemulos nostros vicinos diversimodo habitas, hucusque nota- biliter sustinuimus, ad suffocandum debitorum huiusmodi voraginem, ad reparandum et redimendum marchionatus bona nostra, quae per obligationes per praedictum dominum et genitorem nostrum et nos factas a nobis et camera alienata sunt et distracta, ut ipsis reparatis et exsolutis incolis nostri marchionatus optatae quietis, pacis commoda et rectitudinem iusticiae eo salubrius procurare possimus: ipsi barones et nobiles marchionatus nostri collectam generalem, quae berna dicitur, de ipsorum bonis ex mera ipsorum benivolencia et libera voluntate, et non ex aliquo jure, ad praesens nobis dare unanimiter promiserunt. Eapropter considerato ardoris affectu, quo erga nos in praemissis fervidi afficiuntur, volentes insuper grata vicissi- tudine eorum occurrere voluntati, promisimus et sincere pro- mittimus bona fide pro nobis, heredibus et successoribus nostris,
Strana 190
190 sacrosanctis tactis evangeliis, corporaliter iuravimus et juramus, quod de caetero in perpetuum nullo umquam tempore a prae- fatis baronibus et nobilibus, heredibus et successoribus eorum non debeamus aut possimus aliquam collectam generalem seu bernam petere, exigere aut recipere, seu exigi aut recipi per nos, alium vel alios quomodolibet permittemus, nisi in casu, quo tam de jure, quam de approbata hactenus consuetudine merito nobis aut nostris debetur heredibus, puta si nos per- mittente Domino contingeret in regem Boemiae coronari, vel filiam nostram, si quam inantea habuerimus et dum hanc in annis maritari contingat, et cum marito nupserit, tunc deinde post unius anni spatium ipsam bernam de quolibet laneo per viginti et octo grossos Pragenses recipiendo dumtaxat, ab ipsis baronibus et nobilibus ac vniuersis nostri marchionatus incolis licite petere, exigere et recipere, poterimus et debemus. Et ad firmiorem praemissorum omnium certitudinem et securitatem sponte nos obligamus et submittimus ad poenam sententiae excommunicationis domini papae, quam nos, heredes et successores nostri ipso facto incurrere volumus et ipsa ligari sententia, si contra praemissa nostra vota, nostram fidem et juramentum praestitum ullo vmquam tempore praesu- meremus aut facere vel venire. In cuius rei testimonium praesentes fieri iussimus sigilli nostri atque domini et genitoris nostri carissimi munimine roboratis. Nos quoque Johannes, Boemiae rex ac Lucemburgensis comes, recognoscimus universis, quod barones et nobiles terrae et marchionatus Morauiae ad nostrarum et primogeniti nostri praedicti instantias, praesentem bernam dare unanimiter et fideliter promiserunt, ob quod una cum ipso primogenito nostro ad observationem omnium praedictorum per ipsum promissorum inviolabilem, sacrosanctis tactis evangeliis, cor- porali praestito sacramento, sub omnibus conditionibus prae- missorum nos fideliter astringimus et constanter. Actum et datum Brunae V.° Nonas Julii a. D. 1339. (Orig. arch. terrae Moraviae. — Chyt. VII. 242.)
190 sacrosanctis tactis evangeliis, corporaliter iuravimus et juramus, quod de caetero in perpetuum nullo umquam tempore a prae- fatis baronibus et nobilibus, heredibus et successoribus eorum non debeamus aut possimus aliquam collectam generalem seu bernam petere, exigere aut recipere, seu exigi aut recipi per nos, alium vel alios quomodolibet permittemus, nisi in casu, quo tam de jure, quam de approbata hactenus consuetudine merito nobis aut nostris debetur heredibus, puta si nos per- mittente Domino contingeret in regem Boemiae coronari, vel filiam nostram, si quam inantea habuerimus et dum hanc in annis maritari contingat, et cum marito nupserit, tunc deinde post unius anni spatium ipsam bernam de quolibet laneo per viginti et octo grossos Pragenses recipiendo dumtaxat, ab ipsis baronibus et nobilibus ac vniuersis nostri marchionatus incolis licite petere, exigere et recipere, poterimus et debemus. Et ad firmiorem praemissorum omnium certitudinem et securitatem sponte nos obligamus et submittimus ad poenam sententiae excommunicationis domini papae, quam nos, heredes et successores nostri ipso facto incurrere volumus et ipsa ligari sententia, si contra praemissa nostra vota, nostram fidem et juramentum praestitum ullo vmquam tempore praesu- meremus aut facere vel venire. In cuius rei testimonium praesentes fieri iussimus sigilli nostri atque domini et genitoris nostri carissimi munimine roboratis. Nos quoque Johannes, Boemiae rex ac Lucemburgensis comes, recognoscimus universis, quod barones et nobiles terrae et marchionatus Morauiae ad nostrarum et primogeniti nostri praedicti instantias, praesentem bernam dare unanimiter et fideliter promiserunt, ob quod una cum ipso primogenito nostro ad observationem omnium praedictorum per ipsum promissorum inviolabilem, sacrosanctis tactis evangeliis, cor- porali praestito sacramento, sub omnibus conditionibus prae- missorum nos fideliter astringimus et constanter. Actum et datum Brunae V.° Nonas Julii a. D. 1339. (Orig. arch. terrae Moraviae. — Chyt. VII. 242.)
Strana 191
191 — 171. Nicolai ducis Opaviensis literae, quod ducatus sui subditos et vasallos velit conservare in eorum libertatibus. 1339, 8. Julii. List kniežete Opavského Mikuláše, že pány, rytierstvo i města kniežetství opavského slibuje zachovati podle jich výsad, jakož pak ty jich výsady vepsány jsú v ten list. 1339. Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae. Ad universorum noti- tiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos contenti stare volentes nostris terminis, libertatibus et gratiis datis et impensis nobis a domino nostro, d. Joanne B. rege serenis- simo, cum gratiarum actionibus debitis et devotis, volentes- que proinde jus suum unicuique subditorum nostrorum tribuere et nobiles, barones et vasallos penes libertates et justitias habitas eorum inviolabiliter conservare, promittimus praefato domino nostro et heredibus ac successoribus eius, B. regibus, pro nobis et heredibus nostris, firmiter et fideliter spondemus pure et sincere, omnes et singulos barones, vasallos et nobiles terrae Opaviensis, prout nobis ipse dominus noster dedit et tradidit per suas literas, quarum tenor talis est: (Vide hujus tomi n. 29.) Secundae vero literae tenor est talis: (Vide hujus tomi n. 30.) in eorum juribus, libertatibus, privilegiis et gratiis antiquis a Boemiae regibus habitis et obtentis, manutenere, servare et inviolabiliter custodire, eosque eisdem gratiis et juribus uti facere et permittere plene volumus et gaudere. Adjicientes ad majorem declarationem et evidentiam facti clariorem, quod si nos alicui vel aliquibus de terrigenis, nobilibus vel vasallis justitiam juxta terrae consuetudinem facere recusaremus, extunc licite et sine nostra laesione aut offensa ad dominum nostrum regem pote- runt appellare, ipse autem d. rex nos per suum nuntium ad- monere debet de justitia exhibenda. Et si nos tunc demum passis gravamen vel injuriam, justitiam facere minime cura-
191 — 171. Nicolai ducis Opaviensis literae, quod ducatus sui subditos et vasallos velit conservare in eorum libertatibus. 1339, 8. Julii. List kniežete Opavského Mikuláše, že pány, rytierstvo i města kniežetství opavského slibuje zachovati podle jich výsad, jakož pak ty jich výsady vepsány jsú v ten list. 1339. Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae. Ad universorum noti- tiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos contenti stare volentes nostris terminis, libertatibus et gratiis datis et impensis nobis a domino nostro, d. Joanne B. rege serenis- simo, cum gratiarum actionibus debitis et devotis, volentes- que proinde jus suum unicuique subditorum nostrorum tribuere et nobiles, barones et vasallos penes libertates et justitias habitas eorum inviolabiliter conservare, promittimus praefato domino nostro et heredibus ac successoribus eius, B. regibus, pro nobis et heredibus nostris, firmiter et fideliter spondemus pure et sincere, omnes et singulos barones, vasallos et nobiles terrae Opaviensis, prout nobis ipse dominus noster dedit et tradidit per suas literas, quarum tenor talis est: (Vide hujus tomi n. 29.) Secundae vero literae tenor est talis: (Vide hujus tomi n. 30.) in eorum juribus, libertatibus, privilegiis et gratiis antiquis a Boemiae regibus habitis et obtentis, manutenere, servare et inviolabiliter custodire, eosque eisdem gratiis et juribus uti facere et permittere plene volumus et gaudere. Adjicientes ad majorem declarationem et evidentiam facti clariorem, quod si nos alicui vel aliquibus de terrigenis, nobilibus vel vasallis justitiam juxta terrae consuetudinem facere recusaremus, extunc licite et sine nostra laesione aut offensa ad dominum nostrum regem pote- runt appellare, ipse autem d. rex nos per suum nuntium ad- monere debet de justitia exhibenda. Et si nos tunc demum passis gravamen vel injuriam, justitiam facere minime cura-
Strana 192
192 — remus, extunc ipse d. rex secundum terrae consuetudinem justitiam eis facere tenebitur et debebit. In cuius . . . Datum in Olomuc die VIII. mensis Julii a. D. 1339. (Orig. unum in archivo Statuum Opaviensium, alterum in archivo aul. Vindob. — A. K. — Chytil VII. 243. — Emler IV. 709.) 172. Nicolaus dux Opaviae Joanni regi tradit oppi- dum Zukmantel cum castro Edelstein. 1339, 8. Julii. Deinde pater meus (Joannes rex) processit versus Moraviam volens destruere Nicolaum ducem Opaviae et Ratiboriae, quem patri meo vix reconciliavi. Dedit tamen patri meo castra et pecuniam multam. (Vita Caroli.) Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae universis et singulis volumus fore notum, quod nos recognoscentes inobedientiam nostram, qua offendimus oculos majestatis regiae domini nostri, regis Boemiae serenissimi, volentesque gratiam cum humani- tate debita satisfactione condigna in conspectu regis invenire, praefato d. regi et heredibus suis in hereditatem perpetuam et hereditarie, sponte et libere, non compulsi, non coacti, nec aliquo ingenio seu dolo inducti seu deducti, oppidum Zuck- mantel cum Hermanstad oppido et Arnoldsdorff villa et cum castro Edelstein, necnon aliis pertinentiis et aurifodinis suis ibidem existentibus et quae fieri poterunt in futurum, damus, tradimus et assignamus, cum omnibus et singulis aliis juribus necnon territorio ibidem et pertinentiis suis et cum pleno, mero et mixto dominio, libertatibus, jurisdictionibus, baylia et omnibus et singulis, nobilibus et vasallis, hominibus et judaeis, advocatia et jure patronatus ecclesiarum et omnibus aliis usibus, utilitatibus, obventionibus, fructibus, usufructibus et afflictibus suis, qui et quales sunt, in quibusve rebus con- sistant vel consistere poterunt in futurum, et prout nos tenuimus et possedimus, quovis titulo et modo, per ipsum dominum regem ac heredes et successores ipsius hereditarie possidenda, utenda et perpetuo tenenda, de eisque dispositi-
192 — remus, extunc ipse d. rex secundum terrae consuetudinem justitiam eis facere tenebitur et debebit. In cuius . . . Datum in Olomuc die VIII. mensis Julii a. D. 1339. (Orig. unum in archivo Statuum Opaviensium, alterum in archivo aul. Vindob. — A. K. — Chytil VII. 243. — Emler IV. 709.) 172. Nicolaus dux Opaviae Joanni regi tradit oppi- dum Zukmantel cum castro Edelstein. 1339, 8. Julii. Deinde pater meus (Joannes rex) processit versus Moraviam volens destruere Nicolaum ducem Opaviae et Ratiboriae, quem patri meo vix reconciliavi. Dedit tamen patri meo castra et pecuniam multam. (Vita Caroli.) Nos Nicolaus D. gr. dux Opaviae universis et singulis volumus fore notum, quod nos recognoscentes inobedientiam nostram, qua offendimus oculos majestatis regiae domini nostri, regis Boemiae serenissimi, volentesque gratiam cum humani- tate debita satisfactione condigna in conspectu regis invenire, praefato d. regi et heredibus suis in hereditatem perpetuam et hereditarie, sponte et libere, non compulsi, non coacti, nec aliquo ingenio seu dolo inducti seu deducti, oppidum Zuck- mantel cum Hermanstad oppido et Arnoldsdorff villa et cum castro Edelstein, necnon aliis pertinentiis et aurifodinis suis ibidem existentibus et quae fieri poterunt in futurum, damus, tradimus et assignamus, cum omnibus et singulis aliis juribus necnon territorio ibidem et pertinentiis suis et cum pleno, mero et mixto dominio, libertatibus, jurisdictionibus, baylia et omnibus et singulis, nobilibus et vasallis, hominibus et judaeis, advocatia et jure patronatus ecclesiarum et omnibus aliis usibus, utilitatibus, obventionibus, fructibus, usufructibus et afflictibus suis, qui et quales sunt, in quibusve rebus con- sistant vel consistere poterunt in futurum, et prout nos tenuimus et possedimus, quovis titulo et modo, per ipsum dominum regem ac heredes et successores ipsius hereditarie possidenda, utenda et perpetuo tenenda, de eisque dispositi-
Strana 193
193 — onem plenam damus et relinquimus eidem domino regi here- dibus et successoribus suis, B. regibus, vendendi, donandi, per- mutandi et quovismodo alio vel forma tanquam de rebus propriis et hereditariis faciendi, pro ipsius et eorum lubitu et voluntate. Promittentes pro nobis et heredibus nostris firmiter, fideliter et pure, contra praefatam donationem et traditionem nostram de bonis antedictis et eorum pertinentiis, juribus et fructibus praenomitatis omnibus ratam, gratam et firmam perpetuis tenere et manere temporibus, nec unquam contra venire, per nos ac alium seu alios quoque modo; renunciantes inprimis omnibus et ad omnia et eorum cuilibet omni actioni, exceptioni doli mali, non numeratae, non solutae pecuniae impetitioni, restitutioni in integrum et alio quovis suffragio juris, canonici vel civilis ac etiam consuetudinarii, per quae vel eorum alterum vel aliquod nobis ac heredibus nostris possit aliquod suffragium tempore quolibet afferri, etiam si de eis vel eorum aliquo fit, de quo in genere vel in specie de verbo ad verbum esse et fieri specialem oporteat mentionem ; quibus omnibus et singulis eorum esse et intelligi volumus per omnia specialiter derogatum, harum nostrarum testimonio litterarum. Datum in Olomüntz VIII. die mensis Julii a. D. 1339. (Sommersberg I. — Ludewig V. — Chytil VII. 244. — Emler IV. 710.) Nicolaus, dux Opaviae antiquus, filius quondam Otacari II. regis illegitimus, quem pater ca. a. 1269 fecerat ducem Opaviae regnique Boemiae vasallum (vid. Cod. j. b. I. n. 60), anno 1281 castrum Edelsteyn cum suburbio, quod Zukemantil, episcopo Vratislaviensi contulerat in recompensam damnorum, quae episcopalis ecclesia S. Joannis Wratisla- viensis guerra inter episcopum et Ottonem de Linavia vertente passa est. Diploma super hoc exstructum datum est Nisae a. 1281, sabbato ante vigiliam nativ. b. Mariae virg. (6. Sept.) — (Grünhagen II. 459.) 173. Joannes rex Nicolao duci Opaviae ducatum Ratiborensem in feodum confert. 1339, 9. Julii. Johannes D. gr. Boemiae rex etc. Ad universorum igitur notitiam volumus tenore prae- sentis privilegii pervenire, quod nos grata et accepta, Codex jur. boh. II. 1. 13
193 — onem plenam damus et relinquimus eidem domino regi here- dibus et successoribus suis, B. regibus, vendendi, donandi, per- mutandi et quovismodo alio vel forma tanquam de rebus propriis et hereditariis faciendi, pro ipsius et eorum lubitu et voluntate. Promittentes pro nobis et heredibus nostris firmiter, fideliter et pure, contra praefatam donationem et traditionem nostram de bonis antedictis et eorum pertinentiis, juribus et fructibus praenomitatis omnibus ratam, gratam et firmam perpetuis tenere et manere temporibus, nec unquam contra venire, per nos ac alium seu alios quoque modo; renunciantes inprimis omnibus et ad omnia et eorum cuilibet omni actioni, exceptioni doli mali, non numeratae, non solutae pecuniae impetitioni, restitutioni in integrum et alio quovis suffragio juris, canonici vel civilis ac etiam consuetudinarii, per quae vel eorum alterum vel aliquod nobis ac heredibus nostris possit aliquod suffragium tempore quolibet afferri, etiam si de eis vel eorum aliquo fit, de quo in genere vel in specie de verbo ad verbum esse et fieri specialem oporteat mentionem ; quibus omnibus et singulis eorum esse et intelligi volumus per omnia specialiter derogatum, harum nostrarum testimonio litterarum. Datum in Olomüntz VIII. die mensis Julii a. D. 1339. (Sommersberg I. — Ludewig V. — Chytil VII. 244. — Emler IV. 710.) Nicolaus, dux Opaviae antiquus, filius quondam Otacari II. regis illegitimus, quem pater ca. a. 1269 fecerat ducem Opaviae regnique Boemiae vasallum (vid. Cod. j. b. I. n. 60), anno 1281 castrum Edelsteyn cum suburbio, quod Zukemantil, episcopo Vratislaviensi contulerat in recompensam damnorum, quae episcopalis ecclesia S. Joannis Wratisla- viensis guerra inter episcopum et Ottonem de Linavia vertente passa est. Diploma super hoc exstructum datum est Nisae a. 1281, sabbato ante vigiliam nativ. b. Mariae virg. (6. Sept.) — (Grünhagen II. 459.) 173. Joannes rex Nicolao duci Opaviae ducatum Ratiborensem in feodum confert. 1339, 9. Julii. Johannes D. gr. Boemiae rex etc. Ad universorum igitur notitiam volumus tenore prae- sentis privilegii pervenire, quod nos grata et accepta, Codex jur. boh. II. 1. 13
Strana 194
194 — quae illustris Nicolaus dux Opaviae, princeps noster dilectus, culmini nostro cum inconvulsae fidei constantia hucusque exhibuit servitia et exhibere poterit in futurum, advertentes ... ipsi Nicolao, duci praedicto ac suis here- dibus utriusque sexus, tam filiis quam filiabus legitimis de corpore ipsius procreatis et procreandis, terram et ducatum Rathiboriensem cum civitatibus et castris subnotatis, sc. Rathibor civitatem cum castro, Zaar, Plezinam et Loslaw civitates, Rybnik castrum cum oppido etc.... in pheodum damus ... per eundem Nicolaum ducem Opaviae et heredes suos seu filios seu filias suas praedictas, quibus etiam dictus Hlesco, dux Rathiboriensis, dictam terram et ducatum, post- quam ipsum non esse contigerit, de nostris favore et bene- placito olim contulerat, tenenda ... Specialiter autem ex nostrae majestatis munificentia ducem Nicolaum, heredes et successores suos hac concedimus et volumus libertate potiri, quod iidem unicuique ullam ipsis quocumque tempore quaestionem moventi, non jure polonicali vel alio quocumque, praeterquam jure theutonicali principum vasallorum Theutonicorum debeant re- spondere, suo siquidem jure ipsum, heredes et successores suos insigniri, perfrui volumus jugiter et gaudere ... In quorum ... Et nos Carolus, d. regis B. primogenitus, marchio M., supradictis omnibus et singulis tractatibus interfuimus, prae- missaque omnia et singula ex parte d. genitoris nostri praedicti tractavimus, promittentes praesentibus pro nobis et fratribus, heredibus ac successoribus nostris, ea omnia rata et grata perpetuis tenere temporibus atque observare firmiter, sub nostrae fidei puritate, nostrum etiam sigillum una cum sigillo dom. genitoris nostri praesentibus appendendo in testimonium praemissorum. Actum et datum Olomucz, feria VI. ante festum S. Marga- rethae virg. proximum a. D. 1339. (Cod. dipl. Siles. VI. — Grünhagen II. 385. — Emler IV. 711.)
194 — quae illustris Nicolaus dux Opaviae, princeps noster dilectus, culmini nostro cum inconvulsae fidei constantia hucusque exhibuit servitia et exhibere poterit in futurum, advertentes ... ipsi Nicolao, duci praedicto ac suis here- dibus utriusque sexus, tam filiis quam filiabus legitimis de corpore ipsius procreatis et procreandis, terram et ducatum Rathiboriensem cum civitatibus et castris subnotatis, sc. Rathibor civitatem cum castro, Zaar, Plezinam et Loslaw civitates, Rybnik castrum cum oppido etc.... in pheodum damus ... per eundem Nicolaum ducem Opaviae et heredes suos seu filios seu filias suas praedictas, quibus etiam dictus Hlesco, dux Rathiboriensis, dictam terram et ducatum, post- quam ipsum non esse contigerit, de nostris favore et bene- placito olim contulerat, tenenda ... Specialiter autem ex nostrae majestatis munificentia ducem Nicolaum, heredes et successores suos hac concedimus et volumus libertate potiri, quod iidem unicuique ullam ipsis quocumque tempore quaestionem moventi, non jure polonicali vel alio quocumque, praeterquam jure theutonicali principum vasallorum Theutonicorum debeant re- spondere, suo siquidem jure ipsum, heredes et successores suos insigniri, perfrui volumus jugiter et gaudere ... In quorum ... Et nos Carolus, d. regis B. primogenitus, marchio M., supradictis omnibus et singulis tractatibus interfuimus, prae- missaque omnia et singula ex parte d. genitoris nostri praedicti tractavimus, promittentes praesentibus pro nobis et fratribus, heredibus ac successoribus nostris, ea omnia rata et grata perpetuis tenere temporibus atque observare firmiter, sub nostrae fidei puritate, nostrum etiam sigillum una cum sigillo dom. genitoris nostri praesentibus appendendo in testimonium praemissorum. Actum et datum Olomucz, feria VI. ante festum S. Marga- rethae virg. proximum a. D. 1339. (Cod. dipl. Siles. VI. — Grünhagen II. 385. — Emler IV. 711.)
Strana 195
195 — 174. Joannes rex ad petitionem Nicolai episcopi Tridentini ecclesiae episcopali Tridentinae concedit insigne seu arma S. Wenceslai, martyris Boemiae. 1339, 9. Augusti. (Vratislaviae.) (Böhmer Reg. Imp. n. 269. — Emler IV. 724.) 175. Declaratio Joannis regis et Caroli marchionis in causa civitatis et castri Lubyn. 1339, 22. Augusti. In nomine domini Amen. Nos Johannes D. gr. rex ac L. comes, necnon Carolus, primogenitus eiusdem, marchio Moraviae, ad universorum deferimus notionem, quod nos de maturo et deliberato] procerum, baronum ac feodalium, necnon consili- ariorum et fidelium nostrorum consilio, ex mera voluntate et certa scientia, non per errorem, illustri principi, d. Bolezlao. duci Sleziae et domino in Lignitz, sororio nostro carissimo, suis heredibus et legitimis successoribus, rite vendidimus et racionabiliter resignavimus pro quatuor millibus quadringentis et vigintiquinque marcis grossorum Pragensium, numeri et paga- menti polonicalis, nobis iam integraliter expeditis, ciuitatem nostram Lubyn cum castro adiacente eidem, eius districtu, feodalibus et homagio eorumdem, cum pleno et toto dominio, juribus, jurisdictionibus, munitionibus et incolis eorumdem, cum agris cultis et incultis, mericis, silvis, forestis, mellicidiis, vena- turis, piscaturis, theloneis, moneta, judaeis, aduocatis, judiciis supremis et infimis, cum jure patronatus ecclesiarum ac prae- sentationibus earumdem et beneficiorum omnium, curatorum sive non curatorum, et aliis omnibus ac singulis appendiis et utilitatibus, quibuscunque nominibus vocitentur, nullis nobis et nostris heredibus juribus seu utilitatibus in eisdem ciuitate, castro et districtu penitus reservatis. Specialiterque cum villis de districtn Rudensi ad eundem districtum Lubynensem comunctis, nominatimque cum omnibus et singulis pertinentiis, sicut eandem ciuitatem, eius castrum et districtum inclyti duces Johannes dominus Stynauiae et Henricus, eius pater, retroactis temporibus habuerunt et sicut 13*)
195 — 174. Joannes rex ad petitionem Nicolai episcopi Tridentini ecclesiae episcopali Tridentinae concedit insigne seu arma S. Wenceslai, martyris Boemiae. 1339, 9. Augusti. (Vratislaviae.) (Böhmer Reg. Imp. n. 269. — Emler IV. 724.) 175. Declaratio Joannis regis et Caroli marchionis in causa civitatis et castri Lubyn. 1339, 22. Augusti. In nomine domini Amen. Nos Johannes D. gr. rex ac L. comes, necnon Carolus, primogenitus eiusdem, marchio Moraviae, ad universorum deferimus notionem, quod nos de maturo et deliberato] procerum, baronum ac feodalium, necnon consili- ariorum et fidelium nostrorum consilio, ex mera voluntate et certa scientia, non per errorem, illustri principi, d. Bolezlao. duci Sleziae et domino in Lignitz, sororio nostro carissimo, suis heredibus et legitimis successoribus, rite vendidimus et racionabiliter resignavimus pro quatuor millibus quadringentis et vigintiquinque marcis grossorum Pragensium, numeri et paga- menti polonicalis, nobis iam integraliter expeditis, ciuitatem nostram Lubyn cum castro adiacente eidem, eius districtu, feodalibus et homagio eorumdem, cum pleno et toto dominio, juribus, jurisdictionibus, munitionibus et incolis eorumdem, cum agris cultis et incultis, mericis, silvis, forestis, mellicidiis, vena- turis, piscaturis, theloneis, moneta, judaeis, aduocatis, judiciis supremis et infimis, cum jure patronatus ecclesiarum ac prae- sentationibus earumdem et beneficiorum omnium, curatorum sive non curatorum, et aliis omnibus ac singulis appendiis et utilitatibus, quibuscunque nominibus vocitentur, nullis nobis et nostris heredibus juribus seu utilitatibus in eisdem ciuitate, castro et districtu penitus reservatis. Specialiterque cum villis de districtn Rudensi ad eundem districtum Lubynensem comunctis, nominatimque cum omnibus et singulis pertinentiis, sicut eandem ciuitatem, eius castrum et districtum inclyti duces Johannes dominus Stynauiae et Henricus, eius pater, retroactis temporibus habuerunt et sicut 13*)
Strana 196
— 196 — ad nos ab eisdem pervenerunt ac sicut in suis terminis et gadibus circumferencialiter sunt distincti, nomine veri feodi a nobis et nostris successoribus, B. regibus in aevum et per- petuis temporibus libere possidendos, vendendos et in usus necessarios convertendos, et in eis aedificare seu frangere et per omnia disponere tamquam in aliis ipsorum propriis et hereditariis bonis, debebunt et poterunt secundum eorum libitum voluntatis; abrenuntiantes et cedentes pro nobis et nostris heredibus, omni iuri, jurisactioni, impetitioni seu repe- titioni, quae nobis, suffragante iure quocunque, in dictis civi- tate, castro et eius districtu ac omnibus eorum appendiis competunt in praesenti vel competere poterunt quomodolibet in futurum In quorum . Datum et actum in Budyssin a. D. 1339, proxima die dominica ante festum b. Bartholomei ap. (Orig. arch. aul. Vindob. — Chytil VII. 248. — Emler IV. 731.) 176. Declaratio dominorum de Legnicz in causa civitatis et castri Lubyn. 1339, 24. Augusti. Nos Bolezlaus, D. gr. dux Slesiae et dominus Legnicensis, necnon Wenceslaus et Ludovicus, eiusdem filii, recognoscimus universis, quod excellentissimis principibus et dominis nostris carissimis, Joanni regi B. ac L. comiti, et Carolo, eius primo- genito, marchioni Moraviae, promisimus in solidum bona nostra fide et sine dolo, si ipsi a Nativitate b. Mariae V. proxima ad duos annos continuos aut infra illum terminum, quando- cunque voluerint, quatuor millia marcarum quadringentas marcas et viginti quinque marcas grossorum polonici paga- menti nobis dederint coram consulibus Legnicensibus, simul et semel denariis cum paratis, quod tunc ipsis civitatem Lubyn cum castro et eius districtu et omnibus eorum appendiis, sicut ad nos ab eisdem pervenerunt, sine contradictione reddere debeamus. Si autem nobis illam pecuniam in dicto termino
— 196 — ad nos ab eisdem pervenerunt ac sicut in suis terminis et gadibus circumferencialiter sunt distincti, nomine veri feodi a nobis et nostris successoribus, B. regibus in aevum et per- petuis temporibus libere possidendos, vendendos et in usus necessarios convertendos, et in eis aedificare seu frangere et per omnia disponere tamquam in aliis ipsorum propriis et hereditariis bonis, debebunt et poterunt secundum eorum libitum voluntatis; abrenuntiantes et cedentes pro nobis et nostris heredibus, omni iuri, jurisactioni, impetitioni seu repe- titioni, quae nobis, suffragante iure quocunque, in dictis civi- tate, castro et eius districtu ac omnibus eorum appendiis competunt in praesenti vel competere poterunt quomodolibet in futurum In quorum . Datum et actum in Budyssin a. D. 1339, proxima die dominica ante festum b. Bartholomei ap. (Orig. arch. aul. Vindob. — Chytil VII. 248. — Emler IV. 731.) 176. Declaratio dominorum de Legnicz in causa civitatis et castri Lubyn. 1339, 24. Augusti. Nos Bolezlaus, D. gr. dux Slesiae et dominus Legnicensis, necnon Wenceslaus et Ludovicus, eiusdem filii, recognoscimus universis, quod excellentissimis principibus et dominis nostris carissimis, Joanni regi B. ac L. comiti, et Carolo, eius primo- genito, marchioni Moraviae, promisimus in solidum bona nostra fide et sine dolo, si ipsi a Nativitate b. Mariae V. proxima ad duos annos continuos aut infra illum terminum, quando- cunque voluerint, quatuor millia marcarum quadringentas marcas et viginti quinque marcas grossorum polonici paga- menti nobis dederint coram consulibus Legnicensibus, simul et semel denariis cum paratis, quod tunc ipsis civitatem Lubyn cum castro et eius districtu et omnibus eorum appendiis, sicut ad nos ab eisdem pervenerunt, sine contradictione reddere debeamus. Si autem nobis illam pecuniam in dicto termino
Strana 197
197 — aut infra eundem non dederint, ut est dictum, tunc ampliuis ad reddendum eis eandem civitatem, castrum et districtum cum eorum appendiis non sumus quomodolibet obligati. Harum testimonio . . . Datum Budesin in die b. Bartholomaei a. D. 1339. (Chytil VII. 249. — Grünhagen I. 314. — Emler IV. 732.) 177. Boleslaus dux Legnicensis ipsiusque filii a rege Joanne instituuntur capitanei civitatis et terrae Glogoviae. 1339, 24. Augusti. (A. K. — Chytil VI. 250. — Grünhagen I. 154 — Emler IV. 733.) 178. Joannes rex consentit obligationi castri Adel- burch per Ludovicum Rom. Imp. Friderico de Aw et Con- rado Zinczenhofer factae. 1341, 24. Febr. (Monaco). Na zámek Adlburk, kterak byl zastaven. (A. K. — Emler IV. 875. — Ch. n. 163.) 179. Jesco, filius Nicolai de Botenstein, renuntiat oppido Choczien et villis ad castrum Luticz spectan- tibus et castro ipso. 1341, 12. Maii. (Pragae.) (A. K. — Emler IV. 916 — Cod. j. b. II. 3, 23.) 180. Joannes rex privilegia civitatis Egrae con- firmans cives et incolas ejus consortio incolarum regni Boemiae aggregat. 1341, 10. Junii. Johannes D. gr. B. rex ac L. comes, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos illos gratia et favore singulari ex innata nobis clementia tenemur prosequi, qui pro nostris commodis et honoribus grandibus et multiplicibus periculis se exponere non formidant. Cum igitur cives et incolae civitatis Egrensis, fideles nostri
197 — aut infra eundem non dederint, ut est dictum, tunc ampliuis ad reddendum eis eandem civitatem, castrum et districtum cum eorum appendiis non sumus quomodolibet obligati. Harum testimonio . . . Datum Budesin in die b. Bartholomaei a. D. 1339. (Chytil VII. 249. — Grünhagen I. 314. — Emler IV. 732.) 177. Boleslaus dux Legnicensis ipsiusque filii a rege Joanne instituuntur capitanei civitatis et terrae Glogoviae. 1339, 24. Augusti. (A. K. — Chytil VI. 250. — Grünhagen I. 154 — Emler IV. 733.) 178. Joannes rex consentit obligationi castri Adel- burch per Ludovicum Rom. Imp. Friderico de Aw et Con- rado Zinczenhofer factae. 1341, 24. Febr. (Monaco). Na zámek Adlburk, kterak byl zastaven. (A. K. — Emler IV. 875. — Ch. n. 163.) 179. Jesco, filius Nicolai de Botenstein, renuntiat oppido Choczien et villis ad castrum Luticz spectan- tibus et castro ipso. 1341, 12. Maii. (Pragae.) (A. K. — Emler IV. 916 — Cod. j. b. II. 3, 23.) 180. Joannes rex privilegia civitatis Egrae con- firmans cives et incolas ejus consortio incolarum regni Boemiae aggregat. 1341, 10. Junii. Johannes D. gr. B. rex ac L. comes, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod nos illos gratia et favore singulari ex innata nobis clementia tenemur prosequi, qui pro nostris commodis et honoribus grandibus et multiplicibus periculis se exponere non formidant. Cum igitur cives et incolae civitatis Egrensis, fideles nostri
Strana 198
198 dilecti, christiani et judaei, continuis periculis jam dudum propter nos fuerunt et sunt expositi sicut signum ad sagittam, grata vicissitudine in recompensam praemissorum ipsis occur- rere disponentes, sicut decet, hanc gratiam ex liberalitate regia duximus faciendam, quod omnes literas et singula privi- legia sub quocunque tenore vel sub quacunque verborum con- ceptione, quas et quae a divis Imperatoribus, Romanorum regibus, ab antecessoribus nostris f. m. regibus Boemiae ac a nobis habent et habere dinoscuntur, sub omnibus punctis, clausulis et articulis, quemadmodum in literis praedictis con- tinentur, ratificamus, approbamus et de certa nostra scientia confirmamus, semper tamen salvo jure nostro; sincere pro- mittentes, ipsas et ipsa gratas et grata tenere, habere et inviolabiliter observare. Et ut dictos cives et incolas dictae civitatis Egrensis amplioris praerogativa gratiae prosequi videamur, ipsos con- sortio aliorum nostrorum fidelium ac incolarum regni nostri Boemiae aggregari volumus et praesentibus aggregamus, sub omnibus privilegiis, libertatibus, praerogativis et gratiis, quibus alii nostri cives et incolae regni Boemiae gaudent et potiuntur, dicti nostri cives Egrenses gaudere et potiri debeant perpetuis temporibus inantea pacifice et quiete. Sic tamen, quod nostri homines et fideles omnium ter- rarum nostrarum, cujuscunque status seu conditionis fuerint, eisdem libertatibus, privilegiis, praerogativis et gratiis, ut praedicitur, e converso in civitate, terra et districtu Egrensi gaudere et potiri debeant licite et impune. Mandantes et praecipientes firmiter et districte, hanc nostrae indulsionis gratiam ab omnibus et singulis, baronibus, nobilibus, militibus, clientibus, civibus et civitatum judicibus in corpore regni Boemiae consistentibus inviolabiliter et illaesam observare, sicuti indignationem nostram gravissimam voluerint evitare. Harum nostrarum etc. Datum Pragae die dominica post festum corporis Christi proxima, a. D. 1341. (Inclusum literis Caroli IV. ab a. 1347, 25. Sept. — Pelzel K. Karl IV. Urk. 48. — Ember IV. 932.)
198 dilecti, christiani et judaei, continuis periculis jam dudum propter nos fuerunt et sunt expositi sicut signum ad sagittam, grata vicissitudine in recompensam praemissorum ipsis occur- rere disponentes, sicut decet, hanc gratiam ex liberalitate regia duximus faciendam, quod omnes literas et singula privi- legia sub quocunque tenore vel sub quacunque verborum con- ceptione, quas et quae a divis Imperatoribus, Romanorum regibus, ab antecessoribus nostris f. m. regibus Boemiae ac a nobis habent et habere dinoscuntur, sub omnibus punctis, clausulis et articulis, quemadmodum in literis praedictis con- tinentur, ratificamus, approbamus et de certa nostra scientia confirmamus, semper tamen salvo jure nostro; sincere pro- mittentes, ipsas et ipsa gratas et grata tenere, habere et inviolabiliter observare. Et ut dictos cives et incolas dictae civitatis Egrensis amplioris praerogativa gratiae prosequi videamur, ipsos con- sortio aliorum nostrorum fidelium ac incolarum regni nostri Boemiae aggregari volumus et praesentibus aggregamus, sub omnibus privilegiis, libertatibus, praerogativis et gratiis, quibus alii nostri cives et incolae regni Boemiae gaudent et potiuntur, dicti nostri cives Egrenses gaudere et potiri debeant perpetuis temporibus inantea pacifice et quiete. Sic tamen, quod nostri homines et fideles omnium ter- rarum nostrarum, cujuscunque status seu conditionis fuerint, eisdem libertatibus, privilegiis, praerogativis et gratiis, ut praedicitur, e converso in civitate, terra et districtu Egrensi gaudere et potiri debeant licite et impune. Mandantes et praecipientes firmiter et districte, hanc nostrae indulsionis gratiam ab omnibus et singulis, baronibus, nobilibus, militibus, clientibus, civibus et civitatum judicibus in corpore regni Boemiae consistentibus inviolabiliter et illaesam observare, sicuti indignationem nostram gravissimam voluerint evitare. Harum nostrarum etc. Datum Pragae die dominica post festum corporis Christi proxima, a. D. 1341. (Inclusum literis Caroli IV. ab a. 1347, 25. Sept. — Pelzel K. Karl IV. Urk. 48. — Ember IV. 932.)
Strana 199
199 — 181. Ordinatio Joannis regis de successione in regno. 1341, 11. Junii. Nos judex et jurati ac universitas civium Maioris civitatis Pragensis recognoscimus et ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam harum serie literarum cupimus pervenire, quod quia excellentissimus princeps, dominus noster, d. Johannes, inclytus rex B. ac L. comes, a. D. 1341, feria II. infra octavas Corporis Christi, convocatis praelatis, principibus, baronibus, nobi- libus, consulibus seu juratis praedictae civitatis Pragensis et ali- arum civitatum regni Boemiae, civibus nec non consiliariis seu ambassatoribus civitatis Wratislaviensis, ibidem praesentialiter astantibus, talem coram eis Ordinationem duxit publice faciendam, volens eam habere robur perpetuae firmitatis, hanc videlicet: Quandocunque ex permissione divina ipsum dominum regem ab hac vita (quod absit) migrare contigeret, quod tunc statim nos et praedicta civitas Pragensis ad illustrem prin- cipem dominum Carolum, dicti domini nostri regis Boemiae primogenitum, marchionem Moraviae, suosque heredes duntaxat, et ad nullum alium juxta Ordinationem praedicti domini nostri regis respectum omnimode habere debeamus. Nos itaque ipsius domini nostri regis mandatis, ea qua decet reverentia obedire humiliter cupientes, pro nobis, here- dibus et successoribus nostris promittimus bona et sincera fide firmiter et spondemus, quod quandocunque saepedictum dominum nostrum regem Boemiae decedere contingeret ab hac vita, extunc ad ipsum dominum marchionem Moraviae here- desque suos et ad nullum alium volumus habere respectum, sibique tanquam vero et legitimo domino nostro in omnibus et per omnia intendere, parere et obedire fideliter cum effectu. Harum nostrarum testimonio literarum. Dat. anno et die etc. (Orig. arch. aul. Vindobon. — Pelzel. Carl IV. Urk. 25. — Cod. j. b. II. p. 2, 188. — Emler IV. 935.) 182. Kazimirus, Poloniae rex, cum Joanne rege et Carolo marchione renovat foedus amicitiae. 1341, 13. Julii. A. 1341 domina Margaretha, filia regis Joannis, marito suo Henrico duce Bavariae viduata et filio unigenito de hac vita sublato, venit Pragam
199 — 181. Ordinatio Joannis regis de successione in regno. 1341, 11. Junii. Nos judex et jurati ac universitas civium Maioris civitatis Pragensis recognoscimus et ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam harum serie literarum cupimus pervenire, quod quia excellentissimus princeps, dominus noster, d. Johannes, inclytus rex B. ac L. comes, a. D. 1341, feria II. infra octavas Corporis Christi, convocatis praelatis, principibus, baronibus, nobi- libus, consulibus seu juratis praedictae civitatis Pragensis et ali- arum civitatum regni Boemiae, civibus nec non consiliariis seu ambassatoribus civitatis Wratislaviensis, ibidem praesentialiter astantibus, talem coram eis Ordinationem duxit publice faciendam, volens eam habere robur perpetuae firmitatis, hanc videlicet: Quandocunque ex permissione divina ipsum dominum regem ab hac vita (quod absit) migrare contigeret, quod tunc statim nos et praedicta civitas Pragensis ad illustrem prin- cipem dominum Carolum, dicti domini nostri regis Boemiae primogenitum, marchionem Moraviae, suosque heredes duntaxat, et ad nullum alium juxta Ordinationem praedicti domini nostri regis respectum omnimode habere debeamus. Nos itaque ipsius domini nostri regis mandatis, ea qua decet reverentia obedire humiliter cupientes, pro nobis, here- dibus et successoribus nostris promittimus bona et sincera fide firmiter et spondemus, quod quandocunque saepedictum dominum nostrum regem Boemiae decedere contingeret ab hac vita, extunc ad ipsum dominum marchionem Moraviae here- desque suos et ad nullum alium volumus habere respectum, sibique tanquam vero et legitimo domino nostro in omnibus et per omnia intendere, parere et obedire fideliter cum effectu. Harum nostrarum testimonio literarum. Dat. anno et die etc. (Orig. arch. aul. Vindobon. — Pelzel. Carl IV. Urk. 25. — Cod. j. b. II. p. 2, 188. — Emler IV. 935.) 182. Kazimirus, Poloniae rex, cum Joanne rege et Carolo marchione renovat foedus amicitiae. 1341, 13. Julii. A. 1341 domina Margaretha, filia regis Joannis, marito suo Henrico duce Bavariae viduata et filio unigenito de hac vita sublato, venit Pragam
Strana 200
200 — die 20. Maji, quae cum magna solempnitate ab universo clero et a populo honorifice est suscepta. Et illico fit tractatus inter regem Poloniae et ipsam de matrimonio contrahendo. Postquam vero de hoc inter ipsum et regem B. finaliter esset compromissum et concordatum, ipsa inclyta domina M. aegritudine exstitit gravata: Venitque Pragam sponsus ejus, rex P. decenti et multa militia stipatus et paratus ad celebrandam nuptiarum solempnitatem. Die tertia ante festum S. Margarethae (11. Julii.) ille regalis flos clarissimi germinis emarcuit, decidit et decessit. (Franc. Prag.) Nos Kazimirus, D. gr. Poloniae rex, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod cum dudum magnificos principes, d. Johannem regem B. et d. Karolum, ejus primogenitum, marchionem Moraviae, illustres, in patrem et fratrem nostros assumpserimus ac ipsi nobis inclytam Margaretham, quandam comitissam palatinam Reni, ducissam Bavariae, filiam et sororem suam piae memoriae, spoponderint tradere matrimonialiter in uxorem, nosque pro- miserimus ipsos semper et in omnibus tanquam patrem carnalem et fratrem uterinum tenere et contra omnem hominem iuvare cumque nobis tandem juxta vocationem et informationem matrimonii ipsorum ad consummandum matrimonium et cele- brandum nuptias huiusmodi venientibus, dicta domina Marga- retha, sponsa nostra carissima, sicut Domino placuit, viam sit universae carnis ingressa: propter hoc ligam sive vinculum dilectionis, unionis et fidei, consideranti animo et ingenti desiderio inter nos utrinque initum totaliter et firmatum, dis- solvi nolentes quomodolibet aut corrumpi, sed volentes id ipsum potius novis colligationibus et sincero foedere indisso- lubiliter innovari et perfectius roborari, praestito tactis per nos sacrosanctis evangeliis, corporali iuramento, promisimus et promittimus in hiis scriptis, ex nunc jurantes, semper in omnibus et ubique praedictum regem B. tamquam patrem carnalem et dominum marchionem tanquam fratrem uterinum tenere, eorumque et regni terrarum suarum profectum, honorem, commodum omni tempore tota diligentia fideliter procurare et eis in regno ac terris suis et extra in persona propria et rebus ac potentia nostra assistere et in omnibus vitae nostrae temporibus contra omnem viventem hominem cuiuscumque praeeminentiae, conditionis aut status existat, nullo penitus
200 — die 20. Maji, quae cum magna solempnitate ab universo clero et a populo honorifice est suscepta. Et illico fit tractatus inter regem Poloniae et ipsam de matrimonio contrahendo. Postquam vero de hoc inter ipsum et regem B. finaliter esset compromissum et concordatum, ipsa inclyta domina M. aegritudine exstitit gravata: Venitque Pragam sponsus ejus, rex P. decenti et multa militia stipatus et paratus ad celebrandam nuptiarum solempnitatem. Die tertia ante festum S. Margarethae (11. Julii.) ille regalis flos clarissimi germinis emarcuit, decidit et decessit. (Franc. Prag.) Nos Kazimirus, D. gr. Poloniae rex, ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod cum dudum magnificos principes, d. Johannem regem B. et d. Karolum, ejus primogenitum, marchionem Moraviae, illustres, in patrem et fratrem nostros assumpserimus ac ipsi nobis inclytam Margaretham, quandam comitissam palatinam Reni, ducissam Bavariae, filiam et sororem suam piae memoriae, spoponderint tradere matrimonialiter in uxorem, nosque pro- miserimus ipsos semper et in omnibus tanquam patrem carnalem et fratrem uterinum tenere et contra omnem hominem iuvare cumque nobis tandem juxta vocationem et informationem matrimonii ipsorum ad consummandum matrimonium et cele- brandum nuptias huiusmodi venientibus, dicta domina Marga- retha, sponsa nostra carissima, sicut Domino placuit, viam sit universae carnis ingressa: propter hoc ligam sive vinculum dilectionis, unionis et fidei, consideranti animo et ingenti desiderio inter nos utrinque initum totaliter et firmatum, dis- solvi nolentes quomodolibet aut corrumpi, sed volentes id ipsum potius novis colligationibus et sincero foedere indisso- lubiliter innovari et perfectius roborari, praestito tactis per nos sacrosanctis evangeliis, corporali iuramento, promisimus et promittimus in hiis scriptis, ex nunc jurantes, semper in omnibus et ubique praedictum regem B. tamquam patrem carnalem et dominum marchionem tanquam fratrem uterinum tenere, eorumque et regni terrarum suarum profectum, honorem, commodum omni tempore tota diligentia fideliter procurare et eis in regno ac terris suis et extra in persona propria et rebus ac potentia nostra assistere et in omnibus vitae nostrae temporibus contra omnem viventem hominem cuiuscumque praeeminentiae, conditionis aut status existat, nullo penitus
Strana 201
201 — excluso, praeter magnificum principem, dominum Bolkonem ducem Sleziae et dominum de Swidnicz, nepotem nostrum carissimum, fideliter adhaerere et ipsis in universis causis evenientibus et necessitatibus suis auxiliis et consiliis nostris bona fide et absque omni doli scrupulo prosequi et iuvare. Et hoc specialiter addito, quod si princeps quicunque, unus vel plures, regnum sive terras ipsorum intrare et inva- dere, occupare vel devastare vellent: contra illum vel illos promittimus adiuvare. Et si ipsi domini, pater et frater nostri praedicti, processu temporis nobis deferrent, quod princeps aliquis aut baro regnum vel terras eorum aut partem aliquam detineret et illicite occuparet: extunc ipsos ad evincendum et obtinendum bona talia universa et pacifice possidendum iuvare promittimus et tenemur. Si vero contra aliquem principem, vasallum, baronem vel subditum nostrum cuiuscunque conditionis vel status, qui in limitibus sive metis terrarum suarum ipsis iniuriaretur et indebite occuparet, nobis deferrent querelam : illum ad nostram vocare praesentiam et ad tenendum eis justa placita ac ad faciendum super hoc, quod rationabile sit et iustum, coarctare tenebimur praevia ratione. Quodsi princeps, vasallus, baro vel subditus noster huius- modi animo fortasse rebellionis regiae maiestatis ductus justi- ciam recipere super huiusmodi bona et reddere non curaret extunc metas et limites taliter occupatos et ad ipsos dominos patrem et fratrem nostros vel alterum ipsorum, spectantes, evincere et ipsos ad assecutionem eorum ac possessionem pacificam tenebimur adiuvare, ad quod et ipsi suum nobis praestabunt, si opus erit, auxilium, dum per nos fuerint requisiti. Praeterea specialiter duximus exprimendum, quod si dictos dominos, patrem et fratrem nostros carissimos, aut alterum eorum, in posterum ullo tempore cum excellentissimo principe Karolo, rege Ungariae illustri, fratre nostro, guerram suscitare et in manu potenti terras eius intrare contingeret: extunc licebit nobis ac poterimus et tenebimur cum ipso rege Ungariae stare et eum, in suis duntaxat terris, ad defen-
201 — excluso, praeter magnificum principem, dominum Bolkonem ducem Sleziae et dominum de Swidnicz, nepotem nostrum carissimum, fideliter adhaerere et ipsis in universis causis evenientibus et necessitatibus suis auxiliis et consiliis nostris bona fide et absque omni doli scrupulo prosequi et iuvare. Et hoc specialiter addito, quod si princeps quicunque, unus vel plures, regnum sive terras ipsorum intrare et inva- dere, occupare vel devastare vellent: contra illum vel illos promittimus adiuvare. Et si ipsi domini, pater et frater nostri praedicti, processu temporis nobis deferrent, quod princeps aliquis aut baro regnum vel terras eorum aut partem aliquam detineret et illicite occuparet: extunc ipsos ad evincendum et obtinendum bona talia universa et pacifice possidendum iuvare promittimus et tenemur. Si vero contra aliquem principem, vasallum, baronem vel subditum nostrum cuiuscunque conditionis vel status, qui in limitibus sive metis terrarum suarum ipsis iniuriaretur et indebite occuparet, nobis deferrent querelam : illum ad nostram vocare praesentiam et ad tenendum eis justa placita ac ad faciendum super hoc, quod rationabile sit et iustum, coarctare tenebimur praevia ratione. Quodsi princeps, vasallus, baro vel subditus noster huius- modi animo fortasse rebellionis regiae maiestatis ductus justi- ciam recipere super huiusmodi bona et reddere non curaret extunc metas et limites taliter occupatos et ad ipsos dominos patrem et fratrem nostros vel alterum ipsorum, spectantes, evincere et ipsos ad assecutionem eorum ac possessionem pacificam tenebimur adiuvare, ad quod et ipsi suum nobis praestabunt, si opus erit, auxilium, dum per nos fuerint requisiti. Praeterea specialiter duximus exprimendum, quod si dictos dominos, patrem et fratrem nostros carissimos, aut alterum eorum, in posterum ullo tempore cum excellentissimo principe Karolo, rege Ungariae illustri, fratre nostro, guerram suscitare et in manu potenti terras eius intrare contingeret: extunc licebit nobis ac poterimus et tenebimur cum ipso rege Ungariae stare et eum, in suis duntaxat terris, ad defen-
Strana 202
202 dendum easdem contra praefatos dominos, patrem et fratrem nostros, pro viribus adjuvare. Si vero idem dominus rex Ungariae terras ipsorum similiter devastaturus intraret : extunc pro defensione ipsarum terrarum suarum cum ipsis, tanquam filius et frater, prompte et constanter stabimus et ipsos iuvabimus toto virium nostrarum omnium potentatu. In quorum omnium testimonium praesentes litteras fieri et sigillorum nostrorum munimine iussimus roborari. Actum Pragae praesentibus venerabili domino Johanne, episcopo Olomucensi, ac illustribus principibus, dominis Bolezlao duce Sleziae et domino Lignicensi, Bolkone Swidnicensi et Nicolao Oppaviae et Rathiboriae ducibus, nec non fidelibus nostris dilectis, Heymanno de Duba, domino in Nachod, dicto Hase, Hincone dicto Hlawacz, Jeskone dicto Iura, subcame- rario Cracoviensi, Jescone venatore Cracoviensi, Maczkone Berkwicz castellano Landensi, et Segneo praeposito S. Michaelis in castro Cracoviensi, vicecancellario curiae nostrae, testibus ad praemissa vocatis pariter et assumtis, quorum etiam sigilla praesentibus ad maiorem evidenciam sunt appensa. Datum a. D. 1341 in die b. Margaretae virg. gloriosae. (Orig. c. r. arch. aul. Vindobonensis. — Chytil VII. 333. — Ember IV. 957.) 183. Foedus amicitiae inter Kazimirum regem Polo- niae et Carolum marchionem roboratur. 1341, 13. Julii. Nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae etc. Ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod cum serenissimus princeps, d. Johannes rex B. comes L., et d. Carolus, primogenitus eius, marchio Moraviae, fratres nostri carissimi, inclytam Margaretam comitissam palatinatus Rheni, ducissam Bavarorum, dicti domini regis filiam ac domini mar- chionis sororem felicis memoriae, dudum nomine iuramenti
202 dendum easdem contra praefatos dominos, patrem et fratrem nostros, pro viribus adjuvare. Si vero idem dominus rex Ungariae terras ipsorum similiter devastaturus intraret : extunc pro defensione ipsarum terrarum suarum cum ipsis, tanquam filius et frater, prompte et constanter stabimus et ipsos iuvabimus toto virium nostrarum omnium potentatu. In quorum omnium testimonium praesentes litteras fieri et sigillorum nostrorum munimine iussimus roborari. Actum Pragae praesentibus venerabili domino Johanne, episcopo Olomucensi, ac illustribus principibus, dominis Bolezlao duce Sleziae et domino Lignicensi, Bolkone Swidnicensi et Nicolao Oppaviae et Rathiboriae ducibus, nec non fidelibus nostris dilectis, Heymanno de Duba, domino in Nachod, dicto Hase, Hincone dicto Hlawacz, Jeskone dicto Iura, subcame- rario Cracoviensi, Jescone venatore Cracoviensi, Maczkone Berkwicz castellano Landensi, et Segneo praeposito S. Michaelis in castro Cracoviensi, vicecancellario curiae nostrae, testibus ad praemissa vocatis pariter et assumtis, quorum etiam sigilla praesentibus ad maiorem evidenciam sunt appensa. Datum a. D. 1341 in die b. Margaretae virg. gloriosae. (Orig. c. r. arch. aul. Vindobonensis. — Chytil VII. 333. — Ember IV. 957.) 183. Foedus amicitiae inter Kazimirum regem Polo- niae et Carolum marchionem roboratur. 1341, 13. Julii. Nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae etc. Ad universorum notitiam tenore praesentium volumus pervenire, quod cum serenissimus princeps, d. Johannes rex B. comes L., et d. Carolus, primogenitus eius, marchio Moraviae, fratres nostri carissimi, inclytam Margaretam comitissam palatinatus Rheni, ducissam Bavarorum, dicti domini regis filiam ac domini mar- chionis sororem felicis memoriae, dudum nomine iuramenti
Strana 203
203 — tradere promiserit matrimonialiter in uxorem; nos quoque eodem nomine promiserimus vice versa, ipsos fratres nostros semper et in omnibus tanquam fratres uterinos tenere et sicut nosmet ipsos prosequi contra omnem hominem et iuvare ; cumque nobis tandem, iuxta vocationem et confoederationem ipsorum, pro consummando matrimonio et nuptiis celebrandis venientibus, dicta domina Margareta, sponsa nostra carissima p. r., Deo volente, viam sit universae carnis ingressa: propter hoc ligam seu vinculum dilectionis et fidei ipsorum, ex nostro ingenti desiderio initum, inter nos utrobique taliter et firmatum deperire nolentes aliqualiter aut corrumpi, quam, ut ipsum potius ampliori firmitate et sinceriori foedere roboretur ac vigeat jugiter ac persistat, praestito, tactis per nos sacro- sanctis evangeliis, iuramento corporali, promisimus et pro- mittimus in his scriptis: Antedictum d. marchionem, fratrem nostrum, adhuc exnunc in antea, semper et ubique, quam diu, Domino favente, vixe- rimus, tamquam fratrem uterinum tenere, suumque ac terrarum suarum profectum, honorem, commodum pro omni posse ac tota diligentia fideliter procurare et sibi in terris suis cum nostra persona rebus ac potentia nostra adesse et contra omnem hominem viventem, omni fraude et doli scrupulo procul motis, nullo prorsus excluso, cuiuscunque conditionis aut status existat, firmiter adhaerere, eumque in singulis negotiis evenien- tibus et necessitatibus suis prosequi et iuvare consiliis auxiliis et juvaminibus opportunis. Hoc solum expresso, quod nisi processu solo temporis ipsum d. marchionem cum excellentissimo principe, d. Carolo rege Hungariae illustri, fratre nostro, guerram suscitare et terras ipsius manu potenti intrare contingeret : extunc licebit nobis et poterimus ac tenebimur cum ipso domino, rege Hun- gariae, stare et eum in suis terris duntaxat ad defendendum easdem, contra praefatum dominum marchionem pro viribus adiuvare. Si vero idem d. rex Hungariae terras ipsius d. mar- chionis similiter devastaturus intraret: extunc pro defensione eiusdem marchionis et terrarum suarum cum ipso tanquam
203 — tradere promiserit matrimonialiter in uxorem; nos quoque eodem nomine promiserimus vice versa, ipsos fratres nostros semper et in omnibus tanquam fratres uterinos tenere et sicut nosmet ipsos prosequi contra omnem hominem et iuvare ; cumque nobis tandem, iuxta vocationem et confoederationem ipsorum, pro consummando matrimonio et nuptiis celebrandis venientibus, dicta domina Margareta, sponsa nostra carissima p. r., Deo volente, viam sit universae carnis ingressa: propter hoc ligam seu vinculum dilectionis et fidei ipsorum, ex nostro ingenti desiderio initum, inter nos utrobique taliter et firmatum deperire nolentes aliqualiter aut corrumpi, quam, ut ipsum potius ampliori firmitate et sinceriori foedere roboretur ac vigeat jugiter ac persistat, praestito, tactis per nos sacro- sanctis evangeliis, iuramento corporali, promisimus et pro- mittimus in his scriptis: Antedictum d. marchionem, fratrem nostrum, adhuc exnunc in antea, semper et ubique, quam diu, Domino favente, vixe- rimus, tamquam fratrem uterinum tenere, suumque ac terrarum suarum profectum, honorem, commodum pro omni posse ac tota diligentia fideliter procurare et sibi in terris suis cum nostra persona rebus ac potentia nostra adesse et contra omnem hominem viventem, omni fraude et doli scrupulo procul motis, nullo prorsus excluso, cuiuscunque conditionis aut status existat, firmiter adhaerere, eumque in singulis negotiis evenien- tibus et necessitatibus suis prosequi et iuvare consiliis auxiliis et juvaminibus opportunis. Hoc solum expresso, quod nisi processu solo temporis ipsum d. marchionem cum excellentissimo principe, d. Carolo rege Hungariae illustri, fratre nostro, guerram suscitare et terras ipsius manu potenti intrare contingeret : extunc licebit nobis et poterimus ac tenebimur cum ipso domino, rege Hun- gariae, stare et eum in suis terris duntaxat ad defendendum easdem, contra praefatum dominum marchionem pro viribus adiuvare. Si vero idem d. rex Hungariae terras ipsius d. mar- chionis similiter devastaturus intraret: extunc pro defensione eiusdem marchionis et terrarum suarum cum ipso tanquam
Strana 204
204 — fratre uterino stare et eum adiuvare tenebimur et spondemus toto virium nostrarum omnium potentatu. In quorum etc. Actum Pragae praesentibus testibus ... a. D. 1341, in die Margarethae virg. (Orig. c. r. arch. aul. Vind. — Chytil VII. 334. — Emler IV. 959.) 184. Foedus inter Kazimirum Poloniae regem et Carolum marchionem de novo firmatur. 1341, 13. Julii. In nomine domini Amen. Laudabile fore probatur per- maxime et honestum, ubi vota principum ad concordiae flectuntur unionem, per quam pax nutritur et commodis providetur subdi- torum. Proinde nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae, indissolubile vinculum inter nos et serenissimum principem, d. Karolum, marchionem Moraviae illustrem, fratrem et sororium nostrum carissimum, perpetuis permanere temporibus et ipsum in visce- ribus gerentes caritatis ac toto nostro conamine prosequi in omnibus cupientes, non obstante, quod eiusdem domini marchi- onis soror, domina Margaretha, comitissa palatina Reni, ducissa Bavariae f. r., quae nobis matrimonialiter debuit copulari, sit uniuersae carnis viam ingressa, et ne propter hoc liga dilecti- onis ac amicabilis coniunctio videatur et fidei puritas disjungi inter nos et dissolui, sibi animo ingenti ac desiderabili perpe- tuaeque unionis sic factae : promittimus bona fide tamquam fratri uterino, in omnibus consiliis, auxiliis, placitacionibus, tracta- tibus adhaerere, et maxime in contrahendis amiciis matrimo- nialibus, quas Deus nobis concedet, faciendis, de nostra propria persona ac puerorum nostrorum ipsum prosequi et sine eiusdem voluntate nihil facere aut attemptare quoquomodo, nisi prius ipsius consilio, auxilio, consensu ac speciali super hoc requisita voluntate. Quae omnia promittimus et singula in hiis scriptis inviolabiliter observare. Actum Pragae a. D. 1341. (Orig. c. r. arch. aul. Vind. — Chytil VII. 374. — Emler IV, 958.)
204 — fratre uterino stare et eum adiuvare tenebimur et spondemus toto virium nostrarum omnium potentatu. In quorum etc. Actum Pragae praesentibus testibus ... a. D. 1341, in die Margarethae virg. (Orig. c. r. arch. aul. Vind. — Chytil VII. 334. — Emler IV. 959.) 184. Foedus inter Kazimirum Poloniae regem et Carolum marchionem de novo firmatur. 1341, 13. Julii. In nomine domini Amen. Laudabile fore probatur per- maxime et honestum, ubi vota principum ad concordiae flectuntur unionem, per quam pax nutritur et commodis providetur subdi- torum. Proinde nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae, indissolubile vinculum inter nos et serenissimum principem, d. Karolum, marchionem Moraviae illustrem, fratrem et sororium nostrum carissimum, perpetuis permanere temporibus et ipsum in visce- ribus gerentes caritatis ac toto nostro conamine prosequi in omnibus cupientes, non obstante, quod eiusdem domini marchi- onis soror, domina Margaretha, comitissa palatina Reni, ducissa Bavariae f. r., quae nobis matrimonialiter debuit copulari, sit uniuersae carnis viam ingressa, et ne propter hoc liga dilecti- onis ac amicabilis coniunctio videatur et fidei puritas disjungi inter nos et dissolui, sibi animo ingenti ac desiderabili perpe- tuaeque unionis sic factae : promittimus bona fide tamquam fratri uterino, in omnibus consiliis, auxiliis, placitacionibus, tracta- tibus adhaerere, et maxime in contrahendis amiciis matrimo- nialibus, quas Deus nobis concedet, faciendis, de nostra propria persona ac puerorum nostrorum ipsum prosequi et sine eiusdem voluntate nihil facere aut attemptare quoquomodo, nisi prius ipsius consilio, auxilio, consensu ac speciali super hoc requisita voluntate. Quae omnia promittimus et singula in hiis scriptis inviolabiliter observare. Actum Pragae a. D. 1341. (Orig. c. r. arch. aul. Vind. — Chytil VII. 374. — Emler IV, 958.)
Strana 205
— 205 — 185. Joannes rex promittit privilegia incolis de Parkstein a Rudolfo duce Saxoniae impertita observare. 1341, 18. Augusti. (Pragae.) (Emler IV. 983.) 186. Hertlini dicti Dresuiczer et Marschonis ejus filii pro se, heredibus et successoribus suis castri dicti Rakindorf et aliorum bonorum in feudum hereditarium a Joannne rege B. susceptio. 1341, 19. Augusti. (Pragae.) (Emler IV. 985.) 187. Promissio ducis Nicolai, domini de Munster- berg, de fide marchioni Carolo servanda. 1341, 24. Augusti. List Mikuláše kniežete Mynsterberského, že se vším svým panstvím přijme léno od Karla markrabi moravského. Nos Nicolaus D. gr. dux Sleziae, dominus in Münster- berg, promittimus sincera nostra fide et sine omni dolo illustrissimo ac magnifico domino nostro, Carolo marchioni M., cum omnibus terris, civitatibus, castris, munitionibus, vasallis et universis subditis et fidelibus nostris ac possessionibus, ad nos per mortem f. m. domini genitoris nostri devolutis et imposterum acquirendis, parere et intendere ac per omnia, ut tenemur, fideliter obedire, sibique et non alteri fidelitatis homa- gium praestare, sicut decet, si serenissimo domino nostro, Joanni B. regi, quem Deus custodiat, quicquam humanitus eveniret. Datum Pragae in die St. Bartholomaei ap. a. D. 1341. (A. K. — Grünhagen II. 133. — Emler IV. 988.) 188. Jenczik, Laurentius, Herbordus et Pesco fratres de Genewicz: Infeudatio regno B. montis dicti „uf der Gans“ in magna silva siti, pertinentis ad castrum Winterberch. 1341, 3. Septembris. (Pragae.) Hrad Hús. List Jenčíka, Laurence, Herburta a Peška bratří z Janovic, že hrad Hús dopuštěn jest jim stavěti a oni se podmanili s tím hradem králi Janovi i budúcím českým kraluóm. 1341. (A. K. — Cod. jur. boh. II. 3, str. 36. — Emler IV. 1000.)
— 205 — 185. Joannes rex promittit privilegia incolis de Parkstein a Rudolfo duce Saxoniae impertita observare. 1341, 18. Augusti. (Pragae.) (Emler IV. 983.) 186. Hertlini dicti Dresuiczer et Marschonis ejus filii pro se, heredibus et successoribus suis castri dicti Rakindorf et aliorum bonorum in feudum hereditarium a Joannne rege B. susceptio. 1341, 19. Augusti. (Pragae.) (Emler IV. 985.) 187. Promissio ducis Nicolai, domini de Munster- berg, de fide marchioni Carolo servanda. 1341, 24. Augusti. List Mikuláše kniežete Mynsterberského, že se vším svým panstvím přijme léno od Karla markrabi moravského. Nos Nicolaus D. gr. dux Sleziae, dominus in Münster- berg, promittimus sincera nostra fide et sine omni dolo illustrissimo ac magnifico domino nostro, Carolo marchioni M., cum omnibus terris, civitatibus, castris, munitionibus, vasallis et universis subditis et fidelibus nostris ac possessionibus, ad nos per mortem f. m. domini genitoris nostri devolutis et imposterum acquirendis, parere et intendere ac per omnia, ut tenemur, fideliter obedire, sibique et non alteri fidelitatis homa- gium praestare, sicut decet, si serenissimo domino nostro, Joanni B. regi, quem Deus custodiat, quicquam humanitus eveniret. Datum Pragae in die St. Bartholomaei ap. a. D. 1341. (A. K. — Grünhagen II. 133. — Emler IV. 988.) 188. Jenczik, Laurentius, Herbordus et Pesco fratres de Genewicz: Infeudatio regno B. montis dicti „uf der Gans“ in magna silva siti, pertinentis ad castrum Winterberch. 1341, 3. Septembris. (Pragae.) Hrad Hús. List Jenčíka, Laurence, Herburta a Peška bratří z Janovic, že hrad Hús dopuštěn jest jim stavěti a oni se podmanili s tím hradem králi Janovi i budúcím českým kraluóm. 1341. (A. K. — Cod. jur. boh. II. 3, str. 36. — Emler IV. 1000.)
Strana 206
o 206 — 189. Friderici et Ottonis dictorum fratrum burgra- viorum de Donin et Henrici dapiferi de Burn castri Donin cum suo dominio et omnibus juribus et perti- nentiis a Joanne rege B. et ejusdem heredibus et suc- cessoribus et ejusdem regni corona in perpetuum et hereditarium feudum susceptio. 1341, 7. Septembris. List Fridrichuov a Ottuov bratří z Donína, že od krále českého přijal jest v zástavě hrad Donín v jisté summě pod manstvie věčně kralóm českým sám od sebe i od svých dědicov, budúcích držitelích téhož zámku leta 1341. (A. K. — Cod. j. b. II. 3, p. 35. — Emler IV. 1001.) 190. Joannis episcopi Olomucensis et Rudolphi ducis Saxoniae, Vidimus literarum Henrici ducis Slesiae, domini de Jawr et de Firstemberch, resignationis et renuntiationis marchiarum Budessinensis et civitatis Frankenfurt ad Oderam. 1341, 17. Septembris. (Pragae.) List Jana biskupa Olomúckého a Rudolfa kniežete saského, že sú viděli dva listy kniežete Henrycha slezského; v jednom stojí, že jest týž Jindřich dal a zapsal králi Janovi, českému králi i budúcím kraluom českým, všecka svá práva na maršalství, krajinách, zemiech svých; druhým listem vyznává, že jest témuž králi Janovi českému a budúcím kralóm českým město své Gorlici prodal. 1341. (A. K.) (Vide literas Henrici ducis 1319, n. 36 et 37.) 191. Boleslai ducis Sleziae, domini Legnicensis et Bregensis literae, quod ex indulto Joannis regis possit pignori aliqua bona sua dare, dummodo earum exsolvendi potestas heredibus aut regibus Boemiae reservetur. 1341, 17. Septembris. Nos Boleslaus D. gr., dux Sleziae et dominus Lignicensis et Bregensis, recognoscimus tenore praesentium universis, quod cum magnificus princeps et dominus ac sororius noster carissimus, d. Joannes B. rex ac L. comes, nobis benevole
o 206 — 189. Friderici et Ottonis dictorum fratrum burgra- viorum de Donin et Henrici dapiferi de Burn castri Donin cum suo dominio et omnibus juribus et perti- nentiis a Joanne rege B. et ejusdem heredibus et suc- cessoribus et ejusdem regni corona in perpetuum et hereditarium feudum susceptio. 1341, 7. Septembris. List Fridrichuov a Ottuov bratří z Donína, že od krále českého přijal jest v zástavě hrad Donín v jisté summě pod manstvie věčně kralóm českým sám od sebe i od svých dědicov, budúcích držitelích téhož zámku leta 1341. (A. K. — Cod. j. b. II. 3, p. 35. — Emler IV. 1001.) 190. Joannis episcopi Olomucensis et Rudolphi ducis Saxoniae, Vidimus literarum Henrici ducis Slesiae, domini de Jawr et de Firstemberch, resignationis et renuntiationis marchiarum Budessinensis et civitatis Frankenfurt ad Oderam. 1341, 17. Septembris. (Pragae.) List Jana biskupa Olomúckého a Rudolfa kniežete saského, že sú viděli dva listy kniežete Henrycha slezského; v jednom stojí, že jest týž Jindřich dal a zapsal králi Janovi, českému králi i budúcím kraluom českým, všecka svá práva na maršalství, krajinách, zemiech svých; druhým listem vyznává, že jest témuž králi Janovi českému a budúcím kralóm českým město své Gorlici prodal. 1341. (A. K.) (Vide literas Henrici ducis 1319, n. 36 et 37.) 191. Boleslai ducis Sleziae, domini Legnicensis et Bregensis literae, quod ex indulto Joannis regis possit pignori aliqua bona sua dare, dummodo earum exsolvendi potestas heredibus aut regibus Boemiae reservetur. 1341, 17. Septembris. Nos Boleslaus D. gr., dux Sleziae et dominus Lignicensis et Bregensis, recognoscimus tenore praesentium universis, quod cum magnificus princeps et dominus ac sororius noster carissimus, d. Joannes B. rex ac L. comes, nobis benevole
Strana 207
207 — concesserit et indulserit, ut aliquam vel aliquas munitionum nostrarum, quamcumque vel quascunque, regi Poloniae pro quatuor millibus aut domino Bolkoni, duci Sleziae et domino Svidnicensi, pro duabus millibus marcarum polonici pagamenti, prout in aliis literis dicti domini regis nobis datis continetur, pos- simus pignori obligare: volentes igitur praefato domino regi B. ac nobis, nostrisque heredibus praecipue in hoc praecavere, promittimus bona fide et sincere, praefatas munitiones seu munitionem praefatis dominis, regi Poloniae aut duci Svidni- censi, non aliter titulo pignoris obligare, nisi semper reservata nobis aut nostris heredibus aut praefato d. regi aut suis heredibus libera aut plenaria potestate, easdem munitiones seu munitionem exsolvendi (et) redimendi in ea summa pecuniae, pro qua fuerint obligatae. Et si (quod absit) nos aut praedicti nostri heredes et filii praedictas munitiones vel munitionem eximere vel redi- mere non possemus: extunc praefatus d. rex aut sui heredes, et nullus alius hominum, dictas munitiones vel munitionem redimere et liberare poterunt et debebunt in summa pecuniae, pro qua fuerint obligatae, quandocunque eis videbitur oppor- tunum et melius expedire. Et eas vel eam tam diu habeant in pignore, quousque nos et heredes nostri filii et heredes praefati eas redimere poterimus, secundum modum, quo ipsas vel ipsam praefatus rex Poloniae aut dux Svidnicensis prius tenuerunt nomine pignoris, ut prius est expressum. Promittimus etiam et tenebimur ab illo, cui prae- fatas munitiones vel munitionem obligaverimus, dicto d. nostro regi, aut suis heredibus literas ordinare patentes, quod ipsas vel ipsam praefato domino regi B. aut suis heredibus et nulli alteri restituat et det sine contra- dictione qualibet ad redimendum, quandocunque videbitur eis utilius expedire. Harum etc. Datum Pragae feria II. proxima post festum Exaltionis S. crucis a. 1341. (Grünhagen I. 315. — Emler IV. 1006.)
207 — concesserit et indulserit, ut aliquam vel aliquas munitionum nostrarum, quamcumque vel quascunque, regi Poloniae pro quatuor millibus aut domino Bolkoni, duci Sleziae et domino Svidnicensi, pro duabus millibus marcarum polonici pagamenti, prout in aliis literis dicti domini regis nobis datis continetur, pos- simus pignori obligare: volentes igitur praefato domino regi B. ac nobis, nostrisque heredibus praecipue in hoc praecavere, promittimus bona fide et sincere, praefatas munitiones seu munitionem praefatis dominis, regi Poloniae aut duci Svidni- censi, non aliter titulo pignoris obligare, nisi semper reservata nobis aut nostris heredibus aut praefato d. regi aut suis heredibus libera aut plenaria potestate, easdem munitiones seu munitionem exsolvendi (et) redimendi in ea summa pecuniae, pro qua fuerint obligatae. Et si (quod absit) nos aut praedicti nostri heredes et filii praedictas munitiones vel munitionem eximere vel redi- mere non possemus: extunc praefatus d. rex aut sui heredes, et nullus alius hominum, dictas munitiones vel munitionem redimere et liberare poterunt et debebunt in summa pecuniae, pro qua fuerint obligatae, quandocunque eis videbitur oppor- tunum et melius expedire. Et eas vel eam tam diu habeant in pignore, quousque nos et heredes nostri filii et heredes praefati eas redimere poterimus, secundum modum, quo ipsas vel ipsam praefatus rex Poloniae aut dux Svidnicensis prius tenuerunt nomine pignoris, ut prius est expressum. Promittimus etiam et tenebimur ab illo, cui prae- fatas munitiones vel munitionem obligaverimus, dicto d. nostro regi, aut suis heredibus literas ordinare patentes, quod ipsas vel ipsam praefato domino regi B. aut suis heredibus et nulli alteri restituat et det sine contra- dictione qualibet ad redimendum, quandocunque videbitur eis utilius expedire. Harum etc. Datum Pragae feria II. proxima post festum Exaltionis S. crucis a. 1341. (Grünhagen I. 315. — Emler IV. 1006.)
Strana 208
208 — 192. Joannis regis B. Petro Plick et suis heredibus et successoribus castri Neydek cum suis pertinentiis in feudum concessio et judicii capitis ad eandem arcem adjunctio. 1341, 20. Septembris. (Pragae.) List krále Jana, kdež dává pod léno Petrovi Plikovi zámek Naydek se vším příslušenstvím. (A. K. — Cod. j. b. II. 3, p. 37. — Emler IV. 1007.) 193. Confirmatio privilegiorum civitatis Wrati- slaviae per Carolum marchionem. 1341, 24. Septembris. Karolus, regis B. primogenitus, marchio Moraviae. Acce- dentes ad nostram praesentiam fideles paterni nobisque sin- cere dilecti consules Wratislavienses nomine totius universi- tatis civitatis Wratislaviensis, facto nobis ex mandato d. genitoris nostri per suam deliberationem propriam et suorum consiliariorum potiorum pertractato fidelitatis promisso, sic quod post decessum praenominati genitoris (quod absit) ad nos dumtaxat tamquam ad primogenitum suum, et non ad alium, habere deberent respectum, nobisque tamquam regi Boemiae et domino eorum legitimo et naturali et hereditario parere, intendere et obedire fideliter cum effectu, sicque, prout pridem per d. genitorem nostrum privilegiatorie ordinatum existat, quod a corona regni Boemiae totaliter indivisibiles et irremotabiles in perpetuum esse deberent: iidem paterni et nostri ... consules Wratislavienses nomine civitatis et uni- versitatis humili precum instantia petiverunt, quatenus ipsis omnes donationes, concessiones, inmunitatates, libertates, iura et privilegia ipsorum, quae vel quas ab omnibus et singulis dominis, eorum pricipibus, a prima fundatione civitatis et specialiter a d. genitore nostro obtinuerunt, super quibus suarum habent litterarum confirmationes, similiter ratificare, approbare et gratificare de benignitate solita sub iuramento praestito dignaremur. Eapropter nos ... dictorum consulum, fide- lium paternorum et nostrorum Wratislaviensium iustis pre- cibus favorabiliter inclinati, dictae civitati Wratislaviensi et
208 — 192. Joannis regis B. Petro Plick et suis heredibus et successoribus castri Neydek cum suis pertinentiis in feudum concessio et judicii capitis ad eandem arcem adjunctio. 1341, 20. Septembris. (Pragae.) List krále Jana, kdež dává pod léno Petrovi Plikovi zámek Naydek se vším příslušenstvím. (A. K. — Cod. j. b. II. 3, p. 37. — Emler IV. 1007.) 193. Confirmatio privilegiorum civitatis Wrati- slaviae per Carolum marchionem. 1341, 24. Septembris. Karolus, regis B. primogenitus, marchio Moraviae. Acce- dentes ad nostram praesentiam fideles paterni nobisque sin- cere dilecti consules Wratislavienses nomine totius universi- tatis civitatis Wratislaviensis, facto nobis ex mandato d. genitoris nostri per suam deliberationem propriam et suorum consiliariorum potiorum pertractato fidelitatis promisso, sic quod post decessum praenominati genitoris (quod absit) ad nos dumtaxat tamquam ad primogenitum suum, et non ad alium, habere deberent respectum, nobisque tamquam regi Boemiae et domino eorum legitimo et naturali et hereditario parere, intendere et obedire fideliter cum effectu, sicque, prout pridem per d. genitorem nostrum privilegiatorie ordinatum existat, quod a corona regni Boemiae totaliter indivisibiles et irremotabiles in perpetuum esse deberent: iidem paterni et nostri ... consules Wratislavienses nomine civitatis et uni- versitatis humili precum instantia petiverunt, quatenus ipsis omnes donationes, concessiones, inmunitatates, libertates, iura et privilegia ipsorum, quae vel quas ab omnibus et singulis dominis, eorum pricipibus, a prima fundatione civitatis et specialiter a d. genitore nostro obtinuerunt, super quibus suarum habent litterarum confirmationes, similiter ratificare, approbare et gratificare de benignitate solita sub iuramento praestito dignaremur. Eapropter nos ... dictorum consulum, fide- lium paternorum et nostrorum Wratislaviensium iustis pre- cibus favorabiliter inclinati, dictae civitati Wratislaviensi et
Strana 209
209 — universitati ipsius omnes donationes, concessiones, inmunitates, libertates, iura et privilegia ipsis per omnes et singulos prae- decessores nostros et specialiter per dominum nostrum geni- torem praedictum data et concessa in singulis articulis et clau- sulis eorumdem, qualitercumque innotatis, et maxime quod a corona regni Boemiae praedicti non debent aliqualiter alienari, sub debito iuramenti praestiti, quo nos pridem dominus genitor noster saepedictus suo iuramento astrinxit, prout in privilegiis desuper datis evidentius declaratur, et quo etiam iuramento omnes nostros successores regni Boemiae astringi volumus ac etiam sine qualibet occasione obligari, ratificamus, appro- bamus et gratificamus. Datum Wratislaviae a. D. 1341, fer. II. proxima post festum b Mauricii et sociorum ejus. (Chyt. VII. 357. — Emler IV. 1010.) 194. Boleslai, ducis Mazoviae et domini Plocensis, literae, quibus promittit, quod ad mandatum regis Joannis Carolo, ejus primogenito, tamquam primogenito, si rex moreretur, homagium fidelitatis praestabit. List Boleslava kniežete mazovského, že má rozkázánie od krále Jana českého listem otevřeným, kdyby Buoh JMsti neuchoval, aby prvo- rozeného syna jeho Karla za pána jměli. 1341. 1341, 30. Septembris. Nos Boleslaus D. gr. dux Mazoviae et dominus Ploczensis, recognoscimus pro nobis et nostris heredibus et successoribus universis, tenore praesentium, quod ad requisitum et man- datum serenissimi principis, domini nostri charissimi, d. regis B., nobis praesentibus literis factum, magnifico principi, d. Carolo, ipsius d. regis primogenito, marchioni Moraviae, con- sanguineo nostro charissimo, et suis heredibus et successoribus fecimus et praesentibus facimus promissum, bona et sincera nostra fide, in eum casum, si (quod absit) praedictum dominum nostrum, regem Boemiae, decedere contingerit ab hac vita, ex tunc ipsum d. Carolum, et non alium, ratione primogeniturae Codex jur. boh. II. 1. 14
209 — universitati ipsius omnes donationes, concessiones, inmunitates, libertates, iura et privilegia ipsis per omnes et singulos prae- decessores nostros et specialiter per dominum nostrum geni- torem praedictum data et concessa in singulis articulis et clau- sulis eorumdem, qualitercumque innotatis, et maxime quod a corona regni Boemiae praedicti non debent aliqualiter alienari, sub debito iuramenti praestiti, quo nos pridem dominus genitor noster saepedictus suo iuramento astrinxit, prout in privilegiis desuper datis evidentius declaratur, et quo etiam iuramento omnes nostros successores regni Boemiae astringi volumus ac etiam sine qualibet occasione obligari, ratificamus, appro- bamus et gratificamus. Datum Wratislaviae a. D. 1341, fer. II. proxima post festum b Mauricii et sociorum ejus. (Chyt. VII. 357. — Emler IV. 1010.) 194. Boleslai, ducis Mazoviae et domini Plocensis, literae, quibus promittit, quod ad mandatum regis Joannis Carolo, ejus primogenito, tamquam primogenito, si rex moreretur, homagium fidelitatis praestabit. List Boleslava kniežete mazovského, že má rozkázánie od krále Jana českého listem otevřeným, kdyby Buoh JMsti neuchoval, aby prvo- rozeného syna jeho Karla za pána jměli. 1341. 1341, 30. Septembris. Nos Boleslaus D. gr. dux Mazoviae et dominus Ploczensis, recognoscimus pro nobis et nostris heredibus et successoribus universis, tenore praesentium, quod ad requisitum et man- datum serenissimi principis, domini nostri charissimi, d. regis B., nobis praesentibus literis factum, magnifico principi, d. Carolo, ipsius d. regis primogenito, marchioni Moraviae, con- sanguineo nostro charissimo, et suis heredibus et successoribus fecimus et praesentibus facimus promissum, bona et sincera nostra fide, in eum casum, si (quod absit) praedictum dominum nostrum, regem Boemiae, decedere contingerit ab hac vita, ex tunc ipsum d. Carolum, et non alium, ratione primogeniturae Codex jur. boh. II. 1. 14
Strana 210
210 — suae, vel eo non exstante, heredes et successores suos pro dominis nostris legitimis et naturalibus habere volumus et debemus, eisque extunc homagium fidelitatis praestare solitum et consuetum. Harum etc. Actum et datum Poznaniae in crastino S. Michaelis arch., sub a. D. 1341. (A. K. — Goldast. Suppl. 25. — Chyt. VII. 359. — Emler IV. 1013.) 195. Boleslai ducis Slesiae, domini Legnicensis et Bregensis, literae, quod ex mandato vivae vocis Joannis regis B. Carolo, primogenito ejus filio, promittit pro se et heredibus suis homagium praestare ut ipsius natu- rali domino. 1341, 1. Octobris. Nos Boleslaus D. gr. dux Slesiae et dominus Legniczensis, tenore praesentium recognoscimus universis pro nobis et nostris heredibus ... quod magnifico principi domino Karolo, serenis- simi nostri dom. regis Boemiae primogenito, marchioni Mora- viae, sororio nostro carissimo, eiusque heredibus et successo- ribus in regno Boemiae, ex jussu et mandato nobis viva voce per ipsum dom. nostrum regem Boemiae facto, nostra bona fide duximus firmiter promittendum, quod cum dominum nostrum, praefatum regem, decedere contigerit ab hac vita, quod tunc praedictum dominum Karolum, et non alium, ratione primogeniturae suae, et ipso non existente, suos heredes aut successores in regno jam dicto Boemiae habere volumus pro- nostris naturalibus et legitimis dominis, eisque extunc fideli- tatis homagium praestare debitum et consuetum. Harum . . . Dat. Poznow secunda feria proxima post festum S. Michahelis arch., a. D. 1341. (Goldast Suppl. 24. — Chytil VII. 360. — Emler IV. 1014.)
210 — suae, vel eo non exstante, heredes et successores suos pro dominis nostris legitimis et naturalibus habere volumus et debemus, eisque extunc homagium fidelitatis praestare solitum et consuetum. Harum etc. Actum et datum Poznaniae in crastino S. Michaelis arch., sub a. D. 1341. (A. K. — Goldast. Suppl. 25. — Chyt. VII. 359. — Emler IV. 1013.) 195. Boleslai ducis Slesiae, domini Legnicensis et Bregensis, literae, quod ex mandato vivae vocis Joannis regis B. Carolo, primogenito ejus filio, promittit pro se et heredibus suis homagium praestare ut ipsius natu- rali domino. 1341, 1. Octobris. Nos Boleslaus D. gr. dux Slesiae et dominus Legniczensis, tenore praesentium recognoscimus universis pro nobis et nostris heredibus ... quod magnifico principi domino Karolo, serenis- simi nostri dom. regis Boemiae primogenito, marchioni Mora- viae, sororio nostro carissimo, eiusque heredibus et successo- ribus in regno Boemiae, ex jussu et mandato nobis viva voce per ipsum dom. nostrum regem Boemiae facto, nostra bona fide duximus firmiter promittendum, quod cum dominum nostrum, praefatum regem, decedere contigerit ab hac vita, quod tunc praedictum dominum Karolum, et non alium, ratione primogeniturae suae, et ipso non existente, suos heredes aut successores in regno jam dicto Boemiae habere volumus pro- nostris naturalibus et legitimis dominis, eisque extunc fideli- tatis homagium praestare debitum et consuetum. Harum . . . Dat. Poznow secunda feria proxima post festum S. Michahelis arch., a. D. 1341. (Goldast Suppl. 24. — Chytil VII. 360. — Emler IV. 1014.)
Strana 211
211 — 196. Joannes dux Slesiae et dominus Stinaviae, jubente Joanne rege promittit nulli alteri quam Carolo ejus primogenito se fidelitatis homagium praestiturum. 1341, 2. Octobris. Nos Johannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stynauiae, recognoscimus pro nobis et nostris heredibus, quod receptis serenissimi principis domini nostri carissimi, domini Johannis regis Boemiae, patentibus litteris, in quibus nobis firmiter man- davit, nos sub debito iuramenti nostri sibi praestiti seriosius requirendo, ut statim visis praedictis suis litteris, magnifico principi domino Karolo ipsius d. regis primogenito, marchioni Morauiae, et suis heredibus, ipso non existente, promissum facere debeamus, in eum casum, quod si (quod absit) ipsum d. nostrum regem praedictum decedere contigerit ab hac vita, quod tunc praedictum dominum Carolum, et non alium, ratione primogeniturae suae, et ipso non existente suos heredes habere debeamus pro nostris dominis naturalibus et legittimis, eisque extunc fidelitatis homagium praestare debitum et consuetum. Nosque omni ea, qua decet, reverentia praedicti d. nostri regis mandatis et requisitionibus nobis factis, ut praemittitur, promptius inclinati, ad omnia et singula facienda, prout supe- rius sunt expressa, tempore se ad hoc offerente, nos et nostros heredes sub bona nostra fide sinceriter obligamus. Sub testimonio . . . Datum et actum Poznaniae feria III. proxima post festum Michahelis arch. b. a. D. 1341. (Arch. S. Wenc. — Ludewig. — Chytil VII. 361. — Ember IV. 1015.) 197. Benedictus papa XII. concedit Joanni episcopo Pragensi, ut Carolum et conjugem ipsius Blancam inun- gat et coronet in ecclesia episcopali Pragensi. 1341, 15. Octobris. Venerabili fratri, episcopo Pragensi. Nuper ad nostrum fide digna relatione pervenit auditum, quod charissimus in 14*
211 — 196. Joannes dux Slesiae et dominus Stinaviae, jubente Joanne rege promittit nulli alteri quam Carolo ejus primogenito se fidelitatis homagium praestiturum. 1341, 2. Octobris. Nos Johannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stynauiae, recognoscimus pro nobis et nostris heredibus, quod receptis serenissimi principis domini nostri carissimi, domini Johannis regis Boemiae, patentibus litteris, in quibus nobis firmiter man- davit, nos sub debito iuramenti nostri sibi praestiti seriosius requirendo, ut statim visis praedictis suis litteris, magnifico principi domino Karolo ipsius d. regis primogenito, marchioni Morauiae, et suis heredibus, ipso non existente, promissum facere debeamus, in eum casum, quod si (quod absit) ipsum d. nostrum regem praedictum decedere contigerit ab hac vita, quod tunc praedictum dominum Carolum, et non alium, ratione primogeniturae suae, et ipso non existente suos heredes habere debeamus pro nostris dominis naturalibus et legittimis, eisque extunc fidelitatis homagium praestare debitum et consuetum. Nosque omni ea, qua decet, reverentia praedicti d. nostri regis mandatis et requisitionibus nobis factis, ut praemittitur, promptius inclinati, ad omnia et singula facienda, prout supe- rius sunt expressa, tempore se ad hoc offerente, nos et nostros heredes sub bona nostra fide sinceriter obligamus. Sub testimonio . . . Datum et actum Poznaniae feria III. proxima post festum Michahelis arch. b. a. D. 1341. (Arch. S. Wenc. — Ludewig. — Chytil VII. 361. — Ember IV. 1015.) 197. Benedictus papa XII. concedit Joanni episcopo Pragensi, ut Carolum et conjugem ipsius Blancam inun- gat et coronet in ecclesia episcopali Pragensi. 1341, 15. Octobris. Venerabili fratri, episcopo Pragensi. Nuper ad nostrum fide digna relatione pervenit auditum, quod charissimus in 14*
Strana 212
212 — Christo filius noster, Joannes, rex Boemiae illustris, certis causis rationabilibus suadentibus, dilectum filium, nobilem virum Carolum, primogenitum suum, marchionem Moraviae, proponit in regem facere Boemiae coronari. Verum quia coronatio et inunctio regis et reginae Boemiae, qui sunt pro tempore, ad archiepiscopum Moguntinum, qui pro tempore, existit, de antiqua et approbata consuetudine dicitur pertinere ac omnis jurisdictio et auctoritas Henrici archiepiscopí Mogun- tini (qui adversus Deum et sanctam Romanam ecclesiam, a qua honores et beneficia multiplicia recepisse dignoscitur, se obnoxium reddidit et ingratum) per processus apostolicos ejus demeritis exigentibus totaliter est suspensa, nec potest ipsius regis propositum sine providentia sedis apostolicae adim- pleri : nos, qui bonum statum regis ac primogeniti praedictorum ac regni Boemiae diligimus et honorem volentes in hac parte per ipsius sedis providentiam opportunum remedium adhibere ac de tuae circumspectionis industria plenam in Domino fiduciam obtinentes, Fraternitati tuae, ut dictum primogenitum in regem et dilectam in Christo filiam, nobilem mulierem Blancam, suam consortem, in reginam Boemiae, ad hoc ipsius regis accedente consensu, hac vice auctoritate apostolica inun- gere et coronare in tua Pragensi ecclesia valeas juxta con- suetudinem et solemptnitatem in talibus hactenus observatas, auctoritate praedicta, tenore praesentium duximus concedendum. Per hoc autem ecclesiae Moguntinae ac successoribus ejusdem Henrici, archiepiscopis Moguntinis, qui erunt pro- tempore, in obedientia et devotione nostra et successorum nostrorum ac ipsius Romanae ecclesiae persistentibus, nullum volumus in praemissis imposterum praejudicium generari. Nulli ergo etc. Datum Avinione Id. Oct. pontif VII. (Goldast Suppl. 27. — Balbin Misc. I. VI. — Emler IV. 1023.) 198. Joannes rex declarat, duces Austriae non teneri praetextu renuntiationis Karinthiae X millia marcarum eidem solvere vel pignora Laa et Waidhofen
212 — Christo filius noster, Joannes, rex Boemiae illustris, certis causis rationabilibus suadentibus, dilectum filium, nobilem virum Carolum, primogenitum suum, marchionem Moraviae, proponit in regem facere Boemiae coronari. Verum quia coronatio et inunctio regis et reginae Boemiae, qui sunt pro tempore, ad archiepiscopum Moguntinum, qui pro tempore, existit, de antiqua et approbata consuetudine dicitur pertinere ac omnis jurisdictio et auctoritas Henrici archiepiscopí Mogun- tini (qui adversus Deum et sanctam Romanam ecclesiam, a qua honores et beneficia multiplicia recepisse dignoscitur, se obnoxium reddidit et ingratum) per processus apostolicos ejus demeritis exigentibus totaliter est suspensa, nec potest ipsius regis propositum sine providentia sedis apostolicae adim- pleri : nos, qui bonum statum regis ac primogeniti praedictorum ac regni Boemiae diligimus et honorem volentes in hac parte per ipsius sedis providentiam opportunum remedium adhibere ac de tuae circumspectionis industria plenam in Domino fiduciam obtinentes, Fraternitati tuae, ut dictum primogenitum in regem et dilectam in Christo filiam, nobilem mulierem Blancam, suam consortem, in reginam Boemiae, ad hoc ipsius regis accedente consensu, hac vice auctoritate apostolica inun- gere et coronare in tua Pragensi ecclesia valeas juxta con- suetudinem et solemptnitatem in talibus hactenus observatas, auctoritate praedicta, tenore praesentium duximus concedendum. Per hoc autem ecclesiae Moguntinae ac successoribus ejusdem Henrici, archiepiscopis Moguntinis, qui erunt pro- tempore, in obedientia et devotione nostra et successorum nostrorum ac ipsius Romanae ecclesiae persistentibus, nullum volumus in praemissis imposterum praejudicium generari. Nulli ergo etc. Datum Avinione Id. Oct. pontif VII. (Goldast Suppl. 27. — Balbin Misc. I. VI. — Emler IV. 1023.) 198. Joannes rex declarat, duces Austriae non teneri praetextu renuntiationis Karinthiae X millia marcarum eidem solvere vel pignora Laa et Waidhofen
Strana 213
213 — exsolvere, donec literae super dictam renuntiationem confectae a Joanne duce Tyrolis, uxore ejus Margaretha et sorore hujus fuerint roboratae. 1341, 26. Novembris. (Znoymae.) (Chytil VII. 364. — Emler IV. 1033.) 199. Boleslaus dux Sleziae et dominus Legnicensis super obligatione quatuor civitatum. 1341, 30. Novembris. Nos Bolezlaus D. gr., dux Sleziae et dominus Legni- czensis, recognoscimus universis, quod promittimus sine dolo serenissimo pricipi et domino nostro carissimo, d. Carolo marchioni Morauiae, ipsum de omnibus promissionibus, in quibus ipsum fratri nostro et d. regi Poloniae obligavimus, vid. quod dominus noster carissimus, Johannes rex B., in obligationem ciuitatum Namizlauie, Cruczburg, Biczchin et Cunczenstat praefato fratri nostro Kasimiro per nos factam consentiat, ante carnisprivium proximum per suum testimo- nium litterale, et quod in id etiam consentiat eodem testimonio, quod idem frater noster in nullo servitio sibi ratione ejusdem pignoris sit astrictus, et quod nos praedictas ciuitates debe- amus a duce Teschinensi infra praedictum terminum disbrigare et eidem fratri nostro quadringentarum marcarum redditus annuos in eisdem ciuitatibus et earum districtibus, aut si ibi plene haberi non possent, in aliis nostris terris, eisdem ciui- tatibus proprioribus, assignare ante terminum antedictum, et tales redditus non repetere unquam iure canonico vel civili, et hiis omnibus violatis obstagio in Cracovia, donec haec omnia reformarentur, servando, absque dampnis et monitionibus omnibus liberare amicabiliter et in totum. Earundem . . . Datum Cracouiae in die b. Andreae a. D. 1341. (Chytil VII. 365. — Grünhagen I. 317. — Ember VI. 1037.)
213 — exsolvere, donec literae super dictam renuntiationem confectae a Joanne duce Tyrolis, uxore ejus Margaretha et sorore hujus fuerint roboratae. 1341, 26. Novembris. (Znoymae.) (Chytil VII. 364. — Emler IV. 1033.) 199. Boleslaus dux Sleziae et dominus Legnicensis super obligatione quatuor civitatum. 1341, 30. Novembris. Nos Bolezlaus D. gr., dux Sleziae et dominus Legni- czensis, recognoscimus universis, quod promittimus sine dolo serenissimo pricipi et domino nostro carissimo, d. Carolo marchioni Morauiae, ipsum de omnibus promissionibus, in quibus ipsum fratri nostro et d. regi Poloniae obligavimus, vid. quod dominus noster carissimus, Johannes rex B., in obligationem ciuitatum Namizlauie, Cruczburg, Biczchin et Cunczenstat praefato fratri nostro Kasimiro per nos factam consentiat, ante carnisprivium proximum per suum testimo- nium litterale, et quod in id etiam consentiat eodem testimonio, quod idem frater noster in nullo servitio sibi ratione ejusdem pignoris sit astrictus, et quod nos praedictas ciuitates debe- amus a duce Teschinensi infra praedictum terminum disbrigare et eidem fratri nostro quadringentarum marcarum redditus annuos in eisdem ciuitatibus et earum districtibus, aut si ibi plene haberi non possent, in aliis nostris terris, eisdem ciui- tatibus proprioribus, assignare ante terminum antedictum, et tales redditus non repetere unquam iure canonico vel civili, et hiis omnibus violatis obstagio in Cracovia, donec haec omnia reformarentur, servando, absque dampnis et monitionibus omnibus liberare amicabiliter et in totum. Earundem . . . Datum Cracouiae in die b. Andreae a. D. 1341. (Chytil VII. 365. — Grünhagen I. 317. — Ember VI. 1037.)
Strana 214
214 — 200. Carolus marchio Alberto duci Austriae, Styriae et Karinthiae, promittit, literas patris sui super renun- tiatione ducatui Karinthiae IX. Oct. a. D. 1336 in Ensa datas tenere et observare. (Vid. n. 130 praesentis Codicis.) 1341, 15. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 365. — Emler IV. 1044.) 201. Carolus marchio declarat se a ducibus Austriae pecuniam X mill. marc. vel pignora Laa et Waidhofen pro renuntiatione Karinthiae non petere velle, donec litterae hujus renuntiationis a Joanne duce, fratre suo, uxore ejus Margaretha et sorore hujus fuerint roboratae. (Vid. similem declarationem Joannis regis sub. n. 198 prae- sentis Codicis.) 1341, 15. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 367. — Ember IV. 1045.) 202. Alberti ducis Austriae etc. literae, quod a Carolo marchione pro renuntiatione Karinthiae et solu- tione 10.000 marc. super civitatibus Laa et Waydhofen cum castro Waydhofen assecuratarum impeti non debeat, donec literae hujus renuntiationis a Joanne filio regis Joannis et Margaretha ejus uxore fuerint sigillatae. 1341, 15. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 368. — Emler IV. 1047.) 203. Albertus dux Austriae promittit Carolum mar- chionem juvare contra Ludovicum Imp. 1341, 15. Decembris. Nos Albertus D. gr. dux Austriae, tenore praesentium publice, bona fide, tactis corporaliter sacrosanctis Dei evan- geliis, promittimus pro nobis et fratruelibus nostris, Friderico
214 — 200. Carolus marchio Alberto duci Austriae, Styriae et Karinthiae, promittit, literas patris sui super renun- tiatione ducatui Karinthiae IX. Oct. a. D. 1336 in Ensa datas tenere et observare. (Vid. n. 130 praesentis Codicis.) 1341, 15. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 365. — Emler IV. 1044.) 201. Carolus marchio declarat se a ducibus Austriae pecuniam X mill. marc. vel pignora Laa et Waidhofen pro renuntiatione Karinthiae non petere velle, donec litterae hujus renuntiationis a Joanne duce, fratre suo, uxore ejus Margaretha et sorore hujus fuerint roboratae. (Vid. similem declarationem Joannis regis sub. n. 198 prae- sentis Codicis.) 1341, 15. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 367. — Ember IV. 1045.) 202. Alberti ducis Austriae etc. literae, quod a Carolo marchione pro renuntiatione Karinthiae et solu- tione 10.000 marc. super civitatibus Laa et Waydhofen cum castro Waydhofen assecuratarum impeti non debeat, donec literae hujus renuntiationis a Joanne filio regis Joannis et Margaretha ejus uxore fuerint sigillatae. 1341, 15. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 368. — Emler IV. 1047.) 203. Albertus dux Austriae promittit Carolum mar- chionem juvare contra Ludovicum Imp. 1341, 15. Decembris. Nos Albertus D. gr. dux Austriae, tenore praesentium publice, bona fide, tactis corporaliter sacrosanctis Dei evan- geliis, promittimus pro nobis et fratruelibus nostris, Friderico
Strana 215
215 — et Leopoldo, ducibus et heredibus nostris, firmiter et spon- demus, quod si dominum Ludovicum Imperatorem, magnificum excellentem principem, dominum Carolum, Moraviae marchionem aut heredes ipsius, intra metas et limites terrarum et domi- niorum suorum et patris sui, domini regis Boemiae, nunc habitorum et habendorum seu acquirendorum infuturum, hosti- liter manu potenti impugnare seu exercitualiter invadere con- tingat: eundem ipsum dominum Carolum et heredes ipsius contra praenominatum Ludovicum adiuvare volumus et tenemur, eisdem personis et rebus nostris adesse totis viribus et posse, omni dilatione, protestatione et procrastinatione penitus procul motis, quamprimum per eos aut aliquem eorum requisiti fuerimus, sub expensis panis et vini eorum, sed dispendiis rerum nostrarum atque propriis damnis. Ceterum hoc etiam adiectum volumus, promittentes, quod si ii vel hi, qui de nobis pro ferendo subsidio praefato domino Carolo marchioni et heredibus ipsius per ipsum aut aliquem suorum evocati fuerint et evocati certas terras, possessiones, castra aut munitiones in huiusmodi servitiis acquisierint, acquisita eius erunt, qui alios seu alium pro praesidio evocavit; res vero mobiles et sese moventes et personae captivatae, ibidem acquisitae, erunt acquirentis libere, licite et in toto. Promittentes firmiter et spondentes, dolo vel ingenio malo, omni prorsus pravitate, excusatione, subterfugiis, exem- tione seu quaesito colore aut aliis praetextibus quibusvis procul semotis, praemissa omnia et singula et eorum quodlibet atten- dere, servare et inuiolabiliter custodire, nec ullo unquam tem- pore contra ea aut eorum aliqua seu aliquod, aliquid operari, facere vel tolerare, etiam conniventia, per se aut alios, directe vel indirecte, de iure aut etiam de facto, qualitercunque. In quorum . . . Datum Wiennae, sabbatho proximo ante diem beati Thomae, ap., a. D. 1341. (Ludewig. — Lichnovsky. — Linig. — Chytil VII. 367. — Ember IV. 1046.)
215 — et Leopoldo, ducibus et heredibus nostris, firmiter et spon- demus, quod si dominum Ludovicum Imperatorem, magnificum excellentem principem, dominum Carolum, Moraviae marchionem aut heredes ipsius, intra metas et limites terrarum et domi- niorum suorum et patris sui, domini regis Boemiae, nunc habitorum et habendorum seu acquirendorum infuturum, hosti- liter manu potenti impugnare seu exercitualiter invadere con- tingat: eundem ipsum dominum Carolum et heredes ipsius contra praenominatum Ludovicum adiuvare volumus et tenemur, eisdem personis et rebus nostris adesse totis viribus et posse, omni dilatione, protestatione et procrastinatione penitus procul motis, quamprimum per eos aut aliquem eorum requisiti fuerimus, sub expensis panis et vini eorum, sed dispendiis rerum nostrarum atque propriis damnis. Ceterum hoc etiam adiectum volumus, promittentes, quod si ii vel hi, qui de nobis pro ferendo subsidio praefato domino Carolo marchioni et heredibus ipsius per ipsum aut aliquem suorum evocati fuerint et evocati certas terras, possessiones, castra aut munitiones in huiusmodi servitiis acquisierint, acquisita eius erunt, qui alios seu alium pro praesidio evocavit; res vero mobiles et sese moventes et personae captivatae, ibidem acquisitae, erunt acquirentis libere, licite et in toto. Promittentes firmiter et spondentes, dolo vel ingenio malo, omni prorsus pravitate, excusatione, subterfugiis, exem- tione seu quaesito colore aut aliis praetextibus quibusvis procul semotis, praemissa omnia et singula et eorum quodlibet atten- dere, servare et inuiolabiliter custodire, nec ullo unquam tem- pore contra ea aut eorum aliqua seu aliquod, aliquid operari, facere vel tolerare, etiam conniventia, per se aut alios, directe vel indirecte, de iure aut etiam de facto, qualitercunque. In quorum . . . Datum Wiennae, sabbatho proximo ante diem beati Thomae, ap., a. D. 1341. (Ludewig. — Lichnovsky. — Linig. — Chytil VII. 367. — Ember IV. 1046.)
Strana 216
216 — 204. et 205. Confoederationes et uniones inter Albertum ducem Austriae et Fridericum et Leupoldum fratrueles suos, atque Carolum marchionem Moraviae, quod praefati duces ejusdem marchionis subditos contra ipsum juvare aut in suis terris fovere vel refugium eis probere nolint, et vice versa. 1341, 16. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 371 & 372. — Emler IV. 1048 & 1049.) 206. Infeudatio medietatis castri Baldenek. 1341. List Krafftuov z Hohemloh, že na půl hradu Baldenek od krále Jana léno přijal. 1341. (A. K.) 207. Promissio de villis Asch, Selbe et Redwicz a civitate Egrensi non alienandis. 1342, 21. Januarii. Johannes rex ad civium, juratorum et totius civitatis Egrensis petitiones promittit Asch, Selve et Redwicz cum singulis eorum utilita- tibus, juribus et pertinentiis ab ipsa civitate Egrensi et judicio ejusdem ullo unquam tempore nec alienare nec segregare nec mitti per quem- piam alienari. (Böhmer Reg. — Emler IV. 1067.) 208. Carolus marchio civibus Egrensibus imper- titur libertates et immunitates civitatis Brunae per totum marchionatum Moraviae. 1342, 28. Januarii. Karolus, d. regis B. primogenitus, marchio M. Dilectis fidelibus paternis et nostris ... magistro consulum, consilio et communitati civium et hominum in Egra, salutem cum pleni- tudine omnis boni. Grata habentes in oculis nostris vestrae fidelitatis obsequia, domino genitori nostro et nobis per vos exhibita multipliciter et impensa, sperantesque ea nobis exhi- beri propensius in futurum, vobis et vestris posteris ac suc-
216 — 204. et 205. Confoederationes et uniones inter Albertum ducem Austriae et Fridericum et Leupoldum fratrueles suos, atque Carolum marchionem Moraviae, quod praefati duces ejusdem marchionis subditos contra ipsum juvare aut in suis terris fovere vel refugium eis probere nolint, et vice versa. 1341, 16. Decembris. (Viennae.) (Chytil VII. 371 & 372. — Emler IV. 1048 & 1049.) 206. Infeudatio medietatis castri Baldenek. 1341. List Krafftuov z Hohemloh, že na půl hradu Baldenek od krále Jana léno přijal. 1341. (A. K.) 207. Promissio de villis Asch, Selbe et Redwicz a civitate Egrensi non alienandis. 1342, 21. Januarii. Johannes rex ad civium, juratorum et totius civitatis Egrensis petitiones promittit Asch, Selve et Redwicz cum singulis eorum utilita- tibus, juribus et pertinentiis ab ipsa civitate Egrensi et judicio ejusdem ullo unquam tempore nec alienare nec segregare nec mitti per quem- piam alienari. (Böhmer Reg. — Emler IV. 1067.) 208. Carolus marchio civibus Egrensibus imper- titur libertates et immunitates civitatis Brunae per totum marchionatum Moraviae. 1342, 28. Januarii. Karolus, d. regis B. primogenitus, marchio M. Dilectis fidelibus paternis et nostris ... magistro consulum, consilio et communitati civium et hominum in Egra, salutem cum pleni- tudine omnis boni. Grata habentes in oculis nostris vestrae fidelitatis obsequia, domino genitori nostro et nobis per vos exhibita multipliciter et impensa, sperantesque ea nobis exhi- beri propensius in futurum, vobis et vestris posteris ac suc-
Strana 217
217 — cessoribus, civibus Egrensibus, facimus gratiam specialem, dantes et concedentes vobis et vestrum cuilibet omnia et singula iura, libertates et immunitates, civilia civitatum et civiles, quae et quas civitates nostrae et specialiter civitas Brunensis in toto marchionatu nostro Moraviae habent seu habere quomodolibet dinoscuntur, volentes vos eisdem iuribus, immunitatibus et libertatibus omnibus gaudere libere de cetero et potiri. Volumus etiam et decernimus, quod eisdem et consi- milibus iuribus, immunitatibus et libertatibus cives et merca- tores dictarum civitatum nostrarum in Moravia, in dicta Egrensi civitate et districtu seu territorio ipsius potiri debeant perpetuo et gaudere. Volumus etiam, statuimus et vobis ac vestrae civitati Egrensi concedimus perpetuo et donamus, quod vos et mercatores vestri cum rebus et mercibus ac mercimoniis vestris ab omnibus et singulis mutis, theloniis et pedagiis quibuscunque in tota Moravia liberi esse debeatis penitus et immunes. In quorum ... Dat. Pragae a. D. 1342 in octava b. Agnetis virg. (E confirmatione Caroli IV. ab a. 1347. — Pelzel K. Karl IV. I. Urk. 30. — Chyt. VII. 387. — Emler IV. 1076.) 209. Privilegiorum episcopatus Olomucensis con- firmatio. 1342, 1. Aprilis. In nomine Jesu Christi Amen. Nos Karolus, d. Johannis B. regis primogenitus, marchio Moraviae, universis praesen- tibus et futuris ad memoriam sempiternam. Accedentes ad nostram praesentiam ven. in Chr. pater d. Johannes episcopus Olomucensis ecclesiae, consanguineus noster carissimus, et cum eo dilecti devoti nostri, Nicolaus decanus, Bartholomaeus praepositus, marchionatus nostri Mora- viae cancellarius, Witko archidiaconus et Henricus custos ejusdem Olomucensis ecclesiae, suo et totius capituli sui nomine suam nobis petitionem cum humilitate debita exhibere curarunt, cum instantia postulantes, quatenus intuitu b. mar-
217 — cessoribus, civibus Egrensibus, facimus gratiam specialem, dantes et concedentes vobis et vestrum cuilibet omnia et singula iura, libertates et immunitates, civilia civitatum et civiles, quae et quas civitates nostrae et specialiter civitas Brunensis in toto marchionatu nostro Moraviae habent seu habere quomodolibet dinoscuntur, volentes vos eisdem iuribus, immunitatibus et libertatibus omnibus gaudere libere de cetero et potiri. Volumus etiam et decernimus, quod eisdem et consi- milibus iuribus, immunitatibus et libertatibus cives et merca- tores dictarum civitatum nostrarum in Moravia, in dicta Egrensi civitate et districtu seu territorio ipsius potiri debeant perpetuo et gaudere. Volumus etiam, statuimus et vobis ac vestrae civitati Egrensi concedimus perpetuo et donamus, quod vos et mercatores vestri cum rebus et mercibus ac mercimoniis vestris ab omnibus et singulis mutis, theloniis et pedagiis quibuscunque in tota Moravia liberi esse debeatis penitus et immunes. In quorum ... Dat. Pragae a. D. 1342 in octava b. Agnetis virg. (E confirmatione Caroli IV. ab a. 1347. — Pelzel K. Karl IV. I. Urk. 30. — Chyt. VII. 387. — Emler IV. 1076.) 209. Privilegiorum episcopatus Olomucensis con- firmatio. 1342, 1. Aprilis. In nomine Jesu Christi Amen. Nos Karolus, d. Johannis B. regis primogenitus, marchio Moraviae, universis praesen- tibus et futuris ad memoriam sempiternam. Accedentes ad nostram praesentiam ven. in Chr. pater d. Johannes episcopus Olomucensis ecclesiae, consanguineus noster carissimus, et cum eo dilecti devoti nostri, Nicolaus decanus, Bartholomaeus praepositus, marchionatus nostri Mora- viae cancellarius, Witko archidiaconus et Henricus custos ejusdem Olomucensis ecclesiae, suo et totius capituli sui nomine suam nobis petitionem cum humilitate debita exhibere curarunt, cum instantia postulantes, quatenus intuitu b. mar-
Strana 218
218 — tyrum, patronorum nostrorum Wenceslai et Cristini, ad honorem Dei omnipotentis privilegia et gratias ipsis et ecclesiae Olo- mucensi praedictae a praedecessoribus nostris, d. m. Boemiae regibus et marchionibus Moraviae concessas et datas, digna- remur ex innata nobis clementia gratiosius innovare. Quorum quidem privilegiorum tenor de verbo ad verbum dinoscitur esse talis: (Vid. Cod. j. b. I. 46.) Nos itaque vestigiis progenitorum nostrorum clarae memoriae soliti inhaerere, ac dictam sacrosanctam Olomu- censem ecclesiam, cujus defensor ex dispositione divina exi- stimus et patronus, in suis juribus plenissimo conservare volentes, praefata privilegia, gratias et immunitates iam dictas ac tenorem privilegiorum ipsorum et omnia et singula in eisdem de verbo ad verbum contenta, hodie in Dei nomine innovamus, renovamus, approbamus, ratificamus, gratificamus, ac ea omnia et singula rata, grata et firma ac inconvulsa perseverare perpetuis temporibus cupientes, praesentis scripti patrocinio de certa nostra scientia confirmamus. Nulli ergo hominum liceat.... Actum et datum Olomucz feria II. in festo Pasce a. D. 1342 indictione X. (Pelzel, K. Karl IV. Urk. 159. — Ex originali archivi Kremsirensis Chytil VII. 399.) 210. Literae Kazimiri regis Poloniae circa civitates Namslaviam, Kreuzenburg, Byczinam et Kunzenstadt. 1342, 11. Maii. List Kazimíra krále polského, že (ciesaři) Karlovi a Boleslavovi etc. zastavil města svá některá ve 3000 hřivnách gr. Pr. Nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae promittimus etc. excellentissimis et magnificis principibus, d. Karolo d. regis primogenito, marchioni M., Bolezlao et suis filiis Wenceslao et Ludwico Sleziae et Nicolao Opaviae et Ratiboriae ducibus,
218 — tyrum, patronorum nostrorum Wenceslai et Cristini, ad honorem Dei omnipotentis privilegia et gratias ipsis et ecclesiae Olo- mucensi praedictae a praedecessoribus nostris, d. m. Boemiae regibus et marchionibus Moraviae concessas et datas, digna- remur ex innata nobis clementia gratiosius innovare. Quorum quidem privilegiorum tenor de verbo ad verbum dinoscitur esse talis: (Vid. Cod. j. b. I. 46.) Nos itaque vestigiis progenitorum nostrorum clarae memoriae soliti inhaerere, ac dictam sacrosanctam Olomu- censem ecclesiam, cujus defensor ex dispositione divina exi- stimus et patronus, in suis juribus plenissimo conservare volentes, praefata privilegia, gratias et immunitates iam dictas ac tenorem privilegiorum ipsorum et omnia et singula in eisdem de verbo ad verbum contenta, hodie in Dei nomine innovamus, renovamus, approbamus, ratificamus, gratificamus, ac ea omnia et singula rata, grata et firma ac inconvulsa perseverare perpetuis temporibus cupientes, praesentis scripti patrocinio de certa nostra scientia confirmamus. Nulli ergo hominum liceat.... Actum et datum Olomucz feria II. in festo Pasce a. D. 1342 indictione X. (Pelzel, K. Karl IV. Urk. 159. — Ex originali archivi Kremsirensis Chytil VII. 399.) 210. Literae Kazimiri regis Poloniae circa civitates Namslaviam, Kreuzenburg, Byczinam et Kunzenstadt. 1342, 11. Maii. List Kazimíra krále polského, že (ciesaři) Karlovi a Boleslavovi etc. zastavil města svá některá ve 3000 hřivnách gr. Pr. Nos Kazimirus D. gr. rex Poloniae promittimus etc. excellentissimis et magnificis principibus, d. Karolo d. regis primogenito, marchioni M., Bolezlao et suis filiis Wenceslao et Ludwico Sleziae et Nicolao Opaviae et Ratiboriae ducibus,
Strana 219
219 — civitates et munitiones Namslaviam, Creucenburch, Byczinam et Chuncenstadt nobis pro tribus millibus gr. den. Prag. pol. pag. per eos in festo S. Trinitatis proximo obligandas ac omnes eorum literas, cujuscunque tenoris fuerint, nobis et antea traditas super illis, statim postquam cautio de solvendis eisdem tribus dictarum mar. millibus nobis facta fuerit et eorum promissa expleverint, prout in eorum literis hujusmodi continetur, restituere ac libere sine quavis difficultate cedere de eisdem. In cujus ... Actum et datum Cracoviae sabbato post festum ascen- sionis Domini proximo a. 1342. (A. K. — Grünhagen I. 317. — Emler IV. 1123.) 211. Joannis ducis Stinaviae obligatio nomine pignoris castri et civitatis Gor Carolo marchioni, regis Boemiae primogenito. 1342, 3. Junii. List Jana kniežete Stěnavského, že hrad a město své Gor zastavil prvorozenému synu krále Jana v 8000 hřivnách. Nos Joannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stinaviae, recognoscimus etc., quod bona deliberatione et maturo consilio cum fidelibus nostris praehabitis, nostram praespicientes con- ditionem fieri meliorem, excellenti et magnifico principi, domino nostro carissimo, Carolo, serenissimi regis B., veri nostri domini primogenito, marchioni M., heredibus et successoribus suis, castrum et civitatem Gor cum territorio et districtu, nec non villis, possessionibus, greniciis limitibus, metis, terminis, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, silvis, rubetis, nemoribus, venationibus, aucupationibus, aquis aqua- rumque decursibus, piscationibus, molendinis ad aquae vel ad ventum expositis, montibus, vallibus, planis, habitis et habendis, vasallis et hominibus, honoribus, jurisdictionibus plenoque dominio, nullo diminuto penitus vel excepto, ac aliis
219 — civitates et munitiones Namslaviam, Creucenburch, Byczinam et Chuncenstadt nobis pro tribus millibus gr. den. Prag. pol. pag. per eos in festo S. Trinitatis proximo obligandas ac omnes eorum literas, cujuscunque tenoris fuerint, nobis et antea traditas super illis, statim postquam cautio de solvendis eisdem tribus dictarum mar. millibus nobis facta fuerit et eorum promissa expleverint, prout in eorum literis hujusmodi continetur, restituere ac libere sine quavis difficultate cedere de eisdem. In cujus ... Actum et datum Cracoviae sabbato post festum ascen- sionis Domini proximo a. 1342. (A. K. — Grünhagen I. 317. — Emler IV. 1123.) 211. Joannis ducis Stinaviae obligatio nomine pignoris castri et civitatis Gor Carolo marchioni, regis Boemiae primogenito. 1342, 3. Junii. List Jana kniežete Stěnavského, že hrad a město své Gor zastavil prvorozenému synu krále Jana v 8000 hřivnách. Nos Joannes D. gr. dux Sleziae et dominus Stinaviae, recognoscimus etc., quod bona deliberatione et maturo consilio cum fidelibus nostris praehabitis, nostram praespicientes con- ditionem fieri meliorem, excellenti et magnifico principi, domino nostro carissimo, Carolo, serenissimi regis B., veri nostri domini primogenito, marchioni M., heredibus et successoribus suis, castrum et civitatem Gor cum territorio et districtu, nec non villis, possessionibus, greniciis limitibus, metis, terminis, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, silvis, rubetis, nemoribus, venationibus, aucupationibus, aquis aqua- rumque decursibus, piscationibus, molendinis ad aquae vel ad ventum expositis, montibus, vallibus, planis, habitis et habendis, vasallis et hominibus, honoribus, jurisdictionibus plenoque dominio, nullo diminuto penitus vel excepto, ac aliis
Strana 220
220 — juribus, fructibus, utilitatibus et pertinentiis universis, quibus- cunque nominibus censeantur, prout ad nos a nostris progeni- toribus pervenerunt et sicut eadem hucusque dinoscimur possedisse, pro octo millibus marcarum grossorum denariorum Pragensium polonici pagamenti rite et rationabiliter nomine pignoris obligavimus et de certa scientia praesentibus obligamus. Taliter, quod de castro praedicto Gor duntaxat ad praesens sibi cessimus et id suae tradidimus et assignavimus potestati; civitatem vero Gor cum territorio et omnibus ante- dictis pertinentiis, fructibus et utilitatibus quibuscunque, pro vitae nostrae tempora de praefati d. marchionis M. benivo- lentia et concessu sine impedimento quolibet possidere debe- bimus et tenere, sed post mortem nostram eadem civitas et et territorium cum praedictis omnibus suis pertinentiis et appendiis ad praedictum Carolum marchionem M., heredes et successores suos sine difficultate qualibet et absque resi- stentia seu renitentia cujuscunque, pro praedictis octo millibus marcarum libere nomine pignoris devolventur habenda, tenenda, utifruenda et pacifice possidenda. Promittimus bona fide vice et nomine juramenti, prae- fato d. marchioni, heredibus et successoribus suis cum prae- dictae civitatis Gor nec non civitatis nostrae Stinaviae ac omnium aliarum nostrarum munitionum seu fortaliciorum aper- tione ac omni qua valemus potentia contra quemlibet hominem, cujuscunque praeeminentiae, conditionis aut status existat, etiam si nobis consanguinitate vel affinitate quomodolibet sit astrictus, assistere et fideliter adhaerere, quandocunque et quotiescunque per eum aut per suos capitaneos vel officiatos fuerimus requisiti. In quorum ... Actum et datum Wratislaviae, feria septima infra octavas Corporis Christi a. D. 1343. (A. K. — Chytil VII. 413. — Grünhagen I. 161. — Eml. IV. 1130.)
220 — juribus, fructibus, utilitatibus et pertinentiis universis, quibus- cunque nominibus censeantur, prout ad nos a nostris progeni- toribus pervenerunt et sicut eadem hucusque dinoscimur possedisse, pro octo millibus marcarum grossorum denariorum Pragensium polonici pagamenti rite et rationabiliter nomine pignoris obligavimus et de certa scientia praesentibus obligamus. Taliter, quod de castro praedicto Gor duntaxat ad praesens sibi cessimus et id suae tradidimus et assignavimus potestati; civitatem vero Gor cum territorio et omnibus ante- dictis pertinentiis, fructibus et utilitatibus quibuscunque, pro vitae nostrae tempora de praefati d. marchionis M. benivo- lentia et concessu sine impedimento quolibet possidere debe- bimus et tenere, sed post mortem nostram eadem civitas et et territorium cum praedictis omnibus suis pertinentiis et appendiis ad praedictum Carolum marchionem M., heredes et successores suos sine difficultate qualibet et absque resi- stentia seu renitentia cujuscunque, pro praedictis octo millibus marcarum libere nomine pignoris devolventur habenda, tenenda, utifruenda et pacifice possidenda. Promittimus bona fide vice et nomine juramenti, prae- fato d. marchioni, heredibus et successoribus suis cum prae- dictae civitatis Gor nec non civitatis nostrae Stinaviae ac omnium aliarum nostrarum munitionum seu fortaliciorum aper- tione ac omni qua valemus potentia contra quemlibet hominem, cujuscunque praeeminentiae, conditionis aut status existat, etiam si nobis consanguinitate vel affinitate quomodolibet sit astrictus, assistere et fideliter adhaerere, quandocunque et quotiescunque per eum aut per suos capitaneos vel officiatos fuerimus requisiti. In quorum ... Actum et datum Wratislaviae, feria septima infra octavas Corporis Christi a. D. 1343. (A. K. — Chytil VII. 413. — Grünhagen I. 161. — Eml. IV. 1130.)
Strana 221
221 — 212. Joannis ducis Stinaviae obligatio civitatis et castri Gor cum pertinentiis d. Bertholdo de Lypa, prae- posito Wissegradensi. 1342, 3. Junii. List Jana kniežete Slezského, že jest zastavil hrad a město Gor se vším krajem a příslušenstvím Bertoldovi proboštovi Vyšehradskému v osmi tisících hřivnách, zámku jemu hned postupuje, ale město témuž proboštovi má připadnúti v té zástavě hned po smrti kniežete. 1343. (Mutatis mutandis ut in diplomate praecedenti.) (A. K. — Chytil VII. 412. — Grünhagen I. 161. — Emler IV. 1031.) 213. Joannes dux Sleziae permittit exsolutionem oppidi Polkowic per Carolum marchionem. 1342, 3. Junii. List kniežete Jana Slezského, že dává své povolenie kniežeti Karlovi, synu krále českého, aby mohl vyplatiti městečko Polkovice se vším příslušenstvím. 1342. Nos Joannes D. gr. dux Slesiae et dominus Stinaviae, recognoscimus etc., quod excellenti principi, domino Carolo, serenissimi domini nostri, regis Boemiae, primogenito, mar- chioni M., domino nostro carissimo, indulgemus praesentibus et favemus ac omnino nostrae voluntatis existit, ut ipse oppidum nostrum Polkowitz cum territorio et suis appendiis et pertinentiis universis pro quadringenta marcis gr. den. Prag. pol. pag., in quibus illud illustri principi, d. Henrico, duci Jaurensi, patruo nostro, per nos alias extitit obligatum, redimat et exsolvat, quodque praedictum oppidum Polkowitz et aliud oppidum nostrum Lynde cum suis territoriis, greniciis, limi- tibus, villis, utilitatibus et pertinentiis ac appendiis universis nomine veri pignoris habeat et possideat tamdiu, quosque per nos et non per quemvis alium in praefata pecunia fuerint exsoluta. Harum ... Datum Vratislaviae, feria secunda infra octavas corporis Christi. (A. K. — Chytil VII. 414. — Grünh. I. 160. — Eml. IV. 1132.)
221 — 212. Joannis ducis Stinaviae obligatio civitatis et castri Gor cum pertinentiis d. Bertholdo de Lypa, prae- posito Wissegradensi. 1342, 3. Junii. List Jana kniežete Slezského, že jest zastavil hrad a město Gor se vším krajem a příslušenstvím Bertoldovi proboštovi Vyšehradskému v osmi tisících hřivnách, zámku jemu hned postupuje, ale město témuž proboštovi má připadnúti v té zástavě hned po smrti kniežete. 1343. (Mutatis mutandis ut in diplomate praecedenti.) (A. K. — Chytil VII. 412. — Grünhagen I. 161. — Emler IV. 1031.) 213. Joannes dux Sleziae permittit exsolutionem oppidi Polkowic per Carolum marchionem. 1342, 3. Junii. List kniežete Jana Slezského, že dává své povolenie kniežeti Karlovi, synu krále českého, aby mohl vyplatiti městečko Polkovice se vším příslušenstvím. 1342. Nos Joannes D. gr. dux Slesiae et dominus Stinaviae, recognoscimus etc., quod excellenti principi, domino Carolo, serenissimi domini nostri, regis Boemiae, primogenito, mar- chioni M., domino nostro carissimo, indulgemus praesentibus et favemus ac omnino nostrae voluntatis existit, ut ipse oppidum nostrum Polkowitz cum territorio et suis appendiis et pertinentiis universis pro quadringenta marcis gr. den. Prag. pol. pag., in quibus illud illustri principi, d. Henrico, duci Jaurensi, patruo nostro, per nos alias extitit obligatum, redimat et exsolvat, quodque praedictum oppidum Polkowitz et aliud oppidum nostrum Lynde cum suis territoriis, greniciis, limi- tibus, villis, utilitatibus et pertinentiis ac appendiis universis nomine veri pignoris habeat et possideat tamdiu, quosque per nos et non per quemvis alium in praefata pecunia fuerint exsoluta. Harum ... Datum Vratislaviae, feria secunda infra octavas corporis Christi. (A. K. — Chytil VII. 414. — Grünh. I. 160. — Eml. IV. 1132.)
Strana 222
— 222 — 214. Preczlaus episcopus Vratislaviensis testatur, Boleslaum Bregensem, Bolkonem Falkenbergensem, Bolkonem Opoliensem, Vladislaum Kozlensem, Kazi- mirum Tessinensem, Nicolaum Opaviensem et Ratibo- rensem ac Semovitum Gliwicensem duces omnia dominia sua Joanni regi in praesentia filii ejus Caroli marchionis M. resignasse, eaque ab eodem rege et corona regni B. in feudum perpetuum recepisse et civitatem Vratisla- viensem homagium hereditarium regi et coronae regni B. exhibuisse, declaratque regem B. esse patronum imme- diatum episcopatus Vratislaviensis terrarumque ejus. 1342, 1. Julii. List Preclava, biskupa Vratislavského, že Boleslav, Bolek a jiná kniežata slezská všecko zboží své, což každý zvlášť měl, vzdali sú a sstúpili králi Janovi českému dědičně a tu zemi a zboží od téhož Jana v manstvie přijali a od králuov českých i koruny české přijímati mají. V tom také listu vyznává týž biskup, že vládyky a konšelé města Vratislavi též před ním vyznali, že knieže Henrych poslední slezské, dal a sstúpil města Vratislavi se vším právem a příslušenstvím králi Janovi českému věčně, aby od koruny české nerozdielné bylo. 1342. In nomine Domini Amen. Nos Precslaus, Dei et apostolicae sedis providentia episcopus Wratislaviensis, omnibus praesentes literas intuentibus publice profitemur, quod magnifici principes, d. Boleslaus Bregensis, Bolko Falcembergensis et Bolko Oppo- liensis, Wladislaus Coslensis, Kazimirus Thesschinensis, Nicolaus Opaviensis et Rathiboriensis ac Semovitus Glyvicensis, duces nostrae Wratislaviensis dioecesis, in nostra praesentia con- stituti, sponte recognoverunt et publice sunt confessi, se munitiones suas et terras ipsis subjectas, singuli suas terras et munitiones, in manus serenissimi principis, d. Joannis regis Boemiae resignasse, dictasque munitiones et terras taliter resignatas ab eodem domino Johanne rege, suo et heredum suorum nomine, regni Boemiae in perpetuum feudum recepisse, juramentum quoque fidelitatis et homagium ipsi regi Boemiae et suis heredibus seu successoribus legitimis pro se et eorum heredibus praestitisse.
— 222 — 214. Preczlaus episcopus Vratislaviensis testatur, Boleslaum Bregensem, Bolkonem Falkenbergensem, Bolkonem Opoliensem, Vladislaum Kozlensem, Kazi- mirum Tessinensem, Nicolaum Opaviensem et Ratibo- rensem ac Semovitum Gliwicensem duces omnia dominia sua Joanni regi in praesentia filii ejus Caroli marchionis M. resignasse, eaque ab eodem rege et corona regni B. in feudum perpetuum recepisse et civitatem Vratisla- viensem homagium hereditarium regi et coronae regni B. exhibuisse, declaratque regem B. esse patronum imme- diatum episcopatus Vratislaviensis terrarumque ejus. 1342, 1. Julii. List Preclava, biskupa Vratislavského, že Boleslav, Bolek a jiná kniežata slezská všecko zboží své, což každý zvlášť měl, vzdali sú a sstúpili králi Janovi českému dědičně a tu zemi a zboží od téhož Jana v manstvie přijali a od králuov českých i koruny české přijímati mají. V tom také listu vyznává týž biskup, že vládyky a konšelé města Vratislavi též před ním vyznali, že knieže Henrych poslední slezské, dal a sstúpil města Vratislavi se vším právem a příslušenstvím králi Janovi českému věčně, aby od koruny české nerozdielné bylo. 1342. In nomine Domini Amen. Nos Precslaus, Dei et apostolicae sedis providentia episcopus Wratislaviensis, omnibus praesentes literas intuentibus publice profitemur, quod magnifici principes, d. Boleslaus Bregensis, Bolko Falcembergensis et Bolko Oppo- liensis, Wladislaus Coslensis, Kazimirus Thesschinensis, Nicolaus Opaviensis et Rathiboriensis ac Semovitus Glyvicensis, duces nostrae Wratislaviensis dioecesis, in nostra praesentia con- stituti, sponte recognoverunt et publice sunt confessi, se munitiones suas et terras ipsis subjectas, singuli suas terras et munitiones, in manus serenissimi principis, d. Joannis regis Boemiae resignasse, dictasque munitiones et terras taliter resignatas ab eodem domino Johanne rege, suo et heredum suorum nomine, regni Boemiae in perpetuum feudum recepisse, juramentum quoque fidelitatis et homagium ipsi regi Boemiae et suis heredibus seu successoribus legitimis pro se et eorum heredibus praestitisse.
Strana 223
= 223 — Similiter etiam nobiles terrae et consules civitatis Wrati- slaviensis, suo et civitatis ac universitatis ejusdem civitatis nomine, in nostra praesentia constituti, sponte recognoverunt et publice sunt confessi, p. m. Henricum, sextum et ultimum olim ducem Wratislaviensem, ipsius ducatus Wrat. dominum hereditarium, civitatem Wrat. et ducatum ipsius cum suo honore, jurisdictione et districtu eidem domino regi donasse, tradidisse et cessisse sponte et libere de eisdem per regem praedictum et heredes ipsorum, non dividendo ea a regno Boemiae seu corona regni eiusdem, perpetuo possidenda; seque, universitates et singulares personas civitatis et aliorum oppidorum ac locorum dicti Wrat. ducatus eidem domino Joanni, regi Boemiae et suis heredibus, verum et fidele homagium praestitisse, promittentes firmiter, quod regibus et coronae regni Boemiae homagium, fidem et juramenta fidelitatis per ipsos praestita eidem domino regi ac suis heredibus perpetuo fideliter observabunt. Quare excellens princeps, d. Carolus, marchio M. primo- genitus dicti regis, qui praedictis recognitioni et confessioni affuit coram nobis, a nobis instanter postulans, ut sibi super eisdem recognitionibus et confessionibus nostras daremus testimoniales literas, et nihilominus si aliquem vel aliquos de praedictis venire contra religionem juramenti praestiti contingeret in futurum, ipsos ad observationem huiusmodi jura- menti compellere per censuram ecclesiasticam curaremus. Nos igitur personas tam regis quam primogeniti praedictorum speci- alibus favoribus prosequentes, dicto d. Carolo marchioni praesenti et d., genitori suo regi, absenti, de consilio nostri capituli promittimus et spondemus, pro nobis et successoribus nostris, quod si quis ducum praedictorum, heredum et successorum (quod non credimus) fieret in futurum transgressor proprii juramenti, nos ipsum vel ipsos ad conservationem fidei et juramenti per censuram ecclesiasticam ad requisitionem dicto- rum dominorum regis et marchionis, postquam nobis de trans- gressione huiusmodi constiterit legitime, compellemus. Insuper cum dicto d. marchione, vice regia et sua, talem inivimus concordiae unionem, quod nos nulli regi vel principi ipsos impugnare volenti, contra ipsos, dominos regem et mar-
= 223 — Similiter etiam nobiles terrae et consules civitatis Wrati- slaviensis, suo et civitatis ac universitatis ejusdem civitatis nomine, in nostra praesentia constituti, sponte recognoverunt et publice sunt confessi, p. m. Henricum, sextum et ultimum olim ducem Wratislaviensem, ipsius ducatus Wrat. dominum hereditarium, civitatem Wrat. et ducatum ipsius cum suo honore, jurisdictione et districtu eidem domino regi donasse, tradidisse et cessisse sponte et libere de eisdem per regem praedictum et heredes ipsorum, non dividendo ea a regno Boemiae seu corona regni eiusdem, perpetuo possidenda; seque, universitates et singulares personas civitatis et aliorum oppidorum ac locorum dicti Wrat. ducatus eidem domino Joanni, regi Boemiae et suis heredibus, verum et fidele homagium praestitisse, promittentes firmiter, quod regibus et coronae regni Boemiae homagium, fidem et juramenta fidelitatis per ipsos praestita eidem domino regi ac suis heredibus perpetuo fideliter observabunt. Quare excellens princeps, d. Carolus, marchio M. primo- genitus dicti regis, qui praedictis recognitioni et confessioni affuit coram nobis, a nobis instanter postulans, ut sibi super eisdem recognitionibus et confessionibus nostras daremus testimoniales literas, et nihilominus si aliquem vel aliquos de praedictis venire contra religionem juramenti praestiti contingeret in futurum, ipsos ad observationem huiusmodi jura- menti compellere per censuram ecclesiasticam curaremus. Nos igitur personas tam regis quam primogeniti praedictorum speci- alibus favoribus prosequentes, dicto d. Carolo marchioni praesenti et d., genitori suo regi, absenti, de consilio nostri capituli promittimus et spondemus, pro nobis et successoribus nostris, quod si quis ducum praedictorum, heredum et successorum (quod non credimus) fieret in futurum transgressor proprii juramenti, nos ipsum vel ipsos ad conservationem fidei et juramenti per censuram ecclesiasticam ad requisitionem dicto- rum dominorum regis et marchionis, postquam nobis de trans- gressione huiusmodi constiterit legitime, compellemus. Insuper cum dicto d. marchione, vice regia et sua, talem inivimus concordiae unionem, quod nos nulli regi vel principi ipsos impugnare volenti, contra ipsos, dominos regem et mar-
Strana 224
— 224 — chionem, heredesque ipsorum, praestabimus auxilium, consilium vel favorem, imo sincerae dilectionis affectu desiderantes dicti- d. Joannis regis, heredum et succesorum suorum, regum Boemiae, rempublicam salubriter prosperari, sibi tanquam patrono principali in ducatu Wratislaviensi, sicut memoratus dux Henricus sextus et ultimus patronus fuisse dignoscitur ab antiquo, cui inmediate successit d. rex praefatus, muniti- ones nostras, ecclesiae et terrae Nysensis, quarum plenum dominium et liberum nos habemus, contra quoscunque reges et duces, extra tamen nostram Wrat. dioecesin, consistentes, dictum d. regem forsitan invadentes, aperiemus et faciemus pro defensione patriae, absque tamen nostro et ecclesiae Wrat. ac subditorum nostrorum dampno vel praejudicio, aperiri. Nobis vero et capitulo recipientibus nomine ecclesiae nostrae promisit vice regia et suo nomine d. marchio supradictus, quod ipsi nos, ecclesiam nostram et terras ipsius, ab omnibus regum, principum, potentum et tyrannorum, maxime Boemiae et Moraviae et quorumlibet aliorum invasi- onibus, impugnationibus et injuriis pro viribus protegent et etiam defensabunt. Per praemissa tamen privilegiis, donationibus et libertatibus datis et concessis per quondam principes Sleziae eidem nostrae ecclesiae, non intendimus aliquod praejudicium generare. In quorum . . . Actum et datum in domo habitationis Cruciferorum Ordinis S. Joannis Hierosolimitani prope Wratislaviam in octava b. Joannis B. a. D. 1342. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chyt. VII. 424. — Grün- hagen I. 6. — Emler IV. 1149.) 215. Privilegiorum ecclesiae Vratislaviensis per Carolum marchionem confirmatio. 1342, 1. Julii. In nomine Domini amen. Nos Karolus, domini regis B. primogenitus, marchio Moraviae, considerantes sinceritatis affectum, quo reverendus in Christo pater, Przedzlaus, Wrati-
— 224 — chionem, heredesque ipsorum, praestabimus auxilium, consilium vel favorem, imo sincerae dilectionis affectu desiderantes dicti- d. Joannis regis, heredum et succesorum suorum, regum Boemiae, rempublicam salubriter prosperari, sibi tanquam patrono principali in ducatu Wratislaviensi, sicut memoratus dux Henricus sextus et ultimus patronus fuisse dignoscitur ab antiquo, cui inmediate successit d. rex praefatus, muniti- ones nostras, ecclesiae et terrae Nysensis, quarum plenum dominium et liberum nos habemus, contra quoscunque reges et duces, extra tamen nostram Wrat. dioecesin, consistentes, dictum d. regem forsitan invadentes, aperiemus et faciemus pro defensione patriae, absque tamen nostro et ecclesiae Wrat. ac subditorum nostrorum dampno vel praejudicio, aperiri. Nobis vero et capitulo recipientibus nomine ecclesiae nostrae promisit vice regia et suo nomine d. marchio supradictus, quod ipsi nos, ecclesiam nostram et terras ipsius, ab omnibus regum, principum, potentum et tyrannorum, maxime Boemiae et Moraviae et quorumlibet aliorum invasi- onibus, impugnationibus et injuriis pro viribus protegent et etiam defensabunt. Per praemissa tamen privilegiis, donationibus et libertatibus datis et concessis per quondam principes Sleziae eidem nostrae ecclesiae, non intendimus aliquod praejudicium generare. In quorum . . . Actum et datum in domo habitationis Cruciferorum Ordinis S. Joannis Hierosolimitani prope Wratislaviam in octava b. Joannis B. a. D. 1342. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chyt. VII. 424. — Grün- hagen I. 6. — Emler IV. 1149.) 215. Privilegiorum ecclesiae Vratislaviensis per Carolum marchionem confirmatio. 1342, 1. Julii. In nomine Domini amen. Nos Karolus, domini regis B. primogenitus, marchio Moraviae, considerantes sinceritatis affectum, quo reverendus in Christo pater, Przedzlaus, Wrati-
Strana 225
225 — slaviensis episcopus, nobis studuit sinceris affectibus conplacere, nos itaque desiderantes, eidem dom. episcopo vel qui pro- tempore fuerit, et ecclesiae, capitulo ac toti clero seculari civitatis et diocesis Wratislaviensis in nostro temporali do- minio constitutis, et specialiter nostrae ecclesiae Glogoviensi grata favoris nostri vicissitudine occurrere ac ipsos de libe- ralitate nostra reddere consolatos, ut et ipsi quietem consecuti et pacem nostrisque adjuti beneficiis in pace pacis Domino valeant liberius famulari, omnes gratias, privilegia, libertates et indulgentias per quoscunque duces, comites et barones in civitate et dioecesi Wrat. praedictis et specialiter ac praecipue per b. m. divos principes, dominos Henricum primum, Henricum secundum, Henricum tertium, Henricum quartum et Henricum sextum ac ultimum, tunc duces Sleziae et dominos Wratisla- vienses, necnon per dominos Henricum, Conradum et Bolkonem, olim duces Glogovienses, et per dominum genitorem nostrum, regem B., concessas et datas seu concessa et data, ratas et gratas seu rata et grata habentes, eas et ea, cujuscunque continentiae vel tenoris existunt, recognoscimus, innovamus, approbamus et nichilominus ex certa nostra scientia praesentibus confirmamus, promittentes sinceriter bona fide reverendo in Christo patri, dom. Przedzlao, Dei et apostolicae sedis gratia episcopo Wratislaviensi prae- dicto praesenti et recipiendi vice et nomine suo, ecclesiae et capituli necnon cleri secularis, manutenere semper ac inviola- biliter et illibate servare gratias, indulgentias, libertates et privilegia omnia, supradictas et etiam supradicta, episcopumque, ecclesiam et capitulum atque clerum secularem praedictos contra quoscunque reges, duces, comites, barones, tyrannos, spoliatores, molestatores, injuriatores et perturbatores ipsorum, cujuscunque conditionis aut status extiterint, defensare ac ipsos et ipsorum bona, terras, statum et jura defendere et absque doli scrupulo conservare, postquam perceperimus, eos aut ipsorum aliquos spoliari, molestari et perturbari in per- sonis, rebus vel juribus ipsorum vel ipsis injurias irrogari, aut postquam ipsi vel aliqui ipsorum nobis spolia, molestias, injurias et perturbationes ipsorum intimaverint a nobis auxilium postu- Codex jur. boh. II. 1. 15
225 — slaviensis episcopus, nobis studuit sinceris affectibus conplacere, nos itaque desiderantes, eidem dom. episcopo vel qui pro- tempore fuerit, et ecclesiae, capitulo ac toti clero seculari civitatis et diocesis Wratislaviensis in nostro temporali do- minio constitutis, et specialiter nostrae ecclesiae Glogoviensi grata favoris nostri vicissitudine occurrere ac ipsos de libe- ralitate nostra reddere consolatos, ut et ipsi quietem consecuti et pacem nostrisque adjuti beneficiis in pace pacis Domino valeant liberius famulari, omnes gratias, privilegia, libertates et indulgentias per quoscunque duces, comites et barones in civitate et dioecesi Wrat. praedictis et specialiter ac praecipue per b. m. divos principes, dominos Henricum primum, Henricum secundum, Henricum tertium, Henricum quartum et Henricum sextum ac ultimum, tunc duces Sleziae et dominos Wratisla- vienses, necnon per dominos Henricum, Conradum et Bolkonem, olim duces Glogovienses, et per dominum genitorem nostrum, regem B., concessas et datas seu concessa et data, ratas et gratas seu rata et grata habentes, eas et ea, cujuscunque continentiae vel tenoris existunt, recognoscimus, innovamus, approbamus et nichilominus ex certa nostra scientia praesentibus confirmamus, promittentes sinceriter bona fide reverendo in Christo patri, dom. Przedzlao, Dei et apostolicae sedis gratia episcopo Wratislaviensi prae- dicto praesenti et recipiendi vice et nomine suo, ecclesiae et capituli necnon cleri secularis, manutenere semper ac inviola- biliter et illibate servare gratias, indulgentias, libertates et privilegia omnia, supradictas et etiam supradicta, episcopumque, ecclesiam et capitulum atque clerum secularem praedictos contra quoscunque reges, duces, comites, barones, tyrannos, spoliatores, molestatores, injuriatores et perturbatores ipsorum, cujuscunque conditionis aut status extiterint, defensare ac ipsos et ipsorum bona, terras, statum et jura defendere et absque doli scrupulo conservare, postquam perceperimus, eos aut ipsorum aliquos spoliari, molestari et perturbari in per- sonis, rebus vel juribus ipsorum vel ipsis injurias irrogari, aut postquam ipsi vel aliqui ipsorum nobis spolia, molestias, injurias et perturbationes ipsorum intimaverint a nobis auxilium postu- Codex jur. boh. II. 1. 15
Strana 226
226 — lantes; exceptis dumtaxat illustribus principibus, d. Henrico Jaworiensi et Bolkone Swydnicensi ducibus, contra quos in terris ipsorum eundem dominum episcopum, ecclesiam et capi- tulum Wrat. praedictos non tenebimur adjuvare, nisi forsitan iidem ducem ipsum dom. episcopum, ecclesiam vel capitulum in bonis episcopalibus, ecclesiae seu capituli in ducatu Wrati- slaviensi seu in terris ducum aliorum patronorum ac nostrorum vasallorum sitis, perturbare forsitan conarentur, tunc episcopo, ecclesiae et capitulo supradictis contra duces eosdem ad praestandum eis auxilium volumus obligari. Insuper episcopo, ecclesiae et capitulo memoratis pro- mittimus bona fide, quod nos aut dominus ... genitor noster episcopum, ecclesiam et capitulum ac clerum secularem civi- tatis et dioecesis Wrat. necnon quoscunque laicos eorum subditos in bonis ecclesiae consistentes, nullo unquam tempore aggravabimus exactionibus, taliis, solutionibus, collectis, petiti- onibus pecuniarum, animalium, annonarum, servitutum, vectu- rarum vel aliarum angariarum seu perangariarum, quocunque censeantur nomine, aut descensibus vel stationibus ad villas et allodia episcopi, capituli et ecclesiae praedictorum, sed juxta privilegiorum suorum tenores ipsis in hiis scriptis meram, plenam et omnimodam concedimus libertatem. In quorum ... Actum et datum Wratislaviae, in octava s. Johannis B., a. D. 1342. (Stenzel. — Chytil VII. 425.) 216. Ludovicus dux Sleziae, dominus Legnicensis, fratrem suum ducem Wenceslaum, constituit negotiorum gestorem apud Carolum marchionem. 1342, 16. Julii. In nomine Domini Amen. Noverint universi ac singuli praesentium notitiam habituri, quod nos Ludovicus D. gr. dux Sleziae, dominus Legnicensis, de fidelium subditorum nostrorum consilio, facimus, constituimus et prout melius pos-
226 — lantes; exceptis dumtaxat illustribus principibus, d. Henrico Jaworiensi et Bolkone Swydnicensi ducibus, contra quos in terris ipsorum eundem dominum episcopum, ecclesiam et capi- tulum Wrat. praedictos non tenebimur adjuvare, nisi forsitan iidem ducem ipsum dom. episcopum, ecclesiam vel capitulum in bonis episcopalibus, ecclesiae seu capituli in ducatu Wrati- slaviensi seu in terris ducum aliorum patronorum ac nostrorum vasallorum sitis, perturbare forsitan conarentur, tunc episcopo, ecclesiae et capitulo supradictis contra duces eosdem ad praestandum eis auxilium volumus obligari. Insuper episcopo, ecclesiae et capitulo memoratis pro- mittimus bona fide, quod nos aut dominus ... genitor noster episcopum, ecclesiam et capitulum ac clerum secularem civi- tatis et dioecesis Wrat. necnon quoscunque laicos eorum subditos in bonis ecclesiae consistentes, nullo unquam tempore aggravabimus exactionibus, taliis, solutionibus, collectis, petiti- onibus pecuniarum, animalium, annonarum, servitutum, vectu- rarum vel aliarum angariarum seu perangariarum, quocunque censeantur nomine, aut descensibus vel stationibus ad villas et allodia episcopi, capituli et ecclesiae praedictorum, sed juxta privilegiorum suorum tenores ipsis in hiis scriptis meram, plenam et omnimodam concedimus libertatem. In quorum ... Actum et datum Wratislaviae, in octava s. Johannis B., a. D. 1342. (Stenzel. — Chytil VII. 425.) 216. Ludovicus dux Sleziae, dominus Legnicensis, fratrem suum ducem Wenceslaum, constituit negotiorum gestorem apud Carolum marchionem. 1342, 16. Julii. In nomine Domini Amen. Noverint universi ac singuli praesentium notitiam habituri, quod nos Ludovicus D. gr. dux Sleziae, dominus Legnicensis, de fidelium subditorum nostrorum consilio, facimus, constituimus et prout melius pos-
Strana 227
227 — sumus, ordinamus illustrem principem dominum Wenceslaum, ducem Sleziae et similiter dominum Legnicensem, fratrem nostrum carissimum, nostrum verum et legitimum procuratorem, negotiorum nostrorum gestorem et nuntium specialem ad com- parendum et se suo, nostro, terrarum nostrarum, incolarum earundem, ac omnium subditorum nostrorum, cujuscunque conditionis fuerint, nomine coram excellenti et magnifico prin- cipe, d. Carolo, serenissimi domini nostri, d. Joannis B. regis primogenito, marchione M., avunculo et domino nostro caris- simo, praesentandum. Dantes et concedentes eidem fratri et procuratori nostro plenum mandatum ac liberam et omnimodam potestatem, prae- dictas terras nostras cum civitatibus, munitionibus, oppidis, villis, praediis, territoriis, districtibus, juribus, jurisdictionibus, honoribus et pertinentiis universis, praesentibus et futuris, in qnarum seu quorum possessione jam sumus aut ex heredi- taria successione quorumlibet paternorum bonorum et terrarum eiusdem erimus in futurum, praefato d. Carolo, vice et aucto- ritate regia d. patris sui, regis B. supradicti, ac heredum suorum, regum B. nomine, recipienti et denuo conferenti nostro, heredum, successorum, nobilium, vasallorum et quorum- libet subditorum nostrorum nomine resignandi, nos ac easdem terras nostras, nec non praedictos subditos nostros regis B. dicioni et dominio submittendi, jurisdictionem regiam in nos ac saepe dictos subditos nostros quoslibet assumendi, nec non renuntiandi, obligandi, cavendi, terras nostras praedictas cum omnibus suis appendiis et pertinentiis suis supradictis ab ipso d. Carolo, domini nostri regis B. primogenito, marchione M., vice et auctoritate regia, quemadmodum praemittitur, con- ferente in perpetuum ac hereditarium feudum pro nobis, heredibus et successoribus et subditis nostris omnibus reci- piendi, sibique juramentum fidelitatis in animam nostram praestandi ac alia omnia et singula faciendi, quae verus et legitimus procurator facere potest et debet et quae circa eiusmodi necessaria fuerint vel etiam opportuna, seu quae in talibus requiruntur et quae nosmet possemus et facere debe- remus, si personaliter aut praesentialiter adessemus, etiamsi 15*
227 — sumus, ordinamus illustrem principem dominum Wenceslaum, ducem Sleziae et similiter dominum Legnicensem, fratrem nostrum carissimum, nostrum verum et legitimum procuratorem, negotiorum nostrorum gestorem et nuntium specialem ad com- parendum et se suo, nostro, terrarum nostrarum, incolarum earundem, ac omnium subditorum nostrorum, cujuscunque conditionis fuerint, nomine coram excellenti et magnifico prin- cipe, d. Carolo, serenissimi domini nostri, d. Joannis B. regis primogenito, marchione M., avunculo et domino nostro caris- simo, praesentandum. Dantes et concedentes eidem fratri et procuratori nostro plenum mandatum ac liberam et omnimodam potestatem, prae- dictas terras nostras cum civitatibus, munitionibus, oppidis, villis, praediis, territoriis, districtibus, juribus, jurisdictionibus, honoribus et pertinentiis universis, praesentibus et futuris, in qnarum seu quorum possessione jam sumus aut ex heredi- taria successione quorumlibet paternorum bonorum et terrarum eiusdem erimus in futurum, praefato d. Carolo, vice et aucto- ritate regia d. patris sui, regis B. supradicti, ac heredum suorum, regum B. nomine, recipienti et denuo conferenti nostro, heredum, successorum, nobilium, vasallorum et quorum- libet subditorum nostrorum nomine resignandi, nos ac easdem terras nostras, nec non praedictos subditos nostros regis B. dicioni et dominio submittendi, jurisdictionem regiam in nos ac saepe dictos subditos nostros quoslibet assumendi, nec non renuntiandi, obligandi, cavendi, terras nostras praedictas cum omnibus suis appendiis et pertinentiis suis supradictis ab ipso d. Carolo, domini nostri regis B. primogenito, marchione M., vice et auctoritate regia, quemadmodum praemittitur, con- ferente in perpetuum ac hereditarium feudum pro nobis, heredibus et successoribus et subditis nostris omnibus reci- piendi, sibique juramentum fidelitatis in animam nostram praestandi ac alia omnia et singula faciendi, quae verus et legitimus procurator facere potest et debet et quae circa eiusmodi necessaria fuerint vel etiam opportuna, seu quae in talibus requiruntur et quae nosmet possemus et facere debe- remus, si personaliter aut praesentialiter adessemus, etiamsi 15*
Strana 228
228 — mandatum exigant speciale vel si maiorem casum aut clariorem interpretationem verborum requirerent, quam superius est expressum. Promittentes nos ratum, gratum et firmum perpetuis temporibus habituros, sub bonorum nostrorum omnium hypo- theca, quidquid per praedictum d. Wenceslaum, ducem Sleziae, dominum Legnicensem, fratrem et procuratorem nostrum, actum, gestum et legitime procuratum fuerit in praemissis et quolibet praemissorum. In cuius . .. Actum et datum in allodio juxta rivulum Laa, districtus Vratislaviensis, a. D. 1342, indictione X. mensis Julii die quarta decima, praesentibus etc. (Arch. S. Wenc. — Goldast Suppl. 28. — Chytil VII. 428. — Grünhagen I. 318. — Ember IV. 1154.) 217. Ludovicus rex Hungariae, promittit pacta inter Carolum regem Hungariae et Carolum marchionem inita in Vyssegrad a. 1338, 1. Mart. observare. 1342, 3. Augusti. (Vyssegrad.) (Chytil VII. p. 312. — Emler IV. 1159.) 218. Declaratio de infeudatione castrorum Bietow et Cornstein in Moravia. 1342. List pana Hendrycha, Jana a Jiříka bratří z Bietova, že s Bietovem a Cornsteinem sú manové krále českého po všecky časy. Dat. 1342. (A. K. — Chytil VII. p. 332. — Cod. j. b. II. 3 p. 60. — Eml. IV. 1205.) 219. Carolus marchio Kazimiro Poloniae regi ad debita quaedam certis terminis persolvenda sese obligat. 1343, 24. Aprilis. (Krakoviae.) (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. p. 342. — Emler IV. 1255.)
228 — mandatum exigant speciale vel si maiorem casum aut clariorem interpretationem verborum requirerent, quam superius est expressum. Promittentes nos ratum, gratum et firmum perpetuis temporibus habituros, sub bonorum nostrorum omnium hypo- theca, quidquid per praedictum d. Wenceslaum, ducem Sleziae, dominum Legnicensem, fratrem et procuratorem nostrum, actum, gestum et legitime procuratum fuerit in praemissis et quolibet praemissorum. In cuius . .. Actum et datum in allodio juxta rivulum Laa, districtus Vratislaviensis, a. D. 1342, indictione X. mensis Julii die quarta decima, praesentibus etc. (Arch. S. Wenc. — Goldast Suppl. 28. — Chytil VII. 428. — Grünhagen I. 318. — Ember IV. 1154.) 217. Ludovicus rex Hungariae, promittit pacta inter Carolum regem Hungariae et Carolum marchionem inita in Vyssegrad a. 1338, 1. Mart. observare. 1342, 3. Augusti. (Vyssegrad.) (Chytil VII. p. 312. — Emler IV. 1159.) 218. Declaratio de infeudatione castrorum Bietow et Cornstein in Moravia. 1342. List pana Hendrycha, Jana a Jiříka bratří z Bietova, že s Bietovem a Cornsteinem sú manové krále českého po všecky časy. Dat. 1342. (A. K. — Chytil VII. p. 332. — Cod. j. b. II. 3 p. 60. — Eml. IV. 1205.) 219. Carolus marchio Kazimiro Poloniae regi ad debita quaedam certis terminis persolvenda sese obligat. 1343, 24. Aprilis. (Krakoviae.) (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. p. 342. — Emler IV. 1255.)
Strana 229
229 — 220. Kazimirus rex Poloniae Carolum marchionem ab omni debito anno 1343, 24. April. contracto quittat et absolvit. 1343, 1. Junii. (Neymburg.) (Arch. S. Wenc. — Emler IV. 1273.) 221. Wenceslaus et Ludovicus, duces Sleziae, domini Liegnicenses, terras suas regi et regno Boemiae offerunt in feodum. 1343, 30. Julii. In nomine Domini. Amen. Nos Wenceslaus et Ludowicus fratres, gr. D. duces Sleziae, domini Lignicenses, recognoscimus etc., quod, cum liquide bene constet, magnificum et illustrem principem, d. Boleslaum, ducem Slesiae, dominum Bregensem, genitorem nostrum carissimum, dudum suas terras, castra, civi- tates, munitiones, oppida cum suis territoriis, districtibus, villis, hominibus, nobilibus, militibus, clientibus et vasallis, necnon aliis appendiis et pertinentiis universis ab excellentissimo et magnifico principe, domino nostro carissimo, d. Joanne rege, et a corona regni B. in perpetuum feudum suo ac nostro nomine cum solemnitate debita suscepisse, praestito sibi de servendae perpetuae fidelitatis homagio solito juramento, ut ipse genitor noster ac nos, qui sumus ipsius heredes legitimi, effici et fieri meremur regis et regni B. principes et vasalli : obinde recognos- cimus atque sponte et benivole tenore praesentium profitemur, nos esse, debere et velle, prout tenemur merito, memorati d. regis necnon successorum suorum, regum ac regni B. principes et vasallos, et ab eis omnes nostras terras, castra, civitates, munitiones et possessiones quascunque, vid. civitates Lignitz, Goltperg, Haynaw, Cocenow, Lobin, Brega, Olavia, Grotkow, Nymptz, Namslavia, Bertoldisstat, Creutzburg, Bie- tschyn, Landisberg, Cuncznstat et Jelcz cum castris, territoriis provinciis, districtibus, greniciis, oppidis, villis, hominibus, nobilibus, militibus, clientibus et vasallis, necnon aliis appendiis, honoribus et pertinentiis in vero feodo et jure feudi obtinere. Promittentes in solidum, bona fide, vice et nomine jura- menti, praedictas terras et possessiones nostras, universas et
229 — 220. Kazimirus rex Poloniae Carolum marchionem ab omni debito anno 1343, 24. April. contracto quittat et absolvit. 1343, 1. Junii. (Neymburg.) (Arch. S. Wenc. — Emler IV. 1273.) 221. Wenceslaus et Ludovicus, duces Sleziae, domini Liegnicenses, terras suas regi et regno Boemiae offerunt in feodum. 1343, 30. Julii. In nomine Domini. Amen. Nos Wenceslaus et Ludowicus fratres, gr. D. duces Sleziae, domini Lignicenses, recognoscimus etc., quod, cum liquide bene constet, magnificum et illustrem principem, d. Boleslaum, ducem Slesiae, dominum Bregensem, genitorem nostrum carissimum, dudum suas terras, castra, civi- tates, munitiones, oppida cum suis territoriis, districtibus, villis, hominibus, nobilibus, militibus, clientibus et vasallis, necnon aliis appendiis et pertinentiis universis ab excellentissimo et magnifico principe, domino nostro carissimo, d. Joanne rege, et a corona regni B. in perpetuum feudum suo ac nostro nomine cum solemnitate debita suscepisse, praestito sibi de servendae perpetuae fidelitatis homagio solito juramento, ut ipse genitor noster ac nos, qui sumus ipsius heredes legitimi, effici et fieri meremur regis et regni B. principes et vasalli : obinde recognos- cimus atque sponte et benivole tenore praesentium profitemur, nos esse, debere et velle, prout tenemur merito, memorati d. regis necnon successorum suorum, regum ac regni B. principes et vasallos, et ab eis omnes nostras terras, castra, civitates, munitiones et possessiones quascunque, vid. civitates Lignitz, Goltperg, Haynaw, Cocenow, Lobin, Brega, Olavia, Grotkow, Nymptz, Namslavia, Bertoldisstat, Creutzburg, Bie- tschyn, Landisberg, Cuncznstat et Jelcz cum castris, territoriis provinciis, districtibus, greniciis, oppidis, villis, hominibus, nobilibus, militibus, clientibus et vasallis, necnon aliis appendiis, honoribus et pertinentiis in vero feodo et jure feudi obtinere. Promittentes in solidum, bona fide, vice et nomine jura- menti, praedictas terras et possessiones nostras, universas et
Strana 230
230 — singulas, quas pro nunc et ex successione seu devolutione possidebimus et obtinebimus ac alias, Deo nobis favente, quo- modolibet sub ipsius d. regis et regni B. dominio, quae feodales fuerint, adipisci poterimus in futurum, ab eodem domino nostro rege et a corona regni B., quandocunque mandatum et inti- matum nobis fuerit, in feudum personis propriis suscipere et praestare de servando perpetuae fidelitatis homagio solitum juramentum. Volentes nihilominus exnunc prout extunc praefato d. regi necnon successoribus suis, regibus et coronae regni B., tanquam naturali legitimo domino nostro, in omnibus exhibere reverentiam et honorem ac ubilibet intendere fideliter et parere, ipsisque toto posse et omni nostra potentia in neces- sitate qualibet assistere, prout veri principes et vasalli suo domino sunt obnoxii quomodolibet et astricti. Et ad praemissa singula adimplenda fideliter nos in solidum et heredes ac successores nostros, non vi nec metu coacti nec alias subornati, sed spontanea voluntate maturoque consilio et bona deliberatione praehabitis, tenore praesentium obligamus, renuntiantes de certa scientia pro nobis, heredibus et successoribus nostris omni beneficio juris cujuslibet necnon exceptionis suffragio et ammniniculo, quibus contra praemissa vel eorum aliquod de jure vel de facto ullis unquam temporibus con- traire possemus quomodolibet vel venire, seu per quae praedic- torum omnium executio posset vel deberet aliquatenus impediri. Testes ... In cujus ... Actum et datum in castro Pragensi III. Kal. Augusti a. D. 1343. (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. p. 363. — Grünh. I. 321. — Emler IV. 1306.) 222. Carolus marchio confirmat privilegia et liber- tates dominorum Legnicensium. 1343, 30. Julii. Nos Carolus, regis B. primogenitus, marchio M., recogno- scimus et ad universorum notitiam volumus pervenire, quod
230 — singulas, quas pro nunc et ex successione seu devolutione possidebimus et obtinebimus ac alias, Deo nobis favente, quo- modolibet sub ipsius d. regis et regni B. dominio, quae feodales fuerint, adipisci poterimus in futurum, ab eodem domino nostro rege et a corona regni B., quandocunque mandatum et inti- matum nobis fuerit, in feudum personis propriis suscipere et praestare de servando perpetuae fidelitatis homagio solitum juramentum. Volentes nihilominus exnunc prout extunc praefato d. regi necnon successoribus suis, regibus et coronae regni B., tanquam naturali legitimo domino nostro, in omnibus exhibere reverentiam et honorem ac ubilibet intendere fideliter et parere, ipsisque toto posse et omni nostra potentia in neces- sitate qualibet assistere, prout veri principes et vasalli suo domino sunt obnoxii quomodolibet et astricti. Et ad praemissa singula adimplenda fideliter nos in solidum et heredes ac successores nostros, non vi nec metu coacti nec alias subornati, sed spontanea voluntate maturoque consilio et bona deliberatione praehabitis, tenore praesentium obligamus, renuntiantes de certa scientia pro nobis, heredibus et successoribus nostris omni beneficio juris cujuslibet necnon exceptionis suffragio et ammniniculo, quibus contra praemissa vel eorum aliquod de jure vel de facto ullis unquam temporibus con- traire possemus quomodolibet vel venire, seu per quae praedic- torum omnium executio posset vel deberet aliquatenus impediri. Testes ... In cujus ... Actum et datum in castro Pragensi III. Kal. Augusti a. D. 1343. (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. p. 363. — Grünh. I. 321. — Emler IV. 1306.) 222. Carolus marchio confirmat privilegia et liber- tates dominorum Legnicensium. 1343, 30. Julii. Nos Carolus, regis B. primogenitus, marchio M., recogno- scimus et ad universorum notitiam volumus pervenire, quod
Strana 231
231 — quia per facti evidentiam bene constet, illustrem principem, dominum Boleslaum, ducem Sleziae, dominum Bregensem, sororium nostrum carissimum, suas terras, castra, civitates, munitiones et oppida, quas et quae habet et habuit, cum suis districtibus, territoriis, villis, hominibus, nobilibus, militibus, feudalibus et vasallis, nec non aliis pertinentiis et appendiis universis, ab excellentissimo et magnifico principe, domino Johanne, B. rege, genitore nostro carissimo, et a regno Boemiae, sui ac heredum suorum nomine, dudum in feudum perpetuum suscepisse, sibique de servando perpetuae fidelitatis homagio praestitisse solitum juramentum, prout in litteris super hoc per ipsum dominum genitorem datis plenius continetur: ideoque promittimus, bona fide, vice et nomine juramenti, praedictum ducem Boleslaum nec non illustres principes dominos Wenceslaum et Ludovicum duces Sleziae, dominos Lignicenses, ipsorum filios et heredes legitimos, avunculos nostros carissimos, nec non terras, bona, possessiones et homines eorundem, quas habent et obtinent aut obtinebunt imposterum et habebunt, circa quaslibet digni- tates, honores, gratias, libertates et jura, quibus progenitores ipsorum ac ipsi sunt usi pridem quomodolibet et gavisi, et specialiter circa puncta, clausulas et articulos, ut in dicti domini genitoris nostri litteris continetur, quantum nostri ad praesens interest aut intererit in futurum, ubilibet conservare et nunc ut antea manutenere necnon prosequi favorabilibus et tueri ipsis et cuilibet in eorum opportunitatibus et necces- sitatibus nostris consiliis et auxiliis, prout decet et expedit assistendo. In cuius ... Actum et datum Pragae a. D. 1343 III. Kal. Augusti. (Chytil VII. 496. — Grünhagen I. 320. — Eml. IV. 1307.) 223. Wenceslaus et Ludvicus fratres, duces Legni- censes, profitentur se esse vasallos regni et regis Boemiae. 1343, 30. Julii. Nos Wenceslaus et Ludovicus fratres, D. gr. duces Sleziae, domini Legnicenses, recognoscimus etc., quod quia,
231 — quia per facti evidentiam bene constet, illustrem principem, dominum Boleslaum, ducem Sleziae, dominum Bregensem, sororium nostrum carissimum, suas terras, castra, civitates, munitiones et oppida, quas et quae habet et habuit, cum suis districtibus, territoriis, villis, hominibus, nobilibus, militibus, feudalibus et vasallis, nec non aliis pertinentiis et appendiis universis, ab excellentissimo et magnifico principe, domino Johanne, B. rege, genitore nostro carissimo, et a regno Boemiae, sui ac heredum suorum nomine, dudum in feudum perpetuum suscepisse, sibique de servando perpetuae fidelitatis homagio praestitisse solitum juramentum, prout in litteris super hoc per ipsum dominum genitorem datis plenius continetur: ideoque promittimus, bona fide, vice et nomine juramenti, praedictum ducem Boleslaum nec non illustres principes dominos Wenceslaum et Ludovicum duces Sleziae, dominos Lignicenses, ipsorum filios et heredes legitimos, avunculos nostros carissimos, nec non terras, bona, possessiones et homines eorundem, quas habent et obtinent aut obtinebunt imposterum et habebunt, circa quaslibet digni- tates, honores, gratias, libertates et jura, quibus progenitores ipsorum ac ipsi sunt usi pridem quomodolibet et gavisi, et specialiter circa puncta, clausulas et articulos, ut in dicti domini genitoris nostri litteris continetur, quantum nostri ad praesens interest aut intererit in futurum, ubilibet conservare et nunc ut antea manutenere necnon prosequi favorabilibus et tueri ipsis et cuilibet in eorum opportunitatibus et necces- sitatibus nostris consiliis et auxiliis, prout decet et expedit assistendo. In cuius ... Actum et datum Pragae a. D. 1343 III. Kal. Augusti. (Chytil VII. 496. — Grünhagen I. 320. — Eml. IV. 1307.) 223. Wenceslaus et Ludvicus fratres, duces Legni- censes, profitentur se esse vasallos regni et regis Boemiae. 1343, 30. Julii. Nos Wenceslaus et Ludovicus fratres, D. gr. duces Sleziae, domini Legnicenses, recognoscimus etc., quod quia,
Strana 232
232 — per alias nostras certi tenoris literas profitemur, nos ab excel- lentissimo principe, domino nostro carissimo, d. Joanne rege, et a regno B. terras nostras et possessiones universas et sin- gulas, quas habemus aut ex successione seu devolutione paterna vel alias, sub dominio regis et regni B., quae pheodales fuerint, obtinebimus in futurum, in pheodo et jure pheodi obti- nere ac ipsius d. regis et successorum suorum regum et regni B. nos esse merito principes et vasallos: idcirco promittimus in solidum, bona fide, vice et nomine juramenti, quod exnunc ad magnificum principem, d. Carolum, antedicti domini nostri d. Joannis regis primogenitum, marchionem Moraviae, avun- culum et dominum nostrum carissimum, tanquam ad ipsum dominum regem habere respectum in omnibus et ubilibet debeamus, sibique et mandatis suis intendere fideliter et parere, praefato quoque domino nostro rege, divina jubente clementia decedente vel ipsum in vita quomodolibet annuente, terras nostras praedictas ab ipso d. Carolo, quandocunque voluerit et mandaverit, in pheodum perpetuum suscipere ac praestare sibi de servando perpetuae fidelitatis homagio solitum jura- mentum, nec non omnia et singula, quae in dictis literis continentur, observare fideliter et implere. In cuius rei... Actum et datum in castro Pragensi, tertio III. Kal. Augusti a. D. 1343. — (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 495. — Grünhagen II. 322. Emler IV. 1308. — Harum literarum transsumptum et confir- matio a Sigismundo Rom. et B. rege 20. Mart. 1426.) 2e 224. Pactio inter Carolum marchionem et Ludovicum Imp. de treugis servandis. 1343, 13. Septembris. (Pragae.) Carolus marchio — dass wir genomen haben und nemen mit allen unsern landen und lewten einen satz und fride mit... herrn Ludweig, der sich keyser nenet, seinem sune, dem marcgrafen zu Brandenburg, und allen iren helfern, iren
232 — per alias nostras certi tenoris literas profitemur, nos ab excel- lentissimo principe, domino nostro carissimo, d. Joanne rege, et a regno B. terras nostras et possessiones universas et sin- gulas, quas habemus aut ex successione seu devolutione paterna vel alias, sub dominio regis et regni B., quae pheodales fuerint, obtinebimus in futurum, in pheodo et jure pheodi obti- nere ac ipsius d. regis et successorum suorum regum et regni B. nos esse merito principes et vasallos: idcirco promittimus in solidum, bona fide, vice et nomine juramenti, quod exnunc ad magnificum principem, d. Carolum, antedicti domini nostri d. Joannis regis primogenitum, marchionem Moraviae, avun- culum et dominum nostrum carissimum, tanquam ad ipsum dominum regem habere respectum in omnibus et ubilibet debeamus, sibique et mandatis suis intendere fideliter et parere, praefato quoque domino nostro rege, divina jubente clementia decedente vel ipsum in vita quomodolibet annuente, terras nostras praedictas ab ipso d. Carolo, quandocunque voluerit et mandaverit, in pheodum perpetuum suscipere ac praestare sibi de servando perpetuae fidelitatis homagio solitum jura- mentum, nec non omnia et singula, quae in dictis literis continentur, observare fideliter et implere. In cuius rei... Actum et datum in castro Pragensi, tertio III. Kal. Augusti a. D. 1343. — (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 495. — Grünhagen II. 322. Emler IV. 1308. — Harum literarum transsumptum et confir- matio a Sigismundo Rom. et B. rege 20. Mart. 1426.) 2e 224. Pactio inter Carolum marchionem et Ludovicum Imp. de treugis servandis. 1343, 13. Septembris. (Pragae.) Carolus marchio — dass wir genomen haben und nemen mit allen unsern landen und lewten einen satz und fride mit... herrn Ludweig, der sich keyser nenet, seinem sune, dem marcgrafen zu Brandenburg, und allen iren helfern, iren
Strana 233
233 — landen und iren lewten, und haben auch in denselben unsern satz und fride genumen und gezogen den ... hern friderichen bischofen zu Regenspurch, di stat zu Regenspurch und alle ir helfere und ire lant und lewte. (Emler IV. 1316.) 225. Civitas Frankensteinensis (Munstirbergensis) et nobiles districtus ejus jubente Nicolao Bolconis filio, duce Sleziae et domino Munsterbergensi, recognoscunt se regibus et coronae B. fidelitatis homagio obligari atque decedentibus dominis suis masculis ad reges et coronam eandem devolvi debere. 1343, 14. Octobris. List konšeluov města Frankensteina a všech manuov okolních, že jakož jest Bolko, knieže slezské, všecky země své dal králi Janovi českému, dědicóm i budúcím kralóm českým, tak oni v tom stojí a k žádnému než k českému králi zření chtějí mieti, jestliže by ten Bolko bez dědicuov sšel. 1343. In nomine Domini Amen. Res gesta facile labitur a memoria, quam non roborat et validat lucida series literarum; proinde nos consules totaque universitas civium et incolarum civitatis in Frankenstein (Munstirberg), nosque etc., totaque universitas nobilium et vasallorum ejusdem Frankensteinensis (Munstirbergensis) districtus ad perpetuam rei memoriam recognoscimus et ad universorum praesentium et futurorum, quorum interest aut interesse poterit quomodolibet in futurum, volumus notitiam pervenire, quod cum felicis recordationis quondam magnificus princeps, d. Bolco dux Sleziae, dominus noster de Munstirberg, dum viveret, terras suas universas et singulas excellentissimi principis, d Joannis regis B., heredum et successorum suorum ac coronae regni eiusdem submiserit et subjecerit dicioni, ut princeps Boemiae mereretur fieri et vasallus, prout in literis ipsorum hinc inde confectis plenius continetur: nos illustris principis, d. Nicolai, ducis Sleziae, domini de Munstirberg, filii ipsius ducis Bolconis praedicti, nostri veri et naturalis domini, patris sui, inhaerere vestigiis
233 — landen und iren lewten, und haben auch in denselben unsern satz und fride genumen und gezogen den ... hern friderichen bischofen zu Regenspurch, di stat zu Regenspurch und alle ir helfere und ire lant und lewte. (Emler IV. 1316.) 225. Civitas Frankensteinensis (Munstirbergensis) et nobiles districtus ejus jubente Nicolao Bolconis filio, duce Sleziae et domino Munsterbergensi, recognoscunt se regibus et coronae B. fidelitatis homagio obligari atque decedentibus dominis suis masculis ad reges et coronam eandem devolvi debere. 1343, 14. Octobris. List konšeluov města Frankensteina a všech manuov okolních, že jakož jest Bolko, knieže slezské, všecky země své dal králi Janovi českému, dědicóm i budúcím kralóm českým, tak oni v tom stojí a k žádnému než k českému králi zření chtějí mieti, jestliže by ten Bolko bez dědicuov sšel. 1343. In nomine Domini Amen. Res gesta facile labitur a memoria, quam non roborat et validat lucida series literarum; proinde nos consules totaque universitas civium et incolarum civitatis in Frankenstein (Munstirberg), nosque etc., totaque universitas nobilium et vasallorum ejusdem Frankensteinensis (Munstirbergensis) districtus ad perpetuam rei memoriam recognoscimus et ad universorum praesentium et futurorum, quorum interest aut interesse poterit quomodolibet in futurum, volumus notitiam pervenire, quod cum felicis recordationis quondam magnificus princeps, d. Bolco dux Sleziae, dominus noster de Munstirberg, dum viveret, terras suas universas et singulas excellentissimi principis, d Joannis regis B., heredum et successorum suorum ac coronae regni eiusdem submiserit et subjecerit dicioni, ut princeps Boemiae mereretur fieri et vasallus, prout in literis ipsorum hinc inde confectis plenius continetur: nos illustris principis, d. Nicolai, ducis Sleziae, domini de Munstirberg, filii ipsius ducis Bolconis praedicti, nostri veri et naturalis domini, patris sui, inhaerere vestigiis
Strana 234
234 — cupientes, speciali mandato et expresso nihilominus consensu pariter et assensu, nobisque pluries ad consilium insimul con- vocatis, bona deliberatione et maturo consilio inter nos prae- habitis, prospicientes et animo revolventes praefati domini nostri ducis honorem, commodum et profectum posse multi- pliciter resultare, nostrumque et successorum nostrorum conditionem fieri meliorem, excellentissimis et magnificis principibus, dominis Joanni B. regi ac comiti L., absenti tanquam praesenti, et Carolo, eius primogenito, marchioni Moraviae, genitoris sui ac suorum heredum et successorum, regum et coronae regni B. vice, nomine recipienti fatemur libenter, desi- deranter et gaudenter, pro nobis, heredibus et successoribus nostris exnunc inantea et in perpetuum fidelitatis homagium promississe et de servando fidelitatis homagio corporalia juramenta solito more fideliter praestitisse. In casu, quod si praefatus dux Nicolaus absque legitimis heredibus ab eo per masculinam lineam descendentibus (q. a.) decederet, aut si huiusmodi suos heredes legitimos, si quos generaverit, aut quotiescunque tales heredes post se aliis masculinis heredibus non relictis decedere dispositione divina contigerit, tum statim, exnunc prout extunc, et e converso extunc prout exnunc, ad praefatos principes, d. Joannem regem B., Carolum ejus primogenitum, marchionem M. et etiam ad ipsorum heredes et successores, reges et ad coronam regni Bohemiae, tenemur et libenter volumus ac debemus habere respectum, ac deinceps perpetuis temporibus eis ubilibet et in omnibus tanquam veris naturalibus et legitimis dominis intendere, obedire fideliter et parere, nec ad aliud quodcunque dominium declinare, sed circa reges, coronam et regnum Boemiae perpetuo remanere. Promittentes nostro, heredum et successorum nostrorum nomine stipulanti vice et nomine omnium, quorum interest vel interesse poterit, in virtute praestiti juramenti, memoratis principibus, d. Joanni regi B., Carolo eius primogenito, mar- chioni M. ac ipsorum heredibus et successoribus, regibus et coronae regni B., contra praemissa singula vel aliqua praemis- sorum nunquam ullis temporibus, verbo vel facto, jure vel
234 — cupientes, speciali mandato et expresso nihilominus consensu pariter et assensu, nobisque pluries ad consilium insimul con- vocatis, bona deliberatione et maturo consilio inter nos prae- habitis, prospicientes et animo revolventes praefati domini nostri ducis honorem, commodum et profectum posse multi- pliciter resultare, nostrumque et successorum nostrorum conditionem fieri meliorem, excellentissimis et magnificis principibus, dominis Joanni B. regi ac comiti L., absenti tanquam praesenti, et Carolo, eius primogenito, marchioni Moraviae, genitoris sui ac suorum heredum et successorum, regum et coronae regni B. vice, nomine recipienti fatemur libenter, desi- deranter et gaudenter, pro nobis, heredibus et successoribus nostris exnunc inantea et in perpetuum fidelitatis homagium promississe et de servando fidelitatis homagio corporalia juramenta solito more fideliter praestitisse. In casu, quod si praefatus dux Nicolaus absque legitimis heredibus ab eo per masculinam lineam descendentibus (q. a.) decederet, aut si huiusmodi suos heredes legitimos, si quos generaverit, aut quotiescunque tales heredes post se aliis masculinis heredibus non relictis decedere dispositione divina contigerit, tum statim, exnunc prout extunc, et e converso extunc prout exnunc, ad praefatos principes, d. Joannem regem B., Carolum ejus primogenitum, marchionem M. et etiam ad ipsorum heredes et successores, reges et ad coronam regni Bohemiae, tenemur et libenter volumus ac debemus habere respectum, ac deinceps perpetuis temporibus eis ubilibet et in omnibus tanquam veris naturalibus et legitimis dominis intendere, obedire fideliter et parere, nec ad aliud quodcunque dominium declinare, sed circa reges, coronam et regnum Boemiae perpetuo remanere. Promittentes nostro, heredum et successorum nostrorum nomine stipulanti vice et nomine omnium, quorum interest vel interesse poterit, in virtute praestiti juramenti, memoratis principibus, d. Joanni regi B., Carolo eius primogenito, mar- chioni M. ac ipsorum heredibus et successoribus, regibus et coronae regni B., contra praemissa singula vel aliqua praemis- sorum nunquam ullis temporibus, verbo vel facto, jure vel
Strana 235
235 — potentia, sive quovis ingenio vel colore, publice vel occulte, venire vel eis in aliquo contraire, sub rerum nostrarum, heredum et successorum nostrorum omnium mobilium et immo- bilium hypotheca. Renunciantes nihilominus de certa nostra scientia sim- pliciter et expresse actioni, quaestioni, repetitioni et omni beneficio cuiuscunque juris, canonici vel civilis, consuetudinarii seu municipalis, quibus contra praemissa et eorum aliquod venire nunc vel imposterum deberemus quomodolibet vel possemus. In quorum .. . Actum et datum in Frankenstein (Monstirberg) in die Calixti beati papae a. D. 1343. Et nos Nicolaus D. gr. dux Sleziae et dominus in Munsterberg, non coacti quomodolibet vel decepti, praehabita matura deliberatione nobiscum et cum fidelibus et consiliariis consilio diligenti recognoscimus et fatemur, praedicta universa et singula de nostro speciali mandato ac de certa nostra scientia fore facta, ipsisque nostrum benevolum adhibemus consensum, sigillum nostrum una cum civitatis praedictae et vasallorum praedictorum sigillis praesentibus in robur perpe- tuum appendentes. Actum et datum anno, die et loco praedictis. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 510. — Grün- hagen II. 136. — Emler IV. 1327.) 226. Declaratio Nicolai, ducis Sleziae, domini in Monsterberg, de civitatibus suis non vendendis. 1343, 14. Octobris. Nos Nicolaus D. gr. dux Sleziae et dominus in Monster- berg, nostro et heredum nostrorum nomine (si quos fuerimus habituri) promittimus bona nostra fide et sine omni dolo excellentissimis principibus et dominis nostris, Joanni B. regi necnon illustri Carolo marchioni M. primogenito, heredibus et successoribus ipsorum, regibus B., nullas civitates nostras,
235 — potentia, sive quovis ingenio vel colore, publice vel occulte, venire vel eis in aliquo contraire, sub rerum nostrarum, heredum et successorum nostrorum omnium mobilium et immo- bilium hypotheca. Renunciantes nihilominus de certa nostra scientia sim- pliciter et expresse actioni, quaestioni, repetitioni et omni beneficio cuiuscunque juris, canonici vel civilis, consuetudinarii seu municipalis, quibus contra praemissa et eorum aliquod venire nunc vel imposterum deberemus quomodolibet vel possemus. In quorum .. . Actum et datum in Frankenstein (Monstirberg) in die Calixti beati papae a. D. 1343. Et nos Nicolaus D. gr. dux Sleziae et dominus in Munsterberg, non coacti quomodolibet vel decepti, praehabita matura deliberatione nobiscum et cum fidelibus et consiliariis consilio diligenti recognoscimus et fatemur, praedicta universa et singula de nostro speciali mandato ac de certa nostra scientia fore facta, ipsisque nostrum benevolum adhibemus consensum, sigillum nostrum una cum civitatis praedictae et vasallorum praedictorum sigillis praesentibus in robur perpe- tuum appendentes. Actum et datum anno, die et loco praedictis. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 510. — Grün- hagen II. 136. — Emler IV. 1327.) 226. Declaratio Nicolai, ducis Sleziae, domini in Monsterberg, de civitatibus suis non vendendis. 1343, 14. Octobris. Nos Nicolaus D. gr. dux Sleziae et dominus in Monster- berg, nostro et heredum nostrorum nomine (si quos fuerimus habituri) promittimus bona nostra fide et sine omni dolo excellentissimis principibus et dominis nostris, Joanni B. regi necnon illustri Carolo marchioni M. primogenito, heredibus et successoribus ipsorum, regibus B., nullas civitates nostras,
Strana 236
236 — munitiones, oppida, castra seu terras, nisi captivitate, debito magno seu ingenti paupertate aut alia quavis inevitabili neces- sitate nos publice et notorie occupante, vendere et obligare quovis modo. Sique in casu necessitatis inevitabilis, ut prae- mittitur, unam vel plures ex nostris munitionibus seu civitatibus aliis obligare et fortassis vendere (quod Deus avertat) prae- missis conditionibus cogeremur, ipsam et ipsas primitus serenissimis dominis nostris et ipsorum heredibus, B. regibus, superius expressatis, venalem et venales exhibebimus, per ipsos, si decreverint, pretio comparandas. Quam vel quas si forte per nos et heredes nostros requisiti, a die requisitionis, ipsis de certa scientia suorum atque nostrorum nobilium facienda, post terminum XIII septimanarum non emerent et emere non curarent, liceat nobis ac heredibus (si quos favente Domino haberemus) munitiones, castra, civitates seu terras nostras alteri personae in dignitate, nobilitate nobis aequali vel maiori, vendere vel etiam obligare. Qui tamen easdem a praedictis dominis nostris et eorum altero in feodum accipi et neque prius ipsum emptorem, antequam ipsas terras, civitates vel castrum ac alterum ipsorum a praedictis dominis nostris in feudum accipiet, in possessionem tenebimur mittere corporalem. Praesentium ... Datum Monsterberg, feria III. proxima ante diem S. Galli, a. D. 1343. (Ludewig Rel. V. — Ex annalibus devolutionis arch. civ. Vratisl. — Grünh. II. 133. — Chyt. VII. 512. — Eml. IV. 1329.) 227. Monasterii Henrichow obligatio erga reges B. 1343, 14. Octobris. List opata a konventa kláštera Henrychova, kdež krále Jana českého a Karla syna jeho prvorozeného, přijímají a k nim se znají jako k panuóm dědičným, proto že Mynsterberg, Frankenstein na ně po kniežeti Mikulášovi spadlo panství Nos frater Johannes divina miseratione abbas, Johannes prior, Johannes Gosconis subprior, Nicolaus Cujus cellerarius et conventus monasterii Heynrichow, nostro et successorum
236 — munitiones, oppida, castra seu terras, nisi captivitate, debito magno seu ingenti paupertate aut alia quavis inevitabili neces- sitate nos publice et notorie occupante, vendere et obligare quovis modo. Sique in casu necessitatis inevitabilis, ut prae- mittitur, unam vel plures ex nostris munitionibus seu civitatibus aliis obligare et fortassis vendere (quod Deus avertat) prae- missis conditionibus cogeremur, ipsam et ipsas primitus serenissimis dominis nostris et ipsorum heredibus, B. regibus, superius expressatis, venalem et venales exhibebimus, per ipsos, si decreverint, pretio comparandas. Quam vel quas si forte per nos et heredes nostros requisiti, a die requisitionis, ipsis de certa scientia suorum atque nostrorum nobilium facienda, post terminum XIII septimanarum non emerent et emere non curarent, liceat nobis ac heredibus (si quos favente Domino haberemus) munitiones, castra, civitates seu terras nostras alteri personae in dignitate, nobilitate nobis aequali vel maiori, vendere vel etiam obligare. Qui tamen easdem a praedictis dominis nostris et eorum altero in feodum accipi et neque prius ipsum emptorem, antequam ipsas terras, civitates vel castrum ac alterum ipsorum a praedictis dominis nostris in feudum accipiet, in possessionem tenebimur mittere corporalem. Praesentium ... Datum Monsterberg, feria III. proxima ante diem S. Galli, a. D. 1343. (Ludewig Rel. V. — Ex annalibus devolutionis arch. civ. Vratisl. — Grünh. II. 133. — Chyt. VII. 512. — Eml. IV. 1329.) 227. Monasterii Henrichow obligatio erga reges B. 1343, 14. Octobris. List opata a konventa kláštera Henrychova, kdež krále Jana českého a Karla syna jeho prvorozeného, přijímají a k nim se znají jako k panuóm dědičným, proto že Mynsterberg, Frankenstein na ně po kniežeti Mikulášovi spadlo panství Nos frater Johannes divina miseratione abbas, Johannes prior, Johannes Gosconis subprior, Nicolaus Cujus cellerarius et conventus monasterii Heynrichow, nostro et successorum
Strana 237
237 — nostrorum nomine, ad universorum, quorum interest, notitiam volumus pervenire, quod quia civitates illustris ac magnifici principis, domini nostri Nicolai, ducis Munsterbergensis, utpote Munsterberg, Frankensteyn et Strelin et nobiles atque incolae districtuum pertinentium ad easdem, de mandato praedicti domini nostri excellentissimis principibus, d. Joanni B. regi, necnon illustri Carolo ipsius primogenito et eorum successo- ribus, regibus B., si praedictum dominum nostrum mori con- tigerit, sic quod principatum suum et hereditatem dimitteret, fidelitatis homagium praestiterunt : quapropter nos et omnium successorum nostrorum nomine promittimus et spondemus supra- dictos serenissimos principes et dominos nostros, Joannem B. regem necnon Carolum ipsius primogenitum M. marchionem, heredes et successores ipsorum Boemiae, sicut piae memoriae caeteros principes, duces et dominos agnovimus, tanquam veros, ordinarios et naturales dominos nostros agnoscere in casu superius expressato, et ad ipsos et eorum successores, ut praemittitur, habere respectum et ad nullum aliud dominium ullis temporibus declinare. In cuius evidentiam praesentes literas abbatiae et con- ventus sigillo decrevimus roborari. Datum Munsterberg feria III. proxima ante diem S. Galli a. D. 1343. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 511. — Grünhagen II. 135. — Emler IV. 1328.) 228. Nicolai ducis Sleziae, domini in Monsterberg, enuntiatio de homagio a civitatibus de Monsterberg, Frankinstein et Strelin praestando. 1343, 14. Octobris. Nicolaus D. gr. dux Slesiae et dominus in Monstirberg notum facimus universis, quod, quia ad mandatum nostrum civitates nostrae Monstirberg, Frankinsteyn et Strelin et civium universitates necnon universi nobiles, districtuum sculteti, pheodales et omnes universaliter in nostro dominio residentes, serenissimis principibus, dominis nostris, Joanni,
237 — nostrorum nomine, ad universorum, quorum interest, notitiam volumus pervenire, quod quia civitates illustris ac magnifici principis, domini nostri Nicolai, ducis Munsterbergensis, utpote Munsterberg, Frankensteyn et Strelin et nobiles atque incolae districtuum pertinentium ad easdem, de mandato praedicti domini nostri excellentissimis principibus, d. Joanni B. regi, necnon illustri Carolo ipsius primogenito et eorum successo- ribus, regibus B., si praedictum dominum nostrum mori con- tigerit, sic quod principatum suum et hereditatem dimitteret, fidelitatis homagium praestiterunt : quapropter nos et omnium successorum nostrorum nomine promittimus et spondemus supra- dictos serenissimos principes et dominos nostros, Joannem B. regem necnon Carolum ipsius primogenitum M. marchionem, heredes et successores ipsorum Boemiae, sicut piae memoriae caeteros principes, duces et dominos agnovimus, tanquam veros, ordinarios et naturales dominos nostros agnoscere in casu superius expressato, et ad ipsos et eorum successores, ut praemittitur, habere respectum et ad nullum aliud dominium ullis temporibus declinare. In cuius evidentiam praesentes literas abbatiae et con- ventus sigillo decrevimus roborari. Datum Munsterberg feria III. proxima ante diem S. Galli a. D. 1343. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 511. — Grünhagen II. 135. — Emler IV. 1328.) 228. Nicolai ducis Sleziae, domini in Monsterberg, enuntiatio de homagio a civitatibus de Monsterberg, Frankinstein et Strelin praestando. 1343, 14. Octobris. Nicolaus D. gr. dux Slesiae et dominus in Monstirberg notum facimus universis, quod, quia ad mandatum nostrum civitates nostrae Monstirberg, Frankinsteyn et Strelin et civium universitates necnon universi nobiles, districtuum sculteti, pheodales et omnes universaliter in nostro dominio residentes, serenissimis principibus, dominis nostris, Joanni,
Strana 238
238 — regi B. necnon Carolo, ipsius primogenito, M. marchioni, here- dibus et successoribus ipsorum, regibus B. et coronae regni eiusdem, in casu, si nos, heredibus non relictis, moreremur aut alio quovis modo terras exhereditari contingeret, fidelitatis homagium praestiterunt, praeter quosdam rebelles, qui assumpta occasione cuiusdam homagii facti (ut asserunt) ad manus alterius, autoritate, imo temeritate propria et rebellatione, nostrum mandatum, quamvis justum et ordinarium, contemp- nentes ; in nostri honoris praejudicium et dominorum nostrorum dispendium et jacturam, ac demum in suam desolationem per- petuam, quam non injuste mererentur, homagium fidelitatis huiusmodi facere noluerunt : quapropter ad occurrendum dolo- sitatibus et defectibus praenotatis promittimus bona nostra fide et sine omni dolo supradictis dominis nostris et ipsorum heredibus ac successoribus (ut praefertur), adversus huiusmodi contumaces et rebelles, tam ipsorum quam nostrorum, quotiens et quando per eos fuerimus requisiti, ad cogendum ipsos pro- faciendo dictae fidelitatis homagio, totis nostris viribus et potentia fideliter subvenire, ut, quod motu virtutis propriae facere contempserunt, saltem cogantur exequi rebus et corpo- ribus non modicum fatigati et virtus invitiata proveniat, quam corruptae voluntatis astutia denegavit. Praesentium ... Datum Monstirberg, feria III. proxima ante diem S. Galli a. D. 1343. (Ex annal. devolutionis arch. civ. Vratislav. — Grünhagen II. 139. — Ember IV. 1330.) 229. Boleslaus dux Legnicensis Carolo marchioni M. promittit de summa debiti 1200 sex. gr. Pr. se defal- caturum, quidquid in damnis, sumptibus et expensis exinde deperierit. 1343, 23. Octobris. (Vratislaviae.) (Arch. S. Wenc. — Grünh. I. 323 extr. — Emb. IV. 1341.)
238 — regi B. necnon Carolo, ipsius primogenito, M. marchioni, here- dibus et successoribus ipsorum, regibus B. et coronae regni eiusdem, in casu, si nos, heredibus non relictis, moreremur aut alio quovis modo terras exhereditari contingeret, fidelitatis homagium praestiterunt, praeter quosdam rebelles, qui assumpta occasione cuiusdam homagii facti (ut asserunt) ad manus alterius, autoritate, imo temeritate propria et rebellatione, nostrum mandatum, quamvis justum et ordinarium, contemp- nentes ; in nostri honoris praejudicium et dominorum nostrorum dispendium et jacturam, ac demum in suam desolationem per- petuam, quam non injuste mererentur, homagium fidelitatis huiusmodi facere noluerunt : quapropter ad occurrendum dolo- sitatibus et defectibus praenotatis promittimus bona nostra fide et sine omni dolo supradictis dominis nostris et ipsorum heredibus ac successoribus (ut praefertur), adversus huiusmodi contumaces et rebelles, tam ipsorum quam nostrorum, quotiens et quando per eos fuerimus requisiti, ad cogendum ipsos pro- faciendo dictae fidelitatis homagio, totis nostris viribus et potentia fideliter subvenire, ut, quod motu virtutis propriae facere contempserunt, saltem cogantur exequi rebus et corpo- ribus non modicum fatigati et virtus invitiata proveniat, quam corruptae voluntatis astutia denegavit. Praesentium ... Datum Monstirberg, feria III. proxima ante diem S. Galli a. D. 1343. (Ex annal. devolutionis arch. civ. Vratislav. — Grünhagen II. 139. — Ember IV. 1330.) 229. Boleslaus dux Legnicensis Carolo marchioni M. promittit de summa debiti 1200 sex. gr. Pr. se defal- caturum, quidquid in damnis, sumptibus et expensis exinde deperierit. 1343, 23. Octobris. (Vratislaviae.) (Arch. S. Wenc. — Grünh. I. 323 extr. — Emb. IV. 1341.)
Strana 239
239 — 230. Carolus marchio recognoscit se teneri duci Boleslao, domino Bregensi, in 1200 sex. gr. Prag. 1343, 24. Octobris. (Frankenstein.) (A. K. — Grünhagen II. 323. — Emler IV. 1342.) 231. Clemens papa VI. ecclesiam Pragensem in metropolitanam erigit, a subjectione ecclesiae Mogunti- nensis eximit, eique tam Olomucensem quam Lutomy- slensem recens in cathedram erectam ecclesias suffra- ganeas assignat. 1344, 30. Aprilis. (Avinione.) (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 392 — Cod. j. b.. II. 3, p. 205. — Emler IV. 1398.) 232. Clemens papa VI. archiepiscopo Pragensi facultatem concedit regem Boemiae inungendi, coro- nandi et caetera hujusmodi solemnia regalia ei conferendi. 1344, 5. Maii. Clemens episcopus, servus servorum Dei. Ad perpetuam rei memoriam. Romanus pontifex a Deo, per quem reges regnant et principes imperant et qui solus habet in regno hominum potestatem, constitutus super gentes et regna illa, quae ad utilitatem regum ac principum et subdi- torum suorum salutem et pacem expedire conspicit, observantias antiquas commutando quandoque, prout opportunitas tem- poris requirit, in melius, de potestatis plenitudine ordinat et disponit. Sane pro parte charissimi in Christo filii nostri, Joannis, regis Boemiae illustris, petitio nobis exhibita continebat, quod olim reges Boemiae ad successionem regni sui Boemiae venientes de manibus archiepiscopi Moguntinensis, tunc ipsorum metro- politani, suae inunctionis et coronationis solemnia consueverunt recipere ab antiquo, sed in nullo alio nisi solum quia metro- politani erant eorum, sibi subjecti quomodolibet existebant. Cum autem nos pridem certis, iustis, honestis et rationabilibus
239 — 230. Carolus marchio recognoscit se teneri duci Boleslao, domino Bregensi, in 1200 sex. gr. Prag. 1343, 24. Octobris. (Frankenstein.) (A. K. — Grünhagen II. 323. — Emler IV. 1342.) 231. Clemens papa VI. ecclesiam Pragensem in metropolitanam erigit, a subjectione ecclesiae Mogunti- nensis eximit, eique tam Olomucensem quam Lutomy- slensem recens in cathedram erectam ecclesias suffra- ganeas assignat. 1344, 30. Aprilis. (Avinione.) (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 392 — Cod. j. b.. II. 3, p. 205. — Emler IV. 1398.) 232. Clemens papa VI. archiepiscopo Pragensi facultatem concedit regem Boemiae inungendi, coro- nandi et caetera hujusmodi solemnia regalia ei conferendi. 1344, 5. Maii. Clemens episcopus, servus servorum Dei. Ad perpetuam rei memoriam. Romanus pontifex a Deo, per quem reges regnant et principes imperant et qui solus habet in regno hominum potestatem, constitutus super gentes et regna illa, quae ad utilitatem regum ac principum et subdi- torum suorum salutem et pacem expedire conspicit, observantias antiquas commutando quandoque, prout opportunitas tem- poris requirit, in melius, de potestatis plenitudine ordinat et disponit. Sane pro parte charissimi in Christo filii nostri, Joannis, regis Boemiae illustris, petitio nobis exhibita continebat, quod olim reges Boemiae ad successionem regni sui Boemiae venientes de manibus archiepiscopi Moguntinensis, tunc ipsorum metro- politani, suae inunctionis et coronationis solemnia consueverunt recipere ab antiquo, sed in nullo alio nisi solum quia metro- politani erant eorum, sibi subjecti quomodolibet existebant. Cum autem nos pridem certis, iustis, honestis et rationabilibus
Strana 240
240 — causis suadentibus ecclesiam Pragensem infra dictum regnum Boemiae consistentem, tunc ecclesiae Moguntinensi suffraganeam et metropolitico iure subiectam, deliberatione cum fratribus nostris, sanctae Romanae ecclesiae cardinalibus, praehabita provida et matura et de ipsorum consilio ac apostolicae pleni- tudine potestatis, a jure ac subjectione praedictis per nos exemptam totaliter et sedi apostolicae immediate subjectam, in ecclesiam metropolitanam duxerimus erigendam, ipsam digni- tate et auctoritate metropolitica nihilominus decorando, fuit nobis pro parte regis eiusdem instanter et humiliter suppli- catum, ut concedere, quod reges Boemiae, qui erunt de caetero dum ad regni praedicti successionem eos contigerit devenire, suae huiusmodi unctionis et coronationis solemnia de manibus archiepiscopi Pragensis, qui erit pro tempore, recipere valeant, et idem archiepiscopus illas eis possit deinceps perpetuis futuris temporibus impendere, de benignitate apostolica dignaremus. Nos igitur deliberatione praevia et matura super his habita ex certis causis nos ad haec rationabiter inducentibus, supplicationi huiusmodi benignius inclinati, quod archiepiscopus Pragensis, qui est et erit pro tempore, gratiam et communionem eiusdem apostolicae sedis habens, reges praedictos Boemiae, in fide ac devotione praefatae Romanorum ecclesiae persistentes, quos ad successionem venire contigerit supradictam, inungere ac coronare cum solemnitate debita valeat, ipsique reges per- petuis futuris temporibus solemnia inunctionis et coronationis huiusmodi de manibus ipsius archiepiscopi devote possint reci- pere, auctoritate praedicta, tenore praesentium indulgemus. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae concessionis infringere, vel ei ausu temerario contraire; si quis autem hoc facere praesumpserit, indignationem omni- potentis Dei et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, noverit se incursurum. Datum Avinione, III. nonas Maii, pontificatus nostri anno secundo. (Arch. S. Wenc. — Goldast, Suppl. XXXII. — Chytil VII. 395. — Emler IV. 1404.)
240 — causis suadentibus ecclesiam Pragensem infra dictum regnum Boemiae consistentem, tunc ecclesiae Moguntinensi suffraganeam et metropolitico iure subiectam, deliberatione cum fratribus nostris, sanctae Romanae ecclesiae cardinalibus, praehabita provida et matura et de ipsorum consilio ac apostolicae pleni- tudine potestatis, a jure ac subjectione praedictis per nos exemptam totaliter et sedi apostolicae immediate subjectam, in ecclesiam metropolitanam duxerimus erigendam, ipsam digni- tate et auctoritate metropolitica nihilominus decorando, fuit nobis pro parte regis eiusdem instanter et humiliter suppli- catum, ut concedere, quod reges Boemiae, qui erunt de caetero dum ad regni praedicti successionem eos contigerit devenire, suae huiusmodi unctionis et coronationis solemnia de manibus archiepiscopi Pragensis, qui erit pro tempore, recipere valeant, et idem archiepiscopus illas eis possit deinceps perpetuis futuris temporibus impendere, de benignitate apostolica dignaremus. Nos igitur deliberatione praevia et matura super his habita ex certis causis nos ad haec rationabiter inducentibus, supplicationi huiusmodi benignius inclinati, quod archiepiscopus Pragensis, qui est et erit pro tempore, gratiam et communionem eiusdem apostolicae sedis habens, reges praedictos Boemiae, in fide ac devotione praefatae Romanorum ecclesiae persistentes, quos ad successionem venire contigerit supradictam, inungere ac coronare cum solemnitate debita valeat, ipsique reges per- petuis futuris temporibus solemnia inunctionis et coronationis huiusmodi de manibus ipsius archiepiscopi devote possint reci- pere, auctoritate praedicta, tenore praesentium indulgemus. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae concessionis infringere, vel ei ausu temerario contraire; si quis autem hoc facere praesumpserit, indignationem omni- potentis Dei et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, noverit se incursurum. Datum Avinione, III. nonas Maii, pontificatus nostri anno secundo. (Arch. S. Wenc. — Goldast, Suppl. XXXII. — Chytil VII. 395. — Emler IV. 1404.)
Strana 241
241 — 233. Unio inter Joannem regem et Fridericum marchionem Misniae. 1344, 20. Septembris. Wir Johans, von Gotis genadin kunig zeu Beheimen vnd graue zeu Lutzemburg, bekennen offinlichin an disem gein- wertigen briue und tun kunt allen den, die in sehent oder horin lesen, daz wir dem durchluchtigin fursten, herren fride- riche, lantgrauen zcu Duringen, marcgrauen zcu Orlamund, Myssene und in dem Ostirlande, grauen zcu Orlamund vnd herren des landis zeu Plyssen, vnserm liben swagere, mit guten truwin an eydesstat gelobit habin vnd geloben auch an disem selbin briue, daz wir alle die, di im sinen landen oder sinen luten zeu schaden, oder sinen widersachin vnd vinden zcu hulffe oder zcu frumen durch vnsere lant sullen zcihen lazen, sundern wir sullin sie irre vart hindern, so wir meist mügen, ane allerley geuerde. Iz ist ouch geredit ab vnser vorgenanter swager, der marcgraue, sine lant oder sine lute von ymande, der oder die in unsern landen gesezzen weren, geraubit wurden, von dem oder von den sullen wir zeu hant, als iz vns oder vnserm hauptmanne oder amptmanne in der burg zcu Prage vorkundigit wirt, binnen einem manden, der allernest dar- nach get, rechtes helffen. Teten wir des nicht, also daz der oder die, die beschuldiget wurden, rechtiz vzgingin, so sullen wir vnserm egenantin swager dem marcgraffen wider die selben mit der hant ane geuerde helffen. Were ouch keiner, der in denselben vnsirs swagirs landen raubete, behuset und besezzen in vnsern lande vnd ginge rechtiz vz, wenne er beschuldigit wurde, also das wir sine vesten besitzen musten, wenne wir dem marcgrafen oder sinem houptmanne in dem lande zcu Myssne daz dry wuchen vor vorbotscheften vnd enpiten, so sal er vns funfzeig man mit helmen senden, den wir koste besorgin sullen, wenne sie in vnser lant kumin vnd di wise sie dar inne vns zcu hulffe bliben. Nemin diselben in vnserm dinste schade, den sal vnser swager, der maregraue, selber tragin ; nemin wir abir frumin Codex jur. boh. II. 1. 16
241 — 233. Unio inter Joannem regem et Fridericum marchionem Misniae. 1344, 20. Septembris. Wir Johans, von Gotis genadin kunig zeu Beheimen vnd graue zeu Lutzemburg, bekennen offinlichin an disem gein- wertigen briue und tun kunt allen den, die in sehent oder horin lesen, daz wir dem durchluchtigin fursten, herren fride- riche, lantgrauen zcu Duringen, marcgrauen zcu Orlamund, Myssene und in dem Ostirlande, grauen zcu Orlamund vnd herren des landis zeu Plyssen, vnserm liben swagere, mit guten truwin an eydesstat gelobit habin vnd geloben auch an disem selbin briue, daz wir alle die, di im sinen landen oder sinen luten zeu schaden, oder sinen widersachin vnd vinden zcu hulffe oder zcu frumen durch vnsere lant sullen zcihen lazen, sundern wir sullin sie irre vart hindern, so wir meist mügen, ane allerley geuerde. Iz ist ouch geredit ab vnser vorgenanter swager, der marcgraue, sine lant oder sine lute von ymande, der oder die in unsern landen gesezzen weren, geraubit wurden, von dem oder von den sullen wir zeu hant, als iz vns oder vnserm hauptmanne oder amptmanne in der burg zcu Prage vorkundigit wirt, binnen einem manden, der allernest dar- nach get, rechtes helffen. Teten wir des nicht, also daz der oder die, die beschuldiget wurden, rechtiz vzgingin, so sullen wir vnserm egenantin swager dem marcgraffen wider die selben mit der hant ane geuerde helffen. Were ouch keiner, der in denselben vnsirs swagirs landen raubete, behuset und besezzen in vnsern lande vnd ginge rechtiz vz, wenne er beschuldigit wurde, also das wir sine vesten besitzen musten, wenne wir dem marcgrafen oder sinem houptmanne in dem lande zcu Myssne daz dry wuchen vor vorbotscheften vnd enpiten, so sal er vns funfzeig man mit helmen senden, den wir koste besorgin sullen, wenne sie in vnser lant kumin vnd di wise sie dar inne vns zcu hulffe bliben. Nemin diselben in vnserm dinste schade, den sal vnser swager, der maregraue, selber tragin ; nemin wir abir frumin Codex jur. boh. II. 1. 16
Strana 242
242 — an geffangin oder an vesten, die in vnsern lande gelegin weren oder von uns zcu lehene gingin, ob wir die gewunnen, der frume sol vns alleine bliber Gewunnen wir ouch mit einander vesten, di vnsern landen nicht gelegin weren oder von vns nicht zeu lehene gingin, di sullen wir brechen oder sullen sie glich mit einander teylen, wie vns daz allerbest geuellit. Ouch sullen wir vnsern mannen vnd gemeinlichen allen den, di in vnsern landen sint gesezzen, weren vnd in nicht staten, ane arge list, daz sie ymande helffen oder dinen, der oder die vnsirs vorgenantin swagers, des marcgrafen, vinde sind oder werden; abir welch vnser man oder der, die in vnsern lande gesezzen sint, vnserm swager, den marcgrauen, wider alle sine vinde vnd widersachin helffen wollen, denen sullen wir daz nicht weren, sundern wir sullen in des wol gunen. Geschen iz ouch, daz keine herren, die in des vorge- nantin vnsirs swagirs, des marcgrafen, lande gesezzen oder behusit sin, sich zu vns vormannen wolde, die sullen wir nicht zu mannen empfahen noch gein im vorteydingen in keynerley wise. Ouch ist iz binamin geteydingt, daz diser brif der eynunge, die wir vor mit einander haben, vnschedelich sal sin, sundern die ersten briue, die gegeben sint in dem jare als man zcalte nach Gotes geburte dreyzcehundert jar, dar nach in dem zewei vnd drizzigisten iare, an dem pfingistabend (hujus Codicis n. 98 Pactum militare), sullen bi alle irre creft bliben, ane als vil waz in diesem briue sunderlich ist geschriben, daz daz y furgang haben sulle. Zeu vrkunde dirre vorgeschriben teydinge, gelubde und rede, daz di stete vnd ganz gehalden werden, haben wir disen brif gegeben mit vnserm heimelichen insigele vorunstent, der zcu Sygene gebin ist nach gotis geburte dryzcen hundert jar, dar nach in dem fier vnd firzcigsten jare, an sente Mathei abinde, des heiligen zwelfbotin vnd ewangelisten. (Chytil VII. 553. — Emler IV. 1441.)
242 — an geffangin oder an vesten, die in vnsern lande gelegin weren oder von uns zcu lehene gingin, ob wir die gewunnen, der frume sol vns alleine bliber Gewunnen wir ouch mit einander vesten, di vnsern landen nicht gelegin weren oder von vns nicht zeu lehene gingin, di sullen wir brechen oder sullen sie glich mit einander teylen, wie vns daz allerbest geuellit. Ouch sullen wir vnsern mannen vnd gemeinlichen allen den, di in vnsern landen sint gesezzen, weren vnd in nicht staten, ane arge list, daz sie ymande helffen oder dinen, der oder die vnsirs vorgenantin swagers, des marcgrafen, vinde sind oder werden; abir welch vnser man oder der, die in vnsern lande gesezzen sint, vnserm swager, den marcgrauen, wider alle sine vinde vnd widersachin helffen wollen, denen sullen wir daz nicht weren, sundern wir sullen in des wol gunen. Geschen iz ouch, daz keine herren, die in des vorge- nantin vnsirs swagirs, des marcgrafen, lande gesezzen oder behusit sin, sich zu vns vormannen wolde, die sullen wir nicht zu mannen empfahen noch gein im vorteydingen in keynerley wise. Ouch ist iz binamin geteydingt, daz diser brif der eynunge, die wir vor mit einander haben, vnschedelich sal sin, sundern die ersten briue, die gegeben sint in dem jare als man zcalte nach Gotes geburte dreyzcehundert jar, dar nach in dem zewei vnd drizzigisten iare, an dem pfingistabend (hujus Codicis n. 98 Pactum militare), sullen bi alle irre creft bliben, ane als vil waz in diesem briue sunderlich ist geschriben, daz daz y furgang haben sulle. Zeu vrkunde dirre vorgeschriben teydinge, gelubde und rede, daz di stete vnd ganz gehalden werden, haben wir disen brif gegeben mit vnserm heimelichen insigele vorunstent, der zcu Sygene gebin ist nach gotis geburte dryzcen hundert jar, dar nach in dem fier vnd firzcigsten jare, an sente Mathei abinde, des heiligen zwelfbotin vnd ewangelisten. (Chytil VII. 553. — Emler IV. 1441.)
Strana 243
243 — 234. Unio inter Fridericum marchionem Misnae et Carolum marchionem Moraviae. 1344, 20. Septembris. Wir Friederich v. G. g. landgraff in Döringen, marggraff zu Meissen, und wihr Carolus, von derselbigen gnaden marg- graff zu Mehrern, erstgebohrner sohn des durchleüchtigen fürsten und herren, herren Johannsen, khüniges zu Böheimen, bekennen offenlich, das wihr durch sonderliche liebe und freundschafft, die wihr zueinander haben, umb besserung, fried und gnad unser lieben land und leüte willen, einmuetiglich und eintrech- tiglich übereinkommen seyn, also das wihr alle unsere lebetag an einander geholffen sollen seyn gegen allen den, die ann unsers, des marggrafen von Meissen lande und herrschafft, und unsers, des marggraffen zu Mehrern und Böhmen, auch Pohlen stossen, der seind wihr wehren mit hundert mann mit helmen, wie offt oder wann unser ein dem andern des ermahnet und bedürff; also bescheidenlich, wenn unser ein dem andern hundert mann zu hülffe sendet, dass er dann die cost geben soll, und ob si schaden nehmen, den soll der, der also volkh gesendet hat, selber tragen, und ob sie frommen nehmen, es were mit vhesten oder mit gefangenen, der fromme soll des herren seyn, zu deme sie gesandt seyn. Es ist auch geredt und geteidinget zwischen uns, ob unser einer des andern (durch) notturfft über die hundert manne mit helmen, mit zwei hundert manne oder mehr oder minder dienst haben wolle gegen seinen feinden, als vorgeschrieben ist, darüber soll jeglicher unter unns zwen seiner manne khiesen, und die viehr sollen vollen gewalt haben von unser beyder wegen zu sprechen umb dienst und schaden; und (waz denne) die vier einmüetiglich sprechen bey ihren treüen, als sie es dunckhet redlich seyn, das soll von unns beyderseith ohn aller wiederrede krafft haben und stete bleiben. Es ist auch geteidinget, das wihr beidenthalben das römische reich ausnehmen, sonder ob ein khayser oder römischer khünig in unser eines landt zu schaden ziehen wolte, so soll der andere ohn alles gefehrde stille sitzen und 16*
243 — 234. Unio inter Fridericum marchionem Misnae et Carolum marchionem Moraviae. 1344, 20. Septembris. Wir Friederich v. G. g. landgraff in Döringen, marggraff zu Meissen, und wihr Carolus, von derselbigen gnaden marg- graff zu Mehrern, erstgebohrner sohn des durchleüchtigen fürsten und herren, herren Johannsen, khüniges zu Böheimen, bekennen offenlich, das wihr durch sonderliche liebe und freundschafft, die wihr zueinander haben, umb besserung, fried und gnad unser lieben land und leüte willen, einmuetiglich und eintrech- tiglich übereinkommen seyn, also das wihr alle unsere lebetag an einander geholffen sollen seyn gegen allen den, die ann unsers, des marggrafen von Meissen lande und herrschafft, und unsers, des marggraffen zu Mehrern und Böhmen, auch Pohlen stossen, der seind wihr wehren mit hundert mann mit helmen, wie offt oder wann unser ein dem andern des ermahnet und bedürff; also bescheidenlich, wenn unser ein dem andern hundert mann zu hülffe sendet, dass er dann die cost geben soll, und ob si schaden nehmen, den soll der, der also volkh gesendet hat, selber tragen, und ob sie frommen nehmen, es were mit vhesten oder mit gefangenen, der fromme soll des herren seyn, zu deme sie gesandt seyn. Es ist auch geredt und geteidinget zwischen uns, ob unser einer des andern (durch) notturfft über die hundert manne mit helmen, mit zwei hundert manne oder mehr oder minder dienst haben wolle gegen seinen feinden, als vorgeschrieben ist, darüber soll jeglicher unter unns zwen seiner manne khiesen, und die viehr sollen vollen gewalt haben von unser beyder wegen zu sprechen umb dienst und schaden; und (waz denne) die vier einmüetiglich sprechen bey ihren treüen, als sie es dunckhet redlich seyn, das soll von unns beyderseith ohn aller wiederrede krafft haben und stete bleiben. Es ist auch geteidinget, das wihr beidenthalben das römische reich ausnehmen, sonder ob ein khayser oder römischer khünig in unser eines landt zu schaden ziehen wolte, so soll der andere ohn alles gefehrde stille sitzen und 16*
Strana 244
244 — demselben khayser oder römischen khünige weder mit rath oder mit that, noch mit landen, noch mit leüten, ann kheinen argen list, keinen dienst noch hülffe thun. Und geschehe es, dass wir, Friedrich marggraff zu Meissen, des vorgenanten marggraffen zu Mehrern, unsers swehers, dienst und hülffe bedürfften, das sollen wir ihme vor einen monath entbiethen in die burg zu Prage. Were aber, dass uns, Carolo, marggraffen zu Mehrern, des dickgenannten marggraffen zu Meissen dienst und hülffe noth würde, das sollen wihr ihme gleicher weise ein monath vor in die stadt Dresden verpoth- schafften und entpiethen. Auch bekennen wihr, dass wihr dem offtgenannten marg- graffen zu Mehrern, unseren swäher, mit gueten treüen an eydes statt globet haben und globen auch ann diesen brieff, dass wihr alle die, die in seinen landen oder seinen leüthen zu schaden oder seinen wiedersachern oder feinden zu hülff, oder zu frommen durch unser land zuegen oder ziehen, wandern oder reithen wolten, nicht durch unser land ziehen wollen lassen, sonder wihr sollen sie verhindern, so wir meist müegen, ohn allerley gefehrden. Es ist auch geredet, ob der ehegenannte marggraff von Mehrern sein land oder seine leüthe von jemand, der oder die unsere landen gesessen weren, geraubt wurden, von denne oder von den, den sollen wihr zuhand, als es uns oder unsern hauptmann inn dem land zu wissen wird, verkündiget, bey einem monath, der allernechste darnach gehet, rechtes hellfen; theten wihr des nichts, also dass der oder die, die da beschuldiget würden, rechts ausgingen, so sollen wihr unsern ehegenannten sweher, den marggraffen von Mehrern, wieder dieselbigen mit der hand ohn gefehrde helffen. Were auch ihr keiner, der oder die inn denselben unsers swehers landen raubet, behauset oder besessen in unsern landen, und giengen rechtes aus, wann sie beschuldiget wird, also dass wihr seine vhesten besetzen müsten, wenn wir dem marggraffen oder seine ambtmanne inn die burgk zu Prage das drey wochen zuvohr wissen liesen und entbiten, so soll er unns funffzig mann mit helmen senden, den wihr kost
244 — demselben khayser oder römischen khünige weder mit rath oder mit that, noch mit landen, noch mit leüten, ann kheinen argen list, keinen dienst noch hülffe thun. Und geschehe es, dass wir, Friedrich marggraff zu Meissen, des vorgenanten marggraffen zu Mehrern, unsers swehers, dienst und hülffe bedürfften, das sollen wir ihme vor einen monath entbiethen in die burg zu Prage. Were aber, dass uns, Carolo, marggraffen zu Mehrern, des dickgenannten marggraffen zu Meissen dienst und hülffe noth würde, das sollen wihr ihme gleicher weise ein monath vor in die stadt Dresden verpoth- schafften und entpiethen. Auch bekennen wihr, dass wihr dem offtgenannten marg- graffen zu Mehrern, unseren swäher, mit gueten treüen an eydes statt globet haben und globen auch ann diesen brieff, dass wihr alle die, die in seinen landen oder seinen leüthen zu schaden oder seinen wiedersachern oder feinden zu hülff, oder zu frommen durch unser land zuegen oder ziehen, wandern oder reithen wolten, nicht durch unser land ziehen wollen lassen, sonder wihr sollen sie verhindern, so wir meist müegen, ohn allerley gefehrden. Es ist auch geredet, ob der ehegenannte marggraff von Mehrern sein land oder seine leüthe von jemand, der oder die unsere landen gesessen weren, geraubt wurden, von denne oder von den, den sollen wihr zuhand, als es uns oder unsern hauptmann inn dem land zu wissen wird, verkündiget, bey einem monath, der allernechste darnach gehet, rechtes hellfen; theten wihr des nichts, also dass der oder die, die da beschuldiget würden, rechts ausgingen, so sollen wihr unsern ehegenannten sweher, den marggraffen von Mehrern, wieder dieselbigen mit der hand ohn gefehrde helffen. Were auch ihr keiner, der oder die inn denselben unsers swehers landen raubet, behauset oder besessen in unsern landen, und giengen rechtes aus, wann sie beschuldiget wird, also dass wihr seine vhesten besetzen müsten, wenn wir dem marggraffen oder seine ambtmanne inn die burgk zu Prage das drey wochen zuvohr wissen liesen und entbiten, so soll er unns funffzig mann mit helmen senden, den wihr kost
Strana 245
245 — besorgen sollen, wenn sie in unser land khomen und die weil sie darinne uns zu helffen bleiben. Nehmen dieselben ann unseren dienste schaden, den soll unser sweher der marggraffe selber tragen. Nemen wihr aber frommen an gefangen oder vhesten, die inn unsern landen gelegen weren oder von uns zu lehen gingen, ob wir die gewinnen, der fromme soll uns alleine (blîben). Gewunnen wihr auch miteinander vhesten, die in unsern landen nicht gelegen wehren oder von uns nicht zu lehen gingen, die sollen wihr brechen oder sollen sie gleich mit einander theilen, wie uns das am besten gefellet. Auch sollen wihr unsern mannen und gemeiniglich allen den, die inn unsern landen sein gesessen, wehren und ihn nicht gestatten, ohne argelist, das sie jemand helffen oder dienen, der oder die unsers vorgenanten swehers, des marg- graffen von Mehrern, feindt sindt oder werden; aber welcher unser manne oder der, die in unsern landen sind gesessen, unsern sweher, der marggraffen zu Mehrern, wieder alle seine feinde und wiedersachern helffen wolten, der sollen wihr nicht wehren, sondern wir sollen ihn das vorganen. Geschehe es auch, dass ihr keine herren, die in des offtgenannten unsers swehers landen besessen, sich zu uns vermannen wolten, die sollen wihr nicht zu mannen ennt- pfahen, noch gegen ihm verteidingen kheinerley weis. Auch ist es bey nahmen geteidinget, dass diser brieff der einunge, die unsers vorgenanten swehers, des marggraffen zu Mehrern vatter, herr Johanns khünig zu Böhemen und wihr miteinander haben, unschedlich soll seyn, sunder die erste brieffe, die gegeben seind darüber inn den Jahr, als mann zahltd nach Gotes geburt 1300 und 30 Jahre am pfingst- abend (Cod. I. 2. n. 98. Pactum militare), sollen bey aller ihrer krafft bleiben, ane als viel, was in diesen brieffe sonderlich geschrieben ist, dass das ihr vortgang haben. Diesen brieff versiegelt mit unser beyder insiegeln zu einen urkund der wahrheit, der zu Sigen geben ist nach Gotes geburt 1300 und an dem 43 Jahr, an sankt Mathes abend. (Chytil VII. 552. — Emler IV. 1442.)
245 — besorgen sollen, wenn sie in unser land khomen und die weil sie darinne uns zu helffen bleiben. Nehmen dieselben ann unseren dienste schaden, den soll unser sweher der marggraffe selber tragen. Nemen wihr aber frommen an gefangen oder vhesten, die inn unsern landen gelegen weren oder von uns zu lehen gingen, ob wir die gewinnen, der fromme soll uns alleine (blîben). Gewunnen wihr auch miteinander vhesten, die in unsern landen nicht gelegen wehren oder von uns nicht zu lehen gingen, die sollen wihr brechen oder sollen sie gleich mit einander theilen, wie uns das am besten gefellet. Auch sollen wihr unsern mannen und gemeiniglich allen den, die inn unsern landen sein gesessen, wehren und ihn nicht gestatten, ohne argelist, das sie jemand helffen oder dienen, der oder die unsers vorgenanten swehers, des marg- graffen von Mehrern, feindt sindt oder werden; aber welcher unser manne oder der, die in unsern landen sind gesessen, unsern sweher, der marggraffen zu Mehrern, wieder alle seine feinde und wiedersachern helffen wolten, der sollen wihr nicht wehren, sondern wir sollen ihn das vorganen. Geschehe es auch, dass ihr keine herren, die in des offtgenannten unsers swehers landen besessen, sich zu uns vermannen wolten, die sollen wihr nicht zu mannen ennt- pfahen, noch gegen ihm verteidingen kheinerley weis. Auch ist es bey nahmen geteidinget, dass diser brieff der einunge, die unsers vorgenanten swehers, des marggraffen zu Mehrern vatter, herr Johanns khünig zu Böhemen und wihr miteinander haben, unschedlich soll seyn, sunder die erste brieffe, die gegeben seind darüber inn den Jahr, als mann zahltd nach Gotes geburt 1300 und 30 Jahre am pfingst- abend (Cod. I. 2. n. 98. Pactum militare), sollen bey aller ihrer krafft bleiben, ane als viel, was in diesen brieffe sonderlich geschrieben ist, dass das ihr vortgang haben. Diesen brieff versiegelt mit unser beyder insiegeln zu einen urkund der wahrheit, der zu Sigen geben ist nach Gotes geburt 1300 und an dem 43 Jahr, an sankt Mathes abend. (Chytil VII. 552. — Emler IV. 1442.)
Strana 246
246 — 235. Ejusdem unionis (234) litterae a Carolo mar- chione editae. 1344, 20. Septembris. (Sygene.) (Contextus idem ut in diplomate praecedenti.) (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 554. — Emler IV. 1442.) 236. Conventio de filia Carolis marchionis filio Friderici Missniae marchionis desponsanda. 1344, 20. Septembris. Wir Johans von gotis genaden chunig zu Beheimen vnd graue zeu Lutzcemburg, bekennen offinlichen an disem gein- wertigen brife und tun kunt allen den, die in sehent oder horin lesen, daz wir mit guter betrachtunge vnd wolbedachtem mute vns vnd vnsern landen vnd luten zcu sundarlichem nutzer vnd gute geteydingit haben, daz der wolgeborn furste Karel, vnsir erstegeborner sun vnd maregraven zcu Merhern, des hochgeborn fursten, herren Frideriches, marcgrauen zeu Myssne, vnsirs liben swagirs, sun, eime der noch unbewibet ist, welchen wir oder derselbe vnser sun dar zcu kisin, siner tochtern, einer die er yczunt hat oder die im noch Got beschert, welche auch vnser swager, der marcgraue oder sine sune, ab er in des abeginge (daz Got wende), kisen wollen, gelobit hat vnd gelobit an sinem briue, den er im dar vbir hat gegeben, zcu rechter e zcu geben vnd sal im die zeu legen von sente Michelstag, der schirest kumit, vber acht iar, die aller nest nach einander volgen sullen oder er ab sie des eintrechtig- lichin mit einander zcu raten werden. Ouch sal derselbe vnser sun, der marcgraue, siner tochter zcu des vorgenanten vnsers swagirs sune irme elichin wirte zcu einer widerlegunge ires lipgedingis vnd morgingabe geben vnd berichten zcehen tusint schock breitter pregisscher gros- schen, vnd sal iz dar vmb bestellen vnd unserm swager, dem marcgrauen vnd sinen erben, daz als gewis machen, daz in dar an genuge er die kindere zcu sammene gelegit werden, als iz hie vor stet beschribin.
246 — 235. Ejusdem unionis (234) litterae a Carolo mar- chione editae. 1344, 20. Septembris. (Sygene.) (Contextus idem ut in diplomate praecedenti.) (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 554. — Emler IV. 1442.) 236. Conventio de filia Carolis marchionis filio Friderici Missniae marchionis desponsanda. 1344, 20. Septembris. Wir Johans von gotis genaden chunig zu Beheimen vnd graue zeu Lutzcemburg, bekennen offinlichen an disem gein- wertigen brife und tun kunt allen den, die in sehent oder horin lesen, daz wir mit guter betrachtunge vnd wolbedachtem mute vns vnd vnsern landen vnd luten zcu sundarlichem nutzer vnd gute geteydingit haben, daz der wolgeborn furste Karel, vnsir erstegeborner sun vnd maregraven zcu Merhern, des hochgeborn fursten, herren Frideriches, marcgrauen zeu Myssne, vnsirs liben swagirs, sun, eime der noch unbewibet ist, welchen wir oder derselbe vnser sun dar zcu kisin, siner tochtern, einer die er yczunt hat oder die im noch Got beschert, welche auch vnser swager, der marcgraue oder sine sune, ab er in des abeginge (daz Got wende), kisen wollen, gelobit hat vnd gelobit an sinem briue, den er im dar vbir hat gegeben, zcu rechter e zcu geben vnd sal im die zeu legen von sente Michelstag, der schirest kumit, vber acht iar, die aller nest nach einander volgen sullen oder er ab sie des eintrechtig- lichin mit einander zcu raten werden. Ouch sal derselbe vnser sun, der marcgraue, siner tochter zcu des vorgenanten vnsers swagirs sune irme elichin wirte zcu einer widerlegunge ires lipgedingis vnd morgingabe geben vnd berichten zcehen tusint schock breitter pregisscher gros- schen, vnd sal iz dar vmb bestellen vnd unserm swager, dem marcgrauen vnd sinen erben, daz als gewis machen, daz in dar an genuge er die kindere zcu sammene gelegit werden, als iz hie vor stet beschribin.
Strana 247
247 — Die bezcalunge des selben geldis sal geschen vnuorzcogin- lichen bi eime iare dar nach aller nest, als die kindere bi einander gelegin habin. Iz sal ouch, der obegenante vnser swager, der marc- graue zcu Myssne, vnsirs sunes tochter zcu lipgedinge wider machen die nach beschriben vesten: Dresden, die stadt mit dem hove da selbins, daz hus zcu dem Tarande, daz hus vnd daz stettchen zeu Radeberg mit welden, wisen, wazzern, vischerien, wiltpanen, dorffern, gerichten, manschafte, zcollen, muntzeen vnd gemeinlich mit allen eren rechten vnd nutzcen, besucht vnd vnbesucht, wie die namin mugin gehabin, die zcu den selben dreyen vesten gehorin vnd gehort habin, do sie marcgraue Clemme (dem Gote genade) ihne hatte als verre, als der gute, die zcu den selben vesten gehorin vnser swager der marcgraue innig ist vnd yzcunt an disem hutigin tage inne hat, vnd daz sal er ouch enden vnd volzcihen, ee die kindere zcu sammene gelegit werdin, alz daz hie vorstet beschriben. Iz ist ouch geredit, gesche (daz Got nicht en wolle), daz vnsirs sones, des marcgrauen von merhern tochter, dar nach als sie bi der marcgrauen, vnsirs swagirs, vorgenanten sune gelegin hetten, vorschiede ane kindere vnd nicht lenger were, so sullen die vorgeschriben zcehen tusent schock vnsirme sune und sinen erben vnd die obgenantin vesten vnserm swagere vnd sinen erben wider geuallen. Hetten sie aber dech ein kint oder kindere mit einander, so sal daz selbe gelt bie unserm swager von Myssne vnd dem kinde oder kindern blibin, vnd daz in vnser sum, ab iz nicht vor geschen were bezcaln und gentzlichen geben. Sturbe aber unsirs swagirs, des marcgrauen, sun er denne vnsirs sunes tochter, so sal sie darnach die vorbeschriben vesten vnd waz darzcu gehorit, zcu irme libe, vnd nicht lenger, ab andirs das vorgeschriben gelt von vnserm sune bezcalt wirt, behalden vnd geniezen als ires rechtis lipge- dingis; iz were denne, daz der marcgraue von Myssne oder sine erbin die selben vesten vnd waz dar zcu gehorit, vmb die vorgeschriben zcehen tusint schok zcu in lozin woldin,
247 — Die bezcalunge des selben geldis sal geschen vnuorzcogin- lichen bi eime iare dar nach aller nest, als die kindere bi einander gelegin habin. Iz sal ouch, der obegenante vnser swager, der marc- graue zcu Myssne, vnsirs sunes tochter zcu lipgedinge wider machen die nach beschriben vesten: Dresden, die stadt mit dem hove da selbins, daz hus zcu dem Tarande, daz hus vnd daz stettchen zeu Radeberg mit welden, wisen, wazzern, vischerien, wiltpanen, dorffern, gerichten, manschafte, zcollen, muntzeen vnd gemeinlich mit allen eren rechten vnd nutzcen, besucht vnd vnbesucht, wie die namin mugin gehabin, die zcu den selben dreyen vesten gehorin vnd gehort habin, do sie marcgraue Clemme (dem Gote genade) ihne hatte als verre, als der gute, die zcu den selben vesten gehorin vnser swager der marcgraue innig ist vnd yzcunt an disem hutigin tage inne hat, vnd daz sal er ouch enden vnd volzcihen, ee die kindere zcu sammene gelegit werdin, alz daz hie vorstet beschriben. Iz ist ouch geredit, gesche (daz Got nicht en wolle), daz vnsirs sones, des marcgrauen von merhern tochter, dar nach als sie bi der marcgrauen, vnsirs swagirs, vorgenanten sune gelegin hetten, vorschiede ane kindere vnd nicht lenger were, so sullen die vorgeschriben zcehen tusent schock vnsirme sune und sinen erben vnd die obgenantin vesten vnserm swagere vnd sinen erben wider geuallen. Hetten sie aber dech ein kint oder kindere mit einander, so sal daz selbe gelt bie unserm swager von Myssne vnd dem kinde oder kindern blibin, vnd daz in vnser sum, ab iz nicht vor geschen were bezcaln und gentzlichen geben. Sturbe aber unsirs swagirs, des marcgrauen, sun er denne vnsirs sunes tochter, so sal sie darnach die vorbeschriben vesten vnd waz darzcu gehorit, zcu irme libe, vnd nicht lenger, ab andirs das vorgeschriben gelt von vnserm sune bezcalt wirt, behalden vnd geniezen als ires rechtis lipge- dingis; iz were denne, daz der marcgraue von Myssne oder sine erbin die selben vesten vnd waz dar zcu gehorit, vmb die vorgeschriben zcehen tusint schok zcu in lozin woldin,
Strana 248
248 — da vor solde sie in vnsirs sunes tochtir gutlichen vnd ane allerley swernizze wider gebin vnd sal ouch daz also machin mit guter vnd mugelicher gewischeit vnd bestellen, daz sie in vmb daz selbe gelt, wenne sie wollen, wider werdin vnd ouch wenne sie abeget vnd stirbet, daz sie denne an den dike- genanten vnsern swagir, den marcgraven von Myssne, ab er zeu der zhit lebinde ist, oder an sine erben vnd nachkume- linge siner herschaft, vnd niemanden anders, lediglichen wider geuallen. Ouch bekennen wir, daz wir durch bete willen des obegenanten vnsirs sunes, des marcgrauen von Merhern, vor in vnd mit im alle dise stucke der vorbeschriben freuntschaft in gutin truwin gelobit zcu dem heiligin gesworn, und vnsere briue dar vber gegeben habin, daz wir vnd er mit vns die enden vnd volczihen sullen in alle der wise, als si hir vor sint begriffin, ane argelist. Vnd also selbins, als wir getan habin, sal auch vnser sun, der marcgraue von Merhern, daz geloben vnd sweren dem dickegenanten vnserm swager von Myssne, so er aller schierst zcu im kumit. Vnd zou vrkunde dar vber geben wir disen brif mit vnserm kuniglichen insigel voruestent, der gegeben ist zcu Sygene nach gotis geburte dryzcenhundert jar, darnach in dem fir vnd firzcigisten jare an sente Mathei abinde, des heiligen zwelfboten vnd ewangelisten. (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 555 et 556. — Ember IV. 1443.) 237. Promissio Joannis regis et Caroli marchionis de civitate Kladsko a corona regni Boemiae non alienanda. 1244, 20. Novembris. Nos Joannes D. gr. B. rex ac L. comes, Carolus ejusdem primogenitus, marchio M., Joannes D. gr. dux Carinthiae, Tirolis et Goritiae comes. Notum facimus universis praesentes literas inspecturis, quod nos in nostro animo propensius revol- ventes, qualiter castrum nostrum necnon civitas et districtus noster Glacensis ex eo, quod ipsa praeteritis temporibus non- nullis nostris excogentibus opportunitatibus diversis obligare
248 — da vor solde sie in vnsirs sunes tochtir gutlichen vnd ane allerley swernizze wider gebin vnd sal ouch daz also machin mit guter vnd mugelicher gewischeit vnd bestellen, daz sie in vmb daz selbe gelt, wenne sie wollen, wider werdin vnd ouch wenne sie abeget vnd stirbet, daz sie denne an den dike- genanten vnsern swagir, den marcgraven von Myssne, ab er zeu der zhit lebinde ist, oder an sine erben vnd nachkume- linge siner herschaft, vnd niemanden anders, lediglichen wider geuallen. Ouch bekennen wir, daz wir durch bete willen des obegenanten vnsirs sunes, des marcgrauen von Merhern, vor in vnd mit im alle dise stucke der vorbeschriben freuntschaft in gutin truwin gelobit zcu dem heiligin gesworn, und vnsere briue dar vber gegeben habin, daz wir vnd er mit vns die enden vnd volczihen sullen in alle der wise, als si hir vor sint begriffin, ane argelist. Vnd also selbins, als wir getan habin, sal auch vnser sun, der marcgraue von Merhern, daz geloben vnd sweren dem dickegenanten vnserm swager von Myssne, so er aller schierst zcu im kumit. Vnd zou vrkunde dar vber geben wir disen brif mit vnserm kuniglichen insigel voruestent, der gegeben ist zcu Sygene nach gotis geburte dryzcenhundert jar, darnach in dem fir vnd firzcigisten jare an sente Mathei abinde, des heiligen zwelfboten vnd ewangelisten. (Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 555 et 556. — Ember IV. 1443.) 237. Promissio Joannis regis et Caroli marchionis de civitate Kladsko a corona regni Boemiae non alienanda. 1244, 20. Novembris. Nos Joannes D. gr. B. rex ac L. comes, Carolus ejusdem primogenitus, marchio M., Joannes D. gr. dux Carinthiae, Tirolis et Goritiae comes. Notum facimus universis praesentes literas inspecturis, quod nos in nostro animo propensius revol- ventes, qualiter castrum nostrum necnon civitas et districtus noster Glacensis ex eo, quod ipsa praeteritis temporibus non- nullis nostris excogentibus opportunitatibus diversis obligare
Strana 249
249 — solebamus personis, damna perpessi sunt plurima et jacturas cupientes itaque, ut status castri, civitatis et districtus Gla- censis praedictorum mediante nostra sollicitudine reformetur, pro nobis, heredibus et successoribus nostris auctoritate prae- sentium promittimus firmiter et spondemus, quod castrum ipsum, civitatem et districtum Glacensem praedicta per obligationis seu alterius cujuscunque alienationis modum ex quacunque occasione vel causa a regno Bohemiae nullatenus separare volumus aut debemus. Imo si tanta nobis immineret necessitas, quod de dicti castri, civitatis et districtus pecuniali subsidio carere aliqua- liter, quomodocunque hoc accideret, non possemus, statuimus, decernimus et volumus per praesentes, ut exnunc inantea capi- taneus seu capitanei Glacenses, qui pro tempore fuerint, subsi- dium, exactiones, contributiones seu impositiones hujusmodi quascunque nostro nomine colligant et percipiant, easque dent nobis vel illi seu illis, quibus ipsas deputaverimus, et assignent, quotiens id, prout praemittitur, fuerit opportunum. Promittimus nihilominus et volumus cives nostros Gla- czenses circa omnia jura, libertates et gratias, quas anteri- oribus temporibus habuerunt et circa literas et privilegia, quae a nobis et nostris praedecessoribus habere noscuntur, favorabiliter conservare. Mandamus igitur capitaneis Glaczen- sibus necnon officialibus et fidelibus nostris, qui nunc sunt aut erunt per tempora, firmiter et districte, quantinus praedictos cives nostros in praemissis impedire seu turbare non audeant. Harum . . . Datum Pragae a. D. 1344 in crastino diei b. Elizabeth. (E libro privil. civ. Glacensis. — Grünhagen II. 171. — Versio germanica apud Chytil VII. 558. — Emler IV. 1466.) 238. Heinricus dux Sleziae, dominus Glogoviensis, suam terram Glogoviae Joanni regi offert in feudum, una cum terris Olesnicensibus. 1344, 23. Novembris. List Henrycha kniežete Hlohovského a Slezského, že králi Janovi a budúcím kralóm českým s svými panstvími Hlohovským etc. dává se
249 — solebamus personis, damna perpessi sunt plurima et jacturas cupientes itaque, ut status castri, civitatis et districtus Gla- censis praedictorum mediante nostra sollicitudine reformetur, pro nobis, heredibus et successoribus nostris auctoritate prae- sentium promittimus firmiter et spondemus, quod castrum ipsum, civitatem et districtum Glacensem praedicta per obligationis seu alterius cujuscunque alienationis modum ex quacunque occasione vel causa a regno Bohemiae nullatenus separare volumus aut debemus. Imo si tanta nobis immineret necessitas, quod de dicti castri, civitatis et districtus pecuniali subsidio carere aliqua- liter, quomodocunque hoc accideret, non possemus, statuimus, decernimus et volumus per praesentes, ut exnunc inantea capi- taneus seu capitanei Glacenses, qui pro tempore fuerint, subsi- dium, exactiones, contributiones seu impositiones hujusmodi quascunque nostro nomine colligant et percipiant, easque dent nobis vel illi seu illis, quibus ipsas deputaverimus, et assignent, quotiens id, prout praemittitur, fuerit opportunum. Promittimus nihilominus et volumus cives nostros Gla- czenses circa omnia jura, libertates et gratias, quas anteri- oribus temporibus habuerunt et circa literas et privilegia, quae a nobis et nostris praedecessoribus habere noscuntur, favorabiliter conservare. Mandamus igitur capitaneis Glaczen- sibus necnon officialibus et fidelibus nostris, qui nunc sunt aut erunt per tempora, firmiter et districte, quantinus praedictos cives nostros in praemissis impedire seu turbare non audeant. Harum . . . Datum Pragae a. D. 1344 in crastino diei b. Elizabeth. (E libro privil. civ. Glacensis. — Grünhagen II. 171. — Versio germanica apud Chytil VII. 558. — Emler IV. 1466.) 238. Heinricus dux Sleziae, dominus Glogoviensis, suam terram Glogoviae Joanni regi offert in feudum, una cum terris Olesnicensibus. 1344, 23. Novembris. List Henrycha kniežete Hlohovského a Slezského, že králi Janovi a budúcím kralóm českým s svými panstvími Hlohovským etc. dává se
Strana 250
250 — v manstvie, a puojčil také jmenovanému kniežeti Henrychovi kniežetství Olsnického, jestliže by bez dèdicuov Kunrat, knieže Olsnické, sšel. 1344. Wir Heinreich v. G. gn. herczog zu Slezie, herre zu Glogow und zu Sagan, veriehen und bekennen etc., daz wir mit bedachtem muet, mit guetem rat und willen aller unserr vreunde, willichlich und unbetwungen, haben von dem hogeborn mechtigen fursten, hern Johannes, chunig du Behem, grafen zu Lucemburc, obristen fursten in Slezie und herren zu Breczlab, unserm rechten lehenherren, alle vnser lande und Glogow halbe und was darzu gehort, da wir recht zu haben, mit irn weipilden und grenicen, als di unser vater zu sel. bed. hat an uns bracht, mit purgen, vesten, steten, leuten und guet und mit allen den rechten, di wir dar inne haben, heut an diesem tag fur uns und unser erben und nachkhomen mit rechter cier und gewonhait zu rechtem lehen und zu manschaft enpfangen. Auch hat der selbe unser herre, der chunig, durch besunder gnaden und gunst, di er zu uns hat, uns und unsern erben alle unsere vetern, herzog Conrades von der Olsnicz und herzog Hannus von der Styna Lande, ob sie an erben verschaiden, verlîhen. Und haben wir fûr uns und unser erben und nachkhomen gelobt und verheizzen an aidesstat mit gueten trwn, an alle arglist, im und seinen erben und nachkhomen, chunigen zu Behem, mit den vorgenanten landen allen, di wir nu haben oder hernach gewinnen, di zu lehen gen von dem chunicreich zu Behem, getrwlich warten, dienen und tuen an allen irn nöten, nach gewonhait der lande und als ein belehenter furste und man seinem rechten herren warten, dienen und tuen zu rechte sol. So sollen auch der vorgenant unser herre, seine erben und nachkhomen, chunig zu B., uns und alle unser erben und nachkomen vertaidingen, beschermen und auch behelfen an allen unsern noten, als ein herre seinen man zu recht sol vertaidingen und behelfen gegen allermenlich, zu allen unsern rechten. So sullen auch des vorgenant unser herre, sein erben und nachkhomen, chunig von B., nach unsern und unser vor-
250 — v manstvie, a puojčil také jmenovanému kniežeti Henrychovi kniežetství Olsnického, jestliže by bez dèdicuov Kunrat, knieže Olsnické, sšel. 1344. Wir Heinreich v. G. gn. herczog zu Slezie, herre zu Glogow und zu Sagan, veriehen und bekennen etc., daz wir mit bedachtem muet, mit guetem rat und willen aller unserr vreunde, willichlich und unbetwungen, haben von dem hogeborn mechtigen fursten, hern Johannes, chunig du Behem, grafen zu Lucemburc, obristen fursten in Slezie und herren zu Breczlab, unserm rechten lehenherren, alle vnser lande und Glogow halbe und was darzu gehort, da wir recht zu haben, mit irn weipilden und grenicen, als di unser vater zu sel. bed. hat an uns bracht, mit purgen, vesten, steten, leuten und guet und mit allen den rechten, di wir dar inne haben, heut an diesem tag fur uns und unser erben und nachkhomen mit rechter cier und gewonhait zu rechtem lehen und zu manschaft enpfangen. Auch hat der selbe unser herre, der chunig, durch besunder gnaden und gunst, di er zu uns hat, uns und unsern erben alle unsere vetern, herzog Conrades von der Olsnicz und herzog Hannus von der Styna Lande, ob sie an erben verschaiden, verlîhen. Und haben wir fûr uns und unser erben und nachkhomen gelobt und verheizzen an aidesstat mit gueten trwn, an alle arglist, im und seinen erben und nachkhomen, chunigen zu Behem, mit den vorgenanten landen allen, di wir nu haben oder hernach gewinnen, di zu lehen gen von dem chunicreich zu Behem, getrwlich warten, dienen und tuen an allen irn nöten, nach gewonhait der lande und als ein belehenter furste und man seinem rechten herren warten, dienen und tuen zu rechte sol. So sollen auch der vorgenant unser herre, seine erben und nachkhomen, chunig zu B., uns und alle unser erben und nachkomen vertaidingen, beschermen und auch behelfen an allen unsern noten, als ein herre seinen man zu recht sol vertaidingen und behelfen gegen allermenlich, zu allen unsern rechten. So sullen auch des vorgenant unser herre, sein erben und nachkhomen, chunig von B., nach unsern und unser vor-
Strana 251
251 — genanten vetern landen und vesten nicht stellen, trachten noch sten, es gesch(e) danne mit unserm und mit unser erben und nachkhomen guetem willen, und sullen uns pei den landen, weipilden und vesten und bei allem rechten gwon- haiten und grenicen lazzen bleiben und auch da peibehalden. Und was wir vesten haben verlorn und uns zebrochen sein von dem kunig von Cracow, der sullen si uns helfen und raten wider gwinnen und ze bowen, so daz wir furbas mugen unser land und grenitz behalden. Und dar ubr etc. Gegeben zu Prag an Sand Clementen tag nach Chr. geburd dreucehen hundert jar in dem vier und vircigisten jar. (A. K. — Grünhagen I. 163. — Ember IV. 1472.) 239. Heinricus, dux Sleziae, dominus in Glogow, obligat se ad recipiendas terras suas titulo feudi a rege Boemiae. 1344, 23. Novembris. List Henrycha kněze Slezského a Hlohovského, kterak jest slib učinil (ciesaři) Karlovi, že po smrti krále Janově od něho jakožto od krále českého všecka panství pod léno přijímati a jeho za pána míti chce. Wir Heinrich v. G. g. herzog zu Slezie und herre zu Glogow und zu Sagan, veriehen und bekennen etc., daz wir mit bedachtem muet und mit guetem willen unbetwungen globt haben und globen mit gueten trwn, an aller arge list, fur uns und unser erben und nachkomen, dem hogebornen fursten, hern Karlen, unsers gnedigen herren, hern Johans chunigs zu Behem erstgebornem sune, maregrafen zu Merhern, wenne er nach seines vater tod (den Got noch lange friste) chunig wirt zu Behem, daz wir danne alle unser lande, di wir nu haben oder noch gewinnen, di zu lehen gen von dem chunicrîch zu Behem, wellen und sullen von im zu rechtem lehen nemen und empfahen und im danne warten und gegen im allez daz volfurn, halden und volbringen, des wir uns gegen unserm
251 — genanten vetern landen und vesten nicht stellen, trachten noch sten, es gesch(e) danne mit unserm und mit unser erben und nachkhomen guetem willen, und sullen uns pei den landen, weipilden und vesten und bei allem rechten gwon- haiten und grenicen lazzen bleiben und auch da peibehalden. Und was wir vesten haben verlorn und uns zebrochen sein von dem kunig von Cracow, der sullen si uns helfen und raten wider gwinnen und ze bowen, so daz wir furbas mugen unser land und grenitz behalden. Und dar ubr etc. Gegeben zu Prag an Sand Clementen tag nach Chr. geburd dreucehen hundert jar in dem vier und vircigisten jar. (A. K. — Grünhagen I. 163. — Ember IV. 1472.) 239. Heinricus, dux Sleziae, dominus in Glogow, obligat se ad recipiendas terras suas titulo feudi a rege Boemiae. 1344, 23. Novembris. List Henrycha kněze Slezského a Hlohovského, kterak jest slib učinil (ciesaři) Karlovi, že po smrti krále Janově od něho jakožto od krále českého všecka panství pod léno přijímati a jeho za pána míti chce. Wir Heinrich v. G. g. herzog zu Slezie und herre zu Glogow und zu Sagan, veriehen und bekennen etc., daz wir mit bedachtem muet und mit guetem willen unbetwungen globt haben und globen mit gueten trwn, an aller arge list, fur uns und unser erben und nachkomen, dem hogebornen fursten, hern Karlen, unsers gnedigen herren, hern Johans chunigs zu Behem erstgebornem sune, maregrafen zu Merhern, wenne er nach seines vater tod (den Got noch lange friste) chunig wirt zu Behem, daz wir danne alle unser lande, di wir nu haben oder noch gewinnen, di zu lehen gen von dem chunicrîch zu Behem, wellen und sullen von im zu rechtem lehen nemen und empfahen und im danne warten und gegen im allez daz volfurn, halden und volbringen, des wir uns gegen unserm
Strana 252
252 — vorgenanten herren, dem chunig, seinem vater, heut an disem tag mit andern unsern briefen haben verlubt und verpunden. Und daruber etc. Geben zu Prag an sant Clementen tag nach Cr. geburt dreuzehenhundert jar in dem vier und virzigisten jar. (A. K. — Chytil VII. 561. — Grünhagen I. 164. — Emler IV. 1473.) 240. Episcopi et capituli Vratislaviensis literae de receptione in feudum oppidi Grotkow cum pertinentiis ejusdem a Joanne rege. 1344, 23. Novembris. List Preclava biskupa Vratislavského a vší kapitoly, že město Grotkov, kteréž jsú kúpili od Boleslava kniežete slezského a je tak drží, přijali, jako jest knieže Boleslav držal, v manství od krále Jana a koruny české. In nomine Domini, Amen. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, Henricus de Baruth praepositus, Stephanus decanus, Henricus scholasticus, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis, omnibus et singulis praesentes literas inspecturis volumus esse notum ac tenore praesentium publice profitemur, quod oppidum Grothcow cum terra et districtu ac omnibus et singulis juribus et pertinentiis ipsius, quod dudum ab illustri principe d. Boleslao, duce Sleziae et domino Bregensi, rite ac rationabiliter compa- ravimus pro nobis et nostra Wratislaviensi ecclesia praedicta, quod dudum etiam dictus dux Boleslaus ab excellentissimo principe et domino nostro, Johanne rege B., in feudum habuit et possedit, recepimus nostro et dictae nostrae Wratislaviensis ecclesiae nomine in verum feudum ab eodem domino rege B., domino nostro, cui ratione terrae dictae Grothcoviensis ad jura feudalia secundum naturam veri feudi tanquam vasallus et princeps domino suo sumus obligati, sibique et suis here- dibus, regibus Boemiae, qui pro tempore fuerint, tanquam veris feudi dominis nos et nostri successores occasione dictae terrae Grothcoviensis constanter et fideliter de cetero intendere tenebimur et parere.
252 — vorgenanten herren, dem chunig, seinem vater, heut an disem tag mit andern unsern briefen haben verlubt und verpunden. Und daruber etc. Geben zu Prag an sant Clementen tag nach Cr. geburt dreuzehenhundert jar in dem vier und virzigisten jar. (A. K. — Chytil VII. 561. — Grünhagen I. 164. — Emler IV. 1473.) 240. Episcopi et capituli Vratislaviensis literae de receptione in feudum oppidi Grotkow cum pertinentiis ejusdem a Joanne rege. 1344, 23. Novembris. List Preclava biskupa Vratislavského a vší kapitoly, že město Grotkov, kteréž jsú kúpili od Boleslava kniežete slezského a je tak drží, přijali, jako jest knieže Boleslav držal, v manství od krále Jana a koruny české. In nomine Domini, Amen. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, Henricus de Baruth praepositus, Stephanus decanus, Henricus scholasticus, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis, omnibus et singulis praesentes literas inspecturis volumus esse notum ac tenore praesentium publice profitemur, quod oppidum Grothcow cum terra et districtu ac omnibus et singulis juribus et pertinentiis ipsius, quod dudum ab illustri principe d. Boleslao, duce Sleziae et domino Bregensi, rite ac rationabiliter compa- ravimus pro nobis et nostra Wratislaviensi ecclesia praedicta, quod dudum etiam dictus dux Boleslaus ab excellentissimo principe et domino nostro, Johanne rege B., in feudum habuit et possedit, recepimus nostro et dictae nostrae Wratislaviensis ecclesiae nomine in verum feudum ab eodem domino rege B., domino nostro, cui ratione terrae dictae Grothcoviensis ad jura feudalia secundum naturam veri feudi tanquam vasallus et princeps domino suo sumus obligati, sibique et suis here- dibus, regibus Boemiae, qui pro tempore fuerint, tanquam veris feudi dominis nos et nostri successores occasione dictae terrae Grothcoviensis constanter et fideliter de cetero intendere tenebimur et parere.
Strana 253
253 — In cuius rei testimonium sigillum nostrum episcopole maius et ipsius capituli Wratislaviensis praesentibus sunt appensa. Actum et datum Pragae IX. Kal. Decembris a. D. 1344 in domo Fratrum minorum, praesentibus illustribus principibus, domino Carolo primogenito, marchione Moraviae, Joanne duce Karinthiae, filiis ipsius regis, Bolcone Opoliensi, Henrico Zaganensi ducibus, principibus et vasallis domini regis B. supradicti, nec non reverendis in Christo fratribus d. Arnesto sanctae Pragensis ecclesiae archiepiscopo et Joanne episcopo Misnensi etc., etc. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen II. 108. — Emler IV. 1475.) 241. Joannes rex episcopo et capitulo Wratisla- viensi in feodum confert bona eorum Grotkow cum suis pertinentiis. 1344, 23. Novembris. Nos Johannes d. gr. B. rex, comes L., princeps supremus Slezianorum et dominus Wratislaviae, recognoscimus et fatemur, quod in nostra praesentia constituti venerabilis in Chr. pater d. Przedzlaus episcopus Wratislaviensis, ac honorabiles viri Otto de Donyn et Nicolaus de Panwitz doctor decretorum, canonici et procuratores capituli W., nobis humiliter suppli- caverunt, quatenus bona, Grotkow oppidum, districtum, castra, villas, possessiones, prata, silvas, pascua, dominium, juris- dictionem, utilitates, proventus cum pertinentiis quibuscunque, quae ab illustri principe, d. Boleslao duce Sleziae et domino Bregensi, sororio nostro dilecto, libero suorum heredum ad hoc accedente consensu, emptionis et venditionis titulo inter- veniente, suis pecuniis compararunt, eis impheodare eosque nomine et titulo veri pheodi investire, de regiae majestatis munificentia dignaremur. Nos eorum justis annuentes petitionibus ipsos, vid. epis- copum et praedictos procuratores capituli, vice et nomine W. ecclesiae supradictae, de bonis praedictis nomine veri pheodi secundum naturam et jus commune pheudi, recepto
253 — In cuius rei testimonium sigillum nostrum episcopole maius et ipsius capituli Wratislaviensis praesentibus sunt appensa. Actum et datum Pragae IX. Kal. Decembris a. D. 1344 in domo Fratrum minorum, praesentibus illustribus principibus, domino Carolo primogenito, marchione Moraviae, Joanne duce Karinthiae, filiis ipsius regis, Bolcone Opoliensi, Henrico Zaganensi ducibus, principibus et vasallis domini regis B. supradicti, nec non reverendis in Christo fratribus d. Arnesto sanctae Pragensis ecclesiae archiepiscopo et Joanne episcopo Misnensi etc., etc. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen II. 108. — Emler IV. 1475.) 241. Joannes rex episcopo et capitulo Wratisla- viensi in feodum confert bona eorum Grotkow cum suis pertinentiis. 1344, 23. Novembris. Nos Johannes d. gr. B. rex, comes L., princeps supremus Slezianorum et dominus Wratislaviae, recognoscimus et fatemur, quod in nostra praesentia constituti venerabilis in Chr. pater d. Przedzlaus episcopus Wratislaviensis, ac honorabiles viri Otto de Donyn et Nicolaus de Panwitz doctor decretorum, canonici et procuratores capituli W., nobis humiliter suppli- caverunt, quatenus bona, Grotkow oppidum, districtum, castra, villas, possessiones, prata, silvas, pascua, dominium, juris- dictionem, utilitates, proventus cum pertinentiis quibuscunque, quae ab illustri principe, d. Boleslao duce Sleziae et domino Bregensi, sororio nostro dilecto, libero suorum heredum ad hoc accedente consensu, emptionis et venditionis titulo inter- veniente, suis pecuniis compararunt, eis impheodare eosque nomine et titulo veri pheodi investire, de regiae majestatis munificentia dignaremur. Nos eorum justis annuentes petitionibus ipsos, vid. epis- copum et praedictos procuratores capituli, vice et nomine W. ecclesiae supradictae, de bonis praedictis nomine veri pheodi secundum naturam et jus commune pheudi, recepto
Strana 254
254 — primitus et praestito ab eodem episcopo et procuratoribus antedictis solito et debito juramento, investivimus et praesen- tibus investimus, ut ipsi, episcopus et capitulum ac successores eorum nobis et heredibus nostris, successoribus, regibus Boemiae, qui pro tempore fuerint, tamquam veris pheodi dominis ratione bonorum praedictorum constanter et fideliter de cetero pareant et intendant. In cujus . . . Actum et datum Pragae praesentibus etc. in die S. Clementis a. D. 1344. (Grünhagen II. 209. — Emler IV. 1470.) 242. Promissio Preclai ep. Vrat. de litteris super Grotkow exhibendis. 1344, 24. Novembris. List Preclava biskupa Vratislavského, kdež slibuje, že i s kapitolů Vratislavskú chce dáti list pod velikú pečeti svú králi Janovi českému na Grotkuov, že je přijímá v manství. Nos Preczlaus D. gr. episcopus Wratislaviensis, recognos- cimus tenore praesentium litterarum, nos excellentissimo prin- cipi, domino nostro, d. Joanni regi B., bona fide promississe ac promittimus per praesentes, quod quasdam litteras recogni- tionis nostro majori sigillo munitas, in quibus nos una cum capitulo nostro Wratislaviensi profitemur oppidum Grotkow cum ejus districtu ac omnibus juribus et pertinentiis suis a dicto serenissimo principe, d. rege B., in verum feudum recepisse, procurabimus sigillo dicti nostri Wratislaviensis capituli pendenti singulari . . . In cujus rei . . . Actum et datum Pragae in domo regia VIII. Kal. Decembris a. D. 1344, praesentibus hon. dominis, Johanne archidiacono Glogoviensi, Ottone de Donin, Ticzcone et Nicolao dictis de Panowicz, canonicis nostris Wrat., ac aliis pluribus fide dignis. (A. K. — Chytil VII. 563. — Grünhagen II. 210. — Ember VII. 1476.)
254 — primitus et praestito ab eodem episcopo et procuratoribus antedictis solito et debito juramento, investivimus et praesen- tibus investimus, ut ipsi, episcopus et capitulum ac successores eorum nobis et heredibus nostris, successoribus, regibus Boemiae, qui pro tempore fuerint, tamquam veris pheodi dominis ratione bonorum praedictorum constanter et fideliter de cetero pareant et intendant. In cujus . . . Actum et datum Pragae praesentibus etc. in die S. Clementis a. D. 1344. (Grünhagen II. 209. — Emler IV. 1470.) 242. Promissio Preclai ep. Vrat. de litteris super Grotkow exhibendis. 1344, 24. Novembris. List Preclava biskupa Vratislavského, kdež slibuje, že i s kapitolů Vratislavskú chce dáti list pod velikú pečeti svú králi Janovi českému na Grotkuov, že je přijímá v manství. Nos Preczlaus D. gr. episcopus Wratislaviensis, recognos- cimus tenore praesentium litterarum, nos excellentissimo prin- cipi, domino nostro, d. Joanni regi B., bona fide promississe ac promittimus per praesentes, quod quasdam litteras recogni- tionis nostro majori sigillo munitas, in quibus nos una cum capitulo nostro Wratislaviensi profitemur oppidum Grotkow cum ejus districtu ac omnibus juribus et pertinentiis suis a dicto serenissimo principe, d. rege B., in verum feudum recepisse, procurabimus sigillo dicti nostri Wratislaviensis capituli pendenti singulari . . . In cujus rei . . . Actum et datum Pragae in domo regia VIII. Kal. Decembris a. D. 1344, praesentibus hon. dominis, Johanne archidiacono Glogoviensi, Ottone de Donin, Ticzcone et Nicolao dictis de Panowicz, canonicis nostris Wrat., ac aliis pluribus fide dignis. (A. K. — Chytil VII. 563. — Grünhagen II. 210. — Ember VII. 1476.)
Strana 255
255 — 243. Wenceslaus et Ludovicus duces, Legnicenses domini, promittunt omnes terras suas feudi nomine recipere velle a Carolo s. t. rege Boemiae. 1345, 30. Julii. Nos Wenceslaus et Ludovicus fratres, D. gr. duces Slezie, domini Legnicenses, recognoscimus et ad universorum volumus notitiam pervenire, quod, quia per alias nostras certi tenoris literas profitemur, nos ab excellentissimo principe, domino nostro carissimo, d. Johanne rege, et a regno Bohemiae terras nostras et possessiones universas et singulas, quas habemus ac ex successione seu devolutione paterna vel alias sub dominio regis et regni B., quae feudales fuerint, obtinebimus in futurum, in feudo et iure feudi obtinere, ac ipsius domini regis et successorum suorum, regum et regni Boemiae, nos esse merito principes et vasallos: idcirco promittimus in solidum bona fide, vice et nomine iuramenti, quod ex nunc ad magnificum principem, d. Karolum, antedicti domini nostri regis Joannis Boemiae primogenitum, marchionem Moraviae, avunculum et dominum nostrum carissimum, tanquam ad ipsum dominum nostrum carissimum regem, habere respectum in omnibus et ubilibet debeamus, sibique et mandatis suis inten- dere fideliter et parere, praefato quoque domino nostro rege divina iubente clementia decedente vel ipso in vita quomodo- libet annuente, terras nostras praedictas ab ipso d. Karolo, quandocunque voluerit et mandaverit, in feudum perpetuum suscipere ac praestare sibi de servando perpetuae fideli- tatis homagio solitum iuramentum, nec non omnia et sin- gula, quae in dictis literis continentur, observare fideliter et adimplere. In cuius . . . Actum et datum in castro Pragensi III. Kal. Augusti a. D. 1345. (A. K. — Pelzel K. Karl. I. Urk. 167. — Chytil VII. 614. — Ember IV. 1574.)
255 — 243. Wenceslaus et Ludovicus duces, Legnicenses domini, promittunt omnes terras suas feudi nomine recipere velle a Carolo s. t. rege Boemiae. 1345, 30. Julii. Nos Wenceslaus et Ludovicus fratres, D. gr. duces Slezie, domini Legnicenses, recognoscimus et ad universorum volumus notitiam pervenire, quod, quia per alias nostras certi tenoris literas profitemur, nos ab excellentissimo principe, domino nostro carissimo, d. Johanne rege, et a regno Bohemiae terras nostras et possessiones universas et singulas, quas habemus ac ex successione seu devolutione paterna vel alias sub dominio regis et regni B., quae feudales fuerint, obtinebimus in futurum, in feudo et iure feudi obtinere, ac ipsius domini regis et successorum suorum, regum et regni Boemiae, nos esse merito principes et vasallos: idcirco promittimus in solidum bona fide, vice et nomine iuramenti, quod ex nunc ad magnificum principem, d. Karolum, antedicti domini nostri regis Joannis Boemiae primogenitum, marchionem Moraviae, avunculum et dominum nostrum carissimum, tanquam ad ipsum dominum nostrum carissimum regem, habere respectum in omnibus et ubilibet debeamus, sibique et mandatis suis inten- dere fideliter et parere, praefato quoque domino nostro rege divina iubente clementia decedente vel ipso in vita quomodo- libet annuente, terras nostras praedictas ab ipso d. Karolo, quandocunque voluerit et mandaverit, in feudum perpetuum suscipere ac praestare sibi de servando perpetuae fideli- tatis homagio solitum iuramentum, nec non omnia et sin- gula, quae in dictis literis continentur, observare fideliter et adimplere. In cuius . . . Actum et datum in castro Pragensi III. Kal. Augusti a. D. 1345. (A. K. — Pelzel K. Karl. I. Urk. 167. — Chytil VII. 614. — Ember IV. 1574.)
Strana 256
256 — 244. Ludovicus, dux Slesiae et dominus Legni- censis, post factam in praesentia Joannis regis divi- sionem omnium civitatum et bonorum inter se et fratrem suum Wenceslaum, dominum in Goldberg, omnes terras suas ab eodem rege et corona regni B. in feudum suscipit. 1345, 9. Augusti. List kniežete Ludvika Lehnického, že Lehnicóv přijal pod léno do krále Jana a jeho budúcích. Nos Ludovicus D. gr. dux Sleziae et dominus Lignicensis, recognoscimus tenore praesentium universis, quod, quia in praesentia serenissimi principis, domini nostri gratiosi, d. d. Joannis B. regis et comitis L., et plurimorum principum, nobi- lium ac aliorum nostrorum fidelium, inter nos ex una, et illustrem principem dominum Wenceslaum, ducem Sleziae et dominum in Goltberg, fratrem nostrum carissimum, parte ex altera super omnibus civitatibus, castris, oppidis et terris nostris ad haec pertinentibus, cum eorum honoribus, dominiis, vasallatibus et universis attinentiis, in quibuscunque rebus consistant seu nominibus censeantur, divisio obvenerit, in qua pro parte nostri sorte civitatem et terram recipimus Ligni- censem, quam, ut debuimus, ab ipso domino nostro rege pro- tinus cum omnibus suis honoribus, dominiis, vasallatibus ac aliis pertinentiis suis in feudum suscepimus et suscipimus per praesentes, tanquam a domino nostro naturali, ab eo, heredibus et successoribus suis, B. regibus, tenendum, habendum et per nos possidendum jure feudali, sicut eas pridem illustrissimus princeps, dominus Boleslaus, pater noster, dux Sleziae et dominus Bregensis, ac nos, fratres dicti, cum adhuc essemus indivisi, ab ipso nostro regi dignos- cimur tenuisse. Harum nostrarum testimonio literarum. Datum Wratislaviae in vigilia S. Laurentii a. D. 1345. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen II. 328. — Ember IV. 1585.)
256 — 244. Ludovicus, dux Slesiae et dominus Legni- censis, post factam in praesentia Joannis regis divi- sionem omnium civitatum et bonorum inter se et fratrem suum Wenceslaum, dominum in Goldberg, omnes terras suas ab eodem rege et corona regni B. in feudum suscipit. 1345, 9. Augusti. List kniežete Ludvika Lehnického, že Lehnicóv přijal pod léno do krále Jana a jeho budúcích. Nos Ludovicus D. gr. dux Sleziae et dominus Lignicensis, recognoscimus tenore praesentium universis, quod, quia in praesentia serenissimi principis, domini nostri gratiosi, d. d. Joannis B. regis et comitis L., et plurimorum principum, nobi- lium ac aliorum nostrorum fidelium, inter nos ex una, et illustrem principem dominum Wenceslaum, ducem Sleziae et dominum in Goltberg, fratrem nostrum carissimum, parte ex altera super omnibus civitatibus, castris, oppidis et terris nostris ad haec pertinentibus, cum eorum honoribus, dominiis, vasallatibus et universis attinentiis, in quibuscunque rebus consistant seu nominibus censeantur, divisio obvenerit, in qua pro parte nostri sorte civitatem et terram recipimus Ligni- censem, quam, ut debuimus, ab ipso domino nostro rege pro- tinus cum omnibus suis honoribus, dominiis, vasallatibus ac aliis pertinentiis suis in feudum suscepimus et suscipimus per praesentes, tanquam a domino nostro naturali, ab eo, heredibus et successoribus suis, B. regibus, tenendum, habendum et per nos possidendum jure feudali, sicut eas pridem illustrissimus princeps, dominus Boleslaus, pater noster, dux Sleziae et dominus Bregensis, ac nos, fratres dicti, cum adhuc essemus indivisi, ab ipso nostro regi dignos- cimur tenuisse. Harum nostrarum testimonio literarum. Datum Wratislaviae in vigilia S. Laurentii a. D. 1345. (Arch. S. Wenc. — Grünhagen II. 328. — Ember IV. 1585.)
Strana 257
257 — 245. Wenceslaus dux Slesiae et dominus in Goldberg civitates suas a rege Joanne in feudum suscipit. 1345, 9. Augusti. Nos Wenceslaus D. gr. dux Sleziae et dominus in Goldberg, recognoscimus tenore praesentium, quod, quia in praesentia serenissimi principis et domini nostri generosi, d. Joannis regis B. et comitis L., et plurimorum principum, nobilium et aliorum nostrorum fidelium inter nos ex una et illustrem principem, dominum Ludovicum, ducem Slesiae et dominum in Lignitz, fratrem nostrum carissimum, parte ex altera, super omnibus civitatibus, castris, oppidis, terris nostris inter nos communibus cum eorum honoribus, dominiis, vasallatibus et universis atti- nentiis, in quibuscunque rebus consistant seu nominibus cen- seantur, divisio intervenerit, in qua pro parte nostrae sortis civitates Goldperg, Haynow, Lubin et castrum Cocenow rece- pimus, quae, ut tenebamur, ab ipso domino nostro rege pro- tinus cum omnibus suis honoribus, dominiis, vasallatibus et aliis pertinentiis suis universis in feudum suscepimus et susci- pimus per praesentes tanquam a domino nostro naturali, ab eo, heredibus et successoribus suis universis, regibus Boemiae, tenendum, habendum et perpetuo possidendum per nos, heredes et successores nostros jure jeudali, sicut eas pridem illustris princeps, dominus Boleslaus, dux Sleziae et dominus Bregensis pater noster carissimus, et nos, fratresque dicti, cum adhuc essemus indivisi, ab ipso domino nostro rege dignoscimur tenuisse. Harum . . Datum Vratislaviae in vigilia sancti Laurentii a. D. 1345. (Grünhagen I. 329. — Emler IV. 1586.) 246. Conradus dux Olsnicensis vendit Joanni regi mediam partem civitatis Gor. 1345, 12. Augusti. List Kunratuov kniežete Slezského, že králi Janovi zastavuje polovici panstvie Gora. 1345. Codex jur. boh. II. 17
257 — 245. Wenceslaus dux Slesiae et dominus in Goldberg civitates suas a rege Joanne in feudum suscipit. 1345, 9. Augusti. Nos Wenceslaus D. gr. dux Sleziae et dominus in Goldberg, recognoscimus tenore praesentium, quod, quia in praesentia serenissimi principis et domini nostri generosi, d. Joannis regis B. et comitis L., et plurimorum principum, nobilium et aliorum nostrorum fidelium inter nos ex una et illustrem principem, dominum Ludovicum, ducem Slesiae et dominum in Lignitz, fratrem nostrum carissimum, parte ex altera, super omnibus civitatibus, castris, oppidis, terris nostris inter nos communibus cum eorum honoribus, dominiis, vasallatibus et universis atti- nentiis, in quibuscunque rebus consistant seu nominibus cen- seantur, divisio intervenerit, in qua pro parte nostrae sortis civitates Goldperg, Haynow, Lubin et castrum Cocenow rece- pimus, quae, ut tenebamur, ab ipso domino nostro rege pro- tinus cum omnibus suis honoribus, dominiis, vasallatibus et aliis pertinentiis suis universis in feudum suscepimus et susci- pimus per praesentes tanquam a domino nostro naturali, ab eo, heredibus et successoribus suis universis, regibus Boemiae, tenendum, habendum et perpetuo possidendum per nos, heredes et successores nostros jure jeudali, sicut eas pridem illustris princeps, dominus Boleslaus, dux Sleziae et dominus Bregensis pater noster carissimus, et nos, fratresque dicti, cum adhuc essemus indivisi, ab ipso domino nostro rege dignoscimur tenuisse. Harum . . Datum Vratislaviae in vigilia sancti Laurentii a. D. 1345. (Grünhagen I. 329. — Emler IV. 1586.) 246. Conradus dux Olsnicensis vendit Joanni regi mediam partem civitatis Gor. 1345, 12. Augusti. List Kunratuov kniežete Slezského, že králi Janovi zastavuje polovici panstvie Gora. 1345. Codex jur. boh. II. 17
Strana 258
258 — Nos Conradus D. gr. dux Sleziae et dominus Olsnicensis, recognoscimus pro nobis, heredibus et successoribus nostris et ad universorum notitiam tenore praesentium volumus per- venire, quod nos ob meram et evidentem nostram necessi- tatem, in quam ratione dominiorum incurrimus ex eventu captivitatis et perditione equorum et armorum nostrorum hominum, quae nobis per d. regis Cracoviae homines sunt illata, pro solvendis autem damnis dictis et captivis ab eorum capti- vitate absolvendis, serenissimo principi et domino nostro, d. Joanni regi B. et comiti L., heredibus et successoribus suis mediam partem nostrae civitatis Gor et terrae Gorensis et mediam partem oppidorum nostrorum Stinaviae et Coeben, ac civitatem nostram Vrowenstatt exnunc integram, sed post mortem illustris domini Joannis, ducis Sleziae et domini Gorensis fratris nostri, tunc mediam, ita quod alia medietas ad illustrem dominum Henricum ducem Sleziae et dominum Saganensem, patruum nostrum, devolvatur, quam etiam idem dominus noster rex, heredes et successores sui sibi extunc restituere et reddere tenebuntur libere et absque omni pecuniarum traditione pro V millibus marcarum polonicalis pagamenti et numeri, cum qua siquidem pecuniae summa praedictus dominus rex hominibus nostris praedictis apud nos, ut praemittitur, receptis damnis ipsorum damna pro parte nostri et pro nobis solvere est astrictus et quae pro nobis solvit et jam in parte expedivit et nos absolvit et ulterius usque ad consummationem summae praedictae tenebitur expedire, cum omnibus dictarum civitatum et oppidorum praedictorum dominiis, honoribus, jure patro- natus ecclesiarum curatarum et non curatarum, vasallatibus, agris, cultis, nemoribus, silvis, rubetis, pratis, pascuis, aquis rivis aquarumque decursibus, venationibus, aucupationibus, pisca- tionibus, judiciis cum bayliis et potestate judicandi ac aliis omnibus et singulis earum et eorumdem juribus et pertinentiis, in quibuscunque rebus consistant seu nominibus appellentur, — justo emptionis titulo vendidimus et vendimus per praesentes, per eum, heredes et successores suos habenda, tenenda et perpetuis temporibus possidenda ac utifruenda et de ipsis pro ipsorum voluntate disponendi liberam et omnimodam tradimus potestatem.
258 — Nos Conradus D. gr. dux Sleziae et dominus Olsnicensis, recognoscimus pro nobis, heredibus et successoribus nostris et ad universorum notitiam tenore praesentium volumus per- venire, quod nos ob meram et evidentem nostram necessi- tatem, in quam ratione dominiorum incurrimus ex eventu captivitatis et perditione equorum et armorum nostrorum hominum, quae nobis per d. regis Cracoviae homines sunt illata, pro solvendis autem damnis dictis et captivis ab eorum capti- vitate absolvendis, serenissimo principi et domino nostro, d. Joanni regi B. et comiti L., heredibus et successoribus suis mediam partem nostrae civitatis Gor et terrae Gorensis et mediam partem oppidorum nostrorum Stinaviae et Coeben, ac civitatem nostram Vrowenstatt exnunc integram, sed post mortem illustris domini Joannis, ducis Sleziae et domini Gorensis fratris nostri, tunc mediam, ita quod alia medietas ad illustrem dominum Henricum ducem Sleziae et dominum Saganensem, patruum nostrum, devolvatur, quam etiam idem dominus noster rex, heredes et successores sui sibi extunc restituere et reddere tenebuntur libere et absque omni pecuniarum traditione pro V millibus marcarum polonicalis pagamenti et numeri, cum qua siquidem pecuniae summa praedictus dominus rex hominibus nostris praedictis apud nos, ut praemittitur, receptis damnis ipsorum damna pro parte nostri et pro nobis solvere est astrictus et quae pro nobis solvit et jam in parte expedivit et nos absolvit et ulterius usque ad consummationem summae praedictae tenebitur expedire, cum omnibus dictarum civitatum et oppidorum praedictorum dominiis, honoribus, jure patro- natus ecclesiarum curatarum et non curatarum, vasallatibus, agris, cultis, nemoribus, silvis, rubetis, pratis, pascuis, aquis rivis aquarumque decursibus, venationibus, aucupationibus, pisca- tionibus, judiciis cum bayliis et potestate judicandi ac aliis omnibus et singulis earum et eorumdem juribus et pertinentiis, in quibuscunque rebus consistant seu nominibus appellentur, — justo emptionis titulo vendidimus et vendimus per praesentes, per eum, heredes et successores suos habenda, tenenda et perpetuis temporibus possidenda ac utifruenda et de ipsis pro ipsorum voluntate disponendi liberam et omnimodam tradimus potestatem.
Strana 259
259 — Acta sunt haec praesentibus illustribus principibus, dominis Wladislao Buthumensis et Nicolao Oppaviae et Rati- boriae ducibus, per nos ad praemissa omnia et singula pro- testibus vocatis specialiter et rogatis, quorum sigilla una cum sigillo nostro in evidens testimonium praemissorum praesen- tibus sunt appensa. Nos vero Wlad. et Nicolaus D. gr. duces supradicti recogno- scimus nos emptioni et venditioni interfuisse supradictis et nostra sigilla, una cum praedicti domini Conradi ducis sigillo, ad ipsius rogatum, in testimonium omnium pramissorum duximus appendenda. Datum Wratislaviae feria sexta ante festum Assumptionis b. Virginis proxima a. D. 1345. (A. K. — Grünhagen I. 165. — Chytil VII. 616. — Emler IV. 1591.) 247. Medietatis castri Gor per Joannem regem emptio. 1345, 12. Augusti. List Jana kniežete Stynavského. že Jan český král kúpil polovici zámku a města Gor po kniežeti Kunratovi Olešnickém. Joannes D. gr. dux ... et dominus Stinaviensis, notum facimus universis, quod quamvis pridem serenissimus princeps et dominus noster, d. Joannes B. rex ac L. comes, ab illustri principe duce Conrado Olsnensi, fratre nostro, successionem sive devolutionem medietatis cas ri et civitatis Gorav cum toto districtu, exactionibus, juribus, jurisdictionibus, utilita- tibus et pertinentiis suis, vasallis, civibus, scultetis, rusticis, feudis, metis et terris suis et toto superioritatis dominio, nullo penitus excepto, rite et rationabiliter emerit, nihilominus a nobis eandem medie- tatem castri, territorii et appendiorum cum suis pertinentiis, ut praefertur, in vita nostra justo emptionis titulo pro mille quin- gentis marcis gross Prag. dignoscitur comparasse, etc. Praesentium etc. Datum Wratislaviae in feria VI. proxima ante festum Assumpt. b. Mariae virg, anno filii sui 1345. (A. K. — Grünhagen I. 166. — Emler IV. 1592.) 17*
259 — Acta sunt haec praesentibus illustribus principibus, dominis Wladislao Buthumensis et Nicolao Oppaviae et Rati- boriae ducibus, per nos ad praemissa omnia et singula pro- testibus vocatis specialiter et rogatis, quorum sigilla una cum sigillo nostro in evidens testimonium praemissorum praesen- tibus sunt appensa. Nos vero Wlad. et Nicolaus D. gr. duces supradicti recogno- scimus nos emptioni et venditioni interfuisse supradictis et nostra sigilla, una cum praedicti domini Conradi ducis sigillo, ad ipsius rogatum, in testimonium omnium pramissorum duximus appendenda. Datum Wratislaviae feria sexta ante festum Assumptionis b. Virginis proxima a. D. 1345. (A. K. — Grünhagen I. 165. — Chytil VII. 616. — Emler IV. 1591.) 247. Medietatis castri Gor per Joannem regem emptio. 1345, 12. Augusti. List Jana kniežete Stynavského. že Jan český král kúpil polovici zámku a města Gor po kniežeti Kunratovi Olešnickém. Joannes D. gr. dux ... et dominus Stinaviensis, notum facimus universis, quod quamvis pridem serenissimus princeps et dominus noster, d. Joannes B. rex ac L. comes, ab illustri principe duce Conrado Olsnensi, fratre nostro, successionem sive devolutionem medietatis cas ri et civitatis Gorav cum toto districtu, exactionibus, juribus, jurisdictionibus, utilita- tibus et pertinentiis suis, vasallis, civibus, scultetis, rusticis, feudis, metis et terris suis et toto superioritatis dominio, nullo penitus excepto, rite et rationabiliter emerit, nihilominus a nobis eandem medie- tatem castri, territorii et appendiorum cum suis pertinentiis, ut praefertur, in vita nostra justo emptionis titulo pro mille quin- gentis marcis gross Prag. dignoscitur comparasse, etc. Praesentium etc. Datum Wratislaviae in feria VI. proxima ante festum Assumpt. b. Mariae virg, anno filii sui 1345. (A. K. — Grünhagen I. 166. — Emler IV. 1592.) 17*
Strana 260
260 — 248. Privilegiorum et libertatum episcopatus Vra- tislaviensis per Joannem regem confirmatio. 1345, 13. Augusti. In nomine Domini amen. Nos Johannes d. gr. rex B., comes L., dux Sleziae ac dominus Wratislauiensis, universis et sin- gulis praesentes literas inspecturis volumus esse notum, quod animadvertentes perpensius, quod licet omnium piorum operum Altissimus sit retributor, ea tamen, quae ad divini cultus fiunt augmentum in remuneratione apud ipsum sunt praecipua et priora, ob reverenciam Dei et ss. Johannis B. et Johannis Ev. Wratislauiensis ecclesiae patronorum, quos speciali devotione sincerius veneramur, omnia et singula privilegia, gratias, liber- tates ac indulgentias per quoscunque duces Sleziae et dominos Wratislauienses, comites et barones, praedecessores nostros ibidem, et per nostram regiam majestatem domino episcopo, capitulo et clero Wratislauiensis ecclesiae concessas et datas seu concessa et data, ratas et gratas seu rata et grata ha- bentes, eas et ea, cujuscunque continentiae et tenoris existunt, recognoscimus, innovamus, approbamus et nichilominus ex nostra certa scientia praesentibus confirmamus, imo etiam exnunc de novo de benignitate regia praefatis dom. episcopo et capitulo, clero et singularibus personis ecclesiae Wratisla- uiensis, dignitatibus, personatibusque ejusdem, in omnibus bonis eorum, villis et allodiis cum suis pertinentiis, et spe- cialiter et nominatim in villis episcopi (nomina villarum), meram plenam et omnimodam in hiis scriptis liberaliter divinae remu- nerationis ob respectum donamus, largimur et concedimus liber- tatem, nichil omnino nobis nostrisque heredibus et successoribus juris, jurisdictionis, census aut servitutis deinceps reservantes. Praeterea de pietate regia gratiose favemus et conce- dimus dom. episcopo, capitulo et singularibus personis Wrat. ecclesiae praedictis et successoribus, qui pro tempore fuerint eorundem, quod sua allodia in terris nostris sita, pro parte vel in toto, in villas theutunicali jure locare et exponere, et e converso villas in allodia redigere aut reducere possint et valeant, prout ipsis vel eorum alicui expedire videbitur pro
260 — 248. Privilegiorum et libertatum episcopatus Vra- tislaviensis per Joannem regem confirmatio. 1345, 13. Augusti. In nomine Domini amen. Nos Johannes d. gr. rex B., comes L., dux Sleziae ac dominus Wratislauiensis, universis et sin- gulis praesentes literas inspecturis volumus esse notum, quod animadvertentes perpensius, quod licet omnium piorum operum Altissimus sit retributor, ea tamen, quae ad divini cultus fiunt augmentum in remuneratione apud ipsum sunt praecipua et priora, ob reverenciam Dei et ss. Johannis B. et Johannis Ev. Wratislauiensis ecclesiae patronorum, quos speciali devotione sincerius veneramur, omnia et singula privilegia, gratias, liber- tates ac indulgentias per quoscunque duces Sleziae et dominos Wratislauienses, comites et barones, praedecessores nostros ibidem, et per nostram regiam majestatem domino episcopo, capitulo et clero Wratislauiensis ecclesiae concessas et datas seu concessa et data, ratas et gratas seu rata et grata ha- bentes, eas et ea, cujuscunque continentiae et tenoris existunt, recognoscimus, innovamus, approbamus et nichilominus ex nostra certa scientia praesentibus confirmamus, imo etiam exnunc de novo de benignitate regia praefatis dom. episcopo et capitulo, clero et singularibus personis ecclesiae Wratisla- uiensis, dignitatibus, personatibusque ejusdem, in omnibus bonis eorum, villis et allodiis cum suis pertinentiis, et spe- cialiter et nominatim in villis episcopi (nomina villarum), meram plenam et omnimodam in hiis scriptis liberaliter divinae remu- nerationis ob respectum donamus, largimur et concedimus liber- tatem, nichil omnino nobis nostrisque heredibus et successoribus juris, jurisdictionis, census aut servitutis deinceps reservantes. Praeterea de pietate regia gratiose favemus et conce- dimus dom. episcopo, capitulo et singularibus personis Wrat. ecclesiae praedictis et successoribus, qui pro tempore fuerint eorundem, quod sua allodia in terris nostris sita, pro parte vel in toto, in villas theutunicali jure locare et exponere, et e converso villas in allodia redigere aut reducere possint et valeant, prout ipsis vel eorum alicui expedire videbitur pro
Strana 261
261 — suae libito voluntatis, ita tamen, quod, sive villae ex allodiis, aut allodia ex villis factae seu facta fuerint, plenissima ac omnimoda, ut praemittitur, perpetue gaudeant libertate. Insuper episcopo et capitulo memoratis promittimus bona fide, quod nos et primogenitus noster Karolus, marchio Morauiae, nostrique successores et heredes episcopum, capitulum et clerum Wrat. ecclesiae praefatae, laicos quoque subditos quoscunque in nostro dominio constitutos et in bonis possessionibusque praedictae Wrat. ecclesiae conmorantes nullo unquam tempore quomodolibet aggravabimus petitionibus pecuniarum, animalium, annonarum, servitutum, vecturarum, solutionibus, talliis, exacti- onibus, collectis, angariis, parangariis, quocunque nomine cen- seantur, aut descensibus vel stationibus ad villas et allodia episcopi, capituli et ecclesiae praedictorum, sed ipsos et posses- siones eorum in plenissimis libertatibus conservabimus, tuebimur ac pro viribus defendemus. In quorum . . . Datum et actum Wrat., in curia nostra, Idus Augusti, a. D. 1345. (Stenzel. — Chytil VII. 617.) 249. Infeudatio castri Poděbrad. 1345, 1. Septembris. Poděbrady. List Hynka z Žlebuov (Slivna), jímž vyznává, že zámek Poděbrady přijímají v manstvie od krále Jana českého. Dat. 1345. A. K. — Cod. j. b. II. 3 p. 38. — Ember IV. 1602.) 250. Ludovici marchionis Brandeburgensis ordi- natio rei monetariae pro marchionatu Brandeburgensi. 1345, 4. Septembris. (Berolini.) (Arch. S. Wenc.)
261 — suae libito voluntatis, ita tamen, quod, sive villae ex allodiis, aut allodia ex villis factae seu facta fuerint, plenissima ac omnimoda, ut praemittitur, perpetue gaudeant libertate. Insuper episcopo et capitulo memoratis promittimus bona fide, quod nos et primogenitus noster Karolus, marchio Morauiae, nostrique successores et heredes episcopum, capitulum et clerum Wrat. ecclesiae praefatae, laicos quoque subditos quoscunque in nostro dominio constitutos et in bonis possessionibusque praedictae Wrat. ecclesiae conmorantes nullo unquam tempore quomodolibet aggravabimus petitionibus pecuniarum, animalium, annonarum, servitutum, vecturarum, solutionibus, talliis, exacti- onibus, collectis, angariis, parangariis, quocunque nomine cen- seantur, aut descensibus vel stationibus ad villas et allodia episcopi, capituli et ecclesiae praedictorum, sed ipsos et posses- siones eorum in plenissimis libertatibus conservabimus, tuebimur ac pro viribus defendemus. In quorum . . . Datum et actum Wrat., in curia nostra, Idus Augusti, a. D. 1345. (Stenzel. — Chytil VII. 617.) 249. Infeudatio castri Poděbrad. 1345, 1. Septembris. Poděbrady. List Hynka z Žlebuov (Slivna), jímž vyznává, že zámek Poděbrady přijímají v manstvie od krále Jana českého. Dat. 1345. A. K. — Cod. j. b. II. 3 p. 38. — Ember IV. 1602.) 250. Ludovici marchionis Brandeburgensis ordi- natio rei monetariae pro marchionatu Brandeburgensi. 1345, 4. Septembris. (Berolini.) (Arch. S. Wenc.)
Strana 262
262 — 251. Ottonis, Reinckonis et Nicolai fratrum de Glubos a Joanne rege castri Carpenstein cum judicio provinciali seu hereditario in Landek terrae Glad- censis in feudum susceptio. 1346, 14. Februarii. List Otuov, Reinczkův a Mikuláše bratří z Glaubicz, že zámek Karpenstein se vším příslušenstvím králi Janovi a budúcím kralóm českým pod manstvie dali. (A. K. — Pelzel Karl IV. I. — Chytil IV. 472 extr. — Grünhagen II. 172. — Ember IV. 1659.) 252. Clemens VI. papa Joanni regi indulget, ut quilibet episcopus aut abbas catholicus in ejus atque successorum ejus, regum B., praesentia missarum solemnia in pontificalibus ubicunque, non petita ad hoc ordinariorum licentia, celebrare possit. 1346, 6. Maii. (Avinione.) (Arch. S. Wenc.) 253. Bulla Clementes papae de corona S. Wenceslai custodienda. 1346, 6. Maii. Corona S. Wenceslai. Carolus electus Imperator Pragam intravit et in crastino S. Egidii in regem Boemiae coronatur, una cum domina Blanca. Coronam autem, qua ipse rex coronatus est, donavit S Wenceslao, ejus capiti in ecclesia Pragensi certis diebus imponendam, decernens, ut omnes reges Boemiae, sui successores, eadem debeant corona coronari et illa die coronationis suae duntaxat uti, ipsam die eadem ad noctem in manus decani et sacristae Pragensis, qui de natione boema esse debet, restituere cum effectu, sub poena excommunicationis per d. papam propter hanc causam latae. Item statuit et literis suis idem rex firmavit, ut quilibet suorum successorum, qui eadem corona erit sequuturis temporibus coronandus, teneatur solvere capitulo Pragensi ratione mutuationis dictae coronae CCC sex. Prag. in utilitatem ecclesiae et capituli convertendas (Ben. Min.)
262 — 251. Ottonis, Reinckonis et Nicolai fratrum de Glubos a Joanne rege castri Carpenstein cum judicio provinciali seu hereditario in Landek terrae Glad- censis in feudum susceptio. 1346, 14. Februarii. List Otuov, Reinczkův a Mikuláše bratří z Glaubicz, že zámek Karpenstein se vším příslušenstvím králi Janovi a budúcím kralóm českým pod manstvie dali. (A. K. — Pelzel Karl IV. I. — Chytil IV. 472 extr. — Grünhagen II. 172. — Ember IV. 1659.) 252. Clemens VI. papa Joanni regi indulget, ut quilibet episcopus aut abbas catholicus in ejus atque successorum ejus, regum B., praesentia missarum solemnia in pontificalibus ubicunque, non petita ad hoc ordinariorum licentia, celebrare possit. 1346, 6. Maii. (Avinione.) (Arch. S. Wenc.) 253. Bulla Clementes papae de corona S. Wenceslai custodienda. 1346, 6. Maii. Corona S. Wenceslai. Carolus electus Imperator Pragam intravit et in crastino S. Egidii in regem Boemiae coronatur, una cum domina Blanca. Coronam autem, qua ipse rex coronatus est, donavit S Wenceslao, ejus capiti in ecclesia Pragensi certis diebus imponendam, decernens, ut omnes reges Boemiae, sui successores, eadem debeant corona coronari et illa die coronationis suae duntaxat uti, ipsam die eadem ad noctem in manus decani et sacristae Pragensis, qui de natione boema esse debet, restituere cum effectu, sub poena excommunicationis per d. papam propter hanc causam latae. Item statuit et literis suis idem rex firmavit, ut quilibet suorum successorum, qui eadem corona erit sequuturis temporibus coronandus, teneatur solvere capitulo Pragensi ratione mutuationis dictae coronae CCC sex. Prag. in utilitatem ecclesiae et capituli convertendas (Ben. Min.)
Strana 263
263 — Clemens episcopus, servus servorum Dei. Ad perpetuam rei memoriam. Personarum illustrium votis, illis praesertim, quae vene- rationem sanctorum respiciunt, tenemur et cupimus favora- biliter subvenire. Exhibita siquidem nobis dilecti filii, nobilis viri Caroli, marchionis Moraviae, primogeniti charissimi in Chr- filii nostri, Joannis regis Boemiae illustris, petitio continebat, quod ipse ob devotionem et reverentiam S. Wenceslai, olim ducis Boemiae, de novo fieri fecit quoddam satis pretiosum regium diadema, illudque glorioso capiti dicti sancti, cuius corpus in Pragensi requiescit ecclesia, donavit et fecit apponi, ea inten- tione, ut ab ipso capite non debeat amoveri, nisi duntaxat quando regem B., qui pro tempore fuerit, de novo coronari vel alia per eundem regem solemnia, quae regalis diadematis usum exigerent, in civitate vel suburbiis Pragensibus solen- niter contigeret celebrari; quo casu liceat praefato regi diadema ipsum recipere, sic tamen, quod ipsum eadem die coronationis vel celebrationis huiusmodi eidem beato capiti reponere teneatur. Verum quia idem marchio, sicut eadem subjungebat petitio, pertimescit, ne aliqui propter magnam pretiositatem ipsius diadematis seu aliam causam ipso diademate abuti prae- sumant, nobis humiliter supplicavit, ut super hoc de opportuno providere remedio dignaremur. Nos igitur ipsius marchionis in hac parte devotis supplicationibus inclinati, auctoritate praesentium districtius inhibemus, ut nullus, tam clericus quam laicus, cuius- cunque praeeminentiae, dignitatis aut status existat, audeat vel praesumat diadema praedictum quocunque modo, titulo, occa- sione vel causa alienare, distrahere seu pignori obligare; alioquin omnes et singulos, qui secus attentare praesumserint, praeter alias poenas in tales a canone promulgatas, excommunicationis sententiam, a qua nonnisi prius diadema ipsum capiti prae- dicto reposuerint, nec tunc per alium quam Romanum ponti- ficem, praeterquam in mortis articulo, absolvi possint, incurrere volumus ipso facto. Nulli ergo omnino hominum liceat, hanc paginam nostrae inhibitionis et voluntatis infringere, vel ei ausu temerario
263 — Clemens episcopus, servus servorum Dei. Ad perpetuam rei memoriam. Personarum illustrium votis, illis praesertim, quae vene- rationem sanctorum respiciunt, tenemur et cupimus favora- biliter subvenire. Exhibita siquidem nobis dilecti filii, nobilis viri Caroli, marchionis Moraviae, primogeniti charissimi in Chr- filii nostri, Joannis regis Boemiae illustris, petitio continebat, quod ipse ob devotionem et reverentiam S. Wenceslai, olim ducis Boemiae, de novo fieri fecit quoddam satis pretiosum regium diadema, illudque glorioso capiti dicti sancti, cuius corpus in Pragensi requiescit ecclesia, donavit et fecit apponi, ea inten- tione, ut ab ipso capite non debeat amoveri, nisi duntaxat quando regem B., qui pro tempore fuerit, de novo coronari vel alia per eundem regem solemnia, quae regalis diadematis usum exigerent, in civitate vel suburbiis Pragensibus solen- niter contigeret celebrari; quo casu liceat praefato regi diadema ipsum recipere, sic tamen, quod ipsum eadem die coronationis vel celebrationis huiusmodi eidem beato capiti reponere teneatur. Verum quia idem marchio, sicut eadem subjungebat petitio, pertimescit, ne aliqui propter magnam pretiositatem ipsius diadematis seu aliam causam ipso diademate abuti prae- sumant, nobis humiliter supplicavit, ut super hoc de opportuno providere remedio dignaremur. Nos igitur ipsius marchionis in hac parte devotis supplicationibus inclinati, auctoritate praesentium districtius inhibemus, ut nullus, tam clericus quam laicus, cuius- cunque praeeminentiae, dignitatis aut status existat, audeat vel praesumat diadema praedictum quocunque modo, titulo, occa- sione vel causa alienare, distrahere seu pignori obligare; alioquin omnes et singulos, qui secus attentare praesumserint, praeter alias poenas in tales a canone promulgatas, excommunicationis sententiam, a qua nonnisi prius diadema ipsum capiti prae- dicto reposuerint, nec tunc per alium quam Romanum ponti- ficem, praeterquam in mortis articulo, absolvi possint, incurrere volumus ipso facto. Nulli ergo omnino hominum liceat, hanc paginam nostrae inhibitionis et voluntatis infringere, vel ei ausu temerario
Strana 264
264 — contraire. Si quis autem hoc attentare praesumserit, indigna- tionem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli, ap. eius, se noverit incursurum. Datum Avenione II. Nonas Maji, pontificatus nostri anno IV. (Arch. S. Wenc. — Orig. arch. cap. Prag. — Eml. IV. 1698.) 254. Foedus amicitiae Johannis filii regis Franciae cum Carolo. 1346, 30. Maii. Johannes primogenitus filius regis Franciae, dux Nor- mandiae, Genermiae, comes Pictaviae, Andegauiae, Senomansis, omnibus has literas visuris salutem. Scire volumus, quod nos promisimus et iurauimus et promittimus, quod in quocumque statu sumus aut esse poterimus, nos erimus verus et legalis amicus nostri praecarissimi et bene dilecti fratris, domini Karoli de Boemia, D. gr. regis Romanorum, et puerorum suorum, praesentium et futurorum, et honorem eorum, pro- fectum et augmentationem procurabimus omnibus modis, quibus facere, procurare poterimus bono modo. Et si nos sciemus aut scire poterimus quocumquemodo, quod aliquis eorum procuraret dampnum, nos impediemus toto nostro posse et eos adiuua- bimus et fortificabimus omnibus modis, quibus poterimus, contra omnes illos, quicumque essent, qui eorum verecundiam aut dampnum procurarent. In testimonium huius nos fecimus apponi nostrum magnum sigillum ad has litteras. Datum in tentoriis nostris ante Angwillon, penultima die Maji a. D. 1346. (Pelzel, Karl IV. Urk. 138. — Chyt. VII. 664. — Eml. IV.1715.) 255. Unio Johannis filii regis Franciae cum Ca- rolo rege. 1347, 4. Augusti. Johannes, primogenitus filius regis Franciae, dux Nor- mandiae et Genermiae, comes Pictauiae, Andegauiae et Seno- mansis, facimus scire, quod nos considerantes amorem affini-
264 — contraire. Si quis autem hoc attentare praesumserit, indigna- tionem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli, ap. eius, se noverit incursurum. Datum Avenione II. Nonas Maji, pontificatus nostri anno IV. (Arch. S. Wenc. — Orig. arch. cap. Prag. — Eml. IV. 1698.) 254. Foedus amicitiae Johannis filii regis Franciae cum Carolo. 1346, 30. Maii. Johannes primogenitus filius regis Franciae, dux Nor- mandiae, Genermiae, comes Pictaviae, Andegauiae, Senomansis, omnibus has literas visuris salutem. Scire volumus, quod nos promisimus et iurauimus et promittimus, quod in quocumque statu sumus aut esse poterimus, nos erimus verus et legalis amicus nostri praecarissimi et bene dilecti fratris, domini Karoli de Boemia, D. gr. regis Romanorum, et puerorum suorum, praesentium et futurorum, et honorem eorum, pro- fectum et augmentationem procurabimus omnibus modis, quibus facere, procurare poterimus bono modo. Et si nos sciemus aut scire poterimus quocumquemodo, quod aliquis eorum procuraret dampnum, nos impediemus toto nostro posse et eos adiuua- bimus et fortificabimus omnibus modis, quibus poterimus, contra omnes illos, quicumque essent, qui eorum verecundiam aut dampnum procurarent. In testimonium huius nos fecimus apponi nostrum magnum sigillum ad has litteras. Datum in tentoriis nostris ante Angwillon, penultima die Maji a. D. 1346. (Pelzel, Karl IV. Urk. 138. — Chyt. VII. 664. — Eml. IV.1715.) 255. Unio Johannis filii regis Franciae cum Ca- rolo rege. 1347, 4. Augusti. Johannes, primogenitus filius regis Franciae, dux Nor- mandiae et Genermiae, comes Pictauiae, Andegauiae et Seno- mansis, facimus scire, quod nos considerantes amorem affini-
Strana 265
265 tatem genealogam, quae sunt et esse dicunt inter excellentem et praepotentem principem, d. Karolum D. gr. regem Roma- norum et Boemiae, nostrum carissimum fratrem, ab una parte, et nos et nostros pueros, suos nepotes, ab altera: promittimus bona fide et iuravimus, quod nos custodiemus pro nostro posse honorem, profectum et statum dicti nostri fratris. Et si nos sciemus, quod aliqui eundem vellent gravare in persona vel in bonis, nos ipsos eis opponemus et impediemus toto nostro posse. In testimonium huius nos fecimus sigillari has literas de sigillo nostro secreto. Datum in nostris tentoriis prope Lomberies die quarta Augusti a. D. 1347. (Pelzel, Karl IV. Urk. 139. — Chytil VII. 717.) 256. Promissio Caroli marchionis de juribus et privilegiis Boemiae et Moraviae conservandis. 1347, s. 1. et d. Karolus divina favente clementia . . . universis regni Boemiae et marchionatus nostri Moraviae, quibus noscere fuerit opportunum, salutem et gratiae incrementum. Ad sceptrigeri fastigia diadematis divina disponente clementia sublimati ad hoc ferventibus votis intendimus, ut nostri regiminis tempore nostrae dicioni sabjectis libertas optata proveniat, vitentur pericula et a malignorum protecti incursibus quiete sedeant, sedendo conquiescant et in pulchri- tudine pacis et in tabernaculis fiduciae et temporalium requie maneant opulenta, quod tunc salubrius fieri et commodius expedire credimus, si ius suum tribuatur cuilibet et ultra debitum non arctetur. Hoc sane attendentes omnes regni nostri Boemiae et marchionatus M. principes, ecclesiasticos et saeculares, barones, praelatos, clericos et universos nostrae dicioni subjectos pio favoris applausu favorabiliter amplectentes eisdem duximus pro- mittendum, quod omnia iura et consuetudines, quae et quas a nostris habuerunt et habere dinoscuntur praedecessoribus, rata —.
265 tatem genealogam, quae sunt et esse dicunt inter excellentem et praepotentem principem, d. Karolum D. gr. regem Roma- norum et Boemiae, nostrum carissimum fratrem, ab una parte, et nos et nostros pueros, suos nepotes, ab altera: promittimus bona fide et iuravimus, quod nos custodiemus pro nostro posse honorem, profectum et statum dicti nostri fratris. Et si nos sciemus, quod aliqui eundem vellent gravare in persona vel in bonis, nos ipsos eis opponemus et impediemus toto nostro posse. In testimonium huius nos fecimus sigillari has literas de sigillo nostro secreto. Datum in nostris tentoriis prope Lomberies die quarta Augusti a. D. 1347. (Pelzel, Karl IV. Urk. 139. — Chytil VII. 717.) 256. Promissio Caroli marchionis de juribus et privilegiis Boemiae et Moraviae conservandis. 1347, s. 1. et d. Karolus divina favente clementia . . . universis regni Boemiae et marchionatus nostri Moraviae, quibus noscere fuerit opportunum, salutem et gratiae incrementum. Ad sceptrigeri fastigia diadematis divina disponente clementia sublimati ad hoc ferventibus votis intendimus, ut nostri regiminis tempore nostrae dicioni sabjectis libertas optata proveniat, vitentur pericula et a malignorum protecti incursibus quiete sedeant, sedendo conquiescant et in pulchri- tudine pacis et in tabernaculis fiduciae et temporalium requie maneant opulenta, quod tunc salubrius fieri et commodius expedire credimus, si ius suum tribuatur cuilibet et ultra debitum non arctetur. Hoc sane attendentes omnes regni nostri Boemiae et marchionatus M. principes, ecclesiasticos et saeculares, barones, praelatos, clericos et universos nostrae dicioni subjectos pio favoris applausu favorabiliter amplectentes eisdem duximus pro- mittendum, quod omnia iura et consuetudines, quae et quas a nostris habuerunt et habere dinoscuntur praedecessoribus, rata —.
Strana 266
266 — habere volumus et tenere et eadem inconvulsa conservare, nec non quod omnia privilegia eorum, quae a nostris habent praedecessoribus, volumus nostris confirmare sigillis. Praeterea ut nostri subjecti uberioris nostrae pietatis sentiant benivolentiam, promittimus, quod nullam steuram vel exactionem, que berna vulg. dicitur, nisi nos uxorem ducere contingerit vel aliquem filiorum et filiarum nostrarum tradere copulationi coniungali, ab eis aliquatenus exigemus. Ceterum ut regni nostri incolas ad voluntaria provocemus obsequia, pollicemur eisdem, quod nunquam alicui alteri quam Moravo in Moravia et Boemo in Boemia aliquod officium committemus. Insuper communi voto parentum, affectantium succes- sionem et bona sua devolvi ad posteros, clementer assenti- entes volumus, quod liberis, filiis et filiabus, seu fratribus eorum- que filiis usque ad quartam generationem non existentibus alicuius subditi nostri bona ad nos, tanquam ad regem, vacantia, nisi propter crimen confiscanda forent, devolvantur ceu nostro aerario applicentur. Porro ut suis utilitatibus nostri subditi quietius intendant et commodius conquiescant, hanc eis gratiam duximus facere specialem, quod ultra metas regni nostri Boemiae nobiles eiusdem regni et marchionatus Moraviae pro subiugatione alterius terrae eos invitos nullatenus compellemus. (Pelzel K. Carl IV. I. 192. — Gelnhausen Collectarius: Hoffmann Samlung ungedruckter Nachrichten 1787. LXVII.) 257. Carolus Rom. et B. rex, statuit, archiepiscopos Pragenses debere in posterum reges B. coronare, eisdem diadema imponere ac gladium, pomum et sceptrum cae- teraque insignia regalia cum solempnitate debita tradere, revocans et irritans omnia jura archiepiscoporum Mogun- tinensium circa eandem coronationem. 1347, 1. Septembris. O řádu korunování kraluov českých. List pod zlatú bullí ciesaře Karla potvrzuje, že kralóm českým přisluší korunování a mazaní od arci- biskupa Pražského.
266 — habere volumus et tenere et eadem inconvulsa conservare, nec non quod omnia privilegia eorum, quae a nostris habent praedecessoribus, volumus nostris confirmare sigillis. Praeterea ut nostri subjecti uberioris nostrae pietatis sentiant benivolentiam, promittimus, quod nullam steuram vel exactionem, que berna vulg. dicitur, nisi nos uxorem ducere contingerit vel aliquem filiorum et filiarum nostrarum tradere copulationi coniungali, ab eis aliquatenus exigemus. Ceterum ut regni nostri incolas ad voluntaria provocemus obsequia, pollicemur eisdem, quod nunquam alicui alteri quam Moravo in Moravia et Boemo in Boemia aliquod officium committemus. Insuper communi voto parentum, affectantium succes- sionem et bona sua devolvi ad posteros, clementer assenti- entes volumus, quod liberis, filiis et filiabus, seu fratribus eorum- que filiis usque ad quartam generationem non existentibus alicuius subditi nostri bona ad nos, tanquam ad regem, vacantia, nisi propter crimen confiscanda forent, devolvantur ceu nostro aerario applicentur. Porro ut suis utilitatibus nostri subditi quietius intendant et commodius conquiescant, hanc eis gratiam duximus facere specialem, quod ultra metas regni nostri Boemiae nobiles eiusdem regni et marchionatus Moraviae pro subiugatione alterius terrae eos invitos nullatenus compellemus. (Pelzel K. Carl IV. I. 192. — Gelnhausen Collectarius: Hoffmann Samlung ungedruckter Nachrichten 1787. LXVII.) 257. Carolus Rom. et B. rex, statuit, archiepiscopos Pragenses debere in posterum reges B. coronare, eisdem diadema imponere ac gladium, pomum et sceptrum cae- teraque insignia regalia cum solempnitate debita tradere, revocans et irritans omnia jura archiepiscoporum Mogun- tinensium circa eandem coronationem. 1347, 1. Septembris. O řádu korunování kraluov českých. List pod zlatú bullí ciesaře Karla potvrzuje, že kralóm českým přisluší korunování a mazaní od arci- biskupa Pražského.
Strana 267
267 — Karolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter et propensius nos inducit, quo- tiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Lutho- muschelensis episcopi, necnon illustres Johannes Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, Nicolaus Opaviae et Ratiboriae, Bolco Opuliensis, Wenceslaus Sleziae, Bolco Sleziae, Kazimirus Teschinensis, Henricus Saga- nensis et Johannes Sleziae duces, Jodocus de Rosemberg, Wilhelmus de Landstein, Bertoldus et Czenko de Lippa fratres, Wanko et Benescius de Vartemberg, Jesco de Michelsberg, Hinco de Nachod, Jesco de Wartemberg, Hinco de Sleven, Ulricus et Henricus filius eius de Novadomo, Jesco de Grawar, Stephanus de Steremberch et Jeroslaus de Sternberch, ac caeteri praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, quod, cum ecclesia Pragensis per sanctissimum patrem, dominum Clementem, divina providentia papam sextum, ad nostri, dum essemus in minoribus constituti, instantiam et requestam, in metropolitanam ecclesiam cum plenitudine juris metropolitici exaltata fuerit et erecta, ut regibus Boemiae, quod ipsi de caetero sacrae unctionis et coronationis solennia per manus archiepiscopi Pragensis moderni suorumque succes- sorum, archiepiscoporum Pragensium, in perpetuum recipere valeant, indulgere et concedere liberaliter dignaremur. Nos utique attenta ecclesiae Pragensis exaltatione et erectione praefata, non absque provida consideratione, quod de jure creandi sunt de vico populi magistratus, quodque si archiepiscopus Moguntinensis ad dictam accederet Pragensem ecclesiam pro dictis sacrae unctionis et coronationis solen- nibus, offerente se casu, sicut solebat, ante exaltationem et erectionem huiusmodi, non leve archiepiscopis Pragensibus
267 — Karolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter et propensius nos inducit, quo- tiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Lutho- muschelensis episcopi, necnon illustres Johannes Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, Nicolaus Opaviae et Ratiboriae, Bolco Opuliensis, Wenceslaus Sleziae, Bolco Sleziae, Kazimirus Teschinensis, Henricus Saga- nensis et Johannes Sleziae duces, Jodocus de Rosemberg, Wilhelmus de Landstein, Bertoldus et Czenko de Lippa fratres, Wanko et Benescius de Vartemberg, Jesco de Michelsberg, Hinco de Nachod, Jesco de Wartemberg, Hinco de Sleven, Ulricus et Henricus filius eius de Novadomo, Jesco de Grawar, Stephanus de Steremberch et Jeroslaus de Sternberch, ac caeteri praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, quod, cum ecclesia Pragensis per sanctissimum patrem, dominum Clementem, divina providentia papam sextum, ad nostri, dum essemus in minoribus constituti, instantiam et requestam, in metropolitanam ecclesiam cum plenitudine juris metropolitici exaltata fuerit et erecta, ut regibus Boemiae, quod ipsi de caetero sacrae unctionis et coronationis solennia per manus archiepiscopi Pragensis moderni suorumque succes- sorum, archiepiscoporum Pragensium, in perpetuum recipere valeant, indulgere et concedere liberaliter dignaremur. Nos utique attenta ecclesiae Pragensis exaltatione et erectione praefata, non absque provida consideratione, quod de jure creandi sunt de vico populi magistratus, quodque si archiepiscopus Moguntinensis ad dictam accederet Pragensem ecclesiam pro dictis sacrae unctionis et coronationis solen- nibus, offerente se casu, sicut solebat, ante exaltationem et erectionem huiusmodi, non leve archiepiscopis Pragensibus
Strana 268
268 — praejudicium oriretur, foretque falcem in messem ponere alienam; attendentes etiam ingratitudinis maculam, qua Hen- ricus de Wirnburg, quondam archiepiscopus Moguntinensis ipsiusque ecclesiae capitulum, propter adhaesionem Ludovico quondam de Bavaria, per sanctam Romanam ecclesiam suis demeritis exigentibus, una cum suis complicibus et adhaeren- tibus condampnato, factam contra sanctam dictam Romanam ecclesiam ac regnum Romanum et sacrum Imperium, et ob hoc idem Henricus per sanctam Romanam ecclesiam depositus dampnabiliter asperguntur — deliberatione praevia et matura super hiis cum nonnullis regis Romanorum, futuris Imperatoris coelectoribus, et aliis principibus, nostrae tunc temporis assistentibus majestati, habita, ac de ipsorum consilio pleniori, dictumque regnum Boemiae dulcorosis favoribus ac honoribus gratiosis, in quantum ex divina nobis providentia permittitur, prosequi summopere cupientes, praedictorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status regni Romani et sacri Imperii fideles sollicitos et sedulos prae caeteris comprobavimus zelatores, supplica- tioni, quam hiis et nonnullis causis aliis, quae rationabiliter nos inducunt, rationi consonam et aequitati proximam merito reputamus, benignius et liberalius inclinati: quod archiepiscopus Pragensis, qui est et erit pro tem- pore, reges praefatos Boemiae coronare, eisdemque diadema imponere, ac gladium, pomum et sceptrum caeteraque insignia regalia tradere cum solennitate debita valeat, ipsique reges perpetuis futuris temporibus dictae coronationis ac diadematis, gladii, sceptri et aliorum insignium regalium impositionis et traditionis solennia et prout ad regem pertinent, de manibus ipsius archiepiscopi et successorum suorum devote possint recipere, prout per sanctissimum patrem dominum nostrum praedictum, de sacra inunctione et consecratione, caeterisque solemnitatibus et insignibus ad forum spirituale pertinentibus, eisdem regibus et archiepiscopis Pragensibus, suisque succes- soribus, in exaltatione et erectione dictae Pragensis ecclesiae ad nostri instantiam, ut praedicitur, est concessum, de nostrae Romanae regiae plenitudine potestatis ac ex certa scientia
268 — praejudicium oriretur, foretque falcem in messem ponere alienam; attendentes etiam ingratitudinis maculam, qua Hen- ricus de Wirnburg, quondam archiepiscopus Moguntinensis ipsiusque ecclesiae capitulum, propter adhaesionem Ludovico quondam de Bavaria, per sanctam Romanam ecclesiam suis demeritis exigentibus, una cum suis complicibus et adhaeren- tibus condampnato, factam contra sanctam dictam Romanam ecclesiam ac regnum Romanum et sacrum Imperium, et ob hoc idem Henricus per sanctam Romanam ecclesiam depositus dampnabiliter asperguntur — deliberatione praevia et matura super hiis cum nonnullis regis Romanorum, futuris Imperatoris coelectoribus, et aliis principibus, nostrae tunc temporis assistentibus majestati, habita, ac de ipsorum consilio pleniori, dictumque regnum Boemiae dulcorosis favoribus ac honoribus gratiosis, in quantum ex divina nobis providentia permittitur, prosequi summopere cupientes, praedictorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status regni Romani et sacri Imperii fideles sollicitos et sedulos prae caeteris comprobavimus zelatores, supplica- tioni, quam hiis et nonnullis causis aliis, quae rationabiliter nos inducunt, rationi consonam et aequitati proximam merito reputamus, benignius et liberalius inclinati: quod archiepiscopus Pragensis, qui est et erit pro tem- pore, reges praefatos Boemiae coronare, eisdemque diadema imponere, ac gladium, pomum et sceptrum caeteraque insignia regalia tradere cum solennitate debita valeat, ipsique reges perpetuis futuris temporibus dictae coronationis ac diadematis, gladii, sceptri et aliorum insignium regalium impositionis et traditionis solennia et prout ad regem pertinent, de manibus ipsius archiepiscopi et successorum suorum devote possint recipere, prout per sanctissimum patrem dominum nostrum praedictum, de sacra inunctione et consecratione, caeterisque solemnitatibus et insignibus ad forum spirituale pertinentibus, eisdem regibus et archiepiscopis Pragensibus, suisque succes- soribus, in exaltatione et erectione dictae Pragensis ecclesiae ad nostri instantiam, ut praedicitur, est concessum, de nostrae Romanae regiae plenitudine potestatis ac ex certa scientia
Strana 269
269 — praesentis scripti patronicio liberaliter concedimus et etiam indulgemus. Omne jus et omnem consuetudinem ac usum, quod et quos ecclesia seu archiepiscopus Maguntinensis praefati habu- erunt et habere potuerunt hucusque in coronatione dictorum regum et diadematis impositione, gladiique, sceptri et pomi ac caeterorum insignium regalium traditione eisdem regibus Boemiae, revocantes, cassantes, irritantes, annullantes et de praedicta Romanae regiae plenitudine potestatis penitus abo- lentes, cum nostri et nostrae Romanae regiae auctoritatis et plenitudine potestatis interpositione decreti praefatarum coro- nationis, diadematis impositionis et gladii caeterorumque in- signium regalium traditionis ad archiepiscopum Pragensem modernum eiusque successores futuros perpetuos, ipsorumque per manus imponi et tradi solennia et insignia praelibata, et non ad supradictum archiepiscopum vel ecclesiam Magunti- nensem praefatos, juste et legitime pertinere. Non obstantibus legibus, consuetudinibus, usibus, ob- servantiis, juribus, municipalibus vel communibus statutis seu edictis, factis et editis in contrarium quibuscunque, quas et quae, quantum ad hoc, ac si forent nominatim et de verbo ad verbum scripta praesentibus et inserta, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dicta Romanae regiae plenitudine potestatis decernimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo omnino liceat hanc nostrae donationis, con- cessionis, indulgentiae, revocationum, cassationum, irritationum et annullationum paginam infringere vel ei ausu temerario contraire. Contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae celsitudinis Romanae, quam ob hoc se noverint graviter incursuros, mille marchas auri puri nostro et regni Romani fisco componant ; ipsarum videlicet medietatem nostrae et successorum nostrorum, Romanorum regum vel Imperatorum, curiae seu camerae, et reliquam passis injuriam irremissibiliter applicandam. In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et bulla aurea typario nostrae majestatis impressa praecepimus communiri.
269 — praesentis scripti patronicio liberaliter concedimus et etiam indulgemus. Omne jus et omnem consuetudinem ac usum, quod et quos ecclesia seu archiepiscopus Maguntinensis praefati habu- erunt et habere potuerunt hucusque in coronatione dictorum regum et diadematis impositione, gladiique, sceptri et pomi ac caeterorum insignium regalium traditione eisdem regibus Boemiae, revocantes, cassantes, irritantes, annullantes et de praedicta Romanae regiae plenitudine potestatis penitus abo- lentes, cum nostri et nostrae Romanae regiae auctoritatis et plenitudine potestatis interpositione decreti praefatarum coro- nationis, diadematis impositionis et gladii caeterorumque in- signium regalium traditionis ad archiepiscopum Pragensem modernum eiusque successores futuros perpetuos, ipsorumque per manus imponi et tradi solennia et insignia praelibata, et non ad supradictum archiepiscopum vel ecclesiam Magunti- nensem praefatos, juste et legitime pertinere. Non obstantibus legibus, consuetudinibus, usibus, ob- servantiis, juribus, municipalibus vel communibus statutis seu edictis, factis et editis in contrarium quibuscunque, quas et quae, quantum ad hoc, ac si forent nominatim et de verbo ad verbum scripta praesentibus et inserta, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dicta Romanae regiae plenitudine potestatis decernimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo omnino liceat hanc nostrae donationis, con- cessionis, indulgentiae, revocationum, cassationum, irritationum et annullationum paginam infringere vel ei ausu temerario contraire. Contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae celsitudinis Romanae, quam ob hoc se noverint graviter incursuros, mille marchas auri puri nostro et regni Romani fisco componant ; ipsarum videlicet medietatem nostrae et successorum nostrorum, Romanorum regum vel Imperatorum, curiae seu camerae, et reliquam passis injuriam irremissibiliter applicandam. In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et bulla aurea typario nostrae majestatis impressa praecepimus communiri.
Strana 270
270 — Hujus rei testes sunt: Johannes Missnensis, Apeczco Lubecensis episcopi, Rudolfius senior Saxoniae, sacri Roman imperii marescalcus, Rudolfus eius filius et Fridericus de Tek duces, Albertus et Woldemarus fratres de Anhalt, Vlricus de Helfenstein, Hugo de Hochemberch, Fridericus de Zolernn, Albertus et Guntherus de Barbei comites, Johannes dominus in Mekelburch, Crafto de Hohenloeh, Henricus de Brunek, Ulricus dominus in Hanow, Henricus de Erberstein, Eberhardus et Henricus de Walkse, ac Egidius dominus de Rodemaker, Romani regni praefati principes et barones. Datum Pragae a. D. 1347, Indictione XV., Kalend. Sep- tembris, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Goldast Suppl. XXXIII. — Chytil VII. 719.) 258. Ordo coronationis regum Boemorum. 1347, 2. Septembris. I. Ordo ad coronandum regem Boemorum. Primo archiepiscopus Pragensis cum praelatis, principibus et baro- nibus associabunt principem in regem coronandum in Wisse- gradum, et ibi adorantes redeunt cum eo ad ecclesiam metro- politanam, vesperas audituri. Deinde peractis vesperis dedu- cetur princeps per praedictos in locum, ubi thalamus est solempniter praeparatus. Demum mane, in pulsu primae, archi- episcopus et sui suffraganei aliique episcopi et praelati con- venient in ecclesia metropolitana induendi suis pontificalibus et aliis sui status insigniis et ibi processione ordinata, plena- rio, gladio sancti Wenceslai, crucibus, thuribulo et aqua bene- dicta praecedentibus praecedant ad deducendum principem de supradicto thalamo ad ecclesiam. Quibus venientibus ad locum, ubi princeps in thalamo decumbit indutus per summum regis Boemiae camerarium sandaliis, tunica et pallio appraeparatis, associatus principibus et baronibus, incensatum incenso et aspersum aqua benedicta levat archiepiscopus per manum ad surgendum. Tunc unus ex episcopis dicat ibidem hanc orati- onem: „Omnipotens — non recedat.“ Tunc suscipiant illum duo
270 — Hujus rei testes sunt: Johannes Missnensis, Apeczco Lubecensis episcopi, Rudolfius senior Saxoniae, sacri Roman imperii marescalcus, Rudolfus eius filius et Fridericus de Tek duces, Albertus et Woldemarus fratres de Anhalt, Vlricus de Helfenstein, Hugo de Hochemberch, Fridericus de Zolernn, Albertus et Guntherus de Barbei comites, Johannes dominus in Mekelburch, Crafto de Hohenloeh, Henricus de Brunek, Ulricus dominus in Hanow, Henricus de Erberstein, Eberhardus et Henricus de Walkse, ac Egidius dominus de Rodemaker, Romani regni praefati principes et barones. Datum Pragae a. D. 1347, Indictione XV., Kalend. Sep- tembris, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Goldast Suppl. XXXIII. — Chytil VII. 719.) 258. Ordo coronationis regum Boemorum. 1347, 2. Septembris. I. Ordo ad coronandum regem Boemorum. Primo archiepiscopus Pragensis cum praelatis, principibus et baro- nibus associabunt principem in regem coronandum in Wisse- gradum, et ibi adorantes redeunt cum eo ad ecclesiam metro- politanam, vesperas audituri. Deinde peractis vesperis dedu- cetur princeps per praedictos in locum, ubi thalamus est solempniter praeparatus. Demum mane, in pulsu primae, archi- episcopus et sui suffraganei aliique episcopi et praelati con- venient in ecclesia metropolitana induendi suis pontificalibus et aliis sui status insigniis et ibi processione ordinata, plena- rio, gladio sancti Wenceslai, crucibus, thuribulo et aqua bene- dicta praecedentibus praecedant ad deducendum principem de supradicto thalamo ad ecclesiam. Quibus venientibus ad locum, ubi princeps in thalamo decumbit indutus per summum regis Boemiae camerarium sandaliis, tunica et pallio appraeparatis, associatus principibus et baronibus, incensatum incenso et aspersum aqua benedicta levat archiepiscopus per manum ad surgendum. Tunc unus ex episcopis dicat ibidem hanc orati- onem: „Omnipotens — non recedat.“ Tunc suscipiant illum duo
Strana 271
271 — episcopi dextra laevaque honorifice parati, habentes sanctorum reliquias collo pendentes, a cuius latere non discedant usque ad finem ; ducant eum in medium ecclesiae ante altare Sanctae Crucis, archiepiscopo et processione praecedentibus. Inter archiepiscopum et principem de thalamo exeuntes ordinate procedant principes et barones, insignia regalia, vide- licet coronam, sceptrum, pomum, gladium et caetera deferentes, quos camerarius regni Boemiae baccello eis viam parans prae- cedet. Quae insignia omnia in altari sancti Viti, cum ibidem perveniren , honorifice reponant. Processio autem erit a thalamo iam dicto per salam regiam exeundo per portam, quae respicit sanctum Georgium, et in eorum transitu magna campana sonetur. Cum autem exierint de thalamo, unus ex episcopis incipiat responsorium istud: „Ecce — ergo enim Dominus. Quo finito et principe in medio ecclesiae ante altare Sanctae Crucis reverenter statuto, dicatur a clericis haec antiphona: „Firmetur manus — faciem tuam. Alleluja.“ Psalmus: „Miseri- cordias Domini. Gloria patri. Sicut erat in principio. Firmetur manus tua. (Iterando.) Quo finito unus ex episcopis dicat hanc orationem: „Deus qui scis — valeat et prodesse. Per Dominum... Tunc princeps adoratis reliquiis sanctorum in altari Sanctae Crucis positis, cum processione ante altare sancti Viti deducatur et ibi super sede regaliter praeparata prostrato et aliis principibus, episcopis et praelatis in suis sedibus similiter decenter praeparatis constitutis, unus episcoporum incipiat psalmum: „Exaudiat te ...“ Quo finito dicat verbum: „Domine, salvum fac regem. Deus, humilium institutor, qui nos Sancti Spiritus illustratione consolaris, praetende super hunc famulum tuum N. gratiam tuam, ut per eum tuum in nobis adesse sen- tiamus adventum. Per omnia ...“ Alius episcopus: „Omnipotens — mereatur. Per Christum ... Hoc facto fiat sermo ad clerum et alter ad populum sub eodem tempore, breviter. Postea metropolitanus mediocri distinctaque voce prin- cipem interroget : „Vis sanctam fidem a katholicis viris traditam tenere et operibus iustis servire?“ Respondeat: „Volo.“ Inter-
271 — episcopi dextra laevaque honorifice parati, habentes sanctorum reliquias collo pendentes, a cuius latere non discedant usque ad finem ; ducant eum in medium ecclesiae ante altare Sanctae Crucis, archiepiscopo et processione praecedentibus. Inter archiepiscopum et principem de thalamo exeuntes ordinate procedant principes et barones, insignia regalia, vide- licet coronam, sceptrum, pomum, gladium et caetera deferentes, quos camerarius regni Boemiae baccello eis viam parans prae- cedet. Quae insignia omnia in altari sancti Viti, cum ibidem perveniren , honorifice reponant. Processio autem erit a thalamo iam dicto per salam regiam exeundo per portam, quae respicit sanctum Georgium, et in eorum transitu magna campana sonetur. Cum autem exierint de thalamo, unus ex episcopis incipiat responsorium istud: „Ecce — ergo enim Dominus. Quo finito et principe in medio ecclesiae ante altare Sanctae Crucis reverenter statuto, dicatur a clericis haec antiphona: „Firmetur manus — faciem tuam. Alleluja.“ Psalmus: „Miseri- cordias Domini. Gloria patri. Sicut erat in principio. Firmetur manus tua. (Iterando.) Quo finito unus ex episcopis dicat hanc orationem: „Deus qui scis — valeat et prodesse. Per Dominum... Tunc princeps adoratis reliquiis sanctorum in altari Sanctae Crucis positis, cum processione ante altare sancti Viti deducatur et ibi super sede regaliter praeparata prostrato et aliis principibus, episcopis et praelatis in suis sedibus similiter decenter praeparatis constitutis, unus episcoporum incipiat psalmum: „Exaudiat te ...“ Quo finito dicat verbum: „Domine, salvum fac regem. Deus, humilium institutor, qui nos Sancti Spiritus illustratione consolaris, praetende super hunc famulum tuum N. gratiam tuam, ut per eum tuum in nobis adesse sen- tiamus adventum. Per omnia ...“ Alius episcopus: „Omnipotens — mereatur. Per Christum ... Hoc facto fiat sermo ad clerum et alter ad populum sub eodem tempore, breviter. Postea metropolitanus mediocri distinctaque voce prin- cipem interroget : „Vis sanctam fidem a katholicis viris traditam tenere et operibus iustis servire?“ Respondeat: „Volo.“ Inter-
Strana 272
272 — roget: „Vis regnum a Deo tibi concessum secundum iustitiam patrum tuorum regere et defendere ?“ Respondeat : „In quantum divino fultus adiutorio ac solatio omnium fidelium suorum valuero, ita me fideliter per omnia acturum esse promitto.“ Tunc metropolitanus affetur populum his verbis dicens: „Vultis tali principi ac rectori vos subicere, ipsiusque regnum firma fide stabilire atque iussionibus illius obtemperare, iuxta apostolum: Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit sive regi quasi praecellenti?“ Tunc a circumstante clero et populo unanimiter dicatur: „Rádi, rádi, rádi.“ Tunc metropolitanus cum omnibus episcopis dicat hanc orationem: „Te invocamus — regere mereatur. Qua finita principe et metropolitano cum ceteris episcopis prostratis legatur letania, quam archiepiscopus incipiat, can- tores vero prosequantur usque ad versum: "Ut praesentem famulum" cum aliis sequentibus versibus et orationibus usque ad orationem „Deus inenarrabilis“, quam aliquis ex epi- scopis dicat. Archiepiscopus dicat deinde : "Kyrie eleyson. Oratio: „Deus qui populis — valeat pervenire. Per do- minum ..." "Benedic — glorietur in regno. Per Christum...“ " Item oratio: „Omnipotens — salusque populorum. Qui tecum ...“ Alius episcopus dicat: "Deus inenarrabilis — quod ipse prae- stare dignetur.“ Tunc archiepiscopus dicat hanc orationem : „Dominus qui populis“ (ut supra). Sequitur ad missam in- troitus: „Protector noster — millia.“ Psalmus: „Quam di- lecta ..." Oratio: "Quaesumus — valeat pervenire. Per ...“ Lectio epistolae beati Petri apostoli: „Carissimi estote — Do- mino nostro.“ Graduale: „Dirigatur — vespertinum.“ Versus: „Domine — vehementer. Post epistolam, choro cantante graduale, duo abbates mitrati in capella sancti Wenceslai recipiant oleum sacrum, quod erit in calice magno repositum, qui calix totus coopertus erit cum panno sericeo, et deferant reverenter ante altare sancti Viti, tentorio super eos extenso. Calicem vero de manibus eorum reverenter cum osculo accipiens archiepiscopus ponat in altari Deinde finito Alleluia cum sequentia metropolitanus procedat
272 — roget: „Vis regnum a Deo tibi concessum secundum iustitiam patrum tuorum regere et defendere ?“ Respondeat : „In quantum divino fultus adiutorio ac solatio omnium fidelium suorum valuero, ita me fideliter per omnia acturum esse promitto.“ Tunc metropolitanus affetur populum his verbis dicens: „Vultis tali principi ac rectori vos subicere, ipsiusque regnum firma fide stabilire atque iussionibus illius obtemperare, iuxta apostolum: Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit sive regi quasi praecellenti?“ Tunc a circumstante clero et populo unanimiter dicatur: „Rádi, rádi, rádi.“ Tunc metropolitanus cum omnibus episcopis dicat hanc orationem: „Te invocamus — regere mereatur. Qua finita principe et metropolitano cum ceteris episcopis prostratis legatur letania, quam archiepiscopus incipiat, can- tores vero prosequantur usque ad versum: "Ut praesentem famulum" cum aliis sequentibus versibus et orationibus usque ad orationem „Deus inenarrabilis“, quam aliquis ex epi- scopis dicat. Archiepiscopus dicat deinde : "Kyrie eleyson. Oratio: „Deus qui populis — valeat pervenire. Per do- minum ..." "Benedic — glorietur in regno. Per Christum...“ " Item oratio: „Omnipotens — salusque populorum. Qui tecum ...“ Alius episcopus dicat: "Deus inenarrabilis — quod ipse prae- stare dignetur.“ Tunc archiepiscopus dicat hanc orationem : „Dominus qui populis“ (ut supra). Sequitur ad missam in- troitus: „Protector noster — millia.“ Psalmus: „Quam di- lecta ..." Oratio: "Quaesumus — valeat pervenire. Per ...“ Lectio epistolae beati Petri apostoli: „Carissimi estote — Do- mino nostro.“ Graduale: „Dirigatur — vespertinum.“ Versus: „Domine — vehementer. Post epistolam, choro cantante graduale, duo abbates mitrati in capella sancti Wenceslai recipiant oleum sacrum, quod erit in calice magno repositum, qui calix totus coopertus erit cum panno sericeo, et deferant reverenter ante altare sancti Viti, tentorio super eos extenso. Calicem vero de manibus eorum reverenter cum osculo accipiens archiepiscopus ponat in altari Deinde finito Alleluia cum sequentia metropolitanus procedat
Strana 273
273 — ad unctiones capitis, pectoris, scapularum, brachiorum, quae unctiones debent fieri uno contextu; et primo fundens oleum super caput in modum crucis dicat: „Ungo te in regem — sancti. Amen.“ Interim autemc horus cantet hanc antiphonam „Unxerunt — aeternum. Alleluja.“ Et tam diu repetendo cantet, donec unctio finiatur. Qua finita et silentio facto metropolitanus expresse legat has orationes, quae secuntur: „Ungo te in regem de oleo sanctificato, Spiritus sancti gratia humilitatis nostrae officio in te copiosa descendat, ut sicut manibus nostris indignis oleo materiali pinguescis, exterius ablutus, ita eius invisibili ungimine impinguari merearis interius, et quoque perfectissime spirituali unctione semper imbutus et illicita declinare tota mente discas seu valeas et utilia animae tuae iugiter cogitare, optare atque operari queas, auxiliante domino nostro Jesu Christo. Qui cum .. ." „Christe perunge — regnat. Oratio: „Deus Dei filius — sancti." Alia oratio : "Deus qui es — pervenire mereatur. Per Dominum.“ Alia oratio: „Omnipotens sempiterne Deus, qui Azahel — nominis tui gloriosi. Per ...“ Et perfectis orationibus, tentis vestimentis ante reve- renter subtili et dalmatica metropolitanus benedicat, dicendo hanc orationem : „Deus rex regum — possideat. Per Christum." Facta benedictione vestimentorum induat eum illis et tunc ungat manus dicendo : „Ungantur — vobiscum.“ Oratio : „Prospice — habitare mereatur.“ Item : „Spiritus sancti — qui cum Deo." Item alia oratio: „Deus qui populis tuis virtute consulis (ut supra)." Hic metropolitanus mutet vocem et dicat altius ad modum praefationis: „Per omnia —“ concludendo usque „Sanctus, sanctus, sanctus.“ Deinde metropolitanus imponat principi pallium regale, dicendo: „Accipe pallium quatuor initiis formatum, per quod intelligas quatuor mundi partes divinae potestati esse subiectas nec quemquam posse teliciter regnare in terris, nisi sibi po- testas regnandi fuerit collata de coelis.“ Deinde sequitur benedictio ensis: „Exaudi quaesumus — terror et formido. Per Christum ...“ Postea ab episcopis ensem accipiat et cum ense totum sibi regnum esse sciat commen- Codex jur. boh. II. 1. 18
273 — ad unctiones capitis, pectoris, scapularum, brachiorum, quae unctiones debent fieri uno contextu; et primo fundens oleum super caput in modum crucis dicat: „Ungo te in regem — sancti. Amen.“ Interim autemc horus cantet hanc antiphonam „Unxerunt — aeternum. Alleluja.“ Et tam diu repetendo cantet, donec unctio finiatur. Qua finita et silentio facto metropolitanus expresse legat has orationes, quae secuntur: „Ungo te in regem de oleo sanctificato, Spiritus sancti gratia humilitatis nostrae officio in te copiosa descendat, ut sicut manibus nostris indignis oleo materiali pinguescis, exterius ablutus, ita eius invisibili ungimine impinguari merearis interius, et quoque perfectissime spirituali unctione semper imbutus et illicita declinare tota mente discas seu valeas et utilia animae tuae iugiter cogitare, optare atque operari queas, auxiliante domino nostro Jesu Christo. Qui cum .. ." „Christe perunge — regnat. Oratio: „Deus Dei filius — sancti." Alia oratio : "Deus qui es — pervenire mereatur. Per Dominum.“ Alia oratio: „Omnipotens sempiterne Deus, qui Azahel — nominis tui gloriosi. Per ...“ Et perfectis orationibus, tentis vestimentis ante reve- renter subtili et dalmatica metropolitanus benedicat, dicendo hanc orationem : „Deus rex regum — possideat. Per Christum." Facta benedictione vestimentorum induat eum illis et tunc ungat manus dicendo : „Ungantur — vobiscum.“ Oratio : „Prospice — habitare mereatur.“ Item : „Spiritus sancti — qui cum Deo." Item alia oratio: „Deus qui populis tuis virtute consulis (ut supra)." Hic metropolitanus mutet vocem et dicat altius ad modum praefationis: „Per omnia —“ concludendo usque „Sanctus, sanctus, sanctus.“ Deinde metropolitanus imponat principi pallium regale, dicendo: „Accipe pallium quatuor initiis formatum, per quod intelligas quatuor mundi partes divinae potestati esse subiectas nec quemquam posse teliciter regnare in terris, nisi sibi po- testas regnandi fuerit collata de coelis.“ Deinde sequitur benedictio ensis: „Exaudi quaesumus — terror et formido. Per Christum ...“ Postea ab episcopis ensem accipiat et cum ense totum sibi regnum esse sciat commen- Codex jur. boh. II. 1. 18
Strana 274
274 — datum, metropolitano dicente: „Accipe gladium — merearis regnare. Qui cum ...“ Accinctus autem ense, similiter ab illis armillas accipiat, dicente metropolitano: „Accipe armillas sin- ceritatis et sapientiae divinaeque circumdationis indicium, quibus intelligas omnes operationes tuas contra hostes visibiles et in- visibiles posse esse munitas.“ Benedicendo anulo: „Benedic — benedicantur. Per Christum ...“ Quando imponitur anulus, dicatur haec oratio: „Accipe dignitatis — saecula saeculorum, Amen." Deinde accipiat ensem, unde accinctus fuerat, et eum super altare Deo offerat; quem comes aliis superior vel maior, qui sit praesens, redimet et redemptum ante eum ferat. Cum dat sceptrum et cum pomo dicat archiepiscopus: „Accipe sceptrum — dominum nostrum.“ Post sceptrum et virgam: „Omnium domine — in regno. Per Christum ...“ Bene- dictio coronae regis vel reginae. Sequitur: „Deus tuorum — repleatur.“ Hic aspergatur aqua benedicta minutatim super coronam atque ei per metropolitanum vel episcopum incen- setur et imponatur capiti per metropolitanum, assistentibus omnibus episcopis et dicentibus: „Accipe coronam — fine glorieris. Qui vivit ...“ Oratio: „Deus perpetuitatis — iugiter famuletur. Per Dominum ...“ Antiphona: „Confortare et esto robustus vir et observa mandata domini Dei tui, ut ambules in viis eius et custodias ceremonias eius et praecepta eius et testimonia et iudicia et quocunque te verteris, confirmet te Deus.“ Et statim dicatur benedictio super eum, quae et in tempore synodi dicenda est: „Benedicat tibi — esse con- sortem. Amen." Oratio: „Clerum ac populum — potiri mere- antur. Amen. Quod ipse ...“ Deinde coronatus honorifice per chorum ducatur de altari ab episcopis usque solium, canente choro responsorium istud: „Desiderium animae eius ...“ Deinde dicat sibi archiepiscopus sic: „Sta et retine — et plebis constituat.“ In hoc loco sedere eum faciat dominus metropolitanus super solium, dicendo: „In hoc regni — qui tecum ...“ Tunc det illis osculum pacis cunctus autem clericorum coetus tali rectori gratulans sonan- tibus tympanis alta voce concinnat: „Te Deum laudamus .. Vulgus vero: „Hospodine, pomiluj ny.“ "
274 — datum, metropolitano dicente: „Accipe gladium — merearis regnare. Qui cum ...“ Accinctus autem ense, similiter ab illis armillas accipiat, dicente metropolitano: „Accipe armillas sin- ceritatis et sapientiae divinaeque circumdationis indicium, quibus intelligas omnes operationes tuas contra hostes visibiles et in- visibiles posse esse munitas.“ Benedicendo anulo: „Benedic — benedicantur. Per Christum ...“ Quando imponitur anulus, dicatur haec oratio: „Accipe dignitatis — saecula saeculorum, Amen." Deinde accipiat ensem, unde accinctus fuerat, et eum super altare Deo offerat; quem comes aliis superior vel maior, qui sit praesens, redimet et redemptum ante eum ferat. Cum dat sceptrum et cum pomo dicat archiepiscopus: „Accipe sceptrum — dominum nostrum.“ Post sceptrum et virgam: „Omnium domine — in regno. Per Christum ...“ Bene- dictio coronae regis vel reginae. Sequitur: „Deus tuorum — repleatur.“ Hic aspergatur aqua benedicta minutatim super coronam atque ei per metropolitanum vel episcopum incen- setur et imponatur capiti per metropolitanum, assistentibus omnibus episcopis et dicentibus: „Accipe coronam — fine glorieris. Qui vivit ...“ Oratio: „Deus perpetuitatis — iugiter famuletur. Per Dominum ...“ Antiphona: „Confortare et esto robustus vir et observa mandata domini Dei tui, ut ambules in viis eius et custodias ceremonias eius et praecepta eius et testimonia et iudicia et quocunque te verteris, confirmet te Deus.“ Et statim dicatur benedictio super eum, quae et in tempore synodi dicenda est: „Benedicat tibi — esse con- sortem. Amen." Oratio: „Clerum ac populum — potiri mere- antur. Amen. Quod ipse ...“ Deinde coronatus honorifice per chorum ducatur de altari ab episcopis usque solium, canente choro responsorium istud: „Desiderium animae eius ...“ Deinde dicat sibi archiepiscopus sic: „Sta et retine — et plebis constituat.“ In hoc loco sedere eum faciat dominus metropolitanus super solium, dicendo: „In hoc regni — qui tecum ...“ Tunc det illis osculum pacis cunctus autem clericorum coetus tali rectori gratulans sonan- tibus tympanis alta voce concinnat: „Te Deum laudamus .. Vulgus vero: „Hospodine, pomiluj ny.“ "
Strana 275
— 275 — Professio regis ante solium coram Deo et clero et po- pulo: „Profiteor et promitto — nostrorum praestare. Amen.“ II. Ordo ad benedicendum reginam, quae debet con- secrari statim post factam consecrationem regis, hoc modo: Statim eo coronato et eam benedici et coronari iubente, crine soluto et capite discoperto a duobus episcopis deducitur ante altare et prostrata ante debet orare; qua elevata ab ora- tione ab episcopis debet iterum caput inclinare. Hoc facto archi- episcopus dicat orationem: „Omnipotens sempiterne — est mundum qui ...“ Alia benedictio eiusdem coram optimatibus ante altare per metropolitanum dicenda: „Deus qui solus — corde praeficiat. Per Christum ...“ Notandum est, quod tunica reginae et camisia debent esse apertae ante usque ad corri- giam et dominus archiepiscopus debet inungere eam de oleo sancto in modum crucis in capite et pectore et in scapulis ; dum inungit sic: „In nomine patris — saeculorum Amen." Orationes post unctionem : „Sancti spiritus — queas auxi- liante domino nostro Jesu Christo, qui .. .“ Oratio: „Omnipotens sempiterne — indigne. Per do- minum ... Post istam orationem datur reginae sceptrum ab archi- episcopo, alterius modi quam sceptrum regium, at virga con- similis virgae regiae, absque orationibus. Tunc debet anulus immitti digito eius, dicente metropolitano: „Accipe annulum — pervenire. Per ...“ Item alia: „Deus cuius est — contendat. Per Christum ...“ Sequitur benedictio coronae: „Deus tuorum corona fidelium ...“ (ut supra) Qua finita debet ei imponi ab archiepiscopo corona in capite ipsius, quam impositam susten- tare debent undique barones. Archiepisopus autem debet dicere sic: „Accipe coronam — coroneris." Item alia: „Officio nostrae indignitatis — qui cum Deo ...“ Item oratio: „Omnium do- mine — corroborare gloriam. Per ... Post istam orationem barones, qui coronam eius susten- tant, deducunt eam ad solium, ibi sede parata collocatur, associante ipsam venerabili abbatissa monasterii sancti Georgii in castro Pragensi ordinis sancti Benedicti, quae propter 18*
— 275 — Professio regis ante solium coram Deo et clero et po- pulo: „Profiteor et promitto — nostrorum praestare. Amen.“ II. Ordo ad benedicendum reginam, quae debet con- secrari statim post factam consecrationem regis, hoc modo: Statim eo coronato et eam benedici et coronari iubente, crine soluto et capite discoperto a duobus episcopis deducitur ante altare et prostrata ante debet orare; qua elevata ab ora- tione ab episcopis debet iterum caput inclinare. Hoc facto archi- episcopus dicat orationem: „Omnipotens sempiterne — est mundum qui ...“ Alia benedictio eiusdem coram optimatibus ante altare per metropolitanum dicenda: „Deus qui solus — corde praeficiat. Per Christum ...“ Notandum est, quod tunica reginae et camisia debent esse apertae ante usque ad corri- giam et dominus archiepiscopus debet inungere eam de oleo sancto in modum crucis in capite et pectore et in scapulis ; dum inungit sic: „In nomine patris — saeculorum Amen." Orationes post unctionem : „Sancti spiritus — queas auxi- liante domino nostro Jesu Christo, qui .. .“ Oratio: „Omnipotens sempiterne — indigne. Per do- minum ... Post istam orationem datur reginae sceptrum ab archi- episcopo, alterius modi quam sceptrum regium, at virga con- similis virgae regiae, absque orationibus. Tunc debet anulus immitti digito eius, dicente metropolitano: „Accipe annulum — pervenire. Per ...“ Item alia: „Deus cuius est — contendat. Per Christum ...“ Sequitur benedictio coronae: „Deus tuorum corona fidelium ...“ (ut supra) Qua finita debet ei imponi ab archiepiscopo corona in capite ipsius, quam impositam susten- tare debent undique barones. Archiepisopus autem debet dicere sic: „Accipe coronam — coroneris." Item alia: „Officio nostrae indignitatis — qui cum Deo ...“ Item oratio: „Omnium do- mine — corroborare gloriam. Per ... Post istam orationem barones, qui coronam eius susten- tant, deducunt eam ad solium, ibi sede parata collocatur, associante ipsam venerabili abbatissa monasterii sancti Georgii in castro Pragensi ordinis sancti Benedicti, quae propter 18*
Strana 276
276 — dignitatem sui vocatura et vocata coronationi reginae debet semper interesse, circumstantibus eam baronibus et matronis nobilioribus regni Boemiae. In oblatione vero, in pace ferenda et in communione penitus est ordo regis superius annotatus observandus. Sequitur benedictio vexilli: „Inclina Domine aurem tuam ad preces nostrae humilitatis et per interventum beati Michaelis archangeli tui divinarumque coelestium virtutum praesta nobis auxilium dexterae tuae, ut sicut benedixisti Abraham adversus quinque reges triumphantem atque David regem in tui nominis laude triumphales congressus exercentem, benedicere et sancti- ficare digneris hoc vexillum, quod ob defensionem sanctae ecclesiae contra hostilem rabiem defertur, quatenus per vir- tutem sanctae crucis triumphum et victoriam se ex hostibus acquisisse laetentur. Qui cum patre ...“ Hic finitur coronatio et immediate sequitur evangelium secundum Mathaeum: „In illo tempore ... Abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut raperent Jesum in sermone — et quae sunt Dei, Deo. Et notandum, quod dum legitur evangelium, rex et regina debent deponere coronas suas, et lecto evangelio maior inter archiepiscopos vel episcopos accipit librum evangelii et defert domino regi osculandum et postea reginae et postea domino archiepiscopo missam celebranti. Credo dicitur et offertorium : „Intendo voci orationis meae rex meus et Deus meus, quoniam ad te orabo Domine." Post offertorium vero barones vel magnates deducunt regem ad altare, coronam eius coram eo deferentes, rex autem debet offerre unum panem album et armillam argen- team plenam vino et aurum, prout regiae dignitati videbitur expedire, et regina similiter; et in eundo et redeundo gladius nudus deferatur coram rege et sceptrum. „Munera quaesumus " domine — te largiente usqne quaque proficiant. Per eundem ... Sequitur benedictio solempnis super regem et populum ante Agnus dei: „Omnipotens Deus carismatum suorum nos locuplet iocunditate et regem nostrum ecclesiasticae pacis perfrui faciat tranquillitatem. Amen. Angelum sanctum ubique ei custodem tribuat et defensorem tam sibi, quam nobis vir-
276 — dignitatem sui vocatura et vocata coronationi reginae debet semper interesse, circumstantibus eam baronibus et matronis nobilioribus regni Boemiae. In oblatione vero, in pace ferenda et in communione penitus est ordo regis superius annotatus observandus. Sequitur benedictio vexilli: „Inclina Domine aurem tuam ad preces nostrae humilitatis et per interventum beati Michaelis archangeli tui divinarumque coelestium virtutum praesta nobis auxilium dexterae tuae, ut sicut benedixisti Abraham adversus quinque reges triumphantem atque David regem in tui nominis laude triumphales congressus exercentem, benedicere et sancti- ficare digneris hoc vexillum, quod ob defensionem sanctae ecclesiae contra hostilem rabiem defertur, quatenus per vir- tutem sanctae crucis triumphum et victoriam se ex hostibus acquisisse laetentur. Qui cum patre ...“ Hic finitur coronatio et immediate sequitur evangelium secundum Mathaeum: „In illo tempore ... Abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut raperent Jesum in sermone — et quae sunt Dei, Deo. Et notandum, quod dum legitur evangelium, rex et regina debent deponere coronas suas, et lecto evangelio maior inter archiepiscopos vel episcopos accipit librum evangelii et defert domino regi osculandum et postea reginae et postea domino archiepiscopo missam celebranti. Credo dicitur et offertorium : „Intendo voci orationis meae rex meus et Deus meus, quoniam ad te orabo Domine." Post offertorium vero barones vel magnates deducunt regem ad altare, coronam eius coram eo deferentes, rex autem debet offerre unum panem album et armillam argen- team plenam vino et aurum, prout regiae dignitati videbitur expedire, et regina similiter; et in eundo et redeundo gladius nudus deferatur coram rege et sceptrum. „Munera quaesumus " domine — te largiente usqne quaque proficiant. Per eundem ... Sequitur benedictio solempnis super regem et populum ante Agnus dei: „Omnipotens Deus carismatum suorum nos locuplet iocunditate et regem nostrum ecclesiasticae pacis perfrui faciat tranquillitatem. Amen. Angelum sanctum ubique ei custodem tribuat et defensorem tam sibi, quam nobis vir-
Strana 277
277 — tutum sanctarum conferat vigorem. Amen. Ambitum regni sui in diebus eius pax circumdet honesta, et quocunque se verterit, adversariorum mens enervetur infesta, omnisque in nobis religio habundet modesta. Amen. Quod ipse parare dignetur. Amen." Alia benedictio super regem: „Omnipotens Deus, qui te populi — dignetur, cuius regnum et imperium sine fine per- manet in saecula saeculorum." Item notandum est, quod ille, qui dedit regi evangelium ad osculandum, debet post Pax Domini accipere pacem ab archiepiscopo missam celebrante et deferre regi et reginae cum libro, et post eum omnes archiepiscopi et episcopi dant osculum pacis regi unus post alium in suo solio residenti. Item nota, quod post ablutionem vel infra ablutionem peractam per archiepiscopum vel post missam, si placet, iterum magnates vel barones adducunt regem coram altari et ibi com- municat corpus et sanguinem Domini de manu archiepiscopi missam celebrantis. Sequitur communio: „Intellige clamorem meum, intende voci orationis meae, rex meus et deus, quoniam ad te orabo, Domine.“ Completorium : „Haec nos communio Domine purget a crimine et famulum tuum N., regem nostrum, ab omnibus tueatur adversis, quatenus et ecclesiasticae pacis obtineat tran- quillitatem et post istius temporis decursum ad aeternam perveniat hereditatem. Per dominum ...“ (Loserth Joh. Die Krönungsordnung der Könige von Böhmen. Arch. ƒ. ö. Gesch. LIV. — Versio boemica sacculi XIV: Řád korunování krále českého. Výb. z lit. české I. 575—610. — Hicce Ordo conscriptus est ad formam Ordinis in coronatione regum Franciae usitati.)
277 — tutum sanctarum conferat vigorem. Amen. Ambitum regni sui in diebus eius pax circumdet honesta, et quocunque se verterit, adversariorum mens enervetur infesta, omnisque in nobis religio habundet modesta. Amen. Quod ipse parare dignetur. Amen." Alia benedictio super regem: „Omnipotens Deus, qui te populi — dignetur, cuius regnum et imperium sine fine per- manet in saecula saeculorum." Item notandum est, quod ille, qui dedit regi evangelium ad osculandum, debet post Pax Domini accipere pacem ab archiepiscopo missam celebrante et deferre regi et reginae cum libro, et post eum omnes archiepiscopi et episcopi dant osculum pacis regi unus post alium in suo solio residenti. Item nota, quod post ablutionem vel infra ablutionem peractam per archiepiscopum vel post missam, si placet, iterum magnates vel barones adducunt regem coram altari et ibi com- municat corpus et sanguinem Domini de manu archiepiscopi missam celebrantis. Sequitur communio: „Intellige clamorem meum, intende voci orationis meae, rex meus et deus, quoniam ad te orabo, Domine.“ Completorium : „Haec nos communio Domine purget a crimine et famulum tuum N., regem nostrum, ab omnibus tueatur adversis, quatenus et ecclesiasticae pacis obtineat tran- quillitatem et post istius temporis decursum ad aeternam perveniat hereditatem. Per dominum ...“ (Loserth Joh. Die Krönungsordnung der Könige von Böhmen. Arch. ƒ. ö. Gesch. LIV. — Versio boemica sacculi XIV: Řád korunování krále českého. Výb. z lit. české I. 575—610. — Hicce Ordo conscriptus est ad formam Ordinis in coronatione regum Franciae usitati.)
Strana 278
Aetas Caroli IY., Rom. regis, in regem Boemiae ao. 1342, 2. Septembris Pragae coronati. 259. Carolus rex Joannem ducem Stynaviae in- feudat de terra Stynavia ad vitae tempora. 1347, 11. Septembris. Carolus D. gr. R. rex s. a. et B. rex illustri Joanni, duci Stynaviae, principi suo dilecto, suam gratiam et salutem .. . Cum tuae petitionis oblata nobis series contineret, quod tu nobis post felicis nostrae coronationis tempora, dum nobis debitae fidelitatis homagium praestitisses, ferventibus desideriis offerebas, quatenus tibi ducatum sive principatum, quem olim ab illustri domino Joanne, celebris memoriae genitore nostro carissimo, olim rege B., in pheudum tenuisse probaris, virtute regni Boemiae, cujus nunc regimini Domino disponente feliciter praesidemus, cum suis libertatibus, immunitatibus, honoribus et gratiis, sicut eundem hactenus possedisti, in pheudum, dum viveres, conferre de regali magnificentia dignaremur: nos ... ducatum sive principatum tuum cum omnibus honoribus, gratiis et immunitatibus, ut eum hactenus tenuisti, nom. cum medietate civitatum Stynaviae et Gor, districtuum et appendiorum, fructuum et utilitatum pertinentium ad easdem, in quibus media pars nobis et tibi residua provenire debebit, necnon oppidis Rudna, Polkewitz, Tilia, et pignoribus tuis Hern- stat et Winczik et castro Ritzen ... in pheudum ad vitae tuae tempora conferimus et donamus :.. Datum Pragae a. D. 1347, Indictione VI., III. Idus Septembris, regnorum nostrorum anno secundo. (Grünhagen I. 167.)
Aetas Caroli IY., Rom. regis, in regem Boemiae ao. 1342, 2. Septembris Pragae coronati. 259. Carolus rex Joannem ducem Stynaviae in- feudat de terra Stynavia ad vitae tempora. 1347, 11. Septembris. Carolus D. gr. R. rex s. a. et B. rex illustri Joanni, duci Stynaviae, principi suo dilecto, suam gratiam et salutem .. . Cum tuae petitionis oblata nobis series contineret, quod tu nobis post felicis nostrae coronationis tempora, dum nobis debitae fidelitatis homagium praestitisses, ferventibus desideriis offerebas, quatenus tibi ducatum sive principatum, quem olim ab illustri domino Joanne, celebris memoriae genitore nostro carissimo, olim rege B., in pheudum tenuisse probaris, virtute regni Boemiae, cujus nunc regimini Domino disponente feliciter praesidemus, cum suis libertatibus, immunitatibus, honoribus et gratiis, sicut eundem hactenus possedisti, in pheudum, dum viveres, conferre de regali magnificentia dignaremur: nos ... ducatum sive principatum tuum cum omnibus honoribus, gratiis et immunitatibus, ut eum hactenus tenuisti, nom. cum medietate civitatum Stynaviae et Gor, districtuum et appendiorum, fructuum et utilitatum pertinentium ad easdem, in quibus media pars nobis et tibi residua provenire debebit, necnon oppidis Rudna, Polkewitz, Tilia, et pignoribus tuis Hern- stat et Winczik et castro Ritzen ... in pheudum ad vitae tuae tempora conferimus et donamus :.. Datum Pragae a. D. 1347, Indictione VI., III. Idus Septembris, regnorum nostrorum anno secundo. (Grünhagen I. 167.)
Strana 279
279 — 260. Carolus Romanorum et Boemiae rex approbat et confirmat literas privilegiales civitatis Egrensis. 1347, 25. Septembris. Karolus D. gr. Rom. rex s. a, et B. rex, notum facimus universis. Licet ad persequenda vota fidelium in hiis praesertim, quae rationi consentiunt, ad tanto ampliorem progressum regia celsitudo se novit obnoxiam, quanto divinae dispensationis gratia pluribus dominatur: illorum tamen votivas preces atten- tium exaudire tenetur, quos virtutum approbata constantia et fidelium obsequiorum laudabilitas recommendat. Sane cum dilectorum nobis fidelium nostrorum, civium Egrensium, pro se et universitate sua oblata nobis petitio contineret, quatenus eisdem literas, quas a rec. mem. Roma- norum et Boemiae regibus, nominatim a divo Rudolfo et nonnullis aliis ac a nobis, dum essemus marchio Moraviae, obtinuisse nos- — cuntur, approbare et confirmare dignemur Primae etenim literae tenor talis erat: (Litterae Premyslai II. dd. Egrae 1266. — Cod. jur. boh. I. 54.) Item secunda litera sonabat in haec verba: „Albertus D. gr. Rom. rex s. a. universis Romani Imperii fidelibus praesentes literas inspecturis gratiam suam et omne bonum. Dignum censemus et consentaneum rationi, ut eis, qui fide et devotione prae aliis se ad nostra et Imperii beneplacita exhibent promptiores, prae ceteris etiam plus impendat nostra serenitas gratiae et favoris. Hinc est, quod prudentium virorum, ciuium Egrensium, fidelium nostrorum dilectorum, grata et fidelia servitia, quae nobis et Imperio impenderunt hactenus et impendere continuatione laudabili non desistunt, benignius advertentes, ipsis hanc specialem gratiam duximus faciendam, ut inantea extra civitatem Egrensem super quacunque etiam actione ad nullum judicium provinciale evocari debeant sive trahi, nisi querulantibus in civitate eadem per judicem, qui pro tempore fuerit ibidem, justitia denegetur. Praesentium etc. Datum in Hailprunnen septimo Kal. Julii a. 1305, regni vero nostri anno septimo."
279 — 260. Carolus Romanorum et Boemiae rex approbat et confirmat literas privilegiales civitatis Egrensis. 1347, 25. Septembris. Karolus D. gr. Rom. rex s. a, et B. rex, notum facimus universis. Licet ad persequenda vota fidelium in hiis praesertim, quae rationi consentiunt, ad tanto ampliorem progressum regia celsitudo se novit obnoxiam, quanto divinae dispensationis gratia pluribus dominatur: illorum tamen votivas preces atten- tium exaudire tenetur, quos virtutum approbata constantia et fidelium obsequiorum laudabilitas recommendat. Sane cum dilectorum nobis fidelium nostrorum, civium Egrensium, pro se et universitate sua oblata nobis petitio contineret, quatenus eisdem literas, quas a rec. mem. Roma- norum et Boemiae regibus, nominatim a divo Rudolfo et nonnullis aliis ac a nobis, dum essemus marchio Moraviae, obtinuisse nos- — cuntur, approbare et confirmare dignemur Primae etenim literae tenor talis erat: (Litterae Premyslai II. dd. Egrae 1266. — Cod. jur. boh. I. 54.) Item secunda litera sonabat in haec verba: „Albertus D. gr. Rom. rex s. a. universis Romani Imperii fidelibus praesentes literas inspecturis gratiam suam et omne bonum. Dignum censemus et consentaneum rationi, ut eis, qui fide et devotione prae aliis se ad nostra et Imperii beneplacita exhibent promptiores, prae ceteris etiam plus impendat nostra serenitas gratiae et favoris. Hinc est, quod prudentium virorum, ciuium Egrensium, fidelium nostrorum dilectorum, grata et fidelia servitia, quae nobis et Imperio impenderunt hactenus et impendere continuatione laudabili non desistunt, benignius advertentes, ipsis hanc specialem gratiam duximus faciendam, ut inantea extra civitatem Egrensem super quacunque etiam actione ad nullum judicium provinciale evocari debeant sive trahi, nisi querulantibus in civitate eadem per judicem, qui pro tempore fuerit ibidem, justitia denegetur. Praesentium etc. Datum in Hailprunnen septimo Kal. Julii a. 1305, regni vero nostri anno septimo."
Strana 280
280 — Praeterea tertia litera in lingua theutonica sic sonabat: (Litterae Joannis regis ddo. Pragae 1322, 23. Octobris.— Codex jur. boh. II. 1. n. 43.) Item quarta litera hunc tenorem continebat: (Litterae Joannis regis ddo. Pragae 1341, 10. Julii. Codex jur. boh. II. 1. n. 180.) Praeterea quintae literae talis erat tenor: (Litterae Caroli marchionis ddo. Pragae 1342, 28. Januarii.— Codex jur. boh. II. 1. n. 208.) Nos igitur ad supradictorum civium nostrorum supplica- tionis instantiam, quae justitiam sonat et non discedit a tra- mite rationis, praesertim cum juste petentibus non sit dene- gandus assensus, superscriptas literas divorum principum, praedecessorum nostrorum tam Romanorum quam Boemiae regum, nominatim divi Rudolphi Rom. regis literas, quae inci- piunt: „Rudolphus D. gr. Rom. rex s. a. omnibus in perpetuum. Regalis throni...“ (ddo. Viennae, 1279, 7. Junii. — Codex j. b. I. 72.) et illustris Joannis, quondam B. regis, geni- toris nostri dilecti, et nostris de verbo ad verbum, prout scripta sunt, in omnibus suis capitulis et clausulis et teno- ribus, ut praefertur, ac certa nostra scientia informati de omnibus praemissis, non dolo circumvecti aut errore seducti, sed de nostrae regalis munificentiae assensu et beneplacito speciali innovamus, approbamus, ratificamus et confirmamus, decernentes ipsas auctoritate regia, qua potimur, integrae et plenariae existere firmitatis, praesentium sub nostro sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1347, Indictione I., septimo Kal. Octobris, regnorum nostrorum anno secundo. (Orig. arch. Egrensis. — Pelzel K. Carl IV. XLVIII.) — 261. Balduini archiepiscopi Treverensis cum Ca- rolo IV. Rom. rege de certis bonis (Luxemburg et Culon) conventio. 1348, 17. Februarii. (Coloniae.) (A. K. — Chytil VII. 753.)
280 — Praeterea tertia litera in lingua theutonica sic sonabat: (Litterae Joannis regis ddo. Pragae 1322, 23. Octobris.— Codex jur. boh. II. 1. n. 43.) Item quarta litera hunc tenorem continebat: (Litterae Joannis regis ddo. Pragae 1341, 10. Julii. Codex jur. boh. II. 1. n. 180.) Praeterea quintae literae talis erat tenor: (Litterae Caroli marchionis ddo. Pragae 1342, 28. Januarii.— Codex jur. boh. II. 1. n. 208.) Nos igitur ad supradictorum civium nostrorum supplica- tionis instantiam, quae justitiam sonat et non discedit a tra- mite rationis, praesertim cum juste petentibus non sit dene- gandus assensus, superscriptas literas divorum principum, praedecessorum nostrorum tam Romanorum quam Boemiae regum, nominatim divi Rudolphi Rom. regis literas, quae inci- piunt: „Rudolphus D. gr. Rom. rex s. a. omnibus in perpetuum. Regalis throni...“ (ddo. Viennae, 1279, 7. Junii. — Codex j. b. I. 72.) et illustris Joannis, quondam B. regis, geni- toris nostri dilecti, et nostris de verbo ad verbum, prout scripta sunt, in omnibus suis capitulis et clausulis et teno- ribus, ut praefertur, ac certa nostra scientia informati de omnibus praemissis, non dolo circumvecti aut errore seducti, sed de nostrae regalis munificentiae assensu et beneplacito speciali innovamus, approbamus, ratificamus et confirmamus, decernentes ipsas auctoritate regia, qua potimur, integrae et plenariae existere firmitatis, praesentium sub nostro sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1347, Indictione I., septimo Kal. Octobris, regnorum nostrorum anno secundo. (Orig. arch. Egrensis. — Pelzel K. Carl IV. XLVIII.) — 261. Balduini archiepiscopi Treverensis cum Ca- rolo IV. Rom. rege de certis bonis (Luxemburg et Culon) conventio. 1348, 17. Februarii. (Coloniae.) (A. K. — Chytil VII. 753.)
Strana 281
281 262. Promissio Caroli IV. de civitate Egra a regno Boemiae non segreganda. 1348, 1. Martii. Karolus D. gr. Rom. rex s. a. et B. rex. Universis prae- sentes literas inspecturis harum serie patefiat, quod dilectorum fidelium nostrorum, civium civitatis Egrensis, integerrimae fidei et devotionis puritatem et affectum, quibus erga regale culmen et regnum nostrum Boemiae hactenus semper claruerunt, interna mentis consideratione pensantes eisdem civibus promisimus et bona fide nostra promittimus per praesentes, quod praedictam civitatem Egrensem nunquam alicui homini aut personae cuius- cunque status, conditionis aut praeeminentiae existat, pignori obligabimus aut quovis alienationis titulo seu modo a regno seu corona nostri regni Boemiae segregabimus et curabimus aliqualiter separare. Harum etc. Datum Pragae, prima die mensis Martii a. D. 1348, regnorum nostrorum anno secundo. (Pelzel, K. Karl IV, n. XLIX. — Chytil VII. 754.) 263. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Fri- derici I. Rom. Imp., Wladislao regi Boemiae a. 1158, 18. Januarii datas. 1348, 7. Aprilis. List (ciesaře) Karla, kterýž potvrzuje listu Fridricha ciesaře, kterýž list téhož Fridricha v svuoj zejména vepsal jest. Kterýžto Fridrich ciesař římský dává Vladislavovi kniežeti českému, aby na časy určité okolek zlatý na hlavě své nositi mohl a při tom dává na věčnost zemi české a témuž Vladislavovi a jeho potomkům slezského kniežetstvie plat. Karolus D. gr., Romanorum rex semper augustus, et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devotorum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox
281 262. Promissio Caroli IV. de civitate Egra a regno Boemiae non segreganda. 1348, 1. Martii. Karolus D. gr. Rom. rex s. a. et B. rex. Universis prae- sentes literas inspecturis harum serie patefiat, quod dilectorum fidelium nostrorum, civium civitatis Egrensis, integerrimae fidei et devotionis puritatem et affectum, quibus erga regale culmen et regnum nostrum Boemiae hactenus semper claruerunt, interna mentis consideratione pensantes eisdem civibus promisimus et bona fide nostra promittimus per praesentes, quod praedictam civitatem Egrensem nunquam alicui homini aut personae cuius- cunque status, conditionis aut praeeminentiae existat, pignori obligabimus aut quovis alienationis titulo seu modo a regno seu corona nostri regni Boemiae segregabimus et curabimus aliqualiter separare. Harum etc. Datum Pragae, prima die mensis Martii a. D. 1348, regnorum nostrorum anno secundo. (Pelzel, K. Karl IV, n. XLIX. — Chytil VII. 754.) 263. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Fri- derici I. Rom. Imp., Wladislao regi Boemiae a. 1158, 18. Januarii datas. 1348, 7. Aprilis. List (ciesaře) Karla, kterýž potvrzuje listu Fridricha ciesaře, kterýž list téhož Fridricha v svuoj zejména vepsal jest. Kterýžto Fridrich ciesař římský dává Vladislavovi kniežeti českému, aby na časy určité okolek zlatý na hlavě své nositi mohl a při tom dává na věčnost zemi české a témuž Vladislavovi a jeho potomkům slezského kniežetstvie plat. Karolus D. gr., Romanorum rex semper augustus, et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devotorum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox
Strana 282
282 — est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Rati- boriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Friderici, divi Romanorum Imperatoris, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Friderici I. Imp. ddo. Ratisbonae 1158, 18. Janu- arii, hujus Codicis tom. I. n. 16.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos prae caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius inclinati, praefatas litteras ac omnia et singula contenta in eisdem laudamus, ratificamus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine potestatis damus, tenore praesentium conferimus et donamus. Volentes de uberiori dono gratiae Romanae regiae et con- cedentes expresse, quod tam in judicio quam extra, ubicumque necessarium fuerit aut etiam opportunum, nostris praesentibus velut praedictis originalibus litteris adhibeatur ab omnibus et singulis plena fides, nostrasque praesentes dictis aequipollere originalibus per omnia, decernimus, praecipimus et mandamus. Hujus rei testes sunt: Gerlacus archiepiscopus Mogun- tinensis, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius, Ro- dulphus senior, dux Saxoniae, sacri Imperii marescalcus, Rodulphus junior, Saxoniae et Fridericus de Deck duces, Johannes purgravius Nurnbergensis, Ulricus lantgrauius de Lyugkemberch, Fridericus de Orlemund, Vlricus de Helfen- stain et Rodulphus de Wertheim comites, Petrus de Hewy,
282 — est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Rati- boriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Friderici, divi Romanorum Imperatoris, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Friderici I. Imp. ddo. Ratisbonae 1158, 18. Janu- arii, hujus Codicis tom. I. n. 16.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos prae caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius inclinati, praefatas litteras ac omnia et singula contenta in eisdem laudamus, ratificamus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine potestatis damus, tenore praesentium conferimus et donamus. Volentes de uberiori dono gratiae Romanae regiae et con- cedentes expresse, quod tam in judicio quam extra, ubicumque necessarium fuerit aut etiam opportunum, nostris praesentibus velut praedictis originalibus litteris adhibeatur ab omnibus et singulis plena fides, nostrasque praesentes dictis aequipollere originalibus per omnia, decernimus, praecipimus et mandamus. Hujus rei testes sunt: Gerlacus archiepiscopus Mogun- tinensis, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius, Ro- dulphus senior, dux Saxoniae, sacri Imperii marescalcus, Rodulphus junior, Saxoniae et Fridericus de Deck duces, Johannes purgravius Nurnbergensis, Ulricus lantgrauius de Lyugkemberch, Fridericus de Orlemund, Vlricus de Helfen- stain et Rodulphus de Wertheim comites, Petrus de Hewy,
Strana 283
283 — Crafto de Hoenloeh, Gotfridus de Pruneck, Eberhardus de Walkse, Fridericus de Walkse, Eglolf di Friberg et Pur- chardus de Elrbath, Romani regni praefati principes et barones. In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 264. Carolus IV. Rom. rex confirmat litteras Fri- derici II. Rom. regis, Basileae 26. Sept. 1212 super electione regum Boemiae datas. 1348, 7. Aprilis. Listy dva ciesaře Karla, jeden s zlatú bullí a druhý s majestátem, oba v slova jednostajná, kterýmž potvrzuje Čechóm a moc dává, aby sobě mohli za krále voliti bez překážky ciesařuov a říše, kohož se jim zdá, a arcibiskup český korunovati i mazati krále má, a o meze příslušející k zemi české státi má, a ke dvoru ciesařskému do Bamberka, do Norm- berga a do Mersburga jeti má, a knieže polské ssebú vésti má, když se jemu šest nedělí napřed věděti dá, na korunovánie s ciesařem; nechce-li král poslati tři sta oděncuov, aby dal tři sta hřiven. Datum Pragae anno 1348 a druhého jest datum anno 1355. Karolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devotorum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislauiensis et Luthomuschelensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster charissimus, ac Nicolaus Oppaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, ba- rones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinen- tiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter
283 — Crafto de Hoenloeh, Gotfridus de Pruneck, Eberhardus de Walkse, Fridericus de Walkse, Eglolf di Friberg et Pur- chardus de Elrbath, Romani regni praefati principes et barones. In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 264. Carolus IV. Rom. rex confirmat litteras Fri- derici II. Rom. regis, Basileae 26. Sept. 1212 super electione regum Boemiae datas. 1348, 7. Aprilis. Listy dva ciesaře Karla, jeden s zlatú bullí a druhý s majestátem, oba v slova jednostajná, kterýmž potvrzuje Čechóm a moc dává, aby sobě mohli za krále voliti bez překážky ciesařuov a říše, kohož se jim zdá, a arcibiskup český korunovati i mazati krále má, a o meze příslušející k zemi české státi má, a ke dvoru ciesařskému do Bamberka, do Norm- berga a do Mersburga jeti má, a knieže polské ssebú vésti má, když se jemu šest nedělí napřed věděti dá, na korunovánie s ciesařem; nechce-li král poslati tři sta oděncuov, aby dal tři sta hřiven. Datum Pragae anno 1348 a druhého jest datum anno 1355. Karolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devotorum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislauiensis et Luthomuschelensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster charissimus, ac Nicolaus Oppaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, ba- rones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinen- tiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter
Strana 284
284 — supplicarunt, ut quasdam litteras Friderici, divi Romanorum Imperatoris electi, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhi- bitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Literae Friderici II. Rom. Imp. ddo. Basileae a. 1212, 26. Sept. — Hujus codicis tomi I. n. 24.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos prae caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius inclinati, praefatas litteras ac omnia et singula contenta in eisdem laudamus, ratificamus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine po- testatis, praefatis, regno, praelatis, ducibus, principibus, baro- nibus, proceribus et nobilibus ac universitati regni ipsius et pertinentiarum ejusdem, ad usum et opus regum Boemiae in perpetuum damus, tenore praesentium conferimus et donamus : omnem diminutionem et defectum, si quis in praemissis fuerit, de uberiori dono majestatis Romanae regiae et plenitudine po- testatis reparantes omnimode et supplentes. Verumtamen si circa contenta in praefatis litteris non- nulli calumpniari, aut ea interpretari sinistre, seu in sensum reprobum declarare, imo verius obscurari forsitan niterentur, ad tollendum de medio omne dubium vel obscurum, quibus dictarum series aspergitur literarum, ut regni Boemiae prae- fati, ipsiusque incolarum status in sincera Imperii dilectionis perseveret concordia et unitatem in vinculo pacis servet, ac incolae dicti regni hiis quae dissidentiae materia possent esse temporibus profuturis et animarum et corporum inde nasci- turis periculis rerumque dispendiis proventuris sollerti prae- ventione, antequam ordiantur, tam prudenter quam salubriter praecisis, tamquam mansueti terram hereditent et in pacis multitudine delectentur: electionem regis Boemiae in casu dumtaxat et eventu, quibus de genealogia, progenie vel semine aut prosapia regali Boemiae masculus vel femella superstes
284 — supplicarunt, ut quasdam litteras Friderici, divi Romanorum Imperatoris electi, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhi- bitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Literae Friderici II. Rom. Imp. ddo. Basileae a. 1212, 26. Sept. — Hujus codicis tomi I. n. 24.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos prae caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius inclinati, praefatas litteras ac omnia et singula contenta in eisdem laudamus, ratificamus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine po- testatis, praefatis, regno, praelatis, ducibus, principibus, baro- nibus, proceribus et nobilibus ac universitati regni ipsius et pertinentiarum ejusdem, ad usum et opus regum Boemiae in perpetuum damus, tenore praesentium conferimus et donamus : omnem diminutionem et defectum, si quis in praemissis fuerit, de uberiori dono majestatis Romanae regiae et plenitudine po- testatis reparantes omnimode et supplentes. Verumtamen si circa contenta in praefatis litteris non- nulli calumpniari, aut ea interpretari sinistre, seu in sensum reprobum declarare, imo verius obscurari forsitan niterentur, ad tollendum de medio omne dubium vel obscurum, quibus dictarum series aspergitur literarum, ut regni Boemiae prae- fati, ipsiusque incolarum status in sincera Imperii dilectionis perseveret concordia et unitatem in vinculo pacis servet, ac incolae dicti regni hiis quae dissidentiae materia possent esse temporibus profuturis et animarum et corporum inde nasci- turis periculis rerumque dispendiis proventuris sollerti prae- ventione, antequam ordiantur, tam prudenter quam salubriter praecisis, tamquam mansueti terram hereditent et in pacis multitudine delectentur: electionem regis Boemiae in casu dumtaxat et eventu, quibus de genealogia, progenie vel semine aut prosapia regali Boemiae masculus vel femella superstes
Strana 285
285 — legitimus (quod Deus avertat) nullus fuerit oriundus, vel per quemcumque alium modum vacare contigerit dictum regnum, ad praelatos, duces, principes, barones, nobiles et communi- tatem regni praefati et pertinentiarum eiusdem, habita cum nonnullis regis Romanorum, futuri Imperatoris coelectoribus, ac aliis principibus, qui tunc temporis nostrae celsitudinis praesentiae assistebant, deliberatione matura, ipsorumque sano digesti consilio volumus, decernimus, pronuntiamus, interpre- tamus et praesentis scripti patrocinio declaramus, rite, iuste et legitime in perpetuum pertinere, ipsiusque regis Boemiae electionem in casu et eventu praedictis, et non aliis, praefatis praelatis, ducibus, principibus, baronibus, nobilibus et commu- nitati dicti regni et pertinentiarum eiusdem de nostra, regis Romanorum, plenitudine potestatis ac ex certa scientia damus, concedimus, conferimus et donamus, dictamque electionem me- liori, salubriori et saniori, quo potest, modo fieri, confirmamus et transferimus in eosdem. Volentes etiam, ut quicumque in regem Boemiae electus fuerit, ad nos et successores nostros, Romanorum reges et Imperatores, accedat, sua a nobis et successoribus nostris modo debito et solito regalia recepturus, non obstantibus legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel comunibus statutis, seu edictis factis et editis in contrarium quibuscumque, quas et quae, quantum ad haec, ac si forent nominatim et de verbo ad verbum scripta praesentibus et inserta, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dicta Romanae regiae plenitudine potestatis decernimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Insuper ad universorum et singulorum cupimus notitiam pervenire, quod praedictae literae bulla aurea typario maie- statis praefati Friderici Romanorum Imperatoris electi impressa, qua ipse rex Siciliae, ducatus Apuliae et principatus Capuae ante coronationis regni Romani solennia utebatur, prout nobis constat et sumus plenariae informati, et sicuti gloriosae me- moriae Heinricus, avus noster, quondam Romanorum Imperator, sigillo comitatus Lucemburgensis, et ceteri divi Romanorum electi, praedecessores nostri, suorum titulorum, nosque etiam
285 — legitimus (quod Deus avertat) nullus fuerit oriundus, vel per quemcumque alium modum vacare contigerit dictum regnum, ad praelatos, duces, principes, barones, nobiles et communi- tatem regni praefati et pertinentiarum eiusdem, habita cum nonnullis regis Romanorum, futuri Imperatoris coelectoribus, ac aliis principibus, qui tunc temporis nostrae celsitudinis praesentiae assistebant, deliberatione matura, ipsorumque sano digesti consilio volumus, decernimus, pronuntiamus, interpre- tamus et praesentis scripti patrocinio declaramus, rite, iuste et legitime in perpetuum pertinere, ipsiusque regis Boemiae electionem in casu et eventu praedictis, et non aliis, praefatis praelatis, ducibus, principibus, baronibus, nobilibus et commu- nitati dicti regni et pertinentiarum eiusdem de nostra, regis Romanorum, plenitudine potestatis ac ex certa scientia damus, concedimus, conferimus et donamus, dictamque electionem me- liori, salubriori et saniori, quo potest, modo fieri, confirmamus et transferimus in eosdem. Volentes etiam, ut quicumque in regem Boemiae electus fuerit, ad nos et successores nostros, Romanorum reges et Imperatores, accedat, sua a nobis et successoribus nostris modo debito et solito regalia recepturus, non obstantibus legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel comunibus statutis, seu edictis factis et editis in contrarium quibuscumque, quas et quae, quantum ad haec, ac si forent nominatim et de verbo ad verbum scripta praesentibus et inserta, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dicta Romanae regiae plenitudine potestatis decernimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Insuper ad universorum et singulorum cupimus notitiam pervenire, quod praedictae literae bulla aurea typario maie- statis praefati Friderici Romanorum Imperatoris electi impressa, qua ipse rex Siciliae, ducatus Apuliae et principatus Capuae ante coronationis regni Romani solennia utebatur, prout nobis constat et sumus plenariae informati, et sicuti gloriosae me- moriae Heinricus, avus noster, quondam Romanorum Imperator, sigillo comitatus Lucemburgensis, et ceteri divi Romanorum electi, praedecessores nostri, suorum titulorum, nosque etiam
Strana 286
286 — marchionatus Moraviae sigillo ante ipsorum et nostrae corona- tionis solemnitatem usi fuimus; in cuius bullae aureae circum- ferentia a parte maiestatis scripta sunt verba ista: Fridericus Dei gratia Sicilie rex Ducatus Apulie et Principatus Capue, et ab illa parte, ubi est impressio cuiusdam castri Christus vincit. Christus regnat, Christus inperat, existunt sane et integre, omni carentes vicio, communitae. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc nostrae laudati- onis, ratificationis, approbationis, confirmationis, donationis, reparationis supplementi, interpretationis, declarationis, revo- cationis, cassationis, irritationis et annullationis paginam in- fringere, vel ei ausu temerario in aliquo contraire; contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae celsitudinis Romanae, quam ob hoc se noverint gra- viter incursuros, mille marcas auri puri nostro et Romani regni fisco componant, ipsarum videlicet medietatem nostrae et successorum nostrorum, Romanorum regum et Imperatorum, curiae seu cameriae et reliquam passis iniuriam irremissi- biliter applicandam. In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et bulla aurea typario nostrae Maiestatis impressa praecepimus communiri. Huius rei testes sunt Gerlacus archiepiscopus Mogun- tinensis Sacri Imperii per Germaniam cancelarius, Rudolphus senior dux Saxoniae, Sacri Imperii mareschalcus, Rudolphus junior Saxoniae et Fridericus de Deck duces. Joannes purg- grauius Nurembergensis, Vlricus langgrauis de Lyuckemberg, Fridericus de Orlemund, Vlricus de Helffenstain et Rudolphus de Wertheim comites, Petrus de Hewy, Crafto de Hoenloch, Gotfridus de Pruneck, Eberhardus de Waltse, Fridericus de Waltse, Eglof de Friberg et Burchardus de Elrbach, Romani regni praefati principes et barones. Datum Pragae a. D. 1347 Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XXXII. — Chytil VII. 769.)
286 — marchionatus Moraviae sigillo ante ipsorum et nostrae corona- tionis solemnitatem usi fuimus; in cuius bullae aureae circum- ferentia a parte maiestatis scripta sunt verba ista: Fridericus Dei gratia Sicilie rex Ducatus Apulie et Principatus Capue, et ab illa parte, ubi est impressio cuiusdam castri Christus vincit. Christus regnat, Christus inperat, existunt sane et integre, omni carentes vicio, communitae. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc nostrae laudati- onis, ratificationis, approbationis, confirmationis, donationis, reparationis supplementi, interpretationis, declarationis, revo- cationis, cassationis, irritationis et annullationis paginam in- fringere, vel ei ausu temerario in aliquo contraire; contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae celsitudinis Romanae, quam ob hoc se noverint gra- viter incursuros, mille marcas auri puri nostro et Romani regni fisco componant, ipsarum videlicet medietatem nostrae et successorum nostrorum, Romanorum regum et Imperatorum, curiae seu cameriae et reliquam passis iniuriam irremissi- biliter applicandam. In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et bulla aurea typario nostrae Maiestatis impressa praecepimus communiri. Huius rei testes sunt Gerlacus archiepiscopus Mogun- tinensis Sacri Imperii per Germaniam cancelarius, Rudolphus senior dux Saxoniae, Sacri Imperii mareschalcus, Rudolphus junior Saxoniae et Fridericus de Deck duces. Joannes purg- grauius Nurembergensis, Vlricus langgrauis de Lyuckemberg, Fridericus de Orlemund, Vlricus de Helffenstain et Rudolphus de Wertheim comites, Petrus de Hewy, Crafto de Hoenloch, Gotfridus de Pruneck, Eberhardus de Waltse, Fridericus de Waltse, Eglof de Friberg et Burchardus de Elrbach, Romani regni praefati principes et barones. Datum Pragae a. D. 1347 Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XXXII. — Chytil VII. 769.)
Strana 287
287 — 265. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras ddo. 1216, 26. Jul., quibus Fridericus II. Rom. rex electi- onem Wenceslai, filii primogeniti regis Odacrii (I.), in regem Boemorum ratam habet. 1348, 7. Aprilis. List Karluov, kterýmž potvrzuje listu Fridricha (ciesaře), kterýž potvrzuje krále Vácslava syna krále Otakarova na království české, kteréhož páni a rytieřstvo z jednostajné vuole sobě s povolením krále Otakarova volili za krále. Carolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devotorum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pra- gensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et no- biles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Friderici, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Friderici II. Rom. regis ddo. apud Ulmum 1216, 26. Julii. Hujus Codicis t. I. n. 25.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos prae cae- teris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius incli- nati, praefatas litteras ac omnia et singula contenta in eisdem
287 — 265. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras ddo. 1216, 26. Jul., quibus Fridericus II. Rom. rex electi- onem Wenceslai, filii primogeniti regis Odacrii (I.), in regem Boemorum ratam habet. 1348, 7. Aprilis. List Karluov, kterýmž potvrzuje listu Fridricha (ciesaře), kterýž potvrzuje krále Vácslava syna krále Otakarova na království české, kteréhož páni a rytieřstvo z jednostajné vuole sobě s povolením krále Otakarova volili za krále. Carolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devotorum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pra- gensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et no- biles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Friderici, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Friderici II. Rom. regis ddo. apud Ulmum 1216, 26. Julii. Hujus Codicis t. I. n. 25.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos prae cae- teris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius incli- nati, praefatas litteras ac omnia et singula contenta in eisdem
Strana 288
288 — laudamus, ratificamus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine po- testatis praefatis, regno, praelatis, ducibus, principibus, baro- nibus, proceribus et nobilibus ac uniuersitati regni ipsius et pertinentiarum ejusdem, ad usum et opus regum Boemiae im perpetuum damus, tenore praesentium conferimus et do- namus ; omnem diminutionem et defectum, si quis in praemissis fuerit, de uberiori dono majestatis Romanae regiae et plenitu- dine potestatis reparantes omnimode et supplentes, ac omne dubium et obscurum pro parte et in fauorem ipsorum regum Boemiae interpretantes et etiam declarantes, non ob- stantibus legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel communibus, statutis seu edictis, factis et editis incontrarium quibuscumque, quas et quae, quantum ad hoc, ac si forent nominatim et de verbo ad verbum scripta praesentibus et inserta, revocamus, cassamus, irritamus, annul- lamus et de dicta Romanae regiae plenitudine potestatis decer- nimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo — applicandam (ut in diplomate praecedenti.) In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes sunt (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 779.) 266. Carolus IV., Rom. rex, confirmat literas Ricardi regis Rom., ddo. 9. Augusti 1262. 1348, 7. Aprilis. List Karluov (ciesaře), ježto potvrzuje listu Richarda krále římského, ježto dává potvrzení králi Otakarovi na království české a země příslu- šející a k tomu jemu a jeho dědicóm rakúskú a štýrskú zemi připojuje, jakožto dědici toho.
288 — laudamus, ratificamus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine po- testatis praefatis, regno, praelatis, ducibus, principibus, baro- nibus, proceribus et nobilibus ac uniuersitati regni ipsius et pertinentiarum ejusdem, ad usum et opus regum Boemiae im perpetuum damus, tenore praesentium conferimus et do- namus ; omnem diminutionem et defectum, si quis in praemissis fuerit, de uberiori dono majestatis Romanae regiae et plenitu- dine potestatis reparantes omnimode et supplentes, ac omne dubium et obscurum pro parte et in fauorem ipsorum regum Boemiae interpretantes et etiam declarantes, non ob- stantibus legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel communibus, statutis seu edictis, factis et editis incontrarium quibuscumque, quas et quae, quantum ad hoc, ac si forent nominatim et de verbo ad verbum scripta praesentibus et inserta, revocamus, cassamus, irritamus, annul- lamus et de dicta Romanae regiae plenitudine potestatis decer- nimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo — applicandam (ut in diplomate praecedenti.) In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes sunt (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 779.) 266. Carolus IV., Rom. rex, confirmat literas Ricardi regis Rom., ddo. 9. Augusti 1262. 1348, 7. Aprilis. List Karluov (ciesaře), ježto potvrzuje listu Richarda krále římského, ježto dává potvrzení králi Otakarovi na království české a země příslu- šející a k tomu jemu a jeho dědicóm rakúskú a štýrskú zemi připojuje, jakožto dědici toho.
Strana 289
289 — Carolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomyslensis episcopi, necnon illustres Joannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goritiae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Rati- boriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Richardi, divi Romanorum regis, praede- cessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Richardi Rom. regis ddo. Aquisgrani 1262, 9. Augusti — Hujus Codicis tom. I. n. 50.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honorum et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos pro caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius inclinati, prae- fatas literas ac omnia singula contenta in eisdem laudamus, ratifi- camus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine potestatis damus, tenore praesentium conferimus et donamus; volentes de uberiori dono gratiae Romanae regiae et concedentes expresse, quod tam in judicio quam extra, ubicunque necessarium fuerit aut etiam opportunum, nostris praesentibus velut praedictis originalibus literis adhibeatur ab omnibus et singulis plena fides, nostras- que praesentes dictis aequipollere originalibus per omnia, decernimus, praecipimus et mandamus. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praecedenti.) Codex jur, boh. II. 1. 19
289 — Carolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomyslensis episcopi, necnon illustres Joannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goritiae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Rati- boriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Richardi, divi Romanorum regis, praede- cessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Richardi Rom. regis ddo. Aquisgrani 1262, 9. Augusti — Hujus Codicis tom. I. n. 50.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique praefatorum praelatorum, ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honorum et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles et sollicitos pro caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni membrum fore nobilius, supplicationibus benignius inclinati, prae- fatas literas ac omnia singula contenta in eisdem laudamus, ratifi- camus, approbamus, confirmamus et de novo ex certa scientia de nostrae Romanae regiae plenitudine potestatis damus, tenore praesentium conferimus et donamus; volentes de uberiori dono gratiae Romanae regiae et concedentes expresse, quod tam in judicio quam extra, ubicunque necessarium fuerit aut etiam opportunum, nostris praesentibus velut praedictis originalibus literis adhibeatur ab omnibus et singulis plena fides, nostras- que praesentes dictis aequipollere originalibus per omnia, decernimus, praecipimus et mandamus. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praecedenti.) Codex jur, boh. II. 1. 19
Strana 290
290 — In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae majestatis sigilli appensione muniri. Datum Pragae a. D. 1348. Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Goldast App. XXXIII.) 267. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Rudolphi regis ddo. Egrae 1289, 4. Mart. de officio pincernatus et de jure electorali regibus B. competente. 1348, 7. Aprilis. Bulle zlatá (ciesaře) Karla, v kteréž potvrzuje listu Rudolfa řím- ského krále na šenkovstvie králi českému dané. Kteréhožto Rudolfa jest list při tom, jehož datum a. 1289 na šenkovstvie i také na volení krále římského, že jej spojuje jednostajně s jinými korferšty. Druhý list (ciesaře) Karla v táž slova, jako pod zlatú bullí, toho též potvrzuje. Karolus, D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, nec non illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, ac caeteri praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Rudolphi, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba:
290 — In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae majestatis sigilli appensione muniri. Datum Pragae a. D. 1348. Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Goldast App. XXXIII.) 267. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Rudolphi regis ddo. Egrae 1289, 4. Mart. de officio pincernatus et de jure electorali regibus B. competente. 1348, 7. Aprilis. Bulle zlatá (ciesaře) Karla, v kteréž potvrzuje listu Rudolfa řím- ského krále na šenkovstvie králi českému dané. Kteréhožto Rudolfa jest list při tom, jehož datum a. 1289 na šenkovstvie i také na volení krále římského, že jej spojuje jednostajně s jinými korferšty. Druhý list (ciesaře) Karla v táž slova, jako pod zlatú bullí, toho též potvrzuje. Karolus, D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, nec non illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, ac caeteri praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem, prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Rudolphi, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba:
Strana 291
291 — (Diploma Rudolphi Rom. regis ddo. Egrae 1289, 4. Martii. — Hujus Codicis tom. I. n. 82.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in praecedenti diplomate). Nulli ergo ... applicandam (ut in praecedenti diplomate). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes ... Elrbach (ut in diplomate praecedenti) Datum Prage a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 268. Carolus, Rom. rex, confirmat litteras Rudolphi regis Rom. ddo. Erfordiae 1290, 22. Julii, principatum Wratislaviensem regibus Boemiae concedentes. 1348, 7. Aprilis. List Karla krále římského, že viděl list Rudolfa krále římského, kterýmž vyznává, že své právo dává králi Vácslavovi a budúcím kralóm českým i koruně české na kniežetství Vratislavském, a toho Karel jmeno- vaný potvrzuje. Karolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, nec non illu-tres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres 19*
291 — (Diploma Rudolphi Rom. regis ddo. Egrae 1289, 4. Martii. — Hujus Codicis tom. I. n. 82.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in praecedenti diplomate). Nulli ergo ... applicandam (ut in praecedenti diplomate). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes ... Elrbach (ut in diplomate praecedenti) Datum Prage a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 268. Carolus, Rom. rex, confirmat litteras Rudolphi regis Rom. ddo. Erfordiae 1290, 22. Julii, principatum Wratislaviensem regibus Boemiae concedentes. 1348, 7. Aprilis. List Karla krále římského, že viděl list Rudolfa krále římského, kterýmž vyznává, že své právo dává králi Vácslavovi a budúcím kralóm českým i koruně české na kniežetství Vratislavském, a toho Karel jmeno- vaný potvrzuje. Karolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, nec non illu-tres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres 19*
Strana 292
292 — et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Rudolphi, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi Rom. regis ddo. Exfordiae 1290, 22. Julii. — Hujus Codicis tom. I. n. 84 lit. A.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in diplomaie praecedenti). Nulli ergo ... applicandam (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae majestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin Misc. I. p. 37.) 269. Carolus IV., Rom. rex confirmat litteras Rudolfi Rom. regis ddo. Erfordiae 1290, 25. Septembris super infeudatione principatuum Wratislaviae et Sleziae. 1348, 7. Aprilis. List (ciesaře) Karla, že Rudolfus král římský povolení dává, že knieže Vratislavské poddává se Vácslavovi králi českému a své právo jemu dává. Karolus D. gr. Rom. rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est iusta ; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur.
292 — et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Rudolphi, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi Rom. regis ddo. Exfordiae 1290, 22. Julii. — Hujus Codicis tom. I. n. 84 lit. A.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in diplomaie praecedenti). Nulli ergo ... applicandam (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae majestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin Misc. I. p. 37.) 269. Carolus IV., Rom. rex confirmat litteras Rudolfi Rom. regis ddo. Erfordiae 1290, 25. Septembris super infeudatione principatuum Wratislaviae et Sleziae. 1348, 7. Aprilis. List (ciesaře) Karla, že Rudolfus král římský povolení dává, že knieže Vratislavské poddává se Vácslavovi králi českému a své právo jemu dává. Karolus D. gr. Rom. rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est iusta ; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur.
Strana 293
293 — Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pra- gensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et no- biles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem prae- sentiam accedentes nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Rudolphi, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi Rom. regis ddo. Erfordiae 1290, 25. Sept. — Hujus Codicis tom. I. n. 84 lit. B.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandas (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem pleni- orem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes ... barones (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348 Indictione prima, VII° Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin I. p. 182. — Chytil VII. 774.) 270. Carolus IV., Rom. rex, confirmat et renovat litteras Rudolfi Rom. regis ddo. Erfordiae, 25. Sept. 1290 super successione in terra et principatu Vratisla- viensi et Slesiae. 1348, 7. Aprilis. List ciesaře Karla, jímž vyznává, že Rudolfus král římský povolení dává, že knieže Vratislavské poddává se Vratislavovi králi českému a své právo jemu dává; a toho jest jmenovaný ciesař Karel potvrdil.
293 — Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pra- gensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et no- biles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem prae- sentiam accedentes nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Rudolphi, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi Rom. regis ddo. Erfordiae 1290, 25. Sept. — Hujus Codicis tom. I. n. 84 lit. B.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandas (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem pleni- orem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes ... barones (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348 Indictione prima, VII° Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin I. p. 182. — Chytil VII. 774.) 270. Carolus IV., Rom. rex, confirmat et renovat litteras Rudolfi Rom. regis ddo. Erfordiae, 25. Sept. 1290 super successione in terra et principatu Vratisla- viensi et Slesiae. 1348, 7. Aprilis. List ciesaře Karla, jímž vyznává, že Rudolfus král římský povolení dává, že knieže Vratislavské poddává se Vratislavovi králi českému a své právo jemu dává; a toho jest jmenovaný ciesař Karel potvrdil.
Strana 294
— 294 — Karolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscen- tium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Luthomusslensis epi- scopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eius- dem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Rudolphi, divi Romanorum, regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi regis Rom. ddo. Erfordiae 1290 26. Sept. — Hujus Codicis tom. I. n. 84 lit. C.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandas (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Hujus rei testes sunt... (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin I. p. 183. — Chytil VII. 772.)
— 294 — Karolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscen- tium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Luthomusslensis epi- scopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eius- dem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Rudolphi, divi Romanorum, regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi regis Rom. ddo. Erfordiae 1290 26. Sept. — Hujus Codicis tom. I. n. 84 lit. C.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti (ut in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandas (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri jussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Hujus rei testes sunt... (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin I. p. 183. — Chytil VII. 772.)
Strana 295
295 — 271. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Rudolfi regis ddo. Erfordiae 1290, 26. Septembris de jure pincernatus et electoratus regi Boemiae competente. 1348, 7. Aprilis. Bulle zlatá ciesaře Karla, kdež v ní potvrzuje římského krále Rudolfa listu na hlas volení krále neb ciesaře římského a na šenkovstvie, při kterémžto list téhož krále Rudolfa jest, kterémuž datum 1290, a ciesaře Karla bude datum 1348. A v témž listu tisíc hřiven pokládá pokuty zlata litého, pět set do říše a pět do koruny české. Téhož ciesaře majestát druhý v táž slova jako bulle, i téhož dne datum. Karolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex- Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere iugiter nos inducit, quotiens po- scentium vox est iusta; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salu- briter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Luthomislensis epi- scopi, necnon illustres Johannes, Karintiae comesque Tirolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeteriqui praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Bohemiae et pertinentiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Rudolfi, divi Romanorum regis, praede- cessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi regis ddo. Erfordiae 1290, 26. Sept. — Hujus Codicis tom. I. n. 85.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti ("t in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandis (ut in diplomate praecedenti).
295 — 271. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Rudolfi regis ddo. Erfordiae 1290, 26. Septembris de jure pincernatus et electoratus regi Boemiae competente. 1348, 7. Aprilis. Bulle zlatá ciesaře Karla, kdež v ní potvrzuje římského krále Rudolfa listu na hlas volení krále neb ciesaře římského a na šenkovstvie, při kterémžto list téhož krále Rudolfa jest, kterémuž datum 1290, a ciesaře Karla bude datum 1348. A v témž listu tisíc hřiven pokládá pokuty zlata litého, pět set do říše a pět do koruny české. Téhož ciesaře majestát druhý v táž slova jako bulle, i téhož dne datum. Karolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex- Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere iugiter nos inducit, quotiens po- scentium vox est iusta; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salu- briter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Luthomislensis epi- scopi, necnon illustres Johannes, Karintiae comesque Tirolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeteriqui praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Bohemiae et pertinentiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam literas Rudolfi, divi Romanorum regis, praede- cessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haec verba: (Diploma Rudolphi regis ddo. Erfordiae 1290, 26. Sept. — Hujus Codicis tom. I. n. 85.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur. Nos utique ... momenti ("t in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandis (ut in diplomate praecedenti).
Strana 296
296 — In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et bulla aurea tipario nostrae maiestatis impressa praecepimus communiri. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praecedenti) Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XXXIV. — Chytil VII. 772.) 272. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Alberti regis Rom. ddo. Nurembergae 1298, 17. Novembris, de corona a rege B. in curia imperiali debite non gestanda. 1348, 7. Aprilis. Karolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere iugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est iusta; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Alberti, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haes verba: (Diploma Alberti Rom. regis, datum Norimbergae 1298, 27. Nov. — Hujus Codicis tom. I. n. 94.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur.
296 — In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et bulla aurea tipario nostrae maiestatis impressa praecepimus communiri. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praecedenti) Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XXXIV. — Chytil VII. 772.) 272. Carolus IV., Rom. rex, confirmat litteras Alberti regis Rom. ddo. Nurembergae 1298, 17. Novembris, de corona a rege B. in curia imperiali debite non gestanda. 1348, 7. Aprilis. Karolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda continuis intenta vigiliis, votis ipsorum annuere iugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est iusta; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat intentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis et Luthomusslensis episcopi, necnon illustres Johannes, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinentiarum eiusdem prae- sentiam accedentes, nobis humiliter supplicarunt, ut quasdam litteras Alberti, divi Romanorum regis, praedecessoris nostri, nobis per ipsos exhibitas, quarum tenor et series sequitur in haes verba: (Diploma Alberti Rom. regis, datum Norimbergae 1298, 27. Nov. — Hujus Codicis tom. I. n. 94.) nostra confirmare auctoritate regia dignaremur.
Strana 297
297 — Nos utique ... momenti (ut in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandam (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praccedenti). Datum Pragae a D. 1348, Indictione prima, VII. idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 273. Carolus IV. R. et B. rex, privilegia, feuda, jura et libertates, ab imperatoribus R. regno Boemiae con- cessa et concessas auctoritate romana regia approbat et confirmat. 1348, 7. Aprilis. Konfirmací ciesaře Karla na svobody koruny a království českého. List (ciesaře) Karla, kterýž potvrzuje všech práv a svobod království českého a starodávniech požívání prelátuom, kniežatóm, pánóm, rytierstvu. Carolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda, continuis intenta vigiliis votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat in- tentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Luthomusslensis epi- scopi, necnon illustres Johanues, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinen- tiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter sup- plicarunt, quatenus privilegia, jura, feuda et libertates caeteraque a nobis et divis regibus et Imperatoribus Romanis, praedeces- soribus nostris, regibus Boemiae, concessa et concessas confir- mare et approbare auctoritate Romana regia dignaremur.
297 — Nos utique ... momenti (ut in diplomate praecedenti). Nulli ergo ... applicandam (ut in diplomate praecedenti). In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli appensione muniri. Huius rei testes sunt ... (ut in diplomate praccedenti). Datum Pragae a D. 1348, Indictione prima, VII. idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 273. Carolus IV. R. et B. rex, privilegia, feuda, jura et libertates, ab imperatoribus R. regno Boemiae con- cessa et concessas auctoritate romana regia approbat et confirmat. 1348, 7. Aprilis. Konfirmací ciesaře Karla na svobody koruny a království českého. List (ciesaře) Karla, kterýž potvrzuje všech práv a svobod království českého a starodávniech požívání prelátuom, kniežatóm, pánóm, rytierstvu. Carolus D. gr. Romanorum rex s. a. et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Innata cordi nostro benignitas circa fidelium et devo- torum nostrorum honores et commoda, continuis intenta vigiliis votis ipsorum annuere jugiter nos inducit, quotiens poscentium vox est justa; in hoc enim liberalitatis nostrae non errat in- tentio, sed regalis sceptri fastigium extollere salubriter arbitratur. Sane ad nostrae celsitudinis venerabiles archiepiscopus Pragensis, Olomucensis, Wratislaviensis et Luthomusslensis epi- scopi, necnon illustres Johanues, Karinthiae comesque Tyrolis et Goriciae, germanus noster carissimus, ac Nicolaus, Opaviae et Ratiboriae duces, caeterique praelati, duces, principes, barones, proceres et nobiles regni nostri Boemiae et pertinen- tiarum eiusdem, praesentiam accedentes, nobis humiliter sup- plicarunt, quatenus privilegia, jura, feuda et libertates caeteraque a nobis et divis regibus et Imperatoribus Romanis, praedeces- soribus nostris, regibus Boemiae, concessa et concessas confir- mare et approbare auctoritate Romana regia dignaremur.
Strana 298
298 — Nos utique praefatorum praelatorum et ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles sollicitos et sedulos prae caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni praefati fore membrum nobilius, supplicationibus beni- gnius inclinati, omnia et singula privilegia, feuda, jura, liber- tates, oppida, castra, donaria et gratias a nobis et divis regibus et Imperatoribus Romanis, praedecessoribus nostris, regibus Boemiae concessa et concessas, sub tenore et serie quibus- cunque, de nostra auctoritate Romana regia et plenaria po- testate ac ex certa scientia innovamus, approbamus, ratifi- camus, confirmamus et praesentis scripti patrocinio de novo conferimus et donamus; omnem diminutionem et defectum, si quis in praemissis fuerit, reparantes omnimodo et supplentes, omne dubium et obscurum pro parte in favorem regni et regum Boemiae de uberiori dono nostrae majestatis Romanae regiae et plenitudine potestatis interpretantes et etiam decla- rantes; non obstantibus legibus, consuetudinibus, observantiis, juribus communibus, municipalibus, statutis seu edictis, factis et editis in contrarium quibuscumque et cuiuscuque tenoris exi- stant, quas et quae, inquantum praesentibus vel effectu prae- sentium forent contraria aut contrariae, ac si forent nomi- natim de verbo ad verbum scripta et scriptae, inserta prae- sentibus vel insertae et de quibus praesentibus opporteret fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annihilamus et de dictae Romanae regiae plenitudine potestatis volumus et decrevimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo ... applicandam (ut in diplomate praecedenti.) In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli muniri appensione. Huius rei testes sunt... barones (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum II. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XXXV.)
298 — Nos utique praefatorum praelatorum et ducum, principum, baronum, procerum et nobilium, quos honoris et felicis status Romani regni et sacri Imperii fideles sollicitos et sedulos prae caeteris novimus zelatores, ipsumque regnum Boemiae Romani regni praefati fore membrum nobilius, supplicationibus beni- gnius inclinati, omnia et singula privilegia, feuda, jura, liber- tates, oppida, castra, donaria et gratias a nobis et divis regibus et Imperatoribus Romanis, praedecessoribus nostris, regibus Boemiae concessa et concessas, sub tenore et serie quibus- cunque, de nostra auctoritate Romana regia et plenaria po- testate ac ex certa scientia innovamus, approbamus, ratifi- camus, confirmamus et praesentis scripti patrocinio de novo conferimus et donamus; omnem diminutionem et defectum, si quis in praemissis fuerit, reparantes omnimodo et supplentes, omne dubium et obscurum pro parte in favorem regni et regum Boemiae de uberiori dono nostrae majestatis Romanae regiae et plenitudine potestatis interpretantes et etiam decla- rantes; non obstantibus legibus, consuetudinibus, observantiis, juribus communibus, municipalibus, statutis seu edictis, factis et editis in contrarium quibuscumque et cuiuscuque tenoris exi- stant, quas et quae, inquantum praesentibus vel effectu prae- sentium forent contraria aut contrariae, ac si forent nomi- natim de verbo ad verbum scripta et scriptae, inserta prae- sentibus vel insertae et de quibus praesentibus opporteret fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annihilamus et de dictae Romanae regiae plenitudine potestatis volumus et decrevimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo ... applicandam (ut in diplomate praecedenti.) In quorum omnium testimonium et ad certitudinem ple- niorem praesentes fieri iussimus et nostrae maiestatis sigilli muniri appensione. Huius rei testes sunt... barones (ut in diplomate praecedenti). Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum II. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XXXV.)
Strana 299
299 — 274. Caroli IV., Rom. et B. regis, de marchionatu Moraviae, episcopatu Olomucensi et ducatu Opaviensi ceufeudis coronae Boemiae ordinatio. 1348, 7. Aprilis. List ciesaře Karla, kdež všech práv a svobod markrabství mo- ravskému potvrzuje a to vyznává, že biskupové olomúčtí, markrabí moravští a kniežata opavská, kolikrát by koli toho potřebí bylo, že mají léno přijímati a přísahy obyčejné kraluom českým dělati. Carolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Non modicos famae preconantis titulos moderni temporis meretur posteritas, si quod praedecessorum instauravit lau- danda provisio, vigilanti cura prosequitur et talibus providae circumspectionis munit solertiis, ut fructuosae cautelae ducatu praeambulo, vivaci successorum memoriae commendetur. Sane cum insignes et magnifici principatus, videlicet epi- scopatus Olomucensis, marchionatus Moraviae et ducatus Opa- viae, longo iam et antiquo temporis tractu a clarae memoriaè illustribus olim regibus et ducibus Boemiae, olim eidem regno Boemiae praesidentibus, et a corona ac domino regni praefati in feudum semper habiti fuerint et possessi, et venerabiles Olomucensis ecclesiae antistites, necnon illustres marchiones Moraviae et Opaviae duces, olim Boemiae regibus et ducibus, progenitoribus et praedecessoribus nostris, in susceptione feudorum et in aliis, quae ad vasallatus spectant obsequia, veluti dominis suis ordinariis et naturalibus debitam semper exhibuerint reverentiam et honorem ; 1. sicut hoc litterae divi Friderici Romanorum Impe- ratoris augusti, qui de certa sua scientia in prima ipsarum clarae memoriae Wladislaum, ducem Boemiae illustrem, dum viveret, heredes et successores suos, virtutis et excellentrae ipsius industria rite poscente, antequam eundem ad regnum Boemiae coronari contingeret, gestando circulo decoravit, ut eodem insigni circulo adinstar Imperatorum et regum Romanorum, in nativitatis Christi et Salvatoris nostri, pasche et penthe- costes, necnon beatorum Wenczeslai et Adalberti patronorum
299 — 274. Caroli IV., Rom. et B. regis, de marchionatu Moraviae, episcopatu Olomucensi et ducatu Opaviensi ceufeudis coronae Boemiae ordinatio. 1348, 7. Aprilis. List ciesaře Karla, kdež všech práv a svobod markrabství mo- ravskému potvrzuje a to vyznává, že biskupové olomúčtí, markrabí moravští a kniežata opavská, kolikrát by koli toho potřebí bylo, že mají léno přijímati a přísahy obyčejné kraluom českým dělati. Carolus D. gr. Romanorum rex semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. Non modicos famae preconantis titulos moderni temporis meretur posteritas, si quod praedecessorum instauravit lau- danda provisio, vigilanti cura prosequitur et talibus providae circumspectionis munit solertiis, ut fructuosae cautelae ducatu praeambulo, vivaci successorum memoriae commendetur. Sane cum insignes et magnifici principatus, videlicet epi- scopatus Olomucensis, marchionatus Moraviae et ducatus Opa- viae, longo iam et antiquo temporis tractu a clarae memoriaè illustribus olim regibus et ducibus Boemiae, olim eidem regno Boemiae praesidentibus, et a corona ac domino regni praefati in feudum semper habiti fuerint et possessi, et venerabiles Olomucensis ecclesiae antistites, necnon illustres marchiones Moraviae et Opaviae duces, olim Boemiae regibus et ducibus, progenitoribus et praedecessoribus nostris, in susceptione feudorum et in aliis, quae ad vasallatus spectant obsequia, veluti dominis suis ordinariis et naturalibus debitam semper exhibuerint reverentiam et honorem ; 1. sicut hoc litterae divi Friderici Romanorum Impe- ratoris augusti, qui de certa sua scientia in prima ipsarum clarae memoriae Wladislaum, ducem Boemiae illustrem, dum viveret, heredes et successores suos, virtutis et excellentrae ipsius industria rite poscente, antequam eundem ad regnum Boemiae coronari contingeret, gestando circulo decoravit, ut eodem insigni circulo adinstar Imperatorum et regum Romanorum, in nativitatis Christi et Salvatoris nostri, pasche et penthe- costes, necnon beatorum Wenczeslai et Adalberti patronorum
Strana 300
300 — Boemiae festivitatibus uteretur; qui tamen circulus eidem duci a nemine praeterquam a Pragensi aut Olomucensi epi- scopis vel eorum altero, qui dum alterum ex eis abesse contin- geret, vices suppleret amborum, in praedictis festivitatibus fuerat imponendus; (Litterae Friderici I. Imp. ddo. 1158, 18. Januar. Codex j. b. I. 16.) 2. ac in secunda littera clarae memoriae illustri Ottakaro primo et successoribus suis, praeclaris Boemiae regibus, ob insignia et grata servitia, quibus sacrum Romanum Imperium dignis honoribus prosequi studuerunt, investiendi ac infeudandi episcopos praefati regni Boemiae plenam tribuit facultatem; (Vid. Cod. j. b. I. 19, ad annum 1182.) 3. et litterae divi Friderici secundi, Romanorum regis, in quibus exprimitur, quod illustris Henricus marchio Mora- viae et universitas magnatum et nobilium Boemiae de assensu et voluntate illustris Ottakari, quondam Boemiae regis, proavi nostri carissimi, illustrem Wenczeslaum, primogenitum ipsius, in regem suum elegerint, et eadem electio per supra- dictum Fridericum Romanorum regem fuerit approbata; (Litterae Friderici Imp. ddo. 1212, 26. Septembris. — Cod. j. b. n. 24.) 4. et litterae divi Ricardi, olim Romanorum regis, qui aucto- ritate sua, sicut protestatur in litteris, praefatum regem Otta- karum, proavum nostrum, dum adhuc vitam ageret in humanis, de regni Boemiae et marchionatus Moraviae principatibus et omnibus feudis ad eadem spectantibus investivit; (Litterae Ricardi R. regis ddo. 1262, 20. Augusti. Codex j. b. n. 50.) 5 et specialiter donatio clarae memoriae illustris Ottakari secundi quondam Boemiae regis, proavi nostri dilecti, quam patri illustris Nicolai, ducis Oppaviae praesentis, fecisse dinos- citur, dum terram Moraviae dividens ducatum sive principatum Oppaviensem creauit ex novo, ipsumque ducem Oppaviae, quem de mera suae benignitatis gratia sublimavit in principem, heredes —
300 — Boemiae festivitatibus uteretur; qui tamen circulus eidem duci a nemine praeterquam a Pragensi aut Olomucensi epi- scopis vel eorum altero, qui dum alterum ex eis abesse contin- geret, vices suppleret amborum, in praedictis festivitatibus fuerat imponendus; (Litterae Friderici I. Imp. ddo. 1158, 18. Januar. Codex j. b. I. 16.) 2. ac in secunda littera clarae memoriae illustri Ottakaro primo et successoribus suis, praeclaris Boemiae regibus, ob insignia et grata servitia, quibus sacrum Romanum Imperium dignis honoribus prosequi studuerunt, investiendi ac infeudandi episcopos praefati regni Boemiae plenam tribuit facultatem; (Vid. Cod. j. b. I. 19, ad annum 1182.) 3. et litterae divi Friderici secundi, Romanorum regis, in quibus exprimitur, quod illustris Henricus marchio Mora- viae et universitas magnatum et nobilium Boemiae de assensu et voluntate illustris Ottakari, quondam Boemiae regis, proavi nostri carissimi, illustrem Wenczeslaum, primogenitum ipsius, in regem suum elegerint, et eadem electio per supra- dictum Fridericum Romanorum regem fuerit approbata; (Litterae Friderici Imp. ddo. 1212, 26. Septembris. — Cod. j. b. n. 24.) 4. et litterae divi Ricardi, olim Romanorum regis, qui aucto- ritate sua, sicut protestatur in litteris, praefatum regem Otta- karum, proavum nostrum, dum adhuc vitam ageret in humanis, de regni Boemiae et marchionatus Moraviae principatibus et omnibus feudis ad eadem spectantibus investivit; (Litterae Ricardi R. regis ddo. 1262, 20. Augusti. Codex j. b. n. 50.) 5 et specialiter donatio clarae memoriae illustris Ottakari secundi quondam Boemiae regis, proavi nostri dilecti, quam patri illustris Nicolai, ducis Oppaviae praesentis, fecisse dinos- citur, dum terram Moraviae dividens ducatum sive principatum Oppaviensem creauit ex novo, ipsumque ducem Oppaviae, quem de mera suae benignitatis gratia sublimavit in principem, heredes —
Strana 301
301 — et successores suos una cum ducatu sive principatu praefato, sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, et eiusdem regni coronae voluit immediate subesse, (Vid. Cod. j. b. ad a. 1260 n. 60.) lucidissime protestantur; quarum quidem litterarum sententias et clausulas, quas ad probationem dictarum intentionum adduximus, semper et ubique in judicio et extra, ac in singulis actibus, publicis et privatis, quotiens praesentium tenorem legi sive publicari contigerit, eiusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existere decernimus, acsi in figuris propriis originalia viderentur, eo praecipue, cum eadem originalia pridem per nos ac nonnullos Romanorum et Boemiae regnorum principes et proceres, vene- rabili Johanne Olomucensi episcopo, consanguineo, necnon illu- stribus Johanne, marchione Moraviae, fratre, et Nicolao duce Oppaviae, principibus nostris, ibidem et in praesentia consti- tutis auscultata et examinata fuerint diligenter, sicut etiam nos et illustres progenitores et praedecessores nostri, Boemiae reges, in praedictorum jurium vera et iusta possessione per- stitimus praescriptione temporum diuturna et divina favente clementia persistimus in praesenti: Nos igitur attendentes et accuratae meditationis studio limpidius intuentes, qualiter impositio praefati circuli per manus venerabilium Pragensis et Olomucensis ecclesiarum antistitum vel alterius ex eis, dum alterum abesse contingeret, ut praefertur, rite fieri, aut rex Boemiae per illustrem marchi- onem Moraviae praefatum et universitatem baronum et pro- cerum regni Boemiae, ut praedicitur, eligi non valeret, nisi etiam tam praefati episcopi quam marchiones Moraviae illustrem Boemiae regem, qui foret pro tempore, veluti verum, ordinarium, hereditarium et naturalem dominum suum inspicerent et in- vestituras ac feuda sua reciperent et cognoscerent ab eodem, sicut etiam Boemiae regibus, praedecessoribus nostris, investi- endi ac infeudandi suos episcopos, ut praemittitur, a Romano principe est pridem attributa facultas, neque marchionatum Moraviae praedictum, aut utile et immediatum dominium, quod
301 — et successores suos una cum ducatu sive principatu praefato, sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, et eiusdem regni coronae voluit immediate subesse, (Vid. Cod. j. b. ad a. 1260 n. 60.) lucidissime protestantur; quarum quidem litterarum sententias et clausulas, quas ad probationem dictarum intentionum adduximus, semper et ubique in judicio et extra, ac in singulis actibus, publicis et privatis, quotiens praesentium tenorem legi sive publicari contigerit, eiusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existere decernimus, acsi in figuris propriis originalia viderentur, eo praecipue, cum eadem originalia pridem per nos ac nonnullos Romanorum et Boemiae regnorum principes et proceres, vene- rabili Johanne Olomucensi episcopo, consanguineo, necnon illu- stribus Johanne, marchione Moraviae, fratre, et Nicolao duce Oppaviae, principibus nostris, ibidem et in praesentia consti- tutis auscultata et examinata fuerint diligenter, sicut etiam nos et illustres progenitores et praedecessores nostri, Boemiae reges, in praedictorum jurium vera et iusta possessione per- stitimus praescriptione temporum diuturna et divina favente clementia persistimus in praesenti: Nos igitur attendentes et accuratae meditationis studio limpidius intuentes, qualiter impositio praefati circuli per manus venerabilium Pragensis et Olomucensis ecclesiarum antistitum vel alterius ex eis, dum alterum abesse contingeret, ut praefertur, rite fieri, aut rex Boemiae per illustrem marchi- onem Moraviae praefatum et universitatem baronum et pro- cerum regni Boemiae, ut praedicitur, eligi non valeret, nisi etiam tam praefati episcopi quam marchiones Moraviae illustrem Boemiae regem, qui foret pro tempore, veluti verum, ordinarium, hereditarium et naturalem dominum suum inspicerent et in- vestituras ac feuda sua reciperent et cognoscerent ab eodem, sicut etiam Boemiae regibus, praedecessoribus nostris, investi- endi ac infeudandi suos episcopos, ut praemittitur, a Romano principe est pridem attributa facultas, neque marchionatum Moraviae praedictum, aut utile et immediatum dominium, quod
Strana 302
302 — regibus Boemiae, sicut ex praemissis colligitur, competit et competebat ibidem, praedicto rege Ottakaro vel suis succes- soribus, Boemiae regibus, in aliquam personam iusta aestima- tione praesumimus fore translatum, nisi utique titulum feudi et superioritatis dominium sibi et successoribus suis, Boemiae regibus, provide reservarint, sicut etiam nos, qui non aliunde ob hoc exempla colligimus, dum essemus in minoribus consti- tuti, eundem marchionatum cum omnibus suis dominiis, hono- ribus et pertinentiis a clarae memorae illustri Johanne, quon- dam Boemiae rege, genitore nostro carissimo, dinoscimur tenuisse; praesertim cum etiam creatio sive nova ordinatio dicti ducatus sive principatus Oppaviensis modo supradicto rite fuerit instaurata. Ne ex interpretatione sinistra quorumlibet, aut ex du- bietatibus, obscuritatibus vel eventibus contrariis quibuscunque nostris, heredum et successorum nostrorum, regum Boemiae et coronae regni praefati juribus, honori et statui valeat impo- sterum quomodolibet derogari, communicato super hiis nonul- lorum sacri Romani Imperii principum, baronum et procerum, fidelium nostrorum, consilio speciali, praedictis omnibus de verbo ad verbum, prout superius exprimuntur, intellectis et in examen deliberatae ac providae discussionis adductis, aucto- ritate Romanorum regia interpretamur, pronuntiamus, diffinimus, protestamur, dicimus ac de certa nostra scientia declaramus, supradictos principatus insignes, videlicet episcopatum Olomucensem, marchionatum Moraviae et ducatum Oppa- viae, ad iurisdictionem et directum dominium regum et coronae regni Boemiae iure spectare, quodque episcopi, mar- chiones et duces praefati, heredes et successores ipsorum imperpetuum principatus eosdem et praefata dominia, quotiens per mortem aut aliis causis legitimis rite vacaverint, a nobis, heredibus et successoribus nostris, Boemiae duntaxat regibus et a corona regni Boemiae, absque renitentia seu difficultate in feudum reverenter suscipere, nobisqe ac dictis heredibus et successoribus nostris, Boemiae regibus, et coronae regni praefati, in casibus antedictis homagii, obedientiae ac subjec- tionis debitae consueta iuramenta corporaliter facere teneantur;
302 — regibus Boemiae, sicut ex praemissis colligitur, competit et competebat ibidem, praedicto rege Ottakaro vel suis succes- soribus, Boemiae regibus, in aliquam personam iusta aestima- tione praesumimus fore translatum, nisi utique titulum feudi et superioritatis dominium sibi et successoribus suis, Boemiae regibus, provide reservarint, sicut etiam nos, qui non aliunde ob hoc exempla colligimus, dum essemus in minoribus consti- tuti, eundem marchionatum cum omnibus suis dominiis, hono- ribus et pertinentiis a clarae memorae illustri Johanne, quon- dam Boemiae rege, genitore nostro carissimo, dinoscimur tenuisse; praesertim cum etiam creatio sive nova ordinatio dicti ducatus sive principatus Oppaviensis modo supradicto rite fuerit instaurata. Ne ex interpretatione sinistra quorumlibet, aut ex du- bietatibus, obscuritatibus vel eventibus contrariis quibuscunque nostris, heredum et successorum nostrorum, regum Boemiae et coronae regni praefati juribus, honori et statui valeat impo- sterum quomodolibet derogari, communicato super hiis nonul- lorum sacri Romani Imperii principum, baronum et procerum, fidelium nostrorum, consilio speciali, praedictis omnibus de verbo ad verbum, prout superius exprimuntur, intellectis et in examen deliberatae ac providae discussionis adductis, aucto- ritate Romanorum regia interpretamur, pronuntiamus, diffinimus, protestamur, dicimus ac de certa nostra scientia declaramus, supradictos principatus insignes, videlicet episcopatum Olomucensem, marchionatum Moraviae et ducatum Oppa- viae, ad iurisdictionem et directum dominium regum et coronae regni Boemiae iure spectare, quodque episcopi, mar- chiones et duces praefati, heredes et successores ipsorum imperpetuum principatus eosdem et praefata dominia, quotiens per mortem aut aliis causis legitimis rite vacaverint, a nobis, heredibus et successoribus nostris, Boemiae duntaxat regibus et a corona regni Boemiae, absque renitentia seu difficultate in feudum reverenter suscipere, nobisqe ac dictis heredibus et successoribus nostris, Boemiae regibus, et coronae regni praefati, in casibus antedictis homagii, obedientiae ac subjec- tionis debitae consueta iuramenta corporaliter facere teneantur;
Strana 303
303 — omnem defectum, si quis in litteris et privilegiis dictorum Imperatorum et regum Romanorum memoriae recolendae, aut etiam in praesentibus, seu in donatione illustris Ottakari secundi, regis Boemiae, proavi nostri, ut si fortassis ducatum Oppaviae absque Romani principis et superioris licentia creare non potuit, vel si eadem donatio juri communi contraria vide- retur, quavis obscuritate, interpretatione dubia, verborum defectu, aut ex alia occasione vel causa compertus fuerit, supplentes de plenitudine Romanorum regiae potestatis. Non obstantibus legibus, consuetudinibus, usibus, observan- tiis, juribus, municipalibus vel communibus, statutis seu edictis publicis vel privatis, factis et editis in contrarium quibus- cunque, quas et quae, quantum ad hoc, ac si nominatim et de verbo ad verbum praesentibus inscripta et inserta consisterent, etiam si de hiis iure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dictae Romanae regiae potestatis plenitudine, decernimus fir- mitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo (ut in diplomate praecedenti) applicandam. Venerabili Gerlaco archiepiscopo Maguntino, sacri Imperii per Germaniam archicancellario, illustribus Rudolfo seniore, sacri Imperii archimareschcallo, Rudolfo juniore, ipsius nato, Saxo- niae, Friderico de Teck ducibus spectabilibus, Johanne burc- gravio Nuremburgensi, Ulrico lantgravio Luctenbergensi, Friderico de Orlamunde, Ulrico de Helfenstein et Rudolfo de Wertheim comitibus, nobilibus Petro de Hew, Crastone de Hohen- loeh, Gotfrido de Brunecke, Ebirhardo et Friderico de Walse, Eglolfo de Fryberg et Burchardo de Elrbach, nostris et sacri Romani Imperii principibus et fidelibus, testibus ad praemissa. Praesentium etiam sub nostrae maiestatis sigillo testi- monio litterarum. Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch S. Wenc. — Balbin Misc. VIII. p. 165. — Goldast. Suppl. 36. — Pelzel, Karl IV. Urk. 158. — Chytil VII. 775.)
303 — omnem defectum, si quis in litteris et privilegiis dictorum Imperatorum et regum Romanorum memoriae recolendae, aut etiam in praesentibus, seu in donatione illustris Ottakari secundi, regis Boemiae, proavi nostri, ut si fortassis ducatum Oppaviae absque Romani principis et superioris licentia creare non potuit, vel si eadem donatio juri communi contraria vide- retur, quavis obscuritate, interpretatione dubia, verborum defectu, aut ex alia occasione vel causa compertus fuerit, supplentes de plenitudine Romanorum regiae potestatis. Non obstantibus legibus, consuetudinibus, usibus, observan- tiis, juribus, municipalibus vel communibus, statutis seu edictis publicis vel privatis, factis et editis in contrarium quibus- cunque, quas et quae, quantum ad hoc, ac si nominatim et de verbo ad verbum praesentibus inscripta et inserta consisterent, etiam si de hiis iure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dictae Romanae regiae potestatis plenitudine, decernimus fir- mitatis fore nullius penitus vel momenti. Nulli ergo (ut in diplomate praecedenti) applicandam. Venerabili Gerlaco archiepiscopo Maguntino, sacri Imperii per Germaniam archicancellario, illustribus Rudolfo seniore, sacri Imperii archimareschcallo, Rudolfo juniore, ipsius nato, Saxo- niae, Friderico de Teck ducibus spectabilibus, Johanne burc- gravio Nuremburgensi, Ulrico lantgravio Luctenbergensi, Friderico de Orlamunde, Ulrico de Helfenstein et Rudolfo de Wertheim comitibus, nobilibus Petro de Hew, Crastone de Hohen- loeh, Gotfrido de Brunecke, Ebirhardo et Friderico de Walse, Eglolfo de Fryberg et Burchardo de Elrbach, nostris et sacri Romani Imperii principibus et fidelibus, testibus ad praemissa. Praesentium etiam sub nostrae maiestatis sigillo testi- monio litterarum. Datum Pragae a. D. 1348, Indictione prima, VII. Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch S. Wenc. — Balbin Misc. VIII. p. 165. — Goldast. Suppl. 36. — Pelzel, Karl IV. Urk. 158. — Chytil VII. 775.)
Strana 304
304 — 275. Carolus IV., Rom. rex, deducta serie obliga- tionum regno B. de ducatibus Silesiae atque marchiae Budissinensi et Gorlicensi olim factarum, eosdem ducatus regno B. in perpetuum auctoritate Rom. regia adjungit et incorporat. 1348, 7. Aprilis. List (ciesaře) Karla, kterak ta kniežetstvie polské a slezské k ko- runě české k věčnosti pod manstvie obrátil. Karolus D. gr. Rom. rex s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Non modicos ... commendetur (ut in praecedenti diplomate). 1. Sane licet pridem recolendae memoriae divus Fridericus R. Imp. augustus, praedecessor noster, de singulari suae beni- gnitatis munere clarae recordationis illustri Wladislao, quondam B. duci, qui regnum B. ante coronationem suam regebat, et suis heredibus, B. regibus, censum de terrae Poloniae, quem ante- cessores ejus, duces B., a Polonia multis temporibus acci- pere consueverant, quemque Poloniae et Sleziae duces sacro Imperio solvere tenebantur, prout in litteris Imperatoris praefati evidenter exprimitur, liberaliter duxerit erogandum; ipsi quoquo duces Poloniae et Sleziae eundem censum illu- stribus progenitoribus et praedecessoribus nostris, B. regibus, in signum subjectionis debitae et in recognitionem sui superioris dominii rite persolverint multis temporibus retro- actis: tamen ad habundatioris cautelae praesidium tractu temporis dicti duces suo, heredum et successorum suorum nomine atque vice principatus, terras et dominia sua a clarae memoriae illustri Johanne, quondam B. rege, geni- tore nostro carissimo, dum viveret, et demum a nostra celsitudine, dicto nostro genitore defuncto, et a corona regni B. in feodum cum solempnitate debita susceperunt, nobisque ac dicto genitori nostro, dum viveret, tanquam coronae regni B. praestiterunt solemniter obedientiae, homagii, subjectionis et fidelitatis debitae corporalia juramenta; (Diploma Friderici I. ddo. Ratisbonae 1158, 18. Janu- arii. — Codex jur. boem. I 16.)
304 — 275. Carolus IV., Rom. rex, deducta serie obliga- tionum regno B. de ducatibus Silesiae atque marchiae Budissinensi et Gorlicensi olim factarum, eosdem ducatus regno B. in perpetuum auctoritate Rom. regia adjungit et incorporat. 1348, 7. Aprilis. List (ciesaře) Karla, kterak ta kniežetstvie polské a slezské k ko- runě české k věčnosti pod manstvie obrátil. Karolus D. gr. Rom. rex s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Non modicos ... commendetur (ut in praecedenti diplomate). 1. Sane licet pridem recolendae memoriae divus Fridericus R. Imp. augustus, praedecessor noster, de singulari suae beni- gnitatis munere clarae recordationis illustri Wladislao, quondam B. duci, qui regnum B. ante coronationem suam regebat, et suis heredibus, B. regibus, censum de terrae Poloniae, quem ante- cessores ejus, duces B., a Polonia multis temporibus acci- pere consueverant, quemque Poloniae et Sleziae duces sacro Imperio solvere tenebantur, prout in litteris Imperatoris praefati evidenter exprimitur, liberaliter duxerit erogandum; ipsi quoquo duces Poloniae et Sleziae eundem censum illu- stribus progenitoribus et praedecessoribus nostris, B. regibus, in signum subjectionis debitae et in recognitionem sui superioris dominii rite persolverint multis temporibus retro- actis: tamen ad habundatioris cautelae praesidium tractu temporis dicti duces suo, heredum et successorum suorum nomine atque vice principatus, terras et dominia sua a clarae memoriae illustri Johanne, quondam B. rege, geni- tore nostro carissimo, dum viveret, et demum a nostra celsitudine, dicto nostro genitore defuncto, et a corona regni B. in feodum cum solempnitate debita susceperunt, nobisque ac dicto genitori nostro, dum viveret, tanquam coronae regni B. praestiterunt solemniter obedientiae, homagii, subjectionis et fidelitatis debitae corporalia juramenta; (Diploma Friderici I. ddo. Ratisbonae 1158, 18. Janu- arii. — Codex jur. boem. I 16.)
Strana 305
305 2. et licet insignis ducatus Wratislaviensis et Sleziae cum suis omnibus pertinentiis ad utile et immediatum dominium illustrium quondam B. regum, progenitorum nostrorum, et coronam regni B. spectaverit ab antiquo, sicut hoc recolendae memoriae divi Rudolfi R. regis, praedecessoris nostri, litterae ostendunt, in quarum prima quandam ordinationem inter illu- strem Wenceslaum quondam B. regem, proavum nostrum caris- simum, ex una et Henricum ducem Wratislaviensem parte ex altera (vid. quod dictus Wenceslaus rex eidem Heinrico, Wrati- slaviae et Sleziae duci, in casu si ducem praemori contingeret, in praemisso ducatu Wratislaviensi et Sleziae terris et omnibus dominiis suis deberet succedere) per se factam asserit, et in secunda ipsarum dicto Heinrico duce jam sublato de medio, praedictum regem Wenceslaum, heredes et successores ipsius, B. reges, de ducatu Wratislaviensi et Sleziae, terris et dominiis praefatis tanquam actu vacantibus, propter multa grata servitia, quae illustres B. reges sacro Rom. Imperio fecerant, solemniter investivit, lucidius attestantur: tamen illustris Johannes quon- dam B. rex, genitor noster praefatus, cum Heinrico septimo et ultimo Wratislaviae et Sleziae duce, sororio nostro, dum uterque ipsorum vitam agerent in humanis, quandam ordina- tionem iniit et tractavit (vid. quod dictus dux Heinricus terram et districtum Glacensem cum vasallagiis, feodis, dominiis et omnibus pertinentiis suis de consensu dicti genitoris nostri, ad vitae duntaxat tempora habere deberet, ut tamen eo mo- riente ducatus sui, puta Wratislaviensis et Sleziae, ac prae- dictum Glacense dominium, ad usum et possessionem dicti genitoris nostri, heredum et successorum ipsius, regum et coronae regni B., sine difficultate qualibet revenirent), sicut hoc processu dierum ad finem devenit intentum, eo quod dictus genitor noster, cum viveret, moriente duce praefato et ducatum Wratislaviensem et terram Glacensem praefatam tenuit et possedit et nos utrumque de praesenti velut B. rex in possessione tenentes utrolibet dominamur; (Litterae Rudolphi I. ddo. Erfordiae 1290, 25. Sept. — Cod. j. b. I. n. 84 lit. B et litterae ejusdem Rudolphi I. ddo. Erfordiae 1290, 26. Septembris — Codex j. b. I. n. 84 lit. C. — Codex jur. boh. I. 1. 20
305 2. et licet insignis ducatus Wratislaviensis et Sleziae cum suis omnibus pertinentiis ad utile et immediatum dominium illustrium quondam B. regum, progenitorum nostrorum, et coronam regni B. spectaverit ab antiquo, sicut hoc recolendae memoriae divi Rudolfi R. regis, praedecessoris nostri, litterae ostendunt, in quarum prima quandam ordinationem inter illu- strem Wenceslaum quondam B. regem, proavum nostrum caris- simum, ex una et Henricum ducem Wratislaviensem parte ex altera (vid. quod dictus Wenceslaus rex eidem Heinrico, Wrati- slaviae et Sleziae duci, in casu si ducem praemori contingeret, in praemisso ducatu Wratislaviensi et Sleziae terris et omnibus dominiis suis deberet succedere) per se factam asserit, et in secunda ipsarum dicto Heinrico duce jam sublato de medio, praedictum regem Wenceslaum, heredes et successores ipsius, B. reges, de ducatu Wratislaviensi et Sleziae, terris et dominiis praefatis tanquam actu vacantibus, propter multa grata servitia, quae illustres B. reges sacro Rom. Imperio fecerant, solemniter investivit, lucidius attestantur: tamen illustris Johannes quon- dam B. rex, genitor noster praefatus, cum Heinrico septimo et ultimo Wratislaviae et Sleziae duce, sororio nostro, dum uterque ipsorum vitam agerent in humanis, quandam ordina- tionem iniit et tractavit (vid. quod dictus dux Heinricus terram et districtum Glacensem cum vasallagiis, feodis, dominiis et omnibus pertinentiis suis de consensu dicti genitoris nostri, ad vitae duntaxat tempora habere deberet, ut tamen eo mo- riente ducatus sui, puta Wratislaviensis et Sleziae, ac prae- dictum Glacense dominium, ad usum et possessionem dicti genitoris nostri, heredum et successorum ipsius, regum et coronae regni B., sine difficultate qualibet revenirent), sicut hoc processu dierum ad finem devenit intentum, eo quod dictus genitor noster, cum viveret, moriente duce praefato et ducatum Wratislaviensem et terram Glacensem praefatam tenuit et possedit et nos utrumque de praesenti velut B. rex in possessione tenentes utrolibet dominamur; (Litterae Rudolphi I. ddo. Erfordiae 1290, 25. Sept. — Cod. j. b. I. n. 84 lit. B et litterae ejusdem Rudolphi I. ddo. Erfordiae 1290, 26. Septembris — Codex j. b. I. n. 84 lit. C. — Codex jur. boh. I. 1. 20
Strana 306
306 — Vid. et C. j. b. I. n. 70 (Pactio inter Rudolphum regem et Boemos a. 1278 facta) necnon hujus tomi n. 70. (Acquisitio civitatis Wratislaviensis.) 3. et quamvis marchia Budissinensis et Gorlicensis, quae cum caeteris civitatibus, oppidis et pertinentiis suis ad regnum et coronam B. ab antiquo pertinuit, per illustrem Otakarum quondam regem B., proavum nostrum, in personas illustrium quondam Brandenburgensium marchionum ex certis et rati- onabilibus causis alienata fuerit, aliquando tamen marchionibus praedictis absque sexus masculini heredibus decedentibus ab hac vita, nobiles, milites, clientes, cives et universi incolae marchiae Budissinensis et Gorlicensis praefatae animadver- sione debita cognoscentes, qualiter ad regnum et coronam B. tanquam ad immediatum et naturale dominium dudum per- tinuerant, ad subjectionem et obedientiam dicti illustris Johannis, quondam B. regis genitoris nostri, tanquam ad ordi- narium, legitimum et naturalem dominum suum et ad coronam regni B., de cujus gremio dudum constiterant, ut praefertur, deliberatione non improvida redierunt: (Litterae Joannis regis ddo. Pragae 1319, 31. Aug. — Vid. n. 35. et hujus Cod. I. n. 41.) Nos igitur indefessam sollicitudinis operam et diligentiam exquisitam, quam saepedicti proavus, pater et progenitores nostri carissimi, quondam B. reges, ad obtinendum subjecti- onem, vasallagium et obedientiam illustrium Sleziae et Poloniae ducum, principum et fidelium nostrorum, principatus et ducatus Wratislaviensis et Sleziae, et etiam Budissinensem et Gorli- censem marchiam, ut praefertur, non absque magnis impensis et infinitis laboribus habuerunt, in nostrae mentis acie continuo revolventes, ut virtutis ipsorum frequentia et sollicitudo laboris praeteriti sub felici nostro regimine solidetur: de Romanae regiae potestatis plenitudine statuimus, quod omnes supra- dictae sententiae et clausulae imperialium et regalium litte- rarum, quas ad probationem dictarum intentionum adduximus, semper et ubique in judicio et extra et in singulis actibus
306 — Vid. et C. j. b. I. n. 70 (Pactio inter Rudolphum regem et Boemos a. 1278 facta) necnon hujus tomi n. 70. (Acquisitio civitatis Wratislaviensis.) 3. et quamvis marchia Budissinensis et Gorlicensis, quae cum caeteris civitatibus, oppidis et pertinentiis suis ad regnum et coronam B. ab antiquo pertinuit, per illustrem Otakarum quondam regem B., proavum nostrum, in personas illustrium quondam Brandenburgensium marchionum ex certis et rati- onabilibus causis alienata fuerit, aliquando tamen marchionibus praedictis absque sexus masculini heredibus decedentibus ab hac vita, nobiles, milites, clientes, cives et universi incolae marchiae Budissinensis et Gorlicensis praefatae animadver- sione debita cognoscentes, qualiter ad regnum et coronam B. tanquam ad immediatum et naturale dominium dudum per- tinuerant, ad subjectionem et obedientiam dicti illustris Johannis, quondam B. regis genitoris nostri, tanquam ad ordi- narium, legitimum et naturalem dominum suum et ad coronam regni B., de cujus gremio dudum constiterant, ut praefertur, deliberatione non improvida redierunt: (Litterae Joannis regis ddo. Pragae 1319, 31. Aug. — Vid. n. 35. et hujus Cod. I. n. 41.) Nos igitur indefessam sollicitudinis operam et diligentiam exquisitam, quam saepedicti proavus, pater et progenitores nostri carissimi, quondam B. reges, ad obtinendum subjecti- onem, vasallagium et obedientiam illustrium Sleziae et Poloniae ducum, principum et fidelium nostrorum, principatus et ducatus Wratislaviensis et Sleziae, et etiam Budissinensem et Gorli- censem marchiam, ut praefertur, non absque magnis impensis et infinitis laboribus habuerunt, in nostrae mentis acie continuo revolventes, ut virtutis ipsorum frequentia et sollicitudo laboris praeteriti sub felici nostro regimine solidetur: de Romanae regiae potestatis plenitudine statuimus, quod omnes supra- dictae sententiae et clausulae imperialium et regalium litte- rarum, quas ad probationem dictarum intentionum adduximus, semper et ubique in judicio et extra et in singulis actibus
Strana 307
307 — et privatis, quotiens tenorem praesentium legi sive promulgari contigerit, ejusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existant, acsi in figuris propriis originalia viderentur, et praecipue cum eadem originalia per nos ac nonnullos Romani regni prin- pes, barones et proceres ascultata et examinata fuerint dili- genter, ac demum communicato super omnibus praemissis nonnulloram Romani regni principum, baronum et nobilium consilio speciali, praedictis omnibus de verbo ad verbum, prout superius exprimuntur, intellectis et in examen deliberatae et providae discussionis adductis, ne ex interpretatione sinistra quorum- libet nostris, heredum et successorum nostrorum, regum B. et coronae regni, ejusdem juribus, honoribus et statui valeat inpo- sterum derogari, auctoritate Romana regia dictos Sleziae, Poloniae et caeteros praedictos duces, nostros principes et vasallos cum principatibus, feodis et vasallagiis ipsorum, prae- sertim cum a corona regni immediate dependeant, dictum quoque ducatum Wratislaviensem cum civitate Wratislaviensi et caeteris oppidis ibidem, necnon marchiam Budissinensem et Gorlicensem cum vasallis, vasallagiis, feodis, feodatariis, utilitatibus, fructibus, obventionibus, jurisdictionibus, judiciis, honoribus, juribus, consuetudinibus et omnibus dictorum du- catus et marchiae pertinentiis regno et coronae regni B praefati in perpetuum adjungimus, incorporamus, ascribimus, appropriamus et indivisibiliter ac inseparabiliter counimus. Specialiter etiam et ex nomine interpretamur, pronun- tiamus, diffinimus, protestamur et dicimus ac de certa nostra scientia declaramus, quod praefati duces Sleziae et Poloniae, heredes et successores ipsorum, inperpetuum quotiens ducatus eosdem aut alterum ex eis vacare contigerit, ipsos vel ipsum a nobis, heredibus et successoribus nostris, Boemiae dumtaxat regibus, et a corona regni Boemiae praefati, absque renitentia seu difficultate in feodum teneantur suscipere, nobisque, heredibus et successoribus nostris, B. regibus et coronae regni ejusdem homagii, obedientiae, fidelitatis ac subjectionis debitae teneantur et debeant praestare et facere corporalia juramenta. 20*
307 — et privatis, quotiens tenorem praesentium legi sive promulgari contigerit, ejusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existant, acsi in figuris propriis originalia viderentur, et praecipue cum eadem originalia per nos ac nonnullos Romani regni prin- pes, barones et proceres ascultata et examinata fuerint dili- genter, ac demum communicato super omnibus praemissis nonnulloram Romani regni principum, baronum et nobilium consilio speciali, praedictis omnibus de verbo ad verbum, prout superius exprimuntur, intellectis et in examen deliberatae et providae discussionis adductis, ne ex interpretatione sinistra quorum- libet nostris, heredum et successorum nostrorum, regum B. et coronae regni, ejusdem juribus, honoribus et statui valeat inpo- sterum derogari, auctoritate Romana regia dictos Sleziae, Poloniae et caeteros praedictos duces, nostros principes et vasallos cum principatibus, feodis et vasallagiis ipsorum, prae- sertim cum a corona regni immediate dependeant, dictum quoque ducatum Wratislaviensem cum civitate Wratislaviensi et caeteris oppidis ibidem, necnon marchiam Budissinensem et Gorlicensem cum vasallis, vasallagiis, feodis, feodatariis, utilitatibus, fructibus, obventionibus, jurisdictionibus, judiciis, honoribus, juribus, consuetudinibus et omnibus dictorum du- catus et marchiae pertinentiis regno et coronae regni B praefati in perpetuum adjungimus, incorporamus, ascribimus, appropriamus et indivisibiliter ac inseparabiliter counimus. Specialiter etiam et ex nomine interpretamur, pronun- tiamus, diffinimus, protestamur et dicimus ac de certa nostra scientia declaramus, quod praefati duces Sleziae et Poloniae, heredes et successores ipsorum, inperpetuum quotiens ducatus eosdem aut alterum ex eis vacare contigerit, ipsos vel ipsum a nobis, heredibus et successoribus nostris, Boemiae dumtaxat regibus, et a corona regni Boemiae praefati, absque renitentia seu difficultate in feodum teneantur suscipere, nobisque, heredibus et successoribus nostris, B. regibus et coronae regni ejusdem homagii, obedientiae, fidelitatis ac subjectionis debitae teneantur et debeant praestare et facere corporalia juramenta. 20*
Strana 308
308 Supplentes omnem defectum, si quis in litteris et privi- legiis dictorum Imperatorum et regum R. m. r. aut etiam in ordinatione seu tractatu dicti genitoris nostri, quam cum praefato Heinrico septimo et ultimo Wratislaviae et Sleziae duce habuisse dinoscitur, seu in reditu nobilium, militum, civium et incolarum Budissinensis et Gorlicensis marchiae, qui ad coronam regni B., ut praemittitur, ex causis legittimis redierunt, vel in praesentibus nostris literis verborum defectu, interpretatione dubia, sententiarum obscuritate vel alia quavis occasione compertus fuerit, de certa nostra scientia ac de praedicta Romanae regiae plenitudine potestatis, non obstan- tibus legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel communibus, statutis seu edictis publicis vel privatis, factis et editis in contrarium quibuscunque. Quas et quae, quantum ad haec, acsi nominatim et de verbo ad verbum praesentibus inscripta et inserta consisterent, etiamsi de his jure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dictae Romanae regiae potestatis plenitudine decernimus firmitatis fore nullius penitus et momenti. Nulli ergo hominum liceat hanc nostrae ordinationis, incorporationis, inviscerationis ascriptionis, appropriationis, conjunctionis, interpretationis, pronuntiationis, diffinitionis, protestationis. declarationis decreti, defectuum suppletionis, revocationis, cassationis, irritationis ac annulationis pa- ginam infringere vel ei ausu temerario in aliquo contraire. Contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae celsitudinis, quam ob hoc se noverint graviter incursuros, mille marcas auri puri nostro et Rom. regni fisco componant, ipsarum vid. medietatem nostrae seu successorum nostrorum curiae seu camerae, reliquam passis injuriam irremisibiliter applicandam. Vener. Gerlaco ... Datum Pragae a. D. 1348, Ind. I., septimo Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Gränhagen I. 8—10.)
308 Supplentes omnem defectum, si quis in litteris et privi- legiis dictorum Imperatorum et regum R. m. r. aut etiam in ordinatione seu tractatu dicti genitoris nostri, quam cum praefato Heinrico septimo et ultimo Wratislaviae et Sleziae duce habuisse dinoscitur, seu in reditu nobilium, militum, civium et incolarum Budissinensis et Gorlicensis marchiae, qui ad coronam regni B., ut praemittitur, ex causis legittimis redierunt, vel in praesentibus nostris literis verborum defectu, interpretatione dubia, sententiarum obscuritate vel alia quavis occasione compertus fuerit, de certa nostra scientia ac de praedicta Romanae regiae plenitudine potestatis, non obstan- tibus legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel communibus, statutis seu edictis publicis vel privatis, factis et editis in contrarium quibuscunque. Quas et quae, quantum ad haec, acsi nominatim et de verbo ad verbum praesentibus inscripta et inserta consisterent, etiamsi de his jure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annullamus et de dictae Romanae regiae potestatis plenitudine decernimus firmitatis fore nullius penitus et momenti. Nulli ergo hominum liceat hanc nostrae ordinationis, incorporationis, inviscerationis ascriptionis, appropriationis, conjunctionis, interpretationis, pronuntiationis, diffinitionis, protestationis. declarationis decreti, defectuum suppletionis, revocationis, cassationis, irritationis ac annulationis pa- ginam infringere vel ei ausu temerario in aliquo contraire. Contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae celsitudinis, quam ob hoc se noverint graviter incursuros, mille marcas auri puri nostro et Rom. regni fisco componant, ipsarum vid. medietatem nostrae seu successorum nostrorum curiae seu camerae, reliquam passis injuriam irremisibiliter applicandam. Vener. Gerlaco ... Datum Pragae a. D. 1348, Ind. I., septimo Idus Aprilis, regnorum nostrorum anno secundo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Gränhagen I. 8—10.)
Strana 309
— 309 — 276. Promissio Caroli regis de pactis cum Alberto duce Austriae servandis. 1348, 5. Junii. Nos Carolus D. gr. R. r. s. a. et B. r. recognoscimus et promittimus publice per praesentes, quod nos omnes tractatus, confoederationes, promissiones, litteras et privilegia, inter nos et ingenuum Albertum, ducem Austriae, Styriae et Carinthiae, dilectum nostrum avunculum et principem, praetextu terrarum nostrarum nec non super causis omnibus aliis initas et con- fectas in omnibus suis viribus integros, ratos et inconvulsos habere et servare volumus, quolibet sine dolo. In cuius ... Datum in Seveld, feria quinta post diem Ascensionis d. n. Chr. 1348, regnorum nostrorum anno secundo. (Steyrer. — Lichnowsky. — Chytil VII. 807.) 277. et 278. Recognitio, quod Woldemarus marchio Brandeburgensis marchiam Lusatiae dederit Carolo regi Boemiae atque coronae Boemiae. 1348, 2. Octobris. List Rudolfa kniežete saského, kdež vyznává a podle něho zname- nitá jiná kniežata a páni, že jsú při tom byli, když jest markrabi bram- burský Woldimar (ciesaři) Karlovi a jeho budúcím králóm českým, mar- krabstvie lužické se všemi městy dobrovolně a dědičně dal. List kniežat saských, kdež se zavazují, dědice své i budúcí, pomocni býti Karlovi králi římskému a českému a budúcím kralóm českým, do- kavadž by k zemi lužické nepřišel, tak jakž jemu dána jest od Woldimara markrabi bramburského. Druhý list v táž slova i téhož léta. Wir Rudolf von Gots gnaden hertzog zu Sachsen, des heiligen Römischen Reichs ertzmarschalck, Arnestus ertz- bischof zu Prag, Rudolf der junger, hertzog zu Sachsen, Johanns hertzog zu Meckelnburg, von denselben Gots gnaden, Albrecht graf von Mogelingen, herr zu Barbey, Andreas ritter von Slobk, Albrecht ritter von Walburg, Dietrich probst zu Berlin, Andres von der Dube, Otte von Turgaw, Jeske von
— 309 — 276. Promissio Caroli regis de pactis cum Alberto duce Austriae servandis. 1348, 5. Junii. Nos Carolus D. gr. R. r. s. a. et B. r. recognoscimus et promittimus publice per praesentes, quod nos omnes tractatus, confoederationes, promissiones, litteras et privilegia, inter nos et ingenuum Albertum, ducem Austriae, Styriae et Carinthiae, dilectum nostrum avunculum et principem, praetextu terrarum nostrarum nec non super causis omnibus aliis initas et con- fectas in omnibus suis viribus integros, ratos et inconvulsos habere et servare volumus, quolibet sine dolo. In cuius ... Datum in Seveld, feria quinta post diem Ascensionis d. n. Chr. 1348, regnorum nostrorum anno secundo. (Steyrer. — Lichnowsky. — Chytil VII. 807.) 277. et 278. Recognitio, quod Woldemarus marchio Brandeburgensis marchiam Lusatiae dederit Carolo regi Boemiae atque coronae Boemiae. 1348, 2. Octobris. List Rudolfa kniežete saského, kdež vyznává a podle něho zname- nitá jiná kniežata a páni, že jsú při tom byli, když jest markrabi bram- burský Woldimar (ciesaři) Karlovi a jeho budúcím králóm českým, mar- krabstvie lužické se všemi městy dobrovolně a dědičně dal. List kniežat saských, kdež se zavazují, dědice své i budúcí, pomocni býti Karlovi králi římskému a českému a budúcím kralóm českým, do- kavadž by k zemi lužické nepřišel, tak jakž jemu dána jest od Woldimara markrabi bramburského. Druhý list v táž slova i téhož léta. Wir Rudolf von Gots gnaden hertzog zu Sachsen, des heiligen Römischen Reichs ertzmarschalck, Arnestus ertz- bischof zu Prag, Rudolf der junger, hertzog zu Sachsen, Johanns hertzog zu Meckelnburg, von denselben Gots gnaden, Albrecht graf von Mogelingen, herr zu Barbey, Andreas ritter von Slobk, Albrecht ritter von Walburg, Dietrich probst zu Berlin, Andres von der Dube, Otte von Turgaw, Jeske von
Strana 310
310 — Michelsberg, Wanke von Wartenberg unnd Jobst von Rosen- berg, veriehen unnd thun kunt offenlich mit diesem brief allen den, die in sehent, horent oder lesent, das wir dabei gewesen seint unnd das gesehen und gehort haben unnd daruber zu getzeugen geschriben unnd gebeten sein und gezeugen auch das mit krafft ditz briefs, das der hochgeborne furste unnd herre, herr Woldmar, marggraf zu Brandenburg unnd zu Lanntsberg, des heiligen Romischen Reichs ertzkamerer, ange- sehen hat die trewe und die gnade, die ime der allerdurch- leuchtigist furste und unser gnediger herre, herr Karl, Romischer kunig, zu allen zeiten merer des Reichs, unnd kunig zu Behem, erzayget unnd bewieset hat unnd noch wol ertzeigen mag, und hat den vorgenanten unnsern herren, dem Romischen kunige unnd kunige zu Behem, sein erben und nachkomenn, kunigen zu Behem, und demselben kunigreich unnd der Cron zu Behem geben unnd verschriben mit seinenn briefen: die marck zu Lusitz mit dem land und mit allen stetten, vesten, märkten dörfern, herren, mannen, lehen, verlehenten guten, rittern, knechten, schultheisen, gepauern, mit welden, puschen, bergen, grundenn, slichten, wassern und wassersleufften unnd mit allen rechten, gewonheiten, freyheiten, eren, wirden, guldenn, nutzen unnd herrschafften unnd mit aller zugehorunge, wie man die mit besundern worten benennen mag, als er unnd seliger gedechtnus seine vorfarn, marggrauen zu Branndenburg, die selben marcke zu Lusitz mit dem lannt besessen hat. Unnd hat gelobt mit gueten trewen, ongeverd, das er alle stete, vehsten, herren, ritter, knechte, burger, schultheisen, gebauern unnd allermeniglich inn derselben marcke unnd lannt zu Lusitz an der vorgenanten unnsern herren, den Romischen kunig unnd kunig zu Behem, seinen erben und nachkomen, kunigen zu Behem, on allen furgetzog laiten unnd weysen solle unnd wolle. Unnd hat auch gelobt fur sich, sein erben unnd nach- komen, marggrauen zu Branndenburg, das sie demselben unnserm herren, sein erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, darzu mit aller macht, wie unnd wenn sie das ermanen, mit gantzen trewen behulffen sein wollen, wider allermeniglich, niemant
310 — Michelsberg, Wanke von Wartenberg unnd Jobst von Rosen- berg, veriehen unnd thun kunt offenlich mit diesem brief allen den, die in sehent, horent oder lesent, das wir dabei gewesen seint unnd das gesehen und gehort haben unnd daruber zu getzeugen geschriben unnd gebeten sein und gezeugen auch das mit krafft ditz briefs, das der hochgeborne furste unnd herre, herr Woldmar, marggraf zu Brandenburg unnd zu Lanntsberg, des heiligen Romischen Reichs ertzkamerer, ange- sehen hat die trewe und die gnade, die ime der allerdurch- leuchtigist furste und unser gnediger herre, herr Karl, Romischer kunig, zu allen zeiten merer des Reichs, unnd kunig zu Behem, erzayget unnd bewieset hat unnd noch wol ertzeigen mag, und hat den vorgenanten unnsern herren, dem Romischen kunige unnd kunige zu Behem, sein erben und nachkomenn, kunigen zu Behem, und demselben kunigreich unnd der Cron zu Behem geben unnd verschriben mit seinenn briefen: die marck zu Lusitz mit dem land und mit allen stetten, vesten, märkten dörfern, herren, mannen, lehen, verlehenten guten, rittern, knechten, schultheisen, gepauern, mit welden, puschen, bergen, grundenn, slichten, wassern und wassersleufften unnd mit allen rechten, gewonheiten, freyheiten, eren, wirden, guldenn, nutzen unnd herrschafften unnd mit aller zugehorunge, wie man die mit besundern worten benennen mag, als er unnd seliger gedechtnus seine vorfarn, marggrauen zu Branndenburg, die selben marcke zu Lusitz mit dem lannt besessen hat. Unnd hat gelobt mit gueten trewen, ongeverd, das er alle stete, vehsten, herren, ritter, knechte, burger, schultheisen, gebauern unnd allermeniglich inn derselben marcke unnd lannt zu Lusitz an der vorgenanten unnsern herren, den Romischen kunig unnd kunig zu Behem, seinen erben und nachkomen, kunigen zu Behem, on allen furgetzog laiten unnd weysen solle unnd wolle. Unnd hat auch gelobt fur sich, sein erben unnd nach- komen, marggrauen zu Branndenburg, das sie demselben unnserm herren, sein erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, darzu mit aller macht, wie unnd wenn sie das ermanen, mit gantzen trewen behulffen sein wollen, wider allermeniglich, niemant
Strana 311
311 — oszunemben, das sie die vorgenanten marke zu Lusitz mit dem lannt, stetten, merkten, herren, mannen, rittern und knechten unnd mit aller zugehorung, als vorgeschriben steet, gar und gentzlich erkriegen und in treu, gehorsam bringen, unnd darumb sagt er mit krafft seiner brieue ledig und los alle herren, ritter, knechte, stete, burger, schultheisen, bawern und allermeniglich, die in der vorgenanten marck und lannt zu Lusitz wonhafftig sein oder darin gehoren, aller huldunge, trewen unnd eydes, der sie im unnd seliger gedechtnus seinen vorfarn, marggrauen zu Branndenburg, verbunden gewesen seint; unnd welche unnter în das von inn selber hören wollen, den gelobt er mit gueten trewen, on geuerde, das er în das selber sagen wolle mit seines selbs munde unnd în sein offen brief daruber geben, ob sie des muten, unnd hat geboten in allen gemeinlichen unnd itlichen besundern, mit krafft seiner brieue, gleicher weys als ob er selber în das gebote mit seines selbs munde, das sie dem vorgenantem unserm gnedigen herren, dem Romischen kunig unnd kunig zu Behem, seinen erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, hulden, sweren und geloben sollen getrew, gehorsam unnd unterthenig zu sein als iren rechten erbherren, unnd hat sich verzigen, für sich, seine erben unnd nachkomen, marg- grauen zu Brandenburg, mit bedachtem mute mit guetem willen unnd mit vollen rate alles rechtes, ansprache unnd anredunge, die sie zu der vorgenanten marck unnd lannt zu Lusitz, herren, steten, vesten, mannen, burgern, leuten, armenn unnd reichen, unnd aller zugehörunge, als vor geschriben ist, haben, gehabt haben oder gehaben mochten, unnd beinamen ob er zu den steten Budissin und Gorlitz unnd ir zugehorunge dhein rechte oder ansprache gehabt hette, der begibt und ver- zeihet her sich, mit krafft seiner brieue. Unnd vber das bitet er den allerdurchleuchtigisten fursten unnd unnsern gnedigen herren, herrn Karl Romischen kunig unnd kunig zu Behem, de vorgenanten, das er die egenante seine gabe der marcke und des lanndes zu Lusitz, dî er dem kunigreich unnd der cronen zu Behem recht und redlich gethan hat, als vor geschriben steet, geruche zu confirmiren
311 — oszunemben, das sie die vorgenanten marke zu Lusitz mit dem lannt, stetten, merkten, herren, mannen, rittern und knechten unnd mit aller zugehorung, als vorgeschriben steet, gar und gentzlich erkriegen und in treu, gehorsam bringen, unnd darumb sagt er mit krafft seiner brieue ledig und los alle herren, ritter, knechte, stete, burger, schultheisen, bawern und allermeniglich, die in der vorgenanten marck und lannt zu Lusitz wonhafftig sein oder darin gehoren, aller huldunge, trewen unnd eydes, der sie im unnd seliger gedechtnus seinen vorfarn, marggrauen zu Branndenburg, verbunden gewesen seint; unnd welche unnter în das von inn selber hören wollen, den gelobt er mit gueten trewen, on geuerde, das er în das selber sagen wolle mit seines selbs munde unnd în sein offen brief daruber geben, ob sie des muten, unnd hat geboten in allen gemeinlichen unnd itlichen besundern, mit krafft seiner brieue, gleicher weys als ob er selber în das gebote mit seines selbs munde, das sie dem vorgenantem unserm gnedigen herren, dem Romischen kunig unnd kunig zu Behem, seinen erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, hulden, sweren und geloben sollen getrew, gehorsam unnd unterthenig zu sein als iren rechten erbherren, unnd hat sich verzigen, für sich, seine erben unnd nachkomen, marg- grauen zu Brandenburg, mit bedachtem mute mit guetem willen unnd mit vollen rate alles rechtes, ansprache unnd anredunge, die sie zu der vorgenanten marck unnd lannt zu Lusitz, herren, steten, vesten, mannen, burgern, leuten, armenn unnd reichen, unnd aller zugehörunge, als vor geschriben ist, haben, gehabt haben oder gehaben mochten, unnd beinamen ob er zu den steten Budissin und Gorlitz unnd ir zugehorunge dhein rechte oder ansprache gehabt hette, der begibt und ver- zeihet her sich, mit krafft seiner brieue. Unnd vber das bitet er den allerdurchleuchtigisten fursten unnd unnsern gnedigen herren, herrn Karl Romischen kunig unnd kunig zu Behem, de vorgenanten, das er die egenante seine gabe der marcke und des lanndes zu Lusitz, dî er dem kunigreich unnd der cronen zu Behem recht und redlich gethan hat, als vor geschriben steet, geruche zu confirmiren
Strana 312
312 — unnd zu bestetigen mit seiner kuniglichen gewalt, die er hat von den heiligen Romischen Reich, wann er allenn gebrechen seiner brieue, ob keiner dar inn ist, derfullen wöll, vnnd an aller stat lutern unnd pessern, wenn er des von dem vor- genantem vnnserm herren, seinen erben vnnd nachkomen, kunigen zu Beheim, gemut vnnd dirmanet wirt, inn der besten weise, so derselbe gebreche erfullet vnnd gebessert werden mag. Auch bekennen vnnd getzeugen wir, das der vorgenant hochgeborne furste vnnd herre, herr Woldmar, marggraf zu Branndenburg vnnd Lanntsberg, inn besundern seinen brieuen, do wir auch zu gezeugen inngeschriben seint, seine stimme unnd chur, die er hat als ein marggraf zu Branndenburg an der wal eines Romischen kunigs, an den vorgenanten unnsern gnedigen herren, herren Karl Romischen kunig unnd kunig zu Behem, geben unnd keret hat, vnnd hat gelobt inn gueten trewen, on geuerde, das er in habenn vnnd halten wolle zu einem Romi- schen kunig vnnd seinen rechten herren vnnd gen im alles das thun solle vnnd wolle, das er gen einem Romischen kunig vnnd seinen rechten herren pillich vnnd durch recht zu thun pflichtig ist. Vnnd bei namen hat er gelobt, das er demselben vnnserm herren, dem Romischenn kunig vnnd kunig zu Behem, bey� gestendig vnnd gehülfflich sein wolle vnd solle mit aller seiner macht wider aller meniglich, niemant vszunemder, dieweil er lebt. Vnnd des zu urkunt vnnd zu ewigenn gedechtnus vnnd sicherhait geben wir vnnsern brief versigelt mit unnsern innge- sigeln, der geben ist zu Tempelberg bey Furstenwalt, do man zalt von Christus geburt dreytzehenhundert jar in dem acht unnd viertzigisten jar, des nechsten donnrstags nach sannt Michelstag. (A. K. — Chytil VII. 853 et 854. — Lunig C. Germ. dipl. I. n. XC.) 279. Woldemarus marchio Brandeburgensis injungit incolis marchiae Lusatiae, ut praestent homagium Carolo regi Boemiae. 1348, 2. Octobris. List Woldimara markrabi bramburského, kdež píše všem stavóm do markrabstvie lužického, aby (ciesaři) Karlovi a jeho dědicóm, budúcím kralóm českým, přísahu a poddanost učinili jako pravým svým a dědičným panuom.
312 — unnd zu bestetigen mit seiner kuniglichen gewalt, die er hat von den heiligen Romischen Reich, wann er allenn gebrechen seiner brieue, ob keiner dar inn ist, derfullen wöll, vnnd an aller stat lutern unnd pessern, wenn er des von dem vor- genantem vnnserm herren, seinen erben vnnd nachkomen, kunigen zu Beheim, gemut vnnd dirmanet wirt, inn der besten weise, so derselbe gebreche erfullet vnnd gebessert werden mag. Auch bekennen vnnd getzeugen wir, das der vorgenant hochgeborne furste vnnd herre, herr Woldmar, marggraf zu Branndenburg vnnd Lanntsberg, inn besundern seinen brieuen, do wir auch zu gezeugen inngeschriben seint, seine stimme unnd chur, die er hat als ein marggraf zu Branndenburg an der wal eines Romischen kunigs, an den vorgenanten unnsern gnedigen herren, herren Karl Romischen kunig unnd kunig zu Behem, geben unnd keret hat, vnnd hat gelobt inn gueten trewen, on geuerde, das er in habenn vnnd halten wolle zu einem Romi- schen kunig vnnd seinen rechten herren vnnd gen im alles das thun solle vnnd wolle, das er gen einem Romischen kunig vnnd seinen rechten herren pillich vnnd durch recht zu thun pflichtig ist. Vnnd bei namen hat er gelobt, das er demselben vnnserm herren, dem Romischenn kunig vnnd kunig zu Behem, bey� gestendig vnnd gehülfflich sein wolle vnd solle mit aller seiner macht wider aller meniglich, niemant vszunemder, dieweil er lebt. Vnnd des zu urkunt vnnd zu ewigenn gedechtnus vnnd sicherhait geben wir vnnsern brief versigelt mit unnsern innge- sigeln, der geben ist zu Tempelberg bey Furstenwalt, do man zalt von Christus geburt dreytzehenhundert jar in dem acht unnd viertzigisten jar, des nechsten donnrstags nach sannt Michelstag. (A. K. — Chytil VII. 853 et 854. — Lunig C. Germ. dipl. I. n. XC.) 279. Woldemarus marchio Brandeburgensis injungit incolis marchiae Lusatiae, ut praestent homagium Carolo regi Boemiae. 1348, 2. Octobris. List Woldimara markrabi bramburského, kdež píše všem stavóm do markrabstvie lužického, aby (ciesaři) Karlovi a jeho dědicóm, budúcím kralóm českým, přísahu a poddanost učinili jako pravým svým a dědičným panuom.
Strana 313
313 — Wir Woldmar von Gots gnaden marggraf zu Brannden- burg unnd zu Lanntsberg, enbieten allen herren, mannen, rittern, knechten, stetten, burgern, gemeinen, schultheisen, gebauern, armen und reichen, geistlichen uund werntlichen luten, die inn der marcken unnd dem lande zu Lusitz wonhafftig sein unnd darein gehoren, unnser gnad und unnsern grus. Wann wir dem allerdurchleuchtigisten fursten vnnd unserm gnedigen herren, herren Karl Romischen kunig zu allen zeiten merer des Reichs unnd kunig zu Behem, seinen erben unnd nachkomen, kunigen zu Bohem, durch besunder guet unnd gnaden willen, die er unns erzaiget unnd beweiset hat unnd noch gnediglich erzaigen mag, zu gewinnen und zu erkriegen, unnser lannt unnd erbe geben haben und geben die marck zu Lusitz mit dem lande, steten, vesten, merckten, herren, mannen, rittern, knechten, burgern, schultheisen, gebauern, mit aller zugehorung, als wir, ehe wir von lande schîden, und seliger gedechtnus unser forfaren, marggrauen zu Branndenburg, dieselben marcken zu Lusitz mit dem lande innegehabt unnd besessen haben, das sie furbas ewiglichen zu dem vorgenanten kunigreich unnd zu der cron zu Behem gehoren sol, als inn unsern brieuen, die wir daruber geben haben, volkomenlicher geschribenn steet. Darumb lassen wir euch ledig unnd los mit krafft ditz brieus, euch allesampt und itlichen besunder, aller huldung, trewen unnd eydes, damit îr unns und unsern vorfaren, marg- grauen zu Branndenburg und zu Lusitz, verbunden gewesen seit, und laiten unnd weisen euch an den vorgenanten unsern gnedigen herrenn, den Romischen kunig und kunig zu Behem, sein erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, unnd gepieten euch ernstlich unnd vestiglich, das ir allesampt von euern unnd euer erben wegen dem vorgenanten unserm herren, dem Romischen kunig, seinen erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, hulden, sweren unnd geloben solt, getrew, gehorsam unnd unnthertenig zu sein ewiglich, als ir euern rechten erb- herren, pillich und zu recht zu thun pflichtig seit. Wann wir geloben euch mit gueten trewen, on geuerde, das wir euch allesampt und iglichen besunder, wenn wir des
313 — Wir Woldmar von Gots gnaden marggraf zu Brannden- burg unnd zu Lanntsberg, enbieten allen herren, mannen, rittern, knechten, stetten, burgern, gemeinen, schultheisen, gebauern, armen und reichen, geistlichen uund werntlichen luten, die inn der marcken unnd dem lande zu Lusitz wonhafftig sein unnd darein gehoren, unnser gnad und unnsern grus. Wann wir dem allerdurchleuchtigisten fursten vnnd unserm gnedigen herren, herren Karl Romischen kunig zu allen zeiten merer des Reichs unnd kunig zu Behem, seinen erben unnd nachkomen, kunigen zu Bohem, durch besunder guet unnd gnaden willen, die er unns erzaiget unnd beweiset hat unnd noch gnediglich erzaigen mag, zu gewinnen und zu erkriegen, unnser lannt unnd erbe geben haben und geben die marck zu Lusitz mit dem lande, steten, vesten, merckten, herren, mannen, rittern, knechten, burgern, schultheisen, gebauern, mit aller zugehorung, als wir, ehe wir von lande schîden, und seliger gedechtnus unser forfaren, marggrauen zu Branndenburg, dieselben marcken zu Lusitz mit dem lande innegehabt unnd besessen haben, das sie furbas ewiglichen zu dem vorgenanten kunigreich unnd zu der cron zu Behem gehoren sol, als inn unsern brieuen, die wir daruber geben haben, volkomenlicher geschribenn steet. Darumb lassen wir euch ledig unnd los mit krafft ditz brieus, euch allesampt und itlichen besunder, aller huldung, trewen unnd eydes, damit îr unns und unsern vorfaren, marg- grauen zu Branndenburg und zu Lusitz, verbunden gewesen seit, und laiten unnd weisen euch an den vorgenanten unsern gnedigen herrenn, den Romischen kunig und kunig zu Behem, sein erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, unnd gepieten euch ernstlich unnd vestiglich, das ir allesampt von euern unnd euer erben wegen dem vorgenanten unserm herren, dem Romischen kunig, seinen erben unnd nachkomen, kunigen zu Behem, hulden, sweren unnd geloben solt, getrew, gehorsam unnd unnthertenig zu sein ewiglich, als ir euern rechten erb- herren, pillich und zu recht zu thun pflichtig seit. Wann wir geloben euch mit gueten trewen, on geuerde, das wir euch allesampt und iglichen besunder, wenn wir des
Strana 314
314 — ermant werden, huldung, trewung unnd eide ledig sagen unnd lassen wollen mit unser selbs mund unnd euch an den vor- genanten unsern herren, den Romischen kunig und kunig zu Behem, seine erben und nachkomen, kunig zu Behem, weysen und laiten wollen, on furgetzug unnd on alles hindernusze Mit urkunt ditz briefs versigelt mit unserm innsigel der geben ist zu Tempelberg bei furstenwaldt, do man zalt von Christs geburt dreitzehenhundert jar, darnach inn dem acht unnd viertzigsten jar, des nechstenn Donnrstags nach sant Michelstag. (A. K. — Lunig I. n. XCI.) 280. Woldemarus marchio Brandeburgensis injungit Ulrico de Pak (et de Sarowe), ut homagium praestet Carolo regi Boemiae. 1348, 2. Octobris. List markrabi brandeburského Woldimara, kdež vyznává, že (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému a JMsti dědicóm a budúcím kralóm českým dává markrabstvie lužické věčně v dědictvie a přikazuje auředníku, aby postúpil JMsti té země. (A. K. — Lunig I. n. XCII.) 281. Civitatis Frankensteinensis oppignoratio. 1348, 15. Novembris. (Vratislaviae.) (A. K. — Lunig I. n. XCIV.) 282. Renovatio concordiae atque unionis inter Kazi- mirum regem Poloniae et Carolum regem Boemiae. 1348, 22. Novembris. Kazimirus D. gr. rex Poloniae. Notum facimus universis, quod super materiis controversiarum, dissensionum et quarum- libet iniuriarum, quae hactenus viguerunt inter serenissimum principem, d. Karolum, Romanorum regem semper augustum et Boemiae regem, ex una, et nos parte ex altera, de alto et
314 — ermant werden, huldung, trewung unnd eide ledig sagen unnd lassen wollen mit unser selbs mund unnd euch an den vor- genanten unsern herren, den Romischen kunig und kunig zu Behem, seine erben und nachkomen, kunig zu Behem, weysen und laiten wollen, on furgetzug unnd on alles hindernusze Mit urkunt ditz briefs versigelt mit unserm innsigel der geben ist zu Tempelberg bei furstenwaldt, do man zalt von Christs geburt dreitzehenhundert jar, darnach inn dem acht unnd viertzigsten jar, des nechstenn Donnrstags nach sant Michelstag. (A. K. — Lunig I. n. XCI.) 280. Woldemarus marchio Brandeburgensis injungit Ulrico de Pak (et de Sarowe), ut homagium praestet Carolo regi Boemiae. 1348, 2. Octobris. List markrabi brandeburského Woldimara, kdež vyznává, že (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému a JMsti dědicóm a budúcím kralóm českým dává markrabstvie lužické věčně v dědictvie a přikazuje auředníku, aby postúpil JMsti té země. (A. K. — Lunig I. n. XCII.) 281. Civitatis Frankensteinensis oppignoratio. 1348, 15. Novembris. (Vratislaviae.) (A. K. — Lunig I. n. XCIV.) 282. Renovatio concordiae atque unionis inter Kazi- mirum regem Poloniae et Carolum regem Boemiae. 1348, 22. Novembris. Kazimirus D. gr. rex Poloniae. Notum facimus universis, quod super materiis controversiarum, dissensionum et quarum- libet iniuriarum, quae hactenus viguerunt inter serenissimum principem, d. Karolum, Romanorum regem semper augustum et Boemiae regem, ex una, et nos parte ex altera, de alto et
Strana 315
315 — basso, in oppido Namisloviensi, Wratislaviensis diocesis, anno et die subscriptis in hunc modum duximus amicabiliter concordandum, quod sincera fide sub praestito iuramento et sine omni dolo promittimus supradicto Romanorum et Boemiae regi, fratri nostro, perpetuam dilectionem et fraternam amici- tiam cunctis inantea futuris temporibus inviolabiliter ob- servare, sic quod ipse versa vice nobis sub iuramento simili ad observationem earundem dilectionis et amicitiae teneatur, prout in antiquis litteris nostrae concordiae inter eum et nos aliquotiens celebratae plenius continetur. Et supradictis unioni et amicitiae illustrem principem d. Bolkonem, ducem Swydnicensem, nepotem nostrum dilectum, cessante omni dissensionis materia, si qua inter praedictum regem et eundem ducem, nepotem nostrum, hactenus est ha- bita, duximus includendum, si super hiis per supradictum ducem Bolconem in iuridicam discussionem illustris et magni- fici principis, d. Alberti, Austriae, Styriae et Carinthiae ducis consensum fuerit infra triduum a die crastina continuo com- putandum. Specialiter etiam promittimus et spondemrs, quod medio tempore, quo per suffragium et iuvamen praedicti Karoli, Romanorum et Boemiae regis, adversus Cruciferos de Domo Theotonica seu Bavaros in marchia Brandeburgensi manentes, metas regni nostri Poloniae non recuperaverimus, hostibus et aemulis dicti regis non cooperari vel assistere auxilio, consilio et favore. Recuperatis tamen limitibus regni nostri prae- dicti promittimus sub fide et iuramento superius expressis prae- dicto Romanorum et Boemiae regi adversus omnem hominem auxiliari, asstare et assistere, rege Ungariae dumtaxat excepto, prout in antiquis litteris nostris est expressum, et praedictum regem et fideiussores eius, qui nobis suis patentibus litteris pro quadam summa pecuniae promiserunt de praedicta pecunia, nullis umquam temporibus ammonere. Sique adiutorio Dei et supradicti regis suffragio medi- ante, metis nostri regni habitis primitus et obtentis aliqui occupatores de bonis et dominiis ad regnum nostrum Poloniae
315 — basso, in oppido Namisloviensi, Wratislaviensis diocesis, anno et die subscriptis in hunc modum duximus amicabiliter concordandum, quod sincera fide sub praestito iuramento et sine omni dolo promittimus supradicto Romanorum et Boemiae regi, fratri nostro, perpetuam dilectionem et fraternam amici- tiam cunctis inantea futuris temporibus inviolabiliter ob- servare, sic quod ipse versa vice nobis sub iuramento simili ad observationem earundem dilectionis et amicitiae teneatur, prout in antiquis litteris nostrae concordiae inter eum et nos aliquotiens celebratae plenius continetur. Et supradictis unioni et amicitiae illustrem principem d. Bolkonem, ducem Swydnicensem, nepotem nostrum dilectum, cessante omni dissensionis materia, si qua inter praedictum regem et eundem ducem, nepotem nostrum, hactenus est ha- bita, duximus includendum, si super hiis per supradictum ducem Bolconem in iuridicam discussionem illustris et magni- fici principis, d. Alberti, Austriae, Styriae et Carinthiae ducis consensum fuerit infra triduum a die crastina continuo com- putandum. Specialiter etiam promittimus et spondemrs, quod medio tempore, quo per suffragium et iuvamen praedicti Karoli, Romanorum et Boemiae regis, adversus Cruciferos de Domo Theotonica seu Bavaros in marchia Brandeburgensi manentes, metas regni nostri Poloniae non recuperaverimus, hostibus et aemulis dicti regis non cooperari vel assistere auxilio, consilio et favore. Recuperatis tamen limitibus regni nostri prae- dicti promittimus sub fide et iuramento superius expressis prae- dicto Romanorum et Boemiae regi adversus omnem hominem auxiliari, asstare et assistere, rege Ungariae dumtaxat excepto, prout in antiquis litteris nostris est expressum, et praedictum regem et fideiussores eius, qui nobis suis patentibus litteris pro quadam summa pecuniae promiserunt de praedicta pecunia, nullis umquam temporibus ammonere. Sique adiutorio Dei et supradicti regis suffragio medi- ante, metis nostri regni habitis primitus et obtentis aliqui occupatores de bonis et dominiis ad regnum nostrum Poloniae
Strana 316
— 316 — non pertinentibus, exterminati et expulsi fuerint, medietatem bonorum et dominiorum huiusmodi supradicti Romanorum et Boemiae regis, residuam vero nostris usibus decernimus applicandam. In cuius etc. Data in Namisslow oppido diocesis, Wratislaviensis, die S. Ceciliae Virg. a. D. 1348. (Pelzel K. Karl IV. urk. CLXX. — Chytil VIII. 869. — Cf. hujus tomi n. 182.) 283. Otto Magdeburgensis archiepiscopus Karolo Boemiae regi Lusatiam in feudum confert. 1348, 2. Decembris. List kněze biskupa Oty Maydburského, kdež na zemi lužickú dává manstvie Karlovi a jeho dědicóm. In nomine Domini amen. Nos Otto D. gr. sanctae Magde- burgensis ecclesiae archiepiscopns, recognoscimus in his scriptis, quod terram Lusaciae cum omnibus juribus et pertinentiis suis, quam illustris princeps Woldemarus, marchio Brandenburgensis, a nobis et ecclesia nostra tenuit in pheodum et nobis libere resignavit, serenissimo et excellentissimo principi, domino nostro gratioso, d. Karulo regi Romanorum et Boemiae feliciter regnanti, tamquam regi Boemiae, suisque germanis et eorum heredibus veris, prout idem Woldemarus et sui progenitores eandem terram cum suis iuribus et pertinentiis a nobis et ecclesia nostra in pheodum tenuerunt, contulimus in pheodum pacifice possidendam, propter spem suae promotionis et donati- onis in futurum, quas grata vicissitudine nobis et ecclesiae nostrae dante Domino rependet in recompensam condignam. In praemissorum autem testimonium ut robur firmitatis obtineant et ab hominum memoria non labantur, praesentes litteras eidem domino nostro tradi fecimus, nostro sigillo sigillatas. Datum et actum Wittenberg a. D. 1348, II. die mensis Decembris. (A. K.)
— 316 — non pertinentibus, exterminati et expulsi fuerint, medietatem bonorum et dominiorum huiusmodi supradicti Romanorum et Boemiae regis, residuam vero nostris usibus decernimus applicandam. In cuius etc. Data in Namisslow oppido diocesis, Wratislaviensis, die S. Ceciliae Virg. a. D. 1348. (Pelzel K. Karl IV. urk. CLXX. — Chytil VIII. 869. — Cf. hujus tomi n. 182.) 283. Otto Magdeburgensis archiepiscopus Karolo Boemiae regi Lusatiam in feudum confert. 1348, 2. Decembris. List kněze biskupa Oty Maydburského, kdež na zemi lužickú dává manstvie Karlovi a jeho dědicóm. In nomine Domini amen. Nos Otto D. gr. sanctae Magde- burgensis ecclesiae archiepiscopns, recognoscimus in his scriptis, quod terram Lusaciae cum omnibus juribus et pertinentiis suis, quam illustris princeps Woldemarus, marchio Brandenburgensis, a nobis et ecclesia nostra tenuit in pheodum et nobis libere resignavit, serenissimo et excellentissimo principi, domino nostro gratioso, d. Karulo regi Romanorum et Boemiae feliciter regnanti, tamquam regi Boemiae, suisque germanis et eorum heredibus veris, prout idem Woldemarus et sui progenitores eandem terram cum suis iuribus et pertinentiis a nobis et ecclesia nostra in pheodum tenuerunt, contulimus in pheodum pacifice possidendam, propter spem suae promotionis et donati- onis in futurum, quas grata vicissitudine nobis et ecclesiae nostrae dante Domino rependet in recompensam condignam. In praemissorum autem testimonium ut robur firmitatis obtineant et ab hominum memoria non labantur, praesentes litteras eidem domino nostro tradi fecimus, nostro sigillo sigillatas. Datum et actum Wittenberg a. D. 1348, II. die mensis Decembris. (A. K.)
Strana 317
317 — AE 284. Domini de Wilburg (Ilburg) et Sonenberg efficiuntur vasalli regum et coronae Boemiae. 1348, 4. Decembris (Wittenbergae.) List Oty z Wilburgku a z Sonenberka, kdež se zavazuje léno přijímati od krále Karla, krále římského a českého, s povinností, kterúž jest povinen králi českému a koruně české. (A. K. — Pelzel, Karl IV. n. CLXXX.) — TA Cv Klsth/ 285. Monasterii Cellae Sanctae Mariae in defensi- onem receptio. A ☞5 1348, 7. Decembris. (Dresdae.) List na klášter Celli v biskupství Míšenském, že jest přijat v obranu od ciesaře Karla a při tom že některé svobody má okolo Litoměřic. (A. K. — Balbin VIII. 281.) 286. Fridrichs landgrafen zu Döringen u. mark- grafen zu Meissen, Fridrichs, Baltazars, Ludwigs und Wilhelms, seiner sôhne, verbündnuss, dass sie kunig Karln als kunig zu Behem wider Ludwigen und Stefan, herzogen in Baiern, so des ursach waere, gleich ander ihrer feind beholfen sein sollen. 1348, 29. Decembris. Wir Friderich von Gotis gnaden lantgrafe zu Duringen, marcgraue ze Missen, in deme Ostirlande vnde ze landisperg, graue ze Orlamunde vnde herre des landis ze Plissin, vnde wir Friderich, Balthazar, Ludewig vnde Wilhelme, seine sune, voriehen vnde tun kunt offenlich mit disem brife allen den, die in sehen, horen oder lesin. Alleine wir mit deme allirdurchluchtigisten fursten vnde vnserm gnedigen herren, herren Karl Romischem chunige, zce allen zceiten merere des Reichs, vnde kunige ze Behemen vnde den hochgebornen fursten, herren Johansen, herczogen ze kernthen, grauen ze Thyrol vnde ze Gorcz, vnd herren Wenczeslaw, seinen brudieren, vnde allen iren erbin vnde nachkomen, kunigen ze Behemen, vnde der Cronen doselbist,
317 — AE 284. Domini de Wilburg (Ilburg) et Sonenberg efficiuntur vasalli regum et coronae Boemiae. 1348, 4. Decembris (Wittenbergae.) List Oty z Wilburgku a z Sonenberka, kdež se zavazuje léno přijímati od krále Karla, krále římského a českého, s povinností, kterúž jest povinen králi českému a koruně české. (A. K. — Pelzel, Karl IV. n. CLXXX.) — TA Cv Klsth/ 285. Monasterii Cellae Sanctae Mariae in defensi- onem receptio. A ☞5 1348, 7. Decembris. (Dresdae.) List na klášter Celli v biskupství Míšenském, že jest přijat v obranu od ciesaře Karla a při tom že některé svobody má okolo Litoměřic. (A. K. — Balbin VIII. 281.) 286. Fridrichs landgrafen zu Döringen u. mark- grafen zu Meissen, Fridrichs, Baltazars, Ludwigs und Wilhelms, seiner sôhne, verbündnuss, dass sie kunig Karln als kunig zu Behem wider Ludwigen und Stefan, herzogen in Baiern, so des ursach waere, gleich ander ihrer feind beholfen sein sollen. 1348, 29. Decembris. Wir Friderich von Gotis gnaden lantgrafe zu Duringen, marcgraue ze Missen, in deme Ostirlande vnde ze landisperg, graue ze Orlamunde vnde herre des landis ze Plissin, vnde wir Friderich, Balthazar, Ludewig vnde Wilhelme, seine sune, voriehen vnde tun kunt offenlich mit disem brife allen den, die in sehen, horen oder lesin. Alleine wir mit deme allirdurchluchtigisten fursten vnde vnserm gnedigen herren, herren Karl Romischem chunige, zce allen zceiten merere des Reichs, vnde kunige ze Behemen vnde den hochgebornen fursten, herren Johansen, herczogen ze kernthen, grauen ze Thyrol vnde ze Gorcz, vnd herren Wenczeslaw, seinen brudieren, vnde allen iren erbin vnde nachkomen, kunigen ze Behemen, vnde der Cronen doselbist,
Strana 318
318 — marcgrauen ze Merhern vnd grauen ze Lucemburg, vns vor- bunden haben vnde voreinet vnde globit, mit geswornem eyde, in guten truwen, an alle geuerde, daz wir in vnde allen iren erbin ewiclichin beholfen sullen vnde wollen sein, ze behal- dene ire furstintum, erbe, land, herschefte, gut, ere vnde ge- wonheit, die sie iczunt haben oder noch gewinnen mugen, wie vnde von welchen sachen, di an sie quemen, wider aller- menuglich, niemand vzzcunemen, von den sie angegriffen odir beschediget wurden in dheiner weis, odir welchen vnde wen si angriffen vnde beschedigen wolten, nach deme, als der hulfe not wirt, so wir beste mugen, on geuerde. Doch habent der vorgenante vnsir herre vnde seine brudir vns globit, daz sie an vns, vnsire erbin vnde nach- komen, zewisschen wynachten, die schirst komen, vnde dannen vber ein ganczez jar, wider die hochgebornen fürsten vnde herren, herren Ludewigen vnde Stephan, herczogen in Beyern, vnde ire brudere, etswen des kaisirs kindire, vnsire frunt, keiner hulfe muten noch begern sullen vf ir gut, land odir erbe ze zcihen. Were aber, daz die vorgenanten herczogen vf den vorgenanten vnsirn herren, seine brudere, ire ryche, furstentum, herschefte vnde land czugen, sullen vnde wollen wir vnserm herren, seinen brudirn, ze behaldene ire reiche, furstentum, herschefte vnde lande, wider die selbin herczogen, als wider andere ire fiende vnde widersachen behulfen sein, so wir beste mugen vnde als der hulfe not wirt, one geuerde. Were auch, daz wir odir vnsir erbin innewendig der vorgenanten friest mit der vorgenanten herczogen ze Beyern ze kriegen wurden, in welchir schicht daz geschehe, so schal furbaz die frist vz sein, vnde sullen vnde wollen wir furbaz den vorgenanten vnserm herren, seinen brudiern, iren erbin vnde nachkomen, vnde der cronen ze Behemen, wider die selbin herczogen als wider andier ire fiende vnde widersachen behulfen sein. Unde des ze vrkunde vnde ze gedechtnizz haben wir Friderich lantgraue czu Duringen vnde marcgraue ze Miessen, vnde wir Friderich vnde Balthazar, seine sune, die obgenanten,
318 — marcgrauen ze Merhern vnd grauen ze Lucemburg, vns vor- bunden haben vnde voreinet vnde globit, mit geswornem eyde, in guten truwen, an alle geuerde, daz wir in vnde allen iren erbin ewiclichin beholfen sullen vnde wollen sein, ze behal- dene ire furstintum, erbe, land, herschefte, gut, ere vnde ge- wonheit, die sie iczunt haben oder noch gewinnen mugen, wie vnde von welchen sachen, di an sie quemen, wider aller- menuglich, niemand vzzcunemen, von den sie angegriffen odir beschediget wurden in dheiner weis, odir welchen vnde wen si angriffen vnde beschedigen wolten, nach deme, als der hulfe not wirt, so wir beste mugen, on geuerde. Doch habent der vorgenante vnsir herre vnde seine brudir vns globit, daz sie an vns, vnsire erbin vnde nach- komen, zewisschen wynachten, die schirst komen, vnde dannen vber ein ganczez jar, wider die hochgebornen fürsten vnde herren, herren Ludewigen vnde Stephan, herczogen in Beyern, vnde ire brudere, etswen des kaisirs kindire, vnsire frunt, keiner hulfe muten noch begern sullen vf ir gut, land odir erbe ze zcihen. Were aber, daz die vorgenanten herczogen vf den vorgenanten vnsirn herren, seine brudere, ire ryche, furstentum, herschefte vnde land czugen, sullen vnde wollen wir vnserm herren, seinen brudirn, ze behaldene ire reiche, furstentum, herschefte vnde lande, wider die selbin herczogen, als wider andere ire fiende vnde widersachen behulfen sein, so wir beste mugen vnde als der hulfe not wirt, one geuerde. Were auch, daz wir odir vnsir erbin innewendig der vorgenanten friest mit der vorgenanten herczogen ze Beyern ze kriegen wurden, in welchir schicht daz geschehe, so schal furbaz die frist vz sein, vnde sullen vnde wollen wir furbaz den vorgenanten vnserm herren, seinen brudiern, iren erbin vnde nachkomen, vnde der cronen ze Behemen, wider die selbin herczogen als wider andier ire fiende vnde widersachen behulfen sein. Unde des ze vrkunde vnde ze gedechtnizz haben wir Friderich lantgraue czu Duringen vnde marcgraue ze Miessen, vnde wir Friderich vnde Balthazar, seine sune, die obgenanten,
Strana 319
319 — vnsir insigel geleit an disen brief, vnde vber das globen wir mit gesamtir hant, mit geswornem aeyde, in guten truwen, on ale geuerd, daz wir der hochgebornen ludewiges vnde wilhelms, vnsir kindir vnde brudir, insigel, wenne si mundig werden, schaffen wollen an disen brief, so wir schirst mugen. Wer abir, daz sie von hindirnisse oder von dheinen sachen, welcherlei die wern, an disen brief nicht quemen, darnach sal dirre brief alle craft haben, vnde in alle den gelubden, eyden, vorbuntnuzz vnde macht blieben, als ab die selbin insigel an komen weren. Mit geczuge dicz briefes, der gegeben zcu Dresden, nach Gotis geburd driczehenhundirt jar, dar nach in deme acht vnd virczigisten jare an Sende Thomastage, des heiligen zcwelfboten. (Lunig I. n. XCV. — Pelzel, K. Karl IV. CLXIV. — Chytil VII. 883.) 287. Litterae Caroli regis super unione cum lant- graviis Thuringiae. 1348, 29. Decembris. (Dresdae.) (Contextus mutandis idem ut in diplomate praecedenti. — Chytil VII. 885.) 288. Fridrichs lantgrafen zu Doringen vnd mark- grafen zu Meissen für sich und seine söhne ewigliche erbeinigung und verbündnuss mit Karln R. K. als kunige zu Behem, dem markgrafen zu Merhern und ihren nachkommen. 1348, 29. Decembris. Wir Friderich von Gottes gnaden lantgraf zu Duringen, marcgraf zcu Myssen, in dem Osterlande vnde zcu Landes- berg, graf zcu Orlamunde vnde herre des landes zcu Plyssen, voriehen vnde tun kunt offenlichen mit disem brife allen den, die in sehen, horen oder lesen, daz wir durch gemeines nuzces willen, frides vnde gemaches vnserer lande beidersît, vnd auch umb sunderer frundschafft, begerung und liebe, die vns darzcu leitet, vns mit dem allerdurchluchtigsten fursten
319 — vnsir insigel geleit an disen brief, vnde vber das globen wir mit gesamtir hant, mit geswornem aeyde, in guten truwen, on ale geuerd, daz wir der hochgebornen ludewiges vnde wilhelms, vnsir kindir vnde brudir, insigel, wenne si mundig werden, schaffen wollen an disen brief, so wir schirst mugen. Wer abir, daz sie von hindirnisse oder von dheinen sachen, welcherlei die wern, an disen brief nicht quemen, darnach sal dirre brief alle craft haben, vnde in alle den gelubden, eyden, vorbuntnuzz vnde macht blieben, als ab die selbin insigel an komen weren. Mit geczuge dicz briefes, der gegeben zcu Dresden, nach Gotis geburd driczehenhundirt jar, dar nach in deme acht vnd virczigisten jare an Sende Thomastage, des heiligen zcwelfboten. (Lunig I. n. XCV. — Pelzel, K. Karl IV. CLXIV. — Chytil VII. 883.) 287. Litterae Caroli regis super unione cum lant- graviis Thuringiae. 1348, 29. Decembris. (Dresdae.) (Contextus mutandis idem ut in diplomate praecedenti. — Chytil VII. 885.) 288. Fridrichs lantgrafen zu Doringen vnd mark- grafen zu Meissen für sich und seine söhne ewigliche erbeinigung und verbündnuss mit Karln R. K. als kunige zu Behem, dem markgrafen zu Merhern und ihren nachkommen. 1348, 29. Decembris. Wir Friderich von Gottes gnaden lantgraf zu Duringen, marcgraf zcu Myssen, in dem Osterlande vnde zcu Landes- berg, graf zcu Orlamunde vnde herre des landes zcu Plyssen, voriehen vnde tun kunt offenlichen mit disem brife allen den, die in sehen, horen oder lesen, daz wir durch gemeines nuzces willen, frides vnde gemaches vnserer lande beidersît, vnd auch umb sunderer frundschafft, begerung und liebe, die vns darzcu leitet, vns mit dem allerdurchluchtigsten fursten
Strana 320
320 — vnde unserm gnedigen herren, herr Karl, Romischen kunige, zcu allen zciten merer des reichs, vnde kunige zcu Beheim, vnde den hochgeborn fursten vnde herren Johansen herzcogen zcu Kernthen, grauen zcu Tirol vnde zcu Gortz, vnd Wen- czlawen, sinen brudern, iren erben vnd nachkomen, kungen zcu Boheim, vnde der cronen daselbes, marcgrafe zcu Mehren vnde grauen zu Lucemburg, von vnserer vnde der hochgeborn Friderichs, Balthazars, Ludewiges vnd Wilhelms, vnser sune, vnd aller vnser vnd irer erbn vnde nachkumen wegen, fursten vnde herren der vorgenanten vnserr herschefte vnd lande mit vollem rate vnd mit wolbedachten mute voreinte vnde vor- bunden vnd voreinen vnde vorbinden vns mit disem gegen- wertigen brief, und geloben mit geswornem eide, in guten truwen, on alles geuerde, daz wir vnde die vorgenanten vnser sune Friderich, Balthazar, Ludewig, Wilhelm vnd vnser aller erben vnde nachkomen, lantgrauen zcu Duringen, marcgrauen zcu Myssen, in dem Osterlande vnde zcu Landesperg, grauen zeu Orlamunde vnde herren des landes zcu Plyssen, in allen, iren erben vnd nachkomen, kungen zeu Beheim vnde der cronen doselbis, marcgrauen zcu Merhern vnde grauen zcu Lutzcemburg, zcu behalden ire furstenthum, erbe, lande, her- schefte, gut, ere vnde gewonheit, die sie yzcunt haben oder noch erkrigen vnde gewinnen, wie oder von welchen sachen, die an sie quemen, ewiglichen beholfen sullen vnde wollen sîn, wider allermenlich, niemanden vzzcunemen, von den sie angegriffen, gehindert oder beschedigt wurden, oder wen sie angriffen, hindern oder beschedigen wolten, in dheine wîs nach dem als der hulfe in zcu widersten oder die anzcu- griffen not wirt, so wir beste mugen, on geuerde. Unde des zcu urkunde vnde ewigen gedechtnuzz haben wir Friderich, lantgraue zcu Duringen, marcgraue zcu Myssen, in dem Osterlande unde zcu Landesperg, graf zcu Orlamund vnde herre des landes zcu Plyssen, vnd wir Fridrich und Balthazar, sine sune vorgenanten, vnser insigel gelegt an disen Brief, vnde vber daz geloben wir alle drî mit gesammenter hant, mit geswornem eude, in guten truwen, on geuerde, vor die vorgenanten hochgeborn Ludewigen vnde Wilhelm, vnsel
320 — vnde unserm gnedigen herren, herr Karl, Romischen kunige, zcu allen zciten merer des reichs, vnde kunige zcu Beheim, vnde den hochgeborn fursten vnde herren Johansen herzcogen zcu Kernthen, grauen zcu Tirol vnde zcu Gortz, vnd Wen- czlawen, sinen brudern, iren erben vnd nachkomen, kungen zcu Boheim, vnde der cronen daselbes, marcgrafe zcu Mehren vnde grauen zu Lucemburg, von vnserer vnde der hochgeborn Friderichs, Balthazars, Ludewiges vnd Wilhelms, vnser sune, vnd aller vnser vnd irer erbn vnde nachkumen wegen, fursten vnde herren der vorgenanten vnserr herschefte vnd lande mit vollem rate vnd mit wolbedachten mute voreinte vnde vor- bunden vnd voreinen vnde vorbinden vns mit disem gegen- wertigen brief, und geloben mit geswornem eide, in guten truwen, on alles geuerde, daz wir vnde die vorgenanten vnser sune Friderich, Balthazar, Ludewig, Wilhelm vnd vnser aller erben vnde nachkomen, lantgrauen zcu Duringen, marcgrauen zcu Myssen, in dem Osterlande vnde zcu Landesperg, grauen zeu Orlamunde vnde herren des landes zcu Plyssen, in allen, iren erben vnd nachkomen, kungen zeu Beheim vnde der cronen doselbis, marcgrauen zcu Merhern vnde grauen zcu Lutzcemburg, zcu behalden ire furstenthum, erbe, lande, her- schefte, gut, ere vnde gewonheit, die sie yzcunt haben oder noch erkrigen vnde gewinnen, wie oder von welchen sachen, die an sie quemen, ewiglichen beholfen sullen vnde wollen sîn, wider allermenlich, niemanden vzzcunemen, von den sie angegriffen, gehindert oder beschedigt wurden, oder wen sie angriffen, hindern oder beschedigen wolten, in dheine wîs nach dem als der hulfe in zcu widersten oder die anzcu- griffen not wirt, so wir beste mugen, on geuerde. Unde des zcu urkunde vnde ewigen gedechtnuzz haben wir Friderich, lantgraue zcu Duringen, marcgraue zcu Myssen, in dem Osterlande unde zcu Landesperg, graf zcu Orlamund vnde herre des landes zcu Plyssen, vnd wir Fridrich und Balthazar, sine sune vorgenanten, vnser insigel gelegt an disen Brief, vnde vber daz geloben wir alle drî mit gesammenter hant, mit geswornem eude, in guten truwen, on geuerde, vor die vorgenanten hochgeborn Ludewigen vnde Wilhelm, vnsel
Strana 321
321 — kinde vnde bruder, wenne sie mundig werden vnde zcu iren tagen kumen, daz sie alle dise vorgenanten vorbuntnizze, eide vnde gelubde volfuren sullen vnde ire insigel legen an disen brief. Were aber, dazz sie von hindernuzz oder von deheimer sachen, welcherlei die weren, an diesen brief nicht quemen, dennoch sal diser gegenwertige brief alle kraft haben vnd in allen den gelubden, eiden, vorbuntnuzz vnd macht blîben, als ob derselben, vnser kinde vnd bruder insigel daran kumen weren. Auch ist bi namen geteidingt vnd geredt, daz alle vor- buntnuzz, gelubde, stucke, teyding vnde artikel, die zewischen dem vorgenanten vnserm herren, dem Romischen kunge unde kunge zcu Beheim, vns und vnsern erben beuestent vnd beschriben sint, in allen iren kreften ewiglichen sîn vnd belîben sullen, nach brieue lute, die darvber gegeben sint. Vnde wann wir oder unser vorgenannter sune, vnser vnd ire erben, oder wer von vnsern, iren vnde vnseren erben wegen in vnsern vnde iren landen vnd herscheften gewaldig ist, von den vorgenanten vnserm herren, herr Karl, sînen brudern vnd iren erben mit briuen oder mit boten vmb hulffe gemant werden: so sullen wir binnen fier wuchen, die nach der manunge allerschirst sich nach einander volgen vnde ergen, in zcu hulfe kumen in aller wise, als vorgeschriben stet. Des sint gezcug die edelen Bothe von Turgow herre zcu Arnow, Herr Zbinko von Hasenburg des vorgenanten vnsers herren cammermeister, herr Benisch von Wartenberg herre zcu Tethzin, her Jesko von Crauar, Bothe von Turgow, des Bichin ist, Fridrich von Schonenburg, des Cry- matschow ist, Thime von Kolditz vnser marschalk, vnde Albert von Maltitz vnser houerichter, vnser lieben getruwen mit gezceuge ditz briefs. Der gegeben ist zcu Dresden nach gotes gepurth dryzcehen hundert jor, darnach in dem acht vnde fierzcigesten iar, an send Thomastag, des heiligen zwelfpoten (A. K. — Chytil VII. 884.) Codex jur. boh. II. 1. 21
321 — kinde vnde bruder, wenne sie mundig werden vnde zcu iren tagen kumen, daz sie alle dise vorgenanten vorbuntnizze, eide vnde gelubde volfuren sullen vnde ire insigel legen an disen brief. Were aber, dazz sie von hindernuzz oder von deheimer sachen, welcherlei die weren, an diesen brief nicht quemen, dennoch sal diser gegenwertige brief alle kraft haben vnd in allen den gelubden, eiden, vorbuntnuzz vnd macht blîben, als ob derselben, vnser kinde vnd bruder insigel daran kumen weren. Auch ist bi namen geteidingt vnd geredt, daz alle vor- buntnuzz, gelubde, stucke, teyding vnde artikel, die zewischen dem vorgenanten vnserm herren, dem Romischen kunge unde kunge zcu Beheim, vns und vnsern erben beuestent vnd beschriben sint, in allen iren kreften ewiglichen sîn vnd belîben sullen, nach brieue lute, die darvber gegeben sint. Vnde wann wir oder unser vorgenannter sune, vnser vnd ire erben, oder wer von vnsern, iren vnde vnseren erben wegen in vnsern vnde iren landen vnd herscheften gewaldig ist, von den vorgenanten vnserm herren, herr Karl, sînen brudern vnd iren erben mit briuen oder mit boten vmb hulffe gemant werden: so sullen wir binnen fier wuchen, die nach der manunge allerschirst sich nach einander volgen vnde ergen, in zcu hulfe kumen in aller wise, als vorgeschriben stet. Des sint gezcug die edelen Bothe von Turgow herre zcu Arnow, Herr Zbinko von Hasenburg des vorgenanten vnsers herren cammermeister, herr Benisch von Wartenberg herre zcu Tethzin, her Jesko von Crauar, Bothe von Turgow, des Bichin ist, Fridrich von Schonenburg, des Cry- matschow ist, Thime von Kolditz vnser marschalk, vnde Albert von Maltitz vnser houerichter, vnser lieben getruwen mit gezceuge ditz briefs. Der gegeben ist zcu Dresden nach gotes gepurth dryzcehen hundert jor, darnach in dem acht vnde fierzcigesten iar, an send Thomastag, des heiligen zwelfpoten (A. K. — Chytil VII. 884.) Codex jur. boh. II. 1. 21
Strana 322
322 — 289 Fridrich, markgraf zu Meiszen u. seine söhne Fridrich u. Balthasar, verbinden sich dem K. Karl IV. von den naechst künftigen weihnachten an gegen die herzoge von Baiern hilfe zu leisten. 1349, 4. Januarii. (Dresdae.) (Arch. S. Wenc.) 290. Rudolf der jüngere und Otto herzoge zu Sachsen, erkennen Karl IV. als römischen König an und verbinden sich mit ihm gegen alle seine feinde. 1349, 17. Februarii. (Coloniae.) (Arch. S. Wenc.) 291. Rudolfus dux palatinus definit dotem Annae filiae suae, Carolum regem maritanti, dandam. 1349, 4. Martii. Wir Rudolf von Gotes gnaden, pfallnczgraue zu Ryn und herczog in Beyren und dez heyligen Romischen Rîches obrister truchseitze, bekennen uns offenlich mit disem brif und dun kunt allen den die disen brif sehent, lesen oder horent lesen, daz es zwischen dem allerdurchluchtigstem fursten, unserm gnedigem hern und liben sune, hern Karl von Gotes gnaden Romischem Kunig, zu allen zîten merrer dez Rîches und kunig zu Beheym, an eynem teyl und uns an dem andern, umbe die fruntschaft, die zwischen uns beydersyt begriffen und volfuret ist, daz er die hochgeborn Annan, unser lieb dochter, zu eyner elichen konen und wirtin genomen hat, also geteydingt, geret und ubereyn komen ist: Daz uns der vorgenant unserr gnediger herre und liber sune, ob wir daz zu rat wurden, daz wir ein eliche wirtin nemen wolten, dar zu geraten und beholfen seyn sol, mit ganczen trewen, an all geuerde. Und were, daz wir sune gewunnen, so sol unserr lant und lute, stet und vesten den selben unsern sûnen verleyben und uf si erben, also bescheidenlich, daz unserm vorgenantem
322 — 289 Fridrich, markgraf zu Meiszen u. seine söhne Fridrich u. Balthasar, verbinden sich dem K. Karl IV. von den naechst künftigen weihnachten an gegen die herzoge von Baiern hilfe zu leisten. 1349, 4. Januarii. (Dresdae.) (Arch. S. Wenc.) 290. Rudolf der jüngere und Otto herzoge zu Sachsen, erkennen Karl IV. als römischen König an und verbinden sich mit ihm gegen alle seine feinde. 1349, 17. Februarii. (Coloniae.) (Arch. S. Wenc.) 291. Rudolfus dux palatinus definit dotem Annae filiae suae, Carolum regem maritanti, dandam. 1349, 4. Martii. Wir Rudolf von Gotes gnaden, pfallnczgraue zu Ryn und herczog in Beyren und dez heyligen Romischen Rîches obrister truchseitze, bekennen uns offenlich mit disem brif und dun kunt allen den die disen brif sehent, lesen oder horent lesen, daz es zwischen dem allerdurchluchtigstem fursten, unserm gnedigem hern und liben sune, hern Karl von Gotes gnaden Romischem Kunig, zu allen zîten merrer dez Rîches und kunig zu Beheym, an eynem teyl und uns an dem andern, umbe die fruntschaft, die zwischen uns beydersyt begriffen und volfuret ist, daz er die hochgeborn Annan, unser lieb dochter, zu eyner elichen konen und wirtin genomen hat, also geteydingt, geret und ubereyn komen ist: Daz uns der vorgenant unserr gnediger herre und liber sune, ob wir daz zu rat wurden, daz wir ein eliche wirtin nemen wolten, dar zu geraten und beholfen seyn sol, mit ganczen trewen, an all geuerde. Und were, daz wir sune gewunnen, so sol unserr lant und lute, stet und vesten den selben unsern sûnen verleyben und uf si erben, also bescheidenlich, daz unserm vorgenantem
Strana 323
323 — hern volge sein zugelt und morgengabe, die in der selben fruntschaft benant ist, der summe ist sechs tusent sweirer mark lötiges silbers: di wir yn bewisen sullen und beweisen uf pfantschaft, die her nach geschriben stant: uf den Herten- stein, Aurbach, Velden, daz Bleche und vf den Neydstein und waz darzu gehoret, besucht und unbesucht, ob der erde und under der erde, uf walde, wazzerr und weide, mit allen rechten und herschaften, die dar zu gehorent. Wer aber, daz die durchluchtig Anna, unser libe dochter, sein elich wirtin, vorgienge er dann unser vorgenanter herre und sûne, so sol die selbe morgengabe ym verbleiben, die wile er lebet, und nach seynen dot werden unsern erben, ob wir die lazzen, sunder ob der vorgenant unser herre und sune, mit unsern andern dochtern, dheinerley gelt sy zu beraten, uz geben hetn, daz sol seinen erben und nachkomen, kungen zu Becheim, von derselben morgengabe und zugelt zu vor bezalt werden und ouch, ob er ichtes ubrigs uz geben hete mit den vorgenanten unsern dochtern, daz selbe sullen unser erben sinen erben und nachkomen gantzlich richten und bezalen. Were aber, daz die morgengabe bezzerr were, dann daz gelt, daz unser herre und liber sûne vz geben hete, alz vor- geschriben stet : so sol daz ubrig alzumal volgen unsern erben. Were aber, daz unser vorgnanter her und sune er wan die vorgnant durchluchtig frowe Anna vorgienge, si heten erben oder nicht: so soll alle ir morgengab und leiptgeding, der summe ist nun tusent mark sweirer lotiges silberz, daz er unserer dochter verschriben und bescheiden hat uf Tachowe und uf Phreymberg der burgen und uf Tachove der stat, ritter und knechten, burgern, edeln und unedeln, und uf walde, wazzer und weide, besucht und unbesucht, ob der erde und under der erde, mit allen rechten, herscheften und mit allem dem daz darzu gehort, dez er sy ie gewere als furstin leiptgedingz recht ist, seczen sol, so er schirst mag, an geverde, hie zwischen und sand Johans Baptisten tag, der schirst kumt, ir volgen, die wile sy lebt, vnd nach irem dot wider zukomen zu unserz liben hern und sunes erben und sunes erben und nachkomen. 21*
323 — hern volge sein zugelt und morgengabe, die in der selben fruntschaft benant ist, der summe ist sechs tusent sweirer mark lötiges silbers: di wir yn bewisen sullen und beweisen uf pfantschaft, die her nach geschriben stant: uf den Herten- stein, Aurbach, Velden, daz Bleche und vf den Neydstein und waz darzu gehoret, besucht und unbesucht, ob der erde und under der erde, uf walde, wazzerr und weide, mit allen rechten und herschaften, die dar zu gehorent. Wer aber, daz die durchluchtig Anna, unser libe dochter, sein elich wirtin, vorgienge er dann unser vorgenanter herre und sûne, so sol die selbe morgengabe ym verbleiben, die wile er lebet, und nach seynen dot werden unsern erben, ob wir die lazzen, sunder ob der vorgenant unser herre und sune, mit unsern andern dochtern, dheinerley gelt sy zu beraten, uz geben hetn, daz sol seinen erben und nachkomen, kungen zu Becheim, von derselben morgengabe und zugelt zu vor bezalt werden und ouch, ob er ichtes ubrigs uz geben hete mit den vorgenanten unsern dochtern, daz selbe sullen unser erben sinen erben und nachkomen gantzlich richten und bezalen. Were aber, daz die morgengabe bezzerr were, dann daz gelt, daz unser herre und liber sûne vz geben hete, alz vor- geschriben stet : so sol daz ubrig alzumal volgen unsern erben. Were aber, daz unser vorgnanter her und sune er wan die vorgnant durchluchtig frowe Anna vorgienge, si heten erben oder nicht: so soll alle ir morgengab und leiptgeding, der summe ist nun tusent mark sweirer lotiges silberz, daz er unserer dochter verschriben und bescheiden hat uf Tachowe und uf Phreymberg der burgen und uf Tachove der stat, ritter und knechten, burgern, edeln und unedeln, und uf walde, wazzer und weide, besucht und unbesucht, ob der erde und under der erde, mit allen rechten, herscheften und mit allem dem daz darzu gehort, dez er sy ie gewere als furstin leiptgedingz recht ist, seczen sol, so er schirst mag, an geverde, hie zwischen und sand Johans Baptisten tag, der schirst kumt, ir volgen, die wile sy lebt, vnd nach irem dot wider zukomen zu unserz liben hern und sunes erben und sunes erben und nachkomen. 21*
Strana 324
324 — Were aber, daz wir nach unserm dot liezzen dochter und nicht sune, so sol unser lande unserer vorgenanten dochter, frowen Annan, alzumal, an alz hindernuzze, vervallen und warten sein, mit allen fürstentumen, herscheften, rechten, wirdigheiten und eren, die da zu gehorent, und mit aller zu- gehorunge, und sol unserr vorgenannten herre und sune alle ander unserr dochterr, ob wir die liezzen, bestaten zu solichem furstlichen adel, alz yn gezeym ist, vnd gelicher wîse, alz er sein eygen dochtern und kinden tun wolde, an alle geverde. Ouch ist geret, daz alle unser burgrauen und amptlut, mann, ritter und knecht, burger, edel und vnedel, und gemein- scheften der stete und meirkten in allen unsern furstentumen und herscheften unserer vorgnanten dochter, seyner elichen wirtin und ym zu irer hant geloben, hulden und sweren sullen, daz sie ym und ir und ir beyder erben nach unserm dot, ob wir nicht weren und nicht sune liezzen, alz vor ge- schriben stat, mit allen vesten, steten und lande warten und gehorsam und vnderteinig sein ewiglichen, alz irren rechten erblichen herscheften, mit guten trewen, an alle geverde. Und bey namen ist geret, daz wir dheinen burgraven noch amptman entsetzen sullen, wir haben dann bestalt, daz der andre oder die andere, ob ir mer dann eyner were, unserer vorgnanten dochter und ym, zu irrer beyder erben hant, sweren und geloben, zu warten und gehorsam zu sein als irrer herscheft nach unserm dot, alz vor geschriben stat, an geverde. Wer ouch, daz wir die burgraven oder amptlut wan- delten, so unser vorgnannter herre und sune da bey nicht were, und die nuwe burgrauen und amptlut, die wir saczten, swüren und gelobten in der schicht, als vorgschriben stat, und ym die selben nuwe burgrauen und amptlut, die wir gesaczet haten, nicht behagten noch geuielen: so sulen wir, wann er uns dez ermant, all die selben burgrauen und amptlut wandeln und ander an ir stat seczen, nach sinem und unserm willen und rat, an geverde. Wer ouch, daz unser gnediger herre und lîber sune und ouch die durchluchtig frowe Anna, unserr lîbe dochter, sein
324 — Were aber, daz wir nach unserm dot liezzen dochter und nicht sune, so sol unser lande unserer vorgenanten dochter, frowen Annan, alzumal, an alz hindernuzze, vervallen und warten sein, mit allen fürstentumen, herscheften, rechten, wirdigheiten und eren, die da zu gehorent, und mit aller zu- gehorunge, und sol unserr vorgenannten herre und sune alle ander unserr dochterr, ob wir die liezzen, bestaten zu solichem furstlichen adel, alz yn gezeym ist, vnd gelicher wîse, alz er sein eygen dochtern und kinden tun wolde, an alle geverde. Ouch ist geret, daz alle unser burgrauen und amptlut, mann, ritter und knecht, burger, edel und vnedel, und gemein- scheften der stete und meirkten in allen unsern furstentumen und herscheften unserer vorgnanten dochter, seyner elichen wirtin und ym zu irer hant geloben, hulden und sweren sullen, daz sie ym und ir und ir beyder erben nach unserm dot, ob wir nicht weren und nicht sune liezzen, alz vor ge- schriben stat, mit allen vesten, steten und lande warten und gehorsam und vnderteinig sein ewiglichen, alz irren rechten erblichen herscheften, mit guten trewen, an alle geverde. Und bey namen ist geret, daz wir dheinen burgraven noch amptman entsetzen sullen, wir haben dann bestalt, daz der andre oder die andere, ob ir mer dann eyner were, unserer vorgnanten dochter und ym, zu irrer beyder erben hant, sweren und geloben, zu warten und gehorsam zu sein als irrer herscheft nach unserm dot, alz vor geschriben stat, an geverde. Wer ouch, daz wir die burgraven oder amptlut wan- delten, so unser vorgnannter herre und sune da bey nicht were, und die nuwe burgrauen und amptlut, die wir saczten, swüren und gelobten in der schicht, als vorgschriben stat, und ym die selben nuwe burgrauen und amptlut, die wir gesaczet haten, nicht behagten noch geuielen: so sulen wir, wann er uns dez ermant, all die selben burgrauen und amptlut wandeln und ander an ir stat seczen, nach sinem und unserm willen und rat, an geverde. Wer ouch, daz unser gnediger herre und lîber sune und ouch die durchluchtig frowe Anna, unserr lîbe dochter, sein
Strana 325
325 — elich wirtin, beydesant an leips erben abe giengen (do Got vor sey) : so sullen die vorgnanten gut beydersyt wider vallen, dannen si her komen sint. Ouch sullen wir furbaz ine bedesamt ewiglichen anei- nander mit leip, mit gut, mit lande, vesten und mit luten beholfen und geraten und verbunden sein wider allermeiniglich, nymant uz zu nemen, als verre wir daz bedersyt mit eren getun mugen, an alle geverde. Und alle diz vorgnant deidinge, verbuntnuzze, sache und stucke geloben wir dem vorgenanntem unserm hern und liben sune, und er uns wider, gantz steit veste und unverbrochen haben und halten, mit guten trewen und mit gesworm eyde, den wir zu den heiligen beidersyt mit gutem willen und mit rechter wizzen daruber und uf diz brif leiphaftig gesworn haben Und der vorgnanten deitinge fruntlicher berichtung, eynung und verbuntnuzze, die zwischen uns bedersyt ge- schehen sint, sint gezuge die edeln hern, die hernach geschriben stant: herr Burchart der elter von Elerbach, Symont von dem walt, ritter Jacob von fleirsheim ein edel- knecht, unser vant, her Spynig |von hasenburg, her Buske von wilhartize, her bernhart von Zinnenburg ritter, Albrecht Nothaft von Dierstein ritter, Peter brobst zu Braczlow, meister Heinrich von Wesel, Wolfhart der Wolfhersteiner, unsere schribere, und Johanns pfarrer zum Nuwenmarkt. Zu urkunt dicz brifes versigelt mit vnserm grözzen insigel, der geben ist zu Bacherach, do man zalt nach Cristes geburt dreutzehen hundert jar und nun vnd vierczig jar an der neichsten mitwochen nach dem suntag, alz man singet Inuocauit, in der vasten. (Orig. c. r. arch. aul. Vidobonensis. — Chytil VII. 914) 292. Concordia marchionum Brandeburgensium cum Carolo rege. 1349, 26. Maii. Wir Ludwig, Stephan, Ludwig der Romer, Wilhelm, Albrecht und unser geschwister, von Gotes gnaden marg- graven zu Brandenburg und zu Lusitz, pfaltzgraven beim
325 — elich wirtin, beydesant an leips erben abe giengen (do Got vor sey) : so sullen die vorgnanten gut beydersyt wider vallen, dannen si her komen sint. Ouch sullen wir furbaz ine bedesamt ewiglichen anei- nander mit leip, mit gut, mit lande, vesten und mit luten beholfen und geraten und verbunden sein wider allermeiniglich, nymant uz zu nemen, als verre wir daz bedersyt mit eren getun mugen, an alle geverde. Und alle diz vorgnant deidinge, verbuntnuzze, sache und stucke geloben wir dem vorgenanntem unserm hern und liben sune, und er uns wider, gantz steit veste und unverbrochen haben und halten, mit guten trewen und mit gesworm eyde, den wir zu den heiligen beidersyt mit gutem willen und mit rechter wizzen daruber und uf diz brif leiphaftig gesworn haben Und der vorgnanten deitinge fruntlicher berichtung, eynung und verbuntnuzze, die zwischen uns bedersyt ge- schehen sint, sint gezuge die edeln hern, die hernach geschriben stant: herr Burchart der elter von Elerbach, Symont von dem walt, ritter Jacob von fleirsheim ein edel- knecht, unser vant, her Spynig |von hasenburg, her Buske von wilhartize, her bernhart von Zinnenburg ritter, Albrecht Nothaft von Dierstein ritter, Peter brobst zu Braczlow, meister Heinrich von Wesel, Wolfhart der Wolfhersteiner, unsere schribere, und Johanns pfarrer zum Nuwenmarkt. Zu urkunt dicz brifes versigelt mit vnserm grözzen insigel, der geben ist zu Bacherach, do man zalt nach Cristes geburt dreutzehen hundert jar und nun vnd vierczig jar an der neichsten mitwochen nach dem suntag, alz man singet Inuocauit, in der vasten. (Orig. c. r. arch. aul. Vidobonensis. — Chytil VII. 914) 292. Concordia marchionum Brandeburgensium cum Carolo rege. 1349, 26. Maii. Wir Ludwig, Stephan, Ludwig der Romer, Wilhelm, Albrecht und unser geschwister, von Gotes gnaden marg- graven zu Brandenburg und zu Lusitz, pfaltzgraven beim
Strana 326
326 — Reyn, hertzogen yn Beyern, des heyligen Romischen Reichs obersten camerer verichen und thun kund etc. Dass wir mit dem allerdurchleuchtigsten fürsten und unserm gnedigen herrn herrn Karll, Romischen konig und konig zu Behmen, herrn Johansen und Wenceslauen seinen brudern, um alle misfel, krieg und anleuff, die zwischen ihn und uns gewesen sind, klein oder gros, wie sie herkomen sind von unserm vater seligen, oder von andern sachen, uns freundlich und einmutiglich vorsunt und vorrichtet haben, dass aller zorn und vordechtnis, die do yn yr keyne weyse zwischen inen und uns unsern beydern helffern und dienern vntz an diesen heutigen tag gewesen seint, vorsenet und ab seyn sollen und nymmer vernuwet werden sollen, yn arge, zu keynen zeyten, und wen es auch gered und getedingt ist, dass alle gefangen zu beyden seyten, pfaffen und leihen, edel und unedel, wie sie genant seyn, die in dem vorgenanten krieg gefangt seyn, ledig und los sein sollen, ungeuerlich, und auch dass allen unserm getrewen und dienern, geistlichen und weltlichen, ihr erb, kirchen, pfand und gutt, die in dem- selbigen krieg genohmen sind beyden seiten, an alle be- schwerung und hindernüss, wider werden sollen, und ob wir in wenig der zeit und dauer krieg und mishellung zwyschen uns gewert haben, imant zu beyden seiten beschediget oder beschwert hetten, den wir ihr lehn und gutt in fremde hende vorliehen hetten, dass solchs vorleyhen, wie das gescheen ist, mit briffen oder ohne briff, allen unsern dienern und unterthanen beyden seiten, geistlichen und weltlichen, unschedlich seyn sollen, und sollen dieselbigen unser diener und unterthanen beyden seiten bey allen ihren lehngütern und rechten bleiben, dabey wir sie beyderseit halten und gnediglich lassen sollen. Dauon globen wir mit gutten trewen ungeferlich, dass wir an unserm teil, alle die vorgenante tedigung und stuck, in aller der masse, als oben geschrieben stehet, gantz stet und unvorruckt haben und halten sollen und wollen, und daruber zu einem urkund geben wir diesen briff, versiegelt mit unserm ingesiegel, der geben ist zu Eltvil nach Christi geburt A. 1349 am dinstag vor pfingsten. (Arch. S. Wenc. — Lunig I. XCVI. — Chytil VIII. 924.)
326 — Reyn, hertzogen yn Beyern, des heyligen Romischen Reichs obersten camerer verichen und thun kund etc. Dass wir mit dem allerdurchleuchtigsten fürsten und unserm gnedigen herrn herrn Karll, Romischen konig und konig zu Behmen, herrn Johansen und Wenceslauen seinen brudern, um alle misfel, krieg und anleuff, die zwischen ihn und uns gewesen sind, klein oder gros, wie sie herkomen sind von unserm vater seligen, oder von andern sachen, uns freundlich und einmutiglich vorsunt und vorrichtet haben, dass aller zorn und vordechtnis, die do yn yr keyne weyse zwischen inen und uns unsern beydern helffern und dienern vntz an diesen heutigen tag gewesen seint, vorsenet und ab seyn sollen und nymmer vernuwet werden sollen, yn arge, zu keynen zeyten, und wen es auch gered und getedingt ist, dass alle gefangen zu beyden seyten, pfaffen und leihen, edel und unedel, wie sie genant seyn, die in dem vorgenanten krieg gefangt seyn, ledig und los sein sollen, ungeuerlich, und auch dass allen unserm getrewen und dienern, geistlichen und weltlichen, ihr erb, kirchen, pfand und gutt, die in dem- selbigen krieg genohmen sind beyden seiten, an alle be- schwerung und hindernüss, wider werden sollen, und ob wir in wenig der zeit und dauer krieg und mishellung zwyschen uns gewert haben, imant zu beyden seiten beschediget oder beschwert hetten, den wir ihr lehn und gutt in fremde hende vorliehen hetten, dass solchs vorleyhen, wie das gescheen ist, mit briffen oder ohne briff, allen unsern dienern und unterthanen beyden seiten, geistlichen und weltlichen, unschedlich seyn sollen, und sollen dieselbigen unser diener und unterthanen beyden seiten bey allen ihren lehngütern und rechten bleiben, dabey wir sie beyderseit halten und gnediglich lassen sollen. Dauon globen wir mit gutten trewen ungeferlich, dass wir an unserm teil, alle die vorgenante tedigung und stuck, in aller der masse, als oben geschrieben stehet, gantz stet und unvorruckt haben und halten sollen und wollen, und daruber zu einem urkund geben wir diesen briff, versiegelt mit unserm ingesiegel, der geben ist zu Eltvil nach Christi geburt A. 1349 am dinstag vor pfingsten. (Arch. S. Wenc. — Lunig I. XCVI. — Chytil VIII. 924.)
Strana 327
327 — 293. Reinhard herr zu Westerburch, gelobt Karln IV. als Grafen zu Luzemburg rechte manschaft zu leisten, nachdem er darum schon von K. Johann einst 700 florent. gulden erhalten. 1349, 6. Junii. (Moguntii.) (Arch. S. Wenc.) 294. Ludovicus marchio Brandeburgensis de sub- ditis Caroli regis. 1349, 25. Junii. Wir Ludwig von Gots gnaden marggraf ze Brandenburg vnd czu Lusicz, dez heyligen Romischen reichs oberster kamrer, phalenczgraf bym Reyn, herczog in Beiern vnd yn Kernden, graf czu Tirol vnd czu Görz und der goczhauser Aglay, Trient vnd Brichsen vogt vorgehen vnd tuen chunt mit diesem brief allen den, dy yn sehent oder horent lesen, daz wir mit den allerdurchluchtigest fürsten, hern Karl dem Romischen kuning, cze allen czeiten merer dez Reichs vnd kuning czu Beheim, vnserm hern vnd lieben ohem, vmb allen krieg vnd mishellung, dy czwissem im vnd seinen brudern, vns vnd vnsern geswistergiden gewesen ist, freuntlich vor- richtet sein, vnd haben vnsern offen brief gegeben, daz alle iz luet, burger, chaufleut, vnd sundir dy von Prage vnd auch andir, die in vnsers vorgenant herren vnd oheme landen cze Beheim vnd andirswa wonend sint, mugen vnd schullen ledik vnd frey vnd sicher vor allem vfhalten vnd hindernusse in vnsrer lant, wi dy genant sint, wandern vnd czîhen, also daz sie czollen, muten, recht vnd gewonheit, di von alter her ge- wesen ist, berichten vnd tuen suln. Do von gebiten wir allen vnsern amptleuten, vicztumen, richtern, pflegern, wie sie genant sind, vnd auch burgermaistern, reten vnd burgern gemainlichen aller vnser lande vnt stet, vnsern lieben ge- treuwen, ernslich vnd vesticlich by vnsern hulden, daz sie dez vorgenanten vnsers heren vnd ohemen burger, kaufleut vnd auch ander seine lute, wan sie in vnsrev lant varen vnd wandern, weder an leib noch an gut nicht auf halten,
327 — 293. Reinhard herr zu Westerburch, gelobt Karln IV. als Grafen zu Luzemburg rechte manschaft zu leisten, nachdem er darum schon von K. Johann einst 700 florent. gulden erhalten. 1349, 6. Junii. (Moguntii.) (Arch. S. Wenc.) 294. Ludovicus marchio Brandeburgensis de sub- ditis Caroli regis. 1349, 25. Junii. Wir Ludwig von Gots gnaden marggraf ze Brandenburg vnd czu Lusicz, dez heyligen Romischen reichs oberster kamrer, phalenczgraf bym Reyn, herczog in Beiern vnd yn Kernden, graf czu Tirol vnd czu Görz und der goczhauser Aglay, Trient vnd Brichsen vogt vorgehen vnd tuen chunt mit diesem brief allen den, dy yn sehent oder horent lesen, daz wir mit den allerdurchluchtigest fürsten, hern Karl dem Romischen kuning, cze allen czeiten merer dez Reichs vnd kuning czu Beheim, vnserm hern vnd lieben ohem, vmb allen krieg vnd mishellung, dy czwissem im vnd seinen brudern, vns vnd vnsern geswistergiden gewesen ist, freuntlich vor- richtet sein, vnd haben vnsern offen brief gegeben, daz alle iz luet, burger, chaufleut, vnd sundir dy von Prage vnd auch andir, die in vnsers vorgenant herren vnd oheme landen cze Beheim vnd andirswa wonend sint, mugen vnd schullen ledik vnd frey vnd sicher vor allem vfhalten vnd hindernusse in vnsrer lant, wi dy genant sint, wandern vnd czîhen, also daz sie czollen, muten, recht vnd gewonheit, di von alter her ge- wesen ist, berichten vnd tuen suln. Do von gebiten wir allen vnsern amptleuten, vicztumen, richtern, pflegern, wie sie genant sind, vnd auch burgermaistern, reten vnd burgern gemainlichen aller vnser lande vnt stet, vnsern lieben ge- treuwen, ernslich vnd vesticlich by vnsern hulden, daz sie dez vorgenanten vnsers heren vnd ohemen burger, kaufleut vnd auch ander seine lute, wan sie in vnsrev lant varen vnd wandern, weder an leib noch an gut nicht auf halten,
Strana 328
328 — noch hindern suln, noch enturren, noch iemant anders gestaten, daz man sie aufhalt adir hinder, sundir schullen sie in ir vordrung hilf vnd rat bewisen vnd mittailen, daz sie vnge- hindirt blîben. Mit vrchund dicz briefs vorsigelt mit vnserm ingesigel. Der geben ist ze Frankenfurt nach Cristes gepurt dreucze- hundirt jar vnd in dem neun vnd vierczigsten jar, an donerstag nach Johansen Baptisten tag. (Arch. S. Wenc. — Ex libro civ. Pragae vetustissimo Pelzel, Karl IV. n. LVII. — Chytil VII. 941 et Celakovsky С. j. mun. I. 53.) 295. Dominorum de Plaven petitio, ut a Carolo rege in juribus suis et praesertim in possessione castri Voytsperk conserventur. 1349, 15. Octobris. List, kterýž se píše (ciesaři) Karlovi té doby králi římskému, od pána Henrycha Raysa z Plavna, Henricha staršího z Waydy, Henricha mladšího bratří, panuov z Plavna, což se hradu Voytzperku dotýče. Serenissimo principi ac domino ipsorum gratioso, d. Carolo, Romanorum regi, Henricus Reuse de Plawe, Henricus senior de Wyda, Henricus senior et Henricus junior, fratres et domini de Plawe, se et sua ad omnia genera servitutis. Noverit vestra imperialis majestas veneranda, nos literas inclyti domini nostri, regis B., vestri genitoris b. m., super ius feudale castri Voytsperg vidisse, legisse, tractasse, mani- busque palpasse, quas dicti domini in Plawe amici omnes adhuc tenent firmiter in potestate, et hoc in fide, in qua im- perio et vobis adstricti sumus, publice profitemur in his scriptis. Quarum literarum tenor talis est: Nos Joannes etc. (hujus Codicis n. 66.) Quare V. Maj. dominationem duximus attente et devote flagitandam, quatenus supradictos amicos nostros, advocatos de Plawe, in jure ipsorum et praecipue in juri feudali castri
328 — noch hindern suln, noch enturren, noch iemant anders gestaten, daz man sie aufhalt adir hinder, sundir schullen sie in ir vordrung hilf vnd rat bewisen vnd mittailen, daz sie vnge- hindirt blîben. Mit vrchund dicz briefs vorsigelt mit vnserm ingesigel. Der geben ist ze Frankenfurt nach Cristes gepurt dreucze- hundirt jar vnd in dem neun vnd vierczigsten jar, an donerstag nach Johansen Baptisten tag. (Arch. S. Wenc. — Ex libro civ. Pragae vetustissimo Pelzel, Karl IV. n. LVII. — Chytil VII. 941 et Celakovsky С. j. mun. I. 53.) 295. Dominorum de Plaven petitio, ut a Carolo rege in juribus suis et praesertim in possessione castri Voytsperk conserventur. 1349, 15. Octobris. List, kterýž se píše (ciesaři) Karlovi té doby králi římskému, od pána Henrycha Raysa z Plavna, Henricha staršího z Waydy, Henricha mladšího bratří, panuov z Plavna, což se hradu Voytzperku dotýče. Serenissimo principi ac domino ipsorum gratioso, d. Carolo, Romanorum regi, Henricus Reuse de Plawe, Henricus senior de Wyda, Henricus senior et Henricus junior, fratres et domini de Plawe, se et sua ad omnia genera servitutis. Noverit vestra imperialis majestas veneranda, nos literas inclyti domini nostri, regis B., vestri genitoris b. m., super ius feudale castri Voytsperg vidisse, legisse, tractasse, mani- busque palpasse, quas dicti domini in Plawe amici omnes adhuc tenent firmiter in potestate, et hoc in fide, in qua im- perio et vobis adstricti sumus, publice profitemur in his scriptis. Quarum literarum tenor talis est: Nos Joannes etc. (hujus Codicis n. 66.) Quare V. Maj. dominationem duximus attente et devote flagitandam, quatenus supradictos amicos nostros, advocatos de Plawe, in jure ipsorum et praecipue in juri feudali castri
Strana 329
329 — Voytsperg dignemini, prout de vestra confidimus magnificentia benignitatis, conservare. Ut praedicta omnia vera sint, sigilla nostra sunt appensa. Datum a. D. 1349 in vigilia Galli. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. §n. CII.) 296. Carolus IV. marchionatum Moraviae Joanni fratri suo in feudum coronae confert, adjecta ordinatione successionis. 1349, 26. Decembris. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter. Amen. Karolus quartus divina favente clementia Romanorum Imperator semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. I. Inter caeteras sollicitudinum curas, quibus pro univer- sorum statu fidelium nostrae Maiestatis animus ex innata nobis benignitate distrahitur, illud nostrae meditationi occurrit praecipuum, ut de honorifico ac decenti statu illustris Johannis, marchionis Moraviae, fratris germani nostri carissimi, solerter et diligentius intendamus, non ambigentes nostris applicari thesauris, quidquid eidem ad insignis sui status et congrui honoris augmentum fraternae pietatis affectu liberaliter ero- gamus. Sane igitur animo deliberato, nonnullorum tam ecclesi- asticorum, quam secularium principum, baronum ac nobilium regni nostri Boemiae consilio praecedente, dicto fratri et principi nostro et suis heredibus ac proheredibus legitimis sexus masculini nobilem et insignem principatum, marchionatum Moraviae, cum civitatibus, terris, districtibus, oppidis, villis, mona- steriis, praeposituris, baronibus, vasallis, militibus, clientibus, civibus, rusticis, emphiteotis agricolis et censitis et ad glebam astrictis, castris, munitionibus, praediis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, silvis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venationibus, aucupationibus, piscinis, pisca- turis, vineis, aquis aquarumve decursibus, molendinis, montanis auri, argenti, stanni, plumbi vel cuiuscumque alterius generis metallorum, iurisdictionibus, bailiis, judiciis, dominiis, bernis tam
329 — Voytsperg dignemini, prout de vestra confidimus magnificentia benignitatis, conservare. Ut praedicta omnia vera sint, sigilla nostra sunt appensa. Datum a. D. 1349 in vigilia Galli. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. §n. CII.) 296. Carolus IV. marchionatum Moraviae Joanni fratri suo in feudum coronae confert, adjecta ordinatione successionis. 1349, 26. Decembris. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter. Amen. Karolus quartus divina favente clementia Romanorum Imperator semper augustus et Boemiae rex. Ad perpetuam rei memoriam. I. Inter caeteras sollicitudinum curas, quibus pro univer- sorum statu fidelium nostrae Maiestatis animus ex innata nobis benignitate distrahitur, illud nostrae meditationi occurrit praecipuum, ut de honorifico ac decenti statu illustris Johannis, marchionis Moraviae, fratris germani nostri carissimi, solerter et diligentius intendamus, non ambigentes nostris applicari thesauris, quidquid eidem ad insignis sui status et congrui honoris augmentum fraternae pietatis affectu liberaliter ero- gamus. Sane igitur animo deliberato, nonnullorum tam ecclesi- asticorum, quam secularium principum, baronum ac nobilium regni nostri Boemiae consilio praecedente, dicto fratri et principi nostro et suis heredibus ac proheredibus legitimis sexus masculini nobilem et insignem principatum, marchionatum Moraviae, cum civitatibus, terris, districtibus, oppidis, villis, mona- steriis, praeposituris, baronibus, vasallis, militibus, clientibus, civibus, rusticis, emphiteotis agricolis et censitis et ad glebam astrictis, castris, munitionibus, praediis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, silvis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venationibus, aucupationibus, piscinis, pisca- turis, vineis, aquis aquarumve decursibus, molendinis, montanis auri, argenti, stanni, plumbi vel cuiuscumque alterius generis metallorum, iurisdictionibus, bailiis, judiciis, dominiis, bernis tam
Strana 330
330 — in bonis venerabilis Olomucensis episcopi, principis nostri, et suc- cessorum ipsius, quam aliorum baronum ac incolarum Moraviae, quotiens easdem secundum approbatam regni nostri Boemiae consuetudinem per nos, heredes sive successores nostros, Boemiae reges, ex legitimis causis exigi seu requiri continget et dum nobis sive dictis heredibus et successoribus nostris iure de- bentur, reditibus, proventibus, censibus, exactionibus, poenis et emendis, mero et mixto imperio, iuribus patronatus eccle- siarum et beneficiorum quorumcumque, necnon cum omnibus iuribus, honoribus, dignitatibus, obventionibus, consuetudinibus, adhaerentiis et singulis pertinentiis suis, quibuscumque spe- cialibus nominibus et vocabulis possint et valeant expressari, in feudum nobile et insigne et iusto feudi titulo a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B., et a corona regni praefati, habendum, tenendum, possidendum ac utifru- endum perpetuo damus, conferimus et donamus. II. Praesertim, cum eundem marchionatum Moraviae dudum clarae recordationis illustres progenitores et praedeces- sores nostri, quondam reges B., a divis Romanorum Imperatoribus et regibus memoriae venerandae in feudum tenuerint et etiam in feudum praesentialiter teneant, et demum ac de conse- quenti illustres quondam marchiones Moraviae eundem prin- cipatum a Boemiae regibus ulterius in feudum tenuerint, ut sic et inantea supradictus princeps et frater noster dilectus, heredes et proheredes sui, marchiones Moraviae, dictum mar- chionatum a nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, et a corona regni B. etiam in feudum perpetuo tenere debeant, sicut etiam nos, qui non aliunde ob hoc exempla colligimus, dum essemus in minoribus constituti, eundem mar- chionatum cum omnibus suis honoribus, dominiis et pertinentiis a clarae memoriae illustri Johanne, quondam B. rege, genitore nostro carissimo, dinoscimur tenuisse. III. Sicut etiam illud argumento probabili ex litteris divi Friderici, Romanorum regis, in quibus exprimitur, quod illustris Henricus, protunc marchio Moraviae, et universitas magnatum et nobilium Boemiae de assensu illustris Ottakari, quondam
330 — in bonis venerabilis Olomucensis episcopi, principis nostri, et suc- cessorum ipsius, quam aliorum baronum ac incolarum Moraviae, quotiens easdem secundum approbatam regni nostri Boemiae consuetudinem per nos, heredes sive successores nostros, Boemiae reges, ex legitimis causis exigi seu requiri continget et dum nobis sive dictis heredibus et successoribus nostris iure de- bentur, reditibus, proventibus, censibus, exactionibus, poenis et emendis, mero et mixto imperio, iuribus patronatus eccle- siarum et beneficiorum quorumcumque, necnon cum omnibus iuribus, honoribus, dignitatibus, obventionibus, consuetudinibus, adhaerentiis et singulis pertinentiis suis, quibuscumque spe- cialibus nominibus et vocabulis possint et valeant expressari, in feudum nobile et insigne et iusto feudi titulo a nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B., et a corona regni praefati, habendum, tenendum, possidendum ac utifru- endum perpetuo damus, conferimus et donamus. II. Praesertim, cum eundem marchionatum Moraviae dudum clarae recordationis illustres progenitores et praedeces- sores nostri, quondam reges B., a divis Romanorum Imperatoribus et regibus memoriae venerandae in feudum tenuerint et etiam in feudum praesentialiter teneant, et demum ac de conse- quenti illustres quondam marchiones Moraviae eundem prin- cipatum a Boemiae regibus ulterius in feudum tenuerint, ut sic et inantea supradictus princeps et frater noster dilectus, heredes et proheredes sui, marchiones Moraviae, dictum mar- chionatum a nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, et a corona regni B. etiam in feudum perpetuo tenere debeant, sicut etiam nos, qui non aliunde ob hoc exempla colligimus, dum essemus in minoribus constituti, eundem mar- chionatum cum omnibus suis honoribus, dominiis et pertinentiis a clarae memoriae illustri Johanne, quondam B. rege, genitore nostro carissimo, dinoscimur tenuisse. III. Sicut etiam illud argumento probabili ex litteris divi Friderici, Romanorum regis, in quibus exprimitur, quod illustris Henricus, protunc marchio Moraviae, et universitas magnatum et nobilium Boemiae de assensu illustris Ottakari, quondam
Strana 331
331 — Boemiae regis, proavi nostri, Wenceslaum primogenitum ipsius illustrem in regem suum elegerint, et eadem electio per supra- dictum Fridericum Romanorum regem fuerit approbata, et ex litteris divi Richardi, Romanorum regis similiter, in quibus idem ad instar aliorum Imperatorum et Romanorum regum illustrem Ottakarum secundum, quondam B. regem, pro se, heredibus et successoribus, B. regibus, de praedicti regni B. et marchionatu M. principatibus et feudis ab ipsis depen- dentibus investivit, quas deligenter ascultari et in examen provide discussionis adduci fecimus, evidenter accipitur et colligitur manifeste. (Vid. litteras Frid-rici II. reg. ao. 1216, 26. Julii apud Ulmam datas. — Hujus Codicis I. n. 27. — Vid. et litteras Richardi R. regis ao. 1262, 9. Augusti Aquisgrani datas. — Hujus Codicis I. 50.) IV. Venerabili Johanne, Olomucensi episcopo, consanguineo nostro, necnon illustri Nicolao duce Opaviae, principibus nostris, heredibus et successoribus ipsorum dumtaxat exceptis. Quorum alterum, videlicet Olomucensem episcopum et successores einsdem, virtute litterarum recolendae memoriae divorum Friderici Imperatoris, et Friderici, regis Romanorum augustae potentiae, praedecessorum nostrorum, in quibus iidem illustri Ottakro primo, quondam B. regi, et suis successoribus ius et potestatem investiendi episcopos regni B. praenotati, et vene- rabili Olomucensi episcopo, qui fuit pro tempore, suisque succes- soribus insignem circulum Wladislao B. duci, qui dictum regnum ante coronationem suam regebat, et eiusdem Wladislai heredibus in Nativitatis Christi, Paschae, Penthecostes et beatorum Wen- ceslai et Adalberti, patronorum B., festivitatibus, ad instar Impe- ratorum et Romanorum principum imponendi, ut tamen a nemine praeterquam a Pragensi vel Olomucensi episcopis, aut eorum altero, qui dum alterum abesse contingeret, vices suppleret amborum, imponi deberet, licentiam et facultatem gratiosius erogarunt et hoc edictis ac mandatis imperialibus et regiis perpetuo statuerunt. (Vid. litteras Friderici I. Imp. ddo. 1158,18. Januarii Ratisbo- riae datas. — Hujus Codicis I. 16. — Cf. et hujus Codicis I. 19.)
331 — Boemiae regis, proavi nostri, Wenceslaum primogenitum ipsius illustrem in regem suum elegerint, et eadem electio per supra- dictum Fridericum Romanorum regem fuerit approbata, et ex litteris divi Richardi, Romanorum regis similiter, in quibus idem ad instar aliorum Imperatorum et Romanorum regum illustrem Ottakarum secundum, quondam B. regem, pro se, heredibus et successoribus, B. regibus, de praedicti regni B. et marchionatu M. principatibus et feudis ab ipsis depen- dentibus investivit, quas deligenter ascultari et in examen provide discussionis adduci fecimus, evidenter accipitur et colligitur manifeste. (Vid. litteras Frid-rici II. reg. ao. 1216, 26. Julii apud Ulmam datas. — Hujus Codicis I. n. 27. — Vid. et litteras Richardi R. regis ao. 1262, 9. Augusti Aquisgrani datas. — Hujus Codicis I. 50.) IV. Venerabili Johanne, Olomucensi episcopo, consanguineo nostro, necnon illustri Nicolao duce Opaviae, principibus nostris, heredibus et successoribus ipsorum dumtaxat exceptis. Quorum alterum, videlicet Olomucensem episcopum et successores einsdem, virtute litterarum recolendae memoriae divorum Friderici Imperatoris, et Friderici, regis Romanorum augustae potentiae, praedecessorum nostrorum, in quibus iidem illustri Ottakro primo, quondam B. regi, et suis successoribus ius et potestatem investiendi episcopos regni B. praenotati, et vene- rabili Olomucensi episcopo, qui fuit pro tempore, suisque succes- soribus insignem circulum Wladislao B. duci, qui dictum regnum ante coronationem suam regebat, et eiusdem Wladislai heredibus in Nativitatis Christi, Paschae, Penthecostes et beatorum Wen- ceslai et Adalberti, patronorum B., festivitatibus, ad instar Impe- ratorum et Romanorum principum imponendi, ut tamen a nemine praeterquam a Pragensi vel Olomucensi episcopis, aut eorum altero, qui dum alterum abesse contingeret, vices suppleret amborum, imponi deberet, licentiam et facultatem gratiosius erogarunt et hoc edictis ac mandatis imperialibus et regiis perpetuo statuerunt. (Vid. litteras Friderici I. Imp. ddo. 1158,18. Januarii Ratisbo- riae datas. — Hujus Codicis I. 16. — Cf. et hujus Codicis I. 19.)
Strana 332
332 — Alterum vero, videlicet ducem Opaviae, heredes et suc- cessores ipsius, propter donationem clarae memoriae illustris Ottakari secundi, quondam B. regis, proavi nostri, quam patri eiusdem ducis fecisse dinoscitur, dum terram Moraviae dividens, ducatum et principatum Opaviensem creavit ex novo, ipsumque ducem, quem de mera suae benignitatis gratia sublimavit in principem, heredes et successores ipsius unacum ducatu seu principatu praefato sibi et heredibus ac successoribus suis, regibus Boemiae, ac eiusdem regni coronae voluit imme- diate subesse ; nobis etiam, heredibus ac successoribus nostris, B. regibus, et eiusdem regni coronae, tamquam rem appro- priatam et inseparabiliter incorporatam regno B. praefato specialiter et ex nomine reservamus. (Vid. hujus Codicis I. n. 60.) V. De Romanae regiae potestatis plenitudine statuentes, quod omnes supradictae sententiae et clausulae imperialium et regalium litterarum, quae a Romanorum Imperatoribus et regibus, praedecessoribus nostris, dictis B. regibus et princi- pibus, regno et coronae B. indultae noscuntur et quas ad probationem dictarum intentionum adduximus, semper et ubique, in iudicio et extra, ac in singulis actibus, publicis et privatis, quotiens praesentium tenorem legi sive publicari contigerit, eiusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existant, ac si in figuris propriis originalia viderentur; eo praecipue, cum eadem originalia pridem per nos ac nonnullos Romani et B. regnorum principes, barones et proceres, illustri Johanne marchione Moraviae, fratre et principe nostro praedicto, ibidem in prae- sentia constituto, ascultata et examinata fuerint diligenter, sicut etiam nos, progenitores et praedecessores nostri, B. reges illustres, in supradictorum iurium vera et justa possessione perstitimus praescriptione temporum diuturna et divina favente clementia persistimus in praesenti. VI. Decernentes ac edicto regis deinceps perpetuo statu- entes, quod supradictus princeps et frater noster, heredes et proheredes sui, marchiones M., eundem marchionatum a nobis velut rege Boemiae, heredibus et successoribus nostris, B.regibus,
332 — Alterum vero, videlicet ducem Opaviae, heredes et suc- cessores ipsius, propter donationem clarae memoriae illustris Ottakari secundi, quondam B. regis, proavi nostri, quam patri eiusdem ducis fecisse dinoscitur, dum terram Moraviae dividens, ducatum et principatum Opaviensem creavit ex novo, ipsumque ducem, quem de mera suae benignitatis gratia sublimavit in principem, heredes et successores ipsius unacum ducatu seu principatu praefato sibi et heredibus ac successoribus suis, regibus Boemiae, ac eiusdem regni coronae voluit imme- diate subesse ; nobis etiam, heredibus ac successoribus nostris, B. regibus, et eiusdem regni coronae, tamquam rem appro- priatam et inseparabiliter incorporatam regno B. praefato specialiter et ex nomine reservamus. (Vid. hujus Codicis I. n. 60.) V. De Romanae regiae potestatis plenitudine statuentes, quod omnes supradictae sententiae et clausulae imperialium et regalium litterarum, quae a Romanorum Imperatoribus et regibus, praedecessoribus nostris, dictis B. regibus et princi- pibus, regno et coronae B. indultae noscuntur et quas ad probationem dictarum intentionum adduximus, semper et ubique, in iudicio et extra, ac in singulis actibus, publicis et privatis, quotiens praesentium tenorem legi sive publicari contigerit, eiusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existant, ac si in figuris propriis originalia viderentur; eo praecipue, cum eadem originalia pridem per nos ac nonnullos Romani et B. regnorum principes, barones et proceres, illustri Johanne marchione Moraviae, fratre et principe nostro praedicto, ibidem in prae- sentia constituto, ascultata et examinata fuerint diligenter, sicut etiam nos, progenitores et praedecessores nostri, B. reges illustres, in supradictorum iurium vera et justa possessione perstitimus praescriptione temporum diuturna et divina favente clementia persistimus in praesenti. VI. Decernentes ac edicto regis deinceps perpetuo statu- entes, quod supradictus princeps et frater noster, heredes et proheredes sui, marchiones M., eundem marchionatum a nobis velut rege Boemiae, heredibus et successoribus nostris, B.regibus,
Strana 333
333 — et a corona regni B. praedicti in feudum cum debitis et consuetis solempnitatibus et ceremoniis reverenter suscipere, nobisque ac dictis heredibus et successoribus ac coronae praefatae tamquam veris, ordinariis et naturalibus ac here- ditariis dominis suis tenebuntur et debent fidelitatis, homagii, subjectionis et obedientiae, sicut in susceptione feodorum consuetum est fieri, ad instar praedecessorum suorum. quondam marchionum ibidem, praestare et facere corporalía iuramenta. Nosque heredes et successores nostri, B. reges, praedictum fratrem nostrum, heredes et proheredes ipsius, marchiones M., tamquam alios regni et coronae principes et vasallos ab oppres- sionibus, violentiis et injuriis defendere tenebimur et tueri. VII. Et quamvis de iure communi et positivo constat, quod vasallo non relictis legitimis masculini sexus heredibus moriente feudum de sui natura ad ipsius feudi dominum justo titulo revertatur, tamen ut via dubietatibus et calumpniis praecludi valeat, consilio saniori pronuntiamus, diffinimus et praesen- tibus declaramus, ut quotiens dictum fratrem nostrum (quem Deus custodiat), heredes aut proheredes suos absque masculini sexus heredibus contingeret decedere, quod marchionatus Mora- viae praedictus ad nos, heredes sive successores nostros, reges Boemiae, et eiusdem regni coronam absque difficultate libere re- vertatur, nosque et dicti heredes sive successores nostri, Boemiae reges, vel alter eorum, qui pro tempore fuerit, dicti marchionis heredum et proheredum suorum filias, si quas post se dimi- serint, ad statum ordinare decentem et earum cuilibet, dum matrimonio copulatae fuerint, a die consummatae copulae, infra unum annum decurrentem continuo, de decem milibus mar- carum argenti grossorum Pragensium pagamenti regalis de pecuniis bernae, quae ob eandem causam in marchionatu prae- dicto instaurari debebit, ut iuris est et observatae consuetu- dinis, tenebimur providere. VIII. Adicientes de singulari munere gratiae specialis, ob illum gratae sinceritatis affectum, quo praedictum fratrem nostrum favorose complectimur, ut quotiens nos, heredes aut successores nostros, reges Boemiae, non relictis masculini sexus
333 — et a corona regni B. praedicti in feudum cum debitis et consuetis solempnitatibus et ceremoniis reverenter suscipere, nobisque ac dictis heredibus et successoribus ac coronae praefatae tamquam veris, ordinariis et naturalibus ac here- ditariis dominis suis tenebuntur et debent fidelitatis, homagii, subjectionis et obedientiae, sicut in susceptione feodorum consuetum est fieri, ad instar praedecessorum suorum. quondam marchionum ibidem, praestare et facere corporalía iuramenta. Nosque heredes et successores nostri, B. reges, praedictum fratrem nostrum, heredes et proheredes ipsius, marchiones M., tamquam alios regni et coronae principes et vasallos ab oppres- sionibus, violentiis et injuriis defendere tenebimur et tueri. VII. Et quamvis de iure communi et positivo constat, quod vasallo non relictis legitimis masculini sexus heredibus moriente feudum de sui natura ad ipsius feudi dominum justo titulo revertatur, tamen ut via dubietatibus et calumpniis praecludi valeat, consilio saniori pronuntiamus, diffinimus et praesen- tibus declaramus, ut quotiens dictum fratrem nostrum (quem Deus custodiat), heredes aut proheredes suos absque masculini sexus heredibus contingeret decedere, quod marchionatus Mora- viae praedictus ad nos, heredes sive successores nostros, reges Boemiae, et eiusdem regni coronam absque difficultate libere re- vertatur, nosque et dicti heredes sive successores nostri, Boemiae reges, vel alter eorum, qui pro tempore fuerit, dicti marchionis heredum et proheredum suorum filias, si quas post se dimi- serint, ad statum ordinare decentem et earum cuilibet, dum matrimonio copulatae fuerint, a die consummatae copulae, infra unum annum decurrentem continuo, de decem milibus mar- carum argenti grossorum Pragensium pagamenti regalis de pecuniis bernae, quae ob eandem causam in marchionatu prae- dicto instaurari debebit, ut iuris est et observatae consuetu- dinis, tenebimur providere. VIII. Adicientes de singulari munere gratiae specialis, ob illum gratae sinceritatis affectum, quo praedictum fratrem nostrum favorose complectimur, ut quotiens nos, heredes aut successores nostros, reges Boemiae, non relictis masculini sexus
Strana 334
334 — heredibus ab hac luce migrare contingeret, regnum Boemiae praefatum, necnon omnes principatus et dominia, qui ad dictum regnum Boemiae pertinent, nominatim comitatum Lucembur- gensem cum omnibus suis pertinentiis, ad supradictum fratrem nostrum, aut eo non extante, heredes sive proheredes suos legitimos sexus masculini, Moraviae marchiones, absque elec- tione sive assumptione alia et absque difficultate qualibet devolvatur, et quod is, cuius tunc iure praefato et virtute declarationis praedictae interesse videbitur, in Boemiae regem assumi et coronari debeat, impedimento quolibet non obstante; qui deniqui nostris, heredum, proheredum sive successorum nostrorum, regum Boemiae, filiabus, si quas dimiserimus, de congruenti statu, secundum regni Boemiae consuetudinem appro- batam, tenebitur et debebit decenter et magnifice providere. IX. Neque nos, heredes vel successores nostri, Boemiae reges, dictum regnum Boemiae, vel supradictus princeps et frater noster vel heredes sui, marchiones Moraviae, marchionatum eundem, in toto vel in parte, occasione filiarum nostrarum utrobique aut alia causa quacumque donare, vendere, obligare aut alienare debebimus aliquo dismembrationis aut sequestra- tionis modo, quo praefati regni Boemiae corona et principatus ac dominia, quae ad idem regnum Boemiae pertinent, specialiter comitatus Lucemburgensis cum suis pertinentiis, ut praefertur, a dictis Moraviae marchionibus, vel praefati marchionatus devolutio a nobis, heredibus et successoribus nostris, Boemiae regibus, posset in casibus praenotatis quomodolibet removeri. X. Caeterum praedictus princeps et frater noster dilectus huiusmodi nostrae gratiae largitione contentus, marchionatum Moraviae supradictum cum digna gratiarum actione suscepit, neque ipse, heredes et proheredes sui, marchiones Moraviae, a nostra celsitudine, heredibus aut successoribus nostris, Boemiae regibus, aliud quidquam per divisionem, successionem ab in- testato, vel alio quovis titulo, iure vel facto, poterunt seu debebunt repetere aut exigere, nisi quod ipsis de singulari favore et nostrae mentis beneplacito liberaliter duxerimus erogandum.
334 — heredibus ab hac luce migrare contingeret, regnum Boemiae praefatum, necnon omnes principatus et dominia, qui ad dictum regnum Boemiae pertinent, nominatim comitatum Lucembur- gensem cum omnibus suis pertinentiis, ad supradictum fratrem nostrum, aut eo non extante, heredes sive proheredes suos legitimos sexus masculini, Moraviae marchiones, absque elec- tione sive assumptione alia et absque difficultate qualibet devolvatur, et quod is, cuius tunc iure praefato et virtute declarationis praedictae interesse videbitur, in Boemiae regem assumi et coronari debeat, impedimento quolibet non obstante; qui deniqui nostris, heredum, proheredum sive successorum nostrorum, regum Boemiae, filiabus, si quas dimiserimus, de congruenti statu, secundum regni Boemiae consuetudinem appro- batam, tenebitur et debebit decenter et magnifice providere. IX. Neque nos, heredes vel successores nostri, Boemiae reges, dictum regnum Boemiae, vel supradictus princeps et frater noster vel heredes sui, marchiones Moraviae, marchionatum eundem, in toto vel in parte, occasione filiarum nostrarum utrobique aut alia causa quacumque donare, vendere, obligare aut alienare debebimus aliquo dismembrationis aut sequestra- tionis modo, quo praefati regni Boemiae corona et principatus ac dominia, quae ad idem regnum Boemiae pertinent, specialiter comitatus Lucemburgensis cum suis pertinentiis, ut praefertur, a dictis Moraviae marchionibus, vel praefati marchionatus devolutio a nobis, heredibus et successoribus nostris, Boemiae regibus, posset in casibus praenotatis quomodolibet removeri. X. Caeterum praedictus princeps et frater noster dilectus huiusmodi nostrae gratiae largitione contentus, marchionatum Moraviae supradictum cum digna gratiarum actione suscepit, neque ipse, heredes et proheredes sui, marchiones Moraviae, a nostra celsitudine, heredibus aut successoribus nostris, Boemiae regibus, aliud quidquam per divisionem, successionem ab in- testato, vel alio quovis titulo, iure vel facto, poterunt seu debebunt repetere aut exigere, nisi quod ipsis de singulari favore et nostrae mentis beneplacito liberaliter duxerimus erogandum.
Strana 335
335 — XI. Renuntiavit etiam dictus frater noster pro se et dictis heredibus et proheredibus suis, marchionibus Moraviae, omni iuri et iuris actioni, si quod vel quam in regno Boemiae aut caeteris nostrae dicionis principatibus et dominiis habere potuit aut posset, potuerunt seu poterunt quomodolibet in futurum, canonum etiam et legum auxiliis, ac omni iuris bene- ficio, quibus ordinationi, dispositioni et renuntiationi praefatis posset in toto vel in parte aliqualiter derogari. XII. Promisit etiam pro se et dictis heredibus ac prohere- dibus suis legaliter et bona fide, omnes et singulos nostros et coronae regni B. principes ecclesiasticos et saeculares, ubi- cumque resideant, nostrae dicioni subiectos, in omnibus et singulis ipsorum privilegiis, juribus, gratiis, libertatibus, literis et emunitatibus, tam in bonis quam in hominibus ipsorum, non offendere, immo verius ipsos et eorum quemlibet dictis privi- legiis, literis, iuribus et caeteris conditionibus praenotatis libere gaudere permittere et potiri. XIII. Et ad cautelam certitudinis amplioris nos una cum principibus, baronibus, nobilibus et civitatibus regni B. pro nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, ex una, dictus quoque frater noster una cum baronibus, nobilibus ac civita- tibus Moraviae pro se, suisque heredibus et proheredibus, marchionibus Moraviae, parte ex altera, super omnibus punctis, titulis, articulis et sententiis praelibatis, non per errorem aut improvide, sed matura deliberatione praevia fecimus et praesti- timus corporalia iuramenta; quae etiam heredes et succes- sores nostri, reges B., imposterum in coronatione sua, ad quam ac ad alia honorem et statum regni B. concernentia dictus marchio, heredes et proheredes sui, sicut alii B. principes vocati, venire debebunt, unacum principibus, baronibus, nobi- libus ac civitatibus regni B. praefati, qui pro tempore fuerint, praestare et facere tenebuntur. Heredes quoque et proheredes eiusdem nostri fratris dictum marchionatum Moraviae, dum casus vacationis ipsius emerserit, a nobis, heredibus et succes- soribus nostris, B. regibus, qui tamen eundem marchionatum, dum honore solito quaesiti fuerint, infra limites regni B.
335 — XI. Renuntiavit etiam dictus frater noster pro se et dictis heredibus et proheredibus suis, marchionibus Moraviae, omni iuri et iuris actioni, si quod vel quam in regno Boemiae aut caeteris nostrae dicionis principatibus et dominiis habere potuit aut posset, potuerunt seu poterunt quomodolibet in futurum, canonum etiam et legum auxiliis, ac omni iuris bene- ficio, quibus ordinationi, dispositioni et renuntiationi praefatis posset in toto vel in parte aliqualiter derogari. XII. Promisit etiam pro se et dictis heredibus ac prohere- dibus suis legaliter et bona fide, omnes et singulos nostros et coronae regni B. principes ecclesiasticos et saeculares, ubi- cumque resideant, nostrae dicioni subiectos, in omnibus et singulis ipsorum privilegiis, juribus, gratiis, libertatibus, literis et emunitatibus, tam in bonis quam in hominibus ipsorum, non offendere, immo verius ipsos et eorum quemlibet dictis privi- legiis, literis, iuribus et caeteris conditionibus praenotatis libere gaudere permittere et potiri. XIII. Et ad cautelam certitudinis amplioris nos una cum principibus, baronibus, nobilibus et civitatibus regni B. pro nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, ex una, dictus quoque frater noster una cum baronibus, nobilibus ac civita- tibus Moraviae pro se, suisque heredibus et proheredibus, marchionibus Moraviae, parte ex altera, super omnibus punctis, titulis, articulis et sententiis praelibatis, non per errorem aut improvide, sed matura deliberatione praevia fecimus et praesti- timus corporalia iuramenta; quae etiam heredes et succes- sores nostri, reges B., imposterum in coronatione sua, ad quam ac ad alia honorem et statum regni B. concernentia dictus marchio, heredes et proheredes sui, sicut alii B. principes vocati, venire debebunt, unacum principibus, baronibus, nobi- libus ac civitatibus regni B. praefati, qui pro tempore fuerint, praestare et facere tenebuntur. Heredes quoque et proheredes eiusdem nostri fratris dictum marchionatum Moraviae, dum casus vacationis ipsius emerserit, a nobis, heredibus et succes- soribus nostris, B. regibus, qui tamen eundem marchionatum, dum honore solito quaesiti fuerint, infra limites regni B.
Strana 336
336 — absque difficultate conferre debebunt in feudum infra unius anni spatium, a die vacationis continuo revolvendi, cum debita solempnitate recipient et facient ac praestabunt tem- pore susceptionis sive infeudationis huiusmodi cum suis baronibus, nobilibus ac civitatibus marchiae praelibatae ad instar patrum sive progenitorum suorum, consimilia iuramenta. XIV. Et specialiter universi et singuli principes, barones, nobiles, ac civitates regni B. et marchionatus M. praedictorum nobis, heredibus et successoribus nostris, regni B., ac praefato fratri nostro, heredibus et proheredibus suis, marchionibus M., in casu ubi contra praefatam ordinationem sive dispositionem in toto vel in parte venire vellemus, aut alter ex nobis dictis tractatibus contrairet, consentire non debent aut in talibus obedire, per quae praemissa omnia vel alterum ipsorum possent diminui seu turbari. XV. Supplentes omnem defectum, si quis in litteris et privi- legiis dictorum Imperatorum et Romanorum regum memoriae recolendae aut etiam in praesentibus nostris literis, quavis obscuritate, interpretatione dubia, occasione seu causa com- pertus fuerit, de supradictae Romanae regiae plenitudine potestatis ; non obstantibus quibuscunque legibus, consuetudi- nibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel communibus, statutis seu edictis publicis seu privatis, factis et editis in contrarium, quas et quae, quantum ad hoc, acsi nominatim ac de verbo ad verbum praesentibus inscripta et inserta consisterent, etiamsi de hiis iure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annul- lamus et de dictae Romanae regiae potestatis plenitudine decernimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. XVI. Nulli ergo hominum liceat hanc nostrae donationis, col- lationis, auctorizationis, pronuntiationis, declarationis, defectuum suppletionis, revocationis, cassationis, irritationis et annulla- tionis paginam infringere vel ei ausu temerario contraire ; contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae Romanae celsitudinis, quam ab hoc se noverint graviter incursuros, mille marcas auri puri nostro
336 — absque difficultate conferre debebunt in feudum infra unius anni spatium, a die vacationis continuo revolvendi, cum debita solempnitate recipient et facient ac praestabunt tem- pore susceptionis sive infeudationis huiusmodi cum suis baronibus, nobilibus ac civitatibus marchiae praelibatae ad instar patrum sive progenitorum suorum, consimilia iuramenta. XIV. Et specialiter universi et singuli principes, barones, nobiles, ac civitates regni B. et marchionatus M. praedictorum nobis, heredibus et successoribus nostris, regni B., ac praefato fratri nostro, heredibus et proheredibus suis, marchionibus M., in casu ubi contra praefatam ordinationem sive dispositionem in toto vel in parte venire vellemus, aut alter ex nobis dictis tractatibus contrairet, consentire non debent aut in talibus obedire, per quae praemissa omnia vel alterum ipsorum possent diminui seu turbari. XV. Supplentes omnem defectum, si quis in litteris et privi- legiis dictorum Imperatorum et Romanorum regum memoriae recolendae aut etiam in praesentibus nostris literis, quavis obscuritate, interpretatione dubia, occasione seu causa com- pertus fuerit, de supradictae Romanae regiae plenitudine potestatis ; non obstantibus quibuscunque legibus, consuetudi- nibus, usibus, observantiis, juribus municipalibus vel communibus, statutis seu edictis publicis seu privatis, factis et editis in contrarium, quas et quae, quantum ad hoc, acsi nominatim ac de verbo ad verbum praesentibus inscripta et inserta consisterent, etiamsi de hiis iure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocamus, cassamus, irritamus, annul- lamus et de dictae Romanae regiae potestatis plenitudine decernimus firmitatis fore nullius penitus vel momenti. XVI. Nulli ergo hominum liceat hanc nostrae donationis, col- lationis, auctorizationis, pronuntiationis, declarationis, defectuum suppletionis, revocationis, cassationis, irritationis et annulla- tionis paginam infringere vel ei ausu temerario contraire ; contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem nostrae Romanae celsitudinis, quam ab hoc se noverint graviter incursuros, mille marcas auri puri nostro
Strana 337
337 — et Romanorum regni fisco componant, quarum medietatem nostrae et successorum nostrorum, Romanorum Imperatorum aut regum, curiae seu camerae, et partem residuam iniuriam passorum usibus irremissibiliter decernimus applicandam. Venerabili Arnesto archiepiscopo Pragensi, Johanne Olomucensi et Nicolao Nuembergensi episcopis, necnon illu- stribus Rudolpho duce Saxoniae, sacri Imperii arcimarescallo, et Ruperto comite palatino Reni et duce Bavariae, principibus, et nobilibus Wilhelmi de Landstein, Johanne de Michelsberg, Henrico de Luchtenburg, Andrea de Duba, Jodoco de Rosem- berg, Tassone de Scurrow, Sbincone de Hasemburg, Johanne de Sternberg, Buscone de Willarticz, Hascone de Swereticz, regni Boemiae, Stephano et Jaroslao de Sternberg, Bernardo de Cimburg, Johanne de Boscowicz, Henrico de Lichtenburg dicto de Vethovia, Jenczone et Proczkone dictis de Lompnicz, marchionatus Moraviae baronibus, fidelibus nostris, testibus ad praemissa. Praesentium sub nostrae Maiestatis typario testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1350 jubileo, VII. Kalendas Januarii, regnorum nostrorum anno quarto. (Orig. c. r. archivi aulici Vindobonensis. — Chytil VII. 980.) 297. Joannes marchio, frater Caroli regis, marchio- natum Moraviae feudi nomine suscipit. 1349, 26. Decembris. List markrabie Jana moravského, kdež léno přijímá od ciesaře Karla s tím markrabstviem moravským a vyznává, že ciesař Karel ráčil sobě vymieniti biskupa Olomúckého, kterýž toho času byl, i budúcí jeho, a knieže Opavské i jeho budúcí, že ti mají beze všeho prostředku přislu- šeti k králóm českým. Datum 1350. Nos Johannes, D. gr. marchio Moraviae, notum facimus universis, I. quod quia serenissimus ac invictissimus princeps, frater et dominus noster gratiosus, dominus Karolus Roma- Codex jur. boh II. 1. 22
337 — et Romanorum regni fisco componant, quarum medietatem nostrae et successorum nostrorum, Romanorum Imperatorum aut regum, curiae seu camerae, et partem residuam iniuriam passorum usibus irremissibiliter decernimus applicandam. Venerabili Arnesto archiepiscopo Pragensi, Johanne Olomucensi et Nicolao Nuembergensi episcopis, necnon illu- stribus Rudolpho duce Saxoniae, sacri Imperii arcimarescallo, et Ruperto comite palatino Reni et duce Bavariae, principibus, et nobilibus Wilhelmi de Landstein, Johanne de Michelsberg, Henrico de Luchtenburg, Andrea de Duba, Jodoco de Rosem- berg, Tassone de Scurrow, Sbincone de Hasemburg, Johanne de Sternberg, Buscone de Willarticz, Hascone de Swereticz, regni Boemiae, Stephano et Jaroslao de Sternberg, Bernardo de Cimburg, Johanne de Boscowicz, Henrico de Lichtenburg dicto de Vethovia, Jenczone et Proczkone dictis de Lompnicz, marchionatus Moraviae baronibus, fidelibus nostris, testibus ad praemissa. Praesentium sub nostrae Maiestatis typario testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1350 jubileo, VII. Kalendas Januarii, regnorum nostrorum anno quarto. (Orig. c. r. archivi aulici Vindobonensis. — Chytil VII. 980.) 297. Joannes marchio, frater Caroli regis, marchio- natum Moraviae feudi nomine suscipit. 1349, 26. Decembris. List markrabie Jana moravského, kdež léno přijímá od ciesaře Karla s tím markrabstviem moravským a vyznává, že ciesař Karel ráčil sobě vymieniti biskupa Olomúckého, kterýž toho času byl, i budúcí jeho, a knieže Opavské i jeho budúcí, že ti mají beze všeho prostředku přislu- šeti k králóm českým. Datum 1350. Nos Johannes, D. gr. marchio Moraviae, notum facimus universis, I. quod quia serenissimus ac invictissimus princeps, frater et dominus noster gratiosus, dominus Karolus Roma- Codex jur. boh II. 1. 22
Strana 338
338 — norum semper augustus et Boemiae rex, de nostri status honore solita fraternae pietatis clementia sollicitudinem gerens et ex affectu desiderans conditionem nostram de singulari sui favoris et benignitatis munere fieri meliorem, nobis, here- dibus et proheredibus nostris legitimis, marchionibus Moraviae, sexus masculini, nobilem et insignem principatum, videlicet mar- chionatum Moraviae, cum civitatibus, terris, districtibus, villis, oppidis, villis, monasteriis, praeposituris, baronibus, vasallis, militibus, clientibus, civibus, rusticis, emphiteutis, agricolis, et censitis et ad glebam astrictis, castris, munitionibus, praediis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, silvis, nemo- ribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venationibus, aucupa- tionibus, piscinis, piscaturis, vineis, aquis aquarumque decursibus, montanis auri, argenti, stanni, plumbi vel cuiuslibet alterius generis metallorum, jurisdictionibus, bailiis, judiciis, dominiis, bernis tam in bonis reverendi in Christo patris, domini Johannis Olomucensis episcopi, consanguinei nostri dilecti, et successorum ipsius, quam aliorum baronum ac incolarum Moraviae, quotiens easdem secundum approbatam regni Boemiae consuetudinem per antedictum dominum et fratrem nostrum, heredes et suc- cessores ipsius, Boemiae reges, dominos nostros, ex legitimis causis exigi seu requiri continget et dum eis jure debentur, reditibus, proventibus, censibus, exactionibus, poenis et emendis, mero et mixto imperio, juribus patronatus ecclesiarum et bene- ficiorum quorumcumque, necnon cum omnibus juribus, hono- ribus, dignitatibus, obventionibus, consuetudinibus, adhaerentiis et singulis pertinentiis suis, quibuscumque specialibus nominibus et vocabulis possint seu valeant expressari, in pheudum nobile et insigne et iusto pheudi titulo, ab ipso, heredibus et succes- soribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, et a corona regni praefati habendum, tenendum, possidendum ac utifru- endum perpetuo dedit, contulit, et donavit. II. Praesertim cum eundem marchionatum Moraviae dudum cl. rec. illustres et excellentes principes, reges Boemiae, domini nostri, a divis Romanorum Imperatoribus et regibus memoriae venerandae in pfeudum tenuerint, demumque de consequenti illustres quondam marchiones Moraviae, praedecessores nostri,
338 — norum semper augustus et Boemiae rex, de nostri status honore solita fraternae pietatis clementia sollicitudinem gerens et ex affectu desiderans conditionem nostram de singulari sui favoris et benignitatis munere fieri meliorem, nobis, here- dibus et proheredibus nostris legitimis, marchionibus Moraviae, sexus masculini, nobilem et insignem principatum, videlicet mar- chionatum Moraviae, cum civitatibus, terris, districtibus, villis, oppidis, villis, monasteriis, praeposituris, baronibus, vasallis, militibus, clientibus, civibus, rusticis, emphiteutis, agricolis, et censitis et ad glebam astrictis, castris, munitionibus, praediis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, silvis, nemo- ribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venationibus, aucupa- tionibus, piscinis, piscaturis, vineis, aquis aquarumque decursibus, montanis auri, argenti, stanni, plumbi vel cuiuslibet alterius generis metallorum, jurisdictionibus, bailiis, judiciis, dominiis, bernis tam in bonis reverendi in Christo patris, domini Johannis Olomucensis episcopi, consanguinei nostri dilecti, et successorum ipsius, quam aliorum baronum ac incolarum Moraviae, quotiens easdem secundum approbatam regni Boemiae consuetudinem per antedictum dominum et fratrem nostrum, heredes et suc- cessores ipsius, Boemiae reges, dominos nostros, ex legitimis causis exigi seu requiri continget et dum eis jure debentur, reditibus, proventibus, censibus, exactionibus, poenis et emendis, mero et mixto imperio, juribus patronatus ecclesiarum et bene- ficiorum quorumcumque, necnon cum omnibus juribus, hono- ribus, dignitatibus, obventionibus, consuetudinibus, adhaerentiis et singulis pertinentiis suis, quibuscumque specialibus nominibus et vocabulis possint seu valeant expressari, in pheudum nobile et insigne et iusto pheudi titulo, ab ipso, heredibus et succes- soribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, et a corona regni praefati habendum, tenendum, possidendum ac utifru- endum perpetuo dedit, contulit, et donavit. II. Praesertim cum eundem marchionatum Moraviae dudum cl. rec. illustres et excellentes principes, reges Boemiae, domini nostri, a divis Romanorum Imperatoribus et regibus memoriae venerandae in pfeudum tenuerint, demumque de consequenti illustres quondam marchiones Moraviae, praedecessores nostri,
Strana 339
339 — eundem principatum a praedictis Boemiae regibus, dominis suis, ulterius in pfeudum tenuerint, ut sic et in antea nos, heredes et proheredes nostri, marchiones Moraviae, dictum marchionatum a praefato domino et fratre nostro, heredibus et successoribus ipsius, Boemiae regibus, et a corona regni Boemiae etiam in pfeudum tenere perpetuo debeamus, sicut etiam supradictus dominus et frater noster, qui non aliunde ob hoc exempla collegit, dum esset in minoribus constitutus, eundem marchio- natum, cum omnibus suis honoribus, dominiis, et pertinentiis a recolendae memoriae illustri principe, domino Johanne, quondam Boemiae rege, domino et patre nostro carissimo, dinos- citur tenuisse. III. Sicut etiam illud argumento probabili ex litteris celebris memoriae divi Friderici, Romanorum regis, in quibus exprimitur, quod illustris Henricus, protunc marchio Moraviae, noster praedecessor, et universitas magnatum et nobilium Boemiae de assensu illustris et excellentis principis, domini Ottakari quondam Boemiae regis, dominum Wenczeslaum, primo- genitum ipsius illustrem, in regem suum elegerint, et eadem electio per supradictum dominum Fridericum, Romanorum regem, fuerit approbata, et ex litteris celebrandae memoriae divi Riczardi, Romanorum regis similiter, in quibus idem ad instar aliorum Imperatorum et Romanorum regum illustrem et excellentem principem, dominum Ottakarum secundum, quondam Boemiae regem, pro se, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, de praedicti regni Boemiae et mar- chionatus Moraviae principatibus et pheudis ab ipsis depen- dentibus investivit, quas de certa nostra scientia diligenter audivimus et ad plenum intelleximus, evidenter accipitur et colligitur manifeste. IV. Reverendo in Christo patre, domino Johanne Olomucensi episcopo, consanguineo nostro, necnon illustri principe, domino Nicolao, duce Opaviae, heredibus et successoribus ipsorum, dumtaxat exceptis. Quorum alterum, videlicet Olomucensem episcopum et successores eiusdem, virtute litterarum recolendae memoriae 22*
339 — eundem principatum a praedictis Boemiae regibus, dominis suis, ulterius in pfeudum tenuerint, ut sic et in antea nos, heredes et proheredes nostri, marchiones Moraviae, dictum marchionatum a praefato domino et fratre nostro, heredibus et successoribus ipsius, Boemiae regibus, et a corona regni Boemiae etiam in pfeudum tenere perpetuo debeamus, sicut etiam supradictus dominus et frater noster, qui non aliunde ob hoc exempla collegit, dum esset in minoribus constitutus, eundem marchio- natum, cum omnibus suis honoribus, dominiis, et pertinentiis a recolendae memoriae illustri principe, domino Johanne, quondam Boemiae rege, domino et patre nostro carissimo, dinos- citur tenuisse. III. Sicut etiam illud argumento probabili ex litteris celebris memoriae divi Friderici, Romanorum regis, in quibus exprimitur, quod illustris Henricus, protunc marchio Moraviae, noster praedecessor, et universitas magnatum et nobilium Boemiae de assensu illustris et excellentis principis, domini Ottakari quondam Boemiae regis, dominum Wenczeslaum, primo- genitum ipsius illustrem, in regem suum elegerint, et eadem electio per supradictum dominum Fridericum, Romanorum regem, fuerit approbata, et ex litteris celebrandae memoriae divi Riczardi, Romanorum regis similiter, in quibus idem ad instar aliorum Imperatorum et Romanorum regum illustrem et excellentem principem, dominum Ottakarum secundum, quondam Boemiae regem, pro se, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, de praedicti regni Boemiae et mar- chionatus Moraviae principatibus et pheudis ab ipsis depen- dentibus investivit, quas de certa nostra scientia diligenter audivimus et ad plenum intelleximus, evidenter accipitur et colligitur manifeste. IV. Reverendo in Christo patre, domino Johanne Olomucensi episcopo, consanguineo nostro, necnon illustri principe, domino Nicolao, duce Opaviae, heredibus et successoribus ipsorum, dumtaxat exceptis. Quorum alterum, videlicet Olomucensem episcopum et successores eiusdem, virtute litterarum recolendae memoriae 22*
Strana 340
340 — divorum Friderici Imperatoris et Friderici regis Roma- norum augustae potentiae, in quibus iidem illustri principi, domino Ottakaro primo, quondam Boemiae regi, et suis successoribus, Boemiae regibus, dominis nostris, ius et po- testatem investiendi episcopos regni Boemiae praenotati, et reverendo in Christo patri, domino et episcopo Olomucensi, qui pro tempore fuit, suisque successoribus, insignem circulum domino Wladislao, Boemiae duci illustri, qui regnum prae- dictum ante coronationem suam regebat, et eiusdem Wla- dislai heredibus et successoribus, dominis nostris, in Nati- vitate Christi, Pasce, Penthecostes ac beatorum Wenczeslai et Adalberti, patronorum Boemiae, festivitatibus, ad instar Imperatorum et Romanorum principum imponendi, ut tamen a nemine praeterquam a reverendis in Christo patribus, dominis Pragensi vel Olomucensi episcopis aut eorum altero, qui dum alterum abesse contingeret, vices suppleret amborum, imponi deberet, licentiam et facultatem gratiosius erogarunt et hoc edictis ac mandatis imperialibus et regiis perpetuo statuerunt. Alterum vero, videlicet illustrem principem, ducem Opaviae, heredes et successores ipsius, propter donationem clarae memoriae illustris et excellentis principis, domini Otta- kari secundi, quondam Boemiae regis, quam patri eiusdem ducis fecisse dinoscitur, dum terram Moraviae dividens, ducatum et principatum Opaviensem creavit ex novo, ipsumque dominum ducem, quem de mera suae benignitatis gratia sublimavit in principem, heredes et successores ipsius unacum ducatu sive principatu praefato sibi, heredibus ac successoribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, ac eiusdem regni coronae voluit inmediate subesse, dictus serenissimus dominus et frater noster etiam sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, et eiusdem regni coronae tamquam rem appro- pria am et inseparabiliter incorporatam, regno Boemiae prae- fato specialiter et ex nomine reservavit. V. Et de Romanae regiae suae potestatis plenitudine statuit, quod omnes supradictae sententiae et clausulae Imperialium et regalium litterarum, quae a R. Imperatoribus et regibus, praede-
340 — divorum Friderici Imperatoris et Friderici regis Roma- norum augustae potentiae, in quibus iidem illustri principi, domino Ottakaro primo, quondam Boemiae regi, et suis successoribus, Boemiae regibus, dominis nostris, ius et po- testatem investiendi episcopos regni Boemiae praenotati, et reverendo in Christo patri, domino et episcopo Olomucensi, qui pro tempore fuit, suisque successoribus, insignem circulum domino Wladislao, Boemiae duci illustri, qui regnum prae- dictum ante coronationem suam regebat, et eiusdem Wla- dislai heredibus et successoribus, dominis nostris, in Nati- vitate Christi, Pasce, Penthecostes ac beatorum Wenczeslai et Adalberti, patronorum Boemiae, festivitatibus, ad instar Imperatorum et Romanorum principum imponendi, ut tamen a nemine praeterquam a reverendis in Christo patribus, dominis Pragensi vel Olomucensi episcopis aut eorum altero, qui dum alterum abesse contingeret, vices suppleret amborum, imponi deberet, licentiam et facultatem gratiosius erogarunt et hoc edictis ac mandatis imperialibus et regiis perpetuo statuerunt. Alterum vero, videlicet illustrem principem, ducem Opaviae, heredes et successores ipsius, propter donationem clarae memoriae illustris et excellentis principis, domini Otta- kari secundi, quondam Boemiae regis, quam patri eiusdem ducis fecisse dinoscitur, dum terram Moraviae dividens, ducatum et principatum Opaviensem creavit ex novo, ipsumque dominum ducem, quem de mera suae benignitatis gratia sublimavit in principem, heredes et successores ipsius unacum ducatu sive principatu praefato sibi, heredibus ac successoribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, ac eiusdem regni coronae voluit inmediate subesse, dictus serenissimus dominus et frater noster etiam sibi, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, et eiusdem regni coronae tamquam rem appro- pria am et inseparabiliter incorporatam, regno Boemiae prae- fato specialiter et ex nomine reservavit. V. Et de Romanae regiae suae potestatis plenitudine statuit, quod omnes supradictae sententiae et clausulae Imperialium et regalium litterarum, quae a R. Imperatoribus et regibus, praede-
Strana 341
341 — cessoribus suis, dictis B. regibus et principibus, dominis nostris, regno et coronae Boemiae indultae noscuntur et quas ad probationem dictarum intentionum adduxit, semper et ubique, in judicio et extra, ac in singulis actibus, publicis et privatis, quotiens suas litteras super hoc editas aut praesentium tenorem legi sive publicari contigerit, eiusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existant, acsi in figuris propriis origi- nalia viderentur; eo praecipue, cum eadem originalia pridem per antedictum dominum et fratrem nostrum ac nonnullos Romani et Boemiae regnorum principes, barones et proceres, nobis ibidem in persona propria et in praesentia constituto, auscultata et examinata fuerint diligenter; sicut etiam prae- dictus dominus et frater noster gratiosus, necnon illustres et excellentes progenitores et praedecessores sui, Boemiae reges, domini nostri, in praedictorum jurium vera et justa posses- sione fuerint praescriptione temporum diuturna, et eandem possessionem dictus frater et dominus noster justae continuat divina favente clementia de praesenti. VI. Ea propter nos, qui supra, marchio Moraviae, pro- mittimus bona fide, sine dolo, pro nobis, heredibus et prohe- redibus nostris, marchionibus Moraviae, imperpetuum, eundem marchionatum a praedicto serenissimo principe, domino et fratre nostro carissimo, velut rege Boemiae, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, et a corona regni Boemiae praedicti, in pfeudum cum debitis et consuetis solempnitatibus et cerimoniis reverenter suscipere, sibique et dictis heredibus et successoribus et coronae prae- fatae tamquam veris, ordinariis, naturalibus et hereditariis dominis nostris fidelitatis omagii, subjectionis et obedientiae, sicut in susceptione pfeudorum consuetum est fieri, adinstar praedecessorum nostrorum, quondam marchionum ibidem, prae- stare et facere corporalia juramenta. Dictus quoque dominus et frater noster, heredes et successores sui, Boemiae reges, domini nostri, nos, heredes et proheredes nostros, marchiones Moraviae, tamquam alios regni et coronae Boemiae principes et vasallos ab oppressionibus, violentiis et injuriis tueri et defen- dere tenebuntur.
341 — cessoribus suis, dictis B. regibus et principibus, dominis nostris, regno et coronae Boemiae indultae noscuntur et quas ad probationem dictarum intentionum adduxit, semper et ubique, in judicio et extra, ac in singulis actibus, publicis et privatis, quotiens suas litteras super hoc editas aut praesentium tenorem legi sive publicari contigerit, eiusdem efficaciae, vigoris et auctoritatis existant, acsi in figuris propriis origi- nalia viderentur; eo praecipue, cum eadem originalia pridem per antedictum dominum et fratrem nostrum ac nonnullos Romani et Boemiae regnorum principes, barones et proceres, nobis ibidem in persona propria et in praesentia constituto, auscultata et examinata fuerint diligenter; sicut etiam prae- dictus dominus et frater noster gratiosus, necnon illustres et excellentes progenitores et praedecessores sui, Boemiae reges, domini nostri, in praedictorum jurium vera et justa posses- sione fuerint praescriptione temporum diuturna, et eandem possessionem dictus frater et dominus noster justae continuat divina favente clementia de praesenti. VI. Ea propter nos, qui supra, marchio Moraviae, pro- mittimus bona fide, sine dolo, pro nobis, heredibus et prohe- redibus nostris, marchionibus Moraviae, imperpetuum, eundem marchionatum a praedicto serenissimo principe, domino et fratre nostro carissimo, velut rege Boemiae, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, et a corona regni Boemiae praedicti, in pfeudum cum debitis et consuetis solempnitatibus et cerimoniis reverenter suscipere, sibique et dictis heredibus et successoribus et coronae prae- fatae tamquam veris, ordinariis, naturalibus et hereditariis dominis nostris fidelitatis omagii, subjectionis et obedientiae, sicut in susceptione pfeudorum consuetum est fieri, adinstar praedecessorum nostrorum, quondam marchionum ibidem, prae- stare et facere corporalia juramenta. Dictus quoque dominus et frater noster, heredes et successores sui, Boemiae reges, domini nostri, nos, heredes et proheredes nostros, marchiones Moraviae, tamquam alios regni et coronae Boemiae principes et vasallos ab oppressionibus, violentiis et injuriis tueri et defen- dere tenebuntur.
Strana 342
342 — VII. Et quamvis de jure communi et positivo constat, quod vasallo non relictis legittimis masculini sexus heredibus moriente, pfeudum de sui natura ad ipsius pfeudi dominum justo titulo revertatur, tamen, ut via dubietatibus et calumpniis praecludi valeat, consilio saniori dictus dominus et frater noster pronuntiavit, diffinivit et in suis litteris declaravit, ut quotiens nos, heredes aut proheredes nostros, marchiones Moraviae, absque masculini sexus heredibus continget dece- dere, quod marchionatus Moraviae praedictus ad ipsum, heredes et successores ipsius, reges Boemiae, dominos nostros, et ejusdem regni coronam absque difficultate libere revertatur ; ut tamen dictus dominus et frater noster, heredes et successores sui, Boemiae reges, domini nostri, vel alter eorum, qui pro tempore fuerit, nostras, heredum et proheredum nostrorum filias, si quas dimiserimus, ad statum ordinare decentem et earum cuilibet, dum matrimonio copulatae fuerint, a die con- summatae copulae, infra unum annum decurrentem continuo, de decem millibus marcarum argenti grossorum Pragensium paga- menti regalis de pecuniis bernae, quae ob eandem causam in marchionatu praedicto instaurari debebit, tenebuntur, ut juris est et observatae consuetudinis, providere. VIII. Adiecit etiam dictus frater noster et dominus de sin- gulari munere gratiae specialis et ob illum sinceritatis affectum, quo nos prosequitur favorose, ut quotiens ipsum (quem Deus custodiat), heredes aut successores ipsius, reges B., dominos nostros, non relictis masculini sexus heredibus, ab hac luce migrare contingeret, quod extunc regnum Boemiae praefatum, necnon omnes principatus et dominia, quae ad dictum regnum Boemiae pertinent, nominatim comitatus Lucemburgensis cum omnibus suis pertinentiis, ad nos, aut nobis non existentibus, heredes nostros legitimos masculini sexus, Moraviae marchi- ones, absque electione sive assumptione alia et absque diffi- cultate qualibet devolvatur, et quod is, cuius tunc jure prae- fato et virtute declarationis praedictae interesse videbitur, in Boemiae regem assumi et coronari debeat, impedimento quo- libet non obstante; qui denique dicti domini et fratris nostri heredum, proheredum sive successorum suorum, regum Boemiae,
342 — VII. Et quamvis de jure communi et positivo constat, quod vasallo non relictis legittimis masculini sexus heredibus moriente, pfeudum de sui natura ad ipsius pfeudi dominum justo titulo revertatur, tamen, ut via dubietatibus et calumpniis praecludi valeat, consilio saniori dictus dominus et frater noster pronuntiavit, diffinivit et in suis litteris declaravit, ut quotiens nos, heredes aut proheredes nostros, marchiones Moraviae, absque masculini sexus heredibus continget dece- dere, quod marchionatus Moraviae praedictus ad ipsum, heredes et successores ipsius, reges Boemiae, dominos nostros, et ejusdem regni coronam absque difficultate libere revertatur ; ut tamen dictus dominus et frater noster, heredes et successores sui, Boemiae reges, domini nostri, vel alter eorum, qui pro tempore fuerit, nostras, heredum et proheredum nostrorum filias, si quas dimiserimus, ad statum ordinare decentem et earum cuilibet, dum matrimonio copulatae fuerint, a die con- summatae copulae, infra unum annum decurrentem continuo, de decem millibus marcarum argenti grossorum Pragensium paga- menti regalis de pecuniis bernae, quae ob eandem causam in marchionatu praedicto instaurari debebit, tenebuntur, ut juris est et observatae consuetudinis, providere. VIII. Adiecit etiam dictus frater noster et dominus de sin- gulari munere gratiae specialis et ob illum sinceritatis affectum, quo nos prosequitur favorose, ut quotiens ipsum (quem Deus custodiat), heredes aut successores ipsius, reges B., dominos nostros, non relictis masculini sexus heredibus, ab hac luce migrare contingeret, quod extunc regnum Boemiae praefatum, necnon omnes principatus et dominia, quae ad dictum regnum Boemiae pertinent, nominatim comitatus Lucemburgensis cum omnibus suis pertinentiis, ad nos, aut nobis non existentibus, heredes nostros legitimos masculini sexus, Moraviae marchi- ones, absque electione sive assumptione alia et absque diffi- cultate qualibet devolvatur, et quod is, cuius tunc jure prae- fato et virtute declarationis praedictae interesse videbitur, in Boemiae regem assumi et coronari debeat, impedimento quo- libet non obstante; qui denique dicti domini et fratris nostri heredum, proheredum sive successorum suorum, regum Boemiae,
Strana 343
—343 — dominorum nostrorum, filiabus, si quas dimiserint, de con- gruenti statu, secundum regni Boemiae consuetudinem appro- batam, tenebitur et debebit decenter et magnifice providere. IX. Neque supradictus dominus et frater noster, heredes vel successores sui, Boemiae reges, domini nostri, praefatum regnum Boemiae, aut nos, heredes seu proheredes nostri, marchi- ones Moraviae, marchionatum eundem, in toto vel in parte, occa- sione filiarum nostrarum utrobique aut alia causa quacumque donare, vendere, obligare aut alienare debebimus aliquo dimem- brationis aut sequestrationis modo, quo praefati regni Boemiae corona, principatus et dominia, quae ad idem regnum Boemiae pertinent, specialiter comitatus Lucemburgensis cum suis perti- nentiis, ut praefertur, a nobis, heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, aut dicti marchionatus devolutio a dicto domino et fratre nostro, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, posset in praenotatis casibus quo- modolibet removeri. X. Nosque huiusmodi serenissimi domini et fratris pia gratia et largitione contenti, marchionatum Moraviae, supra- dictum cum digna gratiarum actione suscepimus, neque nos, heredes seu proheredes nostri, marchiones Moraviae a dicto domino et fratre nostro, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, aliud quidquam per divisi- onem, successionem ab intestato, vel alio quovis titulo, jure vel facto, poterimus seu debebimus repetere aut exigere, nisi quod ipsi de singulari favore et mentis beneplacito nobis liberaliter duxerint erogandum. XI. Renuntiantes expresse pro nobis ac dictis heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, omni juri et jurisactioni, si quod vel quam in regno Boemiae aut caeteris suae et ipsorum dicionis principatibus et dominiis habere potuimus aut possemus, potuerunt seu poterunt quomodolibet in futurum, canonum etiam et legum auxiliis ac omni juris beneficio, quibus ordinationi, dispositioni et renuntiationi prae- fatis posset in toto vel in parte aliqualiter derogari. XII. Promittimus etiam pro nobis et dictis heredibus ac proheredibus nostris legaliter et bona fide, omnes et singulos
—343 — dominorum nostrorum, filiabus, si quas dimiserint, de con- gruenti statu, secundum regni Boemiae consuetudinem appro- batam, tenebitur et debebit decenter et magnifice providere. IX. Neque supradictus dominus et frater noster, heredes vel successores sui, Boemiae reges, domini nostri, praefatum regnum Boemiae, aut nos, heredes seu proheredes nostri, marchi- ones Moraviae, marchionatum eundem, in toto vel in parte, occa- sione filiarum nostrarum utrobique aut alia causa quacumque donare, vendere, obligare aut alienare debebimus aliquo dimem- brationis aut sequestrationis modo, quo praefati regni Boemiae corona, principatus et dominia, quae ad idem regnum Boemiae pertinent, specialiter comitatus Lucemburgensis cum suis perti- nentiis, ut praefertur, a nobis, heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, aut dicti marchionatus devolutio a dicto domino et fratre nostro, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, posset in praenotatis casibus quo- modolibet removeri. X. Nosque huiusmodi serenissimi domini et fratris pia gratia et largitione contenti, marchionatum Moraviae, supra- dictum cum digna gratiarum actione suscepimus, neque nos, heredes seu proheredes nostri, marchiones Moraviae a dicto domino et fratre nostro, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, aliud quidquam per divisi- onem, successionem ab intestato, vel alio quovis titulo, jure vel facto, poterimus seu debebimus repetere aut exigere, nisi quod ipsi de singulari favore et mentis beneplacito nobis liberaliter duxerint erogandum. XI. Renuntiantes expresse pro nobis ac dictis heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, omni juri et jurisactioni, si quod vel quam in regno Boemiae aut caeteris suae et ipsorum dicionis principatibus et dominiis habere potuimus aut possemus, potuerunt seu poterunt quomodolibet in futurum, canonum etiam et legum auxiliis ac omni juris beneficio, quibus ordinationi, dispositioni et renuntiationi prae- fatis posset in toto vel in parte aliqualiter derogari. XII. Promittimus etiam pro nobis et dictis heredibus ac proheredibus nostris legaliter et bona fide, omnes et singulos
Strana 344
344 — dicti domini et fratris nostris et coronae regni Boemiae prin- cipes, ecclesiasticos et saeculares, ubicumque resideant, ipsius dicioni subjectos, in omnibus et singulis ipsorum privilegiis, litteris, juribus, gratiis, libertatibus, et immunitatibus, tam in bonis quam hominibus ipsorum, non offendere, immo verius ipsos et eorum quemlibet dictis privilegiis, litteris, juribus et caeteris conditionibus praenotatis libere gaudere permittere et potiri. XIII. Et ad cautelam certitudinis amplioris dictus dominus et frater noster, una cum principibus, baronibus, nobilibus et civitatibus regni Boemiae, pro se, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, ex una, nosque una cum baronibus, nobilibus ac civitatibus Moraviae pro nobis, heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, parte ex altera, super omnibus punctis, clausulis et sententiis praelibatis, non per errorem aut inprovide, sed matura delibe- ratione praevia, fecimus et praestitimus corporalia juramenta; quae etiam dicti domini et fratris nostri heredes et succes- sores, reges Boemiae, domini nostri, in posterum in corona- tione sua, ad quam ac ad alia honorem et statum regni Boemiae concernentia nos, heredes et proheredes nostri, marchiones Moraviae, sicut alii principes Boemiae, vocati venire debebimus, una cum principibus, baronibus, nobilibus ac civitatibus regni Boemiae praefati, qui pro tempore fuerint, praestare et facere tenebuntur. Heredes quoque et proheredes nostri, marchiones Moraviae, dictum marchionatum, dum casus vacationis ipsius emerserit, a praedicto domino et fratre nostro, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, qui tamen eundem marchionatum, dum honore solito quaesiti fuerint, infra limites regni Boemiae, absque difficultate conferre debebunt in pfeudum infra unius anni spatium, a die vacationis continuo revol- vendi, cum debita solempnitate recipient et facient et praestabunt tempore susceptionis sive impfeudationis huiusmodi cum suis baronibus, nobilibus ac civitatibus marchiae praelibatae, adinstar patrum sive progenitorum suorum, consimilia juramenta. XIV. Et specialiter universi et singuli principes, barones, nobiles ac civitates regni Boemiae et marchionatus Moraviae
344 — dicti domini et fratris nostris et coronae regni Boemiae prin- cipes, ecclesiasticos et saeculares, ubicumque resideant, ipsius dicioni subjectos, in omnibus et singulis ipsorum privilegiis, litteris, juribus, gratiis, libertatibus, et immunitatibus, tam in bonis quam hominibus ipsorum, non offendere, immo verius ipsos et eorum quemlibet dictis privilegiis, litteris, juribus et caeteris conditionibus praenotatis libere gaudere permittere et potiri. XIII. Et ad cautelam certitudinis amplioris dictus dominus et frater noster, una cum principibus, baronibus, nobilibus et civitatibus regni Boemiae, pro se, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, ex una, nosque una cum baronibus, nobilibus ac civitatibus Moraviae pro nobis, heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, parte ex altera, super omnibus punctis, clausulis et sententiis praelibatis, non per errorem aut inprovide, sed matura delibe- ratione praevia, fecimus et praestitimus corporalia juramenta; quae etiam dicti domini et fratris nostri heredes et succes- sores, reges Boemiae, domini nostri, in posterum in corona- tione sua, ad quam ac ad alia honorem et statum regni Boemiae concernentia nos, heredes et proheredes nostri, marchiones Moraviae, sicut alii principes Boemiae, vocati venire debebimus, una cum principibus, baronibus, nobilibus ac civitatibus regni Boemiae praefati, qui pro tempore fuerint, praestare et facere tenebuntur. Heredes quoque et proheredes nostri, marchiones Moraviae, dictum marchionatum, dum casus vacationis ipsius emerserit, a praedicto domino et fratre nostro, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, dominis nostris, qui tamen eundem marchionatum, dum honore solito quaesiti fuerint, infra limites regni Boemiae, absque difficultate conferre debebunt in pfeudum infra unius anni spatium, a die vacationis continuo revol- vendi, cum debita solempnitate recipient et facient et praestabunt tempore susceptionis sive impfeudationis huiusmodi cum suis baronibus, nobilibus ac civitatibus marchiae praelibatae, adinstar patrum sive progenitorum suorum, consimilia juramenta. XIV. Et specialiter universi et singuli principes, barones, nobiles ac civitates regni Boemiae et marchionatus Moraviae
Strana 345
345 — praedictorum, dicto domino et fratri nostro, heredibus et succes- soribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, nobis, heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, in casu, ubi contra praefatam ordinationem sive dispositionem venire vel- lemus, aut alter ex nobis dictis tractatibus contrairet, con- sentire non debent aut in talibus obedire, per quae praemissa omnia vel alterum ipsorum possent diminui seu turbari. XV. Supplevit etiam dictus frater et dominus noster omnem defectum, si quis in litteris et privilegiis dictorum Impera- torum et Romanorum regum memoriae recolendae aut etiam in suis vel praesentibus nostris litteris, quavis obscuritate, interpretatione dubia, occasione seu causa compertus fuerit, de Romanae regiae plenitudine potestatis, non obstantibus quibuscumque legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, municipalibus vel communibus statutis seu edictis, publicis seu privatis, factis et editis in contrarium, quos et quae quantum ad hoc, acsi nominatim ac de verbo ad verbum suis praesentibus nostris literis inscripta et inserta consi- sterent, etiam si de hiis jure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocavit, cassavit, irritavit, annullavit, et de Romanae regiae potestatis plenitudine decrevit firmitatis fore nullius penitus vel momenti. XVI. Inhibuit etiam firmiter et districte, ne alicui ho- minum liceret suae donationis, collationis, auctorizationis, pro- nuntiationis, diffinitionis, declarationis, defectuum suppletionis, revocationis, cassationis, irritationis et annullationis paginam infringere, vel ei ausu temerario contraire; contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem suae celsitudinis Romanae, quam ipsos ob hoc ipso facto graviter incurrisse decrevit, mille marcas auri puri suo et Romani regni fisco mandavit componere, medietate ipsarum suae et successorum suorum, Rom. regum et Imperatorum, curiae seu camerae, et parte residua injuriam passorum usibus irremis- sibiliter applicandis. Reverendis in Christo patribus dominis Arnesto, sanctae Pragensis ecclesiae archiepiscopo, Johanne Olomucensis et
345 — praedictorum, dicto domino et fratri nostro, heredibus et succes- soribus suis, regibus Boemiae, dominis nostris, nobis, heredibus et proheredibus nostris, marchionibus Moraviae, in casu, ubi contra praefatam ordinationem sive dispositionem venire vel- lemus, aut alter ex nobis dictis tractatibus contrairet, con- sentire non debent aut in talibus obedire, per quae praemissa omnia vel alterum ipsorum possent diminui seu turbari. XV. Supplevit etiam dictus frater et dominus noster omnem defectum, si quis in litteris et privilegiis dictorum Impera- torum et Romanorum regum memoriae recolendae aut etiam in suis vel praesentibus nostris litteris, quavis obscuritate, interpretatione dubia, occasione seu causa compertus fuerit, de Romanae regiae plenitudine potestatis, non obstantibus quibuscumque legibus, consuetudinibus, usibus, observantiis, municipalibus vel communibus statutis seu edictis, publicis seu privatis, factis et editis in contrarium, quos et quae quantum ad hoc, acsi nominatim ac de verbo ad verbum suis praesentibus nostris literis inscripta et inserta consi- sterent, etiam si de hiis jure vel consuetudine deberet fieri mentio specialis, revocavit, cassavit, irritavit, annullavit, et de Romanae regiae potestatis plenitudine decrevit firmitatis fore nullius penitus vel momenti. XVI. Inhibuit etiam firmiter et districte, ne alicui ho- minum liceret suae donationis, collationis, auctorizationis, pro- nuntiationis, diffinitionis, declarationis, defectuum suppletionis, revocationis, cassationis, irritationis et annullationis paginam infringere, vel ei ausu temerario contraire; contrarium vero facientes, si qui fuerint (quod absit), ultra indignationem suae celsitudinis Romanae, quam ipsos ob hoc ipso facto graviter incurrisse decrevit, mille marcas auri puri suo et Romani regni fisco mandavit componere, medietate ipsarum suae et successorum suorum, Rom. regum et Imperatorum, curiae seu camerae, et parte residua injuriam passorum usibus irremis- sibiliter applicandis. Reverendis in Christo patribus dominis Arnesto, sanctae Pragensis ecclesiae archiepiscopo, Johanne Olomucensis et
Strana 346
346 — Nicolao Neumburgensis ecclesiarum episcopis, necnon ill u- stribus et magnificis principibus et dominis, dominis Rudolpho duce Saxoniae, Ruperto comite palatino Reni et duce Bawariae, et nobilibus viris Wilhelmo de Lantstayn, Johanne de Michels- perch, Henrico de Luchtemburch, Andree de Duba, Jodoco de Rozemberch, Tassone de Scuhrow, Sbinkone de Hazmburch, Johanne de Stermberch, Buscone de Willarticz, Hascone de Zwierzeticz, regni Boemiae baronibus, dicti domini et fratris nostri fidelibus, et demum nobilibus Stephano et Jaroslao de Stermberch, Bernhardo de Czimburch, Johanne de Bozcowicz, Henrico de Luchtenburch dicto de Wetowia, Jenczone et Proczkone dictis de Lomnicz, baronibus et fidelibus nostris dilectis, testibus ad praemissa. Praesentium sub nostro sigillo testimonio litterarum datarum Pragae a. D. 1350 jubileo, in die beati Stephani Protomartyris. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 984.) 298. Castri Hertenberg infeudatio. 1350, 2. Januarii. (Pragae.) List, kdež Taut z Šemprun a Albrecht z Hertmberku vyznávají, že hrad Hertmberk jest v Čechách a sluší k lénu králi českému a že jest jim (ciesař) Karel znovu léna podal 1. 1350 (v Loketském kraji). (A. K. — Arch. S. Wenc.) 299. Joannis marchionis Mor. litterae, quibus pro- mittit, quod regi B. ad recuperanda ejusdem regni jura contra quemlibet auxilio sit futurus et de subditis regum nullo modo se intromittet aut eos defendet. 1350, 4. Januarii. Nos Johannes, D. gr. marchio Moraviae, notum facimus universis, quod nos attendentes et in animo revolventes serenissimi ac invictissimi principis et domini ac fratris nostri gratiosi, d. Karoli R. s. a. et B. regis, sinceritatis affectum et piam gratiam, quibus ad meliorationem nostrae conditionis, sicut in operationis effectu patenter apparuit, studuit intendere
346 — Nicolao Neumburgensis ecclesiarum episcopis, necnon ill u- stribus et magnificis principibus et dominis, dominis Rudolpho duce Saxoniae, Ruperto comite palatino Reni et duce Bawariae, et nobilibus viris Wilhelmo de Lantstayn, Johanne de Michels- perch, Henrico de Luchtemburch, Andree de Duba, Jodoco de Rozemberch, Tassone de Scuhrow, Sbinkone de Hazmburch, Johanne de Stermberch, Buscone de Willarticz, Hascone de Zwierzeticz, regni Boemiae baronibus, dicti domini et fratris nostri fidelibus, et demum nobilibus Stephano et Jaroslao de Stermberch, Bernhardo de Czimburch, Johanne de Bozcowicz, Henrico de Luchtenburch dicto de Wetowia, Jenczone et Proczkone dictis de Lomnicz, baronibus et fidelibus nostris dilectis, testibus ad praemissa. Praesentium sub nostro sigillo testimonio litterarum datarum Pragae a. D. 1350 jubileo, in die beati Stephani Protomartyris. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Chytil VII. 984.) 298. Castri Hertenberg infeudatio. 1350, 2. Januarii. (Pragae.) List, kdež Taut z Šemprun a Albrecht z Hertmberku vyznávají, že hrad Hertmberk jest v Čechách a sluší k lénu králi českému a že jest jim (ciesař) Karel znovu léna podal 1. 1350 (v Loketském kraji). (A. K. — Arch. S. Wenc.) 299. Joannis marchionis Mor. litterae, quibus pro- mittit, quod regi B. ad recuperanda ejusdem regni jura contra quemlibet auxilio sit futurus et de subditis regum nullo modo se intromittet aut eos defendet. 1350, 4. Januarii. Nos Johannes, D. gr. marchio Moraviae, notum facimus universis, quod nos attendentes et in animo revolventes serenissimi ac invictissimi principis et domini ac fratris nostri gratiosi, d. Karoli R. s. a. et B. regis, sinceritatis affectum et piam gratiam, quibus ad meliorationem nostrae conditionis, sicut in operationis effectu patenter apparuit, studuit intendere
Strana 347
347 — gratiose, promittimus bona nostra fide, sine dolo, dicto domino nostro adversus omnes principes, nobiles, barones, vasallos et alios quoscunque homines, cujuscumque praeeminetiae, gradus sive dignitatis existant, nullo penitus excepto, in omni eventu sive casu, quotiens necessitas incubuerit, et nominatim ac expresse ad recuperationem jurium, utilitatum et pertinen- tiarum, quae de corpore regni et coronae Boemiae quavis occasione seu causa alienata sive distracta noscuntur, adversus principes, barones, vasallos ac ceteros homines dicti regni et coronae, fideles ipsius et subditos, qui occasione praefata non contenti fortassis, quod hujusmodi utilitates, jura et proventus regni et coronae Boemiae repetantur ab eis aut alia inten- tione quacumque, contra praedictum dominum et fratrem nostrum calcaneum rebellionis erexerint, quotiens et quando per ipsum aut suo nomine requisiti fuerimus, auxiliari, coope- rari et assistere fideliter, sicut decet, auxiliis, remediis et consiliis opportunis. Promittimus etiam et sincere spondemus, nos de principibus, baronibus, vasallis et subditis domini et fratris nostri verbo, facto, persuasione aut consilio non intro- mittere, imo quotiens aliquis ex eisdem quacumque temeritate contra praefatum dominum nostrum insurrexerit, nos insurgentis seu rebellantis ipsius contumaciam, una cum praefato domino nostro, compescere et refrenare tenebimur et debemus. Praesentium ... Datum Pragae a. D. 1350, indictione tertia, II. Nonas Januarii (A. K. — Brandl VIII. 2.) 300. Fridrichs, Baltazars, Ludewigs und Wilhelms, lantgrafen zu Duringen und markgrafen zu Meissen, mit Karln dem Römischen Kunig als Kunig zu Behem, Johannsen markgrafen zu Merhern und Wentzlawen, seinen brudern, einung und verbündnus. 1350, 6. Februarii. (Budissin.) List Fridricha markrabi míšenského, lantkrabi durinského, kdež se zavazuje, dědice i budúcí své, Karlovi českému králi, dědicóm i budúcím.
347 — gratiose, promittimus bona nostra fide, sine dolo, dicto domino nostro adversus omnes principes, nobiles, barones, vasallos et alios quoscunque homines, cujuscumque praeeminetiae, gradus sive dignitatis existant, nullo penitus excepto, in omni eventu sive casu, quotiens necessitas incubuerit, et nominatim ac expresse ad recuperationem jurium, utilitatum et pertinen- tiarum, quae de corpore regni et coronae Boemiae quavis occasione seu causa alienata sive distracta noscuntur, adversus principes, barones, vasallos ac ceteros homines dicti regni et coronae, fideles ipsius et subditos, qui occasione praefata non contenti fortassis, quod hujusmodi utilitates, jura et proventus regni et coronae Boemiae repetantur ab eis aut alia inten- tione quacumque, contra praedictum dominum et fratrem nostrum calcaneum rebellionis erexerint, quotiens et quando per ipsum aut suo nomine requisiti fuerimus, auxiliari, coope- rari et assistere fideliter, sicut decet, auxiliis, remediis et consiliis opportunis. Promittimus etiam et sincere spondemus, nos de principibus, baronibus, vasallis et subditis domini et fratris nostri verbo, facto, persuasione aut consilio non intro- mittere, imo quotiens aliquis ex eisdem quacumque temeritate contra praefatum dominum nostrum insurrexerit, nos insurgentis seu rebellantis ipsius contumaciam, una cum praefato domino nostro, compescere et refrenare tenebimur et debemus. Praesentium ... Datum Pragae a. D. 1350, indictione tertia, II. Nonas Januarii (A. K. — Brandl VIII. 2.) 300. Fridrichs, Baltazars, Ludewigs und Wilhelms, lantgrafen zu Duringen und markgrafen zu Meissen, mit Karln dem Römischen Kunig als Kunig zu Behem, Johannsen markgrafen zu Merhern und Wentzlawen, seinen brudern, einung und verbündnus. 1350, 6. Februarii. (Budissin.) List Fridricha markrabi míšenského, lantkrabi durinského, kdež se zavazuje, dědice i budúcí své, Karlovi českému králi, dědicóm i budúcím.
Strana 348
348 — List lantgrabuov durínských, kdež zavazují se, dědice i budúcí, Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím, všecky závazky od jich otce Fridricha markrabi míšenského učiněné držeti a zachovati. (A. K. — Brandl VIII. 10.) 301. Ludwig markgraf zu Brandenburg verspricht Carln IV. einen vollkommenen Vollmachtsbrief, damit er ihn, seine Brüder und Lande von dem über sie ver- haengten Kirchenbann befreien helfe. 1350, 16. Februarii. (Budissin.) (Arch. S. Wenc.) 302. Margravii Brandeburgenses renuntiant omni juri suo super terris Budissinensi et Gorlicensi. 1350, 16. Februarii. List Ludvíka a Ludvíka (Římanína) markrabí bramburského, jímž vyznávají s jinými bratřími svými, že se odřiekají všeho práva, kteréž sú měli na zemi Budišínskú a Gorlice. List Ludvika a Ludvika markrabi Bramburského, jímž vyznávají s jinými bratřími svými, že se odříkají všeho práva, kteréž sú měli na zemi Budišinské a Gorlice. 1350. (O témž listy IV.) Wir Ludwig vnnd Ludwig genant der Römer, von Gots genaden marggrauen zu Branndenburg und zu Lusitz, des heiligen Romischen Reichs oberste kamerer, pfaltzgrauen bei Rein vnnd hertzogen in Beyern. Veriehen vnnd thun kunt offenlich mit die em brief allen den, die in sehen, horen oder lesenn, das wir mit wolbedachtem mute vnnd mit rat vnnser getrewen vund auch mit rechter wissen, für unns, all vnnser brueder, vnnser vnnd ir erben vnnd nachkomen, marggrauen zu Branndenburg ewiglichen, vnns vertziegen haben vnnd vertzeihen aller der rechten, anredung vnd ansprache, ob wir eine als marggrauen zu Brandenburg vnnd zu Lusitz gehabt haben vnnd habenn oder gehaben mochten zu dem lannde zu Budissin vnnd zu Görlitz vnd zu den steten, lehen, mannen, mannschafften, weychbilden vnnd kreissen, die darzu gehorent, geistlichen vnnd werntlichen, vnd beinamen zu den edeln
348 — List lantgrabuov durínských, kdež zavazují se, dědice i budúcí, Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím, všecky závazky od jich otce Fridricha markrabi míšenského učiněné držeti a zachovati. (A. K. — Brandl VIII. 10.) 301. Ludwig markgraf zu Brandenburg verspricht Carln IV. einen vollkommenen Vollmachtsbrief, damit er ihn, seine Brüder und Lande von dem über sie ver- haengten Kirchenbann befreien helfe. 1350, 16. Februarii. (Budissin.) (Arch. S. Wenc.) 302. Margravii Brandeburgenses renuntiant omni juri suo super terris Budissinensi et Gorlicensi. 1350, 16. Februarii. List Ludvíka a Ludvíka (Římanína) markrabí bramburského, jímž vyznávají s jinými bratřími svými, že se odřiekají všeho práva, kteréž sú měli na zemi Budišínskú a Gorlice. List Ludvika a Ludvika markrabi Bramburského, jímž vyznávají s jinými bratřími svými, že se odříkají všeho práva, kteréž sú měli na zemi Budišinské a Gorlice. 1350. (O témž listy IV.) Wir Ludwig vnnd Ludwig genant der Römer, von Gots genaden marggrauen zu Branndenburg und zu Lusitz, des heiligen Romischen Reichs oberste kamerer, pfaltzgrauen bei Rein vnnd hertzogen in Beyern. Veriehen vnnd thun kunt offenlich mit die em brief allen den, die in sehen, horen oder lesenn, das wir mit wolbedachtem mute vnnd mit rat vnnser getrewen vund auch mit rechter wissen, für unns, all vnnser brueder, vnnser vnnd ir erben vnnd nachkomen, marggrauen zu Branndenburg ewiglichen, vnns vertziegen haben vnnd vertzeihen aller der rechten, anredung vnd ansprache, ob wir eine als marggrauen zu Brandenburg vnnd zu Lusitz gehabt haben vnnd habenn oder gehaben mochten zu dem lannde zu Budissin vnnd zu Görlitz vnd zu den steten, lehen, mannen, mannschafften, weychbilden vnnd kreissen, die darzu gehorent, geistlichen vnnd werntlichen, vnd beinamen zu den edeln
Strana 349
349 — herrn, herrn Vlrichen von Pack von Saraw vnd zu dem lannde zu Sarau vnd herrn Albrechten von Hakemborn vnnd seiner herrschaffte vnnd ir beider erben vnnd nachkomen ewiglichen, vnnd was doselbst der allerdurchleuchtigiste furste vnnd vnnser gnediger herre, here Karl, Romischer Kunig, zu allen zeiten merer des Reichs vnnd kunig zu Behem, innehabt vnnd die hochgebornen fursten vnd herren, herr Johannis etwan kunig zu Behem, sein Vater seliger, vnnd herr Heinrich weilend hertzog zu dem Jawer, vnnser oheim seliger, innegehabt vnd besessen habent. Vnd geloben mit gueten trewen, on geuerde, für vns, vnnser brueder, vnnser vnd ir erben vnd nachkomen, marg- grauen zu Brandenburg, mit geswornem eide, den wir daruber zu den heiligen gethan haben, das wir den vorgenanten vnnsern lieben gnedigen herren, sein erben vnnd nachkomen, kunig zu Behem, an dem vorgenantem lannde Budissin, Gorlitz vnd den steten Lubau, Lubaw, Camentz vnnd anderen steten, lehen, mannen, manschafften, weychbilden vnnd kreissen vund allen zugehorungen, geistlichen vnnd werntlichen, vnnd beinamen an dem vorgenanten herren Vlrichen von Pak von Saraw, herren Albrechten von Hakemborn, iren erben vnnd nachkomen vnnd aller zugehorung, nicht hindern, beschedigen, ansprechen noch betruben wollen. Vnnd geloben mit guten trewen, on geuerd, vnd mit den vorgenanten geswornen eide, das wir nach den vorgenanten lannden, herren, steten, mannen, manschafften, vnnd allen zugehorungen, als vor geschriben steet, nimmer gesten wollen noch sollen mit ansprache, anredunge, nach mit keinen sachenn, geistlichen oder werntlichen, wie man die genennen mag. Es sollen auch alle brief vnnd hanntfesten, die wir von vnserm vater seligen, oder von iemand annders daruber haben, vnkrefftig, vntüglich vnnd aller sachen ab sein vnd dem vorgenantem vnnserm gnedigen herren, seinen erben vnnd nachkomen, kunigen zu Behem, keinen schaden brengen, wann wir vnns mit wolbedachtem muete vnd mit gutem rat verzîgen haben vnnd vertzeihen genutzlichen für vnns, vnnser brueder, vnser vnnd derselben vnnser brueder erben vnnd
349 — herrn, herrn Vlrichen von Pack von Saraw vnd zu dem lannde zu Sarau vnd herrn Albrechten von Hakemborn vnnd seiner herrschaffte vnnd ir beider erben vnnd nachkomen ewiglichen, vnnd was doselbst der allerdurchleuchtigiste furste vnnd vnnser gnediger herre, here Karl, Romischer Kunig, zu allen zeiten merer des Reichs vnnd kunig zu Behem, innehabt vnnd die hochgebornen fursten vnd herren, herr Johannis etwan kunig zu Behem, sein Vater seliger, vnnd herr Heinrich weilend hertzog zu dem Jawer, vnnser oheim seliger, innegehabt vnd besessen habent. Vnd geloben mit gueten trewen, on geuerde, für vns, vnnser brueder, vnnser vnd ir erben vnd nachkomen, marg- grauen zu Brandenburg, mit geswornem eide, den wir daruber zu den heiligen gethan haben, das wir den vorgenanten vnnsern lieben gnedigen herren, sein erben vnnd nachkomen, kunig zu Behem, an dem vorgenantem lannde Budissin, Gorlitz vnd den steten Lubau, Lubaw, Camentz vnnd anderen steten, lehen, mannen, manschafften, weychbilden vnnd kreissen vund allen zugehorungen, geistlichen vnnd werntlichen, vnnd beinamen an dem vorgenanten herren Vlrichen von Pak von Saraw, herren Albrechten von Hakemborn, iren erben vnnd nachkomen vnnd aller zugehorung, nicht hindern, beschedigen, ansprechen noch betruben wollen. Vnnd geloben mit guten trewen, on geuerd, vnd mit den vorgenanten geswornen eide, das wir nach den vorgenanten lannden, herren, steten, mannen, manschafften, vnnd allen zugehorungen, als vor geschriben steet, nimmer gesten wollen noch sollen mit ansprache, anredunge, nach mit keinen sachenn, geistlichen oder werntlichen, wie man die genennen mag. Es sollen auch alle brief vnnd hanntfesten, die wir von vnserm vater seligen, oder von iemand annders daruber haben, vnkrefftig, vntüglich vnnd aller sachen ab sein vnd dem vorgenantem vnnserm gnedigen herren, seinen erben vnnd nachkomen, kunigen zu Behem, keinen schaden brengen, wann wir vnns mit wolbedachtem muete vnd mit gutem rat verzîgen haben vnnd vertzeihen genutzlichen für vnns, vnnser brueder, vnser vnnd derselben vnnser brueder erben vnnd
Strana 350
350 — nachkomen, marggrauen zu Brandenburg ewiglichen, aller derselben hanntfesten vnnd brieue, ob dhaine zu liecht quemen oder furbracht wurden. Mit vrkunt ditz brifs versigelt mit vnnsern innsigeln, der geben ist zu Budissin nach Christs geburt dreytzehen- hundert jar vnnd darnach inn dem fünfftzigsten jare, am dinstag nach dem suntag, als man singet das ampt Inuocavit. (A. K.) 303. Declaratio Caroli ad ordinationem Joannis de successione pertinens. 1350. l5e (Litterae congruae civitatum regiarum: Lunae et Caslaviae 25. Febr., Novae Plznae atque Lutomericiae 31. Julii, Gurimae 9. Aug., Kadanae 23. Sept., Glatoviae 27. Novembris, Budivoys 4. Decembris, Altae Mutae 15. Decembris etc.) Nos judex, jurati et universitas ciuium civitatis Coloniae, Jaromir, Usk s. A. notum facimus universis: Quod pridem ad mandatum serenissimi ac invictissimi principis et domini nostri gratiosi, domini Caroli Romanorum semper augusti et Boemiae regis, nobis communiter per virum nobilem, dominum Russonem de Luticz regni Boemiae subca- merarium, in consilium convocatis, praefatus dominus Russo vice et nomine praedicti domini nostri gratiosi, nos cum instantia requisît, ut considerata antiqua regni Boemiae con- suetudine dudum laudabiliter observata nec non ordinatione provida, quam clarae memoriae illustris princeps ac magnificus dominus, dominus Joannes quondam Boemiae rex, genitor eiusdem domini nostri, matura deliberatione instituisse dignos- citur, qua ipse praefatum dominum nostrum, Rom. et Boemiae regem, primogenitum suum, eiusque heredes et successores, per masculinam lineam descendentes ab ipso, in praefato regno suo Boemiae suos heredes et successores esse constituit, voluit et decrevit, nos etiam illustri principi et domino nostro, domino Wenceslao, praefati domini nostri Rom. et Boemiae regis primogenito, corporalia juramenta homagii, obedientiae atque fidelitatis debite praestaremus.
350 — nachkomen, marggrauen zu Brandenburg ewiglichen, aller derselben hanntfesten vnnd brieue, ob dhaine zu liecht quemen oder furbracht wurden. Mit vrkunt ditz brifs versigelt mit vnnsern innsigeln, der geben ist zu Budissin nach Christs geburt dreytzehen- hundert jar vnnd darnach inn dem fünfftzigsten jare, am dinstag nach dem suntag, als man singet das ampt Inuocavit. (A. K.) 303. Declaratio Caroli ad ordinationem Joannis de successione pertinens. 1350. l5e (Litterae congruae civitatum regiarum: Lunae et Caslaviae 25. Febr., Novae Plznae atque Lutomericiae 31. Julii, Gurimae 9. Aug., Kadanae 23. Sept., Glatoviae 27. Novembris, Budivoys 4. Decembris, Altae Mutae 15. Decembris etc.) Nos judex, jurati et universitas ciuium civitatis Coloniae, Jaromir, Usk s. A. notum facimus universis: Quod pridem ad mandatum serenissimi ac invictissimi principis et domini nostri gratiosi, domini Caroli Romanorum semper augusti et Boemiae regis, nobis communiter per virum nobilem, dominum Russonem de Luticz regni Boemiae subca- merarium, in consilium convocatis, praefatus dominus Russo vice et nomine praedicti domini nostri gratiosi, nos cum instantia requisît, ut considerata antiqua regni Boemiae con- suetudine dudum laudabiliter observata nec non ordinatione provida, quam clarae memoriae illustris princeps ac magnificus dominus, dominus Joannes quondam Boemiae rex, genitor eiusdem domini nostri, matura deliberatione instituisse dignos- citur, qua ipse praefatum dominum nostrum, Rom. et Boemiae regem, primogenitum suum, eiusque heredes et successores, per masculinam lineam descendentes ab ipso, in praefato regno suo Boemiae suos heredes et successores esse constituit, voluit et decrevit, nos etiam illustri principi et domino nostro, domino Wenceslao, praefati domini nostri Rom. et Boemiae regis primogenito, corporalia juramenta homagii, obedientiae atque fidelitatis debite praestaremus.
Strana 351
351 — Nos igitur praefati regni Boemiae approbatae et lauda- biliter observatae consuetudini nec non ordinationi praedictae, quam praefatus dominus noster, dominus Joannes olim Boemiae rex memoriae recolendae, provida deliberatione pridem instituit, assensum praebere volentes et debitae fidelitatis obsequiis ac obedientia solita eo ferventium inhaerere, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed omnibus votis communiter accedentibus: I. Eidem domino nostro Wenceslao hujusmodi juramenta corporaliter praestitimus et praestamus, nec non promisimus et promittimus bona nostra fide et sine omni dolo, pro nobis, heredibus et successoribus nostris in perpetuum, ad praefatum dominum nostrum Wenceslaum, in casu ubi fortasse serenis- simum dominum nostrum, genitorem ipsius (quem Deus omni- potens custodire dignetur), ab hac luce migrare contingeret, immediate habere respectum, sibique tamquam regi Boemiae nec non vero legitimo et naturali domino nostro in omnibus et singulis parere ac intendere et absque omnis contradicti- onis, impedimenti seu difficultatis obstaculo fideliter obedire. II. Promittentes nihilominus bona nostra fide, sine dolo, pro nobis, heredibus et successoribus nostris, ut praemittitur, eadem juramenta corporalia de fide, legalitate et obedientia servandis, non extante praefato domino nostro Wenceslao suo primogenito, vel illo non existente seniori suorum heredum, III. vel ipso absque heredibus decedente, fratri suo seniori, si quem habuerit, IV. aut illo decedente, seniori eiusdem fratris heredi, et sic demum inantea senioribus fratribus ac seniorum fratrum seni- oribus heredibus in linea sexus masculini procedendo continue, praestare et corporaliter facere perpetuis temporibus affuturis. Praesentium sub nostrae civitatis sigillo testimonio litterarum. Datum .. . . . . . a. D. 1350 jubileo etc. (E copiario privil. regni Boemiae Pelzel, Karl IV., Urk. LXIV. — Ineunte anno 1350, 17. Januarii, natus est Carolo IV.
351 — Nos igitur praefati regni Boemiae approbatae et lauda- biliter observatae consuetudini nec non ordinationi praedictae, quam praefatus dominus noster, dominus Joannes olim Boemiae rex memoriae recolendae, provida deliberatione pridem instituit, assensum praebere volentes et debitae fidelitatis obsequiis ac obedientia solita eo ferventium inhaerere, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed omnibus votis communiter accedentibus: I. Eidem domino nostro Wenceslao hujusmodi juramenta corporaliter praestitimus et praestamus, nec non promisimus et promittimus bona nostra fide et sine omni dolo, pro nobis, heredibus et successoribus nostris in perpetuum, ad praefatum dominum nostrum Wenceslaum, in casu ubi fortasse serenis- simum dominum nostrum, genitorem ipsius (quem Deus omni- potens custodire dignetur), ab hac luce migrare contingeret, immediate habere respectum, sibique tamquam regi Boemiae nec non vero legitimo et naturali domino nostro in omnibus et singulis parere ac intendere et absque omnis contradicti- onis, impedimenti seu difficultatis obstaculo fideliter obedire. II. Promittentes nihilominus bona nostra fide, sine dolo, pro nobis, heredibus et successoribus nostris, ut praemittitur, eadem juramenta corporalia de fide, legalitate et obedientia servandis, non extante praefato domino nostro Wenceslao suo primogenito, vel illo non existente seniori suorum heredum, III. vel ipso absque heredibus decedente, fratri suo seniori, si quem habuerit, IV. aut illo decedente, seniori eiusdem fratris heredi, et sic demum inantea senioribus fratribus ac seniorum fratrum seni- oribus heredibus in linea sexus masculini procedendo continue, praestare et corporaliter facere perpetuis temporibus affuturis. Praesentium sub nostrae civitatis sigillo testimonio litterarum. Datum .. . . . . . a. D. 1350 jubileo etc. (E copiario privil. regni Boemiae Pelzel, Karl IV., Urk. LXIV. — Ineunte anno 1350, 17. Januarii, natus est Carolo IV.
Strana 352
352 — ex nova uxore Anna, filia Rudolphi Bavariae ducis comitis- que palatini, filius, cui inditum est nomen patroni Boemiae Wenceslai.) 304. Civitatis Egrae de impignoratione terrae Egrensis enuntiatio. 1350, 13. Maii. Purkmistra a rady města Chba list, že sú přijali za dědičné pány a slib učinili Ottagarovi, Vácslavovi a Janovi a budúcím kraluom českým a koruně české, dokadž by vyplaceni nebyli. Datum toho listu 1. 1350, a jsú dva listy jednoho leta. Wir ... burgermeister, der rat, die schepphen, di hant- werkmeister vnd burger gemeinlich der stat zu Eger veriehen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die in sehen oder horen lesen: 1. daz wir vnd di stat zu Eger mit dem lande vnd aller zugehorung von dem heyligen Romischen Reiche den durch- leuchtigen vnd den hochgeboren fursten vnd herren seliger gedechtnuzz, herren Otaker, herren Wentzlaw vnd herren Johans, etwen konigen zu Beheim, iren erben vnd nachkomen, kvnigen zu Beheim, vmb etlich summe geldes zu rechtem pfande recht vnd redlich versetzet sein; dez vns allen on zweifel kunt vnd wol wissentlich ist, vnd dauon, wann wir in dîsen zeiten an den allerdurchleuchtigsten fursten vnd vnsern genedigen herren, herren Karl, Romischen kvnig zu allen zeiten merer dez Reichs vnd kvnig zu Beheim, noch seines vater tod, kvnig Johans selig, vnsers lîben herren, mit rechte komen sein. 2. Darumb haben wir dem obgenanten vnserm herren, kvnige Karl, als einem kvnig zu Beheim, seinen erben vnd nachkomen, kvnigen zu Beheim, mit wolbedachtem mvt, mit gantzem rat, mit rechter wissen vnd mit gutem willen für vns, vnser erben vnd nachkomen zu einem rechten pfande gehuldet, gelobt vnd gesworen, hulden, geloben vnd sweren mit guten trewen on geuerd, getrewe, gehorsam vnd vnder- tenig zu sein als vnserm rechten herren alleweg vnd alle stund on widerred vnd on all hindernuzze vntz an dî zeit,
352 — ex nova uxore Anna, filia Rudolphi Bavariae ducis comitis- que palatini, filius, cui inditum est nomen patroni Boemiae Wenceslai.) 304. Civitatis Egrae de impignoratione terrae Egrensis enuntiatio. 1350, 13. Maii. Purkmistra a rady města Chba list, že sú přijali za dědičné pány a slib učinili Ottagarovi, Vácslavovi a Janovi a budúcím kraluom českým a koruně české, dokadž by vyplaceni nebyli. Datum toho listu 1. 1350, a jsú dva listy jednoho leta. Wir ... burgermeister, der rat, die schepphen, di hant- werkmeister vnd burger gemeinlich der stat zu Eger veriehen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die in sehen oder horen lesen: 1. daz wir vnd di stat zu Eger mit dem lande vnd aller zugehorung von dem heyligen Romischen Reiche den durch- leuchtigen vnd den hochgeboren fursten vnd herren seliger gedechtnuzz, herren Otaker, herren Wentzlaw vnd herren Johans, etwen konigen zu Beheim, iren erben vnd nachkomen, kvnigen zu Beheim, vmb etlich summe geldes zu rechtem pfande recht vnd redlich versetzet sein; dez vns allen on zweifel kunt vnd wol wissentlich ist, vnd dauon, wann wir in dîsen zeiten an den allerdurchleuchtigsten fursten vnd vnsern genedigen herren, herren Karl, Romischen kvnig zu allen zeiten merer dez Reichs vnd kvnig zu Beheim, noch seines vater tod, kvnig Johans selig, vnsers lîben herren, mit rechte komen sein. 2. Darumb haben wir dem obgenanten vnserm herren, kvnige Karl, als einem kvnig zu Beheim, seinen erben vnd nachkomen, kvnigen zu Beheim, mit wolbedachtem mvt, mit gantzem rat, mit rechter wissen vnd mit gutem willen für vns, vnser erben vnd nachkomen zu einem rechten pfande gehuldet, gelobt vnd gesworen, hulden, geloben vnd sweren mit guten trewen on geuerd, getrewe, gehorsam vnd vnder- tenig zu sein als vnserm rechten herren alleweg vnd alle stund on widerred vnd on all hindernuzze vntz an dî zeit,
Strana 353
353 — daz vns daz Reich von im vmb sulches gelt, als wir versetzet sein, wider ledigt vnd lozet, vnd also, daz vns, vnser erben vnd nachkomen die obgenanten vnser herren, kvnige zu Beheim, der selben pfantschaft mit autem willen, vmbetwungen, loz vnd ledig sagen. Mit vrkund ditz briefes versigelt mit vnserr stat insigel, der geben ist zu Eger, do man zalt von Cristus geburt dreutzenhenhundert iar vnd dar nach in dem fvnftzigsten iar, der nechsten donerstages vor dem heyligen pfingestag. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Kürschner III.) 305. Arcium Pleyenstein et Reichenstein Carolo regi B. et ejusdem regni coronae libera resignatio et eorundem arcium ab ipso rege B. et ejusdem regni corona libera in feudum susceptio per Ulricum et Joannem, lantgravios Luchtembergenses. 1350, 29. Maii. (Nurembergii.) List Oldřicha a Jana bratří, lantkrabi z Leychtnberku, že sú dobro- volně Pleyenstein a Reichenstein zámky své (ciesaři) Karlovi i budúcím kralóm českým a k koruně české dali pod manstvie. (A. K.) 306. Stephanus comes palatinus, Bavariae dux, de subditis Caroli regis per terras ducis mercantibus. 1350, 10. Junii. (Landshut.) (Contextus idem ut in diplomate 294. — Pelzel K. Karl IV. n. CIII, Čelakovský I. 54.) 307. Concordiae unio inter Bolkonem ducem Swid- nicensem et Carolum regem. 1350, 16. Augusti. Wihr Bolkho v. G. g. veriehen und thuen khundt etc. Wen wir vor uns und unser suhne, ob wihr die gewunnen, mit dem allerdurchleuchtigisten fursten herrn Karl Römischen khunig und allezeit mehrer des reichs und khunig zu Bohemen, seinen erben khunigen zu Bohemen, und mit allen seinen Codex jur. boh. II. 1. 23
353 — daz vns daz Reich von im vmb sulches gelt, als wir versetzet sein, wider ledigt vnd lozet, vnd also, daz vns, vnser erben vnd nachkomen die obgenanten vnser herren, kvnige zu Beheim, der selben pfantschaft mit autem willen, vmbetwungen, loz vnd ledig sagen. Mit vrkund ditz briefes versigelt mit vnserr stat insigel, der geben ist zu Eger, do man zalt von Cristus geburt dreutzenhenhundert iar vnd dar nach in dem fvnftzigsten iar, der nechsten donerstages vor dem heyligen pfingestag. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Kürschner III.) 305. Arcium Pleyenstein et Reichenstein Carolo regi B. et ejusdem regni coronae libera resignatio et eorundem arcium ab ipso rege B. et ejusdem regni corona libera in feudum susceptio per Ulricum et Joannem, lantgravios Luchtembergenses. 1350, 29. Maii. (Nurembergii.) List Oldřicha a Jana bratří, lantkrabi z Leychtnberku, že sú dobro- volně Pleyenstein a Reichenstein zámky své (ciesaři) Karlovi i budúcím kralóm českým a k koruně české dali pod manstvie. (A. K.) 306. Stephanus comes palatinus, Bavariae dux, de subditis Caroli regis per terras ducis mercantibus. 1350, 10. Junii. (Landshut.) (Contextus idem ut in diplomate 294. — Pelzel K. Karl IV. n. CIII, Čelakovský I. 54.) 307. Concordiae unio inter Bolkonem ducem Swid- nicensem et Carolum regem. 1350, 16. Augusti. Wihr Bolkho v. G. g. veriehen und thuen khundt etc. Wen wir vor uns und unser suhne, ob wihr die gewunnen, mit dem allerdurchleuchtigisten fursten herrn Karl Römischen khunig und allezeit mehrer des reichs und khunig zu Bohemen, seinen erben khunigen zu Bohemen, und mit allen seinen Codex jur. boh. II. 1. 23
Strana 354
354 — fursten, landen, herschafften, leuthen und underthanen, wo die gelegen oder gesessen seindt, einen ganczen stetten friedt, ungefehrlich baiden seiten, gemacht, globd und verschrieben haben, stete zu halten ein ganczes jahr, anzueheben von diesem heutigen tag: davon globen wihr in gueten treuen, ohn gefehrde, dem obgenandten unserm herrn, dem Roe- mischen khunig und khunig zu Bohemen, und seinen erben, khunigen zu Bohemen, dass wihr unser land, herrschaft, heuser, vhesten, stette, mannschaft, leute vndt alle zuge- horung, wie man die benennet, an kheinen fürsten, herrn, noch sonsten an kheinen mann ohne desselbigen unsers herrn, des Romischen khunigs undt der vorgenandten seiner erben wort, wissen undt sonderlichen willen zeigen, weisen, ver- machen und verschreiben wollen zu eigen, lehen, zu erbe oder sonst in kheine weise, in unserm leben oder nach ihrem tode, inwenig den vorbenanten jahr, ausgenohmen dass wihr der hochgebornen furstin, frawen Agnes, unser lieben ehelichen wirtin, ihr leibgeding muegen bessern mit vhesten oder mit andern sachen, nuhr zu irr eines leibe. Undt wihr K. v. Zeinen, Th. v. Schellendorff und N. v. Siffridau globen mit dem vorbenandten vnserm herrn, dem herezogen, und vor ihm, mit gesambter hand, in gueten treuen, ohn gefehrde, dem obgenandten allerdurchleuchtigisten fursten und herrn, dem Romischen khunig, und seinen erben, khunigen zu Bohemen, dass in solche gluebde, die vorgeschriben sein, die unser vorbenandter her, der herczog, gethan hat vor sich und seine suhne, ob er die gewinnet, umb ihre land, herschafft, stete und vhesten, leute und alle zugehorung nicht zu verweisen, vermachen, noch in kheine weise zu vorschreiben, ganz stethe unverruckt vollfueret und gehalten werden sollen, ohn gefehrde, von wort zu worte, undt in aller mainung, als die- selben gluebde in diesem brief geschrieben undt begriffen seindt. Mit urkkund etc. Geben zu Schweidnicz am negsten tag nach unser Lieben frauen himelfarth, a. D. 1350. (E codice Nostitziano exsc. Pelzel, K. Karl IV. n. CLXVII.)
354 — fursten, landen, herschafften, leuthen und underthanen, wo die gelegen oder gesessen seindt, einen ganczen stetten friedt, ungefehrlich baiden seiten, gemacht, globd und verschrieben haben, stete zu halten ein ganczes jahr, anzueheben von diesem heutigen tag: davon globen wihr in gueten treuen, ohn gefehrde, dem obgenandten unserm herrn, dem Roe- mischen khunig und khunig zu Bohemen, und seinen erben, khunigen zu Bohemen, dass wihr unser land, herrschaft, heuser, vhesten, stette, mannschaft, leute vndt alle zuge- horung, wie man die benennet, an kheinen fürsten, herrn, noch sonsten an kheinen mann ohne desselbigen unsers herrn, des Romischen khunigs undt der vorgenandten seiner erben wort, wissen undt sonderlichen willen zeigen, weisen, ver- machen und verschreiben wollen zu eigen, lehen, zu erbe oder sonst in kheine weise, in unserm leben oder nach ihrem tode, inwenig den vorbenanten jahr, ausgenohmen dass wihr der hochgebornen furstin, frawen Agnes, unser lieben ehelichen wirtin, ihr leibgeding muegen bessern mit vhesten oder mit andern sachen, nuhr zu irr eines leibe. Undt wihr K. v. Zeinen, Th. v. Schellendorff und N. v. Siffridau globen mit dem vorbenandten vnserm herrn, dem herezogen, und vor ihm, mit gesambter hand, in gueten treuen, ohn gefehrde, dem obgenandten allerdurchleuchtigisten fursten und herrn, dem Romischen khunig, und seinen erben, khunigen zu Bohemen, dass in solche gluebde, die vorgeschriben sein, die unser vorbenandter her, der herczog, gethan hat vor sich und seine suhne, ob er die gewinnet, umb ihre land, herschafft, stete und vhesten, leute und alle zugehorung nicht zu verweisen, vermachen, noch in kheine weise zu vorschreiben, ganz stethe unverruckt vollfueret und gehalten werden sollen, ohn gefehrde, von wort zu worte, undt in aller mainung, als die- selben gluebde in diesem brief geschrieben undt begriffen seindt. Mit urkkund etc. Geben zu Schweidnicz am negsten tag nach unser Lieben frauen himelfarth, a. D. 1350. (E codice Nostitziano exsc. Pelzel, K. Karl IV. n. CLXVII.)
Strana 355
355 — 308. Homagium a civibus Egrensibus Wenceslao Caroli IV. primogenito praestitum. 1350, 26. Augusti. Wie die stadt Eger aus gebot kunig Karls zu Behem seinem erst- gebornen suhn, herzog Wenczlauen, huldung und gelubnus getan hat. Wir burgermeister, der rat, die schopffen, die hantwergs- maister vnd die burger gemeinlich der stat zu Eger verjehen vnd thun kunt offenlich mit diesen brief allen den, die in sehen oder horen lesen: Wann der allerdurchleuchtigst furste, vnser gnediger herre, Romischer kunig Karel, zu ollen zeitten merer des Reichs vnnd kunig zu Behem, vnns geboten hat vnd zu vns darumb den edeln herren Russen von Lutitz gesannt hat, das wir seinem erstgebornem sun, dem hoch- gebornen furstenn, vnnserm herren, herren Wentzlauen, hulden, geloben unnd schweren scholten: dasselb vnsers herren gebot haben wir mit getrewer gehorsam angesen, als wir altzeit nach seinem willen vnnd gebote thun wollen, getreulich vnd vnuerdrossenlich, nach aller vnnser macht, vnnd dauon haben wir vor vns, vnser erben vnd nachkomen, mit wolbedachten muete, mit ganntzem rat, mit rechter wissen vnnd mit gueten willen zu einem rechten pfande als wir von dem heiligen Römischen Reich gen Behem versetzt sein vnnd als wir dem obgennantem vnnserm herren, kunig Kareln, vnser brief daruber vormals geben haben, desselben vnsers herren erstgebornen sun, vnsern vorbenantem herren, herren Wentzlawen, gehult, gelobt vnd gesworn, hulden, geloben vnnd sweren, mit der bescheidenheit, ob seins vorgenanten vatern, vnsers herren, herren Karels, nicht wer (des Got nicht wolle), demselben vnnserm jungen herren, herren Wentzlawen, vnd dieweil er zu seinen jaren der vernunfft nicht kumen ist, seinem vor- mund vnd pfleger an seiner stat, oder ob sein nicht wer, seinem altisten brueder darnach, mit gueten trewen, on geuerde, getrew, gehorsam vnnd vnterthenig zu sein, als vnserm rechten herren, zu aller zeit, in der vorgeschribnen weis, als wir vnns gein vnnsern offtgenanten herren, herren Kareln, mit hulden, eiden, gelubden vnnd brieuen ehmals verbunden vnd ver- strickt haben 23*
355 — 308. Homagium a civibus Egrensibus Wenceslao Caroli IV. primogenito praestitum. 1350, 26. Augusti. Wie die stadt Eger aus gebot kunig Karls zu Behem seinem erst- gebornen suhn, herzog Wenczlauen, huldung und gelubnus getan hat. Wir burgermeister, der rat, die schopffen, die hantwergs- maister vnd die burger gemeinlich der stat zu Eger verjehen vnd thun kunt offenlich mit diesen brief allen den, die in sehen oder horen lesen: Wann der allerdurchleuchtigst furste, vnser gnediger herre, Romischer kunig Karel, zu ollen zeitten merer des Reichs vnnd kunig zu Behem, vnns geboten hat vnd zu vns darumb den edeln herren Russen von Lutitz gesannt hat, das wir seinem erstgebornem sun, dem hoch- gebornen furstenn, vnnserm herren, herren Wentzlauen, hulden, geloben unnd schweren scholten: dasselb vnsers herren gebot haben wir mit getrewer gehorsam angesen, als wir altzeit nach seinem willen vnnd gebote thun wollen, getreulich vnd vnuerdrossenlich, nach aller vnnser macht, vnnd dauon haben wir vor vns, vnser erben vnd nachkomen, mit wolbedachten muete, mit ganntzem rat, mit rechter wissen vnnd mit gueten willen zu einem rechten pfande als wir von dem heiligen Römischen Reich gen Behem versetzt sein vnnd als wir dem obgennantem vnnserm herren, kunig Kareln, vnser brief daruber vormals geben haben, desselben vnsers herren erstgebornen sun, vnsern vorbenantem herren, herren Wentzlawen, gehult, gelobt vnd gesworn, hulden, geloben vnnd sweren, mit der bescheidenheit, ob seins vorgenanten vatern, vnsers herren, herren Karels, nicht wer (des Got nicht wolle), demselben vnnserm jungen herren, herren Wentzlawen, vnd dieweil er zu seinen jaren der vernunfft nicht kumen ist, seinem vor- mund vnd pfleger an seiner stat, oder ob sein nicht wer, seinem altisten brueder darnach, mit gueten trewen, on geuerde, getrew, gehorsam vnnd vnterthenig zu sein, als vnserm rechten herren, zu aller zeit, in der vorgeschribnen weis, als wir vnns gein vnnsern offtgenanten herren, herren Kareln, mit hulden, eiden, gelubden vnnd brieuen ehmals verbunden vnd ver- strickt haben 23*
Strana 356
356 — Mit urkunt ditz briefs versigelt mit vnser stat innsigel, der geben ist zu Eger, do man zalt von Christus geburt dreit- zehenhundert jar, darnach in dem fünfftzigisten jar, des nechsten donrstags nach sant Bartholomeus des heiligen zwelffboten tag. (A. K.) 309. Homagium civitatis Wratislaviae Wenceslao, Caroli IV. primogenito, praestitum. 1351, 2. Januarii. (Wratislaviae.) Consules, jurati et cives Wr. ad mandatum Caroli IV dom. Wen- ceslao, primogenito ejus, tanquam heredi regni Boemiae homagium praestant. (Wenceslaus interea anno 1350, 30. Decembris, infans unius anni, mortuus est.) Nos consules, jurati et universitas civium civitatis Wratislaviensis tenore praesentium notum facimus universis, quod ad mandatum serenissimi et invictissimi principis et domini nostri gratiosi, d. Caroli R. r. s. a. et B. regis, et juxta antiquam regni Boemiae consuetudinem dudum lauda- biliter observatam, necnon ordinationem providam, quam cl. mem. illustris et magnificus princeps et dominus noster, d. Joannes quondam B. rex, genitor ipsius, matura deliberatione instituisse dignoscitur, qua ipse praedictum dominum nostrum, Rom. et B. regem, primogenitum suum, ejusque heredes et successores per masculinam lineam descendentes ab ipso in praefato regno suo B. suos heredes esse constituit, voluit et decrevit, illustrissimo principi nostro, d. Wenceslao, praefati domini nostri, R. et B. regis, primogenito, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed omnibus votis pariter accedentibus, in praesentia d. Conradi de Falkgnheim, capi- tanei nostri, et nonnullorum nobilium ac fide dignorum corpo- ralia juramenta homagii et obedientiae atque fidelitatis debitae praestitimus et praestamus ; necnon promisimus et promittimus bona fide nostra et sine dolo, pro nobis, heredibus et succes- soribus nostris in perpetuum, ad praefatum dominum nostrum Wenceslaum in casu, ubi fortasse serenissimum dominum nostrum, genitorem ipsius (quem Deus omnipotens custodire dignetur) ab hac luce migrare contingeret, immediatum habere respectum,
356 — Mit urkunt ditz briefs versigelt mit vnser stat innsigel, der geben ist zu Eger, do man zalt von Christus geburt dreit- zehenhundert jar, darnach in dem fünfftzigisten jar, des nechsten donrstags nach sant Bartholomeus des heiligen zwelffboten tag. (A. K.) 309. Homagium civitatis Wratislaviae Wenceslao, Caroli IV. primogenito, praestitum. 1351, 2. Januarii. (Wratislaviae.) Consules, jurati et cives Wr. ad mandatum Caroli IV dom. Wen- ceslao, primogenito ejus, tanquam heredi regni Boemiae homagium praestant. (Wenceslaus interea anno 1350, 30. Decembris, infans unius anni, mortuus est.) Nos consules, jurati et universitas civium civitatis Wratislaviensis tenore praesentium notum facimus universis, quod ad mandatum serenissimi et invictissimi principis et domini nostri gratiosi, d. Caroli R. r. s. a. et B. regis, et juxta antiquam regni Boemiae consuetudinem dudum lauda- biliter observatam, necnon ordinationem providam, quam cl. mem. illustris et magnificus princeps et dominus noster, d. Joannes quondam B. rex, genitor ipsius, matura deliberatione instituisse dignoscitur, qua ipse praedictum dominum nostrum, Rom. et B. regem, primogenitum suum, ejusque heredes et successores per masculinam lineam descendentes ab ipso in praefato regno suo B. suos heredes esse constituit, voluit et decrevit, illustrissimo principi nostro, d. Wenceslao, praefati domini nostri, R. et B. regis, primogenito, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed omnibus votis pariter accedentibus, in praesentia d. Conradi de Falkgnheim, capi- tanei nostri, et nonnullorum nobilium ac fide dignorum corpo- ralia juramenta homagii et obedientiae atque fidelitatis debitae praestitimus et praestamus ; necnon promisimus et promittimus bona fide nostra et sine dolo, pro nobis, heredibus et succes- soribus nostris in perpetuum, ad praefatum dominum nostrum Wenceslaum in casu, ubi fortasse serenissimum dominum nostrum, genitorem ipsius (quem Deus omnipotens custodire dignetur) ab hac luce migrare contingeret, immediatum habere respectum,
Strana 357
357 — sibique tanquam regi Boemiae necnon vero, legitimo et natu- rali domino nostro in omnibus et singulis parere et intendere et absque omnis contradictionis, impedimenti seu difficultatis obstaculo fideliter obedire. Promittentes nihilominus bona nostra fide, sine dolo, pro- nobis, heredibus et successoribus nostris, ut praemittitur, eadem juramenta corporalia de fide, legalitate et obedientia servanda, non extante praefato d. Wenceslao, suo primogenito, vel illo non existente, seniori suorum heredum, vel ipso absque here- dibus decedente, fratri suo seniori, si quem habuerit, aut illo decedente, seniori ejusdem fratris heredi, et sic demum inantea senioribus fratribus ac seniorum fratrum senioribus heredibus, in linea sexus masculini procedendo, continuo praestare et cor- poraliter facere perpetuis temporibus affuturis. Praesentium .. . Datum Wratislaviae a. D 1351, in crastino circum- cisionis ejusdem. (Arch. S. Wenc. — Litterae caedem transsumptae ab administratoribus archiepiscopatus Pragensis jussu et nomine judicii terrae regni Boemiae a. 1546, 19. Mart. Ib. — Goldast Suppl. XXXVII.) 310. Joannes marchio Moraviae renovat enuntiati- onem suam de marchionatus Moraviae devolutione. 1351, 12. Martii (Pragae.) List Jana, markrabi moravského, kdež se k těm věcem přiznává jež (ciesař) Karel v svém listu vypisuje, a nadto přiznává se za se i za své dědice budúcí, když by jich Buoh neuchoval bez dědicuov mužského pohlaví, že to markrabstvie má spadnúti pravým právem na krále českého. O témž téhož Jana markrabi list podobnými slovy prvnímu. (Contextus concordat cum litteris a. 1349, 26. Decembris vide n. 297. — datis. — A. K. — Brandl VIII. 74.) 311. Castri Hassistein infeudatio. 1351, 24. Martii. (Pragae.) Karl IV. verleiht den edlen Fridrich und Bernhard von Schoenburg die veste Hassenstein zu lehen auf ewige zeiten. (Arch. S. Wenc.)
357 — sibique tanquam regi Boemiae necnon vero, legitimo et natu- rali domino nostro in omnibus et singulis parere et intendere et absque omnis contradictionis, impedimenti seu difficultatis obstaculo fideliter obedire. Promittentes nihilominus bona nostra fide, sine dolo, pro- nobis, heredibus et successoribus nostris, ut praemittitur, eadem juramenta corporalia de fide, legalitate et obedientia servanda, non extante praefato d. Wenceslao, suo primogenito, vel illo non existente, seniori suorum heredum, vel ipso absque here- dibus decedente, fratri suo seniori, si quem habuerit, aut illo decedente, seniori ejusdem fratris heredi, et sic demum inantea senioribus fratribus ac seniorum fratrum senioribus heredibus, in linea sexus masculini procedendo, continuo praestare et cor- poraliter facere perpetuis temporibus affuturis. Praesentium .. . Datum Wratislaviae a. D 1351, in crastino circum- cisionis ejusdem. (Arch. S. Wenc. — Litterae caedem transsumptae ab administratoribus archiepiscopatus Pragensis jussu et nomine judicii terrae regni Boemiae a. 1546, 19. Mart. Ib. — Goldast Suppl. XXXVII.) 310. Joannes marchio Moraviae renovat enuntiati- onem suam de marchionatus Moraviae devolutione. 1351, 12. Martii (Pragae.) List Jana, markrabi moravského, kdež se k těm věcem přiznává jež (ciesař) Karel v svém listu vypisuje, a nadto přiznává se za se i za své dědice budúcí, když by jich Buoh neuchoval bez dědicuov mužského pohlaví, že to markrabstvie má spadnúti pravým právem na krále českého. O témž téhož Jana markrabi list podobnými slovy prvnímu. (Contextus concordat cum litteris a. 1349, 26. Decembris vide n. 297. — datis. — A. K. — Brandl VIII. 74.) 311. Castri Hassistein infeudatio. 1351, 24. Martii. (Pragae.) Karl IV. verleiht den edlen Fridrich und Bernhard von Schoenburg die veste Hassenstein zu lehen auf ewige zeiten. (Arch. S. Wenc.)
Strana 358
358 — 312. Treugae Alberti comitis Anhaltensis. 1351, 20. Maii. (Pragae.) Albrecht von Aschanien, graf von Anhalt, schliezt auf verlangen kön. Karls IV für sich und seine bundesgenossen einen waffenstillstand mit dem pfalzgrafen Ludwig und dessen verbündeten in dem kriege wegen der mark Brandenburg. (Arch. S. Wenc.) 313. Foedus cum Stephano palatino Rheni. 1351, 18. Augusti. (Pirnae.) Stephan pfalzgraf und hertzog in Baiern, verbindet sich mit könig Karl IV. und der königin Anna zu gegenseitiger unterstützung und hilfe in Baiern gegen jedermann. (Arch. S. Wenc.) 314. Henricus dux Glogoviensis et Saganensis ducatum Ploczensem in feudum suscipit. 1351, 7. Septembris. List Henricha kniežete Hlohovského, že kniežetstvie Plocenské, kteréž jest spadlo na krále českého, přijal jest pod léno od králuov českých a na to přísahu učinil. Nos Heinricus D. gr. dux Glogoviae et dominus Saga- nensis, notum facimus etc., quod quia serenissimus ac invictis- simus princeps et dominus, d. Karolus Rom. s. a. et B. rex, dominus noster gratiosus, nobis necnon illustri dominae Annae, consorti nostrae legitimae, heredibus et successoribus nostris ducatum Ploczenciae, qui per mortem illustris principis, d. Bolconis olim ducis ibidem, sororii nostri dilecti, vacavit et ad coronam regni B. noscitur ordinarie devolutus, de singu- lari suae majestatis gratia, cum suis dominiis et pertinentiis dignum duxit liberaliter conferendum, prout in literis ejus regalibus desuper editis plenius et lucidius est expressum: idcirco animo deliberato et nostrorum fidelium accedente con- silio, suscepto praefato ducatu sive principatu in pheudum insigne, dicto domino nostro regi, heredibus et successoribus suis, regibus B. et coronae regni ejusdem, in perpetuum fide-
358 — 312. Treugae Alberti comitis Anhaltensis. 1351, 20. Maii. (Pragae.) Albrecht von Aschanien, graf von Anhalt, schliezt auf verlangen kön. Karls IV für sich und seine bundesgenossen einen waffenstillstand mit dem pfalzgrafen Ludwig und dessen verbündeten in dem kriege wegen der mark Brandenburg. (Arch. S. Wenc.) 313. Foedus cum Stephano palatino Rheni. 1351, 18. Augusti. (Pirnae.) Stephan pfalzgraf und hertzog in Baiern, verbindet sich mit könig Karl IV. und der königin Anna zu gegenseitiger unterstützung und hilfe in Baiern gegen jedermann. (Arch. S. Wenc.) 314. Henricus dux Glogoviensis et Saganensis ducatum Ploczensem in feudum suscipit. 1351, 7. Septembris. List Henricha kniežete Hlohovského, že kniežetstvie Plocenské, kteréž jest spadlo na krále českého, přijal jest pod léno od králuov českých a na to přísahu učinil. Nos Heinricus D. gr. dux Glogoviae et dominus Saga- nensis, notum facimus etc., quod quia serenissimus ac invictis- simus princeps et dominus, d. Karolus Rom. s. a. et B. rex, dominus noster gratiosus, nobis necnon illustri dominae Annae, consorti nostrae legitimae, heredibus et successoribus nostris ducatum Ploczenciae, qui per mortem illustris principis, d. Bolconis olim ducis ibidem, sororii nostri dilecti, vacavit et ad coronam regni B. noscitur ordinarie devolutus, de singu- lari suae majestatis gratia, cum suis dominiis et pertinentiis dignum duxit liberaliter conferendum, prout in literis ejus regalibus desuper editis plenius et lucidius est expressum: idcirco animo deliberato et nostrorum fidelium accedente con- silio, suscepto praefato ducatu sive principatu in pheudum insigne, dicto domino nostro regi, heredibus et successoribus suis, regibus B. et coronae regni ejusdem, in perpetuum fide-
Strana 359
359 — litatis homagii et obedientiae ac subjectionis solitae praesti- timus et praestamus virtute praesentium corporalia juramenta. Promitttimus etiam pro nobis, heredibus ac successoribus nostris bona nostra fide et sine omni dolo imperpetuum, prae- fato domino nostro regi, heredibus ac successoribus suis regibus B. et ejusdem regni coronae, fideliter assistere et parere et obedire, sicut vasalli principes naturalibus et ordinariis dominis suis noscuntur ex debito obligari. Praesentium ... Datum Pirnis a. D. 1351 in vigilia Nat. b. Mariae virg. gloriosae. (A. K. — Grünhagen II. 174, ubi sub ducatu Placentiae improprie intelligitur comitatus Gladcensis. — Brandl VIII. 116.) 315. Ludovicus marchio Brandeburgensis comesque palatinus Rheni, cedit jura sua Carolo regi Boemiae. 1351, 16 Septembris. List Ludvíka bramburského, falckrabi na Reyně, jímž vyznává, že Rudolf falckrabie z Reynu dává všecko své právo (ciesaři) Karlovi po své smrti jakožto králi českému i budúcím kralóm čekým, cožkoli má neb mieti bude na Reyně nebo v Bavořích. K tomu jest jmenovaný Ludvík markrabi své dal povolenie. Wir Ludwig v. G. gn. markgrafe zu Brandenburg und zu Lausicz, des h. Reichs oberster cammerer, pfalzgraf bei Rein, herzog zu Bayern unndt in Kernten, graff zu Tyrol undt zu Gorz unnd vogt der gotteshaeuser Agley, Trient und Brixen, veriehen und thuen kundt offenlich mit diesem briefe : Wann der hochgeborn furst unnd herr, herr Rudolff pfalczgraff bei Rein, des h. Röm. Reichs obrister trukhsess u. herzog in Bayern, unser lieber herr vetter, dem a. d. fursten und herrn, herrn Karl R. khunig, zu a. z. m. d. R. und khunig zu Bohem, unnserm lieben gnedigen herrn, u. der d. 1. furstin und frawen, frawen Annen, R. khunigin, unnser lieben frawen unndt muemen, seiner ehelichen wirttin, u. ihr beider khinder unnd erben, es seind sohne oder tochter, alle seine landt, herrschafft, vhesten u. leute in der Pfalcz u. in Bayern u. wo
359 — litatis homagii et obedientiae ac subjectionis solitae praesti- timus et praestamus virtute praesentium corporalia juramenta. Promitttimus etiam pro nobis, heredibus ac successoribus nostris bona nostra fide et sine omni dolo imperpetuum, prae- fato domino nostro regi, heredibus ac successoribus suis regibus B. et ejusdem regni coronae, fideliter assistere et parere et obedire, sicut vasalli principes naturalibus et ordinariis dominis suis noscuntur ex debito obligari. Praesentium ... Datum Pirnis a. D. 1351 in vigilia Nat. b. Mariae virg. gloriosae. (A. K. — Grünhagen II. 174, ubi sub ducatu Placentiae improprie intelligitur comitatus Gladcensis. — Brandl VIII. 116.) 315. Ludovicus marchio Brandeburgensis comesque palatinus Rheni, cedit jura sua Carolo regi Boemiae. 1351, 16 Septembris. List Ludvíka bramburského, falckrabi na Reyně, jímž vyznává, že Rudolf falckrabie z Reynu dává všecko své právo (ciesaři) Karlovi po své smrti jakožto králi českému i budúcím kralóm čekým, cožkoli má neb mieti bude na Reyně nebo v Bavořích. K tomu jest jmenovaný Ludvík markrabi své dal povolenie. Wir Ludwig v. G. gn. markgrafe zu Brandenburg und zu Lausicz, des h. Reichs oberster cammerer, pfalzgraf bei Rein, herzog zu Bayern unndt in Kernten, graff zu Tyrol undt zu Gorz unnd vogt der gotteshaeuser Agley, Trient und Brixen, veriehen und thuen kundt offenlich mit diesem briefe : Wann der hochgeborn furst unnd herr, herr Rudolff pfalczgraff bei Rein, des h. Röm. Reichs obrister trukhsess u. herzog in Bayern, unser lieber herr vetter, dem a. d. fursten und herrn, herrn Karl R. khunig, zu a. z. m. d. R. und khunig zu Bohem, unnserm lieben gnedigen herrn, u. der d. 1. furstin und frawen, frawen Annen, R. khunigin, unnser lieben frawen unndt muemen, seiner ehelichen wirttin, u. ihr beider khinder unnd erben, es seind sohne oder tochter, alle seine landt, herrschafft, vhesten u. leute in der Pfalcz u. in Bayern u. wo
Strana 360
360 — die gelegen sein, u. alle seine pfandtschafft, von weme er die inne hat, u. alles, das er furbass noch gewunne, mit guetem willen ausgericht u. geben hat u. wihr uns mit wolbedachtem muet vor unns, unnser erben u. nachkhomen, alles rechten, anspruche u. angeredung, die wihr darczue in dheine weise haben u. haben mochten, verziehen haben. Ausgenohmen den rechten, die ein pflaczgraf bei Rein hat u. haben soll an der wal u. chure eines Romischen khu- niges, eines khunftigen khaisers, u. andern ehren u. wirdigkeiten, die zu der vorgenandten pfalcz u. chure gehorent, u den grafeschafften u. manschafften, die von der pfalcz u. chure zu lehen rurent; die bei uns u. unnsern erben ewiglich bleiben sollen, als in briefen, die wihr dem obg. unnsern herrn daruber geben haben, vollkhomlichen begriffen u. geschrieben ist etc. Mit urkundt diess briefs, der geben ist zu Dresden nach Chr. geburt 1351sten jhare, am freitage vor Matthei. (E cod. Nostiz. apud Pelzel, K. Karl IV. Urk. CXLIII.) 316. Civitas Nisa Boemiae regibus aperta. 1351, 1. Novembris. (Vratislaviae.) List města Nísy, že ze zvláštnieho rozkázanie Preclava biskupa Vratislavského a kapitoly, slíbili sú a slibují ciesaři Karlovi, dèdicóm a a budúcím českým kralóm, že proti němu a proti českým kralóm žádného nemají přijímati ani púštěti do jich města a že jemu mají pomocni býti. (A. K. — Grünhagen I. 214.) 317. Venditio civitatis Frankensteinensis. 1351, 9. Novembris. List Mikuláše kniežete Münsterberského, že jest prodal (ciesaři) Karlovi, budúcím kralóm českým i koruně české, město Frankenstein se vším příslušenstvím k klášteru Kamenci za 6000 kop gr. Pr. Nos Nicolaus D. gr. dux Slesiae, dominus Münsterbergensis, notum facimus universis tenore praesentium in perpetuum, quod animo deliberato et fidelium nostrorum maturo accedente con- silio, considerantes in hoc utilitatem nostram et prospicientes
360 — die gelegen sein, u. alle seine pfandtschafft, von weme er die inne hat, u. alles, das er furbass noch gewunne, mit guetem willen ausgericht u. geben hat u. wihr uns mit wolbedachtem muet vor unns, unnser erben u. nachkhomen, alles rechten, anspruche u. angeredung, die wihr darczue in dheine weise haben u. haben mochten, verziehen haben. Ausgenohmen den rechten, die ein pflaczgraf bei Rein hat u. haben soll an der wal u. chure eines Romischen khu- niges, eines khunftigen khaisers, u. andern ehren u. wirdigkeiten, die zu der vorgenandten pfalcz u. chure gehorent, u den grafeschafften u. manschafften, die von der pfalcz u. chure zu lehen rurent; die bei uns u. unnsern erben ewiglich bleiben sollen, als in briefen, die wihr dem obg. unnsern herrn daruber geben haben, vollkhomlichen begriffen u. geschrieben ist etc. Mit urkundt diess briefs, der geben ist zu Dresden nach Chr. geburt 1351sten jhare, am freitage vor Matthei. (E cod. Nostiz. apud Pelzel, K. Karl IV. Urk. CXLIII.) 316. Civitas Nisa Boemiae regibus aperta. 1351, 1. Novembris. (Vratislaviae.) List města Nísy, že ze zvláštnieho rozkázanie Preclava biskupa Vratislavského a kapitoly, slíbili sú a slibují ciesaři Karlovi, dèdicóm a a budúcím českým kralóm, že proti němu a proti českým kralóm žádného nemají přijímati ani púštěti do jich města a že jemu mají pomocni býti. (A. K. — Grünhagen I. 214.) 317. Venditio civitatis Frankensteinensis. 1351, 9. Novembris. List Mikuláše kniežete Münsterberského, že jest prodal (ciesaři) Karlovi, budúcím kralóm českým i koruně české, město Frankenstein se vším příslušenstvím k klášteru Kamenci za 6000 kop gr. Pr. Nos Nicolaus D. gr. dux Slesiae, dominus Münsterbergensis, notum facimus universis tenore praesentium in perpetuum, quod animo deliberato et fidelium nostrorum maturo accedente con- silio, considerantes in hoc utilitatem nostram et prospicientes
Strana 361
361 — exinde nostram conditionem fieri meliorem, serenissimo ac in- victissimo principi et domino, d. Carolo Rom. s. a. et B. regi, domino nostro gratioso, pro se et suis heredibus ac suis suc- cessoribus, regibus Boemiae et eiusdem regni coronae, ementi et recipienti civitatem nostram Frankenstein cum districtu mona- sterii Kamentz, talia a nostro ducatu separantes et omnimodo dis- jungentes, cum vasallis, vasallagiis, feudis, feudatariis, militibus, agricolis et censitis, supremis et inferioribus, judiciis, judici- alibus reditibus, censibus, proventibus, obventionibus, emolu- mentis, jure patronatus ecclesiarum, quod extra venditionis contractum cum universitate transire decernimus, montibus, planis, silvis, rubetis, virgultis, venationibus, aucupationibus, aquis et aquarum decursibus, molendinis, lacubus, piscinis, stagnis, paludibus, piscaturis, cum omnibus juribus, jurisdicti- onibus, dominiis, libertatibus, honoribus, honorationibus, utili- tatibus et obventionibus, quae in, sub et super terram hactenus habita et obventa sunt, haberi seu inveniri poterunt in futurum quoquomodo, quibus etiam specialibus nominibus et vocabulis valeant designari, justo venditionis titulo vendidimus, dedimus et resignavimus et praesentibus resignamus, pro VI m. mar- carum grossorum Pra ensium polonici numeri, XLVIII grossos pro marca qualibet computando, quas nobis solutas, datas et numeratas protestamur et dicimus et in usus nostros utiles et beneplacitos applicatas. Universos et singulos milites, clientes, scultetos, cives et quoscunque inhabitatores civitatis, districtus et territorii Frankenstein ab omnibus homagiis, juramentis, promissis foede- ribus et aliis quibuscunque respectibus, quos et quae ad nos velut principem et dominum suum hactenus habuisse noscuntur et habere debebant, de bona voluntate et certa nostra scientia pro nobis, heredibus et successoribus nostris praedictis absol- ventes, ipsos et eorum quemlibet, heredes et successores eorum ad praefatos dominum nostrum regem, heredes et successores ipsius reges B. et einsdem regni coronam, in perpetuum remittentes, ita videlicet, quod ad praefatum dominum nostrum regem, heredes et successores ipsius reges B. et ad ipsius regni coronam in perpetuum tanquam ad verum, ordinarium et natu-
361 — exinde nostram conditionem fieri meliorem, serenissimo ac in- victissimo principi et domino, d. Carolo Rom. s. a. et B. regi, domino nostro gratioso, pro se et suis heredibus ac suis suc- cessoribus, regibus Boemiae et eiusdem regni coronae, ementi et recipienti civitatem nostram Frankenstein cum districtu mona- sterii Kamentz, talia a nostro ducatu separantes et omnimodo dis- jungentes, cum vasallis, vasallagiis, feudis, feudatariis, militibus, agricolis et censitis, supremis et inferioribus, judiciis, judici- alibus reditibus, censibus, proventibus, obventionibus, emolu- mentis, jure patronatus ecclesiarum, quod extra venditionis contractum cum universitate transire decernimus, montibus, planis, silvis, rubetis, virgultis, venationibus, aucupationibus, aquis et aquarum decursibus, molendinis, lacubus, piscinis, stagnis, paludibus, piscaturis, cum omnibus juribus, jurisdicti- onibus, dominiis, libertatibus, honoribus, honorationibus, utili- tatibus et obventionibus, quae in, sub et super terram hactenus habita et obventa sunt, haberi seu inveniri poterunt in futurum quoquomodo, quibus etiam specialibus nominibus et vocabulis valeant designari, justo venditionis titulo vendidimus, dedimus et resignavimus et praesentibus resignamus, pro VI m. mar- carum grossorum Pra ensium polonici numeri, XLVIII grossos pro marca qualibet computando, quas nobis solutas, datas et numeratas protestamur et dicimus et in usus nostros utiles et beneplacitos applicatas. Universos et singulos milites, clientes, scultetos, cives et quoscunque inhabitatores civitatis, districtus et territorii Frankenstein ab omnibus homagiis, juramentis, promissis foede- ribus et aliis quibuscunque respectibus, quos et quae ad nos velut principem et dominum suum hactenus habuisse noscuntur et habere debebant, de bona voluntate et certa nostra scientia pro nobis, heredibus et successoribus nostris praedictis absol- ventes, ipsos et eorum quemlibet, heredes et successores eorum ad praefatos dominum nostrum regem, heredes et successores ipsius reges B. et einsdem regni coronam, in perpetuum remittentes, ita videlicet, quod ad praefatum dominum nostrum regem, heredes et successores ipsius reges B. et ad ipsius regni coronam in perpetuum tanquam ad verum, ordinarium et natu-
Strana 362
362 — ralem dominum, veros ordinarios seu naturales dominos re- spectum habere debeant ipsisque in omnibus fideliter obedire. Renuntiantes fideliter pro nobis, heredibus et succes- soribus nostris praedictis omni juri etc. In cuius rei testimonium et robur perpetuo valiturum praesentes fieri et nostri sigilli munimine roborari voluimus et pro firmioris cautelae praesidio, ut videlicet praefato domino regi, heredibus et successoribus suis, regibus et coronae regni praefati, abundantius caveatur, illustres et magnificos principes ac dominos Bolconem Svidnicensem, Conradum Olsnicensem, Ladislaum Teschinensem duces, patruos et consanguineos nostros, necnon spectabilem dominum Mathiam comitem de Trensch, fratrem nostrum dilectum, attente rogavimus, ut testes sint et velint existere omnium praemissorum, sicut etiam ipsi ad nostrae supplicationis instantiam testimonium perhibent de praemissis. Datum Wratislaviae a. D. 1351 feria IV. ante festum b. Martini ep. (A. K. — Brandl VIII. 124.) 318. Joannes dictus de Reste, miles, Carolo regi omnia jura sua in villa Strigonowitz et in decem mansis sitis in Wilczkow apud Wratislaviam resignat. 1351, 4. Decembris. (Wratislaviae.) List Jana Resta, že všecko své právo, kteréž jest měl ve vsi Strigono- vicích, a z desieti lánů ve Vlčkově postupuje a dává mocnè (ciesaři) Karlovi. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CXX. — Brandl VIII. 127.) 319. Conventio de Ruperti jun. e captivitate libera- tione et terrae Lusicensis impignoratione. 1351, 24. Decembris. (Lukow.) Ludwig markgraf zu Brandenburg und Lausitz schlieszt einen vertrag mit seinen brüdern und dem markgrafen zu Meiszen wegen lösung Ruprechts des jüngern aus der gefangenschaft und wegen ver- setzung der Nieder-Lausitz zu diesem zwecke. (Arch. S. Wenc.)
362 — ralem dominum, veros ordinarios seu naturales dominos re- spectum habere debeant ipsisque in omnibus fideliter obedire. Renuntiantes fideliter pro nobis, heredibus et succes- soribus nostris praedictis omni juri etc. In cuius rei testimonium et robur perpetuo valiturum praesentes fieri et nostri sigilli munimine roborari voluimus et pro firmioris cautelae praesidio, ut videlicet praefato domino regi, heredibus et successoribus suis, regibus et coronae regni praefati, abundantius caveatur, illustres et magnificos principes ac dominos Bolconem Svidnicensem, Conradum Olsnicensem, Ladislaum Teschinensem duces, patruos et consanguineos nostros, necnon spectabilem dominum Mathiam comitem de Trensch, fratrem nostrum dilectum, attente rogavimus, ut testes sint et velint existere omnium praemissorum, sicut etiam ipsi ad nostrae supplicationis instantiam testimonium perhibent de praemissis. Datum Wratislaviae a. D. 1351 feria IV. ante festum b. Martini ep. (A. K. — Brandl VIII. 124.) 318. Joannes dictus de Reste, miles, Carolo regi omnia jura sua in villa Strigonowitz et in decem mansis sitis in Wilczkow apud Wratislaviam resignat. 1351, 4. Decembris. (Wratislaviae.) List Jana Resta, že všecko své právo, kteréž jest měl ve vsi Strigono- vicích, a z desieti lánů ve Vlčkově postupuje a dává mocnè (ciesaři) Karlovi. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CXX. — Brandl VIII. 127.) 319. Conventio de Ruperti jun. e captivitate libera- tione et terrae Lusicensis impignoratione. 1351, 24. Decembris. (Lukow.) Ludwig markgraf zu Brandenburg und Lausitz schlieszt einen vertrag mit seinen brüdern und dem markgrafen zu Meiszen wegen lösung Ruprechts des jüngern aus der gefangenschaft und wegen ver- setzung der Nieder-Lausitz zu diesem zwecke. (Arch. S. Wenc.)
Strana 363
363 — 320. Litterae Stephani palatini comitis de homi- nibus regni Boemiae non recipiendis. 1351. List Štěpána falckrabi, kdež se zavazuje, dědice své i budúcí, že žádného mana neb služebného člověka králi českému přislušejícího nechce přijímati ani koho fedrovati neb zdržovati proti králi českému, dědicóm i budúcím. (A K) 321. Castri Poděbrad in feudum nobile collatio. 1352, 28. Januarii. (Pragae.) Carolus IV. nobili Boczkoni de Kunstat, familiari suo, atque here- dibus suis, masculis dumtaxat, castrum Poděbrad in feudum nobile confert. (Arch. S. Wenc.) 322. Acquisito castri Stralecke. 1352, 6. Februarii. (Pragae.) Jesko, Sdenko et Woyslaus, filii quondam Sdenkonis de Waleczow, fatentur, sibi a Carolo rege pro castro ipsorum Stralecke plene et integre satisfactum fuisse. (Arch. S. Wenc.) 323. Promissio Caroli IV. civibus Vratislavien- sibus facta. 1352, 10. Februarii. Et ut praefata civitas Wratislaviensis, cives et inhabi- tatores ipsius, eo felicioribus incrementis proficiant, quo juris- dictionem ducatus et dominii Wratislaviensium latioribus, auxiliante Deo, contigerit limitibus ampliari, promittimus et de regia benignitate spondemus, praefatis consulibus et uni- versitati civitatis praedictae pro nobis, heredibus et succes- soribus nostris, regibus Boemiae, imperpetuum, omnes terras, civitates, castra, oppida, munitiones, villas et districtus Polo- niae, qui et quae donatione, emptione, expugnatione, devolutione aut alio quovis titulo ad nos, heredes et successores nostros, reges Boemiae, modo quocunque pervenerint, praedictae civitati Wratislaviae, ducatui, dominio et territorio ipsius, sub eisdem juribus, libertatibus, gratiis et conditionibus, sicut ad nos pervenerint, et demum regno nostro et coronae Boemiae
363 — 320. Litterae Stephani palatini comitis de homi- nibus regni Boemiae non recipiendis. 1351. List Štěpána falckrabi, kdež se zavazuje, dědice své i budúcí, že žádného mana neb služebného člověka králi českému přislušejícího nechce přijímati ani koho fedrovati neb zdržovati proti králi českému, dědicóm i budúcím. (A K) 321. Castri Poděbrad in feudum nobile collatio. 1352, 28. Januarii. (Pragae.) Carolus IV. nobili Boczkoni de Kunstat, familiari suo, atque here- dibus suis, masculis dumtaxat, castrum Poděbrad in feudum nobile confert. (Arch. S. Wenc.) 322. Acquisito castri Stralecke. 1352, 6. Februarii. (Pragae.) Jesko, Sdenko et Woyslaus, filii quondam Sdenkonis de Waleczow, fatentur, sibi a Carolo rege pro castro ipsorum Stralecke plene et integre satisfactum fuisse. (Arch. S. Wenc.) 323. Promissio Caroli IV. civibus Vratislavien- sibus facta. 1352, 10. Februarii. Et ut praefata civitas Wratislaviensis, cives et inhabi- tatores ipsius, eo felicioribus incrementis proficiant, quo juris- dictionem ducatus et dominii Wratislaviensium latioribus, auxiliante Deo, contigerit limitibus ampliari, promittimus et de regia benignitate spondemus, praefatis consulibus et uni- versitati civitatis praedictae pro nobis, heredibus et succes- soribus nostris, regibus Boemiae, imperpetuum, omnes terras, civitates, castra, oppida, munitiones, villas et districtus Polo- niae, qui et quae donatione, emptione, expugnatione, devolutione aut alio quovis titulo ad nos, heredes et successores nostros, reges Boemiae, modo quocunque pervenerint, praedictae civitati Wratislaviae, ducatui, dominio et territorio ipsius, sub eisdem juribus, libertatibus, gratiis et conditionibus, sicut ad nos pervenerint, et demum regno nostro et coronae Boemiae
Strana 364
364 — ad instar dictae civitatis Wr. incorporare, inviscerare, adunare, conjungere et inseparabiliter counire et terras, civitates, castra, oppida, munitiones, villas et districtus hujusmodi a praefata civitate, ducatu, dominio et territorio Wr., regno et corona B., in toto seu in parte, conjunctim seu divisim, aliqua ratione vel causa, ingenio seu colore quaesitis, nullis unquam tempo- ribus alienare, rescindere seu quomodolibet removere .. . Praesentium .. . Datum Pragae a. D. 1352, Indict. quinta, IV. idus Febru- arii, regnorum nostrorum anno sexto. (Ex libro civit. Wrat. typis exsc. Grünhagen I. 70. — Vid. confirm. Wenceslai IV. 1378. Ib. 75.) 324. Collationis castri Poděbrad approbatio. 1352, 11. Maii. (Pragae.) Joannes marchio Moraviae collationi castri Poděbrad nobili Boczkoni de Kunstat factae assentit eamque ratam habet. (Arch. S. Wenc.) 325. Privilegiorum ecclesiae Pragensis confir- matio generalis. 1352, 12. Maii. (Pragae.) (Contextus legitur in nostro Cod. j. boem. II. 3, p. 220.) ep 326. Castrorum Boršenstein et Egerberg infeudatio. 1352, 5. Octobris. (Pragae.) Boršenštein a Egerberg List Albrechta, Fridricha a Jetřicha bratří z Šumberka, že zámek Boršenstein a Egerberg od kraluov českých pod léno přijímali. (A. K. — Brandl VIII. 174. — Cod. j. b. II., 3, p. 39) 327. Henricus von dem Berg cum filiis castrum suum Spiesz Carolo IV. regi Boemiae praebet in feudum. 1353, 10. Januarii. (Mencze.) List Henrycha z Berge, Erharta a Jindřicha synuov jeho, že s zámkem Spiesz se zavazují v manstvie (ciesaři) Karlovi i budúcím kraluóm českým a koruně české k věčnosti. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. Urk. CCXIX.)
364 — ad instar dictae civitatis Wr. incorporare, inviscerare, adunare, conjungere et inseparabiliter counire et terras, civitates, castra, oppida, munitiones, villas et districtus hujusmodi a praefata civitate, ducatu, dominio et territorio Wr., regno et corona B., in toto seu in parte, conjunctim seu divisim, aliqua ratione vel causa, ingenio seu colore quaesitis, nullis unquam tempo- ribus alienare, rescindere seu quomodolibet removere .. . Praesentium .. . Datum Pragae a. D. 1352, Indict. quinta, IV. idus Febru- arii, regnorum nostrorum anno sexto. (Ex libro civit. Wrat. typis exsc. Grünhagen I. 70. — Vid. confirm. Wenceslai IV. 1378. Ib. 75.) 324. Collationis castri Poděbrad approbatio. 1352, 11. Maii. (Pragae.) Joannes marchio Moraviae collationi castri Poděbrad nobili Boczkoni de Kunstat factae assentit eamque ratam habet. (Arch. S. Wenc.) 325. Privilegiorum ecclesiae Pragensis confir- matio generalis. 1352, 12. Maii. (Pragae.) (Contextus legitur in nostro Cod. j. boem. II. 3, p. 220.) ep 326. Castrorum Boršenstein et Egerberg infeudatio. 1352, 5. Octobris. (Pragae.) Boršenštein a Egerberg List Albrechta, Fridricha a Jetřicha bratří z Šumberka, že zámek Boršenstein a Egerberg od kraluov českých pod léno přijímali. (A. K. — Brandl VIII. 174. — Cod. j. b. II., 3, p. 39) 327. Henricus von dem Berg cum filiis castrum suum Spiesz Carolo IV. regi Boemiae praebet in feudum. 1353, 10. Januarii. (Mencze.) List Henrycha z Berge, Erharta a Jindřicha synuov jeho, že s zámkem Spiesz se zavazují v manstvie (ciesaři) Karlovi i budúcím kraluóm českým a koruně české k věčnosti. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. Urk. CCXIX.)
Strana 365
365 — 328. Promissio de castro Karpenstein a territorio Gladcensi ac regno Boemiae non aliendo. 1353, 29. Januarii. Karolus D. gr. R. rex s. a. et B. rex notum etc. Quia dilecti nobis nobiles, vasalli, milites, clientes et sculteti di- strictus seu territorii ac cives civitatis Glacensis, fideles nostri, ad mandatum sive regiae celsitudinis instantiam pro compa- ratione castri Carpenstein, quod erga nobilem Mersanum de Parchewicz, fidelem nostrum dilectum, emisse dinoscimur, in aliquibus se fecerunt pecuniis debitores : idcirco ipsis et eorum successoribus promittimus et regia benignitate spondemus pro- nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B., castrum Carpenstein praedictum a regno sive corona Boemiae aut etiam districtu seu territorio Gladcensi (non) vendere, obligare seu quovis alio titulo alienare, nullis neque perpetuis temporibus affuturis. Harum . .. Datum Pragae a. D. 1353, indictione VI., quarta Kal. Febr., regnorum nostrorum anno septimo. (Orig. arch. Gladcensis. — Grünhagen II. 175. — Anno subsequente 1354, 17. Junii Carolus castrum Karpenstein „situm in regno nostro Boemie" donabat Joanni, marchioni Moraviae, fratri suo, in feodum hereditarium, ut tamen de regni Boemiae dumtaxat pertinentiis computetur, in quo et de cujus corpore consistit. Cf. Brandl VIII. 266.) 329. Unio Caroli IV. atque Joannis marchionis cum ducibus Austriae. 1353, 14. Martii. (Viennae.) König Karl IV., Albrecht herzog zu Oestreich, Johann markgraf zu Maehren, Rudolf herzog Albrechts sohn schliessen untereinander einen ewigen freundschaftsbund zu frieden u. zu gegenseitiger hilfe gegen jedermann, ausgenommen den könig von Ungarn. (Arch. S. Wenc.)
365 — 328. Promissio de castro Karpenstein a territorio Gladcensi ac regno Boemiae non aliendo. 1353, 29. Januarii. Karolus D. gr. R. rex s. a. et B. rex notum etc. Quia dilecti nobis nobiles, vasalli, milites, clientes et sculteti di- strictus seu territorii ac cives civitatis Glacensis, fideles nostri, ad mandatum sive regiae celsitudinis instantiam pro compa- ratione castri Carpenstein, quod erga nobilem Mersanum de Parchewicz, fidelem nostrum dilectum, emisse dinoscimur, in aliquibus se fecerunt pecuniis debitores : idcirco ipsis et eorum successoribus promittimus et regia benignitate spondemus pro- nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B., castrum Carpenstein praedictum a regno sive corona Boemiae aut etiam districtu seu territorio Gladcensi (non) vendere, obligare seu quovis alio titulo alienare, nullis neque perpetuis temporibus affuturis. Harum . .. Datum Pragae a. D. 1353, indictione VI., quarta Kal. Febr., regnorum nostrorum anno septimo. (Orig. arch. Gladcensis. — Grünhagen II. 175. — Anno subsequente 1354, 17. Junii Carolus castrum Karpenstein „situm in regno nostro Boemie" donabat Joanni, marchioni Moraviae, fratri suo, in feodum hereditarium, ut tamen de regni Boemiae dumtaxat pertinentiis computetur, in quo et de cujus corpore consistit. Cf. Brandl VIII. 266.) 329. Unio Caroli IV. atque Joannis marchionis cum ducibus Austriae. 1353, 14. Martii. (Viennae.) König Karl IV., Albrecht herzog zu Oestreich, Johann markgraf zu Maehren, Rudolf herzog Albrechts sohn schliessen untereinander einen ewigen freundschaftsbund zu frieden u. zu gegenseitiger hilfe gegen jedermann, ausgenommen den könig von Ungarn. (Arch. S. Wenc.)
Strana 366
366 — 330. Conventio Caroli regis, Joannis marchionis et ducum Austriae. 1353, 14. Martii. Wir Karl von Gottes gnadn Roemischer kunig z. a. z. m. d. R. und kunig ze Beheim, Albrecht herczog ze Oesterreich, ze Steir u. ze Kernden, Johans marggraue ze Merhern u. Rudolf des obgenanten herczog Albrechts erstgeborner sun, von denselben Gotes gnaden, fur uns selber u. alle unser brueder: bekhennen u. tuen chunt offenlich mit dîsem brief allen den, dî in sehen oder hoerent lesen, das wir durch angeborn lîbe, luter truwe u. stett vreuntschaft, dî von ge- meinscheffte der geburde u. des geslechts allweg zwischent uns gewesen sind u. mit hilfe Gottes sullen ewchlich unverrukt in vreuntlicher gueter sazze belîbn, ze sunderlich troste u. gnadn unser getrewen undertanen, uns allesampt mit wolbe- dachtem muete, mit rate unsrer fürsten, herren u. getrewn u. mit rechter wizzn, zesamme verbundn habn u. verbinden uns fuer uns u. unser erbn eweglich, in gueten trewen, an gewerd u. mit dem aide, den wir allesampt daruber gesworn habn uf den heiligen evangelien, u. gelobin in krefften der- selben verbuntnuzze in gueten steten trewn, das wir inwendig den kriezzen u. gemerken unsir kungliche fuerstenthume u. herscheffte, dî uns von erbschaft angehoerend u. dî wir iezunt innhabn oder mit hilfe Goczs fuerbas noch gewinnen, einander getrewleich u. vreuntlich beholfin sîn wollin u. sulln wider allermenliche, niemant auzgenomen. U. in den zeiten, so eines oder mer wenn eines under uns furstentum, herschefte u. land veintlich angegriffen werdn, so sulln u. welln wir andir zehant, als wir des ermanet werden, an oufschop u. an alles verziehn dem oder denselbn mit leib u. mit guet, rat, hilfe, gunst u. bruderlich lieb, mit aller macht beigestendig u. geholfen sîn uf unsern eigennschadn u. verlust, di weil wir lebn, wider einen ietlichen menschen u. persone, in welichen eren oder wesen er sei u. ob er ouch in kuniglichen wirdn were; niemandis auzzunemen, als do vor begriffen ist. Auzgenomen doch den kunig von Vnger, wann wir mit dem in alln den bunden belîbn sollen als die brief sagent,
366 — 330. Conventio Caroli regis, Joannis marchionis et ducum Austriae. 1353, 14. Martii. Wir Karl von Gottes gnadn Roemischer kunig z. a. z. m. d. R. und kunig ze Beheim, Albrecht herczog ze Oesterreich, ze Steir u. ze Kernden, Johans marggraue ze Merhern u. Rudolf des obgenanten herczog Albrechts erstgeborner sun, von denselben Gotes gnaden, fur uns selber u. alle unser brueder: bekhennen u. tuen chunt offenlich mit dîsem brief allen den, dî in sehen oder hoerent lesen, das wir durch angeborn lîbe, luter truwe u. stett vreuntschaft, dî von ge- meinscheffte der geburde u. des geslechts allweg zwischent uns gewesen sind u. mit hilfe Gottes sullen ewchlich unverrukt in vreuntlicher gueter sazze belîbn, ze sunderlich troste u. gnadn unser getrewen undertanen, uns allesampt mit wolbe- dachtem muete, mit rate unsrer fürsten, herren u. getrewn u. mit rechter wizzn, zesamme verbundn habn u. verbinden uns fuer uns u. unser erbn eweglich, in gueten trewen, an gewerd u. mit dem aide, den wir allesampt daruber gesworn habn uf den heiligen evangelien, u. gelobin in krefften der- selben verbuntnuzze in gueten steten trewn, das wir inwendig den kriezzen u. gemerken unsir kungliche fuerstenthume u. herscheffte, dî uns von erbschaft angehoerend u. dî wir iezunt innhabn oder mit hilfe Goczs fuerbas noch gewinnen, einander getrewleich u. vreuntlich beholfin sîn wollin u. sulln wider allermenliche, niemant auzgenomen. U. in den zeiten, so eines oder mer wenn eines under uns furstentum, herschefte u. land veintlich angegriffen werdn, so sulln u. welln wir andir zehant, als wir des ermanet werden, an oufschop u. an alles verziehn dem oder denselbn mit leib u. mit guet, rat, hilfe, gunst u. bruderlich lieb, mit aller macht beigestendig u. geholfen sîn uf unsern eigennschadn u. verlust, di weil wir lebn, wider einen ietlichen menschen u. persone, in welichen eren oder wesen er sei u. ob er ouch in kuniglichen wirdn were; niemandis auzzunemen, als do vor begriffen ist. Auzgenomen doch den kunig von Vnger, wann wir mit dem in alln den bunden belîbn sollen als die brief sagent,
Strana 367
367 — die wir, der obg. R. kunig, dieweil wir margraue ze Mehern waren, u. seliger gedechtnuzze die hochgeborn fursten, herr Karl ze Ungarn u. herr Johans ze Behem kunge, u. herr Otte herczog ze Oesterreich u. wir obg. herczog Albrecht u. ouch wir obg. Johans margraue ze Merhirn, in den zeiten graue ze Tyrol, einander gegebn habn. (Diploma datum in Alto Castro, 1335, 3. Sept. — Vid. hujus Codicis n. 115.) Wan dieselbn brief u. bund unverruket u. unzebrochn belîben sollen, in solicher bescheidnheit: Was vesten, land, burge u. stett in des landen gewunnen werden, der unser hilf begert, das dîselbn im ungehindert belîben sulln; aber varnt hab u gevangen mag u. sol unser ietlicher zu sînem nucz behalten, der sii mit sîner arbeit erchriegt u gewinnet; und in welches helfe wir sein, der sol uns chost geben, brot, wein u. bier nach der lande gelegenheit, alle die zeit, uncz wir in sîner hilfe belîbn. Und dî obg. verbuntnuzz, gelubte u. eide gelobn u. wolln wir stet u. unverrucket habn u. halten u. dawider niemer getuen noch streben, mit dem rechte oder mit der tat, gelaich oder abwegs, mit werken, worten, sinnen, entschuldigung, helfreden oder varbin, selber oder mit iemant anders, heimlich oder offenbar oder sust, in deheinenweis, wie man di kan oder mag sunderlich benennen. Mit urchund diczs briefs versigelt mit vnsern ingesiglen etc. Der gebn ist ze Wienne, do man zelte nach Chr. geburd drîczehenhundert iar u. darnach in dem drew-und-funfezigsten iar, des nechsten donrstag vor dem palmtag u. unsrer, des obg. Romischen kunigs, reiche in dem sibendn iare. (Arch. S. Wenc. — Orig. arch. terrae Mor.—Brandl VIII. 198.) 331. Confirmatio privilegiorum episcopalis eccle- siae Olomucensis. 1353, 5. Maii. Carolus D. gr. Rom. rex s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam.
367 — die wir, der obg. R. kunig, dieweil wir margraue ze Mehern waren, u. seliger gedechtnuzze die hochgeborn fursten, herr Karl ze Ungarn u. herr Johans ze Behem kunge, u. herr Otte herczog ze Oesterreich u. wir obg. herczog Albrecht u. ouch wir obg. Johans margraue ze Merhirn, in den zeiten graue ze Tyrol, einander gegebn habn. (Diploma datum in Alto Castro, 1335, 3. Sept. — Vid. hujus Codicis n. 115.) Wan dieselbn brief u. bund unverruket u. unzebrochn belîben sollen, in solicher bescheidnheit: Was vesten, land, burge u. stett in des landen gewunnen werden, der unser hilf begert, das dîselbn im ungehindert belîben sulln; aber varnt hab u gevangen mag u. sol unser ietlicher zu sînem nucz behalten, der sii mit sîner arbeit erchriegt u gewinnet; und in welches helfe wir sein, der sol uns chost geben, brot, wein u. bier nach der lande gelegenheit, alle die zeit, uncz wir in sîner hilfe belîbn. Und dî obg. verbuntnuzz, gelubte u. eide gelobn u. wolln wir stet u. unverrucket habn u. halten u. dawider niemer getuen noch streben, mit dem rechte oder mit der tat, gelaich oder abwegs, mit werken, worten, sinnen, entschuldigung, helfreden oder varbin, selber oder mit iemant anders, heimlich oder offenbar oder sust, in deheinenweis, wie man di kan oder mag sunderlich benennen. Mit urchund diczs briefs versigelt mit vnsern ingesiglen etc. Der gebn ist ze Wienne, do man zelte nach Chr. geburd drîczehenhundert iar u. darnach in dem drew-und-funfezigsten iar, des nechsten donrstag vor dem palmtag u. unsrer, des obg. Romischen kunigs, reiche in dem sibendn iare. (Arch. S. Wenc. — Orig. arch. terrae Mor.—Brandl VIII. 198.) 331. Confirmatio privilegiorum episcopalis eccle- siae Olomucensis. 1353, 5. Maii. Carolus D. gr. Rom. rex s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam.
Strana 368
368 — Etsi regiae majestatis circumspecta benignitas de in- nata pietatis clementia omnium subjectorum commodis vigi- lanter intendit, ad illorum tamen quietem et statum tranquillum quodam singularis dignationis affectu inclinatur propensius, quos amplioris sedulitatis et fidei grata constantia recom- mendat. Sane ven Joannis Olomucensis episcopi, principis, consiliarii et devoti nostri dilecti, clara quidem et accepta merita necnon immobilis fidei puritatem, quibus ipse tamquam nostri zelator honoris, sicut experientia teste collegimus, celsi- tudinem nostram necnon clarae memoriae illustrem Joannem, quondam B. regem, genitorem nostrum dilectum, honorasse dignoscitur, clarae nostrae mentis intuitu limpidius intuentes: animo deliberato, sano etiam principum, baronum et procerum regni nostri B. accedente consilio, omnes et singulas litteras et privilegia, quas et quae felicis recordationis venerabiles antistites dictae Ol. ecclesiae, praedecessores sui, super quibus- cumque juribus, libertatibus, gratiis, honoribus, immunitatibus, terris, castris, jurisdictionibus, pheudis, seu aliis quibuslibet fructibus, reditibus, proventibus, seu rebus ejusdem ecclesiae, quibus etiam nominibus appellari valeant, consuetudinibus, usibus, observantiis, sive in scripta reposita seu usu utentium approbatis, ab illustribus quondam B. regibus, marchionibus M. aut aliis principibus, baronibus, vasallis seu clericis, Christi fidelibus, obtinuisse noscuntur, in omnibus suis sententiis, teno- ribus, punctis et clausulis de verbo ad verbum prout scriptae sunt, acsi tenores omnium praesentibus inserti consisterent, etiamsi de his jure vel consuetudine deberet in serie prae- sentium distincta fieri mentio specialis, de regiae potestatis plenitudine ac de certa nostra scientia approbamus, ratificamus et solita pietatis clementia confirmamus. Nulli ergo penitus hominum etc. Praesentium etc. Datum Pragae a. D. 1353, Indictione sexta, nonis Maji, regnorum nostrorum anno septimo (Orig. arch. Kremsir. — Pelzel K. Karl n. CXVIII. — Brandl VIII. 205.)
368 — Etsi regiae majestatis circumspecta benignitas de in- nata pietatis clementia omnium subjectorum commodis vigi- lanter intendit, ad illorum tamen quietem et statum tranquillum quodam singularis dignationis affectu inclinatur propensius, quos amplioris sedulitatis et fidei grata constantia recom- mendat. Sane ven Joannis Olomucensis episcopi, principis, consiliarii et devoti nostri dilecti, clara quidem et accepta merita necnon immobilis fidei puritatem, quibus ipse tamquam nostri zelator honoris, sicut experientia teste collegimus, celsi- tudinem nostram necnon clarae memoriae illustrem Joannem, quondam B. regem, genitorem nostrum dilectum, honorasse dignoscitur, clarae nostrae mentis intuitu limpidius intuentes: animo deliberato, sano etiam principum, baronum et procerum regni nostri B. accedente consilio, omnes et singulas litteras et privilegia, quas et quae felicis recordationis venerabiles antistites dictae Ol. ecclesiae, praedecessores sui, super quibus- cumque juribus, libertatibus, gratiis, honoribus, immunitatibus, terris, castris, jurisdictionibus, pheudis, seu aliis quibuslibet fructibus, reditibus, proventibus, seu rebus ejusdem ecclesiae, quibus etiam nominibus appellari valeant, consuetudinibus, usibus, observantiis, sive in scripta reposita seu usu utentium approbatis, ab illustribus quondam B. regibus, marchionibus M. aut aliis principibus, baronibus, vasallis seu clericis, Christi fidelibus, obtinuisse noscuntur, in omnibus suis sententiis, teno- ribus, punctis et clausulis de verbo ad verbum prout scriptae sunt, acsi tenores omnium praesentibus inserti consisterent, etiamsi de his jure vel consuetudine deberet in serie prae- sentium distincta fieri mentio specialis, de regiae potestatis plenitudine ac de certa nostra scientia approbamus, ratificamus et solita pietatis clementia confirmamus. Nulli ergo penitus hominum etc. Praesentium etc. Datum Pragae a. D. 1353, Indictione sexta, nonis Maji, regnorum nostrorum anno septimo (Orig. arch. Kremsir. — Pelzel K. Karl n. CXVIII. — Brandl VIII. 205.)
Strana 369
369 — 332. Ludovicus Hungariae rex renuntiat juri suo in ducatibus Swidnicensi et Jaurensi. 1353, 27. Maii. List Ludvíka krále uherského etc., v kterémž se odříká po věčné časy kniežetství Svídnického a Javorského, ale dává je kralóm českým a zavazuje se koruně české pomáhati proti nepřátelóm. Nos Ludovicus D. gr. Hungariae etc. rex notum facimus universis, quod nos ab amoris sinceri puritatem, quo serenis- simum et invictissimum principem et dominum, d. Karolum R. regem s. a. et B. regem, specialis dilectionis favore prose- quimur, ipsi tanquam regi B., heredibus et successoribus, B. regibus, et ejusdem regni coronae, imperpetuum ducatus Swidni- censem et Jaurensem cum omnibus ipsorum appendiis, dominiis et pertinentiis necnon omnia jura, quae nobis, regno seu coronae Hungariae in dictis ducatibus quavis ratione competunt seu valebunt competere, rite dedimus et praesentibus sponte ac liberaliter erogamus ; renuntiantes expresse pro nobis, fratribus, heredibus ac successoribus nostris, regibus H., omni juri, im- petitioni, jurisactioni et omnibus simpliciter respectibus, nobis, regno et coronae H. competituris et competentibus in eisdem. Promittimus etiam bona et sincera fide supradicto Rom. s. a. et B. regi tanquam regi B., fratri et amico nostro caris- simo, heredibus et successoribus suis, B. regibus, dum et quotiens requisiti seu moniti fuerimus, adversus quoslibet in- vasores seu aemulos eorundem, qui eos in praedictorum ducatuum, appendiorum, dominiorum, jurium et pertinentiarum possessione impedire seu molestare contenderent, opportunum impendere auxilium et juvamen. Praesentium etc. Datum Budae a. D. 1353, sexto Kal. Junii, regni autem nostri anno duodecimo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XL. — Grünhagen I. 496. — Brandl VIII. 208.) 333. Erga extraditionem ducatus Ploczensis et terrae Mazoviae Ludovicus, rex Hungariae, regi Boe- Codex jur. boh II. 1. 24
369 — 332. Ludovicus Hungariae rex renuntiat juri suo in ducatibus Swidnicensi et Jaurensi. 1353, 27. Maii. List Ludvíka krále uherského etc., v kterémž se odříká po věčné časy kniežetství Svídnického a Javorského, ale dává je kralóm českým a zavazuje se koruně české pomáhati proti nepřátelóm. Nos Ludovicus D. gr. Hungariae etc. rex notum facimus universis, quod nos ab amoris sinceri puritatem, quo serenis- simum et invictissimum principem et dominum, d. Karolum R. regem s. a. et B. regem, specialis dilectionis favore prose- quimur, ipsi tanquam regi B., heredibus et successoribus, B. regibus, et ejusdem regni coronae, imperpetuum ducatus Swidni- censem et Jaurensem cum omnibus ipsorum appendiis, dominiis et pertinentiis necnon omnia jura, quae nobis, regno seu coronae Hungariae in dictis ducatibus quavis ratione competunt seu valebunt competere, rite dedimus et praesentibus sponte ac liberaliter erogamus ; renuntiantes expresse pro nobis, fratribus, heredibus ac successoribus nostris, regibus H., omni juri, im- petitioni, jurisactioni et omnibus simpliciter respectibus, nobis, regno et coronae H. competituris et competentibus in eisdem. Promittimus etiam bona et sincera fide supradicto Rom. s. a. et B. regi tanquam regi B., fratri et amico nostro caris- simo, heredibus et successoribus suis, B. regibus, dum et quotiens requisiti seu moniti fuerimus, adversus quoslibet in- vasores seu aemulos eorundem, qui eos in praedictorum ducatuum, appendiorum, dominiorum, jurium et pertinentiarum possessione impedire seu molestare contenderent, opportunum impendere auxilium et juvamen. Praesentium etc. Datum Budae a. D. 1353, sexto Kal. Junii, regni autem nostri anno duodecimo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XL. — Grünhagen I. 496. — Brandl VIII. 208.) 333. Erga extraditionem ducatus Ploczensis et terrae Mazoviae Ludovicus, rex Hungariae, regi Boe- Codex jur. boh II. 1. 24
Strana 370
370 — miae nomine regis Poloniae confert oppida Bieczin et Kreuzeberg, eumque et Bolconem ducem Svidnicensem ob omnibus debitis pro parte regis Poloniae absolvit. 1353, 27. Maii. List Ludvíka krále uherského, jímž vyznává, kterak ciesař Karel jemu a Kazimirovi králi polskému kniežetstvie Plocenské dává a za to on jemu městečka Byčín a Krucemburk poddává v manstvie, i budúcím kralóm českým. Nos Ludovicus D. gr. Hungariae etc. rex, notum facimus universis, quia serenissimus et invictissimus princeps et do- minus, d. Carolus R. s. a. et B. rex, occasione sincerae dilectionis et favorosi affectus, quo personam nostram necnon magnifici principis, d. Kazimiri, regis Poloniae illustris, fratris nostri dilecti, pia benignitate prosequitur, nobis ambobus, heredibus et successoribus nostris, Hungariae et Poloniae regibus, ducatum Plocczensem cum appendiis, dominio et perti- nentiis suis, necnon omnia jura, quae sibi in praedicto Ploc- czensi ducatu et aliis principatibus Mazoviae competunt, rite donavit, sicut in literis factis desuper lucidius continetur: nos tanto favori volentes vicem rependere et benignis ac fraternis exhibitionibus ipsius relativae dilectionis studio respondere, sibi, heredibus et successoribus suis, regibus B et ejusdem regni coronae, oppida Bitczyn et Kreutzeberg cum vasallis, districtibus, metis, dominiis et circumferentiis suis, delibera- tione praevia et sano fidelium nostrorum accedente consilio, auctoritate procuratoria, qua in hoc et omnibus infra scriptis ac eorum quolibet nomine et vice dicti regis Poloniae, nostri fratris, plene potimur, reddimus et restituimus; universos et singulos vasallos, cives, homines et inhabitatores oppidorum et pertinentiarum hujusmodi nostro et dicti regis P. nomine ab omni fidelitatis et subjectionis homagio, juramentis et pro- missionibus nobis utrobique praestitis, virtute praesentium absolventes, ipsumque regem Rom. et B. necnon illustrem principem, d. Bolkonem, ducem Swidnicensem, consanguineum nostrum, fidejussores et compromissores ipsorum, ab omnibus debitis, in quibus praefato regi Poloniae per literas seu alio quovis modo obligari noscuntur, nomine et vice, quibus supra,
370 — miae nomine regis Poloniae confert oppida Bieczin et Kreuzeberg, eumque et Bolconem ducem Svidnicensem ob omnibus debitis pro parte regis Poloniae absolvit. 1353, 27. Maii. List Ludvíka krále uherského, jímž vyznává, kterak ciesař Karel jemu a Kazimirovi králi polskému kniežetstvie Plocenské dává a za to on jemu městečka Byčín a Krucemburk poddává v manstvie, i budúcím kralóm českým. Nos Ludovicus D. gr. Hungariae etc. rex, notum facimus universis, quia serenissimus et invictissimus princeps et do- minus, d. Carolus R. s. a. et B. rex, occasione sincerae dilectionis et favorosi affectus, quo personam nostram necnon magnifici principis, d. Kazimiri, regis Poloniae illustris, fratris nostri dilecti, pia benignitate prosequitur, nobis ambobus, heredibus et successoribus nostris, Hungariae et Poloniae regibus, ducatum Plocczensem cum appendiis, dominio et perti- nentiis suis, necnon omnia jura, quae sibi in praedicto Ploc- czensi ducatu et aliis principatibus Mazoviae competunt, rite donavit, sicut in literis factis desuper lucidius continetur: nos tanto favori volentes vicem rependere et benignis ac fraternis exhibitionibus ipsius relativae dilectionis studio respondere, sibi, heredibus et successoribus suis, regibus B et ejusdem regni coronae, oppida Bitczyn et Kreutzeberg cum vasallis, districtibus, metis, dominiis et circumferentiis suis, delibera- tione praevia et sano fidelium nostrorum accedente consilio, auctoritate procuratoria, qua in hoc et omnibus infra scriptis ac eorum quolibet nomine et vice dicti regis Poloniae, nostri fratris, plene potimur, reddimus et restituimus; universos et singulos vasallos, cives, homines et inhabitatores oppidorum et pertinentiarum hujusmodi nostro et dicti regis P. nomine ab omni fidelitatis et subjectionis homagio, juramentis et pro- missionibus nobis utrobique praestitis, virtute praesentium absolventes, ipsumque regem Rom. et B. necnon illustrem principem, d. Bolkonem, ducem Swidnicensem, consanguineum nostrum, fidejussores et compromissores ipsorum, ab omnibus debitis, in quibus praefato regi Poloniae per literas seu alio quovis modo obligari noscuntur, nomine et vice, quibus supra,
Strana 371
371 — liberos et quittos dimittimus et penitus absolutos, nominatim et expresse cives Swidnicenses seu alios quoscunque homines ducatus ejusdem, ab omnibus promissis, quae occasione talium debitorum pro parte ducis praefati regi praedicto Poloniae fecerunt, voce vel scripto, praesentibus absolventes. Insuper promittimus, nos efficaciter obligantes, praedicto fratri nostro, Rom. et B. regi, omnino facere et actualiter procurare, quod praefatus frater noster, P. rex, infra spacium quatuor mensium a data praesentium computandorum hujus- modi ordinationem, compositionem, donationem, cessionem et omnia alia et singula per nos ordinata et facta, donata sive cessa, cum dicto fratre nostro, R. et B. rege, nostro proprio et ejusdem fratris nostri, regis P., nomine et vice ratificabit, acceptabit et approbabit et in nullo penitus contradicet vel faciet seu etiam deviabit, imo praedictis omnibus et singulis se conformando suum assensum et consensum expresse adhi- bebit ac super praemissis eidem fratri nostro, R. et B. regi, literas suas dabit et exhibebit, qualibet occasione relegata. In quorum ... Datum Budae a. D. 1353, VI. Junii, regni autem nostri duodecimo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XLI. — Gränhagen I. 332. — Brandl VIII. 209.) 334. Civitatis Tekkendorf impignoratio. 1353, 19. Junii. (Tekkendorf.) Der Stadtrath von Tekkendorf gelobt auf befehl herzog Albrechts von Baiern dem könige Karl IV. als pfand für 30.000 gulden gehorsam und unterthänig zu sein. (Arch. S. Wenc.) 335. Dos nuptialis ducissae Legnicensi super civi- tate Tekkendorf assignata. 1353, 19. Junii. (Passoviae.) Albrecht pfalzgraf und herzog in Baiern gelobt dem K. Karl IV. dessen muhme, die herzogin von Lignicz, zur ehe zu nehmen und ver- schreibt ihr 30.000 gulden morgengabe auf der Stadt zu Tekkendorf. (Arch. S. Wenc.) 24*
371 — liberos et quittos dimittimus et penitus absolutos, nominatim et expresse cives Swidnicenses seu alios quoscunque homines ducatus ejusdem, ab omnibus promissis, quae occasione talium debitorum pro parte ducis praefati regi praedicto Poloniae fecerunt, voce vel scripto, praesentibus absolventes. Insuper promittimus, nos efficaciter obligantes, praedicto fratri nostro, Rom. et B. regi, omnino facere et actualiter procurare, quod praefatus frater noster, P. rex, infra spacium quatuor mensium a data praesentium computandorum hujus- modi ordinationem, compositionem, donationem, cessionem et omnia alia et singula per nos ordinata et facta, donata sive cessa, cum dicto fratre nostro, R. et B. rege, nostro proprio et ejusdem fratris nostri, regis P., nomine et vice ratificabit, acceptabit et approbabit et in nullo penitus contradicet vel faciet seu etiam deviabit, imo praedictis omnibus et singulis se conformando suum assensum et consensum expresse adhi- bebit ac super praemissis eidem fratri nostro, R. et B. regi, literas suas dabit et exhibebit, qualibet occasione relegata. In quorum ... Datum Budae a. D. 1353, VI. Junii, regni autem nostri duodecimo. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XLI. — Gränhagen I. 332. — Brandl VIII. 209.) 334. Civitatis Tekkendorf impignoratio. 1353, 19. Junii. (Tekkendorf.) Der Stadtrath von Tekkendorf gelobt auf befehl herzog Albrechts von Baiern dem könige Karl IV. als pfand für 30.000 gulden gehorsam und unterthänig zu sein. (Arch. S. Wenc.) 335. Dos nuptialis ducissae Legnicensi super civi- tate Tekkendorf assignata. 1353, 19. Junii. (Passoviae.) Albrecht pfalzgraf und herzog in Baiern gelobt dem K. Karl IV. dessen muhme, die herzogin von Lignicz, zur ehe zu nehmen und ver- schreibt ihr 30.000 gulden morgengabe auf der Stadt zu Tekkendorf. (Arch. S. Wenc.) 24*
Strana 372
372 — 336. Bolko, dux Sleziae, dominus Svidnicensis, terras suas legat Annae, Caroli IV. conjugi. 1353. 3. Julii. List kniežete Bolka, že s povolením (ciesaře) Karla smlúvu učinil s Annú, královnú římskú, když by bez dědicóv sšel, tehdy ta kniežetství Svídnické a Javorské na ni připadnúti mají. List kněze Bolka, kterak smlúvu učinil s paní Annú, královnú římskú, jestli žeby bez dědicuov sšel, že to na ni připadnouti má. a to s povolením ciesaře Karla dálo se. (A. K.) Wir Bolke v. G. gn. herczog von Slezien, herre von Fürstinberg, czu der Swydnicz und czu dem Jawir, bekennen und tun kunt offenlich mit disem brive allen den, di in sehent oder horen lesen, daz wir haben angesehen die sundirliche genade und fruntliche gunst dez allirdurchluchtigsten fursten und herren, hern Karls Romischen kunigs zu allen czeiten merer des reychs und kunigs czu Behem, unsirs lîben genedigen herren, die er uns u. unserm geslechte beweyset hat mit der konschaft, die geschehin ist zwischen im an einem teil und der durchluchtecsten furstinne, vrowen Annen, der Romischen koniginne und koniginne czu Behem, unsir liben vrowen und mumen etczwenne herczogen Heynrichs, unsirs brudir, tochtir, an dem andern — und dorumb geben, machen und vorschreibin wir der obg. unser liben frowen und mumen als einer koniginne czu Beheim und iris leibis erbin, die sie mit dem obgenanten herren, dem kunig, haben wirdit, unsir herczogetum, furstintum und herschaft czu der Swidnicz und zu dem Jawir mit den steten Swydnicz, Stregon, Hayn, Landshut, Rychembach, Nympcz, Jawir, Lewinberg, Hirsperg, Bonczlab und Czoboten, mit den vesten und merkten Greiffenstein, Greiffemberg, Len, Schonow, Kliczdorf, Horns- berg, Kinsberg, mit allen mannen, manscheften, lehen, lehen- scheften, verlehnten guten, gerichten, czollen, munczen, czinsen, gulden, kreizen, weichpilden, kirchlenen, pfrundin und gots- gaben, welden, puschen, pergen, schlichten, wazzern, wazzir- leuften, mulen, wizen, weiden, geyegde, vogilweide, rechten, nuczen, gewohnheiten und allen czugehorungen, wy man die benennen mag mit sunderlichen worten, nichtis nicht uscze-
372 — 336. Bolko, dux Sleziae, dominus Svidnicensis, terras suas legat Annae, Caroli IV. conjugi. 1353. 3. Julii. List kniežete Bolka, že s povolením (ciesaře) Karla smlúvu učinil s Annú, královnú římskú, když by bez dědicóv sšel, tehdy ta kniežetství Svídnické a Javorské na ni připadnúti mají. List kněze Bolka, kterak smlúvu učinil s paní Annú, královnú římskú, jestli žeby bez dědicuov sšel, že to na ni připadnouti má. a to s povolením ciesaře Karla dálo se. (A. K.) Wir Bolke v. G. gn. herczog von Slezien, herre von Fürstinberg, czu der Swydnicz und czu dem Jawir, bekennen und tun kunt offenlich mit disem brive allen den, di in sehent oder horen lesen, daz wir haben angesehen die sundirliche genade und fruntliche gunst dez allirdurchluchtigsten fursten und herren, hern Karls Romischen kunigs zu allen czeiten merer des reychs und kunigs czu Behem, unsirs lîben genedigen herren, die er uns u. unserm geslechte beweyset hat mit der konschaft, die geschehin ist zwischen im an einem teil und der durchluchtecsten furstinne, vrowen Annen, der Romischen koniginne und koniginne czu Behem, unsir liben vrowen und mumen etczwenne herczogen Heynrichs, unsirs brudir, tochtir, an dem andern — und dorumb geben, machen und vorschreibin wir der obg. unser liben frowen und mumen als einer koniginne czu Beheim und iris leibis erbin, die sie mit dem obgenanten herren, dem kunig, haben wirdit, unsir herczogetum, furstintum und herschaft czu der Swidnicz und zu dem Jawir mit den steten Swydnicz, Stregon, Hayn, Landshut, Rychembach, Nympcz, Jawir, Lewinberg, Hirsperg, Bonczlab und Czoboten, mit den vesten und merkten Greiffenstein, Greiffemberg, Len, Schonow, Kliczdorf, Horns- berg, Kinsberg, mit allen mannen, manscheften, lehen, lehen- scheften, verlehnten guten, gerichten, czollen, munczen, czinsen, gulden, kreizen, weichpilden, kirchlenen, pfrundin und gots- gaben, welden, puschen, pergen, schlichten, wazzern, wazzir- leuften, mulen, wizen, weiden, geyegde, vogilweide, rechten, nuczen, gewohnheiten und allen czugehorungen, wy man die benennen mag mit sunderlichen worten, nichtis nicht uscze-
Strana 373
373 — nemen, in aller der mazze, als wir sie nun haben und hernach mit rechte czu uns brengen mochten, in sulcher bescheidenheit : Sei daz sache, das wir von Gots vorhenknusze alzo vor- scheiden, daz wir eliche leibeserbin mannsgeshlechte hindir uns nicht lazzen, daz denne die obg. unsir gnedige frowe und libe mume und ires libes erbin, die sie mit unserm hern, dem konge, haben wirt, als dovor geschrebin stet, dieselben unsir herczogtum, furstentum, herschefte, lant, lute und alle andire zugehorungen, als dovor begriffen ist, erben und besiczen soll genczlich, ungehindirt, und dormite tun unde lazzen nach freyir willekur, als mit irem rechten erbe; unschedlich doch der hochgebornen furstinne, frowe Agnesen, unsir eelichen wirtinne, in irem leibgedinge, wanne sie alle die obgenant furstentume, lant und herschefte mit allen nuczen haben und besiczen sol nur czu iren lebetag. Wer abir, daz wir mit genadin Gots eliche leibiserbin mannesgeslechts gewunnen, so sullen dieselbin unsir erbin der obgenanten unsir vrowen und mumen oder ires libes erben, ob sie nicht were, czehentusent schok grosser pfennige Pra- gister muncze mit gereitem gelde berichten und beczalen, odir die vesten Lemberg und Bunczlaw mit weichpilden, vesten, rechten, nuczen und czugehorungen zu rechtem pfande setzen, alslange uncz daz sie die obgenanten czehintusent schok genczlich berichten und beczalen, und domitte sullen denne die selbin unsir erbin bei den obgenanten unsirn herscheften, furstentumen und landen ungehindirt bleiben. Wer auch, daz wir eliche leibiserben mannesgeslechte nicht hetten und doch tochtir liezzen, so sullen die obgenante unsir libe genedige vrowe odir ires libes erbin, die sie mit unserm herren, dem kunge, gewinnet, iglicher unsir tochter czehentusent schok grossir pfennige geben und sie bestaten nach rechtir gewonheit als geborner fursten kindir. Ouch habin wir globt und geteidingt : Sei daz sache, daz die obg. unsir eliche wirtinne unsirn tot gelebit, daz sie denne nach der czeit unsirs todes keine burggraven, pfleger odir amptman uf vesten, husern, in steten odir in landen vor- keren, enderen odir wechsiln sol, es sei danne, daz sie eynen
373 — nemen, in aller der mazze, als wir sie nun haben und hernach mit rechte czu uns brengen mochten, in sulcher bescheidenheit : Sei daz sache, das wir von Gots vorhenknusze alzo vor- scheiden, daz wir eliche leibeserbin mannsgeshlechte hindir uns nicht lazzen, daz denne die obg. unsir gnedige frowe und libe mume und ires libes erbin, die sie mit unserm hern, dem konge, haben wirt, als dovor geschrebin stet, dieselben unsir herczogtum, furstentum, herschefte, lant, lute und alle andire zugehorungen, als dovor begriffen ist, erben und besiczen soll genczlich, ungehindirt, und dormite tun unde lazzen nach freyir willekur, als mit irem rechten erbe; unschedlich doch der hochgebornen furstinne, frowe Agnesen, unsir eelichen wirtinne, in irem leibgedinge, wanne sie alle die obgenant furstentume, lant und herschefte mit allen nuczen haben und besiczen sol nur czu iren lebetag. Wer abir, daz wir mit genadin Gots eliche leibiserbin mannesgeslechts gewunnen, so sullen dieselbin unsir erbin der obgenanten unsir vrowen und mumen oder ires libes erben, ob sie nicht were, czehentusent schok grosser pfennige Pra- gister muncze mit gereitem gelde berichten und beczalen, odir die vesten Lemberg und Bunczlaw mit weichpilden, vesten, rechten, nuczen und czugehorungen zu rechtem pfande setzen, alslange uncz daz sie die obgenanten czehintusent schok genczlich berichten und beczalen, und domitte sullen denne die selbin unsir erbin bei den obgenanten unsirn herscheften, furstentumen und landen ungehindirt bleiben. Wer auch, daz wir eliche leibiserben mannesgeslechte nicht hetten und doch tochtir liezzen, so sullen die obgenante unsir libe genedige vrowe odir ires libes erbin, die sie mit unserm herren, dem kunge, gewinnet, iglicher unsir tochter czehentusent schok grossir pfennige geben und sie bestaten nach rechtir gewonheit als geborner fursten kindir. Ouch habin wir globt und geteidingt : Sei daz sache, daz die obg. unsir eliche wirtinne unsirn tot gelebit, daz sie denne nach der czeit unsirs todes keine burggraven, pfleger odir amptman uf vesten, husern, in steten odir in landen vor- keren, enderen odir wechsiln sol, es sei danne, daz sie eynen
Strana 374
374 — bedirman, der do gleich gut und gewizz sey, dem erstin an seine stat setcze, an dem der obg. unsir vrowen odir iren erben muge billichen genugen, und daz derselbe czuvor sich aller gelubde, eyde und trewen vorbunden habe der obg. unsern vrowen, der kuniginne odir iren erbin, gleich seinen vorvarn, an dez stat her geseczet wirdit. Wer auch, daz die obg. unsir genedige vrowe und liebe mume wartende dez obg. anevalles ee, wanne sie in gewere keme, also sturbe, daz sie libeserbin dem obg unsirm herren nicht gewunne: so sullen alle man, ritter, knechte, burggraven, burger und alle landsezzen alle der obg. eyde und gelubde ledig sein; doch in sulchir bescheidinheit, daz dem obg: unsirm herren, dem kunge und seinen erben, daz obg. eegelt unde heimstewer der obg. czehentusent schok gevollen sol odir mit pfandin gesichirt werden, in allir der mazze, als do vor be- griffin ist, daz se domite tun und lazzen nach vreyer willekur und daz gebin, weme sie wollen. Wer auch, daz die obg, unsir vrowe und mume den obg. unsirn herren, den kunig, obirlebete und eynen andirn man neme an unsirn rat mit willen: so sullen beide, sie, der man und alle kint, die sie mit im gewinnet, in dem obg. unsirn furstentumen und herscheften nichtes haben. Ouch ist geredit und geteidinget, daz die obg. unsir vrowe, die kuneginne und unsir libe mume, noch yemant von iren wegen uns und unsir erben mannesgeschlechte umb dheinerlei erbteil odir umb kein andern sachen anreden odir ansprechin sullen andirs, wenne dovor geschrebin ist. Ouch meinen und wellen wir: Sey daz sache, daz uns eehaftige not antreten wirdit, umb gevanknuzze, kriege odir andir geschichte, unsir oder unsir manne eere und libe czu losen, daz wir denne derselben unsir furstentume, lant und lute gewaldig sein ze tun und ze lazzen doch in guten trewen, an geverde. Dornach sintdemal daz uns der obg. unsir gnediger herre mit sulchin seinen genaden gunstlich und fruntlich begriffin hat, so gelobin und wollen wir im mit guten trewen, an ge- verde, beigestendig und geholfen sein wedir allermeniglich,
374 — bedirman, der do gleich gut und gewizz sey, dem erstin an seine stat setcze, an dem der obg. unsir vrowen odir iren erben muge billichen genugen, und daz derselbe czuvor sich aller gelubde, eyde und trewen vorbunden habe der obg. unsern vrowen, der kuniginne odir iren erbin, gleich seinen vorvarn, an dez stat her geseczet wirdit. Wer auch, daz die obg. unsir genedige vrowe und liebe mume wartende dez obg. anevalles ee, wanne sie in gewere keme, also sturbe, daz sie libeserbin dem obg unsirm herren nicht gewunne: so sullen alle man, ritter, knechte, burggraven, burger und alle landsezzen alle der obg. eyde und gelubde ledig sein; doch in sulchir bescheidinheit, daz dem obg: unsirm herren, dem kunge und seinen erben, daz obg. eegelt unde heimstewer der obg. czehentusent schok gevollen sol odir mit pfandin gesichirt werden, in allir der mazze, als do vor be- griffin ist, daz se domite tun und lazzen nach vreyer willekur und daz gebin, weme sie wollen. Wer auch, daz die obg, unsir vrowe und mume den obg. unsirn herren, den kunig, obirlebete und eynen andirn man neme an unsirn rat mit willen: so sullen beide, sie, der man und alle kint, die sie mit im gewinnet, in dem obg. unsirn furstentumen und herscheften nichtes haben. Ouch ist geredit und geteidinget, daz die obg. unsir vrowe, die kuneginne und unsir libe mume, noch yemant von iren wegen uns und unsir erben mannesgeschlechte umb dheinerlei erbteil odir umb kein andern sachen anreden odir ansprechin sullen andirs, wenne dovor geschrebin ist. Ouch meinen und wellen wir: Sey daz sache, daz uns eehaftige not antreten wirdit, umb gevanknuzze, kriege odir andir geschichte, unsir oder unsir manne eere und libe czu losen, daz wir denne derselben unsir furstentume, lant und lute gewaldig sein ze tun und ze lazzen doch in guten trewen, an geverde. Dornach sintdemal daz uns der obg. unsir gnediger herre mit sulchin seinen genaden gunstlich und fruntlich begriffin hat, so gelobin und wollen wir im mit guten trewen, an ge- verde, beigestendig und geholfen sein wedir allermeniglich,
Strana 375
375 — nymande ufczunemen, und in nimmer undirwegen lazzen, mit libe noch mit gute, und alle seine veinde sullen unsir veinde sein, und meinen und wollen auch keine seine wedirsachir odir vinde, cristun, juden odir heyden, in unsern landen hausen, hoven halden odir verteidingen, sundir wir gunnen im und sinen ampluten, daz see dieselbin angreiffen und rechtvertegen sullen und mugen, wo sie der bekomen, in allen unsern her- scheften und landen. Mit urkunde dicz brives versigilt mit unserm grozzirn insegil, der geben ist zu der Swydnicz an der nesten mitte- wochen nach santh Petirs und Pauls tage der heiligen czwelf- boten, nach Cristus geburthe dreiczenhundirt jare und in dem dreyundfunfezigisten jare. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 497. — Dis- positio Bolkonis approbata est litteris Caroli IV. Imp. Swidnicii a. 1353, 3. Jubii datis. 337. Littera Bolconis, ducis Fürstenbergensis, super receptione castri Soboten. 1353, 3. Julii. List Bolka kniežete Fürstemberského, jímž vyznává, kterak (ciesař) Karel Czoboten (Sobotku) do jeho života jemu dává, a jestliže by Anna královna římská, bez dědicuov mužského pohlaví sešla, tehdy to má zase na krále české budúcně připadnúti. (A. K. — Grünhagen I. 501.) 338. Attestatio quatuordecim civitatum Sleziae. 1353, 4. Julii. Listové měst Slezských, zejmena: Svidnice, Stregon, Gryffemberg, Hirschberg, Hayn, Richmbach, Jawr, Greiffenstein, Lehn, Landeshut, Horns- perk, Lewenberg, Schonow, Bunzlowe. Tato města jednostejně vyznávají, že Bolko knieže Slezské Anně ciesaře Karla manželce, všem dědicóm jejím i budúcím českým kralóm dal jest panství všecko Svídnické a Javorské se všemi zámky, městy a vším k tomu příslušenstvím; a jestliže by ten, Bolko, po sobě dědice mužského pohlaví zuostavil, tehdy ti dědicové mají ciesařovně, dědicóm jejím a budúcím dáti deset tisíc kop grošóv. (A. K. — Lunig I.)
375 — nymande ufczunemen, und in nimmer undirwegen lazzen, mit libe noch mit gute, und alle seine veinde sullen unsir veinde sein, und meinen und wollen auch keine seine wedirsachir odir vinde, cristun, juden odir heyden, in unsern landen hausen, hoven halden odir verteidingen, sundir wir gunnen im und sinen ampluten, daz see dieselbin angreiffen und rechtvertegen sullen und mugen, wo sie der bekomen, in allen unsern her- scheften und landen. Mit urkunde dicz brives versigilt mit unserm grozzirn insegil, der geben ist zu der Swydnicz an der nesten mitte- wochen nach santh Petirs und Pauls tage der heiligen czwelf- boten, nach Cristus geburthe dreiczenhundirt jare und in dem dreyundfunfezigisten jare. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 497. — Dis- positio Bolkonis approbata est litteris Caroli IV. Imp. Swidnicii a. 1353, 3. Jubii datis. 337. Littera Bolconis, ducis Fürstenbergensis, super receptione castri Soboten. 1353, 3. Julii. List Bolka kniežete Fürstemberského, jímž vyznává, kterak (ciesař) Karel Czoboten (Sobotku) do jeho života jemu dává, a jestliže by Anna královna římská, bez dědicuov mužského pohlaví sešla, tehdy to má zase na krále české budúcně připadnúti. (A. K. — Grünhagen I. 501.) 338. Attestatio quatuordecim civitatum Sleziae. 1353, 4. Julii. Listové měst Slezských, zejmena: Svidnice, Stregon, Gryffemberg, Hirschberg, Hayn, Richmbach, Jawr, Greiffenstein, Lehn, Landeshut, Horns- perk, Lewenberg, Schonow, Bunzlowe. Tato města jednostejně vyznávají, že Bolko knieže Slezské Anně ciesaře Karla manželce, všem dědicóm jejím i budúcím českým kralóm dal jest panství všecko Svídnické a Javorské se všemi zámky, městy a vším k tomu příslušenstvím; a jestliže by ten, Bolko, po sobě dědice mužského pohlaví zuostavil, tehdy ti dědicové mají ciesařovně, dědicóm jejím a budúcím dáti deset tisíc kop grošóv. (A. K. — Lunig I.)
Strana 376
376 — 339. Foedus burgraviorum Normbergensium cum rege Carolo IV. 1353, 15. Julii. List Jana a Albrechta, purkrabí Normberských, kdež sebe, dědice i budúcí zavazují Karlovi českému králi, dědicóm i budúcím pomocni býti proti všem nepřátelóm jich. Wir Karl v. G. gn. R. kunig z. a. z. m. d. R. und kunig ze Beheime, bekennen u. tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die in sehen oder horen lesen: Wanne die edeln Johanns u. Albrecht burggrauen zu Nurnberg u. Friderich, burgrauen Johannsen sun, unser u. des heil. Reichs getrewen, fur sich, ir erben u. nachkomen ewiglichen uns gelobt u. gesworen haben u. sich des ze uns verbunden, daz sie uns, unsern erben u. nachkomen, kunigen ze Beheim ewiklichen, mit aller irer macht beigestendig u. beholfen sein sullen u. wollen wider allermeniglich, die uns an unsern erben, pfanden, guten u. herschafften hindern, entwaren o. beschedigen wollen, u. beinamen wider alle, die uns, die crone u. das kunigrîch ze Beheim an des hochgeboren Rudolfes, pfallentzgrauen bei Rein u. hertzogen in Bayern, unsers lieben swehirs u. fursten landen, vesten, guten, leuten u. zugehorungen in der Pfallentz u. in Beyern u. wo die gelegen sint, u. in allen seinen pfant- schefften, von weme er die inne hat oder furbas gewinnet, wider sulcher briue laut u. kuntschafft, als wir von dem obg herzog Rudolfen u. auch andern luten haben o. haben werden, u. wider alle, die uns in allen unser landen, guten u. her- schefften, die wir ietzund inne haben od furbas mer gekaufen o. zu satzung, pfande o. sust in dheine weis derkrigen, hindern o. beschadigen wolten, o. uns derselben in dheine weis entweren, als in briuen, dye wir von in inne haben, ist vollenkumenlich begriffen: davon geloben wir u. verbinden uns mit volbedachtem mute, mit rechter wizzen, in guten trewen, mit geschwornen eide, den wir daruber tzu den heiligen getan haben, u. an alle geuerde, fur uns, unser erben u. nachkomen, kunigen zu Behem ewiklichen. den obg. burggrauen zu Nurenberg, iren erben u. nachkomen,
376 — 339. Foedus burgraviorum Normbergensium cum rege Carolo IV. 1353, 15. Julii. List Jana a Albrechta, purkrabí Normberských, kdež sebe, dědice i budúcí zavazují Karlovi českému králi, dědicóm i budúcím pomocni býti proti všem nepřátelóm jich. Wir Karl v. G. gn. R. kunig z. a. z. m. d. R. und kunig ze Beheime, bekennen u. tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die in sehen oder horen lesen: Wanne die edeln Johanns u. Albrecht burggrauen zu Nurnberg u. Friderich, burgrauen Johannsen sun, unser u. des heil. Reichs getrewen, fur sich, ir erben u. nachkomen ewiglichen uns gelobt u. gesworen haben u. sich des ze uns verbunden, daz sie uns, unsern erben u. nachkomen, kunigen ze Beheim ewiklichen, mit aller irer macht beigestendig u. beholfen sein sullen u. wollen wider allermeniglich, die uns an unsern erben, pfanden, guten u. herschafften hindern, entwaren o. beschedigen wollen, u. beinamen wider alle, die uns, die crone u. das kunigrîch ze Beheim an des hochgeboren Rudolfes, pfallentzgrauen bei Rein u. hertzogen in Bayern, unsers lieben swehirs u. fursten landen, vesten, guten, leuten u. zugehorungen in der Pfallentz u. in Beyern u. wo die gelegen sint, u. in allen seinen pfant- schefften, von weme er die inne hat oder furbas gewinnet, wider sulcher briue laut u. kuntschafft, als wir von dem obg herzog Rudolfen u. auch andern luten haben o. haben werden, u. wider alle, die uns in allen unser landen, guten u. her- schefften, die wir ietzund inne haben od furbas mer gekaufen o. zu satzung, pfande o. sust in dheine weis derkrigen, hindern o. beschadigen wolten, o. uns derselben in dheine weis entweren, als in briuen, dye wir von in inne haben, ist vollenkumenlich begriffen: davon geloben wir u. verbinden uns mit volbedachtem mute, mit rechter wizzen, in guten trewen, mit geschwornen eide, den wir daruber tzu den heiligen getan haben, u. an alle geuerde, fur uns, unser erben u. nachkomen, kunigen zu Behem ewiklichen. den obg. burggrauen zu Nurenberg, iren erben u. nachkomen,
Strana 377
377 — daz wir in mit gantzen steten trewen beigestendig u. beholfen sein sullen u. wollen mit aller unser macht wider allermeniclich, die sie in iren erben, pfanden, guten u. her- schefften, die sie ietzunt innehaben oder furbas mer gekaufen od. zu satzung, pfande od. sust in dheine weis derkriegen, hindern, entweren od. beschedigen wollten, niemant auzze- nemen, an daz h. Reyche u. sein furmunden, Rom. keisern u. kunigen; es were danne, daz sie in an iren guten, erben, pfanden u. herscheften gewalt tun wolten; so sullen u. wollen wir in wider sulchen gewalt beholfin sein, an geuerde, in der mazze, alz dauor u. hernach begriffen ist, u. beinamen sullen u. wollen wir in derselben hilf verpunden u. pflichtig sein allewege, untz daz alle dieselben pfant mit bereiten pfeningen od. sust mit irem guten willen von in bracht u. geledigt werden u. auch sust, als oft sie zu schirmunge ires erbes, gutes u. herschefften des bedurffen. Und wollen u. sullen auch in derselben hilfe bereit sein nach der zeit und wir od, unser amptleute des ermant werden innewendig vier gantzen wochen, an geuerde u. unverzogen- lichen; sei aber, daz der hilffe ee not wirdit, so sullen wir auch dazu ee u. dester schirer bereit sein mit unser macht, an geuerde. Mit urkunt ditz briues versigelt mit unserm kuniglichen insigel, der geben ist zu Passow nach Cr. geburte 1300 jar u. in dem 53stem jare, an dem tag der schiedung der heiligen zwelf boten, unserer reiche in dem 8. u. des romischen in dem 7. jare. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Pelzel K. Karl IV. n. CXXXIV.) 340. Castri Hohenstein infeudatio. 1353, 16. Augusti. Hohenštein zámek. List Hynka z Dubé, že zámek Hohenštein pod léno přijal od (ciesaře) Karla jakožto od krále českého a zavazuje se bu- búcím kralóm českým i koruně české. (A. K. — Brandl VIII., 220. — Cod. j. b. II. 3 p. 40.)
377 — daz wir in mit gantzen steten trewen beigestendig u. beholfen sein sullen u. wollen mit aller unser macht wider allermeniclich, die sie in iren erben, pfanden, guten u. her- schefften, die sie ietzunt innehaben oder furbas mer gekaufen od. zu satzung, pfande od. sust in dheine weis derkriegen, hindern, entweren od. beschedigen wollten, niemant auzze- nemen, an daz h. Reyche u. sein furmunden, Rom. keisern u. kunigen; es were danne, daz sie in an iren guten, erben, pfanden u. herscheften gewalt tun wolten; so sullen u. wollen wir in wider sulchen gewalt beholfin sein, an geuerde, in der mazze, alz dauor u. hernach begriffen ist, u. beinamen sullen u. wollen wir in derselben hilf verpunden u. pflichtig sein allewege, untz daz alle dieselben pfant mit bereiten pfeningen od. sust mit irem guten willen von in bracht u. geledigt werden u. auch sust, als oft sie zu schirmunge ires erbes, gutes u. herschefften des bedurffen. Und wollen u. sullen auch in derselben hilfe bereit sein nach der zeit und wir od, unser amptleute des ermant werden innewendig vier gantzen wochen, an geuerde u. unverzogen- lichen; sei aber, daz der hilffe ee not wirdit, so sullen wir auch dazu ee u. dester schirer bereit sein mit unser macht, an geuerde. Mit urkunt ditz briues versigelt mit unserm kuniglichen insigel, der geben ist zu Passow nach Cr. geburte 1300 jar u. in dem 53stem jare, an dem tag der schiedung der heiligen zwelf boten, unserer reiche in dem 8. u. des romischen in dem 7. jare. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Pelzel K. Karl IV. n. CXXXIV.) 340. Castri Hohenstein infeudatio. 1353, 16. Augusti. Hohenštein zámek. List Hynka z Dubé, že zámek Hohenštein pod léno přijal od (ciesaře) Karla jakožto od krále českého a zavazuje se bu- búcím kralóm českým i koruně české. (A. K. — Brandl VIII., 220. — Cod. j. b. II. 3 p. 40.)
Strana 378
378 — 341. Foedus Ludovici regis Hungariae cum regi- bus Boemiae. 1353, 15. Septembris. List Ludvíka krale uherského, kterýž se zavazuje a budúcí krále uherské i korunu uherskú na věčnost kralóm českým, že má pomáhati králi českému na každého člověka. Ludovicus D. gr. rex Hungariae, notum facimus universis, quod attendentes intimi amoris flagrantiam et purae dilecti- onis affectum, quibus serenissimum principem, d. Carolum regem Romanorum et Boemorum, illustrem fratrem nostrum praeca- rissimum, pia frequenter caritate complectimur, non immerito singulari quodam ardore ad hoc innitimur, ut inter eum et nos firmare possimus indissolubilis vinculi unionem; eapropter animo deliberato et sano praecedente consilio promittimus pro- nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Hungariae et ejusdem regni nostri corona, bona nostra fide, sine omni dolo et sub juramento corporali, quod desuper praestitimus tactis evangeliis sacrosanctis, supradicto regi Carolo, heredibus et successoribus suis, regibus B. et ejusdem regni coronae imperpetuum, cum ipso in perpetua liga et indissolubili unione manere, ipsique adversus unumquemque hominem, regem, prin- cipem et cujuscumque dignitatis, gradus seu conditionis existat, omni qua valemus potentia frequenter assistere et fideliter subvenire auxiliis et consiliis opportunis, illustribus Cazimiro Polonorum rege et Alberto duce Austriae amborumque here- dibus dumtaxat exceptis. Promittimus fide qua supra, quod si aliquando filios sive filias obtinuerimus in futurum, quod illos vel illas maritagio seu nuptui copulare nolumus nec debemus quibuscumque personis absque praedictorum regum B. consilio, favore et licentia speciali. Praesentium ... Datum Budae a. D. 1353, Indictione sexta, mensis Sep- tembris die decima quinta. (A. K. — Brandl VIII. 222)
378 — 341. Foedus Ludovici regis Hungariae cum regi- bus Boemiae. 1353, 15. Septembris. List Ludvíka krale uherského, kterýž se zavazuje a budúcí krále uherské i korunu uherskú na věčnost kralóm českým, že má pomáhati králi českému na každého člověka. Ludovicus D. gr. rex Hungariae, notum facimus universis, quod attendentes intimi amoris flagrantiam et purae dilecti- onis affectum, quibus serenissimum principem, d. Carolum regem Romanorum et Boemorum, illustrem fratrem nostrum praeca- rissimum, pia frequenter caritate complectimur, non immerito singulari quodam ardore ad hoc innitimur, ut inter eum et nos firmare possimus indissolubilis vinculi unionem; eapropter animo deliberato et sano praecedente consilio promittimus pro- nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Hungariae et ejusdem regni nostri corona, bona nostra fide, sine omni dolo et sub juramento corporali, quod desuper praestitimus tactis evangeliis sacrosanctis, supradicto regi Carolo, heredibus et successoribus suis, regibus B. et ejusdem regni coronae imperpetuum, cum ipso in perpetua liga et indissolubili unione manere, ipsique adversus unumquemque hominem, regem, prin- cipem et cujuscumque dignitatis, gradus seu conditionis existat, omni qua valemus potentia frequenter assistere et fideliter subvenire auxiliis et consiliis opportunis, illustribus Cazimiro Polonorum rege et Alberto duce Austriae amborumque here- dibus dumtaxat exceptis. Promittimus fide qua supra, quod si aliquando filios sive filias obtinuerimus in futurum, quod illos vel illas maritagio seu nuptui copulare nolumus nec debemus quibuscumque personis absque praedictorum regum B. consilio, favore et licentia speciali. Praesentium ... Datum Budae a. D. 1353, Indictione sexta, mensis Sep- tembris die decima quinta. (A. K. — Brandl VIII. 222)
Strana 379
379 — 342. Exsolutio munitionum in comitatu Luxem- burgensi. 1353, 29. Octobris. (Hagenau.) Ruprecht der ältere, pfalzgraf und herzog in Baiern, gönnt dem könige Karl IV. und seinen erben, dass sie alle von ihm in der grafschaft Luxenburg zu pfand besessenen vesten binnen zwei jahren auslösen können. (Arch. S. Wenc.) 343. Enuntiatio Ruperti, comitis palatini, super venditione castrorum et oppidorum a comite palatino Rudolfo Carolo IV. facta. 1353, 29. Octobris. (Hagenau.) List Ruprechta falekrabi, kdež se odříká vším obyčejóm, že nechce proti tomu učiniti, ale všecko to zachovávati, co jest Rudolf falkrabie Karlovi římskému českému králi dal, ale tak jakž dáno jest, zachovati má. (A. K. — Lunig I. n. CXXXII.) 344. Venditio castrorum et civitatum a Ruperto, comite palatino Rheni, regno Boemiae facta. 1353, 29. Octobris. List Ruprechta staršieho, falkrabi, že za XII tisíc hřiven stříbra litého prodány jsú tyto zámky: Neunstadt, Storenstein, Hyršov a Liechten- stein, potom za XX tisíc tyto města a městečka: Sulcbach, Rosenberg, Hortenstein, Neidstein, Turendorf etc. (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému, dědicóm i budúcím, a těch všech zamkóv postupuje se vším právem. List Ruprechta falckrabi, kdež se zavírá prodaj těchto měst a zámkuov: Nuenstatu, Storensteinu, Hirschova, Lichtensteina za XII set hř. stř., potom prodaj Sulzbachu, Rozmberka, Hertensteinu, Neidsteinu, Tyrrendorfu, Hypoldsteinu, Lichteneku, Frankenberga, Eschenbachu, Hers- brucku, Auerbachu, Velden, Pegnicz, Plech a Hohensteinu se vším příslu- šenstvím, duchovním i světským, též za XX. set hř stř. Tu také zavírá, že z Herspruku, z Auerbachu, z Hohensteinu léno přijímati mají od říše. 1353. Nos Rupertus senior, Dei gratia comes palatinus Rheni etc. Notum facimus tenore praesentium universis, quod nos animo deliberato, amicorum nostrorum accedente consilio et de certa nostra scientia, serenissimo principi et domino, d. Carolo, Romanorum s. a. et Boemiae regi, domino nostro gratioso, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae et
379 — 342. Exsolutio munitionum in comitatu Luxem- burgensi. 1353, 29. Octobris. (Hagenau.) Ruprecht der ältere, pfalzgraf und herzog in Baiern, gönnt dem könige Karl IV. und seinen erben, dass sie alle von ihm in der grafschaft Luxenburg zu pfand besessenen vesten binnen zwei jahren auslösen können. (Arch. S. Wenc.) 343. Enuntiatio Ruperti, comitis palatini, super venditione castrorum et oppidorum a comite palatino Rudolfo Carolo IV. facta. 1353, 29. Octobris. (Hagenau.) List Ruprechta falekrabi, kdež se odříká vším obyčejóm, že nechce proti tomu učiniti, ale všecko to zachovávati, co jest Rudolf falkrabie Karlovi římskému českému králi dal, ale tak jakž dáno jest, zachovati má. (A. K. — Lunig I. n. CXXXII.) 344. Venditio castrorum et civitatum a Ruperto, comite palatino Rheni, regno Boemiae facta. 1353, 29. Octobris. List Ruprechta staršieho, falkrabi, že za XII tisíc hřiven stříbra litého prodány jsú tyto zámky: Neunstadt, Storenstein, Hyršov a Liechten- stein, potom za XX tisíc tyto města a městečka: Sulcbach, Rosenberg, Hortenstein, Neidstein, Turendorf etc. (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému, dědicóm i budúcím, a těch všech zamkóv postupuje se vším právem. List Ruprechta falckrabi, kdež se zavírá prodaj těchto měst a zámkuov: Nuenstatu, Storensteinu, Hirschova, Lichtensteina za XII set hř. stř., potom prodaj Sulzbachu, Rozmberka, Hertensteinu, Neidsteinu, Tyrrendorfu, Hypoldsteinu, Lichteneku, Frankenberga, Eschenbachu, Hers- brucku, Auerbachu, Velden, Pegnicz, Plech a Hohensteinu se vším příslu- šenstvím, duchovním i světským, též za XX. set hř stř. Tu také zavírá, že z Herspruku, z Auerbachu, z Hohensteinu léno přijímati mají od říše. 1353. Nos Rupertus senior, Dei gratia comes palatinus Rheni etc. Notum facimus tenore praesentium universis, quod nos animo deliberato, amicorum nostrorum accedente consilio et de certa nostra scientia, serenissimo principi et domino, d. Carolo, Romanorum s. a. et Boemiae regi, domino nostro gratioso, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae et
Strana 380
380 — eiusdem regni coronae, hereditarie et perpetuo pro 12.000 mar- carum puri argenti, quibus ipse illustrem principem, d. Rupertum jun., filium nostri fratris, a captivitate sua de par- tibus Saxoniae liberavit, infrascriptas munitiones : Neunstat, Stornstein, Hirschaw et Lichtenstein, et demum pro XX mil- libus marcarum puri argenti, quas in usus congruos fel. mem. illustris principis, d. Rudolphi, olim comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, patris nostri dilecti, de certa nostra scientia impendisse et mutuasse dignoscitur, infrascriptas munitiones, civitates et oppida: Sulczbach, Rosenberg, Hertenstein, Neid- stein, Turrendorff, Hilpoldstein, Hohenstein, Lichtenekk, Fran- kenberg, Lauffen, Eschenbach, Hersbruck, Averbach, Velden, Begnitz et Blech et quidquid praedictus frater noster in Bavaria tenuit et possedit, cum omnibus villis, hominibus, dominio, bonis, judiciis, bannis, teloniis, conductibus, fore- stariis inhibitionibus, ferina, reditibus, censibus, utilitatibus, poenis, silvis, rubetis, venationibus, aucupationibus, pratis. pa- scuis, aquis, molendinis, aquarumque decursibus, piscinis, pisca- turis, montibus, vallibus, planis, metis, circumferentiis, districtibus, et omnibus utilitatibus super et sub terra, quibus etiam no- minibus exprimantur, militibus, clientibus, vasallis, vasallagiis, feudis, feudatariis, bonis feudalibus, juribus patronatus eccle- siarum, collationibus beneficiorum, servitoribus proprietariis, pignoribus ab Imperio seu quocunque alio modo, nec non omnibus pertinentiis, hereditates et proprietates suo jure, pignora et obligationes etiam suo modo rite et rationabiliter vendidimus, sub omnibus conditionibus et modis, sicut eadem praedictus frater noster possedit et tenuit et sicut ad nos per mortem ipsius fuerunt hereditarie devoluta. Renuntiantes expresse pro nobis, heredibus ac successo- ribus nostris in perpetuum omni juri, impeditioni, arresta- tioni, si quae nobis ad praedictas munitiones, civitates, oppida et pertinentias, sicut exprimuntur superius, competierunt, hac- tenus competunt seu possent competere quomodolibet in futurum ; renuntiantes omni canonum et legum auxilio, legibus, consti- tutionibus, sanctionibus, decretis et decretalibus imperatorum vel apostolicorum, consuetudinibus, ritibus et observantiis
380 — eiusdem regni coronae, hereditarie et perpetuo pro 12.000 mar- carum puri argenti, quibus ipse illustrem principem, d. Rupertum jun., filium nostri fratris, a captivitate sua de par- tibus Saxoniae liberavit, infrascriptas munitiones : Neunstat, Stornstein, Hirschaw et Lichtenstein, et demum pro XX mil- libus marcarum puri argenti, quas in usus congruos fel. mem. illustris principis, d. Rudolphi, olim comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, patris nostri dilecti, de certa nostra scientia impendisse et mutuasse dignoscitur, infrascriptas munitiones, civitates et oppida: Sulczbach, Rosenberg, Hertenstein, Neid- stein, Turrendorff, Hilpoldstein, Hohenstein, Lichtenekk, Fran- kenberg, Lauffen, Eschenbach, Hersbruck, Averbach, Velden, Begnitz et Blech et quidquid praedictus frater noster in Bavaria tenuit et possedit, cum omnibus villis, hominibus, dominio, bonis, judiciis, bannis, teloniis, conductibus, fore- stariis inhibitionibus, ferina, reditibus, censibus, utilitatibus, poenis, silvis, rubetis, venationibus, aucupationibus, pratis. pa- scuis, aquis, molendinis, aquarumque decursibus, piscinis, pisca- turis, montibus, vallibus, planis, metis, circumferentiis, districtibus, et omnibus utilitatibus super et sub terra, quibus etiam no- minibus exprimantur, militibus, clientibus, vasallis, vasallagiis, feudis, feudatariis, bonis feudalibus, juribus patronatus eccle- siarum, collationibus beneficiorum, servitoribus proprietariis, pignoribus ab Imperio seu quocunque alio modo, nec non omnibus pertinentiis, hereditates et proprietates suo jure, pignora et obligationes etiam suo modo rite et rationabiliter vendidimus, sub omnibus conditionibus et modis, sicut eadem praedictus frater noster possedit et tenuit et sicut ad nos per mortem ipsius fuerunt hereditarie devoluta. Renuntiantes expresse pro nobis, heredibus ac successo- ribus nostris in perpetuum omni juri, impeditioni, arresta- tioni, si quae nobis ad praedictas munitiones, civitates, oppida et pertinentias, sicut exprimuntur superius, competierunt, hac- tenus competunt seu possent competere quomodolibet in futurum ; renuntiantes omni canonum et legum auxilio, legibus, consti- tutionibus, sanctionibus, decretis et decretalibus imperatorum vel apostolicorum, consuetudinibus, ritibus et observantiis
Strana 381
381 — quarumlibet provinciarum sive terrarum, quibus praesenti contractui in toto vel im aliqua sui parte potest aliquo modo derogari. Quibus etiam omnibus nunquam aliquo tempore uti proponimus seu debemus, jure vel facto, verbis, operibus seu modis aliis quibuscunque. Promittimus etiam bona fide, sine dolo, pro nobis, here- dibus et successoribus nostris, praefato domino nostro, regi B., heredibus et successoribus suis, B. regibus, quod ipsis et coronae regni praefati omnes praedictas munitiones, civitates, oppida et pertinentias, sicut exprimuntur superius, auctoritate guarentire et tueri volumus et tenemur, nominatim et expresse ab impetitione patruorum nostrorum filiorum, d. m. imperatoris Ludovici, ducis Ruperti junioris, filii nostri fratris, ab omni attestatione universitatis et personarum quarumlibet, quibus etiam appellentur nominibus, sicut in terris sive provinciis juris est et consuetudinis generalis. Et ad amplioris cautelae praesidium etc. Et nos Gerlacus D. gr. archiepiscopus Moguntinus etc. expresse recognoscimus, quod ad illustris principis domini Ludovici senioris, comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, sacri Romani Imperii archidapiferi etc. praedicti specialis petitionem (ac) instantiam, sigilla nostra praesentibus de certa scientia appendenda duximus, ad perpetuam rei memoriam et in evidens testimonium praemissorum, praesentium sub nostris sigillis testimonio literarum. Datum Hagenoviae a. D. 1353, feria III. proxima ante festum Omnium Sanctorum etc. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XLII. — Brandl VIII 231.) 345. Venditio silvae Veldnerforst. 1353, 1. Novembris. (Hagenoviae.) List Ruprechta falkrabi z Reynu biskupovi Bamberskému, že jest prodal (ciesaři) Karlovi i budúcím kralóm českým les, jenž slove Veldner- forst, pod manstvie. (A. K. — Goldast Beyl. XXXIII.)
381 — quarumlibet provinciarum sive terrarum, quibus praesenti contractui in toto vel im aliqua sui parte potest aliquo modo derogari. Quibus etiam omnibus nunquam aliquo tempore uti proponimus seu debemus, jure vel facto, verbis, operibus seu modis aliis quibuscunque. Promittimus etiam bona fide, sine dolo, pro nobis, here- dibus et successoribus nostris, praefato domino nostro, regi B., heredibus et successoribus suis, B. regibus, quod ipsis et coronae regni praefati omnes praedictas munitiones, civitates, oppida et pertinentias, sicut exprimuntur superius, auctoritate guarentire et tueri volumus et tenemur, nominatim et expresse ab impetitione patruorum nostrorum filiorum, d. m. imperatoris Ludovici, ducis Ruperti junioris, filii nostri fratris, ab omni attestatione universitatis et personarum quarumlibet, quibus etiam appellentur nominibus, sicut in terris sive provinciis juris est et consuetudinis generalis. Et ad amplioris cautelae praesidium etc. Et nos Gerlacus D. gr. archiepiscopus Moguntinus etc. expresse recognoscimus, quod ad illustris principis domini Ludovici senioris, comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, sacri Romani Imperii archidapiferi etc. praedicti specialis petitionem (ac) instantiam, sigilla nostra praesentibus de certa scientia appendenda duximus, ad perpetuam rei memoriam et in evidens testimonium praemissorum, praesentium sub nostris sigillis testimonio literarum. Datum Hagenoviae a. D. 1353, feria III. proxima ante festum Omnium Sanctorum etc. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast App. XLII. — Brandl VIII 231.) 345. Venditio silvae Veldnerforst. 1353, 1. Novembris. (Hagenoviae.) List Ruprechta falkrabi z Reynu biskupovi Bamberskému, že jest prodal (ciesaři) Karlovi i budúcím kralóm českým les, jenž slove Veldner- forst, pod manstvie. (A. K. — Goldast Beyl. XXXIII.)
Strana 382
382 — 346. Enuntiatio Ruperti junioris, comitis palatini, in causa venditionis castrorum et civitatum a Ruperto seniore factae. 1353, 5. Novembris. (Hagenoviae.) List Ruprechta mladšieho falkrabi, že jest prodal a postúpil těch zámkuov, měst a městeček nahoře dotčených (ciesaři) Karlovi, dědicóm i budúcím českým kralóm, a všem obyvatelóm těch zamkuov měst a městeček ukazuje na ciesaře) Karla a jeho dědice i budúcí jakožto na dědičné jich pány. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Brandl VIII. 232. — Pelzel Karl IV. n. CLXXXIV.) Sequantur aliae litterae de eodem: List Ruprechta staršího, falckrabi, že svrchu jmenované zámky, města a městečka s příslušenstvím prodány jsú (ciesaři) Karlovi a tu se odříká všeho práva a nápadu, což by měl nebo míti mohl k těm zámkóm, za se i za dědice své. List Ruprechta staršieho, kdež se oznamuje prodaj těch zámkóv, měst a městeček všem obyvatelóm, duchovním i světským, a ukazuje jim na (ciesaře) Karla a na budúcí české krále jakožto na dědičné pány a že všecky propauští ze všeho slibu a přísah sobě učiněných. List druhý téhož Ruprechta staršieho zavírající v sobě to což první, v němž se přikazuje všem obyvatelóm těch zámkuov, aby člově- čenstvie (ciesaři) Karlovi a budúcím králóm českým slibovali. List Ruprechta mladšího, kdež též vyznává, jako nahoře dotčeno jest, a odříká se všeho práva duchovního i světského za sebe i za dědice své i budúcí. List Ruprechta mladšieho latinský, kdež se přiznává ke dluhu nejprv 12.000, potom 20.000 hř. stř. a že za to prodal svrchu jmenované zboží 1353. (Při tom listu též jsú pečeti kniežat duchovních i světských. List mladšieho Ruprechta k obyvatelóm též jako svrchu jmenovaná vyznávající. List Ruprechta mladšieho přivolující k tomu ke všemu, což jest Rudolf falckrabě bavorské země vzdal a postaupil ciesaři Karlovi a cie- sařovně a všem dědicóm jejich.
382 — 346. Enuntiatio Ruperti junioris, comitis palatini, in causa venditionis castrorum et civitatum a Ruperto seniore factae. 1353, 5. Novembris. (Hagenoviae.) List Ruprechta mladšieho falkrabi, že jest prodal a postúpil těch zámkuov, měst a městeček nahoře dotčených (ciesaři) Karlovi, dědicóm i budúcím českým kralóm, a všem obyvatelóm těch zamkuov měst a městeček ukazuje na ciesaře) Karla a jeho dědice i budúcí jakožto na dědičné jich pány. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Brandl VIII. 232. — Pelzel Karl IV. n. CLXXXIV.) Sequantur aliae litterae de eodem: List Ruprechta staršího, falckrabi, že svrchu jmenované zámky, města a městečka s příslušenstvím prodány jsú (ciesaři) Karlovi a tu se odříká všeho práva a nápadu, což by měl nebo míti mohl k těm zámkóm, za se i za dědice své. List Ruprechta staršieho, kdež se oznamuje prodaj těch zámkóv, měst a městeček všem obyvatelóm, duchovním i světským, a ukazuje jim na (ciesaře) Karla a na budúcí české krále jakožto na dědičné pány a že všecky propauští ze všeho slibu a přísah sobě učiněných. List druhý téhož Ruprechta staršieho zavírající v sobě to což první, v němž se přikazuje všem obyvatelóm těch zámkuov, aby člově- čenstvie (ciesaři) Karlovi a budúcím králóm českým slibovali. List Ruprechta mladšího, kdež též vyznává, jako nahoře dotčeno jest, a odříká se všeho práva duchovního i světského za sebe i za dědice své i budúcí. List Ruprechta mladšieho latinský, kdež se přiznává ke dluhu nejprv 12.000, potom 20.000 hř. stř. a že za to prodal svrchu jmenované zboží 1353. (Při tom listu též jsú pečeti kniežat duchovních i světských. List mladšieho Ruprechta k obyvatelóm též jako svrchu jmenovaná vyznávající. List Ruprechta mladšieho přivolující k tomu ke všemu, což jest Rudolf falckrabě bavorské země vzdal a postaupil ciesaři Karlovi a cie- sařovně a všem dědicóm jejich.
Strana 383
383 — List Gerlaka arcibiskupa Mohutského, kdež přivoluje ke spojení Sulcbachu a jiných zámkuov a měst ciesaři Karlovi a koruně české uči- něné od Ruprechta staršieho i mladšieho. 347. Acquisitio castri Hohenstein cum Hersbruk et Auerbach. 1353, 5. Novembris. List Ruprechta mladšieho na prodaj Hohensteinu, Hersbruku a Auerbachu (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému dědičně a k koruně české. List latinský Ruprechta staršieho v táž slova. (A. K. — Lunig I. n. CXXXV.) 348. Homagium civitatis Sulzbachensis. 1353, 18. Novembris. List města Sulczbachu, že jsú povinnost a přísahu učinili ciesaři Karlovi jakožto králi českému a dědicòm i budúcím českým králóm, jakožto dědičným svým pánóm. (A. K. — Lunig I.) 349. Acquisito castrorum Hertenstein et Neidstein. 1353, 18. Novembris. (Spirae.) List Ruprechta st. falckrabi, že ač různice byla mezi Ruprechtem ml. a Lipoltem biskupem Bamberským o zámky Hertenstein, Neidstein a jich příslušenství, však s obú stranú svolili se a podali na Gerlacha Mo- hutského a Viléma Kolínského arbibiskupy, což by oni vyřkli, aby to přijali. (A. K. — Goldast App. XXXVII. — Brandl VIII. 233.) 350. Arbitrium in causa castrorum Hertenstein in Neidstein. 1353, 19. Novembris. List Viléma Kolinského a Gerlacha Mohutského arcibiskupa, že na těch hradích Hortenstein a Naidstein, kteréž jsú (ciesaři) Karlovi a králi českému a koruně české prodány, biskup Lupolt Bamberský žádného práva nemá; na městečko Velden, třetie stranu lesu Veldnerforst toliko má léno; přitom zavazují toho biskupa, že se má odříci těch zámkuov. (A. K. — Goldast App. XXXVIII.)
383 — List Gerlaka arcibiskupa Mohutského, kdež přivoluje ke spojení Sulcbachu a jiných zámkuov a měst ciesaři Karlovi a koruně české uči- něné od Ruprechta staršieho i mladšieho. 347. Acquisitio castri Hohenstein cum Hersbruk et Auerbach. 1353, 5. Novembris. List Ruprechta mladšieho na prodaj Hohensteinu, Hersbruku a Auerbachu (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému dědičně a k koruně české. List latinský Ruprechta staršieho v táž slova. (A. K. — Lunig I. n. CXXXV.) 348. Homagium civitatis Sulzbachensis. 1353, 18. Novembris. List města Sulczbachu, že jsú povinnost a přísahu učinili ciesaři Karlovi jakožto králi českému a dědicòm i budúcím českým králóm, jakožto dědičným svým pánóm. (A. K. — Lunig I.) 349. Acquisito castrorum Hertenstein et Neidstein. 1353, 18. Novembris. (Spirae.) List Ruprechta st. falckrabi, že ač různice byla mezi Ruprechtem ml. a Lipoltem biskupem Bamberským o zámky Hertenstein, Neidstein a jich příslušenství, však s obú stranú svolili se a podali na Gerlacha Mo- hutského a Viléma Kolínského arbibiskupy, což by oni vyřkli, aby to přijali. (A. K. — Goldast App. XXXVII. — Brandl VIII. 233.) 350. Arbitrium in causa castrorum Hertenstein in Neidstein. 1353, 19. Novembris. List Viléma Kolinského a Gerlacha Mohutského arcibiskupa, že na těch hradích Hortenstein a Naidstein, kteréž jsú (ciesaři) Karlovi a králi českému a koruně české prodány, biskup Lupolt Bamberský žádného práva nemá; na městečko Velden, třetie stranu lesu Veldnerforst toliko má léno; přitom zavazují toho biskupa, že se má odříci těch zámkuov. (A. K. — Goldast App. XXXVIII.)
Strana 384
384 — 351. Enuntiatio episcopi Babenbergensis in causa castrorum Hertenstein et Neidstein. 1353, 22. Novembris, List Lupolta biskupa Bamberského, kdež podle vyřknutí arcibiskupův Kolínského a Mohutského vyznává, že na těch zámcích Hortenstein a Neydstein žádného práva nemá sobě přislušejícího, ale že všecko právo přileží (ciesaři) Karlovi, králi českému, dědicóm i budúcím králóm českým. (A. K. — Goldast App. XXXIX. — Brandl VIII. 234.) 352. Quittantia Joannis purgravii Normbergensis pro castris Floss et Parkstein. 1353, 24. Novembris. (Spirae.) Johann burggraf zu Nurmberg quittirt den König Karl IV. über 7000 mark silber, womit er die vesten Floss und Parkstein samt zugehör von ihm für die krone Böhmen eingelöst hat. (Arch. S. Wenc.) 353. Principes electores testantur, civitatem Egram et castra Flozz et Parkstein regno Boemiae esse im- pignorata. 1353, 4. Decembris. List Gerlacha arcibiskupa Mohutského, jenž přiznává, že zámek a město Cheb k koruně české zastaven od Říše ve XL tisících hřivnách stříbra litého, a zámek při tom Flos a Parkstein se všemi příslušenstvími, a že též panstvie králóm českým a koruně české vždycky zůstati má, dokadž by nahoře psaná suma dána nebyla. List Viléma arcibiskupa Kolinského ddo. Spirae v táž slova a téhož datum. List Balduina arcibiskupa Trierského v táž slova ddo. Moguntiae 22. Decembris. List Ruprechta staršieho falkrabi ddo Spirae ddo. 4. Decembris. List Rudolfa kniežete saského v táž slova jako falckrabuov a léta téhož. 1354. List Ludvíka markrabi bramburského; též svědčí jako jiných korferštuov. 1355. A těch všech korferstuov každého dva listy jsú: jeden latinský a druhý německý.
384 — 351. Enuntiatio episcopi Babenbergensis in causa castrorum Hertenstein et Neidstein. 1353, 22. Novembris, List Lupolta biskupa Bamberského, kdež podle vyřknutí arcibiskupův Kolínského a Mohutského vyznává, že na těch zámcích Hortenstein a Neydstein žádného práva nemá sobě přislušejícího, ale že všecko právo přileží (ciesaři) Karlovi, králi českému, dědicóm i budúcím králóm českým. (A. K. — Goldast App. XXXIX. — Brandl VIII. 234.) 352. Quittantia Joannis purgravii Normbergensis pro castris Floss et Parkstein. 1353, 24. Novembris. (Spirae.) Johann burggraf zu Nurmberg quittirt den König Karl IV. über 7000 mark silber, womit er die vesten Floss und Parkstein samt zugehör von ihm für die krone Böhmen eingelöst hat. (Arch. S. Wenc.) 353. Principes electores testantur, civitatem Egram et castra Flozz et Parkstein regno Boemiae esse im- pignorata. 1353, 4. Decembris. List Gerlacha arcibiskupa Mohutského, jenž přiznává, že zámek a město Cheb k koruně české zastaven od Říše ve XL tisících hřivnách stříbra litého, a zámek při tom Flos a Parkstein se všemi příslušenstvími, a že též panstvie králóm českým a koruně české vždycky zůstati má, dokadž by nahoře psaná suma dána nebyla. List Viléma arcibiskupa Kolinského ddo. Spirae v táž slova a téhož datum. List Balduina arcibiskupa Trierského v táž slova ddo. Moguntiae 22. Decembris. List Ruprechta staršieho falkrabi ddo Spirae ddo. 4. Decembris. List Rudolfa kniežete saského v táž slova jako falckrabuov a léta téhož. 1354. List Ludvíka markrabi bramburského; též svědčí jako jiných korferštuov. 1355. A těch všech korferstuov každého dva listy jsú: jeden latinský a druhý německý.
Strana 385
385 — Nos Gerlacus, D. gr. sanctae Moguntinensis ecclesiae archiepiscopus, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius. Notum facimus praesentium inspectoribus et auditoribus uni- versis. Quamvis litterae serenissimi ac invictissimi prin- cipis et domini, d. Karoli, Romanorum semper augusti et Boemiae regis, domini nostri gratiosi, quas super obligatione et infra- scriptis suis pignoribus, vid. civitate Egrensi et eius terri- torio, necnon castris et munitionibns Flozz et Parksteyn et eorum pertinentiis pridem obtinuit, quasque clarae memoriae illustres principes, quondam reges B., progenitores sui, ex nota- bilibus causis a sacro Romano Imperio obtinuisse noscuntur, sinistri casus odiosis eventibus crematae et perditae fuerint et sint, quod eorum praesidio uti non potest ad ostensionem sui iuris, sicut eisdem merito uteretur: tamen cum eadem obligatio seu pignoratio nota sit publice et nos de conditione obligationis huiusmodi simus plene et sufficienter instructi, vid. quod praefata Egrensis civitas cum suo territorio, necnon castra seu munitiones Flozz et Parkstein cum omnibus suis pertinentiis regno et coronae B. pro quadraginta millibus mar- carum puri argenti, quinque florenis cum dimidio florentini ponderis pro marca qualibet computandis, a sacro Romano Imperio rite fuerint obligata et progenitores ac praedecessores sui, reges Boemiae illustres, in possessione praefatorum pignorum fuerint et ipse dominus noster praedictus eadem pignora rite possideat in praesenti: Consideratis igitur multiplicibus favoribus et gratiis et fructuosa diligentia, necnon laboribus indefessis, quibus prae- fatus dominus noster ad honorem et utilitatem sacri Imperii fideliter et frequenter intendit, inspectis etiam notabilibus et studiosis obsequiis, quae progenitores sui, quondam reges Boe- miae, ipsi sacro Imperio reverenter et utiliter saepius osten- disse noscuntur, cum praefatum regnum Boemiae imperialis coronae dignum quidem et nobile membrum existat, dampnis huiusmodi, quibus praefatum regnum Boemiae ex praemissis eventibus gravari valeret, desideramus occurrere sapienter, nominatim ob illam fidem, qua velut princeps elector sacro tenemur Imperio, ne praefatus dominus noster et regnum Codex jur. boh. II. 1. 25
385 — Nos Gerlacus, D. gr. sanctae Moguntinensis ecclesiae archiepiscopus, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius. Notum facimus praesentium inspectoribus et auditoribus uni- versis. Quamvis litterae serenissimi ac invictissimi prin- cipis et domini, d. Karoli, Romanorum semper augusti et Boemiae regis, domini nostri gratiosi, quas super obligatione et infra- scriptis suis pignoribus, vid. civitate Egrensi et eius terri- torio, necnon castris et munitionibns Flozz et Parksteyn et eorum pertinentiis pridem obtinuit, quasque clarae memoriae illustres principes, quondam reges B., progenitores sui, ex nota- bilibus causis a sacro Romano Imperio obtinuisse noscuntur, sinistri casus odiosis eventibus crematae et perditae fuerint et sint, quod eorum praesidio uti non potest ad ostensionem sui iuris, sicut eisdem merito uteretur: tamen cum eadem obligatio seu pignoratio nota sit publice et nos de conditione obligationis huiusmodi simus plene et sufficienter instructi, vid. quod praefata Egrensis civitas cum suo territorio, necnon castra seu munitiones Flozz et Parkstein cum omnibus suis pertinentiis regno et coronae B. pro quadraginta millibus mar- carum puri argenti, quinque florenis cum dimidio florentini ponderis pro marca qualibet computandis, a sacro Romano Imperio rite fuerint obligata et progenitores ac praedecessores sui, reges Boemiae illustres, in possessione praefatorum pignorum fuerint et ipse dominus noster praedictus eadem pignora rite possideat in praesenti: Consideratis igitur multiplicibus favoribus et gratiis et fructuosa diligentia, necnon laboribus indefessis, quibus prae- fatus dominus noster ad honorem et utilitatem sacri Imperii fideliter et frequenter intendit, inspectis etiam notabilibus et studiosis obsequiis, quae progenitores sui, quondam reges Boe- miae, ipsi sacro Imperio reverenter et utiliter saepius osten- disse noscuntur, cum praefatum regnum Boemiae imperialis coronae dignum quidem et nobile membrum existat, dampnis huiusmodi, quibus praefatum regnum Boemiae ex praemissis eventibus gravari valeret, desideramus occurrere sapienter, nominatim ob illam fidem, qua velut princeps elector sacro tenemur Imperio, ne praefatus dominus noster et regnum Codex jur. boh. II. 1. 25
Strana 386
386 — suum Boemiae occasione dubitationum talium dampna quaevis, impedimenta seu dispendia patiatur, animo deliberato ac de certa nostra scientia notum facimus et fatemur: quod praefata Egrensis civitas cum suo territorio et castra sive munitiones Flozz et Parkstein cum oppidis, villis, nobilibus, plebejis, pauperibus et divitibus, circumferentiis et omnibus pertinentiis suis, quae infra metas sive limites ter- rarum, castrorum seu munitionum huiusmodi situantur, praefati domini nostri regis tamquam regis B., heredum et successorum suorum, regum B. et eiusdem regni coronae, pignus et obligatio dudum fuerunt et sunt pro quadraginta millibus marcarum puri argenti ponderis antedicti. Et eandem obligationem sive pignorationem confirmamus de certa scientia sub omnibus modis et conditionibus, ut prae- fertur, ipsisque obligationi et pignorationi favorem, voluntatem, verum et plenum consensum apponimus velut archiepiscopus Maguntinensis et per Germaniam archicancelarius et princeps elector sacri Imperii supradicti, praesentium sub nostro sigillo testimonio litterarum. Datum Spirae a. D. 1353, feria quarta proxima ante diem S. Nicolai ep. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin VIII. 218—230. — Lunig I. n. CXXXVII. — Brandl VIII. 237.) 354. Ludovicus de Hohenloh transfert feoda ad castrum Reichenek spectantia in reges Boemiae. 1353, 12. Decembris. (Mencze.) (E cod. Nostitz. — Pelzel, Karl IV. n. CLXXIX.) 355. Episcopi Babenbergensis enuntiatio de infeuda- tione castri Reichenek. 1353. List Lupolta biskupa Bamberského, že (ciesaři) Karlovi a budúcím kralóm českým a koruně české postupuje zámku Reicheneku, a to pod manstvie dává koruně české. (A. K.)
386 — suum Boemiae occasione dubitationum talium dampna quaevis, impedimenta seu dispendia patiatur, animo deliberato ac de certa nostra scientia notum facimus et fatemur: quod praefata Egrensis civitas cum suo territorio et castra sive munitiones Flozz et Parkstein cum oppidis, villis, nobilibus, plebejis, pauperibus et divitibus, circumferentiis et omnibus pertinentiis suis, quae infra metas sive limites ter- rarum, castrorum seu munitionum huiusmodi situantur, praefati domini nostri regis tamquam regis B., heredum et successorum suorum, regum B. et eiusdem regni coronae, pignus et obligatio dudum fuerunt et sunt pro quadraginta millibus marcarum puri argenti ponderis antedicti. Et eandem obligationem sive pignorationem confirmamus de certa scientia sub omnibus modis et conditionibus, ut prae- fertur, ipsisque obligationi et pignorationi favorem, voluntatem, verum et plenum consensum apponimus velut archiepiscopus Maguntinensis et per Germaniam archicancelarius et princeps elector sacri Imperii supradicti, praesentium sub nostro sigillo testimonio litterarum. Datum Spirae a. D. 1353, feria quarta proxima ante diem S. Nicolai ep. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin VIII. 218—230. — Lunig I. n. CXXXVII. — Brandl VIII. 237.) 354. Ludovicus de Hohenloh transfert feoda ad castrum Reichenek spectantia in reges Boemiae. 1353, 12. Decembris. (Mencze.) (E cod. Nostitz. — Pelzel, Karl IV. n. CLXXIX.) 355. Episcopi Babenbergensis enuntiatio de infeuda- tione castri Reichenek. 1353. List Lupolta biskupa Bamberského, že (ciesaři) Karlovi a budúcím kralóm českým a koruně české postupuje zámku Reicheneku, a to pod manstvie dává koruně české. (A. K.)
Strana 387
387 — 356. Rupertus jun. comes palatinus consentit ven- ditioni castri Stornstein et oppidi Neuenstadt. 1353, 30. Decembris. (Moguntiae.) List Ruprechta mladšieho falckrabi, že zámek Stornstein a město Neuenstadt dědičně a věčně přísluší (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému a koruně české i odřieká se všeho práva svého. (A. K. — Lunig I. n. CXLII.) 357. Debitum episcopi Ratisbonensis super castro Stauff et Werde fundatum. 1353, 1. Septembris (s. 1.). List Fridricha biskupa Rezenského, že jest dlužen Rudigerovi C funtuov, a jestližeby mu jich nedal na sv. Jiří, tehdy aby tu summu měl na zámku Stauff. — List téhož biskupa, že Rudigerovi a manželce jeho C funtuov za M funtuov prodal; jestližeby mu v roce nedal, tehdy jemu on má postúpiti těch zámkuov Stauff a Werde. Fridrich bischof zu Regensburg, schuldschein über 100 pfund Reg. pfen. für Rudiger den Reichen, grösstentheils für den bau der vesten Domstauf. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 358. Litterae Gerlaci, archiepiscopi Moguntinensis, electoris, venditioni castri Hohenstein et oppidorum Hersbruk et Auerbach assentientis. 1354, 7. Januarii. List Gerlacha, arcibiskupa Mohutského, kterýmž prodaje Hohen- steinu, Herspruku a Auerbachu potvrzuje a k němu přivoluje. Gerlacus D. gr. s. Moguntinensis sedis archiepiscopus, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius. Notum facimus universis, quia illustres principes et domini, Rupertus senior et Rupertus junior, comites palatini Rheni et duces Bavariae, consanguinei nostri, animo deliberato, amicorum suorum acce- dente consilio ac de certa scientia, serenissimo principi ac domino, d. Carolo R. s. a. et B. regi tanquam regi B., here- dibus et successoribus suis, B. regibus, et eiusdem regni coronae, subscriptam munitionem Hohenstein et oppida Hers- 25*
387 — 356. Rupertus jun. comes palatinus consentit ven- ditioni castri Stornstein et oppidi Neuenstadt. 1353, 30. Decembris. (Moguntiae.) List Ruprechta mladšieho falckrabi, že zámek Stornstein a město Neuenstadt dědičně a věčně přísluší (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému a koruně české i odřieká se všeho práva svého. (A. K. — Lunig I. n. CXLII.) 357. Debitum episcopi Ratisbonensis super castro Stauff et Werde fundatum. 1353, 1. Septembris (s. 1.). List Fridricha biskupa Rezenského, že jest dlužen Rudigerovi C funtuov, a jestližeby mu jich nedal na sv. Jiří, tehdy aby tu summu měl na zámku Stauff. — List téhož biskupa, že Rudigerovi a manželce jeho C funtuov za M funtuov prodal; jestližeby mu v roce nedal, tehdy jemu on má postúpiti těch zámkuov Stauff a Werde. Fridrich bischof zu Regensburg, schuldschein über 100 pfund Reg. pfen. für Rudiger den Reichen, grösstentheils für den bau der vesten Domstauf. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 358. Litterae Gerlaci, archiepiscopi Moguntinensis, electoris, venditioni castri Hohenstein et oppidorum Hersbruk et Auerbach assentientis. 1354, 7. Januarii. List Gerlacha, arcibiskupa Mohutského, kterýmž prodaje Hohen- steinu, Herspruku a Auerbachu potvrzuje a k němu přivoluje. Gerlacus D. gr. s. Moguntinensis sedis archiepiscopus, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius. Notum facimus universis, quia illustres principes et domini, Rupertus senior et Rupertus junior, comites palatini Rheni et duces Bavariae, consanguinei nostri, animo deliberato, amicorum suorum acce- dente consilio ac de certa scientia, serenissimo principi ac domino, d. Carolo R. s. a. et B. regi tanquam regi B., here- dibus et successoribus suis, B. regibus, et eiusdem regni coronae, subscriptam munitionem Hohenstein et oppida Hers- 25*
Strana 388
388 — brucke et Auerbach, quae a sacro Imperio in feudum depen- dent, cum omnibus juribus, dominiis, utilitatibus et pertinentiis suis, quibuscunque appellentur nominibus, in verum feudum hereditarium rite et rationabiliter vendiderunt, sub omnibus conditionibus et modis, sicut eadem munitio, oppida et perti- nentiae ex morte f. r. illustris principis, d. Rudolfi, quondam comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, ad ipsos legitime per- venerunt, sicut in literis super eadem venditione factis et editis plenius est expressum: nos intuentes affectuosum desi- derium comitum palatinorum et ducum Bavariae praedictorum, considerantes etiam immotae fidei et virtutis constantiam, qua illustres B. reges sacrum Imperium continuatis crebro studiis honorant, venditioni praefatae nostrum benevolum consensum adhibere decrevimus, ipsumque sub omnibus conditionibus et modis, sicut in literis desuper editis invenitur expressum approbamus et confirmamus, animo deliberato et de certa nostra scientia, velut archiepiscopus Moguntinensis et princeps elector sacri Imperii supradictus. In cuius rei . . . Datum Maguntiae a. D. 1354, feria proxima post Epi- phaniam Domini. (Litterae ejusdem tenoris caeterorum electorum: Balduini archiepiscopi Trevirensis ddo. 8. Januarii 1354, Wilhelmi archi- episcopi Coloniensis ddo. 8. Januarii 1354, Rudolfi comitis Saxoniae ddo. 29. Sept. 1354, Ludovici marchionis Branden- burgensis ddo. 5. Dec. 1355, Ruperti com. palatini sen. et jun. ddo. . . . . . . 1353. — Lunig C. G. D. I. — Brandl VIII. 253.) 359. Carolus, R. et B. rex, comitatum Lucembur- gensem in ducatum erigens fratrem suum Wenceslaum ducem ibidem instituit. 1354, 12. Februarii. (Metis.) (Brandl VIII. 258.)
388 — brucke et Auerbach, quae a sacro Imperio in feudum depen- dent, cum omnibus juribus, dominiis, utilitatibus et pertinentiis suis, quibuscunque appellentur nominibus, in verum feudum hereditarium rite et rationabiliter vendiderunt, sub omnibus conditionibus et modis, sicut eadem munitio, oppida et perti- nentiae ex morte f. r. illustris principis, d. Rudolfi, quondam comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, ad ipsos legitime per- venerunt, sicut in literis super eadem venditione factis et editis plenius est expressum: nos intuentes affectuosum desi- derium comitum palatinorum et ducum Bavariae praedictorum, considerantes etiam immotae fidei et virtutis constantiam, qua illustres B. reges sacrum Imperium continuatis crebro studiis honorant, venditioni praefatae nostrum benevolum consensum adhibere decrevimus, ipsumque sub omnibus conditionibus et modis, sicut in literis desuper editis invenitur expressum approbamus et confirmamus, animo deliberato et de certa nostra scientia, velut archiepiscopus Moguntinensis et princeps elector sacri Imperii supradictus. In cuius rei . . . Datum Maguntiae a. D. 1354, feria proxima post Epi- phaniam Domini. (Litterae ejusdem tenoris caeterorum electorum: Balduini archiepiscopi Trevirensis ddo. 8. Januarii 1354, Wilhelmi archi- episcopi Coloniensis ddo. 8. Januarii 1354, Rudolfi comitis Saxoniae ddo. 29. Sept. 1354, Ludovici marchionis Branden- burgensis ddo. 5. Dec. 1355, Ruperti com. palatini sen. et jun. ddo. . . . . . . 1353. — Lunig C. G. D. I. — Brandl VIII. 253.) 359. Carolus, R. et B. rex, comitatum Lucembur- gensem in ducatum erigens fratrem suum Wenceslaum ducem ibidem instituit. 1354, 12. Februarii. (Metis.) (Brandl VIII. 258.)
Strana 389
389 — 360. Attestum civitatis Egrae de impignoratione terrae Egrensis ac castrorum Floss et Parkstein. 1354, 20. Aprilis. List purkmistra a rady města Cheba, že sú dědičnú povinnost uči- nili (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému a budúcím kralóm českým, a že sú zastaveni s těmi zámky Floss a Parkstein v 40.000 hř. stř. Wir der burgermeister, der rat vnd di burger gemein- lichen der stat Eger bechennen vnd tun kunt offenlichen mit disem briue allen den, di in sehen oder hoeren lesen. Allein di briue des allerdurchleuchtigsten fürsten vnd herren Karls, Roemischs kunigs, zu allen zîten merer des reychs, vnd kunigs zu Behem, vnsers liben genedigen herren, di er vber sein pfantschefte der stat vnd des lands zu Eger vnd der vesten Flozz vnd Parckstein vnd waz dar zu gehoeret, gehabt hat, vnd di auch seliger gedehtnüss di hochgeborn fürsten, etwenn kunige zu Behem, sein eldern, durch merklich sachen willen von dem heyligen Reyche behalden vnd erworben haben, von widerzemer vngeschicht beide verbrennet vnd verlorn sint, daz er da mit sein reht niht beweisen mage als billich wer doch sintdenmal daz diselb pfantschaft den kurfursten des heyligen Reichs beide, geistlichen vnd werltlichen, wol kündig ist und si ir briue gezeugnüss mit irn anhangenden insigeln dar vber geben haben, vnd wir auch sulcher gelegenheit wol vnd gentzlich vnderwiset sin, daz di obgenant stat zu Eger mit dem lande vnd di vesten Flozz vnd Parckstein mit allen zugehoerungen dem kunigreich vnd der cronen zu Beheim vmb virtzigtusent marck lotiges silbers, sehsthalben guldein floren gewiht für ie die marck ze reiten, zu rehtem pfande reht vnd redlich von wegen des heiligen Reychs versetzet sint, und sein eldern vnd vorvarn, künige zu Beheim, in gewere vnd rehter besitzunge der selben pfantschefte gewesen sint, vnd er noch ist auf disen hutigen tage: Wanne auch di obgenanten kurfürsten, geistliche vnd werltliche, angesehen haben die besunder genade, den nutzen, fleizze vnd die steticleiche arbeyt, damit der obgenant vnser herre des heiligen Reichs nutz vnd ere getrewlich vnder- standen hat, vnd auch gebrueuet haben di merklichen getrewen
389 — 360. Attestum civitatis Egrae de impignoratione terrae Egrensis ac castrorum Floss et Parkstein. 1354, 20. Aprilis. List purkmistra a rady města Cheba, že sú dědičnú povinnost uči- nili (ciesaři) Karlovi jakožto králi českému a budúcím kralóm českým, a že sú zastaveni s těmi zámky Floss a Parkstein v 40.000 hř. stř. Wir der burgermeister, der rat vnd di burger gemein- lichen der stat Eger bechennen vnd tun kunt offenlichen mit disem briue allen den, di in sehen oder hoeren lesen. Allein di briue des allerdurchleuchtigsten fürsten vnd herren Karls, Roemischs kunigs, zu allen zîten merer des reychs, vnd kunigs zu Behem, vnsers liben genedigen herren, di er vber sein pfantschefte der stat vnd des lands zu Eger vnd der vesten Flozz vnd Parckstein vnd waz dar zu gehoeret, gehabt hat, vnd di auch seliger gedehtnüss di hochgeborn fürsten, etwenn kunige zu Behem, sein eldern, durch merklich sachen willen von dem heyligen Reyche behalden vnd erworben haben, von widerzemer vngeschicht beide verbrennet vnd verlorn sint, daz er da mit sein reht niht beweisen mage als billich wer doch sintdenmal daz diselb pfantschaft den kurfursten des heyligen Reichs beide, geistlichen vnd werltlichen, wol kündig ist und si ir briue gezeugnüss mit irn anhangenden insigeln dar vber geben haben, vnd wir auch sulcher gelegenheit wol vnd gentzlich vnderwiset sin, daz di obgenant stat zu Eger mit dem lande vnd di vesten Flozz vnd Parckstein mit allen zugehoerungen dem kunigreich vnd der cronen zu Beheim vmb virtzigtusent marck lotiges silbers, sehsthalben guldein floren gewiht für ie die marck ze reiten, zu rehtem pfande reht vnd redlich von wegen des heiligen Reychs versetzet sint, und sein eldern vnd vorvarn, künige zu Beheim, in gewere vnd rehter besitzunge der selben pfantschefte gewesen sint, vnd er noch ist auf disen hutigen tage: Wanne auch di obgenanten kurfürsten, geistliche vnd werltliche, angesehen haben die besunder genade, den nutzen, fleizze vnd die steticleiche arbeyt, damit der obgenant vnser herre des heiligen Reichs nutz vnd ere getrewlich vnder- standen hat, vnd auch gebrueuet haben di merklichen getrewen
Strana 390
390 — dienst, di sin eltern, etwenn hochgeborn künige zu Behem, dem obgenanten Reiche erlichen vnd nützlichen offt getan haben; wanne auch daz künigriche zu Beheim ein edlez wir- digez gelied ist der Römischen cronen, so meynten vnd wolten si sulchen schaden des obgenanten künigrichs zu Beheim ver- nunfticlichen vntersten durch di besunder trewe, da mit si als kurfursten dem heyligen Reiche versunden sein, auf die rede, daz der obgenant vnser herre daz selbe sein künigriche vnd di crone zu Beheim durch sulchen zweyuel icht beschedigt oder gehindert werden, so haben si bekant mit wolbedachtem mute, mit rechter wizzen vnd mit iren offnen briuen, daz di obgenant stat zu Eger mit dem lande vnd di vesten Flozz vnd Parckstein mit merckten, dörffern, mit edlen vnd unedlen, armen vnd reichen, kreizzen vnd allen zugehoerungen, di in den gemercken der selben lande vnd vesten gelegen vnd gesezzen sin, des obgenanten vnsers herren als eines kungs zu Beheim, siner erben vnd nachkumen, kunge zu Behem vnde der cronen des selben küngrichs rehte pfantschafte lange gewesen sein vnd noch sein für virtzigtusent marck lotigs silbers sulches gewihtes, als do vor begriffen ist. Vnd di selben pfantschaft haben di selben kurfursten bestetigt mit rechter wizzen in aller der mazze als do vor begriffen ist, und haben auch dar zu geben ire gunst, willen vnd wort, als si des macht haben als kurfursten des heiligen Roemischen Reichs. Des haben wir angesehen di redliche gezeugnüzze vnd kuntliche vnderweisunge, als douor geschriben stet vnd do von wir der obgenant burgermeister, der rat vnd di burger ge- meinlich der stat zu Eger mit rate, gunst, wizzen, willen vnd worte vnser gemeinschefte, vnbetwungen, mit freyer wilkür vnd mit wolbedahtem mute, für vns, vnser erben vnd nach- kumen, so haben wir gehuldet, gelobet vnd gesworen, hulden, geloben vnd sweren dem obgenanten vnserm herren, kunge Karle, als einem kunge zu Beheim, sinen erben vnd nachkumen, kungen zu Behem vnd der cronen des selben kungrichs, daz wir in zu den vesten Flozz vnd Parckstein semmentlichen zu einem rehtem pfande fur die obgenanten
390 — dienst, di sin eltern, etwenn hochgeborn künige zu Behem, dem obgenanten Reiche erlichen vnd nützlichen offt getan haben; wanne auch daz künigriche zu Beheim ein edlez wir- digez gelied ist der Römischen cronen, so meynten vnd wolten si sulchen schaden des obgenanten künigrichs zu Beheim ver- nunfticlichen vntersten durch di besunder trewe, da mit si als kurfursten dem heyligen Reiche versunden sein, auf die rede, daz der obgenant vnser herre daz selbe sein künigriche vnd di crone zu Beheim durch sulchen zweyuel icht beschedigt oder gehindert werden, so haben si bekant mit wolbedachtem mute, mit rechter wizzen vnd mit iren offnen briuen, daz di obgenant stat zu Eger mit dem lande vnd di vesten Flozz vnd Parckstein mit merckten, dörffern, mit edlen vnd unedlen, armen vnd reichen, kreizzen vnd allen zugehoerungen, di in den gemercken der selben lande vnd vesten gelegen vnd gesezzen sin, des obgenanten vnsers herren als eines kungs zu Beheim, siner erben vnd nachkumen, kunge zu Behem vnde der cronen des selben küngrichs rehte pfantschafte lange gewesen sein vnd noch sein für virtzigtusent marck lotigs silbers sulches gewihtes, als do vor begriffen ist. Vnd di selben pfantschaft haben di selben kurfursten bestetigt mit rechter wizzen in aller der mazze als do vor begriffen ist, und haben auch dar zu geben ire gunst, willen vnd wort, als si des macht haben als kurfursten des heiligen Roemischen Reichs. Des haben wir angesehen di redliche gezeugnüzze vnd kuntliche vnderweisunge, als douor geschriben stet vnd do von wir der obgenant burgermeister, der rat vnd di burger ge- meinlich der stat zu Eger mit rate, gunst, wizzen, willen vnd worte vnser gemeinschefte, vnbetwungen, mit freyer wilkür vnd mit wolbedahtem mute, für vns, vnser erben vnd nach- kumen, so haben wir gehuldet, gelobet vnd gesworen, hulden, geloben vnd sweren dem obgenanten vnserm herren, kunge Karle, als einem kunge zu Beheim, sinen erben vnd nachkumen, kungen zu Behem vnd der cronen des selben kungrichs, daz wir in zu den vesten Flozz vnd Parckstein semmentlichen zu einem rehtem pfande fur die obgenanten
Strana 391
391 — virtzigtusent marck silbers, als do vor begriffen ist, getrewe, holt, vndertenick vnd gehorsam sein wollen vnd sullen als vnsern rechten herren. Mit vrkünde ditzs briues versigelt mit unser stat insigel, der geben ist zu Eger nach Crists geburte vber dreutzehen- hundert iar vnd dar nach in dem virvndfünfzigsten iar an dem nehsten svntage nach Ostern, als man singt „Quasi modo geniti". (A. K. — Arch. S. Wenc. — Kürschner V.) 361. Munitio Helfenberg regi Boemiae aperta. 1354, 24. Junii. (s. 1.) Heinrich schenk von Friedburg und Ulrich schenk von Reichenek als vormünder der waisen zu Ehrenfels, verbünden sich für ihre mündel, dass die veste Helfenberg dem Könige Karl IV. für seine lebzeiten stets offen gehalten werden solle. (Arch. S. Wenc.) 362. Ludovici marchionis Brandeburgensis enun- tiationes obligatoriae. 1354, 1. Augusti. (Sulzbachii.) List Ludvíka, markrabi bramburského, že k tomu ke všemu přivo- luje, což jest knieže Rudolf vzdal (ciesaři) Karlovi a Anně (ciesařovně) a dědicóm jich, nic sobě nevymieňuje, než což práva má k volení římského krále, a léna, kteráž z toho práva jakožto korfersta od staradávna má a užívá. Ludvík, markrabi Bramburský, zavazuje se, dědice i budúcí své, ciesaři Karlovi jakožto králi českému, Janovi markrabi moravskému, dědicóm i budúcím, že nemá nižádného hradu, tvrze, města, ani kterého člověka v jich zemi odcizovati, leč by dobrovolně bylo dopuštieno. List Ludvíka, markrabi Bramburského, kdež se, dědice i budúcí své zavazuje, že zámkuov, měst, městeček ani kterého jiného zbožie příslu- šejícího k království českému, markrabství moravskému nechce a nemá kupovati, leč by zvláště bylo jemu dopuštěno. (A. K. — Lunig I. n. CXLVIII.)
391 — virtzigtusent marck silbers, als do vor begriffen ist, getrewe, holt, vndertenick vnd gehorsam sein wollen vnd sullen als vnsern rechten herren. Mit vrkünde ditzs briues versigelt mit unser stat insigel, der geben ist zu Eger nach Crists geburte vber dreutzehen- hundert iar vnd dar nach in dem virvndfünfzigsten iar an dem nehsten svntage nach Ostern, als man singt „Quasi modo geniti". (A. K. — Arch. S. Wenc. — Kürschner V.) 361. Munitio Helfenberg regi Boemiae aperta. 1354, 24. Junii. (s. 1.) Heinrich schenk von Friedburg und Ulrich schenk von Reichenek als vormünder der waisen zu Ehrenfels, verbünden sich für ihre mündel, dass die veste Helfenberg dem Könige Karl IV. für seine lebzeiten stets offen gehalten werden solle. (Arch. S. Wenc.) 362. Ludovici marchionis Brandeburgensis enun- tiationes obligatoriae. 1354, 1. Augusti. (Sulzbachii.) List Ludvíka, markrabi bramburského, že k tomu ke všemu přivo- luje, což jest knieže Rudolf vzdal (ciesaři) Karlovi a Anně (ciesařovně) a dědicóm jich, nic sobě nevymieňuje, než což práva má k volení římského krále, a léna, kteráž z toho práva jakožto korfersta od staradávna má a užívá. Ludvík, markrabi Bramburský, zavazuje se, dědice i budúcí své, ciesaři Karlovi jakožto králi českému, Janovi markrabi moravskému, dědicóm i budúcím, že nemá nižádného hradu, tvrze, města, ani kterého člověka v jich zemi odcizovati, leč by dobrovolně bylo dopuštieno. List Ludvíka, markrabi Bramburského, kdež se, dědice i budúcí své zavazuje, že zámkuov, měst, městeček ani kterého jiného zbožie příslu- šejícího k království českému, markrabství moravskému nechce a nemá kupovati, leč by zvláště bylo jemu dopuštěno. (A. K. — Lunig I. n. CXLVIII.)
Strana 392
— 392 363. Častri Werdek infeudatio. 1354. List Oldřicha z Bruneku, že zámek Werdek od (ciesaře) Karla pod léno přijal a zavazuje se budúcím kralóm českým a koruně české k věčnosti pod manstvie. (A. K.) 364. Unio Stephani palatini comitis cum Carolo IV. 1355, 9. Martii. (Peyse.) Stephan, pfalzgraf und herzog in Baiern, schlieszt für sich und seinen bruder, markgrafen zu Brandenburg, und könig Karl IV. und dessen bruder Johann, markgrafen zu Maehren, einen Vertrag uber alle bisherigen irrungen und fehden, mit verzichtleistung auf alle, von seinen vettern an die krone Böhmen verkauften stadte und besitzungen. (Arch. S. Wenc.)
— 392 363. Častri Werdek infeudatio. 1354. List Oldřicha z Bruneku, že zámek Werdek od (ciesaře) Karla pod léno přijal a zavazuje se budúcím kralóm českým a koruně české k věčnosti pod manstvie. (A. K.) 364. Unio Stephani palatini comitis cum Carolo IV. 1355, 9. Martii. (Peyse.) Stephan, pfalzgraf und herzog in Baiern, schlieszt für sich und seinen bruder, markgrafen zu Brandenburg, und könig Karl IV. und dessen bruder Johann, markgrafen zu Maehren, einen Vertrag uber alle bisherigen irrungen und fehden, mit verzichtleistung auf alle, von seinen vettern an die krone Böhmen verkauften stadte und besitzungen. (Arch. S. Wenc.)
Strana 393
Aetas Caroli IY., Rom. Imperatoris Romae a. 1355, 5. Aprilis coronati. 365. Bulla aurea de incorporatione munitionum, castrorum, oppidorum et terrarum Sulzbach etc. 1355, 5. Aprilis. Bulle zlatá ciesaře Karla latinská, kteráž se vztahuje na zámky v Bavořích: Sulcbach a jiné zámky, a druhá bulle německá při těch zámcích. List ciesaře Karla pod zlatú pečetí, kdež Sulcbach, Rosemberg, Neydstein, Hertenstein, Hohenstein, Hiltpoltstein, Lichtenek, Turrendorf, Frankenberg, Auerbach, Hersbruck, Lauff, Velden, Plech, Eschenbach, Pegnicz, Huseck a Werdenstein připojuje k zemi a k koruně české, a při tom města i městečka Hirschow, Neuenstadt, Stornstein, Lichten- stein a tvrze tyto: Pleystein, Reichenstein, Reichenecke, Huseke, Stralen- fels, Spis, Ruprechtstein, které od krále českého a koruny české k lénu jsú. List ciesaře Karla, kdež mocí ciesařskú těch všech zámkuov, měst, městeček etc. privilegií potvrzuje; přitom zvláště dává výsady, že k žádnému saudu, ani duchovnímu ani světskému, nemají poháněni býti, než tu, kdež jich spravedlnost ukazuje. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter Amen. Carolus quartus divina favente clementia Romanorum Imperator s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Inter alias sollicitudinum operosas vigilias, quibus pro subditorum grata quiete Imperialis benignitas hinc inde distra- hitur, ad desideratam quietem et felix augmentum insignis regni nostri Boemiae oculos nostrae deliberationis convertimus et tanto solertius de ipsius meditamur augmento, quanto ex dilatione suorum propaginum velut membro nobili sacrum Romanum Imperium non ambigimus laudabilius honorari; nam
Aetas Caroli IY., Rom. Imperatoris Romae a. 1355, 5. Aprilis coronati. 365. Bulla aurea de incorporatione munitionum, castrorum, oppidorum et terrarum Sulzbach etc. 1355, 5. Aprilis. Bulle zlatá ciesaře Karla latinská, kteráž se vztahuje na zámky v Bavořích: Sulcbach a jiné zámky, a druhá bulle německá při těch zámcích. List ciesaře Karla pod zlatú pečetí, kdež Sulcbach, Rosemberg, Neydstein, Hertenstein, Hohenstein, Hiltpoltstein, Lichtenek, Turrendorf, Frankenberg, Auerbach, Hersbruck, Lauff, Velden, Plech, Eschenbach, Pegnicz, Huseck a Werdenstein připojuje k zemi a k koruně české, a při tom města i městečka Hirschow, Neuenstadt, Stornstein, Lichten- stein a tvrze tyto: Pleystein, Reichenstein, Reichenecke, Huseke, Stralen- fels, Spis, Ruprechtstein, které od krále českého a koruny české k lénu jsú. List ciesaře Karla, kdež mocí ciesařskú těch všech zámkuov, měst, městeček etc. privilegií potvrzuje; přitom zvláště dává výsady, že k žádnému saudu, ani duchovnímu ani světskému, nemají poháněni býti, než tu, kdež jich spravedlnost ukazuje. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter Amen. Carolus quartus divina favente clementia Romanorum Imperator s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Inter alias sollicitudinum operosas vigilias, quibus pro subditorum grata quiete Imperialis benignitas hinc inde distra- hitur, ad desideratam quietem et felix augmentum insignis regni nostri Boemiae oculos nostrae deliberationis convertimus et tanto solertius de ipsius meditamur augmento, quanto ex dilatione suorum propaginum velut membro nobili sacrum Romanum Imperium non ambigimus laudabilius honorari; nam
Strana 394
394 — sicut ex divisione regnorum calamitates horrendae consurgunt et odiosae seditionis scandalo fidelium regnicolarum quies desiderata confunditur, sic adunatis regni viribus in pacis pulchritudine, in fiduciae tabernaculis et opulenta requie fidelis populus conquiescit et gratis laetatur commodis sub grato regimine principis gratiosi. Sane, desiderantes, ut regni nostri praedicti B. multi- pliciter dudum sperata felicitas ex ubertatibus et commodis augmento felici proficiat, quibus tam naturae proceritas sin- gulari quadam influentia, quam clarae memoriae illustrium quondam regum B., parentum ac praedecessorum nostrorum, laudabilia quidem et veneranda studia providerunt eidem, consideramus et ad hoc praecipue aciem nostrae mentis con- vertimus, qualiter infrascriptae civitates, munitiones, castra, terrae, districtus et territoria, quorum et quarum nomina inferius exprimuntur, qui et quae cum praefato regno nostro B. immediate confinant, pro regum illustrium B. et ejusdem regni coronae commodis et profectibus, ad honorem S. R. Imperii non solum expediant, imo necessaria videantur; tum quia regibus Boemiae ex terris hujusmodi ad electionem R. principis cum caeteris coelectoribus suo tempore faciendam praestatur accedendi securitas; tum quia adminiculo ipsarum reges B. curiam Imperialem de more in Nurnberg celebrari consuevit, pro tractandis Imperii sacri commodis, profectibus et necessitatibus opportunis, ampliori commodo et proniori voluntati non tam valebunt, quam etiam delectabunt accedere ; tam quia terrarum hujusmodi spatia regni Boemiae velut insignis membri serenitatis cesareae insignis requirit nobilitas ; tum quia civitates, castra, munitiones et loca, quorum inferius annotatio fiet specifica, post rapinas, spolia, strages et sediti- ones innumeras et periculosa discrimina, quibus singulis via- toribus transitus vetabatur, nunc divinae propitationis munere regis Boemiae regni et nobilium regnicolarum ibidem dispo- nente potentia in tranquillitatem optatae pacis regimine grato conductae, amoena prosperitate gaudentes quibuslibet merca- toribus, peregrinis viatoribus et personis aliis tutum accessum, statum et transitum indubie pollicentur, ut ex hoc non solum
394 — sicut ex divisione regnorum calamitates horrendae consurgunt et odiosae seditionis scandalo fidelium regnicolarum quies desiderata confunditur, sic adunatis regni viribus in pacis pulchritudine, in fiduciae tabernaculis et opulenta requie fidelis populus conquiescit et gratis laetatur commodis sub grato regimine principis gratiosi. Sane, desiderantes, ut regni nostri praedicti B. multi- pliciter dudum sperata felicitas ex ubertatibus et commodis augmento felici proficiat, quibus tam naturae proceritas sin- gulari quadam influentia, quam clarae memoriae illustrium quondam regum B., parentum ac praedecessorum nostrorum, laudabilia quidem et veneranda studia providerunt eidem, consideramus et ad hoc praecipue aciem nostrae mentis con- vertimus, qualiter infrascriptae civitates, munitiones, castra, terrae, districtus et territoria, quorum et quarum nomina inferius exprimuntur, qui et quae cum praefato regno nostro B. immediate confinant, pro regum illustrium B. et ejusdem regni coronae commodis et profectibus, ad honorem S. R. Imperii non solum expediant, imo necessaria videantur; tum quia regibus Boemiae ex terris hujusmodi ad electionem R. principis cum caeteris coelectoribus suo tempore faciendam praestatur accedendi securitas; tum quia adminiculo ipsarum reges B. curiam Imperialem de more in Nurnberg celebrari consuevit, pro tractandis Imperii sacri commodis, profectibus et necessitatibus opportunis, ampliori commodo et proniori voluntati non tam valebunt, quam etiam delectabunt accedere ; tam quia terrarum hujusmodi spatia regni Boemiae velut insignis membri serenitatis cesareae insignis requirit nobilitas ; tum quia civitates, castra, munitiones et loca, quorum inferius annotatio fiet specifica, post rapinas, spolia, strages et sediti- ones innumeras et periculosa discrimina, quibus singulis via- toribus transitus vetabatur, nunc divinae propitationis munere regis Boemiae regni et nobilium regnicolarum ibidem dispo- nente potentia in tranquillitatem optatae pacis regimine grato conductae, amoena prosperitate gaudentes quibuslibet merca- toribus, peregrinis viatoribus et personis aliis tutum accessum, statum et transitum indubie pollicentur, ut ex hoc non solum
Strana 395
— 395 — dicti regni nostri Boemiae, verum multorum regnorum et principatuum nec non reipublicae commoda continuatis prospe- ritatibus augeantur. Ideoque animo deliberato, prudenti nihilominus principum, comitum, baronum et procerum nostrorum ad hoc accedente consilio ac de certa nostra scientia, habito respectu ad causas evidentes expressatas superius et ad alia motiva similiter, quae Imperialem celsitudinem ad hoc prosequendum rationa- biliter inducebant, munitiones easdem, castra, oppida, terras, utp. Sulzbach, Rosenberg, Neydstein, Hirtenstein, Hernstein, Hildpoldstein, Lichteneke, Turrendorf, Frankenberg, Aurbach, Hersbruk, Laufen, Velden, Plech, Eschenbach, Pegnicz, Husecke et Weidenstein, quae et qui fuerunt aliquando felicis memoriae illustris Rudolphi, olim comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, soceri nostri dilecti, quas et quae ab illustribus Ruperto seniore et Ruperto juniore, similiter pal. comitibus et ducibus Bavariae, sororiis nostris, velut res ad ipsos per mortem dicti soceri nostri, ipsorum patrui et propinguioris consanguinei, ordinaria et naturali successione legitime devolutas pretio nostro com- parasse dignoscimur!Ac demum munitiones et oppida, videlicet Hirsow, Neuenstadt, Stornstein et Lichtenstein, quae fuerunt dictorum Ruperti senioris et Ruperti junioris, palat. comitum, paternalis hereditas, quasque similiter nostro pretio emimus ab eisdem. Et insuper munitiones infrascriptas, videlicet Pley- stein, Reichenstein, Reichenecke, Husecke, Stralenfels, Spis und Ruprechtstein, quae a regno et felici coronae Boemia in feudum rite dependunt, et oppidum Bernow, quod a monasterio Waldsassen etiam nostra pecunia dignoscimur comparasse; et alias terras, quas in Alemannia nostra sollicitudine regnum praedictum B. tenet et possidet, cum omnibus districtibus, territoriis, villis, oppidis, vasallis, vasellagiis, feudis, feuda- tariis, militibus, clientibus, civibus, judicibus, scultetis, rusticis, emphiteutis et ad glebam astrictis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, viis et inviis, silvis, rubetis, vir- gultis, pascuis pratorum, venationibus ac aucupationibus, aquis aquarumque decursibus, stagnis, lacubus, paludibus, pascuis, piscaturis, molendinis, censibus, reditibus, proventibus, obven-
— 395 — dicti regni nostri Boemiae, verum multorum regnorum et principatuum nec non reipublicae commoda continuatis prospe- ritatibus augeantur. Ideoque animo deliberato, prudenti nihilominus principum, comitum, baronum et procerum nostrorum ad hoc accedente consilio ac de certa nostra scientia, habito respectu ad causas evidentes expressatas superius et ad alia motiva similiter, quae Imperialem celsitudinem ad hoc prosequendum rationa- biliter inducebant, munitiones easdem, castra, oppida, terras, utp. Sulzbach, Rosenberg, Neydstein, Hirtenstein, Hernstein, Hildpoldstein, Lichteneke, Turrendorf, Frankenberg, Aurbach, Hersbruk, Laufen, Velden, Plech, Eschenbach, Pegnicz, Husecke et Weidenstein, quae et qui fuerunt aliquando felicis memoriae illustris Rudolphi, olim comitis palatini Rheni et ducis Bavariae, soceri nostri dilecti, quas et quae ab illustribus Ruperto seniore et Ruperto juniore, similiter pal. comitibus et ducibus Bavariae, sororiis nostris, velut res ad ipsos per mortem dicti soceri nostri, ipsorum patrui et propinguioris consanguinei, ordinaria et naturali successione legitime devolutas pretio nostro com- parasse dignoscimur!Ac demum munitiones et oppida, videlicet Hirsow, Neuenstadt, Stornstein et Lichtenstein, quae fuerunt dictorum Ruperti senioris et Ruperti junioris, palat. comitum, paternalis hereditas, quasque similiter nostro pretio emimus ab eisdem. Et insuper munitiones infrascriptas, videlicet Pley- stein, Reichenstein, Reichenecke, Husecke, Stralenfels, Spis und Ruprechtstein, quae a regno et felici coronae Boemia in feudum rite dependunt, et oppidum Bernow, quod a monasterio Waldsassen etiam nostra pecunia dignoscimur comparasse; et alias terras, quas in Alemannia nostra sollicitudine regnum praedictum B. tenet et possidet, cum omnibus districtibus, territoriis, villis, oppidis, vasallis, vasellagiis, feudis, feuda- tariis, militibus, clientibus, civibus, judicibus, scultetis, rusticis, emphiteutis et ad glebam astrictis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, viis et inviis, silvis, rubetis, vir- gultis, pascuis pratorum, venationibus ac aucupationibus, aquis aquarumque decursibus, stagnis, lacubus, paludibus, pascuis, piscaturis, molendinis, censibus, reditibus, proventibus, obven-
Strana 396
396 — tionibus, utilitatibus, honorantiis, emolumentis, talliis, poenis, mulctis judiciorum et aliis undecunque provenientibus, monetis et auctoritate cudendi monetas auri, argenti Hallen. et alterius cunii cujuscunque; quam quidem auctoritatem per totam eamdem patriam et pertinentias ejus, per totum praedictum nostrum domi- nium extendi volumus, ubicunque deliberatione nostra seu regum B., heredum aut successorum nostrorum, eadem moneta decreta fuerit facienda, Judaeis et omnibus aliis pertinentiis, quae aut ad praedicta seu alterum ipsorum spectant seu spectare debent quovis titulo, nec non metis, gadibus, graniciis, circumferentiis et limi- tibus suis, sicut ab aliis bonis circum adjacentibus circum- ferentialiter sunt distincta, juribus, jurisdictionibus, dominiis utilibus et directis, homagiis et homagialibus, atque auri, argenti, stanni, plumbi, cupri, ferri et alterius cujuscunque metalli mineris et omnibus aliis in, sub et super terra con- sistentibus, quibuscunque etiam specialibus vocabulis valeant designari, praefato regno nostro Boemiae et ipsius felici coronae, nobis, heredibus et successoribus, B. regibus, auctoritate cae- sarea incorporamus, adjungimus, attribuimus, invisceramus et de Imperialis nostrae potestatis plenitudine perpetuo et irre- vocabiliter counimus. Decernentes et hoc Imperiali perpetuo statuentes edicto, quod non liceat alicui illustrium regum B. heredum et successorum nostrorum, dicta castra, civitates, munitiones, terras, oppida, villas, vassellagia, dominia aut pertinentias, ut praemittitur, in toto vel in parte, quibusvis etiam ingenio, excusatione, prae- textu seu colore quaesitis vendere, scindere, obligare, per- mutare, dividere aut alio quovis modo a potestate regum, regni et coronae B. removere ; imo verius decernimus et hoc imperiali edicto expresse volumus, omnia praedicta et eorum quodlibet sub omnibus modis et distinctionibus, sicut expressantur superius, per illustres reges B. absque diminutione qualibet ad regni praedicti B. et felicis ipsius coronae gloriam ammodo necessarie et integritate perfecta non solum custodiri, verum etiam propensius retineri. Et licet de poenis regum B. illustrium,
396 — tionibus, utilitatibus, honorantiis, emolumentis, talliis, poenis, mulctis judiciorum et aliis undecunque provenientibus, monetis et auctoritate cudendi monetas auri, argenti Hallen. et alterius cunii cujuscunque; quam quidem auctoritatem per totam eamdem patriam et pertinentias ejus, per totum praedictum nostrum domi- nium extendi volumus, ubicunque deliberatione nostra seu regum B., heredum aut successorum nostrorum, eadem moneta decreta fuerit facienda, Judaeis et omnibus aliis pertinentiis, quae aut ad praedicta seu alterum ipsorum spectant seu spectare debent quovis titulo, nec non metis, gadibus, graniciis, circumferentiis et limi- tibus suis, sicut ab aliis bonis circum adjacentibus circum- ferentialiter sunt distincta, juribus, jurisdictionibus, dominiis utilibus et directis, homagiis et homagialibus, atque auri, argenti, stanni, plumbi, cupri, ferri et alterius cujuscunque metalli mineris et omnibus aliis in, sub et super terra con- sistentibus, quibuscunque etiam specialibus vocabulis valeant designari, praefato regno nostro Boemiae et ipsius felici coronae, nobis, heredibus et successoribus, B. regibus, auctoritate cae- sarea incorporamus, adjungimus, attribuimus, invisceramus et de Imperialis nostrae potestatis plenitudine perpetuo et irre- vocabiliter counimus. Decernentes et hoc Imperiali perpetuo statuentes edicto, quod non liceat alicui illustrium regum B. heredum et successorum nostrorum, dicta castra, civitates, munitiones, terras, oppida, villas, vassellagia, dominia aut pertinentias, ut praemittitur, in toto vel in parte, quibusvis etiam ingenio, excusatione, prae- textu seu colore quaesitis vendere, scindere, obligare, per- mutare, dividere aut alio quovis modo a potestate regum, regni et coronae B. removere ; imo verius decernimus et hoc imperiali edicto expresse volumus, omnia praedicta et eorum quodlibet sub omnibus modis et distinctionibus, sicut expressantur superius, per illustres reges B. absque diminutione qualibet ad regni praedicti B. et felicis ipsius coronae gloriam ammodo necessarie et integritate perfecta non solum custodiri, verum etiam propensius retineri. Et licet de poenis regum B. illustrium,
Strana 397
397 — quas ipsi reges et alii quicunque contrarium facientes debe- rent incurrere, in Statutis regni nostri B. saepe dicti suffi- cienter ac de baronum et procerum nostrorum assensu legitimo provide cautum exstiterit, tamen ad abundantioris certitudinis grata praesidia, ne quis per ignorantiam de talibus valeat excusari, poenas easdem in aliqua sui parte praesentibus ite- ramus, decernentes et hoc Imperiali perpetuo statuentes edicto, quod si quis illustrium regum B. in contemptum Impe- rialis edicti et regni praejudicium dictas terras, castra, muniti- ones, praedia, vasallos, vasellagia, jura, jurisdictiones et alia, quae exprimuntur superius, in toto vel in parte, quibusvis ingeniis, titulis seu coloribus quaesitis venderet, scinderet, obligaret, alienaret, permutaret seu a regno et corona B. remo- veret, nulli poenae corporali reddatur obnoxius, cum non sit conveniens, quod regiam majestatem corporalis poena con- stringat, sed ipsum regem poenam et notam perjurii ipso facto incurrisse decernimus; principes vero, barones, nobiles et alii quicunque, cujuscumque dignitatis, gradus, conditionis vel status existant, qui ad venditionem, scissionem, obligati- onem, alienationem, permutationem aut remotionem hujusmodi niterentur, ipso facto reddantur infames et cadant ab omnibus suis juribus et honore et universa bona ipsorum, mobilia et immobilia, possessiones et praedia, ubicunque deprehensa fuerint, ad usus regum B. confiscerentur et ipsi tanquam pro- ditores infideles, rei laesae majestatis crimine, turbatores pacis et quietis, dissipatores regni B. et honoris regalis sint ab omnibus impune usque ad mortem et finale supplicium perse- quendi, ac ad persecutionem ipsorum omnes indifferenter regni- colae praefati regni Boemiae teneri debebunt et fideliter ac diligenter intendere, sub poena perditionis omnium jurium, libertatum, gratiarum et honorum, quibus regalis benignitas providit eisdem, juxta formam Statutorum regni B. praedicti, ubi talia plenius exprimuntur. Teneantur etiam reges B. et sint virtute praesentis Imperialis edicti ad haec specialiter obligati, ut videlicet hunc articulum de non vendendis, scindendis, alienandis, per- mutandis seu etiam removendis praedictis omnibus jurent in
397 — quas ipsi reges et alii quicunque contrarium facientes debe- rent incurrere, in Statutis regni nostri B. saepe dicti suffi- cienter ac de baronum et procerum nostrorum assensu legitimo provide cautum exstiterit, tamen ad abundantioris certitudinis grata praesidia, ne quis per ignorantiam de talibus valeat excusari, poenas easdem in aliqua sui parte praesentibus ite- ramus, decernentes et hoc Imperiali perpetuo statuentes edicto, quod si quis illustrium regum B. in contemptum Impe- rialis edicti et regni praejudicium dictas terras, castra, muniti- ones, praedia, vasallos, vasellagia, jura, jurisdictiones et alia, quae exprimuntur superius, in toto vel in parte, quibusvis ingeniis, titulis seu coloribus quaesitis venderet, scinderet, obligaret, alienaret, permutaret seu a regno et corona B. remo- veret, nulli poenae corporali reddatur obnoxius, cum non sit conveniens, quod regiam majestatem corporalis poena con- stringat, sed ipsum regem poenam et notam perjurii ipso facto incurrisse decernimus; principes vero, barones, nobiles et alii quicunque, cujuscumque dignitatis, gradus, conditionis vel status existant, qui ad venditionem, scissionem, obligati- onem, alienationem, permutationem aut remotionem hujusmodi niterentur, ipso facto reddantur infames et cadant ab omnibus suis juribus et honore et universa bona ipsorum, mobilia et immobilia, possessiones et praedia, ubicunque deprehensa fuerint, ad usus regum B. confiscerentur et ipsi tanquam pro- ditores infideles, rei laesae majestatis crimine, turbatores pacis et quietis, dissipatores regni B. et honoris regalis sint ab omnibus impune usque ad mortem et finale supplicium perse- quendi, ac ad persecutionem ipsorum omnes indifferenter regni- colae praefati regni Boemiae teneri debebunt et fideliter ac diligenter intendere, sub poena perditionis omnium jurium, libertatum, gratiarum et honorum, quibus regalis benignitas providit eisdem, juxta formam Statutorum regni B. praedicti, ubi talia plenius exprimuntur. Teneantur etiam reges B. et sint virtute praesentis Imperialis edicti ad haec specialiter obligati, ut videlicet hunc articulum de non vendendis, scindendis, alienandis, per- mutandis seu etiam removendis praedictis omnibus jurent in
Strana 398
398 — principum, baronum et nobilium regni B. praedicti prae- sentia, tactis corporaliter sacrosanctis scripturis evangelicis, antequam de manibus vener. Pragens. archiepiscopi seu alte- rius episcoporum regni B. praefati, nostrorum principum, coro- nati fuerint seu sacram regiam susceperint unctionem, et praedictis poenis, inflictis seu non inflictis (sic!); praedicta nihilominus in suo robore perseverent. Praeterea omnibus et singulis in praedictis terris, castris, civitatibus, munitionibus et pertinentiis residentibus seu perti- nentibus ad easdem, hac edictali lege Caesarea districtius inhi- bemus, ne quis, cujuscunque conditionis existat, occasione debitorum seu qualiscunque alterius causae in bonis alterius auctoritate, imo verius temeritate propria pignora praesumat accipere, nisi hoc coram nostris judicibus provincialibus per definitivam sententiam obtinuisse noscatur; cujus tamen sen- tentiae vigore ad receptionem pignorum nolumus aliqua ratione procedi, nisi in praesentia judicialis nuntii, quem nostri judices, quorum interfuerit, ad executionem talium duxerint destinandum. Habitatores etiam nostri dominii praedicti et pertinen- tiarum ipsius, vel qui castra, munitiones, curias, domus aut possessiones ibidem habuerint, non audeant praesumptione teme- raria adversus terras et dominia nostra ac pertinentias regni nostri B. aliqua, quae in damnum seu dispendium regni ejusdem, regnicolarum et terrarum vergere possent, quomodolibet attem- ptare ; nulli etiam talium habitantium seu possidentium bona, res et praedia in terris nostris praedictis, etiamsi talia hereditatis proprietatis seu quovis alio titulo possiderent, aliqua ratione liceat de bonis et rebus talibus, sitis in limitibus nostri praedicti dominii, se alicui alteri domino, cujus etiam praeeminentiae seu nobilitatis existat, vassellagio, homagio aut alio quovis titulo subjicere, sub poena perditionis omnium bonorum suorum, quae tunc temporis in nostris terris et dominiis obtineret. Ut etiam terrae, civitates, munitiones, castra et loca prae- dicta eo uberiori prosperitate gaudeant, quo virtuosa justitia fuerint deliberatione virtuosi principis attentius custodita, decer- nimus et hoc edicto Caesareo duximus perpetuo statuendum, quod nullus princeps elector seu alter princeps, dux, comes, baro,
398 — principum, baronum et nobilium regni B. praedicti prae- sentia, tactis corporaliter sacrosanctis scripturis evangelicis, antequam de manibus vener. Pragens. archiepiscopi seu alte- rius episcoporum regni B. praefati, nostrorum principum, coro- nati fuerint seu sacram regiam susceperint unctionem, et praedictis poenis, inflictis seu non inflictis (sic!); praedicta nihilominus in suo robore perseverent. Praeterea omnibus et singulis in praedictis terris, castris, civitatibus, munitionibus et pertinentiis residentibus seu perti- nentibus ad easdem, hac edictali lege Caesarea districtius inhi- bemus, ne quis, cujuscunque conditionis existat, occasione debitorum seu qualiscunque alterius causae in bonis alterius auctoritate, imo verius temeritate propria pignora praesumat accipere, nisi hoc coram nostris judicibus provincialibus per definitivam sententiam obtinuisse noscatur; cujus tamen sen- tentiae vigore ad receptionem pignorum nolumus aliqua ratione procedi, nisi in praesentia judicialis nuntii, quem nostri judices, quorum interfuerit, ad executionem talium duxerint destinandum. Habitatores etiam nostri dominii praedicti et pertinen- tiarum ipsius, vel qui castra, munitiones, curias, domus aut possessiones ibidem habuerint, non audeant praesumptione teme- raria adversus terras et dominia nostra ac pertinentias regni nostri B. aliqua, quae in damnum seu dispendium regni ejusdem, regnicolarum et terrarum vergere possent, quomodolibet attem- ptare ; nulli etiam talium habitantium seu possidentium bona, res et praedia in terris nostris praedictis, etiamsi talia hereditatis proprietatis seu quovis alio titulo possiderent, aliqua ratione liceat de bonis et rebus talibus, sitis in limitibus nostri praedicti dominii, se alicui alteri domino, cujus etiam praeeminentiae seu nobilitatis existat, vassellagio, homagio aut alio quovis titulo subjicere, sub poena perditionis omnium bonorum suorum, quae tunc temporis in nostris terris et dominiis obtineret. Ut etiam terrae, civitates, munitiones, castra et loca prae- dicta eo uberiori prosperitate gaudeant, quo virtuosa justitia fuerint deliberatione virtuosi principis attentius custodita, decer- nimus et hoc edicto Caesareo duximus perpetuo statuendum, quod nullus princeps elector seu alter princeps, dux, comes, baro,
Strana 399
399 — miles, cliens, clericus sive laicus, civis aut civilis universitas seu clericale collegium, seu alia quaecunque persona ecclesi- astica vel secularis quoscunque homines nostros dictarum terrarum, dominiorum et districtuum nostrorum, cujuscunque status, gradus seu conditionis existant, pro quacunque causa civili, criminali seu mixta ad alia quaecunque judicia secularia extra dictum districtum, judicium seu territorium citare seu evocare praesumant, seu quemcunque hominem, etiam reum notorie aut quem in ipso maleficio actuali fugitivo pede insequentes ipsi fuerint persecuti, de praedictis terris et judiciis nostris potenter auferre, nisi de judicum et officialium nostrorum, quorumint erfuerit, scientia, mandato seu licentia speciali; quodque nulli penitus hominum de bonis et posses- sionibus quibuscunque, sitis in terris, territoriis, dominiis et districtibus nostris praedictis, liceat alibi coram quocunque judice, jurisdictione et dominiis, praeterquam et coram nostris judicibus provincialibus, quorum interfuerit, et coram con- sistoriis seu schrannis judiciorum provincialium praefati nostri dominii respondere. Quodque etiam nulli penitus, ut praemittitur, praeter- quam nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B., liceat in praedictis terris nostris et dominiis habere homines hujusmodi, qui mundleute vulgariter appellantur, et quod omnes et singuli, cujus etiam gradus, honoris et status fuerint, qui se adversus quoscunque subditos nostros in terris et dominiis nostris praefatis jus aut actionem habere contenderint, non alibi nisi duntaxat coram judicibus nostris provincialibus, ut praedicitur, in locis consuetis accipiant justitiae complementum. In defectu vero justitiae, puta si judices in administrando justitiam se (quod absit) negligentes redderent, aut si propter iniquitatem sententiae se quis lamentaretur oppressum, liceat parti, cujus interfuerit, in casu dictorum gravaminum ad nostram, heredum et successorum nostrorum, regum Boemiae, auditoriam appellare, ut tunc quaestionis dubietas juxta con- dignum per eum judicem, quem regum B. grata provisio dele- gandum duxerit, ratione praevia dirimatur. A qua tamen sententia non alias, nisi ad illustrium regum B. cameram
399 — miles, cliens, clericus sive laicus, civis aut civilis universitas seu clericale collegium, seu alia quaecunque persona ecclesi- astica vel secularis quoscunque homines nostros dictarum terrarum, dominiorum et districtuum nostrorum, cujuscunque status, gradus seu conditionis existant, pro quacunque causa civili, criminali seu mixta ad alia quaecunque judicia secularia extra dictum districtum, judicium seu territorium citare seu evocare praesumant, seu quemcunque hominem, etiam reum notorie aut quem in ipso maleficio actuali fugitivo pede insequentes ipsi fuerint persecuti, de praedictis terris et judiciis nostris potenter auferre, nisi de judicum et officialium nostrorum, quorumint erfuerit, scientia, mandato seu licentia speciali; quodque nulli penitus hominum de bonis et posses- sionibus quibuscunque, sitis in terris, territoriis, dominiis et districtibus nostris praedictis, liceat alibi coram quocunque judice, jurisdictione et dominiis, praeterquam et coram nostris judicibus provincialibus, quorum interfuerit, et coram con- sistoriis seu schrannis judiciorum provincialium praefati nostri dominii respondere. Quodque etiam nulli penitus, ut praemittitur, praeter- quam nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus B., liceat in praedictis terris nostris et dominiis habere homines hujusmodi, qui mundleute vulgariter appellantur, et quod omnes et singuli, cujus etiam gradus, honoris et status fuerint, qui se adversus quoscunque subditos nostros in terris et dominiis nostris praefatis jus aut actionem habere contenderint, non alibi nisi duntaxat coram judicibus nostris provincialibus, ut praedicitur, in locis consuetis accipiant justitiae complementum. In defectu vero justitiae, puta si judices in administrando justitiam se (quod absit) negligentes redderent, aut si propter iniquitatem sententiae se quis lamentaretur oppressum, liceat parti, cujus interfuerit, in casu dictorum gravaminum ad nostram, heredum et successorum nostrorum, regum Boemiae, auditoriam appellare, ut tunc quaestionis dubietas juxta con- dignum per eum judicem, quem regum B. grata provisio dele- gandum duxerit, ratione praevia dirimatur. A qua tamen sententia non alias, nisi ad illustrium regum B. cameram
Strana 400
400 — volumus appellari; reservata nihilominus nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, facultate et potestate libera, quoscunque homines de terris, munitionibus, locis et districtibus nostris praedictis, dum et quotiens nobis placuerit, quacunque ratione seu etiam liberalitate arbitrii, ad nostri praesentiam evocare seu per judices nostros citare, constituere et in judicio tali juxta morem procedere, sicut regni Boemiae antiqua et dudum observata tenet et tenuit consuetudo. Si quid autem adversus praedicta seu alterum ipsorum in contemptum Imperi- alis nostri decreti fieret per quemcunque, in quacunque digni- tate, honore vel statu manentem, nos omnia et singula attemptata seu attemptanda, quocumque modo seu qualitercumque fierent, annullamus, cassamus, destruimus et auctoritate Imperiali ac de certa nostra scientia, viribus vacuamus et pro non factis haberi decernimus; neque ex his aliquem ad observationem, satisda- tionem seu quodcunque aliud quomodolibet volumus obligari. Si quis vero in terra nostra praedicta residentiam faciens aut bona, res et possessiones habens, ibidem se in prae- judicium nostri dominii ad aliena judicia traxerit, seu alibi residens de possessionibus suis sitis in dicto nostro dominio sub alterius cujuscunque judicio duxerit respondendum, aut si quis persona de rebus ad dictum dominium nostrum pertinens aut non pertinens, homines nostros ad aliena judicia citaverit : decernimus et hoc Imperiali perpetuo sancimus edicto, quod citationes hujusmodi et qui se voluntarie citari sustinuerit, nec non protectores, judices et causidici, qui se sub colore, quem illi homines, qui mundleuthe dicuntur vulgariter, solent praetendere, alterius cujuscunque protectioni commiserint, seu qui tales in protectionem receperint, et quilibet eorum specifice et singulariter quadraginta marchas puri auri nomine poenae componat, ab eisdem et eorum quolibet, quoties contra- factum fuerit, irremissibiliter exigendas, quas regum et prae- dicti regni nostri Boemiae usibus decernimus applicandas. Non obstantibus quibuscunque privilegiis, litteris ab Imperio sacro seu aliunde obtentis, libertatibus, exemptionibus vel indultis, statutis, reformationibus et juribus communibus, municipalibus seu privatis, editis seu edendis in posterum, loquentibus in
400 — volumus appellari; reservata nihilominus nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, facultate et potestate libera, quoscunque homines de terris, munitionibus, locis et districtibus nostris praedictis, dum et quotiens nobis placuerit, quacunque ratione seu etiam liberalitate arbitrii, ad nostri praesentiam evocare seu per judices nostros citare, constituere et in judicio tali juxta morem procedere, sicut regni Boemiae antiqua et dudum observata tenet et tenuit consuetudo. Si quid autem adversus praedicta seu alterum ipsorum in contemptum Imperi- alis nostri decreti fieret per quemcunque, in quacunque digni- tate, honore vel statu manentem, nos omnia et singula attemptata seu attemptanda, quocumque modo seu qualitercumque fierent, annullamus, cassamus, destruimus et auctoritate Imperiali ac de certa nostra scientia, viribus vacuamus et pro non factis haberi decernimus; neque ex his aliquem ad observationem, satisda- tionem seu quodcunque aliud quomodolibet volumus obligari. Si quis vero in terra nostra praedicta residentiam faciens aut bona, res et possessiones habens, ibidem se in prae- judicium nostri dominii ad aliena judicia traxerit, seu alibi residens de possessionibus suis sitis in dicto nostro dominio sub alterius cujuscunque judicio duxerit respondendum, aut si quis persona de rebus ad dictum dominium nostrum pertinens aut non pertinens, homines nostros ad aliena judicia citaverit : decernimus et hoc Imperiali perpetuo sancimus edicto, quod citationes hujusmodi et qui se voluntarie citari sustinuerit, nec non protectores, judices et causidici, qui se sub colore, quem illi homines, qui mundleuthe dicuntur vulgariter, solent praetendere, alterius cujuscunque protectioni commiserint, seu qui tales in protectionem receperint, et quilibet eorum specifice et singulariter quadraginta marchas puri auri nomine poenae componat, ab eisdem et eorum quolibet, quoties contra- factum fuerit, irremissibiliter exigendas, quas regum et prae- dicti regni nostri Boemiae usibus decernimus applicandas. Non obstantibus quibuscunque privilegiis, litteris ab Imperio sacro seu aliunde obtentis, libertatibus, exemptionibus vel indultis, statutis, reformationibus et juribus communibus, municipalibus seu privatis, editis seu edendis in posterum, loquentibus in
Strana 401
401 — contrarium; quibus omnibus, si et quantum praesentibus ad- versari censentur, sub quibuscunque etiam verborum expres- sionibus dici vel enucleari valeant, de certa scientia ac si etiam de his jure vel consuetudine deberet in praesentibus de verbo in verbum fieri mentio specialis, autoritate Imperiali et de Caesareae potestatis plenitudine derogamus. Nulli ergo penitus hominum liceat, hanc nostrae incor- porationis, adjunctionis, attributionis, inviscerationis, unionis, decreti, inhibitionis, statuti, poenarum adjectionis et deroga- tionis paginam infringere seu ei quovis ausu temerario con- traire, sub poena mille librarum auri puri, quas ab eo et ab his, qui quavis praesumptione contravenerint, post poenas ad- jectas superius, quas in suo robore manere nostra decrevit serenitas, statim et immediate componi ac irremissibiliter exigi volumus, totiens quotiens fuerit contrafactum, et earum medie- tatem Imperialis aerarii sive fisci, residuam vero partem regum Boemiae, qui pro tempore fuerint, camerae seu usibus applicari. Datum Romae a. D. 1355, VIII. Ind., Non. April., in die paschae, resurrectionis Dominicae, quo fuimus diademate coro- nati, regnorum nostrorum anno nono, Imperii vero primo. (A. K. — Lunig I. n. CLIII. ſlat./ CLV. [germ.] Haimerl, Deutsche Lehenhauptmannschaft 51—56.) — 366. Constitutio imperialis incolis terrarum in Bavaria acquisitarum data. 1355, 5. Aprilis. (Romae.) Kaiser Karl IV. verordnet über saemtliche zur Krone Boehmen in Baiern erkaufte güter, dass deren einwohner niemals verpfaendet, vor kein fremdes gericht geladen werden u. auch niemandem auszer der krone B. huldigen sollen. (Arch. S. Wenc.) 367. Bulla aurea privilegium Wladislao II. a. 1158 a Friderico I. Imp. super tributu polonicali datum attinens. 1355, m. Aprili. (A. K. — Contextus idem ut in diplomate ddo. Pragae 1348, 7. Apr. n. 263. — Cf. et n. 377.) Codex jur. boh. II. 1. 26
401 — contrarium; quibus omnibus, si et quantum praesentibus ad- versari censentur, sub quibuscunque etiam verborum expres- sionibus dici vel enucleari valeant, de certa scientia ac si etiam de his jure vel consuetudine deberet in praesentibus de verbo in verbum fieri mentio specialis, autoritate Imperiali et de Caesareae potestatis plenitudine derogamus. Nulli ergo penitus hominum liceat, hanc nostrae incor- porationis, adjunctionis, attributionis, inviscerationis, unionis, decreti, inhibitionis, statuti, poenarum adjectionis et deroga- tionis paginam infringere seu ei quovis ausu temerario con- traire, sub poena mille librarum auri puri, quas ab eo et ab his, qui quavis praesumptione contravenerint, post poenas ad- jectas superius, quas in suo robore manere nostra decrevit serenitas, statim et immediate componi ac irremissibiliter exigi volumus, totiens quotiens fuerit contrafactum, et earum medie- tatem Imperialis aerarii sive fisci, residuam vero partem regum Boemiae, qui pro tempore fuerint, camerae seu usibus applicari. Datum Romae a. D. 1355, VIII. Ind., Non. April., in die paschae, resurrectionis Dominicae, quo fuimus diademate coro- nati, regnorum nostrorum anno nono, Imperii vero primo. (A. K. — Lunig I. n. CLIII. ſlat./ CLV. [germ.] Haimerl, Deutsche Lehenhauptmannschaft 51—56.) — 366. Constitutio imperialis incolis terrarum in Bavaria acquisitarum data. 1355, 5. Aprilis. (Romae.) Kaiser Karl IV. verordnet über saemtliche zur Krone Boehmen in Baiern erkaufte güter, dass deren einwohner niemals verpfaendet, vor kein fremdes gericht geladen werden u. auch niemandem auszer der krone B. huldigen sollen. (Arch. S. Wenc.) 367. Bulla aurea privilegium Wladislao II. a. 1158 a Friderico I. Imp. super tributu polonicali datum attinens. 1355, m. Aprili. (A. K. — Contextus idem ut in diplomate ddo. Pragae 1348, 7. Apr. n. 263. — Cf. et n. 377.) Codex jur. boh. II. 1. 26
Strana 402
402 — List s zlatú bullí ciesaře Karla, že ciesař Fridrich dává Vladisla- vovi kniežeti před korunováním plat roční na kniežetství polské a slezské, a ten plat jest jim odpuštěn a za to se poddali v manstvie králi českému a toho jest ciesař Karel potvrdil. 1355. 368. Stephani comitis palatini litterae obligatoriae. 1355. 20. Aprilis. (Prisen.) List Štěpána falckrabí, kdež sebe, dědice i budúcí své zavazuje ciesaři Karlovi, dědicóm i budúcím, že nemá kupovati v zemi české žádného zámku, města, městečka, ani kterého služebného bez povolení zvláštního přijímati. (A. K. — Lunig I. n. CL. — Dobner IV. — Brandl VIII. 301.) 369. Conventio Joannis regis Francorum cum Carolo renovata. 1355, mense Maii. Ciesař Karel, český král, zavazuje dědice i budúcí krále české králi francskému, dědicóm i budúcím kralóm francským. Joannes D. gr. Francorum rex. Notum facimus universis tam praesentibus quam futuris, quod sicut pridem animo deli- berato, dum adhuc essemus in minoribus constituti, cum serenissimo principe Carolo IV., divina favente clementia Romanorum Imperatore s. a. et Boemiae rege illustri, fratre nostro praecarissimo, sub anno domini 1347, dum adhuc ipse in minoribus constitutus foret, pro nobis necnon filiis et liberis nostris, videlicet Carolo, primogenito nostro, duce Normandiae et delphino Viennensi, et Philippo, ultimogenito nostro, tum ratione genealogiae, tum ratione sincerissimae dilectionis, qua personam ipsius ex affectu sincero prosequimur, foedera circa colligationes, promissiones et uniones inivimus, prout literae utrinque datae desuper clarius attestantur : sic et nunc eadem promissa et colligantias ad instar praemissorum foederum in Dei, salvatoris nostri, nomine, pro consolatione regnorum et grata salute subjectorum nobis ex utraque parte fidelium, sicut ex praecedentibus pactis rite quidem teneri dignoscuntur, inno- vamus, firmamus et corroboramus, sub tenoribus infra scriptis.
402 — List s zlatú bullí ciesaře Karla, že ciesař Fridrich dává Vladisla- vovi kniežeti před korunováním plat roční na kniežetství polské a slezské, a ten plat jest jim odpuštěn a za to se poddali v manstvie králi českému a toho jest ciesař Karel potvrdil. 1355. 368. Stephani comitis palatini litterae obligatoriae. 1355. 20. Aprilis. (Prisen.) List Štěpána falckrabí, kdež sebe, dědice i budúcí své zavazuje ciesaři Karlovi, dědicóm i budúcím, že nemá kupovati v zemi české žádného zámku, města, městečka, ani kterého služebného bez povolení zvláštního přijímati. (A. K. — Lunig I. n. CL. — Dobner IV. — Brandl VIII. 301.) 369. Conventio Joannis regis Francorum cum Carolo renovata. 1355, mense Maii. Ciesař Karel, český král, zavazuje dědice i budúcí krále české králi francskému, dědicóm i budúcím kralóm francským. Joannes D. gr. Francorum rex. Notum facimus universis tam praesentibus quam futuris, quod sicut pridem animo deli- berato, dum adhuc essemus in minoribus constituti, cum serenissimo principe Carolo IV., divina favente clementia Romanorum Imperatore s. a. et Boemiae rege illustri, fratre nostro praecarissimo, sub anno domini 1347, dum adhuc ipse in minoribus constitutus foret, pro nobis necnon filiis et liberis nostris, videlicet Carolo, primogenito nostro, duce Normandiae et delphino Viennensi, et Philippo, ultimogenito nostro, tum ratione genealogiae, tum ratione sincerissimae dilectionis, qua personam ipsius ex affectu sincero prosequimur, foedera circa colligationes, promissiones et uniones inivimus, prout literae utrinque datae desuper clarius attestantur : sic et nunc eadem promissa et colligantias ad instar praemissorum foederum in Dei, salvatoris nostri, nomine, pro consolatione regnorum et grata salute subjectorum nobis ex utraque parte fidelium, sicut ex praecedentibus pactis rite quidem teneri dignoscuntur, inno- vamus, firmamus et corroboramus, sub tenoribus infra scriptis.
Strana 403
403 — Inprimis siquidem promittentes bona nostra fide, sine omni dolo et virtute juramenti, quod desuper ad evangelia sancta juravimus, pro nobis necnon dictis filiis et liberis nostris, heredibus et successoribus nostris, regibus Franciae, seu quorumcunque aliorum titulorum exstiterint, praefato serenissimo principi Carolo, Romanorum Imperatori et regi Boemiae, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, quod ammodo inantea ac etiam in perpetuum ipsorum et cuiuslibet ex eis regales et boni atque perfecti amici erimus et honorem, uberem statum, commodum et profectum eorum semper promovebimus omnibus modis, adjutoriis et ingeniis, sicut unquam melius poterimus, ac universum damnum ipsorum, quod eis in personis, honore vel rebus irrogari posset, dum ad nostri notitiam pervenerit, fideliter avertemus, ipsosque et eorum quemlibet ad resistendum omnibus eorum adversariis et hostibus, qui talia damna contra eos seu eorum alterum in praejudicium honoris, status et conditionis eorum quomodo- libet molirentur, ipsosque praedictos Imperatorem et regem Boemiae adjuvabimus et fortificabimus tota nostra potentia, consilio, auxilio et alio modo quo poterimus meliori, et realiter et effective adversabimur et opponemus nos omnibus regibus, principibus et aliis, cuiuscunque status, eminentiae aut dignitatis existant, qui ipsorum dispendium, jacturam seu verecundiam procurarent, et honorem, profectum et statum eorum custo- diemus regaliter juxta posse. Et ne post amicabilis huiusmodi unionis et amicitiae gratam concordiam aliquae dubietates inter nos utrobique quacunque ratione consurgant et ut futuris scandalis via seu materia praecludatur, deliberatione matura rite promisimus, videlicet quod nos ac dicti nostri filii et heredes supradictum Imperatorem in possessione omnium et singulorum, civitatum, terrarum, castrorum, jurisdictionum, dominiorum, pertinentium et jurium ad imperium Romanum quomodolibet spectantium, ubicunque talia fuerint constituta, non impediemus aut inva- demus, seu de talibus praedictis juribus et possessionibus, sicut exprimuntur superius, nos intromittemus, vel invadi, molestari aut se de his intromitti constituemus, patiemur et 26*)
403 — Inprimis siquidem promittentes bona nostra fide, sine omni dolo et virtute juramenti, quod desuper ad evangelia sancta juravimus, pro nobis necnon dictis filiis et liberis nostris, heredibus et successoribus nostris, regibus Franciae, seu quorumcunque aliorum titulorum exstiterint, praefato serenissimo principi Carolo, Romanorum Imperatori et regi Boemiae, heredibus et successoribus suis, Boemiae regibus, quod ammodo inantea ac etiam in perpetuum ipsorum et cuiuslibet ex eis regales et boni atque perfecti amici erimus et honorem, uberem statum, commodum et profectum eorum semper promovebimus omnibus modis, adjutoriis et ingeniis, sicut unquam melius poterimus, ac universum damnum ipsorum, quod eis in personis, honore vel rebus irrogari posset, dum ad nostri notitiam pervenerit, fideliter avertemus, ipsosque et eorum quemlibet ad resistendum omnibus eorum adversariis et hostibus, qui talia damna contra eos seu eorum alterum in praejudicium honoris, status et conditionis eorum quomodo- libet molirentur, ipsosque praedictos Imperatorem et regem Boemiae adjuvabimus et fortificabimus tota nostra potentia, consilio, auxilio et alio modo quo poterimus meliori, et realiter et effective adversabimur et opponemus nos omnibus regibus, principibus et aliis, cuiuscunque status, eminentiae aut dignitatis existant, qui ipsorum dispendium, jacturam seu verecundiam procurarent, et honorem, profectum et statum eorum custo- diemus regaliter juxta posse. Et ne post amicabilis huiusmodi unionis et amicitiae gratam concordiam aliquae dubietates inter nos utrobique quacunque ratione consurgant et ut futuris scandalis via seu materia praecludatur, deliberatione matura rite promisimus, videlicet quod nos ac dicti nostri filii et heredes supradictum Imperatorem in possessione omnium et singulorum, civitatum, terrarum, castrorum, jurisdictionum, dominiorum, pertinentium et jurium ad imperium Romanum quomodolibet spectantium, ubicunque talia fuerint constituta, non impediemus aut inva- demus, seu de talibus praedictis juribus et possessionibus, sicut exprimuntur superius, nos intromittemus, vel invadi, molestari aut se de his intromitti constituemus, patiemur et 26*)
Strana 404
404 — sustinebimus, verbo, facto vel suggestu; imo verius eum sub fide et juramento, quibus supra, ad manutenendum praedicta et eorum quodlibet tota nostra potentia tenebimur fideliter promovere, sicut idem Imperator Romanorum et Boemiae rex nobis ac dictis filiis et liberis nostris vice versa promisit fide et juramento, quibus supra, nos et dilectos filios et liberos nostros in omnibus civitatibus, castris, terris, jurisdictionibus, dominiis, pertinentiis et quibuslibet juribus ad regnum Franciae seu quaevis ipsorum dominia spectantibus, promovere fideliter et in eorum seu earum possessione non impedire aut mole- stare seu invadere vel nos molestari aut invadi constituere, imo verius promisit fide et juramento, quibus supra, nobis ad manutenendum, possidendum et conservandum praedicta auxilio, favore et consilio modis expressatis superius fideliter subve- nire ac supradictas uniones, confoederationes et colligantias sub omnibus conditionibus expressatis superius inviolabiliter observare. Quod ut firmum et stabile maneat in futurum, sigillum nostrum praesentibus literis duximus apponendum. Datum Parisii, a. D. 1355 mense Maji. (Balbin VIII. p. 53. — Goldast Suppl. XXXIX. — Vid. numerum 255 hujus Codicis.) 370. Acquisitio castri Tum-Stauf, ecclesiae Ratis- bonensi pertinentis. 1355, 12. Julii. (Sulczbachii.) List biskupa Řezenského, že císař Karel český vyplatil ten zámek Stauf a obrátil k koruně české v manstvie, a k tomu biskup jmenovaný dal své povolení i budúcích biskupuov Řezenských. List Gerlacha, Boemunda a Viléma arcibiskupův, Ruprechta falckrabí, Ludvíka markrabí; ti všichni své povolení dávaji ciesaři Karlovi na týž zámek Stauf. (A. K. — Pelzel, Karl IV. n. CCLXI.)
404 — sustinebimus, verbo, facto vel suggestu; imo verius eum sub fide et juramento, quibus supra, ad manutenendum praedicta et eorum quodlibet tota nostra potentia tenebimur fideliter promovere, sicut idem Imperator Romanorum et Boemiae rex nobis ac dictis filiis et liberis nostris vice versa promisit fide et juramento, quibus supra, nos et dilectos filios et liberos nostros in omnibus civitatibus, castris, terris, jurisdictionibus, dominiis, pertinentiis et quibuslibet juribus ad regnum Franciae seu quaevis ipsorum dominia spectantibus, promovere fideliter et in eorum seu earum possessione non impedire aut mole- stare seu invadere vel nos molestari aut invadi constituere, imo verius promisit fide et juramento, quibus supra, nobis ad manutenendum, possidendum et conservandum praedicta auxilio, favore et consilio modis expressatis superius fideliter subve- nire ac supradictas uniones, confoederationes et colligantias sub omnibus conditionibus expressatis superius inviolabiliter observare. Quod ut firmum et stabile maneat in futurum, sigillum nostrum praesentibus literis duximus apponendum. Datum Parisii, a. D. 1355 mense Maji. (Balbin VIII. p. 53. — Goldast Suppl. XXXIX. — Vid. numerum 255 hujus Codicis.) 370. Acquisitio castri Tum-Stauf, ecclesiae Ratis- bonensi pertinentis. 1355, 12. Julii. (Sulczbachii.) List biskupa Řezenského, že císař Karel český vyplatil ten zámek Stauf a obrátil k koruně české v manstvie, a k tomu biskup jmenovaný dal své povolení i budúcích biskupuov Řezenských. List Gerlacha, Boemunda a Viléma arcibiskupův, Ruprechta falckrabí, Ludvíka markrabí; ti všichni své povolení dávaji ciesaři Karlovi na týž zámek Stauf. (A. K. — Pelzel, Karl IV. n. CCLXI.)
Strana 405
405 — 371. Capitulum Vratislaviense testatur habere se oppidum Grotkov jure feodi. 1355, 24. Septembris. List kapitoly Vratislavské, že jim svědomo, kterak Preclav biskup Vratislavský město Grotkov se vším příslušenstvím v manstvie přijal od krále Jana českého. Serenissimo principi, dom. Karolo divina favente clementia Rom. imperatori s. a. et Boemiae regi invictissimo, domino nostro gratioso — Petrus de Luna praepositus, Johannes de Sedlecz decanus, Andreas de Raslawicz cantor et Nicolaus de Panwicz custos, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis, devoti ipsius, cum recommendatione orationum suarum, salutem et tam praesentis vitae gaudium quam futurae. Serenissime princeps et domine gratiose! Excellentia vestra nosse dignetur, quod pridem venera- bilis in Chr. pater et dominus noster, d. Preczlaus ep. Wrat. una nobiscum super feudo oppidi Grotkow cum terra et districtu ac omnibus et singulis juribus et pertinentiis suis, necnon super patronatu seu jure patronatus nomine ecclesiae Wrat. praedictae literas recongnitionis patentes ipsius domini nostri episcopi et nostro sigillis sigillatas dedit et assignavit clarae memoriae quondam excellentissimo principi, d. Johanni regi Boemiae, nomine coronae regni B. recipienti; quarum tenores de verbo ad verbum taliter subsequuntur: ddo. 23. Nov. 1344 (vide n. 240), 1. Julii 1342 (vide n. 214). Ne igitur aliquibus in dubium eveniat, quod ea omnia et singula, quae in praescriptis literis continentur et dicti domini nostri episcopi Wrat. et nostris sunt sigillata sigillis, tam super recongnitione feudi oppidi supradicti Grotkow necnon terrae seu districtus ac pertinentiarum ipsius, quam super jure patronatus nomine ecclesiae Wrat. ac etiam super aliis, quae in eisdem literis sunt expressa, oblivionis defectui quo- modolibet subjacerent, nos ... capitulum memoratum necnon singulares personae ipsius domini episcopi supradicti et nostro ac ecclesiae Wrat. nominibus expresse recognoscimus et publice
405 — 371. Capitulum Vratislaviense testatur habere se oppidum Grotkov jure feodi. 1355, 24. Septembris. List kapitoly Vratislavské, že jim svědomo, kterak Preclav biskup Vratislavský město Grotkov se vším příslušenstvím v manstvie přijal od krále Jana českého. Serenissimo principi, dom. Karolo divina favente clementia Rom. imperatori s. a. et Boemiae regi invictissimo, domino nostro gratioso — Petrus de Luna praepositus, Johannes de Sedlecz decanus, Andreas de Raslawicz cantor et Nicolaus de Panwicz custos, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis, devoti ipsius, cum recommendatione orationum suarum, salutem et tam praesentis vitae gaudium quam futurae. Serenissime princeps et domine gratiose! Excellentia vestra nosse dignetur, quod pridem venera- bilis in Chr. pater et dominus noster, d. Preczlaus ep. Wrat. una nobiscum super feudo oppidi Grotkow cum terra et districtu ac omnibus et singulis juribus et pertinentiis suis, necnon super patronatu seu jure patronatus nomine ecclesiae Wrat. praedictae literas recongnitionis patentes ipsius domini nostri episcopi et nostro sigillis sigillatas dedit et assignavit clarae memoriae quondam excellentissimo principi, d. Johanni regi Boemiae, nomine coronae regni B. recipienti; quarum tenores de verbo ad verbum taliter subsequuntur: ddo. 23. Nov. 1344 (vide n. 240), 1. Julii 1342 (vide n. 214). Ne igitur aliquibus in dubium eveniat, quod ea omnia et singula, quae in praescriptis literis continentur et dicti domini nostri episcopi Wrat. et nostris sunt sigillata sigillis, tam super recongnitione feudi oppidi supradicti Grotkow necnon terrae seu districtus ac pertinentiarum ipsius, quam super jure patronatus nomine ecclesiae Wrat. ac etiam super aliis, quae in eisdem literis sunt expressa, oblivionis defectui quo- modolibet subjacerent, nos ... capitulum memoratum necnon singulares personae ipsius domini episcopi supradicti et nostro ac ecclesiae Wrat. nominibus expresse recognoscimus et publice
Strana 406
406 — profitemur, a vobis, domino nostro tamquam rege B., vestrisque heredibus et successoribus legitimis, similiter regibus B., memo- ratum oppidum Grotkow necnon terram et districtum ipsius cum suis pertinentiis universis et singulis habere et tenere in feudum et nomine veri feudi, vosque et eosdem vestros heredes seu etiam successores esse veros patronos nomine ecclesiae nostrae praefatae, juxta praescriptarum literarum continentiam et tenorem; parati quoque sumus profiteri et recognoscere effi- caciter hoc ipsum in futurum omni tempore, Domino concedente. In cujus . . . Datum Wratislaviae in capitulo nostro VIII. Kal. Octobris a. D. 1355, praesentibus etc. (Arch. cap. Wrat. — Stenzel Bistumsurk. — Grün- hagen II. 217.) 372. Carolus IV. auctoritate Imperatoria confirmat collationem Moraviae titulo feudi factam. 1355, 27. Septembris. List ciesaře Karla, když vyznává, že s radú některých kniežat duchovních i světských i také pánuov a šlechticuov kralovstvie českého radou, že jest dal markrabstvie moravské Janovi bratru svému pod manstvie; a když by Buoh neuchoval ciesaře Karla bez dědicuov, že naň, na markrabi Jana a na jeho dědice, má spadnúti královstvie české beze všeho dalšieho volení. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter amen. Karolus quartus divina favente clementia Rom. Imp. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Inter ceteras sollicitudinum curas . . . (Contextus idem qui in litteris Caroli Rom. regis die 26. Dec. 1349 datis. Vide n. 296.) (Signum serenissimi principis et domini Ka- roli quarti Rom. Imp. invictissimi et gloriosissimi, Boemiae regis.) Testes hujus rei sunt : Venerabiles Arnestus arch. Prag., Preczlaus Wratislav., Johannes Olomuc., Johannes Lutho-
406 — profitemur, a vobis, domino nostro tamquam rege B., vestrisque heredibus et successoribus legitimis, similiter regibus B., memo- ratum oppidum Grotkow necnon terram et districtum ipsius cum suis pertinentiis universis et singulis habere et tenere in feudum et nomine veri feudi, vosque et eosdem vestros heredes seu etiam successores esse veros patronos nomine ecclesiae nostrae praefatae, juxta praescriptarum literarum continentiam et tenorem; parati quoque sumus profiteri et recognoscere effi- caciter hoc ipsum in futurum omni tempore, Domino concedente. In cujus . . . Datum Wratislaviae in capitulo nostro VIII. Kal. Octobris a. D. 1355, praesentibus etc. (Arch. cap. Wrat. — Stenzel Bistumsurk. — Grün- hagen II. 217.) 372. Carolus IV. auctoritate Imperatoria confirmat collationem Moraviae titulo feudi factam. 1355, 27. Septembris. List ciesaře Karla, když vyznává, že s radú některých kniežat duchovních i světských i také pánuov a šlechticuov kralovstvie českého radou, že jest dal markrabstvie moravské Janovi bratru svému pod manstvie; a když by Buoh neuchoval ciesaře Karla bez dědicuov, že naň, na markrabi Jana a na jeho dědice, má spadnúti královstvie české beze všeho dalšieho volení. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter amen. Karolus quartus divina favente clementia Rom. Imp. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Inter ceteras sollicitudinum curas . . . (Contextus idem qui in litteris Caroli Rom. regis die 26. Dec. 1349 datis. Vide n. 296.) (Signum serenissimi principis et domini Ka- roli quarti Rom. Imp. invictissimi et gloriosissimi, Boemiae regis.) Testes hujus rei sunt : Venerabiles Arnestus arch. Prag., Preczlaus Wratislav., Johannes Olomuc., Johannes Lutho-
Strana 407
407 — muschl., Theodricus Minden. et Fridericus Ratispon. eccle- siarum episcopi, illustres Rupertus junior, comes palatinus Reni et dux Bavariae, Wladislaus Teschinensis, Johannes Oppaviae, Bolko Falkenbergensis et Bolko Opuliensis duces, principes nostri, spectabiles Burghardus burggravius Magde- burgensis, magister curiae imperialis, Henricus de Swarczburg, Johannes de Recz et Albertus de Anhalt comites, et nobiles Johannes de Rosemberg et Johannes de Sternberg, Sbinko de Hasemburg, Boczko de Cunstat et Dowessius de Kempnitz et alii quam plures nostri fideles. Praesentium sub bulla aurea typario majestatis impressa testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1355, Indictione octava, V. Kal. Octobris, regnorum nostrorum anno décimo, Imperii vero primo. (A. K. — Goldast Suppl. XL — Brandl VIII. 317) 373. Conventio Rudolphi Saxoniae ducis cum Carolo super matrimonio filiae ducis cum Joanne burgravio Magdeburgensi inita. 1355, 29. Septembris. (Pragae.) Rudolf herzog zu Sachsen und dessen sohn Rudolf geben dem Johann, burggrafen von Magdeburg und grafen von Rötz, ihre tochter und schwester dem wunsche des K. Karl IV. gemaesz zur ehe mit der bedingung, dass ihr leibgedinge, wenn sie kinderlos stürbe, der krone Böhmen anheimfallen soll. (Arch. S. Wenc.) 374. Enuntiatio ducum Sleziae in causa ducatuum Bytomiensis et Coslensis. 1355, 3. Octobris. Nos Conradus Olsnicensis et Kazimirus Teschinensis D. gr. duces ab una, et nos Bolko Falkembergensis, Bolko Opuliensis et Johannes Osweczinensis eadem gr. duces, parte ab alia, notum facimus tenore praesentium universis, quod licet serenissimus ac invictissimus princeps et dominus Karolus Rom Imp. s. a. et B. rex, dominus noster gratiosus, tamquam rex B. in virtute regni et coronae B. et ex superioritate do-
407 — muschl., Theodricus Minden. et Fridericus Ratispon. eccle- siarum episcopi, illustres Rupertus junior, comes palatinus Reni et dux Bavariae, Wladislaus Teschinensis, Johannes Oppaviae, Bolko Falkenbergensis et Bolko Opuliensis duces, principes nostri, spectabiles Burghardus burggravius Magde- burgensis, magister curiae imperialis, Henricus de Swarczburg, Johannes de Recz et Albertus de Anhalt comites, et nobiles Johannes de Rosemberg et Johannes de Sternberg, Sbinko de Hasemburg, Boczko de Cunstat et Dowessius de Kempnitz et alii quam plures nostri fideles. Praesentium sub bulla aurea typario majestatis impressa testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1355, Indictione octava, V. Kal. Octobris, regnorum nostrorum anno décimo, Imperii vero primo. (A. K. — Goldast Suppl. XL — Brandl VIII. 317) 373. Conventio Rudolphi Saxoniae ducis cum Carolo super matrimonio filiae ducis cum Joanne burgravio Magdeburgensi inita. 1355, 29. Septembris. (Pragae.) Rudolf herzog zu Sachsen und dessen sohn Rudolf geben dem Johann, burggrafen von Magdeburg und grafen von Rötz, ihre tochter und schwester dem wunsche des K. Karl IV. gemaesz zur ehe mit der bedingung, dass ihr leibgedinge, wenn sie kinderlos stürbe, der krone Böhmen anheimfallen soll. (Arch. S. Wenc.) 374. Enuntiatio ducum Sleziae in causa ducatuum Bytomiensis et Coslensis. 1355, 3. Octobris. Nos Conradus Olsnicensis et Kazimirus Teschinensis D. gr. duces ab una, et nos Bolko Falkembergensis, Bolko Opuliensis et Johannes Osweczinensis eadem gr. duces, parte ab alia, notum facimus tenore praesentium universis, quod licet serenissimus ac invictissimus princeps et dominus Karolus Rom Imp. s. a. et B. rex, dominus noster gratiosus, tamquam rex B. in virtute regni et coronae B. et ex superioritate do-
Strana 408
408 — minii, quod sibi in nos et caeteros principes ac principatus seu ducatus Poloniae rite competit, plenum et notorium jus habeat in et super Bytumiensi et Coslensi ducatibus et do- miniis ad eosdem spectantibus, et iidem ducatus ad ipsum tamquam regem B. et dominum nostrum per mortem illustrium principum, ducum Bytumiensium et Coslensium, patris et filii, qui terras easdem et ducatus a praefato domino nostro tam- quam rege B. necnon ab ipsius regni B. corona in feodum tenuisse noscuntur, sint jure communi et approbata terrarum Poloniae laudabili consuetudine de certa nostra scientia legi- time devoluti ac ad ipsum velut feodi dominum tamquam res justo titulo devolutae, sicut praemittitur, pertineant pleno jure : tamen praefatus dominus noster ex innatae sibi benignitatis officio et gratiosi favoris munificentia nobis indulsit, quod inter nos mutuo de juribus nobis competentibus experiri pos- simus et super terris eisdem seu ducatibus viam diffinitionis seu compositionis amplecti, justitia vel amore. Nos igitur considerata tam singularis benignitatis gratia, quae dominus noster praedictus cedendo juri suo praedicto sibi, ut praemittitur, notorie competenti, nos, statum et con- ditionem nostram favorose prosequitur, ne tam insignis actus gratiosae virtutis luat dispendium aut sibi vel suis heredibus, B. regibus, dominis nostris, in damnum proveniat, quae in nos munificentia liberali distribuit: protestamur, dicimus, recognoscimus et ad publicam omnium perducimus notionem, quod ex hujusmodi cessione gratiosa, quae de meri favoris pietate processit, nullum praefato domino nostro, regi B., here- dibus et successoribus suis, B. regibus, dominis nostris, et ejusdem regni coronae circa futuras devolutiones terrarum nostrarum, principatuum, ducatuum et pertinentiarum quarum- libet, quotiens eosdem seu easdem in casu simili vel alio quovis legitimo titulo vacare continget, possit seu debeat damnum seu praejudicium generari. Praesentium etc. Actum Pragae a. D. 1355, sabbato proximo post diem S. Wenceslai. (Grünhagen II. 422. — Brandl VIII. 318.)
408 — minii, quod sibi in nos et caeteros principes ac principatus seu ducatus Poloniae rite competit, plenum et notorium jus habeat in et super Bytumiensi et Coslensi ducatibus et do- miniis ad eosdem spectantibus, et iidem ducatus ad ipsum tamquam regem B. et dominum nostrum per mortem illustrium principum, ducum Bytumiensium et Coslensium, patris et filii, qui terras easdem et ducatus a praefato domino nostro tam- quam rege B. necnon ab ipsius regni B. corona in feodum tenuisse noscuntur, sint jure communi et approbata terrarum Poloniae laudabili consuetudine de certa nostra scientia legi- time devoluti ac ad ipsum velut feodi dominum tamquam res justo titulo devolutae, sicut praemittitur, pertineant pleno jure : tamen praefatus dominus noster ex innatae sibi benignitatis officio et gratiosi favoris munificentia nobis indulsit, quod inter nos mutuo de juribus nobis competentibus experiri pos- simus et super terris eisdem seu ducatibus viam diffinitionis seu compositionis amplecti, justitia vel amore. Nos igitur considerata tam singularis benignitatis gratia, quae dominus noster praedictus cedendo juri suo praedicto sibi, ut praemittitur, notorie competenti, nos, statum et con- ditionem nostram favorose prosequitur, ne tam insignis actus gratiosae virtutis luat dispendium aut sibi vel suis heredibus, B. regibus, dominis nostris, in damnum proveniat, quae in nos munificentia liberali distribuit: protestamur, dicimus, recognoscimus et ad publicam omnium perducimus notionem, quod ex hujusmodi cessione gratiosa, quae de meri favoris pietate processit, nullum praefato domino nostro, regi B., here- dibus et successoribus suis, B. regibus, dominis nostris, et ejusdem regni coronae circa futuras devolutiones terrarum nostrarum, principatuum, ducatuum et pertinentiarum quarum- libet, quotiens eosdem seu easdem in casu simili vel alio quovis legitimo titulo vacare continget, possit seu debeat damnum seu praejudicium generari. Praesentium etc. Actum Pragae a. D. 1355, sabbato proximo post diem S. Wenceslai. (Grünhagen II. 422. — Brandl VIII. 318.)
Strana 409
409 — 375. Revocatio codicis „Majestas Carolina“ aut „Statuta regni" vocati. 1355, 6. Octobris. (Pragae.) Listové jsú ciesaře Karla a markrabi moravského v jednostajná slova na odvolání Statut. (A. K. — Contextum lege in nostri Codicis t. II. p. 2 p. 101 atque apud Goldastium: Appendix documentorum XLIII. — Balbin Misc. VIII. p. 51. — Brandl VIII. 319.) 376. Joannis marchionis enunciatio de codicis „Majestas Carolina" revocatione. 1355, 6. Octobris. List markrabi Jana, kdež seznává, jakož jest byl ciesař Karel Statuta nějaká spuosobil a potom táž Statuta odvolati ráčil, že on markrabě k tomu seznává se, aby ta Statuta držána nebyla. (Joannes marchio erat Caroli frater junior atque, ut tum videbatur, haud dubius Caroli regis in regno Boemiae successor.) Nos Johannes D. gr. marchio Moraviae etc. (Contextus mutatis mutandis idem qui in diplomate praecedenti.) Nos igitur, de cujus consilio, voluntate et conniventia omnia praedicta sic gesta sunt, prout expressantur superius, praedictis omnibus et eorum cuilibet, prout in litteris praefati domini nostri Imperatoris et regis B. datis desuper, sicut praedicitur, inveniuntur expressa, nostrum voluntarium con- sensum grato animo praesentibus adhibemus, gratum, ratum, firmum ac incommutabile volentes habere perpetuo, quidquid praefati domini nostri ... statuit vel sanccivit. Et hoc ipsum bona fide ceteris principibus ac baronibus regni B. praefati et ipsius coronae fidelibus duximus promittendum, vid. quod praedicta omnia et ipsorum quodlibet sub eo modo, sicut continetur in litteris, in eum casum, ubi praefatum serenissimum dominum nostrum Imperatorem et regem B. (quem Deus custodiat) non relictis heredibus sexus masculini ab hac luce migrare, nosque
409 — 375. Revocatio codicis „Majestas Carolina“ aut „Statuta regni" vocati. 1355, 6. Octobris. (Pragae.) Listové jsú ciesaře Karla a markrabi moravského v jednostajná slova na odvolání Statut. (A. K. — Contextum lege in nostri Codicis t. II. p. 2 p. 101 atque apud Goldastium: Appendix documentorum XLIII. — Balbin Misc. VIII. p. 51. — Brandl VIII. 319.) 376. Joannis marchionis enunciatio de codicis „Majestas Carolina" revocatione. 1355, 6. Octobris. List markrabi Jana, kdež seznává, jakož jest byl ciesař Karel Statuta nějaká spuosobil a potom táž Statuta odvolati ráčil, že on markrabě k tomu seznává se, aby ta Statuta držána nebyla. (Joannes marchio erat Caroli frater junior atque, ut tum videbatur, haud dubius Caroli regis in regno Boemiae successor.) Nos Johannes D. gr. marchio Moraviae etc. (Contextus mutatis mutandis idem qui in diplomate praecedenti.) Nos igitur, de cujus consilio, voluntate et conniventia omnia praedicta sic gesta sunt, prout expressantur superius, praedictis omnibus et eorum cuilibet, prout in litteris praefati domini nostri Imperatoris et regis B. datis desuper, sicut praedicitur, inveniuntur expressa, nostrum voluntarium con- sensum grato animo praesentibus adhibemus, gratum, ratum, firmum ac incommutabile volentes habere perpetuo, quidquid praefati domini nostri ... statuit vel sanccivit. Et hoc ipsum bona fide ceteris principibus ac baronibus regni B. praefati et ipsius coronae fidelibus duximus promittendum, vid. quod praedicta omnia et ipsorum quodlibet sub eo modo, sicut continetur in litteris, in eum casum, ubi praefatum serenissimum dominum nostrum Imperatorem et regem B. (quem Deus custodiat) non relictis heredibus sexus masculini ab hac luce migrare, nosque
Strana 410
410 — in regno corona B. ei succedere contingeret, pro nobis ac successoribus nostris imperpetuum attendemus, observabimus et adimplebimus fideliter, sine dolo. Praesentium .. Datum Pragae a. D. 1355, Indictione VIII., II. Nonas mensis Octobris. (A. K. — Goldast. — Balbin VIII. 52. — Brandl VIII. 320.) 377. Litterae super ducatibus Slesiae necnon terris Gorlicensi et Budessinensi ao. 1348, 7. Aprilis datae, a Carolo IV. Imperatore renovantur et confirmantur. 1355, 9. Octobris. List s zlatú bullí ciesaře Karla. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter Amen. Carolus IV. divina favente clementia R. I. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Insignes laudabilis famae titulos moderni temporis me- retur gloriosa posteritas, si, quod praedecessorum illustrium circumspecta pridem instauravit provisio, vigilanti cura pro- sequitur et gratae sollicitudinis munit officio, ut fructuosi laboris solertia perenni successorum commendentur memoriae et ex consequentia bonorum operum quasi ex relucenti speculo vetustatis surgat de felicibus mortuis felix memoria rediviva. Sane licet pridem ... applicandum (ut in diplomate hujus Codicis n. 275*). *) Mutata: 1. illustrium Sleziae et Poloniae ducum, „vid. Ligni- censis, Bregensis, Munsterbergensis, Olsnensis, Glogoviensis, Saga- nensis, Opoliensis, Falckenbergensis, Strelicensis, Teschinensis, Coslensis, Bithumiensis, Stinaviensis et Oswetinensis, principatus Mazoviae et ducatus in Ploczk", 2. principatus et ducatus Wratislaviensis et Sleziae „necnon civitates vid. Wratislaviam, Novumforum, Frankenstein, Stinaviam, Gor et mediam partem Glogoviam, Namslaviam et pertinentias ipsarum", 3. per nos et nonnullos „S. Romani Imperii“ principes, 4. cum civitate Wratislaviensi, „Noviforensi, Frankensteinensi, Sti- naviensi, Gorensi, Glogoviensi",
410 — in regno corona B. ei succedere contingeret, pro nobis ac successoribus nostris imperpetuum attendemus, observabimus et adimplebimus fideliter, sine dolo. Praesentium .. Datum Pragae a. D. 1355, Indictione VIII., II. Nonas mensis Octobris. (A. K. — Goldast. — Balbin VIII. 52. — Brandl VIII. 320.) 377. Litterae super ducatibus Slesiae necnon terris Gorlicensi et Budessinensi ao. 1348, 7. Aprilis datae, a Carolo IV. Imperatore renovantur et confirmantur. 1355, 9. Octobris. List s zlatú bullí ciesaře Karla. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter Amen. Carolus IV. divina favente clementia R. I. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Insignes laudabilis famae titulos moderni temporis me- retur gloriosa posteritas, si, quod praedecessorum illustrium circumspecta pridem instauravit provisio, vigilanti cura pro- sequitur et gratae sollicitudinis munit officio, ut fructuosi laboris solertia perenni successorum commendentur memoriae et ex consequentia bonorum operum quasi ex relucenti speculo vetustatis surgat de felicibus mortuis felix memoria rediviva. Sane licet pridem ... applicandum (ut in diplomate hujus Codicis n. 275*). *) Mutata: 1. illustrium Sleziae et Poloniae ducum, „vid. Ligni- censis, Bregensis, Munsterbergensis, Olsnensis, Glogoviensis, Saga- nensis, Opoliensis, Falckenbergensis, Strelicensis, Teschinensis, Coslensis, Bithumiensis, Stinaviensis et Oswetinensis, principatus Mazoviae et ducatus in Ploczk", 2. principatus et ducatus Wratislaviensis et Sleziae „necnon civitates vid. Wratislaviam, Novumforum, Frankenstein, Stinaviam, Gor et mediam partem Glogoviam, Namslaviam et pertinentias ipsarum", 3. per nos et nonnullos „S. Romani Imperii“ principes, 4. cum civitate Wratislaviensi, „Noviforensi, Frankensteinensi, Sti- naviensi, Gorensi, Glogoviensi",
Strana 411
411 — (Signum serenissimi principis ac domini, d. Caroli IV., Romanorum imperatoris semper augusti.) Testes hujus rei sunt: Venerabilis Arnestus, Pragensis archiepiscopus, illustris Rudolfus senior, dux Saxoniae, sacri imperii archimarscalcus, avunculus noster, ac venerabilis Pretzlaus Wratislaviensis, cancellarius aulae nostrae, Johannes Olomucensis, Joannes Luthomischlensis, Theodoricus Mindensis et Henricus Lubiccensis ecclesiarum episcopi, illustres Rudolfus junior Saxoniae et Joannes Opaviensis duces; spectabiles Burg- hardus magister curiae nostrae Magdeburgensis, Heinricus de Schwarczburg, Johannes Magdeburgensis et Albertus de Anhalt, comites, et nobiles Johannes de Rosenberg, Johannes de Stern- berg, Sbinko de Hasemburg, Bohuslaus de Swannenberg, Boczko de Kunstat, Dowessius de Kempnitz et Ulricus de Usca et alii quam plures nostri fideles. Praesentium sub bulla aurea typario nostrae imperialis majestatis impressa testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1355, Indict. VIII., octavo Idus Octobris, regnorum nostrorum anno X., Imperii vero I. (A. K. — Goldast App. XL. — Brandl VIII., 321. — Grünhagen I. 12.) 378. Castri feodalis Poděbrad accessorium. 1355, 10. Octobris. (Pragae.) Carolus IV. Boczkoni de Chunstat, pincernae curiae suae regalis, indulget, ut curiam in villa Vykleky, quam quondam Niemczo de Tiekwie in obligatione tenebat, a heredibus ejus redimere eoque jure, quo bona in Poděbrad, tenere possit. (Arch. S. Wenc.) 5. et omnibus dictorum ducatus et marchiae pertinentiis "velut utile et immediatum dominium nostrum regni Boemiae praefati, eidem“, 6. de Romanae regiae potestatis plenitudine statuimus, „sicuti dudum de plenitudine Romanorum regiae potestatis statuendum duximus, ita et nunc ex certa scientia statuimus de nostrae Imperialis plenitudine potestatis".
411 — (Signum serenissimi principis ac domini, d. Caroli IV., Romanorum imperatoris semper augusti.) Testes hujus rei sunt: Venerabilis Arnestus, Pragensis archiepiscopus, illustris Rudolfus senior, dux Saxoniae, sacri imperii archimarscalcus, avunculus noster, ac venerabilis Pretzlaus Wratislaviensis, cancellarius aulae nostrae, Johannes Olomucensis, Joannes Luthomischlensis, Theodoricus Mindensis et Henricus Lubiccensis ecclesiarum episcopi, illustres Rudolfus junior Saxoniae et Joannes Opaviensis duces; spectabiles Burg- hardus magister curiae nostrae Magdeburgensis, Heinricus de Schwarczburg, Johannes Magdeburgensis et Albertus de Anhalt, comites, et nobiles Johannes de Rosenberg, Johannes de Stern- berg, Sbinko de Hasemburg, Bohuslaus de Swannenberg, Boczko de Kunstat, Dowessius de Kempnitz et Ulricus de Usca et alii quam plures nostri fideles. Praesentium sub bulla aurea typario nostrae imperialis majestatis impressa testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1355, Indict. VIII., octavo Idus Octobris, regnorum nostrorum anno X., Imperii vero I. (A. K. — Goldast App. XL. — Brandl VIII., 321. — Grünhagen I. 12.) 378. Castri feodalis Poděbrad accessorium. 1355, 10. Octobris. (Pragae.) Carolus IV. Boczkoni de Chunstat, pincernae curiae suae regalis, indulget, ut curiam in villa Vykleky, quam quondam Niemczo de Tiekwie in obligatione tenebat, a heredibus ejus redimere eoque jure, quo bona in Poděbrad, tenere possit. (Arch. S. Wenc.) 5. et omnibus dictorum ducatus et marchiae pertinentiis "velut utile et immediatum dominium nostrum regni Boemiae praefati, eidem“, 6. de Romanae regiae potestatis plenitudine statuimus, „sicuti dudum de plenitudine Romanorum regiae potestatis statuendum duximus, ita et nunc ex certa scientia statuimus de nostrae Imperialis plenitudine potestatis".
Strana 412
412 — 379. Ludovicus marchio Brandeburgensis renuntiat suo et fratris sui Ottonis nomine omni juri in marchia Budessinensi. 1355, 30. Novembris. List Ludvíka markrabi bramburského, jímž se i bratra svého, kněze Otu, odřieká ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým na markrabství lužickém práva svého. (A. K.) 380. Enuntiatio ejusdem Ludovici super venditione castrorum in Bavaria. 1355, 1. Decembris. Závazek Ludvíka bramburského markrabi, kdež se zavazuje ciesaři Karlovi, Janovi markrabi moravskému, dědicóm i budúcím jich, že nemá se táhnúti na bavorské zámky, města neb cožkolivěk k koruně české přísluší (A. K.) 381. Attestum principum electorum Ludovici Bran- deburgensis, Stephani comitis et Rudolfi ducis super venditione Sulczbachii etc. 1355, 1. Decembris. List Ludvíka Římanína bramburského, v kterém k prodaji a spojení zámkuov, měst, městeček Sulcbachu a jiných přivoluje jako jiná kniežata a korfirštové. List Štěpána falckrabi, kdež po smlúvě mezi králem Karlem cie- sařem a jím učiněné o všecky různice vyznává prodaj od Ruprechta st. i ml. učiněný o ty zámky, města i městečka svrchu jmenovaná, a v tom také odříká se všeho práva i nápadu, kterýž by měl nebo jmíti mohl on nebo dědici a budúcí jeho k těm zámkóm. List kniežete Rudolfa saského, v kterémž k prodaji zámkuov, měst a městeček předřečených (ciesaři) Karlovi a k koruně české spojení s dobrým rozmyslem povolení dává. (A. K.) 382. Declarationis Caroli IV. Imp. super ducatibus Poloniae et Sleziae ab electoribus approbatio. 1355, 11. Decembris. (Metis.) Konfirmací na to: List Gerlaka arc. Mohutského korferšta 1355, arc. Trierskéhó korferšta 1356, Vilhelma arc. Kolínského 1356, Ruperta
412 — 379. Ludovicus marchio Brandeburgensis renuntiat suo et fratris sui Ottonis nomine omni juri in marchia Budessinensi. 1355, 30. Novembris. List Ludvíka markrabi bramburského, jímž se i bratra svého, kněze Otu, odřieká ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým na markrabství lužickém práva svého. (A. K.) 380. Enuntiatio ejusdem Ludovici super venditione castrorum in Bavaria. 1355, 1. Decembris. Závazek Ludvíka bramburského markrabi, kdež se zavazuje ciesaři Karlovi, Janovi markrabi moravskému, dědicóm i budúcím jich, že nemá se táhnúti na bavorské zámky, města neb cožkolivěk k koruně české přísluší (A. K.) 381. Attestum principum electorum Ludovici Bran- deburgensis, Stephani comitis et Rudolfi ducis super venditione Sulczbachii etc. 1355, 1. Decembris. List Ludvíka Římanína bramburského, v kterém k prodaji a spojení zámkuov, měst, městeček Sulcbachu a jiných přivoluje jako jiná kniežata a korfirštové. List Štěpána falckrabi, kdež po smlúvě mezi králem Karlem cie- sařem a jím učiněné o všecky různice vyznává prodaj od Ruprechta st. i ml. učiněný o ty zámky, města i městečka svrchu jmenovaná, a v tom také odříká se všeho práva i nápadu, kterýž by měl nebo jmíti mohl on nebo dědici a budúcí jeho k těm zámkóm. List kniežete Rudolfa saského, v kterémž k prodaji zámkuov, měst a městeček předřečených (ciesaři) Karlovi a k koruně české spojení s dobrým rozmyslem povolení dává. (A. K.) 382. Declarationis Caroli IV. Imp. super ducatibus Poloniae et Sleziae ab electoribus approbatio. 1355, 11. Decembris. (Metis.) Konfirmací na to: List Gerlaka arc. Mohutského korferšta 1355, arc. Trierskéhó korferšta 1356, Vilhelma arc. Kolínského 1356, Ruperta
Strana 413
413 — falckrabí na Reynu, Ludvíka markrabí Bramburského, Rudolfa kniežete Saského 1355, že povolení své jakožto korferštové ciesaři Karlovi na ta jmenovaná kniežetstvie polské i slezské dávají. (A. K. — Goldast App. XLVII. — Vid. n. 367.) 383. Attestum principum electorum Gerlachi et Wilhelmi archiepiscoporum super venditione Hir- schoviae etc. 1355, 13. Decembris. List Gerlacha Mohutského — Viléma Kolínského arcibiskupa, že seznali se Ruprecht st. a ml., že jsú prodali dobrovolně Hyršov, Neustadt etc. a jeho žádali, aby listem svým seznal. Listy dva Boemunda arci- biskupa Trierského 1356. (A. K.) 384. Ludovicus Romanus marchio Brandeburgensis renuntiat juri post Henricum de Javor sibi competenti. 1355, 13. Decembris. (Normberg.) List Ludvíka brambuřského Romana, jímž se odříká svého práva, kteréž by na něj přijíti mělo od kněze Henrycha Javorského, ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým. — List Albrechta falckrabi na Reynu, jímž se odříká práva svého. (A. K.) 385. Častri Stierbek infeudatio. 1355, m. Decembri. List Jana lantkrabi z Leytmberka, že se s zámkem Styrbek(em) ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým i koruně české dává pod manstvie. 1355. (A. K,) 386. Petri Egeri obligatio. 1355. List Petra Egera, že jemu ciesař Karel dal z milosti své tisíc kop gr. a za tu sumu má některé zbožie kúpiti a cožbykolvěk kaupil, to zboží poddává sie v manstvie koruně české a budúcím kralóm českým 1355. (A. K.) 387. Castri Stierbek infeudatio. 1356, 5. Januarii. List Oldřicha lantkrabi z Leytmberka, že jest přijal zámek svuoj Stierbek od ciesaře K. a potomních kraluov českých i koruny pod manstvie. (A. K. — Sommersberg III.) ie
413 — falckrabí na Reynu, Ludvíka markrabí Bramburského, Rudolfa kniežete Saského 1355, že povolení své jakožto korferštové ciesaři Karlovi na ta jmenovaná kniežetstvie polské i slezské dávají. (A. K. — Goldast App. XLVII. — Vid. n. 367.) 383. Attestum principum electorum Gerlachi et Wilhelmi archiepiscoporum super venditione Hir- schoviae etc. 1355, 13. Decembris. List Gerlacha Mohutského — Viléma Kolínského arcibiskupa, že seznali se Ruprecht st. a ml., že jsú prodali dobrovolně Hyršov, Neustadt etc. a jeho žádali, aby listem svým seznal. Listy dva Boemunda arci- biskupa Trierského 1356. (A. K.) 384. Ludovicus Romanus marchio Brandeburgensis renuntiat juri post Henricum de Javor sibi competenti. 1355, 13. Decembris. (Normberg.) List Ludvíka brambuřského Romana, jímž se odříká svého práva, kteréž by na něj přijíti mělo od kněze Henrycha Javorského, ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým. — List Albrechta falckrabi na Reynu, jímž se odříká práva svého. (A. K.) 385. Častri Stierbek infeudatio. 1355, m. Decembri. List Jana lantkrabi z Leytmberka, že se s zámkem Styrbek(em) ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým i koruně české dává pod manstvie. 1355. (A. K,) 386. Petri Egeri obligatio. 1355. List Petra Egera, že jemu ciesař Karel dal z milosti své tisíc kop gr. a za tu sumu má některé zbožie kúpiti a cožbykolvěk kaupil, to zboží poddává sie v manstvie koruně české a budúcím kralóm českým 1355. (A. K.) 387. Castri Stierbek infeudatio. 1356, 5. Januarii. List Oldřicha lantkrabi z Leytmberka, že jest přijal zámek svuoj Stierbek od ciesaře K. a potomních kraluov českých i koruny pod manstvie. (A. K. — Sommersberg III.) ie
Strana 414
414 — 388. Castrorum Bleyenstein et Rîchenstein in- feudatio. 1356, 5. Januarii. List Rudolfa kniežete saského, že Jan a Oldřich lantkrabí z Leytm- burka poddávají se ciesaři K. jakožto králi českému a jeho budúcím, kralóm českým, s zámky Bleyensteinem a Rychensteinem pod léno. (A. K. — Similes litterae Boemundi et Wilhelmi archi- episcoporum ddo. 20. Aprilis 1356 Normbergae. — Ruperti comitis palatini ddo. 6. Januarii 1356 Normbergae.) 389. Electorum Imperii literae de incolis Boemiae ad judicia extranea non evocandis, de mineris et moneta. 1356, 7. Januarii. Listy šesti korferstův, duchovních Gerlacha arcibiskupa Mohutského, Viléma Kolínského, Boemunda Trierského, světských Ruprechta falckrabi z Reynu, Rudolfa kniežete saského, Ludvíka řečeného Romanus, markrabi bramburského, že nižádný z koruny české ven z země nemá k nižádným saudóm poháněn býti, pak o horách i o mince ražení. Nos Gerlacus etc. Cum per recolendae memoriae divos Romanorum Impe- ratores et reges illustribus quondam regni Boemiae regibus clarae memoriae ac regno Boemiae et ejusdem regni coronae olim concessum fuerit et indultum, sitque in eodem regno a tempore, cujus contrarii hodie non extat memoria, consuetudine laudabili incolvulse servata, diuturnitate temporum et prae- scripta moribus utentium sine contradictionis aut interruptionis obstaculo introductum, quod nullus princeps, baro, nobilis, miles, cliens, civis, burgensis seu rusticus, nulla denique persona ejusdem regni et pertinentiarum ejusdem ubique consistentium, cujuscunque status, dignitatis, praeeminentiae vel conditionis existat, ad cujuscunque actoris instantiam extra regnum ipsum ad quodcunque tribunal seu alterius, praeterquam regis B. et judicum regalis curiae suae, judicium citari poterit seu trahi nec vocari debeat perpetuis inantea temporibus, sive possit. Cumque serenissimus ac invictissimus princeps et do- minus, d. Carolus quartus divina, faventá clementia Roma- norum Imperator semper augustus et Boemiae rex illustris,
414 — 388. Castrorum Bleyenstein et Rîchenstein in- feudatio. 1356, 5. Januarii. List Rudolfa kniežete saského, že Jan a Oldřich lantkrabí z Leytm- burka poddávají se ciesaři K. jakožto králi českému a jeho budúcím, kralóm českým, s zámky Bleyensteinem a Rychensteinem pod léno. (A. K. — Similes litterae Boemundi et Wilhelmi archi- episcoporum ddo. 20. Aprilis 1356 Normbergae. — Ruperti comitis palatini ddo. 6. Januarii 1356 Normbergae.) 389. Electorum Imperii literae de incolis Boemiae ad judicia extranea non evocandis, de mineris et moneta. 1356, 7. Januarii. Listy šesti korferstův, duchovních Gerlacha arcibiskupa Mohutského, Viléma Kolínského, Boemunda Trierského, světských Ruprechta falckrabi z Reynu, Rudolfa kniežete saského, Ludvíka řečeného Romanus, markrabi bramburského, že nižádný z koruny české ven z země nemá k nižádným saudóm poháněn býti, pak o horách i o mince ražení. Nos Gerlacus etc. Cum per recolendae memoriae divos Romanorum Impe- ratores et reges illustribus quondam regni Boemiae regibus clarae memoriae ac regno Boemiae et ejusdem regni coronae olim concessum fuerit et indultum, sitque in eodem regno a tempore, cujus contrarii hodie non extat memoria, consuetudine laudabili incolvulse servata, diuturnitate temporum et prae- scripta moribus utentium sine contradictionis aut interruptionis obstaculo introductum, quod nullus princeps, baro, nobilis, miles, cliens, civis, burgensis seu rusticus, nulla denique persona ejusdem regni et pertinentiarum ejusdem ubique consistentium, cujuscunque status, dignitatis, praeeminentiae vel conditionis existat, ad cujuscunque actoris instantiam extra regnum ipsum ad quodcunque tribunal seu alterius, praeterquam regis B. et judicum regalis curiae suae, judicium citari poterit seu trahi nec vocari debeat perpetuis inantea temporibus, sive possit. Cumque serenissimus ac invictissimus princeps et do- minus, d. Carolus quartus divina, faventá clementia Roma- norum Imperator semper augustus et Boemiae rex illustris,
Strana 415
415 — dominus noster gratiosus, privilegium, consuetudinem et in- dultum hujusmodi Imperiali auctoritate et de plenitudine Impe- ratoriae potestatis innovans et confirmans duxerit statuendum, ut si quispiam praedictorum, puta princeps, baro, nobilis, miles, cliens, civis, burgensis seu rusticus, aut alia quaecunque per- sona praemissa ad cujuscunque tribunal extra regnum prae- dictum Boemiae in quacunque causa criminali, civili vel mixta seu super quocunque negotio citatus fuerit quocunque tem- pore vel citata, comparere vel in judicio respondere minime teneatur; sique adversus hujusmodi non comparentes vel non comparentem a quocunque judicio extraneo extra regnum ipsum Boemiae constituto judicialiter procedi, processus fieri vel sen- tentias interlocutorias vel diffinitivas, unam vel plures, in qui- buscunque praenomitatis causis sive negotiis quovis modo fieri vel promulgari contingeret, eadem auctoritate et potestate cita- tiones, praecepta, processus et sententias hujusmodi nec non executiones et omnia, quae ex eis vel aliquo eorum quovis- modo secuta . . , irritaverit penitus et cassarit — Adjiciendo expresse et auctoritate simili decernendo, ut quemadmodum in praedicto regno Boemiae a tempore, cujus contrarii non habetur memoria, jugiter observatum existit, ita nulli prorsus principi, baroni, nobili, militi, clienti, civi, bur- gensi seu rustico, nulli demum personae seu incolae regni Boemiae saepe dicti, cujuscunque status, praeeminentiae, digni- tatis vel conditionis existant vel existat, a quibuscunque pro- cessibus, sententiis interlocutoriis vel diffinitivis, sive praeceptis regis Boemiae aut judicum curiae suae, nec non executionibus eorundem contra se in regali judicio seu coram regis, regni et curiae praedictorum judicibus factis aut latis, habitis vel ferendis inantea seu fiendis, ad quodcunque aliud judicium liceat appellare, provocationesque seu appellationes hujusmodi, si quas inter hoc interponi contigerit, eo ipso viribus non subsistere et appellantes ipsos poenam perditionis causarum ipso facto statuentes incurrisse — Necnon auctoritate Imperiali et de certa sua scientia declaraverit, quod ipse et omnes successores sui, Boemiae reges, universas auri et argenti fodinas atque mineras stanni,
415 — dominus noster gratiosus, privilegium, consuetudinem et in- dultum hujusmodi Imperiali auctoritate et de plenitudine Impe- ratoriae potestatis innovans et confirmans duxerit statuendum, ut si quispiam praedictorum, puta princeps, baro, nobilis, miles, cliens, civis, burgensis seu rusticus, aut alia quaecunque per- sona praemissa ad cujuscunque tribunal extra regnum prae- dictum Boemiae in quacunque causa criminali, civili vel mixta seu super quocunque negotio citatus fuerit quocunque tem- pore vel citata, comparere vel in judicio respondere minime teneatur; sique adversus hujusmodi non comparentes vel non comparentem a quocunque judicio extraneo extra regnum ipsum Boemiae constituto judicialiter procedi, processus fieri vel sen- tentias interlocutorias vel diffinitivas, unam vel plures, in qui- buscunque praenomitatis causis sive negotiis quovis modo fieri vel promulgari contingeret, eadem auctoritate et potestate cita- tiones, praecepta, processus et sententias hujusmodi nec non executiones et omnia, quae ex eis vel aliquo eorum quovis- modo secuta . . , irritaverit penitus et cassarit — Adjiciendo expresse et auctoritate simili decernendo, ut quemadmodum in praedicto regno Boemiae a tempore, cujus contrarii non habetur memoria, jugiter observatum existit, ita nulli prorsus principi, baroni, nobili, militi, clienti, civi, bur- gensi seu rustico, nulli demum personae seu incolae regni Boemiae saepe dicti, cujuscunque status, praeeminentiae, digni- tatis vel conditionis existant vel existat, a quibuscunque pro- cessibus, sententiis interlocutoriis vel diffinitivis, sive praeceptis regis Boemiae aut judicum curiae suae, nec non executionibus eorundem contra se in regali judicio seu coram regis, regni et curiae praedictorum judicibus factis aut latis, habitis vel ferendis inantea seu fiendis, ad quodcunque aliud judicium liceat appellare, provocationesque seu appellationes hujusmodi, si quas inter hoc interponi contigerit, eo ipso viribus non subsistere et appellantes ipsos poenam perditionis causarum ipso facto statuentes incurrisse — Necnon auctoritate Imperiali et de certa sua scientia declaraverit, quod ipse et omnes successores sui, Boemiae reges, universas auri et argenti fodinas atque mineras stanni,
Strana 416
416 — cupri, ferri, plumbi et alterius cujuscunque generis metalli ac etiam salis, tam inventas quam inveniendas in posterum qui- buscunque temporibus in regno suo Boemiae praedicto ac terris, dominiis, territoriis et districtibus eidem regno subjectis et omnibus pertinentiis suis, tenere juste possint et tenere po- tuerint in praeterito et legitime possidere, nec non Judaeos justo titulo habuisse et habere et thelonia a praeterito instituta seu indicta percipere et nova rationabiliter instituere potuisse et posse — Nec non monetas auri et argenti in omni loco et parte regni sui Boemiae praedicti et subditarum ei terrarum ac pertinentiarum, ubi ipse, heredes aut successores sui, Boemiae reges, decreverint, ipsisque placuerit, cudi facere et mandare, sub omni modo et forma in praedicto regno Boemiae circa talia consuetis, usque ad haec tempora laudabiliter observatis — Quodque virtute imperialis edicti et consuetudine diutius introducta liceat Boemiae regibus perpetuo tempore a quibus- cunque principibus, magnatibus, comitibus ac personis aliis quascunque terras, castra, possessiones, praedia seu bona emere, comparare, in donum vel donationem ex quacunque causa, aut in obligationem recipere, sub talium terrarum, castrorum, possessionum, praediorum vel bonorum conditione consueta, ut videlicet propria recipiantur vel comparentur ut propria, libera velut libera et ea, quae dependent in feudum seu donata ac comparata, taliter teneantur ; ita tamen, quod ipsi reges Boemiae de his, quae hoc modo comparaverint vel receperint et regno Boemiae applicanda duxerint, ad consueta et debita jura de talibus sacro explenda et reddenda Imperio perpetuo sint astricti, sicut in forma Constitutionum praedicti domini nostri Imperatoris, quas desuper nostro et aliorum electorum prin- cipum consilio edidisse dignoscitur, plenius est expressum: Nos igitur praemissa omnia et eorum quodlibet, sicut in solenni curiae Norembergensis celebratione in commune con- silium nobiscum et cum caeteris principibus, coelectoribus nostris, habitum per ipsum dominum nostrum, d. Imperatorem, deducta multoque studio ventilata et rationabilia fuerunt judi- cata, recognoscimus de nostro consilio et pleno processisse
416 — cupri, ferri, plumbi et alterius cujuscunque generis metalli ac etiam salis, tam inventas quam inveniendas in posterum qui- buscunque temporibus in regno suo Boemiae praedicto ac terris, dominiis, territoriis et districtibus eidem regno subjectis et omnibus pertinentiis suis, tenere juste possint et tenere po- tuerint in praeterito et legitime possidere, nec non Judaeos justo titulo habuisse et habere et thelonia a praeterito instituta seu indicta percipere et nova rationabiliter instituere potuisse et posse — Nec non monetas auri et argenti in omni loco et parte regni sui Boemiae praedicti et subditarum ei terrarum ac pertinentiarum, ubi ipse, heredes aut successores sui, Boemiae reges, decreverint, ipsisque placuerit, cudi facere et mandare, sub omni modo et forma in praedicto regno Boemiae circa talia consuetis, usque ad haec tempora laudabiliter observatis — Quodque virtute imperialis edicti et consuetudine diutius introducta liceat Boemiae regibus perpetuo tempore a quibus- cunque principibus, magnatibus, comitibus ac personis aliis quascunque terras, castra, possessiones, praedia seu bona emere, comparare, in donum vel donationem ex quacunque causa, aut in obligationem recipere, sub talium terrarum, castrorum, possessionum, praediorum vel bonorum conditione consueta, ut videlicet propria recipiantur vel comparentur ut propria, libera velut libera et ea, quae dependent in feudum seu donata ac comparata, taliter teneantur ; ita tamen, quod ipsi reges Boemiae de his, quae hoc modo comparaverint vel receperint et regno Boemiae applicanda duxerint, ad consueta et debita jura de talibus sacro explenda et reddenda Imperio perpetuo sint astricti, sicut in forma Constitutionum praedicti domini nostri Imperatoris, quas desuper nostro et aliorum electorum prin- cipum consilio edidisse dignoscitur, plenius est expressum: Nos igitur praemissa omnia et eorum quodlibet, sicut in solenni curiae Norembergensis celebratione in commune con- silium nobiscum et cum caeteris principibus, coelectoribus nostris, habitum per ipsum dominum nostrum, d. Imperatorem, deducta multoque studio ventilata et rationabilia fuerunt judi- cata, recognoscimus de nostro consilio et pleno processisse
Strana 417
417 — consensu, ratificantes ac rata omnia et singula habentes et grata, nostrum eis benevolum adhibentes et ex certa scientia consensum pariter et assensum. In cujus rei testimonium praesentes fieri literas et nostri sigilli appensione fecimus communiri. Datum Norembergae a. D. 1356 in crastino Epiphaniae ejusdem. (A. K. — Balbin VIII. 64. — Goldast Suppl. XLVIII. — Brandl IX. 1.) 390. Constitutiones Bullae Aureae regem Boemiae ut Imperii archipincernam ac electorem necnon jura regni Boemiae tangentes. 1356, 10. Januarii. (Nuremberga.) Caput VII. De successione principum (electorum). Inter sollicitudines illas innumeras, quibus pro felici statu sacri Imperii, cui auctore Domino feliciter praesidemus, cor nostrum quotidie fatigatur, ad hoc praecipue meditatio nostra dirigitur, qualiter desiderata & salubris semper unio inter sacri Imperii principes electores jugiter vigeat & corda eorum in sincerae charitatis concordia conserventur, quorum providentia suo tempore orbi fluctuanti tanto celerius, tanto- que facilius subvenitur, quanto inter eos nullus error sur- repserit & purior fuerit charitas custodita, obscuritate succisa & jure cujuslibet dilucide declarato. Sane generaliter longe lateque est publicum & quasi per totum orbem notorie manifestum, illustres regem Boemiae, nec non comitem palatinum Rheni, ducem Saxoniae & mar- chionem Brandemburgensem virtute regni & principatuum suorum in electione regis Romanorum in caesarem promo- vendi cum caeteris principibus ecclesiasticis, suis coelectoribus, jus, vocem & locum habere & una cum ipsis censeri & esse veros & legitimos S. Imperii principes electores. Ne inter eorundem principum secularium electorum filios super jure, voce & potestate praefata futuris temporibus scandalorum & dissensionum possit materia suscitari et sic bonum commune Codex jur. boh. II. 1. 27
417 — consensu, ratificantes ac rata omnia et singula habentes et grata, nostrum eis benevolum adhibentes et ex certa scientia consensum pariter et assensum. In cujus rei testimonium praesentes fieri literas et nostri sigilli appensione fecimus communiri. Datum Norembergae a. D. 1356 in crastino Epiphaniae ejusdem. (A. K. — Balbin VIII. 64. — Goldast Suppl. XLVIII. — Brandl IX. 1.) 390. Constitutiones Bullae Aureae regem Boemiae ut Imperii archipincernam ac electorem necnon jura regni Boemiae tangentes. 1356, 10. Januarii. (Nuremberga.) Caput VII. De successione principum (electorum). Inter sollicitudines illas innumeras, quibus pro felici statu sacri Imperii, cui auctore Domino feliciter praesidemus, cor nostrum quotidie fatigatur, ad hoc praecipue meditatio nostra dirigitur, qualiter desiderata & salubris semper unio inter sacri Imperii principes electores jugiter vigeat & corda eorum in sincerae charitatis concordia conserventur, quorum providentia suo tempore orbi fluctuanti tanto celerius, tanto- que facilius subvenitur, quanto inter eos nullus error sur- repserit & purior fuerit charitas custodita, obscuritate succisa & jure cujuslibet dilucide declarato. Sane generaliter longe lateque est publicum & quasi per totum orbem notorie manifestum, illustres regem Boemiae, nec non comitem palatinum Rheni, ducem Saxoniae & mar- chionem Brandemburgensem virtute regni & principatuum suorum in electione regis Romanorum in caesarem promo- vendi cum caeteris principibus ecclesiasticis, suis coelectoribus, jus, vocem & locum habere & una cum ipsis censeri & esse veros & legitimos S. Imperii principes electores. Ne inter eorundem principum secularium electorum filios super jure, voce & potestate praefata futuris temporibus scandalorum & dissensionum possit materia suscitari et sic bonum commune Codex jur. boh. II. 1. 27
Strana 418
418 — periculosis dilationibus impediri, futuris, auctore Deo, cupi- entes periculis salubriter obviare, statuimus & Imperiali aucto- ritate praesenti lege perpetuis temporibus valitura decernimus, ut, postquam iidem principes electores seculares & eorum quilibet esse desierit, jus, vox & potestas electionis hujusmodi ad filium suum primogenitum, legitimum, laicum, illo vero non extante, ad ejusdem primogeniti primogenitum, similiter laicum, libere & sine contradictione cujuspiam devolvatur. Si vero primogenitus hujusmodi absque heredibus masculis legitimis laicis ab hac luce migraret, virtute prae- sentis Imperialis edicti jus, vox & potestas electionis prae- dictae ad seniorem fratrem laicum per veram paternalem lineam descendentem & deinceps ad illius primogenitum, laicum, devolvatur. Et talis successio in primogenitis & heredibus prin- cipum eorundem in jure & potestate praemissis perpetuis temporibus observetur ; ea tamen conditione & modo, ut si prin- cipem electorem, seu ejus primogenitum, aut filium seniorem laicum, mori & heredes masculos legitimos, laicos, defectum aetatis patientes relinquere contigerit, tunc frater senior ejusdem primogeniti tutor eorum & administrator existat, donec senior ex eis legitimam aetatem attigerit; quam in principe electore decem & octo annos completos cen- seri volumus & statuimus perpetuo et haberi; quam dum atti- gerit, jus, vocem & potestatem & omnia ab ipsis depen- dentia tutor ipse sibi totaliter cum officio teneatur protinus assignare. Si vero aliquem ex hujusmodi principatibus ipsorum Imperio S. vacare contingeret, tunc imperator seu rex Roma- norum, qui pro tempore fuerit, de ipso providere debebit & poterit, tanquam de re ad se & Imperium legitime devoluta. Salvis semper privilegiis, juribus & consuetudinibus regni nostri Boemiae super electione regis in casu vacationis per regnicolas, qui jus habent eligendi regem Boemiae, facienda juxta continentiam eorundem privilegiorum & observatam consuetudinem diuturnam, a divis Romanorum Imperatoribus ive regibus obtentorum, quibus ex hujusmodi sanctione Impe-
418 — periculosis dilationibus impediri, futuris, auctore Deo, cupi- entes periculis salubriter obviare, statuimus & Imperiali aucto- ritate praesenti lege perpetuis temporibus valitura decernimus, ut, postquam iidem principes electores seculares & eorum quilibet esse desierit, jus, vox & potestas electionis hujusmodi ad filium suum primogenitum, legitimum, laicum, illo vero non extante, ad ejusdem primogeniti primogenitum, similiter laicum, libere & sine contradictione cujuspiam devolvatur. Si vero primogenitus hujusmodi absque heredibus masculis legitimis laicis ab hac luce migraret, virtute prae- sentis Imperialis edicti jus, vox & potestas electionis prae- dictae ad seniorem fratrem laicum per veram paternalem lineam descendentem & deinceps ad illius primogenitum, laicum, devolvatur. Et talis successio in primogenitis & heredibus prin- cipum eorundem in jure & potestate praemissis perpetuis temporibus observetur ; ea tamen conditione & modo, ut si prin- cipem electorem, seu ejus primogenitum, aut filium seniorem laicum, mori & heredes masculos legitimos, laicos, defectum aetatis patientes relinquere contigerit, tunc frater senior ejusdem primogeniti tutor eorum & administrator existat, donec senior ex eis legitimam aetatem attigerit; quam in principe electore decem & octo annos completos cen- seri volumus & statuimus perpetuo et haberi; quam dum atti- gerit, jus, vocem & potestatem & omnia ab ipsis depen- dentia tutor ipse sibi totaliter cum officio teneatur protinus assignare. Si vero aliquem ex hujusmodi principatibus ipsorum Imperio S. vacare contingeret, tunc imperator seu rex Roma- norum, qui pro tempore fuerit, de ipso providere debebit & poterit, tanquam de re ad se & Imperium legitime devoluta. Salvis semper privilegiis, juribus & consuetudinibus regni nostri Boemiae super electione regis in casu vacationis per regnicolas, qui jus habent eligendi regem Boemiae, facienda juxta continentiam eorundem privilegiorum & observatam consuetudinem diuturnam, a divis Romanorum Imperatoribus ive regibus obtentorum, quibus ex hujusmodi sanctione Impe-
Strana 419
— 419 — riali in nullo praejudicari volumus, imo ipsa decernimus nunc & perpetuis futuris in omni suo tenore & forma indu- biam tenere roboris firmitatem. Caput VIII. De regis Boemiae & regnicolarum ejus immunitate. Cum per divos Romanorum Imperatores & reges, prae- decessores nostros, illustribus Boemiae regibus, progenito- ribus et praedecessoribus nostris, necnon regno Boemiae, ejus- demque regni coronae olim concessum fuerit gratiosius & in- dultum, sitque in regno eodem a tempore, cujus contrarii hodie non existit memoria, consuetudine laudabili inconvulse servata, diuturnitate temporum & praescripta, moribus utentium sine contradictionis aut interruptionis obstaculo introductum, quod nullus princeps, baro, nobilis, miles, cliens, civis, burgensis seu rusticus, nulla denique persona ejusdem regni & pertinen- tiarum ejus ubicunque consistentium, cujuscunque status, dignitatis, praeeminentiae vel conditionis existat, ad cujus- cunque actoris instantiam extra regnum ipsum, ad quodcunque tribunal seu alterius, praeterquam regis Boemiae & judicum regalis curiae suae judicium citari poterit sive trahi nec vocari debeat, perpetuis inantea temporibus, sive possit: ideoque privilegium, consuetudinem & indultum hujusmodi, auctoritate Imperiali & de Imperialis potestatis plenitudine ex certa scientia innovantes & etiam confirmantes, hac prae- senti nostra constitutione Imperiali perpetuis temporibus vali- tura statuimus, ut si contra privilegium, consuetudinem & in- dultum praefatum quispiam praedictorum, puta princeps, baro, nobilis, cliens, civis, burgensis seu rusticus, aut alia quae- cunque persona praemissa, ad cujuscunque tribunal extra regnum praedictum Boemiae, in quacunque causa criminali, civili, mixta, seu super quocunque negotio citatus fuerit quocunque tempore vel citata, comparere vel in judicio respon- dere minime teneatur. Quodsi adversus hujusmodi non com- parentes vel non comparentem, a quocunque judice, cujus- cunque auctoritatis existat, extra regnum ipsum Boemiae constituto, judicialiter procedi, processus fieri, seu sententias 27*)
— 419 — riali in nullo praejudicari volumus, imo ipsa decernimus nunc & perpetuis futuris in omni suo tenore & forma indu- biam tenere roboris firmitatem. Caput VIII. De regis Boemiae & regnicolarum ejus immunitate. Cum per divos Romanorum Imperatores & reges, prae- decessores nostros, illustribus Boemiae regibus, progenito- ribus et praedecessoribus nostris, necnon regno Boemiae, ejus- demque regni coronae olim concessum fuerit gratiosius & in- dultum, sitque in regno eodem a tempore, cujus contrarii hodie non existit memoria, consuetudine laudabili inconvulse servata, diuturnitate temporum & praescripta, moribus utentium sine contradictionis aut interruptionis obstaculo introductum, quod nullus princeps, baro, nobilis, miles, cliens, civis, burgensis seu rusticus, nulla denique persona ejusdem regni & pertinen- tiarum ejus ubicunque consistentium, cujuscunque status, dignitatis, praeeminentiae vel conditionis existat, ad cujus- cunque actoris instantiam extra regnum ipsum, ad quodcunque tribunal seu alterius, praeterquam regis Boemiae & judicum regalis curiae suae judicium citari poterit sive trahi nec vocari debeat, perpetuis inantea temporibus, sive possit: ideoque privilegium, consuetudinem & indultum hujusmodi, auctoritate Imperiali & de Imperialis potestatis plenitudine ex certa scientia innovantes & etiam confirmantes, hac prae- senti nostra constitutione Imperiali perpetuis temporibus vali- tura statuimus, ut si contra privilegium, consuetudinem & in- dultum praefatum quispiam praedictorum, puta princeps, baro, nobilis, cliens, civis, burgensis seu rusticus, aut alia quae- cunque persona praemissa, ad cujuscunque tribunal extra regnum praedictum Boemiae, in quacunque causa criminali, civili, mixta, seu super quocunque negotio citatus fuerit quocunque tempore vel citata, comparere vel in judicio respon- dere minime teneatur. Quodsi adversus hujusmodi non com- parentes vel non comparentem, a quocunque judice, cujus- cunque auctoritatis existat, extra regnum ipsum Boemiae constituto, judicialiter procedi, processus fieri, seu sententias 27*)
Strana 420
420 — interlocutorias vel definitivas, unam vel plures, in quibus- cunque praenominatis causis sive negotiis, quovis modo fieri vel promulgari contingeret, auctoritate praemissa, de plenitu- dine insuper antedictae Imperatoriae potestatis, citationes, praecepta, processus & sententias hujusmodi, necnon execu- tiones & omnia, quae ex eis vel aliquo eorum quomodolibet sequi ac tentari possint vel fieri, irritamus penitus & cassamus. Adjicientes expresse & edicto Imperiali perpetuo valituro, eadem auctoritate & de praemissa potestatis plenitudine de- cernentes, ut quemadmodum in praedicto regno Boemiae a tempore, cujus contrarii non habetur memoria, jugiter observatum existit, ita nulli prorsus principi, baroni, nobili, militi, clienti, civi, burgensi seu rustico, nulli demum personae seu incolae regni Boemiae saepedicti, cujuscunque status. praeeminentiae, dignitatis vel conditionis existant vel existat a quibuscunque processibus, sententiis interlocutoriis vel diffinitivis, sive praeceptis regis Boemiae aut quorumlibet suorum judicum, necnon executionibus eorundem contra se in regali judicio seu coram regis, regni, seu praedictorum judicum tribunalibus factis aut latis, habitis vel ferendis in antea seu fiendis, liceat ad quodcunque aliud judicium appel- lare; provocationes quoque seu appellationes hujusmodi, si quas contra hoc interponi contigerit, eo ipso viribus non sub- sistant & appellantes ipsi poenam perditionis causarum ipso facto se noverint incurrisse. Caput IX. De auri, argenti et aliarum specierum mineris. Praesenti constitutione in perpetuum valitura statuimus ac de certa scientia declaramus, quod successores nostri, Boemiae reges, necnon universi & singuli principes electores, ecclesiastici & seculares, qui perpetuo fuerint, universas auri & argenti fodinas atque mineras stanni, cupri, ferri, plumbi & alterius cujuscunque generis metalli, ac etiam salis, tam inventas quam inveniendas in posterum quibuscunque tempo- ribus in regno praedicto ac terris & pertinentiis eidem regno subjectis, necnon supradicti principes in principatibus, terris,
420 — interlocutorias vel definitivas, unam vel plures, in quibus- cunque praenominatis causis sive negotiis, quovis modo fieri vel promulgari contingeret, auctoritate praemissa, de plenitu- dine insuper antedictae Imperatoriae potestatis, citationes, praecepta, processus & sententias hujusmodi, necnon execu- tiones & omnia, quae ex eis vel aliquo eorum quomodolibet sequi ac tentari possint vel fieri, irritamus penitus & cassamus. Adjicientes expresse & edicto Imperiali perpetuo valituro, eadem auctoritate & de praemissa potestatis plenitudine de- cernentes, ut quemadmodum in praedicto regno Boemiae a tempore, cujus contrarii non habetur memoria, jugiter observatum existit, ita nulli prorsus principi, baroni, nobili, militi, clienti, civi, burgensi seu rustico, nulli demum personae seu incolae regni Boemiae saepedicti, cujuscunque status. praeeminentiae, dignitatis vel conditionis existant vel existat a quibuscunque processibus, sententiis interlocutoriis vel diffinitivis, sive praeceptis regis Boemiae aut quorumlibet suorum judicum, necnon executionibus eorundem contra se in regali judicio seu coram regis, regni, seu praedictorum judicum tribunalibus factis aut latis, habitis vel ferendis in antea seu fiendis, liceat ad quodcunque aliud judicium appel- lare; provocationes quoque seu appellationes hujusmodi, si quas contra hoc interponi contigerit, eo ipso viribus non sub- sistant & appellantes ipsi poenam perditionis causarum ipso facto se noverint incurrisse. Caput IX. De auri, argenti et aliarum specierum mineris. Praesenti constitutione in perpetuum valitura statuimus ac de certa scientia declaramus, quod successores nostri, Boemiae reges, necnon universi & singuli principes electores, ecclesiastici & seculares, qui perpetuo fuerint, universas auri & argenti fodinas atque mineras stanni, cupri, ferri, plumbi & alterius cujuscunque generis metalli, ac etiam salis, tam inventas quam inveniendas in posterum quibuscunque tempo- ribus in regno praedicto ac terris & pertinentiis eidem regno subjectis, necnon supradicti principes in principatibus, terris,
Strana 421
421 — dominiis ac pertinentiis suis tenere juste possint & legitime possidere, cum omnibus juribus, nullo prorsus excepto, prout possunt seu consueverunt talia possideri; necnon Judaeos habere, theolonea in praeterito statuta & indicta percipere; quodque progenitores nostri, reges Boemiae felicis memoriae, ipsique principes electores ac progenitores & praedecessores eorum legitime potuerint usque in praesens, sicut hoc antiqua laudabili & approbata consuetudine, diuturnique ac longissimi temporis cursu praescripta noscitur observatum. Caput X. De monetis. Statuimus praeterea, ut regi Boemiae, successori nostro, qui fuerit pro tempore, sicut constat ab antiquo, illustris memoriae Boemiae regibus, nostris praedecessoribus, licuisse & in possessione pacifica continua ipsos fuisse juris subse- quentis, videlicet monetas auri & argenti in omni loco & parte regni sui & subditarum ei terrarum & pertinentiarum omnium, ubi rex ipse decreverit, sibique placuerit, cudi facere & man- dare, sub omni modo & forma in regno ipso Boemiae, in his ad haec usque tempora observatis ; Quodque futuris perpetuo Boemiae regibus hac nostra Imperiali constitutione & gratia perpetuo valituris, a quibus- cunque principibus, magnatibus, comitibus ac personis aliis, quascunque terras, castra, possessiones, praedia sive bona liceat emere, comparare seu in donum vel donationem ex quacumque causa, (aut) in obligationem recipere, sub talium terrarum, castrorum, possessionum, praediorum seu bonorum conditione consueta, ut videlicet propria recipiantur vel comparentur ut propria, libera velut libera & ea, quae depen- dent in feudum, similiter emantur in feudum, seu comparata taliter teneantur; ita tamen, quod ipsi reges Boemiae de iis, quae hoc modo comparaverint vel receperint & regno Boemiae duxerint applicanda, ad pristina ac consueta jura de talibus sacro explenda & reddenda Imperio sint adstricti. Praesentem nihilominus constitutionem & gratiam, vir- tute praesentis legis nostrae Imperialis ad universos prin-
421 — dominiis ac pertinentiis suis tenere juste possint & legitime possidere, cum omnibus juribus, nullo prorsus excepto, prout possunt seu consueverunt talia possideri; necnon Judaeos habere, theolonea in praeterito statuta & indicta percipere; quodque progenitores nostri, reges Boemiae felicis memoriae, ipsique principes electores ac progenitores & praedecessores eorum legitime potuerint usque in praesens, sicut hoc antiqua laudabili & approbata consuetudine, diuturnique ac longissimi temporis cursu praescripta noscitur observatum. Caput X. De monetis. Statuimus praeterea, ut regi Boemiae, successori nostro, qui fuerit pro tempore, sicut constat ab antiquo, illustris memoriae Boemiae regibus, nostris praedecessoribus, licuisse & in possessione pacifica continua ipsos fuisse juris subse- quentis, videlicet monetas auri & argenti in omni loco & parte regni sui & subditarum ei terrarum & pertinentiarum omnium, ubi rex ipse decreverit, sibique placuerit, cudi facere & man- dare, sub omni modo & forma in regno ipso Boemiae, in his ad haec usque tempora observatis ; Quodque futuris perpetuo Boemiae regibus hac nostra Imperiali constitutione & gratia perpetuo valituris, a quibus- cunque principibus, magnatibus, comitibus ac personis aliis, quascunque terras, castra, possessiones, praedia sive bona liceat emere, comparare seu in donum vel donationem ex quacumque causa, (aut) in obligationem recipere, sub talium terrarum, castrorum, possessionum, praediorum seu bonorum conditione consueta, ut videlicet propria recipiantur vel comparentur ut propria, libera velut libera & ea, quae depen- dent in feudum, similiter emantur in feudum, seu comparata taliter teneantur; ita tamen, quod ipsi reges Boemiae de iis, quae hoc modo comparaverint vel receperint & regno Boemiae duxerint applicanda, ad pristina ac consueta jura de talibus sacro explenda & reddenda Imperio sint adstricti. Praesentem nihilominus constitutionem & gratiam, vir- tute praesentis legis nostrae Imperialis ad universos prin-
Strana 422
422 — cipes electores, tam ecclesiasticos quam seculares, successores & legitimos heredes ipsorum, plene extendi volumus, sub omnibus modis & conditionibus, ut praefertur. (Archetypum olim Pragense, nunc archivi c. r. aulici Vindobonensis; alia exemplaria sex.) 391. Aurifodinarum Reichensteinensium emptio venditio. 1356, 17. Februarii. (Pragae.) List Bolka kniežete slezského, že s povolením ciesaře Karla kaupil Hory zlaté Reychensteinské, které příslušejí k Frankensteinu, a ty po jeho smrti mají zase spadnúti na ciesaře K, dědice jeho i k koruně. (A. K. — Lunig I. n. CLXI.) 392. Litterae Caroli IV. Imp. et Annae Imp. rever- sales de subditis dominiorum Svidnicz etc. non alienandis. 1356, 4. Aprilis. List ciesaře Karla a ciesařovny Anny, v kterémž se a dědice i budúcí krále české zapisují a zavazují, že nemají odciziti ani odprodati nižádného mana ani člověka od téchto měst, zámkóv a zboží: Svidnice, Střehom, Hayn, Landeshute, Reychembach, (Nimpsch, Czoboten), Friburg, Frîdberg, Javor, Lewinberg, Bunczlowe, Hirsberg, Schonow, Lehen, Griffen- berg a Fridberg nad Kvísou. 1356. (A. K. — Vidimus Hilarii adm. Prag. episcop. ab anno 1464. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 504.) 393. Foederis inter Casimirum Poloniae regem et Carolum IV. a. 1348 initi renovatio. 1356, 1. Maii. Kazimirus D. gr. rex Poloniae etc. Notum facimus universis, quod quia serenissimo ac invictissimo principi et domino, d. Carolo R. I. s. a. et B. r., in tractatibus habitis inter majestatem suam ab una et nos parte ex altera, in oppido suo Namislavia sub a. D. 1348 Indictione prima, de- cimo Kalendas Decembris, regnorum ipsius anno tertio sub titulo romano regio, quo illis temporibus utebatur, sub jura- mento rite promisimus, sic et nunc animo deliberato et ma- turo procerum nostrorum accedente consilio, modo consimili,
422 — cipes electores, tam ecclesiasticos quam seculares, successores & legitimos heredes ipsorum, plene extendi volumus, sub omnibus modis & conditionibus, ut praefertur. (Archetypum olim Pragense, nunc archivi c. r. aulici Vindobonensis; alia exemplaria sex.) 391. Aurifodinarum Reichensteinensium emptio venditio. 1356, 17. Februarii. (Pragae.) List Bolka kniežete slezského, že s povolením ciesaře Karla kaupil Hory zlaté Reychensteinské, které příslušejí k Frankensteinu, a ty po jeho smrti mají zase spadnúti na ciesaře K, dědice jeho i k koruně. (A. K. — Lunig I. n. CLXI.) 392. Litterae Caroli IV. Imp. et Annae Imp. rever- sales de subditis dominiorum Svidnicz etc. non alienandis. 1356, 4. Aprilis. List ciesaře Karla a ciesařovny Anny, v kterémž se a dědice i budúcí krále české zapisují a zavazují, že nemají odciziti ani odprodati nižádného mana ani člověka od téchto měst, zámkóv a zboží: Svidnice, Střehom, Hayn, Landeshute, Reychembach, (Nimpsch, Czoboten), Friburg, Frîdberg, Javor, Lewinberg, Bunczlowe, Hirsberg, Schonow, Lehen, Griffen- berg a Fridberg nad Kvísou. 1356. (A. K. — Vidimus Hilarii adm. Prag. episcop. ab anno 1464. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 504.) 393. Foederis inter Casimirum Poloniae regem et Carolum IV. a. 1348 initi renovatio. 1356, 1. Maii. Kazimirus D. gr. rex Poloniae etc. Notum facimus universis, quod quia serenissimo ac invictissimo principi et domino, d. Carolo R. I. s. a. et B. r., in tractatibus habitis inter majestatem suam ab una et nos parte ex altera, in oppido suo Namislavia sub a. D. 1348 Indictione prima, de- cimo Kalendas Decembris, regnorum ipsius anno tertio sub titulo romano regio, quo illis temporibus utebatur, sub jura- mento rite promisimus, sic et nunc animo deliberato et ma- turo procerum nostrorum accedente consilio, modo consimili,
Strana 423
423 — sub eodem juramento, deliberate promittimus perpetuam di- lectionem et fraternam amicitiam cunctis inantea futuris tem- poribus inviolabiliter observare, sicut ipse versa vice nobis sub juramento alias facto ad observationem earundem dilecti- onis et amicitiae teneatur, prout in antiquis litteris nostrae concordiae inter nos et eum aliquoties celebratae plenius continetur. Promisit etiam dictus d. Imperator sub juramento alias praestito, bona fide et sine dolo, nobis adversus quemlibet hominem et nominatim contra Cruciferos de Domo Theutonica, seu etiam contra Bavaros et quoscunque alios in marchionatu Brandemburgensi manentes, in propria persona, si commode fieri poterit, vel in persona illustris principis, d. Johannis marchionis Moraviae, fratris sui secundogeniti clarae memoriae illustris d. Johannis, quondam regis Boemiae, genitoris sui, cum sexingentis hominibus galeatis assistere et amicabiliter suffragari ; illo praesertim tempore, cum blada et segetes sunt in campis. Et si quispiam inimicorum ante tempus messium quocunque tempore terras nostras invaderet, sub praemisso juramento absque dolo promisit contra insultum eorundem inimicorum nostrorum toto suo posse nos adjuvare. Et si prima via cum hominibus eisdem nos adversus inimicos nostros limites regni nostri non recuperaremus, tunc secundario ad requisitionem nostram quadringentos galeatos nobis destinare promisit et tenebitur sub suis damnis, sump- tibus et expensis, ita tamen, quod nos suo exercitui praedicto, quamdiu in regno nostro moram traxerit, de esculentis et poculentis tenebimur et promittimus providere. Et si (quod non speramus) prima et secunda via non recuperaremus limites ejusdem regni nostri, tunc tertia et quarta vice et quoties necesse fuerit, nobis sub juramento et fide praemissis juxta suum posse sine dolo suffragari promisit et tenetur, tam diu quousque, ut praedicitur, recuperemus limites regni nostri. Quibus recuperatis praefato d. Imperatori et regi B. assistere et astare tenebimur adversus omnem hominem, excepto rege Hungariae, prout in antiquis nostris literis est expressum.
423 — sub eodem juramento, deliberate promittimus perpetuam di- lectionem et fraternam amicitiam cunctis inantea futuris tem- poribus inviolabiliter observare, sicut ipse versa vice nobis sub juramento alias facto ad observationem earundem dilecti- onis et amicitiae teneatur, prout in antiquis litteris nostrae concordiae inter nos et eum aliquoties celebratae plenius continetur. Promisit etiam dictus d. Imperator sub juramento alias praestito, bona fide et sine dolo, nobis adversus quemlibet hominem et nominatim contra Cruciferos de Domo Theutonica, seu etiam contra Bavaros et quoscunque alios in marchionatu Brandemburgensi manentes, in propria persona, si commode fieri poterit, vel in persona illustris principis, d. Johannis marchionis Moraviae, fratris sui secundogeniti clarae memoriae illustris d. Johannis, quondam regis Boemiae, genitoris sui, cum sexingentis hominibus galeatis assistere et amicabiliter suffragari ; illo praesertim tempore, cum blada et segetes sunt in campis. Et si quispiam inimicorum ante tempus messium quocunque tempore terras nostras invaderet, sub praemisso juramento absque dolo promisit contra insultum eorundem inimicorum nostrorum toto suo posse nos adjuvare. Et si prima via cum hominibus eisdem nos adversus inimicos nostros limites regni nostri non recuperaremus, tunc secundario ad requisitionem nostram quadringentos galeatos nobis destinare promisit et tenebitur sub suis damnis, sump- tibus et expensis, ita tamen, quod nos suo exercitui praedicto, quamdiu in regno nostro moram traxerit, de esculentis et poculentis tenebimur et promittimus providere. Et si (quod non speramus) prima et secunda via non recuperaremus limites ejusdem regni nostri, tunc tertia et quarta vice et quoties necesse fuerit, nobis sub juramento et fide praemissis juxta suum posse sine dolo suffragari promisit et tenetur, tam diu quousque, ut praedicitur, recuperemus limites regni nostri. Quibus recuperatis praefato d. Imperatori et regi B. assistere et astare tenebimur adversus omnem hominem, excepto rege Hungariae, prout in antiquis nostris literis est expressum.
Strana 424
424 — Insuper, quamdiu effectorum praedictorum adversus ini- micos nostros assecuti non fuerimus, sibi non tenebimur suffra- gari; hoc tamen adjecto, quod in hoc medio suis inimicis per nos vel nostros non cooperabimur vel assistemus opere, con- silio vel favore, et supradictos galeatos, quos in adjutorium nobis destinare tenetur, sumptibus et expensis ac refusione damnorum sine dolo respicere promittit, quamdiu extra nostrum dominium fuerint constituti. Sique limitibus regni Poloniae, suffragio suo obtentis, aliqui occupatores de bonis et dominiis ad regnum nostrum Poloniae non pertinentibus, exterminati vel expulsi fuerint, medietatem bonorum et dominiorum hujusmodi praedicti d. Imperatoris et regis Boemiae, residuam vero nostris usibus decernimus applicandam. Et omnia et singula, quae in hujusmodi nostris litteris contenta noscuntur, de verbo ad verbum, sicut ibidem expri- muntur, ad literam inviolabiliter observare promittimus et tenemur, sub omnibus modis et conditionibus, prout in eisdem litteris sub dato, loco et tempore praelibatis invenitur expressum: eo duntaxat excepto, quod de pecuniis omnibus, de quibus eaedem literae mentionem constituunt, dictus d. Imperator et B. rex ac fidejussores et compromissores sui liberi sint tota- liter et penitus absoluti, sicut serenissimus princeps, d. Ludo- vicus rex Hungariae, frater noster carissimus, praefatum d Imperatorem et regem B. de ipsis pecuniis autoritate procu- ratoria vice et nomine nostris absolvisse dinoscitur et sicut etiam nos praefatum d. Imperatorem et regem B., fidejussores et compromissores ipsius ad instar dicti regis Hungariae spe- cialibus litteris nostris rite quietavimus et liberos dimisimus ac penitus absolutos. Si vero (quod absit) praedictum suffragium nobis per nos requisitus facere vel mittere neglexerit, ex tunc pro eodem suffragio, quoties neglexerit, ipsum et filios suos, si quos habuerit Domino permittente, aut eo absque heredibus dece- dente, illustrem principem, d. Johannem marchionem Moraviae, fratrem suum praedictum, in eum casum, ubi sibi et regno Boemiae successerit, debebimus et poterimus ammonere.
424 — Insuper, quamdiu effectorum praedictorum adversus ini- micos nostros assecuti non fuerimus, sibi non tenebimur suffra- gari; hoc tamen adjecto, quod in hoc medio suis inimicis per nos vel nostros non cooperabimur vel assistemus opere, con- silio vel favore, et supradictos galeatos, quos in adjutorium nobis destinare tenetur, sumptibus et expensis ac refusione damnorum sine dolo respicere promittit, quamdiu extra nostrum dominium fuerint constituti. Sique limitibus regni Poloniae, suffragio suo obtentis, aliqui occupatores de bonis et dominiis ad regnum nostrum Poloniae non pertinentibus, exterminati vel expulsi fuerint, medietatem bonorum et dominiorum hujusmodi praedicti d. Imperatoris et regis Boemiae, residuam vero nostris usibus decernimus applicandam. Et omnia et singula, quae in hujusmodi nostris litteris contenta noscuntur, de verbo ad verbum, sicut ibidem expri- muntur, ad literam inviolabiliter observare promittimus et tenemur, sub omnibus modis et conditionibus, prout in eisdem litteris sub dato, loco et tempore praelibatis invenitur expressum: eo duntaxat excepto, quod de pecuniis omnibus, de quibus eaedem literae mentionem constituunt, dictus d. Imperator et B. rex ac fidejussores et compromissores sui liberi sint tota- liter et penitus absoluti, sicut serenissimus princeps, d. Ludo- vicus rex Hungariae, frater noster carissimus, praefatum d Imperatorem et regem B. de ipsis pecuniis autoritate procu- ratoria vice et nomine nostris absolvisse dinoscitur et sicut etiam nos praefatum d. Imperatorem et regem B., fidejussores et compromissores ipsius ad instar dicti regis Hungariae spe- cialibus litteris nostris rite quietavimus et liberos dimisimus ac penitus absolutos. Si vero (quod absit) praedictum suffragium nobis per nos requisitus facere vel mittere neglexerit, ex tunc pro eodem suffragio, quoties neglexerit, ipsum et filios suos, si quos habuerit Domino permittente, aut eo absque heredibus dece- dente, illustrem principem, d. Johannem marchionem Moraviae, fratrem suum praedictum, in eum casum, ubi sibi et regno Boemiae successerit, debebimus et poterimus ammonere.
Strana 425
425 — Praesentium nostrae majestatis sub sigillo testimonio literarum. Actum et datum Pragae a. D. 1356 die beatorum Philippi et Jacobi apostolorum. (A. K. — Brandl IX. 13. — Cf. n. 282.) 394. Kazimirus rex Poloniae renuntiat juribus suis in ducatibus Svidnicensi et Jaurensi. 1356, 1. Maii. List Kazimíra krále polského, že dává své právo ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým na kniežetství Svidnickém a Javorském a zava- zuje se koruně české pomáhati proti nepřátelóm. Kazimirus D. gr. rex Poloniae, Russiae necnon Cracoviae, Sandomiriae, Syradiae, Lanciciae, Cuyaviae et Pomoraniae terrarum et ducatum dominus et heres. Notum facimus ... (Contextus idem ut in litteris Ludovici regis Hungariae ddo Budae, 1353, VI. Kal. Junii. — Vid. n. 332.) Actum et datum Pragae a. D. 1356, die b. Philippi et Jacobi apostolorum. (A. K. — Goldast App. XLIX. — Grünhagen I. 507. Balbin VIII. p. 67.) — 395. Kazimirus Poloniae rex renuntiat oppidis Bitschin et Kreuzburg pro ducatu Plocensi. 1356, 1. Maii. (Pragae.) List Kazimíra krále polského, jímž vyznává, kterak ciesař Karel jemu a Ludvikovi králi uherskému, kniežetstvie Plocenské dává, a oni zase poddali se jemu s městečkem Byčín a Krucemburk i budúcím kralóm českým pod manstvie. (Contextus idem ut in litteris Ludovici Hungariae regis ddo. Budae 1353, VI. Kal. Junii. — A. K. — Goldast App. L. — Balbin VIII. 68. — Arch. S. Wenc. — Vide n. 333.)
425 — Praesentium nostrae majestatis sub sigillo testimonio literarum. Actum et datum Pragae a. D. 1356 die beatorum Philippi et Jacobi apostolorum. (A. K. — Brandl IX. 13. — Cf. n. 282.) 394. Kazimirus rex Poloniae renuntiat juribus suis in ducatibus Svidnicensi et Jaurensi. 1356, 1. Maii. List Kazimíra krále polského, že dává své právo ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým na kniežetství Svidnickém a Javorském a zava- zuje se koruně české pomáhati proti nepřátelóm. Kazimirus D. gr. rex Poloniae, Russiae necnon Cracoviae, Sandomiriae, Syradiae, Lanciciae, Cuyaviae et Pomoraniae terrarum et ducatum dominus et heres. Notum facimus ... (Contextus idem ut in litteris Ludovici regis Hungariae ddo Budae, 1353, VI. Kal. Junii. — Vid. n. 332.) Actum et datum Pragae a. D. 1356, die b. Philippi et Jacobi apostolorum. (A. K. — Goldast App. XLIX. — Grünhagen I. 507. Balbin VIII. p. 67.) — 395. Kazimirus Poloniae rex renuntiat oppidis Bitschin et Kreuzburg pro ducatu Plocensi. 1356, 1. Maii. (Pragae.) List Kazimíra krále polského, jímž vyznává, kterak ciesař Karel jemu a Ludvikovi králi uherskému, kniežetstvie Plocenské dává, a oni zase poddali se jemu s městečkem Byčín a Krucemburk i budúcím kralóm českým pod manstvie. (Contextus idem ut in litteris Ludovici Hungariae regis ddo. Budae 1353, VI. Kal. Junii. — A. K. — Goldast App. L. — Balbin VIII. 68. — Arch. S. Wenc. — Vide n. 333.)
Strana 426
426 — 396. Castri Wildenstein infeudatio. 1356, 3. Maii. (Pragae.) List Rydigara z Sporneku, kterýmž se zavazuje s zámkem svým Wildensteinem pod manstvie ciesaři K. i budúcím kralóm českým. (A. K.) 397. Joannes Francorum rex obligat se Carolo Imp. et regi. 1356, m. Maii. (Parisiis.) Odpověď na první závazek od toho Jana krále Francského, kdež se zavazuje, dědice i budúcí krále francské ciesaři Karlovi, králi českému, dědicóm i budúcím pomáhati. (A. K.) (A. K. — Cf. Pelzel K. Karl IV. n. CCLXXI.) 398. Domini a Rosenberg, Petrus, Jodocus, Ulricus et Joannes fratres, subjiciunt se integraliter Carolo regi. 1356, 21. Junii. (Balbin VIII. 66. — Brandl IX. 20.) 399. Compromissum Wenceslai ducis Legnicensis cum Catharina matre sua. 1356, 26. Julii. (Pragae.) List smluvčí mezi kniežetem Vácslavem z Lehnic a kněžnú Kateřinú, matkú jeho, mezi nimiž jest ciesař Karel výpověď učinil (A. K.) 400. Joannes marchio Moraviae promittit, si eum per successionem in regem Boemiae coronari contigerit, quod nihil penitus ab eo regno et corona alienabit. 1356, 1. Augusti. Nos Johannes D. gr. marchio Moraviae. Notum facimus tenore praesentium universis, quod attendentes labores multi- plices et multae circumspectionis solertiam, quibus serenissimus et invictissimus princeps et dominus, d. Karolus IV. R. I. s. a. et B. rex, dominus noster gratiosus, regnum Boemiae et felicem ipsius coronam feliciter exaltavit, ut huiusmodi providi laboris gratum exercitium effectu non careat, sed quod per eum felici principio ortum suscepisse dinoscitur, sollicitudine succedentium sibi regnum Boemiae pro regni gloria felici semper incremento proficiat et beatae sortis favore dilatetur,
426 — 396. Castri Wildenstein infeudatio. 1356, 3. Maii. (Pragae.) List Rydigara z Sporneku, kterýmž se zavazuje s zámkem svým Wildensteinem pod manstvie ciesaři K. i budúcím kralóm českým. (A. K.) 397. Joannes Francorum rex obligat se Carolo Imp. et regi. 1356, m. Maii. (Parisiis.) Odpověď na první závazek od toho Jana krále Francského, kdež se zavazuje, dědice i budúcí krále francské ciesaři Karlovi, králi českému, dědicóm i budúcím pomáhati. (A. K.) (A. K. — Cf. Pelzel K. Karl IV. n. CCLXXI.) 398. Domini a Rosenberg, Petrus, Jodocus, Ulricus et Joannes fratres, subjiciunt se integraliter Carolo regi. 1356, 21. Junii. (Balbin VIII. 66. — Brandl IX. 20.) 399. Compromissum Wenceslai ducis Legnicensis cum Catharina matre sua. 1356, 26. Julii. (Pragae.) List smluvčí mezi kniežetem Vácslavem z Lehnic a kněžnú Kateřinú, matkú jeho, mezi nimiž jest ciesař Karel výpověď učinil (A. K.) 400. Joannes marchio Moraviae promittit, si eum per successionem in regem Boemiae coronari contigerit, quod nihil penitus ab eo regno et corona alienabit. 1356, 1. Augusti. Nos Johannes D. gr. marchio Moraviae. Notum facimus tenore praesentium universis, quod attendentes labores multi- plices et multae circumspectionis solertiam, quibus serenissimus et invictissimus princeps et dominus, d. Karolus IV. R. I. s. a. et B. rex, dominus noster gratiosus, regnum Boemiae et felicem ipsius coronam feliciter exaltavit, ut huiusmodi providi laboris gratum exercitium effectu non careat, sed quod per eum felici principio ortum suscepisse dinoscitur, sollicitudine succedentium sibi regnum Boemiae pro regni gloria felici semper incremento proficiat et beatae sortis favore dilatetur,
Strana 427
427 — promittimus bona fide, sine dolo, et sub juramento, quod super eo ad sancta Dei evangelia corporaliter praestitisse dinoscimur, pro nobis, heredibus et successoribus nostris omnibus, quod in eventum, ubi iuxta declarationes alias, quas praedicti domini nostri disposuit laudanda provisio, nos seu heredes nostros in regno Boemiae continget voluntate divina succedere, quod tunc in eodem instanti, prius et antequam nos aut dicti heredes nostri ad praefati regni fastigia coro- nemur et antequam de manibus Pragensis archiepiscopi nos seu dictos heredes nostros eandem coronam contingat susci- pere, in praesentia principum, baronum, procerum et nobilium ac etiam civitatum dicti regni Boemiae quos et quas tunc interesse continget seu qui commode poterint et voluerint in- teresse adhibitis ceremoniis et solemnitatibus consuetis et debitis, publice iurabimus, super sanctis Dei evangeliis, tacto ligno sanctae crucis, quod nunquam aliquo tempore princi- patus, dominia, vasallagia, vasallatus et pertinentias regni Boemiae alienabimus aliquo etiam alienationis titulo, quibus- cumque valeat specialibus vocabulis designari, imo verius praedictum regnum, principatus, dominia, vasallatus et perti- nentias ipsius, in sua plena et perfecta integritate et plene absque omni diminutione servabimus et ad incrementum talium principatuum, dominiorum, vasallatuum et pertmentiarum regni et coronae Boemiae intendemus continuo ferventibus desideriis bona fide et iuxta nostrarum virium facultatem. Praesentium sub nostro sigillo testimonio litterarum. Datum Pragae a. D. 1356 die ad vincula sancti Petri Apostoli gloriosi. (A. K. — Goldast Suppl. XLIV. — Brandl IV. 28.) 401. Litterae Majoris civitatis Pragensis ddo. 5. Aug. 1356; accedunt litterae civitatis Olomucensis, Brunensis, Znoymensis atque Iglaviensis ddo. 9. Augusti 1356. 1356, mense Augusti. List Brněnských měšťan, kdež vyznávají, jestliby Buoh markrab moravského bez dědicuov mužského pohlaví neuchoval, že to markrabstvie má spadnúti na krále českého, a tu ukazují na listy, kteříž sú na to zděláni mezi ciesařem Karlem a markrabí moravským Janem.
427 — promittimus bona fide, sine dolo, et sub juramento, quod super eo ad sancta Dei evangelia corporaliter praestitisse dinoscimur, pro nobis, heredibus et successoribus nostris omnibus, quod in eventum, ubi iuxta declarationes alias, quas praedicti domini nostri disposuit laudanda provisio, nos seu heredes nostros in regno Boemiae continget voluntate divina succedere, quod tunc in eodem instanti, prius et antequam nos aut dicti heredes nostri ad praefati regni fastigia coro- nemur et antequam de manibus Pragensis archiepiscopi nos seu dictos heredes nostros eandem coronam contingat susci- pere, in praesentia principum, baronum, procerum et nobilium ac etiam civitatum dicti regni Boemiae quos et quas tunc interesse continget seu qui commode poterint et voluerint in- teresse adhibitis ceremoniis et solemnitatibus consuetis et debitis, publice iurabimus, super sanctis Dei evangeliis, tacto ligno sanctae crucis, quod nunquam aliquo tempore princi- patus, dominia, vasallagia, vasallatus et pertinentias regni Boemiae alienabimus aliquo etiam alienationis titulo, quibus- cumque valeat specialibus vocabulis designari, imo verius praedictum regnum, principatus, dominia, vasallatus et perti- nentias ipsius, in sua plena et perfecta integritate et plene absque omni diminutione servabimus et ad incrementum talium principatuum, dominiorum, vasallatuum et pertmentiarum regni et coronae Boemiae intendemus continuo ferventibus desideriis bona fide et iuxta nostrarum virium facultatem. Praesentium sub nostro sigillo testimonio litterarum. Datum Pragae a. D. 1356 die ad vincula sancti Petri Apostoli gloriosi. (A. K. — Goldast Suppl. XLIV. — Brandl IV. 28.) 401. Litterae Majoris civitatis Pragensis ddo. 5. Aug. 1356; accedunt litterae civitatis Olomucensis, Brunensis, Znoymensis atque Iglaviensis ddo. 9. Augusti 1356. 1356, mense Augusti. List Brněnských měšťan, kdež vyznávají, jestliby Buoh markrab moravského bez dědicuov mužského pohlaví neuchoval, že to markrabstvie má spadnúti na krále českého, a tu ukazují na listy, kteříž sú na to zděláni mezi ciesařem Karlem a markrabí moravským Janem.
Strana 428
428 — Takovýž list od Znojemských v táž slova i téhož leta datum. Od Jihlavských v táž slova a datum téhož leta. Od Olomúckých takovýž a téhož léta datum. Nos . . . judex et jurati Majoris civitatis Pragensis. Notum facimus ten praes. univ., quod quia in literis serenis- simi principis ac invictissimi domini, d. Karoli Imp. s. a. et gloriosissimi B. regis, domini nostri generosi, quas ipse sano principum, baronum et procerum suorum accedente consilio, animo deliberato, non per errorem, sed ex certa scientia, illustri et magnifico principi. d. Johanni marchioni M., germano suo, super infeudatione marchionatus M. et ejus pertinentiis erogasse dignoscitur, quaedam specialis clausula reperitur expressa, cujus tenor sive summa sequitur in haec verba: „Et quamvis de jure communi ... quomodolibet removeri". (Vide n. 296 et 297. art. VII.) (Litt. civit. morav.: Nos . . . judex et . . . jurati cives civitatis etc., quod quia in literis magnifici et excellentis prin- cipis, d. Joannis, marchionis Moraviae, domini nostri gratiosi . . . serenissimo ac invictissimo principi et domino d. Karolo R. I. v. a. et gloriosissimo B. regi, super recognitione feudi marchi- onatus Moraviae etc.) Considerato nihilominus et extra formam praecedentis articuli diligenter inspecto, quod si consortes sive conjuges praedicti domini nostri Imperatoris et regis B., necnon mar- chionis M. seu earum alteram, in tempore obitus alterius dominorum praedictorum praegnantes seu praegnantem fore contingeret, quod tunc proles ipsa, si masculina fuerit, patri suo juxta formam expressam in praecedenti articulo sine qua- libet difficultate succedat; si vero femella fuerit, quod tunc provideatur eidem, sicut superius est expressum. Adjecit etiam d. Imp. et rex B. praedictus et similiter extra articulum contentum in litteris infeudationis praedictae, ad habundatioris cautelae praesidium rite decrevit, quod in supradictis principatibus, vid. regno B. et marchionatu M. primogenitus in regem sive marchionem assumi debeat, aut eo non existente, secundogenitus, vel in defectu secundogeniti, si fortasse non foret, tertiogenitus, aut quartogenitus, vel quinto- genitus, quique fuerint et sicut se casus obtulerit vitae seu
428 — Takovýž list od Znojemských v táž slova i téhož leta datum. Od Jihlavských v táž slova a datum téhož leta. Od Olomúckých takovýž a téhož léta datum. Nos . . . judex et jurati Majoris civitatis Pragensis. Notum facimus ten praes. univ., quod quia in literis serenis- simi principis ac invictissimi domini, d. Karoli Imp. s. a. et gloriosissimi B. regis, domini nostri generosi, quas ipse sano principum, baronum et procerum suorum accedente consilio, animo deliberato, non per errorem, sed ex certa scientia, illustri et magnifico principi. d. Johanni marchioni M., germano suo, super infeudatione marchionatus M. et ejus pertinentiis erogasse dignoscitur, quaedam specialis clausula reperitur expressa, cujus tenor sive summa sequitur in haec verba: „Et quamvis de jure communi ... quomodolibet removeri". (Vide n. 296 et 297. art. VII.) (Litt. civit. morav.: Nos . . . judex et . . . jurati cives civitatis etc., quod quia in literis magnifici et excellentis prin- cipis, d. Joannis, marchionis Moraviae, domini nostri gratiosi . . . serenissimo ac invictissimo principi et domino d. Karolo R. I. v. a. et gloriosissimo B. regi, super recognitione feudi marchi- onatus Moraviae etc.) Considerato nihilominus et extra formam praecedentis articuli diligenter inspecto, quod si consortes sive conjuges praedicti domini nostri Imperatoris et regis B., necnon mar- chionis M. seu earum alteram, in tempore obitus alterius dominorum praedictorum praegnantes seu praegnantem fore contingeret, quod tunc proles ipsa, si masculina fuerit, patri suo juxta formam expressam in praecedenti articulo sine qua- libet difficultate succedat; si vero femella fuerit, quod tunc provideatur eidem, sicut superius est expressum. Adjecit etiam d. Imp. et rex B. praedictus et similiter extra articulum contentum in litteris infeudationis praedictae, ad habundatioris cautelae praesidium rite decrevit, quod in supradictis principatibus, vid. regno B. et marchionatu M. primogenitus in regem sive marchionem assumi debeat, aut eo non existente, secundogenitus, vel in defectu secundogeniti, si fortasse non foret, tertiogenitus, aut quartogenitus, vel quinto- genitus, quique fuerint et sicut se casus obtulerit vitae seu
Strana 429
429 — mortis eorum, sic quod dignitas regni et coronae B. et mar- chionatus similiter penes illum remaneat, qui paterno stipiti regis vel marchionis conspicietur in procedenti linea fore propinquior, ea conditione, quod si primogenitus, secundogenitus, tertiogenitus, quartogenitus seu quintogenitus, quotque etiam fuerint, ante obitum patris decederent et quilibet eorum mascu- linos heredes filios post se dimitteret: tunc regnum praedictum B. ad filium primogeniti regis et marchionatus ad filium mar- chionis primogeniti sine difficultate qualibet devolventur, cum quilibet eorum paterno stipiti propinquior videatur. Si vero primogenitus non quidem filium, sed nepotem, et secundogenitus filium post se dimitterent: tunc principatus huiusmodi ad filium secundogeniti, non ad nepotem primoge- niti, devolventur. Et hoc idem est de filiis et nepotibus tertiogeniti, quarto- geniti, quintogeniti, et sic de singulis perpetuo sentiendum, cum utique filius secundogeniti paterno stipiti propinquior, quam nepos primogeniti*), videatur. Nos igitur ad mandatum praefati domini nostri Impera- toris et regis B., quod ab ipso tamquam rege B., vero et naturali domino nostro, reverenter accepimus ac de certa ipsius scientia, non per errorem aut improvide, sed matura delibe- ratione praevia, nobis ob hoc pluries in consilium convocatis, de verbo, scitu, voluntate et expresso consensu seniorum et universitatis nostrae promittimus et bona nostra fide spon- demus, sine dolo, praefato domino nostro marchioni, heredibus et successoribus suis; Moraviae marchionibus, praedicta omnia et eorum quodlibet sub omnibus sententiis, punctis et ver- borum declarationibus, sicut prius invenitur expressum in casibus superius declaratis, quando seu quotiens emerserint, attendere, observare et adimplere et offerente se casu iuxta summam, quae declaratur superius, tam in articulo praenotato, alias in literis infeudationis contento, quam in aliis adjunctis eidem, ad praefatum dominum marchionem duntaxat aut ejus *) Litterae civitatum moravicalium post verba "quam nepos primo- geniti“ addunt: „et etiam nepos secundogeniti eidem paterno stipiti vici- nior quam utique pronepos primogeniti“ — videatur.
429 — mortis eorum, sic quod dignitas regni et coronae B. et mar- chionatus similiter penes illum remaneat, qui paterno stipiti regis vel marchionis conspicietur in procedenti linea fore propinquior, ea conditione, quod si primogenitus, secundogenitus, tertiogenitus, quartogenitus seu quintogenitus, quotque etiam fuerint, ante obitum patris decederent et quilibet eorum mascu- linos heredes filios post se dimitteret: tunc regnum praedictum B. ad filium primogeniti regis et marchionatus ad filium mar- chionis primogeniti sine difficultate qualibet devolventur, cum quilibet eorum paterno stipiti propinquior videatur. Si vero primogenitus non quidem filium, sed nepotem, et secundogenitus filium post se dimitterent: tunc principatus huiusmodi ad filium secundogeniti, non ad nepotem primoge- niti, devolventur. Et hoc idem est de filiis et nepotibus tertiogeniti, quarto- geniti, quintogeniti, et sic de singulis perpetuo sentiendum, cum utique filius secundogeniti paterno stipiti propinquior, quam nepos primogeniti*), videatur. Nos igitur ad mandatum praefati domini nostri Impera- toris et regis B., quod ab ipso tamquam rege B., vero et naturali domino nostro, reverenter accepimus ac de certa ipsius scientia, non per errorem aut improvide, sed matura delibe- ratione praevia, nobis ob hoc pluries in consilium convocatis, de verbo, scitu, voluntate et expresso consensu seniorum et universitatis nostrae promittimus et bona nostra fide spon- demus, sine dolo, praefato domino nostro marchioni, heredibus et successoribus suis; Moraviae marchionibus, praedicta omnia et eorum quodlibet sub omnibus sententiis, punctis et ver- borum declarationibus, sicut prius invenitur expressum in casibus superius declaratis, quando seu quotiens emerserint, attendere, observare et adimplere et offerente se casu iuxta summam, quae declaratur superius, tam in articulo praenotato, alias in literis infeudationis contento, quam in aliis adjunctis eidem, ad praefatum dominum marchionem duntaxat aut ejus *) Litterae civitatum moravicalium post verba "quam nepos primo- geniti“ addunt: „et etiam nepos secundogeniti eidem paterno stipiti vici- nior quam utique pronepos primogeniti“ — videatur.
Strana 430
430 — heredes et successores, marchiones Moraviae, tamquam ad verum et naturalem dominum, fide, homagio et obedientia habere respectum, sibique in dictis casibus, secundum formam praecedentis articuli et aliarum declarationum, quae exprimuntur superius, vel suis heredibus et successoribus, marchionibus Moraviae, tamquam veris legitimis naturalibus et ordinariis dominis nostris in omnibus obedire, dum tamen praefati mar- chiones Moraviae aut alter eorum, cuius iuxta declarationem praecedentium summarum tunc interfuerit, filiabus regum B., dominorum nostrorum, si quas post se dimiserint, rite provi- deant, ut praefertur. In cuius rei . . . Datum Pragae a. D. 1356 die quinta mensis Augusti. (Orig. in archivo Statuum Moraviae inter privilegia n. 5 et 116. — Goldast Suppl. XLV—XLVII. — Dobner Mon. IV. — Brandl IX, 29, 31, 32, 33, 34.) 402. Castri Freudenberg cum oppido Friedland infeudatio. 1356, 8. Augusti. (Pragae.) Freudemberg a Fridlant. List Ješkuov z Rožďalovic, že ciesař Karel, král český, prodává jemu zámek Frydemberg s městečkem Frid- lantem, a k tomu že jej pod léno přijal a zavazuje se budúcím kralóm českým i koruně. (A. K. — Brandl IX. 30.) 403. Fratrum de Bischofswörde obligatio feodalis. 1356. 1. Septembris. List Pavla, Františka a Jindřicha z Bischofswerdu, kterýmž vyzná- vají za se i za své strýce a budúcí, že se poddávají kralóm českým a koruně pod léno k věčnosti. (A. K. — Lunig I. n. CLXVII.)
430 — heredes et successores, marchiones Moraviae, tamquam ad verum et naturalem dominum, fide, homagio et obedientia habere respectum, sibique in dictis casibus, secundum formam praecedentis articuli et aliarum declarationum, quae exprimuntur superius, vel suis heredibus et successoribus, marchionibus Moraviae, tamquam veris legitimis naturalibus et ordinariis dominis nostris in omnibus obedire, dum tamen praefati mar- chiones Moraviae aut alter eorum, cuius iuxta declarationem praecedentium summarum tunc interfuerit, filiabus regum B., dominorum nostrorum, si quas post se dimiserint, rite provi- deant, ut praefertur. In cuius rei . . . Datum Pragae a. D. 1356 die quinta mensis Augusti. (Orig. in archivo Statuum Moraviae inter privilegia n. 5 et 116. — Goldast Suppl. XLV—XLVII. — Dobner Mon. IV. — Brandl IX, 29, 31, 32, 33, 34.) 402. Castri Freudenberg cum oppido Friedland infeudatio. 1356, 8. Augusti. (Pragae.) Freudemberg a Fridlant. List Ješkuov z Rožďalovic, že ciesař Karel, král český, prodává jemu zámek Frydemberg s městečkem Frid- lantem, a k tomu že jej pod léno přijal a zavazuje se budúcím kralóm českým i koruně. (A. K. — Brandl IX. 30.) 403. Fratrum de Bischofswörde obligatio feodalis. 1356. 1. Septembris. List Pavla, Františka a Jindřicha z Bischofswerdu, kterýmž vyzná- vají za se i za své strýce a budúcí, že se poddávají kralóm českým a koruně pod léno k věčnosti. (A. K. — Lunig I. n. CLXVII.)
Strana 431
431 — 404. Castri Janovice cum oppido Janovice infeudatio. 1356, 4. Octobris. (Sulczbachíi.) Janovice s městečkem. List Rackuov z Janovic, že zámek Janovice i s městečkem od ciesaře Karla přijal pod léno a zavazuje se budúcím kraluom českým a koruně. (A. K. — Brandl IX. 38. — Cod. II. 3, p. 41.) 405. Castri Wildenfels infeudatio. 1356, 16. Octobris. (Sulzbachii.) List Fridricha, Jetřicha, Albrechta a Oty bratří z Wildenfelsu, že sú zámek Wildenfels ciesaři K. a budúcím kralóm českým pod léno poddali. Albrecht Forsch z Turnova, kterak jménem oněch bratří léno přijal od ciesaře K. na zámek Wildenfels a kterak od budúcích kralóv českých a koruny přijímati má. (A. K. — Lunig I. n. CLXII.) 406. Venditio castri Zleb. 1356. Žleby. List Anežky někdy manželky Hynkovy z Žlebuov, že zámek Zleby prodala ciesaři Karlovi i budúcím jeho, kralóm českým, i koruně. (A. K.) 407. Principes electores Imperii testantur digni- tatem archipincernatus et votum electorale competere regibus Boemiae. 1356, 11. Decembris. List arcibiskupa Mohutského Gerlacha, kterýž vyznává krále českého i budúcí krále české pravé a dědičné šenky říšské a že při volení ciesaře v koruně podle ciesaře seděti má, ale služby jemu v koruně činiti nemá, a při volení ciesaře s nimi společně hlasu svého užívati má. Nos Gerlacus D. gr. s. Moguntinensis sedis archiepiscopus, sacri Romani Imperii per Germaniam archicancellarius. Ad perpetuam rei memoriam. Desideratae pacis laudanda praesidia absque principum gubernatione felici persaepe tanquam navem remige destitutam dubiorum anfractibus fluctuare contingit et tanto periculosius et utique majori dispendio, quanto rectores publicos, illustres vid. principes, quos divina providentia in consolationem sui
431 — 404. Castri Janovice cum oppido Janovice infeudatio. 1356, 4. Octobris. (Sulczbachíi.) Janovice s městečkem. List Rackuov z Janovic, že zámek Janovice i s městečkem od ciesaře Karla přijal pod léno a zavazuje se budúcím kraluom českým a koruně. (A. K. — Brandl IX. 38. — Cod. II. 3, p. 41.) 405. Castri Wildenfels infeudatio. 1356, 16. Octobris. (Sulzbachii.) List Fridricha, Jetřicha, Albrechta a Oty bratří z Wildenfelsu, že sú zámek Wildenfels ciesaři K. a budúcím kralóm českým pod léno poddali. Albrecht Forsch z Turnova, kterak jménem oněch bratří léno přijal od ciesaře K. na zámek Wildenfels a kterak od budúcích kralóv českých a koruny přijímati má. (A. K. — Lunig I. n. CLXII.) 406. Venditio castri Zleb. 1356. Žleby. List Anežky někdy manželky Hynkovy z Žlebuov, že zámek Zleby prodala ciesaři Karlovi i budúcím jeho, kralóm českým, i koruně. (A. K.) 407. Principes electores Imperii testantur digni- tatem archipincernatus et votum electorale competere regibus Boemiae. 1356, 11. Decembris. List arcibiskupa Mohutského Gerlacha, kterýž vyznává krále českého i budúcí krále české pravé a dědičné šenky říšské a že při volení ciesaře v koruně podle ciesaře seděti má, ale služby jemu v koruně činiti nemá, a při volení ciesaře s nimi společně hlasu svého užívati má. Nos Gerlacus D. gr. s. Moguntinensis sedis archiepiscopus, sacri Romani Imperii per Germaniam archicancellarius. Ad perpetuam rei memoriam. Desideratae pacis laudanda praesidia absque principum gubernatione felici persaepe tanquam navem remige destitutam dubiorum anfractibus fluctuare contingit et tanto periculosius et utique majori dispendio, quanto rectores publicos, illustres vid. principes, quos divina providentia in consolationem sui
Strana 432
432 — fidelis populi clementer instituit, juribus et potentia fuerint negligentius destituti. Quo fit, ut principum quorumlibet emu- nitates, nobilitates et jura diligenter custodiri debeant et in sua integritate servari, ac illorum maxime, qui tanquam fundamenta et columnae fortissimae sacri Imperialis aedificii thronum cae- sareum gratis attollunt decoribus, quibuscunque Dei gratia pia dignatione tradidit eum eligere, cuius potentia totius mundialis machinae regitur monarchia. Sane licet de juribus serenissimi principis, domini regis Boemiae electoris, illustrissimi conprincipis et collegae nostri, nulla sit aut fuerit juris seu facti dubietas, quin ipse ab atavis, proavis, avis et progenitoribus suis, ad instar nostri et quorumlibet aliorum coelectorum principum in electione Romani regis ad imperium promovendi pleno jure sit fruitus hactenus et fruatur, sicut hoc luce clarius semper apparuit ab eo tempore, cuius apud homines memoria non existit: tamen quia nonnulli filii tenebrarum oculis coecutientibus a divina luce remoti, in meridiana claritate palpitant sicut in noctibus, et offendicula et laqueos praeparant iniquitatis et sceleris, diabolica invidia suggerente, jugum veritatis deferre prae mole gravissimi ponderis coagulati mendacii nequeuntes, super ipsis offendiculis corruunt et suorum laqueis iniquorum conceptuum se involvunt, ut lucem tenebras judicent et tene- — bras ipsam lucem igitur ad abundantioris cautelae prasidium, ut praefato serenissimo principi, domino regi Boemiae, heredibus et suc- cessoribus suis, regibus Boemiae, in perpetuum securius cave- atur et omnium dubietatum amputentur calumniae et ne quibuslibet otiose loquentibus malignandi materia relinquatur, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed multa investigatione praevia et a multis veridica informatione re- cepta, maturo consilio, una cum universis aliis coelectoribus, conprincipibus et collegis nostris, tam spiritualibus quam secularibus, de certa nostra scientia, recognoscimus, dicimus et dictante conscientia publice profitemur: quod serenissimi principes et illustres B. reges ab atavis, proavis, avis et proge- nitoribus suis ab eo tempore, cuius apud homines memoria
432 — fidelis populi clementer instituit, juribus et potentia fuerint negligentius destituti. Quo fit, ut principum quorumlibet emu- nitates, nobilitates et jura diligenter custodiri debeant et in sua integritate servari, ac illorum maxime, qui tanquam fundamenta et columnae fortissimae sacri Imperialis aedificii thronum cae- sareum gratis attollunt decoribus, quibuscunque Dei gratia pia dignatione tradidit eum eligere, cuius potentia totius mundialis machinae regitur monarchia. Sane licet de juribus serenissimi principis, domini regis Boemiae electoris, illustrissimi conprincipis et collegae nostri, nulla sit aut fuerit juris seu facti dubietas, quin ipse ab atavis, proavis, avis et progenitoribus suis, ad instar nostri et quorumlibet aliorum coelectorum principum in electione Romani regis ad imperium promovendi pleno jure sit fruitus hactenus et fruatur, sicut hoc luce clarius semper apparuit ab eo tempore, cuius apud homines memoria non existit: tamen quia nonnulli filii tenebrarum oculis coecutientibus a divina luce remoti, in meridiana claritate palpitant sicut in noctibus, et offendicula et laqueos praeparant iniquitatis et sceleris, diabolica invidia suggerente, jugum veritatis deferre prae mole gravissimi ponderis coagulati mendacii nequeuntes, super ipsis offendiculis corruunt et suorum laqueis iniquorum conceptuum se involvunt, ut lucem tenebras judicent et tene- — bras ipsam lucem igitur ad abundantioris cautelae prasidium, ut praefato serenissimo principi, domino regi Boemiae, heredibus et suc- cessoribus suis, regibus Boemiae, in perpetuum securius cave- atur et omnium dubietatum amputentur calumniae et ne quibuslibet otiose loquentibus malignandi materia relinquatur, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed multa investigatione praevia et a multis veridica informatione re- cepta, maturo consilio, una cum universis aliis coelectoribus, conprincipibus et collegis nostris, tam spiritualibus quam secularibus, de certa nostra scientia, recognoscimus, dicimus et dictante conscientia publice profitemur: quod serenissimi principes et illustres B. reges ab atavis, proavis, avis et proge- nitoribus suis ab eo tempore, cuius apud homines memoria
Strana 433
— 433 — non existit, habuerunt continuo habent, et habere debent jus et vocem plene et omnimode ad instar nostri et aliorum con- principum, coelectorum et collegarum nostrorum, tam spiritu- alium quam saecularium, in electione Romani regis ad impe- rium promovendi, ita videlicet, ut quotiescunque casus talis electionis emerserit, serenissimus dominus princeps, d. rex B., qui pro tempore fuerit, ad celebrationem electionis illius solemniter vocari debeat et in ipsa electione omnibus viribus suis, voce videlicet et loco et aliis quibuslibet ad hoc spectantibus, per se vel nuntios legitimos et ambassatores suos, ad instar nostri et omnium aliorum conprincipum, coelectorum et collegarum nostrorum, tam spiritualium quam saecularium, qui sunt et fuerint pro tempore, sicut praemittitur, in omni reverentia et honore gaudere, sicut de jure et more sacri Imperii principes electores talibus freti sunt temporibus retroactis. Quodque praefatus serenissimus princeps, dominus rex B., sacri Romani imperii archipincerna consistit ac archipincernatus officium coram Imperatore vel rege Romanorum in solemnibus curiis sub corona regali exercere non debet neque tenetur ad hoc, nisi illud velit facere spontanea voluntate; poterit tamen juxta bene- placitum in praesentia Imperatoris vel regum Romanorum, dum solemnes curias huiusmodi celebrari contigerit, procedendo vel sedendo vel stando regalem gestare coronam, sicut hoc serenissi- morum principum, dominorum regni B., progenitorum et praedeces- sorum ipsius, consuetudo laudabilis ab olim noscitur observasse. In cuius rei etc. Datum Metis anno D. 1356, dominico die proximo ante festum beatae Luciae virginis. Ostatních šesti korferstóv světských i duchovních německý list v táž slova jako napřed psaný, i datum téhož léta. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin Misc. VIII. p. 69. — Brandl IX, 41.) 408. Principes electores denuo consentiunt incorpo- rationi castrorum et oppidorum in Bavaria, inclusis castris Neidstein, Wildenfels et Schellenberg. 1356, 1. Decembris. (Metis.) Listové korferštuov, kteří jednostajně přivolují a potvrzují prodaje a spojení zámkuov, měst a městeček (v Bavořích) k království českému. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Cf. n. 381.) Codex jur. boh. II. 1. 28
— 433 — non existit, habuerunt continuo habent, et habere debent jus et vocem plene et omnimode ad instar nostri et aliorum con- principum, coelectorum et collegarum nostrorum, tam spiritu- alium quam saecularium, in electione Romani regis ad impe- rium promovendi, ita videlicet, ut quotiescunque casus talis electionis emerserit, serenissimus dominus princeps, d. rex B., qui pro tempore fuerit, ad celebrationem electionis illius solemniter vocari debeat et in ipsa electione omnibus viribus suis, voce videlicet et loco et aliis quibuslibet ad hoc spectantibus, per se vel nuntios legitimos et ambassatores suos, ad instar nostri et omnium aliorum conprincipum, coelectorum et collegarum nostrorum, tam spiritualium quam saecularium, qui sunt et fuerint pro tempore, sicut praemittitur, in omni reverentia et honore gaudere, sicut de jure et more sacri Imperii principes electores talibus freti sunt temporibus retroactis. Quodque praefatus serenissimus princeps, dominus rex B., sacri Romani imperii archipincerna consistit ac archipincernatus officium coram Imperatore vel rege Romanorum in solemnibus curiis sub corona regali exercere non debet neque tenetur ad hoc, nisi illud velit facere spontanea voluntate; poterit tamen juxta bene- placitum in praesentia Imperatoris vel regum Romanorum, dum solemnes curias huiusmodi celebrari contigerit, procedendo vel sedendo vel stando regalem gestare coronam, sicut hoc serenissi- morum principum, dominorum regni B., progenitorum et praedeces- sorum ipsius, consuetudo laudabilis ab olim noscitur observasse. In cuius rei etc. Datum Metis anno D. 1356, dominico die proximo ante festum beatae Luciae virginis. Ostatních šesti korferstóv světských i duchovních německý list v táž slova jako napřed psaný, i datum téhož léta. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Balbin Misc. VIII. p. 69. — Brandl IX, 41.) 408. Principes electores denuo consentiunt incorpo- rationi castrorum et oppidorum in Bavaria, inclusis castris Neidstein, Wildenfels et Schellenberg. 1356, 1. Decembris. (Metis.) Listové korferštuov, kteří jednostajně přivolují a potvrzují prodaje a spojení zámkuov, měst a městeček (v Bavořích) k království českému. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Cf. n. 381.) Codex jur. boh. II. 1. 28
Strana 434
434 — 409. Principes electores testantur, Plawen esse regum et coronae Boemiae feudum perpetuum. 1356, 12. Decembris. Korferštové Říše povolují a potvrzují manstvie Plavna, aby páni z Plavna i jich panstvie slušela k manství po věčné časy k koruně české. Gerlacus D. gr. s. M. s. archiepiscopus, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius. Ad perpetuam rei memoriam Inter multiplices imperialium sollicitudinum meditationes, quibus serenissimi ac invictissimi principis et domini, d. Caroli IV., d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regis illustris, domini nostri gra- tiosi, generosus animus pro grata subditorum quiete hinc inde distrahitur, ad desideratam pacem et felix augmentum insignis regni sui B. oculos deliberationis suae, sicut dignum est, quadam specialitate conversit, tantoque . . . (contextus ut in prooemio bullae aureae ddo. 5. Apr. 1355, n. 365 pag. 393) .. . gratiosi. Sane, sicut notorium esse dignoscitur, qualiter nobilis vir, quondam Henricus senior de Plawen, oppidum suum Plawen, etc. (expositio historica, Cf. n. 66, 67, 68, 295.) Desiderans ergo magnopere idem serenissimus dominus noster, d. Imp., ut praedicti regni sui B. diutius optata multi- pliciter felicitas ex ubertatibus et commodis vasallorum nobi- lium augmento felici proficiat, ad hoc praecipue aciem mentis suae convertens, qualiter infrascriptum feudum, vid. oppidum Plawen cum oppidis, villis, bonis, territoriis, districtibus et aliis omnibus et singulis superius expressatis, quae cum eodem regno suo immediate confinant, pro illustrissimorum principum, dominorum regni B. et ejusdem regni coronae com- modis et profectibus, ad honorem s. Rom. Imperii, non solum expediant, imo necessariae videantur . . . (sequitur contextus similis qui est in bulla aurea ddo. 1355, 5. Apr. — Vide n. 365, pag. 394.) . . . augeantur, animo deliberato, diligenti nihilominus et maturo nostro et aliorum principum et comitum, procerum et baronum et fidelium sacri Imperii et suorum accedente consilio, de certa scientia, habito respectu ad causas evidentes superius jam expressas et ad alia justa motiva, quae imperialem ejus celsi-
434 — 409. Principes electores testantur, Plawen esse regum et coronae Boemiae feudum perpetuum. 1356, 12. Decembris. Korferštové Říše povolují a potvrzují manstvie Plavna, aby páni z Plavna i jich panstvie slušela k manství po věčné časy k koruně české. Gerlacus D. gr. s. M. s. archiepiscopus, sacri Imperii per Germaniam archicancellarius. Ad perpetuam rei memoriam Inter multiplices imperialium sollicitudinum meditationes, quibus serenissimi ac invictissimi principis et domini, d. Caroli IV., d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regis illustris, domini nostri gra- tiosi, generosus animus pro grata subditorum quiete hinc inde distrahitur, ad desideratam pacem et felix augmentum insignis regni sui B. oculos deliberationis suae, sicut dignum est, quadam specialitate conversit, tantoque . . . (contextus ut in prooemio bullae aureae ddo. 5. Apr. 1355, n. 365 pag. 393) .. . gratiosi. Sane, sicut notorium esse dignoscitur, qualiter nobilis vir, quondam Henricus senior de Plawen, oppidum suum Plawen, etc. (expositio historica, Cf. n. 66, 67, 68, 295.) Desiderans ergo magnopere idem serenissimus dominus noster, d. Imp., ut praedicti regni sui B. diutius optata multi- pliciter felicitas ex ubertatibus et commodis vasallorum nobi- lium augmento felici proficiat, ad hoc praecipue aciem mentis suae convertens, qualiter infrascriptum feudum, vid. oppidum Plawen cum oppidis, villis, bonis, territoriis, districtibus et aliis omnibus et singulis superius expressatis, quae cum eodem regno suo immediate confinant, pro illustrissimorum principum, dominorum regni B. et ejusdem regni coronae com- modis et profectibus, ad honorem s. Rom. Imperii, non solum expediant, imo necessariae videantur . . . (sequitur contextus similis qui est in bulla aurea ddo. 1355, 5. Apr. — Vide n. 365, pag. 394.) . . . augeantur, animo deliberato, diligenti nihilominus et maturo nostro et aliorum principum et comitum, procerum et baronum et fidelium sacri Imperii et suorum accedente consilio, de certa scientia, habito respectu ad causas evidentes superius jam expressas et ad alia justa motiva, quae imperialem ejus celsi-
Strana 435
435 — tudinem ad hoc prosequendum rationabiliter inducebant, recepto ab eodem Henrico et Henrico fratribus fidelitatis, ut prae- mittitur, et homagii juramento solito et solenni, tactis per eos sanctis evangeliis, ipsi domino nostro Imperatori et regi B. ipsos de memorato feudo adhibitis, debitis et consuetis solem- nitatibus investivit; imperiali perpetuo valituro temporibus decernens edicto, ut praedicti Henricus et Henricus fratres et eorum in feudo seu oppido et bonis suprascriptis heredes et suc- cessores, exnunc inantea sui tanquam regis B. et coronae regni ac successorum suorum, B. regum, vasalli et feudales censeantur et sint; oppidum quoque et bona omnia supradicta per ipsos ab eodem domino nostro, d. Imperatore ut a rege B. et a corona et successoribus suis, regibus B. memoratis, dependere censeantur in feudum, realiterque dependant et tanquam talia ab ipso et ab ipsa corona et successoribus regni B. perpetuo teneantur ; idem dominus noster et corona et successores prae- dicti, reges B., omni jure, eminentia, superioritate et dominio, quod et quae vero, legitimo ac ordinario feudi domino in feuda- libus et vasallis et eorum feudis de jure et more vel con- suetudine competit, inconvulse et immutabiliter, perpetuo et absque quovis impedimento gaudeant et fruantur. Cumque praefati Henricus et Henricus fratres de memo- ratis oppido, bonis et pertinentiis tanquam vero feudo ab ipso domino nostro Imperatore ut a rege regnoque et a corona B. legitime dependente, sibi tanquam regi B., naturali, here- ditario et ordinario domino suo, sicut praemittitur, obedientiae, homagii et subjectionis debitae praestiterunt juramentum, teneantur etiam et debeant heredes et successores eorum perpetuo, dum et quoties casus emerserit, dicto domino nostro, heredibus et successoribus eius, B. regibus et eiusdem regni coronae, praestare et facere consimilia juramenta; sub poenis omnibus, quae vasallorum negligentiis in eiusdem regni B. privilegiis infliguntur. Feudum etiam praedictum cum omnibus ab eo dependentibus, sub omnibus conditionibus, modis et verborum expressionibus, sicuti praemittitur, dicto regno B. et ipsius regni coronae in perpetuum auctoritate imperiali saepe dictus dominus noster, dominus imperator, de imperialis 28*
435 — tudinem ad hoc prosequendum rationabiliter inducebant, recepto ab eodem Henrico et Henrico fratribus fidelitatis, ut prae- mittitur, et homagii juramento solito et solenni, tactis per eos sanctis evangeliis, ipsi domino nostro Imperatori et regi B. ipsos de memorato feudo adhibitis, debitis et consuetis solem- nitatibus investivit; imperiali perpetuo valituro temporibus decernens edicto, ut praedicti Henricus et Henricus fratres et eorum in feudo seu oppido et bonis suprascriptis heredes et suc- cessores, exnunc inantea sui tanquam regis B. et coronae regni ac successorum suorum, B. regum, vasalli et feudales censeantur et sint; oppidum quoque et bona omnia supradicta per ipsos ab eodem domino nostro, d. Imperatore ut a rege B. et a corona et successoribus suis, regibus B. memoratis, dependere censeantur in feudum, realiterque dependant et tanquam talia ab ipso et ab ipsa corona et successoribus regni B. perpetuo teneantur ; idem dominus noster et corona et successores prae- dicti, reges B., omni jure, eminentia, superioritate et dominio, quod et quae vero, legitimo ac ordinario feudi domino in feuda- libus et vasallis et eorum feudis de jure et more vel con- suetudine competit, inconvulse et immutabiliter, perpetuo et absque quovis impedimento gaudeant et fruantur. Cumque praefati Henricus et Henricus fratres de memo- ratis oppido, bonis et pertinentiis tanquam vero feudo ab ipso domino nostro Imperatore ut a rege regnoque et a corona B. legitime dependente, sibi tanquam regi B., naturali, here- ditario et ordinario domino suo, sicut praemittitur, obedientiae, homagii et subjectionis debitae praestiterunt juramentum, teneantur etiam et debeant heredes et successores eorum perpetuo, dum et quoties casus emerserit, dicto domino nostro, heredibus et successoribus eius, B. regibus et eiusdem regni coronae, praestare et facere consimilia juramenta; sub poenis omnibus, quae vasallorum negligentiis in eiusdem regni B. privilegiis infliguntur. Feudum etiam praedictum cum omnibus ab eo dependentibus, sub omnibus conditionibus, modis et verborum expressionibus, sicuti praemittitur, dicto regno B. et ipsius regni coronae in perpetuum auctoritate imperiali saepe dictus dominus noster, dominus imperator, de imperialis 28*
Strana 436
436 — suae plenitudine potestatis incorporavit, adjunxit, appropriavit, annexuit, inseparabiliter univit et invisceravit ; omnem defectum, si quis in his ex parte solemnitatis omissae, obscuritatis, du- bietatis seu defectus verborum aut sententiarum vel alio quovis modo compertus fuerit, de jam dictae imperialis plenitudine potestatis supplevit, non obstantibus legibus, constitutionibus vel statutis publicis seu privatis aut municipalibus in contra- rium editis, quibus omnibus, si et in quantum praecedentibus ejus intentionibus et factis in toto aut in parte contrariae cen- sentur, autoritate et potestate praedictis simpliciter derogavit Decernens et statuens . . . (u. 365, p. 396) . . . retineri. Quod si quis ... (n. 365, p. 397) . . . sub omnium jurium, libertatum, gratiarum et honorum, quibus regalis benignitas providit eisdem, amissione. Teneantur etiam . .. (n. 365, p. 397, 398) ... perseverent. Nos igitur, qui supra, Gerlacus, arch. Mog. s. I. per G. archicancellarius, ex eisdem rationibus et evidentis causis, quibus antedictus serenissimus princeps et dominus noster, dominus Imperator, circumspecta sua providentia motus fore dignoscitur et ex omnibus praedictis tanquam ex motivis legitimis s. Rom. imperii magnificum statum pro- spicientibus propensius animati, supradictis infeudationi, incorporationi, adjunctioni, appropriationi, annexioni, unitioni, decreto, inhibitioni, statuto, derogationi, poenarum adjunctioni et omnibus aliis, quae expressata superius, velut arch. Mog. s. I. per G. arch. et princeps elector, animo deliberato et sano praecedente consilio, nostrum benevolum consensum adhibemus praesentibus et assensum, ac supradicta omnia et singula et eorum quodlibet in omnibus suis tenoribus, sententiis, punctis et clausulis, de verbo ad verbum, prout supra videntur ex- pressa, ex officii nostri debito laudamus, approbamus, ratifi- camus et de certa nostra scientia confirmamus plenissime, perpetuis temporibus valitura. Praesentium sub nostro sigillo testimonio literarum. Datum Metis anno D. 1356 feria secunda ante diem beatae Luciae virginis. Tve6.ev.)e. H. bs (A. K. — Balbin VIII.) 3k
436 — suae plenitudine potestatis incorporavit, adjunxit, appropriavit, annexuit, inseparabiliter univit et invisceravit ; omnem defectum, si quis in his ex parte solemnitatis omissae, obscuritatis, du- bietatis seu defectus verborum aut sententiarum vel alio quovis modo compertus fuerit, de jam dictae imperialis plenitudine potestatis supplevit, non obstantibus legibus, constitutionibus vel statutis publicis seu privatis aut municipalibus in contra- rium editis, quibus omnibus, si et in quantum praecedentibus ejus intentionibus et factis in toto aut in parte contrariae cen- sentur, autoritate et potestate praedictis simpliciter derogavit Decernens et statuens . . . (u. 365, p. 396) . . . retineri. Quod si quis ... (n. 365, p. 397) . . . sub omnium jurium, libertatum, gratiarum et honorum, quibus regalis benignitas providit eisdem, amissione. Teneantur etiam . .. (n. 365, p. 397, 398) ... perseverent. Nos igitur, qui supra, Gerlacus, arch. Mog. s. I. per G. archicancellarius, ex eisdem rationibus et evidentis causis, quibus antedictus serenissimus princeps et dominus noster, dominus Imperator, circumspecta sua providentia motus fore dignoscitur et ex omnibus praedictis tanquam ex motivis legitimis s. Rom. imperii magnificum statum pro- spicientibus propensius animati, supradictis infeudationi, incorporationi, adjunctioni, appropriationi, annexioni, unitioni, decreto, inhibitioni, statuto, derogationi, poenarum adjunctioni et omnibus aliis, quae expressata superius, velut arch. Mog. s. I. per G. arch. et princeps elector, animo deliberato et sano praecedente consilio, nostrum benevolum consensum adhibemus praesentibus et assensum, ac supradicta omnia et singula et eorum quodlibet in omnibus suis tenoribus, sententiis, punctis et clausulis, de verbo ad verbum, prout supra videntur ex- pressa, ex officii nostri debito laudamus, approbamus, ratifi- camus et de certa nostra scientia confirmamus plenissime, perpetuis temporibus valitura. Praesentium sub nostro sigillo testimonio literarum. Datum Metis anno D. 1356 feria secunda ante diem beatae Luciae virginis. Tve6.ev.)e. H. bs (A. K. — Balbin VIII.) 3k
Strana 437
437 — 410. Carolus junior, Joannis regis Franciae primo- genitus, renovat unionem cum Carolo IV. initam. K k 1356, mense Decembri. List Karla mladšieho. prvního syna Jana krále franckého, kdež ten závazek otce svého k ciesaři Karlovi, králi českému, dědicóm i budúcím učiněný obnovuje a též se zavazuje pomáhati Carolus, primogenitus regis Francorum, dux Normandiae et delphinus Viennensis. Notum facimus tenore praesentium universis, quod sicut pridem serenissimus princeps, dominus et genitor noster, Joannes, rex Franciae, dum esset in minoribus constitutus, animo deliberato, cum serenissimo principe domino Carolo IV. Rom. Imp. s. a. et B. rege illustri, domino et avunculo nostro carissimo, sub anno D. 1347, dum ipse adhuc in minoribus constitutus foret, pro se, heredibus et caeteris fratribus nostris, vid. Ludovico Andegavensi, Joanne Putamensi comitibus et Philippo juniore, fratre nostro, tum ratione genealogiae, tum ratione sincerissimae dilectionis, qua personam ipsius prose- quebatur et affectu sincero prosequitur, foedera circa colliga- tiones, promissiones et uniones inivit, prout literae utrinque datae desuper clarius attestantur: sic et nunc nos, qui supra, Normandiae dux, in persona nostra eadem promissa et colli- gantias ad instar promissorum veterum dicti genitoris nostri in Dei Salvatoris nostri nomine pro consolatione regnorum et grata salute subjectorum nobis ex utraque parte fidelium, sicut ex praecedentibus pactis rite quidem teneri dignoscuntur, innovamus, firmamus et corroboramus, sub tenoribus infra scriptis : (Contextus idem ut in diplomate Joannis Franciae ddo. 1355, mense Maii. — Vid. n. 369.) Quod ut firmum et stabile permaneat in futurum, prae- sentibus literis nos fecimus apponi sigillum. Datum Metis a. D. 1356 mense Decembri. (A. K. — Goldast Suppl. XLIII. — Brandl IX. 45. — Сf. n. 255.)
437 — 410. Carolus junior, Joannis regis Franciae primo- genitus, renovat unionem cum Carolo IV. initam. K k 1356, mense Decembri. List Karla mladšieho. prvního syna Jana krále franckého, kdež ten závazek otce svého k ciesaři Karlovi, králi českému, dědicóm i budúcím učiněný obnovuje a též se zavazuje pomáhati Carolus, primogenitus regis Francorum, dux Normandiae et delphinus Viennensis. Notum facimus tenore praesentium universis, quod sicut pridem serenissimus princeps, dominus et genitor noster, Joannes, rex Franciae, dum esset in minoribus constitutus, animo deliberato, cum serenissimo principe domino Carolo IV. Rom. Imp. s. a. et B. rege illustri, domino et avunculo nostro carissimo, sub anno D. 1347, dum ipse adhuc in minoribus constitutus foret, pro se, heredibus et caeteris fratribus nostris, vid. Ludovico Andegavensi, Joanne Putamensi comitibus et Philippo juniore, fratre nostro, tum ratione genealogiae, tum ratione sincerissimae dilectionis, qua personam ipsius prose- quebatur et affectu sincero prosequitur, foedera circa colliga- tiones, promissiones et uniones inivit, prout literae utrinque datae desuper clarius attestantur: sic et nunc nos, qui supra, Normandiae dux, in persona nostra eadem promissa et colli- gantias ad instar promissorum veterum dicti genitoris nostri in Dei Salvatoris nostri nomine pro consolatione regnorum et grata salute subjectorum nobis ex utraque parte fidelium, sicut ex praecedentibus pactis rite quidem teneri dignoscuntur, innovamus, firmamus et corroboramus, sub tenoribus infra scriptis : (Contextus idem ut in diplomate Joannis Franciae ddo. 1355, mense Maii. — Vid. n. 369.) Quod ut firmum et stabile permaneat in futurum, prae- sentibus literis nos fecimus apponi sigillum. Datum Metis a. D. 1356 mense Decembri. (A. K. — Goldast Suppl. XLIII. — Brandl IX. 45. — Сf. n. 255.)
Strana 438
438 — 411. Debitum Caroli, locumtenentis regis Francorum. 1356, 28. Decembris. (Metis.) Carolus, primogenitus et locumtenens regis Francorum, confitetur se a Carolo IV. summam 50 millium florenorum pro necessitatibus regni Franciae mutuo recepisse, ad quorum solutionem sese obligat. (Arch. S. Wenc.) 412. Infeudatio arcium Pleyenstein et Reichenstein ab electoribus approbatur. 1356. List Gerlacha arc. Moh., v němž svědomie dává, že Hanuš (Jan) lantkrabi z Leuchtenberka od sebe a od bratra svého Oldřicha přijali sú léno na zámku Pleyensteině a Reichensteině od ciesaře K. k koruně české. List Ruprechta st. falckrabi na Reynu, že Jan lantkrabi Leuchtem- berský před něho i jiné korferšty předstaupil a vyznal, že se jest dobro- volně s svými zámky Pleyenstein a Reichenstein ciesaři K. i budúcím králóm českým pod manstvie poddal, a na to jest Ruprecht za se i za jiné korferšty povolení dal. (A. K. — Cf. 305.) 413. Monasterii Pergen cum castro Pretenstein regi Boemiae obligatio. 1356. List abatyše z kláštera Pergen i konventu, že se clesaři K. a bu- búcím kralóm českým s zámkem Prettnstein zavázali, proti němu nebýti, ale jemu i budúcím kralóm českým slúžiti. (A. K.) 414. Domini de Bechaldschienen regi Boemiae obli- gatio feudalis. 1356. List Leoparda z Baechaldschienen, že s šesti dvory ve Bezecnov a s mlýnem Bolenov a vsí Oldřichovicemi ciesaři K. a budúcím kralóm českým i koruně dává se v manstvie. (A. K.) 415. Castri Hoyerswörd acquisitio emptitia. 1357, 28. Junii et 1. Novembris. List, kdež Jan a Gunther hrabové z Schwarzburka, prodávají ciesaři Karlovi a JMsti budúcím kralóm českým, zámek Hoyerswerd pro XIV sex. gr. Pr. (A. K. — Lunig I. n. CLXXVII & CLXXIX.)
438 — 411. Debitum Caroli, locumtenentis regis Francorum. 1356, 28. Decembris. (Metis.) Carolus, primogenitus et locumtenens regis Francorum, confitetur se a Carolo IV. summam 50 millium florenorum pro necessitatibus regni Franciae mutuo recepisse, ad quorum solutionem sese obligat. (Arch. S. Wenc.) 412. Infeudatio arcium Pleyenstein et Reichenstein ab electoribus approbatur. 1356. List Gerlacha arc. Moh., v němž svědomie dává, že Hanuš (Jan) lantkrabi z Leuchtenberka od sebe a od bratra svého Oldřicha přijali sú léno na zámku Pleyensteině a Reichensteině od ciesaře K. k koruně české. List Ruprechta st. falckrabi na Reynu, že Jan lantkrabi Leuchtem- berský před něho i jiné korferšty předstaupil a vyznal, že se jest dobro- volně s svými zámky Pleyenstein a Reichenstein ciesaři K. i budúcím králóm českým pod manstvie poddal, a na to jest Ruprecht za se i za jiné korferšty povolení dal. (A. K. — Cf. 305.) 413. Monasterii Pergen cum castro Pretenstein regi Boemiae obligatio. 1356. List abatyše z kláštera Pergen i konventu, že se clesaři K. a bu- búcím kralóm českým s zámkem Prettnstein zavázali, proti němu nebýti, ale jemu i budúcím kralóm českým slúžiti. (A. K.) 414. Domini de Bechaldschienen regi Boemiae obli- gatio feudalis. 1356. List Leoparda z Baechaldschienen, že s šesti dvory ve Bezecnov a s mlýnem Bolenov a vsí Oldřichovicemi ciesaři K. a budúcím kralóm českým i koruně dává se v manstvie. (A. K.) 415. Castri Hoyerswörd acquisitio emptitia. 1357, 28. Junii et 1. Novembris. List, kdež Jan a Gunther hrabové z Schwarzburka, prodávají ciesaři Karlovi a JMsti budúcím kralóm českým, zámek Hoyerswerd pro XIV sex. gr. Pr. (A. K. — Lunig I. n. CLXXVII & CLXXIX.)
Strana 439
439 — 416. Munitionum Landscron et Tuchoraz in Lusatia atque castri Fridland et Hammerstein in B. infeudatio. 1357, 8. Novembris (s. 1.). List Fridricha z Bybrsteina, že zámek Fridland a Hammerstein a tvrzi Lanckróna a Tuchorazi se vším příslušenstvím poddává v manstvie ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým a zavazuje se k koruně na věčnost. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CLXXVIII. Cod. II. 3. p. 42.) — 417. Oppidi et munitionis Pegniczensis emptio venditio. 1357, 16. Novembris. (Grecz.) List Ulrycha a Jana lantkrabí z Luttmbergku, že sú ciesaři Karlovi, českému králi, dědičně prodali za V set k. gr. Pražských důchody, které sú v starém městě Pegnic na penězích, obilí, sýřích a jiných věcech. List Ulrycha a Jana lantkrabí z Luttmbergku, že dobrovolně s radú svých přátel prodali město a tvrz Pegnicz s dvory a jinými věcmi příslušejícími za IX set k. gr. Pražské mince ciesaři Karlovi jakožto českému (králi), dědicóm i budúcím českým králuom a koruně české. List týchž Ulrycha a Jana, kdež přikazují všem obyvatelóm v Pegnici, aby poddáni byli a přisahali ciesaři Karlovi českému králi a koruně české jakožto svým dědičným pánóm. (A. K. — Lunig I. n. CLXXX—CLXXXII.) 418. Promissio Alberti comitis palatini. 1357, 27. Decembris. (Pragae.) Albrecht pfalzgraf und herzog in Baiern, verbindet sich für sich und seinen bruder, herzog Wilhelm, dem Kaiser Karl IV. als könige in Böhmen stets treu u. behilflich zu sein gegen jedermann. (Arch. S. Wenc.) 419. Castri Dittresdorf infeudatio. 1357. List Theodorika, Wolfarta a Oldřicha bratří z Saczenhoffen, že sú zámek svůj Ditrechsdorf poddali ciesaři K. v manstvie i budúcím kralóm českým. A jest druhý list v táž slova. (A. K.)
439 — 416. Munitionum Landscron et Tuchoraz in Lusatia atque castri Fridland et Hammerstein in B. infeudatio. 1357, 8. Novembris (s. 1.). List Fridricha z Bybrsteina, že zámek Fridland a Hammerstein a tvrzi Lanckróna a Tuchorazi se vším příslušenstvím poddává v manstvie ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým a zavazuje se k koruně na věčnost. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CLXXVIII. Cod. II. 3. p. 42.) — 417. Oppidi et munitionis Pegniczensis emptio venditio. 1357, 16. Novembris. (Grecz.) List Ulrycha a Jana lantkrabí z Luttmbergku, že sú ciesaři Karlovi, českému králi, dědičně prodali za V set k. gr. Pražských důchody, které sú v starém městě Pegnic na penězích, obilí, sýřích a jiných věcech. List Ulrycha a Jana lantkrabí z Luttmbergku, že dobrovolně s radú svých přátel prodali město a tvrz Pegnicz s dvory a jinými věcmi příslušejícími za IX set k. gr. Pražské mince ciesaři Karlovi jakožto českému (králi), dědicóm i budúcím českým králuom a koruně české. List týchž Ulrycha a Jana, kdež přikazují všem obyvatelóm v Pegnici, aby poddáni byli a přisahali ciesaři Karlovi českému králi a koruně české jakožto svým dědičným pánóm. (A. K. — Lunig I. n. CLXXX—CLXXXII.) 418. Promissio Alberti comitis palatini. 1357, 27. Decembris. (Pragae.) Albrecht pfalzgraf und herzog in Baiern, verbindet sich für sich und seinen bruder, herzog Wilhelm, dem Kaiser Karl IV. als könige in Böhmen stets treu u. behilflich zu sein gegen jedermann. (Arch. S. Wenc.) 419. Castri Dittresdorf infeudatio. 1357. List Theodorika, Wolfarta a Oldřicha bratří z Saczenhoffen, že sú zámek svůj Ditrechsdorf poddali ciesaři K. v manstvie i budúcím kralóm českým. A jest druhý list v táž slova. (A. K.)
Strana 440
440 — 420. Receptio castri Parkstein et oppidi Weyda ad vitae tempora per episcopum Mindensem. 1357 (s. 1. et d.). List Ditricha biskupa Mindenského, že ze zvláštní milosti ciesař Karel ráčil jest jeho obdařiti zámkem Parksteinem a městem Weydú, a tu zavazuje se, že po jeho smrti beze všech nesnází ten zámek se vším má zase králi českému a k koruně české připadnúti. (A. K.) 421. Alberti comitis palatini obligatio. 1358, 1. Januarii. (Pragae.) List Albrechta falckrabí, kdež se, dědice i budúcí zavazuje Karlovi českému králi dědicóm i budúcím, že nemá hraduóv, měst etc. v zemi české kupovati ani kterého usedlého v službu přijímati, bez povolenie zvláštnieho. (A. K. — Lunig I. n. CLXXXIII.) 422. Albrecht pfalzgraf u. herzog zu Baiern, ver- zichtet für sich u. seine erben auf alle ansprüche zu den landen u. fürstenthümern, die zum kön. Böhmen gehören, u. verbindet sich, die könige von Böhmen in denselben freundlich zu fördern. 1358, 2. Januarii. (Pragae.) (Arch. S. Wenc.) 423. Literae marchionum Misnae et lantgraviorum Thuringiae, quibus promittunt, quod tam ipsi quam heredes eorum perpetuo velint auxilio esse Carolo IV. et Joanni marchioni. 1358, 1. Martii. (Pragae.) List se třmi pečetmi kniežete Fridricha, Baltazara a Viléma lant- krabí z Durink a markrabí Míšenských, kdež sú se i své dědice zavázali ciesaři Karlovi i markrabi Janovi moravskému i budúcím kralóm českým, že mají pomáhati jim proti každému. List Fridricha, Baltazara a Viléma lantkrabí durinských, markrabí míšenských, kdež sebe, dědice i budúcí věčně zavazují Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím všem kralóm českým pomocni býti. (A. K. — Lunig I. n. CLXXXV. — Brandl IX. 90.)
440 — 420. Receptio castri Parkstein et oppidi Weyda ad vitae tempora per episcopum Mindensem. 1357 (s. 1. et d.). List Ditricha biskupa Mindenského, že ze zvláštní milosti ciesař Karel ráčil jest jeho obdařiti zámkem Parksteinem a městem Weydú, a tu zavazuje se, že po jeho smrti beze všech nesnází ten zámek se vším má zase králi českému a k koruně české připadnúti. (A. K.) 421. Alberti comitis palatini obligatio. 1358, 1. Januarii. (Pragae.) List Albrechta falckrabí, kdež se, dědice i budúcí zavazuje Karlovi českému králi dědicóm i budúcím, že nemá hraduóv, měst etc. v zemi české kupovati ani kterého usedlého v službu přijímati, bez povolenie zvláštnieho. (A. K. — Lunig I. n. CLXXXIII.) 422. Albrecht pfalzgraf u. herzog zu Baiern, ver- zichtet für sich u. seine erben auf alle ansprüche zu den landen u. fürstenthümern, die zum kön. Böhmen gehören, u. verbindet sich, die könige von Böhmen in denselben freundlich zu fördern. 1358, 2. Januarii. (Pragae.) (Arch. S. Wenc.) 423. Literae marchionum Misnae et lantgraviorum Thuringiae, quibus promittunt, quod tam ipsi quam heredes eorum perpetuo velint auxilio esse Carolo IV. et Joanni marchioni. 1358, 1. Martii. (Pragae.) List se třmi pečetmi kniežete Fridricha, Baltazara a Viléma lant- krabí z Durink a markrabí Míšenských, kdež sú se i své dědice zavázali ciesaři Karlovi i markrabi Janovi moravskému i budúcím kralóm českým, že mají pomáhati jim proti každému. List Fridricha, Baltazara a Viléma lantkrabí durinských, markrabí míšenských, kdež sebe, dědice i budúcí věčně zavazují Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím všem kralóm českým pomocni býti. (A. K. — Lunig I. n. CLXXXV. — Brandl IX. 90.)
Strana 441
441 — 424. Wilhelm landgraf zu Thüringen u. markgraf zu Meissen, gelobt dem K. Karl IV. u. seinem bruder Johann markgrafen zu Maehren, des letzteren tochter Elisabeth binnen acht jahren zur ehe zu nehmen u. ihr 12.000 sch. Pr. gr. zur leibgedinge anzuweisen. 1358, 1. Martii. (Pragae.) (Arch. S. Wenc.) 425. Albertus Austriae dux tradit antiquas litteras castrum Floss attinentes Carolo regi. 1358, 2. Aprilis. List Albrechta kniežete rakúského, že ti listové na Flos nikdá jsú v moci nebyli krále Jana českého ani ciesaře Karla, syna jeho, aniž sú o nich vědèli, než že tepruv Albrecht, knieže rakúský, nalezl jest je mezi svými listy a že je po svých raddách králi českému vrátil. Nos Albertus D. gr. Austriae, Styriae et Carinthiae dux, dominus Carniolae, Marchiae et Portus Naonis, comes in Habspurg et in Kyburg, landgravius Alsatiae, dominus Phyre- tarum. Notum facimus universis, quod infrascriptae literae, quarum tenor et sententia subsequitur, in potestate seu do- minio serenissimi ac invictissimi principis domini, d. Caroli R. I. s. a. et B. regis illustris, domini nostri gratiosi, seu recolendae memoriae d. Joannis, quondam Boemiae regis, patris sui, nunquam fuerunt, sed quod apud nos et in nostris scriniis secretorum nostrum nuper et recenter inventae sint, ac domino nostro praefato sub dato praesentis literae assi- gnata per nobiles Burghardum, burggravium Magdeburgensem, et Albertum de Bucheim, fideles nostros, quibus ipsas assi- gnavimus dicto domino nostro deferendas. Tenor autem primae literae talis est: (Litterae Friderici II. Imp. ddo. Basileae a. 1212, 26. Sept. [donationes] et Melfiae a. 1231 mense Jubio ſinvestitura Wen- ceslai I. regis . — Vide C. j. b. I. n. 25 et 34.) Igitur in testimonium etc. Datum Viennae a. D. 1358, secunda Aprilis. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. Urk. CCLVII.)
441 — 424. Wilhelm landgraf zu Thüringen u. markgraf zu Meissen, gelobt dem K. Karl IV. u. seinem bruder Johann markgrafen zu Maehren, des letzteren tochter Elisabeth binnen acht jahren zur ehe zu nehmen u. ihr 12.000 sch. Pr. gr. zur leibgedinge anzuweisen. 1358, 1. Martii. (Pragae.) (Arch. S. Wenc.) 425. Albertus Austriae dux tradit antiquas litteras castrum Floss attinentes Carolo regi. 1358, 2. Aprilis. List Albrechta kniežete rakúského, že ti listové na Flos nikdá jsú v moci nebyli krále Jana českého ani ciesaře Karla, syna jeho, aniž sú o nich vědèli, než že tepruv Albrecht, knieže rakúský, nalezl jest je mezi svými listy a že je po svých raddách králi českému vrátil. Nos Albertus D. gr. Austriae, Styriae et Carinthiae dux, dominus Carniolae, Marchiae et Portus Naonis, comes in Habspurg et in Kyburg, landgravius Alsatiae, dominus Phyre- tarum. Notum facimus universis, quod infrascriptae literae, quarum tenor et sententia subsequitur, in potestate seu do- minio serenissimi ac invictissimi principis domini, d. Caroli R. I. s. a. et B. regis illustris, domini nostri gratiosi, seu recolendae memoriae d. Joannis, quondam Boemiae regis, patris sui, nunquam fuerunt, sed quod apud nos et in nostris scriniis secretorum nostrum nuper et recenter inventae sint, ac domino nostro praefato sub dato praesentis literae assi- gnata per nobiles Burghardum, burggravium Magdeburgensem, et Albertum de Bucheim, fideles nostros, quibus ipsas assi- gnavimus dicto domino nostro deferendas. Tenor autem primae literae talis est: (Litterae Friderici II. Imp. ddo. Basileae a. 1212, 26. Sept. [donationes] et Melfiae a. 1231 mense Jubio ſinvestitura Wen- ceslai I. regis . — Vide C. j. b. I. n. 25 et 34.) Igitur in testimonium etc. Datum Viennae a. D. 1358, secunda Aprilis. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. Urk. CCLVII.)
Strana 442
442 — 426. Castri Kostelec super Nigra Silva infeudatio. 1358, 18. Aprilis. Kostelec. List Ješkuov z Kostelce, že zámek a ves Kostelec nad Cernými lesy poddává ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým pod manstvie. (A. K. — Codex j. b. II. 3, p. 43.) 427. Permutatio castrorum Kostelec et Velíš. 1358, 1. Maii. List pana Jana Wartemberského, že jest freymark učinil s ciesařem Karlem na zámek Kostelec a jiné vesnice za zámek Velíš i s městem a jinými vsemi k tomu příslušejícími. (A. K.) 428. Terrigenarum Egrensium enuntiatio de terrae Egrensis impignoratione. 1358, 11. Maii. List Rudigra z Sporneku a všech jiných manuov, vyznávající, ač sú koli listové na zástavu Cheba ztraceni, že oni o tom dobře vědí, že sú byli zastaveni: Město Cheb s jinými příslusenstvími ve 40.000 hř. stř. čistého a litého, a že se přiznávají k té zástavě a v ní trvati chtějí věrně a pravě se přidržeti králuov a koruny české až do výplaty. Wir Rüdger von Sparneck, Trost Winchler von Kinsperch, eltel vnd jüngel brüder di Tossen, Chunrat Neyperger von Neyperch, Chunrat Neyperger von Prampuch, Heinrich vnd Engelhart di Raben von Wildstein, Michel vnd Niclas brüder di Förster von selben, Hans vnd Wentzlab brüder di Gözwein von dem Libenstein, gesezzen in dem Egerlande, bechennen offenlich mit disem brif . . . (Contextus idem ut in litteris civitatis Egrae ddo. 1354, n. 360.) Des haben wir angesehen di redlich gezeuchnüss vnd küntlich vnterweisunge als da vor geschriben stet, vnd da von wir, di obgenanten Rüdger von Sparneck, Trost Winchler, bede Tossen. bede Neyperger, bede Raben, bede Förster und bede Gözwein, gesezzen in dem egenanten Eger- lande, mit rat vnd wizzen, vnbetwungen, mit freyer willkür vnd mit wolbedachtem mut, für uns vnser erben vnd nach- komen haben gehuldet, gelobt vnd gesworn, hulden, geloben
442 — 426. Castri Kostelec super Nigra Silva infeudatio. 1358, 18. Aprilis. Kostelec. List Ješkuov z Kostelce, že zámek a ves Kostelec nad Cernými lesy poddává ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým pod manstvie. (A. K. — Codex j. b. II. 3, p. 43.) 427. Permutatio castrorum Kostelec et Velíš. 1358, 1. Maii. List pana Jana Wartemberského, že jest freymark učinil s ciesařem Karlem na zámek Kostelec a jiné vesnice za zámek Velíš i s městem a jinými vsemi k tomu příslušejícími. (A. K.) 428. Terrigenarum Egrensium enuntiatio de terrae Egrensis impignoratione. 1358, 11. Maii. List Rudigra z Sporneku a všech jiných manuov, vyznávající, ač sú koli listové na zástavu Cheba ztraceni, že oni o tom dobře vědí, že sú byli zastaveni: Město Cheb s jinými příslusenstvími ve 40.000 hř. stř. čistého a litého, a že se přiznávají k té zástavě a v ní trvati chtějí věrně a pravě se přidržeti králuov a koruny české až do výplaty. Wir Rüdger von Sparneck, Trost Winchler von Kinsperch, eltel vnd jüngel brüder di Tossen, Chunrat Neyperger von Neyperch, Chunrat Neyperger von Prampuch, Heinrich vnd Engelhart di Raben von Wildstein, Michel vnd Niclas brüder di Förster von selben, Hans vnd Wentzlab brüder di Gözwein von dem Libenstein, gesezzen in dem Egerlande, bechennen offenlich mit disem brif . . . (Contextus idem ut in litteris civitatis Egrae ddo. 1354, n. 360.) Des haben wir angesehen di redlich gezeuchnüss vnd küntlich vnterweisunge als da vor geschriben stet, vnd da von wir, di obgenanten Rüdger von Sparneck, Trost Winchler, bede Tossen. bede Neyperger, bede Raben, bede Förster und bede Gözwein, gesezzen in dem egenanten Eger- lande, mit rat vnd wizzen, vnbetwungen, mit freyer willkür vnd mit wolbedachtem mut, für uns vnser erben vnd nach- komen haben gehuldet, gelobt vnd gesworn, hulden, geloben
Strana 443
443 — vnd sweren dem obgenanten vnserm herren keyser Karln als einem künig zu Behem, sinen erben nachkomen, künigen zu Behem, vnd der cronen des selben künigreichs, dass wir geleicher weis als wir mit der stat vnd dem lande zu Eger vnd mit den vesten Flozz vnd Parkstein semmenthlichen zu einem rehten pfande für die obgenanten virtzigtausent marck silbers versetzt sein als da vor begriffen ist, in getrewe, holt, gehorsam vnd beigestendig sein schüln vnd wellen als vnserm rehtem herren. Mit vrkünde ditzs brifs versigelt mit vnsern, der obenanten Rüdgers, Trosts, eltels vnd jüngels, Chunrads vnd Chunrads, Heinrichs vnd Engelharts, Michels vnd Niclass insigeln, die daran hangent, vnd mit meinem, des Hansen Hülers, purgers zu Eger, insigel, daz ich auch dar zu gehangen hab für di obgenanten bede Gözwein, di min eninchel sint, der fürmunt vnd pfleger ich bin, wan si selb noch niht insigel haben. Geben zu Eger, do man zalt von Crists geburt dreutzehen- hundert iar, dar nach in dem ahtvndfünftzigsten iar, des nehsten freytages nach vnders herren aufvart tag. List Albrechta Nothaffta a syna jeho také Albrechta, kteříž vyzná- vají jako svrchupsaní manové o zástavě Cheba. 1358. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CLXXXVI Kürschner VI.) — 429. Rudolphus, dux Saxoniae, litteras Friderici II. R. I. ddo. 1212, 26. Sept. de castro Vloss etc. et ddo. 1231 mense Julio a ducibus Austriae, in quorum pote- state dudum fuerant, Carolo IV. Imp. redditas, trans- sumit et laudat. 1358, 17. Junii. (Nurnberg.) (Arch. S. Wenc. — Cf. I. n. 25, 34 et II. 430.) 430. Rudolph, herzog zu Sachsen, bekennt, dass die Veste Floss der krone Böhmen rechtes eigen u. nicht in der pfandschaft des Egerlandes mitbegriffen sei. 1358, 28. Junii. (Nurnberg.) (Arch. S. Wenc.)
443 — vnd sweren dem obgenanten vnserm herren keyser Karln als einem künig zu Behem, sinen erben nachkomen, künigen zu Behem, vnd der cronen des selben künigreichs, dass wir geleicher weis als wir mit der stat vnd dem lande zu Eger vnd mit den vesten Flozz vnd Parkstein semmenthlichen zu einem rehten pfande für die obgenanten virtzigtausent marck silbers versetzt sein als da vor begriffen ist, in getrewe, holt, gehorsam vnd beigestendig sein schüln vnd wellen als vnserm rehtem herren. Mit vrkünde ditzs brifs versigelt mit vnsern, der obenanten Rüdgers, Trosts, eltels vnd jüngels, Chunrads vnd Chunrads, Heinrichs vnd Engelharts, Michels vnd Niclass insigeln, die daran hangent, vnd mit meinem, des Hansen Hülers, purgers zu Eger, insigel, daz ich auch dar zu gehangen hab für di obgenanten bede Gözwein, di min eninchel sint, der fürmunt vnd pfleger ich bin, wan si selb noch niht insigel haben. Geben zu Eger, do man zalt von Crists geburt dreutzehen- hundert iar, dar nach in dem ahtvndfünftzigsten iar, des nehsten freytages nach vnders herren aufvart tag. List Albrechta Nothaffta a syna jeho také Albrechta, kteříž vyzná- vají jako svrchupsaní manové o zástavě Cheba. 1358. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CLXXXVI Kürschner VI.) — 429. Rudolphus, dux Saxoniae, litteras Friderici II. R. I. ddo. 1212, 26. Sept. de castro Vloss etc. et ddo. 1231 mense Julio a ducibus Austriae, in quorum pote- state dudum fuerant, Carolo IV. Imp. redditas, trans- sumit et laudat. 1358, 17. Junii. (Nurnberg.) (Arch. S. Wenc. — Cf. I. n. 25, 34 et II. 430.) 430. Rudolph, herzog zu Sachsen, bekennt, dass die Veste Floss der krone Böhmen rechtes eigen u. nicht in der pfandschaft des Egerlandes mitbegriffen sei. 1358, 28. Junii. (Nurnberg.) (Arch. S. Wenc.)
Strana 444
444 — 431. Acquisitio quorundam redituum episcopi Bam- bergensis in Antiquo Pegnicz etc. 1358, 28. Junii. (Bambergae.) Leupoldus Bambergensis episcopus consentiente capitulo ecclesiae suae fatetur se certos fructus, proventus et reditus in Antiquo Pegnicz, Brun, Haimbrun, Lubenstein, Neunhof, Steinenreut et Ibentstuck Carolo IV. et coronae regni B. 600 sex. gross. Prag. vendidisse. (Arch. S. Wenc.) 432. Carolus IV. Imperator confirmat litteras Fri- derici II. Rom. Imp. anno 1212, 26. Sept. Basileae datas respectu donationis castri Floss. 1358, 30. Junii. Majestat ciesaře Karla, kterýž v sobě zavírá list ciesaře Fridricha o zámku Floss, krajině Milině etc. A ten také list zavírá v sobě list ciesaře Fridricha děda. Carolus Quartus etc. etc. Licet clarae memoriae illustres quondam B. reges, pro- genitores nostri, certa privilegia et litteras super quibusdam castris, terris et rebus aliis, quae specifice exprimuntur in eis, a sacro Romano Imperio praeclaris et acceptis meritis obtinuisse noscantur, sicut hoc in privilegiorum tenoribus manifestius declaratur: tamen, prout assertione illustris Alberti, Austriae, Styriae et Carinthiae ducis, principis et avunculi nostri dilecti, rite comperimus, huiusmodi litterae et privilegia in sua et progenitorum ipsius, ducum Austriae, potestate fuerunt multo jam tempore, nec ad usus nostros seu proge- nitorum nostrorum, regum B., hactenus pervenerunt; ex eo praecipue, quod clarae memoriae illustris Joannes, quondam Boemiae rex, genitor noster dilectus, in primo accessu suo ad regnum B. praefatum, tanquam advena, jurium, libertatum et conditionum regni B. et status eius ignarus nesciebat, si tales litterae habitae forent in thesauris regni et coronae praedictae, aut in eius tanquam B. regis potestate consisterent, quas tamen praefatus dux Austriae, dictus avunculus noster,
444 — 431. Acquisitio quorundam redituum episcopi Bam- bergensis in Antiquo Pegnicz etc. 1358, 28. Junii. (Bambergae.) Leupoldus Bambergensis episcopus consentiente capitulo ecclesiae suae fatetur se certos fructus, proventus et reditus in Antiquo Pegnicz, Brun, Haimbrun, Lubenstein, Neunhof, Steinenreut et Ibentstuck Carolo IV. et coronae regni B. 600 sex. gross. Prag. vendidisse. (Arch. S. Wenc.) 432. Carolus IV. Imperator confirmat litteras Fri- derici II. Rom. Imp. anno 1212, 26. Sept. Basileae datas respectu donationis castri Floss. 1358, 30. Junii. Majestat ciesaře Karla, kterýž v sobě zavírá list ciesaře Fridricha o zámku Floss, krajině Milině etc. A ten také list zavírá v sobě list ciesaře Fridricha děda. Carolus Quartus etc. etc. Licet clarae memoriae illustres quondam B. reges, pro- genitores nostri, certa privilegia et litteras super quibusdam castris, terris et rebus aliis, quae specifice exprimuntur in eis, a sacro Romano Imperio praeclaris et acceptis meritis obtinuisse noscantur, sicut hoc in privilegiorum tenoribus manifestius declaratur: tamen, prout assertione illustris Alberti, Austriae, Styriae et Carinthiae ducis, principis et avunculi nostri dilecti, rite comperimus, huiusmodi litterae et privilegia in sua et progenitorum ipsius, ducum Austriae, potestate fuerunt multo jam tempore, nec ad usus nostros seu proge- nitorum nostrorum, regum B., hactenus pervenerunt; ex eo praecipue, quod clarae memoriae illustris Joannes, quondam Boemiae rex, genitor noster dilectus, in primo accessu suo ad regnum B. praefatum, tanquam advena, jurium, libertatum et conditionum regni B. et status eius ignarus nesciebat, si tales litterae habitae forent in thesauris regni et coronae praedictae, aut in eius tanquam B. regis potestate consisterent, quas tamen praefatus dux Austriae, dictus avunculus noster,
Strana 445
445 — in scriniis suis reperiens, nobis tanquam regi et heredi B., ad quam jure spectabant, assignavit et reddidit amicabiliter et benigue, quarum tenor sequitur in haec verba: (Litterae Friderici II. ddo. 1212. 26. Sept. Basileae datae. Cod. j. b. I. n. 25. — Litterae ejusdem Friderici II. Imp. ddo Melfiae 1231. mense Julio. Vid. C. j. b. I. n. 34.) Ne igitur heredes et successores nostri, B. reges illustres, et regnum B. et eiusdem regni corona, s. Rom. Imp. membrum nobile et insigne, huiusmodi negligentiis quaevis etiam dispendia piatiamur et potius in nostris juribus pro honore et augmento sacri Imperii debite foveamur: attendentes et industriose mentis oculis limpidius intuentes, qualiter praefati progeni- tores nostri, ignari, ut in facti narratione praemittitur et ex litteris praefati ducis Austriae claret apertius, praefati pro- genitores nostri, B. reges, castri Floss, in praedictis imperi- alibus litteris expressum lucidius, adversus justae et legitimae suae potestatis titulum sibi nomine pignoris pro certis pecuniis sustinuerint obligari. Ne talis negligentia nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, damnum, errorem seu negligentiam adferre valeat quovis modo, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed electorum et aliorum principum s. R. I. acce- dente consilio, de imperialis potestatis plenitudine ac de certa nostra scientia dicimus, pronuntiamus, declaramus, definimus et hac edictali constitutione rite duximus statuendum: quod, cum lucide et evidenter appareat in praefatis pri- vilegiis et litteris, qualiter illustres B. reges, progenitores nostri, jure et titulo donationis caesareae justam et liberam proprietatem castri Floss et pertinentiarum eius habuerunt et nos, heredes et successores nostri, B. reges, debeamus ha- bere, et quod a titulo proprietatis huiusmodi nullo quidem jure, sed errore solum declinatum exstiterit, quod videlicet praedictae imperiales litterae, quas super castro Floss ac aliis etiam expressis ibidem, per nos, genitores, reges B., a S. Imperio obtinuisse noscuntur, in omnibus suis tenoribus, sententiis, punctis et clausulis, sicut sunt expressae superius, perinde
445 — in scriniis suis reperiens, nobis tanquam regi et heredi B., ad quam jure spectabant, assignavit et reddidit amicabiliter et benigue, quarum tenor sequitur in haec verba: (Litterae Friderici II. ddo. 1212. 26. Sept. Basileae datae. Cod. j. b. I. n. 25. — Litterae ejusdem Friderici II. Imp. ddo Melfiae 1231. mense Julio. Vid. C. j. b. I. n. 34.) Ne igitur heredes et successores nostri, B. reges illustres, et regnum B. et eiusdem regni corona, s. Rom. Imp. membrum nobile et insigne, huiusmodi negligentiis quaevis etiam dispendia piatiamur et potius in nostris juribus pro honore et augmento sacri Imperii debite foveamur: attendentes et industriose mentis oculis limpidius intuentes, qualiter praefati progeni- tores nostri, ignari, ut in facti narratione praemittitur et ex litteris praefati ducis Austriae claret apertius, praefati pro- genitores nostri, B. reges, castri Floss, in praedictis imperi- alibus litteris expressum lucidius, adversus justae et legitimae suae potestatis titulum sibi nomine pignoris pro certis pecuniis sustinuerint obligari. Ne talis negligentia nobis, heredibus et successoribus nostris, B. regibus, damnum, errorem seu negligentiam adferre valeat quovis modo, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed electorum et aliorum principum s. R. I. acce- dente consilio, de imperialis potestatis plenitudine ac de certa nostra scientia dicimus, pronuntiamus, declaramus, definimus et hac edictali constitutione rite duximus statuendum: quod, cum lucide et evidenter appareat in praefatis pri- vilegiis et litteris, qualiter illustres B. reges, progenitores nostri, jure et titulo donationis caesareae justam et liberam proprietatem castri Floss et pertinentiarum eius habuerunt et nos, heredes et successores nostri, B. reges, debeamus ha- bere, et quod a titulo proprietatis huiusmodi nullo quidem jure, sed errore solum declinatum exstiterit, quod videlicet praedictae imperiales litterae, quas super castro Floss ac aliis etiam expressis ibidem, per nos, genitores, reges B., a S. Imperio obtinuisse noscuntur, in omnibus suis tenoribus, sententiis, punctis et clausulis, sicut sunt expressae superius, perinde
Strana 446
446 — robur firmitatis obtineant et in sua virtute perdurent, acsi proprietatis, feudi vel alterius juris, in litteris praedictis ex- pressi, conditio nunquam foret errore, negligentia seu alias quomodolibet interrupta. Nulli ergo hominum liceat hanc nostrae declarationis, pronuntiationis, diffinitionis seu statuti paginam infringere seu ei quovis ausu temerario contraire, sub poena mille marcarum puri argenti, quas ab eo, qui contra fecerit, toties quoties contra factum fuerit, irremissibiliter exigi volumus et recipi ac earum medietatem nostri imperialis aerarii sive fisci, resi- duam vero partem illustrium Boemiae regum usibus applicari. (Signum serenissimi principis ac domini, d. Caroli IV. R. I. invictissimi et gloriosissimi, B. regis.) Testes huius rei . . . Datum Nurnberg a. D. 1358, Indictione XI., secundo Kalendas Julii, regnorum nostrorum anno XII., imperii IV. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLVI. — Brandl IX. 105.) List Vilhelma Kolínského (ddo. Coloniae 1358, 3. Augusti), Gerlacha Mohutského (ddo. Erenfels 1358, 20. Augusti), Boemunda Trierského arci- biskupa (ddo. Treveris 1358, 22. Julii), Ruprechta falckrabí na Reynu (ddo. Germirsheimb 1358 14. Augusti), dva listy Rudolfa kniežete saského (dilo. Normbergae 1359, 28. Junii), Ludvíka bramburského markrabí (ddo. Pragae 1360, 1. Febr.), Otty markrabí bramburského (ddo. Pragae 1360, 2. Febr). A ti všichni korfirstové svými listy vyznávají, že ten zámek Flos jest pravé dědictvie kraluov českých a ačkolivěk v tom listu, kdež jest Cheb zastaven k koruně české a při tom zmínka jest o tom zámku Flossu, že jest to se stalo z omylu a že to k žádné škodě koruně české nemá býti. (A. K. — Lunig I. n. CLXXXVII, CXC, CCVIII, CCIX.) 433. Principum electorum enuntiationes in causa venditionis castrorum Hohenstein, Herspruk et Auerbach. 1358, mense Julio. List Ruprechta st. falckrabí, že Hohenstein, Herspruk a Auerbach k Říši lénem přislušejí a k žádnému jinému. (ddo. Heidelbergae 5. Julii.) (A. K. — Lunig I. n. CXCI.)
446 — robur firmitatis obtineant et in sua virtute perdurent, acsi proprietatis, feudi vel alterius juris, in litteris praedictis ex- pressi, conditio nunquam foret errore, negligentia seu alias quomodolibet interrupta. Nulli ergo hominum liceat hanc nostrae declarationis, pronuntiationis, diffinitionis seu statuti paginam infringere seu ei quovis ausu temerario contraire, sub poena mille marcarum puri argenti, quas ab eo, qui contra fecerit, toties quoties contra factum fuerit, irremissibiliter exigi volumus et recipi ac earum medietatem nostri imperialis aerarii sive fisci, resi- duam vero partem illustrium Boemiae regum usibus applicari. (Signum serenissimi principis ac domini, d. Caroli IV. R. I. invictissimi et gloriosissimi, B. regis.) Testes huius rei . . . Datum Nurnberg a. D. 1358, Indictione XI., secundo Kalendas Julii, regnorum nostrorum anno XII., imperii IV. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLVI. — Brandl IX. 105.) List Vilhelma Kolínského (ddo. Coloniae 1358, 3. Augusti), Gerlacha Mohutského (ddo. Erenfels 1358, 20. Augusti), Boemunda Trierského arci- biskupa (ddo. Treveris 1358, 22. Julii), Ruprechta falckrabí na Reynu (ddo. Germirsheimb 1358 14. Augusti), dva listy Rudolfa kniežete saského (dilo. Normbergae 1359, 28. Junii), Ludvíka bramburského markrabí (ddo. Pragae 1360, 1. Febr.), Otty markrabí bramburského (ddo. Pragae 1360, 2. Febr). A ti všichni korfirstové svými listy vyznávají, že ten zámek Flos jest pravé dědictvie kraluov českých a ačkolivěk v tom listu, kdež jest Cheb zastaven k koruně české a při tom zmínka jest o tom zámku Flossu, že jest to se stalo z omylu a že to k žádné škodě koruně české nemá býti. (A. K. — Lunig I. n. CLXXXVII, CXC, CCVIII, CCIX.) 433. Principum electorum enuntiationes in causa venditionis castrorum Hohenstein, Herspruk et Auerbach. 1358, mense Julio. List Ruprechta st. falckrabí, že Hohenstein, Herspruk a Auerbach k Říši lénem přislušejí a k žádnému jinému. (ddo. Heidelbergae 5. Julii.) (A. K. — Lunig I. n. CXCI.)
Strana 447
447 List Rudolfa kniežete saského, že mu svědomo jest o prodaji Hohen- steinu, Herspruku a Auerbachu a že z těch léno béře od Říše. (ddo. Norm- bergae 22. Julii.) Viléma, Kolínského, Gerlacha Mohutského a Boemunda Trierského arcib. listové o prodaji těch zámkuov. (A. K. — Lunig I. n. CXCI, CXCIII. — Cf. 358.) 434. Castri Spremberg acquisitio emptitia. 1358, 20. Augusti. (Sulzbachii.) List lantkrabi durinského Fridricha, kdež zámek svüj Spremberg prodává ciesaři K. i jeho budúcím, kralóm českým. (A. K. — Lunig I. n. CXCIV.) 435. Literae reversales ducum Olesnicensium de servitio castri Milicz. 1358, 26. Septembris. (Wratislaviae.) List což se zámku Miliče dotýče, kdež Kunrát knieže Olešnické vyznává za se i za své dědice, že hrad jeho Milič má vždycky otevřen býti kralóm českým ke každé potřebě, proti všem lidem, žádného nevymíňujíc. (A. K. — Balbin VIII. p. 228. — Grünhagen II. 36.) 436. Emptio oppidi Bernow ad castrum Floss. 1358, 7. Octobris. Listové dva Mikuláše opata Waltsasského, že ciesař K. jako král český vyplatil městečko Bernow i s vesnicemi k zámku Flossu, a to obrátil k koruně české na věčnost. Nos fratres Nicolaus abbas etc., conventum facientes in nostro monasterio Waldsassen, Cisterciensis ordinis, Ratisbo- nensis diocesis, notum facimus tenore praesentium universis, quod cum villam Bernaw, quam serenissimus et invictissimus princeps et d., d. Carolus Rom. Imp. s. a. et B. rex illustris, dominus noster gratiosus, nunc in oppidum verti et murari constituit, infra scriptae villae vid. Ehenfeld, Breytenbrun cum desertis Gerbersreut et Steinbach cum suis pertinentiis
447 List Rudolfa kniežete saského, že mu svědomo jest o prodaji Hohen- steinu, Herspruku a Auerbachu a že z těch léno béře od Říše. (ddo. Norm- bergae 22. Julii.) Viléma, Kolínského, Gerlacha Mohutského a Boemunda Trierského arcib. listové o prodaji těch zámkuov. (A. K. — Lunig I. n. CXCI, CXCIII. — Cf. 358.) 434. Castri Spremberg acquisitio emptitia. 1358, 20. Augusti. (Sulzbachii.) List lantkrabi durinského Fridricha, kdež zámek svüj Spremberg prodává ciesaři K. i jeho budúcím, kralóm českým. (A. K. — Lunig I. n. CXCIV.) 435. Literae reversales ducum Olesnicensium de servitio castri Milicz. 1358, 26. Septembris. (Wratislaviae.) List což se zámku Miliče dotýče, kdež Kunrát knieže Olešnické vyznává za se i za své dědice, že hrad jeho Milič má vždycky otevřen býti kralóm českým ke každé potřebě, proti všem lidem, žádného nevymíňujíc. (A. K. — Balbin VIII. p. 228. — Grünhagen II. 36.) 436. Emptio oppidi Bernow ad castrum Floss. 1358, 7. Octobris. Listové dva Mikuláše opata Waltsasského, že ciesař K. jako král český vyplatil městečko Bernow i s vesnicemi k zámku Flossu, a to obrátil k koruně české na věčnost. Nos fratres Nicolaus abbas etc., conventum facientes in nostro monasterio Waldsassen, Cisterciensis ordinis, Ratisbo- nensis diocesis, notum facimus tenore praesentium universis, quod cum villam Bernaw, quam serenissimus et invictissimus princeps et d., d. Carolus Rom. Imp. s. a. et B. rex illustris, dominus noster gratiosus, nunc in oppidum verti et murari constituit, infra scriptae villae vid. Ehenfeld, Breytenbrun cum desertis Gerbersreut et Steinbach cum suis pertinentiis
Strana 448
448 — ad castrum Floz et jurisdictionem eius dudum et ab antiquo spectaverint et adhuc rite pertineant, et monasterio nostro Waldsassen a clarae memoriae quondam illustribus B. regibus, naturalibus et hereditariis dominis castri praedicti, nomine et titulo veri pignoris pro D sex. grossorum Pragensium usualis et currentis monetae rite fuerint obligatae, sicut easdem obligationis seu pignoris titulo dictum monasterium nostrum Waldsassen possedit et tenuit multis temporibus retroactis ; et cum praefatus dominus noster pro se tanquam B. rege, heredibus et successoribus suis, B. regibus, et eiusdem regni corona dictum oppidum cum villis, juribus et pertinentiis memoratis, quae et quas possedit et possidet, a religioso viro domino Francisco, tunc abbate et a conventu nostris cum debitis et opportunis solemnitatibus observatis, etiam omnibus, quae de jure vel approbata consuetudine ordinis nostri observanda fuerunt, pro antedictis quingentis sexagenis grossorum Pragensium juste redemerit et centum sexagenas grossorum praedictorum nobis addiderit de gratia speciali, pecuniam ipsam, utpote sexingentas sexagenas grossorum huiusmodi, nobis solvendo intergraliter et complete. Cum igitur de tali redemptione sic legitime facta constet nobis indubie et pecunia praefata integraliter et sine diminu- tione soluta fuerit et nostri monasterii congruentibus usibus utiliter applicata: nos ipsam redemptionem seu exsolutionem cum omnibus ab ea dependentibus ratam et gratam habentes, dictum oppidum Bernaw cum supra scriptis villis, scilicet Ehenfeldt, Breytenbrunn ac villis desertis Gerbersreut et Steinbach cum agris, pratis, campis, pascuis, forestis, terris cultis et incultis, decimis, judiciis, censibus, reditibus et proventibus, aquis, aquarum decursibus, molendinis, piscati- onibus, viis et inviis ac omnibus et singulis eorum juribus ac pertinentiis, quaesitis ac inquirendis, quibuscunque nominibus nuncupentur, infra dicti oppidi et villarum et solitudinum praemissarum limites et circumferentias situatis, ad praefatum dominum nostrum Imperatorem tanquam B. regem, heredes et successores suos, reges B., et eiusdem regni coronam voluntarie, animo deliberato ac capitulari consensu remittimus tanquam
448 — ad castrum Floz et jurisdictionem eius dudum et ab antiquo spectaverint et adhuc rite pertineant, et monasterio nostro Waldsassen a clarae memoriae quondam illustribus B. regibus, naturalibus et hereditariis dominis castri praedicti, nomine et titulo veri pignoris pro D sex. grossorum Pragensium usualis et currentis monetae rite fuerint obligatae, sicut easdem obligationis seu pignoris titulo dictum monasterium nostrum Waldsassen possedit et tenuit multis temporibus retroactis ; et cum praefatus dominus noster pro se tanquam B. rege, heredibus et successoribus suis, B. regibus, et eiusdem regni corona dictum oppidum cum villis, juribus et pertinentiis memoratis, quae et quas possedit et possidet, a religioso viro domino Francisco, tunc abbate et a conventu nostris cum debitis et opportunis solemnitatibus observatis, etiam omnibus, quae de jure vel approbata consuetudine ordinis nostri observanda fuerunt, pro antedictis quingentis sexagenis grossorum Pragensium juste redemerit et centum sexagenas grossorum praedictorum nobis addiderit de gratia speciali, pecuniam ipsam, utpote sexingentas sexagenas grossorum huiusmodi, nobis solvendo intergraliter et complete. Cum igitur de tali redemptione sic legitime facta constet nobis indubie et pecunia praefata integraliter et sine diminu- tione soluta fuerit et nostri monasterii congruentibus usibus utiliter applicata: nos ipsam redemptionem seu exsolutionem cum omnibus ab ea dependentibus ratam et gratam habentes, dictum oppidum Bernaw cum supra scriptis villis, scilicet Ehenfeldt, Breytenbrunn ac villis desertis Gerbersreut et Steinbach cum agris, pratis, campis, pascuis, forestis, terris cultis et incultis, decimis, judiciis, censibus, reditibus et proventibus, aquis, aquarum decursibus, molendinis, piscati- onibus, viis et inviis ac omnibus et singulis eorum juribus ac pertinentiis, quaesitis ac inquirendis, quibuscunque nominibus nuncupentur, infra dicti oppidi et villarum et solitudinum praemissarum limites et circumferentias situatis, ad praefatum dominum nostrum Imperatorem tanquam B. regem, heredes et successores suos, reges B., et eiusdem regni coronam voluntarie, animo deliberato ac capitulari consensu remittimus tanquam
Strana 449
449 — ad naturale et hereditarium dominium, nos omnibus titulis, quibus nobis dictorum bonorum possessio competebat, penitus exuentes. Promittentes pro nobis et successoribus nostris in per- petuum, bona fide, sine dolo, dictum oppidum, villas, bona et pertinentias nunquam aliquibus futuris temporibus arrestare, impetere, postulare seu repetere, quovis ingenio seu colore quaesitis, jure vel facto, directe vel indirecte, publice vel occulte; renuntiantes expresse pro nobis, heredibus et suc- cessoribus nostris in perpetuum omni juri, juris actioni, im- petioni, quaestioni seu titulo nobis in praedictis oppido Bernaw, villis, bonis et pertinentiis pridem aut nunc competentibus seu competituris inantea, jure vel facto, et omni canonum et legum auxilio, privilegiis, literis, statutis, reformationibus, praescriptionibus et auxiliis quibuscunque; renuntiantes etiam exceptioni non numeratae, non solutae seu pagatae pecuniae, non boni seu legalis auri vel argenti, et aliis omnibus simpli- citér, quibus dicta pecunia denuo repeti possit seu quomodo- libet postulari. Profitentes expresse, quod omnes et singulae literae et privilegia, si quas aut quae in lucem prodire contigerit, quibus nobis aut successoribus nostris pro antedictis oppido, villis, pertinentiis monitio, impeditio seu arrestatio adversus reges B. posset competere, nullius valoris existant vel existere debeant penitus vel momenti. In quorum fidem etc. Actum et datum in monasterio et capitulo nostro Walt- sassen praefato a. D. 1358, septimo die mensis Octobris. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXV.) 437. Acquisitio castri Rabenstein emptitia. 1358, 9. Octobris. (Pragae.) Ulricus, Hynco, Heinslinus et Smilo Pflugones de Rabenstein a Carolo IV. in gratiam recepti eidem atque regno B. fidelitatem, pacem et tranquillitatem perpetuo servare promittunt. Codex jur. boh. II. 1. 29
449 — ad naturale et hereditarium dominium, nos omnibus titulis, quibus nobis dictorum bonorum possessio competebat, penitus exuentes. Promittentes pro nobis et successoribus nostris in per- petuum, bona fide, sine dolo, dictum oppidum, villas, bona et pertinentias nunquam aliquibus futuris temporibus arrestare, impetere, postulare seu repetere, quovis ingenio seu colore quaesitis, jure vel facto, directe vel indirecte, publice vel occulte; renuntiantes expresse pro nobis, heredibus et suc- cessoribus nostris in perpetuum omni juri, juris actioni, im- petioni, quaestioni seu titulo nobis in praedictis oppido Bernaw, villis, bonis et pertinentiis pridem aut nunc competentibus seu competituris inantea, jure vel facto, et omni canonum et legum auxilio, privilegiis, literis, statutis, reformationibus, praescriptionibus et auxiliis quibuscunque; renuntiantes etiam exceptioni non numeratae, non solutae seu pagatae pecuniae, non boni seu legalis auri vel argenti, et aliis omnibus simpli- citér, quibus dicta pecunia denuo repeti possit seu quomodo- libet postulari. Profitentes expresse, quod omnes et singulae literae et privilegia, si quas aut quae in lucem prodire contigerit, quibus nobis aut successoribus nostris pro antedictis oppido, villis, pertinentiis monitio, impeditio seu arrestatio adversus reges B. posset competere, nullius valoris existant vel existere debeant penitus vel momenti. In quorum fidem etc. Actum et datum in monasterio et capitulo nostro Walt- sassen praefato a. D. 1358, septimo die mensis Octobris. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXV.) 437. Acquisitio castri Rabenstein emptitia. 1358, 9. Octobris. (Pragae.) Ulricus, Hynco, Heinslinus et Smilo Pflugones de Rabenstein a Carolo IV. in gratiam recepti eidem atque regno B. fidelitatem, pacem et tranquillitatem perpetuo servare promittunt. Codex jur. boh. II. 1. 29
Strana 450
450 — Iidem castrum suum Rabenstein ac bona sua in regno B. sita omnia Carolo vendidisse, pecuniamque recepisse fatentur, omnique juri in eisdem in perpetuum renuntiant. (Arch. S. Wenc.) 438. Henrici Rays investitura de castro Stein. 1358, 23. Novembris. (Pragae.) Jan Henrych Rays z Plavna vyznává, že jest přijal léno na hrad řečený Stein od biskupa Mindenského, mocného úředníka ciesaře K., k JMsti ruce jakožto krále českého. (A. K. — Lunig I. n. CXCV.) 439. Episcopus Wratislaviensis cum capitulo reco- gnoscunt oppidum Grotkow tenere se nomine feudi. 1358, 29. Novembris. List Preclava biskupa Vratislavského a kapitoly, že přijali a při- jímají město Grotkov v manstvie od krále Jana českého, dědicóv jeho i budúcích a koruny české. Druhý list téhož bískupa i kapitoly, že město Grotkov přijímají a budúcí jich přijímati mají v manstvie od ciesaře Karla a budúcích českých kralóv v táž slova a datum jednostajně. In nomine Domini Amen. Nos Preczlaus D. gr. epi- scopus etc., totumque capitulum Wratislaviensis ecclesiae, notum facimus tenore praesentium universis, quod cum b. m. illustris princeps, d. Boleczlaus, quondam dux Sleziae et dominus Bregensis, dum viveret, oppidum Grotkaw cum terra, districtu, munitionibus ac omnibus et singulis greniciis, metis, circumferentiis, juribus et pertinentiis suis, quod, quas et quae a cl. rec. magnifico et excellenti principe, d. Joanne olim B. rege, domino et patrono nostro, tenebat in feudum, animo deliberato, sano etiam fidelium suorum accedente consilio, nobis et ecclesiae nostrae Wratislaviensi vendiderit et nos et ecclesia nostra Wratislaviensis praedicta in posses- sione dicti oppidi et pertinentiarum ipsius fuerimus multo jam tempore retroacto, ac idem oppidum et eius pertinentias a praefato domino nostro, B. rege, velut superiore feudi domino, in feudum et justo ac legitimo feudi titulo, jure, more et con-
450 — Iidem castrum suum Rabenstein ac bona sua in regno B. sita omnia Carolo vendidisse, pecuniamque recepisse fatentur, omnique juri in eisdem in perpetuum renuntiant. (Arch. S. Wenc.) 438. Henrici Rays investitura de castro Stein. 1358, 23. Novembris. (Pragae.) Jan Henrych Rays z Plavna vyznává, že jest přijal léno na hrad řečený Stein od biskupa Mindenského, mocného úředníka ciesaře K., k JMsti ruce jakožto krále českého. (A. K. — Lunig I. n. CXCV.) 439. Episcopus Wratislaviensis cum capitulo reco- gnoscunt oppidum Grotkow tenere se nomine feudi. 1358, 29. Novembris. List Preclava biskupa Vratislavského a kapitoly, že přijali a při- jímají město Grotkov v manstvie od krále Jana českého, dědicóv jeho i budúcích a koruny české. Druhý list téhož bískupa i kapitoly, že město Grotkov přijímají a budúcí jich přijímati mají v manstvie od ciesaře Karla a budúcích českých kralóv v táž slova a datum jednostajně. In nomine Domini Amen. Nos Preczlaus D. gr. epi- scopus etc., totumque capitulum Wratislaviensis ecclesiae, notum facimus tenore praesentium universis, quod cum b. m. illustris princeps, d. Boleczlaus, quondam dux Sleziae et dominus Bregensis, dum viveret, oppidum Grotkaw cum terra, districtu, munitionibus ac omnibus et singulis greniciis, metis, circumferentiis, juribus et pertinentiis suis, quod, quas et quae a cl. rec. magnifico et excellenti principe, d. Joanne olim B. rege, domino et patrono nostro, tenebat in feudum, animo deliberato, sano etiam fidelium suorum accedente consilio, nobis et ecclesiae nostrae Wratislaviensi vendiderit et nos et ecclesia nostra Wratislaviensis praedicta in posses- sione dicti oppidi et pertinentiarum ipsius fuerimus multo jam tempore retroacto, ac idem oppidum et eius pertinentias a praefato domino nostro, B. rege, velut superiore feudi domino, in feudum et justo ac legitimo feudi titulo, jure, more et con-
Strana 451
451 — ditione feudi acceperimus, sibique praestiterimus homagii, obedientiae et fidelitatis debitum juramentum: igitur animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed omnium com- muni accedente voto pariter et consensu, nobis pluries ob hoc personaliter in capitulum convocatis, praefatum oppidum Grotkaw cum terra, districtu, munitionibus et omnibus et singulis juribus et pertinentiis suis, nostro et ecclesiae nostrae Wratislaviensis nomine, a serenissimo et invictissimo principe et domino, d. Carolo R. I. s. a. et B. rege illustrissimo, do- mino et patrono nostro gratioso, tanquam B. rege et regni et coronae B. herede legitimo, in feudum ac veri et justi feudi titulo suscepimus, sibique et coronae regni B. praestitimus, prout veri vasalli vero, ordinario, legitimo et justo feudi domino jure tenentur, obedientiae, subjectionis, homagii et fidelitatis debitum et solitum juramentum. Promittimus etiam virtute et vigore eiusdem juramenti per nos solemniter et legitime praestiti pro nobis et suc- cessoribus nostris et ecclesiae Wratislaviensis in perpetuum, praefato domino nostro Imperatori tanquam regi B., heredibus et successoribus suis, B. regibus, et eiusdem regni coronae, tanquam veris, ordinariis, naturalibus, hereditariis et legitimis dominis nostris occasione dictorum oppidi, terrae, districtus et dominii Grotkowiensis et pertinentiarum ipsius, tanquam veri et legitimi vasalli parere, obedire et intendere in omnibus simpliciter, ad quae vasalli dominis suis heredi- tariis, superioribus et legitimis obligari noscuntur. Promittentes nihilominus virtute et vigore juramenti praedicti pro nobis et successoribus nostris, praefatis dominis nostris et patronis, B. regibus, quod quotiescunque regem B., dominum et patronum nostrum, mori continget, quod tunc episcopus Wratislaviensis, qui pro tempore fuerit, una cum melioribus praelatis ecclesiae, nomine et vice sui et capituli, ad coronationem futuri regis debebunt accedere et ibidem coronato rege statim ab ipso oppidum praefatum, terras, dictrictum et pertinentias in feudum suscipere et tempore susceptionis huiusmodi innovare juramentum expressatum superius. Ac ipse episcopus, qui pro tempore fuerit, velut 29*
451 — ditione feudi acceperimus, sibique praestiterimus homagii, obedientiae et fidelitatis debitum juramentum: igitur animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed omnium com- muni accedente voto pariter et consensu, nobis pluries ob hoc personaliter in capitulum convocatis, praefatum oppidum Grotkaw cum terra, districtu, munitionibus et omnibus et singulis juribus et pertinentiis suis, nostro et ecclesiae nostrae Wratislaviensis nomine, a serenissimo et invictissimo principe et domino, d. Carolo R. I. s. a. et B. rege illustrissimo, do- mino et patrono nostro gratioso, tanquam B. rege et regni et coronae B. herede legitimo, in feudum ac veri et justi feudi titulo suscepimus, sibique et coronae regni B. praestitimus, prout veri vasalli vero, ordinario, legitimo et justo feudi domino jure tenentur, obedientiae, subjectionis, homagii et fidelitatis debitum et solitum juramentum. Promittimus etiam virtute et vigore eiusdem juramenti per nos solemniter et legitime praestiti pro nobis et suc- cessoribus nostris et ecclesiae Wratislaviensis in perpetuum, praefato domino nostro Imperatori tanquam regi B., heredibus et successoribus suis, B. regibus, et eiusdem regni coronae, tanquam veris, ordinariis, naturalibus, hereditariis et legitimis dominis nostris occasione dictorum oppidi, terrae, districtus et dominii Grotkowiensis et pertinentiarum ipsius, tanquam veri et legitimi vasalli parere, obedire et intendere in omnibus simpliciter, ad quae vasalli dominis suis heredi- tariis, superioribus et legitimis obligari noscuntur. Promittentes nihilominus virtute et vigore juramenti praedicti pro nobis et successoribus nostris, praefatis dominis nostris et patronis, B. regibus, quod quotiescunque regem B., dominum et patronum nostrum, mori continget, quod tunc episcopus Wratislaviensis, qui pro tempore fuerit, una cum melioribus praelatis ecclesiae, nomine et vice sui et capituli, ad coronationem futuri regis debebunt accedere et ibidem coronato rege statim ab ipso oppidum praefatum, terras, dictrictum et pertinentias in feudum suscipere et tempore susceptionis huiusmodi innovare juramentum expressatum superius. Ac ipse episcopus, qui pro tempore fuerit, velut 29*
Strana 452
452 — alii principes ligii, capitulum vero velut vasalli regni et coronae B., berna, talliis seu exactionibus ac ceteris grava- minibus exceptis, ad quas et quae non recognoscimus nos teneri, ... facere tenebuntur, toties quoties in morte regis B. seu Wratislaviensis episcopi, casuum mutabilitate poscente, fuerit opportunum. Praesentium sub nostris sigillis testimonio literarum. Datum et actum Wratislaviae, tertio Kal. Decembris a. D. 1358. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Sommersberg I. — Grün- hagen Il. 223.) 440. Recognitio dominii super ducatibus Sleziae, exceptis ducatibus Swidnicensi et Jaurensi, at incluso episcopatu Wratislaviensi. 1358, 30. Novembris. List Preclava biskupa Vrat. a vší kapitoly, kdež se ciesaři K. jakžto českému králi dědičně a k koruně české seznávají jakžto k dě- dičným a pravým pánuom, též jej majíce jako někdy krále Jana za svého pána z těch zamkóv a měst Vratislavi, Neumarktu, Frankensteinu, Namyslovi. — Druhý list v táž slova. Nos Preczlaus D. gr. episcopus etc., totumque capi- tulum Wratislaviensis ecclesiae, notum facimus tenore praesentium universis: Quia serenissimus ac invictissimus princeps et dominus, d. Carolus R. I. s. a. et B. rex illustris, dominus et patronus noster gratiosus, tanquam B. rex, principatus, ducatus, terrarum, districtuum et civitatis Wratislaviensis, oppidi Noviforensis et aliorum oppidorum et omnium, quae pertinent ad praemissa, hereditarius, ordinarius ac naturalis dominus et legitimus heres existit, sicut etiam clarae memoriae illustris princeps, d. Joannes, quondam B. rex, ipsius genitor, pro se, heredibus et successoribus suis, regibus B. et eiusdem regni corona, omnia praedicta et eorum quodlibet ex donatione piae recordationis illustris principis quondam d. Henrici, sexti et ultimi ducis Wratislaviensis, hereditario, justo et legitimo titulo possedit; et quia omnium
452 — alii principes ligii, capitulum vero velut vasalli regni et coronae B., berna, talliis seu exactionibus ac ceteris grava- minibus exceptis, ad quas et quae non recognoscimus nos teneri, ... facere tenebuntur, toties quoties in morte regis B. seu Wratislaviensis episcopi, casuum mutabilitate poscente, fuerit opportunum. Praesentium sub nostris sigillis testimonio literarum. Datum et actum Wratislaviae, tertio Kal. Decembris a. D. 1358. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Sommersberg I. — Grün- hagen Il. 223.) 440. Recognitio dominii super ducatibus Sleziae, exceptis ducatibus Swidnicensi et Jaurensi, at incluso episcopatu Wratislaviensi. 1358, 30. Novembris. List Preclava biskupa Vrat. a vší kapitoly, kdež se ciesaři K. jakžto českému králi dědičně a k koruně české seznávají jakžto k dě- dičným a pravým pánuom, též jej majíce jako někdy krále Jana za svého pána z těch zamkóv a měst Vratislavi, Neumarktu, Frankensteinu, Namyslovi. — Druhý list v táž slova. Nos Preczlaus D. gr. episcopus etc., totumque capi- tulum Wratislaviensis ecclesiae, notum facimus tenore praesentium universis: Quia serenissimus ac invictissimus princeps et dominus, d. Carolus R. I. s. a. et B. rex illustris, dominus et patronus noster gratiosus, tanquam B. rex, principatus, ducatus, terrarum, districtuum et civitatis Wratislaviensis, oppidi Noviforensis et aliorum oppidorum et omnium, quae pertinent ad praemissa, hereditarius, ordinarius ac naturalis dominus et legitimus heres existit, sicut etiam clarae memoriae illustris princeps, d. Joannes, quondam B. rex, ipsius genitor, pro se, heredibus et successoribus suis, regibus B. et eiusdem regni corona, omnia praedicta et eorum quodlibet ex donatione piae recordationis illustris principis quondam d. Henrici, sexti et ultimi ducis Wratislaviensis, hereditario, justo et legitimo titulo possedit; et quia omnium
Strana 453
453 — principatuum, ducatuum, omnium et singulorum principum sive ducum Sleziae et Opuliensis, quibus etiam specialibus appel- lentur nominibus, ducatu Svidnicensi et Javorensi duntaxat excepto, partim directo, partim vero utili et immediato dominio est, prout universalis habet cunctorum notitia, superior dominus generalis et principatus necnon ducatus praedicti cum omni- bus honoribus, juribus et pertinentiis suis ab eo tanquam rege B. et a corona regni praefati in feodum dependent, sicat hoc principes et duces praefati in nostra constituti praesentia, confessione notoria publice fatebantur, profitendo etiam, qualiter praefato domino nostro Imperatori tanquam regi B., heredibus et successoribus, B. regibus et eiusdem regni coronae, tanquam veris, naturalibus, hereditariis et legitimis dominis, pro se ac successoribus suis, Sleziae et Opuliensis ducibus, praestiterint homagii, fidelitatis, obedientiae et subjectionis debitae consueta ac solemnia juramenta, et quod praedicti ducatus Sleziae et Opuliensis, necnon ducatus vel civitas Wratislaviensis et etiam alia oppida, terrae, districtus et pertinentiae cum omnibus dominiis, honoribus et juribus suis regno et coronae B. de communi voluntate, voto et con- silio eorundem principum et etiam aliorum, quorum ad hoc requiri debeat assensus, uniti et incorporati ac inviscerati sint et esse débeant, adeo irrevocabiliter et inconvulse, ut a praefatis regni et corona B. scindi, dividi seu alienari non debeant quovis modo, sicut hoc principum praedictorum et aliorum similiter, quorum interesse potuit, est juramentis cor- poralibus solemniter approbatum. Et cum episcopalis sedes seu cathedra ecclesiae nostrae Wratislaviensis noscatur sita in civitate Wratislaviensi, praedictaque civitas, ut praemittitur, regno et coronae B. ac domino nostro Imperatori praefato, tanquam regi B., est immediate subjecta, qui nobis et ecclesiae nostrae prae- dictae multas speciales munificentias de regia munificentia nos- citur contulisse: ob hoc grata vicissitudine sibi, ne tantorum beneficiorum simus ingrati, occurrere cupientes, animo delibe- rato, non per errorem aut improvide, sed maturo et communi praecedente consilio, pari omnium nostrum voluntate, voto
453 — principatuum, ducatuum, omnium et singulorum principum sive ducum Sleziae et Opuliensis, quibus etiam specialibus appel- lentur nominibus, ducatu Svidnicensi et Javorensi duntaxat excepto, partim directo, partim vero utili et immediato dominio est, prout universalis habet cunctorum notitia, superior dominus generalis et principatus necnon ducatus praedicti cum omni- bus honoribus, juribus et pertinentiis suis ab eo tanquam rege B. et a corona regni praefati in feodum dependent, sicat hoc principes et duces praefati in nostra constituti praesentia, confessione notoria publice fatebantur, profitendo etiam, qualiter praefato domino nostro Imperatori tanquam regi B., heredibus et successoribus, B. regibus et eiusdem regni coronae, tanquam veris, naturalibus, hereditariis et legitimis dominis, pro se ac successoribus suis, Sleziae et Opuliensis ducibus, praestiterint homagii, fidelitatis, obedientiae et subjectionis debitae consueta ac solemnia juramenta, et quod praedicti ducatus Sleziae et Opuliensis, necnon ducatus vel civitas Wratislaviensis et etiam alia oppida, terrae, districtus et pertinentiae cum omnibus dominiis, honoribus et juribus suis regno et coronae B. de communi voluntate, voto et con- silio eorundem principum et etiam aliorum, quorum ad hoc requiri debeat assensus, uniti et incorporati ac inviscerati sint et esse débeant, adeo irrevocabiliter et inconvulse, ut a praefatis regni et corona B. scindi, dividi seu alienari non debeant quovis modo, sicut hoc principum praedictorum et aliorum similiter, quorum interesse potuit, est juramentis cor- poralibus solemniter approbatum. Et cum episcopalis sedes seu cathedra ecclesiae nostrae Wratislaviensis noscatur sita in civitate Wratislaviensi, praedictaque civitas, ut praemittitur, regno et coronae B. ac domino nostro Imperatori praefato, tanquam regi B., est immediate subjecta, qui nobis et ecclesiae nostrae prae- dictae multas speciales munificentias de regia munificentia nos- citur contulisse: ob hoc grata vicissitudine sibi, ne tantorum beneficiorum simus ingrati, occurrere cupientes, animo delibe- rato, non per errorem aut improvide, sed maturo et communi praecedente consilio, pari omnium nostrum voluntate, voto
Strana 454
454 — pariter et assensu nobis ob hoc pluries personaliter in capitulo congregatis, pro nobis et successoribus nostris in perpetuum recognoscimus et tenore praesentium publice profitemur, quod praefatus dominus noster Imperator tanquam B. rex pro se, heredibus et successoribus suis, B. regibus et eiusdem regni corona, est patronus noster principalis et dominus ratione Wratislaviensis ecclesiae et bonorum ipsius, quae habemus in communi vel in singulari, in terris sive districtibus Wratisla- viensi, Noviforensi, Frankensteinensi et Namslaviensi, quas et quos inpraesentiarum obtinet et ipse aut sui heredes et successores regni B. (favente Deo) futuris temporibus obti- nebunt, quodque ad ipsum, heredes et successores suos, B. reges, regnum et coronam Boemiae tanquam principalem pa- tronum et dominum nostrum tenemur et volumus fidelem habere respectum ac ipsos tanquam principales patronos et dominos nostros juvare fideliter, sicut et expedit, dignis hono- ribus venerari. Et licet quaedam alia bona nostra et ecclesiae nostrae praedictae sint etiam hincinde in terris et principatibus ducum Sleziae et Opuliensis, regno B. incorporatis et unitis, ut praemittitur, quia tamen omnes principatus huiusmodi a regno et corona B. in feodum dependent: idcirco fatemur etiam bona nostra eadem, praeterquam ea, quae sunt in Swidni- censi et Jaurensi ducatibus, fore in regno B. constituta. Protestamur tamen expresse, quod bona huiusmodi ad nulla onera pecuniaria, personalia sive realia, sint cuiquam penitus obligata. Promittentes bona fide nostra, sine omni dolo, praefatis dominis et patronis nostris, B. regibus, pro nobis et succes- soribus nostris, quod quotiescunque regem B., dominum et patronum nostrum, mori continget, quod tunc episcopus Wrati- slaviensis, qui pro tempore fuerit, una cum melioribus praelatis ecclesiae, nomine et vice sui et capituli, ad coronationem futuri regis, tanquam ad solemnitatem et gaudium patroni et domini nostri ac Wratislaviensis ecclesiae, tenebuntur et debebunt accedere et ibidem coronato rege statim ab ipso oppidum Grotkaw cum ipsius terra et districtu et omnibus ac singulis
454 — pariter et assensu nobis ob hoc pluries personaliter in capitulo congregatis, pro nobis et successoribus nostris in perpetuum recognoscimus et tenore praesentium publice profitemur, quod praefatus dominus noster Imperator tanquam B. rex pro se, heredibus et successoribus suis, B. regibus et eiusdem regni corona, est patronus noster principalis et dominus ratione Wratislaviensis ecclesiae et bonorum ipsius, quae habemus in communi vel in singulari, in terris sive districtibus Wratisla- viensi, Noviforensi, Frankensteinensi et Namslaviensi, quas et quos inpraesentiarum obtinet et ipse aut sui heredes et successores regni B. (favente Deo) futuris temporibus obti- nebunt, quodque ad ipsum, heredes et successores suos, B. reges, regnum et coronam Boemiae tanquam principalem pa- tronum et dominum nostrum tenemur et volumus fidelem habere respectum ac ipsos tanquam principales patronos et dominos nostros juvare fideliter, sicut et expedit, dignis hono- ribus venerari. Et licet quaedam alia bona nostra et ecclesiae nostrae praedictae sint etiam hincinde in terris et principatibus ducum Sleziae et Opuliensis, regno B. incorporatis et unitis, ut praemittitur, quia tamen omnes principatus huiusmodi a regno et corona B. in feodum dependent: idcirco fatemur etiam bona nostra eadem, praeterquam ea, quae sunt in Swidni- censi et Jaurensi ducatibus, fore in regno B. constituta. Protestamur tamen expresse, quod bona huiusmodi ad nulla onera pecuniaria, personalia sive realia, sint cuiquam penitus obligata. Promittentes bona fide nostra, sine omni dolo, praefatis dominis et patronis nostris, B. regibus, pro nobis et succes- soribus nostris, quod quotiescunque regem B., dominum et patronum nostrum, mori continget, quod tunc episcopus Wrati- slaviensis, qui pro tempore fuerit, una cum melioribus praelatis ecclesiae, nomine et vice sui et capituli, ad coronationem futuri regis, tanquam ad solemnitatem et gaudium patroni et domini nostri ac Wratislaviensis ecclesiae, tenebuntur et debebunt accedere et ibidem coronato rege statim ab ipso oppidum Grotkaw cum ipsius terra et districtu et omnibus ac singulis
Strana 455
455 — juribus et pertinentiis nomine Wratislaviensis ecclesiae in feodum suscipere et tempore susceptionis huiusmodi jura- mentum homagii, fidelitatis, obedientiae ac subjectionis, quod alias praefato domino nostro Imperatori tanquam B. regi ratione oppidi et terrae jam dictorum praestitimus, solenniter innovare. Ac ipse Wratislaviensis episcopus, qui pro tempore fuerit, velut alii principes ligii, capitulum vero eiusdem ecclesiae tan- quam vasalli regni et coronae B. omnia et singula facient, quae juxta privilegia et consuetudines regni et coronae B. facere tenebuntur, toties quoties casuum mutabilitate poscente in morte regis B. seu Wratislaviensis episcopi fuerit opportunum, berna, talliis seu exactionibus ac caeteris gravaminibus ex- ceptis, ad quas et quae non recognoscimus nos teneri. Ut etiam respublica regni et coronae B. pro magnifi- centia patronorum et dominorum nostrorum, B. regum, et subditorum regni praedicti grata salute, felicia quondam in- crementa suscipiens, felicibus auctore Deo successibus augeatur: promittimus bona nostra fide et sine omni dolo pro nobis et successoribus nostris in perpetuum, praefato domino nostro Imperatori tanquam B. regi, heredibus et suc- cessoribus suis, B. regibus, quod nulli unquam regi, principi seu alteri personae vel hominibus, cuiuscunque status, digni- tatis, gradus seu conditionis existant, qui regni et coronae Boemiae principes, principatus et ducatus, civitatem Wrati- slaviensem et alia similiter in nostra Wratislaviensi diocesi seu alibi sitos aut sita, nec non dominia, jura, metas seu pro- vincias ipsorum impugnare, offendere vel invadere niterentur, adversus dominos et patronos nostros, B. reges, qui pro tem- pore fuerint, praestabimus et faciemus praestari aut fieri sustinebimus a nobis vel nostris subjectis auxilium, consilium vel favorem, imo omnes et singulas munitiones nostras et ecclesiae Wratislaviensis, nominatim terrae Nysensis, quae terra Nysensis (disponente Domino) praeterquam ad super- scripta et infrascripta promissa, juvamina et aperturas libera semper exstitit et existit, ac alias munitiones, ubicunque fuerint constitutae, adversus invasores, impugnatores seu offen-
455 — juribus et pertinentiis nomine Wratislaviensis ecclesiae in feodum suscipere et tempore susceptionis huiusmodi jura- mentum homagii, fidelitatis, obedientiae ac subjectionis, quod alias praefato domino nostro Imperatori tanquam B. regi ratione oppidi et terrae jam dictorum praestitimus, solenniter innovare. Ac ipse Wratislaviensis episcopus, qui pro tempore fuerit, velut alii principes ligii, capitulum vero eiusdem ecclesiae tan- quam vasalli regni et coronae B. omnia et singula facient, quae juxta privilegia et consuetudines regni et coronae B. facere tenebuntur, toties quoties casuum mutabilitate poscente in morte regis B. seu Wratislaviensis episcopi fuerit opportunum, berna, talliis seu exactionibus ac caeteris gravaminibus ex- ceptis, ad quas et quae non recognoscimus nos teneri. Ut etiam respublica regni et coronae B. pro magnifi- centia patronorum et dominorum nostrorum, B. regum, et subditorum regni praedicti grata salute, felicia quondam in- crementa suscipiens, felicibus auctore Deo successibus augeatur: promittimus bona nostra fide et sine omni dolo pro nobis et successoribus nostris in perpetuum, praefato domino nostro Imperatori tanquam B. regi, heredibus et suc- cessoribus suis, B. regibus, quod nulli unquam regi, principi seu alteri personae vel hominibus, cuiuscunque status, digni- tatis, gradus seu conditionis existant, qui regni et coronae Boemiae principes, principatus et ducatus, civitatem Wrati- slaviensem et alia similiter in nostra Wratislaviensi diocesi seu alibi sitos aut sita, nec non dominia, jura, metas seu pro- vincias ipsorum impugnare, offendere vel invadere niterentur, adversus dominos et patronos nostros, B. reges, qui pro tem- pore fuerint, praestabimus et faciemus praestari aut fieri sustinebimus a nobis vel nostris subjectis auxilium, consilium vel favorem, imo omnes et singulas munitiones nostras et ecclesiae Wratislaviensis, nominatim terrae Nysensis, quae terra Nysensis (disponente Domino) praeterquam ad super- scripta et infrascripta promissa, juvamina et aperturas libera semper exstitit et existit, ac alias munitiones, ubicunque fuerint constitutae, adversus invasores, impugnatores seu offen-
Strana 456
456 — sores quoslibet, complices, adjutores et fautores eorum, praefato domino nostro Imperatori tanquam B. regi, heredibus et suc- cessoribus, B. regibus, capitaneis, officialibus et hominibus ipsorum, dum et quoties opportunitas illud exegerit, pro de- fensione patriae, principatuum, ducatuum, dominiorum, jurium, pertinentiarum et honorum regum, regni et coronae B., qui et quae exprimuntur superius, promittimus, debemus et volumus aperire fideliter et efficere ac procurare per homines, officiales et commissarios nostros, absque cuiuslibet difficultatis obice legaliter aperiri; sic tamen, quod idem dominus noster, heredes et successores ipsius, reges B., non facient cum invasoribus, hostibus et aemulis huiusmodi praeter voluntatem nostram concordiam, vel quod alias reddamur indempnes, ac contra omnes et singulos invasores, oppressores et molestatores nostros, ecclesiae nostrae et bonorum ipsius, tueantur et pro viribus defendant. Harum . . . Actum et datum Wratislaviae, ultima die mensis No- vembris a. D. 1358. (A. K. — Lunig I. n. CXCVI. — Grünhagen I. 14.) 441. Civitatis Plavno homagium. 1358. List města Plavna, že jest jim pán z Plavna rozkázal, kdyžby jeho Buoh neuchoval bez dědicuov, aby přísahu udělali ciesaři K. a jeho budúcím. kralóm českým, a tu přísahu hned sú udělali ciesaři Karlovi. (A. K.) 442. Henricus advocatus de Gerow, subdidit se cum castris et civitatibus suis Boemiae regibus. 1358. List Henrycha foyta z Gerova, kdež najprv kvituje ciesaře Karla, dědice i budúcí z dluhu, kterýmž jemu povinen byl sl. p. král Jan; přitom poddává se dědičně i budúcí své se všemi zámky, tvrzemi, městy, což má nebo mieti bude, ciesaři Karlovi jakožto králi českému, dědicóm i budúcím, jim slibuje pomocen býti, zámky své všecky i tvrze etc. otevříti ku potřebě. (A. K.)
456 — sores quoslibet, complices, adjutores et fautores eorum, praefato domino nostro Imperatori tanquam B. regi, heredibus et suc- cessoribus, B. regibus, capitaneis, officialibus et hominibus ipsorum, dum et quoties opportunitas illud exegerit, pro de- fensione patriae, principatuum, ducatuum, dominiorum, jurium, pertinentiarum et honorum regum, regni et coronae B., qui et quae exprimuntur superius, promittimus, debemus et volumus aperire fideliter et efficere ac procurare per homines, officiales et commissarios nostros, absque cuiuslibet difficultatis obice legaliter aperiri; sic tamen, quod idem dominus noster, heredes et successores ipsius, reges B., non facient cum invasoribus, hostibus et aemulis huiusmodi praeter voluntatem nostram concordiam, vel quod alias reddamur indempnes, ac contra omnes et singulos invasores, oppressores et molestatores nostros, ecclesiae nostrae et bonorum ipsius, tueantur et pro viribus defendant. Harum . . . Actum et datum Wratislaviae, ultima die mensis No- vembris a. D. 1358. (A. K. — Lunig I. n. CXCVI. — Grünhagen I. 14.) 441. Civitatis Plavno homagium. 1358. List města Plavna, že jest jim pán z Plavna rozkázal, kdyžby jeho Buoh neuchoval bez dědicuov, aby přísahu udělali ciesaři K. a jeho budúcím. kralóm českým, a tu přísahu hned sú udělali ciesaři Karlovi. (A. K.) 442. Henricus advocatus de Gerow, subdidit se cum castris et civitatibus suis Boemiae regibus. 1358. List Henrycha foyta z Gerova, kdež najprv kvituje ciesaře Karla, dědice i budúcí z dluhu, kterýmž jemu povinen byl sl. p. král Jan; přitom poddává se dědičně i budúcí své se všemi zámky, tvrzemi, městy, což má nebo mieti bude, ciesaři Karlovi jakožto králi českému, dědicóm i budúcím, jim slibuje pomocen býti, zámky své všecky i tvrze etc. otevříti ku potřebě. (A. K.)
Strana 457
C- 457 — 443. Castrum Reichenek regi Boemiae cessum. 1358. List Ludvíka z Hohenloh, kdež píše všem šenkóm a všem manuom, že jest sstúpil zámku Reycheneku ciesaři Karlovi jakožto českému králi a budúcím českým kralóm, když by ten ciesař povolenie zjednal od biskupa Bamberského, a tu přikazuje svým poddaným manuom, aby léno od krále a koruny české přijímali. (List bez datum.) List Lupolta biskupa Bamberského a kapitoly, kdež povolenie dávají ciesaři Karlovi jakožto českému králi, dědicóm a budúcím českým kralóm na prodaj od Ludvíka z Hohenlohu učiněný zámku Reichneku, též také přivolují k trhu od téhož ciesaře učiněnému o Velden a třetí stránku lesa Veldnerforst od Ruprechta st. a ml. Rudolfa kniežete saského, při tom jiných biskupův, proboštuov, lantkrabí a jiných vladyk list, že mezi ciesařem Karlem, králem českým, věčně a korunú českú a mezí Lupoltem biskupem Bamberským, trh a směna jest učiněna o zámek Reichnek, městečko Velden a třetí stránku lesa etc. (A. K.) 444. Infeudatio oppidorum Burgstadtl et Ardek. 1358 (s. d.). List Kunráda, Fridricha a Hermana bratří z Weydmburka, že ciesaři K. a budúcím kralóm českým a koruně k manství poddávají Burg- stadtl, Ardek a jiné vesnice, a že jim za to odpustil na tom Burgstadtl hrad stavěti; a ten má věčně otevřen býti koruně české. (A. K.) 445. Patronatus super monasterio monialium de Bergen. 1358. Klášter Bergen. List abatvše i všeho konventu, kdež se ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým v obranu dávají a za to k zámkóm Herspruku a Hohensteinu plat dávati mají. (A. K.) 446. Arx Grub regibus Boemiae aperta. 1358. List Konrada z Helegaben, že jeho tvrz, jménem Grub, má otevřena býti ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým a koruně české. (A. K.) 447. Castri Wilhalmsdorf infeudatio. 1358. List Jana, Eberharda, Jetřicha a Štěpána bratří z Wilhalmsdorfu, že se s zámkem Wilhalmsdorfem ciesaři Karlovi, budúcím kralóm českým a koruně dávají pod manstvie a že ten zámek má otevřen býti k věčnosti. (A. K) AL IOh
C- 457 — 443. Castrum Reichenek regi Boemiae cessum. 1358. List Ludvíka z Hohenloh, kdež píše všem šenkóm a všem manuom, že jest sstúpil zámku Reycheneku ciesaři Karlovi jakožto českému králi a budúcím českým kralóm, když by ten ciesař povolenie zjednal od biskupa Bamberského, a tu přikazuje svým poddaným manuom, aby léno od krále a koruny české přijímali. (List bez datum.) List Lupolta biskupa Bamberského a kapitoly, kdež povolenie dávají ciesaři Karlovi jakožto českému králi, dědicóm a budúcím českým kralóm na prodaj od Ludvíka z Hohenlohu učiněný zámku Reichneku, též také přivolují k trhu od téhož ciesaře učiněnému o Velden a třetí stránku lesa Veldnerforst od Ruprechta st. a ml. Rudolfa kniežete saského, při tom jiných biskupův, proboštuov, lantkrabí a jiných vladyk list, že mezi ciesařem Karlem, králem českým, věčně a korunú českú a mezí Lupoltem biskupem Bamberským, trh a směna jest učiněna o zámek Reichnek, městečko Velden a třetí stránku lesa etc. (A. K.) 444. Infeudatio oppidorum Burgstadtl et Ardek. 1358 (s. d.). List Kunráda, Fridricha a Hermana bratří z Weydmburka, že ciesaři K. a budúcím kralóm českým a koruně k manství poddávají Burg- stadtl, Ardek a jiné vesnice, a že jim za to odpustil na tom Burgstadtl hrad stavěti; a ten má věčně otevřen býti koruně české. (A. K.) 445. Patronatus super monasterio monialium de Bergen. 1358. Klášter Bergen. List abatvše i všeho konventu, kdež se ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým v obranu dávají a za to k zámkóm Herspruku a Hohensteinu plat dávati mají. (A. K.) 446. Arx Grub regibus Boemiae aperta. 1358. List Konrada z Helegaben, že jeho tvrz, jménem Grub, má otevřena býti ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým a koruně české. (A. K.) 447. Castri Wilhalmsdorf infeudatio. 1358. List Jana, Eberharda, Jetřicha a Štěpána bratří z Wilhalmsdorfu, že se s zámkem Wilhalmsdorfem ciesaři Karlovi, budúcím kralóm českým a koruně dávají pod manstvie a že ten zámek má otevřen býti k věčnosti. (A. K) AL IOh
Strana 458
458 — 448. Infeudatio arcis Stein renovata. 1358. List pana Henrycha Raysa z Plavna, že znovu s zámkem svým Stein poddal se i své budúcí pod léno ciesaři K. jako králi českému a jeho budúcím. (A. K.) List Henrycha vojta Plavenského, jmenovaného Rays, v němž vyznává Karlovi ciesaři a králi českému, že jako otec jeho, bratří také přijímali v léno tvrz Stein blízko Aldenburgka, tak i on přijímá a na té tvrzi, že králové čeští mají mieti otevření. (A. K.) 449. Castri Hirschberg super Sala obligatio. 1359, 2. Januarii. List ciesaře Karla, že zámek Hirschberk vyplatil od pána z Plavna a obracuje k koruně české. Carolus Quartus etc. Quia castrum Hirsberg super fluvio Sale, Nurembergensis diocesis, situatum, quod de sacri Romani Imperii mero dominio ac utili nec non immediata proprietate constitit, illustri Friderico marchioni Misnensi, principi et con- sanguineo nostro dilecto, pro mille ducentis marcis puri argenti gravis ponderis et sexingentis sexagenis grossorum Pragensium usualis et currentis monetae obligatum reperit nostra serenitas, quod ipse marchio a spectabili Henrico Longo de Plawen pro suprascriptis etiam pecuniis nuper liberasse dignoscitur, quod etiam multo iam tempore in manibus dicti de Plawen et progenitorum eius nomine pignoris exstitit, qui etiam ex forma obligationis non tenebantur fructus in sorte principali decutere, sicut in literis obligationis huiusmodi ex- pressive continetur, et tamdiu in manibus aliorum perstitit, ut videlicet negligentia gubernatorum aedificia collaberentur et structurae tractu jam vetustatis absumptae ruinam quotidie minarentur, praedia etiam desertari et destrui rite conspeximus. Propter quod et alias causas legitimas, quae animum nostrum ad hoc faciendum rationabiliter inducebant, animo deliberato, sano principum, baronum et procerum nostrorum accedente consilio, dictum castrum e manibus praefati mar- chionis pecunia regni nostri B. ad honorem et utilitatem sacri Imperii duximus redimendum et pro rehabitione et recupe-
458 — 448. Infeudatio arcis Stein renovata. 1358. List pana Henrycha Raysa z Plavna, že znovu s zámkem svým Stein poddal se i své budúcí pod léno ciesaři K. jako králi českému a jeho budúcím. (A. K.) List Henrycha vojta Plavenského, jmenovaného Rays, v němž vyznává Karlovi ciesaři a králi českému, že jako otec jeho, bratří také přijímali v léno tvrz Stein blízko Aldenburgka, tak i on přijímá a na té tvrzi, že králové čeští mají mieti otevření. (A. K.) 449. Castri Hirschberg super Sala obligatio. 1359, 2. Januarii. List ciesaře Karla, že zámek Hirschberk vyplatil od pána z Plavna a obracuje k koruně české. Carolus Quartus etc. Quia castrum Hirsberg super fluvio Sale, Nurembergensis diocesis, situatum, quod de sacri Romani Imperii mero dominio ac utili nec non immediata proprietate constitit, illustri Friderico marchioni Misnensi, principi et con- sanguineo nostro dilecto, pro mille ducentis marcis puri argenti gravis ponderis et sexingentis sexagenis grossorum Pragensium usualis et currentis monetae obligatum reperit nostra serenitas, quod ipse marchio a spectabili Henrico Longo de Plawen pro suprascriptis etiam pecuniis nuper liberasse dignoscitur, quod etiam multo iam tempore in manibus dicti de Plawen et progenitorum eius nomine pignoris exstitit, qui etiam ex forma obligationis non tenebantur fructus in sorte principali decutere, sicut in literis obligationis huiusmodi ex- pressive continetur, et tamdiu in manibus aliorum perstitit, ut videlicet negligentia gubernatorum aedificia collaberentur et structurae tractu jam vetustatis absumptae ruinam quotidie minarentur, praedia etiam desertari et destrui rite conspeximus. Propter quod et alias causas legitimas, quae animum nostrum ad hoc faciendum rationabiliter inducebant, animo deliberato, sano principum, baronum et procerum nostrorum accedente consilio, dictum castrum e manibus praefati mar- chionis pecunia regni nostri B. ad honorem et utilitatem sacri Imperii duximus redimendum et pro rehabitione et recupe-
Strana 459
459 — ratione dicti castri ac pertinentiarum eiusdem eidem marchioni et suis fratribus supra dictas mille ducentas marchas puri argenti gravis ponderis et sexingentas sexagenas grossorum Pragen- sium usualis et currentis monetae solvimus et expedivimus integraliter et complete. Ne igitur illustres reges B., heredes et successores nostri, regnum et corona B. impensis huiusmodi fraudari valeant et inde incommoda et jacturas sustineant, unde merito grati- arum actiones et fructum reportare merentur, sed potius eis ab Imperio sacro, cuius in hoc procuratur utilitas, de huius- modi pecuniis legitime satisfiat, regibus B., heredibus et suc- cessoribus nostris necnon regno et coronae regni B. castrum praedictum cum suis pertinentiis, fructibus, utilitatibus et rebus aliis ad haec spectantibus, quibuscunque etiam nomi- nibus valeant appellari, sicut in manibus et possessione dictorum marchionum et de Plawen antea fuisse noscuntur, pro ante- dictis mille ducentis marchis puri argenti gravis ponderis et sexingentis sexagenis grossorum Pragensium usualis et cur- rentis monetae nomine et titulo justi et veri pignoris aucto- ritate imperiali praesentibus obligamus ad habendum, tenen- dum et utifruendum, donec ipsis regibus, regno et coronae B. de praedicta summa pecuniae a sacro Romano Imperio fuerit integraliter et plenarie satisfactum, fructibus in sorte principali non defalcandis, cum sint adeo tenues, quod non sufficiant pro dicti castri gubernatione et custodia procurandis. (Signum serenissimi principis et domini, d. Caroli etc.) Testes hujus rei etc Praesentium sub Imperialis nostrae majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Wratislaviae a. 1359 indictione XII., quarta nonas Januarii, regnorum nostrorum anno XIII., imperii IV. Svolení všech korferštov k výplatě zámku Hiršperka k koruně české. Gerlacha (13. April.), Boemunda (13. April.), Vilhelma arcibiskupův (27. Mart.), Rudolfa kniežete saského (22. Mart.), Ruprechta falckrabi z Reynu (25. April.), Ludvíka markrabi bramburského (1360, 1. Febr.) Ti všickni povolují k výplatě téhož zámku k koruně české. (A. K. — Pelzel, Karl IV. n. CCLXVIII.)
459 — ratione dicti castri ac pertinentiarum eiusdem eidem marchioni et suis fratribus supra dictas mille ducentas marchas puri argenti gravis ponderis et sexingentas sexagenas grossorum Pragen- sium usualis et currentis monetae solvimus et expedivimus integraliter et complete. Ne igitur illustres reges B., heredes et successores nostri, regnum et corona B. impensis huiusmodi fraudari valeant et inde incommoda et jacturas sustineant, unde merito grati- arum actiones et fructum reportare merentur, sed potius eis ab Imperio sacro, cuius in hoc procuratur utilitas, de huius- modi pecuniis legitime satisfiat, regibus B., heredibus et suc- cessoribus nostris necnon regno et coronae regni B. castrum praedictum cum suis pertinentiis, fructibus, utilitatibus et rebus aliis ad haec spectantibus, quibuscunque etiam nomi- nibus valeant appellari, sicut in manibus et possessione dictorum marchionum et de Plawen antea fuisse noscuntur, pro ante- dictis mille ducentis marchis puri argenti gravis ponderis et sexingentis sexagenis grossorum Pragensium usualis et cur- rentis monetae nomine et titulo justi et veri pignoris aucto- ritate imperiali praesentibus obligamus ad habendum, tenen- dum et utifruendum, donec ipsis regibus, regno et coronae B. de praedicta summa pecuniae a sacro Romano Imperio fuerit integraliter et plenarie satisfactum, fructibus in sorte principali non defalcandis, cum sint adeo tenues, quod non sufficiant pro dicti castri gubernatione et custodia procurandis. (Signum serenissimi principis et domini, d. Caroli etc.) Testes hujus rei etc Praesentium sub Imperialis nostrae majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Wratislaviae a. 1359 indictione XII., quarta nonas Januarii, regnorum nostrorum anno XIII., imperii IV. Svolení všech korferštov k výplatě zámku Hiršperka k koruně české. Gerlacha (13. April.), Boemunda (13. April.), Vilhelma arcibiskupův (27. Mart.), Rudolfa kniežete saského (22. Mart.), Ruprechta falckrabi z Reynu (25. April.), Ludvíka markrabi bramburského (1360, 1. Febr.) Ti všickni povolují k výplatě téhož zámku k koruně české. (A. K. — Pelzel, Karl IV. n. CCLXVIII.)
Strana 460
460 — 450. Episcopus cum capitulo Wratislaviensi mar- chionem Joannem in eventum accipiunt in regem Boemiae. 1359, 8. Februarii. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, Petrus de Luna praepo- situs et capitulum ecclesiae Wratislaviensis, notum facimus tenore praesentium universis et ad mandatum serenissimi ac invictissimi principis et domini, d. Caroli IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regis, domini nostri gratiosi, qui nobis hoc tanquam rex praecepisse et iniunxisse dinoscitur, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed sano nobiscum et cum amicis nostris praecedente consilio, pro nobis et successoribus nostris in perpetuum promisimus et bona fide, sine dolo, promittimus illustri principi, d. Johanni, marchioni Moraviae, fratri suo unico germano, quod in eum casum, ubi praefatum dominum nostrum Imperatorem et Boemiae regem non relictis legitimis masculini sexus heredibus seu heredum suorum proheredibus in linea masculina descendentibus ab eodem, mori contigerit, ad praefatum dominum marchionem Moraviae de bonis suis in Wratislaviensi, Noviforensi, Namslaviensi, Frankensteinensi, Glogoviensi, Stynaviensi et Gorensi districtibus et in aliis terris coronae et regno Boemiae utili dominio et immediate subiectis, tanquam ad principalem patronum — de terra vero et oppido Grotkoviensi et eius pertinentiis tanquam ad verum, legitimum, ordinarium, hereditarium et naturalem dominum nostrum, Boemiae regem, et ad neminem alium fide, devotione, homagio, subiectione et obedientia volumus habere respectum, et ei tunc tanquam regi Boemiae vero, legitimo, ordinario, hereditario et naturali domino nostro, nos quidem episcopus supra dictus velut princeps, nos vero praepositus et capitulum praefati velut subditi et devoti regni et coronae Boemiae, fidelitatis, devotionis, obedientiae, subjectionis et homagii praestare et facere debita et solita iuramenta. Praesentium sub appensis sigillis testimonio litterarum. Datum Wratislaviae a. D. 1359, feria VI. proxima post diem s. Dorotheae virg. (Sommersberg I. — Brandl IX., 119.)
460 — 450. Episcopus cum capitulo Wratislaviensi mar- chionem Joannem in eventum accipiunt in regem Boemiae. 1359, 8. Februarii. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, Petrus de Luna praepo- situs et capitulum ecclesiae Wratislaviensis, notum facimus tenore praesentium universis et ad mandatum serenissimi ac invictissimi principis et domini, d. Caroli IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regis, domini nostri gratiosi, qui nobis hoc tanquam rex praecepisse et iniunxisse dinoscitur, animo deliberato, non per errorem aut improvide, sed sano nobiscum et cum amicis nostris praecedente consilio, pro nobis et successoribus nostris in perpetuum promisimus et bona fide, sine dolo, promittimus illustri principi, d. Johanni, marchioni Moraviae, fratri suo unico germano, quod in eum casum, ubi praefatum dominum nostrum Imperatorem et Boemiae regem non relictis legitimis masculini sexus heredibus seu heredum suorum proheredibus in linea masculina descendentibus ab eodem, mori contigerit, ad praefatum dominum marchionem Moraviae de bonis suis in Wratislaviensi, Noviforensi, Namslaviensi, Frankensteinensi, Glogoviensi, Stynaviensi et Gorensi districtibus et in aliis terris coronae et regno Boemiae utili dominio et immediate subiectis, tanquam ad principalem patronum — de terra vero et oppido Grotkoviensi et eius pertinentiis tanquam ad verum, legitimum, ordinarium, hereditarium et naturalem dominum nostrum, Boemiae regem, et ad neminem alium fide, devotione, homagio, subiectione et obedientia volumus habere respectum, et ei tunc tanquam regi Boemiae vero, legitimo, ordinario, hereditario et naturali domino nostro, nos quidem episcopus supra dictus velut princeps, nos vero praepositus et capitulum praefati velut subditi et devoti regni et coronae Boemiae, fidelitatis, devotionis, obedientiae, subjectionis et homagii praestare et facere debita et solita iuramenta. Praesentium sub appensis sigillis testimonio litterarum. Datum Wratislaviae a. D. 1359, feria VI. proxima post diem s. Dorotheae virg. (Sommersberg I. — Brandl IX., 119.)
Strana 461
461 — 451. Conventio inter Carolum Imp., Bolconem ducem et Joannem marchionem. 1359, 14. Februarii. Wir Karl von Gots gnaden Romischer keisir, ze allen zeiten merer des Reichs vnd kunig ze Beheim, vnd wir Bolke herczog von Slesien, herre zu der Swidnicz vnd zum Jawor, vnd wir Johans marcgraf zu Merhern, von den selben Gots gnaden: bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, di in sehen odir horen lesen, das zwischin vns allen drien mit rate unsir freunde vnd vnsir getrewen dienern vnd mannen also geteidinget vnd gelobt ist, das vnsir, des ege- nanten marcgrauen zu Merhern sune, eynir auz den, di wir iczunt haben, welchin wir dar geben, odir der eynir, di wir noch gewynnen, ob di egenanten stuerben, wenn vnsir herre, der keisir, vns darump manet, seyne tochtir, di er iczunt mit der durchleuchten fuerstinn, vnsir frawen, der keiserin, frawen Annen, des egenanten herczogen von der Swidnicz brudir tochtir hat, odir di er noch mit ir gewynnet, ob dise stuerbe, zu rechtir elichir konschaft nemen sol, on alles hindir- nuzze ze hant, noch der zeit als sie beidenseiten sulchir iar werden, das sie zu der heiligen ee greiffen muegen. Und das selbe sullen vnd wellen wir, obgenanten fuersten vnd herren, alle drie odir wer vndir vns lebt, ob di andern stuerben, fuerdern, enden vnd vollenfueren, getrewlich, on geuerd, vnd mit ganczem ernstlichem fleizze, noch allem vnserm vermuegen. Vnd wer das sache, das wir, der egenante Romischir keisir vnd kunig ze Beheim, also stuerben, das wir eliche leibes erben odir erbes erben mannis geslechte hindir vns nicht liezzen : so sullen di crone, das kunigreich vnd di lant zu Beheim mit allen fuerstentumen, herscheften vnd zuge- horungen vff den hochgeborn Johansen, marcgrauen zu Merhern, den egenanten vnsirn lieben brudir, vallen vnd erben; vnd ob sin nicht were, so sullen sie nuer alleyne vff den seynen svn erben, der vnsir tochtir haben wirdet, vnd vff des selben sunes erben vnd erbes erben mannis geslechte vnd di von ir bekomen. Vnd di marcgrafschaft ze Merhern mit iren czuge-
461 — 451. Conventio inter Carolum Imp., Bolconem ducem et Joannem marchionem. 1359, 14. Februarii. Wir Karl von Gots gnaden Romischer keisir, ze allen zeiten merer des Reichs vnd kunig ze Beheim, vnd wir Bolke herczog von Slesien, herre zu der Swidnicz vnd zum Jawor, vnd wir Johans marcgraf zu Merhern, von den selben Gots gnaden: bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, di in sehen odir horen lesen, das zwischin vns allen drien mit rate unsir freunde vnd vnsir getrewen dienern vnd mannen also geteidinget vnd gelobt ist, das vnsir, des ege- nanten marcgrauen zu Merhern sune, eynir auz den, di wir iczunt haben, welchin wir dar geben, odir der eynir, di wir noch gewynnen, ob di egenanten stuerben, wenn vnsir herre, der keisir, vns darump manet, seyne tochtir, di er iczunt mit der durchleuchten fuerstinn, vnsir frawen, der keiserin, frawen Annen, des egenanten herczogen von der Swidnicz brudir tochtir hat, odir di er noch mit ir gewynnet, ob dise stuerbe, zu rechtir elichir konschaft nemen sol, on alles hindir- nuzze ze hant, noch der zeit als sie beidenseiten sulchir iar werden, das sie zu der heiligen ee greiffen muegen. Und das selbe sullen vnd wellen wir, obgenanten fuersten vnd herren, alle drie odir wer vndir vns lebt, ob di andern stuerben, fuerdern, enden vnd vollenfueren, getrewlich, on geuerd, vnd mit ganczem ernstlichem fleizze, noch allem vnserm vermuegen. Vnd wer das sache, das wir, der egenante Romischir keisir vnd kunig ze Beheim, also stuerben, das wir eliche leibes erben odir erbes erben mannis geslechte hindir vns nicht liezzen : so sullen di crone, das kunigreich vnd di lant zu Beheim mit allen fuerstentumen, herscheften vnd zuge- horungen vff den hochgeborn Johansen, marcgrauen zu Merhern, den egenanten vnsirn lieben brudir, vallen vnd erben; vnd ob sin nicht were, so sullen sie nuer alleyne vff den seynen svn erben, der vnsir tochtir haben wirdet, vnd vff des selben sunes erben vnd erbes erben mannis geslechte vnd di von ir bekomen. Vnd di marcgrafschaft ze Merhern mit iren czuge-
Strana 462
462 — horungen sol werdin den andirn vnsirs egenanten brudirs, des marcgrauen, kinden, also das sie alleweg von der cronen vnd dem kunigreich ze Beheim fuerstliches lehen sei, als sie auch vormals gewesin ist vnd noch ist, vnd sol ouch dovon nymmer empfremdit noch gesundirt werden. Vnd vff di rede, das die egenante konschaft, di wir vnsir allir drier landen, fuerstentumen vnd herscheften zu frid vnd ze gnaden vnd Gote zu lobe vnd zu dienste getei- dinget vnd gelobt haben, zu eynem guten ende bracht werde: so meynen vnd wellen wir allesampt von dem pebistlichem stule dorubir dispensacien vnd laube suchen vnd werben, mit guten trewen vnd mit ganczem steten fleizze etc. Vnd wir, der obgenant herczog Bolke von den Swidnicz, geloben in guten trewen on geuerd: Sey das sache, das wir von Gots verhenknuzze also verscheiden, das wir eliche leibes erben mannis geschlechte hindir vns nicht lazzen, das denne di durchleuchtigste fuerstyn vnd frawe, fraw Anne, Romische keisirin, ze allen zeiten mererin des Reichs vnd kunigin zu Beheim, vnsir gnedige frawe vnd liebe mume, vnd ires leibes erben, die sie mit vnserm herren, dem keisir, dem vorgenanten, haben wirdit, vnsir herczogtum, fuerstentum, herschefte, land, leute vnd alle zugehoerungen, wo die gelegen sint, di wir iczunt haben odir mit hilfe gotes fuerbas noch gewynnen, erben vnd besiczen sullen, genczlich vngehindert. Wer abir, das die egenant vnsir frawe, die keisirn, also verschiede, das sie eliche erben mannis geschlechte mit vnserm herren, dem keisir, nicht hette: so sullen di egenanten vnsir herczogtum, fuerstentum, herschefte, land, leute vnd alle zugehorungen, als douor begriffen ist, nuer allein vff den sun vnsirs swagers, des marcgrafen von Merhern, vellen vnd erben, der vnsirs herren, des keisirs, tochtir haben wirdet, di er mit vnsir frawen, der keisirin, iczunt hat odir noch gewynnet, vnd vff des selben svnes leibes erben, di von vnsirs herren, des keisirs, vnd unsir frawen, der keisirin, tochter bekomen werden, vnd vff nymanten andirs in dheynenweis. Vnschedlich doch der hochgeborn fuerstyn, frawen Agnezen, vnsir wirtin, in irem leipgedinge, wann sie alle di obgenanten fuerstentum,
462 — horungen sol werdin den andirn vnsirs egenanten brudirs, des marcgrauen, kinden, also das sie alleweg von der cronen vnd dem kunigreich ze Beheim fuerstliches lehen sei, als sie auch vormals gewesin ist vnd noch ist, vnd sol ouch dovon nymmer empfremdit noch gesundirt werden. Vnd vff di rede, das die egenante konschaft, di wir vnsir allir drier landen, fuerstentumen vnd herscheften zu frid vnd ze gnaden vnd Gote zu lobe vnd zu dienste getei- dinget vnd gelobt haben, zu eynem guten ende bracht werde: so meynen vnd wellen wir allesampt von dem pebistlichem stule dorubir dispensacien vnd laube suchen vnd werben, mit guten trewen vnd mit ganczem steten fleizze etc. Vnd wir, der obgenant herczog Bolke von den Swidnicz, geloben in guten trewen on geuerd: Sey das sache, das wir von Gots verhenknuzze also verscheiden, das wir eliche leibes erben mannis geschlechte hindir vns nicht lazzen, das denne di durchleuchtigste fuerstyn vnd frawe, fraw Anne, Romische keisirin, ze allen zeiten mererin des Reichs vnd kunigin zu Beheim, vnsir gnedige frawe vnd liebe mume, vnd ires leibes erben, die sie mit vnserm herren, dem keisir, dem vorgenanten, haben wirdit, vnsir herczogtum, fuerstentum, herschefte, land, leute vnd alle zugehoerungen, wo die gelegen sint, di wir iczunt haben odir mit hilfe gotes fuerbas noch gewynnen, erben vnd besiczen sullen, genczlich vngehindert. Wer abir, das die egenant vnsir frawe, die keisirn, also verschiede, das sie eliche erben mannis geschlechte mit vnserm herren, dem keisir, nicht hette: so sullen di egenanten vnsir herczogtum, fuerstentum, herschefte, land, leute vnd alle zugehorungen, als douor begriffen ist, nuer allein vff den sun vnsirs swagers, des marcgrafen von Merhern, vellen vnd erben, der vnsirs herren, des keisirs, tochtir haben wirdet, di er mit vnsir frawen, der keisirin, iczunt hat odir noch gewynnet, vnd vff des selben svnes leibes erben, di von vnsirs herren, des keisirs, vnd unsir frawen, der keisirin, tochter bekomen werden, vnd vff nymanten andirs in dheynenweis. Vnschedlich doch der hochgeborn fuerstyn, frawen Agnezen, vnsir wirtin, in irem leipgedinge, wann sie alle di obgenanten fuerstentum,
Strana 463
463 — land leute vnd herschefte mit allem nucze haben vnd besiczen sol, nuer zu iren lebetagen etc. Wer auch, das di egenante vnsir liebe frawe vnd mume, di keisirin, nach vnsirs herren, des keisirs, tode eynen andirn man neme, wi das avch geschee, vnd mit dem selben kindir hette, sie weren toechtir odir suene: di sullen in allen vnsirn egenanten fuerstentumen, herczogtumen, herscheften, landen vnd leuten, wo di gelegen sin, nichtes haben in dheinenweis, nuer alleyne vnsirs herren, des keisirs, leibeserben, di er mit der egenanten vnsir lieben frawen vnd mumen, der keisirin, hat odir haben wirdet, di sullen sie erben vnd besiczen, vnd nymant andirs, in der mazze, als von svnen vnd von tochtirn douor begriffen ist. Ouch meynen vnd wellen wir, egenante fuersten alle drie, das alle briue, di wir vormals enander geben haben, vmb welche sache das sei, in iren creften bleiben suèllen on also vil als in disen briuen doran verkerit ist; vnd bynamen sol vnsir, des egenanten Bolken, wirtin alles das halden vnd vollenfueren, das sie angehoerit, noch laut vnsir vnd ouch ir selbes briue, di wir vnd sie doruber geben haben. Vnd di obgenanten teidinge vnd gelubde in alle der mazze als sie dauor begriffen sint, vnt dorczu alle andir vnsir briue vmb alle teidinge vnd sachen, geloben wir alle drie, vnsir ytlichir, dem andern in guten trewen on geuerd gancz stete vnd vnuerukit ze haben vnd ze halden vnd ze uolfueren getrewlich, on widirsprechin vnd on allis hindirnuzze, als verre wir das on geuerd von vnsirm geistlichin vatir, dem pabst, behalden vnd irwerben muogen. Vnd di egenanten gelubde vnd ir ytliches besundir in allir der mazze, als sie douor begriffen sint, geloben wir alle drie in guten trewen, on geuerd, vnsir allir mannen vnd burgern in allen vnsirn fuerstentumen, landen, steten, vesten vnd herscheften, den di nu leben oder noch sin werden in kunftigen zeiten, das wir sie stete vnd gancz haben halden vnd volczihen wellen, als vorgeschriben ist. Vnd darubir haben wir alle drie mit gemeynir willekuer zu geczeug vnd ze gedechtnuzze gekorn die nochgeschriben vnsir buerger vnd diener etc.
463 — land leute vnd herschefte mit allem nucze haben vnd besiczen sol, nuer zu iren lebetagen etc. Wer auch, das di egenante vnsir liebe frawe vnd mume, di keisirin, nach vnsirs herren, des keisirs, tode eynen andirn man neme, wi das avch geschee, vnd mit dem selben kindir hette, sie weren toechtir odir suene: di sullen in allen vnsirn egenanten fuerstentumen, herczogtumen, herscheften, landen vnd leuten, wo di gelegen sin, nichtes haben in dheinenweis, nuer alleyne vnsirs herren, des keisirs, leibeserben, di er mit der egenanten vnsir lieben frawen vnd mumen, der keisirin, hat odir haben wirdet, di sullen sie erben vnd besiczen, vnd nymant andirs, in der mazze, als von svnen vnd von tochtirn douor begriffen ist. Ouch meynen vnd wellen wir, egenante fuersten alle drie, das alle briue, di wir vormals enander geben haben, vmb welche sache das sei, in iren creften bleiben suèllen on also vil als in disen briuen doran verkerit ist; vnd bynamen sol vnsir, des egenanten Bolken, wirtin alles das halden vnd vollenfueren, das sie angehoerit, noch laut vnsir vnd ouch ir selbes briue, di wir vnd sie doruber geben haben. Vnd di obgenanten teidinge vnd gelubde in alle der mazze als sie dauor begriffen sint, vnt dorczu alle andir vnsir briue vmb alle teidinge vnd sachen, geloben wir alle drie, vnsir ytlichir, dem andern in guten trewen on geuerd gancz stete vnd vnuerukit ze haben vnd ze halden vnd ze uolfueren getrewlich, on widirsprechin vnd on allis hindirnuzze, als verre wir das on geuerd von vnsirm geistlichin vatir, dem pabst, behalden vnd irwerben muogen. Vnd di egenanten gelubde vnd ir ytliches besundir in allir der mazze, als sie douor begriffen sint, geloben wir alle drie in guten trewen, on geuerd, vnsir allir mannen vnd burgern in allen vnsirn fuerstentumen, landen, steten, vesten vnd herscheften, den di nu leben oder noch sin werden in kunftigen zeiten, das wir sie stete vnd gancz haben halden vnd volczihen wellen, als vorgeschriben ist. Vnd darubir haben wir alle drie mit gemeynir willekuer zu geczeug vnd ze gedechtnuzze gekorn die nochgeschriben vnsir buerger vnd diener etc.
Strana 464
464 — Vnd wir Anna, von gots gnaden Romische keisirin, ze allen zeiten mererin des Reichs vnd kunigin ze Beheim, geloben in guten trewen, on geuerd, das wir alle di egenanten teidinge vnd sachen in alle der mazze, als sie douor begriffen sint, als verre sie vns berueren vnd vns angeen, gancz stet vnd vnuerukit halden vnd haben wellen vnd sullen vnd di ouch enden vnd vollenfueren noch allem vnsirm vermuogen. Mit vrchund dicz briues, der mit vnsir allir insigiln geuestint ist. Geben zu Breslaw noch Crists geburt dreuczehenhundert iar in dem neunundfunfezigsten jare, vnsir des egenanten keisirs keisirtum in dem vierden vnd vnsir reiche in dem dreuczehenden jar, an sant Valentinus tak, des heiligen mertereris. (Orig. arch. Stat. Mor. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXXXV. — Brandl IX. 121.) 452. Privilegium Stadicense. 1359, 12. Maii. D. Karolus serenissimus Imp. Rom. et B. rex cum baronibus inve- nerunt, quod homines hereditarii i. e. dědici villae Stadicz debent ammodo inperpetuum ab omni solutione census seu alia exactione quacunque liberi esse et absoluti, prout a fundatione et principio dictae villae exstiterunt, exceptis duntaxat berna generali et defensione terrae, ad quam prout alii terrigenae obligantnr. (Dsky zemské, Quaternus Przisnakonis 1359, 12. Maii.) In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter. Amen. Carolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Cum inter caetera humanae conditionis fragilitatis suf- fragia, quibus genus mortalium in suis poenalitatibus potissime relevatur, primaevae libertati favor multus debeatur, quae si nonnunquam sublata ex causis ei novercantibus seu quomodo- libet impedita pro tempore fuerit, iis tamen cessantibus ipsa ut quaevis res alia ad suam pristinam de facili revertitur naturam: hinc est, quod venientes ad praesentiam nostram dilecti fideles nostri et coheredes, Ludolphus Zyrota et Cunzie Radoste, fratres germani de villa Stadicz, in districtu Bieli-
464 — Vnd wir Anna, von gots gnaden Romische keisirin, ze allen zeiten mererin des Reichs vnd kunigin ze Beheim, geloben in guten trewen, on geuerd, das wir alle di egenanten teidinge vnd sachen in alle der mazze, als sie douor begriffen sint, als verre sie vns berueren vnd vns angeen, gancz stet vnd vnuerukit halden vnd haben wellen vnd sullen vnd di ouch enden vnd vollenfueren noch allem vnsirm vermuogen. Mit vrchund dicz briues, der mit vnsir allir insigiln geuestint ist. Geben zu Breslaw noch Crists geburt dreuczehenhundert iar in dem neunundfunfezigsten jare, vnsir des egenanten keisirs keisirtum in dem vierden vnd vnsir reiche in dem dreuczehenden jar, an sant Valentinus tak, des heiligen mertereris. (Orig. arch. Stat. Mor. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXXXV. — Brandl IX. 121.) 452. Privilegium Stadicense. 1359, 12. Maii. D. Karolus serenissimus Imp. Rom. et B. rex cum baronibus inve- nerunt, quod homines hereditarii i. e. dědici villae Stadicz debent ammodo inperpetuum ab omni solutione census seu alia exactione quacunque liberi esse et absoluti, prout a fundatione et principio dictae villae exstiterunt, exceptis duntaxat berna generali et defensione terrae, ad quam prout alii terrigenae obligantnr. (Dsky zemské, Quaternus Przisnakonis 1359, 12. Maii.) In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter. Amen. Carolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Cum inter caetera humanae conditionis fragilitatis suf- fragia, quibus genus mortalium in suis poenalitatibus potissime relevatur, primaevae libertati favor multus debeatur, quae si nonnunquam sublata ex causis ei novercantibus seu quomodo- libet impedita pro tempore fuerit, iis tamen cessantibus ipsa ut quaevis res alia ad suam pristinam de facili revertitur naturam: hinc est, quod venientes ad praesentiam nostram dilecti fideles nostri et coheredes, Ludolphus Zyrota et Cunzie Radoste, fratres germani de villa Stadicz, in districtu Bieli-
Strana 465
465 nensi prope Usk, super flumine Bielina sita, majestati imperiali pariter et regiae nostrae dignitati cum debita humilitate in- sinuare et supplicare curarunt, quatenus, cum ipsi et proge- nitores ipsorum sint et fuerint a primordiis incolatus terrae et regni nostri B. heredes liberi, diedici et incolae primi et novissimi villae dictae Stadicz, terrae et praediorum suorum, quibus usi sunt hereditario jure inconcusse, in nullis prorsus factionibus, censibus seu aliis exactionibus vel angariis quibus- cunque, realibus, personalibus atque mixtis, cuipiam obnoxii, prout haec in géstis et libris chronicis terrae et regni B. a temporibus Prziemislai, primi ducis Boemorum inde de post aratro assumpti et in ducem B. magnifice sublimati, latius et plenius continentur, tandem nuper non multis retroactis tempo- ribus praefati heredes et dicta villa cum suis pertinentiis per injuriam et forte ignorantiam forsitan crassam et supinam ab inclyto principe divae memoriae Joanne, B. rege, illustri genitore nostro, olim Henrico de Lippa contra praedictas libertates minus provide fuerint concessa, qui et alii dictam villam sic usque modo occupantes praedictis heredibus contra libertates ipsorum quam plurimas interim oppressiones fecerunt — dignaremur cum eis de solita pietatis regiae benignitate gratiam specialem facere, eos et heredes ipsorum restituere libertati pristinae, ipsosque in suis juribus primaevis gratiosius confovere. Nos itaque attendentes illorum rationabiles postulationes, praefatas libertates, jura et commoda omnia et singula eorum, quae et quas ipsorum progenitores et ipsi cum quatuor laneis terrae agrisque suis et pertinentiis omnibus pristinis et pri- maevis in saepe dicta villa Stadicz ... plene et plenissime resti- tuimus, conferimus et donamus saepe dictis heredibus, liberis et heredibus eorum utriusque sexus ex eis legitime procreatis reliquos vero tres terrae laneos ibidem in Stadicz, qui fuerunt dicti Prziemisle, quosque propriis excoluit manibus, pro nobis et successoribus nostris, B. regibus, duximus reservandos. Eximentes eos et ipsorum liberos et heredes ab omnibus tributis, censibus annuis et solutionibus pecuniarum, grani, frumenti seu cuiuslibet annonae, necnon ab omnibus et sin- Codex jur. boh. II. 1. 30
465 nensi prope Usk, super flumine Bielina sita, majestati imperiali pariter et regiae nostrae dignitati cum debita humilitate in- sinuare et supplicare curarunt, quatenus, cum ipsi et proge- nitores ipsorum sint et fuerint a primordiis incolatus terrae et regni nostri B. heredes liberi, diedici et incolae primi et novissimi villae dictae Stadicz, terrae et praediorum suorum, quibus usi sunt hereditario jure inconcusse, in nullis prorsus factionibus, censibus seu aliis exactionibus vel angariis quibus- cunque, realibus, personalibus atque mixtis, cuipiam obnoxii, prout haec in géstis et libris chronicis terrae et regni B. a temporibus Prziemislai, primi ducis Boemorum inde de post aratro assumpti et in ducem B. magnifice sublimati, latius et plenius continentur, tandem nuper non multis retroactis tempo- ribus praefati heredes et dicta villa cum suis pertinentiis per injuriam et forte ignorantiam forsitan crassam et supinam ab inclyto principe divae memoriae Joanne, B. rege, illustri genitore nostro, olim Henrico de Lippa contra praedictas libertates minus provide fuerint concessa, qui et alii dictam villam sic usque modo occupantes praedictis heredibus contra libertates ipsorum quam plurimas interim oppressiones fecerunt — dignaremur cum eis de solita pietatis regiae benignitate gratiam specialem facere, eos et heredes ipsorum restituere libertati pristinae, ipsosque in suis juribus primaevis gratiosius confovere. Nos itaque attendentes illorum rationabiles postulationes, praefatas libertates, jura et commoda omnia et singula eorum, quae et quas ipsorum progenitores et ipsi cum quatuor laneis terrae agrisque suis et pertinentiis omnibus pristinis et pri- maevis in saepe dicta villa Stadicz ... plene et plenissime resti- tuimus, conferimus et donamus saepe dictis heredibus, liberis et heredibus eorum utriusque sexus ex eis legitime procreatis reliquos vero tres terrae laneos ibidem in Stadicz, qui fuerunt dicti Prziemisle, quosque propriis excoluit manibus, pro nobis et successoribus nostris, B. regibus, duximus reservandos. Eximentes eos et ipsorum liberos et heredes ab omnibus tributis, censibus annuis et solutionibus pecuniarum, grani, frumenti seu cuiuslibet annonae, necnon ab omnibus et sin- Codex jur. boh. II. 1. 30
Strana 466
466 — gulis angariis et parangariis, personalibus, realibus et mixtis, et praesertim a berna regia et aliis quibusdam factionibus et vexationibus eos et liberos ac eorum heredes perpetuo libertamus. Decernimus tamen et decreto regio sancimus, ut praefati heredes ac eorum liberi et heredes virgam illam floridam coryli per ipsum Prziemisl de stimulo suo in agro Stadicz propagato, continuo foveant, custodiant atque nutriant, in me- moriam tantae et talis rei, quae inibi dignoscitur taliter evenisse. Volumus postremo et statuimus perpetuo, ut praefati heredes ipsorumque liberi et heredes omnes et singulas nuces, quas dictae virgae coryli produxerint, nobis et successoribus nostris, B. regibus, teneantur annis singulis fideliter praesentare. Nulli igitur fidelium nostrorum liceat hanc libertatis nostrae gratiam infringere aut ei ausu temerario quomodo- libet contraire ; indignationem regiam et poenas gravissimas pro motu regio infligendas, si secus quispiam attentare prae- sumpserit, se noverit incursurum (Signum serenissimi principis et domini, d. Caroli IV.) . . Testes huius rei sunt . Datum Pragae a. D. 1359, Indict. XIV., quarto Idus Maii, regnorum nostrorum anno tertio decimo, imperii vero quinto. 453. Henricus Longus de Plawen renuntiat juri suo hereditario in Plawen. 1359, 29. Maii. (Pragae.) Heinrich der Lange von Plauen, verzichtet auf den bei verkauf der herrschaft Plauen vorbehaltenen erbanfall zu gunsten der krone Böhmen u. spricht die manschaft derselben von ihrer lehenspflicht los. (Arch. S. Wenc. — Litterae geminae duo.) 454. Munitio Tenesberg regibus Boemiae aperta. 1359, 20. Junii. (Pragae.) Jilge Paulsdorfer von Tenesberg verbûndet sich dem K. Karl IV. mit seiner veste Tenesberg gegen jedermann, mit ausnahme seines vetters Heinrich, zu dienen u. sie zu seiner notdurft immer offen zu halten. (A. K. — Arch. S. Wenc.)
466 — gulis angariis et parangariis, personalibus, realibus et mixtis, et praesertim a berna regia et aliis quibusdam factionibus et vexationibus eos et liberos ac eorum heredes perpetuo libertamus. Decernimus tamen et decreto regio sancimus, ut praefati heredes ac eorum liberi et heredes virgam illam floridam coryli per ipsum Prziemisl de stimulo suo in agro Stadicz propagato, continuo foveant, custodiant atque nutriant, in me- moriam tantae et talis rei, quae inibi dignoscitur taliter evenisse. Volumus postremo et statuimus perpetuo, ut praefati heredes ipsorumque liberi et heredes omnes et singulas nuces, quas dictae virgae coryli produxerint, nobis et successoribus nostris, B. regibus, teneantur annis singulis fideliter praesentare. Nulli igitur fidelium nostrorum liceat hanc libertatis nostrae gratiam infringere aut ei ausu temerario quomodo- libet contraire ; indignationem regiam et poenas gravissimas pro motu regio infligendas, si secus quispiam attentare prae- sumpserit, se noverit incursurum (Signum serenissimi principis et domini, d. Caroli IV.) . . Testes huius rei sunt . Datum Pragae a. D. 1359, Indict. XIV., quarto Idus Maii, regnorum nostrorum anno tertio decimo, imperii vero quinto. 453. Henricus Longus de Plawen renuntiat juri suo hereditario in Plawen. 1359, 29. Maii. (Pragae.) Heinrich der Lange von Plauen, verzichtet auf den bei verkauf der herrschaft Plauen vorbehaltenen erbanfall zu gunsten der krone Böhmen u. spricht die manschaft derselben von ihrer lehenspflicht los. (Arch. S. Wenc. — Litterae geminae duo.) 454. Munitio Tenesberg regibus Boemiae aperta. 1359, 20. Junii. (Pragae.) Jilge Paulsdorfer von Tenesberg verbûndet sich dem K. Karl IV. mit seiner veste Tenesberg gegen jedermann, mit ausnahme seines vetters Heinrich, zu dienen u. sie zu seiner notdurft immer offen zu halten. (A. K. — Arch. S. Wenc.)
Strana 467
467 — 455. Bertholdi episcopi Eichstetensis historica relatio de primordiis monasterii monialium O. S. B. Bergensis. 1359, 9. Augusti. (A. K. — Pelzel, K. Karl IV. n. CCLX.) 456. Emptio venditio jurium monasterii Bergensis in castro Hohenstein et oppido Hersbruk. 1359, 25. Septembris. (Bergen.) List hlavní abatyše a konventu kláštera Bergen, kdež prodávají všecko právo své, což mají na zámky Hohensteinu a v Herspruku jakožto na gruntiech svých, při tom mleyn, dvě lauky a příslušnost gruntů ke dvoru, kterýž jest na příkopě, a tu se zavazují, že na svých gruntích nemají stavěti ani dopúštěti, což by na překážku nebo k škodě mohle býti témuž zámku nebo městečku. (A. K.) 457. Emptio venditio castri Spremberg. 1359, 9. Novembris. (Pragae.) List Jana a Jindřicha bratří, hrabí z Schwarzburka, že všecko právo své, kteréž měli k Spremberku, ciesaři Karlovi a JMsti dědicóm a budúcím kralóm českým prodávají. Johann u. Günther gebrûder, grafen zu Schwarzburg, erklaeren, dass sie als kais. burgmanen zu Sparemberg Karl IV. u. der Krone B. stets getren u. gehorsam sein wollen. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCII.) 458. Emptio venditio silvae Veldnerforst. 1359, 7. Decembris. List Lupolta biskupa Bamberského a kapitoly, že sú s dobrým roz- myslem prodali stránku svú lesa Veldnerforstu vedle Pegnicz, jdúce k Sulepachu, za 200 kop gr. Pr. i slibují za sebe i za budúcí svè, že to první chtí zdržeti ciesaři Karlovi, českému králi a koruně české věčně. Druhý list v táž slova téhož léta, (A. K. — Lunig I. n. CCIII.) 30*
467 — 455. Bertholdi episcopi Eichstetensis historica relatio de primordiis monasterii monialium O. S. B. Bergensis. 1359, 9. Augusti. (A. K. — Pelzel, K. Karl IV. n. CCLX.) 456. Emptio venditio jurium monasterii Bergensis in castro Hohenstein et oppido Hersbruk. 1359, 25. Septembris. (Bergen.) List hlavní abatyše a konventu kláštera Bergen, kdež prodávají všecko právo své, což mají na zámky Hohensteinu a v Herspruku jakožto na gruntiech svých, při tom mleyn, dvě lauky a příslušnost gruntů ke dvoru, kterýž jest na příkopě, a tu se zavazují, že na svých gruntích nemají stavěti ani dopúštěti, což by na překážku nebo k škodě mohle býti témuž zámku nebo městečku. (A. K.) 457. Emptio venditio castri Spremberg. 1359, 9. Novembris. (Pragae.) List Jana a Jindřicha bratří, hrabí z Schwarzburka, že všecko právo své, kteréž měli k Spremberku, ciesaři Karlovi a JMsti dědicóm a budúcím kralóm českým prodávají. Johann u. Günther gebrûder, grafen zu Schwarzburg, erklaeren, dass sie als kais. burgmanen zu Sparemberg Karl IV. u. der Krone B. stets getren u. gehorsam sein wollen. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCII.) 458. Emptio venditio silvae Veldnerforst. 1359, 7. Decembris. List Lupolta biskupa Bamberského a kapitoly, že sú s dobrým roz- myslem prodali stránku svú lesa Veldnerforstu vedle Pegnicz, jdúce k Sulepachu, za 200 kop gr. Pr. i slibují za sebe i za budúcí svè, že to první chtí zdržeti ciesaři Karlovi, českému králi a koruně české věčně. Druhý list v táž slova téhož léta, (A. K. — Lunig I. n. CCIII.) 30*
Strana 468
468 — 459. Bolkonis ducis Sleziae excusatio et subjectionis promissio. 1359, 29. Decembris. Bolco dux Falkenbergensis declarat literas a se Preczlao Wrat. episcopo scriptas coronae B. nullum praejudicium generare debere, seque nullum alium dominum habere nec heredes aut successores suos habere posse praeterquam reges B. et ejusdem regni coronam. List kniežete Bolka Falkemberského, kdež kněze biskupa Vratislav- ského připravil před krále polského, jsa jeho nepřítelem, a proti němu mluvil neslušné věci, že to nemá býti ke škodě králi českému a koruně. Při tom vyznává, že mimo krále českého žádného pána nemá jiného než Jich Mst, a že o všecky své věci k králi českému hleděti má a ke všem sauduom stávati aneb před těmi osobami, kohož by králové čeští k saudu postavili. Nos Bolco D. gr. dux Falkenbergensis, notum facimus tenore praesentium universis, quod literas illas, quibus reve- rendum in Christo patrem, dominum Preczlaum episcopum Wratislaviensem, ad praesentiam regis Cracoviae provocavimus, ipsi episcopo in taedium et displicentiam, cum eo tempore essemus hostis ipsius, et quod nostrae mentis non fuit, quod ex illis literis dominis nostris, regibus et coronae regni B., aliquod deberet damnum seu praejudicium generari : notum facimus ac etiam profitemur publice, quod tales literae, quas episcopo praefato seu aliis destinavimus, ac etiam verba, quae diximus in causa praedicta, dominis nostris, regibus B. et ejusdem coronae, nullum damnum afferre debeant quovis modo, quodque nullum alium dominum habemus praeterquam B.regem. Et promittimus pro nobis, heredibus et successoribus nostris bona fide, sine dolo, quod coram praedictis dominis nostris, B. regibus seu coram capitaneo regni B., cui vices suas com- mittendas decreverint, cuilibet principi seu in dignitate principis constituto de justitia respondebimus et juri pare- bimus et ab eis justitiam recipiemus similiter. Si vero cuiquam alteri in nobilitate principis non existenti adversus nos actio seu jus quovis modo competeret, illi justitiam facere tenebimur in nostra curia et coram vasallis nostris, ea conditione, quod rex B., dominus noster, qui pro tempore fuerit, si causam ad ipsum provocari contingeret, aliquem ex suis ad nostri judicis
468 — 459. Bolkonis ducis Sleziae excusatio et subjectionis promissio. 1359, 29. Decembris. Bolco dux Falkenbergensis declarat literas a se Preczlao Wrat. episcopo scriptas coronae B. nullum praejudicium generare debere, seque nullum alium dominum habere nec heredes aut successores suos habere posse praeterquam reges B. et ejusdem regni coronam. List kniežete Bolka Falkemberského, kdež kněze biskupa Vratislav- ského připravil před krále polského, jsa jeho nepřítelem, a proti němu mluvil neslušné věci, že to nemá býti ke škodě králi českému a koruně. Při tom vyznává, že mimo krále českého žádného pána nemá jiného než Jich Mst, a že o všecky své věci k králi českému hleděti má a ke všem sauduom stávati aneb před těmi osobami, kohož by králové čeští k saudu postavili. Nos Bolco D. gr. dux Falkenbergensis, notum facimus tenore praesentium universis, quod literas illas, quibus reve- rendum in Christo patrem, dominum Preczlaum episcopum Wratislaviensem, ad praesentiam regis Cracoviae provocavimus, ipsi episcopo in taedium et displicentiam, cum eo tempore essemus hostis ipsius, et quod nostrae mentis non fuit, quod ex illis literis dominis nostris, regibus et coronae regni B., aliquod deberet damnum seu praejudicium generari : notum facimus ac etiam profitemur publice, quod tales literae, quas episcopo praefato seu aliis destinavimus, ac etiam verba, quae diximus in causa praedicta, dominis nostris, regibus B. et ejusdem coronae, nullum damnum afferre debeant quovis modo, quodque nullum alium dominum habemus praeterquam B.regem. Et promittimus pro nobis, heredibus et successoribus nostris bona fide, sine dolo, quod coram praedictis dominis nostris, B. regibus seu coram capitaneo regni B., cui vices suas com- mittendas decreverint, cuilibet principi seu in dignitate principis constituto de justitia respondebimus et juri pare- bimus et ab eis justitiam recipiemus similiter. Si vero cuiquam alteri in nobilitate principis non existenti adversus nos actio seu jus quovis modo competeret, illi justitiam facere tenebimur in nostra curia et coram vasallis nostris, ea conditione, quod rex B., dominus noster, qui pro tempore fuerit, si causam ad ipsum provocari contingeret, aliquem ex suis ad nostri judicis
Strana 469
469 — audientiam destinare poterit et valeat, qui advertat et rite consideret, si conquerenti de justitia provideatur coram nobis et in eum casum, ubi relatione talis nuntii destinati clareret, non fore debitam administratam justitiam in nostra curia et vasallorum nostrorum praesentia, ut praefertur, tunc conque- rens huiusmodi ab auditorio nostro provocare seu appellare poterit ad judicia dominorum nostrorum, B. regum, qui pro- tempore fuerint, et ibidem tali conquerenti justificare tene- bimur, et vice versa ab ipso postulare justitiam in causis et negotiis quibuscunque, neque sustinebimus, vitari seu provo- cari ad cujuscunque alterius domini judicia, quovis modo. Praesentium sub appenso nostro sigillo testimonio literarum. Datum Wratislaviae a. 1359, in die s. Thomae Cantu- ariensis episcopi et martyris gloriosi. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 460. Infeudatio pagi Burghartsdorf. 1359. List Jana, Kunráta, bratří z Salešín, kterýž vyznává, že se poddává v manstvie ciesaři Karlovi jakožto králi českému a jeho budúcím s tau vsí Burghartsdorfs a k koruně české k věčnosti. (A. K.) 461. Attestum episcopi et capituli Bambergensis de jurisdictione Sulczbachensi. 1359. List Lupolta biskupa Bamberského i vší kapitoly, že tyto rychty: nejprve Fluxenbergk, Kapspergk, Boslov, Smickenbruk příslušejí k lantrechtu Sulcpachskému, a že věčně nemá tomu překážky činiti. (A. K.) 462. Castri Wildenow infeudatio. 1359. List Engelharta a Pezolta bratří z Wildenow, že s zámkem Wildenow se zavazují ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým i koruně české pod manstvie k věčnosti. (A. K.)
469 — audientiam destinare poterit et valeat, qui advertat et rite consideret, si conquerenti de justitia provideatur coram nobis et in eum casum, ubi relatione talis nuntii destinati clareret, non fore debitam administratam justitiam in nostra curia et vasallorum nostrorum praesentia, ut praefertur, tunc conque- rens huiusmodi ab auditorio nostro provocare seu appellare poterit ad judicia dominorum nostrorum, B. regum, qui pro- tempore fuerint, et ibidem tali conquerenti justificare tene- bimur, et vice versa ab ipso postulare justitiam in causis et negotiis quibuscunque, neque sustinebimus, vitari seu provo- cari ad cujuscunque alterius domini judicia, quovis modo. Praesentium sub appenso nostro sigillo testimonio literarum. Datum Wratislaviae a. 1359, in die s. Thomae Cantu- ariensis episcopi et martyris gloriosi. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 460. Infeudatio pagi Burghartsdorf. 1359. List Jana, Kunráta, bratří z Salešín, kterýž vyznává, že se poddává v manstvie ciesaři Karlovi jakožto králi českému a jeho budúcím s tau vsí Burghartsdorfs a k koruně české k věčnosti. (A. K.) 461. Attestum episcopi et capituli Bambergensis de jurisdictione Sulczbachensi. 1359. List Lupolta biskupa Bamberského i vší kapitoly, že tyto rychty: nejprve Fluxenbergk, Kapspergk, Boslov, Smickenbruk příslušejí k lantrechtu Sulcpachskému, a že věčně nemá tomu překážky činiti. (A. K.) 462. Castri Wildenow infeudatio. 1359. List Engelharta a Pezolta bratří z Wildenow, že s zámkem Wildenow se zavazují ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým i koruně české pod manstvie k věčnosti. (A. K.)
Strana 470
470 — 463. Jus praesentationis ad capellam in Tarnow. 1359. Instrumentum, kdež Preclav, biskup Vratislavský, vyznává, že po různici, kteráž jest byla mezi ciesařem Karlem, českým králem, a knie- žetem Henrychem Hlohovským o právo podací kaple v Tarnově, taková jest smlúva učiněna, aby ciesař Karel jakožto český král jednú a knieže hlohovské druhé měli podací, a tak věčně aby obapolní středmě po- dávali. (A. K) 464. Renuntiatio Henrici Longi de Plavno. 1359. List Henrycha řečeného Dlouhého z Plavna, kterýž píše rytierstvu a krajině Plavenské, oznamuje, jakož jest udělal nějaké spolčenie s Hen- rychem mladšiem z Plavna a poněvadž jest to udělal bez povolenie krále českého, že se toho všeho odřieká po vše časy. Listy jiné dva rovně takové jako svrchní i téhož léta. (A. K.) 465. Attestum super jurisdictione castrorum Sparm- berg et Reichenstein. 1359. List Henrycha foyta z Gerova, že rychty, kteréž k zámkóm Šparm- berku a Reychensteynu příslušejí, v manství drží od ciesaře Karla a od koruny české. (A. K.) 466. Acquisitio castri Rotenberg. 1360, 20. Januarii. (Plessenberg.) List Albrechta a Fridricha, purkrabí Normberských, že sú hrad Rottmberk prodali ciesaři Karlovi jako králi českému a jeho budúcím. Abrecht u. Friedrich burggrafen zu Nürnberg verkaufen an K. Karl IV. u. das kön. Böhmen ihr lehenrecht auf der burg Rotenberg, die Heinrich der Wildensteiner von ihnen zu lehen hatte, um 3000 gulden. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 467. Ludovici et Ottonis marchionum Brandebur- gensium in causa castri Floss enuntiatio. 1360, 2. Februarii. (Pragae.) Ludwik d. Römer, markgraf zu Brandenburg, bekennt, dass die veste Floss des kön. Böhmen rechtes eigen sei u. nicht in die pfandschaft der stadt u. des landes Eger gehöre. Ebenso Otto der marggraf zu B. (Arch. S. Wenc.)
470 — 463. Jus praesentationis ad capellam in Tarnow. 1359. Instrumentum, kdež Preclav, biskup Vratislavský, vyznává, že po různici, kteráž jest byla mezi ciesařem Karlem, českým králem, a knie- žetem Henrychem Hlohovským o právo podací kaple v Tarnově, taková jest smlúva učiněna, aby ciesař Karel jakožto český král jednú a knieže hlohovské druhé měli podací, a tak věčně aby obapolní středmě po- dávali. (A. K) 464. Renuntiatio Henrici Longi de Plavno. 1359. List Henrycha řečeného Dlouhého z Plavna, kterýž píše rytierstvu a krajině Plavenské, oznamuje, jakož jest udělal nějaké spolčenie s Hen- rychem mladšiem z Plavna a poněvadž jest to udělal bez povolenie krále českého, že se toho všeho odřieká po vše časy. Listy jiné dva rovně takové jako svrchní i téhož léta. (A. K.) 465. Attestum super jurisdictione castrorum Sparm- berg et Reichenstein. 1359. List Henrycha foyta z Gerova, že rychty, kteréž k zámkóm Šparm- berku a Reychensteynu příslušejí, v manství drží od ciesaře Karla a od koruny české. (A. K.) 466. Acquisitio castri Rotenberg. 1360, 20. Januarii. (Plessenberg.) List Albrechta a Fridricha, purkrabí Normberských, že sú hrad Rottmberk prodali ciesaři Karlovi jako králi českému a jeho budúcím. Abrecht u. Friedrich burggrafen zu Nürnberg verkaufen an K. Karl IV. u. das kön. Böhmen ihr lehenrecht auf der burg Rotenberg, die Heinrich der Wildensteiner von ihnen zu lehen hatte, um 3000 gulden. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 467. Ludovici et Ottonis marchionum Brandebur- gensium in causa castri Floss enuntiatio. 1360, 2. Februarii. (Pragae.) Ludwik d. Römer, markgraf zu Brandenburg, bekennt, dass die veste Floss des kön. Böhmen rechtes eigen sei u. nicht in die pfandschaft der stadt u. des landes Eger gehöre. Ebenso Otto der marggraf zu B. (Arch. S. Wenc.)
Strana 471
471 — 468. Castri Rotenberg emptio venditio. 1360, 17. Februarii. (Pragae.) List Henrycha z Wildensteina, kterak prodává Rottmberg ciesaři Karlovi a budúcím jeho, kralóm českým, za pět tisíc a za osmdesát kop gr. č. List Normberských, že Henrych z Wildensteinu seznal před nimi, že jest přijal za hrad Rottmberg 5080 kop gr. č. List Henricha z Wildenstena, kdež kvituje ciesaře Karla z 5080 kop gr. č., kteréž vzal za hrad Rottmberg. (A. K. — Lunig I. n. CCX, CCXI.) (tte 469. Castri Plesberg infeudatio. 1360, 12. Martii. (Karlst.) List knieže Hanuše, falckrabi nad Rýnem, že tvrz Pleysberg jest manstvie koruny české. (A. K. — Lunig I. n. CCXII.) 470. Definitio limitum terrae in plaga Tachoviensi. 1360, 15. Maii. Wir Przemko u. Tibald v. Risemberg u. Buso v. Wil- hartiz, radtleute u. scheidleute, erkoren eintrechtiglich von dem a. d. fursten u. herrn, herrn Karln R. kaiser z. a. z. merern des Reichs u. kunige zu Beheim, an einem theil u. herrn Ulrich dem Waldauer an dem andern theil, umb diese nachgeschriebene sachen, darumb in zweiung seien gewest u. uns dieselben empfolen hant in der kundschaft zu erfaren u. zu entscheiden — bekennen u. thun kunt offentlich mit diesem brief, allen den, die ihn sehen oder hören lesen, dass wir uns getrewlich erfaren haben an erben leuten, an den edlen manen vom lande, an dem bürger von Tachauf u. an den Choden vor dem Walde u. haben dasselb mit leiblicher ange- sicht empfunden, dass die vesten Schellnberg, die der Waldauer gebauet hat, auf dem theil des kunigreichs zu Beheim gebauet ist, das zu Tachaw gehoret.
471 — 468. Castri Rotenberg emptio venditio. 1360, 17. Februarii. (Pragae.) List Henrycha z Wildensteina, kterak prodává Rottmberg ciesaři Karlovi a budúcím jeho, kralóm českým, za pět tisíc a za osmdesát kop gr. č. List Normberských, že Henrych z Wildensteinu seznal před nimi, že jest přijal za hrad Rottmberg 5080 kop gr. č. List Henricha z Wildenstena, kdež kvituje ciesaře Karla z 5080 kop gr. č., kteréž vzal za hrad Rottmberg. (A. K. — Lunig I. n. CCX, CCXI.) (tte 469. Castri Plesberg infeudatio. 1360, 12. Martii. (Karlst.) List knieže Hanuše, falckrabi nad Rýnem, že tvrz Pleysberg jest manstvie koruny české. (A. K. — Lunig I. n. CCXII.) 470. Definitio limitum terrae in plaga Tachoviensi. 1360, 15. Maii. Wir Przemko u. Tibald v. Risemberg u. Buso v. Wil- hartiz, radtleute u. scheidleute, erkoren eintrechtiglich von dem a. d. fursten u. herrn, herrn Karln R. kaiser z. a. z. merern des Reichs u. kunige zu Beheim, an einem theil u. herrn Ulrich dem Waldauer an dem andern theil, umb diese nachgeschriebene sachen, darumb in zweiung seien gewest u. uns dieselben empfolen hant in der kundschaft zu erfaren u. zu entscheiden — bekennen u. thun kunt offentlich mit diesem brief, allen den, die ihn sehen oder hören lesen, dass wir uns getrewlich erfaren haben an erben leuten, an den edlen manen vom lande, an dem bürger von Tachauf u. an den Choden vor dem Walde u. haben dasselb mit leiblicher ange- sicht empfunden, dass die vesten Schellnberg, die der Waldauer gebauet hat, auf dem theil des kunigreichs zu Beheim gebauet ist, das zu Tachaw gehoret.
Strana 472
472 — Anderwerb umb das dorff Waltkirchen, das die munche von Waldsachssen verkaufft haben dem vorgenandten Waldauer, sprechen wir, die rathseute vorgenandt, dass die münche von Waldsachssen dasselbe dorf Waldkirchen als ander des klosters guth u. erbe wol u. mit rechte verkauffen mochten dem Waldauer vorgenandt, u. was der Waldauer anders guts umb die münche gekaufft hat daselbs in dem gemerke, das gehoret zu dem kunigreich zu Beheim u. zu dem gemercke zu Tachaw. Anderwerb umb die grenz u. das gemercke zwischen Floss u. Waldkirchen sprechen wir, die obg. rathleut, mit kunt- schafft u. erfarung als vorgeschrieben ist: Was gelegen ist auf jenem theilen des bach- u. des wasserlauffs, genandt "zu dem Brucklin", dasselbe gehoret alles zu der vesten Floss u. in das gemercke daselbs; und was auf diesem theil der bach- u. des wasserlauffs genandt "zu dem Bruckln" gelegen ist, das gehoret zu Waldtkirchen Anderwerb umb den hoenstandten waldt daselbs, sprechen wir rathleute obgenandt, das derselbe hoestandte waldt zu Tachaw gehoret u. ist gar der Behem Waldt. Alle diese obg. sachen etc. Geben zu Prag nach Chr. geburt dreizehen hundert u. sechzig jar, am freytag nach dem heiligen Non-tag. (Lunig I. n. CCIV.) 471. Curiae duo in villis Heuchlingen et Weisen- bach jure feudi pertinent ad Rotenberg. 1360, 4. Julii. (Normbergae.) Schultheiss und schöppen der stadt Nürnberg bezeugen, dass zwei höfe zu Heuchlingen und zwei höfe zu Weissenbach zu der veste Roten- berg als böhmische Kronlehen wieder eingelöst werden können. (Arch. S. Wenc.) 472. Liga Caroli et Joannis marchionis cum Rudolfo duce Austriae. 1360, 5. Septembris. Carolus IV., Joannes marchio Moraviae et Rudolphus dux Austriae foedus mutuum ineunt ad auxilia sibi invicem ferenda.
472 — Anderwerb umb das dorff Waltkirchen, das die munche von Waldsachssen verkaufft haben dem vorgenandten Waldauer, sprechen wir, die rathseute vorgenandt, dass die münche von Waldsachssen dasselbe dorf Waldkirchen als ander des klosters guth u. erbe wol u. mit rechte verkauffen mochten dem Waldauer vorgenandt, u. was der Waldauer anders guts umb die münche gekaufft hat daselbs in dem gemerke, das gehoret zu dem kunigreich zu Beheim u. zu dem gemercke zu Tachaw. Anderwerb umb die grenz u. das gemercke zwischen Floss u. Waldkirchen sprechen wir, die obg. rathleut, mit kunt- schafft u. erfarung als vorgeschrieben ist: Was gelegen ist auf jenem theilen des bach- u. des wasserlauffs, genandt "zu dem Brucklin", dasselbe gehoret alles zu der vesten Floss u. in das gemercke daselbs; und was auf diesem theil der bach- u. des wasserlauffs genandt "zu dem Bruckln" gelegen ist, das gehoret zu Waldtkirchen Anderwerb umb den hoenstandten waldt daselbs, sprechen wir rathleute obgenandt, das derselbe hoestandte waldt zu Tachaw gehoret u. ist gar der Behem Waldt. Alle diese obg. sachen etc. Geben zu Prag nach Chr. geburt dreizehen hundert u. sechzig jar, am freytag nach dem heiligen Non-tag. (Lunig I. n. CCIV.) 471. Curiae duo in villis Heuchlingen et Weisen- bach jure feudi pertinent ad Rotenberg. 1360, 4. Julii. (Normbergae.) Schultheiss und schöppen der stadt Nürnberg bezeugen, dass zwei höfe zu Heuchlingen und zwei höfe zu Weissenbach zu der veste Roten- berg als böhmische Kronlehen wieder eingelöst werden können. (Arch. S. Wenc.) 472. Liga Caroli et Joannis marchionis cum Rudolfo duce Austriae. 1360, 5. Septembris. Carolus IV., Joannes marchio Moraviae et Rudolphus dux Austriae foedus mutuum ineunt ad auxilia sibi invicem ferenda.
Strana 473
473 — Karolus IV. d. f. cl. Rom. I, s. a. et B. rex, Johannes, eadem gratia marchio Moraviae, et Rudolffus D. gr. Austriae, Styriae et Karinthiae dux, pro nobis et illustribus Friderico, Alberto et Leupoldo, fratribus nostris, quorum tamquam senior eorum plenam et liberam potestatem habemus, ea conditione, qua nos, prae- dicti Imperator ut B. rex et marchio, in subscriptis pro una persona tantummodo computemur, notumfacimus tenore prae- sentium universis, quod ob amoris, amicitiae et fidei puritatem, quibus adinuicem iusta ratione ad instar progenitorum respectum habere tenemur, pro speciali consolatione et statu pacifico subiectorum nobis fidelium et ut desideratae pacis amoenitas inter nos iugiter perseveret, animo deliberato, principum, ba- ronum et aliorum fidelium nostrorum sano accedente consilio ac de certa nostra scientia communem pariter colligantiam et unionem fecimus, nosque pro nobis et heredibus nostris per- petuo bona fide et absque omni dolo, sub eo juramento, quod super hoc corporaliter ad evangelia sancta praestitimus, firmae colligantiae fecimus unionem, cuius virtute et vigore mutuo promittimus bona constanti fide: Quod nos infra metas, granitias sive gades regni nostri Boemiae, marchionatus Moraviae, terrarum et principatuum Poloniae, dominii in Sulczbach, et quidquam regnum Boemiae in Almania obtinet, quae cum eodem regno confinant, necnon principatuum et dominiorum Austriae, Styriae, Karinthiae, Car- niolae, Marchiae Sclavonicae et Portus Naonis et pertinentiarum omnium spectantium ad eadem, in quorum possessione nunc existimus seu auctore domino fuerimus in futurum, nobis inuicem fideliter et amicabiliter suffragari et auxiliari debemus et volumus, ad defensandum praefatos principatus, ducatus, dominia et terras nostras, cum omnibus eorum pertinentiis, sicut superius expressantur, adversus omnem hominem, nemine penitus exceptato, qui ad nostra seu dictorum principatuum, ducatuum, dominiorum et terrarum nostrarum et pertinentiarum similiter dampna seu dispendia niterentur. Et dum unius aut plurium ex nobis regnum, principatus, terrae seu dominia in Boemia, Moravia, Polonia, Sulczbach cum aliis, quae regnum B. in Alamania obtinet, quae cum eodem
473 — Karolus IV. d. f. cl. Rom. I, s. a. et B. rex, Johannes, eadem gratia marchio Moraviae, et Rudolffus D. gr. Austriae, Styriae et Karinthiae dux, pro nobis et illustribus Friderico, Alberto et Leupoldo, fratribus nostris, quorum tamquam senior eorum plenam et liberam potestatem habemus, ea conditione, qua nos, prae- dicti Imperator ut B. rex et marchio, in subscriptis pro una persona tantummodo computemur, notumfacimus tenore prae- sentium universis, quod ob amoris, amicitiae et fidei puritatem, quibus adinuicem iusta ratione ad instar progenitorum respectum habere tenemur, pro speciali consolatione et statu pacifico subiectorum nobis fidelium et ut desideratae pacis amoenitas inter nos iugiter perseveret, animo deliberato, principum, ba- ronum et aliorum fidelium nostrorum sano accedente consilio ac de certa nostra scientia communem pariter colligantiam et unionem fecimus, nosque pro nobis et heredibus nostris per- petuo bona fide et absque omni dolo, sub eo juramento, quod super hoc corporaliter ad evangelia sancta praestitimus, firmae colligantiae fecimus unionem, cuius virtute et vigore mutuo promittimus bona constanti fide: Quod nos infra metas, granitias sive gades regni nostri Boemiae, marchionatus Moraviae, terrarum et principatuum Poloniae, dominii in Sulczbach, et quidquam regnum Boemiae in Almania obtinet, quae cum eodem regno confinant, necnon principatuum et dominiorum Austriae, Styriae, Karinthiae, Car- niolae, Marchiae Sclavonicae et Portus Naonis et pertinentiarum omnium spectantium ad eadem, in quorum possessione nunc existimus seu auctore domino fuerimus in futurum, nobis inuicem fideliter et amicabiliter suffragari et auxiliari debemus et volumus, ad defensandum praefatos principatus, ducatus, dominia et terras nostras, cum omnibus eorum pertinentiis, sicut superius expressantur, adversus omnem hominem, nemine penitus exceptato, qui ad nostra seu dictorum principatuum, ducatuum, dominiorum et terrarum nostrarum et pertinentiarum similiter dampna seu dispendia niterentur. Et dum unius aut plurium ex nobis regnum, principatus, terrae seu dominia in Boemia, Moravia, Polonia, Sulczbach cum aliis, quae regnum B. in Alamania obtinet, quae cum eodem
Strana 474
474 — regno confinant, Austria, Styria, Karinthia, Carniola, Marchia Slavonica et Portus Naonis cum eorum pertinentiis hostiliter inuadi contingeret: tunc alii statim, sicut ammoniti seu requi- siti fuerimus, absque dilatione seu prorogatione quibuslibet, illis corpore, rebus, consilio, auxilio, favore et dilectione fra- terna cum omni nostra potentia subvenire volumus et debemus, sub nostris propriis dampnis et periculis, quamdiu vixerimus, adversus unumquemque hominem et personam, cuiuscumque dignitatis, honoris et status existat, etiam si regia fulgeat dignitate, nullo excepto, sicut superius est expressum. Ad talem nichilominus subventionem nos praedicti Impe- rator tamquam B. rex et marchio M. illustri Rudolfo Austriae, Styriae et Karinthiae duci et suis fratribus non tenebimur in terris eorum, quas in Alsatia et Svevia tenere noscuntur, neque ipsi viceversa ad haec auxilia in terris Luczemburgensi, Limburgensi et Brabantiae ducatuum et eorum pertinentiis obligari debebunt quovismodo. Ea conditione, quae civitates, castra et munitiones in terris eius vel eorum, qui suffragia postulaverint, expu- gnatae et obtentae fuerint, absque omni impedimento sint illius vel illorum, in quorum terris et dominiis, ut praemittitur, fuerint acquisiti, res vero mobiles et captivi sint et esse debeant eius vel eorum, qui talia obtinuerit seu obtinuerint suis sollicitudine et labore. Et in cuius adiutorio nos fuerimus, ille nobis expensas erogare tenebitur, puta panem, vinum et cervisiam iuxta terrarum consuetudinem, toto tempore, quo nos in eius conti- gerit adiutorio permanere. Volumus etiam sub fide iuramento praefatis, quod omnes aliae colligationes, quas pridem invicem fecimus, praesenti colligationi nullum debeant praejudicium generare. Quam quidem ligam praesentem, iuramenta et promissi- ones facta et factas desuper promittimus et volumus firma et inconvulsa servare, bona fide, absque omni dolo, et non contra facere vel venire quovismodo. Et nos praedicti Imperator Karolus, tamquam B. rex, et Johannes marchio M., qui in praesenti liga una persona repu-
474 — regno confinant, Austria, Styria, Karinthia, Carniola, Marchia Slavonica et Portus Naonis cum eorum pertinentiis hostiliter inuadi contingeret: tunc alii statim, sicut ammoniti seu requi- siti fuerimus, absque dilatione seu prorogatione quibuslibet, illis corpore, rebus, consilio, auxilio, favore et dilectione fra- terna cum omni nostra potentia subvenire volumus et debemus, sub nostris propriis dampnis et periculis, quamdiu vixerimus, adversus unumquemque hominem et personam, cuiuscumque dignitatis, honoris et status existat, etiam si regia fulgeat dignitate, nullo excepto, sicut superius est expressum. Ad talem nichilominus subventionem nos praedicti Impe- rator tamquam B. rex et marchio M. illustri Rudolfo Austriae, Styriae et Karinthiae duci et suis fratribus non tenebimur in terris eorum, quas in Alsatia et Svevia tenere noscuntur, neque ipsi viceversa ad haec auxilia in terris Luczemburgensi, Limburgensi et Brabantiae ducatuum et eorum pertinentiis obligari debebunt quovismodo. Ea conditione, quae civitates, castra et munitiones in terris eius vel eorum, qui suffragia postulaverint, expu- gnatae et obtentae fuerint, absque omni impedimento sint illius vel illorum, in quorum terris et dominiis, ut praemittitur, fuerint acquisiti, res vero mobiles et captivi sint et esse debeant eius vel eorum, qui talia obtinuerit seu obtinuerint suis sollicitudine et labore. Et in cuius adiutorio nos fuerimus, ille nobis expensas erogare tenebitur, puta panem, vinum et cervisiam iuxta terrarum consuetudinem, toto tempore, quo nos in eius conti- gerit adiutorio permanere. Volumus etiam sub fide iuramento praefatis, quod omnes aliae colligationes, quas pridem invicem fecimus, praesenti colligationi nullum debeant praejudicium generare. Quam quidem ligam praesentem, iuramenta et promissi- ones facta et factas desuper promittimus et volumus firma et inconvulsa servare, bona fide, absque omni dolo, et non contra facere vel venire quovismodo. Et nos praedicti Imperator Karolus, tamquam B. rex, et Johannes marchio M., qui in praesenti liga una persona repu-
Strana 475
475 — tari debemus, excipimus in liga praesenti serenissimos principes d. Ludovicum Ungariae regem et dominum Kazimirum regem Poloniae, quibus auxiliari pro defensione terrarum suarum volumus et debemus. Et nos, qui supra, dux Rudolfus pro- nobis et nostris fratribus consimiliter excipimus in liga prae- senti praefatum regem Ungariae, et illustres principes, d. Ludvicum seniorem marchionem Brandenburgensem, dominam Margaretham uxorem suam, et marchionem Meinhardum, eorum filium, quibus etiam auxiliari pro defensione terrarum suarum volumus et debemus. Praesentium . . . Datum in campis prope Ezzlingam a. D. 1360, Nonis Septembris, regnorum etc. ((Arch. S. Wenc. — Orig. arch. stat. Mor. — Brandl IX. 186, resp. 185.) 473. Carolus et Joannes marchio renuntiant omnibus juribus sibi in terris Austriae competentibus. 1360, 5. Septembris. Karolus quartus divina favente clementia Romanorum Imperator semper augustus et B. rex, et Johannes, marchio Moraviae, notum facimus tenore praesentium universis, quod nos cum illustri Rudolfo, duce Austriae, Styriae et Karinthiae, genero, principe et avunculo nostro dilecto, super omnibus displicentiis et dissensionum materiis, quae inter nos sunt usque in praesentem diem alterutrum ventilatae, ita sumus invicem reconciliati amicabiliter et uniti, quod nos, Imperator praedictus, ejusdem generi nostri, ducis Rudolphi, esse volumus dominus gratiosus, nos quoque jam dictus marchio Moraviae bonus amicus perpetuo esse tenebimur dicti ducis. Quam ob rem animo deliberato, sano principum, comitum, nobilium et fidelium nostrorum accedente consilio et ex certa scientia, renuntiamus pro nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae et marchionibus Moraviae, perpetuo omni juri, impetitioni et actioni, quas super ducatibus, princi-
475 — tari debemus, excipimus in liga praesenti serenissimos principes d. Ludovicum Ungariae regem et dominum Kazimirum regem Poloniae, quibus auxiliari pro defensione terrarum suarum volumus et debemus. Et nos, qui supra, dux Rudolfus pro- nobis et nostris fratribus consimiliter excipimus in liga prae- senti praefatum regem Ungariae, et illustres principes, d. Ludvicum seniorem marchionem Brandenburgensem, dominam Margaretham uxorem suam, et marchionem Meinhardum, eorum filium, quibus etiam auxiliari pro defensione terrarum suarum volumus et debemus. Praesentium . . . Datum in campis prope Ezzlingam a. D. 1360, Nonis Septembris, regnorum etc. ((Arch. S. Wenc. — Orig. arch. stat. Mor. — Brandl IX. 186, resp. 185.) 473. Carolus et Joannes marchio renuntiant omnibus juribus sibi in terris Austriae competentibus. 1360, 5. Septembris. Karolus quartus divina favente clementia Romanorum Imperator semper augustus et B. rex, et Johannes, marchio Moraviae, notum facimus tenore praesentium universis, quod nos cum illustri Rudolfo, duce Austriae, Styriae et Karinthiae, genero, principe et avunculo nostro dilecto, super omnibus displicentiis et dissensionum materiis, quae inter nos sunt usque in praesentem diem alterutrum ventilatae, ita sumus invicem reconciliati amicabiliter et uniti, quod nos, Imperator praedictus, ejusdem generi nostri, ducis Rudolphi, esse volumus dominus gratiosus, nos quoque jam dictus marchio Moraviae bonus amicus perpetuo esse tenebimur dicti ducis. Quam ob rem animo deliberato, sano principum, comitum, nobilium et fidelium nostrorum accedente consilio et ex certa scientia, renuntiamus pro nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae et marchionibus Moraviae, perpetuo omni juri, impetitioni et actioni, quas super ducatibus, princi-
Strana 476
476 — patibus, terris et dominiis Austriae, Styriae, Karinthiae, Car- niolae, Marchiae Sclavoniae et Portus Naonis, aliis etiam ducis ejusdem terris, principatibus ac dominiis et eorum pertinentiis universis, ubicunque sitis, quovis modo habuimus, habemus vel habere possemus. Promittimus igitur bona fide et sine dolo, sub juramento, quod super eo corporaliter ad sancta praestitimus evangelia, eidem duci, fratribus et heredibus suis, quod nos pro praedictis ducatibus, principatibus, dominiis et pertinentiis eorundem nunquam stabimus, verbis vel factis, jure, impetitione vel alio quovis modo, publice vel occulte, sed eos in praemissis per- petuo permittemus pacifice et libere permanere, eisque in defensione ipsorum contra omnem hominem, cujuscunque digni- tatis, honoris vel status existat, qui eos in praemissis impe- dire vel molestare quereret ullo modo, etiam si talis regia dignitate praecelleret, absque dolo nostris auxiliis fideliter assistemus. Promittimus insuper bona fide, absque dolo, in virtute praedicti per nos praestiti juramenti, quod nos dicto duci Austriae et fratribus suis praedictis omnia privilegia, litteras et munimenta, quae super praedictis habemus sive tamquam de hereditariis, sive obligationibus, cessionibus, donationibus sive alias, quovis modo, etiamsi privilegia, litterae et munimenta hujusmodi nobis et progenitoribus nostris ab Imperatoribus vel regibus aut alias a quovis alio data essent, in totum resti- tuere et integraliter assignare et nihil horum apud nos quo- modolibet reservare; sique aliqua privilegia, literae vel munimenta unquam futuris temporibus provenirent ad lucem, volumus ea inutilia et invalida fore, nobisque, heredibus et successoribus nostris nullum afferre profectum, dicto- que duci, fratribus et successoribus suis nullum praejudicium generare. Ad haec promittimus bona fide et in virtute praedicti jura- menti per nos praestiti, sine dolo, quod omnia suprascripta nostra promissa firma semper et inviolata perpetuis volumus observare temporibus, et contra ea nunquam facere quovis modo; renunti- antes pro nobis, heredibus et successoribus, regibus B. et
476 — patibus, terris et dominiis Austriae, Styriae, Karinthiae, Car- niolae, Marchiae Sclavoniae et Portus Naonis, aliis etiam ducis ejusdem terris, principatibus ac dominiis et eorum pertinentiis universis, ubicunque sitis, quovis modo habuimus, habemus vel habere possemus. Promittimus igitur bona fide et sine dolo, sub juramento, quod super eo corporaliter ad sancta praestitimus evangelia, eidem duci, fratribus et heredibus suis, quod nos pro praedictis ducatibus, principatibus, dominiis et pertinentiis eorundem nunquam stabimus, verbis vel factis, jure, impetitione vel alio quovis modo, publice vel occulte, sed eos in praemissis per- petuo permittemus pacifice et libere permanere, eisque in defensione ipsorum contra omnem hominem, cujuscunque digni- tatis, honoris vel status existat, qui eos in praemissis impe- dire vel molestare quereret ullo modo, etiam si talis regia dignitate praecelleret, absque dolo nostris auxiliis fideliter assistemus. Promittimus insuper bona fide, absque dolo, in virtute praedicti per nos praestiti juramenti, quod nos dicto duci Austriae et fratribus suis praedictis omnia privilegia, litteras et munimenta, quae super praedictis habemus sive tamquam de hereditariis, sive obligationibus, cessionibus, donationibus sive alias, quovis modo, etiamsi privilegia, litterae et munimenta hujusmodi nobis et progenitoribus nostris ab Imperatoribus vel regibus aut alias a quovis alio data essent, in totum resti- tuere et integraliter assignare et nihil horum apud nos quo- modolibet reservare; sique aliqua privilegia, literae vel munimenta unquam futuris temporibus provenirent ad lucem, volumus ea inutilia et invalida fore, nobisque, heredibus et successoribus nostris nullum afferre profectum, dicto- que duci, fratribus et successoribus suis nullum praejudicium generare. Ad haec promittimus bona fide et in virtute praedicti jura- menti per nos praestiti, sine dolo, quod omnia suprascripta nostra promissa firma semper et inviolata perpetuis volumus observare temporibus, et contra ea nunquam facere quovis modo; renunti- antes pro nobis, heredibus et successoribus, regibus B. et
Strana 477
477 — marchionibus M., ex certa scientia omnia canonici et civilis juris auxilio et omnibus constitutionibus papalium, imperi- aliumque voluminum, terrarum consuetudinibus, omnique bene- ficio et observantiae, quibus nos contra haec tueri possemus, quibusve vel per quae ipsi duci Austriae, fratribus, heredibus et successoribus suis in praescriptis ducatibus, principatibus, terris atque dominiis, ullum posset umquam impedimentum, dampnum aut periculum imminere. Testes hujus rei . . . Ut autem praemissa omnia stabilitate solida et perhenni memoria jugiter perseverent, praesentes litteras scribi et sigillorum nostrorum fecimus appensione muniri. Datum in castris apud Ezzlinger a. D. 1360, Indictione tertia decima, nonis Septembris, regnorum nostrorum anno quinto decimo, Imperii vero sexto. (Orig. c. r. arch. Vind. — Brandl IX. 187.) 474. Rudolphus Austriae dux renuntiat omnibus juribus sibi in terris Boemiae competentibus. 1360, 5. Septembris. Nos Rudolphus D. gr. dux Austriae, Styriae etc. notum facimus tenore praesentium universis, quod nos cum serenis- simo principe et domino, d. Carolo R. I. s. a. et B. rege, domino et socero nostro gratioso, et cum illustri principe, domino Joanne, marchione Moraviae, avunculo nostro charis- simo, super omnibus displicentiis et dissensionum materiis, quae inter nos sunt usque in praesentem diem alterutrum ventilatae, ex speciali dicti domini nostri d. Imperatoris clementia ita sumus invicem reconciliati amicabiliter et uniti, quod idem dominus noster Imperator gratiosus dominus noster esse dignatur et dictus d. marchio, avunculus noster, bonus noster perpetuo debet esse amicus. Quam ob rem animo deliberato, sano amicorum et fide- lium nostrum accedente consilio et ex certa scientia renun- tiamus pro nobis et illustribus Friderico, Alberto et Leopoldo, fratribus nostris, necnon heredibus et successoribus nostris
477 — marchionibus M., ex certa scientia omnia canonici et civilis juris auxilio et omnibus constitutionibus papalium, imperi- aliumque voluminum, terrarum consuetudinibus, omnique bene- ficio et observantiae, quibus nos contra haec tueri possemus, quibusve vel per quae ipsi duci Austriae, fratribus, heredibus et successoribus suis in praescriptis ducatibus, principatibus, terris atque dominiis, ullum posset umquam impedimentum, dampnum aut periculum imminere. Testes hujus rei . . . Ut autem praemissa omnia stabilitate solida et perhenni memoria jugiter perseverent, praesentes litteras scribi et sigillorum nostrorum fecimus appensione muniri. Datum in castris apud Ezzlinger a. D. 1360, Indictione tertia decima, nonis Septembris, regnorum nostrorum anno quinto decimo, Imperii vero sexto. (Orig. c. r. arch. Vind. — Brandl IX. 187.) 474. Rudolphus Austriae dux renuntiat omnibus juribus sibi in terris Boemiae competentibus. 1360, 5. Septembris. Nos Rudolphus D. gr. dux Austriae, Styriae etc. notum facimus tenore praesentium universis, quod nos cum serenis- simo principe et domino, d. Carolo R. I. s. a. et B. rege, domino et socero nostro gratioso, et cum illustri principe, domino Joanne, marchione Moraviae, avunculo nostro charis- simo, super omnibus displicentiis et dissensionum materiis, quae inter nos sunt usque in praesentem diem alterutrum ventilatae, ex speciali dicti domini nostri d. Imperatoris clementia ita sumus invicem reconciliati amicabiliter et uniti, quod idem dominus noster Imperator gratiosus dominus noster esse dignatur et dictus d. marchio, avunculus noster, bonus noster perpetuo debet esse amicus. Quam ob rem animo deliberato, sano amicorum et fide- lium nostrum accedente consilio et ex certa scientia renun- tiamus pro nobis et illustribus Friderico, Alberto et Leopoldo, fratribus nostris, necnon heredibus et successoribus nostris
Strana 478
478 et eorum, perpetuo omni juri, impetitioni et actioni, quas super regno et corona regni Bohemiae et marchionatu Moraviae, terris et principatibus eorum in Polonia, in terra de Sulczbach et aliis terris, quas ipsi in Alamania obtinent, quae ad regnum Boemiae spectant et cum ipso confinant, et super omnibus aliis eorum terris, principatibus atquae dominiis et eorum pertinentiis universis, ubicunque sitis, quovis modo habuimus, habemus et habere possemus, et nominatim illi juri, quod ex parte illustris principis Catharinae, praedicti domini nostri Imperatoris filiae, conthoralis nostrae charissimae, habere possemus nam id ipsum jus nobis suffragari non debet, nisi forte d. noster Imperator et d. marchio memorati et eorum heredes masculini sexus, quos habent ad praesens vel sunt in posterum habituri, ita decederent, quod ipsi legitimos post se non relinquerent corporum suorum heredes, sexus, ut prae- mittitur, masculini. Promittimus igitur bona fide et sine dolo, sub juramento, quod super eo corporaliter ad sancta praestitimus evangelia, praedicto domino nostro Imperatori ut regi B. et d. Joanni marchioni M. et heredibus eorundem pro nobis, fratribus et heredibus nostris praedictis, quod nos pro praedicto regno et corona B., marchionatu M. et omnibus superius expressatis nunquam stabimus, verbis vel factis, jure, impetitione vel alio quovis modo, publice vel occulte, sed eos, dominos Imperatorem ut regem B. et Joannem marchionem M. et eorum heredes, in praemissis perpetuo permittemus pacifice et libere permanere. Promittimus etiam bona fide, sine dolo, in virtute prae- dicti per nos praestiti juramenti, quod nos d. nostro Impe- ratori et d. marchioni praedictis omnia privilegia et literas et munimenta, quae super praedictis habemus titulo hereditario, obligatorio, pignoratitio, feudi concessionis, donationis, seu aliis titulis quibuscunque, etiamsi privilegia, literae et muni- menta huiusmodi ad nostram et progenitorum nostrorum po- testatem ab Imperatoribus vel regibus Romanorum aut per- sonis aliis quomodolibet devenissent, ad plenum restituere et integraliter assignare et nihil eorum apud nos aliquomodo reservare.
478 et eorum, perpetuo omni juri, impetitioni et actioni, quas super regno et corona regni Bohemiae et marchionatu Moraviae, terris et principatibus eorum in Polonia, in terra de Sulczbach et aliis terris, quas ipsi in Alamania obtinent, quae ad regnum Boemiae spectant et cum ipso confinant, et super omnibus aliis eorum terris, principatibus atquae dominiis et eorum pertinentiis universis, ubicunque sitis, quovis modo habuimus, habemus et habere possemus, et nominatim illi juri, quod ex parte illustris principis Catharinae, praedicti domini nostri Imperatoris filiae, conthoralis nostrae charissimae, habere possemus nam id ipsum jus nobis suffragari non debet, nisi forte d. noster Imperator et d. marchio memorati et eorum heredes masculini sexus, quos habent ad praesens vel sunt in posterum habituri, ita decederent, quod ipsi legitimos post se non relinquerent corporum suorum heredes, sexus, ut prae- mittitur, masculini. Promittimus igitur bona fide et sine dolo, sub juramento, quod super eo corporaliter ad sancta praestitimus evangelia, praedicto domino nostro Imperatori ut regi B. et d. Joanni marchioni M. et heredibus eorundem pro nobis, fratribus et heredibus nostris praedictis, quod nos pro praedicto regno et corona B., marchionatu M. et omnibus superius expressatis nunquam stabimus, verbis vel factis, jure, impetitione vel alio quovis modo, publice vel occulte, sed eos, dominos Imperatorem ut regem B. et Joannem marchionem M. et eorum heredes, in praemissis perpetuo permittemus pacifice et libere permanere. Promittimus etiam bona fide, sine dolo, in virtute prae- dicti per nos praestiti juramenti, quod nos d. nostro Impe- ratori et d. marchioni praedictis omnia privilegia et literas et munimenta, quae super praedictis habemus titulo hereditario, obligatorio, pignoratitio, feudi concessionis, donationis, seu aliis titulis quibuscunque, etiamsi privilegia, literae et muni- menta huiusmodi ad nostram et progenitorum nostrorum po- testatem ab Imperatoribus vel regibus Romanorum aut per- sonis aliis quomodolibet devenissent, ad plenum restituere et integraliter assignare et nihil eorum apud nos aliquomodo reservare.
Strana 479
479 — Sique aliqua privilegia, literas aut instrumenta prae- senti nostrae renuntiationi contraria aut contrarias unquam aliquo tempore in lucem prodire contingeret, volumus et nostrae intentionis existit, quod nullius sint efficaciae, vir- tutis, roboris aut momenti, sed inutiles computentur, neque nobis, heredibus et successoribus nostris aliquid utilitatis adducant seu valeant domino nostro Imperatori praefato tanquam B, regi et marchioni M., heredibus et successoribus eorum aliquod praejudicium generare. Promittimus etiam bona fide et in virtute praedicti jura- menti per nos praestiti, sine dolo, quod omnia nostra supra- scripta promissa firma semper et inviolata perpetuis volumus observare temporibus et contra ea numquam facere quovis- modo ; renuntiantes expresse ac de certa scientia pro nobis, fra- tribus, heredibus et successoribus nostris omni canonici et civilis juris auxilio et omnibus constitutionibus papalium, imperiali- umque voluminum, terrarum consuetudinibus, omnique beneficio et observantiae, quibus nos contra haec tueri possemus, quibusve vel per quae domino nostro Imperatori ut regi B. et mar- chioni M., heredibus et successoribus eorum, regibus B. et marchionibus Moraviae, in suprasciptis regno, principatibus, terris atque dominiis ullum posset unquam impedimentum vel periculum imminere. Praesentium Datum in campis prope Ezzlingen a. D. 1360, proximo die Sabbati ante nativ. Virg. glor. (A. K. — Balbin VIII. 77. — Brandl IV. 188.) 475. Promissio Caroli IV. et Joannis marchionis de protegendis subditis ducum Austriae. 1360, 5. Septembris. Wir Karl von gots gnaden romischer keiser, ze allen zeiten merer des reichs und kunig ze beheim, und Johans von denselben gnaden marggraff ze Merhern, bekennen und tun kunt offenlich mit disem brieff allen den, die in sehen oder horen lesen, daz wir durch besunder freuntschaft und
479 — Sique aliqua privilegia, literas aut instrumenta prae- senti nostrae renuntiationi contraria aut contrarias unquam aliquo tempore in lucem prodire contingeret, volumus et nostrae intentionis existit, quod nullius sint efficaciae, vir- tutis, roboris aut momenti, sed inutiles computentur, neque nobis, heredibus et successoribus nostris aliquid utilitatis adducant seu valeant domino nostro Imperatori praefato tanquam B, regi et marchioni M., heredibus et successoribus eorum aliquod praejudicium generare. Promittimus etiam bona fide et in virtute praedicti jura- menti per nos praestiti, sine dolo, quod omnia nostra supra- scripta promissa firma semper et inviolata perpetuis volumus observare temporibus et contra ea numquam facere quovis- modo ; renuntiantes expresse ac de certa scientia pro nobis, fra- tribus, heredibus et successoribus nostris omni canonici et civilis juris auxilio et omnibus constitutionibus papalium, imperiali- umque voluminum, terrarum consuetudinibus, omnique beneficio et observantiae, quibus nos contra haec tueri possemus, quibusve vel per quae domino nostro Imperatori ut regi B. et mar- chioni M., heredibus et successoribus eorum, regibus B. et marchionibus Moraviae, in suprasciptis regno, principatibus, terris atque dominiis ullum posset unquam impedimentum vel periculum imminere. Praesentium Datum in campis prope Ezzlingen a. D. 1360, proximo die Sabbati ante nativ. Virg. glor. (A. K. — Balbin VIII. 77. — Brandl IV. 188.) 475. Promissio Caroli IV. et Joannis marchionis de protegendis subditis ducum Austriae. 1360, 5. Septembris. Wir Karl von gots gnaden romischer keiser, ze allen zeiten merer des reichs und kunig ze beheim, und Johans von denselben gnaden marggraff ze Merhern, bekennen und tun kunt offenlich mit disem brieff allen den, die in sehen oder horen lesen, daz wir durch besunder freuntschaft und
Strana 480
480 — lieb, die wir billich haben und ymmer haben sullen und wollen vesteclich, mit ganzen steten trewen ze dem hoch- geborn Rudolf, herzogen ze Osterreich, ze Steyrn und ze Kernden, unserm lieben eydem, fürsten und oheim, und seinen brüdern, gelobt haben mit guten trewen und geloben auch mit diesem briefe mit rechter wizzen: Daz wir alle ire grafen, pfaffen, layen, ritter, knechte, kaufleute, burger und alle andere leut, die ze yn und yren landen gehoren, schirmen und friden sullen und wollen in allen unsern landen, wo sie durchvarent oder darynnen wonen, vor allen angriffen und irrungen und gemeinlich vor allem gewalt und unrecht, also, daz sie leibs und gutes in allen unsern landen und gebietten sicher sein sullen on geverd, als fürderlich, als ob sie uns selber angehorten. Wer aber, daz ir dheiner in unsern landen und gebietten angegriffen, geirret oder geschedigt wurde, so sullen und wollen wir dem oder den, oder die den angriff, die irrung oder den schaden getan hetten, nachfolgen als unsern feinden und strazzraubern, und sie dorzu halten und nöten vesteclich und ernstlich, an leibe und gute, untz uff die zeit, das sie dieselben angriff, irrung und schaden gentzlich widertun, ablegen und bezzern dem oder den, die den schaden erliden haben. Auch sollen und wollen wir des vorgenanten unsers eydem, des herzogen und seiner brudern, koufleute nicht besweren mit dheiner neuen strazze, noch bsatzunge, sunder wir sullen und wollen sie beleiben lazzen in allen unsern landen by sulcher wandlung, strazzen und guter gewohnheit, als sie mit unsern vordern von alter herkomen sint. Und dasselbe ze gleicher weis umb alle stuck, die vor an disem brief begriffen sint, sullen auch der vorgenant hertzog, unser eidem und oheim, und seine brüder gen uns und allen den unsern halten und stet haben, als si uns des auch ihr brieff gegeben haben. Mit urkund ditz briefs versiegelt mit unsern anhangenden insigeln, der geben ist zu felde by Ezzlingen, nach Christus geburt dreutzehn hundert jar, darnach in dem sechzigsten jar
480 — lieb, die wir billich haben und ymmer haben sullen und wollen vesteclich, mit ganzen steten trewen ze dem hoch- geborn Rudolf, herzogen ze Osterreich, ze Steyrn und ze Kernden, unserm lieben eydem, fürsten und oheim, und seinen brüdern, gelobt haben mit guten trewen und geloben auch mit diesem briefe mit rechter wizzen: Daz wir alle ire grafen, pfaffen, layen, ritter, knechte, kaufleute, burger und alle andere leut, die ze yn und yren landen gehoren, schirmen und friden sullen und wollen in allen unsern landen, wo sie durchvarent oder darynnen wonen, vor allen angriffen und irrungen und gemeinlich vor allem gewalt und unrecht, also, daz sie leibs und gutes in allen unsern landen und gebietten sicher sein sullen on geverd, als fürderlich, als ob sie uns selber angehorten. Wer aber, daz ir dheiner in unsern landen und gebietten angegriffen, geirret oder geschedigt wurde, so sullen und wollen wir dem oder den, oder die den angriff, die irrung oder den schaden getan hetten, nachfolgen als unsern feinden und strazzraubern, und sie dorzu halten und nöten vesteclich und ernstlich, an leibe und gute, untz uff die zeit, das sie dieselben angriff, irrung und schaden gentzlich widertun, ablegen und bezzern dem oder den, die den schaden erliden haben. Auch sollen und wollen wir des vorgenanten unsers eydem, des herzogen und seiner brudern, koufleute nicht besweren mit dheiner neuen strazze, noch bsatzunge, sunder wir sullen und wollen sie beleiben lazzen in allen unsern landen by sulcher wandlung, strazzen und guter gewohnheit, als sie mit unsern vordern von alter herkomen sint. Und dasselbe ze gleicher weis umb alle stuck, die vor an disem brief begriffen sint, sullen auch der vorgenant hertzog, unser eidem und oheim, und seine brüder gen uns und allen den unsern halten und stet haben, als si uns des auch ihr brieff gegeben haben. Mit urkund ditz briefs versiegelt mit unsern anhangenden insigeln, der geben ist zu felde by Ezzlingen, nach Christus geburt dreutzehn hundert jar, darnach in dem sechzigsten jar
Strana 481
481 — an dem nehesten sunnabend vor unser frawen tag, als sie geborn ward, unser, dez egenant keisers, reiche in dem funft- zenden und des keisertumbs in dem sechsten jare. (Orig. c. r. arch. Vind. — Brandl IX. 189.) 476. Acquisitio oppidorum Allen et Heubach castro- rumque Lutterburg et Rosenstein. 1360, 6. Septembris (in campis apud Schorndorff). List Ludvíka staršieho a Ludvíka mladšieho, hrabí z Ettinga, že ciesař Karel jakožto král český ta města Allen, Haybach a hrad Lutter- burg a Rosenstein od nich kúpil a že je v zástavě drží, a to mohú králové čeští vyplatiti v XI tisících funtích. (A. K.) 477. Assensus electorum venditioni bonorum Ber- gensium. 1360, 20. Septembris. (Moguntiae.) List ciesaře Karla, kdež k tomu ke všemu což list abatyše z Bergen ve všech punktích zavírá, přivoluje jakožto král a arcišenk v Říši. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLVIII.) 1360, 9. Octobris. (Moguntiae.) Listové korferštuov, kdež jednostajně vyznávají a přivolují k prodaji skrze abatyši kláštera Bergen a konvent učiněnému ciesaři Karlovi jakožto králi českému, dědicóm i budúcím kralóm českým a koruně české: Ger- lacha, Boemunda, Viléma arcibiskupův, Rudolfa kniežete saského. (A. K. — Pelzel, K. Karl IV. urk. CCLIX.) List Ruprechta staršieho, v kterémž povolení dává jakožto falckrabi na Reyně, na kaupení Hohensteina, Herspruku, mlýna při klášteře Bergen, louky, dvoru a což by koli tu práva jměly abatyše a konvent klášteru Bergen, a v tom tu jest vložen list abatyše a konventu na to dáni. 478. Castri Haydek infeudatio. 1390, 23. Novembris. (Normbergae.) List Fridricha z Haydeka, že ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým a koruně s zámkem Haydekem zavazuje se pod manstvie. (A. K. — Lunig I. n. CCXXIV.) sVi. 479. Munitionis Gutzenburg infeudatio. 1360, 25. Novembris. (Normbergae.) Johann von Krenkingen verpflichtet sich die veste Gutzenburg bei Thüngen vom Kaiser Karl IV. zu lehen zu nehmen. (Arch. S. Wenc.) Codex jur. boh. II. 1. 31
481 — an dem nehesten sunnabend vor unser frawen tag, als sie geborn ward, unser, dez egenant keisers, reiche in dem funft- zenden und des keisertumbs in dem sechsten jare. (Orig. c. r. arch. Vind. — Brandl IX. 189.) 476. Acquisitio oppidorum Allen et Heubach castro- rumque Lutterburg et Rosenstein. 1360, 6. Septembris (in campis apud Schorndorff). List Ludvíka staršieho a Ludvíka mladšieho, hrabí z Ettinga, že ciesař Karel jakožto král český ta města Allen, Haybach a hrad Lutter- burg a Rosenstein od nich kúpil a že je v zástavě drží, a to mohú králové čeští vyplatiti v XI tisících funtích. (A. K.) 477. Assensus electorum venditioni bonorum Ber- gensium. 1360, 20. Septembris. (Moguntiae.) List ciesaře Karla, kdež k tomu ke všemu což list abatyše z Bergen ve všech punktích zavírá, přivoluje jakožto král a arcišenk v Říši. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLVIII.) 1360, 9. Octobris. (Moguntiae.) Listové korferštuov, kdež jednostajně vyznávají a přivolují k prodaji skrze abatyši kláštera Bergen a konvent učiněnému ciesaři Karlovi jakožto králi českému, dědicóm i budúcím kralóm českým a koruně české: Ger- lacha, Boemunda, Viléma arcibiskupův, Rudolfa kniežete saského. (A. K. — Pelzel, K. Karl IV. urk. CCLIX.) List Ruprechta staršieho, v kterémž povolení dává jakožto falckrabi na Reyně, na kaupení Hohensteina, Herspruku, mlýna při klášteře Bergen, louky, dvoru a což by koli tu práva jměly abatyše a konvent klášteru Bergen, a v tom tu jest vložen list abatyše a konventu na to dáni. 478. Castri Haydek infeudatio. 1390, 23. Novembris. (Normbergae.) List Fridricha z Haydeka, že ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým a koruně s zámkem Haydekem zavazuje se pod manstvie. (A. K. — Lunig I. n. CCXXIV.) sVi. 479. Munitionis Gutzenburg infeudatio. 1360, 25. Novembris. (Normbergae.) Johann von Krenkingen verpflichtet sich die veste Gutzenburg bei Thüngen vom Kaiser Karl IV. zu lehen zu nehmen. (Arch. S. Wenc.) Codex jur. boh. II. 1. 31
Strana 482
482 — 480. Castri Stralenfels emptio venditio. 1360, 4. Decembris. List Henricha, Jetřicha a opět Henricha z Stralmfelsu, že sú pro- dali ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým zámek jich Stralmfels dědičně za půldeváta sta kop gr. (A. K.) 481. Litterae Caroli Rom. Imp. de permutatione castrorum Lutterburck et Hohenstein cum oppidis Alen et Heubach in Alemannia pro castris Parkstein et Karlswald atque oppido Weyda. 1360, 4. Decembris. List ciesaře Karla, kdež hrady Luttrburg a Rosenstein, městečka Alen a Heubach, které v Švábích sú a k koruně české příslušely, směnil a směňuje na Parkstein a Karlswald, hrady a za Weydú město v Chebském kraji. — Druhý list německý v táž slova a ten rozum jako první. 1360, 31, Aug. comites Wirtenberg Eberhardus et Ulricus submi- serunt se gratiae Imperatoris et restituerunt sibi duo optima castra Achalm et Stouffen. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter. Amen. Carolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Dum imminentium nobis curarum varietatem, quibus humeros nostros ex s. Imperii susceptione subjecimus, nostra secum revolvit serenitas, multum nos eidem obnoxios inve- nimus Imperio, quo mundiali machinae auctore Domino prae- sidemus; multum in regni nostri B., quod insigne et excellens ipsius Imperii membrum existit, profectibus et augmentis nos decet prospicere, cuius sublimatio s. Imperio ad gloriam et imperiale fastigium in illius felicitate feliciter sublimatur. Hinc est, quod cum venerabilibus et illustribus ipsius sacri Imperii principibus electoribus, habito pridem super variis Imperii necessitatibus consilio et deliberatione maturis, inter caetera illud nobis occurrit praecipua consideratione pensandum, qualiter illius auxilio, cuius nutu coelestia simul et terrestria disponuntur, exigente rerum ordine cum victorioso nostrae majestatis exercitu partes Sueviae nuper ingressi castrum
482 — 480. Castri Stralenfels emptio venditio. 1360, 4. Decembris. List Henricha, Jetřicha a opět Henricha z Stralmfelsu, že sú pro- dali ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým zámek jich Stralmfels dědičně za půldeváta sta kop gr. (A. K.) 481. Litterae Caroli Rom. Imp. de permutatione castrorum Lutterburck et Hohenstein cum oppidis Alen et Heubach in Alemannia pro castris Parkstein et Karlswald atque oppido Weyda. 1360, 4. Decembris. List ciesaře Karla, kdež hrady Luttrburg a Rosenstein, městečka Alen a Heubach, které v Švábích sú a k koruně české příslušely, směnil a směňuje na Parkstein a Karlswald, hrady a za Weydú město v Chebském kraji. — Druhý list německý v táž slova a ten rozum jako první. 1360, 31, Aug. comites Wirtenberg Eberhardus et Ulricus submi- serunt se gratiae Imperatoris et restituerunt sibi duo optima castra Achalm et Stouffen. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter. Amen. Carolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Dum imminentium nobis curarum varietatem, quibus humeros nostros ex s. Imperii susceptione subjecimus, nostra secum revolvit serenitas, multum nos eidem obnoxios inve- nimus Imperio, quo mundiali machinae auctore Domino prae- sidemus; multum in regni nostri B., quod insigne et excellens ipsius Imperii membrum existit, profectibus et augmentis nos decet prospicere, cuius sublimatio s. Imperio ad gloriam et imperiale fastigium in illius felicitate feliciter sublimatur. Hinc est, quod cum venerabilibus et illustribus ipsius sacri Imperii principibus electoribus, habito pridem super variis Imperii necessitatibus consilio et deliberatione maturis, inter caetera illud nobis occurrit praecipua consideratione pensandum, qualiter illius auxilio, cuius nutu coelestia simul et terrestria disponuntur, exigente rerum ordine cum victorioso nostrae majestatis exercitu partes Sueviae nuper ingressi castrum
Strana 483
483 — Achalm et Hoenstauff ad jus et proprietatem Imperii s. spectantia et ex multo tempore ab ipso alienata, in pristinum jus et proprietatem imperialem recuperavimus et in antiquam reduximus potestatem. Ubi etiam eodem tempore castra Lauter- burg et Rosenstein nec non oppida Alen et Heubach per spectabiles Ludovicum seniorem et Ludovicum juniorem, comites de Oettingen, fideles nostros dilectos, venditioni palam expo- sita de thesauro regni nostri Boemiae pro eodem regno et eius insigni corona comparavimus et ipsa in eorundem regni et coronae Boemiae transtulimus, univimus et fundavimus potestatem. Consequenter una cum eisdem principibus electoribus consideravit et rite perpendit nostra serenitas, quomodo pro gubernatione imperialium terrarum, tam in Suevia, quam in aliis regionibus convicinis, castra Achalm et Hoenstauff ante- dicta, licet in se supra modum essent utilia, tamen pro cer- tiori magnificatione et sacri Imperii propagatione et amplia- tione districtuum finitimorum indigebant, talemque dilatationem dictis castris Achalm et Hoenstauff ac dominio imperiali proficuam ex permutatione, quae de castris Luterburg et Rosenstein nec non oppidis Allen et Heubach praedictis eorumque districtibus fieri poterat, visum fuit nobis et prae- dictis principibus posse utilissime ordinari, eo quod eadem castra, oppida et districtus cum jam dictis castris Achalin et Hoenstauff confinare ac utrorumque limites sese contigere dignoscuntur. Praeterea provida et sagaci una cum praedictis princi- pibus electoribus discussione nostra sollicite pensavit subli- mitas, qualiter castrum Parkstein et castrum Karlswald, situm in terra Egrensi cum centum mansis terrae ad illud spectantibus, oppidum Weyda et eorundem bona, villae, per- tinentiae et districtus, licet de imperiali proprietate consistant, non sunt tamen caeteris imperialibus contigua et magis regno nostro B. seu terris eiusdem, quas trans silvam boemicalem in Bavaria justis et rationabilibus titulis conquisivit, conjuncta sunt contingue et vicine et castra Lutterburg et Rosenstein Imperio sacro, atque castra Parkstein et Karlswald regno et 31*
483 — Achalm et Hoenstauff ad jus et proprietatem Imperii s. spectantia et ex multo tempore ab ipso alienata, in pristinum jus et proprietatem imperialem recuperavimus et in antiquam reduximus potestatem. Ubi etiam eodem tempore castra Lauter- burg et Rosenstein nec non oppida Alen et Heubach per spectabiles Ludovicum seniorem et Ludovicum juniorem, comites de Oettingen, fideles nostros dilectos, venditioni palam expo- sita de thesauro regni nostri Boemiae pro eodem regno et eius insigni corona comparavimus et ipsa in eorundem regni et coronae Boemiae transtulimus, univimus et fundavimus potestatem. Consequenter una cum eisdem principibus electoribus consideravit et rite perpendit nostra serenitas, quomodo pro gubernatione imperialium terrarum, tam in Suevia, quam in aliis regionibus convicinis, castra Achalm et Hoenstauff ante- dicta, licet in se supra modum essent utilia, tamen pro cer- tiori magnificatione et sacri Imperii propagatione et amplia- tione districtuum finitimorum indigebant, talemque dilatationem dictis castris Achalm et Hoenstauff ac dominio imperiali proficuam ex permutatione, quae de castris Luterburg et Rosenstein nec non oppidis Allen et Heubach praedictis eorumque districtibus fieri poterat, visum fuit nobis et prae- dictis principibus posse utilissime ordinari, eo quod eadem castra, oppida et districtus cum jam dictis castris Achalin et Hoenstauff confinare ac utrorumque limites sese contigere dignoscuntur. Praeterea provida et sagaci una cum praedictis princi- pibus electoribus discussione nostra sollicite pensavit subli- mitas, qualiter castrum Parkstein et castrum Karlswald, situm in terra Egrensi cum centum mansis terrae ad illud spectantibus, oppidum Weyda et eorundem bona, villae, per- tinentiae et districtus, licet de imperiali proprietate consistant, non sunt tamen caeteris imperialibus contigua et magis regno nostro B. seu terris eiusdem, quas trans silvam boemicalem in Bavaria justis et rationabilibus titulis conquisivit, conjuncta sunt contingue et vicine et castra Lutterburg et Rosenstein Imperio sacro, atque castra Parkstein et Karlswald regno et 31*
Strana 484
484 — coronae B. magis expediant, sicut hoc electorum principum decrevit provisio, qui missis inspectoribus permutationem huiusmodi utilem dictaverunt: Quam ob rem, nullo quidem patriae natalis affectu aut naturalis successionis amore, sed solum Deum et conscientiae debitum nostrae habendo prae oculis, ad ea quae sacro Imperio ac regno nostro B., nobili et insigni eius membro, amplius convenire, fructumque et commodum uberius afferre posse prospicimus, una cum principibus electoribus praedictis voto unanimi aciem mentis nostra convertimus animoque deliberato et sano praedictorum principum electorum et aliorum principum ac procerum sacri Imperii accedente consilio, praedicta bona decrevimus et bonum esse invenimus, hincinde inter Impe- rium ex una et regnum nostrum B. parte ex altera ad invicem permutare. Hinc est, quod nos tanquam imperator de antedictorum electorum consilio et assensu concordi vice et nomine nostri et S. Imperii cum illustri Joanne, marchione Moraviae, fratre et principe nostro percarissimo, quem pro nobis ut rege Boemiae ad suprascripta et alia generaliter et specialiter administratorem, procuratorem et negotiorum gestorem serenitas nostra constituit, praedicta castra Luterburg et Rosenstein, necnon oppida Allen et Heubach cum eorum villis, bonis, possessionibus, districtibus et pertinentiis universis pro scriptis supra castris Parksteyn et Karlswald necnon oppido Weyda et eorum et cujuslibet ipsorum villis, bonis, possessionibus et pertinentiis universis, plenoque jure, fundo, proprietate et dominio utrobique rite et rationabiliter permutavimus et tenore praesentium auctoritate nostra caesarea ex certa scientia permutamus. Et nos quidem Imperator praedictus imperiali auctoritate et nomine castris Parkstein et Karlswald, oppido Weyda et omnibus eorum bonis, villis, possessionibus, dominio, juribus et pertinentiis antedictis cessimus, renuntiamus et animo permu- tationis huiusmodi regno B. et insigni eius coronae appropri- amus, annectimus, invisceramus pariter et unimus, ac in jus proprietatem regni, corona ac regnum B. praedictorum ex certa
484 — coronae B. magis expediant, sicut hoc electorum principum decrevit provisio, qui missis inspectoribus permutationem huiusmodi utilem dictaverunt: Quam ob rem, nullo quidem patriae natalis affectu aut naturalis successionis amore, sed solum Deum et conscientiae debitum nostrae habendo prae oculis, ad ea quae sacro Imperio ac regno nostro B., nobili et insigni eius membro, amplius convenire, fructumque et commodum uberius afferre posse prospicimus, una cum principibus electoribus praedictis voto unanimi aciem mentis nostra convertimus animoque deliberato et sano praedictorum principum electorum et aliorum principum ac procerum sacri Imperii accedente consilio, praedicta bona decrevimus et bonum esse invenimus, hincinde inter Impe- rium ex una et regnum nostrum B. parte ex altera ad invicem permutare. Hinc est, quod nos tanquam imperator de antedictorum electorum consilio et assensu concordi vice et nomine nostri et S. Imperii cum illustri Joanne, marchione Moraviae, fratre et principe nostro percarissimo, quem pro nobis ut rege Boemiae ad suprascripta et alia generaliter et specialiter administratorem, procuratorem et negotiorum gestorem serenitas nostra constituit, praedicta castra Luterburg et Rosenstein, necnon oppida Allen et Heubach cum eorum villis, bonis, possessionibus, districtibus et pertinentiis universis pro scriptis supra castris Parksteyn et Karlswald necnon oppido Weyda et eorum et cujuslibet ipsorum villis, bonis, possessionibus et pertinentiis universis, plenoque jure, fundo, proprietate et dominio utrobique rite et rationabiliter permutavimus et tenore praesentium auctoritate nostra caesarea ex certa scientia permutamus. Et nos quidem Imperator praedictus imperiali auctoritate et nomine castris Parkstein et Karlswald, oppido Weyda et omnibus eorum bonis, villis, possessionibus, dominio, juribus et pertinentiis antedictis cessimus, renuntiamus et animo permu- tationis huiusmodi regno B. et insigni eius coronae appropri- amus, annectimus, invisceramus pariter et unimus, ac in jus proprietatem regni, corona ac regnum B. praedictorum ex certa
Strana 485
485 scientia eadem imperiali auctoritate redigimus et firmamus, apud regnum, reges et coronam B. inseparabiliter jure here- ditario perpetuis temporibus permansura. Dicta vero castra Luterburg et Rosenstein nec non oppida Allen et Heubach, cum villis, bonis, possessionibus, districtibus et pertinentiis supradictis, quae memoratus frater noster, marchio Moraviae, virtute administrationis et potestatis sibi per nos traditae, sicut praemittitur, in permutationem hujusmodi transire constituit, renuntiatione et cessione ipsius tanquam administratoris regni nostri B. admissis, favorabiliter s. Romano Imperio ejusque camerae incorporamus, invisce- ramus, annectimus et unimus atque in jus, proprietatem, feudum et dominium ipsius Imperii ex certa nostra scientia imperiali reddimus, in eisdem Imperii potestate, jure et dominio ac proprietate perpetuo permansura. Promisimus equidem et sincere promittimus per prae- sentes nos qui supra Rom. Imperator pro nobis et successo- ribus nostris regibus et imperatoribus Rom., dictus vero frater illustris Joannes, marchio Moraviae, velut administrator, pro- curator et negotiorum a nobis ut a rege B. ad hoc, sicut patet, constitutus, pro nobis heredibus et successoribus nostris, regibus B., praedictum permutationis contractum in toto vel in parte sui qualibet semper attendere et perpetuis tempo- ribus inviolabiliter observare ac nullo unquam tempore contra eum nullo modo directe vel indirecte, jure vel facto, per nos vel personas interpositas, quocunque colore quaesito, facere vel venire aut etiam quippiam in eius jucturam, rescissionem seu praejudicium quomodolibet attentare. Renuntiantes . . . Praeterea nos . . . (Signum serenissimi principis domini Caroli IV. R. I. invictissimi et gloriosissimi.) Testes hujus rei . . . Datum Normberg a. D. 1360, Indictioni XIII., secundo Nonas Decembris, regnorum nostrorum anno 15, Imperii 6. (A. K. — Balbin VIII. 250. — Lunig I. n. CCXXVII. — Brandl IX. 203.)
485 scientia eadem imperiali auctoritate redigimus et firmamus, apud regnum, reges et coronam B. inseparabiliter jure here- ditario perpetuis temporibus permansura. Dicta vero castra Luterburg et Rosenstein nec non oppida Allen et Heubach, cum villis, bonis, possessionibus, districtibus et pertinentiis supradictis, quae memoratus frater noster, marchio Moraviae, virtute administrationis et potestatis sibi per nos traditae, sicut praemittitur, in permutationem hujusmodi transire constituit, renuntiatione et cessione ipsius tanquam administratoris regni nostri B. admissis, favorabiliter s. Romano Imperio ejusque camerae incorporamus, invisce- ramus, annectimus et unimus atque in jus, proprietatem, feudum et dominium ipsius Imperii ex certa nostra scientia imperiali reddimus, in eisdem Imperii potestate, jure et dominio ac proprietate perpetuo permansura. Promisimus equidem et sincere promittimus per prae- sentes nos qui supra Rom. Imperator pro nobis et successo- ribus nostris regibus et imperatoribus Rom., dictus vero frater illustris Joannes, marchio Moraviae, velut administrator, pro- curator et negotiorum a nobis ut a rege B. ad hoc, sicut patet, constitutus, pro nobis heredibus et successoribus nostris, regibus B., praedictum permutationis contractum in toto vel in parte sui qualibet semper attendere et perpetuis tempo- ribus inviolabiliter observare ac nullo unquam tempore contra eum nullo modo directe vel indirecte, jure vel facto, per nos vel personas interpositas, quocunque colore quaesito, facere vel venire aut etiam quippiam in eius jucturam, rescissionem seu praejudicium quomodolibet attentare. Renuntiantes . . . Praeterea nos . . . (Signum serenissimi principis domini Caroli IV. R. I. invictissimi et gloriosissimi.) Testes hujus rei . . . Datum Normberg a. D. 1360, Indictioni XIII., secundo Nonas Decembris, regnorum nostrorum anno 15, Imperii 6. (A. K. — Balbin VIII. 250. — Lunig I. n. CCXXVII. — Brandl IX. 203.)
Strana 486
486 — 482. Conventio Rudolphi ducis Austriae cum Carolo rege Boemiae et Johanne marchione Moraviae 1360, 13. Decembris. Závazek Rudolfa kniežete rakúského, kdež sám za se i za své dě- dice slibuje ciesaři Karlovi a jeho dědicóm a budúcím českým kralóm, jestližeby co vzniklo mezi poddanými jejich s obú stranú, že to má urovnáno býti přátelsky podle starodávnieho obyčeje těch zemí. Wir Rudolf v. G. gn. hertzog ze Oesterreich, ze Steyer und ze kernden. Bekennen und tun kund offenlich mit disem brief allen den, die in sehen oder hoeren lesen, daz wir mit dem allerdurchluchtigisten fürsten und unserm gnedigen herren, hern Karln Romischem Keyser, ze allen czîten merer des Rîchs und kunge ze Beheim, als mit eime kunge ze Behem, und mit dem hochgebornen fursten, hern Johansen march- grafen ze Merhern, unserm lieben oheim, iren erben und nachkomen, kungen ze Behem und marchgrafen ze Merhern, an einem teile, und zwischent uns und unsern bruedern, herczogen ze Oesterreich, ze Steyr und ze Kernden, und unser aller erben an dem andern, einmuetiklich, fruntlich und gutlich uber ein komen sin: Sey daz sache, daz zwischent unsern lantherren, manen, lantsezzen und untertanen, die unter uns beiden sîten und in unsern landen gesezzen sein, dheinerley uflauf, stozz oder krieg entstunden, in welher wîse das geschehe: die sol man mit dem recht oder mit fruntschaft nach der lande beiden sîten alten rechten und gewonheit enden und berichten Were aber, daz zwischen uns selben sulche stoezz und ergerung entstunden, die mit freuntschaft nicht berichtet werden mochten (das Got vor sî), darumbe sullen und wellen wir beiden sîten als oft des not geschicht, fur das heilge Rîch komen, fur einen Romischen keyser und kung, der ie ze den zîten sein wirdet. Und was uns doselbs das recht vindet und erteilet, do sol uns beiden sîten gentzlich ange- nugen, und sullen und wellen wir demselben rechten gehorsam und undertenig sîn, ane hindernuzz und ane alles wider- sprechen.
486 — 482. Conventio Rudolphi ducis Austriae cum Carolo rege Boemiae et Johanne marchione Moraviae 1360, 13. Decembris. Závazek Rudolfa kniežete rakúského, kdež sám za se i za své dě- dice slibuje ciesaři Karlovi a jeho dědicóm a budúcím českým kralóm, jestližeby co vzniklo mezi poddanými jejich s obú stranú, že to má urovnáno býti přátelsky podle starodávnieho obyčeje těch zemí. Wir Rudolf v. G. gn. hertzog ze Oesterreich, ze Steyer und ze kernden. Bekennen und tun kund offenlich mit disem brief allen den, die in sehen oder hoeren lesen, daz wir mit dem allerdurchluchtigisten fürsten und unserm gnedigen herren, hern Karln Romischem Keyser, ze allen czîten merer des Rîchs und kunge ze Beheim, als mit eime kunge ze Behem, und mit dem hochgebornen fursten, hern Johansen march- grafen ze Merhern, unserm lieben oheim, iren erben und nachkomen, kungen ze Behem und marchgrafen ze Merhern, an einem teile, und zwischent uns und unsern bruedern, herczogen ze Oesterreich, ze Steyr und ze Kernden, und unser aller erben an dem andern, einmuetiklich, fruntlich und gutlich uber ein komen sin: Sey daz sache, daz zwischent unsern lantherren, manen, lantsezzen und untertanen, die unter uns beiden sîten und in unsern landen gesezzen sein, dheinerley uflauf, stozz oder krieg entstunden, in welher wîse das geschehe: die sol man mit dem recht oder mit fruntschaft nach der lande beiden sîten alten rechten und gewonheit enden und berichten Were aber, daz zwischen uns selben sulche stoezz und ergerung entstunden, die mit freuntschaft nicht berichtet werden mochten (das Got vor sî), darumbe sullen und wellen wir beiden sîten als oft des not geschicht, fur das heilge Rîch komen, fur einen Romischen keyser und kung, der ie ze den zîten sein wirdet. Und was uns doselbs das recht vindet und erteilet, do sol uns beiden sîten gentzlich ange- nugen, und sullen und wellen wir demselben rechten gehorsam und undertenig sîn, ane hindernuzz und ane alles wider- sprechen.
Strana 487
487 Doch in solcher bescheidenheit, daz alle briefe, die wir beidensîten einander geben haben, darinne wir uns beiden- sîten aller ansprach, rechtes und vorderung, die wir umb alle unsere lant beidensîten gen einander gehaben mochten, vertzigen haben, in iren ganzen kreften belîben, wan wir dieselben gancz und stet haben wellen und sullen in guten trewen und ane alles geuerde. Und dez ze urkund geben wir disen brief besigelten mit unserm insigel, der geben ist ze Nurenberg, an S. Lucien tag, nach Chr. geb. 1300 jar, darnach in dem 60sten jare. (Arch. S. Wenc. lat. — Arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 8. — Brandl IX. 207 et 209.) 483. Conventio Caroli IV. et Joannis marchionis cum Rudolpho duce Austriae. 1360, 13. Decembris. Karolus IV. d. f. cl. Rom. I. s. a. et B. rex et Johannes D. gr. marchio Moraviae, notum facimus tenore praesentium universis, quod nos cum illustri Rudolfo, Austriae, Styriae et Karinthiae duce, avunculo nostro dilecto, et fratribus suis, earundem terrarum ducibus, necnon heredibus et successo- ribus eorum in terris eiusdem, videlicet inter nos ex una et eos parte altera, unanimiter amicabilite: et benivole concor- davimus et convenimus in hunc modum: Quod si unquam inter noster barones, vasallos, terri- genas et subditos sub nostra dicione et in terris nostris alterutrum residentes quaecumque dissensio, quaestio vel discordia suscitata quocumquemodo fuerit et exorta: illa debebit justitia vel amore juxta utrarumque terrarum antiqua jura et consuetudines dirimi et sopiri. Si vero inter nosmetipsos dissensio huiusmodi (quod absit) vel scandalum oriretur, quae vel quod amore seu ami- cabiliter diffiniri non posset, super illa vel illo, quotienscumque aliquid tale acciderit, ad sacrum Imperium sive ad Impera- torem vel regem Romanorum, qui pro tempore fuerit, debebimus habere recursum. Et quidquid ibi mediante justitia dictatum fuerit et inventum, in eo debebimus utrimque omnimode contentari
487 Doch in solcher bescheidenheit, daz alle briefe, die wir beidensîten einander geben haben, darinne wir uns beiden- sîten aller ansprach, rechtes und vorderung, die wir umb alle unsere lant beidensîten gen einander gehaben mochten, vertzigen haben, in iren ganzen kreften belîben, wan wir dieselben gancz und stet haben wellen und sullen in guten trewen und ane alles geuerde. Und dez ze urkund geben wir disen brief besigelten mit unserm insigel, der geben ist ze Nurenberg, an S. Lucien tag, nach Chr. geb. 1300 jar, darnach in dem 60sten jare. (Arch. S. Wenc. lat. — Arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 8. — Brandl IX. 207 et 209.) 483. Conventio Caroli IV. et Joannis marchionis cum Rudolpho duce Austriae. 1360, 13. Decembris. Karolus IV. d. f. cl. Rom. I. s. a. et B. rex et Johannes D. gr. marchio Moraviae, notum facimus tenore praesentium universis, quod nos cum illustri Rudolfo, Austriae, Styriae et Karinthiae duce, avunculo nostro dilecto, et fratribus suis, earundem terrarum ducibus, necnon heredibus et successo- ribus eorum in terris eiusdem, videlicet inter nos ex una et eos parte altera, unanimiter amicabilite: et benivole concor- davimus et convenimus in hunc modum: Quod si unquam inter noster barones, vasallos, terri- genas et subditos sub nostra dicione et in terris nostris alterutrum residentes quaecumque dissensio, quaestio vel discordia suscitata quocumquemodo fuerit et exorta: illa debebit justitia vel amore juxta utrarumque terrarum antiqua jura et consuetudines dirimi et sopiri. Si vero inter nosmetipsos dissensio huiusmodi (quod absit) vel scandalum oriretur, quae vel quod amore seu ami- cabiliter diffiniri non posset, super illa vel illo, quotienscumque aliquid tale acciderit, ad sacrum Imperium sive ad Impera- torem vel regem Romanorum, qui pro tempore fuerit, debebimus habere recursum. Et quidquid ibi mediante justitia dictatum fuerit et inventum, in eo debebimus utrimque omnimode contentari
Strana 488
488 — ac tali juri sive sententiae absque contradictione et difficultate quacunque intendere et parere. Hac tamen conditione inter- posita et adjecta, quod omnes litterae per nos hincinde tra- ditae, per quas omni actioni, juri et impetitioni, quas super terris nostris adinvicem habere possemus, mutuo renuntiavimus, in sua plenissima maneant firmitate. Volumus etenim et de- bemus huiusmodi litteras bona fide et absque dolo ratas et firmas jugiter observare. Praesentium sub sigillorum nostrorum appensione testi- monio litterarum. Datum Nurmberg a. D. 1360 Indictione XIII. Idus Decembris, regnorum nostrorum, qui supra, Imperatoris anno quinto decimo, Imperii vero sexto. (Kurz, Rudolph IV. — Brandl IX, 208.) 484. Rudolphus dux Austriae de non recipiendis subditis regum Boemiae. 1360, 13. Decembris. Závazek Rudolfa kniežete rakúského, kdež sám za se i za své dědice slibuje ciesaři Karlovi a jeho dědicóm a budúcím kralóm českým, že žádného poddanného z královstvie českého a z markrabstvie moravského k sobě nemá přijímati ani z jiných zemí, kteréž příslušejí k Čechóm, ani jich proti kralóm českým fedrovati. Nos Rudolphus D. gr. Austriae, Styriae et Karinthiae dux. Notum facimus tenore praesentium universis, quod nos serenissimo ac invictissimo principi et domino nostro gratioso, d. Carolo R. I. s. a. et B. regi, et illustri principi, domino Joanni, marchioni Moraviae, avunculo nostro carissimo, ipsorum heredibus et successoribus, regibus B. et marchionibus M., animo deliberato et bona fide, sine dolo, amicabiliter et ex certa scientia, pro nobis, fratribus nostris et omnium nostrorum heredibus et successoribus, Austriae, Styriae et Carinthiae ducibus, promisimus et promittimus per praesentes, quod nos nullum principem, baronem, terrigenam, vasallum, militem, clientem vel subditum eorundem, ecclesiasticum vel saecularem, in ipsorum terris, puta in Boemia, Moravia, Polonia, Budessin,
488 — ac tali juri sive sententiae absque contradictione et difficultate quacunque intendere et parere. Hac tamen conditione inter- posita et adjecta, quod omnes litterae per nos hincinde tra- ditae, per quas omni actioni, juri et impetitioni, quas super terris nostris adinvicem habere possemus, mutuo renuntiavimus, in sua plenissima maneant firmitate. Volumus etenim et de- bemus huiusmodi litteras bona fide et absque dolo ratas et firmas jugiter observare. Praesentium sub sigillorum nostrorum appensione testi- monio litterarum. Datum Nurmberg a. D. 1360 Indictione XIII. Idus Decembris, regnorum nostrorum, qui supra, Imperatoris anno quinto decimo, Imperii vero sexto. (Kurz, Rudolph IV. — Brandl IX, 208.) 484. Rudolphus dux Austriae de non recipiendis subditis regum Boemiae. 1360, 13. Decembris. Závazek Rudolfa kniežete rakúského, kdež sám za se i za své dědice slibuje ciesaři Karlovi a jeho dědicóm a budúcím kralóm českým, že žádného poddanného z královstvie českého a z markrabstvie moravského k sobě nemá přijímati ani z jiných zemí, kteréž příslušejí k Čechóm, ani jich proti kralóm českým fedrovati. Nos Rudolphus D. gr. Austriae, Styriae et Karinthiae dux. Notum facimus tenore praesentium universis, quod nos serenissimo ac invictissimo principi et domino nostro gratioso, d. Carolo R. I. s. a. et B. regi, et illustri principi, domino Joanni, marchioni Moraviae, avunculo nostro carissimo, ipsorum heredibus et successoribus, regibus B. et marchionibus M., animo deliberato et bona fide, sine dolo, amicabiliter et ex certa scientia, pro nobis, fratribus nostris et omnium nostrorum heredibus et successoribus, Austriae, Styriae et Carinthiae ducibus, promisimus et promittimus per praesentes, quod nos nullum principem, baronem, terrigenam, vasallum, militem, clientem vel subditum eorundem, ecclesiasticum vel saecularem, in ipsorum terris, puta in Boemia, Moravia, Polonia, Budessin,
Strana 489
489 — Görlitz et in terris Sulzbach et quidquid ipsi trans silvam in Alamania vel in aliis terris suis ubicunque sitis obtinent, residentem, cuiuscunque dignitatis, gradus et conditionis existant, in servitores vel familiares accipere vel suscipere volumus, absque ipsorum vel eorum alterius, cuius tunc interesse poterit bona vel benevola voluntate. Praeterea specialiter promittimus et spondemus, quod de nullo praedictorum suorum principe, barone, terrigena, vasallo, milite, cliento vel subdito, ecclesiastico vel saeculari, adversus ipsos nos unquam intromittemus, nec pro illis stabimus ad respondendum seu litigandum pro eis, vel ipsos quomodo- libet defendendum. Sique de aliquo eorundem nos jam hactenus quovismodo intromisissemus, ab hoc immediate desistere volumus et debemus, quandocunque super hoc per dominum nostrum imperatorem vel dominum marchionem, avunculum nostrum, fuerimus requisiti. In cuius . . . Datum Nurnberg a. D. 1360, in die sanctae Luciae Virg. beatae. (A. K. — Goldast LIII. — Pelzel K. Karl IV. n. COLXX. — Brandl IX. 211.) 485. Imp. Carolus IV. Boemiae rex et Johannes marchio Moraviae de non recipiendis subditis ducum Austriae. 1360, 13. Decembris. (Normbergae.) (Contextus mutatis mutandis idem ut in diplomate prae- cedenti. — Brandl IX. 210.) 486. Rudolphus dux Austriae de Judaeis e Boemia et Moravia non recipiendis. 1360. 13. Decembris. Wir Rudolff v. G. g. hertzog ze Osterreich, ze Steyr und ze Kernden etc. bechennen und tun chunt offenlich mit disem brief allen den, die in sehent oder horent lesen, daz
489 — Görlitz et in terris Sulzbach et quidquid ipsi trans silvam in Alamania vel in aliis terris suis ubicunque sitis obtinent, residentem, cuiuscunque dignitatis, gradus et conditionis existant, in servitores vel familiares accipere vel suscipere volumus, absque ipsorum vel eorum alterius, cuius tunc interesse poterit bona vel benevola voluntate. Praeterea specialiter promittimus et spondemus, quod de nullo praedictorum suorum principe, barone, terrigena, vasallo, milite, cliento vel subdito, ecclesiastico vel saeculari, adversus ipsos nos unquam intromittemus, nec pro illis stabimus ad respondendum seu litigandum pro eis, vel ipsos quomodo- libet defendendum. Sique de aliquo eorundem nos jam hactenus quovismodo intromisissemus, ab hoc immediate desistere volumus et debemus, quandocunque super hoc per dominum nostrum imperatorem vel dominum marchionem, avunculum nostrum, fuerimus requisiti. In cuius . . . Datum Nurnberg a. D. 1360, in die sanctae Luciae Virg. beatae. (A. K. — Goldast LIII. — Pelzel K. Karl IV. n. COLXX. — Brandl IX. 211.) 485. Imp. Carolus IV. Boemiae rex et Johannes marchio Moraviae de non recipiendis subditis ducum Austriae. 1360, 13. Decembris. (Normbergae.) (Contextus mutatis mutandis idem ut in diplomate prae- cedenti. — Brandl IX. 210.) 486. Rudolphus dux Austriae de Judaeis e Boemia et Moravia non recipiendis. 1360. 13. Decembris. Wir Rudolff v. G. g. hertzog ze Osterreich, ze Steyr und ze Kernden etc. bechennen und tun chunt offenlich mit disem brief allen den, die in sehent oder horent lesen, daz
Strana 490
490 — wir mit wolbedachtem mute und mit rate unserr getrewn dem allerdurchleuchtigstem fürsten und unserm gnedigen herrn, herrn Karln Roemischem kheyser, ze allen zîten merer des reichs, und kunig ze Beheim alz ainem kunig ze Beheim, und dem hochgeborn fursten, hern Johansen margrafen ze Merhern — fur uns, unser bruder und unserr aller erben, hertzogen ze Osterreich, ze Steyr und ze Kernden, gelobt haben und geloben ouch, in guten trewn, an geuerde: Wer daz sache, daz dhainerley Juden aus irn landen, furstentumen, herscheften und stetten, wo die gelegen sind und wie man die sunderlich nennet, under uns ziehen wolten, daz wir diselben mit nichte empfahen, ufnemen, schirmen oder halten wellen oder sullen, ez wer denn mit der egenanten unsers herrn, des keysers, alz eins kunigs zu Behem und der margrafen von Merhern, unsers ohem, und irr erben gutem willen. Des geben wir ze urkund disen brife besigelten mit unserm insigel, der geben ist ze Nurnberg und s. Lucien tag, nach Krists gepurte 1300 jar, darnach in dem 60stem jar. (Orig. arch. Stat. Mor. Priv. n. 10. — Brandl IX. 213.) 487. Imp. Carolus IV., rex B. de Judaeis e terra Rudolphi ducis Austriae in Boemiam non recipiendis. 1360, 13. Decembris. (Contextus mutatis mutandis idem ut in diplomate prae- cedenti. — Steyrer. — Brandl IX. 212.) 488. Episcopus Regensburgensis vendit arcem suam Tum-Stauf Carolo regi. 1360, 21. Decembris. Fridrich biskup Řezenský vyznává, kterak potvrzuje a prodává zámek svój Tum-Stauff ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým i koruně. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXII.)
490 — wir mit wolbedachtem mute und mit rate unserr getrewn dem allerdurchleuchtigstem fürsten und unserm gnedigen herrn, herrn Karln Roemischem kheyser, ze allen zîten merer des reichs, und kunig ze Beheim alz ainem kunig ze Beheim, und dem hochgeborn fursten, hern Johansen margrafen ze Merhern — fur uns, unser bruder und unserr aller erben, hertzogen ze Osterreich, ze Steyr und ze Kernden, gelobt haben und geloben ouch, in guten trewn, an geuerde: Wer daz sache, daz dhainerley Juden aus irn landen, furstentumen, herscheften und stetten, wo die gelegen sind und wie man die sunderlich nennet, under uns ziehen wolten, daz wir diselben mit nichte empfahen, ufnemen, schirmen oder halten wellen oder sullen, ez wer denn mit der egenanten unsers herrn, des keysers, alz eins kunigs zu Behem und der margrafen von Merhern, unsers ohem, und irr erben gutem willen. Des geben wir ze urkund disen brife besigelten mit unserm insigel, der geben ist ze Nurnberg und s. Lucien tag, nach Krists gepurte 1300 jar, darnach in dem 60stem jar. (Orig. arch. Stat. Mor. Priv. n. 10. — Brandl IX. 213.) 487. Imp. Carolus IV., rex B. de Judaeis e terra Rudolphi ducis Austriae in Boemiam non recipiendis. 1360, 13. Decembris. (Contextus mutatis mutandis idem ut in diplomate prae- cedenti. — Steyrer. — Brandl IX. 212.) 488. Episcopus Regensburgensis vendit arcem suam Tum-Stauf Carolo regi. 1360, 21. Decembris. Fridrich biskup Řezenský vyznává, kterak potvrzuje a prodává zámek svój Tum-Stauff ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým i koruně. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXII.)
Strana 491
491 — 489. Attestum super castris Parkstein et Carls- wald atque oppido Weiden. 1361, 30. Januarii. Všech korferštuov na to povolenie a potvrzenie (lat. a něm.) Všickni korferštové přivolují k té směně a toho potvrzují s dobrým rozmyslem, připojujíce Parkstein a Karlswald s městem Weydú ciesaři Karlovi jakožto králi českému dědičně a k koruně. Gerlacus D. gr. s. Mog. sedis archiepiscopus, s. I. per Germanium archicancellarius. Notum facimus tenore praesentium universis, quod cum serenissimus ac invictissimus princeps et dominus, dominus Carolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex illustris, do- minus noster gratiosus, zelo amorosi affectus, quem ad sacrum Romanum Imperium et regnum et coronam Boemiae animo gerit sollicito, pro utrorumque incrementis felicibus, infra scriptam permutationem inierit et eandem Imperialibus literis suis firmaverit. Illarum tenor est in haec verba: (Instrumentum ddo. Normbergensis 1360, 5. Decembris. Vide n. 481) attendentes supra scriptam permutationem ad Imperii sacri honorem et felix augmentum, necnon pro commodo et salute regni et coronae B. tam solicite quam sagaciter ema- nasse, sicuti de hoc per fide dignos et idoneos inspectores, quos ad hoc providendum, nostra et aliorum coelectorum, ecclesiasticorum et secularium principum, transmiserat deli- berata provisio, clarissimis sumus relationibus informati, eidem permutationi, appropriationi, annexioni, inviscerationi, decreto, inhibitioni, statuto derogationi, poenarum adjectioni nec non omnibus et singulis ab his et eorum quolibet depen- dentibus, sicut seriatim superius exprimuntur, velut archi- episcopus Moguntinensis, sacri Imperii per Germaniam archi- cancellarius et princeps elector, animo deliberato et sano praecedente consilio consensimus et animum nostrum bene- volum praesentibus adhibemus, eademquem omnia et eorum quodlibet in omnibus suis punctis, articulis, sententiis, teno- ribus et clausulis de verbo ad verbum prout sunt expressa
491 — 489. Attestum super castris Parkstein et Carls- wald atque oppido Weiden. 1361, 30. Januarii. Všech korferštuov na to povolenie a potvrzenie (lat. a něm.) Všickni korferštové přivolují k té směně a toho potvrzují s dobrým rozmyslem, připojujíce Parkstein a Karlswald s městem Weydú ciesaři Karlovi jakožto králi českému dědičně a k koruně. Gerlacus D. gr. s. Mog. sedis archiepiscopus, s. I. per Germanium archicancellarius. Notum facimus tenore praesentium universis, quod cum serenissimus ac invictissimus princeps et dominus, dominus Carolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex illustris, do- minus noster gratiosus, zelo amorosi affectus, quem ad sacrum Romanum Imperium et regnum et coronam Boemiae animo gerit sollicito, pro utrorumque incrementis felicibus, infra scriptam permutationem inierit et eandem Imperialibus literis suis firmaverit. Illarum tenor est in haec verba: (Instrumentum ddo. Normbergensis 1360, 5. Decembris. Vide n. 481) attendentes supra scriptam permutationem ad Imperii sacri honorem et felix augmentum, necnon pro commodo et salute regni et coronae B. tam solicite quam sagaciter ema- nasse, sicuti de hoc per fide dignos et idoneos inspectores, quos ad hoc providendum, nostra et aliorum coelectorum, ecclesiasticorum et secularium principum, transmiserat deli- berata provisio, clarissimis sumus relationibus informati, eidem permutationi, appropriationi, annexioni, inviscerationi, decreto, inhibitioni, statuto derogationi, poenarum adjectioni nec non omnibus et singulis ab his et eorum quolibet depen- dentibus, sicut seriatim superius exprimuntur, velut archi- episcopus Moguntinensis, sacri Imperii per Germaniam archi- cancellarius et princeps elector, animo deliberato et sano praecedente consilio consensimus et animum nostrum bene- volum praesentibus adhibemus, eademquem omnia et eorum quodlibet in omnibus suis punctis, articulis, sententiis, teno- ribus et clausulis de verbo ad verbum prout sunt expressa
Strana 492
492 — superius, ex officii nostri debito approbamus, laudamus et ex certa nostra scientia confirmamus plenissime perpetuis tem- poribus valitura. Praesentium sub appensione sigilli nostri testimonio literarum. Datum Aschaffenburg, sabbato proximo ante festum puri- ficationis B. Virg. ao. 1361. (Rudolfi Saxoniae ducis ddo. Normbergae 1360, 13. Decb. — Ruperti comitis palatini ddo. 1361, 28. Januarii. — Wilhelmi arch ddo. Lechnich 1361, 7. Febr. — Boemundi ddo. Treveri 1361, 16. Febr. — Ludovici March. Brand. ddo. Normbergae 1361, 28. Febr.) (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCXXIX— CCXXXIII. — Vide et n. 492.) 490. Castri Velešín et Rateň infeudatio. 1361, 6. Martii. (Normbergae.) Velešín s Ratní a Húsce město. List Petruov z Michilsperka, že zámek Velešín s Ratní a město Húsce poddávají pod manstvie ciesaři K. i budúcím kralóm českým. (A. K. — Cod. II. 3. p. 43.) 491. Dominorum de Ysenburg obligatio respectu dominii Wilmar. A 1361, 16. Martii. (Normberg.) List Filipa z Ysemburka, že zámek svůj s městem Wylmar pod manstvie dává ciesaři Karlovi a potomním kralóm českým. (A. K.) 492. Castrorum Luterburg et Rosenstein etc. erga castra Parkstein et Karlswald permutatio. 1361, 17. Aprilis. (Normbergae.) List ciesaře Karla, kdež hrady Luterburgk a Rosenstein, městečka Alen a Heubach, které v Švábích sú, a k koruně české přislušely, směnil a směňuje za Parkstein a Kaříwald hrady a za Waydu, město v Chebském kraji. Druhý list německý téhož ciesaře Karla v táž slova a v ten rozum jako první.
492 — superius, ex officii nostri debito approbamus, laudamus et ex certa nostra scientia confirmamus plenissime perpetuis tem- poribus valitura. Praesentium sub appensione sigilli nostri testimonio literarum. Datum Aschaffenburg, sabbato proximo ante festum puri- ficationis B. Virg. ao. 1361. (Rudolfi Saxoniae ducis ddo. Normbergae 1360, 13. Decb. — Ruperti comitis palatini ddo. 1361, 28. Januarii. — Wilhelmi arch ddo. Lechnich 1361, 7. Febr. — Boemundi ddo. Treveri 1361, 16. Febr. — Ludovici March. Brand. ddo. Normbergae 1361, 28. Febr.) (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCXXIX— CCXXXIII. — Vide et n. 492.) 490. Castri Velešín et Rateň infeudatio. 1361, 6. Martii. (Normbergae.) Velešín s Ratní a Húsce město. List Petruov z Michilsperka, že zámek Velešín s Ratní a město Húsce poddávají pod manstvie ciesaři K. i budúcím kralóm českým. (A. K. — Cod. II. 3. p. 43.) 491. Dominorum de Ysenburg obligatio respectu dominii Wilmar. A 1361, 16. Martii. (Normberg.) List Filipa z Ysemburka, že zámek svůj s městem Wylmar pod manstvie dává ciesaři Karlovi a potomním kralóm českým. (A. K.) 492. Castrorum Luterburg et Rosenstein etc. erga castra Parkstein et Karlswald permutatio. 1361, 17. Aprilis. (Normbergae.) List ciesaře Karla, kdež hrady Luterburgk a Rosenstein, městečka Alen a Heubach, které v Švábích sú, a k koruně české přislušely, směnil a směňuje za Parkstein a Kaříwald hrady a za Waydu, město v Chebském kraji. Druhý list německý téhož ciesaře Karla v táž slova a v ten rozum jako první.
Strana 493
493 — Třetí list ciesaře Karla na tu směnu těch zámkuov v Švábiech za Parkstein a Kaříwald a za město Weydu, kdežto jako král český potvr- zuje té směny. Čtvrtý list německý ciesaře Karla také potvrzující směny. Carolus IV. d. f. cl. R. Imp. s. a. et B. rex. Notum facimus tenore praesentium universis, quod cum propter zelum amorosi affectus, quem ad sacrum Romanum Imperium et ad insigne regnum Boemiae, eiusdem Imperii magnificum et in- signe membrum, incessanter gerit nostra serenitas, studio diligenti ob utrorumque praesentium commodorum quandam permutationem iniremus. quae in sequentibus continetur, eandemque literis nostris imperialibus confirmaverimus, quarum tenor per omnia sequitur in haec verba : (Instrumentum ddo. Normbergae, 1360, 4. Dec. Vide n. 481.) Nos igitur, qui supra, Carolus IV. d. f. cl. Rom Imp. s. a. et B. rex, attendentes praedictam permutationem et honorem sacri Imperii et felix augmentum, regnique Boemiae salutem et commodum tam provide quam sagaciter innovasse, sicut per fide dignorum inspectorum, quos nos et caeteri proceres nostri, ecclesiastici et saeculares principes, ad per- scrutandum unanimi voto direximus, claris fuimus relationibus informati, eiusdem permutationi, incorporationi, annexioni, in- viscerationi et unioni, omnibusque et singulis ex eis depen- dentibus quovis modo, prout haec omnia seriatim sunt expressa superius, consensum et assensum nostrum benevolum praesen- tibus adhibemus, eaque omnia et singula, prout inveniuntur expressa superius, velut rex B., S. Imp. archipincerna et princeps elector, approbamus, laudamus et in omnibus et sin- gulis clausulis suis, punctis, articulis atque tenoribus supra scriptis ex certa scientia confirmamus, perpetuis temporibus perpetue valitura Praesentium sub imperialis majostatis sigillo testimonio literarum. Datum Nurnberg a. D. 1361, Indictione XIV., 15 Kal. Maii, regnorum nostrorum anno 15, Imperii vero 7. (A. K. — Arch. 8. Wenc. — Lunig I. n. CCXXVII. — Vide n. 489.)
493 — Třetí list ciesaře Karla na tu směnu těch zámkuov v Švábiech za Parkstein a Kaříwald a za město Weydu, kdežto jako král český potvr- zuje té směny. Čtvrtý list německý ciesaře Karla také potvrzující směny. Carolus IV. d. f. cl. R. Imp. s. a. et B. rex. Notum facimus tenore praesentium universis, quod cum propter zelum amorosi affectus, quem ad sacrum Romanum Imperium et ad insigne regnum Boemiae, eiusdem Imperii magnificum et in- signe membrum, incessanter gerit nostra serenitas, studio diligenti ob utrorumque praesentium commodorum quandam permutationem iniremus. quae in sequentibus continetur, eandemque literis nostris imperialibus confirmaverimus, quarum tenor per omnia sequitur in haec verba : (Instrumentum ddo. Normbergae, 1360, 4. Dec. Vide n. 481.) Nos igitur, qui supra, Carolus IV. d. f. cl. Rom Imp. s. a. et B. rex, attendentes praedictam permutationem et honorem sacri Imperii et felix augmentum, regnique Boemiae salutem et commodum tam provide quam sagaciter innovasse, sicut per fide dignorum inspectorum, quos nos et caeteri proceres nostri, ecclesiastici et saeculares principes, ad per- scrutandum unanimi voto direximus, claris fuimus relationibus informati, eiusdem permutationi, incorporationi, annexioni, in- viscerationi et unioni, omnibusque et singulis ex eis depen- dentibus quovis modo, prout haec omnia seriatim sunt expressa superius, consensum et assensum nostrum benevolum praesen- tibus adhibemus, eaque omnia et singula, prout inveniuntur expressa superius, velut rex B., S. Imp. archipincerna et princeps elector, approbamus, laudamus et in omnibus et sin- gulis clausulis suis, punctis, articulis atque tenoribus supra scriptis ex certa scientia confirmamus, perpetuis temporibus perpetue valitura Praesentium sub imperialis majostatis sigillo testimonio literarum. Datum Nurnberg a. D. 1361, Indictione XIV., 15 Kal. Maii, regnorum nostrorum anno 15, Imperii vero 7. (A. K. — Arch. 8. Wenc. — Lunig I. n. CCXXVII. — Vide n. 489.)
Strana 494
494 — 493. Munitionis Alt Nontworth infeudatio. 1361, mense Aprili. List hrabi Rudolfa, že jest přijal tvrz Alte Nontwort od ciesaře Karla i od budúcích kraluov českých pod manstvie. (A. K.) 494. Servitia ad castrum Rottmberg. 1361, mense Aprili. List některých znamenitých z rytieřstva, jenž slovú burgmanové, kteříž se zavazují, kterak mají slúžiti k hradu Rottmburku, když by byli obesláni od krále českého. (A. K.) 495. Munitionis Pètipsy (Fünfhunden) infeudatio. 1361, 27. Maii. (Pragae.) List Fridricha z Fünfhunden, že jest přijal tvrz (Pětipsy) se vším k tomu příslušenstvím (Břežany, Vikletice, Drahonice a Nechazenice) od ciesaře K. i od budúcích kraluov českých pod léno. (A. K.) 496. Wenceslai regis (1361, 26. Febr. Normbergae nati) cum Elisabeth filia purcravii Normbergensis desponsatio. 1361, 3. resp. 6. Junii. (Pragae.) Karl IV. verlobt seinen sohn Wenzel mit des burggrafen Friedrich von Nürnberg tochter Elisabeth. — Kais. Anna giebt zu dieser verlobung ihre einwilligung. (Arch. S. Wenc.) 497. Conventio inter Carolum IV. et Johannem marchionem ex una et duces Austriae parte ex altera. 1361, 14. Junii. Wir Karl von Gotes genaden Römischer keyser, ze allen zeiten merer des reichs und kunig zu Behem, und wir Johanns von denselben Gotes gnaden margraf ze Merhern, in der
494 — 493. Munitionis Alt Nontworth infeudatio. 1361, mense Aprili. List hrabi Rudolfa, že jest přijal tvrz Alte Nontwort od ciesaře Karla i od budúcích kraluov českých pod manstvie. (A. K.) 494. Servitia ad castrum Rottmberg. 1361, mense Aprili. List některých znamenitých z rytieřstva, jenž slovú burgmanové, kteříž se zavazují, kterak mají slúžiti k hradu Rottmburku, když by byli obesláni od krále českého. (A. K.) 495. Munitionis Pètipsy (Fünfhunden) infeudatio. 1361, 27. Maii. (Pragae.) List Fridricha z Fünfhunden, že jest přijal tvrz (Pětipsy) se vším k tomu příslušenstvím (Břežany, Vikletice, Drahonice a Nechazenice) od ciesaře K. i od budúcích kraluov českých pod léno. (A. K.) 496. Wenceslai regis (1361, 26. Febr. Normbergae nati) cum Elisabeth filia purcravii Normbergensis desponsatio. 1361, 3. resp. 6. Junii. (Pragae.) Karl IV. verlobt seinen sohn Wenzel mit des burggrafen Friedrich von Nürnberg tochter Elisabeth. — Kais. Anna giebt zu dieser verlobung ihre einwilligung. (Arch. S. Wenc.) 497. Conventio inter Carolum IV. et Johannem marchionem ex una et duces Austriae parte ex altera. 1361, 14. Junii. Wir Karl von Gotes genaden Römischer keyser, ze allen zeiten merer des reichs und kunig zu Behem, und wir Johanns von denselben Gotes gnaden margraf ze Merhern, in der
Strana 495
495 bescheidenheit, daz wir beide in dyesen sachen eine person machen, bekennen und tun kunt offenlich mit dysem brieff allen den, die yn sehen oder horent lesen, daz wir für uns und unser erben mit rechter wizzen, in guten trewen, on geverde, verheizzen und gelobt haben, und verheizzen ve- stichlich mit disem brieff und ouch bey geswornen leiplichen eyden, die wir sunderlich dorumb getan haben: Wer das sache, das yemand, in welchen wirden oder wesen der sey, den hochgeborn Rudolfen herzoges ze Oesterreich, ze Steyr, und ze Kernden, unsern des egenanten keysers eydem, und fürsten, und die hochgeborn Friderichen, Albrechten und Leupolten seine brüder hertzogen derselben landen, unser beider lieben oheim, oder ir erben, angreifen odir beschedigen wolde in dheine weis an iren landen und herschefften ze Oesterreich, ze Steyr, ze Kernden, ze Chrain, uf der Windischen Marich und ze Portenaw vnd iren zugehorungen, die sie yezunt inne haben oder mit hilffe Gotes fuerbas noch gewinnen, daz wir zuhant, als wir des von yn oder von iren wegen ermanet werden, mit leib und gut, mit allir vnser macht denselben herzogen und iren erben beigestendig und geholfen sein sullen und wöllen getrewlich und fürderlich, on geverde, wyder allir mennichlich, nyemand ausgenommen. Doch also, daz die püntnuzz, die wir, der vorgenant keyser Karl und der margraf zu Merhern, mit dem egenanten herzogen Rudolf und seinen brudern vor Ezzelingen gemacht haben, und alle die brieve, die wir einander doselbst geben haben, in irn crefften genzlich und unverrucket sullen bleiben, als wir dieselben püntnuzz und brive, die ze Ezzlingen geben sint, abir nu von newen dingen ze den heiligen gesworn haben, stet ze halden. Mit Urkund diz brieves versigelt mit unsern ingesigeln, der geben ist zu Budweys nach Christus geburt dreutzen hundert jar, darnach in dem ein und sechzigisten jar des nehesten Montags vor Sant Veyts tag unser des egenanten keysers reiche in dem funfzenden, und des keysertums in dem sibenden Jare. (Steyrer. — Brandl IX. 244. — Cf. n. 472—475.)
495 bescheidenheit, daz wir beide in dyesen sachen eine person machen, bekennen und tun kunt offenlich mit dysem brieff allen den, die yn sehen oder horent lesen, daz wir für uns und unser erben mit rechter wizzen, in guten trewen, on geverde, verheizzen und gelobt haben, und verheizzen ve- stichlich mit disem brieff und ouch bey geswornen leiplichen eyden, die wir sunderlich dorumb getan haben: Wer das sache, das yemand, in welchen wirden oder wesen der sey, den hochgeborn Rudolfen herzoges ze Oesterreich, ze Steyr, und ze Kernden, unsern des egenanten keysers eydem, und fürsten, und die hochgeborn Friderichen, Albrechten und Leupolten seine brüder hertzogen derselben landen, unser beider lieben oheim, oder ir erben, angreifen odir beschedigen wolde in dheine weis an iren landen und herschefften ze Oesterreich, ze Steyr, ze Kernden, ze Chrain, uf der Windischen Marich und ze Portenaw vnd iren zugehorungen, die sie yezunt inne haben oder mit hilffe Gotes fuerbas noch gewinnen, daz wir zuhant, als wir des von yn oder von iren wegen ermanet werden, mit leib und gut, mit allir vnser macht denselben herzogen und iren erben beigestendig und geholfen sein sullen und wöllen getrewlich und fürderlich, on geverde, wyder allir mennichlich, nyemand ausgenommen. Doch also, daz die püntnuzz, die wir, der vorgenant keyser Karl und der margraf zu Merhern, mit dem egenanten herzogen Rudolf und seinen brudern vor Ezzelingen gemacht haben, und alle die brieve, die wir einander doselbst geben haben, in irn crefften genzlich und unverrucket sullen bleiben, als wir dieselben püntnuzz und brive, die ze Ezzlingen geben sint, abir nu von newen dingen ze den heiligen gesworn haben, stet ze halden. Mit Urkund diz brieves versigelt mit unsern ingesigeln, der geben ist zu Budweys nach Christus geburt dreutzen hundert jar, darnach in dem ein und sechzigisten jar des nehesten Montags vor Sant Veyts tag unser des egenanten keysers reiche in dem funfzenden, und des keysertums in dem sibenden Jare. (Steyrer. — Brandl IX. 244. — Cf. n. 472—475.)
Strana 496
496 — 498. Conventio Esslingensis a ducibus Austriae firmata. 1361, 14. Juni. Wir Rudolff vnd wir Friderich von Gotes gnaden herczogen ze Oesterreich, ze Steyer vnd ze Kernden, gebrueder, bechennen vnd tun kunt offenlich mit disem brief allen, die in ansehen oder hoeren lesen, daz wir fur uns vnd die hoch- geborn Albrechten vnd Leupolten, ouch unser lieben prueder, herzogen der egenanten lande, vnd fur all vnser erben, mit rechter wizzen, in guten trewen, an geuerd, verhaizzen vnd gelobt haben vnd verhaizzen vestiklich mit disem brief vnd ouch bey gesworn leiplichen ayden, die wir sunderlich darumb getan haben: Were das sache, das iemant, in welichen wirden oder wesen der sei, den allerdurchleuchtigisten fursten vnd herren hern Karln Römischen kayser, ze allen zeiten merer der reiches vnd kunig ze Beheim, vnsern lieben gnedigen herren vnd vatter, vnd den hochgeborn hern Johansen, mar- grafen ze Merhern, seinen brueder, vnsern lieben oehem, die in diser sache ain person, oder ir erben angreiffen odir be- schedigen wolt in dhainer weis an irn landen vnd furstentumen ze Behem, Merhern, Polan, Sulczpach vnd swaz das kvnigreich ze Beheim in teutschen landen hat, das daran stoezzet, das sie ieczunt inn habent odir mit hilffe Gottes fuerbazz noch gewinnen, vnd irn zugehoerungen: daz wir zehant, alz wir des von in oder von irn wegen ermant werden, mit leib vnd mit gut, mit aller vnser macht dem egenanten vnserm herren, dem kayser vnd dem margrafen von Merhern vnd irn erben, beygestendig vnd geholffen sein sullen vnd wellen getrewelich vnd furderlich, an geuerd, wider aller menklich, niemant auz- genommen. Doch also, daz die puntnuzze, die wir, der vorgenante herczog Rudolff, fur vns vnd die egenante vnser prueder mit den obgenanten vnserm herren, dem kayser, vnd dem margrafen von Merhern, seinem prueder, vor Ezzlingen gemacht haben, vnd alle die brief, die wir einander daselbes gegeben haben, in irn chreften genczlich vnd vnuerrukcht
496 — 498. Conventio Esslingensis a ducibus Austriae firmata. 1361, 14. Juni. Wir Rudolff vnd wir Friderich von Gotes gnaden herczogen ze Oesterreich, ze Steyer vnd ze Kernden, gebrueder, bechennen vnd tun kunt offenlich mit disem brief allen, die in ansehen oder hoeren lesen, daz wir fur uns vnd die hoch- geborn Albrechten vnd Leupolten, ouch unser lieben prueder, herzogen der egenanten lande, vnd fur all vnser erben, mit rechter wizzen, in guten trewen, an geuerd, verhaizzen vnd gelobt haben vnd verhaizzen vestiklich mit disem brief vnd ouch bey gesworn leiplichen ayden, die wir sunderlich darumb getan haben: Were das sache, das iemant, in welichen wirden oder wesen der sei, den allerdurchleuchtigisten fursten vnd herren hern Karln Römischen kayser, ze allen zeiten merer der reiches vnd kunig ze Beheim, vnsern lieben gnedigen herren vnd vatter, vnd den hochgeborn hern Johansen, mar- grafen ze Merhern, seinen brueder, vnsern lieben oehem, die in diser sache ain person, oder ir erben angreiffen odir be- schedigen wolt in dhainer weis an irn landen vnd furstentumen ze Behem, Merhern, Polan, Sulczpach vnd swaz das kvnigreich ze Beheim in teutschen landen hat, das daran stoezzet, das sie ieczunt inn habent odir mit hilffe Gottes fuerbazz noch gewinnen, vnd irn zugehoerungen: daz wir zehant, alz wir des von in oder von irn wegen ermant werden, mit leib vnd mit gut, mit aller vnser macht dem egenanten vnserm herren, dem kayser vnd dem margrafen von Merhern vnd irn erben, beygestendig vnd geholffen sein sullen vnd wellen getrewelich vnd furderlich, an geuerd, wider aller menklich, niemant auz- genommen. Doch also, daz die puntnuzze, die wir, der vorgenante herczog Rudolff, fur vns vnd die egenante vnser prueder mit den obgenanten vnserm herren, dem kayser, vnd dem margrafen von Merhern, seinem prueder, vor Ezzlingen gemacht haben, vnd alle die brief, die wir einander daselbes gegeben haben, in irn chreften genczlich vnd vnuerrukcht
Strana 497
497 — sullen beleiben, als wir dieselben buntnuzze vnd brief, die ze Ezzling gegeben sind, aber uv von newen dingen ze den heiligen gesworen haben, stet ze halden. Mit vrchund dicz briefs versigelt mit unserm, des ege- nanten herczog Rudolf insigel, darvnde wir vns, obgenanter herczog Friderreich, verpinden, wan wir noh nicht aygen insigel haben. Dis ist geschehen vnd der brief ist geben ze Budweis an mentag vor sand Veyts tag, nach Christs gepurd dreu- czehen hundert iar, darnach in dem aynem vnd sechczi- gisten jar. (Orig. arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 7. — Brandl IX. 245. — Cf. 497, resp. 472—475.) 499. Unio Caroli IV., Wenceslai ejus filii et Joannis marchionis cum ducibus Austriae. 1361, 1. Augusti. K. Karl IV., Wenzel sein sohn, Johann markgraf von Maehren, Rudolf, Friedrich, Albrecht u. Leopold, herzoge von Oesterreich, schlieszen untereinander ein freundschaftsbündnisz. Wir Karl, von Gotes genaden Römischer keyser, ze allen zeiten merer des Reichs und kunig ze Beheim, und Wenzlaw, sein erstgeborner sun, und wir Johans, von denselben Gotes genaden margraf ze Merhern, und wir Rudolff, Friderich, Albrecht und Leupolt, von genaden Gotes herzogen ze Ostir- reich, ze Steyr und ze Kernten, bekennen und tun kunt offenlich mit dysem brief allen den, die yn sehent odir hörent lesen, daz unser yeglicher sunderlich und wir alle gemeinlich nach guter vorbetrachtung, mit rechter wizzen, gesworn haben leiplich ayde ze den heiligen, recht und redlich, mit angerürten handen uf daz heilig evangeli, fur uns und fur all unser erben und erbes erben ewichlich : Daz wir mit allen unsern landen und herschefften, wo die gelegen und wie sie genant sein, die wir nu haben odir hinnach gewinnen, bey einander beleiben und einander mit allir unser macht ewichlich geraten und geholffen sein sullen und wollen, getrewlich, fürderlich und frewntlich, mit leiben Codex jur. boh. II. 1. 32
497 — sullen beleiben, als wir dieselben buntnuzze vnd brief, die ze Ezzling gegeben sind, aber uv von newen dingen ze den heiligen gesworen haben, stet ze halden. Mit vrchund dicz briefs versigelt mit unserm, des ege- nanten herczog Rudolf insigel, darvnde wir vns, obgenanter herczog Friderreich, verpinden, wan wir noh nicht aygen insigel haben. Dis ist geschehen vnd der brief ist geben ze Budweis an mentag vor sand Veyts tag, nach Christs gepurd dreu- czehen hundert iar, darnach in dem aynem vnd sechczi- gisten jar. (Orig. arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 7. — Brandl IX. 245. — Cf. 497, resp. 472—475.) 499. Unio Caroli IV., Wenceslai ejus filii et Joannis marchionis cum ducibus Austriae. 1361, 1. Augusti. K. Karl IV., Wenzel sein sohn, Johann markgraf von Maehren, Rudolf, Friedrich, Albrecht u. Leopold, herzoge von Oesterreich, schlieszen untereinander ein freundschaftsbündnisz. Wir Karl, von Gotes genaden Römischer keyser, ze allen zeiten merer des Reichs und kunig ze Beheim, und Wenzlaw, sein erstgeborner sun, und wir Johans, von denselben Gotes genaden margraf ze Merhern, und wir Rudolff, Friderich, Albrecht und Leupolt, von genaden Gotes herzogen ze Ostir- reich, ze Steyr und ze Kernten, bekennen und tun kunt offenlich mit dysem brief allen den, die yn sehent odir hörent lesen, daz unser yeglicher sunderlich und wir alle gemeinlich nach guter vorbetrachtung, mit rechter wizzen, gesworn haben leiplich ayde ze den heiligen, recht und redlich, mit angerürten handen uf daz heilig evangeli, fur uns und fur all unser erben und erbes erben ewichlich : Daz wir mit allen unsern landen und herschefften, wo die gelegen und wie sie genant sein, die wir nu haben odir hinnach gewinnen, bey einander beleiben und einander mit allir unser macht ewichlich geraten und geholffen sein sullen und wollen, getrewlich, fürderlich und frewntlich, mit leiben Codex jur. boh. II. 1. 32
Strana 498
498 — und mit guten, on alle geverde, wider allir menniglich, nymand ausgenomen, in welchen wirden, eren odir wesen der sey, in sulcher mazze, wer der ist odir wirdet, dem eyner under vns veynt ist odir wirdet, dem sullen wir die andern alle ze gleicher weyse veynt sein, und sullen ouch einander in allen sachen beigestendig und geholffen sein, als vesticlich, als endlich und als ernstlich, als unverzogenlich und als getrewlich, als ob die sache unser yeglichen besunder angieng und sein eygen ding were, on alle geverde und arge list. Und in welchen krieg wir also mit einander vallen odir komen gegen wem odir wo das sey odir werde, do soll sich unser deheiner nicht verteidingen noch berichten odir sunen an des andern und der andern allir wizzen, rat und willen. Ouch ensol unser deheiner dehein grozze, redliche und ernstliche oder namhaffte sache verantwerten, anfahen, noch enden, noch deheine püntnuzze mit yemanden machen an der andern allir wizzen, rat und willen, und sol ouch unser deheiner sich silber, noch seine kynd, die wir nu haben odir hinnach gewinnen, die nicht verlobt sint, verheyratten, denn mit der andern allir wizzen, rat und willen. Dorüber sullen wir ouch einander getrewe und gewer sein fur all ander leut und sol unser yeglicher des andern schaden wenden, sein nuz und ere fürdern, und sullen ouch einander eren und gutes verantwerten und versprechen, getrewlich und frewntlich, wider allir mennichlich, nyemand ausgenommen, mit worten und mit werken, heimlich und offenbar, als verre wir kunnen und mugen, on alle geverde. Swaz wir ouch vormals püntnüzzen mit yemand, wer der ist, gemacht haben, die sullen dyser püntnüzze allir ding unschedlich seyn. Mit urkunt ditz brives versigelt mit unsir aller ingesi- gelen, der geben ist zu Prage nach Christus geburt drew- tzehen hundert jar, darnach in dem ein und sechzigsten jar, an Sant Peters tag ketenfeyer, und des egenanten keisers Reiche, des Römischen in dem sechzenden, des Beheimischen in dem funffzenden, und des Keysertums in dem sibenden Jare. (Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCXII. — Steyerer 323. Brandl IX. 250.) —
498 — und mit guten, on alle geverde, wider allir menniglich, nymand ausgenomen, in welchen wirden, eren odir wesen der sey, in sulcher mazze, wer der ist odir wirdet, dem eyner under vns veynt ist odir wirdet, dem sullen wir die andern alle ze gleicher weyse veynt sein, und sullen ouch einander in allen sachen beigestendig und geholffen sein, als vesticlich, als endlich und als ernstlich, als unverzogenlich und als getrewlich, als ob die sache unser yeglichen besunder angieng und sein eygen ding were, on alle geverde und arge list. Und in welchen krieg wir also mit einander vallen odir komen gegen wem odir wo das sey odir werde, do soll sich unser deheiner nicht verteidingen noch berichten odir sunen an des andern und der andern allir wizzen, rat und willen. Ouch ensol unser deheiner dehein grozze, redliche und ernstliche oder namhaffte sache verantwerten, anfahen, noch enden, noch deheine püntnuzze mit yemanden machen an der andern allir wizzen, rat und willen, und sol ouch unser deheiner sich silber, noch seine kynd, die wir nu haben odir hinnach gewinnen, die nicht verlobt sint, verheyratten, denn mit der andern allir wizzen, rat und willen. Dorüber sullen wir ouch einander getrewe und gewer sein fur all ander leut und sol unser yeglicher des andern schaden wenden, sein nuz und ere fürdern, und sullen ouch einander eren und gutes verantwerten und versprechen, getrewlich und frewntlich, wider allir mennichlich, nyemand ausgenommen, mit worten und mit werken, heimlich und offenbar, als verre wir kunnen und mugen, on alle geverde. Swaz wir ouch vormals püntnüzzen mit yemand, wer der ist, gemacht haben, die sullen dyser püntnüzze allir ding unschedlich seyn. Mit urkunt ditz brives versigelt mit unsir aller ingesi- gelen, der geben ist zu Prage nach Christus geburt drew- tzehen hundert jar, darnach in dem ein und sechzigsten jar, an Sant Peters tag ketenfeyer, und des egenanten keisers Reiche, des Römischen in dem sechzenden, des Beheimischen in dem funffzenden, und des Keysertums in dem sibenden Jare. (Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCXII. — Steyerer 323. Brandl IX. 250.) —
Strana 499
499 — 500. Oppidi Mare (Seestadtl, Ervenice) infeudatio. 1361, 4. Augusti. Městečko Mare a vsi k tomu. List Heřmana a Bernarta bratří z Šumburka, že městečko Mare i jiné vesnice (Seyfridt, Deynharts, Hohendorf, Tettaw, Gesow et silva Frydenbach aut Scheydembach) pod manstvie dávají králi Karlovi a jeho budúcím, kraluom českým i koruně. (A. K. — Cod. j. b. II. 3, p. 43.) 501. Carolus IV. restituit oppidum Zukmantel cum castro Edelstein Nicolao duci Opaviensi. 1361, 21. Augusti. Carolus IV. d. f. cl. R. I. s. a. et B. rex, illustri Nicolao, duci Opauiae et Rathiboriae, principi et consanguineo suo dilecto, gratiam suam et omne bonum. Consanguinee charissime! Quia pridem cl. mem illustris Joannes, quondam B. rex, genitor noster charissimus, ad suggestionem sinistram aemulorum tuorum se de oppido tuo Czukmantel et castro Edlstein cum eorum pertinentiis intro- misit et a te literas quasdam accepit, quibus tu renuntiaveras pro te et tuis heredibus omni juri et titulo, qui vobis circa oppidum et castrum praedictum competere poterant quouis modo: nos vero post obitum antedicti genitoris nostri, atten- dentes, quod oppidum et castrum huiusmodi cum suis per- tinentiis ad principatum tuum siue ducatum Opauiae indubie pertinebant, quodque tibi debebat iusticia suadente restitui, tibi eadem restituimus, sicut ea Dei favore et nostrae pietatis praesidio pacifice possides in praesenti. Quapropter, ne inposterum super antedictis oppido et castro ac eorum pertinentiis aliqua surgat in tui seu heredum tuorum praeiudicium materia dubitandi, ad publicam deducimus notionem et praesentis scripti patrocinio declaramus, quod prae- dicta, videlicet oppidum Czukmantl et castrum Edelstein, cum omnibus eorum pertinentiis, de corpore tui ducatus Opauiae dudum fuerunt et sunt, et ea ad habundantem cautelam, animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed maturo prin- cipum, baronum ac procerum nostrorum accedente consilio, 32*
499 — 500. Oppidi Mare (Seestadtl, Ervenice) infeudatio. 1361, 4. Augusti. Městečko Mare a vsi k tomu. List Heřmana a Bernarta bratří z Šumburka, že městečko Mare i jiné vesnice (Seyfridt, Deynharts, Hohendorf, Tettaw, Gesow et silva Frydenbach aut Scheydembach) pod manstvie dávají králi Karlovi a jeho budúcím, kraluom českým i koruně. (A. K. — Cod. j. b. II. 3, p. 43.) 501. Carolus IV. restituit oppidum Zukmantel cum castro Edelstein Nicolao duci Opaviensi. 1361, 21. Augusti. Carolus IV. d. f. cl. R. I. s. a. et B. rex, illustri Nicolao, duci Opauiae et Rathiboriae, principi et consanguineo suo dilecto, gratiam suam et omne bonum. Consanguinee charissime! Quia pridem cl. mem illustris Joannes, quondam B. rex, genitor noster charissimus, ad suggestionem sinistram aemulorum tuorum se de oppido tuo Czukmantel et castro Edlstein cum eorum pertinentiis intro- misit et a te literas quasdam accepit, quibus tu renuntiaveras pro te et tuis heredibus omni juri et titulo, qui vobis circa oppidum et castrum praedictum competere poterant quouis modo: nos vero post obitum antedicti genitoris nostri, atten- dentes, quod oppidum et castrum huiusmodi cum suis per- tinentiis ad principatum tuum siue ducatum Opauiae indubie pertinebant, quodque tibi debebat iusticia suadente restitui, tibi eadem restituimus, sicut ea Dei favore et nostrae pietatis praesidio pacifice possides in praesenti. Quapropter, ne inposterum super antedictis oppido et castro ac eorum pertinentiis aliqua surgat in tui seu heredum tuorum praeiudicium materia dubitandi, ad publicam deducimus notionem et praesentis scripti patrocinio declaramus, quod prae- dicta, videlicet oppidum Czukmantl et castrum Edelstein, cum omnibus eorum pertinentiis, de corpore tui ducatus Opauiae dudum fuerunt et sunt, et ea ad habundantem cautelam, animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed maturo prin- cipum, baronum ac procerum nostrorum accedente consilio, 32*
Strana 500
500 — dicto tuo ducatui Opauiae de nouo incorporamus, invisceramus, adiungimus et auctoritate regia Boemiae ac de certa nostra scientia reunimus, decernentes, quod intromissio talis per genitorem nostrum sic facta, ut praemittitur, et interruptio possessionis inde sequuta nullum debeant tibi aut tuis here- dibus circa praescriptionis aut alterius juris cuiuslibet titulum, quo possessiones servantur illesae, damnum seu praeiudicium generare, literas quoque, quas praefato genitori nostro desuper erogasse dinosceris, si quae in lucem prodirent, in quantum praesentibus contraire valerent, cassamus, annihilamus, irritamus, destruimus et nullius ammodo fore volumus roboris ac momenti. Praesentium sub Imperialis maiestatis nostro sigillo testi- monio literarum. Datum Pragae a. D. 1361, Indictione quarta decima, XII. Kal. Septembris, regnorum nostrorum Romani anno sexto- decimo, Boemiae quinto decimo, Imperii vero septimo. (Grünhagen II. 479 — Brandl IX, 256. — Vide n. 172.) 502. Arcis Hohenstein infeudatio. 1361, 26. Augusti. (Pragae.) Hohenstein. List Henrycha Berky z Dubé, že bratr jeho Hynek z Dubé poručníkem ho udělal na zámek Hohenstein a že léno přijal od ciesaře K. i zavazuje se budúcím kraluóm českým i koruně. Heinrich Berka v. Duba bekennt als vormund der söhne u. töchter seines verst. bruders Hynek, dass desen veste Hohenstein als böhm. kronlehen dem K. Karl stets offen u. dienstbar gehalten werden soll. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXLI. Cod. II. 3. p. 43.) — 503. Munitionis Hausenfeld infeudatio. 1361, 14. Septembris. (Laufen.) Ulrich u. Eberhart von Hausenfeld lehensrevers an Karl IV. als könig von Böhmen wegen ihrer veste Hausenfeld. (Arch. S. Wenc.)
500 — dicto tuo ducatui Opauiae de nouo incorporamus, invisceramus, adiungimus et auctoritate regia Boemiae ac de certa nostra scientia reunimus, decernentes, quod intromissio talis per genitorem nostrum sic facta, ut praemittitur, et interruptio possessionis inde sequuta nullum debeant tibi aut tuis here- dibus circa praescriptionis aut alterius juris cuiuslibet titulum, quo possessiones servantur illesae, damnum seu praeiudicium generare, literas quoque, quas praefato genitori nostro desuper erogasse dinosceris, si quae in lucem prodirent, in quantum praesentibus contraire valerent, cassamus, annihilamus, irritamus, destruimus et nullius ammodo fore volumus roboris ac momenti. Praesentium sub Imperialis maiestatis nostro sigillo testi- monio literarum. Datum Pragae a. D. 1361, Indictione quarta decima, XII. Kal. Septembris, regnorum nostrorum Romani anno sexto- decimo, Boemiae quinto decimo, Imperii vero septimo. (Grünhagen II. 479 — Brandl IX, 256. — Vide n. 172.) 502. Arcis Hohenstein infeudatio. 1361, 26. Augusti. (Pragae.) Hohenstein. List Henrycha Berky z Dubé, že bratr jeho Hynek z Dubé poručníkem ho udělal na zámek Hohenstein a že léno přijal od ciesaře K. i zavazuje se budúcím kraluóm českým i koruně. Heinrich Berka v. Duba bekennt als vormund der söhne u. töchter seines verst. bruders Hynek, dass desen veste Hohenstein als böhm. kronlehen dem K. Karl stets offen u. dienstbar gehalten werden soll. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXLI. Cod. II. 3. p. 43.) — 503. Munitionis Hausenfeld infeudatio. 1361, 14. Septembris. (Laufen.) Ulrich u. Eberhart von Hausenfeld lehensrevers an Karl IV. als könig von Böhmen wegen ihrer veste Hausenfeld. (Arch. S. Wenc.)
Strana 501
501 — 504. Litterae capituli Ratisbonensis super castro Tum-Stauff. 1361, 28. Octobris. (Ratisbonae.) List kapitoly Řezenské, jímž vyznávají, kterak ciesař K. zámek Tum-Stauff za XVII tisíc kaupil a vyznávají v druhém listu, že dal na to IV tisíce, a to k koruně české k věčnosti obrátil, a oni dobrovolně k tomu povolení dali. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. Urk. CCLXIV.) 505. Castra et oppida comitum Wirtembergensium regibus Boemiae aperta. 1361, mense Decembri. List hrabie Eberharda z Wirtemberka a Oldřicha, bratra jeho, kdež vyznávají, že dobrovolně poddali se s šesti zámky (Neuenberg burg und stadt, Bilstein, Botbauer und Lichtemberg) ciesaři Karlovi jako králi českému a jeho budúcím, a že mají ti zámkové otevřeni býti k Jich Milosti potřebě proti každému. (3. Dec.) List Eberharda a Oldřicha hrabí z Wyrtmberka s mnohými pečetmi; vyznávají, že z těch zamkóv, kteréž pod lénem mají, slúžiti kralóm českým a koruně české mají s padesáti koňmi. (3. Dec.) List téhož hrabie Eberharda, kdež vyznává, jestližeby ho Pán Buoh bez dědicuov mužského pokolení neuchoval a dcera jeho po něm zůstala, kteráž má též právo jmieti jako mužské pohlavie podle obdarovánie ciesařského, že má knieže lotrinské, kterýž tu dceru jeho má za manželku, túž povinnost učiniti králi českému. (10. Dec.) (A. K. — Lunig I. n. CCXLIV et CCXLV.) 506. Castri Arnstein infeudatio. 1361, 17. Decembris. (Normbergae.) List hrabí Henrycha z Truhendingen. že se ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým i koruně české k věčnosti s zámkem Arnsteinem pod manstvie dává a že má proti nepřátelóm otevřen býti zámek. (A. K.) 507. Venditio pagi Erlangen regibus Boemiae. 1361, 26. Decembris. List Leupolda, biskupa Bamberského, že prodal dědičně ciesaři Karlovi všecko právo své, kteréž měl ve vsi Erlangen, i budúcím kralóm českým a koruně české. (A. K. — Pelzel Karl IV. Urk. CCLXVI.)
501 — 504. Litterae capituli Ratisbonensis super castro Tum-Stauff. 1361, 28. Octobris. (Ratisbonae.) List kapitoly Řezenské, jímž vyznávají, kterak ciesař K. zámek Tum-Stauff za XVII tisíc kaupil a vyznávají v druhém listu, že dal na to IV tisíce, a to k koruně české k věčnosti obrátil, a oni dobrovolně k tomu povolení dali. (A. K. — Pelzel K. Karl IV. Urk. CCLXIV.) 505. Castra et oppida comitum Wirtembergensium regibus Boemiae aperta. 1361, mense Decembri. List hrabie Eberharda z Wirtemberka a Oldřicha, bratra jeho, kdež vyznávají, že dobrovolně poddali se s šesti zámky (Neuenberg burg und stadt, Bilstein, Botbauer und Lichtemberg) ciesaři Karlovi jako králi českému a jeho budúcím, a že mají ti zámkové otevřeni býti k Jich Milosti potřebě proti každému. (3. Dec.) List Eberharda a Oldřicha hrabí z Wyrtmberka s mnohými pečetmi; vyznávají, že z těch zamkóv, kteréž pod lénem mají, slúžiti kralóm českým a koruně české mají s padesáti koňmi. (3. Dec.) List téhož hrabie Eberharda, kdež vyznává, jestližeby ho Pán Buoh bez dědicuov mužského pokolení neuchoval a dcera jeho po něm zůstala, kteráž má též právo jmieti jako mužské pohlavie podle obdarovánie ciesařského, že má knieže lotrinské, kterýž tu dceru jeho má za manželku, túž povinnost učiniti králi českému. (10. Dec.) (A. K. — Lunig I. n. CCXLIV et CCXLV.) 506. Castri Arnstein infeudatio. 1361, 17. Decembris. (Normbergae.) List hrabí Henrycha z Truhendingen. že se ciesaři Karlovi i budúcím kralóm českým i koruně české k věčnosti s zámkem Arnsteinem pod manstvie dává a že má proti nepřátelóm otevřen býti zámek. (A. K.) 507. Venditio pagi Erlangen regibus Boemiae. 1361, 26. Decembris. List Leupolda, biskupa Bamberského, že prodal dědičně ciesaři Karlovi všecko právo své, kteréž měl ve vsi Erlangen, i budúcím kralóm českým a koruně české. (A. K. — Pelzel Karl IV. Urk. CCLXVI.)
Strana 502
502 — 508. Infeudatio castrorum Baldenek, Wilreut, Kirch- berg et Sulc. 1361. List Kraffta z Hohenloeh, že zámek ˛Beldeneke ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým dává a zavazuje se s těmi všemi zámky třemi Wylreut, Kirchberg a Sulc k věčnosti pod manstvie. (A. K.) List Kraftuov z Hohenloeh, že svú tvrz Wylried pod manstvie dává ciesaři K. i potomním kraluom českým. (A. K.) 509. Servitia ad castrum Reichenek. 1361. List Ludvíka a Verúta bratří, kdež vyznávají za sebe, dědice a bu- dúcí své, že sú prodali řeku svú, lauky a což měli pod zámkem Reiche- nekem, ciesaři Karlovi, českému králi, za čtyři sta hřiven haléřuov a že ciesař to zboží zase jest jim milostivě dal, tak aby věčně zavázáni byli králi českému a koruně české, když by obesláni byli, přijeti každý sám druhý na Rottmberg. (A. K.) 510. Castri et oppidi Wertheim infeudatio. 1362, 4. Januarii. (Normbergae.) List hrabi Ebrharda z Wertheimu, že v manstvie se poddává s zámkem i městem Wertheimem (vesnicí Heiligenkreuz a přívozem přes Mohan) ciesaři K. i budúcím kralóm českým a jest s mnohými pečetmi, a druhý jest rovně takový v táž slova a téhož léta. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXLVI) 511. Castri Bietov infeudatio. 1362, 25. Januarii. (Brunae.) Bietov. List Jindřichuov, Januov a Jiříkuov bratří z Bítova, že sie poddávají kniežeti Janovi markrabi moravskému se vším statkem svým pod manstvie (Bétov hrad, Zornstein hrad a Příčep). (A. K. — Arch. S. Wenc.) 512. Curtis Gibelsburg ad castrum Rottemberg infeudatio. 1362, 24. Februarii. (Rottembergae.) List Kundrata Hordara (Harder) na dvuor Hybelspurk (Giebelspurk), kterýž od ciesaře K. má; jest při Rottmberku.
502 — 508. Infeudatio castrorum Baldenek, Wilreut, Kirch- berg et Sulc. 1361. List Kraffta z Hohenloeh, že zámek ˛Beldeneke ciesaři Karlovi a budúcím kralóm českým dává a zavazuje se s těmi všemi zámky třemi Wylreut, Kirchberg a Sulc k věčnosti pod manstvie. (A. K.) List Kraftuov z Hohenloeh, že svú tvrz Wylried pod manstvie dává ciesaři K. i potomním kraluom českým. (A. K.) 509. Servitia ad castrum Reichenek. 1361. List Ludvíka a Verúta bratří, kdež vyznávají za sebe, dědice a bu- dúcí své, že sú prodali řeku svú, lauky a což měli pod zámkem Reiche- nekem, ciesaři Karlovi, českému králi, za čtyři sta hřiven haléřuov a že ciesař to zboží zase jest jim milostivě dal, tak aby věčně zavázáni byli králi českému a koruně české, když by obesláni byli, přijeti každý sám druhý na Rottmberg. (A. K.) 510. Castri et oppidi Wertheim infeudatio. 1362, 4. Januarii. (Normbergae.) List hrabi Ebrharda z Wertheimu, že v manstvie se poddává s zámkem i městem Wertheimem (vesnicí Heiligenkreuz a přívozem přes Mohan) ciesaři K. i budúcím kralóm českým a jest s mnohými pečetmi, a druhý jest rovně takový v táž slova a téhož léta. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXLVI) 511. Castri Bietov infeudatio. 1362, 25. Januarii. (Brunae.) Bietov. List Jindřichuov, Januov a Jiříkuov bratří z Bítova, že sie poddávají kniežeti Janovi markrabi moravskému se vším statkem svým pod manstvie (Bétov hrad, Zornstein hrad a Příčep). (A. K. — Arch. S. Wenc.) 512. Curtis Gibelsburg ad castrum Rottemberg infeudatio. 1362, 24. Februarii. (Rottembergae.) List Kundrata Hordara (Harder) na dvuor Hybelspurk (Giebelspurk), kterýž od ciesaře K. má; jest při Rottmberku.
Strana 503
503 — List Kundrata Hordara, že ciesař K. kaupil od něho k koruně české dvuor Gyblspurk, a potom mu jej dal zase pod léno, aby z toho slúžil k Rottmberku. List Kundrata Hordara ml., že prodal lauky Vras ciesaři K. a dáno mu to zase manstvie, aby slaužil k hradu Rottmberku. List téhož Kundrata Hordara mladšieho na lauky Vras; ta k lénu dána jsú od ciesaře Karla. (A. K. — Lunig I. n. CCXLIX.) 513. Acquisitio castri Adelburg emptitia. 1362. 17. Martii. (Normbergae.) Listové na Adelburg, kdež tří korfirstové vyznávají (Gerlach arcib., Rupertus falckrabi a Rudolf kniže saské), že ciesař K. vyplatil zámek Adelburk za své vlastnie penieze a jej obrátil k koruně české. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 514. Častri Graczen infeudatio. 1362, 7. Majil (Chrumlovii.) Nový hrad pánuov z Rozmberka. List Petruov a Oldřichuov bratří z Rozmberka, že Nový hrad, svuoj zámek, od ciesaře Karla v manstvie přijímají a zavazují se budúcím kralóm českým se vším příslušenstvím. (A. K. — Vid. Cod. j. b. II. 3. p. 45.) 515. Wenceslai, ducis Sleziae, domini Legnicensis, obligatio. 1362, 17. Junii. Nos Wenceslaus D. gr. dux Sleziae et dominus Legni- czensis, promittimus bona nostra fide, sine omni dolo, praesen- tibus et spondemus serenissimo principi et domino Karolo IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regi tamquam domino nostro vero, hereditario et naturali, Legnicz tam castrum quam civi- tatem cum ejus districtu cumque suis pertinentiis universis et singulis nunquam vendere, neque a nobis et nostris here- dibus quomodolibet alienare. Harum etc. Datum in Piska a. D. 1362, XV. Kal. Julii. (Arch. aul. Vind. — Grünhagen I. 342.)
503 — List Kundrata Hordara, že ciesař K. kaupil od něho k koruně české dvuor Gyblspurk, a potom mu jej dal zase pod léno, aby z toho slúžil k Rottmberku. List Kundrata Hordara ml., že prodal lauky Vras ciesaři K. a dáno mu to zase manstvie, aby slaužil k hradu Rottmberku. List téhož Kundrata Hordara mladšieho na lauky Vras; ta k lénu dána jsú od ciesaře Karla. (A. K. — Lunig I. n. CCXLIX.) 513. Acquisitio castri Adelburg emptitia. 1362. 17. Martii. (Normbergae.) Listové na Adelburg, kdež tří korfirstové vyznávají (Gerlach arcib., Rupertus falckrabi a Rudolf kniže saské), že ciesař K. vyplatil zámek Adelburk za své vlastnie penieze a jej obrátil k koruně české. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 514. Častri Graczen infeudatio. 1362, 7. Majil (Chrumlovii.) Nový hrad pánuov z Rozmberka. List Petruov a Oldřichuov bratří z Rozmberka, že Nový hrad, svuoj zámek, od ciesaře Karla v manstvie přijímají a zavazují se budúcím kralóm českým se vším příslušenstvím. (A. K. — Vid. Cod. j. b. II. 3. p. 45.) 515. Wenceslai, ducis Sleziae, domini Legnicensis, obligatio. 1362, 17. Junii. Nos Wenceslaus D. gr. dux Sleziae et dominus Legni- czensis, promittimus bona nostra fide, sine omni dolo, praesen- tibus et spondemus serenissimo principi et domino Karolo IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regi tamquam domino nostro vero, hereditario et naturali, Legnicz tam castrum quam civi- tatem cum ejus districtu cumque suis pertinentiis universis et singulis nunquam vendere, neque a nobis et nostris here- dibus quomodolibet alienare. Harum etc. Datum in Piska a. D. 1362, XV. Kal. Julii. (Arch. aul. Vind. — Grünhagen I. 342.)
Strana 504
504 — 516. Commercium inter Boemiam et terras archi- episcopi Treverensis. 1362, exeunte mense Decembri. List arcibiskupa Trierského a kapitoly, kdež sebe i své budúcí zavazují Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím, že lidé jich v obojím panství a království mají svobodni býti a gleytováni. (A. K.) 517. Castrorum Kauczburg et Frankenberg in- feudatio. 1362. List Gerlacha z Hohenloeh, že zámek Kauczpurský a Frankem- berský od ciesaře K. jakožto krále českého přijal pod manstvie a zavazuje se budúcím kraluóm českým a koruně české. (A. K.) 518. Acquisitio castri Wilenzheim emptitia. 1363, 28. Januarii. (Normbergae.) List Kunrata Erkingerova syna z Saunsheimu, že ciesaři K. a budúcím kraluóm českým a koruně dědičně a k věčnosti prodává Wilenzheim za 2700 funtuov haléřuov. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCL.) 519. Conventio cum marchionibus Brandenburgen- sibus super ducatibus Svidnicensi et Jaurensi ac marchia Lusiczensi. 1363, 18. Martii. (Normbergae.) Wir Karl etc. bekhenen etc., dass wihr haben angesehen die besondere freundschafft u. getreue stete lieb der hoch- gebornen Ludwiges des Römers u. Otten gebrüder, markgrafen zu Brandenburg, des heil. Reichs obristen cammerern, unsern lieben ohaimen u. fürsten, damit sie unser khaiserlichen eer u. wirde allweg freundlich u. mit ganczen steten fleiss gemeinet haben u. noch stettichen mainen, u. davon mit rath unsrer fürsten u. auch ander unsern getreuen u. underthanen, mit wolbedachtem muet u. guetem willen u. mit rechter wissen haben wihr ihn globet u. globen ihn auch im gueten treuen ohn gefehrde, dass wihr die hochgeborne Elisabeth, unsere liebe tochter, dem eegenanten markgrafen Otten von Branden-
504 — 516. Commercium inter Boemiam et terras archi- episcopi Treverensis. 1362, exeunte mense Decembri. List arcibiskupa Trierského a kapitoly, kdež sebe i své budúcí zavazují Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím, že lidé jich v obojím panství a království mají svobodni býti a gleytováni. (A. K.) 517. Castrorum Kauczburg et Frankenberg in- feudatio. 1362. List Gerlacha z Hohenloeh, že zámek Kauczpurský a Frankem- berský od ciesaře K. jakožto krále českého přijal pod manstvie a zavazuje se budúcím kraluóm českým a koruně české. (A. K.) 518. Acquisitio castri Wilenzheim emptitia. 1363, 28. Januarii. (Normbergae.) List Kunrata Erkingerova syna z Saunsheimu, že ciesaři K. a budúcím kraluóm českým a koruně dědičně a k věčnosti prodává Wilenzheim za 2700 funtuov haléřuov. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCL.) 519. Conventio cum marchionibus Brandenburgen- sibus super ducatibus Svidnicensi et Jaurensi ac marchia Lusiczensi. 1363, 18. Martii. (Normbergae.) Wir Karl etc. bekhenen etc., dass wihr haben angesehen die besondere freundschafft u. getreue stete lieb der hoch- gebornen Ludwiges des Römers u. Otten gebrüder, markgrafen zu Brandenburg, des heil. Reichs obristen cammerern, unsern lieben ohaimen u. fürsten, damit sie unser khaiserlichen eer u. wirde allweg freundlich u. mit ganczen steten fleiss gemeinet haben u. noch stettichen mainen, u. davon mit rath unsrer fürsten u. auch ander unsern getreuen u. underthanen, mit wolbedachtem muet u. guetem willen u. mit rechter wissen haben wihr ihn globet u. globen ihn auch im gueten treuen ohn gefehrde, dass wihr die hochgeborne Elisabeth, unsere liebe tochter, dem eegenanten markgrafen Otten von Branden-
Strana 505
505 — burg zur konschafft u. zu einer eelichen wirtin ohne verczog u. ohn hindernuss nach gewohnheit der heil. kirchen geben wollen u. sollen über sieben jhar, die man von dem sontag nach Ostern, der schierist khunftig ist, nacheinander zehlen soll. Auch globen wir in gueten treuen, ohn gefehrde, dass wir demselben marggrafen Otten, nhu fürbass unserm lieben sohn u. eidem, mit der eegenanten unser tochter zwainczig tausend schockh grosser phenig Prager müncz mit gereitem gelde geben u. genczlichen beczahlen wollen u. sollen indwenig einem ganczen jhar, zu zehlen von dem tage als die eege- nante unser liebe tochter ihme zugeleget wirdet, also dass man der eegenanten unser tochter dreissigtausend schokh auf landen, burgen u. vhesten daengegen bewisen solle, in solcher bescheidenheit: Were das sache, dass sie stürben ohn erben, dass denn uns u. unsern erben zwainczigtaused schokh u. ihn u. ihren erben dreissigtausend schoekh wieder werden u. unverczogenlich gefallen sollen. Und were das sach, dass der hochgeborn Wenczlaw, unser erstgeborner sohn, also stürbe, dass er eeliche seines leibes erben, mannes geschlecht, hinder ihme nicht liesse u. darumb die herczogthumb u. die fürstenthumb der lande zu der Schweidnitz u. zu dem Jauer auf die eebenante unsere tochter als auf ihren rechten erben fielen, so sollen die eegenanten marggrafen, Ludwig der Römer u. marggraf Otto, unser lieber sohn u. eidam, des verbunden u. verpflichtet sein, dass sie unser erben u. nachkomen, khünigen zu Bohemen, u. der cron desselbigen khünigreichs, bei namen die markgrafschafft zu Lausicz u. darczu ander landt, die dem khünigreich u. der cron zu Bohemen gelegen sein u. miteinander also gut sein, als die eegenanten herczogthumb u. fürstenthumb zu der Schweidnicz u. zu dem Jauer u. was der hochgeborne Wolekh, herczog u. herr der selben lande, erblicher herschaft derselben unser tochter denn hinder ihme lassen wirdet, in andtworten u. an uns weisen sollen. Und dieselben landt, die sie uns denn einandtworten u. geben werden, sollen wegen u. guet sein zu gleicher werdtschafft der eegenanten fürstenthumb u. herzogthumb zu der Schweidnicz u.
505 — burg zur konschafft u. zu einer eelichen wirtin ohne verczog u. ohn hindernuss nach gewohnheit der heil. kirchen geben wollen u. sollen über sieben jhar, die man von dem sontag nach Ostern, der schierist khunftig ist, nacheinander zehlen soll. Auch globen wir in gueten treuen, ohn gefehrde, dass wir demselben marggrafen Otten, nhu fürbass unserm lieben sohn u. eidem, mit der eegenanten unser tochter zwainczig tausend schockh grosser phenig Prager müncz mit gereitem gelde geben u. genczlichen beczahlen wollen u. sollen indwenig einem ganczen jhar, zu zehlen von dem tage als die eege- nante unser liebe tochter ihme zugeleget wirdet, also dass man der eegenanten unser tochter dreissigtausend schokh auf landen, burgen u. vhesten daengegen bewisen solle, in solcher bescheidenheit: Were das sache, dass sie stürben ohn erben, dass denn uns u. unsern erben zwainczigtaused schokh u. ihn u. ihren erben dreissigtausend schoekh wieder werden u. unverczogenlich gefallen sollen. Und were das sach, dass der hochgeborn Wenczlaw, unser erstgeborner sohn, also stürbe, dass er eeliche seines leibes erben, mannes geschlecht, hinder ihme nicht liesse u. darumb die herczogthumb u. die fürstenthumb der lande zu der Schweidnitz u. zu dem Jauer auf die eebenante unsere tochter als auf ihren rechten erben fielen, so sollen die eegenanten marggrafen, Ludwig der Römer u. marggraf Otto, unser lieber sohn u. eidam, des verbunden u. verpflichtet sein, dass sie unser erben u. nachkomen, khünigen zu Bohemen, u. der cron desselbigen khünigreichs, bei namen die markgrafschafft zu Lausicz u. darczu ander landt, die dem khünigreich u. der cron zu Bohemen gelegen sein u. miteinander also gut sein, als die eegenanten herczogthumb u. fürstenthumb zu der Schweidnicz u. zu dem Jauer u. was der hochgeborne Wolekh, herczog u. herr der selben lande, erblicher herschaft derselben unser tochter denn hinder ihme lassen wirdet, in andtworten u. an uns weisen sollen. Und dieselben landt, die sie uns denn einandtworten u. geben werden, sollen wegen u. guet sein zu gleicher werdtschafft der eegenanten fürstenthumb u. herzogthumb zu der Schweidnicz u.
Strana 506
506 zu dem Jauer u. was darczu gehört, nach ausrichtung erberer biderber lute, die wir beiderseit darczu kisen u. geben werden. Und dieselben landt soll man uns zu handt bewisen u. ritter u. knechte, mann u. bürger u. alle landtsessen derselbigen landt sollen uns, unsern erben u. nachkomen, khünigen zu Bohemen u. der kronen des khünigreichs zu Bohem, darauff holden, globen u. schweren; dass wehre denn, dass die eegenanten Ludwig u. Otto, marggrafen zu Brandenburg, mit unserm eegenanten schwager, herczog Bolckhen, das bestellen u. geschaffen möchten, dass ihr die vorgenante herczogthumb u. fürstenthumb zu der Schweidnicz u. zu dem Jauer mit ihr zugehörung u. was ihr sonst erbes hat, uns, unsern erben, nachkhomen, khünigen zu Boheim u. der crohnen des khünigreichs zu Boheim, williglich liesse ; doran soll uns, unsern erben u. nachkhomen, khünigen zu Bohemen, genczlich u. wol genuegen; und wann das geschicht, so sollen in die landt, die sie darumb an uns geweist haben, von uns denn ledig u. los sein. Mit urkhundt etc. Datum Nürnberg a. MCCCLXIII, sabbatho proximo ante dominicam Judica, regnorum etc. (E copiario Nostitziano Pelzel, K. Karl IV. n. CCXXVI. — Riedel Cod, Brandeb. II. 2.) 520. Marchiones Brandeburgenses recipiunt Wence- slaum regem et Johannem marchionem in confraterni- tatem et bonorum unionem. 1363, 18. Martii. List Ludvíka a Oty, markrabí bramburských, kdež ciesaře Karla a Vácslava, českého krále, i dědice jeho nynější i budúcí pohlaví mužského, přijímají za pravé dědice bramburské a lužické země. (Confraternitas et unio bonorum.) Wir Ludwig genant der Romer, u. wir Otte gebrüder, von G. gn. markgrauen zu Brandemburg u. zu Lusicz .. bekennen .. . wann wir in gegenwortigkeit des a. d. fursten
506 zu dem Jauer u. was darczu gehört, nach ausrichtung erberer biderber lute, die wir beiderseit darczu kisen u. geben werden. Und dieselben landt soll man uns zu handt bewisen u. ritter u. knechte, mann u. bürger u. alle landtsessen derselbigen landt sollen uns, unsern erben u. nachkomen, khünigen zu Bohemen u. der kronen des khünigreichs zu Bohem, darauff holden, globen u. schweren; dass wehre denn, dass die eegenanten Ludwig u. Otto, marggrafen zu Brandenburg, mit unserm eegenanten schwager, herczog Bolckhen, das bestellen u. geschaffen möchten, dass ihr die vorgenante herczogthumb u. fürstenthumb zu der Schweidnicz u. zu dem Jauer mit ihr zugehörung u. was ihr sonst erbes hat, uns, unsern erben, nachkhomen, khünigen zu Boheim u. der crohnen des khünigreichs zu Boheim, williglich liesse ; doran soll uns, unsern erben u. nachkhomen, khünigen zu Bohemen, genczlich u. wol genuegen; und wann das geschicht, so sollen in die landt, die sie darumb an uns geweist haben, von uns denn ledig u. los sein. Mit urkhundt etc. Datum Nürnberg a. MCCCLXIII, sabbatho proximo ante dominicam Judica, regnorum etc. (E copiario Nostitziano Pelzel, K. Karl IV. n. CCXXVI. — Riedel Cod, Brandeb. II. 2.) 520. Marchiones Brandeburgenses recipiunt Wence- slaum regem et Johannem marchionem in confraterni- tatem et bonorum unionem. 1363, 18. Martii. List Ludvíka a Oty, markrabí bramburských, kdež ciesaře Karla a Vácslava, českého krále, i dědice jeho nynější i budúcí pohlaví mužského, přijímají za pravé dědice bramburské a lužické země. (Confraternitas et unio bonorum.) Wir Ludwig genant der Romer, u. wir Otte gebrüder, von G. gn. markgrauen zu Brandemburg u. zu Lusicz .. bekennen .. . wann wir in gegenwortigkeit des a. d. fursten
Strana 507
507 — u. herren, hern Karls etc. den hochgebornen fursten, hern Wenczlawen, des keisers erstgebornen son, u. alle des keisers erben, mannes geschlechtes, wie uil er der mit hilfe Gots furbaz mer gewinnet, u. derselben kinder, erben u. erbes erben, u. ob die alle nicht weren, der hochg. fursten, hern Johansen mark- grauen zu Merhern, u. seine erben u. erbes erben, mannes geschlechtes, ewiclich zu uns in unser bruderschafft u. erbes- schafft genomen u. empfangen haben, das sie mitsampte vns in eygenscheften, lehen u. herschefften, fürstentumen u. wirden furbas mer markgrauen zu Brandemburg u. zu Lusicz sein, wesen u. heissen sullen, u. daz sie alle u. ir iglicher besunder, wie uil der wirdet, sich markgrauen zu Brandemburg u. zu Lusicz haben, halten, nennen u. schriben mugen u. sullen, u. der markgraffscheffte u. furstentume zu Brandemburg u. zu Lusicz czeichen u. wapen in banyren u. ouch sust nach fursten- lichen siten allweg u. zu allen iren notdurften, eren u. wirden nach freier willekur uffwerfen u. furen mugen, gleicherweis als wir selber u. als sel. gedechtnuss markgrauen zu B. u. zu L., unser vorfarn, vormals getan haben. Und wann wir ouch dem egenanten hern Wenczlawen, unsers hern, des keisers erstgebornem sone, unserm liben bruder u. mitgeerbe, u. allen des egenanten unsers hern, des keisers, erben mannes geslechte, wieuil er derselben furbaz mer gewinnet, u. derselben kinde erben u. erbes erben, u ob die alle nicht weren, dem hochgebornen fursten, hern Johansen, markgrauen zu Merhern, u. seinen erben u. erbes erben, mannes geslechte, des mit gutem willen gegunst haben, daz die h. g. fursten, herre Bolke herczog zu Slesien u. herre zu der Swidnitz u. zu dem Jawer, u. der egenant her Johans, markgraf zu Merhern, die lehen u. furstentumen u. der mark- grafscheffte beynamen zu unser liben bruder, hern Wenczlawen, hant u. aller der, die das angeet, als dovor begriffen ist, recht u. redlich empfangen haben, wann wir dieselben lehen alle mit gutem willen, mit fahnen der markgrafschefte zu Brandem- burg u. zu Lusitz u. mit anderer gewonlichen schonheit u. czirheit unserm herren, dem keisser, ufgelazzen haben u. er dieselben lehen also verliehen hat durch unser sunderliche
507 — u. herren, hern Karls etc. den hochgebornen fursten, hern Wenczlawen, des keisers erstgebornen son, u. alle des keisers erben, mannes geschlechtes, wie uil er der mit hilfe Gots furbaz mer gewinnet, u. derselben kinder, erben u. erbes erben, u. ob die alle nicht weren, der hochg. fursten, hern Johansen mark- grauen zu Merhern, u. seine erben u. erbes erben, mannes geschlechtes, ewiclich zu uns in unser bruderschafft u. erbes- schafft genomen u. empfangen haben, das sie mitsampte vns in eygenscheften, lehen u. herschefften, fürstentumen u. wirden furbas mer markgrauen zu Brandemburg u. zu Lusicz sein, wesen u. heissen sullen, u. daz sie alle u. ir iglicher besunder, wie uil der wirdet, sich markgrauen zu Brandemburg u. zu Lusicz haben, halten, nennen u. schriben mugen u. sullen, u. der markgraffscheffte u. furstentume zu Brandemburg u. zu Lusicz czeichen u. wapen in banyren u. ouch sust nach fursten- lichen siten allweg u. zu allen iren notdurften, eren u. wirden nach freier willekur uffwerfen u. furen mugen, gleicherweis als wir selber u. als sel. gedechtnuss markgrauen zu B. u. zu L., unser vorfarn, vormals getan haben. Und wann wir ouch dem egenanten hern Wenczlawen, unsers hern, des keisers erstgebornem sone, unserm liben bruder u. mitgeerbe, u. allen des egenanten unsers hern, des keisers, erben mannes geslechte, wieuil er derselben furbaz mer gewinnet, u. derselben kinde erben u. erbes erben, u ob die alle nicht weren, dem hochgebornen fursten, hern Johansen, markgrauen zu Merhern, u. seinen erben u. erbes erben, mannes geslechte, des mit gutem willen gegunst haben, daz die h. g. fursten, herre Bolke herczog zu Slesien u. herre zu der Swidnitz u. zu dem Jawer, u. der egenant her Johans, markgraf zu Merhern, die lehen u. furstentumen u. der mark- grafscheffte beynamen zu unser liben bruder, hern Wenczlawen, hant u. aller der, die das angeet, als dovor begriffen ist, recht u. redlich empfangen haben, wann wir dieselben lehen alle mit gutem willen, mit fahnen der markgrafschefte zu Brandem- burg u. zu Lusitz u. mit anderer gewonlichen schonheit u. czirheit unserm herren, dem keisser, ufgelazzen haben u. er dieselben lehen also verliehen hat durch unser sunderliche
Strana 508
508 — bete allen den, die dovor geschriben seint, alzo daz wir u. sie die miteinander tragen sullen, wir, die obgenanten mark- grauen L. u. O. u. unser erben u. erbes erben, mannes geslechte, in nuczlicher geweer, u. sie ir der mazz als douor u. hernach begriffen ist douon meynen u. wollen wir mit wolbedachtem mute, mit rate unser getrewen, mit gutem willen u. mit rechter wissen: Were das sache, daz wir, die ob. g. markgrauen L. u. O. alzo sturben, daz wir eliche unsers leibes erben, mannes geslechte, hinder uns nicht liezzen, oder ob wir ouch erben gewunnen u. die also vorgiengen, daz sie ires leibes erben, mannesgeslechte, hinter yn ouch nicht liezzen, wenne oder in welchen zeiten das geschee, daz denne zu hant die ob. g. markgraffschefte u. furstentume zu Brandemburg u. zu Lusicz mit dem obristem cammermeisterampte des Reichs, mit der stimme, der kur u. der wal eines romischen kunigs, eines kumftigen keiser ... uf den c. g. hern Wenczlawen, unsern liben bruder, der unser gleicher mitgeerb ist u. sein sol, u. uff ander unsers herren, des keisers, erben, mannes- geslechte . . . ewiclich lediclich, ungehindert u. on alle irrunge vallen sol etc. Mit urkund dicz brieues . . . der geben ist zu Nurem- berg, nach Crists gepurt 1300 jare u. dornach in dem 63stem jare, an dem nehsten samstag vor dem suntag, so man singet Judica in der vasten. (A. K. — Riedel II. 2.) 521. Conventio inter marchiones Brandeburgenses et ducem Svidnicensem super terra Lusatiae. 1363, 18. Martii. (Normbergae.) List markrabí bramburských, Ludvíka a Oty, kdež dávají kniežeti Svídnickému na lužické zemi výplaty, a jestliže by týž knieže Svídnické bez dědicóv umřel, že ta výplata má příslušeti prvorozenému synu ciesaře K. a jeho dědicóm a budúcím, kralóm českým. (A. K. — Riedel II. 2.)
508 — bete allen den, die dovor geschriben seint, alzo daz wir u. sie die miteinander tragen sullen, wir, die obgenanten mark- grauen L. u. O. u. unser erben u. erbes erben, mannes geslechte, in nuczlicher geweer, u. sie ir der mazz als douor u. hernach begriffen ist douon meynen u. wollen wir mit wolbedachtem mute, mit rate unser getrewen, mit gutem willen u. mit rechter wissen: Were das sache, daz wir, die ob. g. markgrauen L. u. O. alzo sturben, daz wir eliche unsers leibes erben, mannes geslechte, hinder uns nicht liezzen, oder ob wir ouch erben gewunnen u. die also vorgiengen, daz sie ires leibes erben, mannesgeslechte, hinter yn ouch nicht liezzen, wenne oder in welchen zeiten das geschee, daz denne zu hant die ob. g. markgraffschefte u. furstentume zu Brandemburg u. zu Lusicz mit dem obristem cammermeisterampte des Reichs, mit der stimme, der kur u. der wal eines romischen kunigs, eines kumftigen keiser ... uf den c. g. hern Wenczlawen, unsern liben bruder, der unser gleicher mitgeerb ist u. sein sol, u. uff ander unsers herren, des keisers, erben, mannes- geslechte . . . ewiclich lediclich, ungehindert u. on alle irrunge vallen sol etc. Mit urkund dicz brieues . . . der geben ist zu Nurem- berg, nach Crists gepurt 1300 jare u. dornach in dem 63stem jare, an dem nehsten samstag vor dem suntag, so man singet Judica in der vasten. (A. K. — Riedel II. 2.) 521. Conventio inter marchiones Brandeburgenses et ducem Svidnicensem super terra Lusatiae. 1363, 18. Martii. (Normbergae.) List markrabí bramburských, Ludvíka a Oty, kdež dávají kniežeti Svídnickému na lužické zemi výplaty, a jestliže by týž knieže Svídnické bez dědicóv umřel, že ta výplata má příslušeti prvorozenému synu ciesaře K. a jeho dědicóm a budúcím, kralóm českým. (A. K. — Riedel II. 2.)
Strana 509
509 — 522. Primum testamentum Joannis marchionis Moraviae. 1363, 20. Junii. Karolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Notum facimus tenore praesentium, quod constitutus in nostri praesentia illustris Johannes, marchio Moraviae, princeps et germanus noster carissimus, animo deliberato, sano fidelium suorum accedente consilio, publice protestatus est, hanc inten- tionem suam et finalem voluntatem consistere, quod, dum eum ordinatione divina de hac luce migrare contingeret, quod tunc illustris Jodocus, primogenitus suus, ei in marchionatu Moraviae immediate succedat; et dum idem expleverit curriculum suae vitae, tunc Johannes, secundus filius suus, post praefatum primogenitum eius, Jodocum, senior in marchionatu succedat eidem; stantibus nihilominus inconvulsis literis ordinationis inter maiestatem nostram, heredes et successores nostros. reges Boemiae, ab una, et eundem germanum nostrum, heredes et successores suos, marchiones Moraviae, parte ab alia, quas tempore praeterito, dum praefatus germanus noster marchionatum praedictum Moraviae a nobis tamquam Boemiae rege susciperet, mutuo duximus erogandas, quas utrasque de certa scientia volumus de verbo ad verbum in omnibus sen- tentiis, punctis et clausulis, absque diminutione qualibet in suo robore permanere. Salvo etiam eidem fratri nostro arbi- trio et potestate plenissima, castra, munitiones, praedia et terras, reditus, fructus et obventiones aliquas marchionatus Moraviae praedicti, etiam si de corpore et pertinentiis eius ab antiquo perstiterat, aliis suis filiis junioribus juxta suum beneplacitum erogandi, ut tamen praedicti fili juniores omnia, quae ipsis ab eodem germano nostro de corpore et perti- nentiis marchionatus erogata fuerint, a praedicto seniore fratre ipsorum, dicti germani nostri primogenito, in feudum teneant et observent. Decernimus etiam, quod idem germanus noster plenam potestatem et liberam facultatem habeat, omnia et singula castra, munitiones, oppida, villas, dominia et res alias, quibus etiam specialibus vocabulis exprimi valeant, quae et quas a
509 — 522. Primum testamentum Joannis marchionis Moraviae. 1363, 20. Junii. Karolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Notum facimus tenore praesentium, quod constitutus in nostri praesentia illustris Johannes, marchio Moraviae, princeps et germanus noster carissimus, animo deliberato, sano fidelium suorum accedente consilio, publice protestatus est, hanc inten- tionem suam et finalem voluntatem consistere, quod, dum eum ordinatione divina de hac luce migrare contingeret, quod tunc illustris Jodocus, primogenitus suus, ei in marchionatu Moraviae immediate succedat; et dum idem expleverit curriculum suae vitae, tunc Johannes, secundus filius suus, post praefatum primogenitum eius, Jodocum, senior in marchionatu succedat eidem; stantibus nihilominus inconvulsis literis ordinationis inter maiestatem nostram, heredes et successores nostros. reges Boemiae, ab una, et eundem germanum nostrum, heredes et successores suos, marchiones Moraviae, parte ab alia, quas tempore praeterito, dum praefatus germanus noster marchionatum praedictum Moraviae a nobis tamquam Boemiae rege susciperet, mutuo duximus erogandas, quas utrasque de certa scientia volumus de verbo ad verbum in omnibus sen- tentiis, punctis et clausulis, absque diminutione qualibet in suo robore permanere. Salvo etiam eidem fratri nostro arbi- trio et potestate plenissima, castra, munitiones, praedia et terras, reditus, fructus et obventiones aliquas marchionatus Moraviae praedicti, etiam si de corpore et pertinentiis eius ab antiquo perstiterat, aliis suis filiis junioribus juxta suum beneplacitum erogandi, ut tamen praedicti fili juniores omnia, quae ipsis ab eodem germano nostro de corpore et perti- nentiis marchionatus erogata fuerint, a praedicto seniore fratre ipsorum, dicti germani nostri primogenito, in feudum teneant et observent. Decernimus etiam, quod idem germanus noster plenam potestatem et liberam facultatem habeat, omnia et singula castra, munitiones, oppida, villas, dominia et res alias, quibus etiam specialibus vocabulis exprimi valeant, quae et quas a
Strana 510
510 — tempore sui regiminis emit, construxit seu de novo quibus- cumque titulis acquisivit, seu acquirere, emere et construere poterit quomodolibet in futurum, cum sint notissime bona libera, non dependentia in feudum ab aliquo, vendere, donare, obligare, permutare, testari, legare et in quoscumque usus beneplatitos sub ea libertate, sicut éadem emit, construxit seu acquisivit, de novo convertere valeat pro suae libitu voluntatis. Quam intentionem suam et finalis suae voluntatis consti- tutionem in omnibus suis sententiis, clausulis atque punctis nos laudamus, approbamus, roboramus et de certa nostra scientia ratas per nos et heredes nostros, reges Boemiae, et omnes alios haberi volentes et gratas. Si quis autem dictam constitutionem et dispositionem suam conaretur infringere, vel ei quomodolibet ausu temerario contraire, nos et heredes nostri, reges Boemiae, tunc ei, qui in marchionatu Moraviae secundum constitutionem et dispositionem suam sibi succedet, assistere volumus et eundem gratiose juvare; dantes ad hoc opem et operam studiosam, quod utique talem processum habeat constitutio et dispositio supradicta; signanter volentes ad omnia supradicta manutenenda et conservanda in suis vigoribus illustrem Wencezlaum, primogenitum nostrum Boe- miae regem, modis omnibus obligari. Praesentium sub nostrae Imperialis majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae anno 1363, Indictione prima, XII. Kal. Julii regnorum nostrorum anno decimo septimo, Imperii vero nono. (Orig. archivi Statuum Moraviae. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXXXIX. — Brandl IX. 317. — Vide n. 297.) 523. Civitates Boemiae in dotem reginae constitutae. 1363, 15. Septembris. ( Nos judex, jurati et universitas civitatis (dotalis). Notum facimus tenore praesentium universis: Quia serenis- simus ac invictissimus princeps et dominus Carolus IV. divina favente clementia Romanorum Imperator semper augustus et Boemiae rex illustris, animo deliberato, sano principum, ba-
510 — tempore sui regiminis emit, construxit seu de novo quibus- cumque titulis acquisivit, seu acquirere, emere et construere poterit quomodolibet in futurum, cum sint notissime bona libera, non dependentia in feudum ab aliquo, vendere, donare, obligare, permutare, testari, legare et in quoscumque usus beneplatitos sub ea libertate, sicut éadem emit, construxit seu acquisivit, de novo convertere valeat pro suae libitu voluntatis. Quam intentionem suam et finalis suae voluntatis consti- tutionem in omnibus suis sententiis, clausulis atque punctis nos laudamus, approbamus, roboramus et de certa nostra scientia ratas per nos et heredes nostros, reges Boemiae, et omnes alios haberi volentes et gratas. Si quis autem dictam constitutionem et dispositionem suam conaretur infringere, vel ei quomodolibet ausu temerario contraire, nos et heredes nostri, reges Boemiae, tunc ei, qui in marchionatu Moraviae secundum constitutionem et dispositionem suam sibi succedet, assistere volumus et eundem gratiose juvare; dantes ad hoc opem et operam studiosam, quod utique talem processum habeat constitutio et dispositio supradicta; signanter volentes ad omnia supradicta manutenenda et conservanda in suis vigoribus illustrem Wencezlaum, primogenitum nostrum Boe- miae regem, modis omnibus obligari. Praesentium sub nostrae Imperialis majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae anno 1363, Indictione prima, XII. Kal. Julii regnorum nostrorum anno decimo septimo, Imperii vero nono. (Orig. archivi Statuum Moraviae. — Pelzel K. Karl IV. n. CCLXXXIX. — Brandl IX. 317. — Vide n. 297.) 523. Civitates Boemiae in dotem reginae constitutae. 1363, 15. Septembris. ( Nos judex, jurati et universitas civitatis (dotalis). Notum facimus tenore praesentium universis: Quia serenis- simus ac invictissimus princeps et dominus Carolus IV. divina favente clementia Romanorum Imperator semper augustus et Boemiae rex illustris, animo deliberato, sano principum, ba-
Strana 511
511 — ronum et procerum ejus accedente consilio, de certa sua scientia, serenissimae principi et dominae, dominae Elisabeth, Romanorum Imperatrici semper augustae et Boemiae reginae, illustri legitimae suae consorti, dominae nostrae gratiosae, civitatem nostram praedictam cum certis aliis civitatibus, quae in litteris eiusdem domini nostri expressantur distinctius, cum omnibus censibus, reditibus, fructibus, utilitatibus, judiciis, dominiis et universis pertinentiis suis, in quibuscunque rebus consistant, quibus etiam nominibus valeant appellari, nullo penitus excepto, in verum, justum et ordinatum dotalitium, sicut dotalitiorum reginalium jura deposcunt, ad tempora vitae ipsius dominae nostrae praedictae dedit, contulit et donavit, modis et conditionibus infra scriptis, videlicet: quod eadem serenissima princeps et domina nostra et nos cum ea simi- liter nostro domino regi Boemiae, qui pro tempore fuerit, tota potentia, omni fide et diligentia adversus quoslibet invasores regni et coronae Boemiae in procurandis, manutenendis ac defensandis juribus, commodis, profectibus et honoribus eiusdem regni et coronae pariter debeamus assistere, ac ipsi Boemiae regi, domino nostro, nullis unquam temporibus adversari, quod- que dominus noster rex Boemiae, qui pro tempore fuerit, prae- fatam serenissimam principem dominam teneatur et debeat in huiusmodi suo dotalitio tam in civitate nostra quam in locis aliis, ubi hoc juxta formam literarum domini nostri praedicti, sibi datum, collatum et assignatum fore dignoscitur, toto tem- pore vitae eius dominae nostrae benigne magnifico et favorabili patrocinio defensare, neque eidem dominae nostrae injuriam ac- violentiam in eo facere seu facienti consentire, dare vel con- cedere operam vel favorem ; sic tamen, quod mox defuncta supra dicta serenissima domina nostra omnes civitates, castra, red- ditus, proventus et pertinentiae talis dotalitii, ut praemittitur, ad dominum nostrum regem Boemiae, qui pro tempore fuerit, absque impedimento seu difficultate qualibet libere revertantur. Sique post obitum praefati serenissimi principis domini nostri, Imperatoris et Boemiae regis (quem Deus omnipotens benigna sua misericordia in longaeva sanitate custodire dignetur) praefata domina nostra Imperatrix et Boemiae regina ad secundas
511 — ronum et procerum ejus accedente consilio, de certa sua scientia, serenissimae principi et dominae, dominae Elisabeth, Romanorum Imperatrici semper augustae et Boemiae reginae, illustri legitimae suae consorti, dominae nostrae gratiosae, civitatem nostram praedictam cum certis aliis civitatibus, quae in litteris eiusdem domini nostri expressantur distinctius, cum omnibus censibus, reditibus, fructibus, utilitatibus, judiciis, dominiis et universis pertinentiis suis, in quibuscunque rebus consistant, quibus etiam nominibus valeant appellari, nullo penitus excepto, in verum, justum et ordinatum dotalitium, sicut dotalitiorum reginalium jura deposcunt, ad tempora vitae ipsius dominae nostrae praedictae dedit, contulit et donavit, modis et conditionibus infra scriptis, videlicet: quod eadem serenissima princeps et domina nostra et nos cum ea simi- liter nostro domino regi Boemiae, qui pro tempore fuerit, tota potentia, omni fide et diligentia adversus quoslibet invasores regni et coronae Boemiae in procurandis, manutenendis ac defensandis juribus, commodis, profectibus et honoribus eiusdem regni et coronae pariter debeamus assistere, ac ipsi Boemiae regi, domino nostro, nullis unquam temporibus adversari, quod- que dominus noster rex Boemiae, qui pro tempore fuerit, prae- fatam serenissimam principem dominam teneatur et debeat in huiusmodi suo dotalitio tam in civitate nostra quam in locis aliis, ubi hoc juxta formam literarum domini nostri praedicti, sibi datum, collatum et assignatum fore dignoscitur, toto tem- pore vitae eius dominae nostrae benigne magnifico et favorabili patrocinio defensare, neque eidem dominae nostrae injuriam ac- violentiam in eo facere seu facienti consentire, dare vel con- cedere operam vel favorem ; sic tamen, quod mox defuncta supra dicta serenissima domina nostra omnes civitates, castra, red- ditus, proventus et pertinentiae talis dotalitii, ut praemittitur, ad dominum nostrum regem Boemiae, qui pro tempore fuerit, absque impedimento seu difficultate qualibet libere revertantur. Sique post obitum praefati serenissimi principis domini nostri, Imperatoris et Boemiae regis (quem Deus omnipotens benigna sua misericordia in longaeva sanitate custodire dignetur) praefata domina nostra Imperatrix et Boemiae regina ad secundas
Strana 512
512 — nuptias convolaret, ex tunc, dum rex Boemiae, qui pro tem- pore fuerit, eidem dominae nostrae sex millia sexagenarum grossorum Pragensium usualis et currentis monetae persolverit in parata pecunia integraliter et complete, statim ad ipsum regem, qui pro tempore fuerit, nec non regnum et coronam Boemiae re- spectum habere debebimus, sicut etiam promisimus et tenemur — ideoque ad mandatum singulare supra dicti serenissimi principis et domini nostri, Imperatoris et Boemiae regis, animo deliberato, sano praecedente consilio, de verbo, scitu et expressa voluntate totius universitatis nostrae, nobis ob hoc pluries ad consilium convocatis, super omnibus expressatis superius de verbo ad verbum, prout expressa sunt et sicut in literis eiusdem domini clariore distinguuntur notitia, praefatae dominae nostrae fide- litatis homagium fecimus et facimus, promisimus et promittimus juravimus et juramus, ea, sicut expressa sunt, rata, grata et accepta habere et tenere tanquam fideles subditi et non contra facere vel venire, verbo vel facto, publice vel occulte. Praesentium sub nostrae civitatis sigillo testimonio literarum. Datum in supradicta civitate nostra Alta Muta a. D. 1358 in die sancti Matthaei apostoli et evangelistae — Grecz- eodem anno in vigilia s. Ludmilae etc. (A. K.) 524. Ludovicus marchio Br. renuntiat juribus in castro, civitate et districtu Spremberg sibi com- petentibus. 1363, 26. Octobris. (Angermünde.) Ludwig der Römer, markgraf zu Brandenburg u. Lausitz, bekennt, dass sein bruder, markgraf Ludwig, burg, stadt u. land zu Spremberg einst dem markgrafen Friedrich von Meissen zu lehen verliehen habe u. entsagt ferneren ansprüchen darauf. (Arch. S. Wenc. — Joannes notarius publicus, dom. Fri- derico marchione Misnensi petente, literas praecedentes sub sui notariatus signo transsumpsit.)
512 — nuptias convolaret, ex tunc, dum rex Boemiae, qui pro tem- pore fuerit, eidem dominae nostrae sex millia sexagenarum grossorum Pragensium usualis et currentis monetae persolverit in parata pecunia integraliter et complete, statim ad ipsum regem, qui pro tempore fuerit, nec non regnum et coronam Boemiae re- spectum habere debebimus, sicut etiam promisimus et tenemur — ideoque ad mandatum singulare supra dicti serenissimi principis et domini nostri, Imperatoris et Boemiae regis, animo deliberato, sano praecedente consilio, de verbo, scitu et expressa voluntate totius universitatis nostrae, nobis ob hoc pluries ad consilium convocatis, super omnibus expressatis superius de verbo ad verbum, prout expressa sunt et sicut in literis eiusdem domini clariore distinguuntur notitia, praefatae dominae nostrae fide- litatis homagium fecimus et facimus, promisimus et promittimus juravimus et juramus, ea, sicut expressa sunt, rata, grata et accepta habere et tenere tanquam fideles subditi et non contra facere vel venire, verbo vel facto, publice vel occulte. Praesentium sub nostrae civitatis sigillo testimonio literarum. Datum in supradicta civitate nostra Alta Muta a. D. 1358 in die sancti Matthaei apostoli et evangelistae — Grecz- eodem anno in vigilia s. Ludmilae etc. (A. K.) 524. Ludovicus marchio Br. renuntiat juribus in castro, civitate et districtu Spremberg sibi com- petentibus. 1363, 26. Octobris. (Angermünde.) Ludwig der Römer, markgraf zu Brandenburg u. Lausitz, bekennt, dass sein bruder, markgraf Ludwig, burg, stadt u. land zu Spremberg einst dem markgrafen Friedrich von Meissen zu lehen verliehen habe u. entsagt ferneren ansprüchen darauf. (Arch. S. Wenc. — Joannes notarius publicus, dom. Fri- derico marchione Misnensi petente, literas praecedentes sub sui notariatus signo transsumpsit.)
Strana 513
513 — 525. Častri Lichtenek infeudatio. 1363. List Jana a Ludvíka bratří z Lichteneku, že jim ciesař K. puojčuje zámku Lichteneku a oni jej k věčnosti pod manstvie držeti mají k koruně české. (A. K.) 526. Častrum Rottemberg regi Boemiae custo- diendum. 1363. List s mnoho pečetmi dobrých lidí, že mají toho zámku Rottmberku věrně chovati ciesaři K. jakožto králi českému i jeho budúcím a jakým spuosobem mají slúžiti. A též druhý zápis. (A. K.) 527. Joannis filii Rudolphi Bavarici obligatio. 1363. I List Jana rytieře, kniežete Rudolfa bavorského syna, že ciesař K. dal za něho V set kop gr. č. a ty má jemu dáti na den sv. Jiří; a jestliže by nedal, tedy ciesař K. městečko jeho Lem za to vzíti má. (A. K.) 528. Commercium inter Boemiam et terras comitum palatinorum. 1363. List, kdež Ruprecht falckrabi sebe, dědice i budúcí zavazuje Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím, aby každého, buohatého, chudého, kře- sťana, žida, kterýž by do jeho země přišel, gleytovali; zase též král český aby jeho lidem učinil. (A. K.) 529. Conventio cum comite palatino de ducibus Austriae non adjuvandis. 1364, 10. Januarii. (Pragae.) List Štefána falckrabi staršího i jiných bratří jeho, kdež se zava- zují, dědice i budúcí své, ciesaři Karlovi, Vácslavovi králi českému, i dědicóm i budúcím kralóm českým, že nemají pomocni býti kniežatóm rakúským, nynějším i budúcím, proti kralóm českým věčně. (A. K.) List Štefana falckrabi, kdež přivoluje ke všem závazkuom ciesaři Karlovi, Vácslavovi králi českému, dědicóm i budúcím učiněný od Rudolfa falekrabi, strýce svého. (Datum nenie na tom listu žádného.) (A. K. — Lunig I. n. CCLIII. — Riedel II. 2.) Codex jur. boh. II. 1. 33
513 — 525. Častri Lichtenek infeudatio. 1363. List Jana a Ludvíka bratří z Lichteneku, že jim ciesař K. puojčuje zámku Lichteneku a oni jej k věčnosti pod manstvie držeti mají k koruně české. (A. K.) 526. Častrum Rottemberg regi Boemiae custo- diendum. 1363. List s mnoho pečetmi dobrých lidí, že mají toho zámku Rottmberku věrně chovati ciesaři K. jakožto králi českému i jeho budúcím a jakým spuosobem mají slúžiti. A též druhý zápis. (A. K.) 527. Joannis filii Rudolphi Bavarici obligatio. 1363. I List Jana rytieře, kniežete Rudolfa bavorského syna, že ciesař K. dal za něho V set kop gr. č. a ty má jemu dáti na den sv. Jiří; a jestliže by nedal, tedy ciesař K. městečko jeho Lem za to vzíti má. (A. K.) 528. Commercium inter Boemiam et terras comitum palatinorum. 1363. List, kdež Ruprecht falckrabi sebe, dědice i budúcí zavazuje Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím, aby každého, buohatého, chudého, kře- sťana, žida, kterýž by do jeho země přišel, gleytovali; zase též král český aby jeho lidem učinil. (A. K.) 529. Conventio cum comite palatino de ducibus Austriae non adjuvandis. 1364, 10. Januarii. (Pragae.) List Štefána falckrabi staršího i jiných bratří jeho, kdež se zava- zují, dědice i budúcí své, ciesaři Karlovi, Vácslavovi králi českému, i dědicóm i budúcím kralóm českým, že nemají pomocni býti kniežatóm rakúským, nynějším i budúcím, proti kralóm českým věčně. (A. K.) List Štefana falckrabi, kdež přivoluje ke všem závazkuom ciesaři Karlovi, Vácslavovi králi českému, dědicóm i budúcím učiněný od Rudolfa falekrabi, strýce svého. (Datum nenie na tom listu žádného.) (A. K. — Lunig I. n. CCLIII. — Riedel II. 2.) Codex jur. boh. II. 1. 33
Strana 514
514 — 530. Pacis unio inter Boemiam et Moraviam ex una et Ungariam atque Austriam parte ex altera. 1364, 10. Februarii. Wir Karl, von gots gnaden Romischer keyser, czu allen czeiten merer dez Reichs, wir Wentzsla, auch von gots gnaden kunig ze Behem und marggraff ze Brandenburch, des ieczunt genanten unsers lieben herren und vatters keyser Karls sun, und wir Johanns, von derselben gots gnaden marggraf cze Merhern, desselben unsers herren, des keysers, bruder, vor uns und vor alle unser erben, sunn und tochter an ainem tayl, und wir Ludwig, von gots gnaden kunig ze Ungern, und wir Rudolff, Albrecht und Leupolt, auch von gots gnaden her- czogen ze Österreich, ze Steyr und ze Kernden, herren ze Chrain, auf der Windischen March und Portenaw, grafen ze Habspurch, ze Tyrol, ze Phirt, und ze Kyburg, marggraffen ze Purgow und lantgrafen in Elsazzen, vor uns vnd vor alle unser erben, sun und tochter, von unser besunder puntnuzze wegen an dem andern tayl. Verriehen, bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brief allen den, die in sehent, lesent oder horent lesen, daz wir auf itwedrem tayl, nach guter vorbetrachtunge, wizzent- leich, mit rate unser getrewn geistlicher und weltlicher fursten und lantherren, die unsers gesworn rats sein, durch teydunge und hende der durchleuchtigen hochgeborn erberm und weisen Kathrein von Behem, unsers des vorgenanten keyser Karls tochter, und unser des egenanten hertzog Rudolffns von Oster- reich eliche Wirtin, auf den spruch, den furmals die hoch- geborn fürsten, her Kazimir zu Polen und hertzog Bolko von den Sweydnicz, czwischen uns getan hant, uns beidenthals mit einander, vor uns und alle unser freunt, helfer und diener vereyniget, verrichtet und gesuent hant, freuntlich und gutlich, aller der stözz, missehellunge und widerwirtichkeit, die wir under einander mit worten, werken und geberden umb dhai- nerlay sache uncz auf disen heutigen tag gehabt haben. Und sullen auch genczlich ab sein all die ansprach und vorderunge, die unser dweder teyl zu dem andern umb seine
514 — 530. Pacis unio inter Boemiam et Moraviam ex una et Ungariam atque Austriam parte ex altera. 1364, 10. Februarii. Wir Karl, von gots gnaden Romischer keyser, czu allen czeiten merer dez Reichs, wir Wentzsla, auch von gots gnaden kunig ze Behem und marggraff ze Brandenburch, des ieczunt genanten unsers lieben herren und vatters keyser Karls sun, und wir Johanns, von derselben gots gnaden marggraf cze Merhern, desselben unsers herren, des keysers, bruder, vor uns und vor alle unser erben, sunn und tochter an ainem tayl, und wir Ludwig, von gots gnaden kunig ze Ungern, und wir Rudolff, Albrecht und Leupolt, auch von gots gnaden her- czogen ze Österreich, ze Steyr und ze Kernden, herren ze Chrain, auf der Windischen March und Portenaw, grafen ze Habspurch, ze Tyrol, ze Phirt, und ze Kyburg, marggraffen ze Purgow und lantgrafen in Elsazzen, vor uns vnd vor alle unser erben, sun und tochter, von unser besunder puntnuzze wegen an dem andern tayl. Verriehen, bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brief allen den, die in sehent, lesent oder horent lesen, daz wir auf itwedrem tayl, nach guter vorbetrachtunge, wizzent- leich, mit rate unser getrewn geistlicher und weltlicher fursten und lantherren, die unsers gesworn rats sein, durch teydunge und hende der durchleuchtigen hochgeborn erberm und weisen Kathrein von Behem, unsers des vorgenanten keyser Karls tochter, und unser des egenanten hertzog Rudolffns von Oster- reich eliche Wirtin, auf den spruch, den furmals die hoch- geborn fürsten, her Kazimir zu Polen und hertzog Bolko von den Sweydnicz, czwischen uns getan hant, uns beidenthals mit einander, vor uns und alle unser freunt, helfer und diener vereyniget, verrichtet und gesuent hant, freuntlich und gutlich, aller der stözz, missehellunge und widerwirtichkeit, die wir under einander mit worten, werken und geberden umb dhai- nerlay sache uncz auf disen heutigen tag gehabt haben. Und sullen auch genczlich ab sein all die ansprach und vorderunge, die unser dweder teyl zu dem andern umb seine
Strana 515
515 — land, leute oder guter uncz auf disen gegenwertigen zeit dheines weges gehabt hat. Darumb ze vester sicherheit, ewiger und ganczer ste- tikchait derselben freuntschaft und suene, haben wir auf beidem teile einander gelobt und verheizzen bey unsern trewen und mit den worten unser furstlichen wirdikheit, und haben auch darumb gesworen leiblich eyde ze den heyligen, mit angerürten händen auf das heilig ewangelii und auf des holczs des heiligen chreuczs, das dweder tail kriegleich oder wider seinen willen nach des andern landen, nach leuten, furstentume, nach herscheften, freyheiten, rechten, wirdin, nach eren, die er nu hat oder hernach gewinnet, wo die gelegen oder wie die genant sind oder werdent, zu dhainen zeiten ymmer gestellen, noch in daran bekrencher, verirren oder beschedigen sol in dhainem weg, und auch nieman raten, helfen noch gehelen, haimlich noch offenlichen, der in dar an in dhaine weis besweren, irren oder phrengen wolte, an alle geverde und arglist. Und daruber ze einem vesten, offen, ewigen urkunde haben wir, die vorgenanten keyser Karl von Rom, kunig Ludweig von Ungern, kunig Wenczsla von Behem, marggraff Johans von Merhern, Rudolff, Albrecht und Leupolt herczogen ze Österreich, unsere insigele gehenkt an disen brief, der geben ist ze Brunne nach Krists geburde drewzehen hundert jar und darnach in dem vier und sechezigistem jare, auf sand Scolastice tage, der heiligen junchvrown, unser, keyser Karls, reiche in dem achczehenden und des keysertums in dem neunden jare. (Orig. arch. Stat. Mor. — Brandl IX. 338 (lat.) et 339.) 531. Conventio de mutua successione inter Boemiam et Austriam. 1364, 10. Februarii. Wir Karl von Gots gnaden römischer kayser, ze allen zeiten merer des Reiches u. kunig zu Behem, wir Wenzlau, auch von Gots gnaden kunig ze Behem und margraf ze Brandemburg, des yezund genanten unsers lieben herren und 33*)
515 — land, leute oder guter uncz auf disen gegenwertigen zeit dheines weges gehabt hat. Darumb ze vester sicherheit, ewiger und ganczer ste- tikchait derselben freuntschaft und suene, haben wir auf beidem teile einander gelobt und verheizzen bey unsern trewen und mit den worten unser furstlichen wirdikheit, und haben auch darumb gesworen leiblich eyde ze den heyligen, mit angerürten händen auf das heilig ewangelii und auf des holczs des heiligen chreuczs, das dweder tail kriegleich oder wider seinen willen nach des andern landen, nach leuten, furstentume, nach herscheften, freyheiten, rechten, wirdin, nach eren, die er nu hat oder hernach gewinnet, wo die gelegen oder wie die genant sind oder werdent, zu dhainen zeiten ymmer gestellen, noch in daran bekrencher, verirren oder beschedigen sol in dhainem weg, und auch nieman raten, helfen noch gehelen, haimlich noch offenlichen, der in dar an in dhaine weis besweren, irren oder phrengen wolte, an alle geverde und arglist. Und daruber ze einem vesten, offen, ewigen urkunde haben wir, die vorgenanten keyser Karl von Rom, kunig Ludweig von Ungern, kunig Wenczsla von Behem, marggraff Johans von Merhern, Rudolff, Albrecht und Leupolt herczogen ze Österreich, unsere insigele gehenkt an disen brief, der geben ist ze Brunne nach Krists geburde drewzehen hundert jar und darnach in dem vier und sechezigistem jare, auf sand Scolastice tage, der heiligen junchvrown, unser, keyser Karls, reiche in dem achczehenden und des keysertums in dem neunden jare. (Orig. arch. Stat. Mor. — Brandl IX. 338 (lat.) et 339.) 531. Conventio de mutua successione inter Boemiam et Austriam. 1364, 10. Februarii. Wir Karl von Gots gnaden römischer kayser, ze allen zeiten merer des Reiches u. kunig zu Behem, wir Wenzlau, auch von Gots gnaden kunig ze Behem und margraf ze Brandemburg, des yezund genanten unsers lieben herren und 33*)
Strana 516
516 — vaters, kaiser Karln, sun, und wir Johans, von denselben Gotes gnaden margrafe ze Merhern, desselben unsers herren, des kaisers, bruder, an ainem tail — und wir Rudolf, Albrecht und Lewpolt gebruder, von Gotes gnaden hertzogen ze Oester- reich, ze Steier, und ze Kernden, herrn ze Krain, auf der windischen March und ze Portenaw, grafn ze Habspurg, margrafen ze Purgaw und lantgrafen ze Elsazze, und wir Margret von Oesterreich, der yezunt genanten hertzogen swester, weilent margräfin ze Brandemburg, herzogin ze Payrn und Grevin ze Tyrol, an dem andern taile: veriehen, be- kennen und tun kunt offenlich an baiden tailn mit disem briefe allen den, die in sehen, hören oder lesen, nun und hernach ewicleich : Dar nach ordnung und geschicht des allmächtigen Gots wir baidenthalben durch einander von naturen und der gepurt wegen des geschlechts sieppleich ze einander gehören, in solcher masse, daz dweder tail under uns gar abgienge und verfüre an eleiche leiberben, daz derselbe tail dem andern aller sein lant, furstentume und herscheffte, die er also hinter im liesse, pilleich und von rechte günnen sol vur alle andere leute, daz darumb wir in dem namen, als davor, auf baiden teillen, nach guter vorbetrachtung, mit rechter wissen, nach rate, willen und gunst aller unser fürsten, lantherrn, rittern und knechten, burgern und lantsezzen in allen unsern landen und steten, die notdürftig dartzu waren, mit aller der ordnunge, beschaidenhait und kraft, worten, werchen und geberden, die nach geistlichen und weltleichen rechten oder gewonhaiten und nach dhainerlay landrechten oder freyhaiten dartzu gehören, aynander getan haben, recht und redleich, solch gemechtnisse, ordnung und gabe, als hernach beschaiden ist. Daz ist ze merken, ob daz geschehe (davor Gott sey), das wir, die vorgenant kaiser Karl von Rom, kunig Wenzla von Behem und markgraf Johans von Merhern und unser all eleiche kint, sun und töchter, die wir nu haben oder hernach gewinnen, abgiengen und verfüren an eleich leiberben, und auch ob dieselben unser kint leiberben gewinnen, die auch
516 — vaters, kaiser Karln, sun, und wir Johans, von denselben Gotes gnaden margrafe ze Merhern, desselben unsers herren, des kaisers, bruder, an ainem tail — und wir Rudolf, Albrecht und Lewpolt gebruder, von Gotes gnaden hertzogen ze Oester- reich, ze Steier, und ze Kernden, herrn ze Krain, auf der windischen March und ze Portenaw, grafn ze Habspurg, margrafen ze Purgaw und lantgrafen ze Elsazze, und wir Margret von Oesterreich, der yezunt genanten hertzogen swester, weilent margräfin ze Brandemburg, herzogin ze Payrn und Grevin ze Tyrol, an dem andern taile: veriehen, be- kennen und tun kunt offenlich an baiden tailn mit disem briefe allen den, die in sehen, hören oder lesen, nun und hernach ewicleich : Dar nach ordnung und geschicht des allmächtigen Gots wir baidenthalben durch einander von naturen und der gepurt wegen des geschlechts sieppleich ze einander gehören, in solcher masse, daz dweder tail under uns gar abgienge und verfüre an eleiche leiberben, daz derselbe tail dem andern aller sein lant, furstentume und herscheffte, die er also hinter im liesse, pilleich und von rechte günnen sol vur alle andere leute, daz darumb wir in dem namen, als davor, auf baiden teillen, nach guter vorbetrachtung, mit rechter wissen, nach rate, willen und gunst aller unser fürsten, lantherrn, rittern und knechten, burgern und lantsezzen in allen unsern landen und steten, die notdürftig dartzu waren, mit aller der ordnunge, beschaidenhait und kraft, worten, werchen und geberden, die nach geistlichen und weltleichen rechten oder gewonhaiten und nach dhainerlay landrechten oder freyhaiten dartzu gehören, aynander getan haben, recht und redleich, solch gemechtnisse, ordnung und gabe, als hernach beschaiden ist. Daz ist ze merken, ob daz geschehe (davor Gott sey), das wir, die vorgenant kaiser Karl von Rom, kunig Wenzla von Behem und markgraf Johans von Merhern und unser all eleiche kint, sun und töchter, die wir nu haben oder hernach gewinnen, abgiengen und verfüren an eleich leiberben, und auch ob dieselben unser kint leiberben gewinnen, die auch
Strana 517
517 — fürbas an leiberben verfuren, und unser land also rechter leiberben, die von uns, unsern kinden und kindes kinden komen möchten, erblos würden: daz da alle unser erbleich fürstentum, land und herscheffte, vesten und stette, leut und gütter, die wir nu haben oder hernach gewinnen, erben und gevallen sullen mit vollem und ganzem rechte auf die vor- genant herzogen von Oesterreich, und die egenant Margreten, ir schwester, und auf alle ire leiberben, sün und töchter, die in Gott noch geben mag, und auf derselben kint und kindes kint nach dem rechten stame ewicleich, die von iren leiben komen mügen, an alle geverde. Und ze gleicher weis hinwieder sprechen und wellen wir, die vorgenant herzogen von Oesterreich, und wir die egenant Margret, ir swester, ob daz geschehe (das Got durch sein gnad wende), daz wir und der durchleuchtig fürste, her Ludweig, kunig ze Ungern, unser lieber pruder, und die hochgeborn frawe kunigin Elspet, sein muter, und die hoch- geborn Elspet, weilent herzog Stephans von Ungern, seines bruder tochter, unser liebe swester, abgiengen und verfuren an eleich leiberben, und auch ob wir an demselben unserm taile leiberben gewunnen, die fürbas an leiberben verfuren, und unser lant also rechter leiberben, die von uns, unsern kinden und kindes kinden kommen möchten, erblos wurden : daz darin alle unser erbleiche furstentume, lant und herscheffte, vesten und stette, leut und güter, die wir, die vorgenanten herzogen von Oesterreich und Margret, unser swester, nu haben oder hernach gewinnen, erben und gevallen sullen mit vollem und mit ganzem rechte auf die vorgenant kaiser Karlen von Rome, kunig Wenzlawen von Behem und margraf Johansen von Merhern und auf ir leiberben, sün und töchter, und auf der- selben kind und kindes kinde, nach dem rechten stame ewicleich, die von iren leib herkömen mügen, an alle geverde. Doch in solchem underschaide, daz auf baiden tailn yegleich unser lant und leut, sunderleich, wenn halt die gevallent, beleiben sullent ewicleich bey allen den rechten, freyheiten, gnaden und guten gewonhaiten, die si von alter gehabt und herbracht habent, an alle geverde.
517 — fürbas an leiberben verfuren, und unser land also rechter leiberben, die von uns, unsern kinden und kindes kinden komen möchten, erblos würden: daz da alle unser erbleich fürstentum, land und herscheffte, vesten und stette, leut und gütter, die wir nu haben oder hernach gewinnen, erben und gevallen sullen mit vollem und ganzem rechte auf die vor- genant herzogen von Oesterreich, und die egenant Margreten, ir schwester, und auf alle ire leiberben, sün und töchter, die in Gott noch geben mag, und auf derselben kint und kindes kint nach dem rechten stame ewicleich, die von iren leiben komen mügen, an alle geverde. Und ze gleicher weis hinwieder sprechen und wellen wir, die vorgenant herzogen von Oesterreich, und wir die egenant Margret, ir swester, ob daz geschehe (das Got durch sein gnad wende), daz wir und der durchleuchtig fürste, her Ludweig, kunig ze Ungern, unser lieber pruder, und die hochgeborn frawe kunigin Elspet, sein muter, und die hoch- geborn Elspet, weilent herzog Stephans von Ungern, seines bruder tochter, unser liebe swester, abgiengen und verfuren an eleich leiberben, und auch ob wir an demselben unserm taile leiberben gewunnen, die fürbas an leiberben verfuren, und unser lant also rechter leiberben, die von uns, unsern kinden und kindes kinden kommen möchten, erblos wurden : daz darin alle unser erbleiche furstentume, lant und herscheffte, vesten und stette, leut und güter, die wir, die vorgenanten herzogen von Oesterreich und Margret, unser swester, nu haben oder hernach gewinnen, erben und gevallen sullen mit vollem und mit ganzem rechte auf die vorgenant kaiser Karlen von Rome, kunig Wenzlawen von Behem und margraf Johansen von Merhern und auf ir leiberben, sün und töchter, und auf der- selben kind und kindes kinde, nach dem rechten stame ewicleich, die von iren leib herkömen mügen, an alle geverde. Doch in solchem underschaide, daz auf baiden tailn yegleich unser lant und leut, sunderleich, wenn halt die gevallent, beleiben sullent ewicleich bey allen den rechten, freyheiten, gnaden und guten gewonhaiten, die si von alter gehabt und herbracht habent, an alle geverde.
Strana 518
518 — Wir haben auch in dem namen, als davor, auf baiden tailen wissentlich fur uns selber und fur all unser erben und erbes erben, als vor beschaiden ist, ewicleich gesworn leipleich ayde ze den heyligen mit angerurten henndten auf das heilig ewangelium, und auch gelobt mit unser trewen und mit den worten unser furstleichen wirdikait, daz wir auf dwederm tail wider dise vorgeschriben unser gemechtnuse, ordnung und gabe mit uns selber oder andern leuten, weder mit ge- richte, noch an gerichte, noch mit dhainen andern sachen, des rechten oder der tat, heimlich noch offenleich, nymer getun sullen noch wellen, und auch niemand gehelen, der dawider tuen wolte, an alle geverde. Und verzeichen uns auch darumb baident halbe in dem namen, als davor, solicher aus- zuge und funde, damit wir in dem namen, als vor, auf dwedern tail, hernach komen oder sprechen möchten, daz wir diser ge- mechtnusse und gabe betwungen weren, oder daz dweder taile den andern unredleich oder unpilleich darhinder pracht hete, oder das si nicht recht und redleich darhinder pracht hete, oder das si nicht recht und redleich geschehen weren, und wider- sagen auch darumb helffe und rate aller geistlichen und welt- lichen richter, rechten und gerichten, sunderlich dem rechten, damit man verserten und entwerten leuten zu hilffe kumt und wider in gewer setzet, und dem rechten, daz da sprichet, „ge- maine verzeichunge verfache nicht, es gehe dan ain besunder davor“, und alle ander geistlichen und weltleichen, geschriben und ungeschriben, gestifften und ungestifften, funden und unfunden rechten, freyhaiten, lantrechten und gewonhaiten, und allen hant vesten und briefen, die wir inn haben oder hernach gewinnen möchten, damit wir auf baiden tail oder yemand von unsertwegen wider dise vorige schreiben unser ordnung, gemechtnüsse und gab, allecleich oder bey tailn, getun möchten, in dhainem wege, an alle geverde. Und wer (da Got vor sei), daz wir auf dwederm taile uns selber vorgessen und ymer darwider icht geteten, oder des wir nicht getrawen, oder uns dweder taile fürmals dhaine briefe geben hette, oder hernach dhaine ander brief geben, die wieder dise vorgeschriben unser ordnung, gemechtnus und
518 — Wir haben auch in dem namen, als davor, auf baiden tailen wissentlich fur uns selber und fur all unser erben und erbes erben, als vor beschaiden ist, ewicleich gesworn leipleich ayde ze den heyligen mit angerurten henndten auf das heilig ewangelium, und auch gelobt mit unser trewen und mit den worten unser furstleichen wirdikait, daz wir auf dwederm tail wider dise vorgeschriben unser gemechtnuse, ordnung und gabe mit uns selber oder andern leuten, weder mit ge- richte, noch an gerichte, noch mit dhainen andern sachen, des rechten oder der tat, heimlich noch offenleich, nymer getun sullen noch wellen, und auch niemand gehelen, der dawider tuen wolte, an alle geverde. Und verzeichen uns auch darumb baident halbe in dem namen, als davor, solicher aus- zuge und funde, damit wir in dem namen, als vor, auf dwedern tail, hernach komen oder sprechen möchten, daz wir diser ge- mechtnusse und gabe betwungen weren, oder daz dweder taile den andern unredleich oder unpilleich darhinder pracht hete, oder das si nicht recht und redleich darhinder pracht hete, oder das si nicht recht und redleich geschehen weren, und wider- sagen auch darumb helffe und rate aller geistlichen und welt- lichen richter, rechten und gerichten, sunderlich dem rechten, damit man verserten und entwerten leuten zu hilffe kumt und wider in gewer setzet, und dem rechten, daz da sprichet, „ge- maine verzeichunge verfache nicht, es gehe dan ain besunder davor“, und alle ander geistlichen und weltleichen, geschriben und ungeschriben, gestifften und ungestifften, funden und unfunden rechten, freyhaiten, lantrechten und gewonhaiten, und allen hant vesten und briefen, die wir inn haben oder hernach gewinnen möchten, damit wir auf baiden tail oder yemand von unsertwegen wider dise vorige schreiben unser ordnung, gemechtnüsse und gab, allecleich oder bey tailn, getun möchten, in dhainem wege, an alle geverde. Und wer (da Got vor sei), daz wir auf dwederm taile uns selber vorgessen und ymer darwider icht geteten, oder des wir nicht getrawen, oder uns dweder taile fürmals dhaine briefe geben hette, oder hernach dhaine ander brief geben, die wieder dise vorgeschriben unser ordnung, gemechtnus und
Strana 519
519 — gab in dhainen wege weren : di sullen irr, uppig, tot und abe sein und dhain krafft haben noch gewinnen, wann wir in solcher geschichte mit diesem briefe wissentleich abnemen, vernichten, tötten und widerrufen genzlich, und soll allain diser brife und des geleiche von und nach allen anderen briefen, die dise sache berüren, in seiner kraft genzlich und ewicleich beleiben, an alle geverde und arge liste. Und wir, der vorgenant kaiser Karl von Rome, haben auch als ein römischer kaiser wissentlich mit kaiserlicher mechte volkomenhait dise vorgeschriben ordnunge, gab und gemechtnus durch frides und gemaines gutes willen, nach rate der fürsten des heiligen reiches, geistlicher und weltleicher, die dazemal bei uns waren, baiden thailn verhenget, gegünnet, beweret, bevestet, bestetiget, recht und redleich, verhengen, günnen, bewüren, bevestenen und bestetigen si auch fur uns und unser nachkomen an dem heiligen reiche, ewicleiche mit disem briefe, in aller der masse, als vorbeschaiden ist, an alle geverde. Und ob das wer, das dhain kaiserleich recht oder gesetz, die nu funden und geschriben sint oder hernach funden und geschriben werden, wider dise vorgeschriben unser gemächtnuss, ordnung und gabe in dhainen wege, alleclich oder bey tailen, weren : die nemen wir abe, widerruffen, tötten und vernichten si in disen sachen mit unsern kaiserleichen gwalt, gentzleich und ewicleich, wan wir wellen und mainen in dem namen, als vor, daz dise gemechtnusse, ordnung und gabe auf baiden tailen ewicleich in ganzer und vester stetig- kait unverbrochenleich beleibe und gehalten werde, in aller masse, als vorbescheiden ist, an alle geverde. Darumb von baiden vorgenanten tailn gepieten wir vestikleich, bey unsern hulden, allen unsern geistlichen und weltlichen fürsten, prelaten, grafen, freyen, dienstleuten, lant- herren, rittern und knechten, purgern und lantsezzen auf dem lannde und in den stetten, und allen unsern untertanen gemainleich, in welchem wesen und wie sie genant sein, daz si die vorgenant unser ordnung, gemechtnus und gabe und solch geschichte, als vor geschriben stet, geloben und sweren ze den heiligen, stete ze halten und ze volfuren genzlich,
519 — gab in dhainen wege weren : di sullen irr, uppig, tot und abe sein und dhain krafft haben noch gewinnen, wann wir in solcher geschichte mit diesem briefe wissentleich abnemen, vernichten, tötten und widerrufen genzlich, und soll allain diser brife und des geleiche von und nach allen anderen briefen, die dise sache berüren, in seiner kraft genzlich und ewicleich beleiben, an alle geverde und arge liste. Und wir, der vorgenant kaiser Karl von Rome, haben auch als ein römischer kaiser wissentlich mit kaiserlicher mechte volkomenhait dise vorgeschriben ordnunge, gab und gemechtnus durch frides und gemaines gutes willen, nach rate der fürsten des heiligen reiches, geistlicher und weltleicher, die dazemal bei uns waren, baiden thailn verhenget, gegünnet, beweret, bevestet, bestetiget, recht und redleich, verhengen, günnen, bewüren, bevestenen und bestetigen si auch fur uns und unser nachkomen an dem heiligen reiche, ewicleiche mit disem briefe, in aller der masse, als vorbeschaiden ist, an alle geverde. Und ob das wer, das dhain kaiserleich recht oder gesetz, die nu funden und geschriben sint oder hernach funden und geschriben werden, wider dise vorgeschriben unser gemächtnuss, ordnung und gabe in dhainen wege, alleclich oder bey tailen, weren : die nemen wir abe, widerruffen, tötten und vernichten si in disen sachen mit unsern kaiserleichen gwalt, gentzleich und ewicleich, wan wir wellen und mainen in dem namen, als vor, daz dise gemechtnusse, ordnung und gabe auf baiden tailen ewicleich in ganzer und vester stetig- kait unverbrochenleich beleibe und gehalten werde, in aller masse, als vorbescheiden ist, an alle geverde. Darumb von baiden vorgenanten tailn gepieten wir vestikleich, bey unsern hulden, allen unsern geistlichen und weltlichen fürsten, prelaten, grafen, freyen, dienstleuten, lant- herren, rittern und knechten, purgern und lantsezzen auf dem lannde und in den stetten, und allen unsern untertanen gemainleich, in welchem wesen und wie sie genant sein, daz si die vorgenant unser ordnung, gemechtnus und gabe und solch geschichte, als vor geschriben stet, geloben und sweren ze den heiligen, stete ze halten und ze volfuren genzlich,
Strana 520
520 — wann es zu schulden kumt, an alle widerrede und geverde, und auch daruber geben ire offene versigelte briefe. Und daruber ze ainem wahren vesten, offenem und ewigem urkunt aller der vorgeschriben ordnung und sachen haben wir, die vorgenant kaiser Karl von Rome, kunig Wenzla von Behem und margraf Johans von Merhern, fur uns und fur alle unser erben und erbes erben, ewicleich, als vorbeschaiden ist, an ainem tail, und wir, die vorgenanten Rudolf, Albrecht und Lewpolt geprueder, hertzogen ze Oster- reich, und wir, die egenant Margret, ir swester, für uns, unser erben und erbes erben, ewicleich, als vorgeschriben stet, an dem andern tail — unser insigel gehenget an disen brief. Das ist geschehen und ist diser brief gegeben ze Brunne nach Kristes geburde drewtzehen hundert jar, darnach in dem vier und sechzigisten jare, an der heiligen jungfrawn sand Scholastice tage, unser, kaiser Karls, reiche in dem acht- zehndem und des kaysertums in dem newnendten jare. (Orig. arch. aul. Vind. — Brandl IX. 340.) 532. Proceres Boemiae assensum praebent eidem conventioni et unioni. 1364, 10. Februarii. Wir Johans burkgraf ze Maidburg und graf ze Hardekg, hofmaister des kayserlichen hofs, Hainz von der Leypen, mareschalch des kunigreichs ze Behem, Benesch von Wartem- berg, burkgraf des haus ze Prag, Pothe von Czastolowitz, Jareslaw von Sternberg, Thyme von Kolditz, Haske von Sweretitz, Peter von Wartemberg genant Kossem, Fridreich von Schonemburg, Hynke Hlawatz von der Duben, Jeske von Wilharticz, Jeske Cossawora, Jeske genant Ptazek von Pirk- stein, Brzenke von Swihow, Jareslaw von Brzesnitz und Bozke von Podiebrad, lanntherren des kunigreichs ze Behem, bekennen, veriehen und tun kunt offentleich mit disem brive, daz der allerdurchleuchtigiste und die hochgebornen fürsten, unser gnedigen herren, her Karl, römischer kayser, ze allen zeiten merer des reichs, her Wenzlaw kunig ze Behem, sein sun, und herr, Johans markgraf ze Merhern, des vorgenanten
520 — wann es zu schulden kumt, an alle widerrede und geverde, und auch daruber geben ire offene versigelte briefe. Und daruber ze ainem wahren vesten, offenem und ewigem urkunt aller der vorgeschriben ordnung und sachen haben wir, die vorgenant kaiser Karl von Rome, kunig Wenzla von Behem und margraf Johans von Merhern, fur uns und fur alle unser erben und erbes erben, ewicleich, als vorbeschaiden ist, an ainem tail, und wir, die vorgenanten Rudolf, Albrecht und Lewpolt geprueder, hertzogen ze Oster- reich, und wir, die egenant Margret, ir swester, für uns, unser erben und erbes erben, ewicleich, als vorgeschriben stet, an dem andern tail — unser insigel gehenget an disen brief. Das ist geschehen und ist diser brief gegeben ze Brunne nach Kristes geburde drewtzehen hundert jar, darnach in dem vier und sechzigisten jare, an der heiligen jungfrawn sand Scholastice tage, unser, kaiser Karls, reiche in dem acht- zehndem und des kaysertums in dem newnendten jare. (Orig. arch. aul. Vind. — Brandl IX. 340.) 532. Proceres Boemiae assensum praebent eidem conventioni et unioni. 1364, 10. Februarii. Wir Johans burkgraf ze Maidburg und graf ze Hardekg, hofmaister des kayserlichen hofs, Hainz von der Leypen, mareschalch des kunigreichs ze Behem, Benesch von Wartem- berg, burkgraf des haus ze Prag, Pothe von Czastolowitz, Jareslaw von Sternberg, Thyme von Kolditz, Haske von Sweretitz, Peter von Wartemberg genant Kossem, Fridreich von Schonemburg, Hynke Hlawatz von der Duben, Jeske von Wilharticz, Jeske Cossawora, Jeske genant Ptazek von Pirk- stein, Brzenke von Swihow, Jareslaw von Brzesnitz und Bozke von Podiebrad, lanntherren des kunigreichs ze Behem, bekennen, veriehen und tun kunt offentleich mit disem brive, daz der allerdurchleuchtigiste und die hochgebornen fürsten, unser gnedigen herren, her Karl, römischer kayser, ze allen zeiten merer des reichs, her Wenzlaw kunig ze Behem, sein sun, und herr, Johans markgraf ze Merhern, des vorgenanten
Strana 521
521 — unsers herren, des kaysers, bruder, an ainem tail; herzog Rudolf, herzog Albrecht und herzog Lewpolt gebrueder, herzogen ze Oesterreich, ze Steyer und ze Kernden, mit sampt der hochgeborn frauen Margreten, irer swester, weilent markgravin ze Brandemburg, herzogin ze Bayrn und grefin ze Tyrol, an dem andern tail — alle ir lannd, furstentum und herrschefft, die si nu habent oder hernach gewinnent, baident- halb ainander gemacht, gefugt, geordnet und geschafft habent, in solcher geschicht, als das wol beweisent ir offen, versigilt brive, die si yetweder seyt darüber einander gegeben habent, di von wort ze wort lauttend, wie hienach geschriben steet: Wir Karl etc. (n. 531.) Und wan dieselb ordnung, gab und gemechtnus mit unser, der vorgenanten lanntherren, und andern, die ze der obgenanten unsers herrn hern Karln remischen kaysers, herrn Wenzlaues kunigs ze Behem, und herrn Johannis markgrafen ze Merhern lannden gehorent, rat, willen und gunst geschehen ist : darumb haben wir, dieselben lanntherren, unser yegleicher sunderleich und wir allainleich fur uns und fur all unser nachkomen und erben ewiclich mit rechter wissn gelobt und verhaissen mit unser trew und mit unsern geswornen leip- leichen aiden, die wir daruber getan haben ze den heiligen, daz wir die obgeschriben gemechtnus, gab und ordnung, wann die gevallent und ze schulden koment, als vor beschaiden ist, aufnemen, halten, stet haben und volfürn sullen und wellen, getrewleich und genzleich, an alle widerred und geverde. Mit urkund ditzs briefs, versigilt mit unsern allen insigln. Ditzs ist geschehen und ist diser brieff gegeben zu Brünne, nach gotes gepurd drewtzehen hundert jar, darnach in dem vier und sechzigistem jare, an der heiligen junckh- frawen sant Scolasticen tag. (Steyerer Com. — Brandl IX. 341.) 533. Wenceslaus, Boemiae rex, elector, consentit eidem unioni. 1364, 11. Februarii. (Brunae.) (Idem contextus ut in diplomate praecedenti.— Brandl IX.342.)
521 — unsers herren, des kaysers, bruder, an ainem tail; herzog Rudolf, herzog Albrecht und herzog Lewpolt gebrueder, herzogen ze Oesterreich, ze Steyer und ze Kernden, mit sampt der hochgeborn frauen Margreten, irer swester, weilent markgravin ze Brandemburg, herzogin ze Bayrn und grefin ze Tyrol, an dem andern tail — alle ir lannd, furstentum und herrschefft, die si nu habent oder hernach gewinnent, baident- halb ainander gemacht, gefugt, geordnet und geschafft habent, in solcher geschicht, als das wol beweisent ir offen, versigilt brive, die si yetweder seyt darüber einander gegeben habent, di von wort ze wort lauttend, wie hienach geschriben steet: Wir Karl etc. (n. 531.) Und wan dieselb ordnung, gab und gemechtnus mit unser, der vorgenanten lanntherren, und andern, die ze der obgenanten unsers herrn hern Karln remischen kaysers, herrn Wenzlaues kunigs ze Behem, und herrn Johannis markgrafen ze Merhern lannden gehorent, rat, willen und gunst geschehen ist : darumb haben wir, dieselben lanntherren, unser yegleicher sunderleich und wir allainleich fur uns und fur all unser nachkomen und erben ewiclich mit rechter wissn gelobt und verhaissen mit unser trew und mit unsern geswornen leip- leichen aiden, die wir daruber getan haben ze den heiligen, daz wir die obgeschriben gemechtnus, gab und ordnung, wann die gevallent und ze schulden koment, als vor beschaiden ist, aufnemen, halten, stet haben und volfürn sullen und wellen, getrewleich und genzleich, an alle widerred und geverde. Mit urkund ditzs briefs, versigilt mit unsern allen insigln. Ditzs ist geschehen und ist diser brieff gegeben zu Brünne, nach gotes gepurd drewtzehen hundert jar, darnach in dem vier und sechzigistem jare, an der heiligen junckh- frawen sant Scolasticen tag. (Steyerer Com. — Brandl IX. 341.) 533. Wenceslaus, Boemiae rex, elector, consentit eidem unioni. 1364, 11. Februarii. (Brunae.) (Idem contextus ut in diplomate praecedenti.— Brandl IX.342.)
Strana 522
522 — 534. Promissiones terrae Austriae factae. 1364, 12. Februarii. Wir Carl, von Gottes gnaden römischer kayser, ze allen zeiten merer des reichs, wir Wenzla, auch von Gottes genaden khönig ze Beheim und marggraf ze Brandenburg, des yezund genanten unsern lieben herren und vatters kayser Carls sohn, und wir Johannes, von derselben gnaden Gottes marggraff ze Merhern, desselben unsers herrn des kaysers brueder, veriehen, bekennen und tuen khund, allesament, offentlich mit disem brieffe allen denen, die in sehen, hören oder lesen, nun und hinnach ewiglich, als wir alle an ainem taille, und die hoch- gebohrnen herzog Rudolph, herzog Albrecht und herzog Leopold gebrüder, herzoge ze Oesterreich, ze Steyr und ze Kherndten, herren ze Crain, auf der windischen March und ze Portenaw, graffen ze Habspurg, ze Tyrol, ze Pfürd und Kyburg, marggrafen ze Purgaw und landgrafen in Elsas, und die hochgeborn Margaretha von Oesterreich, der iezt genanten herzogen schwester, weillend marggrafin ze Branden- burg, herzogin ze Bayrn und grafinn ze Tyroll an dem andern teille — uberain chomen seind in solcher weiss und be- schaidenheit: Geschicht (da vor Gott sey), ob unser dweder taill und des kind und kindes kind, die wir nun haben oder hernach gewünnen, abgiengen, verfüeren ohne eliche leibserben, das desselben tails land, die also erblos wurden, gefallen sollen auf dem andern taill, das wür, die vorgenanten kayser Carl von Rome, könig Wenzla von Behem und marggraf Johannes von Merhern,3an unserm taille fur uns und fur all unser erben und erbes erben ewiglich, die wür dazu binden, ver- haissen und gelobt haben, wissentlich, mit unsern fürstlichen trewen und gnaden, verhaissen und geloben auch vestiglich mit disem briefe : Ob sich das hienach in künfftigen zeiten ymmer gefuegte, das durch verhängnus des almächtigen Gottes, in des willen und gewalt alle ding steent, der obgenanten herzog Rudolphs, unsers eidems und schwagers, herzog Albrechts, und herzog Leopolds, herzogen ze Oesterreich, und der hochgebornen
522 — 534. Promissiones terrae Austriae factae. 1364, 12. Februarii. Wir Carl, von Gottes gnaden römischer kayser, ze allen zeiten merer des reichs, wir Wenzla, auch von Gottes genaden khönig ze Beheim und marggraf ze Brandenburg, des yezund genanten unsern lieben herren und vatters kayser Carls sohn, und wir Johannes, von derselben gnaden Gottes marggraff ze Merhern, desselben unsers herrn des kaysers brueder, veriehen, bekennen und tuen khund, allesament, offentlich mit disem brieffe allen denen, die in sehen, hören oder lesen, nun und hinnach ewiglich, als wir alle an ainem taille, und die hoch- gebohrnen herzog Rudolph, herzog Albrecht und herzog Leopold gebrüder, herzoge ze Oesterreich, ze Steyr und ze Kherndten, herren ze Crain, auf der windischen March und ze Portenaw, graffen ze Habspurg, ze Tyrol, ze Pfürd und Kyburg, marggrafen ze Purgaw und landgrafen in Elsas, und die hochgeborn Margaretha von Oesterreich, der iezt genanten herzogen schwester, weillend marggrafin ze Branden- burg, herzogin ze Bayrn und grafinn ze Tyroll an dem andern teille — uberain chomen seind in solcher weiss und be- schaidenheit: Geschicht (da vor Gott sey), ob unser dweder taill und des kind und kindes kind, die wir nun haben oder hernach gewünnen, abgiengen, verfüeren ohne eliche leibserben, das desselben tails land, die also erblos wurden, gefallen sollen auf dem andern taill, das wür, die vorgenanten kayser Carl von Rome, könig Wenzla von Behem und marggraf Johannes von Merhern,3an unserm taille fur uns und fur all unser erben und erbes erben ewiglich, die wür dazu binden, ver- haissen und gelobt haben, wissentlich, mit unsern fürstlichen trewen und gnaden, verhaissen und geloben auch vestiglich mit disem briefe : Ob sich das hienach in künfftigen zeiten ymmer gefuegte, das durch verhängnus des almächtigen Gottes, in des willen und gewalt alle ding steent, der obgenanten herzog Rudolphs, unsers eidems und schwagers, herzog Albrechts, und herzog Leopolds, herzogen ze Oesterreich, und der hochgebornen
Strana 523
523 — Margarethen, irer schwester, und ir aller kinde und kindes kinde erblich land an uns also gefiellen, das danne wür und all unser kind und kindes kind, die uns Gott noch geben mag, und derselben leib erben, ewiclich, alle geistlich und werentliche fürsten, abbt, pröbst, clöster und alle pfaffheit, grafen, freyen, landherrn, dienstleut, ritter und knechte, die in demselben landen, fürstentum und herschafften gesessen seynd und darzu gehörent, und die land gemainiclich, sullen und wellen beleiben lassen volliglich unnd genzlich bey allen iren leuten und guettern, würden und eren, rechte, freyhaiten, genaden und guten gewonhaiten, die sy von alter gehabt und herbracht habent und die sy denne ze mal an uns bringent, one alle geverde und argeliste. Mit urchundt dis briefes, versigelt mit unserm anhan- genden insigeln, der gegeben ist ze Brunne nach Christes geburde, dreyzehen hundert jar, darnach in dem vier und sechzigsten jar, an dem nechsten montage vor st. Valentins tag, unsers, khaysers Carls, reiche in dem achtzehenden und des kayserthums in dem neundten jar. (Orig. arch. aul. Vind. — Brandl IX. 343.) 535. Promissiones terrae Boemiae factae. 1364, 12. Februarii. Wir Rudolff, Albrecht und Leupolt gebruder, von Gotes gnaden herczogen ze Osterich ze Steyr und ze Kernden, heren ze Krain, auf der wendischen March und ze Portenau, grafen ze Habspurg, ze Tiroll, ze Phirt und ze Kyburg, margrafen ze Purgaw und lantgrafen in Elsazz, und wir Margreth von Osterreich, der iecz genanten herzoge swester, willent von Gots gnaden marchgrefin ze Brandenburg, herzogin ze Bayrn und grefin ze Tiroll, verichen, bekennen und tuen kunt alle samt offentlich myt diesem briefe allen den, die yn sehent, horent adir lesent, nu und hienach ewichlich: Als die durch- leutigen hochgeborne vürsten, herrn Karl, romischer kayser, merer des reichs, kunig Wenczla von Beheim, sein sun, und margraff Johans von Merrenn, sein bruder, an ainem taile, und
523 — Margarethen, irer schwester, und ir aller kinde und kindes kinde erblich land an uns also gefiellen, das danne wür und all unser kind und kindes kind, die uns Gott noch geben mag, und derselben leib erben, ewiclich, alle geistlich und werentliche fürsten, abbt, pröbst, clöster und alle pfaffheit, grafen, freyen, landherrn, dienstleut, ritter und knechte, die in demselben landen, fürstentum und herschafften gesessen seynd und darzu gehörent, und die land gemainiclich, sullen und wellen beleiben lassen volliglich unnd genzlich bey allen iren leuten und guettern, würden und eren, rechte, freyhaiten, genaden und guten gewonhaiten, die sy von alter gehabt und herbracht habent und die sy denne ze mal an uns bringent, one alle geverde und argeliste. Mit urchundt dis briefes, versigelt mit unserm anhan- genden insigeln, der gegeben ist ze Brunne nach Christes geburde, dreyzehen hundert jar, darnach in dem vier und sechzigsten jar, an dem nechsten montage vor st. Valentins tag, unsers, khaysers Carls, reiche in dem achtzehenden und des kayserthums in dem neundten jar. (Orig. arch. aul. Vind. — Brandl IX. 343.) 535. Promissiones terrae Boemiae factae. 1364, 12. Februarii. Wir Rudolff, Albrecht und Leupolt gebruder, von Gotes gnaden herczogen ze Osterich ze Steyr und ze Kernden, heren ze Krain, auf der wendischen March und ze Portenau, grafen ze Habspurg, ze Tiroll, ze Phirt und ze Kyburg, margrafen ze Purgaw und lantgrafen in Elsazz, und wir Margreth von Osterreich, der iecz genanten herzoge swester, willent von Gots gnaden marchgrefin ze Brandenburg, herzogin ze Bayrn und grefin ze Tiroll, verichen, bekennen und tuen kunt alle samt offentlich myt diesem briefe allen den, die yn sehent, horent adir lesent, nu und hienach ewichlich: Als die durch- leutigen hochgeborne vürsten, herrn Karl, romischer kayser, merer des reichs, kunig Wenczla von Beheim, sein sun, und margraff Johans von Merrenn, sein bruder, an ainem taile, und
Strana 524
524 — wir in dem namen, alz dovor, an dem andern taile, in sulchir geschicht (do vor Got sei): ab unser deweder teil und der kint und kindes kint, die wir nu haben odir hernach ge- winnen, abgiengen und vorfören an eliche leiberben, daz des- selben tailes lant, die also erblos wurden, gefallen sullen auf den andern tail, daz wir, die vorgenanten herzogen von Osterich, und wir die egenant Margareth, ier swester, an unsern tail, für uns und vür alle unsre erben und erbes erben, ewichlich, die wir dar zu binden und haiszen und globt haben, wissentlich, mit unsern fürstlichen treuwen und gnaden, und haizzen und globen auch vesticlich mit diesem briefe: Ob sich daz hienach in künftigen czeiten gefügette, daz durch vorhengnuzz des allmechtigen Gotes, in des willen und gewalt alle dink stent, des obgenanten unsers herren, keysers Karln von Rom, und der vorgedachten unsern lieben oheim, kunig Wenczlas von Beheim und marchgraf Johans von Merhern und ir aller kinder und kindes kindern erbleich land a1 uns also gevielen, daz dan wir und alle unsre kind und kindes kint, die uns Got noch geben mak, und derselben leiberben, ewichlich, alle stett, merktt und lantleut, die zu denselben iren landen, fürstentumen und herschaften gehorent, sullen und wollen beleiben lazzen vollichleich und genczlich by allen iren güttern, wirden und eren, rechten, freiheiten, gnaden und guten gewohnheiten, die sie von alter gehabt und herbracht habent und die sie denne ze male an uns bringent, an alle geverde und argliste. Mit urchunde dicz briefes, versigelt mit unsern anhan- genden ingesigeln, der gegeben ist ze Brune an mentag noch dem suntag Invocavit, nach Cristes geburt dreuczehen hundirt jar, und darnach in dem vier und sechczigisten jahr. (Cod dipl. Prag. civ. — Pelzel K. Karl IV. urk. CCCI.) 536. Civitates Austriae, Styriae, Carantaniae et Carnioliae assentiunt unioni supradictae. 1364, 18. Februarii. (Idem contextus ut supra 532.)
524 — wir in dem namen, alz dovor, an dem andern taile, in sulchir geschicht (do vor Got sei): ab unser deweder teil und der kint und kindes kint, die wir nu haben odir hernach ge- winnen, abgiengen und vorfören an eliche leiberben, daz des- selben tailes lant, die also erblos wurden, gefallen sullen auf den andern tail, daz wir, die vorgenanten herzogen von Osterich, und wir die egenant Margareth, ier swester, an unsern tail, für uns und vür alle unsre erben und erbes erben, ewichlich, die wir dar zu binden und haiszen und globt haben, wissentlich, mit unsern fürstlichen treuwen und gnaden, und haizzen und globen auch vesticlich mit diesem briefe: Ob sich daz hienach in künftigen czeiten gefügette, daz durch vorhengnuzz des allmechtigen Gotes, in des willen und gewalt alle dink stent, des obgenanten unsers herren, keysers Karln von Rom, und der vorgedachten unsern lieben oheim, kunig Wenczlas von Beheim und marchgraf Johans von Merhern und ir aller kinder und kindes kindern erbleich land a1 uns also gevielen, daz dan wir und alle unsre kind und kindes kint, die uns Got noch geben mak, und derselben leiberben, ewichlich, alle stett, merktt und lantleut, die zu denselben iren landen, fürstentumen und herschaften gehorent, sullen und wollen beleiben lazzen vollichleich und genczlich by allen iren güttern, wirden und eren, rechten, freiheiten, gnaden und guten gewohnheiten, die sie von alter gehabt und herbracht habent und die sie denne ze male an uns bringent, an alle geverde und argliste. Mit urchunde dicz briefes, versigelt mit unsern anhan- genden ingesigeln, der gegeben ist ze Brune an mentag noch dem suntag Invocavit, nach Cristes geburt dreuczehen hundirt jar, und darnach in dem vier und sechczigisten jahr. (Cod dipl. Prag. civ. — Pelzel K. Karl IV. urk. CCCI.) 536. Civitates Austriae, Styriae, Carantaniae et Carnioliae assentiunt unioni supradictae. 1364, 18. Februarii. (Idem contextus ut supra 532.)
Strana 525
525 — 537. Proceres Austriae, Styriae, Carantaniae et Carnioliae assentiunt unioni supradictae. 1364, 23. Februarii. (Viennae.) (Contextus idem ut supra n. 532.) 538. Cives Majoris civitatis Pragensis assentiunt unioni supradictae. 1364, 25. Februarii. (Pragae.) (Contextus idem ut supra n. 532.) 539. Duces Saxoniae renuntiant juribus suis re- spectu marchiae Lusicensis. 1364, 20. Martii. List, kdež Rudolf knieže saské, a Albrecht, též knieže saské, odříkají se všeho práva lužického. (A. K. — Lunig I. n. CCLIV. — Riedel II. 2.) 540. Lantgravii Thuringiae de exsolutione terrae Lusicensis per reges Boemiae. 1364, 12. Aprilis. (Pirnae.) List Fridricha a Viléma lantkrabí durinských a míšenských, že sú zastavili lužickú zemi ciesaři Karlovi a jeho budúcím, kralóm českým, ve XX tisících hř. stříbra litého a v X tisících k. gr. č. (A. K. — Lunig I. CCLV. — Riedel II. 2.) 541. Reversales marchionum Brandeburgensium de terra Lusicensi. 1364, 14. Aprilis. (Pirnae.) List markrabí Ludvíka a Oty bratří, že po smrti kniežete svídnického budú moci vyplatiti zemi lužickú, když budú chtieti. (A. K. — Lunig I. n. CCLVI. — Riedel II. 2.) 542. Ottonis marchionis Brandeburgensis declaratio super devolutione ducatus Svidnicensis et Jaurensis. 1364, 14. Aprilis. (Pirnae.) List Oty markrabi bramburského, jímž vyznává, jestližeby král Vácslav český bez dědicuov umřel, tehdy aby všecka země svídnická a javorská spadla na kněžnu Alžbětu jako na dceru ciesaře Karla. (A. K. — Lunig I. n. CCLVII.— Riedel II.2. — Grünh. I. 508.)
525 — 537. Proceres Austriae, Styriae, Carantaniae et Carnioliae assentiunt unioni supradictae. 1364, 23. Februarii. (Viennae.) (Contextus idem ut supra n. 532.) 538. Cives Majoris civitatis Pragensis assentiunt unioni supradictae. 1364, 25. Februarii. (Pragae.) (Contextus idem ut supra n. 532.) 539. Duces Saxoniae renuntiant juribus suis re- spectu marchiae Lusicensis. 1364, 20. Martii. List, kdež Rudolf knieže saské, a Albrecht, též knieže saské, odříkají se všeho práva lužického. (A. K. — Lunig I. n. CCLIV. — Riedel II. 2.) 540. Lantgravii Thuringiae de exsolutione terrae Lusicensis per reges Boemiae. 1364, 12. Aprilis. (Pirnae.) List Fridricha a Viléma lantkrabí durinských a míšenských, že sú zastavili lužickú zemi ciesaři Karlovi a jeho budúcím, kralóm českým, ve XX tisících hř. stříbra litého a v X tisících k. gr. č. (A. K. — Lunig I. CCLV. — Riedel II. 2.) 541. Reversales marchionum Brandeburgensium de terra Lusicensi. 1364, 14. Aprilis. (Pirnae.) List markrabí Ludvíka a Oty bratří, že po smrti kniežete svídnického budú moci vyplatiti zemi lužickú, když budú chtieti. (A. K. — Lunig I. n. CCLVI. — Riedel II. 2.) 542. Ottonis marchionis Brandeburgensis declaratio super devolutione ducatus Svidnicensis et Jaurensis. 1364, 14. Aprilis. (Pirnae.) List Oty markrabi bramburského, jímž vyznává, jestližeby král Vácslav český bez dědicuov umřel, tehdy aby všecka země svídnická a javorská spadla na kněžnu Alžbětu jako na dceru ciesaře Karla. (A. K. — Lunig I. n. CCLVII.— Riedel II.2. — Grünh. I. 508.)
Strana 526
526 — List některých poddaných, že ciesař Karel zřiedil, jestližeby markrabie Ota bez dědicuov sšel, tehdy ta kniežetstvie svídnické a javorské mají spadnúti na Alžbětu, manželku jeho, jako na ciesařovu dceru. (A. K.) (Herzogtum u. furstentum der lande zu der Swidnitz u. zu dem Jawr, als sint: Swidnitz hus u. stad, Jawr, Rychembach h. u. s., Nymcz h. u. s., Czoboten h. u. s., Stregaw h. u. s., Bonczlow h. u. s., Lewemburg h. u. s., Gryffemberg die stad, Lhen h. u. s., Schonowe h. u. s., Hirsberg h. u. s., Hayn h. u. s., Landeshute die stad, Cliczdorff, Gryffenstein, Kynast, Falken- stein, Cunratswalde, Hornsberg, Kinsberg, Waldenburg.) 543. Incolae marchiae Brandeburgensis recogno- scunt se in eventum subjectos fore regibus Boemiae. 1364, 25. Junii. (Soldini.) Die mannen der mark zu Brandenburg, nam. Ludwig Hasse u. Haas gebrüder von Falkenburg, Henning u. Ludik v. Neuenwiedel u. neun andere ritter bekennen, dass sie dem zwischen Karl u. dem markgrafen Otto v. Brandenburg geschlossenen vertrage gemaesz der krone Böhmen anheimfallen u. erblich verbunden sein sollen, sobald die fürstenthümer Schweidnitz u. Jauer dem markgrafen Otto u. seiner gemahlin Elisabeth, des kaisers tochter, überantwortet sein würden. (Arch. S. Wenc.) Siebzehn städte der mark Brandenburg namentlich Königsberg, Morin, Bernwalde, Schauen, Soldin, Lippen, Neu-Berlin, Arnswalde u. a. leisten dieselbe bürgschaft wie in der vorhergehenden urkunde. (Arch. S. Wenc.) Fünf städte der mark Brandenburg : Euerswalde, Bernau, Struszberg, Münchberg u, Mittenwalde leisten dieselbe bürgschaft. (1364, 15. Julii Frankofurti. — Arch. S. Wenc. — Riedel II. 2.) 544. Attestum Ludovici regis Ungariae de pace inter Carolum et duces Austriae inita. 1364, 22. Septembris. (Cracoviae.) Ludovicus rex Ungariae pacem per Kazimirum regem Poloniae et Bolkonem ducem Svidnicensem inter Carolum IV., Wenceslaum filium et Joannem marchionem Moraviae, fratrem ejus, ab una, atque Rudolphum Albertum et Leopoldum duces Austriae etc. parte ab altera confectam, ratam habet, approbat et praestito corporali juramento observare promittit. (Arch. S. Wenc.)
526 — List některých poddaných, že ciesař Karel zřiedil, jestližeby markrabie Ota bez dědicuov sšel, tehdy ta kniežetstvie svídnické a javorské mají spadnúti na Alžbětu, manželku jeho, jako na ciesařovu dceru. (A. K.) (Herzogtum u. furstentum der lande zu der Swidnitz u. zu dem Jawr, als sint: Swidnitz hus u. stad, Jawr, Rychembach h. u. s., Nymcz h. u. s., Czoboten h. u. s., Stregaw h. u. s., Bonczlow h. u. s., Lewemburg h. u. s., Gryffemberg die stad, Lhen h. u. s., Schonowe h. u. s., Hirsberg h. u. s., Hayn h. u. s., Landeshute die stad, Cliczdorff, Gryffenstein, Kynast, Falken- stein, Cunratswalde, Hornsberg, Kinsberg, Waldenburg.) 543. Incolae marchiae Brandeburgensis recogno- scunt se in eventum subjectos fore regibus Boemiae. 1364, 25. Junii. (Soldini.) Die mannen der mark zu Brandenburg, nam. Ludwig Hasse u. Haas gebrüder von Falkenburg, Henning u. Ludik v. Neuenwiedel u. neun andere ritter bekennen, dass sie dem zwischen Karl u. dem markgrafen Otto v. Brandenburg geschlossenen vertrage gemaesz der krone Böhmen anheimfallen u. erblich verbunden sein sollen, sobald die fürstenthümer Schweidnitz u. Jauer dem markgrafen Otto u. seiner gemahlin Elisabeth, des kaisers tochter, überantwortet sein würden. (Arch. S. Wenc.) Siebzehn städte der mark Brandenburg namentlich Königsberg, Morin, Bernwalde, Schauen, Soldin, Lippen, Neu-Berlin, Arnswalde u. a. leisten dieselbe bürgschaft wie in der vorhergehenden urkunde. (Arch. S. Wenc.) Fünf städte der mark Brandenburg : Euerswalde, Bernau, Struszberg, Münchberg u, Mittenwalde leisten dieselbe bürgschaft. (1364, 15. Julii Frankofurti. — Arch. S. Wenc. — Riedel II. 2.) 544. Attestum Ludovici regis Ungariae de pace inter Carolum et duces Austriae inita. 1364, 22. Septembris. (Cracoviae.) Ludovicus rex Ungariae pacem per Kazimirum regem Poloniae et Bolkonem ducem Svidnicensem inter Carolum IV., Wenceslaum filium et Joannem marchionem Moraviae, fratrem ejus, ab una, atque Rudolphum Albertum et Leopoldum duces Austriae etc. parte ab altera confectam, ratam habet, approbat et praestito corporali juramento observare promittit. (Arch. S. Wenc.)
Strana 527
527 — 545 Cives de Gubbin, Lukov et Summerfeld reco- gnoscunt marcam Lusicensem venditam esse regibus Boemiae. 1364, 11. Novembris. (Lukovae.) List města Gubina; seznávají, že po smrti kněze Bolka svídnického mají příslušeti k koruně české. List měšťan Lukovských, že jsú prodáni dědičně králi českému a jeho dědicóm, budúcím kralóm českým. — List města Lukova, že markrabě prodal lužickú zemi králi Vácslavovi. List města Somerfeldu, že markrabstvie lužické prodáno jest králi Vácslavovi českému. (Gubbin 15. Nov.) (A. K. — Lunig I. n. CCLX—CCLXII.) 546. Renovatio conventionis archiepiscoporum Mo- guntensium cum regibus Boemiae. 1364. List Adolfa arcibiskupa Mohutského, v kterémž zavazuje sebe a kapitolu i arcibiskupstvie Mohutské v ten spuosob a závazek prvé učiněný mezi Gerlachem d. p. arcibiskupem Mohutským, ciesaři Karlovi a Vácsla- vovi králi českému dědicóm i budúcím. (A. K.) AV Vult V 547. Castri Tenesberk infeudatio. 8 1364. ſe List Jiljího Paulsdorfa z Tenesberka, že zámek T. zavazuje králi Vácslavovi i budúcím kralóm českým a koruně, kteréž manstvie bylo prvé k Říši; a to se stalo s povolením ciesaře K. (A. K.) 548. Enuntiatio fratrum de Rottemstadt de castro Rottemstadt non reaedificando. 1365, 14. Januarii. (Pragae.) List Gordona, Ondřeje, Wolfganga, Hanuše a Kunráda bratří Zengerů z Rottmstadtu, že s ciesařem Karlem o zámek Rottmstadt, kterýž jest zbořil, smlúvu učinili a že kraluov českých z toho napomínati nemají a bez jich vůle zámku zase stavěti nemají. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLXIV.)
527 — 545 Cives de Gubbin, Lukov et Summerfeld reco- gnoscunt marcam Lusicensem venditam esse regibus Boemiae. 1364, 11. Novembris. (Lukovae.) List města Gubina; seznávají, že po smrti kněze Bolka svídnického mají příslušeti k koruně české. List měšťan Lukovských, že jsú prodáni dědičně králi českému a jeho dědicóm, budúcím kralóm českým. — List města Lukova, že markrabě prodal lužickú zemi králi Vácslavovi. List města Somerfeldu, že markrabstvie lužické prodáno jest králi Vácslavovi českému. (Gubbin 15. Nov.) (A. K. — Lunig I. n. CCLX—CCLXII.) 546. Renovatio conventionis archiepiscoporum Mo- guntensium cum regibus Boemiae. 1364. List Adolfa arcibiskupa Mohutského, v kterémž zavazuje sebe a kapitolu i arcibiskupstvie Mohutské v ten spuosob a závazek prvé učiněný mezi Gerlachem d. p. arcibiskupem Mohutským, ciesaři Karlovi a Vácsla- vovi králi českému dědicóm i budúcím. (A. K.) AV Vult V 547. Castri Tenesberk infeudatio. 8 1364. ſe List Jiljího Paulsdorfa z Tenesberka, že zámek T. zavazuje králi Vácslavovi i budúcím kralóm českým a koruně, kteréž manstvie bylo prvé k Říši; a to se stalo s povolením ciesaře K. (A. K.) 548. Enuntiatio fratrum de Rottemstadt de castro Rottemstadt non reaedificando. 1365, 14. Januarii. (Pragae.) List Gordona, Ondřeje, Wolfganga, Hanuše a Kunráda bratří Zengerů z Rottmstadtu, že s ciesařem Karlem o zámek Rottmstadt, kterýž jest zbořil, smlúvu učinili a že kraluov českých z toho napomínati nemají a bez jich vůle zámku zase stavěti nemají. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLXIV.)
Strana 528
— 528 549. Carolus IV. episcopis Olomucensibus confert titulum comitum capellae regalis Boemiae. 1365, 1. Martii. Karolus IV. D. f. cl. R. Imp. s. a. et B. rex. Venerabili Johanni Olomucensi episcopo, regalis capellae Boemiae comiti, principi et devoto suo dilecto gratiam suam et omne bonum. Inter alias sollicitudines, quibus circa disponendos ho- nores statuum et dignitatum, qui et quae a felici regno nostro B. et eius insigni corona rite dependent, frequentis diligentiae studio et accurata mentis sollertia semper intendimus, illud nostrae meditationi singulari quadam imagine occurrit utique praecipuum, qualiter ad laudem Creatoris altissimi et ob clarae memoriae illustrium progenitorum nostrorum, quondam B. regum, qui nos praecesserunt feliciter, salutis remedia, auctore Domino, qui cuncta tuetur, cathedralium ecclesiarum, quas antedictum regnum nostrum B. felici gubernatione complectitur, venera- bilem statum amplioribus continuo libertatum ac dignitatum honoribus decoremus. Considerantes igitur ecclesiasticos princi- patus huiusmodi nostrae temporalis dicionis, ut praemittitur, tanto plus honoris et dignitatis suscipere, tantoque latioris securitatis tranquillari fiducia et sub umbra regiae protecti- onis quiescere, quanto coronae regali B. ac regio diade- mati de clementis principis bonitate conspicua benigniori fuerint gratia vicinati. Ut igitur Olomucensis ecclesia tua, cui nunc dispensatione divina pracesse dinosceris, nostrae liberalitatis gratia acceptis sublevetur honoribus et digni- tatum officiis honoretur, tantoque ipsius praesules, qui pro tempore fuerint, principes nostri, fortius ad nostros, regum et coronae B. animentur honores, subjectionem et fidem, quanto plura se viderint a majestate regia beneficia recepisse : animo deliberato, non per errorem aut inprovide, sed sano principum baronum ac procerum nostrorum accedente consilio, auctori- tate regia B. ac de certa scientia, te, devotum nostrum caris- simum, et universos successores tuos, Olomucenses episcopos, praefati regni nostri et coronae B. principes et devotos, ammodo imperpetuum regalis capellae B. comites facimus, ordinamus, constituimus, erigimus, instituimus et creamus.
— 528 549. Carolus IV. episcopis Olomucensibus confert titulum comitum capellae regalis Boemiae. 1365, 1. Martii. Karolus IV. D. f. cl. R. Imp. s. a. et B. rex. Venerabili Johanni Olomucensi episcopo, regalis capellae Boemiae comiti, principi et devoto suo dilecto gratiam suam et omne bonum. Inter alias sollicitudines, quibus circa disponendos ho- nores statuum et dignitatum, qui et quae a felici regno nostro B. et eius insigni corona rite dependent, frequentis diligentiae studio et accurata mentis sollertia semper intendimus, illud nostrae meditationi singulari quadam imagine occurrit utique praecipuum, qualiter ad laudem Creatoris altissimi et ob clarae memoriae illustrium progenitorum nostrorum, quondam B. regum, qui nos praecesserunt feliciter, salutis remedia, auctore Domino, qui cuncta tuetur, cathedralium ecclesiarum, quas antedictum regnum nostrum B. felici gubernatione complectitur, venera- bilem statum amplioribus continuo libertatum ac dignitatum honoribus decoremus. Considerantes igitur ecclesiasticos princi- patus huiusmodi nostrae temporalis dicionis, ut praemittitur, tanto plus honoris et dignitatis suscipere, tantoque latioris securitatis tranquillari fiducia et sub umbra regiae protecti- onis quiescere, quanto coronae regali B. ac regio diade- mati de clementis principis bonitate conspicua benigniori fuerint gratia vicinati. Ut igitur Olomucensis ecclesia tua, cui nunc dispensatione divina pracesse dinosceris, nostrae liberalitatis gratia acceptis sublevetur honoribus et digni- tatum officiis honoretur, tantoque ipsius praesules, qui pro tempore fuerint, principes nostri, fortius ad nostros, regum et coronae B. animentur honores, subjectionem et fidem, quanto plura se viderint a majestate regia beneficia recepisse : animo deliberato, non per errorem aut inprovide, sed sano principum baronum ac procerum nostrorum accedente consilio, auctori- tate regia B. ac de certa scientia, te, devotum nostrum caris- simum, et universos successores tuos, Olomucenses episcopos, praefati regni nostri et coronae B. principes et devotos, ammodo imperpetuum regalis capellae B. comites facimus, ordinamus, constituimus, erigimus, instituimus et creamus.
Strana 529
529 — Volentes et hoc regio B. perpetuo decernentes edicto, quod tu et praefati successores tui, Olomucenses episcopi, qui pro tempore fuerint, se comites capellae regalis Boemiae intitulare, nominare et scribere possint et debeant, cunctis futuris temporibus, et dum in capella regali B. tempore sollempnis celebrationis divinorum praesentes extiterint, etiam si plures ibi forent episcopi, soli dumtaxat clarissimis Boemiae regibus, qui pro tempore fuerint, dominis suis, evangelium osculandum, dum tempus exegerit, et Pacem post tertium „Agnus Dei“ cum debita veneratione ministrent, et si gratiam habuerint, ipsimet divina celebrent, benedictionem erogent ; nisi forte venerabilem Pragensem archiepiscopum, regalis consilii Boemiae primatem, principem et devotum nostrum, adesse contigerit, quem in praerogativis praedictis omnibus simpliciter in casu suae prae- sentiae volumus anteferri. Igitur, devote carissime, oblatam tibi deliberatione regia regalem gratiam animo grato recipiens, posteritati tuae talis gratitudinis dimittas exempla, ut huius- modi gratiae nostrae tenor et series in archivis ecclesiae tuae iugiter maneat et discat illa, quae te sequetur, posteritas, quam magnis merito devotionum obligetur affectibus ei regno eique coronae, a quibus tantae dulcedinis gloriosa indicia tam benignis gratiarum affectibus emanarunt. Praesentium sub nostrae majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1365, Indictione tertia, Kalendis Martii, regnorum nostrorum anno decimonono, Imperii vero decimo. (Orig. arch. Kremsirensis. — Pelzel K. Karl IV. n. CCCIV. — Brandl IX. 391.) 550. Promissio de Johanne marchione et marchio- natu Moraviae contra adversarios adjuvando. 1365, 25. Martii. Karolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Notum facimus tenore praesentium universis, quod attendentes mutui amoris flagrantiam et sincerum dilectionis affectum, quibus ad ea, quae illustris Johannis, marchionis Moraviae, fratris Codex jur. boh. II. 1. 34
529 — Volentes et hoc regio B. perpetuo decernentes edicto, quod tu et praefati successores tui, Olomucenses episcopi, qui pro tempore fuerint, se comites capellae regalis Boemiae intitulare, nominare et scribere possint et debeant, cunctis futuris temporibus, et dum in capella regali B. tempore sollempnis celebrationis divinorum praesentes extiterint, etiam si plures ibi forent episcopi, soli dumtaxat clarissimis Boemiae regibus, qui pro tempore fuerint, dominis suis, evangelium osculandum, dum tempus exegerit, et Pacem post tertium „Agnus Dei“ cum debita veneratione ministrent, et si gratiam habuerint, ipsimet divina celebrent, benedictionem erogent ; nisi forte venerabilem Pragensem archiepiscopum, regalis consilii Boemiae primatem, principem et devotum nostrum, adesse contigerit, quem in praerogativis praedictis omnibus simpliciter in casu suae prae- sentiae volumus anteferri. Igitur, devote carissime, oblatam tibi deliberatione regia regalem gratiam animo grato recipiens, posteritati tuae talis gratitudinis dimittas exempla, ut huius- modi gratiae nostrae tenor et series in archivis ecclesiae tuae iugiter maneat et discat illa, quae te sequetur, posteritas, quam magnis merito devotionum obligetur affectibus ei regno eique coronae, a quibus tantae dulcedinis gloriosa indicia tam benignis gratiarum affectibus emanarunt. Praesentium sub nostrae majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1365, Indictione tertia, Kalendis Martii, regnorum nostrorum anno decimonono, Imperii vero decimo. (Orig. arch. Kremsirensis. — Pelzel K. Karl IV. n. CCCIV. — Brandl IX. 391.) 550. Promissio de Johanne marchione et marchio- natu Moraviae contra adversarios adjuvando. 1365, 25. Martii. Karolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex. Notum facimus tenore praesentium universis, quod attendentes mutui amoris flagrantiam et sincerum dilectionis affectum, quibus ad ea, quae illustris Johannis, marchionis Moraviae, fratris Codex jur. boh. II. 1. 34
Strana 530
530 — (et) principis nostri dilecti, magnificum statum et honoris ipsius augmentum conspiciunt, ferventius inclinamur, promittimus de singulari fraternae pietatis favore et bona fide spondemus praesentibus, sine dolo, dicto fratri nostro adversus principes, barones, nobiles, vasallos et alios quoscumque homines, cuius- cumque praeeminentiae, gradus sive dignitatis existant, nullo penitus exempto, in omni eventu sive casu, quoties necessitas incumberit, et nominatim et expresse ad recuperationem jurium, utilitatum et pertinentiarum, quae de corpore dicti marchi- onatus quavis occasione seu causa alienata sive distracta noscuntur, adversus barones et vasallos ac caeteros homines eiusdem marchiae, fideles ipsius et subditos, qui occasione praefata non contenti fortassis, quod huiusmodi utilitates, jura et proventus marchiae repetantur ab eis, aut alia inten- tione quacumque contra praedictum fratrem nostrum calcaneum rebellionis erexerint, quoties et quando per ipsum aut suo nomine requisiti fuerimus, auxiliari, cooperari et assistere fra- terno zelo, prout decet, remediis et consiliis opportunis. Promittimus etiam et sincere spondemus, dictum fratrem nostrum, principatum et marchionatum ipsius cum omnibus suis attinentiis, in omnibus suis juribus, honoribus et gratiis magni- fice conservare, ipsumque et principatum eundem cum omnibus suis adhaerentiis, ut praefertur, ab omnibus violentiis, oppres- sionibus et iniuriis tueri et defendere generose, neque nos de baronibus, vasallis et caeteris subditis suis verbo, facto, persuasione seu consilio intromittere, imo quoties aliquis ex dictis baronibus, vasallis et caeteris suis subditis adversus eundem fratrem nostrum quacumque temeritate per rebel- lionem aut aliam inobedientiam seu contumaciam quovis ingenio seu colore quaesito insurgere praesumpserit, nos una cum dicto fratre nostro temeritatem repungnantis, insurgentis seu rebel- lantis huiusmodi compescere et refrenare tenebimur et debemus. Praesentium sub Imperialis nostrae maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1365, Indictione tertia, VIII. Kalendas Apr., regnorum nostrorum anno decimonono, Imperii vero decimo. (Orig. arch. Statuum Mor. — Brandl IX. 395.)
530 — (et) principis nostri dilecti, magnificum statum et honoris ipsius augmentum conspiciunt, ferventius inclinamur, promittimus de singulari fraternae pietatis favore et bona fide spondemus praesentibus, sine dolo, dicto fratri nostro adversus principes, barones, nobiles, vasallos et alios quoscumque homines, cuius- cumque praeeminentiae, gradus sive dignitatis existant, nullo penitus exempto, in omni eventu sive casu, quoties necessitas incumberit, et nominatim et expresse ad recuperationem jurium, utilitatum et pertinentiarum, quae de corpore dicti marchi- onatus quavis occasione seu causa alienata sive distracta noscuntur, adversus barones et vasallos ac caeteros homines eiusdem marchiae, fideles ipsius et subditos, qui occasione praefata non contenti fortassis, quod huiusmodi utilitates, jura et proventus marchiae repetantur ab eis, aut alia inten- tione quacumque contra praedictum fratrem nostrum calcaneum rebellionis erexerint, quoties et quando per ipsum aut suo nomine requisiti fuerimus, auxiliari, cooperari et assistere fra- terno zelo, prout decet, remediis et consiliis opportunis. Promittimus etiam et sincere spondemus, dictum fratrem nostrum, principatum et marchionatum ipsius cum omnibus suis attinentiis, in omnibus suis juribus, honoribus et gratiis magni- fice conservare, ipsumque et principatum eundem cum omnibus suis adhaerentiis, ut praefertur, ab omnibus violentiis, oppres- sionibus et iniuriis tueri et defendere generose, neque nos de baronibus, vasallis et caeteris subditis suis verbo, facto, persuasione seu consilio intromittere, imo quoties aliquis ex dictis baronibus, vasallis et caeteris suis subditis adversus eundem fratrem nostrum quacumque temeritate per rebel- lionem aut aliam inobedientiam seu contumaciam quovis ingenio seu colore quaesito insurgere praesumpserit, nos una cum dicto fratre nostro temeritatem repungnantis, insurgentis seu rebel- lantis huiusmodi compescere et refrenare tenebimur et debemus. Praesentium sub Imperialis nostrae maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1365, Indictione tertia, VIII. Kalendas Apr., regnorum nostrorum anno decimonono, Imperii vero decimo. (Orig. arch. Statuum Mor. — Brandl IX. 395.)
Strana 531
531 — 551. Archiepiscoporum Pragensium in legatos apo- stolicae sedis per diocesin Pragensem, Ratisbonensem, Bambergensem et Misnensem perpetua promotio. 1365, 28. Maii. Urbanus episcopus, servus servorum Dei. Venerabili fratri Joanni archiepiscopo Pragensi, in Pragensi provincia necnon in Ratisbonensi, Bambergensi et Missnensi civitatibus et dioce- sibus apostolicae sedis legato, salutem et apostolicam bene- dictionem. Ex debito pastoralis officii cupientes, quod subditi et prae- sertim in sortem Domini evocati juxta piam dispositionem regis pacifici sint pudici, pacifici et modesti, illa libenter statuimus et concedimus, per quae prompta semper ad peccandum hu- mana fragilitas tanto strictius ab illicitis refrenetur et cum excesserit, diligentius corrigatur, quanto pluribus et forti- oribus fuerit gubernaculis coarctata. Idque tunc libentius facere delectamur, cum ad hoc mundanorum regum et principum vota ex sincera caritate concurrunt. Nuper siquidem carissimus in Christo filius noster, Karolus Rom. Imp. s. a. ac B. rex illustris, coram nobis et fratribus nostris exposuit, quod in Bambergensi, cujus diocesani et ecclesia Bambergensis Romanae ecclesiae immediate subjecti, ac in Ratisponensi, quae de Salzeburgensi, et in Misnensi diocesi, quae de Magdeburgensi provinciis existunt, sint plurima castra, terrae, villae et loca ad regem Boemiae, qui est pro tempore, justis titulis pertinentia, quae per ipsum pro regno Boemiae vel alios pro eo tenentur et pacifice possidentur, et in quibus etiam castris, terris, villis et locis plurimae plebaniae et eccle- siae ac multitudo cleri consistunt, quodque personae ecclesi- asticae ibidem existentes sint nimium dissolutae, divinis officiis et honestis moribus non vacantes, pluraque beneficia ecclesi- astica se invicem non compatientia insimul dampnabiliter detinentes, ex quibus indevotio populi, animarum pericula, aliaque mala et scandala plurima subsequuntur, ipseque impe- rator ex illis, quae ab ipsarum personarum diocesani ex supe- rioribus minime corriguntur, plurimum conturbatur. 34*
531 — 551. Archiepiscoporum Pragensium in legatos apo- stolicae sedis per diocesin Pragensem, Ratisbonensem, Bambergensem et Misnensem perpetua promotio. 1365, 28. Maii. Urbanus episcopus, servus servorum Dei. Venerabili fratri Joanni archiepiscopo Pragensi, in Pragensi provincia necnon in Ratisbonensi, Bambergensi et Missnensi civitatibus et dioce- sibus apostolicae sedis legato, salutem et apostolicam bene- dictionem. Ex debito pastoralis officii cupientes, quod subditi et prae- sertim in sortem Domini evocati juxta piam dispositionem regis pacifici sint pudici, pacifici et modesti, illa libenter statuimus et concedimus, per quae prompta semper ad peccandum hu- mana fragilitas tanto strictius ab illicitis refrenetur et cum excesserit, diligentius corrigatur, quanto pluribus et forti- oribus fuerit gubernaculis coarctata. Idque tunc libentius facere delectamur, cum ad hoc mundanorum regum et principum vota ex sincera caritate concurrunt. Nuper siquidem carissimus in Christo filius noster, Karolus Rom. Imp. s. a. ac B. rex illustris, coram nobis et fratribus nostris exposuit, quod in Bambergensi, cujus diocesani et ecclesia Bambergensis Romanae ecclesiae immediate subjecti, ac in Ratisponensi, quae de Salzeburgensi, et in Misnensi diocesi, quae de Magdeburgensi provinciis existunt, sint plurima castra, terrae, villae et loca ad regem Boemiae, qui est pro tempore, justis titulis pertinentia, quae per ipsum pro regno Boemiae vel alios pro eo tenentur et pacifice possidentur, et in quibus etiam castris, terris, villis et locis plurimae plebaniae et eccle- siae ac multitudo cleri consistunt, quodque personae ecclesi- asticae ibidem existentes sint nimium dissolutae, divinis officiis et honestis moribus non vacantes, pluraque beneficia ecclesi- astica se invicem non compatientia insimul dampnabiliter detinentes, ex quibus indevotio populi, animarum pericula, aliaque mala et scandala plurima subsequuntur, ipseque impe- rator ex illis, quae ab ipsarum personarum diocesani ex supe- rioribus minime corriguntur, plurimum conturbatur. 34*
Strana 532
532 — Quare dictus imperator nobis humiliter supplicavit, ut tam in Bambergensi, Ratisponensi et Misnensi civitatibus et diocesi super praemissa diligenter providendo, quam etiam in tua provincia Pragensi, quae in regno Boemiae consistit, ut ibidem pleniore auctoritate virtutes excolantur et vitia exstirpentur et ut etiam Pragensis ecclesia in sua provincia amplius honoretur, te et successores tuos, archiepiscopos Pragenses, qui erunt pro tempore, apostolicae sedis legatos perpetuos ibidem constituere et creare de benignitate apo- stolica dignaremur. Nos itaque praemissis omnibus diligenter attentis ac super his informatione recepta et cum dictis fratribus delibe- ratione praehabita, ipsius imperatoris in hac parte supplica- tionibus inclinati, de dictorum fratrum consilio praedictas civi- tatem et diocesin Ratisbonensem ab omni jurisdictione, dominio et potestate, quae archiepiscopus Salzeburgensis, qui est pro- tempore et qui in provincia sua Salzeburgensi, de qua dicta civitas et diocesis Ratisbonensis, ut praefertur, existunt, apo- stolicae sedis legatus fore dicitur, in ipsis civitate et diocesi Ratisponensi jure seu ratione dictae legationis habet seu sibi quomodocunque et qualitercunque competunt vel competere possunt, et ab ipsa legatione duntaxat, ex certa scientia et de apostolicae potestatis plenitudine, in totum eximimus et plenarie liberamus, teque et successores tuos, Pragenses archiepiscopos, qui erunt pro tempore, perpetuos apostolicae sedis legatos in eisdem provincia tua ac in Bambergensi, Ratisponensi et Misnensi civitatibus et diocesi auctoritate apostolica facimus, constituimus et creamus, tibi et eisdem successoribus in eisdem tua provincia ac civitatibus et diocesi, ut ibidem evellatis, dissipetis atque plantetis et omnia et singula, quae ad hujusmodi legationis officium de jure per- tinent, exercere et facere valeatis, vices nostras et legationis officium perpetuo committentes, necnon contradictores quos- libet et rebelles auctoritate nostra per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescendi facultatem plenam et liberam concedentes; non obstantibus quibuscumque constituti- onibus necnon privilegiis apostolicis, gratiis et literis eidem
532 — Quare dictus imperator nobis humiliter supplicavit, ut tam in Bambergensi, Ratisponensi et Misnensi civitatibus et diocesi super praemissa diligenter providendo, quam etiam in tua provincia Pragensi, quae in regno Boemiae consistit, ut ibidem pleniore auctoritate virtutes excolantur et vitia exstirpentur et ut etiam Pragensis ecclesia in sua provincia amplius honoretur, te et successores tuos, archiepiscopos Pragenses, qui erunt pro tempore, apostolicae sedis legatos perpetuos ibidem constituere et creare de benignitate apo- stolica dignaremur. Nos itaque praemissis omnibus diligenter attentis ac super his informatione recepta et cum dictis fratribus delibe- ratione praehabita, ipsius imperatoris in hac parte supplica- tionibus inclinati, de dictorum fratrum consilio praedictas civi- tatem et diocesin Ratisbonensem ab omni jurisdictione, dominio et potestate, quae archiepiscopus Salzeburgensis, qui est pro- tempore et qui in provincia sua Salzeburgensi, de qua dicta civitas et diocesis Ratisbonensis, ut praefertur, existunt, apo- stolicae sedis legatus fore dicitur, in ipsis civitate et diocesi Ratisponensi jure seu ratione dictae legationis habet seu sibi quomodocunque et qualitercunque competunt vel competere possunt, et ab ipsa legatione duntaxat, ex certa scientia et de apostolicae potestatis plenitudine, in totum eximimus et plenarie liberamus, teque et successores tuos, Pragenses archiepiscopos, qui erunt pro tempore, perpetuos apostolicae sedis legatos in eisdem provincia tua ac in Bambergensi, Ratisponensi et Misnensi civitatibus et diocesi auctoritate apostolica facimus, constituimus et creamus, tibi et eisdem successoribus in eisdem tua provincia ac civitatibus et diocesi, ut ibidem evellatis, dissipetis atque plantetis et omnia et singula, quae ad hujusmodi legationis officium de jure per- tinent, exercere et facere valeatis, vices nostras et legationis officium perpetuo committentes, necnon contradictores quos- libet et rebelles auctoritate nostra per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescendi facultatem plenam et liberam concedentes; non obstantibus quibuscumque constituti- onibus necnon privilegiis apostolicis, gratiis et literis eidem
Strana 533
533 — Salzeburgensi archiepiscopo vel quibusvis aliis sub quacunque verborum forma concessis, etiamsi talia sint, de quibus eorumque totis tenoribus ac propriis personarum et locorum nominibus habenda sit in nostris literis mentio specialis, seu si aliquibus communiter vel divisim ab eadem sede indultum existat, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possint per literas apostolicas, non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto hujusmodi mentionem. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae exemptionis, liberationis, constitutionis, creationis, commissi- onis ac concessionis infringere vel ei ausu contrario contraire; si quis autem hoc attemptare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et b. Petri et Pauli, ap. ejus, se noverit incursurum. Datum Avinione V. Kal. Junii, pontificatus nostri anno tertio. (Arch. archiep. Pragensis. — Pelzel, K. Karl IV. n. CCLXXXI. — Frind II.) 552. Civitatum Trutnoviae et Curiae atque castri Schatzler oppignoratio. 1365, 23. Octobris. (Pragae.) Karel IV. knížatům Opolským s Svídnickým za 10.000 k. gr. č zapisuje Trutnov, Dvuor (Králové) a hrad Schatzler.— (Pelzel, Wenc. III. — Brandl IX. 404, 405.) 553. Attestum archiepiscopi Magdeburgensis super Lusatia. 1365. Apt O zaplacení a postúpení země lužické: List arcibiskupa Maydbur- ského Albrechta a jeho kapitoly, že ciesař K. jest jim za jich právo dosti učinil a všeho svého práva postupují králi Vácslavovi. (A. K.) 554. Concessio ducatus Opaviensis Johanni duci per Carolum IV. 1366, 30. Januarii. Wir Carl von gottes genaden romischer kayser, zu allen zeitten Merer des Reichs und kunig zu Behaim bekennen
533 — Salzeburgensi archiepiscopo vel quibusvis aliis sub quacunque verborum forma concessis, etiamsi talia sint, de quibus eorumque totis tenoribus ac propriis personarum et locorum nominibus habenda sit in nostris literis mentio specialis, seu si aliquibus communiter vel divisim ab eadem sede indultum existat, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possint per literas apostolicas, non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto hujusmodi mentionem. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae exemptionis, liberationis, constitutionis, creationis, commissi- onis ac concessionis infringere vel ei ausu contrario contraire; si quis autem hoc attemptare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et b. Petri et Pauli, ap. ejus, se noverit incursurum. Datum Avinione V. Kal. Junii, pontificatus nostri anno tertio. (Arch. archiep. Pragensis. — Pelzel, K. Karl IV. n. CCLXXXI. — Frind II.) 552. Civitatum Trutnoviae et Curiae atque castri Schatzler oppignoratio. 1365, 23. Octobris. (Pragae.) Karel IV. knížatům Opolským s Svídnickým za 10.000 k. gr. č zapisuje Trutnov, Dvuor (Králové) a hrad Schatzler.— (Pelzel, Wenc. III. — Brandl IX. 404, 405.) 553. Attestum archiepiscopi Magdeburgensis super Lusatia. 1365. Apt O zaplacení a postúpení země lužické: List arcibiskupa Maydbur- ského Albrechta a jeho kapitoly, že ciesař K. jest jim za jich právo dosti učinil a všeho svého práva postupují králi Vácslavovi. (A. K.) 554. Concessio ducatus Opaviensis Johanni duci per Carolum IV. 1366, 30. Januarii. Wir Carl von gottes genaden romischer kayser, zu allen zeitten Merer des Reichs und kunig zu Behaim bekennen
Strana 534
534 — und thun kunt offenlich mit dissem brief allen den, die in sehen oder horen lesen, daz in unser als eines kunigs zu Behaim gegen- wertigkeit khumen ist der hochgeborne Wenczlaw, herczog von Troppaw, unser lieber furste und getrewer, etwen herczog Niklas von Troppaw seligen bruder, und hat mit wolver- dachtem mutte, unbezwungen und auch mit rechter wissen, dem hochgebornen Johannsen, herczogen zu Troppaw und Rathibor, seins egenanten bruders sun, auch unsern lieben fursten und getrewen, alle die anfelle, recht, anspruche und vorderunge, die er als ein rechter erbe und eelicher unge- sunderter bruder herczog Niklass des egenanten gehabt hat, hat, gehaben oder gewunnen mag zu dem herczogthumb und furstenthumb zu Troppaw und auch landen, steten, burgen, dienern, lauten und guttern, die darzu gehoren, recht und redlichen aufgeben und gereicht in unser hende, als solcher furstenthumb und herschafft recht und gewonheit ist; und dieselben recht haben wir als ein kunig zu Behaim dem egenanten herczogen Hansen und seinen erben durch seiner getrewen dienste willen, die er uns von langen zeitten bisher gethan hat, von unsern sunderlichen gnaden und mit rechter wissen verliehen, verleihen auch mit kuniglicher macht von Behaim, als wir zu recht sollen. Mit urkunt dicz briefs versigelt mit unsern kaiserlichen majestat insigel, der geben ist zu Prag nach Crists gepurt dreiczehenhundert und darnach im sechs und sechczigsten jar, am freitag vor unser frawentag lichtmesse, unser reiche im zwenczigsten und des kayserthumb im eylfften jar. (Brandl IX. 411. — Grünhagen II. 479.) 555. Concessio ejusdem ducatus per Wence- slaum regem. 1366, 30. Januarii. Wir Wenczlaw, von gotes genaden kunig zu Behaim, marggraff zu Brandenburg and zu Lussicz, herczog zu Luczem- burg und zu Slesien und graff zu Sulczbach, bekennen und thun kunt offentlich mit diesem brieffe allen den, die in sehen oder horen lesen, daz in unser gegenwertigkeit kommen ist
534 — und thun kunt offenlich mit dissem brief allen den, die in sehen oder horen lesen, daz in unser als eines kunigs zu Behaim gegen- wertigkeit khumen ist der hochgeborne Wenczlaw, herczog von Troppaw, unser lieber furste und getrewer, etwen herczog Niklas von Troppaw seligen bruder, und hat mit wolver- dachtem mutte, unbezwungen und auch mit rechter wissen, dem hochgebornen Johannsen, herczogen zu Troppaw und Rathibor, seins egenanten bruders sun, auch unsern lieben fursten und getrewen, alle die anfelle, recht, anspruche und vorderunge, die er als ein rechter erbe und eelicher unge- sunderter bruder herczog Niklass des egenanten gehabt hat, hat, gehaben oder gewunnen mag zu dem herczogthumb und furstenthumb zu Troppaw und auch landen, steten, burgen, dienern, lauten und guttern, die darzu gehoren, recht und redlichen aufgeben und gereicht in unser hende, als solcher furstenthumb und herschafft recht und gewonheit ist; und dieselben recht haben wir als ein kunig zu Behaim dem egenanten herczogen Hansen und seinen erben durch seiner getrewen dienste willen, die er uns von langen zeitten bisher gethan hat, von unsern sunderlichen gnaden und mit rechter wissen verliehen, verleihen auch mit kuniglicher macht von Behaim, als wir zu recht sollen. Mit urkunt dicz briefs versigelt mit unsern kaiserlichen majestat insigel, der geben ist zu Prag nach Crists gepurt dreiczehenhundert und darnach im sechs und sechczigsten jar, am freitag vor unser frawentag lichtmesse, unser reiche im zwenczigsten und des kayserthumb im eylfften jar. (Brandl IX. 411. — Grünhagen II. 479.) 555. Concessio ejusdem ducatus per Wence- slaum regem. 1366, 30. Januarii. Wir Wenczlaw, von gotes genaden kunig zu Behaim, marggraff zu Brandenburg and zu Lussicz, herczog zu Luczem- burg und zu Slesien und graff zu Sulczbach, bekennen und thun kunt offentlich mit diesem brieffe allen den, die in sehen oder horen lesen, daz in unser gegenwertigkeit kommen ist
Strana 535
535 der hochgeborn Wenczlaw, herczog zu Troppaw, unser lieber furste und getrewer, etwan herczog Niklas von Troppaw seligen bruder, und hat mit wolverdachtem mutte, vnbezwungen und auch mit rechter wissen, dem hochgebornen Johannssenn, herczogen zu Troppaw und zu Rathibor, seins egenanten bruders sun, auch unserm lieben fursten und getrewen, alle die anuelle, rechte, anspruche und vorderunge, die er als ein rechter erbe und ein elicher ungesunderter pruder herczogen Niclas des egenanten gehabt hat, hat, gehaben oder gewinnen mag zu dem herczogthumb und furstenthumb zu Troppaw und auch landen, stetten, burgen, dienern, leutten und gutten, die darczu gehoren, recht und redlichen aufgeben und gereicht in unser hende, als sollicher furstenthumb und herschafte recht und gewonheit ist; und dieselben recht haben wir als ein kunig zu Behaim dem egenanten herczog Hannsen und seinen erben durch seiner getrewer dienst willen, die er uns von langen zeitten bisher getan hat, von unsern sunderlichen gnaden und mit rechter wissen verlihen und verleihen auch mit kuniglicher macht von Behaim, als wir zu recht sollen. Mit urkund dicz brieffs mit unserm kuniglichen anhan- genden insigl, der geben ist zu Prag nach Christi gepurt dreyzehen hundert jar, darnach in dem sechs und sechczigisten jar, am freytag vor unser lieben frawentag liechtmesse, unsers kunigreichs im dritten jare. (Pelzel Wenz. V. — Brandl IX., 412) 556. Investitio Joannis ducis Opaviensis de ducatu Ratiborensi. 1366, 30. Januarii. Wir Karl v. G g. R. k. z. a. z. m. d. R. u. k. z. Behaim. Bekennen und thun kunt offentlich mit dissem brief allen den, die in sehen oder horen lesen, daz fur uns komen ist der hochgeborn Johannes, herczog zu Troppaw und zu Rathibor, unser lieber furst und getrewer, und hat uns demutiglichen gebetten, daz wir im und seinen erben das herczogthumb zu Rathibor mit allen seinen herschafften, burgen, stetten, landen, leuten und gutten und allen andern rechten und zugehorungen,
535 der hochgeborn Wenczlaw, herczog zu Troppaw, unser lieber furste und getrewer, etwan herczog Niklas von Troppaw seligen bruder, und hat mit wolverdachtem mutte, vnbezwungen und auch mit rechter wissen, dem hochgebornen Johannssenn, herczogen zu Troppaw und zu Rathibor, seins egenanten bruders sun, auch unserm lieben fursten und getrewen, alle die anuelle, rechte, anspruche und vorderunge, die er als ein rechter erbe und ein elicher ungesunderter pruder herczogen Niclas des egenanten gehabt hat, hat, gehaben oder gewinnen mag zu dem herczogthumb und furstenthumb zu Troppaw und auch landen, stetten, burgen, dienern, leutten und gutten, die darczu gehoren, recht und redlichen aufgeben und gereicht in unser hende, als sollicher furstenthumb und herschafte recht und gewonheit ist; und dieselben recht haben wir als ein kunig zu Behaim dem egenanten herczog Hannsen und seinen erben durch seiner getrewer dienst willen, die er uns von langen zeitten bisher getan hat, von unsern sunderlichen gnaden und mit rechter wissen verlihen und verleihen auch mit kuniglicher macht von Behaim, als wir zu recht sollen. Mit urkund dicz brieffs mit unserm kuniglichen anhan- genden insigl, der geben ist zu Prag nach Christi gepurt dreyzehen hundert jar, darnach in dem sechs und sechczigisten jar, am freytag vor unser lieben frawentag liechtmesse, unsers kunigreichs im dritten jare. (Pelzel Wenz. V. — Brandl IX., 412) 556. Investitio Joannis ducis Opaviensis de ducatu Ratiborensi. 1366, 30. Januarii. Wir Karl v. G g. R. k. z. a. z. m. d. R. u. k. z. Behaim. Bekennen und thun kunt offentlich mit dissem brief allen den, die in sehen oder horen lesen, daz fur uns komen ist der hochgeborn Johannes, herczog zu Troppaw und zu Rathibor, unser lieber furst und getrewer, und hat uns demutiglichen gebetten, daz wir im und seinen erben das herczogthumb zu Rathibor mit allen seinen herschafften, burgen, stetten, landen, leuten und gutten und allen andern rechten und zugehorungen,
Strana 536
536 — die von uns und der cronen zu Behaim zu lehen geen, von unsern sunderlichen gnaden verleihen geruhten. Des haben wir angesehen sein redliche bete und auch die steten ge- trewen dienst, die uns, der cronen zu Behaim der ege- nante herczog Hans oft nuczlichen gethan hat und furbas thun wil und mag in kunfftigen zeitten, und haben im und seinen erben, mit wolverdachtem mutte und mit rate unser fursten und mit rechter wisse, das egenante herczog. thumb Ratibor mit den nachgeschriben burgen, stetten und merckten: Ratibor, Boslaw, Zar, Plessen, Ribnik, Niklaw, Kozel und Glibicz und allen andern herschafften, gerichten, landen, leuten, gutten, nuczen, gelten und zugehorungen, wie man die mit sunderlichen worten benennen mag, in allen iren grenczen, die zu demselben herczogthumb gehoren, als sie etwan herczog Lesko zu Rathibor, des egenanten herczog Hanns oheim, besessen und gehabt hat, und von im vnd seiner schwester Annen, herczog Hannsen mutter, an denselben herczog Hannsen geerbet und gefallen sein, von unsern sunder- lichen gnaden genediglich verliehen und leihen auch von unsern handen, als wir das zu rechte thun solten und mochten. Und dieselben herczogthumb, herschafft, burge und stette, land und leute und gut, hat er auch von uns als von einem kunig zu Behaim, seinen rechten herrn, wirdiglichen entpfangen. Mit urkhunt dicz briefs versigelt mit unsern keiserlichen majestat insigel, der geben ist zu Prag nach Christi geburt dreizehenhundert, darnach in dem sechs und sechezigisten jar, am negsten freitag vor unser frawentag liechtmesse, unser reiche im zwenczigsten und des kayssertums in dem eylfften jare. (Brandl IX. 413. — Grünhagen II. 386. — Similes litterae regis Wenceslai. — Brandl IX. 414.) 557. Unio hereditaria inter Boemiam et Austriam renovata. 1366, 26. Martii. (Pragae.) Carolus Imp., Wenceslaus rex et Johannes marchio renovant Ordi- nationem super mutua devolutione inter Boemiam et Austriam. (Transsumptum episcopi Bertholdi Brixensis ddo. 1427, 26. Febr. — Goldast de juribus regni B. — Brandl IX. 422.)
536 — die von uns und der cronen zu Behaim zu lehen geen, von unsern sunderlichen gnaden verleihen geruhten. Des haben wir angesehen sein redliche bete und auch die steten ge- trewen dienst, die uns, der cronen zu Behaim der ege- nante herczog Hans oft nuczlichen gethan hat und furbas thun wil und mag in kunfftigen zeitten, und haben im und seinen erben, mit wolverdachtem mutte und mit rate unser fursten und mit rechter wisse, das egenante herczog. thumb Ratibor mit den nachgeschriben burgen, stetten und merckten: Ratibor, Boslaw, Zar, Plessen, Ribnik, Niklaw, Kozel und Glibicz und allen andern herschafften, gerichten, landen, leuten, gutten, nuczen, gelten und zugehorungen, wie man die mit sunderlichen worten benennen mag, in allen iren grenczen, die zu demselben herczogthumb gehoren, als sie etwan herczog Lesko zu Rathibor, des egenanten herczog Hanns oheim, besessen und gehabt hat, und von im vnd seiner schwester Annen, herczog Hannsen mutter, an denselben herczog Hannsen geerbet und gefallen sein, von unsern sunder- lichen gnaden genediglich verliehen und leihen auch von unsern handen, als wir das zu rechte thun solten und mochten. Und dieselben herczogthumb, herschafft, burge und stette, land und leute und gut, hat er auch von uns als von einem kunig zu Behaim, seinen rechten herrn, wirdiglichen entpfangen. Mit urkhunt dicz briefs versigelt mit unsern keiserlichen majestat insigel, der geben ist zu Prag nach Christi geburt dreizehenhundert, darnach in dem sechs und sechezigisten jar, am negsten freitag vor unser frawentag liechtmesse, unser reiche im zwenczigsten und des kayssertums in dem eylfften jare. (Brandl IX. 413. — Grünhagen II. 386. — Similes litterae regis Wenceslai. — Brandl IX. 414.) 557. Unio hereditaria inter Boemiam et Austriam renovata. 1366, 26. Martii. (Pragae.) Carolus Imp., Wenceslaus rex et Johannes marchio renovant Ordi- nationem super mutua devolutione inter Boemiam et Austriam. (Transsumptum episcopi Bertholdi Brixensis ddo. 1427, 26. Febr. — Goldast de juribus regni B. — Brandl IX. 422.)
Strana 537
537 — 558. Secundum testamentum Johannis marchionis ddo. Pragae, 24. Martii 1366, a Carolo Imp. auctoritate regia Boemiae confirmatum. 1366, 27. Martii. (Pragae.) (Orig. arch. Stat. Mor. inter privilegia 14. — Brandl IX.423.) 559. Castrum Schatzler oppignoratum. 1366, 5. Aprilis. (Pragae.) List Vladislava a Bolka kniežat Opolských, v němž vyznávají a slibují ciesaři Karlovi a králi Vácslavovi, když by jim kolivěk zámek Schaczler vysvobodili a v jich rukú jměli, že zámek Potenstein a město Kostelec postúpiti mají. (A. K. — Lunig I. n. CCLXV.) 560. Joannes marchio M. Carolo IV. promittit se nullum regni B. subditum contra regis voluntatem defensurum. 1366, 14. Aprilis. Nos Johannes D. gr. marchio Moraviae, notum facimus tenore praesentium universis, quod licet alias serenissimus ac invictissimus princeps et dominus, d. Karolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex illustris, dominus noster gratiosus, tamquam Boemiae rex, nobis, heredibus et successoribus nostris legitimis, marchionibus Moraviae, sexus masculini, insignem et illustrem principatum, marchionatum Moraviae cum atti- nentiis et pertinentiis eiusdem, principatibus venerabilis Olo- mucensis ecclesiae et illustris Opaviae ducatus dumtaxat exceptis, praeter bernam regiam generalem in bonis episco- palibus dictae Olomucensis ecclesiae, quae ad nos, heredes et successores nostros, marchiones Moraviae, pertinet, prout in aliis litteris desuper editis plenius est expressum, in feudum illustre et insigne concesserit, nosque dictum marchionatum cum suis pertinentiis, ut praefertur, a praefato domino nostro Imperatore ut a rege Boemiae in feudum susceperimus et
537 — 558. Secundum testamentum Johannis marchionis ddo. Pragae, 24. Martii 1366, a Carolo Imp. auctoritate regia Boemiae confirmatum. 1366, 27. Martii. (Pragae.) (Orig. arch. Stat. Mor. inter privilegia 14. — Brandl IX.423.) 559. Castrum Schatzler oppignoratum. 1366, 5. Aprilis. (Pragae.) List Vladislava a Bolka kniežat Opolských, v němž vyznávají a slibují ciesaři Karlovi a králi Vácslavovi, když by jim kolivěk zámek Schaczler vysvobodili a v jich rukú jměli, že zámek Potenstein a město Kostelec postúpiti mají. (A. K. — Lunig I. n. CCLXV.) 560. Joannes marchio M. Carolo IV. promittit se nullum regni B. subditum contra regis voluntatem defensurum. 1366, 14. Aprilis. Nos Johannes D. gr. marchio Moraviae, notum facimus tenore praesentium universis, quod licet alias serenissimus ac invictissimus princeps et dominus, d. Karolus IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. rex illustris, dominus noster gratiosus, tamquam Boemiae rex, nobis, heredibus et successoribus nostris legitimis, marchionibus Moraviae, sexus masculini, insignem et illustrem principatum, marchionatum Moraviae cum atti- nentiis et pertinentiis eiusdem, principatibus venerabilis Olo- mucensis ecclesiae et illustris Opaviae ducatus dumtaxat exceptis, praeter bernam regiam generalem in bonis episco- palibus dictae Olomucensis ecclesiae, quae ad nos, heredes et successores nostros, marchiones Moraviae, pertinet, prout in aliis litteris desuper editis plenius est expressum, in feudum illustre et insigne concesserit, nosque dictum marchionatum cum suis pertinentiis, ut praefertur, a praefato domino nostro Imperatore ut a rege Boemiae in feudum susceperimus et
Strana 538
538 — fidelitatis, homagii, subjectionis et obedientiae, sicut in suscep- tione feodorum consuetum est fieri, sibi ut regi Boemiae prae- stiterimus corporalia juramenta, sicut etiam nostri heredes et successores legitimi, marchiones Moraviae, masculini sexus, eundem marchionatum cum attinentiis eiusdem ab ipso ut a rege Boemiae, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae et a corona regni eiusdem, in feudum recipere tenebimur et habere; ea tamen conditione notanter adiecta, quod idem marchionatus cum pertinentiis suis in eum causum, ubi nos, heredes et successores nostri legitimi, marchiones Moraviae, sexus masculini, sine heredibus legitimis masculini sexus decederemus, ad ipsum ut ad regem Boemiae, heredes et suc- cessores suos, reges Boemiae, et ad coronam eiusdem regni inmediate devolvatur, sicut praemissa omnia in aliis litteris desuper confectis plenius sunt expressa. Nos tamen ex fidelitate et dilectione debitis, commodi- tatibus dicti domini Imperatoris, heredum et successorum suorum praedictorum providere cupientes, sibi bona fide, absque omni dolo et sub juramento, quod desuper viva voce ad sancta Dei evangelia corporaliter praestitisse dinoscimur, pro nobis, nostrisque heredibus et successoribus, marchionibus Moraviae, promisimus, quod homines ipsorum, feudatarios, vasallos et alios quoslibet subjectos, barones, nobiles et ignobiles, eccle- siasticos et saeculares, contra ipsorum voluntatem et in prae- judicium ipsorum in bonis, quae in regno Boemiae obtinent, nunquam defendemus, protegemus, proloquemur, manutenebimus, nec ipsos tuebimur in futurum, sicut etiam ipse, heredes et successores sui praedicti contra nostram, heredum et succes- sorum nostrorum marchionum Moraviae voluntatem et in nostrum praejudicium nostros homines, feudatarios, vasallos et alios quoslibet subjectos, barones, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos et saeculares, qui in marchionatu Moraviae bona obtinent, in eisdem bonis defendere, manutenere, protegere, proloqui aut tueri aliqualiter non debebunt. Notanter etiam pro nobis, dictis nostris heredibus et successoribus, Moraviae marchionibus, sibi, heredibus et suc- cessoribus suis, Boemiae regibus, animo deliberato et de certa
538 — fidelitatis, homagii, subjectionis et obedientiae, sicut in suscep- tione feodorum consuetum est fieri, sibi ut regi Boemiae prae- stiterimus corporalia juramenta, sicut etiam nostri heredes et successores legitimi, marchiones Moraviae, masculini sexus, eundem marchionatum cum attinentiis eiusdem ab ipso ut a rege Boemiae, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae et a corona regni eiusdem, in feudum recipere tenebimur et habere; ea tamen conditione notanter adiecta, quod idem marchionatus cum pertinentiis suis in eum causum, ubi nos, heredes et successores nostri legitimi, marchiones Moraviae, sexus masculini, sine heredibus legitimis masculini sexus decederemus, ad ipsum ut ad regem Boemiae, heredes et suc- cessores suos, reges Boemiae, et ad coronam eiusdem regni inmediate devolvatur, sicut praemissa omnia in aliis litteris desuper confectis plenius sunt expressa. Nos tamen ex fidelitate et dilectione debitis, commodi- tatibus dicti domini Imperatoris, heredum et successorum suorum praedictorum providere cupientes, sibi bona fide, absque omni dolo et sub juramento, quod desuper viva voce ad sancta Dei evangelia corporaliter praestitisse dinoscimur, pro nobis, nostrisque heredibus et successoribus, marchionibus Moraviae, promisimus, quod homines ipsorum, feudatarios, vasallos et alios quoslibet subjectos, barones, nobiles et ignobiles, eccle- siasticos et saeculares, contra ipsorum voluntatem et in prae- judicium ipsorum in bonis, quae in regno Boemiae obtinent, nunquam defendemus, protegemus, proloquemur, manutenebimus, nec ipsos tuebimur in futurum, sicut etiam ipse, heredes et successores sui praedicti contra nostram, heredum et succes- sorum nostrorum marchionum Moraviae voluntatem et in nostrum praejudicium nostros homines, feudatarios, vasallos et alios quoslibet subjectos, barones, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos et saeculares, qui in marchionatu Moraviae bona obtinent, in eisdem bonis defendere, manutenere, protegere, proloqui aut tueri aliqualiter non debebunt. Notanter etiam pro nobis, dictis nostris heredibus et successoribus, Moraviae marchionibus, sibi, heredibus et suc- cessoribus suis, Boemiae regibus, animo deliberato et de certa
Strana 539
539 — nostra scientia, bona fide, sine omni dolo, promisimus, et super eo baronum et fidelium nostrorum communicato consilio sano et maturo promittimus per haec scripta, quod nos et dicti nostri heredes et successores, marchiones Moraviae, praefatum regnum Boemiae, attinentias et pertinentias eiusdem singulas a dicto domino nostro, heredibus et successoribus suis prae- dictis, jure ecclesiastico vel civili aut facto, tacite vel ex- presse, per nos, alium seu alios, aliqua occasione, ratione vel causa, directe vel indirecte, quovis exquisito ingenio vel colore, nunquam imperpetuum, in toto aut in parte, aufferemus nec aufferri, quantum in nobis est, sine omni dolo quomodo- libet permittemus, nec ipsum regnum Boemiae cum suis pertinentiis nobis vendicabimus, applicabimus aut regnum Boemiae aliqualiter impetemus ; nisi in eum casum, ubi dictum dominum nostrum Imperatorem, heredes et successores suos praefatos absque heredibus legitimis masculini sexus decedere contingeret, quia tunc dictum regnum Boemiae cum suis atti- nentiis ad nos, heredes et successores nostros, marchiones Moraviae, esset devolutum. Et nos, heredes et successores nostri praefatum marchionatum cum attinentiis et pertinentiis suis ab dicto domino nostro Imperatore ut a rege Boemiae, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae, et a corona regni prae- dicti in feudum illustre et insigne recipere et omni tempore tenere debebimus, prout in aliis litteris desuper traditis plenius est expressum, quas litteras in omnibus suis clausulis, sen- tentiis, tenoribus et punctis, sicut scriptae sunt, in suo robore per omnia volumus remanere. Et ad omnia et singula praedicta et eorum quodlibet, prout expressantur superius, observanda nos bona fide, absque omni dolo, et in virtute corporalis jura- menti praedicti de certa nostra scientia obligamus. Praesentium sub appenso majori nostro sigillo testi- monio litterarum. Datum Pragae a. D. 1366 in die sanctorum Tiburtii et Valeriani mart. (Arch. S. Wenc. — Goldast p. 319. — Brandl IX. 425. — Similes reversales Caroli IV. — Huber Reg. Imp.)
539 — nostra scientia, bona fide, sine omni dolo, promisimus, et super eo baronum et fidelium nostrorum communicato consilio sano et maturo promittimus per haec scripta, quod nos et dicti nostri heredes et successores, marchiones Moraviae, praefatum regnum Boemiae, attinentias et pertinentias eiusdem singulas a dicto domino nostro, heredibus et successoribus suis prae- dictis, jure ecclesiastico vel civili aut facto, tacite vel ex- presse, per nos, alium seu alios, aliqua occasione, ratione vel causa, directe vel indirecte, quovis exquisito ingenio vel colore, nunquam imperpetuum, in toto aut in parte, aufferemus nec aufferri, quantum in nobis est, sine omni dolo quomodo- libet permittemus, nec ipsum regnum Boemiae cum suis pertinentiis nobis vendicabimus, applicabimus aut regnum Boemiae aliqualiter impetemus ; nisi in eum casum, ubi dictum dominum nostrum Imperatorem, heredes et successores suos praefatos absque heredibus legitimis masculini sexus decedere contingeret, quia tunc dictum regnum Boemiae cum suis atti- nentiis ad nos, heredes et successores nostros, marchiones Moraviae, esset devolutum. Et nos, heredes et successores nostri praefatum marchionatum cum attinentiis et pertinentiis suis ab dicto domino nostro Imperatore ut a rege Boemiae, heredibus et successoribus suis, regibus Boemiae, et a corona regni prae- dicti in feudum illustre et insigne recipere et omni tempore tenere debebimus, prout in aliis litteris desuper traditis plenius est expressum, quas litteras in omnibus suis clausulis, sen- tentiis, tenoribus et punctis, sicut scriptae sunt, in suo robore per omnia volumus remanere. Et ad omnia et singula praedicta et eorum quodlibet, prout expressantur superius, observanda nos bona fide, absque omni dolo, et in virtute corporalis jura- menti praedicti de certa nostra scientia obligamus. Praesentium sub appenso majori nostro sigillo testi- monio litterarum. Datum Pragae a. D. 1366 in die sanctorum Tiburtii et Valeriani mart. (Arch. S. Wenc. — Goldast p. 319. — Brandl IX. 425. — Similes reversales Caroli IV. — Huber Reg. Imp.)
Strana 540
540 — 561. Installatio ducis Přemyslai Tessinensis. 1366, 21. Aprilis. List Přemka kniežete Těsínského, že od ciesaře Karla přijal své kněžství Těšínské a zavazuje se všem kralóm českým budúcím v manstvie i koruně české, a přísahu na to učinil. Wir Przymek v. G. g. herczog zu Teschin und zu Buthum bekennen und tun kunt offenlich mit diesem briefe allen den, die ihn sehent oder horen lesen, daz wir vor etlichen jaren in der stat zu Bresla kumen sein fur den allerdurchleuchtigsten fursten und herren, hern Karl R. k. z. a. z. m. d. r. und k. zu Beheim, unsern lieben gnedigen herren, und haben an yn ge- muthet, daz er als ein kunig ze Beheim uns alle unser furstentum, lant, herscheffte und gut, die von dem kungreiche und der cronen ze B. lehen sint, verleihen geruchte, und haben ym dieselben furstentume, lant u. herscheffte benennet, daz ist : daz herczogtum zu Teschin mit seinen zugehorungen, Buthum halb, Tost, Byzen- kretzen, Glibycz, Sevor, Czeles, Swyba und waz darzu gehoret. Des hat er angesehen unser dymutige bete und begerung und hat uns dieselben herczogtum und furstentum mit allen iren herschefften, eren, wirden und nutzen nach unser fur- gabe als ein kunig zu B. recht und redlich verlihen. Des haben wir in den czeiten, do wir die lehen von ym empfingen, fur uns, unsir erbin u. nachkomen, herczogen zu Teschin und zu Buthum, dem egenanten unsern herren, dem keiser als eynem kunge zu Beheim, seinen erben u. nachkomen, kungen und der cronen desselben kunigreichs bedechticlich u. mit rechter wizzen gehuldet, gelobt u. gesworen als unser rechten, naturlichen, ordentlichen herscheffte u. lehenherren, daz wir ym getrew, gehorsam u. auch untertenig sein wellen u. sullen, iren schaden zu wenden u. iren frumen zu werben, zu allen stunden. Und dovon hat er als ein kunig ze B. uns u. unsern erben u. nachkomen dieselben lehen bestetiget mit allen iren zugehorungen, als davor geschriben stet. Mit urkund . . . Geben zu Prag nach Christus geburt 1300 jar u. in dem 66sten jar, an dem nehsten dynstage vor Sante Georgen tage. (A. K. — Lunig I. n. CCLXIV. — Grünhagen II. 561.)
540 — 561. Installatio ducis Přemyslai Tessinensis. 1366, 21. Aprilis. List Přemka kniežete Těsínského, že od ciesaře Karla přijal své kněžství Těšínské a zavazuje se všem kralóm českým budúcím v manstvie i koruně české, a přísahu na to učinil. Wir Przymek v. G. g. herczog zu Teschin und zu Buthum bekennen und tun kunt offenlich mit diesem briefe allen den, die ihn sehent oder horen lesen, daz wir vor etlichen jaren in der stat zu Bresla kumen sein fur den allerdurchleuchtigsten fursten und herren, hern Karl R. k. z. a. z. m. d. r. und k. zu Beheim, unsern lieben gnedigen herren, und haben an yn ge- muthet, daz er als ein kunig ze Beheim uns alle unser furstentum, lant, herscheffte und gut, die von dem kungreiche und der cronen ze B. lehen sint, verleihen geruchte, und haben ym dieselben furstentume, lant u. herscheffte benennet, daz ist : daz herczogtum zu Teschin mit seinen zugehorungen, Buthum halb, Tost, Byzen- kretzen, Glibycz, Sevor, Czeles, Swyba und waz darzu gehoret. Des hat er angesehen unser dymutige bete und begerung und hat uns dieselben herczogtum und furstentum mit allen iren herschefften, eren, wirden und nutzen nach unser fur- gabe als ein kunig zu B. recht und redlich verlihen. Des haben wir in den czeiten, do wir die lehen von ym empfingen, fur uns, unsir erbin u. nachkomen, herczogen zu Teschin und zu Buthum, dem egenanten unsern herren, dem keiser als eynem kunge zu Beheim, seinen erben u. nachkomen, kungen und der cronen desselben kunigreichs bedechticlich u. mit rechter wizzen gehuldet, gelobt u. gesworen als unser rechten, naturlichen, ordentlichen herscheffte u. lehenherren, daz wir ym getrew, gehorsam u. auch untertenig sein wellen u. sullen, iren schaden zu wenden u. iren frumen zu werben, zu allen stunden. Und dovon hat er als ein kunig ze B. uns u. unsern erben u. nachkomen dieselben lehen bestetiget mit allen iren zugehorungen, als davor geschriben stet. Mit urkund . . . Geben zu Prag nach Christus geburt 1300 jar u. in dem 66sten jar, an dem nehsten dynstage vor Sante Georgen tage. (A. K. — Lunig I. n. CCLXIV. — Grünhagen II. 561.)
Strana 541
541 — 562. Promissio de juribus et libertatibus Austriae servandis renovata. 1366, 11. Maii. (Viennae.) Carolus Imp., Wenceslaus rex et Johannes marchio promittunt in eum casum, ubi juxta Ordinationem super mutua devolutione in ducatibus Austriae, Styriae et Carinthiae etc. succedere eis contingeret, privilegia et libertates harum terrarum conservare. (Contextus lat. — Brandl IX. 427. — Cf. n. 534.) 563. Promissio de juribus et libertatibus Boemiae servandis renovata. 1366, 12. Maii. (Viennae.) Albertus et Leupoldus fratres, Austriae, Styriae, Karinthiae et Carniolae duces, comites Tirolis, promittunt in casu devolutionis regni Boemiae, marchionatus Moraviae et ceterorum principatuum libertates et privilegia harum terrarum conservare. (Orig. stat. Mor. inter privilegia n. 11. — Brandl IX. 428. — Cf. n. 535) 564. Unio hereditaria inter Boemiam et Austriam renovata. 1366, 15. Maii. K. Karl IV. stiftet als könig v. Böhmen in seinem, seines sohnes Wenzel u. seines bruders Johann namen mit den herzogen Albrecht u. Leopold v. Oesterreich eine vollständige erbeinigung u. bestätiget sie zugleich aus kaiserlicher machtvollkommenheit. Wir Carl Gottes gnaden römischer khayser, zu allen zeiten mehrer des reichs und kunig zu Beheimb, bekennen und thun kundt offentlich mit diesem brieffe allen den, die ihn sehen oder hören lesen: Wann wir als ein kunig zu Beheimb, der durchleuchtig Wentzla kunig zu Beheimb, marggraff zu Brandenburg und zu Lusnitz, unser lieber sun, und der hochgeborn Johans, marggraff zu Mähren, unser lieber bruder, des kunigreichs und der cronen zu Böheimb fürsten, an einen theil, und die hoch- gebohrnen Albrecht und Leopoldt, gebrüder, hertzogen zu
541 — 562. Promissio de juribus et libertatibus Austriae servandis renovata. 1366, 11. Maii. (Viennae.) Carolus Imp., Wenceslaus rex et Johannes marchio promittunt in eum casum, ubi juxta Ordinationem super mutua devolutione in ducatibus Austriae, Styriae et Carinthiae etc. succedere eis contingeret, privilegia et libertates harum terrarum conservare. (Contextus lat. — Brandl IX. 427. — Cf. n. 534.) 563. Promissio de juribus et libertatibus Boemiae servandis renovata. 1366, 12. Maii. (Viennae.) Albertus et Leupoldus fratres, Austriae, Styriae, Karinthiae et Carniolae duces, comites Tirolis, promittunt in casu devolutionis regni Boemiae, marchionatus Moraviae et ceterorum principatuum libertates et privilegia harum terrarum conservare. (Orig. stat. Mor. inter privilegia n. 11. — Brandl IX. 428. — Cf. n. 535) 564. Unio hereditaria inter Boemiam et Austriam renovata. 1366, 15. Maii. K. Karl IV. stiftet als könig v. Böhmen in seinem, seines sohnes Wenzel u. seines bruders Johann namen mit den herzogen Albrecht u. Leopold v. Oesterreich eine vollständige erbeinigung u. bestätiget sie zugleich aus kaiserlicher machtvollkommenheit. Wir Carl Gottes gnaden römischer khayser, zu allen zeiten mehrer des reichs und kunig zu Beheimb, bekennen und thun kundt offentlich mit diesem brieffe allen den, die ihn sehen oder hören lesen: Wann wir als ein kunig zu Beheimb, der durchleuchtig Wentzla kunig zu Beheimb, marggraff zu Brandenburg und zu Lusnitz, unser lieber sun, und der hochgeborn Johans, marggraff zu Mähren, unser lieber bruder, des kunigreichs und der cronen zu Böheimb fürsten, an einen theil, und die hoch- gebohrnen Albrecht und Leopoldt, gebrüder, hertzogen zu
Strana 542
542 — Oesterreich, zu Steyer, zu Kerndten und zu Krain, herrn auf der windischen Marck, zu Portenau, graffen zu Habspurg, zu Tyroll, zu Pfyrdt und zu Kyburgk, marggraffen zu Burgaw und landgraffen in Obern-Elsasz an dem andern theil, nach ordnung des allmechtigen Gottes beeden seiten unter einander von wegen der natur und der geburt des geschlechts zu einander sipplich gehören, in solcher masze, dasz welcher theil under uns gar abgienge und sturbe ohn ehliche leibs- erben, dasz derselbig theil dem andern aller seiner lande, es sey kunigreich, fürstenthumb, graffschafften oder herschafften, die er hinder im liesse, billich und durch recht günnen soll für allen andern leuten: darumb haben wir und sie, beeden seiten, mit wohlbedachtem muthe, mit rechter wiss und mit rath der unsern, solcher gemächtnüs, ordnung und verainigung gethan recht und redlichen, als hernach geschrieben stehet; Bey namen: I. Ob das geschehe (da Gott für sey), dasz wir, der- wegen khayser Carl, Wenzla kunig zu Beheimb, und Johannsz marggraffen zu Mehren, und unser aller ehelichen kindt, sün und tochter, die wir nun haben oder hienach gewinnen, abgiengen und stürben ohn eheliche leibs-erben, und auch, ob dieselben unsere kind leibes-erben gewunnen und die auch fürbasz ohne ehliche leibs-erben stürben, also, dasz unsere landt, kunigreich, fürstenthumb und herrschafften rechter leibes-erben und erbes-erben, die von unsern und ihren leiben ehlich bekhemmen, erblos wurde, dasz dann als die vorgenannte unsere landt, kunigreich, fürstenthumb und herrschafften, die wir nun haben oder hernach gewinnen, mit allen ihren ge- richten, rechten, nutzen, würden, ehren, freyheiten und allen guten gewohnheiten, die darczu gehören, wie die genant sindt, ohn alle hindernüsz erben und erblich gefallen sollen mit gantzem vollkomnen recht auf die vorgenanten hertzogen zu Oesterreich und auf ihre beeder leibs-erben, süne und töchter, ob si die mit hülffe Gottes gewinnen, und auf derselben ehliche erbes- erben ewigklich. II. Geschehe es aber (da Gott für sey), dasz die vor- genannten hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kärndten,
542 — Oesterreich, zu Steyer, zu Kerndten und zu Krain, herrn auf der windischen Marck, zu Portenau, graffen zu Habspurg, zu Tyroll, zu Pfyrdt und zu Kyburgk, marggraffen zu Burgaw und landgraffen in Obern-Elsasz an dem andern theil, nach ordnung des allmechtigen Gottes beeden seiten unter einander von wegen der natur und der geburt des geschlechts zu einander sipplich gehören, in solcher masze, dasz welcher theil under uns gar abgienge und sturbe ohn ehliche leibs- erben, dasz derselbig theil dem andern aller seiner lande, es sey kunigreich, fürstenthumb, graffschafften oder herschafften, die er hinder im liesse, billich und durch recht günnen soll für allen andern leuten: darumb haben wir und sie, beeden seiten, mit wohlbedachtem muthe, mit rechter wiss und mit rath der unsern, solcher gemächtnüs, ordnung und verainigung gethan recht und redlichen, als hernach geschrieben stehet; Bey namen: I. Ob das geschehe (da Gott für sey), dasz wir, der- wegen khayser Carl, Wenzla kunig zu Beheimb, und Johannsz marggraffen zu Mehren, und unser aller ehelichen kindt, sün und tochter, die wir nun haben oder hienach gewinnen, abgiengen und stürben ohn eheliche leibs-erben, und auch, ob dieselben unsere kind leibes-erben gewunnen und die auch fürbasz ohne ehliche leibs-erben stürben, also, dasz unsere landt, kunigreich, fürstenthumb und herrschafften rechter leibes-erben und erbes-erben, die von unsern und ihren leiben ehlich bekhemmen, erblos wurde, dasz dann als die vorgenannte unsere landt, kunigreich, fürstenthumb und herrschafften, die wir nun haben oder hernach gewinnen, mit allen ihren ge- richten, rechten, nutzen, würden, ehren, freyheiten und allen guten gewohnheiten, die darczu gehören, wie die genant sindt, ohn alle hindernüsz erben und erblich gefallen sollen mit gantzem vollkomnen recht auf die vorgenanten hertzogen zu Oesterreich und auf ihre beeder leibs-erben, süne und töchter, ob si die mit hülffe Gottes gewinnen, und auf derselben ehliche erbes- erben ewigklich. II. Geschehe es aber (da Gott für sey), dasz die vor- genannten hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kärndten,
Strana 543
543 — unsere oheimben, abgiengen und sturben ohn ehliche leibs- erben und auch ob sie leibes-erben gewunnen, die fürbasser auch ohne leibes-erben sturben, und ihre landt, fürstenthumb, graffschafften und herrschafften also rechter ehlicher leibs- erben und erbes-erben erblos wurden, dasz dann alle die vorgenannten und andere ihre erbliche landt, hertzogthum, fürstenthumb, marggraffschafften, graffschafften, vesten, stette, leute und guetter, die sy nun haben oder hernach gewinnen, mit allen iren gerichten, rechten, nutzen, würdten, ehren, freyheiten und guten gewohnheiten, die darzu gehören, wie die genant seyn, ohne alle hindernüsz erben und gefahlen sollen mit gantzem und vollkommenen recht auf uns als einem kunig zu Beheimb, Wentzelaen ein kunig zu Beheimb, unsern lieben sun, seine geschwistreiden, Johannsen, marggrafen zu Mähren, unsern lieben brudern, seine kindt, und auf uns und ihr aller eheliche leibes-erben, söhne und töchter, und auf unsere und derselben ehliche erben und erbes-erben ewigklich, die von unsern und ihren leiben ehlichen kommen mögen, ohn alle gefehrte. III. Und auf die rede, dasz die ehgenannte vermachung, ordnung, vereinigung der lande ewigklich in ihren crefften ungehindert und unverruckht bleiben, so haben der obgenannt Johannsz, marggraff zu Mähren, unser lieber bruder, und andere geistliche und weltliche fürsten, graffen und herren mit sambt der gemeinschafft derselben chronen und könig- reichs zu Beheimb, mit willen des durchleuchtigen Wenzelaes, khunigen zu Beheimb, unsers lieben suns, irs herren, nach ihrem landt-recht und löblicher gewohnheit, die ehegenannten Albrechten und Leopulden, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyr und Kerndten, zu kunigen zu Beheimb gekhuert, ob es nach laute der ehegenanten vermächtnüs, ordnung und verainigung der lande zufahlen khemme, also dasz wir, die ehegenanten kunig Wenzla, unser sun, Johannsz marggraff zu Mehren, unser bruder, und unser allen eheliche erben und erbes-erben, sün und töchter, abgiengen und stürben, mit solcher beschayden, dasz dieselben unsere und ihr aller landt und leute, beeden seiten, welchen thail sie aus gefahlen, bleiben sollen ewigklich
543 — unsere oheimben, abgiengen und sturben ohn ehliche leibs- erben und auch ob sie leibes-erben gewunnen, die fürbasser auch ohne leibes-erben sturben, und ihre landt, fürstenthumb, graffschafften und herrschafften also rechter ehlicher leibs- erben und erbes-erben erblos wurden, dasz dann alle die vorgenannten und andere ihre erbliche landt, hertzogthum, fürstenthumb, marggraffschafften, graffschafften, vesten, stette, leute und guetter, die sy nun haben oder hernach gewinnen, mit allen iren gerichten, rechten, nutzen, würdten, ehren, freyheiten und guten gewohnheiten, die darzu gehören, wie die genant seyn, ohne alle hindernüsz erben und gefahlen sollen mit gantzem und vollkommenen recht auf uns als einem kunig zu Beheimb, Wentzelaen ein kunig zu Beheimb, unsern lieben sun, seine geschwistreiden, Johannsen, marggrafen zu Mähren, unsern lieben brudern, seine kindt, und auf uns und ihr aller eheliche leibes-erben, söhne und töchter, und auf unsere und derselben ehliche erben und erbes-erben ewigklich, die von unsern und ihren leiben ehlichen kommen mögen, ohn alle gefehrte. III. Und auf die rede, dasz die ehgenannte vermachung, ordnung, vereinigung der lande ewigklich in ihren crefften ungehindert und unverruckht bleiben, so haben der obgenannt Johannsz, marggraff zu Mähren, unser lieber bruder, und andere geistliche und weltliche fürsten, graffen und herren mit sambt der gemeinschafft derselben chronen und könig- reichs zu Beheimb, mit willen des durchleuchtigen Wenzelaes, khunigen zu Beheimb, unsers lieben suns, irs herren, nach ihrem landt-recht und löblicher gewohnheit, die ehegenannten Albrechten und Leopulden, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyr und Kerndten, zu kunigen zu Beheimb gekhuert, ob es nach laute der ehegenanten vermächtnüs, ordnung und verainigung der lande zufahlen khemme, also dasz wir, die ehegenanten kunig Wenzla, unser sun, Johannsz marggraff zu Mehren, unser bruder, und unser allen eheliche erben und erbes-erben, sün und töchter, abgiengen und stürben, mit solcher beschayden, dasz dieselben unsere und ihr aller landt und leute, beeden seiten, welchen thail sie aus gefahlen, bleiben sollen ewigklich
Strana 544
544 — bey allen den rechten, freyheiten, gnaden und guten gewohn- heiten, die sy von alter gehabt und hernach gebracht haben, ohn alle gefehrde. IV. In dieser vorgeschriebenen vermachung, ordnung und verainigung der lande, haben wir und sy, beden seiten, wis- zentlich ausgenommen das kunigreich zu Ungarn, mit solcher underschied, ob es kheinem under uns allen oder unsern erben und nachkommen würdten mit des kuniges und der landt- leuthe des kunigreichs zu Ungarn willen, dasz der oder die- selben wohl dasselbig aufnemen mügen, in solcher geschicht, ob derselbe, dem es also wirdtet, und sein erben oder erbes- erben ohne ehliche leibes-erben stürben, dasz es dann auf den andern theil nicht gefahlen solle von wegen der ehege- nanten vermachung, ordnung und vereinigung der lande, sondern es soll fahlen nach willkhür und gewohnheit der landtherren und des landts zu Ungern. V. Auch haben wir und sie, beeden seiten, wissentlich für uns selber und für alle unsere erben und erbes-erben, als vorgeschrieben ist, geschworen einen leyblichen aydt zu den heiligen mit angerürten händen auf das heilig evangelium und auch gelobt und geloben mit unsern treuen fürstlichen wirdig- keit, dasz wir, beeden seiten, wider vorgeschriben vermachung und einigung der landt, mit uns selber noch mit andern leuten, weder mit gericht, noch ohne gericht, noch mit einen andern sachen, des rechten oder gethat, heimlich oder offentlich, immer gethun sollen noch wollen, und auch niemandt verhengen, gestatten oder gunnen, dasz er darwieder thue, in kheiner weise, ohn alle gefehrte. VI. Und wer es, dasz unser ainer, beeden seiten, sich vergesse und immer wider die vermachung, ordnung und einigung der landen icht getheten (dasz Gott für sey und dasz wir nicht getrauen) und ob unser einer, beeden seiten, vormals eine brieff geben hätte oder hernach aine andere brieff geben, die wider diese vorgeschrieben vermachung, ordtnung und einigung der landte in einem weeg weren, die sollen irrig, vernichtet, untuglich, todt und ab seyn und kheine krafft haben noch gewinnen, wenn wir, beeden seiten, ie in solcher geschicht
544 — bey allen den rechten, freyheiten, gnaden und guten gewohn- heiten, die sy von alter gehabt und hernach gebracht haben, ohn alle gefehrde. IV. In dieser vorgeschriebenen vermachung, ordnung und verainigung der lande, haben wir und sy, beden seiten, wis- zentlich ausgenommen das kunigreich zu Ungarn, mit solcher underschied, ob es kheinem under uns allen oder unsern erben und nachkommen würdten mit des kuniges und der landt- leuthe des kunigreichs zu Ungarn willen, dasz der oder die- selben wohl dasselbig aufnemen mügen, in solcher geschicht, ob derselbe, dem es also wirdtet, und sein erben oder erbes- erben ohne ehliche leibes-erben stürben, dasz es dann auf den andern theil nicht gefahlen solle von wegen der ehege- nanten vermachung, ordnung und vereinigung der lande, sondern es soll fahlen nach willkhür und gewohnheit der landtherren und des landts zu Ungern. V. Auch haben wir und sie, beeden seiten, wissentlich für uns selber und für alle unsere erben und erbes-erben, als vorgeschrieben ist, geschworen einen leyblichen aydt zu den heiligen mit angerürten händen auf das heilig evangelium und auch gelobt und geloben mit unsern treuen fürstlichen wirdig- keit, dasz wir, beeden seiten, wider vorgeschriben vermachung und einigung der landt, mit uns selber noch mit andern leuten, weder mit gericht, noch ohne gericht, noch mit einen andern sachen, des rechten oder gethat, heimlich oder offentlich, immer gethun sollen noch wollen, und auch niemandt verhengen, gestatten oder gunnen, dasz er darwieder thue, in kheiner weise, ohn alle gefehrte. VI. Und wer es, dasz unser ainer, beeden seiten, sich vergesse und immer wider die vermachung, ordnung und einigung der landen icht getheten (dasz Gott für sey und dasz wir nicht getrauen) und ob unser einer, beeden seiten, vormals eine brieff geben hätte oder hernach aine andere brieff geben, die wider diese vorgeschrieben vermachung, ordtnung und einigung der landte in einem weeg weren, die sollen irrig, vernichtet, untuglich, todt und ab seyn und kheine krafft haben noch gewinnen, wenn wir, beeden seiten, ie in solcher geschicht
Strana 545
545 mit diesem brieff wissentlich abnemen, vernichten, tödten und widerrufen gäntzlich, und sollen diese vermachung, ordnung und einigung der lande und alle brieffe, die darüber geben sindt, und ir gleiche gegenbrieffe, in allen ihren mainigungen, buncten und articuln von wort zu worte, als sie begriffen sindt, bey ihren crefften ewigklich bleiben. VII. Und darnach durch mehrer sicherheit und be- stättigunge der egenanten sachen, ist für uns als vor einem römischen kayser, seinen hern, willenlich kommen der durch- leuchtige Wentzla zu Böheim, unser lieber suhn, für sich, seine geschwiestrigs, erben und nachkommen, kunige zu Böheim, mit sambt den genanten Johansen, marggraffe zu Mehrn, der crone und des königreichs zu Böheim fürsten, und andere geistliche und weltliche fürsten, graffen, herren und derselben cronen und des kunigreichs zu Böheim an einem theil, die auch mit willen des egenannten ihres kunigs, nach ihrem landrechte und löblicher gewohnheit, die ehegenanten hochgebohrnen Albrechten und Leupoldten, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer, zu Kerndten, unser lieben oheymen, zu künige zu Böheim gekorn haben, ob es nach laute der ehgenanten vermachunge, ordnung und verainigung der land zu fahle komme, also, dasz wir, khunig Wenzla, unser suhn, Johannsz, marggraff zu Mehren, unser bruder, und unser aller erben und erbes-erben, sün und töchter, abgiengen und stürben, und haben uns gebetten, dasz wir den ehgenant hertzogen, die sy also erkohrn haben zu kunigen, geruhetn zu verleihen alles, das die crone und das königreich zu Böheim von dem heiligen römischen reiche zu lehen hat, es sey fürstenthum, herrschafften, landt oder leut. VIII. Und auch sind für uns kommen die hochgebohrnen Albrecht und Leupold, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, unsere liebe oheimb, für sich, ihr erben und nachkommen und ihr fürstenthum, hertzogthum, graff- schafften, herrschafften und lande an dem andern theil, und haben uns auch gebeten, dasz wir den ehgenannten kunig Wenzla zu Böheim, unsern sun, Johannsen, marggraffen zu Mehrern, unsern brudern, geruheten zu verleihen die hertzog Codex jur. boh. II. 1- 35
545 mit diesem brieff wissentlich abnemen, vernichten, tödten und widerrufen gäntzlich, und sollen diese vermachung, ordnung und einigung der lande und alle brieffe, die darüber geben sindt, und ir gleiche gegenbrieffe, in allen ihren mainigungen, buncten und articuln von wort zu worte, als sie begriffen sindt, bey ihren crefften ewigklich bleiben. VII. Und darnach durch mehrer sicherheit und be- stättigunge der egenanten sachen, ist für uns als vor einem römischen kayser, seinen hern, willenlich kommen der durch- leuchtige Wentzla zu Böheim, unser lieber suhn, für sich, seine geschwiestrigs, erben und nachkommen, kunige zu Böheim, mit sambt den genanten Johansen, marggraffe zu Mehrn, der crone und des königreichs zu Böheim fürsten, und andere geistliche und weltliche fürsten, graffen, herren und derselben cronen und des kunigreichs zu Böheim an einem theil, die auch mit willen des egenannten ihres kunigs, nach ihrem landrechte und löblicher gewohnheit, die ehegenanten hochgebohrnen Albrechten und Leupoldten, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer, zu Kerndten, unser lieben oheymen, zu künige zu Böheim gekorn haben, ob es nach laute der ehgenanten vermachunge, ordnung und verainigung der land zu fahle komme, also, dasz wir, khunig Wenzla, unser suhn, Johannsz, marggraff zu Mehren, unser bruder, und unser aller erben und erbes-erben, sün und töchter, abgiengen und stürben, und haben uns gebetten, dasz wir den ehgenant hertzogen, die sy also erkohrn haben zu kunigen, geruhetn zu verleihen alles, das die crone und das königreich zu Böheim von dem heiligen römischen reiche zu lehen hat, es sey fürstenthum, herrschafften, landt oder leut. VIII. Und auch sind für uns kommen die hochgebohrnen Albrecht und Leupold, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, unsere liebe oheimb, für sich, ihr erben und nachkommen und ihr fürstenthum, hertzogthum, graff- schafften, herrschafften und lande an dem andern theil, und haben uns auch gebeten, dasz wir den ehgenannten kunig Wenzla zu Böheim, unsern sun, Johannsen, marggraffen zu Mehrern, unsern brudern, geruheten zu verleihen die hertzog Codex jur. boh. II. 1- 35
Strana 546
— 546 — thum zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, zu Tyrol und zu Habspurg die graffschaffte und alles, das sie von dem ehegenanten römischen reich zu lehen haben, es sey fürstenthum, graffschafften, herrschaften, landt oder leut. IX. Das haben wir durch sunderlich diemuttiger bette willen der ehgenanten fürsten, beeden seiten, und durch des rechten willen, darumb die nachgeschriebenen fürsten und herren gefraget, eines theils zu Prag und ein theil zu Wien, als sie in beeden stetten in unser gegenwirdigkheit gewesen sindt, zu dem ersten die hochgebohrne Rudolffen, hertzogen zu Sachsen, des heiligen reichs ertz-maschalckh, unserm lieben oheimb und fürsten, Otten, marggraffen zu Brandenburg und zu Lausitz, des heiligen reichs ertz-cämmerer, unsern lieben sun und aydem, und die ehrwürdigen Pilgerim, ertz-bischoff zu Saltzburg, Albrechten zu Paszaw, Paulen zu Freysingen, Dieterichen zu Maintz, Lambrechten zu Speyern, Johannes zu Pritzen, Bernhardten zu Nürnberg, Rudolffen zu Verdten und Petern zu Khur, die bischoffen, und hochgebohrnen Albrechten, hertzogen zu Mechelburg, Otten, landtgraffen zu Hessen, und die edlen, Burghardten, burggraffen zu Magdeburg, unsern hoffmeister, Johansen, landtgraffen zu Luttenburg, Ulrich zu Schamberg, Otten zu Ortemburg, Hermann zu Cyli, die graffen, und andere des heiligen reichs fürsten, prälaten, graffen, frey-herren und getreuen, ob wir solche lehen beeden seiten nach der ehgenanten bette billich und durch recht thun und leihen möchten und solten; und dieselben allesambt gemai- niglich haben uns, mit wolbedachtem muthe, khundtlich unter- weiset und mit recht und urtel erfunden und ertheilet, dasz wir solche lehen durch recht leihen möchten und sollten, in aller der masse, als davor ihr bette und begehrung ge- schrieben stehet. X. Und davon um solche redtliche bette, als die vor- genannten kunig Wenzla, unser lieber sun, Johannes marggraff zu Mehren, unser lieber bruder, en einem tail, und die hoch- gebohrnen Albrecht und Leopoldt, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, unsere liebe oheimen und fürsten, an dem andern tail, uns als ein römischer kayser, ihren
— 546 — thum zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, zu Tyrol und zu Habspurg die graffschaffte und alles, das sie von dem ehegenanten römischen reich zu lehen haben, es sey fürstenthum, graffschafften, herrschaften, landt oder leut. IX. Das haben wir durch sunderlich diemuttiger bette willen der ehgenanten fürsten, beeden seiten, und durch des rechten willen, darumb die nachgeschriebenen fürsten und herren gefraget, eines theils zu Prag und ein theil zu Wien, als sie in beeden stetten in unser gegenwirdigkheit gewesen sindt, zu dem ersten die hochgebohrne Rudolffen, hertzogen zu Sachsen, des heiligen reichs ertz-maschalckh, unserm lieben oheimb und fürsten, Otten, marggraffen zu Brandenburg und zu Lausitz, des heiligen reichs ertz-cämmerer, unsern lieben sun und aydem, und die ehrwürdigen Pilgerim, ertz-bischoff zu Saltzburg, Albrechten zu Paszaw, Paulen zu Freysingen, Dieterichen zu Maintz, Lambrechten zu Speyern, Johannes zu Pritzen, Bernhardten zu Nürnberg, Rudolffen zu Verdten und Petern zu Khur, die bischoffen, und hochgebohrnen Albrechten, hertzogen zu Mechelburg, Otten, landtgraffen zu Hessen, und die edlen, Burghardten, burggraffen zu Magdeburg, unsern hoffmeister, Johansen, landtgraffen zu Luttenburg, Ulrich zu Schamberg, Otten zu Ortemburg, Hermann zu Cyli, die graffen, und andere des heiligen reichs fürsten, prälaten, graffen, frey-herren und getreuen, ob wir solche lehen beeden seiten nach der ehgenanten bette billich und durch recht thun und leihen möchten und solten; und dieselben allesambt gemai- niglich haben uns, mit wolbedachtem muthe, khundtlich unter- weiset und mit recht und urtel erfunden und ertheilet, dasz wir solche lehen durch recht leihen möchten und sollten, in aller der masse, als davor ihr bette und begehrung ge- schrieben stehet. X. Und davon um solche redtliche bette, als die vor- genannten kunig Wenzla, unser lieber sun, Johannes marggraff zu Mehren, unser lieber bruder, en einem tail, und die hoch- gebohrnen Albrecht und Leopoldt, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, unsere liebe oheimen und fürsten, an dem andern tail, uns als ein römischer kayser, ihren
Strana 547
547 — herrn, als gleiche, gemeine, verainte und ungesunderte warter gemeiner anfähle nach laut der ehegenanten ver- machung, ordtnung und verainigung der lande diemutigklich gebeten und an aus durch recht gefordert haben und durch desselben rechten willen, dasz darumb in unser khayserlichen gegenwirdigkheit in gericht und urtheil beide zu Prag und zu Wien funden ist, und bey name darum, dasz der ehgenannt Johannsz, marggraff zu Mehren, unser bruder, und andere geistliche und weltliche fürsten, graffen und herren mit sambt der gemainschafft der cronen und des königreichs zu Boheim, die vorgenannten hochgebohrnen Albrechten und Leupolden, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, unsere liebe oheimen, mit willen des durchleuchtigen Wenzlaes, khunig zu Böheim, unsers lieben suns, ihres herrn, nach recht und löblicher gewohnheit des landes zu kunigen zu Böheim einmüthigklich und willigklich erkhoren haben, ob es nach lautung der ehegenannten machung, ordtnung und ver- ainigung der lande zu fahle komme, also, dasz wir, künig Wenzla, unser sun, Johannsz, marggraff zu Mehren, unser bruder, und unser aller erben und erbes-erben, sühne und töchter abgiengen und stürben. XI. Und auch umb das solche vermachung, ordtnung und verainigung der lande entzwischen den genannten fürsten beiden seiten eine ewige sühne und freundschafft bringet, zu ehren, zu dienste und zu würden dem heil. römischen reich, zu ge- mainen nutze und auch zu trost, zu friede und zu gnaden der gemeinen christenheit: XII. So haben wir für uns, römischer khayser und kunig, unser nachkommen, mit wort, gunst, wissen und willen der churfürsten des heiligen reichs, mit wohlbedachtem muthe, mit rechtem wissen und mit volkhummenheit khayserlicher macht dem ehegenannten könige Wenzela, unserm lieben sune, seinen geschwisteren, erben und nachkomen, königen zu Böheim, Johannsen, marchkgraffen zu Mähren, unsern brudern, seinen kindern, erben und nachkommen, marggraffen zu Mehren, an einem theil . . und Albrechten und Leupoldten, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyr und zu Kerndten, iren erben und nach- 35*
547 — herrn, als gleiche, gemeine, verainte und ungesunderte warter gemeiner anfähle nach laut der ehegenanten ver- machung, ordtnung und verainigung der lande diemutigklich gebeten und an aus durch recht gefordert haben und durch desselben rechten willen, dasz darumb in unser khayserlichen gegenwirdigkheit in gericht und urtheil beide zu Prag und zu Wien funden ist, und bey name darum, dasz der ehgenannt Johannsz, marggraff zu Mehren, unser bruder, und andere geistliche und weltliche fürsten, graffen und herren mit sambt der gemainschafft der cronen und des königreichs zu Boheim, die vorgenannten hochgebohrnen Albrechten und Leupolden, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyer und zu Kerndten, unsere liebe oheimen, mit willen des durchleuchtigen Wenzlaes, khunig zu Böheim, unsers lieben suns, ihres herrn, nach recht und löblicher gewohnheit des landes zu kunigen zu Böheim einmüthigklich und willigklich erkhoren haben, ob es nach lautung der ehegenannten machung, ordtnung und ver- ainigung der lande zu fahle komme, also, dasz wir, künig Wenzla, unser sun, Johannsz, marggraff zu Mehren, unser bruder, und unser aller erben und erbes-erben, sühne und töchter abgiengen und stürben. XI. Und auch umb das solche vermachung, ordtnung und verainigung der lande entzwischen den genannten fürsten beiden seiten eine ewige sühne und freundschafft bringet, zu ehren, zu dienste und zu würden dem heil. römischen reich, zu ge- mainen nutze und auch zu trost, zu friede und zu gnaden der gemeinen christenheit: XII. So haben wir für uns, römischer khayser und kunig, unser nachkommen, mit wort, gunst, wissen und willen der churfürsten des heiligen reichs, mit wohlbedachtem muthe, mit rechtem wissen und mit volkhummenheit khayserlicher macht dem ehegenannten könige Wenzela, unserm lieben sune, seinen geschwisteren, erben und nachkomen, königen zu Böheim, Johannsen, marchkgraffen zu Mähren, unsern brudern, seinen kindern, erben und nachkommen, marggraffen zu Mehren, an einem theil . . und Albrechten und Leupoldten, hertzogen zu Oesterreich, zu Steyr und zu Kerndten, iren erben und nach- 35*
Strana 548
548 — khommen an dem andern theil, mit einander samentlich und ewigklich verlichent und verleihen alle der andern fürsten- thum, herzogthum, marggraffschafften, graffschafften, herr schafften, landt und leut als gleichen, gemeinen, verainten und ungesunderten wartern gemainer anfälle, nach laute der ehge- nanten vermachung, ordnung und verainigung der lande, als davor begriffen und beschrieben ist. XIII. Und bestetten auch, confirmiren und befesten wir für uns, römische kheyser und könige, unser nachkhommen, mit wort, gunst, wissen und willen der churfürsten des heiligen reichs als ein römischer kheyser ewi klich die vorgeschriebene vermachung, ordnung und verainigung der landte, in allen ihren mainungen, sinnen, puncten und articuln von wort zu worte, als davor geschrieben stett. Und ob einerley gebrechen des rechten oder gethat, der zierheit und schönheit, die man durch recht in diesen sachen billich gethan und gehalten, helle und lichte, versinnet were, oder durch finsternüsse oder unvernehmlichkeit der sinne und der worte, oder sonst in einer weisz in diesen vermachungen, ordnungen und verainigungen der lande were, den erfüllen wir von sonderlichen gnaden. Mit urkundt dicz briefs versigelt mit unserm khayser- lichen insiegel, der geben ist zu Snoyme nach Christi geburdt dreyzehenhundert jahr, darnach in dem sechs und sechzigsten jahre, an dem nechsten freytage nach dem heiligen auffahrt- tage, unser reiche in dem zwantzigsten und des khayserthumbs in dem zwölfften jahre. (Arch. S. Wenc. — Orig. duo arch. caes. Vindob. — Brandl IX. 431.) 565. Enuntiatio Caroli IV. super positione margra- viorum Moraviae. 1366, 19. Maii. Wir Karl von gotes gnaden romischer keiser, czu allen czeiten merer des reichs und kunig zu Behem, bekennen und tun kunt offenlich mit diesem brieue allen den, die yn sehen oder horen lesen:
548 — khommen an dem andern theil, mit einander samentlich und ewigklich verlichent und verleihen alle der andern fürsten- thum, herzogthum, marggraffschafften, graffschafften, herr schafften, landt und leut als gleichen, gemeinen, verainten und ungesunderten wartern gemainer anfälle, nach laute der ehge- nanten vermachung, ordnung und verainigung der lande, als davor begriffen und beschrieben ist. XIII. Und bestetten auch, confirmiren und befesten wir für uns, römische kheyser und könige, unser nachkhommen, mit wort, gunst, wissen und willen der churfürsten des heiligen reichs als ein römischer kheyser ewi klich die vorgeschriebene vermachung, ordnung und verainigung der landte, in allen ihren mainungen, sinnen, puncten und articuln von wort zu worte, als davor geschrieben stett. Und ob einerley gebrechen des rechten oder gethat, der zierheit und schönheit, die man durch recht in diesen sachen billich gethan und gehalten, helle und lichte, versinnet were, oder durch finsternüsse oder unvernehmlichkeit der sinne und der worte, oder sonst in einer weisz in diesen vermachungen, ordnungen und verainigungen der lande were, den erfüllen wir von sonderlichen gnaden. Mit urkundt dicz briefs versigelt mit unserm khayser- lichen insiegel, der geben ist zu Snoyme nach Christi geburdt dreyzehenhundert jahr, darnach in dem sechs und sechzigsten jahre, an dem nechsten freytage nach dem heiligen auffahrt- tage, unser reiche in dem zwantzigsten und des khayserthumbs in dem zwölfften jahre. (Arch. S. Wenc. — Orig. duo arch. caes. Vindob. — Brandl IX. 431.) 565. Enuntiatio Caroli IV. super positione margra- viorum Moraviae. 1366, 19. Maii. Wir Karl von gotes gnaden romischer keiser, czu allen czeiten merer des reichs und kunig zu Behem, bekennen und tun kunt offenlich mit diesem brieue allen den, die yn sehen oder horen lesen:
Strana 549
549 — Alleine das sei, daz czwischen uns, dem durchleuchtigen Wenczlaw, kunige zu Behem, unserm lieben sune, und dem hochgebornen Johansen marggrafen czu Merhern, unserm lieben bruder, an eynen teyl, und den hochgebornen Albrechten und Leupolden herczogen zu Osterreich, zu Steyer und zu Kernden ec. unsern lieben sunen, an dem andern teil, eyne vermachunge, ordenunge und vereynunge unser aller furstentum, herschefte und lande gemachet und verbriefet sey, und die kurfürsten des heiligen reiches beide, geistliche und werltliche, von uns allen dorumb gebeten sein, daz sie czu den genanten ver- machunge, ordenunge und vereynunge der lande und zu den briefen die doruber geben sint, ire gunst, willen und wort geben wellen, und sie ouch dasselbe tun werden, als wir uns des mit hilfe Gotes genczlichen versehen. Doch ist unser mey- nunge und leutern das mit keiserlicher mechte vollenkumenheit, daz dorumb der egenante hochgeborne Johans, marggrafe czu Merhern, unser lieber bruder, seine kint, erben und nachkomen, marggrafen czu Merhern, von wegen derselben marggrafschaft dem römischen reiche und den kurfürsten nichtes verbunden sein in dheineweis, und daz sie mit niemanden anders zu tun haben und zu niemanden anders zuvorsicht haben sullen, nur alleine zu kungen czu Behem, iren lebenherren. Auch meynen und wollen wir, das nach allen teidingen, der wir mit den egenanten herczogen czu Osterreich und mit andern fursten ubereynkomen sein, wie sich die ver- laufen haben und vorbriefet sein oder furbaz geschehen und vorbriefet wurden, allewege sulche brieve, als der egenante marggraff Johans, unser lieber bruder, von uns hat über die marggrafschaft czu Merhern, die ym in der teilunge worden sein, und alle ander brieve, die er von uns hat, in allen iren meynungen, sinnen, pungten und artikeln, von worte czu worte, als sie begriffen sein, ganz und unverruket in iren kreften stetlichen und eweclichen bleiben sullen. Mit urkund dicz briefs vorsigelt mit unserm keiserlichen insigel, der geben ist zu Snayme, nach Christus geburte dreuczenhundert jar, dornoch in dem sechs und sechcigsten
549 — Alleine das sei, daz czwischen uns, dem durchleuchtigen Wenczlaw, kunige zu Behem, unserm lieben sune, und dem hochgebornen Johansen marggrafen czu Merhern, unserm lieben bruder, an eynen teyl, und den hochgebornen Albrechten und Leupolden herczogen zu Osterreich, zu Steyer und zu Kernden ec. unsern lieben sunen, an dem andern teil, eyne vermachunge, ordenunge und vereynunge unser aller furstentum, herschefte und lande gemachet und verbriefet sey, und die kurfürsten des heiligen reiches beide, geistliche und werltliche, von uns allen dorumb gebeten sein, daz sie czu den genanten ver- machunge, ordenunge und vereynunge der lande und zu den briefen die doruber geben sint, ire gunst, willen und wort geben wellen, und sie ouch dasselbe tun werden, als wir uns des mit hilfe Gotes genczlichen versehen. Doch ist unser mey- nunge und leutern das mit keiserlicher mechte vollenkumenheit, daz dorumb der egenante hochgeborne Johans, marggrafe czu Merhern, unser lieber bruder, seine kint, erben und nachkomen, marggrafen czu Merhern, von wegen derselben marggrafschaft dem römischen reiche und den kurfürsten nichtes verbunden sein in dheineweis, und daz sie mit niemanden anders zu tun haben und zu niemanden anders zuvorsicht haben sullen, nur alleine zu kungen czu Behem, iren lebenherren. Auch meynen und wollen wir, das nach allen teidingen, der wir mit den egenanten herczogen czu Osterreich und mit andern fursten ubereynkomen sein, wie sich die ver- laufen haben und vorbriefet sein oder furbaz geschehen und vorbriefet wurden, allewege sulche brieve, als der egenante marggraff Johans, unser lieber bruder, von uns hat über die marggrafschaft czu Merhern, die ym in der teilunge worden sein, und alle ander brieve, die er von uns hat, in allen iren meynungen, sinnen, pungten und artikeln, von worte czu worte, als sie begriffen sein, ganz und unverruket in iren kreften stetlichen und eweclichen bleiben sullen. Mit urkund dicz briefs vorsigelt mit unserm keiserlichen insigel, der geben ist zu Snayme, nach Christus geburte dreuczenhundert jar, dornoch in dem sechs und sechcigsten
Strana 550
550 — jare, an dem nechsten dynstage vor dem heiligen pfingstage, unser reiche in dem czwanzigsten und des keisertums in dem czwelften jare. (Orig. arch. Stat. Moraviae, inter Privilegia n. 12. Pelzel, K. Karl IV. n. CCLXXXVII. — Brandl IX. 432.) 566. Enuntiatio archiepiscopi Moguntinensis, unioni hereditariae inter Boemiam et Austriam electorum no- mine consentientis. — 1366, 18. Junii. (Eltvillae.) (Arch. S. Wenc. — Brandl IX. 434.) 567. Episcopus Herbipolensis regno et coronae Boemiae vendit oppidum Ypphofen cum tribus castris. 1366, 20. Augusti. (Herbipoli.) List Albrechta biskupa Würzburského, že spravedlivým trhem prodal ciesaři K., králi V. a budúcím kralóm českým dědičně městečko Yphofen. a zámky Swamberg, Nuwenberg, Hohenburg, s městečkem Bibert s dvorem za LX tisíc kop. (A. K. — Pelzel K. Karl, CCLXIX.) 568. Consensus Caroli Imp. et archiep. Mogunt. circa Heydensfeld pro rege Wenceslaó emendo. 1366, 25. Septembris. (Würzburg.) List ciesaře Karla, v kterém povolenie dává jakožto hlava Říše- králi Vácslavovi, aby mohl dědičně kúpiti Haytingsfeld a jiné zbožie (Moin-Bernheim, Briesendorf etc.), které bylo Albrechtovi biskupu Würz- burskému zastaveno. List Gerlacha arcibiskupa, že s povolením ciesaře K. král Vácslav Haydinsfeld a Moin-Bernheim zdíti a hraditi může. (Ib. 27. Sept.) (A. K. — Lunig I. n. CCLXVII. et CCLXIX.) 569. Enuntiatio Wenceslai ducis Luxemburgensis super ducatibus suis. 1366, 27. Octobris. A. 1366 d. Imperator in Nurenberch constituit vicarium generalem. S. Imp. per Alamaniam Wenceslanm Brabantiae ac Lucemburgensem ducem.
550 — jare, an dem nechsten dynstage vor dem heiligen pfingstage, unser reiche in dem czwanzigsten und des keisertums in dem czwelften jare. (Orig. arch. Stat. Moraviae, inter Privilegia n. 12. Pelzel, K. Karl IV. n. CCLXXXVII. — Brandl IX. 432.) 566. Enuntiatio archiepiscopi Moguntinensis, unioni hereditariae inter Boemiam et Austriam electorum no- mine consentientis. — 1366, 18. Junii. (Eltvillae.) (Arch. S. Wenc. — Brandl IX. 434.) 567. Episcopus Herbipolensis regno et coronae Boemiae vendit oppidum Ypphofen cum tribus castris. 1366, 20. Augusti. (Herbipoli.) List Albrechta biskupa Würzburského, že spravedlivým trhem prodal ciesaři K., králi V. a budúcím kralóm českým dědičně městečko Yphofen. a zámky Swamberg, Nuwenberg, Hohenburg, s městečkem Bibert s dvorem za LX tisíc kop. (A. K. — Pelzel K. Karl, CCLXIX.) 568. Consensus Caroli Imp. et archiep. Mogunt. circa Heydensfeld pro rege Wenceslaó emendo. 1366, 25. Septembris. (Würzburg.) List ciesaře Karla, v kterém povolenie dává jakožto hlava Říše- králi Vácslavovi, aby mohl dědičně kúpiti Haytingsfeld a jiné zbožie (Moin-Bernheim, Briesendorf etc.), které bylo Albrechtovi biskupu Würz- burskému zastaveno. List Gerlacha arcibiskupa, že s povolením ciesaře K. král Vácslav Haydinsfeld a Moin-Bernheim zdíti a hraditi může. (Ib. 27. Sept.) (A. K. — Lunig I. n. CCLXVII. et CCLXIX.) 569. Enuntiatio Wenceslai ducis Luxemburgensis super ducatibus suis. 1366, 27. Octobris. A. 1366 d. Imperator in Nurenberch constituit vicarium generalem. S. Imp. per Alamaniam Wenceslanm Brabantiae ac Lucemburgensem ducem.
Strana 551
551 — Wir Wentzlau, von Gottes gnaden hertzog zu Luzem- burg, zu Brabant und zu Limburg, von wegen des allerdurch- leuchtigsten fursten und herrn, hernn Karls Romischen keisers, zu allen zeiten merers des Reichs und kunigs zu Beheim, unsers lieben gnaedigen herrn, in Teutschen landen u. in allen andern craiszen u. gebieten, die disseit des Lampartischen gebirges gelegen sind, gemeiner vicarius etc. bekennen u. thun kund offendlich mit diesem brieff allen den, die ihn sehen oder hören lesen: Wann der ehegenandte unser gnediger herr als ein römischer keiser, durch sunderlich sein keiserlich gnade uns seinen u. des heil. Reichs gemeinen vicarien gemachet hat in den ehegenandten landen u. uns u. unser erben u. nach- komben alle anfelle, die von dem tage, als seine briefe geben sindt, die wir darüber haben, jenseiten des Reyns im u. dem heil. Reiche ledig werden oder leichte, itzund im u. dem Reiche vorfallen weren, es seien furstenthumb, graffschaffte, herschaffte oder sunst andere güter, wie man die benennen mag mit eigentlichen sunderlichen worten, aussgenomben den steten, burgken, landen u. leuten, die in Elsassen u. anderswo uber Reyn die hochgebornen fursten u. herrn herczogen zu Oster- reich, zu Steyer u. zu Carndten haben; wann dem ehegenandten unserm herrn als einem kunige zu Beheim, seinen erben u. nachkomben, kunigen zu Beheim, dem konigreiche u. der cronen daselbst u. dem hochgebornen fursten, herrn Johansen, markgrauen zu Merhern, unserm lieben bruder, seinen, kunigen, erben u. nachkomben dieselben lande, leute u. güter vormals mit briefen u. mit redlicher kundschafft recht u. redlichen vermachet sein, in solcher meinung, dass wir u. unser eeliche leibserben alle andere solcher furstenthumbe, graffschaffte, herschaffte u. ander gut, als davor begriffen ist, uns selber erblich u. ewiglich be- halten sollen. Mit solcher bescheidenheit, ob es zu solchen schulden keme (da Gott für sey), dass wir also stürben, dass wir eeliche leibserben hinter uns nicht liessen, dass denn das ehegenandt unser herzogthumb zu Luzemburg mit allen den-
551 — Wir Wentzlau, von Gottes gnaden hertzog zu Luzem- burg, zu Brabant und zu Limburg, von wegen des allerdurch- leuchtigsten fursten und herrn, hernn Karls Romischen keisers, zu allen zeiten merers des Reichs und kunigs zu Beheim, unsers lieben gnaedigen herrn, in Teutschen landen u. in allen andern craiszen u. gebieten, die disseit des Lampartischen gebirges gelegen sind, gemeiner vicarius etc. bekennen u. thun kund offendlich mit diesem brieff allen den, die ihn sehen oder hören lesen: Wann der ehegenandte unser gnediger herr als ein römischer keiser, durch sunderlich sein keiserlich gnade uns seinen u. des heil. Reichs gemeinen vicarien gemachet hat in den ehegenandten landen u. uns u. unser erben u. nach- komben alle anfelle, die von dem tage, als seine briefe geben sindt, die wir darüber haben, jenseiten des Reyns im u. dem heil. Reiche ledig werden oder leichte, itzund im u. dem Reiche vorfallen weren, es seien furstenthumb, graffschaffte, herschaffte oder sunst andere güter, wie man die benennen mag mit eigentlichen sunderlichen worten, aussgenomben den steten, burgken, landen u. leuten, die in Elsassen u. anderswo uber Reyn die hochgebornen fursten u. herrn herczogen zu Oster- reich, zu Steyer u. zu Carndten haben; wann dem ehegenandten unserm herrn als einem kunige zu Beheim, seinen erben u. nachkomben, kunigen zu Beheim, dem konigreiche u. der cronen daselbst u. dem hochgebornen fursten, herrn Johansen, markgrauen zu Merhern, unserm lieben bruder, seinen, kunigen, erben u. nachkomben dieselben lande, leute u. güter vormals mit briefen u. mit redlicher kundschafft recht u. redlichen vermachet sein, in solcher meinung, dass wir u. unser eeliche leibserben alle andere solcher furstenthumbe, graffschaffte, herschaffte u. ander gut, als davor begriffen ist, uns selber erblich u. ewiglich be- halten sollen. Mit solcher bescheidenheit, ob es zu solchen schulden keme (da Gott für sey), dass wir also stürben, dass wir eeliche leibserben hinter uns nicht liessen, dass denn das ehegenandt unser herzogthumb zu Luzemburg mit allen den-
Strana 552
552 — selben furstenthumben, graffschafften, herschafften u. gütern, die also u. in solcher weise, als davor begriffen ist, vorfielen oder sich verfallen hetten, auf den ehegenandten unsern herrn, den keyser, als einen kunig zu Beheimb u. seine kindt nach recht u. gewohnheit unsers herzogthums u. des landes zu Luzemburg lediglich, erbliglich u. on alle hindernusse fallen sollen. Mit urkund dits briefes versiegelt mit unserm insiegel, geben zu Nürnberg nach Chr. geburt dreizehen hundert jahr, darnach in dem sechs u. sechzigsten jahr, am St. Simons u. Judas abendt, der heil. zwölffboten. (Lunig I. CCLXX.) 570. Litterae obligatoriae burgraviorum Norm- bergensium. 1366, mense Octobri. (Normbergae.) List purkrabi Fridricha Normberského, kdež se zavazuje ciesaři Karlovi a budúcím jeho, kralóm českým, že jemu má raden a pomocen býti po všecky časy i jeho budúcí, purkrabí Normberští. List Fridricha purkrabi Normberského, kdež sebe, dědice i budúcí poddává v obranu Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím věčně, a jim pomáhati. List Fridricha purkrabi Normberského, v němž vyznává, jakož otec jeho a strýc zapsali sú se ciesaři Karlovi, a králi Vácslavovi že to všecko zdržeti chce. (A. K.) List Albrechta a Fridricha purkrabí Normberských ze dne 31. máje 1358, že jest jim ciesař K. potvrdil jich práv co v Říši mají a že to po- tvrzení má bez škody býti, což králové čeští mají v Bavořích i v jiných zemích německých, a že mají v tom radni a pomocni býti kralóm českým, aby při tom věčně zachováni byli. (A. K.) 571. Castri Prichsendorf emptio. 1366, 16. Decembris. (Sulzbach.) Die bruder Fuchs v. Dornheim verkaufen K. Karl IV. u. der krone Böhmen ihre burg Prichsendorf in Franken um 6500 pfund heller. (Arch. S. Wenc.)
552 — selben furstenthumben, graffschafften, herschafften u. gütern, die also u. in solcher weise, als davor begriffen ist, vorfielen oder sich verfallen hetten, auf den ehegenandten unsern herrn, den keyser, als einen kunig zu Beheimb u. seine kindt nach recht u. gewohnheit unsers herzogthums u. des landes zu Luzemburg lediglich, erbliglich u. on alle hindernusse fallen sollen. Mit urkund dits briefes versiegelt mit unserm insiegel, geben zu Nürnberg nach Chr. geburt dreizehen hundert jahr, darnach in dem sechs u. sechzigsten jahr, am St. Simons u. Judas abendt, der heil. zwölffboten. (Lunig I. CCLXX.) 570. Litterae obligatoriae burgraviorum Norm- bergensium. 1366, mense Octobri. (Normbergae.) List purkrabi Fridricha Normberského, kdež se zavazuje ciesaři Karlovi a budúcím jeho, kralóm českým, že jemu má raden a pomocen býti po všecky časy i jeho budúcí, purkrabí Normberští. List Fridricha purkrabi Normberského, kdež sebe, dědice i budúcí poddává v obranu Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím věčně, a jim pomáhati. List Fridricha purkrabi Normberského, v němž vyznává, jakož otec jeho a strýc zapsali sú se ciesaři Karlovi, a králi Vácslavovi že to všecko zdržeti chce. (A. K.) List Albrechta a Fridricha purkrabí Normberských ze dne 31. máje 1358, že jest jim ciesař K. potvrdil jich práv co v Říši mají a že to po- tvrzení má bez škody býti, což králové čeští mají v Bavořích i v jiných zemích německých, a že mají v tom radni a pomocni býti kralóm českým, aby při tom věčně zachováni byli. (A. K.) 571. Castri Prichsendorf emptio. 1366, 16. Decembris. (Sulzbach.) Die bruder Fuchs v. Dornheim verkaufen K. Karl IV. u. der krone Böhmen ihre burg Prichsendorf in Franken um 6500 pfund heller. (Arch. S. Wenc.)
Strana 553
553 — 572. Obligatio archiepiscopi Moguntinensis. 1366. List Gerlacha arcibiskupa Mohutského i všie kapitoly, kdež se zavazují Karlovi a Vácslavovi králi českému i koruně české, dědicóm i budúcím, věčně, jich dobrého hleděti, proti všem, žádného nevymiňujíc, pomocni býti. (A. K.) 573. Diversorum bonorum infeudatio. 1366. List Henrycha z Weisskukel, že drží pod manstvie dvuor Huort od ciesaře K., budúcích kraluov českých i koruny české. (A. K.) List Kunrata z Regeldorfu, že od ciesaře K. jakožto krále českého léno přijal na zbožie Reprechtesreut, Seybotenreut, Tieffengraben. (A. K.) List Hanuše z Kaltenbrun, že drží pod manstvie dvory Ubelsperg od ciesaře K. a budúcích kralóv českých. (A. K.) List Albrechta z Hohenfels, že ciesaři K. a králi V. i budúcím kralóm českým a koruně dobrovolně s zámkem Hohenfels i městem a Mühlthal se vším svým statkem poddává se k věčnosti k manství. Z /List Oldřichuov lantkrabi z Laytmberka, že s svým zámkem Peczen- stein má pod manstvie krále K. i budúcích kralóv českých býti. (A. K.) Dvuor Zuentenfryd. Jindřich z Eppenweilu vyznává, že přijal od ciesaře K. léno na dvuor Zuentenfryd. (A. K.) 574. Emptio Heydensfeldae, Prysendorfii etc. 1367, 1. Januarii. (Würzburgae.) List ciesaře Karla, kdež potvrzuje trhu králem Vácslavem učině- ného na Heydingsfeldu a jiných věcech (na víně, penězích, obilí), že věčně králi českému a k koruně příslušeti má. List ciesaře Karla, že král Vácslav sobě, dědicóm i budúcím kralóm českým kaupil Haydensfeld, Prysendorf, Wilsheim tvrz v biskupství Würz- burském, a z těch léno vzal a bráti má od Říše. V tom také listu ciesařskú mocí dává králi V. a budúcím českým kraluom mnohé zvlášt- nosti a veysady. Principes electores consentiunt investitioni regis Wenceslai de bonis Haydingsfeld et Prysendorf: Litterae Gerlachi Mogunt. (ddo. 8. Jan.) — Engel- brechti Colon. (s. 1. et d.) — Ruperti sen. com. pal. et Rudolfii ducis Sax. ddo. 8. Jan. — Cunonis Trevir. ddo 6. Jan. 1368. — Ottonis march. Brandeburg. ddo. 9. Jan. 1368. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXXII., CCLXIX.)
553 — 572. Obligatio archiepiscopi Moguntinensis. 1366. List Gerlacha arcibiskupa Mohutského i všie kapitoly, kdež se zavazují Karlovi a Vácslavovi králi českému i koruně české, dědicóm i budúcím, věčně, jich dobrého hleděti, proti všem, žádného nevymiňujíc, pomocni býti. (A. K.) 573. Diversorum bonorum infeudatio. 1366. List Henrycha z Weisskukel, že drží pod manstvie dvuor Huort od ciesaře K., budúcích kraluov českých i koruny české. (A. K.) List Kunrata z Regeldorfu, že od ciesaře K. jakožto krále českého léno přijal na zbožie Reprechtesreut, Seybotenreut, Tieffengraben. (A. K.) List Hanuše z Kaltenbrun, že drží pod manstvie dvory Ubelsperg od ciesaře K. a budúcích kralóv českých. (A. K.) List Albrechta z Hohenfels, že ciesaři K. a králi V. i budúcím kralóm českým a koruně dobrovolně s zámkem Hohenfels i městem a Mühlthal se vším svým statkem poddává se k věčnosti k manství. Z /List Oldřichuov lantkrabi z Laytmberka, že s svým zámkem Peczen- stein má pod manstvie krále K. i budúcích kralóv českých býti. (A. K.) Dvuor Zuentenfryd. Jindřich z Eppenweilu vyznává, že přijal od ciesaře K. léno na dvuor Zuentenfryd. (A. K.) 574. Emptio Heydensfeldae, Prysendorfii etc. 1367, 1. Januarii. (Würzburgae.) List ciesaře Karla, kdež potvrzuje trhu králem Vácslavem učině- ného na Heydingsfeldu a jiných věcech (na víně, penězích, obilí), že věčně králi českému a k koruně příslušeti má. List ciesaře Karla, že král Vácslav sobě, dědicóm i budúcím kralóm českým kaupil Haydensfeld, Prysendorf, Wilsheim tvrz v biskupství Würz- burském, a z těch léno vzal a bráti má od Říše. V tom také listu ciesařskú mocí dává králi V. a budúcím českým kraluom mnohé zvlášt- nosti a veysady. Principes electores consentiunt investitioni regis Wenceslai de bonis Haydingsfeld et Prysendorf: Litterae Gerlachi Mogunt. (ddo. 8. Jan.) — Engel- brechti Colon. (s. 1. et d.) — Ruperti sen. com. pal. et Rudolfii ducis Sax. ddo. 8. Jan. — Cunonis Trevir. ddo 6. Jan. 1368. — Ottonis march. Brandeburg. ddo. 9. Jan. 1368. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXXII., CCLXIX.)
Strana 554
554 — 575. Munitionis Prysendorf emptio venditio. 1367, 18. Januarii. (Wurzburgae.) List Albrechta, kanovníka Würzburského a bratří jeho, kdež ciesaři K. jakožto českému králi, dědicóm i budúcím českým kralóm prodávají Prysendorf tvrz a ves a odříkají se všeho práva svého, dědicuov i budúcích svých, což tu mají. Dva listy Albrechta, biskupa Wyrczpurského a kapitoly, kdež se zavazují i budúcí kanovníky, že králi V. i budúcím kralôm českým v Haydnsfeldu, Pernheim, Prisendorfu a v jich příslušenství žádné pře- kážky v ničemž nechtějí činiti. (Arch. S. Wenc.) 576. Arcis Michelsfeld emptio. 1367, 31. Januarii. List Henrycha a Hanuše bratří z Moinberka, jímž vyznávají, kterak ciesař K. jakžto král český zámek Michelsfeld (Frankenland) od nich kúpil za XX funtuov haléřuov. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. u. CCLXXIII) 577. Munitionis Drewe infeudatio. 1367, 21. Martii. (Pragae.) List Henrycha z Plavna Raysuov, že jest přijal tvrzi Dröve pod léno od krále a koruny české a že jest ciesaři K. jakožto králi českému povinnost učinil i jeho potomci budúcně sú povinni činiti a z toho- léno bráti. Druhý list v táž slova a téhož datum. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLXXV.) 578. Litterae Henrici Reus de Plavno super vendi- tione Reichenbach etc. 1367, 21. Martii. List pana Henrycha Raysa z Plavna, že jest prodal ciesaři K. i jeho dědicóm, kralóm českým, Reichenbach, Bocau (Vrotschov), Ober- Reichenbach, Kundratstorf, Brymae a Schönbach k dědictví. A druhý list téhož pána Henrycha rovně v táž slova i téhož léta. (A. K.)
554 — 575. Munitionis Prysendorf emptio venditio. 1367, 18. Januarii. (Wurzburgae.) List Albrechta, kanovníka Würzburského a bratří jeho, kdež ciesaři K. jakožto českému králi, dědicóm i budúcím českým kralóm prodávají Prysendorf tvrz a ves a odříkají se všeho práva svého, dědicuov i budúcích svých, což tu mají. Dva listy Albrechta, biskupa Wyrczpurského a kapitoly, kdež se zavazují i budúcí kanovníky, že králi V. i budúcím kralôm českým v Haydnsfeldu, Pernheim, Prisendorfu a v jich příslušenství žádné pře- kážky v ničemž nechtějí činiti. (Arch. S. Wenc.) 576. Arcis Michelsfeld emptio. 1367, 31. Januarii. List Henrycha a Hanuše bratří z Moinberka, jímž vyznávají, kterak ciesař K. jakžto král český zámek Michelsfeld (Frankenland) od nich kúpil za XX funtuov haléřuov. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. u. CCLXXIII) 577. Munitionis Drewe infeudatio. 1367, 21. Martii. (Pragae.) List Henrycha z Plavna Raysuov, že jest přijal tvrzi Dröve pod léno od krále a koruny české a že jest ciesaři K. jakožto králi českému povinnost učinil i jeho potomci budúcně sú povinni činiti a z toho- léno bráti. Druhý list v táž slova a téhož datum. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLXXV.) 578. Litterae Henrici Reus de Plavno super vendi- tione Reichenbach etc. 1367, 21. Martii. List pana Henrycha Raysa z Plavna, že jest prodal ciesaři K. i jeho dědicóm, kralóm českým, Reichenbach, Bocau (Vrotschov), Ober- Reichenbach, Kundratstorf, Brymae a Schönbach k dědictví. A druhý list téhož pána Henrycha rovně v táž slova i téhož léta. (A. K.)
Strana 555
555 — 579. Nobilium de Schonenburg exemptio. 1367, 1. et 2. Junii. (Cadanae.) 14 Carolus IV. nobiles Bernardum et Hermannum de Schonenburg ipsorumque subditos in bonis castri Hassenstein, feudalis coronae regni B., residentes a jurisdictione czudariorum provincialium eximit. K. Karl IV. als könig v. Böhmen verspricht die brüder Bernhard u. Hermann v. Schonburg in ihrem rechte zur burg Hassenstein vor allen ansprüchen der kinder Friedrichs v. Schönburg zu schützen. (Arch. S. Wenc.) 580. Častri et civitatis Stolberg emptio cum infeudatione. 1367, 2. Junii. (Cadanae.) List panuov Šumburkuov, že sú prodali hrad a město své Stolberg králi V., králi českému, s povoleniem ciesaře K. List ciesaře Karla, kterýmž dává povolenie Šumburkóm ku prodání zámku Stolberka králi V, českému i budúcím kralóm českým pod věčné léno. (A. K. — Lunig I. n. CCLXXXI.—II.) 581. Castrum Drevkov jure feodali spectat ad marchionatum Lusicensem. 1367, 21. Junii. (Bernow.) List Albrechta z Pechithal, že jest s zámkem Drevkov (al. Freu- dekop a Prilwitz) manem markrabstvie lužického a že má vždycky zámek otevřín býti témuž markrabství. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 582. Attestum Preclai episcopi Wratislaviensis super donatione ducatus Wratislaviensis. 1367, 17. Augusti. List biskupa Preclava Vratislavského a kapitoly, že Henrych knieže- Vratislavské šesté a poslední dal kniežetstvie Vratislavské králi Janovi českému i budúcím kralóm českým. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, Jacobus de Paczkow praepositus, Theodoricus decanus, Simon scholasticus, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis, publice recognoscimus pro-
555 — 579. Nobilium de Schonenburg exemptio. 1367, 1. et 2. Junii. (Cadanae.) 14 Carolus IV. nobiles Bernardum et Hermannum de Schonenburg ipsorumque subditos in bonis castri Hassenstein, feudalis coronae regni B., residentes a jurisdictione czudariorum provincialium eximit. K. Karl IV. als könig v. Böhmen verspricht die brüder Bernhard u. Hermann v. Schonburg in ihrem rechte zur burg Hassenstein vor allen ansprüchen der kinder Friedrichs v. Schönburg zu schützen. (Arch. S. Wenc.) 580. Častri et civitatis Stolberg emptio cum infeudatione. 1367, 2. Junii. (Cadanae.) List panuov Šumburkuov, že sú prodali hrad a město své Stolberg králi V., králi českému, s povoleniem ciesaře K. List ciesaře Karla, kterýmž dává povolenie Šumburkóm ku prodání zámku Stolberka králi V, českému i budúcím kralóm českým pod věčné léno. (A. K. — Lunig I. n. CCLXXXI.—II.) 581. Castrum Drevkov jure feodali spectat ad marchionatum Lusicensem. 1367, 21. Junii. (Bernow.) List Albrechta z Pechithal, že jest s zámkem Drevkov (al. Freu- dekop a Prilwitz) manem markrabstvie lužického a že má vždycky zámek otevřín býti témuž markrabství. (A. K. — Arch. S. Wenc.) 582. Attestum Preclai episcopi Wratislaviensis super donatione ducatus Wratislaviensis. 1367, 17. Augusti. List biskupa Preclava Vratislavského a kapitoly, že Henrych knieže- Vratislavské šesté a poslední dal kniežetstvie Vratislavské králi Janovi českému i budúcím kralóm českým. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, Jacobus de Paczkow praepositus, Theodoricus decanus, Simon scholasticus, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis, publice recognoscimus pro-
Strana 556
556 — nobis et successoribus nostris et fatemur tenore praesentium universis tam praesentibus quam posteritati, quod b. m. illustris princeps, d. Heinricus olim dux Wr. sextus et ultimus, qui a prima fundatione hereditaria a suis progenitoribus dictam civi- tatem et ducatum Wr. juste, rite, rationabiliter et libere pos- sedit, dictam civitatem et ducatum magnifico principi, d. Joanni regi B, regno et coronae ejusdem regni, necnon here- dibus et successoribus suis, regibus B., rite, rationabiliter et juridice donavit, per eos perpetuis temporibus libere possi- dendum. Idcirco recognoscimus, dictos reges B esse veros et legitimos dominos civitatis et ducatus Wr. praedictorum. In cujus . . . Datum Wratislaviae, decima septima die mensis Augusti a. D. 1367. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 75.) 583. Episcopus Vratislaviensis cum capitulo re- signant juribus suis in ducatu Vratislaviensi. 1367, 17. Augusti. Biskupa Vratislavského a kapitoly oderčeni spravedlnosti své na Vratislav. List Preclava biskupa a kapitoly Vr., že na město Vratislav žádných listů nemají a jestližeby potom někteří nalezeni byli, že nemají žádné moci mieti. In nomine Domini amen. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, J. de P. praepositus, Th. decanus, S. scolasticus, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis. tenore praesentium profi- temur universis, quod licet ad invictissimum principem et dominum nostrum, d. Karolum Rom. Imp. s. a. et Boemiae regem, quadam esset relatione deductum, quod quasdam literas, virtute quarum jus nobis et ecclesiae quoad civitatem Wrat. competeret, haberemus : nos tamen haec omnia tollere cupientes, tenore praesentium publice recognoscimus universis, nullas nos tales habuisse nec habere literas super civitate
556 — nobis et successoribus nostris et fatemur tenore praesentium universis tam praesentibus quam posteritati, quod b. m. illustris princeps, d. Heinricus olim dux Wr. sextus et ultimus, qui a prima fundatione hereditaria a suis progenitoribus dictam civi- tatem et ducatum Wr. juste, rite, rationabiliter et libere pos- sedit, dictam civitatem et ducatum magnifico principi, d. Joanni regi B, regno et coronae ejusdem regni, necnon here- dibus et successoribus suis, regibus B., rite, rationabiliter et juridice donavit, per eos perpetuis temporibus libere possi- dendum. Idcirco recognoscimus, dictos reges B esse veros et legitimos dominos civitatis et ducatus Wr. praedictorum. In cujus . . . Datum Wratislaviae, decima septima die mensis Augusti a. D. 1367. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 75.) 583. Episcopus Vratislaviensis cum capitulo re- signant juribus suis in ducatu Vratislaviensi. 1367, 17. Augusti. Biskupa Vratislavského a kapitoly oderčeni spravedlnosti své na Vratislav. List Preclava biskupa a kapitoly Vr., že na město Vratislav žádných listů nemají a jestližeby potom někteří nalezeni byli, že nemají žádné moci mieti. In nomine Domini amen. Nos Preczlaus D. gr. episcopus, J. de P. praepositus, Th. decanus, S. scolasticus, totumque capitulum ecclesiae Wratislaviensis. tenore praesentium profi- temur universis, quod licet ad invictissimum principem et dominum nostrum, d. Karolum Rom. Imp. s. a. et Boemiae regem, quadam esset relatione deductum, quod quasdam literas, virtute quarum jus nobis et ecclesiae quoad civitatem Wrat. competeret, haberemus : nos tamen haec omnia tollere cupientes, tenore praesentium publice recognoscimus universis, nullas nos tales habuisse nec habere literas super civitate
Strana 557
557 — Wrat. praedicta, exnunc volumus, quodsi quae literae tales vel instrumenta aliqua inposterum apparerent, nullius sint roboris vel momenti. In cujus . . . Datum Wratislaviae XVII. die mensis Augusti a. D. 1367. (A. K. — Grünhagen I. 74.) e Aa 584. Emptio venditio marchiae Lusicensis, salvo jure duci Svidnicensi competente. 1367, 11. Octobris. (Gubin.) Otto markgraf zu Brandenburg u. herzog in Baiern, verkauft seinem schwager, könig Wenzel u. der krone Böhmen auf ewige zeiten die marke u. das furstentum zu Lusitz, eigen als eigen, lehen als lehen, mit den steten u. hausern: Lukow hus u. stat, Gubin die stat u. das frowencloster doselbes, Sommeruelt hus u. stat, Bernewalt das hus, Newen-celle u. Doberlug die closter, Beskow, Storkow, Buchholtz, Fridlant, Lubras, Lubin, die Peytze, Boransdorff, Sonnenwalt, den Tüptz, Schenken- dorff, den Saar, den Sees, Ilburg hus u. stat, Elsterwerde, Muckemberg, Lubenow, Golsin, Reichenwalt, Kotbuzz hus u. stat, den von Ilburg, des Liebenwerde was, mit den vesten Furste, Drebekow, Kalow u. Vinster- walde, um 21.000 mark lotiges silbers Erfurtiges brandes u. gewichtes u. um 21.000 schock grosser pfenninge Prager muncze. Unschaedlich dem fursten, hern hern Bolken, hertzogen zu Slesien, herrn zu der Swidnitz u. zu dem Jawer, in allen seinen rechten, her- schefften u. besitzungen der marke u. furstentums czu Lusitz u. irer czugehorungen, die er sine lebetage innehaben, nuczen u. nieczen hat. List Bolka kniežete slezského, markrabi lužického, jímž slibuje trh zdržeti, kterýž sú král Vácslav a Ota markrabi brandeburský mezi sebú učinili. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLVII. Riedel II. 2.) — 585. Castri Hassistein infeudatio. 1367, 3. Decembris. (Pragae.) Q e .5 K. Wenzel verleiht dem edlen Bernhard v. Schonburg die burg Hassenstein u. der halben stadt Breznitz (Přísečnice) u. dazu gehörigen dörfern zu einem rechten erblichen manlehen. (Arch. S. Wenc.)
557 — Wrat. praedicta, exnunc volumus, quodsi quae literae tales vel instrumenta aliqua inposterum apparerent, nullius sint roboris vel momenti. In cujus . . . Datum Wratislaviae XVII. die mensis Augusti a. D. 1367. (A. K. — Grünhagen I. 74.) e Aa 584. Emptio venditio marchiae Lusicensis, salvo jure duci Svidnicensi competente. 1367, 11. Octobris. (Gubin.) Otto markgraf zu Brandenburg u. herzog in Baiern, verkauft seinem schwager, könig Wenzel u. der krone Böhmen auf ewige zeiten die marke u. das furstentum zu Lusitz, eigen als eigen, lehen als lehen, mit den steten u. hausern: Lukow hus u. stat, Gubin die stat u. das frowencloster doselbes, Sommeruelt hus u. stat, Bernewalt das hus, Newen-celle u. Doberlug die closter, Beskow, Storkow, Buchholtz, Fridlant, Lubras, Lubin, die Peytze, Boransdorff, Sonnenwalt, den Tüptz, Schenken- dorff, den Saar, den Sees, Ilburg hus u. stat, Elsterwerde, Muckemberg, Lubenow, Golsin, Reichenwalt, Kotbuzz hus u. stat, den von Ilburg, des Liebenwerde was, mit den vesten Furste, Drebekow, Kalow u. Vinster- walde, um 21.000 mark lotiges silbers Erfurtiges brandes u. gewichtes u. um 21.000 schock grosser pfenninge Prager muncze. Unschaedlich dem fursten, hern hern Bolken, hertzogen zu Slesien, herrn zu der Swidnitz u. zu dem Jawer, in allen seinen rechten, her- schefften u. besitzungen der marke u. furstentums czu Lusitz u. irer czugehorungen, die er sine lebetage innehaben, nuczen u. nieczen hat. List Bolka kniežete slezského, markrabi lužického, jímž slibuje trh zdržeti, kterýž sú král Vácslav a Ota markrabi brandeburský mezi sebú učinili. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLVII. Riedel II. 2.) — 585. Castri Hassistein infeudatio. 1367, 3. Decembris. (Pragae.) Q e .5 K. Wenzel verleiht dem edlen Bernhard v. Schonburg die burg Hassenstein u. der halben stadt Breznitz (Přísečnice) u. dazu gehörigen dörfern zu einem rechten erblichen manlehen. (Arch. S. Wenc.)
Strana 558
558 — 586. Castri Geylmsheim infeudatio. 1367. List Gerlacha z Hohenloe, že ciesaři K. a budúcím kralóm českým i koruně s zámkem Geylmsheim a městem pod manstvie dává a ten zámek má otevřen býti koruně české. (A. K) 587. Castri et civitatis Sparmberg emptio. 1367. / List Jana, Albrechta a Leychera bratří z Sparmberka, že prodávají zámek svůj Sparmberk dědičný i s městem ciesaři K. i budúcím kralóm českým. (A. K.) 588. Castri Waldenburg emptio cum infeudatione. 1367. List ciesaře K., kdež zámek Waldenburg s příslušenstvím kláštera nad Kamenicí kúpil k koruně české a to v léno koruně poddal, a sú k tomu některé příslušností více. List Jana staršieho z Waldenburku, kterýž prodává ciesaři K. jakožto králi českému zámek Waldenburk se vším příslušenstvím i s foyt- stvím pod léno věčné kralóm českým a k koruně. (A. K.) 589. Munitionum Luttenberg et Remde infeudatio. 1367. Henrych hrabě z Schwarzburka vyznává, že léno přijímal na tvrze Lutemberg a Remde; sebe, dědice i budúcí své zavazuje též, že jsú povinni přijímati i slibuje ciesaři K., králi V. českému otevření na těch tvrzech věčně. (A. K.) List hrabi z Schwarzburka, Henrycha, že L. hrad a město a R. hrad a město přijal jest pod léno od ciesaře K. jakžto krále českého. (A. K.) 590. Castri Werdenberg infeudatio. 1367. * List Jindřicha z Nothaft, že ciesaři K. i budúcím kralóm českým zavazuje se s zámkem Werdemberkem pod manstvie a má otevřený zámek býti k věčnosti koruně české (A. K.) List Henrycha a Oldřicha, že mají pod manství od koruny české desátky na zboží Harungsperk. (A. K.)
558 — 586. Castri Geylmsheim infeudatio. 1367. List Gerlacha z Hohenloe, že ciesaři K. a budúcím kralóm českým i koruně s zámkem Geylmsheim a městem pod manstvie dává a ten zámek má otevřen býti koruně české. (A. K) 587. Castri et civitatis Sparmberg emptio. 1367. / List Jana, Albrechta a Leychera bratří z Sparmberka, že prodávají zámek svůj Sparmberk dědičný i s městem ciesaři K. i budúcím kralóm českým. (A. K.) 588. Castri Waldenburg emptio cum infeudatione. 1367. List ciesaře K., kdež zámek Waldenburg s příslušenstvím kláštera nad Kamenicí kúpil k koruně české a to v léno koruně poddal, a sú k tomu některé příslušností více. List Jana staršieho z Waldenburku, kterýž prodává ciesaři K. jakožto králi českému zámek Waldenburk se vším příslušenstvím i s foyt- stvím pod léno věčné kralóm českým a k koruně. (A. K.) 589. Munitionum Luttenberg et Remde infeudatio. 1367. Henrych hrabě z Schwarzburka vyznává, že léno přijímal na tvrze Lutemberg a Remde; sebe, dědice i budúcí své zavazuje též, že jsú povinni přijímati i slibuje ciesaři K., králi V. českému otevření na těch tvrzech věčně. (A. K.) List hrabi z Schwarzburka, Henrycha, že L. hrad a město a R. hrad a město přijal jest pod léno od ciesaře K. jakžto krále českého. (A. K.) 590. Castri Werdenberg infeudatio. 1367. * List Jindřicha z Nothaft, že ciesaři K. i budúcím kralóm českým zavazuje se s zámkem Werdemberkem pod manstvie a má otevřený zámek býti k věčnosti koruně české (A. K.) List Henrycha a Oldřicha, že mají pod manství od koruny české desátky na zboží Harungsperk. (A. K.)
Strana 559
559 — List Henrycha Pressata, že v manstvie přijal od ciesaře K. dva dvory Ullreysreut a Zwentenreut. (A. K.) List některých poddaných, že od ciesaře K. i od budúcích kraluov českých a koruny léno přijali a přijímati mají, jakž se v tom listu jmenuje. (A. K.) 591. Extraditio litterarum marchiam Lusatiae tangentium. 1368, 13. Januarii. (Normbergae.) List Oty markrabi bramburského, v němž slibuje listy, kteréž má na lužickú zemi, vrátiti králi Vácslavovi českému. List téhož Oty druhý v táž slova i léta. Otto markgraf zu Brandenburg u. herzog in Baiern, verbindet sich K. Karl IV. u. k. Wenzel ihren, bei dem kauf der mark Lausitz ausge- stellten revers zurückzustellen u. erklaert denselben fortan für unkraeftig. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLXXXV. — Riedel II. 2.) 592. Promissio archiepiscopi Trevirensis. 1368. 5. Februarii. (Frankfordiae.) Kuno von Gotz, erzbischof zu Trier u. coadjutor zu Köln, gelobt dem K. Karl IV., wenn dessen bruder Wenzel, herzog v. Luxemburg, kinderlos stürbe, ihm o. seinen erben zur erwerbung des herzogtums Luxem- burg förderlich u. behilflich zu sein. (Arch. S. Wenc.) 593. Pacta sponsalia cum Friderico burgravio Normbergensi inita. 1368, 18. Februarii. (Normbergae.) Friedrich burggraf zu Nürnberg, schlieszt mit K. Karl IV. einen vertrag über verlobung, verehelichung, aussteuer u. wiederlage derjenigen kinder beiderlei geschlechts, welche ihnen in den naechsten fünf jahren geboren werden. Derselbe verlobt seine tochter Katharina mit des kaisers sohne Sigismund u. bestimmt deren heimsteuer. Derselbe gelobt dem K. Karl IV., wenn die vorgeschriebene eheberednusz durch seine schuld rückgaengig werden sollte, 100.000 gulden zu erlegen u. verpfaendet ihm dafür die stadt Baireut u. die burgen Wernds u. Wirsberg. (Arch. S. Wenc.)
559 — List Henrycha Pressata, že v manstvie přijal od ciesaře K. dva dvory Ullreysreut a Zwentenreut. (A. K.) List některých poddaných, že od ciesaře K. i od budúcích kraluov českých a koruny léno přijali a přijímati mají, jakž se v tom listu jmenuje. (A. K.) 591. Extraditio litterarum marchiam Lusatiae tangentium. 1368, 13. Januarii. (Normbergae.) List Oty markrabi bramburského, v němž slibuje listy, kteréž má na lužickú zemi, vrátiti králi Vácslavovi českému. List téhož Oty druhý v táž slova i léta. Otto markgraf zu Brandenburg u. herzog in Baiern, verbindet sich K. Karl IV. u. k. Wenzel ihren, bei dem kauf der mark Lausitz ausge- stellten revers zurückzustellen u. erklaert denselben fortan für unkraeftig. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCLXXXV. — Riedel II. 2.) 592. Promissio archiepiscopi Trevirensis. 1368. 5. Februarii. (Frankfordiae.) Kuno von Gotz, erzbischof zu Trier u. coadjutor zu Köln, gelobt dem K. Karl IV., wenn dessen bruder Wenzel, herzog v. Luxemburg, kinderlos stürbe, ihm o. seinen erben zur erwerbung des herzogtums Luxem- burg förderlich u. behilflich zu sein. (Arch. S. Wenc.) 593. Pacta sponsalia cum Friderico burgravio Normbergensi inita. 1368, 18. Februarii. (Normbergae.) Friedrich burggraf zu Nürnberg, schlieszt mit K. Karl IV. einen vertrag über verlobung, verehelichung, aussteuer u. wiederlage derjenigen kinder beiderlei geschlechts, welche ihnen in den naechsten fünf jahren geboren werden. Derselbe verlobt seine tochter Katharina mit des kaisers sohne Sigismund u. bestimmt deren heimsteuer. Derselbe gelobt dem K. Karl IV., wenn die vorgeschriebene eheberednusz durch seine schuld rückgaengig werden sollte, 100.000 gulden zu erlegen u. verpfaendet ihm dafür die stadt Baireut u. die burgen Wernds u. Wirsberg. (Arch. S. Wenc.)
Strana 560
560 — 594. Enuntiatio purcraviorum Norimbergensium in causa possessionum boemicarum in Bavaria. 1368, mense Februario. (Normbergae.) List Albrechta a Fridricha purkrabí Normberských, že jest jim ciesař K. potvrdil jich práv, co v říši mají, a že to potvrzenie má bez škody býti, což králové čeští mají v Bavořích i v jiných zemích německých, a že mají v tom radni i pomocni býti králóm českým, aby při tom věčně zachováni byli. (A. K.) 595. Castri et oppidi Koldicz infeudatio. 1368, 17. Martii. (Pragae.) List ciesaře Karla, že páni Koldicové s hradem i s městem Koldicem poddali sú se kralóm českým, jakož pak ten list týchž panóv Koldicóv vepsán jest v list ciesařský, že se k tomu přiznávají. (A. K.) List panóv Koldicóv, v němž se přiznávají pod manstvie s zámkem a městem Koldic věčně k koruně české. (A. K.) 596. Devolutio ducatus Swidnicensis et Jaurensis. 1368, m. Julio. Anno 1368, die 28. mensis Julii, obiit Bolko dux Sleziae, dominus Svidnicensis, absque liberis, per cujus mortem, cum non esset propinquior heres ad ducatum suum obtinendum, idem ducatus et omnes terrae suae devolutae sunt jure successionis hereditario ad illustrem principem Wenceslaum IV., regem Boemiae, et d. Imp. auctorizavit ac decretum interposuit, quod hujusmodi terrae ad coronam regni B. debent perpetuis temporibus pertinere. (Beness. de Weytmul.) 597. Medietatis terrae et civitatis Stinaviensis póst mortem ducis Bolkonis devolutio. 1368, 24. Augusti. (Mutinae.) Wir Karl von Gots gnaden R. keyser etc. und kunig czu Beheim, embieten den landluyten, rittern und knechten, burgern und insessen des halbin landis und der halben stad czu der Steinaw etc. ... Wanne nu von Gotis vorhenknizze ... Bolke eczwenne herczoge czu der Swidnicz ... von todis wegen vorscheiden ist, dem ir czu herren seine lebtage und uns u. dem Wenczlawen kunge zu Beheim, unserme lieben sone, unsirn erben und nachkomen, kungen zu B. und der cronen
560 — 594. Enuntiatio purcraviorum Norimbergensium in causa possessionum boemicarum in Bavaria. 1368, mense Februario. (Normbergae.) List Albrechta a Fridricha purkrabí Normberských, že jest jim ciesař K. potvrdil jich práv, co v říši mají, a že to potvrzenie má bez škody býti, což králové čeští mají v Bavořích i v jiných zemích německých, a že mají v tom radni i pomocni býti králóm českým, aby při tom věčně zachováni byli. (A. K.) 595. Castri et oppidi Koldicz infeudatio. 1368, 17. Martii. (Pragae.) List ciesaře Karla, že páni Koldicové s hradem i s městem Koldicem poddali sú se kralóm českým, jakož pak ten list týchž panóv Koldicóv vepsán jest v list ciesařský, že se k tomu přiznávají. (A. K.) List panóv Koldicóv, v němž se přiznávají pod manstvie s zámkem a městem Koldic věčně k koruně české. (A. K.) 596. Devolutio ducatus Swidnicensis et Jaurensis. 1368, m. Julio. Anno 1368, die 28. mensis Julii, obiit Bolko dux Sleziae, dominus Svidnicensis, absque liberis, per cujus mortem, cum non esset propinquior heres ad ducatum suum obtinendum, idem ducatus et omnes terrae suae devolutae sunt jure successionis hereditario ad illustrem principem Wenceslaum IV., regem Boemiae, et d. Imp. auctorizavit ac decretum interposuit, quod hujusmodi terrae ad coronam regni B. debent perpetuis temporibus pertinere. (Beness. de Weytmul.) 597. Medietatis terrae et civitatis Stinaviensis póst mortem ducis Bolkonis devolutio. 1368, 24. Augusti. (Mutinae.) Wir Karl von Gots gnaden R. keyser etc. und kunig czu Beheim, embieten den landluyten, rittern und knechten, burgern und insessen des halbin landis und der halben stad czu der Steinaw etc. ... Wanne nu von Gotis vorhenknizze ... Bolke eczwenne herczoge czu der Swidnicz ... von todis wegen vorscheiden ist, dem ir czu herren seine lebtage und uns u. dem Wenczlawen kunge zu Beheim, unserme lieben sone, unsirn erben und nachkomen, kungen zu B. und der cronen
Strana 561
561 — desselben kunigreichs, zu rechtir erbschaft vor gewartet habt, und nu noch seyme tode das vorgenant halbeteil und ir uff uns, den egenanten unsir sun, unsir erben und nochkomen, kunge czu Beheim und die crone desselben kunigreichs zu Beheim, lediclich widerkomen seit . . . so gebieten wir .. . daz ir zuhant noch angesichte dicz briefes dem . . . kunge Wentzlawen... als uwerr rechten naturlichen und erblichen herschaft huldet, globet und sweret (A. K. — Cf. Pelzel Karl IV. n. CCXXV. — Grünh. I. 185.) 598. Foedus cum Friderico lantgravio Turingensi et Alberto comite palatino. 1368. List Fridricha lantkrabí durinského, kdež sebe, dědice i budúcí zavazuje K. králi českému, dědicóm i budúcím, jich dobrého hleděti, proti všem v jich potřebách pomocen býti. (A. K.) List Albrechta falckrabí, kdež sebe, dědice i budúcí (své) zavazuje pomáhati Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím; tu také obecné odřekánie téhož Albrechta, všecko právo dávající králi českému. (A. K.) 599. Castri Lichteneck infeudatio. 1368. List Jana Strytmayara z Lichteneku, že zámek Lichtenek poddává ciesaři K. a králi V. a koruně české v manstvie. (A. K.) 600. Enuntiatio Caroli IV. super berna per Boemiam recepta. Imperator per autumpnum 1369 moratus est in partibus Poloniae, et quia quidam duces Sleziae vendicabant sibi jus successionis in ducatu Svidnicensi, rex vero Poloniae computabat magna debita, in quibus sibi dux Svidnicensis (Bolko) remanserat obligatus, Imperator imposita berna gene- rali in Boemia persolvit debita et redemit jus successionis tam a propria filia, ducissa Austriae, quam ab aliis ducibus Sleziae. Et datis hinc inde litteris juraverunt barones et civitates ducatus ejusdem Wenceslao regi ad coronam regni Boemiae perpetuo et insepara- biliter spectare. (Beness de Weitmul.) Codex jur. boh. II. 1. 36
561 — desselben kunigreichs, zu rechtir erbschaft vor gewartet habt, und nu noch seyme tode das vorgenant halbeteil und ir uff uns, den egenanten unsir sun, unsir erben und nochkomen, kunge czu Beheim und die crone desselben kunigreichs zu Beheim, lediclich widerkomen seit . . . so gebieten wir .. . daz ir zuhant noch angesichte dicz briefes dem . . . kunge Wentzlawen... als uwerr rechten naturlichen und erblichen herschaft huldet, globet und sweret (A. K. — Cf. Pelzel Karl IV. n. CCXXV. — Grünh. I. 185.) 598. Foedus cum Friderico lantgravio Turingensi et Alberto comite palatino. 1368. List Fridricha lantkrabí durinského, kdež sebe, dědice i budúcí zavazuje K. králi českému, dědicóm i budúcím, jich dobrého hleděti, proti všem v jich potřebách pomocen býti. (A. K.) List Albrechta falckrabí, kdež sebe, dědice i budúcí (své) zavazuje pomáhati Karlovi králi českému, dědicóm i budúcím; tu také obecné odřekánie téhož Albrechta, všecko právo dávající králi českému. (A. K.) 599. Castri Lichteneck infeudatio. 1368. List Jana Strytmayara z Lichteneku, že zámek Lichtenek poddává ciesaři K. a králi V. a koruně české v manstvie. (A. K.) 600. Enuntiatio Caroli IV. super berna per Boemiam recepta. Imperator per autumpnum 1369 moratus est in partibus Poloniae, et quia quidam duces Sleziae vendicabant sibi jus successionis in ducatu Svidnicensi, rex vero Poloniae computabat magna debita, in quibus sibi dux Svidnicensis (Bolko) remanserat obligatus, Imperator imposita berna gene- rali in Boemia persolvit debita et redemit jus successionis tam a propria filia, ducissa Austriae, quam ab aliis ducibus Sleziae. Et datis hinc inde litteris juraverunt barones et civitates ducatus ejusdem Wenceslao regi ad coronam regni Boemiae perpetuo et insepara- biliter spectare. (Beness de Weitmul.) Codex jur. boh. II. 1. 36
Strana 562
562 — 1369, mense Octobri. O berni zemské listové: Král Jan slibuje berně nebrati, leč by kterú dceru vdával, a toliko po věrdunku z lánu, totiž po XVI gr. V témž listu slibuje obyvatele při jich právích zachovati. 1323. (Vide n. 44.) Druhý list krále Januo v táž slova, hned po dvú letú daný. (Vide n. 52.) Třetí list téhož krále Jana a Karla syna jeho, markrabi moravského, jímž se oba zavazují pod přísahú na sv. čtení učiněnú a pod kletbú za své dědice i budúcí, potom berně nebrati, leč by syn se jeho korunoval, aneb že by kterú dceru vdával, tehdy potom v roce toliko obecní berni po puol hřivně z lánu, totiž XXVIII gr. 1338. (Vide n. 163.) Čtvrtý list ciesaře Karluov; ten toliko proto, že jemu tehdá berně dána pro některú potřebu, odpauští, kteráž by najprv z práva neb z obyčeje měla dána býti. (Arch. český V. 362. — 1466. Cteni jsú výpisové svobod v Praze na sněmu v puostě v suché dni. — Staří letopisové.) 601. Litterae ducatum Svidnicensem cum Jaurensi post obitum ducis Bolkonis spectantes. Carolus Imp. filio suo, regi Wenceslao, dat facultatem dispositionis de dictis ducatibus. (Svidnicii 1369, 11. Oct. — Grünhagen I. 511.) Carolus Imp. accepto per Wenceslaum homagio promittit incolas dictorum ducatuum penes eorum libertates conservare velle. (Svidnicii, 11. Oct. 1369. — Grünhagen I. 512.) Elisabeth filia Caroli cum Anna Svidnicensi, conjunx Alberti ducis Austriae, cedit jus suum in dictis ducatibus fratri suo, Wenceslao regi. (Svidnicii, 1369, 12. Oct. — Grünhagen I. 514.) Wenceslaus rex pronuntiat, ducatum utrumque in Carolum ut regem. Boemiae esse devolvendum, si ipse sine liberis obiret. (Svidnicii, 1369, 12. Oct. — Grünhagen I. 515.) List měst slezských: Svídnice, Javor, Strihom, Rychenbach, Nympsch, Hayn, Landshut, Hiršperk, Löwenberk, Bonzlaw, Szobothe, Freyburg, Griffenberg, Schonaw a Lehn, že z rozkázanie krále V. českého a Alžběty sestry jeho etc. přísahu učinili a slibovali ciesaři K. jakožto českému krali, dědicóm i budúcím českým kralóm, že po smrti krále V. na žádného než na krále české mají spadnúti. — Druhý list od týchž měst v táž slova. (Svidnicii, 1369, 12. Oct. — A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 518.)
562 — 1369, mense Octobri. O berni zemské listové: Král Jan slibuje berně nebrati, leč by kterú dceru vdával, a toliko po věrdunku z lánu, totiž po XVI gr. V témž listu slibuje obyvatele při jich právích zachovati. 1323. (Vide n. 44.) Druhý list krále Januo v táž slova, hned po dvú letú daný. (Vide n. 52.) Třetí list téhož krále Jana a Karla syna jeho, markrabi moravského, jímž se oba zavazují pod přísahú na sv. čtení učiněnú a pod kletbú za své dědice i budúcí, potom berně nebrati, leč by syn se jeho korunoval, aneb že by kterú dceru vdával, tehdy potom v roce toliko obecní berni po puol hřivně z lánu, totiž XXVIII gr. 1338. (Vide n. 163.) Čtvrtý list ciesaře Karluov; ten toliko proto, že jemu tehdá berně dána pro některú potřebu, odpauští, kteráž by najprv z práva neb z obyčeje měla dána býti. (Arch. český V. 362. — 1466. Cteni jsú výpisové svobod v Praze na sněmu v puostě v suché dni. — Staří letopisové.) 601. Litterae ducatum Svidnicensem cum Jaurensi post obitum ducis Bolkonis spectantes. Carolus Imp. filio suo, regi Wenceslao, dat facultatem dispositionis de dictis ducatibus. (Svidnicii 1369, 11. Oct. — Grünhagen I. 511.) Carolus Imp. accepto per Wenceslaum homagio promittit incolas dictorum ducatuum penes eorum libertates conservare velle. (Svidnicii, 11. Oct. 1369. — Grünhagen I. 512.) Elisabeth filia Caroli cum Anna Svidnicensi, conjunx Alberti ducis Austriae, cedit jus suum in dictis ducatibus fratri suo, Wenceslao regi. (Svidnicii, 1369, 12. Oct. — Grünhagen I. 514.) Wenceslaus rex pronuntiat, ducatum utrumque in Carolum ut regem. Boemiae esse devolvendum, si ipse sine liberis obiret. (Svidnicii, 1369, 12. Oct. — Grünhagen I. 515.) List měst slezských: Svídnice, Javor, Strihom, Rychenbach, Nympsch, Hayn, Landshut, Hiršperk, Löwenberk, Bonzlaw, Szobothe, Freyburg, Griffenberg, Schonaw a Lehn, že z rozkázanie krále V. českého a Alžběty sestry jeho etc. přísahu učinili a slibovali ciesaři K. jakožto českému krali, dědicóm i budúcím českým kralóm, že po smrti krále V. na žádného než na krále české mají spadnúti. — Druhý list od týchž měst v táž slova. (Svidnicii, 1369, 12. Oct. — A. K. — Arch. S. Wenc. — Grünhagen I. 518.)
Strana 563
563 — 602. Wenceslai promissio de ducatibus Svidnicensi atque Jaurensi a corona Boemiae nunquam segregandis. 1369, 13. Octobris. Wir Wenczlaw v. G. g. kunig czu Behem, markgraf czu Brandemburg u. herczog czu Slezi bekennen: ... Wann die man, ritter u. knechte der lande Sweydnicz u. Jawor, unsre lieben getruwen, uns, unsern erben u. nachkomen, kunge czu Behem, eyn erbhuldung, eyde u. glubde getan haben als iren rechten, erblichen u. naturlichen herscheften, dorumb so globen wir fur uns, unser erben u. nachkomen, kunge czu Behem, den egenanten mannen, rittern u. knechten der lande, allen gemeynlich u. ir iczlichem sunderlich, in guten truwen, an alles geverde: Wenn es czu schulden kommet, das noch tode der hochgeborn vrowen, Agnesen, herczoginn derselben lande, die lande als sie sullen, erblichen an uns komen, das denn dieselben mann, ritter u. knechte beider lande, ir erben u. nachkomen, alle gemeynlich u. ir ieczlicher sunderlich, bei allen iren rechten, freyheiten, gnaden u. wirden (civibus: u. guten gewonheiten wie man die benennen mag), die sie von alten fürsten herbracht haben u. die sie mit briefen odir redlicher kuntschaft nach des landes recht beweisen mogen, siczen u. bleiben sullen, von uns, unsern erben u. nachkomen, kungen czu Behem u. allen unsern amptluten u. getruwen unge- hindirt . . . Welcher ouch unser erben odir nachkomen, kunge czu Behem, der eltist were, der sol herre derselben lande sein u. sich herre dovon schreiben u. nennen, u. sol ouch derselbe die land Sweydnicz u. Jawor von eynander nymer gesundern ... Auch globen wir den obgenanten mannen, rittern u. knechten in dem namen als dovor, das wir, unser erben odir nachkomen, kunge czu B., sie alle oder bei teilen von der cronen des kunigriches czu B. nymer in dheynen czeiten vorkoufen, vorpfenden odir empfremden sullen in dheynen weiz, sunder sie dobey erblich u. ewiclich lazzen u. behalden. Mit urkund dicz briefes vorsiegelt mit unser kuniglichen maiestat ingesigele, geben czur Swydnicz noch Crists geburde 36*
563 — 602. Wenceslai promissio de ducatibus Svidnicensi atque Jaurensi a corona Boemiae nunquam segregandis. 1369, 13. Octobris. Wir Wenczlaw v. G. g. kunig czu Behem, markgraf czu Brandemburg u. herczog czu Slezi bekennen: ... Wann die man, ritter u. knechte der lande Sweydnicz u. Jawor, unsre lieben getruwen, uns, unsern erben u. nachkomen, kunge czu Behem, eyn erbhuldung, eyde u. glubde getan haben als iren rechten, erblichen u. naturlichen herscheften, dorumb so globen wir fur uns, unser erben u. nachkomen, kunge czu Behem, den egenanten mannen, rittern u. knechten der lande, allen gemeynlich u. ir iczlichem sunderlich, in guten truwen, an alles geverde: Wenn es czu schulden kommet, das noch tode der hochgeborn vrowen, Agnesen, herczoginn derselben lande, die lande als sie sullen, erblichen an uns komen, das denn dieselben mann, ritter u. knechte beider lande, ir erben u. nachkomen, alle gemeynlich u. ir ieczlicher sunderlich, bei allen iren rechten, freyheiten, gnaden u. wirden (civibus: u. guten gewonheiten wie man die benennen mag), die sie von alten fürsten herbracht haben u. die sie mit briefen odir redlicher kuntschaft nach des landes recht beweisen mogen, siczen u. bleiben sullen, von uns, unsern erben u. nachkomen, kungen czu Behem u. allen unsern amptluten u. getruwen unge- hindirt . . . Welcher ouch unser erben odir nachkomen, kunge czu Behem, der eltist were, der sol herre derselben lande sein u. sich herre dovon schreiben u. nennen, u. sol ouch derselbe die land Sweydnicz u. Jawor von eynander nymer gesundern ... Auch globen wir den obgenanten mannen, rittern u. knechten in dem namen als dovor, das wir, unser erben odir nachkomen, kunge czu B., sie alle oder bei teilen von der cronen des kunigriches czu B. nymer in dheynen czeiten vorkoufen, vorpfenden odir empfremden sullen in dheynen weiz, sunder sie dobey erblich u. ewiclich lazzen u. behalden. Mit urkund dicz briefes vorsiegelt mit unser kuniglichen maiestat ingesigele, geben czur Swydnicz noch Crists geburde 36*
Strana 564
564 — 1300 jar, dornach in dem 69-sten jare, an dem freytag vor sant Gallen tage, unsers kungriches in dem sybenden jare. (Arch. publ. Vratislav. — Grünhagen I. 515. — Caroli IV. reversales ejusdem tenoris ddo. Swidnicz 1369. 12. Oct. — Grünhagen I. 517., 518.) 603. Castri Schwarzberg infeudatio. 1369. List Jana a Guntera bratří, hrabí z Schwarzberka, že s zámkem Schwarzberkem dávají se pod léno králi českému i budúcím kralóm českým. (A. K.) 604. Bolko dux Munsterbergensis renuntiat juri suo in ducatibus Swidnicensi et Jaurensi. 1370, 29. Januarii. List Bolka kniežete slezského, že ciesař K. dosti učinil jemu za všecken nápad, kterýž jest měl k Svídnici a Javoru městům, protož toho všeho práva a nápadu svého ciesaři K. a budúcím kralóm českým se odříká. (A. K. — Grünhagen I. 519.) 605. Medietatis oppidi Schönbach emptio venditio. 1370, 14. Februarii. List Erharta a Fridricha bratří z Sporneka, že prodali půl městečka Šenbach ciesaři K. českému králi a budúcím kralóm českým a koruně. (A. K. — Lunig I. n. CCXCIII.) 606. Oppidi Forstemberg emptio venditio. 1370, 3. Martii. (Forstenbergae.) List kláštera Celly v biskupství Míšenském, že jsú prodali ciesaři K. i budúcím králuom českým i koruně městečko Forstemberg. Anno 1370 Imperator emit in terra Lusatiae oppidum quoddam situm super flumen Odra et prope civitatem Frankenford, quod quidem oppidum vocatur Furstenberch. Ubi super ripa dicti fluminis construxit castrum firmum nimis et ipsum oppidum munivit et trans flumen pontem construxit. De hoc facto conturbati sunt principes et potentes illarum partium valde. (Beneš de Weitmul.) (A. K. — Lunig I. n. CCXCI.)
564 — 1300 jar, dornach in dem 69-sten jare, an dem freytag vor sant Gallen tage, unsers kungriches in dem sybenden jare. (Arch. publ. Vratislav. — Grünhagen I. 515. — Caroli IV. reversales ejusdem tenoris ddo. Swidnicz 1369. 12. Oct. — Grünhagen I. 517., 518.) 603. Castri Schwarzberg infeudatio. 1369. List Jana a Guntera bratří, hrabí z Schwarzberka, že s zámkem Schwarzberkem dávají se pod léno králi českému i budúcím kralóm českým. (A. K.) 604. Bolko dux Munsterbergensis renuntiat juri suo in ducatibus Swidnicensi et Jaurensi. 1370, 29. Januarii. List Bolka kniežete slezského, že ciesař K. dosti učinil jemu za všecken nápad, kterýž jest měl k Svídnici a Javoru městům, protož toho všeho práva a nápadu svého ciesaři K. a budúcím kralóm českým se odříká. (A. K. — Grünhagen I. 519.) 605. Medietatis oppidi Schönbach emptio venditio. 1370, 14. Februarii. List Erharta a Fridricha bratří z Sporneka, že prodali půl městečka Šenbach ciesaři K. českému králi a budúcím kralóm českým a koruně. (A. K. — Lunig I. n. CCXCIII.) 606. Oppidi Forstemberg emptio venditio. 1370, 3. Martii. (Forstenbergae.) List kláštera Celly v biskupství Míšenském, že jsú prodali ciesaři K. i budúcím králuom českým i koruně městečko Forstemberg. Anno 1370 Imperator emit in terra Lusatiae oppidum quoddam situm super flumen Odra et prope civitatem Frankenford, quod quidem oppidum vocatur Furstenberch. Ubi super ripa dicti fluminis construxit castrum firmum nimis et ipsum oppidum munivit et trans flumen pontem construxit. De hoc facto conturbati sunt principes et potentes illarum partium valde. (Beneš de Weitmul.) (A. K. — Lunig I. n. CCXCI.)
Strana 565
565 — 607. Conventio cum ducibus Stetinensibus. 1370, 14. Maii. (Gubyn.) Kazemar hertzog zu Stetin u. Pommern, der Wende u. der Cassubin hertzog, verbündet sich für sich u. seine brüder, die hertzoge Svantibor u. Bujeslav, dem K. Karl IV. zu beistand, insbesondere für den fall, wenn markgraf Otto v. Brandenburg sein zu gunsten des kön. Hauses in Böhmen gemachtes vermaechtniss zu aendern versuchen sollte. (Arch. S. Wenc. — Riedel II. 2.) 608. Foedus cum Alberto Bavariae duce. 1370, 13. Junii. (Kemnaten.) Albrecht hertzog in Baiern, schliesst mit K. Karl IV. u. dessen sohne, K. Wenzel, der seine tochter Johanna zur gemahlin hatte, ein vollkommenes schutzbündniss gegen jedermann, ausgenommen die hertzoge v. Osterreich. (Arch. S. Wenc.) 609. Acquisitio et incorporatio march. Lusatiae. 1370, 1. Augusti. Dva listy v jednostajná slova ciesaře Karla, že jest markrabstvie lužické za své vlastnie penieze kaupil a v království spojil české. Carolus R. I. et B. r. marchionatum Lusatiae cum dominio Mulberg, Strel et Werdenheim, sua pecunia emptum regno B. adjungit et incorporat auctoritate Imperiali, statuitque, ne unquam ab ejusdem regni corona alienari, vendi aut pignoris titulo distrahi debeat. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter amen. Carolus IV. Dei favente clementia R. I. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Inter meditationes alias, quae nostrae mentis oculis variis modis occurrunt, ad hoc praecipue consideratio nostra dirigitur, qualiter ad honorem Dei omnipotentis et sacri Romani Imperii decus et gloriam regnum et corona Boemiae augmento felici proficiant et nostrae diligentiae laboribus augeantur, ut in hoc celebris et recolendae memoriae proge- nitorum nostrorum imitemur vestigia et nostros heredes ac posteros consolari possimus et magnificatis regno et corona
565 — 607. Conventio cum ducibus Stetinensibus. 1370, 14. Maii. (Gubyn.) Kazemar hertzog zu Stetin u. Pommern, der Wende u. der Cassubin hertzog, verbündet sich für sich u. seine brüder, die hertzoge Svantibor u. Bujeslav, dem K. Karl IV. zu beistand, insbesondere für den fall, wenn markgraf Otto v. Brandenburg sein zu gunsten des kön. Hauses in Böhmen gemachtes vermaechtniss zu aendern versuchen sollte. (Arch. S. Wenc. — Riedel II. 2.) 608. Foedus cum Alberto Bavariae duce. 1370, 13. Junii. (Kemnaten.) Albrecht hertzog in Baiern, schliesst mit K. Karl IV. u. dessen sohne, K. Wenzel, der seine tochter Johanna zur gemahlin hatte, ein vollkommenes schutzbündniss gegen jedermann, ausgenommen die hertzoge v. Osterreich. (Arch. S. Wenc.) 609. Acquisitio et incorporatio march. Lusatiae. 1370, 1. Augusti. Dva listy v jednostajná slova ciesaře Karla, že jest markrabstvie lužické za své vlastnie penieze kaupil a v království spojil české. Carolus R. I. et B. r. marchionatum Lusatiae cum dominio Mulberg, Strel et Werdenheim, sua pecunia emptum regno B. adjungit et incorporat auctoritate Imperiali, statuitque, ne unquam ab ejusdem regni corona alienari, vendi aut pignoris titulo distrahi debeat. In nomine sanctae et individuae Trinitatis feliciter amen. Carolus IV. Dei favente clementia R. I. s. a. et B. rex. Ad perpetuam rei memoriam. Inter meditationes alias, quae nostrae mentis oculis variis modis occurrunt, ad hoc praecipue consideratio nostra dirigitur, qualiter ad honorem Dei omnipotentis et sacri Romani Imperii decus et gloriam regnum et corona Boemiae augmento felici proficiant et nostrae diligentiae laboribus augeantur, ut in hoc celebris et recolendae memoriae proge- nitorum nostrorum imitemur vestigia et nostros heredes ac posteros consolari possimus et magnificatis regno et corona
Strana 566
566 — praedictis, sub magnifici regis potenti regimine, subjectus nobis populus in amoenissimae pacis speciosa pulcritudine conquiescat. Sane cum alias insignis principatus, marchionatus Lu- satiae, cum certis aliis conterminis eidem et vicinis regi- onibus ex praesidentium debili quidem et inordinato regi- mine, adeo gwerrarum, seditionum et aliarum tempestatum gravarentur periculis, in manifestam circumadiacentium domi- niorum perniciem, ut etiam ex his praefatorum regni et coronae Boemiae deberent non immerito gravia dispendia formidari: nos ad procurandum commoda quietis tranquillae supradictum marchionatum Lusatiae nec non dominia, vid. Mulberg, Strel et Werdenhaym cum suis pertinentiis, a veris atque legitimis principibus, dominis et possessoribus eorum comparavimus et emimus nostra pecunia, ad gloriam S. R. Imperii et regni nostri atque coronae Boemiae commoda pariter et tutelam. Ideoque animo deliberato, sano principum, comitum, baronum ac procerum sacri Imperii, fidelium nostrorum, acce- dente consilio, de Imperialis potestatis plenitudine ac de certa nostra scientia, insignem atque illustrem principatum ante- dictum, marchionatum Lusatiae necnon dominia Mulberg, Strel et Werdehaym cum omnibus oppidis, villis, districtibus, terri- toriis, comitibus, baronibus, militibus, clientibus, civitatibus, vasallis, vasallatibus, feudis, feudatariis, judicibus, scultetis civibus, rusticis, emphiteotis, ad glebam astrictis et universi- tatibus civitatum, oppidorum, villarum et locorum quorum- libet, cum agris cultis et incultis, viis, inviis, silvis, nemoribus, virgultis, rubetis, pascuis, pratis, venationibus, aucupationibus, aquis aquarumve decursibus, stagnis, lacubus, paludibus, piscinis, piscaturis, molendinis, censibus, reditibus, proventibus, obventionibus, utilitatibus, honorantiis, emolimentis, theloneis, conductibus, ungeltis, talliis, exactionibus, judiciis, jurisdicti- onibus altis et bassis, poenis et mulctis de judicio provenien- tibus seu alias undecunque, monetis et auctoritate cudendi monetas auri, argenti, grossorum Hallensium seu alterius coni impressionis sive caracteris cuiuscunque,
566 — praedictis, sub magnifici regis potenti regimine, subjectus nobis populus in amoenissimae pacis speciosa pulcritudine conquiescat. Sane cum alias insignis principatus, marchionatus Lu- satiae, cum certis aliis conterminis eidem et vicinis regi- onibus ex praesidentium debili quidem et inordinato regi- mine, adeo gwerrarum, seditionum et aliarum tempestatum gravarentur periculis, in manifestam circumadiacentium domi- niorum perniciem, ut etiam ex his praefatorum regni et coronae Boemiae deberent non immerito gravia dispendia formidari: nos ad procurandum commoda quietis tranquillae supradictum marchionatum Lusatiae nec non dominia, vid. Mulberg, Strel et Werdenhaym cum suis pertinentiis, a veris atque legitimis principibus, dominis et possessoribus eorum comparavimus et emimus nostra pecunia, ad gloriam S. R. Imperii et regni nostri atque coronae Boemiae commoda pariter et tutelam. Ideoque animo deliberato, sano principum, comitum, baronum ac procerum sacri Imperii, fidelium nostrorum, acce- dente consilio, de Imperialis potestatis plenitudine ac de certa nostra scientia, insignem atque illustrem principatum ante- dictum, marchionatum Lusatiae necnon dominia Mulberg, Strel et Werdehaym cum omnibus oppidis, villis, districtibus, terri- toriis, comitibus, baronibus, militibus, clientibus, civitatibus, vasallis, vasallatibus, feudis, feudatariis, judicibus, scultetis civibus, rusticis, emphiteotis, ad glebam astrictis et universi- tatibus civitatum, oppidorum, villarum et locorum quorum- libet, cum agris cultis et incultis, viis, inviis, silvis, nemoribus, virgultis, rubetis, pascuis, pratis, venationibus, aucupationibus, aquis aquarumve decursibus, stagnis, lacubus, paludibus, piscinis, piscaturis, molendinis, censibus, reditibus, proventibus, obventionibus, utilitatibus, honorantiis, emolimentis, theloneis, conductibus, ungeltis, talliis, exactionibus, judiciis, jurisdicti- onibus altis et bassis, poenis et mulctis de judicio provenien- tibus seu alias undecunque, monetis et auctoritate cudendi monetas auri, argenti, grossorum Hallensium seu alterius coni impressionis sive caracteris cuiuscunque,
Strana 567
567 — (quam quidem autoritatem per antedictum marchionatum Lusatiae et dominia Mulberg, Strel et Werdenhaym et eorum pertinentias universas plene extendi volumus, ubicunque etiam nos, heredes, proheredes, posteri aut successores nostri, Boemiae reges, qui pro tempore fuerint, statuere ac ordinare decrevimus, antedictam monetam cudendam fore seu quomodolibet faciendam) nec non metis, gadibus, graniciis, limitibus et omnibus circumferentiis suis, sicut ab aliis aliorum quorumcunque bonis circum adjacentibus circumferentialiter sunt distincta, dominiis directis et utilibus, homagiis, homagialibus, atque auri, argenti, stanni, cupri et alteris cuiuscunque metalli mineris, Judaeis quoque, camerae nostrae servis, tributis et servitutibus eorum et omnibus aliis in, sub et super terra consistentibus, quibus etiam possint seu valeant specialibus vocabulis designari, antedicto regno nostro Boemiae et eiusdem regni nostri B. felici coronae, majestatis nostrae heredibus, proheredibus, posteris ac successoribus nostris, Boemiae regibus, in perpetuum auctoritate Caesarea et de Imperialis potestatis plenitudine adjungimus, attribuimus, incorporamus, invisceramus et unimus, perpetuo et irrevocabiliter, sub modo, jure et forma, sicut hoc umquam facere possumus meliori. Decernentes et hoc imperiali perpetuo statuentes edicto, quod non liceat quavis ratione seu causa alicui illustrium regum Boemiae, heredum et successorum nostrorum, antedictum marchionatum Lusatiae ac Mulberg, Strel et Werdenhaym dominia, necnon castra etc. (ut Sulzbach 1355, p. 396) a potestate et dominio regum, regni et coronae Boemiae removere. Et quod si quis illustrium regum Boemiae in contemptum huiusmodi imperialis edicti et in praeiudicium regni et coronae Boemiae antedictum marchionatum Lusatiae necnon Mullberg, Strel et Werdenhaym dominia, civitates etc. (ut Sulzbach 1355, p. 397) sub poena perditionis omnium jurium, privilegiorum, liber- tatum, gratiarum et honorum, quibus umquam eis regum Boemiae liberalitas providit hactenus et duxerit providendum.
567 — (quam quidem autoritatem per antedictum marchionatum Lusatiae et dominia Mulberg, Strel et Werdenhaym et eorum pertinentias universas plene extendi volumus, ubicunque etiam nos, heredes, proheredes, posteri aut successores nostri, Boemiae reges, qui pro tempore fuerint, statuere ac ordinare decrevimus, antedictam monetam cudendam fore seu quomodolibet faciendam) nec non metis, gadibus, graniciis, limitibus et omnibus circumferentiis suis, sicut ab aliis aliorum quorumcunque bonis circum adjacentibus circumferentialiter sunt distincta, dominiis directis et utilibus, homagiis, homagialibus, atque auri, argenti, stanni, cupri et alteris cuiuscunque metalli mineris, Judaeis quoque, camerae nostrae servis, tributis et servitutibus eorum et omnibus aliis in, sub et super terra consistentibus, quibus etiam possint seu valeant specialibus vocabulis designari, antedicto regno nostro Boemiae et eiusdem regni nostri B. felici coronae, majestatis nostrae heredibus, proheredibus, posteris ac successoribus nostris, Boemiae regibus, in perpetuum auctoritate Caesarea et de Imperialis potestatis plenitudine adjungimus, attribuimus, incorporamus, invisceramus et unimus, perpetuo et irrevocabiliter, sub modo, jure et forma, sicut hoc umquam facere possumus meliori. Decernentes et hoc imperiali perpetuo statuentes edicto, quod non liceat quavis ratione seu causa alicui illustrium regum Boemiae, heredum et successorum nostrorum, antedictum marchionatum Lusatiae ac Mulberg, Strel et Werdenhaym dominia, necnon castra etc. (ut Sulzbach 1355, p. 396) a potestate et dominio regum, regni et coronae Boemiae removere. Et quod si quis illustrium regum Boemiae in contemptum huiusmodi imperialis edicti et in praeiudicium regni et coronae Boemiae antedictum marchionatum Lusatiae necnon Mullberg, Strel et Werdenhaym dominia, civitates etc. (ut Sulzbach 1355, p. 397) sub poena perditionis omnium jurium, privilegiorum, liber- tatum, gratiarum et honorum, quibus umquam eis regum Boemiae liberalitas providit hactenus et duxerit providendum.
Strana 568
568 — Teneantur etiam reges Boemiae, qui pro tempore fuerint et sint, virtute huiusmodi imperialis edicti ad hoc specialiter obligati, ut videlicet hunc articulum (ut Sulzbach 1355, p. 398) et praedictis poenis per nos inflictis, servatis vel non servatis, praedicta nichilominus omnia et eorum quodlibet, prout sunt expressata superius, in suo robore perseverent. Praeterea omnibus et singulis in praedictis marchionatu videlicet Lusatiae necnon Mulberg, Strel et Werdenhaym dominiis, civitatibus (ut Sulzbach 1355, p. 398) duxerint destinandum. Habitatores etiam praefati marchionatus Lusatiae, necnon dominiorum Mulberg, Strel et Werdenhaym et pertinentiarum quorumlibet, vel qui castra, munitiones, curias, domos aut possessiones ibidem habuerint, non audeant praesumptione quacunquae, qualibet occasione seu colore quaesitis, ad ipsos marchionatum Lusatiae praedictum, necnon in Mullberg, Strele et Werdenhaym, dominia nostra et caeteras regni et coronae Boemiae pertinentias, aliqua quae in dampnum seu dispendium regni, regnicolarum et terrarum vergere possent, quomodolibet attemptare. Nulli etiam talium habitantium seu possidentium bona, castra, domos, munitiones seu praedia in marchionatu Lusatiae praedicto, necnon Mullberg, Strel et Werdenhaym dominiis nostris et eorum pertinentiis, etiam si talia heredi- tatis, proprietatis seu quovis alio titulo possiderent, aliqua ratione liceat de bonis et rebus huiusmodi, sitis infra limites marchionatus Lusatiae et domimiorum Mulberg, Strel et Werden- haym expressatorum superius, se alicui alteri dominio seu domino, cuius etiam praeeminentiae, status seu nobilitatis existant, vasal- lagio, homagio, feudo aut alio quovis titulo subicere, sub poena perditionis omnium bonorum suorum, quae tunc temporis in eisdem principatu ac dominiis nostris quomodolibet obtineret. Ut etiam insignis marchionatus Lusatiae praefatus, necnon in Mulberg, Strel et Werdenhaym dominia, castra, civitates, terrae, munitiones et loca quaelibet, quae de pertinentiis
568 — Teneantur etiam reges Boemiae, qui pro tempore fuerint et sint, virtute huiusmodi imperialis edicti ad hoc specialiter obligati, ut videlicet hunc articulum (ut Sulzbach 1355, p. 398) et praedictis poenis per nos inflictis, servatis vel non servatis, praedicta nichilominus omnia et eorum quodlibet, prout sunt expressata superius, in suo robore perseverent. Praeterea omnibus et singulis in praedictis marchionatu videlicet Lusatiae necnon Mulberg, Strel et Werdenhaym dominiis, civitatibus (ut Sulzbach 1355, p. 398) duxerint destinandum. Habitatores etiam praefati marchionatus Lusatiae, necnon dominiorum Mulberg, Strel et Werdenhaym et pertinentiarum quorumlibet, vel qui castra, munitiones, curias, domos aut possessiones ibidem habuerint, non audeant praesumptione quacunquae, qualibet occasione seu colore quaesitis, ad ipsos marchionatum Lusatiae praedictum, necnon in Mullberg, Strele et Werdenhaym, dominia nostra et caeteras regni et coronae Boemiae pertinentias, aliqua quae in dampnum seu dispendium regni, regnicolarum et terrarum vergere possent, quomodolibet attemptare. Nulli etiam talium habitantium seu possidentium bona, castra, domos, munitiones seu praedia in marchionatu Lusatiae praedicto, necnon Mullberg, Strel et Werdenhaym dominiis nostris et eorum pertinentiis, etiam si talia heredi- tatis, proprietatis seu quovis alio titulo possiderent, aliqua ratione liceat de bonis et rebus huiusmodi, sitis infra limites marchionatus Lusatiae et domimiorum Mulberg, Strel et Werden- haym expressatorum superius, se alicui alteri dominio seu domino, cuius etiam praeeminentiae, status seu nobilitatis existant, vasal- lagio, homagio, feudo aut alio quovis titulo subicere, sub poena perditionis omnium bonorum suorum, quae tunc temporis in eisdem principatu ac dominiis nostris quomodolibet obtineret. Ut etiam insignis marchionatus Lusatiae praefatus, necnon in Mulberg, Strel et Werdenhaym dominia, castra, civitates, terrae, munitiones et loca quaelibet, quae de pertinentiis
Strana 569
569. — eorum aliquo respectu consistunt, eo uberiori prosperitate gaudeant et augmentis prosperentur felicibus, quo eadem coniugerit virtuosa iusticia, deliberatione virtuosi principis attentius custodiri, decernimus et hoc edicto caesareo dignum duximus perpetuo statuendum, quod nullus princeps elector seu alter princeps, dux, marchio, comes, baro, ministerialis, miles, cliens, clericus sive laicus, civis aut civilis, universitas sive clericale collegium, sive alia quaecunque persona eccle- siastica vel saecularis, cuiuscunque dignitatis, eccellentiae, praeeminentiae, nobilitatis seu conditionis existant, quos- cunque homines nostros marchionatus Lusatiae et dominiorum expressatorum superius, cuiuscunque etiam gradus, status aut conditionis existant, pro quacunque causa civili, criminali seu mixta ad alia quaecunque judicia saecularia quorumcunque judicum extra marchionatum Lusatiae praefatae et dominiorum praedictorum districtus, judicia seu territoria citare seu evo- care praesumat, seu quemcunque hominem, etiam reum notorie aut quem in ipso maleficio actuali fugitivo pede conantem evadere fuerint persecuti, de praedictis marchionatu atque dominiis et eorum judiciis potenter auferre praesumant, aut eum alibi judicare, nisi de judicum et officialium nostrorum ibidem, quorum interfuerit, mandato, scientia seu licentia speciali. Inhibemus etiam autoritate praefata omnibus et singulis in praefato marchionatu Lusatiae necnon in Mulberg, Strel et Werdenhaym dominiis et eorum pertinentiis residentibus, ne super bonis, possessionibus et rebus quibuscunque sitis in terris, districtibus, territoriis et pertinentiis marchionatus et dominiorum huiusmodi, alibi praeterquam coram nostris judi- cibus, quorum interfuerit, consistoriis et scampnis judiciorum nostrorum audeant respondere; quodque omnes et singuli, cuiuscunque status, gradus, praeeminentiae seu conditionis existant, qui se adversum nostros subditos jus aut actionem habere contenderint, ibidem et non alibi teneantur accipere justitiae complementum. In defectu vero justitiae, puta si judices nostri in administranda justitia se (quod absit) negligentes redderent, aut si propter
569. — eorum aliquo respectu consistunt, eo uberiori prosperitate gaudeant et augmentis prosperentur felicibus, quo eadem coniugerit virtuosa iusticia, deliberatione virtuosi principis attentius custodiri, decernimus et hoc edicto caesareo dignum duximus perpetuo statuendum, quod nullus princeps elector seu alter princeps, dux, marchio, comes, baro, ministerialis, miles, cliens, clericus sive laicus, civis aut civilis, universitas sive clericale collegium, sive alia quaecunque persona eccle- siastica vel saecularis, cuiuscunque dignitatis, eccellentiae, praeeminentiae, nobilitatis seu conditionis existant, quos- cunque homines nostros marchionatus Lusatiae et dominiorum expressatorum superius, cuiuscunque etiam gradus, status aut conditionis existant, pro quacunque causa civili, criminali seu mixta ad alia quaecunque judicia saecularia quorumcunque judicum extra marchionatum Lusatiae praefatae et dominiorum praedictorum districtus, judicia seu territoria citare seu evo- care praesumat, seu quemcunque hominem, etiam reum notorie aut quem in ipso maleficio actuali fugitivo pede conantem evadere fuerint persecuti, de praedictis marchionatu atque dominiis et eorum judiciis potenter auferre praesumant, aut eum alibi judicare, nisi de judicum et officialium nostrorum ibidem, quorum interfuerit, mandato, scientia seu licentia speciali. Inhibemus etiam autoritate praefata omnibus et singulis in praefato marchionatu Lusatiae necnon in Mulberg, Strel et Werdenhaym dominiis et eorum pertinentiis residentibus, ne super bonis, possessionibus et rebus quibuscunque sitis in terris, districtibus, territoriis et pertinentiis marchionatus et dominiorum huiusmodi, alibi praeterquam coram nostris judi- cibus, quorum interfuerit, consistoriis et scampnis judiciorum nostrorum audeant respondere; quodque omnes et singuli, cuiuscunque status, gradus, praeeminentiae seu conditionis existant, qui se adversum nostros subditos jus aut actionem habere contenderint, ibidem et non alibi teneantur accipere justitiae complementum. In defectu vero justitiae, puta si judices nostri in administranda justitia se (quod absit) negligentes redderent, aut si propter
Strana 570
570 — iniquitatem sententiae se quis conqueretur oppressum, extunc liceat ei, cuius interfuerit, in casum dictorum gravaminum, ad nostram, heredum et successorum nostrorum, regum Boemiae, auditoriam appellare, qui demum causam seu causas huius- modi delegare poterunt alicui fide digno ex suis subditis, fine juridico terminandum. A cuius tamen sic delegati sententia non alias nisi ad illustrium Boemiae regum, qui pro tempore fuerint, regalem cameram aliqua ratione concedimus appellari. Reservata nichilominus nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae, facultate et potestate libera, quoscunquae homines marchionatus Lusatiae, in Mulberg, Strel et Werdenhaym dominiorum et pertinentiarum omnium, dum et quoties nobis placuerit, quacunque ratione seu causa pro nostro beneplacito ad nostri praesentiam evocandi, seu per judices nostros citari, constituendi et in iudicio tali juxta morem proce- dendi, sicut regni Boemiae antiqua et dudum observata tenet consuetudo. Si quod autem adversus praedicta seu alterum ipsorum in contemptum Imperialis nostri decreti, nec non in regum, regni et coronae Boemiae praejudicium fieret per quemcunquae in quacunquae dignitate, honore et statu manente: nos omnia etc. (ut Sulzbach 1355, p. 400) volumus obligari. Si quis vero etc. (ut Sulzbach 1355, p. 400) applicandas. Non obstantibus etc. (ut Sulzbach 1355, p. 400) derogamus. Nulli ergo etc. (ut Sulzbach 1355, p. 401) applicari. (Signum serenissimi principis et domini Caroli Romanorum Imperatoris invictissimi et gloriosissimi, Boemiae regis.) Testes hujus rei . . . Praesentium sub Imperialis majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1370, Indictione VIII., Kal. Augusti, regnorum nostrorum annorum 25, Boemiae 24, Imperii vero 16. (A. K. — Arch. S. Wenc.)
570 — iniquitatem sententiae se quis conqueretur oppressum, extunc liceat ei, cuius interfuerit, in casum dictorum gravaminum, ad nostram, heredum et successorum nostrorum, regum Boemiae, auditoriam appellare, qui demum causam seu causas huius- modi delegare poterunt alicui fide digno ex suis subditis, fine juridico terminandum. A cuius tamen sic delegati sententia non alias nisi ad illustrium Boemiae regum, qui pro tempore fuerint, regalem cameram aliqua ratione concedimus appellari. Reservata nichilominus nobis, heredibus et successoribus nostris, regibus Boemiae, facultate et potestate libera, quoscunquae homines marchionatus Lusatiae, in Mulberg, Strel et Werdenhaym dominiorum et pertinentiarum omnium, dum et quoties nobis placuerit, quacunque ratione seu causa pro nostro beneplacito ad nostri praesentiam evocandi, seu per judices nostros citari, constituendi et in iudicio tali juxta morem proce- dendi, sicut regni Boemiae antiqua et dudum observata tenet consuetudo. Si quod autem adversus praedicta seu alterum ipsorum in contemptum Imperialis nostri decreti, nec non in regum, regni et coronae Boemiae praejudicium fieret per quemcunquae in quacunquae dignitate, honore et statu manente: nos omnia etc. (ut Sulzbach 1355, p. 400) volumus obligari. Si quis vero etc. (ut Sulzbach 1355, p. 400) applicandas. Non obstantibus etc. (ut Sulzbach 1355, p. 400) derogamus. Nulli ergo etc. (ut Sulzbach 1355, p. 401) applicari. (Signum serenissimi principis et domini Caroli Romanorum Imperatoris invictissimi et gloriosissimi, Boemiae regis.) Testes hujus rei . . . Praesentium sub Imperialis majestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pragae a. D. 1370, Indictione VIII., Kal. Augusti, regnorum nostrorum annorum 25, Boemiae 24, Imperii vero 16. (A. K. — Arch. S. Wenc.)
Strana 571
571 — O. 263 ai c 610. Častri Werdek infeudatio. 1370. List Perdana Cengara z Rottnštatu, jímž vyznává, že zámek Werdek od ciesaře Karla pod léno přijal a zavazuje se budúcím kralóm českým pod manstvie a koruně české s zámkem Rottnštadt. (A. K.) 611. Bonorum in Frumesreut infeudatio. 1370. List Francuov Playštanaruov, že zbožie Frumesreut má pod manstvie od ciesaře K. a koruny. (A. K.) 612. Curiae in Lovorstat emptio. 1370. List Albrechtuov z Lovorstatu, že prodává ciesaři K. a králi V. i budúcím kraluom českým dvuor svůj Lovorstat. (A. K.) 613. Definitio terminorum in Silva Boemiae. 1371, 7. Martii. Wir Ulrich u. Johans landgrauen zu dem Leutenberg bekennen u. thun kund offentlich mit diesem brief allen den, die ihn sehen oder horen lesen : Wan die edlen herrn, Heinrich von dem Neuenhaus u. Russe v. Lusitz, unser liebe freundte die sachen, die zwischen dem a. d. fürsten u. herrn, herrn Karl R. kaiser, z. a. z. merern des Reichs u. kunige zu Beheim, unserm lieben gnedigen herrn, an einem theil, u. uns an dem andern theil, umb die grenzen des Boheimschen Waldes verlaufen ist, durch gebot des obgenanten entscheiden haben, als hernach geschrieben steet: Des ersten haben sie gemerket drey buchen mit dreyen creutz unter dem Eidemberg auf Dittersdorff-feld, u. derselb rain soll stossen auf Eselarmer felde, das da heiset das Ruttns, als verre unser merke wendet, u. nicht furbas; u. an der andern seiten von den dreyen buchen her- wider auff zwischen dem Beheimischen Waldt und Dittirs- dorffer feldt u. von dannen hinab gen Hirszteins werts, als verre Reichenstein begriffen hat, u. herwider aus gen Reichen- stein felde.
571 — O. 263 ai c 610. Častri Werdek infeudatio. 1370. List Perdana Cengara z Rottnštatu, jímž vyznává, že zámek Werdek od ciesaře Karla pod léno přijal a zavazuje se budúcím kralóm českým pod manstvie a koruně české s zámkem Rottnštadt. (A. K.) 611. Bonorum in Frumesreut infeudatio. 1370. List Francuov Playštanaruov, že zbožie Frumesreut má pod manstvie od ciesaře K. a koruny. (A. K.) 612. Curiae in Lovorstat emptio. 1370. List Albrechtuov z Lovorstatu, že prodává ciesaři K. a králi V. i budúcím kraluom českým dvuor svůj Lovorstat. (A. K.) 613. Definitio terminorum in Silva Boemiae. 1371, 7. Martii. Wir Ulrich u. Johans landgrauen zu dem Leutenberg bekennen u. thun kund offentlich mit diesem brief allen den, die ihn sehen oder horen lesen : Wan die edlen herrn, Heinrich von dem Neuenhaus u. Russe v. Lusitz, unser liebe freundte die sachen, die zwischen dem a. d. fürsten u. herrn, herrn Karl R. kaiser, z. a. z. merern des Reichs u. kunige zu Beheim, unserm lieben gnedigen herrn, an einem theil, u. uns an dem andern theil, umb die grenzen des Boheimschen Waldes verlaufen ist, durch gebot des obgenanten entscheiden haben, als hernach geschrieben steet: Des ersten haben sie gemerket drey buchen mit dreyen creutz unter dem Eidemberg auf Dittersdorff-feld, u. derselb rain soll stossen auf Eselarmer felde, das da heiset das Ruttns, als verre unser merke wendet, u. nicht furbas; u. an der andern seiten von den dreyen buchen her- wider auff zwischen dem Beheimischen Waldt und Dittirs- dorffer feldt u. von dannen hinab gen Hirszteins werts, als verre Reichenstein begriffen hat, u. herwider aus gen Reichen- stein felde.
Strana 572
572 — Und wann der obg. unser herr, der keyser als ein kunig zu Beheim bestetigt hat die ehegenandt grenz u. rainen als sie davor begriffen sind, darumb sollen u. wollen wir u. unser erben u. nachkomben dieselben grenzen u. rainungen stet u. unverrukt haben u. halten, also dass wir u. unser erben u. nachkomben der vorgenandt grenzen u. rainungen ein theil, die an uns gehoret, sollen von dem eheg. unserm herrn, dem keyser als von einem kunige zu Beheim, seinen erben u. nachkomben, kunigen zu B. u. der cronen desselben kunig- reichs zu B., zu rechtem lehen u. manschafft haben u. halten, gleich andern gütern, die zu dem Reichenstein gehoren, die wir auch von dem ehen. unserm herrn, dem keyser als von einem kunige zu B. u. der cronen desselben kunigreichs, zu lehen haben u. halten. Mit urkundt dits briffs versiegelt mit unserm insigel, der geben ist zu Nurnberg nach Chr. geburt dreyzehenhundert jar darnach in dem einundsiebenzigsten jar, am freytag vor dem sontag, als man singt Oculi in der vasten. (Lunig I. n. CCXCIV.) 614. Arcis Graefenberg infeudatio. 1371, 23. Martii. (Pragae.) List Bertolta Hallera měštěnína Normberského, že zámek Grewen- berg dává pod manstvie ciesaři K. a budúcím kralóm českým. (A. K. — Lunig I. n. CCXCV.) 615. Joannis marchionis Moraviae dispositio testa- mentaria. 1371. 26. Martii. In nomine Domini. Amen. Johannes D. gr. marchio Moraviae, ad perpetuam rei memoriam. Inter caeteras sollicitudinum curas, quibus pro univer- sorum statu fidelium nostrae celsitudinis animus ex innata nobis benignitate distrahitur, illud nostrae meditationi occurrit praecipuum, ut de honorifico ac decenti statu illustrium Jodoci,
572 — Und wann der obg. unser herr, der keyser als ein kunig zu Beheim bestetigt hat die ehegenandt grenz u. rainen als sie davor begriffen sind, darumb sollen u. wollen wir u. unser erben u. nachkomben dieselben grenzen u. rainungen stet u. unverrukt haben u. halten, also dass wir u. unser erben u. nachkomben der vorgenandt grenzen u. rainungen ein theil, die an uns gehoret, sollen von dem eheg. unserm herrn, dem keyser als von einem kunige zu Beheim, seinen erben u. nachkomben, kunigen zu B. u. der cronen desselben kunig- reichs zu B., zu rechtem lehen u. manschafft haben u. halten, gleich andern gütern, die zu dem Reichenstein gehoren, die wir auch von dem ehen. unserm herrn, dem keyser als von einem kunige zu B. u. der cronen desselben kunigreichs, zu lehen haben u. halten. Mit urkundt dits briffs versiegelt mit unserm insigel, der geben ist zu Nurnberg nach Chr. geburt dreyzehenhundert jar darnach in dem einundsiebenzigsten jar, am freytag vor dem sontag, als man singt Oculi in der vasten. (Lunig I. n. CCXCIV.) 614. Arcis Graefenberg infeudatio. 1371, 23. Martii. (Pragae.) List Bertolta Hallera měštěnína Normberského, že zámek Grewen- berg dává pod manstvie ciesaři K. a budúcím kralóm českým. (A. K. — Lunig I. n. CCXCV.) 615. Joannis marchionis Moraviae dispositio testa- mentaria. 1371. 26. Martii. In nomine Domini. Amen. Johannes D. gr. marchio Moraviae, ad perpetuam rei memoriam. Inter caeteras sollicitudinum curas, quibus pro univer- sorum statu fidelium nostrae celsitudinis animus ex innata nobis benignitate distrahitur, illud nostrae meditationi occurrit praecipuum, ut de honorifico ac decenti statu illustrium Jodoci,
Strana 573
573 — Johannis et Procopii, filiorum nostrorum carissimorum, sollerter et diligentius intendamus. Sane igitur animo deliberato, ex speciali consilio, consensu et assensu serenissimi principis et domini, d. Caroli IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regis, domini et fratris nostri carissimi, et etiam nonnullorum tam ecclesiasticorum quam secularium, baronum ac nobilium mar- chionatus nostri consilio praecedente, et specialiter lites, jurgia, controversias, omnesque dissensiones inter praedictos filios nostros carissimos evitare cupientes ac bonum et utile ipsis potius providentes, divisionem, dispositionem et ordinationem statuimus, ordinamus ac disponimus in hunc modum: Et ex eo praesertim, quia a divis praedecessoribus nostris hoc hactenus exstitit tentum seu etiam observatum, quod senior existens in ordine geniturae alios in adeptione princi- patuum praecellebat, sicut et serenissimus princeps et dominus d. Carolus R. I. s. a. et B. rex, germanus noster carissimus praedictus, ratione primogeniturae coronam regni Boemiae est adeptus, nobisque tamquam secundogenito et juniori marchio- natum Moraviae in insigne et nobile feudum contulit, subse- quenter iusto feudi titulo tenendum et possidendum per nos et heredes nostros, et hoc speciali portione pro paterna: sic igitur huiusmodi consuetudini nostrorum praedeces- sorum nos conformare cupientes, illustrem Jodocum, primogenitum filium nostrum, heredes et proheredes suos, masculini dumtaxat sexus, in supremum dominum et marchionem ac marchiones, principem seu principes terrae Moraviae decernimus, statuimus et ordinamus, dantes et attribuentes eidem et eisdem here- dibus ac proheredibus suis, masculini dumtaxat sexus, eundem marchionatum cum civitatibus, terris, districtibus, oppidis, villis, monasteriis, praeposituris, baronibus, domibus crucife- rorum, vasallis singulis, militibus, clientibus, civibus, rusticis, emphiteotis, agricolis et censitis et ad glebam astrictis, mon- tibus, vallibus, planis, planitiis, silvis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venationibus, aucupationibus, piscinis, piscaturis, piscationibus, piscatoribus, vineis et decimis earun- dem, aquis aquarumve decursibus, molendinis, montanis auri et argenti, stanni, plumbi, ferri vel cuiuslibet alterius generis
573 — Johannis et Procopii, filiorum nostrorum carissimorum, sollerter et diligentius intendamus. Sane igitur animo deliberato, ex speciali consilio, consensu et assensu serenissimi principis et domini, d. Caroli IV. d. f. cl. Rom. Imp. s. a. et B. regis, domini et fratris nostri carissimi, et etiam nonnullorum tam ecclesiasticorum quam secularium, baronum ac nobilium mar- chionatus nostri consilio praecedente, et specialiter lites, jurgia, controversias, omnesque dissensiones inter praedictos filios nostros carissimos evitare cupientes ac bonum et utile ipsis potius providentes, divisionem, dispositionem et ordinationem statuimus, ordinamus ac disponimus in hunc modum: Et ex eo praesertim, quia a divis praedecessoribus nostris hoc hactenus exstitit tentum seu etiam observatum, quod senior existens in ordine geniturae alios in adeptione princi- patuum praecellebat, sicut et serenissimus princeps et dominus d. Carolus R. I. s. a. et B. rex, germanus noster carissimus praedictus, ratione primogeniturae coronam regni Boemiae est adeptus, nobisque tamquam secundogenito et juniori marchio- natum Moraviae in insigne et nobile feudum contulit, subse- quenter iusto feudi titulo tenendum et possidendum per nos et heredes nostros, et hoc speciali portione pro paterna: sic igitur huiusmodi consuetudini nostrorum praedeces- sorum nos conformare cupientes, illustrem Jodocum, primogenitum filium nostrum, heredes et proheredes suos, masculini dumtaxat sexus, in supremum dominum et marchionem ac marchiones, principem seu principes terrae Moraviae decernimus, statuimus et ordinamus, dantes et attribuentes eidem et eisdem here- dibus ac proheredibus suis, masculini dumtaxat sexus, eundem marchionatum cum civitatibus, terris, districtibus, oppidis, villis, monasteriis, praeposituris, baronibus, domibus crucife- rorum, vasallis singulis, militibus, clientibus, civibus, rusticis, emphiteotis, agricolis et censitis et ad glebam astrictis, mon- tibus, vallibus, planis, planitiis, silvis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venationibus, aucupationibus, piscinis, piscaturis, piscationibus, piscatoribus, vineis et decimis earun- dem, aquis aquarumve decursibus, molendinis, montanis auri et argenti, stanni, plumbi, ferri vel cuiuslibet alterius generis
Strana 574
574 — metallorum, jurisdictionibus, bayliis, judiciis, dominiis, berna necnon bernis, tam in bonis venerabilis episcopi Olomucensis et successorum ipsius quam aliorum baronum, procerum, militum et clientum per totum marchionatum Moraviae toties, quoties easdem secundum approbatam regni Boemiae consuetu- dinem per reges Boemiae ex legitimis causis exigi seu requiri continget, et etiam cum reditibus, proventibus, censibus, exactionibus, poenis, emendis, mero et mixto imperio, juribus patronatus ecclesiarum et beneficiorum quorumcunque, expres- sate etiam collationem canonicatuum et praebendarum in Olomuc et in Brunna, judicium provinciale seu popravam, cameriariatus et czudas et alia officia singula ad jus terrae pertinentia, devolutiones cum omnibus juribus, honoribus, digni- tatibus, obventionibus, consuetudinibus, adhaerentiis et singulis pertinentiis suis, quibuscumque specialibus nominibus et voca- bulis possint seu valeant nuncupari, habendum, tenendum, possidendum et utifruendum perpetuo et in aevum, eo omni jure, dominio et libertate, quibus eum nosmet hucusque posse- dimus pacifice et quiete a nostris progenitoribus supradictis (exclusis tamen portionibus Johannis et Procopii, filiorum nostrorum, fratrum ipsius, ac eorum honoribus, dominiis, juribus et libertatibus, jurisdictionibus, bernis et singulis appendiciis, adhaérentiis, pertinentiis, quae inferius clarius et lucidius apparebunt, quae et quas etiam de verbo ad verbum hic prae- sentibus duximus inferenda). Illustri itaque Johanni, filio nostro secundogenito etc. Illustri vero Procopio, filio nostro juniori etc. In quorum omnium testimonium etc. Nos quoque Jodocus primogenitus, Johannes secundo- genitus, Procopius tertiogenitus, fratres uterini etc. In cujus rei testimonium etc. Datum Brunae, feria IV. proxima post dominicam, qua canitur Judica, a. D. 1371. (Orig. arch. stat. Mor., inter privilegia n. 15. — Brandl X., 118.)
574 — metallorum, jurisdictionibus, bayliis, judiciis, dominiis, berna necnon bernis, tam in bonis venerabilis episcopi Olomucensis et successorum ipsius quam aliorum baronum, procerum, militum et clientum per totum marchionatum Moraviae toties, quoties easdem secundum approbatam regni Boemiae consuetu- dinem per reges Boemiae ex legitimis causis exigi seu requiri continget, et etiam cum reditibus, proventibus, censibus, exactionibus, poenis, emendis, mero et mixto imperio, juribus patronatus ecclesiarum et beneficiorum quorumcunque, expres- sate etiam collationem canonicatuum et praebendarum in Olomuc et in Brunna, judicium provinciale seu popravam, cameriariatus et czudas et alia officia singula ad jus terrae pertinentia, devolutiones cum omnibus juribus, honoribus, digni- tatibus, obventionibus, consuetudinibus, adhaerentiis et singulis pertinentiis suis, quibuscumque specialibus nominibus et voca- bulis possint seu valeant nuncupari, habendum, tenendum, possidendum et utifruendum perpetuo et in aevum, eo omni jure, dominio et libertate, quibus eum nosmet hucusque posse- dimus pacifice et quiete a nostris progenitoribus supradictis (exclusis tamen portionibus Johannis et Procopii, filiorum nostrorum, fratrum ipsius, ac eorum honoribus, dominiis, juribus et libertatibus, jurisdictionibus, bernis et singulis appendiciis, adhaérentiis, pertinentiis, quae inferius clarius et lucidius apparebunt, quae et quas etiam de verbo ad verbum hic prae- sentibus duximus inferenda). Illustri itaque Johanni, filio nostro secundogenito etc. Illustri vero Procopio, filio nostro juniori etc. In quorum omnium testimonium etc. Nos quoque Jodocus primogenitus, Johannes secundo- genitus, Procopius tertiogenitus, fratres uterini etc. In cujus rei testimonium etc. Datum Brunae, feria IV. proxima post dominicam, qua canitur Judica, a. D. 1371. (Orig. arch. stat. Mor., inter privilegia n. 15. — Brandl X., 118.)
Strana 575
— 575 — 616. Joannis marchionis promissio de servandis privilegiis, si in regem Boemiae promoveretur. 1371, 18. Aprilis. List Jana markrabi moravského, jestliže by naň kralovstvie přišlo neb na jeho dědice, že prvé než by který z nich korunován byl, má přisiéci prelátóm, pánóm a rytierstvu, že ty všecky věci zachovati má, co jest ciesař Karel ustanovil Johannes D. gr. marchio M. Notum facimus tenore praesentium universis: Licet alias serenissimus princeps et dominus, d. Karolus R. I. s. a. et B. rex, dominus et frater noster praecarissimus, nobis, heredibus et successoribus nostris legitimis, marchionibus M., sexus masculini, insignem et illustrem principatum, mar- chionatum M., cum attinentiis et pertinentiis ejusdem, prin- cipatibus venerabilis Olomucensis ecclesiae et illustris Oppaviae ducatu dumtaxat exceptis (praeter bernam regiam generalem in bonis episcopalibus dictae O. ecclesiae, quae ad nos, heredes et successores nostros, marchiones M., pertinet, prout in aliis literis desuper editis plenius est expressum) pro hereditaria et paterna nostra et heredum nostrorum portione in feudum illustre et insigne concesserit — nosque dictum marchionatum cum suis pertinentiis, ut praefertur, ab ipso domino et fratre nostro ut a rege B. in feodum susceperimus et fidelitatis, homagii, subjectionis et obedientiae, sicut in susceptione feodorum consuetum est fieri, sibi ut regi B. praestiterimus corporalia juramenta, sicut etiam nostri heredes et successores legitimi, marchiones M. masculini sexus, eundem marchionatum cum attinentiis ejusdem ab ipso ut a rege B., heredibus et successoribus suis, B. regibus, et a corona regni ejusdem imperpetuum in feodum recipere tenebuntur; ea tamen conditione notanter adjecta, quod idem mar- chionatus cum pertinentiis ipsius in eum casum, ubi nos, heredes et successores nostri legitimi, marchiones M., sexus masculini, sine heredibus legitimis masculini sexus decedere contingerit, ad ipsum ut ad regem B., heredes et successores suos, B. reges, et ad ejusdem regni coronam immediate devol-
— 575 — 616. Joannis marchionis promissio de servandis privilegiis, si in regem Boemiae promoveretur. 1371, 18. Aprilis. List Jana markrabi moravského, jestliže by naň kralovstvie přišlo neb na jeho dědice, že prvé než by který z nich korunován byl, má přisiéci prelátóm, pánóm a rytierstvu, že ty všecky věci zachovati má, co jest ciesař Karel ustanovil Johannes D. gr. marchio M. Notum facimus tenore praesentium universis: Licet alias serenissimus princeps et dominus, d. Karolus R. I. s. a. et B. rex, dominus et frater noster praecarissimus, nobis, heredibus et successoribus nostris legitimis, marchionibus M., sexus masculini, insignem et illustrem principatum, mar- chionatum M., cum attinentiis et pertinentiis ejusdem, prin- cipatibus venerabilis Olomucensis ecclesiae et illustris Oppaviae ducatu dumtaxat exceptis (praeter bernam regiam generalem in bonis episcopalibus dictae O. ecclesiae, quae ad nos, heredes et successores nostros, marchiones M., pertinet, prout in aliis literis desuper editis plenius est expressum) pro hereditaria et paterna nostra et heredum nostrorum portione in feudum illustre et insigne concesserit — nosque dictum marchionatum cum suis pertinentiis, ut praefertur, ab ipso domino et fratre nostro ut a rege B. in feodum susceperimus et fidelitatis, homagii, subjectionis et obedientiae, sicut in susceptione feodorum consuetum est fieri, sibi ut regi B. praestiterimus corporalia juramenta, sicut etiam nostri heredes et successores legitimi, marchiones M. masculini sexus, eundem marchionatum cum attinentiis ejusdem ab ipso ut a rege B., heredibus et successoribus suis, B. regibus, et a corona regni ejusdem imperpetuum in feodum recipere tenebuntur; ea tamen conditione notanter adjecta, quod idem mar- chionatus cum pertinentiis ipsius in eum casum, ubi nos, heredes et successores nostri legitimi, marchiones M., sexus masculini, sine heredibus legitimis masculini sexus decedere contingerit, ad ipsum ut ad regem B., heredes et successores suos, B. reges, et ad ejusdem regni coronam immediate devol-
Strana 576
576 — vantur, sicut praemissa omnia in aliis litteris desuper con- fectis plenius sunt expressa: Nos tamen commoditatibus dicti nostri domini et fratris, heredum et successorum suorum fraternae dilectionis indicio providere cupientes, eisdem bona fide, absque omni dolo et sub juramento, quod desuper viva voce ad evangelia sancta Dei corporaliter praestitisse dinoscimur, promisimus et pro nobis, illustribus Jodoco, nostrisque heredibus et successoribus marchionatus M., Joanne et Procopio, filiis nostris, necnon aliis nostris filiis fortasse nascendis, eorum heredibus et pro- heredibus, cujuscumque conditionis, status vel praeeminentiae forent seu ad quemcunque gradum dignitatis, principatuum sive dominiorum pervenire possent, promittimus per prae- sentes, quod praedictorum regum B. homines, feudatarios, vasallos et alios quoslibet subjectos, barones, nobiles et igno- biles, ecclesiasticos et seculares, eorundem contra voluntatem et in praejudicium ipsorum in bonis, quae in regno B. obtinent, unquam defendemus, manutenebimus, protegemus, proloquemur aut ipsos tuebimur in futurum ; sicut etiam idem dominus noster et frater, heredes et successores sui, reges B., ac etiam alii sui filii, nati et nascendi, eorum heredes et proheredes, cujus- cumque conditionis, status vel praeeminentiae forent seu ad quemcumque gradum dignitatis, principatuum sive dominiorum pervenire possent, contra nostram, heredum et successorum nostrorum praedictorum voluntatem et in nostrum praejudicium nostros homines, feudatarios, vasallos, barones, aliosque sub- jectos, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos et seculares, qui in marchionatu nostro M. bona obtinent, in eisdem bonis defen- dere, manutenere, protegere, proloqui et tueri aliqualiter non debebunt. Notanter etiam pro nobis, dictis nostris heredibus et proheredibus memorato nostro domino et fratri, heredibus et successoribus suis, B. regibus, ceterisque suis heredibus et pro- heredibus, ut praemittitur, animo deliberato et de certa nostra scientia, bona fide et sine omni dolo, promisimus et super eo baronum et fidelium nostrorum marchionatus M. communicato consilio sano et maturo promittimus per haec scripta et in
576 — vantur, sicut praemissa omnia in aliis litteris desuper con- fectis plenius sunt expressa: Nos tamen commoditatibus dicti nostri domini et fratris, heredum et successorum suorum fraternae dilectionis indicio providere cupientes, eisdem bona fide, absque omni dolo et sub juramento, quod desuper viva voce ad evangelia sancta Dei corporaliter praestitisse dinoscimur, promisimus et pro nobis, illustribus Jodoco, nostrisque heredibus et successoribus marchionatus M., Joanne et Procopio, filiis nostris, necnon aliis nostris filiis fortasse nascendis, eorum heredibus et pro- heredibus, cujuscumque conditionis, status vel praeeminentiae forent seu ad quemcunque gradum dignitatis, principatuum sive dominiorum pervenire possent, promittimus per prae- sentes, quod praedictorum regum B. homines, feudatarios, vasallos et alios quoslibet subjectos, barones, nobiles et igno- biles, ecclesiasticos et seculares, eorundem contra voluntatem et in praejudicium ipsorum in bonis, quae in regno B. obtinent, unquam defendemus, manutenebimus, protegemus, proloquemur aut ipsos tuebimur in futurum ; sicut etiam idem dominus noster et frater, heredes et successores sui, reges B., ac etiam alii sui filii, nati et nascendi, eorum heredes et proheredes, cujus- cumque conditionis, status vel praeeminentiae forent seu ad quemcumque gradum dignitatis, principatuum sive dominiorum pervenire possent, contra nostram, heredum et successorum nostrorum praedictorum voluntatem et in nostrum praejudicium nostros homines, feudatarios, vasallos, barones, aliosque sub- jectos, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos et seculares, qui in marchionatu nostro M. bona obtinent, in eisdem bonis defen- dere, manutenere, protegere, proloqui et tueri aliqualiter non debebunt. Notanter etiam pro nobis, dictis nostris heredibus et proheredibus memorato nostro domino et fratri, heredibus et successoribus suis, B. regibus, ceterisque suis heredibus et pro- heredibus, ut praemittitur, animo deliberato et de certa nostra scientia, bona fide et sine omni dolo, promisimus et super eo baronum et fidelium nostrorum marchionatus M. communicato consilio sano et maturo promittimus per haec scripta et in
Strana 577
577 — virtute juramenti praefati corporaliter per nos praestiti, quod nos, dicti nostri heredes et successores ac eorum heredes et proheredes, omnes universaliter et singulariter singuli, prae- fatum regnum B, attinentias et pertinentias ejusdem singulas. a praefato domino et fratre nostro, heredibus et proheredibus et successoribus suis praedictis, jure, ecclesiastico vel civili, aut facto, tacite vel expresse, per nos, alium seu alios aliqua occasione, ratione vel causa, directe vel indirecte, quovis exquisito ingenio vel colore, unquam imperpetuum in toto aut in parte auferemus nec auferri, inquantum in nobis est, sine omni dolo quomodolibet permittemus, nec ipsum regnum B. cum suis pertinentiis nobis vendicabimus, applicabimus aut idem regnum aliqualiter impetemus. Pollicemur insuper et promittimus sub fide et juramentis, quibus supra, nominato domino et fratri nostro, d. Imperatori ut regi B., heredibus et proheredibus suis praefatis, in casu, quo ipsi seu ipsorum aliquis vel etiam eorum principes, barones, nobiles, vasalli, homines familiares et subditi, cujus- cumque conditionis forent, quocumque ducti spiritu vel ingenio quocumque, se ipsos, sive dominia, terras, possessiones aut bona sua, in toto vel in parte, nobis, heredibus nostris supra- dictis vel eorum alteri attribuere, donare sive subjugare sua sponte vellent et proponerent: quod nos extunc, heredes et proheredes nostri seu eorum aliquis, illum seu illos, terras, dominia, possessiones et bona ipsorum acceptare, suscipere sive nobis vendicare quomodolibet non debeamus, sed potius ad hoc consiliis, auxiliis et juvaminibus operari pro viribus ut ipsi principes, barones, nobiles, vasalli, familiares et subditi una cum terris, dominiis, hereditatibus, possessionibus et bonis omnibus sub ipsis et ipsorum dominiis remaneant. Ita tamen, quod marchionatus M. ab ipso rege B., qui pro tempore fuerit, et ipsius regni corona suis loco et tempore suscipiatur in feudum et ipsi reges B., qui pro tempore fuerint, nos, heredes et successores nostros in ipso marchionatu et omnibus ipsius juribus et pertinentiis, quae ad ipsum ab antiquo spectasse noscuntur, fovere, manutenere debeant et effectualiter defensare, sicut hoc idem in aliis nostris litteris, Codex jur. boh. II. 1. 37
577 — virtute juramenti praefati corporaliter per nos praestiti, quod nos, dicti nostri heredes et successores ac eorum heredes et proheredes, omnes universaliter et singulariter singuli, prae- fatum regnum B, attinentias et pertinentias ejusdem singulas. a praefato domino et fratre nostro, heredibus et proheredibus et successoribus suis praedictis, jure, ecclesiastico vel civili, aut facto, tacite vel expresse, per nos, alium seu alios aliqua occasione, ratione vel causa, directe vel indirecte, quovis exquisito ingenio vel colore, unquam imperpetuum in toto aut in parte auferemus nec auferri, inquantum in nobis est, sine omni dolo quomodolibet permittemus, nec ipsum regnum B. cum suis pertinentiis nobis vendicabimus, applicabimus aut idem regnum aliqualiter impetemus. Pollicemur insuper et promittimus sub fide et juramentis, quibus supra, nominato domino et fratri nostro, d. Imperatori ut regi B., heredibus et proheredibus suis praefatis, in casu, quo ipsi seu ipsorum aliquis vel etiam eorum principes, barones, nobiles, vasalli, homines familiares et subditi, cujus- cumque conditionis forent, quocumque ducti spiritu vel ingenio quocumque, se ipsos, sive dominia, terras, possessiones aut bona sua, in toto vel in parte, nobis, heredibus nostris supra- dictis vel eorum alteri attribuere, donare sive subjugare sua sponte vellent et proponerent: quod nos extunc, heredes et proheredes nostri seu eorum aliquis, illum seu illos, terras, dominia, possessiones et bona ipsorum acceptare, suscipere sive nobis vendicare quomodolibet non debeamus, sed potius ad hoc consiliis, auxiliis et juvaminibus operari pro viribus ut ipsi principes, barones, nobiles, vasalli, familiares et subditi una cum terris, dominiis, hereditatibus, possessionibus et bonis omnibus sub ipsis et ipsorum dominiis remaneant. Ita tamen, quod marchionatus M. ab ipso rege B., qui pro tempore fuerit, et ipsius regni corona suis loco et tempore suscipiatur in feudum et ipsi reges B., qui pro tempore fuerint, nos, heredes et successores nostros in ipso marchionatu et omnibus ipsius juribus et pertinentiis, quae ad ipsum ab antiquo spectasse noscuntur, fovere, manutenere debeant et effectualiter defensare, sicut hoc idem in aliis nostris litteris, Codex jur. boh. II. 1. 37
Strana 578
578 — quas mutuo desuper sibi dedimus, lucidius est expressum; et in eum casum, ubi dictum dominum et fratrem nostrum, heredes et successores suos praefatos absque heredibus legi- timis masculini sexus decedere contingeret, quod tunc dictum regnum ad nos, heredes et successores nostros, marchiones M., esset legitime devolutum, ut in aliis literis desuper tra- ditis plenius est expressum. Quas litteras in omnibus suis clausulis, sententiis, tenoribus et punctis, sicut scriptae sunt, in suo robore per omnia volumus remanere. Et ad omnia et singula et eorum quodlibet, prout expres- santur superius, observanda nos bona fide, absque omni dolo et in virtute corporalis juramenti praedicti, de certa nostra scientia firmiter obligamur. Praesentium etc. Datum Pragae a. D. 1371, Indictione nona, decimo quarto Kal. Maii. (A. K. — Brandl X., 119. — Cf. litteras ddo. Pragae 1349, 26. Dec. n. 296 et 297, necnon litteras ddo. Pragae 1366, 14. Apr. n. 560.) 617. Castri et civitatis Mulberg infeudatio. 1371, 21. Aprilis. Vácslav a Albrecht kniežata saská s povolením ciesaře K. prodali králi Vácslavovi a budúcím kralóm českým pod léno zámek a město Mülberk a léno od něho přijali a budúcí kniežata saská pod léno zavázal k koruně. (A. K.) do8 oList kněze Vácslava kniežete míšenského, v němž prodává zámek svuoj Werdenhayn a zavazuje se s ním v manstvie k koruně české. (A. K.) 618. Castri Werdenheim infeudatio. 1371, 21. Aprilis. l Leao-Ceá- 619. Testamentum Joannis marchionis Moraviae per Carolum IV. approbatur et corroboratur. 1371, 12. Maii. Karolus quartus, divina favente clementia Romanorum Imperator s. a. et Boemiae rex.
578 — quas mutuo desuper sibi dedimus, lucidius est expressum; et in eum casum, ubi dictum dominum et fratrem nostrum, heredes et successores suos praefatos absque heredibus legi- timis masculini sexus decedere contingeret, quod tunc dictum regnum ad nos, heredes et successores nostros, marchiones M., esset legitime devolutum, ut in aliis literis desuper tra- ditis plenius est expressum. Quas litteras in omnibus suis clausulis, sententiis, tenoribus et punctis, sicut scriptae sunt, in suo robore per omnia volumus remanere. Et ad omnia et singula et eorum quodlibet, prout expres- santur superius, observanda nos bona fide, absque omni dolo et in virtute corporalis juramenti praedicti, de certa nostra scientia firmiter obligamur. Praesentium etc. Datum Pragae a. D. 1371, Indictione nona, decimo quarto Kal. Maii. (A. K. — Brandl X., 119. — Cf. litteras ddo. Pragae 1349, 26. Dec. n. 296 et 297, necnon litteras ddo. Pragae 1366, 14. Apr. n. 560.) 617. Castri et civitatis Mulberg infeudatio. 1371, 21. Aprilis. Vácslav a Albrecht kniežata saská s povolením ciesaře K. prodali králi Vácslavovi a budúcím kralóm českým pod léno zámek a město Mülberk a léno od něho přijali a budúcí kniežata saská pod léno zavázal k koruně. (A. K.) do8 oList kněze Vácslava kniežete míšenského, v němž prodává zámek svuoj Werdenhayn a zavazuje se s ním v manstvie k koruně české. (A. K.) 618. Castri Werdenheim infeudatio. 1371, 21. Aprilis. l Leao-Ceá- 619. Testamentum Joannis marchionis Moraviae per Carolum IV. approbatur et corroboratur. 1371, 12. Maii. Karolus quartus, divina favente clementia Romanorum Imperator s. a. et Boemiae rex.
Strana 579
579 — Notum facimus tenore praesentium universis, quod cum illustris Johannes, marchio Moraviae, princeps et frater noster carissimus, in et de principatu et dominio marchionatus Moraviae, quem sibi et suis heredibus pro paterna sua portione in illustre et insigne feodum a nobis tamquam Boemiae rege et ipsius regni corona tenendum et perpetuo possidendum dedisse et contulisse dinoscimur, inter illustres Jodocum, Johannem et Procopium, filios suos, quasdam divisionem, dispo- sitionem et ordinationem fecerit, disposuerit et statuerit, quas sui praedicti marchionatus barones et nobiles suis penden- tibus sigillis attestaverint, nobisque tamquam regi B. una cum praedictis suis filiis cum instantia supplicaverit, quatenus divisionem, ordinationem et dispositionem hujusmodi aucto- ritate regia B. approbare, ratificare et confirmare gratiosius dignaremur, quarum quidem divisionis, ordinationis et dispo- sitionis tenor sequitur in haec verba: In nomine Domini amen. Johannes D. gr. marchio Moraviae (ut in praecedenti diplomate n. 615). — Nos igitur, qui statum tranquillum et felicia commoda praedictorum nostri fratris, filiorum et heredum suorum cari- tativis desideriis et fraterno semper amore prosequimur, audito prius et plenarie cognito, quod talis divisio, dispositio et ordi- natio de unanimi et communi consensu et voluntate prae- dictorum Jodoci, Johannis et Procopii rite processerint, ad votivas ipsorum precum instantias divisionem, ordinationem et dispositionem praefatas unacum attestatione baronum et nobilium marchionatus praedicti, in omnibus suis tenoribus, sententiis, punctis et clausulis, prout de verbo ad verbum expressantur superius, animo deliberato, non per errorem vel improvide, sed sano et maturo principum, baronum et procerum nostrorum fidelium accedente consilio ratificamus, approbamus et praesentis scripti patrocinio de certa nostra scientia et regia auctoritate Boemiae confirmamus. Praesentium . . . Datum Pragae a. D. 1371, Indictione nona, IV. idus Maii, regnorum nostrorum anno 25., Imperii vero 17. (Orig. arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 18.—Brandl X. 121.) v2 p „ 37*
579 — Notum facimus tenore praesentium universis, quod cum illustris Johannes, marchio Moraviae, princeps et frater noster carissimus, in et de principatu et dominio marchionatus Moraviae, quem sibi et suis heredibus pro paterna sua portione in illustre et insigne feodum a nobis tamquam Boemiae rege et ipsius regni corona tenendum et perpetuo possidendum dedisse et contulisse dinoscimur, inter illustres Jodocum, Johannem et Procopium, filios suos, quasdam divisionem, dispo- sitionem et ordinationem fecerit, disposuerit et statuerit, quas sui praedicti marchionatus barones et nobiles suis penden- tibus sigillis attestaverint, nobisque tamquam regi B. una cum praedictis suis filiis cum instantia supplicaverit, quatenus divisionem, ordinationem et dispositionem hujusmodi aucto- ritate regia B. approbare, ratificare et confirmare gratiosius dignaremur, quarum quidem divisionis, ordinationis et dispo- sitionis tenor sequitur in haec verba: In nomine Domini amen. Johannes D. gr. marchio Moraviae (ut in praecedenti diplomate n. 615). — Nos igitur, qui statum tranquillum et felicia commoda praedictorum nostri fratris, filiorum et heredum suorum cari- tativis desideriis et fraterno semper amore prosequimur, audito prius et plenarie cognito, quod talis divisio, dispositio et ordi- natio de unanimi et communi consensu et voluntate prae- dictorum Jodoci, Johannis et Procopii rite processerint, ad votivas ipsorum precum instantias divisionem, ordinationem et dispositionem praefatas unacum attestatione baronum et nobilium marchionatus praedicti, in omnibus suis tenoribus, sententiis, punctis et clausulis, prout de verbo ad verbum expressantur superius, animo deliberato, non per errorem vel improvide, sed sano et maturo principum, baronum et procerum nostrorum fidelium accedente consilio ratificamus, approbamus et praesentis scripti patrocinio de certa nostra scientia et regia auctoritate Boemiae confirmamus. Praesentium . . . Datum Pragae a. D. 1371, Indictione nona, IV. idus Maii, regnorum nostrorum anno 25., Imperii vero 17. (Orig. arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 18.—Brandl X. 121.) v2 p „ 37*
Strana 580
580 — 620. Litterarum super Seeberg et Belina confirmatio. 1371, 26. Junii. (Pragae.) Carolus IV. petente nobili Alberto de Bergow litteras Joannis B. regis, patris sui, super castris Seeberg et Belina 31. Maii 1327 datas confirmat. (Arch. S. Wenc. — Vid. n. 73 et 74.) 621. Wenceslaus dux Saxoniae recognoscit reges Boemiae dominos esse marchiae Brandeburgensis. 1371, 18. Decembris. List Vácslava kniežete saského, že ciesaře Karla a české krále má za pravé dědice markrastvie bramburského, jestli žeby bez dědicuov markrabi sešel mužského pohlaví. (A. K.) 622. Medietatis castri Breitenstein infeudatio. 1371. List Kunrata z Breitensteina, že ciesaři K. a králi V. i budúcím kralóm českým i koruně puol zámku Breitensteinu poddal v manstvie. (A. K.) 623. Castri Gerow infeudatio. 1371. List Henrycha z Gerova a Henrycha, syna jeho, že prodali ciesaři K. i budúcím kralóm českým pod léno Gerow s městem i všecky zámky jiné, kteréž mají, s tau výminkou, bude-li moci Gerow z toho léna vytáhnúti od abatyše z Gradelmburku. (A. K) 624. Castri Blankenburg et Lubustein infeudatio. 1371. List Henrycha foyta z Gerova a Henrycha syna jeho, že prodávají s povolením ciesaře K. zámek svůj Blankenburk s vesnicemi i se vším králi V. českému i budúcím kralóm českým a k tomu zavazuje sie budúcně k koruně s zámkem Lubušteinem. (A. K.) 625. Quittantia archiepiscopi atque capituli Magde- burgensis super pecuniis pro Lusatia eis solutis. 1372, 25. Januarii. (Magdeburg.) Petrus archiepiscopus et capitulum ecclesiae Magdeburgensis profi- tentur, se a Carolo imp. et Wenceslao rege per manus Joannis Rotlewe, urburarii Kutnensis, recepisse 5500 sex. gr. Prag., sibi pro resignatione litterarum, quas super jure terrae Lusatiae habebant, debitas. (Arch. S. Wenc.)
580 — 620. Litterarum super Seeberg et Belina confirmatio. 1371, 26. Junii. (Pragae.) Carolus IV. petente nobili Alberto de Bergow litteras Joannis B. regis, patris sui, super castris Seeberg et Belina 31. Maii 1327 datas confirmat. (Arch. S. Wenc. — Vid. n. 73 et 74.) 621. Wenceslaus dux Saxoniae recognoscit reges Boemiae dominos esse marchiae Brandeburgensis. 1371, 18. Decembris. List Vácslava kniežete saského, že ciesaře Karla a české krále má za pravé dědice markrastvie bramburského, jestli žeby bez dědicuov markrabi sešel mužského pohlaví. (A. K.) 622. Medietatis castri Breitenstein infeudatio. 1371. List Kunrata z Breitensteina, že ciesaři K. a králi V. i budúcím kralóm českým i koruně puol zámku Breitensteinu poddal v manstvie. (A. K.) 623. Castri Gerow infeudatio. 1371. List Henrycha z Gerova a Henrycha, syna jeho, že prodali ciesaři K. i budúcím kralóm českým pod léno Gerow s městem i všecky zámky jiné, kteréž mají, s tau výminkou, bude-li moci Gerow z toho léna vytáhnúti od abatyše z Gradelmburku. (A. K) 624. Castri Blankenburg et Lubustein infeudatio. 1371. List Henrycha foyta z Gerova a Henrycha syna jeho, že prodávají s povolením ciesaře K. zámek svůj Blankenburk s vesnicemi i se vším králi V. českému i budúcím kralóm českým a k tomu zavazuje sie budúcně k koruně s zámkem Lubušteinem. (A. K.) 625. Quittantia archiepiscopi atque capituli Magde- burgensis super pecuniis pro Lusatia eis solutis. 1372, 25. Januarii. (Magdeburg.) Petrus archiepiscopus et capitulum ecclesiae Magdeburgensis profi- tentur, se a Carolo imp. et Wenceslao rege per manus Joannis Rotlewe, urburarii Kutnensis, recepisse 5500 sex. gr. Prag., sibi pro resignatione litterarum, quas super jure terrae Lusatiae habebant, debitas. (Arch. S. Wenc.)
Strana 581
581 — 626. Titulus „marchio Moraviae" quid significet. 1372, 10. Februarii. Otituli markrabí moravského. List Jošta markrabi moravského, že ten titul, kdež se píše „markrabím moravským“, že to nemá ke škodě býti králi českému a zvláště na svrchnosti biskupa olomuckého i kniežete opavského. Wir Jost, des hochgeborn furssten herr Johannsen marggrauen zu Maerhern, unsers lieben herrn, erstgeborner sun, von Gotts gnaden marggraue und herre des lants zu Maerhern, bekenen und thuen kund offentlich mit diesem brieve allen den, die ihn sehen oder hören lesen: Wie woll das sey, das wier uns in brieven, die wier geben haben oder furbas geben werden, herrn des lants zu Maerhern nennen und seyns, das demnach solche nennung einem jeglichen kunig, dem kunigreich oder der cron zu Behem, von uns, unser erben und nachkommen, marggraven und herrn des landes zu Märhern wegen, die sich auch also schreiben würden, allwege unschedlich sein soll; an dem bischoffe zu Olmucz und dem herczoge zu Troppaw, die in zeiten werden, aussgenommen dem lantbern auff des bischoffs guten in Märhern, alls es in dem alten teilbriven vollkommen- licher begriefen ist. Mit urkund dicz briefs versiegelt mit unserm anhan- genden insiegel, der geben ist zu Breslaw noch Chr. g. 1300 jahr, darnach in dem zwei und siebenzigsten jahre, an S. Scolastiken tage, der heil jungfrauen. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCCIII. — Brandl X., 151.) Wir Wenczlaw, v. G. gn. kunig zu Beheim, marggraff zu Brandenburg und herczog zu Slezien, bekennen und tun kunt offenlich mit diesem briefe allen den, die yn sehen oder horen lesen, das unser lieber vetter, herr Jost, des hochgebornen fursten hern Johansen, marggrafen zu Merhern, unsirs lieben vettern erstgeborne sun, marggrafe und herre des landes zu Merhern, sich marggrafen und herren des landes zu Merhern schreibet, nennet und auch ist, das sulche nennung eynem
581 — 626. Titulus „marchio Moraviae" quid significet. 1372, 10. Februarii. Otituli markrabí moravského. List Jošta markrabi moravského, že ten titul, kdež se píše „markrabím moravským“, že to nemá ke škodě býti králi českému a zvláště na svrchnosti biskupa olomuckého i kniežete opavského. Wir Jost, des hochgeborn furssten herr Johannsen marggrauen zu Maerhern, unsers lieben herrn, erstgeborner sun, von Gotts gnaden marggraue und herre des lants zu Maerhern, bekenen und thuen kund offentlich mit diesem brieve allen den, die ihn sehen oder hören lesen: Wie woll das sey, das wier uns in brieven, die wier geben haben oder furbas geben werden, herrn des lants zu Maerhern nennen und seyns, das demnach solche nennung einem jeglichen kunig, dem kunigreich oder der cron zu Behem, von uns, unser erben und nachkommen, marggraven und herrn des landes zu Märhern wegen, die sich auch also schreiben würden, allwege unschedlich sein soll; an dem bischoffe zu Olmucz und dem herczoge zu Troppaw, die in zeiten werden, aussgenommen dem lantbern auff des bischoffs guten in Märhern, alls es in dem alten teilbriven vollkommen- licher begriefen ist. Mit urkund dicz briefs versiegelt mit unserm anhan- genden insiegel, der geben ist zu Breslaw noch Chr. g. 1300 jahr, darnach in dem zwei und siebenzigsten jahre, an S. Scolastiken tage, der heil jungfrauen. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCCIII. — Brandl X., 151.) Wir Wenczlaw, v. G. gn. kunig zu Beheim, marggraff zu Brandenburg und herczog zu Slezien, bekennen und tun kunt offenlich mit diesem briefe allen den, die yn sehen oder horen lesen, das unser lieber vetter, herr Jost, des hochgebornen fursten hern Johansen, marggrafen zu Merhern, unsirs lieben vettern erstgeborne sun, marggrafe und herre des landes zu Merhern, sich marggrafen und herren des landes zu Merhern schreibet, nennet und auch ist, das sulche nennung eynem
Strana 582
582 — iglichen kunige, dem kunigreich und der cronen zu Beheim- von seinen, seiner erben und nachkumen, marggrafen und herren des landes zu Merhern wegen, die sich auch also schreiben wurden, allewege unschedlich sein sal; an dem bischofe zu Olomuncz und dem herczogen czu Troppaw, die in zeiten werden, aussgenomen dem lantbern uff des bischoffs guten in Merhern, der einen marggrafen und herren des landes zu Merhern angehoret, als es in den alten teilbriefen voll- komenlicher begriffen ist. Mit urkund dicz briefes, vorsigelt mit unserm kuniglichen grossten ingsigel, der geben ist zu Bressla nach C. g. 1300 jar, darnach in dem 72sten jare, an S. Scolasticen tag der heil. jungfrawen, in dem nûnden jare jare unssers kunigreichs. (Orig. arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 19. — Pelzel, K. Wenc., urk. VIII. — Brandl X., 150.) 627. Albertus dux Saxoniae recognoscit reges Boemiae dominos esse marchiae Brandeburgensis. 1372, 4. Aprilis. List Albrechta kniežete saského, že má za pravé dědice markrabstvie bramburského ciesaře Karla, jeho dědice i budúcí krále české, jestli žeby markrabie bramburské sešel bez dědicuov mužského pohlaví (A. K. — Riedel II. 2.) 628. Munitionis Golsin impignoratio. 1372, 24. Aprilis. (Cubito.) List Gebharda a Siffryda strycuov z Querfurtu, že jim ciesař K. zastavil tvrz Golsin v XVIII stech kopách groších českých. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXCVIII.) 629. Ludovicus rex Hungariae una cum conjuge sua renuntiant omnibus juribus suis in terris coronae B. 1372, 23. Maii. (Vyssegradae.) List Ludvíka krále uherského, kdež se zavazuje on s královnú svú, dědici i budúcími uherskými králi Karlovi ciesaři, českému králi, dědicóm
582 — iglichen kunige, dem kunigreich und der cronen zu Beheim- von seinen, seiner erben und nachkumen, marggrafen und herren des landes zu Merhern wegen, die sich auch also schreiben wurden, allewege unschedlich sein sal; an dem bischofe zu Olomuncz und dem herczogen czu Troppaw, die in zeiten werden, aussgenomen dem lantbern uff des bischoffs guten in Merhern, der einen marggrafen und herren des landes zu Merhern angehoret, als es in den alten teilbriefen voll- komenlicher begriffen ist. Mit urkund dicz briefes, vorsigelt mit unserm kuniglichen grossten ingsigel, der geben ist zu Bressla nach C. g. 1300 jar, darnach in dem 72sten jare, an S. Scolasticen tag der heil. jungfrawen, in dem nûnden jare jare unssers kunigreichs. (Orig. arch. stat. Mor. inter Privilegia n. 19. — Pelzel, K. Wenc., urk. VIII. — Brandl X., 150.) 627. Albertus dux Saxoniae recognoscit reges Boemiae dominos esse marchiae Brandeburgensis. 1372, 4. Aprilis. List Albrechta kniežete saského, že má za pravé dědice markrabstvie bramburského ciesaře Karla, jeho dědice i budúcí krále české, jestli žeby markrabie bramburské sešel bez dědicuov mužského pohlaví (A. K. — Riedel II. 2.) 628. Munitionis Golsin impignoratio. 1372, 24. Aprilis. (Cubito.) List Gebharda a Siffryda strycuov z Querfurtu, že jim ciesař K. zastavil tvrz Golsin v XVIII stech kopách groších českých. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCXCVIII.) 629. Ludovicus rex Hungariae una cum conjuge sua renuntiant omnibus juribus suis in terris coronae B. 1372, 23. Maii. (Vyssegradae.) List Ludvíka krále uherského, kdež se zavazuje on s královnú svú, dědici i budúcími uherskými králi Karlovi ciesaři, českému králi, dědicóm
Strana 583
583 — i budúcím kralóm českým, že nemají přijímati ani opanovati žádného kniežet- stvie, markrabstvie nebo co jiného, co by k království českému příslušelo. Nos Ludovicus D. gr. rex Hungariae, Dalmatiae, Polo- niae etc. Notum facimus universis, quibus interesse vel inter- esse poterit quomodolibet in futurum, quod ob singularem internae charitatis ardorem, quo serenissimum ac invictissimum principem et dominum, d. Carolum IV. Romani Imperii semper augustum et Boemiae regem illustrem, serenissimam principem, dominam Elisabeth, Rom. Imperatricem et B. reginam, sororem nostram, et illustrem ac magnificum principem d. Wenceslaum, B. regem praefati d. Imperatoris filium, ac illustres principes d. Joannem et Jodocum, ejus primogenitum, marchiones et dominos terrae Moraviae, fratres nostros charissimos, ceterosque filios et heredes ipsorum, pio fraternoque sinceritatis zelo com- plectimur : ipsis animo deliberato, non per errorem aut impro- vide, sed maturo principum, ecclesiasticorum et secularium, comitum, baronum et nobilium, nostrorum fidelium, ad hoc accedente consilio et ex certa nostra scientia, pro nobis ac serenissima principe, domina Elisabeth, consorte nostra cha- rissima, Hungariae, Poloniae, Dalmatiae etc. regina, nec non heredibus, heredumque heredibus et successoribus nostris, Hungariae, Poloniae, Dalmatiae etc. regibus, in perpetuum promisimus et promittimus, bona fide, dolo et fraudi quibus- libet procul motis et sub eo juramento corporali, quod nos et praedicta domina regina, consors nostra charissima, super lignum vivificae crucis et super sancta Dei evangelia in manus reverendi in Christo patris, domini Joannis patriarchae Alexan- drini, apostolicae sedis legati, praestitimus, quod tam nos, quam eadem domina regina, heredes et successores nostri, heredumque heredes et successores universi, nunquam aspirare debemus nec unquam volumus ad vendicandum aut usurpandum nobis vel ipsis aut alicui ex nobis regnum Boemiae, principatus seu principes aut praelatos, ecclesiasticos sive seculares, et signanter specifice et expresse ejusdem regni et ejus coronae B. prin- cipes, principatus et ducatus, videlicet Wratislaviae, Svidniciae Jaurensis, Munsterbergensis, Legnicensis, Bregensis, Olsni- censis, Glogoviensis et Crossni, Saganensis, Opoliensis, Falken-
583 — i budúcím kralóm českým, že nemají přijímati ani opanovati žádného kniežet- stvie, markrabstvie nebo co jiného, co by k království českému příslušelo. Nos Ludovicus D. gr. rex Hungariae, Dalmatiae, Polo- niae etc. Notum facimus universis, quibus interesse vel inter- esse poterit quomodolibet in futurum, quod ob singularem internae charitatis ardorem, quo serenissimum ac invictissimum principem et dominum, d. Carolum IV. Romani Imperii semper augustum et Boemiae regem illustrem, serenissimam principem, dominam Elisabeth, Rom. Imperatricem et B. reginam, sororem nostram, et illustrem ac magnificum principem d. Wenceslaum, B. regem praefati d. Imperatoris filium, ac illustres principes d. Joannem et Jodocum, ejus primogenitum, marchiones et dominos terrae Moraviae, fratres nostros charissimos, ceterosque filios et heredes ipsorum, pio fraternoque sinceritatis zelo com- plectimur : ipsis animo deliberato, non per errorem aut impro- vide, sed maturo principum, ecclesiasticorum et secularium, comitum, baronum et nobilium, nostrorum fidelium, ad hoc accedente consilio et ex certa nostra scientia, pro nobis ac serenissima principe, domina Elisabeth, consorte nostra cha- rissima, Hungariae, Poloniae, Dalmatiae etc. regina, nec non heredibus, heredumque heredibus et successoribus nostris, Hungariae, Poloniae, Dalmatiae etc. regibus, in perpetuum promisimus et promittimus, bona fide, dolo et fraudi quibus- libet procul motis et sub eo juramento corporali, quod nos et praedicta domina regina, consors nostra charissima, super lignum vivificae crucis et super sancta Dei evangelia in manus reverendi in Christo patris, domini Joannis patriarchae Alexan- drini, apostolicae sedis legati, praestitimus, quod tam nos, quam eadem domina regina, heredes et successores nostri, heredumque heredes et successores universi, nunquam aspirare debemus nec unquam volumus ad vendicandum aut usurpandum nobis vel ipsis aut alicui ex nobis regnum Boemiae, principatus seu principes aut praelatos, ecclesiasticos sive seculares, et signanter specifice et expresse ejusdem regni et ejus coronae B. prin- cipes, principatus et ducatus, videlicet Wratislaviae, Svidniciae Jaurensis, Munsterbergensis, Legnicensis, Bregensis, Olsni- censis, Glogoviensis et Crossni, Saganensis, Opoliensis, Falken-
Strana 584
Ve . 584 — bergensis, Strieliczensis, Thessinensis, Ratiboriensis et Oppaviae Koslensis, Bytomensis, Osviciensis, Stinaviae et Gorensis, nec non marchionatus Moraviae, Lusatiae, Budissinensis et Gorli- censis, seu alios eorum quoscunque principatus, ducatus, terras, homines, dominia, civitates, castra, seu quaslibet pertinentias eorum, communiter et divisim, in genere seu in specie, sive in Boemia, Moravia, Slezia, Polonia, Saxonia, Bavaria, Fran- conia seu alias ubicunque locorum existant, vel ad vendi- candum seu usurpandum nobis quascunque vel alicujus eorum metas, granitias, gades seu terminos, aut jura, libertates, per- tinentias, consuetudines vel observantias, quae seu quas ad praesens tenent, habent et possident, seu authore Domino de suo jure adipisci, habere, tenere, obtinere vel possidere poterunt aut debebunt quomodolibet in futurum; seu etiam quaecunque alia ad ipsos quovis modo spectantia, ubicunque sita, quae non sunt nominatim inclusa praesentibus, etiamsi talia forent, de quibus hic fieri deberet vel posset mentio specialis. Et in eum casum, si hujusmodi eorum principes, princi- patus, ducatus, duces, comites, barones, nobiles, milites et clientes, cives, civitates, oppida, castra aut universitates, terrae seu homines, aut eorum aliquis vel aliqui se voluntarie seu sponte offerent nobis aut offerre vellent vel quovis modo deliberarent subdere, subjicere aut offerre, quod exnunc, prout extunc, aut extunc prout exnunc promittimus et spondemus pro nobis et omnibus et singulis supradictis sub juramento et fide praefatis, tales vel talem nullatenus assumere, recipere seu aliquatenus acceptare, quibuscunque adinventionibus, ingenio vel colore quaesitis. In cujus rei testimonium . . . Datum in Wyssegrad in festo Sanctae Trinitatis a. D. 1372. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast Suppl. L.) 630. Oppidi Fridingen cum attinentiis infeudatio. 1372, 17. Novembris. (Pirnae.) List Rudolfa hrabi z Hohemberku, že město Frýdingen s jinými vesnicemi (Kolbingen, Egerscheiben, Rengwishusen), ciesaři K a králi V.
Ve . 584 — bergensis, Strieliczensis, Thessinensis, Ratiboriensis et Oppaviae Koslensis, Bytomensis, Osviciensis, Stinaviae et Gorensis, nec non marchionatus Moraviae, Lusatiae, Budissinensis et Gorli- censis, seu alios eorum quoscunque principatus, ducatus, terras, homines, dominia, civitates, castra, seu quaslibet pertinentias eorum, communiter et divisim, in genere seu in specie, sive in Boemia, Moravia, Slezia, Polonia, Saxonia, Bavaria, Fran- conia seu alias ubicunque locorum existant, vel ad vendi- candum seu usurpandum nobis quascunque vel alicujus eorum metas, granitias, gades seu terminos, aut jura, libertates, per- tinentias, consuetudines vel observantias, quae seu quas ad praesens tenent, habent et possident, seu authore Domino de suo jure adipisci, habere, tenere, obtinere vel possidere poterunt aut debebunt quomodolibet in futurum; seu etiam quaecunque alia ad ipsos quovis modo spectantia, ubicunque sita, quae non sunt nominatim inclusa praesentibus, etiamsi talia forent, de quibus hic fieri deberet vel posset mentio specialis. Et in eum casum, si hujusmodi eorum principes, princi- patus, ducatus, duces, comites, barones, nobiles, milites et clientes, cives, civitates, oppida, castra aut universitates, terrae seu homines, aut eorum aliquis vel aliqui se voluntarie seu sponte offerent nobis aut offerre vellent vel quovis modo deliberarent subdere, subjicere aut offerre, quod exnunc, prout extunc, aut extunc prout exnunc promittimus et spondemus pro nobis et omnibus et singulis supradictis sub juramento et fide praefatis, tales vel talem nullatenus assumere, recipere seu aliquatenus acceptare, quibuscunque adinventionibus, ingenio vel colore quaesitis. In cujus rei testimonium . . . Datum in Wyssegrad in festo Sanctae Trinitatis a. D. 1372. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Goldast Suppl. L.) 630. Oppidi Fridingen cum attinentiis infeudatio. 1372, 17. Novembris. (Pirnae.) List Rudolfa hrabi z Hohemberku, že město Frýdingen s jinými vesnicemi (Kolbingen, Egerscheiben, Rengwishusen), ciesaři K a králi V.
Strana 585
585 — pod manstvie dává i budúcím kralóm českým za hrad Weisseneck, jehož prvé od koruny byl v manském držení. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCC.) 631. Conventio lantgraviorum Thuringensium mar- chionumque Misnensium. 1372, 26. Novembris. (Pirnae.) List Fridricha, Baltazara a Viléma bratří, lantkrabí durinských a markrabí míšenských, kdež sebe, dědice své i budúcí své ciesaři Karlovi, Vácslavovi, českému králi, dědicóm i budúcím kralóm českým, zavazují pomocni býti se vší mocí proti všem, žádného nevymíňuje. (A. K. — Lunig I. n. CCCI.) aiw. 6a List Fridricha a Kerharta strýcov z Dvermfortu, kdež vyznávají ciesaři Karlovi, Vácslavovi českému králi, dědicóm i budúcím, že léno přijímají a přijímati mají na zámek Werdenhein i s příslušností, a také že králové čeští na tom zámku otevřenie mají věčně. (A. K.) 632. Castri Werdenhein infeudatio. 1372. 633. Munitionis Elsterburg infeudatio. 1372. List Hanuše a Fridricha z Kekric (Kokeric), kdež vyznávají ciesaři Karlovi, Vácslavovi, králi českému, dědicóm i budúcím, že poddávají tvrz Elsterburgk v léno a na té tvrzi králi čeští mají otevření, kdyžby toho žádali. (A. K.) 634. Commercium cum civitate Moguntia. 1372. List města Mohuckého, kdež se i budúcí věčně zavazují ciesaři K., Vácslavovi, českému králi, dědicóm i budúcím, že všickni lidé královstvie českého svobodně mohú v jich městě Mohuči obcovati, tráviti neb obchody vésti a že je ode všeho kvaltu chtějí obraňovati (A. K.) 635. Unio inter reges Boemiae et archiepiscopum Moguntinensem atque episcopum Würzburgensem. 1372. Fridrich markrabie bramburský, učinil smlúvu mezi ciesařem Karlem a synem jeho, králem Vácslavem českým, s jedné strany a arcibiskupem
585 — pod manstvie dává i budúcím kralóm českým za hrad Weisseneck, jehož prvé od koruny byl v manském držení. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCC.) 631. Conventio lantgraviorum Thuringensium mar- chionumque Misnensium. 1372, 26. Novembris. (Pirnae.) List Fridricha, Baltazara a Viléma bratří, lantkrabí durinských a markrabí míšenských, kdež sebe, dědice své i budúcí své ciesaři Karlovi, Vácslavovi, českému králi, dědicóm i budúcím kralóm českým, zavazují pomocni býti se vší mocí proti všem, žádného nevymíňuje. (A. K. — Lunig I. n. CCCI.) aiw. 6a List Fridricha a Kerharta strýcov z Dvermfortu, kdež vyznávají ciesaři Karlovi, Vácslavovi českému králi, dědicóm i budúcím, že léno přijímají a přijímati mají na zámek Werdenhein i s příslušností, a také že králové čeští na tom zámku otevřenie mají věčně. (A. K.) 632. Castri Werdenhein infeudatio. 1372. 633. Munitionis Elsterburg infeudatio. 1372. List Hanuše a Fridricha z Kekric (Kokeric), kdež vyznávají ciesaři Karlovi, Vácslavovi, králi českému, dědicóm i budúcím, že poddávají tvrz Elsterburgk v léno a na té tvrzi králi čeští mají otevření, kdyžby toho žádali. (A. K.) 634. Commercium cum civitate Moguntia. 1372. List města Mohuckého, kdež se i budúcí věčně zavazují ciesaři K., Vácslavovi, českému králi, dědicóm i budúcím, že všickni lidé královstvie českého svobodně mohú v jich městě Mohuči obcovati, tráviti neb obchody vésti a že je ode všeho kvaltu chtějí obraňovati (A. K.) 635. Unio inter reges Boemiae et archiepiscopum Moguntinensem atque episcopum Würzburgensem. 1372. Fridrich markrabie bramburský, učinil smlúvu mezi ciesařem Karlem a synem jeho, králem Vácslavem českým, s jedné strany a arcibiskupem
Strana 586
586 — Mohutským a biskupem Würzpurským s strany druhé, že sobě mají proti každému živému i jich budúcí radni a pomocni býti, kromě Otce svatého, papeže. (A. K) 636. Castri Babenhausen infeudatio. 1372. List Oldřicha hrabi z Hanau, v němž se vyznává býti manem s zámkem Babenhúsem k koruně české. (A. K.) List Jana arcibiskupa Mohutského, korferšta, že Jan Ulrich z Hanau poddal se v léno s zámkem s městem Babelhausem koruně české k věčnosti. (A. K.) 637. Litterae obligatoriae Ladislai ducis Opoliensis. 1372. List Ladislava kniežete Opolského, že jest slíbil ciesaři K. jakožto králi českému, že všecka ta zbožie v slezské zemi při svých mezech od starodávna zachovati chce. (A. K.) 638. Arcis Lindau et oppidi Mokern emptio venditio. 1373, 4. Junii. List Albrechtuov hrabi Lindauského, kterým prodává zámek svuoj Lindau a město Mokern s manstvím duchovním i světským i se vším příslušenstvím, jakž jmieno býti muož, ciesaři K. i budúcím kralóm českým a koruně za XII tisíc a IV k. gr. č. (A. K. — Lunig I. n. CCCIV.) 639. Ottonis marchionis Brandeburgensis atque Friderici comitis palatini litterae civitatibus marchiae super cessione datae. 1373, 18. et 23. Augusti. (Francofurti s/O.) List Fridricha falekrabi, kdež píše městóm bramburským, vzdávaje všecko své právo a všechen nápad, jakýžkoli má nebo jmieti by mohl, a ukazuje na ciesaře K., V. krále českého, jeho bratří i dědice, jako na dědičné pány země bramburské. Listy Oty markrabi bramburského, kdež píše a všem městóm ozna- muje, kterak jest dědičně i s budúcími svými postúpil a postupuje ciesaři K. jakožto králi českému, dědicóm i budúcím jich, a všech napomíná, aby věrnost učinili a poslušenstvie slíbili jim. (A. K. — Lunig I. n. CCCV, CCCVI. — Riedel II. 3.)
586 — Mohutským a biskupem Würzpurským s strany druhé, že sobě mají proti každému živému i jich budúcí radni a pomocni býti, kromě Otce svatého, papeže. (A. K) 636. Castri Babenhausen infeudatio. 1372. List Oldřicha hrabi z Hanau, v němž se vyznává býti manem s zámkem Babenhúsem k koruně české. (A. K.) List Jana arcibiskupa Mohutského, korferšta, že Jan Ulrich z Hanau poddal se v léno s zámkem s městem Babelhausem koruně české k věčnosti. (A. K.) 637. Litterae obligatoriae Ladislai ducis Opoliensis. 1372. List Ladislava kniežete Opolského, že jest slíbil ciesaři K. jakožto králi českému, že všecka ta zbožie v slezské zemi při svých mezech od starodávna zachovati chce. (A. K.) 638. Arcis Lindau et oppidi Mokern emptio venditio. 1373, 4. Junii. List Albrechtuov hrabi Lindauského, kterým prodává zámek svuoj Lindau a město Mokern s manstvím duchovním i světským i se vším příslušenstvím, jakž jmieno býti muož, ciesaři K. i budúcím kralóm českým a koruně za XII tisíc a IV k. gr. č. (A. K. — Lunig I. n. CCCIV.) 639. Ottonis marchionis Brandeburgensis atque Friderici comitis palatini litterae civitatibus marchiae super cessione datae. 1373, 18. et 23. Augusti. (Francofurti s/O.) List Fridricha falekrabi, kdež píše městóm bramburským, vzdávaje všecko své právo a všechen nápad, jakýžkoli má nebo jmieti by mohl, a ukazuje na ciesaře K., V. krále českého, jeho bratří i dědice, jako na dědičné pány země bramburské. Listy Oty markrabi bramburského, kdež píše a všem městóm ozna- muje, kterak jest dědičně i s budúcími svými postúpil a postupuje ciesaři K. jakožto králi českému, dědicóm i budúcím jich, a všech napomíná, aby věrnost učinili a poslušenstvie slíbili jim. (A. K. — Lunig I. n. CCCV, CCCVI. — Riedel II. 3.)
Strana 587
587 — 640. Carolus IV. Imp. confirmat unionem marchiae Brandeburgensis et Lusicensis cum regno Boemiae. 1373, 2. Octobris. (Pragae.) List ciesaře Karla, kdež potvrzuje sstupování od kniežete Oty učiněného země bramburské králi Vácslavovi českému, jeho dědicóm i budúcím, a jestli žeby týž král bez dědicuov sšel, Janovi moravskému markrabi a jeho dědicóm. List ciesaře Karla, kdež potvrzuje sstupování země bramburské a lužické od kniežete Oty králi Vácslavovi, Sigmundovi a Janovi, bratřím, učiněného a spojenie těch zemí bramburské a lužické i s příslušejícím k koruně české učiněné. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig l. n. CCCVII.) 641. Carolus Imp. filios Wenceslaum, Sigismundum atque Johannem investit de marchia Brandeburgensi. 1373, 2. Octobris. (Pragae.) A. 1373 D. Imperator quia Otto marchio Brandeburgensis, gener suus, non tenebat promissa sua, quod quia heredibus carebat, marchia devolveretur ad pueros d. Imperatoris, sed expresse veniens contra pacta et placita, fecit jurare civitates illius terrae Friderico, duci Bavariae, suo patruo, et d. Imperatorem et filios suos, quibus tamen prius civitates juraverant, omnino exclusit, unde Imperator congregato exercitu intravit terram Brandeburgensem. Et cum acquisivisset castella quaedam et civitates, videns ipse marchio se fraudari spe, quam habuit in auxilio regis Ungariae, resignavit terram Br. in manu d Imp. et filiorum suorum, perpetuis temporibus renuntians omni juri, quod sibi aut suis posteris seu patruis, ducibus Bavariae, competere posset in futurum. Praetextu resignationis seu cessionis marchiae Br. dedit Imperator marchioni Ottoni, nunc duci Bavariae, civitates et castra regni Boemiae in partibus Bavariae sitas et sita: Sulzbach civitatem et castrum, Rosen- berg castrum, Hirsaw civ. et c, Herspruk civ. et c., Lauffen civ. et c., castrum Floss, castrum Lichtenstein, castrum Neidstein, medietatem castri Breitenstein, castrum Buchberg, castrum Lichteneke, castrum et in pignora castrum Tum-Stauff et castrum Adelburg annuamque pensionem 3000 sex. gr. Pr., summam 200.000 fl. terminatim solvendam et pignus 100.000 fl. K. Karl belehnt seine söhne mit der ihm von seinem eidam herzog Otto unter zustimmung aller seiner agnaten abgetretenen markgrafschaft Brandenburg aus kais. machtvollkommenheit. (Arch. S. Wenc. — Riedel II.)
587 — 640. Carolus IV. Imp. confirmat unionem marchiae Brandeburgensis et Lusicensis cum regno Boemiae. 1373, 2. Octobris. (Pragae.) List ciesaře Karla, kdež potvrzuje sstupování od kniežete Oty učiněného země bramburské králi Vácslavovi českému, jeho dědicóm i budúcím, a jestli žeby týž král bez dědicuov sšel, Janovi moravskému markrabi a jeho dědicóm. List ciesaře Karla, kdež potvrzuje sstupování země bramburské a lužické od kniežete Oty králi Vácslavovi, Sigmundovi a Janovi, bratřím, učiněného a spojenie těch zemí bramburské a lužické i s příslušejícím k koruně české učiněné. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig l. n. CCCVII.) 641. Carolus Imp. filios Wenceslaum, Sigismundum atque Johannem investit de marchia Brandeburgensi. 1373, 2. Octobris. (Pragae.) A. 1373 D. Imperator quia Otto marchio Brandeburgensis, gener suus, non tenebat promissa sua, quod quia heredibus carebat, marchia devolveretur ad pueros d. Imperatoris, sed expresse veniens contra pacta et placita, fecit jurare civitates illius terrae Friderico, duci Bavariae, suo patruo, et d. Imperatorem et filios suos, quibus tamen prius civitates juraverant, omnino exclusit, unde Imperator congregato exercitu intravit terram Brandeburgensem. Et cum acquisivisset castella quaedam et civitates, videns ipse marchio se fraudari spe, quam habuit in auxilio regis Ungariae, resignavit terram Br. in manu d Imp. et filiorum suorum, perpetuis temporibus renuntians omni juri, quod sibi aut suis posteris seu patruis, ducibus Bavariae, competere posset in futurum. Praetextu resignationis seu cessionis marchiae Br. dedit Imperator marchioni Ottoni, nunc duci Bavariae, civitates et castra regni Boemiae in partibus Bavariae sitas et sita: Sulzbach civitatem et castrum, Rosen- berg castrum, Hirsaw civ. et c, Herspruk civ. et c., Lauffen civ. et c., castrum Floss, castrum Lichtenstein, castrum Neidstein, medietatem castri Breitenstein, castrum Buchberg, castrum Lichteneke, castrum et in pignora castrum Tum-Stauff et castrum Adelburg annuamque pensionem 3000 sex. gr. Pr., summam 200.000 fl. terminatim solvendam et pignus 100.000 fl. K. Karl belehnt seine söhne mit der ihm von seinem eidam herzog Otto unter zustimmung aller seiner agnaten abgetretenen markgrafschaft Brandenburg aus kais. machtvollkommenheit. (Arch. S. Wenc. — Riedel II.)
Strana 588
588 — Veniens Pragam, Otto marchio Brandeburgensis per traditionem banderii terrae B. cessit libere filiis d. Imperatoris de eorum marchionatu, et d. Imp. investivit filios suos, vid. Wenceslaum regem, Sigismundum et Johannem, fratres ejusdem regis adhuc in infantia constitutos, necnon eis non exstantibus d. Johannem marchionem Moraviae et filios suos Jodocum, Johannem dictum Soběslaw et Procopium, per traditionem vexilli ipsius terrae de eodem marchionatu. Et sic terrae Br. inaestimabilis bonitatis atque pretii remansit filiis d. Imp. aut eis sine liberis decedentibus filiis d. marchionis Moraviae hereditario jure possidenda. (1373, 2. Oct. — Benessius de Weitmuel.) Provincia novae marchiae Brandenburgensis habet sub- scriptas civitates: Nova civitas Brandemburgensis. Antiqua civitas Br., Berlin, Colonia Frankenforte, Strusberg, Muncheberg. Landesberg, Eberswalde, Bernow Saremund, Breden, Trebin, Mittenwalde, Belitz, Brezzen, Gorczk, Nawen, Ratenow, Copenik, Spandow, Melrase. Antiqua Marchia: Tangermunde, Steyndal, Gardelege, Saltwedel, Nova civitas Salt- wedel, Seehusen, Osterburg, Werben, Arneburg, Snakenburg. Provincia Prignitz: Havelberg, Kyritz, Perleberg, Lentzen, Priswalk, Wittemberge, Freiensteyn, Meyenburg, castram novum, Fridrichsdorf, Mernitz Provincia Ukera: Premslaw antiqua, Premslaw nova, Templin, Pozewalk, Strasburg, Angermünde, Jagow, Gyherswalde, Boiscinburg, Torgelow antiquum, Torgelow novum. Provincia trans Oderam: Konigesperg, Schowenflyet, Berenwalde, Frideberg, Novum Berlin, Moryn, Soldin, Nova Landsberg, Odirberg, Stolzemburg, Woldemberge, Arnswalde, Lippene, Drawenburg, Bernsteyn, Frienwalde, Drossen, Reppin, Tankow. 642. Renuntiatio Stephani comitis palatini. 1373, 23. Novembris. (Landshutae.) List Stefana staršieho. falckrabi, a synův jeho, kdež potvrzují sstupovánie země bramburské kniežetem Ottem učiněného Vácslavovi králi českému, dědicóm i budúcím českým kralóm, a při tom všecko své právo a nápad, kterýž by měli neb mohli jmieti k té zemi bramburské, vzdávají a odřiekají se jeho.
588 — Veniens Pragam, Otto marchio Brandeburgensis per traditionem banderii terrae B. cessit libere filiis d. Imperatoris de eorum marchionatu, et d. Imp. investivit filios suos, vid. Wenceslaum regem, Sigismundum et Johannem, fratres ejusdem regis adhuc in infantia constitutos, necnon eis non exstantibus d. Johannem marchionem Moraviae et filios suos Jodocum, Johannem dictum Soběslaw et Procopium, per traditionem vexilli ipsius terrae de eodem marchionatu. Et sic terrae Br. inaestimabilis bonitatis atque pretii remansit filiis d. Imp. aut eis sine liberis decedentibus filiis d. marchionis Moraviae hereditario jure possidenda. (1373, 2. Oct. — Benessius de Weitmuel.) Provincia novae marchiae Brandenburgensis habet sub- scriptas civitates: Nova civitas Brandemburgensis. Antiqua civitas Br., Berlin, Colonia Frankenforte, Strusberg, Muncheberg. Landesberg, Eberswalde, Bernow Saremund, Breden, Trebin, Mittenwalde, Belitz, Brezzen, Gorczk, Nawen, Ratenow, Copenik, Spandow, Melrase. Antiqua Marchia: Tangermunde, Steyndal, Gardelege, Saltwedel, Nova civitas Salt- wedel, Seehusen, Osterburg, Werben, Arneburg, Snakenburg. Provincia Prignitz: Havelberg, Kyritz, Perleberg, Lentzen, Priswalk, Wittemberge, Freiensteyn, Meyenburg, castram novum, Fridrichsdorf, Mernitz Provincia Ukera: Premslaw antiqua, Premslaw nova, Templin, Pozewalk, Strasburg, Angermünde, Jagow, Gyherswalde, Boiscinburg, Torgelow antiquum, Torgelow novum. Provincia trans Oderam: Konigesperg, Schowenflyet, Berenwalde, Frideberg, Novum Berlin, Moryn, Soldin, Nova Landsberg, Odirberg, Stolzemburg, Woldemberge, Arnswalde, Lippene, Drawenburg, Bernsteyn, Frienwalde, Drossen, Reppin, Tankow. 642. Renuntiatio Stephani comitis palatini. 1373, 23. Novembris. (Landshutae.) List Stefana staršieho. falckrabi, a synův jeho, kdež potvrzují sstupovánie země bramburské kniežetem Ottem učiněného Vácslavovi králi českému, dědicóm i budúcím českým kralóm, a při tom všecko své právo a nápad, kterýž by měli neb mohli jmieti k té zemi bramburské, vzdávají a odřiekají se jeho.
Strana 589
589 — List Stefana falckrabi, a jiných bratří jeho, kdež vyznávají za se i za své dědice i budúcí, že své všeckno právo, nápad, sliby a cožkoli mají při zemi bramburské, ciesaři K. jakožto králi českému, dědicóm i budúcím kralóm českým věčně vzdávají a sebe prazdny činí všemi právy, duchovními i světskými. (A. K. — Lunig I. n. CCCIX et CCCX. — Riedel II. 3.) 643. Munitionis Kryšow infeudatio. 1373. List Leutoltuov z Brumerstorfu a Gotšalka bratra jeho, že jsú se ciesaři K. a králi V. i potomním kralóm českým i též koruně zapsali s tvrzí Kryšov, že jim po věčnost otevřena má býti. (A. K.) 644. Obligatio Gerhardi episcopi Würzburgensis. 1373. List Gerharta biskupa Wurzburského, kdež sebe, kapitolu i všeckno biskupství zavazuje ciesaři Karlovi jakožto králi českému, Vácslavovi českému králi, dědicóm i budúcím, českým kralóm, pomocny býti ve vší potřebě a zvláště v času volení krále římského, budúcieho ciesaře. (A. K.) List Ludvíka biskupa Bamberského, kdež vyznává, kterak Fridrich, Baltazar a Vilém lantkrabové durinští, zavázali se ciesaři Karlovi, Vácsla- vovi českému králi, dědicóm i budúcím, jako svrchu. (A. K.) 1i- 645. Munitionis Lindow et oppidi Mokern infeudatio. 1373. SEA no 6 8d List Albrechta hrabi z Ryppi, kdež se zavírá směna těch hrabí s ciesařem Karlem a králem Vácslavem, dědici i budúcími českými králi o tvrz Lindow a město Mokern, a tu se zavazují, že léno přijímati mají od kraluov českých, také toho zámku a města bez povolenie kraluov českých neprodávati a čeští králové tu mají otevřenie míti. (A. K.) 646. Obligatio Alberti ducis Meklenburgensis. 1374, 28. Aprilis. (Tangermünde.) Albrecht herzog v. Meklenburg verspricht K. Karl IV, für sich u. den könig Albrecht v. Schweden, treu u. behilflich zu sein, dass die markgrafschaft Brandenburg ihm n. seinen erben verbleibe. (Arch. S. Wenc. — Riedel II., 3.)
589 — List Stefana falckrabi, a jiných bratří jeho, kdež vyznávají za se i za své dědice i budúcí, že své všeckno právo, nápad, sliby a cožkoli mají při zemi bramburské, ciesaři K. jakožto králi českému, dědicóm i budúcím kralóm českým věčně vzdávají a sebe prazdny činí všemi právy, duchovními i světskými. (A. K. — Lunig I. n. CCCIX et CCCX. — Riedel II. 3.) 643. Munitionis Kryšow infeudatio. 1373. List Leutoltuov z Brumerstorfu a Gotšalka bratra jeho, že jsú se ciesaři K. a králi V. i potomním kralóm českým i též koruně zapsali s tvrzí Kryšov, že jim po věčnost otevřena má býti. (A. K.) 644. Obligatio Gerhardi episcopi Würzburgensis. 1373. List Gerharta biskupa Wurzburského, kdež sebe, kapitolu i všeckno biskupství zavazuje ciesaři Karlovi jakožto králi českému, Vácslavovi českému králi, dědicóm i budúcím, českým kralóm, pomocny býti ve vší potřebě a zvláště v času volení krále římského, budúcieho ciesaře. (A. K.) List Ludvíka biskupa Bamberského, kdež vyznává, kterak Fridrich, Baltazar a Vilém lantkrabové durinští, zavázali se ciesaři Karlovi, Vácsla- vovi českému králi, dědicóm i budúcím, jako svrchu. (A. K.) 1i- 645. Munitionis Lindow et oppidi Mokern infeudatio. 1373. SEA no 6 8d List Albrechta hrabi z Ryppi, kdež se zavírá směna těch hrabí s ciesařem Karlem a králem Vácslavem, dědici i budúcími českými králi o tvrz Lindow a město Mokern, a tu se zavazují, že léno přijímati mají od kraluov českých, také toho zámku a města bez povolenie kraluov českých neprodávati a čeští králové tu mají otevřenie míti. (A. K.) 646. Obligatio Alberti ducis Meklenburgensis. 1374, 28. Aprilis. (Tangermünde.) Albrecht herzog v. Meklenburg verspricht K. Karl IV, für sich u. den könig Albrecht v. Schweden, treu u. behilflich zu sein, dass die markgrafschaft Brandenburg ihm n. seinen erben verbleibe. (Arch. S. Wenc. — Riedel II., 3.)
Strana 590
590 — 647. Obligatio Joannis ducis Meklenburgensis. 1374, 20. Maii. (Premzlawiae.) List Jana kniežete z Meklenberku, a syna jeho, kdež sebe za vazují bratry i budúcí své, že nechtějí na překážku býti králi Vácslavovi, dědicóm i budúcím, v držení země bramburské, ale při všem panství, duchovním i světském, zuostaviti. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 648. Homagium civitatum Brandeburgensium. 1374, 21. Maii. (Premzlawiae.) List města Starého Brandeburka, kdež slibují věrnost králi Vácsla- vovi českému, dědicóm i budúcím a koruně, na věčnost je za pány jmieti a že nemá ta země věčně od koruny české odcizena býti, společně ani různo, a dolepsaná města každé listem svým slibují a též vyznávají: Nový Brandeburk, Berlín, Köln, Frankenfurt nad Odrou, Kunigsberg, Waldem- berge, Frideberg, Osterburg, Hawelberg, Drauenburg, Strussberg, Perle- berg, Münchberg, Starý Landsberg, Nový Landsberg, Tangermünde, Bernau, Drossen, Stendal, Ruppin. Moryn, Soldyn, Templín, Ratenau, Gardelegen, Kirez, Prenclaw, Priswalke, Beliz, Seehúsen, Werben, Lippehne, Nauen, Eberswalde, Bernwalde, Mittenwalde, Arnswalde, Soltwedel starý, Solt- fav wedel nový. List od měst bramburských, kdež se přiznávají k zápisu mezi kniežetem Ottem a ciesařem K. i králem V. učiněnému, jestližeby kniežata bramburská sešli bez dědicuov, že ta země má spadnúti na ciesaře K., jeho syny i budúcí české krále. Oi ſ 76 (A. K. — Lunig I. CCCXII. — Riedel II. 3.) 649. Dominorum de Wedel et duodecim sociorum Brandeburgensium obligatio. 1374, 21. Maii. (Premslawiae.) List Haze z Wedel na Falkenburku a jiných dvanácte při něm, že krále Václava přijímali a přijímají a dědice jeho i budúcí české krále za pravé a dědičné pány, od něho léno přijímali a přijímati věčně mají na tyto zámky, města a tvrze dole psané: Falkenberg zámek, město i země, Schivelbein hrad, město i příslušejície, Nový Wedel zámek, město etc., Calies, Nurmberg, Retze zámek, město, Hochczeyt zámek, Lukemlin, Nový Bernov, zámky, Hosterein městečko a clo vozní a vsi etc., jakož šíře v listu zavírá se. (A. K. — Lunig I. n. CCCXIV.)
590 — 647. Obligatio Joannis ducis Meklenburgensis. 1374, 20. Maii. (Premzlawiae.) List Jana kniežete z Meklenberku, a syna jeho, kdež sebe za vazují bratry i budúcí své, že nechtějí na překážku býti králi Vácslavovi, dědicóm i budúcím, v držení země bramburské, ale při všem panství, duchovním i světském, zuostaviti. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 648. Homagium civitatum Brandeburgensium. 1374, 21. Maii. (Premzlawiae.) List města Starého Brandeburka, kdež slibují věrnost králi Vácsla- vovi českému, dědicóm i budúcím a koruně, na věčnost je za pány jmieti a že nemá ta země věčně od koruny české odcizena býti, společně ani různo, a dolepsaná města každé listem svým slibují a též vyznávají: Nový Brandeburk, Berlín, Köln, Frankenfurt nad Odrou, Kunigsberg, Waldem- berge, Frideberg, Osterburg, Hawelberg, Drauenburg, Strussberg, Perle- berg, Münchberg, Starý Landsberg, Nový Landsberg, Tangermünde, Bernau, Drossen, Stendal, Ruppin. Moryn, Soldyn, Templín, Ratenau, Gardelegen, Kirez, Prenclaw, Priswalke, Beliz, Seehúsen, Werben, Lippehne, Nauen, Eberswalde, Bernwalde, Mittenwalde, Arnswalde, Soltwedel starý, Solt- fav wedel nový. List od měst bramburských, kdež se přiznávají k zápisu mezi kniežetem Ottem a ciesařem K. i králem V. učiněnému, jestližeby kniežata bramburská sešli bez dědicuov, že ta země má spadnúti na ciesaře K., jeho syny i budúcí české krále. Oi ſ 76 (A. K. — Lunig I. CCCXII. — Riedel II. 3.) 649. Dominorum de Wedel et duodecim sociorum Brandeburgensium obligatio. 1374, 21. Maii. (Premslawiae.) List Haze z Wedel na Falkenburku a jiných dvanácte při něm, že krále Václava přijímali a přijímají a dědice jeho i budúcí české krále za pravé a dědičné pány, od něho léno přijímali a přijímati věčně mají na tyto zámky, města a tvrze dole psané: Falkenberg zámek, město i země, Schivelbein hrad, město i příslušejície, Nový Wedel zámek, město etc., Calies, Nurmberg, Retze zámek, město, Hochczeyt zámek, Lukemlin, Nový Bernov, zámky, Hosterein městečko a clo vozní a vsi etc., jakož šíře v listu zavírá se. (A. K. — Lunig I. n. CCCXIV.)
Strana 591
591 Oow . 1 . 650. Civitatis Barchem et Plauen infeudatio. 1374, 24. Maii. (Premzlawiae.) List, kdež pan Berent, Jan a Laurentius a Jan, strýcové, páni z Werle, přijímají léno na město Barchim i také na Plavno i na mnoho jiné věci od kraluov českých a jich budúcích i poddávají se věčně v manstvie i budúcím kralóm českým List na město Barchim, kdež pan Bernart, Jan a Laurentius, páni z Berle, poddali k lénu město Barchem a přijímali léno od kraluov českých a budaucně přijímati mají. Die gevettern herrn v. Werle tragen K. Karl IV. u. dessen söhnen Wenzel, Sigmund u. Johann als markgrafen zu Brandenburg zur sühne fur die ihnen vormals verursachten schaeden ihre bisher freien städte Parchem, Plauen u. Penzlin zu lehen auf. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCCXI. — Riedel II. 3.) 651. Promissio de terris Brandeburg et Lusatiae defendendis. 1374, 28. Maii. (Gubbin.) Caesar convocatione facta nobilium et civitatum tam regni Bohemiae quam marchiae Brandenburgensis in Gubyn circa diem S. Trin. fecit inter dictum regnum B. et marchiam perpetuam unionem pro bona statu terrarum (Nic. de Poznania). A k/ List krále Vácslava, Sigmunda a Jana bratří jeho, kdež po přijetí země bramburské dědičně zavazují sebe i své dědice i budúcí české krále, že chtějí túž zemi bramburskú a lužickú obraňovati ode všech, kdož by jim na překážku byli, a při jich svobodách zůstaviti. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCCXV.— Riedel II. 3.) 652. Unionis marchiae Brandeburgensis cum corona regni Boemiae confirmatio imperialis. 1374, 29. Junii. (Tangermünde.) K. Karl bestaetigt aus kais, machtvollkommenheit alle bei abtretung der mark Brandenburg an die krone B. bisher geschlossenen verträge. Wir Karl v. G. gn. R. Keyser, z. a. z. m. d. R. u. k. v. Beheim, bekennen u. tan kund öffentlich mit diesem brife allen den, die yn sehent oder horent lesen :
591 Oow . 1 . 650. Civitatis Barchem et Plauen infeudatio. 1374, 24. Maii. (Premzlawiae.) List, kdež pan Berent, Jan a Laurentius a Jan, strýcové, páni z Werle, přijímají léno na město Barchim i také na Plavno i na mnoho jiné věci od kraluov českých a jich budúcích i poddávají se věčně v manstvie i budúcím kralóm českým List na město Barchim, kdež pan Bernart, Jan a Laurentius, páni z Berle, poddali k lénu město Barchem a přijímali léno od kraluov českých a budaucně přijímati mají. Die gevettern herrn v. Werle tragen K. Karl IV. u. dessen söhnen Wenzel, Sigmund u. Johann als markgrafen zu Brandenburg zur sühne fur die ihnen vormals verursachten schaeden ihre bisher freien städte Parchem, Plauen u. Penzlin zu lehen auf. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. n. CCCXI. — Riedel II. 3.) 651. Promissio de terris Brandeburg et Lusatiae defendendis. 1374, 28. Maii. (Gubbin.) Caesar convocatione facta nobilium et civitatum tam regni Bohemiae quam marchiae Brandenburgensis in Gubyn circa diem S. Trin. fecit inter dictum regnum B. et marchiam perpetuam unionem pro bona statu terrarum (Nic. de Poznania). A k/ List krále Vácslava, Sigmunda a Jana bratří jeho, kdež po přijetí země bramburské dědičně zavazují sebe i své dědice i budúcí české krále, že chtějí túž zemi bramburskú a lužickú obraňovati ode všech, kdož by jim na překážku byli, a při jich svobodách zůstaviti. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCCXV.— Riedel II. 3.) 652. Unionis marchiae Brandeburgensis cum corona regni Boemiae confirmatio imperialis. 1374, 29. Junii. (Tangermünde.) K. Karl bestaetigt aus kais, machtvollkommenheit alle bei abtretung der mark Brandenburg an die krone B. bisher geschlossenen verträge. Wir Karl v. G. gn. R. Keyser, z. a. z. m. d. R. u. k. v. Beheim, bekennen u. tan kund öffentlich mit diesem brife allen den, die yn sehent oder horent lesen :
Strana 592
592 — Wann alle fursten, geistliche u. wertliche, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stede des furstentums der markgrafschaft u. marken zu Brandenburg uns als eynem R. Keyser furbracht u. vorgelegt haben, wie das sie durch ewigen friedes beschützunge u. beschirmungen willen der marken zu Br., aller derselben marken, lande, stete, slosse, lewte, güter u. zugehörungen, die vormals lange zeit mit mangvaltigen swerlichen kriege verderbet u. beschediget ist u. die auch die durchleuchtigen Wenzlaw kung zu Beheim, markgrafe zu Br. u. hertzog in Slesien, Sigemund u. Johans gebrudere, unsere fursten u. lieben sone, mit des kungreichs u. der cronen zu B. erblichen landen, steten, gütern u. bereitem gelde vormals von dem hochgebornen Otten, hertzogen in Beyern, zu den zeiten markgrafen zu Br., ihrem swager, u. von seinen brudern u. vettern recht u. redelichen gekauft haben u. der sie auch als rechte fursten u. markgrauen zu Br. in geruwiclichen lehenen, nucz u. in gewere sitzen u. sein, sich zu dem kunigreiche u. lande zu Beheim, der markgraueschaft zu Lusitz, dem herzogthumen zu Bresslow, zu der Swidnitz u. zu dem Jawir u. andern landen, die zu demselben kung- reiche u. der cronen zu B. gehoren, u. dasselbe kungreiche sich hinwieder in ewge eynunge u. sasse zu eren u. dienst dem heil. R. Reiche genzlichen gesatzet haben, mit willen, wissen, gunst u. vollbord unsers als eines R. Keysers obristen lehenherren des e. g. furstentums u. marken zu Br. — und die v. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stede dem v. g. kung Wenzlaw, Sigemunden u. Johannsen gebrudern, u. allen andern iren erben, erbes erben u. nachkomen, die nu sein oder hernach geboren werden, u. ob die alle nicht weren, dem h. g. Johansen, markgrafen zu Merhern, unserm lieben bruder fursten, allen seinen erben, erbes erben u. nachkomen, als markgrauen zu Br., irem rechten erbherrn, gelobet u. gesworen haben, das si ewiclichen bey dem kungreiche zu B., der markgrafschaft zu Lusitz, den herzogtumern zu Breslow, zu der Swidenitz u. zu dem Jawir u. bei andern landen, die zu dem kunigreiche zu B. gehoren, ewiclichen bleiben sullen u, wollen u. sich dauon nimmer
592 — Wann alle fursten, geistliche u. wertliche, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stede des furstentums der markgrafschaft u. marken zu Brandenburg uns als eynem R. Keyser furbracht u. vorgelegt haben, wie das sie durch ewigen friedes beschützunge u. beschirmungen willen der marken zu Br., aller derselben marken, lande, stete, slosse, lewte, güter u. zugehörungen, die vormals lange zeit mit mangvaltigen swerlichen kriege verderbet u. beschediget ist u. die auch die durchleuchtigen Wenzlaw kung zu Beheim, markgrafe zu Br. u. hertzog in Slesien, Sigemund u. Johans gebrudere, unsere fursten u. lieben sone, mit des kungreichs u. der cronen zu B. erblichen landen, steten, gütern u. bereitem gelde vormals von dem hochgebornen Otten, hertzogen in Beyern, zu den zeiten markgrafen zu Br., ihrem swager, u. von seinen brudern u. vettern recht u. redelichen gekauft haben u. der sie auch als rechte fursten u. markgrauen zu Br. in geruwiclichen lehenen, nucz u. in gewere sitzen u. sein, sich zu dem kunigreiche u. lande zu Beheim, der markgraueschaft zu Lusitz, dem herzogthumen zu Bresslow, zu der Swidnitz u. zu dem Jawir u. andern landen, die zu demselben kung- reiche u. der cronen zu B. gehoren, u. dasselbe kungreiche sich hinwieder in ewge eynunge u. sasse zu eren u. dienst dem heil. R. Reiche genzlichen gesatzet haben, mit willen, wissen, gunst u. vollbord unsers als eines R. Keysers obristen lehenherren des e. g. furstentums u. marken zu Br. — und die v. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stede dem v. g. kung Wenzlaw, Sigemunden u. Johannsen gebrudern, u. allen andern iren erben, erbes erben u. nachkomen, die nu sein oder hernach geboren werden, u. ob die alle nicht weren, dem h. g. Johansen, markgrafen zu Merhern, unserm lieben bruder fursten, allen seinen erben, erbes erben u. nachkomen, als markgrauen zu Br., irem rechten erbherrn, gelobet u. gesworen haben, das si ewiclichen bey dem kungreiche zu B., der markgrafschaft zu Lusitz, den herzogtumern zu Breslow, zu der Swidenitz u. zu dem Jawir u. bei andern landen, die zu dem kunigreiche zu B. gehoren, ewiclichen bleiben sullen u, wollen u. sich dauon nimmer
Strana 593
593 — scheiden noch scheiden lassen durch cheinerlei sachen o. stucken willen, in cheiner weis. Und furbas mer: Ob es zu schulden queme, das die v. g. kung Wenzlaws brudere, seine od. ire erben od. vettern od. der- selben erben od. nachkomen, die nu sein od. in kumftigen zeiten werden, ire erbherren, markgrauen zu Br., irer weren einer od. mer, sie, die ob. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stete der marken zu Br. oder dieselben marken zu Br., zu male od. derselben marken ein teil, von dem kunigreiche zu B. u. den landen, die dazu gehoren, von dem kunge zu B.. od. seinen brudern, iren erben, vettern o. nachkomen, die in zeiten ihre erbherren, markgrauen zu Br. sein u. werden, oder ob sie der marken zu B. ein teil von dem lande der- selben marken zu Br. u. dem kungreiche zu B. scheiden, vor- geben, vorkaufen, vorsetzen, vorwechseln o. entfremden wolten, schieden, vorgeben, vorkauften, vorsetzten, vorwechselten od. entfremten in decheineweis, das denne die v. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stete der marken zu Br. dem oder den iren erbherren, markgrauen zu Br., die das tun wolten oder teten, nichts pflichtig oder verbunden sein sullen von huldunge wegen oder sust, noch den od. die vor ihre herren haben od. halten, alle dieweile, das die nicht von sulchen sachen liessen u. die wieder teten, sunder sie sullen sich denne halten an den kung von B. u. an andere seine bruder, vettern, erben u. nachkomen, die denne ire erbherren, markgrauen zu Br., sein od. werden u. sulche scheidungen, vorgebungen, vorkauffungen, vorsetzungen, vor- wechselungen oder entfremdungen nicht teten od. getan hetten, unz an die zeit, biz derselbe od. dieselben dauon genzlich liessen od. das wieder than hetten. Und fürbas mer haben uns die f. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stete furbracht, das sie gelobt u. zu den heiligen gesworen haben fur sich, ire erben u. nachkomen u. stete, ob es zuschulden kumt, das der v. g. kung W. u. seine bruder u. ir aller erben, erbes erben u. nachkomen, kunge zu B., u. markgraue Johanns v. M., seine erben, erbes erben u. nachkomen alle abesturben (do Got Codex jur. boh. I. 1. 38
593 — scheiden noch scheiden lassen durch cheinerlei sachen o. stucken willen, in cheiner weis. Und furbas mer: Ob es zu schulden queme, das die v. g. kung Wenzlaws brudere, seine od. ire erben od. vettern od. der- selben erben od. nachkomen, die nu sein od. in kumftigen zeiten werden, ire erbherren, markgrauen zu Br., irer weren einer od. mer, sie, die ob. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stete der marken zu Br. oder dieselben marken zu Br., zu male od. derselben marken ein teil, von dem kunigreiche zu B. u. den landen, die dazu gehoren, von dem kunge zu B.. od. seinen brudern, iren erben, vettern o. nachkomen, die in zeiten ihre erbherren, markgrauen zu Br. sein u. werden, oder ob sie der marken zu B. ein teil von dem lande der- selben marken zu Br. u. dem kungreiche zu B. scheiden, vor- geben, vorkaufen, vorsetzen, vorwechseln o. entfremden wolten, schieden, vorgeben, vorkauften, vorsetzten, vorwechselten od. entfremten in decheineweis, das denne die v. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stete der marken zu Br. dem oder den iren erbherren, markgrauen zu Br., die das tun wolten oder teten, nichts pflichtig oder verbunden sein sullen von huldunge wegen oder sust, noch den od. die vor ihre herren haben od. halten, alle dieweile, das die nicht von sulchen sachen liessen u. die wieder teten, sunder sie sullen sich denne halten an den kung von B. u. an andere seine bruder, vettern, erben u. nachkomen, die denne ire erbherren, markgrauen zu Br., sein od. werden u. sulche scheidungen, vorgebungen, vorkauffungen, vorsetzungen, vor- wechselungen oder entfremdungen nicht teten od. getan hetten, unz an die zeit, biz derselbe od. dieselben dauon genzlich liessen od. das wieder than hetten. Und fürbas mer haben uns die f. g. fursten, grauen, frien, dienstlewte, rittere, knechte u. stete furbracht, das sie gelobt u. zu den heiligen gesworen haben fur sich, ire erben u. nachkomen u. stete, ob es zuschulden kumt, das der v. g. kung W. u. seine bruder u. ir aller erben, erbes erben u. nachkomen, kunge zu B., u. markgraue Johanns v. M., seine erben, erbes erben u. nachkomen alle abesturben (do Got Codex jur. boh. I. 1. 38
Strana 594
594 — für seie!), das sie denne eynen iglichen kung v. B., der denne in zeiten wirdet u. ist, u. mit im seine u. derselben erben, erbes erben u. nachkomen ewiclichen fur markgrafen zu Br., ire rechten naturlichen erbherren u. nymand anders haben u. halten sullen, u.sich von in, iren erben u. nachkomen, kungen zu B., dem kungreiche zu B., seinen egenanten furstentumen, her- scheften u. auch von den landen, die dazu gehoren, nicht scheiden noch scheiden lazen in decheiner weis, sunder das sie in als iren rechten erbherrn getrewe, gewer u. gehorsam sein sullen, als das alles in sulchen briuen, die doruber an beiden seiten geben sein, vollenkomentlicher ist begriffen. Und wann auch die obg. fursten, grauen, frien, dienst- lewte, rittere, knechte u. stede vor sich, ire erben u. nach- komen uf eine seiten u. die egenante unser sone, kung W., S. u. J. fur sich u. andere unser u. ire erben u. nachkomen u. auch der v. g. unser bruder, markgrafe J. v. M., fur sich, seine erben u. nachkomen uf die ander seiten, uns fleizziglichen gebeten haben, das wir als ein R. Keiser, obrister leenher des v. g furstentums der marken zu Br., doruf, das dieselben marken, ihr lande u. lewte wiederbracht u. in friede u. selicheit gesatzt werden mogte, sunderlichen betrachten wolten, wie gar swerlichen u. grozlichen das e. g. furstentum der marken zu Br., seine lande, lewte u. güter in vergangnen zeiten von unfriede u. kriege, der stetlichen da gewesen ist, vorderbet, beschediget u. verwüstet weren u. noch fürbas mer besche- diget, verwüstet u. verderbet würden, ob sie ane rat, schuz u. hulfe der kunge u. kungreichs zu B. beleiben — u. auch, wie das mancherlei herschaft, stete, lande, slosse, lewte u. guter demselben furstentume u. der marken zu Br. von umgesessnen kungen, fursten u. herren, bei namen den kungen von Denemarken u. von Polan, dem hertzogen von Sachsen und Lunenburg, dem erzbischof von Meideburg, den hertzogen von Brunswig, von Stettin, von Meklenburg u. den fursten von Anhalt einesteils erblichen u. ewiclichen u. eines teils zu pfandschaft umb sulche grossen summen geldes, des dieselben land u. vesten kawme wert gesein mogten, abe- gebrochen, abedrungen u. abgerissen sein, u. das auch dasselbe
594 — für seie!), das sie denne eynen iglichen kung v. B., der denne in zeiten wirdet u. ist, u. mit im seine u. derselben erben, erbes erben u. nachkomen ewiclichen fur markgrafen zu Br., ire rechten naturlichen erbherren u. nymand anders haben u. halten sullen, u.sich von in, iren erben u. nachkomen, kungen zu B., dem kungreiche zu B., seinen egenanten furstentumen, her- scheften u. auch von den landen, die dazu gehoren, nicht scheiden noch scheiden lazen in decheiner weis, sunder das sie in als iren rechten erbherrn getrewe, gewer u. gehorsam sein sullen, als das alles in sulchen briuen, die doruber an beiden seiten geben sein, vollenkomentlicher ist begriffen. Und wann auch die obg. fursten, grauen, frien, dienst- lewte, rittere, knechte u. stede vor sich, ire erben u. nach- komen uf eine seiten u. die egenante unser sone, kung W., S. u. J. fur sich u. andere unser u. ire erben u. nachkomen u. auch der v. g. unser bruder, markgrafe J. v. M., fur sich, seine erben u. nachkomen uf die ander seiten, uns fleizziglichen gebeten haben, das wir als ein R. Keiser, obrister leenher des v. g furstentums der marken zu Br., doruf, das dieselben marken, ihr lande u. lewte wiederbracht u. in friede u. selicheit gesatzt werden mogte, sunderlichen betrachten wolten, wie gar swerlichen u. grozlichen das e. g. furstentum der marken zu Br., seine lande, lewte u. güter in vergangnen zeiten von unfriede u. kriege, der stetlichen da gewesen ist, vorderbet, beschediget u. verwüstet weren u. noch fürbas mer besche- diget, verwüstet u. verderbet würden, ob sie ane rat, schuz u. hulfe der kunge u. kungreichs zu B. beleiben — u. auch, wie das mancherlei herschaft, stete, lande, slosse, lewte u. guter demselben furstentume u. der marken zu Br. von umgesessnen kungen, fursten u. herren, bei namen den kungen von Denemarken u. von Polan, dem hertzogen von Sachsen und Lunenburg, dem erzbischof von Meideburg, den hertzogen von Brunswig, von Stettin, von Meklenburg u. den fursten von Anhalt einesteils erblichen u. ewiclichen u. eines teils zu pfandschaft umb sulche grossen summen geldes, des dieselben land u. vesten kawme wert gesein mogten, abe- gebrochen, abedrungen u. abgerissen sein, u. das auch dasselbe
Strana 595
595 — furstentum u. marke zu Br. ane vorsichtigen rate, schirm u. hilfe des v. g. kunges u. kungreiches zu B., landen u. lewten. mit nichten wiederbracht werden mogten, noch in ganzen steten frieden gesetzet; sunderlichen dauon, wan das kungreiche zu B., seine furstentume u. lande an manchen orten mit der e. g. marken zu Br. ane allerleie ander fursten u. herren lande under- scheide u. mitteil an einander gemerken u. stiessen, u. wan auch scheinbarlichen offenbar were, das dieselben marken zu Br. derselbe kung von B. mit seinen u. seines kungreichs zu B. erblichen landen, lewten, steten, vesten u. auch merk- lichen grossen summen bereites geldes gekauft hette, u. auch das der e. g. kung von B. dieselben marken zu Br., die viel- vache alzumale verphendet u. versezet was, mit seines kung- reiches erblichen gelde u. gute izund in kurzer zeith merklichen u. nuzlichen wiederbracht, gelozet u. mit Gotes hilfe fridelichen gemacht hette u. er auch noch dorna teglichen u. fursichti- glichen seinen fleiz u. arbeit kerete u. wendete; und haben uns auch fleiziglichen gebeten, das wir eigentlichen bedenken wolten, so des heil. Rom. reiches nomliche sulche furstentume vorweser u. fursten dem Rom. reiche u. desselben reichs keysern u. kungen nuzlichen geraten u. gehelfen mogten, u. beinamen uf die rede, das kunge u. das kungreich zu B. sulcher lande, stete u. vesten u. auch merk- liche grosse summen geltes, die sie uf die e. g. marken zu Br gewendet haben u. noch tegelichen daruf wenden mussen, ane schaden bleiben u. die nicht verloren, das wir als ein Rom. Keyser alle soche abegeschriebene eynungen, stucken u. sachen von keyserlicher macht geruhten zu bestetigen u. zu vestenen. Des haben wir eigentlichen betrachtet sulche mannig- faldigen u. redliche bete u. auch offenbare notturft der e. g. marken zu Br, darumb durch sulcher obg. bete, sachen u. stucken willen, die unsern mut billichen u. redlichen beweget u. darzu geneiget haben, sunderlichen dem heil. R. Reiche zu eren u. wirden, u. uf die rede, das derselben marken zu Br. lande u. vesten bei dem heil. R. Reiche beleiben u. nicht bei 38*
595 — furstentum u. marke zu Br. ane vorsichtigen rate, schirm u. hilfe des v. g. kunges u. kungreiches zu B., landen u. lewten. mit nichten wiederbracht werden mogten, noch in ganzen steten frieden gesetzet; sunderlichen dauon, wan das kungreiche zu B., seine furstentume u. lande an manchen orten mit der e. g. marken zu Br. ane allerleie ander fursten u. herren lande under- scheide u. mitteil an einander gemerken u. stiessen, u. wan auch scheinbarlichen offenbar were, das dieselben marken zu Br. derselbe kung von B. mit seinen u. seines kungreichs zu B. erblichen landen, lewten, steten, vesten u. auch merk- lichen grossen summen bereites geldes gekauft hette, u. auch das der e. g. kung von B. dieselben marken zu Br., die viel- vache alzumale verphendet u. versezet was, mit seines kung- reiches erblichen gelde u. gute izund in kurzer zeith merklichen u. nuzlichen wiederbracht, gelozet u. mit Gotes hilfe fridelichen gemacht hette u. er auch noch dorna teglichen u. fursichti- glichen seinen fleiz u. arbeit kerete u. wendete; und haben uns auch fleiziglichen gebeten, das wir eigentlichen bedenken wolten, so des heil. Rom. reiches nomliche sulche furstentume vorweser u. fursten dem Rom. reiche u. desselben reichs keysern u. kungen nuzlichen geraten u. gehelfen mogten, u. beinamen uf die rede, das kunge u. das kungreich zu B. sulcher lande, stete u. vesten u. auch merk- liche grosse summen geltes, die sie uf die e. g. marken zu Br gewendet haben u. noch tegelichen daruf wenden mussen, ane schaden bleiben u. die nicht verloren, das wir als ein Rom. Keyser alle soche abegeschriebene eynungen, stucken u. sachen von keyserlicher macht geruhten zu bestetigen u. zu vestenen. Des haben wir eigentlichen betrachtet sulche mannig- faldigen u. redliche bete u. auch offenbare notturft der e. g. marken zu Br, darumb durch sulcher obg. bete, sachen u. stucken willen, die unsern mut billichen u. redlichen beweget u. darzu geneiget haben, sunderlichen dem heil. R. Reiche zu eren u. wirden, u. uf die rede, das derselben marken zu Br. lande u. vesten bei dem heil. R. Reiche beleiben u. nicht bei 38*
Strana 596
596 — den e. g. kungen u. kungreichen zu Denemarken u. zu Polan, die demselben heil. R. Reiche nichts bekennen noch von in halten wollen, u. auch das derselben marken zu Br. von den u. andern umgesessenen fursten u. herren furbas nicht mer abegebrochen u. abegedrungen werde, u. beynamen auch durch ewigen nutz, friede u. selicheit des e. g. furstentumes der marken zu Br., seiner lande u. lewte: haben wir mit wolbedachtem mute, rechter wissen u. rate unser u. des Reichs fürsten, grauen u. getrewen, die zu den zeiten bei uns waren, die vorgeschriebene eynungen u. sachen, als die uf beiden seiten begriffen u. gescheen sind, u. auch alle u. igliche briefe, die doruber geben sein, von worte zu worte bestetiget u. beuestest, bestetigen u. beuestenen von keis, machtvollkomenheit mit crafte diz briefes, u. sezen u. gebieten mit unser keys. macht ewiclichen, das alle sulche obg. eynungen u. sachen, als die in ihren sinnen, meinungen, puncten u. stucken begriffen sein, u. auch alle u. igliche briue, die doruber an beiden seiten gemacht u. geben sind, von worte zu worte, als die begriffen sein, ewige crafft u. macht haben sullen u. dass dawider niemand getun moge o. sulle in decheine weis, in welcherlei adel, eren, wirden od. wesen der sei, u. ob er auch in kunglichen wirden were. Und were es sache, dass dawider jemand tete etc. Des sind gezuge etc. Mit urkund diz briues vorsiegelt u. mit unser keis. maj. inghesigel, der geben ist zu Tangermunde, nach Christus geburt dreitzehn hundert jar, darnach in dem vier u. siebenzigsten jare, an S. Peters u. Pauels tage, unser reiche in dem acht u. zwenzigsten u. des keysertums in dem zwenzigsten jare. (Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 653. Unio cum Petro archiep. Magdeburg. et Hein- rico principe Anhaltensi. 1374, 5. et 7. Julii. (Tangermünde.) Peter erzbischof in Magdeburg verbindet sich mit dem röm. Kaiser Karl u. seinen söhnen K. Wenzel v. B., Sigmund u. Johann als mark- grafen v. Brandenburg zu gegenseitiger freundschaft, schutz u. hilfe.
596 — den e. g. kungen u. kungreichen zu Denemarken u. zu Polan, die demselben heil. R. Reiche nichts bekennen noch von in halten wollen, u. auch das derselben marken zu Br. von den u. andern umgesessenen fursten u. herren furbas nicht mer abegebrochen u. abegedrungen werde, u. beynamen auch durch ewigen nutz, friede u. selicheit des e. g. furstentumes der marken zu Br., seiner lande u. lewte: haben wir mit wolbedachtem mute, rechter wissen u. rate unser u. des Reichs fürsten, grauen u. getrewen, die zu den zeiten bei uns waren, die vorgeschriebene eynungen u. sachen, als die uf beiden seiten begriffen u. gescheen sind, u. auch alle u. igliche briefe, die doruber geben sein, von worte zu worte bestetiget u. beuestest, bestetigen u. beuestenen von keis, machtvollkomenheit mit crafte diz briefes, u. sezen u. gebieten mit unser keys. macht ewiclichen, das alle sulche obg. eynungen u. sachen, als die in ihren sinnen, meinungen, puncten u. stucken begriffen sein, u. auch alle u. igliche briue, die doruber an beiden seiten gemacht u. geben sind, von worte zu worte, als die begriffen sein, ewige crafft u. macht haben sullen u. dass dawider niemand getun moge o. sulle in decheine weis, in welcherlei adel, eren, wirden od. wesen der sei, u. ob er auch in kunglichen wirden were. Und were es sache, dass dawider jemand tete etc. Des sind gezuge etc. Mit urkund diz briues vorsiegelt u. mit unser keis. maj. inghesigel, der geben ist zu Tangermunde, nach Christus geburt dreitzehn hundert jar, darnach in dem vier u. siebenzigsten jare, an S. Peters u. Pauels tage, unser reiche in dem acht u. zwenzigsten u. des keysertums in dem zwenzigsten jare. (Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 653. Unio cum Petro archiep. Magdeburg. et Hein- rico principe Anhaltensi. 1374, 5. et 7. Julii. (Tangermünde.) Peter erzbischof in Magdeburg verbindet sich mit dem röm. Kaiser Karl u. seinen söhnen K. Wenzel v. B., Sigmund u. Johann als mark- grafen v. Brandenburg zu gegenseitiger freundschaft, schutz u. hilfe.
Strana 597
597 — Heinrich fürst v. Anhalt u. Graf v. Askanien, gelobt K. Karl u. seinen söhnen, den markgrafen v. Brandenburg mit dienst, rath u hilfe stets getreu beizustehen. (Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 654. Arcis Mernice subjectio. 1374, 7. Julii. (Tangermünde.) List kněze Albrechta meklburského, že zámek svůj Měrnice pod- maňuje k věčnosti ciesaři K. i budúcím kralóm českým i koruně. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCLIX. Riedel II. 3.) — 655. Ruperti comitis palatini obligatio. 1374, 4. Octobris. (Normberg.) List Ruprechta staršieho, falckrabi, s jinými bratřími, dědici i bu- dúcími, zavazují se Karlovi ciesaři, Vácslavovi českému králi, dědicóm i budúcím, že nemají od královstvie českého ani kterého kolivěk přislu- šejícího zbožie nebo panstvie státi nebo-li k sobě táhnúti kterým koli obyčejem; také tomu, kdož by se na to táhl nebo chtěl táhnúti, nemají pomocny býti. Ruprecht d. ältere, pfalzgraf bei Rhein, Stephan d. ältere, dessen söhne Stephan, Friedrich u. Johann, u. dessen bruder Otto, herzoge in Baiern, entsagen gleich ihrem Ohein, könig Ludwig v. Ungarn auf ewige zeiten allen ansprüchen auf das königreich Böhmen, die markgrafschaft zu Brandenburg u. Maehren u. die besitzungen der krone Böhmen in Polen, Baiern u. Franken. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 656. Ducum Bavariae promissio super exsolutione castrorum Floss etc. 1374, 14. Octobris. (Normbergae.) List kniežat bavorských, kdež se zavazují, dědice i budúcí své, ciesaři K., králi V., Janovi moravskému markrabi, dědicuom i budúcím českým kraluom, jestli žeby Otto knieže sešel bez dědicuov, hned vezmúce od krále českého stotisíc zlatých, mají beze všeho odporu sstúpiti zámkuov a měst Flossu, Hyršova, Sulcpachu a j. (A při tom listu jsú přivěšeny pečeti Baltazara kniežete, markrabi míšenského a Fridricha purkrabi normberského.) (A. K.)
597 — Heinrich fürst v. Anhalt u. Graf v. Askanien, gelobt K. Karl u. seinen söhnen, den markgrafen v. Brandenburg mit dienst, rath u hilfe stets getreu beizustehen. (Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 654. Arcis Mernice subjectio. 1374, 7. Julii. (Tangermünde.) List kněze Albrechta meklburského, že zámek svůj Měrnice pod- maňuje k věčnosti ciesaři K. i budúcím kralóm českým i koruně. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Lunig I. CCLIX. Riedel II. 3.) — 655. Ruperti comitis palatini obligatio. 1374, 4. Octobris. (Normberg.) List Ruprechta staršieho, falckrabi, s jinými bratřími, dědici i bu- dúcími, zavazují se Karlovi ciesaři, Vácslavovi českému králi, dědicóm i budúcím, že nemají od královstvie českého ani kterého kolivěk přislu- šejícího zbožie nebo panstvie státi nebo-li k sobě táhnúti kterým koli obyčejem; také tomu, kdož by se na to táhl nebo chtěl táhnúti, nemají pomocny býti. Ruprecht d. ältere, pfalzgraf bei Rhein, Stephan d. ältere, dessen söhne Stephan, Friedrich u. Johann, u. dessen bruder Otto, herzoge in Baiern, entsagen gleich ihrem Ohein, könig Ludwig v. Ungarn auf ewige zeiten allen ansprüchen auf das königreich Böhmen, die markgrafschaft zu Brandenburg u. Maehren u. die besitzungen der krone Böhmen in Polen, Baiern u. Franken. (A. K. — Arch. S. Wenc. — Riedel II. 3.) 656. Ducum Bavariae promissio super exsolutione castrorum Floss etc. 1374, 14. Octobris. (Normbergae.) List kniežat bavorských, kdež se zavazují, dědice i budúcí své, ciesaři K., králi V., Janovi moravskému markrabi, dědicuom i budúcím českým kraluom, jestli žeby Otto knieže sešel bez dědicuov, hned vezmúce od krále českého stotisíc zlatých, mají beze všeho odporu sstúpiti zámkuov a měst Flossu, Hyršova, Sulcpachu a j. (A při tom listu jsú přivěšeny pečeti Baltazara kniežete, markrabi míšenského a Fridricha purkrabi normberského.) (A. K.)
Strana 598
598 — V 657. Castri Osov infeudatio. 1376. List Jana st. z Mezříčí, že jest přijal od kniežete Jošta markrabi moravského zboži své Osov a jiné vesnice Niehov, Byteška etc. pod manstvie. (A. K.) 658. Divisio ducatus Opaviensis in partes duas: Furstenwalde cum Edelstein (Jegerdorf) et Gradec (Opаvia). 1377, 18. Aprilis. 1. Also das die zway heuser Furstenwalde und Edelstein ein haubt sein, u. das ist gefallen mit seinen zugehorungen herczoge Johansen u. herczog Niclas mit dem lose. Zu dem haubte gehort die stat Jegerdorf, die stat Lubschitz, die stat Freudintal, die stat Czokmantil, die stat Neukirche u. die hoffe: Der hoff Holasowicz u. das dorf Holaschowicz mit seinen greniczen als es gelegen ist, mit dem kirchleen zu Neplachowicz etc. etc. 2. Also dass die heuser (Landeck u. Graetz?) iczt ein teil sein u- das ist gefallen mit allen zugehorungen herczog Wenczlaw und herczog Przimken mit dem lose. Zu demselben haupt gehort: Troppaw die gancze stat mit all ihr zugehorung u. Landeck das haus m. a. z., und die stat Hulczin . . . (Registrum Wenceslai. — Grünhagen II. 484.) 659. Medietatis castri Sternberg infeudatio. 1377, 23. Aprilis. (Pragae.) List ciesaře Karla, že Albrecht a Zdeněk z Sternbergka s polovicí zámku Sternbergka, městečkem a jiné vesnice pod léno přijímají. (A. K. — Cod. II. 3, p. 46.) 660. Domini de Kravař obligatio. 1377. Vok z Kravař poddal se v manství. List Vokuov z Kravař, že se poddává se vším svým statkem (a jmenuje každé ze jména) v manstvie knížeti Janovi markrabi moravskému, a také se zavazuje, umřel-liby bez dědicuov mužského pohlaví, že to všecko zboží spadnúti má na jmenova- ného markrábi i budúci markrabi moravské. (A. K.)
598 — V 657. Castri Osov infeudatio. 1376. List Jana st. z Mezříčí, že jest přijal od kniežete Jošta markrabi moravského zboži své Osov a jiné vesnice Niehov, Byteška etc. pod manstvie. (A. K.) 658. Divisio ducatus Opaviensis in partes duas: Furstenwalde cum Edelstein (Jegerdorf) et Gradec (Opаvia). 1377, 18. Aprilis. 1. Also das die zway heuser Furstenwalde und Edelstein ein haubt sein, u. das ist gefallen mit seinen zugehorungen herczoge Johansen u. herczog Niclas mit dem lose. Zu dem haubte gehort die stat Jegerdorf, die stat Lubschitz, die stat Freudintal, die stat Czokmantil, die stat Neukirche u. die hoffe: Der hoff Holasowicz u. das dorf Holaschowicz mit seinen greniczen als es gelegen ist, mit dem kirchleen zu Neplachowicz etc. etc. 2. Also dass die heuser (Landeck u. Graetz?) iczt ein teil sein u- das ist gefallen mit allen zugehorungen herczog Wenczlaw und herczog Przimken mit dem lose. Zu demselben haupt gehort: Troppaw die gancze stat mit all ihr zugehorung u. Landeck das haus m. a. z., und die stat Hulczin . . . (Registrum Wenceslai. — Grünhagen II. 484.) 659. Medietatis castri Sternberg infeudatio. 1377, 23. Aprilis. (Pragae.) List ciesaře Karla, že Albrecht a Zdeněk z Sternbergka s polovicí zámku Sternbergka, městečkem a jiné vesnice pod léno přijímají. (A. K. — Cod. II. 3, p. 46.) 660. Domini de Kravař obligatio. 1377. Vok z Kravař poddal se v manství. List Vokuov z Kravař, že se poddává se vším svým statkem (a jmenuje každé ze jména) v manstvie knížeti Janovi markrabi moravskému, a také se zavazuje, umřel-liby bez dědicuov mužského pohlaví, že to všecko zboží spadnúti má na jmenova- ného markrábi i budúci markrabi moravské. (A. K.)
Strana 599
599 — 661. Oppignoratio castri et oppidi Mulberg. 1377. ſ List kniežete Viléma míšenského, že mu král V. zámek i město Mulberk se vším příslušenstvím a s manstvím Streeven zastavuje ve dvú tisících kopách groších. (A. K.) 662. Dispositio Wenceslai ducis Luxemburgae de ducatus sui devolutione in favorem coronae Boemiae. 1378, 30. Januarii. (Lutzemburg.) Wenzel v. Böhmen, herzog zu Lutzelburg, Limburg u. Brabant, verordnet, wenn er ohne leibliche erben sterben sollte, dass dann sein herzogthum Luxemburg auf seinen bruder, kaiser Karl IV., seinen Vetter könig Wenzel, u. ihre nachkomen, die könige v. Böhmen, erblich fallen soll. 1378, 8. Februarii. (Lutzemburg.) Johann u. Simon grafen zu Spanheim, Heinrich graf zu Salm, Arnold graf zu Hohenberg, Ulrich herr zu Vinstingen, u. andre 20 herren im herzogthume Luxemburg, bekennen sich zu der verordnung ihres herzogs Wenzel, dass nach seinem erblosen absterben sie samt dem herzogthume der Krone Böhmen anheimfallen sollen. 1378, 8. Februarii. (Lutzemburg.) Die staedte Lutzemburg, Arle, Echternach, Diedenhofen u. andere sechs in herz. Luxenburg bekennen sich zu derselben verordnung. (Arch. S. Wenc.) 663. Oppignoratio civ. Glacz, Frankenstein etc. 1378, 7. Maii. Wir Karll ... dass wir für die vier und sechszig tawsent gulden ungrische u. boemische, die uns etwan Johanns, marckgrave czu Merhern, unser bruder seeliger, diweil er lebte, an bereitem gelde geliehan hat dem ...Josten marckgraven und herrn czu Merhern, unserm lieben vetter und fuersten, und seinen rechten erben czu einem rechten pfande inant- worten, ingeben und abtreten lediglichen unsers kunigreichs czu Behem stete und haeuser Glacz haus und stadt, Frankenstein haus und stadt Hawilswerde und Newen-Paczkow. (Grünhagen II. 177.)
599 — 661. Oppignoratio castri et oppidi Mulberg. 1377. ſ List kniežete Viléma míšenského, že mu král V. zámek i město Mulberk se vším příslušenstvím a s manstvím Streeven zastavuje ve dvú tisících kopách groších. (A. K.) 662. Dispositio Wenceslai ducis Luxemburgae de ducatus sui devolutione in favorem coronae Boemiae. 1378, 30. Januarii. (Lutzemburg.) Wenzel v. Böhmen, herzog zu Lutzelburg, Limburg u. Brabant, verordnet, wenn er ohne leibliche erben sterben sollte, dass dann sein herzogthum Luxemburg auf seinen bruder, kaiser Karl IV., seinen Vetter könig Wenzel, u. ihre nachkomen, die könige v. Böhmen, erblich fallen soll. 1378, 8. Februarii. (Lutzemburg.) Johann u. Simon grafen zu Spanheim, Heinrich graf zu Salm, Arnold graf zu Hohenberg, Ulrich herr zu Vinstingen, u. andre 20 herren im herzogthume Luxemburg, bekennen sich zu der verordnung ihres herzogs Wenzel, dass nach seinem erblosen absterben sie samt dem herzogthume der Krone Böhmen anheimfallen sollen. 1378, 8. Februarii. (Lutzemburg.) Die staedte Lutzemburg, Arle, Echternach, Diedenhofen u. andere sechs in herz. Luxenburg bekennen sich zu derselben verordnung. (Arch. S. Wenc.) 663. Oppignoratio civ. Glacz, Frankenstein etc. 1378, 7. Maii. Wir Karll ... dass wir für die vier und sechszig tawsent gulden ungrische u. boemische, die uns etwan Johanns, marckgrave czu Merhern, unser bruder seeliger, diweil er lebte, an bereitem gelde geliehan hat dem ...Josten marckgraven und herrn czu Merhern, unserm lieben vetter und fuersten, und seinen rechten erben czu einem rechten pfande inant- worten, ingeben und abtreten lediglichen unsers kunigreichs czu Behem stete und haeuser Glacz haus und stadt, Frankenstein haus und stadt Hawilswerde und Newen-Paczkow. (Grünhagen II. 177.)
Strana 600
600 — 664. Caroli IV. de moneta ordinatio. 1378, 27. Novembris. List ciesaře Karla na mincí dělánie, že mohau králové čeští mincí dělati v zemi české, kdež se jim kolivěk zdáti a líbiti bude, a že má mince dělána býti, aby ke stu hřivnám stříbra čistého a holého dvanáct hřiven mědi přisazeno bylo skrze minemejstra královstvie českého, nynějšího i budúcího. A to nepohnutě zachováno býti má, aby groše z toho stříbra děláni byli, aby jich sedmdesát dobrú jednu hřivnu stříbra drželi, a dvanáct haléřuov k tomu rovných za groš aby jich děláno bylo. A probíře dva býti mají, jeden královský a druhý pánuov zemských. A též každý při každých suchých dnech pány v saudě zemském má zpraviti, tak-li se na to právo dělá, čili nic; pak-li sie jinak najde, než by on zpravoval, že má upálen býti jako jiný falešník. (A. K. — Sternberg Urk. p. 95. — Cod. j. b. II. 3, p. 166. — Cf. 1466 o minci listové: Kraluo a ciesařuo list na minci, aby ke stu hřivnám čistého stříbra více přísady nebylo než dvanácte hřiven mědi, tak aby sedmdesáte grošuov za hřivnu šlo a dvanácte haléřuov za groš. It. dva versuchary míti mají při mincí, jednoho král a druhého páni, kteří na saudě sedají, a ti toho vsaditi i také ssaditi mohú, kdyžby chtěli. Arch český V. 363.)
600 — 664. Caroli IV. de moneta ordinatio. 1378, 27. Novembris. List ciesaře Karla na mincí dělánie, že mohau králové čeští mincí dělati v zemi české, kdež se jim kolivěk zdáti a líbiti bude, a že má mince dělána býti, aby ke stu hřivnám stříbra čistého a holého dvanáct hřiven mědi přisazeno bylo skrze minemejstra královstvie českého, nynějšího i budúcího. A to nepohnutě zachováno býti má, aby groše z toho stříbra děláni byli, aby jich sedmdesát dobrú jednu hřivnu stříbra drželi, a dvanáct haléřuov k tomu rovných za groš aby jich děláno bylo. A probíře dva býti mají, jeden královský a druhý pánuov zemských. A též každý při každých suchých dnech pány v saudě zemském má zpraviti, tak-li se na to právo dělá, čili nic; pak-li sie jinak najde, než by on zpravoval, že má upálen býti jako jiný falešník. (A. K. — Sternberg Urk. p. 95. — Cod. j. b. II. 3, p. 166. — Cf. 1466 o minci listové: Kraluo a ciesařuo list na minci, aby ke stu hřivnám čistého stříbra více přísady nebylo než dvanácte hřiven mědi, tak aby sedmdesáte grošuov za hřivnu šlo a dvanácte haléřuov za groš. It. dva versuchary míti mají při mincí, jednoho král a druhého páni, kteří na saudě sedají, a ti toho vsaditi i také ssaditi mohú, kdyžby chtěli. Arch český V. 363.)
Strana 601
1306. —07. —10. INDEX. Boemiae regnum. Privilegia quot et quae. Collatio regni filiis Alberti Rom. regis. Absolutio a juramento Hen- rico regi praestito. Joannes Henriei Rom. regis filius, rex futurus. Temporibus Joannis regis 1310. —11. | N NK SS (1310—1346). Libertates regno ante coro- nationem promissae. Jura et consuetudines con- cessae. Jus arch. Mog. coronandi. Explanatio jurium inter Ludo- vicum R. r. et Joannem. Promissiones Ludovici R. r. post cladem Muldorfensem. Berna. Pax et unio cum rege Unga- riae et ducibus Austriae. Renuntiatio Leopoldi ducis Austriae. Unio cum Henrico Karintiae duce, olim rege B. Berna. Unio eum rege Ungariae. Foedus cum fratribus de domo T'eutoniea contra regem Krakoviae. Foedus cum ducibus Austriae. regem B. 1382. Paetum militare eum lant- gravio Thuringiae. Concordia eum Ludovico Imp. Amicitia cum ducibus Austriae. Conventio'cum rege Poloniae. Vidimus litterarum Ludovici regis ex 1314. Renuntiatio juri regis Poloniae. Confoederatio cum rege Unga- riae. Treugae cum Ludovico Imp. Regis Poloniae obligatio. Pax cum eo servanda. Renuntiatio reeno Poloniae. Foedus militare cum archiep. Magdeburg. Coronatio reginae. Unio eun Carolo rege Ung. et sociis. Renuntiatio Carinthiae etc. Protectio fratribus de domo Teut. in Prussia promissa. Concordia cum Kazimiro rege Pol. Foedus militare cum ducibus Pomeraniae. Transaetio nuptialis. Foedus cum rege Ungariae. Amicitia cum Kazimiro rege Pol. | Foedus cum Ludovico Imp. Berna. Arma S. Wenc. episcopo Tri- dentino conceduntur. et titulo
1306. —07. —10. INDEX. Boemiae regnum. Privilegia quot et quae. Collatio regni filiis Alberti Rom. regis. Absolutio a juramento Hen- rico regi praestito. Joannes Henriei Rom. regis filius, rex futurus. Temporibus Joannis regis 1310. —11. | N NK SS (1310—1346). Libertates regno ante coro- nationem promissae. Jura et consuetudines con- cessae. Jus arch. Mog. coronandi. Explanatio jurium inter Ludo- vicum R. r. et Joannem. Promissiones Ludovici R. r. post cladem Muldorfensem. Berna. Pax et unio cum rege Unga- riae et ducibus Austriae. Renuntiatio Leopoldi ducis Austriae. Unio cum Henrico Karintiae duce, olim rege B. Berna. Unio eum rege Ungariae. Foedus cum fratribus de domo T'eutoniea contra regem Krakoviae. Foedus cum ducibus Austriae. regem B. 1382. Paetum militare eum lant- gravio Thuringiae. Concordia eum Ludovico Imp. Amicitia cum ducibus Austriae. Conventio'cum rege Poloniae. Vidimus litterarum Ludovici regis ex 1314. Renuntiatio juri regis Poloniae. Confoederatio cum rege Unga- riae. Treugae cum Ludovico Imp. Regis Poloniae obligatio. Pax cum eo servanda. Renuntiatio reeno Poloniae. Foedus militare cum archiep. Magdeburg. Coronatio reginae. Unio eun Carolo rege Ung. et sociis. Renuntiatio Carinthiae etc. Protectio fratribus de domo Teut. in Prussia promissa. Concordia cum Kazimiro rege Pol. Foedus militare cum ducibus Pomeraniae. Transaetio nuptialis. Foedus cum rege Ungariae. Amicitia cum Kazimiro rege Pol. | Foedus cum Ludovico Imp. Berna. Arma S. Wenc. episcopo Tri- dentino conceduntur. et titulo
Strana 602
1341. — 602 — Joannis regis Ordinatio de successione. Foederis cum Kazimiro Pol. renovatio. Ejusdem foederis corroboratio. Foedus inter Kazimirum et Carolum march. Caroli et Blancae coronatio. Alberti ducis Austriae pro- missiones. Unio Caroli march, cum du- cibus Austriae. Pacta cum Ludovico rege Ung. Conventio de debitis cum rege Poloniae. Paetio cum Ludovieo Imp. Facultas coronationis Pra- censi archiepiscopo collata. Unio eun marchione Misniae. Conventio de filia Caroli march. desponsanda. Missarum sollempnia coram rege D. Bulla de corona S. Wenceslai. Foedus Joannis Franciae regis filii eun Carolo march. Temporibus Caroli vegis 1347. —48. (1346—1378.) Unio ejusdem Joannis cum Carolo. Promissio Caroli de juribus B. eonservandis. Coronatio archiepiscopo Pra- sensi competit. Ordo coronationis. (1847, 2. Sept, Caroli in regem Boemiae coronatio.) Caroli Rom. regis confirma- tiones antiquorum privile- giorum: Frideriei I. ddo. 18. Januarii 1158, Frideriei II. ddo. 26. Sept. 1212, Friderici II. ddo. 26. Julii 1216, Ricardi 1348. —4A9. ddo. 9. Aug. 1262, Rudolphi ddo. 4. Martii 1989, ddo. 22. Julii, 25. et 26. Sept. 1290, Alberti ddo. 17. Nov. 1298. Confirmatio jurium et liber- tatum regni B. Ordinatio de marchionatu Moraviae, episcopatu Olomuc. atque ducatu Opav. ceu feudis coronae. Ducatuum Sleziae atque mar- chiae Budissin et Gorliez in- corporatio. Pacta cum Alberto duce Austriae. Renovatio concordiae cum regibus Poloniae. Conventio eum lantgraviis Thuring. Litterae dotales Annae, filiae comitis palatini. Concordia marchionum Bran- deburg. Conventio eum march. Brand. de subditis. Collatio Moraviae atque ordi- natio de successione boemica. Receptio feudi. Declaratio Ordinationis suc- cessoriae. Commerciun cum Bavaria. Foedus cum palatino Rheni, Cessio jurium in Bavaria. De hominibus Boemiae in Bavaria non receptandis. Unio cun ducibus Austriae. Foedus cum purgraviis de Normberg. Foedus regis Ungariae. Acquisitio castrorum in Ba- varia. Pactum, cum comite palatino. (Caroli regis in $mperatorem coronatio 1355, 5. Aprilis.)
1341. — 602 — Joannis regis Ordinatio de successione. Foederis cum Kazimiro Pol. renovatio. Ejusdem foederis corroboratio. Foedus inter Kazimirum et Carolum march. Caroli et Blancae coronatio. Alberti ducis Austriae pro- missiones. Unio Caroli march, cum du- cibus Austriae. Pacta cum Ludovico rege Ung. Conventio de debitis cum rege Poloniae. Paetio cum Ludovieo Imp. Facultas coronationis Pra- censi archiepiscopo collata. Unio eun marchione Misniae. Conventio de filia Caroli march. desponsanda. Missarum sollempnia coram rege D. Bulla de corona S. Wenceslai. Foedus Joannis Franciae regis filii eun Carolo march. Temporibus Caroli vegis 1347. —48. (1346—1378.) Unio ejusdem Joannis cum Carolo. Promissio Caroli de juribus B. eonservandis. Coronatio archiepiscopo Pra- sensi competit. Ordo coronationis. (1847, 2. Sept, Caroli in regem Boemiae coronatio.) Caroli Rom. regis confirma- tiones antiquorum privile- giorum: Frideriei I. ddo. 18. Januarii 1158, Frideriei II. ddo. 26. Sept. 1212, Friderici II. ddo. 26. Julii 1216, Ricardi 1348. —4A9. ddo. 9. Aug. 1262, Rudolphi ddo. 4. Martii 1989, ddo. 22. Julii, 25. et 26. Sept. 1290, Alberti ddo. 17. Nov. 1298. Confirmatio jurium et liber- tatum regni B. Ordinatio de marchionatu Moraviae, episcopatu Olomuc. atque ducatu Opav. ceu feudis coronae. Ducatuum Sleziae atque mar- chiae Budissin et Gorliez in- corporatio. Pacta cum Alberto duce Austriae. Renovatio concordiae cum regibus Poloniae. Conventio eum lantgraviis Thuring. Litterae dotales Annae, filiae comitis palatini. Concordia marchionum Bran- deburg. Conventio eum march. Brand. de subditis. Collatio Moraviae atque ordi- natio de successione boemica. Receptio feudi. Declaratio Ordinationis suc- cessoriae. Commerciun cum Bavaria. Foedus cum palatino Rheni, Cessio jurium in Bavaria. De hominibus Boemiae in Bavaria non receptandis. Unio cun ducibus Austriae. Foedus cum purgraviis de Normberg. Foedus regis Ungariae. Acquisitio castrorum in Ba- varia. Pactum, cum comite palatino. (Caroli regis in $mperatorem coronatio 1355, 5. Aprilis.)
Strana 603
1355. —56. . Detinitio — 603 — Bulla de incorporatione ca- strorum in Bavaria. Privilegii Wladislai IL ab a. 1158 approbatio imperialis. Conventio cum Joanne rege Francorum. Revocatio codicis „Maj. Car.* Litterae electorum de incolis B. ad judicia extranea non evocandis, de mineris et de moneta. Constitutiones Bullae Aureae, regem B. ut Imperii archi- pincernam ac electorem, nec non jura regni B. tangentes. Foederis cum Poloniae rege renovatio. Joannes marchio Mor. pro- mittit, si eum per successionem in regem DB. coronari conti- gerit, quod nihil penitus ab eo regno et corona alienabit. Litterae civitatum Moraviae et Boemiae idem affirmantium. Principes electores testantur dignitatem archipincernatus et votum electorale competere regibus B. Principes electores denuo con- sentiunt incorporationi castro- rum et oppidorum in Bavaria. Unionis cum Carolo, regis Francorum primogenito, reno- vatio. Episcopus et capitulum Vra- tislav. Joannem marchionem, fratrem Caroli IV., in eventum accipiunt in regem. Privilegium Stadicense. limitum terrae in plaga Tachoviensi. Liga cum Rudolfo duce Austriae. 1360. —63. Carolus et Joannes march. renuntiant omnibus juribus in terris Austriae sibi competen- tibus. — Rudolfus dux renun- tiat omnibus juribus sibi in terris Boemiae competentibus. Promissio Caroli et Joannis de protegendis subditis ducum Austriae. Litterae imp. de permutati- one castrorum Lutterburch et Hohenstein in Alemannia pro castris Parkstein et Karls- wald atque oppido Weyda. Conventio Rudolphi — ducis Austriae cun Carolo et Joanne march. — Conventio Caroli et Joannis ewm Rudolpho duce Austriae. Rudolphus dux A. de non reci- piendis subditis regum B. — Carolus r. et Joannes vice- versa de eadem re. Radolphus dux A. de Judaeis e Boemia et Moravia non recipiendis. — Carolus vice- versa. Conventio inter Carolum et Joannem march. ex una et duces Austriae parte ex altera. (Conventio Esslingensis.) Unio Caroli, Wenceslai ejus filii (a. 1361 mense Febr. nati) et Joannis march. cum ducibus Austriae. Civitates Boemiae in dotem reginae constitutae. Pacis unio inter Boemiam et Moraviam ex una et Unga- riam atque Austriam parte ex altera. Conventio cessione Austriam. de inter mutua suc- Boemiam et
1355. —56. . Detinitio — 603 — Bulla de incorporatione ca- strorum in Bavaria. Privilegii Wladislai IL ab a. 1158 approbatio imperialis. Conventio cum Joanne rege Francorum. Revocatio codicis „Maj. Car.* Litterae electorum de incolis B. ad judicia extranea non evocandis, de mineris et de moneta. Constitutiones Bullae Aureae, regem B. ut Imperii archi- pincernam ac electorem, nec non jura regni B. tangentes. Foederis cum Poloniae rege renovatio. Joannes marchio Mor. pro- mittit, si eum per successionem in regem DB. coronari conti- gerit, quod nihil penitus ab eo regno et corona alienabit. Litterae civitatum Moraviae et Boemiae idem affirmantium. Principes electores testantur dignitatem archipincernatus et votum electorale competere regibus B. Principes electores denuo con- sentiunt incorporationi castro- rum et oppidorum in Bavaria. Unionis cum Carolo, regis Francorum primogenito, reno- vatio. Episcopus et capitulum Vra- tislav. Joannem marchionem, fratrem Caroli IV., in eventum accipiunt in regem. Privilegium Stadicense. limitum terrae in plaga Tachoviensi. Liga cum Rudolfo duce Austriae. 1360. —63. Carolus et Joannes march. renuntiant omnibus juribus in terris Austriae sibi competen- tibus. — Rudolfus dux renun- tiat omnibus juribus sibi in terris Boemiae competentibus. Promissio Caroli et Joannis de protegendis subditis ducum Austriae. Litterae imp. de permutati- one castrorum Lutterburch et Hohenstein in Alemannia pro castris Parkstein et Karls- wald atque oppido Weyda. Conventio Rudolphi — ducis Austriae cun Carolo et Joanne march. — Conventio Caroli et Joannis ewm Rudolpho duce Austriae. Rudolphus dux A. de non reci- piendis subditis regum B. — Carolus r. et Joannes vice- versa de eadem re. Radolphus dux A. de Judaeis e Boemia et Moravia non recipiendis. — Carolus vice- versa. Conventio inter Carolum et Joannem march. ex una et duces Austriae parte ex altera. (Conventio Esslingensis.) Unio Caroli, Wenceslai ejus filii (a. 1361 mense Febr. nati) et Joannis march. cum ducibus Austriae. Civitates Boemiae in dotem reginae constitutae. Pacis unio inter Boemiam et Moraviam ex una et Unga- riam atque Austriam parte ex altera. Conventio cessione Austriam. de inter mutua suc- Boemiam et
Strana 604
1364. —65. —66. — 69. —10. — 604 — Proceres B. assensum prae- bent eidem conventioni. — Wenoeeslaus rex, elector, con- sentit eidem unioni. Promissiones terrae Austriae factae. — Promissiones terrae Boemiae factae. Episcopi Olomucenses — co- mites capellae regalis Boe- miae. Promissio de Joanne march. contra adversarios adjuvando. Archiepiscopi Pragenses — legati sedis apost. per dio- cesin Prag., Ratisbon., Bam- berg, et Misnensem. Unio hereditaria inter Boe- miam et Austriam renovata. Joannes marchio promittit se nulum regni D. subditum contra regis voluntatem de- fensurum. Unio hereditaria inter Boe- miam et Austriam denuo renovata. Enuntiatio Caroli Imp. super positione margraviorum Mor. Enuntiatio Caroli super berna per Boemiam recepta. Acquisitio et incorporatio march. Lusatiae. Definitio terminorum in Silva Boemiae. Joannis marchionis promissio de servandis privilegiis, si in regem B. promoveretur. Ludovicus rex Ung. una cum conjuge sua renuntiant omni- bus juribus suis in terris coronae D. Unionis marchiae Brandeburg. et Lusic. cum regno B. confir- matio imp. 1373. —/4. Investitio filiorum Caroli de marchia Brandeburgensi. Unionis marchiae Brand. cum corona regni B. confirmatio imp. . Litterae super devolutione ducatus Lucemburgensis. De moneta ordinatio. Austriae duces. Litterae nobilium Moraviae duci À. missae. Dux À. renuntiat Boemiae et Moraviae in favorem Henrici regis electi. Duces A. Henrico VII. regi promittunt auxilium in acquir- rendo regno D. Austriae dux Moraviam resti- tuit Joanni regi, qui tractatus a rege Rom. confirmatur. Cum ducibus À. pax et unio. Juri successionis in Boemia per ducem À. renuntiatio. Foedus B. cwn ducibus À. Amicitia cum ducibus A. Unio Ungariae et Boemiae regum, Austriae ducum, Ca- roli marchionis et Joannis comitis. — Joannes rex re- nuntiat omni jur suo in Carintia, Carniola et Marchia in favorem ducum Austriae. Litterae super renuntiatione Karinthiae. Pignora Waidhofen et Laa. Foedus cum Carolo contra Ludovicum imp. — Confoede- rationes cum Carolo march. Pacta cum ducibus Austriae servanda. Unio Caroli IV. atque Joannis march. eum ducibus Austriae.
1364. —65. —66. — 69. —10. — 604 — Proceres B. assensum prae- bent eidem conventioni. — Wenoeeslaus rex, elector, con- sentit eidem unioni. Promissiones terrae Austriae factae. — Promissiones terrae Boemiae factae. Episcopi Olomucenses — co- mites capellae regalis Boe- miae. Promissio de Joanne march. contra adversarios adjuvando. Archiepiscopi Pragenses — legati sedis apost. per dio- cesin Prag., Ratisbon., Bam- berg, et Misnensem. Unio hereditaria inter Boe- miam et Austriam renovata. Joannes marchio promittit se nulum regni D. subditum contra regis voluntatem de- fensurum. Unio hereditaria inter Boe- miam et Austriam denuo renovata. Enuntiatio Caroli Imp. super positione margraviorum Mor. Enuntiatio Caroli super berna per Boemiam recepta. Acquisitio et incorporatio march. Lusatiae. Definitio terminorum in Silva Boemiae. Joannis marchionis promissio de servandis privilegiis, si in regem B. promoveretur. Ludovicus rex Ung. una cum conjuge sua renuntiant omni- bus juribus suis in terris coronae D. Unionis marchiae Brandeburg. et Lusic. cum regno B. confir- matio imp. 1373. —/4. Investitio filiorum Caroli de marchia Brandeburgensi. Unionis marchiae Brand. cum corona regni B. confirmatio imp. . Litterae super devolutione ducatus Lucemburgensis. De moneta ordinatio. Austriae duces. Litterae nobilium Moraviae duci À. missae. Dux À. renuntiat Boemiae et Moraviae in favorem Henrici regis electi. Duces A. Henrico VII. regi promittunt auxilium in acquir- rendo regno D. Austriae dux Moraviam resti- tuit Joanni regi, qui tractatus a rege Rom. confirmatur. Cum ducibus À. pax et unio. Juri successionis in Boemia per ducem À. renuntiatio. Foedus B. cwn ducibus À. Amicitia cum ducibus A. Unio Ungariae et Boemiae regum, Austriae ducum, Ca- roli marchionis et Joannis comitis. — Joannes rex re- nuntiat omni jur suo in Carintia, Carniola et Marchia in favorem ducum Austriae. Litterae super renuntiatione Karinthiae. Pignora Waidhofen et Laa. Foedus cum Carolo contra Ludovicum imp. — Confoede- rationes cum Carolo march. Pacta cum ducibus Austriae servanda. Unio Caroli IV. atque Joannis march. eum ducibus Austriae.
Strana 605
1360. —61. —64. — 605 — Liga Rudolphi cum Carolo Imp. et Joanne march. — Carolus et Joannes renuntiant omnibus juribus suis in terris Austriae. — Rudolphus dux renuntiat omnibus juribus suis in terris Boemiae. De subditis Austriae prote- gendis. Conventiones inter Carolus et Joannem march. ex una et Rudolphum ducem parte ex altera. — De non recipiendis subditis Boemiae et Moraviae. — De Judaeis e B. et M. non recipiendis, et vice versa. Conventio inter Carolum et Johannem march. ex una et duces Austriae parte ex altera. — Conventio Esslingensis fir- matur. — Unio eum ducibus Austriae. Pacis unio inter B. et M. ex una et Ungariam atque Austriam parte ex altera. — Conventio de mutua succes- sione inter B. et A. — Pro- missiones terrae — Austriae factae, et vice versa. — Assensus civitatum et pro- cerum Austriae. Unio hereditaria inter B. et Austriam renovata. — Pro- missio de juribus Austriae servandis, et vice versa. Bavariae duces. Rudolphus dux definit dotem Annae filiae suae Foedus cum Stephano pala- tino Rheni. Litterae Stephani de homi- nibus regni D. non recipiendis. 1358. Venditio castrorum et civi- tatum a Ruperto, comite palatino, regno B. facta. — Litterae hanc venditionem eoncernentes, — Cf. 1355. Stephani com. pal. litterae de bonis in Boemia non emendis. — Cf. 1398. Albertus com. pal. renuntiat omni juri suo in terris Boemiae. Foedus cum Alberto B. duce. Renuntiatio Stephani com, pal. jui suo in marchia Brandeburg. Rupertus com. pal. renuntiat juribus suis in terris coronae sibi competentibus. Ducum Bavariae promissio super exsolutione pignorum pro marchia Brand. sibi assig- natorum. Brandenburg (marchia). 1336. 1363. Foedus bellicum cum archiep. Magdeburg. contra marchi- onem Brandeburg. Woldemarus marchio reco- gnoscit marchiam Lusicensem se Carolo IV. dedisse. Concordia marchionum cum Carolo rege. De subditis Caroli regis prote- gendis. Marchiones Br. renuntiant juribus suis super terris Bu- dissin et Gorlic. Ludovieus marchio cedit jura sua Carolo regi. Ludovicimarchionis enuntiati- ones obligatoriae. Conventio oum marchionibus B. super ducatibus Svidnic. et Jaur. ac marchia Lusi- censi. — Marchiones B. reci- Br.
1360. —61. —64. — 605 — Liga Rudolphi cum Carolo Imp. et Joanne march. — Carolus et Joannes renuntiant omnibus juribus suis in terris Austriae. — Rudolphus dux renuntiat omnibus juribus suis in terris Boemiae. De subditis Austriae prote- gendis. Conventiones inter Carolus et Joannem march. ex una et Rudolphum ducem parte ex altera. — De non recipiendis subditis Boemiae et Moraviae. — De Judaeis e B. et M. non recipiendis, et vice versa. Conventio inter Carolum et Johannem march. ex una et duces Austriae parte ex altera. — Conventio Esslingensis fir- matur. — Unio eum ducibus Austriae. Pacis unio inter B. et M. ex una et Ungariam atque Austriam parte ex altera. — Conventio de mutua succes- sione inter B. et A. — Pro- missiones terrae — Austriae factae, et vice versa. — Assensus civitatum et pro- cerum Austriae. Unio hereditaria inter B. et Austriam renovata. — Pro- missio de juribus Austriae servandis, et vice versa. Bavariae duces. Rudolphus dux definit dotem Annae filiae suae Foedus cum Stephano pala- tino Rheni. Litterae Stephani de homi- nibus regni D. non recipiendis. 1358. Venditio castrorum et civi- tatum a Ruperto, comite palatino, regno B. facta. — Litterae hanc venditionem eoncernentes, — Cf. 1355. Stephani com. pal. litterae de bonis in Boemia non emendis. — Cf. 1398. Albertus com. pal. renuntiat omni juri suo in terris Boemiae. Foedus cum Alberto B. duce. Renuntiatio Stephani com, pal. jui suo in marchia Brandeburg. Rupertus com. pal. renuntiat juribus suis in terris coronae sibi competentibus. Ducum Bavariae promissio super exsolutione pignorum pro marchia Brand. sibi assig- natorum. Brandenburg (marchia). 1336. 1363. Foedus bellicum cum archiep. Magdeburg. contra marchi- onem Brandeburg. Woldemarus marchio reco- gnoscit marchiam Lusicensem se Carolo IV. dedisse. Concordia marchionum cum Carolo rege. De subditis Caroli regis prote- gendis. Marchiones Br. renuntiant juribus suis super terris Bu- dissin et Gorlic. Ludovieus marchio cedit jura sua Carolo regi. Ludovicimarchionis enuntiati- ones obligatoriae. Conventio oum marchionibus B. super ducatibus Svidnic. et Jaur. ac marchia Lusi- censi. — Marchiones B. reci- Br.
Strana 606
1364. — 606 — piunt Wenceslaum regem et Joannem march, in confra- ternitatem et bonorum uni- onem. Recognitio subditelae boe- micae. Ottonis march. atque Fride- rici com. pal. litterae super cessione datae. — Unionis B. et Lus. cum regno B. confir- matio imp. — Investitio Wen- ceslai, Sigismundi et Johannis de marchia Br. — Renuntiatio Stephani comitis pal. Homagium civitatum Brande- burgensium. — Obligatio dom. de Wedel et duodecim soci- orum. — Promissio de terra Br. defendenda. — Unionis marchiae eum corona B. con- firmatio imp. — Renuntiatio com. pal. — Conventio cum arch. Magdeburgensi et prin- cipe Anhaltensi. — Promissio ducum Bavariae super exso- lutione castrorum Floss eto. a. 1373 acceptorum. Budissinensis terra. 1319. Jura terrae. Enuntiatio Henrici ducis Sle- ziae in causa terrae Budissi- nensis et Gorlicensis. Renuntiatio Henrici ducis. — Cessio.— Cessionis approbatio. Transsumptum hujus cessi- onis. À regno B. non alienanda. Vidimus litterarum cessionis ab a. 1319. Regno B. adnumeratio. —50. Marchiones Brandeburg. re- nuntiant omni juri suo in Budissin. et Gorlic. 1355. Litterarum ddo. 1348, 7. Apr. confirmatio imperialis. Egra civitas, territorium. 1815. Oppignoratio per Ludovicun R. r. —18. Privilegiorum per eundem regem confirmatio. —22. Diploma Joannis ad ordi- nandum statum civitatis. —27. Castrum Egrense in feudum datum. —A4]. Privilegia et cum regno B. consortium. —49. Libertates civium. — Villae Asch etc. a civitate non segregandae. —47. Privilegiorum approbatio. —48. Civitates E. à regno B. non segregandae. —50. Civium de impignoratione terrae Egr. enuntiatio. — Homagium. —53. Attestum electorum de impi- ; gnoratione. —54. Attestum civiun de eodem. Attestum terrigenarum de eodem. Floss et Parkstein. 1314. Oppignoratio per Ludovicum P. regem facta —41. Privilegia incolarum de Park- stein. —08. Quittancia pro Fl. et P. — Attestum electorum, Egram cum FL et P. esse impigno- ratam. —04. Attestum civitatis Egrae de eadem impignoratione. — 57. heceptio castri P. et opp. Weyda per episcopum Mis- nensem.
1364. — 606 — piunt Wenceslaum regem et Joannem march, in confra- ternitatem et bonorum uni- onem. Recognitio subditelae boe- micae. Ottonis march. atque Fride- rici com. pal. litterae super cessione datae. — Unionis B. et Lus. cum regno B. confir- matio imp. — Investitio Wen- ceslai, Sigismundi et Johannis de marchia Br. — Renuntiatio Stephani comitis pal. Homagium civitatum Brande- burgensium. — Obligatio dom. de Wedel et duodecim soci- orum. — Promissio de terra Br. defendenda. — Unionis marchiae eum corona B. con- firmatio imp. — Renuntiatio com. pal. — Conventio cum arch. Magdeburgensi et prin- cipe Anhaltensi. — Promissio ducum Bavariae super exso- lutione castrorum Floss eto. a. 1373 acceptorum. Budissinensis terra. 1319. Jura terrae. Enuntiatio Henrici ducis Sle- ziae in causa terrae Budissi- nensis et Gorlicensis. Renuntiatio Henrici ducis. — Cessio.— Cessionis approbatio. Transsumptum hujus cessi- onis. À regno B. non alienanda. Vidimus litterarum cessionis ab a. 1319. Regno B. adnumeratio. —50. Marchiones Brandeburg. re- nuntiant omni juri suo in Budissin. et Gorlic. 1355. Litterarum ddo. 1348, 7. Apr. confirmatio imperialis. Egra civitas, territorium. 1815. Oppignoratio per Ludovicun R. r. —18. Privilegiorum per eundem regem confirmatio. —22. Diploma Joannis ad ordi- nandum statum civitatis. —27. Castrum Egrense in feudum datum. —A4]. Privilegia et cum regno B. consortium. —49. Libertates civium. — Villae Asch etc. a civitate non segregandae. —47. Privilegiorum approbatio. —48. Civitates E. à regno B. non segregandae. —50. Civium de impignoratione terrae Egr. enuntiatio. — Homagium. —53. Attestum electorum de impi- ; gnoratione. —54. Attestum civiun de eodem. Attestum terrigenarum de eodem. Floss et Parkstein. 1314. Oppignoratio per Ludovicum P. regem facta —41. Privilegia incolarum de Park- stein. —08. Quittancia pro Fl. et P. — Attestum electorum, Egram cum FL et P. esse impigno- ratam. —04. Attestum civitatis Egrae de eadem impignoratione. — 57. heceptio castri P. et opp. Weyda per episcopum Mis- nensem.
Strana 607
1358. Antiquae —60. 1346. —47. —55. — 607 — litterae Friderici Imp. super castro Basileae 1212, 26. Sept. Ca- rolo traduntur. — Attestum terrigenarum Egrensium. — Rudolphi ducis Saxoniae. — Confirmatio imp. litterarum Friderici II. — Emptio oppidi Bernow ad Floss. Permutatio castrorum in Ale- mannia pro castris Parkstein et Karlswald et oppido Weyda (Weiden) Attestum electorum super castris P. et K. cum oppido W, Castri Floss ete. pro marchia Brand. data. Castri Floss etc. exsolutio. Franciae regnum. Foedus amicitiae Johannis filii regis Franciae cum Ca- rolo. Unio ejusdem Johannis eum Carolo. Conventio Joannis regis Fran- corum cum Carolo renovata. Joannes Francorum rex obli- cat se Carolo Imp. et regi. Carolus jun., Joannis regis Francorum primogenitus, re- novat unionem cum Carolo. Debitum Caroli locuntenentis regis Francorum. Gorlicensis terra. Enuntiatio — Henrici — ducis Sleziae. Venditio terrae et civitatis. — Relatio ducis Henrici. — Civitatis G. incorporatio. Henricus dux pro Gorlic. re- cipit Glogov. Floss ddo, | 1339. — 48. 1314. — 89. — 48. dignitatem Incolae a regno В. non alienandi. Marchiae Budissin. et Gorlic incorporatio. "Marehiones Brandeburg. re- nuntiant omni juri suo in terris Budissin. et Gorlic. Imperium. Explanatio jurium inter Ludo- vicum R. et Joannem В. regem. — Of. 1835. Ludovicus R. r. approbat cessionem marchiae Budissi- nensis. — Cf. 1339. Promissiones regi Joanni a Ludovico R. rege post victo- riam Muldorfensem factae. De eastris et civitatibus in Imperio a Joanne rege non acquirendis. Paetum concordiae inter Ludovieun R. I. et regem Joannem. Treugae pacis inter Ludo- vicum R. IL. e£ Joannem regem. Foedus amicitiae inter Ludo- vicum R. I. et Joannem regem. Pactio inter Carolum march. et Ludovieum R. I. de treugis servandis. Principum electorum litterae de incolis B. ad judicia ex- tranea non evocandis, de mineris et moneta. Constitutiones Bullae anreae regem Boemiae ut Imperii archipincernam ac electorem, necnon jura regni В. tan- gentes. Principes eleetores testantur archipincernatus et votum electorale compe- tere regibus В.
1358. Antiquae —60. 1346. —47. —55. — 607 — litterae Friderici Imp. super castro Basileae 1212, 26. Sept. Ca- rolo traduntur. — Attestum terrigenarum Egrensium. — Rudolphi ducis Saxoniae. — Confirmatio imp. litterarum Friderici II. — Emptio oppidi Bernow ad Floss. Permutatio castrorum in Ale- mannia pro castris Parkstein et Karlswald et oppido Weyda (Weiden) Attestum electorum super castris P. et K. cum oppido W, Castri Floss ete. pro marchia Brand. data. Castri Floss etc. exsolutio. Franciae regnum. Foedus amicitiae Johannis filii regis Franciae cum Ca- rolo. Unio ejusdem Johannis eum Carolo. Conventio Joannis regis Fran- corum cum Carolo renovata. Joannes Francorum rex obli- cat se Carolo Imp. et regi. Carolus jun., Joannis regis Francorum primogenitus, re- novat unionem cum Carolo. Debitum Caroli locuntenentis regis Francorum. Gorlicensis terra. Enuntiatio — Henrici — ducis Sleziae. Venditio terrae et civitatis. — Relatio ducis Henrici. — Civitatis G. incorporatio. Henricus dux pro Gorlic. re- cipit Glogov. Floss ddo, | 1339. — 48. 1314. — 89. — 48. dignitatem Incolae a regno В. non alienandi. Marchiae Budissin. et Gorlic incorporatio. "Marehiones Brandeburg. re- nuntiant omni juri suo in terris Budissin. et Gorlic. Imperium. Explanatio jurium inter Ludo- vicum R. et Joannem В. regem. — Of. 1835. Ludovicus R. r. approbat cessionem marchiae Budissi- nensis. — Cf. 1339. Promissiones regi Joanni a Ludovico R. rege post victo- riam Muldorfensem factae. De eastris et civitatibus in Imperio a Joanne rege non acquirendis. Paetum concordiae inter Ludovieun R. I. et regem Joannem. Treugae pacis inter Ludo- vicum R. IL. e£ Joannem regem. Foedus amicitiae inter Ludo- vicum R. I. et Joannem regem. Pactio inter Carolum march. et Ludovieum R. I. de treugis servandis. Principum electorum litterae de incolis B. ad judicia ex- tranea non evocandis, de mineris et moneta. Constitutiones Bullae anreae regem Boemiae ut Imperii archipincernam ac electorem, necnon jura regni В. tan- gentes. Principes eleetores testantur archipincernatus et votum electorale compe- tere regibus В.
Strana 608
608 — Lusicensis marchia. 1354. Wenceslaus frater Caroli dux L. institutus. 66. Enuntiatio Wenceslai ducis super ducatibus suis. 1319. Renuntiatio jurium. —48. Woldemarus marchiam L. Carolo regi confert. Woldemarus injungit incolis, ut homagium praestent Ca- rolo. Otto arch. Magdeb. Lusatiam in feudum confert Carolo. Terrae Lusicensis oppigno- ratio pro Ruperti jun. e capti- vitate exsolvendo. Conventio cum marchionibus Brandenburg. super marchia Lusicensi. Reversales ducum Saxoniae, lantgraviorum Thuring et marchionum Brand. de terra Lusicensi. Recognitio civitatum de emp- tione venditione marchiae Lusatiae. Attestum archiep. Magdeburg. Emptio venditio marchiae Lusicensis, salvo jure duci Svidnicensi competente. —68. Extraditio litterarum mar- chiam L. tangentium. 70. Acquisitio et incorporatio marchiae L. Quittantia arch. et cap. 72. Magdeburg super pecuniis pro Lusatia eis solutis. —74. Promissio de terra Lusatia defendenda. —65. —67. —51. —64. 63. Luxemburg (ducatus). 1348. De certis bonis cum arch. Trever. conventio. 49. Domini de Westerburg obli- gatio. 53. Exsolutio munitionum. Mazoviae ducatus et Plock. 1329. Feudum Boemiae. — Cf. 1339. 41. Promissio homagii. 51. Henricus dux ducatum Plo- czentiae in feodum recipit. 53. Extraditio in manus regis Poloniae. Misniae marchionatus. 1344. Unio inter Joannem regem et Fridericum marchionem Mis- niae. — Unio inter eundem marchionem et Carolum mar- chionem Moraviae. Conventio de filia Caroli filio Friderici desponsanda. 49. Unio Friderici cum Carolo contra Bavariae duces. Moraviae marchionatus. 1307. Litterae duci Austriae datae. —08. Renuntiatio Friderici ducis 09. Pignus. 11. Restitutio Joanni regi. — Tractatus. Jura et consuetudines. 12. Jus ducum Austriae. 23. Berna. 27. Berna. 33. Caroli in marchionem insti- tutio. 39. Berna. 47. Jura et privilegia. 48. Ordinatio Caroli marchio- natum Moraviae, Olomucen- sem episcopatum et ducatum Opaviensem concernens. Collatio Joanni marchioni, adjecta norma successionis. 49.
608 — Lusicensis marchia. 1354. Wenceslaus frater Caroli dux L. institutus. 66. Enuntiatio Wenceslai ducis super ducatibus suis. 1319. Renuntiatio jurium. —48. Woldemarus marchiam L. Carolo regi confert. Woldemarus injungit incolis, ut homagium praestent Ca- rolo. Otto arch. Magdeb. Lusatiam in feudum confert Carolo. Terrae Lusicensis oppigno- ratio pro Ruperti jun. e capti- vitate exsolvendo. Conventio cum marchionibus Brandenburg. super marchia Lusicensi. Reversales ducum Saxoniae, lantgraviorum Thuring et marchionum Brand. de terra Lusicensi. Recognitio civitatum de emp- tione venditione marchiae Lusatiae. Attestum archiep. Magdeburg. Emptio venditio marchiae Lusicensis, salvo jure duci Svidnicensi competente. —68. Extraditio litterarum mar- chiam L. tangentium. 70. Acquisitio et incorporatio marchiae L. Quittantia arch. et cap. 72. Magdeburg super pecuniis pro Lusatia eis solutis. —74. Promissio de terra Lusatia defendenda. —65. —67. —51. —64. 63. Luxemburg (ducatus). 1348. De certis bonis cum arch. Trever. conventio. 49. Domini de Westerburg obli- gatio. 53. Exsolutio munitionum. Mazoviae ducatus et Plock. 1329. Feudum Boemiae. — Cf. 1339. 41. Promissio homagii. 51. Henricus dux ducatum Plo- czentiae in feodum recipit. 53. Extraditio in manus regis Poloniae. Misniae marchionatus. 1344. Unio inter Joannem regem et Fridericum marchionem Mis- niae. — Unio inter eundem marchionem et Carolum mar- chionem Moraviae. Conventio de filia Caroli filio Friderici desponsanda. 49. Unio Friderici cum Carolo contra Bavariae duces. Moraviae marchionatus. 1307. Litterae duci Austriae datae. —08. Renuntiatio Friderici ducis 09. Pignus. 11. Restitutio Joanni regi. — Tractatus. Jura et consuetudines. 12. Jus ducum Austriae. 23. Berna. 27. Berna. 33. Caroli in marchionem insti- tutio. 39. Berna. 47. Jura et privilegia. 48. Ordinatio Caroli marchio- natum Moraviae, Olomucen- sem episcopatum et ducatum Opaviensem concernens. Collatio Joanni marchioni, adjecta norma successionis. 49.
Strana 609
1349. —50. — 18 — 609 — Marchionatus nomine feudi susceptio. Joannis marchionis J. obli- gatio ad jura recuperanda. Joannis march. enuntiatio de marchionatus devolutione. Confirmatio collationis impe- rialis. Primum testamentum Joannis march. Promissio de Joanne mar- chione et marchionatu contra adversarios adjuvando. Seeundum testamentum Jo- annis march. Joannes marchio promittit se nullum regni B. subditum contra regis voluntatem de- fensurum. Caroli enuntiatio super posi- tione margraviorum Moraviae. Joannis march. dispositio testamentaria (tertium testa- mentum). Joannis march. promissio de servandis privilegiis, si in regem DB. promoveretur. Tertium testamentum Joannis march. per Carolum appro- batur. . Titulus ,marchio M.“ quid significet. Normbergenses burgravii. 1358. — 66. — 668. Foedus burgraviorum N. eum Carolo rege. Litterae obligatoriae Friderici et Alberti. Pacta sponsalia. Olomucensis episcopatus. 1323. —42. Privilegiorum per Johannem regem confirmatio. Eorundem privilegiorum per Carolum amareh. confirmatio. Codex jur. boh. Il. 1. 1306. —42, Episcopatus in feodum co- ronae institutio. Privilegiorum renovatio. Episcopus efficitur comes ca- pellae regalis Doemiae. Opavia (ducatus). Privilegia civitatum Opaviae, Lubsic, Jegerdorf et Frou- dintal. Oppignoratio. — Homagium regi Joanni. Ducatus Nicolao duci denuo in feudum conceditur. — Pro- missiones baronibus et nobi- libus. — Confirmatio privile- giorum. Berna. Nicolai ducis fidejussio in favorem Henrici olim regis. Separatio districtus Prudni- censis. Nicolao duei ducatus Rati- boriae conceditur. . Nicolaus in ducatu Ratiboriae defendendus. Libertates. — Zukmantel cum Edelstein. Dueatus Ratibor. cum Opa- viensi jungitur. Feudum perpetuum. De marchionatu Moraviae, episcopatu Olomuc. et ducatu Opaviensi ordinatio. Collatio Moraviae, Opaviensi excepto. Nieolaus dux recipit castrum Edelstein eum oppido Zuk- mantel. Coneessio ducatus Johanni duei per Carolum — per Wen- ceslaum. Investitio ducis Joannis de ducatu Ratiborensi. ducatu 39
1349. —50. — 18 — 609 — Marchionatus nomine feudi susceptio. Joannis marchionis J. obli- gatio ad jura recuperanda. Joannis march. enuntiatio de marchionatus devolutione. Confirmatio collationis impe- rialis. Primum testamentum Joannis march. Promissio de Joanne mar- chione et marchionatu contra adversarios adjuvando. Seeundum testamentum Jo- annis march. Joannes marchio promittit se nullum regni B. subditum contra regis voluntatem de- fensurum. Caroli enuntiatio super posi- tione margraviorum Moraviae. Joannis march. dispositio testamentaria (tertium testa- mentum). Joannis march. promissio de servandis privilegiis, si in regem DB. promoveretur. Tertium testamentum Joannis march. per Carolum appro- batur. . Titulus ,marchio M.“ quid significet. Normbergenses burgravii. 1358. — 66. — 668. Foedus burgraviorum N. eum Carolo rege. Litterae obligatoriae Friderici et Alberti. Pacta sponsalia. Olomucensis episcopatus. 1323. —42. Privilegiorum per Johannem regem confirmatio. Eorundem privilegiorum per Carolum amareh. confirmatio. Codex jur. boh. Il. 1. 1306. —42, Episcopatus in feodum co- ronae institutio. Privilegiorum renovatio. Episcopus efficitur comes ca- pellae regalis Doemiae. Opavia (ducatus). Privilegia civitatum Opaviae, Lubsic, Jegerdorf et Frou- dintal. Oppignoratio. — Homagium regi Joanni. Ducatus Nicolao duci denuo in feudum conceditur. — Pro- missiones baronibus et nobi- libus. — Confirmatio privile- giorum. Berna. Nicolai ducis fidejussio in favorem Henrici olim regis. Separatio districtus Prudni- censis. Nicolao duei ducatus Rati- boriae conceditur. . Nicolaus in ducatu Ratiboriae defendendus. Libertates. — Zukmantel cum Edelstein. Dueatus Ratibor. cum Opa- viensi jungitur. Feudum perpetuum. De marchionatu Moraviae, episcopatu Olomuc. et ducatu Opaviensi ordinatio. Collatio Moraviae, Opaviensi excepto. Nieolaus dux recipit castrum Edelstein eum oppido Zuk- mantel. Coneessio ducatus Johanni duei per Carolum — per Wen- ceslaum. Investitio ducis Joannis de ducatu Ratiborensi. ducatu 39
Strana 610
— 610 — Plavno. 1848. Renovatio concordiae inter Kazimirum et Carolum 13297. "Translatio castri Voigtsberg - " | 9 Dot rf о © ^ | —58. Erga extraditionem ducatus in Henricum seniorem. — Ploc © , . | > loczensis et terrae Mazoviae Declaratio dominorum de Pl. eu . . rex Poloniae regi B. confert — Infeudatio. . . - ея Xn oppida Byezin et Kruzbnrg, —49. Petitio in causa castri Voigts- ue | regemque Carolun et ducem berg. ME N s | | Bolconem Svidnicensem a de- —56. Plavno feudum perpetuum. us alode 59. Henricus de Pl. renuntiat pitis absolvit. —5% ens OT s e. EN . nereditari ‘ —56. Foederis inter Kazimirum et uri suo hereditario. Dl. J “ Carolum a. 1348 initi reno- vatio. Ploek (vide Mazovia). Poloniae regnum. 1329. Dueatus Mazoviae et Plock feudum B. —35. Restitutio terrae Dobrinensis. — Conventio inter Kazimirum P. regem et Carolum marchi- onen. — Legati Każimiri testantur Joannem necnon Carolum renuntiasse omni juri ac titulo regni P. — Kazimirus rex obligat se Joanni pro XX mill. sex. gr. Prag. — Kazimirus de pace cum Jo- anne servanda. — Ungariae rex testatur renun- tiationem Poloniae. —87. Concordia regum super con- troverslis. Kazimirus rex renuntiat omni jui suo in principatibus Sleziae. Renovatio foederis inter Kazi- mirum et Joannem reges ac Carolum march. — Foedus Kazimiri cum Carolo roboratur. Litterae Kazimiri super obli- gatione quatuor civitatum. Debitum C'avoli march. — Kazimirus rex renuntiat juri- bus suis in duc. Svidnic. et Jaur. — Idem renuntiat oppidis Byezin et Kruzburg pro ducatu Plo- censi. Pragensis episcopatus. 1325. Privilegiorum per Joannem confirmatio. —41. Caroli —44. Ecclesiae Pragensis in metro- politanam erectio, nexu cum Moguntia soluto. —41. Jus coronationis. — 59. Privilegiorum per Carolum confirmatio. —65. Archiepiscopus legatus 5. Apost. per diocesin Pra- gensem, Ratishonensem ete. efficitur. Sleziae ducatus s. princi- patus. Kazimirus Pol. rex renuntiat omnibus juribus suis in du- catibus .. |. . . . . . 1339 Sleziae ducatus regno et co- ronae B. junguntur. . . —48 Litterarum Caroli regis R. ddo. Pragae 1348 confirmatio imperialis . . - —55
— 610 — Plavno. 1848. Renovatio concordiae inter Kazimirum et Carolum 13297. "Translatio castri Voigtsberg - " | 9 Dot rf о © ^ | —58. Erga extraditionem ducatus in Henricum seniorem. — Ploc © , . | > loczensis et terrae Mazoviae Declaratio dominorum de Pl. eu . . rex Poloniae regi B. confert — Infeudatio. . . - ея Xn oppida Byezin et Kruzbnrg, —49. Petitio in causa castri Voigts- ue | regemque Carolun et ducem berg. ME N s | | Bolconem Svidnicensem a de- —56. Plavno feudum perpetuum. us alode 59. Henricus de Pl. renuntiat pitis absolvit. —5% ens OT s e. EN . nereditari ‘ —56. Foederis inter Kazimirum et uri suo hereditario. Dl. J “ Carolum a. 1348 initi reno- vatio. Ploek (vide Mazovia). Poloniae regnum. 1329. Dueatus Mazoviae et Plock feudum B. —35. Restitutio terrae Dobrinensis. — Conventio inter Kazimirum P. regem et Carolum marchi- onen. — Legati Każimiri testantur Joannem necnon Carolum renuntiasse omni juri ac titulo regni P. — Kazimirus rex obligat se Joanni pro XX mill. sex. gr. Prag. — Kazimirus de pace cum Jo- anne servanda. — Ungariae rex testatur renun- tiationem Poloniae. —87. Concordia regum super con- troverslis. Kazimirus rex renuntiat omni jui suo in principatibus Sleziae. Renovatio foederis inter Kazi- mirum et Joannem reges ac Carolum march. — Foedus Kazimiri cum Carolo roboratur. Litterae Kazimiri super obli- gatione quatuor civitatum. Debitum C'avoli march. — Kazimirus rex renuntiat juri- bus suis in duc. Svidnic. et Jaur. — Idem renuntiat oppidis Byezin et Kruzburg pro ducatu Plo- censi. Pragensis episcopatus. 1325. Privilegiorum per Joannem confirmatio. —41. Caroli —44. Ecclesiae Pragensis in metro- politanam erectio, nexu cum Moguntia soluto. —41. Jus coronationis. — 59. Privilegiorum per Carolum confirmatio. —65. Archiepiscopus legatus 5. Apost. per diocesin Pra- gensem, Ratishonensem ete. efficitur. Sleziae ducatus s. princi- patus. Kazimirus Pol. rex renuntiat omnibus juribus suis in du- catibus .. |. . . . . . 1339 Sleziae ducatus regno et co- ronae B. junguntur. . . —48 Litterarum Caroli regis R. ddo. Pragae 1348 confirmatio imperialis . . - —55
Strana 611
611 Recognitio dominii super duca- tibus Sleziae, exceptis du- catibus Svidnic et Jauer . . 1358 Enumeratio ducatuum Sleziae 772 1 [ Breg, ducatus —39 — feudum * A « perpetuum . . . . » . —498 Bytom, ducatus . . . - —89, —27 Enuntiatio ducum Sleziae in causa ducatuum Bytom. et os. 222244 4 002 —5 Falkenberg, ducatus . . . . —39 Bolko vasallus —27, —39, feu- . —49 dun perpetuum - - Frankenstein, civ. —37, —43, —48, —51. Aurifodinae Rei- chensteinenses . . . . . —56 Fürstenberg et Javor. Henricus dux renuntiat juri suo in terra Budissin in terra Lusatiae cum civ. Franken- vurt s. O. . ......—19 Collatio civ. Gorlic. pro civ. et terr. Glogov. ./ .. —37 Resignatio civ. Luban . —37 a Promissio de civ. Glogov facta —87 Unio cun Joanne rege et Ca- rolo march. . . . Oppignoratio civ. Fr ankenstein —37 Obligatio civ. Strelin —37 Receptio castri Soboten —53 Glogovia, Henricus vasallus —29 Resignatio successionis . —31 Renuntiatio — Stinaviae pro Glogov ....... .—87 Henriei promissio de Glogov . —37 Oblatio feudi . 0S. s —44 Receptio ducatus Ploczenciae —51 Gliwie, feudum perpetuum. . —42 Javor. Henricus super venditione civ. et terrae Gorlic. . . . . —29 Notificatio Imperatori . . —29 Castrum Kant. . . . . . . .—37 Ludovieus marchio Brand. re- nuntiat juri sui post obitum Henrici de J. sibi compe- tenti .. .. +... . . 1355 Kozle, ducatus . . . . . . . —89 Wladislaus in protectionem recipitur |. . . . + + . —97 Feudum perpetuum . . . . —42 Enuntiatio ducum Sleziae ‚ —55 Krosno, ducatus . . . . . .—39 Legnicensis ducatus . . . . —39 Boleslaus vasallus. . . . . . 29 Boleslaus, Wencesl. et Ludov. vasalli . .. . . .. «+ .—81 Pignora aliquot . . . . . « . —41 Promissio homagii . , —41 Obligatio civitatum Namyslov, Crucburg, Byczin et Kun- zenstadt . . . 0... + —41 Litterae Kazimiri regis super hae obligatione . . . . .—42 Wenceslaus negotiorum gestor | apud Carolum march. ‚ — 48 Oblatio terrarum in feudum —43,—45 Confimnatio privilegiorum . . —43 Wenceslaus et Ludovieus va- sali ..... Debitum Caroli march. . Divisio terrarum et earum in feudum receptio . . . . . —45 Wenceslai ducis obligatio . . —62 Munsterberg. Bolko vasallus . . .-- . —86 Exsolutio castri et civ. Richen- bach G. G.. 0.0.00 4 —37 Juramentum fidelitatis per civitates . . . . . « « « . —37 Fides Carolo march. servanda —41 Civitatum Frankenstein et Monsterberg obligatio . . —48 Civitates non vendendae . Mon. Henriehow obligatio . . —48 Homagiun civ. Monsterberg, Frankenstein et Strelin . . —43 39%
611 Recognitio dominii super duca- tibus Sleziae, exceptis du- catibus Svidnic et Jauer . . 1358 Enumeratio ducatuum Sleziae 772 1 [ Breg, ducatus —39 — feudum * A « perpetuum . . . . » . —498 Bytom, ducatus . . . - —89, —27 Enuntiatio ducum Sleziae in causa ducatuum Bytom. et os. 222244 4 002 —5 Falkenberg, ducatus . . . . —39 Bolko vasallus —27, —39, feu- . —49 dun perpetuum - - Frankenstein, civ. —37, —43, —48, —51. Aurifodinae Rei- chensteinenses . . . . . —56 Fürstenberg et Javor. Henricus dux renuntiat juri suo in terra Budissin in terra Lusatiae cum civ. Franken- vurt s. O. . ......—19 Collatio civ. Gorlic. pro civ. et terr. Glogov. ./ .. —37 Resignatio civ. Luban . —37 a Promissio de civ. Glogov facta —87 Unio cun Joanne rege et Ca- rolo march. . . . Oppignoratio civ. Fr ankenstein —37 Obligatio civ. Strelin —37 Receptio castri Soboten —53 Glogovia, Henricus vasallus —29 Resignatio successionis . —31 Renuntiatio — Stinaviae pro Glogov ....... .—87 Henriei promissio de Glogov . —37 Oblatio feudi . 0S. s —44 Receptio ducatus Ploczenciae —51 Gliwie, feudum perpetuum. . —42 Javor. Henricus super venditione civ. et terrae Gorlic. . . . . —29 Notificatio Imperatori . . —29 Castrum Kant. . . . . . . .—37 Ludovieus marchio Brand. re- nuntiat juri sui post obitum Henrici de J. sibi compe- tenti .. .. +... . . 1355 Kozle, ducatus . . . . . . . —89 Wladislaus in protectionem recipitur |. . . . + + . —97 Feudum perpetuum . . . . —42 Enuntiatio ducum Sleziae ‚ —55 Krosno, ducatus . . . . . .—39 Legnicensis ducatus . . . . —39 Boleslaus vasallus. . . . . . 29 Boleslaus, Wencesl. et Ludov. vasalli . .. . . .. «+ .—81 Pignora aliquot . . . . . « . —41 Promissio homagii . , —41 Obligatio civitatum Namyslov, Crucburg, Byczin et Kun- zenstadt . . . 0... + —41 Litterae Kazimiri regis super hae obligatione . . . . .—42 Wenceslaus negotiorum gestor | apud Carolum march. ‚ — 48 Oblatio terrarum in feudum —43,—45 Confimnatio privilegiorum . . —43 Wenceslaus et Ludovieus va- sali ..... Debitum Caroli march. . Divisio terrarum et earum in feudum receptio . . . . . —45 Wenceslai ducis obligatio . . —62 Munsterberg. Bolko vasallus . . .-- . —86 Exsolutio castri et civ. Richen- bach G. G.. 0.0.00 4 —37 Juramentum fidelitatis per civitates . . . . . « « « . —37 Fides Carolo march. servanda —41 Civitatum Frankenstein et Monsterberg obligatio . . —48 Civitates non vendendae . Mon. Henriehow obligatio . . —48 Homagiun civ. Monsterberg, Frankenstein et Strelin . . —43 39%
Strana 612
— 612 Oleśnicensis ducatus . . 1339 Conradus vasallus . . - . . —29 Contractus super Stinavia — 8 Successio Hedwigis . . . .—98 Debitum Joannis regis. . . . —38 Oblatio feudi . —44 Partis mediae civ. Gor ven- Aditio |... eee e e 48 Opolje ducatus . . . < + + + —39 Boleslaus vasallus. . . . - + —27 Feudum perpetuum . .- —42 Oswiecim, ducatus 2. —99 Joannes vasallus —27, —29 Mazoviae ducatus et Plock dominium ..-. . . . —39 Promissio homagii Carolo march. —41 Ratibor ducatus . .. . . . —89 Lesco in protectionem reci- pitur eee eee 97 Traditio ducatus Nicolao Opa- viensi . . . + + . —37 Investitio Nicolai ducis Opa- viensis . + + + . . e . —39 Investitio Johannis ducis . . . —66 Sagan ducatus . . . + » —39 Henrieus vasallus . . . . — 129 Contractus ducum Sagan. et Olsnitz. super Stinavia —38 Debitum Joannis regis. . . .-—838 Stinavia ducatus . . —39 Joannes vasallus . . . + « - —27 'Resignat jus successionis in territorio Glogov . . . . . —81 Conventio de subjectione . . . —35 Renuntiatio Joannis pro Glogov —36 Venditio castri et civ. Gor . . —87 Contractus ducum de Sagan et Olsnitz super Stinavia . —38 Homagii promissio + . . . . —41 Civitatis et castri Gor oblig atio —42, Oppidi Bolkovic exsolutio |. . —42 Johannis ducis ad tempora vitae investitio , . . . + . —47 Medietatis terrae et civitatis post mortem Bolkonis devo- lutio |. . 2.2 2. 20 Svidnic et Javor ducatus. Concordiae unio inter Boleonem ducem et Carolum regem Ludovieus Ung. rex renuntiat juri suo in ducatibus Sv. etJ. . .. . ; Bolconis ducis a solatione debi- torum absolutio . . Bolco terras suas legat Annae Caroli regis conjugi Attestum civitatum de eodem Reversales de subditis Svidnic. non alienandis . . . . . - Kazimirus Pol. rex renuntiat juribus suis in duc. Sv. et J. Conventio inter Carolum, Bol- conem et Joannem march. M. Boleonis excusatio et subjecti- onis promissio . . . . Conventio cum marchionibus Brandeburg super duca- tibus Sv. et J. . . . . « Ottonis marchionis Brand. super devolutione ducatus Sv. et J. declaratio . duci Svid. in marchia Lusie. reservatur . . . . . Devolutio ducatus Sv. et J. Litterae ducatum Sv. et J. post obitum ducis Bolconis spectantes . . . o. Promissio de ducatibus sv. et J.à corona nunquam segre- gandis. . . . . + + o . Jus Vratislav civitas acquiritur, a corona nunquam alie- Nanda 6. 008 04 00005 Privilegiorum confirmatio Homagium . . . « + + + + + Promissio civibus facta . . . . -— 69 . —64 —67 ‚ —68 ‚ — 69 ‚ — 69 —97 . —45 —51 —52
— 612 Oleśnicensis ducatus . . 1339 Conradus vasallus . . - . . —29 Contractus super Stinavia — 8 Successio Hedwigis . . . .—98 Debitum Joannis regis. . . . —38 Oblatio feudi . —44 Partis mediae civ. Gor ven- Aditio |... eee e e 48 Opolje ducatus . . . < + + + —39 Boleslaus vasallus. . . . - + —27 Feudum perpetuum . .- —42 Oswiecim, ducatus 2. —99 Joannes vasallus —27, —29 Mazoviae ducatus et Plock dominium ..-. . . . —39 Promissio homagii Carolo march. —41 Ratibor ducatus . .. . . . —89 Lesco in protectionem reci- pitur eee eee 97 Traditio ducatus Nicolao Opa- viensi . . . + + . —37 Investitio Nicolai ducis Opa- viensis . + + + . . e . —39 Investitio Johannis ducis . . . —66 Sagan ducatus . . . + » —39 Henrieus vasallus . . . . — 129 Contractus ducum Sagan. et Olsnitz. super Stinavia —38 Debitum Joannis regis. . . .-—838 Stinavia ducatus . . —39 Joannes vasallus . . . + « - —27 'Resignat jus successionis in territorio Glogov . . . . . —81 Conventio de subjectione . . . —35 Renuntiatio Joannis pro Glogov —36 Venditio castri et civ. Gor . . —87 Contractus ducum de Sagan et Olsnitz super Stinavia . —38 Homagii promissio + . . . . —41 Civitatis et castri Gor oblig atio —42, Oppidi Bolkovic exsolutio |. . —42 Johannis ducis ad tempora vitae investitio , . . . + . —47 Medietatis terrae et civitatis post mortem Bolkonis devo- lutio |. . 2.2 2. 20 Svidnic et Javor ducatus. Concordiae unio inter Boleonem ducem et Carolum regem Ludovieus Ung. rex renuntiat juri suo in ducatibus Sv. etJ. . .. . ; Bolconis ducis a solatione debi- torum absolutio . . Bolco terras suas legat Annae Caroli regis conjugi Attestum civitatum de eodem Reversales de subditis Svidnic. non alienandis . . . . . - Kazimirus Pol. rex renuntiat juribus suis in duc. Sv. et J. Conventio inter Carolum, Bol- conem et Joannem march. M. Boleonis excusatio et subjecti- onis promissio . . . . Conventio cum marchionibus Brandeburg super duca- tibus Sv. et J. . . . . « Ottonis marchionis Brand. super devolutione ducatus Sv. et J. declaratio . duci Svid. in marchia Lusie. reservatur . . . . . Devolutio ducatus Sv. et J. Litterae ducatum Sv. et J. post obitum ducis Bolconis spectantes . . . o. Promissio de ducatibus sv. et J.à corona nunquam segre- gandis. . . . . + + o . Jus Vratislav civitas acquiritur, a corona nunquam alie- Nanda 6. 008 04 00005 Privilegiorum confirmatio Homagium . . . « + + + + + Promissio civibus facta . . . . -— 69 . —64 —67 ‚ —68 ‚ — 69 ‚ — 69 —97 . —45 —51 —52
Strana 613
Vratislav. terra a corona non alienmanda . ...... 1897 Preclai epise. attestum super donatione terrae seu du- catus Wrat. per Henricum VI. facta . .. . 2. .—67 Vratislav. episcopatus. Rex B. patronus immediatus —49 Privilegiorum confirmatio —42, —45 Grotkow feudum —44, —55, —38 Nisae civitatis obligatio . —51 Marchionis Joannis in regem receptio eventualis . —59 Episcopus renuntiat juribus suis in ducatu Vratislav . —67 Tessin, ducatus. . . . . —39 Kazimirus vasallus . . . . .—27 Feudum perpetuum . . . . . —49 Installatio ducis Premyslai. . —66 Sulezbach. 1355. Bulla aurea de incorporatione munitiontun, castrorum, oppi- dorum et terrarum Sulezbach. — Enuntiationes et attesta Lu- doviei marchionis Brand., Ste- phani comitis et Rudolphi ducis. | —56. Principes electores denuo consentiunt incorporationi ca- strorum et oppidorum in Ba- varia acquisitarum. Thuringiae lantgraviatus. 1382. Pactum militare cum lant- gravio Thuringensi. Unio lantgraviorum eum Ca- rolo contra Bavariae duces. — Litterae Caroli super hac unione. — Unio perpetuae amicitiae cum Carolo rege D., marchione. Moraviae, eorumque posteris. — 48. 1323. Unio cum Carolo rege B. Joanne marchione et Wemn- ceslao. Promissiones Carolo regi et Joanni march. factae. - Foedus cum Friderico lant- gravio. Conventio. Ungariae regnum. Pax et unio inter Joannem regem B., Carolum regem Ung. et duces Austriae. Unio inter Joannem regem B. et P. et Carolum regem Ung. Confoederatio inter Carolum regem Ung., Joannem regem DB. atque Carolum march. Unio inter regem Ung., regem Boemiae, duces Austriae, mar- chionem Moraviae et Joannem comitem Tyrol. Transactio nuptialis. Foedus Caroli regis cum Ca- rolo march, Promissio Ludovici de pactis servandis. Ludovieus rex renuntiat juri suo in ducatibus Svidnic. et Jaur. | Erga extraditionem ducatus Ploezensis et terrae Mazoviae "rex Ung. nomine regis Pol. confert oppida Kreuzberg. Foedus Ludovici regis cum regibus B. Ludovieus rex una eum con- juge sua renuntiant omnibus juibus suis in terris coro- nae B. Byczin et
Vratislav. terra a corona non alienmanda . ...... 1897 Preclai epise. attestum super donatione terrae seu du- catus Wrat. per Henricum VI. facta . .. . 2. .—67 Vratislav. episcopatus. Rex B. patronus immediatus —49 Privilegiorum confirmatio —42, —45 Grotkow feudum —44, —55, —38 Nisae civitatis obligatio . —51 Marchionis Joannis in regem receptio eventualis . —59 Episcopus renuntiat juribus suis in ducatu Vratislav . —67 Tessin, ducatus. . . . . —39 Kazimirus vasallus . . . . .—27 Feudum perpetuum . . . . . —49 Installatio ducis Premyslai. . —66 Sulezbach. 1355. Bulla aurea de incorporatione munitiontun, castrorum, oppi- dorum et terrarum Sulezbach. — Enuntiationes et attesta Lu- doviei marchionis Brand., Ste- phani comitis et Rudolphi ducis. | —56. Principes electores denuo consentiunt incorporationi ca- strorum et oppidorum in Ba- varia acquisitarum. Thuringiae lantgraviatus. 1382. Pactum militare cum lant- gravio Thuringensi. Unio lantgraviorum eum Ca- rolo contra Bavariae duces. — Litterae Caroli super hac unione. — Unio perpetuae amicitiae cum Carolo rege D., marchione. Moraviae, eorumque posteris. — 48. 1323. Unio cum Carolo rege B. Joanne marchione et Wemn- ceslao. Promissiones Carolo regi et Joanni march. factae. - Foedus cum Friderico lant- gravio. Conventio. Ungariae regnum. Pax et unio inter Joannem regem B., Carolum regem Ung. et duces Austriae. Unio inter Joannem regem B. et P. et Carolum regem Ung. Confoederatio inter Carolum regem Ung., Joannem regem DB. atque Carolum march. Unio inter regem Ung., regem Boemiae, duces Austriae, mar- chionem Moraviae et Joannem comitem Tyrol. Transactio nuptialis. Foedus Caroli regis cum Ca- rolo march, Promissio Ludovici de pactis servandis. Ludovieus rex renuntiat juri suo in ducatibus Svidnic. et Jaur. | Erga extraditionem ducatus Ploezensis et terrae Mazoviae "rex Ung. nomine regis Pol. confert oppida Kreuzberg. Foedus Ludovici regis cum regibus B. Ludovieus rex una eum con- juge sua renuntiant omnibus juibus suis in terris coro- nae B. Byczin et
Strana 614
614 — Civitates, castra, oppida, municipia, monasteria, territoria. Adelburg 1335, —38—41—62 Alkesleben . . . . . —25 Allen . . . . . . . . —60 Ardek . . . . . . . —58 Arnow . . . . . . . —16 Arnstein . . . . . . —61 Auerbach . . . . . . —58 Babenhausen . . . . —72 Baldenek . . . . —41—61 —74 . . . . . Barchem Bergen . . —56, —59, —60 Berkow . . . . . . . —27 Bielina . . . . . . . —27 . . —42, —62 Bietow Bischofswörd . . . . —56 Blankenburg . . . . . —71 —56 . . . . Bolenow Boleslavia minor (junior) —18 Borsenstein . . . . . —52 Breitenstein . . . . . —71 Budyně . . . . . . . —21 Burghardsdorf . . . . —59 Burgstadtl . . . . . . —58 Cella S. Mariae . . . —48 Dittersdorf . . . . . —57 Donín . . . . . . . . —41 Dreve . . . . . . . . —67 Drevkov . . . . . . . —67 Dursdorf . . . . . . —36 Edelstein . . . . . —39 Egerberg . . . . . . —32 Elsterburg . . . . . . —72 . . . . . . . —25 Erford Erlangen . . . . . . —61 Falknov . . . . . . 1339 Fridingen . . . . . . —72 Fridland . . . . —16, —57 . . . . —56, —61 Forstemberg . . . . . —70 Frankenberg . . . . . —62 Freudenberg . . . . . —56 Frowdintal . . . —06, —11 —70 Frumesreut . . . . Fünfhunden (Pětipsy)—32,—51 Gans, uf der . . . . . —41 — 67 Geilmsheim . . . . . . . . —58, —71 Gerow Giebelsburg . . . . . —62 Golsin . . . . . —72 . Graczen . . . . . . . — 62 Gradišč . . . . . —16 Graefenberg . . . . . —71 Greiffenberg . . . . . —36 Guczenburg . . . . . —60 Hammerstein . . . . —57 Haydek . . . . . . . —60 Hassistein . . . —51, —67 . . . . . —61 Hausenfeld Helfenberg . . . . . —54 . . . . . —43 Henrichow . . —59, — 58 Hersbruk Hertenberg . . . . . — 50 Hertenstein . . . . . — 53 . . . . . . — 60 Heubach Heuchlingen . . . . . — 60 Heydensfeld . . — 66, — 67 . . . . . . —55 Hirschaw Hirschberg . . . . . — 59
614 — Civitates, castra, oppida, municipia, monasteria, territoria. Adelburg 1335, —38—41—62 Alkesleben . . . . . —25 Allen . . . . . . . . —60 Ardek . . . . . . . —58 Arnow . . . . . . . —16 Arnstein . . . . . . —61 Auerbach . . . . . . —58 Babenhausen . . . . —72 Baldenek . . . . —41—61 —74 . . . . . Barchem Bergen . . —56, —59, —60 Berkow . . . . . . . —27 Bielina . . . . . . . —27 . . —42, —62 Bietow Bischofswörd . . . . —56 Blankenburg . . . . . —71 —56 . . . . Bolenow Boleslavia minor (junior) —18 Borsenstein . . . . . —52 Breitenstein . . . . . —71 Budyně . . . . . . . —21 Burghardsdorf . . . . —59 Burgstadtl . . . . . . —58 Cella S. Mariae . . . —48 Dittersdorf . . . . . —57 Donín . . . . . . . . —41 Dreve . . . . . . . . —67 Drevkov . . . . . . . —67 Dursdorf . . . . . . —36 Edelstein . . . . . —39 Egerberg . . . . . . —32 Elsterburg . . . . . . —72 . . . . . . . —25 Erford Erlangen . . . . . . —61 Falknov . . . . . . 1339 Fridingen . . . . . . —72 Fridland . . . . —16, —57 . . . . —56, —61 Forstemberg . . . . . —70 Frankenberg . . . . . —62 Freudenberg . . . . . —56 Frowdintal . . . —06, —11 —70 Frumesreut . . . . Fünfhunden (Pětipsy)—32,—51 Gans, uf der . . . . . —41 — 67 Geilmsheim . . . . . . . . —58, —71 Gerow Giebelsburg . . . . . —62 Golsin . . . . . —72 . Graczen . . . . . . . — 62 Gradišč . . . . . —16 Graefenberg . . . . . —71 Greiffenberg . . . . . —36 Guczenburg . . . . . —60 Hammerstein . . . . —57 Haydek . . . . . . . —60 Hassistein . . . —51, —67 . . . . . —61 Hausenfeld Helfenberg . . . . . —54 . . . . . —43 Henrichow . . —59, — 58 Hersbruk Hertenberg . . . . . — 50 Hertenstein . . . . . — 53 . . . . . . — 60 Heubach Heuchlingen . . . . . — 60 Heydensfeld . . — 66, — 67 . . . . . . —55 Hirschaw Hirschberg . . . . . — 59
Strana 615
Hirschberg Hof (Curia) . Hohenfels Hohenloe . . . e Hohenstein . . . —53, — «. . —58, Hoyerswórd Huort cwia Choczien Ilburg Janovie . e. Jegerdorf . . . — 06, Jiezin. .. Cadan . Kamnik (Kamyk) Karpenstein . . —45, Kauczburg . Kirchberg Kladsko —34 —37. 53, Koldicz (Choldicz) Kostelec . . « —5T Kostomlat . Kravař Kreuzberg . Krosberg Krysov Curim Curia (Hot) Laa Ce eee Landek . Landscron . . Lichtenek . . . —— 63, Lindau Lobedaburch (Lodbur 0) Leobschiez . . . —06, Lomnicz Lovorstadt — 615 — 1323 —16 — 66 —41 - 61 —59 — 57 66 41 : 48 — b6 — 11 —53 —68 —27 — 11 —39 —70 Lubustein . . . . . . 1371 Luudenburg . . . . , —36 Lutice . . ....., —4 Luttemberg . . . . . --67 Luttembure . . . . , —60 Mare (Seestadtl) . . . —61 Miehelsfeld . . ... 67 Michelsberg . , ... —18 Milicz |... ... —58 Moguntia . . . . . . —T2 Mokerm . ...... —T3 Mulberg . . . . —71, — 77 Multhal . . . . . . . —66 Neidek . . . . . . . —41 Neidstein . . . —53, —56 Neustadt . . . . . —53 Nomwort Alt-. . . . —61 Opavia civ.. . . —06, —11 Osov . . . ... .. —T6. Peczenstein . . —30, —66 Peezkow . . . —97 Pegniez Antiq. . —57, —58 Perno . . . . . —86 Petipsy (v. Fünfhund len) —13 Plaven . . —T4 Plavno ... —bh8 Plesberg (Pleysberg y —60 Pleyenstein . . . —50, —56 Podébrad . —45, —52, —55 Potenstein . . . . . —4 Pretenstein . , . . . ——B6 Prudník . . —37 Prichsendorf (Pr ysendorf) —67 7 Rabenstein . . . . ,. —58 Rakindorf . .... . 41 Raten G... G... —61 = Remde ..... . . —67
Hirschberg Hof (Curia) . Hohenfels Hohenloe . . . e Hohenstein . . . —53, — «. . —58, Hoyerswórd Huort cwia Choczien Ilburg Janovie . e. Jegerdorf . . . — 06, Jiezin. .. Cadan . Kamnik (Kamyk) Karpenstein . . —45, Kauczburg . Kirchberg Kladsko —34 —37. 53, Koldicz (Choldicz) Kostelec . . « —5T Kostomlat . Kravař Kreuzberg . Krosberg Krysov Curim Curia (Hot) Laa Ce eee Landek . Landscron . . Lichtenek . . . —— 63, Lindau Lobedaburch (Lodbur 0) Leobschiez . . . —06, Lomnicz Lovorstadt — 615 — 1323 —16 — 66 —41 - 61 —59 — 57 66 41 : 48 — b6 — 11 —53 —68 —27 — 11 —39 —70 Lubustein . . . . . . 1371 Luudenburg . . . . , —36 Lutice . . ....., —4 Luttemberg . . . . . --67 Luttembure . . . . , —60 Mare (Seestadtl) . . . —61 Miehelsfeld . . ... 67 Michelsberg . , ... —18 Milicz |... ... —58 Moguntia . . . . . . —T2 Mokerm . ...... —T3 Mulberg . . . . —71, — 77 Multhal . . . . . . . —66 Neidek . . . . . . . —41 Neidstein . . . —53, —56 Neustadt . . . . . —53 Nomwort Alt-. . . . —61 Opavia civ.. . . —06, —11 Osov . . . ... .. —T6. Peczenstein . . —30, —66 Peezkow . . . —97 Pegniez Antiq. . —57, —58 Perno . . . . . —86 Petipsy (v. Fünfhund len) —13 Plaven . . —T4 Plavno ... —bh8 Plesberg (Pleysberg y —60 Pleyenstein . . . —50, —56 Podébrad . —45, —52, —55 Potenstein . . . . . —4 Pretenstein . , . . . ——B6 Prudník . . —37 Prichsendorf (Pr ysendorf) —67 7 Rabenstein . . . . ,. —58 Rakindorf . .... . 41 Raten G... G... —61 = Remde ..... . . —67
Strana 616
— 616 — Reichenbach . 1367 Reichenek . —53, —58, —61 Reichenstein —50, —56 —59 Reichenstein . —56 Rosemberch —15 Rosenstein . . —60 Rottmberg 60 i 61, —62, —63 Rottmstadt - 65 Ruprechtsreut —66 Seeberg ant. et nov. —27 - 71 Seestadtl (vide Mare). —— Seybotendorf . 0. —66 Schatzler —65, —66 Schellenberg' . —56 Schönbach . —70 Schonburg —12 PulWarzberg . . —69 Skala (Stein) . 1291 Sonenberg . . 1348 Spanheim 0... —98 Sparmberg —27, —59, —67 Spiesz 2... —D8 Spremberg —58, —59, — 63 Stauff —3b, — 583 Stein —36, —58 Stein 1291 Starenberk . . . 1355 Stolburg . — 67 Stornstein . — 53 Straleke —52 Stralenfels . —60 Strelow . —19 Sulcz . —61 Tarnow — 59 Teggendorf . . —53 Tenesberg 1359, —64 Tiefengraben . —66 Trident. (arma S. W enc.) —39 Trutnow —65 Tuchoraz e. . —58 Tum-Stauff —55, —60, —61 Ueblesberg . . . . . --66 Waldenburg e. —67 Waydhofen —41 Weissenbach . . . . . —60 Velešín oe . —60 Velis . ....... —B8 Werde — 89 Werdek —b4, —70 Werdenberg . — 67 Werdenheim —71, —72 Wilburg (Ilburg) . —41 Wildenow . . . . . . - 59 Wildenfels . . . —56 Wildenstein — 56 Wilenzheim —63 Wilhalmsdorf —Bb8 Wilmar —61 Wilreut . —61 Winterberg —41 Wurtemberg —61 Wurzburg —72, —73 Y pfhofen e... —66 Znojem . —99, —35 Zornstein —49 Zukmantel . —39 Zuentefryd —66 Žitavia —3 Žleb - 56
— 616 — Reichenbach . 1367 Reichenek . —53, —58, —61 Reichenstein —50, —56 —59 Reichenstein . —56 Rosemberch —15 Rosenstein . . —60 Rottmberg 60 i 61, —62, —63 Rottmstadt - 65 Ruprechtsreut —66 Seeberg ant. et nov. —27 - 71 Seestadtl (vide Mare). —— Seybotendorf . 0. —66 Schatzler —65, —66 Schellenberg' . —56 Schönbach . —70 Schonburg —12 PulWarzberg . . —69 Skala (Stein) . 1291 Sonenberg . . 1348 Spanheim 0... —98 Sparmberg —27, —59, —67 Spiesz 2... —D8 Spremberg —58, —59, — 63 Stauff —3b, — 583 Stein —36, —58 Stein 1291 Starenberk . . . 1355 Stolburg . — 67 Stornstein . — 53 Straleke —52 Stralenfels . —60 Strelow . —19 Sulcz . —61 Tarnow — 59 Teggendorf . . —53 Tenesberg 1359, —64 Tiefengraben . —66 Trident. (arma S. W enc.) —39 Trutnow —65 Tuchoraz e. . —58 Tum-Stauff —55, —60, —61 Ueblesberg . . . . . --66 Waldenburg e. —67 Waydhofen —41 Weissenbach . . . . . —60 Velešín oe . —60 Velis . ....... —B8 Werde — 89 Werdek —b4, —70 Werdenberg . — 67 Werdenheim —71, —72 Wilburg (Ilburg) . —41 Wildenow . . . . . . - 59 Wildenfels . . . —56 Wildenstein — 56 Wilenzheim —63 Wilhalmsdorf —Bb8 Wilmar —61 Wilreut . —61 Winterberg —41 Wurtemberg —61 Wurzburg —72, —73 Y pfhofen e... —66 Znojem . —99, —35 Zornstein —49 Zukmantel . —39 Zuentefryd —66 Žitavia —3 Žleb - 56
- I: Array
- III: Array
- 1: Array
- 9: Array
- 601: Array
- 614: Array